Para sa bayang tumatangis

ni Onemig C. Ferreros, Filipino

Aking mahal,

Ramdam ko, ang mga mapapait mong tangis, taghoy
Na sa bayang nagnanais, lunggatiy sinisimoy.
Kapara ng kanyang dagat, sa tinig ng along marahan,
Ligayay marating ka lamang, pinipintuhong
dalampasigan!

Gumising kat hinog na, nasasayo ang kalayaan.
Iyong malasin sa lilim ng mga lorong nag-aawitan.
Ang kagandahang hatid sa tigib na kapaligiran,
Hindi bat mapagkandili ang kalong ng likas na
kundiman?

Tila hungkag lamang sa ilan ang pag-ngiti ng umaga,
Na ang handog sa bayay munting paghaharana.
Sumisinag ang kwento ng dalawang magsing-irog
Ang nag-iisang pag-iibigang walang maliw, walang
tuldok.

Manaog ka, giliw, pagkat alintana ang kundiman
Na sa nalalantang buhay, ay libret walang kabayaran.
Tahan na ang pagluha, ihinto na maging ang
himagsikan!
Ano pa at sa huliy totoong kaligayahan.