ISOTOPES

An isotope is one of two or more species of atoms of a chemical element with the same atomic
number (same number or protons in the nucleus) and position in the periodic table and nearly
identical chemical behavior but with different atomic masses and physical properties. Every chemical
element has one or more isotopes.

An atom is first identified and labeled according to the number of protons in its nucleus. This atomic
number is ordinarily given the symbol Z. The great importance of the atomic number derives from
the observation that all atoms with the same atomic number have nearly, if not precisely, identical
chemical properties. A large collection of atoms with the same atomic number constitutes a sample
of an element. A bar of pure uranium, for instance, would consist entirely of atoms with atomic
number 92. The periodic table of the elements assigns one place to every atomic number, and each
of these places is labeled with the common name of the element, as, for example, calcium, radon, or
uranium.

Not all the atoms of an element need have the same number of neutrons in their nuclei. In fact, it is
precisely the variation in the number of neutrons in the nuclei of atoms that gives rise to isotopes.
Hydrogen is a case in point. It has the atomic number 1. Three nuclei with one proton are known
that contain 0, 1, and 2 neutrons, respectively. The three share the place in the periodic table
assigned to atomic number 1 and hence are called isotopes (from the Greek isos, meaning "same,"
and topos, signifying "place") of hydrogen.

Many important properties of an isotope depend on its mass. The total number of neutrons and
protons (symbol A), or mass number, of the nucleus gives approximately the mass measured on the
so-called atomic- mass-unit (amu) scale. The numerical difference between the actual measured
mass of an isotope and A is called the mass defect.

The specification of Z, A, and the chemical symbol (a one- or two-letter abbreviation of the element's
name, say Sy) in the form A/ZSy identifies an isotope adequately for most purposes. Thus in the
standard notation, 1/1H refers to the simplest isotope of hydrogen and 235/92U to an isotope of
uranium widely used for nuclear power generation and nuclear weapons fabrication. (Authors who
do not wish to use symbols sometimes write out the element name and mass numberhydrogen-1
and uranium-235 in the examples above.)

Resources
STABLE AND UNSTABLE ISOTOPESTop of Page
Isotopes utilized in nuclear medicine fall into two broad categories: Stable and Unstable. Stable
isotopes do not undergo radioactive decay.

WHAT IS A STABLE ISOTOPE?
A "stable isotope" is any of two or more forms of an element whos nuclei contains the same number
of protons and electrons, but a different number of neutrons. Stable isotopes remain unchanged
indefinitely, but "unstable" (radioactive) isotopes undergo spontaneous disintegration. An
"isotopically labeled compound" has one or more of its atoms enriched in an isotope.

Resources
APPLICATIONS
Stable isotopes are tools used by researchers worldwide in the diagnosis of disease, to understand
metabolic pathways in humans, and to answer fundamental questions in nature. They help
researchers find answers by allowing them to look at a problem in a new way, from a different
perspective. They help to better understand a process, trace a compound from a particular source,
measure the concentration of a chemical in a sample, or measure the rate of a related process.
Stable isotopes already play an important role in research today and will become even more
important to research in the future.

Examples of stable elements used in nuclear medicine isotopes such as carbon-13, nitrogen-15 and
oxygen-18 as well as noble gas isotopes. Uses of stable isotopes include the custom synthesis of new
and complex labeled compounds to use in agriculture, biology, chemistry, drug testing, geology,
health, nutrition, physics as well as diagnostic techniques in medicine.
View Examples of Stable Isotope Compounds

Resources
WHAT ARE RADIOISOTOPES ?Top of Page
Many of the chemical elements have a number of isotopes. The isotopes of an element have the
same number of protons in their atoms (atomic number) but different masses due to different
numbers of neutrons. In an atom in the neutral state, the number of external electrons also equals
the atomic number. These electrons determine the chemistry of the atom. The atomic mass is the
sum of the protons and neutrons. There are 82 stable elements and about 275 stable isotopes of
these elements.

When a combination of neutrons and protons, which does not already exist in nature, is produced
artificially, the atom will be unstable and is called a radioactive isotope or radioisotope. There are
also a number of unstable natural isotopes arising from the decay of primordial uranium and
thorium.

Overall there are some 3800 radioisotopes. At present there are up to 200 radioisotopes used on a
regular basis, and most must be produced artificially.

Radioisotopes can be manufactured in several ways. The most common is by neutron activation in a
nuclear reactor. This involves the capture of a neutron by the nucleus of an atom resulting in an
excess of neutrons (neutron rich). Some radioisotopes are manufactured in a cyclotron in which
protons are introduced to the nucleus resulting in a deficiency of neutrons (proton rich).

The nucleus of a radioisotope usually becomes stable by emitting an alpha and/or beta particle (or
positron). These particles may be accompanied by the emission of energy in the form of
electromagnetic radiation known as gamma rays. This process is known as radioactive decay.
Radioactive products which are used in medicine are referred to as radiopharmaceuticals.

Resources
NUCLEAR MEDICINETop of Page
This is a branch of medicine that uses radiation to provide information about the functioning of a
person's specific organs or to treat disease. In most cases, the information is used by physicians to
make a quick, accurate diagnosis of the patient's illness. The thyroid, bones, heart, liver and many
other organs can be easily imaged, and disorders in their function revealed. In some cases radiation
can be used to treat diseased organs, or tumors.

In developed countries (26% of world population) the frequency of diagnostic nuclear medicine is
1.9% per year, and the frequency of therapy with radioisotopes is about one tenth of this.

Nuclear medicine was developed in the 1950s by physicians with an endocrine emphasis, initially
using iodine-131 to diagnose and then treat thyroid disease. In recent years specialists have also
come from radiology, as dual CT/PET procedures have become established.

Resources
DIAGNOSISTop of Page
Diagnostic techniques in nuclear medicine use radioactive tracers which emit gamma rays from
within the body. These tracers are generally short- lived isotopes linked to chemical compounds
which permit specific physiological processes to be scrutinised. They can be given by injection,
inhalation or orally. The first type are where single photons are detected by a gamma camera which
can view organs from many different angles. The camera builds up an image from the points from
which radiation is emitted; this image is enhanced by a computer and viewed by a physician on a
monitor for indications of abnormal conditions.

A more recent development is Positron Emission Tomography (PET) which is a more precise and
sophisticated technique using isotopes produced in a cyclotron. A positron-emitting radionuclide is
introduced, usually by injection, and accumulates in the target tissue. As it decays it emits a positron,
which promptly combines with a nearby electron resulting in the simultaneous emission of two
identifiable gamma rays in opposite directions. These are detected by a PET camera and give very
precise indication of their origin. PET's most important clinical role is in oncology, with fluorine-18 as
the tracer, since it has proven to be the most accurate non-invasive method of detecting and
evaluating most cancers. It is also well used in cardiac and brain imaging.

New procedures combine PET with CT scans to give co-registration of the two images, enabling 30%
better diagnosis than with traditional gamma camera alone.

Positioning of the radiation source within the body makes the fundamental difference between
nuclear medicine imaging and other imaging techniques such as x-rays. Gamma imaging by either
method described provides a view of the position and concentration of the radioisotope within the
body. Organ malfunction can be indicated if the isotope is either partially taken up in the organ (cold
spot), or taken up in excess (hot spot). If a series of images is taken over a period of time, an unusual
pattern or rate of isotope movement could indicate malfunction in the organ.

A distinct advantage of nuclear imaging over x-ray techniques is that both bone and soft tissue can
be imaged very successfully. This has led to its common use in developed countries where the
probability of anyone having such a test is about one in two and rising. The mean effective dose is
4.6 mSv per diagnostic procedure.

Resources
RADIOTHERAPYTop of Page
Rapidly dividing cells are particularly sensitive to damage by radiation. For this reason, some
cancerous growths can be controlled or eliminated by irradiating the area containing the growth.
External irradiation can be carried out using a gamma beam from a radioactive cobalt-60 source,
though in developed countries the much more versatile linear accelerators are now being utilised as
a high-energy x-ray source (gamma and x-rays are much the same).

Internal radiotherapy is by administering or planting a small radiation source, usually a gamma or
beta emitter, in the target area. Iodine-131 is commonly used to treat thyroid cancer, probably the
most successful kind of cancer treatment. It is also used to treat non-malignant thyroid disorders.
Iridium-192 implants are used especially in the head and breast. They are produced in wire form and
are introduced through a catheter to the target area. After administering the correct dose, the
implant wire is removed to shielded storage. This brachytherapy (short-range) procedure gives less
overall radiation to the body, is more localised to the target tumour and is cost effective.

Treating leukaemia may involve a bone marrow transplant, in which case the defective bone marrow
will first be killed off with a massive (and otherwise lethal) dose of radiation before being replaced
with healthy bone marrow from a donor.

Many therapeutic procedures are palliative, usually to relieve pain. For instance, strontium-89 and
(increasingly) samarium 153 are used for the relief of cancer-induced bone pain. Rhenium-186 is a
newer product for this.

A new field is targeted alpha therapy (TAT), especially for the control of dispersed cancers. The short
range of very energetic alpha emissions in tissue means that a large fraction of that radiative energy
goes into the targeted cancer cells, once a carrier has taken the alpha-emitting radionuclide to
exactly the right place. Laboratory studies are encouraging and clinical trials for leukaemia, cystic
glioma and melanoma are under way.

An experimental development of this is neutron capture therapy using boron-10 which concentrates
in malignant brain tumours. The patient is then irradiated with thermal neutrons which are strongly
absorbed by the boron, producing high-energy alpha particles which kill the cancer. This requires the
patient to be brought to a nuclear reactor, rather than the radioisotopes being taken to the patient.

With any therapeutic procedure the aim is to confine the radiation to well- defined target volumes
of the patient. The doses per therapeutic procedure are typically 20-60 Gy.

Resources
BIOCHEMICAL ANALYSISTop of Page
It is very easy to detect the presence or absence of some radioactive materials even when they exist
in very low concentrations. Radioisotopes can therefore be used to label molecules of biological
samples in vitro (out of the body). Pathologists have devised hundreds of tests to determine the
constituents of blood, serum, urine, hormones, antigens and many drugs by means of associated
radioisotopes. These procedures are known as radioimmuno assays and, although the biochemistry
is complex, kits manufactured for laboratory use are very easy to use and give accurate results.

Resources
DIAGNOSTIC RADIOPHARMACEUTICALSTop of Page
Every organ in our bodies acts differently from a chemical point of view. Doctors and chemists have
identified a number of chemicals which are absorbed by specific organs. The thyroid, for example,
takes up iodine, the brain consumes quantities of glucose, and so on. With this knowledge,
radiopharmacists are able to attach various radioisotopes to biologically active substances. Once a
radioactive form of one of these substances enters the body, it is incorporated into the normal
biological processes and excreted in the usual ways.

Diagnostic radiopharmaceuticals can be used to examine blood flow to the brain, functioning of the
liver, lungs, heart or kidneys, to assess bone growth, and to confirm other diagnostic procedures.
Another important use is to predict the effects of surgery and assess changes since treatment. The
amount of the radiopharmaceutical given to a patient is just sufficient to obtain the required
information before its decay. The radiation dose received is medically insignificant. The patient
experiences no discomfort during the test and after a short time there is no trace that the test was
ever done. The non-invasive nature of this technology, together with the ability to observe an organ
functioning from outside the body, makes this technique a powerful diagnostic tool.

A radioisotope used for diagnosis must emit gamma rays of sufficient energy to escape from the
body and it must have a half-life short enough for it to decay away soon after imaging is completed.

The radioisotope most widely used in medicine is technetium-99m, employed in some 80% of all
nuclear medicine procedures. It is an isotope of the artificially-produced element technetium and it
has almost ideal characteristics for a nuclear medicine scan. These are: It has a half-life of six hours
which is long enough to examine metabolic processes yet short enough to minimise the radiation
dose to the patient. Technetium-99m decays by a process called "isomeric"; which emits gamma
rays and low energy electrons. Since there is no high energy beta emission the radiation dose to the
patient is low.

The low energy gamma rays it emits easily escape the human body and are accurately detected by a
gamma camera. Once again the radiation dose to the patient is minimized.

The chemistry of technetium is so versatile it can form tracers by being incorporated into a range of
biologically-active substances to ensure that it concentrates in the tissue or organ of interest.

Its logistics also favour its use. Technetium generators, a lead pot enclosing a glass tube containing
the radioisotope, are supplied to hospitals from the nuclear reactor where the isotopes are made.
They contain molybdenum-99, with a half-life of 66 hours, which progressively decays to
technetium-99. The Tc-99 is washed out of the lead pot by saline solution when it is required. After
two weeks or less the generator is returned for recharging.

A similar generator system is used to produce rubidium-82 for PET imaging from strontium-82 -
which has a half-life of 25 days. Myocardial Perfusion Imaging (MPI) uses thallium-201 chloride or
technetium-99m and is important for detection and prognosis of coronary artery disease.

For PET imaging, the main radiopharmaceutical is Fluoro-deoxy glucose (FDG) incorporating F-18 -
with a half-life of just under two hours, as a tracer. The FDG is readily incorporated into the cell
without being broken down, and is a good indicator of cell metabolism.

In diagnostic medicine, there is a strong trend to using more cyclotron- produced isotopes such as F-
18 as PET and CT/PET become more widely available. However, the procedure needs to be
undertaken within two hours of a cyclotron.

Resources
THERAPEUTIC RADIOPHARMACEUTICALSTop of Page
For some medical conditions, it is useful to destroy or weaken malfunctioning cells using radiation.
The radioisotope that generates the radiation can be localised in the required organ in the same way
it is used for diagnosis - through a radioactive element following its usual biological path, or through
the element being attached to a suitable biological compound. In most cases, it is beta radiation
which causes the destruction of the damaged cells. This is radiotherapy. Short-range radiotherapy is
known as brachytherapy.

Although radiotherapy is less common than diagnostic use of radioactive material in medicine, it is
nevertheless widespread, important and growing. An ideal therapeutic radioisotope is a beta emitter
with just enough gamma to enable imaging, eg lutetium-177.

Iodine-131 and phosphorus-32 are examples of two radioisotopes used for therapy. Iodine-131 is
used to treat the thyroid for cancers and other abnormal conditions such as hyperthyroidism (over-
active thyroid). In a disease called Polycythemia vera, an excess of red blood cells is produced in the
bone marrow. Phosphorus-32 is used to control this excess.

A new and still experimental procedure uses boron-10 which concentrates in the tumor. The patient
is then irradiated with neutrons which are strongly absorbed by the boron, to produce high-energy
alpha particles which kill the cancer.

For targeted alpha therapy (TAT), actinium-225 is readily available now, from which the daughter Bi-
213 can be obtained (via 3 alpha decays) to label targeting molecules.

Considerable medical research is being conducted worldwide into the use of radionuclides attached
to highly specific biological chemicals such as immunoglobulin molecules (monoclonal antibodies).
The eventual tagging of these cells with a therapeutic dose of radiation may lead to the regression -
or even cure - of some diseases.

Resources
THE DISCOVERY OF ISOTOPESTop of Page
Evidence for the existence of isotopes emerged from two independent lines of research, the first
being the study of radioactivity. By 1910 it had become clear that certain processes associated with
radioactivity, discovered some years before by Henri Becquerel, could transform one element into
another. In particular, ores of the radioactive elements uranium and thorium had been found to
contain small quantities of several radioactive substances never before observed. These substances
were thought to be elements and accordingly received special names. Uranium ores, for example,
yielded "ionium," and thorium ores gave "mesothorium." Painstaking work completed soon
afterward revealed, however, that ionium, once mixed with ordinary thorium, could no longer be
retrieved by chemical means alone. Similarly, mesothorium was shown to be chemically
indistinguishable from radium. As chemists used the criterion of chemical indistinguishability as part
of the definition of an element, they were forced to conclude that ionium and mesothorium were
not new elements after all, but rather new forms of old ones. Generalizing from these and other
data, Frederick Soddy in 1910 observed that "elements of different atomic weights may possess
identical (chemical) properties" and so belong in the same place in the periodic table. With
considerable prescience, he extended the scope of his conclusion to include not only radioactive
species but stable elements as well. A few years later, Soddy published a comparison of the atomic
weights of the stable element lead as measured in ores rich in uranium and thorium, respectively.
He expected a difference because uranium and thorium decay into different isotopes of lead. The
lead from the uranium-rich ore had an average atomic weight of 206.08 compared to 207.69 for the
lead from the thorium-rich ore, thus verifying Soddy's conclusion.

The unambiguous confirmation of isotopes in stable elements not associated directly with either
uranium or thorium followed a few years later with the development of the mass spectrograph by
Francis William Aston. His work grew out of the study of positive rays (sometimes called canal rays),
first discovered in 1886 by Eugen Goldstein and soon thereafter recognized as beams of positive
ions. As a student in the laboratory of J.J. Thomson, Aston had learned that the gaseous element
neon produced two positive rays. The ions in the heavier ray had masses about two units, or 10
percent, greater than the ions in the lighter ray. To prove that the lighter neon had a mass very close
to 20 and that the heavier ray was indeed neon and not a spurious signal of some kind, Aston had to
construct an instrument that was considerably more precise than any other of the time. By 1919 he
had done so and convincingly argued for the existence of neon-20 and neon-22. Information from
his and other laboratories accumulated rapidly in the ensuing years, and by 1935 the principal
isotopes and their relative proportions were known for all but a handful of elements.

Resources
ISOTOPES USED IN MEDICINE
View Isotopes Listing

Resources
FUNDAMENTAL TERMS AND CONCEPTSTop of Page
An isotope is one of two or more species of atoms of a chemical element with the same atomic
number (same number or protons in the nucleus) and position in the periodic table and nearly
identical chemical behavior but with different atomic masses and physical properties. Every chemical
element has one or more isotopes.

An atom is first identified and labeled according to the number of protons in its nucleus. This atomic
number is ordinarily given the symbol Z. The great importance of the atomic number derives from
the observation that all atoms with the same atomic number have nearly, if not precisely, identical
chemical properties. A large collection of atoms with the same atomic number constitutes a sample
of an element. A bar of pure uranium, for instance, would consist entirely of atoms with atomic
number 92. The periodic table of the elements assigns one place to every atomic number, and each
of these places is labeled with the common name of the element, as, for example, calcium, radon, or
uranium.

Not all the atoms of an element need have the same number of neutrons in their nuclei. In fact, it is
precisely the variation in the number of neutrons in the nuclei of atoms that gives rise to isotopes.
Hydrogen is a case in point. It has the atomic number 1. Three nuclei with one proton are known
that contain 0, 1, and 2 neutrons, respectively. The three share the place in the periodic table
assigned to atomic number 1 and hence are called isotopes (from the Greek isos, meaning "same,"
and topos, signifying "place") of hydrogen.

Many important properties of an isotope depend on its mass. The total number of neutrons and
protons (symbol A), or mass number, of the nucleus gives approximately the mass measured on the
so-called atomic- mass-unit (amu) scale. The numerical difference between the actual measured
mass of an isotope and A is called the mass defect.

The specification of Z, A, and the chemical symbol (a one- or two-letter abbreviation of the element's
name, say Sy) in the form A/ZSy identifies an isotope adequately for most purposes. Thus in the
standard notation, 1/1H refers to the simplest isotope of hydrogen and 235/92U to an isotope of
uranium widely used for nuclear power generation and nuclear weapons fabrication. (Authors who
do not wish to use symbols sometimes write out the element name and mass numberhydrogen-1
and uranium-235 in the examples above.)

The term nuclide is used to describe particular isotopes, notably in cases where the nuclear rather
than the chemical properties of an atom are to be emphasized. The lexicon of isotopes includes
three other frequently used terms: isotones for isotopes of different elements with the same
number of neutrons; isobars for isotopes of different elements with the same mass number; and
isomers for isotopes identical in all respects except for the total energy content of the nuclei



ISOTOP

Semulajadi yang berlaku yang merupakan salah satu spesis dua atau lebih atom unsur kimia dengan
nombor atom (bilangan yang sama atau PROTON di Pusat) dan kedudukan dalam jadual berkala dan
tingkah-laku kimia yang hampir serupa tetapi dengan orang-ramai atom yang berbeza dan ciri-ciri
fizikal yang sama. Setiap unsur mempunyai satu atau lebih keadaan.



Atom yang pertama kali dikenal pasti dan dilabelkan mengikut bilangan PROTON di dalam nukleus
yang. Nombor atom ini lazimnya diberikan simbol Z. Kepentingan besar nombor atom berasal dari
pemerhatian yang semua atom dengan nombor atom yang sama mempunyai hampir, jika tidak
tepat, sifat-sifat kimia yang sama. Koleksi atom dengan nombor atom yang sama merupakan contoh
elemen. Sebuah bar uranium tulen, misalnya, akan terdiri daripada atom dengan nombor atom 92.
Jadual berkala unsur-unsur menguntukkan satu tempat untuk setiap nombor atom, dan salah satu
daripada tempat-tempat ini dilabelkan dengan nama unsur, seperti, misalnya, kalsium, jelmaan
radon atau uranium.



Tidak semua atom unsur perlu mempunyai bilangan neutron yang sama dalam nukleusnya. Malah, ia
adalah tepat perubahan dalam bilangan neutron dalam nukleus atom yang menimbulkan keadaan.
Hidrogen adalah kes di titik. Ia mempunyai nombor atom 1. Tiga nukleus dengan satu proton
terkenal yang mengandungi 0, 1 dan 2 neutron, masing-masing. Tiga berkongsi tempat dalam jadual
berkala yang diperuntukkan kepada nombor atom 1 dan dengan itu dikenali sebagai isotop (dari
dalam Greek isos, bererti "sama", dan topos, menandakan "tempat") daripada hidrogen.



Banyak sifat-sifat penting semulajadi yang berlaku untuk bergantung pada jisimnya. Jumlah bilangan
neutron dan PROTON (simbol A), atau nombor jisim, Pusat memberikan kira-kira massa yang diukur
pada skala apa yang dipanggil atom-massa-unit (amu). Perbezaan bilangan sebenar dikira jisim yang
semulajadi yang berlaku dan A dipanggil kecacatan jisim itu.



Spesifikasi Z, yang, dan dalam kimia simbol (satu atau dua huruf singkatan nama unsur, mengatakan
Sy) dalam borang A/ZSy mengenal pasti semulajadi yang berlaku yang secukupnya untuk kebanyakan
tujuan. Oleh itu dalam notasi standard, 1 / 1H merujuk kepada hidrogen dan 235/92U untuk
semulajadi yang berlaku satu daripada uranium yang digunakan secara meluas untuk penjanaan
kuasa nuklear dan senjata nuklear fabrikasi semulajadi dan paling mudah yang berlaku. (Penulis yang
tidak mahu menggunakan simbol-simbol kadang-kadang menulis nama elemen dan jisim
numberhydrogen-1 dan uranium-235 dalam contoh di atas.)



Sumber-sumber

ISOTOPESTop stabil dan tidak stabil halaman

Isotop yang digunakan dalam Perubatan nuklear jatuh ke dalam dua kategori yang luas: stabil dan
Unstable. Isotop stabil menjalani reputan radioaktif.



APA ITU SEMULAJADI YANG BERLAKU YANG STABIL?

Sebuah "stabil semulajadi yang berlaku" adalah mana-mana dua atau lebih jenis unsur yang
mempunyai nukleus mengandungi bilangan PROTON dan elektron yang sama, tetapi bilangan
neutron yang berlainan. Isotop stabil tidak berubah selama-lamanya, tetapi keadaan (radioaktif)
yang "tidak stabil" menjalani spontan perpecahan. "Kompaun isotopically berlabel" mempunyai satu
atau lebih atom yang diperkayakan di semulajadi yang berlaku yang.



Sumber-sumber

APLIKASI

Isotop stabil adalah alat yang digunakan oleh penyelidik di seluruh dunia dalam diagnosis penyakit,
untuk memahami laluan metabolik pada manusia, dan untuk menjawab soalan-soalan asas secara
semulajadi. Mereka membantu penyelidik mencari jawapan dengan membenarkan mereka untuk
melihat masalah dengan cara yang baru, dari perspektif yang berbeza. Ia membantu untuk lebih
memahami proses, mengesan kompaun dari sumber tertentu, mengukur kepekatan bahan kimia
dalam sampel atau mengukur kadar proses berkaitan. Isotop stabil telah memainkan peranan yang
penting dalam penyelidikan semalam dan akan menjadi lebih penting untuk penyelidikan di masa
hadapan.



Contoh-contoh unsur-unsur stabil yang digunakan dalam Perubatan nuklear isotop seperti karbon-
13, nitrogen 15 dan oksigen-18 serta noble gas isotop. Kegunaan isotop stabil termasuk adat sintesis
sebatian berlabel yang baru dan kompleks untuk digunakan dalam pertanian, biologi, kimia, ubat
ujian, geologi, Kesihatan, pemakanan, fizik serta teknik-teknik diagnostik dalam bidang perubatan.

Lihat contoh-contoh sebatian semulajadi yang berlaku stabil



Sumber-sumber

APAKAH RADIOISOTOPES?Atas halaman

Banyak unsur-unsur kimia mempunyai sebilangan isotop. Isotop unsur mempunyai bilangan PROTON
dalam Atom (nombor atom) tetapi berbeza orang ramai kerana berbeza bilangan neutron yang
sama. Dalam kesombongan dalam keadaan neutral, bilangan elektron luar juga bersamaan dengan
nombor atom. Elektron ini menentukan kimia atom. Jisim atom adalah jumlah PROTON dan neutron.
Terdapat unsur-unsur stabil 82 dan kira-kira 275 isotop stabil elemen ini.



Apabila kombinasi neutron dan PROTON, yang tidak wujud dalam alam semula jadi, buatan
dihasilkan, atom akan menjadi tidak stabil dan dipanggil semulajadi yang berlaku radioaktif atau
Radioisotop. Terdapat juga sebilangan isotop semulajadi yang tidak stabil akibat reput Existence
uranium dan thorium.



Secara keseluruhannya terdapat beberapa radioisotopes 3800. Pada masa ini terdapat sehingga 200
radioisotopes yang digunakan secara tetap, dan kebanyakan hendaklah dikemukakan buatan.



Radioisotopes boleh dibuat dalam beberapa cara. Yang paling biasa adalah dengan pengaktifan
neutron dalam reaktor nuklear. Ini melibatkan penangkapan neutron yang oleh nukleus atom yang
mengakibatkan lebihan neutron (neutron kaya). Radioisotopes beberapa dikilangkan di cyclotron
yang di mana PROTON akan diperkenalkan kepada nukleus yang mengakibatkan kekurangan neutron
(proton kaya).



Pusat Radioisotop yang biasanya menjadi stabil dengan mengeluarkan dan/atau satu zarah beta
alpha (atau positron). Zarah-zarah ini boleh disertai dengan pancaran tenaga dalam bentuk sinaran
elektromagnetik yang dikenali sebagai sinar gama. Proses ini dikenali sebagai reputan radioaktif.
Produk radioaktif yang digunakan dalam perubatan dirujuk sebagai radiopharmaceuticals.



Sumber-sumber

NUKLEAR MEDICINETop halaman

Ini adalah cabang perubatan yang menggunakan radiasi untuk menyediakan maklumat mengenai
fungsi organ-organ tertentu seseorang atau untuk merawat penyakit. Dalam kebanyakan kes,
maklumat yang digunakan oleh pakar-pakar perubatan untuk membuat diagnosis yang cepat, tepat
penyakit pesakit. Tiroid tersebut, tulang, jantung, hati dan banyak organ-organ lain boleh dapat
dengan mudah diambil, dan gangguan fungsi mereka didedahkan. Dalam beberapa kes radiasi boleh
digunakan untuk merawat organ-organ berpenyakit atau tumor.



Di negara-negara maju (26% daripada populasi dunia) kekerapan diagnostik Perubatan nuklear
adalah 1.9% setiap tahun, dan kekerapan terapi dengan radioisotopes adalah kira-kira 1/10 ini.



Perubatan nuklear telah dibangunkan pada tahun 1950-an oleh doktor dengan penekanan endokrin,
yang pada mulanya menggunakan iodin 131 untuk mendiagnosis dan merawat kemudian penyakit
Tiroid. Tahun kebelakangan ini pakar-pakar juga berasal dari Radiologi, sebagai prosedur-prosedur
CT/binatang yang dua menjadi ditubuhkan.



Sumber-sumber

DIAGNOSISTop Laman

Teknik-teknik diagnostik di Perubatan nuklear menggunakan tracers radioaktif yang mengeluarkan
sinaran gamma dari dalam badan. Tracers ini adalah biasanya pendek - tinggal isotop dikaitkan
dengan sebatian kimia yang membenarkan proses-proses fisiologi yang khusus untuk diteliti. Mereka
akan diberikan melalui suntikan, dihidu atau secara lisan. Jenis pertama adalah di mana satu foton
dikesan oleh sebuah kamera gamma yang boleh melihat organ-organ dari banyak sudut yang
berbeza. Kamera membina imej dari mata daripada sinaran dilepaskan; imej ini dipertingkatkan oleh
komputer dan dilihat oleh doktor pada monitor tanda-tanda dari keadaan yang luar biasa.



Pembangunan yang lebih terkini ialah Positron pelepasan Tomography (PET) yang merupakan satu
teknik yang lebih tepat dan canggih menggunakan isotop dihasilkan di cyclotron yang. Radionuklid
sebarang positron diperkenalkan, biasanya oleh suntikan, dan berkumpul dalam tisu sasaran. Kerana
ia decays ia mengeluarkan positron yang serta-merta menggabungkan dengan elektron berdekatan
yang mengakibatkan pancaran serentak dua sinar gama dapat dikenal pasti dalam arah yang
bertentangan. Ini akan dikesan oleh kamera haiwan kesayangan dan memberi tanda yang sangat
tepat tentang asal-usul mereka. Haiwan kesayangan paling penting klinikal berperanan dalam
onkologi, dengan fluorine-18 sebagai pengesanan, kerana ia telah terbukti kaedah tidak invasif yang
paling tepat bagi mengesan dan menilai barah. Ia juga digunakan dalam jantung dan pengimejan
otak.



Prosedur-prosedur baru menggabungkan haiwan kesayangan dengan imbasan CT untuk
memberikan pendaftaran bersama kedua-dua imej, membolehkan diagnosis lebih 30% berbanding
dengan kamera gamma tradisional semata-mata.



Kedudukan sumber radiasi di dalam tubuh menjadikan perbezaan asas antara pengimejan Perubatan
nuklear dan lain-lain teknik pengimejan seperti sinar-x. Pengimejan Gamma oleh mana-mana kaedah
yang diterangkan menyediakan gambaran mengenai kedudukan dan kepekatan Radioisotop di
dalam badan. Kerosakan organ boleh ditunjukkan jika semulajadi yang berlaku dalam sama ada
sebahagiannya dimasukkan ke dalam organ (tempat sejuk), atau dimasukkan ke dalam lebihan
(tumpuan). Jika satu siri imej-imej yang diambil dalam tempoh masa, corak biasa atau kadar
pergerakan semulajadi yang berlaku boleh menunjukkan kerosakan dalam organ.



Mempunyai kelebihan yang berbeza daripada Pengimejan Diagnostik Nuklear ke atas teknik-teknik x-
ray adalah bahawa kedua-dua tulang dan tisu lembut boleh boleh diambil sangat berjaya. Ini telah
membawa kepada penggunaan biasa dalam negara-negara maju di mana kebarangkalian sesiapa
yang mempunyai apa-apa ujian yang merupakan kira-kira satu dalam dua dan meningkat. Dos
berkesan min adalah 4.6 mSv setiap prosedur diagnostik.



Sumber-sumber

RADIOTHERAPYTop Laman

Sel-sel yang membahagi dengan pantas adalah amat sensitif kepada kerosakan oleh radiasi. Untuk
alasan ini, sesetengah ketumbuhan kanser boleh dikawal atau dihapuskan oleh penyinaran di
kawasan yang mengandungi pertumbuhan. Sinaran luar boleh dijalankan menggunakan pancaran
gamma daripada sumber kobalt-60 radioaktif, walaupun di negara-negara maju lebih versatil linear
accelarator kini digunakan sebagai sumber sinar-x bertenaga tinggi (gamma dan sinar-x adalah lebih
kurang sama).



Radioterapi dalaman ialah dengan mentadbir atau menanam sumber radiasi kecil, biasanya yang
gamma atau beta emitter, di kawasan sasaran. Iodin 131 biasanya digunakan untuk merawat kanser
Tiroid, mungkin paling berjaya jenis rawatan kanser. Ia juga digunakan untuk merawat gangguan
Tiroid malignan. Implan iridium-192 digunakan terutamanya di kepala dan dada. Mereka yang
dihasilkan dalam bentuk dawai dan diperkenalkan melalui kateter ke kawasan sasaran. Selepas
menguruskan dos yang betul, wayar implan dikeluarkan untuk melindungi simpanan. Prosedur (jarak
dekat) brakiterapi ini memberikan sinaran ditolak keseluruhan badan, adalah lebih setempat untuk
tumor sasaran dan adalah kos efektif.



Merawat leukemia melibatkan pemindahan Sum-Sum tulang, di mana kes Sum-Sum tulang yang
rosak akan mula dibunuh dengan dos yang besar-besaran (dan sebaliknya) radiasi sebelum
digantikan dengan sihat Tulang Sum-Sum dari penderma.



Prosedur-prosedur terapeutik yang banyak akan paliatif, biasanya untuk melegakan kesakitan.
Sebagai contoh, strontium-89 dan (semakin) samarium 153 digunakan untuk kelegaan daripada
kesakitan tulang kanser-berpunca dari kira-kira. Rhenium-186 adalah produk baru ini.



Bidang baru adalah alpha terapi (TAT), terutamanya untuk mengawal kanser yang tersebar. Julat
pendek sangat bertenaga alpha pelepasan dalam tisu bermakna bahawa sebahagian besar tenaga
radiative yang masuk ke dalam sel-sel kanser yang disasarkan, setelah sebuah pesawat yang telah
mengambil radionuklid sebarang alpha ke betul-betul tempat yang betul. Kajian makmal telah
menggalakkan dan ujian klinikal untuk leukemia, fibrosis glioma dan metastatik berada di bawah
cara.



Pembangunan eksperimen ini adalah neutron capture terapi menggunakan boron-10 yang kini
memberi tumpuan dalam tumor malignan otak. Pesakit adalah kemudian irradiated dengan neutron
haba yang amat diserap oleh boron, menghasilkan zarah Alfa yang bertenaga tinggi yang membunuh
kanser. Ini memerlukan pesakit untuk dibawa ke reaktor nuklear, dan bukannya radioisotopes yang
sedang diambil untuk pesakit.



Dengan mana-mana prosedur terapeutik bertujuan untuk mengurung radiasi untuk baik - sasaran
ditetapkan jumlah pesakit. Dos setiap prosedur terapeutik adalah biasanya 20-60 Gy.



Sumber-sumber

ANALYSISTop BIOKIMIA halaman

Ia adalah sangat mudah untuk mengesan kewujudan atau ketiadaan beberapa bahan radioaktif
walaupun mereka wujud dalam kepekatan yang sangat rendah. Radioisotopes itu boleh digunakan
untuk label molekul-Molekul Biologi sampel dalam vitro (dari badan). Pathologists telah mencipta
beratus-ratus ujian untuk menentukan juzuk dari darah, serum, kencing, hormon, antigen dan dadah
dengan menggunakan radioisotopes yang berkaitan. Prosedur ini dikenali sebagai radioimmuno
assays, dan walaupun biokimia yang kompleks, Kit yang dihasilkan untuk kegunaan makmal adalah
sangat mudah untuk digunakan dan memberikan keputusan yang tepat.



Sumber-sumber

RADIOPHARMACEUTICALSTop diagnostik halaman

Setiap organ dalam badan kita bertindak berbeza dari sudut pandangan yang kimia. Doktor dan ahli
kimia telah mengenal pasti beberapa bahan kimia yang diserap oleh organ-organ tertentu. Tiroid,
sebagai contoh, mengambil iodin, otak menggunakan kuantiti glukosa, dan sebagainya. Dengan
pengetahuan ini, radiopharmacists akan dapat sertakan pelbagai radioisotopes untuk bahan-bahan
biologi aktif. Sebaik sahaja borang radioaktif daripada salah satu bahan ini masuk ke dalam badan, ia
dimasukkan ke dalam proses-proses biologi yang biasa dan excreted dalam cara yang biasa.



Diagnostik radiopharmaceuticals boleh digunakan untuk memeriksa aliran darah ke otak, fungsi hati,
paru-paru, hati atau buah pinggang, untuk menilai pertumbuhan tulang, dan untuk mengesahkan
prosedur diagnostik lain. Satu lagi kegunaan penting adalah untuk meramalkan kesan pembedahan
dan menilai perubahan sejak rawatan. Jumlah radiopharmaceutical yang diberikan kepada pesakit
adalah hanya mencukupi untuk mendapatkan maklumat yang diperlukan sebelum reput yang. Dos
radiasi yang diterima adalah dari segi perubatan tidak ketara. Pesakit mengalami ketidakselesaan
tiada semasa ujian dan selepas masa yang singkat yang terdapat no mengesan bahawa ujian yang
pernah dilakukan. Tidak invasif jenis teknologi ini, bersama-sama dengan keupayaan untuk
memerhati organ berfungsi dari luar badan, menjadikan teknik ini alat diagnostik yang berkuasa.



Radioisotop yang digunakan untuk diagnosis mesti mengeluarkan sinar gama tenaga yang
mencukupi untuk melarikan diri dari dalam badan dan ia mesti mempunyai separuh hayat yang
pendek untuk ia reput tidak lama selepas imej selesai.



Radioisotop yang paling banyak digunakan dalam perubatan ialah technetium - 99m, bekerja di kira
80% daripada semua prosedur perubatan nuklear. Ia adalah semulajadi yang berlaku satu daripada
technetium elemen buatan yang dihasilkan dan ia mempunyai ciri-ciri hampir ideal untuk Skan
Perubatan nuklear. Ini adalah: Ia mempunyai separuh hayat dalam enam jam yang panjang cukup
untuk mengkaji proses-proses metabolisme lagi pendek cukup untuk mengurangkan dos sinaran
kepada pesakit. Technetium - 99m mereput melalui proses yang dipanggil "isomeric"; yang
mengeluarkan sinaran gamma dan elektron tenaga yang rendah. Kerana tidak ada tenaga yang tinggi
pelepasan beta dos sinaran kepada pesakit adalah rendah.



Sinar gama tenaga yang rendah yang mengeluarkan mudah melarikan diri tubuh manusia dan tepat
dikesan oleh kamera gamma. Sekali lagi dos sinaran kepada pesakit diminimakan.



Kimia technetium adalah jadi serba boleh ia boleh membentuk tracers oleh yang dimasukkan ke
dalam pelbagai biologi-aktif bahan-bahan untuk memastikan bahawa ia kini memberi tumpuan
dalam tisu atau organ daripada faedah.



Logistik juga memberi manfaat kegunaannya. Technetium penjana, periuk plumbum yang disertakan
satu tiub kaca yang mengandungi Radioisotop, dibekalkan kepada hospital-hospital dari reaktor
nuklear di mana keadaan tersebut akan dibuat. Ia mengandungi molibdenum yang kaya-99, dengan
separuh hayat yang 66 jam, yang progresif mereput technetium-99. Tc-99 dibasuh daripada periuk
diketuai oleh limpahan penyelesaian apabila ia diperlukan. Selepas dua minggu atau kurang penjana
yang dikembalikan untuk mengecas.



Sistem penjana yang sama digunakan untuk menghasilkan rubidium-82 untuk pengimejan haiwan
kesayangan dari strontium-82 - yang mempunyai separuh hayat yang 25 hari. Pengimejan Perfusion
miokardium (MPI) menggunakan thallium-201 klorida atau technetium - 99m dan adalah penting
untuk mengesan dan prognosis penyakit arteri koronari.



Bagi haiwan kesayangan pengimejan, radiopharmaceutical utama adalah Fluoro-deoxy glukosa (FDG)
menggabungkan F-18 - dengan separuh hayat yang hanya di bawah dua jam, sebagai pengesanan
yang. FDG yang mudah dimasukkan ke dalam penjara tanpa menjadi rosak, dan adalah petunjuk
berguna tentang sel metabolisme.



Diagnostik perubatan, terdapat trend yang kuat untuk menggunakan lebih banyak cyclotron-
menghasilkan keadaan seperti F-18 sebagai haiwan kesayangan dan CT/haiwan kesayangan menjadi
tersedia secara lebih meluas. Walau bagaimanapun, prosedur yang perlu dilaksanakan dalam
tempoh dua jam cyclotron yang.



Sumber-sumber

TERAPI RADIOPHARMACEUTICALSTop halaman

Bagi beberapa keadaan perubatan, ia adalah berguna untuk menghancurkan atau melemahkan sel-
sel yang tidak berfungsi, yang menggunakan sinaran. Radioisotop yang menghasilkan radiasi yang
boleh localised di organ yang diperlukan dengan cara yang sama ia digunakan untuk diagnosis -
melalui elemen radioaktif yang mengikuti laluan biologi yang biasa, atau melalui elemen yang
sedang berkhidmat dengan sebatian biologi yang sesuai. Dalam kebanyakan kes, ia adalah sinaran
beta yang menyebabkan kemusnahan sel-sel yang rosak. Ini adalah radioterapi. Radioterapi jarak
dekat yang dikenali sebagai brakiterapi.



Walaupun radioterapi adalah kurang biasa daripada diagnostik penggunaan bahan radioaktif dalam
perubatan, Walau bagaimanapun, adalah meluas, penting dan semakin meningkat. Radioisotop
terapeutik yang ideal adalah emitter beta dengan gamma hanya cukup untuk membolehkan
pengimejan, contohnya lutetium-177.



Iodin 131 dan fosforus-32 adalah contoh dua radioisotopes yang digunakan untuk terapi. Iodin 131
digunakan untuk merawat Tiroid kanser dan lain-lain keadaan yang luar biasa seperti
hyperthyroidism (over-active Tiroid). Dalam penyakit yang dikenali sebagai Polycythemia vera,
lebihan sel darah dihasilkan di Tulang Sum-Sum. Fosforus-32 digunakan untuk mengawal lebihan ini.



Satu prosedur baru dan masih eksperimen menggunakan boron-10 yang kini memberi tumpuan
dalam tumor tersebut. Pesakit kemudian irradiated dengan neutron yang amat diserap oleh boron,
untuk menghasilkan zarah Alfa yang bertenaga tinggi yang membunuh kanser.



Bagi alpha terapi (TAT), Aktinium-225 yang sedia ada sekarang, yang anak perempuan Bi-213 boleh
didapati (melalui 3 alpha mereput) kepada label yang mensasarkan molekul.



Penyelidikan Perubatan besar yang dijalankan di seluruh dunia dalam penggunaan radionuclides
yang melekat sangat khusus kimia biologi seperti molekul immunoglobulin (monoclonal antibodi).
Yang akhirnya tag daripada sel-sel dengan dos terapi radiasi boleh menyebabkan regresi - atau
bahkan mengubati - sesetengah penyakit.



Sumber-sumber

PENEMUAN ISOTOPESTop Laman

Keterangan untuk kewujudan isotop muncul dari dua baris Pengarah penyelidikan, yang pertama
adalah mengkaji radioaktif. Menjelang tahun 1910 ia telah menjadi jelas bahawa proses-proses
tertentu yang dikaitkan dengan radioaktif, ditemui beberapa tahun sebelum oleh Henri Becquerel,
boleh menjadikan satu elemen lain. Khususnya, bijih-bijih yang unsur-unsur radioaktif uranium dan
thorium telah didapati mengandungi kuantiti yang kecil daripada beberapa bahan radioaktif telah
dijalankan tidak pernah sebelum dipatuhi. Bahan-bahan ini telah dianggap sebagai unsur-unsur dan
sewajarnya menerima nama-nama khas. Bijih uranium, sebagai contoh, menghasilkan "ionium", dan
bijih thorium memberi "mesothorium." Kerja-kerja imbasan selesai diturunkan tidak lama selepas
itu, Walau bagaimanapun, ionium itu, sekali bercampur dengan thorium biasa, boleh tidak lagi dapat
diambil oleh cara-cara kimia yang semata-mata. Begitu juga, mesothorium adalah terbukti kimia
dapat dibezakan dari radium. Sebagai ahli kimia digunakan kriteria indistinguishability kimia sebagai
sebahagian daripada definisi elemen, mereka telah dipaksa untuk membuat kesimpulan bahawa
ionium dan mesothorium tidak unsur-unsur baru, tetapi agak baru borang lama orang-orang.
Generalizing dari ini dan lain-lain data, Frederick Soddy pada 1910 diperhatikan bahawa "unsur-
unsur berat atom berbeza mungkin memiliki sifat-sifat (Kimia) yang sama" dan jadi milik di tempat
yang sama dalam jadual berkala. Dengan pandangan jauhnya yang agak besar, beliau melanjutkan
skop kesimpulan beliau untuk merangkumi bukan sahaja radioaktif spesies tetapi unsur-unsur yang
stabil juga. Beberapa tahun kemudian, Soddy diterbitkan perbandingan berat atom plumbum unsur
stabil yang diukur dalam bijih kaya dengan uranium dan thorium, masing-masing. Beliau dijangka
perbezaan kerana uranium dan thorium yang reput ke dalam berbeza isotop plumbum. Menerajui
dari bijih uranium-kaya mempunyai berat atom purata 206.08 berbanding 207.69 untuk menerajui
dari thorium yang kaya dengan bijih, sekali gus mengesahkan kesimpulan di Soddy.



Pengesahan jelas isotop stabil unsur-unsur yang tidak berkaitan secara langsung dengan uranium
atau thorium diikuti beberapa tahun kemudian dengan pembangunan spectrograph massa Francis
William Aston. Kerja meningkat daripada kajian sinar positif (kadang-kadang dipanggil sinar terusan),
mula-mula ditemui pada tahun 1886 oleh Eugen Goldstein dan tidak lama selepas itu diiktiraf
sebagai rasuk ion positif. Sebagai seorang pelajar di makmal J.J. Thomson, Aston telah belajar
bahawa neon gas unsur menghasilkan sinar positif dua. Ion-ion dalam sinar lebih berat telah orang-
ramai mengenai dua unit atau 10 peratus, lebih besar daripada ion-ion dalam sinar lebih ringan.
Untuk membuktikan bahawa neon ringan mempunyai jisim yang sangat dekat dengan 20 dan
bahawa sinar lebih berat memang neon dan tidak signal palsu semacam, Aston terpaksa membina
instrumen yang jauh lebih tepat daripada mana-mana masa. Oleh 1919 beliau telah melakukan
begitu dan meyakinkan berhujah bagi kewujudan neon-20 dan neon-22. Maklumat dari makmal
beliau dan lain-lain terkumpul dengan pesat dalam tahun-tahun berikutnya, dan dengan 1935 isotop
utama dan perkadaran relatif mereka telah dikenali untuk semua tetapi segelintir daripada unsur-
unsur.



Sumber-sumber

ISOTOP YANG DIGUNAKAN DALAM PERUBATAN

Paparan isotop Penyenaraian



Sumber-sumber

Terma-terma asas dan CONCEPTSTop Laman

Semulajadi yang berlaku yang merupakan salah satu spesis dua atau lebih atom unsur kimia dengan
nombor atom (bilangan yang sama atau PROTON di Pusat) dan kedudukan dalam jadual berkala dan
tingkah-laku kimia yang hampir serupa tetapi dengan orang-ramai atom yang berbeza dan ciri-ciri
fizikal yang sama. Setiap unsur mempunyai satu atau lebih keadaan.



Atom yang pertama kali dikenal pasti dan dilabelkan mengikut bilangan PROTON di dalam nukleus
yang. Nombor atom ini lazimnya diberikan simbol Z. Kepentingan besar nombor atom berasal dari
pemerhatian yang semua atom dengan nombor atom yang sama mempunyai hampir, jika tidak
tepat, sifat-sifat kimia yang sama. Koleksi atom dengan nombor atom yang sama merupakan contoh
elemen. Sebuah bar uranium tulen, misalnya, akan terdiri daripada atom dengan nombor atom 92.
Jadual berkala unsur-unsur menguntukkan satu tempat untuk setiap nombor atom, dan salah satu
daripada tempat-tempat ini dilabelkan dengan nama unsur, seperti, misalnya, kalsium, jelmaan
radon atau uranium.



Tidak semua atom unsur perlu mempunyai bilangan neutron yang sama dalam nukleusnya. Malah, ia
adalah tepat perubahan dalam bilangan neutron dalam nukleus atom yang menimbulkan keadaan.
Hidrogen adalah kes di titik. Ia mempunyai nombor atom 1. Tiga nukleus dengan satu proton
terkenal yang mengandungi 0, 1 dan 2 neutron, masing-masing. Tiga berkongsi tempat dalam jadual
berkala yang diperuntukkan kepada nombor atom 1 dan dengan itu dikenali sebagai isotop (dari
dalam Greek isos, bererti "sama", dan topos, menandakan "tempat") daripada hidrogen.



Banyak sifat-sifat penting semulajadi yang berlaku untuk bergantung pada jisimnya. Jumlah bilangan
neutron dan PROTON (simbol A), atau nombor jisim, Pusat memberikan kira-kira massa yang diukur
pada skala apa yang dipanggil atom-massa-unit (amu). Perbezaan bilangan sebenar dikira jisim yang
semulajadi yang berlaku dan A dipanggil kecacatan jisim itu.



Spesifikasi Z, yang, dan dalam kimia simbol (satu atau dua huruf singkatan nama unsur, mengatakan
Sy) dalam borang A/ZSy mengenal pasti semulajadi yang berlaku yang secukupnya untuk kebanyakan
tujuan. Oleh itu dalam notasi standard, 1 / 1H merujuk kepada hidrogen dan 235/92U untuk
semulajadi yang berlaku satu daripada uranium yang digunakan secara meluas untuk penjanaan
kuasa nuklear dan senjata nuklear fabrikasi semulajadi dan paling mudah yang berlaku. (Penulis yang
tidak mahu menggunakan simbol-simbol kadang-kadang menulis nama elemen dan jisim
numberhydrogen-1 dan uranium-235 dalam contoh di atas.)



Nuclide istilah digunakan untuk menggambarkan keadaan yang tertentu, terutamanya dalam kes-kes
di mana nuklear daripada sifat-sifat kimia kesombongan akan diberi penekanan. Nahunya isotop
termasuk tiga lain sering digunakan istilah: isotones bagi isotop unsur-unsur yang berlainan dengan
nombor yang sama neutron; isobars bagi isotop unsur-unsur yang berlainan dengan nombor jisim
yang sama; dan kedua-dua molekul bagi isotop yang serupa dalam semua hal kecuali dalam
kandungan nukleus dengan jumlah tenaga