‫َاﻣﯽ) ‪( AMI‬‬

‫ﮐﻮدک ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ‬
‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ "ﮐﻮدﮐﺎن"‬
‫از هﺮ ﺳﻦ و ﺳﺎل‬
‫و هﺮ ﻣﮑﺎن و ﻗﻮﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺮزﻳﺒﺎی ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ و ﻣﻴﺮاث ﺑﺮدن‬
‫ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪی ﮔﺎم ﺑﺮ ﻣﯽ دارﻧﺪ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ اﻧﺴﺎن هﺎﻳﺶ ﻣﺮزی ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮐﺘ ﺎب ﻧﻮﺵ ﺘﻦ وﻗﺘ ﯽ ﻧﻮﻳﺴ ﻨﺪﻩ ﻧﺒﺎﺵ ﯽ ﮐﺎرﺳ ﺨﺘﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﺥﺮدﺳ ﺎل‬
‫ﺑﺎﺵﯽ ﺳﺨﺖ ﺗﺮهﻢ ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬اﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرم ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﭼﻮن دوﺳﺘﯽ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ از‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺥﻮاﺳﺘﻪ ‪ .‬ﻧﺎﻣﺶ اﻣﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﯽ ﺥﻮاهﻢ ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ را ﻧﻘﻞ ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﻟﻴ ﻞ ﺥ ﻮش ﺵﺎﻧﺴ ﯽ ام ﺑ ﺎ او ﺗﺠﺮﺑ ﻪ‬
‫ﮐﺮدﻩ ام‪.‬‬
‫او ﮔﻔ ﺖ در ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ ای ﮐ ﻪ او ه ﻢ ﺑ ﻪ هﻤﺎﻧﻬ ﺎ ﺗﻌﻠ ﻖ داﺵ ﺖ‪،‬‬
‫"ﺑﺰرﮔﺴﺎل " ﻳﺎ "رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ " "ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻟﻴﻠﯽ ﺑﺮای ﺣﺴﺮت ﺥﻮردن‬
‫در زﻧ ﺪﮔﯽ ﻧ ﺪارد‪ ".‬و اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ " ﺁدم ﺑ ﺰرگ ه ﺎﻳﯽ" هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎل‬
‫دارﻧﺪ و "ﮐﻮدﮐﺎﻧﯽ" ﮐﻪ ﺻﺪ ﺳﺎل دارﻧﺪ‪....‬‬
‫درﺿﻤﻦ هﺸﺪار داد ﮐﻪ " ﺁدم ﺑﺰرگ هﺎ" ازاﻳﻦ ﭼﻴﺰ ه ﺎ ﻧﻔﻌ ﯽ ﻧﻤ ﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎورداﺵﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺮس ووﺣﺸﺖ را‪،‬ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ هﻢ ﮐﻪ دروغ ﻣﺤ ﺾ اﻧ ﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ وﺵﮕﻔﺘﯽ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ درﺳﺖ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ اﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی ﺑ ﻴﺶ ﻧﻴﺴ ﺖ‪،‬‬
‫و ﻗﺼﻪ ای ﺑﺮای ﺥﺮدﺳﺎﻻن اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺑﺎز هﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ‪ :‬اﻳﻦ ﻓﻘﻂ داﺳﺘﺎن اﺳﺖ ‪....‬‬

‫‪١‬‬
 ‫اﺥﻄﺎر‬
‫)ﺥﻄﺎب ﺑﻪ " ﺁدم ﺑﺰرگ " هﺎ(‬

‫از اداﻣﻪ دادن ﺑﻪ ﺥﻮاﻧﺪن ﺑﭙﺮ هﻴﺰﻳﺪ‪ ،‬ﺥﻮﺵﺘﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‪،‬‬

‫ﺑﺎ ﻋﺮض ﻣﻌﺬرت‪ ،‬ﺁن ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ رخ دهﺪ‬
‫ﻣﻌﺠﺰﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫"‪......‬و ﺁﻧﺎن ﺵﻤﺸﻴﺮ ﺥﻮد را ﺑﻪ ﺥﻴﺶ‪،‬‬
‫وﻧﻴﺰﻩ را ﺑﻪ داس هﺮس ﮐﺮدن ﺑﺪل ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫اﻗﻮام دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ هﻢ ﺵﻤﺸﻴﺮ ﺑﮑﺸﻨﺪ‪،‬‬
‫دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﻨﮕﻴﺪن ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ "‬

‫)ﻋﻴﺴﯽ ‪( ۴ : ٢‬‬

‫‪٢‬‬
‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻋﻨﺎوﻳﻦ‬
‫ﺑﺨﺶ اول‬

‫ﻓﺼﻞ‬
‫اوﻟﻴﻦ دﻳﺪار‬ ‫‪.١‬‬
‫ﭘﺮواز ﺟﻴﻢ‬ ‫‪.٢‬‬
‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‬ ‫‪.٣‬‬
‫ﭘﻠﻴﺲ!‬ ‫‪.۴‬‬
‫ﺁدم رﺑﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ !‬ ‫‪.۵‬‬
‫ﺳﻮاﻟﯽ درﺑﺎرﻩ ﻣﻘﻴﺎس هﺎ‬ ‫‪.۶‬‬
‫دﻳﺪﻧﯽ هﺎ‬ ‫‪.٧‬‬

‫ﺑﺨﺶ دوم‬

‫ﻓﺼﻞ‬

‫اوﻓﻴﺮ!‬ ‫‪.٨‬‬
‫ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ‬ ‫‪.٩‬‬
‫دوﺳﺘﯽ ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ‬ ‫‪.١٠‬‬
‫زﻳﺮ ﺁب‬ ‫‪.١١‬‬
‫اﻳﺎﻣﯽ ﻧﻮ‬ ‫‪.١٢‬‬
‫ﺵﺎهﺰادﻩ ﺥﺎﻧﻢ ﺁﺑﯽ‬ ‫‪.١٣‬‬
‫ﺗﺎ دﻳﺪار ﺑﻌﺪ‬ ‫‪.١۴‬‬

‫‪٣‬‬
 ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬
‫ﮐﻼس ﺳﻮم دﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻃﻮﻓﺎن ﺳﺮﻧﻮﺵﺖ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺁن ﺳﺮزﻣﻴﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎراﻧﯽ و ﺥﺎﻧﻪ ﻗﻮم‬
‫و ﺥﻮﻳﺸﻢ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪ .‬ﮐﻮدﮐﯽ درون ﮔﺮا ﺑﻮدم و ازهﻤﺎن دوران ﮐﺘﺎب ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺘﻢ‬
‫ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺘﻮی زﻳﺮ راﻩ ﭘﻠﻪ ﺁن ﺥﺎﻧﻪ را ﮔﺸﻮدﻩ و ﺁن را ﻣﻤﻠﻮ از ﮐﺘﺎب و‬
‫ﻣﺠﻠﻪ دﻳﺪﻳﻢ ‪ ،‬در ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﻴﺪم ‪ .‬ﮔﻨﺠﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﺎهﻤﺎن ﻧﻴﻢ ﺳﻮاد ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﯽ‬
‫ﺑﻠﻌﻴﺪﻣﺸﺎن‪.‬‬
‫ﺵﺒﯽ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ در ﺑﻬﺎر ﺥﻮاب ﺁن ﭘﻨﺎهﮕﺎﻩ ﮐﻮدﮐﯽ در رﺥﺘﺨﻮاب دراز ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮدم ﺁﺳﻤﺎن را‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺥﻮاﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺑﺮد ‪ ،‬ﺁن ﺥﻮﻳﺶ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ "،‬ﻣﺎﻩ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‪ ،‬ﺵﺒﻴﻪ ﺻﻮرت‬
‫ﺁدﻣﻴﺰاد اﺳﺖ‪ ،‬هﺮوﻗﺖ ﮐﻪ ﻗﺮص ﻣﺎﻩ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮهﺮ ﺁرزوﻳﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺮﺁوردﻩ ﻣﻴﺸﻮد‪.‬‬
‫و ﻣﻦ هﻤﻪ ﺳﺎل هﺎی ﺑﻌﺪ زﻧﺪﮔﯽ ام ‪،‬هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻮدک وار ﺁرزوهﺎی داﺋﻢ اﻟﺘﻐﻴﻴﺮ ﺥﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎﻩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﺥﺪا واﺳﻄﻪ ﺵﻮد‪ ،‬ﺁن ﺑﺨﺶ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ام ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮد و هﺴﺖ ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﻣﺎﻩ ﺵﺐ ﭼﻬﺎردﻩ در ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت داﺵﺖ‪ .‬ﮔﺎﻩ در ﻓﺎﻧﺘﺰی هﺎﻳﻢ ‪ ،‬ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ای را‬
‫ﻣﺘﺼﻮرﻣﻴﺸﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ و ﻣﺮا ﺑﺎ ﺥﻮد از اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺥﺎﮐﯽ دون ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﻣﻮﻧﺲ اﺻﻠﻴﻢ ﮐﺘﺎب ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻮهﯽ از دادﻩ هﺎ و اﻃﻼﻋﺎت درهﻢ و ﺑﺮهﻢ ‪ ،‬درﺳﺖ و‬
‫ﻏﻠﻂ را ﺑﺎهﻢ داﺵﺘﻢ‪،‬ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺥﺮدﻣﻨﺪ ﺵﺪﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪ .‬ﺵﺒﯽ در ﺥﻮاب دﻳﺪم ﮐﻪ درﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای هﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻳﺶ ﺑﺮزﻣﻴﻦ رﻳﺨﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬و ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن و دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪی ﺁﻧﻬﺎ‬
‫هﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮوﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﻤﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﯽ دادم‪.‬‬

‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ در ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ دﻳﮕﺮی از زﻧﺪﮔﯽ ﺥﻮد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ ‪ ،‬در اوج ﻳﺎس و ﻧﺎاﻣﻴﺪی و‬
‫ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﯽ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر اﻣﯽ ﺁﻣﺪ ‪ ،‬ﺁﺵﻨﺎﻳﯽ دﻳﺮﻳﻨﻪ ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﺮﭼﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد اﻣﺎ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ ﻗﺮار‬
‫داﺵﺖ ‪.‬‬

‫از وﻗﺘﯽ ﺑﺎ او ﺁﺵﻨﺎ ﺵﺪم ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎ در زﻧﺪﮔﯽ ام ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺗﮑﻪ هﺎی ﭘﺎزل‬
‫ﺑﺴﻴﺎری در ﺳﺮ ﺟﺎی ﺥﻮد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ‪ ،‬ﻣﺎﻩ ‪ ،‬ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ‪ ،‬ﺁرزوهﺎ ‪ ،‬ﺥﻮاب هﺎ ‪،‬‬
‫اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﺥﺎﮐﯽ ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎی رﻧﺠﻬﺎ‪ ،،،‬هﻤﻪ و هﻤﻪ ﺑﺎ اﻣﯽ ﻣﻌﻨﺎی ﺥﻮد را ﺗﮑﻤﻴﻞ‬
‫ﮐﺮد ‪.‬‬

‫اﻣﯽ از ﻣﻦ ﺥﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺘﺎب اﻣﺘﻴﺎزم را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮم ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدم هﻨﮕﺎم ﺥﻮاﻧﺪن و‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺁن ﺑﺎرهﺎ ذوق زدﻩ ﺵﺪم ‪ ،‬ﮔﺮﻳﺴﺘﻢ و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪارم ‪ ،‬ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ از دﺥﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﻳﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ‪ " ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﺮا‬
‫ﺥﻮﺑﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﺑﺪی اﺳﺖ ؟ " ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺳﺎدﻩ داد ‪ "،‬ﭼﻮن ﺥﻮﺑﯽ ﻗﺸﻨﮕﺘﺮ از ﺑﺪی اﺳﺖ"‬
‫اﮔﺮ هﻨﻮز ﮐﻮدک اﻟﻬﯽ درون ﺗﺎن را ﺑﺎ ﺥﻮد دارﻳﺪ ‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﻔﺮ زﻳﺒﺎﻳﯽ را ﺑﺎ‬
‫اﻣﯽ درﭘﻴﺶ رو دارﻳﺪ‪.‬‬
‫راﺳﺘﯽ ﺑﺎور ﮐﻨﻴﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻣﻦ هﻢ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ دﻳﺪم هﻤﻴﻦ زﻣﺴﺘﺎن ﭘﻴﺶ ‪ ،‬اﻳﺎ ﺵﻤﺎ هﻢ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪر ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن و ﻣﺎﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟‬
‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‬

‫‪٤‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ اول‬
‫اوﻟﻴﻦ دﻳﺪار‬

‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ روزی ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ در ﺳﺎﺣﻞ ﺵﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ‬

‫ﺳﺎﺣﻠﯽ ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ‪ ،‬ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ هﺮ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ‬
‫ﻣﯽ روﻳﻢ‪ ،‬ﺁﻏﺎز ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎرﺳﺎل ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺥﺎﻧﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ اﺟﺎرﻩ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎ درﺥﺘﺎن ﮐﺎج و‬
‫ﮐﻠﯽ درﺥﺘﭽﻪ در ﺣﻴﺎط ﭘﺸﺘﯽ و ﮔﻞ هﺎی ﺑﺴﻴﺎر در ﺣﻴﺎط ﺟﻠﻮﻳﯽ‪ .‬در ﺣﻮﻣﻪ‬
‫ﺵﻬﺮ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﮏ اﻗﻴﺎﻧﻮس‪ ،‬ﻟﺐ ﺟﺎدﻩ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﻢ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدن در اواﺥﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن را دوﺳﺖ دارد‪ ،‬ﭼﻮن‬
‫اﻳﻦ وﻗﺖ از ﺳﺎل دﻳﮕﺮ ﺁدم هﺎی زﻳﺎدی ﻧﻤﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻨﺠﻮری هﻢ‬
‫ﺳﺎﮐﺖ ﺗﺮ اﺳﺖ و هﻢ ارزان ﺗﺮ‪.‬‬
‫ﻧﺰدﻳﮏ ﻏﺮوب ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ روی ﺻﺨﺮﻩ ای ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺳﺎﺣﻞ دﻧﺞ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬وﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‪،‬ﻧﻮری ﻗﺮﻣﺰﺑﻪ‬
‫ﺑﺎﻻی ﺳﺮم دﻳﺪم‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻓﺸﻔﺸﻪ ﻳﺎ ﻣﻮﺵﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﭼﻬﺎرم‬
‫ژوﺋﻴﻪ ﺵﻠﻴﮏ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬رﻧﮕﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮدﻩ و ﻣﯽ درﺥﺸﻴﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ‬
‫ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺁﻣﺪ‪،‬دﻳﺪم ﮐﻪ ﻓﺸﻔﺸﻪ ﻳﺎ ﻣﻮﺵﮏ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬ﭼﻮن هﻤﻴﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬
‫ﻣﯽ ﺵﺪ ‪ ،‬ﺵﺒﻴﻪ هﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﮐﻮﭼﮏ ‪ ،‬ﻳﺎ ﭼﻴﺰی ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ ‪ .‬ﺑﺪون‬
‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻳﯽ ‪ ،‬در ‪ ١٥٠‬ﭘﺎﻳﯽ ﺳﺎﺣﻞ درﺳﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﺑﻪ‬
‫اﻗﻴﺎﻧﻮس اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺵﺎهﺪ ﺳﺎﻧﺤﻪ ای هﻮاﻳﯽ ﺑﻮدﻩ ام ‪ ،‬ﺳﺮم را ﺑﺎﻻ‬
‫ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁﻳﺎ ﮐﺴﯽ از هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺘﺮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻳﺎ‬
‫ﻧﻪ ‪.‬‬
‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎز هﻢ ﺳﮑﻮت و ﺁراﻣﺶ ﺳﺎﺣﻞ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫واﻗﻌًﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم و ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮوم و ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﻳﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺵﻮد ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ رﻓﺘﻦ ﮐﺮدم ‪،‬ﭼﻴﺰی‬
‫ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮ ﺁب ﺵﻨﺎور ﺵﺪ‪،‬درﺳﺖ هﻤﺎن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻳﺎ هﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد در‬
‫ﺁب اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﮐﺴﯽ در ﺣﺎل ﺵﻨﺎ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺥﻠﺒﺎن‬
‫‪٥‬‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ از ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑ ﺮدﻩ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻢ ﮐﻤﮑ ﺶ ﮐﻨﻢ‪،‬ﺻ ﺒﺮ‬
‫ﮐﺮدم ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺁن ﻗﺪر ﺥ ﻮب ﺵ ﻨﺎ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﻓﻬﻤﻴ ﺪم ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﻟﻄﻤ ﻪ‬
‫زﻳﺎدی دﻳﺪﻩ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻴﻦ ﮐﻪ دﻳﺪﻣﺶ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺑﭽﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﺵﻨﺎ ﮐﺮد و‬
‫ﻗﺒﻞ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد و ﻟﺒﺨﻨﺪی دوﺳﺘﺎﻧﻪ زد‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻻﺑﺪ از اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺠﺎت ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ ﺥﻮﺵﺤﺎل اﺳﺖ از وﺿﻌﻴﺖ‬
‫ﺥ ﻮد ﻧﺎراﺣ ﺖ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﻤ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪،‬و هﻤ ﻴﻦ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ ﮐﻤ ﯽ ﺁرام ﺵ ﻮم‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﺎﻻی ﺻﺨﺮﻩ هﺎ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن دادﺗﺎ ﻣﻮهﺎﻳﺶ ﺥﺸﮏ ﺵ ﻮد ‪،‬‬
‫و ﭼﺸﻤﮏ زد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاه ﺪ رازی را در ﻣﻴ ﺎن ﻧﻬ ﺪ‪ .‬ﺁﺵ ﮑﺎرا اﺣﺴ ﺎس‬
‫ﺑﻬﺘﺮی داﺵﺘﻢ ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻨﮑﻪ از ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﺵﻪ ای ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁرام و‬
‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ و ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ ﮐ ﻪ ﺗ ﺎزﻩ در ﺣ ﺎل‬
‫ﺁﺵﮑﺎر ﺵﺪن در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ هﻢ ﺳﻦ وﺳﺎل ﺥﻮدم ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﮐﻤﯽ ﺟﻮان ﺗﺮ و ﮐﻤﯽ‬
‫ﮐﻮﺗﺎهﺘﺮ ﻟﺒﺎس ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺳﻔﻴﺪی ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺟ ﻨﺲ ﺿ ﺪ ﺁب داﺵ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬
‫ﻼ ﻧﻤﻨﺎک هﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭼﮑﻤﻪ ای ﻇﺮﻳﻒ و ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﭘﺎ داﺵﺖ و ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ اش‬ ‫اﺻ ً‬
‫ﻣ ﺪاﻟﻴﻮﻣﯽ ﻃﻼﻳ ﯽ رﻧ ﮓ ﺑ ﻪ ﺵ ﮑﻞ ﻗﻠﺒ ﯽ ﺑﺎﻟ ﺪار ﺑ ﻮد‪.‬وﺳ ﻴﻠﻪ ای ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ‬
‫رادﻳ ﻮی ﺳ ﻔﺮی ﺑ ﺮ ﮐﻤ ﺮ داﺵ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁﻧﻬ ﻢ ﻃﻼﻳ ﯽ رﻧ ﮓ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺳ ﮕﮏ ﮐﻤ ﺮ‬
‫ﺑﻨ ﺪش درﺥﺸ ﺎن‪،‬ﺑﺰرگ و زﻳﺒ ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮐﻨ ﺎرش ﻧﺸﺴ ﺘﻢ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ای در‬
‫ﺳﮑﻮت ﮔﺬﺵﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻮن او ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زد‪ ،‬ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﭘﺮﺳﻴﺪم ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔ ﺎﻗﯽ‬
‫اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ ﺟﻮاب داد‪ " ،‬ﻓﺮود اﺟﺒﺎری "‬
‫ﺟﺬاب ﺑﻮد ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎن ‪،‬درﺵﺖ‪،‬ﻋﻤﻴﻖ و ﻋﺠﻴﺐ داﺵﺖ‪.‬‬

‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم هﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﺶ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮐﺸﻮری دﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻩ‪.‬‬

‫از ﺁن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺳﻦ وﺳﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭘﺲ ﺥﻠﺒﺎن ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪم ‪ "،‬ﺥﻠﺒﺎن ﭼﻪ ﺵﺪ ؟"‬
‫" هﻴﭽﯽ ‪ .‬اﻻن ﮐﻨﺎر ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪".‬‬

‫‪٦‬‬
‫"اوﻩ " ﺟﻮاﺑﺶ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻌﺠﺒﻢ ﺵﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬اﻳ ﻦ ﺑﭽ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺣﺘﻤ ﺎ ﻗﻬﺮﻣ ﺎن ﺑﺎﺵ ﺪ!در‬
‫ﺳﻦ وﺳﺎل ﻣﻦ ﺑﻮد وﻟﯽ هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻣﯽ راﻧﺪ ! ﺣﺘﻤًﺎ واﻟﺪﻳﻨﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﭘﻮﻟ ﺪار‬
‫ﺑﺎﺵﻨﺪ‪.‬‬
‫داﺵﺖ ﺵﺐ ﻣﯽ ﺵﺪ و ﺳﺮدم ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺵﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ "،‬ﺳﺮدﺗﻪ؟"‬
‫" ﺁرﻩ"‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ " ،‬دﻣﺎ ﺳﻨﺞ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻪ هﻮا ﺥﻮﺑﻪ"‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺁرﻩ واﻗﻌًﺎ ﺁن ﻗﺪر هﺎ هﻢ ﺳﺮد ﻧﻴﺴﺖ و ﺟﻮاب دادم‪" ،‬درﺳﺘﻪ"‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪم ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪون اﻳﻨﮑﻪ ﭼﺸﻢ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ دارد‪،‬ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻣﺎٔﻣﻮرﻳﺘﻢ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دهﻢ‪".‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﭽ ﻪ ﻣﻬﻤ ﯽ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ ﻣ ﻦ ﺑﭽ ﻪ ﻣﺪرﺳ ﻪ ای ﮐ ﻪ در ﺣ ﺎل‬
‫ﺳﭙﺮی ﮐﺮدن ﺗﻌﻄﻴﻼﺗﺶ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﻣٲﻣﻮرﻳﺖ دارد‪ ،‬ﺵﺎﻳﺪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ...‬اﻣﺎ‪ ،‬از ﻃﺮﻓﯽ‪ ،‬او ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﺟﺮٲت ﻧﮑﺮدم از ﻣٲﻣﻮرﻳﺘﺶ ﭼﻴﺰی ﺑﭙﺮﺳﻢ ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰش ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس ﭘﮑﺮی ﮐﻨﻢ ‪ ".‬اﮔﺮ ﺑﺰرﮔﺘﻬﺎﻳﺖ ﺑﻔﻬﻤﻨ ﺪ هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ راﻏ ﺮق ﮐ ﺮدﻩ ای ‪،‬‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬
‫ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ‪ " ،‬ﻏﺮق ﻧﺸﺪﻩ" و ﻣﺮا ﮔﻴﺞ ﺗﺮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫"ﻏﺮق ﻧﺸﺪﻩ ؟ از ﺑﻴﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪ؟"‬
‫" ﻧﻪ"‬
‫ﻼ ﻣﻴﺸﻪ"‬
‫" ﭼﻄﻮری ﻣﻴﺸﻪ از ﺁب درش ﺁورد و ﺗﻌﻤﻴﺮش ﮐﺮد؟ اﺻ ً‬
‫" اوﻩ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﻣﻴﺸ ﻪ از ﺁب درش ﺁورد‪ ".‬ﺑ ﺎ ﻣﺤﺒ ﺖ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪،‬‬
‫"اﺳﻤﺖ ﭼﻴﻪ؟ " ﮔﻔ ﺘﻢ ‪ " ،‬ﺟﻴﻤ ﺰ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣ ﺮدم ﻣﻨ ﻮ)ﺟ ﻴﻢ( ﻳ ﺎ )ﺟﻴﻤ ﯽ( ﺻ ﺪا‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ".‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺶ هﺎﻳﻢ را ﺑﯽ ﺟﻮاب ﻣﯽ ﮔﺬاﺵ ﺖ و‬
‫هﻴﭻ ﮐﺪام را ﮐﺎﻣﻞ ﺟﻮاب ﻧﻤ ﯽ داد و ﻣﻮﺿ ﻮع را ﻋ ﻮض ﻣ ﯽ ﮐﺮد‪،‬دﻟﺨ ﻮر‬
‫ﺑﻮدم اﺳﺮار ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪...‬‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ دﻟﺨﻮری ام ﺵﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺥﻨﺪﻩ دار ﺁﻣﺪ‪".‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ‪،‬‬

‫ﺟﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺐ ﻧﺪارﻩ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ؟ "‬
‫" دﻩ ﺳﺎل‪ ....‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ‪ ....‬ﺗﻮ ﭼﯽ؟ "‬
‫ﺁرام ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ای را ﻗﻠﻘﻠﮏ دادﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٧‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﭼﻮن او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ هﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﯽ را ﺑﺮاﻧﺪ و ﻣﻦ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺁﻣﻴﺰی ﺑﻪ ﻣﻦ دارد ‪ .‬ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬اﻣﺎ‪ ،‬هﻨﻮز‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺁن ﻗ ﺪر‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺥﻮب ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از دﺳﺘﺶ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﺵﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬از ﺁن ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺴﻦ ﺗﺮم "‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪش ﺑﺮدﻩ وﻳﮑﯽ از دﮐﻤﻪ هﺎی وﺳ ﻴﻠﻪ ای ﮐ ﻪ رادﻳ ﻮ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬
‫ﻣﯽ رﺳﻴﺪ را ﻓﺸﺎر داد‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺣﺴﺎب ﺵﺪ‪ .‬روﺵﻨﺶ ﮐﺮد و ﻧﺸﺎﻧﻪ هﺎﻳﯽ‬
‫ﺑﺮ ﺁن ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ ﮐ ﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻨﺎﺥﺘﻢ ‪.‬ﻣﺤﺎﺳ ﺒﺎﺗﯽ ﮐ ﺮد وﻧﺘﻴﺠ ﻪ را دﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ زد‬
‫زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ و ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ....‬اﮔﻪ ﺑﮕﻢ ﺑﺎورت ﻧﻤﻴﺸﻪ‪"...‬‬
‫ﺵﺐ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﺎﻩ ﮐﺎﻣﻞ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ اﻗﻴﺎﻧﻮس و هﻤ ﻪ ﺳ ﺎﺣﻞ‬
‫ﻧﻮر ﻣﯽ اﻓﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ داﺵ ﺖ از اﻳ ﻦ ﭘﺴ ﺮک ﻳ ﺎ ه ﺮ ﭼ ﻪ ﮐ ﻪ ﺑ ﻮد ﭘﺮﻣﻌﻤ ﺎ‪،‬‬
‫ﺥﻮﺵﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺥﻮب ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ اش ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﻴﺪ واﻗﻌًﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از‬
‫هﺸﺖ ﺳﺎل داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣﺴ ﻦ ﺗ ﺮ از اﻳ ﻦ هﺎﺳ ﺖ‪ ...‬ﺁﻳ ﺎ‬
‫ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﻓﻀﺎﻳﯽ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ‪".‬‬
‫ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻧﮕﺎر هﻤﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻮاب هﻤﻪ ﻣﻌﻤﺎهﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺪﺗﯽ ﮔﺬﺵ ﺖ ﺗ ﺎ ده ﺎﻧﻢ را ﺑ ﺎز ﮐ ﻨﻢ ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎﻧﯽ ﭘ ﺮ ﻧ ﻮر‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎی ﺁﺳ ﻤﺎن در ﭼﺸ ﻤﺎﻧﺶ ﻣ ﻮج ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺴﻴﺎرزﻳﺒﺎﺗﺮ از ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁدﻣﯽ ﻋﺎدی ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺁﺗﺸﻴﻨﯽ ﮐﻪ در اﻗﻴ ﺎﻧﻮس‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺥﻮدش ﻏ ﺮق ﻧﺸ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬را ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﺁوردم ‪ ...‬ﻣﻮﺿ ﻮع‬
‫واﻗﻌًﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد‪ .‬درﺳﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎﺵﻴﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻋﺠﻴ ﺐ‬
‫و ﻏﺮﻳﺒﺶ ﺑﺎ ﺁن ﻧﻤﺎدهﺎی ﺥﻨﺪﻩ دار هﻢ‪ .‬ﻟﺒﺎس هﺎ و ﻟﻬﺠﻪ اش‪ .‬ﺗ ﺎزﻩ‪ ،‬او ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻣﺎ ﺑﭽﻪ هﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ ﺑ ﺮاﻧﻴﻢ‪ .‬ﭘ ﺲ واﻗﻌ ًﺎ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺪﮐﯽ ﺗﺮس ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﻮﺟﻮدی ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺴﺘﯽ؟"‬
‫" اﮔﺮ ﺑﺎﺵﻢ‪ ،‬وﺣﺸﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟ "‬

‫در هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺵﺪم ﮐﻪ ﺑﻠﻪ او از دﻧﻴﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺁﻣﺪﻩ‪ .‬ﮐﻤﯽ‬
‫وﺣﺸﺖ داﺵﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﻧﮕﺎهﺶ ﻣﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺥﺠﺎﻟﺖ زدﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪم ‪ "،‬ﺗﻮ ﺑﺪی؟"‬
‫ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺰاﺣﺶ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم ‪ "،‬ﺵﺎﻳﺪ ﺗﻮ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﺎﺵﯽ‪"...‬‬
‫‪٨‬‬
 ‫" ﭼﺮا؟"‬
‫" ﭼﻮن ﺗﻮ ﻳﮏ زﻣﻴﻨﯽ هﺴﺘﯽ‪" .‬‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﻴﺴﺖ و ﭼﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرش اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ اﻧﺪﮐﯽ رﻧﺠﻴﺪم‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑ ﻪ روی ﺥ ﻮد‬
‫ﻧﻴﺎورم‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻴﺸﺘﺮی اداﻣﻪ دهﻢ‪ .‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺵﺪ او ﺑﻴﮕﺎﻧ ﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺴﺘﯽ ؟"‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﻧﺘﺮس"‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮدو ﮔﻔ ﺖ ‪"،‬اﻳ ﻦ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن‬
‫ﭘ ﺮ از زﻧ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ‪ ...‬ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﻗﺎﺑ ﻞ ﺳ ﮑﻮﻧﺖ در ﺁن‬
‫هﺴﺖ‪...‬ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺥﻮﺑﯽ در ﺁن هﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫وﻗﺘ ﯽ اﻳﻨﻬ ﺎ را ﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ ﺣ ﺮف ه ﺎﻳﺶ ﺗ ﺎٔ ﺙﻴﺮﻋﻤﻴﻘ ﯽ ﺑ ﺮﻣﻦ داﺵ ﺖ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺁن ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﺳﻴﺎرﻩ ﭘﺮ از ﺁدم هﺎی ﺥﻮب را" ﺑﺒﻴﻨﻢ "‬
‫دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻴﺪم‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ از ﺵﻨﻴﺪن اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺳﻴﺎرﻩ ای دﻳﮕ ﺮ‬
‫اﺳﺖ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻩ و ﺁن را ﺑﭙﺬﻳﺮم‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻًﺎ ﭼﻮن رﻓﺘﺎری دوﺳﺘﺎﻧﻪ داﺵﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﺮا ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﺑﺪﻳﻢ؟"‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﺁﺳﻤﺎن را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐ ﺮد‪ " .‬ﭼﻘ ﺪر دﻳ ﺪن ﺁﺳ ﻤﺎن ﺵ ﺐ از ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ‬
‫زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪ .....‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺟﻮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر درﺥﺸﻨﺪﻩ و رﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮد ‪" ...‬‬
‫ﺑﺎز هﻢ اﺣﺴﺎس رﻧﺠﺶ ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﺎز ه ﻢ از ﭘﺎﺳ ﺦ دادن ﺑ ﻪ ﺳ ﻮاﻟﻢ ﻃﻔ ﺮﻩ رﻓﺘ ﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎزﻩ‪ ،‬از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺪم ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﺪ ﻧﺒ ﻮدم‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ هﻤﺎن روزهﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﺑﺰرگ ﺵﺪم ﮐﺎر ﺁﮔﺎﻩ ﺵﺪﻩ و ﺑﺰهﮑﺎران را ﺑﮑﺸﻢ‪...‬‬
‫" اون دﺳﺘﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ را اوﻧﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ؟ اوﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در ﺻ ﻮرت ﻓﻠﮑ ﯽ‬
‫ﺑﺮج ﺙﻮر هﺴﺘﻨﺪ؟"‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬هﻤﻴﺸ ﻪ از ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮدن ﺑﻬﺸ ﻮن ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑ ﺮم ﭼ ﻮن ﺥﻴﻠ ﯽ‬
‫ﺥﻮﺵﮕﻞ اﻧﺪ‪".‬‬
‫"اﺳﻤﺸﻮن )هﻔﺖ ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺮج ﺙﻮر( اﺳﺖ و ﻣﻬﺪ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﺑﺎ ﺵﮑﻮﻩ اﻧﺪ‪"...‬‬

‫" اون ﺳﺘﺎرﻩ را ﺑﺒﻴﻦ ‪ ...‬ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل ﭘﻴﺶ اوهﻢ ﺳﻴﺎرﻩ ای ﺑﺎ‬
‫ﺵﮑﻮﻩ ﺑﻮد‪ ...‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻧﺎﺑﻮد ﺵﺪﻩ و وﺟﻮد ﻧﺪارد‪"...‬‬
‫ﻼ هﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﭼﺮا ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ هﻤﻪ ﺑﺪﻳﻢ؟ هﺎن؟"‬
‫"ﻗﺒ ً‬

‫‪٩‬‬
‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺘﻢ ‪ "،‬در ﺣﺎﻟﻴﮑ ﻪ هﻤﭽﻨ ﺎن ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽ درﺥﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺎٔﮐﻴﺪ ﮔﻔﺖ‪" ،‬ﻣﻌﺠﺰﻩ اﺳﺖ"‬
‫"ﭼﺮا ﺥﻮدت ﮔﻔﺘﯽ"‬
‫ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﺻﺪاﻳﻢ او را از روﻳﺎ ﺑﻪ در ﺁوردم‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ دﺥﺘ ﺮ ﻋﻤ ﻮﻳﻢ‬
‫ﺑﻮد ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﻪ ﺗﺮاﻧ ﻪ ه ﺎی ﺥﻮاﻧﻨ ﺪﻩ ﻣ ﻮرد ﻋﻼﻗ ﻪ اش ﮔ ﻮش ﻣ ﯽ داد‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﻓﺮو ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫"ﻣﻨﻈ ﻮرم اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺑﺮﺥ ﯽ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ اﻏﻠ ﺐ ﮐﻤﺘ ﺮ از ﺳ ﺎﮐﻨﻴﻦ دﻧﻴﺎه ﺎی‬
‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن دﻳﮕﺮ ﺥﻮب اﻧﺪ"‬
‫"دﻳﺪی؟ ﻣﻴﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﺁدم هﺎی ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻴﻢ‪".‬‬
‫ﺑﺎز زد زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ و دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮم ﮐﺸﻴﺪ‪" .‬ﺟﻴﻢ ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪" .‬‬
‫ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺥﻮدم را ﮐﻨﺎر ﮐﺸﻴﺪم‪ .‬از اﻳﻦ ﮐﻪ دﻳﮕ ﺮان ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﭼﻨ ﻴﻦ رﻓﺘ ﺎر‬
‫اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای ﮐﻨﻨ ﺪ ﺥﻮﺵ ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬از اﻳ ﻦ ه ﺎ ﮔﺬﺵ ﺘﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻳﮑ ﯽ از ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ‬
‫هﺎی ﮐﻼس ﺥﻮدم ﺑﻮدم‪ ،‬ﺗﺎزﻩ ﻣﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ دﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدم ‪" ...‬اﮔﺮاﻳﻦ ﺳﻴﺎرﻩ ﻣ ﺎ‬
‫اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮااﻳﻨﺠﺎﻳﯽ؟ "‬
‫"ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮر ﻣﺎﻩ در اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺵﺪی؟" هﻤﭽﻨﺎن ﻣﺮا ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ و‬
‫ﻣﻮﺿ ﻮع را ﻋ ﻮض ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪" .‬ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺁﻣ ﺪی ﺗ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﺑﻬ ﻢ ﺑﮕ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫اﻧﻌﮑﺎس ﻣﺎﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻢ ؟ "‬
‫" ﺵﺎﻳﺪ‪ ....‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺵﺪﻩ ای ﮐﻪ ﻣﺎ در ﮐﺎﺋﻨﺎت ﻏﻮﻃﻪ ورﻳﻢ ؟ "‬
‫وﻗﺘﯽ اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ام‪ .‬اﻳ ﻦ ﺑﭽ ﻪ‬
‫ﺥﻞ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ! ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻪ ﮐ ﻪ ﻓﻀ ﺎﺋﻴﻪ‪ .‬ﺑ ﺮای هﻤﻴﻨ ﻪ ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺟﻤ ﻼت‬ ‫ُ‬
‫ﭘ ﻮچ واﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای را ﻣ ﯽ زﻧ ﻪ‪ .‬ﺗﺼ ﻤﻴﻢ ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﺑ ﺮم ﺥﻮﻧ ﻪ ‪ .‬ازاﻳ ﻦ ﮐ ﻪ‬
‫داﺳﺘﺎن هﺎی ﺥﻴﺎﻟﯽ او را ﺑ ﺎور ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﺣﺴ ﺎس ﺑ ﺪی داﺵ ﺘﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ‬
‫ﺁدم ﻓﻀﺎﻳﯽ ﭘﺎهﺎم را ﻣﻴﺨﮑﻮب زﻣﻴﻦ ﮐﻨﻪ ﭼﯽ! ﻣﻦ ﺑﺎورش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم! از‬
‫او و ﺥﻮدم ﺥﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪم ‪ .‬در ﺥﻴﺎل ﺑﺎ ﻣﺸﺖ ﺗﻮی دﻣﺎﻏﺶ زدم‪.‬‬
‫" ﭼﺮا ﻣﮕﻪ دﻣﺎﻏﻢ زﺵﺘﻪ؟"‬
‫ﻳﺦ ﮐﺮدم‪ .‬ﺗﺮﺳﻴﺪم‪ .‬او واﻗﻌًﺎ ذهﻨﻢ را ﻣﯽ ﺥﻮاﻧﺪ ؟‬

‫ﻧﮕﺎهﺶ ﮐﺮدم ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ای داﺵﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺸﺪم‪.‬‬

‫ﺗ ﺮﺟﻴﺢ دادم ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﻨﻢ ﺣﺮﻓ ﯽ ﮐ ﻪ زدﻩ ﺗﺼ ﺎدﻓﯽ ﺑ ﻮدﻩ ‪ ،‬و ﺁن ﭼ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ه ﻴﭻ‬
‫رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺁن ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدﻩ ام ﻧﺪاﺵ ﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﮕﺬاﺵ ﺘﻢ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻣﺘﻌﺠ ﺐ‬
‫ﺵﺪﻧﻢ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﻢ راﺳﺖ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺵﻮاهﺪ ﮐﺎﻓﯽ‬
‫‪١٠‬‬
‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻢ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ هﻢ واﻗﻌًﺎ ﺑﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ دﻳﮕ ﺮ ﺗﻌﻠ ﻖ داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ذه ﻦ ﺥ ﻮاﻧﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ...‬ﺵ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﻓﻘ ﻂ در ﮐﻨ ﺎر ﻳ ﮏ دﻳﻮاﻧ ﻪ ﻧﺸﺴ ﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدم‪...‬‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫" اﻻن ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ؟" اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ و ﮐﻴﮏ ﺗﻮﻟﺪ را ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﺗﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ هﻢ ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ اﻣﺘﺤﺎن ﻧﮑﺮدﻩ ای؟ "‬
‫ﺟﺎ ﻧﺰدم‪ " .‬ﭼﻪ اﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ؟"‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ دور زاﻧﻮﻳﺶ ﺣﻠﻘ ﻪ زد‪ ".‬ﺑﺒ ﻴﻦ ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬ﻧ ﻮع دﻳﮕ ﺮی از واﻗﻌﻴ ﺖ‬
‫وﺟﻮد دارد‪ .‬دﻧﻴﺎی ﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮس دﻳﮕﺮی هﻢ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺑﺎ درهﺎﻳﯽ ﻧﺎ ﻣﺮﺋﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ روی ﺁدم هﺎی ﺑﺎ هﻮش ‪ ،‬ﻇﺮﻳﻒ ﺑﻴﻦ و زﻳﺮک ﺑﺎز ﻣﯽ ﺵﻮد‪"...‬‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت از ﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮس ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺵﻤﻊ ﻣﻴﺨﻮای؟"‬
‫اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﺮدم ﮐﺴ ﯽ ﺵ ﮑﻤﻢ را ﭼﻨ ﮓ زدﻩ‪ .‬دﻟ ﻢ ﻣﻴﺨﻮاﺳ ﺖ ﮔﺮﻳ ﻪ ﮐ ﻨﻢ ؛‬
‫اﺣﺴ ﺎس ﺣﻤﺎﻗ ﺖ و ﮐ ﻮدﻧﯽ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬از اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺣ ﺮف ه ﺎﻳﺶ ﺵ ﮏ‬
‫ﮐ ﺮدم‪ ،‬ﻋ ﺬر ﺥ ﻮاهﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬اﻣ ﺎ او ﻧﺎراﺣ ﺖ ﻧﺸ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺗ ﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑ ﺮد‬
‫وﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ او ﺵﮏ ﻧﮑﻨﻢ‪.‬‬

‫‪١١‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ دوم‬
‫ﭘﺮواز ﺟﻴﻢ‬

‫ﺣﺴﺎﺑﯽ دﻳﺮ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪" ،‬ﺑﻴﺎ و ﺥﺎﻧﻪ ام ﺑﺎش "‬

‫ﺑ ﺎ ﺥﻨ ﺪﻩ و در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ دﻣ ﺎﻏﺶ را ﺗﮑ ﺎن ﻣ ﯽ داد‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺑﮕ ﺬار ﺁدم‬
‫ﺑﺰرگ هﺎ ﻗﺎﻃﯽ دوﺳﺘﯽ ﻣﺎ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪".‬‬
‫" وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم"‬
‫" ﻣﺎدر ﺑﺰرگ ﺥﻮر و ﭘﻒ ﮐﻨ ﺎن ﺥ ﻮاب ﺥﻮاﺑ ﻪ‪ .‬اﮔ ﻪ ﺑ ﺮﻳﻢ و ﻗ ﺪم ﺑ ﺰﻧﻴﻢ ه ﻢ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎی ﺥﺎﻟﯽ ات ﻧﻤﻴﺸﻪ "‬
‫ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻣﺎﻳ ﻪ ﺗﻌﺠ ﺒﻢ ﺵ ﺪﻩ و ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ ﺗﺤﺴ ﻴﻦ اش ﮐ ﻨﻢ‪ .‬از ﮐﺠ ﺎ درﺑ ﺎرﻩ‬
‫ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ؟ ‪ ....‬ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ ﮐ ﻪ او ﻣﻮﺟ ﻮدی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ‪....‬و‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ذهﻨﻢ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪....‬‬
‫" ﺟﻴﻢ ‪ ،‬هﻤﻪ ﻣﺎﺟﺮا هﻤﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ".‬اﻳ ﻦ را در ﺟ ﻮاب ﺁن‬
‫ﭼ ﻪ در ذه ﻨﻢ ﮔﺬﺵ ﺘﻪ ﺑ ﻮد ﮔﻔ ﺖ‪ " .‬وﻗﺘ ﯽ در ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺑ ﻮدم ‪ ،‬دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ وﻗ ﺖ‬
‫ﺥﻮاﺑﺶ رﺳﻴﺪﻩ " ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﺵ ﻮر و ﺵ ﻮق ﻓﺮﻳ ﺎد ﮐﺸ ﻴﺪ‪ "،‬ﺑ ﺮﻳﻢ ﻟ ﺐ ﺳ ﺎﺣﻞ ﻗ ﺪم‬
‫ﺑﺰﻧﻴﻢ ! " ﭘﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻟﺒ ﻪ ﺻ ﺨﺮﻩ ای ﺑﻠﻨ ﺪ اﻳﺴ ﺘﺎدو‪ ...‬ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳ ﺪ! ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم‬
‫ﻗﺼﺪ ﺥﻮد ﮐﺸﯽ دارد ! ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ دوﻳﺪم ﺗﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ را ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ .‬ﺑ ﺎورم ﻧﻤﻴﺸ ﺪ ﺁن‬
‫ﭼﻪ را ﻣﯽ دﻳﺪم ! ﺳﻘﻮط ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﻪ رواﻧﯽ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺥﻮد ﺁﻣﺪم ﮐﻪ از ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻮدک ﺵﺎد و ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻌﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ ،‬ﺁهﺴﺘﻪ و ﺑﺎ دﻗﺖ ﻓﺮاوان از ﺻﺨﺮﻩ هﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ او ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮد ﺑﭙﻴﻮﻧﺪم‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﭘﺮش اﻋﺠﺎب ﺁوری ﮐﻪ داﺵﺖ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ وﭘﺮﺳﻴﺪم‪"،‬ﭼﻪ ﺟﻮری‬

‫اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدی ؟ "‬
‫" ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻳﮏ ﭘﺮﻧﺪﻩ دارد‪ " .‬و ﺑﺎ ﺵﺎداﺑﯽ ﺗﻤﺎم در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ دوﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺜﻞ او ﺑﺎﺵﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪر او اﺣﺴﺎس ﺁزادی‬
‫و ﺵﺎدی ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم‪ " .‬ﭼﺮا‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ! "‬
‫ﺑﺎز هﻢ ذهﻨﻢ را ﺥﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﮐﻨ ﺪ و ﺑ ﺎ ﺵ ﻮرو اﺵ ﺘﻴﺎق ﻓ ﺮاوان‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧﺪﻩ هﺎ ﺑﭙﺮﻳﻢ !"‬
‫‪١٢‬‬
 ‫دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺖ واﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﻮﺟﯽ ازاﻧﺮژی وارد ﺑﺪﻧﻢ ﺵﺪﻩ‪.‬ﺵﺮوع‬
‫ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﻪ دوﻳﺪن در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ " ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﺑﻴﺎ ﺑﭙﺮﻳﻢ!‪"...‬‬
‫ﭘﺮش هﺎی او ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ از ﻣﺎل ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑ ﺮای‬
‫ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺮﺳﺪ در هﻮا ﻣﻌﻠ ﻖ ﺑ ﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧ ﺪ‪.‬‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ دوﻳﺪﻳﻢ و ﮔﺎهﯽ هﻢ ﻣﯽ ﭘﺮﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﺟﻴﻎ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ " ﻣ ﺎ ﭘﺮﻧ ﺪﻩ اﻳ ﻢ‪،‬‬
‫ﻣﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ اﻳﻢ‪ " .‬ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬وﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﺪ ﺗ ﺎ اﺣﺴ ﺎس ﮔﻴﺠ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪.‬ﮐ ﻢ‬
‫ﮐﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ؛ داﺵﺘﻢ ﺁدم دﻳﮕﺮی ﻣﯽ ﺵﺪم‪ .‬ﮐ ﻮدک ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‬
‫ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻮن ﭘﺮﻧﺪﻩ ام‪ ،‬هﻤﭽﻮن ﭘﺮ‬
‫ﺳﺒﮏ ﻣﯽ ﺵﺪم ‪.‬‬
‫" ﺣﺎﻻ ‪ ....‬ﺑﺎﻻ"‬
‫ﺵﮕﻔﺖ ﺁور ﺑﻮد ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟ ﺮأت ﻣ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻢ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای ﭼﻨ ﺪ ﺙﺎﻧﻴ ﻪ در ه ﻮا‬
‫ﻣﺎﻧ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣ ﺪﻳﻢ و ﺑ ﻪ دوﻳ ﺪن اداﻣ ﻪ دادﻳ ﻢ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺥﺎﻃﺮﮐ ﻪ‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﺑﭙﺮﻳﻢ‪ .‬هﺮ ﺑﺎر ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻌﺠﺒﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﻦ‪ ...‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪ ...‬ﺣﺎﻻ‪" !...‬‬
‫ﺑﺎ هﺮ ﺳﻌﯽ ﺁﺳﺎن ﺗﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬زﻳﺮ ﻧﻮر ﻣﺎﻩ و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻣﯽ دوﻳ ﺪﻳﻢ و اﻧﮕ ﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺑ ﺮ ﻟﺒ ﻪ اﻣ ﻮاج ﻣ ﯽ ﭘﺮﻳ ﺪﻳﻢ اﻧﮕ ﺎر ﺻ ﺤﻨﻪ ای از ﻳ ﮏ ﻓ ﻴﻠﻢ را ﺑ ﺎ ﺣﺮﮐ ﺖ‬
‫ﺁرام ﻧﺸﺎن دهﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻤﭽﻮن ﺵﻴﻮﻩ ای ﺑﺪﻳﻊ ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯽ در دﻧﻴﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪" ،‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﭘﺮواز!"دﺳﺘﻢ را رهﺎ ﮐﺮد‪.‬درﮐﻨﺎرم‬
‫ﻣﯽ دوﻳﺪ و ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ " ،‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ! "‬
‫" ﺣﺎﻻ "‬
‫ﺁرام‪ ،‬ﺑ ﺎﻻ ﮐﺸ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮای ﭼﻨ ﺪ ﺙﺎﻧﻴ ﻪ در ه ﻮا ﻣﺎﻧ ﺪﻳﻢ و ﺑﻌ ﺪ در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﺑﺎزوهﺎﻳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺁراﻣﯽ در هﻮا ﻏﻮﻃﻪ ﺥﻮردﻳﻢ‪.‬‬
‫" ﺁﻓﺮﻳﻦ! ﺁﻓﺮﻳﻦ! " ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﺁن ﺵﺐ ﭼﻘﺪر ﺑﺎزی ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮاﻳﻢ ﺣﮑﻢ روﻳﺎ را داﺵﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺥﺴ ﺘﻪ ﺵ ﺪم‪ ،‬ﺥ ﻮدم را روی ﺵ ﻦ ه ﺎ اﻧ ﺪاﺥﺘﻢ ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﯽ ﻧﻔﺴ ﻢ ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ وﺥﻮﺵ ﺤﺎل ﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪم ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ای ﺑ ﺎور ﻧﮑﺮدﻧ ﯽ و ﻓﺮاﻣ ﻮش‬
‫ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫هﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ درون ﺳﺮم‪ ،‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ داﺵ ﺘﻦ دوﺳ ﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮی‬
‫ﻋﺠﻴﺒﯽ ﮐﻪ اﺟﺎزﻩ دادﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎی ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﻧﺠﺎم دهﻢ ‪ ،‬ﺵﺎﮐﺮ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ واﻗﻌًﺎ ﭼﻪ ﻣﻌﺠﺰات دﻳﮕﺮی ﺑﺮاﻳﻢ ردﻳﻒ ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪...‬‬
‫اﻧﻮار درﺥﺸﺎن ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﺳﺎﺣﻞ را ﻧﻮراﻧﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬دوﺳﺘﻢ ﺑﻪ اﻧﻌﮑﺎس ﺁن ﺑﺮ‬
‫‪١٣‬‬
 ‫ﺁب ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑ ﯽ اﻧ ﺪازﻩ ﺵ ﺎد ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻣ ﺎﻩ ﮐﺎﻣ ﻞ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد و ﺑ ﺎ‬
‫ﺥﻨ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﭼﻘ ﺪر اﻋﺠ ﺎب اﻧﮕﻴ ﺰ اﺳ ﺖ! ﻧﻤ ﯽ اﻓﺘ ﺪ! ﺳ ﻴﺎرﻩ واﻗﻌ ًﺎ‬
‫زﻳﺒﺎﻳﯽ دارﻳﺪ!"‬
‫هﺮﮔ ﺰ درﺑ ﺎرﻩ ﺁن ﻓﮑ ﺮ ﻧﮑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﻣ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ ...‬ﺑﻠ ﻪ‪،‬‬
‫واﻗﻌًﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ داﺵﺘﻦ ﺳﺘﺎرﻩ ه ﺎ‪ ،‬اﻗﻴ ﺎﻧﻮس ه ﺎ‪ ،‬ﺳ ﺎﺣﻞ واﻳ ﻦ ﻣ ﺎﻩ زﻳﺒ ﺎی‬
‫درﺥﺸﺎن ﮐﻪ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺪ ﭼﻘﺪر زﻳﺒﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬واﻗﻌًﺎ ﭼﻪ ﺳﻴﺎرﻩ زﻳﺒﺎﻳﯽ دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ؟ "‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻘﻄ ﻪ ای از ﺁﺳ ﻤﺎن در روﺑﺮوﻳﻤ ﺎن ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﻧﻔﺴ ﯽ‬
‫ﻋﻤﻴﻖ ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫" اوﻩ ‪ ،‬ﺑﻠ ﻪ‪ .‬زﻳﺒﺎﺳ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﻣﻮﺿ ﻮع را ﻣ ﯽ داﻧ ﻴﻢ‪ ،‬و ﻣ ﺮاﻗﺒﺶ‬
‫هﺴﺘﻴﻢ‪"...‬‬
‫ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ ﭼﻨ ﺪان ﺥ ﻮب ﻧﻴﺴ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﮑ ﺮ‬
‫ﮐ ﺮدم ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﻳﮑ ﯽ از دﻻﻳﻠ ﺶ را ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ام ‪ :‬ﻣ ﺎ ﻗ ﺪر ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺥ ﻮد را‬
‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ و ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ؛ وﻟﯽ ﺁﻧﺎن ﻣﺮاﻗﺐ ﺳﻴﺎرﻩ ﺥﻮدﺵﺎن هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫" اﺳﻢ ات ﭼﻴﻪ ؟ "‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺳﻮال ﺥﻨﺪﻩ داری ﺁﻣﺪ ‪ ،‬ﭼﻮن ﺥﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ‪" .‬‬
‫" ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ؟ رازﻩ؟ "‬
‫" ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ! ﻓﻘﻂ ﺗﻠﻔﻆ ﺁوای ﺁن ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﺳﺨﺘﻪ"‬
‫" ﭼﻪ ﺁواﻳﯽ ؟ "‬
‫" ﺁواهﺎی اﺳﻢ "‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم زﺑﺎن او هﻢ اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ اﺳﺖ ‪ ،‬و ﻓﻘﻂ ﻟﻬﺠ ﻪ اش‬
‫ﻓﺮق دارد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺻﺪ هﺎ و ﺣﺘﯽ هﺰاران زﺑ ﺎن و ﮔ ﻮﻳﺶ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ‬
‫در هﻤﻴﻦ ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺥﻮدﻣﺎن دارﻳﻢ‪ .‬ﺣﺘﻤًﺎ در ﺳﻄﺢ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن اﻳ ﻦ ﺗﻌ ﺪاد ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫" ﭘﺲ ﭼﻄﻮری ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ؟ "‬
‫" ﻣﻦ اﻳﻦ ﮐﺎررا ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﯽ هﺴﺖ‪ ...‬اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ اﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫را ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪".‬‬
‫ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻤﺮی اش اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد‪ " .‬اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ ) ﺗﺮﺟﻤﻪ( اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻌﺒﻪ‬
‫ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮ ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻋﺖ ﻧ ﻮر ﻣﻐ ﺰ ﺗ ﻮ را ﺟﺴ ﺘﺠﻮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻪ وﺁن ﭼ ﻪ را ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕ ﯽ را ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻣﻨﺘﻘ ﻞ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻪ؛ ووﻗﺘ ﯽ ﻣﻴﺨ ﻮام ﭼﻴ ﺰی‬
‫ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﻪ ﻟﺐ هﺎ و زﺑﺎﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺗﮑﺎن ﺑﺨﻮرﻩ‪ ...‬ﺥﻮب‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ‪ ...‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪...‬؟"‬
‫‪١٤‬‬
 ‫ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدن ﺑﻪ درﻳﺎ‪ ،‬روی ﺵﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫" ﭘﺲ اﻳﻦ ﺟﻮری ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟ "‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم ‪ "،‬ﭘﺲ ﭼﯽ ﺻﺪات ﮐﻨﻢ؟ "‬
‫" ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﻣﻨﻮ ) ﺁﻩ ﻣﻴﺸﻴﻢ‪ -‬ﺵﻴﻤﺎﻩ( ﺻﺪا ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻪ زﺑ ﺎن ﻣ ﺎ ﻳﻌﻨ ﯽ )دوﺳ ﺖ( ‪،‬‬
‫ﺥﻮب ﻣﻦ هﻤﻴﻨﻢ دﻳﮕﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ هﻤﻪ‪" .‬‬
‫" هﺎ ‪.‬هﺎ! " وﻗﺘ ﯽ داﺵ ﺖ اﺳ ﻤﺶ را ﺗﻠﻔ ﻆ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﺥﻨﺪﻳ ﺪم‪ " .‬ﻣ ﻦ )اﻣ ﯽ(‬
‫ﺻﺪات ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬هﻢ ﮐﻮﺗﺎهﺘﺮ و هﻢ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﺳﻤﻪ‪ .‬ﺥﻮﺵﺖ ﻣﻴﺎد؟"‬
‫ﻧﮕﺎهﯽ ﺵﺎد ﮐﺮد و ﺟﻴﻎ زد‪" .‬ﻋﺎﻟﻴﻪ‪ .‬ﺟﻴﻢ!"و ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم دوﺳﺘﯽ ﺟﺪﻳﺪ وﺑﺴﻴﺎر اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ ام‪.‬‬
‫"اﺳﻢ ﺳﻴﺎرﻩ ﺵﻤﺎ ﭼﻴﻪ؟"‬
‫" هﻮﺋﻮا ! ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻆ اون هﻢ ﺳﺨﺘﻪ‪ .‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪ ".‬ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﺟ ﺎﻳﯽ در‬
‫ﺁﺳﻤﺎن را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫وﻗﺘ ﯽ اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﺁﺳ ﻤﺎن ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن دﻳﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺁﻣﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﮐ ﯽ ﻗ ﺮارﻩ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﺣﻤﻠ ﻪ‬
‫ﮐﻨﻴﺪ؟"‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺣﺮﻓﻢ ﺥﻨ ﺪﻩ دار ﺁﻣ ﺪ‪ " .‬ﭼ ﺮا ﻓﮑ ﺮ ﻣﻴﮑﻨ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻴﺨ ﻮاهﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺵ ﻤﺎ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻴﻢ؟"‬
‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ....‬ﺗﻮ ﻓﻴﻠﻢ هﺎ هﻤﻴﺸ ﻪ ﺁدم ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ ﺣﻤﻠ ﻪ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﺗﻮ هﻢ ﻳﮑﯽ از اوﻧﺎﻳﯽ؟"‬
‫اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﺁن ﭼﻨﺎن از ﺗﻪ دل ﺥﻨﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ ﺥﻨﺪﻩ ام ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ زدﻩ ﺑﻮدم ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم‪ " .‬در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪"...‬‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن! ﺑﺬار ﻳﮑ ﯽ از اون ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎی ﺟﻨ ﮓ ﺳ ﺘﺎرﻩ ای را ﺑ ﺎ ه ﻢ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ!" و دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﺮش ﺑﺮد و ﺑﺎ ﻳﮑﯽ از اون اﺑﺰار ور رﻓﺖ‪ .‬دﮐﻤﻪ ای‬
‫را ﻓﺸ ﺎر داد و ﺻ ﻔﺤﻪ ای روﺵ ﻦ ﺵ ﺪ‪ .‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن رﻧﮕ ﯽ ﮐ ﻮﭼﮑﯽ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ﺥﻨﺪﻩ دار ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮی ﺵ ﻔﺎف داﺵ ﺖ‪ .‬اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ ﮐﺎﻧ ﺎل ه ﺎ را‬
‫ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻌﺠﺐ ام ﺑﻮدﻩ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎﻧﺎل هﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﻣﺎ‬
‫ﻣﺤﺪود ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﯽ ﺵ ﺪ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮﻧﺶ دﻳ ﺪ‪ :‬ﻓ ﻴﻠﻢ‪ ،‬راز‬
‫ﺑﻘﺎ‪ ،‬ﺵﻮهﺎی ﺟﺪﻳ ﺪ‪،‬ﺁﮔﻬﯽ ه ﺎی ﺗﺠ ﺎرﺗﯽ‪.‬ﺵ ﻮهﺎﻳﯽ ﺑ ﻪ زﺑ ﺎن ه ﺎی ﻣﺨﺘﻠ ﻒ از‬
‫ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺎ ﻣﻠﻴﺖ هﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ‪.‬‬
‫ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪون داﺵﺘﻦ دﻳﺶ ﻣﺎهﻮارﻩ اﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎﻧﺎل را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ؟‬
‫‪١٥‬‬
 ‫اﻣﯽ ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ‪ " ،‬ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺟﻨﮓ ﺳﺘﺎرﻩ ای ﻣﺰﺥﺮﻓﯽ هﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺎﻧﺎل را ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬
‫" هﻤﻪ ﮐﺎﻧﺎل هﺎﻳﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ در ﮐﺮﻩ ﺵﻤﺎ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺵﻮد‪"...‬‬
‫" هﻤﺸﻮن را ؟!"‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ه ﺎ را از ﻃﺮﻳ ﻖ ﻣ ﺎهﻮارﻩ ﻣ ﺎ درﻳﺎﻓ ﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ".‬اﻟﺒﺘﻪ ﺵﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪش‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ اﻳﻦ ﻣﺎل اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎﺳﺖ‪".‬‬
‫ﺑﺮ روی ﺻﻔﺤﻪ هﻴﻮﻻﻳﯽ ﺵ ﺒﻴﻪ اﺥﺘ ﺎ ﭘ ﻮس ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎن ور ﻗﻠﻤﺒﻴ ﺪﻩ و ﭘﺎه ﺎی‬
‫ﻗﺮﻣ ﺰ ﮐﻮﺗ ﺎﻩ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﻳﻌﯽ ﺳ ﺒﺰ رﻧ ﮓ ﺑ ﺮ روی ﻣ ﺮدم وﺣﺸ ﺖ زدﻩ‬
‫ﻣﯽ ﭘﺎﺵﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ دوﺳﺘﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺁن ﺳﺮ ﮔﺮم ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫" ﭼﻪ ﻣﺴﺨﺮﻩ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺥﻨﺪﻩ دار ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻴﻢ؟"‬
‫" ﻧﻪ‪ .‬ﭼﺮا؟"‬
‫" ﭼﻮن اﻳﻦ هﻴﻮﻻ ﻓﻘ ﻂ در ذه ﻦ هﻴ ﻮﻻ وار ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎﻳﯽ را‬
‫ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ‪ ،‬وﺟﻮد دارد‪ "...‬ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪم‪ .‬ﺳﺎل ه ﺎ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺻ ﺤﻨﻪ ه ﺎی‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ از ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ را دﻳﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺖ ﻓﻘ ﻂ ﺳ ﺎﺥﺘﻪ و‬
‫ﭘﺮداﺥﺘﻪ ذهﻦ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﺁن ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬
‫" اﮔﺮ در ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﻳﮕﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﮐﺮو ﮐﻮدﻳﻞ و اﺥﺘ ﺎﭘﻮس هﺴ ﺖ ‪ ...‬ﭼ ﺮا ﻧﺒﺎﻳ ﺪ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات زﺵﺖ در ﮐﺮات دﻳﮕﺮ هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ ؟ "‬
‫" ﺁهﺎن ‪ ،‬ﺥﻮب اﻟﺒﺘ ﻪ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ اوﻧﻬ ﺎ اﺳ ﻠﺤﻪ ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﺑﻨﺪﻧ ﺪ‪ .‬درﺳ ﺖ‬
‫ﻣﺜﻞ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺣﻴﻮاﻧﻨﺪ و ﺑﺎ هﻮش ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬
‫" اﻣﺎ ﺵﺎﻳﺪ دﻧﻴﺎه ﺎﻳﯽ ه ﻢ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ ﮐ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺑ ﺎ ه ﻮش و ﺵ ﻴﻄﺎﻧﯽ در ﺁﻧﻬ ﺎ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﺎهﻮش و ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ! ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﮕ ﯽ )ﺁدم ه ﺎی ﺑ ﺪ ﺥ ﻮب( ﻳ ﺎ‬
‫)ﺁدم هﺎی ﭼﺎق ﻻﻏﺮ( ﻳ ﺎ )ﻣ ﺮدم زﺵ ﺖ زﻳﺒ ﺎ(" ﺥﻨ ﺪﻩ ﮐﻨ ﺎن ﺳ ﺮش را ﺗﮑ ﺎن‬
‫ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ‪ .‬ﭘﺲ داﻧﺸﻤﻨﺪ ﺵ ﻴﻄﺎﻧﯽ دﻳﻮاﻧ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﺑﻤ ﺐ ه ﺎی ﮐﺸ ﺘﺎر‬
‫ﺟﻤﻌ ﯽ را درﺳ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﭼ ﻪ ؟ اوﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺗﻤ ﺎم ﻗﻬﺮﻣﺎﻧ ﺎن ﮐ ﺎرﺗﻮﻧﯽ‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ‬
‫اﻣﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ذهﻦ ﻣﺮا ﺑﺨﻮاﻧﺪ وﮔﻔﺖ‪ "،‬اوﻧﻬﺎ ﺑﺎهﻮش ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬اﺣﻤﻖ اﻧﺪ"‬
‫ﻼ‬
‫" ﭘﺲ اﻣﮑﺎﻧﺶ هﺴﺖ ﮐﻪ دﻧﻴﺎﻳﯽ هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ داﻧﺸ ﻤﻨﺪان ﮐ ﺎﻣ ً‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ ای داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺎﺑﻮدی ﻣﺎ را داﺵﺘﻪ ﺑﺎ ﺵﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ﻏﻴﺮ از زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ‪ ...‬ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫‪١٦‬‬
‫" ﭼ ﻮن ﺁدم ه ﺎی اﺣﻤ ﻖ و دﻳﻮاﻧ ﻪ ﻗﺒ ﻞ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﻮح ﻋﻠﻤ ﯽ ﺑ ﺎﻻﻳﯽ‬
‫ﺑﺮﺳ ﻨﺪ ﮐ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺥ ﻮد را ﺗ ﺮک ﮐ ﺮدﻩ و ﺑ ﻪ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دﻳﮕ ﺮ ﺑﺮوﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻤﺪن ﺥﻮد را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫ﻼ ﺑ ﺎورش ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ ،‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ اﺣﺘﻤ ﺎﻟﺶ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﺮﺥ ﯽ‬ ‫ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﮐﺮات هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﺁدﻣﻬ ﺎﻳﺶ اﺣﻤ ﻖ و دﻳﻮاﻧ ﻪ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﻮاﻧﻪ هﺎﻳﯽ هﻢ در ﺁن هﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ ...‬ﻣﻨﻈﻮرم ‪ ،‬ﻣﺮدﻣ ﺎن ﺑ ﺎ‬
‫ه ﻮش‪ ،‬ﺥﻮﻧﺴﺮد‪،‬داﻧﺸ ﻤﻨﺪ‪،‬ﻣﻮﺙﺮودر ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺵ ﻴﻄﺎن ﺻ ﻔﺖ و وﺣﺸ ﯽ‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺣﺘﻤًﺎاوﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ازذهﻨﻢ ﻣﯽ ﮔﺬرد وﺑﻪ ﻧﻈﺮش واﻗﻌ ًﺎ ﺥﻨ ﺪﻩ دار‬
‫ﺁﻣﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ازﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﺥ ﻮب ﮐﺠ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ ﺁن هﻴﻮﻻه ﺎی‬
‫ﺑﺎ هﻮﺵﯽ ﮐﻪ در ﻋﻴﻦ ﺥﻮﻧﺴﺮدی ﺑﺪ هﺴﺘﻨﺪ ؟ ﭘﺲ ﭼ ﺮا ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ اﻧ ﺪ و‬
‫هﻴﭻ ﻳﮏ از ﺗﻤﺪن هﺎی زﻣﻴﻨﯽ را ﻧﺎﺑﻮد ﻧﮑﺮدﻩ اﻧﺪ؟"‬
‫ﻗﺒ ﻞ از ﺟ ﻮاب دادن ﻣ ﺪﺗﯽ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴ ﺘﻢ در ﺗ ﺎرﻳﺦ ه ﻴﭻ ﺵ ﺎهﺪ‬
‫ﻣﺜﺎﻟﯽ ﺑﺮای ﺣﻤﻠﻪ ﺵﻴﺎﻃﻴﻦ ﻣﺎوراء زﻣﻴﻨﯽ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﮕﺮ هﻤﺎن داﺳ ﺘﺎن ه ﺎی‬
‫ﻣﺪرن ﻏﻴﺮ ﻋﺎدی وﺣﺸﺘﻨﺎک‪.‬‬
‫" ﺑﺲ ﮐﻦ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﺥﻴﺎل ﭘﺮدازی هﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣ ﯽ ﺥﻮاهﻨ ﺪ از ﺁن ﻃﺮﻳ ﻖ‬
‫ﮐﺘﺎب هﺎ و ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺥﻮد را ﺑﻪ ﻓﺮوش رﺳﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺙﺎﺑ ﺖ ﻧﺸ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ...‬و‬
‫ﺻﺮﻓًﺎ ﺑﻴﻤﺎری ﺑﺪﺑﻴﻨﯽ اﺳﺖ و ﺗﻮ ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﯽ!"‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ اوﺳ ﺖ ‪ ،‬اﻣ ﺎ‪ ،‬ﺑ ﻪ هﺮﺣ ﺎل‪ ،‬ﻣ ﻦ از "ﺑﻴﮕﻨ ﺎﻩ" ﺑ ﻮدن هﻤ ﻪ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ ﺥﻮب هﺎﻳﯽ ﻣﺜ ﻞ اﻣ ﯽ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ ،‬و ﺑ ﺪ‬
‫هﺎﻳﯽ هﻢ ﻣﺜﻞ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ‪.‬‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻨﺪ‪ " .‬ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎور ﮐ ﻦ در ﻋ ﺎﻟﻢ )ﻓﻴﻠﺘ ﺮ( ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﻊ از ﻧﺎ ﺥﻮاﺳﺘﻨﯽ هﺎ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺜ ﻞ اﻳﻨﺠ ﺎ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﺗﻤ ﺪن ه ﺎی‬
‫ﻋ ﺎﻟﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﻣﺸﺨﺼ ﯽ از رﺵ ﺪ ﻣ ﯽ رﺳ ﻨﺪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺮای وﺣﺸ ﺖ ﺟ ﺎﻳﯽ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ودر ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺮدم هﻢ ﺑﺪ ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﮐﻪ در ﺁﻧﺠﺎ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﯽ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻣﺎ وﺣﺸﯽ‬
‫و ﻣﻬﺎﺟﻢ هﻢ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬وﺟﻮد ﻧﺪارﻩ؟ "‬
‫" ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻤﺐ ﺑﺴ ﻴﺎر ﺁﺳ ﺎن ﺗ ﺮ‬
‫از ﺳﺎﺥﺘﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺗﻤ ﺪﻧﯽ ﺑ ﺪون ﺥ ﺮد و‬
‫ﻣﻬﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﺑ ﺎﻻﻳﯽ از داﻧ ﺶ ﻋﻠﻤ ﯽ ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺮ ﻳ ﺎ زود از ﺁن داﻧ ﺶ ﺑ ﺮ‬
‫ﻋﻠﻴ ﻪ ﺥ ﻮد اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬و ﺥﻮﺵ ﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻗﺒ ﻞ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ‬

‫‪١٧‬‬
‫ﺥﻮد را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﻬﺎن هﺎی دﻳﮕﺮ ﺳ ﻔﺮ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤ ًﺎ دﺥ ﻞ ﺥ ﻮد را در‬
‫ﻣﯽ ﺁورد‪ ... .‬ﭘﺲ ﺥﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺎ ‪" ...‬‬
‫" اﻣﺎ ﺵﺎﻳﺪ هﻢ ﺵﺎﻧﺲ ﺑﻴﺎرن و در ﺑﺮﺥﯽ ﮐﺮات ﺑﺘﻮﻧﻦ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﻮﻧﻦ‪"...‬‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ از ﻳﮏ ارادﻩ واﻻ و ﮐﺎﻣﻞ اﺳﺖ و ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ در ﺁن‬
‫ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮن هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ه ﻢ رﺑ ﻂ دارد‪ .‬و ﺑ ﺮاﻳﻢ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ داد ﮐ ﻪ‬
‫وﻗﺘ ﯽ ﺳ ﻄﺢ ﻋﻠﻤ ﯽ ﺟﻬ ﺎﻧﯽ از ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ ﻓﺮاﺗ ﺮ رود‪ ،‬ﺁن ﺟﻬ ﺎن ﺥ ﻮد را‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﺥﻮاهﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫"ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ ؟"‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺎدﮔﯽ ﺑﻔﻬﻤ ﻢ ﮐ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﻋﻠﻤ ﯽ ﻳ ﮏ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﻳﻌﻨ ﯽ ﭼ ﻪ‪ .‬اﻣ ﺎ‬
‫هﻀﻢ ﮐﺮدن اﻳﺪﻩ "ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ" دﺵﻮار ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن هﺎ از ﺥﻮد ﺳﺎﻃﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ را ﺑ ﺎ اﺑ ﺰار‬
‫ﺥﻮد اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮی ﮐﻨﻴﻢ ‪".‬‬
‫" واﻗﻌﺎ؟"‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﺸﻖ اﻧﺮژﻳﻪ‪ ،‬ﻗﺪرﺗﻪ‪ ،‬ﻟﺮزﺵﻪ؛ و اﮔﺮ ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﭘﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬در ﺁن اﻧ ﺪوﻩ‪ ،‬ﻧﻔ ﺮت‪ ،‬ﺥﺸ ﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺟ ﺪاﻳﯽ و ﺟﻨ ﮓ هﺴ ﺖ‪ .‬و در ﻋ ﻴﻦ‬
‫ﺣﺎل ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﻳﯽ از ﺗﻮان وﻳﺮاﻧﮕﺮی هﻢ وﺟﻮد ﺥﻮاهﺪ داﺵﺖ‪ ...‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤ ﯽ‬
‫ﺟﻴﻢ؟"‬
‫ﻼ درﺑ ﺎرﻩ‬ ‫" ﺑﺎﻳ ﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﭼﻴﺰه ﺎ را ﺑﻬ ﺖ ﺑﮕ ﻢ‪ ،‬ﺁﻣ ﺎ ﺁرام ﺁرام‪ .‬ﺑﮕ ﺬار ﻓﻌ ً‬
‫ﺗﺮدﻳﺪهﺎﻳﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ‪".‬‬
‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻨﻮز درﺑﺎرﻩ هﻴﻮﻻ هﺎی ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ ﺑﺎ هﻮش ﺗﺮدﻳﺪ دارم‪.‬‬
‫" ﺑ ﻴﺶ ازﺣ ﺪ ﻓ ﻴﻠﻢ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ !" ﺣﺎﻟ ﺖ ﮔﻠ ﻪ ﺁﻣﻴ ﺰی داﺵ ﺖ و اداﻣ ﻪ داد‪" .‬‬
‫هﻴﻮﻻهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ درون ﺥ ﻮد ﻣ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗ ﺎ وﻗﺘ ﯽ در درون ﺥ ﻮد از‬
‫ﺵﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺥﻼص ﻧﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺵﺎﻳﺴ ﺘﮕﯽ رﺳ ﻴﺪن ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﻮح ﺑ ﺎﻻی ﮐﻬﮑﺸ ﺎﻧﯽ را‬
‫ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﭘ ﺮ از اﻋﺠ ﺎز و ﺵ ﮕﻔﺘﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻣﺎﺳ ﺖ ﺗ ﺎ‬
‫ﺳﻄﺢ دﻳﺪﺥﻮدرا ﺁن ﻗﺪرﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮان دﻳﺪن زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺁﻧﻬﺎرا ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻴﻢ‪"..‬‬
‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺎهﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪن ﺗﻮ ﮐﺎر دﺵﻮاری اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﻣﻮﺟﻮدات ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ ﻧﻪ ﺑﺎ هﻮﺵﻨﺪ و ﻧﻪ زﻳﺒﺎ‪".‬‬
‫" وﻟﯽ‪ ...‬ﭘﺲ اون زن هﺎی ﺥﻮﺵﮕﻞ ﺑﺪ ﺗﻮی ﻓﻴﻠﻢ هﺎ ﭼﯽ؟ "‬
‫" اون هﺎ ﻧﻪ ﺥﻮﺵﮕﻞ اﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺪ‪".‬‬
‫" ﻣﻦ ﺥﻮدم دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ه ﺎ ﺑﺪﻧ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﯽ در ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺥ ﻮب ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬
‫ﻣﻴﺎ ن واﻗﻌًﺎ‪"...‬‬

‫‪١٨‬‬
‫" ﺵﺎﻳﺪ ﻇﺎهﺮًا ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺥ ﻮب ﻣ ﯽ ﺁﻳﻨ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ دروﻧﺸ ﺎن ﭼ ﻪ؟‪...‬از ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﺎ‪،‬‬
‫زﻳﺒﺎﻳﯽ واﻗﻌﯽ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ هﻮش و ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬در ﻏﻴ ﺮ اﻳﻨﺼ ﻮرت ﺁن را‬
‫زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﻴﻢ‪".‬‬
‫ﺑﺎ دﻳﺪﮔﺎهﺶ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ هﻴﭽﯽ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫" ﺁﻳﺎ ﺁدم هﺎی ﺑﺪ دﻳﮕﺮی هﻢ در ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ از اوﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در‬
‫ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬
‫ﻻ ﻣ ﺎ ﺁدم ه ﺎ را ﺑ ﻪ 'ﺥ ﻮب' و' ﺑ ﺪ' ﺗﻘﺴ ﻴﻢ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ‬
‫" ﺥ ﻮب‪ ،‬او ً‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﮐﻤﺘﺮ‪ .‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ‪".‬‬
‫" ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥ ﻮب‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺁﻳ ﺎ ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﯽ ﺑ ﻪ ﮐ ﻢ رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ ﺁدم ه ﺎی اﻳﻨﺠ ﺎ در‬
‫ﺟﺎهﺎی دﻳﮕﺮ هﻢ هﺴﺘﻨﺪ؟"‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬و ﺥﻴﻠﯽ هﺎ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ از اﻳﻨﻬﻢ ﮐﻤﺘﺮ رﺵ ﺪ ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﮐﺮاﺗ ﯽ ﮐ ﻪ ﺣﺘ ﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ در اوﻧﻬﺎ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ .‬ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﺮ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﻧﻔﺠﺎری ﻣﻬﻴﺐ رخ داد‪ ...‬ﮐﺮاﺗﯽ هﻢ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﭘ ﺮ از هﻴﻮﻻه ﺎی‬
‫واﻗﻌﯽ اﺳﺖ‪".‬‬
‫هﻴﺠ ﺎن زدﻩ ﻓﺮﻳ ﺎد زدم‪ " ،‬دﻳ ﺪی‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ دﻳ ﺪی؟ ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد! ﺥ ﻮدت‬
‫اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدی! ﻣﻨﻬﻢ هﻤﻴﻦ هﻴﻮﻻهﺎ رو ﻣﻴﮕﻢ دﻳﮕﻪ‪"...‬‬
‫" اﻣﺎ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻄﺢ ' ﭘ ﺎﺋﻴﻦ' ﺗ ﺮ از ﺵ ﻤﺎهﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧ ﻪ' ﺑ ﺎﻻﺗﺮ' از‬
‫ﺵﻤﺎ‪ .‬دﻧﻴﺎی ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺮاز ﺵﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ذهﻦ ﻧﺨﺮاﺵ ﻴﺪﻩ ﺁﻧﻬ ﺎ ﺣﺘ ﯽ‬
‫ﭼﺮخ را هﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ ﮐﺸﻒ ﮐﻨﻪ! هﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻦ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎن‪"...‬‬
‫از ﺵﻨﻴﺪﻧﺶ ﺁرام ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫" ﭘﺲ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻋﺎﻟﻢ هﺴﺘﻴﻢ‪"...‬‬
‫"ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﯽ از اﺣﻤﻖ ﺗﺮﻳﻦ هﺎ هﺴﺘﻴﺪ‪".‬‬
‫ﻣﺜﻞ دو دوﺳﺖ ﺥﻮب زدﻳﻢ زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ‪.‬‬

‫‪١٩‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم‬
‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‬

‫" ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻴﻪ ؟ 'ﺥﻴﻠﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ' ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺳﻴﺎرﻩ ای هﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺳ ﺎﺣﻞ ﺻ ﻮرﺗﯽ رﻧ ﮓ دارﻩ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻓﻘ ﻂ ﻏ ﺮوب ﺁﻓﺘ ﺎب اون را ﮐ ﻪ دو ﺗ ﺎ‬
‫ﺥﻮرﺵﻴﺪ دارﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﻴﻪ!"‬
‫" ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﻮر ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺳﻮال ﺥﻨﺪﻩ داری ﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫" اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁهﺴﺘﮕﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺮﺳ ﻢ ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺗ ﻮ ﭘﻴﺮﻣ ﺮد‬
‫ﺵﺪﻩ ﺑﻮدی‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫" ﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﮑﺎن دادن ﺵﺒﺎهﺖ دارد‪".‬‬
‫"ﭼﯽ؟"‬
‫" ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺎ ارادﻩ ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ دوﺳ ﺖ دارﻳ ﻢ ﮐﺠ ﺎ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪،‬ﺑﻪ هﻤﺎﻧﺠ ﺎ‬
‫ﻣﻴﺮوﻳﻢ‪".‬‬
‫" ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ؟ "‬
‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ ﮐﻤﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﮕﺬار اﻳ ﻦ اﺑ ﺰار ﻣﺤﺎﺳ ﺒﺎت ﺳ ﺨﺖ را‬
‫اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪﻩ‪ ،‬از ﻳ ﮏ ﻃ ﺮف ﮐﻬﮑﺸ ﺎن ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ هﻤ ﺎن ﮐﻬﮑﺸ ﺎن‪"...‬‬
‫ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺣﺴﺎﺑﺶ را روﺵﻦ ﮐﺮد و ﻳ ﮏ ﺳ ﺮی اﻋ ﺪاد وارد ﺁن ﮐ ﺮد‪ " ،‬ه ﻮم‪،‬‬
‫ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻘﻴﺎس هﺎی زﻣﺎﻧﯽ ﺵﻤﺎ‪ ...‬ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ و رﺑﻊ‪ .‬و از ﻳ ﮏ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن‬
‫ﺑﻪ ﮐﻬﮑﺸﺎن دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ‪".‬‬
‫" وﻩ ! ﭼﺠﻮری؟"‬
‫" ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻮزاد ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑ ﺪی ﮐ ﻪ ﭼ ﺮا ﺟﻤ ﻊ دو ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ دو ﻣﻴﺸ ﻪ‬
‫ﭼﻬﺎر؟"‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺥﻮدم هﻢ دﻟﻴﻠﺶ را ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪" .‬‬
‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ درﺑﺎرﻩ ﻓﺸﺮدﻩ ﺳﺎزی ﻣﮑﺎن‪ -‬زﻣﺎن ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪم و هﻤﻴﻦ‬
‫ﻃ ﻮر ﻣﻔﻬ ﻮم ﻗ ﻮس ده ﯽ‪ ،‬ﻧﻴ ﺎزی ه ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ...‬ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ اون ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ه ﺎی‬
‫ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﻄﻮر ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻓﺮود ﻣﻴﺎن‪ .‬اﻧﮕﺎر دارﻧ ﺪ ﺳ ﺮ ﻣ ﯽ ﺥﻮرﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻘ ﺪر‬
‫زﻳﺒﺎﺳﺖ!"‬
‫اﻣﯽ داﺵﺖ دﺳﺘﻪ ای ﭘﺮﻧﺪﻩ راﮐﻪ ﺑﺮﺳﺎﺣﻞ ﻣﯽ دوﻳﺪﻧﺪﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬داﺵﺘﻨﺪ‬

‫‪٢٠‬‬
‫ﺑ ﻪ ﻏ ﺬاﻳﯽ ﮐ ﻪ اﻣ ﻮاج روی ﺳ ﺎﺣﻞ اﻧﺪاﺥﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﻧ ﻮک ﻣ ﯽ زدﻧ ﺪ‪.‬ﻳ ﮏ دﻓﻌ ﻪ‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ دﻳﺮم ﺵﺪﻩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ‪"...‬‬
‫" هﻨﻮز ﺥﻮاﺑﻪ‪".‬‬
‫" اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪" .‬‬
‫" ﺗﺮس؟ ﭼﻪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ! "‬
‫" ﭼﺮا ؟"‬
‫"زﻧﺪﮔﻴﺖ را ﺻﺮف ﻣﺘﺼﻮر ﺵﺪن ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ هﻨﻮز اﺗﻔﺎق ﻧﻴﻔﺘ ﺎدﻩ و‬
‫ﻗﺮار ه ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ ﮐ ﻪ اﺗﻔ ﺎق ﺑﻴﻔﺘ ﻪ‪ .‬از هﻤ ﻴﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺣ ﺎل ﻟ ﺬت ﺑﺒ ﺮ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤ ﻪ‬
‫ﻟﺤﻈ ﺎت زﻧ ﺪﮔﻴﺖ را ﮐﺎﻣ ﻞ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨ ﯽ ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی ﻧﮕ ﺮان ﺑ ﻮدن‪ ،‬هﻤﻴﺸ ﻪ‬
‫دﻧﺒ ﺎل ﺵ ﺎد ﺑ ﻮدن ﺑ ﺎش‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪر ﺁروﻣ ﻪ ﺟ ﺎی ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ‬
‫ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ه ﺮ وﻗ ﺖ ﻣﺸ ﮑﻠﯽ واﻗﻌ ًﺎ رخ داد‪ ،‬اون وﻗ ﺖ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﭼﺠ ﻮری‬
‫ﻣﻴﺸﻪ ﻣﺸﮑﻞ را ﺣﻞ ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻦ‪".‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ‪ ،‬وﻟﯽ‪"...‬‬
‫" ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ارزش دارﻩ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺑﺎﻳﺴ ﺘﻴﻢ و ﻧﮕ ﺮان اﻳ ﻦ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﻮﺟﯽ ﻏﻮل ﺁﺳﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﻣﺎ را ﺑﮑﺸﺪ؟ ﻟﺬت ﻧﺒﺮدن از اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﮐ ﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ اﻳ ﻪ ‪ ...‬ﭼﻨ ﻴﻦ ﺵ ﺐ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ‪ ...‬ﺑ ﻪ اون ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ه ﺎ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ ﮐ ﻪ‬
‫ﺑﺪون ذرﻩ ای ﻧﮕﺮاﻧﯽ زﻧﺪﻩ اﻧﺪ‪ ...‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳ ﺪ در اﻳ ﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺑ ﻪ ﭼﻴ ﺰی ﻓﮑ ﺮ‬
‫ﻻ وﺟﻮد ﺥﺎرﺟﯽ ﻧﺪارﻩ‪...‬‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ اﺻﻮ ً‬
‫" اﻣﺎ ﻣﺎدر ﺑﺰرگ ﻣﻦ وﺟﻮد دارﻩ‪".‬‬
‫" ﺑﻠﻪ وﺟﻮد دارﻩ‪ .‬و ﻣﺸﮑﻠﯽ هﻢ در اﻳﻦ ﺑ ﺎرﻩ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارﻩ‪ ...‬ﺁﻳ ﺎ اﻳ ﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ‬
‫ﺑﺮای ﺗﻮ وﺟﻮد ﺥﺎرﺟﯽ دارﻩ؟ "‬
‫" اﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻢ‪".‬‬
‫" ﺁﻩ‪ ،‬زﻣﻴﻨﯽ‪ ،‬ای زﻣﻴﻨﯽ‪ .‬ﺥﻮب ﺑﺬار ﺑﺮﻳﻢ و ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺖ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮﻧﺶ را روﺵ ﻦ ﮐ ﺮد و دﮐﻤ ﻪ ای را ﻓﺸ ﺎر داد‪ .‬ﺻ ﻔﺤﻪ ای ﻇ ﺎهﺮ‬
‫ﺵﺪ ﮐﻪ ﺟﺎدﻩ ﮐﻨﺎر ﺥﺎﻧﻪ ﻣﺎن را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪.‬درﺥﺘ ﺎن و ﺻ ﺨﺮﻩ ه ﺎی ﮐﻨ ﺎر‬
‫ﺟﺎدﻩ هﻢ ﺑﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ رﻧﮕ ﯽ ﺑ ﻮد و اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ روز ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬از‬
‫دﻳﻮار رد ﺵﺪ و ﻣﺎدر ﺑﺰرگ را دﻳﺪﻳﻢ‪ .‬اوﻋﻤﻴﻘًﺎ در ﺥﻮاب ﺑﻮد‪،‬ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺵ ﺪ‬
‫ﺻﺪای ﺗﻨﻔﺲ او را هﻢ ﺵﻨﻴﺪ‪ .‬ﻋﺠﺐ وﺳﻴﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺰﻩ ای ﺑﻮد!‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﻓﺮﺵﺘﻪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺥﻮاﺑﻴﺪﻩ"‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " .‬ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻮد؟ "‬
‫ﻼ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ‪".‬‬ ‫ﻼ زﻧﺪﻩ و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻮد‪ ...‬اﺻ ً‬ ‫" ﻧﻪ‪ .‬ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ازاﺗﺎق ﺥﻮاب رد ﺵﺪواﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ‪.‬ﻣﻴﺰ وروﻣﻴﺰی‪،‬ﺟﺎﻳﯽ‬
‫‪٢١‬‬
‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ‪ ،‬و ﺑﺸﻘﺎب ﻏ ﺬای ﺵ ﺎم ﻣ ﻦ ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺑﺸ ﻘﺎﺑﯽ دﻳﮕ ﺮ‬
‫روی ﺁن ﮔﺬاﺵ ﺘﻪ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻣﺜ ﻞ ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ اﺳ ﺖ!‬
‫ﺑﮕﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺵﺎم ﭼﯽ داری‪ ".‬ﺗﮑﻤﻪ ای را ﭘﻴﭽﺎﻧ ﺪ و ﺁن وﻗ ﺖ ﺑﺸ ﻘﺎب ﺵ ﻔﺎف‬
‫ﺵﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺸﻘﺎب ﺵﻴﺸﻪ ای ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﺑﻴﻔﺘﮏ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﻧ ﺎن ﻓﺮاﻧﺴ ﻮی‬
‫و ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﯽ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻨﺰﺟﺮاﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪َ " ،‬اﻩ ‪ ،‬ﺁدم هﺎ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﺴﺪ‬
‫ﺑﺨﻮرﻧﺪ؟"‬
‫" ﺟﺴﺪ؟"‬
‫" ﮔﻮﺵﺖ ﻣﺮدﻩ ﻳ ﻪ ﺟ ﻮر ﺟﺴ ﺪ دﻳﮕ ﻪ‪ .‬ﮔ ﺎو ﻣ ﺮدﻩ‪ .‬ﻳ ﮏ ﺗﮑ ﻪ از ﮔﻮﺵ ﺖ ﮔ ﺎو‬
‫ﻣﺮدﻩ‪"...‬‬
‫ﺁن ﻃﻮر ﮐﻪ او ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ ﺣﺎﻟﻢ داﺵﺖ ﺑﻪ هﻢ ﻣﻴﺨﻮرد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﺵﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬اﻳﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﭼﺠﻮری ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟ دورﺑﻴﻨﺶ‬
‫ﮐﻮ؟ "‬
‫" اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ ﻧ ﺪارﻩ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻗﻄﻌ ﻪ ﻣﺘﻤﺮﮐ ﺰ ﺵ ﺪﻩ ‪ ،‬اﻧﺘﺨ ﺎب ﻣﻴﮑﻨ ﻪ از‬
‫ﺻﺎﻓﯽ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺿﺒﻂ و ﭘﺨﺶ ﻣﻴﮑﻨﻪ‪ ...‬ﺥﻴﻠﯽ ﺳﺎدﻩ اس ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟"‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﮕﺬارﻩ‪.‬‬
‫" وﻗﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﺵﺒﻪ ‪ ،‬ﭼﺠﻮری ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪﻩ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر روزﻩ ؟ "‬
‫" ﻧﻮرهﺎی دﻳﮕ ﺮی ه ﻢ وﺟ ﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﭼﺸ ﻤﺎن ﺵ ﻤﺎ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ دﻳ ﺪن اوﻧﻬ ﺎ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ از اون ﻧﻮرهﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﻴﮑﻨﻪ‪".‬‬
‫" ﭼﻘﺪر ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ اس!"‬
‫ﻼ ﻣﻦ ﺥﻮدم ﺳﺎﺥﺘﻤﺶ‪".‬‬ ‫" اﺻ ً‬
‫" ﺥﻮدت؟ "‬
‫" دﻳﮕ ﻪ از ﻣ ﺪ اﻓﺘ ﺎدﻩ ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ دوﺳ ﺘﺶ دارم‪ .‬ﮐ ﺎر دﺳ ﺘﯽ ﻣﻨ ﻪ‪ .‬ﻳﺎدﮔ ﺎر‬
‫دوران ﮐﻮدﮐﺴﺘﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎر دﺳﺘﯽ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪"...‬‬
‫" ﺵﻤﺎهﺎ ﻧﺎﺑﻐﻪ اﻳﺪ! "‬
‫" ﻧﻪ‪ .‬ﺟﺪول ﺿﺮب ﺑﻠﺪی؟ "‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ‪ " ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﻧﺎﺑﻐﻪ ای‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺴﯽ ﮐ ﻪ ﺑﻠ ﺪ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﻣﻮﺿ ﻮع ﻓﻘ ﻂ درﺟ ﻪ ﺑﻨ ﺪی‬
‫اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮای ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﻏﺎرﻧﺸ ﻴﻦ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧ ﻮر ﭼ ﺮاغ ﺑ ﺮق ﺣﮑ ﻢ ﻣﻌﺠ ﺰﻩ را‬
‫دارد‪".‬‬
‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت روزی ﻣﻴﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺳﻄﺤﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺵﻤﺎ در ﺁن هﺴﺘﻴﺪ ﺑﺮﺳﻴﻢ و از اﻳﻦ اﺑﺰار داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻴﻢ؟"‬
‫‪٢٢‬‬
‫ﺑﺮای اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻗﻴﺎﻓﻪ اش در هﻢ رﻓﺘ ﻪ و ﺟ ﺪی ﺵ ﺪ‪ .‬ﺥﻴ ﺮﻩ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و ﺑ ﺎ‬
‫اﻧﺪوﻩ ﮔﻔﺖ‪ " .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ"‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ‪ .‬ﺗﻮ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰو ﻣﯽ دوﻧﯽ! "‬
‫" ﻧ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ رو‪ .‬ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧ ﻪ ﺁﻳﻨ ﺪﻩ رو ﭘ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐﻨ ﻪ‪ ...‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬
‫ﺥﻮﺵﺒﺨﺘﺎﻧﻪ"‬
‫" ﭼﺮا ﻣﻴﮕﯽ ﺥﻮﺵﺒﺨﺘﺎﻧﻪ؟"‬
‫" ﻓﮑﺮش را ﺑﮑﻦ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻴﻢ ﺁﻳﻨﺪﻩ را ﭘ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬دﻳﮕ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺨﻮای ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻬﺎﻳﯽ ﻓﻴﻠﻤﯽ را ﮐ ﻪ داری ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﻗﺒ ﻞ‬
‫از اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬
‫ﺟﻮاب دادم‪ "،‬ﻧﻪ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬اﺻﻼ ﺥﻨﺪﻩ دار ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫" دوﺳ ﺖ داری از ﻗﺒ ﻞ ﺑ ﺪوﻧﯽ ﮐ ﻪ ﻗ ﺮارﻩ ﺑ ﺮای هﺪﻳ ﻪ ﺗﻮﻟ ﺪت ﭼ ﯽ هﺪﻳ ﻪ‬
‫ﺑﮕﻴﺮی؟"‬
‫" اﻳﻦ ﮐﻪ از هﻤﻪ ﺑﺪﺗﺮﻩ‪ .‬ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺑﻮدﻧﺸﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﻟﺒﻪ ‪".‬‬
‫از اﻳﻦ ﺵﻴﻮﻩ ﺁﻣﻮزﺵﯽ ﺥﻮﺵﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺜﺎل هﺎی ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫" اﮔﺮ ﻣﯽ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁﻳﻨ ﺪﻩ را از ﻗﺒ ﻞ ﭘ ﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐ ﺮد‪ ،‬زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣﻌﻨ ﺎﻳﺶ را از‬
‫دﺳﺖ ﻣﯽ داد‪ .‬ﻓﻘﻂ اﺣﺘﻤﺎﻻت را ﻣﻴﺸﺪ ﺣﺪس زد‪".‬‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫ﻼ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗ ﻮﻧﯽ اﺣﺘﻤ ﺎﻻﺗﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای زﻣ ﻴﻦ ﻣﺘﺼ ﻮرﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ اﻣﮑ ﺎن‬ ‫ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻣ ﺜ ً‬
‫ﻧﺠﺎت ﺁن را ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﯽ‪"...‬‬
‫" ﻧﺠﺎﺗﺶ؟ ﻧﺠﺎت از دﺳﺖ ﭼﯽ؟ "‬
‫" از ﭼﯽ ؟ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ درﺑﺎرﻩ ﺁﻟﻮدﮔﯽ‪ ،‬ﺟﻨﮓ‪،‬ﺑﻤﺐ ﺵﻨﻴﺪﻩ ای؟ "‬
‫" اوﻩ‪ ،‬ﺁرﻩ! ﻣﻴﺨﻮای ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻣﻌﺮض ﺥﻄﺮ هﺴﺘﻴﻢ؟"‬
‫" اﺣﺘﻤﺎﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ هﻤﻴﻦ هﺎﺳﺖ‪ .‬راﺑﻄﻪ ﺗﻌﺎدﻟﯽ ﻣ ﺎ ﺑ ﻴﻦ ﻋﻠ ﻢ و ﻋﺸ ﻖ در‬
‫ﮐﺮﻩ ﺵﻤﺎ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻋﻠﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﺗﻤﺪن ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ‬
‫ﻧ ﺎﺑﻮد ﺵ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺵ ﻤﺎ در وﺿ ﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮاﻧ ﯽ ﻗ ﺮار دارﻩ‪ ،‬اوﻗ ﺎﺗﯽ‬
‫ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ و اﻳﺎﻣﯽ ﺥﻄﺮﻧﺎک‪".‬‬
‫داﺵﺖ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪ‪ .‬هﺮﮔ ﺰ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر ﺟ ﺪی درﺑ ﺎرﻩ ﺟﻨ ﮓ ﺳ ﻮم‬
‫ﺟﻬ ﺎﻧﯽ ﻳ ﺎ ﻓﺎﺟﻌ ﻪ ای ﻣﺜ ﻞ ﺁن ﻓﮑ ﺮ ﻧﮑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ در ﻋ ﺬاب‬
‫ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن اﻳ ﺪﻩ ﺟ ﺎﻟﺒﯽ ﺑ ﻪ ذه ﻨﻢ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ﺑ ﺎ ﺁن هﻤ ﻪ‬
‫ﻣﺸﮑﻼت را ﺣﻞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫" ﺵﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﮐﺎری ﮐﻨﻴﺪ! "‬
‫ﻼ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﻴﻢ؟ "‬ ‫" ﻣﺜ ً‬
‫‪٢٣‬‬
‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ....‬ﺑﺎ هﺰار ﺗﺎ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺑﻴﺎﺋﻴ ﺪ و ﺑ ﻪ رﺋ ﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮرﻣ ﻮن ﺑﮕﻴ ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫ﺟﻨﮓ ﺑﻪ راﻩ ﻧﻴﻨﺪازﻩ‪ ...‬ﻳﺎ هﻤﭽﻴﻦ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ‪" .‬‬
‫ﻻ ه ﺰاران ﻧﻔﺮﺳ ﮑﺘﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬اﮔﺮ ﻣﺎ ﭼﻨ ﻴﻦ ﮐ ﺎری ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬او ً‬
‫ﭼﻮن ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺁن ﭼﻨﺎﻧﯽ درﺑﺎرﻩ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺳ ﺎﺥﺘﻪ ﺵ ﺪﻩ ﮐ ﻪ در ﺁﻧﻬ ﺎ‬
‫ﻣ ﺎ ﻧﻘ ﺶ ﺵ ﻴﺎﻃﻴﻦ را ﺑ ﺮ ﻋﻬ ﺪﻩ دارﻳ ﻢ‪ .‬درﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺳ ﺘﻤﮕﺮ و ﺑ ﯽ رﺣ ﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎری از ﻣﺎ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﻳﺎد‪ .‬در ﺙﺎﻧﯽ‪ ،‬اﮔﺮ هﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐ ﺎری ﮐﻨ ﻴﻢ‪،‬‬
‫ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ دهﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺟﻨ ﮓ اﻓﺰاره ﺎ را ﺑ ﻪ اﺑ ﺰار ﺗﺒ ﺪﻳﻞ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎن هﺪف ﻣﺎ ﺁدم ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ و ﺑﻴﮕﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺗﻀ ﻌﻴﻒ ﺁﻧﻬﺎﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﺣﻘ ﻪ ای اﺳ ﺖ ﺑ ﺮای ﺁن ﮐ ﻪ ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺵ ﺎن را ﺗﺤ ﺖ ﺳ ﻠﻄﻪ ﺥ ﻮد در‬
‫ﺁورﻳﻢ ‪ .‬و ﺳﻮﻣًﺎ اﻳﻨﮑﻪ‪ ،‬ﻓ ﺮض ﮐﻨ ﻴﻢ ﺑ ﺎور ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﯽ ﺁزارﻳ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﺟﻨﮓ اﻓﺰارهﺎی ﺥﻮد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ "‬
‫" ﭼﻮن هﻤﭽﻨﺎن از ﮐﺸﻮرهﺎی دﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﮐﺪام ﮐﺸ ﻮر ﺣﺎﺿ ﺮ اﺳ ﺖ‬
‫اوﻟﻴﻦ ﮐﺸﻮری ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﺥﻮد را ﺥﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫" اﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ' ﺑﭽﻪ'هﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪' ،‬ﺑﺰرﮔﺴﺎل 'هﺎ ﻧﻪ ‪ ...‬ﻣﺨﺼﻮﺻ ًﺎ رهﺒﺮاﻧﺸ ﺎن‪.‬و‬
‫ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺁﻧﻬﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﭼ ﻮن ﺑﺮﺥ ﯽ ﺁدم ه ﺎ ﺥﻮاه ﺎن ﺑ ﻪ ﺳ ﻠﻄﻪ در ﺁوردن هﻤ ﻪ‬
‫ﭼﻴﺰﻧﺪ‪"...‬‬
‫واﻗﻌًﺎ اﺣﺴﺎس ﻓﺸﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺟﻨ ﮓ و‬
‫ﻧﺎﺑﻮدی ﺑﺸﺮ راﻩ ﺣﻠﯽ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪"...‬‬
‫ﺑﻌﺪاز ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ ذهﻨﻢ ﻣﯽ رﺳ ﻴﺪ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮا زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻨﺪﺑﻪ زور ﻣﺘﻮﺳ ﻞ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻨ ﮓ اﻓﺰاره ﺎی ﻣ ﺎ‬
‫را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎ را وادار ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺻﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﭘﻴ ﺮزن‬
‫ﺗﺮﺳ ﻮ ﻣﻤﮑ ﻦ اﺳ ﺖ ﺳ ﮑﺘﻪ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ در ﻣﻘﺎﻳﺴ ﻪ ﺑ ﺎ ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬
‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻈﺮم را ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪازﮐﻠﯽ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﺳﺖ از زﻣﻴﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ دارم ‪.‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫" ﺑﻪ ' زور'‪ ' ،‬ﻧﺎﺑﻮد'‪ ' ،‬وادار'‪ .‬اﻳﻦ ﺵﻴﻮﻩ ﺣﺮف زدن زﻣﻴﻨﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫از ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺵﻴﻮﻩ ﺑﺪوی اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺤﺘﺮم ﺵ ﻤﺮدن ﺁزادی اﻧﺴ ﺎن ه ﻢ ﺑ ﺮای ﻣ ﺎ و‬
‫هﻢ ﺑﺮای دﻳﮕﺮان ﻣﻘﻮﻟﻪ ای ﻣﻘﺪس اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ‪ ' ،‬وادار ' ﮐﺮدن‬
‫در دﻧﻴﺎی ﻣﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺪارد‪.‬هﻤﻪ ارزﺵﻤﻨﺪ وﻣﺤﺘﺮم اﻧﺪ ﺑﻪ 'زور' ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺵﺪن‬

‫‪٢٤‬‬
‫و 'ﻧ ﺎﺑﻮد' ﮐ ﺮدن ﻳﻌﻨ ﯽ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﮐ ﺮدن‪ .‬واژﻩ ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ از ﺥﺸ ﻢ‬
‫ﻼ ﻣﺘﻀﺎد ﺑﺎ ﺁن اﺳﺖ‪ .‬وﺑﺎﻻﺥﺮﻩ اﻳﻦ ﮐ ﻪ‪،‬ﻧﻤﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪ ،‬و روح ﻣﺎ ﮐﺎﻣ ً‬
‫و ﻧﻤﯽ ﺥ ﻮاهﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﺮگ ﮐﺴ ﯽ ﺵ ﻮﻳﻢ‪،‬ﺣﺘﯽ اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﺗ ﻮ 'ﺳ ﮑﺘﻪ‬
‫ﮐﺮدن ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ' ﭼﻨﺪان ﻣﻬﻢ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪"...‬‬
‫" ﭘﺲ ﺵﻤﺎهﺎ ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ؟ " هﻨ ﻮز ﺟﻤﻠ ﻪ ام ﺗﻤ ﺎم ﻧﺸ ﺪﻩ‪ ،‬از ﺳ ﻮاﻟﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﺵﺮﻣﻨﺪﻩ ﺵﺪم‪.‬‬
‫ﺑ ﺎ ﻣﺤﺒ ﺖ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و دﺳ ﺘﺶ را روی ﺵ ﺎﻧﻪ ام ﮔﺬاﺵ ﺖ و ﮔﻔ ﺖ ‪ " ،‬ﻣ ﺎ‬
‫ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﭼﻮن ﻋﺎﺵﻖ ﺥﺪاﺋﻴﻢ‪" .‬‬
‫ﺟﻮاﺑﺶ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ اﻧﺪاﺥﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺥﺪا اﻋﺘﻘﺎد داﺵﺘﻢ ‪ ...‬ﮐﻤﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳ ﺎد‬
‫دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺥﺪا ﺑﺘﺮﺳ ﻢ ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻋﻼﻗﻤﻨ ﺪش ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ‬
‫ﺵﮏ هﺎﻳﯽ هﻢ در دﻟﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻓﻘﻂ ﻣﺮدم ﻣﺬهﺒﯽ ﺑ ﻪ ﺥ ﺪا اﻋﺘﻘ ﺎد‬
‫دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬ ﺎ و ﺁدم ه ﺎی ﻧ ﻪ ﭼﻨ ﺪان ﻣﺘﻤ ﺪن‪،‬ﭼﻮن ﻋﻤ ﻮﻳﯽ دارم ﮐ ﻪ اﺳ ﺘﺎد‬
‫ﻓﻴﺰﻳﮏ هﺴﺘﻪ ای داﻧﺸﮕﺎﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﮑﻴﻪ ﮐﻼﻣﺶ اﻳﻦ اﺳ ﺖ‪ " ،‬ه ﻮش‪ ،‬ﺥ ﺪا را‬
‫ﮐﺸﺖ‪".‬‬
‫" ﻋﻤﻮﻳ ﺖ اﺣﻤ ﻖ اﺳ ﺖ‪ "،‬اﻣ ﯽ ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺣ ﺮف ﺟ ﺪی ﺥ ﻮد رﺵ ﺘﻪ اﻓﮑ ﺎرم را‬
‫ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد‪.‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ‪ ،‬او ﻳﮑﯽ از ﺑﺎ هﻮش ﺗﺮﻳﻦ هﺎی اﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ اﺳﺖ ‪".‬‬
‫ﺑﺎز هﻢ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﺣﻤﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺳﻴﺐ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ درﺥﺖ ﺳﻴﺐ را ﺑﮑﺸﺪ ؟ ﺁﻳ ﺎ‬
‫ﻣﻮج ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻗﻴﺎﻧﻮس را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ؟‪" ...‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ ‪" ...‬‬
‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺥﺪا وﺟﻮد دارد‪".‬‬
‫ﺵ ﺮوع ﮐ ﺮدم ﺑ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن درﺑ ﺎرﻩ ﺥ ﺪا‪ ،‬ﮐﻤ ﯽ از وﺟ ﻮد وی ﻧ ﺎ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ‬
‫ﺑﻮدم ‪.‬‬
‫" ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬اون رﻳﺶ و روﭘﻮش ﮐﺸﻴﺸ ﯽ ﺳ ﻔﻴﺪ را ول ﮐ ﻦ!" اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ‬
‫ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ ﭼﻮن ﻓﮑﺮم را ﺥﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭘﺲ‪ ...‬رﻳﺶ ﻧﺪارﻩ؟ رﻳﺶ هﺎش رو ﻣﯽ زﻧﻪ ؟ "‬
‫دوﺳﺖ ﻓﻀﺎﻳﯽ ام از ﮔﻴﺞ ﺑﻮدﻧﻢ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬اﻳ ﻦ ﺗﺼ ﻮری زﻣﻴﻨ ﯽ درﺑ ﺎرﻩ‬
‫ﺥﺪاﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا؟"‬
‫" ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﻴﻢ‪.‬‬
‫در ﺟﺎدﻩ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺵﻬﺮ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﺵﺮوع ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﻪ ﻗﺪم زدن‪.‬‬

‫‪٢٥‬‬
‫ﺑ ﺎزوی ﺥ ﻮد را دور ﺵ ﺎﻧﻪ ام اﻧ ﺪاﺥﺖ ‪ ،‬ﻟﺤﻈ ﻪ ای اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﺮدم ﺑ ﺮادری‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ام‪.‬‬
‫در ﻓﺎﺻﻠﻪ ای دور ﭘﺮﻧﺪ ﮔﺎن ﺵﺐ زی ﺟﻴﻎ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ‬
‫اﻣ ﯽ از اﻳ ﻦ ﺻ ﺪاهﺎ ﺥﻮﺵ ﺶ ﺁﻣ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﻮای درﻳ ﺎ را ﺗ ﻨﻔﺲ ﮐ ﺮدﻩ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺥ ﺪا ﻇ ﺎهﺮ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﻧ ﺪارد" وﻗﺘ ﯽ داﺵ ﺖ از ﺥ ﺎﻟﻖ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زد ‪،‬‬
‫ﻼ ﺵﮑﻞ ﻧﺪارد‪ .‬او ﻣﺜﻞ ﻣ ﻦ و‬ ‫ﺻﻮرﺗﺶ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺵﺐ ﻣﯽ درﺥﺸﻴﺪ‪" .‬اﺻ ً‬
‫ﺗ ﻮ ﺵ ﺨﺺ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﻣﻮﺟ ﻮدی ﻳﮕﺎﻧ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﻮش ﺥ ﺎﻟﺺ ﺥ ﻼق ‪ ...‬ﻋﺸ ﻖ‬
‫ﻧﺎب‪"...‬‬
‫" ﺁﻩ " ﺁن ﻗﺪر زﻳﺒﺎ ﺗﻮﺻﻴﻔﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺁهﯽ از ﺗﻪ دل ﺑﮑﺸﻢ‪.‬‬
‫" ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ دﻧﻴ ﺎ دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻨﯽ و ﺥ ﻮب اﺳ ﺖ‪...‬ﻣﻌﺠ ﺰﻩ‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬
‫درﺑﺎرﻩ ﻣﻮﺟﻮدات ﺟﻬﺎن ﺑﺪوی ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر‬
‫ﺑﻪ ﺁدم هﺎی ﺑﺪ هﻤﻴﻦ ﮐﺮﻩ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ‪ " .‬ﺁدم هﺎی ﺑﺪ ﭼﻪ؟ "‬
‫" ﺁﻧﻬﺎ هﻢ روزی ﺥﻮب ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪"...‬‬
‫" ﺑﻬﺘ ﺮ ﻧﺒ ﻮد از هﻤ ﺎن اول ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﻣ ﯽ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ ﺥ ﻮب ﺑﻮدﻧ ﺪ؟ در ﺁن‬
‫ﺻﻮرت هﻴﭻ ﺑﺪی در هﻴﭻ ﺟﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺵﺖ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ " ،‬اﮔ ﺮ ﺑ ﺪی وﺟ ﻮد ﻧﺪاﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗ ﻮان از ﺥ ﻮﺑﯽ‬
‫ﻟﺬت ﺑﺮد؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﺑﻮد؟ "‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ ‪".‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ دﻳﺪن‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﻧﻤ ﯽ دوﻧ ﻢ ‪ ،‬هﺮﮔ ﺰ در اﻳ ﻦ ﺑ ﺎرﻩ ﻓﮑ ﺮ ﻧﮑ ﺮدﻩ ام‪ ...‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﻃﻮر ﺑﺎﺵﻪ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﯽ‪" .‬‬
‫" اﮔﺮ ﮐﻮر ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪی و ﺑﻌﺪهﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﯽ ﻳﮑﺒ ﺎرﻩ ﺑﺒﻴﻨ ﯽ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ‬
‫ﺣﺲ دﻳﺪن ﺑﺮاﻳﺖ اﻋﺠﺎب اﻧﮕﻴﺰ ﻣﯽ ﺑﻮد‪" ...‬‬
‫" اوﻩ ‪ ،‬ﺁرﻩ!"‬
‫" ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺳ ﺨﺖ و ﺥﺸ ﻨﯽ داﺵ ﺘﻪ اﻧ ﺪ ه ﻢ هﻤﻴﻨﻄ ﻮر اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﺮ ﻣﺸ ﮑﻼت ﺥ ﻮد ﭼﻴ ﺮﻩ ﺵ ﺪﻧﺪ و زﻧ ﺪﮔﯽ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺗ ﺮی ﭘﻴ ﺪا ﮐﺮدﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان ﺵﺎﮐﺮﻧﺪ‪ ...‬ﻓﺮﺵﺘﻪ اﺑﺪی ﺑﻮدن ﺥﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ اﺳﺖ‪ ...‬وﻟ ﯽ‪ ،‬از‬
‫ﻃﺮﻓ ﯽ‪ ،‬رﺵ ﺪ و ﻳ ﺎدﮔﻴﺮی ﻓ ﺎﺋﻖ ﺁﻣ ﺪن ﺑ ﺮ ﻧﺎﻣﻼﻳﻤ ﺎت زﻳﺒﺎﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺵ ﺐ‬
‫ﻧﺒﻮد‪،‬هﺮﮔﺰ از ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪن ﺁن ﺥﺸﻨﻮد ﻧﻤﯽ ﺵﺪﻳﻢ‪"...‬‬
‫در ﺣﺎل ﻗﺪم زدن ﺑﺮ ﺟﺎدﻩ ای ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻮر ﻣﺎﻩ و درﺥﺘﺎن ﻣﺴﻴﺮ ﺁن‬

‫‪٢٦‬‬
‫را ﻣﺸ ﺨﺺ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ ام رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺁهﺴ ﺘﻪ وارد ﺵ ﺪم ﺗ ﺎ ﻧﮕ ﺎهﯽ‬
‫ﺑﻴﻨ ﺪازم ‪ .‬روی ﻣﻴ ﺰ ﺑﺸ ﻘﺎب ﻏ ﺬا را دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮم ﺑ ﻮد‪ .‬اﺣﺴ ﺎس ﻗ ﺪرت‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺪون ﺑﺮداﺵﺘﻦ ﺑﺸﻘﺎب روﻳﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﻏ ﺬاﻳﻢ ﭼﻴﺴ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺑﻌ ﺪ ﺵ ﺮوع ﮐ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺵ ﮏ ﮐ ﺮدن‪ ،‬درش را ﺑﺮداﺵ ﺘﻢ ﺗ ﺎ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺵ ﻮم‪ .‬ﺑﻠ ﻪ‬
‫ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺗﺶ دﻗﻴﻘًﺎ هﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐ ﻪ در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن رﻓﻴ ﻖ ﮐ ﻮﭼﮑﻢ دﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ام ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫دوﺑ ﺎرﻩ رﻓ ﺘﻢ ﻧ ﺰد اﻣ ﯽ ﺗ ﺎ ﺑ ﺎ او ﻗ ﺪﻣﯽ زدﻩ و ﺣ ﺮف ﺑ ﺰﻧﻴﻢ‪.‬هﻨ ﻮز ﺑ ﻪ اوﻟ ﻴﻦ‬
‫ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی ﺵﻬﺮ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﺮاغ ه ﺎی ﺵ ﻬﺮ ﻣﺸ ﺨﺺ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬در‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪ ،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑ ﻪ دﻗ ﺖ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻏﻴ ﺮ ﻣﻨﺘﻈ ﺮﻩ‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﻣﯽ داﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﻪ ﮐﺎری هﺴﺘﯽ؟ "‬
‫" ﻧﻪ ‪ ...‬ﭼﻪ ﮐﺎر؟ "‬
‫" ﻗﺪم زدن‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ راﻩ ﺑﺮوی‪"...‬‬
‫" اوﻩ ‪،‬ﺁرﻩ‪ ...‬اﻳﻦ ﮐﺠﺎش ﺗﻌﺠﺐ دارﻩ؟ "‬
‫" ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪاز ﻣﺎهﻬ ﺎ وﺣﺘ ﯽ ﺳ ﺎﻟﻬﺎ ﺗﻤ ﺮﻳﻦ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻬ ﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﯽ ‪ .‬از ﻧﻈ ﺮ ﺁﻧﻬ ﺎ ﺗﻮاﻧ ﺎﻳﯽ ﻗ ﺪم زدن ﮐ ﺎری‬
‫ﺥﺎرق اﻟﻌﺎدﻩ اﺳﺖ‪ ،‬و از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻧﺪ‪ .‬از ﺁن ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪ .‬و ﺗ ﻮ‬
‫راﻩ ﻣﯽ روی‪،‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ روی‪ ،‬ﺑﯽ ﺁن ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨ ﯽ در ﺣ ﺎل‬
‫اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ هﺴﺘﯽ‪"...‬‬
‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ اﻣﯽ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎی ﺟﺪﻳﺪی ﻳﺎدم دادی‪"...‬‬

‫‪٢٧‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﭘﻠﻴﺲ‬

‫وارداوﻟﻴﻦ ﺥﻴﺎﺑﺎن ﺵﺪﻳﻢ‪،‬ﭼﺮاغ هﺎﻳﺶ روﺵﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺪودﻳﺎزدﻩ‬

‫ﺵﺐ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﻦ ﻗﺪم زدن در ﺳﻄﺢ ﺵﻬﺮ ﺁن هﻢ ﺁن ﺳﺎﻋﺖ‪،‬ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﻳﯽ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮﺣﻀﻮر اﻣﯽ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ داﺵﺘﻴﻢ ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽ زدﻳﻢ‪ ،‬اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﮐﻪ از ﭘﺸ ﺖ ﺵ ﺎﺥﻪ ه ﺎ ﻣﻌﻠ ﻮم‬
‫ﺑﻮد ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻴﻨﺪازد‪ .‬هﺮاز ﮔﺎهﯽ از ﻣﻦ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﺪای ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ هﺎ‬
‫ﺟﻴﺮﺟﻴﺮک ه ﺎ و اﻣ ﻮاج دوردﺳ ﺖ ﮔ ﻮش ﮐ ﻨﻢ ‪ .‬اﻳﺴ ﺘﺎد ﺗ ﺎ ﻣﻴ ﻮﻩ ﮐ ﺎج را ﺑ ﻮ‬
‫ﮐﻨ ﺪ‪ .‬و ﺻ ﺪای درون ﺗﻨ ﻪ درﺥﺘ ﯽ را ﮔ ﻮش ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﮔ ﺎهﯽ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﺥﺎﻧ ﻪ ای‬
‫ﻣﯽ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﺗﺎ زﻳﺒﺎﻳﯽ اش را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺥﻴﺎﺑﺎن وﮔﻮﺵﻪ ای از ﺁن ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮش زﻳﺒﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ را‪.‬‬
‫" ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﻧﻮر ﺁن ﭼﺮاغ هﺎی ﺥﻴﺎﺑﺎن ﭼ ﻪ زﻳﺒﺎﺳ ﺖ‪ ...‬ﺁن ﻗ ﺪر زﻳﺒﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮد ﻧﻘﺎﺵﯽ اش ﮐﺮد‪...‬‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﭼﺠﻮری ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﺑ ﺮ ﺁن درﺥ ﺖ ﻣ ﻮ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ ...‬ﺗﻀ ﺎد ﻣﻴ ﺎن ﺁن ﭘﺸ ﺖ‬
‫ﺑﺎم و ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ‪...‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺣﺎﺿﺮ و ﺁﻣﺎدﻩ ﮐ ﺮدﻩ ﺗ ﺎ از ﺁن ﻟ ﺬت ﺑﺒ ﺮی ﺟ ﻴﻢ ‪ .‬ﻣ ﺪام‬
‫ﺑ ﻪ هﻤ ﻪ اﻳ ﻦ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ه ﺎ ﺗﻮﺟ ﻪ ﮐ ﻦ ‪ ...‬ه ﺮ ﻟﺤﻈ ﻪ ﻣﻌﺠﺰاﺗ ﯽ ﻓ ﺮاوان در‬
‫دﺳ ﺘﺮس هﺴ ﺖ‪ ...‬ﻓﻘ ﻂ ﺳ ﻌﯽ ﮐ ﻦ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﺁن را اﺣﺴ ﺎس و‬
‫درک ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺣﺲ زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن اﺳﺖ‪ ...‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﭼ ﯽ ﻣ ﻴﮕﻢ‬
‫ﺟﻴﻢ؟ زﻧﺪﮔﯽ هﻤ ﺎن ﻗﺼ ﻪ ﭘﺮﻳ ﺎن ﻣﺤﻘ ﻖ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬هﺪﻳ ﻪ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫ﺥﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ دادﻩ‪ ...‬ﭼﻮن ﻋﺎﺵﻖ ﺗﻮﺳﺖ‪".‬‬

‫ﺣﺮف هﺎﻳﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵ ﺪ ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﭼﻴ ﺰی از زاوﻳ ﻪ ای ﺟﺪﻳ ﺪ‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ‪.‬ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬دﻧﻴﺎی هﺮ روزﻩ ای ﮐﻪ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ‬
‫ﺗ ﻮﺟﻬﯽ ﺑ ﻪ ﺁن ﻧﮑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ...‬ﺣﺘ ﯽ ﻣﺘ ﻮﺟﻬﺶ ه ﻢ ﻧﺸ ﺪﻩ ﺑﻮدم‪،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪم‬
‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻮد‪...‬‬
‫‪٢٨‬‬
 ‫ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺵﻬﺮ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪﺟﻮان درﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻳﮏ دﻳﺴﮑﻮاﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬وﺑﺮﺥﯽ هﻢ وﺳﻂ ﻣﻴﺪان ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺻ ﻠﺢ ﺁﻣﻴ ﺰ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻ ًﺎ ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ ﻓﺼ ﻞ ﺗﺎﺑﺴ ﺘﺎن‬
‫داﺵﺖ ﺑﻪ ﺁﺥﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ اﻣ ﯽ ﻟﺒﺎﺳ ﯽ ﻏﻴ ﺮ ﻋ ﺎدی ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﭼﻨﺪان ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣ ﺎ ﻧﺪاﺵﺖ‪،‬ﺵ ﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧﺪﮐ ﻪ ﭘﺴ ﺮﺑﭽﻪ ای‬
‫ﻟﺒﺎس ﺑﺎزی ﺥﻮد را ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺗﺼﻮر ﮐﺮدم اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺁدم هﺎ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ه ﻢ اﮐﻨ ﻮن ﭼ ﻪ ﺟ ﻮر ﺑﭽ ﻪ ای‬
‫در ﺣ ﺎل ﻗ ﺪم زدن در ﺵ ﻬﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﻪ دور و ﺑ ﺮش را ﻣ ﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ؛‬
‫روزﻧﺎﻣ ﻪ ه ﺎ درﺑ ﺎرﻩ اش ﮔ ﺰارش ﻣ ﯽ ﻧﻮﺵ ﺘﻨﺪ و ﻣ ﺮدم او را در اﺥﺒ ﺎر‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻣﯽ دﻳﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫اﻣ ﯽ ﮐ ﻪ ذه ﻨﻢ را ﻣ ﯽ ﺥﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﻣﺮﺳ ﯽ! ﻧﻤ ﯽ ﺥ ﻮاهﻢ ﺵ ﻬﻴﺪ‬
‫ﺵﻮم‪"...‬‬
‫ﻣﻨﻈﻮرش را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪.‬‬
‫" ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺠﺮم ﺑﺪون ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ای ﮐﻪ 'ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ' وارد ﮐﺸﻮر ﺵﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﺮا‬
‫ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽ اﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﻦ ﺟﺎﺳ ﻮس ام و ﺵ ﮑﻨﺠﻪ ام‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﺗ ﺎ اﻃﻼﻋ ﺎﺗﯽ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁورﻧ ﺪ‪ ...‬ﺑﻌ ﺪ از اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻣﺜ ﻞ ﻟﻴﻤ ﻮ ﺁﺑ ﻢ را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ روش هﺎﻳﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﻣﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰ‪...‬ﺁن وﻗﺖ ﭘﺰﺵﮑﺎن ﻣﯽ ﺥﻮاهﻨﺪ‬
‫درون ﺑﺪن ﮐﻮﭼﮑﻢ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﻧﻪ‪ .‬ﻣﺮﺳﯽ! " ﺗﻤﺎم ﻣ ﺪﺗﯽ ﮐ ﻪ داﺵ ﺖ اﻳ ﻦ‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻت وﺣﺸﺘﻨﺎک را ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬از ﺥﻨﺪﻩ ﻏﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﻧﻴﻤﮑﺖ ﭘﺎرﮐﯽ دور از ﺁدﻣﻴﺎن ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮدات ﻓﻀﺎﻳﯽ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺥﻮد را ﻧﺸﺎن دهﻨﺪ ﺗ ﺎ ﺁدم ه ﺎ ه ﻢ ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ ﻋ ﺎدت ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ‬
‫ﻳﮏ روز ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﻋﻠﻨﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫" ﻣﺎهﻤﭽﻴﻦ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪،‬اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻴﻢ ﺥﻮد راﺁﺵﮑﺎرا اﺑﺮازﻣﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ‪...‬‬
‫هﻤﻴﻦ اﻻن ﺳﻪ دﻟﻴﻞ ﺑﺮای ﻋﺎﻗﻼﻧ ﻪ ﻧﺒ ﻮدن اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر ﺁوردم‪ .‬اﻳ ﻨﻬﻢ ﻳ ﮏ دﻟﻴ ﻞ‬
‫دﻳﮕﺮ‪ ،‬دﻟﻴﻞ اﺻﻠﯽ‪ :‬ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺎ ﺁن را ﻣﻨﻊ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﮐﺪام ﻗﻮاﻧﻴﻦ؟"‬
‫" ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ‪ .‬در دﻧﻴﺎی ﺵﻤﺎ ﻗﻮاﻧﻴﻨﯽ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ در دﻧﻴﺎه ﺎی‬
‫رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﻧﻴ ﺰ هﻨﺠﺎره ﺎی ﮐﻠ ﯽ وﺟ ﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺁﻧﻬ ﺎ را ﻣﺤﺘ ﺮم‬
‫ﺑﺸﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ از اﻳ ﻦ ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ ﺣ ﻖ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ در دﻧﻴﺎه ﺎی رﺵ ﺪ‬
‫ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ را ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬
‫" رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ"‬
‫"وﻗﺘﯽ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﺪ‪،‬ﺁن رارﺵﺪ‪-‬ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ‬
‫‪٢٩‬‬
 ‫ﻣﯽ ﺥﻮاﻧﻴﻢ‪".‬‬
‫" اﻳﻨﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ ؟ "‬
‫" هﻤﻪ دﻧﻴﺎهﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺁن ﻣﻄ ﺎﺑﻖ ﺑ ﺎ ﺁن ﻗ ﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴ ﺎدی زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬دﻳ ﺮ ﻳ ﺎ زود ﻣﺮزه ﺎی ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺥ ﻮد را ﺑﺮداﺵ ﺘﻪ‪ ،‬دوﻟﺘ ﯽ واﺣ ﺪ ﺗﺸ ﮑﻴﻞ‬
‫دادﻩ و ﺻﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰ‪ ،‬هﻤﺎهﻨﮓ و ﺑﺮادراﻧﻪ هﺮ ﭼﻪ دارﻧﺪ را ﺑﺎ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺗﻘﺴ ﻴﻢ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﺻﻞ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ‪.‬دﻧﻴﺎی رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‬
‫ﻳﻌﻨﯽ هﻤﻴﻦ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪ .‬ﺁن ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﮐﺪام اﺳﺖ؟ ‪" ...‬‬
‫" ﻣﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ ؟ هﺮﮔﺰﺣﺘ ﯽ درﺑ ﺎرﻩ اش ﭼﻴ ﺰی ﻧﺸ ﻨﻴﺪﻩ ای‪ ".‬در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ای رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ‪".‬‬
‫" وﻟﯽ ﻣﻦ ﻓﻘ ﻂ ﻳ ﮏ ﺑﭽ ﻪ ام‪ ...‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﺁدم ﺑ ﺰرگ ه ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ‬
‫درﺑﺎرﻩ اش ﺵﻨﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪ .‬داﻧﺸﻤﻨﺪ هﺎ‪ ،‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮرهﺎی ﮐﺸﻮرهﺎ‪"...‬‬
‫اﻣ ﯽ ﻗ ﺎﻩ ﻗ ﺎﻩ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ ".‬ﺑﺰرﮔﺘﺮه ﺎ؟ داﻧﺸ ﻤﻨﺪهﺎ ؟ رﺋ ﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮره ﺎ؟ ﻧ ﻪ ﻏﻴ ﺮ‬
‫ﻣﻤﮑﻨﻪ!"‬
‫" اوﻧﻬﺎ رهﺒﺮان ﮐﺸﻮرهﺎ هﺴﺘﻨﺪ و هﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰی درﺑﺎرﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻬﻤﯽ‬
‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ اﻧﺪ؟"‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﭼﻴﺰﻳ ﻪ ﮐ ﻪ در دﻧﻴ ﺎی ﺗ ﻮ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬرﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴﻠ ﻪ ﮐ ﻪ در ﺁن‬
‫ﺵﺎدی ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﮐﻢ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" وﻟﯽ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫" ﺑﻌﺪًا درﺑﺎرﻩ اش ﻣﻴﮕﻢ‪".‬‬
‫" واﻗﻌﺎ ؟ " از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮدﭼﻴﺰی را ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﺵﻮﺥﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺥﻮﺑﯽ ﺑﺎﺵﯽ‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮدن ﻣﺪاﺥﻠﻪ درﺳﻴﺎرات رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪،‬ﻓﮑﺮﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ داد زدم ‪ " ،‬ﭘﺲ ﺗﻮ داری اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن را ﻣﯽ ﺵﮑﻨﯽ! "‬
‫" اﺣﺴﻨﺖ! ﺗﻮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺰﻳﯽ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮدی‪".‬‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﺒﻮدم‪ .‬اول ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺪاﺥﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋ ﻪ‪ .‬و ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺣ ﺎل داری ﺑ ﺎ‬
‫ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ‪...‬‬
‫اﻳﻦ ﻳﮏ ﺟﻮر ﻣﺪاﺥﻠﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ "‬
‫" ﮐﺎری ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﺑ ﺮای رﺵ ﺪ دادن زﻣ ﻴﻦ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬دارم ﺥ ﻮدم را‬
‫اﻓﺸﺎء ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻋﻤﻴﻖ دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻣﯽ داﻧﯽ ﭼﺮا اﻳ ﻦ‬
‫ﻣﺪاﺥﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ؟ "‬
‫" هﻤﻴﻦ اﻻن ﭼﻨﺪ دﻟﻴﻞ ﺁوردی‪" .‬‬
‫‪٣٠‬‬
‫" اﻣﺎ هﻨﻮز ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ دﻟﻴﻞ را ﻧﮕﻔﺘﻢ‪ .‬اﮔﻪ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﻏﻴ ﺮ از اﻳﻨﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻳﮑﯽ از ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺁﻣﻴﺰﺗﺮﻳﻦ هﺎی ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ رخ ﺥﻮاهﺪ داد‪"...‬‬
‫ﻣﺮا ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ".‬اﻣﯽ ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ای ؟ "‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮدم زﻣﻴﻨﯽ درﺑﺎرﻩ ﺳﻴﺴﺘﻢ هﺎی اﻗﺘﺼﺎدی‪ ،‬ﻋﻠﻤﯽ‪،‬اﺟﺘﻤ ﺎﻋﯽ و ﻣ ﺬهﺒﯽ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ از ﻣﺎ ﭘﻴﺮوی ﮐﻨﻨﺪ‪.‬هﻤﻪ ﻣﺎ را اﻟﮕ ﻮ ﻗ ﺮار‬
‫ﻣ ﯽ دهﻨ ﺪ و دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺮای رهﺒ ﺮان و ﻧﻈ ﺎم ه ﺎی ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺁن وﻗﺖ هﻤﻪ ﻗﺪرت هﺎی اﻳﻦ دﻧﻴ ﺎ ﻓ ﺮو‬
‫ﻣ ﯽ ﭘﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﭘﺎﻳ ﺪاری ﺗﻤ ﺪﻧﺘﺎن ﺑ ﻪ ﻣﺨ ﺎﻃﺮﻩ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ﺁدم ه ﺎ از ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ اﻓﺘﺎدن ﻗﺪرت و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺥﻮد ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ و ﺥﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺁﺵ ﻮﺑﯽ ﺗﻤ ﺎم ﻋﻴ ﺎر‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﺠﺒ ﻮرﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای اﻳﺠ ﺎد ﻧﻈ ﻢ وارد ﻋﻤ ﻞ‬
‫ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫ﺵﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع هﻴﺠﺎن زدﻩ ام ﮐﺮد‪ ".‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻴﻪ‪ .‬ﺵﻤﺎ هﻤﻪ ﭼﻴ ﺰ اﻳ ﻦ‬
‫دﻧﻴﺎ را روﺑﺮاﻩ ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪".‬‬
‫" اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻘﻠﺐ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﮑ ﻪ داﻧ ﺶ ﺁﻣ ﻮزی ﺗﮑ ﺎﻟﻴﻒ داﻧ ﺶ ﺁﻣ ﻮز دﻳﮕ ﺮ را‬
‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻩ‪ .‬دﻟﺖ ﻣﻴﺨﻮاد ﮐﺲ دﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﺟﺎی ﺗﻮ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﺪﻩ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻮن درﺁن ﺻﻮرت ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و ﺗﻼﺵﯽ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺥﻮﺵ ﺤﺎﻟﯽ ام ﻣﻴﺸ ﻪ‬
‫را از دﺳﺖ ﻣﻴﺪم‪".‬‬
‫" و اﮔﺮ ﻣ ﺎ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را ﺳ ﺮو ﺳ ﺎﻣﺎن ﺑ ﺪﻳﻢ‪،‬ﺁن وﻗ ﺖ هﻤ ﻪ ﺟﻤﻌﻴ ﺖ زﻣﻴﻨ ﯽ‬
‫اﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ ﻣﺸﺮوع ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼت را از دﺳ ﺖ ﺥﻮاهﻨ ﺪ داد ﻣﮕ ﺮ‬
‫ﻧﻪ؟ "‬
‫ﻼ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم‪".‬‬ ‫" هﻮم‪ ...‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬ﻗﺒ ً‬
‫" ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ از ﺁن ﭼﻪ ﻣﺠﺎزﻳﻢ‪،‬ﺣﻖ دﺥﺎﻟ ﺖ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪.‬ﺗﻤ ﺎس‬
‫ﻓﻌﻠﯽ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺨﺸﯽ از ﻳﮏ 'ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ' اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﻣﻴﺸﻪ ﻟﻄﻔًﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪی؟ "‬
‫" اﻳ ﻦ 'ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ﮐﻤ ﮏ' ﻧ ﻮﻋﯽ 'درﻣ ﺎن' اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣﺠﺒ ﻮرﻳﻢ ﺁن را ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺰان‬
‫اﻧﺪک‪ ،‬ﺁهﺴﺘﻪ زﻳﺮﮐﺎﻧﻪ و ﻇﺮﻳﻒ‪...‬ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ دﻗﺖ از ﺁن اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬
‫" اﻳﻦ دارو ﭼﻴﻪ؟"‬
‫" دادن اﻃﻼﻋﺎت‪".‬‬
‫" اﻃﻼﻋﺎت‪ ،‬ﭼﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ؟ "‬
‫"ﺥﻮب‪،‬ﺳﻔﻴﻨﻪ هﺎی ﻣﺎهﺰاران ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ دوروﺑﺮهﺎﭘﺮوازﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬

‫‪٣١‬‬
‫اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از اوﻟﻴﻦ ﺑﻤ ﺐ اﺗﻤ ﯽ ﺵ ﻤﺎ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ اﺟ ﺎزﻩ دﻳ ﺪار ﺑ ﺎ ﺵ ﻤﺎ را ﭘﻴ ﺪا‬
‫ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺵﻮﻳﺪ ﺵﻤﺎ ﺗﻨﻬ ﺎ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺑ ﺎ ه ﻮش ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻴﺪو اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻣﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﺸﻔﻴﺎت ﺟﻨﮓ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺵﻤﺎ هﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا اﻳﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ "‬
‫" ﭼﻮن ﻣﯽ ﺥﻮاهﻴﻢ ﺵﻤﺎهﺎ ﺑﺪوﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻧﺮژی اﺗﻤﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻴ ﺰی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ دﻧﻴﺎه ﺎی اﻃ ﺮاف ﻣ ﺎ را ﻧﻴ ﺰ ﺗﺤ ﺖ ﺗ ﺎﺙﻴﺮ ﻗ ﺮار‬
‫ﺑﺪهﺪ‪ .‬اﻳﻦ هﻤﻪ اﻃﻼﻋﺎت اﺳﺖ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻣ ﺎ ﻣﻴ ﺰان دﻳ ﺪ را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ ؛‬
‫اﻳﻨﻬﻢ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ .‬ﺑﻌﺪ اﺟﺎزﻩ ﻣ ﯽ ده ﻴﻢ ﮐ ﻪ از ﻣ ﺎ ﻓ ﻴﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﺸ ﻪ‪ .‬در‬
‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﺎ ﺑﻌﻀﯽ از ﺁدم هﺎ ﺗﻤﺎس ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﮐ ﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ارﺗﺒﺎط ﮔ ﺮﻓﺘﻢ‪ .‬در ﺿ ﻤﻦ از راﻩ ﺗﻠ ﻪ ﭘ ﺎﺗﯽ ه ﻢ 'ﭘﻴ ﺎم' ﻣ ﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ‬
‫'ﭘﻴ ﺎم' ه ﺎ هﻤﭽ ﻮن اﻣ ﻮاج رادﻳ ﻮﻳﯽ در ه ﻮا ﻣ ﻮج ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮای هﻤ ﻪ‬
‫ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ؛ اﻣ ﺎ ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ﺁﻧ ﺘﻦ ه ﺎی ﻗ ﻮی ﺗ ﺮی دارﻧ ﺪو‬
‫ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪاﻳﻦ ﭘﻴ ﺎم ه ﺎ را درﻳﺎﻓ ﺖ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬و ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ﻧ ﻪ‪ .‬اﻳﻨﻬ ﺎ هﻤ ﻪ‬
‫اﻃﻼﻋﺎﺗﻨﺪ‪.‬‬
‫'ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ' هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" و ﺑﻌﺪ ﭘﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارﻳﺪ؟ "‬
‫" اﮔﺮ ﺁدم هﺎ ﺑ ﺮ اﺳ ﺎس ﻧﻘﻄ ﻪ ﻧﻈ ﺮات ﺥﺪاوﻧ ﺪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ از ﭘ ﺲ‬
‫'اﻣﺘﺤﺎن' ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از ﺁن ﻧﻤﻴﺸﻪ‪".‬‬
‫ﺑ ﺎ اﻧ ﺪوﻩ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﭼﻘ ﺪر ﺑ ﺪ ﮐ ﻪ ﺵ ﻤﺎهﺎ اﺟ ﺎزﻩ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﺑ ﺮای ﺟﻠ ﻮﮔﻴﺮی از‬
‫ﻧﺎﺑﻮدی را ﻧﺪارﻳﺪ‪".‬‬
‫اﻣ ﯽ ﻟﺒﺨﻨ ﺪی زد و ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮد‪ " ،‬اﺣﺘﺮاﻣ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﺮای ﺣ ﻖ‬
‫ﺁزادی اﻧﺴﺎن هﺎ ﻗﺎﺋﻠﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫اﺟﺎزﻩ دهﻴﻢ ﻣﺮدم ﺥﻮد ﺳﺮﻧﻮﺵﺖ ﺥﻮد رارﻗﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬ﻣﺪاﺥﻠﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻇﺮﻳﻔﯽ اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺣﻖ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻌﻀ ﯽ ﭼﻴﺰه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺁراﻣ ﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺁدم هﺎی 'ﺥﺎص' ﻣﺜﻞ ﺗﻮ 'ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد' ﺑﺪهﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ؟ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی در ﻣﻦ ﺥﺎص اﺳﺖ؟ "‬
‫ﻼ ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺪان ﮐ ﻪ 'ﺵ ﺮاﻳﻂ'‬ ‫" ﺵ ﺎﻳﺪ ﺑﻌ ﺪًا ﺑﻬ ﺖ ﺑﮕ ﻢ‪ ،‬در اﻳ ﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ‪،‬ﻓﻌ ً‬
‫ﺑﺨﺼﻮﺻ ﯽ دارد ﮐ ﻪ ﻟﺰوﻣ ًﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻌﻨ ﯽ داﺵ ﺘﻦ ' ﮐﻴﻔﻴ ﺖ' ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ زود‬
‫ﺑﺮﮔﺮدم ﺟﻴﻢ‪ .‬دوﺳﺖ داری ﺑﺎز هﻢ ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪.‬در هﻤﻴﻦ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻩ واﻗﻌًﺎ ﺵﮕﻔﺖ زدﻩ ام ﮐﺮدﻩ ای‪" .‬‬

‫‪٣٢‬‬
‫" ﺁﻣﺪﻩ ام ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺵﮕﻔﺖ زدﻩ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﮔ ﺮ ﻣ ﺎﻳﻠﯽ ﮐ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺮدم ﺑﺎﻳ ﺪ درﺑ ﺎرﻩ‬
‫هﻤﻪ ﺁن ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ ای‪ ،‬ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪ .‬ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ام‪ .‬اﻳﻨﻬﻢ ﺑﺨﺸﯽ از 'ﻃﺮح ﮐﻤﮏ' ﻣﺎﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﻣﻦ ؟ ﮐﺘﺎب ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﺘﺎب ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ!"‬
‫"ﻃ ﻮری ﺑﻨ ﻮﻳﺲ ﮐ ﻪ اﻧﮕ ﺎر ﻗﺼ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی اﺳ ﺖ‪ .‬در ﻏﻴ ﺮ‬
‫اﻳﻨﺼ ﻮرت هﻤ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ دﻳﻮاﻧ ﻪ ﻳ ﺎ دروغ ﮔ ﻮﻳﯽ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺁن را‬
‫ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪".‬‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ اول اﻳﻦ ﮐﺘﺎب هﻤﺎن ﺗﻮﺻﻴﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣ ﯽ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻳ ﻦ‬
‫ﮐﻪ " ﺁدم ﺑﺰرگ" هﺎﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺳ ﺎﻟﻪ اﻧ ﺪ و " ﮐﻮدﮐ ﺎﻧﯽ" ﮐ ﻪ ﺻ ﺪ‬
‫ﺳﺎﻟﻪ اﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻳﺪﻩ ﻧﻮﺵﺘﻦ ﮐﺘﺎب ادﺑﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﮑﻠﻴﻔﯽ ﻧ ﺎ ﻣﻤﮑ ﻦ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ او ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻓﮑﺎرم ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ "،‬از ﮐﺴﯽ ﮐﻤ ﮏ ﺑﮕﻴ ﺮ‪ ،‬از اﻗ ﻮام‪،‬‬
‫ﻼ ﭘﺴ ﺮ ﻋﻤﻮﻳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺑﺎﻧ ﮏ ﮐ ﺎر ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐ ﻪ ﻗﻠ ﻢ ﺥ ﻮﺑﯽ دارد‪ ،‬ﻣ ﺜ ً‬
‫ﻗﺼ ﻪ را ﺑﮕ ﻮ و از او ﺑﺨ ﻮاﻩ ﮐ ﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴ ﺪ‪.‬اﻧﮕﺎرﮐ ﻪ اﻣ ﯽ ازﺥ ﻮدم ﺑﻴﺸ ﺘﺮ‬
‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫" اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ه ﻢ اﻃﻼﻋ ﺎت اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻴﺶ از اﻳ ﻦ ﺣ ﻖ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ .‬و ﺣ ﺎﻻ‬
‫دﻟﻴﻠﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮای اﺟﺎزﻩ ﻧﺪاﺵﺘﻦ ﺑ ﻪ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ‪ .‬ﺁﻳ ﺎ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﮐﻤﺘ ﺮﻳﻦ اﺣﺘﻤ ﺎﻟﯽ‬
‫در اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ اﻣﺎ وﺣﺸﯽ ﺑﻪ ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪،‬‬
‫ﺥﻮﺵﺤﺎل ﻧﻴﺴﺘﯽ؟ "‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﻢ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب‪ .‬اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﭼﻮن ﮐﻪ ﻣ ﺎ هﺮﮔ ﺰ ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ ﺗﻤ ﺪن دد ﻣﻨﺸ ﯽ‬
‫ﮐﻤﮏ ﻧﮑﺮدﻩ اﻳﻢ‪...‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﺗﺼﻮر ﮐ ﻦ ﭼ ﻪ اﺗﻔ ﺎﻗﯽ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺎد اﮔ ﺮ اﻧﺴ ﺎن ه ﺎی ﺵ ﻤﺎ در ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻨ ﺪﺑﺮ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ و ﻣﻨﻴ ﺖ ﭼﻴ ﺮﻩ ﺵ ﻮﻧﺪ و ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﺵ ﻤﺎ ﮐﻤ ﮏ ﮐﻨ ﻴﻢ ﺗ ﺎ زﻧ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از داﻧﺶ ﻋﻠﻤﯽ ﺥﻮد ﺑﺮای ﺗﻬ ﺎﺟﻢ‪ ،‬اﺳ ﺘﺜﻤﺎر و ﭼﻴ ﺮﻩ ﺵ ﺪن‬
‫ﺑﺮ ﺗﻤﺪن هﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﺪ‪...‬‬
‫ﻋﺎﻟﻢ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﮑﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن ﺻﻠﺢ و ﻋﺸﻖ‪ ،‬اﺥ ﻮت و هﻤﮑ ﺎری‬
‫وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ‪،‬ﮔﻮﻧﻪ دﻳﮕﺮی ازاﻧﺮژی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ وﺟﻮد دارد‪.‬اﻧﺮژی در‬
‫ﺳﻄﺢ اﻧﺮژی اﺗﻤﯽ ﮐﻪ ﺁن ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﯽ دارد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ اﺟﺎزﻩ دهﻴﻢ ﮐﻪ‬
‫دﻧﻴ ﺎی وﺣﺸ ﯽ و ﻣﻬ ﺎﺟﻢ ﺑ ﻪ ﺁن ﻗ ﺪرت دﺳﺘﺮﺳ ﯽ ﭘﻴ ﺪا ﮐﻨ ﺪ و ﺻ ﻠﺢ ﻋ ﻮاﻟﻢ‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﻨﺪ‪ -‬ﻓﺎﺟﻌﻪ ای ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ‪"...‬‬
‫‪٣٣‬‬
 ‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻦ واﻗﻌًﺎ وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻩ ام‪".‬‬
‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ؟ "‬
‫" ﻧﻪ ﭼﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺥﻴﻠﯽ دﻳﺮ ﺵﺪﻩ‪"...‬‬
‫" ﺥﻴﻠﯽ دﻳﺮ ﺑﺮای ﻧﺠﺎت ﺑﺸﺮ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮای ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺥﺎﻧﻪ ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﺳ ﺮش را ﺗﮑ ﺎن داد‪ " .‬ای ﺟ ﻴﻢ ﺗﺮﺳ ﻮ‪ .‬ﺑ ﺮﻳﻢ ﻣ ﺎدر ﺑﺰرﮔ ﺖ‬
‫را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن ﮐﻮﭼ ﮏ را از ﮐﻤ ﺮش در ﺁورد و ﻣ ﺎدر ﺑ ﺰرگ را ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ دهﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد ‪ .‬ﺟﻴﻢ ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻣ ﺎدر ﺑﺰرﮔ ﺖ‬
‫ﻼ راﺿﻴﻪ‪".‬‬ ‫از ﺵﺮاﻳﻄﯽ ﮐﻪ دارﻩ ﮐﺎﻣ ً‬
‫" ﺥﺴﺘﻪ ام‪ ،‬ﻣﻴﺨﻮام ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪".‬‬
‫" ﺥﺐ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪" .‬‬
‫داﺵﺘﻴﻢ ﺑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮔﺸ ﺘﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ ﺑ ﺮوﻳﻢ ﮐ ﻪ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﭘﻠﻴﺴ ﯽ رد ﺵ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ‬
‫دﻳﺪﻧﺪ دو ﮐﻮدک ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﺵﺐ ﺗﻨﻬﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻳﺴ ﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬از ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﭘﻴ ﺎدﻩ ﺵ ﺪﻧﺪ‬
‫و ﻳﮏ راﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ .‬واﻗﻌًﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫" ﺵﻤﺎ دو ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺵﺐ ﺑﻴﺮون ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ "‬
‫" ﻗ ﺪم ﻣ ﯽ زﻧ ﻴﻢ‪ ...‬از زﻧ ﺪﮔﯽ ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ‪ ".‬اﻣ ﯽ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻮﻧﺴ ﺮد ﭼﻨ ﻴﻦ‬
‫ﮔﻔ ﺖ‪ " .‬ﺵ ﻤﺎ ﺁﻗﺎﻳ ﺎن ﭼﮑ ﺎر ﻣ ﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ؟ ﮐ ﺎر ﻣ ﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ؟ ﺗﺒﻬﮑﺎره ﺎ را ﺵ ﮑﺎر‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ " و ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ واﮐﻨﺶ اﻣﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻠﻴﺲ هﺎ را دﻳﺪم‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﻗﺒ ﻞ ﺗﺮﺳ ﻴﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ از‬
‫ﻧﻈﺮ ﺁﻧﻬﺎ دوﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺰﻩ ای داﺵﺘﻢ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ هﻢ هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﺎ اﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ‬
‫ﺁن ﻗﺪر ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫" ﺥﻮب ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺮون ﭼﯽ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻳﻦ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮﻧﺴﺮد ﺟﻮاب داد‪ " ،‬اوﻩ‪ ،‬ﺳﻴﺎرﻩ ام را‪".‬‬
‫" ﺁهﺎ‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻣﺮﻳﺨﯽ هﺴﺘﯽ‪".‬‬
‫" ﻣﺮﻳﺨﯽ ﻧﻪ ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻮﺟﻮدی ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺴﺘﻢ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﺳﺮ ﺥﻮش ﭘﺎﺳﺦ دادﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ ﺳ ﺮ ﺳ ﻮزﻧﯽ ﻧﻤ ﯽ ﺗﺮﺳ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ‬
‫در ﺣﺎل ﺳﮑﺘﻪ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫" ﭘﺲ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ات ﮐﻮ؟ " ﻳﮑﯽ از ﭘﻠﻴﺲ هﺎ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﭘﺪراﻧﻪ ای ﺑﻪ اﻣﯽ داﺵﺖ‪ ،‬اﻳﻦ را ﭘﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ دارﻧﺪ ﺑﺎ 'ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ' ﺑﺎزی ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ‬
‫راﺳﺘﺶ را ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪٣٤‬‬
 ‫" در اﻗﻴﺎﻧﻮس زﻳﺮ ﺁب ﭘﺎرﮐﺶ ﮐﺮدﻩ ام‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﺟﻴﻢ؟ "‬
‫ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﺮا ه ﻢ داﺵ ﺖ وارد ﺑ ﺎزی ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد! ﻧﻤ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﭼ ﻪ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ .‬ﺳ ﻌﯽ‬
‫ﮐ ﺮدم ﺑﺨﻨ ﺪم اﻣ ﺎ ﻓﻘ ﻂ ﻗﻴﺎﻓ ﻪ ام ﺣﺎﻟ ﺖ اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای ﺑ ﻪ ﺥ ﻮد ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺟ ﺮٲت‬
‫ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم راﺳﺘﺶ را ﺑﮕﻮﻳﻢ‪.‬‬
‫" ﭘ ﺲ ﺗﻔﻨ ﮓ ات ﮐ ﻮ ؟ " ﭘﻠ ﻴﺲ ه ﺎ از ﮔﻔﺘﮕ ﻮ ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﯽ ه ﻢ‬
‫هﻤﻴﻨﻄﻮر‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺵﺪم‪.‬‬
‫" اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ازﻧﻮع ﺥﻮﺑﺶ هﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬
‫" اﮔﻪ ﻳﻪ ﺁدم ﺑﺪ ﺟﻠﻮت ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺸﻪ و ﻳﮑﯽ از اﻳﻨﻬﺎ رو ﺟﻠﻮت ﺑﮕﻴﺮﻩ ﭼﮑ ﺎر‬
‫ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ؟ " ﭘﻠ ﻴﺲ ﺗﻔﻨ ﮓ ﺥ ﻮد را در ﺁوردﻩ و واﻧﻤ ﻮد ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﺣﻤﻠ ﻪ‬
‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫" اﮔﺮ ﮐﺴﯽ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﻗﺪرت ذهﻨﯽ ﺥﻮدم ﻓﻠﺠﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب ﺑﮑﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻓﻠﺠﻤﻮن ﮐﻦ‪".‬‬
‫" ﻳﺎدﺗﻮن ﺑﺎﺵﻪ ﺥﻮدﺗﻮن ﺥﻮاﺳﺘﻴﺪ‪ .‬اﺙﺮش ﺑﺮای دﻩ دﻗﻴﻘﻪ اﺳﺖ‪".‬‬
‫ه ﺮ ﺳ ﻪ ﺑ ﻪ ﺵ ﺪت ﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪﻧ ﺪ‪.‬ﻳﮑﺒ ﺎرﻩ اﻣ ﯽ ﺳ ﺎﮐﺖ ﺵ ﺪﻩ و ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻴ ﺮﻩ‬
‫ﻧﮕﺎهﺸﻮن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻴ ﻖ و ﭘ ﺮ ﻧﻔ ﻮذ ﺁﻣﺮاﻧ ﻪ ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬‬
‫ﺑ ﻪ ﻣ ﺪت دﻩ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺑ ﯽ ﺣﺮﮐ ﺖ ﻣ ﯽ ﻣﺎﻧﻴ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ ﺗﮑ ﺎن‬
‫ﺑﺨﻮرﻳﺪ‪ ...‬از هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ! "‬
‫ﺥﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﻴﺨﮑﻮب ﺵﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬درﺳﺖ در هﻤﺎن ﺣﺎﻟﺘﯽ و هﻤﺎن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬
‫اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ " .‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﺟﻴﻢ؟ در دﻧﻴﺎهﺎﻳﯽ ﮐﻪ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫راﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ داری ﻓﻘﻂ ﺑﺎزی ﻳﺎ ﺥﻴﺎﻟﭙﺮداری ﻣﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ ".‬اﻳﻨﻬ ﺎ را‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﻣﺎغ ﻳﮑﯽ از ﭘﻠﻴﺲ هﺎ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮدﻩ و ﺳﺒﻴﻞ ﺁن دﻳﮕ ﺮی‬
‫را ﺑﻪ ﺁهﺴﺘﮕﯽ ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬هﺮ دو ﻣﺜﻞ ﺳﻨﮓ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺥﻨﺪﻩ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮ ﻟﺐ داﺵﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻣﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد واﻗﻌًﺎ ﻣﺎﻳﻪ وﺣﺸ ﺘﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫" ﺑﻴﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﻴﻢ! ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ دﻳﮕﻪ! ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻴﺪار ﺵﻦ‪".‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ اﻳﻨﻬﺎ را ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫" ﻧﺘ ﺮس ﻣ ﺎ هﻨ ﻮز ﻳ ﻪ ﻋﺎﻟﻤ ﻪ وﻗ ﺖ دارﻳ ﻢ‪ .‬دﻩ دﻗﻴﻘ ﻪ ﻣ ﺪت زﻣ ﺎﻧﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬
‫اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﻣﺤﺾ ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻼهﺸﺎن را ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﮐﺮد‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﻓﺮار ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫" اﻣﯽ ! ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮﻳﻢ دﻳﮕﻪ‪".‬‬

‫‪٣٥‬‬
 ‫" ﺑﺎز هﻢ ﮐﻪ داری ﻣﻴﺘﺮﺳﯽ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی اﻳﻨﮑ ﻪ از ﻟﺤﻈ ﻪ ﻟ ﺬت ﺑﺒ ﺮی‪ ...‬ﺥﻴﻠ ﯽ‬
‫ﺥﺐ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪" .‬‬‫ُ‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻠﻴﺲ هﺎ اﻳﺴ ﺘﺎد و ﺑ ﺎ هﻤ ﺎن ﺻ ﺪای ﻗﺒﻠ ﯽ ﻓﺮﻣ ﺎن داد ﮐ ﻪ ‪" ،‬وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﺑﻴﺪار ﺵﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮای هﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ دو ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪".‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ اوﻟﻴﻦ ﭘﻴﭻ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﺣﻞ رﻓﺘ ﻴﻢ و ﻓﺎﺻ ﻠﻪ زﻳ ﺎدی از‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﻢ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ "،‬ﭼﻄﻮر اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدی؟ "‬
‫" هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم‪ .‬هﻤﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﻦ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻦ‪" .‬‬
‫" ﺵ ﻨﻴﺪم ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﻗﺎﺑ ﻞ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪن ﻧﻴﺴ ﺘﻨﺪ‪.‬ﻓﻘ ﻂ ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ را ﻣﻴﺸ ﻪ‬
‫هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﮐﺮد‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔ ﺖ‪" ،‬هﻤ ﻪ را ﻣﻴﺸ ﻪ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﮐ ﺮد‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣﻮﺿ ﻮع اﻳﻨ ﻪ ﮐ ﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ‬
‫هﻤﻪ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﻩ هﺴﺘﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ ؟ ﻣﻦ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﻧﺸﺪم! ﻣﻦ ﺑﻴﺪارم!"‬
‫اﻣﯽ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬ﻳﺎدت ﻣﻴﺎد‪ ،‬وﻗﺘﯽ داﺵﺘﻴﻢ از ﺟﺎدﻩ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻳﻢ؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﻳﺎدم ﻣﻴﺎد‪".‬‬
‫" هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اوﻧﺠ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮت ﻣﺘﻔ ﺎوت ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ زﻳﺒ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬
‫ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻪ؟ "‬
‫" ﺥﻮب‪ ....‬ﺁرﻩ‪ ...‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ...‬ﺗﻮ اﻳﻨﮑﺎر را ﮐﺮدی!"‬
‫" اون ﻣﻮﻗ ﻊ ﺑﻴ ﺪار ﺑ ﻮدی‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﺑ ﺮ اﻳ ﻦ ﺑ ﺎوری ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴﺰزﺵ ﺖ و‬
‫ﺥﻄﺮﻧﺎﮐﻪ‪ ،‬ﺥﻮاﺑﯽ‪ .‬ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس ﮔﻮش ﻧﻤﻴﺪی؛ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻋﻄﺮ ﺵﺐ ﻧﺪاری‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ﺥﻮدت در راﻩ رﻓﺘﻦ ودﻳﺪن ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴ ﺘﯽ؛ از اﻳﻨﮑ ﻪ ﻧﻔ ﺲ ﻣﻴﮑﺸ ﯽ‬
‫ﻟﺬت ﻧﻤﯽ ﺑﺮی‪.‬هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪی‪،‬ازهﻤﻪ ﺑﺪﺗﺮاﻳﻨﮑﻪ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﻣﻨﻔﯽ ﺵﺪﻩ ای"‬
‫" ﻣﻨﻔﯽ؟ "‬
‫"ﺑﺎورهﺎی ﻣﻨﻔﯽ وﺟﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ در واﻗﻌﻴ ﺖ ﭘﺎﻳ ﻪ و اﺳﺎﺳ ﯽ ﻧﺪارﻧ ﺪ‪ .‬ﺗ ﻮهﻢ‬
‫ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی و ﺗ ﺮس ه ﺎی ﻏﻴ ﺮ ﻣﻨﺼ ﻔﺎﻧﻪ‪ .‬زوال ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻧ ﺪ و ﺟﻨ ﻮن ﺁﻣﻴ ﺰ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎورهﺎی ﺥﻮﺑﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﭼﻮن ﺟﻨﻮن ﺁﻣﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺥﻨﺪﻩ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﺑﻮﺳﯽ ﺵﺒﺎﻧﻪ اﻧﺪ‪".‬‬
‫ﻼ ﭼﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪی اﻣﯽ ؟ "‬ ‫" ﻣﺜ ً‬
‫ﻼ ﺑﺎورهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ای اﻳﺴﺘﺎد‪،‬ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪" ،‬ﻣﺜ ً‬
‫ﺟﻨﮓ ﻃﻠﺐ دارﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﺸ ﺘﻦ دﻳﮕ ﺮان 'اﻓﺘﺨ ﺎر' اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫اﻳ ﻦ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ و هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪﮔﯽ رﻳﺸ ﻪ در ﮐ ﺎﺑﻮس ه ﺎی‬
‫ﺵﺒﺎﻧﻪ دارد‪"...‬‬
‫" ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺥﻮب ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ اﻣﯽ‪" ...‬‬
‫‪٣٦‬‬
‫" ﺥﻴ ﺎل ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﺵ ﺮﻳﮏ هﻴﭙﻨ ﻮﺗﻴﺰم ﺵ ﺪﮔﯽ ﺁﻧ ﺎن ﻧﺒﺎﺵ ﺪ دﺵ ﻤﻦ‬
‫ﺁﻧﻬﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ ﺁن ﭼ ﻪ ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ را ﻣﺎﻳ ﻪ ارزﺵ ﻤﻨﺪی ﺥ ﻮد‬
‫ﻣﯽ داﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳ ﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺗﺮﺳ ﻨﺪ ﮐ ﻪ ﺳ ﻼﻣﺘﯽ‪ ،‬ﺵ ﻐﻞ ﻳ ﺎ‬
‫هﻤﺴﺮ ﺥﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪهﻨﺪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ دﻧﻴﺎ و ﻓﻀ ﺎی ﺑﻴﺮوﻧ ﯽ ﭘ ﺮ‬
‫از دﺵﻤﻦ اﺳ ﺖ و هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣﺴ ﻠﺢ ﺵ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬دره ﺎ را ﭼﻬ ﺎر ﻗﻔﻠ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ و‬
‫ﺳﮓ ﻧﮕﻬﺒ ﺎن ﻧﮕ ﻪ ﻣ ﯽ دارﻧ ﺪ و ﭘﻠ ﻴﺲ را ﺑ ﻪ ﺥ ﺪﻣﺖ ﻣ ﯽ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ اﻳﻨﻬ ﺎ‬
‫هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﮔﯽ از ﻧﻮع ﮐﺎﺑﻮس ﺵﺒﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬هﻤﻪ ﺁﻧﺎن هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰم ﺵﺪﻩ و در‬
‫ﺥﻮاﺑﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻴﺪار ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬
‫" هﺮ وﻗﺖ ﮐﺴﯽ از اﻳﻦ ﮐﺎﺑﻮس هﺎی ﺵﺒﺎﻧﻪ ذهﻨ ﯽ ﺑﻴ ﺪار ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫و زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ﺁن را ﺣ ﺲ ﮐ ﺮدﻩ و از ﺁن ﺑ ﻪ ﺑﻌ ﺪ ه ﺮ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺟ ﺎدوﻳﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬ﭼﻮن هﻤﻴﻦ ﻃﻮر هﻢ هﺴﺖ‪،‬ﺑﻌﺪ ﺵﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺪار ﺵﺪن از‬
‫ﺥ ﻮاب‪ .‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ از ﺥ ﻮاب ﺑﻴ ﺪار ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪،‬ﻣﯽ داﻧ ﺪ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑﻬﺸ ﺖ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺮای ﻟﺬت ﺑﺮدن‪ ،‬ﺣﺘ ﯽ اﮔ ﺮ ﻟﺤﻈ ﺎﺗﯽ دﺵ ﻮار‬
‫هﻢ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬
‫ﻳﺎد ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ اﻓﺘﺎدم ‪ :‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﺁدم ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ هﺴﺘﻢ‪...‬ﮔﺮ ﭼﻪ‬
‫ﺥﻮﺵﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺣﻤﺎﻳﺘﻢ ﮐﺮدﻩ وﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬اﻣﺎ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ‬
‫واﻗﻌًﺎ ﺥﺎﻧﻮادﻩ ﻋﺎدی ﺥﻮدم را ﻣﯽ داﺵﺘﻢ‪.‬‬
‫اﻣ ﯽ اداﻣ ﻪ داد‪ " ،‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ از اﻳ ﻦ ﮐ ﺎﺑﻮس ﺑﻴ ﺪار ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬ﻣﺸ ﮑﻼت و‬
‫ﺣ ﻮادﺙﯽ ﮐ ﻪ در زﻧ ﺪﮔﯽ ﭘﺸ ﺖ ﺳ ﺮ ﻧﻬ ﺎدﻩ را ه ﻢ ارزﺵ ﻤﻨﺪ ﻣ ﯽ داﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬
‫ﻣﯽ داﻧﺪ ﮐﻪ اﻳ ﻦ ﻣﺸ ﮑﻼت اﻣﺘﺤﺎﻧ ﺎﺗﯽ ﺑ ﻮدﻩ ﮐ ﻪ او ﺑ ﺮای رﺵ ﺪ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺥ ﻮد‬
‫ﻻزم داﺵﺘﻪ‪ ،‬و ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻈ ﺎت زﻳﺒ ﺎی ﻓ ﺮاوان‪،‬‬
‫ﻟﺤﻈ ﺎت ﺗﻠ ﺦ ﻣﻌﺪودﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ از ه ﺮ ﻟﺤﻈ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺥ ﻮد ﻟ ﺬت‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮد‪".‬‬
‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﺁدم هﺎی زﻳﺎدی ﮐﻪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ را ﻧﺪﻳﺪﻩ ام‪"...‬‬
‫" ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﻧﺒﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺁدم ه ﺎی ﺑﻴ ﺪار‬
‫اﻧﺪﮐﻨﺪ‪ .‬اﮐﺜﺮﻳﺖ ﺥﻮاﺑﻨﺪ‪ ،‬درﺣﺎل ﺥﻮروﭘﻮف وروﻳﺎ ﭘﺮدازی‪ ...‬ﺑﺮاﻳﻦ ﮔﻤﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ را دارد‪ ...‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﭼﻘﺪر ﺑﺪﻩ؟ ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ‬
‫ﺥﻮد‪،‬ﺥﻮد را ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ! "‬
‫" وﻗﺘﯽ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪"...‬‬

‫‪٣٧‬‬
‫هﻨ ﻮز ه ﻢ از ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﭘﻠ ﻴﺲ داﺵ ﺘﻴﻢ وﺣﺸ ﺖ زدﻩ ﺑ ﻮدم‪ " .‬ﭼ ﺮا‬
‫ﺵﻮﺥﯽ هﺎﻳﺖ ﭘﻠﻴﺲ هﺎ را ﺁزار ﻧﺪاد؟ "‬
‫" ﭼﻮن در ﺣﺎﻟﺖ ﺥﻮب ﺥﻮد ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﺥﻮد‪" .‬‬
‫" اﻣﺎ اوﻧﻬﺎ ﭘﻠﻴﺲ ﺑﻮدﻧﺪ! "‬
‫ﺟﻮری ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺣﺮف اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ای زدم‪ " .‬ﺟ ﻴﻢ ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﺑﺨ ﺶ‬
‫ﮐ ﻮدک دارد‪ .‬ه ﻴﭽﮑﺲ ﺁن ﻗ ﺪر اﺣﻤ ﻖ ﻧﻴﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺣﺘ ﯽ ﺑ ﺮای ﻟﺤﻈ ﻪ ای‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ هﺎی ﺥﻮد را ﮐﻨﺎر ﻧﮕﺬارد‪ ".‬ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪ "،‬اﮔﻪ ﻣﻴﺨ ﻮای ﺑﺮﮔ ﺮدﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ‪" ...‬‬
‫" ﻧﻪ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻤﻨﻮن! "‬
‫" اﮐﺜﺮﻳﺖ ﺁدم هﺎی اﻳﻦ ﺳﻴﺎرﻩ ﺥﻮاﺑﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ را ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﺎش‪ .‬اﻣ ﺎ ﻋﻠ ﯽ رﻏ ﻢ‬
‫اﻳﻦ اﮐﺜﺮﻳﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ﺁدم هﺎی ﺥﻮب‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﺪ هﺎﺳﺖ‪".‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ "‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺁدم هﺎ ﺑﻴﺶ از ﻧﻔﺮت‪ ،‬در وﺟﻮد ﺥﻮد ﻋﺸﻖ دارﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺎد‪" ...‬‬
‫" ﭼﻮن هﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ اﻳﻦ ﮔﻤﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳﺖ و اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻔﮑ ﺮ و ﻋﻤ ﻞ‬
‫درﺳﺘﯽ دارد‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ه ﺎ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﺵ ﮑﺎل ﮐ ﺎر در اﻳ ﻦ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻨﻬﺎ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ‪ ،‬ﺥﻴ ﺎﻻت و ﻣﺴ ﺦ ﺵ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬درﺳ ﺘﻪ ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ ﺥﻴ ﺎﻟﭙﺮدازی‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﮔﺎهﯽ هﻢ ﺥﻄﺮﻧﺎک ﺑﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔ ﺮ ﺑﺨ ﺶ ﻣﺜﺒ ﺖ اوﻧﻬ ﺎ را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ ،‬در ﻣﺠﻤﻮع ﺟﻮاب ﺥﻮﺑﯽ را ﺑﺎ ﺥﻮﺑﯽ ﻣﯽ دهﻨ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺟﻨﺒ ﻪ ﺑ ﺪ اوﻧﻬ ﺎ‬
‫را ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺟﻮاب ﺑﺪی را ﺑﺎ ﺑﺪی ﻣﯽ دهﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ اﮔﺮ ﺁدم هﺎ ﺁﻧﻘﺪر ه ﻢ ﺑ ﺪ ﻧﻴﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﭼ ﺮا ﻏ ﻢ واﻧ ﺪوﻩ دﻧﻴ ﺎ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از‬
‫ﺥﻮﺵﯽ هﺎی ﺁن اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﭼﻮن ﺵﻴﻮﻩ ﻧﮕﺮش ﺵﻤﺎ ﺑﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺑ ﺪوی اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﮕﺮﺵ ﯽ ﮐﻬ ﻦ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑ ﻪ ﺁن دوراﻧ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺵ ﻤﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ و ﺑ ﯽ اﻋﺘﻤ ﺎدی وﺟ ﻮد‬
‫داﺵﺘﻪ و هﻤﻪ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﻴﻨﯽ ﺑﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺣ ﺎﻻ اوﺿ ﺎع ﻓ ﺮق‬
‫ﮐﺮدﻩ‪ .‬اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ در ﻃﻮل زﻣﺎن رﺵﺪ ﮐﺮدﻩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺁدم هﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ هﻤﺪﻳﮕﺮ‬
‫را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﺁرﻣﺎن هﺎ‪ ،‬ﻋﻴﻨﻴﺖ ﮔﺮاﻳﯽ واﻣﻴﺪ ﺥﻮد را ارﺗﻘﺎء‬
‫دادﻩ اﻧﺪ‪ .‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﺎورهﺎی ﮐﻬﻨﻪ‪ ،‬ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدی و ﺗﺮس و ﭘ ﻴﺶ‬
‫داوری وﺟﻮد ﺥﻮاهﺪ داﺵﺖ‪".‬‬
‫ﺗﺎ ﻣﺪت هﺎ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮف هﺎﻳﺶ ﻧﺸﺪم‪.‬‬

‫‪٣٨‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﺁدم رﺑﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ‬

‫" ﺥﻮب رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺥﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺥﻮای ﺑﺨﻮاﺑﯽ؟ "‬

‫" ﺁرﻩ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﺥﺴﺘﻪ ام‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺑﺎز ﻧﮕﻪ دارم‪ .‬ﺗﻮﭼﯽ؟ ﺗﻮﻣﻴﺨﻮای‬
‫ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫" ﻣﯽ رم ﺑﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ‪ .‬ﻣﯽ رم ﻳﻪ ﺳﺮی ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ﺑﺰﻧﻢ‪"...‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ‪ ...‬ﭼﻪ ﻋﺎﻟﯽ! "‬
‫" ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ دﻋﻮﺗﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺎی‪ .‬اﻣﺎ ﺥﻮب ﺥﺴﺘﻪ ای دﻳﮕﻪ‪"...‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﯽ ﺑﺮای ﺳﻔﺮ ﺑﺎ 'ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ' ﻣﻮاﺟﻪ‬
‫ﺵﺪم‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﺥﺴﺘﮕﯽ از ﻳﺎدم رﻓﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﭘﺮ از اﻧﺮژی ﺵﺪﻩ ام‪.‬‬
‫" ﻧﻪ دﻳﮕﻪ ﺥﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ!‪ ...‬ﺟﺪی ﻣﻨﻮ هﻢ ﺑﺎ ﺥﻮدت ﻣﻴﺒﺮی؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ ﭼﯽ؟ "‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم راه ﯽ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺪون ﺁن ﮐ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻋ ﺪم ﺣﻀ ﻮرم‬
‫ﺵﻮد ﺑﺎ او ﺑﺮوم‪ " .‬ﺵﺎم را ﻣﻴﺨﻮرم و ﺑﺸﻘﺎب ﺥﺎﻟﯽ را روی ﻣﻴﺰ ﻣﯽ ﮔﺬارم‬
‫ﺑﻌ ﺪ اﻳ ﻦ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎم را روی ﺗﺨ ﺖ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬارم ﺗ ﺎ ه ﺮ وﻗ ﺖ ﻣ ﺎدر ﺑ ﺰرﮔﻢ‬
‫ﺑﻴ ﺪار ﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓﮑ ﺮ ﮐﻨﺪﮐ ﻪ ﻣ ﻦ در رﺥﺘﺨ ﻮاب ﺥﻮاﺑﻴ ﺪﻩ ام‪ .‬ﻟﺒ ﺎس دﻳﮕ ﺮی‬
‫ﭘﻮﺵﻢ‪ ،‬اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط و ﺁرام اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪهﻢ‪".‬‬
‫ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬اﻧ ﺪﮐﯽ دروغ ﺳ ﻔﻴﺪ‪ .‬ﭼ ﻮن ﺁﻣ ﺪﻧﺖ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﺑ ﺮای ﻧﻮﺵ ﺘﻦ ﮐﺘ ﺎب ه ﻢ‬
‫ﻻزﻣﻪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ از ﺥﻮاب ﺑﻴﺪارﺑﺸﻮد ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﻳﻢ‪.‬ﺗﺮس ﻧﺪارﻩ‪".‬‬
‫ﺑ ﺎ ورودم ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ رو ﺑ ﻪ راﻩ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﺟ ﺰ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ‬
‫رﻏﺒﺘﯽ ﺑﻪ ﺥﻮردن ﮔﻮﺵﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪ " ﺟﺴﺪ" در ﮔﻮﺵﻢ زﻧﮓ ﻣ ﯽ زد و‬
‫ﺣ ﺎﻟﻢ را ﺑ ﻪ ه ﻢ ﻣ ﯽ زد‪ .‬ﺣﺘ ﯽ ﻳ ﮏ ﺗﮑ ﻪ اش را ه ﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺑﺨ ﻮرم‪ .‬ﭼﻨ ﺪ‬
‫دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫" ﭼﺠﻮری ﻣﻴﺮی ﺗﻮی ﺳﻔﻴﻨﻪ؟ "‬
‫" ﺵﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﻣﻴﺎرﻣﺶ ﺳﺎﺣﻞ‪".‬‬
‫‪٣٩‬‬
 ‫" ﺳﺮدت ﻧﻤﻴﺸﻪ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﻟﺒﺎس ﺁن ﭼﻨﺎن ﺿﺪ ﺳﺮﻣﺎ و ﮔﺮﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮر‬
‫ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺥﻮب ﻣﻦ ﻣﻴﺮم دﻧﺒﺎل ﺳﻔﻴﻨﻪ ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﺎش‪ ،‬و وﻗﺘﯽ ﺁﻣﺪم ‪ ،‬ﻧﺘﺮس‪".‬‬
‫" اوﻩ‪ .‬ﻧﻪ‪،‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ازﺁدم هﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪".‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ‬
‫ﺑﯽ ﻣﻮردی ﮐﺮدﻩ‪...‬ﻣﺎﻩ ﭘﺸﺖ اﺑﺮهﺎ ﺑﻮد‪.‬ﺣﺎﻻ واﻗﻌًﺎ هﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎرﻳﮏ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫اﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻮج هﺎی ﺑﻠﻨ ﺪ ﭘﺮﻳ ﺪ و ﺑ ﻪ واﺳ ﻄﻪ ﺗ ﺎرﻳﮑﯽ ازدﻳ ﺪ رس ﺥ ﺎرج‬
‫ﺵﺪ‪ .‬دﻗﺎﻳﻖ ﻣﯽ ﮔﺬﺵﺖ و ﺑﺮای اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر از وﻗﺘﯽ ﮐ ﻪ ﺳ ﺮو ﮐﻠ ﻪ اﻣ ﯽ ﭘﻴ ﺪا‬
‫ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺥﻮد ﺥﻠﻮت ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪...‬‬
‫اﻣﯽ؟‪...‬‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﻓﻀﺎﻳﯽ!‪...‬‬
‫واﻗﻌﻴﺖ داﺵﺖ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ روﻳﺎ ﺑﻮد؟‬
‫ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ‪ ،‬هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺁن ﺑ ﻪ ﺳ ﺨﺘﯽ ﻣ ﯽ ﮔﺬﺵ ﺖ‪ .‬ﺗ ﺎ وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﻼ ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻮدم‪ ،‬در ﺳ ﺎﺣﻠﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر‬ ‫ﮐ ﻪ ﺗ ﺮس ﺑ ﺮ ﻣ ﻦ ﻏﻠﺒ ﻪ ﮐ ﺮد‪ .‬ﮐ ﺎﻣ ً‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺥﻠﻮت ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﻗﺮار ﺑﻮد ﺳﻮار ﻓﻀﺎ ﭘﻴﻤﺎی ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺵﻮم‪...‬‬
‫ﺗﺨﻴﻼﺗﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺗﺎ ﻣﻴ ﺎن ﺻ ﺨﺮﻩ ه ﺎ و ﻻﺑ ﻼی اﻣ ﻮاج ﺳ ﺎﻳﻪ ه ﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴ ﺐ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ... ،‬وﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺵﮏ ﮐﺮدن درﺑﺎرﻩ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪.‬‬
‫اﮔﺮ اﻣﯽ‪ ،‬ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ در ﭼﻬﺮﻩ ﮐﻮدک ﺑﺎﺵﺪ ﭼﻪ ؟ ‪...‬‬
‫ﺁﻳﺎ ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎرﻩ ﺥﻴﺮ هﻢ ﻟﻮاﻳﯽ ﺑﺮای ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁوردن ﻣﻦ ﺑﻮد؟‬
‫ﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﻣﯽ ﺵﺪ؟ ‪...‬‬
‫ﺁدم رﺑﺎﻳﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‪.‬‬
‫درﺳﺖ هﻤﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﭼﺸﻢ اﻧﺪازی وﺣﺸﺘﻨﺎک روﺑﺮوی ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ ‪:‬‬
‫ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮری ﺳﺒﺰ‪ -‬زرد از زﻳﺮ ﺁب ﺑﻪ ﺁهﺴﺘﮕﯽ دﻳﺪﻩ ﺵ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﭼﺮﺥﺸ ﯽ‬
‫ﺁرام‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﻮار ﻣﺨﺘﻠﻒ از زﻳﺮ اﻣﻮاج ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ‪...‬‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ داﺵﺖ! واﻗﻌًﺎ داﺵﺘﻢ ﺳﻮار ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﻣﯽ ﺵﺪم ﮐ ﻪ ﻣ ﺮا ﺑ ﻪ دﻳ ﺪار‬
‫از دﻧﻴﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﺑ ﺮد! ﺑﻌ ﺪ ﺑﺪﻧ ﻪ ﻓﻀ ﺎ ﭘﻴﻤ ﺎ ﭘﺪﻳ ﺪار ﺵ ﺪ‪ .‬ﺵ ﺒﻴﻪ ﺗﺨ ﻢ ﻣ ﺮغ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ هﺎﻳﯽ روﺵﻦ‪ .‬ﻧ ﻮری ﺳ ﺒﺰ ﺻ ﺪﻓﯽ رﻧﮕ ﯽ داﺵ ﺖ‪ .‬ﺻ ﺤﻨﻪ ای‬
‫ﺗﺮس ﺁور ﺑﻮد‪ .‬واﻗﻌًﺎ وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬هﻤﻪ اش ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺻ ﺤﺒﺖ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ‬
‫ﺑﭽﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪...‬‬
‫ﺑﭽﻪ؟ ‪ ...‬ﮐﻪ ﺵﺒﻴﻪ ﺁدﻣﯽ ﺥﻮب ﺑ ﻮد‪ ...‬ﺵ ﺎﻳﺪ ﻧﻘ ﺎب ﺑ ﻪ ﭼﻬ ﺮﻩ داﺵ ﺖ؟ ‪ ...‬ﺗﻨﻬ ﺎ‬
‫در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻠﯽ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺵﺐ ﺑ ﻮدن و ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ای از ﺟﻬ ﺎﻧﯽ دﻳﮕ ﺮ دﻳ ﺪن‬

‫‪٤٠‬‬
‫واﻗﻌﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻋﺎدی ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ای ﮐﻪ ﻗﺼ ﺪ دارد ﺑ ﻪ دﻧﺒﺎﻟ ﺖ‬
‫ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺗﻮ را ﺑﻪ دور دﺳﺖ هﺎ ﺑﺒﺮد‪' ...‬ﺑﭽﻪ' و ﺣﺮف هﺎﻳﯽ ﮐﻪ زدﻩ ﺑﻮد را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮم ﻣﺎﺵﻴﻨﯽ ﺗﺮس ﺁور ﻗﺮار داﺵﺖ‪.‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺖ ﮐ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ از ﮐﺠ ﺎ ﺁﻣ ﺪﻩ؟ از ﻳﻨﮕ ﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ دﻳﮕ ﺮ؟ اﮔ ﺮ هﻤ ﻪ اﻳ ﻦ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاهﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺁدم دزدی ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﯽ ﺑﺎﺵﺪ ﭼﻪ ؟‬
‫ﺥﻴﻠﯽ از ﺁﻧﯽ ﮐﻪ هﻨﮕﺎم ﺳﻘﻮط در ﺁب دﻳﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧ ﺰدﻳﮑﻢ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دﻩ ﭘ ﺎ ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﺁب ﻗ ﺮار داﺵ ﺖ‪ .‬ه ﻴﭻ ﺳ ﺮو ﺻ ﺪاﻳﯽ‬
‫ﻧﺪاﺵﺖ‪ .‬ﺻﺪاﻳﺶ وﺣﺸﺘﻨﺎک ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺰدﻳﮏ و ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﺁرزو ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ای ﮐﺎش ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺥﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﮐﻪ هﺮﮔ ﺰ ﭼﻴ ﺰی را‬
‫ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن در ﺁب ﺳﻘﻮط ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد را ﻧﻤﯽ دﻳﺪم‪ .‬ﮐﻪ هﺮﮔ ﺰ ه ﻴﭻ ﻣﻮﺟ ﻮد‬
‫ﻓﻀﺎﻳﯽ را ﻧﻤﯽ دﻳﺪم‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدر ﺑ ﺰرﮔﻢ در ﮐﻤ ﺎل ﺁراﻣ ﺶ و اﻣﻨﻴ ﺖ‪،‬‬
‫در ﺗﺨﺖ ﮐﻮﭼﮑﻢ در ﺥﻮاب ﻣﯽ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﮐﺎﺑﻮس ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺮس ﺥﻔﻪ ام ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﻗﺪرت ﻓﺮار ﻧﺪاﺵ ﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺁن هﻴﻮﻻﻳﯽ ﮐﻪ داﺵﺖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺥﻮد ﺑﺒﺮد‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ ﺵﺎﻳﺪ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﺎغ وﺣﺶ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺥﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺁن را ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻖ‪ ،‬ﻋﻈﻴﻢ و ﺑﺎ ﺵﮑﻮﻩ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻ ﻮرﺗﻢ ﺑ ﻮد‪ ،‬دﻳ ﺪم ﻓﮑ ﺮ‬
‫ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ اﻳﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﻣ ﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺣﺘ ﯽ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ هﻴﮑ ﻞ‬
‫اهﺮﻳﻤﻨﯽ ﻗﺼﺪش ﻟﻪ ﮐﺮدن ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻮری زرد رﻧﮓ از ﺵﮑﻢ هﻴﻮﻻ ﺑﻴ ﺮون زد‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ اﻧﻌﮑ ﺎس ﺵ ﺪﻳﺪ ﻧ ﻮر ﻣ ﺎﻧﻊ‬
‫از ﺁن ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﻗ ﺪرت دﻳ ﺪن داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻢ و ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدﻩ ام‪ .‬ﺗﺼ ﻤﻴﻢ‬
‫ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﮐ ﻪ در ﺟﻬ ﺖ ارادﻩ ﺥﺪاوﻧ ﺪی ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬روح ﺥ ﻮد را ﺑ ﻪ او‬
‫ﺳﭙﺎردم‪....‬‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ ﻣ ﺮا ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﻴﺪ را اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ در‬
‫ﺁﺳﺎﻧﺴ ﻮری ﺑ ﻮدم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﭘﺎه ﺎﻳﻢ روی ﭼﻴ ﺰی ﻗ ﺮار ﻧﺪاﺵ ﺖ‪ .‬اﻧﺘﻈ ﺎر داﺵ ﺘﻢ ﺑ ﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﻪ اﺥﺘﺎﭘﻮس و ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﻣﺰ و ﺑﻴﺮون زدﻩ دارﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﻮاﺟ ﻪ‬
‫ﺥﻮاهﻢ ﺵﺪ‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﺑﺮ ﺳ ﻄﺢ ﻧﺮﻣ ﯽ ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﯽ ﻣﻄﺒ ﻮع و ﻣﻔ ﺮوش ﮐ ﻪ‬
‫دﻳﻮاره ﺎﻳﺶ ﮐﺎﻏ ﺬ ه ﺎی دﻳ ﻮاری داﺵ ﺖ‪ .‬ﮐ ﻮدک ﮐﻬﮑﺸ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺎ ﺁن ﭼﺸ ﻤﺎن‬
‫ﺑﺰرگ درﺥﺸﺎن و ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن در ﺑﺮاﺑﺮم اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎهﺶ ﺁراﻣﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬و ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ واﻗﻌﻴ ﺖ ﺑ ﺎز ﮔ ﺮدم‪ ،‬ﺑ ﻪ واﻗﻌﻴ ﺖ‬
‫زﻳﺒﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻳﺎدم دادﻩ ﺑﻮد ﺑﺸﻨﺎﺳﻤﺶ‪.‬‬

‫‪٤١‬‬
‫دﺳﺘﺶ را روی ﺵ ﺎﻧﻪ ام ﻧﻬ ﺎد‪ " .‬ﺁرام ﺑ ﺎش‪ ،‬ﺁرام ﺑ ﺎش‪ ،‬ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﺪی در‬
‫اﻳﻨﺠﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪".‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪،‬ﻟﺒﺨﻨﺪی زدﻩ و ﮔﻔﺘﻢ‪" ،‬واﻗﻌًﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم"‬
‫ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﯽ داﻧﻢ‪ ،‬از ﺵﺪت ﺗﺮس رﻧﮕﺖ ﺳﺒﺰ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد!"‬
‫" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ‪ ...‬ﺥﻮب‪ ...‬ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎی وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺑﻪ ذهﻨﻢ ﺁﻣﺪ‪".‬‬
‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ذهﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﻓﻌ ﺎﻟﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ داری‪ .‬ﺗﺨﻴﻠ ﯽ ﮐ ﻪ ﻏﻴ ﺮ ﻗﺎﺑ ﻞ ﮐﻨﺘ ﺮل‬
‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻩ و ﺣﺘﯽ ﺑﮑﺸﺪ‪ ،‬و هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ دوﺳ ﺖ‬
‫ﺥﻮب هﺴﺘﯽ ‪ ،‬او را ﺑﻪ دﻳﻮی هﺮاﺳﻨﺎک ﺑﺪل ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﻓﺎﻗ ﺪ ﭘﻴﭽﻴ ﺪﮔﯽ‬
‫ﻼ ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ‪"...‬‬‫وزﻳﺒﺎﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﻣ ً‬
‫" ﭘﺲ ﻣﻦ در ﻳﮏ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ هﺴﺘﻢ؟ "‬
‫ﻼ ﺵ ﻨﺎﺥﺘﻪ‬‫" ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ وﺳﻴﻠﻪ ﭘﺮواز ﻧﺎﺵﻨﺎﺥﺘﻪ ای اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺵﺪﻩ وﻳﮏ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﺵﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪارد‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺁن را ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﯽ‪ .‬ﻣﺮا هﻢ 'ﻣﺮﻳﺨﯽ ' ﺻﺪا ﮐﻨﯽ‪".‬‬
‫اﻳﻦ ﺻﺤﺒﺖ هﺎ ﻓﺸﺎر ﻋﺼﺒﯽ را از روﻳ ﻢ ﺑﺮداﺵ ﺖ و ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ه ﺮ دو‬
‫ﺑﺨﻨﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫دﻋﻮﺗﻢ ﮐﺮد‪ " ،‬ﺑﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﯽ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬
‫از ﻣﻴﺎن دری ﺑﺎرﻳﮏ و ﻗﻮﺳﯽ ﺵﮑﻞ ﺑﻪ اﺗﺎق دﻳﮕﺮی رﻓﺘ ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺳ ﻘﻒ ﺁن ﺑ ﻪ‬
‫ﮐﻮﺗﺎهﯽ هﻤﺎن اﺗﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺁن وارد ﺵﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬اﺗﺎﻗﯽ ﭘ ﺮ از ﺵﻴﺸ ﻪ ه ﺎی‬
‫ﻣﺪور و ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﻣﻴ ﺰی ﮐ ﻪ دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ه ﺎی ﮐﻨﺘ ﺮل ﺑ ﻮد‪ ،‬ﭼﻨ ﺪﻳﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻗﺮار داﺵﺖ‪،‬ﺳﻪ ﺻ ﻨﺪﻟﯽ ه ﻢ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺑﻌ ﺎد هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ از ﺑﻠﻨ ﺪی‬
‫ﺳﻘﻒ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ اﺑﻌﺎد ﺻﻨﺪﻟﯽ هﺎ در ﺣﺪ و اﻧﺪازﻩ ای ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺮای ﺑﭽ ﻪ‬
‫هﺎﺳﺖ! وﻗﺘ ﯽ دﺳ ﺘﻬﺎﻳﻢ را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﺑ ﺮدم‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺳ ﻘﻒ را ﻟﻤ ﺲ ﮐ ﻨﻢ‪.‬‬
‫هﻴﭻ ﺁدم ﺑﺰرﮔﯽ در ﺁن اﺗﺎق هﺎ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‪...‬‬
‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﺑ ﺎور ﻧﮑﺮدﻧ ﯽ اﺳ ﺖ! " هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ روی ﺻ ﻨﺪﻟﯽ‬
‫وﺳﻄﯽ ﻣ ﯽ ﻧﺸﺴ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﻨﻬﻢ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ رﻓ ﺘﻢ ﺗ ﺎ ﻧ ﻮر و ﻣﻨﻈ ﺮﻩ درﻳ ﺎ را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺮزش ﺑﺴﻴﺎر ﺥﻔﻴﻔﯽ در ﮐﻒ ﺳﻔﻴﻨﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم و ﭼﺮاغ ه ﺎ ﺥ ﺎﻣﻮش ﺵ ﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪...‬‬
‫" هﯽ! ﺵﻬﺮ را ﭼﮑﺎر ﮐﺮدی؟ "‬
‫اﻣﯽ ﺟﻮاب داد‪ " ،‬ﭘﺎﺋﻴﻦ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬

‫‪٤٢‬‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒ ﺎ داﺵ ﺘﻢ ﺳ ﮑﺘﻪ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ .‬ه ﺰاران ﭘ ﺎ ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﺥﻠ ﻴﺞ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺗﻤ ﺎم‬
‫ﺵﻬﺮهﺎی ﺳ ﺎﺣﻠﯽ را ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬ﻇ ﺮف ﻳ ﮏ ﻟﺤﻈ ﻪ ﻣﺎﻳ ﻞ ه ﺎ در ه ﻮا اوج‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬و ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁن هﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮدم!‬
‫" ﺁرام! ﺥﻴﻠﯽ ﺁرام! "‬
‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺮس از ارﺗﻔﺎع داﺵﺖ دﻳﻮاﻧﻪ ام ﻣﯽ ﮐﺮد‪ " .‬اﻣﯽ‪"...‬‬
‫" ﭼﯽ ﻣﻴﺨﻮای؟ "‬
‫" ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ؟ "‬
‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﮔﺮ ﺁدﻣﯽ دروﻏﮕﻮ ﺑﺎﺵﻪ‪،‬ﻣﮑﺎﻧﻴﺰم هﺎی اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‬
‫اوﻧﻮﻗﺖ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻴﻔﺘﻴﻢ‪".‬‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ داد زدم‪ " ،‬ﭘﺲ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﺎﺋﻴﻦ! ﺑﺮﻳﻢ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ!" اﻣ ﺎ از ﺥﻨ ﺪﻩ ﺑﻠﻨ ﺪ او ﻓﻬﻤﻴ ﺪم‬
‫ﮐﻪ داﺵﺖ ﺵﻮﺥﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ "،‬ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﻧﻦ ﻣﺎ را از ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؟ "‬
‫ﺑﻪ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰی ﺑﺎﻻی ﻣﻴﺰ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬وﻗﺘﯽ اﻳ ﻦ روﺵ ﻨﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﯽ‬
‫ﻣﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ اﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺥﺎﻣﻮﺵﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻻن‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﻗﺎﺑﻞ روٶﻳﺖ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ رٶﻳﺖ؟ "‬
‫ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺥﺎﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺥﻮد اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ اﻳ ﻦ ﺁﻗ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﮐﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ".‬وﺣﺸﺖ ﮐﺮدم‪ ،‬و او ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪن‪،‬ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐ ﻪ اﻳ ﻨﻬﻢ‬
‫ﺵﻮﺥﯽ دﻳﮕﺮ اوﺳﺖ‪.‬‬
‫" ﭼﮑﺎر ﮐﺮدی ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﻣﺎ رو ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؟ "‬
‫وﻗﺘ ﯽ ﭼ ﺮخ ه ﺎی دوﭼﺮﺥ ﻪ ﺳ ﺮﻳﻊ ﻣ ﯽ ﭼﺮﺥﻨ ﺪ‪،‬ﻧﻤﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ ﭘ ﺮﻩ ه ﺎﻳﺶ را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎری ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﮑ ﻮل ه ﺎی اﻳ ﻦ ﻓﻀ ﺎ ﭘﻴﻤ ﺎ را‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ زﻳﺎد ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در ﻣﯽ ﺁورﻳﻢ‪"...‬‬
‫" ﺟﺎﻟﺒﻪ‪ .‬اﻣﺎ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ اون ﭘﺎﺋﻴﻨﯽ هﺎ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫" اﺟﺎزﻩ ﻧﺪارم اﻳﻦ ﮐﺎر را را ﺑﮑﻨﻢ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺑﻮدن ﻳﺎ ﻧﺒﻮدن ﻓﻀﺎ ﭘﻴﻤﺎی‬
‫ﻣﺎ‪ ،‬در دﻧﻴﺎی رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﺥﻮاﺳﺖ 'ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ' اﺟﺮا ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬‬
‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ 'ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻﻠﯽ' واﻗﻊ در ﮐﻬﮑﺸﺎن اﺻﻠﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد‪"...‬‬
‫" ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎت ﻧﻤﻴﺸﻢ‪".‬‬
‫" اﻳ ﻦ ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎ ﺑ ﻪ 'ﮐ ﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻ ﻠﯽ' وﺻ ﻞ اﺳ ﺖ و اوﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺗﺼ ﻤﻴﻢ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻩ ﻣﺎ دﻳﺪﻩ ﺑﺸﻮﻳﻢ ﻳﺎ ﻧﺸﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫" اﻳﻦ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﮐﯽ؟ ‪" ...‬‬
‫" اﻳﻦ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻴﺪوﻧﻪ‪ ...‬ﻣﻴﺨﻮای ﺟﺎی ﺥﺎﺻﯽ ﺑﺮﻳﻢ؟ "‬
‫" ﺑﻪ ﺥﻮﻧﻪ ام در ﻓﻮﻧﻴﮑﺲ‪ ،‬ﺁرﻳﺰوﻧﺎ! دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاد از هﻮا ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ ...‬اﻣﺎ اون‬
‫‪٤٣‬‬
 ‫ﮐﻪ ﺻﺪهﺎ ﻣﺎﻳﻞ دورﺗﺮ از اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﺥﻮب ﺑﺮﻳﻢ! اﻣﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘﺮل ﻓﺮﻣﺎن داد‪ " ،‬ﺣﺎﻻ! "‬
‫از دﻳ ﺪن ﺳ ﻔﺮ از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ه ﺎ داﺵ ﺘﻢ ﻟ ﺬت ﻣ ﯽ ﺑ ﺮدم‪ ...‬اﻣ ﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ‬
‫رﺳﻴﺪﻳﻢ!ﺻﺪهﺎ ﻣﺎﻳﻞ را ﻇﺮف ﺙﺎﻧﻴﻪ ای ﻃﯽ ﮐﺮدﻳﻢ!‬
‫ﺵﺎخ در ﺁوردﻩ ﺑﻮدم‪ " .‬ﭼﻘﺪر ﺳﺮﻳﻊ! "‬
‫" ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ در ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﻣ ﺎ 'ﺳ ﻔﺮ' ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪' ،‬ﻧﻘ ﻞ ﻣﮑ ﺎن' ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ...‬اﻳ ﻦ‬
‫ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ ﻣﮑ ﺎﻧﯽ‪ -‬زﻣ ﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد اﺳ ﻢ ' ﺳ ﻔﺮ' را ه ﻢ روی ﺁن‬
‫ﮔﺬاﺵﺖ‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی ﻧﻮراﻧﯽ و درﺥﺸﺎن ﻓﻮﻧﻴﮑﺲ ﺥﻴﺮﻩ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺵﻬﺮ از ﺑ ﺎﻻ و‬
‫در ﺵﺐ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺥﺎﻧﻪ هﺎی هﻤﺴﺎﻳﻪ ﺥ ﻮد را ﺗﺸ ﺨﻴﺺ‬
‫دادم از اﻣﯽ ﺥﻮاهﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬وﻟ ﯽ‪ ،‬ﻟﻄﻔ ًﺎ ﺁرام‬
‫ﺑﺮو‪ .‬ﻣﻴﺨﻮاهﻢ از ﺳﻔﺮﻣﺎن ﻟﺬت ﺑﺒﺮم‪".‬‬
‫ﭼﺮاغ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﺥﺎﻣﻮش ﺑﻮد‪.‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬ﺁهﺴﺘﻪ‬
‫و ﺁرام از ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﻩ هﺎی ﺁﺳﻤﺎن وﺥﻴﺎﺑﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ ‪.‬‬
‫" ﺥﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﭘﺎﺋﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ ﻏﺮﻳﺒ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁدم ﺥﺎﻧ ﻪ ﺥ ﻮد را از‬
‫ﺑﺎﻻ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﻣﻴﺨﻮاهﯽ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ اوﺿﺎع روﺑﺮاﻩ هﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ ؟ "‬
‫" ﭼﺠﻮری؟ "‬
‫" ﺑﻴﺎ اﻳﻨﺠﺎ رو ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬
‫ﺑ ﺮ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﺑ ﺰرگ ﻣﻘ ﺎﺑﻠﺶ ﺗﺼ ﻮﻳﺮ از ﺑ ﺎﻻی ﺥﻴﺎﺑ ﺎن دﻳ ﺪﻩ ﺵ ﺪ‪ .‬ﻣﺜ ﻞ‬
‫هﻤﺎن ﺳﻴﺴﺘﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﺎ ﺁن ﺥﻮاب ﺑﻮدن ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ را دﻳﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ‬
‫ﻓﺮق ﺑﺰرگ‪ :‬اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺳ ﻪ ﺑﻌ ﺪی ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﻋﻤ ﻖ داﺵ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯽ دﺳﺘﺖ را درون ﺻﻔﺤﻪ ﮐﺮدﻩ و هﺮ ﭼﻴﺰی را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺥﻮاﺳﺘﻢ‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻢ ‪ ،‬اﻣﺎ ﺻﻔﺤﻪ ای ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﻣﺎﻧﻌﻢ ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻩ دار ﺁﻣﺪ ﭼﻮن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬هﻤﻪ هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫" هﻤﻪ ؟ هﻤﻪ ﮐﯽ ان؟ "‬
‫" ﺗﻮ ﮐﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ اوﻟ ﻴﻦ ﺁدم رﺵ ﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘ ﻪ ای ﺑﺎﺵ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ‬
‫ﻓﻀﺎﻳﯽ ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﻳﻨﻄﻮری ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪" .‬‬
‫" ﺥﻮب اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮای اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﻴﺖ ﺗﻮ زﻳﺎدﻳﺮﻧﺞ ﻧﺒﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد ﺁدم هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺣﺎﻻی ﺗﻮ را داﺵﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬زﻳﺎد ﻧﺒﻮدﻩ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﻢ‪".‬‬
‫‪٤٤‬‬
 ‫ﺗﺼﻮﻳﺮﺻﻔﺤﻪ ازﺳﻘﻒ ﺥﺎﻧﻪ ام رد ﺵﺪﻩ واﺗﺎق هﺎ وﺗﻤﺎﻣﯽ ﮔﻮﺵﻪ هﺎی ﺁن را‬
‫ﻧﺸﺎن داد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭼﺮا ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﻮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را اﻳﻨﺠﻮر ﺳﻪ ﺑﻌﺪی ﻧﺸﻮن ﻧﻤﻴﺪﻩ؟ "‬
‫" ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺵﺪﻩ‪" .‬‬
‫" اﮔﻪ اﻳﻨﻘﺪر ﻗﺪﻳﻤﻴﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪﻳﺶ؟ "‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﺳٶاﻟﯽ را ﻧﺪاﺵﺖ‪ ".‬ﭼﯽ ؟ ﻧﻤﻴﺘ ﻮﻧﻢ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ اﺟ ﺎزﻩ ﻧ ﺪارﻳﻢ ﮐ ﻪ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از اﺑﺰار ﻳﮏ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ را در اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺎن ﺟ ﺎ ﺑﮕ ﺬارﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ﺑﺎﺵ ﯽ ﮐ ﻪ از اﻳ ﻦ ﺗﮑﻨﻮﻟ ﻮژی ﺑ ﻪ ﺵ ﻴﻮﻩ درﺳ ﺖ‬
‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺵﺪ‪".‬‬
‫ﺑﻼ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ‪ :‬از ﭼﻨ ﻴﻦ اﺑ ﺰاری ﺣﺘﻤ ًﺎ در ﺟﻬ ﺖ ﺟ ﺎ ﺳﻮﺳ ﯽ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬
‫ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﺗٲﮐﻴ ﺪ ﮐ ﺮد‪ " ،‬در ﺁن ﺻ ﻮرت ﺵ ﻬﺮوﻧﺪان ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ دﻳﮕ ﺮ ﺣ ﺮﻳﻢ ﺥﺼﻮﺻ ﯽ‬
‫ﻧﺨﻮاهﻨﺪ داﺵﺖ‪".‬‬
‫ﺥﻮاهﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺵﻬﺮ را دوری ﺑﺰﻧﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺪرﺳﻪ را رد ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬زﻣﻴﻦ ﺑﺎزی‪ ،‬ورزﺵﮕﺎﻩ وﮐﻼس درﺳﻢ رادﻳﺪﻳﻢ‪.‬ﺗﺼﻮر‬
‫ﮐﺮدم وﻗﺘﯽ را ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮاهﺎی ﺥﻮد را ﺑﺮای هﻤﮑﻼﺳ ﯽ ه ﺎﻳﻢ ﺗﻌﺮﻳ ﻒ ﺑﮑ ﻨﻢ‪:‬‬
‫" ﻣﺪرﺳﻪ را از ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ دﻳﺪم! "‬
‫وﻩ ﮐﻪ از ﮔﻔﺘﻦ ﺁن ﭼﻪ اﺣﺴﺎس ﻏﺮوری ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ذهﻨﻢ را ﺥﻮاﻧﺪ و ﻗﻬﻘﻬﻪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪت ‪" .‬‬
‫ﺗﺼﻮر ﮐ ﺮدم واﻗﻌ ًﺎ ﭼﻘ ﺪر ﻣﻮﺟ ﺐ ﺥﻨ ﺪﻩ و ﺗﻤﺴ ﺨﺮ ﺑﻘﻴ ﻪ ﺵ ﺪﻩ و اوﺿ ﺎع را‬
‫ﺥﺮاب ﺥﻮاهﻢ ﮐﺮد‪ " ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮاﺳﺖ دهﺎﻧﻢ را ﺑﺒﻨﺪم‪".‬‬
‫" اﻳﻨﭽﻮری ﺥﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ را در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ از‬
‫ﺗﻮ ﺥﻮاﺳﺘﻪ ام ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪ ،‬ﻓﻘﻂ در ﺁن‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﻳ ﮏ روﻳ ﺎﭘﺮدازی ﺑ ﻮدﻩ‬
‫وﺑﺲ‪ .‬ﻗﻮل ﻣﻴﺪهﯽ؟ "‬
‫" ﻗﻮل ﻣﻴﺪهﻢ‪ ،‬اﻣﯽ‪" .‬‬
‫ﺑﻪ ﭘﺮواز ﺑﺮ ﻓﻮﻧﻴﮑﺲ اداﻣﻪ دادﻳﻢ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ روز ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫" دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻢ در ﻃ ﻮل روز ه ﻢ ﺑ ﺎ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ات ﭘ ﺮواز ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪ ...‬ﺗ ﺎ‬
‫ﺵﻬﺮهﺎ و ﺳﺮزﻣﻴﻦ هﺎ را در ﻧﻮر ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﻣﯽ دﻳﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺜ ﻞ هﻤﻴﺸ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ و ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ "،‬دﻟ ﺖ ﻣ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ درﻧ ﻮر‬
‫روزﺳﻔﺮﮐﻨﯽ؟"‬
‫‪٤٥‬‬
‫" ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﻗ ﺪرﺗﺖ در ﺣ ﺪی ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ را ﺗﮑ ﺎن ﺑ ﺪهﯽ‪...‬‬
‫ﻳﺎاﻳﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ؟ "‬
‫" اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻪ ﺣﺮﮐ ﺖ دادن ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﺑﺎﺵ ﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮﻧﻢ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﺥﻮدﻣ ﻮن‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ‪".‬‬
‫دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘﺮل را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮐﺮد و ﺣﺮﮐﺘﻤ ﺎن ﺳ ﺮﻳﻊ ﺵ ﺪ‪ .‬از ﻓ ﺮاز ﺻ ﺤﺮاهﺎ و‬
‫ﭼﻨ ﺪﻳﻦ ﺵ ﻬﺮ ﮔﺬﺵ ﺘﻴﻢ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ ازﻧﻘ ﺎﻃﯽ ﮐﻮﭼ ﮏ ﮔ ﺬر ﮐ ﺮدﻩ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﮐﻮهﻬﺎی ﺻﺨﺮﻩ ای رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺑﺰرﮔﯽ ﺑ ﻮدﻳﻢ ﮐ ﻪ‬
‫زﻳ ﺮ ﻧ ﻮر ﻣ ﺎﻩ ﻣ ﯽ درﺥﺸ ﻴﺪ‪ .‬اﻗﻴ ﺎﻧﻮس اﻃﻠ ﺲ ﺑ ﻮد! در اﻓ ﻖ ﺁﺳ ﻤﺎن داﺵ ﺖ‬
‫روﺵﻦ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺮزﻣﻴﻨﯽ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺟﺎﻟ ﺐ اﻳﻨﺠ ﺎ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ‬
‫ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺳﺮﻳﻊ داﺵﺖ!‬
‫ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻣﯽ ﺥﻮرﺵﻴﺪ را ﺣﺮﮐﺖ دادﻩ ﺑﻮد!ﻇﺮف‬
‫ﭼﻨﺪ ﺙﺎﻧﻴﻪ روز ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭼﺮا ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﮑﺎﻧﺶ ﺑﺪهﯽ؟ "‬
‫از ﻧﺎﺑﺎوری و اﻧﮑﺎر ﻣﻦ ﺥﻨﺪﻩ اش ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ " ،‬ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﺣﺮﮐ ﺖ ﻧﮑ ﺮدﻩ‪،‬‬
‫ﻣﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻩ اﻳﻢ‪".‬‬
‫ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺵﺘﺒﺎهﻢ ﺵﺪم‪ .‬اﻣﺎ اﻧﺼﺎﻓﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﻳ ﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ را ﺣﺮﮐ ﺖ دادﻩ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻋﺘﯽ ﺑ ﺎور‬
‫ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﺁن در اﻓﻖ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬‬
‫" ﮐﺠﺎﺋﻴﻢ؟ "‬
‫" ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ‪".‬‬
‫" ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ! اﻣﺎ ﻳﮏ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻮدﻳﻢ! "‬
‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﺗﻮ ﺥﻮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ در ﻧ ﻮر روز ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﭘ ﺲ‬
‫ﻣﺎ هﻢ ﺟﺎﻳﯽ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﮐﻪ روز ﺑﺎﺵﻪ‪' .‬اﮔﺮ ﮐﻮهﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮوﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺑ ﺮود'‪ ...‬دوﺳ ﺖ داری ﮐ ﺪام ﮐﺸ ﻮر ﺁﻓﺮﻳﻘ ﺎﻳﯽ را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬
‫" اووم‪ .‬هﻨﺪ‪".‬‬
‫ﺥﻨﺪﻩ اش ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺟﻐﺮاﻓﯽ ام ﭼﻨﺪان ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺖ‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ هﻨﺪ‪ ...‬ﮐﺪام ﺵﻬﺮ هﻨﺪ را ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬
‫ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻢ اﺵ ﺘﺒﺎهﻢ را دوﺑ ﺎرﻩ ﺗﮑ ﺮار ﮐ ﻨﻢ‪ ".‬ﺑ ﺮام ﻓﺮﻗ ﯽ ﻧﻤﻴﮑﻨ ﻪ‪ ،‬ﺗ ﻮ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻦ‪".‬‬
‫" ﺑﻤﺒﺌﯽ ﭼﻄﻮرﻩ ؟ "‬
‫" ﺥﻮﺑﻪ‪ .‬ﻋﺎﻟﻴﻪ اﻣﯽ‪" .‬‬
‫‪٤٦‬‬
 ‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺑﺎﻻ و ﻋﺠﻴﺐ ﻗﺎرﻩ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻳﻢ ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺥﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ از اﻃﻠﺲ ﺟﻬﺎن اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﺥﻮاهﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑ ﻪ اﻗﻴ ﺎﻧﻮس هﻨ ﺪ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﺑ ﺎﻻ و در ﺟ ﺎﻳﯽ وﺳ ﻂ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﺑﺮای ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ در ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮاز هﻨﺪ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﺮا وﻗﺘﯽ ﻳﮑﺒﺎرﻩ اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ‪ ،‬ﺳﻘﻮط ﻧﮑﺮدﻳﻢ؟ "‬
‫" ﺥﻴﻠﯽ ﺳﺎدﻩ‪ .‬ﭼﻮن از ﻧﻴﺮوی ﺿﺪ ﺟﺎذﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪" .‬‬
‫" ﺁهﺎ ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺎدﻩ‪" ...‬‬

‫‪٤٧‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﺵﺸﻢ‬
‫ﺳٶال درﺑﺎرﻩ ﻣﻘﻴﺎس هﺎ‬

‫ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﻤﺎن ﺑﺮﻓﺮازﺵﻬﺮﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ﺣﺪودًا ﺳﻴﺼﺪ‬

‫ﭘﺎﻳﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺵﺮوع ﺑﻪ ﭼﺮﺥﻴﺪن درﺁﺳﻤﺎن ﺑﻤﺒﺌﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ هﺎی ﭼﻨﺪاﻧﯽ درﺑﺎرﻩ هﻨﺪ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪن رٶﻳﺎ در ﺥﻮاﺑﻢ‪ .‬درﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎهﺰاران ه ﺰارﺁدم‪،‬ﻧﻴﻢ ﺗﻨ ﻪ ه ﺎ‬
‫و دﺳﺘﺎرهﺎﻳﯽ ﺑﺎ رﻧﮓ هﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ‪ ،‬ﮔﺎوه ﺎ و ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎ و ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن‬
‫هﺎﻳﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ در ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ هﺴﺖ‪ ،‬دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫در ﺥﻴﺎﺑ ﺎن ه ﺎ دﺳ ﺘﻔﺮوش ه ﺎی ﺑﺴ ﻴﺎری دﻳ ﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از هﻤ ﻪ‬
‫ﻼ ﻣﺜ ﻞ ﺵ ﻬﺮم ﻓ ﻮﻧﻴﮑﺲ‬ ‫ﺗﻮﺟﻬﻢ را ﺑﻪ ﺥﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻌﺪادﺁدم هﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺻ ً‬
‫ﻧﺒﻮد ﮐﻪ درﺣﺪ ﺥﻮد ﺵﻬﺮی ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺵﻤﺎر ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺘ ﯽ وﻗﺘ ﯽ در ﺵ ﻬﺮم‬
‫هﻤ ﻪ ﺑ ﺮای ﮐ ﺎر از ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎی ﺥ ﻮد ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﻧﻴ ﺰ در ﻣﻘﺎﻳﺴ ﻪ ﺑ ﺎ‬
‫ﺑﻤﺒﺌﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ زﻳﺎدی داﺵﺖ‪ ،‬ﺵﻬﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮدم هﻤ ﻪ‬
‫ﺟﺎ وول ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر دﻧﻴﺎی دﻳﮕﺮی را ﻣﯽ دﻳﺪم‪ .‬هﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻣ ﺎ‬
‫را ﻧﺪﻳﺪ‪ .‬ﭼﺮاغ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺥﺎﻣﻮش ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ" واﻗﻌﻴﺖ" ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪.‬‬
‫" ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرﮔﻢ! "‬
‫" ﻣﮕﺮ ﭼﻪ ﺵﺪﻩ؟ "‬
‫" دﻳﮕﻪ روز ﺵﺪﻩ! اﻻﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﺑﺸﻪ و ﺑﺒﻴﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ...‬ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ! "‬
‫از ﻧﻈﺮ اﻣﯽ ﻣﻦ واﻗﻌًﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﺮﮔﺮم ﮐﻨﻨﺪﻩ ای ﺑﻮدم‪" .‬ﺟﻴﻢ او ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸ ﻪ‬
‫در ﺣﺎل ﺥﻮروﭘﻮف اﺳﺖ‪ .‬ﺁن ﻃﺮف دﻧﻴﺎ ﺗﺎزﻩ اول ﻧﻴﻤﻪ ﺵ ﺒﻪ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ﺳ ﺎﻋﺖ‬
‫ﺣﺪود دو ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮﻩ‪".‬‬
‫" دﻳﺮوز ﻳﺎ ﻓﺮدا؟ " واﻗﻌًﺎ از ﺗﻐﻴﻴﺮات زﻣﺎﻧﯽ ﮔﻴﺞ ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻓﺮدا!" و ﻏﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد از ﺥﻨﺪﻩ‬
‫ﻼ ﺥﻮﺵﺤﺎل ﻧﻴﺴﺘﻢ‪".‬‬ ‫" ﺟﺪی ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﻪ اﺻ ً‬
‫ﻻ‬
‫" ﻧﮕﺬاراﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺗﻮ را ﺁﺵﻔﺘﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬هﻨﻮز ﻳﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ وﻗﺖ دارﻳﻢ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮ ً‬
‫ﮐﯽ از ﺥﻮاب ﺑﻴﺪار ﻣﻴﺸﻪ؟ "‬
‫" ﻧﻤﻴ ﺪوﻧﻢ‪ .‬هﻤﻴﺸ ﻪ اﻳ ﻦ اﺣﺴ ﺎس را داﺵ ﺘﻪ ام ﮐ ﻪ او ﻣ ﺪام ﺑﻴ ﺪارﻩ‪ .‬راﺳ ﺘﺶ‪،‬‬
‫ﻼ ﺵﺐ هﺎ ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ ".‬هﺮ دو ﺥﻨﺪﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺥﻮدش اﻳﻨﺠﻮری ﻣﻴﮕﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ اﺻ ً‬
‫‪٤٨‬‬
 ‫" ﭘﺲ هﻨﻮز ﺳﺎﻋﺖ هﺎ از 'ﺥﻮاب ﻧﺒﺮدﻧﺶ' ﮔﺬﺵﺘﻪ‪ ...‬وﻣﺎﺥﻴﻠﯽ وﻗﺖ دارﻳﻢ‪،‬‬
‫ﺗﺎزﻩ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ زﻣﺎن را ﮐﺸﺶ ﺑﺪﻳﻢ‪"...‬‬
‫" ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ ...‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ رﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ؟ "‬
‫" ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻳﻮ ﻣﯽ ﺥﻮای ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬
‫" ﺵﺎﻳﺪ ﺑﻴﺪار ﺵﺪﻩ ﺑﺎﺵﻪ‪"...‬‬
‫" ﺑﻬﺘﺮﻩ از هﻤﻴﻨﺠﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺥﻴﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺑﺸﻪ‪ ".‬و ﺑﻌﺪ ﺁهﯽ ﮐﺸﻴﺪ و‬
‫ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺵﻤﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ واﻗﻌًﺎ زﻧﺪﮔﯽ را ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻳﺪ‪" .‬‬
‫دﺳﺘﮕﺎﻩ هﺎی ﮐﻨﺘﺮل روی ﺻﻔﺤﻪ را ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮐﺮد و ﺳ ﺎﺣﻞ ﻏﺮﺑ ﯽ ﺁﻣﺮﻳﮑ ﺎ از‬
‫ﺑ ﺎﻻ رٶﻳ ﺖ ﺵ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺻ ﻔﺤﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ دﻣﺎﻏ ﻪ‪ ،‬ﺳ ﺎﺣﻞ‪،‬و ﺑﻌ ﺪ ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎی‬
‫ﺳ ﺎﺣﻠﯽ‪ ،‬ﭘﺸ ﺖ ﺑ ﺎم ﺥﺎﻧ ﻪ ام و ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﻣ ﺎدرﺑﺰرﮔﻢ را ﻧﺸ ﺎن داد‪ .‬از‬
‫رﺥﺘﺨﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﺵﺪ و ﺑﻪ اﺗﺎق هﺎل رﻓﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺻﺪای ﮔﺎم هﺎ وﻧﻔﺲ‬
‫هﺎﻳﺶ را ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺵ ﺎﻣﻢ را از روی ﻣﻴ ﺰ ﺑﺮداﺵ ﺖ‪،‬ﻣﻴﺰ را ﻣﺮﺗ ﺐ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺸﻘﺎب هﺎ را ﺑﻪ ﺁﺵﭙﺰﺥﺎﻧﻪ ﺑﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺥﻮاﺑﻢ رﻓ ﺖ‪ ،‬در را ﺑ ﺎز‬
‫ﮐﺮدﻩ و ﭼ ﺮاغ ه ﺎ را روﺵ ﻦ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﺗﺨ ﺘﻢ اﻧ ﺪاﺥﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ را‬
‫ﻣﯽ دﻳﺪﻳﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ واﻗﻌًﺎ در ﺗﺨﺖ ﺥﻮاﺑﻢ ﺑﻮدم‪ .‬اﻣﺎ ﺟﺎی ﭼﻴﺰی ﺥﺎﻟﯽ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻤ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ دﻗﻴﻘ ًﺎ ﭼ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﮔﻮﻳ ﺎ اﻣ ﯽ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺖ‪ .‬ﻣﻴﮑ ﺮوﻓﻦ را ﺑ ﺮ‬
‫داﺵﺖ و در ﺁن ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﻢ ﺻﺪای ﺗﻨﻔﺲ را ﺵﻨﻴﺪ و ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮد‬
‫ﮐ ﻪ ﺥ ﻮاﺑﻢ‪ .‬ﭼ ﺮاغ را ﺥ ﺎﻣﻮش ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬در را ﺑﺴ ﺖ و ﺑ ﻪ اﺗ ﺎق ﺥ ﻮاب ﺥ ﻮد‬
‫رﻓﺖ‪.‬‬
‫" ﺣﺎﻻ راﺿﯽ ﺵﺪی؟ "‬
‫" ﺁﺥﻴﺶ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎورم ﻧﻤﻴﺸﻪ! اوﻧﺠﺎ ﺵﺒﻪ و اﻳﻨﺠﺎ روز‪" ...‬‬
‫" ﺵﻤﺎ ﺁدم هﺎ واﻗﻌًﺎ ﺑﻪ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﺵﺮﻃﯽ ﺵﺪﻩ اﻳﺪ‪"...‬‬
‫" ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪".‬‬
‫" ﻧﻈﺮت ﭼﻴﻪ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺳﻔﺮ ﮐﻨﯽ و دﻳﺮوز ﺑﺮﮔﺮدی؟‪"...‬‬
‫" ﻣﻴﺨﻮای دﻳﻮوﻧﻪ ام ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﺳﺮی ﺑﻪ ﭼﻴﻦ ﺑﺰﻧﻴﻢ؟ "‬
‫" ﺣﺘﻤًﺎ‪ .‬ﮐﺪام ﺵﻬﺮش را دوﺳﺖ داری ﺑﺒﻴﻨﯽ؟ "‬
‫دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻢ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای ﮐ ﺮدﻩ ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻋﺘﻤ ﺎد ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﺲ و‬
‫ﻏﺮور ﮐﺎﻣﻞ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺗﻮﮐﻴﻮ‪".‬‬
‫در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﺳ ﻌﯽ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﻧﺨﻨ ﺪد‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺥ ﻮب‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺑ ﺮﻳﻢ‬
‫ﺗﻮﮐﻴﻮ‪...‬ﺵﻬﺮی در ژاﭘﻦ‪".‬‬
‫هﻨﺪرادرﺟﻬﺖ ﺵﻤﺎل ﺵﺮﻗﯽ ﺗﺮک ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ هﻴﻤﺎﻟﻴﺎ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪،‬ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎ‬
‫ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ "،‬دﺳﺘﻮری ﺑﻪ ﻣﺎ رﺳﻴﺪﻩ‪ "،‬ﻧﻤﺎدهﺎﻳﯽ ﻋﺠﻴﺐ وﻏﺮﻳﺐ‬
‫‪٤٩‬‬
‫ﺑ ﺮ ﺻ ﺤﻨﻪ ﻇ ﺎهﺮ ﺵ ﺪﻧﺪ‪ " ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ از ﺥ ﻮد ردی ﺑ ﺮ ﺟ ﺎ ﺑﮕ ﺬارﻳﻢ‪.‬‬
‫'ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪ -‬اﺻﻠﯽ' ﺥﻮاﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺥﻮد را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ در ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﭼﻪ ﺑﺎﻣﺰﻩ! ﮐﯽ؟ ﮐﺠﺎ؟ "‬
‫" ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ‪ .‬راهﻨﻤﺎﻳﯽ ﻣﻴﺸﻴﻢ‪ .‬دارﻳﻢ ﻣﯽ رﺳﻴﻢ‪"...‬‬
‫از ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺘﻘﺎل ﺁﻧﯽ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬در ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ‪ ١٥٠‬ﭘ ﺎﻳﯽ زﻣ ﻴﻦ در‬
‫ﻓﻀ ﺎ ﭼ ﺮخ ﻣ ﯽ زدﻳ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ﺟﻨﮕ ﻞ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﭼ ﺮاغ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﺸ ﺎن‬
‫ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ رووﻳﺖ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﺵﻴﺸﻪ هﺎ ﻣﯽ ﺵﺪ درﺥﺘ ﺎن ﮐ ﺎج را‬
‫دﻳﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺵﺮق اﺳﺘﺮاﻟﻴﺎ ﺳﺖ‪".‬‬
‫ﺥﻮرﺵﻴﺪ در ﭘﺸﺖ ﮐﻮهﻬﺎی ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﺸﻐﻮل ﻏﺮوب ﮐﺮدن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻀ ﺎ ﭘﻴﻤ ﺎ ﻳﻤ ﺎن از ﺁﺳ ﻤﺎن ﻋﺒ ﻮر ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﻣﺴ ﻴﺮ و ﺗﻐﻴﻴ ﺮ رﻧ ﮓ‬
‫هﻤﺰﻣﺎن‪ ،‬ﻣﺜﻠﺜﯽ ﺑﺰرگ رﺳﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫" ﭼﺮا هﻤﭽﻴﻦ ﮐﺎری ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ؟ "‬
‫" ﺑﺮای ﺗﺎﺙﻴﺮ ﮔﺬاری ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ دوﺳﺘﯽ را ﺑﻪ ﺥﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻴﻢ‪" .‬‬
‫اﻣﯽ داﺵﺖ ﻣﺮدی را ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐ ﺮدم از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ .‬دﻧﺒﺎل ردش ﺁن ﭘﺎﺋﻴﻦ و زﻳﺮ درﺥﺘﺎن ﮔﺸﺘﻢ‪ .‬ژاﮐ ﺖ ﺵ ﮑﺎر ﻗﺮﻣ ﺰی‬
‫ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻔﻨﮕﯽ ﺑﺮ دوش داﺵﺖ‪ ،‬و ﺑﺎ هﻮل و هﺮاﺳﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﮕﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ و ﺥﻮدم را ﻣﭽﺎﻟﻪ ﮐ ﺮدم‬
‫ﺗﺎ ﺗﻴﺮش ﺑﻪ ﻣﻦ اﺻﺎﺑﺖ ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ام ﺵﺪ‪ " ،‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪ .‬اﻳﻦ ' ﺳﻔﻴﻨﻪ' ﺿﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ و ﺿ ﺪ‬
‫هﺰار ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪" ...‬‬
‫ﺑ ﻪ ارﺗﻔ ﺎع ﺑ ﺎﻻﺗﺮی ﺻ ﻌﻮد ﮐ ﺮدﻳﻢ و ﺗﻤ ﺎم ﻣ ﺪت ﭼ ﺮاغ ه ﺎی ﭼﻨ ﺪ رﻧ ﮓ‬
‫روﺵﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﻬ ﻢ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣ ﺮد‪ ،‬ﺑ ﺮای هﻤﻴﺸ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ را ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ‬
‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬
‫ﺑ ﻪ اﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ‪ " ،‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم او هﺮﮔ ﺰ دﻳ ﺪار ﺳ ﻔﻴﻨﻪ را ﻓﺮاﻣ ﻮش ﻧﺨﻮاه ﺪ‬
‫ﮐﺮد و دﻟﻴﻠﯽ ﻧﺪاﺵﺖ ﮐﻪ اﻳﻨﻘﺪر ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻩ ﺵﻮد‪".‬‬
‫" اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ه ﺰاران ﻧﻔ ﺮ ﺗ ﺎ ﮐﻨ ﻮن ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ه ﺎی ﻣ ﺎ را دﻳ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺑﻌﺪاز ﻣﺪﺗﯽ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺁن وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ را ﻣ ﯽ دﻳﺪﻧ ﺪ‪ ،‬درﮔﻴ ﺮ‬
‫ﮐ ﺎﺑﻮس ه ﺎی ﺵ ﺒﺎﻧﻪ ﺥ ﻮد ﺑ ﻮدﻩ و وﺣﺸ ﺖ زدﻩ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪ ،‬ﺗ ﺮﺟﻴﺢ ﻣ ﯽ دهﻨ ﺪ‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺎر ﺟﺎﻟﺒﯽ در اﻳﻦ ﺑﺎرﻩ دارﻳﻢ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؟ "‬
‫‪٥٠‬‬
‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ دﻗﻴﻘًﺎ ﺑﺮای ﭼﻪ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ ﺵﻬﺎدت او ﺑﺮای ﮐﺴﯽ ﻳ ﺎ ﺁدم ﺥﺎﺻ ﯽ ﻣﻬ ﻢ‬
‫ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺵ ﺎﻳﺪ ه ﻢ ﺥ ﻮدش هﻤ ﺎن ﺁدم ﻣﻬ ﻢ وﺑﺨﺼ ﻮص ﺑﺎﺵ ﺪ‪.‬ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاهﻢ‬
‫ﺣﺲ‪ -‬ﺳﻨﺞ را ﺑﺮ او ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ دﻳﮕ ﺮی ﻗﺎﺑ ﻞ ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ دروﻧ ﺶ را‬
‫دﻳﺪ‪ .‬ﻧﻮر زﻳﺒﺎی ﻃﻼﻳﯽ رﻧﮕﯽ در ﻣﻴﺎن ﺳﻴﻨﻪ وی ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" اون ﻧﻮر ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫ﺗ ﺎﺙﻴﺮ ﻗ ﺪرت ﻋﺸ ﻖ در روح اوﺳ ﺖ‪ .‬در ﺿ ﻤﻦ ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ او ه ﻢ هﺴ ﺖ‪.‬‬
‫"ﻣﻘﺪارش ‪ ٧٥٠‬اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ "‬
‫" ﻳﻌﻨﯽ اﻳﻦ ﮐﻪ او ﺁدم ﺟﺎﻟﺒﻴﻪ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا ﺟﺎﻟﺒﻪ؟ "‬
‫" ﭼﻮن ﺳﻄﺢ رﺵﺪ او ﺥﻴﻠﯽ ﺑ ﺎﻻﺗﺮ از ﻳ ﮏ زﻣﻴﻨ ﯽ ﮐ ﻪ وﻗ ﺘﺶ را ﺑ ﻪ ﺵ ﮑﺎر‬
‫ﻣ ﯽ ﮔﺬراﻧ ﺪ‪ ،‬اﺳ ﺖ‪ ...‬ﺑ ﻪ زودی از ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﮐﺸ ﺘﻦ ﺣﻴﻮاﻧ ﺎت‬
‫ﮐﻮﭼ ﮏ دﺳ ﺖ ﺑ ﺮ ﻣ ﯽ دارد‪ ...‬ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ دورﻧﻤ ﺎ ﺑ ﻪ او ﮐﻤ ﮏ‬
‫ﺥﻮاهﺪ ﮐﺮد‪".‬‬
‫" ﺳﻄﺢ رﺵﺪ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ ؟ "‬
‫" ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺑﻪ 'ﺣﻴﻮان' ﻳﺎ 'ﻓﺮﺵﺘﻪ'‪" .‬‬
‫اﻣ ﯽ ﺻ ﻔﺤﻪ را روی ﺥ ﺮس ﮐ ﻮاﻻﻳﯽ ﺗﻨﻈ ﻴﻢ ﮐ ﺮد‪ .‬او ه ﻢ ﺵ ﻔﺎف ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ‬
‫ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻴ ﺰان ﻧ ﻮر در ﺳ ﻴﻨﻪ او ﺑﺴ ﻴﺎر ﮐﻤﺘ ﺮ از درﺥﺸ ﻨﺪﮔﯽ ﻣ ﺮد‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬دوﻳﺴ ﺖ ﺗ ﺎ‪ " .‬ﺑﻌ ﺪ روی ﻳ ﮏ ﻣ ﺎهﯽ ﺗﻨﻈ ﻴﻢ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻧ ﻮر ﺑﺴ ﻴﺎر‬
‫ﺿﻌﻴﻔﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺗﺎ‪".‬‬
‫" ﻣﺎل ﺗﻮ ﭼﻘﺪرﻩ؟ "‬
‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬هﻔﺘﺼﺪو ﺵﺼﺖ ﺗﺎ‪".‬‬
‫" ﻓﻘ ﻂ دﻩ ﺗ ﺎ از اون ﺵ ﮑﺎرﭼﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮﻩ! " از ﺗﻔ ﺎوت اﻧ ﺪک ﻣ ﺎﺑﻴﻦ او و ﺁن‬
‫ﻣﺮد زﻣﻴﻨﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫" درﺳﺘﻪ‪ .‬ﺳﻄﻮح ﻣﺎ ﻳﮑﺴﺎن اﺳﺖ‪".‬‬
‫" اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ اﻣﺘﻴ ﺎز‬
‫ﺑﻴﺎوری‪"...‬‬
‫" ﺟﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﺮ روی زﻣﻴﻦ ﺁدم هﺎﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻣﺘﻴﺎز ‪ ٨٠٠‬دارﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺗﻮ؟ "‬
‫‪٥١‬‬
 ‫" اﻟﺒﺘﻪ‪،‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﺵﺎﻧﺲ را داﺵﺘﻪ ام ﮐﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ را ﺑﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮ روی زﻣﻴﻦ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻮدﻣﻨﺪ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ :‬ﻣﻌﻠ ﻢ ه ﺎ‪ ،‬هﻨﺮﻣﻨ ﺪان‪،‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎران‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﻧﺸﺎن هﺎ‪"...‬‬
‫" ﺁﺗﺶ ﻧﺸﺎن هﺎ ؟ "‬
‫" ﺑﻠ ﻪ‪ .‬ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ﮐ ﻪ در ﻣﻌ ﺮض ﺥﻄ ﺮ ﻗ ﺮار دادن ﺟ ﺎن ﺥ ﻮد ﺑ ﺮای‬
‫ﻧﺠﺎت دﻳﮕﺮان‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺰرگ ﻣﻨﺸﯽ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻋﻤ ﻮﻳﻢ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻓﻴﺰﻳﮑ ﺪان هﺴ ﺘﻪ ای ه ﻢ ﺑﺎﻳﺪاﻧﺴ ﺎن‬
‫ارزﺵﻤﻨﺪی ﺑﺎﺵﺪ‪"...‬‬
‫" ﻣﺸﻬﻮر‪ ،‬ﺵﺎﻳﺪ‪ .‬ﻋﻤﻮی ﻓﻴﺰﻳﮑﺪان ﺗﻮ ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫" او در ﺣﺎل ﺳﺎﺥﺘﻦ ﺳﻼح ﺟﺪﻳﺪی اﺳﺖ‪ .‬اﺵﻌﻪ ﻣﺎوراء ﺻﻮﺗﯽ‪".‬‬
‫" هﻮم‪ ...‬اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ه ﻮش اﻧﺴ ﺎن ﺑﺎزﺗ ﺎﺑﯽ از ه ﻮش اﻟﻬ ﯽ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫اﮔ ﺮ ﮐﻮﺗ ﻪ ﺑﻴﻨ ﯽ او را ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ ﺥ ﺪا ﻣﺘﮑﺒ ﺮ ﮐﻨ ﺪ و ﻧ ﺎ ﻣﺘﺸ ﮑﺮ‪ ،‬و اﮔ ﺮ از‬
‫هﻮش ﺥﻮد ﺑﺮای ﺗﺠﻬﻴﺰ ارﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ از ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐ ﻪ ﺳ ﻄﺢ‬
‫اﻧﺮژی ﺑﺎﻻﻳﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ داﺵﺖ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬
‫ﺑﺎ اﻋﺘﺮاض ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﭼﯽ؟ او ﻣﺮد ﺥﺮدﻣﻨﺪی اﺳﺖ!"‬
‫" ﺑﺎز هﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺎ هﻢ ﻗﺎﻃﯽ ﮐﺮدی‪ .‬ﻋﻤﻮﻳﺖ ﺳﻄﺢ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﺎﻻﻳﯽ‬
‫در اﺥﺘﻴ ﺎر دارد‪ .‬داﻧﺴ ﺘﻦ ارﺗﺒ ﺎط ده ﯽ ﻣﻴ ﺎن دادﻩ ه ﺎ ﺥ ﻮب اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ﺥﻮدی ﺥﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی هﻮﺵﻤﻨﺪی ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺥﺮدﻣﻨﺪ ﺑﻮدن‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈ ﺮ ﺗ ﻮ ﻣ ﺮدی ﮐ ﻪ ﻣﺸ ﻐﻮل ﮐﻨ ﺪن ﮔ ﻮری ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮدش در ﻣﻌ ﺮض‬
‫ﻓﺮورﻓﺘﻦ در ﺁن اﺳﺖ‪،‬ﺑﺎهﻮش اﺳﺖ؟"‬
‫"ﻧﻪ‪ .‬وﻟﯽ ‪"...‬‬
‫"ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺟﻨﮓ اﻓﺰارهﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫ﺥﻴﻠﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﻧﻤﯽ ﺵﺪم‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﯽ را ﺑﺎور داﺵﺘﻢ ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺵﮏ ﮐﻨﻢ؟ ﺑﻪ ه ﺮ ﺣ ﺎل‪ ،‬ﮔ ﻴﺞ ﺑ ﻮدم ‪ ...‬ﻋﻤ ﻮﻳﻢ ﻗﻬﺮﻣ ﺎن ﺑ ﻮد‪...‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎهﻮﺵﯽ‪...‬‬
‫"او ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﺥﻮﺑﯽ در ﺳﺮ ﺥﻮد دارد‪ ،‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ‪ .‬اﺵﮑﺎل اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ واژﻩ هﺎ ﻣﺸﮑﻞ دارﻳﻢ ‪ :‬در ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﻮﺵﻤﻨﺪ ﻳﺎ ﺥﺮدﻣﻨﺪ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ از ﻣﻐﺰ ﺥﻮد ﺥﻮب اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎ دو‪"...‬‬
‫"ﭼﯽ؟ دوﺗﺎ ﻣﻐﺰ؟‪"...‬‬
‫"ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ دو "ﻣﺮﮐﺰ ﺵﻌﻮر " دارﻳﻢ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﮐﻪ در ﺳ ﺮ ﺵ ﻤﺎ ﺁدم ه ﺎ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺁن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ" ﺑ ﻪ رﺳ ﻤﻴﺖ ﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﻴﺪ‪.‬ﮐ ﺎرش ﭘ ﺮدازش‬
‫اﻃﻼﻋﺎت اﻳﻦ دﻧﻴﺎﺳﺖ‪ .‬ﺁن ﻳﮑﯽ در ﺳﻴﻨﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺎﺑ ﻞ ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬
‫‪٥٢‬‬
‫ﻣﺎدی ﻧﻴﺴﺖ ‪ ،‬اﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪ .‬وﻇﻴﻔ ﻪ ﺁن ارزش ﮔ ﺬاری ﻣﺴ ﺎﺋﻞ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑ ﺎ‬
‫ﻣﻌﻴﺎر ﺣﻘﺎﻳﻖ ازﻟﯽ وﮐﻴﻬﺎﻧﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﻋﺸﻖ و ﺥ ﺮد اﺳ ﺖ‪ .‬ﺗﻌ ﺎدل ﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ دو‬
‫ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺎﻳﻪ ﻧﻮری اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺳﻴﻨﻪ ﺁن ﻣﺮد ﺑﺮ روی ﺻﻔﺤﻪ دﻳﺪی‪".‬‬
‫"ﺥﻴﻠﯽ ﺟﺎﻟﺒﻪ‪ .‬اﻣﯽ‪".‬‬
‫" از ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﮐﺴﯽ هﻮﺵﻤﻨﺪ ﻳﺎ ﺥﺮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮ دو ﻣﺮﮐ ﺰ را ﺑ ﻪ ﺗﻌ ﺎدل‬
‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ه ﻮش ﺑﺎﻳ ﺪ در ﺥ ﺪﻣﺖ ﻗﻠ ﺐ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ اﮐﺜ ﺮ ﺁدم‬
‫هﺎی 'هﻮﺵﻤﻨﺪ' ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺟﺮﻳ ﺎن واروﻧ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﺤﺎﺳ ﺒﺎت ﻓﮑ ﺮی‬
‫ﺥﻮﻧﺴﺮداﻧﻪ ﮐﺮدﻩ و ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﺻﻠﯽ را ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫از ﺁن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺣﺮف هﺎی اﻣﯽ را وﻗﺘﯽ ﺑ ﺎ ﻣﺜ ﺎل هﻤ ﺮاﻩ ﺑ ﻮد ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺵﺪم‪ ،‬از او ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﺜﺎﻟﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺥﻮب ﻳﮏ ﺁدم ﮐﺶ ﺣﺮﻓﻪ ای ﻣﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﻓﮑ ﺮ ﮐﻨ ﺪ‪'.‬ه ﺮ ﺗ ﺮوری ﮐ ﻪ‬
‫ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺑ ﺖ ﺁن ﭘ ﻮل ﺥ ﻮﺑﯽ ﻣ ﯽ دهﻨ ﺪ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﻣ ﻨﻬﻢ ﺑ ﻪ ﺵ ﺪت ﮐ ﺎر ﺥ ﻮاهﻢ‬
‫ﮐﺮد!' "‬
‫ﭼﻮن ﻗﻴﺎﻓﻪ اش ﻣﻮﻗﻊ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺥﻴﻠﯽ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪،‬‬
‫ﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻗﻬﻘﻬﻪ زدن‪.‬‬
‫" ﭼﻨﻴﻦ ﺁدم ه ﺎﻳﯽ ﻓﻘ ﻂ ﻇ ﺎهﺮ ﻗﻀ ﻴﻪ‪ ،‬ﭘ ﻮل را ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ اﺻ ﻞ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا ﻳﻌﻨﯽ رﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﺥﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ را ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ .‬ارﺗﺒ ﺎﻃﯽ ﻣ ﺎ‬
‫ﺑﻴﻦ ﻣﺮاﮐﺰ ﻗﻠﺒﯽ و ﺳﺮ ﺁﻧﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد‪".‬‬
‫" ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺵﺪم‪ .‬وﻟﯽ ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﮐ ﺰ ﻗﻠﺒ ﯽ ﻓﻌ ﺎل ﺗ ﺮی از ﻣﺮﮐ ﺰ‬
‫ﺳﺮی ﺥﻮد دارﻧﺪ ﭼﻪ؟ "‬
‫ﻼ ﺑﺮﻋﮑﺲ اﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺁﻧﺎن را 'ﺁدم هﺎی ﺥﻮب اﺣﻤﻖ' ﺑﻨﺎﻣﯽ‪.‬‬ ‫" ﺁﻧﺎن ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺁﻧﺎن ﻧﻮع دﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر ﺥ ﻮد‬
‫دﻧﻴﺎ را ﺑﺮای دﻳﮕﺮان 'هﻤﺎن ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎ هﻮش ﺑﺪ' راﺣﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬رﻧ ﺞ‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺥﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ای ه ﻢ ﻧ ﺪارد‪ .‬ﻣﻬ ﺮ‬
‫ﺁﻧﺎن ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻧﺎ ﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺳ ﮓ ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮی‬
‫ﺥﻮﺑﯽ ﮐﻪ دﻣﺶ را ﺑﺮای هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﻣﯽ رود‪ ،‬ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ده ﺪ و‬
‫دﺳﺖ هﺎﻳﺶ را ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪" ...‬‬
‫" ﻣﮕﻪ ﺑﺪﻩ ؟ "‬
‫" ﮔﺎهﯽ ﺁن هﺎﭘﻮهﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺗﻮﺳﻂ 'ﺳﮓ هﺎی ﺑﯽ رﺣﻤﯽ' ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﺥﻮﺑﯽ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺖ و ﭘﺎرﻩ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪...‬ﻋﺎﻃﻔﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﻟﻴﻞ ﺵﻔﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﺁن وﺟ ﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬

‫‪٥٣‬‬
 ‫" ﺑﺮای ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮدن ﺁن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﻻزم اﺳﺖ؟ "‬
‫" اﺣﺴﺎﺳﺎت را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ روﺵﻦ ﺿﻤﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﻣﺒﺪل ﮐﺮد‪ ،‬وه ﻮش‬
‫را ﺗﻮﺳﻂ اﺣﺴﺎﺳﺎت واﻻﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺥﺮد ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮد‪" .‬‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳ ﺖ‪ .‬ﺁن هﻤ ﻪ اﺥﺒ ﺎر ﺑ ﺪ را در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن دﻳ ﺪﻩ و ﺵ ﻨﻴﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﯽ دﻳﺪم ﮐﻪ در هﻤﻪ ﻣﻮارد‪ ،‬وﻗﺘﯽ اﻧﺴ ﺎن ه ﺎ ﻣﻮﺟﺒ ﺎت رﻧ ﺞ و ﻣ ﺮگ‬
‫دﻳﮕﺮان را ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﺁﻧﺎن ﺑﻮدﻩ‪.‬‬
‫" ﭘﺲ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻋﺸﻖ هﻢ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ "‬
‫" ﻧﻪ هﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺟﻴﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﺵﻤﺎ ﺁدم هﺎ اﻳﻦ دو ﺗﺎ را ﺑﺎ هﻢ ﻗ ﺎﻃﯽ ﮐ ﺮدﻩ و ﮔ ﺎهﯽ‬
‫'ﻋﺸﻖ' را هﻤﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﯽ داﻧﻴﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﺸﻘﯽ از ﻓﻴﻠﺘﺮ هﻮش و ﺥﺮد رد‬
‫ﻧﺸﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﺤﺒﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳ ﮓ ﺑ ﻪ ﺗﻮﻟ ﻪ ه ﺎﻳﺶ ﻳ ﺎ ﮐﻬﻨ ﻪ ﭘﺮﺳ ﺖ ﺑ ﻪ‬
‫ﻋﺘﻴﻘﻪ هﺎﻳﺶ دارد‪ .‬ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی اﺳﺖ‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻧ ﻮر‬
‫و ﺵﻔﺎﻓﻴﺖ ﺥﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻧﻴﺎز دارد‪.‬‬
‫" ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ ،‬اﻣﯽ‪" .‬‬

‫ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ‪ -‬ﺥ ﺮد ﻧﻴﺰهﺴ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﺒ ﺎرت دﻳﮕ ﺮ‪،‬‬

‫ﻣﺤﺼﻮل هﻮش ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻬﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ رﺵ ﺪ هﻮﺵ ﯽ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ رﺵﺪ ﻋﺎﻃﻔﯽ هﻤﺎهﻨﮓ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ راه ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ه ﻮش ﺣﻘﻴﻘ ﯽ‬
‫ﻳﺎ اﻧﺴﺎن ﺥﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ ﺁورد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ راهﯽ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺑ ﺎﻃﻨﯽ ﻗ ﺎدر‬
‫ﺑﻪ رﺵﺪ ﮐﺮدن ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬‬

‫" ﻣﻦ ﭼﯽ اﻣﯽ؟ اﻣﺘﻴﺎز ﻣﻦ ﭼﻘﺪر اﺳﺖ؟ "‬

‫" ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪" .‬‬
‫" ﭼﺮا ﻧﻪ ؟ "‬
‫" ﭼﻮن اﮔﺮ اﻣﺘﻴﺎزت ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﻐﺮور ﻣﯽ ﺵﻮی‪" .‬‬
‫" ﺁﻩ ﻩ ﻩ ‪ ،‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ‪" ...‬‬
‫" اﻣﺎ اﮔﺮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺎﺵﺪ‪ ...‬ﺣﺎﻟﺖ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﺪ ﻣﯽ ﺵﻮد‪" ...‬‬
‫" اوﻩ "‬
‫" ﻏﺮور ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ ﻧﻮر ﺑﺎﻃﻨﯽ را ﺥﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪" ...‬‬
‫" ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻏﺮور ﭼﻴﺰ ﺥﻮﺑﯽ اﺳﺖ‪" ...‬‬
‫" رﺿ ﺎﻳﺖ از رﺵ ﺪ‪ ،‬و ﻳ ﺎ رﺿ ﺎﻳﺖ از ﺥ ﺪﻣﺖ رﺳ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ﻏ ﺮور‬
‫ﺥ ﻮﺑﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ﻏ ﺮوری ﮐ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﺵ ﻮد از ﻣﻮﺿ ﻊ ﺑ ﺎﻻ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻼش ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪ .‬ﺥﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻓ ﺮوﺗﻦ‬
‫‪٥٤‬‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬اﺟﺎزﻩ اﻳﻨﮑ ﻪ او را ﺑﺒﻴﻨ ﻴﻢ‬
‫را ﻧﻤﯽ دهﺪ‪.‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻣﺨﻠﻮق او را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ‪ ...‬ﺥﻮب دﻳﮕﻪ دارﻳﻢ اﻳﻨﺠﺎ‬
‫را ﺗﺮک ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪" .‬‬
‫در ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﺮهﻢ زدن ﺑﻪ هﻴﻤﺎﻟﻴﺎ ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻴﻢ ‪.‬‬

‫‪٥٥‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ هﻔﺘﻢ‬
‫ﻣﺸﺎهﺪات‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮاز اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ و ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﺙﺎﻧﻴﻪ ﺁن را ﻃﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪،‬‬
‫زﻳ ﺮ ﭘﺎﻳﻤ ﺎن ﺥﺸ ﮑﯽ ﭘﺪﻳ ﺪار ﺵ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ژاﭘ ﻦ ﺑ ﻮدﻳﻢ و در ﺁﺳ ﻤﺎن ﺵ ﻬﺮ‬
‫ﺗﻮﮐﻴﻮ در ارﺗﻔﺎﻋﯽ ﻧﺴﺒﺘًﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺥﺎﻧﻪ هﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﺳ ﻘﻒ ه ﺎی ﺵ ﻴﺮواﻧﯽ ﺥ ﻮاهﻢ دﻳ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ‬
‫ﻣﯽ دﻳﺪم ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺥﺮاش‪،‬ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی ﻣﺪرن‪ ،‬ﭘﺎرک و اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﭼ ﺮاغ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدﻩ و ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻗﺎﺑ ﻞ روﻳ ﺖ‬
‫هﺴﺘﻴﻢ‪" .‬‬
‫ﻣﺮدم ﮐﻮﭼﻪ و ﺥﻴﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑ ﺎﻻی ﺳ ﺮ ﺥ ﻮد اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدﻩ و ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را‬
‫ﺑﺎ ﺥﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎز هﻢ ﭼﺮاغ ه ﺎی رﻧﮕ ﻴﻦ ﺑﻴ ﺮون ﺳ ﻔﻴﻨﻪ روﺵ ﻦ ﺵ ﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ارﺗﻔﺎع ﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮای دو دﻗﻴﻘﻪ ﺙﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫اﻣﯽ در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻋﻼﺋ ﻢ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﻣﻼﻗ ﺎﺗﯽ‬
‫دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﺎز هﻢ ﻗﺎﺑﻞ رؤوﻳﺖ ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫ﻧﻮر روز داﺵﺖ ﺁهﺴﺘﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ه ﺎ در‬
‫ﺣﺎل ﺁﺵﮑﺎر ﺵﺪن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺁن زﻳ ﺮ ﭼﻨ ﺪان ﭼﻴ ﺰی ﻧﻤﻴﺸ ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬ﺵ ﻬﺮ ﮐ ﻮﭼﮑﯽ‬
‫در ﻓﺎﺻﻠﻪ ای ﺑﻌﻴﺪ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﭼﻨ ﺪ ﭼ ﺮاغ داﺵ ﺖ و در ﺟ ﺎدﻩ اﺗ ﻮﻣﺒﻴﻠﯽ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﺻ ﻔﺤﻪ ﻣﻘﺎﺑ ﻞ اﻣ ﯽ رﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﮔ ﺮ ﭼ ﻪ در ﺁﻏ ﺎز ﺑ ﻪ واﺳ ﻄﻪ ﺗ ﺎرﻳﮑﯽ‬
‫ﭼﻴﺰی دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﺗ ﺪرﻳﺞ ﺗﺼ ﻮﻳﺮی واﺿ ﺢ و ﺁﺵ ﮑﺎر ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪.‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ روز ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ رﻧ ﮓ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ ﺳ ﺒﺰ اﺳ ﺖ و زوﺟ ﯽ در ﺁن‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﻼﺋﻢ روی ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل در ارﺗﻔﺎع ‪ ٦٠‬ﭘﺎﻳﯽ ﻗﺮار داﺵﺘﻪ و ﻗﺎﺑ ﻞ‬
‫ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ از ﺁن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸ ﮕﺮ را ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪ .‬ﺗﺼ ﺎوﻳﺮش واﺿ ﺢ‬
‫ﺗ ﺮ از ﺥ ﻮد واﻗﻌﻴ ﺖ ﺑ ﻮد‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻧﻬ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ ﻣ ﺎ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬راﻧﻨ ﺪﻩ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺟﺎدﻩ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮﻧﺸﻴﻨﺎﻧﺶ از اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭘﻴﺎدﻩ ﺵ ﺪﻧﺪ و ﺵ ﺮوع ﮐﺮدﻧ ﺪ‬
‫ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ دﺳ ﺖ اﺵ ﺎرﻩ ﮐ ﺮدن و ﻓﺮﻳ ﺎد زدن‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺻ ﻮرت ه ﺎﻳﯽ زل زدﻩ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٥٦‬‬
 ‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻦ؟ "‬
‫ﺥﻮاهﺎن ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط وﺗﻤﺎس اﻧﺪ‪.‬داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن رﺵﺘﻪ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﯽ اﻧﺪ‬
‫وﻟﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺶ از ﺣ ﺪ اﻧﺘﻈ ﺎر اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗ ﻮان ﮔﻔ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁﻧ ﺎن‬
‫ﻣﺜﻞ ﮐﺎرﮔﺮان ﻓﺮا زﻣﻴﻨﯽ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﭘ ﺲ ﭼ ﺮا ﺑ ﺎ ﺁﻧ ﺎن ارﺗﺒ ﺎط ﻧﻤ ﯽ ﮔﻴ ﺮی؟ " ﻧﮕ ﺮان ﻃ ﺮز ﻋﻤ ﻞ ﺁﻧ ﺎن‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬زاﻧﻮ زدﻧﺪ و ﺵﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ دﻋﺎ ﮐﺮدن و ﺑﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫" ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از ﻓ ﺮاﻣﻴﻦ ﻣﺸ ﺨﺺ 'ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ ﮐﻤ ﮏ' ﺗﺒﻌﻴ ﺖ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ارﺗﺒ ﺎط‬
‫ﮔﻴﺮی ﺑﺎ هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ از 'ﺑ ﺎﻻ' دﺳ ﺘﻮر‬
‫ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ...‬ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺵﻴﻮﻩ ارﺗﺒﺎط ﮔﻴﺮی و ﺗﻘﺎﺿﺎ‬
‫ﮐﺮدن را ﺑﻠﺪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ اﻳﻦ زوج ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺥﺪا هﺴﺘﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﻣﮕﻪ ﭼﻪ اﺵﮑﺎﻟﯽ دارد؟ "‬
‫" ﻓﻘﻂ ﺥﺪا را ﺑﺎﻳﺪ ﺥﺪا در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻮﺟ ﻮدات ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی‬
‫ﺥﺪاوﻧﺪ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﻴﺐ ﺑﺎ درﺥﺖ ﺳﻴﺐ اﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﻣﮕﻪ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻬﻤﻪ؟ "‬
‫ﺑﺮای ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻣﻮارد ﭼﻴﺰ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺪ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﮔﺮ ﻗ ﺮار ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺟﺎﻳﮕ ﺎﻩ ﺥﺪاوﻧ ﺪ را ﺑ ﺎ دﺳ ﺘﮑﺎری ه ﺎی ﻣ ﺬهﺒﯽ و‬
‫ﺁﺋﻴﻨﯽ ﺁن ﺁدم هﺎ ﻏﺼﺐ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﻮﺿﻮع ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻬ ﻢ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺁﻧ ﺎن‬
‫ﻣﺎ را ﺑﺮادران و ﺥﻮاهﺮان رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم اﻣ ﯽ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ ﺁﻧ ﺎن ﺑﮕﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ ﻣﺮﺗﮑ ﺐ اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﺵ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺎ اﺟﺎزﻩ ﻧﺪارﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﺮدﻳﻢ‬
‫و اﺵﺘﺒﺎهﺎت ﻣﻮﺟﻮدات رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﻋﺎﻟﻢ را ﺗﺼﺤﻴﺢ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص وﻗﺘ ﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ه ﻢ ﮐﺘ ﺐ ﺁﺳ ﻤﺎﻧﯽ و ادﻳ ﺎﻧﯽ دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ روﺵ ﻨﮕﺮﺥﻴﻠﯽ از‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎری ﮐﻪ ﺁن دو ﺁدم ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﺑ ﺎ اﺵ ﺘﺒﺎهﺎت دﻳﮕ ﺮ ﺁدﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ‬
‫ﺳﻴﺎرﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﺁﻧﻬ ﺎ ه ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ دﺥﺎﻟ ﺖ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺣﺘ ﯽ اﮔ ﺮ‬
‫ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﮐ ﺎر ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓﻼﮐ ﺖ ﺑ ﺎر ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬در هﻤ ﻴﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ ﺥ ﺎص ﺑﺴ ﻴﺎری از‬
‫ﺁدﻣﻴ ﺎن ﺑﺴ ﻴﺎری از ﺳ ﻴﺎرات از ﺟﻤﻠ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺳ ﻴﺎرﻩ در ﺣ ﺎل ﮐﺸ ﺘﻪ ﺵ ﺪن و‬
‫ﺵﮑﻨﺠﻪ اﻧﺪ‪" .‬‬
‫" و ﺵﻤﺎ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ "‬
‫" ﻧﻪ ﺟﻴﻢ ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ‪".‬‬
‫ﻓﺮﺻﺘﯽ دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣ ﺮا ﻧﺎراﺣ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد را ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺑﮑﺸﻢ‪ " .‬اﻣﯽ ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖ هﺎ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺥ ﺪا ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﻢ ﺥ ﻮب‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﭼﺮا اﺟﺎزﻩ ﻣﯽ دهﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ رخ ﺑﺪهﺪ؟ "‬
‫‪٥٧‬‬
 ‫اﻳﺴﺘﺎد وازﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ ‪"،‬ﺟﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ ﺁدم ه ﺎی‬
‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻄﻮح رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ ﻣﺨﺘﻠﻔ ﯽ دارﻧ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﻴﺎرات ه ﻢ ﺳ ﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻔ ﯽ‬
‫دارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ ﭼﻨﺪان رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬و ﺳﻴﺎراﺗﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ‬
‫از اﻳﻨﻬﻢ رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑ ﺮ روی ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ ﺗ ﻼش‬
‫در ﺟﻬﺖ اداﻣﻪ ﺑﻘﺎء ﮐﺎر دﺵﻮاری ﺑﻮد‪ :‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎر و زهﺮ ﺁﮔ ﻴﻦ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﭼﻨ ﮓ و ﻧ ﻴﺶ داﺵ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺁن ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺑ ﺎ ﺵ ﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄ ﯽ‬
‫ﺥﻮد ﺳﺎزﮔﺎر ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬و زﻧﺪﮔﯽ ﺣﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎر ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬‬
‫از ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻮﺟﻮدات دﻳﮕﺮ اهﻤﻴﺘﯽ ﻧﺪارد‪" ...‬‬
‫" و ﺥﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ 'ﻣﻬﺮﺁﻣﻴﺰی' را ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ؟ "‬
‫" هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﻳﻪ هﺎ ﺵﺪﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻧﻮری ﺑ ﻮدﻩ ﮐ ﻪ‬
‫ﺳﺎﻳﻪ هﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺵﺪﻩ و ﺑﺎﻳﺪ از ﺁن ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر ﻣﺘﺸﮑﺮ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ‬
‫دادم ﮐﻪ ﺁن ﻣﻮﺟﻮدات ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺗﻮ را ﻧﺪاﺵﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای هﻤﻴﻦ ﺗﻮ در دﻧﻴ ﺎی‬
‫ﺁﻧﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪،‬ﺁﻧﺎن هﻢ در ﭼﻨﻴﻦ دﻧﻴﺎﻳﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫" هﻮوم‪ ".‬اﻣﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮدن ﺥﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫" اﻣ ﺮوز‪ ،‬ﻋﻠ ﯽ رﻏ ﻢ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ دﻧﻴ ﺎ از ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ ﺻ ﻨﻌﺘﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮی‬
‫ﺑﺮﺥﻮردار ﺵﺪﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﺸﻖ و ﺥﺮد ﮐﻤﺘﺮی ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳ ﻦ دﻟﻴ ﻞ‬
‫ﮐ ﻪ دﻳﮕ ﺮ زﻧ ﺪﮔﯽ ﭼ ﻮن ﺳ ﺎﺑﻖ دﺵ ﻮار ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮان ﮔﻔ ﺖ ﮐ ﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ دارﻳﻢ‪ .‬هﻨﻮز ﺳﻄﺢ ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎﻻﺳﺖ‪ .‬در هﻤ ﻴﻦ ﻟﺤﻈ ﻪ زﻳ ﺮ ﺁب‬
‫ﻣﺎهﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ زﻧﺪﻩ دﻳﮕﺮی را ﻣ ﯽ ﺑﻠﻌ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ از ﺁن ﺟ ﺎﻳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﺵﻌﻮر ﺁﻧﺎن ﭘﺎﺋﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬از ﮐﺎری ﮐﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫" ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل‪ ،‬اﻳﻦ واﻗﻌًﺎ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺵﺎﻳﺪ از ﻧﻈﺮ ﺗﻮ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﻧﻈﺮ ﻣﺎهﯽ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬و ﺗ ﻮ‬
‫هﻢ زﻳﺮ درﻳﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬اﻣ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﯽ ﮐ ﻪ ﺁﮔ ﺎهﯽ ﺑ ﺎﻻﺗﺮی‬
‫دارﻧﺪ و اﻋﻤﺎل وﺣﺸﺖ ﺁوری اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دهﻨﺪ و اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را ﺑ ﺮای ﺥ ﻮردن‬
‫هﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫اﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻤﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ را ﻓﺸﺎر داد‪ ،‬ﺻﺤﻨﻪ هﺎﻳﯽ از ﺟﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﺳ ﺮﺑﺎزاﻧﯽ‬
‫در ﺗﺎﻧﮏ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺸ ﻐﻮل ﺗﻨﻈ ﻴﻢ راﮐ ﺖ ﺑ ﺮای ﺵ ﻠﻴﮏ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن‪.‬‬
‫ﺵﻠﻴﮏ ﮐﺮدﻧﺪو ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن ﻓﺮو رﻳﺨﺖ و هﺮ ﮐﺲ در ﺁن ﺑﻮد را ﮐﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫"اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻢ اﮐﻨﻮن در ﮐﺸﻮری از ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ رخ دادﻩ‪،‬اﻣﺎ از‬
‫دﺳﺖ ﻣﺎ ﮐﺎری ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬اﺟﺎزﻩ هﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ دﺥﺎﻟﺘﯽ در رﺵ ﺪ ه ﻴﭻ ﺳ ﻴﺎرﻩ‪،‬‬
‫ﮐﺸﻮروﻳﺎ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﺠﺎز ﻧﺪارﻳﻢ ‪".‬‬
‫‪٥٨‬‬
 ‫ﻧﻤﺎهﺎﻳﯽ از وﻳﺮاﻧﮕﺮی ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﻇﺎهﺮ ﺵﺪ‪.‬‬
‫" ﻣﻴﺸ ﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن را ﺥ ﺎﻣﻮش ﮐﻨ ﯽ؟ وﻗﺘ ﯽ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﻣ ﯽ ﺑﻴ ﻨﻢ ﺣ ﺎﻟﻢ ﺑﻬ ﻢ‬
‫ﻣﻴﺨﻮرﻩ‪".‬‬
‫" وﺣﺸﺘﻨﺎک اﺳﺖ ﺟﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ از ﺁن ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﺑ ﺮای هﻤﻴﺸ ﻪ ﻧ ﺎﺑﻮد‬
‫ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬ﭼ ﻮن ارواح درون اﻧﺴ ﺎﻧﻬﺎ ﻣﺠ ﺪدًا ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را ﺑ ﺎز ﻣ ﯽ ﻳﺎﺑﻨ ﺪ‪،‬‬
‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﺠﺮﺑﻪ ای از ﻳﺎدﮔﻴﺮی اﺳﺖ‪ .‬در ﻳﮑﯽ از زﻧﺪﮔﯽ هﺎی دﻳﮕﺮی ﮐﻪ‬
‫داﺵﺘﻢ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ زﻧ ﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺣﻴ ﻮاﻧﯽ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ ﺗﻮﺳ ﻂ ﺣﻴﻮاﻧ ﺎت دﻳﮕ ﺮ ﮐﺸ ﺘﻪ‬
‫ﺵ ﺪم‪ .‬ﺑﻌ ﺪهﺎ اﻧﺴ ﺎن ﺵ ﺪم‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ از ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ ﭘ ﺎﺋﻴﻨﯽ‬
‫ﺑﺮﺥ ﻮردار ﺑ ﻮد‪ .‬ﮐﺸ ﺘﻢ و ﮐﺸ ﺘﻪ ﺵ ﺪم‪ .‬وﺣﺸ ﯽ ﺑ ﻮدم و ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺑ ﻪ ﺥ ﻮدم‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬هﺴﺘﯽ هﺎی ﻣﺘﻌﺪدی داﺵﺘﻪ ام‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﮐ ﻪ ﺁهﺴ ﺘﻪ ﺁهﺴ ﺘﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎد ﮔ ﺮﻓﺘﻢ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑ ﺎ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ ﺗ ﺮی‬
‫داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘ ﺮی دارم‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻢ ﺑ ﺮ ﺥ ﻼف ﻧﻈ ﺎم‬
‫رﺵﺪی ﮐﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ ﺥﻠ ﻖ ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺁن زوج وﻗﺘ ﯽ ﻣ ﺎ را در ﻣﻘ ﺎم‬
‫واﻻ و ﺵﺎﻣﺦ ﺥﺪاوﻧﺪی ﻗﺮار ﻣﯽ دهﻨ ﺪ‪ ،‬در واﻗ ﻊ ﻗ ﺎﻧﻮن ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ را ﺵﮑﺴ ﺘﻪ‬
‫اﻧﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺳﺘﺎﻳﺶ و ﻋﺸﻘﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ را‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﻣﻌﻄﻮف ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐ ﻪ دﻳ ﺪﻳﻢ ه ﻢ ﻗ ﺎﻧﻮن ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ را‬
‫ﺵﮑﺴﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﺁن ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫' ﻗﺘﻞ ﻣﮑﻦ'‪ .‬اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎز هﻢ ﺣ ﻖ ﻣﺪاﺥﻠ ﻪ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺥﻴﺎل ﻧﮑﻦ ﮐﻪ رﻓﺘ ﺎر ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﻪ دﻟﻴ ﻞ 'ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺥﺪاوﻧ ﺪ' اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر‬
‫ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ه ﻮش ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ ﮐﻤ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺗ ﺎ درﻳ ﺎﺑﻴﻢ ﮐ ﻪ ﮐﺎﺵ ﺘﻪ ﺥ ﻮد را درو‬
‫ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺵ ﺎﻳﺪﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻣ ﺮوز ﺗﻮﺳ ﻂ ﺑﻤﺒ ﺎران ﮐﺸ ﺘﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ‪ ،‬هﻤ ﺎن‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ هﺎی ﭘﻴﺸ ﻴﻦ ﻳ ﺎ هﻤ ﻴﻦ زﻧ ﺪﮔﯽ‪ ،‬دد ﻣﻨﺸ ﺎﻧﻪ ﻋﻤ ﻞ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁن ﺳﺮﺑﺎزان‪.‬‬
‫ﺁﻧﺎن هﻢ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺎن رﻧﺠﯽ را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺵﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﺗ ﺎ ﺑﻔﻬﻤﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﻃﻌ ﻢ ﺁن ﭼﮕﻮﻧ ﻪ اﺳ ﺖ و ﺑﻔﻬﻤﻨﺪﮐ ﻪ ﺗﺤﻤﻴ ﻞ ﭼﻨ ﻴﻦ رﻧﺠ ﯽ ﺑ ﺮ‬
‫دﻳﮕﺮان ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬اﻧﺪک اﻧﺪک ﻳﺎد ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﮐ ﻪ ﻃﺒ ﻖ ﻗ ﺎﻧﻮن‬
‫ﻋﺸﻖ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺁن ﺻﻮرت ﺵﺎدی ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدد‪ ،‬ﻧﻪ رﻧﺞ‪" .‬‬
‫ﺁن زوج ﺑ ﻪ زﻳ ﺮ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻴﻢ از ﻃﺮﻳ ﻖ دﺳ ﺘﮕﺎﻩ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﺁن دو را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ .‬دﺳﺘﻬﺎی ﺥﻮد را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ و از ﻣﺎ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻧﺎن را ﻧﻴﺰ ﺳﻮار ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫" ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺗﻮﺿﻴﺢ دهﯽ و از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻴﮑﺮوﻓﻮن ﺑﺎ ﺁﻧﺎن‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫‪٥٩‬‬
‫" ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﯽ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﻳﺎ دﻧﻴﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮔ ﺮﻓﺘﻦ ﮐﻤ ﮏ ﻣﺎﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ‬
‫ﻣﺸﺨﺼﯽ از رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از ﺁن ﭼﻨ ﻴﻦ ﮐ ﺎری ﺗﺨﻄ ﯽ‬
‫از ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻠﯽ رﺵ ﺪ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ زوج هﻨ ﻮز ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﻣﻄﻠ ﻮب ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺸﺮﻳﺖ هﻨﻮز ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪" ...‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺁن ﭼﻪ اﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺮاﻳﻢ ﭼﻨﺪان ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬ ﻢ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪهﺎ ﮐ ﻪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاﻳﻢ ﺵﻔﺎف ﺵﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻌﺪ از ﺁن ﮐﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬
‫ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻋﻤ ﻮﻳﻢ ﺣ ﺮف ﺑ ﺰﻧﻢ و از او ﺑﺨ ﻮاهﻢ ﺗ ﺎ ﺁن‬
‫ﭼﻪ ﺵﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم را ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪.‬‬
‫ﺁن زوج هﻤﭽﻨ ﺎن ﻣﺸ ﻐﻮل ﺳ ﺘﺎﻳﺶ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬از دﻳﺪﻧﺸ ﺎن دﻳﮕ ﺮ ﺥﺴ ﺘﻪ ﺵ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬هﻮش ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ در ﺣ ﺎل ﻧﺸ ﺎن دادن ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﮐﺸ ﺪاری ﺑ ﻪ ﺁﻧ ﺎن‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫" ﻓﻘﻂ هﻮش ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ ﭘﺎﺳ ﺦ دادن ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺳ ﻮال اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﮕ ﺬار ﭼﻴ ﺰ‬
‫ﺥﻨﺪﻩ دارﺗﺮی ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪"...‬‬
‫هﻤﭽﻨ ﺎن ﮐ ﻪ ﺗﻮﻗ ﻒ داﺵ ﺘﻴﻢ و ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻓﺮﻣ ﺎن ﺥﺎﺗﻤ ﻪ ﻣٲﻣﻮرﻳ ﺖ از ﻃ ﺮف‬
‫'ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻﻠﯽ' ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣﯽ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺑﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ اﺥﺒ ﺎر ﺗﻨﻈ ﻴﻢ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﮔﺰارﺵﮕﺮی ﻣﻴﮑﺮوﻓﻮن در دﺳﺖ داﺵﺖ و ﺑ ﺎ ﻣ ﺮدم ﮐﻮﭼ ﻪ و ﺥﻴﺎﺑ ﺎن‬
‫ﻣﺼ ﺎﺣﺒﻪ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬زﻧ ﯽ ﻣﺸ ﻐﻮل ﺣ ﺮف زدن ﺑ ﻮد وﺑ ﻪ ﺁﺳ ﻤﺎن اﺵ ﺎرﻩ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﮐﻠﻤﻪ از ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪم ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﻨﻈﻮرش ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎرﻩ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﺎ ﺑﻮد‪.‬دﻳﮕ ﺮان ه ﻢ در هﻤ ﻴﻦ ﺑ ﺎرﻩ‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻦ؟"‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ دﻳﺪﻩ اﻧﺪ‪" ...‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﺮدی ﮐﻪ ﻋﻴﻨﮏ داﺵﺖ و ﮐﺮاوات زدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻇ ﺎهﺮ ﺵ ﺪ‪ .‬در‬
‫ﻋ ﻴﻦ ﺗﺮﺳ ﻴﻢ دﻳ ﺎﮔﺮاﻣﯽ ﺑ ﺮ ﺗﺨﺘ ﻪ ﺳ ﻴﺎﻩ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ ﻣ ﯽ داد‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم داﻧﺸ ﻤﻨﺪ‬
‫ژاﭘﻨﯽ ﺳﺘﺎرﻩ ﺵﻨﺎس ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ اﻣﯽ اﻳﻦ زﺑﺎن را ﻣﯽ ﻓﻬﻤ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮش ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪ‬
‫ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻨﺪﻩ داری ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ هﻢ ﭼﻮن 'دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﺘﺮﺟﻢ' داﺵﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎز هﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻪ؟ "‬
‫" ﮐ ﻪ ﻋﻠ ﯽ رﻏ ﻢ هﻤ ﻪ ﺵ ﻮاهﺪ‪' ،‬ﻋﻠ ﻢ ﺙﺎﺑ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ' ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫هﻮﺵﻤﻨﺪاﻧﻪ ای ﻏﻴﺮ از ﮐﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬در ﮐﻬﮑﺸ ﺎن وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪ ...‬در ﺿ ﻤﻦ‬
‫‪٦٠‬‬
‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺁن ﭼﻪ را ﮐﻪ دﻳﺪﻩ اﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺵﺎن ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ﺁﻣ ﺪﻩ‪،‬‬
‫هﻤﮕ ﯽ از ﺗ ﻮهﻤﯽ ﺟﻤﻌ ﯽ رﻧ ﺞ ﻣ ﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ و ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮد را ﺑ ﻪ‬
‫رواﻧﭙﺰﺵﮏ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﺟﺪًا ؟ "‬
‫ﺥﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﭘﺎﺳﺦ داد‪ " ،‬ﺟﺪًا "‬
‫داﻧﺸﻤﻨﺪ هﻤﭽﻨﺎن داﺵﺖ ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫" ﺣﺎﻻ ﭼﯽ ﻣﻴﮕﻪ؟ "‬
‫" اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت او ﺵﺎﻳﺪ ﺗﻤﺪﻧﯽ ﺑﻪ 'ﭘﻴﺶ رﻓﺘﮕﯽ' ﻣﺎ وﺟﻮد داﺵ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻳﮏ در هﺮ دو هﺰار ﮐﻬﮑﺸﺎن‪" .‬‬
‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ "‬
‫" اﻳﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در هﻤﻴﻦ ﮐﻬﮑﺸﺎن ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ ﺗﻤ ﺪن هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن اﻳﻦ دﻧﻴﺎ واﻗﻌًﺎ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺗ ﺎرﻳﺦ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ دﻳﻮاﻧ ﻪ ﺥﻮاه ﺪ‬
‫ﺵﺪ‪ .‬دﻳﻮاﻧﻪ ﺗﺮ از اﻳﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ هﺴﺖ‪" ...‬‬
‫ه ﺮ دو ﺗ ﺎ ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪﻳﻢ‪ .‬از ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻦ ﮐ ﻪ ﺣ ﺮف ه ﺎی داﻧﺸ ﻤﻨﺪ‬
‫درﺑ ﺎرﻩ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ای در ﮐ ﺎر ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ ﺥﻨ ﺪﻩ دار‬
‫ﺑﻮد‪ ...‬ﺵﻨﻴﺪن ﺣﺮف هﺎﻳﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ ای ﮐﻪ ﻣ ﻦ در ﺁن ﺑ ﻮدم‪،‬‬
‫و اواﻧﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﻮد!‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ دﻳﮕ ﺮ هﻤﺎﻧﺠ ﺎ اﻳﺴ ﺘﺎدﻳﻢ ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﭼ ﺮاغ ﺥ ﺎﻣﻮش ﺵ ﺪ‪،‬‬
‫ﻳﻌﻨﯽ اﻳﻨﮑﻪ دﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫" ﺣﺎﻻ ﺁزادﻳﻢ‪".‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻣﻮن اداﻣﻪ ﺑﺪﻳﻢ ؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ داری ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﺑﺮی؟ "‬
‫" اووم‪ ...‬ﺑﺮﻳﻢ هﺎواﻳﯽ! "‬
‫" ﺑﺒﻴﻦ‪ ...‬ﺵﺒﻪ‪ ".‬ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ در هﺎواﻳﯽ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﭼﺮاغ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑﺮ درﺥﺘﺎن ﻧﺨﻞ روﺋﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﻩ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﺎﺑﻴﺪ‪.‬‬
‫" هﺎواﺋﻴﻪ ؟ "‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪".‬‬
‫" ﭼﻘﺪر زود رﺳﻴﺪﻳﻢ! "‬
‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮت زود ﺁﻣﺪ؟ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ ...‬ﺣﺎﻻ از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‪" .‬‬
‫ﻼ ﺗﺎرﻳ ﮏ‬ ‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮﻳﺮی ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺵﺐ ﺑﻮدﻩ ﺁﺳﻤﺎن ﺗﺎرﻳﮏ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻧﻮر ﺁﺑﯽ ﻣﺎﻩ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‪".‬‬
‫" ﮐﺠﺎﺋﻴﻢ؟ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺁرﻳﺰوﻧﺎ؟ ﺻﺤﺮای ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ؟ "‬
‫‪٦١‬‬
 ‫" اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺮﻩ ﻣﺎﻩ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﻣﺎﻩ؟ "‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﺎﻩ‪".‬‬
‫ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮد‪ ،‬ﭘﺲ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻩ ﺑﻮد‪ " .‬ﭘﺲ اون ﺑﺎﻳﺪ‪" ...‬‬
‫" ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" زﻣﻴﻦ!؟ "‬
‫" زﻣﻴﻦ‪ .‬هﻤﻮن ﺟﺎﺋﻴﻪ ﮐﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ در ﺁن ﺥﻮاﺑﻴﺪﻩ‪"...‬‬
‫ﻣﻴﺨﮑﻮب ﺵﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬واﻗﻌًﺎ زﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬رﻧﮕﺶ ﺁﺑﯽ روﺵﻦ ﺑﻮد‪.‬ﺑﺎورم‬
‫ﻧﻤﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ داﻳﺮﻩ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺁن هﻤﻪ ﭼﻴﺰه ﺎی ﺑ ﺰرگ ﭼ ﻮن ﮐﻮهﻬ ﺎ‪،‬‬
‫اﻗﻴﺎﻧﻮﺳﻬﺎ‪ ،‬و از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ را در ﺥﻮد داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺪون اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑ ﺪاﻧﻢ ﭼ ﺮا؟‬
‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ ذهﻨﯽ درون ﺣﺎﻓﻈﻪ ام زﻧﺪﻩ ﺵﺪ‪ .‬ﻳﺎد ﺟﻮی ﺁﺑﯽ اﻓﺘﺎدم‪ ،‬ﺣﻮﻣ ﻪ ﺵ ﻬﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻞ و ﮔﻴﺎﻩ و زﻧﺒﻮرهﺎ‪ ،‬و اﺳ ﺐ ه ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﻣﺸ ﻐﻮل ﭼ ﺮا ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻋﺼ ﺮ‬
‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮد‪ ...‬هﻤ ﻪ اﻳ ﻦ ﭼﻴﺰه ﺎ در ﺁن داﻳ ﺮﻩ ﮔ ﺮد ﺁﺑ ﯽ ﮐﻮﭼ ﮏ ﻏﻮﻃ ﻪ ور‬
‫در ﻣﻴﺎن ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻗﺮار داﺵﺖ‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ را دﻳ ﺪم‪ ،‬ﺳ ﺘﺎرﻩ ای دور ﮐ ﻪ از ﺁن ﭼ ﻪ ﺑ ﺮ روی زﻣ ﻴﻦ‬
‫ﻣﯽ دﻳﺪم‪ ،‬درﺥﺸﺎن ﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ؟ "‬
‫" ﭼﻮن ﻣ ﺎﻩ ﻓﺎﻗ ﺪ ﺟ ﻮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺟ ﻮ ﺗ ﺎﺙﻴﺮی ﭼ ﻮن ﺵﻴﺸ ﻪ درﺵ ﺖ ﻧﻤ ﺎ دارد‪ .‬ﺑ ﻪ‬
‫هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ روی ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ هﺴﺘﯽ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ اﻳﻨﺠ ﺎ هﻤ ﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ درﺵﺖ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺵﻴﺸﻪ هﺎی ﻣﺨﺼ ﻮص‬
‫اﻳﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺁن ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺎن دﻟﻴ ﻞ ﻗﺒﻠ ﯽ ﻳﻌﻨ ﯽ ﻧﺒ ﻮد ﺟ ﻮ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻋ ﺚ ﺁﺳ ﻴﺐ ﺗ ﻮ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪ .‬ﭼ ﻮن ﺟ ﻮ هﻤﭽ ﻮن ' ﻓﻴﻠﺘ ﺮ'ی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﻧﻊ از‬
‫ﺁﺳﻴﺐ رﺳﺎﻧﺪن اﺵ ﻌﻪ ه ﺎی ﺁﺳ ﻴﺐ زﻧﻨ ﺪﻩ ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ ﮐ ﻪ ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ ﻧ ﺎﺑﻮد ﮐ ﺮدن‬
‫زﻧﺪﮔﯽ در ﺳﻴﺎرﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﺵﻮد‪".‬‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت از 'ﻓﻴﻠﺘﺮ' ﻻﻳﻪ ازون اﺳﺖ؟ هﻤﺎن ﻻﻳﻪ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﺁﻟﻮدﮔﯽ‬
‫هﻮا‪ ،‬ﮐﻢ ﮐﻢ دارد از ﺑﻴﻦ ﻣﯽ رود؟ "‬
‫ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺟﻴﻢ درﺳﺘﻪ‪ .‬از ﻋﻮارض ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻮدن‬
‫ﺳ ﻄﺢ ﺥ ﺮد و ﻣﻬ ﺮ اﺳ ﺖ‪ :‬وﻗﺘ ﯽ ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ ﺣﻴ ﺎت ﺟﻤﻌ ﯽ زﻳ ﺮ ﭘ ﺎ ﮔﺬاﺵ ﺘﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺮگ اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﺴﺐ در ﺁﻣﺪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ دﻏﺪﻏﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎ ه ﻮش ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬و ﺑ ﻪ‬
‫ﺥﻮد ﺣﺘﯽ زﺣﻤﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن درﺑﺎرﻩ ﻋﻮاﻗﺐ ﺁن در زﻧ ﺪﮔﯽ ﻓﺮزﻧ ﺪان ﺥ ﻮد‬
‫را ﻧﻤﯽ دهﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺟﻴﻢ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﺎن ﺑﺎ هﻮش اﻧﺪ؟ "‬
‫‪٦٢‬‬
 ‫ﺗﺎ ﭘﻴﺶ از ﺁن ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﭼﻨﻴﻦ ﺵﻴﻮﻩ ﺗﻔﮑﺮی هﻤﻴﺸﻪ ﻃﺒﻴﻌﯽ و ﺥﻮب ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﻣﯽ داﺵﺖ ﺟﻨﺒﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﻮﺿﻮع را ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﯽ داد‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪان‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﻪ! اﺣﻤﻖ اﻧﺪ! "‬
‫اﻣﯽ ﺵﺮوع ﺑﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪن ﮐﺮد‪.‬‬
‫از ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺳﻄﺢ ﻣﺎﻩ ﺥﻮﺵ ﻢ ﻧﻴﺎﻣ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ از روی زﻣ ﻴﻦ ﻧﮕ ﺎهﺶ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪،‬‬
‫زﻳﺒﺎﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻳﯽ ﺥﺎﻟﯽ از هﺮ ﮔﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺤﺰون ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﻣﻴﺸﻪ ﺟﺎی ﻗﺸﻨﮕﺘﺮی ﺑﺮﻳﻢ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ! وﻟﯽ ﺑﺪون هﻴﻮﻻ! "‬
‫" ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎی ﺥﻴﻠﯽ دوری ﺑﺮﻳﻢ‪".‬‬
‫ﮐﻠﻴﺪهﺎی دﺳﺘﮕﺎهﻬﺎی ﮐﻨﺘﺮل را ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎ دﭼ ﺎرﻟﺮزش ﺵ ﺪﻳﺪی‬
‫ﺵﺪ‪ ،‬ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺥﻄ ﻮط درﺥﺸ ﺎﻧﯽ ﺵ ﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ﻧ ﻮر‬
‫ﺳﻔﻴﺪ درﺥﺸﺎﻧﯽ دﻳﺪﻩ ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻤﯽ ﺗﺮﺳﻴﺪم و ﭘﺮﺳﻴﺪم " ﭼﯽ ﺵﺪﻩ؟ "‬
‫" دارﻳﻢ ﻓﺮود ﻣﯽ ﺁﺋﻴﻢ‪"...‬‬
‫" ﮐﺠﺎ؟ "‬
‫" ﺑ ﺮ روی ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﺑﺴ ﻴﺎر دور‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺻ ﺒﺮ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﮔﻮش ﮐﻨﻴﻢ ‪".‬‬
‫دﮐﻤﻪ ای ﺑﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل را ﻓﺸ ﺎر داد‪ .‬ﺁواﻳ ﯽ ﻋﺠﻴ ﺐ ﭘﺨ ﺶ ﺵ ﺪ‪ .‬دوﺳ ﺘﻢ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺥﻮد را ﺑﺴﺖ و ﺁﻣﺎدﻩ ﺵﻨﻴﺪن و ﻟﺬت ﺑﺮدن ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻋﺠﻴﺒﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ زودی ﻟﺮزﺵﯽ ﺥﻔﻴﻒ اﺗ ﺎق ﮐﻨﺘ ﺮل را ﻓ ﺮا ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬‬
‫و ﺑﻌﺪ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺁن ﻧﺖ ه ﺎی ﺑ ﺎﻻ و ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﺑ ﻪ ﺗﻨ ﺎوب ﺵ ﻨﻴﺪﻩ ﺵ ﺪ‪ .‬ﻣﺠ ﺪدًا ﻧ ﺖ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ ﻗ ﻮی ﺗ ﺮ ﺵ ﺪ‪ ،‬در ﺣ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﻧﻮﻋﯽ ﻏﺮش و زﻧﮕﻮﻟﻪ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ در رﻳﺘﻢ ﺵﻨﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬اﻣﯽ ﻣﺠﺬوب‬
‫ﺵﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺁن ' ﻣﻠﻮدی' را ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺥﺖ‪،‬ﭼﻮن ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﻟﺐ هﺎ و دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺁن را هﻤﺮاهﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫دﻟ ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ ﺣﻮاﺳ ﺶ را ﭘ ﺮت ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ از ﺁن " ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ" ﺥﻮﺵ ﻢ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﺶ ﮐﺮدم‪"،‬اﻣﯽ" ﻧﺸﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺵﺪت روی ﺁن ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻧﺎﭘﻮﻳ ﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﻣﯽ‪".‬‬
‫‪٦٣‬‬
 ‫" ﺁﻩ! ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ! ‪ ...‬ﭼﯽ ﺵﺪﻩ؟"‬
‫" ﻣﻌﺬرت ﻣﻴﺨﻮام‪ ،‬اﻣﺎ ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻤﯽ ﺁد از اﻳﻦ‪".‬‬
‫" ﺁﻩ‪ ،‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﻴ ﻪ ﮐ ﻪ ﺥﻮﺵ ﺖ ﻧﻴ ﺎد‪ .‬ﺑ ﺮای ﺁن ﮐ ﻪ ازش ﺥﻮﺵ ﺖ ﺑﻴ ﺎد ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺁن را ﺑﺪاﻧﯽ‪ ...‬ﺑﮕﺮدم ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻴﺰ ﺁﺵﻨﺎﺗﺮی ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟ "‬
‫دﮐﻤ ﻪ دﻳﮕ ﺮی را ﻓﺸ ﺎر داد‪ .‬ﻣﻠ ﻮدی ﺵ ﺎدی داﺵ ﺖ‪ .‬ﻓ ﻮرًا ﺥﻮﺵ ﻢ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺁوای‬
‫اﺑﺰاری ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻ ﺪای ﻟﮑﻮﻣﻮﺗﻴ ﻮ ﻗﻄﺎره ﺎی ﻗ ﺪﻳﻤﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺳ ﺮﻋﺘﯽ‬
‫ﺑﺎﻻ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫" ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ!‪ ...‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ اﺳﺖ؟ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺻﺪای ﻗﻄﺎر اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺥﺪای ﻣﻦ!" اﻣﯽ ﺑﺎ واﻧﻤﻮد ﮐﺮدن ﺑﻪ اﻳﻨﮑ ﻪ ﻋﺼ ﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪،‬ﭘﺮﺥﺎﺵ ﮕﺮاﻧﻪ‬
‫ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺗ ﻮ هﻤ ﻴﻦ اﻻن ﺑ ﻪ ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮﻳﻦ اﻓﺘﺨ ﺎر ﺁواﻳ ﯽ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﻣ ﻦ ﺗ ﻮهﻴﻦ‬
‫ﮐﺮدی‪ ...‬ﮔﻔﺘﯽ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪای ﻗﻄﺎرﻩ! "‬
‫" ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺥﻮام‪ .‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ واﻗﻌًﺎ ﭘ ﻮف ه ﺎی ﺥ ﻮﺑﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ".‬اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺥﺮاﺑﮑﺎری ﺥﻮد را درﺳﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪.‬‬
‫واﻧﻤﻮد ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﺪ ﻣﻮهﺎﻳﻢ را ﺑﮑﺸ ﺪ‪ " ،‬ﮐ ﺎﻓﺮ! ﻣﺮﺗ ﺪ! ﭼﻄ ﻮر ﺟ ﺮٲت‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﺟﻬﺎن ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﭘﻮف ﻣﯽ ﮐﻨﺪ! "‬
‫ﻏﺶ ﮐﺮدﻳﻢ از ﺥﻨﺪﻩ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ اش ﻃﻮری ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁدم دﻟﺶ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺑﺮﻗﺼﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻗﺼﻴﻢ! "‬
‫از ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﭘﺮﻳ ﺪ و ﺵ ﺎد و دﺳ ﺖ زﻧ ﺎن و ﺥﻮﺵ ﺤﺎل ﺵ ﺮوع ﮐ ﺮد ﺑ ﻪ‬
‫رﻗﺼﻴﺪن‪.‬‬
‫" رﻗ ﺺ! رﻗ ﺺ! " ﺗﺸ ﻮﻳﻘﻢ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد ﮐ ﻪ ﺑﺮﻗﺼ ﻢ‪ ".‬ﺥ ﻮدت را ره ﺎ ﮐ ﻦ‪،‬‬
‫دﻟ ﺖ ﻣ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ ﺑﺮﻗﺼ ﯽ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺁن ﻗﺴ ﻤﺖ از ﺗ ﻮ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎل ﺥ ﻮدت ﻧﻴﺴ ﺖ‬
‫ﻧﻤﯽ ﮔﺬارد!‪ ...‬ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮ ﺥﻮدت را رهﺎ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺥﻮدت را رهﺎ ﮐﻦ‪"...‬‬
‫ﺗﺮﺳﻢ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺵﺘﻪ و ﺵﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ رﻗﺼﻴﺪن‪.‬‬
‫" هﻮرا! " ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ رﻗﺼﻴﺪﻳﻢ‪ .‬واﻗﻌًﺎ اﺣﺴﺎس ﺵﺎدی ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ هﻤﺎن‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ در ﺳﺎﺣﻞ ﻣﯽ دوﻳﺪﻳﻢ و ﻣﯽ ﭘﺮﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫اﻣ ﯽ اﺟ ﺎزﻩ ﻣ ﯽ داد ﺗ ﺎ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ را اﺑ ﺮاز ﮐ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺗﺮﺳ ﻢ ﻣ ﺎﻧﻊ از ﺁن ه ﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﺁهﻨﮓ ﺗﻤﺎم ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﺥ ﻮب ﺣ ﺎﻻ ﮐﻤ ﯽ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ".‬رﻓ ﺖ و ﺗﮑﻤ ﻪ ای ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ‬
‫ﮐﻨﺘﺮل را ﻓﺸﺎر داد‪ .‬ﺑﺮاﻳﻢ ﺁﺵﻨﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٦٤‬‬
 ‫" ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬اﻳﻨﻬﻢ از ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ زﻣﻴﻨﯽ‪".‬‬
‫" ﺁرﻩ‪ .‬ﺑﺎخ‪ .‬ﺵﺎهﮑﺎرﻩ‪ .‬دوﺳﺖ داری؟ "‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﺥﻮﺵﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ در ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺪاﺵﺘﻤﺶ‪".‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺵﻤﺎ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺎ 'رﺵﺪ‪-‬ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ' ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪"...‬‬
‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ".‬و دﮐﻤﻪ دﻳﮕﺮی را ﻓﺸﺎر داد‪.‬‬
‫" ‪ ...‬دﻧﻴﺎﻳﯽ را ﺗﺼﻮر ﮐﻦ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ در ﺁن ﮐﺸﻮری وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪".....‬‬
‫" اﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻟﻨﻮن اﺳﺖ‪ ...‬ﮔﺮوﻩ ﺑﻴﺘﻞ هﺎ! "‬
‫واﻗﻌًﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم از ﻧﻈ ﺮ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ ه ﺎ‪ ،‬ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ‬
‫زﻣﻴﻨﯽ ﺥﻮﺑﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫" ﺟﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺥﻮب ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺥﻮب اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻠﮑﺴﻴﻮﻧﯽ‬
‫از ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ ه ﺎی ﺥ ﻮب زﻣﻴﻨ ﯽ در ﮐﻬﮑﺸ ﺎن ه ﺎی دﻳﮕ ﺮ وﺟ ﻮد دارد‪ .‬اﻳ ﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع درﺑﺎرﻩ ﺗﻤﺎﻣﯽ هﻨﺮهﺎ ﻣﺼﺪاق دارد‪ .‬ﻣﺎ از ﻓﻴﻠﻢ هﺎی ﺥ ﻮب و ﺁﺙ ﺎر‬
‫ﺥﻠﻖ ﺵﺪﻩ ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ دارﻳﻢ ‪ ...‬هﻨ ﺮ ﺥ ﻮب ﻳﻌﻨ ﯽ زﺑ ﺎن ﻋﺸ ﻖ‪ ،‬و ﻋﺸ ﻖ هﺪﻳ ﻪ‬
‫ای ﺟﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪".‬‬
‫"‪ ...‬ﺗﺼﻮر ﮐﻦ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺮدم‬
‫در ﺻﻠﺢ و ﺁراﻣﺶ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫اﻣﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ از هﺮﻧﺖ اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﻟ ﺬت‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫وﻗﺘ ﯽ ﺁواز ﺟ ﺎن ﻟﻨ ﻮن ﺗﻤ ﺎم ﺵ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎی ﻣﺴ ﮑﻮﻧﯽ دﻳﮕ ﺮی‬
‫رﺳﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫‪٦٥‬‬
 ‫ﺑﺨﺶ دوم‬

‫ﻓﺼﻞ هﺸﺘﻢ‬
‫اوﻓﻴﺮ‬

‫ﻣﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺵﺪ‪.‬‬

‫ﺑ ﺮﺥﻼف ﺁﺳ ﻤﺎن ﺳ ﻴﺎرﻩ ام‪ ،‬ﺁﺳ ﻤﺎن اﻳ ﻦ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺟ ﻮی درﺥﺸ ﺎن داﺵ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫ﻼ ﻣﺎ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐ ﺮدم در ه ﻮای درﺥﺸ ﺎن‪ ،‬ﺁﺑ ﯽ‬ ‫ﮐﺎﻣ ً‬
‫و ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻓﺴﻔﺮی رﻧﮓ ﺁن ﮐﻪ ﭼﺸﻢ را ﻧﻤﯽ زد‪ ،‬ﻏﻮﻃﻪ ورم‪.‬از ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ه ﺎی‬
‫ﺳﻔﻴﻨﻪ‪،‬ﻋﻠﻔﺰار ﺥﻴﺲ ﺁن ﻧﺎرﻧﺠﯽ رﻧﮓ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺁرام‪ ،‬ﺁرام در ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ﭘﺎﺋﻴﺰی ﺑﯽ ﻧﻈﻴﺮ ﺁن ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺥﻮرﺵﻴﺪ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬
‫ﮔﺮدی ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺑﺰرﮔﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎن ﻗﺮار داﺵﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺵﺪ ﺟﻮ ﻇﺮﻳﻒ‬
‫ﺁن را دﻳﺪ‪ .‬ﺟﻮ ﺁن ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﭼﻨﺪﻳﻦ داﻳ ﺮﻩ ﮐﻨﮕ ﺮﻩ دار ﺑ ﻪ دور ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ‬
‫ﺑﺰرگ ﺁن ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺑﺮاﺑﺮ ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﻣﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﭼﻬﺎرﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻈﻤﺘﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪"...‬‬
‫" ﭼﻮن ﺥﻴﻠﯽ دور اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ "‬
‫" ﺳﻴﺎرﻩ اوﻓﻴﺮ اﺳﺖ‪ ...‬ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺁن رﻳﺸﻪ زﻣﻴﻨﯽ دارﻧﺪ‪"...‬‬
‫" ﭼﯽ؟! " ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ زد واﻗﻌًﺎ ﻣﺮا ﺵﻮﮐﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻴﺰهﺎی زﻳﺎدی در دﻧﻴ ﺎی ﺗ ﻮ ﻧﺎﺵ ﻨﺎﺥﺘﻪ اﻧ ﺪ‪ .‬روزی روزﮔ ﺎری در‬
‫ﺣﺪود هﺰاران ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬در اﻗﻠﻴﻤﯽ از ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻤ ﺪﻧﯽ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﺁن ﭼ ﻪ‬
‫اﮐﻨﻮن داری‪ ،‬وﺟﻮد داﺵﺖ‪ .‬ﺳﻄﺢ ﻋﻠﻤ ﯽ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺁن ﺗﻤ ﺪن ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓﺮاﺗ ﺮ از‬
‫ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ ﺁن رﻓ ﺖ‪،‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی ﺥﺮدﻣﻨ ﺪﺑﻮدن‪' ،‬هﻮﺵ ﻤﻨﺪ' ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻋﻼﻗﻪ ای ﺑﻪ ﺥﺮد ﻗﻠﺒﯽ ﻧﺪاﺵ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﭼﻴ ﺰی رخ داد‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﻤﻠﯽ رﻓﺘﺎرﺵﺎن‪"...‬‬
‫" ﺁﻳﺎ ﺥﻮد‪ -‬وﻳﺮاﻧﮕﺮ ﺵﺪﻧﺪ؟ "‬

‫‪٦٦‬‬
‫" ﺑﻠ ﻪ‪ .‬ﺗﻨﻬ ﺎ ﻣﻌ ﺪود ﮐﺴ ﺎﻧﯽ زﻧ ﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧ ﺪ ﮐ ﻪ از ﺁن ﭼ ﻪ داﺵ ﺖ رخ ﻣ ﯽ داد‪،‬‬
‫ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻗﺎرﻩ ای دﻳﮕﺮ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ از ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁن ﺟﻨﮓ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺎﺙﻴﺮ‬
‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ از ﻧﻮ ﺵﺮوع ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮ هﻢ از ﻧﺴﻞ ﺁﻧﺎﻧﯽ‪.‬ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺁن ﮔﻮﻧﻪ ﺵﺮوع ﺵﺪﻩ ﮐﻪ در‬
‫ﮐﺘﺎب هﺎی ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ‪ ،‬از ﻧﻘﻄﻪ ﺻ ﻔﺮ‪ ،‬از ﻏﺎره ﺎ‪ ،‬ﻣﻴﻤ ﻮن ه ﺎی ﺁدم‬
‫ﻧﻤﺎ‪ ...‬ﻣﺮدم اوﻓﻴﺮ ﭼﻪ‪ .‬ﭼﺠﻮری ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻴﺎرﻩ ﺁﻣﺪﻧﺪ؟ "‬
‫" ﻣﺎ ﺁوردﻳﻤﺸﺎن‪ .‬اﻧﺪﮐﯽ ﻗﺒﻞ از ﻓﺎﺟﻌﻪ‪ ،‬هﻤﻪ ﺁﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ اﻣﺘﻴ ﺎز هﻔﺘﺼ ﺪ ﺑ ﻪ‬
‫ﺑﺎﻻ داﺵﺘﻨﺪ را ﻧﺠﺎت دادﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺪاد اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻮدﻧ ﺪ ﭼ ﻮن ﻣﻴ ﺎﻧﮕﻴﻦ رﺵ ﺪ‬
‫اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ در ﺁن زﻣﺎن ﺻ ﺪ ﺗ ﺎ از ﺣ ﺎﻻ ﮐﻤﺘ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬زﻣ ﻴﻦ رﺵ ﺪ ﮐ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﺗﻌﺪاد ﺁدﻣﻴﺎن در اﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" و اﮔﺮ ﺑﺎز هﻢ ﻓﺎﺟﻌﻪ ای ﺑﺮای زﻣ ﻴﻦ رخ ده ﺪ‪ ،‬ﺁﻳ ﺎ ﺑ ﺎز ه ﻢ ﺑﺮﺥ ﯽ از ﺁدم‬
‫هﺎ را ﻧﺠﺎت ﺥﻮاهﻴﺪ داد؟ "‬
‫" هﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎﻻی هﻔﺘﺼﺪ اﻣﺘﻴﺎز داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ را‪".‬‬
‫" اﻳ ﻦ ﻣﻮﺿ ﻮع ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻮﺵ ﺤﺎﻟﻢ ﮐ ﺮد‪ ،‬ﮔﻤ ﺎن ﮐ ﺮدم ﻣﻌﻨ ﺎی ﺣ ﺮف او اﻳ ﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ ﺣﺘﻤًﺎ ﺟﺰو ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﮕﺎن ﺥﻮاهﻢ ﺑﻮد‪ " .‬واﻗﻌًﺎ ‪ ...‬ﭼﻪ ﺥ ﻮب!‬
‫ﻣﺎ را ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺑﺮﻳﺪ؟ "‬
‫" ﮔﻔﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻣﺘﻴﺎز ﺑﺎﻻی هﻔﺘﺼﺪ دارﻧﺪ را ﻣﯽ ﺑﺮﻳﻢ‪"...‬‬
‫" اوﻩ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ...‬ﻣﻦ ﭼﯽ‪ ،‬اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻬﻢ هﻔﺘﺼﺪ اﻣﺘﻴﺎز دارم؟ "‬
‫" ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺟﻮاﺑﺖ را ﺑﺪهﻢ‪".‬‬
‫" از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﻣﺘﻴﺎز هﻔﺘﺼﺪ ﻳﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ دارد؟ "‬
‫" هﻤ ﻪ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺪون ﺗﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﺥ ﻮﺑﯽ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ از ﺳ ﺮ ﻋﺸ ﻖ ﮐ ﺎر‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﻣﺘﻴﺎزی ﺑﻴﺶ از هﻔﺘﺼﺪ دارﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻪ ﺥﻮب ﺑﺎﺵﻪ‪" ...‬‬
‫" وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪' ،‬هﻤﻪ' ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺥ ﺎﻧﻮادﻩ ‪ ،‬ه ﻢ دﺳ ﺘﻪ ای ه ﺎ‪،‬‬
‫ه ﻢ ﮔﺮوهﻬ ﺎی ﺳﻴﺎﺳ ﯽ‪ .‬و وﻗﺘ ﯽ ﻣ ﻴﮕﻢ 'ﺥ ﻮب'‪ ،‬ﻣﻨﻈ ﻮرم اﺵ ﺎرﻩ ﺑ ﻪ ﭼﻴ ﺰی‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻐﺎﻳﺮت ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪"...‬‬
‫" ﺑﺎز هﻢ از ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺣﺎﻻ درﺑﺎرﻩ اش ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪهﯽ؟ "‬
‫" ﻧﻪ هﻨﻮز‪ .‬ﺻﺒﻮر ﺑﺎش‪".‬‬
‫" اﻣﺎ ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ؟ "‬

‫‪٦٧‬‬
‫" ﭼ ﻮن اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﻗ ﺎﻧﻮن را ﻧ ﺪاﻧﯽ‪ ،‬ﻓ ﺮق ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺥ ﻮب و ﺑ ﺪ را ﻧﺨ ﻮاهﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎری از ﺁدم هﺎ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ و ﺑﺮ اﻳﻦ ﮔﻤﺎن اﻧﺪ ﮐﻪ ﮐ ﺎر ﺥ ﻮﺑﯽ ﻣ ﯽ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻴﻬﺎﻧﯽ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ هﻢ ﺗﮑﻪ ﭘﺎرﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻤﺐ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ‪،‬ارﺗﺶ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬ﻃﺒﻴﻌﺖ را وﻳﺮان ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬ﺑﺎﻋﺚ‬
‫رﻧﺞ ﺿﻌﻴﻔﺎن ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ هﺎ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دهﻨﺪ و ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮐ ﺎر‬
‫ﺥﻮﺑﯽ دارﻧﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ هﻤﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﺪون ﺁن ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬دارﻧﺪ ﺑ ﺪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی هﺴﺘﯽ را ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﺮ ﺣ ﺎل ﻣﺠﺒﻮرﻧ ﺪ ﺑﻬ ﺎی ﻧﺎدﻳ ﺪﻩ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁن ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ را ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﺁﻳﺎ ﺥﺪا ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺵﺪﻩ و ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺵﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﺵﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺥﻨﺪﻳﺪن‪ " ،‬ﺥ ﺪا ﻧ ﻪ ﺗﺸ ﻮﻳﻖ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﻧ ﻪ ﺗﻨﺒﻴ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﺎ‬
‫هﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﺥﻮدﻣﺎن ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔ ﺮدد‪ .‬اﮔ ﺮ ﺥ ﻮﺑﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬در ﻋ ﻮض‬
‫ﺥﻮﺑﯽ ﺑ ﻪ ﺥﻮدﻣ ﺎن ﺑ ﺎز ﺥﻮاه ﺪ ﮔﺸ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑ ﺪی ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬اﻧﺘﻈ ﺎر ﻧﺒﺎﻳ ﺪ داﺵ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺵﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﻴﺰ ﺥﻮﺑﯽ ﻋﺎﻳﺪﻣﺎن ﺵﻮد‪".‬‬
‫" وهﻴﭻ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ در ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﺟﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ هﺴﺘﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد‪".‬‬
‫" هﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻬﻤﯽ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪"....‬‬
‫" ﺥﻮب‪ .‬وﺟﻮد دارد‪ ،‬و ﻣﻬﻢ ﺗﺮازﺁﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑ ﺮش را ﺑﮑﻨ ﯽ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﻣﺮدم ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ ﺁن را ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ وﺑ ﻪ ﮐ ﺎر ﻣ ﯽ ﺑﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬دﻧﻴﺎﻳﺘ ﺎن ﺑ ﻪ ﺑﻬﺸ ﺘﯽ‬
‫واﻗﻌﯽ ﻣﺒﺪل ﻣﯽ ﺵﺪ‪"...‬‬
‫" ﮐﯽ درﺑﺎرﻩ اش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫ﻼ دﻧﻴﺎی اوﻓﻴﺮ را ﺳﻴﺮ ﮐﻦ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺰهﺎی زﻳﺎدی هﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ‬ ‫" ﻓﻌ ً‬
‫ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮی‪،‬ﭼﻮن ﻣﺮدﻣﺎﻧﺶ ﺑﺮ اﺳﺎس هﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫ﺑﺮ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر وی ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ از روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸ ﮕﺮ ﺳ ﻴﺎرﻩ زﻳﺒ ﺎ‬
‫را ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺮای دﻳﺪن ﻣﻮﺟﻮداﺗﺶ ﺑﯽ ﻗﺮار ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺁراﻣﯽ در ارﺗﻔﺎع ﻧﻬﺼﺪ ﭘﺎﻳﯽ ﮔﺸﺖ ﻣﯽ زدﻳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ‬
‫ای ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺎل ﺥﻮدﻣﺎن را ﺑﺒﻴﻨﻢ؛ وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﺮ ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪم ﮐ ﻪ‬
‫از ﻧﻈ ﺮ ﺵ ﮑﻞ و اﻧ ﺪازﻩ ﻓ ﺮق دارﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﯽ ذه ﻨﻢ را ﺥﻮاﻧ ﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻣﺜ ﻞ‬
‫زﻣ ﻴﻦ ﮐ ﻪ وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ از ﻧﻈ ﺮ ﻇ ﺎهﺮی ﻣﺘﻔﺎوﺗﻨ ﺪ‪ ،‬اﻳﻨﺠ ﺎ ه ﻢ ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎهﺎی‬
‫ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ هﺴﺖ‪.‬‬
‫در ﺳ ﻴﺎرﻩ‪ ،‬ﮐﻮهﻬ ﺎی ﻣﺮﺗﻔ ﻊ و ﻳ ﺎ ﮐ ﻮﻳﺮ ﻧﻤ ﯽ دﻳ ﺪم‪ .‬ﺗﻤ ﺎﻣﯽ ﺳ ﻄﺢ ﺁن ﺑ ﺎ‬
‫ﮔﻴﺎهﺎﻧﯽ در رﻧﮓ هﺎی ﻣﺘﻔﺎوت ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﻗﻬﻮﻩ ای و ﻧﺎرﻧﺠﯽ ﻣﻔﺮوش ﺑﻮد‪ .‬ﺗﭙ ﻪ‬
‫هﺎی ﺑﺴﻴﺎر‪ ،‬درﻳﺎﭼﻪ هﺎ و رود ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎ و ﺑﺮﮐ ﻪ ه ﺎی ﻓ ﺮاوان ﺑ ﺎ ﺁب ه ﺎﻳﯽ‬
‫‪٦٨‬‬
‫ﺑﻪ رﻧﮓ ﺁﺑﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ درﺥﺸ ﺎن دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺑﻬﺸ ﺖ‬
‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ه ﺎﻳﯽ ﺵ ﺪم ﮐ ﻪ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ داﻳ ﺮﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و در ﮔ ﺮد‬
‫ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن اﺻﻠﯽ ﻗﺮار داﺵﺘﻨﺪ‪ .‬اهﺮام ﻓﺮاواﻧﯽ وﺟﻮد داﺵﺘﻨﺪ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ﭘﻠﻪ ﭘﻠﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬و ﺑﺮﺥﯽ ﺻﻴﻘﻠﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻪ ای ﻣﺜﻠﺜﯽ ﻳﺎ داﻳﺮﻩ ای داﺵﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁن ﭼﻪ ﺑﻪ‬
‫وﻓﻮر دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ ،‬ﺥﺎﻧﻪ هﺎی ﻧﻴﻤﻪ ﮐﺮوی ﺑﺎ رﻧ ﮓ ه ﺎی روﺵ ﻦ ﻣﺨﺘﻠ ﻒ و‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد‪.‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺳﻴﺎرﻩ هﻮﻳﺪا ﺵﺪﻧﺪ‪ .‬از ارﺗﻔﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻣ ﺎ‬
‫ﻗﺮار داﺵﺖ‪ ،‬ﻣﯽ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑ ﺮ ﺟ ﺎدﻩ‪ ،‬ﺳ ﻔﺮ ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ و در رودﺥﺎﻧ ﻪ و ﺗﭙ ﻪ‬
‫هﺎ ﺑﺎزی ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺵﺒﻴﻪ ﺁدﻣﻴﺰاد ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻻاﻗ ﻞ از ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ای ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﻮدﻳﻢ‬
‫اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮش ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺥﯽ از ﺟﺰﺋﻴﺎت‬
‫ﻼ ﺣﺎﺵﻴﻪ هﺎ و ﮐﻤﺮﺑﻨﺪهﺎ رﻧﮓ دﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﺵﻬﺮی ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﻴﻢ ﺗﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬
‫اﻣ ﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬در اوﻓﻴ ﺮ ﻳ ﺎ دﻳﮕ ﺮ ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺵ ﻬﺮی وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪.‬‬
‫ﺵﻬﺮﻧﺸﻴﻨﯽ ﺵﻴﻮﻩ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﻩ ای ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫ﭼﻮن ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ ﺑﺴﻴﺎری دارد‪ .‬ﻳﮑﯽ اﻳﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدی ﺁدم در ﻳﮏ‬
‫ﻣﮑﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﺥﻮد و ﺳﻴﺎرﻩ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﺳﻴﺎرﻩ؟ "‬
‫" ﺳﻴﺎرات ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ زﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻄﻮح رﺵﺪی ﺑﺎﻻ ﻳﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺴﺎزد‪.‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ارﺗﺒﺎط ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ دو ﻃﺮﻓ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ ﺁن ﭼ ﻪ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای زﻣ ﻴﻦ رخ ده ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮروی‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺁن زﻳﺴﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬ﺗﺎﺙﻴﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ‪".‬‬
‫" ﭼ ﺮا وﻗﺘ ﯽ ﻋ ﺪﻩ زﻳ ﺎدی در ﻳ ﮏ ﺟ ﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋ ﺚ ﻋ ﺪم ﺗﻌ ﺎدل‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬
‫" ﭼ ﻮن از ﮐﭙ ﻪ ﺵ ﺪن ﺑ ﺮ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺥﻮﺵ ﺤﺎل ﻧﻴﺴ ﺘﻨﺪ‪ ،‬و زﻣ ﻴﻦ اﻳ ﻦ ﺣ ﺲ را‬
‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪ .‬اﻧﺴﺎن هﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﺎ‪ ،‬درﺥﺖ‪،‬ﮔﻞ‪ ،‬وهﻮای ﺗﺎزﻩ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪" ...‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﺣﺘﯽ اﻧﺴﺎن هﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ؟ " ﮔﻴﺞ ﺑ ﻮدم ﭼ ﻮن اﻣ ﯽ ﺳ ﺮ ﺑﺴ ﺘﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺟﻮاﻣ ﻊ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ در ﺣﺎﻟ ﺖ ﻣﺰرﻋ ﻪ ای زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬در‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﺎﺵﺪ‪ :‬ﺵ ﻬﺮهﺎی اﻧﺴ ﺎن ﺳ ﺎز ﻣ ﺪور‪،‬‬
‫ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن هﺎی ﻋﻈﻴﻢ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻼن ﺵ ﻬﺮهﺎی زﻳ ﺮ زﻣﻴﻨ ﯽ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﮔﻮﻧ ﻪ‬
‫ﮐﻪ در ﻓﻴﻠﻢ هﺎ هﺴﺖ‪...‬‬
‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬هﺮ ﭼﻪ ﻓﺮدی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮی دارد‪".‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﺑ ﺮ ﻋﮑ ﺲ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ وﺣﺸ ﯽ ه ﺎ در ﻃﺒﻴﻌ ﺖ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫‪٦٩‬‬
‫" اﮔ ﺮ ﺁدم ه ﺎی زﻣﻴﻨ ﯽ ﻗﻬﻘﻬﺮاﻳ ﯽ ﻋﻤ ﻞ ﻧﻤ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬در ﺥﻄ ﺮ ﻧ ﺎﺑﻮدی‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﺥﻮد ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪"...‬‬
‫" اوﻓﻴﺮی هﺎ ﭼﻪ؛ دﻟﺸﺎن ﻧﻤﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺪ؟ "‬
‫"ﻧﻪ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا ﻧﻪ ؟ "‬
‫" ﺁﺵ ﻴﺎﻧﻪ را ﺗ ﺮک ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ه ﺎ ﺑ ﻪ ﮔﻬ ﻮارﻩ ﺑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮔﺮدﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺟﺎی ﺗﻨﮕﯽ اﺳﺖ‪"...‬‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن ﺳﻔﻴﺪی ﺑﺎ ﻇﺎهﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺪرن ﮐﻪ ﺥﻴﻠﯽ هﻢ ﻣﺮﺗﻔ ﻊ ﻧﺒ ﻮد‪،‬‬
‫اﻳﺴﺘﺎدﻳﻢ‪.‬‬
‫" در ﻳ ﮏ ﺳ ﻴﺎرﻩ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ وﺟ ﻪ ﻣﺸ ﺨﺺ ﺵ ﻬﺮ هﻤ ﻴﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﺮﮐ ﺰ‬
‫ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ‪ ،‬ﮐﻤ ﮏ‪ ،‬ﭘﺨ ﺶ ﮐ ﺎﻻ‪ ،‬و اراﺋ ﻪ ﻣﺤﺼ ﻮﻻت ﻓﺮهﻨﮕ ﯽ‪ ،‬اﻏﻠ ﺐ‬
‫ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺁﻳﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ را ﻻزم دارﻧ ﺪ‪ ،‬ﭘﻴ ﺪا ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ از اﺥﺒ ﺎر‬
‫هﻨﺮی‪،‬ﻣﻌﻨﻮی وﻳﺎ ﻋﻠﻤﯽ ﻣﻄﻠﻊ ﺵﻮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﮐﺴﯽ در اﻳﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬
‫ﺳﻔﻴﻨﻪ را ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ‪١٥‬ﭘﺎﻳﯽ ﺑﺮدﻩ و ﺑﺎ ﺵﻮق ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺣﺎﻻ ﻗﺮار اﺳﺖ‬
‫اﺟﺪاد هﺰاران ﺳﺎﻟﻪ ﺥﻮد را ﺑﺒﻴﻨﯽ! "‬
‫" ﻗﺮارﻩ ﺳﻔﻴﻨﻪ را ﺗﺮک ﮐﻨﻴﻢ؟ "‬
‫" ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﺥﻮاﺑﺶ رو ﺑﺒﻴﻨﯽ! "‬
‫" ﭼﺮا ﻧﻪ؟ "‬
‫" ﭼﻮن وﻳﺮوس هﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﺗ ﻮ هﺴ ﺖ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻗﺘ ﻞ هﻤ ﻪ اﻓ ﺮاد اﻳ ﻦ‬
‫ﺳﻴﺎرﻩ ﺑﺸﻮد‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺗﻮ ﻟﻄﻤﻪ ﻧﻤﯽ زﻧﻨﺪ؟ "‬
‫" ﭼ ﻮن ﻣ ﻦ واﮐﺴ ﻦ زدﻩ ام‪ .‬اﻣ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از ﺑﺎزﮔﺸ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ام ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗﺤ ﺖ‬
‫دورﻩ درﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮم‪".‬‬
‫ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ ﺁن دور و ﺑﺮه ﺎ ﻗ ﺪم ﻣ ﯽ زدﻧ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﻳﮑ ﯽ از ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ‬
‫ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰی وﺣﺸﺘﻨﺎک دروﻧﻢ ﮔﻔﺘﮏ ﻣﺜﻞ ﻏﻮل اﻧﺪ‪.‬‬
‫" اﻣﯽ‪ ،‬اوﻧﻬﺎ ﮐﻪ زﻣﻴﻨﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬هﻴﻮﻻ هﺴﺘﻨﺪ! "‬
‫ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ﭼ ﯽ ﻣﻴﮕ ﯽ؟ ﭼ ﻮن ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﻗ ﺪ ﺵ ﻮن دو ﺑﺮاﺑ ﺮ ﺁدم ه ﺎی‬
‫دﻧﻴﺎی ﺗﻮﺳﺖ؟ "‬
‫" دو ﺑﺮاﺑﺮ! "‬
‫" ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﺎ ﮐﻤﺘﺮ‪ .‬اﻣﺎ ﺥﻮدﺵﺎن ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫" وﻟﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ اوﻧﻬﺎ از زﻣﻴﻦ ﺁﻣ ﺪﻩ اﻧ ﺪ‪ ،‬و ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ﻓ ﻮﻗﺶ ﻧﺼ ﻒ‬
‫ﻗﺪ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪" ...‬‬
‫‪٧٠‬‬
‫"ﻣﻨﮑﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﮕﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺙﻴﺮ رادﻳﻮاﮐﺘﻴﻮ وﻋﺪم ﺗﻌﺎدل زﻣﻴﻨﯽ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺗﺎ اﻟﮕﻮی رﺵﺪﺁﻧﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻨﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﻘﻴ ﺎس رﺵ ﺪی ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁﻣ ﺪﻩ‪ ،‬ﻇ ﺮف ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل ﺑ ﻪ ﻗ ﺪ ﻃﺒﻴﻌ ﯽ ﺥ ﻮد‬
‫ﺑﺮﺥﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ‪...‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪".‬‬
‫هﻴﭻ ﮐﺪام ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺪاﺵﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎرﻳ ﮏ اﻧ ﺪام‪ ،‬ﻧ ﻮراﻧﯽ ﺑ ﺎ‬
‫ﺑﺎﺳﻦ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ واﻧﺪام ﻇﺮﻳﻒ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺜﻞ اﻣﯽ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ داﺵﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻤ ﻪ ﺑﺴ ﻴﺎر ﺁرام‪ ،‬ﺻ ﺒﻮر و دوﺳ ﺘﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﺸ ﻤﺎن درﺵ ﺖ‪ ،‬درﺥﺸ ﺎن و‬
‫ﺵﮑﻴﻞ ﺁﻧﺎن دارای ﻋﻤﻖ ﻣﻌﻨﻮی ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﺵﻪ هﺎی ﭼﺸﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩ ای داﺵﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺁﺳﻴﺎﻳﯽ هﺎ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻘﺎﺵﯽ هﺎی ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻳﺎهﺎ‪،‬اﻳﻨﮑﺎهﺎ‪،‬ﻳﻮﻧ ﺎﻧﯽ ه ﺎ و ﺳ ﻠﺘﯽ ه ﺎ و دﻳﮕ ﺮ‬
‫اﻗ ﻮام‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣﺮدﻣ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪،‬رﻳﺸ ﻪ ژﻧﺘﻴﮑ ﯽ ﻣﺸ ﺘﺮﮐﯽ دارﻧ ﺪ‪".‬‬
‫ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﻓﺮهﻨﮓ ﺁﺗﻼﻧﺘ ﻴﺲ‪ .‬دوﺳ ﺘﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ هﺴ ﺘﻨﺪ از رﻳﺸ ﻪ ﻣﺴ ﺘﻘﻴﻢ‬
‫ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﺲ هﺴﺘﻨﺪ‪" ...‬‬
‫ﻓﺮﻳﺎد زدم‪ " ،‬ﺁﺗﻼ ﻧﺘﻴﺲ ‪ :‬ﻗﺎرﻩ ﮔﻢ ﺵﺪﻩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻓﻘﻂ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﺑﺴﻴﺎری از اﻓﺴﺎﻧﻪ هﺎی دﻧﻴ ﺎی ﺗ ﻮ واﻗﻌ ﯽ ﺗ ﺮ از واﻗﻌﻴ ﺖ ﺗﻴ ﺮﻩ ای هﺴ ﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ درﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪" ...‬‬
‫ﻻ ﮔﺮوه ﯽ ﺣﺮﮐ ﺖ‬ ‫در ﻣﺠﻤ ﻮع ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎﻳﯽ راﻩ ﻧﻤ ﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ‪،‬ﻣﻌﻤﻮ ً‬
‫ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ .‬در ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﮐ ﻪ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زدﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺴ ﻴﺎر ﻟﻤ ﺲ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎزو ﺑﻪ ﺑﺎزو راﻩ ﻣﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ دﺳ ﺖ در ﮔ ﺮدن ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺣﻠﻘ ﻪ‬
‫زدﻩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ هﻢ دﺳﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫هﺮ ﮔﺎﻩ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﯽ دﻳﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺥﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣ ﻮﺟﯽ از ﻋﻮاﻃ ﻒ‬
‫ﻼ ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ در ﺁﻧ ﺎن دﻳ ﺪﻩ‬‫ﺁﻧﺎن را در ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﺵﺎد ﺑﻮدﻧﺪ و اﺻ ً‬
‫ﻧﻤﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫" هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻧﮕﺮان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺥﺪا ﺑﺨﻮاهﺪ‪ ،‬ﻳﺎد ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮی ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺁﻧﺎن ﺑﺎﺵﯽ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا اﻳﻨﻘﺪر ﺥﻮﺵﺤﺎل اﻧﺪ؟ "‬
‫ﺳ ٶاﻟﻢ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺥ ﺎﻃﺮ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ﮐ ﻪ در ﺥﻴﺎﺑ ﺎن راﻩ ﻣ ﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﻼ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﺮق داﺵ ﺖ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر‬ ‫ﺥﻴﻠﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ در ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫" ﭼﻮن زﻧﺪﻩ اﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬
‫" و ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارﻧﺪ؟ "‬
‫‪٧١‬‬
 ‫" ﭼﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻧﻪ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ روﺑﺮاﻩ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﻋﻤﻮﻳﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻓﻘﻂ وﻗﺘﯽ ﻣﻌﻨﺎ دارد ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ وﺟﻮد داﺵ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﺥﻮد را ﺥﻮاهﺪ ﮐﺸﺖ‪".‬‬
‫"ﻋﻤ ﻮی ﺗﻮدرﺑ ﺎرﻩ ﻣﺸ ﮑﻼﺗﯽ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زﻧﺪﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ه ﻮش ﺥ ﻮدش‬
‫ﻗ ﺪ ﻣ ﯽ ده ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ دﭼ ﺎر ﻣﺸ ﮑﻞ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ از ﻳﮑ ﯽ از ﻣﺮاﮐ ﺰ‬
‫ﻼ ﮔﻔﺘﻢ و ﻓﻌﺎل اﺳﺖ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪' .‬ﻋﻤﻮﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮد‬ ‫دو ﮔﺎﻧﻪ ای ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬
‫دو ﭘﺎی هﻮﺵ ﻤﻨﺪی' اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﻮش هﻤﭽ ﻮن ﻣﺎﺵ ﻴﻨﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺗ ﺎ‬
‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﮐﺰ دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﺎﻃﻔﯽ رﺵﺪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴﮑﺎر ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘ ﯽ ه ﻮش ﻗ ﺎدر ﺑ ﻪ ﻳ ﺎﻓﺘﻦ ﻣﺴ ٲﻟﻪ ﻳ ﺎ ﻣﻌﻤ ﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای ﺣ ﻞ ﮐ ﺮدن ﻧﺒﺎﺵ ﺪ‪ ،‬و‬
‫ﻣﺮﮐﺰ ﻋﺎﻃﻔﯽ هﻢ ﻗﺎدر ﺑ ﻪ ﺑﺮﻗ ﺮاری ارﺗﺒ ﺎط ﺑ ﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ واﻗﻌ ﯽ ﻧﺒﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓ ﺮد‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ ﺵﺪﻩ‪ ،‬و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺥﻮدش را ﺑﮑﺸﺪ‪".‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﻣﻨﻈ ﻮرش ﻣ ﻦ هﺴ ﺘﻢ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻣ ﻨﻬﻢ اﻏﻠ ﺐ هﻤﻴﻨﻄ ﻮر ﻓﮑ ﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ " .‬ﻣﻨﻈﻮرت از ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ واﻗﻌﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﻏﻴ ﺮ از ﻓﮑ ﺮ‬
‫ﮐﺮدن ﻣﮕﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی هﻢ هﺴﺖ؟ "‬
‫" ادراک‪ ،‬ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن از ﺁﻧﭽ ﻪ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ‪ ،‬ﮔ ﻮش ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺻ ﺪاهﺎ‪ ،‬ﻟﻤ ﺲ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪن‪ ،‬ﺑﻮﺋﻴﺪن‪ ،‬ﭼﺸﻴﺪن‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﺵﺴﺘﻪ و ﺟﻮر دﻳﮕﺮی دﻳﺪن‪ .‬ﺁﻳﺎ اﻵن ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﯽ؟ "‬
‫" ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ‪"...‬‬
‫" اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن دﺳﺖ ﺑﺮداری‪ ،‬ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥﻮﺵ ﺤﺎل‬
‫ﺥﻮاهﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮش را ﺑﮑﻦ ‪ :‬در ﺳﻔﻴﻨﻪ هﺴﺘﯽ‪ ،‬در ﻋﺎﻟﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗ ﺪر ﻳ ﮏ‬
‫ﺳﺎل ﻧﻮری از زﻣﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد؛ در ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ هﺴ ﺘﯽ‪ ،‬ﻣﺮدﻣ ﺎن‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﺲ را داری ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪....‬‬
‫زﻣﻴﻨﯽ واﻗﻌًﺎ ﻣﻤﺘﺎزی هﺴﺘﯽ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺟﺎی ﺥﻮد را‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﻋﻮض ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﺟﺎی اﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻓﮑﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧ ﻪ ای داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫دور و ﺑ ﺮت ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ‪ ،‬و از ﺁﻧﭽ ﻪ در ﺣ ﺎل رخ دادن در اﻃﺮاﻓ ﺖ هﺴ ﺖ‪،‬‬
‫ﻟﺬت ﺑﺒﺮ‪"....‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ اﻣ ﯽ اﺳ ﺖ‪ ،‬وﻟ ﯽ هﻨ ﻮز ﺗﺮدﻳ ﺪی داﺵ ﺘﻢ ﮐ ﻪ ﺑﻴ ﺎن ﮐ ﺮدم‪،‬‬
‫ﻼ ﺥﻮب ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬ ‫" ﭘﺲ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن اﺻ ً‬
‫ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ " ،‬ﻧﻤﻮﻧ ﻪ ای از ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﮔﻴ ﺮی ﻓﮑﻮراﻧ ﻪ ﻳ ﮏ زﻣﻴﻨ ﯽ! اﮔ ﺮ ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﻻﺑ ﺪ ﺑ ﺪﺗﺮﻳﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺳ ﻔﻴﺪ ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺳ ﻴﺎﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﮐﺎﻣ ﻞ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﯽ ارزش اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺥ ﺪا ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺵ ﻴﻄﺎن اﺳ ﺖ‪...‬اﻓﺮاﻃ ﯽ‬
‫ﮔﺮی ذهﻨﯽ! "‬
‫‪٧٢‬‬
‫" ﺑﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺥﻮد ﻟﻢ داد‪ ".‬اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن ﺑ ﺮای ﺑﺮﺥ ﯽ اﻣ ﻮر ﺥﻴﻠ ﯽ‬
‫ﺥﻮب اﺳﺖ‪ .‬ﺑ ﺪون ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﮔﻴ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪی‪ .‬اﻣ ﺎ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدن واﻻﺗ ﺮﻳﻦ‬
‫ﻧﻘ ﺶ را در زﻧ ﺪﮔﯽ اﻧﺴ ﺎن ﻧ ﺪارد‪ .‬از ﻗﺴ ﻤﺖ دوم ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدی‪،‬‬
‫درﺳﺘﻪ؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺥﻮﺵﻢ ﺁﻣﺪ‪".‬‬
‫" ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ؟ دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻦ ﺵ ﮑﻠﯽ از ﻋﺸ ﻖ ورزﻳ ﺪن اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺪون ﻋﺸ ﻖ‬
‫ه ﻴﭻ ﻟ ﺬﺗﯽ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪ .‬در هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل ﻋﺸ ﻖ ﻣ ﯽ ﮔ ﺮدﻳﻢ‪،‬‬
‫ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاهﻴﻢ ﮐ ﻪ در ﻋﺸ ﻖ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﻟ ﺬت ﺑﻴﺸ ﺘﺮی از ﺥ ﻮد‬
‫ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ‪ .‬از ﻣ ﺎﻩ ﺥﻮﺵ ﺖ ﻧﻴﺎﻣ ﺪ‪ ،‬وﻟ ﯽ ﻣ ﻦ ﺥﻮﺵ ﻢ ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از‬
‫ﺗﻮﻟﺬت ﺑﺮدم و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺵﺎدﺗﺮ از ﺗﻮ هﺴﺘﻢ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﻋﺸﻖ واﻻﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺶ را در زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن دارد‪" .‬‬
‫ﻼ هﻤﻴﻦ را ﺑﺪان ﺟﻴﻢ‪".‬‬ ‫" ﻓﻌ ً‬
‫" ﺁﻳﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ اﻳﻦ را ﻣﯽ داﻧﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺗﻮ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﯽ؟ ﺁﻳﺎ اﻳﻨﻬﺎ را در ﻣﺪرﺳﻪ ﺁﻣﻮزش ﻣﯽ دهﻨﺪ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪" .‬‬
‫" ﻓﻘﻂ درﺑﺎرﻩ هﻮش‪ ،‬ﻋﻘﺎﻳﺪ‪ ،‬دﻻﻳﻞ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن و ﻣﻨﻄﻖ‪ .‬ﺑﺮای هﻤ ﻴﻦ ه ﺮ‬
‫ﮐﺲ ﮐﻪ داﻧﺴﺘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮی داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ را ﺥﺮدﻣﻨﺪ ﻣ ﯽ داﻧﻨ ﺪ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﺥ ﺮد ﻗﻠﺒ ﯽ‬
‫را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫" وﻟﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴٲﻟﻪ ﻣﻬﻤﯽ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ؟ "‬
‫" ﭼ ﻮن ﻓﻘ ﻂ از ﻳﮑ ﯽ از دو 'ﻣﺮﮐ ﺰ ادراک' اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ،‬هﺮﮔ ﺰ‬
‫اﺳﺘﺪﻻل ﻋﺸﻖ را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀ ﯽ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ اﺣﺴﺎﺳ ﺎت ﭼﻴ ﺰی‬
‫'ﺑﺪوی' اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟ ﺎی ﺁن از 'ه ﻮش' و ﻣﻨﻄ ﻖ ﺳ ﺮد اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﺮد‪ .‬در‬
‫ﻧﺘﻴﺠ ﻪ ﻧﻈﺮﻳ ﻪ ه ﺎﻳﯽ در ﺑ ﺎب ﻣﻮﺟ ﻪ ﺵ ﻤﺮدن ﺟﻨ ﮓ‪ ،‬ﺗ ﺮور‪ ،‬ﺥﺸ ﻮﻧﺖ‪ ،‬و‬
‫ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻃﺒﻴﻌﺖ اراﺋ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺑﺸ ﺮﻳﺖ در ﻣﻌ ﺮض ﺥﻄﺮاﺗ ﯽ اﺳ ﺖ‬
‫ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ اﻓﮑ ﺎر ﺑ ﻪ اﺻ ﻄﻼح هﻮﺵ ﻤﻨﺪاﻧﻪ و ﺁراء ﻧﺒ ﻮغ ﺁﻣﻴ ﺰ ﺑ ﻪ وﺟ ﻮد‬
‫ﺁوردﻩ اﻧﺪ‪" ...‬‬
‫" وﻗﺘ ﯽ ﮔﻔﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ اﻓﮑ ﺎر واﭘ ﺲ ﮔﺮاﻳﺎﻧ ﻪ ای دارﻳ ﻢ‪ ،‬راﺳ ﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ‪" ...‬‬
‫" ﭘ ﺲ ﺑ ﻪ اوﻓﻴ ﺮ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﻦ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﭘ ﻴﺶ ﻧﮕﺮاﻧ ﻪ‬
‫اﺳﺖ"‬
‫ﮐﻤﺒﻮدﺥﻮاب‪ ،‬ﻋﻮاﻃﻔﯽ ﮐﻪ درﻃﻮل روزﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪،‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺪﻳﺪی‬

‫‪٧٣‬‬
‫ﮐﻪ اﻣﯽ ﻳ ﺎدم دادﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻣ ﺮا از ﭘ ﺎ در ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘﺸ ﺖ ﭘﻨﺠ ﺮﻩ ﻣ ﺮدم ﻏ ﻮل‬
‫ﭘﻴﮑ ﺮ‪ ،‬ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ه ﺎی ﺵ ﮑﻴﻞ‪ ،‬ﮐﻮدﮐ ﺎن ﻧ ﻮراﻧﯽ‪ ،‬وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ ه ﻮاﻳﯽ و‬
‫زﻣﻴﻨﯽ دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺁن ﻗﺪر ﺥﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﻪ دﻳ ﺪن ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ‬
‫ﻋﻼﻗﻪ ای ﻧﺪاﺵﺘﻢ‪.‬‬
‫اﻣ ﯽ ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ " ،‬ﻣﻴ ﺪاﻧﯽ ﺁن ﻣ ﺮد ﭼﻨ ﺪ ﺳ ﺎل دارد؟ " ﺑ ﻪ ﻣ ﺮدی ﮐ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﮏ‬
‫ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﺵ ﺎرﻩ داﺵ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺵﺼ ﺖ ﺳ ﺎﻟﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮهﺎﻳﯽ ﺳﻔﻴﺪ داﺵﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺟﻮان ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ‪.‬‬
‫" ﺣﺪودًا ﺵﺼﺖ ﺳﺎﻟﻪ؟ "‬
‫" ﺣﺪودًا ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎل‪"...‬‬
‫ﺵﺎخ در ﺁوردم‪ .‬ﻣﻐﺰم داﺵﺖ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬‬
‫" ﻣﻴﺪوﻧﯽ ﭼﻴﻪ اﻣﯽ؟ ﺥﺴﺘﻪ ام‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﺮﻳﻢ ﺥﻮﻧ ﻪ‪ .‬اﻵ ن دﻳﮕ ﻪ‬
‫ﻧﻤﻴﺨ ﻮام ﭼﻴ ﺰی ﺑ ﺪوﻧﻢ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﻣ ﺮﻳﺾ ﺵ ﺪم‪ .‬دﻳﮕ ﻪ هﻴﭽ ﯽ ﻧﻤﻴﺨ ﻮام‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪" ...‬‬
‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﺵ ﻮﺥﯽ ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﺳ ﻮء هﺎﺿ ﻤﻪ اﻃﻼﻋ ﺎﺗﯽ! ﺑﻴ ﺎ‪ ،‬ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬اﻳﻨﺠ ﺎ دراز‬
‫ﺑﮑﺶ‪".‬‬
‫ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮد و ﻣﺮا ﺑﺮ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﺨﺖ ﺥﻮاب ﺵﻮ ﻧﻬﺎد‪ ،‬ﺥﻮدم را ﮐﻪ ﺟﺎﺑﺠﺎ‬
‫ﮐﺮدم‪ ،‬ﭼﻴﺰی زﻳﺮﺳﺮم ﮔﺬاﺵﺖ‪.‬ﺥﻮدم را رهﺎﮐﺮدم وﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺥﻮروﭘﻒ ام‬
‫ﺑﺎﻻﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺎﻋﺖ هﺎ ﺥﻮاﺑﻴﺪم‪...‬‬

‫‪٧٤‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ‬
‫ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﯽ‬

‫ﺳﺮﺣﺎل و ﻗﺒﺮاق وﭘﺮاﻧﺮژی از ﺥﻮاب ﺑﻴﺪار ﺵﺪم‪.‬‬

‫دوﺳﺘﻢ‪،‬ﮐﻪ داﺵﺖ ﺑﺎ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺎرﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪"،‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﺑﻬﺘﺮی؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪،‬ﻋﺎﻟﯽ‪ ...‬وای ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرﮔﻢ! ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺥﻮاﺑﻴﺪم؟ "‬
‫ﺟﻮاب داد‪ "،‬ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﺙﺎﻧﻴﻪ‪".‬‬
‫" ﭼﯽ؟"ﺑﻠﻨﺪ ﺵﺪم وازﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم‪،‬ﺣﺮﮐﺖ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪،‬ﺁدم هﺎﻳﯽ‬
‫ﻼ دﻳﺪﻩ ﺑﻮدم هﻢ هﻤﻴﻨﻄﻮر‪ .‬ﻣﺮدﺳﻔﻴﺪ ﻣﻮهﻤﭽﻨﺎن ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮد‪،‬ﺣﺘﯽ دورهﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬
‫ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭼﺠﻮری اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدی؟ "‬
‫"ﻻزم ﺑ ﻮد ﺑﺨ ﻮاﺑﯽ و' ﺑ ﺎﻃﺮی هﺎﻳ ﺖ را ﺵ ﺎرژﮐﻨﯽ ‪ '.‬ﻣ ﺎ ' ﺵ ﺎرژ ﺑ ﺎﻃﺮی'‬
‫دارﻳ ﻢ ﮐ ﻪ ﻇ ﺮف ﭘ ﺎﻧﺰدﻩ ﺙﺎﻧﻴ ﻪ هﻤ ﺎن ﺗ ﺎﺙﻴﺮی را ﺑ ﺮای ﺗ ﻮدارد ﮐ ﻪ هﺸ ﺖ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺥﻮاﺑﻴﺪن‪".‬‬
‫" ﭼﻪ ﺑﺎﻣﺰﻩ! ﭘﺲ ﺵﻤﺎهﺎ هﻴﭻ وﻗﺖ دراز ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻴﺪ و ﻧﻤﯽ ﺥﻮاﺑﻴﺪ؟ "‬
‫" هﻴﭻ وﻗﺖ ﮐﻪ اﻏﺮاق اﺳﺖ‪ .‬ه ﺮاز ﭼﻨ ﺪ ﮔ ﺎهﯽ ﻣﺠﺒ ﻮرﻳﻢ ﺑﺨ ﻮاﺑﻴﻢ ﭼ ﻮن ﺑ ﺎ‬
‫ﺥﻮاﺑﻴﺪن ﺵﺎرژﺗﺮﻣﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴ ﺘﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺑﺨ ﻮاﺑﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻗﺪرﺵﻤﺎ ﺁدم هﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ اﻧﺮژی ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫" ﭼ ﻪ ﺥ ﻮب! 'ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ' ه ﺎ ﺥ ﻮب ﻣ ﯽ داﻧﻨ ﺪ ﭼﺠ ﻮری اززﻧ ﺪﮔﯽ ﻟ ﺬت‬
‫ﺑﺒﺮﻧﺪ!ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ! ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاﺑﻨﺪ!"‬

‫" ﭘﺲ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﯽ را ﮔﺮﻓﺘﯽ! "‬

‫" ﭘﺲ اون ﻣﺮدی ﮐﻪ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎل دارﻩ‪ ...‬از زﻧ ﺪﮔﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺥ ﻮدش ﺥﺴ ﺘﻪ‬
‫ﻧﺸﺪﻩ؟ "‬
‫" ﻣﻴﺨﻮای از ﺥﻮدش ﺑﭙﺮﺳﯽ؟ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ‪".‬‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬دوﺳ ﺘﻢ ﻣﻴﮑﺮوﻓ ﻮن را در دﺳ ﺖ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ ،‬و‬
‫ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﯽ ﺑﻮرد‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن داد‪.‬‬

‫‪٧٥‬‬
‫ﺻﻮرت ﻣﺮد روی ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﻇﺎهﺮﺵﺪ‪.‬اﻣﯽ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﺑﺴﻴﺎرﻋﺠﻴﺐ ﺑﺎ‬
‫وی ﺣ ﺮف زد و از ﺁواه ﺎﻳﯽ ﻣﺜ ﻞ " ﺸ ﺸ ﺸ" ﮐ ﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒ ًﺎ ﻗﺎﺑ ﻞ ﺵ ﻨﻴﺪن ﻧﺒ ﻮد‬
‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﺮف زدن ﺁﻧﺎن ﻣﺮا ﻳﺎد هﻤﺎن ﺗﺮاﻧﻪ ای اﻧ ﺪاﺥﺖ‬
‫ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ﻟﮑﻮﻣﻮﺗﻴ ﻮی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺗﻨ ﻮرﻩ ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺮد ﺑ ﻪ ﺻ ﺪا‬
‫ﮔﻮش ﮐﺮدﻩ و روﻳ ﺶ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﮐ ﺮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد و ﻃ ﻮری ﺻ ﻔﺤﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ!‬
‫ﺥﻴﻠﯽ ﺵﻔﺎف ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺟﻴﻢ‪".‬‬
‫ﻓﻬﻤﻴ ﺪم ﮐ ﻪ دﺳ ﺘﮕﺎﻩ " ﻣﺘ ﺮﺟﻢ" روﺵ ﻦ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺣﺮﮐ ﺎت ﻟ ﺐ وی ﺑ ﺎ‬
‫ﺁواهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺵﻨﻴﺪم هﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪاﺵﺖ‪.‬‬
‫ﻋﺼﺒﯽ ﺟﻮاب دادم‪ " .‬ﺴ ‪ .‬ﺳﻼم ‪".‬‬
‫" ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻴﻪ؟ ﻣﺎ رگ و رﻳﺸﻪ ﻣﺎن ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻴﺎﮐﺎن ﻣﻦ ﻧﻴ ﺰ از ﺗﻤ ﺪﻧﯽ‬
‫زﻣﻴﻨﯽ اﻧﺪ‪" .‬‬
‫" اوﻩ‪ ".‬ﭼﻴﺰ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮی ﺑﻪ ذهﻨﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪...‬‬
‫" ﺗﻤﺪن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻓﻘﺪان ﻋﺸﻖ ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﺵﺪ‪" ...‬‬
‫" اوﻩ"‬
‫" ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ ﺟﻴﻢ؟ "‬
‫" دﻩ ‪َ ...‬ﻧﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ُﻧﻪ ‪ ...‬ﺵﻤﺎ ﭼﯽ؟ "‬
‫" ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎی ﺵﻤﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻟﻪ ام‪".‬‬
‫" و ﺣﻮﺻﻠﻪ ات ﺳﺮ ﻧﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﺣﻮﺻﻠﻪ ام ﺳﺮ ﺑﺮﻩ؟ " ﺟﻮری ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﻨﻈﻮرم را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﮐﻪ‪"،‬وﻗﺘﯽ هﻮش ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺥﺎﺻﯽ ﻣﯽ ﮔ ﺮدد‬
‫و ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﺁهﺎ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ‪ ...‬ﻧ ﻪ ﺣﻮﺻ ﻠﻪ ام ﺳ ﺮ ﻧﻤ ﯽ رود‪ .‬ﭼ ﺮا ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮود؟ "‬
‫ﻼ ﭼﻮن اﻳﻨﻬﻤﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدﻩ ای‪".‬‬ ‫" ﻣﺜ ً‬

‫هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ زن ﺟﻮان ﺑﺴﻴﺎرزﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮد ﺁﻣﺪ‪.‬ﺥﻮﺵﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﯽ‬

‫ﻧﻮازش ﮔﺮاﻧﻪ ای داﺵﺖ‪ .‬ﻣﺮد او را در ﺁﻏ ﻮش ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑﺎره ﺎ ﺑﻮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ‬
‫ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زدﻩ و ﺣ ﺮف زدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺥﻴﻠ ﯽ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را‬
‫دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ .‬دﺥﺘﺮ رﻓﺖ و ﻣﺮد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ هﺎﻳﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺵﺎدی ﻣﻘﺎم ﻃﺒﻴﻌﯽ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ در‬
‫ﺥﺪﻣﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاهﺪ داﺵﺖ‪".‬‬
‫‪٧٦‬‬
 ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ او ﻋﺎﺵﻖ دﺥﺘﺮک اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻋﺎﺵﻘﯽ؟ "‬
‫ﺁهﯽ ﻋﻤﻴﻖ ﮐﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬هﻤﻴﺸﻪ در ﻣﻘﺎم ﻋﺸﻖ ام‪".‬‬
‫" ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﺥﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ اﻵن ﭘﻴﺶ ات ﺑﻮد؟ "‬
‫ﺥﻨﺪﻩ ای ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﻋﺎﺵﻖ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻋﺎﺵﻖ ﻣﺮدم‪ ،‬ﻋﺎﺵﻖ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺑﺎ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﻣﻘﺎم ﺣﻀﻮر‪ ...‬ﺑﺎ ﻋﺸﻖ‪" ...‬‬
‫زن دﻳﮕ ﺮی ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ اوﺁﻣ ﺪ‪.‬از ﻗﺒﻠ ﯽ ه ﻢ زﻳﺒ ﺎﺗﺮ‪ .‬ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را درﺁﻏ ﻮش‬
‫ﮐﺸﻴﺪﻩ و ﮔﻮﻧﻪ هﺎی ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻮﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﮕ ﺎﻩ ﻋﻤﻴﻘ ﯽ ﺑ ﻪ ﭼﺸ ﻤﺎن ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ‬
‫ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺣ ﺮف زدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺥﻨﺪﻳﺪﻧ ﺪ‪ ،‬و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﺥ ﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪.‬ﻓﮑ ﺮ‬
‫ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺮد هﻢ ﻳﮑﺠﻮری ﻣﺮد ‪ play boy‬ﻓﻀﺎﻳﯽ اﺳﺖ‪...‬‬
‫" هﻴﭻ وﻗﺖ از زﻣﻴﻦ دﻳﺪن ﮐﺮدﻩ ای؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪ .‬ﺑﺎرهﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻩ ام‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﺗٲﺳﻒ ﺑﺎر اﺳﺖ‪" ...‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫" ﺁﺥ ﺮﻳﻦ ﺑ ﺎری ﮐ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺮدم هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﺳ ﻨﮕﯽ‪،‬‬
‫ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﮐﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺵﻬﺮهﺎی وﻳﺮان‪ ،‬زﻧﺪان هﺎ‪ ...‬ﺗٲﺳﻒ ﺑﺎر اﺳﺖ‪".‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺑﺪی ﭘﻴﺪا ﮐﺮدم‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻓﺮدی ﺑﺪوی در ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﺵﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻣﻬﺮﺁﻣﻴﺰ ﮔﻔﺖ‪" ،‬ازﻃﺮف ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﺑﻪ هﻢ ﺳ ﻴﺎرﻩ ای هﺎﻳ ﺖ‬
‫ﺑﺮﺳﺎن‪".‬‬
‫" ﺣﺘﻤًﺎ‪ .‬ﭼﻪ؟ "‬
‫" ﻋﺸﻖ‪ ،‬وﺣﺪت و ﺻﻠﺢ‪".‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻤًﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺥﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻳﻢ ﺗﺎ دﻳﮕﺮ ﺁدﻣﻬﺎی اوﻓﻴﺮی را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﭘﺮواز از اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬اون ﻣﺮد دو ﺗﺎ زن داﺵﺖ؟ "‬
‫ﺟﻮاب داد‪ " ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﮑﯽ دارﻩ‪".‬‬
‫" اﻣﺎ‪ ...‬هﺮ دوﺗﺎﺵﻮن را ﺑﻮﺳﻴﺪ‪"...‬‬
‫" اﺵﮑﺎل ﺑﻮﺳﻴﺪن ﮔﻮﻧ ﻪ ه ﺎ و در ﺁﻏ ﻮش ﮐﺸ ﻴﺪن ﺥﻮﺵ ﺎﻣﺪ ﮔﻮﻧ ﻪ ﭼﻴ ﻪ؟ ﺁﻧﻬ ﺎ‬
‫هﻤﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺪام از ﺁن دو هﻤﺴﺮش ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪".‬‬
‫" اﮔﺮ زﻧﺶ ﻣﭽﺶ رو ﺑﮕﻴﺮﻩ ﭼﯽ ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ "،‬در دﻧﻴﺎهﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺣﺴﺎدت ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺪارﻩ‪".‬‬
‫ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ام و ﺑ ﺎ ﺑﺪﺟﻨﺴ ﯽ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬اووﻩ‪،‬ﺁزادی ﮐﺎﻣ ﻞ‪ ...‬ﭘ ﺲ ه ﺮ‬
‫ﮐﯽ ﻣﻴﺘﻮﻧﻪ ﭘﺎرﺗﻨﺮهﺎی زﻳﺎدی داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻪ‪".‬‬
‫ﺥﻴﻠﯽ ﺵﻔﺎف ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻧﻪ‪ .‬هﻴﭻ ﮐ ﺲ ﺑ ﻴﺶ از ﻳﮑ ﯽ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ‪ ،‬هﻤ ﺎن ﻳﮑ ﯽ‬
‫ﻣﻌﺸﻮق اوﺳﺖ‪".‬‬
‫‪٧٧‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﭼﻨﺪان ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ " .‬وﻟ ﯽ اﻣ ﯽ‪ ،‬ﺥ ﻮدش ﮔﻔ ﺖ ﮐ ﻪ ﻋﺎﺵ ﻖ‬
‫هﻤﻪ ﻣﺮدم اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﺎﺵﻖ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪" ...‬‬
‫" ﺥﻮب؟ "‬
‫" ﺗﻮ از 'ﻣﻌﺸﻮق' ﮔﻔﺘﯽ؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‪" ...‬‬
‫" ﺗ ﻮ داری از ذه ﻦ و ﻣﻨﻄ ﻖ ات ﺑ ﺮای ﻓﻬ ﻢ ﻋﺎﻃﻔ ﻪ ای ﮐ ﻪ ﻗﻠﺒ ﯽ اﺳ ﺖ‬
‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗ ﻮ درﺑ ﺎرﻩ ﻓ ﺮق ﺑ ﻴﻦ‬
‫ﻋﺸﻖ ﮐﻠﯽ و ﺵﺨﺼﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ "‬
‫" ﻋﺸﻖ ﮐﻠﯽ؟ "‬
‫" ﺁن ﻣﺮد از ﻋﺸﻖ ﮐﻠﯽ ﺥﻮد ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕ ﺮ‪ ،‬از ﻋﺸ ﻘﯽ ﮐ ﻪ ﻧﺴ ﺒﺖ‬
‫ﺑﻪ هﻤﻪ ﮐﺲ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ دارد‪ .‬وﻟﯽ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺥﻮدﻣﺎن‪ ،‬ﺵ ﺮﻳﮏ زﻧ ﺪﮔﯽ‪،‬‬
‫واﻟ ﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺑ ﺮادران و ﺥ ﻮاهﺮان‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪان‪،‬دوﺳ ﺘﺎن‪ ،‬ﮔﺮﺑ ﻪ‪ ،‬ﺳ ﮓ‪ ،‬ﺳ ﻴﺎرﻩ‪،‬‬
‫ﻃﻮﻃﯽ‪ ،‬ﻻک ﭘﺸﺖ ﺥﻮد ﻧﻴﺰ ﻋﺸﻖ ﺵﺨﺼﯽ دارﻳﻢ‪...‬‬
‫" ﻳﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻤﺎن‪"...‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻋﺸﻖ ﺵﺨﺼ ﯽ دارد‪،‬از ﺳ ﻄﺢ‬
‫رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ ﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﺮﺥﻮردار ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫" ﺁرﻩ‪ .‬اون ﻣ ﺮد ﻳ ﮏ از ﺥ ﻮد راﺿ ﯽ ﺥﻮدﺳﺘﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﮐﻠ ﯽ‬
‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻪ‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن اﺳﺖ‪" ...‬‬
‫ﻻ دوﺳﺘﺪار هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬ ‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ اﺻﻮ ً‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴ ﻪ ﮐ ﻪ ﻣﻴﮕ ﯽ ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ را ﺑ ﺎ ﻋﺸ ﻖ ﮐﻠ ﯽ دوﺳ ﺖ دارد‪،‬‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺴﯽ را دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ؟ ‪"...‬‬
‫ﻼ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ هﻴﭽﮑﺲ را ﺑﻪ ﻃ ﻮر ﺵﺨﺼ ﯽ و‬ ‫" ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺥﺎص دوﺳﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ هﻤﻪ را دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪" .‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﺴ ﺘﻘﻴﻢ ﻧﮕ ﺎهﻢ ﮐ ﺮد و ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻓﻘ ﻂ وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ ﻳ ﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﯽ ﺑ ﻪ ﮐﺴ ﯽ‬
‫اهﻤﻴ ﺖ ﺑ ﺪهﯽ‪،‬و ﺥ ﻮدت را ﻣﺴ ﺌﻮل او ﺑ ﺪاﻧﯽ‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ درﺥ ﺖ ﻧﺰدﻳ ﮏ‬
‫ﺥﻮدت را دوﺳﺖ داﺵﺘﯽ‪ ،‬ﻓﻘﻂ در ﭼﻨﻴﻦ ﺣ ﺎﻟﺘﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ ﺟﻨﮕ ﻞ‬
‫را هﻢ دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﯽ‪"...‬‬
‫ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ .‬ﺳﺎﮐﺖ ﺵﺪم‪ ،‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دادم ﺑ ﻪ ﻣﻨﻈ ﺮﻩ ﺑ ﺎ ﺵ ﮑﻮﻩ ﻣﻘ ﺎﺑﻠﻢ ﻧﮕ ﺎﻩ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ازﻓﺮازﻣﺰرﻋ ﻪ ای داﺵ ﺘﻴﻢ ﻣ ﯽ ﮔﺬﺵ ﺘﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻻت داﺵ ﺘﻨﺪ روی ﺁﻧﻬ ﺎ‬
‫ﮐ ﺎرﻣﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ای ﭼﻨ ﺪ هﺮازﮔ ﺎﻩ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ﭘﻴﭽﻴ ﺪﻩ ای ﻇ ﺎهﺮ‬

‫‪٧٨‬‬
‫ﻣﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ هﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐ ﻪ در اﺑﺘ ﺪا دﻳ ﺪﻳﻢ‪ .‬درﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺥﺎﻧ ﻪ ه ﺎی‬
‫ﻧﻴﻤﻪ ﻣﺪور وهﺮﻣﯽ ﺵﮑﻞ‪،‬اﻳﻨﺠﺎ وﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻃﻮرﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ درﺁن دﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺵﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ه ﻴﭻ ﻣﺤﻮﻃ ﻪ ﻣﺘﺮوﮐ ﻪ ای دﻳ ﺪﻩ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﺪ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺟ ﺎدﻩ ه ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ در‬
‫ﮐﻨﺎرﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻞ و درﺥﺖ ﮐﺎﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﺑ ﺎ ﺳ ﻨﮓ ه ﺎﻳﯽ ﻣ ﺰﻳﻦ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﭘﻞ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ و ﺁﺑﺸﺎرهﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻼ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﺎغ هﺎی ژاﭘﻨﯽ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫دﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻣﺮدم ﻳﺎ دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﻳﺎ زوج زوج ﻗﺪم زﻧﺎن ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﺗﻮﺑﺎﻧﯽ ﻧﺪﻳﺪم‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﺟ ﺎدﻩ ه ﺎی ﮐ ﻢ ﻋ ﺮض دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪.‬وﺳ ﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ ﮐﻮﭼ ﮏ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﺎﺵﻴﻦ هﺎی ﮔﻠﻒ هﺮازﮔﺎهﯽ ﺑﺮﺥﯽ را ﻧﻘﻞ ﻣﮑﺎن ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫" هﻴﭻ ﻣﺎﺵﻴﻦ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻴﻮن و ﻳﺎ ﻗﻄﺎری ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﻢ‪".‬‬
‫" ﻧﻴﺎزی ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﻤﻪ ﻧﻘﻞ و اﻧﺘﻘﺎﻻت هﻮاﻳﯽ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭘ ﺲ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴﻠ ﻪ ﮐ ﻪ اﻳﻨﻬﻤ ﻪ ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ در هﻮاﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﺠ ﻮری‬
‫ﺗﺼﺎدف ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪-‬اﺻﻠﯽ وﺻﻞ هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻗﺎدرﺑ ﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل ﻗ ﺎﻳﻖ ه ﺎی ه ﻮاﻳﯽ‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬
‫اﻣ ﯽ ﺗﮑﻤ ﻪ ه ﺎﻳﯽ را ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪ ".‬ﺑﻴ ﺎ ﺑ ﺎ اون ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ‬
‫ﺗﺼﺎدف ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻧﺘﺮس‪"...‬‬
‫ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺵﺘﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻨﮓ هﺎ ﺵﻴﺮﺟﻪ رﻓﺖ‪ .‬درﺳ ﺖ‬
‫ﻗﺒ ﻞ از ﺗﺼ ﺎدم ﺑ ﺎ ﺁﻧﻬ ﺎ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﺟﻬ ﺖ دادﻩ و ﺑ ﻪ ﭘ ﺮواز ﻋﻤ ﻮدی ﺥ ﻮد در‬
‫ارﺗﻔﺎع ﭼﻨﺪ ﭘﺎﻳﯽ اداﻣﻪ دادﻳﻢ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﺑﺮای ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ﺗﺼﺎدم هﻴﭻ اﻗﺪاﻣﯽ ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫" ﺗﺼﺎدم ﻣﺤﺎل اﺳﺖ‪' .‬ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ' اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽ دهﺪ‪".‬‬
‫" ﭼﻪ ﻋﺎﻟﯽ!" ﻧﺎ ﺑﺎ وراﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ در ﺁن دﻧﻴﺎ‪ ،‬ﮐﺪام ﮐﺸﻮر از هﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫" در اوﻓﻴﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻮر هﺴﺖ؟ "‬
‫" هﻴﭻ‪ .‬اوﻓﻴﺮ دﻧﻴﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ای اﺳﺖ‪".‬‬
‫" هﻴﭻ ﮐﺸﻮری ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻓﻘﻂ ﻳﮑﯽ اوﻓﻴﺮ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب‪ .‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻴﻪ؟ "‬
‫" رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮری وﺟﻮد ﻧﺪارد‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ‪ .‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫‪٧٩‬‬
 ‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اوﺿﺎع را ﺳﺮو ﺳﺎﻣﺎن ﻣﯽ دهﺪ؟ "‬
‫ﻼ دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ‬ ‫" ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ هﻢ ﭼﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨ ﯽ ﻧﺸ ﺪﻩ ای رخ دهﺪ‪،‬ﺥﺮدﻣﻨ ﺪ ﺗ ﺮﻳﻦ ه ﺎ‬
‫ﺑ ﺎ ﻣﺘﺨﺼ ﺺ اﻣ ﺮ ﻣﻼﻗ ﺎت ﮐ ﺮدﻩ و ﺗﺼ ﻤﻴﻢ ﮔﻴ ﺮی ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬
‫ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ ﺵﺪﻩ و ﮐﺎرهﺎی ﺳﻨﮕﻴﻦ هﻢ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺁﻻت اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﮕﻮﻧﻪ؟ "‬
‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮت زﻣﺎن ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺁﻣﺪ؟ "‬
‫" ﺗﻮ؟ "‬
‫" ﻣﺎ‪".‬‬
‫" ﺁﻩ‪ ،‬ﭼﯽ ﻣﻴﮕﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺥﺪا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ‪" ...‬‬
‫" ﺥ ﻮب‪ ...،‬ﺥ ﺪا ﻣ ﺎ را ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ ...‬ه ﺮ دو ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻣﻌﻨ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺑ ﺮای‬
‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺵﻤﺎ ﮐﺎرهﺎی دﻳﮕﺮی هﻢ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪.‬داﻧﺸ ﻤﻨﺪان هﻤﮑ ﺎر ﻣ ﺎ‬
‫در زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎی ﺑﻴﻮﻟ ﻮژی و زﻣ ﻴﻦ ﺵﻨﺎﺳ ﯽ و دﻳﮕ ﺮ زﻣﻴﻨ ﻪ ه ﺎ ﻣﺴ ﺎﻋﺪت‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ؛ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ هﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﻬ ﺎن ﺵ ﺮوع ﺑ ﻪ ﺥ ﻮد‪ -‬وﻳﺮاﻧﮕ ﺮی ﮐﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑ ﺮای ﻧﺠ ﺎت ﺑﻬﺘ ﺮﻳﻦ اﻧﺴ ﺎن ه ﺎ ﻣﺴ ﺎﻋﺪت ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﺁﺗﻼﻧﺘ ﻴﺲ در‬
‫اﻗﻴﺎﻧﻮس ﻏﺮق ﺵﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﻏﻢ اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد‪" ...‬‬
‫" هﺮﮔﺰ ﺑﻪ هﻤﭽﻴﻦ ﭼﻴﺰی ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم! "‬
‫" ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣ ﺪام ﺵ ﻤﺎ را ﻣ ﻮرد ﻣﺸ ﺎهﺪﻩ ﻗ ﺮار ﻣ ﯽ ده ﻴﻢ‪.‬هﻤ ﻪ‬
‫ﻋ ﺎﻟﻢ دارای وﺣ ﺪت اﺳ ﺖ‪ ،‬ارﮔﺎﻧﻴﺴ ﻤﯽ زﻧ ﺪﻩ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﮐﺸ ﻔﻴﺎت ﻋﻠﻤ ﯽ‬
‫ﻼ ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ اﻧ ﺮژی ﺥ ﺎص‪ ،‬وﻗﺘ ﯽ در‬ ‫دﻧﻴﺎهﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﻗ ﺒ ً‬
‫اﺥﺘﻴ ﺎر دﺳ ﺘﺎن ﻧﺎدرﺳ ﺖ ﻗ ﺮار ﮔﻴ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺗﻌ ﺎدل ﮐﻬﮑﺸ ﺎن را ﺑ ﺮ ه ﻢ‬
‫زﻧﺪ‪ ...‬و اﻳﻦ ﺵﺎﻣﻞ دﻧﻴﺎی ﺥﻮد ﻣﺎ هﻢ ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑ ﺮ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اﺙ ﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﺵ ﻤﺎ ﮐﻤ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ﺗ ﺎ ﺥ ﻮد را ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﺑﮑﺸﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ هﻤﻪ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﺥﻮدﻣ ﺎن اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺵ ﻤﺎ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﺑﺒﺮﻧ ﺪ‪ ،‬و ﻣ ﺎﺑﻘﯽ ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ ﮐ ﻞ ﻋ ﺎﻟﻢ‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬
‫ﻣﻦ هﻴﭻ ﺟﺎ ﭘﺮﭼﻴﻦ و ﺣﻔﺎﻇﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﻢ‪ .‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻨ ﺪ ﻣﺤ ﺪودﻩ ه ﺮﮐﺲ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ و ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﻠﻖ دارد؟ "‬
‫" در اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰﺑﻪ هﻤﻪ ﺗﻌﻠﻖ دارد‪"...‬‬
‫ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ در اﻳ ﻦ ﺑ ﺎرﻩ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم‪ " ،‬ﭘ ﺲ ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﺑ ﺮای ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺖ‬
‫اﻧﮕﻴﺰﻩ ای ﻧﺨﻮاهﺪ داﺵﺖ؟"‬
‫" اﻳﻨﺠﻮری ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﻴﻢ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ درﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫‪٨٠‬‬
 ‫" ﻣﻨﻈﻮرم ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺟﻠﻮ زدن‪ ،‬از ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردن اﺳﺖ‪".‬‬
‫" اﮔﺮ داری درﺑ ﺎرﻩ ﺳ ﻄﻮح ﺑ ﺎﻻﺗﺮ رﺵ ﺪی واﻣﺘﻴﺎزﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁوردن‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺮای ﺁن ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﻣﻌﻨﻮی وﺟﻮد دارد‪،‬ﮐﻤﮏ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان‬
‫ﺑﺪون اﻧﮕﻴﺰﻩ ﺵﺨﺼﯽ ﭼﻴﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ رﺵﺪ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدی ﻣﯽ ﺵﻮد‪".‬‬
‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮرم رﺵﺪ ﻳﺎ اﻣﺘﻴﺎز ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ درﺑﺎرﻩ ﭼﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ؟ "‬
‫" ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان داﺵﺘﻦ‪".‬‬
‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰی را ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﯽ؟ "‬
‫" ﭘﻮل ﺑﻴﺸﺘﺮ‪".‬‬
‫" در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻮل ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﻣﺮدم ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺥﺮﻳﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺥﺮﻳ ﺪ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﮔﺮﮐﺴ ﯽ ﺑ ﻪ ﭼﻴ ﺰی اﺣﺘﻴ ﺎج داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻣﯽ رود و‬
‫ﺑﺮﻣﯽ دارد‪"...‬‬
‫" هﺮ ﭼﻴﺰی؟ ﺑﺎورم ﻧﻤﯽ ﺵﻮد‪".‬‬
‫" اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﭼﻴ ﺰی اﺣﺘﻴ ﺎج داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬و ﺁﻧﻬ ﻢ در دﺳ ﺘﺮس ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﺮا‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ؟ "‬
‫" ﻻﺑﺪازاون ﭼﻬﺎرﭼﺮﺥﻪ هﺎی ﮐﻮﭼﮏ‪".‬‬
‫" ﻳ ﺎ ﺣﺘ ﯽ ﮐﺸ ﺘﯽ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‪ ".‬اﻣ ﯽ ﻃ ﻮری ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زد ﮐ ﻪ اﻧﮕ ﺎر دارﻳ ﻢ‬
‫درﺑﺎرﻩ اﻣﺮی ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫" هﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﻓﻀﺎﻳﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻨﺪ؟ "‬
‫" هﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ازﮐﺸﺘﯽ ﻓﻀﺎﻳﯽ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫" اﻳﻦ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎ ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ؟ "‬
‫" ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﻮهﻢ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر‪".‬‬
‫" ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ؟ "‬
‫" ﺥ ﻮب‪ ،‬ﺑﺒ ﻴﻦ‪' ...‬ﻣ ﺎل ﺗ ﻮ' ﻧﺸ ﺎن دهﻨ ﺪﻩ ﻣ ﻮﻗﻌﻴﺘﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺁن ﺑﺤ ﺚ‬
‫ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﻣﻄﺮح اﺳﺖ‪ ...‬هﻢ اﻵن ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺗﻌﻠﻖ دارﻩ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﻧﻴ ﺎز داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﻣﺜ ﻞ ﻧﻴﻤﮑﺘ ﯽ ﮐ ﻪ در ﭘ ﺎرک ه ﺎی‬
‫ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ هﺴﺖ‪".‬‬
‫" اﮔﺮ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﺎﭘﻴﻤﺎﻳﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻢ‪ ،‬و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‬
‫ﺑﮕﺬارﻣﺶ ﺣﻴﺎط ﺥﻠﻮت ﭼﻪ؟ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻢ؟"‬
‫" ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﮑﻨﯽ؟ "‬
‫ﻼ ﺳﻪ روز"‬ ‫ﺟﻮاب دادم‪ " ،‬ﻣﺜ ً‬
‫‪٨١‬‬
‫" ﭘ ﺲ ﺑﻬﺘ ﺮﻩ در ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮای هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﺎر درﻧﻈ ﺮ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ﻳﻌﻨ ﯽ‬
‫'ﭘﺎرﮐﻴﻨﮓ ﻓﻀﺎﻳﯽ ' ﭘﺎرﮐﺶ ﮐﻨﯽ‪ .‬دراﻳﻦ ﺻﻮرت ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دراﻳﻦ ﺳﻪ روز‬
‫ﺑﻬﺶ ﻧﻴﺎز دارﻩ‪،‬ﻣﻴﺘﻮﻧﻪ ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻴﺘﻮﻧﯽ ﺑﻌ ﺪاز ﺳ ﻪ روز از هﻤ ﺎن‬
‫ﻳﺎ ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﯽ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﮔﻪ ﻓﻘﻂ هﻤﻮﻧﻮ ﺑﺨﻮام ﭼﯽ؟"‬
‫" ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ هﻤﻮﻧﻮ ﺑﺨﻮای؟ اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻀ ﺎﭘﻴﻤﺎ ﺑ ﻪ وﻓ ﻮر‬
‫ﻧﻌﻤﺖ ﭘﻴﺪا ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﺗﺎزﻩ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﮐﻢ و ﺑﻴﺶ ﻣﺜﻞ هﻢ هﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬
‫"ﺥﻮب ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻃﻮرﻓﮑﺮﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﺗﻌﻠﻖ ﺥﺎﻃﺮﺥﺎﺻﯽ دارم‪،‬‬
‫ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن از ردﻩ ﺥﺎرﺟﺖ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪی‪"...‬‬
‫"اﻳ ﻦ ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ ﺗ ﻮﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕ ﯽ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن‪ ،‬ﮐﻤ ﯽ ﺟﻨﺒ ﻪ ﻳﺎدﮔ ﺎری دارﻩ‪.‬ه ﻴﭻ‬
‫ﮐ ﺲ ه ﻢ ﻻزﻣ ﺶ ﻧ ﺪارﻩ‪ ،‬ﭼ ﻮن از ردﻩ ﺥﺎرﺟ ﻪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ه ﻢ ﮐ ﻪ دﻳﮕ ﻪ ﻧﺨ ﻮام‬
‫ازش اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﻣ ﯽ ده ﻢ ﮐ ﻪ در ﺟﻬ ﺖ ﻣﻨ ﺎﻓﻊ ﻋ ﺎم ﺑ ﺎ ﭼﻨ ﻴﻦ‬
‫اﺑﺰاری ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ اﮔ ﺮ ﺗ ﻮ ﺑﺨ ﻮاهﯽ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ را ﺑ ﺮای ﺥ ﻮدت‬
‫ﻧﮕ ﻪ داری‪ ،‬ه ﻮس ﺑﺴ ﻴﺎر ﻋﺠﻴﺒ ﯽ ﮐ ﺮدﻩ ای‪،‬ﭼ ﻮن ﺥ ﻮدت ﮐ ﻪ ﺳ ﺎزﻧﺪﻩ اش‬
‫ﻼ ه ﻢ ﮔﻔﺘ ﻪ ام‪ ،‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴ ﺘﯽ‪،‬و در ﺿ ﻤﻦ هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ ﻗ ﺒ ً‬
‫ﺑﺴﻴﺎری وﺟﻮد دارد‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ اﺻﺮار داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﯽ ﮐﻪ هﻤﻴﺸ ﻪ ﻓﻘ ﻂ از ﻳ ﮏ‬
‫ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺥ ﺎص اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗ ﺎ وﻗﺘ ﯽ ﮐ ﻪ اﻣﮑ ﺎن ﭘ ﺬﻳﺮ ﺑﺸ ﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈ ﺮش‬
‫ﺑﻤﺎﻧﯽ‪".‬‬
‫" اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﺨﻮام ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻓﻘﻂ ازهﻤﻮن ﺳﻔﻴﻨﻪ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻢ‪،‬ﻣﺎل ﺥﻮدم ﺑﺎﺵﻪ‬
‫وﮐﺲ دﻳﮕﺮی ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻧﮑﻨﻪ ﭼﯽ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ "،‬ﭼﺮا ﻧﺨﻮاهﯽ ﮐﻪ ﮐﺲ دﻳﮕﺮی ازش اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻪ؟ "‬
‫" ﻓﺮض ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاد ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ از وﺳﺎﻳﻞ ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ﺁﺥﻪ ﭼﺮا؟ اﻳﻨﺠﺎ هﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﺮض ُﻣﺴﺮی ﻧﺪارد‪"...‬‬
‫" ﭼﺮاﻳﺶ را ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‪ .‬ﻓﺮض ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارم وﺳﺎﻳﻠﻢ ﻣﺎل ﺥﻮدم ﺑﺎﺵ ﺪ‬
‫و ﻧﻪ دﻳﮕﺮان‪".‬‬
‫" اﻳﻦ ﻳﮏ ﺟﻮر ﻣﻨ ّﻴﺖ ﺗﻤﻠﮏ ﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﻣﻨ ّﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ﭘﺲ ﭼﻴﻪ؟ ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻴﻪ؟ روح هﻤﮑﺎرﻳﻪ؟"‬
‫" ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﻮاﮐﻢ را هﻢ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﺵﺮﻳﮏ ﺑﺸﻢ؟ "‬
‫" ﺑﺎز هﻢ اﻓﺮاط و ﺗﻔﺮﻳﻂ ذهﻨﯽ‪ ...‬ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻧ ﻪ ﻣﺴ ﻮاک وﻧ ﻪ دﻳﮕ ﺮ‬
‫وﺳﺎﻳﻞ ﺵﺨﺼﯽ ات را ﺵ ﺮﻳﮏ ﺑﺸ ﯽ‪ ...‬ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ ﻋ ﺪد ازﭼﻨ ﻴﻦ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ‬
‫وﺟ ﻮد دارد‪،‬ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ اﺳ ﻴﺮ ﭼﻨ ﻴﻦ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﻧﺨ ﻮاﻩ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ‬
‫‪٨٢‬‬
‫ﻣﻮﺿﻮع درﺑﺎرﻩ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﻢ ﻣﺼﺪاق داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ! ﻋ ﻼوﻩ ﺑ ﺮاﻳﻦ‪ ،‬در‬
‫'ﭘﺎرﮐﻴﻨ ﮓ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ' ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺗﻌﻤﻴ ﺮ و وارﺳ ﯽ ﺁﻧﻬ ﺎ‬
‫ﻣﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزی ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺥﻮدت اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﯽ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب اﻳﻨﺠﻮری ﺥﻮﺑ ﻪ‪،‬اﻣﺎ ﺗﺼ ﻮر ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ ﮐﻤ ﯽ اﻳ ﻦ اﺣﺴ ﺎس ﺑﻬ ﻢ دﺳ ﺖ‬
‫دادﻩ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﻮری در ﻣﺪرﺳﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺳ ﺮ ﺑ ﺮی هﺴ ﺘﻢ‪ .‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ اﺟﺒ ﺎری‬
‫اﺳﺖ و هﻤﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮﻧﺪ‪".‬‬
‫" اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻪ از ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع ﺁزادی ﺑﺮﺥﻮردارﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬هﺴﺖ؟ "‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ هﺴﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﻗﻮاﻧﻴﻨﯽ ﻣﺒﺘﻨ ﯽ ﺑ ﺮ ﻗ ﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴ ﺎدﻳﻦ هﺴ ﺘﯽ و ﻣﻨ ﺎﻓﻊ‬
‫ﻣﺮدﻣﯽ‪".‬‬
‫"ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ وﻗﺘﺶ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻘﺪس ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ﺑﻌﺪًا‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ داﺵﺘﻪ ﺑﺎش‪".‬‬
‫" اﮔﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ را ﺑﺸﮑﻨﻢ ﭼﻪ؟ "‬
‫" رﻧﺞ ﺥﻮاهﯽ ﺑﺮد‪".‬‬
‫"ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻣﯽ ﺵﻮم ؟ ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽ اﻓﺘﻢ؟ "‬
‫" دراﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﺒﻴﻪ وزﻧﺪان وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮﮐﺎراﺵﺘﺒﺎهﯽ ﮐﻨﯽ‪،‬رﻧﺞ ﺥﻮاهﯽ‬
‫ﺑﺮد‪.‬ﺥﻮدت را ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺥﻮاهﯽ ﮐﺮد‪".‬‬
‫" ﺥﻮدم؟ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ اﻣﯽ‪".‬‬
‫"ﺁﻳﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ را ﺳﻴﻠﯽ ﻣﯽ زﻧﯽ؟"‬
‫"ﻧﻪ! ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ! اﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻴﻪ؟!"‬
‫" ﺗﺼﻮرﮐﻦ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ را ﺳﻴﻠﯽ ﺑﺰﻧﯽ‪ ...‬ﭼﻪ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ؟ "‬
‫" اﺣﺴﺎس ﺑﺪی ﺥﻮاهﻢ ﮐﺮد‪ .‬واﻗﻌًﺎ ﻣﺘﺎﺳﻒ ﻣﯽ ﺵﻮم‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮش هﻢ ﺳﺨﺖ‬
‫اﺳﺖ!"‬
‫" ﺥ ﻮد ﺗﻨﺒﻴ ﻪ ﮔ ﺮی ﻳﻌﻨ ﯽ هﻤ ﻴﻦ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﻧﻴ ﺎزی ﺑ ﻪ اﻳﻨﮑ ﻪ زﻧ ﺪان ﺑﻴﻔﺘ ﯽ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﮐﺎرهﺎﻳﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬ﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺥﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺥ ﻼف‬
‫ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ را ﺁزار ﻧﻤﯽ دهﯽ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﻓﻴﺰﻳﮑﯽ ﺁﺳﻴﺒﯽ ﺑ ﻪ او‬
‫ﻧﻤ ﯽ رﺳ ﺎﻧﯽ‪ .‬ﮐﻤﺘ ﺮﻳﻦ ﺗﺠ ﺎوزی ﺑ ﻪ وی ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺑﻠﮑ ﻪ ﺑ ﺮ ﻋﮑ ﺲ‪ ،‬هﻤ ﻪ‬
‫ﺳﻌﯽ ﺥﻮدت را ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ از او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﯽ‪".‬‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻮن دوﺳﺘﺶ دارم‪".‬‬
‫" اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎ هﻤﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ دارﻳﻢ‪".‬‬
‫ﮔ ﺎهﯽ ﻓﻬ ﻢ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد ﺗ ﺎ ﻧ ﻮری دروﻧﻤ ﺎن ﺑﺪرﺥﺸ ﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت اﻣﯽ ﺑﺎﻻﺥﺮﻩ ﺑﺮ ﻣﻦ اﺙﺮ ﮔﺬار ﺵﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺁن ﭼﻪ را ﮐ ﻪ‬
‫‪٨٣‬‬
‫ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ ﺑﮕﻮﻳ ﺪ‪،‬درﻳﺎﺑﻢ‪ .‬دﻧﻴ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺵ ﺒﻴﻪ ﻣ ﺎل ﻣ ﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣﮑ ﺎن‬
‫ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ‪،‬ﺗﺮس‪،‬ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدی ﺑﺮﺗﺮی ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان و ﻣﻨ ّﻴﻴﺖ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻳﻌﻨﯽ ﺥﺎﻧﻮادﻩ ای ﺑ ﺰرگ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ اﻋﻀ ﺎی ﺁن ﺑ ﻪ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﻋﺸ ﻘﯽ‬
‫دو ﺳﻮﻳﻪ ﻣﯽ ورزﻧﺪ‪.‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ در ﺻ ﺪد‬
‫ﺵﺎد ﮐﺮدن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ درﮐﺶ ﺑﺮاﻳﻢ راﺣﺖ ﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣ ﯽ ﮐ ﻪ ﻓﻬﻤﻴ ﺪ ﺑ ﺎﻻﺥﺮﻩ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ام‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬هﻤ ﻪ ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ ﺑ ﺮ‬
‫هﻤﻴﻦ ﻣﻨﻮال ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ ﺵﺪﻩ اﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻴﺎن ﺳﺎﺥﺘﺎر اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺟﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ‪"...‬‬
‫" ﭼﻪ؟ "‬
‫" ﻋﺸﻖ‪ ".‬اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫" ﻋﺸﻖ؟ "‬
‫" ﻋﺸﻖ‪".‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺗﺮ از اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﺑﻠﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺁﺳ ﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺳ ﺎدﮔﯽ و ﻃﺒﻴﻌ ﯽ ﺑ ﻮدن اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ ﺣ ﺎل ﺑﺮﺥ ﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰی را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﻳﺎ اﺑ ﺮاز ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬رﺵ ﺪ ﺑ ﺮای هﻤ ﻴﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬رﺵﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻨﺰﻟ ﻪ ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ﺑ ﺎ ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ﻋﺸ ﻖ‪ -‬ﺥ ﺮدی ﮐ ﻪ‬
‫ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﺮاﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪".‬‬
‫اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﻧﻮر دﻳﮕﺮی را در وﺟﻮدم اﻓﺮوﺥﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺵ ﻮر و ﺣ ﺮارت ﻓﺮﻳ ﺎد زدم‪ " ،‬ﺁرﻩ‪ ،‬رﺵ ﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻌﻨ ﺎی دﺳ ﺘﻴﺎﺑﯽ و ﭘ ﺬﻳﺮش‬
‫ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﻣﻮﺟ ﻮدات رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﺗﺮ‪،‬ﻋﺸ ﻖ ﺑﻴﺸ ﺘﺮی را ﺗﺠﺮﺑ ﻪ و اﺑ ﺮاز ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﻳﺎ ﮐ ﻮﭼﮑﯽ ﺁدم ه ﺎ را ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺮ اﺳ ﺎس ﻣﻴ ﺰان ﻋﺸ ﻖ ﺁﻧ ﺎن ﻣ ﯽ ﺗ ﻮان‬
‫ﺳﻨﺠﻴﺪ‪"...‬‬
‫" اﻣﯽ‪،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮاﻳﻢ ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻋﺎﺵ ﻖ ﺑ ﻮدن اﻳﻨﻘ ﺪر‬
‫ﺳﺨﺖ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﭼﻮن درون ﺥﻮد ﻣ ﻮاﻧﻌﯽ دارﻳ ﻢ ﮐ ﻪ ﺁن را ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪ ﮐﺸ ﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺳ ﻨﮓ اﻧ ﺪازی‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻃﻔﻤﺎن را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﭼﻪ ﻣﻮاﻧﻌﯽ؟ "‬
‫" ﻣ ﻦ)‪ ،(ego‬ﺁراء ﻏﻠ ﻂ درﺑ ﺎرﻩ ﺥﻮدﻣ ﺎن‪).‬ﻣ ﻦ( دروﻏ ﻴﻦ‪ .‬ه ﺮ ﭼ ﻪ )ﻣ ﻦ(‬
‫ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ اﺳ ﺖ و ﺑ ﯽ ﺣ ﺲ ﺗ ﺮﻳﻢ‪ ،‬واﺣﺴ ﺎس ﺗﺸ ﺨﺺ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫‪٨٤‬‬
‫)ﻣ ﻦ( ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد ﺗ ﺎ ﺑ ﺮاﻳﻦ ﺑﺎورﺑﺎﺵ ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺑﺮاﺳ ﺎس ﻣﻮﻓﻘﻴ ﺖ ه ﺎ و‬
‫ﺵﮑﺴ ﺖ هﺎﻳﻤ ﺎن داوری ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻳﻢ‪ ،‬ازدﻳﮕ ﺮان ﺑ ﻪ ﻋﻨ ﻮان اﺑﺰاراﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬
‫ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪.‬ﺣﺘ ﯽ زﻧ ﺪﮔﯽ دﻳﮕ ﺮان را ﺑ ﻪ ﺑ ﺎزی ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮﻳﻢ و ﺁﻧ ﺎن را ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﺎ‬
‫ﻣﻼک هﺎی ﺥﻮد ﻣﻮرد ﺳ ﻨﺠﺶ ﻗ ﺮار ﻣ ﯽ ده ﻴﻢ‪.‬ازﺁن ﺟ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ )ﻣ ﻦ( ﻣ ﺎﻧﻊ‬
‫ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ازﺁن ﻣﯽ ﺵﻮد ﮐﻪ اﺣﺴﺎس هﻤﺪردی‪ ،‬ﻣﻼﻃﻔﺖ ‪ ،‬ﻣﻬﺮ‪،‬‬
‫دﻟﺒﺴ ﺘﮕﯽ ‪ ....‬ﻋﺸ ﻖ ﮐﻨ ﻴﻢ‪) .‬ﻣ ﻦ( ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد ﮐ ﻪ ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺥﻮد ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪".‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺥﺸﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪) " ،‬ﻣﻦ( ﺵﻴﻄﺎﻧﯽ ﺟﻬﻨﻤﯽ اﺳﺖ‪".‬‬
‫اﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ و ﺗﻮﺿ ﻴﺤﺎﺗﺶ را اداﻣ ﻪ داد‪) " .‬ﻣ ﻦ( ﺑ ﻪ ﻣﻨﻈ ﻮر ﺣﻤﺎﻳ ﺖ از‬
‫ﻣﻮﺟ ﻮدات ﺗﮑ ﻮﻳﻦ ﻳﺎﻓ ﺖ‪ .‬ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﯽ ﮐ ﻪ در ﺳ ﻄﻮح ﻧ ﻪ ﭼﻨ ﺪان رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺣﻴﺎﺗﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻮاﻟﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن ) هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺥﻮﻳﺸﺘﻦ اﺳﺖ(‬
‫ﺣﺎﮐﻢ اﺳﺖ‪ ،‬در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﮑﺎن هﺎﻳﯽ )ﻣﻦ( اداﻣ ﻪ ﺣﻴ ﺎت را ﻣﻤﮑ ﻦ ﻣ ﯽ ﺳ ﺎزد‪.‬‬
‫اﻣ ﺎ اﮔﺮﻗﺮارﺑ ﺮاﻳﻦ ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﺑ ﻪ ﺳ ﻄﺢ ﺑ ﺎﻻﺗﺮی ازرﺵ ﺪ ﺑﺮﺳ ﺪ‪،‬و‬
‫ﻼ ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ‪،‬ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺟﻤﻊ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از ﻣﻨﺎﻓﻊ‬ ‫ﺥﻮد را وﻳﺮان ﻧﺴﺎزد‪،‬ﻣﺜ ً‬
‫ﺵﺨﺺ اﺳ ﺖ‪،‬دﻳﮕﺮ ﺟ ﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای )ﻣ ﻦ( اﻓﺮاﻃ ﯽ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارد‪.‬اﻳ ﻦ)ﻣ ﻦ( ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ رﺵﺪ ﻓﺮد و دﻧﻴ ﺎﻳﺶ ﺑ ﺪل ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺣ ﺮﻓﻢ ﺗﻮﺟ ﻪ ﮐ ﻦ‪.‬‬
‫ﺥﻮدﭘﺮﺳﺘﺎن ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺥﻮد ﺑﻬﺎ ﻣﯽ دهﻨﺪ و ﻻﻏﻴﺮ‪".‬‬
‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ!"‬
‫" ﺥﻮدﭘﺮﺳ ﺘﺎن ﻣ ﻨﻢ زن‪،‬ﻓﻘ ﻂ درﺑ ﺎرﻩ ﺥ ﻮد ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زﻧﻨ ﺪ‪.‬ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎی‬
‫ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺥﻮد ﻓﮑﺮﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬رﺵﺪ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﺑ ﺮ ﻣﺤ ﺪود ﮐ ﺮدن )ﻣ ﻦ( اﺻ ﺮار‬
‫دارد‪ ،‬ﺗﺎ ﻋﺸﻖ و ﺥﺮد اﻣﮑﺎن رﺵﺪ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ‪،‬ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ )ﻣﻦ( زﻳﺎدی دارﻳﻢ‪" ...‬‬
‫" اﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ رﺵﺪ هﺮ ﻓﺮد ﺑﺴ ﺘﮕﯽ دارد‪.‬هﺮﭼ ﻪ رﺵ ﺪ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻣﻴﺰان‬
‫)ﻣﻦ( ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ‪ .‬ﺥﻮب ﺟﻴﻢ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻣﺎن اداﻣﻪ دهﻴﻢ‪".‬‬

‫‪٨٥‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ دهﻢ‬
‫دوﺳﺘﯽ ﻣﻴﺎن ﺳﻴﺎرﻩ ای‬

‫درﻣﻴﺎﻧﻪ ﻋﻠﻔﺰار‪،‬ﺁﻣﻔﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮﻳﺎاﺳﺘﺎدﻳﻮم ﮐﻮﭼﮏ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﻮد‪.‬ﻣﻮﺟﻮدات‬

‫ﺑﺴﻴﺎرﻋﺠﻴﺒﯽ درﺣﺎل اﺟﺮای ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻣﺮدﻣﯽ هﺴﺘﻨﺪﮐﻪ ﻟﺒﺎس ه ﺎی ﺑﺎﻟﻤ ﺎ ﺳ ﮑﻪ ای ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ‪،‬اﻣﺎ‬
‫ﺑﻪ زودی ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﺑﺮﺥﯽ ﻏﻮل ﭘﻴﮑﺮﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬ﺣﺘﯽ ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ‬
‫ازاوﻓﻴﺮی هﺎ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﺵﺒﻴﻪ ﮐﻮﺗﻮﻟ ﻪ ه ﺎ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ﺵ ﺒﻴﻪ ﻣ ﺎ‬
‫ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺑﺮﺥ ﯽ ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓ ﺮق داﺵ ﺘﻨﺪ‪.‬ﭼﻬ ﺮﻩ ه ﺎی ﻋﺠﻴﺐ‪،‬زﻳﺒﺎ‪،‬ﭼﺸ ﻤﺎن‬
‫ﺑ ﺰرگ وﻟ ﺐ ودﻣ ﺎغ ﺑﺴ ﻴﺎر ﻇﺮﻳﻔ ﯽ داﺵ ﺘﻨﺪﮐﻪ ﮔ ﺎهﯽ ﭼ ﺎل ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﺑ ﺎ‬
‫رﻧﮓ هﺎی ﭘﻮﺳﺖ زﻳﺘﻮﻧﯽ‪،‬ﻗﺮﻣﺰ‪،‬ﺳﻴﺎﻩ‪،‬ﺳﻔﻴﺪ‪،‬زردوﻏﻴﺮﻩ‪...‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ازﺟﻬﺎن هﺎی دﻳﮕﺮﺁﻣﺪﻩ اﻧﺪ‪"...‬‬
‫" ای ﺑﺎهﻮش! ازﮐﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪی؟ " اﻣﯽ داﺵﺖ ﺳﺮﺑﻪ ﺳﺮم ﻣ ﯽ ﮔﺬاﺵ ﺖ‪،‬ﭼﻮن‬
‫واﺿﺢ ﺑﻮد‪ ،‬و اداﻣﻪ داد‪ "،‬هﺮ ﮔﺮوهﯽ رﻗﺼﯽ از ﺳﻴﺎرﻩ ﺥﻮد را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ‬
‫ﮔﺬاﺵﺘﻪ اﺳﺖ‪".‬‬
‫ه ﺮ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ ‪ ٥‬اﺟ ﺮا داﺵ ﺖ‪.‬دﺳ ﺘﺎن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮراﮔﺮﻓﺘ ﻪ و دواﻳﺮﺵ ﺎدی درﺳ ﺖ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬ﺑﺎ ﻣﻠﻮدی زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻣﯽ رﻗﺼﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻟﻮن ﻃﻼﻳﯽ ﺑﺎ ﺵﮑﻮهﯽ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﻣ ﯽ ﺁﻣ ﺪ؛وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﻳ ﮏ ﮐﺴ ﯽ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ‪،‬ﺁن ﻓ ﺮد ﻣﺠ ﺪدًا ﺑ ﺎﻟﻮن را ﺑ ﻪ ه ﻮا‬
‫ﻣ ﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪.‬ﻣ ﺎدام ﮐ ﻪ در ﺑ ﺎﻻ ﻏﻮﻃ ﻪ ور ﺑ ﻮد‪ ،‬ﮐﺴ ﯽ ﮐ ﻪ ﺁن را ﺑ ﻪ ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬وﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ از هﻢ ﮔﺮوهﯽ هﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻃﻮر هﻤﺎهﻨ ﮓ ﺑ ﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮐﺰ داﻳﺮﻩ ﺁﻣﺪﻩ و ﻣﯽ رﻗﺼﻴﺪﻧﺪ‪،‬رﻳﺘﻢ ﺟﺪﻳ ﺪ ﺑ ﺪون اﻧﻘﻄ ﺎع ﺑ ﻪ ﺗﺮاﻧ ﻪ‬
‫ﻗﺒﻠﯽ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﺵﺪ‪.‬دراﻳ ﻦ ﺑﻴﻦ‪،‬دﻳﮕﺮاﻋﻀ ﺎی داﻳ ﺮﻩ رﻗ ﺺ ﮐﻠ ﯽ را ﺑ ﺎرﻳﺘﻢ‬
‫اوﻟﻴﻪ ﺁن اداﻣﻪ ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑ ﺎﻟﻮن ﺑ ﻪ ﮔ ﺮوﻩ دﻳﮕ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬اﻋﻀ ﺎی‬
‫ﺁن ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪ داﻳﺮﻩ رﻓﺘﻪ و اﻋﻀﺎی ﮔﺮوﻩ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺥﻮد ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫داﻳﺮﻩ اﺻﻠﯽ ﺑﻪ ﺁهﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽ ﭼﺮﺥﻴﺪ‪.‬هﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﮔﺮوهﯽ ﮐﺎرﺥﻮد‬

‫را ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬ﺗﻤﺎﺵﺎﮔﺮان ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮ ﺵ ﻮرواﺣﺘﺮام ﺁﻣﻴ ﺰ ﮐ ﻒ‬
‫ﻣﯽ زدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋ ﻼوﻩ ﺑﺮﺣﻀ ﺎراوﻓﻴﺮی‪،‬ازﻋﻮاﻟﻢ دﻳﮕﺮﻧﻴﺰﺗﻤﺎﺵ ﺎﭼﻴﺎﻧﯽ ﺣﻀﻮرداﺵ ﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﭼﻢ هﺎﻳﯽ دورﺗﺎدورﺁﻣﻔﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮراﻣﺰﻳﻦ ﮐﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪.‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ در‬
‫‪٨٦‬‬
‫اﻧ ﻮاع ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣﻔ ﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮﭘ ﺎرک ﮐ ﺮدﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬ﺑﺮﺥﯽ ه ﻢ ﻣﺜ ﻞ ﻣ ﺎ از‬
‫هﻮا ﻧﻈﺎرﻩ ﮔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻩ؟ "‬
‫" ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی را ﻣﯽ ﺑﺮﻩ؟ "‬
‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻳﮏ ﺟﻮر رﻗﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻧﻪ؟ "‬
‫" رﻗﺎﺑﺖ؟ "‬
‫" ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﺑﺮای ﭼﻪ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را اﺟﺮا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺑﺮای ﺑﻴﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺥﻮدﺵﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ زﻳﺒﺎ اراﺋ ﻪ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑ ﺮای اﻳﻨﮑ ﻪ ﭘﻴﻮﻧ ﺪ دوﺳ ﺘﯽ ﻣﻴ ﺎن ﺥ ﻮد را ﮔﺴ ﺘﺮش دهﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮای ﻳ ﺎددهﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬراﻧﺪن اﻳﺎﻣﯽ ﺥﻮش‪ ،‬ﺑﺮای ﻟﺬت ﺑﺮدن‪".‬‬
‫"ﭘﺲ ﺁن ﮔﺮوهﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮاز هﻤﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ؟ ﺟﺎﻳﺰﻩ ای ﻧﻤﯽ دهﻨﺪ؟"‬
‫"هﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ای ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬درﺣﺎل ﻳﺎدﮔﻴﺮی وﺥﻮﺵﮕﺬراﻧﯽ اﻧﺪ‪".‬‬
‫" در زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻣﯽ دهﻨﺪ‪" ...‬‬
‫اﻣﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ " ،‬در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺵﻤﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻣ ﯽ ﺑ ﺎزد ﺵ ﺮﻣﻨﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‬
‫و اوﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮد )ﻣﻦ( ﺑﺰرﮔﺘﺮی ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﺳﺨﺘﻪ‪ ،‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﺮی ﺑﺎﻳﺪ ﺥﺸﻦ و ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﺵﯽ‪".‬‬
‫" ُﺑﺮدن‪ .‬ﺑﺎزهﻢ ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان ﺑﻮدن‪ .‬رﻗﺎﺑﺖ‪،‬ﺥﻮدﺥﻮاهﯽ‪،‬ﺟﺪاﻳﯽ‪".‬‬
‫" رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺪﻩ؟ "‬
‫" ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺥﻮدت رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺥﻮدت را ارﺗﻘﺎء ﺑﺪهﯽ‪،‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑ ﺮادران‬
‫و ﺥﻮاهﺮاﻧﺖ رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﭼﻨ ﻴﻦ ﭼﻴﺰه ﺎﻳﯽ در ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺮادراﻧ ﻪ‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬ﭼﻮن رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺬر ﺟﺪاﻳﯽ‪،‬ﺟﻨﮓ و وﻳﺮاﻧﮕﺮی را ﻣﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪرهﺎ ه ﻢ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔ ﻮﻳﯽ ﺑ ﺪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ...‬درﺑ ﺎرﻩ رﻗﺎﺑ ﺖ ﺳ ﺎﻟﻢ‬
‫ورزﺵﯽ و اﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ‪"...‬‬
‫" اﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎی ﺑﺪوی و ﻏﺎرﻧﺸﻴﻨﺎﻧﻪ‪ .‬ﺟﻨﮓ ه ﺎﻳﯽ ﺑ ﻮدﻩ ﮐ ﻪ ﻓﻘ ﻂ از ﻳ ﮏ‬
‫ﺑ ﺎزی ﻓﻮﺗﺒ ﺎل ﺵ ﺮوع ﺵ ﺪﻩ‪ ...‬ﺣﺘ ﯽ هﻤ ﻴﻦ ﺣ ﺎﻻ ه ﻢ ﮔ ﺎهﯽ وﻗ ﺖ ه ﺎ ﺁدم ه ﺎ‬
‫هﻤﺪﻳﮕﺮ را در اﺳﺘﺎدﻳﻮم هﺎ ﻣﯽ ﮐﺸ ﻨﺪ‪ ...‬اﻣ ﺎ ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ در اﻳﻨﺠ ﺎ ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ‬
‫ﺳﺎﻟﻢ‪،‬ورزﺵﯽ و هﻨﺮی اﺳﺖ‪"...‬‬
‫" در ﮐﺮﻩ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺎزی ﺑﭽﻪ هﺎﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺑﺎزی هﺎی ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ‪ .‬وﺣﺪت و دوﺳﺘﯽ را اراﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫" اﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ روی ﺳﻴﻨﻪ ات ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﯽ دارد؟ "‬
‫‪٨٧‬‬
‫" ﻧﺸ ﺎﻧﻪ ﻋﺸ ﻖ ﺑ ﯽ ﻣ ﺮز و رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﻋﺸ ﻘﯽ ﮐ ﻪ ﻣﻮاﻧ ﻊ را ﭘﺸ ﺖ ﺳ ﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮔﺬارد‪".‬‬
‫" ﭼﻴ ﺰی ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﻋ ﺎﻟﻢ ﮔﻴﺮﮐ ﻪ ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﭘ ﻴﺶ درﺑ ﺎرﻩ اش ﺣ ﺮف‬
‫ﻣﯽ زدﻳﻢ؟ "‬
‫ﺥﻮﺵﺤﺎل و هﻴﺠﺎن زدﻩ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬دﻗﻴﻘًﺎ! ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺥﺪاوﻧ ﺪی ﺑﺴ ﻴﺎر‬
‫ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﻋﺸﻖ ﺵﺨﺼﯽ ﭼﻪ؟ "‬
‫" ﺁن هﻢ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﻏﺎزی ﺑﺮای ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻋﺸﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻴﺮ اﺳﺖ‪".‬‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ را ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﯽ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ داد‪ " ،‬ه ﺮ ﺣﺮﮐﺘﺸ ﺎن ﻣﻌﻨ ﺎﻳﯽ‬
‫دارد‪ .‬ﻧﻮﻋﯽ زﺑﺎن اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ! ﮐﺎش ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮد و ﻣﯽ دﻳﺪ‪ ...‬اﻵن درزﻣﻴﻦ ﺳ ﺎﻋﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ اﺳﺖ؟ "‬
‫" هﻨﻮز ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ از زﻣﺎن )ﺑﯽ ﺥﻮاﺑﯽ( ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪".‬‬
‫" ﻣﻴﺸﻪ از هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪".‬‬
‫" ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ در ﻋﺎﻟﻤﯽ دﻳﮕﺮ هﺴﺘﻴﻢ؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﮏ ﺵ ﺒﮑﻪ ارﺗﺒ ﺎﻃﯽ ﺑ ﺪون ﻣ ﺮز اوﻓﻴ ﺮ ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ‪،‬‬
‫هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬
‫دﮐﻤﻪ هﺎﻳﯽ را در ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل و ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪،‬از ارﺗﻔ ﺎﻋﯽ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻ ﺳﻴﺎرﻩ ام را دﻳﺪم‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ را در ﺣﺎل ﺥﻮاب دﻳﺪم‪.‬‬
‫" ﭼﻪ ﻋﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻣﻴﺸﻪ از هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ را دﻳﺪ؟"‬
‫" دﺳﺖ ﻧﮕﻬﺪار‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز ﻧﺒ ﺎش‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم هﻨ ﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴ ﺪﻩ ای ﮐ ﻪ‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻘﺪر ﺑﺰرﮔﻪ‪".‬‬
‫" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ".‬ﺳﺮدرﮔﻢ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫" ﭼﻨﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﮐﻬﮑﺸﺎن ﻧﺰدﻳﮏ را ﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﻘﻴ ﻪ را از دور ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﻴﻢ‪.‬‬
‫وﺁن هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺥﻴﻠﯽ دورﺗﺮﻧﺪ را ﺥﻮب‪ ...‬ﭼﻴﺰی از ﺁﻧﺠ ﺎ ﻧﻤ ﯽ داﻧ ﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫هﺮ ﺣﺎل اﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﺑﺮای دﻳﺪن ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﮐﻬﮑﺸﺎن ﺑﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ‬
‫ﺥﻮﺑﻪ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ "‬
‫هﺮدو زدﻳﻢ زﻳﺮ ﺥﻨﺪﻩ‪.‬‬
‫اداﻣﻪ داد‪ "،‬ﺗﺎزﻩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮ ﮔﺬﺵﺘﻪ دﻧﻴﺎ و اﺵﺨﺎص ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺵﺪﻩ و ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ در ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺁﻧﺎن رخ دادﻩ‪"...‬‬
‫" ﮔﺬﺵﺘﻪ؟ ﭼﺠﻮری؟ "‬
‫‪٨٨‬‬
‫" راﺣﺖ! هﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐ ﻪ در ﻋ ﺎﻟﻢ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ‪،‬هﺮ ﮐ ﺎری ﮐ ﻪ ه ﺮ ﻣﺨﻠ ﻮﻗﯽ‪،‬در‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﺑﺮای هﻤﻴﺸﻪ 'ﺿﺒﻂ' ﻣﯽ ﺵﻮد‪".‬‬
‫هﻀﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد‪ " .‬هﺮﭼﻴﺰی؟ "‬
‫" هﻤﻪ ﭼﻴﺰ! ﺑﻪ هﻤﻪ اﺵ ﮑﺎل‪ .‬ﻳﮑ ﯽ را ﻧﺸ ﺎﻧﺖ ﻣ ﯽ ده ﻢ‪.‬ﺁن ﺑ ﺎﻟﻦ ﻃﻼﻳ ﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﺁﻧﺠ ﺎ ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ﺟﻤﻌﻴ ﺖ در اهﺘ ﺮاز اﺳ ﺖ را ﻣ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ؟ ﻧ ﻮر ﺥ ﻮد را از‬
‫ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻧﻮر ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻦ ﺑﺮﺥﻮرد ﮐﺮدﻩ و ﺑ ﻪ ﭼﺸ ﻤﺎن ﺗ ﻮ ﻣ ﯽ رﺳ ﺪ‪.‬‬
‫ﻧ ﻮر ﻣ ﻨﻌﮑﺲ ﺵ ﺪﻩ از ﺁن ﺑ ﻪ ﻓﻀ ﺎ ﻣ ﯽ رود‪ .‬در ﻓﻀ ﺎ ﺑ ﯽ وﻗﻔ ﻪ ﺑ ﻪ ﺣﺮﮐ ﺖ‬
‫ﺥﻮد اداﻣﻪ ﻣﯽ دهﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻮر را در هﺮ ﻳﮏ از ﻟﺤﻈﺎت اﻳ ﻦ ﺳ ﻔﺮ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ و‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪،‬ﺁن ﺑﺎﻟﻦ ﮔﺬﺵﺘﻪ را ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﻴﻪ!"‬
‫" ﺑﻌ ﺪًا ﻧ ﺎﭘﻠﺌﻮن‪ ،‬ژول ﺳﺰار‪،‬ﻋﻴﺴ ﯽ‪،‬ﻟﻴﻨﮑﻠﻦ‪،‬ﺑﻮدا‪،‬اﻓﻼﻃﻮن‪،‬ﻣﺤﻤﺪ و ﻣﻮﺳ ﯽ‬
‫ﻼ ﻧﺸﺎﻧﺖ ﺥﻮاهﻢ داد!"‬‫و ‪ ....‬را ﻋﻤ ً‬
‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬
‫" و ﺣﺘﯽ ﺥﻮد ﺗﻮ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪"...‬‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺎرهﺎی ﺑﺪی ﮐﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم و ﺗ ﺮﺟﻴﺢ ﻣ ﯽ دادم ﮐ ﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺵﺸ ﺎن‬
‫ﮐﻨﻢ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردم‪....‬‬
‫" ﺥﻮ وووب‪،‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﯽ‪" ...‬‬
‫ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ ".‬ﺟ ﻴﻢ ﺵ ﻴﻄﻨﺖ ه ﺎی ﮐﻮدﮐﺎﻧ ﻪ ﭼﻨ ﺪان ﻣﻬ ﻢ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬ﺥ ﻮدت را‬
‫ﺳ ﺮزﻧﺶ ﻧﮑ ﻦ‪ .‬ﻧﮕ ﺮان ﻧﺒ ﺎش‪ .‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ اﻵن هﺴ ﺘﯽ ﺗﻮﺟ ﻪ ﮐ ﻦ‪.‬‬
‫ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اوﻓﻴﺮ ﺑﺪاﻧﯽ؟"‬
‫رﻓﺘ ﻴﻢ ﺑ ﻪ ﭘﺸ ﺖ ﺁﻣﻔ ﯽ ﺗﺌ ﺎﺗﺮ‪ .‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀ ﺎﻳﯽ درﺥﺸ ﺎن دﻳﮕ ﺮی در ﻓﺎﺻ ﻠﻪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﮏ از ﻣﺎ ﺑﺎ ﭼﺮاغ ﻋﻼﻣﺖ داد‪.‬ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻣﺎ ه ﻢ هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﺎر را ﮐ ﺮد‪،‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻣﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺵﻴﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺰی ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫" ﮐﻴﻪ؟ دوﺳﺘﺖ؟ "‬

‫"ﺁدم ﺵ ﺎد وﺳ ﺮﮔﺮم ﮐﻨﻨ ﺪﻩ ای ازﺳ ﻴﺎرﻩ ای دﻳﮕ ﺮ ﮐ ﻪ ﻣ ﺪت ه ﺎ ﻗﺒ ﻞ‬

‫ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺥﺘﻤﺶ‪".‬‬
‫" ﻋﻼﻣﺖ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺮاغ ﻣﯽ دهﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﯽ دارد؟ "‬
‫" ﭘﻴﺎﻣﯽ دوﺳﺘﺎﻧﻪ‪ .‬ﺁﻧﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ و ﻣﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮدﻩ اﻳﻢ‪".‬‬
‫" از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ داﻧﯽ؟ "‬
‫" اﺣﺴﺎس ﻧﮑﺮدﻳﺶ؟ "‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ‪"...‬‬
‫‪٨٩‬‬
‫" ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﺥﻮدت را ﻣﻮرد ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻗﺮار ﻧﻤﯽ دهﯽ‪ .‬اﮔ ﺮ هﻤ ﺎن ﻗ ﺪر‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺥﻮدت ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﻴﻂ اﻃﺮاﻓ ﺖ ﺗﻮﺟ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﺮدی‪،‬ﻣﺘﻮﺟ ﻪ‬
‫ﻣ ﯽ ﺵ ﺪی‪ ...‬ﻣﻮﻗ ﻊ ﻣﻮاﺟﻬ ﻪ ﺑ ﺎ ﺁن ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ 'اﻧ ﺮژی ﺵ ﺎد' ﮔﺮداﮔ ﺮدت‬
‫ﻧﺸﺪی؟ "‬
‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ‪ ...‬داﺵﺘﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﻮرﻩ‪"..‬‬
‫" ﻧﮕﺮان ﺑﻮدی‪،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ‪ " .‬اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " .‬ﺑﻪ اون ﺳﻔﻴﻨﻪ اوﻧﺠﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻣﺎل ﺳﻴﺎرﻩ ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻘﺪر ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺮق دارﻩ؟"‬
‫" ﺁرﻩ‪ .‬دﻟﻢ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺳﻴﺎرﻩ ﺗﻮ را هﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪".‬‬
‫" در ﺳﻔﺮی دﻳﮕﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽ روﻳﻢ‪ .‬اﻣﺮوز دﻳﮕﺮ وﻗﺖ ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬
‫" ﻗﻮل ﻣﯽ دهﯽ؟"‬
‫" ﺁرﻩ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺘﺎب را ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪ ،‬ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ‪".‬‬
‫" ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﻳﮏ ﺳﺮ هﻢ ﺑﻪ ﮔﺬﺵﺘﻪ ﺑﺰﻧﻴﻢ؟"‬
‫" ﺑﻪ ﮔﺬﺵﺘﻪ هﻢ ﻣﯽ روﻳﻢ‪".‬‬
‫" هﻤﻴﻨﻄﻮرﺑﻪ ﺳﻮاﺣﻞ ﺳﻴﺮﻳﻮس‪".‬‬
‫" ﺑﺎﺵﻪ‪ ،‬اوﻧﺠﺎ هﻢ ﻣﻴﺮﻳﻢ‪ ".‬ﮐﻮدک ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ ".‬ﺣﺎﻓﻈ ﻪ ﺥ ﻮﺑﯽ داری‪.‬‬
‫هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺎرﻩ ای ﻣ ﯽ روﻳ ﻢ ﮐ ﻪ در ﺣ ﺎل ﺁﻣ ﺎدﻩ ﮐ ﺮدن ﺁن ﺑ ﺮای‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ وﻗﺖ وﻳﺮان ﺵﺪن زﻣﻴﻦ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻧﺠﺎﺗﺸﺎن دهﻴﻢ‪".‬‬
‫"ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻨﻪ ﮐﻪ وﻳﺮاﻧﯽ زﻣﻴﻦ ﻗﻄﻌﯽ اﺳﺖ؟ "‬
‫" اﻳﻦ دﻳﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺵﻤﺎ زﻣﻴﻨﯽ هﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺵ ﺮوع ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫هﻤﺎهﻨﮓ و ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﻨﻴﺪ‪".‬‬
‫" وﻳﮏ ﮐﺸﻮر ﻣﺘﺤﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎم زﻣﻴﻦ ﺑﺴﺎزﻳﻢ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟ "‬
‫" ﺳﺎدﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬وﻟﯽ ﺑﺎﻳﺪهﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬دوﺳﺖ داﺵﺘﻦ ﻣﺮدم ﺥﻮدﺗﺎن ﺥﻴﻠﯽ‬
‫ﺥﻮب اﺳﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻗ ﻮم ﭘﺮﺳ ﺘﯽ و ﻧﺎﺣﻴ ﻪ ﮔﺮاﻳ ﯽ اﻓﺮاﻃ ﯽ ﻧﺸ ﺎﻧﻪ ﮐﻮﺗ ﻪ ﻧﻈ ﺮی‬
‫اﺳﺖ‪.‬دﻟﺒﺴ ﺘﮕﯽ ﺑ ﻴﺶ از اﻧ ﺪازﻩ ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻣﮑ ﺎن‪ ،‬ﺟ ﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻦ‬
‫ﻣﮑ ﺎن ه ﺎی دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺎﻗﯽ ﻧﻤ ﯽ ﮔ ﺬارد‪ ،‬و ﻋ ﺎﻟﻢ ﺟ ﺎی ﺑﺴ ﻴﺎر ﺑﺰرﮔ ﯽ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫اﻧ ﻮاع زﻧ ﺪﮔﯽ‪ ،‬و ه ﺮ ﺁﻧﭽ ﻪ ﺥﺪاوﻧ ﺪ ﺥﻠ ﻖ ﮐ ﺮدﻩ را دﺳ ﺘﻪ ﺑﻨ ﺪی ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪.‬ﺑ ﻪ‬
‫هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺵ ﻴﻮﻩ ﺗﻔﮑ ﺮو دوﺳ ﺖ داﺵ ﺘﻨﻤﺎن 'ﻣﻘﻴﺎﺳ ﯽ ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ'‬
‫ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ هﻤﺴ ﺎﻳﻪ ﺵ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ از‬
‫ﺁدم هﺎی ﺥﻴﺎﺑﺎن هﺎی دﻳﮕﺮ دﻧﻴﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪"...‬‬
‫هﻴﺠ ﺎن زدﻩ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺪون ﻣ ﺮز زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑﮕ ﺬار‬
‫ﺟﻮﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮز ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﺎﺵﺪ!"‬
‫ّ‬

‫‪٩٠‬‬
‫" ﺣﺘﯽ اﻳﻨﺠﻮری هﻢ ﻧﻪ‪ .‬ﻋ ﺎﻟﻢ ﺁزاد اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻋﺸ ﻖ ﺁزادی اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮای ورود‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻳﺎ هﺮ دﻧﻴﺎی دﻳﮕﺮی و دﻳﺪن ﺁن ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﻣﺠﻮز ﻧﺪارﻳﻢ‪".‬‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻨﻪ ﮐ ﻪ ه ﺮ ﻳ ﮏ از ﺵ ﻤﺎ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ ﺑ ﺪون ﮐﺴ ﺐ ﻣﺠ ﻮز وارد‬
‫اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﺸﻮﻳﺪ؟ "‬
‫" ﻳﺎ ﺑﻪ هﺮ دﻧﻴﺎی دﻳﮕﺮی از اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ‪"...‬‬
‫" ﻣﺮدم اﻳﻨﺠﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺵﻮﻧﺪ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪.‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﻮﻧﺪ؟ " اﻣﯽ داﺵﺖ از ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻤﺎن ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ .‬ﭘﺬﻳﺮش اﻳﻦ هﻤﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" دارم ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪهﻢ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﻋ ﻮاﻟﻢ ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺘﻪ دوﺳ ﺘﯽ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﻋﺎﻟﻤﮕﻴﺮ دارﻧﺪ‪.‬هﻤﻪ ﻣﺎ ﺑ ﺮادر‪ ،‬ﺥ ﻮاهﺮ و دوﺳ ﺖ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮﻳﻢ‪.‬هﻤ ﻪ‬
‫ﻣﺎ ﻣﺎدام ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺁزار ﻧﺪهﻴﻢ‪ ،‬ﺁزادﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺑﻴ ﺎﺋﻴﻢ و ﺑ ﺮوﻳﻢ‪ .‬ه ﻴﭻ راز و‬
‫ﺳﺮی ﻣﻴﺎن ﻣ ﺎ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ ﺟﻨ ﮓ و ﻧ ﻪ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﻣﻴ ﺎن ﮐﻬﮑﺸ ﺎﻧﯽ ه ﺎ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬‬
‫ﺥﺸ ﻮﻧﺖ از ﻧﺸ ﺎﻧﮕﺎن ﺑ ﺪوی ﺑ ﻮدن ﻳ ﮏ دﻧﻴ ﺎ و ﺳ ﺎﮐﻨﻴﻦ ﺁن اﺳ ﺖ‪.‬ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدات وﺣﺸﯽ‪ ،‬ﺥﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺑﯽ ﻋ ﺪاﻟﺘﯽ‪ ،‬ﻧﺎﺳﭙﺎﺳ ﯽ و رﻗﺎﺑ ﺖ را ﺑ ﻪ وﺟ ﻮد‬
‫ﻣﯽ ﺁورﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻮاﻣ ﻊ ﻏﻴ ﺮ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﻣ ﯽ ﺳ ﺎزﻧﺪ ﮐ ﻪ دوﺳ ﺘﯽ اﻧ ﺪﮐﯽ ﻣ ﺎﺑﻴﻦ ﺁﻧ ﺎن‬
‫وﺟﻮد دارد‪.‬ﻣﺎﺑﻴﻦ ﻣﺎ رﻗﺎﺑ ﺖ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ .‬ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاه ﺪ از ﺑ ﺮادر ﺥ ﻮد‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮداﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺥﻮاهﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮ روز‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﺵﺪﻩ و از ﮐﻞ زﻧﺪﮔﯽ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ از ﺁن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺵﻘﻴﻢ‪،‬ﺑﻴﺸ ﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﺵﺎدی ﺥ ﻮد را از ﺥ ﺪﻣﺖ ﮐ ﺮدن‪ ،‬ﮐﻤ ﮏ ﮐ ﺮدن و هﻤﮑ ﺎری ﺑ ﺎ دﻳﮕ ﺮان ﺑ ﻪ‬
‫دﺳﺖ ﻣﯽ ﺁورﻳﻢ‪ .‬ﺁﮔﺎهﯽ ﻣﺎ ﺵﻔﺎف اﺳﺖ؛ ﺥ ﺎﻟﻖ ﺥ ﻮد را دوﺳ ﺖ دارﻳ ﻢ و از‬
‫او ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑﻪ زﻧﺪﻩ هﺴﺘﻴﻢ و اﻣﮑﺎن ﻟﺬت ﺑﺮدن از زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﻪ ﻣ ﺎ دادﻩ‬
‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺥﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗ ﻼش ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ﻣﻄ ﺎﺑﻖ ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ وی‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﺵﻤﺎهﺎ ﺥﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎ ﻣﯽ داﻧﻴﺪ‪" ...‬‬
‫" ﻧ ﻪ اون ﻗ ﺪرهﺎ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﻋﺸ ﻖ را ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪﻩ اﻋﻤ ﺎل ﺥ ﻮد ﮐ ﺮدﻩ اﻳ ﻢ و ﺑ ﻪ‬
‫هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻴﻤﺎن ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﭘﺎﻳ ﻪ ﺳ ﺎدﻩ ﺵ ﺪﻩ‪،‬هﺮﭼﻨﺪ ﮐ ﻪ‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ هﺎی ﻋﻠﻤﯽ زﻳﺎدی داﺵﺘﻪ اﻳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺸﺮﻳﺖ زﻣﻴﻨ ﯽ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ در اداﻣ ﻪ‬
‫ﺣﻴﺎت ﺥ ﻮد ﻣﻮﻓ ﻖ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬اﮔﺮدرﻏﻠﺒﻪ ﺑ ﺮ ﺥﻮدﺥ ﻮاهﯽ و ﺑ ﯽ اﻋﺘﻤ ﺎدی ﻣﻮﻓ ﻖ‬
‫ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺁﻣ ﺎدﻩ اﻳ ﻢ ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ﮐﻤ ﮏ ﮐﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺁﻧ ﺎن ﻧﻴ ﺰ ﺑ ﻪ ﻣ ﻮ ّدت و‬
‫دوﺳﺘﯽ ﻋ ﺎﻟﻤﮕﻴﺮ ﻣﻠﺤ ﻖ ﺵ ﺪﻩ و داﻧ ﺶ ﻋﻠﻤ ﯽ و ﻣﻌﻨ ﻮی ﺥ ﻮد را در اﺥﺘﻴ ﺎر‬
‫ﻗﺮار دهﻴﻢ‪ .‬داﻧﺸﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن هﻤ ﺎن ﻗ ﺪر ﺵ ﮕﻔﺖ اﻧﮕﻴ ﺰ و زﻳﺒ ﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺳﺎزد ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺎ ﺳﺎﺥﺘﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻨ ﺪ اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را ﺑﮑﻨﻨ ﺪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ‬
‫‪٩١‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ رﻗﺎﺑﺘﯽ دﺵﻮار ﺑﺮای اداﻣﻪ ﺑﻘﺎ ﻣﺒﺪل ﻧﺸﺪﻩ و هﻤ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺵ ﺎد‬
‫ﺑﺎﺵﻨﺪ‪".‬‬
‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﺁن ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ واﻗﻌًﺎ زﻳﺒﺎﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﻮن ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ زﻳﺒﺎﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ دﻧﻴﺎی ﺥﻮدت ﺑ ﺎز ﮔﺸ ﺘﯽ‪،‬‬
‫ﮐﺘﺎب را ﺑﻨﻮﻳﺲ‪ ،‬ﺟﻮری ﮐﻪ ﺁواﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬ﮔﺎﻣﯽ دﻳﮕﺮ‪".‬‬
‫ﺥﻴﻠﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ "،‬وﻗﺘ ﯽ ﺑﺨﻮاﻧﻨ ﺪش‪،‬دﻳﮕﺮ ﺳ ﻼح ه ﺎ را ﮐﻨ ﺎر ﻧﻬ ﺎدﻩ ودر‬
‫ﺻﻠﺢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ و دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺳ ﺮم ﮐﺸ ﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﺑﺎراذﻳ ﺖ ﻧﺸ ﺪم‪ ،‬ﭼ ﻮن اﺣﺴ ﺎس‬
‫اﻳﻨﮑﻪ او هﻢ ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﺜﻞ ﺥﻮدم اﺳ ﺖ را ﻧﺪاﺵ ﺘﻢ‪،‬ﺣﺎﻻ او را واﻻﺗ ﺮ از ﺥ ﻮد‬
‫ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫" ﭼﻘﺪرﻣﻌﺼ ﻮﻣﯽ ﺗ ﻮ! ﻧﻤ ﯽ ﺑﻴﻨ ﯽ ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺟ ﻮری زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫اﻧﮕﺎر دﺵﻤﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﻧﺪ؟ ﺑﺪ ﺟﻮری در ﺥﻮاﺑﻨﺪ؛ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬
‫ﺥﻄﺮﻧﺎک و زﺵﺖ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ هﺴﺘﯽ زﺵﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ زﻳﺒﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﺁﻳ ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻈﺮت دﺵﺘﯽ از ﮔﻞ زﻳﺒﺎﺳﺖ؟ "‬
‫ﺟﻮاب دادم‪ " ،‬زﻳﺒﺎﺳﺖ‪".‬‬
‫" اﮔﺮ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ارﺗ ﺶ را راهﺒ ﺮی ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪،‬ﺥﺎﻟﻖ ﮔ ﻞ ه ﺎ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪،‬ﺁن وﻗ ﺖ‬
‫ﺟﻨﮓ اﻓﺰارهﺎ را ﺑﻪ اﺑﺰاری ﺑ ﺮای ﮐﺎﺵ ﺖ ﻣﺒ ﺪل ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪،‬ﺟﻠﻮی ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ‬
‫ﺳﺨﺖ و ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻌﻄﺎف را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ﻳﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت‪ ...‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﺁن ﭼﻪ درﮐﺘﺎب ﻧﻮﺵﺘﻪ ام‬
‫را ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫" 'ﮐﻮدﮐﺎن' و ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ هﻨﻮز ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ازدرﻳﭽﻪ ﭼﺸﻢ ﻳﮏ ﮐ ﻮدک ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎورت ﺥﻮاهﻨ ﺪ ﮐ ﺮد؛ اﻣ ﺎ 'ﺑﺰرﮔﺴ ﺎﻻن' ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ واﻗﻌﻴ ﺖ داﺵ ﺘﻦ‬
‫ﭼﻴﺰهﺎی وﺣﺸﺘﻨﺎک ﺑﺎور دارﻧﺪ‪.‬ﺁﻧﺎن ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻧﺪﮐﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻧ ﻮر اﺳ ﺖ و‬
‫ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ‪".‬‬
‫ﺑﺎ ﺁﺵﻔﺘﮕﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺁدم هﺎی ﻣﺰﺥﺮف‪".‬‬
‫" اﻣﺎ 'ﮐﻮدﮐﺎن' در هﺮ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺵ ﻬﻮدی ﻣ ﯽ داﻧﻨ ﺪ ﮐ ﻪ ﺣﻘ ﺎﻳﻖ‬
‫راﺳ ﺘﻴﻦ ‪ ،‬زﻳﺒ ﺎ و ﺻ ﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﻪ ﮔﺴ ﺘﺮش ﻳ ﺎﻓﺘﻦ ﭘﻴ ﺎم ﻣ ﺎ ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ‬
‫واﺳﻄﻪ ﺁﻧﯽ ﮐﻤﮏ ﺥﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد‪.‬ﺑﺨﺸ ﯽ از ﭘﻴﺸ ﺮﻓﺖ اﺳ ﺖ‪.‬ﻣ ﺎ ﺳ ﻬﻢ ﺥ ﻮد در‬
‫ﮐﻤﮏ رﺳﺎﻧﯽ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ رﺳﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺣﺎل هﻤﻪ ﺵﻤﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ در ﺟﻬ ﺖ ارﺗﻘ ﺎء‬
‫ﺥﻮد ﺗﻼش ﮐﻨﻴﺪ‪".‬‬
‫" اﮔﺮهﻴﭻ ﮐﺲ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد ودﻧﻴﺎ را وﻳﺮان ﺳﺎﺥﺘﻨﺪ ﭼﻪ؟"‬
‫" ﺁن وﻗﺖ ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ هﻤﺎن ﮐﺎری را ﺑﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ هﺰاران ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﮐﺮدﻳﻢ‪".‬‬
‫‪٩٢‬‬
 ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﺠﺎت ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از اﻣﺘﻴﺎز ﺥﻮﺑﯽ ﺑﺮﺥﻮردارﻧﺪ؟"‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺟﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﺁﻳﺎ ﻣﻦ هﻔﺘﺼﺪ اﻣﺘﻴﺎز دارم؟ " ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﺑﻔﻬﻤﻢ‪.‬‬
‫" ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﮐ ﺎر ﻧﻴ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ از اﻣﺘﻴ ﺎز ﺥ ﻮﺑﯽ‬
‫ﺑﺮﺥﻮردارﻧ ﺪ‪ .‬و ﺁﻧ ﺎن ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﮐ ﺎری ﺑﮑﻨﻨ ﺪ اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ -‬ﺁﻧ ﺎن ﮐ ﻪ‬
‫ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﮐﻪ از ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ ﻧﻔﻊ ﻣﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪ -‬ﮐﺴ ﺎﻧﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ از ﻓﻘﺪان ﻋﺸﻖ رﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و ﺳﻄﺢ ﺥﻮﺑﯽ ﻧﺪارﻧﺪ‪".‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﺮس ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬ﭘ ﺲ ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﺾ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺑ ﻪ ﺥﺎﻧ ﻪ رﺳ ﻴﺪم‪ ،‬ﻣ ﯽ ﻧﺸ ﻴﻨﻢ و‬
‫ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫‪٩٣‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﻳﺎزدهﻢ‬

‫زﻳﺮ ﺁب‬

‫ﺑﺎ درﻳﺎﭼﻪ ﺁﺑﯽ‪-‬ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﻮاﺟﻪ ﺵﺪﻳﻢ‪.‬ﮐﺸﺘﯽ هﺎی ﺑﺎدﺑﺎﻧﯽ و‬

‫ﻣﻮﺗﻮری ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺁن روان ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣ ﺮدم در ﮐﻨ ﺎرﻩ ﺳ ﺎﺣﻞ و وﺳ ﻂ ﺁب در‬
‫ﺣ ﺎل ﺑ ﺎزی و ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬واﻗﻌ ًﺎ دﻟ ﻢ ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در دﻧﻴ ﺎی‬
‫درﺥﺸﺎن ﭘﺮ ﺁراﻣﺶ ﺁن ﺵﻴﺮﺟﻪ ﺑﺮوم‪.‬‬
‫" وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ‪".‬‬
‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ وﻳﺮوﺳﯽ ﺑﻮدﻧﻢ؟ "‬
‫"ﺑﻠﻪ‪".‬‬
‫" ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎراﻧﺪازی ﺑﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺁن رﻓﺘ ﻪ و ﺁزاداﻧ ﻪ ه ﺮ وﺳ ﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴ ﻪ ای‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻨﺪ را ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﻣ ﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ :‬از ﮐﺸ ﺘﯽ ه ﺎی ﻟ ﻮﮐﺲ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺗ ﺎ‬
‫ﻗﺎﻳﻖ هﺎی ﭘﺎروﻳﯽ‪ ،‬ﭘﺪاﻟﯽ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﻮﺗﻮری‪ .‬وﺳﻴﻠﻪ هﺎی ﮐﺮوی ﺵ ﮑﻞ ﺵ ﻔﺎف ﺑ ﻪ‬
‫اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ه ﻢ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر دوﭼﺮﺥ ﻪ ای ﺵ ﮑﻞ و ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﻴﮑﻠﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫" ﭘﺲ هﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺰی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺥﻮد ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ﺣﺘﻤًﺎ‪".‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁدم هﺎ ﮐﺸﺘﯽ هﺎی ﻟﻮﮐﺲ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫" اﺵ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ دوﺳ ﺖ دارﻧ ﺪ ﭘ ﺎرو ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ‬
‫ﻗ ﺎﻳﻖ ه ﺎی ﮐﻮﭼ ﮏ را دوﺳ ﺖ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ دﻧﺒ ﺎل ﺗﺠﺮﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﮏ‬
‫ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺁب‪ ،‬و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ داﺵﺘﻦ اﻧﺪ‪"...‬‬
‫" ﭼﺮا اﻳﻦ هﻤﻪ ﭼﻴﺰهﺎی ﺗﻔﺮﻳﺤﯽ هﺴﺖ؟ اﻣﺮوز ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ اﺳﺖ؟"‬
‫" اﻳﻨﺠﺎ هﻤﻴﺸﻪ 'ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ' اﺳﺖ‪".‬‬
‫ﺑﻌﻀ ﯽ ه ﺎ ه ﻢ داﺵ ﺘﻨﺪ از ﺳ ﮑﻮی ﭘﺮﺵ ﯽ ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ رﻓﺘﻨ ﺪ ﺗ ﺎ در ﺁب ﺵ ﻴﺮﺟﻪ‬
‫ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫" زﻳﺮﺁب ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺵﮑﺎر زﻳﺮﺁب؟"‬

‫ﺳ ﻮاﻟﻢ ﻣﺎﻳ ﻪ ﺗﻌﺠ ﺒﺶ ﺵ ﺪ‪ "،‬ﺵ ﮑﺎر‪ ...‬ﻣﻨﻈ ﻮرت ﺁزاردادن ﻣﻮﺟ ﻮدی‬
‫ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ وﮐﺸﺘﻦ اوﺳﺖ‪ ...‬ﻧﻪ اﻳﻨﺠﺎ از اﻳﻦ ﺥﺒﺮهﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺟﻴﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ‪".‬‬
‫‪٩٤‬‬
 ‫" ﺁﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮش را ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ...‬ﭘﺲ زﻳﺮ ﺁب ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟"‬
‫" اﮐﺘﺸﺎف‪ ،‬ﮔﺮدش‪ ،‬ﻟﺬت ﺑﺮدن از زﻧﺪﮔﯽ‪ ...‬دﻟﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﺑﻪ ﺗﻪ درﻳﺎﭼ ﻪ‬
‫ﺑﺮوی؟"‬
‫" وﻟﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ اﺟﺎزﻩ ﺗﺮک ﺳﻔﻴﻨﻪ را ﻧﺪارم‪"...‬‬
‫اﻣ ﯽ ﭼﻴ ﺰی ﻧﮕﻔ ﺖ و ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زد‪ .‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ درﻳﺎﭼ ﻪ ﺟﻬ ﺖ ﮔﻴ ﺮی ﮐ ﺮد‪،‬و‬
‫ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻣﺎن در ﺁب ﻏﻮﻃﻪ ور ﺵﺪ‪ .‬دﻳﺪن دﻧﻴﺎی زﻳﺒ ﺎی زﻳ ﺮ ﺁب ﺥﻴﻠ ﯽ ﺥ ﻮب‬
‫ﺑ ﻮد‪ .‬ﺥﻴﻠ ﯽ از ﺁدم ه ﺎ و وﺳﺎﻳﻠﺸ ﺎن زﻳ ﺮ ﺳ ﻄﺢ ﺁب ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﺴ ﻴﺎری از هﻤ ﺎن‬
‫ﮐﺮﻩ هﺎی ﺵﻔﺎف اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮی ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻏﻮاﺻﯽ ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ ودﻟﻔﻴﻦ هﺎﻳﯽ دوروﺑﺮش ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﭙﺴﻮل‬
‫اﮐﺴﻴﮋن ﺑﺮ دهﺎن در ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﺎ را دﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳ ﻤﺖ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺵ ﻨﺎ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻴﻨﯽ اش را ﭘﺸﺖ ﺵﻴﺸﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﮔﺬاﺵﺖ‪.‬ﺻ ﻮرت ﺥﻨ ﺪﻩ داری درﺳ ﺖ‬
‫ﺵﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﻏﻮاﺻﯽ در دﻧﻴﺎی ﺥﻮدم ﺑﻮدم‪،‬‬
‫ﺑﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ اﻋﺘﻤﺎدﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ زﻳﺮ ﺁب ﻧﻤﯽ رﻓﺘﻢ‪...‬‬
‫ﺗﻪ درﻳﺎﭼﻪ ﺳﺎﺥﺘﻤﺎن زﻳﺮﺁﺑﯽ ﺑﺴ ﻴﺎر ﺑﺰرﮔ ﯽ دﻳ ﺪﻩ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﻧ ﻮرﭼﺮاغ ه ﺎﻳﺶ‬
‫ﻣﺸ ﺨﺺ ﺑ ﻮد‪ .‬داﺥ ﻞ ﺁن رﺳ ﺘﻮراﻧﯽ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﻣﻴﺰه ﺎی ﮐﻮﭼ ﮏ‪،‬‬
‫ارﮐﺴ ﺘﺮ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ‪ ،‬ﺥﻮاﻧﻨ ﺪﻩ ه ﺎ و ﺻ ﺤﻨﻪ رﻗ ﺺ ﺁن را ﮐ ﻪ ﺑﺮﺥ ﯽ ﻣﺸ ﻐﻮل‬
‫رﻗﺼﻴﺪن ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺵﺎد ﺑﺮ ﺁن ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ هﺎ هﻢ ﮐ ﻪ ﺗﻤﺎﺵ ﺎﭼﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻒ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬روی ﻣﻴﺰهﺎ ﭘﺮ از ﺑﺴﺘﻨﯽ‪،‬ﻏﺬا و ﻧﻮﺵﻴﺪﻧﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭘﻮل اﻳﻨﻬﺎ را هﻢ ﻧﻤﯽ دهﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺑﺮای هﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻮل ﭘﺮداﺥﺖ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ اﻳﻨﺠﺎ ﮐﻪ از ﺑﻬﺸﺖ هﻢ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ!"‬
‫" ﺥﻮب ﻣﺎ در 'ﺁﺳﻤﺎن' هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ "‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ داﺵ ﺖ ﺑ ﺮاﻳﻢ روﺵ ﻦ ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐ ﺮدن در ﭼﻨ ﻴﻦ ﺟ ﺎﻳﯽ ﭼ ﻪ‬
‫ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﺶ را ﺑﭙﺮدازی‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﺁراﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ زﻳﺮ ﺁﺑﯽ ﺥ ﻮد در درﻳﺎﭼ ﻪ ﮐ ﻪ ﭘ ﺮ از ﻣ ﺎهﯽ ه ﺎ و ﮔﻴﺎه ﺎن‬
‫ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد‪ ،‬اداﻣﻪ دادﻳﻢ‪ .‬اهﺮام هﺎﻳﯽ ﭘﻮﺵﻴﺪﻩ از ﺟﻠﺒﮏ و ﻣﺮﺟﺎن دﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫هﺎج وواج ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻴﻪ؟ ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﺲ اﺳﺖ؟ "‬
‫ﺟﻴﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﮐﺰ اﮐﺘﺸﺎﻓﯽ زﻧﺪﮔﯽ در زﻳﺮ ﺁب اﺳﺖ‪".‬‬
‫" اﻳﻦ ﻃﺮف هﺎ ﮐﻮﺳﻪ ﻧﻴﺴﺖ؟ "‬

‫‪٩٥‬‬
‫" ﻧ ﻪ ﮐﻮﺳ ﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻣ ﺎر‪ ،‬و ﻧ ﻪ ه ﻴﭻ ﺣﻴ ﻮان وﺣﺸ ﯽ دﻳﮕ ﺮی‪ .‬ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰ‬
‫ﭘﺮﺥﺎﺵﮕﺮاﻧﻪ ﻳﺎ زهﺮﺁﮔﻴﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﺳﻴﺎرﻩ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ای اﺳﺖ‪.‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ‬
‫دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ه ﻴﭻ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺥﺸ ﻮﻧﺘﯽ ﮐ ﻪ ازﻋﺸ ﻖ ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻣﺜﻞ‬
‫ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﺵ ﻮد‪.‬ﺁﻧﻬ ﺎ در دﻧﻴﺎه ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﻻزﻣﺸ ﺎن دارﻧ ﺪ وﺟ ﻮد‬
‫دارﻧﺪ‪.‬‬
‫" ﻣﺎهﯽ هﺎی 'رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ' ﭼﻪ ﻣﯽ ﺥﻮرﻧﺪ؟ "‬
‫" هﻤﺎن ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺎوهﺎ واﺳﺐ هﺎی ﺳﻴﺎرﻩ ات ﻣﯽ ﺥﻮرﻧ ﺪ‪ :‬ﺳ ﺒﺰﻳﺠﺎت‪.‬‬
‫در دﻧﻴﺎهﺎﻳﯽ ﻣﺜﻞ اﻳﻨﺠﺎ‪ .‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﭼﻴﺰی را ﺑﺮای ﺥ ﻮردن ﻧﻤ ﯽ ﮐﺸ ﺪ‪ .‬ه ﻴﭻ‬
‫ﺣﻴﻮاﻧﯽ ﺣﻴﻮان دﻳﮕﺮ را ﻧﻤﯽ ﺥﻮرد‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﺵﺖ ﻧﻤﯽ ﺥﻮری‪"...‬‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫ﻗﺼﺪم ﭼﺮت و ﭘﺮت ﮔﻮﻳﯽ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﯽ داﺵﺖ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ ﺟﺴ ﺪ ﻧﻤ ﯽ ﺥ ﻮرﻳﻢ‪َ ....‬اﻩ ﭼ ﻪ وﺣﺸ ﺘﻨﺎک! ﭼ ﻪ ﺑ ﯽ رﺣﻤﺎﻧ ﻪ‬
‫اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺁدم ﺟﻮﺟ ﻪ ه ﺎی ﮐﻮﭼﮏ‪،‬ﺥﻮک‪،‬ﮔ ﺎو و ﮔﻮﺳ ﻔﻨﺪ را ﺑﮑﺸ ﺪ ﺗ ﺎ‬
‫ﺑﺨﻮرد‪...‬ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺁن ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻮش ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺣ ﺎل ﺑ ﻪ هﻤ ﺰن ﺁﻣ ﺪ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ‬
‫ﺗﻤﺎﻳﻠﯽ ﺑﻪ ﺥﻮردن ﮔﻮﺵﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻢ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺵﮑﻤﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪا اﻓﺘﺎدﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ‬
‫ﺣﺮف ﻏﺬا‪"...‬‬
‫" ﮔﺸﻨﻪ ای؟"‬
‫" ﺥﻴﻠﯽ‪ .‬هﻴﭻ ﻏﺬای ﻓﻀﺎﻳﯽ اﻳﻦ ﻃﺮف هﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﺵﻪ؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ هﺴ ﺖ‪ .‬ﺑ ﺮو اوﻧﺠﺎﺳ ﺖ‪ ".‬ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﺪی ﭘﺸ ﺖ ﺻ ﻨﺪﻟﯽ اﺗ ﺎق ﻓﺮﻣ ﺎن‬
‫اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد‪ .‬درش را ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﺵﻴﺸﻪ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﻼﺋﻢ ﻋﺠﻴﺒﯽ روﻳﺶ ﺑ ﻮد‬
‫را ﭘﻴﺪا ﮐﺮدم‪ .‬از ﻣﺎدﻩ ای ﺵﺒﻴﻪ ﭼﻮب ﺳﺎﺥﺘﻪ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﻳﻪ ﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﻴﺎر‪".‬‬
‫ﻧﻤ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ در ﺁن را ﺑ ﺎز ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ ﺑ ﺎز ﮐ ﺮدن ﺁن‬
‫ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺵﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﺮدر ﮔﻤﯽ ام ﺥﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻧﻘﻄﻪ ﺁﺑﯽ را ﻓﺸﺎر ﺑﺪﻩ‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﮐﺎر‪ ،‬درش ﺑﻪ راﺣﺘ ﯽ ﺑ ﺎز ﺵ ﺪ‪ ،‬ﻣﻴ ﻮﻩ ه ﺎی ﺵ ﻔﺎﻓﯽ ﺑ ﻪ رﻧ ﮓ‬
‫اﻧﺒﻪ در ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺵﺒﻴﻪ ﺁﻧﺎﻧﺎس ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬
‫" ﻳﮑﯽ ﺑﺨﻮر‪".‬‬
‫‪٩٦‬‬
‫" ﻳﮑﯽ را در ﺁوردم‪.‬ﻣﺜﻞ اﺳﻔﻨﺞ ﻧﺮم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮک زﺑﺎﻧﻢ ﭼﺸ ﻴﺪﻣﺶ‪.‬ﻣ ﺰﻩ اش‬
‫ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﺑﺨ ﻮر‪ ،‬ﻣ ﺮد‪ .‬ﺳ ﻤﯽ ﻧﻴﺴ ﺖ‪ ".‬اﻣ ﯽ هﻤ ﻪ ﮐﺎره ﺎی ﻣ ﺮا زﻳ ﺮ ﻧﻈ ﺮ داﺵ ﺖ‪.‬‬
‫" ﻳﮑﯽ هﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ‪".‬‬
‫ﻇﺮف را دادم‪ .‬ﻳﮑ ﯽ از ﻣﻴ ﻮﻩ ه ﺎ را ﺑ ﺮ داﺵ ﺖ و در ده ﺎن ﮔﺬاﺵ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺪون‬
‫ﻟ ﺬت ﻣﺸ ﻬﻮد ﺥ ﻮرد‪.‬ﺗﮑ ﻪ ای از ﺁن را در ده ﺎﻧﻢ ﮔﺬاﺵ ﺘﻢ و ﺑ ﺎ اﺣﺘﻴ ﺎط ﻣ ﺰﻩ‬
‫ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﺰﻩ اش ﭼﻴﺰی ﺑﻴﻦ ﺑﺎدام زﻣﻴﻨﯽ‪ ،‬ﮔﺮدو و ﻓﻨﺪق ﺑ ﻮد‪ .‬ﻋﻄ ﺮ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻄﺒﻮﻋﯽ داﺵﺖ‪.‬ﺥﻮﺵﻢ ﺁﻣﺪ‪.‬ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮﺵﺪ‪.‬دوﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﻧﻈﺮﺥﻮﺵ ﻤﺰﻩ ﺗ ﺮ‬
‫ﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫" ﺥﻮش ﻣﺰﻩ اﻧﺪ! "‬
‫" ﺑﻴﺶ ﺗﺮازﺳﻪ ﻳﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ﻧﺨﻮر‪ .‬ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ زﻳﺎدی دارﻧﺪ‪".‬‬
‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ﻳﮏ ﻧﻮع ﻋﺴﻞ‪ ،‬از ﻳﮏ ﻧﻮع زﻧﺒﻮرﻋﺴﻞ‪" ".‬ﻏﺶ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‬
‫از ﺥﻨﺪﻩ ‪".‬‬
‫" ﺥﻮﺵﻢ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﻴﺸﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺮای ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﺒﺮم؟ "‬
‫" ﺣﺘﻤ ًﺎ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻇ ﺮف را ﻧﺒ ﺮ‪.‬و ﻓﻘ ﻂ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔ ﺖ ﺑ ﺪﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ‬
‫دﻳﮕ ﺮی ﻧﺸ ﺎن ه ﻢ ﻧ ﺪﻩ‪ .‬دو ﺗ ﺎﻳﯽ ﺑﺨﻮرﻳ ﺪ‪ .‬هﻴﭽﮑ ﺪام را ﻧﮕ ﻪ ﻧﺪارﻳ ﺪ‪ .‬ﻗ ﻮل‬
‫ﻣﯽ دهﯽ؟ "‬
‫" ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﻪ‪ ...‬ﭼﻪ ﺥﻮﺵﻤﺰﻩ اﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺪر ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻴﻮﻩ هﺎی زﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺥﻴﻠﯽ دوﺳﺖ دارم‪".‬‬
‫" ﮐﺪام؟ "‬
‫" زردﺁﻟﻮ‪".‬‬
‫" دوﺳﺖ داری؟ "‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬در ﺳﻴﺎرﻩ ﻣﻦ ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﺁن ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ ﺳ ﻌﯽ ﮐ ﺮدﻳﻢ ﮐ ﻪ ﺁن‬
‫را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁورﻳﻢ‪ .‬اﻣﺎ هﻨﻮز ﻃﻌﻢ زﻣﻴﻨﯽ را ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎهﯽ ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ه ﺎ‬
‫ﺑﺮاﻳﻤﺎن زردﺁﻟﻮ ﻣﯽ ﺁورﻧﺪ‪ ".‬اﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻣﯽ دزدﻳﺪ؟ "‬
‫" دزدی؟ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ " واﻧﻤﻮد ﮐﺮد ﻣﻨﻈﻮرم را ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ‪.‬‬
‫" ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮداﺵﺘﻦ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﻣﺎل دﻳﮕﺮی اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺁه ﺎ‪ ،‬ﺑ ﺎزهﻢ ﻣﻮﺿ ﻮع 'واﺑﺴ ﺘﮕﯽ ﺑ ﻪ ﻣﺎدﻳ ﺎت' و 'ﺗﻌﻠ ﻖ'‪ .‬ﺥ ﻮب ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ‬
‫ﻼ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ 'ﻋ ﺎدات ﺑ ﺪ' دﻧﻴ ﺎی ﺥﻮدﻣ ﺎن را ﺗ ﺮک‬‫اﻳﻨﻄﻮرﻩ ﺑﮕ ﻢ ﮐ ﻪ‪ ،‬اﺻ ً‬
‫ﮐﻨﻴﻢ‪ ".‬و دوﺑﺎرﻩ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪،‬‬
‫‪٩٧‬‬
 ‫" ﭘﻨﺞ ﺵﺶ ﺗﺎ زردﺁﻟﻮ ﻣﯽ دزدﻳﻢ‪" ...‬‬
‫"ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺑ ﺎﻣﺰﻩ ﺑﻮد‪،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ هﺮﺣ ﺎل ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ اﻳ ﻦ ﻣﻴ ﺎن ﻧ ﺎراﺣﺘﻢ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬دزدی ﻳﻌﻨﯽ دزدی‪،‬ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﺎﺵﺪ و ﭼﻪ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن‬
‫دﻻر‪ .‬اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ‪".‬‬
‫" ﺵﻤﺎ ﻣ ﺮدم زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﻴﭻ ﻋﺎﻃﻔ ﻪ ای ﻧﺪارﻳ ﺪ‪.‬ﻓﻘ ﻂ ﺥﻮدﺥﻮاهﻴ ﺪ‪ ...‬ﺗ ﺎ ﭼﻴ ﺰی‬
‫ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎورﻳﺪ‪،‬ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ دهﻴﺪ‪ ".‬ﺥﻨﺪﻳﺪن ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ را اداﻣ ﻪ‬
‫داد‪،‬ﻣﻮﻗﻊ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻴﺰهﺎی ﺥﺸﻦ‪ ،‬ﺥﻠﻖ ﺥﺎص و ﺑﺪون ﻗﻀﺎوﺗﯽ داﺵﺖ‪.‬‬
‫ﭘ ﻴﺶ ﺥ ﻮد ﺗﺼ ﻮر ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﻣﺎﻟ ﮏ ﺑ ﺎغ ﺑﺰرﮔ ﯽ از زردﺁﻟ ﻮ هﺴ ﺘﻢ‪ .‬ﻣ ﺮدم‬
‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻣﻴﻮﻩ هﺎﻳﻢ را ﺑﺪون ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﺑ ﺮای ﺁن ﺑﭙﺮدازﻧ ﺪ‪،‬ﻣﯽ ﮐﻨﺪﻧ ﺪ و‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ " ،‬ﻣﺮد ﻋﺎﻗﻠﯽ" ﺁﻣ ﺪ و ﻳ ﮏ ﺗﺮﻳﻠ ﯽ از زردﺁﻟﻮه ﺎﻳﻢ را ﮐﻨ ﺪ و‬
‫ﺑﺮد‪ ،‬و ﺑﻪ رﻳﺸﻢ ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪،‬و ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﭼﺮا از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻴﻮﻩ هﺎﻳﺖ را ﻣﯽ ﺑ ﺮم‬
‫ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻴﺸ ﯽ؟ ﺁﻳ ﺎ ﻣﻬﺮوﻣﺤﺒﺘ ﯽ در ﺗ ﻮ ﭘﻴ ﺪا ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻮد؟ ﭼ ﻪ ﺥﻮدﺥ ﻮاهﯽ‪.‬‬
‫ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬هﺎ‪.‬هﺎ‪.‬هﺎ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻢ ذهﻨ ﯽ ام را ﺥﻮاﻧ ﺪﻩ ﺑﻮد‪،‬ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬اي ش ش ش‪ .‬ﭼ ﻪ ﺑ ﺪﺑﻴﻦ! در‬
‫ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﮐﺴ ﯽ از دﻳﮕ ﺮی اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺳ ﻮد ﻧﻤ ﯽ ﺑ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺮدک‬
‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺗﺮﻳﻠﯽ زردﺁﻟﻮ ﭼﮑﺎر ﻣﻴﺨﻮاهﺪ ﺑﮑﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺣﺘﻤًﺎ ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﻓﺮوﺵﺪ‪".‬‬
‫" در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻓﺮوش ﻧﻤﯽ رﺳﺪ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎ ﭘﻮل ﻧﺪارﻳﻢ‪"...‬‬
‫از ﮐ ﻢ هﻮﺵ ﯽ ﺥ ﻮدم ﺥﻨ ﺪﻩ ام ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ در ﻋ ﻮاﻟﻢ‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﭘﻮل وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪،‬او ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد؟‬
‫ﻼ ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ هﻴﭻ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ؟ "‬ ‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﺻ ً‬
‫" اﮔﺮدروﻧﺖ ﻋﺸﻘﯽ وﺟﻮد داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬از ﮐﻤ ﮏ ﺑ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ﺵ ﺎد ﺥ ﻮاهﯽ‬
‫ﺵ ﺪ‪.‬اﻳ ﻦ ﮔﻮﻧ ﻪ ﺣ ﻖ درﻳﺎﻓ ﺖ ﮐﻤ ﮏ از دﻳﮕ ﺮان را ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﻧ ﺰد‬
‫هﻤﺴ ﺎﻳﮕﺎن ﺥ ﻮد ﻣ ﯽ روی و ﺁن ﭼ ﻪ را ﻧﻴ ﺎز داری از ﺳ ﺮزﻣﻴﻦ ﺁﻧ ﺎن ﺑ ﺮ‬
‫ﻣﯽ داری‪.‬ازﻟﺒﻨﻴﺎﺗﯽ ﺵﻴﺮ ﻣﯽ ﮔﻴﺮی‪ ،‬از ﻧﺎﻧﻮاﻳﯽ ﻧﺎن ﻣﯽ ﮔﻴ ﺮی و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﻣﻨ ﻮال‪ .‬و اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی اﻳﻨﮑ ﺎر ﺑﺨ ﻮاهﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺵ ﻴﻮﻩ ای ﻓ ﺮدی ﻋﻤ ﻞ‬
‫ﮐﻨﯽ‪،‬ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣﺴ ﺌﻮل ﺳ ﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ و ﺣﻤ ﻞ ﻣﺤﺼ ﻮﻻت ﺑ ﻪ ﻣﺮاﮐ ﺰ ﺗﻮﺿ ﻴﻊ‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪ ،‬وﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎی اﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ‪،‬ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻻت ﺳ ﺮﮔﺮم ﮐ ﺎر ﺑ ﻪ‬
‫ﺟﺎی ﺗﻮ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪"...‬‬
‫" هﻴﭻ ﮐﺲ ﮐﺎری ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد!"‬
‫" هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎری ﺑﺮای اﻧﺠ ﺎم دادن هﺴ ﺖ‪ :‬ﻧﻈ ﺎرت ﺑ ﺮ ﻣﺎﺵ ﻴﻦ ﺁﻻت‪،‬ﺳ ﺎﺥﺖ‬
‫اﻧﻮاع ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬اﻧﻮاع ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ‪،‬ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان‪،‬اﮐﺘﺸﺎف زﻧﺪﮔﯽ وﻋﺎﻟﻢ‪،‬‬
‫‪٩٨‬‬
 ‫ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺥﻮد و دﻧﻴﺎﻳﻤﺎن‪،‬وﺿﻤﻨًﺎ ﻟﺬت ﺑﺮدن از وﻗﺖ ﺁزادﻣﺎن‪".‬‬
‫" اﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺴﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاه ﺪ از ﻣﻮﻗﻌﻴ ﺖ اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ ﮐ ﺮدﻩ وﮐ ﺎری‬
‫ﻼ هﻤﺎن 'ﻣﺮد ﻋﺎﻗﻞ‪ " '.‬ﺗﺎﮐﻴﺪم روی هﻤﺎن ﻣﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑ ﺎ ﺗﺮﻳﻠ ﯽ‬ ‫ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬
‫ﺁﻣﺪﻩ و زردﺁﻟﻮهﺎﻳﻢ را ﺑﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﺁن ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺗﻮﻋﺎﻗﻠﺶ ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاﻧﯽ‪ ،‬از ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪی ﭘ ﺎﺋﻴﻨﯽ ﺑﺮﺥ ﻮردار‬
‫اﺳﺖ‪،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺥﻮد ﺥﻮاﻩ اﺳﺖ و ﺳﻄﺢ ﻋﺸﻖ در وی ﭘﺎﺋﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬در واﻗ ﻊ او‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﮐ ﻪ زرﻧﮓ‪،‬رﻧ ﺪ و ﺑ ﺎهﻮش اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺥﻴﻠ ﯽ اﺣﻤ ﻖ اﺳ ﺖ؛ ﺑ ﺎ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻄﺤﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ وارد ﺟﻬﺎن هﺎی رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺵﻮد‪ .‬درﺁن دﻧﻴﺎهﺎ ﮐﺎر‬
‫ﺑﻴﺸ ﺘﺮوﺥﺪﻣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮاﻓﺘﺨﺎراﺳ ﺖ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ﺑﺴ ﻴﺎری ازﻣ ﺮدم اوﻗ ﺎت ﺥﻮﺵ ﯽ‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ وﻗﺖ ﺥﻮد را درﺁن اهﺮام ﺑﻪ ﮐﺎر ﮐ ﺮدن در ﺁزﻣﺎﻳﺸ ﮕﺎهﻬﺎ‬
‫و داﻧﺸﮕﺎهﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﻨﺪ‪.‬ﺑﺮﺥﯽ در ﺑﺨﺶ ﺥﺪﻣﺖ رﺳﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﺎرات رﺵ ﺪ‬
‫ﻧﺎﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﻣﺸ ﻐﻮﻟﻨﺪ وﺑﺮﺥ ﯽ در ﺳ ﻴﺎرات رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ﺗ ﺮ ﺳ ﺮﮔﺮم ﻣﻄﺎﻟﻌ ﻪ و‬
‫ﻳﺎدﮔﻴﺮی اﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ دﻧﻴ ﺎی ﺥ ﻮد ﺥ ﺪﻣﺖ ﺑﻬﺘ ﺮی ﮐﻨﻨ ﺪ‪.‬ه ﺪف‬
‫زﻧ ﺪﮔﯽ ﺵ ﺎدی و ﻟ ﺬت ﺑ ﺮدن اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑﻴﺸ ﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴ ﺰان ﺵ ﺎدی زﻣ ﺎﻧﯽ ﺑ ﻪ‬
‫دﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺥﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﻢ‪" ...‬‬
‫" ﭘﺲ ﺁدم هﺎی ﺥﻮﺵﮕﺬراﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟ "‬
‫ﺥﻨﺪﻩ اﻣﯽ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﮐﺎرم‪.‬‬
‫" ﻧﻪ اﻳﻨﻄﻮر ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﺎرهﺎی ﻣ ﺎ ﺥﻴﻠ ﯽ ﻣﻔﻴﺪﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻮﻇ ﻒ هﺴ ﺘﻴﻢ‬
‫ﮐ ﻪ دوراﻧ ﯽ را ه ﻢ ﺑ ﻪ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ ﺑﮕ ﺬراﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮوﻳﻢ و در ه ﻮای ﺁزاد‬
‫ﮔ ﺮدش ﮐﻨﻴﻢ‪،‬واﺟ ﺎزﻩ ده ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻣﻐﺰﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ اﺳ ﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ‬
‫ﭼﻴﺰهﺎی دﻳﮕﺮی ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻴﻢ‪،‬ﻣﺜﻞ زﻧﮓ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻣﺪرﺳﻪ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﺮدم اﻳﻨﺠﺎ روزی ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ه ﺮ ﮐﺴ ﯽ ﺥ ﻮدش ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑﺴ ﺘﻪ ﺑ ﻪ اﻳﻨﮑ ﻪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ اﺣﺴ ﺎس ﺑﻬﺘ ﺮی ﭘﻴ ﺪا‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬ﺵﺨﺼًﺎ ﺟﺪول ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﮐﺎر ﺥﻮدش را ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬
‫اﻳﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ دهﺎﻧﻢ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ".‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻴﻪ!"‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ ﻣﯽ ﺥﻮاه ﺪ ﺑ ﺎ ﺑﺮداﺵ ﺘﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔ ﺖ ﮐﻨ ﺪ‪،‬ﭼﻮن ﮔﻔ ﺖ‪ " ،‬ه ﻴﭻ‬
‫ﮐﺲ اﻳﻨﺠﺎ ﻗﺼ ﺪ وﻗ ﺖ ﺗﻠ ﻒ ﮐ ﺮدن ﻧ ﺪارد‪.‬ﺳ ﻌﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﻴﻢ ﺑ ﺎ ﺑ ﻮدن درﭼﻨ ﻴﻦ‬
‫ﻓﻀﺎهﺎﻳﯽ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ازﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺵﻐﻠﻤﺎن ﻟ ﺬت ﺑﻴﺸ ﺘﺮی ﻣ ﯽ ﺑ ﺮﻳﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ‬
‫هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺎهﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺗﻤ ﺎم روز را ﺳ ﺮﮔﺮم ﮐ ﺎر ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪،‬ﻣﺜﻞ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻی ﻣﻦ‪".‬‬
‫" ﺗ ﻮ‪ ....‬داری ﮐ ﺎرﻣﯽ ﮐﻨ ﯽ اﻵن؟ ﭼﮑ ﺎر داری ﻣ ﯽ ﮐﻨﯽ؟ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ‬
‫دارﻳﻢ درﺑﺎرﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻴﻢ‪".‬‬
‫‪٩٩‬‬
‫از ﮔ ﻮش ﮐ ﺮدن ﺑ ﻪ ﺣﺮﻓﻬ ﺎﻳﻢ ﺥﻨ ﺪﻩ اش ﮔﺮﻓ ﺖ‪ " .‬ﮔ ﺎهﯽ ﻣ ﻦ ﺣﮑ ﻢ ﻣﻌﻠ ﻢ ﻳ ﺎ‬
‫ﭘﻴﺎم رﺳﺎن را ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻵن هﻢ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻦ ﮐﻪ اﻳﻨﻄﻮرﻧﻴﺎﻣﺪ‪".‬‬
‫درﺳﺖ هﻤ ﺎن ﻣﻮﻗ ﻊ دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ دو ﻧﻮﺟ ﻮان ﻣ ﯽ ﺥﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﺑ ﺎ ﻓﺸ ﺎردرﻳﮑﯽ از‬
‫اهﺮام زﻳﺮﺁﺑﯽ را ﺑﺎزﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﻧﮕﺎر ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮوﻧﺪ وﭼﻴﺰی را ﺑﺪزدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﮐﻪ ذهﻨﻢ راﻣﯽ ﺥﻮاﻧﺪ ﺥﻨﺪﻳﺪ وﮔﻔﺖ‪ "،‬دارﻧﺪ ﺵﻴﺸﻪ هﺎ را ﺗﻤﻴﺰﻣﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ!‬
‫هﻤﻴﺸﻪ درذهﻨﺖ ﺑﺰهﮑﺎری وﮔﻨﺎﻩ درﺣﺎل رخ دادن اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭘﻠﻴﺲ هﺎی اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺵﮑﻠﯽ اﻧﺪ؟ "‬
‫" ﭘﻠﻴﺲ ﺑﺮای ﭼﯽ؟"‬
‫" ﺑﺮای ﻣﺮاﻗﺒﺖ ازﭼﻴﺰهﺎ‪،‬ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ﺁدم هﺎی ﺑﺪ‪"....‬‬
‫" ﮐﺪام ﺁدم هﺎی ﺑﺪ؟ "‬
‫" اﻳﻨﺠﺎ ﺁدم ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ؟"‬
‫" ﺥ ﻮب‪،‬هﻴﭽﮑﺲ ﮐﺎﻣ ﻞ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎ اﻣﺘﻴ ﺎز هﻔﺘﺼ ﺪﺗﺎﻳﯽ‪،‬ﺑﺎ اﻃﻼﻋ ﺎت‬
‫واﻧﮕﻴﺰﻩ ﮐﺎﻓﯽ‪ ،‬ودر ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﯽ داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬‬
‫هﻤﻪ از ﺁﺳﻴﺐ زدن ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺥﻮدداری ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺎزﺑﻪ'ﺑﺪ'‬
‫ﺑﻮدن ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺣﺘﻴﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫" ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﻴﻪ! "‬
‫" ﺥﻴﻠ ﯽ ﻃﺒﻴﻌﻴ ﻪ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ اﺟ ﺎزﻩ ده ﻴﻢ ﮐ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﺟﺮﻳ ﺎن ﻳﺎﺑﺪ‪،‬ﺗﻤ ﺪﻧﯽ‬
‫ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮرﺥﻮدﺟﻮش هﻤﺎهﻨﮓ ﺑﺎ ﻋ ﺎﻟﻢ ﺵ ﮑﻞ ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮد‪.‬ﺑ ﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ‬
‫و ﻏﻴﺮﻃﺒﻴﻌﯽ ﺁن ﭼﻴﺰی اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ در ﺣ ﺎل ﺣﺎﺿ ﺮ ﺑ ﺮ روی زﻣ ﻴﻦ ﺟﺮﻳ ﺎن‬
‫دارد‪،‬ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ وﺑﺎﻋﺚ رﻧﺞ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮﻧﺪ‬
‫و ﺑﺮادر و ﺥﻮاهﺮاﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪'....‬ﻣﻦ' ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ‪"...‬‬
‫" ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ اﻣ ﯽ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ درﺑ ﺎرﻩ اش ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬ﻣ ﯽ ﺑﻴ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻈﺮم اﻣﮑﺎن ﻧ ﺪارد ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ زﻣﻴﻨ ﯽ ه ﺎ روزی ﺑﺘ ﻮاﻧﻴﻢ هﻤﭽ ﻮن ﺵ ﻤﺎ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺎ ﮐﺸﺘﻦ اﻣﺮی ﭘﻴﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎدﻩ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬در ﺑﻌﻀ ﯽ ﺟﺎه ﺎ اﮔ ﺮ‬
‫در ﺟﻨ ﮓ ﺵ ﺮﮐﺖ ﻧﮑﻨ ﯽ و ﺁدم ﻧﮑﺸﯽ‪،‬ﮐﺸ ﺘﻪ ﺥ ﻮاهﯽ ﺵ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪان‬
‫ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﯽ‪ .‬در ﻓ ﻴﻠﻢ ه ﺎ‪ ،‬ﺣﺘ ﯽ ﮐ ﺎرﺗﻮن ﺑﭽ ﻪ ه ﺎ ه ﺰاران ﺥﺸ ﻮﻧﺖ و ﻇﻠ ﻢ ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ در ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮای هﻤﻴﻦ ﻣﺎ ﺑﭽﻪ هﺎ هﻢ در ﺑ ﺎزی هﺎﻳﻤ ﺎن هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را‬
‫ﻣﯽ ﮐﺸﻴﻢ‪ ...‬ﻣﺎ ﺑﺪ هﺴﺘﻴﻢ‪".....‬‬
‫" ﺟﻴﻢ اﻳﻦ ﻗﺪرﺑﻪ ﺥﻮدت ﺳﺨﺖ ﻧﮕﻴﺮ‪.‬اﮔﺮ ﻓﻴﻠﻢ هﺎ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳ ﻮن ﺟﻬ ﺎن ﺗ ﻮ‪،‬در‬
‫ﺥﺪﻣﺖ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﮐﺮدن ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﺮ ﻣﺮدم اﺳ ﺖ وﻧ ﻪ در ﺟﻬ ﺖ رﺵ ﺪ اﻧﺴ ﺎﻧﯽ‬
‫ﺁدم هﺎ و اﻳﺠﺎد دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‪"...‬‬
‫‪١٠٠‬‬
‫" هﻤﻴﻨ ﻪ‪ .‬ﻣ ﺎ ﮐﻤﺒ ﻮد ﻋﺸ ﻖ دارﻳ ﻢ‪.‬ﻣ ﻨﻬﻢ هﻤﻴﻨﻄ ﻮر‪ .‬ﺁدم ه ﺎﻳﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ‬
‫دوﺳﺘﺸﺎن ﻧﺪارم‪".‬‬
‫داﺵﺘﻢ ﺑﻪ هﻤﮑﻼﺳﯽ ام ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐ ﻪ هﻤﻴﺸ ﻪ ﺟ ﺪی اﺳ ﺖ‪.‬ه ﺮ وﻗ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزی هﺴﺘﯽ ﻳﺎ درﺑﺎرﻩ ﭼﻴﺰی ذوق و ﺵ ﻮق داری‪ ،‬ﮐ ﺎﻓﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ هﻤﻪ ﺥﻮﺵﯽ از دﻟ ﺖ رﺥ ﺖ ﺑ ﺮ ﺑﻨ ﺪد‪ .‬ﻳ ﺎد هﻤﮑﻼﺳ ﯽ‬
‫دﻳﮕﺮم هﻢ اﻓﺘﺎدم ﮐ ﻪ ﻓﮑ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺁدم ﻣﻘﺪﺳ ﯽ اﺳ ﺖ‪ .‬هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫ﻓﺮﺵﺘﻪ هﺎ ﺑﺮ او ﻇﺎهﺮ ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ و ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ ﮐ ﻪ او ﺑ ﻪ ﺑﻬﺸ ﺖ ﻣ ﯽ رود و‬
‫ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ‪ ،‬هﻤﻴﺸ ﻪ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ اﻳﻨﮑ ﻪ ﺵ ﻴﻄﻨﺖ ﮐ ﺮدﻩ و ﻳ ﺎ ﺟ ﻮک‬
‫ﻣﯽ ﮔﻮﺋﻴﻢ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪....‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻣﻨﻬﻢ در ﻋﺎﻟﻢ ﺥﻮد وﻳ ﺎ ﻋ ﻮاﻟﻢ دﻳﮕ ﺮ ﮐﺴ ﯽ را ﮐ ﻪ ﺑ ﻴﺶ از‬
‫ﺣﺪ ﺥﻮب ﺑﺎﺵﺪ را ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ام اﻣ ﺎ اﻳﻨﮑ ﻪ ﮐﺴ ﯽ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﮐﺎﻣ ﻞ و ﺥ ﻮب ﻧﻴﺎﻳ ﺪ‪،‬‬
‫دﻟﻴﻞ ﺑ ﺮاﻳﻦ ﻧﻤ ﯽ ﺵ ﻮد ﮐ ﻪ اﺣﺴ ﺎس ﻣﺤﺒ ﺖ ﺁﻣﻴ ﺰم ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ او را از دﺳ ﺖ‬
‫ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاهﻢ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﯽ ﺑﻪ او ﺁﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪".‬‬
‫" ﻣﻦ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧ ﺎن ﺁﺳ ﻴﺐ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻢ‪ ...‬اﻣ ﺎ از ﻣ ﻦ ﻧﺨ ﻮاﻩ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ‬
‫ﺁﻧﺎن ﺳﺮ ﮐﻨﻢ‪"...‬‬
‫" درﻋﻮاﻟﻤﯽ ﻣﺜﻞ اﻳﻨﺠﺎ ﻳﺎ ﻣﺎل ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺎﻧﺶ اﻣﺘﻴ ﺎزی در ﺣ ﺪود ه ﺰار‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻴ ﺰ روح ه ﺎﻳﯽ وﺟ ﻮد دارﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﮐﺸ ﺶ ﭼﻨ ﺪاﻧﯽ ﻧﺴ ﺒﺖ ﺑ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻃ ﺮد ه ﻢ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﻳﻨﺠ ﺎ ه ﻴﭻ ﻧﺎﺳ ﺎزﮔﺎری وﺟ ﻮد‬
‫ﻧ ﺪارد؛ هﻤ ﻪ ﺥﻮدﺵ ﺎن هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬و اﮐﺜﺮﻳ ﺖ ﺁﻧ ﺎن رﻓﺘ ﺎر ﺥ ﻮﺑﯽ دارﻧ ﺪ‪،‬ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ای ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ ﮐﻪ هﺮ ﮐﺎری ازدﺳﺘﺸﺎن ﺑ ﺮ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ‬
‫ﺑﺮای ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ هﺮ ﺣ ﺎل ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را دوﺳ ﺖ دارﻧ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺳ ﻌﯽ‬
‫ﺥﻮدﻣﺎن را ﺑﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺥ ﻮﺑﯽ ﺑﺮﺳ ﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺗ ﺎ ﺁن زﻣ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ‬
‫اﺳﺖ ﺗﻮﻗﻌﺎت ﺥﻮد را ﮐﻢ ﮐﻨﻴﻢ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﺑﯽ ﻋﻴﺐ وﻧﻘﺺ ﺑﺎﺵﻴﻢ؟"‬
‫دوﺳﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ﻓﻀﺎﻳﯽ ام ﻗﺎﻩ ﻗﺎﻩ ﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪،‬اﻣﺎ ﺥﻴﻠ ﯽ ﺳ ﺮﻳﻊ ﺥ ﻮدش را‬
‫ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺟﻴﻢ در ﺟﻮاﻣﻊ رﺵﺪ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ اﺿ ﺪاد و‬
‫اﺳﻄﻮرﻩ هﺎ ﻣﺮﺳﻮم اﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪی‪".‬‬
‫" هﻤﻪ ﻣﯽ داﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻻزم اﺳ ﺖ ﺥ ﻮد را رﺵ ﺪ ده ﻴﻢ‪ ،‬ﺁن ﻗﺪرﮐ ﻪ روزی ﺥ ﺪا‬
‫را ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻳﻌﻨﯽ ﮐﻤﺎل‪.‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ زﻧﺪﮔﯽ هﺎی ﻣﺘﻌﺪدی را‬
‫ﭘﺸ ﺖ ﺳ ﺮﺑﮕﺬارد ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺣﻠ ﻪ ﺑﺮﺳ ﺪ‪.‬اﻣ ﺎ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ اﻳ ﻦ را‬
‫ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺿﻤﻦ زﻧﺪﮔﯽ زﻣﻴﻨﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﺘﯽ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪،‬‬
‫‪١٠١‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺥﻮد ﮐﻤﺎل ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺥﺪا ﺑﺸ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﻴﺎزه ﺎی ﺥ ﻮد را ﻧ ﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨ ﺪ ﺗ ﺎ‬
‫رﺵﺪ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬اﻧﮕﺎر ﮐﺴﯽ اﻧﺘﻈﺎر داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺎرﻩ ﺑﻌﺪی ﺵﻨﺎ ﮐﻨﯽ‪"...‬‬
‫" اوف! ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از ﺵﺮوع ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺥﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺵﻮم‪"....‬‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮاﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ اهﺪاف ﻧﺎﻣﻤﮑﻨﯽ را درﻧﻈ ﺮ‬
‫ﻧﮕﻴﺮی‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ رﺵ ﺪ ﺗ ﺪرﻳﺠﯽ وﺁرام ﺁرام ﻓﮑ ﺮ ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬ﺁن ﻗﺪرﮐ ﻪ‬
‫در ﺗﻮاﻧﺖ هﺴﺖ‪.‬اﻣﺎ رﺵﺪ ﻓﺮدی ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻤًﺎ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ارﺗﻘﺎء دﻧﻴﺎ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬
‫ﮐﻢ ﮐﻤﮏ داﺵﺘﻢ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮل اﻣﯽ ﺑﺮای ﻧﺰدﻳ ﮏ ﺵ ﺪن ﺑ ﻪ ﺥ ﺪا ﻻزم‬
‫اﺳﺖ ﺑﺮای دﻧﻴ ﺎ ودﻳﮕﺮاﻧﺴ ﺎن ه ﺎ ه ﻢ ﮐ ﺎر ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﭘ ﻴﺶ ازاﻳ ﻦ ﻓﮑﺮﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‬
‫ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ ودﻋﺎ ﮐﻨﯽ وﮐﺎرﺑﺪی هﻢ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﻮی ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﻟﻢ داد وﮔﻔﺖ‪ "،‬وﻗﺘﯽ هﻤﻪ ﭼﻴ ﺰ روﺑ ﺮاﻩ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠ ﯽ ه ﻢ ﺥ ﻮب اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫اﻣﺎ وﻗﺘﯽ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺖ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪"....‬‬
‫" ﺁﻳﺎ ﺥﺪا ﮐﻤﮑﺸﺎن ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ "،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اﮔﺮﮐﺴﯽ ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺑﻪ رودﺥﺎﻧﻪ اﻓﺘﺎد و ﺗ ﻮ ﺑ ﻪ‬
‫ﺟﺎی ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮی ﮐﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ و ﺑﺮاﻳﺶ دﻋﺎ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺥ ﺪا را از‬
‫ﺥﻮدت راﺿﯽ ﮐﺮدﻩ ای؟ "‬
‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ‪ ....‬ﺵﺎﻳﺪ ﺥﺪا ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬
‫" ﺵﺎﻳﺪ هﻢ ﺥﺪا ﺗﻮ را ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ او ﻗﺮار دادﻩ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺁﻩ ﻓﮑﺮش را ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم‪"...‬‬
‫" ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬
‫ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﻋﺸﻖ‪".‬‬
‫و ﭘﺮﺳﻴﺪ " ﮐﺪاﻣﻴﮏ از ﺁرای ﺗﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻋﺸﻖ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دهﺪ‪:‬دﻋﺎ ﺑﻪ وﻗﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ او در ﺣﺎل ﻏﺮق ﺵﺪن اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﺗﻼش ﺑﺮای ﻧﺠﺎت او؟ "‬
‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‪ ...‬ﺵﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ دﻋﺎ ﮐﺮدﻧﻢ ﺑﻪ ﺥﺪاﻋﺸﻖ ﻣﯽ ورزم‪"...‬‬
‫" ﻧﻔﻬﻤﻴﺪی‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﮕﺬار ﺟﻮر دﻳﮕﺮی ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪.‬اﮔﺮ دو ﺑﭽﻪ داﺵﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺵﯽ‪ ،‬و ﻳﮑﯽ ﺑﻪ رودﺥﺎﻧﻪ اﻓﺘﺎد‪ ،‬و در ﺣﺎل ﻏﺮق ﺵﺪن ﺑﻮد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻼ ﮐﺎری‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ دﻳﮕﺮت ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻘﺎﺵﯽ ﮐﺮدن از ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻋﻤ ً‬
‫ﺑﺮای ﻧﺠﺎت او اﻧﺠﺎم ﻧﺪهﺪ‪،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﺎر درﺳﺘﯽ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ‪ .‬هﺰاران ﺑﺎر ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دهﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ دﻳﮕﺮم ﮐﻤﮏ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺵﺎﻳﺪ ﺥﺪا ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪".‬‬
‫"ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺥﺪاازﺗﻮﺑﺪﺗﺮاﺳﺖ؟ﺵﺎﻳﺪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺥﺪا ﻣﻐﺮور‬
‫و ازﺥﻮدراﺿﯽ اﺳﺖ‪ .‬وﻓﻘﻂ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﻳﺸﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت اﺳﺖ‪ ...‬اﮔﺮ ﺗﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ‬
‫‪١٠٢‬‬
 ‫ﻧﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎری ﻧﻤﯽ ﮐﺮدی‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اوﻳﯽ ﮐﻪ‬
‫ﮐﺎﻣﻞ اﺳﺖ از ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﻳﻨﺠﻮری ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم‪"...‬‬
‫" ﺥﺪاوﻧﺪ ﮐﺎﻓﺮی را ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﺮادران وﺥﻮاهﺮان ﺥﻮد را ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪،‬ﺑﻪ ﺁدم‬
‫ﻣﺬهﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ اهﻤﻴﺖ ﻧﺪادﻩ و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل 'اﺣﺴﺎس رﺿﺎﻳﺖ ﺵﺨﺼﯽ'‪،‬‬
‫'رﺵﺪ' و ﻳﺎ 'ﮐﻤﺎل' ﺥﻮدش اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دهﺪ‪".‬‬
‫" اﻣﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ‪ .‬از ﮐﺠﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ درﺑﺎرﻩ ﺥﺪا ﻣﯽ داﻧﯽ؟ "‬
‫" ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﺥﺪا ﻳﻌﻨﯽ ﻋﺸﻖ‪"....‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬
‫" هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﺥﺪا را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﻣﮕﺮ‬
‫ﻧﻪ؟ "‬
‫ﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ اﻳﻨﻄﻮرﻓﮑﺮﻧﻤﯽ ﮐﺮدم‪.‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم اﻣﯽ داﺵﺖ ﺥﺪا را ﺳﻬﻞ اﻟﻮﺻﻞ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدن ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺥﺪا ﺑﻮدن؟ ﻩ وووم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺸﮑﻮک‬
‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺁدم هﺎ هﻢ ﮔﺎهﯽ ﻋﺸﻖ را اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪...‬‬
‫او ﮐﻪ ذه ﻨﻢ را ﻣ ﯽ ﺥﻮاﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺥﺎﻃﺮاﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺣﺘ ﯽ ﺑ ﺪﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﺮدم هﻢ ﺥﺪا را ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺳﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﭘ ﺲ اﮔﺮﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﻨﺪش‪،‬ﭼﺮا ﺑ ﻪ ﻗ ﺪرﺗﻮ درﺑ ﺎرﻩ اوﻧﻤ ﯽ داﻧﻨ ﺪ وﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺗ ﻮ‬
‫رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ﭼﻮن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺑﺮای ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﻣﻘ ﺎم‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ دل ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯽ ﻣﯽ ﺗ ﻮاﻧﯽ ﺥ ﺪا را ﺑ ﻪ راﺣﺘ ﯽ ﺑﺸﻨﺎﺳ ﯽ و‬
‫درﮐﺶ ﮐﻨﯽ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ از داﻳﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺥﺎرج ﺵﺪی‪ ،‬هﻤﻪ اﻳ ﻦ داﻧﺴ ﺘﻪ ه ﺎ را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﺥﻮاهﯽ ﮐﺮد‪ ...‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ دﻟﻴ ﻞ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﭼﻴﺰه ﺎی ﭘ ﻴﺶ ﭘ ﺎ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻋﺚ اﻳﻨﻬﻤﻪ اﺵﺘﺒﺎهﺎت ﻣﯽ ﺵﻮﻧﺪ‪"...‬‬
‫" ﭼﺮا ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎدﻩ؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘ ﻪ‪ ،‬ﺻ ﺮف ﻧﻈﺮازﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‪،‬ﺑ ﻪ ﺥ ﺎﻃﺮ داﺵ ﺘﻪ ﺑ ﺎش ﮐ ﻪ ﺥﺸ ﻮﻧﺖ و‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﺟﺰ ﺗﺠﺮﺑﻪ رﻧﺞ ﻓﺮاوان ﻧﻴﺴﺖ‪"...‬‬
‫ﺑﺎ ﺥﺸﻤﯽ ﻧﺎﺥﻮدﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اوووﻩ درﺳﺘﻪ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدم‪ ...‬وﻟ ﯽ‬
‫ﮔﺎهﯽ ﻻزﻣﻪ ﮐﻪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺁدم هﺎی ﺑﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳ ﻴﺪاز ﺣ ﺮﻓﻢ ﺥﻮﺵ ﺶ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ و ﺑ ﺎزوﻳﻢ را ﮔﺮﻓ ﺖ وﺑ ﺎ ﻣﺤﺒ ﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ "،‬ﺟﻴﻢ‪،‬هﻤﻪ ﻣﺎ ﺥﻄﺎهﺎﻳﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫" درﺳﺘﻪ‪.‬اﻣﺎ ﺑﻌﻀﯽ هﺎ دﻳﮕﺮ ﺵﻮرش را در ﻣﯽ ﺁورﻧﺪ‪".‬‬

‫‪١٠٣‬‬
‫" ﭘﺲ ﺑ ﺪا ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟﺸ ﺎن‪.‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟﺸ ﺎن ﺗﺎﺳ ﻒ ﺥ ﻮرد‪.‬ﭼ ﻮن ﻧ ﻪ ﻓﻘ ﻂ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫اﻧ ﺪوهﺒﺎری دارﻧ ﺪ‪ -‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ دﻟﻴ ﻞ ﮐ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ ﺑ ﺎ ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻋﺸ ﻖ ﻋﻨ ﺎد‬
‫ﻣﯽ ورزﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎری را ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ -‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻋﻤ ﻞ‬
‫ﺥﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎرﺥﻮد ﺑ ﺮ ﻋﻠﻴ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ‪ ،‬رﻧ ﺞ ﮐﺸ ﻴﺪﻩ و ﺑﻬ ﺎی رﻓﺘﺎرﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺑ ﺎر‬
‫ﺥﻮد را ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪"...‬‬
‫ﺑﺎ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻋﻤﻴﻖ ﻧﮕﺎهﺶ ﮐﺮدم‪.‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم واﻗﻌًﺎ ﻓﺮدی روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪،‬‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫" اﻣﯽ ﻣﺬهﺒﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﺮد‪ ".‬ﻣﺬهﺐ‪ ...‬ﮐﻠﻤﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ رﻳﺸﻪ ﺁن " ‪" religar‬‬
‫ﺑ ﻪ ﻣﻌﻨ ﯽ اﺗﺼ ﺎل دوﺑ ﺎرﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎز وﺣ ﺪت ﻳ ﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬وﻳﮕ ﺎﻧﮕﯽ ﺑ ﺎ ﺥﺪاﺳ ﺖ‪،‬ﺑﻪ‬
‫ﻋﺒ ﺎرﺗﯽ ﺥ ﺪا هﻤ ﺎن ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪.‬ﻣ ﻦ ﻧﺎﻣﺘﺼ ﻞ ﻧﻴﺴ ﺘﻢ‪.‬ﺟ ﻴﻢ ﻣ ﻦ ﺑ ﺎ ﺥ ﺪا در‬
‫ﻳﮕﺎﻧﮕﯽ ﻣﯽ زﻳﻢ‪ .‬ﭼﻮن هﻤﻴﺸﻪ ﻗﻠﺒﻢ درﻣﻘﺎم ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺵ ﻴﻮﻩ ای ﭼﻨ ﺎن‬
‫زﻳﺒﺎ و ﻟﺬت ﺑﺨﺶ اﻳﻨﻬﺎ را ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﻋﺎﺵﻘﻢ‪.‬‬
‫" اﻣﯽ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎورهﺎﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﮐﺪام؟ "‬
‫" ﺥﻮب‪ ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﻋﺸﻖ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ هﺴﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎور ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺖ‪ ،‬اﺻﻠﯽ ﻋﺎﻟﻤﮕﻴﺮ‬
‫ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤ ﯽ و ﻣﻌﻨ ﻮی ﺙﺎﺑ ﺖ ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻋﻠ ﻢ و روح ﺑ ﺮای ﻣ ﺎ‬
‫ﻳﮏ ﻣﻔﻬﻮم را دارد‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺮدم ﺵﻤﺎ هﻢ هﻤﻴﻨﮕﻮﻧﻪ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ زﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻋﻠﻢ اﻧﺮژی ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدی ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﺎم دارد را ﮐﺸﻒ ﮐﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ‪"...‬‬
‫اﻣﯽ ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﻧﻮﻋﯽ ﺥﺮاﻓﻪ؟ "‬
‫ﭼﻴﺰی ﻣﺜﻞ اﻳﻦ‪ ...‬ﺵﺎﻳﺪ ﻧﻮﻋﯽ ﻧﻴﺖ ﺥﻮب‪".‬‬
‫" ﺑﺎز هﻢ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬ﺑﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺁدم هﺎی ﺑﺴﻴﺎر ﺥﺎص را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪".‬‬

‫‪١٠٤‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ دوازدهﻢ‬
‫اﻳﺎم ﺟﺪﻳﺪ‬

‫ﺁب را ﺗﺮک ﮐﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﻄﺢ ﺳﻴﺎرﻩ اوﻓﻴﺮ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐ ﺮدﻳﻢ‪.‬ﻇ ﺮف ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ ﺳ ﺎﺥﺘﻤﺎن ه ﺎﻳﯽ رﺳ ﻴﺪﻳﻢ‪.‬در ﺁﺳ ﻤﺎن‬
‫ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮدﻳﻢ‪...‬ﭼﻴﺰی دﻳ ﺪم ﮐ ﻪ ﻧﺰدﻳ ﮏ ﺑ ﻮد ﺑﻴﻬ ﻮش ﺵ ﻮم؛ ﭼﻨ ﺪ ﺁدم ﻣﺸ ﻐﻮل‬
‫ﭘﺮواز ﺑﻮدﻧﺪ! ﺑﻌﻀﯽ اﻓﻘﯽ و ﺑﻌﻀﯽ ﻋﻤﻮدی‪ ،‬درارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﺎ ﺑﺎزوان‬
‫ﮔﺸ ﻮدﻩ‪ .‬هﻤﮕ ﯽ ﭼﺸ ﻤﺎن ﺥ ﻮد را ﺑﺴ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ وازﺻﻮرﺗﻬﺎﻳﺸ ﺎن ﻧ ﻮری‬
‫درﺥﺸ ﺎن ﺣ ﺎﮐﯽ از ﺵ ﺎدی و ﺗﻤﺮﮐ ﺰ ﺳ ﺎﻃﻊ ﺑ ﻮد‪ .‬هﻤﭽ ﻮن ﻋﻘ ﺎب ه ﺎﻳﯽ در‬
‫داﻳﺮﻩ هﺎی ﺑﺰرگ ﭼﺮخ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﯽ دﺳﺘﮕﺎﻩ 'ﺣﺲ‪-‬ﺳﻨﺞ' را روﺵﻦ ﮐﺮد و ﺑﺮ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﺎن ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺵﺪ‪.‬‬
‫" ﺑﮕﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺳﻄﺢ رﺵﺪ ﻳﺎﻓﺘﮕﯽ اش ﭼﻘﺪر اﺳﺖ‪".‬‬
‫ﺁدم ﺑﺴﻴﺎر ﺵﻔﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻮری ﮐ ﻪ از ﺳ ﻴﻨﻪ اش ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﯽ زد‬
‫ﺑﺴﻴﺎر درﺥﺸﺎن ﺑﻮد‪ ،‬وﺗﺎ ﺵﻌﺎع ﺑﺰرﮔﯽ از دور وﺑﺮش را روﺵﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻣﯽ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد‪ " ،‬در ﺣﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدن ﻗﺪرﺗﻤﻨ ﺪ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻧﻴ ﺮوی ﻋ ﺎﻟﻢ اﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﻧﻴﺮوی ﻋﺸﻖ‪".‬‬
‫ﺣﻴﺮان ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﭼﺠﻮری ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ﻋﺸﻖ ﺁﻧﺎن را ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪"...‬‬
‫" اوﻩ‪"...‬‬
‫" ﭼﻴ ﺰی ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن ﮐ ﺎری ﮐ ﻪ ﮐﻨ ﺎر ﺳ ﺎﺣﻞ ﮐ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳﻨﻬ ﺎ در اﻳ ﻦ‬
‫ﻋﺮﺻﻪ ﺣﺮﻓﻪ ای اﻧﺪ‪"....‬‬
‫" ﺑﺎﻳﺪ اﻣﺘﻴﺎز ﺥﻴﻠﯽ ﺑﺎﻻﻳﯽ داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﺪ‪".‬‬
‫" اﻳﻨﻬﺎ ﺣﺪودًا هﺰاراﻣﺘﻴﺎزی اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻤﺮﮐﺰ اﻣﺘﻴﺎز دو هﺰار ﺗﺎﻳﯽ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﻣﻌﻨﻮی اﻧ ﺪ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ ﮐﺎرﺵ ﺎن ﺗﻤ ﺎم ﺵ ﺪ‪،‬‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ رﺵﺪی ﺥﻮدﺵﺎن ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ‪".‬‬
‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻟﻢ ﺑﺎﺵﺪ"‬

‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻤ ﺪﻧﯽ ﻣﻌﻤ ﻮﻟﯽ اﺳ ﺖ‪.‬ﺳ ﻴﺎراﺗﯽ هﺴ ﺘﻨﺪ‬
‫ﮐ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﺶ ﺣ ﺪودًا هﺰاروﭘﺎﻧﺼ ﺪ اﻣﺘﻴ ﺎزی اﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ ﻃ ﻮر ﺳ ﻴﺎراﺗﯽ‬
‫‪١٠٥‬‬
‫هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﺶ دوهﺰار‪ ،‬ﺳ ﻪ ه ﺰار‪ ،‬ﭼﻬ ﺎرهﺰار و‪ ...‬دارد‪.‬ﺳ ﻴﺎراﺗﯽ‬
‫ه ﻢ هﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﻦ وﺗ ﻮ اﺟ ﺎزﻩ ورود ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ را ﻧ ﺪارﻳﻢ و ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﺶ‬
‫اﻣﺘﻴﺎزات ﺑﺎﻻﻳﯽ دارﻧﺪ‪.‬ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ ﺥﻮرﺵﻴﺪی ﺑ ﺎ دﻩ ه ﺰار اﻣﺘﻴ ﺎز ﮐ ﻪ ﻋﺸ ﻖ‬
‫ﺥﺎﻟﺺ اﻧﺪ‪"...‬‬
‫" ﻣﻮﺟﻮدات ﺥﻮرﺵﻴﺪی؟ "‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﻮﺟﻮدات ﺥﻮرﺵﻴﺪی‪".‬‬
‫" ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن در اﻳﻦ ﺑﺎرﻩ هﻢ ﺑﺮاﻳﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬هﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻄﺤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ ﺥ ﻮدش اﺳ ﺖ را‬
‫ﺑﻔﻬﻤﺪ‪"...‬‬
‫" ﺁﺗﺶ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ "،‬ﻧﻪ ﺁﺗﺶ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪.‬ﺟﺴﻤﺸ ﺎن اﻧ ﺮژی ﺥ ﺎﻟﺺ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ ﺟﺴ ﻢ‬
‫ﺟﺎﻣﺪ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﻴﺶ ﺁﻧﻬﺎ‪".‬‬
‫ﺣ ﺪودًا ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ﻧﻔ ﺮ ﺑ ﺮ روی ﭼﻤ ﻦ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت داﻳ ﺮﻩ وار ﻧﺸﺴ ﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬در‬
‫ﻧﮕ ﺎﻩ اول ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ ﭘﺮوازﻣﻴﮑﺮدﻧ ﺪ ‪،‬ﻧ ﻮراﻧﯽ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪.‬ﺑ ﺎ ﭘﺎه ﺎﻳﯽ‬
‫ﭼﻠﻴﭙﺎﻳﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭘﺸﺘﯽ راﺳﺖ‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺪی ﺗﻴﺸﻦ و دﻋﺎ ﮐﺮدن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫" ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ "‬
‫" ﻣﺸ ﻐﻮل ﻓﺮﺳ ﺘﺎدن ﭘﻴ ﺎم ه ﺎی ﺗﻠ ﻪ ﭘ ﺎﺗﯽ وار ﺑ ﻪ ﻋ ﻮاﻟﻢ ﮐﻤﺘ ﺮ رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ‬
‫ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﻴﺎم هﺎﻳﺸﺎن را ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺻﺮﻓًﺎ ﺑﺎ ﻣﻐﺰ درﻳﺎﻓ ﺖ ﮐ ﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ از 'ﺑﺨﺶ ادراک ﻗﻠﺒﯽ ات' هﻢ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﯽ‪".‬‬
‫" اﻳﻨﻬﺎ را ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدی‪.‬اﻵن ﭘﻴﺎﻣﺸﺎن ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫"ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻧﺪای ﻗﻠﺒﺖ ﮔ ﻮش ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ذهﻨ ﺖ را ﺥ ﺎﻣﻮش ﮐ ﻦ‪ ،‬ﺵ ﺎﻳﺪ ﺑﺘ ﻮاﻧﯽ‬
‫ﺥﻮدت ﺑﻔﻬﻤﯽ‪.‬ﺥﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻮاﻃﻒ ﻧﺰدﻳﮑﻴﻢ‪ ...‬ﻧﻪ اﻳﻨﺠﻮری‪.‬ﺑﺪﻧﺖ را ﺵ ﻞ‬
‫ﮐﻦ‪.‬ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺖ را ﺑﺒﻨﺪ و ﮔﻮش ﺑﻪ زﻧﮓ ﺑﺎش‪".‬‬
‫"ﺁن ﭼ ﻪ ﮔﻔ ﺖ را اﻧﺠ ﺎم دادم‪ .‬اول ه ﻴﭻ ﭼﻴ ﺰی اﺣﺴ ﺎس ﻧﮑ ﺮدم‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ‬
‫اﺣﺴﺎﺳ ﯽ ﺥ ﺎص ﮐ ﻪ از هﻤ ﺎن اﺑﺘ ﺪاﻳﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪،‬ﺣﺲ ﻣ ﯽ‬
‫ﮐﺮدم‪ .‬ﻣﻮرد هﺠﻮم ﭼﻴﺰی ﻣﺎﻧﻨﺪ " اﻳﺪﻩ‪ -‬اﺣﺴﺎس" ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ‪".‬‬
‫" هﺮ ﺁن ﭼﻪ از ﺟﻨﺲ ﻋﺸﻖ ﻧﺒﺎﺵﺪ‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫و ﺑﺎﻃﻞ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‪"...‬‬

‫ﻧﻮﻋﯽ ﺵﻔﺎﻓﻴﺖ دروﻧ ﯽ ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ذه ﻨﻢ‪،‬ﺁن اﺣﺴ ﺎس را در ﻗﺎﻟ ﺐ واژﻩ‬

‫در ﺁورد‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺠﻴﺐ و زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪١٠٦‬‬
 ‫"هﺮ ﺁن ﭼﻪ ﻧﺎم وﻧﺸﺎﻧﯽ ازﻋﺸﻖ دارد‪،‬‬
‫دوﺳﺘﯽ ﻳﺎ رﻓﺎﻗﺖ‬
‫ﺥﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻳﺎ ﮔﺮوهﯽ‬
‫دوﻟﺘﯽ ﻳﺎ ﻣﻠﻴﺘﯽ‬
‫در روح ﻓﺮد ﻳﺎ ﮐﻞ اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ‬
‫هﻤﻪ دراﻣﻦ واﻣﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺵﮑﻮﻓﺎ ﺵﺪﻩ وﺑﺎردهﺪ‬
‫وزوال را ﻧﻤﯽ ﺵﻨﺎﺳﺪ‪"...‬‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ " ﺑﺒﻴﻨﻢ" ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ هﻤﻴﻦ را ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪.‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم ﺁﻣ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁﻧ ﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪.‬ﺥﻮد ﺥﺪا ﺑﻮد‪.‬‬
‫" اﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎن ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻋﻬﺪ و ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻦ اﺳﺖ"‬
‫اﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪"،‬ﮔﺮﻓﺘﯽ؟"‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮدم‪ ".‬اوﻩ‪،‬ﺑﻠﻪ‪ ...‬ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ "‬
‫اﻳﻦ ﭘﻴﺎم هﺎ را ازﺥﺪا‪،‬از دروﻧﺖ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ ای‪ .‬اﻳ ﻦ دوﺳ ﺘﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ اﻳﻨﺠ ﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﭘﻴﺎم را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ وﺑﻪ ﻋﻮاﻟﻢ ﮐﻤﺘ ﺮ رﺵ ﺪ ﻳﺎﻓﺘ ﻪ ای ﻣﺎﻧﻨ ﺪ دﻧﻴ ﺎی‬
‫ﺗﻮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬ﺁﻧﻬﺎی دﻳﮕﺮ ﻣﺸ ﻐﻮل ﺵ ﮑﺎر ﭘﻴ ﺎم اﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﭘﻴ ﺎم ه ﺎ ﻗ ﺪرت‬
‫ﺥﻠﻖ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺟﺪﻳﺪ را دارﻧﺪ‪.‬‬
‫" دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺟﺪﻳﺪ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻳﺎدم ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ اوﺿﺎع واﺣ ﻮال ﮐ ﺮﻩ زﻣ ﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎورم ﻧﻤﯽ ﺵﻮد ﮐﻪ ﺑﺸﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ زودی هﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻴﻔﺘﺪ اﻣﯽ‪".‬‬
‫" ﺣﻖ ﺑ ﺎ ﺗﻮﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪرهﺎ ه ﻢ ﻣ ﺎﺟﺮا را ﭘﻴﭽﻴ ﺪﻩ ﻧﺒ ﻴﻦ ﺟ ﻴﻢ‪.‬زﻣ ﺎن ﺑ ﻪ‬
‫ﺳ ﺮﻋﺖ در ﺣ ﺎل ﺗﻐﻴﻴ ﺮ اﺳ ﺖ‪.‬ﺵ ﺮاﻳﻂ ﺑ ﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ ای ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﯽ رود ﮐ ﻪ‬
‫ﺳﻴﺎرﻩ ات درﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺟﻬﺶ رﺵﺪی ﻗﺮار دارد‪".‬‬
‫ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ " ،‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ اﻣﯽ؟ "‬
‫" دارم درﺑﺎرﻩ ﭼﻴﺰی ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ ﮐﻪ رﻧﺞ و ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ هﺎی ﻓﺮاوان را‬
‫ﺥﺎﺗﻤﻪ ﺥﻮاهﺪ داد‪ ،‬ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺵﻮد دﻧﻴﺎﻳﺖ ﺁﺵ ﮑﺎرا وارد ﻗﻠﻤ ﺮوی‬
‫ﺟﺪﻳﺪ ازﻋﺸﻖ ﺵﻮد‪"...‬‬
‫" اﻣﯽ‪،‬واﻗﻌًﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ای اﻣﮑﺎن دارد؟ "‬
‫" ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺗ ﻮ ﺵ ﺮوع ﺑ ﻪ درﻳﺎﻓ ﺖ اﻧ ﺮژی ﮐﻴﻬ ﺎﻧﯽ ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬هﺮﭼﻨ ﺪ‬
‫ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس‪.‬ارﺗﻌﺎش هﺎ در ﺣﺎل ﺑﺎﻻ ﺗﺮ رﻓﺘﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻮر درﺥﺸﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﻣﺎﻳ ﻪ‬
‫رﺵﺪ ﻋﺸﻖ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﻮﺟﻮدات ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا از ﻣﺪﺗﯽ ﭘﻴﺶ ﺵﺮوع‬
‫ﺵ ﺪﻩ و ه ﻢ اﮐﻨ ﻮن ﻣﺎﻳ ﻪ اﻳﺠ ﺎد ﺗﻐﻴﻴ ﺮات ﺑﺴ ﻴﺎر در ﻣﻴﻠﻴ ﻮن ه ﺎ اﻧﺴ ﺎن ﺵ ﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪.‬ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻪ ﺵﻮد ﺵﻤﺎ ﻣﺮدم ﺁﻣﺎدﻩ ﺁن ﺟﻬﺶ رﺵﺪی ﺵ ﺪﻩ و هﻤﭽ ﻮن‬
‫ﻣﺮدم اوﻓﻴﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ درﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫‪١٠٧‬‬
 ‫" ﭼﺮا ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﯽ؟ "‬
‫ﻼ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ ،‬ﺳ ﻴﺎرﻩ ات هﻤﭽﻨ ﺎن ﺗﻮﺳ ﻂ ﺁراء ﻧﺎدرﺳ ﺘﯽ‬ ‫" هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ﮐ ﻪ ﻗ ﺒ ً‬
‫هﺪاﻳﺖ ﻣﯽ ﺵﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ هﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎﻳﻪ رﻧﺞ‬
‫ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺵﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ ﭘﻮﺵﻴﺪن ﮐﻔﺶ ه ﺎﻳﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ دﻳﮕ ﺮ ﺗﻨ ﮓ ﺵ ﺪﻩ ﺑﺎﺵ ﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن هﺎ ﺑﺮای ﺵﺎد ﺑﻮدن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﻧ ﺪ ﺟ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ اﻧ ﺪ ﮐ ﻪ رﻧ ﺞ‬
‫ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃ ﻮر ﻏﺮﻳ ﺰی ﻳ ﺎ ﺥ ﻮد ﺁﮔﺎهﺎﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎل‬
‫دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻬﺘﺮﻧﺪ‪...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ای ﮐﻪ اﺥﻴﺮًا ﺑﺮروی ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ اﮐﺜﺮًا درﺑﺎرﻩ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﯽ‪ .‬درﺳﺘﻪ‪ .‬ﺥﻴﻠﯽ زﻳ ﺎد درﺑ ﺎرﻩ اش ﺣ ﺮف زدﻩ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪...‬هﺮﭼﻨ ﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺁن ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽ ﺵﻮد‪"...‬‬
‫" اﻣﺎ هﺮ روز ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬرد‪،‬ﻣﺮدم ﺑﻴﺸ ﺘﺮی ﺑ ﻪ ارﺗﻘ ﺎء ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪی ﺥ ﻮد‬
‫وزﻳﺴ ﺘﻦ ﺗ ﻮام ﺑﺎﻋﺸ ﻖ ﺑﻴﺸ ﺘﺮﺗﻼش ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬دﻧﻴ ﺎی ﺗﻮﺑ ﻪ ﺳ ﺮﻋﺖ درﺣ ﺎل‬
‫ﺗﻐﻴﻴ ﺮ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴ ﺮروز ﺑ ﻪ روز ﺵ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪.‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ‪،‬هﻤﺎن ﻃﻮرﮐ ﻪ‬
‫داﻳﻨﺎﺳﻮرهﺎی ﻋﻈﻴﻢ اﻟﺠﺜﻪ ای ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻟﺮزش هﺎی ﺁن ﮐﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﺵﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ زود هﻴﻮﻻهﺎی دروﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮوری ﻋﺸ ﻖ ﻣﺨﺎﻟﻔﻨ ﺪ‪،‬از‬
‫ﻗﻠﺐ ﺁدﻣﻴﺎن ﻣﺤﻮ ﺥﻮاهﻨﺪ ﺵﺪ‪".‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ ؟ ﺥﻴﻠﯽ زود؟ "‬
‫" اﻣﻴ ﺪوارﺑﺎش ﺟ ﻴﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ روزه ﺎ ﻋ ﺎﻟﻢ ﺗﻮﺟ ﻪ ﺥﺎﺻ ﯽ ﺑ ﻪ ﻋﺸ ﻖ ﭘﻴ ﺪا ﮐ ﺮدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﻳﺎد ﺁن ﻣﮑﺎن ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ارﺗﻌﺎش ﻣﻌﻨﻮی زﻳﺒ ﺎﻳﯽ داﺵ ﺖ را ﺗ ﺮک‬
‫ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫" اﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ هﺴﺘﻴﻢ؟ "‬
‫" ﺣﺪودًا ﺵﺶ ﺳﺎﻋﺖ‪".‬‬
‫" ﭼﻘﺪر ﻋﺠﻴﺐ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﺪت ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗ ﺮی ﺑ ﻮدﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮم از ﺁن‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﺳﻮار ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺵﺪم ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺥﻴﻠﯽ ﮔﺬﺵﺘﻪ‪".‬‬
‫" ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ زﻣﺎن ﮐﺸﺸﺸﺶ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ....‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ 'ﺳﻴﻨﻤﺎ‪ '.‬اوﻧﺠﺎ را ﺑﺒﻴﻦ‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺳﻴﺎرﻩ اوﻓﻴﺮ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺵﺐ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰی ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺳﻴﻨﻤﺎ درهﻮای ﺁزاد رﺳﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﭘ ﺮ از ﺗﻤﺎﺵ ﺎﭼﯽ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﺁن ﺑﻠ ﻮرﻳﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﯽ ﺑ ﺎزی رﻧ ﮓ ه ﺎ را ﺑﺒﻴﻨ ﯽ‪.‬‬
‫اﺵﮑﺎل و ﻓﺮم هﺎﻳﯽ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻣﺘﻦ ﺑﺎ ﺵ ﮑﻮﻩ‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑ ﻞ ﺻ ﻔﺤﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﺨﺼﻮﺻ ﯽ ﻗ ﺮار داﺵ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎﺑﻘﯽ ﺻ ﻨﺪﻟﯽ ه ﺎی ﺳ ﺎﻟﻦ‬
‫ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪.‬زﻧﯽ ﺑﺮﺁن ﮐﺮﺳﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭼﻴﺰی ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﮐ ﻼﻩ ﺥ ﻮد ﺑ ﺮ ﺳ ﺮ‬
‫‪١٠٨‬‬
‫ﻼ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ‪.‬ﺑ ﺎ ﭼﺸ ﻤﺎﻧﯽ ﺑﺴ ﺘﻪ ﺑﺮﺻ ﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴ ﺘﻪ‬ ‫داﺵﺖ‪.‬ﺙﺎﺑﺖ واﺳﺘﻮار و ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻴﻪ اﻣﯽ؟ "‬
‫"هﺮﺁﻧﭽ ﻪ درﺥﻴ ﺎل اوهﺴ ﺖ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﻇ ﺎهﺮ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪....‬‬
‫'ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻓﻴﻠﻢ' ﺑﺪون ﻧﻴﺎز ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ ﻳﺎ ﭘﺮوژﮐﺘﻮر‪".‬‬
‫هﻴﺠﺎن زدﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪" ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺥﻴﻠﯽ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ!"‬
‫اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی‪ ،‬ﻳﮏ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺳﺎدﻩ‪".‬‬
‫اﺟﺮای زن ﺗﻤﺎم ﺵﺪ ودر ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﻀﺎر ﺑﺮاﻳﺶ ﮐﻒ ﻣﯽ زدﻧﺪ‪،‬ﻣﺮدی ﺁﻣ ﺪ‬
‫و ﺑ ﻪ ﺟ ﺎی او ﻧﺸﺴ ﺖ‪.‬ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ دﻳﮕ ﺮی ﺵ ﻨﻴﺪﻩ ﺵ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﺻ ﻔﺤﻪ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ‬
‫ﭘﺮﻧ ﺪﮔﺎﻧﯽ ﺵ ﮑﻴﻞ‪،‬هﻤﺎهﻨﮓ ﺑ ﺎ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ ﺑ ﻪ ﭘ ﺮواز در ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪.‬ﺥﻴﻠ ﯽ زﻳﺒ ﺎ‬
‫ﺑﻮد‪.‬ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻠﻢ اﻧﻴﻤﻴﺸﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺮ ﺟ ﺎی ﺥ ﻮد ﻧﺸﺴ ﺘﻪ و ﻣ ﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ اﻋﺠ ﺎز ﻓ ﺮا‬
‫زﻣﻴﻨﯽ ﺥﻴﺮﻩ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﻧﻮﺑ ﺖ ﺑ ﻪ ﭘﺴ ﺮی ﻧﻮﺟ ﻮان رﺳ ﻴﺪ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎﺟﺮای‬
‫ﻋﺸﻘﯽ ﺥﻮد ﺑﺎ دﺥﺘﺮی از ﺳﻴﺎرﻩ دﻳﮕﺮ اراﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ ذهﻨﯽ اوازﻧﻤ ﺎﻳﺶ ه ﺎی اراﺋ ﻪ ﺵ ﺪﻩ ﭘﻴﺸ ﻴﻦ ﺑ ﻪ ﻣﺮاﺗ ﺐ ﮐ ﻢ دﻗ ﺖ ﺗ ﺮ‬
‫ﻼ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺵﺪ‪ .‬ازاﻣﯽ ﻋﻠﺖ راﺟﻮﻳﺎ ﺵﺪم‪.‬‬ ‫ﺑﻮد‪،‬ﮔﺎهﯽ ﮐﺎﻣ ً‬
‫" اوﮐﻢ ﺳﻦ اﺳﺖ‪.‬هﻨﻮز ﻗﺪرت ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺰرﮔﺘﺮهﺎ را ﭘﻴﺪا ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬اﻣﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ه ﺮ ﺣ ﺎل ﺑ ﺎ ﺗﻮﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎﻟﯽ ﮐ ﻪ دارد‪،‬ﮐ ﺎرش را ﺥ ﻮب اﻧﺠ ﺎم دادﻩ‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﺁﻳﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ را هﻢ در ﺗﺼﻮﻳﺮ ذهﻨﯽ ﺥﻮد ﻣﺘﺼﻮر ﺵﺪﻩ اﻧﺪ؟ "‬
‫" در اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان در ﺁن واﺣﺪ ه ﻢ ﺗﺼ ﻮﻳﺮ ذهﻨ ﯽ و ه ﻢ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﯽ را‬
‫داﺵﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻋﻮاﻟﻤﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ای ﻧﺎﺋﻞ ﺵﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫هﺮ ﺣﺎل‪ ،‬در اوﻓﻴﺮ ﺳﺎﻟﻦ هﺎی ﮐﻨﺴﺮﺗﯽ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ هﻨﺮﻣﻨ ﺪ ﺑ ﻪ راﺣﺘ ﯽ‬
‫ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ را در ﺥﻴﺎل ﻣﺘﺼﻮر ﺵﺪﻩ و ﺣﻀﺎر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺁن ﮔﻮش ﮐﻨﻨ ﺪ‪...‬‬
‫دوﺳﺖ داری ﺑﻪ ﻳﮏ ﺵﻬﺮ ﺑﺎزی ﺑﺮوﻳﻢ؟ "‬
‫" ﺣﺘﻤًﺎ! "‬
‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺥﻴﺎﻟﯽ وارد ﺵﺪﻳﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺟﻮر وﺳﺎﻳﻞ ﺗﻔﺮﻳﺤﯽ در ﺁن ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﺵ ﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺳﺮﻩ هﺎی ﻏﻮل ﺁﺳﺎ‪،‬ﺟﺎهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴ ﺘﻨﺪ در ﺁن ﺑ ﻪ ﭘ ﺮواز در‬
‫ﺁﻣ ﺪﻩ و از ﺥﻨ ﺪﻩ رودﻩ ﭘ ﺮ ﺑﺸ ﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺴ ﻤﺘﯽ ه ﻢ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﺠﺴ ﻢ ﮐ ﺮدن‬
‫ﻣﮑﺎن هﺎ و ﻣﻮﺟﻮدات ذهﻨﯽ ﻣﯽ ﭘﺮداﺥﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫" هﺮﭼ ﻪ رﺵ ﺪﻳﺎﻓﺘﮕﯽ ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﻓﺮد ﺑﻴﺸ ﺘﺮ ﮐﻮدﮐﺎﻧ ﻪ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬در اﻳ ﻦ‬
‫ﻋﻮاﻟﻢ ﻣﮑﺎن هﺎﻳﯽ ﺵﺒﻴﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ زﻳﺎد اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪١٠٩‬‬
‫روح ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ روح ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﺎزی‪ ،‬ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی‪،‬ﺥﻠﻖ ﮐﺮدن‬
‫ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ‪ ...‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻠﻴﻢ از ﺥﺪا ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮐﻨﻴﻢ‪"...‬‬
‫" اﻣﯽ‪،‬ﺥﺪا هﻢ ﺑﺎزی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬ﺥ ﺪا ﺑﻴﺸ ﺘﺮاوﻗﺎت هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﺎر را ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬در ﺳ ﻔﺮی دﻳﮕ ﺮ ﻧﺸ ﺎﻧﺖ‬
‫ﺥ ﻮاهﻢ داد ﮐ ﻪ ﭼﮕﻮﻧ ﻪ ﮐﻬﮑﺸ ﺎن ه ﺎ در ﻋ ﺎﻟﻢ ﺣﺮﮐ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ‬
‫رﻗﺼﯽ زﻳﺒﺎﺳﺖ‪ ...‬ه ﻴﭻ ﺑ ﺎزی‪ ،‬ﺥﻴ ﺎل ﻳ ﺎ ﺥﻠﻘﺘ ﯽ ﺑﺰرﮔﺘ ﺮ از ﻋ ﺎﻟﻢ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮد‬
‫ﻣﺨﻠﻮق ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ ،‬وﺟﻮد ﻧﺪارد‪"....‬‬
‫" اﻣﯽ داﺵﺘﻴﻢ درﺑﺎرﻩ ﺥﺪا ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻋﺸﻖ‪".‬‬
‫" ﺥﺪا ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪...‬در زﺑ ﺎن ﻣ ﺎ ﺥ ﺎﻟﻖ‪ ،‬ﻣﻌﺒ ﻮد‪ ،‬ﺥ ﺪا را ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺎ ﻳ ﮏ واژﻩ‬
‫ﺥﻄﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬واژﻩ 'ﻋﺸﻖ'‪ ...‬وﺁن را ﺑﺎ ﺣﺮوف ﺑ ﺰرگ ﻣ ﯽ ﻧﻮﻳﺴ ﻴﻢ‪.‬ﺵ ﻤﺎ‬
‫هﻢ روزی هﻤﻴﻦ ﮐﺎر را ﺥﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد‪".‬‬
‫" دارم ﺑﻴﺸﺘﺮو ﺑﻴﺸﺘﺮاهﻤﻴﺖ ﻋﺸﻖ را درک ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫" هﻨﻮز اول راهﯽ‪ ...‬اداﻣﻪ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﺳﻔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ اوﻓﻴﺮ ﺑ ﻪ اﻧﺘﻬ ﺎ رﺳ ﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺵ ﻤﺎ ه ﻢ‬
‫اﮔ ﺮ ﺑﺨﻮاهﻴ ﺪ ﻣ ﯽ ﺗﻮاﻧﻴ ﺪ از ﻓ ﺮدا ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺁﻧ ﺎن زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ‪ ،‬ﮐ ﺎﻓﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫اﻧﮕﻴﺰﻩ رﺵﺪ در ﻣﻘﺎم اﻧﺴﺎن را داﺵﺘﻪ و ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﺵ ﻴﺪ‪ .‬ﻣ ﺎﺑﻘﯽ را‬
‫ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﺎ ﺑﮕﺬارﻳﺪ‪".‬‬
‫" ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ روﻳﻢ؟ "‬
‫" ﺑﻪ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗ ﻮ و ﻧ ﻪ ﻣ ﻦ هﻨ ﻮز اﺟ ﺎزﻩ داﺵ ﺘﻨﺶ را ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ ﺣ ﻖ‬
‫دارﻳﻢ دﻳ ﺪار ﮐﻮﺗ ﺎهﯽ از ﺁن داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻴﻢ‪،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﻨﺠ ﺎ ﮐ ﻪ ﺁﻣ ﺪﻳﻢ‪ .‬ﺁﻧﺠ ﺎ ه ﻴﭻ‬
‫ﮐﺲ ﮐﻤﺘﺮ از دوهﺰار اﻣﺘﻴ ﺎز ﻧ ﺪارد‪ .‬ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﻃ ﻮل ﻣ ﯽ ﮐﺸ ﺪ ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ‬
‫ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ .‬ازاﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫اﻣ ﯽ ﺗﮑﻤ ﻪ ه ﺎی دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘ ﺮل را ﺟﺎﺑﺠ ﺎ ﮐ ﺮد‪.‬ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﻣ ﺎن ﻟ ﺮزش زﻳ ﺎدی‬
‫داﺵ ﺖ‪ .‬ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ ازﭘﺸ ﺖ ﺵﻴﺸ ﻪ ه ﺎی ﺳ ﻔﻴﻨﻪ ﺳ ﺘﺎرﻩ ه ﺎ را ﮐ ﻪ اﻧﮕ ﺎر ﺥ ﻂ‬
‫ﻣﯽ ﺵ ﺪﻧﺪ‪،‬دﻳﺪ‪.‬اﻳﻨﻬ ﺎ ﻧﺸ ﺎﻧﻪ ﺁن ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ داﺵ ﺘﻴﻢ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎﻳﯽ دوردﺳ ﺖ ﺳ ﻔﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬

‫‪١١٠‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﺳﻴﺰدهﻢ‬
‫ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺁﺑﯽ‬

‫" ﺟﻴﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺵﺘﻨﺸﺎن ﺑﺮاﻳﺖ ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ اﺳ ﺖ‪.‬‬
‫درﺳﺘﻪ؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪".‬‬
‫" دوﺳﺖ ﻧﺪاﺵﺘﻦ ﺗﻠﺨﻪ؟"‬
‫ﺟﻮاب دادم‪ " ،‬ﺁرﻩ‪".‬‬
‫" ﺥﻮب ﭼﺮا؟ "‬
‫" ﭼﻮن ﺥﻮدت ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ اﺻﻞ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ اﺳﺖ و‪ ....‬ﺑﻘﻴﻪ ﭼﻴﺰهﺎ‪".‬‬
‫ﻼ ﮐ ﻪ ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮت‬ ‫" ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻦ هﺮ ﭼﻴﺰی ﮐ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ را‪ .‬ﻓ ﺮض ﮐ ﻦ اﺻ ً‬
‫ﻼ اﺵﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮدم‪.‬دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﺪون ﻋﺸﻖ را ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻦ‪".‬‬ ‫ﮔﺬاﺵﺘﻪ ام‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺜ ً‬
‫دﻧﻴﺎﻳﯽ را ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮدم ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺲ را دوﺳ ﺖ ﻧﺪاﺵ ﺖ‪.‬هﻤ ﻪ ﺳ ﺮد‬
‫و ﺥﻮدﺥﻮاﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬ﭼﻮن ﺑﺪون ﺣﻀﻮر ﻋﺸﻖ‪ ،‬هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻣﯽ ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫'ﻣﻦ' دﻳﮕﺮ ﺗﺮﻣ ﺰی ﻧﺪاﺵ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺑﺮﻋﻠﻴ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ در ﺳ ﺘﻴﺰ ﺑﻮدﻧ ﺪ وﺟﻨﮕ ﯽ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬ﻣ ﺮدی را ﺗﺼ ﻮر ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ ﻗ ﺪرت زﻳ ﺎدی داﺵ ﺖ اﻣ ﺎ‬
‫ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی هﺎﻳﺶ ﺑﻪ دور از ﻣﻬﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ اﻳﻨﮑﻪ 'ﻣﻦ' ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ‬
‫داﺵﺖ و ﺥﻮد وﻳﺮاﻧﮕﺮی ﺑﺮاﻳﺶ اهﻤﻴﺖ ﻧﺪاﺵﺖ‪ .‬ﺗﺼﻮر ﮐﺮدم ﮐﻪ ' دﮐﻤﻪ'‬
‫را ﻣﺤﺾ اﻧﺘﻘﺎم ﺟﻮﻳﯽ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دهﺪ‪...‬‬
‫ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻨﺶ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن دادﻩ و ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺵﻮد!‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬اﮔﺮﻋﺸﻘﯽ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﻣﯽ ﺵﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺳﺎزد و ﻓﻘﺪان ﺁن ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ‪".‬‬
‫" ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻋﺎﻟﻢ را ﺥﻠﻖ ﮐﺮد؟ "‬
‫" ﺥﺪا‪".‬‬
‫" اﮔﺮﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺳﺎزد وﺥﺪا 'ﺳﺎﺥﺖ' ﻋﺎﻟﻢ را‪ ،‬ﭘﺲ ﺁﻳﺎ در ﺥﺪا ﻋﺸﻖ هﺴﺖ؟"‬
‫" اﻟﺒﺘﻪ!" ﻣﻮﺟﻮدی درﺥﺸﺎن و ﺑﺎ ﺵﮑﻮﻩ ﮐﻪ ﮐﻬﮑﺸﺎن هﺎ وﻋﻮاﻟﻢ و ﺳ ﺘﺎرﮔﺎن‬
‫را ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬در ﻧﻈﺮم ﺁﻣﺪ‪ .‬اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪ " ،‬ول ﮐﻦ ﺁن رﻳﺶ را‪".‬‬
‫درﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎزهﻢ ﺥﺪا را ﺑﺎ رﻳﺶ و ﭼﻬﺮﻩ هﺎی اﻧﺴ ﺎﻧﯽ ﻣﺘﺼ ﻮر ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺑ ﺎ‬
‫اﻳﻦ ﻓﺮق ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺎرﺑﻪ ﺟﺎی اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻی اﺑﺮهﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺵﺪ‪،‬وﺳﻂ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﭘﺲ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ ﻋﺸﻘﯽ ﻓﺮاوان دارد‪"...‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺑﻠﻪ‪".‬‬
‫‪١١١‬‬
 ‫" ﺥﻮب‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺥﺪا ﻋﺎﻟﻢ را ﺥﻠﻖ ﮐﺮد؟ "‬
‫ﻣﺪﺗﯽ ﻃ ﻮﻻﻧﯽ ﺳ ﮑﻮت ﮐ ﺮدم و ﻧﺘﻮاﻧﺴ ﺘﻢ ﺟ ﻮاﺑﯽ ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﻪ ﺗﻠﺨ ﯽ ﮔﻔ ﺘﻢ‪،‬‬
‫" ﻓﮑ ﺮ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ﮐ ﻢ ﺳ ﻦ و ﺳ ﺎل ﺗ ﺮ از ﺁن ﺑﺎﺵ ﻢ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ اﻳﻨﺠ ﻮر ﺳ ﻮال ه ﺎ‬
‫ﺟﻮاب ﺑﺪهﻢ؟ "‬
‫اﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﮐﻪ دادﻩ ﺑﻮدم ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮد و ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ " ،‬ﭼ ﺮا ﻣ ﯽ ﺥ ﻮاهﯽ از‬
‫ﺁن ﮔﺮدوهﺎ ﺑﺮای ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺒﺮی؟ "‬
‫" ﺑﺮای اﻳﻨﮑﻪ ﻃﻌﻢ ﺁن را ﺑﭽﺸﺪ‪ ...‬ﺥﻮﺵﺶ ﺥﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‪".‬‬
‫" دﻟﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺥﻮﺵﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ؟ "‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا؟ "‬
‫" ﭼﻮن اﮔﺮ ﺥﻮﺵﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ...‬ﺥﻮﺵﺤﺎل ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا ﻣﯽ ﺥﻮاهﯽ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﺶ ﮐﻨﯽ؟ "‬
‫" ﭼﻮن دوﺳﺘﺶ دارم‪".‬‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺵﺪم ﭼﻮن ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ از وﻳﮋﮔ ﯽ ه ﺎی ﻋﺸ ﻖ را ﻓﻬﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﻧﻴ ﺎز‬
‫ﺑﻪ ﺵﺎد ﮐﺮدن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺸﺎن دارﻳﻢ‪.‬‬
‫" ﭼﺮا دﻟﺖ ﻣﯽ ﺥﻮاهﺪ ﮐ ﻪ از ﮔﺮدوه ﺎ ﺥﻮﺵ ﺶ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ؟ ﺟ ﻮری هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ او‬
‫را ﺥﻮﺵﺤﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ‪".‬‬
‫" ﭼﺮا ﺥﺪا اﻧﺴﺎن هﺎ‪،‬دﻧﻴﺎهﺎ‪،‬ﻣﻨﺎﻇﺮ‪،‬ﻃﻌﻢ‪،‬رﻧﮓ وراﻳﺤﻪ را ﺁﻓﺮﻳﺪ؟ "‬
‫ﻓﺮﻳﺎد زدم‪" ،‬ﺗﺎ ﺵﺎد ﺵﻮﻳﻢ!" از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﻴﺰی ﺵﺪﻩ ﺑ ﻮدم ﮐ ﻪ ﻓﺮاﻣ ﻮش‬
‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪،‬ﺥﻮﺵﺤﺎل ﺵﺪم‪.‬‬
‫" ﺥﻮﺑﻪ‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺥﺪا ﻣﺎ را دوﺳﺖ دارد؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪ ...‬ﺥﻴﻠﯽ دوﺳﺘﻤﺎن دارد‪ ...‬هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﺮای ﻣﺎ ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ‪ ،‬اﮔﺮدوﺳ ﺘﻤﺎن دارد‪ ،‬ﻣ ﺎ ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ هﻤ ﺎن اﻧ ﺪازﻩ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ را دوﺳ ﺖ‬
‫داﺵﺘﻪ ﺑﺎﺵﻴﻢ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ "‬
‫" ﺑﻠﻪ‪،‬اﮔﺮ ﺥﺪا دوﺳﺖ دارﻩ‪"...‬‬
‫" ﻋﺎﻟﻴﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﭼﻴﺰی واﻻﺗﺮ از ﻋﺸﻖ هﺴﺖ؟ "‬
‫" ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎﺳﺖ‪" ....‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨ ﺪ ﻣ ﯽ زد‪ " ،‬ودر ﺿ ﻤﻦ ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ ه ﺮ ﭼ ﻪ ﮔﻔﺘ ﻪ ام را ﻓﺮاﻣ ﻮش ﮐ ﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻌﻀﯽ هﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐ ﻪ ه ﻮش از ﻋﺸ ﻖ واﻻﺗ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬وﻗﺘ ﯽ در ﺣ ﺎل دادن‬
‫اﻳﻦ 'ﮔﺮدوهﺎ' ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺖ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﭼﮑﺎر ﺥﻮاهﯽ ﮐﺮد؟ "‬
‫" ﻣﯽ ﺥﻮاهﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁﻳﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺁن هﺎ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮش ﮐﻨﻢ؟ "‬
‫‪١١٢‬‬
 ‫" داری ازهﻮﺵﺖ ﺑﺮای اﻳﻦ ﮐﺎر اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺥﻮب دارم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﺶ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ هﻮش ﺗﻮدرﺥﺪﻣﺖ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪".‬‬
‫" ﻗﺼﺪ اﺻﻠﯽ ﺗﻮازﺥﻮﺵﺤﺎل ﮐﺮدن ﻣﺎدرت ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻬﺮ ﻳﺎ ﻓﮑﺮ؟ "‬
‫" ﺁهﺎ‪،‬ﻋﺸﻖ‪،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ زادﻩ اوﺳﺖ‪".‬‬
‫ﻼ درﺳ ﺘﻪ ﭼ ﻮن ﺥﻼﻗﻴ ﺖ ازﻋﺸ ﻖ ﺳﺮﭼﺸ ﻤﻪ‬ ‫" 'هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ زادﻩ اوﺳ ﺖ‪ '.‬ﮐ ﺎﻣ ً‬
‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻩ‪....‬اول دوﺳﺖ ﻣﻴ ﺪاری ﺑﻌ ﺪ ازهﻮﺵ ﺖ ﺑ ﺮای ﺵ ﺎد ﮐ ﺮدن اواﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬درﺳﺘﻪ؟ "‬
‫" درﺳﺘﻪ‪ .‬هﻮﺵﻢ را درﺥﺪﻣﺖ ﻋﺸﻘﻢ ﻗﺮار ﻣﯽ دهﻢ‪ .‬اول ﻋﺸﻖ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻋﺸﻖ اﺳﺖ؟ "‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم اﻣﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ؟ "‬
‫ﺟﻮاب داد‪ ".‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ‪ ".‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﭘﺮ ﻧﻮر‪،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﭼﺮﺥﻴﺪ‪ ".‬ﭘﺲ اﮔﺮ‬
‫دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺥﺪاوﻧﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎر دارد‪،‬ﭘﺲ ﺥﻮد او ﭼﻴﺴﺖ؟ "‬
‫" ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‪".‬‬
‫" اﮔ ﺮ ﻗﺮارﺑ ﺮاﻳﻦ ﺑﺎﺵ ﺪ ﮐ ﻪ ﭼﻴ ﺰی ﻋﻈ ﻴﻢ ﺗ ﺮ ازﻋﺸ ﻖ ﺑﺎﺵ ﺪ‪،‬ﺁن ﺥﺪاﺳ ﺖ‪.‬‬
‫درﺳﺘﻪ؟ "‬
‫" ﺁرﻩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ از ﻋﺸﻖ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻩ؟ "‬
‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪"....‬‬
‫هﻤﻴﻦ اﻵن ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﻓﺮاﺗﺮازﻋﺸﻖ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﺥﻮب ﮔﻔﺘﻴﻢ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ‪".‬‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ " ،‬ﭘﺲ ﺥﺪا ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫" اوﻩ! ﺥﺪاﻋﺸ ﻘﻪ‪ .‬ﺑﺎره ﺎ اﻳ ﻦ را ﮔﻔﺘ ﻪ ای ‪ ...‬ﻣ ﻦ ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﺮدم ﺥ ﺪا ﺵﺨﺼ ﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎر دارد‪"....‬‬
‫" ﻧﻪ‪،‬ﺥﺪا ﺵﺨﺼﯽ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﺥﺪا ﺥﻮدﻋﺸﻘﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺥﺪاﺳﺖ‪".‬‬
‫" اﻣﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪".‬‬
‫" ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻳﮏ ﻧﻴﺮوﺳ ﺖ‪ ،‬ﻳ ﮏ ارﺗﻌ ﺎش اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻧ ﺮژی ﺑ ﺎ ﺗ ﺎﺙﻴﺮی ﮐ ﻪ‬
‫ﻼ ﺣﺲ‪ -‬ﺳﻨﺞ اﻧﺪازﻩ ﮔﻴﺮی ﮐﺮد‪".‬‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮان ﺁن را ﺑﺎ اﺑﺰاری ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺜ ً‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﻳﺎدﻣﻪ‪".‬‬
‫" ﻧﻮرهﻢ ﻧﻮﻋﯽ اﻧﺮژی ﻳﺎ ارﺗﻌﺎش اﺳﺖ‪".‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬
‫‪١١٣‬‬
‫" ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬واﺵ ﻌﻪ ‪ ، x‬ﻣ ﺎدون ﻗﺮﻣ ﺰ و ﺣﺘ ﯽ ﻓﮑ ﺮهﻢ اﻧ ﺮژی هﺴ ﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤ ﻪ ﺁﻧﻬ ﺎ‬
‫ﻧﻮﻋﯽ ارﺗﻌﺎش از 'ﭼﻴﺰی' ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ ه ﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﻨ ﺪ‪.‬هﺮﭼ ﻪ ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬اﻧﺮژی ﮐﻴﻔﻴ ﺖ ﻣﻼﻳ ﻢ ﺗ ﺮ و ﺑﻬﺘ ﺮی دارد‪ .‬ﺳ ﻨﮓ و ﻓﮑ ﺮ ه ﺮ دو‬
‫ﻳﮏ 'ﭼﻴﺰﻧﺪ' ﮐﻪ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ هﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ اﻳﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪"...‬‬
‫" اﻳﻦ 'ﭼﻴﺰ' ﮐﻪ هﻤﺶ ﻣﻴﮕﯽ ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫" ﻋﺸﻖ‪".‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ؟ "‬
‫" واﻗﻌًﺎ‪ ....‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺥﺪاﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﭘﺲ ﺥﺪاوﻧﺪ هﺴﺘﯽ را ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﺥﻠﻖ ﮐﺮدﻩ؟ "‬
‫" 'ﺥﻠﻖ ﮐﺮدن' ﻳﮑﯽ از راهﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘ ﺖ اﻳ ﻦ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺥﺪاوﻧ ﺪ 'دﮔ ﺮدﻳﺲ'‬
‫ﺵﺪﻩ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺻﺨﺮﻩ‪ ،‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﺘﺎرﻩ و اﺑﺮهﺎﺳﺖ‪"....‬‬
‫" ﭘﺲ‪ ...‬ﻣﻦ ﺥﺪا هﺴﺘﻢ؟ "‬
‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﻣﻬﺮﺑ ﺎﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨ ﺪ زدﻩ و ﮔﻔ ﺖ‪ "،‬ﻗﻄ ﺮﻩ درﻳ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺗﻮاﻧ ﺪ ﺑﮕﻮﻳ ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫درﻳﺎﺳ ﺖ‪،‬ﺣﺘﯽ اﮔ ﺮ ﺗﻤ ﺎﻣﯽ ﺁن ﺥﺼﻮﺻ ﻴﺎت را در ﺥ ﻮد داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺗ ﻮ از‬
‫ﺟﻨﺲ ﺥﺪاوﻧﺪی‪.‬ﻋﺸﻘﯽ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ ارﺗﻌﺎﺵ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎﻻ ﻧﻴﺴ ﺖ‪.‬رﺵ ﺪ ﻳ ﺎﻓﺘﮕﯽ‬
‫ﻳﻌﻨ ﯽ ارﺗﻘ ﺎء ﻓﺮﮐ ﺎﻧﺲ ارﺗﻌ ﺎش‪ .‬ﭼﻴ ﺰی ﮐ ﻪ اﺟ ﺎزﻩ ﻣ ﯽ ده ﺪ ﺗ ﺎ اﻧ ﺪک اﻧ ﺪک‬
‫هﻮﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﺥﻮد‪ :‬ﻋﺸﻖ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ و ﻣﺠﺪدًا ﻣﺎﻟﮏ ﺁن ﺵﻮﻳﻢ‪".‬‬
‫" ارﺗﻘﺎء ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ؟ "‬
‫" ﻧﻔﺮت ارﺗﻌﺎش ﭘﺎﺋﻴﻨﯽ دارد‪ .‬ﻋﺸﻖ ارﺗﻌﺎش ﺑﺎﻻﻳﯽ دارد‪".‬‬
‫" اوﻩ‪"...‬‬
‫" ﺥﻮدت را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮ‪".‬‬
‫" اﻣﯽ ﻣﻨﻈﻮرت را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪".‬‬
‫" وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ 'ﻣﻦ' اﺵﺎرﻩ ات ﺑﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ'ﻣﻦ' اﺵﺎرﻩ ات‬
‫ﺑﻪ ﮐﺪام ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺪﻧﺖ اﺳﺖ؟ "‬
‫" ﺑﻪ وﺳﻂ ﺳﻴﻨﻪ ام‪".‬‬
‫" ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ ﻧ ﻮک دﻣﺎﻏ ﺖ اﺵ ﺎرﻩ ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨ ﯽ و ﺑﮕ ﻮﻳﯽ ﻣ ﻦ؟ ﻳ ﺎ ﭘﻴﺸ ﺎﻧﻴﺖ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬
‫ﮔﻠﻮﻳﺖ؟ "‬
‫ﺑﺎ ﺥﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﻘﺪرﺥﻨﺪﻩ دار ﻣﯽ ﺵﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی دﻳﮕ ﺮی از ﺑ ﺪﻧﻢ اﺵ ﺎرﻩ‬
‫ﮐﺮدﻩ و ﺑﮕﻮﻳﻢ 'ﻣﻦ'‪ .‬ﺑﺎ ﺥﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ وﺳ ﻂ ﺳ ﻴﻨﻪ ام اﺵ ﺎرﻩ‬
‫ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪' ،‬ﻣﻦ'‪".‬‬

‫‪١١٤‬‬
‫" ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﺗﻮدﻗﻴﻘًﺎ درهﻤﺎﻧﺠﺎ هﺴ ﺘﯽ‪ .‬ﺗﻮﻋﺸ ﻘﯽ‪ .‬ﻗﻠﺒ ﺖ ﺟﺎﻳﮕ ﺎهﯽ اﺳ ﺖ‬
‫ﮐ ﻪ در ﺁن زﻧ ﺪﮔﯽ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ‪.‬ﺣﮑ ﻢ ﻋﺪﺳ ﯽ ﭘﻴ ﺪا ﻧﻤﺎﻳﺎﻧ ﻪ ای را دارد ﮐ ﻪ در‬
‫زﻳﺮدرﻳﺎﻳﯽ هﺴﺖ‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ام اﺵﺎرﻩ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﺪﺳﯽ ﮐﻤ ﮏ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﺁن ﭼ ﻪ‬
‫ﺥ ﺎرج از وﺟ ﻮدت هﺴ ﺖ را ادراک ﮐﻨ ﯽ‪ .‬ﻋﺪﺳ ﯽ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ 'ﮐ ﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ'‬
‫درون ﻳﻌﻨﯽ ﻣﻐﺰت ﻣﺘﺼﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺁن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﭼﻴﺰه ﺎی‬
‫ﺑﻴﺮوﻧﯽ دﻧﻴﺎﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ واﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎر ﺟﺴﻤﺖ را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪهﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻓ ﺰون ﮐ ﺎری هﺎﻳ ﺖ ﺑﺎﻋ ﺚ ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد دﭼ ﺎر اﻓ ﺮاط و ﺗﻔ ﺮﻳﻂ ﺵ ﻮی و ﺁﻣ ﺎج‬
‫)ﺵٸ‪،‬هﺪف( را دﺳﺘﮑﺎری ﮐﻨ ﯽ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺗ ﻮ اﻳﻨﺠ ﺎ هﺴ ﺘﯽ‪ ".‬ﺑ ﺎر دﻳﮕ ﺮ ﻧﻘﻄ ﻪ ای‬
‫درﻗﻔﺴﻪ ﺳﻴﻨﻪ ام را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ " .‬ﺗﻮ ﻋﺸﻘﯽ‪ ،‬ﭘﺲ هﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﺮ ﺥ ﻼف‬
‫ﻋﺸﻖ اﻧﺠﺎم ده ﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻠﻴ ﻪ ﺥ ﻮدت و ﺑﺮﻋﻠﻴ ﻪ ﺥﺪاوﻧ ﺪ ﮐ ﻪ ﺥ ﻮد ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫اﻧﺠﺎم دادﻩ ای‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬و ﺑ ﻪ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺥﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ واﻣﮑﺎن اﻧﺴ ﺎن ﺑ ﻮدﻩ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺥ ﺎﻃﺮ اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﻧ ﺎم دﻳﮕ ﺮ ﺥﺪاوﻧ ﺪ ﻋﺸ ﻖ اﺳ ﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠ ﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدن و اهﺪاء ﻋﺸﻖ‪ .‬ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺵ ﻴﻮﻩ ﺥﺪاوﻧ ﺪ‬
‫را درک و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫" ﻣﺮﺳﯽ‪ ،‬اﻣﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪی ﺗﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاﻳﻢ ﺵﻔﺎف ﺗﺮ ﺵﻮد‪".‬‬
‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺥﻮرد‪.‬‬
‫" رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺟﻴﻢ‪.‬از ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮓ‪" ...‬‬
‫درون ﺳﻔﻴﻨﻪ را رﻧ ﮓ ﻗﺮﻣ ﺰ ﻓ ﺮا ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬اﻧﻌﮑﺎﺳ ﯽ از ﺁﺳ ﻤﺎن ﻗﺮﻣ ﺰ ﺑﻴ ﺮون‬
‫ﺑﻮد‪.‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﻟﺒﺮﻳﺰازﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻣﺘﻮاﺿﻌﺎﻧﻪ ای ﺵﺪﻩ ام‪.‬‬
‫دﻳﮕﺮ ذهﻨﻢ ﭼﻮن ﻣﻌﻤﻮل ﮐﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺢ دادن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﮔ ﺎهﯽ ام‬
‫ﮐ ﺎر دﺵ ﻮاری اﺳ ﺖ‪ .‬داﺵ ﺘﻢ اﺣﺴ ﺎس ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم ﮐ ﻪ واﻗﻌ ًﺎ ﺥ ﻮدم ﻧﻴﺴ ﺘﻢ‪ ،‬ﮐ ﻪ‬
‫'اﻳﻨ ﯽ' ﮐ ﻪ هﺴ ﺘﻢ‪ ،‬ﻧﺒ ﻮدم‪.‬دﻳﮕ ﺮ ﺥ ﻮد را ﮐ ﻮدﮐﯽ زﻣﻴﻨ ﯽ ﺗﺼ ﻮر ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﺮدم‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﭼﻴﺰی ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﺒ ﺪل ﮔﺸ ﺘﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬اﻧﮕ ﺎر ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ زادﻩ ﺵ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدم‪،‬هﻮﻳﺖ اﺻﻠﯽ ﺥﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﮔﻮﻳﯽ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽ ﻪ ای‬
‫هﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻴﻢ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ روﻳﺎ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬و اﻧﮕﺎر دوﺑﺎرﻩ ﺣﺎﻓﻈﻪ ام را ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬
‫ﺁوردﻩ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ اﻳﻦ زﻧ ﺪﮔﯽ ﮐ ﻪ داﺵ ﺘﻢ را از ﻗﺒ ﻞ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻪ ام‪ ،‬ﻧ ﻪ‬
‫ﺁن ﻋﺎﻟﻢ و ﻧﻪ ﺁن زﻣﺎن ﺑﺮاﻳﻢ ﻧﺎﺵﻨﺎﺥﺘﻪ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫اﻣﯽ وﺳﻔﻴﻨﻪ ﻓﻀﺎﻳﯽ هﺮدو ﻧﺎﭘﺪﻳ ﺪ ﺵ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬ ﺎ ﺑ ﻮدم‪ .‬از ﻓﺎﺻ ﻠﻪ ای دور‬
‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدم ﺗﺎ در ﻣﻴﻌﺎدﮔﺎهﯽ ﺑﺎﺵﻢ ﮐﻪ از ﺥﻴﻠﯽ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﻣﻘﺮر ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪١١٥‬‬
‫در اﺑﺮهﺎی ﻗﺮﻣﺰ درﺥﺸﺎن ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺥ ﻮردم‪ .‬ﺥﻮرﺵ ﻴﺪی‬
‫در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد‪ ،‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎر ﻟﻄﻴﻒ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻃﺒﻴﻌﺘ ﯽ ﺥ ﻮش و روﺳ ﺘﺎﻳﯽ هﻮﻳ ﺪا ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﭘﺮﻧ ﺪﻩ ﺵ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮ ﺑ ﺮ‬
‫درﻳﺎﭼﻪ ای ﺳﺮخ ﺵﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬ﺵﺎﻳﺪ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺁن ﺁﺳﻤﺎن ﻗﺮﻣ ﺰ رﻧ ﮓ‬
‫ﺑﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗ ﻪ رﻧ ﮓ ﻗﺮﻣ ﺰ ﻣ ﯽ داد‪ .‬ﮐﻨ ﺎر ﺑﺮﮐ ﻪ را ﻋﻠﻔ ﺰار و ﻧﻴ ﺰاری ﺑ ﻪ‬
‫رﻧﮓ هﺎی ﺳﺒﺰ‪،‬ﻧﺎرﻧﺠﯽ‪،‬زرد و ﻗﺮﻣﺰ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺗﭙﻪ هﺎﻳﯽ‬
‫را از دوردﺳ ﺖ ﺑﺒﻴ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﭘﻮﺵ ﻴﺪﻩ از ﮔ ﻞ ﺑ ﻮد‪ .‬ﮔ ﻞ و ﺳ ﺒﺰﻩ ه ﺎﻳﺶ هﻤﭽ ﻮن‬
‫ﺟﻮاهﺮاﺗﯽ ﮐﻮﭼﮏ‪،‬درﺥﺸﺎن و رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮه ﺎ ﺟﻠ ﻮﻩ ه ﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔ ﯽ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻪ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﯽ‪ ،‬و ﻳﺎﺳﯽ داﺵﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ در ﺁن ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ﺣﻀ ﻮر دارم ﻳ ﺎ ﭼﺸ ﻢ اﻧ ﺪاز اﺳ ﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﻣﻦ ﺣﻀﻮر دارد‪،‬ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ هﺮ دو ﻣﺎ ﻳﮑﯽ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺁن ﭼ ﻪ اﻣ ﺮوز ﺑ ﻴﺶ‬
‫از هﻤﻪ ﺣﻴﺮاﻧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ -‬هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺁن زﻣﺎن ذهﻨﻢ درﮔﻴﺮش ﻧﺒ ﻮد‪ -‬ﺗ ﺮﻧﻢ ﺁن‬
‫ﺁواز ﺑﻮد! ﻋﻠﻒ هﺎ و ﮔﻞ هﺎ هﻤﺎهﻨﮓ ﺑ ﺎ رﻳ ﺘﻢ ﺁن ﺁوا ﺣﺮﮐ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ و ﻋﻘ ﺐ‬
‫و ﺟﻠﻮ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺁن ﻣﻮﺟﻮدات ﺻﺎﺣﺐ ﺁﮔﺎهﯽ ﺑﻮدﻧﺪ!‬
‫ﻧﯽ هﺎ‪ ،‬ﻋﻠﻒ هﺎ وﮔ ﻞ ه ﺎ ﺁواز ﺥﻮاﻧ ﺪﻩ‪ ،‬ﻋﻘ ﺐ و ﺟﻠ ﻮ رﻓﺘ ﻪ وﻣ ﯽ رﻗﺼ ﻴﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﮐﻨﺴﺮﺗﯽ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ ﺗ ﺎ ﭘ ﻴﺶ از ﺁن ﻧﺸ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮدم‪ :‬ﮐﻨﺴ ﺮت زﻧ ﺪﮔﯽ در‬
‫دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﺮﺗﺮ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺵﻨﺎور از ﻓﺮاز درﻳﺎﭼﻪ ﻋﺒﻮر ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺑ ﺮای ﺟﻠ ﻮ رﻓ ﺘﻦ ﻧﻴ ﺎزی ﺑ ﻪ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ دادن ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻳﮏ ﺟﻔﺖ ﻗﻮ ﮐ ﻪ ﮔﺮداﮔﺮدﺵ ﺎن را ﺟﻮﺟ ﻪ هﺎﻳﺸ ﺎن‬
‫ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﮕﺎهﯽ ﺳﺮﺵﺎر از اﺣﺘ ﺮام و ادب ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ اﻧﺪاﺥﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺗﮑ ﺎن‬
‫دادن ﮔﺮدن هﺎی دراز ﺥﻮد ﺥﻮﺵﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬ﻣﻨﻬﻢ ﺑ ﺎ ﻓ ﺮود ﺁوردن ﺳ ﺮ‬
‫ﺥﻮد ﺥﻮﺵﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﯽ اﻳﺸﺎن را ﭘﺎﺳﺦ دادم‪ .‬ﺁن دو از ﺟﻮﺟﻪ هﺎﻳﺸ ﺎن ﺥﻮاﺳ ﺘﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ هﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎن دهﯽ ﺣﺎﻟﺖ ذهﻨﯽ داﺵﺖ‪.‬‬
‫ﺁﻧﻬﺎ هﻢ ﭘﻴ ﺮوی ﮐﺮدﻧ ﺪ و ﮔﺮدﻧﺸ ﺎن را اﻧ ﺪﮐﯽ ﺥ ﻢ ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﮔﺮﭼ ﻪ رﻓﺘﺎرﺵ ﺎن‬
‫هﻤﺎن اﺣﺘﺮام و هﻤﺎهﻨﮕﯽ واﻟﺪﻳﻨﺸﺎن را ﻧﺪاﺵﺖ اﻣﺎ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﺣ ﺎل اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر را‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪ ای ﺗﻌﺎدل ﺥﻮد را از دﺳ ﺖ دادﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﺠ ﺪدًا ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟ ﺖ‬
‫ﻋ ﺎدی ﺥ ﻮد ﺑﺎزﮔﺸ ﺘﻪ و دم ﮐﻮﺗ ﺎﻩ ﺥ ﻮد را ﺑ ﺎ ﺗ ﻨﺶ ﺗﮑ ﺎن دادﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺁن ﭼﻨ ﺎن‬
‫ﻧﺨﻮت و ﻋﺸﻮﻩ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ ﺵﻨﺎ ﮐﺮدن ﺑﺮ روی ﺁب اداﻣﻪ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺵﺪﻧﺪ دﻟﻢ ﺿﻌﻒ ﺑﺮود‪ .‬هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺳ ﻴﺮ ﺥ ﻮد ﺑ ﺮ ﻓ ﺮاز ﺁب اداﻣ ﻪ دادم ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﺤﻞ ﻗﺮار ﺑﺮﺳﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت داﺵﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽ رﻓ ﺘﻢ ﺗ ﺎ ﺁن 'زن' را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬‬
‫‪١١٦‬‬
‫ﮐﻤﯽ دورﺗﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻌﺒﺪ ﻳﺎ ﺁﻻﭼﻴﻖ ﺑﺮ ﺁب روان ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻘﻔﯽ ژاﭘﻨ ﯽ از ﺟ ﻨﺲ‬
‫ﻧﯽ هﺎی ﻧﺎزک داﺵﺖ‪ .‬ﺑﺮگ ه ﺎی ﻗﺮﻣ ﺰ و ﮔ ﻞ ه ﺎی ﺁﺑ ﯽ از ﻧ ﯽ ه ﺎﻳﺶ ﺑ ﺎﻻ‬
‫رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ دﻳﻮارهﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﻻﭼﻴﻖ دادﻩ ﺑﻮد‪ .‬روی ﮐﻒ ﭼﻮﺑﯽ ﭘﻮﻟﻴﺶ ﺵﺪﻩ اش‬
‫ﺑﺎﻟﺸﺘﮏ هﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﺵﻴﻪ هﺎی رﻧﮕﯽ ﭘﻬﻦ ﻗ ﺮار داﺵ ﺖ‪ .‬ﺗﺰﺋﻴﻨ ﺎت ﮐ ﻮﭼﮑﯽ از‬
‫ﺟﻨﺲ ﺑﺮﻧﺰ ﻳﺎ ﻃﻼ هﻢ وﺟﻮد داﺵﺖ‪ .‬ﻋﻮد هﻢ ﻣﯽ ﺳﻮﺥﺖ‪ .‬ﺁن 'زن' ﺑ ﺎ ﺣ ﺎﻟﺘﯽ‬
‫ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮ روی ﮐﻮﺳﻦ هﺎ ﻧﺸﺴ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ .‬اﺣﺴ ﺎس ﻧﺰدﻳﮑ ﯽ زﻳ ﺎدی‪ ،‬ﺥﻴﻠ ﯽ زﻳ ﺎد‬
‫ﺑ ﺎ او ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدم‪.‬ﺑ ﺎ اﻳ ﻦ وﺟ ﻮد‪ ،‬اﻧﮕ ﺎر اوﻟ ﻴﻦ ﺑ ﺎری ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را‬
‫ﻣﯽ دﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫در ﭼﺸ ﻤﺎن ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻧﮑ ﺮدﻳﻢ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺣﺎﻟ ﺖ ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ای ﻃ ﻮل ﮐﺸ ﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻴﺎزی ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺒ ﻮد‪ ...‬ﺗ ﺎزﻩ ﺑﻌ ﺪ از ﭼﻨ ﺪﻳﻦ ه ﺰار ﺳ ﺎل اﻧﺘﻈ ﺎر ﺑ ﻪ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ‬
‫رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ...‬ﺗﻌﻈﻴﻤﯽ ﮐﺮدم واو ﺑﻪ ﻇﺮاﻓﺖ و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺁهﺴ ﺘﻪ ﺳ ﺮ ﭘﺎﺳ ﺦ‬
‫داد‪ .‬وارد ﺵﺪم و ارﺗﺒﺎط ﻣﺎﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﺵﺪ‪،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻼم‪.‬‬
‫اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ از ﮐ ﻼم ﺑ ﻴﺶ از ﺣ ﺪ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﻴﺪ و ﺑ ﻪ دور از‬
‫هﻤﺎهﻨﮕﯽ ﺑﺎ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺁن ﺣﻀﻮر داﺵ ﺘﻢ‪ .‬زﺑ ﺎن ﻣ ﺎ ﻣﺮاﺳ ﻤﯽ هﻨ ﺮی‬
‫و ﺑ ﻪ دور ازﺗﺸ ﺮﻳﻔﺎت ﺑ ﻮد‪.‬ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎﺣﺮﮐ ﺖ ﻧﺎﻣﺤﺴ ﻮس ﺑﺎزوان‪،‬دﺳ ﺖ ه ﺎ‬
‫واﻧﮕﺸﺘﺎن‪،‬هﻤﺮاﻩ‬
‫ﺑﺎ ﻋﻮاﻃﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ارﺗﻌﺎش ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌ ﺪًا اﻣ ﯽ ﺑ ﺮاﻳﻢ ﺗﻮﺿ ﻴﺢ داد ﮐ ﻪ وﻗﺘ ﯽ زﺑ ﺎن ﮐﻼﻣ ﯽ در اﺑﺰارﻋﻮاﻃﻔﻤ ﺎن‬
‫ﻧﺎﺗﻮان ﺑﺎﺵﺪ‪،‬ﺑﻪ ﺵﻴﻮﻩ هﺎی دﻳﮕﺮ ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﻧﻴﺎز ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ هﻨ ﺮ‬
‫ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﯽ ﺵﻮﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮﺑ ﺖ ﺗﻤﺎﺵ ﺎی ﺁن ﺻ ﻮرت ﻧﺎﺵ ﻨﺎس رﺳ ﻴﺪ‪.‬ﺻ ﻮرت زن ﺵ ﺮﻗﯽ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﻟﺒﺎس ﺁﺑﯽ روﺵﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺵﺖ‪ .‬ﻣﻮهﺎی ﺳﻴﺎﻩ اﺑﺮﻳﺸﻤﻴﻨﯽ داﺵﺖ ﮐﻪ دور ﺳ ﺮ‬
‫ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺥ ﺎﻟﯽ دروﺳ ﻂ ﭘﻴﺸ ﺎﻧﯽ داﺵ ﺖ‪.‬اﺣﺴ ﺎس ﮐ ﺮدم ﻋﺸ ﻖ زﻳ ﺎدی در درون ﺥ ﻮد‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او دارم واو هﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈ ﻪ اوج ﻓ ﺮا رﺳ ﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬دﺳﺘﺎﻧﻢ‪،‬دﺳ ﺘﺎﻧﺶ را ﻟﻤ ﺲ ﮐ ﺮد و‪ ....‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ‬
‫ﻣﺤﻮ ﺵﺪ‪ .‬در ﺳﻔﻴﻨﻪ ودر ﮐﻨﺎر اﻣﯽ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺑﺨ ﺎر ﺳﻔﻴﺪ‪،‬درﺥﺸ ﺎن ﺣ ﺎﮐﯽ از ﺁن ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ داﺵ ﺘﻴﻢ ﺁن ﻋ ﺎﻟﻢ را ﺗ ﺮک ﻣ ﯽ‬
‫ﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫"‪ ......‬ﮔﺎﻩ ﮐﻦ‪".‬‬
‫" اوﻩ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ‪ ".‬اﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫‪١١٧‬‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ هﺮﺁن ﭼﻪ ﺑ ﺮ ﻣ ﻦ ﮔﺬﺵ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻇ ﺮف ﺙﺎﻧﻴ ﻪ ای رخ دادﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﻗﺪرﻳﮏ واژﻩ ﻧﮓ‪ ...‬ﮔﺎﻩ ﮐﻦ‪،‬هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ای ﮐﻪ ﻟﺒﻪ هﺎی ﻗﺮﻣﺰ رﻧ ﮓ را از‬
‫ﭘﺸﺖ ﺵﻴﺸﻪ هﺎی ﺳﻔﻴﻨﻪ دﻳﺪم‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس اﻧﺪوﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از روﻳﺎﻳﯽ زﻳﺒﺎ ﺑﻴ ﺪار ﺵ ﺪﻩ و‬
‫ﻼ ﭼ ﺮا اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ در‬ ‫ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﺣﺰن اﻧﮕﻴﺰ‪ ...‬ﻳﺎ ﺵﺎﻳﺪهﻢ ﺑ ﺮﻋﮑﺲ ﺑﺎﺵ ﺪ؟ اﺻ ً‬
‫ﺁن هﺴﺘﻢ روﻳﺎﻳﯽ ﺑﺪ و ﺁن دﻳﮕﺮی واﻗﻌﻴﺖ ﻧﺒﺎﺵﺪ؟‬
‫ﻓﺮﻳﺎد زدم‪ " ،‬ﻣﯽ ﺥﻮاهﻢ ﺑﺮﮔﺮدم!"‬
‫اﻣ ﯽ ﺑ ﻪ ﮔﻮﻧ ﻪ ای ﺥﺸ ﻮﻧﺖ ﺑ ﺎر ﻣ ﺮا " ازﺁن زن" ﺟ ﺪا ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼﻄ ﻮر‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ؟‬
‫هﻨﻮز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﺣﺎل ﻋﺎدی ﺥﻮد را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺁن 'ﻣﻦ' دﻳﮕ ﺮم ﺑ ﺮ هﻮﻳ ﺖ‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻢ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬از ﻃﺮﻓ ﯽ ﺟ ﻴﻢ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﭘﺴ ﺮ ﺑﭽ ﻪ ای ﻧ ﻪ ﺳ ﺎﻟﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺑﺨﺸﯽ دﻳﮕﺮ داﺵﺘﻢ‪ ...‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﻴﺎورﻣﺶ؟‬
‫اﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺁراﻣﻢ ﮐﻨﺪ‪ "،‬وﻗﺘﺶ ﺥﻮاه ﺪ رﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑ ﺮ ﺥ ﻮاهﯽ ﮔﺸ ﺖ‪....‬اﻣ ﺎ‬
‫ﻧﻪ ﺣﺎﻻ‪".‬‬
‫ﺁرام ﺵ ﺪم‪ .‬ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﮐ ﻪ ﺣ ﻖ ﺑ ﺎ اوﺳ ﺖ‪ ،‬و ﺑ ﺮ ﺥ ﻮاهﻢ ﮔﺸ ﺖ‪ .‬ﺁن ﺣ ﺲ‬
‫" ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪاﺵﺘﻦ" را ﺑﻪ ﻳﺎد دارم‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺵﺪ ﺗﺎ ﺁرام ﺑﮕﻴﺮم‪.‬‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻋﺎدی ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭼﻮن ﺳ ﺎﺑﻖ ﺑﺎﺵ ﻢ‪ .‬ﺟ ﻴﻢ‬
‫ﺑﻮدم اﻣﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ در ﺣﺎﻟﺖ دﻳﮕﺮم ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐ ﻪ ﺑﺴ ﻴﺎر ﻓﺮاﺗ ﺮ از ﺟ ﻴﻢ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎزﻩ ُﺑﻌﺪی دﻳﮕﺮ از ﺥﻮدم را ﮐﺸﻒ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻓﺮاﺗ ﺮ از ﻇ ﺎهﺮ و زﻣ ﺎن‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫" در ﮐﺪام ﺟﻬﺎن ﺑﻮدم؟ "‬
‫" در ﺟﻬﺎن ﻓﺮاﺗﺮ از زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن‪ُ ...‬ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮ‪".‬‬
‫" ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ ﻧﺒﻮدم‪' ...‬دﻳﮕﺮی' ﺑﻮدم‪"....‬‬
‫" ﺁﻳﻨ ﺪﻩ ات را دﻳ ﺪی‪ ،‬ﺁن ﮐ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از ﺗﮑﻤﻴ ﻞ ﺳ ﻄﺢ رﺵ ﺪی ﺥ ﻮد ﺗ ﺎ ﺁﺳ ﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﺥﻮاهﯽ ﺵﺪ‪ ...‬ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻳﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ از دو هﺰار اﻣﺘﻴﺎز‪".‬‬
‫" ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ؟ "‬
‫" ﭼﻨﺪ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺎﻳﺪ ﺳﭙﺮی ﮐﻨﯽ‪".‬‬
‫" ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺵﻮد ﺁﻳﻨﺪﻩ را دﻳﺪ؟ "‬
‫"هﻤﻪ اش ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ‪' .‬ﺵﺎهﮑﺎر' ﺥﺪاوﻧﺪ هﻢ اﮐﻨﻮن ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ را ﺟﻠﻮﺗﺮ دﻳﺪﻩ ای‪ .‬ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ‪.‬ﻻزم ﺑﻮد‪.‬اﻧﮕﻴ ﺰﻩ ای ﮐﻮﭼ ﮏ ﺑ ﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺪون ﭼﻮن وﭼﺮا از اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﮑ ﺮ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﺎ ﻗﻄ ﻊ ﻧﻔ ﺲ ﭘﺎﻳ ﺎن‬

‫‪١١٨‬‬
‫ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﺮداری و در اﻳﻦ ﺑﺎرﻩ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﮐﻪ ﻣﻮﺿ ﻮع ﺑ ﺮای دﻳﮕ ﺮان‬
‫هﻢ روﺵﻦ ﺵﻮد‪".‬‬
‫" ﺁن زن ﮐﻪ ﺑﻮد؟ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺎ ﻋﺎﺵﻖ هﻤﺪﻳﮕﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺣﺘﯽ هﻢ ﺣﺎﻻ‪".‬‬
‫" ﺥﺪاوﻧﺪ ﺑﺎرهﺎ او را ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﺖ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬارد‪.‬ﮔ ﺎهﯽ او را ﻣ ﯽ ﺵﻨﺎﺳ ﯽ و‬
‫ﮔﺎهﯽ ﻧﻤﯽ ﺵﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ 'ﻣﺮﮐﺰ ادراک' در ﺳﻴﻨﻪ ات ﺑﺴ ﺘﮕﯽ دارد‪.‬‬
‫هﺮ روﺣﯽ 'ﻧﻴﻤﻪ' ﮔﻤﺸﺪﻩ ای دارد‪".‬‬
‫" ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺁﺑﯽ داﺵﺖ! "‬
‫" ﺗﻮ هﻢ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻮدی‪،‬ﻓﻘﻂ در ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻧﮑ ﺮدی‪ ".‬اﻣ ﯽ داﺵ ﺖ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬
‫ﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫" اﻻن هﻢ ﭘﻮﺳﺘﻢ ﺁﺑﯽ اﺳﺖ؟ " دﻟﻮاﭘﺲ ﺑﻪ دﺳﺖ هﺎﻳﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ‪ .‬او هﻢ اﻵن ﺁﺑﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪".‬‬
‫"اﻵن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ "‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﻮﺵﺎﻧﻪ وﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ اﺳﺮارﺁﻣﻴﺰ ﮔﻔﺖ‪"،‬هﻤﻴﻦ ﻃﺮف هﺎ‪...‬هﻤﻴﻦ ﻃﺮف هﺎ"‬
‫" ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮ ﭘﻴﺸﺶ‪ .‬ﻣﯽ ﺥﻮام ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ!"‬
‫" ﺣﺎﻻ ﭼﺠﻮری ﻣﯽ ﺥﻮای ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺶ؟ "‬
‫" ﭼﻬﺮﻩ ای ژاﭘﻨﯽ داﺵﺖ‪...‬ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ ﻧﺪارم‪...‬اﻣﺎ ﺥ ﺎﻟﯽ‬
‫وﺳﻂ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ داﺵﺖ‪".‬‬
‫اﻣ ﯽ ﺥﻨﺪﻳ ﺪ‪ " ،‬دارم ﻣ ﻴﮕﻢ ﮐ ﻪ او در ﺣ ﺎل ﺣﺎﺿ ﺮ ﺁن ﺟ ﻮری ﮐ ﻪ دﻳ ﺪﻳﺶ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺥﻮدت ﮐﻪ ﺣﺎﻻ هﻤ ﺎن ﮐ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﺑ ﻮدی‪ ،‬ﻧﻴﺴ ﺘﯽ‪ ".‬واداﻣ ﻪ‬
‫داد‪ " ،‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﺥﺘﺮ ﺑﭽﻪ ای اﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ دﺥﺘﺮ ﺑﭽﻪ هﺎ‪".‬‬
‫" ﺗﻮ ﻣﯽ ﺵﻨﺎﺳﻴﺶ‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻴﻪ؟ "‬
‫" ﺵﺎﻳﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﮑﻦ ﺟﻴﻢ‪ .‬ﻳﺎدت ﺑﺎﺵﻪ ﮐﻪ ﺻ ﺒﺮ وﺗﺤﻤ ﻞ ﻋﺼ ﺎرﻩ ﺁراﻣ ﺶ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﺎن ﺁراﻣﺶ دروﻧﯽ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻗﺒ ﻞ از اﻳﻨﮑ ﻪ وﻗ ﺘﺶ ﺑﺮﺳ ﺪ‪ ،‬هﺪﻳ ﻪ را ﺑ ﺎز‬
‫ﮐﻨﯽ‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ راﻩ را ﻧﺸﺎﻧﺖ ﺥﻮاهﺪ داد‪ ...‬درﭘﺲ هﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺥﺪاوﻧﺪ هﺴﺖ‪".‬‬
‫" از ﮐﺠﺎ ﺑﺸﻨﺎﺳﻤﺶ؟ "‬
‫" ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻣﻐﺰ ﻳﺎ ﻣﺎﺵﻴﻦ ﺣﺴﺎﺑﮕﺮت‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ اﻳﺪﻩ ه ﺎی از ﻗﺒ ﻞ ﺗﻌﻴ ﻴﻦ ﺵ ﺪﻩ ﻳ ﺎ‬
‫ﺣﺘ ﯽ ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازاﻧ ﻪ ﻓﻘ ﻂ و ﻓﻘ ﻂ هﻨﮕ ﺎﻣﯽ ﮐ ﻪ دﻟ ﺖ در هﻤ ﺎهﻨﮕﯽ ﮐﺎﻣ ﻞ ﺑ ﺎ‬
‫هﻮش ات ﺑﺎﺵﺪ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺑﺎ ﻣﻼک ﻋﺸﻖ‪ -‬ﺥﺮد‪".‬‬
‫" اﻣﺎ‪ ،‬ﺣﺎﻻ؟ "‬
‫" هﻤﻴﺸﻪ ﺥﻮدت را ﻣﻮرد ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻗﺮار ﺑ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺨﺼ ﻮص وﻗﺘ ﯽ را ﮐ ﻪ ﮐﺴ ﯽ‬
‫ﺑﺮاﻳﺖ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ درون را ﺑﺎ ﺑﻴﺮون اﺵﺘﺒﺎﻩ ﻧﮕﻴ ﺮ‪.‬اﻓﮑ ﺎرذهﻨﯽ‪ ،‬ﻧﻴﺎزه ﺎ‬
‫و ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی هﺎﻳﺖ را ﺑﺎ ﻋﻮاﻃﻒ ﻗﻠﺒﯽ و ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ هﻮش وذﮐﺎوﺗﺖ ﻧﺸ ﺎن‬
‫‪١١٩‬‬
‫ﻣﯽ دهﺪ‪ ،‬ﻗﺎﻃﯽ ﻧﮑﻦ‪ ...‬دﻳﮕ ﺮ وﻗ ﺖ ﻧ ﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔ ﺖ ﻧﺰدﻳﮑ ﻪ ﮐ ﻪ ﺑﻴ ﺪار‬
‫ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪".‬‬
‫" ﮐﯽ دوﺑﺎرﻩ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدی؟ "‬
‫" وﻗﺘﯽ ﮐﺘﺎب را ﻧﻮﺵﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم‪".‬‬
‫" درﺑﺎرﻩ 'دﺥﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ژاﭘﻨﯽ' هﻢ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ؟ "‬
‫" درﺑﺎرﻩ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ داﺳﺘﺎن ﺑﻨﻮﻳﺴﯽ‪".‬‬

‫‪١٢٠‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎردهﻢ‬

‫ﺗﺎ دﻳﺪار ﺑﻌﺪ‬

‫ﺟﻮ ﺁﺑﯽ ﺳﻴﺎرﻩ ام ﭘﺪﻳﺪار ﺵﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮاز درﻳﺎ ﺑﻮدﻳﻢ و ﺳﺎﺣﻞ را ﻣﯽ دﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﺥﻮرﺵ ﻴﺪ در ﺣ ﺎل ﻃﻠ ﻮع ﮐ ﺮدن‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﺵﺪ اﺵﻌﻪ هﺎی ﻃﻼﻳﯽ رﻧﮕﺶ را از ﻣﻴ ﺎن اﺑﺮه ﺎی ﺳ ﻴﻢ ﮔ ﻮن دﻳ ﺪ‪.‬‬
‫ﺁﺳﻤﺎن ﺁﺑﯽ‪ ،‬درﻳﺎی درﺥﺸ ﺎن‪،‬و ﮐﻮهﻬ ﺎی ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴ ﺎ ﺁن ﻃ ﺮف ﮐﻤ ﯽ دورﺗ ﺮ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫" ﺻﺮف ﻧﻈﺮازهﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪،‬ﺳﻴﺎرﻩ ام زﻳﺒﺎﺳﺖ‪"...‬‬
‫" ﻣﻨﻢ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ را ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺵﮑﻮهﻪ و ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺵ ﻤﺎ ﺁدم ه ﺎ ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر ﮐ ﺎﻓﯽ‬
‫ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺁن ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﺪ‪.‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪارﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ در ﺣﺎل وﻳ ﺮان ﮐ ﺮدن‬
‫زﻣﻴﻦ و هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺥﻮدﺗﺎن هﺴ ﺘﻴﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺵ ﻤﺎ ﺁدم ه ﺎ درک ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻳ ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫ﻋﺸ ﻖ ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮﻳﻦ ﻋﻨﺼ ﺮ زﻧ ﺪﮔﯽ اﺳ ﺖ و ﺁن ﺟ ﻮر ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺑﺎﻳ ﺪ زﻧ ﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﺪ‪،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ زﻧﺪﻩ ﻧﮕﻬﺶ دارﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺒ ﻞ ازهﺮﭼﻴ ﺰ ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤ ﻪ ﺁدم ه ﺎی ﺳ ﻴﺎرﻩ ﺥ ﻮد را ﺟ ﺰوی از ﻳ ﮏ ﺥ ﺎﻧﻮادﻩ‬
‫ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻌ ﺪ ﺑﺎﻳ ﺪ ه ﺮ ﮐﺠ ﺎ ﮐ ﻪ هﺴ ﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻳﮑ ﺪﻳﮕﺮ هﻤﭽ ﻮن ﻗ ﻮم و ﺥ ﻮﻳﺶ‬
‫رﻓﺘ ﺎر ﮐﻨﻴ ﺪ‪ :‬ﺑﺎﻳ ﺪ هﻤﮕ ﯽ ﺥ ﻮد را ذﻳﻨﻔ ﻊ ﺑﺪاﻧﻴ ﺪ‪ :‬هﻤ ﻪ را ﺣﻤﺎﻳ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ ‪،‬‬
‫دوﺳﺖ داﺵﺘﻪ و ازﺥﻮد ﺑﺪاﻧﻴﺪ‪".‬‬
‫" ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﻪ اﺟﺒﺎر ﮐﺮد‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟ "‬
‫" اﻟﺒﺘ ﻪ ﮐ ﻪ ﻧﺒﺎﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺣ ﺎﻟﺘﯽ ﺥ ﻮد اﻧﮕﻴﺨﺘ ﻪ داﺵ ﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬ ﻢ از راﻩ ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﺑ ﺮدن ﺳ ﻄﺢ ﻋﺸ ﻖ و ﺥ ﺮد ﺑ ﺮ زﻣ ﻴﻦ وﺥﻴﻠ ﯽ ﺳ ﺎدﻩ اﺳ ﺖ‪،‬ﭼﻮن ﮐ ﻪ ﻃﺒﻴﻌ ﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ راهﺒﺮ ﻧﺒﺎﺵﺪ‪ ،‬هﻮش در ﺥﺪﻣﺖ 'ﻣ ﻦ' ﻗ ﺮار ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‬
‫و ﺑﻪ ﺟﺎی وﺣ ﺪت ﺑﺨﺸ ﻴﺪن‪،‬ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﻧﻔ ﻊ ﺵﺨﺼ ﯽ ﺥ ﻮد را ﺑﺒ ﺮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ‪ ،‬اﮔﺮﻋﺸﻖ ﺑﺎﺵﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺵ ﻔﺎف ﻣ ﯽ ﺵ ﻮد‪ .‬دراﻳ ﻦ دﻧﻴﺎﻋﺸ ﻖ در ﺣ ﺎل‬
‫ﻓﺰوﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺥﻮش ﺑﻴﻦ ﺑﺎش‪".‬‬
‫" ﺑﺎز ﺥﻮاﺑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪"...‬‬
‫" ﺑﻴﺎ اﻳﻨﺠﺎ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﺎز هﻢ 'ﺵﺎرژ' ﺑﺸﯽ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺸﺐ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮاﺑﯽ‪".‬‬
‫روی ﺻ ﻨﺪﻟﯽ ﺥﻮاﺑﻴ ﺪم‪ .‬ﺑ ﺎز ه ﻢ اﻣ ﯽ ﺵ ﺎرژر را زﻳ ﺮ ﺳ ﺮم ﮔﺬاﺵ ﺖ و‬
‫ﺥﻮاﺑﻴﺪم‪.‬‬
‫ﭘﺮازاﻧﺮژی وﺵﺎد و ﺥﻮﺵﺤﺎل ﺑﻴﺪار ﺵﺪم‪.‬‬
‫‪١٢١‬‬
 ‫" اﻣﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺁﻳﯽ ﭼﻨﺪ روز ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺵﯽ؟ ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺳﺎﺣﻞ‪".‬‬
‫" دﻟﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺥﻮاه ﺪ‪ "...‬اﻳ ﻦ را ﮔﻔ ﺖ ودﺳ ﺘﺶ را ﺑ ﺮ ﺳ ﺮم ﮔﺬاﺵ ﺖ‪ " ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﮐﺎره ﺎی زﻳ ﺎدی هﺴ ﺖ ﮐ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ اﻧﺠ ﺎم ﺑ ﺪهﻢ‪.‬ﺥﻴﻠ ﯽ هﺎهﺴ ﺘﺪ ﮐ ﻪ ﻧ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ در‬
‫زﻣﻴﻦ‪،‬اهﻤﻴﺖ ﻋﺸﻖ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪".‬‬
‫" واﻗﻌًﺎ ﮐﻪ ﺥﻴﻠﯽ زﺣﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ‪"...‬‬
‫" ﻣﺮﺳﯽ از ﻧﻮازﺵﺖ‪ .‬ﺗﻮ هﻢ ﺑﺎﻳﺪ زﺣﻤ ﺖ ﺑﮑﺸ ﯽ‪ .‬ﺑ ﻪ ﮔﺴ ﺘﺮش ﺥ ﺮد ﮐﻤ ﮏ‬
‫ﮐﻦ‪ .‬ﺑﺮای ﺻﻠﺢ و وﺣﺪت ﺗﻼش ﮐﻦ‪ .‬ﺥﻮدت را رﺵﺪ ﺑﺪﻩ‪.‬ﺥﺸﻮﻧﺖ را ﺑ ﺮای‬
‫هﻤﻴﺸﻪ از زﻧﺪﮔﻴﺖ ﺣﺬف ﮐﻦ‪".‬‬
‫" ﺑﺎﺵﻪ ﺣﺘﻤًﺎ‪ ...‬هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﺁدم هﺎ واﻗﻌًﺎ ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﻣﺸ ﺖ در دﻣ ﺎغ‬
‫ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪".‬‬
‫اﻣﯽ ﺥﻨﺪﻳﺪ‪" .‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑ ﻪ هﺮﺣ ﺎل ﺑ ﺪان ﮐ ﻪ ﺁﻧ ﺎن ﺵﺨﺼ ًﺎ در ﺣ ﺎل‬
‫ﮐﻮﺑﻴﺪن ﻣﺸﺖ ﺑﻪ دﻣﺎغ ﺥﻮد هﺴﺘﻨﺪ‪".‬‬
‫" ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫" ﺁدم ه ﺎ ﺑﻬ ﺎی ﺳ ﺮﭘﻴﭽﯽ ازﻋﺸ ﻖ را ﺥﻮاهﻨ ﺪ ﭘﺮداﺥ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺥ ﺎر ﺑﮑﺎرﻧ ﺪ‪،‬‬
‫ﻼ هﻢ ﮔﻔﺘﻪ ام ﮐﻪ هﺮ ﭼ ﻪ ﺑﮑ ﺎرﻳﻢ‪ ،‬هﻤ ﺎن را‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮔﻞ ﺑﺮداﺵﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒ ً‬
‫درو ﺥﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد‪.‬رﻧﺞ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ و ﺁﻧﺠﺎهﺴﺖ را ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ داﺵﺘﻪ ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺗﺼ ﺎدﻓﺎت‪ ،‬از دﺳ ﺖ دادن ﻋﺰﻳ ﺰ ﺥ ﻮد‪' ،‬ﺑ ﺪ ﺵﺎﻧﺴ ﯽ' و ﺥﻴﻠ ﯽ‬
‫ﭼﻴﺰه ﺎی دﻳﮕ ﺮ رﻧ ﺞ ﻣ ﯽ ﺑﺮﻧ ﺪ‪ ...‬ﺑﻬ ﺎی ﺳ ﺮﭘﻴﭽﯽ ﮐ ﺮدن ﺥ ﻮد ازﻋﺸ ﻖ را‬
‫ﭘﺮداﺥﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﺥﺪاوﻧﺪ را‪".‬‬
‫ﺵﻬﺮ ﮐﻮﭼ ﮏ ﺳ ﺎﺣﻠﯽ را ﻣ ﯽ ﺵ ﺪ دﻳ ﺪ‪ .‬اﻣ ﯽ ﺳ ﻔﻴﻨﻪ را در ﭼﻨ ﺪ ﭘ ﺎﻳﯽ ﺳ ﺎﺣﻞ‬
‫ﻧﮕﻪ داﺵﺖ‪.‬‬
‫ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮا ﺗﺎ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺥﺮوﺟﯽ ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را در ﺁﻏﻮش ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ‪ .‬اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺑﻮدم‪ ،‬او هﻢ ‪.‬‬
‫و ﻧﻮر زردی ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﺵﺪ‪.‬‬
‫" ﺑﻪ ﺥﺎﻃﺮ داﺵﺘﻪ ﺑﺎش ﮐﻪ ﻋﺸﻖ راه ﯽ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻮی ﺵ ﺎدﮐﺎﻣﯽ‪ ".‬اﻳ ﻦ را‬
‫وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس هﺒﻮط ﮐﺮدن داﺵﺘﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﻮد‪ .‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻻی ﺳﺮم ﻧﺒﻮد‪ .‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻣﯽ‬
‫دارد ﻧﮕﺎهﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺵﺎﻳﺪ‪ ،‬او هﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ اﺵﮑﻬﺎﻳﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺵﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺥﻮاﺳﺖ ﺑﺮوم‪ .‬ﺑﺮ روی ﺵﻦ هﺎی ﺳﺎﺣﻞ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﺎﻟ ﺪار ﮐﺸ ﻴﺪم‪ .‬ﺗ ﺎ او‬
‫ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺶ را ﺵ ﻨﻴﺪﻩ ام‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻ ﻠﻪ ﭼﻴ ﺰی ﺑ ﻪ دور ﺁن ﻗﻠ ﺐ ﺑﺎﻟ ﺪار ﻳ ﮏ‬
‫داﻳﺮﻩ ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫‪١٢٢‬‬
 ‫ﺻﺪای اﻣﯽ را ﺵﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬اﻳﻦ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺥﺎﻧﻪ رﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﻧﮕ ﺎهﻢ زﻳﺒ ﺎ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻧﺴ ﻴﻢ درﻳ ﺎ را ﻓ ﺮو ﺑﺮدم‪،‬ﺵ ﻦ هﺎ‪،‬درﺥﺘ ﺎن و‬
‫ﮔﻞ ه ﺎ را ﻧ ﻮازش ﮐ ﺮدم‪ .‬ﺗ ﺎ ﺁن زﻣ ﺎن هﺮﮔ ﺰ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ زﻳﺒ ﺎﻳﯽ ﺟ ﺎدﻩ ﺳ ﺎﺣﻠﯽ‬
‫ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺣﺘﯽ ﺳﻨﮓ هﺎ ه ﻢ ﺟ ﺎن داﺵ ﺘﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒ ﻞ از وارد ﺵ ﺪن ﺑ ﻪ‬
‫ﺥﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻی درﻳﺎ اﻧﺪاﺥﺘﻢ‪.‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻗﻔﺴ ﻪ ﺳ ﻴﻨﻪ ام ﮐﻤ ﯽ درد ﻣ ﯽ ﮐﺮد‪،‬اﻣ ﺎ ﺗ ﺮﺟﻴﺢ دادم زودﺗ ﺮ ﺑ ﺮوم و ﻣ ﺎدر‬
‫ﺑﺰرﮔﻢ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدم‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐ ﻪ هﻤ ﻴﻦ اﻵن از ﺥ ﻮاب‬
‫ﺑﻴﺪار ﺵﺪﻩ ﺑﺎﺵﻢ‪ ،‬رﻓﺘﻢ ﺣﻤﺎم ﺗﺎ دوش ﺑﮕﻴﺮم وﻗﺘﯽ ﺑﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪم‪ ،‬ﻣ ﺎدرﺑﺰرﮔﻢ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫" ﻋﺰﻳﺰ دﻟﻢ‪ ،‬ﺥﻮب ﺥﻮاﺑﻴﺪی؟ "‬
‫" ﺥﻴﻠﯽ ﺥﻮب ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ‪ ،‬ﺵﻤﺎ ﭼﻄﻮر؟ "‬
‫" اﻓﺘﻀﺎح ﺟﻴﻢ‪ ...‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺵﺐ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ هﻢ ﻧﮕﺬاﺵﺘﻢ‪".‬‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮی ﺥﻮدم را ﺑﮕﻴﺮم و ﺥﻮدم را در ﺁﻏﻮﺵﺶ اﻧﺪاﺥﺘﻢ‪.‬‬
‫" ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﺑﺮات ﺳﻮرﭘﺮﻳﺰ دارم‪ .‬ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻴﺪم‪".‬‬
‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺮدوهﺎ را در ﺑﺸﻘﺎب ﮔﺬاﺵﺘﻢ‪.‬ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﺵﺶ ﺗﮑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺸﻘﺎب را ﺟﻠﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻦ‪".‬‬
‫" اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻴﻪ ﮔﻠﻢ؟ " ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻇ ﺎهﺮﻋﺠﻴﺒﯽ داﺵ ﺖ‪،‬از ﺣﺎﻟ ﺖ ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮدﻧﺶ‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪم‪.‬‬
‫" ﮔﺮدوهﺎی ﻓﻀﺎﻳﯽ اﻧﺪ‪.‬اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻦ‪.‬ﺥﻮﺵﻤﺰﻧﺪ‪".‬‬
‫" ﭼﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﻣﻴﮕﯽ ﺑﭽﻪ‪.‬ﺑﺬار ﺑﺒﻴﻨﻢ‪.‬م م م ﭼﻪ ﺥﻮﺵﻤﺰﻩ اﺳﺖ!ﭼﻴﻪ اﻳﻨﻬﺎ؟"‬
‫" ﮔﻔ ﺘﻢ ﮐ ﻪ‪ ،‬ﮔﺮدوه ﺎی ﻓﻀ ﺎﻳﯽ‪ .‬ﺑﻴﺸ ﺘﺮ از ﺳ ﻪ ﺗ ﺎ ﻧﺨ ﻮر‪ .‬ﭘ ﺮوﺗﺌﻴﻨﺶ ﺥﻴﻠ ﯽ‬
‫زﻳﺎدﻩ‪".‬‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻢ ﮔﻮش ﻧﮑﺮد و هﻤﻪ را ﺥﻮرد‪...‬‬
‫" ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﻣﻴﺪوﻧﯽ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﻴﺎدی ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫ﺵﺎد و ﺥﻮش ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ درﺳﯽ ﺟﺎدوﻳﯽ ﺑﻪ او ﺑﺪهﻢ‪....‬‬
‫" ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪".‬‬
‫ﻣﯽ ﺥﻮاﺳﺘﻢ ﻣﭽﺶ را ﺑﮕﻴﺮم‪ ".‬ﭼﻴﻪ؟ "‬
‫" ﺟﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪،‬ﻋﺸﻖ‪ ".‬ﺥﻴﻠﯽ روان ﺟﻮاﺑﻢ را دادﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫داﺵ ﺘﻢ ﺵ ﺎخ درﻣ ﯽ ﺁوردم‪ .‬از ﮐﺠ ﺎ ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺖ؟ ﻧﺎﺑﺎوراﻧ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ " ،‬از ﮐﺠ ﺎ‬
‫ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ؟ "‬
‫‪١٢٣‬‬
 ‫" ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ...‬ﭼﻴﺰﻳﻪ ﮐﻪ در ﻗﻠﺒﻢ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪".‬‬
‫" ﭘ ﺲ ﺑﺎﻳ ﺪﺥﻴﻠﯽ ﺁدم ه ﺎی دﻳﮕ ﺮ ه ﻢ ﺁن را اﺣﺴ ﺎس ﮐﻨﻨ ﺪ‪ ".‬ﺑ ﺎ ﻟﺤﻨ ﯽ‬
‫ﺳﺮﺥﻮردﻩ اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻢ‪،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﻣﯽ ﻣﻮﺿ ﻮﻋﯽ " ﺑ ﺪﻳﻊ" را ﻳ ﺎدم‬
‫دادﻩ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﭼﻨﺪان هﻢ "ﺗﺎزﻩ" ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫" ﺁرﻩ‪ ،‬ﺟﻴﻢ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺵﻪ‪".‬‬
‫" ﭘﺲ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﭼﺮا اﻳﻨﻬﻤﻪ دﺵﻤﻨﯽ و ﺟﻨﮓ هﺴﺖ؟ "‬
‫" ﭼ ﻮن هﻤ ﻪ ﺁن را اﺣﺴ ﺎس ﻧﻤ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ ﻳ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑﮕ ﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽ ﺥﻮاهﻨ ﺪ ﮐ ﻪ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪".‬‬
‫رﻓﺘﻢ ﺗﺎ در ﺵﻬﺮ دوری ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺵﻬﺮ رﺳﻴﺪم‪ ،‬ﻳ ﺦ ﮐ ﺮدم‪.‬ﺁن دو‬
‫ﭘﻠ ﻴﺲ دﻳﺸ ﺒﯽ‪ ،‬درﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﺖ ﻣ ﻦ ﻣ ﯽ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬وﺑ ﯽ ﺗﻔ ﺎوت از ﮐﻨ ﺎرم رد‬
‫ﺵﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺁن دو و هﻤﻪ ﺁدم هﺎی دﻳﮕﺮ ﺳ ﺮ ﺥ ﻮد را ﺑ ﺎﻻ ﮐ ﺮدﻩ وﺁﺳ ﻤﺎن‬
‫را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺁﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺥﻴﻠﯽ ﺑﺎﻻ‪،‬ﺵﻴﺌﯽ ﻧﻘﺮﻩ ای و درﺥﺸﺎن ﻋﻘﺐ وﺟﻠﻮﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬رﻧﮕﻬ ﺎﻳﺶ‬
‫ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﻣ ﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ ﻗﺮﻣﺰ‪،‬ﺁﺑ ﯽ‪،‬زرد‪ ،‬ﺳ ﺒﺰ‪ .،‬ﭘﻠ ﻴﺲ ه ﺎ ﺑ ﺎ ﺑ ﯽ ﺳ ﻴﻢ ﺥ ﻮد ﺑ ﻪ‬
‫ﭘﺎﺳﮕﺎﻩ اﻃﻼع ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ .‬ﻗﻨﺪ دردﻟﻢ ﺁب ﻣﯽ ﺵﺪ و ﺵﺎد ﺑﻮدم‪ .‬ﻣ ﯽ داﻧﺴ ﺘﻢ ﮐ ﻪ‬
‫اﻣﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ روی ﺻ ﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘ ﺮل ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﺥﻮﺵ ﺤﺎﻟﯽ‬
‫ﺑﺮاﻳﺶ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن دادم‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮﻣﺮدی ﺑﺎ ﻋﺼﺎ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﺁﺳﻤﺎن را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﭽﻪ هﺎ ﺑﺎ ﺥﻮﺵﺤﺎﻟﯽ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ "،‬ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ! ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ! "‬
‫ﭘﻴﺮﻣ ﺮد ﻧﮕ ﺎهﯽ ﺑ ﻪ ﺑ ﺎﻻ اﻧﺪاﺥﺘ ﻪ و ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﻧﺎرﺿ ﺎﻳﺘﯽ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ را ﻧﮕ ﺎﻩ ﮐ ﺮد‪.‬‬
‫" ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﻧ ﺪارﻩ‪،‬اﻣﺎن از دﺳ ﺖ ﻣ ﺮدم ﺥﺮاﻓ ﯽ! ﺑ ﺎﻟﻮن اﺳ ﺖ‪،‬هﻠﻴﮑﻮﭘﺘﺮ ﻳ ﺎ‬
‫هﻮاﭘﻴﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺸ ﻘﺎب ﭘﺮﻧ ﺪﻩ! ﭼ ﻪ ﻣﺰﺥ ﺮف ه ﺎ! " و ﻋﺼ ﺎ زﻧ ﺎن از ﺥﻴﺎﺑ ﺎن‬
‫ﮔﺬﺵ ﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﺎﻳﺶ ﺑ ﺎ ﺵ ﮑﻮهﯽ را ﮐ ﻪ ﺁن ﺻ ﺒﺢ در ﺁﺳ ﻤﺎن ﺑ ﺮ ﭘ ﺎ ﺵ ﺪﻩ ﺑ ﻮد را‬
‫ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ و رﻓﺖ‪.‬‬
‫در ﮔﻮﺵﻢ ﺻﺪای اﻣﯽ‪ ،‬ﮐﻮدک ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﯽ زﻧﮓ ﻣﯽ زد‪ " :‬ﺟ ﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ دﻳ ﺪاری‬
‫دوﺑﺎرﻩ‪،‬ﺥﺪاﻧﮕﻬﺪار‪".‬‬
‫از ﺗﻪ دل ﮔﻔﺘﻢ‪ " ،‬ﺥﺪا‪ -‬ﻧﮕﻬﺪار اﻣﯽ‪".‬‬
‫" ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮﻧﺪﻩ" ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺵﺪ‪.‬‬
‫در روزﻧﺎﻣﻪ ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا اﺵﺎرﻩ ای ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ " ﺥﻴﺎﻟﭙﺮدازی ﺟﻤﻌﯽ" اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٢٤‬‬
‫دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪان ﺗﺎزﻩ و ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑ ﺮای ﮐﺴ ﯽ ﺟﻨﺒ ﻪ " ﺥﺒ ﺮ"ی ﻧ ﺪارد‪.‬‬
‫ه ﺮ روز ﺑ ﺮ ﺗﻌ ﺪاد ﮐﺴ ﺎﻧﯽ ﮐ ﻪ ﺁدم ﻓﻀ ﺎﻳﯽ را ﻧﺎدﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﮔﻴﺮﻧ ﺪ‪،‬اﻓﺰودﻩ‬
‫ﻣﯽ ﺵﻮد‪.‬س‬
‫ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﻩ ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎی ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﺎﻟﺪار ﺑﺮروی ﺻﺨﺮﻩ ای ﻧﻘ ﺶ ﺑﺴ ﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ هﻤﺎن ﺻﺨﺮﻩ ای ﮐﻪ اﻣﯽ را ﺑﺮ ﺁن دﻳﺪم‪.‬‬
‫ه ﻴﭻ ﮐ ﺲ ﻧﻤ ﯽ داﻧ ﺪ اﻳ ﻦ اﺗﻔ ﺎق ﭼﮕﻮﻧ ﻪ رخ دادﻩ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﯽ رﺳ ﺪ ﮐ ﻪ ﺁن‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ را ﺑﺮ ﺻﺨﺮﻩ ﺣﮏ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺵﻨﺪ‪.‬‬
‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮود‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺁن را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑ ﺎﻻ رﻓ ﺘﻦ از ﺁن دﺵ ﻮار‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺮای ﺁدم ﺑﺰرگ هﺎ‪ .‬ﺑﭽﻪ هﺎ ﭼﺎﺑﮏ ﺗﺮﻧﺪ وازﺁن ﻣﻬ ﻢ ﺗ ﺮ‪،‬‬
‫ﺳﺒﮏ ﺗﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪١٢٥‬‬