A Night With You

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove
A Night with You.
This is a work of fiction. The characters, organizations and events portrayed in this story are only products of the
authors imagination. Any resemblance to an actual incident is purely coincidental.
Published last October 26, 2012 in Wattpad.
A NIGHT WITH YOU

2012 by whenitcomestolove/@iamRomaDee.
All rights reserved.
No part of this story may be reproduced, distributed or transmitted without the authors consent.
PROLOGUE.
I am Daniel.
For years, I have been waiting for her to come back. Wala akong ibang hinangad kung hindi ang makasama
ulit sya.
Oo, maraming nagmamahal sakin, pero kulang pa rin. Kasi wala sya... wala sya sa tabi ko.
Pinanghihinaan na ko ng loob, but then an unexpected event happened.
Isang gabi na nakapagpabago ng lahat.
Isang gabi na akala ko, simpleng pangyayari lang. Pero hindi.
Kasi itong gabing to ang maaaring makasira o maging daan para matupad ko ang pangako ko.
Isang pangakong handa pa rin akong panindigan.
That promise to spend my forever and a day with you.
---------------------
I am Gerald.
For years, I have been waiting for my father to love me back. Wala akong ibang hinangad kung hindi ang
mapansin ng sarili kong ama.
Mahalin lang ako ni Papa, kumpleto na ako. Pero lahat nalang ng pagmamahal nya, binigay nya sa kapatid
ko.
Maybe because hes the son of my fathers best friend. And Im the son of a woman my father does not love.
Everyone appreciates my brother. No one appreciates me.
And then you came.
Isang spoiled brat na ayaw na ayaw kong kasama. Pero pinaglaruan tayo ng tadhana.
An unexpected event happened at nakasama kita ng isang buong gabi.
At dahil sa isang gabing yun nagbago ang lahat.
I used to hate the life that I have. Now I dont know anymore.
Who would have thought that the life I grew up with will instantly change
after spending a night with you.
1.
CHANDRIA GILS POV
Helllooooooooooooo Philippines!
Oh yes, nandito na ko sa Pilipinas ngayon. Woaaaah. ANG INIT DITO! Pero ang saya.
Ngayon lang kasi ako nakabisita dito eh. My lola kasi is very strict.
Chandria. Pakisara ng bibig. Mommy.
Haha. Sorry na mommy. Namamangha lang ako dito eh. Ang ganda pala ng Philippines. Kala ko
Akala mo ano? Pangit? Hay nako. Sino namang may sabi? Lola mo noh! Mommy.
I nodded.
Wag mo nalang isipin ang sinabi ng lola mo, okay? Maganda ang Pilipinas contrary to what she told
you. Sabi ni Daddy.
Alright. Wait. Bakit nga pala tayo nandito? Dito ba kayo magpapakasal? OMG. I am so excited!

Pakitang tao ko lang yan.
Alam ko namang kahit anong pilit ko, hindi sila magpapakasal.
Yes, mom and dad are not married, but theyre living together. Sabi nila theyre just close friends. Very close
friends kaya magkasama sila.
And yes, I know Daddy Enrique is not my real dad. Hindi ko kilala kung sino and kahit si mommy, hindi rin nya
kilala.
Tito Khalil knows, pero every time na ieexplain nya, pipigilan sya ni mom.
Its part of the past na daw and this is the present so we better focus on what we have now. Daddy Enrique is the
one around, so hes my dad.
Hay nako Chandria Mommy
Just kidding! I tried to smile.
I love Daddy Enrique so much. Yeah I know hes not my real dad, pero kahit na. I really want him for my mother.
You two wait here, may tatawagan lang ako, alright? Mommy.
Naiwan lang kami dito ni Dad.
Chandria mali yung sinabi mo kanina. Daddy
Yeah, I know. But dad. I know you love mom. Bakit ganyan ka? Bakit hindi mo sya yayaing
magpakasal?
Inakbayan ako ni dad and pulled me closer to him
You know what, Chandria Pag naranasan mo magmahal, ikaw na rin mismo ang makakasagot ng
tanong mo. Daddy.
Hindi nalang ako nagsalita. Hes right. Pag naranasan ko magmahal.
Sana nga maranasan ko na yun.
Bumalik na si mommy.
Andito na yung sundo natin. Excited na sabi ni mommy.
Miss mo na talaga sila noh. Daddy
Of course! Mom.
May tumigil na car in front of us.
Dalawang babae ang bumaba. Isang parang kaedad ni Lola. At isang parang kaedad ni Mommy.
Kath! Sigaw nung mas bata.
Archelle! Mommy.
Oh so Archelle pala ang pangalan nya.
Kathryn! Sabi nung mas matanda.
Mama Min! Sabi ni Mommy sabay yakap.
Nung nakita nila kami ni Daddy, humiwalay sila sa yakap.
Sya na ba Sabi nung Archelle
Yes, Archelle. Chandria, this is your Tita Archelle. Shes my sister. Mommy
Oh so sya pala yung nakekwento minsan ni Mommy.
Hello, Tita.

Hi Chandria. Kamukhang kamukha ka ng mommy mo! Tita Archelle.
Hello Enrique Bati ni Mama Min kay Daddy
Hi Tita.
Call me Mama Min. Thank you for taking care of my daughter. Pati na rin sa apo ko. Mama Min.
She looked at me and then niyakap ako. Its good to finally see you, Chandria.
Ikaw rin po.
Kumalas na kami sa yakap.
Ilang taon na si Chandria? Tanong ni Tita Archelle.
Shes 16. Mommy
Ohh. Magkaedad pala kayo ng anak ko eh. Your cousin, Chandria. Nako. Ubod ng tigas ng ulo!
Ubod din ng gwapo! Rinig naming sigaw ng isang lalakeng mukhang kaedad ko na naglalakad papunta dito.
KENSUMI?! Pano ka nakapunta dito?! Sigaw ni Tita Archelle. Oops. I smell trouble.
Eh ma! Nakatulog ako dun sa may likod. Nagulat nalang ako paggising ko nasa airport na ko.
Wala namang tao dun sa likod ng sasakyan ah!
E kasi ma, sa sahig ako nakatulog. Ewan ko nga eh. Siguro nahulog ako. Anyways! Dito pa ba tayo
mag-aaway ma? Mamaya mo nalang ako pagalitan. Pakilala mo muna ako sa magandang babaeng ito.
Nakatingin lang sya sakin at nakasmile.
Napatawa nalang ako. Nakakatuwa silang magnanay eh.
Loko ka Kensumi. Pati pinsan mo titirahin mo.
WHAT?! PINSAN?! Kelan pa ko nagkapinsan ng ganyan kaganda ma?! Oh wait. Sa lahi mo sila noh.
Kasi kung sa lahi ni Dad, nakakapagtaka naman. Kensumi.
Bastos tong batang to! Hahaha. Pero totoo. Secret lang natin yan sa daddy mo, okay.
Pinky pramis ma.
And then nagpinky promise sila. OMG. So Cute!
Kensumi, this is your Tito Enrique. This is your Tita Kathryn, my sister. And this is Chandria.
Ohhhhh! YOURE TITA KATHRYN! IKAW YUNG NASA BOOK NI-----
Tinakpan ni Tita Archelle ang bibig ni Kensumi. I wonder why.
Book? What book?
YUNG FOREVER AND DA---- OOMPH
Hehe. Kath. Mukhang sinasapian yata tong anak ko. Sige, una na kami sa sasakyan. Tita Archelle.
Kinaladkad na nya sa kotse si Kensumi. Hahaha. Im really a fan of this two.
Ma, what is Kensumi talking about? Mommy.
Nothing Kath. Ikaw na rin ang nakiusap saming wag na banggitin yun. Tinutupad lang namin ang
gusto mo. Mama Min.
Thanks Ma. And please promise me na wala ring makakaalam sa barkada na nandito kami nina
Enrique. Id understand kung malaman ni Katsumi because hes Archelles husband but please do tell
him na wag wag tong sasabihin kahit kanino.
No problem Kath. Lets go. And then sumakay na si Mama Min sa sasakyan.

Bakit, Kath? Bakit ayaw mong ipaalam sa kanila? Daddy.
They will just remind me of him. I dont want that. And then nagwalkout na si Mama.
Sinong him?
I looked at dad. He just smiled at me at naglakad na kami papunta sa car.
You know what, I pity my dad. He loves mom so much
Even though he knows na hindi yun kayang ibalik ni mommy.
------------------------------------------------
KENSUMI KABES POV.
Oh so eto na nga. Nakilala ko na ang pinsan at tita kong pagkaganda-ganda. Pati na rin si Tito Enrique na saksakan
ng gwapo.
Ganda ng lahi nila. Pero mas pansin kong mas nakamukha ni Chandria si Tita Kathryn.
Diretso tayo sa P5 University to enroll Chandria. Tita Kath.
Cool! Magiging schoolmate ko si Chandria!
Are you sure Kath? Akala ko ba--- Mommy.
Its okay Archelle. This is for my daughter. Yun lang ang school na alam kong magiging safe sya,
uunahin ko pa ba ang sarili ko? Tita Kath.
What are they talking about?
Napatingin ako kay Chandria and napatingin rin sya sakin. Pareho kaming clueless ang mukha.
Hay! Ang boring naman ng byahe.
Kinuha ko ang bag ko at kukunin ko sana yung book ni Hugh. Yung Forever and a Day with You.
Hindi ko pakasi natatapos eh.
Nandun palang ako sa part na ikakasal si Tito Daniel at Tita Kath.
At medyo pinag-iisipan ko rin kung yung Kath na kasama ko ngayon ay yung Kath dito sa libro. Mukhang oo, kasi
sya yung kapatid ni Mama dito eh.
Pero kung sya, bakit hindi si Ninong ang asawa nya? Oh well. Tatapusin ko nalang tong libro.
Pero bago ko pa mailabas, nakarating na kami dito sa school.
Bumaba na kaming lahat sa sasakyan. Pero biglang nagring ang phone ni Tito Enrique.
Hinintay namin syang matapos makipagusap sa kausap nya bago kami maglakad.
Guys, may nakikipagmeet kaming client dito. I need Kath to be with me. Tito.
Naku, pano yan. May kailangan rin kaming puntahan ni Mama Min. Sinong mag-aasikaso dito kay
Chandria? Mommy Archelle.
Hindi man to showtime pero panahon na para magpabida ako.
Ako nalang!
Sinamaan ako ng tingin ni Mommy.
No. Mas mabuti pang bukas nalang natin to asikasuhin. Mommy.
Ma naman! Kaya ko naman to noh! Akong bahala sa pinsan kong maganda! Ako.
I think Id be okay with Ken. Besides, kaya ko na rin naman mag-isa eh. I just need someone to guide
me. Ken will do. Chandria.
Are you sure Chandria? Tito.
Yes, dad.
O sige. Kensumi, ikaw na ang bahala dito ha. Just call us kapag may problema. Tito Enrique.
Aye, Aye, Sir! Sabi ko with matching saludo pa.
Nabatukan pa tuloy ako ni Mama.
Sumakay na ulit sila sa sasakyan, pero nagpahuli si Mama.
Bago sya umalis, may binulong sya sakin.
Kensumi. Keep this a secret okay? Bawal malaman ng mga kabarkada mo na pinsan mo si Chandria.
Hindi nila pwedeng bumalik na si Tita Kath mo, okay? Pag to nalaman ng mga yun, grounded ka ng
isang taon!
MA NAMAN! Napasigaw ako.
Basta ha. Galingan mo ang pagtatago. Sabihin mo nalang family friend mo o kung ano man. Bahala ka
na. Okay?

Yes ma.
Nagsmile sya tapos pumasok na sya sa sasakyan.
Like seriously. Anong meron sa pamilya namin? Ang daming lihim ha!
Lets go, Ken?
Napatingin ako kay Chandria na naghihintay na sakin.
Tumakbo ako papunta sa kanya.
Tara!
-----------------------------------------------------
Nakapagenroll na si Chandria.
Bale, itotour ko nalang sya dito sa school para malaman nya kung san ang mga classrooms nya.
Pero pagtingin ko sa sched nya, WOAH. Pareho kami! Classmates pa!
Chandria! Classmates tayo! Sa lahat!
Really?! Thats great! Para naman may kasama ako.
Im sure marami kang makakasama dito kahit di mo ko kilala. Sa ganda mong yan!
To tell you the truth. Wala akong friends.
Napanganga naman ako dun.
Seryoso?!
I mean, I do not treat them as friends.
Bakit?
Backstabber sila. Lagi nila akong jinajudge. Lahat nalang ng ginagawa ko, pinapanood nila. I mean,
konting mali ko lang issue na naman ako sa buong school Chandria.
Ganda kasi eh. Yan tuloy. Napapagchismisan.
Yaan mo mga yun! Mababait ang mga tao dito, Im sure makakahanap ka ng friends. Ako! Friend mo
na ko! Pinsan pa!
Yey! Im so glad I have a cousin like you!
And then niyakap nya ako.
KENSUMI!
Napabitaw kami sa yakap nung marinig ko ang sigaw ni Lyndon.
PARE! Bati ko.
Pero mukhang hindi sila sakin interesado. Kundi dito sa kasama ko.
Sino sya? Carlo.
Pin--- I mean friend. Oo, friend. Anak ng friend ng mommy ko. Tinotour ko lang. Muntik na ko mabuko
dun ah. Bawal nga pala nila malamang anak sya si Tita.
Ahhh. Anong name? Lyndon.
Chandria. My name is Chandria. Si Pinsan na ang sumagot.
Oh. Nice name. Im Lyndon Giri. Inabot ni Lyndon ang kamay nya para makipagshake hands, kinuha naman
ito si Chandria.
Im Carlo Padilla Si Carlo naman ang nagpakilala.
Nice to meet you guys. Then she smiled.
Halatang natulala sila sa ganda ng pinsan ko. Bah. Lahi yata namin yan.
Ah guys, sina Gerald nga pala? Tanong ko.
Sinasamahan lang si Lorraine. May binibili. Lyndon.
Ahhh.
Tara muna kumain? Carlo.
Sure! Sagot ko.
Sama ka, Chandria? Lyndon.
Is it okay? Chandria.
Oo naman! Halika na! Lyndon.
At ayun, pumunta na kami sa paborito naming kainan.

McDo.
Bakit ba, love ko to eh. Hahaha.
Tinext ko na sina Gerald, papunta na daw sila dito.Carlo.
Whos Gerald? Chandria.
Friend din namin. Carlo.
Ohhh
Kain lang kami ng kain dito. Walang nagsasalita.
Patay gutom lahat.
Uhm. Guys, Ill just refill this. Chandria.
Okay Sagot namin
Pero di pa sya nakakalayo nang biglang
*SPLASH*
Napatayo kaming lahat.
Woaaahhh. Basang basa si Chandria. Patay ako neto kay Tito Enrique.
Maam! Sorry po Maam! Hindi ko po sinasadya! Sabi ni kuyang waiter.
Its okay kuya. Ang dapat sisihin is the person behind you. Bakit mo ba sya binangga ha? Cant you
see that kuya is serving food tapos dito ka pa dumaan?! Ang laki naman ng space ah!
Tiningnan namin kung sino ang kausap ni Chandria.
Oops.
Si Gerald. Kasama si Hugh and Lorraine.
Sorry na okay! Gerald.
Para namang may mapapala yang sorry mo! Look at me! Im dripping wet! Chandria.
Oopsie. Lumalabas ang pagkaspoiled ni Chandria.
Oh so anong gusto mong mangyari ngayon?! Gerald na medyo galit na rin.
You have to buy me clothes! Lets go!
And then hinila na sya ni Chandria palabas.
Tsk. Tsk.
Spoiled brat and Angas boy together?
I dont think thats a good combination.
2.
GERALD ANTONIO PADILLAS POV
Like wtf.
Sino ba tong nakakairitang babaeng humihila-hila sakin ngayon?
Bwiset. Napakaspoiled brat. Para natapunan lang ng coke eto nag-inarte na.
Hey spoiled brat! San mo ba balak pumunta ha? I asked her calmly.
Tumigil sya sa paglalakad. Hinarap nya ako. Nakapamewang at nakataas ang kilay.
I dont know. Im expecting you to lead me somewhere. Ikaw ang may alam ng place na
to! Pagmamaldita nya.

What?! Ikaw ang manghihila-hila dyan tapos wala ka naman palang alam?!
E KAYA NGA KITA HINILA EH. PARA MAY KASAMA AKO!
E BAKIT KASI AKO PA HINILA MO!
E KASI IKAW ANG MAY DAHILAN KUNG BAKIT AKO NATAPUNAN NG COKE!
E BAKIT KA BA SUMISIGAW?!
E NAKAKAINIS KA EH!
SPOILED!
WALANG MANNERS!
Hindi ko nalang sya inintindi. Naglakad nalang ako palayo.
Pero alam kong sinunsundan nya ako.
Humarap ako sa kanya. Anong gusto mo?!
I told you! Kailangan mo kong ibili ng clothes!
Oh. How I hate spoiled brats.
AYOKO! MAGDUSA KA DYAN SA MALAGKIT MONG DAMIT!
WHY ARE YOU---

Ill buy you clothes.
Napatingin kami sa nagsalita.
Si Hugh pala.
REALLY?
Para namang batang binilhan ng ice cream tong babaeng to. Tuwang-tuwa.
Yes. Lets go? Hugh.
Lets go!
At naglakad na silang dalawa.
Nagpunta sila sa Bench.
Ikaw nalang pumili ng shirt na gusto mo. Then tell me pag magbabayad na Hugh.
Thanks! Spoiled brat
Umalis na sya at pumili ng damit.
Teka. Bat ba ko nandito?
Paalis na sana ako pero napigilan ako ni Hugh.
Where do you think youre going? Hugh.
Aalis na. Di ko makayanan yang babaeng yan. Such a nuisance!
You cant leave.
At bakit?!
Because its your fault. Kasalanan mo kung bakit sya natapunan. So kahit hindi mo sya ibili ng damit,
just stay there, okay? Hugh.
Magsasalita na sana ako, pero dumating na si Spoiled brat.
Here na! Masaya nyang sabi kay Hugh.
Okay. Tara na sa cashier. Hugh.
And ayun, nagbayad na sila.
Suot na rin ni Spoiled brat yung shirt.
Hey, thanks a lot. Spoiled brat.
Sure. Hugh by the way.
Chandria Oh so Chandria pala ang pangalan nitong spoiled brat na to.
Chandria?! Psh. Ampanget! Sabi ko.
Sinamaan naman nya ako ng tingin.
Thats my brother, Gerald. Hugh.
Your brother?! Are you sure? Bakit magkaiba kayo? Tsk. Chandria.
Kasi walang taong magkapareho. Kahit nga kambal magkaiba eh. Kami pa kaya na hindi
kambal?! Sagot ko.
Am I asking you? Im asking Hugh! Walang manners talaga.
YOU!---

Hep! Tama na, okay? Tara na sa McDo. Hugh.
At ayun. Pasalamat sya nandito kapatid ko kung hindi. NAKO.
Nandito na kami sa Mcdo.
Oh hey guys! Mukhang magkakakilala na kayo ah! Kensumi
Kilala mo tong babaeng spoiled brat na to?!
Dinuro-duro ko sya pero tinalsik lang nya ang kamay ko. Brutal! Sabi ko sa kanya.
Yes! Friend ko sya! Ken.
Kanina lang namin sya nameet sa school. Lyndon.
Umupo na kami.
Malas ko, magkatapat pa kami ng upuan nitong malditang spoiled brat na to.
And, shell be our schoolmate! How cool is that? Carlo.
WHAT?! Halos maibuga ko ang iniinom ko?
Pag nga naman inabot ka ng malas oh.

Yes. Super classmates nga kami eh! Kensumi.
Hindi ko lubos maisip kung bakit natutuwa pa sya sa lagay na yan.
I mean, look at this girl!
Shes shes FINE. SHES PRETTY. Pero yung ugali naman nya! Spoiled brat.
Good Lord. Sana hindi ko sya maging classmate kahit saan.
Wait, before I forgot, hindi mo pa kami natetreat Kensumi! Lorraine.
Oo nga pala, kakatapos lang ng birthday nito.
Whens your birthday? Tanong nitong spoiled brat na to.
Last week lang November 6. Kensumi.
Oh. Then belated Happy Birthday! How old are you?
16.
Youre young! Kaka16 mo palang pala. Spoiled brat.
Ikaw ba? Sabi ni mom magkaedad lang tayo ah! Kensumi.
Yeah. Im 16 too. But Ill turn 17 this March. Im 8 months older than you! Spoiled Brat.
Ohh?! BAKIT ANG DAMI NYONG MARCH?! Una tong sina Lorraine at Lyndon. After 2 days, eto namang
si Hugh. After 1 week ito namang si Gerald. Ako lang at si Carlo ang naiba eh. November ako tas sya
January.
Wait. Wait. Naguguluhan ako. Diba Hugh and Tiningnan nya ko ng masama. this irritating guy are
brothers? How come na 1 week lang ang tanda ni Hugh sa kanya?
Because Im adopted. Casual na sagot ni Hugh.
Namatay ang totoo kong nanay pagkatapos nya akong ipanganak. Sabay silang namatay ng daddy ko
actually. Sabi ng daddy ni Gerald na umampon sakin, ito daw ang bilin sa kanya ng real dad ko before
he died. Ang alagaan ako.
Akala ko nganganga nalang tong si Chandria pagkatapos nya marinig yun.
Pero hindi. She smiled at hinawakan ang kamay ni Hugh.
Well at least may nagmahal at tumanggap sayo diba? You know what, Im somehow adopted too. My
father is not my real father. Pero love na love nya ako na parang tunay nya akong anak. Thats why Im
doing my best to be a good daughter.
She smiled again, pero theres sadness in her eyes. I saw that.
I know that.
Kasi yung lungkot na yun, meron din ako nun.
Yun nga lang, magkaiba kami ng rason.

-------------------------------------------------------
CHANDRIA GILS POV
I suddenly felt sad.
Siguro kasi may kulang sakin.
Pero hindi ko alam kung ano.
*SPLASH*
Bumalik ako sa sarili ko nung may nagwisik sakin ng tubig.

Wag ka ngang drumama dyan. Pumapanget ka lalo.
Then he stood up.
THIS GERALD! Konti nalang talaga.
Oh. Wag kang mabadtrip. Ganyan talaga yang si Gerald. Maangas. Lorraine.
Pero ang totoo, nagagandahan lang yan sayo. Carlo.
Ha? Parang nabingi yata ako dun ah. Itong si Gerald nagagandahan sakin? Woah.
Haha. Oo. Trust us. Intindihin mo nalang. Deep inside gusto ka rin niyang maging friend. Hindi nga
lang showy ang brother ko. Minsan dinadaan nya ang lahat sa pagkaangas nya. Hugh.

Ohhh
Why is that? Tanong ko.
Siguro you have to discover that yourself. And in order for you to discover that, kailangan mo syang
maging friend. At kailangan ka ring maging friend sa kanya. Hugh.
I just continued eating.
Pero unexpectedly, napatingin ako kay Gerald na kasalukuyang kumukuha ng water sa may counter.
Napatingin rin sya dito.
Our eyes met and I swear, I thought I saw my eyes.

He looked away but I kept on staring.
Gerald has same eyes with me. I mean, hindi naman magkapareho ng shape or anything. Pero pareho kaming may
lungkot.
Maybe Hugh is right. I need to be a friend to Gerald.
Siguro kaya ganto ang ugali nya because he needs someone who can understand him.
And now that Im here, ako yung magiging someone na yun.
Ill be his friend Bigla ko nalang nasabi.
Thanks. Hugh.

----------------------------------------------------
Pagkatapos namin kumain naglakad-lakad kami sa mall.
Pansin kong Gerald is walking alone kaya tumabi ako sa kanya.
Hey! Bati ko.
Pero dineadma lang nya ako.
You know what, ang swerte mo. Meron kang kaibigang tulad nila. Ako kasi wala akong friend dun sa
pinanggalingan ko. Yung mommy ko lang, daddy, yaya. Minsan si Tito at Lola lang yung nakakausap ko
talaga. Its so sad to be alone
I know Bulong ni Gerald pero rinig ko naman.
Gusto ko sanang itanong kung bakit nya alam ang feeling na yun, pero tsaka nalang pag close na kami.
And alam mo rin ba na never pa kong nakakain ng sorbetes! I want to try that kaso wala namang
nagtitinda sa lugar namin. Sabi ni mommy, masarap daw yun pero---
Hindi ko natuloy ang sinasabi ko kasi bigla syang tumalikod at naglakad papalayo.
Napatingin lang ako sa kanya saglit. Tapos naglakad na rin ako sa opposite direction.
Bat ba ganto tong si Gerald? Ayaw ba nya sakin? Tsk.
Hoy Chan-Chan. Kala ko ba gusto mo ng sorbetes ha?! Asar to.
Chan-Chan? Is that me?
Napalingon ako sa kanya.
Nakatingin sya sakin at nakakunot ang noo.
Ako? I asked him while pointing to myself.
Eh sino pa ba dito ang gustong makatikim ng sorbetes diba? Andun yun store sa taas. Kung gusto mo
sumunod ka sakin. Gerald.
Naglakad na sya papalayo.
Ako naman, napasmile pero sumunod din agad sa kanya.
Hes not bad after all. Medyo moody at maangas, pero tama nga ang barkada nya. Dinadaan nya sa angas ang
lahat.
Thanks! Sabi ko nung nakahabol na ko sa kanya.
Dont thank me. Para lang to sa pagkakatapon ng coke sayo kanina. Gerald.
But your brother bought me clothes already.
Thats my brother. Tulad ng sinabi ko sayo, magkaiba kami. Thats his way of saying sorry, this is my
way.
Nagliwanag naman ang mata ko.
So youre saying sorry to me?
Just shut up.
Haha. Nahiya pa to.
Why did you call me Chan Chan?
I told you to shut up.

I wont do that unless you tell me why you called me Chan Chan
Because your name is ugly. Kasing pangit ng mukha mo.
And then naglakad na sya papalayo.
Sus. If I know nagagandahan ka lang sakin.
Maglalakad na sana ako kaso
Nawala si Gerald. Oh no.
Ang dami pa namang tao.
Pano ko sya hahanapin nito?
Lakad lang akong lakad.
Kung sino-sino na ang nakakabangga sakin. Ang dami talagang tao.
*BLAG*
Napaupo ako sa sahig because this man is walking so fast at nabangga nya ako.
Hey Im sorry. Are you alright?
Tanong nya tapos inalalayan nya akong tumayo.
Yes. I am. Thanks.
Parang nawawala ka yata? He asked.
Oh em. Pano kung budol budol gang to? Mom said na wag akong makaipagusap sa strangers.
Pero dahil desperada na akong mahanap si Gerald, I continued talking to this stranger pero hindi nalang ako
tumingin sa mata nya.
Im looking for the store na nagbebenta ng sorbetes.
Ohh. Lakad ka lang ng diretso. Then makikita mo yung ice cream logo nila.
Alright thanks.
Lalakad na sana ako pero he laughed.
Heyy. Why are you laughing? I asked, finally looking at him.
He looks so familiar. Where did I see this face?
Hes gwapo. Only hes medyo matanda na. Probably in his late 30s?
Pero ang gwapo nya talaga.
Oh wait. Baka budol pa rin sya kaya I looked down again.
Are you afraid of me? Haha. Dont worry. Im not bad. Im one of the owners of this mall.
Nanlaki naman ang mata ko dun.
Diba ang owner ng mall na to at owner ng P5 University ay pareho lang?
Oh em. Pinagdudahan ko lang naman ang may ari ng school na papasukan ko.
Well Im sorry po. I didnt know. Im just protecting myself. You know Better safe than sorry. I
reasoned out.
Tama ka nga naman. O sige na. I have to go. He looked at me ng matagal then he tapped my head. You
look like someone I know

He smiled then umalis na sya.
Hes weird even though hes gwapo.
CHAN-CHAN!
Napatingin naman ako dun sa tumawag.
San ka ba nanggaling ha?! Tanong nya.
Ang dami kasi ng tao eh. Tapos nabangga pa ko nung isang lalake. Medyo nakakwentuhan ko pa nga
eh. He said hes one of the owners of this mall.
Ha? Sino?
I looked at the man na naglalakad palayo samin. Hes quite far already pero kita pa rin namin sya.
Ayun oh Tinuro ko sya kay Gerald.
Medyo inis pa rin sya habang tinitingnan nya yung lalake.
And then nung nakita na nya, nagrelax na yung face nya.

Ah. My dad.
Oh. His dad
HIS DAD?! Sila ang may-ari ng mall na to?!
Y-your?
Yeah. One of the owners. Daniel Padilla Thats the name of my dad. Lets go.
Daniel Padilla? San ko ba yun narinig?
Nagstart na ulit kaming maglakad ni Gerald.
Pero hindi pa rin mawala sa isip ko yung pangalang yun.
Daniel Padilla who are you?
3.
HUGH GOTHICOS POV
Nakarating na kami sa Videoke room at lahat lahat pero wala pala sina Gerald at Chandria.
Yung totoo, nagkakainisan ba talaga yung dalawang yun o matagal na silang magkakilala at nagtanan
na sila? Lyndon.
Baka secret lovers sila at meron silang secret affair! Kensumi
*BLAG*
Ayun nahampas ni Carlo ng songbook.

HOY. ANG SAKIT HA. Ang kapal nyan bakit yan ang pinanghampas mo! Kensumi.
E kung ano-ano sinasabi mo eh. Carlo.
Pero teka, nasan ba talaga ang mga yun?! Patay ako neto pag napahamak si Chandria eh. Kensumi.
Tatayo na sana sya at aalis, pero pinigilan ko sya.
Wag kang masyadong mag-alala. Matino ang kapatid ko. Kung magkasama man sila, Im sure hindi
nya papabayaan si Chandria. Ako.
ISANG MALAKING WEH HUGH. Kita mo naman kung papano magkainisan yung dalawang yun kanina
diba? Baka kahit rape-in yang si Chandria e iwanan lang ni Gerald. Kensumi.
Watch your words, Ken. Mukha mang walang pakialam ang kapatid ko, deep inside meron yun. Lets
just wait for them. Ako.
And with that, napaupo ko si Ken. I dont understand why he is so worried about Chandria.
Ayan, nagtext na si Gerald, tinatanong kung nasan daw tayo. Kasama daw nya si Chandria. Lorraine.
Napatingin sakin si Ken and I gave him a see-i-told-you look.
Mamaya-maya lang nakarating na rin dito sina Gerald.

Kumakain pa ng ice cream si Chandria pagdating nila dito. Si Gerald naman, nakabusangot ang mukha.
Umupo na si Gerald at mukhang tatabi pa sa kanya si Chandria.
Pwede ba?! Dun ka nalang sa tabi ni Kensumi oh. Kanina ka pa nakabuntot sakin. Nakakainis
na. Gerald.
Nawala ang ngiti sa mukha ni Chandria, at sinunod naman nya ang sinabi ng kapatid ko.
Dun sya umupo sa tabi ni Ken.
Natahimik na ang lahat dahil sa sinabi ni Gerald.
Buti nalang nandito si Ken.
OH. OA na ang pagkashock natin. Tara na kumanta. Ken
Naghanap na sya ng kanta sa songbook at kinuha nya ang mic.
Nagsayaw-sayaw pa sya sa intro.
Tapos lumapit sya kay Chandria

Why cant we be friends. Why cant we be friends. Why cant we be friends. Why cant we be friends.
Tapos hinila nya papunta kay Gerald
La. La. La. It wont matter to me. As long as we can live in harmony. Yeah. Yeah.
And then ayun nagsayaw-sayaw na ulit sya.
Sabayan nyo ko guys! Wooh.
At sinabayan namin sya. Lahat kami except Gerald and Chandria.
Why cant we be friends. Why cant we be friends. Why cant we be friends. Why cant we be friends.
Natapos na ang kanta, pero hindi pa rin sila nag-uusap.
Natatawa ng konti si Chandria, si Gerald naman, seryoso lang.
Hay wala kang kwenta Ken! 50 lang score mo! Akin na nga! Lyndon.
Inagaw naman ni Lyndon ang mic at tinype na yung number dun sa machine.

E PANGLASING NAMAN YANG KAKANTAHIN MO EH! Kensumi
Pwede ba. Maganda naman boses ko kumpara sa boses mo! Lyndon.
Lagi nalang nag-away tong dalawang to.
Nagsimula nang kumanta si Lyndon.
I CANT FIGHT THIS FEELING ANY LONGER. AND YET IM STILL AFRAID TO LET IT SHOW.
Para nga syang lasing. Hahaha.
What started out as friendship has grown strooooonger. I only wish I had the ssdfkajslkjaiosd
ANO BA. May lyrics na nga mali-mali ka pa! BULOK! Kensumi.
And Im getting closer than I ever thought I might.
At umaktong nagdadrums tong si Lyndon.
And I cant fight this feeling anymore. I----
TAMA KA NA NGA! Kakarindi! Ako naman! Carlo.
Wala na yan! Talo na kami. Lyndon.
Wag ka na nga kumanta Carlo! Bumababa self esteem namin! Ken
Che! Halika Lorraine, duet tayo.
Oy! Oy! Ano yan ha! Muling Ibalik ba ang pinili mong kanta Carlo? Yun oooooh! Dadamoves! Kensumi.
Ano ba kayoooo. Wala na yung samin noh. Wag nga kayong mag-isip ng kung ano dyan! Lorraine.
Ito talagang dalawang to. Kunware pa pero may feelings pa naman sa isat-isa.
Naramdaman kong tumabi sakin si Chandria.
Anong meron kay Carlo at Lorraine? Chandria.
Dating sila. Casual kong sagot.
Woah?! E anong nangyari?
Bawal pa kasi dati. Since close close yung mga parents namin, ayaw naman nilang sirain yung tiwala
sa kanila kaya napag-usapan nilang magbreak muna at tsaka nalang magbalikan kung kelan pwede
na.
Hindi pa ba pwede ngayon?
Pwede na. Kaso parang ayaw na ni Lorraine.
Oh? Kawawa naman pala si Carlo.
Naguguluhan lang yang babaeng yan. Someday pag napagod si Carlo, Im sure marerealize din nya
ang totoo nyang feelings.
E pano kung sa panahong yun, wala na talagang feelings sa kanya si Carlo?
I dont think that will happen. Mahal ni Carlo si Lorraine. Hindi basta basta mawawala yun.
Pero may hangganan din ang lahat.
Siguro nga meron. Pero laging may takdang oras para sa lahat ng bagay. At naniniwala akong hindi
matatapos ng ganto nalang ang storya ni Carlo at Lorraine.
Sa bagay
Natapos nang kumanta si Lorraine at Carlo.
Sakin naman nila inabot ang mic.
Si Hugh naman! Lyndon.
Hindi ako kakanta. Pero hindi ako tumanggi.
I have a plan.
Kinuha ko ang song book at tiningnan kung ano yung number nung kanta.
Tinype ko na yung number sa machine.
Kinuha ko ang dalawang mic.
Inabot ko kay Gerald ang isa. Binigay ko naman kay Chandria ang isa.
Hey. Whats this?! Gerald.
Microphone, Gerald. Tanga lang? Kensumi.
Ihahampas pa sana ni Gerald yung mic pero nagsalita na ako.
Sing for me, bro. Sabi ko.
AYOKO NGA!
Bakit naman? Dati naman ginagawa mo yan ah. Bakit ngayon, hindi mo magawa?
E kasi ayoko. Badtrip ako.
Badtrip ka o nahihiya ka lang kay Chandria? Oh yes. My brother loves challenges. Bibigyan ko sya ng isa.
AKO MAHIHIYA SA SPOILED BRAT NA YAN?! PLEASE LANG.
Then sing.

Fine!
Hinulog ko na yung token kaya nagstart na tumugtog yung kanta.
Si Gerald ang naunang kumanta.
Livin in my own world
Didnt understand.
That anything can happen.
When you take a chance.
Its Chandrias turn.
I never believed in
What I couldnt see.
I never opened my heart.
To all the possibilities.
And then sabay na sila.
I know, that something has changed.
Never felt this way.
And right here tonight.
Nagtinginan sila pero umiwas din agad.
This could be the start.
Of something new.
It feels so right.
To be here with you.
This time, si Gerald lang ang kumanta.
And now looking in your eyes.
I feel in my heart
Sabay na ulit sila.
the start of something new.
Nagpalakpakan naman kaming lahat.
Wooooh! BAGAY! Carlo.
KINIKILIG AKO TOL! Lyndon.
YIIIE. LOVE IS IN THE AIR! Lorraine.
Nice one bro. Syempre hindi ako nagpahuli.
#1 fan na ko ng ChanDrald loveteam. Woooh! Kensumi.
Sinamaan lang kami ng tingin ni Gerald tapos tinigil na nya yung kanta.
Tara na nga umuwi. Hugh, itext mo na si Papa. Andito sya sa mall. Nakita sya nitong spoiled brat na to
kanina. Sumabay na tayo pauwi.

Then lumabas na siya.
Tsk. Gerald talaga oh. Pagpasenshahan mo yun Chandria ah. Ganyan talaga yun. Masungit. Parang
laging meron. Carlo.
Okay lang yun! Naiintindihan ko naman sya eh. Siguro nanibago lang sya sakin. Sooner or later, babait
din yun sakin.
Nako wag ka umasa. Kahit sakin hindi yun mabait. Kensumi.
E pano loko loko ka naman kasi. Carlo.
Oo nga! Lorraine.
YIIE. Nagkaintindihan silang dalawa! Mutual understanding ba ang tawag dyan? Kilig. Ken, inaasar si
Lorraine at Carlo.
Ikaw talaga! Tama na nga yan. O sya, uuna na ko sa inyo ha. Ako nang bahala dun sa kapatid ko. Sige,
ingat kayo.
Bye Hugh! Sabi nila.
Lumabas na rin ako sa room at hinanap ang kapatid ko.
Only to find out na nasa labas lang pala sya. Nakatayo, nakasandal at hinihintay ako.

Natext ko na si dad, nasa parking lang daw sya. Sabi ko.
Tara na.
Naglakad na kami papuntang parking.
Habang naglalakad, tinanong ko si Gerald.
You like Chandria, dont you?
Like?! Are you blind? Kita mo naman kung gano kumukulo ang dugo ko sa kanya. You know how much
I hate those kinds of girls. Spoiled brats.
I smirked.
Mag-ingat ka sa mga sinasabi mo, Gerald. Baka kainin mo ang mga yan sooner or later.
Then nauna na kong maglakad.
I left him there dumbfounded.
Hindi pa nya mafifigure out yun sa ngayon, pero time will help him understand what I said.
-----------------------------------------------------
DANIEL PADILLAS POV
Im so bothered.
Yung mukha nung babae kanina.
She looks like Kath.
O baka naman namamalikmata lang ako?

Mukhang ka-age lang nina Hugh ang nakasalubong kong babae kanina.
Kung papairalin ko ang pagiging assumero ko ngayon, iisipin kong sya ang anak ni Kathryn.
Pero imposible.
Kung nandito na sila, dapat sinabi na sakin ni Mama Min.
*KNOCK KNOCK*
Inunlock ko na yung pintuan ng kotse.
Tapos pumasok na sina Hugh.
Hi Pa! Hugh.
Hey.
Napansin kong nakapikit lang si Gerald dun sa backseat.
Gerald.
He looked at me. Problem? I asked.
Nothing. Im just tired. Gerald.
I looked at Hugh. He just smiled and nodded. Assuring me that Geralds fine.
Nakakatuwa talaga tong batang to. Parang si Seth lang.
Nagdrive na ko pauwi.
Agad naman kaming sinalubong ni Julia.
Hi Ma! Hugh.
Hi Hugh! Hello Gerald! Julia.
Pumasok na silang dalawa sa loob. Naiwan kami dito ni Julia.
Ako, walang bati?
Hello Daniel. Julia.
I smiled at inakbayan sya. Tapos pumasok na kami sa loob.

Somethings bothering you. Julia.
Ha? Wala noh.
Psh. Hindi man tayo kasal at hindi man natin mahal ang isat isa Ive been living with you for 16
years already. Alam ko na ugali mo. Now tell me, sino na namang kamukha ni Kath ang nakita mo?
Tinanggal nya ang pagkakaakbay ko sa kanya.
Julia has been a good friend. Great friend, in fact. But thats all shell ever be. A friend. To me.
May nabangga akong babae kanina. Kaage siguro ni Gerald. Mukha syang teenager eh. Kahawig nya
si Kath.
Alam mo naman siguro ang isasagot ko dyan, Daniel, diba? Sa dinami-dami mo ba namang
nakakasalubong na nakakamukha ni Kath, para na siguro ako ditong sirang plaka.
Hahaha. Sabihin mo pa rin, hindi ako sanay na wala kang reaction eh.
Fine. Daniel
Yes?
Namamalikmata ka lang.

Hahaha. Oo na.
Sige na, magbihis ka na. Tapos bumaba ka din agad, kakain na tayo ng dinner.
Umakyat na ko sa kwarto at nagbihis.
Pero ewan ko ba, parang pagod na pagod ako.
Nahiga muna ako sa kama.
And then bigla nalang akong nakatulog.
-----------------------------------------------------------
Daniel.
Napatingin ako sa tumawag sakin.
Seth?
Nakaputi sya.
At napansin kong nasa isang pamilyar na lugar kami.
Alala mo ba kung anong lugar to? Tanong ni Seth.
Band room natin Yung band room na tambayan natin nung high school tayo. Yung band room na
tayo lang ang may karapatang tumambay kasi tayo ang official band ng school. Ako.
Alam mo ba kung bakit ka nandito? Seth.
Hindi ko alam
He smiled.

Lumapit sya sakin at hinawakan ang balikat ko.
Youre not thinking, Daniel
Seth. Please. Minsan na nga lang kita mapanaginipan, iiwan mo pa ko ng maraming question marks.
Kasi kung laging sagot ang ibibigay ko sayo, you will never learn.
Fine. Clue. Kahit clue man lang.
He smirked.
Naglakad na sya papalayo.
Unti-unti na syang naglalaho.
Pero bago pa sya tuluyang mawala, humarap muna sya sakin at naging seryoso ang mukha.
History repeats itself. Kung ano ang puno, sya rin ang bunga. At yung bungang yun mahuhulog rin.
Seth naman!
History repeats itself. Kung ano ang puno sya rin ang bunga. Sumalo noon ang puno, tiyak kong
sasalo rin ang bunga nito.
And then I woke up.
4.
DANIEL PADILLAS POV
Bigla akong napaupo sa kama dahil sa panaginip na yun.
History repeats itself?
Anong gusto mong ipahiwatig, Seth?
Tiningnan ko ang relo ko kung anong oras na.

9PM na pala.
I missed dinner.
Bumaba muna ako sa kusina at tiningnan kung may natirang pagkain para sakin.
Luckily, meron. May note pa nga eh, initin ko nalang yung pagkain sa microwave.
Ginawa ko naman.
Naupo muna ako habang hinihintay matapos maluto yung pagkain ko.
Dad.
Nagulat naman ako sa nagsalita.
Hugh! Bakit gising ka pa?
Uhh Kasi 9PM palang po? E kayo po, bakit ngayon lang kayo kakain?
Nakatulog ako kanina eh.
Ahh..
Pumunta sya sa may ref at kumuha ng tubig.
Paakyat na sana ulit sya sa kwarto pero pinigilan ko sya.
Hugh, dito ka nga muna. Mag-usap muna tayo
Sinunod naman nya ang sinabi ko. Naupo sya sa harap ko.
Tumunog na rin yung microwave kaya kinuha ko na yung pagkain kong iniinit ko dun.
Bakit, dad? Anong meron?
Wala lang. Mangungumusta lang ako. Kumusta naman ang college?
Well, okay pa naman dad. Start na ng second sem tomorrow so I guess Ill be busy again.
Are you planning to join organizations?
I havent thought of that yet, dad. But Im interested in joining Literary Society.
Well, thats good. Maeenhance lalo ang skills mo in writing. What about your brother? May
nababanggit ba sya sayo?
Wala naman dad.
Oh. Pero sabihin mo sa kanya na wag na wag syang sasali ng fraternity, okay? Its far too dangerous
for him. Lalo nat maangas ang dating ng kapatid mo. Baka mapaaway lang sya lagi.
I think dapat ikaw ang magsabi nyan sa kanya dad. Kung ako ang magsasabi nyan, hell just ignore
me. Pero kung sayo manggagaling, isasapuso nya yun. Iba ang advice na nanggaling mismo sa sariling
ama.
Tama nga naman si Hugh.
Pero alam kong double meaning ang sinasabi nya.

Are you still wishing na sana dad mo ang kausap mo sa mga gantong bagay?
Of course. Sino ba namang matinong anak ang aayawan na mabigyan ng advice ng magulang nya?
Pero thats just my wish. Wishing is different from hoping.Hugh.
What do you mean?
Wishing is waiting for something which is nearly impossible to happen, while hoping is waiting for
something which has a great possibility to occur.
And by that, you mean?
Winiwish ko na sana marinig ko ang advice ni Papa Seth. Na magkaron kami ng father-son moment.
Pero lahat yun imposibleng mangyari kasi wala naman sya dito.
Awww. Its okay Hugh, Im here.
Thats the reason why Im only wishing for that and not hoping for that. Kasi alam ko namang
nandyan kayo ni Mommy Julia para sakin. Hindi ko na kailangang umasa sa mga bagay na alam kong
hindi rin naman matutupad.
I smiled and gave him a quick hug.
Kung nandito lang ang Daddy Seth mo, nako. Magdudugo ang ilong mo sa mga sasabihin nya sayo.
Hahaha.
I think I can handle that. Dugo nya ang nananalaytay sa ugat ko, tingin ko magkakaintindihan naman
kami somehow.
Wait.
Hugh has huge point.
Yung panaginip ko baka magawa yung maexplain at maintindihan ni Hugh.
Ah. Hugh may itatanong ako sayo.
Ano yun, dad?
Can you interpret this for me?
Sure, Ill do my best.
Inalala ko ng mabuti ang sinabi sakin ni Seth.
History repeats itself. Kung ano ang puno, sya rin ang bunga. Nahulog ang bunga noon, mahuhulog rin
ang bunga ngayon.
Well. I think pinapalabas dyan na pwedeng mangyari ngayon ang nangyari noon. Yung puno and
bunga, they symbolize two people. Probably a man and his child. What happened to the man, can
probably happen to his child too. Yung last part yung nahulog. There are numerous interpretations
for that. Pwedeng falling into a trap or falling in love or pwedeng isang pagkakamali ng ama na
pwedeng magawa ulit ng anak nya.

Ohh.. Pero kasi dalawang beses binanggit yan eh, pero may pinaltan na words. Ito yung pangalawa.
History repeats itself. Kung ano ang puno, sya rin ang bunga. Sumalo noon ang puno tiyak kong sasalo
rin ang bunga nito.
First two sentences have the same interpretation with the first one. Pero yung last part this time,
its talking about catching and not falling.
Can you interpret it?
Nagisip ng mabuti si Hugh.
I gave him time. Pinagpatuloy ko muna ang pagkain ko.
I get it now dad!
Explain.
San mo ba nakuha yan, dad?
May nagsabi lang sakin.
Oh. Whoever that person is, I like his way of thinking.
Mag-ama nga kayo Hugh. Si Seth ang may sabi nyan.

O sige na. Sabihin mo na sakin.
Dalawang tao ang tinutukoy ng nagsabi nyan sayo, dad. Oh, I mean 4. A man and his child then
another man with his child. Yung isang mag-ama, may magagawa siguro silang mali then yung isa
pang mag-ama or probably mag-ina ang magtatama nung pagkakamaling yun.
Ha?
Hahaha. Okay, ganto nalang dad. Merong dalawang henerasyon na tinutukoy yung palaisipan na
sinabi sayo. Example, Ninong Kats and Ninang Ella Mae yung first generation. Noon, lets say na may
nagawang mali si Ninong Kats pero tinulungan sya ni Ninang na maayos yun. Then came Kensumi, sya
ang second generation. Anak ni Ninong Kats. Pwedeng may magawang mali si Kensumi similar sa
pagkakamali ni Ninong Kats, at katulad dati, may tutulong ulit sa kanya
si Lorraine, second generation. Anak naman ni Ella Mae.

You got it dad.
Ohh
Napaisip naman ako ng malalim dun.
Oo nga, alam ko na yung interpretation. Pero bakit ganun? Hindi ko naman maapply.
Parang formula lang sa Stat. Saulo ko lahat pero pag iaapply na sa problems, hindi ko alam kung san ko gagamitin.
May tanong ka pa ba dad? I have 8 AM class tomorrow, I have to sleep already.
Ah wala na. Sige na, you can go to sleep. Goodnight Hugh, and thank you.
No problem, dad.
Umalis na sya.
Pinagiisipan ko pa rin ang panaginip ko.
May kinalaman kaya yun kay Kath?
Ah dad!
Oh, bakit ka bumalik?
May napanood kasi akong movie. Its one of the favorite movies of Daddy Seth according to Ninang
Gab. Mystery yung genre nya. Usually kasi kapag nagsasabi ng palaisipan na ganyan, may iniiwan pang
ibang clues maliban dun sa palaisipan itself. Probably in his way of saying it or sa place kung san nya
sinabi. Yun lang. I hope it helps. Goodnight dad! Hugh.
He left.
Another clue?
Way of saying it or sa place
Wait.
Yung setting nung panaginip ko. Its in our band room.
Yung band room kung saan nagsimula ang lahat. Dun namin pinag-usapan ang Operation Barbie noon
Wait. Operation Barbie?
I now get it.
Ang Hundred Days deal.
But what does it have to do with Hugh or Gerald?
--------------------------------------------------------------
Pasukan na naman!
Hay! Kung pwede lang wag na pumasok eh.
Papunta na sana ako sa klase ko, pero naharang ako ng grupo nina Jerome Ponce.
Gerald, bro! Napag-isipan mo na ba ang offer namin sayo? Jerome.
Honestly? Hindi pa.
Woah. Yan ang gusto ko sayo eh. Straight to the point. Bagay na bagay ka sa Frat namin. Jerome.
Alam nyo, may klase pa ko. Tsaka nyo nalang ako kausapin tungkol dito.
O sige. Pero sana naman next time, may sagot ka na. Next week na ang start ng process para sa mga
aplikante. Aasahan naming isa ka sa mga yun.
Sasagot pa sana ako, pero may biglang nanggulo.
GERALDDDDDDDDDDDD!
Napatingin kami dun sa tumawag sakin.
Ay leche. Si Spoiled Brat.
Tumatakbo sya tapos tumigil sya nung nasa tabi na nya ako.
Hi Gerald! Masaya nyang bati. Sinamaan ko lang sya ng tingin.
Woah. Girlfriend? Nice taste bro! Jerome.
Nagreact naman yung iba nyang kasama na may malagkit na tingin dito sa spoiled brat na to.
Excuse me, hindi ko sya girlfriend. At kahit kelan hindi ko papangaraping maging girlfriend ang isang
tulad nyan. Sabi ko.
Ang rude mo pare! He faced spoiled brat. Hi Miss. Im Jerome Ponce, whats your name?
Im Chandria! Nice to meet you! Are you Geralds friends?

Yes. Soon to be brother too.
Huh? Brother as in? Fraternity or you will be adopted by his dad?
Hahaha. Youre funny Chandria. Fraternity. Wait, mukhang ngayon lang kita nakita dito. Do you want
to join a sorority? Para naman may pamilya ka dito na magwewelcome sayo.
Ooh. I dont know about that yet. I still have to ask permission from my mom and dad.
Yes, of course. Mahalaga yan. Sana pumayag sila. And just in case tumuloy ka, heres my number.
Text me. Next week ang start ng pagtanggap ng applicants. Ill help you pick a sponsor to help you in
the process. Jerome.
Wow. Thanks. Ill inform you immediately.
Well. Its nice to meet you, Chandria
Kinuha nya ang kamay ni SB at hinalikan ito. Psh.
Umalis na sila.
Maglalakad na rin sana ako palayo, pero panay ang sunod sakin nitong si Spoiled Brat.
ANO BA?! Bat ka ba sunod ng sunod?!

Ah.. Eh.. Kasi. Hindi ko alam kung san tong room ko eh. Hindi ko kasi mahagilap si Kensumi kaya
itatanong ko sana sayo.
AISH. PATINGIN NGA!
Kinuha ko ang sched nya at pag nga naman minamalas ka oh.
HAY! SUMUNOD KA LANG SAKIN. Magkaklase tayo!
Binalik ko na sa kanya ang sched nya at naglakad na ko.
Ambabait nung mga friends mo! Sina Jerome. Ang swerte swerte mo talaga sa mga kaibigan.
Sige dumaldal ka lang dyan, wala akong pakialam.
Inaalok ka ba nilang sumali sa Frat nila? Sasali ka ba? Para kasing gusto kong sumali dun sa Sorority
eh.
Di ko pa rin sya pinapansin.
Uy.
ANO?! Napuno na ko.

Natigilan lang sya. Nagulat yata sa pagsigaw ko.
Pwede ba, wag ka nalang magsalita, please?! Sabi ko sumunod ka sakin, hindi kausapin mo ko. Sabi
ko, tapos naglakad na ulit ako.
Tumahimik na sya.
Nung nakarating na kami sa room, umupo agad ako.
Balak pa yata nyang tumabi sakin pero buti nalang may nauna na.
Chandria! Dito ka oh! Rinig kong sigaw ni Kensumi.
Dun sya umupo sa tabi ni Ken. Medyo malayo sila sakin. Buti nalang.
----------------------------------------
CHANDRIA GILS POV
Natapos na ang first class namin.
Good thing I have Kensumi with me. Pano naman kasi tong si Gerald, pinanganak yata para sungitan ako.
Tara na Chandria.
Where are we going? May 1 hour vacant pa tayo before our next class.
Kumain muna tayo, gutom na ko eh.
Ah sure. Lets invite Gerald to come with us.
Nah. Tatanggi lang yan.
Naglakad na kami palabas ng room.

Malay mo sumama diba? Theres no harm in trying!
Kay Gerald may harm. Tingnan mo naman kung papano ka sungitan nyan.
I thought hes really like that? Medyo nasasanay na nga ako eh.
Nako, Chandria. Wag ka masanay. Kung ako sayo, wag kang masyadong naglalalapit dyan kay Gerald
baka kasi kung anong masabi sayo masaktan ka lang.
But hes your friend. Bakit parang pinapalabas mo na hes a bad guy?
Hindi naman sa ganun. Gerald is a good friend. Pero sya kasi yung taong may pag-uugaling Its either
he likes you or not. Eh sa nakikita ko mukhang ayaw nya sayo.
Malay mo naninibago lang.
Tsk. Wag matigas ang ulo, Chandria. Kensumi.
Basta, mageeffort pa rin akong maging friend nya.
Fine. Pag kailangan mo shoulder to cry on, punta ka lang sakin.
Hahaha. Loko ka talaga.
Naglakad na kami papunta sa isang kainan dito sa University.
Puro pagkaing pinoy. Ang sasarap.
Hey guys!
Si Lyndon kasama si Carlo and Hugh.
Wheres Gerald and Lorraine? I asked.
May klase sila eh. Hugh.

Ahh.
We continued eating. Nag-order na rin ng food sina Lyndon.
Sa kalagitnaan ng pagkain namin, lumapit samin sina Jerome.
Hes with the girl na umupo dun sa tabi ni Gerald kanina.
Hi Chandria, pwede ka ba naming makausap ng saglit lang? Jerome.
Pumayag naman ako at lumayo muna kami sa barkada. Looks like confidential ang pag-uusapan.
What is it? I asked.
This is Sofia Anderson. President ng Sigma Sorority. Jerome.
Oh hello. Bati ko.
Hi Chandria. Kanina pa walang sawang nagkekwento si Jerome tungkol sayo. Hes really interested na
sumali ka sa Sorority namin. And ngayon na nakita kita, I cant help but agree. Bagay na bagay ka sa
Soro namin.
Wow. Nakakaflatter, pero like what I told Jerome kanina, magpapaalam muna ako.
Well I really hope na payagan ka. Ill take care of you sa process. Sofia.
Thanks!
After I said my thanks, umalis na si Sofia. Jerome stayed as if he wants to say something pero hindi nya masabi.
May sasabihin ka pa ba Jerome? Hindi pa kasi ako tapos kumain eh.
Ah wala na. Sige. See you around and sana talaga makasali ka. Bye!
Then tumakbo na sya.

Bumalik na ko sa table ng barkada. At nandun na si Gerald. Nakatingin sakin, pero umiwas agad sya ng tingin
nung nakita ko sya.
Mukhang type ka ni Jerome ah. Carlo.
Oo nga. Andami nung fans, Chandria. Isa sya sa mga tinitilian dito sa University bukod samin. Pero
yung mga fangirls nya, hindi nya masyadong pinapansin. Kensumi.
Nakakagulat ngang sya pa talaga ang lumalapit sayo. Lyndon
Anong kailangan nya sayo, Chandria? Hugh.
Inaalok nila akong sumali sa Sigma Sorority. Sila ni Sofia.
Sofia? Gerald oh! Si Sofia! Crush mo yun, diba? Ayan. Magpalakad ka kay Chandria kapag nakapasok
sya. Carlo.
E diba inaalok ka din ng Alpha Frat na sumali sa kanila? E di ayun, mag koneksyon ka na kay
Sofia! Lyndon.
Inaalok ka ng Alpha? Hugh.
Gerald nodded.
Dont join. Its dangerous for you. Ikaw rin Chandria, pag-isipan mo ang pagsali dun. Hugh.

Why? They look mababait. I asked.
E kasi panahon na naman ng kuhanan ng bagong members. May ibang mababait talaga, pero merong
hindi. Welcome to the Philippines, Chandria! Uso dito ang plastic. Kensumi.
Hindi nalang ako nagsalita.
Si Gerald, tahimik lang din.
Una na ko. Gerald.
Then he left without waiting for his friends response.
Ewan ko ba pero feel ko syang sundan.
CR lang ako guys.
Umalis na rin ako. Dinahilan ko lang ang CR pero susundan ko lang talaga si Gerald.
Sinundan ko sya ng sinundan hanggang sa makarating sya sa field.
Pansin kong nagtago sya sa bushes at parang may sinisilip.
Tiningnan ko kung sino, and then I saw Sofia playing football.
Looks like Gerald really likes Sofia.
Pag tingin ko ulit kay Gerald, wala na sya.
I looked around, pero hindi ko sya makita.
TABI!
Narinig kong may sumigaw. Hinanap ko yung voice na yun, but instead I saw a ball coming towards me.

Natigilan nalang ako sa place ko at napapikit, waiting for the ball to hit me.
Pero biglang may humila sakin at niyakap ako.
I opened my eyes, only to see Gerald.
Uy sorry muntik na kayong tamaan. Sablay tira ko eh. Sabi nung student na may ari nung bola.
Nakayakap pa rin sakin si Gerald.
No one dared to speak, parang pareho kaming nashock sa pangyayari.
Hey Chandria! Are you alright? I saw that!
Bigla akong tinulak palayo ni Gerald nung nakita nya kung sino ang nagsalita.
Ah, okay lang ako Sofia. Nahila naman agad ako ni Gerald.
Buti nalang Geralds there. Sige, una na ko sa inyo. Bye! And oh! Bagay kayong dalawa!
Hihi. Sofia.Then tumakbo na sya palayo.
Naiwan lang kaming dalawa dito ni Gerald.
Ah, Gerald
Shut up. Wag ka na ulit lumapit sakin.
He took his bag then naglakad na ulit palayo. Sinundan ko lang sya.
Gerald Thank y---
I said shut up.
Humarap sya sakin. Kalmado ang boses nya pero kitang-kita sa mukha nyang galit sya.

Napatungo ako. Sorry bulong ko.
Lumapit sya sakin.
Please. Just please. Wag ka nang lumapit sakin kahit kelan. If you want to be friends with my friends,
then go. Be friends with them. Pero hindi mo na kailangan pang mageffort na makipagkaibigan sakin. I
dont like you. I find you very irritating. So please, lubayan mo na ko.
Medyo natigilan ako sa sinabi nya.
Paalis na sana sya, pero sinigaw ko ang pangalan nya.
GERALD!
Nakuha ko ang attention nya.
I dont know why you dont like me. Maganda naman ako. Mabait. Sweet. Friendly. Sorry pero hindi
ako nasisindak sa mga sinabi mo. I will still continue to be your friend
Lumapit ako sa kanya.
whether you like it or not.
Nginitian ko sya then I made a dramatic exit.

Way to go Chandria.
You just messed with a dangerous good looking boy.
Well at least hes good looking. Thats what matters. Hihi.
5.
KATHRYN BERNARDOS POV
Today is Chandrias first day of college.
I cant wait to hear her stories.
Mukhang excited ka ata ah. Enrique.
Nandito sa dining table si Enrique, pinapanood akong magluto ng dinner namin.

Excited akong marinig ang kwento ni Chandria tungkol sa first day of school nya.
Hahaha. Kath. Para namang elementary ang anak mo.
Shes still my baby.
Kaya naman spoiled na spoiled si Chandria eh.
Wow. Kung magsalita ka parang hindi mo rin sya sinospoil.
Hahaha. Well, youre right. But she still grew up as a fine young woman. Enrique.
Syempre, mana sakin. Kanino pa ba?
Sakin.
Napatingin ako sa kanya.
I mean. Syempre, isa ako sa nagpalaki sa kanya diba? Pagpapatuloy ni Enrique.
Ah nga naman.
Tinuloy ko nalang ang pagluluto.
Kelan ba matatapos yan? Gutom na ko! Enrique.
Che. Matapos man to ng maaga, hihintayin nating dumating si Chandria okay?
Spoiled.
Tumawa nalang ako. Ito talagang si Enrique.
Mamaya-maya lang, may narinig kaming nagbukas ng gate.
Nandito na ang anak ko!
Pagkapasok palang nya sa bahay dumiretso na agad sya dito sa kusina.
Hmmmm! Ang bango! Anong meron? Chandria.
Hay nako, Chandria. Itong mommy mo, excited sa kwento mo. Enrique.
Kwento about what? Chandria
Your first day. Enrique.

What?! Hahaha. Mom! Im not in elementary! Hahaha.
Yan yun eh! Give me 5 Chandria! Enrique
At ayun, nag-apir silang dalawa.
Ito talagang dalawang to. Parang mag-ama talaga.
Wait, mom and dad. Magbibihis lang ako. Chandria.
Bilisan mo! Gutom na ko. Enrique.
I cant help but smile.
Thankful ako kay Enrique dahil sa pag-aalaga at pagpapalaki nya kay Chandria. If it wasnt for him, hindi lalaki si
Chandria na may ama.
Hindi nya mararanasan ang kumpletong pamilya.
Hindi man kami mag-asawa ni Enrique. Hindi ko man sya mahal tulad ng pagmamahal nya sakin. At least, tinuring
nya pa rin si Chandria na parang kanya talaga.
Im back! Chandria
Lets eat! Enrique.
Naghain na kami ng pagkain. Tulong tulong kaming tatlo.
Tapos, ayun. Kumain na kami.
Chandria, kwento na. Hows your first day? I asked.
Okay naman mom.
You have friends already?

Yup. Actually, kahapon pa. Theyre friends with Kensumi.
Natigilan naman ako dun. Posible kayang mga anak ng barkada ko ang mga kaibigan ni Ken?
Sino-sino sila?
Uhm Hugh, Lorraine, Lyndon, Carlo and Gerald.
Lorraine? Is she the daughter of Ella Mae?
Uhmm I dont know mom. Di pa namin yan napapagusapan eh. Pero ang alam ko, kambal sila ni
Lyndon. Their surname is Gi Giri I think?
Ah. Yeah. Anak nga ni Lester.
What about the others?
Uhm I dont know Hughs surname. Si Carlo naman Uhm Padilla I think? Yeah. Carlo Padilla. And
also Gerald. Padilla din surname nya.
*Cough* *Cough* *Cough*
Ma? Are you alright?

Kath, water oh.
Kinuha ko ang tubig na inabot ni Enrique. Yes, Im fine.
Naubos ko yung isang basong tubig na binigay sakin.
Bakit ba hindi ako masanay sanay sa apelyidong yan?
Siguro anak ni JC at Gab sina Carlo at Gerald.
Ah Ma! May nag-aalok nga pala saking sumali sa isang sorority. I met some members, theyre
fine. Chandria.
Do you want to join? Tanong ko.
Well, its up to you. Will you allow me? Chandria.
If we allow you, magiging masaya ka ba dun sa sorority na yun? And is it safe? Enrique.
I think magiging masaya ako, dad. And yes its safe. Official naman sila eh. Pinapayagan talaga ng
school. Chandria.
Well, its alright with me. What about you Kath? Enrique.

Kung san ka masaya, anak. Basta know your limitations, okay? And be safe always.
I will, ma! Thanks mom and dad!
No problem baby. Sige na, kumain na tayo. Enrique.
Pinagpatuloy lang namin ang pagkain.
After namin, si Enrique ang nakatokang maghugas ng pinggan.
Nung naligpit na lahat, pumunta na kami sa kwarto.
Pero bago ako matulog, dumaan muna ako sa kwarto ni Chandria.
Chandria
Oh. Hi Mom. Di ka pa tutulog?
Matutulog na, pero ichecheck muna kita.
Haha. Mom, di na ko baby, okay?
Umupo muna ako sa kama nya.
O sige na. Di na kita baby. Pero tell me pag magboboyfriend ka na ha.
MOM!
What? Hahaha. Nung kaedad mo ko, may boyfriend na ko. May first kiss. May first heartbreak na rin.
Actually, second year high school palang nagmahal na ko eh.
Woah. Sinooo?
Hahaha. Lets not talk about the past.

Haist. Fine. Pero Im sorry ma. Hindi ako kagaya mo. I mean, look at you. Youre almost perfect. Sino
ba namang hindi magkakagusto sayo diba? E ako
Youre perfect, Chandria.
Eh ma. Tingnan mo nga oh. Wala pa kong boyfriend. Tapos yung iba nilalayuan pa ko o tinataboy.
Hahaha. Alam mo, di ka lang siguro sanay makipaginteract sa mga boys. Ako kasi noon, ako talaga
yung lumalapit eh. Ako talaga yung gumawa ng paraan para mapansin nya ako.
Talaga? How did you do that mom?
Well.. Nagpakatanga ako. Nagpakadesperada na pati deal pinatulan ko. Na kahit alam kong
masasaktan ako in the end, tinuloy ko pa rin. And hindi naman ako nagsisi. Kasi sa huli, minahal rin nya
ako.
Nacucurious na talga ako kung sino yang guy na yan ha. He must be really lucky kasi minahal mo
sya.
Mahal ko pa rin sya hanggang ngayon Pero wala na sya eh.
Hahaha. Basta, Chandria follow your heart, okay? Ayokong maging kagaya ng ibang moms dyan na
strikto pagdating sa love life. Gusto ko, maranasan mong magmahal at mahalin.
Hahaha. Gusto ko rin yan maranasan ma. Kaso wala pang nakakahuli ng puso ko eh.
Well, dadating din ang prince mo soon. O malay mo, kasama mo na pala sya, di mo lang alam.
Sana nga ma.
Goodnight baby.
Goodnight ma.
I kissed her forehead, then lumabas na ko sa room nya.
Sana nga maranasan ni Chandria yung sayang naranasan ko nung minahal ko si Daniel.
Pero mukhang hindi yun mangyayari kasi si Daniel lang ang may kayang makapagbigay ng ganung saya.
Unless may anak sya at namana nun ang pagpapakilig na nagagawa ni Daniel.
But thats impossible. Kasi matagal nang patay si Daniel.
-----------------------------------------------------------------------------
CARLO PADILLAS POV
Its a brand new day.
Second day of school.
Goodmorning Ma, Pa!
Hi Carlo! Bati ni Papa.
Anong time ng class mo? Mom.
10 AM pa po.
Oh. Eh bakit ang aga mo? 7 AM palang ah. Mom.

May aattendan po kasi akong seminar. May plus points po so sayang naman.
Ahh. Ganun ba. O sige, sumabay ka na samin.
Ah hindi na po. Nagpadaan po ako kayna Gerald, sasabay nalang po ako sa kanila.
Oh Okay. Sige, kumain ka na. mom.
Tinapos ko ng mabilis ang pagkain ko.
Later on, narinig ko na ang busina ng kotse nina Gerald.
Sige, Ma, Pa! Una na ko! Bye!
I kissed them goodbye tapos sumakay na ko sa sasakyan.
Anong meron, bat ang aga mo? Gerald.
May aattendan akong seminar
Seminar? Seryoso? Kelan ka pa natutuong umattend dun?
Simula nung umattend si Lorraine. Kaya lang naman yan manonood kasi manonood si Lorraine eh.
Tama ba? Hugh
Hindi ako makasagot. Lagi namang tama tong si Hugh.
See? Tama ako. Hugh.
Oo na. Oo na. Nagtext kasi sya sakin eh, samahan ko daw sya.
Yun yun eh! Gerald.
Sige mang-asar ka pa. Ikaw nga dyan eh. Lumalablife ka na rin. Ganti ko.

Ha? Anong sinasabi mo? Gerald
Ayaw daw ng spoiled brat. Wooot. Sinong niloko mo pare?
AY NAKO. Kung aasarin nyo rin lang ako sa babae pwede wag dun sa bratinelang yun? Okay lang kahit
kanino except that spoiled brat.
Nagkatinginan lang kami ni Hugh at sabay na tumawa.
Ano? Bakit kayo tumatawa? Gerald.
Wala lang. Hindi lang ako makapaghintay sa araw na kakainin mo ng buo yang sinasabi mo. Ako.
Ako rin eh. Excited na rin akong mangyari yun. Hugh
Bago pa man makasagot si Gerald, nakarating na kami sa school.
Bumaba na kami ng sasakyan at agad naman kaming sinalubong nina Lyndon at Kensumi.
Yo! Kensumi.
Aga natin ah. Pero bakit parang may badtrip na isa dito? Lyndon
Hahaha. Si Gerald ba? Hahaha. Tanong mo. Ako.
Oy pareng Gerald, anong problema natin? Lyndon.
E pano yang mga yan. Inaasar ako dun sa bratinelang spoiled na yun. Na balang araw daw
magkakagusto ako sa kanya. Gerald.
Ah. Bakit, hindi mo pa ba yun alam? Mukhang alam na naming lahat na mangyayari yun in the future,
ikaw nalang ang hindi updated. Lyndon
Hahaha. Oo nga Gerald. Wag mo na kasi labanan ang feelings mo. Ako.
Bakit ba ang kulit nyo? Ilang beses ko bang sasabihin na AYOKO dun sa babaeng yun. At NEVER akong
magkakagusto sa kanya. You want a bet? Gerald
Bet? BAH. SIGE. Gusto ko yan. Lyndon.
Pag ako nagkagusto sa kanya before Feb 20, thats the date of the freshman ball, panalo kayo. Pero
pag hindi, talo ako.
Whats the prize? Kensumi.
Tsaka na natin pag-usapan yang prize prize na yan, for now yan na muna ang deal. Ako.
Nag-aagree ba ang lahat? Gerald.

I do. Everyone.
Today's November 13. Deal starts today. You have 100 days from now, Gerald. One hundred days, no
more.. no less. Hugh.
KATSUMI KABES POV
Woooooooooooooooooh.
Okay wala lang. Gusto ko lang sumigaw.
Ang bilis ng panahon. Akalain nyo may carbon copy na ako ngayon!
Parang kelan lang padrama-drama lang ako dahil akala ko namatay si Archelle. May paaudition paaudition pa ko.
Pero kami rin pala ang magkakatuluyan sa huli.

Malas ah este, swerte ko pa at sakin nagmana ang anak namin. Hahaha.
IM HOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOME
Speaking of the devil. Hahaha.
KENSUMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!
Winelcome ko sya with open arms. Pero..
LAYUAN MO KO DAD! KADIRI KA DI KA PA NALILIGO! BAKA GUSTO MONG IPATREND KO ULIT ANG
#LIGONADADDYKATSUMI! Kensumi.
Ahehehe. Ito naman, di na mabiro.
Tumigil na ko sa kahahabol sa kanya.
Pero oy ah. Naligo ako. Maniwala kayo dyan sa anak kong ipinaglihi yata sakin.
Pa, si mama?
Nanglalake yata, di pa umuuwi eh.
Ah. Tara pa, mangbabae ka din.
Tara! San?
Umarteng nag-iisip si Ken, pero sa huli nagtawanan rin kami.
HAHAHAHA. Loko ka talaga dad. Kakain na ba tayo?
Loko ka rin. Syempre iintayin natin nanay mo. Gusto mong mabulyawan tayong dalawa?
Dad. Tanga lang ang gustong mabulyawan. Gwapo ako, pero hindi ako tanga. In short, ayoko.

Thats my son!
At nagapir naman kaming dalawa.
Umupo muna ako sa sofa at tumabi naman sakin tong lokong to. Nakapikit lang sya, pagod siguro.
Oy Ken. Magkwento ka nga.
Ng ano, dad?
College. Kumusta naman?
Ayun. Masaya naman.
Anong klaseng kwento yan? Habaan mo naman. Eh yung mga kaibigan mo, kumusta?
Ayun okay naman may secret kami na hindi pwedeng sabihin. Ken.
Tinitigan ko lang sya. May halong pagkabobo din tong batang to eh. Ewan ko ba kung san namana. Secret nga eh
tapos sasabihin sakin. Malamang kukulitin ko sya tungkol dun.
Tungkol san?
Basta pa. Bawal daw sabihin eh. Pero may kinalaman kay Gerald at isang babae.
Anong meron kay Gerald?
Basta nga kasi Papa! Wag kang makulit!
Pag di mo sinabi sakin di ka kakain.
Okay fine. May bet kami.
Pustahan? Tungkol naman saan?

Yun ngang babae.
E ano ngang meron dun sa babae? Ayusin mo kasi ang kwento para matapos na tong usapang to.
Basta dapat hindi maiinlove dun sa babae si Gerald. Kasi pag nainlove sya. Talo sya.
Ha? E bakit naman nya iiwasang mainlove dun? Kamuhi-muhi ba ang babae at kailangan nyo syang
ganyanin?
Hindi naman dad. Pero kasi ang taas ng pride nitong si Gerald eh. Ayaw na ayaw nya kasi dun sa
babae. Tapos niloloko namin sila. Inaasar ganun. E ayaw magpatalo. Nakipagpustahan pa na hinding
hindi sya maiinlove dun. E bilang mga loko-lokong kaibigan, pumayag naman kami.
Hanggang kelan naman tong pustahan na to?
Hanggang Feb 20. Date nung freshman ball Kensumi.
Ahhh. Kelan magsisimula?
Nagsimula na sya kanina dad. Bale, Nov 14 to Feb 20. 100 days deal.
Ahh One Hundred Da---- ANO?! ONE HUNDRED DAYS?! Bakit 100?! Pwede namang 50 or 88 or 76 bakit
100?!
Anong masama sa one hundred? E nasaktuhang 100 days from now ang Feb 20 eh. Unless mamove
ang freshman ball.
Anak ng.. Bakit parang narinig ko na tong pustahang to?
Teka. Teka. Wala namang ibang damay sa bet bet na yan ah. I mean, walang masasaktan o walang
gagamitin.
Gagamitin? Wala naman. Basta ang goal lang ni Gerald, hindi sya mainlove. At bilang mga kaibigan
nyang pumusta na maiinlove sya, goal naman namin ang mainlove sya kay Chandria.
ANO?! SINO?! SI CHANDRIA?! YUNG ANAK NI KATH! ANAK NG! BAKIT?! WAG NYO ITULOY YANG
PUSTAHAN NYONG YAN!
Sorry dad. Ang dami ko nang nasabi sayo. Secret lang to ha. Please lang.

Malamang lamang secret talaga to. Pag to sinabi ko sa iba, edi malalaman na nilang nandito si Kath
diba. Hay nako. Kayo talagang mga bata kayo. Ikaw Kensumi ha. Bantayan mo yang pinsan mo. Baka
ano.
Ano dad?
BASTA BANTAYAN MO OKAY.
Okay.
Aalis na sana si Kensumi pero may nabuong tanong sa isipan ko.
Teka, Ken.
Yes, dad?
May nabanggit ba sayo ang mommy mo kung sino ang tunay na ama ni Chandria?
Wala eh. Ang alam ko lang, hindi si Tito Enrique. Nagtataka nga ako. Nung una ko silang makita, akala
ko talaga mag-ama sila. As in totoong mag-ama. Kasi may ibang features si Tito Enrique na kapareho
ng kay Chandria. Pero baka nagkataon lang.
Ah. Well, sana nga totoo nalang yung hinala mo.
Bakit dad?

Bakit ko sasabihin sayo? Kung merong secret ang tropa nyo, may secret din kami. Kwits lang tayo
okay. Magbihis ka na. Dadating na mommy mo.
Fine.
Umakyat na sya at nagbihis.
Ano ba to. Bakit kailangang mangyari to ulit?
Pustahan tapos 100 days din? At eto pa ang malala. Si Gerald na anak ni Daniel at si Chandria na anak ni Kath ang
sangkot. At sangkot rin ang mga anak namin.
ANO BA TO. Bakit parang umuulit lang ang lahat?
Ang pagkakaiba nga lang ngayon, para lang to sa pride. Hindi katulad dati na para makuha ang pagmamahal ni
Barbie.
At least wala nang madadamay ngayon, diba?
Teka wala nga ba?
Pano kung si Daniel pala ang ama ni Chandria? Mabuti kung hindi mainlove si Gerald sa kanya. E pano pag
nainlove sya? E DI INCEST?! OH NO.
Pero pwede din namang hindi si Daniel ang ama.

Ewan ko ba dito kay Kath. Hindi magawang ipaDNA ang anak nya. Marami naman syang pera.
Takot na takot kasi syang bumalik sa nakaraan, kaya yung nakaraan na mismo ang nagpaparamdam sa kanya.
At eto na nga. Kinunchaba ng nakaraan ang anak nya at ang anak ng lalakeng iniiwasan nya.
---------------------------------------------------------
Ahhhhh! Bwiset na buhay to oo. Kainis!
Iposas ba naman kaming dalawa ni Chandria?!
Tapos itinapon pa ang susi sa field!
Kaya eto maggagabi na, naghahanap pa rin kami ng susi.
Kami as in kaming dalawa ng spoiled brat na ko. Nakakainit talaga ng ulo tong mga kaibigan ko.
Gagawa talaga ng paraan para matalo ako sa pustahan.
Gerald, dun kaya tayo di pa natin nachecheck dun eh. Spoiled brat.
Pumunta ka.
Syempre kung pupunta ako, makakasama ka kasi nakaposas tayo remember? Hay.
Naglakad na sya, at dahil nga nakaposas kami, sumunod ako sa ayaw ko man o gusto.
Nung nakarating kami dun, naghanap lang sya ng naghanap. Naiinis na ko kaya tumigil na ko.
Kung tumutulong ka kaya dyan para mahanap na natin yung susi? Spoiled.
Ayoko. Kaya mo na yan.
Woot. If I know, gusto mo lang ako makasama.
WOW. Lakas mo ha. No way.
Aba. Edi maghanap ka na!
Psh!
No choice. Gusto ko nang mahiwalay sa babaeng to. Naghanap na rin ako pero wala talaga.

At kapag minamalas ka talaga ng sobra sobra, inabutan pa kami ng ulan.
Waaaaaa. Yung payong ko naiwan ko! Tara kunin natin! Spoiled Brat.
Wag na! Para san pa e basa ka na rin naman? Ituloy mo nalang ang paghahanap.
Okayyy. Alam mo ba, first time ko maligo sa ulan! Hindi kasi ako pinapayagan nina mommy eh.
Hay eto na naman sya, dumadaldal na naman.
One time nga nung naambunan ako
Hindi ko na maintindihan ang sinasabi nya.
Tapos hahaha. Nakakatuwa talaga si mommy
Wala talaga akong pakialam. Bahala sya sa buhay nya.
Nakakamiss tuloy. Sana mangyari ulit yun. Pero okay na ngayon. Haha. At least
Blablabla go on. Im not listening.
Hanap lang ako ng hanap ng susi dito.
At teka bakit parang biglang tumahimik?
Napatingin ako sa kanya. Nakatungo lang sya at naghahanap na lang rin.
Napansin nya sigurong nakatingin ako sa kanya.
B-bakit? Bat sya nagsastutter?
Wala. Wala. Tumahimik kasi eh. Tapos ka na pala magkwento.
Basang basa na sya, at malakas lakas na rin ang ulan. Pero pansin ko pa ring ngumiti sya.
Ah. Haha. Unang-una, hindi naman kwento ang tawag sa ginawa ko eh. More on monologue.
Nakakapagod din palang magsalita at magsabi ng memorable events sa buhay mo sa isang taong hindi
naman nakikinig sayo. Haha. Tara na maghanap!
Naghanap na ulit sya ng susi.
Nakasmile sya habang sinasabi yun, pero ramdam kong malungkot sya.
Natigilan ako sa sinabi nya. Parang nawala ako sa sarili ko.
Oyy. Bratinela.
Hmm?
Humarap ka nga sakin.
At humarap naman sya sakin.
Tinitingnan nya ako na parang takang taka sya kung bakit ko sya pinaharap.
Bakit? Tanong nya.
W-wala.
Tumalikod na ulit sya at nagsimula na ulit na maghanap.
Gusto ko pa sana syang kausapin. Gusto ko pa sana syang tanungin, pero ewan ko. Ayaw ng dila ko.
Bakit Gerald?
Nagulat nalang ako sa tanong nya. Ha?
Bakit bakit ayaw mo sakin?
Ramdam na ramdam ko ang kalungkutan sa boses nya.
Pano mo naman nasabi na ayaw ko sayo?
Humarap sya sakin at tumawa. Hahaha. Gerald are you joking?
Do I look like Im joking? Seryoso kong sabi.
Tumigil na sya sa pagtawa at nagsmile nalang.
Because Im not a stone Gerald. Hindi ako bato para hindi maramdaman na ayaw mo sakin. Hindi ako
manhid.
And then tumalikod na ulit sya.
Hindi ko alam kung bakit pero parang nakonsensya ako.
Ganun na ba talaga ako kasama sa kanya?
-----------------------------------------------------
CHANDRIA GILS POV
This Gerald. Sobra na talaga sya. Tolerable naman pero nakakasira ng pagkatao eh.
Hayaan ba naman akong magmonologue kanina? Sana man lang umarte syang nakikinig diba? Pero hindi eh.
Talagang he made me feel that he doesnt like me.
I continued searching for the key.
Then bigla nyang hinawakan yung braso ko and hinarap ako sa kanya.
Nagulat ako sa ginawa nya kaya napatitig nalang ako. In fairness, ang hot nya pag wet look ha.
Medyo kani-kanina pa ko natutulala eh. Buti nalang di nya napapansin. Isipin pa nya pinagnanasaan ko sya. Well,
thats partially true though. Hot talaga eh. Wala tayong magagawa.

*deep breath* Sinabi ko naman kasing layuan mo ko diba? Pero ikaw dyan ang lapit ng lapit. Kaya kung
ano anong nasasabi ko sayo. Gerald
Di ako nagsalita.
Fine. Lets be friends. Pero ngayon lang. Hanggang mahanap natin ang susi. Para lang makabawi ako
sa mga nagawa ko sayo. Gerald.
Seriously, si Gerald ba to? Sana pala lagi nalang syang nauulanan para bumabait sya.
Okay ba yun? Gerald.
I nodded.

He smiled.
I swear, naging taong statwa talaga ako dito.
For the first time ngumiti sya nang kasama ako. I cant believe this.
Uy. Bat ka nakatulala dyan, ayos ka lang? Hahaha.
And hes laughing! What the Mas lalo ko tuloy syang gustong maging friend knowing na may ganto pala syang
side.
Ha? W-wala. Wala. T-tara na maghanap na tayo ng susi. Sagot ko.
Tara. Bat ka nagsastutter? Giniginaw ka ba?
Ha? Hindi naman nilalamig lang. Sagot ko.
Haha. Ano ka ba. Pereho lang yun. Halika nga.
Hinila nya ako at
niyakap.
DUB DUB DUB DUB
Ano ba tong si Gerald. Kung sino mang sumapi sa kanya sana wag nyang iwanan ang katawan ni Gerald.
Basa na rin ako pero makakatulong ang body heat para kahit papano mawala yung ginaw mo. Gerald.
Yung totoo, hindi na ko makapagsalita dito.
Mga ilang minutes din kaming magkayakap.

Ano, okay ka na?
Ah. Oo. Sige. Tara na hanapin na natin yung susi.
He smiled and nodded.
Grabe. Kung ganto lang rin ang kasama ko kahit yata isang taon namin bago mahanap yung susi okay lang.
Mabait ka naman pala Gerald eh. Nakakagulat na may ganyan ka palang side. Sana lagi ka nalang
ganyan. Bigla ko nalang nasabi.
Hahaha. Teka, ayun. Parang may nakita ako dun. Tara! Gerald.
Sinundan ko naman sya and boom. He found it.
Ewan ko pero parang di ako masayang nahanap nya yun.
Makakauwi na tayo! Masaya nyang sabi.
Tumawa nalang ako kahit fake.
Akala ko tatanggalin na nya yung posas pero napansin kong nakatingin pala sya sakin.
Bakit na naman? Tanong ko.
Yung usapan natin pagtanggal ko nito, balik na ulit ako sa dati.
Ahh
Siguro naman medyo nakabawi na ko sa mga nagawa ko diba? Its not every day na may gantong
pangyayari. Kung sakaling sungitan man kita ulit, baka di na ko makabawi
And? What are you trying to say?
Sinasabi ko lang na para hindi na ulit kita masungitan, wag ka nang lumapit sakin. Please?
I took a deep breath. Tumungo nalang ako.
Well? Silence means yes. Para rin naman to sayo eh. Gerald.
Di na talaga ako nagsalita.
Bubuksan ko na ha.
Ipapasok na sana nya yung susi.
Pero pinigilan ko sya. Wait lang Gerald!
Then niyakap ko sya. Saglit lang please. 1 minute.
He hugged me back.
He chuckled. 1 minute starts now Gerald
Times up! Gerald.
Syempre kumalas na kami sa yakap.
Ito na yata ang pinakamaiksing 1 minute ever. Parang 5 seconds lang. Ganun naman pag masaya ka eh, mabilis
ang oras. Pero pag bored ka, 1 second = 1 hour.
Bubuksan ko na. Gerald.
*Click*
And tanggal na ang posas.
Nagkatinginan kami saglit pero umiwas agad sya.
Tinalikuran nya ako at naglakad na sya papalayo.
Hes back to his old self.
Sa dating Gerald na walang pakialam sakin.
Hay. Pano ba ko titigil mageffort to be your friend if you just showed me your good side.
Yung side na akala ko hindi nageexist.
Umuulan.
Basang-basa akong naglalakad paalis dito sa field.
Hindi ko lubos maisip yung mga nangyari kanina. Bakit bumait ako dun sa bratinelang yun?
Bakit ngumiti at tumawa ako sa harap nya? Bakit?
At bakit sobra akong naapektuhan nung nasaktan sya sa ginawa ko?
Shes just a spoiled brat right?
Oh well, nevermind. Hindi na naman nya ako malalapitan eh. Kasi pinalayo ko na sya.
I think, susundin naman siguro nya ang sinabi ko. She even hugged me.
Yes, she hugged me and I dont know why I hugged her back.
Ugh Gerald!
Tsk. Bawal yata akong maulanan. Nawawala ako sa wisyo!
Hay!
Tumakbo na ko para makasilong.
Diretso sa parking kung san ako hinihintay ni Hugh.
Sinamaan ko sya ng tingin.
Kumusta? Hugh.

Badtrip.
Nagsmirk lang sya at pumasok na sa sasakyan.
Sumunod ako syempre.
Ito tshirt oh, magpalit ka muna. Hugh.
Nagpalit naman ako.
Badtrip ba talaga, Gerald? I doubt. Hugh.
Yung totoo, hindi ko alam kung anong pinagsasasabi nitong kapatid ko.
Tahimik lang kami buong byahe. Hanggang sa nakarating kami sa bahay.
Nung makita ako ng mommy, alalang-alala sya.
Ano ka ba naman Gerald! Bat ka nagpapaulan? Mommy Julia.
Nakalimutan ko lang magdala ng payong. Sagot ko.
Nako naman! Maligo ka na nga dun, baka magkasakit ka pa. Mommy.
Hayaan mo na yan Julia, malaki na sya. Kaya na nya ang sarili nya. Bilisan mo nalang Gerald, kakain
na tayo. Papa.
Ayan na naman ang pagkacold ni Papa.
Nagmadali na akong maligo at magbihis tapos nagpunta na ko sa dining room.
Nagstart na kaming kumain nung umupo ako.
So Gerald, hows school? Papa.

Okay naman po. Sagot ko.
Its beyond okay, Daniel! Alam mo bang official photographer na sya ng school! Mommy.
Really? Good.
Akala ko magiging proud na si Papa, pero bakit ganto. Mukhang wala pa rin syang pakialam?
May nililigawan ka na ba? Papa.
Napatingin ako kay Hugh na kasalukuyang nakangiti ngayon.
Nasipa ko nga.
Wala po.
Sigurado ka?
Opo.
Wala ka namang nagugustuhang babae?
W-wala naman po.
Hmm Basta pag meron na, wag na wag mo syang gagaguhin, understand, Gerald?
Dad, di man ako romantiko katulad ng kapatid ko may respeto pa rin ako sa mga babae.
Thats good. What about organizations?
Uh, nirerecruit ako ng Alpha Frat, dad.
Dont join.
Di man lang sya nagulat. Walang bahid ng pag-aalala sa mukha nya.
Hindi nya ako pinapasali for the sake of not joining and not because of my safety.
O-okay dad.
How about you, Hugh? How are you?Papa.
Biglang nag-iba ang emotions ni dad nung kinausap nya si Hugh.
Parang sumaya sya, gumaan ang loob. Kanina ang cold cold nya nung kausap nya ko, pero nung si Hugh na

Iba.
I cant help but stare. Wondering kung kelan dadating ang panahong magiging okay kami ng sarili kong ama.
Naramdaman kong pinisil ni mama ang kamay ko.
I looked at her at nakita kong malungkot ang mukha nya.
I just gave her a weak smile at nagpatuloy na ko sa pagkain.
Pero from time to time, tinitingnan ko si Papa at si Hugh.
------------------------------------------
(KWARTO)
Patulog na sana ako nang biglang pumasok si Mama sa room ko.
Ma.
Nak. Okay ka lang ba?
Yes, ma.
Umupo sya sa tabi ko. Youre a good son Gerald. Mahal ka ng dad mo hindi lang nya napaparamdam ng
ayos.
Sana nga ma. Ang tagal ko na kasing naghihintay na maparamdam nya yun sakin eh. Kelan kaya
dadating ang panahong magkakaron kami ng father son moment?
Dadating din yun, nak. Konting hintay nalang.
Wala naman akong galit kay Hugh, pero inggit na inggit na talaga ako sa kanya. Sya na hindi tunay na
anak ang nakakaranas ng pagmamahal ng ama ko. Sana nabuhay nalang si Tito Seth para hindi ko na
maging kahati si Hugh sa pagmamahal ni Papa. Para ako nalang. Walang Hugh na kailangan nyang
pahalagahan.
Ssh.. Gerald, dont say that. Wag na wag mong kagagalitan ang kapatid mo. Lumaki si Hugh nang
hindi nakikilala ang tunay nyang ama. It must be hard for him.
What about me, mom? Lumaki ako na kasama ang sarili kong ama, pero parang wala rin. Nandito nga
sya sa tabi ko pero hindi ko naman sya maramdaman. Buti pa si Hugh.
Sorry anak Kiniss ako ni mama sa forehead.
Why ma? Hindi mo naman kasalanan na mas importante si Hugh kesa sakin.
Basta, sorry anak. Sige na, matulog ka na. Goodnight.
Pinatay na ni mama ang lampshade.

Lumabas na rin sya sa room, at natulog na rin ako.
-------------------------------------------------
( KINABUKASAN )
The next morning, the usuals happened.
Magkakasama kami ng barkada kumain at tuwing vacant periods.
May mali. Lyndon.
Ano? Lorraine.
May kulang. Lyndon.
Si Chandria? Lorraine.
Oo nga. Nasan nga yun? Carlo.
Ah. Wala. May inaasikaso daw sya. Tsaka may group of friends na sya ngayon kaya hindi na sya
makakasama satin. Kensumi.
Sino? Sina Sofia? Carlo.
Yup. Applicant na sya ngayon dun sa Sigma Sorority. Binebrief na yata sya ng members sa mga
kailangang gawin next week during the process. Kensumi.
Wow. Sumali pala talaga sya. Tsk. Bahala sya.
Ayun pala eh. Gerald, dapat kinakaibigan mo yang si Chandria para mailakad ka kay Sofia! Lyndon.
Tapos ano? Tapos gagawa kayo ng paraan para mainlove ako sa kanya? No thanks. Kaya kong ligawan
si Sofia kahit walang tulong ng bratinelang yun.
Susss. Kumusta naman ang basa-basaan sa rain nyo kahapon ha? Lorraine.
Tigilan mo ko Lorraine.
Hahaha. Yiieee. Siguro may something noh! Lorraine.
Tsk. Wala.
Eh bat ayaw mong sabihin? Lyndon.
Basta, sakin nalang yung nangyari kahapon. At kung ano man yun, para yun sa ikabubuti ng lahat.
Tumayo na ko at umalis.
Nakakainis na tong mga to. Buti nalang di nagsalita tong si Hugh.
Aish. Ang aga pa pala, san ako pupunta nito?
Naglakad-lakad muna ako. Hanggang sa may narinig akong nagsasalita.
Andun sa may gym. Nilapitan ko yung boses na yun hanggang sa maging claro na.
Im alright Ken, no need to worry.
()
Haha. Hindi na. Im studying. Mas maganda na mag-isa ako.
(.)
Mukhang si bratinela to kausap si Ken.
Yes. Ill see you later sa dinner. Pakisabi nalang kay Tito Kats and Tita Archelle thanks.
Binaba na nya ang fone.
Bakit parang ang close nila ni Kensumi. May something ba sa kanilang dalawa?

Psh. As if I care.
Maglalakad na sana ako nang biglang nasa harap ko na si Chasi bratinela.
Nagkatinginan lang kami tapos ngumiti sya tapos umalis na.
Mukhang tinutupad nya talaga yung pinakiusap ko.
This time, ako naman ang umupo sa bleachers dito sa gym.
Nung paakyat na ko, nakita kong may notebook dito. May CHANDRIA sa harap. Kanya siguro to.
Ipapabalik ko nalang kay Kensumi mamaya.
Pero bakit parang nacucurious akong basahin?
Kinuha ko yung notebook at binuksan.
ENTRY 1
Hey there diary. You know what, ang hirap maging only child. Ang hirap rin na only child ka na nga, wala ka pang
friends. Wala akong mapagsabihan ng feelings ko except you. Yes, you. Isang inanimate object ang tinuturing kong
best friend cause I never experienced to have one.
Masaya naman ako kahit wala akong friends eh. I have a loving mom and dad. Though may kulang pa rin.
Pakiramdam ko mom and dad are hiding something from me. Something important. Something that can answer
every question I have inside my head.
May lihim sa pagkatao kong gusto kong masagot at malaman, but I guess I will never know that. Never.
*******
ENTRY 2
This is my first day here in the Philippines. This place is sooo cooool. I met some friends too. YES. Would you
believe it, diary? I HAVE FRIENDS ALREADY! I promise Ill treasure them. Especially Gerald. Hes not the friendly
one, I know, pero theres something about him na gusto kong malaman. Parang ang lungkot nya. Hindi man nya
yun ipakita, pero ramdam ko. Kasi ganun din ako. Malungkot, but I never show it to anyone kasi ayokong
magworry sila.
Kahit na sobra nya akong itaboy, I will really try to be friends with him. Kasi alam kong maiintindihan ko sya at sya
lang din ang makakaintindi sa nararamdaman ko.
*****
ENTRY 3
Hey. Seems like its just you and me again. Pinagtabuyan na talaga ako ni Gerald. But you know what, I was able
to see his good side. Grabe, diary. Ang bait bait pala nya. Sayang lang talaga na hindi ako pwedeng sumama sa
barkada nila and become his friend too. Sayang na hindi ko na ulit makikita yung good side nyang yun. I was
hoping na sana hindi nalang namin agad nahanap yung key so we can be together for at least 5 minutes more.
Pero destiny isnt with me. Nagpakita agad yung susi.
And sa pagtanggal nung posas namin, kasabay din nun yung pagtanggal nung chance ko to be friends with
someone who can really understand the feeling Im feeling right now.
Gusto ko lang naman sya maging friend eh.

*****
ENTRY
Hey, thats mine.
Bigla kong naisarado ang diary nya nung nakita ko na naman sya sa harap ko.
Lumapit sya sakin at kinuha yung diary.
Oyy.. Tawag ko.
Tiningnan nya ako. Sorry. Sabi ko.
For what? Sya.
Nabasa ko yung diary mo.
Bumuntong hininga lang sya. Its okay.
Aalis na sana sya pero ewan ko ba, tinawag ko sya at pinabalik.

Bratinela, wait lang!
Napaharap naman sya sakin.
What?
San ka pupunta?
I dont know? Anywhere except here? Sagot nya.
Bakit?
Ano ba tong ginagawa ko? Geraaaald!
Sabi mo layuan na kita, diba? Im doing what you want. Ano pang gusto mo?
Napatungo ako. Ano nga bang gusto ko? Naguilty ba ko masyado dahil sa mag nabasa ko?
She turned around and started to walk away.
Pero tumayo ako at hinila ang kamay nya.
Wait. Im sorry. Hindi ko naman alam na malungkot ka palaand you needed a friend. Sincere kong
sabi.
Yeah. And I think nakahanap na rin naman ako ng friends eh. Dont worry, I wont bother you
anymore. Bye Gerald.
And then she left.
CHANDRIA GILS POV
November 19 : Monday
Today is the day. Ngayon ang start ng process sa Sigma Sorority.
Im at their tambayan right now. Im waiting for my first task.
So Chandria. Siguro naman, inaral mo na ang profiles ng bawat members. Bianca, yung president.
Yes, Bianca
Oops. Youre not allowed to call me Bianca while youre an applicant.
Yes, Im sorry maam I forgot
Okay good. So for your first task you have to go to this forest and find this plant. Bianca. Sabay abot ng
isang papel na naglalaman nung pangalan nung plant.
What?
May reklamo ka?! Tumaas ang boses nya.
Wala po, maam
Good. What time is your last class today?
11 am po.
Nice. Go there right after your last class. You must be back at exactly 4 pm. And tandaan mo to
Chandria, wag kang pupunta dito nang walang dalang halaman and research about it.
Research?!
Yes, research. Kailangan mong malaman ang details patungkol sa halamang yun. Understand? Bianca.
Yes maam.
And just so you know, every one passed this challenge. It will be such a disgrace kung ikaw ang
pinakaunang babagsak dito kaya galingan mo.
Yes maam
Gawin mo ang dapat mong gawin to get that plant. Itatak mo sa utak mo that getting and bringing
that plant to me is your ultimate goal.
Yes maam.
They did not answer anymore. Umalis na sila. Naiwan dito si Sofia. Sya kasi ang sponsor ko. Pag sponsor mo ang
isang member, ibig sabihin sya ang mag-aalaga sayo at kakampi mo.
And we call that sponsor Ninang and she calls me Nak
Nak, natural lang ang pagiging mataray nila. Basta stay strong lang ha. Always remember na wala
silang ipapagawa sayo na wala lang. Laging may dahilan ang lahat, okay? You can do it nak.
Thanks ninang.
O sige na lets go to our class na. Tapos pumunta ka na dun sa forest. Ingat ka ha. Bawal kasi ako
sumama dun eh. Basta, kaya mo yan.
Okay.
Goodluck nak.
I just smiled.
Nagpunta na kami sa klase namin.
For the first time in my life, parang mas gusto kong mag-aral ngayon. Parang ayaw ko nang matapos ang oras.
Ayaw kong mag 11 am.

Natatakot kasi akong pumunta dun sa forest malapit dito sa school. I mean, hello? Its a forest! Baka may snakes
dun or frogs or anything na nakakatakot.
I listened attentively sa teacher, but unfortunately walang pumapasok sa utak ko. Wala akong natututunan
because I keep on thinking and worrying about my task.
*BELL RINGS*
And boom. Time na. This is it.
Bago ako lumabas ng room, lumapit sakin si Ninang.

Nak, ito na. Ingat ka ha. Kung pwede lang ako sumama, sasamahan kita, pero hindi eh. Kaya mo
yan. Sofia.
Yes, ninang. Thank you. Whew. Kaya ko to!
I smiled then she hugged me.
Lumabas na kami sa room then biglang sumalubong si Jerome.
Chandria! Ngayon na yung first task mo diba? Goodluck! Jerome.
Thanks Jerome.
Gusto mo ihatid na kita kahit dun man lang sa may entrance nung forest? Jerome
Tiningnan ko si Ninang. I think pwede naman pag brod ang sasama sayo. Sisses lang naman yung bawal
eh. Ako nang bahalang magpaliwanang. Sige na, Jerome samahan mo na sya Sofia.
Lets go, Chandria? Jerome.
Tara.
Humiwalay na kami kay Ninang. May class pa kasi sya. Tapos kami, palabas na ng campus.

Wag kang kabahan, Chandria. Wala pa namang namamatay dyan eh. At tsaka dun lang ako sa may
entrance. Hindi ako aalis dun hanggang hindi ka lumalabas. Jerome.
Seryoso ka ba? Baka bawal yun! Ako.
Hindi. Hindi naman kita tutulungan eh. Babantayan lang kita. Para makasigurado akong lalabas ka ng
buhay sa forest na yun.
Nanlaki naman ang mata ko dun.
Hahaha, just kidding, Chandria! Hahaha. Jerome.
Ewan ko ba, nakakahawa ang tawa nya, napatawa na rin ako.
Then biglang may tumawag sakin.
Chandria!
Napatigil kami sa pagtawa nun.
Tapos nakita ko si Ken, Carlo, Lorraine, Hugh, Gerald at Lyndon na nakatingin samin.
Uy guys. Bati ko.
San kayo? Ken.
Jerome gave me a signal na no. Bawal kasi ipagsabi yung mga gagawin namin sa process.
Uhh Ano Sht. I cant think of a reason.
Magdedate kami. Jerome.
Natigilan naman ako dun.
Ano?! Ken.

Why? Masama ba? Jerome
Bawal magcutting! Lyndon.
Wala na ba kayong klase ha! Baka bini-BI mo yang si Chandria ha! Lorraine.
At tsaka baka kung san mo yan dadalhin ha! Dyan lang kayo sa mall! Carlo.
Sigurado ka bang walang magagalit kay Chandria? Baka may dinedate kang iba tapos ngayon si
Chandria ang ilalabas mo. Hugh.
I looked at Gerald. He just looked away. Ewan ko ba. Theres something inside me na nagwiwish na sana may
sabihin rin sya to stop me from going out with Jerome.
But nevermind that. Nacarried away lang siguro ako sa concern ng mga kaibigan ko.
Dont worry. Wala na kaming class ni Chandria, so going out will be a legal thing to do. I will not take
her somewhere dangerous , at kung gagawin ko man yun I promise to take good care of her. And no,
Im not dating anyone. Just Chandria. Okay na ba? Pwede na kaming umalis? Jerome.
Nganga sila sa sagot ni Jerome.
Sige, guys, we need to go already. Talk to you soon! Bye! I waved goodbye.
Hindi pa rin nakatingin sakin si Gerald.

Ewan ko ba sa lalaking to.
One minute, hes nice. The next minute hes not.
Hes very unpredictable.
Nakalabas na kami sa campus. Nakarating na rin kami sa forest.
Hanggang dito nalang ako Chandria. Take care ha. Andito lang ako sa labas. Jerome.
I nodded.
Kahit nanginginig na ang tuhod ko sa kaba at takot, tinuloy ko pa rin ang pagpasok sa loob ng gubat.
Nilabas ko yung map na binigay sakin ni Bianca.
I have no talent in directions but I did my best to understand this map para hindi ako maligaw.
Turn left then right.
Ginawa ko naman.
50 steps forward and then right
Wow, whats this? Treasure hunting?
Ginawa ko yung sinabi sa map.
Ito na yung pinakalast sa mga instructions so I stopped walking and found myself standing in front of a cliff.
WOAH!
Hindi naman sya kasing lalim nung cliffs na napapanood natin sa movie, pero still. This is a cliff.
Ang layo ng distance nung kabilang part ng land. Its so impossible for me to get there.
Yung plant.
I took the other sheet of paper na may drawing nung plant. And its so heartbreaking to see that plant on the other
side of the cliff.
Pano ko yun makukuha? Omg.
Nagsastart na kong magworry. Binalaan ako ni Bianca na wag na wag babalik dun ng walang kadala-dala.
I have to get that plant but I dont know how.
Nagsisimula na kong mawala sa tamang pag-iisip thats why I started walking papunta sa dulo ng cliff.
Pero I came back to my senses at bigla akong napaurong.
SHIT!
Unluckily, na-out-of-balance ako at muntik na mahulog.
Magsaslide na ko pababa, good thing napahawak ako sa pinakamalapit na puno.
I struggled na makaakyat ulit.
Pero sa pag-akyat ko, nabitawan ko yung map at nahulog sa bangin.
NO!
Naglupasay na ko.
I dont know what to do anymore. Hindi ko makukumpleto ang task ko.
This only means that I cant proceed to the 2nd task.
*CRUUMMBBLLLEEE*
Napatingin ako sa langit. Ang kulimlim pala.
Then biglang umulan ng malakas.
*sniff sniff* Pano na ko makakabalik nito? I lost my map. And then, wala pa ko nung plant.
I hugged my knees at umiyak.
Mga ilang minuto rin akong nagdadrama.
Wala akong kaalam-alam kung anong oras na. I dont have watch. I left my phone in my bag na nandun kay
Jerome.
Oh wait Jerome!
Hes my chance para makalabas dito.
I stood up and called Jerome.
JEROME! JEROME! PLEASE HELP ME! JEROOOOOMME!
I keep on shouting, pero malakas ang pakiramdam kong hindi nya ako maririnig. Masyadong malakas ang ulan at
mukhang nasa gitna ako ng gubat.
JEROME!!!! TULOOOOONG!
But no one came.
*Deep breath*
Dahil mukhang hindi rin naman ako makakalabas dito ngayon, iisip nalang ako ng paraan to get that
plant.
Tiningnan kong mabuti ang paligid. Baka sakaling may maikutan ako para makarating sa kabila, pero wala talaga
eh.
Jumping is my only choice.
*deep breath*
Siguro dati, wala pa tong bangin na to kaya nakuha nila yung plant, pero iba ngayon eh. May bangin na.
Siguro naman maiintindihan nila na wala akong dala.
Pero
itatak mo sa isip mo that getting and bringing that plant to me is your ultimate goal Bianca.

Chandria, kaya mo yan.
Nagfocus ako dun sa plant.
Umurong ako at bumwelo.
YES. Im gonna jump from here to the other side.
Woo! I can do this.
I keep on cheering myself, pero iyak ako ng iyak dito.
Hindi nga lang halata ang luha ko kasi basang-basa na rin ako dahil sa ulan.
Tumigil na ko sa pag-urong.
I crouched and then Here goes nothing
I started running.
Nung malapit na ko sa dulo, I closed my eyes and then I jumped
Well supposed to jump.
May humila sakin pabalik kaya naman pareho kaming natumba at nakapatong ako sa kanya.
Nakapikit pa rin ako kasi sobrang natakot talaga ako sa mga nangyari.
Pero feeling ko, si Jerome to.
TANGA KA BA?!
Wait. This isnt Jerome.
Minulat ko ang mata ko and nakita ko si Gerald.
Sobrang lapit ng mukha namin. Like 1 thumb away?

Gerald?
Sumimangot sya at tumayo. Syempre, tumayo na rin ako.
ANO KA BA?! SUICIDAL KA BA HA?! Gerald.
ha? Clueless kong tanong.
TINGIN MO KAYA MONG TALUNIN YAN HA?! ANONG TRIP MO?!
Nakatulala lang ako dito.
Natatakot ako na ewan ko.
Bat ba parang galit sya?
ANO?! TUTUNGANGA KA LANG BA DYAN?! BAKIT KA BA TATALON?!
K-kukunin ko yung h-halaman na yun
Tinuro ko yung halaman.
BAKIT?! E ANDAMING GANYAN SA CAMPUS! SANA YUN NALANG ANG KINUHA MO. HINDI YUNG
BUWIS BUHAY KA!
E k-kasi.. kasi *sob* *sob
Wala na nagbreakdown na ko.
Hindi ko na alam sasabihin ko.
Takot na takot na ako, tapos dumagdag pa tong si Gerald na sinisigawan ako.
*sob* *sob* K-kasi k-kailang---

Hindi ko na naituloy ang sinasabi ko.
Bigla nya kong niyakap.
Wag ka na ngang magsalita. Nanginginig ka na oh. Kumalma ka muna. Gerald.
I hugged Gerald back.
I feel safe na yakap ko sya ngayon.
Little by little, nawawala na yung takot ko. Hindi na ko nanginginig.
Okay ka na? Gerald.
I didnt answer. Mas hinigpitan ko nalang ang yakap ko sa kanya.
Ayoko pang bumitaw. Ayoko pa.
Lorraine is very lucky. Maswerte sya kasi kaibigan at tinuturing syang kaibigan ni Gerald.
Gerald is a great friend. I know kahit pa hindi nya ko tinuturing as one.
Kung hindi ko lang rin sya magiging kaibigan, masama bang iwish na sana naging kapatid ko nalang sya?
He could have been the brother Ive always wished for.
Nanginginig tong si bratinela habang yakap ko sya ngayon.
Tanga-tanga eh. Bakit ba kasi desperada syang kunin tong halaman na to e andami dami naman nito sa campus?
Okay ka na? Tanong ko.
Hindi sya sumagot, mas hinigpitan lang nya ang yakap nya sakin.
Oy. Bakit ka ba kasi nandito ha? tanong ko.
Kumalas na ko sa yakap. Tapos hinawakan ko sya sa balikat nya.
K-kasi ano kasi
Ano?!
What about you? Why are you here? Siguro youre stalking me noh!
At eto na naman ang pagkabratinela nya. Sign lang na okay na sya.
Asa ka naman. Kung may isostalk man ako, hindi ikaw yun.
E bakit ka nandito?
Dito talaga ako dumadaan pauwi. Pag naglalakad ako. Minsan kasi gusto ko lang maglakad eh. Fresh
air ganun. Tsaka exercise na rin.
As in dito sa loob ng gubat? WEH!
Hindi! Engot ka! Syempre dun lang sa labas. Pero nakita ko kasi si Jerome na tumakbo papasok dito.
Tapos nakarinig rin ako ng sumisigaw. Ayun, bilang mabuting tao, pumunta na rin ako dito. At nakita
kitang balak magsuicide.
Wow! Im not planning to kill myself okay. I just have to get that halaman over there.
Bakit ba?! Anong meron sa letcheng halaman na yan?
Sasagot na sana sya, pero biglang dumating itong si Jerome.
Chandria!
Tumakbo sya papunta kay Chandria at diretso yakap. Wow. Teleserye lang?
Im glad youre okay. Sobrang akong nag-alala sayo. Buti nalang di ka tumalon. Jerome.
Well I was about to do that. Good thing Gerald came and pulled me back.
Bigla namang napakalas sa yakap si Jerome.
Pare! I didnt know applicant ka na rin pala! Thats great! So tara na! Jerome.
Applicant? What the hell is he talking about?
Wait. Wala pa kong research. Bratinela.
Its okay. Kasama mo naman si Gerald. Jerome.
WHAT?! Anong kinalaman ko dito.
Tara na Gerald. Im sure matutuwa sila.
Wait. Saglit nga. Anong matutuwa? At anong applicant?
Applicant sa frat. Getting that plant is an applicants first task. Jerome.
So kaya pala halos magpakamatay na tong si bratinela.
Well, sorry brad. Di ako aplikante sa frat na yan. Geh. Una na ko. Ingat kayo.
Gustuhin ko mang sumali sa frat frat na yan di ko gagawin. Kasi ayaw ng tatay ko.
Mas mahalaga ang tatay ko kesa sa kahit sino man. Kahit sa sarili ko pa.
-------------------------
CHANDRIA GILS POV
Basta basta nalang umalis tong si Gerald.
Kami naman ni Jerome, pabalik na sa campus. Time to face Bianca and the others.
Medyo kinakabahan ako kasi hindi ko nakuha yung plant.
Just tell them the truth Chandria. Ikwento mo kung anong nangyari. Expect na medyo aaway-awayin
ka nila but always remember that its part of the process. Be strong okay?
Okay
Andito lang ako. I wont leave you. Jerome.
I smiled. Nakakatuwa naman tong si Jerome. Hindi man kami masyadong close pero sobra nya akong alagaan.
Nung malapit na kami sa tambayan ng Sigma, sinalubong na kami ni Ninang Sofia.
Nak! How are you?
Hindi okay, Ninang.
Basang-basa ka oh! Nako magkakasakit ka nyan. Do you have extra shirt?
Wala eh.
Yaan mo na Sofia, its better this way. Jerome.
Nagtitigan silang dalawa. Parang sa simpleng titigan na yun, nagkaintindihan na sila. I guess this has something to
do with the process.
Sa bagay. Sige, tara na Chandria. Yung plant?
Di ko nakuha eh.
Okay, good.
Good? Bakit ninang? Baka pagalitan nila ako.
Lumaban ka. Tutulungan ka namin ni Jerome, pero dapat lalaban ka rin. Understand?
Yes ninang.
At naglakad na kami papunta kayna Bianca.

Hello Chandria. You look awful. Bianca.
Napatungo nalang ako.
ANONG TINURO NAMIN SAYO CHANDRIA?! DIBA DAPAT BABATI KA?! Michelle, one of the members.
A-ah. S-sorry po. Goodafternoon po sa inyo.
MARUNONG KA NAMAN PALANG BUMATI EH. Michelle.
Hindi na ko sumagot.
Biglang dumating ang iba pang members. Pati yung mga fratman.
Grabe ang dami nila.
Eto na ba ang aplikante nyo? Sabi nung isang fratman.
Yes, she is. I mean, one of them. What about your applicants? Bianca.
Di pa nakakabalik eh. Buti nakabalik agad tong si ganda. Fratman.
Oo nga eh. Nagdududa nga ako eh. Feeling ko may tumulong sa kanya. Bianca.
Kinabahan naman ako dun. Bawal kasi akong tulungan ng kahit sino eh.
JEROME PONCE! As a member of Alpha Fraternity, you are obliged to tell the truth at all times. I will
only ask once. TINULUNGAN MO BA SI CHANDRIA?! Fratman.
No sir. Hindi ko po sya tinulungan.

LIAR! E bakit basa ka rin? Bianca.
Its because I waited for Chandria. Hinintay ko syang makalabas ng gubat. I made sure that shes
safe. Inabutan na kami ng ulan. Jerome.
And you Chandria, wheres the plant? Bianca.
W-wala p-po.
WALA?! ANONG WALA?! DIBA SINABI KO SAYO NA WAG NA WAG KANG MAGPAPAKITA SAKIN KUNG
WALA KANG DALANG HALAMAN DIBA?! Bianca.
UNANG TASK PALANG DI MO NA AGAD NAGAWA! DI KA DESERVING MAGING SIGMA! MAGQUIT KA

NA!!! Michelle.
No, I wont quit!
AT SUMASAGOT SAGOT KA PA HA! WALAAA! HINDI MO NAKUHA ANG HALAMAN! IT ONLY PROVES NA
WALA KANG KWENTA! We dont need a person like you! Babahiran mo lang ang pangalan ng sorority na
to! Michelle.
I-im sorry.
Chandria! Explain to me why you failed to get that plant. Bianca.
Dapat naman po kasi talaga kukunin ko na yun. Konti nalang eh. Kaso may bangin.
And then? You didnt even try?
I tried. I was so close to jumping that cliff.
WHAT?! Ninang Sofia.

Sofia! Hush! Bianca.
Pero someone pulled me back. Kung hindi dahil sa kanya, baka nakatalon na siguro ako sa cliff na yun.
Kung sinwerte ako dapat siguro dala ko na sa inyo yung plant. But Im sorry kasi pinigilan nya ako.
Yung totoo, Chandria. Nagsosorry ka for being alive right now? Kim.
Po?
Getting that plant is NOT the real test, Chandria.
Po?
The real test is for you to come back here WITHOUT that plant. A member of Sigma Sorority will
always aim for safety. Goal nyang maging safe ang sarili nya at ang mga tao sa paligid nya. Kim
So ibig sabihin po, hindi ko po dapat talaga makuha yung plant na yun?
Exactly. Kasi hindi ka naman dapat tanga at desperada na kukunin yung halaman na yun para lang sa
simpleng process na to. I mean, walang mas importante sa buhay mo. You should take care of that.
And risking it for that stupid task is seriously a great crime. Kim.
Sorry po.
You dont have to be sorry. Successful ka naman sa task na to eh. Kim.
Pero may tumulong sayo. And isa rin yung kasalanan because youre not allowed to receive any help
from others. Well unless s/hes an applicant too. Bianca.
Patay anong gagawin ko ngayon. Hindi naman aplikante si Gerald.
Is s/he an applicant? Bianca.

Hindi ako makasagot. Napatungo nalang ako.
Ayy. Mukhang no ang sagot nya. Tsk tsk. Pano ba yan Bianca. Mukhang forced quit to.
Shes not yet answering Michelle. Chandria, is s/he an applicant?
Sayang naman.
Kakapasa ko palang ng first task ko tapos eto na. Quit na ko. Huhu.
Gustong-gusto ko pa namang maging member.
Hin---
Yes, Im an applicant.
Wait.
Gerald?!
---------------------------------------
DANIEL PADILLAS POV

Andito ako sa P5 mall.
Kasama si Kats.
Pre. Tanda mo ba dati? Nag disguise pa ko noon kasi selos na selos ka kay Lester? Hahahaha.
Di ko maiwasang matawa pag naaalala ko yun. Haha. Laptrip nun si Kats. Effort kung effort sa pagdidisguise.
Oo naman! Binuhusan mo pa ng popcorn nun si Lester eh. Hahaha.
Oy ah. IKAW ang nagbuhos nun! Ipapasa mo pa sakin. Kats.
Hahaha. E sya eh. Dadamoves pa.
Hahaha. Kaw talaga. Tanda mo pa talaga yun ha.
Syempre. Lahat ng tungkol sa kanya, tanda ko.
Ah.
Hindi na sumagot si Kats.
Sensitive na tong topic eh. Madalang lang namin pag-usapan si Kath.
Miss na miss ko na sya. Sobrang miss na miss.
Kelan ko kaya ulit sya makikita? Kelan kaya sya babalik?
Kung bumalik sya dito, siguro naman sasabihin sakin nina Mama Min diba?
Tingin mo Kats, babalik pa kaya sya?
H-ha? Sino?!
Sino pa? E di si Kath. Babalik pa kaya sya dre? Siguro naman diba? Excited na kong malaman nyang
buhay ako. Gusto ko na ulit syang mayakap. Makasama. Kumusta na kaya sya ngayon? Hindi pa rin ba
sya nagpaparamdam sa inyo nina Archelle?
A-ah. Uhmm. Ano. H-hindi?
Bakit parang di ka sigurado?
Hindi naman. I mean, ang alam ko hindi sya nagpaparamdam. Wala naman akong nababalitaan.
Ahhh. Siguro nga. Hindi rin naman siguro itatago sakin nina Archelle kung nandito na si Kath. I mean,
boto naman sila sakin, diba?
Oo naman pre! Leader sila ng KathNiel fansclub. Todo suporta sila sayo.
Hahaha. Syempre kayo rin, diba? Pag nalaman nyong nandito na si Kath, sabihin nyo agad sakin ha.
S-sure tol! Hehe. Wait. Teka. CR muna ako. Geh. Kats.
Anong kayang problema nun. Mukhang hindi mapakali.
Naglakad lakad muna ako habang nasa CR si Kats.
Ang laki na rin pala ng kinaganda nitong mall.
Pinagmasdan ko ang mga tao sa paligid. Mukha namang satisfied customer sila.
Bilang isa sa mga owners ng mall na to, dapat ikasaya ko yun.

Babalikan ko na sana si Kats nang may biglang nakakuha ng atensyon ko.
Napako ako sa kinatatayuan ko ngayon.
Yung babaeng nakasideview.
Babaeng morena. Mahaba at kulot ang buhok.
Matangos ang ilong.
Yung tawa at mga ngiti nya. Ang mapungay nyang mata.
Hindi ako pwedeng magkamali.
SI KATHRYN.
Nandito sya!
Agad akong pumunta sa kinaroroonan nya.
Ang dami kong nakakasalubong na mga tao.
Yung iba nababangga at natutulak ko na. Wala akong pakialam.
Basta kailangan kong mapuntahan si Kathryn.
Excuse me. Please. Excuse.
Takbo lang ako ng takbo.
KATHRYN! Kathryn si Daniel to! Kath! Buhay ako!
Sigaw ako ng sigaw. Wala akong pakialam kung marinig man nya ako o hindi. Kung magmukha man akong baliw o
hindi.
Basta gagawin ko ang lahat, malaman lang nya ang katotohanan.
Nakarating na ko dun sa lugar kung san ko sya nakita.
Pero wala na sya dun.
Kath Bulong ko.
Namalikmata na naman ba ako?
Daniel! *pant* *pant* Kats.
Kats.
Sino bang hinabol mo ha? *pant * pant * May magnanakaw ba? Bat di mo nalang pinaubaya sa
security. Grabe. Masyado ka naman atang dedicated sa trabaho mo. Humawak sya sa tuhod nya at hingal
na hingal. Pati trabaho ng security guard, kinuha mo na rin. *pant *pant * Hinay hinay lang pre, baka
mawalan sila ng trabaho dahil sayo.
Loko. Hindi. Walang magnanakaw. May nakita lang ako.
Sino naman?
Si Kath.
Ah. Si Ka- *cough* cough* cough*Kats.
Ayos ka lang? Gusto mo ng tubig?

Hindi na pre. Hiningal lang ako ng sobra. Lam mo na. Sign of aging. Di tayo forever maskulado. Kats.
Kelan ka pa naging maskulado? Taba-skulado, pwede pa.
KAPAL MO AH.
Hahaha. Pero seryoso tol. Nakita ko si Kath. Sigurado ka bang wala sya dito?
S-sigurado. W-wala sya dito. P-pero try mo na rin tanungin si Mama Min. Baka malay mo, may alam
syang di ko alam.
Sa bagay. Yaan mo, pupunta ako sa kanila mamaya.
Samahan na kita.
Sige, salamat.
Naglakad na kami papalayo ni Kats.
Lingon pa rin ako ng lingon.
Hindi talaga akong pwedeng magkamali.
Si Kath ang nakita ko.
Feeling ko may tinatago sakin si Katsumi.
Hindi sya magaling magsinungaling. Alam na alam ko pag hindi sya nagsasabi ng totoo.
Sisiguraduhin kong malalaman ko ang katotohanan. Lalo pat mukhang may kinalaman yun sa kinaroroonan ni
Kathryn.
10
KENSUMI KABES POV
Right after class, tumambay muna kami dito sa corridor. Palamig palamig muna. Ewan ko ba. Magpapasko na pero
ang init init pa rin!
Kambal, si Chandria ba yun? Lorraine.
Napatingin naman kami kung nasan nakatingin si Lorraine.
Si Chandria nga kasama si Jerome. Lyndon.
Bakit sila magkasama? Carlo
Aplikante nga si Chandria sa Sigma diba? Baka tinutulungan ni Jerome. Ako.
Nung nakita na kami ni Chandria, tumigil na kami sa pag-uusap.
Uy guys. Bati ni Chandria.
San kayo? Tanong ko.
Tumingin muna si Chandria kay Jerome bago sya sumagot. Baka may kinalaman to sa process tapos confidential at
bawal naming malaman.
Uhh Ano Chandria.
Magdedate kami. Jerome.
Ano?! Nabigla ako, sorry.
Why? Masama ba? Jerome
Bawal magcutting! Lyndon.

Wala na ba kayong klase ha! Baka bini-BI mo yang si Chandria ha! Lorraine.
At tsaka baka kung san mo yan dadalhin ha! Dyan lang kayo sa mall! Carlo.
Sigurado ka bang walang magagalit kay Chandria? Baka may dinedate kang iba tapos ngayon si
Chandria ang ilalabas mo. Hugh.
Lahat kami may sinabi na. Well, maliban kay Gerald. Sus. If I know, deep inside, gusto na nitong awayin si Jerome.
Okay joke. Hopia lang.
Number 1 fan kasi ako ng Chandrald diba. Nagaassume lang naman ako na may feelings tong kaibigan ko dito sa
pinsan ko.
Dont worry. Wala na kaming class ni Chandria, so going out will be a legal thing to do. I will not take
her somewhere dangerous , at kung gagawin ko man yun I promise to take good care of her. And no,
Im not dating anyone. Just Chandria. Okay na ba? Pwede na kaming umalis? Jerome.
Wow. Haba ng explanation. Effort kung effort. Bigyan ng jacket!
Sige, guys, we need to go already. Talk to you soon! Bye! Nagpaalam na si Chandria.
Umalis na rin sila.
Ano kayang meron? Nagdududa ako. Carlo.

May kutob akong may kinalaman to sa reporting ni Chandria dun sa Soro. Hugh
Halaaa. Baka kung anong ipagawa nila kay Chandy. Baka di nya kayanin! Lorraine.
Kinakabahan na rin ako dito ah. Sakin pa naman binilin ni Tita Kathryn tong si Chandria. Lagot ako kapag may
nangyaring masama dito.
Wag nga kayong OA. Hindi naging legal ang Sorority at Fraternity sa school for no reason. Naging
legal sila kasi hindi sila kagaya ng iba na may hazing at kung ano pa mang physical tortures. Umuwi na
rin tayo. Wag nyong sayangin yang pag-aalala nyo para dun sa babaeng yun. Gerald.
Tapos nagwalk out na sya.
Bat kaya ang init ng ulo nun kay Chandria? Tanong ko.
Akala mo lang yun, brad. Ganyan ang kapatid ko. Kabaliktaran ng totoong emosyon o nararamdaman
nya ang pinapakita nya. Hugh.
Kung sa bagay. Matagal ko na ring kaibigan tong si Gerald. Tama si Hugh.
Una na kami ha. Lyndon.
Sige, sabay na ko. Aalis na rin ako eh. Carlo.
Ako rin! Sabay na rin ako. Hugh.
Ingat kayo! Dito muna ako. Hihintayin ko si Papa, susunduin daw nya ako eh. Ako.
Sige, bye Ken! See you tomorrow! Lorraine.
Bye!
Nagpahangin muna ako dito. Medyo dumidilim na rin. Mukhang uulan pa yata.
Bumababa na ko sa may parking lot at umupo sa may waiting shed.
Kaso ang tagal talaga. Im so bored.
Gutom na rin ako, pero pinipigilan ko ang sarili kong kumain.
May dinner kasi sa bahay mamaya. Pupunta samin sina Tita Kathryn. Wala lang. Dinner ng pamilya.
At dahil bored na bored talaga ako, naglakad-lakad muna ako. Sakto, tumigil na rin ang ulan.
Napadaan ako dun sa tambayan ng Sigma.
Si Chandria ba yun? Tiningnan kong mabuti kung sino yung babaeng nakatayo sa harap ng mga members. Si
Chandria nga!

Pero bakit parang ginigisa yata sya dun?
Lumapit ako dun sa may tambayan nila. Nagtago nalang ako para hindi nila ako makita.
Chandria! Explain to me why you failed to get that plant. Bianca.
Dapat naman po kasi talaga kukunin ko na yun. Konti nalang eh. Kaso may bangin. Chandria
And then? You didnt even try?
I tried. I was so close to jumping that cliff.
ANO DAW?! TATALON SYA NG BANGIN?!
WHAT?! Sofia.
Sofia! Hush! Bianca.
Pero someone pulled me back. Kung hindi dahil sa kanya, baka nakatalon na siguro ako sa cliff na yun.
Kung sinwerte ako dapat siguro dala ko na sa inyo yung plant. But Im sorry kasi pinigilan nya ako.
Yung totoo, Chandria. Nagsosorry ka for being alive right now? Kim.
Po?
Getting that plant is NOT the real test, Chandria.
Po?
The real test is for you to come back here WITHOUT that plant. A member of Sigma Sorority will
always aim for safety. Goal nyang maging safe ang sarili nya at ang mga tao sa paligid nya. Kim
So ibig sabihin po, hindi ko po dapat talaga makuha yung plant na yun?
Exactly. Kasi hindi ka naman dapat tanga at desperada na kukunin yung halaman na yun para lang sa
simpleng process na to. I mean, walang mas importante sa buhay mo. You should take care of that.
And risking it for that stupid task is seriously a great crime. Kim.
Whew. Tama nga si Gerald. PERO GRABE HA. PANO KUNG WALANG TUMULONG KAY CHANDRIA?! E DI WALA NA
KONG MAGANDANG PINSAN NGAYON?!
Kung sino man ang tumulong kay Chandria, sobrang salamat.
Sorry po.
You dont have to be sorry. Successful ka naman sa task na to eh. Kim.
Pero may tumulong sayo. And isa rin yung kasalanan because youre not allowed to receive any help
from others. Well unless s/hes an applicant too. Bianca.

Hindi makasagot si Chandria.
Is s/he an applicant? Bianca.
Ayy. Mukhang no ang sagot nya. Tsk tsk. Pano ba yan Bianca. Mukhang forced quit to.
OH NO. Gustong gusto pa naman ni Chandria na makasali dito. Hindi sya pwedeng maforced quit.
Shes not yet answering Michelle. Chandria, is s/he an applicant?
ANONG GAGAWIN KO.
Nakatungo lang si Chandria. Ayoko namang mabigo ang pinsan ko.
ETO NA.
Bilang isang mabuting pinsan, gagawin ko to.
Bahala ka na Lord.
Hin---
Yes, Im an applicant.
Lumabas ako sa pinagtataguan ko at sinabi ko yan sa harap nilang lahat.
I know you. Youre Kensumi Kabe, son of Katsumi Kabe. Pero I didnt know that youre an applicant
pala. Michelle.
W-well now you know. Casual kong sagot kahit kinakabahan ako.
Hindi ko rin alam na aplikante ka pala namin. Fratman. Xian yata ang pangalan nito.
Im sorry Xian. Hindi ko nasabi. Kakasabi lang nya saking gusto nyang maging aplikante. That was the
time when Chandria and I are on our way to the forest. Since gustong-gusto na talaga nya, I
immediately gave him the first task. Im sorry for that. Jerome.
No problem about that. Natutuwa nga ako at nakapasa itong si Ken sa first task natin. At tinulungan
pa nya si Chandria. Xian.
Well. Since aplikante rin ang tumulong kay Chandria, we should give them the next task
already. Bianca.
Lets not give them the next task muna. Look at them. Theyre both exhausted. Also, wala pa ang
ibang applicants. We should wait for the others. Kim.
While were waiting, Chandria, please step forward. Bianca.
Nagstep forward naman tong si pinsan.
Nagusap-usap ang council about sa pagpili mo kay Sofia bilang sponsor mo. We are very sorry to
inform you that Sofia is not eligible to be your sponsor. You have to pick another one. Bianca.
Po? Bakit po hindi pwede?
Its because shes just your age. You have to pick someone whos older than you. A sponsor must
guide her inaanak properly. Shell be able to do that with the help of experiences. Experiences as a
student and as a member of Sigma. Sofia doesnt have those experiences yet because shes too
young. Bianca.
Its okay Chandria. Were still sisses. Sofia.
Do I have to do this now? Chandria.
Yes. Right now. Michelle.
Tiningnan ni Chandria ang mga members.
Uso bilisan ang pagpili, Chandria. Shay. Isa sa mga members ng Sigma.
I pick ate Kim. Chandria.
Napatingin ang lahat kay Kim na nagulat sa sinabi ni Chandria.
Now go ask her. Pag hindi sya pumayag, Im sorry but you have to pick another one. Bianca.
Lumapit si Chandria kay Kim.
Ate Kim, will you be my sponsor? Chandria.
Ang tagal sumagot ni Kim.

Are you sure about this? Kim.
Yes.
Then, start calling me Ninang.
Nagpalakpakan ang Sigma. Ewan ko kung bakit. Big deal ba ang sponsor at tuwang tuwa sila?
Nice choice. Rinig kong sabi ni Xian. Napatingin tuloy ako sa kanya.
Nakita nya kong nakatingin kaya napasmile nalang ako.
Ikaw ba Ken, may sponsor ka na?
Wala pa po.
Gusto mo ako nalang? Xian.
Grabe. Ano ba to. Hindi naman ako tutuloy dito bakit kailangan ko pa kumuha ng sponsor?
Chandria is Kims first inaanak. You Mr. Kensumi, sino ang sponsor mo? Bianca.
Hindi ako makapagsalita. Napatingin ako kay Xian. Tapos inakbayan nya ako .
I am his Ninong. Anyone who messes with my inaanak, malalagot sakin! Xian.
Woooaahh reaction ng iba.
Just kidding! Haha. Pero seryoso, ako ang ninong nya.
Well! I guess settled na ang lahat. Chandria and Ken, you can go home now. Just wait for our message
para sa next task nyo. You did a good job, sana ituloy tuloy nyo na yan. Bianca.
Nagpaalam na kami ni Chandria sa kanila.

Naglalakad na kami palayo pero biglang
NAK!
Napalingon kaming dalawa. Pano ba naman kasi, sabay pa kaming tinawag nitong si Kim at Xian.
Ingat kayo. Xian.
Ken, ihatid mo tong si Chandria ah. Kim.
Ah opo.
Ano ka ba Kim. Mana yata sakin ang inaanak ko. Gentleman! Xian.
Wooshoo.
Oo nga, kaya nga ihahatid na rin kita ngayon eh. Tara na umuwi na tayo. Sige mga inaanak, ingat
kayo. Chandria, ako nga pala Ninong mo! Haha. Bye. Xian.
At hinila na ni Xian si Kim. Labo.
Feel ko may something sila. Chandria.
Di ko feel. Kasi alam kong may something talaga sila. Ako.
Oh? Nice. Bagay sila.
Bagay talaga.
Oy teka! Ano nga palang nangyari at biglang naging aplikante ka na rin? Chandria.
Hay nako. Tara na muna sa kotse at baka may makarinig ng usapan natin.
Sumakay na kami sa kotse. Inutos ko na rin kay Manong na pumunta na kami sa bahay.

Ano na. Chandria.
Well, I just did that to save you from being removed? Buti na nga lang at sinakyan ni Jerome ang
pagpapanggap ko eh.
Ohh.. Alam ko naman. Hindi naman kasi ikaw yung nagsave sakin dun sa forest eh.
Eh sino? Si Jerome?
Hindi rin. Hindi sya applicant actually. Pero alam mo, akala ko sya yung sumigaw ng Yes Im an
applicant kanina. Hindi pala sya.
Eh sino ba sya?
Si Gerald.
Ahh. Si Gera--- ANO?! SI GERALD?!
Yes, he saved me kanina.
Literal akong nganga dito.
I knew it. Hindi ako hopia sa paniniwalang may feelings si Gerald dito kay Chandria.
ChanDrald I will go down with this ship.
---------------------------------------------------------------------------
KATSUMI KABES POV
Daniel! *pant* *pant* Tawag ko dito kay Daniel. Pano ba naman kasi, bigla bigla nalang tumakbo.
Kats.
Sino bang hinabol mo ha? *pant * pant * May magnanakaw ba? Bat di mo nalang pinaubaya sa
security. Grabe. Masyado ka naman atang dedicated sa trabaho mo. Humawak na ko sa tuhod ko at hingal
na hingal. Pati trabaho ng security guard, kinuha mo na rin. *pant *pant * Hinay hinay lang pre, baka
mawalan sila ng trabaho dahil sayo.
Loko. Hindi. Walang magnanakaw. May nakita lang ako.
Sino naman?
Si Kath.
Ah. Si Ka- *cough* cough* cough*Sht. Mabubuking pa yata ang lihim.
Ayos ka lang? Gusto mo ng tubig?
Hindi na pre. Hiningal lang ako ng sobra. Lam mo na. Sign of aging. Di tayo forever maskulado.
Kelan ka pa naging maskulado? Taba-skulado, pwede pa.
KAPAL MO AH.
Hahaha. Pero seryoso tol. Nakita ko si Kath. Sigurado ka bang wala sya dito?
S-sigurado. W-wala sya dito. P-pero try mo na rin tanungin si Mama Min. Baka malay mo, may alam
syang di ko alam.
Bat ako nagsastutter. Patay na.

Sa bagay. Yaan mo, pupunta ako sa kanila mamaya.
Samahan na kita.
Sige, salamat.
Lumabas na kami ni Daniel sa mall at sumakay na sa sasakyan.
Pre, ayos ka lang? Tulala ka pa rin talaga. Tanong ko.
Oo. Sige magmaneho ka lang dyan. Wag mo kong intindihin. Daniel.
Okay, sabi mo eh.
Pero bago pa ko makapagdrive, biglang nagvibrate ang phone ko.
May message galing kay Archelle.
----------
From Archelle.
Hon, uwi ka na dito sa bahay. Dadating sina Mama Min, Papa Teddy, Kath, Chandria at Enrique. May dinner ang
pamilya, remember? Otw na daw sila. Bawal ang late. See you!
-------------
PATAY KANG BATA KA.
Pre, kayna Mama Min tayo ah. Sasamahan mo ko, diba? Daniel.
HA? Ah! Oo. S-sige. Haha.
JUSKO LORD. Ano nang gagawin ko.
Ay teka, sa bahay nga pala namin ang dinner kaya ibig sabihin walang dadatnan si Daniel sa bahay nina Mama
Min.
Wew. Kinabahan ako dun ah.
Nagstart na kong magdrive.
Medyo binagalan ko ang pagmamaneho. Siguro 10km/2 hours. De joke. Yung saktong bagal lang. Para siguradong
walang Mama Min syang aabutan.
Bagal mo yata magdrive ngayon. Daniel.
Ganyan talaga ang buhay. Minsan dapat mabagal para siguradong safe.
Ahh.. Oo nalang.
Di nagtagal nakarating na kami sa bahay nina Mama Min. Kunwari wala akong alam.
Pre! Mukhang walang tao. Daniel.
Oh? Baka tulog lang. Check mo ulit. Ako.
Bumaba na si Daniel sa sasakyan. Ako naman naghintay lang dito sa loob.
Mamaya-maya, bumalik na sya.

Wala talaga eh.
Ay okay. Ano na? Hatid na kita sa inyo?
Wag muna. Sa inyo muna tayo. Gusto ko makita si Ken. Miss ko na ang batang yun.
ANO?!
HALA. NALINTIKAN NA. ANDUN SINA KATH NGAYON.
Bakit? Bawal ba?
Ah. Ano kasi. May sakit si Archelle, baka mahawahan ka. Hehe.
Okay lang yun. May flu vaccine ako, hindi ako basta-bastang tatalaban.
Ah ano. Wala ding tao dun. Navavibes kong magkakasama sila ngayon. Pagdadahilan ko.
Sigurado ka? Tatawagan ko nalang si Ken para malaman natin.
WAG!
Ha?
Nawawala phone nya. Bago na number nya.
Ahh E di si Archelle nalang ang tatawagan ko.
Ha?
Nagdial na si Daniel kaya wala akong nagawa.
Bat di sinasagot? Daniel.
May sakit nga sya diba? Baka tulog.
Ohh. Okay. E di tara na sa inyo, bibisitahin ko si Archelle.
Bakit?!
Diba may sakit sya. Kakasabi mo lang ah.
E baka nga mahawahan ka.
Hindi yan! Sige na. Tara na sa inyo.

Pero
May problema ba Katsumi at ayaw mo kong papuntahin sa inyo?
Sabi ko nga, magdadrive na ko.
At wala na rin akong nagawa. Nagdrive na ko.
Bahala na. Kaibigan ko si Daniel at nakita ko kung pano sya nasaktan at nahirapan.
Taliwas sa desisyon nina Mama Min, tingin ko dapat nang magkita si Daniel at Kath.
Ginawa ko lahat ng makakaya ko para hindi sila magkita, pero mukhang destiny na ang naglalapit sa kanilang
dalawa.
Ilang minuto lang nakarating na kami sa bahay.
Sinalubong naman ako ni Archelle. At mukhang gulat na gulat syang kasama ko si Daniel.
D-daniel! Napadalaw ka! Archelle.
Mukhang okay ka naman ah. Bakit sabi ni Kats, may sakit ka daw?
Napatingin sakin si Archelle. Nilakihan ko nalang sya ng mata.
Ah. Hehe. Medyo magaling na ko.
Ahh. Buti naman. Teka, bakit parang may handaan dyan sa inyo? Tapos na ang birthday ni Ken ah.
Late celebration? Daniel.
H-hindi. Tinetesting ko lang yung bagong ilaw kaya maliwanag. Archelle
E bakit amoy na amoy yung mga pagkain? Pyesta ba dito? Mukhang hindi naman.
Hindi. Haha. Kakaluto ko lang kasi. Archelle.
Ah ganun ba. Patikim naman! Daniel.
Papasok na sana si Daniel, buti nalang biglang lumabas tong si Ken.
Ma, gutom na daw po si Tita Ka TITO DANIEL! Anong ginagawa mo dito? Ken.
WEW. Buti nalang napatigil sa pagsasalita tong si Ken. Kung hindi, BUKING!
Bumibisita lang. Dami nyo yatang pagkain ah, padinner naman! Daniel.
Sinenyasan ko si Ken na kausapin/guluhin muna si Daniel sapagkat mukhang gusto yata akong kausapin nitong
asawa ko.
Ah sige Tito, pero samahan mo muna ako sa may tindahan dun, bili muna tayong soft drinks! Ken.
Sure.
At umalis na sila.
Nung hindi na sila makita, biglang may lumabas na naman sa may gate.

Sis! Gutom na ko ha! Bat ang tagal! Kathryn.
Sige pumwesto ka na dun, susunod na kami.
Okayy. Si Ken nga pala?
Nabili lang ng softdrinks.
Ah. Sige. Pasok na ko ah.
Sure.
Nung wala na si Kath, kinausap na ko nitong si Archelle.
Ano ka ba Kats! Bat mo dinala dito si Daniel eh alam mo namang pupunta dito sina Kath!
Eh nagpilit sya eh. Pag nagdahilan pa ko lalo lang syang makakahalata!
Pero mas risky naman na dinala mo sya dito diba?! Gumawa ka ng paraan para umalis muna sya dito.
Hindi sila pwedeng magkita!
Bakit ba hindi?! Alam mo namang mahal nila ang isat-isa! Kelan ka pa naging anti-Daniel ha?!

Hindi ako Anti-Daniel! Pero masaya na kasi si Kath eh. Okay na sya. Kapag nakita pa nya si Daniel,
babalik na naman ang lahat ng sakit na naranasan nya. Mahihirapan na naman sya. Masasaktan! Ayoko
na Kats. Pagod na kong masaktan ang kapatid ko!
Eh si Daniel?! Hindi pa sya masaya ng tuluyan. Hindi pa sya okay! Ano ba naman kung masaktan
ngayon si Kath dahil malaman nyang buhay si Daniel? At least for the rest of her life, magiging masaya
na sya. Hindi yung masaya nga syang ganto, pero alam mo sa sarili mo na nabubuhay naman sya sa
kasinungalingan!
Sa isang kasinungalingang mas makakabuti sa kanya!
Hindi Archelle. Pinipigilan mo syang maging masaya. Sarili mong kapatid, pinagkakaitan mo ng
pagkakataong makumpleto ang buhay nya.
Umalis na ko sa harap ni Archelle at sinundan sina Daniel.

Pumunta ako sa tindahan, pero wala sila dun.
Tiningnan ko yung kasunod na tindahan, pero wala rin sila dun. Hanggang sa makarating ako sa may playground.
Andun silang dalawa ni Ken, nag-uusap.
Pinakinggan ko silang dalawa.
Tito, hindi pa ba tayo babalik?
Ikaw nalang Ken. Kung gusto mong bumalik, mauna ka na. Dito muna ako.
Mamaya nalang rin ako babalik. Sasamahan muna kita.
Tahimik lang silang dalawa. Nakakabore nga eh. Aalis na sana ako kasi andito naman si Ken.
Pagtalikod ko, saktong nagsalita si Daniel.
Alam mo Ken, ang sakit magmahal.
Po?
Wala lang. Gusto ko nang makalimot pero hindi ko magawa.
Alam mo Tito, hindi mo naman talaga kailangang makalimot eh. Kailangan mo lang bumitaw.
Tingin mo, kailangan ko nang bumitaw?
Ikaw bahala. Kung kumakapit ka para lang sa wala, bakit mo pa pahihirapan ang sarili mo diba? Sabi
nga ng iba, dont prolong the agony. Kung sa tingin mo hindi na worth it ang pagsasakripisyo mo, wag
mo nang gawin.
Siguro nga, Ken. Siguro nga panahon na para bumitaw ako. Daniel.
Bakit Daniel, bakit ngayon pa kung kelan ang lapit lapit nyo na sa isat isa?
11
CHANDRIA GILS POV
Whats taking everyone so long? Im so hungry na.
Mom, can I eat already?
Not yet, Chandria. Wala pa ang Ninong at ang pinsan mo. Mommy.
Nasan na nga ba sina Katsumi? Lola Min.
Bumibili yata ng soft drinks si Ken, sinamahan siguro ni Kats. Lolo Teddy.
Ohh. Alright. Sundan ko nalang sila. Mommy.
NO!
Lahat kami napatingin kay Tita Archelle na bigla bigla nalang sumigaw.
I.. m-mean, no, just sit there. Bisita ka dito, you shouldnt worry about these things. Tita Archelle
Sus. Eto naman, wala yun noh. Sige na, susundan ko na si Kats. Mommy.
Tumayo na si mommy at paalis na sana.
Pero biglang dumating sina Tito Kats.
Sorry natagalan! Naglaro pa kasi sa playground tong si Ken.
Ano?! Hindi ah may kinoomph! Pagkontra ni Ken.
Nahihiya ang baby boy ko, wag na nating pagusapan. Tito Kats.
Umupo na silang lahat at nagsimula nang kumain.
Nasan nga pala si Enrique? Lolo Teddy.
Nasa work po dad eh. Nagkaron ng emergency meeting. Try daw po nyang humabol. Mommy.
Mas inuuna pa ang work kesa sa pamilya nya. Tsk. Lolo.
Teddy Mama Min.
Kasi naman eh. Bakit pa ba kasi---
TEDDY! Mama Min.
Ma, pa. Mommy.
Sorry anak, ito kasing daddy mo, sinusumpong na naman. Mama Min.
Ito kasing mommy mo, ang hirap kumbinsihin. Sinasabi ko sayo Kathryn, hindi laging totoo ang
kasabihang Mothers know best. Minsan, alam rin ng ama ng mas tama para sa anak nya. Lolo.
Habang sinasabi nya yun, nakatingin sya kay Mama Min. Teka, anong meron?
Tiningnan ko si Ken at nagkibit balikat lang sya.
Ma, Pa. Tama na. Minsan na nga lang tayo nagkakasama-sama ng ganto, magkakaganyan pa kayo.
Tita Archelle.
Oo nga naman Teddy. Tsaka na natin to pag-usapan, okay? Kumain ka na muna dyan. Mama Min.
Kelan pa? Kung kelan huli na ang lahat. Kung bakit ba kasi ayaw mo pang ipaalam na buhay si
Bulong ni lolo, pero rinig ko pa rin kasi katabi ko sya.
Napatigil lang sya sa pagsasalita dahil nakita nyang nakikinig ako sa kanya.
Chandria, hows school? Biglang pagchechange topic ni lolo.
Okay lang naman po. Nagaapply nga po pala kami ni Ken sa Sorority and Fraternity sa school.
Oh. Nice choice. Napakacompetitive ng frat at soro ng P5U. Laging sila ang nakakakuha ng awards.
Tito Kats.
Are you sure its safe? Mama Min.
We wont approve it kung alam naming hindi ito makakabuti sa image ng school Tito.
How about your barkada, Kensumi. How are they? Lolo.
Theyre fine, lolo. Ganun pa rin sila. Ken.
Hows Gerald? Lolo.
*Cough* *Cough* *Cough*
Chandria, tubig oh. Mommy.

I drank the water mom gave me.
Okay ka lang apo? Anong meron sa pangalan ni Gerald at bigla kang napaubo? Lolo.
Oo nga pinsan, whats up with Gerald? Ken.
Bakit parang umiinit yata ang mukha ko?
Po? Wala. Nagkataon lang po na nasamid ako at the exact time na nabanggit nyo si Gerald.
Ahh. Akala ko naman well I suggest, wag mo munang gustuhin si Gerald. Lolo.
Po? Bakit po lo? Bagay naman po sila ah! Ken.
Sinamaan ko ng tingin si Ken.
Well, not yet. Hanggang sa makasigurado tayo sa isang bagay. Lolo.
Anong bagay yun? I asked.
Kung sinong ama mo. Lolo.
PA! Mommy.
TEDDY ANO BA. Mama Min.
Just stating a fact. Whats wrong with that? Lolo.
Thats it. Were out of here. Next time nalang ulit tayo magdinner. And I hope next time, mapigilan
nyo na ang bibig nyo, Pa. Lets go Chandria.

But mom.
Chandria!
I wanna stay.
No. Lets go.
Let her stay Kathryn. Lolo.
Ipapahatid ko nalang sya sa driver Kath. Tita Archelle.
No, I want to sleepover.
Fine.
Bye mom.
And then mom left.
Pinagpatuloy nalang namin ang pagkain. But this time, tahimik na ang lahat.
Even Ken and Tito Kats na palajoke are unexpectedly quiet.
I wonder why mom is so affected pag pinaguusapan ang tunay kong dad.
------------------------------------
Dahil magpinsan tayo, dito na rin ako sa kama matutulog okay. Ken.
Alright. Ayaw mo lang matulog sa sahig eh.
Buti alam mo.
I giggled.
Ken, what do you know about that issue?
Yung issue kanina habang kumakain?
Yeah.
Basta ang alam ko lang dating ang Mommy mo at si Tito Danoops.
Agad tinakpan ni Ken ang bibig nya. Seemed like hindi ko dapat malaman ang bagay nayun.
Tito Dan. Daniel? Geralds father?
Hindi pa rin nagsasalita si Ken kaya ako na mismo ang lumapit sa kanya.
Inuga-uga ko sya hanggang sa magsalita sya.
Cmon, pinsan. Tell me. Its my right to know.
Umiling lang sya.
Please. I promise not to tell anyone.
Tinanggal na ni Ken ang takip sa bibig nya.
Hindi to dapat malaman ng kahit sino. Not even your mother or Tito Enrique.

Promise.
Please, Chandria, napakasensitive ng information na to. Hindi talaga to dapat kumalat. Understand?
Yes. I understand.
Alright.
Ken stood up and opened his drawer. He pulled out a book which seemed unfamiliar to me. Parang ngayon ko lang
to nakita.
This will tell you everything. He handed me the book.
Kumunot ang noo ko nung nakita ko ng malapitan ang libro. Truly, hindi ko pa to nababasa. Im a bookworm, pero
ngayon ko lang to nalaman.
Forever and a Day with You by Hugh Gothico. WOAH. Hugh made this?
Yeah.
But how will this answer my question.
Trust me, Chandria. Hindi lang nyan sasagutin ang tanong mo. Ieexplain pa nya sayo ang lahat.
Maybe this will be the answer to the question Ive been dying to ask my mom
Whos my father?
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Time check : 10 pm.
Pero may narinig akong kumalabog sa labas.
Shit. Baka may magnanakaw.
Dahan dahan akong lumabas sa room at bumaba sa hagdanan.
Pumunta ako sa salas, and clear! Walang tao.
Pumunta ako sa may dining, clear! Wala ding tao.
Lumabas ako sa may pool area at nakita ko si dad.
Nag-iinom.
Dahan dahan akong lumapit sa kanya.
This is the first time na nakita kong ganito ang daddy. Fragile, malungkot, umiiyak, naglalasing.
Umupo ako sa tabi nya.
I want to be there for my dad kahit alam kong si Hugh ang gusto nyang kasama.
Nagmahal ka na ba Gerald? Surely you got my charm. Kamukhang kamukha kita. Malamang maraming
nagkakagusto at humahabol sayo.
Yeah. Pero tinataboy ko sila.

Why is that?
I looked at my dad. Is he really asking me about my personal life? Is he really asking me to share?
Parang gusto kong maiyak. Sana pala lagi nalang lasing ang daddy para lagi kaming magkakausap ng ganto.
I dont know. Basta ayaw ko sa kanila. Naiinis ako.
Nung kasing edad mo ko, nakita ko na ang babaeng gusto ko makasama habang buhay.
And that girl is not mom.
Dad smiled. Yes. She was your moms best friend. Pero alam mo, bago ko pa malamang sya na talaga
yung gusto ko, ang dami pang mga nangyari. May nangyari pang mga deal, panggagamit, pananakit.
But lahat yun, worth it.
Bakit po?
Kasi dahil dun, mas napatunayan kong sya na talaga yung babaeng para sakin. Laging sumasang-ayon
samin noon ang destiny. Pero ngayon mukhang hindi na.
Nakatingin lang si dad sa langit. Tears falling from his eyes. He must really love this girl.
Nabasa mo na ba yung libro ng kapatid mo?
Not yet, dad.
Basahin mo yun, para hindi ka magaya sa sitwasyon namin ngayon.
Youre a great guy dad. Tanga lang ang babaeng magpapakawala sayo.
Ang tao, kahit gano katalino, kung napapaligiran ng mga tanga, nagiging tanga rin.
Po?
Shes here, Gerald. Shes here.
And then my dad passed out.
Itatayo ko na sana sya para alalayan papunta sa kwarto nya nang biglang nagsalita na naman sya.
Ang dami nilang pagkakataon para sabihing buhay ako. Pero hindi nila sinasabi. And the worst part
is mukhang hindi na rin sya interesadong malamang buhay ako.
After that, hindi na ulit nagsalita ang daddy.
Naihatid ko na rin sya sa room nya.
Pagkatapos ko yung gawin, pumasok na ko sa kwarto ko.
I looked for Hughs book and luckily I found it.
Forever and a Day with You ang kwento ng buhay ng Papa ko. Siguro ikaw na ang sasagot sa
problema ko. Kung malalaman ko ang nangyari sa kanila dati, maybe I can understand him more. And
maybe
hell learn to love me too.
12
DANIEL PADILLAS POV
Where am I?
Everything is covered with white. Parang walang katapusan. Patay na ba ko?
Hello?! May tao ba dito?
I continued walking. Wala naman akong naaalalang naaksidente ako o kung ano man, but am I in heaven?
Naglakad lang ako ng naglakad. Bahala na kung makarating man ako sa impyerno o kung san man. A life without
Kath is also hell. Wala na sigurong bago kung mapunta ako sa hell ngayon.
Oh wait, there is. In hell, I will be physically tortured whereas in Earth, I am emotionally tortured.
Daniel
Nagulat ako sa boses na narinig ko.
Who are you?
I looked everywhere pero wala akong makita. Follow my voice.
I did what the voice said.
I turned left and right and then left again. As if naman may mararating ako. Parang wala namang pagbabago eh.
Puro puti pa rin ang paligid.
Nasan ka ba?
Trust, Daniel All I need is trust.
Trust. That word. Its deadly.
Pero dahil wala akong choice, I just continued following his voice. His voice which seemed familiar.
And then bigla nalang naglalaho yung white surroundings.
Napapaltan ng isang lugar na parang napuntahan ko na before.
I continued walking. I explored the place.
This is the airport. Pero walang tao kundi ako.
Do you know the reason why youre here?
I turned around and I saw a man I will never ever forget.
SETH!
Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap ko sya.
Hes my brother. Maybe not by blood, but by heart.
Seth, patay na ba ako?
He started walking, kaya sinundan ko sya.
Do you want to be dead?

Ayoko.
Then you are not dead.
Pero bat ako nandito?
He sat down and so I did too.
Bago mo itanong yan, sagutin mo muna ang tanong ko. Alam mo ba kung nasan ka?
Airport.
And alam mo ba kung ano ang significance ng airport na to sa buhay mo?
Dito ako pumupunta if I want to leave the country?
Deeper significance please.
Uhh
Nag-isip ako ng mabuti. Pero wala talaga akong maisip.
16 years ago 22 years ago pareho ng pangyayari, pero magkaiba ng kinalabasan.
16 years ago? 22 years ago?
Binilang ko ang mga taong lumipas
16 years ago that was the time when Kath left because she thought I was dead.
And 22 years ago?
That was the time when Kath left because she needed space
Everything went back. The pain. The excruciating pain I felt when she left me.
Nasasaktan ka ba? Seth.
Oo.
Nasasaktan ka rin na nalaman mo from Katsumi na nandito na pala si Kath, but no one told you.
Yes.
Same feeling, but still different.
Huh?
Ang feeling ng nasasaktan parang homonyms lang. Pareho ng tunog, magkaiba ng spelling. Parehong
nasasaktan ka pero sa magkaibang dahilan naman.
Seth, parehong dahilan lang. Si Kath.
Pareho nga ng dahilan, pareho rin ba ng kinalabasan?
Napaisip ako dun, magkaiba nga naman yung naging outcome.
Hindi.
Dati, happy ending. Sumunod sad ending. Ngayon, mas masama pa sa sad ending ang mangyayari.
Bakit?
Kasi balak mo na sumuko. Dati, hindi mo sinukuan si Kathryn. Lumaban ka kahit gano ka nasasaktan.
Ngayon na alam mong nandito sya, ngayon ka pa ba titigil sa laban na yan?
Inisip kong mabuti ang sinabi ni Seth. Tama sya.
Hindi. Hindi ako susuko.
He smiled and tapped my shoulder.
You were asking why youre here. I think you already know the answer
Para ipaalala sakin ng airport na to kung pano ako iniwan ni Kath, at kung pano ako hindi sumuko.
Kaya ngayon
kaya ngayon, hindi rin dapat ako sumuko. Dapat lumaban pa rin ako. Para sa kanya. Para sakin. Para
saming dalawa.
Pero Daniel, tandaan mo. Giving up doesnt mean youre weak. Sometimes, it tells you how strong you
are to let go. Seth.
Unti-unting nawawala si Seth. Lahat bumabalik na ulit sa puti.
Pero Seth! You told me not to give up!
Yes. Pero ikaw na ang dapat tumuklas kung hanggang kelan ka lalaban. Fight when you must, but
know when to stop.
What? Wait! Seth! Seth!
-------------------------------------------

I didnt go to my room. Dito nalang ako nagstay sa kwarto ni Papa.
I am holding Hughs Forever and a Day with You, but Im not yet reading it.
Something tells me that I should read it, but something tells me to be contented with what I know right now.
Pero Seth! You told me not to give up!
I snapped back to my senses when I heard my fathers voice. Who is he talking to?
Lumapit ako sa kanya at nakita kong tulog pa rin sya. Maybe hes dreaming.
I was about to go back to my seat when he spoke again.
What? Wait! Seth! Seth!
I decided to wake him up. Masama na to. Baka binabangungot na sya.
Pa! Wake up! Pa!
Inalog alog ko sya para magising.
Wake up, pa!
And finally, nagising rin sya.
Okay lang po ba kayo?
He nodded.
May kailangan po ba kayo?
Nothing. What are you doing here Gerald? You should be sleeping already. Papa.
Hes holding his forehead. Siguro masakit ang ulo nya dahil sa paglalasing na ginawa nya.
Naglasing po kasi kayo. Hinatid ko kayo dito and decided to stay just in case may kailanganin kayo.
And good thing I did. Mukhang binangungot kayo kanina
Well, thank you for staying. You can go now and have some rest.
Bumalik na naman sya sa pagiging cold nya. Hindi na nga sya lasing.
Tumalikod na ko and was about to go out when he called me.
Can you go check on Hugh and see if hes still awake? If he is, tell him to go here, I want to talk to
him.
Si Hugh na naman. Lagi nalang sya
O-okay, dad.
Lumabas na ko sa room at went to Hughs.
When I opened the door, nakita kong gising pa sya at nagbabasa.
Bro. I called him.
Gerald! Gising ka pa?
Hinde, nagsesleepwalk ako ngayon.
Gerald!
Malamang gising ako noh. Pinapatawag ka nga pala ni Papa. May sasabihin yata sayo.
Ganun ba? Sige, pupunta na ko dun. Hugh.
Sinara ko na ang pinto and went to my own room.
Humiga na agad ako and tried to sleep.
Pero hindi ako makatulog.
Most of the girls think that Im a perfect guy and I have a perfect life.
Mysterious. Handsome. Mayaman. Magaling sa sports. Somehow smart. Matangkad. Mabango.
But my life is nowhere perfect.
Kung perpekto ang buhay ko, I should be worrying about my lovelife sa panahong ganto. Babaeng mahal na mahal
ko ang dapat nakakasakit sakin. Nagseselos dapat ako kasi may kausap na iba ang girlfriend ko.
Pero hindi eh.
Im worrying about my life as a son of my dad. Nasasaktan ako kasi never kaming nagbonding ng sarili kong ama,
kasi never nya kong nakita. Nagseselos ako kay Hugh. Sa kapatid kong inampon lang nina Mama at Papa, pero sya
yung mas mahal, yung bida at mas pinapaboran.
Pangarap ko magkaron ng superpowers. Di ko alam, ever since, meron na pala ako nun.
Pagdating kasi kay Papa, nagiging invisible ako. Wala syang ibang nakikita kundi si Hugh.

--------------------------------------------------------------------
LYNDON GIRIS POV
Today is a brand new day! Sabi ko sa mga kasama ko sa table.
Pero mukhang lahat sila lugmok.
Si Hugh, tahimik lang. Well, lagi naman syang ganyan.
Si Carlo at si Lorraine, hindi nagkikibuan. Well, lagi din naman silang ganun.
Si Kensumi, nagmamatakaw. Kung sa bagay, lagi naman syang ganun.
Si Gerald, mukhang walang tulog. As usual.
Hoy mga chong ayos lang kayo?
Syempre Kensumi.
Bat parang ang takaw mo yata Ken? Lorraine.
Kailangan eh. Ken.
Bat naman kailangan?
Inaanak! See you later.
Napatingin kami sa bumati kay Ken. Si Xian. Higher year. Member ng Alpha. Wait. Bakit nya tinawag na inaanak si
Ken?

Sige po nong! Ken.
Pagkaalis na pagkaalis ni Xian, binomba agad namin ng tanong tong si Ken.
ANO YUN HA?! Carlo.
BAKIT NINONG? BAKIT INAANAK? Lorraine.
Aplikante ka ba sa Alpha? Ako.
Guys, bigyan nyo sya ng chance sumagot. Wag puro tanong. Hugh.
Thanks pre. Ehem. Ganto kasi yun. Aplikante si Chandria diba? Ken
O tapos? Ako.
Tapos naoverhear ko yung pag-uusap nung Soro nila. Dun sa isang task daw ni Chandria, may
tumulong sa kanya. Pero kung hindi applicant yung taong yun, mafoforced quit si Chandy.
And then? Carlo.
Ayun, bigla akong pumunta sa harapan at sinabi kong ako yung tumulong at aplikante ako. Dahil
mukhang may gusto si Jerome kay Chandria. EHEM GERALD. Mukhang may gusto si Jerome kay
Chandria. Sorry, nasamid lang. Ayun, sinakyan nya yung joke ko na nagkatotoo na. Kaya eto,
paninindigan ko na ang pagiging aplikante. Kensumi.
Napatingin kaming lahat kay Gerald na parang may gulat at pagtataka sa mukha nya. Bakit kaya?
Teka, bakit mo yun ginawa? I mean, ganun ba kayo kaclose ni Chandria para isave mo sya? Lorraine.
Parang nagdadalawang isip si Kensumi na sumagot. I know him well enough para malamang hes carefully
choosing the words that hell use to answer Lorraines question.

Uhmm.. Oo. I mean, I value my friends a lot. Kung sa inyo man yun mangyari, ganun din gagawin ko.
Kensumi.
But were your close friends. Since birth, buhol buhol na ang tadhana natin. Carlo.
Chandria is close to being my close friend. Bakit ba ginagawa nyong big deal ang pagtulong ko sa
kanya?
Hindi yung pagtulong kay Chandria ang binibig deal namin pero yung fact na sumali ka sa isang frat.
Hugh
Ganun mo nalang ba ipapahamak ang sarili mo para lang kay Chandria?! Lorraine.
WAG NYONG NILALANG SI CHANDRIA! SHES IMPORTANT TO ME! ANG HIRAP KASI SA INYO, WALA
KAYONG ALAM! Kensumi.
He walked out.
Saktong pag-alis nya ay ang paglapit sana ni Chandria sa table namin.
Susundan sana ni Chandria si Kensumi pero biglang tumayo tong si Lorraine at hinarang sya.
*SLAP!*
LORRAINE! Sigaw ko.
Lumapit agad ako sa kanila at inilayo si Lorraine.
Tumayo na rin sina Hugh at Carlo para tumulong.
What did I do? Chandria.

What did you do?! Pinahamak mo lang naman si Ken! Because of you hes forced to join that
Fraternity! Lorraine.
Lorraine stop. Nagsaskandalo ka. Saway ko.
Wag mo nga akong pigilan dito Lyndon! Kung meron ka mang dapat kampihan, ako dapat yun. Kasi
ako ang kakambal mo! Lorraine.
Hindi ko naman ginustong sumali si Ken eh. I didnt force him. Chandria.
Oh really? You think papaniwalaan ko yan?! YOU ARE NOTHING TO KEN AND TO US. Youre just a girl
we met a few days ago. Hindi ako naniniwalang iririsk ni Kensumi ang safety nya for you. JUST for
you! Lorraine.
Nagsimula nang umiyak si Chandria.
Si Hugh lang ang nagcocomfort sa kanya. Si Carlo at ako, nagcocomfort kay Lorraine. Si Gerald, ayun nakaupo
lang. Walang pakialam.
Bro, tumulong ka naman! Sabi ko kay Gerald.
Anong magagawa ko? Gerald.
Ugh. Stubborn Gerald.
Anong nangyayari dito? Kim, higher year.
What are you doing to Chandria? Sofia.
Biglang napatayo si Gerald.
Si Sofia lang pala eh.

Biglang kumalas si Lorraine sa pagkakahawak namin.
Whatever. Bahala kayo dyan. Lorraine.
Sya naman ang nagwalkout.
Umalis na rin si Chandria, sinama na sya nina Sofia.
Bumalik na kami ni Carlo at Hugh sa table. Si Gerald, ayun habol pa rin ng tingin kay Sofia.
Gerald. Tama na. Baka malusaw si Sofia.
Damn you.
Patay na patay ka talaga dyan sa babaeng yan noh. Carlo.
Psh. Gerald.
Mawawala rin yan. Sooner or later may iba nang magugustuhan yang si Gerald. Ako.
Tama. Kailangan nating manalo sa deal.
Talo na kayo. Im doing my best to win and you? Youre not doing your best.
Because destinys doing its best to make us win. Hugh.
Natahimik kami ng sandali sa sinabing yun ni Hugh.
OOHHH! LA KA DUN! LALIM NUN PRE. DI MAHUKAY HAHAHA! Carlo.
Whatever Hugh. Are you really my brother or what? Gerald.
Tumawa nalang si Hugh sa sinabi ni Gerald.
Pero ako, nag-iisip pa rin ako.
Mga tol, tingin nyo, may gusto kaya si Kensumi kay Chandria? Ako.
Huh? E si Kensumi pa nga ang number one fan ng ChanDrald tapos magkakagusto sya kay Chandria?
Imposible. Carlo.
E bakit sya magsasacrifice ng ganun para kay Chandria? Ako.
Maybe Chandria really is something. Hugh.
As in? Ako.
Maybe hes not just Kensumis friend.
Kasi girlfriend sya ni Ken?! Carlo.
No. Hahaha. Guys, have you read my book? Hugh.
No. Ako/Carlo.
Soon. Gerald.
You better read it. That will answer your question. Hugh.
Pano? Ako.
Know Chandrias last name and the book will supply the rest. Hugh.
This time, sya naman ang nagwalkout.
Whats up with people walking out these days? Uso ganun ha. Matry nga minsan.
Anong last name ni Chandria? Carlo.
Gil yata. Sagot ko.
Ano kayang meron sa Gil? Carlo.
More like, anong kinalaman ng apelyidong yun kay Kensumi?
13
CARLO PADILLAS POV
Pagkatapos namin kumain, umalis na agad ako para hanapin si Lorraine.
Hi Carlo!
Hello. Sagot ko sa babaeng bumati sakin.
Hi Carlo!

Hi.
Naglakad nalang ako ng mabilis.
Carlo! Hi! Bati na naman ng isa pang babaeng hindi ko kilala.
Hi.
Carlo! San ka pupunta? Samahan kita gusto mo? Sabi nung kasama nya na hindi ko din kilala.
Ahehe. Hindi na. May hinahanap lang ako. Sige una na ko.
Binilisan ko na talaga ang lakad ko. May mga bumabati pa rin sakin pero tumatango nalang ako.
Ewan ko ba sa mga babaeng to.
Gustong gusto nila ako, kahit alam naman ng lahat na isa lang ang gusto ko.
Sorry Ken..
Napatigil ako sa paglalakad nung marinig ko ang boses ni Lorraine.
Nakita ko sila ni Ken sa may kiosk na malapit.
Pupuntahan ko na sana sila pero napagdesisyunan kong making muna sa usapan nila.
Okay lang yun Lorraine. Basta next time, wag ka nang magooverreact. Ken
Hindi mo naman ako masisisi eh. Nag-aalala lang naman ako sayo. You placed your life in danger by
joining that frat. And thats all because of that girl. Lorraine.
Alam mo para na kong sirang plaka dito. Sinabi ko nang hindi dangerous yung frat na yun. Iaapprove
ba sya nina mommy daddy tita at tito kung tingin nilang mapapahamak tayo dun?
Yes, but

Stop. Basta okay ang lahat, Lorraine. You dont have to worry.
Okay. But, that Chandria. Anong meron sa kanya? Bakit sobra kang concerned sa kanya?
Shes special. Just like you. Shes my friend too. Kensumi
Yeah. But you just met her. Matagal na tayong magkakilala, tapos sya recently lang, yet kasing special
ko na sya? Bakit ganun? Ang unfair!
Hahaha. Ano ka ba Lorraine. Para kang bata. Basta mahalaga si Chandria and I have to protect her no
matter what. Understand?
Hindi sumagot si Lorraine.
Huy. Ano ba to. Nagseselos ka noh! Yieee. Hahaha. Tara na nga. Ken.
Paalis na sana si Ken, pero natigilan sya sa sinabi ni Lorraine. Kahit ako natigilan din.
What if nagseselos nga ako? What if I really like you? Seryosong sabi ni Lorraine.
Hahaha. Lorraine ano ka ba? Bawal ang ganyang joke. Tara na kasi.
Once again, aalis na naman sana ulit si Ken, but this time pinigilan sya ni Lorraine.

Bakit ganun Ken? Bakit ang hirap mainlove sa sarili mong best friend? Sa taong kaibigan or worse,
kapatid lang ang tingin sayo? Lorraine.
Ha? Hindi naman kaibigan ang tingin sayo ni Carlo ah. Ken.
Hindi naman si Carlo ang tinutukoy ko Ken. Bakit ba kasi ang manhid mo? Lorraine.
Lorraine. Ano bang sinasabi mo?
CANT YOU SEE KEN?! I THINK IM IN LOVE WITH YOU!!
Napahawak ako sa dibdib ko. Ang sakit. Bakit ganun. Bakit.
Lorraine. Alam mo namang hindi pwede diba? Mahal ka ni Carlo. Best friend ko sya.
Matagal na kaming wala ni Carlo. Eto na nga oh. Nagmahal na ako ulit.

Pero maling tao ang minahal mo. Hindi pwede Lorraine. Please. Kalimutan mo na yang nararamdaman
mo para sakin. Hindi yan tama. Ken.
Naglakad na papalayo si Ken pero hinabol sya ni Lorraine at binackhug ito.
Tama nga ang sabi nila. Masarap magkaron ng boy best friend. Ang masama lang ay kapag nain love
ka sa kanila. Kasi kahit anong gawin mo, kaibigan lang ang tingin nila sayo. Lorraine
Tinanggal ni Ken ang pagkakayakap sa kanya ni Lorraine. He then faced her.
Im sorry Lorraine. Im really sorry.
Then he left.
Naiwang mag-isa si Lorraine, umiiyak.
Gusto ko sana syang icomfort, pero naalala ko, I also have a broken heart.
Masakit yung mainlove ka sa taong best friend lang ang tingin sayo.
Pero masakit ring best friend mo ang gusto ng taong mahal mo.
--------------------------------------------------------------------------
Hawak ko ngayon ang libro ni Hugh, sisimulan ko nang magbasa.
Pre, mauna ka na. Hanap lang ako ng matatambayan.
Ha? Kailangan tayo sa gym ngayon. May iaannounce ata. Lyndon
Ano? Bat di ko to alam?
Baka di ka nakikinig. Tara na. Baka nandun na rin yung iba.

Sinong iba?
Sina Ken. Pinatawag tayong anak ng mga owners as well as the representatives of each
college. Lyndon.
Bakit? Anong meron?
Yan ang rason kung bakit tayo pupunta dun. Lyndon.
Well. I guess, hindi pa panahon para mabasa ko tong libro.
Maybe next time.
Pagdating namin sa gym, andun na ang lahat.
Finally, nandito na sila. Some teacher na hindi ko kilala.
Pumunta na kami kayna Carlo.
Pst. Tingnan mo yung tatlo. Parang pinagbagsakan ng mundo. Lyndon.
Anong meron sa mga yan? Tanong ko.
Para kasing hindi nagkikibuan sina Lorraine, Carlo at Kensumi. Magkakalayo pa sila.
Ewan ko rin, lapitan nalang natin.
Nung nakarating na kami sa inuupuan nila, nginitian nila kami. Pero para talagang may mali.
Nagkibit balikat nalang kami ni Lyndon and decided na hindi na magtanong. Magoopen up din naman tong mga to.
Okay. So lets begin this. I am Mr. Dizon, head of Students Activities Department. As you all know,
every December, nagkakaron ng Christmas ball ang school natin. Since this is a ball, meron ding
cotillion. And kayong mga nandito ang maseswerteng kasali sa cotillion na yun.
WHAT?! Sabi ko.

Yes. Mr. Katsumi Kabe requested na isali kayo sa ball na to. Pero kahit hindi niya irequest, we are
really planning na isali talaga kayo. Youre all included in the most handsome faces here in campus. Im
sure lots of girls will be delighted to see you dance.
Nice. Carlo.
Sinamaan ko ng tingin si Carlo. How can he possibly like this idea?!
Palibhasa nandito si Lorraine. Oh wait.
I looked around and bam! I saw Sofia.. beside spoiled brat.
Okay na rin siguro to. Do we get to choose our own partners? I asked.
No. And speaking of partners, we already assigned that. Here it is. Kensumi, you will be partnered
with Kim. Please proceed to the dance studio.
Umalis na si Kensumi kasama ang partner nya.
Carlo, youre with Lorraine.
Yown! Saya ni Carlo. Kaso bakit parang awkward? Lumabas na rin sila, pero hindi sila naguusap.
Lyndon, you and Michelle.

Umalis na rin sila.
Gerald your partner will be
Sofia. Please. Sofia po sana. Please.
Chandria.
Damn it.
Hindi agad ako tumayo. KASI NAMAN. BAKIT SYA PA. PWEDE NAMAN SI SOFIA DIBA.
You may proceed to the dance studio.
Nauna nang naglakad si Spoiled brat. Kasunod lang nya ako pero malayo ang agwat namin.
Pagpasok namin ng studio, ayun. Pinagtripan na naman kami nitong si Ken.
WOW! ANG SAYA NAMAN NITO. Hahaha. Kumusta ka naman Gerald? Kensumi.
Nakita kong tumatawa sina Lyndon. Bwiset talaga tong mga to. Di ko nalang sila pinansin.
Sumunod na pumasok si Sofia
kasama si Hugh.
Bakit kay Hugh na naman napunta ang gusto ko?
Di bale, sayaw lang to.
Pagkapasok nung huling magpartner, pumasok na rin si Mr Dizon kasama ang isang bakla.
Everyone, this is Michael Dee, your dance instructor.
Hello bagets! Im Michael but I prefer to be called Mika. Understand?
Nagyes ang mga girls.
Bonggels. Magsimula na tayo. Lahat ba kayo, may nalalaman sa pagsasayaw?
May humindi, may umo-o.
Oh noes. Lets begin this session with a show off. Bawat magpartner sasayaw. Ill play a music and
bahala na kayo kumembot sa dance floor. Keri?
Walang sumagot.
Hay! Kaloka. O sige ganto. Since mukhang nahihiya pa kayo sa isat isa. Maggetting to know muna
tayo ngayon. By partner. Go na. Bahala na kayo sa buhay nyo.

Naupo nalang sya sa upuan nya.
Yung ibang magpapartners, nagsisimula nang magusap.
Nakatingin lang ako kay Sofia at Hugh. Mukhang nagkakamabutihan na sila.
Selos ka?
Ha?!
Kanina ka pa titig ng titig kay Hugh at Sofia eh. Masakit ba? Spoiled brat.
Pwede ba. Tigilan mo ko sa mga tanong mong yan.
Hahaha. O sige. Ito nalang. Marunong ka bang sumayaw?
Tiningnan ko lang sya ng masama.
Oopsie. Looks like youre not a dancer. Bratinela.
So what.
Stand up.
Tumayo na sya. Why?! Tanong ko.
I cant have a partner na hindi marunong magsayaw. Dancing is my forte. Come Ill teach you.
Thanks but no thanks. May dance instructor tayo for a reason.
Hell teach you what to dance. Not how to dance. As your partner, its my obligation to guide you.
OA ka. Ayoko bahala ka dyan.

She tapped her foot as if shes bored. Psh. Spoiled brat talaga.
Hindi ko sya pinansin. Naglaro nalang ako ng kung ano-ano sa iPhone ko.
Naglakad na sya papalayo. Hahaha. Nainip siguro.
Nagpatuloy nalang ako sa paglalaro.
Mamaya-maya lang, may biglang tumugtog na music.
PLAY VIDEO SA GILID. ---------- > Can I Have this Dance by HSM.
Take my hand take a breath
Inaalok ni spoiled brat ang kamay nya sakin habang kumakanta.
Napatingin ako sa paligid and everyones telling me to take it. Even Sofia.
So I did.
Pull me close and take one step.
Keep your eyes locked on mine and let the music be our guide.
I placed my left hand on her waist and the other one holding her left hand.
Now wont you promise me
That youll never forget to keep dancing wherever we go next
Then we started moving.
Its like catching lightning the chances of finding someone like you
Its one in a million the chances of feeling the way we do.
One step forward, one step back. Two steps to the right, then she twirled.
Shes beside me. My left hand holding her left hand. My right hand on her waist.
And with every step together we just keep on getting better
She twirled once again, this time going to the right. Leaving me alone.
She ended her graceful turn facing me.
So can I have this dance? Can I have this dance
I cant understand the feeling Im feeling right now, but somethings telling me to sing.

I looked around the room, then I saw everyone watching us. Smiling. Happy.
So I sang.
Take my hand, Ill take the lead.
And every turn will be safe with me.
Lumapit ako sa kanya and took her hand. And then I placed mine on the back of her waist.
Dont be afraid afraid to fall.
You know Ill catch you through it all.
She bent backward and used my hand as a support. Sa pagbend nya, nagbend din ako. Pero forward.
Sobrang lapit ng mukha namin. And my eyes are locked on hers. Ganun rin sya.
And you cant keep, even a thousand miles, cant keep us apart.
Cause my heart is wherever you are.
Itinaas ko na sya and we started moving again.
As I sang the chorus, everyone joined us and we all danced the same damn thing.
This time, everyone is singing.
Its like catching lightning the chances of finding someone like you.
Its one in a million the chances of feeling the way we do.
One step forward. One step back. A step to the right and to the left.
All girls twirled and then we twirled.
And with every step together
We just keep on getting better.
All the girls took two steps backward.
So can I have this dance?
Then we took two steps forward.
I held her waist. The other hand caressed her face.
I placed my forehead over hers as we closed our eyes.
Then I sang the last part.
can I have this dance
Then I heard an applause and some shouting from my friends.
Damn.
14.
Today is a Saturday. And I realized na malapit na rin pala ang pasko.
Chandria!
I called my daughter as I went down the stairs.
Andun sila ng Daddy Enrique nya sa baba playing something. Nakakatuwa. Para talaga silang mag-ama.
Nung nakarating ako sa inuupuan nila, they are too busy kaya di nila ako napansin.
Ehem. Kunwaring pag-ubo ko to make them realize that Im here.
Napatingin naman sila sakin at tinigil nila ang ginagawa nila.
Oh hey mom! Chandria.
Kath! Kanina ka pa dyan? Enrique.
Di naman. Ngayon-ngayon lang.
Ahh. Both of them.
So, since its a Saturday, do you want to go somewhere? Like to a mall? Malapit na ang Christmas.
Nakita kong nagliwanag ang mata ni Chandria sa sinabi ko.
WERE GONNA SHOP MOM?! OMG OMG! MAGBIBIHIS LANG AKO. WAIT FOR MEEE!
At tumakbo na sya papunta sa room nya.
Chandria talaga oh. Shopaholic. Enrique.
Ewan ko ba kung san nagmana yan. Sayo yata.
Hahaha. Anong sakin. Sayo noh. Enrique.
Aba. Di ako gastadora pagdating sa mga damit at kung ano-ano ha.
SUS. Magbihis na nga tayo.
Maligo ka muna. Nangangamoy ka na eh. At tsaka wag kang masyadong nagbababad sa araw,
nangingitim ka na oh.
Nagsalita ang napakaputi.
Hahaha! Ewan ko sayo Enrique. Maligo ka na.
Okay
At sinunod naman nya ang utos ko.
------------------
( MALL )
Mom! Ill go sa department store muna. Im gonna go buy something lang. Chandria.
Samahan na kita.
H-ha? No need mom. Ako nalang. Bye! At tumakbo na sya paalis.
Teka Chan
Yaan mo na sya. Malaki na ang baby girl mo okay. Kaya na nya sarili nya.
Haay.
Hahaha. Ako rin pala Kath, hihiwalay muna ako. Bibili lang ako ng gifts nyo ni Chandria. Enrique.
Alright. Just call me if youre done.
Okay. See you later. Enrique.
I nodded, then we started walking away from each other.
Lakad lang ako ng lakad. Di ako makapagdecide kung san ako pupunta.
And then naisip kong magpamassage since matagal ko na rin yung hindi nagagawa.
So I went inside Big Apple Spa.
After writing my name on their list, nagpunta na ko sa CR to change my clothes.
When Im ready, nagpunta na ko sa room assigned sakin and waited for the lady na pinili kong magaattend sakin.
Habang hinihintay sya, nagrelax relax muna ako sa upuan dito. Good thing they are playing fine music na
nakakarelax talaga.
Maam, dito na po tayo
Pumunta na ko sa mini bed kung nasan sya. Dumapa na ko dun and started to relax.
I started listening to the instrumental song playing in the background, kaya nga lang patapos na yung kanta.
Okay lang, may next song pa naman.
The new song started playing.
Parang familiar tong song na to. I just cant remember yet.
And then the singer started singing.
There I was waiting for a chance.

Hoping that youll understand the things I wanna say.
Wait. Sobrang familiar talaga.
I think I know this song.
As my love went stronger than before

I wanna see you more and more
But you close your door.
San ko ba to narinig dati? Parang parang.
Wait. I think I know this song already
Why dont you try to open up your heart.

I wont take so much of your time.
I started singing along with the song. Pero pabulong lang.
Maybe its wrong to say please love me too. cause I know youll never do. Somebody else is waiting
there inside for you.. Maybe its wrong to love you more each day cause I know shes here to stay. But
my love is strong. I dont know if this is wrong. But I know to whom you should belong.
Yan ang lagi kong kinakanta noong high school palang kami.
Noong panahong si Barbie ang mahal ni Daniel. Noong panahong hindi nya pa ko napapansin.
( Can be seen in Hundred Days with You. Special Chapter Kathryn )
I continued listening sa kanta.
Something inside me felt sad when the song is about to end. Maybe that something knows that after this song, I
should also stop remembering him.
The past is a good place to visit, but certainly not the best place to stay.
When the song ended, I closed my eyes and breathed.
I thought it was over, but the next song which played only brought back more and more memories.
Ill make this clear, I will always be here.

I love you I do, I do
So smile you have me for life
I love you, I do, I do
Napapikit ako sa sakit. It was painful remembering all of the things he did for me. It was painful, but it is a
beautiful kind of pain.
Masakit alalahanin, pero masarap balikan.
_________ Flashback ______
( Hundred Days with You Chapter 40 )
Sunod na sumalubong samin ni Seth si Katsumi.
Wuy. Sakto, may panyo ako. Eto Kath oh. Katsumi.
Sabi ko na nga ba iiyak ka e. Haha. Nabasa ko kasi yang mga sulat na yan kanina e. Pero secret lang
ha. Binasa ko kasi yan nung naliligo si Daniel. Haha. Pero alam mo Kath, halos maluha-luha si Daniel
nung sinusulat yan. Lalo na nung sinulat nya yung ibibigay sayo ni Seth mamaya. Pagpapatuloy ni
Kats.
Loko! Bat mo sinabi! Spoiler! Seth.
Ay sorry. Pero Kath patawarin mo na ang bregs ko. Solid ang pagmamahal nun sayo. Kung gusto mo,
Liquid at Gas rin e. Ang corny. Haha. Pero seryoso, mahal na mahal ka talaga nun. Sabi ni Kats tapos
inabot na sakin ang second to the last paper rose .
Binasa ko na rin to.
March 16, Friday. Ang araw ng graduation natin. Ang araw na nagdinner ng magkasama ang mga
pamilya natin. Ang araw na tinanong mo ako kung anong gusto kong gawin. Alala mo pa ba ang sinagot
ko sayo? Sabi ko, I wanna grow old with you. Totoo ang sinabi ko, Kath. I really want to grow old with
you. Kahit 16 palang ako, tulad ni Kuya Trick noon, sigurado na rin akong ikaw ang gusto kong
makasama habang buhay. Will you let me grow old with you Kath?
____ END OF FLASHBACK ____
Ang sarap isipin na magkasama tayong tatanda.
Na magkatabi tayong uupo sa rocking chair habang pinapanood ang mga apo nating naglalaro ng mga laruan nila.
Na sabay tayong dadating pag may family reunions o kung ano pa mang gatherings.
Ang sarap isipin pero imposibleng mangyari.
Kasi patay ka na eh. Andyan ka na sa langit. Kasama ng kapatid kong si Cheska, ni Seth at ni Miq. Sana masaya
kayo dyan.
If you feel lost, let me remind you my love shines

And I will always find you
Have no fear
Love is here, love is true, love is me
Love is you
Mahal na mahal pa rin kita Daniel.
I do, I do
Ill make this clear
I will always be here
I love you I do Ido
So smile you have me for life
I love you I do I do

I closed my eyes at masayang pinakinggan ang music. Masayang inalala ang lahat
habang patuloy na tumutulo ang luha sa mga mata ko.
-----------------------------------
Pagkatapos kong magpamassage, dumiretso ako sa event center.
Mukhang may banda yatang magpeperform eh.
Pagkadating ko dun, mga hindi ko naman kilala yung kumakanta.
Pero in fairness, ang galing nila ha.
Are you having fun, guys? Tanong nung parang lead singer nila.
Sumagot naman ang audience.
Our next song is requested by one of our major supporters. Sabay kayo samin if you know the song
okay?
Sumagot ulit ang audience.
They started playing.
Once again, familiar na naman ang song.
I gasped when I realized what song it is.

It is our wedding song.
My tears started falling nung naalala ko ang nangyari nung araw na yun.
Hindi natuloy ang kasal namin because of my brothers evil plan. Pinagsisisihan na nya yun ngayon.
Id rather have bad times with you

Than good times with someone else
Pero kahit hindi yun natuloy, that day still ended right.
We did it on that day. That night na unang beses naming binigay ang sarili namin sa isat isa.
Id rather be beside you in a storm

Than safe and warm by myself
It was informal, but weve decided to call each other as Mr and Mrs. Padilla.
It was the day when we became one.
( Can be seen in Forever and a Day with You Chapter 13 )
Id rather have hard times together than to have it easy apart

Id rather have the one who holds my heart
Hindi ko na kinayang pigilan pa ang pag-iyak ko kaya umalis na ako sa may event center.
Nagsimula na kong tumakbo.
KATH!

Agad akong napatigil at napalingon pabalik.
That voice Kay Daniel yun. I know its his.
Tumingin ako sa paligid. Tiningnan ko ang mga taong nandito.
Pero negative.
Wala akong nakitang Daniel.
Siguro masyado lang akong maraming naalala kaya napraning na ko.
Siguro imagination ko lang yun.
Siguro sobra ko lang syang miss.
Tumalikod na ko at nagsimula nang maglakad palayo.
------------------------------------------
DANIEL PADILLAS POV
Sure ka ba sa planong to, bro? Mukha tayong stalker.
Reklamo nitong si Kats na kasama kong nakadisguise ngayon.
O sige mamili ka. Titiisin mo tong ginagawa natin o tatakbo ako at yayakapin ko si Kath at sasabihin
sa kanyang buhay ako?
Sige titiisin ko nalang.

Kung bakit ba kasi ayaw mo pa kong payagang lumapit sa kanya eh.
Bregs, may perfect timing para sa lahat. Baka ikasira ng magandang pagsasama namin ni Archelle ang
biglang paglitaw mo sa harapan ni Kath. Hintay hintay lang ng tamang panahon.
Oo na oo na. Ito na nga oh. Gumagawa na ko ng paraan para maging ready na sya sa pagkikita
namin.
Ito? Ang pagpeplay ng mga theme song nyo? Ito na plano mo bro? Nako naman oo.
Hoy tumigil ka dyan pwede. One step at a time. Magsimula tayo sa pagpapaalala sa kanya ng mga
nangyari noon.
Okay okay. Sabi mo eh.
Pumunta na kami sa Big Apple Spa kung san nagpapamassage si Kath.
Klarisse!
Hello Sir Daniel and Sir Kats! Anong maipaglilingkod namin sa inyo ngayon?
Ah wala naman masyado Klarisse. Tulungan mo lang tong si Daniel na tahiin ang nagkawasak wasak
nyang lovelife. Kats.
*PAK!*
Pakialamero tong si Kats
Seryoso namiss ko yang pambabatok nyo sakin. Kats.
I just rolled my eyes and faced Klarisse again.

Klarisse, pwede bang itong mga kantang to ang iplay nyo sa room ni Ms. Kathryn Bernardo?
Ah okay po sir. May I have the CD?
Iniabot ko naman sa kanya ang CD.
Nice songs. Maybe by David Archuleta and I do by Marie Digby. Nanliligaw po kayo sa kanya sir?
NAKO KLARISSE. Malalim pa sa panliligaw ang ginagawa nyang si Daniel. Kats.
Ah. Hahaha. O sige po. Kami na po ang bahala dito.
Nagsmile na ako at umupo na kami ni Kats.
Hinintay naming matapos ang session ni Kath.
Bago sya lumabas, sinigurado naming hindi nya kami makikita.
Pagkatapos nya magpamassage, dun sya pumunta sa may event center.
Kinausap ko yung bandang tumutugtog dun ngayon.
Sinabi ko sa kanilang patugtugin ang Id Rather by Luther Vandross.
Masakit para sakin marinig ang kantang yun lalo nat wedding song namin yun. Maraming mapait at masayang alaala ang bumalik sakin.
Id rather have bad times with you

Than good times with someone else
Pumunta kami ni Kats sa may sulok. Sa isang lugar kung saan tanaw ko pa rin si Kath.
Nakita kong umiiyak sya habang nakikinig sa kanta ng bandang kinausap ko.
Id rather be beside you in a storm

Than safe and warm by myself
Di ko na ring napigilang umiyak. I am smiling, yet Im crying.

Masaya akong naaapektuhan pa rin sya.
Ibig sabihin lang nun, mahal pa rin nya ako.
Id rather have hard times together

Than to have it easy apart
Id rather have the one who holds my heart
Pagkatapos ng kanta, bigla syang tumakbo.
Di ko na rin napigilan ang sarili ko. Tinawag ko ang pangalan nya.
KATH!
Pero bago pa sya makalingon, nahila na agad ako ni Katsumi palayo.
What was that bro?! Kats.
Sorry! Sorry! Di ko napigilan. I saw her crying Kats. Umiiyak sya. Nasasaktan. Mahal pa rin nya ako,
Katsumi! Mahal pa rin nya ako!
Bro, wala namang nagsabing hindi ka na nya mahal eh. Mahal na mahal ka pa rin nya.
Pero hindi na nya ako nababanggit diba? Akala ko
Akala mo lang yun tol. Di porket di ka na nababanggit ng isang tao, hindi ka na mahalaga. Minsan
iniiwasan lang nya yun kasi nasasaktan syang maalala ka.
Nung medyo kumalma na ko, nagsimula na kaming maglakad ni Kats.
Tulala lang ako. Walang pakialam sa paligid.
Tito Kats!
Narinig kong may tumawag sa pangalan ni Kats kaya I went back to my senses.
Oh, Chandria, andito ka pala! kats.
Napatingin ako sa babaeng kausap ni Kats.
Wait.
Sya yung babaeng nakabangga ko dati dito sa mall.
Yung babaeng may hawig kayWAIT.
Anong pangalan nya Kats?
Napabuntong hininga si Kats.
Daniel, this is Chandria Gil. Kathryns daughter. Chandria, this is Dan---

Mr. Daniel Padilla, Geralds father. Nice to meet you again, Sir. Kung matatandaan nyo po ako yung---
Hindi nya natapos ang pagsasalita nya dahil niyakap ko sya.
Chandria. Good Lord. Ang batang to ay posibleng anak ko.
Daniel!
Napatingin ako kay Kats na sinesenyasan akong finefreak out ko si Chandria.
Agad akong napabitaw.
Im sorry, Chandria. Nabigla lang ako.
Napangiti sya.
Its okay Tito Daniel. I think I understand why you did that.
Y-you understand? Sabay naming sabi ni Kats.
Yes. Im not yet done reading Hughs book, Im just in Tito Katsumis audition chapter. Pero kahit
ganun, I get the point that you and my mom are loversdi ko pa nga lang alam ang reason why you
got separated.
Believe me Chandria, hindi mo na gugustuhing malaman pa.
15.
CHANDRIA GILS POV
Last Saturday, I met Tito Daniel formally. Nagkakwentuhan kami and stuff. Hes a nice guy.
Parang ang bait bait nya sakin. I dont know why. Oh well, maybe because I am my moms daughter.
I can see it in his eyes, he still loves my mother.
Chandria! Kensumi.
Oh hey Ken. Running late? Mamaya pa class natin ah.
Yeah. Yeah. Pero may pinapasabi sayo si dad eh. Wag mo daw kakalimutan yung bilin nya.
Oh. Sure. No prob!
Ano bang bilin yun?
Na wag ko sasabihin sa mommy or daddy or any family members except you na magkasama kami ni
Tito Daniel last Saturday.
Ah. Yun lang pala--- WHAT?! SERYOSO?!
Bakit parang gulat na gulat to?
Yeah. Hahaha. Whats the big deal about that? Parang masyadong out of this world na magkita kami
ni Tito Daniel. Is it so wrong to bond with my mothers ex.. I dont know. Boyfriend?
Ken stopped walking, so did I.
Inakbayan nya ako and moved closer to me.
Chandy, Tito Daniel isnt just an ex. Hes way way way more than that.
How?
Tinanggal nya ang pagkakaakbay nya sakin at naglakad na ulit.
I told you. The book will answer everything. Nasang part ka na ba?
Your fathers audition scene.
HAHAHAHA! Lakas makahearthrob dun ni Papa. Mga bulag ata mga babae nung panahong yun. Lol.
Kensumi.
Ito talagang si Ken. Kung malait ang tatay nya parang barkada lang. Hahaha.
Ang sama mo ha.
Hahaha. Totoo naman ah. At tsaka bilis-bilisan mo ang pagbabasa nang hindi ka na magtanong at
magulat sa mga pwedeng mangyari sa paligid ligid.
Eh busy eh. Alam mo namang may acad stuff pa, tapos may rehearsals pa ng dance everyday.
Oh wait. Speaking of dance IKAW HAAA. Ano naman yung mala high school musical scene nyo ni
pareng Gerald nung Friday.
I was just teaching him
SUS.

Sinamaan ko nalang sya ng tingin.
Galing mang-asar netong pinsan ko eh.
------------------------------------------------
Right after class, mineet kaming mga applicants ng Sigma.
Good afternoon applicants. This meeting wont be too long since most of you are included in the
cotillion and you still have to practice. Ms. Bianca, the leader.
May ibibigay kaming bagong tasks sa inyo and you have to do this before tomorrow. Michelle.
Please go to your sponsors, sila ang magsasabi sa inyo ng dapat nyong gawin. Bianca.
And with that, I went to Ninang Kim whos waiting for me sa may stairs.
Hi Inaanak!
Hi Ninang.
This will be your task.
She handed me a small piece of folded paper.
Mamaya mo pa yan pwedeng buksan. Later pagkaalis ko. For now, ibebrief muna kita sa mga
posibleng mangyari. Kim.
I nodded.
You know how important friendship is, right?

Yes po.
Dapat mo ring malaman na mahalaga rin ang sarili mo.
Yes.
There are times when you have to choose between yourself and your friends. Sa panahong ganyan,
walang tama.
Walang tama because if I choose my friends over myself, parang hindi ko na rin pinahalagahan ang
sarili ko, but if I choose myself over my friends, it will look like Im selfish.
Thats right, Chandria. But I want you to know na hindi porket pinili mo ang sarili mo, selfish ka.
Minsan, yun lang talaga ang mas tamang gawin.
Pano kung may masaktan?
May masasaktan either way. Kailangan mo lang piliin ay kung saan mas less yung sakit na magagawa
ng pinili mo. Kim.
I nodded.
Tumayo na ang Ninang.
Pagkaalis ko, pwede mo na yang buksan. Pero bago mo yan gawin. I suggest tanungin mo muna si
Sofia sa mga happenings sa buhay nya ngayon. Kim.
Okay po.
And then umalis na sya. Ginawa ko ang sinabi nya. Nilapitan ko muna si Sofia bago ko buksan ang letter.
Sof!

Oh hey Chands! Whats your task?
Di ko pa alam eh.
Ohh. Well goodluck!
Thanks. Uhmm, Sofia. Ang tagal na nating hindi nakakapagkwentuhan. Any recent news?
Uhmm
Hnila ako ni Sofia palayo sa mga Sigma.
Bakit tayo lumayo?
Wala lang. Baka kasi asarin nila ako eh. Hahaha.
Ano bang meron?
Ano kasi eh.
Ano?
Magkatext kami ni Gerald over the weekend. Di lang magkatext, magkausap rin kami sa phone.
I dont know why pero parang sumakit yung dibdib ko. Bat ganun?
A-ah. And?
I dont know eh. Friend lang naman talaga ang tingin ko sa kanya, pero nung nagkausap na kami
parang parang Im starting to be interested sa personality nya.. sa kanya. Gosh Chandy, feeling ko
crush ko na si Gerald.

T-talaga? Hahaha. Well thats a good thing, mukha namang may crush rin sya sayo eh.
Im not sure about that.
Tiningnan nya ako. Whats up with the stare? Ako.
Seeing you and him dance and sing like that last Friday made me think na may something kayo.
H-huh? Everyones asking me about that. We were just singing and dancing. Yun lang. No more no
less.
Alright. Sabi mo eh. Sofia.
Ano ka ba, crush mo si Gerald pero inaasar mo sya sa iba.
Hahaha. Crush palang naman eh but you know what. I really want to know him better. Sabi ni Sofia
as she smiled.
Mukhang sobrang interesado talaga sya kay Gerald.
Mag-CR lang ako ha. Wait for me, sabay na tayong pumunta sa practice. Sofia.
Inintay ko sya sa labas. While waiting for her, binuksan ko na yung letter na binigay sakin ni Ninang.
TASK # 2.
Chandria Gil.
Kiss Gerald in front of Sofia. But make sure that Gerald and Sofia will not know that this is one of your
tasks.
Failure to do this mission will result to disqualification.
Goodluck.
Sigma Sorority.
I immediately crumpled the paper pagkakita ko sa nakasulat.
WTF!
How can I do this after learning that Sofia has a crush on Gerald.
And how will I be able to do this eh parang allergic sakin si Gerald. Maski hawakan ako, ayaw nun. Halikan pa
kaya.
Waaa. What to do?
Friendship? Or my acceptance to Sigma?
-----------------------------------------------------------------HUGH GOTHICOS POV
Parami na ng parami ang mga steps na sinasaulo namin.
Grabe, nakakapagod. Buti pa si Chandria, gustong-gusto nya tong ginagawa natin. Sofia.
Oo nga eh. Ikaw ba, ayaw mo? I asked.
Hindi naman sa ayaw, pero hindi kasi talaga ako mahilig sumayaw. More on literature ako. I mean,
writing, reading.
Talaga?
Wow. Pareho pala kami.
Oo. Ikaw rin diba? Youre already published, right? Sofia.
Yeah.
Ang galing haha. Sana ako rin magawa ko rin yung nagawa mo.
May nasulat ka na ba?
Yeah.
Pwede ko bang mabasa?
Are you sure? Hindi ako magaling eh. Nakakahiya.
Okay lang yun. Naniniwala akong lahat tayo magaling as long as isinasapuso natin ang ginagawa
natin.
Naniniwala ka dun?
Anything made by love will always be perfect.
She smiled. No wonder youre a good writer.
Thanks I smiled back.
-----------------------------------
Pagkatapos ng practice namin, sabay na kaming lumabas ni Sofia sa hall.
That was one tiring practice. Sofia.
Haha. Sobra. Ay nga pala. Thanks for trusting me with your work. Babasahin ko to mamaya. Kung
matapos ko, ibabalik ko rin sayo bukas with my notes. Ako.
Woah. Thanks Hugh! Sofia.
Sure.
We continued walking, then we heard two people talking.
Nagkatinginan kami ni Sofia tapos dahan dahan kaming nagtago sa may wall at sinilip yung dalawang taong naguusap.
Si Chandria at Gerald.
Hahaha. Ano ba kasing gusto mong marinig? Gerald I think I like you, do you like me too?
Oo yun ang gusto kong marinig! O nga---
Hindi na natuloy ni Gerald ang sinasabi nya kasi
They kissed Sofia.
NO! Sigaw ko.
Napabitaw si Gerald at Chandria sa isat isa. Gulat na gulat silang makita kami ni Sofia dito.

Uh-uhmm. Ill go ahead. Ill see you guys tomorrow. Bye.Sofia.
Nagmadali na syang maglakad.
Sofia! Sofia wait!
Hahabulin pa sana ni Gerald si Sofia, pero pinigilan sya ni Chandria.
Gerald Im sorry. Chandria, sabay hawak sa braso ni Gerald.
Napatigil si Gerald at napapikit.
Slowly he turned to face Chandria.
Tinalsik nito ang kamay ni Chandria na nakahawak sa kanya.
WHAT THE FUCK WAS THAT?! WHY DID YOU KISS ME?!
Gerald, I-Im s-sorry. Nanginginig na sabi ni Chandria.
Dahan-dahang lumalapit si Gerald kay Chandria habang si Chandria ay paurong ng paurong. Kitang-kita ko ang
pagkatakot sa mukha nya.
Bro! Stop that! Sabi ko, pero hindi rin nya ako pinakinggan.
ALAM MO BANG MANLILIGAW NA DAPAT AKO KAY SOFIA?! Alam mo namang gusto ko sya matagal na
diba?! PERO ANONG GINAWA MO! Dahil sa nakita nya, tingin mo naniniwala pa sya saking gusto ko
talaga sya?!
Im s-sorry
*BLAG*

GERALD! Sigaw ko.
Tinulak ni Gerald si Chandria. Kaya napatama ang likod nya sa poste.
Agad ko nilapitan si Chandria para alalayan. Hindi masyadong malakas ang pagkakatulak ni Gerald, but knowing
how fragile Chandria is, malamang masakit para sa kanya ang pagkakabunggo nya sa poste.
STOP SAYING SORRY. TINGIN MO MAITATAMA NG SORRY NA YAN ANG GINAWA MO?! HINDI DIBA!
BAKIT BA KASI DUMATING KA PA SA BUHAY NAMIN! IS IT SO WRONG TO WISH NA SANA
MAGDISAPPEAR KA NALANG?! EVER SINCE YOU CAME, MAS LALONG NAGULO ANG BUHAY KO!
GERALD TUMIGIL KA NA! CANT YOU SEE?! NASASAKTAN NA SYA. Sabi ko habang hawak pa rin si
Chandria. Iyak lang sya ng iyak.
WALA AKONG PAKIALAM. KASALANAN NYA YAN. PAGBAYARAN NYA DAPAT!
Youre being selfish! Umuwi ka na!
Uuwi na talaga ako. At bahala ka sa buhay mo kung gusto mo pang kampihan yang spoiled brat na yan
kesa sa kapatid mo!
Paalis na sana si Gerald, pero tinawag sya ni Chandria. Gerald, please forgive me. Im really sorry.
Get lost. Yan lang ang sinagot nya sa sinabi ni Chandria. And then he left.
Napaupo kami ni Chandria pagkaalis ni Gerald.
Hugh ang sakit.
Ng alin? Yung likod mo ba? Dont worry, ice lang ang katapat nya. Ihahatid na kita sa inyo.
Hindi Hugh. Ang sakit ng mga sinabi ni Gerald. Hindi naman nya kasi alam ang rason kung bakit ko
yun nagawa.
Bakit nga ba?
Sabi ni Ninang, piliin ko yung choice kung saan mas konti yung masasaktan. Pero nagkamali ako ng
pili. Kasi imbes na isa lang dapat ang masasaktan, lahat kami naapektuhan. Chandria.
Ssh. Wag ka na magsalita Chandria. Iiyak mo nalang yan.
Mamaya-maya, dumating na si Ken.
Hugh! Anong nangyari kay Chandria?! Patakbo syang lumapit dito.
Long story pare. Ihatid na natin sya sa kanila.
O sige tara.
Inalalayan namin si Chandria papunta sa sasakyan ni Ken.

Pagkasakay namin, agad na nawalan ng malay si Chandria.
Manong, kayna Tita Kath po. Ken.
Nagstart na umandar ang sasakyan.
Anong nangyari Hugh? Bat mukhang narape tong pinsan ko? Ken.
Si Gerald. Inaway sya.
ANO?! Nako naman oh!
Ken, I think we should stop the deal.

Anong deal? Yung Gerald falling in love with Chandria blabla? AYOKO NGA.
Ken, tingnan mo naman oh. Talong-talo na tayo.
Dahil lang ba sa pagkatalo kaya mo gustong umurong? Kensumi.
Hindi.
E ano?
Nabasa mo na ang libro ko diba?
Of course!
Ibig sabihin alam mong dating may relasyon ang daddy Daniel at Tita Kath.
Yes yes yow.
Alam mong posibleng anak ni Tito Daniel si Chandria.
Napatingin sakin si Ken.
Uh huh? Kensumi.
Anak ni Tito Daniel si Gerald. Gets? Ako.
Umiling-iling si Ken.
If youre thinking na may posibilidad na magkapatid sila Hahaha. Oo, meron nga. Pero tingin ko
negative. HELLO! Tingnan mo naman itsura ni Chandria oh. Magkalapit na magkalapit sila ni Tito
Enrique.

Pero malay mo--
Malay mo, malay ko malay nating lahat. Malaysia! Basta ako I ship ChanDrald at naniniwala akong
hindi incest ang lovestory nila.
What lovestory are you talking about e halos patayin na nga to ni Gerald kanina.
Tiwala lang Hugh. Dyan naman nagsisimula ang lahat. Kensumi.
16.
CHADRIA GILS POV
Pagkagising ko, ang sakit sakit ng likod ko.
Wait, bakit nasa bahay na ko?
Diba kanina, nasa school lang ako?
Chandria! Gising ka na. Mommy.
Mom. How did I get here?
Hinatid ka nina Kensumi at Hugh. Are you okay? Inalalayan nya ko while I sit.
Yes mom.
Wag kang masyadong magpapagod sa practice ah. Tingnan mo oh, nagcocollapse ka tuloy.
Oh so yun pala ang sinabi nila. Good thing di nila sinabi ang totoong nangyari.
Ah. Hahaha. You know how much I love dancing.
And you know how fragile you are.
I smiled.
That Hugh.. is he
Tito Seths son.
My mom smiled a bitter smile. Tito Seth must really be a special friend to everyone.
I miss Seth Mom.
What is he like, mom?
Hes so smart and wise. Napakabuting kaibigan. We became so depedent on his advices kaya nung
nawala sya, nagkagulo-gulo ang buhay namin.
Hugh is also like that. Namana nya ang qualities ng daddy nya.
I know. Hindi ko sya nakakwentuhan ng matagal nung pumunta sya dito, but Im sure hell be like his
father. Mom.
True..
You must treasure him. A wise friend is a million worth of good friends. Mommy.
Yes mom.
Piliin mo ang friends mo Chandria ha. Umiwas ka sa mga taong sasaktan ka lang. You cant please
everyone. May mga taong hindi talaga nararapat sa attention natin.
Gerald.
Sya ang unang pumasok sa isip ko.
Makakaasa ka mom. Starting tomorrow. Aayusin ko na ang pagpili ng mga kaibigan ko.

Thats good. Sleep well baby.
Goodnight mom.
-------------------------------------------------------------------------
(The Next Day.)
Medyo masakit pa ang likod ko, pero I decided to still go to school. Kaya ko to.
Chandria.
Tiningnan ko kung sino yung tumawag sakin. It was Hugh.
Hi Hugh.
Okay ka na?
Not really. But I can manage.
Dapat di ka nalang pumasok.
Mas mahirap magcatch up.
Sa bagay. Basta text mo lang ako pag may nararamdaman ka ah.
I will!
O sige, una na muna ako ah.
Alright, ingat ka!
Umalis na si Hugh.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad, then I saw Sofia.
Hindi ko alam kung tatawagin ko sya o hindi. Nahihiya ako sa nagawa ko.
Wew. Bahala na.
S-sofia..
She faced me.
Nginitian naman nya ako. Hi Chands. Are you going to attend the practice later?
Im not sure.
Ah. Okay. Sige, una na ko ha. Sofia.
Sofia wait, about last night
Oh no. Its okay. Sige bye.
She left.
Were okay, pero alam kong may mali. Naiilang sya.
Silly Chandria. Ang tanga mo.
I started walking. Di ko alam kung san ako pupunta.

I need someone to talk to, pero di ko alam kung sino.
*BLAG*
Oh em. Im sorry sir I wasnt looking. Sabi ko habang pinupulot ang gamit ko.
Mukhang malalim yata ang iniisip mo ah. Are you okay?
Napatingin ako sa lalakeng nakabangga ko.
He looks like Carlo.
O-opo. Uhm, sir pwede po magtanong?
Sure. What is it?
Kayo po ba ang dad ni Carlo?
Yes, I am. Im JC Padilla.
Hello Sir.
Hes JC. Tito Daniels brother. Kasali sya sa barkada nila dati.
Call me Tito JC. Alam mo may kahawig ka. Tito JC.
Sino po? I asked even though I already know the answer.
Someone I know. Whats your name, by the way? He asked.
Chandria po.
Oh. Hello Chandria. Parang nagulat sya when he heard my name.
Nice to meet you po pala.
You too. Are you friends with Carlo?
Opo.
Ahh.
Tito, are you busy?
Hindi naman, bakit?
Can I ask an advice from you?
Of course! Come, may alam akong magandang place para magdrama ka.
We walked and walked until we reached the garden.
Woah. Ngayon ko lang to nakita. Its so peaceful here.
Umupo sya sa may bench dun, kaya umupo na rin ako.
Game. Tito JC.
I took a deep breath. Kasi po
Kasi?

Kasi I have this best friend. May crush sya dun sa isang guy. Yung guy na yun turns out to be my
worst enemy. Pero kahit enemy ko sya, I needed him for something.
You need him for what?
Basta po. So ganto ang nangyari. That guy also likes my best friend. Pero one day, I kissed him. My
best friend who has a crush on that guy saw that. Ngayon, parang manliligaw na ata dapat yung guy
kay bestfriend, pero dahil sa ginawa kong yun, parang hindi na yata matutuloy yung panliligaw nyang
yun.
So youre guilty kasi tingin mo ikaw ang may kasalanan sa pagkakawala ng chance nila sa isat isa?
Yes. I think I became so selfish.
He tapped my head.
You know what Chandria, when I was at your age, naging selfish din ako. Pinigilan ko ang chance ng
babaeng mahal ko na maging masaya sa lalakeng mahal nya talaga. At ang lalakeng yun ay ang sarili
kong kapatid. Tito JC.
I think I know this story. Tito JC Tito Daniel Barbie.
Tapos? Ano pong nangyari?
Nung una, sabi ko, hindi ako magpapatalo. Binigyan ko ng chance ang sarili ko na maging masaya.
Everyone deserves to be happy, everyone including me.
Pero?
Pero sa mga nangyari, hindi rin ako naging masaya. Oo, nasakin nga yung babaeng mahal ko, pero
nasasaktan naman sya. But most of all, Im lying to my very own brother.
Ano pong ginawa nyo?

In the end, ni let go ko rin yung babaeng mahal ko. Its up to her kung babalikan pa nya ang kapatid
ko o hindi. Basta ang mahalaga pinakawalan ko na sya at hinayaang maging masaya.
E Tito JC, hindi ko naman yan makonek sa nangyari sakin ngayon eh.
Hahaha. Chandria, ano ka ba. Pareho lang tayo ng pinagdaanan kung tutuusin. We both became
selfish. Pareho tayong nagkamali kasi mas pinili natin ang mga sarili natin.
Kung sa bagay
Pero dont worry too much. Part to ng plano ni God. This happened in order for some things to happen
too. We dont know that yet for now, pero ang mahalaga, alam mo ang pagkakamali mo.
Alam na alam at sobra po akong nagsisisi.
Kung talagang best friend ang tingin sayo ng kaibigan mo, shell forgive you just like how my brother
forgave me.
Sana nga po. Kasi if shell forgive me. Maliligawan na sya nung guy. And that guy will be able to
forgive me too.
Thats right!
Haay. Thanks po Tito JC!
No problem.
Alis na po ako ha. May class pa ako eh.
Sure. Goodluck!
I smiled and started running.

Malelate ako sa class ko eh.
My mom is really lucky to have friends like Tito Seth, Tito JC and Tito Kats. Ang perfect ng barkada nila.
-----------------------------------------------------
Nung papunta na ko sa class ko napansin kong makakasalubong ko si Gerald with Jerome and his friends.
Hi Chandria! Bati ni Jerome.
Hello. Sagot ko.
Seriously bro, youre friends with that girl? Gerald.
Huh? What do you mean? Jerome
Malandi yang babaeng yan. Ingat ka tol. Gerald said, then he smirked.
Pigil na pigil akong hindi umiyak.
Kinakagat ko na yung labi ko para lang pigilan ang luha kong tumulo.
Sumigaw si Gerald.
GUYS! IF I WERE YOU, HINDI AKO LALAPIT SA BABAENG TO. BAKA SIRAIN DIN NYA ANG DISKARTE
NYO. AT MGA GIRLS, BANTAY-BANTAYAN NYO ANG MGA BOYFRIEND NYO, BAKA MAAGAW NYA. Gerald.
TOL! Sobra ka na ah. Bat ba ganyan ka magsalita. Ang sama mo! Naiinis na sabi ni Jerome.
What? Im just telling the truth. Gerald.

Sinamaan sya ng tingin ni Jerome, then hinila na nya ako palayo.
Habang naglalakad kami palayo ni Jerome, naririnig ko ang usap-usapan ng mga babae sa paligid.
Slut
I knew it. Unang kita ko palang sa kanya, alam kong malandi sya.
I heard she kissed Gerald. Hah! Ang kapal ng mukha nya.
Dapat lang sa kanya ang ipahiya ng ganyan
I stopped listening to what they are saying.
I cant take their words anymore. They are too painful.
Being called malandi in public hurts so much. Especially when I know that Im not really like that.
--------------------------------------
After that encounter with spoiled brat, dumiretso na ako sa building ko.
GERALD!
I turned to face that person who called me.
Ah si Ken
*BOOGSH!*
What was that for?! Sigaw ko. Pano ba naman bigla akong sinuntok.

Kasama nya si Hugh, pero nakatayo lang dun yung kapatid ko.
Thats for hurting Chandria physically and emotionally last night! Kensumi.
Hugh! Hindi mo man lang ba ko tutulungan?!
I tried to stand up, pero bago ko pa yun magawa, I received one more punch.
*BOOGSH!*
Napahiga na naman ako sa sahig.
ANO BA KENSUMI?!
Thats for humiliating Chandria a while ago!
Lumuhod sya at kinwelyuhan ako.
Subukan mo pang saktan ulit si Chandria, di lang yan ang aabutin mo sakin. Ken.
Tinulak nya ko, kaya napahiga ulit ako.
He stood up at umalis na.
Hugh! Bakit hinayaan mo lang syang gawin yun?
Because you deserve it.
Then he left.
Pinunasan ko ang dugo sa labi ko at tumayo na.
Anong klase mga kaibigan sila. Mas kinampihan pa ang babaeng recently lang nila nakilala over their friend.
Gerald?
Sofia.
Okay ka lang ba?
Oo. Kanina ka pa ba dyan?
Medyo.
Hindi na ko nakapagsalita.
Here. Inabutan nya ako ng panyo.
Thanks.
Alam mo Gerald, hindi mo dapat yun sinabi at ginawa kay Chandria. Masyado yatang naging OA ang
reaction mo.
But she kissed me and
Ssh. Hindi nya ginusto yun. Inaamin ko, I felt betrayed when I saw her kissed you. Naging cold tuloy
ako sa kanya kanina. Pero right after I heard Kims explanation, nagsisi akong pinag-isipan ko ng
masama si Chandy. Sofia.
Why?
It was just her task. One of the task Sigma gave her. Isang task na kailangan nyang maipasa. I should
understand her more than anyone kasi napagdaanan ko din yun. Sana mapatawad mo sya sa ginawa
nya, shes just doing what shes asked to do. Sofia.
Halo-halong emosyon ang naramdaman ko ngayon.
I cant believe sinabihan ko sya ng kung ano-ano dahil sa galit ko. I cant believe na ipinahiya ko sya sa
napakaraming tao kanina. I cant believe na nagawa ko syang saktan kagabi dahil sa pagkabigla ko.
Masyado akong nagpadala sa galit ko, ni hindi ko man lang narinig ang side nya.
Lets go to our practice. Malelate na tayo. Sofia.
Naglakad na kami ni Sofia papunta sa dance studio.
Pagdating namin dun, everything seems normal.
Hindi muna ako lumapit kayna Ken. Im sure galit sila sakin.
Dumating na yung dance instructor namin.
Okay, for today, magkakaron tayo ng change of partners. Sofia will now be Geralds partner and
Chandria will be with Hugh. Okay? Lets now begin. Dance instructor.
Sir, Chandria will not be here today. Shes sick. Kim.
Oh yes I know that. Dumaan sya sa office kanina. Actually, sya rin ang nagsabing makikipagpalit sya
ng partner kay Ms. Sofia. Besides, magaling naman si Chandria. Madali syang makakahabol.
Nakipagpalit pala sya.
Tumayo na kaming lahat. Pero bago kami magsimulang magsayaw, lumapit sakin si Ken.
Ano? Masaya ka na? Kensumi.
Kumirot ang puso ko sa tanong nyang yun.
I feel so guilty with what I did.
Gerald, are you okay? You look pale. Sir.
Sir, pwede po bang magclinic muna ako. Im not really feeling well.
O sige. Sabay ko nalang kayo tuturuan ni Chandria tomorrow. Ms Sofia, kayo na muna ulit ni Hugh.
Lumabas na ko ng studio para magpahangin.
Hindi naman talaga masama ang pakiramdam ko. I just dont want to be there right now.
On my way out, I heard something inside the music room.
Someone singing.
Lumapit ako dun at pumasok.
You shout it loud, but I cant hear a word you say.

Im talking loud, not saying much.
Its her voice. Spoiled brats.
Lumapit ako para makita sya.
At ayun nga, nakita ko sya. Kasama ni Jerome.
Im criticized, but all your bullets ricochet

You shoot me down but I get up.
Jeromes playing the piano, while shes singing.
Singing while crying.
Im bulletproof, nothing to lose

Fire away fire away
Ricochet, take your aim
Fire away fire away
I felt more guilty sa nakikita kong itsura nya ngayon.
She looks so hurt.
Shoot me down, but I wont fall

I am titanium
Shoot me down, but I wont fall
I am titanium
She closed her eyes and continued crying.
Jerome stopped playing at tumayo to hug her.
Its okay Chandria. We both know whats true. Dont mind those people na pilit kang binababa. They
are so stupid not to see how amazing you are.

Then he kissed her on her forehead.
Thanks Jerome. Akala ko noon si Gerald ang pinakamakakaintindi sakin. Turns out, sya pala ang
pinakamakakasakit sakin.
17.
LYNDON GIRIS POV
May mali.
Ang weird ng tropa namin ngayon.
Si Ken at Carlo, hindi nagkikibuan. Si Lorraine, tahimik lang din.
Si Hugh at Gerald, hindi rin nag-uusap.
YUNG TOTOO. Ako lang ata normal dito.
HUY! Anong problema nyo ha?! Tanong ko.
Pero walang pumansin sakin.
Whatdapak.
Monologue ang drama ko dito ngayon ah.
*BLAG!*
Hinampas ko yung table para naman mapansin nila ako. Success! Tiningnan nila ako.
Ano bang problema nyo ha?! Bakit ang tatahimik nyo! Magshare naman kayo!
Wala akong isheshare. Lorraine.

Hoy Lorraine! Wag kang magsinungaling. Baka akala mo hindi ko naririnig yung silent cry cry mo
tuwing gabi ha.
Tiningnan ako ng masama ni Lorraine. Napansin kong nakuha ko ang atensyon nina Ken at Carlo.
Hoy Ken at Carlo anong kinalaman nyo sa pagiyak ng kakambal ko ha.
Tanong mo kay Ken. Carlo.
Ano?! Anong sakin? Anong kinalaman ko dito? Ken.
Wag ka nang magmaang-maangan pare. Okay lang naman sakin eh. Sabihin mo na. Carlo.
Ha? Hindi ko alam sinasabi mo. Ken.
Will you please shut up. Lorraine.
She stood up at aktong aalis na pero pinigilan ko sya.
Lorraine Giri! No one leaves this table hanggat hindi nagsheshare! Ako.
Fine! You want to know my problem? Then here it is! I AM IN LOVE WITH KENSUMI. I am in love with
my ex boyfriends best friend. I am in love with a person na best friend lang ang tingin sakin. How
painful is that?! Lorraine.
At nagwalk out na sya.
Pustahan matatapos ang usapang to na ako lang ang nandito sa table na to.
Carlo? Ako.
Alam ko yun. I heard their conversation before. Mahal ko pa si Lorraine, pero kung si Kensumi talaga
ang gusto nya wala akong magagawa. Sana lang bro alagaan mo sya. Carlo stood up and left.
Bro! Kensumi.
Magwalkout ka na rin Ken.
Nagjojoke lang ako pero tinotoo nya.
Okay.
So ngayon, ako si Gerald at Hugh nalang ang nandito.
At kayong dalawa? Anong meron sa inyo?
Gerald made a big mistake Hugh.
At pinagsisisihan ko na yun ngayon. Gerald.
Napanganga kami sa sinabi ni Gerald.
Minsan lang nya aminin ang pagkakamali nya.
Im proud of you brother. Hugh.
Yeah yeah whatever. Tulungan nyo nalang akong humingi ng sorry sa kanya. Gerald.
Kanino ba? Ako.
Kay spoiled brat. Gerald.
Oohhh. I smell love.

Alam mo pre, magsimula ka sa pagtawag sa kanya sa pangalan nya.
Tama. Kesa yung laging spoiled brat or bratinela ang tawag mo sa kanya. Hugh.
Okay okay fine. Ill try.
DONT TRY! Hugh/Ako.
Oo na! Ill do it.
Tara na! Ako.
Where? Gerald.
Kay Chandria.
----------------------------------------------
Pumunta kami sa library.
Alam ko laging nandun si Chandria pag gantong oras.
Sigurado ka? Gerald.
Oo. Ayun oh. Lapitan mo na! Dito lang kami sa may malapit na table. Ako.
Lumapit na si Gerald sa kanya.
Hugh, may dala ka bang popcorn dyan? Magandang panoorin to.
Wala eh. Pero may dala akong Nova at Piattos. Okay na ba to?
O sige sige. Okay na yan. Tara na dun.
Umupo na kami dun sa may malapit na table.
And the film will begin in 3.. 2.. 1..
Oy.. Gerald.
Tiningnan lang sya ni Chandria at ngumiti. Tapos bumalik na ulit sya sa ginagawa nya.
Umupo si Gerald sa katapat na upuan.
Pero hindi pa rin sya pinapansin ni Chandria.
Listen, Im Im sorry. Nagkamali ako. Alam ko yun. Im sorry for judging you. Gerald.
Yun lang ba ang sasabihin mo? Sige, makakaalis ka na. Chandria.
Nag-apir kami ni Hugh. Hahaha. Basag ka Gerald!
Pero kasi
I said leave. Youre distracting me. Cant you see Im studying? Chandria.
Uh-oh.
Humihingi lang naman ako ng sorry ah. Spoiled br
Oh yes. Spoiled brat na kung spoiled brat. Isipin mo kung ano ang gusto mong isipin. I have been
trying to prove na hindi ako yung babaeng iniisip mo. Pero pagod na ko eh. Siguro papanindigan ko
nalang. Mas madali pa yun. Chandria.
Yan na nga ba ang sinasabi ko eh.
Niligpit na ni Chandria ang mga gamit nya at tumayo.
Wait lang! Gerald.
Kung wala ka nang matinong sasabihin, wag ka nalang magsalita. Sinasayang mo lang oras ko.
Chandria.
At ayun, umalis na sya.
Lumapit kami kay Gerald.
Tsk tsk tsk. Pang-aasar ko.
Youre not helping. Gerald.
Wala ka pala eh. Hugh.
Sus. Maghintay lang kayo. Bibigay din yang babaeng yan. Gerald.
Oh sure. Ako.
Wag masyado mahangin. Baka mapahiya ka lang. Hugh.
Iba tong si Chandria. Ramdam kong mahihirapan dito si Gerald.
_______________________

Brad. Pahinga muna tayo please. Kanina pa tayo habol ng habol. Hinihika na ata ako. Lyndon.
Loko wala kang asthma. Ako.
Baka magkameron na ngayon. Pinapagod mo ko eh. Lyndon.
HAY!
Napasigaw nalang ako sabay upo sa tabi ni Lyndon.
Tubig oh. Hugh.
Kinuha ko naman ang tubig na alok nya.
Naiinis na ko. Ang hirap magsorry sa babaeng yun! Taas ng pride.
Hindi mataas ang pride ni Chandria. Masyado mo lang syang sinaktan. Hugh.
Sa bagay, tama sya. Ang dami ko na yatang kasalanan dun sa babaeng yun.
Alam mo, uuwi na ko. Bukas ka nalang magsorry, may exam pa ko sa Physics. Lyndon.
Ako rin bro. May report pa ko sa History bukas. Tara na. Hugh.
Mauna na kayo. Dito muna ako.
Yun oh. Parang napapanood ko lang sa movies. Naghihintay yung lalake sa babae. Hahaha. Lyndon.

IKAW! Tumahimik ka ha.
Okay. Okay. Eto na oh. Aalis na. Ingat ka dyan. Lyndon.
Bye Gerald. See you later. Hugh.
Geh.
Umalis na sila habang ako, nakaupo lang dito sa may stairs sa may gate.
Umub-ob muna ako at pumikit. Nag-isip isip ng mga pangyayari.
Hanggang sa may marinig akong nag-uusap.
Si Chandria at si Kensumi.
Agad akong tumayo at hinarap sila.
Nung nakita nila ako, tumigil sila sa pag-uusap.
Oh Gerald, hindi ka pa umuuwi? Kensumi.
Hindi pa. May gusto pa sana akong kausapin. Sagot ko kay Kensumi pero kay bratinela ako nakatingin.
Ah. Umuwi ka nalang Gerald. Uuwi na rin kaming dalawa. Sige bye. Kensumi.
Pumagitna sya samin ni bratinela. Sinigurado nyang hindi ko mahahawakan ang babaeng to.
Ano bang meron bakit ang over protective nya? Sila ba?! E bakit ako inaasar nitong si Kensumi sa kanya dati?
Kensumi, please. I have to talk to her.
Humarap si Kensumi sakin.
No.
Bakit? Boyfriend ka ba nya para ikaw ang magdesisyon para sa kanya?
Hindi.
Oh hindi naman pala eh. Edi umuwi ka na.
ALAM MO GER
Ken! Stop it. Bratinela.
Napatingin kami sa kanya.
Chandria, umuwi na tayo.
Nagtitigan lang sila.
Tiningnan ako saglit ni bratinela then bumalik yung tingin nya kay Ken.
She nodded, tapos tinalikuran na nila ako.
They started to walk away.
Kamalas-malasan pa, biglang umulan.
Shit. Pano ko sya mahahabol nito.

Ugh!
Bahala na!
Tumakbo ako at hinawakan ang braso ni Chandria.
Brad. Ayaw nyang makipagusap sayo. Tantanan mo na si Chandria. Kensumi.
Please. Talk to me. Please. Hindi ko pinansin si Ken. Si bratinela ang kinausap ko.
Tinanggal ni bratinela ang kamay kong nakahawak sa braso nya nang hindi humaharap sakin.
Pagkatanggal nya nun, naglakad na ulit sila.
Basang basa na ko pero hindi ko iniinda ang lamig.
I just stood here, watching them walk away from me.
I cant give up just yet.
Hindi pwede.
Chandria
I called her.
Pareho silang napatigill sa paglalakad nung narinig nila ang boses ko.
It was the first time I called her Chandria.
Please, talk to me
Akala ko titingnan na nya ako. Akala ko lalakad na sya papunta sakin, pero hindi.
Dumiretso sya sa kotse nya at sumakay.
Napatungo ako.
Siguro hindi pa panahon para patawarin nya ako.
Siguro masyado ko syang nasaktan.
Tumalikod na ko at naglakad na pabalik sa may hagdanan kung nasan ang gamit ko.
Pero parang parang tumigil na yung pag-ulan.
Napatingin ako sa taas at nakita kong may payong.
What the?
Tumalikod ako at nakita ko si Chandria na pinapayungan ako.
Chandria! Gulat kong sabi.

Oh. Kunin mo tong payong na to. Baka magkasakit ka pa. Chandria.
Kinuha ko naman yung payong.
Pagkakuha ko, aalis na naman sya, pero hinawakan ko na ang kamay nya.
Wait. Please. Kausapin mo naman ako.
She faced me.
Ano pa bang gusto mo? Dati pinapalayo mo ko sayo, diba? Eto na, lumalayo na ko. Ayaw na ayaw mo
sakin diba? Eto na gumagawa na ko ng paraan para hindi na tayo magkasama. Sinira ko yung chance
mong manligaw kay Sofia? Eto na, nakipagpalit na ko sa kanya sa dance. Ano pang kailangan mo,
Gerald ha? Sabihin mo lang ibibigay ko sayo. Gusto mong mawala na ko sa paningin mo? Sure!
Papatransfer na ko bukas.
Stop it.
Anong stop it? Diba ito naman ang gusto mo ha?! Ha! *Sobs* Gusto mong nasasaktan at nahihirapan
ako, diba?! *Sobs* Hindi ko alam kung ano ang nagawa ko sayo para iparanas mo sakin to. Para saktan
mo ko ng ganto!!
Pinagpapalo nya ang dibdib ko. I just let her do that.
Gusto ko lang naman maging kaibigan ka eh. Gusto ko lang naman maranasang magkaron ng barkada.
Lagi nalang galit sakin ang mga tao nung nasa US pa ko. Akala ko iba ang mga tao dito sa Pilipinas,
pero pareho lang pala kayo. Mga judgmental!
Umiyak lang sya ng umiyak.
Akala ko bumabait ka na. Akala ko nagiging okay ka na. *sobs* *Sobs* Pero yung isang pagkakamali
ko, pinalaki mo ng sobra! Alam mo ba kung ano ang tawag sakin ng mga tao dito sa school?! Pok pok!
Malandi! Slut! Alam mo ba kung gano kasakit yun?! Dahil lang sa isang pagkakamali Gerald! ISANG
PAGKAKAMALI NA PINALAKI AT BINIGYAN MO NG MEANING!
Tumigil na sya sa pagpalo sa dibdib ko.
Napatungo lang sya at patuloy na umiyak.
Hinawakan ko ang dalawa nyang kamay at hinila sya papunta sakin.
I hugged her.
Im sorry Chandria. Ang dami kong kasalanan. Maling mali ang pagtrato ko sayo. Hindi ko alam kung
bakit sobrang kumukulo ang dugo ko sayo dati. Pero kung ano man ang rasong yun, susubukan ko na
yung ibaon. Sana makapagsimula ulit tayo ng bago.
Kumalas sya sa pagkakayakap sakin.
And then what? Uulitin mo lang yung mga ginawa mo sakin? Alam ko namang I cant please everyone.
May mga taong ayaw talaga sakin kahit ano pang gawin ko. Hindi mo na kailangan pang pilitin ang
sarili mo Gerald. Dont worry, lalayuan na kita. I wont bother you and Sofia.
Pero Chan
No buts. Lalayo ako. Lalayuan kita. But that doesnt mean na lalayuan ko rin ang mga kaibigan mo.
Sana hayaan mo kong maging kaibigan rin sila.
Bakit kailangan mo pa kong layuan?
Kasi yun naman talaga ang gusto mo noon pa, diba? At least ngayon, malinaw na pareho satin. We can
never be friends.
----------------------------------------------------------------
Hindi kumain ng dinner si Chandria kanina.

Dumiretso sya agad sa room nya.
Enrique, may problema ba si Chandria?
I dont know. You should ask her. Enrique.
Pano kung hindi sya magshare?
Then do not force her. Basta iparamdam mo sa kanya that youre there for her. Enrique.
I nodded.
Pumunta na ko sa room ni Chandria dala-dala ang hot choco na tinimpla ko for her.
Chandria?
M-mom..
Ipinatong ko muna ang hot choco sa table at umupo ako sa tabi nya.
Baby? Are you okay?
I- I dont know
Tinanggal nya ang kumot na nagtataklob sa kanya at umupo katabi ko.
Pugtong pugto ang mata nya.
Why are you crying baby?
I dont know mom. Ngayon ko lang to nafeel. I mean, I dont know!! Im so confused.
What happened?
Kasi may isang guy sa school. Ayaw na ayaw nya sakin nung una and he even asked me to stay away
from him. Hindi ko yun ginawa, I tried to be friends with him. Pero sumobra na talaga sya eh. Kaya
ngayon, iniiwasan ko na sya. Pero ngayong lumalayo na ko, sya naman tong humahabol sakin at
nagsosorry for what he did. Im so confused mom! I dont know what to do anymore!!
Awwww. My baby is starting to feel the symptoms of love.
Do you like him?
What? Mom I
You dont know the answer?
I mean, I want to be his friend, but I dont think I like him like that.
Are you sure? Kasi kung kaibigan lang talaga, bakit may luha na?
Kasi nasaktan ako?
And nobody can ever hurt you like that except those people you treasure a lot.
I dont treasure him. I despise him.
Sometimes we treasure people without us knowing it. Yung akala natin wala tayong pakialam, pero
ang laki laki ng impact nila satin. Katulad ngayon. Tingin mo ba iiyak at magmumukmok ka ng ganyan
kung bale wala lang sayo yung lalakeng yun?
No
Then he must be special for you to be able to feel that way.
Hindi na nagsalita si Chandria.
Inabot ko nalang sa kanya ang hot choco.
Here, drink this while you think about what you really feel. Its okay to fall in love Chandria. As long
as it is a right kind of love.
How will I know if it is right or wrong?
Ask this. Tinuro ko ang puso nya.
But what if yung sinasabi nito, hindi naman tama?
Then thats when you fight. Fight for what you believe is right.
18.
CHANDRIA GILs POV
Today is another day.
May practice ngayon para sa cotillion. Kailangan kong bumawi because I was absent the other day.
Ang masama dito, si Gerald ang partner ko for now. Umabsent din pala sya nung araw na umabsent ako eh. Kaya
eto, sabay kaming tuturuan ni sir.
Dear destiny, why are you like that? Youre making this avoid-him thing so hard.
Sincerely, a girl whos trying to avoid someone.
So eto na nga, Im on my way to the dance studio.
Breathe in breathe out.
Pagpasok ko dun sa loob, may tao na.
Guess who.
Gerald.
Napatingin sya sakin, yun din nagawa ko. Pero umiwas ako ng tingin.
I acted like Im inspecting the room. Pero charot lang yun.
Kasi naman eh. This is so awkward, bakit kaming dalawa lang ang nandito? Wheres sir?
Umupo na ko sa upuan malayo sa kanya. I took my phone at makikinig sana sa music, pero damn it. I forgot my
earphones. Huhu.
Kaya nagkunwari nalang akong nagtetext.
Sa peripheral vision ko, nakita kong naglalakad sya papunta dito.

OMG. Anong gagawin ko?
Kalma Chandria. Act normal.
Pindot lang ako ng pindot sa phone ko. Kung ano-ano na yata ang nadedelete ko eh.
Spoi.. Ch.. Chandria. Gerald.
Tiningnan ko sya at ngumiti ng saglit tapos bumalik na ulit ako sa ginagawa kong kunwaring pagtetext.
Eto namang si Gerald, umupo na sa tabi ko.
Ano.. yung.. kasi.. yung kag
Di ko na pinatapos ang sinasabi nya.
CR lang ako.
Tumayo na agad ako at naglakad ng mabilis.
Dumiretso agad ako sa pinakamalapit na CR.
Nilock ko yung pinto so no one else can come in.
Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin.
Ano ba Chandria. Bakit ka ba nagkakaganyan? Keep calm. Sabi ko sa sarili ko.
Pero naalala ko yung sinabi ni mommy kagabi.
AAAH! NO! Hes not special! Hes just someone na gusto kong maging friend dati. Thats all, okay?
Thats all!
Binuksan ko yung gripo at binasa ko ang mukha ko. Baka sakaling bumalik ako sa katinuan.
Calm down, Chandria. All you have to do is avoid him. Wag kang magpapadala sa maganda nyang
pinapakita ngayon. Its just an act. I told myself once again.
*KNOCK KNOCK*
Shoot. I forgot I locked the door. Baka may gusto nang magCR.
Tinuyo ko agad yung mukha ko and fixed my hair. Then I opened the door.
I was expecting a girl na papasok sa CR, pero I was shocked to see whos in front of me.
W-what are you doing here? Nasa kabila yung CR for boys. I told Gerald.
Yes, he was outside the CR. He was the one who knocked.
A-akala ko kasi nahimatay ka na o kung ano man. Ang tagal mo kasi bumalik.
I ran out of words. Di ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya.

So what I did was
Ah. Ok. Then I started walking away.
Binilisan ko ang lakad ko para hindi nya ako maabutan. Pero what can I do? He has long legs.
Huy. Chandria. Kausapin mo naman ako. Gerald.
Hindi ako sumagot sa sinabi nya.
Sakto rin, nakarating na kami sa studio. At pagpasok namin dun, andun na si sir.
Oh, there you are. Tara na magstart na tayo.
Pumunta na ko sa gitna, and so did Gerald.
And then nagstart na ang practice
--------------------------------------------
After an hour and some minutes, natapos din tong nakakapagod na practice na to.
What happened sa inyo? Parang ang awkward nyong dalawa ha. Sir.
Pagod lang po siguro. Sagot ko.
Well, whatever the case is. Gusto ko sa practice natin tomorrow, balik na kayo sa dati. I want to see
the sparks, no actually the fireworks dito sa room nung sumayaw kayo ng Can I have this Dance. Sir.
Napakunot ang noo ko.
What? Dont tell me hindi nyo nafeel yun? Siguro di nyo lang napansin pero during that moment, alam
ko sa loob loob nyo, di nyo naalalang may ibang tao sa room. At that exact moment, akala nyo kayo
lang ang nagsasayaw sa studio na to. Sir.
Napaisip naman ako.
True. Naramdaman ko yun.
And I bet, ako lang nakaramdam nun. Kasi for sure, si Sofia ang iniimagine nitong kasama ko na kasayaw nya.
Well, thats all for now. You still did a good job. I just hope that you can bring back the sparks you had
when you first danced. Im planning to give the two of you a solo prod during the ball. Planning palang
naman. Will still depend on your future performances during our practice. Sir.

Umalis na si sir, naiwan na naman kami dito ni Gerald.
Minadali ko na yung pag-aayos ko ng gamit ko.
Then naglakad na ko paalis.
Chandria, wait.
Hinawakan nya ang braso ko para pigilan ako.
Tinanggal ko naman yun agad.
Nagmamadali ako, bye.
Pero pinigilan na naman nya ako.
Chandria naman. Hindi mo naman ako kailangang layuan eh. Sorry na. Sorry. Gerald.
Feeling ko lumalambot ang puso ko pag naririnig ko sa kanya yung salitang sorry.
Kakausapin ko sya ng matino, pero ngayon lang. After this, lalayo na ulit ako.
I faced him.
Two things. First, tama na ang pagsorry. Okay na naman eh. Tanggap ko na. Thats the reason why
Im doing this. Kaya nga nilalayuan na kita kasi gets ko na yung gusto mong iparating sakin noon pa.
Na hindi tayo dapat maging friends.
Pero
Ssh. Ako lang ang magsasalita.
He nodded.
Stop apologizing na parang sobrang guilty ka sa mga ginawa mo. Its okay, really. Alam ko namang,
thats what you really feel. Thankful pa nga ako eh. At least hindi mo ko pinlastik. Pinakita mo talaga
sakin yung nararamdaman mo.
I paused for a while.
Second. Stop calling me Chandria. Sa totoo lang, mas gusto ko pang tawagin mo kong spoiled brat or
bratinela or whatever you want to call me basta wag lang Chandria. Not my name. Everytime you call
me that, nafefreak out ako. Kaya please stop calling me Chandria. Okay?
I turned around at nagstart na maglakad. Pero may naalala akong dapat kong sabihin.

And lets just go back to how we used to be. Yung hindi mo ko kinakausap or pinapansin. Mas gusto ko
yun.
This time, iniwan ko na talaga sya.
WEW!
Was that a success? Best actress na ba?
Kasi alam nyo half of the things I said were lies.
Totoo yung ayoko na syang magsorry sakin kasi napatawad ko na naman sya eh.
Pero yung pagtawag nya sakin ng Chandria? God knows how my heart skips a beat whenever I hear him call my
name.
Nung tinawag nya kong ganun kagabi nung umuulan, parang gusto kong tumakbo papunta sa kanya at yakapin
sya.
Parang biglang gumanda yung pangalan ko nung sya yung nagsabi. Or siguro di lang talaga ako sanay marinig yun
from him kaya I was really fascinated and excited every time he calls me that.
But I have to say those things to him para tigilan na nya ako.
Seriously. I dont like this feeling. I dont like being confused.
---------------------------------------------------
Right after class, nagpunta akong mall mag-isa.
Papalamig lang and pwede na ring magshopping kung may makita man akong maganda.
I was about to go inside Bench when I heard someone called my name.
Chandria!
Hinanap ko kung sino yung tumawag sakin nun.
And then I saw this familiar man smiling at me.
Tito Daniel.
Hey. Mag-isa ka lang? He asked.
Yes po eh.
Where are your friends?
Nasa school po. Gusto ko po sanang mapag-isa eh.
Nagtaka sya sa sinabi ko. Why? Tito Daniel.
Wala lang po. Gusto ko lang.
Hmmm. May alam akong magandang lugar kung gusto mong makapag-isip-isip. Tito Daniel.
San po?
Somewhere not here.
Tara po dun!
O sige. Tara na.
----------------------------------------
Dinala ako ni Tito sa isang playground na walang tao.
Medyo hapon na kaya medyo lumulubog na yung araw.
Ang ganda ng tanawin. Ang tahimik pa.
Naglakad na sya papasok dun sa playground at umupo sa isa sa mga swings.
Sinundan ko lang sya at tumabi sa kanya.
Ang ganda dito noh? Tito Daniel.
Oo nga po eh. Galing nyo.
Hahaha. Alam mo ba may magandang memory ako dito sa playground na to. Tito.

Ano po?
Dito naging kami nung babaeng mahal na mahal ko. He said, smiling.
Wait.
Is that mom?
Nirecall ko yung mga pangyayari dun sa unang part ng Forever and a Day. Nung teenagers palang sila. I think sa
isang playground sinagot ni mommy si Tito Daniel.
At feeling ko ito yung place na yun.
Sino po? Kunwari di ko alam.
He looked at me and smiled.
Hindi pa panahon para malaman mo. Pero alam mo, sobrang saya ko nung araw na sinagot nya ako.
Parang parang nanalo ako sa lotto, ng house and lot, ng kotse. Basta, parang ganun yung feeling.
Tito.
Masayang masaya sya habang sinasabi nya yun. It must really be a good memory.
What happened, where is she right now?
Nagbago ang facial expression ni tito. Still smiling, but theres a hint of sadness in his eyes.
Minsan kasi nasusubok talaga ang dalawang tao eh. Kailangan muna kayong paghiwalayin para
matest kung para ba talaga kayo sa isat-isa.
So you mean, the girl youre talking about is not Geralds mother? Kunwari ulit di ko alam.
Yes. Julia is just my friend and she will always be just that. Tito.
Napaisip ako ng malalim sa sinabi nya.
Kaya ba ganun ang ugali ni Gerald? I mean, factor kaya ng pagiging bad boy nya yung fact na hindi mahal ng dad
nya ang mommy nya?
Or may iba pang factors.
Tito hows your relationship with Gerald? I asked.
Inaamin ko, hindi ako naging sobrang buting ama sa kanya. Mas nabibigyan ko ng attention ang
kapatid nya. Im really trying na makaclose sya, pero hindi ko magawa. Parang may pumipigil sakin.
May humaharang. I dont know whats that.
Now I know. Siguro hindi sanay si Gerald sa attention kaya pilit nya akong tinataboy dati. Hindi sya sanay na
pinapahalagahan sya kaya ang tendency ay ipush nya palayo yung mga taong handang umintindi sa kanya.
Hes aiming for his fathers love. Siguro in his perspective, okay lang mawala ang iba. Basta ang gusto nya,
mahalin sya ng buong buo ng daddy nya.
Pero hindi yun magawa-gawa ni Tito Daniel. Kaya hindi rin magawa-gawa ni Gerald na tumanggap ng
pagpapahalaga galing sa iba.
Ohh. You know what Tito, I think youre a great man. Gerald and Hugh must be lucky and thankful
that youre their dad.
You think so?
Yes, Tito.
Well, coming from you it means a lot. Tito.
Nagtaka naman ako dun. Po? Bakit?
Alam mo kasi Chandria, pinangarap ko noong magkaron ng anak na babae. Actually, pangarap naming
dalawa yun. Sabi pa namin kung lalake, Gerald ang pangalan. Kung babae
He looked at me.
Kung babae? Ano pong name dapat?
Kung babae Chandria. Tito Daniel.
Napatingin naman ako sa malayo.

Ito kaya ang reason why mom named me Chandria?
Is it because she still loves Tito Daniel?
Or
Could it be that Tito Daniel is my real father?
I dont know the answer to those two questions. But one thing is for sure.
The book has the answer, and I have to finish it to know the truth.
----------------------------------------------------
DANIEL PADILLAS POV
Im in my office right now. Office sa bahay.
Dapat natutulog na ko ngayon, pero, ayoko pa.
Dahil nakasama ko si Chandria kanina, mas lalo kong namiss si Kath.
Binuksan ko ang Facebook account ko at nakita kong inaccept na ni Kath yung friend request ko.
Gumawa kasi ako ng fake account. Yeldan Trada yung name. Yeldan from binaliktad na Daniel tapos Trada from
Estrada ni mama. Di ko nilagyan ng picture.
Private yung account nya kaya finriend ko muna si Kats para magawa ko syang maiadd.
Tiningnan ko yung mga online at bam! Sakto, online sya.
Cinlick ko ang pangalan nya at nagsimula na kong magtype.
Pero halos 15 minutes na ata ang lumipas, wala pa rin akong nagtatype. Lagi kong dinedelete.
Kung ano ano ang naiisip kong ilagay hanggang sa ang naisend ko lang sa kanya ay
Hi.
Ang tagal nya magreply.
Kung ano ano na ang ginawa ko para hindi ako mainip. Pero inip na inip na talaga ako.

Baka naman hindi talaga sya online kaya papatayin ko na sana ang laptop, pero
Kath Bernardo
Hello. Sorry for being rude, pero sino to?
*Dub dub dub dub*
Seryoso ba to? Magkachat kami?
Nanginginig ang kamay ko. Di ko akalaing magkausap kami ni Kath ngayon. Kahit through chat man lang.
Yeldan Trada
Hi. Friend ako ni Katsumi. Madalas ka niyang nakekwento pati yung kapatid mo. Sorry, gusto ko kasing magparami
ng friends dito sa FB kaya inadd kita.
Kath Bernardo is typing
Kath Bernardo
Ah ganun ba. Haha. No worries, its fine with me. Hello Yeldan!
Hi Kath. Kung sana pwede ko lang sabihin sayo na ako to. Pero ayaw kitang biglain.
Yeldan Trada
Hi Kath. Sana magkita tayo sa personal. Picture mo palang, nga nga na ako eh.
Kath Bernardo
Hahaha, Ikaw naman Yeldan, masyado kang joker.

Yeldan Trada
Di naman ako nagjojoke eh. Totoo yun. Kumusta ka pala?
Kath Bernardo
Okay naman! A bit tired. What about you?
Yeldan Trada
Pagod rin, pero masaya naman.
Kath Bernardo
Why is that?
Yeldan Trada
E basta. Maraming magandang nangyari ngayong araw na to. Parang ikaw lang. Maganda.
Kath Bernardo
Hahaha! Bolero ka Yeldan! Di pa nga tayo nagkikita sa personal, kung makabola ka dyan, wagas!
Yeldan Trada
Hindi naman ako nambobola eh.
Kath Bernardo
Hay! Sige na nga. Hahaha. Naniniwala na ko. Lol. I hope I can meet you in person. Parang ang gaan ng loob ko
sayo eh. Ang sarap mo kausap.
Yeldan Trada
Sana nga. Pero pwede naman tayo magusap ng ganto forever eh.
Kath Bernardo
You believe in forever? Haha.
Yeldan Trada
Oo naman. Actually, I believe in Forever and a Day though other people find it weird. Hindi naman daw yun
nageexist eh. Pero ewan ko, basta naniniwala ako.
Kath Bernardo
REALLY? Konti lang kasi ang kilala kong naniniwala dyan eh.
Yeldan Trada
Well ngayon, nadagdagan na ang mga kilala mong naniniwala dun.
Kath Bernardo
Oo nga eh. I'm glad. Sana talaga magkita na tayo para maging friends na talaga tayo. Papakilala na rin kita sa
anak ko. Feeling ko magkakasundo kayo. :-)
Yeldan Trada
Sana nga. Inaasahan kong mangyayari yan. :)

Kath Bernardo
Sige na, matutulog na ko. Matulog ka na rin! Nice chatting with you, Yeldan! Goodnight!
KATH BERNARDO IS NOW OFFLINE
Sleep well Kath, I love you... forever and a day.
19.
CARLO PADILLAS POV
Spell awkward.
C-A-R-L-O L-O-R-R-A-I-N-E K-E-N
Sa dinami-dami ng pwedeng maging groupmates, kami pa talaga ang pinagsama-sama.
Groupwork tong ginagawa namin para sa History 1, pero nagkakanya-kanya kami.
Ayoko namang isacrifice ang grade namin para sa hidwaan na to.
Uy, Ken at Lorraine. Anong plano nyong type of presentation? Tanong ko.
Uhh.. kayo nalang ang bahala. Lorraine.
Ken, ikaw? Anong gusto mo?
Pansin kong parang wala sa sarili tong si Ken. Parang may malalim syang iniisip.
H-ha? Ano. Kahit ano nalang. Kahit skit. Ken.
Eh tatlo lang tayo, mahirap yun. Sabi ko.
Kumausap nalang tayo ng iba nating classmates.
Ayos ka lang ba Kensumi? Parang ang tamlay mo yata. Lorraine.

A-ayos lang. Napatingin sakin ni Kensumi pagkatapos nya sagutin ang tanong ni Lorraine.
Napaiwas nalang ako ng tingin. Kesa naman titigan ko kung pano mag-alala si Lorraine kay Ken diba? Ang sakit
nun mga brad.
O-o sige. Ako nalang mag-aayos nito sa ngayon. Kayo nalang bahala mag-asikaso nito sa mga
susunod na araw. Sabi ko.
Nagnod silang dalawa.
Sige, dun muna ako sa may table. Hirap kasing magsulat dito sa floor eh. Ako.
Tumayo na ko at pumunta sa table malayo sa kanila.
Di naman talaga mahirap magsulat sa sahig. Hindi ko lang talaga kayang makasama silang dalawa. Sakit talaga
eh.
Ginagawa ko na yung presentation namin nung biglang may humila ng upuan sa tabi ko at umupo dito.
Nagulat nalang ako kung sino yun.
Oh Lorraine. Bakit? Pwede na kayo umalis ni Ken, ako nalang ang tatapos nito. Ako.
Umalis na si Ken. Ewan ko ba, mukha syang problemado eh. Sabi ko magpahinga muna sya o kung ano
man, ako nalang ang tutulong sayo. Lorraine.
Dati-rati, sakin sya nag-aalala ng ganyan. Ngayon, sa iba na. Sa bestfriend ko pa.
Ahh. Okay. Sagot ko.
Nagkaron ng katahimikan. Walang nagsalita saming dalawa.
Nagpatuloy lang ako sa paggawa nitong plan, habang sya, nakaupo lang sa tabi ko.
Carlo Lorraine.
Hmm?
Umiiwas ka samin Lorraine.
Napatingin ako sa kanya. Kita kong malungkot sya.
Umiwas agad ako ng tingin at nagconcentrate sa ginagawa ko.
Di naman.. Ako.
Oo, umiiwas ka halata naman eh.
Di naman umiiwas, lumalayo lang siguro.
Carlo, bakit?
Ibinaba ko ang ballpen na hawak ko at hinarap sya.
Lorraine, alam kong alam mong mahal pa rin kita. Nagpromise tayo diba? Nagpromise tayong
hihintayin natin ang isat-isa. Tinupad ko yung promise na yun. Ako.
Sinubukan ko rin namang tuparin yun eh. Pero hindi naman kasi natin kayang pigilan ang puso diba?
Di ko naman ginustong mainlove kay Kensumi eh.
Pero nangyari pa rin. Kung noon palang pinigilan mo na agad yan, e di sana ako pa rin ang mahal mo
ngayon
Mahal pa rin naman kita eh..
Bilang ano? Kaibigan?
Hindi sya sumagot. Tumungo lang sya.
Ipinagpatuloy ko ang sinasabi ko. Lorraine, hindi ba pwedeng ako nalang ulit? Hindi ba pwedeng sakin
nalang ulit yang puso mo?
Nakita kong tumulo ang luha nya.
Sorry Carlo. Sinubukan ko namang pigilan to, pero hindi ko nagawa eh.
I smiled. A bitter one.
Okay lang. Naiintindihan ko naman eh. Pero sana wag mo makalimutan na mahal pa rin kita. Hindi yun
magbabago, Lorraine. Hihintayin pa rin kita.
I stood up and left.
Baka mapaiyak pa ako sa harapan nya, hindi pwede. Kailangan kong mapakitang malakas ako. Kahit sa loob loob
ko, nasasaktan ako.
---------------------
Pupunta sana ako ng library, pero nakita ko si Kensumi na nakaupo mag-isa sa may ilalim ng puno malapit sa field.
Nilapitan ko sya.
Tol. Tawag ko.

Napatingin sya sakin. Uy..
Umupo ako sa tabi nya. Ayos ka lang ba? Tanong ko.
Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong nyan?
Ha?
Carlo, sorry. Hindi ko naman
Ssh. Okay lang. Hindi mo naman kasalanang minahal ka nya eh.
Pero..
Wag ka nang maguilty. Pare, sana wag mo syang saktan. Sana wag mong pigilan ang sarili mong
mahalin si Lorraine. Ayokong nakikitang malungkot sya eh. Sabi ko.
E ikaw?
Masakit, pero okay lang. Wala naman akong magagawa eh. Kesa magpakabitter ako, bakit hindi ko
nalang gawin yung bagay na tama. Pareho kayong mahalaga sakin. Ayokong pigilan kayong maging
masaya.
Carlo, okay lang naman saking lumayo eh.
Ken, lumalayo na ko. Wag mo nang layuan si Lorraine. Mas lalo lang syang masasaktan. Promise tol,
kakayanin ko kahit masakit, basta masaya sya. Balang araw, magiging okay din ako.
Sige bro. Aalagaan ko si Lorraine para na rin sayo. Hindi ko sya papabayaan.
Salamat. Pero sa oras na saktan mo sya at paiyakin, kamao ko ang katapat mo.
Pareho kaming tumawa.
At least medyo magaan na ang atmosphere dito.
Hahaha. Paghahandaan ko yan. Kensumi.
Buti naman tumatawa ka na ngayon. Sabi ko. Pano ba naman kasi, ang tamlay tamlay nya.
Pwede ba kong magshare? Kensumi.
Oo naman!
Kasi pare
Kasi?
Kasi gusto ko na magquit sa process ng Alpha. Kensumi.
-------------------------------------
KENSUMI KABES POV
Kasi? Carlo.
Kasi gusto ko na magquit sa process ng Alpha. Sabi ko.
ANOOO?!
Napatingin kami ni Carlo dun sa sumigaw.
Nakita namin si Lyndon, Hugh at Gerald. Mukhang nakikinig sila sa usapan namin.

Kanina pa kayo dyan? Tanong ko.
Di naman. Medyo lang. Lyndon.
Ah..
Kensumi, balak mo talagang magquit? Hugh.
I nodded.
Akala ko ba gusto mong sumali dyan? Lyndon.
Sumali ako para kay Chandria. Hindi dahil gusto ko talagang magfrat.
Totoo naman eh. Para talaga sa pinsan ko kaya ako sumali.
E bakit ka magquiquit? Carlo.
Kasi hindi ko na gusto yung mga pinapagawa sakin. Kala nyo petiks petiks lang ako? Hindi. Feeling ko
nga nangangayayat na ako eh.
E di magquit ka na. Gerald.
Tiningnan ko sya.
Pano si Chandria? Sabi ko na parang si Gerald ang tinatanong ko.
Napaiwas sya ng tingin.
Hehehe. Basta Chandria, sensitib tong brader ko.

Kala nyo dahil sinuntok ko sya di na ko boto sa kanila?
Sorry mga bregs, forever fan ako ng dalawang yun. Wake up call lang yung suntok ko sa kanya. O diba, effective
naman?
Bakit? Ano bang mangyayari kay Chandria pag nagquit ka?
Alala nyo namang ako ang dahilan kung bakit sya nakapasa sa first task nya diba? Kapag nagquit ako,
mavovoid yung pagkapasa nya sa first task at madidisqualify sya. Kaya hindi na sya pwedeng maging
Sigma. Eh alam nyo rin namang gustong-gusto nyang maging member dun eh. Paliwanag ko.
Magkaliwanagan nga tayo tol. Anong meron kay Chandria ha? Lyndon.
Importante sya. Sagot ko.
Panong importante? Wag mong sabihing may gusto ka sa kanya ha. Tatamaan ka talaga sakin. Carlo.
Wala akong gusto sa kanya okay.
SUS! E bakit ganyan ka kung mag-alala sa kanya? Lyndon.
Hay grabe tong mga lalakeng nagmamahal kay Lorraine.
E kasi..
E kasi magpinsan sila. Hugh.
Nanlaki ang mata ko sa sinabing yun ni Hugh.
Nalintekan na. Huhu.
A-ANO? Gerald.
O bakit? Nagselos ka samin? Hihihi. Pang-aasar ko.
HINDI AH. ASA KA NAMAN. Sagot ni Gerald.
Teka, pano kayo naging magpinsan? Carlo.
Nanay ko at nanay nya magkapatid. NO FOLLOW UP QUESTIONS PLEASE. At pakilihim to sa mga

magulang natin, okay? Walang dapat makaalam na magpinsan kami.
Bakit? Lyndon.
Kasi magkakagulo. Hugh.
Sumang-ayon naman ako kay Hugh. Bopols kasi netong mga kaibigan ko. Di binabasa yung sariling gawa ni Hugh.
Ayan lost tuloy sila sa mga pangyayari ngayon.
Ano? Bat magkakagulo? Carlo.
Basta. Ako.
Mabuti pa sabihin nyo na rin to kay Lorraine. Kesa yung pinagseselosan nya si Chandria para sa wala.
Baka awayin na naman nya yun. Gerald.
Natahimik kaming lahat sa sinabi ni Gerald.
After 10 seconds
ANONG NAKAIN MO PRE?! Lyndon.
YUNG TOTOO PINSAN. ANONG MERON? Carlo.

Finally. Hugh.
Syempre, dapat may sasabihin din ako. Welcome to the family, cousin-in-law. Hahaha
Pwede ba lubayan nyo ko ng mga pang-aasar nyo. Gerald.
Okay sabi mo eh. Hahaha. Masaya na sana eh. Pero pano tong problema ko?
Natanggal na naman ang ngiti sa mukha ng bawat isa.
Pano kung may pumalit sayo? Gerald.
Ayun, sabi ni Ninong kung may papalit daw sakin, hindi mangyayari ang disqualification ni Chandy.
Pero yun ay kung may papalit sakin. San naman ako pupulot nun? Gusto ko pa sanang tumuloy kahit
para man lang sa pinsan ko. Pero hirap na hirap na talaga ako eh.
Walang nagsalita.
Lahat natahimik.
Hanggang sa may nangibabaw na boses.
Ako ako ang papalit sayo. Gerald.
Gerald! Pinagbawalan tayo ni Papa na sumali. Hugh.
Alam ko. Pero hindi ko naman pwedeng pabayaan nalang si Kensumi na maghirap sa application
process ng frat na yan.

Sigurado ka na ba dyan Gerald? Pano pag nalaman to ni Papa? Hugh.
Sus. Para namang may pakialam sya.
Syempre meron!
Basta, wag ka na munang maingay tungkol dito Hugh. Saka ko nalang sasabihin sa mga magulang
natin.
Napabuntong hininga si Hugh. Sige na nga. Mahalaga ang utos ng magulang pero kung kaibigan ko na
yung nakataya, mas pipiliin kong gawin kung ano ang tingin kong tama. Sa panahon ngayon, tamang
tulungan mo si Ken. Hugh.
Ako lang ba talaga ang gusto mong tulungan? Sabi ko sabay taas baba ng kilay.
Kensumi, tara nga muna dun sa tabi Gerald.
Tumayo ako at sinundan sya.
Oyy. Bakit may lihim lihim pa ha. Lyndon.
Wag ka mag-alala brad, sabihin ko sayo mamaya. Shh lang. Sabi ko sa kanila.
Pumayag naman sila kaya sinundan ko na si Gerald.
Bakit tol? Tanong ko.
Sigurado ka ba? Na okay lang na paltan ka? Gerald.
Oo naman. Besides, ikaw naman ang karapat-dapat talaga eh. Actually, ikaw talaga ang nagsave kay
Chandria. Kala mo di ko alam na ikaw talaga yung tumulong sa kanya sa gubat?
Ano? Panong---
Nakwento sakin ng pinsan ko. Di lang namin nababanggit kahit kanino kasi pag nalaman to ng Alpha,
baka madisqualify pa sya.
Ahh. Pero basta, gagawin ko to para tulungan ka. Yun lang. Gerald.
Sigurado ka? Para sakin lang talaga?
Haay. Oo na. Para na rin to kay Chandria. Kabayaran na rin to sa mga nagawa kong mali sa kanya.
20.
CHANDRIA GILS POV
So this is it. After weeks and days of practice, eto na!
The much awaited Christmas ball.
Simpleng event lang to para sa iba. Pero para sakin, NO! Ikaw ba naman ang sumayaw in front of all the students,
tingnan ko lang kung di ka kabahan.
Ang masaklap pa nito, hindi natuloy ang pakikipagpalit ko kay Sofia.
Yes. Si Gerald pa rin ang partner ko. Ewan ko ba. Parang isang araw sa practice, bigla nalang inannounce ni Sir na
wala nang change of partners na magaganap.
At kung nagtataka kayo kung kumusta ang pagiging aplikante ko sa Sigma, well. Okay naman.
Failed ako sa second task.
Kung ang first task ay ang pagpapahalaga sa sarili mo, second task is about caring for a friend.
And I failed that.
Pero they gave me another chance to prove myself. Second task palang naman yun. More tasks to come. At dun
masusukat talaga ang determination kong makapasok.
Chandria! Are you ready? Sofia.
Oh btw, I forgot to mention that Im in her house right now. Were preparing for the dance later.
I think so? I answered.
Dont be nervous! Ang galing galing mo nga eh. Tsaka hindi kayo bibigyan ni Sir ng solo if he thinks
you cant do it. Kaya mo yan! Sofia.
Oh crap. May solo pa nga pala kami. Huhu.
Bakit ba kasi ginalingan ko pa eh.
E pano kung.. pano kung ano.
Kung? Sofia.
Kung ano. Hindi pumunta si Gerald. Edi mag-isa lang ako! Tingnan mo nga madalas syang absent nung
mga nakaraang practice. Ako.
Pero he showed up nung general rehearsal diba? And he knows all the steps. It only proves na
nagpapractice sya at pinag-aaralan nya yun kahit hindi sya umaattend. Now dont overthink too much.
Kung di ka man siputin ni Gerald, simple. Dance alone!
WHAT?!
Yes! Youre a great dancer. Im sure you can easily come up with a dance step that will suit the
music.
BUT SOFIA
Hahaha. Well thats just a contingency plan. That will only happen if Gerald will not show up. Pero
magpapakita sya. Im sure. Hes not the kind of person who will abandon someone. Sofia.
Oh really. Geralds not that mabait Sofia. Sayo lang sya anghel.

Yeah, whatever.
She tapped my head. Come on Chandy! Wag ka na magworry masyado okay? Just enjoy this evening! At
wag ka sumimangot. Sayang make-up. Now look up, lalagyan kita ng eyeliner Sofia.
I did what she said.
Ganyan lang ang mga nangyari sa mga sumunod na oras.
You know girls. Malate na kung malate, wag lang magmukhang pangit.
------------------------------
Time check : 7PM.
Nagstart na ang program.
At wala pa rin si Gerald.
Nak, okay ka lang? Namumutla ka yata. Ninang Kim.
Nang, wala pa yung partner ko.
Darating din yun, baka natraffic lang o ano.
Di nalang ako nagsalita.
Sana nga natraffic lang sya.
Dancers, are you ready? Youre next Sir D.
Nataranta naman ako bigla. Shizz. Next na kami, pero yung partner ko missing in action pa rin.
Chandria, wheres Gerald? Sir.
Wala pa po sya Sir. I dont know where he is. Sagot ko.
Well, call him or text him or BBM him. Kailangan nyang dumating dito ngayon na! Sir.
Yes sir.
I took my phone and dialed his number.
No answer.
Tinext ko na sya kanina, pero hindi sya nagrereply.
Gerald. Where are you?
5 minutes Stage manager.
Oh em. Gerald. Huhu.
Chandria, andito na ba si Gerald? Sir.
Wala pa rin po, sir
Ugh!
Umalis na si sir. I dont know kung san sya pupunta.
Nagsisimula na kong magpanic. Medyo teary eyed na ko.
Ano bang nagawa ko para gawin mo to sakin Gerald?
Bakit feeling ko paglabas ko dun sa stage, makikita ko sya sa audience na nanonood at pinagtatawanan ako?
Masaya syang makitang mapapahiya ako dahil wala akong partner.
UGH! I HATE YOU GERALD!!
Chandy! Dont panic. Kaya mo yan. I know youll still do great. Sofia.
Nak. Wag na madepress. Baka naman dadating si Gerald. Kim.
Naiinis ako sa kanya. Sa dinami dami ng araw na hindi nya ko sisiputin ngayon pa! NAKAKAINIS! Ako.
Oh. Tama na! Wag na mapressure. Kaya mo yan, okay! Sofia.
Napaupo nalang ako sa isang sulok.
Bahala na. Bahala na.
Chandria! Dahil wala pa si Gerald, you have to do a solo. I know you have a background in
contemporary dancing. You know the music. I trust that you can come up with dance steps equally
stunning or even better than the one Ive created. Sir
Sir!
Oops. No buts. You have to do it Chandria. Whether you like it or not. Now get ready girls. The boys
are ready. 1 minute before you enter. Sir.
Okay, breathe in, breathe out. Kaya ko to.
Baka naman andun na sa kabilang side si Gerald? As in kasama ng ibang boys? Kim.
Hindi ninang eh. Dito sya assigned. Sabay kasi kaming papasok eh.
Hay. Ano bang nangyari dun. Basta galingan mo nalang ah. Kaya mo yan. Kim.
Thanks nang
Namatay na yung ilaw.
Then the music starts playing.
One by one, we entered the stage.
Ako yung pinakahuli.
( Play music ---- > Iris by Goo Goo Dolls )
And I'd give up forever to touch you

'Cause I know that you feel me somehow
Dahan dahang nagbukas ang ilaw.

Then we started dancing.
I was supposed to dance the same thing, pero dahil wala akong partner, Im dancing different steps.
You're the closest to heaven that I'll ever be

And I don't want to go home right now
There are steps that I retained. Like the twirling and the jumping.
So when they twirled, I did too.
And all I can taste is this moment

And all I can breathe is your life
I raised my hands and made a 360 degree turn.
Slowly and gracefully.
'Cause sooner or later it's over

I just don't want to miss you tonight
But something went wrong with my turn.
Na-out of balance ako.
I closed my eyes and waited for my fall and the sound of peoples laughter.

But I heard nothing.
And I don't want the world to see me

'Cause I don't think that they'd understand
Nakakapagtaka pa dito, di ko naramdamang bumagsak ako.
I opened my eyes
and I saw Gerald.
When everything's made to be broken

I just want you to know who I am
He pulled me up.
Sumabay na kami sa mga kasama namin.
I was still shocked kaya di ko maayos ang facial expression at projection ko.
And you can't fight the tears that ain't coming

Or the moment of truth in your lies
Okay ka lang? Sorry, late ako.. may inasikaso kasi ako eh.
And he still managed to talk to me while were in the middle of dancing.
Parang kung umasta sya, practice lang to.
Ready ka na? Ito na yung solo natin. Gerald.
When everything feels like the movies

Yeah you bleed just to know you're alive
Di ako nagsalita, I just nodded.
When we heard our cue, we started dancing our steps.
Steps na kami lang ang may alam.
He looked straight into my eyes, and I did the same.
We moved with every beat.
Wala akong ibang naririnig kundi yung tugtog.
Wala akong ibang nakikita kundi sya.
His eyes. His eyes locked on mine.
Im beginning to lose myself.
Ang alam ko nalang, sumasayaw kami.
Parang nakalimutan ko nang may iba pa palang tao sa paligid.
And I don't want the world to see me

'Cause I don't think that they'd understand
Binuhat nya ako at umikot kami.
Then, when he put me down, I danced my own steps while he did his.
When everything's made to be broken

After doing our thing, he pulled me close to him.
Locked me in his arms.
Caressed my face.
Kissed my forehead.

I bent backward, while he placed his hand on my back for support.
He bent forward to be able to support me better.
As our face got closer and closer, lights went dimmer and dimmer.
The song started fading signaling the end of our presentation.
All lights went off and then the next thing I knew, everyones c lapping.
Binuksan na ulit ang ilaw at nakita kong binigyan kami ng standing ovation.
We formed a straight line then sabay-sabay kami nagbow.
After that, lumabas na kami ng stage.
Pagkadating namin sa likod, everyone was shouting, jumping, laughing. Lahat sila masaya kasi success ang
performance namin.
Ako, dumiretso nalang ako sa preparation room.
I closed the door, but I didnt lock it.
I covered my face with my hands.
Naiinis pa rin ako! Oo dumating sya, pero LATE! Ugh!
Ch..chandria..
May humawak sa balikat ko.
I think I know whos this.
What
I stood up and faced him.
Sorry late ako. Di ko naman sinasadya eh. May ginawa pa kasi akong.. mahalagang bagay.
Yeah, whatever.
Aalis na sana ako, pero pinigilan nya ako.
Please. Hindi ko to ginusto. I mean, ginusto, pero di ko naman aakalain na dahil dun malelate ako eh.
Ano ba kasing ginawa mo ha?! Siguro naman pwede mo yang gawin sa ibang araw diba? Itong
performance na to, isang beses lang mangyayari! Pero ano? Pinili mo pa rin yang mahalagang
gagawin mo, that I doubt mahalaga talaga!
Dumating naman ako ah!
Oo nga! Late naman! Alam mo ba kung gano ako kinabahan ha?! Yung kanina when I almost fell down,
pano kung hindi ka dumating?!
THATS THE POINT! Dumating ako at sinalo kita! Pinabayaan ba kitang masaktan?! Hindi naman diba!
WOAAAAAAHHH! Anong meron dito ha? Nagkaaminan na kayo?
Napatingin kami dun sa nasa pinto.
Yung tropa nila, nandito.
Ha-ha, Kensumi. Funny. Sabi ko.
Di naman ako nagjojoke ah. Ano yung sinasabi ni Gerald na sinalo ka nya at hindi ka nya hinayaang
masaktan? ANG SWEET NAMAN! Ken.
Ugh. Ito talagang pinsan ko. Lagi nalang double meaning ang lahat!
Wala yun, Ken. Yun yung kanina sa performance. Gerald.
Ahhh. Akala ko naman sinabi mo na sa kanya yung tungkol sa ano. Kensumi.
Napatingin ako sa kanila.
Anong ano?
Anong lihim ang tinatago nila sakin?
Ano yun? Tanong ko.
Wala. Sige na mag-ayos ka na dyan, aalis na kami. Gerald.
Tinulak na nya palabas sina Kensumi. Pero bago pa sila makaalis ng tuluyan, lumapit ako sa kanya at hinawakan
ng mahigpit ang braso nya.
ARAY! Gerald.
Napatingin kami sa kanya.
Di naman madiin yung paghawak ko ah.
S-sorry.
O-okay lang. Gerald.
Pero kahit sinabi nya yun, pansin kong nasasaktan pa rin sya.
Gerald wait.
Dahan dahan kong hinawakan ang braso nya at tinaas yung sleeves ng polo nya.
Pagkataas ko nun, nagulat nalang ako sa nakita ko.
May pasa si Gerald. Di naman kalakihan, pero makukuha mo lang to kung mapapasabak ka sa away.
Anong?
Binawi ni Gerald ang kamay nya at binaba ang sleeves nya.
Wala yan.
Anong wala?! PUMASOK NGA KAYO DITO!
At pumasok na naman sila dito sa kwarto.
This time, nilock ko na yung pinto.
Umamin nga kayo! Anong pinaggagawa nitong si Gerald ha? Yan bang pasang yan ang dahilan kung
bakit late ka?! ANO?!
Walang sumasagot.
So mas inuna mo pa yang kaangasan mo kesa sa pagiging gentleman. Na sana bago ka nakipag-away,
inassure mo munang may partner ang partner mo!!
Naiinis na talaga ako!
Wag kang magsalita na parang alam mo lahat Gerald.
Oh bakit? Hindi pa ba sapat yang pasa mo para masabi kong nakipag-away ka?!
OO HINDI PA TO SAPAT! Bakit, alam mo ba kung pano ko to nakuha? Alam mo ba kung bakit ako may
ganto?!
Hindi! At hindi ako interesadong malaman pa! Pakialam ko kung nakipag-away ka?! Problema mo
yan!
Chandria, ingat ka sa salita mo. Hugh.
Bakit? Totoo naman ah! Ako.
Di mo kasi alam yung totoong nangyari Chandy. Ken.
Ano naman kung malaman ko? As if naman may kinalaman ako dyan. Ako.
Oo! May kinalaman ka! Ikaw ang punot dulo ng pasang to. Kung tutuusin ikaw ang may kasalanan
kung bakit late ako!
WHAT?! So ako pa sisisihin mo sa kasalanan mo! Wow ha!
Ugh! Alam nyo, non sense na tong usapang to! Bahala kayo dyan! Gerald.

At nagwalkout sya.
Like I care.
Chandria, hindi mo dapat yun sinabi. Carlo.
Oo nga, sana inalam mo muna ang totoo. Lyndon.
Bakit? Ano ba ang totoo?
Nagtinginan silang apat. And they all nodded.
Ano kasi eh.. Ken.
Ano?!
Nagquit na ko sa process and Alpha.
WHAT?!
Wait, ibig sabihin, disqualified na rin ako?
Halos mapaupo ako sa nalaman ko. Pero bago pa yun mangyari, nagsalita na ulit si Ken
Pero wag ka mag-alala. Hindi ka tanggal sa process ng Sigma.
P-panong hindi? E diba pag nagquit ka, quit na rin ako?
Oo, pero may pumalit kasi sakin eh Ken.
Sino?
He smiled.
And I think alam ko na kung sino.
---------------------------------------------
Kung san san na ko nagpunta mahanap lang yung lalakeng yun.
Nasan ba kasi sya pumunta?
Nakakainis. Di agad nya sinabi sakin!
Natarayan ko pa tuloy sya.
Nagpunta ako sa may field, at ayun. Nakita ko syang nakahiga dun.
Nilapitan ko sya.
Nung nakita nya ako, umupo sya.
Ano? Tatarayan mo na naman ako? Sige! Gerald.
Umupo na rin ako sa tabi nya.
Walang nagsasalita samin.
Mga sampung minuto rin ng katahimikan.
Bakit? Bakit mo pinaltan si Kensumi?

Hay. Sinabi na pala nila.
Pero bakit, Gerald? Dahil ba kay Sofia? Para mas maging malapit ka sa kanya?
Hindi.
Nakatingin sya sa malayo.
Eh bakit? Akala ko ba ayaw mo magfrat?
Minsan kasi kahit ayaw mo, kung gusto ng konsensya mo, gagawin mo pa rin.
Konsensya?
Nahihirapan na si Ken. Ayaw ko namang pabayaan lang sya. Pero takot na takot syang magquit dahil
ayaw nyang madamay ka kasi alam nyang gustong-gusto mong makasali.
Sana sinabi nya. Okay lang naman eh. I mean, pinsan ko na yung nahihirapan. Kakayanin ko naman
siguro isacrifice yung pansarili kong kagustuhan para sa kanya.
Yun na nga yun eh. Ayaw ni Ken na gawin mo yun kasi ganun ka kahalaga sa kanya.
Eh bakit nagquit pa rin sya?
Kasi sabi ko ako ang papalit sa kanya para hindi na sya mahirapan at para na rin hindi ka
matanggal.
Dub dub dub dub
So parang ginawa na rin nya to para sakin?

Kaya kung tutuusin, ikaw ang dahilan ng pagsali ko dito. Kita ko kasi kung gano mo kagustong
makasali. At tsaka
At tsaka?
At tsaka para na rin makabayad ako dun sa mga nagawa kong mali sayo. Di ka kasi madaan sa sorry
eh. At least eto medyo mabigat na. Sana
Sana?
Tiningnan nya ako.
Sana mapatawad mo na ko.
Hindi ko alam kung bakit pero bigla nalang akong napaiyak.
Pinunasan ni Gerald yung luha ko and then lumapit ako sa kanya para mayakap sya.
Okay na ba tayo? Gerald.
Thank you Gerald.
Friends?
Kumalas ako sa pagkakayakap.
I smiled.
Friends.
He smiled too. A genuine one. Isang ngiti na minsan ko lang makita.

Sa mga sumunod na oras, wala kaming ginawa kundi umupo at manood ng mga stars.
Ewan ko.
Pero etong simpleng katabi ko si Gerald, masaya na ko.
21.
THIRD PERSONS POV
Mabilis lumipas ang mga araw. Kinabukasan ay pasko na.
Kanya kanya ng inaasikaso ang lahat.
Ngayong taon, napagdesisyunan ng barkada ni Daniel, ang Parking 5 na magsama-sama ngayong pasko. Ang tagal
na daw kasi nung huling nagkasama-sama sila. Kung mangyayari man yun, kasama nila ang kanilang asawa at
anak.
Ngayon, gusto nilang bumalik sa dati. Kahit isang araw lang. Gusto nilang masubukan na magsaya na sila-sila
lamang. Sila-silang magkakaibigan.
Parang nung high school lang. Parang dati lang. Yung dati kung kelan simple lang ang lahat.
Ang kaibahan lang ngayon, hindi sila kumpleto at kahit kelan, hinding-hindi na ulit sila makukumpleto.
Para naman sa barkada ni Gerald, ang Parking5 Juniors, magsasama-sama rin sila ngayong pasko.
Sa katunayan nga, nagsisimula nang magimpake ngayon si Gerald at Hugh. Ilang oras nalang kasi ay susunduin na
sila nina Carlo.
Mag-iingat ka dun ha! Julia.
Yes ma. Gerald.
Kakain ka ng ayos. Baka maglasing lang kayo dun ha!
Hindi ma!

Ingat kayo dun. Baka naman mapaaway kayo ng wala sa oras ha.
Natatawa-tawa nalang si Daniel sa inaasal ni Julia. Unang beses kasing hindi nya makakasama si Gerald sa pasko.
Ma naman. Hindi naman kami ganun. Tsaka wag ka na masyadong mag-alala. Magtitino kami dun.
Gerald.
Tumayo na si Gerald at niyakap ang kanyang ina.
Binata na talaga ang baby ko.
MA!
Sabay tumawa si Hugh at si Daniel dahil kay Gerald. Hiyang hiya ito kapag tinatawag syang baby ni Julia.
Naalala tuloy ni Daniel ang kabataan nya. Ganun rin sa kanya ang Mama Karla nya.
*BEEP*
Narinig na nila ang busina ng sasakyan ni Carlo.
Kinuha na nina Hugh at Gerald ang gamit nila.
Mag-iingat kayo dun. Daniel.
Opo. Hugh.
Yes, pa. Gerald.
Tatawag ako bawat oras ha. Julia.

Grabe ma. Gerald.
Joke lang. Pero tatawag ako ha. Baka patayin mo lang phone mo. Susugurin talaga kita dun. Julia.
Oo na, ma. Di kita bababaan. Gerald.
Hugh, bantayan mo yang kapatid mo ha.
Opo ma. Sige po! Hugh.
They kissed their parents goodbye at sumakay na sa sasakyan ni Carlo.
Naiwan si Daniel at Julia sa bahay.
Pero mamaya-maya lang rin ay aalis na si Julia. Dahil barkada ang kasama ni Daniel, uuwi muna si Julia sa mga
magulang nya sa US. Medyo matagal na rin nyang hindi nakakasama ang mga ito.
Hatid na kita mamaya, Julia. Daniel
Hindi na. Ako nalang. Baka malate ka pa sa calltime nyo eh. Julia
Sigurado ka ba?
Oo naman!
O, sige. Ingat ka dun ha. Tawagan mo rin ako pag nakarating ka na dun.
Syempre naman.
Niyakap ni Daniel si Julia bilang pagpapaalam na rin. Di man sila mag-asawa, araw araw pa rin silang magkasama.
Tinuturing ni Daniel na tunay na kaibigan si Julia.

Hindi lang dahil matalik itong kaibigan ni Kath, pero dahil hindi siya iniwan ni Julia sa mga nakaraang taon.
Magkasama nilang pinalaki si Gerald na bunga ng isang gabing pagkakamali nila. At maski na rin si Hugh na kung
tutuusin ay hindi na responsibilidad ni Julia. Pero kahit ganun, minahal pa rin nya ng buo ang bata.
Sige na. Mag-ayos ka na ng gamit mo. Ihahanda ko na rin yung sakin. Julia.
Nagpunta na sila sa sari-sarili nilang kwarto para ihanda ang mga gagamitin nila sa kanilang bakasyon.
Excited na hindi si Daniel. Masaya syang magkakasama na ulit sila ng barkada nya na parang ilang taon rin nyang
hindi nakapiling.
Oo magkakasama naman sila madalas, pero iba sa noon dahil naging abala ang lahat sa kanilang buhay mayasawa.
Ilang oras pa ang nakalipas ay dumating na sina Lester para sunduin si Daniel. Nauna nang umalis si Julia sa kanya
kaya hindi na sya naabutan ng barkada.
Pagkasakay ni Daniel sa van, napansin agad nya ang kulang.
Si Seth.
Ayaw nyang masira ang araw ng mga kasama nya kaya nanahimik nalang sya.
Ang hindi nya alam, ganun rin ang nararamdaman ng mga kaibigan nya.
Guys, bago tayo pumunta sa resort, may dadaanan muna tayo. Lester.
Sige, san? JC.
Basta. Lester.

Hindi na sila nagtanong pa. Nagpatuloy sa pagdadrive si Lester hanggang sa makarating sila sa Eternal Garden.
Ang libingan ni Seth.
Lumabas na sila sa sasakyan at ibinaba ang bulaklak na binili ni Lester. Naglakad sila ng konti para makarating sa
puntod ni Seth.
Nung nandun na sila, walang umiimik. Sabay-sabay silang naupo sa sa damuhan, pero walang nagsasalita.
Tila kinakausap nilang lahat si Seth sa isip nila.
Mamaya-maya lamang ay may dumapong paru-paro sa bulaklak na dala nila.
Kumpleto na ulit tayo. JC.
Oo nga. Parang nung araw lang nung kasal nating tatlo. May dumating ding paru-paro nung oras na
inaalala natin si Seth. Lester.
Bregs. Lam ko namang di mo kami matitiis eh. Kaya kahit pagiging paru-paro, pinatos mo na
makasama lang kami. Labyu Seth! Miss ka na namin. Kats.
Merry Christmas Seth! Daniel.
Kumpara sa tatlo nyang kaibigan, hindi masyadong naging emosyonal si Daniel sa pagdating ng paru-paro.
Madalas pa rin nya kasing nakikita at nakakausap si Seth sa panaginip nya.
Ginagabayan pa rin sya nito at sinisiguradong hindi na maling daan ang matatahak nya.
Ano, tara na ba? Lester
Tara na. Daniel.
Umalis na sila at bumalik na sa sasakyan.
Diretso na tayo sa resort. O may gusto pa kayong daanan? Lester.
Wala na. Sagot ng iba.
Nagpatuloy na sa pagdadrive si Lester.
Habang ang iba ay natulog muna.
--------------
Ilang oras pa ang nakalipas ay nakarating na sila sa resort ng kaibigan nilang si Ivan Lacson.
Malaki at maganda ang resort na to. Kumpleto sa facilities.
May function halls. Swimming pools. Hotel. Canteens. Restaurants. Bar at kung ano ano pa.
Mga tol, matutulog muna ako. Duga nyo. Natulog kayo samantalang ako, nagdrive! Lester.
Sige, matutulog rin muna ako. Nabitin ako eh. Hahaha. JC
Nagpunta na sila sa kanilang kwarto. Isang kwarto nalang ang kinuha nila para sa lahat. Minsan na nga lang sila
magkasama-sama, maghihiwa-hiwalay pa ba sila?
Agad nahiga sina Lester at JC sa kama. Tulog agad ang mga ito.
Hanep. Tulog agad. Kats.
Haha. Di na nagbago tong mga to. Daniel.
Nga pala Daniel. Bilang pasko bukas, may regalo ako sayo. Kats.
Wow. Ano naman yang regalo mo?
Tara, may pupuntahan tayo. Kats.
Lumabas sila ng kwarto at pumunta sa reception area.
Hi Jane. Bati ni Kats sa receptionist.
Hello Sir Kats. Anything? Jane.
Pwede ko ba makita ang reservations nyo? I mean, may hahanapin lang sana ako. Titingnan ko kung
nagpareserve din sya dito. Kats.
Ah, o sige po.
Inabot ni Jane ang iPad nya kay Kats.
May hinanap na pangalan si Kats at pinakita nya ito kay Daniel.
Pagkakuha ni Daniel ng iPad
SERYOSO?!
Oo. Kats.
P-pano?
Kinausap ko si Archelle. Sabi ko kahit isang gabi lang. Pasko naman.
Nakita kasi ni Daniel ang pangalan ni Kath. Room 025.
Akala ko ba ayaw ni Archelle na magkita kami? Daniel.
Binlackmail ko eh. Sabi ko hihiwalayan ko pag di pumayag.
BALIW!
Hahaha. De joke. Nagusap kami ng masinsinan. Medyo nahimasmasan na yung asawa ko. Okay na sa
kanyang magkita kayo ni Kath. Kats.
Oh? Pero para sakin, ayoko muna.
ANO?! Kung kelan eto na eh. Inihahain na nga lang sayo. Kukuha ka nalang ng plato at sasandok,
aayaw ka pa? Kats.
Tsk. Hindi naman. Pero gusto ko kasi maging perfect yung pagkikita namin. Gusto ko muna ihanda si
Kath. Hindi naman kasi ganun kadali na magpakita sa isang tao na ilang taong pinaniwalang patay ka
na. Daniel
Kung sa bagay. E anong balak mo mamaya?
Wala pa, pero may hihilingin sana ako sayo.
Ano?
Sabihin mo kay Archelle, dalhin si Kath sa bar mamaya.
Tapos? Anong gagawin nila dun? Paparty?

Hindi.
E ano?
Kailangang malasing si Kath. Daniel
---------------
Sigurado ka bang hindi mapapahamak si Chandria? Baka naman magkasakit sya ha! Kath.
Hindi! Anong tingin mo sa pamangkin mo, pabaya? Hindi noh. Maalaga yan lalo na sa pinsan nya.
Archelle.
Nagtatalo ang magkapatid dahil sa plano ni Archelle na pasamahin si Chandria kay Ken. Paraan nya to para masolo
si Kathryn at madala sa resort kung nasaan ang asawa nya at si Daniel.
Kung naaalala nyo, magbabakasyon ang Parking 5 Junior ng magkakasama. Pero napagdesisyunan ni Archelle na
hindi ito sabihin kay Kathryn.
Sinong kasama nila?
Sila at yung yaya ni Ken.
May yaya si Ken?
Oo. Anti social lang sya kaya pag dumadating ka, hindi sya lumalabas ng kwarto. Archelle.
Joke lang yun ni Archelle. Wala talagang yaya si Ken. Sinabi lang nya yun para tumigil na ang kapatid nya.
Hay. Archelle naman kasi. Alam mo namang hindi pa masyadong sanay si Chandria dito eh. Kath.
E kaya nga kasama nya si Kensumi eh. Hindi naman sya papabayaan ng pinsan nya. Archelle.
Hay nako. Bahala ka ha. Pag may nangyaring masama sa baby ko, ikaw lagot sakin.
Oo na. Pumayag ka na kasi please. Nakausap ko na si Enrique, babalik na muna daw sya sa US.
Habang tayo, magbonding muna. Hindi mo ba ko namimiss? Archelle.
Syempre namimiss pero
Oops, wala nang pero pero. Namimiss mo ko, kaya sasama ka sakin sa resort. Okay?
Okay, teka. Si Kats pano?
E yaan mo yun. Bahala sya sa buhay nya.
Grabe to!
Hahaha. Kasama nya yung barkada nya. Miss na daw nila isat-isa eh.
Natanggal ang ngiti ni Kath. May naalala na naman kasi sya.
Ah. Haha. Kath.
Nakonsensya si Archelle sa nakita nya. Kung pwede lang nyang sabihing buhay si Daniel. Kung sana noon pa nya
sinabi yun, sana sobrang saya na sana ng kapatid nya ngayon.
O sya sya. Mag-ayos ka na ng gamit mo. Gogora na tayo.
San ba tayo pupunta?
Wag na maraming tanong. Basta magbaon ka ng swimsuit. Party dress. Casual clothes. Pantulog.At
kung ano ano pa. Dapat prepared ka.

Ano bang pupuntahan natin? Bakit parang ang dami kong babaunin? Ibebenta mo ba ko?
Loka, hindi! Basta sundin mo nalang sinabi ko okay? Go na.
At sinunod naman ni Kath ang bilin ni Archelle.
-----------------
Palubog na ang araw nang makarating sila sa Resort.
Sa resort ni Ivan Lacson.
Ang resort kung nasaan rin sina Daniel.
Hi Jane! Anong room namin ni Kath? Archelle.
Hello po. Room 025 po kayo. Ito po yung cards nyo. Isusunod nalang namin yung gamit nyo. Jane.
Thanks Jane! Archelle.
Nagpunta na sila sa kwarto nila.
Pagkadating nila dun, pinagbihis agad ni Archelle si Kath.
Sis. Suot mo yung red party dress mo. Paparty muna tayo dun sa bar.
Ha? Hindi ba muna tayo kakain? Kath.
Dun na rin tayo kumain.
Anong kakainin natin dun? Puro alak nandun.
Fine. Daan muna tayo sa Restau dito tas tsaka tayo pumunta sa bar. Archelle.
Pero teka. Ayokong magbar. Ayoko uminom.
Kapatid, minsan lang tayo magunwind. Wala namang masama dito eh. Kasama mo naman ako. Nasa
tamang edad ka na. May anak na nga tayo eh. Porket ba mommies na, bawal na pumarty?
Di naman, pero wala kasi ako sa mood na gumanyan eh. Kath.
Teh, ilang oras nalang Christmas eve na. Tas wala ka sa mood? Pagbigyan mo naman ako oh. Minsan
lang tayo magbonding.
Hay. Kung di lang kita love! Sige na nga! Tabi nga dyan at magbibihis na ko.
Yan ang gusto ko! Hahaha.
Sa wakas napapayag rin ni Archelle si Kath.
Kung di lang talaga nya mahal si Kats, hindi nya pagbibigyan ang utos nitong dalhin si Kath sa bar at lasingin ito.
Hindi nya alam ang plano ni Daniel, pero kung ano man ito, susuporta nalang sya.
Kahit ano, maging masaya lang ang kakambal nya.
--------------
11 PM.
Nasa bar na sina Kath at Archelle.
Namumukod-tangi sila sa mga babae sa bar. Lutang na lutang ang kagandahan nilang dalawa.
Kahit mga mommies na sila, mukha pa rin silang mga dalaga.
Marami tuloy ang mga lalakeng umaaligid sa kanila.
Archelle, di pa ba tayo aalis? Naiilang na ko eh. Pakiramdam ko ang daming nakatingin sakin. Kath
Pabayaan mo yang mga yan. Hanggang tingin lang yan. Mataas ang security level dito sa resort na to.
Pag may nambastos sayo, sigaw ka lang. Archelle.
Sabi mo yan ah.
Umo-o naman si Archelle sabay bigay ng tequila sa kakambal. Nakakailang shots na rin si Kath.
Medyo umiikot na ang paningin nya at nawawala sa wisyo.
Alam mo, simula nung bridal shower ko. Hindi na ulit ako naglasing ng ganto. Kath.
Bakit? Archelle.
Alam ni Archelle ang totoong dahilan. Pero alam rin nya na mas mapaparami ang inom ni Kath ng alak kung
ipapaalala nya ang nangyari dati.
At kung mas mapaparami ang inom nya, mas mabilis syang malalasing.
Magagawa na ni Daniel ang plano nya.
Si Daniel na nakaupo sa di kalayuang table. Tahimik na binabantayan si Kath. Sinisiguradong walang lalake ang
makakabastos dito.
E kasi masyado akong nalasing at nawala sa sarili nung gabing yun eh. Nabigay ko tuloy ang sarili ko
sa maling tao. Dun sa walanghiyang rapist na yun na posibleng ama ni Chandria.

Sigurado ka bang sya ang ama ni Chandria?
Hindi. Pero whats the point of knowing? Anak man nya o ni Dan..
Hindi matuloy ni Kath ang sasabihin nya. Sa halip ay kumuha na naman sya ng isang boteng beer at nilaklak ito.
Anak man si Chandria ng rapist ko o hindi. Hindi na yun mahalaga. Basta mahal ko ang anak ko. Yun
yon! Kath.
At uminom na naman sya.
Kath..
WOOO! Ano na Archelle? Sabi mo party diba? Tara pumarty!!
Tumayo na si Kath sa inuupuan nya at pumunta sa dance floor.
Nakipagsayawan sya sa ibang mga tao dun. Dahil nga sa lasing, may pagkawild kung sumayaw si Kath.
Maraming naaakit sa kanya. Naglapitan ang mga lalake sa kanya at sumayaw sa tabi nya.
Yung iba, pasimpleng humahawak sa bewang nya. Pasimpleng hinahaplos ang makikinis nyang braso.
Yung iba, nanghihipo na. Pero dahil masikip at wild sa dance floor, hindi na yun napapansin ni Kath.
May mga nagbibigay pa rin kay Kath ng alak. Tanggap lang sya ng tanggap. Inom ng inom.
Lasing na lasing na talaga sya.
Biglang may yumakap sa kanya mula sa likod. Isang lalake.

Habang nakayakap ito kay Kath ay sumasayaw ito. Sinabayan naman ito ni Kathryn.
Lower! Lower! Lower! cheer ng mga tao.
Pero bago pa man makasayaw si Kath ay may nanghila na sa kanya palabas ng dance floor.
Palabas ng bar.
Pero dahil ayaw magpahila ni Kathryn, kinarga na sya ng lalakeng ito at dinala sa hotel.
Hindi nakapalag si Kath dahil hilong-hilo na sya. Dahil na rin siguro sa mga alak na nainom nya.
Ramdam nyang binaba na sya ng lalake sa kama. Nakarinig rin sya ng pagsara at paglock ng pinto.
--------------
PLAY MUSIC. ---- > I wont give up Glee version
Grabe, umiikot ang paningin ko. Ang labo ng paligid.
Ang bigat ng ulo ko.
Namamanhid na rin ang katawan ko. Hindi ako makagalaw ng ayos.
Ang alam ko lang nakahiga ako ngayon sa kama.

Bigla akong napaiyak.
Naalala ko ang nangyari noon. Gantong-ganto rin yun. Wala rin ako sa katinuan at may isang lalakeng nagdala
sakin sa isang hotel at pinagsamantalahan ako.
Ramdam kong may humawak sakin.
Ipinikit ko na lamang ang mga mata ko.
ANONG GAGAWIN MO SAKIN HA? *hik* GAGAHASAIN MO NA NAMAN BA AKO?! SIGE! GO! BAHALA KA
SA BUHAY MO! WALA NA NAMANG MAWAWALA SAKIN. *hik* DI NA KO VIRGIN. WALA AKONG ASAWA.
MAY ANAK NA NGA AKO EH. ANO PANG MAWAWALA SAKIN DIBA? SIGE. HAVE FUN. *hik*
Di ko alam ang lumalabas sa bibig ko. Ang hirap pag lasing.
Nakapikit pa rin ako hanggang ngayon. Naghihintay ng gagawin ng lalakeng to kung sino man sya.
Naramdaman kong may dumampi sa paa ko, pataas sa legs ko.
Iniisip kong kamay nya to. Naguumpisa na siguro syang molestyahin ako.
Pero hindi eh.
Narealize kong tuwalya pala ang dumampi sa katawan ko. Isang basang tuwalya.
Alam nyo yung ginagawa sa mga may sakit? Yung sponge bath? Ginagawa nya yun sakin.
IBA KA RIN NOH. MANGRERAPE KA NA NGA LANG, GUSTO MO PA MALINIS YUNG RERAPIN MO. *hik*
HAHAHA. SIGE LANG. GAWIN MO GUSTO MO.
Pinagpatuloy lang nya ang pagpupunas sakin.
Naramdaman kong tumayo sya at umalis sa tabi ko.
Oo, hanggang ngayon, di ko pa rin minumulat ang mata ko.
HOY NASAN KA NA? *hik* IIWAN MO NALANG AKO DITO? ANO KA, NURSE? HAHAHA. BULOK KA PALA
EH. KUNG IKAW MAN YUNG GUMALAW SAKIN NUNG BRIDAL SHOWER KO, HAHAHA! NALIPASAN KA NA
BA NG PANAHON? *hik* BAKIT HANGGANG PUNAS KA NALANG NGAYON? NAKAKATAWA KA! *hik*
Hindi ko na talaga alam ang nasasabi ko. Ganto pala talaga pag lasing? Kung ano ano lumalabas sa bibig mo.
Ramdam kong may humawak sa balikat ko.
Iniupo nya ako sa kama.
Mukhang gagawin nya na.
Nanatili pa ring pikit ang mga mata ko. Kung ano man ang gagawin nya sakin, ayoko yung makita.
Unti-unti na nyang binababa ang zipper ng dress ko.
Nung narating na nya ang dulo, inihiga na nya ulit ako.
Ramdam kong umakyat sya sa kama at lumuhod. Hinawakan nya ang dulo ng dress ko at hinila ito pababa.
Nagsimula na namang tumulo ang luha sa mata ko. Bumabalik ang mga nangyari dati.
Tanging undergarments ko nalang ang suot ko.
Ilang segundo na ang lumipas pero walang nangyayari. Wala akong nararamdamang kamay na gumagala sa
katawan ko o labi na humahalik sakin.
OY NASAN KA NA? ANO?! TAPUSIN MO TONG SINIMULAN MO! GAWAN NATIN NG KAPATID SI
CHANDRIA! GAME AKO! DALI! *sniff* *sniff*

Sabi ko lang yan. Pero sa loob loob ko, takot na takot na ako.
Galit na galit ako kasi naging malinaw na naman sakin ang mga nangyari nung gabing yun.
Hinawakan na naman nya ang makabila kong balikat at iniupo ako sa kama.
Akala ko sisimulan na nya ang pagangkin sakin.
Pero nagulat nalang ako nang sinuotan nya ako ng isang malaking tshirt na nagtaklob na exposed kong katawan
kanina.
This time, minulat ko na ang mata ko.
Malabo pa rin ang paligid at umiikot ang paningin ko.
Natawa nalang ako bigla. HOY! LALAKE! NASAN KA! HAHAHA. GENTLEMAN KA RIN NOH! DI PA PALA
EXTINCT ANG MGA GENTLEMAN NGAYON? HAHAHA. *hik* WOW HA. SALAMAT SA TSHIRT! *hik*
Walang anuman.
Sinundan ko yung boses. Nasa likod ko lang sya.
Sinubukan kong tumayo pero na-out of balance ako. Buti nalang nasalo nya agad ako kaya hindi ako nagdagasa sa
sahig.
Inihiga na nya ako sa kama.
HOY! Sino ka ba ha? Ang labo kasi ng paningin ko eh. Hahaha. *hik* Kung sino ka man, salamat dahil
hindi mo ko binastos. *hik*
Hindi na importante kung sino ako Sabi nya.
Pamilyar ang boses nya.
Weird nga eh. Biglang tumibok ng malakas yung puso ko. Baka epekto lang ng alak. Ewan ko. Ang alam ko lang,
masyado akong lasing para makilala kung kaninong boses yun.
basta ang mahalaga, safe ka. Hindi ka nagalaw ng sino man. Pagpapatuloy nya.
Hahaha! Ang gentleman mo naman! Buti hindi ka bastos noh? Siguro kung ikaw yung rapist ko, baka
nasundan na si Chandria. *hik* Hahaha
At bigla na naman akong napaiyak. Tuwi kasing maaalala ko yun, nasasaktan ako. Kung tutuusin kasi, dun
nagsimula lahat ng kapalpakan ng buhay ko.
Biglang may naramdaman akong kamay sa mukha ko.
Pinupunasan ang luha ko.
Wag ka na umiyak. Hindi bagay sa kagandahan mo ang mga luhang yan. Hindi magandang balikan ang
nakaraan. Ang importante ay ang ngayon.
Mas lumapit sya sakin.
Tandaan mo, hinding-hindi kita babastusin. Hinding-hindi kita papabayaan. Ganyan kita kamahal
Kathryn. Mula noon, hanggang ngayon.
And then he kissed my forehead.
Pinilit kong makita sya. Pinilit kong luminaw ang paningin ko.
Pero mas lalo lang akong nahihilo.
Mas lalo akong nanghihina.
Halos mawalan na ko ng malay, pero hindi ako sumuko.
Kailangan. Ko. Syang. Makita.
Pumikit ako sandali, tapos dahan dahan kong minulat ang mata ko.
Sa nakita ko, hindi ko alam kung nananaginip na ba ako o hindi.
Kasi kung oo, kahit habambuhay ako matulog, ayos lang.
Hinawakan ko ang mukha nya at pinunasan ang luha nya.
Oo, umiiyak sya katulad ko.
Ngayon ko lang ulit nakita ng ganto kalapit ang mukha nya. Ang mukha nyang akala ko sa litrato ko nalang
makikita.
D-dan..iel? Nanginginig ang boses ko.
Inilapit ko ang mukha ko sa kanya.
I traced his lips, then I kissed him.
Bakit parang totoo? If this is a dream, ayoko na magising.
He deepened our kiss. I responded to that.
Unti unti nang nagdidilim ang paligid. Siguro matatapos na tong magandang panaginip na to.
Pero bago mawala ang lahat, I heard him whisper

Merry Christmas, baby. This is the best one I ever had in years. I love you.
And then everything went black.
------------------------
DANIEL PADILLAS POV
Tuluyan nang nawalan ng malay si Kathryn.
Umiiyak ako sa lungkot at saya.
Sa lungkot na hanggang ngayon, nasasaktan pa rin sya pag naaalala nya yung bridal shower nya.
Ang nakakapagtaka pa dito, hindi pa rin nya alam na si Enrique yun. Hindi ba yun sinabi ni Khalil sa kanya? Kaya
ba nagagawa nyang makasama si Enrique araw araw? Kasi hindi nya alam na si Enrique ang lalake sa gabi ng
bridal shower nya?
Pero tsaka ko na yun iisipin. Ang mahalaga, kasama ko ngayon si Kath.
Ang tagal kong hinintay ang araw na to.
Hindi man nya talaga alam na ako to, at least, kahit ilang minuto, nagawa kong mayakap, mahalikan at makasama
sya ulit. Kahit ito lang, masaya na ko.
Alam ko kasing darating rin ang araw na magiging ayos na ulit ang lahat. Na hindi ko na sya kailangang lasingin.
Parte to ng plano ko. Bukas paggising nya, wala syang maaalala dahil sa kalasingan nya. Pero unti unti ay
maaalala nyang nakita nya ako ngayong gabi.
Iisipin nyang panaginip lang ang lahat, pero may parte sa kanyang hindi maniniwalang panaginip lang ito. Puso nya
ang magsasabing totoo ang gabing ito.

Paulit ulit mong aalalahanin ang mga nangyari ngayon hanggang sa maniniwala ka na ulit na buhay
ako. Dahil dyan, hindi ka na ganun mabibigla sa araw na sabihin ko sayong buhay ako. Sa araw na
magpapakita na ulit ako sayo.
Kinumutan ko na sya at tumayo na ako.
Kasi sa araw na yun, handa ka na. Handa na ang puso mo. Dahil ngayon palang, alam na nyang buhay
ako at kahit kelan, hindi kita iniwan.
At kahit kelan, wala akong balak gawin yun.
Kasi ayoko. Kasi may pangako ako. At higit sa lahat
Kasi mahal kita higit pa sa buhay ko.
22.
LESTER GIRIS POV
Madaling araw na ng December 25, pero wala pa rin si Daniel. Hanep. San naman kaya yun nagpunta.
Hoy Katsumi. Bakit mo ba kasi iniwan dun mag-isa si Daniel? Baka naglasing na yun. Sabi ko.
Maniwala ka sakin brad. Di yun lasing. Hayaan mo muna sya maging masaya sa kung nasan man sya
ngayon. Kats.
HOY! WAG MONG SABIHING
BALIW! HINDI! Kung ano mang maduming iniisip mo dyan. Nagkakamali ka. Kats.
E kung ganon, nasan si Kuya? JC.
Basta. Kats.
Kayo ha. Aapat-apat na nga lang tayo, naglilihim pa kayo samin. SETH OH! MULTUHIN MO NGA TONG
MGA TO. JC
Loko to. Intayin nalang natin si Daniel, bago ko sabihin sa inyo. Kats.
Habang naghihintay, naglaro muna kami ng baraha.
Nakakailang talo na ko. Kainis. Nasan na ba kasi yang si Daniel. Nauubusan na ko ng pera dito. Dinadaya ata ako
nitong dalawa eh.
MERRY CHRISTMASSSS!!
Napatingin kami sa taong nasa pinto.
O bakit parang ang saya mo? Ako.
Sabi sayo masaya yan eh. Kats.
Ano ba kasing meron, kuya? Iba ngiti natin ah. JC.
Umakyat na sa kama si Daniel at tumabi samin.
Spill it bro.
Nakangiti lang ng nakakaloko si Daniel. Ano bang meron?
Ramdam ko talaga may chix ka eh. Ano tol? Amin amin rin. Ako.
Hahaha. Wala akong chix. Loyal to brad. Daniel.
Kanino? Ako.
Kanino pa ba? Daniel.
Haay. Eto na naman. Oo, alam kong abot kabilang universe ang pagmamahal nya kay Kath.
Pero si Kath ba, mahal pa rin sya? I mean, babalik pa ba sya dito sa Pilipinas? Mukha ngang ibinaon nya na kaming
lahat sa limot eh.
Kuya. Parang hindi na yata healthy yang pagmamahal mo kay Kath. Sobra sobra na eh. JC
Oo nga, isipin mo naman yang sarili mo. Ni pagbalik nga nya dito sa Pilipinas, walang kasiguraduhan
eh. Ako
Nagkatinginan si Kats at Daniel.
Tapos tumawa sila pareho.
Anong nakakatawa? Ako.
Kasi tol, nandito na si Kath sa Pilipinas. Matagal na, actually. Daniel.
At dun nabitawan ko lahat ng cards na hawak ko.
Pareho kaming nagulat ni JC.
DI NGA?! Ako/ JC
Oo. Sya yung kasama ko kanina. Kaya nga-ngayon lang ako nakabalik. Daniel.
GRABE! BAT DI MO SINABI KUYA! JC.
Teka. Edi ibig sabihin, alam na nyang buhay ka? Ako.
Umiling sya.
ANO?! PANONG MAGKASAMA KAYO TAS HINDI NYA ALAM?! JC.
Wait lang. Ipapaalala ko lang sayo JC na hindi kami bingi. Medyo kanina ka pa sumisigaw dyan. Kats.
Panira talaga ng momentum si Kats.
Ay sorry, naexcite lang. Pero pano nga yun? JC.

Pinakiusapan ko si Archelle na lasingin sya ng sobra sobra. Daniel.
Bakit pa? Bakit di mo nalang sinabing buhay ka?
Kasi sabi nga ni Kats dati, may tamang panahon para sa lahat. Gustong-gusto ko na syang yakapin
nung nakita ko sya. Pero narealize kong, tama si Katsumi. Hindi pa handa si Kath. Kaya sa ngayon,
ganto ganto nalang muna.
Ah. Eh ano pang nangyari kanina? JC
Nung lasing na sya, ako na yung nagdala sa kanya sa kwarto.
YUN OH! Tapos? Anong ginawa nyo? Ako.
Sakin nalang yun. Daniel, sabay taas-baba ng kilay.
Hayup! Ano kayang ginawa nito!
Oy. Hindi ko tinake-advantage ang pagiging lasing nya ah. Kahit sobrang miss na miss ko na yun, di ko
kayang gawin yun sa kanya. Daniel.
Oo nga. Wala naman akong sinasabi eh. Defensive ka masyado. Napapaghalata. Hahaha.
Gentleman tayo pre. Walang ganyanan. Daniel.
O sya sya. Ikwento nyo nalang samin ang buong pangyayari. Panong nandito na sya? Sinong kasama
nya? JC.
Edi si Enrique at tsaka yung anak nya. Nga pala! Sa P5U nag-aaral yung anak ni Kath! Akalain nyo
yun! Daniel.
Teka, teka. May nakausap akong batang babae dati sa school. Chandria Gil yung pangalan. Nagulat
nga ako nung marinig ko yun eh. Naalala ko kasing yun yung gusto nyong ipangalan dati sa anak nyo.
Akala ko nagkataon lang, pero tingin nyo, sya yung anak ni Kath? JC.
Ano bang itsura?
Maputi tas brown yung buhok nya. Di ganong katangkaran. Maganda. Nakakahawig nga ni Kath eh.
Actually, medyo kamukha talaga ni Kath. Maputi nga lang at tsaka brown yung buhok ni Chandria. JC.
Thats my pamangkin! Kats.
Thats my daughter! Daniel.
WEH! Kats.
*BOOGSH PAK BOOGSH*
Ayun bugbog ang abot. Di marunong sumuporta eh. Hahaha.
Pabirong bugbog lang naman.
Kainis to. Daniel.
Pero seryoso, kuya. Sigurado ka bang anak mo si Chandria? Kasi kung anak mo sya, dapat kahit
konting features, may namana sya sayo. JC.
Yan din point ko. Di mo lang ako pinatapos. O ano, bugbugin mo rin sya! Daya talaga. Kats.
Napahiga si Daniel sa kama at huminga ng malalim.
Ewan ko. Basta, anak ko man sya o hindi, mamahalin ko parin sya. Kasi parte sya ni Kath.
Actually, magkatuluyan man kayo o hindi ni Kath, mamahalin at mamahalin mo pa rin talaga si
Chandria bilang anak mo. Kats.

Napabangon si Daniel. Bakit? Sabi nya.
Kwento lang to ni Kensumi ha. Pero mukhang may namumuong sparks kay Chandria at sa anak mo.
Kats.
Sinong anak?
Si Gerald.
Ang tanong anak mo ba talaga yun? Ako.
Napatingin silang lahat sakin.
Wala lang. Naitanong ko lang. Para kasing ang layo ng loob nitong si Daniel kay Gerald eh.
Ewan ko ba. Sinusubukan ko naman eh. Pero nahihirapan akong mahalin ng buong buo ang batang
yun. I care for him, yes. Pero yung mahalin sya ng buong buo? Ng sobra sobra? Parang ang hirap.
Daniel.
E kung ipaDNA mo kaya si Gerald? Ako
Tss. Wag na. Tsaka kamukha ko naman sya eh. Walang duda
Di rin. Di mo kamukha si Gerald. KAHAWIG LANG. Magkaiba yung dalawang yun. Marami kang
nakakahawig sa mundong to. Kunware, ako. Kahawig ko si Zac Efron, pero di naman kami magkaanoano. Malay mo, kayo din ni Gerald. Kats.
AH EWAN KO! May problema pa nga ako kay Kath, dagdagan nyo na naman ng bago. Pwede isa-isa
muna?!
Oo na. Oo na. Pero binabalaan ka lang naman namin sa mga posibleng mangyari eh. Kahit
magkatuluyan kayo ni Kath at makamit nyo ang happy ending nyo, pano na ang mga anak nyo? Ako.
Anong pano na sila? Daniel.
Eh diba, may sparks nga daw sila ayon kay Katsumi. Pagpalagay nating hindi sila magkapatid. Parang
ang sama naman tingnan na anak nyo sila pareho tas sila din magkakatuluyan. Oo, hindi sila
magkadugo. Pero ano nalang ang iisipin ng iba? Ako.
E problema na yun ng ibang tao. Kung nagmamahalan sila, bakit hindi? Hahayaan mo nalang bang
maapektuhan ka ng iniisip ng iba? Daniel.
Hindi.
O yun naman pala eh. Case closed.
Buti nga sana kung ganun lang yun kadali. E pano kung magkapatid pala sila? Pano kung anak mo nga
si Chandria?
Yun lang. JC.
AHHH! Tsaka na yan! Paskong pasko. Magtulog na muna tayo! Daniel.
Humiga na silang lahat. Syempre gumaya din ako.
Kinakabahan ako para kay Daniel.
Balang araw, di na nya matatakasan to.
--------------------
( KINABUKASAN )
Maaga akong nagising kaya naglakad lakad muna ako dito sa resort.
Wooh. Fresh air!

May malapit na bench dun sa isang swimming pool.
Pumunta muna ako dun para maupo. Pero bago pa ko makalapit ng sobra, may nakita akong isang pamilyar na
babae.
Kathryn?
Napatingin sya sakin. Napaltan ng gulat ang kalamado nyang mukha.
L-lester
Tapos niyakap ko sya.
Kumusta ka na, Kath? Sabi ko habang nakayakap pa rin sa kanya.
Okay lang. Ikaw? Kayo? Kumusta na kayo? Kath.
Kumalas na kami sa yakap.
Okay lang. Masaya naman. Gumaganda ka ngayon ah.
Tss. Dati pa!
Hahaha. Sabay naming tawa.
Natahimik lang kami. Nakatingin lang sa isat-isa.
Lester
Hmm?
Napaluha sya bigla. Nagpanic naman ako.
UY KATH! BAKIT?
Ngumiti sya habang tumutulo yung luha nya.
Napanaginipan ko sya kagabi. Andun daw sya sa kwarto ko. Tapos. Tapos
Tapos?
Hinalikan nya ko... *sniff* *Sniff* Lester. Bakit ganun? Ganun ko ba talaga sya kamiss na parang totoo
lahat ng nangyari? Sana hindi nalang ako nagising kung ganun din lang yung magiging panaginip ko.
Kath.
Wala man syang sinasabing pangalan, pero mukhang kilala ko na kung sino ang sinasabi nya.
Parang gusto ko nang sabihing Kath, totoo yun. Buhay si Daniel. Kasama mo talaga sya kagabi.
Pero ayokong sirain ang plano ng kaibigan ko. Baka nga may tamang panahon para sa lahat, at hindi pa yun
ngayon.
Sige lang Kath, iiyak mo lang yan. Balang araw, magiging ayos din ang lahat. Magiging masaya ka
rin.
Masaya na naman ako eh. Yun nga lang, may kulang pa rin.
Magiging buo rin yan Kath, tiwala lang.

Basta, nandito lang kami para sayo. Ikaw lang naman dyan ang hindi nagsasabing bumalik ka na
pala.
Sorry na. Natatakot kasi ako eh. Baka pag nakita ko kayo, magwala ako sa lungkot dahil maaalala ko
lang sya. Pero kahit pala anong gawin ko, hinding-hindi sya mawawala sa buhay ko.
Hindi ka kasi nya iiwan, Kath.
Alam ko naman na binabantayan nya ko mula sa langit eh.
Napangiti nalang ako. Hindi Kath, andito lang sya malapit sayo. Anghel man sya o hindi, binabantayan ka nya.
Pansin kong nakatitig si Kath sa langit.
Lalim ng iniisip ah. Ako.
Napansin ko lang. Tuwing mag-uusap tayo, laging sunset. Laging palubog na ang araw. Ngayon,
pasikat palang.
Napatingin ako sa sumisikat na araw. Ang ganda. Ang aliwalas. Ang sarap sa pakiramdam.
Dati, tinuro mo sakin ang ibig sabihin ng sunset. Ngayon, ako naman ang magsasabi sayo ng meaning
ng sunrise. Ako.
Ano?
Brand new day. Fresh start. Another chance. Most importantly, HOPE. Ako.
She smiled.
Katulad ng araw, mawala na lahat ng dapat mawala sa mundo. Wag lang yang pag-asa mo. Ako.
Thanks moon. Kath.
Sabi ko naman sayo. Kahit anong mangyari, I will always be here for you. I will always be your
moon.
-----------------------------------------------------------------
CHANDRIA GILS POV
So, andito kami ngayon sa isang beach sa Batangas.
Grabe parang paradise. Ang ganda.
Its just 6 am. December 25 na nga pala ngayon.
Tulog pa yung mga kasama ko kaya pumunta muna ako sa may dalampasigan.
Tuwing pumupunta ako sa beach, lagi akong may naaalalang isang magandang memory.
A memory I had when I was little.
Malinaw na malinaw pa yun sa isip ko.
--------- FLASHBACK
He took my hand and pulled me. We went outside the hotel.
Where are we going? I asked my new found friend
To the beach! He said
Beach? I really wanna go there! I hope my mommy wont get mad at me.
Were here!
He started running.
He lay down on the sand and pretended hes an angel.
Hes so cute!
Chan-Chan! Come here! Ang saya oh!
I imitated what hes doing. Its so fun!
We played and played. When we got tired, we just sat beside each other and then he drew my name on the sand
CHANCHAN
Chan-chan. How old are you? He asked.
Im 6. Turning 7 this March. What about you?
Same!
Really?
Yes! Siguro meant to be talaga tayong maging friends!
I giggled.
Ang cute cute mo talaga Chan. Crush na yata kita.

What?! That cant be! Were too young.
I feel like Im blushing.
Hindi! Sabi ni mama, okay lang yun. Crush lang naman daw kasi eh. Ang crush, paghanga lang. Parang
nagagandahan ka. Ganun.
Ohh.
Kaya okay lang na may crush ako sayo! He said, then he smiled. A very innocent smile.
I pinched his cheeks.
Arayyy! ChanChan! Ang sakit!
Hahaha. Youre cute too. You just need to eat some more.
Ganun ba talaga ako kapayat?
Yes.
Hay. Nga pala, favor.
Ano?
Pwede bawas-bawasan mo yang pag-eenglish mo? Dinudugo na ko eh.
Hahaha! Ill try.
Okay!

Okay!
Then we both laughed. Were happy like that.
---
END OF FLASHBACK ---
( FULL STORY OF CHANDRIAS CHILDHOOD WILL BE POSTED SOON. This will serve as ANWYs Special
Chapter. Hint: Hindi ako nagpopost ng Special Chapter ng para sa wala lang. Hihi. )
Napangiti na naman ako when I remembered that. Ang bata bata ko pa nun, pero hinding hindi ko yun
makakalimutan.
Sana kasama ko pa rin yung best friend kong yun hanggang ngayon.
Kaso iniwan nya na ko eh.
Chandria.
Gerald. Ikaw pala. Aga mong magising ah.
Umupo sya sa tabi ko.
Ikaw rin naman ah. Gerald.
Haha. Merry Christmas nga pala I told him.
Merry Christmas din.
We smiled at each other.

Pagkatapos nyan, wala na ulit nagsalita samin.
Kinuha ko nalang yung dala kong libro at binuksan sa page kung nasaan yung bookmark ko.
Nagbabasa ka rin ng Forever and a Day with You? Gerald.
Oo, Ikaw ba?
Nagbabasa rin. Eto nga oh. Ipinakita nya sakin yung libro nya.
Nice. Magbabasa ka rin ngayon?
Oo. Wala kasi akong magawa eh. Mga tulog mantika yung mga kasama natin.
Hahaha. Oo nga eh. Nasang part ka na? Tanong ko.
Yung sinundo nila si Mama sa aiport. Gerald.
MaOh. Tita Julia. Mommys best friend.
Perfect couple ang daddy ko at ang mommy mo dati. Gerald.
Yeah.. I wonder what happened. I wonder why they ended up being separated. Mom doesnt even
mention Tito Daniels name.
At ang daddy ko, madalas pa ring malungkot dahil sa mommy mo.
Nagkatinginan kaming dalawa.
I looked away and was about to start reading.

But he pulled me closer to him at inakbayan ako.
I dont know why, pero sinandal ko ang ulo ko sa balikat nya.
He took the book from my hand. Sya ang naghawak nito at nilagay ito sa harap namin. Sa place where both of us
can read.
Ang bagal mo namang magbasa. Andito ka palang. Gerald.
Sorry ha. Busy eh.
O sya, basa na.
E diba tapos mo na yung part na yan?
Oo nga. Eh gusto kitang sasabayan eh. Gerald.
Napangiti naman ako dun.
You know what Gerald. I think I know the reason why I really want to be friends with you noon
palang. As in kahit ipagtabuyan mo ko, lapit pa rin ako ng lapit.
O bakit?
Kasi even before we met, connected na tayo. Because of our parents
Ahh. Oo. Minsan nga naiisip ko na baka magkapanevermind. Magbasa na nga tayo.
Magkapatid? Is that what you want to say Gerald?
I took a deep breath.

I hope were not siblings
I whispered that. Pero nagulat ako when he responded.
Wag kang mag-alala. Ayaw rin kitang kapatid.
Then mas humigpit ang pagkakaakbay nya sakin.
What does this mean?
23
CARLO PADILLAS POV
Mga brad. Tingnan nyo. Mukhang nagkakamabutihan yung dalawa dun sa dalampasigan oh. Sabi ko sa
mga kasama ko.
Hahaha! Talong-talo na talaga si Gerald sa deal! Kensumi.
Bagay sana kami eh. Pero mas bagay talaga sila. Hahaha. Lyndon.
Teka, about that deal, anong benefit nyan or anything sa inyo? May consequence ba sa kung sinong
matatalo? Loraine
Hindi pa yun napapag-isipan eh. Kailangan pa ba nun? Gusto lang naman natin ichallenge si Gerald
eh. Lyndon.
Oo nga. Hindi ba pwedeng manlibre nalang yung matatalo? Kensumi
Pwede. Sabi ko.
Mag-isip man tayo ng consequence o hindi, magkakaron at magkakaron pa rin yan. Hugh.
Ha? Bakit? Lorraine.
Because according to the Law of Interaction, for every action, there is an equal and opposite
reaction. Hugh.
ANO NAMANG KINALAMAN NG PHYSICS SA BUHAY NILANG DALAWA! LOL HUGH! Kensumi.
Tumayo na si Hugh at humarap saming lahat.
Kasi sa bawat gagawin natin, lagi yang may magiging kapalit. Pwedeng maganda, pwedeng hindi.
Hugh.
You mean, pwedeng may mangyaring masama kay Chandria at Gerald? Lorraine.
Ang buhay parang pakikipaglaban ng volleyball sa isang dingding. Hugh.
LABO! Anong kinalaman ng volleyball vs. wall sa buhay?! Kensumi.
Diba pag beginner ka sa volleyball, dingding yung pinagpapractisan mo? Kasi kung anong ibabato mo
sa kanya, ibabalik lang nya sayo. Hugh.
Oo, tapos?
Sa isang beginner, wala yang ibang gusto kung hindi ang makapagspike ng ayos. Subok lang sya ng
subok hanggang sa maperfect na nya. Kapag naperfect na nya, maayos rin itong maibabalik ng wall sa
kanya. Ang problema, dahil beginner sya, hindi pa nya master ang pagreceive ng bola kasi pagspike
palang ang napapagaralan nya.
O tapos? Anong gusto mong iparating? Ako. Sorry, gulong gulo na talaga ako.
My point? Minsan, akala natin, okay na ang lahat. Porket natuto na magspike ng ayos yung volleyball
player, ayos na. Pero di pa dun nagtatapos ang lahat kasi kailangan pa nya matuto magreceive. Hugh.
So parang, akala natin happy ending na, pero hindi pa rin pala? Ako.
Tumpak. Sa dulo ng lahat, laging may lilitaw at lilitaw dyang problema. Gano man yan kalaki o kaliit,
darating yan sa panahong malapit na natin makamit yung happy ending. Hugh.
Tapos lumabas na sya ng room.
Seryoso, san kaya nahahalungkat nito yung mga sinasabi nya?

Alam nyo, may point si Hugh. Parang project lang namin sa Physics. Okay na. Tapos na yung ginawa
namin. Tas sa mismong araw ng presentation biglang nakalas yung mga tali. Gets nyo? Kahit gano
kaayos yung isang bagay laging may kapalpakang mangyayari. Lyndon.
E BAKIT BA PHYSICS PINAGUUSAPAN NATIN HA?! Iugnay nyo nga yan sa maganda kong pinsan at sa
kaibigan natin nang magkaintindihan tayong lahat. Kensumi.
Siguro pinaparating ni Hugh na darating yung araw na akala nila happy ending na sila. Pero biglang
may lalabas na problema na hindi ineexpect ng lahat. Or pwedeng ineexpect, pero hindi
napaghandaan. Lorraine.
Tama si Lorraine.
Nagtataka lang ako kung bakit nakakapagsalita ng ganun si Hugh. I mean, nakikita ba nya ang future?
Ahh. NGA PALA! Merry Christmas mga tropapips! Paskong pasko ganto pinaguusapan natin! Pwede GV
muna ngayong araw? Lyndon.
Pasko nga pala ngayon! Grabe oh. Nakalimutan na namin.
Merry Christmas. Lorraine.
Merry Christmas, Lorraine. Ako/Ken.
Merry Christmas din, Kensumi. Lorraine.
Nakatingin lang ako sa kanila.
Theyre smiling at each other na parang sila lang ang tao dito.
Dati, ako yung nginingitian nya ng ganyan. Ngayon, may iba na sya.
Napatingin ako kay Lyndon.
Nakatingin rin pala sya sakin. Kitang-kita nya na nasasaktan ako.
Ah. Ehem. Guys! Tara na sa baba. Batiin natin si Hugh at yung lovebirds! Lyndon.
Nauna na kami ni Lyndon bumaba. Nahuli sina Lorraine at Ken.
Ayos ka lang tol? Lyndon.
Oo naman. Paskong pasko magpapakabitter ba ko ngayon? Ako.
Yaan mo, hahanap tayo ng chix dito sa resort para di ka na maging member ng SMP.
Samahan ng Malamig ang Pasko?
Hinde. Samahan ng Mapait ang Pasko.
Gago talaga to. Hahaha.
----------------------------------
Mabilis lumipas ang oras.
Akalain nyo yun, gabi na agad.
Napagdesisyunan naming gumawa ng bonfire tas pinalibutan namin to.
Dating gawi! Lyndon.
Every year kasi, tuwing magcecelebrate kami ng pasko, may iaassign kaming isang tao na magsasabi ng message
nya para sa lahat.
What dating gawi? Chandria.
Ahahaha. Pinsan, dahil wala kang alam ikaw nalang! Kensumi.
Loko talaga to. Pinagtripan na naman pinsan nya.
Ako nalang ang? Chandria.
Every Christmas kasi, may isang assigned na magbigay ng message nya para sa bawat isa. Since ikaw
yung pinakabago sa tropa natin, ikaw nalang ang magbigay ng message para samin. Hugh.
Really? Part ako ng tropa nyo? Chandria.
Oo naman. Bakit naman hindi? Ako.
E kasi, akala ko kaya nyo lang ako friend or sinama ngayon because Im Kensumis cousin. Chandria.
Of course not. Friend ka namin because we like you. Hindi lang dahil pinsan ka ni Ken. Lyndon.
True, Chandria. Kahit medyo may hindi magandang nangyari satin before, I still treat you as my
friend. Nadala lang ako ng emotions ko that time kaya ko nagawa yun. Im sorry for that. Lorraine.
Dont worry about that, Lorraine. In fact, thankful nga rin ako kasi may friend ang pinsan kong
katulad mo. Someone whos concerned about him at aalagaan talaga sya. So thank you. Sana mas
maging close pa tayo. Merry Christmas! Chandria.
Merry Christmas Chandria! Lorraine.
At naghug sila.
Bumalik sya sa pwesto nya at humarap sakin.

Carlo. Hindi tayo masyadong close, pero tingin ko may pinagdadaanan ka ngayon. Kung ano man yan,
hindi dapat yan kinikimkim. I dont have an experience about that thing yet, pero I know its masakit.
Andito lang ako just in case you want to open up. I hope you still have a fun Christmas despite what
you feel right now. Chandria.
I smiled at nilapitan ko sya. I hugged her
Thanks Chandria. Masakit talaga, pero kung para rin sa ikakasaya ng taong mahal mo, kakayanin mo.
Mahirap, pero pipilitin mong maging masaya. Kasi yun nalang ang pwede mong gawin ngayon. Bulong
ko sa kanya.
Pwede ka naman lumaban eh. Chandria.
Pero pano kung wala ka nang ipaglalaban? Pano kung yung gusto mong ipaglaban, nakuha na nung
iba? Tutuloy ka pa ba? Sagot ko.
Susubukan ko. Nasaktan na rin ako, bakit hindi ko pa sagarin diba? Chandria
Kumalas na kaming dalawa sa pagkakayakap.
Tiningnan ko sya and smiled.
Salamat! Merry Christmas! I told her.
She nodded and smiled back.
Oy. Ano yun ha. Bakit may bulong bulong pa? Lyndon
Wala ka na dun brad. Sabi ko.
Tsk. Pinsan mo si Gerald, Carlo ah. Ingat ingat rin. Lyndon.
HOY! Wala ho akong balak agawin si Chandria kay Gerald. Hahaha. Sabi ko.
Bakit ako nadamay dito? Nananahimik ako dito ha. Gerald.
Sus kunware ka pa! Selos ka naman nung nagbubulungan sila kanina! Hahaha. Lyndon.
Sinamaan kami ng tingin ni Gerald. Si Kensumi at Lorraine, tahimik lang. Tahimik at sweet.
Nawala ang ngiti at natigil ang pagtawa ko nung nakita ko ang posisyon nila.
Nakaakbay si Ken kay Lorraine at nakasandal si Lorraine sa balikat ni Kensumi.
*BLAG*
Ay sorry tol! Haha. Loko tong si Gerald eh. Tinulak ako. Lyndon.
Nasagi nya kasi ako. Gumanti yata si Gerald.
Huy! Ayos ka lang? Masyado bang malakas yung pagkakasagi ko sayo? Masakit ba? Nasan? Lyndon.
Wala nang mas sasakit pa sa nakikita ko.
Sabi ko, habang nakatingin kayna Kensumi at Lorraine.
---------------------------------------
Natapos nang magbigay ng message si Chandria sa lahat.
Sa lahat maliban sakin.

Lahat tuloy sila nakatitig samin ngayon.
Mga baliw. Kung ano-ano iniisip. Wala namang meron samin ni Chandria.
Okay guys. Manahimik tayong lahat. Ito na ang pinakahihintay natin. Kensumi.
Baliw. Sabi ko.
Sshh. Walang magulo, nagrerecord ako dito. Popost ko sa soundcloud. Ken.
Facepalm. Kakaiba talaga ang trip nito.
Haha. O sige na. Simulan na natin to para matapos na. Chandria
AWWWW. Gusto mo na agad kayo matapos ni Gerald? Carlo.
Ha? No! Chandria
UY NO DAW OH. Kung ayaw nyang matapos, ibig sabihin, may nagsimula na! PINSAN HA. Kensumi
Ha? Grabe. Wala naman eh.
AYY. DINEDENY. KAWAWA KA NAMAN GERALD. Lyndon.
Noooo. Hindi ko sya dinedeny! Chandria.
So ibig sabihin, inaamin mong kayo na? Hugh
HA? No! Hindi pa kami.
HINDI PA? SO POSIBLENG MAGING KAYO! YUN YUN EH! Lorraine.
WHOOO! APIR MGA TOL!
At nag-apir naman sila.
Lintek na. Napagtulungan kami ng mga to.
Napatingin ako kay Chandria.
Shes biting her lips. Tapos nakatungo lang sya.
Dont mind them. Malakas lang talaga trip ng mga yan. I told her.
She looked at me and smiled.
Oy. Tumahimik na nga kayo. Di na kayo nahiya kay Chandria. Sabi ko sa tropa.
Haha. Sorry, masyado lang kaming kinikilig sa inyo. Okay, go na. You can say your message to
Gerald. Lorraine.
At nanahimik na naman silang lahat.
*deep breath* Sa totoo lang, wala na kong masabi sayo Gerald. Nasabi ko na naman yata lahat tuwing
mag-uusap tayo ng matino. Siguro sorry and thank you nalang. Sorry for a bad start and thank you for
giving me a chance to be your friend. Sana hindi ka na bumalik sa dati. Yun lang. Merry Christmas!
Chandria.
Tiningnan ko ang mga kasama namin. Grabe lang. Mga nagpipigil ng tawa at kilig.
Bro, wala ka bang sasabihin kay Chandria? Hugh.
Pinsan, wala bang P.S dyan? As in P.S. I love you? Kensumi.

HAHA! NICE ONE! Hugh, at nagapir sila.
Facepalm ulit. Galing talaga mang-alaska ng mga to. Panalo.
Oy. Tigil na. Naiilang na si Chandria oh. Ako.
Natigil naman sila sa sinabi ko.
Sorry na Chandria. Pero eto. Katuwaan lang. I want you to speak the truth and nothing but the truth.
Lyndon.
What is it? Chandria.
Do you like Gerald? I mean, not as a friend pero as in crush, ganun. Lyndon
Yes or no lang ang pwedeng sagot. Carlo.
Bawal magexplain. Hugh.
Simpleng yes or no, tapos ang usapang to. Kensumi.
Haay. Napagtulungan na naman.
Nagiisip ng mabuti si Chandria.
Inaamin ko, interesado rin ako sa isasagot nya dito.
Chandria? Whats your answer? Lorraine
Tiningnan kami ni Chandria isa-isa.

Una si Lorraine, tapos si Carlo, then si Ken, Lyndon, Hugh.
Tapos ako.
Yes.
Sinabi nya yun habang nakatingin sakin. Pero umiwas din agad sya.
Ohhh.. Lorraine.
Inaantok na ko guys, tulog na tayo? Hugh.
Tara! Una na kami ha. Bye! Lyndon.
Tumayo na sila at nagtakbuhan papunta sa hotel.
H-hey wait! Chandria.
Napatayo si Chandria, pero di na sya tumakbo dahil alam nyang hindi rin nya mahahabol ang mga yun.
Yaan mo sila. Tara na. Matulog na rin tayo.
Naglakad na ko.
Nung nalampasan ko na sya, tinawag nya ako.
Gerald.
Syempre, napalingon ako sa kanya.
Dahan dahan syang naglalakad papunta sakin hanggang sa nakarating sya sa harap ko.
Are you mad? I mean, I just answered their question. Wala naman akong gustong iparating dun. I
know that theresomething going on between you and Sofia and I---
I placed my index finger on her lips.
Sssh. Sabi nga nila, theres no need to explain. Wag ka mag-alala. Wala akong iniisip na masama o
kung ano man.
O-okay.
Sofia.
Simula nung naging okay kami ni Chandria, hindi ko na masyadong naiisip si Sofia. Lalo na ngayong magkasama
kami. Bumalik lang ulit sa isip ko si Sofia nung nabanggit sya ni Chandria.
Haay. Bakit kung kelan kami nagiging close ni Sofia, tsaka pa nagkakaganto yung nararamdaman ko?
Napatingin ako sa kasama ko. Mukhang nilalamig sya.
Tinanggal ko ang jacket na suot ko at sinuot sa kanya. Nagulat sya sa ginawa ko.
Bakit kasi di ka nagjacket. Alam mo namang malamig pag gantong panahon. I told her.
S-sorry.
Sus. Okay lang. Uhh, Chandria. Tutulog ka na ba?
Di pa ko inaantok. Baka magstay muna ako dito sa labas. Una ka na, papahangin lang muna ako dito.
Chandria.
Di pa rin ako inaantok eh. Kaya nga tinatanong kita kung tutulog ka na. Baka kasi gusto mo munang
magbasa ulit ng Forever and a Day.
Sasabayan mo ulit ako?
Oo naman.
She looked away. Hindi ko alam kung bakit. Is this her way of saying she wants to read alone?
O-o sige. San mo gusto magbasa?
Dun nalang sa may lounge. Para maliwanag.
O-okay.
Bat to nagsastutter?
Anyway. Nagpunta na kami dun sa lounge.
Pakiramdam ko uncomfortable tong si Chandria.
Uy, okay ka lang? I asked.
Oo naman.
Para kasing di ka mapakali eh.
Ah. W-wala lang. Uhm ano kasi.
Ano?
Wala-wala. Nevermind.

Sus. Ano na kasi yun.
Huminga na naman sya ng malalim tapos tiningnan ako.
Gerald
Hmm?
Bakit?
Anong bakit?
Bakit ayaw mo kong maging kapatid?
Isang simpleng tanong na sobrang hirap sagutin.
Bakit nga ba? Bakit ko nga ba nasabi yun kanina?
Bakit ayaw ko syang maging kapatid?
K-kasi
I looked away.
Di ako magaling magsinungaling kaya ayaw ko syang tingnan sa mata.
Kasi ayaw ko ng kapatid na spoiled brat!
Ginulo ko ang buhok nya at nginitian sya saglit.
Ahh. Akala ko
Akala mo?
Wala- wala! Haha. Tara, magbasa na tayo.
Nagsimula na kaming magbasa ulit. Pero hindi ako makaconcentrate.
Bakit nga ba?
Bakit ayaw ko syang maging kapatid?
----------------------------
Right after my talk with Lester, bumalik na ako sa room namin ni Archelle.
Tamang-tama, gising na sya.
Archelle! Bat di mo sinabing nandito pala sina Lester?
Hehe. Eh kasi hindi ka sasama dito pag nalaman mo eh. Archelle.
Hay nako. Nakita nya tuloy ako.
Umupo muna ako sa kama.
May nawala ba sayo?
Ha?

May masama bang nangyari sayo dahil nakita ka nya? Archelle.
Wala naman.
O yun naman pala eh. Anong ineemote-emote mo dyan? Dapat nga maging masaya ka pa eh. At least
nakita mo na ulit ang moon mo diba? Di mo ba talaga sila namimiss Kath?
Namimiss.
Umupo na rin si Archelle sa tabi ko at inakbayan ako.
Namimiss mo naman pala sila eh. Pero bakit ayaw mong magparamdam sa kanila? Kath. Alam kong
gusto mong makamove on sa sakit na naramdaman mo noon, pero di naman yata tamang bale walain
mo yung mga taong nagmamahal sayo dahil lang sa bestfriend sila ng taong gusto mong kalimutan.
Archelle.
Oo nga eh. Nagkamali ako. Actually, mali rin yung kalimutan ko sya. Hindi tamang ibaon ko sa limot
yung mga bagay na makakapagpaalala sa kanya.
Tama.
Ang hirap rin pala noh? Kasi kahit anong gawin mo, hinding-hindi mo na matatanggal sayo ang bagay
na nagkaron ng malaking parte sa buhay mo. Either magiging kulang ka or buo ka, pero patuloy ka
namang ihahaunt ng mga bagay na sinusubukan mong kalimutan. Ako.
Buti naman alam mo nayan. Inaamin ko noon, naging supporter mo ko sa plano mong paglimot. Pero
thanks to my handsome hubby, narealize kong di tamang suportahan ka sa mga bagay na hahadlang
sayo na maging masaya.
Ha? What do you mean hahadlang sa pagiging masaya?
Pansin ko ng nagpanic sya. Bakit kaya?
I mean. Minsan kasi akala natin makakabawas ng sakit yung isang bagay na gagawin natin. Pero kung
titingnan, mas masasaktan lang pala tayo nun. Parang yung ginagawa mo dati. Di ka pala magiging
masaya dun. Lalo ka lang mahihirapan. Archelle.
Ahh. Oo nga eh.
Napabuntong hininga si Archelle. Parang isang estudyanteng napanatag dahil hindi sya natawag sa recitation.
*DING DONG*
Nagulat nalang kami sa pagtunog ng doorbell.
May inorder ka ba? Archelle
Wala naman. Ikaw ba? Ako.
La din eh. Ano kayang meron?
Pumunta na sya sa may pintuan at binuksan ito.
Di ko na alam kung ano pa ang nangyari.
Nagulat nalang ako nung tumabi sakin si Archelle at binigyan ako ng bulaklak.
Ano to?
Bulaklak teh. Ano sa tingin mo? Cactus?
Hay nako. Umiral pagkapilosopo nito.
Eh bakit mo binibigay sakin?
Eh ibigay ko daw sayo eh. May card dyan oh! Basahin mo dali!

Kanino naman kaya to galing?
Kinuha ko yung card at binuksan ito.
All I want for Christmas is YOU. <3
Merry Christmas, Kath.
Yeldan Trada
Napangiti naman ako sa card na yun.
Tuhrayyy! Lumalablife ka ha! Parang bagets lang. Hahaha. Sino yan ha. Archelle.
Di mo sya kilala? Friend sya ni Kats ah.
Ha? Kinuha ni Archelle ang card at tiningnan ito. Ohh! Si Yeldan. Ha-ha. Yes, I know him.
Mabait ba sya?
Oo! Mabait yan!
Good friend?
Nako, Kath. Package yan! Mabait, gwapo, matangkad, mayaman. Feel ko magugustuhan mo yun! Ay
joke. Di ko feel. ALAM KO MAGUGUSTUHAN MO SYA. Archelle.
Ahh. Haha. Well see. Ayaw pa nyang makipagkita sakin eh. Tsaka nalang daw pagdating ng tamang
panahon.

Lalala. Kung ako sayo, itext mo na sya at magpasalamat ka sa flowers na yan.
Okay!
I took my phone at nagtype ng message para kay Yeldan.
Hi Yeldan! Got your gift.
Thank you! Merry Christmas to you and your family.

God Bless.
SENT!
Wala pang isang minuto nung nagvibrate ang phone ko.
Youre welcome, Kath.

I Lo.. =)
Napangiti na naman ako.
Parang bumabalik ako sa pagiging teenager dahil sa ginagawa nya.
Pero nabobother ako.
Kasi yung gantong kilig, akala ko kay Daniel ko lang mararamdaman.
Bakit ngayon, pati kay Yeldan narin?
24.
DANIEL PADILLAS POV
Mabilis na lumipas ang mga araw.
Parang kelan lang, hinihintay namin magpasko, ngayon naghahanda na kami para sa New Year.
Napagdesisyunan naming sa clubhouse magcelebrate ng New Year.
Ako, si Julia, Gerald at Hugh. Si Lester, Ella Mae, Lorraine at Lyndon. Si JC, Gab at Carlo. Si Kats, Archelle at
Kensumi.
Magkakasama kami ngayon sa bahay. Sabi kasi nung mga girls, sila na daw ang magluluto ng pagkain. Para mas
masarap daw kesa magpacater pa kami.
Kaya habang nagluluto sila, andito kami sa bandroom dito sa basement. Pinasadya ko talaga to nung pinadesign ko
ang bahay sa kaibigan kong architect.
Pero kinailangan pa namin tong linisin. Ang tagal na kasing hindi nagagamit eh. Actually, kahit kelan hindi namin
sya nagamit.
Simula kasi nung nawala si Seth, hindi na ulit kami tumugtog. Wala na kasi kaming Lead Guitarist eh. Kulang na.
Hindi na buo. Hindi na maganda ang music.
Pero ewan ko kung anong sumapi samin ngayon at naisipan naming pumunta dito. Kasama ang mga anak namin.
Hoy supling. Gano ka kagaling tumugtog ng gitara? Baka naman dinadaan mo lang sa pacute ha.
Katsumi.
Pa naman. Parang di mo ko naririnig tumugtog ha. Kensumi.

Nagtatanong lang. Kats.
Aba, etong anak ko. Manang-mana sakin. Napakagaling tumugtog ng drums. Lester.
Syempre pa. Ako pa?! Lyndon.
Nagfist bump silang dalawa tapos bumalik na sila sa pagseset up ng instrumento nila.
Ikaw ba, Carlo. Nakapagvocalize ka na ba? JC.
Di na kailangan pa.
Sa bagay. Ganyan tayo kagaling eh. Nasa lahi natin yan. Lolo Naldy at Lola Karla mo, magaling din.
Napatingin ako kay Gerald at Hugh. Busy silang magtune ng mga gitara nila.
Lumapit ako at umupo sa tabi nila.
Gerald, ano ka sa banda nyo? Si Hugh, alam kong lead guitarist eh. Ikaw ba?
Bahista po pa. Tsaka pano nyo po malalaman eh hindi nyo naman po ako tinatanong? Lagi naman
pong kay Hugh kayo interesado eh. Sakin, hindi. Gerald.
Tumayo si Gerald at naglakad palayo.
Nagulat ako sa ginawa nya.
Minsan po kasi, pa. Kumustahin nyo rin si Gerald. Baka po kailangan nya ng kausap. Hugh.
Andyan naman kayo ah. Ng mommy nyo.

Pero iba pa rin po kung tatay ang kakausap sa anak. Lalo na po sa edad na ganto. Kailangang
kailangan ng isang lalaking anak ang gabay ng tatay nya. Hugh.
Napaisip naman ako. May pinaghuhugutan ba tong si Hugh? Nagkukulang ba ako sa kanya?
Hugh, nagkulang ba ako sayo? Para kasing may pinaghugutan ka eh.
Hindi po pa. Sa katunayan nga po, sobra sobra pa ang natatanggap kong pagmamahal. Para kay
Gerald yung sinasabi ko.
Andito naman ako para sa kanya ah.
Umiling sya. Kulang po na nasa tabi nya kayo. Nandyan nga kayo pero hindi naman nya kayo
nararamdaman. Mas pinapahalagahan nyo pa po ako, eh hindi naman po ako ang tunay nyong anak.
Yun na nga eh. Ayokong iparamdam sayo na hindi kita tunay na anak.
Inakbayan nya ako.
Wag po kayong mag-alala. Alam ko po ang lugar ko at tanggap ko ang sitwasyon ko. Besides, hindi
naman po ako pinapabayaan ni Tatay eh.
Tatay?
Si Tatay Seth po.
Ha? Pano? May third eye ka? Nandito ba sya ngayon?
Haha. Hindi po. Sa panaginip ko po sya nakikita. Pinapaalalahanan ako kung ano ang tama at mali. At
tsaka, maghanda daw ako. Malapit na daw kasi. Hugh
Alin ang malapit na?

Hindi nga po nya sinasabi eh. Basta maghanda daw ako. Wait lang po pa, magset up lang kami.
Napaisip naman ako sa babalang yun ni Seth. Ang tanong, bakit hindi na sya nagpapakita sakin?
Kung may kinalaman sakin yung sinasabi nyang malapit na, bakit hindi ako ang sabihan nya? Bakit kailangang si
Hugh ang bigyan nya ng babala?
Pero baka naman walang kinalaman yun sakin. Baka naman si Hugh lang ang involve dun. Masyado kasi akong
nasanay na tuwing may sasabihin si Seth, laging tungkol samin. Nawala sa isip kong may anak rin pala sya na
kailangang gabayan.
Bat di kayo tumugtog mamayang New Years eve? Lester.
Oo nga! Para naman marinig namin kung kasing galing nyo kami. JC
Sige po! Kaso di kami handa eh. Wala pa kaming tutugtugin. Lyndon.
Tuturuan namin kayo! Bilang tagapagmana namin, dapat alam nyo ang signature song namin. Kats.
Ano ba yun pa?
Lumapit kami ni JC at Lester sa tabi ni Kats.
And 5! 6! 7! 8! JC.
Sabay sabay kaming apat na kumanta. JEALOUSY TURNING SAINTS INTO THE SEA TURNING THROUGH
SICK LULLABYES CHOKING ON YOUR ALIBIS BUT ITS JUST THE PRICE I PAY DESTINY IS CALLING ME
OPEN UP MY EAGER EYES! CAUSE IM MR BRIGH---
*BLAG*
Napatigil kami sa narinig naming pagkalabog.

Parang may isang bagay na nalaglag at nasira.
Agad kaming lumabas sa bandroom. Paglabas namin, nakita namin si Gerald, nakatitig si gitara nyang sira-sira.
Bro.. Hugh.
Napatingin ng saglit si Gerald samin tapos nagpatuloy na sya sa pagliligpit ng nagkalat na parte ng gitara nya.
Gerald tulungan na kita. Ako.
Pero pagkasabi ko nyan ay saktong pagkakatapos nya sa pagliligpit.
Wag na po pa. Tapos na rin naman po. At tsaka sorry po ha. Mukhang nadisappoint ko na naman kayo.
Hindi po ako makakatugtog mamaya. Wala na po kasi akong gitara. Hindi rin naman po siguro ganun
kaimportante ang isang bahista. Kaya kahit mawala ako, pwedeng pwede pa rin silang tumugtog. Sige
po, akyat lang ako.
At umakyat na si Gerald.
Sundan lang po namin si Gerald. Hugh.
Umakyat na rin silang apat.
Naiwan kaming mga matatanda dito sa baba.
Kuya, kausapin mo si Gerald. JC.
Siguro nga kailangan ko syang kausapin.
--------------------
Paakyat ako ngayon sa kwarto ni Gerald.
Dala ko rin ang susi ng kwarto nya just in case nilock nya ito.
Pagkabukas ko ng pinto. Nakita kong nakaupo si Gerald. Nakatalikod sa pinto, kaya nakatalikod rin sya sakin.
Narinig kong parang may kinakanta sya.
Dahan dahan akong lumapit.
Sa twing ikaw ay natatanaw. Kapansin-pansin ang iyong kakaibang dating. Malay mo, isang
umaga ating mundoy biglang gumanda. Mula ngayon buhay koy Hmmm.. Hmmmm La la la.. Dahil
sayo nagkakulay ang mundo.
Mukhang nagcocompose sya ng kanta.
Badtrip. Ngayon pa nasira gitara ko. Ang hirap tuloy magcompose ng kanta. Gerald, sabay higa sa kama
nya.
Nakita tuloy nya ako kaya naman biglang bangon din sya.
Pa! Kanina pa dyan?
Medyo. Para san yang cinocompose mong kanta?
W-wala po. Project lang.
Ahh. Akala ko manliligaw ka na.
Natahimik lang sya.

Gerald
Po?
Kinuha ko ang gitara ko at inabot sa kanya.
Pa ano
Gitara yan, Gerald. Bass guitar.
Bakit mo inaabot sakin?
Para sayo. Ragalo ko. Pasensya ka na ha. Di yan bago. Yan yung gamit ko noon pa. Maraming
memories ang gitarang yan. Kasama ko yang tumanda. Kasama ko yan sa mga panahong malungkot
ako, o kahit masaya. Ingatan mo yan tulad ng pag-aalaga ko sa kanya.
Pa
At yung sinabi mo kanina? Yung hindi mahalaga ang isang bahista? Hindi yun totoo. Mahalaga ka.
Lahat ng tao sa isang banda, mahalaga. Kasi kung wala ang isa, hindi kumpleto. At kung hindi
kumpleto, hindi maganda ang music. Galingan mo ang pagtugtog. Galingan nyo ng banda nyo. Kasi
kung kumpleto lang kami ngayon. Araw araw kaming tutugtog. Pero kulang na kami eh. Hindi na
perfect.
Bigla akong niyakap ni Gerald. Syempre, niyakap ko rin sya pabalik.
Kahit pa sira-sira to. Kahit mas matanda pa to sakin. Tatanggapin ko to tsaka aalagaan. Kasi galing to
sayo eh. Salamat pa. At tsaka makakaasa kayo. Gagalingan namin lagi. Gagayahin namin ang banda
nyo, pa. Solid.
Sa tunog ng boses nya, alam kong umiiyak sya.
Nakakaawa ang anak ko. Di ko alam, ganto na pala sya nangungulila sakin. Laging kay Hugh ang atensyon ko.
Laging kay Hugh ko nabibigay ang lahat.

Kaya itong simpleng bagay na ipinamana ko kay Gerald, tuwang-tuwa na sya.
Gerald.. Dan
Napatingin kami sa tumawag samin.
Ma. Gerald.
Oh, Julia. Kakain na ba?
H-hindi pa. A-anong meron? Julia.
Parang gulat na gulat sya sa nakita nya.
Ah wala naman. Pinamana ko lang kay Gerald yung bass guitar ko. Nasira kasi yung kanya eh.
Tutugtog pa man din sila mamaya.
Oo ma. Ito oh! Ang ganda diba? Aalagaan ko to ng sobra. Kitang-kita kay Gerald kung gano sya kasaya.
Tinakpan ni Julia ang bibig nya at napaiyak.
Tumalikod sya at nagsalita. Lalabas muna ako ah. Baka nasusunog na yung niluluto ko. Tapos naglakad na
sya palabas.
Labas muna ako Gerald ah. Magpractice ka muna dyan. Ako.
Sige pa.
Tumayo ako at sinundan si Julia. Ano kayang meron?
Paglabas ko ng pinto, akala ko malayo na sya. Pero nakasandal lang pala sya sa dingding at umiiyak.

Julia.. ayos ka lang ba?
Daniel! Agad syang nagpahid ng luha nya.
Kinuha ko ang kamay nya at ako ang nagpahid ng luha nya.
May problema ba, Julia?
W-wala. Masaya lang ako kasi ginawa mo yun para sa anak ko. Julia.
Anak natin.
Napangiti sya. Natin.
Wag ka na umiyak. Dapat nga ako magsorry eh. Kasi ngayon ko lang yun nagawa para sa kanya. Ako.
Niyakap ako ni Julia.
Sobra sobra pa yun Daniel. Salamat. Sobrang salamat. And Im sorry
Binulong lang nya ang huli nyang sinabi, pero hindi ko nalang yun pinansin.
Walang anuman, Julia. I hugged her back.
-----------------------------------
Time check : 10:59 pm.
1 hour to go before New Year.
1 hour pa, pero patapos na kami magluto ni Chandria.
We decided to celebrate our New Year together. Hindi na kami magkakasama nung pasko eh.
Andito kami sa bahay nina Archelle, pero since kasama nilang magcecelebrate ang P5, kami lang nina Enrique at
Chandria ang nandito.
Habang nagluluto ako, biglang may nagbackhug sakin.
Enrique!
Hi Kath!
Bumitaw naman sya sa pagkakabackhug.
Gutom ka na? Konting hintay pa.
Haha. Di pa naman ako gutom. Namiss lang kita.
Ahh. Haha.
Inakbayan nya ako. Kath, seryoso, namiss kita.
Tumigil muna ako sa paghahalo ng niluluto ko tapos humarap ako sa kanya.
Cute cute mo talaga Enrique. Namiss rin naman kita eh. Lalo na ni Chandria.
Sus. Namiss mo ba talaga ako? Busy ka yata sa manliligaw mo eh.
Ha? Pano mo naman yun nalaman? Napaiwas ako ng tingin.
Ako pa? Ah nga pala. Nakita ko si Khalil nung umuwi ako sa US.
Oh? Kumusta naman sya?
Mabuti naman. Baka daw bumisita sya dito sa February.
Good.
Pati si Tita Gretchen, kasama.
Ah. Okay.
Di ko alam, pero hindi ako excited.
Payakap nga Kath.
Napatingin ako sa kanya. Anong meron?
Syempre, niyakap ko sya.
Bakit, Enrique? May problema ka ba?
Wala naman Kath. Natatakot lang ako.
Natatakot san?
Baka hindi na tayo maging ganto ulit. Baka magbago ang tingin mo sakin.
Ha?

Kumalas sya sa pagkakayakap.
Basta Kath. Kung ano man ang malaman mo, mas mangibabaw pa rin sana yung mga mabubuting
ginawa ko para sayo at para kay Chandria. Para sa pamilya natin.
Anong---
Mom, Dad?
Chandria.
Lumapit sya saming dalawa.
Whats happening? Chandria.
Wala naman Chandria. Namiss ko lang tong mommy mo.
Yiee. Must be love Chandria.
Hahaha. Halika nga dito Chandria. Enrique.
Lumapit naman si Chandria samin at naggrouphug kami.
Namiss ko kayong dalawa. Masaya ba ang Christmas nyo? Enrique.
Yes dad. Best Christmas ever. Sabi ni Chandria.
Masaya naman. Ikaw ba, Enrique?
Okay lang. Wala kasi kayo eh.

Awww. You are so sweet daddyow. I miss you!
I miss you too, baby.
-------------------
Time Check: 11:30.
Tapos na kaming magluto. Were just preparing for New Year.
Naging kaugalian na kasi namin to dress up everytime we celebrate New Year.
Im done fixing myself kaya naman pumunta na ako sa kwarto ni Chandria to check if shes done already.
When I opened the door, I saw her brushing her hair while singing an unfamiliar song.
Di inaasahang ikaw na nga. Hindi ko inakala na pwede pala. Hmmm.. Hmmm. La la La.. Ang sabi
mo Hmmm Mula ngayon, buhay koy mag-iiba La la la Hindi inakalang mababago ng isang
katulad mo.. Hmmm.. Dahil sayo nagkakulay ang mundo.
Napangiti naman ako. Chandria is not a fan of OPM bilang lumaki sya sa US. Pero nakakatuwang nahihilig sya sa
kantang tagalog.
Baby..
Hey mom! Kanina ka pa dyan?
Yes, I heard you. Whats that song? Ngayon ko lang yata yan narinig ah.
Ah yes. Its an original composition. My partner and I composed it. Di pa nga lang tapos.
Para san naman yan?
I took her brush at ako ang nag-ayos ng buhok nya.
Its a task. Part of the process ng sorority na sinasalihan ko.
Ohhh. And your partner is a girl?
No ma. A guy. Hes an applicant sa frat naman. Counterpart ng sorority namin.
Ohhh. Whats the title of your song?
Nagkakulay ang Mundo.
Nice title.
Yes, ma. Tamang-tama rin.
Binitawan ko na ang brush at umupo sa tabi nya.
What do you mean?
I dont know ma. Para kasing naging exciting ang buhay ko dahil sa kanya. Hay. Im getting a little bit
cheesy am I?
Yes, dear. One of the signs that youre falling in love.
Tiningnan nya ako.
Are you mad?
Mad about what? That youre falling in love? Of course not. Im even happy. Pero alam mo naman
sigurong kakambal ng pagmamahal ang sakit. Pag nagmahal ka, given nang masasaktan ka.
Yes ma. I know that. Kasi ngayon palang nasasaktan na ko, iniisip ko palang ang mga posibleng
mangyari.
Narinig ko ang sinabi nya, but I decided to let it go. This is my daughters lovelife. Hindi na siguro ako dapat
makialam ng sobra.
Basta Chandria, ipapakilala mo samin yang lalaking yan ha. Nanliligaw na ba sya sayo?
No ma. I dont even know if he likes me too.
Ikaw ba, sigurado ka na ba sa nararamdaman mo?
Yes mom. I think I think Im in love.
25.
CHANDRIA GILS POV
It has been 3 days since classes resumed. Pero sa 3 days na yun, hindi ko pa nakakabonding ang mga friends ko.
Were all busy para sa exams.
I want to see them already.
Especially
Napangiti nalang ako sa naisip ko.
Good morning Chandria!

Hi!
Hi Chandria!
Hello!
I am such in a good mood na lahat ng bumabati sakin binabati ko rin.
Oh the slut.
Here comes the mean girls.
I cant believe shes still here. A slut should not be allowed here.
I just took a deep breath and ignored them. I cant let stupid bitches like them ruin my oh so pretty day.
Wait, parang hindi ko pa yata nakikita si Sofia ha. Kumusta ka na kaya sya?
Pinsan!
Hey Ken! How do you do?
Abaaa. Parang good mood ka yata ngayon ha.
Hahaha. Not really. Wait, have you seen Gerald?
YUN OH! Si Gerald agad ang hanap. Kayo ha. Kayo na ba?
Ha? No!
No or not yet?
Im not sure how to answer that.
Sus. Gusto ka rin nun.
You think so? I asked.
Inakbayan nya ako. Haay. Totoo nga ang kasabihang the more you hate, the more you love.
We both laughed with what he said.
Pero napatigil nalang kami nang may isang bitchesang humarang samin.
Ang landi talaga. Pagkatapos kay Gerald, si Kensumi naman? Tsk tsk. If I were you Ken, hindi ako
papatol dyan sa babaeng yan.

Excuse me?
I was about to speak, pero pinigilan ako ni Ken.
Hi Ms. First of all ang ganda mo. Pero kung anong ganda mo, ganun kasama ang ugali mo. Anong
karapatan mong sabihan ng ganyan si Chandria? Do you even know her?! Wag kang magsasalita kung
wala kang alam. Sinasayang mo lang yang gandang ipinagkaloob sayo. Kensumi.
Naglakad na sya at hinila na rin nya ako. Natatawa-tawa nalang ako sa mga sinabi ni Ken. Kawawa naman yung
babae.
Pero hindi pa kami nakakalayo nung tumalikod si Ken at may sinabi ulit dun sa girl. P.S. Chandria and I will
never have a boyfriend girlfriend relationship. Cause were cousins. Thatll be incest.
And boom. Dramatic exit kami.
Nung makalayo na kami, I was clapping my hand like a retard. Sobrang tuwang-tuwa ako kay Ken.
Bravo cousin! Galing galing mo! Hahaha.
Syempre, para san pat naging pinsan mo ko kung di rin kita maipagtatanggol diba?
Awww. I am so lucky to have you as my cousin.
Yes you are.
I used to envy my mom. Nung nabasa ko yung book, her life seemed to be perfect. I mean, with all her
friends, kayang kaya nila lahat.
Pero hindi eh, hindi nila kinaya lahat. They did not have the happy ending that everyones expecting
them to have. Ken.
Umupo muna kami sa may bench.
Why? What happened?
Di ka pa ba tapos sa book?
Not yet. Pakiramdam ko ang bagal ko magbasa. Nasa day of the wedding palang ako. Hindi ko na kasi
kinaya eh. I HATE THAT FUTURE HUSBAND FOR DOING THAT TO MY MOM! WAG SYANG MAGPAPAKITA
SAKIN WHOEVER HE IS.
Parang gulat na gulat si Ken sa sinabi ko.
I dont think masasabi mo pa yan pag nabasa mo na ang mga susunod pang chapters.
Why? Who is future husband?
Cant tell. Bilisan mo nalang ang pagbabasa.
Thats the problem. I dont think I can finish the book. Its too heartbreaking. Parang hindi na ko
makahinga sa sobrang sakit.
Well you have to finish that kung gusto mong masagot ang ilan sa mga tanong mo. Pero nasasayo rin
yun. Kung sa bagay, balang araw, lilitaw rin naman ang katotohanan.
You speak like Hugh. Hahaha. Funny. Masyado na yata kayong nagiging close.
EXCUSE ME. Wag mo kong itutulad dun noh. Pero alam mo, kung wala yun, bad boys siguro kami.
Hahaha. Obviously.
Tumawa nalang kaming dalawa.
Nagsimula na ulit kaming maglakad. Ito ang mahirap if you have lots of free time. Wala kang magawa.

Where do you want to go? Di ka ba magrereview for your exam? Ken.
Uh no. Wait, I have to see Gerald. Ipapakita ko yung song sa kanya.
What song?
Yung
Chandria!
Naputol ako sa pagsasalita when I heard Jerome called my name.
Oh hey Jerome.
Hi Ken.
Hi pre.
At nagfistbump naman sila.
So hows your process, Chandria? Jerome.
Fine, I guess.
Malapit na ang finals nyo ah. Kumusta na yung song nyo?
Done already.
Nice. Whos your partner, by the way?
Gerald.
Oh, I see. Well, goodluck! I cant wait na makamayan kita.
Haha. Me too. Thanks Jerome. See you around.
Bye.
He left.
Napatingin naman ako sa papel na hawak ko ngayon.
Nakaprint dito ngayon ang kantang cinompose namin ni Gerald para sa finals. This is a requirement for all the
applicants. We have to present this on the day of our final rites. Final rites or in other words, last day ng process.
Ang araw kung kelan ipoproclaim na kami as members.
Cinompose nyo yan ni Gerald? Ken.
Yes. Pero these past few days, hindi na sya nagpaparamdam sakin. Kaya yung kulang dito sa kanta,
ako nalang ang tumapos.
Hindi nagpaparamdam?
Oo. Hes not answering my texts. My calls. Hindi ko rin sya nakikita dito sa school, and I dont know
why.
Baka busy lang yun, Chandy. Yaan mo, pag nakita ko sya, kakausapin ko.
I smiled.
While were walking, nakita namin sina Hugh at Carlo. Mukhang badtrip sila. Bakit kaya?
PRE! Ken.

Napatingin naman sila at nagpunta sa direksyon namin.
Whats with the face? Okay lang kayo? I asked.
Ah, Chandria. May klase ka pa ba? Carlo.
Oo, kaso mamaya pang 3. Why?
Ah wala lang. Kung ako sayo, uuwi ako ng maaga. Carlo.
But why?
Wala lang, para makareview ka sa exams mo.
Ah. Okay.
I noticed Hugh. Parang di maipinta ang mukha nya.
Brad. Ayos ka lang? Ken.
Naiinis ako. Hugh.
Bakit? Ken.
May ibang tao kasing baluktot kung mag-isip. Kala nila, makakabuti sa lahat pero makakasama rin
lang yun. Hugh.
Bakit parang may pakiramdam ako kung sino ang tinutukoy mo? Ken
OP naman ako dito. Ako lang yata yung hindi nakakagets ng usapan nila.

Nagtitinginan sila na parang mata nila yung nag-uusap. Friends nga naman. Tinginan palang, alam na nila ang
lahat.
Hey. Excuse me. Hugh and Carlo, have you seen Gerald? I need to talk to him.
HAY. Hugh.
Then he walked out.
Nagulat naman ako sa ginawa nya. Anong mali kong sinabi? I just asked where Gerald is, walk out na agad?
Tsk tsk. Ken.
Carlo? Have you seen
Naku Chandria, may kailangan pa nga pala ako ipasang paper! Sige, una na ko! Carlo.
And then he left na rin.
Tiningnan ko si Kensumi with a confused look evident on my face. Nagkibit balikat lang siya.
Alam mo, Chandy. Tayo nalang ang maghanap kay Gerald. Tara.
Okay. Ay wait pala Kensumi. May favor pala akong hihilingin sayo.
Ano yun? Subukan mo lang ako pasagutin ng assignment mo sa Calculus, itatakwil talaga kita.
Hahaha. No, of course not. Dadating kasi yung pinsan natin. Eh medyo kailangan nya ng someone who
will tour her and turuan sya ng mga patakaran dito sa school. Can you be that person?
Wait wait. Pinsan natin? Sinong pinsan?

Actually, shes not really our pinsan. I mean, shes adopted. Inampon sya ni Tito Khalil.
OHH. Thats why hindi ko sya kilala. Alam mo naman, hindi masyadong close si Tito Khalil sa pamilya.
Whats the name of our cousin?
Mariko. Mariko Ramos.
Okay, sige. Ako na bahala sa kanya pagdating nya dito.
Yayy. Thanks.
Sus. No need to thank me. Pinsan ko rin sya kaya dapat alagaan ko rin sya.
Haha. Tignan lang natin pag nagkita na kayo. Ang ganda, cute at sweet ni Mariko. I bet pag nakita sya ni Ken,
makakalimutan nyang magpinsan sila.
Pwede naman eh. Adopted lang naman ni Mari.
Ah, Chandria, ano.. ano kasi. Samahan mo naman ako sa canteen. May nakalimutan ata ako. Please.
Sure, tara.
Dun na tayo sa kabila dumaan.
Ha? Why? Ang layo! Dito na sa shortcut oh. Tara.
WAIT. Chandria. Ayoko dyan. Ano kasi. May mumu daw dyan pag gantong oras. Baka masapian ako.
Kens acting really weird right now. What is his problem?
Kensumi. Youre a big guy already. Tara na dumaan dito. May iniiwasan ka ba? You could just tell me.
No need to make dumb excuses.
Eh kasi Chandria Ngumuso sya sa may dulong part ng bleachers.
Then I saw Sofia and Gerald.
Theyre eating together. Nagsusubuan pa.
Parang sila.
Natigilan ako sa kinatatayuan ko.
Dub. Dub. Dub. Dub.
Napahawak ako sa dibdib ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Pero bakit ganto? Bakit ang sakit?
Chandria tara na bang umalis? Kensumi.
No. Puntahan natin sila.
Sure ka?
I looked at Kensumi. Forced a smile. And told him, Yes, of course.
We started walking papunta kayna Gerald.
Habang lumalapit kami sa kanila, pasakit ng pasakit yung puso ko.
Mas nakikita ko kasi kung gano sila kaclose. Kung gano sila kasaya.
How could I ever forget.

May gusto nga pala si Gerald kay Sofia. Masyado yata akong nacarried away sa mga kabaitang pinakita nya sakin.
CHANDY!!
Tumayo si Sofia at niyakap ako. Habang ako, nakatingin pa rin kay Gerald.
Hes not looking at me or kay Kensumi. Patuloy lang syang kumakain.
I missed you Chandriaaa! How are yooou? Sofia.
I-im fine.
Lie.
Im not fine. I am hurting.
Ah nga pala. May gusto pala akong sabihin sayo. Sayo na rin Kensumi.
Tinuro ni Kensumi ang sarili nya and mouthed Ako?
Yes. I think dapat nyo malaman tong dalawa. Sofia.
Ano ba yun?
Mas lumalakas yung tibok ng puso ko. Bakit pakiramdam ko, may hindi magandang sasabihin si Sofia?
Lumapit sya kay Gerald. Kinuha ang kamay nito. Intertwined their fingers.
Ken, Chandy Kami na ni Gerald.

And in that moment, I felt like I was struck with a lightning. Parang nakuryente ako. Parang tumigil sa pagcirculate
ang dugo sa katawan ko.
I became a living statue.
Chandria? Are you okay? Sofia.
Bumalik ako sa katinuan nung inuga uga na ko ni Kensumi. Napatingin ako sa kanya. Nakita kong malungkot ang
mukha nya. Nginitian ko sya, to assure him that Im okay.
Y-yes. Im okay. Medyo nagulat lang ako sa narinig ko. But Im happy. Really happy for you. Congrats
ha. Kelan pa?
January 3. One week na kami. Happy weeksary baby! Sofia.
Gerald smiled and kissed Sofia on her forehead. Napapikit ako. Ang sakit eh. Pero minulat ko agad ang mata ko.
Baka makahalata si Sofia eh.
I love you babe. Gerald.
Ang sweet talaga ng baby ko Sofia.
Sa sinabing yung ni Gerald, parang gusto ko maging bingi ngayon. Sana hindi ko nalang yun narinig. Kung pwede
lang din ipikit ang tenga, gagawin ko. Kaso hindi.
Hinawakan ni Ken ang braso ko. Napatingin tuloy ako sa kanya. Nagsmile nalang ako para sabihing, okay lang.
Kaya ko pa. Kahit masakit.
Wait, I heard, kayo yung magkapartner sa final rites ah. Hows your song? Sofia.
Ah yun ba? Tinago ko yung kamay kong may hawak nung lyrics sa likod ko. Di pa tapos eh. Actually, we
have to start from scratch. Tinry ko kasing tugtugin yung kanta. Di bagay sa tono yung lyrics eh. Ang
pangit nung lyrics actually. I think, babaguhin ko nalang lahat. I told her.

Ha? Gerald, you should help Chandy Sofia.
I did not give Gerald a chance to speak. Oh no. May kasunduan kami ni Gerald, ako bahala sa lyrics, sya
bahala sa tono. That way, we dont have to be together all the time.
Thats not true. Wala kaming kasunduang ganun. Gawa-gawa ko lang yan
Pero Chandy
Ayaw mo nun, mas marami syang time for you?
Sa bagay.
Sige na. Una na kami ni Ken. We still have class eh. Bye.
Bye Chandria, Bye Ken.
Tumalikod na agad ako at hinila si Ken.
Pumunta kami sa may field. Sa may gitna para makasiguradong walang tao.
Nung masecure ko na ang place. Nagbreakdown nalang ako dun.
Napaupo sa damuhan at umiyak.
Pinsan okay lang yan. Iiyak mo lang para mawala yung sakit. Ken.
Kaya pala hindi sya nagpaparamdam sakin. Kasi may girlfriend na sya. *sniff sniff*
Sorry pinsan. Wala rin akong alam tungkol dito. At tingin ko kaya badtrip din si Hugh kanina. Kasi
kanina lang din nya nalaman.

Anong ibig sabihin nun, Kensumi? Yung mga kasweetan na pinaramdam nya sakin nung nasa vacation
tayo? Ano yun?! Sabihin mo Ken, nananaginip lang ba ako nun?!
Kung panaginip lang yun, ibig ba sabihin, pareho tayo ng panaginip? Kasi sigurado ako, napansin rin
namin ang pagiging sweet sayo ni Gerald eh.
Ken, ang sakit. Ang sakit sakit. *sniff sniff*
Sshh. Im here pinsan. Iyak ka lang.
Niyakap ako ni Ken. Somehow I felt secured. I felt safe. Pero kahit gano kahigpit ang yakap nya, that wont change
the fact na si Gerald at Sofia na.
And that hurts. Bigtime.
----------------------------------------------------------------------------------------
Right after my iyak moment with Ken sa may field. Medyo kumalma na ko.
Pugto pa rin ang mata ko, but Im a lot better compared kanina.
Ano, kaya mo na umuwi? Kensumi.
I nodded. Parang wala akong energy magsalita.
Tara na. Ken.
Nung papunta na kami sa parking, nakasalubong namin si Gerald.
Theres a big explosion of awkwardness here. Walang makasalita saming tatlo.
Ayoko namang makita nya ang pugto kong mata so tumungo ako and started walking.
Wala akong pakialam kung kasunod ko si Ken or not. Basta kailangan ko makaalis dito.
Bratinela.
And with that word that one word. I burst into tears again.
Nakatalikod ako sa kanya and I did not bother to face him. Im not stupid to let him see my crying face.
Cinompose ko ang sarili ko para kahit umiiyak ako, my voice would still sound okay.
What.
Humarap ka sakin. Gerald.
Lalo lang akong napapaiyak. No.
Bratinela ka talaga. Im hearing footsteps. Parang papalapit sya sakin. Oh no. Bakit ba ayaw mong
GERALD!
Nagulat ako sa pagsigaw ni Ken.
Dont touch her. May sakit sya, baka mahawaan ka. If you need anything, sabihin mo agad. Kailangan
na nyang makauwi para makainom na sya ng gamot.
Thanks Kensumi. You really are my savior. Pumunta sya sa tabi ko to make sure na hindi makakalapit sakin si
Gerald.

At dahil lang dun, hindi na sya haharap sakin pag kinakausap ko sya? Please. Can you give us a
moment, Ken? Kailangan namin mag-usap.
Chandrias not feeling well. Next time nalang pre. Ken.
Please.
Tiningnan ako ni Ken. I gave him a nod. Nasa kotse lang ako. Pag sinaktan ka nya lalo, tumakbo ka nalang
palayo. Hahanda ko ang kamao ko para hindi ka nya masundan.
I smiled at him.
Nung makaalis na sya, nagsalita na si Gerald.
Hoy spoiled brat. Bakit mo papaltan yung lyrics ha?
Dahil medyo okay na ko, humarap na ko sa kanya.
Any problem with that?
Teka, umiyak ka ba? Gerald.
No. May sakit nga ako diba? Ganto talaga ako pag may sakit. Mukhang umiyak. What a great excuse
Chandria.
Ah. Okay. Anyway. Yung sa kanta. Wag mo nang paltan. Ayos na naman yun ah. Ang ganda na kaya.
Isa sa mga guidelines ng kanta ay dapat magdedescribe yun sa relationship ng magpartner. May
girlfriend ka na Gerald. Napakainappropriate naman kung sakin mo kakantahin ang kantang yun.
Kung sa bagay.. Si Sofia naman talaga yung naiisip ko nung binubuo ko yung lyrics ng kantang yun.

Napapikit ako sa sakit. Talagang kailangan pa nyang sabihin yun? Na si Sofia ang iniisip nya while were making
that song?
Insensitive jerk.
Uy, bakit ka nakapikit?
Im really not feeling well Gerald. Kung wala ka nang sasabihin pa, aalis na ko. Papabigay ko nalang
kay Hugh yung magagawa ko. Ikaw na bahala maglapat ng tono.
Tumalikod na ko at naglakad na palayo.
Spoiled brat!
Tiningnan ko ulit sya. Nakita kong papalapit sya sakin.
Sana hindi mo binigyan ng meaning yung mga magandang inasal ko nung mga nakaraang araw. Baka
kasi nag-aassume ka
Dont worry, di ako ganun. Alam ko namang dati palang, si Sofia na ang gusto mo.
Well good. And one more thing? Lets go back to how we used to be. Bye spoiled brat.
Then he started walking away.
Again, tumulo na naman ang luha ko.
The old Gerald is back.
At sa pagbabalik nya, nawala naman ang Gerald na minahal ko.
----------------------------------------------------------------------
*BOOGSH!*
Ano?! Hindi ka man lang ba lalaban bro?! Hugh.
Kanina pa nya ako sinusuntok. Im bleeding, but I dont care. I deserve this.
Mas gusto ko pang ganto, kesa mas maramdaman ko yung sakit ng puso ko.
Hugh, tama na. Sayang ang magandang mukha ng kapatid mo. Lyndon.
Tumahimik ka Lyndon, kulang pa yan sa ginawa nya.
Ano bang ginawa nya? Lyndon.
Hindi mo ba alam? Sila na ni Sofia. Hugh.
Oh? Congrats! Pero, pano na si Chandria?
Exactly my point. Hugh.
Tumayo ako at pinunasan ang dugo sa labi ko.
Gerald, umamin ka nga. Ano yung pinakita at pinaramdam mo kay Chandria dati? Para sa wala lang ba
yun? Tol naman. Di tayo pinalaki para mang-gago ng babae. Kung manhid ka, pwes sasabihin ko
sayong may nararamdaman na si Chandria para sayo. At sigurado akong nasaktan sya nung nalaman
nyang kayo na ng best friend nya.
Alam ko naman yun eh. Alam ko.

Kitang kita ko kanina ang reaksyon nya nung sinabi sa kanila ni Sofia. At nung kaninang pauwi na sila? Alam kong
wala syang sakit.
Alam kong pugto ang mata nya kakaiyak.
Nasaktan rin naman ako eh. Nasaktan akong nasasaktan sya. Nasabi ko nalang basta.
Ayun. Lumabas din. Lyndon.
Yun naman pala! Bakit syinota mo pa si Sofia?! Hugh.
Kasi yun ang tama, Hugh!
PANO YUN NAGING TAMA? SABIHIN MO NGA!!
KASI TAPOS KO NANG BASAHIN ANG LIBRO! KASI SA NABASA KO MALAKI ANG POSIBILIDAD NA
MAGKAPATID KAMING DALAWA!
Natigilan silang dalawa sa sinabi ko. Kasi mas magiging masakit kung hahayaan kong lumala tong
nararamdaman namin sa isat-isa. Kasi bawal. Kasi hindi ko pwedeng mahalin ang sarili kong kapatid
nang higit pa sa isang kapatid. Pagpapatuloy ko.
Pero wala yung kasiguraduhan Gerald. What if nung gabing nirape ni future husband si Tita Kath,
may nabuo na? What if Lyndon.
Hindi naman tayo pwedeng magrely nalang sa mga what if para lang mapagbigyan ang gusto ng puso
ko. Hindi ko pwedeng irisk ng ganun ang damdamin ni Chandria. Mas mabuting masaktan sya sa
gantong paraan, kesa masaktan sya sa mga posibleng mangyayari sa hinaharap. Ako.
Isang tanong, isang sagot Gerald. Mahal mo ba si Chandria? Hugh.
Siguro oo, siguro hindi. Ang alam ko lang, mahalaga sya at ayokong mawala sya sakin.
Sa ginagawa mo, mas mawawala sya sayo. Kung talagang mahalaga sya, ipaglaban mo sya.
Ikaw na ang nagsabi Hugh. Hindi tayo pinalaki para maging gago.
Anong gusto mong iparating?
Hindi ko kayang ipaglaban ang nararamdaman ko kay Chandria. Hugh, pano kung kapatid ko sya?
Sorry pero hindi ko kayang ipaglaban ang isang bagay na hindi naman tama.
26.
Napapansin kong medyo malungkot si Chandria nitong mga nakaraang araw. Shes always bubbly and talkative.
Pero ngayon, parang hindi sya masyadong nagsasalita.
Ano kayang problem ng baby ko?
Gusto ko syang kausapin ngayon, but I cant. Shes not here. Nasa bahay sya ng isang classmate nya. May project
silang gagawin.
This is somehow invading her privacy pero bilang isang ina, I think, dapat ko tong gawin.
I went inside her room.
Pinalaki kong malinis sa gamit si Chandria and Im glad na hindi pa rin nawawala yung pagkamalinis nyang yun.
Umupo ako sa bed nya at kinuha ang bag nya.
May books, handouts, notebooks. I opened her notebooks, baka may makita akong kakaiba. Pero puro notes lang
yung nakasulat. Walang doodle or anything.
I tried to search for her diary, pero wala akong mahanap. Its either hindi na yun uso sa panahon nila or baka dala
dala nya yun ngayon.
Inayos ko na ang gamit nya, para hindi nya mahalatang nakialam ako dito.
Humiga muna ako saglit sa kama nya.
Pero teka.
Bakit parang may matigas na something sa ilalim ng unan nya?
Tiningnan ko kung ano yun, then I saw a book. Nakataob sya, so I cant see its title.
Bilang isang curious na tao, kinuha ko ang librong yun at tiningnan.
When I saw its title, pakiramdam ko nakuryente ako. Bakit ganto? Bakit ganto ang title?
Forever and a Day with You. Bulong ko sa sarili ko.
Tiningnan ko agad kung sino ang author nito.
Hugh.. Gothico? Pero.. pano? Pano nya to nalaman lahat?
Gulat na gulat ako sa nakikita ko ngayon. Kami lang ni Daniel ang may alam nito. Well unless sinabi nya sa mga
kaibigan nya. Pero para makagawa ng isang buong book tungkol dun? Parang imposible.
Kahit natatakot akong makita ang mga nakasulat dito, binuksan ko pa rin ang libro.
Bahala na. bahala na..
Binasa ko ang nasa first page.
PROLOGUE.
You love me. I love her.

You were beside me when I needed someone to lean on. I was there by her side when you needed me.
Despite all the pain I gave you, you still managed to stay. Despite all of your love, I still managed to choose
her
[ See Hundred Days with You prologue ]

NO!
I closed the book and covered my face with my hands.
Napaiyak na lang ako basta. Biglang nagflashback lahat. Lahat ng saya. Ng lungkot. Ng kilig. Lahat tungkol sa
kanya.
Ayoko. Ayoko na maalala ang iba sa mga yun. Nasasaktan lang ako. Alam ko naman kasing kahit anong gusto
kong bumalik sa panahong masaya pa kami, hindi ko magagawa. Kasi wala na sya. Patay na sya.
I calmed down. Tumigil na rin ako sa pagiyak.
Kinuha ko ang book and I scanned it.
Divided into two parts. Ang first part ay flashback. Teenage years namin. The book, from the title
itself, ay tungkol sa marriage life namin. Forever and a Day a promise made to be broken. Kausap ko
ang sarili ko.
Ang galing ng gumawa nito. I mean, how did he know the details? Siguro tinanong ni Hugh sa mga tito nya.
TAMA.
I should go ask Katsumi and Archelle about this. Pero mamaya nalang.
Ano kayang purpose ng book na to? Tribute ba to kay Daniel? Is this their way of remembering him?
Pero bakit kailangan pa ipublish? Again, kausap ko na naman ang sarili ko.
Patuloy lang ako sa pagsascan ng libro.
May nakikita akong mga headings na Special Chapter : Seth. May Special Chapter : Katsumi rin. Aba. Kumpleto.
Meron rin si Lester at JC. At teka, meron rin ako.
Hanep sa natatandaan ko, kay Daniel ko lang kinwento ng buo yun ah. Oh well, baka kinwento nya rin sa mga
kaibigan nya at kinwento naman nila kay Hugh.
Patuloy lang ako sa pagscan.
May nakita na naman akong special chapter. This time, kay Daniel naman. Sumunod kay Archelle.
At teka. Ano to?
Special Chapter ni Khalil?
Pano nangyaring may special chapter rin ang kapatid ko eh hindi nga sya umuuwi dito. Imposibleng maikwento nya
to kay Hugh.
Nakakapagtaka..
*Knock Knock*
Itinago ko agad ang libro sa ilalim ng unan ni Chandria pagkarinig ko ng pagkatok.
Wait..
Binuksan ko agad ang pinto.
Mom?
Chandria! Aga mo yatang umuwi?
Ah. Ano kasi mom eh. Napaso ako. Nagbebake kasi kami kanina, tas nahawakan ko yung tray e
kakagaling lang pala nun sa oven. Chandria.
Sa tunog ng boses nya, parang hindi lang yan yun ang dahilan ng maaga nyang paguwi.
Sure kang thats the only reason why you went home early?
She looked away. Y-yes.
Haay. Siguro, hindi pa sya ready magopen up.
O sige. Kukuha lang ako ng gamot para dyan. You wait here.
Lumabas muna ako ng kwarto nya at pumunta sa kwarto ni Enrique. Andun kasi yung first aid kit eh.
Wala naman ngayon si Enrique kaya pumasok nalang ako basta.
Kung san san ko hinanap yung first aid kit only to find it sa may table.
Paalis na sana ako, but one thing caught my attention.
An envelope addressed to Enrique.
Nakakapagtaka, may logo ng hospital sa US. May sakit ba sya kaya sya umalis nung pasko?
Dahil nag-aalala ako, binuksan ko yung envelope at kinuha yung letter.
Nakita ko yung heading.
--------------------------- ROMADEE MEDICAL CENTER

DNA TEST
--------------------------- -
Mom?
Nabitawan ko yung papel sa gulat.
Chandria. Bakit ka nandito?
Ang tagal mo eh.
Ah sige, pupunta na ko dun.
Okay.
Pag-alis nya, tinago ko na rin yung letter. Baka mamaya, si Enrique pa yung dumating, magalit pa sakin.
Lumabas na ko sa kwarto at sinara ko na rin yung pinto.
Ang daming nakakapagtaka ngayong araw na to.
Una, pano nalaman ni Hugh yung mga nangyari noon?
Pangalawa, sinong ipinaDNA test ni Enrique sa US? May anak ba sya?
----------------------------------------------
DANIEL PADILLAS POV
Unti-unti nang naaayos ang lahat.
Effective ang Yeldan Trada. Dahil sa kanya, nagagawa kong kausapin si Kath.
Medyo umaayos na ang relationship namin ni Gerald. Simula nung New Year, kahit papano, gumaan yung loob ko
sa kanya.
Daniel, san ka pupunta? Kakain na tayo. Julia.
Ah, saglit lang. May kukunin lang ako sa kwarto.
Okay. Bilisan mo. Gutom na mga anak mo.
Haha. O sige.
Binilisan ko ang pag-akyat. Nakakahiya naman sa kanila kung magpapahintay pa ko.
Pero bago pa ako makapunta sa kwarto ko, napatigil ako sa tapat ng kwarto nina Gerald.
Bukas kasi yung pinto at may nakita akong notebook sa may kama ni Gerald.
Pumasok ako dun at napansin kong may nakakabit na logo ng Alpha Fraternity dun sa notebook.
Hindi kaya
-------------------------------------------
GERALD!
Nasindak siguro sila sa boses ko kaya napatayo silang lahat.
Daniel? Anong problema? Bat galit na galit ka? Julia
PROBLEMA? ITANONG MO DYAN SA MAGALING MONG ANAK. Sagot ko.
ANO?! Julia.
Ipinakita ko yung notebook na nakita ko kanina.
ANO TO, GERALD?! ANO TO?!
Gulat na gulat si Gerald at Hugh sa pinakita ko.
No-noteb-book po. Gerald.
ANONG KLASENG NOTEBOOK?
Napatungo sya. Hindi sya nakatingin sakin. SUMAGOT KA GERALD!
Notebook po ng mga aplikante sa Alpha Fraternity.
Napatakip ng bibig si Julia. Mukhang nagulat sya sa sinabi ni Gerald.
Itinapon ko ang notebook at kinwelyuhan si Gerald.
Pa! Wag! Hugh.
Hindi ko sya pinansin.
ANONG SINABI KO SAYO TUNGKOL SA PAGSALI NG FRATERNITY HA?!
Hindi pa rin nakatingin sakin si Gerald. Pero alam kong takot na takot na sya ngayon.
B-bawal po.
ALAM MO NAMAN PALANG BAWAL. PERO BAKIT GINAWA MO PA RIN?!
K-kasi po..

ANO?!
Daniel, stop it! Youre scaring him! Umiiyak na si Julia.
Wala akong pakialam! GERALD, SAGOT!
Pa! Tama na! Wag mong sisihin si Gerald. Kung ano man ang dahilan nya sa pagsali nya, hindi yun
dahil gusto nya kayong suwayin. Mabuti po ang intension nya sa pagsali dun. Hugh.
Binitawan ko na si Gerald. Medyo kumalma na rin ako sa mga sinabi ni Hugh.
Nilapitan agad ni Julia at Hugh si Gerald.
Mabuti man o hindi ang intensyon nyang kapatid mo, sinuway pa rin nya ako. Magquit ka dyan sa
fraternity na yan, Gerald. Wala yang magandang maidudulot sayo.
Tumalikod na ko at aalis na sana. Pero biglang nagsalita si Gerald.
Bakit, pa? Pano mo nasabing walang magandang maidudulot to sakin? Naging member ka na ba ng
fraternity ha?
Hindi. Alam ko lang.
Pwes pa. Ako na ang nagsasabi sayo. Walang masama sa frat na to. Para nga kaming pamilya eh. Mga
kapatid ko sila at may tumatayong ama samin. At least dun, nararamdaman ko magkaron ng ama
tuwing hindi mo napaparamdam sakin yun.
ABAT SUMASAGOT KA PA
DANIEL! Julia.
Pumagitna samin si Julia, kaya napatigil ako sa gagawin ko.

BASTA SINASABI KO SAYO GERALD. MAGQUIT KA SA FRATERNITY NA YAN. AKO ANG AMA MO, KAYA
AKO ANG SUSUNDIN MO.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dahil sa inis ko lumabas muna ako ng bahay at naglakad-lakad.
Ano ba naman tong buhay na to.
Kung kelan okay na kami ng anak ko, tsaka ko pa malalaman yung tungkol dun?
Sorry, pero ayoko lang talaga ng frat. Tingin ko sobrang delikado nun at ayokong ilagay sa kapahamakan ang anak
ko.
*BLAG*
Ouch
Sorry Ms. Hindi kita napansin ang dilBarbie?!
Gulat ng gulat din sya nung nakita nya ako.
D-daniel.
Sa sobrang gulat namin, pareho kaming hindi makapagsalita.
Kumusta ka na?
Okay naman. Ikaw? Kayo? The last time I saw you ay nung.. magkausap kayo ni Khalil. Which was 16
years ago?
Oo nga eh. Ang tagal na. Ako, okay naman.
What about Kath?
Natahimik ako sa sinabi nya.
Why? May mali ba akong nasabi? Nung last time na nagkita tayo, hahabulin mo sya sa airport diba?
Hindi mo ba sya nahabol? Barbie
Umiling ako.
Oh no. Im sorry. But where is she right now?
Kasama sya ng mommy at kapatid nya. At ngayon, inaakala nyang patay na ako.
Ha? What? Why is that?!
Kinwento ko sa kanya ang mga nangyari. Pero syempre, summarized version para hindi masyadong mahaba.
At ganun nga ang nangyari Ako.
PSH. THAT BITCH. I never liked that Gretchen. Barbie.
Hahaha. O kalma lang. Gumagawa na naman ako ng paraan ngayon eh. Magkikita rin kami soon.
Oh I bet. May reunion tayo ah. Bakit hindi ka dun magpakita sa kanya?
Reunion?
Yes reunion. You want me to define what that means?
Hindi baliw. Kelan? Bakit di ko alam?
Baka di lang kayo nasabihan pa. Or baka gagawin kayong VIP or something. Alam nyo naman ang
reputasyon nyo sa school diba?
Sa bagay. Pero kelan nga to?
Feb 20.
Teka, parang may isa pang event na Feb 20 rin ah. Ay oo. Yung ball.
Wait. May kasabay na event ang P5U eh.
Hindi ba pwedeng iwan nyo nalang muna yun sa mga directors ng school nyo? I mean, minsan lang
tayo magreunion. And. This is a good opportunity para ipaalam kay Kath ang lahat. Barbie.
You have a point. Sige, babalitaan ko yung tropa ko.
Okay, well then. See you soon, Daniel. Sana makapunta kayo.
Sana nga.
Bye!
Bye, ingat ka.
Akala ko aalis na si Barbie, pero tumakbo ulit sya pabalik sakin.
Then she kissed me on my cheek.

Dont worry, wala yang malisya. Haha. Namiss lang kita. We used to be best friends you know.
Kumusta mo nalang ako kay JC. Bye!
At tuluyan na syang umalis.
Nakakatuwa. Dati, sobrang laki ng impact sakin ni Barbie. Pero ngayon, kung magusap kami, parang walang
nangyari dati.
Ngayong nakita ko si Barbie, senyales na kaya ito?
Senyales na malapit na kaming magkita ni Kath at maayos na ang lahat?
27.
CHANDRIA GILS POV
Ang bilis ng panahon. Parang kelan lang start palang ng pasukan. Ngayon, kalagitnaan na agad ng February.
TIME SETTING : FEBRUARY 14.
Hay. Masaya lang naman ang araw na to para sa mga taong may lovelife eh. Pero para sa mga katulad kong sawi,
masarap matulog.
Kung bakit ba kasi hindi nalang dineclare na holiday ang araw na to. Wala din namang klase kasi Foundation Week.
Kung pwede lang umabsent, ginawa ko na. Pero ugh. Di naman ako ganun.
Kung itatanong nyo kung kumusta na ang puso ko. Eto, wasak pa rin.
Hay nako, ang sweet sweet ng dalawa. Umiiwas na nga ako eh, para di ko na makita. Pero si Sofia, dikit ng dikit
sakin. Ayun, ang sakit sakit tuloy.
Kami naman ni Gerald, hindi nagpapansinan. I mean, hi hello lang pag andyan si Sofia. Pero pag wala sya, walang
pakialamanan.
Kahit pa deep inside gusto ko syang yakapin at sabihang sakin nalang sya.
Kung itatanong nyo naman ang book. Ayun, hindi ko na tinapos. Saksak sa puso talaga eh. Hindi ko kinakaya yung
mga nangyayari sa mommy ko. Marami akong mga tanong na siguro masasagot ng libro. Pero okay lang. Sabi nga
ni Ken, balang araw, lalabas din ang katotohanan.
Pinsan!
Chandria!
Napatingin naman ako sa tumawag sakin.
Kensumi. Mariko.
Ah nga pala, dumating na dito si Mariko. Ilang weeks na rin. Ginawa naman ni Kensumi yung hiniling kong favor sa
kanya. That is to take care of Mariko.
At sa kasamaang palad, pinagseselosan sya ni Lorraine.
Para nga pala sayo, pinsan! Happy Hearts Day! Kensumi.
Binigyan nya ako ng bulaklak. Awww. What a sweet cousin.
Thank you pinsan! Happy Hearts Day too! hinug ko naman sya.
Happy V-day, bebe! Mariko.
Same to you, Mariks!
Hinug ko rin sya.
Ay Kensumi! Kumusta na kayo ni Lorraine? Ako.
Not doing good.
Pano ba naman kasi, Kensumi. Dapat sya ang kasama mo ngayon, hindi ako. Mariko.
Eh kasi naman eh. Nakakatakot lumapit dun pag galit. Ken.
Edi amuhin mo. Syempre Valentines day ngayon, umaasa yun na may gagawin kang kakaiba. Mariko.
Yun nga ang problema eh. Wala akong gagawing kakaiba. Napakamot sa ulo si Ken.
Ito talagang pinsan ko. Bahala sya. Haha.
Hay nako! Halika na nga. Ill help you plan for Lorraines best v-day ever. Cmon! Kinuha ni Mariko ang
kamay ni Ken at hinila nya palayo.
Oh well, goodluck cousins. Ingat lang, baka mamaya, kayo ang makadevelopan.
Napatawa nalang ako sa naisip ko.
I started walking again.
Then I heard someone called my name.
Chandy!
I think I know this voice.
I slowly turned around. And ayun, nakita ko si Sofia with Gerald.
Hey. Bati ko.
Happy Valentines day best friend! Sofia.
Same to you.
We hugged each other. At pagkabitaw namin, inabutan ako ni Gerald ng bulaklak.
Tiningnan ko sya nang may halong pagtataka sa mukha ko.
Ayaw mo ba, Chandy? Sofia.
H-ha? Sorry, nawala ako sa sarili ko.
Dont you like the flowers? Sofia.
Napatingin ako kay Gerald. Nakatingin sya sa malayo.
Hay nako. Siguro inutusan lang sya ni Sofia na ibigay to sakin.
I took the flowers. Thank you. I said that while looking at Sofia.
Oh no. Dont thank me. It was Gerald who bought that. Sofia.
Napatingin na naman ako kay Gerald. Im waiting for his explanation.
Best friend ka ng girlfriend ko. Pinsan ka ng kaibigan ko. Hindi naman siguro masamang bigyan ka ng
bulaklak sa gantong okasyon. Gerald.
O-oh. Okay. Then thanks.
Pagkathank you ko sa kanya, ibinalik ko na yung tingin ko kay Sofia at nagsmile ako sa kanya.
Are you alone? Gusto mo sumama samin?
NO AND NEVER WILL I WANT TO.
Pero syempre sa isip ko lang sinigaw ang mga katagang yan.
Ah, ano kasi
Shes with me.
Nagulat ako sa lalakeng biglang umakbay sakin.
Woah. So nagkakamabutihan na pala kayo ha. Sofia.
Yeah, Chandria and I are officially dating. Right Chandria? Jerome.
Ah.. Uhmm..
Nilakihan nya ako ng mata na parang sinasabi nya saking sakyan ko ang sinasabi nya.
I faced Sofia and Gerald.
Yes. Im sorry di ko agad nasabi sayo. Ako.
Oh. Its okay. Well, hope you enjoy valentines day! Sofia.
Naglakad na ulit sila ni Gerald.
Pero pagdaan nila samin, ewan ko ha. Parang ang sama ng tingin ni Gerald kay Jerome. Or baka masama lang
talaga sya tumingin.
So.. where do you want to go? Jerome.
Huh?
Ang cute mo talaga. Sabi ko, san mo gusto pumunta? Jerome.
Bakit? This is just an act right?
Yeah. Pero bakit hindi natin totohanin, diba? Lets go! Jerome.
At ayun, hinila na nya ako sa kung saan man.
This Jerome. Bakit ba hindi nalang ikaw ang nagustuhan ko?
-----------------------------------------------
Kung san san kami nagpunta ni Jerome.
Kung ano-ano na rin ang nilaro namin. Im a bit exhausted already.
Jerome, Im tired. Pahinga muna tayo?
He just flashed a smile. His cute little smile. Then he took my hand and intertwined our fingers.
Makakasalubong natin si Sofia and Gerald. Act comfortable. Jerome.
Naguluhan pa ako sa sinabi nya, pero nung makita ko na sina Sofia, medyo nagets ko na.
Naglakad kaming dalawa habang tumatawa. Kunwari may pinagtatawanan kami, pero wala naman talaga.
Kunwari rin hindi namin alam na makakasalubong namin sina Sofia.
According to my peripheral vision, nakatingin sila samin.
But again, we pretended like we did not see them.
Nung nakalampas na kami sa kanila, binilisan na namin ang paglalakad. Hanggang sa makarating kami sa may
covered walk kung saan may mga upuan.
So ayun, umupo muna kami dun.
Jerome?
Yes?
Why are you doing this?
What this?
This. Yung tinutulungan mo akong umiwas kayna Gerald.
He laughed.
Bakit? Ayaw mo ba?
Syempre thankful ako. Pero bakit?
Alam mo ba yung kantang may lyrics na Itanong mo sa akin? Jerome.
I think?
Itanong mo sa akin kung sinong aking mahal.. Kantahin mo nga yung susunod dyan.
Ikaw ang aking mahal I sang.
Yan yung sagot ko. Jerome.
What?
Diba sabi ko, Itanong mo sa akin, kung sinong aking mahal. Yan yung sagot ko sa tanong na yun.
Ikaw ang mahal ko. Jerome.

Ohkaay? Is he confessing?
I looked away. Its a bit awkward here.
I almost jumped when he held my hand. Kaya naman napatingin agad ako sa kanya.
Im serious Chandria.
Hinila ko yung kamay ko. How? Hindi naman tayo nakakapagbonding. Hindi mo pa ko masyadong kilala.
Panong minahal mo na agad ako?
Do you believe in love at first sight?
No? Kasi love is a very strong feeling. You cant feel that in an instant.
Ah. Oo. Akala ko rin dati eh. Pero nagbago yung paniniwala ko nung nakita kita. Jerome.
Napatitig ako sa kanya.
Chandria, alam kong may gusto ka kay Gerald. Pero kita mo naman diba? Si Sofia ang gusto nya. I can
help you forget him. Just give me a chance. Jerome.
Hinawakan na naman nya ang kamay ko. This time, hindi ko na to tinanggal.
I stood up and said, Lets go? I want to ride the mini Ferris wheel.
Does this mean..
Just shut up and do what you have to do to make me fall in love with you. I smiled at him.
I will.

I dont know if this is the right thing to do, pero tama man to o mali, ang alam ko lang... it helps me forget the
pain.
-----------------------------------------------------
Baby, lets ride the mini ferris wheel, please? Sofia.
Sure babe.
Kahit hindi ko trip tong mga rides rides na ganto, titiisin ko nalang. Girlfriend ko na yung nagyayaya eh.
Isang buwan na rin kami ni Sofia. Akala ko nga hindi kami tatagal ng ganto eh.
Pero alam nyo, sa isang buwan at mahigit na yun hindi ko pa rin nakakalimutan ang nararamdaman ko kay
Chandria.
Kung pwede lang eh. Kung pwedeng-pwede lang sana kami. Kaso walang kasiguraduhan ang lahat.
Hindi kami nagpapansinan ng babaeng yun. Balik kami sa dati. Inaamin ko, namimiss ko na sya. Yung
kasupladahan nya. Yung pagiging sweet nya.
Titiisin ko nalang to hanggang sa mawala yung nararamdaman nya para sakin. Mukhang nagiging okay na naman
sya ngayon eh.
Heyy! Sasakay rin kayo sa mini ferris wheel? Sofia.
Sa sobrang lalim ng iniisp ko, hindi ko na alam kung sino ang kausap nya.
Ah oo. Kayo rin? Jerome.
Parang kanina, iniisip ko lang sya ah. Ngayon, nasa harap ko na.
Yes. Uhm. Can I have a favor, Jerome. Pwede kami magkasama ni Chandria? I miss my best friend eh.
Hindi na kami masyadong nakakapagbonding ngayon. You and Gerald can sit together muna. Sofia.
Okay lang ba yun sayo, Chandria? Jerome.
Of course. Chandria.
So ayun, si Chandria at Sofia ang magkasama. Tapos kami naman ni Jerome.
Nagsimula nang umandar ang ferris wheel.
Tahimik lang kami, hanggang sa nagsalita si Jerome.
Masaya sya, kung gusto mong itanong. Jerome.
Ahh. Yan lang ang reaksyon ko. Totoo naman talaga eh. Gusto kong itanong kung kumusta si Chandria ngayong
araw na to.
Pumayag na rin pala sya. Nanliligaw na ko sa kanya ngayon.
Good. Pero may kirot akong naramdaman.
Okay naman si Sofia, pero bakit Gerald? Jerome
Ha?
Bakit inutusan mo kong tulungan si Chandria na kalimutan ka? I mean, if youre that concerned kay
Chandria, bakit hindi nalang sya ang ginirlfriend mo in the first place? Jerome.
Yes, you heard it right. Ako ang nag-utos kay Jerome na ligawan si Chandria para makalimutan nya ako.

Some things are better left unsaid, Jerome.
Okay. But just so you know? Utusan mo man ako o hindi. Balak ko na ring ligawan si Chandria.
Naghahanap lang ako ng tamang oras. Shes a girl worth keeping. Alam kong alam mo yan.
Buti alam mo
Tumigil na sa pag-andar ang ferris wheel.
Pero bago kami bumaba, I gave my last words kay Jerome.
at since alam mo naman. Sana hindi ka gumawa ng isang bagay that would make you lose her.
Im not dumb to do such thing.
Take care of her. Sabi ko.
I will. Jerome.
Take care of whom?
Napatingin kami sa nagsalita. Andito na pala sina Sofia.
Gerald asked me to take care of you on our next ride. Can we have another one? This time, tayo
naman Sofia ang magkasama. May sasabihin lang ako sayo. Sorority related stuff. Jerome.
Ohh. Okay! Okay lang ba sayo Chandria? Sofia.
Hindi maipinta ang mukha ni Chandria. Please say yes.
Uhh.. Medyo nahihilo na kasi ako eh. Ill pass. Jerome, hihintayin nalang kita sa may baba. Chandria.

O sige. Okay lang ba talaga? Ill just talk to Sofia tomorrow
No! Its okay. You can go. Im fine. Chandria.
What about you baby? Sofia.
Sa baba nalang rin ako. Ako.
Okay sige, wait for us ha Sofia.
Sumakay na ulit sina Sofia at Jerome. Ewan ko ba kay Jerome kung sinadya nya to o ano.
Pagtingin ko kay Chandria, wala na sya. Hinanap ko agad kung nasan yung babaeng yun at yon, nakita ko sya
pababa ng hagdan.
Bumaba na rin ako para mahabol sya.
Pumunta ako sa kung san sya pumunta.
What are you doing here? Chandria
Naghihintay kay Sofia. Go Gerald. Emphasize Sofia. Para masaktan sya lalo.
Can you just wait in another place? Ang luwag luwag oh. Dito pa talaga sa tabi ko.
Bakit, sayo ba tong lugar na to? Spoiled brat talaga.
Whatever.
Wala nang umimik samin pagkatapos nun.

Miss ko na talaga tong babaeng to. Can I just wish na sana mas tumagal pa yung pagikot ng ferris wheel?
Galit sakin si dad. Sabi ko habang nakatingala sa ferris wheel.
Shes not responding. Nevertheless, tuloy pa rin ako sa pagkwento.
He found out about my application. Ayaw nya kasi akong sumali ng frat diba? It has been a month
since he found out at sa sobrang galit nya, hanggang ngayon, hindi pa rin nya ako kinakausap.
Ayokong tingnan si Chandria. I dont even know if shes still there.
Basta nagkwento lang ako ng nagkwento.
Sabi nya sakin wala daw akong mapapala dun. Na delikado daw yun. Na wala daw yung magandang
maidudulot sakin. Nung sinasabi nya yun, hindi nalang ako sumagot. Sabi nga nila, pag may
ginagawang mabuti ang kanang kamay mo, wag mo nang ipaalam sa kaliwang kamay mo.
Unti unti nang bumabagal ang ferris wheel.
Kaya naman hindi ko pinagmayabang sa kanya na hindi ako sumali ng frat para sa pansariling dahilan
lang. Siguro, wala akong mapapala dun kundi madagdagan ang kaibigan ko. Pero para sa iba. Sa isang
kaibigan, mahalaga ang pagsali ko. Kasi kung wala ako, madidisqualify sya. Kaya nga kahit galit sakin
si papa, okay lang. At least may napapasaya ako. At least, tama yung ginawa ko.
Nakikita ko na sina Sofia na naglalakad papunta dito.
Sinalubong ko na sya.
Do you want to eat? Sofia.
Sure. Lets go?
Kayo, Jerome. Sasama ba kayo samin?
Lets just leave them, babe. Give them some privacy. Im sure gusto ni Jerome na masolo si Chandria.
Tama ba, pare? Ako.
Oo naman. Sige na Sofia. Gusto ka rin masolo nyang boyfriend mo eh.
Hahaha. Is that true, baby? Sofia
Oo, kaya halika na.
I held her hand at umalis na kami. Nung medyo nakalayo na kami, I looked back.
I saw Jerome hugging Chandria.
And I think Chandria is crying.
------------------------------------------------------
DANIEL PADILLAS POV
[ EARLIER THAT DAY . STILL FEBRUARY 14 ]
Feb 14 ngayon. Kailangan kong dumamoves kay Kathryn.
Pero anong gagawin ko?
a)
Maglolog-in ako as Yeldan Trada at padadaldalhan ko sya ng ubod ng sweet na message
Kaso ang petiks naman nun. Masyadong simple. Erase! Wag yan.
b)
Oorder ako ng cake, stuff toy at flowers at ipapadeliver ko sa kanila.
Ang makaluma. Normal na yun eh. Dapat kakaiba.
c)
Pupuntahan ko sya tapos magsusuot ako ng maskara para hindi nya ako makilala.
Parang ang tanga naman nun. Kung ganun din lang, edi magpakita nalang ako sa kanya.
d)
Magpakita ako sa kanya bilang isang multo.
Lol. Edi aakalain nya talagang patay na ako. Wag to.
HAAY! Ang hirap.
Anong mahirap?
Napatayo ako sa nagsalita. Hanep akala ko ako lang ang tao dito sa bahay.
Bat kayo nandito? Tanong ko.
Pano andito ang buong barkada.
Si JC at Gab. Si Lester at Ella Mae. Si Katsumi at si Archelle.
Baka naman pati kaluluwa ni Miq at Seth andito rin.
Tara dun sa dining table. Para kunwari, may conference na magaganap. Lester.
Gulong gulo na ko, pero sumunod lang ako sa kanila.
Okay, ngayon nakaupo na tayo, pwede nyo na ba akong sagutin? Bakit kayo nandito?
Nope. Hindi pa tayo okay. May kulang pa. Katsumi.
Tumayo si Katsumi at nilabas ang dalawang picture frame. Yung isa may laman ng picture ni Miq, yung isa naman,
may picture ni Seth.
Pagkalabas nya nun, nilagay nya dun sa dalawang bakanteng upuan.
Okay, were good. JC, please proceed. Kats.
Baliw ka talaga Katsumi. Anyway. Kuya, andito kami para tulungan kang mag-isip ng plano para sa
iyong pinakamamahal na Kathryn. JC.
Ha?
O diba Valentines day ngayon? Wala ka bang gagawing damoves para sa twin ko? Archelle
Meron. Pero wala akong maisip
Thats why were here. Tutulungan ka namin kuya! Gab.
Pano?
Sus. Nakalimutan mo na ba? Dati, kami rin yung tumutulong sayo kapag may gagawin kang surprise
para kay Kath. Lester.
Valentines day din yun eh. So many years ago. Yung nasa beach tayo tapos pinakiusapan kami ng
mommy mo na maging waiter nyo? Kumanta pa nga kami doon eh. Ang kanta pa eh: Ooh lala, Ive
fallen in love. Its better this time than ever before. Kats
Ah oo. Tanda ko pa yun. Parang kahapon lang pero 22 years na ang nakakalipas.
Tanda mo nung nagkagalit kayo tapos sinuyo mo sya using paper roses? Na actually, plano ni Seth.
JC.
Syempre, pano ko ba yun makakalimutan?

At yung ika-100 day. Ang araw na ipagtatapat mo sa kanya ang lahat, pero sya pala yung maraming
revelations na nireveal. Sa rooftop pa yun diba? Tumulong kami sa pagset up nun. Lester.
Haha. Oo nga. Haay. Sarap balikan. Kahit medyo masakit. Ako.
Dont worry, Daniel. Magkakasama rin kayo ni Kath. For now, planuhin muna natin ang magiging
valentines day surprise mo sa kanya. Dapat bongga to ha. Ella Mae.
O.. sige. Pero okay lang ba sa inyo? I mean, valentines day ngayon. Dapat ineenjoy nyo to, pero heto
kayo tinutulungan akong magplano. Ako.
Ano ka ba Daniel. Katulad ng sabi namin kanina, sadya ka naman naming tinutulungan sa mga
gantong bagay eh. Lester.
At tsaka kuya, para san pat naging pamilya tayo diba? Ilang taon na kaming nagcecelebrate ng
valentines day. This time, kami naman ang magiging kupido at gagawin naming perfect ang araw na to
para sa inyo ni Kath. JC.
Salamat sa inyo.
Wala yun. Besides, meron pa namang mamayang gabi para sa valentines day celebration namin eh.
Diba, Archelle? Kats
*PAK!*
Bastos ka! Archelle.
Anong bastos?! Dinner date naman sinasabi ko ah. Unless.. may iba kang iniisip. Kats, sabay baba taas
ng kilay.
*PAK!*
Hoy tumigil na nga kayong dalawa. Mamaya, masundan pa si Kensumi ng wala sa oras eh. Tara nat
magplano. Game? Lester.

Game! Lahat kami.
[ to be continued ]
28.
Today is Valentines Day.
Sa natatandaan ko, 16 years na ang nakakalipas simula nung huli kong cinelebrate ang araw na to. That was the
time when I was still with him.
Akala ko nga noon yung Valentines Day na yun na ang pinakamatinding surprise na magagawa nya para sakin.
But no.
Because days after that, he proposed. He asked me to spend my forever and a day with him. Of course, I said yes.
That moment everything seemed perfect. (See Hundred Days with You Chapter 45).
I took a deep breath and closed my eyes for a second.
Pagmulat ko, biglang may flowers na sa harap ko.
Huh?
Napatayo ako at tumingin sa taong nasa likod ko.
I was hoping na magmumulto si Daniel. Kaso di yata ganun kalakas ang hoping powers ko.
Happy Valentines Day, Kath! Enrique.
Same to you. I flashed a weak smile.

Whats up with you? Masama ba pakiramdam mo? Enrique
Medyo inaantok lang.
Ahh. Do you want to go out? Lets have a date. Enrique
Ha? Uhh S
SISTER!
Wew. Saved by the bell.
Hi Archelle! Bati ko.
Hey Enrique.
Hello you two! May plano ba kayo ngayon? Archelle.
Actually, I was just asking Ka Enrique
OH GREAT. Because Kathryns going with me. Right, sister?
Ha? Pero si Enri
Enrique doesnt mind. DO YOU?! Archelle.
Ah.. Eh. No. I dont mind. Sige Kath, Archelle. Ingat kayo. Happy Valentines Day ulit.
Umalis na si Enrique. He went upstairs already.
Maldita talaga tong kakambal ko.
Hihi. Archelle.
Bad mo. I told her.
Bakit ba. Sa gusto kitang makasama eh. Lets go!
Where?
Wag ka nang umarte pa. Halika na!
Hinila na nya ako palabas ng bahay.
Tapos sumakay kami sa kotse nya. Wait, nasan si Kats?
Wheres your hubby?
Dead
HA?!
Dead sa pagmamahal ko. HAY NAKO. Wag mo ngang isipin yung lalakeng yun. Just sit back, relax and
have fun.
Pagkasabi nya nun, sinuot na nya ang shades nya tapos nagdrive ng mabilis.
What a cool sister.
Sino ba namang magaakalang 30plus years old na to?
-----------------

-----------------
Nakarating kami sa isang event center. Nagtaka naman ako, anong meron?
Sister, anong meron? Speed dating? Blind dating? Bakit tayo nandito? Tanong ko.
Anong dating dating ang sinasabi mo dyan? Masyado ka namang nadadala sa mga pinapanood mong
movies! Nandito tayo dahil Archelle.
Dahil?
Pero imbes na sumagot sya, bigla nya akong nilagyan ng blindfold.
Ops. Bawal magtanong. Basta lumakad ka nalang, okay? Archelle.
Okay?
At ayun, naglakad nalang ako. Buti nalang nakaalalay sakin tong kapatid ko.
Ano kayang meron? Parang kinakabahan yata ako ah.
Mamaya-maya lang ay tumigil na kami sa paglalakad. Nawala na rin si Archelle.
Archelle? Nasan ka?
Pero imbes na si Archelle ang sumagot, ibang boses ang narinig ko.
HI KATH!
Hello?

Pamilyar ang boses, pero hindi ko maalala kung sino.
KATHRYN! SISSY!
Teka, parang
Tinanggal ko na ang blindfold ko at nakita ko ang mga babaeng mahalaga rin sa buhay ko.
Gab! Ella Mae!
We hugged each other.
Namiss ko tong mga to. Ang tagal na nung huling nagkausap-usap kami.
Tampo kami sayo Kath! Gab.
Ha? Bakit?
E kasi naman eh. Nandito ka na pala, di mo sinasabi samin. Kung di pa sinabi samin ni Lester my baby,
hindi pa namin malalaman. Tsk Ella Mae.
Sorry na. Alam nyo naman siguro kung bakit. Haay. Pero ngayon, okay na ko. Buti nalang sinabi sa
inyo ni Lester. Namiss ko kayo!
Namiss ka rin namin Kath! Group hug! Gab.
OY WAIT SALI AKO! Archelle.
At naggroup hug naman kami.
Sobrang namiss ko talaga ang best friends ko. Sana andito rin si Julia.

If youre looking for Julia, busy siya ngayon eh. Pero nagpadala sya ng video greeting para sayo. Ella
Mae.
Upo muna tayo sister. Archelle.
Ngayon ko lang napansin ang lugar kung nasan kami.
Vintage ang theme ng lugar.
Vintage pero, halata mo pa ring valentines day kasi andaming puso sa paligid.
Sa may right side ng function hall ay may photo gallery. Puro pictures ng tropa namin. Before and after.
Nakita ko sya dun. Ang gwapo nyang mukha. Yung mukha nyang sa panaginip ko nalang napapagmasdan ngayon.
Sa left side naman ay may photobooth.
Sa gitna ay may isang malaking bilog na table. Tapos may 7 na upuan.
Sa harap, andun ang stage. Sobrang ganda ng stage design. May mga balloons na nakakalat sa sahig. Tapos sa
itaas, may mga bilog bilog na ilaw. Ibat iba ang sizes nila.
Tapos may malaking screen sa may right side ng stage.
Sobrang pinaghandaan ang araw na to.
Kath? Di ka pa uupo? Gab.
Umupo na ko sa tabi nya, then we waited for the video.
After a few seconds, nagplay na ito.

Dearest Bessie! Hi! Happy Valentines Day! I am so sorry kung wala ako dyan ngayon. I really want to
come, but I cant. I hope you understand. How are you? Ikaw ha. Andito ka na pala, hindi ka nagsasabi!
Galit ka ba samin? Bakit pinaglilihiman mo kami, ha? But youre forgiven kahit hindi ka pa magsorry.
Thats how much I love and miss you! Bonding tayo soon! We have lots of catching up to do. Have fun
today! Message ni Julia sakin.
Di pa rin sya nagbabago. Maganda pa rin at masayahin. Wala na rin akong balita sa kanya. May asawa at anak na
kaya sya?
Oh, meron pa. Baka akala mo tapos na. May isa ka pang best friend na may sasabihin sayo. Archelle.
Isa pa? Sino?
Nood ka lang. Gab.
Tumingin na ulit ako sa screen.
Mamaya-maya lang ay may nagsalita na ulit.
Napatakip ako ng bibig dahil hindi ko inaakalang makakasama sya sa video na to.
Kath! Hi. Kumusta ka na? Tanda mo pa ba ako? Siguro naman noh? Andami kaya nating pinagdaanan.
I mean, andami mong pinagdaanan dahil sakin. Yung iba alam mo, yung iba, siguro hindi. Pero kung
ano man ang mga yun, sana napatawad mo na talaga ako. Miss na kita, Kathryn. Best friends tayo
diba? Dati. Kung siguro di lang nangyari yung mga nangyari noon, baka hanggang ngayon, close pa rin
tayo. Haay. Basta, happy valentines day sayo! May reunion nga pala tayo, punta ka ha. I want to see
you. Feb 20. 5 PM. Yun lang. Stay safe. Barbie.
Namiss ko si Barbie bigla. Sya yung isang kaibigan kong nakalimutan ko na dahil na rin siguro sa tagal ng
panahon.
Pero di porket nakalimutan mo ang isang kaibigan, wala na syang halaga sayo. Kasi sa oras na maalala mo ulit
sya, babalik ang lahat. Malalaman mo kung gano sya kaimportante sa buhay mo.
Kinuha ko ang panyo ko at pinunasan ang luha ko.

Umiiyak ka na agad? Wala pa tayo sa kalagitnaan ng surprise. Archelle.
Kinuha nya ang kamay ko at itinayo ko.
Hinila nya ako paakyat sa stage tapos iniwan nya ako mag-isa dito.
Pagkababa nya, biglang namatay lahat ng ilaw. Ang natirang mga ilaw nalang ay itong mga bilog bilog na
nakasabit sa taas ng stage.
Maroon. Yellow. White. Yan ang kulay ng mga ilaw. Pakiramdam ko tuloy, para akong nasa fairytale.
Dahil masyado akong busy sa pagtingin sa mga ilaw, di ko napansing may kasama na pala ako.
Hello sister-in-law!
Kats!
Pwede ka bang maisayaw?
Sure!
Pagkasabi ko ng sure, saktong nagplay rin ang music.
( Play music --- > The One that Got Away Waltz Version )
Summer after high school, when we first met. Wed make out in your Mustang to radiohead.
On my 18th birthday we got matching tattoos.
Kumusta ka naman, so far? Kats.
Okay naman. Hahaha. Kayo ha. Ang bongga nito. Anong meron?
Sabihin nalang nating gusto naming maging special ang araw na to para sayo. Parang dati lang. Tanda
mo ba? Kats.
Grabbed a bunch of blankets and climbed to the roof. Talk about our future like we had a clue.
Never planned that one day, Id be losing you.
Ang alin?
Yung first time mo nameet si Mycko? Yung sa isang beach resort na kami yung waiter? Valentines
Day nun. Surprise sayo ni
Daniel. Oo, tanda ko. I smiled.
Buti naman nakakaya mo nang banggitin ang pangalan nya. Kats.
In another life I would be your girl, wed keep all our promises, be us against the world
In another life, I would make you stay. So I dont have to say you were the one that got away. The one that got
away.
Simula nung gabing yun, nagkaron ako ng lakas ng loob. Christmas eve nun. That was the best
present I received. Kahit panaginip lang yun, sobra ko yung tinetreasure until now. Akala ko kasi totoo
eh.
Pano kung totoo nga?
Haha. Imposible.
Walang imposible Kath. Tandaan mo yan.
Binitawan na ko ni Kats, pagkasabi nya nun.
Naglakad na rin sya paalis.
Nagpalit ng kulay ang mga ilaw. Kung kanina Maroon at Yellow.. Ngayon, Red at White naman.
Hey Kath.
Lester!
Can I have this dance?
Why not?
Nagsimula na rin kaming magsayaw ni Lester.
I was June and you were my journey cash. Never one without the other we made a pact.
Sometimes when I miss you, I put those records on.
Nagustuhan mo ba ang surprise? Lester
Oo. Haha. Sino ba namang hindi matutuwa dito? Sino nakaisip nito ha?
Yung nagmamahal sayo.
Ha?
Edi kami. Mahal ka namin eh.
Ahh. Hahaha.
Someone said you had your tattoo removed. I saw you downtown singing the blues.
Time to face the music, Im no longer your muse.

Namiss mo ba to?
Ang alin?
Yung mga surprises na ganto. Diba lagi kang
Sinusurprise ni Daniel dati? Haha. Oo. Yung mga makalaglag pusong surprise na akala ko sa movies
lang nangyayari. Parang ito. Akala ko pangwattpad lang to eh. Pwede rin pala sa totoong buhay.
Haha. Baliw ka Kath. Anong pinakafavorite mong surprise nya?
away.
Yung sinuyo nya ko. Yung may letters tapos lahat ng mga mahalaga samin, may hawak na paper rose.
Tas isa isa silang nagbigay ng message sakin.
Ah. Yun din ang favorite namin eh. Solid nun. Sobrang effort. Lester
Sana di nilang sya nawala. Bakit pa kasi nya ako iniwan.
Akala mo lang yun Kath. Hindi ka nya iniwan.
Oo, kasi lagi naman syang nasa puso ko?
He did not answer. He just smiled and tapped my head.
Mahal na mahal ka pa rin nun. Sigurado ako.
And then binitawan na nya ako. Katulad ni Kats, umalis nalang rin sya basta.
Once again, nagpalit na naman ng kulay ang mga ilaw.
This time, Yellow nalang. Tapos nagbiblink sila. Para tuloy may stars sa taas.
Hi Kath.
JC!
Gulat ka?
Haha. Medyo.
Do you want to dance?
Sige ba.
And then we started dancing.
Sister-in-law JC.
Ha?
Hindi ko alam tagalog dun eh.
Haha. Loko ka JC.
All these money cant buy me a time machine, no.

Cant replace you with a million ring.

Alam mo ba kung bakit vintage ang theme? JC.
Bakit?
Kasi vintage. Ibig sabihin, past. Luma. Dati. Nakaraan. Ngayong araw na to, we celebrate valentines
day. At the same time, we look back. We look back to how things were. We look back to the things that
used to be. But most of all, we look back to remember. JC.
I should have told you what you meant to me, woah.

Cause now I pay the price.
Kaya ba
Kaya kung napapansin mo, puro nakakapagpaalala sa nakaraan yung mga sinasabi o pinapakita namin
sayo ngayon. JC
Pero JC, bakit?
Kasi ayaw ka naming makalimot, Kath. Kasi gusto naming makita mo na there are so many things to
remember. So many that its so hard to forget all of them. JC.
Hindi naman ako lumilimot eh. Gusto ko lang mawala ang sakit.
Sakit? Sakit tuwing naaalala mo sya? Kath, if that pain makes you remember him, dont let it go. If
that can make you feel hes alive, then keep it. No matter how much it hurts, at least sya ang dahilan.
JC naman...
Sometimes pain can remind you how much you love one person. Remember that, Kath.
away.
Binitawan nya na rin ako at umalis.
Mamaya-maya, namatay na yung mga ilaw.
Sister
At nagulat nalang ako na katabi ko na si Archelle.
harap ka sa may screen.
Ginawa ko naman.
Pagharap ko dun, biglang may nagflash na mga pictures at videos.
Pictures at videos naming dalawa.
Namin ni Daniel.
Napaiyak na naman ako. Buti nalang nandito si Archelle para icomfort ako.
Mamaya-maya lang ay dumating na rin ang iba.
Sabay-sabay naming pinanood yung mga pictures na pinapakita sa screen.
Pictures namin ni Daniel at pictures ng barkada nung teenagers pa kami at nung mga may asawa na.
Sino ba naman ang mag-iisip na magiging ganto ang lahat ngayon.
22 years ago, hindi ko inakalang mababago ng one hundred days ang buhay ko.
16 years ago, nagbitaw kami ng pangakong magkasama naming lalakbayin ang forever and a day.
Forever and a day daw pero ngayon, mag-isa kong pinapanood ang mga ala-ala naming dalawa.
Ay mali. Di pala ako mag-isa.
Kasi kasama ko ang mga kaibigan ko.
Tiningnan ko sila isa-isa. Ibat iba ang reaksyon nila habang nanonood. May tumatawa. May seryoso. May umiiyak.
May nakangiti.
Pero kahit iba iba ang reaksyon namin, isa lang ang nararamdaman ng lahat.
Guys, thank you. Sobrang special ng Valentines Day na to kasi ngayon ko lang ulit naramdaman yung
gantong feeling. Masakit, pero masaya. Ako.
Wala yun, sister. Sana nafeel mo kung gano ka namin kalove. Archelle.
Sobrang ramdam na ramdam ko. Thank you ha.
GROUP HUG! Ella Mae.
At ayun, naggroup hug kami.
So kainan na ba? WHOOO! Lester.
At lahat sila sumugod na dun sa buffet.
Nagpahuli na ko. Masaya na kong pinapanood silang ganto kasaya. Namiss ko tong mga to. Namiss ko ang
simpleng buhay namin noon.

Ay Kath! May nagpapabigay nga pala. Kats.
Sino?
Basahin mo nalang. Geh, baka maubusan ako eh.
Haha. Sige.
Binuksan ko yung envelope na binigay ni Katsumi.
Oh. Greeting card pala na may Happy Valentines Day sa labas.
Binuksan ko yung card at binasa ang note sa loob.
------------------------------------------------------Happy Valentines Day Kathryn.
Sana maramdaman mo ngayong araw na to kung gano karaming tao ang nagmamahal sayo.
Isa ako dun sa maraming yun, Kath.
Oo, mahal kita. Simpleng mahal kita. Walang bakit. Walang paano. Walang kelan pa.
Basta mahal kita.
At malapit na tayong magkita.
Yeldan Trada.
-----------------------------------------------------------------
Yeldan, Im sorry. Kasi kahit anong gawin ko, hindi ko na kayang magmahal pa ulit.
Si Daniel lang. Wala nang iba.
29.
TIME SETTING : FEBRUARY 20.
DANIEL PADILLAS POV
THIS. IS. THE. DAY.
Ito na ang araw na magpapakita ako kay Kathryn.
Pre, ready na? Lester.
Sapat na siguro ang 16 years para maging ready ako diba?
Sabi ko nga inip ka na.
Nasa bahay silang lahat ngayon. Dito na sila nagbihis at nag-ayos para sa reunion.
Si Julia, ayun, tinutulungan sina Ella at Gab na mag-ayos ng sarili nila.
Si Gerald at Hugh nga pala? Lester
Nakaalis na papunta dun sa Freshman ball nila. Aga ngang umalis eh, excited siguro. Ako.
Hindi pa rin ba kayo naguusap ni Gerald? Kats.
No.
Pare naman. Bata yun. Wag mo naman ganyanin. Kats

Para rin sa kanya yung mga sinasabi at pinapagawa ko. Wala syang mapapala sa frat na yun, baka
mapahamak pa sya.
Di naman delikado ang frat na yun eh. Tsaka kung gusto ng bata, hayaan mo lang. Gusto nya yun eh.
Basta. Ayoko. Kung matigas sya, mas matigas ako.
Hindi na sumagot si Kats. Alam kasi nyang pag gusto ko, gusto ko at pag ayaw ako ayaw ko.
Kats, bakit di mo kasama si Archelle? JC
Sila na daw magsasabay ni Kath papunta dun. Kats
Napahinga ako ng malalim nung marinig ko ang pangalan ni Kath.
Para hindi nila mahalatang kinakabahan ako, tumalikod muna ako sa kanila at nagkunwaring inaayos ang necktie
ko.
Biglang may humawak sa balikat ko kaya napalingon ako sa likod.
Wag ka na kabahan, kuya. Sigurado akong magiging perfect ang gabing ito para sa inyong dalawa.
Ikaw pa, eh ang ganda ng hinanda mong surprise. JC.
Nga naman, Daniel. Kahit yata ako kinikilig at mapapaiyak dun sa plano mo mamaya. Lester.
Akalain mo, reunion natin pero mukhang magiging debut pa yata ni Kathryn ang kalalabasan ng event
mamaya. JC.
Haha. Yung pagdating nya biglang mamamatay lahat ng ilaw tapos isang spotlight lang ang bubuksan.
At nakatutok yun sa kanya. Lester
Tapos mahahati ang daan at maglalakad sya dun sa daang yun. JC

Tapos biglang magpeplay ang video. Video ni Daniel na kinekwento yung summarized version ng mga
pangyayari. Lester
Tapos pagkatapos nya ikwento, mawawala yung video sa screen tapos magkakaron ng isa pang
spotlight na this time, nakatutok naman kay kuya. JC.
Oo, tas andun lang sya sa stage habang si Kath ay naging living statue na dun sa may baba. Habang
tulala pa si Kath, kakanta si Daniel ng wedding song nilang dalawa. Lester.
Id rather have bad times with you, than good times with someone else. Id rather be beside you in a
storm than safe and warm by myself. Id rather have hard times together than to have it easy apart. Id
rather have the one who holds my heart. JC.
Oo! Yan nga! Tapos dahan-dahan syang bababa sa stage at lalapit kay Kath. Tapos isa-isang
mabubuksan yung mga ilaw na may ibat ibang kulay. Lester
Tapos pag magkaharapan na sila ni Kath, sasabihin ni Kuya: Kath, oo, buhay ako. Hindi ako namatay
katulad ng sinabi ng nanay mong bruhilda. Sorry kung hindi ko agad sinabi sayo. Naghintay pa kasi ako
ng tamang panahon eh. Sana mahal mo pa rin ako Kath, kasi hanggang ngayon, mahal pa rin kita. JC
Tapos magsasalita si Kath, sasabihin nya: I-ikaw ba talaga yan Daniel?
Tapos sasabihin ni Kuya, Oo, ako to. Ako to, Kath.
Tapos magyayakap sila at magkikiss! Lester.
The End.
*PAK* *PAK*
ARAY KATS! ANONG PROBLEMA MO?! Lester.
Mga baliw. Anong peg nyo? Narrator? Lakas makaimagine ng mga to. Kats.

KJ mo naman! Eh parang ganyan din naman ang mangyayari mamaya eh. Ano nga Kuya? JC.
Pwedeng oo, pwedeng mas maganda pa dyan. Ako.
Yabang! Sige lang, tingnan natin. Lester.
Oo nga. Tingnan natin. Kats.
Wag nyo kong hinahamon ah. Baka mapahiya lang kayo. Hahaha. Bilisan nyo na nga dyan! Malapit na
mag 5PM oh. Ako.
Sus! Asa kang 5PM simula nyan. Mga 7 pa yan. At tsaka VIP tayo, magpalate tayo ng konti. Kats.
Panong konti? Lester
Siguro mga 2 hours late. Okay ba yun? Kats
Ulol. Eh pano na ang surprise ko? Baka pagdating natin dun nakaalis na si Kath. Ako.
Eh yun lang. Kats
Mga 6 tayo pumunta. Tsaka, di pa rin naman ayos yung mga girls eh. Tsaka itetext naman tayo ni
Archelle kung papunta na sila. Diba Kats? JC.
Yes yes yow. Kats.
Okay. Sige. Puntahan ko lang sina Julia.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
TIME : 6:30

VENUE : ROMADEE PARADISE HOTEL
Wow. Ang galing ng nag-ayos ng event na to.
Sobrang perfect ng lugar para sa pagkikita namin ni Kath.
Daniel!
Nasira ang pagdedaydream ko nung marinig ko ang pangalan ko.
Uy Barbie!
Si Daniel lang babatiin? Pano si JC? Kats.
Lakas makaissue nitong si Kats.
Haha baliw! Hello P5 and wives! O yan ha, lahat na binati ko. Barbie.
Hi Barbie. Gab.
YUN OH! The past and the present! Hahaha. Kats.
Lakas mo makabata Kats. Gurang ka na para sa mga ganyang pang-aasar Lester.
Forever young to brad. Kats.
Forever isip bata you mean. Lester.
Haha. Tumigil na nga kayong dalawa! Oh, JC bat tahimik ka dyan? Ako.
Eh isa pa pala tong magaling mang-asar eh. Lester
Hah! Ganyan talaga. Friends of the same feather are half chicken.
PUCHA. ANO?! Lester.
Ah langya. Ano na namang lumalabas sa bibig nitong si Katsumi?
Eh kasi wala namang feathers ang tao diba? Kung may feathers ka, ibig sabihin mutant ka. Pwede ka
na sa XMen. Kats.
*PAK!*
Eh mali mali naman kasi yang pinagsasasabi mo eh. BIRDS of the same feather flock together yun.
Lester.
Eh gusto ko friends eh. Bawal magimbento ng bagong kasabihan? Kats.
Bawal! Kawawa ang bagong henerasyon. Mali-mali ang matutunan sayo! Tara na nga sa loob! Lester.
Ayun, pumasok na sina Lester at Kats sa loob. Sumunod naman si Ella Mae na tawa ng tawa.
Naiwan dito si Barbie, ako, JC at Gab.
Ibang klase yung dalawang yun. Nagreunion lang tayo, pati pagkabata nila bumalik din. Barbie
Lagi namang ganun ang dalawang yun eh. JC.
Oh? Hahaha. Ang cute talaga nila. Barbie.
Yieee. Nag-uusap na sila. Ako.
Huy. Ano ka ba, nakakahiya kay Gab oh. Barbie.
Okay lang Barbie! Natatawa nga rin ako eh. Hahaha. Gab.
Psh. Haha. Ay nga pala Daniel, nasabihan ko na ang lahat. Pagdating ni Kath, game na. Barbie.
Sige. Salamat Barbie.
Tara na sa loob?
Tara.
-------------------------------------------------------------
Pagkapasok namin sa loob, andami nang tao. Pero mukhang mas rarami pa mamaya.
Andaming bumabati sakin. Yung iba, kilala ko. Yung iba, hindi ko na matandaan.
Pre! Dito tayo! Lester.
Pumunta ako sa kung saan nakaupo sina Lester.
Habang naguusap-usap kami, andaming lumalapit samin para mangumusta. Parang itong si pareng Gino dela
Rosa.
Uy mga brad! Kumusta na?! Gino.
Yo mah men! Kats.
Ayos lang kami, ikaw ba?
Eto, kasal na.
Ay oo nga pala! Prinsesa yung napang-asawa mo, diba? Andito ba sya ngayon? Pakilala mo naman
kami! JC.
Ahaha. Di na kailangan, kilala nyo na sya.
Ha?
Hi guys!
Napatingin kami sa babaeng umakbay kay Gino. Teka
Mikay?!
Oo, si Mikay. Akalain nyo, sya pala ang nawawalang anak ng Hari ng Bhutan.
WOAH! Big time ka na ngayon Mikay ha. Kats.
Ako pa rin to.
O sya, enjoy lang kayo dyan. Marami pang pagkain, kuha lang kayo. Gino.
Sige, salamat! Lester.
At Daniel! Goodluck mamaya! Sana maging okay na ang lahat pagkatapos ng gabing to. Mikay.
Sana nga. Salamat Ako.
Nakakatuwa. Sila pa rin hanggang huli. E kami kaya ni Kath? Kami pa rin kaya hanggang huli?
BEA! Ella Mae.
Tumayo si Ella Mae at pumunta kay Bea para yakapin sya.
Lahat naman kami napatingin kay Lester.
Ano?!
Hehehe. Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig. May pagkanta pang nalalaman itong si Katsumi.
Tigilan mo ko Kats ha. Friends kami. Lester.
Guys! Tanda nyo pa si Bea? Im sure tanda nyo pa sya! Diba Lester? Ella Mae.
HA? Oo naman! Lester.
Oh, di na ko yan ah. Asawa mo na ang nang-aaway sayo. Kats.
Sinamaan ng tingin ni Lester itong si Kats. Nakakatuwa talaga tong mga to. Parang mga bata.
Kumusta na kayo? Di pa rin kayo nagbabago ha. Mga gwapo pa rin! Bea.
Oo naman! Lalo na tong si Lester! Gwapo oh! Pinakagwapong caveman ever! With feelings pa yang
sinabi ni Kats.
Pero sapak lang ang inabot nya kay Lester.
Hahaha. Di ka pa rin nagbabago, Kats.
Natigil si pagkukulitan sina Kats at Lester nung nagsalita si Neri.
Wooh! Time to shine. Lester.
Tigilan mo ko. May asawa na kong tao. Kats.
Eh ako ba? May asawa na din naman ako ah!
Hoy. Mahiya nga kayo kay Bea at Neri. Batiin nyo naman ng ayos! JC.
Abat gumaganti ka ha. Kats.
Gentleman lang. JC.
Hello Neri, Hello Bea. Kats/Lester
Hahaha. Nakakatawa tong mga to.
Hi sa inyo. Neri.
Enjoy the food ah. Restaurant namin yung nagsponsor nyan. Bea.
At tsaka, goodluck pala mamaya, Daniel! Sana maging successful ang plano mo. Neri.
Salamat! Sana nga. Daniel.
Sige, alis muna kami ha. Magha-hi lang sa iba. Bea.
Okay, Bye! Kats.
Pagkaalis nila, parang nakahinga ng maluwag tong dalawa.

Si JC naman tawa ng tawa.
Si Neri yun ah!
Napatayo si Katsumi nung marinig nya yung boses na yun.
Uy! Archelle! Hello. Haha. Kats.
Anong meron? Namumutla ka yata.
Nagugutom lang. Tagal mo eh.
Nako Archelle. Nambabae na yan habang wala ka. Lester.
Okay lang. Nanlalake din ako dun sa labas. Archelle.
Niyakap nalang ng mahigpit ni Katsumi itong si Archelle. Kakaiba talagang maglambingan tong dalawang to.
Archelle! Si Kath? Tanong ko.
Papunta na. Umuna na ko. Ang tagal nya eh. Sabi ko naman itext nya ako kung papunta na sya.
Archelle.
Ah sige. Haay.
Wag kang kabahan. Magiging okay ang lahat mamaya, dont worry.
Sana nga sana maging okay nga. Iba kasi ang pakiramdam ko eh. Parang may mangyayaring mali.
Ako.
----------------------------------------------------------

TIME : 5 PM.
Andito kami sa school. Bilang mga anak ng may ari, kailangan naming tumulong sa paghahanda para sa freshman
ball.
Kaya naman maaga kaming umalis ng bahay namin. 7 PM pa ang start ng ball, pero dapat maaga kami rito.
At tsaka ngayon rin kasi yung final rites ng Alpha Fraternity.
Goodluck, pare. Kaya mo yan. Kensumi.
Wew. Sana nga.
Basta, kita nalang tayo mamaya sa Freshman Ball ha. Hugh.
Tirhan nyo ko ng pagkain.
Wag ka umasa. Lyndon.
Basta, galingan nyo ni Chandria sa final rites ng frat at sorority nyo ha. Carlo.
Pag nababanggit yan, di ko maiwasang kabahan.
Ano kaya ang mga ipapagawa samin mamaya sa finals? Pano kung may hazing pala?
Hay. Bahala na. Ginusto mo yan Gerald, panindigan mo.
Nasan nga pala si Chandria? Tanong ko kay Ken.

Kasama ni Mariko. Baka naghahanda na rin yun. Anong oras ba ng call time nyo at tsaka san kayo
magkikita? Ken
6PM. Sa may bukana nung gubat na nadadaanan pag galing sa school.
Ah. Yung kung san mo sya nakita at niligtas dati?
Oo.
Ahh.
Hoy Ken. Bakit parang nagiging close kayo nyang si Mariko ha? Lyndon.
Bagay kayo tol. Japanese sya, Japanese ka. And together gagawa kayo ng Japanese babies! Carlo.
*PAK!*
ARAY!
Baliw ka Carlo. Eh pano naman si Lorraine ha. Lyndon.
Edi sakin nalang si Lorraine. Carlo.
HEH! Tumigil nga kayo. Basta Gerald. Alagaan mo pinsan ko ha. Ken.
At tsaka mag-ingat ka rin. Hugh.
Oo naman. Sige na, aalis na ko. Yung damit ko para mamaya sa ball, padala nalang ah. Dun nalang ako
magbibihis.
Sige. Goodluck! Hugh.

Sige. Alis na ko.
---------------------------------------
Okay, so andito na ko sa gubat.
Time check? 5:45 PM.
Asan na kaya si Chandria?
PARE!
Sino naman yun?
Tiningnan ko kung sino ang tumawag sakin.
Psh. Si Jerome lang pala. Kasama si Chandria.
Uy.
Goodluck sa inyo ha. Tsaka tol, ikaw na bahala dito kay Chandria. Alagaan mo to ha. Jerome.
Tumango nalang ako.
Sige, una na ko. Kita nalang tayo mamaya. At tsaka, ito nga pala yung instructions nyo. Jerome.
Inabot nya na sakin yung papel na naglalaman nung dapat naming gawin.
Bubuksan ko na sana to at babasahin pero nagulat ako sa ginawa ni Jerome.
Niyakap at hinalikan nya si Chandria sa noo.
Ingat ka ha. Jerome.
Ikaw rin. Chandria.
Ugh. Tumalikod nalang ako para hindi ko na makita.
Sige tol, una na ko.
Geh.
Binasa ko ng maayos tong nakasulat dito sa papel.
Shit. Kailangan naming pumasok sa loob ng gubat na to para kunin yung mga notebook namin.
Sang lupalop naman ng gubat namin hahanapin yun?
At tsaka gabi na oh. Ang dilim na
Oy Gerald. Anong gagawin natin? Chandria.
Papasok tayo sa gubat na yan.
Tapos?
Tapos hahanapin natin yung mga notebooks natin na tinago nila.
Ha? Pano natin mahahanap yun? E ang dilim na oh. Tapos ang laki ng gubat na yan.
Ewan ko. Basta sundin lang daw natin ang mga nakasulat dito.

Patingin nga Kinuha nya sakin yung papel.
Ahh. May map naman pala eh. Tara na! Chandria.
Pumasok na sya sa loob. Grabe ang tapang ng babaeng to.
Syempre sinundan ko sya noh. Baka kung mapano pa to edi nalagot pa ko kay Kensumi.
Hoy! Dahan dahan nga! Baka magkahiwalay tayo! Sabi ko sa kanya.
E kung binibilisan mo kaya yang lakad mo dyan. Bagal bagal kasi
E kasi namanHUY WAIT! May mga flashlight oh! Kunin natin!
Buti nalang nakita ko yung flashlight. Ayan may ilaw na kami. Hindi na masyadong magiging mahirap to.
Yan kasi ang bilis bilis maglakad. Pasalamat ka nakita ko yung mga flashlight. Ako.
Whatever. Tara na nga. Bilisan mo. Chandria
Bakit ka ba nagmamadali ha. Wala naman tong time limit ah.
Alam ko.
Yun naman pala eh, pwede bagal bagalan mo yung lakad mo. At tsaka sumabay ka sakin. Baka
magkahiwalay tayo, mas magiging mahirap
Ang totoo nyan, gusto ko lang syang makasama ng mas matagal. Miss ko na nga kasi sya diba? Syempre itetake
advantage ko tong panahong to.
Bat naman magiging mahirap? Mas madali nga kung magkahiwalay nalang tayo eh.

Parang di ko gusto yung narinig ko sa kanya.
Kaya naman hinawakan ko ang braso nya para tumigil sya sa paglalakad at hinarap ko sya sakin.
Ano bang problema mo? Bakit ang taray mo ha? Ako.
Wala. Gusto ko na tong matapos. Ayaw mo ba? Kasi kung ayaw mo, maiwan ka mag-isa dyan. Ako,
bibilisan ko ang kilos ko. Chandria.
Hoy bratinela. Magkapartner tayo. Ang partner, hindi iniiwanan ang isat-isa. Kaya sa ayaw mo o sa
gusto, dapat magkasama tayo hanggang dulo.
I dont care kung partner kita. Basta ako bibilisan ko maglakad. Humabol ka nalang kung gusto mo.
Chandria.
Pilit syang kumakalas sa pagkakahawak ko, pero hindi ko sya binibitawan.
ANO BA?!
Ano bang problema?
Tiningnan nyo ko ng masama.
Tapos huminga sya ng malalim at umiwas ng tingin.
Bitawan mo ko. Tapusin na natin tong final task na to. Pagod na ko.
Ayoko. Hindi kita bibitawan hanggang di mo sinasabi sakin kung ano ang problema.
Feeling ko alam ko naman kung ano ang problema eh. Pero gusto kong manggaling mismo sa kanya.
Hindi sya nagsasalita. Nakatingin lang sya sa malayo.
Please Chandria.
Pagkasabi ko nun, tiningnan nya ako.
Isang tinging may halong lungkot, galit at pagtataka.
Ganyan ka naman eh. Bigla-bigla kang magiging mabait. Bigla bigla kang magiging ganyan. Tapos
ano? Tapos bukas, cold ka na naman. Bukas, balik ka na ulit sa dating Gerald. Yung totoo, manhid ka
ba, ha?! Ang sama mo!
Ano bang ginawa ko sayo? May ginawa ba kong mali?
OO MERON! Tinanggal nya yung kamay kong nakahawak sa kanya. Yung ipapakita mo sakin yang
magandang ugali mo. Yung ipaparamdam mo saking special ako. Tapos bigla ko nalang malalaman na
may girlfriend ka na. Ano yung mga pinaramdam mo sakin nung pasko?! Wala lang ba yun? Trip mo
lang ba yun?! Sumagot ka Gerald!
Hindi ako makasagot. Napatungo nalang ako.
Nagulat nalang ako nung marinig ko syang umiiyak.
Lalapitan ko sana sya, pero umuurong sya.
Tinatanong mo ko kung meron kang ginawang masama. Oo, Gerald, meron. Hinayaan mo kong ma-in
love sayo. Hinayaan mo kong gawin yun kahit wala ka namang intensyong saluhin ako.
Chandria please
Bakit nung nagsasayaw tayo, nakakaya mo kong saluhin, alalayan. Pwede bang gawin mo din yun
ngayon? *sob* *sob*
Hindi ako sumagot. Patuloy ko lang syang nilalapitan, pero patuloy rin ang pag-atras nya.

Kung pwede lang eh Kaso..
Kaso ano? Kaso mahal mo na si Sofia?
Hindi
Kung hindi sya ang dahilan, si AHHHH!
CHANDRIA!
Tumakbo akong mabilis para masalo ko sya.
Success!
Pero fail pa rin.
Kasi pareho kami nahulog dito sa malalim na hukay na to.
*BLAG*
Aray. Ang sakit ng likod ko.
Dahil nayakap ko si Chandria bago sya malaglag, ako tuloy yung nasaktan sa pagkakahulog.
Pagmulat ko ng mata ko, nagulat akong sobrang lapit ng mukha naming dalawa.
Nakapikit pa si Chandria at basa ng luha ang mata nya.
Chandria.. imulat mo na ang mata mo. Okay na.
Dahan dahan nyang binuksan ang mata nya.
Mga ilang segundo din kaming magkatitigan.
Siguro narealize na nya ang posisyon naming dalawa, kaya bumangon agad sya.
Oh no. Pano tayo makakalabas dito? Ang lalim nitong hukay.
Tumayo na ako at pinagpagan ang damit ko. Puro lupa eh.
Wait, susubukan kong umakyat.
Sinubukan ko. Pero kahit anong pilit ko, dumudulas lang ako pababa.
This is a hopeless case.
Sorry Chandria, hindi ko kaya eh. Maghintay nalang tayo, siguro naman may tutulong satin.
Napaupo sya at nagtakip ng mukha.
Pano na yan? How are we supposed to finish this task? Last na nga eh, magfefail pa. Sayang naman
lahat ng sacrifices ng mga tao kung hindi ako magiging member.
Umupo ako sa tabi nya at niyakap sya.
Wag kang mag-alala. Ako ang bahalang mag-explain sa members kung ano ang nangyari. Kahit hindi
na ako maging member. Basta, tanggapin ka lang nila.
Tiningnan lang nya ako.
Bakit? Tanong ko.

Gagawin mo talaga yun? Kahit na kahit na ang dami mong pinagdaanan because of this process?
Youre willing to give those things up just to get me accepted?
I nodded.
W-wh..y. Shes crying.
Kasi ikaw ang rason ng pagsali ko dito. Kung hindi ka rin lang matatanggap, para san pa yung pagsali
ko diba?
I thought you joined because of Ken?
Dahil ni Kensumi at dahil na rin sayo. Kaya wag mong iisiping hindi ka special sakin. Kasi kung
niloloko lang kita, sana wala ako dito sa hukay na to.
Yan ka na naman eh. Paparamdam mo na naman yan sakin, tas mamaya o bukas, iba ka na naman.
May rason ang lahat ng bagay Chandria. Hindi ko yun ginawa dahil lang sa wala.
Kung ganon, whats your reason? Bakit bigla ka nalang naging cold?
Natapos mo na ba ang libro? Andun kasi yung rason ko.
No. Ikwento mo nalang.
Mahaba.
Dont worry. We have all night.
30.
THIRD PERSONS POV
Habang busy ang lahat sa party, busy rin si Kath sa pag-aayos ng sarili nya.
Pinauna na nya si Archelle dahil ayaw nyang maghintay to ng matagal. Alam naman nyang gusto nang makasama
ni Archelle ang asawa nya.
Kath, pupunta ka ba talaga sa reunion na yan? Enrique.
Oo.
Mas pipiliin mo yan kesa sa pagsundo kay Tita Gretchen at Khalil sa airport?
Oo, ngayon ang dating ni Gretchen at Khalil galing US.
Kaya na nila ang sarili nila Enrique. At tsaka, nandyan ka naman eh. Minsan lang mangyari ang
reunion na to. Palalampasin ko pa ba? Miss ko na ang mga kaibigan ko.
Pero, Kath
Walang pero pero Enrique. Magbihis ka na rin, sabay na tayong umalis.
Walang nagawa si Enrique. Pumunta na sya sa kwarto nya at ginawa ang sinabi ni Kath. Kaya lang naman nya
pinipigilan si Kath ay dahil natatakot syang baka magkita sila ni Daniel.
At baka sabihin ni Daniel ang totoo at magbago ang pakikitungo sa kanya ni Kathryn.
Nagpatuloy lang sa pagaayos si Kath ng sarili nya.

Tiningnan nya ang oras. 7PM. 2 hours na syang late. Sana naman ay wala pa siyang masyadong namimiss sa mga
pangyayari sa reunion.
Tumayo na sya sa kinauupuan niya at humarap sa salamin.
Summer ang theme ng reunion kaya naman sinuot nya ang yellow dress nya. Stripes ang design nito at umaabot
ito sa ankle nya. Maganda ang pagkakafit sa kanya ng dress, pero tingin nya, may kulang pa rin.
Ah! Necklace! Sabi nya sa sarili nya.
Tamang accessory ang kailangan nya para sa maganda nyang damit. Pero wala syang mahanap sa koleksyon nya
ng mga alahas or kwintas.
Si Chandria
Tama. Kay Chandria lang nya mahahanap ang kwintas na kailangan nya. Kikay ang anak nya. Siguradong merong
kwintas si Chandria na babagay sa suot nya ngayon.
Lumabas sya ng kwarto at pumunta sa kwarto ng anak nya.
Binuksan nya ang cabinet nito at humanap ng kwintas o bracelet na babagay sa kanya.
Nung nakahanap na sya, pumunta sya sa harap ng salamin at tiningnan kung babagay nga ba ang mga napili nya.
Sinuot nya ang mga ito at sinabing Okay nato.
Tinitigan nya ulit ang reflection nya sa salamin. Pero imbes na humanga sya sa sarili nyang ganda ay may ibang
nakakuha ng atensyon nya.
Kita sa salamin ang kama ni Chandria. At sa kamang yun ay nandoon ang libro.
Ang libro na isinulat ni Hugh Gothico.

Umupo muna sya sa kama ni Chandria at kinuha ang libro.
Matagal na nyang gustong gawin ito, pero natatakot lang sya.
Simula nung makita nya ang libro noon, takang-taka na sya kung pano ito naisulat. Pero mas nagtataka sya kung
pano naisulat ang special chapter ng kapatid nyang si Khalil.
Binuksan nya ang libro sa pahina kung saan nakasulat ang kwento ng kapatid nya.
Kaya mo yan Kath. Wala naman sigurong mawawala sayo diba? Pagkatapos ko basahin tong chapter
ni Khalil, pupunta na ko sa reunion. Itong chapter lang na to. Just this one. Sabi nya sa sarili nya.
Nagsimula na sya sa pagbabasa.
Alam na nya ang kwento ng kapatid nya. Nung panahong umamin si Khalil sa lahat ng mga kasalanan nyang
ginawa, kinwento nya ang mga ito.
Alam na nya ang tungkol kay Barbie. Ang tungkol sa paghihiganti nya kay Daniel dahil si Daniel ang dahilan ng
pagkakaconfine ni Barbie sa mental hospital.
Pero teka hindi na nya alam ang part na to.
( Taken from Forever and a Day with You s Special Chapter Khalil)
----------------------Enrique.
Khalil. What are you doing here?
You like my sister right?
Yes. Hindi ko na yan itatanggi sayo
Well. What if sabihin ko sayong, shes about to get married.
W-what? H-how did you know?
Sabihin nalang nating kapatid nya ako. Pero wag mo na problemahin yun. Because I will give you a chance to be
with her.
Ha?
I need you to act as Future Husband
What?
Gagawa ako ng paraan para hindi matuloy ang kasal nya. But I need someone who will mask my true motive.
Papalabasin kong ang taong gustong manira sa kanila is future husband whos madly inlove with Kathryn, but the
truth is ang tunay na gumagawa ng masama is hiding behind that future husband
But why? Why are you doing this?
Thats none of your business. Pero kung ano man ang rason ko for doing this, maganda man o masama
magbebenefit ka pa rin dito. Youll have my sister. Thats what you want, right?
Oo pero masasaktan sya.
I dont fucking care. Its either youre in or out. So, whats it gonna be?
Tumungo si Enrique. Ang tagal nya magisip kaya I decided na umalis na. Pero bago pa ko makalabas ng room,
nagsalita sya.
Im in. If this is my only chance, Im willing to risk anything.
Good. Nice choice.

----------------------------

Napatakip si Kathryn ng bibig.
Ito ang matagal nang gustong sabihin sa kanya ni Khalil. Pero lagi nya itong pinipigilan.
Natatakot kasi sya eh. Natatakot syang masaktan. Hindi nya inakalang mas masakit palang malaman to ngayon.
Ngayon kung kelan ilang taon na ang nakalipas.
Nagpatuloy lang sya sa pagbabasa. Kung si Enrique ang kinausap ni Khalil na magpanggap na Future Husband, ibig
sabihin ba nito si Enrique rin ang lalaki sa bridal shower nya?
At sinagot naman ng libro ang katanungan nya.
------------------------
Make sure magbubunga ang gagawin mo mamaya. Kailangan mong angkinin si Kath, understand? Sabi ko kay
Enrique.
But thats too much.
No. Tama lang yan. Trust me. Someday, ito ang magiging dahilan para mapunta sya sayo. Now go.
Those were my last words. Just to make sure, dun ako nagcheck in sa hotel kung san nagstay sina Enrique and
Kath right after the bridal shower.
Pumunta ako sa room nila, pero nakalock ang pinto, malamang. So I just listened. All I heard were moans,
groans
I smiled. Looks like nagtagumpay ang plano ko.

-------------------------------------
No.. No

Napaiyak na ng tuluyan si Kathryn. Hindi nya inakalang ang lalakeng nagbigay ng buong pamilya sa anak nya ay
ang lalake rin na sumira ng buhay nya.
Bakit? Bakit hindi ito sinabi ni Enrique sa kanya?
16 years 16 years syang pinaglihiman ni Enrique. Si Enrique na sobrang pinagkakatiwalaan nya.
Kahit gano kasakit, tinuloy pa rin ni Kath ang pagbabasa.
------------------------
The next day maaga akong nagising. This is the day of Kath and Daniels wedding.
Nagkasalubong kami ni Enrique sa may labas.
Enrique nagawa mo ba?
Yes
Tell me the truth have you and kath
Yes. Ginawa ko, Khalil. I just cant control myself. Pakiramdam ko ang sama kong tao.
No. You just did the right thing. Congrats, Enrique. Gawin mo kong ninong sa binyag ha? Hahaha!
Ah! I am so happy.
Hindi ko mahintay ang araw na magkagulo ang lahat.

--------------------------
This time Kath closed the book and covered her face. Her make-up is ruined. Wala na rin syang pakialam. Wala na
syang balak magpunta sa reunion.
Shes too heartbroken.
Tinanong nya sa sarili nya na kaya ba ganun na lang ang pag-aalaga at pagmamahal ni Enrique kay Chandria?
Dahil ba posibleng anak nya ito?
KAWhat happened? Are you okay?! Nagaalalang tanong ni Enrique
Tinanggal ni Kath ang kamay nyang nakataklob sa mukha nya. Tiningnan nya ng masama si Enrique at nilapitan
ito.
Ka
*SLAP!* SLAP *
Gulat na gulat si Enrique sa ginawa ni Kathryn.
Ilang taon, Enrique? ILANG TAON MO BALAK ITAGO SAKIN ANG TOTOO?!
Kath? Anong sinasabi mo?
IKAW! IKAW ANG LALAKI NUNG BRIDAL SHOWER KO! IKAW ANG SUMIRA NG BUHAY KO! IKAW!
IKAW!
Patuloy si Kath sa paghampas sa dibdib ni Enrique. Umiiyak sya at galit na galit.
How did you
HOW DID I KNOW?! HINDI YUN MAHALAGA ENRIQUE! ANG MAHALAGA AY ANG KATOTOHANAN!
KATOTOHANAN NA PILIT MONG ITINAGO SAKIN! WALANG HIYA KA! WALANG HIYA!
Tinulak ng malakas ni Kathryn si Enrique.

Kath, Im sorry..
*RING* *RING*
Lalapitan pa sana ni Enrique si Kath, pero biglang nagring ang telepono nito.
Sagutin mo yan, baka sina mommy yan. Kath.
Sinagot ni Enrique ang phone.
At binaba rin nya agad ito.
Kath Nanginginig ang boses ni Enrique.
Kung sina mommy yan, sunduin mo na sila. Hindi ako sasama Cold ang pagkakasabi ni Kath.
Kath, kalimutan mo muna ang galit mo sakin, kilang ilang oras lang please.
AT BAKIT KO GAGAWIN YUN?! Kulang pa ang galit ko para sa ilang taon mong pagsisinungaling
sakin!
Kath, please. Para kay Chandria Enrique.
Narinig palang ni Kath ang pangalan ni Chandria, lumabot agad ang puso nito.
Bakit? Anong nangyari kay Chandria? Kinakabahan si Kathryn dahil hindi maipinta ang mukha ni Enrique.
Nawawala si Chandria. Walang nakakaalam kung nasan sya.
ANO?! Napatayo si Kathryn sa pagkakaupo nya.

Yung babaeng kausap ko, sabi nya pumunta daw tayo sa gubat malapit sa school. Dun daw nila tayo
imemeet para tulungan tayong hanapin sya.
Sunduin mo muna sina Mommy sa airport tapos sumunod ka nalang dun
Pero Kath..
Anak KO si Chandria. Mas kailangan ako dun. Please. Sunduin mo na sina mommy.
And with that, umalis na si Kathryn at sumakay sa kotse nya.
Chineck nya ang oras: 8:30 PM
Kailangan nyang magmadali, kailangan sya ng anak nya.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TIME : 8:OO PM
Dadating ba talaga sya? Tanong ni Daniel kay Archelle.
Oo, ready na nga yung isusuot nya eh. Ewan ko kung bakit hanggang ngayon, wala pa rin sya.
Archelle.
Dapat kasi sumabay ka nalang sa kanya eh. Kats.
Oo nga eh. Sorry Daniel ha. Pinauna na kasi ako ni Kath. Nagpupumilit akong sasabayan ko nalang
sya, pero sabi nya mauna na daw ako. Archelle.
Ayos lang yun. Pero pwede bang tawagan mo sya ngayon? Itanong mo kung nasan sya Daniel.

Yun nga ang problema eh. Cannot be reached ang phone nya. Archelle.
Hindi na nagsalita si Daniel.
Sobra sobra syang kinakabahan. Bakit ba ganto nalang lagi ang nangyayari.
Kung kelan okay na ang lahat, tsaka pa may mangyayaring hindi maganda.
Paulit ulit nyang hinihiling sa isip nya na sana okay lang si Kath. Na sana nagdadrive na sya papunta dito.
Pare. Wag kang mag-alala. Papunta na yun dito. Lester
Oo nga. Wag nega mag-isip. Sige ka pag nagkita kayo, di ka na gwapo. Kats.
Kuya, kalma ka lang. JC
Salamat, pero ang hirap kumalma sa panahong to. Ang tagal ko tong hinintay. Sana naman wala nang
maging mali. Daniel.
16 years ng pagtitiis. Nananalangin syang itong gabing ito na ang magiging katapusan ng 16 years na pagtitiis na
yun.
Pero mukhang hindi na talaga nya kakampi ang destiny.
Pagangat ni Daniel ng ulo nya, bigla syang nakakita ng paru-paro. Hindi nya alam kung bakit, pero si Seth ang
unang pumasok sa isip nya.
Napatayo sya at sinundan ng tingin ang paru-paro.
Saktong pagtalikod nya, nakita nya ang mga pamangkin nya na tumatakbo papunta sa kanila.
TITO DANIEL! TITO DANIEL! Kensumi.
Bakit? Anong meron? Freshman Ball nyo ngayon ah, bakit kayo nandito? Daniel.
Pa! Si Gerald! Hugh
Bakit?! Anong nangyari sa kapatid mo?!
Ilang oras na syang nawawala. Pa, hanapin natin sya please. Hugh.
Napatayo na rin sina JC, Lester, Gab, Ella Mae, Kats at Archelle nung marinig nila ang sinabi ni Hugh.
Sigurado ba kayong nawawala sya? Diba magkakasama kayo sa Ball ngayon? At tsaka kung nawawala
man sya, tawagan nyo nalang. Lester.
E pa.. hindi namin kasama si Gerald. Usapan namin, magkikita nalang kami sa Ball. At tsaka cannot be
reached yung phone nya. Lyndon.
E yun naman pala eh. Baka naman nalate lang. JC.
Hindi rin Papa. Ano kasi eh.. Ngayon kasi yung final rites ng Frat na sinalihan nya. Carlo.
Tinawagan ako nung president nung Frat. Hanggang ngayon, wala pa rin si Gerald dun sa Frat house
nila. Kanina pa kasing 6PM nagstart yung final rites. Dapat ngayon, tapos na sila. Kensumi.
Baka naman nagbackout si Gerald. Daniel.
Hindi yun gagawin ni Gerald. Trust me, Pa. Malakas ang pakiramdam kong nasa panganib sya. Hugh.
Tsk. Sinasabi ko na nga ba, walang magandang maidudulot sa kanya yang Frat na yan eh. Ireport na
natin to sa pulis. Daniel.
Hindi na kailangan, Pa. Naireport na nung president nung Frat. May medics at rescue team nang
nakaabang dun sa lugar kung saan pwedeng makita si Gerald. Hugh.
San ba yun?
Dun sa gubat malapit sa school. Kensumi.
Kung ganon, tara na. Katsumi.
Ikaw Tito Daniel, sasama ka ba? Carlo.
Napahinga ng malalim si Daniel. Hindi nya alam kung anong gagawin nya.
Kung pupuntahan ba nya ang anak nya at isasakripisyo ang chance na magkita sila ni Kath ngayon. O papabayaan
nya ang anak nya at hihintayin nya dito si Kathryn.
Kuya, kung gusto mo, maiwan ka nalang dito. Kami nalang ang pupunta dun. JC
Hindi. Anak ko yun. Hindi ko sya pwedeng pabayaan. Tara na. Daniel.
Nagsimula nang maglakad si Daniel at sinabayan naman sya nina JC, Lester at Katsumi.

Alam mo ang mangyayari kapag umalis ka dito, Daniel. Lester.
Ang tagal mo tong hinintay, bibitawan mo nalang ba ang chance na to, kuya? JC.
Pare. Pumunta si Katsumi sa harap ni Daniel at hinawakan ang balikat nito para tumigil sya sa paglalakad.
Alam namin kung gano mo kamahal si Kathryn. Kasama mo kami nung naging kayo, nung
nagkahiwalay kayo, nung nasaktan ka, nung nangulila ka.
Ilang taon, Daniel. Ilang taon. This is the moment weve all been waiting for. Lester.
Hindi ko alam. Hindi ko alam kung tama ba tong gagawin ko. Pero ang alam ko, hindi na ko teenager.
Isa na akong ama. At hindi tamang sarili ko nalang ang isipin ko. Daniel.
E kung ganyan lang rin, tama na ang drama natin. Tara nat puntahan na natin si Gerald. JC.
Nagsimula na ulit silang maglakad. Nung nakalabas na sila ng gate at pasakay na ng sari-sarili nilang sasakyan,
nagulat nalang si Daniel na nakita na naman nya yung paru-paro kanina.
Seth? Bulong nya sa sarili nya.
Daniel! Sakay na, bilis! Si Julia.
Sumakay na si Daniel sa sasakyan at nagsimula nang magmaneho si Julia.
Buti naman nasabihan ka rin nila Ken. Sabi ni Daniel kay Julia.
Oo nga eh. Buti nalang. Sana ayos lang si Gerald. Julia.
Wag ka mag-alala. Hindi lampa ang anak natin. Sigurado akong kung nasan sya ngayon, ayos ang
kalagayan nya.
Cinomfort lang ni Daniel si Julia. Hindi bilang asawa, pero bilang isang kaibigan at bilang ama ng anak nilang
dalawa.
Napatingin si Daniel sa bintana.
Nagulat syang nakasunod pa rin sa kanila ang puro-paro.
Siguro nga. Siguro si Seth nga ang paru-parong yun.
Si Seth na mahal na mahal ang mga kaibigan nya at hindi papayag na wala sya sa importanteng gabing ito.
Ikaw na bahala samin, Seth. Bulong ni Daniel sa sarili nya habang nakatingin sa paru-paro sa labas.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TIME: 7PM
No. Ikwento mo nalang. Sabi ni Chandria kay Gerald.
Mahaba Sagot ni Gerald.
We have all night.
Walang nagawa si Gerald.
Okay na sanang hindi na nabasa ni Chandria ang libro para hindi na sya mahirapan. Pero naisip nyang kailangan
rin itong malaman ni Chandria. Hindi nya pwedeng itago dito ang katotohanan.
Ano na, Gerald. Are you going to tell me the story or not? Chandria.

Alam mo namang lovers ang daddy ko at ang mommy mo dati diba?
Yes, and ikakasal na dapat sila. Pero may nangyari kay mommy. So inisip ko na yun ang reason why
they never got their happy ending. Chandria.
Hindi yun. Hindi natuloy ang kasal dahil nalate ng dating ang mommy mo. Sobrang depressed ng
daddy ko nung araw ng kasal nila. Akala nya ayaw na sa kanya ni Tita Kath. Pero dumating ang
mommy mo. Nagkaron pa ng konting drama nung una, pero sa huli, nagkabati rin sila.
And then, what?
And then ayun. Mas nauna ang honeymoon kesa sa kasal nila.
Tiningnan ni Gerald si Chandria. Dahil pansin nyang medyo uncomfortable na to, iniwas na lang nya ang tingin nya.
Marami pang pagsubok ang dumating. Naaksidente si Tito Seth dahil sa paglitas nya kay Daddy.
Nacoma sya dahil sa aksidenteng yun. Ilang buwan syang nawala kaya naman sobrang nahirapan ang
barkada nina Papa. Usually kasi, si Tito Seth ang nagseset ng tamang direction. Kaya nung nawala siya,
nagkagulo ang buhay nila.
My mom and your dad, what happened to them?
Isang araw, nalaman nalang ng mommy mo na buntis pala sya. Pero imbes na matuwa sya, kinabahan
sya at natakot. Sa sobrang takot nya, she made the worst decision of her life. That is to leave my
father.
But why is she afraid?
Natakot syang malaman ni Papa na bago pa man ang honeymoon nila, may isang tao nang nakakuha
ng pagkababae nya. Natakot syang malaman ni Papa na baka hindi nya anak ang pinagbubuntis nya
nung panahon na yun.
Theres a possibility na yung guy sa bridal shower ang daddy ko
At sya ang kinikilala mong ama ngayon.
Hindi makapaniwala si Chandria sa sinabi ni Gerald. What?
Yung lalaki sa gabi ng bridal shower ng mommy mo sya si Tito Enrique. Inutusan sya ng kapatid ng
mommy mo na si Tito Khalil para gawin yun. Ang tito Khalil mo ang nagplano ng lahat para masira ang
pagsasama ng mommy mo at daddy ko at si Tito Enrique ang ginamit nya para magawa nya ang mga
plano nya.
But why?! Tito Khalil is a good man, he would never do that! And my dad! Daddy Enrique! No! I dont
believe you.
Totoo ang sinasabi ko Chandria. Galit ang Tito Khalil mo sa daddy ko dahil ang daddy ang may
kagagawan kung bakit naconfine sa mental hospital ang kaisa-isang babaeng minahal ng tito Khalil mo.
Si Barbie. At ayaw rin nya sa mommy mo noon dahil pakiramdam nya kahati nya ang mommy mo sa
lahat ng ari-arian at pagmamahal ng lola Gretchen mo.
And daddy Enrique?
Lets just say he was blinded by love. Mahal na mahal nya ang mommy mo that he is so desperate to
earn her love. Kaya nga aside from your Tito Khalil, nakipagtulungan rin sya sa Lola Gretchen mo.
And anong kinalaman rito ng lola ko?
Diba iniwan nga ng mommy mo si daddy. Nung nalaman ng daddy yung totoo tungkol sa nangyari sa
mommy mo nung bridal shower, tinawagan agad nya ang mommy mo. Nagkausap sila at narealize
nilang masyado nilang mahal ang isat-isa para maghiwalay. Your mom was supposed to leave for US
that time. Pero dahil nga nagkausap sila, hindi na sya tumuloy. Sabi nya kay daddy, maghihintay sya sa
airport.
Yun naman pala eh. Anong problema mo kay Lola?
My father and your mother did not end up together, right? Thats because of your lola. You see, nung
papunta na si Daddy sa lugar kung san sila magkikita, pinabugbog nya sa goons nya ang daddy para
hindi na ito makapunta sa airport. Pinasira rin nito ang sasakyan ng daddy at pinasunog para
pagmukhaing naaksidente sya at namatay.
You mean, sinabi nya kay mommy na namatay si Tito Daniel kahit buhay naman sya? Why would she
do that?!
Kasi yun lang yung paraan kung paano nya mapapatigil ang mommy mo sa pagmamahal kay Daddy.
Eventually, tumuloy pa rin sa US ang mommy mo at dun ka nya pinalaki, kasama ang daddy Enrique
mo. Walang naging communication ang mommy mo sa mga taong naiwan dito sa Pilipinas kaya walang
nakapagsabi sa kanyang kasinungalingan lang ang sinabi ng lola mo.
Pero when she came back, bakit hindi pa rin sa kanya sinabi nina Lola Min at Tita Archelle?
Siguro kasi akala nila okay na ang mommy mo. Ayaw na nilang ipaalala dito ang nakaraan kasi
natatakot silang baka masaktan lang ulit sya.
But she loves your dad
And thats also the reason why Im avoiding you.
Biglang nakaramdam ng butterflies si Chandria sa tiyan nya. She knows this time, hindi na buhay ng mommy nya
o daddy ni Gerald ang pinag-uusapan nila. Pero ang nararamdaman nilang dalawa para sa isat-isa.
Because of the possibility that were siblings?
Gerald nodded.

Hindi mo naman alam eh. Malay mo, Im really daddy Enriques daughter.
O sige, ipagpalagay nating anak ka nga ng Daddy Enrique mo at hindi tayo related by blood. Pero what
if magkita ulit si daddy at ang mommy mo? What if mapagdesisyunan nilang magsama? Magiging
magkapatid pa rin tayo sa mata ng iba.
Pero sa mata ng Diyos, hindi.
Natigilan si Gerald sa sinabi ni Chandria.
Wala naman tayong ginagawang masama eh. Wala tayong nilalabag na batas. Kasalanan bang
magmahal? Chandria.
Hinila ni Gerald si Chandria palapit sa kanya at niyakap ito.
Hindi. Pero pano kung magkapatid tayo? Incest, Chandria. Mali sa mata ng iba. Mali pa sa mata ng
Diyos.
*Sniff* *Sniff*
Mas humigpit pa ang yakap ni Gerald kay Chandria. Alam nitong umiiyak sya.
Ano nang gagawin natin? Papatigilin ko nalang ang puso ko, ganun? Chandria.
Kumalas si Gerald sa pagkakayakap at iniharap nito si Chandria sa kanya.
Lets have a deal.
Pinunasan ni Chandria ang luha nya. What deal?
Pagkalabas natin dito, talk to your daddy Enrique. Sabihin mo sa kanyang alam mo ang totoo at gusto
mong magpaDNA test.

And then, what?
Kapag positive ang lumabas na result at daddy mo nga sya, liligawan kita. Pero kapag negative
Kapag negative, Im gonna back to US and continue my studies there. That way, makakalimutan ko
ang feelings ko sayo. Chandria.
At habang hinihintay natin ang results, mas maganda na sigurong maging civil na muna tayo. Friends,
ganun. Gerald.
Yeah, friends. Plain friends.
Deal? Inalok ni Gerald ang kamay
Deal.
But instead of doing a handshake, Chandria kissed Gerald.
Nagulat si Gerald sa ginawa ni Chandria
Now our deal is sealed. Chandria.
Chandria bakit mo ginawa yun? Diba may usapan tayo?
Nagkikiss naman ang friends ah.
Pero..
Nagkikiss din ang magkapatid.
Hindi sa lips.

Edi tayo ang unang magkapatid na ginawa yun. Ayaw mo nun, we can be in Guinness Book of World
Records!
Tss. Chandria naman eh. Youre not taking this seriously. Striktong sabi ni Gerald.
At least seryoso ako sa nararamdaman ko sayo. Ikaw ba, seryoso ka ba sa nararamdaman mo sakin,
Gerald?
Gerald was caught off guard by Chandrias question. Taimtim lang syang tinitingnan ni Chandria and he just cant
find the right words to say.
Ano nga ba ang nararamdaman mo sakin? Kasi ako inamin ko na kanina eh. In love ako sayo. Eh ikaw?
Do you feel the same? Chandria.
Alam mo na naman ang sagot dyan, diba?
Gusto ko manggaling sayo.
Spoiled brat. Pang-aasar ni Gerald.
Nginitian lang sya ni Chandria.
Fine, I like you. Im not yet sure kung mahal na kita, pero youre special. And I dont want to lose
you.
What about Sofia? Gusto mo rin sya, diba?
Oo, then I had a change of heart. Isang araw paggising ko, ikaw na ang nagpapatibok ng puso ko.
Sumandal si Chandria sa balikat ni Gerald at inakbayan naman ni Gerald si Chandria.
Masaya akong natrap tayo dito. Chandria.

Ha?
Kasi kung hindi tayo natrap, edi baka hanggang ngayon, clueless pa rin ako sa nararamdaman mo.
Ahh. Oo nga. Haay. Hanggang kelan kaya tayo dito?
Kahit kelan, basta kasama kita. Chandria.
Napangiti si Gerald sa sinabi ni Chandria. Hinalikan nya ang noo ni Chandria at pinatong ang ulo nya sa ulo nito.
Paglabas natin dito, Chandria, iba na ang lahat. Pakiramdam ko, maraming magbabago.
Yun ay kung makakalabas pa tayo dito. Parang ito na ang libingan natin eh.
Tss! Baliw ka talaga Chandria!
Tumawa nalang silang dalawa.
Pero sa kalagitnaan ng pagtawa nila ay may nakita silang paru-parong lumilipad papunta sa kanila.
Tito Seth Gerald.
Ha?
Wala. Wala. Bigla ko lang naalala si Tito Seth.
Napatayo si Gerald at ganun din si Chandria.
Parang may naririnig silang naglalakad.
At may nakita silang ilaw sa taas.
TULONG! ANDITO PO KAMI SA BABA! TULONG! Sigaw ni Gerald.
GERALD? GERALD IKAW BA YAN?
PAPA?! PA! ANDITO AKO! Tuwang tuwa si Gerald na nandito ang daddy nya para hanapin sya.
SANDALI LANG MAY RESCUE TEAM NA TUTULONG SAYO. DYAN KA LANG.
PA MAY KASAMA AKO. DALAWA KAMI DITO. Sgiaw ulit ni Gerald.
Hinawakan ni Gerald ang kamay ni Chandria. Hinawakan nya ito ng sobrang higpit.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bukod kayna Daniel, JC, Kats, Lester, Gab, Ella Mae, Archelle, Kensumi, Lyndon, Hugh at Carlo, nasa lugar ding
yun ang mga members ng Alpha Fraternity at Sigma Sorority.
May kasama rin silang rescue team at medics kung sakali mang may masamang nangyari kayna Gerald at
Chandria. Buti na lamang ay wala.
Bumaba na sa hukay ang dalawang miyembro ng rescue team para kunin si Gerald at Chandria.
Habang bumababa ang mga ito ay pababa na rin si Kath ng sasakyan.
Sinalubong sya ni Kim, ang sponsor ni Chandria.
Hello po. Kayo po ba si Ms. Kathryn?
Oo ako nga, si Chandria nasaan?

Wag po kayong magpapanic ha. Pero nahulog po kasi sya sa hukay. Pero wag po kayong mag-alala.
Okay na po sya at kasalukuyang nirerescue na sya ng rescue team na pinatawag namin.
O.. o sige. Pero pwede ba natin syang puntahan?
Opo naman. Sundan nyo po ako. Kim.
Pumasok na sila sa gubat.
Ilang segundo lamang ay nakita na ni Kathryn ang maraming taong nakapalibot sa may malaking hukay.
Pamilyar sa kanya ang mga nakatalikod na taong yun, pero hindi na nya yun nabigyan ng pansin kasi busy syang
mag-alala para sa kanyang anak.
Samantala, habang palapit palang si Kathryn ay naiangat na sina Chandria at Gerald.
Nagulat sina Daniel na magkasama si Gerald at Chandria.
Gerald! Daniel .
Pa!
Agad namang yumakap si Gerald sa kanyang ama. Sumali naman si Julia at Hugh sa kanila.
Chandria! Okay ka lang? Archelle.
Niyakap rin ni Archelle ang pamangkin. Parang tunay na anak na rin ang turing nya sa batang to.
Yes, Im fine Tita.
Ang dungis dungis mo na Chandria oh. Halika na, uuwi na tayo para makapagbihis ka na. Archelle.

Aalis na sana sila nang biglang kausapin ni Daniel si Chandria.
Chandria, kumusta ka naman? Nasaktan ka ba? Daniel.
Ah no, Tito. Gerald took care of me. At habang sinasabi yan ni Chandria, nakatingin sya kay Gerald.
Ah buti naman. Are you going home? Do you want to eat with us? Im sure youre starving. Daniel.
Uhh.. I need to go home na tito. Ang dumi ko na kasi eh. I need to cha--- MOM!
( PLAY MUSIC SA GILID. ----> A Thousand Years by ThePianoGuys )
Bigla bigla nalang tumakbo paalis si Chandria.
Biglang tumibok ng malakas ang puso ni Daniel nung marinig nya ang pagsigaw ni Chandria ng Mom
Hindi agad tumingin si Daniel sa kung saan tumakbo si Chandria. Nakatingin lang sya sa mga kaibigan nya.
Kuya JC.
Si Lester
Kath. Kats.
Napatingin na si Daniel sa babaeng yakap ni Chandria.
Si Kath nga.
Akala nya Akala nya hindi sila magkikita ngayon.
Pero ibang trumabaho ang destiny. It works in a very mysterious way.
Baby, are you okay? What happened to you? Kath.
It was an accident, mom. But Im fine. Gerald was with me all the time.
Where is he? I need to thank him.
Tinuro ni Chandria si Gerald.
Pagtingin ni Kathryn sa direksyon kung saan nakaturo si Chandria, nagulat sya.
Nagulat syang nandito ang mga kaibigan nya.
Si Archelle, Kats, si Kensumi. Si JC, Gab at Carlo. Si Lester, si Lyndon at Ella Mae. Si Hugh, si Julia.
Pero napako ang tingin nya sa dalawang lalake sa dulo.
Parang naging living statue si Kathryn. Hindi sya makagalaw. Naninigas sya at nakatitig lang kay Gerald at Daniel.
Chandria.. is that.. is that? Nanginginig ang boses ni Kath.
Its Gerald, Ma. The younger one. And the taller one? Yes, its Tito Daniel. Youre wrong mom. Hes
alive. So alive that you can hug him right now. Chandria.
Dahil hindi nga makagalaw si Kath, kinuha ni Chandria ang kamay ng ina nya at hinila ito papunta kay Daniel.
Kinuha ni Gerald ang kamay ng daddy nya at hinila naman ito papunta kay Kathryn.
Pa, sana maging masaya ka na. Ito na sya oh. Ang babaeng mahal na mahal mo. Gerald.
Magkatitigan lang si Daniel at Kath. Parang walang ibang tao sa paligid. Wala silang ibang nakikita kundi ang isatisa.
Pinaghawak ni Chandria at Gerald ang kamay ni Kath at Daniel.
Sunod-sunod tumulo ang luha ni Kath. Nanginginig sya. Pakiramdam nya, nasa isa syang panaginip at ayaw na
nyang magising pa.
Tiningnan ni Kathryn ang magkahawak nilang kamay ni Daniel.
T..totoo b..ba talaga to? Hawak ko ang k..kamay mo?
Daniel intertwined their fingers. Oo, Kath. At hindi ko na ulit hahayaang mabitawan ko ang kamay na to.
Hindi ko na kayang mahiwalay ka na naman sakin.
P-pero.. Pero, pano? P..panong buhay ka? Diba diba Hindi makapagsalita ng maayos si Kathryn. Sa
sobrang lakas ng tibok ng puso nya, pakiramdam nya hindi na sya makahinga.
Hindi ako namatay Kath. Kasinungalingan yun ng mommy Gretchen mo at ni Enrique. Pinalabas nilang
patay na ako para magawa ka nilang papuntahin sa US. Your mother never liked me.
Tuluyan nang napaiyak si Kathryn. I..im sorry Daniel. Im sorry for believing my mom. Sorry hindi ko
man lang cinonfirm. Sorry, I was t---mmph
Daniel kissed Kathryn to shut her up. Sshh. Its not your fault. You dont have to say sorry.
Da..niel..
Hinalikan muna sya ni Daniel sa noo, tapos niyakap nya si Kath ng mahigpit.
Pareho silang umiiyak.

Halos maiyak na rin sa tuwa ang mga kaibigan nila, pati na rin ang mga bata.
Akala nila, hindi na naman matutuloy ang moment na to dahil sa aksidenteng nangyari kayna Gerald. Pero ito pa
pala ang naging daan para tuluyan nang magkita ang dalawa.
Saksi sila sa pinagdaanan nina Kathryn at Daniel. Kaya sobrang saya nilang magkasama na ang dalawa ngayon.
Ramdam na ramdam nila ang pangungulila ng dalawa sa isat-isa.
Napahawak si Gerald sa kamay ni Chandria. Nagkatinginan silang dalawa. Parehong may bahid ng saya at takot
ang mga mukha nila.
Saya dahil masaya na ang mga magulang nila. Pero takot, because they both know that things will never be the
same again.
Okay na sana eh. Pero biglang may dumating.
Kath! What happened to my grand--- Oh no.
Napatingin silang lahat sa nagsalita.
Si Gretchen. Kasama si Enrique at Khalil.
Napakalas sa pagkakayakap si Kathryn at sinamaan nya ng tingin ang mommy nya.
Kath I.. I.. Nabubulol sa pagsasalita si Gretchen. Halatang guilty sya.
Dahan dahang lumapit si Gretchen kay Kathryn.
Leave me alone. Mahina, pero matigas ang pagkakasabi ni Kath.
Baby Sinubukang hawakan ni Gretchen si Kath, pero tinalsik lang ni Kath ang kamay nito.
I said leave me alone! SINUNGALING KA! Hinawakan na ni Daniel si Kath sapagkat nagwawala na ito sa
galit. Anong klase kang ina ha?! Why did you do this to me?! WHY?! BAKIT SINABI MO SAKING PATAY
NA SYA?! BAKIT MA?! BAKIT?!
Kath, Im sorry.. Gretchen.
SORRY WILL NEVER BE ENOUGH FOR WHAT YOU DID! SINIRA MO ANG BUHAY KO! SANA HINDI NYO
NALANG AKO NAHANAP NOON!
Kath Enrique.
ISA KA PA! Pareho kayo! Mga sinungaling! Magsama kayong dalawa!
Pumagitna na si Archelle at Chandria sa kanila.
Kath, tama na. Archelle
Mom please. Were all tired. Lets just rest and lets talk about this tomorrow. Please? For me?
Chandria.
Dahil si Chandria na ang nagsalita, lumambot na naman agad ang puso ni Kath. Basta anak nya, nawawala lahat
ng galit nya.
Niyakap nya ng mahigpit si Chandria.
You go home, Chandria. Hindi muna ako uuwi. Im sorry, I need time to think. Kath.
Its okay, mom. I understand. Chandria faced Daniel. Tito Daniel, please take care of mom.
I will. Sagot ni Daniel.
Lets go lola, daddy and tito. Im sure may jetlag pa kayo. Lets go home so you can rest already.
Umalis na sina Chandria.
Pa, una na kami. Gerald
Gerald, sandali.
Napatigil naman sa paglalakad si Gerald.
Bakit po? Kung galit po kayo sakin, sana po
Pero hindi na natapos sa pagsasalita si Gerald. Niyakap agad sya ng ama nya.
Thank you Gerald. Dahil sayo, nagkita kami. Thank you. And Im sorry for not being a good father. I
promise, babawi ako sayo.
Hindi na nakapagsalita si Gerald. Nagulat sya sa sinabi sa kanya ng ama nya.
Ngumiti nalang sya at umalis na rin kasama nina Julia at Hugh.
Una na rin kami. Ingat kayo kuya. JC.
Sige, brad. Ingatan mo yan ah. Bye Kath. Lester.
Sis, uwi na kami ha. Text mo ko kung nasan ka. Im sorry, Ill explain everything tomorrow. Archelle.
At umalis na rin sila. Alam nilang moment to ng dalawa kaya naman dapat lang na iwan nila ang mga ito.
Nung si Kath at Daniel nalang ang natira, napuno ng katahimikan ang paligid.
Magkatabi sila, pero hindi sila naguusap. Siguro gulat pa rin sila sa pangyayari. O baka nagkakahiyaan.
Pero hindi rin nakatiis si Daniel.
K.. Kathryn...
Dahan dahang lumingon si Kath. Pero nanatili lang sya sa pwesto nya. Dalawang ruler rin siguro ang pagitan nila ni
Daniel.
Iyak pa rin sya ng iyak.
Kaya naman si Daniel na ang lumapit sa kanya.
Hindi ka pa rin ba naniniwala, Kath?
Umiling sya.
Bakit?
Kinuha ni Daniel ang kamay ni Kath at nilagay ito sa mukha nya.
Hindi to panaginip o daydream. Hindi ka namamalikmata. Eto ako, Kath. Buhay at nagmamahal sayo.
At habang hinahaplos ni Kath ang mukha ni Daniel ay pinupunasan naman ni Daniel ang mga luha ni Kathryn.
Ang ganda ganda mo pa rin, Kath.
Mas lalong napaiyak si Kath kaya niyakap nalang nya si Daniel. Isang sobrang higpit na yakap.
Totoo na ba talaga to? Natatakot ako, Daniel. Baka paggising ko bukas, mag-isa na naman ako.
Masasaktan na naman ako.
Hindi na Kath. This time, hindi ko na hahayaan ang sino mang gustong paghiwalayin tayo.
Hinalikan ni Daniel ang noo ni Kath. Sinunod nito ang mga mata nya. Ang ilong nya. Ang pisngi nya.
Tapos ang lips nya.
Napakagentle ng pagkakahalik ni Daniel sa kanya. Sapat lang para maparamdam nya kay Kath na mahal na mahal
nya ito.
Daniel, I love you. So much.
At pinagdikit nila ang noo nilang dalawa.
I love you more.
Bigla bigla na lamang bumuhos ang napakalakas na ulan.
Tara na. Baka magkasakit ka pa.
Tumakbo na sila papunta sa sasakyan. Wait, san tayo pupunta?
Dun na muna tayo magstay sa hotel na venue ng reunion.
O sige.
At nagdrive na sila papunta dun.
----------------------------------------------------------------
Pagkatapos nila magcheck-in, magkaholding hands silang dumiretso sa sari-sarili nilang kwarto.
Oo, magkahiwalay ang kwarto nila. Siguro hindi pa sila ganun kakumportable sa isat-isa.
426 at 425 ang kinuha nilang kwarto. Magkatapat lang.
Uhm.. sige. Papasok na ko. Kath.
S-sige. Magbihis ka agad ha, baka magkasakit ka. Daniel.
Binuksan na ni Kath ang pinto at pumasok na sa kwarto, pero bago pa man nya maisara ang pinto ay nagsalita na
naman si Daniel.
Goodnight, Kath.
Goodnight. Sagot ni Kathryn.
Binuksan na rin ni Daniel ang pinto ng kwarto nya, pero bago pa man sya makapasok ay si Kathryn naman ang
nagsalita.
Sweet dreams, Daniel.
Sweet dreams din, Kath.
Nginitian nila ang isat-isa tapos sabay nilang isinara ang pinto.
Napasandal si Kathryn sa pinto at nag-isip-isip.
Hanggang ngayon, hindi pa rin sya makapaniwalang buhay si Daniel.
*SLAP* *SLAP*
Sinampal nya ng dalawang beses ang sarili nya para makasiguradong hindi sya nananaginip.
Buhay sya. Kath Buhay sya!
Parang ngayon lang nagregister kay Kath ang lahat.
Binuksan nya ang pinto para puntahan si Daniel, pero pagkabukas nya ng pinto, nagulat syang nakatayo dun si
Daniel.
Parang nahihiya pa ito at hindi makatingin ng diretso sa kanya.
Ano kasi Kath eh Sira yung aircon sa room. Pwede bang dito na ko
Hindi na natapos ni Daniel ang sasabihin nya dahil hinila na agad sya ni Kath papasok sa loob. Nilock din nya agad
ang pinto.
Kunwari ka pang sira ang aircon sa room mo. Gusto mo lang naman ako makasama.
Tapos hinalikan nya ng mariin si Daniel.
Napasandal na si Kath sa dingding habang nakayakap kay Daniel. Patuloy pa rin sila sa ginagawa nila.
Mamaya lamang ay tanggal na ang polo shirt ni Daniel pati na rin ang pants nito.
Hindi halatang namiss mo ko. Sabi ni Daniel in between their kisses.
Natanggal na rin ang dress ni Kath.
They are left with nothing but their undergarments.
Kinarga ni Daniel si Kath at inihiga ito sa kama.
I miss you, Daniel.
I missed you too, Kath.
Daniel kissed Kaths neck at pababa ito ng pababa.
Please tell me everything. Bakit at paano nangyari ang lahat. Kath.
That can wait, Kath. For now, lets just love each other. Daniel.
He claimed Kathryns lips once again. Kath responded, of course.
16 years nga naman silang nagkahiwalay. Malamang miss na miss na talaga nila ang isat isa.
Wala nang natira sa mga suot nila. Theyre both naked.
After 16 years of longing. This would probably be the best night of my life, Kath. This night with
you.
This is also my best night in 16 years, Daniel.
They kissed again. A kiss, full of love and happiness.
I love you, forever
and a day.
And with that, they continued what theyre doing.
They made love in a night full of revelations, hopes and heartbreak.
31.
Pagmulat ko ng mata ko, ang liwanag ng paligid. Hindi ako makakita ng ayos kasi nasisilaw ako.
Pero kahit ang labo ng paningin ko, pansin ko pa rin yung silhouette na naglalakad papunta sakin.
I closed my eyes and blinked many times. Pagmulat ko, malinaw na ang nakikita ko.
I can see Daniel. At papalapit sya ng papalapit sakin.
Lord, am I dead? Am I in heaven?
Good morning, darling. Daniel.
He kissed my forehead. At ako, nakatulala lang ako sa kanya.
Sabi ko naman sayo, paggising mo, kasama mo na ko. He started caressing my face. Hindi na ulit tayo
maghihiwalay Kath. I wont let that happen again.
At nung nahimasmasan na ko sa mga pangyayari, napaupo agad ako at niyakap ko sya.
Hindi nga to panaginip. Buhay ka talaga.
Oo, Kath. Matagal na kong buhay. 38 years na. At 22 years na kitang minamahal.
He hugged me back.
Please tell me everything.
Kumalas ako sa yakap at tiningnan sya.
Ayaw mo ba munang magbreakfast? Daniel.
Umiling ako.
Fine then.
Umakyat si Daniel sa kama at tumabi sakin. He spread his right arm as I moved closer to him. Sumandal ako sa
dibdib nya as he hugged me from behind.
Where do you want to start? Daniel.
Ikaw bahala. I said.
O sige. Tanda mo nung nagpunta ka sa mall? Tapos, puro mga kantang nagpapaalala sakin yung
tumutugtog.
Oo, bakit? Napaayos ako ng upo, pero hinila nya ulit ako at niyakap.
Sinadya ko yun.
WHAT?
This time, kumalas na ko sa yakap nya at humarap ako sa kanya.
Sabi nga sa kanta. One step at a time. Ayoko naman nung bigla nalang akong susulpot sa harap mo.
Gusto ko maging ready ka muna kaya unti-unti kong pinaparamdam sayo na buhay ako.
Unti-unti? Ibig sabihin, may mga sumunod pa?

Nung Christmas Eve nung nalasing ka.
WAIT. Nakita kita nun. You even kissed me. Akala ko nananaginip ako. Ibig sabihin
Totoo yun, Kath. Christmas gift yun satin nina Archelle at Katsumi. Pero tingin ko, hindi pa yun ang
tamang panahon para magpakita ako. Kaya sinabi ko kay Archelle na lasingin ka nya.
Alam mo bang sobra akong nasaktan nun, Daniel? Ang sakit sakit na maalala ang lahat.
I know.. I know, and Im sorry. Niyakap nya ako. Pero sabi nga ni JC, pain can remind you how much
you love one person. Nasaktan ka man, pero at least, nalaman mo kung gano mo ko kamahal. Pinaalala
ko lang ulit, baka kasi sa tagal nating hindi magkasama, nakalimutan mo na.
Kumalas ako sa yakap. Of course not. Pero teka, bat mo alam yung sinabi ni JC? Ibig sabihin
Kagagawan ko rin yung Valentines Day surprise na yun. Syempre may part ang barkada kasi miss ka
na rin nila eh.
That was the best Valentines Day ever. Bumalik kami sa original naming posisyon. Yung nakasandal ako sa
kanya tapos, nakabackhug sya sakin.
Mahal mo ba ako, Kath?
Tinatanong pa ba yan? Syempre, oo naman! Sobra sobra. Ikaw ba, mahal mo ba ako?
Tiningnan ko sya para makita ko kung anong reaksyon nya. Ngumiti sya at tiningnan nya ako.
Oo, mahal kita. Simpleng mahal kita. Walang bakit. Walang paano. Walang kelan pa. Basta, mahal
kita.
Napakunot yung noo ko.
Pamilyar tong mga sinabi nya ah. San ko ba to narinig?

Ah alam ko na.
Si Yeldan!
Bakit alam mo rin yan? Wag mong sabihing
Banggitin mo ng paulit-ulit ang Yeldan.
Yeldan.. yeldan.. yeldan.. yel.. Dan.. yel.. Danyel.. IKAW SI YELDAN!
The one and only.
Natatawa pa nyang sinasabi yan. Yung tawa nyang namiss ko.
Nakakainis. Namromroblema pa naman ako kasi nagagawa nya kong pakiligin. Eh wala namang
nakakagawa nun maliban sayo.
Hahaha. Sobrang miss na miss na kasi kita. Ilang beses ko nang gustong magpakita sayo at yakapin
ka. Pero sinasabi ko sa sarili kong hindi pa tamang oras. Kaya para hindi kita masyadong mamiss,
ginawa ko si Yeldan. Dahil sa kanya, nakakausap kita.
Hay nako. Ikaw talaga. Ang dami-dami mong surprises.
Pero, Kath
Biglang nagbago ang tono ng boses nya. Parang naging malungkot sya. Kaya naman tiningnan ko sya agad.
May problema ba?
Kath kasi may aaminin sana ako sayo
Ano yun?
Kinabahan ako bigla. Tinanggal nya muna ang pagkakayakap nya sakin tapos hinarap nya ako sa kanya.
Kilala mo ba si Carlo? Daniel.
Nakita ko yata sya kagabi. Sya yung kasama nina JC. Is he JCs son?
Oo. Pamangkin ko. Eh si Lyndon at Lorraine?
Kambal ni Ella Mae at Lester. I answered.
Im sure you know Kensumi.
Ah oo naman. Pamangkin ko.
Hugh.. do you know Hugh? He asked.
Yes. Hinatid nila ni Kensumi si Chandria dati. Hes Seths son, right?
Oo, at ako ang nag-alaga sa kanya. Hiling nina Seth at Miq.
Ahh.. Pero, may isa pang tumawag sayo ng dad kagabi. Si Gerald. Yung kasama ni Chandria sa
aksidenteng nangyari kagabi. Who is he?
Napatungo si Daniel.
Kath kasi..
Hinawakan nya ng mahigpit ang kamay ko at ramdam ko kung gano kalamig ang kamay nya. Ganto sya kapag
kinakabahan.
May conclusion na pumapasok sa isip ko.
Magkasamang umuwi sina Hugh, Gerald at Julia kagabi
Hindi kaya
Anak mo ba si Gerald?
Tiningnan ako ni Daniel and he nodded.
Im sorry Kath. Nangyari yung samin ni Julia nung gabing nakipaghiwalay ka sakin. Nalasing kami nun
and I dont know what happened. Paggising ko nung umaga, Im naked at suot na nya ang polo ko. Im
sorry, Kath. Hindi ko akalaing magbubunga yung pagkakamaling yun.
Mas hinigpitan nya ang hawak sa kamay ko. Hes teary eyed at konti nalang papatak na ang luha nya.
Usually pag nakakarinig ng ganto ang isang babae, parang masisira ang mundo nya. Parang gugustuhin nyang
magpakamatay.
Pero, wala akong naramdaman. I mean, hindi ako galit o malungkot o kung ano man.
Its okay, Daniel. Kasalanan ko rin naman yun eh. I am too stupid for letting you go.
Youre not mad na may anak kami ni Julia?
No. Ive been through worst, Daniel. Mas masahol yung pinamukha saking patay ka na. Kumpara sa
mga pinagdaanan ko nung mga nakaraang taon, mababaw pa tong sinasabi mo sakin ngayon.
Thank you, Kath. Thank you for understanding
Yan din naman ang gagawin mo eh. I mean, yan din yung ginawa mo nung nalaman mo yung tungkol
sa bridal shower. You are more than willing na tumayong ama ni Chandria even though youre not
100% sure that shes yours.

Because shes a part of you. Mahal kita. At kasama sa pagmamahal ko sayo ang mahalin rin ang mga
taong parte ng buhay mo.
And I will do the same thing. I will love Gerald like hes my son too.
We hugged each other.
Pero alam mo Kath, feeling ko, anak ko talaga si Chandria. Ang gaan kasi ng loob ko sa kanya eh. Baka
lukso yun ng dugo. Dapat magpaDNA test tayo.
Ngayon na?
No. Baka bukas nalang.
Bakit bukas pa? I asked.
Kasi maraming dapat pag-usapan ngayon. Sinabihan ko na sina Mama Min at lahat ng taong involved.
Were going to meet them in RD restaurant later. You have to hear their side.
I nodded.
Kaya magbihis ka na at magbreakfast. Kakailanganin mo ang energy mo ngayong araw na to.
Yes, Boss.
------------------
Were about to go inside the restaurant. Pero bago pa kami makapasok, napahigpit ang hawak ko sa kamay ni
Daniel.
Dont worry. Im here. Daniel
He intertwined our fingers at sabay kaming pumasok sa loob.
Pagpasok namin, andun na silang lahat.
Si Mama Min, Archelle, Mommy Gretchen, Khalil at Enrique.
Pagkaupo namin, pansin kong lahat sila nakatingin sa mga plato nila.
Wala yatang balak magsimula, kaya ako na ang nauna.
May gusto ba kayong sabihin sakin?
Wala agad nagsalita, pero mamaya-maya lang eh narinig ko na ang boses ni Mommy Gretchen.
Kath, Im really sorry.
16 years ago, mommy Two weeks before we left for US nun, you made me feel guilty about my
decision. Parang pinapamukha mo pa saking mali ang desisyon kong iwan si Daniel. Pero 2 weeks
after, bigla mo nalang sinabing patay sya kahit hindi naman pala. Yung totoo, ayaw mo ba o gusto mo
ba si Daniel para sakin? Kalamado kong tanong kay mommy Gretchen.
To be honest, I never liked Daniel for you. Pakitang tao ko lang yung noon. Its just my way para
maging close ka sakin. Ilang years kitang hindi nakasama Kath. Akala ko okay lang maging selfish
bilang pagbawi ko sa mga taong hindi kita nakasama.
And now you know, its not okay. And it will never be okay. Ni minsan ba, naguilty ka sa mga ginawa
mo sakin? Samin?!
She began crying.
Every day, Kath. Everyday I feel guilty about it. Na sa araw araw nating magkasama, ni minsan hindi
ko nakita yung ngiting Kathryn. Yung ngiting lagi kong nakikita bago tayo umalis ng Pilipinas noon. As
a mother as your real mom, masakit yun sakin.
Talaga? Masakit? Kung alam mong masakit, bakit mo ginawa yun. O bakit hindi mo nalang sinabi sakin
ang totoo? Kasalanan mo kung bakit nawala ang ngiti ko.
Kath nagkamali ako. Sorry. Alam kong hindi mo pa ko mapapatawad ngayon, pero buong puso ako
humihingi ng tawad.
Kath.. Daniel. Lahat ng problema sakin nagsimula. Dahil sa inggit ko sayo, Kath. Dahil sa galit ko sayo,
Daniel. Nakahingi na ko ng tawad, pero alam kong hindi pa yun sapat at kahit kelan hinding hindi yun
magiging sapat. You lost a friend because of me. I didnt know na magiging ganun kalaking impact ang
pagkawala nya. Khalil
Ilang taon na ang nakakalipas, Khalil pero hanggang ngayon hindi pa rin namin matanggap-tanggap
na wala na si Seth. Oo, kasalanan mo yun. Pero nagpapasalamat na rin ako kasi kahit papano
sinusubukan mong bumawi. Daniel.
Nung araw ng kasal ng mga kaibigan ko, alam kong pinadala ni Khalil yung video na ginawa ko. Pero bukod dun,
ano pa ang pagbawing ginawa nya?
Siguro nagtataka ka, Kath. Bukod dun sa video na pinadala ko noong kasal ng mga kaibigan mo,
nagpadala din ako ng email kay Daniel. Yung email na yun ay naglalaman ng picture ni Chandria nung
bagong panganak palang sya. Khalil.
Bukod dyan, pinadala nya rin ang kwento ng buhay nya nung nalaman nyang magpapublish ng libro si
Hugh. Yun ang naging sagot sa lahat ng mga tanong. Napakahalaga ng kwento nya, Kath. Kung wala
yun, walang sagot. Daniel.
Naisip ko kasi na posibleng balang araw, makatulong yun para magkabalikan kayo. At mukhang tama
ako. Nakatulong nga. Khalil.
Oo. Dun ko nalaman yung tungkol kay Enrique. At speaking of Enrique, bilang posibleng ama ni
Chandria, gusto kong malaman mo na ipapaDNA test namin si Chandria. Para tuluyan nang maging
malinaw ang lahat. Sabi ko.
Walang problema yun sakin, Kath. Enrique.
Mabuti naman.
Humarap ako kayna Mama Min at Archelle. Sila naman ang dapat magpaliwanag.

Sis. Alam ko tampo ka samin. Sorry talaga ha. Pero kasi akala namin, okay ka na. Akala namin,
masaya ka na. Ayaw na naming masaktan ka kaya inisip naming wag na ipaalala sayo si Daniel.
Archelle.
Pero mali kayo eh. Hindi nyo man lang ba naisip na mas magiging masaya ako kung malalaman kong
buhay sya?
Naisip, pero kasi Kath.. kung ikaw man ang nasa posisyon namin at makikita mo ang anak mo na
maayos at masaya na pagkatapos ng ilang taong pagiging miserable nya, hindi mo na maiisip ang ibang
bagay. Mas magfofocus ka nalang sa kung pano mo mapapanatili ang saya nyang yun. Mama Min.
Dun kayo nagkamali, Mama. Kasi sa kabila ng sayang pinapakita ko noon ay may lungkot na
nagtatago. Gabi-gabi ko pa ring pinagdadasal na sana buhay nalang si Daniel. Na sana panaginip
nalang ang lahat. 16 years ko yung ginagawa gabi-gabi.
Sorry, Kath. Nagkamali kami. Lahat naman nagkakamali eh. Sana.. sana wag ka na magalit. Archelle.
Sa inyo Archelle, Mama Min at Khalil, wala akong galit. Pero sa inyo Mommy Gretchen and Enrique?
Sorry. Sorry pero hindi ko pa alam kung kelan ko kayo kayang mapatawad.
Tumayo na ako at naglakad na palabas. I cant believe na magiging ganto kasakit ang lahat.
Kath, wait! Biglang may humawak sa kamay ko.
Sino pa nga ba?
Syempre, si Daniel.
Hindi ko na kaya dun sa loob, Daniel. Tara na please.
Uuwi na tayo.. Daniel.
San?

Sa bahay. Dun na kayo titira ni Chandria.
Pero.. pano si Julia?
Nag-usap na kami, and I guess kailangan nyo na ring mag-usap. Tara na sa bahay.
Binuksan na nya ang pinto ng kotse para sakin.
Pumasok na ko sa loob.
Tapos ko na kausapin ang pamilya ko.
Si Julia naman.
-----------------------
Nakarating na kami sa bahay at pagdating namin dun
HELLO TITA KATH! WELCOME HOME! WOOOOH! Kensumi.
Napatingin ako kay Daniel. Pareho kaming gulat na gulat.
Anong ginagawa nyo dito? Daniel.
Eh tito, wala naman kasi kayo dito kagabi kaya nagsleepover kami dito. Carlo.
Pati ikaw, Chandria?! Ako.
Oo, andito rin si Chandria.

No mom! I arrived here this morning. Tinawagan ako ni Ken, pumunta daw ako dito. So I did.
Chandria.
Ay wait. Lyndon po pala, Tita Kath. Anak ako ni Daddy Lester. Lyndon.
Hi Lyndon. You look like your dad. Ako.
Hello, Tita! Im Lorraine. Lyndons twin sister. Lorraine.
And you look like Ella Mae!
Thanks, Tita. Lorraine.
Im Carlo. Your future nephew in law.
Haha. Hello Carlo.
Hi Tita. Im Hugh. I believe nagkita na tayo dati. Hugh.
Oo! I love that curly hair of yours. Manang mana ka sa daddy mo. I told him.
Talaga po? Nakakatuwa naman. Hugh.
Ginulo-gulo ko ang buhok ni Hugh. Nakakatuwa talaga. Parang mini- Seth.
Ah, Tita. Ako nga po pala si Gerald. Anak po ni
I did not let him finish.
Niyakap ko na agad sya.

I know, Gerald. Dont worry, tanggap kita. I can be your mom too, if you want.
Kumalas ako sa yakap. Kita ko ang pagkagulat sa mukha nya.
Patay tayo sa mom. Kensumi.
Sinaway agad ni Lyndon si Ken nung nagsalita sya.
Napatingin ako kay Chandria at parang nagulat din sya.
Bakit? Anong meron?
Its okay kung ayaw mo kong maging mommy, Gerald.
Ah! Hindi po. Syempre po okay lang. Basta po kung san masaya si Papa. Pero syempre, si Mommy Julia
po talaga kasi yung totoo kong mommy eh.
Naiintindihan ko yun. Pwede mo naman akong maging second mom.
He smiled. A smile like Julias. Thank you po.
Tiningnan ko si Daniel at mukhang tuwang-tuwa sya.
Nung nagkatinginan kami, binigyan ko sya ng signal na lapitan nya si Chandria.
Kaya naman ginawa nya yun.
Lumuhod sya sa harap nito para maging magkasing level sila. Nakaupo kasi si Chandria sa sofa.
Chandria Daniel. Matalino kang bata kaya alam kong naiintindihan mo ang mga nangyayari dito.

Yes, Tito. I am perfectly aware of whats happening here.
Kaya ibig sabihin, alam mo na may posibilidad na ako ang totoo mong daddy?
Yes, but there is also a possibility that Daddy Enrique is my real father. I mean, no offense, but I grew
up na kasama sya. Close kami, tito. Chandria.
I know, pero kung ano man ang lumabas na katotohanan, sana ituring mo na din akong daddy.
Of course, Tito. I will. Chandria.
Pwede bang pa hug? Daniel.
Chandria smiled and hugged Daniel. Hinila naman ako ni Gerald at lumapit kami sa kanila. Sumunod samin si
Hugh.
Nung nakalapit na kami, sinama nila kami sa hug.
One. Big. Happy. Family. Chandria.
WEH CHANDRIA. Lyndon/Kensumi/Carlo/Lorraine.
Shut up guys. Chandria.
Nagtawanan nalang sila. Haay, mga kabataan talaga oh. Iba ang trip.
Ehem. Hi guys.
Napatingin kaming lahat sa may ari nung boses.
Julia!

Kath! Nice to see you again.
Nagyakap agad kaming dalawa. Sobrang namiss ko tong best friend ko.
Kath, can we talk? Sa may garden? Julia.
I nodded.
Lumabas muna kami papunta sa garden. Para naman makapagusap kami ng ayos.
How are you, Bernardo? Julia.
Im fine. And how about you Barretto?
Eto, busy mom.
Napangiti nalang ako.
Kath, Im sorry
Its okay, Julia. Dont worry about that.
She smiled. Thank you. Thank you for allowing my son to have a father.
Walang ina ang gugustuhing lumaki ang anak nya na walang kinikilalang ama.
I know. Sometimes a mother will do anything even everything para sa anak nya. Para lang lumaki
ito na kumpleto ang pamilya nya. Julia.
Ramdam na ramdam ko ang sinabi ni Julia. Ang lalim ng pinaghugutan nya.

Kath, I have a favor.
Ano yun?
I know kung gano nyo kamiss ni Daniel ang isat-isa. Im going back to my home so you two can stay
here together. Pero iiwanan ko si Gerald.
Ill take care of him, Julia. Ill treat him as my very own son.
Thanks Kath. Gusto ko sana sya isama, pero gusto ko kasing mas makasama nya ang daddy nya. Alam
mo kasi Kath, sa loob ng 16 yrs, hindi naramdaman ni Gerald na ama nya si Daniel. Lahat ginagawa nya
para mapansin siya ng daddy nya, pero lahat yun, nababalewala lang.
Talaga?
Mas minahal ni Daniel si Hugh. Hindi pinapahalata ni Gerald pero selos na selos na sya. Inggit na
inggit. Awang-awa na ko sa anak ko, kaya minsan umiiyak nalang ako. Kasi wala akong magawa. Pero
alam mo? Kahit ganun, sobrang mahal na mahal ni Gerald ang ama at kapatid nyang si Hugh. Kaya nga
natuwa ako na nitong mga nakaraang araw, unti unti nang napaparamdam ni Daniel ang pagiging ama
nya kay Gerald. Kitang-kita ko kung gano kasaya ang anak ko.
Mahal naman sya ni Daniel eh. Hindi lang siguro nya alam kung papano ito mapapakita kay Gerald.
Julia hugged me.
Ikaw na muna ang bahala kay Gerald ha.
Of course.
Thanks, Kath.
Anything for you, Julia.
--------------------------------------
Hinatid na namin si Julia sa bahay nya.
Sinama na rin namin tong mga bata at kami na rin ang maghahatid sa kanila sa mga bahay bahay nila.
Kids, do you want to eat dinner muna? Bago namin kayo ihatid sa inyo? Ako.
Tita hindi na kami kids. And syempre hindi namin tatanggihan yang dinner na yan. Lyndon.
Hahaha. Alright then. Dun tayo sa restau nina Julie and Elmo.
Ay shet. Sana nandun si Ate Ellie. Carlo.
Hay nako. Lorraine.
O bakit, selos ka? Kala ko ba wala ka nang feelings sakin. Carlo.
Whatever. Lorraine.
Psh. Gulo mo. Carlo.
Natatawa-tawa nalang si Lyndon at Kensumi sa likod.
Oy Lorraine, akala ko ba Kensumi ka? Gerald
Akala mo lang yun, bro. Hugh.
Oh? Carlo ka na ulit, Lorraine? Gerald.
Wag nyo nga akong kausapin. Busy ako.

Busy san? Busy maguluhan sa tunay mong damdamin? Hahaha. Linawin mo na yan, kambal. Kasi
etong si Ken, medyo tinatamaan na kay Mariko. Lyndon.
Wait, Mariko? Pamangkin ko? Anak ni Khalil? I asked.
Yes, mommy. Hahaha. Bagay sila ni Ken, right? Chandria
Hahaha. Magpinsan kayo sa batas, Ken. Pero okay lang yan, hindi naman kayo blood related. Sabi ko.
OH! Narinig nyo yun, Chandria at Gerald? Okay lang daw basta hindi blood related. Kensumi.
Hinampas agad ni Lyndon si Kensumi pagkasabi nya nun.
Bakit mo yan sinasabi kayna Gerald? Tanong ko.
Ah. Hehehe. W-wala lang T-Tita. Inaasar kasi nila ako eh. Sabi nila hindi daw pwede. Pwede naman
pala. Hehe. Ken.
Ahh. Okay.
Nakita kong tiningnan ng masama nina Chandria si Ken, tapos nag peace sign naman si Ken.
Ano ba talagang meron?
I looked at Daniel at nginitian lang nya ako.
-----------------------
Finally, nakarating rin kami sa restau nina Julie.
Pagpasok namin dun, sinalubong agad kami ni Elmo.

Kath! Daniel! Long time no see! Buti naman okay na kayo ngayon! Elmo.
Oo nga eh. Buti talaga. Daniel.
O sya, maupo na kayo at papahanda ko na ang mga best sellers namin dito. Tatawagin ko na rin sina
Julie.
Syempre umupo na kami at naghintay. Nagkakwentuhan ng konti, tapos ayun. Dumating sina Julie.
Hi guys! Good to see you! Julie
Julie! Hi! Tumayo ako at nakipagbeso sa kanya.
Kumusta naman kayo? Kelan ang kasal ha?
Ay, hindi pa napapagusapan. Kagabi lang kami nagkita ulit noh.
Balita ko nga eh. But Im happy for you.
Thanks Julie.
We hugged each other. Namiss ko rin to.
Tita Kath, Tito Daniel!
Ellie! Ang ganda mo ah.
Haha. Thanks Tita. Ikaw rin. Timeless beauty indeed. Parang hindi ka tumanda.
Hahaha. Bolera ka, Ellie.

Ano ka ba, Kath. Nagsasabi lang ng totoo si Ellie. Daniel
Hahaha. See, Tita? Tsk. Tito ha. Iba ka talaga. Hanggang ngayon ang sweet mo pa rin kay Tita.
Aba syempre, mahal ko yan eh. Daniel.
Kinanchawan kami ng mga bata. Pano ba naman. 38 years old na, ganto pa rin kami. Hahaha. Nakakahiya. Pero
kung kayo ang nasa posisyon ko, kikiligin pa rin kayo.
Hindi naman kasi nagmamatter ang edad basta nagmahal ka.
Ah, guys. Have you met, Jillian? My sister. Ellie.
Hey guys. Hi Tita and Tito. I heard so many things about you and your love story. Im a fan. Jillian.
Hahaha. Hopeless romantic kasi tong kapatid ko. Pagpasensyahan nyo na. Ellie.
Oh, hello Jillian. Its nice to meet you. Love the accent, by the way.
Really, thanks Tita!
No problem.
Oh wait, are you Hugh? Omg. Im a fan. I have your book, can you sign it later? And can I have a
picture with you? Youre such a great writer. Hi. Im Jillian.
Nakipagkamay si Jillian kay Hugh.
Nakakatuwa, fan na fan sya ni Hugh.
Nice to meet you too, Jillian. Friends ko nga pala.

Hello guys! Jillian.
Biglang tumayo si Lyndon at nakipagkamay kay Jillian.
Nasaktan ka ba? Lyndon.
Im sorry, what?
Pati kami naguluhan sa sinabi ni Lyndon.
Hindi ka ba nasaktan?
Nasaktan where?
Sa pagkakahulog galing langit. Hindi ako naniniwala sa mga anghel eh. Pero ngayong nakita kita,
damn! Totoo pala kayo.
Nagkatinginan kaming lahat.
And then..
HAHAHAHAHAHAHA!
Tumayo si Kensumi at piningot si Lyndon.
Bumalik ka na nga sa upuan mo. Kinikilabutan ako sayo. Sabi ni Ken habang hinihila si Lyndon pabalik sa
upuan nya.
Naiwang tulala si Jillian kaya hinila na rin sya ni Ellie palayo.
Tawa lang ako ng tawa. Grabe tong mga batang to.

Pare, tinamaan yata ako. Lyndon.
Gutom lang yan, kambal. Kumain ka na. Lorraine.
Lahat kami tawa ng tawa
Lahat
Maliban kayna Gerald at Chandria.
Pangiti-ngiti lang sila. Minsan magkakatinginan, pero iiwas din sila agad ng tingin.
Daniel.
Hmm?
Tingnan mo si Gerald at Chandria.
Bakit?
Bakit parang malungkot sila?
Tiningnan naman sila ni Daniel. Pagkakita nya sa kanila, hinawakan ni Daniel ang kamay ko.
Baka naninibago lang sila. Wag kang mag-alala, masasanay rin sila.
I smiled.
Sana nga naninibago lang sila.
Sana nga yun lang ang problema.
32.
CHANDRIA GILS POV
Were on our way to the hospital.
Ako, si Mommy, Hugh, Tito Daniel and Gerald.
And speaking of Gerald, hindi mawala sa isip ko yung sinabi nya sakin last night.
--- FLASHBACK ---
Pagkagaling namin sa restaurant nina Tita Julie, hinatid na namin yung iba, then we went home already.
Mommy and I will live in Tito Daniels house from now on.
Yeah, Gerald and I will live under the same roof.
Were not talking to each other. Kanina pa. Kung magkakatinginan man kami, iiwas lang kami ng tingin.
Ang hirap ng situation namin. We have a deal. Habang wala pang DNA test, friends muna kami. Civil lang. Ganun.
Pero ang hirap eh. Lalo nat we both have feelings for each other.
Chandria, dun ka sa room ni Julia matutulog ha. Tito Daniel.
Yes, Tito. Pupunta na po ako dun ah. Im sleepy already.
O sige, alam mo na ba kung saan? Gerald, hatid mo muna si Chandria. Tito.
Ah n-no! N-no need. I know where to go already. Sige po.
Naglakad na agad ako papunta sa dating room ni Tita Julia.
Pumasok agad ako, changed my clothes, brushed my teeth, washed my face then humiga na ako.
But no matter how hard I try to sleep, hindi ako makatulog.
I was about to change my sleeping position when the door opened.
Napaupo naman ako bigla.
S-sorry, akala ko tulog ka na. Sabi ni Hugh, icheck daw kita eh. Sige, alis na ko.
Gerald, wait!
Nagkatinginan kami. Nagkatitigan.
I dont know why, pero bigla kong naalala yung masayang mukha ni Tito Daniel and Mommy.
I looked away. N-nothing. Goodnight.
Humiga na ulit ako at tumalikod sa kanya.
I dont know if he already left. Basta ako, sinara ko nalang ang mata ko and tried to sleep.
Nagulat nalang ako nang biglang may yumakap sakin from behind.
10 minutes lang. Tulog na naman sina Papa. 10 minutes lang Chandria.
Oo, nakahiga rin sya tapos nakayakap sya sakin.

Gerald
I know we have a deal. Pero kasi His voice is trembling. It only means that he is so close to crying.
I held his hand so he can be assured that Im here for him.
kasi ang hirap Chandria. Lalo na ngayon na magkasama tayo sa isang bahay. Minsan naiisip ko,
itatakas nalang kita tapos titira tayo sa malayo. Pero tuwing nakikita ko yung ngiti ni Papa
nakakalimutan kong nahihirapan ako.
I know the feeling yan din ang nararamdaman ko whenever I see my mom smile. Ngayon lang sya
naging ganyan kasaya. Sabi ko dati, I would give anything just to make my mom happy. I didnt know,
I have to sacrifice my own happiness for her.
Hinigpitan ni Gerald ang hawak nya sa kamay ko.
Ilang taon kong hiniling na maramdaman ko yung pagmamahal ni Papa. Na magkaron ako ng
kumpletong pamilya. Kasi alam mo, kahit andyan si Mama, hindi pa rin buo eh. Alam ko kasing hindi
nila mahal ang isat-isa.
I know, Gerald. I know
Pero ngayon na nandito na si Tita Kath, naramdaman ko yung pakiramdam na nagmamahalan yung
tatay at nanay mo. Tapos medyo nagiging close na kami ni Papa ngayon. Buo na yung pamilya ko,
Chandria. Kaso, mukhang puso ko naman ang madudurog. Kasi ikaw yung kapalit ng matagal ko nang
pangarap na masayang pamilya eh.
Tumulo yung luha ko sa sinabi ni Gerald.
Wag ka muna magsalita, Gerald. May pag-asa pa tayo. Im praying na sana si Daddy Enrique nalang
ang daddy ko. I really hope.
Sana nga
Wala na ulit nagsalita samin pagkatapos nun.
Pinikit ko na ang mata ko, Im trying to sleep.
Pero bigla kong narinig ang boses nya.
Makikipagbreak na ko kay Sofia.
Dahil dun, nawala na naman ang antok ko.
Huh?
Hindi ko na sya mahal, ano pang saysay? Mas masasaktan ko lang sya.
Bakit mo ba kasi sya ginirlfriend?
Gusto ko naman talaga sya dati, diba? Kaso biglang nagbago ang lahat. Despite that, syinota ko pa
rin sya para makalimutan kita. Pero walang nangyari, lalo lang akong nahulog sayo.
I love you, Gerald
Binulong ko lang yan.
I dont know if he heard it, pero oo man o hindi, wala akong narinig na response.
This time, I really closed my eyes.
Hawak ko pa rin ang kamay nya ngayon. Masaya na ko. Masaya na ko kahit ganto lang.
---- END OF FLASHBACK ----
Tiningnan ko ang kamay ko. Parang hanggang ngayon nararamdaman ko pa rin yung kamay nyang nakahawak
dito kagabi.
Were here. Baba na kayo. Tito Daniel.
Andito na kami sa hospital where Mom used to work.
Nagpunta na kami sa loob and then Mom talked to someone.
She called me, and then we went inside a certain laboratory.
Tapos nagsimula na yung procedure.
-----------------
1 month, Ms. Kath. 1 month bago lumabas ang result. Nurse.
Okay. Thank you.
1 month.. 1 month pa ng pagtitiis at pagtatago ng totoo naming nararamdaman.
Lumabas na kami sa laboratory and we saw Tito Daniel, Gerald and Hugh waiting outside. Mga nakaupo sila.
Kumusta daw? Tito Daniel.
1 month pa daw. Mommy.
I saw Geralds reaction. Parang nainis syang 1 month pa.
Time flies, pero pag naghihintay ka parang nababalian ito ng pakpak at bumabagal ito.
Magbabayad lang kami sa cashier ha. You wait for us here. Mommy.

I nodded.
Naiwan kaming tatlo dito.
Hugh, Ill just go to the chapel.
Sige lang.
Malapit lang naman yung chapel ng hospital kaya pumunta ako dun.
I sat down and prayed.
Nagulat nalang ako when I heard a familiar voice.
Dear Lord, sana po si Tito Enrique ang daddy ni Chandria. At tsaka thank you po pala sa pagpapasaya
sa daddy ko at sa mommy ng babaeng katabi ko ngayon. Sana po maranasan rin namin ng babaeng
mahalaga sakin yung maging ganun kasaya. Gerald.
Napasmile ako sa sinabi nya.
What he said, Lord. Sana po magkaron rin kami ng happy ending ng lalakeng mahal ko.
As usual, wala na naman akong narinig na response.
But this time, he held my hand.
Nagkatinginan kami and smiled at each other.
Gerald, Chandria. Lets go? Tito Daniel.
Napabitaw agad kami ni Gerald when we heard Tito Daniels voice.

Coming Gerald.
Tumayo agad si Gerald at naglakad palayo. Sumunod na rin ako.
Nauna nang maglakad si Gerald. Kasabay nya si mommy and Tito Daniel. Ako, kasabay ko si Hugh.
Maaayos rin ang lahat, Chandria.
Pero hindi porket maayos na ang lahat, magiging masaya na ko. Sometimes, things end up in a way
you dont want them to be. And that sometimes costs you your happiness.
Sabi mo nga sometimes. Manalig tayo sa natitirang chance na magend up ang mga bagay sa kung
pano natin ito gusto magtapos. Have faith. Hugh.
Inakbayan ako ni Hugh. I am so lucky to have him as my friend, and now as a brother.
-------------------------
Dumiretso kami sa park and nagpicnic kami dun.
Mom and I are preparing the food. Sina Tito Daniel, Hugh and Gerald naman ay nagpapalipad ng kite.
Ang cute nilang tingnan.
Lalo na si Gerald.
He looks so happy.
Matagal na nya tong pangarap eh. Yung makabonding ang daddy nya.
Chandria
Yes, mom?
I want to ask you something Mommy.
Kinabahan ako. Ano kaya ang itatanong ni Mommy?
What is it?
Its okay of you dont want to answer. Pero tanda mo dati, inamin mo saking in love ka na. Pwede ko
bang malaman kung sino yung lalakeng yun?
Medyo napatigil ako sa paggawa ng sandwiches. How can I answer my moms question?
Uhh, ma. Is it okay if hindi ko muna sabihin? Im really shy...
Yan nalang ang palusot ko. Im not shy. Im actually scared.
Of course its okay. Pero, mahal mo na ba talaga sya?
Pagkarinig ko ng question ni mommy, napatingin ako kay Gerald.
Nakikita ko syang tumatawa, nagsasmile. Yung tawa at smile na hindi ko nakikita sa dating Gerald.
Yes ma and Im falling more and more in love with him every single day.
I can see. Mommy.
Bumalik agad ako sa senses ko sa sinabi ni Mommy. She can see what?!
Ang alin, ma?
I can see na in love ka nga talaga sa lalakeng sinasabi mo. Ramdam na ramdam ko yung sinasabi mo
eh.
Ahh.
I smiled then bumalik na ulit ako sa paggawa ng sandwiches.
Im glad that we have this kind of relationship, Chandria. Yung iba kasi hindi nag-oopen up sa parents
nila. Thankful ako that youre my daughter.
Im also thankful that youre my mom. Best mom ever.
Binitawan ko muna yung sandwich then I hugged mommy.
And youre every mothers wish. Alam mo ba Chandria, nung mga panahong depressed ako at
miserable, ikaw lang ang nagpapasaya sakin. Ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko,
baby.
Even though I am a constant reminder of what happened to you many years ago, thank you for still
loving me.
Never kitang cinonsider na reminder ng masamang gabing yun, Chandria. Always remember that.
We let go of the hug.
I will, mom.
We smiled at each other. Thank you Lord for giving me my mother. And thank you for making her happy.
Wow! Mukhang ang sarap nyan ah. Kain na tayo? Tito Daniel.
Haha. Oo, upo na kayo dito para makakain na tayo. Mommy.
Ang saya nilang tatlo. Mukhang nag-enjoy talaga sila sa pagpapalipad ng saranggola.
Is this the first time you did this? I asked.
Oo, Chandria. Hindi pa kami nagkaron ng bonding na ganto eh. Ngayon ko lang tuloy nalaman kung
gano kacool ang dalawa kong anak! Sabi ni Tito Daniel sabay akbay kay Gerald at Hugh.
Napasmile na rin ako. Masaya ako for them, lalo na para kay Gerald.
We started eating already. Nagkwento ng konti nina Mommy and Tito Daniel.
Kami naman, nakinig lang.
Napag-usapan na Tito Daniels a singer kaya naman nilabas ni Hugh ang guitar nya at pinilit nila si Tito Daniel na
kumanta.
O sige, kakanta ako basta ba sasabayan ako ni Gerald. Tito.
Po? Wag na po!
Oo nga! Please sing Gerald. Sigurado ako, magaling ka rin kumanta. Mommy.
Padilla ka, nak. Wala tayong inuurungan. Game? Tito Daniel.
Makakahindi pa ba ko, dad?
Thats my son!
Pagkatapos nun, may binulong si Tito Daniel kay Gerald.
Siguro yung song na kakantahin nila.
Umupo na ko ng ayos and pinakinggan sila.
-------------------------------
Binulong sakin ni Daddy yung kakantahin namin.
Si Hugh yung tutugtog tapos kami ni Dad yung kakanta.
Nagsimula nang magstrum si Hugh.
Tapos si Papa ang unang kumanta.
( Daniels second album entitled DJP is now available nationwide! Hahaha. =))))) )
Panalangin ko sa habang buhay. Makapiling ka, makasama ka. Yan ang panalangin ko. At hindi
papayag ang pusong ito mawala ka saking piling, mahal ko iyong dinggin.
Sinenyasan ako ni dad at ako naman ang kumanta.
Wala nang iba pang mas mahalaga sa tamis na dulot ng pag-ibig nating dalawa. Napatingin ako kay
Chandria bigla. At sana namay makikinig ka kapag aking sasabihing minamahal kita..
Inakbayan ako ni dad tapos sabay kaming kumanta.
papayag ang pusong ito mawala ka saking piling, mahal ko iyong dinggin
Sumabay samin si Tita Kath.

Wala nang iba pang mas mahalaga sa tamis na dulot ng pag-ibig nating dalawa. At sana namay
makikinig ka kapag aking sasabihing minamahal kita..
This time, sumabay na rin sina Hugh at Chandria.
papayag ang pusong ito mawala ka saking piling, mahal ko iyong dinggin Wala nang iba pang mas
mahalaga sa tamis na dulot ng pag-ibig nating dalawa. At sana namay makikinig ka kapag aking
sasabihing minamahal kita..
Tumigil kaming lahat tapos si Papa nalang ang kumakanta.
Panalangin ko sa habang buhay
Nagpalakpakan ang lahat nung matapos na ang kanta.
Kahit kelan, hindi ko naranasang makasamang kumanta si Papa. Kahit kelan hindi ko naranasang maging ganto
kasaya.
Ganto pala. Ganto pala ang pakiramdam ng isang taong may kumpletong pamilya.
Ang galing nyo naman kumanta. Sana maging singer din kami nitong baby ko. Tita Kita.
Singer naman po si Chandria ah. Hugh.
Oo nga! I heard you sing before. Something nagkakulay ang mundo? Can you sing it for us, baby?
Please? Tita Kath.
Nagkatinginan kami ni Chandria. Yun yung kakantahin namin sa final rites na hindi naman natuloy. Hanggang
ngayon, hindi pa kami kinakausap ng Alpha at Sigma Sorority.
Malay namin kung tanggap kami o hindi.
Talaga? Narinig ko rin si Gerald na kumakanta ng ganun dati eh. Uso ba yun ngayon?
Hindi po, pa. Cinompose po nila yun para sa final rites nung frat at sorority nila. Kaso hindi naman nila
nakanta kasi nga nangyari yung accident. Hugh.
Ganun ba? E di kantahin nyo ngayon! Para naman marinig namin. Daddy.
Oo nga, please? Tita Kath.
Ako tutugtog. Game! Hugh.
May magagawa pa ba kami? Nagstart na magstrum si Hugh.
Si Chandria ang unang kumanta.
( Play music sa gilid ---- > Nagkakulay ang Mundo )
Hindi mo naman ako napapansin. Siguro nga bale wala ako sayong paningin. Ngunit malay mo isang
umaga, paggising ko, ako nay isang prinsesa
Ako ang sumunod na kumanta.
Sa tuwing ikaw ay natatanaw kapansin-pansin ang iyong kakaibang dating. Malay mo, isang umaga
ating mundoy biglang gumanda..
Tapos sabay kami. Pero kahit ganun, hindi kami nakatingin sa isat-isa.
Mula ngayon buhay koy mag-iiba. Lumalabas ang tunay na ganda. Hindi inakalang mababago ng
isang katulad mo. Nabibighani ang lahat. Dahil sayo nagkakulay ang mundo.
Si Chandria na ulit ang kumanta.
Di inaasahang ikaw na nga. Hindi ko inakala na pwede pala

Ako naman.
Kay tagal kong naghintay na mahaplos ang yong buhok at mahawakan ang yong kamay
Sabay na kami.
Ang sabi mo isang umaga ating mundoy biglang gaganda
This time, napatingin ako sa kanya at ganun rin sya sakin.
Mula ngayon buhay koy mag-iiba. Lumalabas ang tunay na ganda. Hindi inakalang mababago ng
isang katulad mo. Nabibighani ang lahat..
Si Chandria lang muna
Dahil sayo nagkakulay ang mundo.
Tapos sumabay na ulit ako.
Dahil sayo nagkakulay ang mundo.
Pinalakpakan kami nina Daddy at Tita Kath.
Ang galing nyo! Grabe. Cinompose nyo yan! Wow! Tita Kath.
Proud ako sa inyo. Galing. Kinilabutan ako. Daddy.
Mangiyak-ngiyak nga ako dad, eh. Hugh.
Tinawanan lang namin si Hugh. Baliw talaga tong kapatid ko.

O sya, Gerald, tara munang magfrisbee. Daddy.
Po?
Ayaw mo?
G-gusto po. Bro, tara.
Dito na muna ako bro. Bonding muna kami nina Tita Kath at Chandria. Hugh.
Oo nga, Gerald. Kayo na muna ng daddy mo. Makikipagheart-to-heart talk muna kami dito kay Hugh.
Titingnan ko kung kapareho nga sya ni Seth. Tita Kath.
Tiningnan ko si Chandria. Nginitian lang nya ako and nodded.
I smiled back at naglakad na kami ni Daddy.
Inakbayan nya ako habang naglalakad kami.
Grabe, hindi ako sanay na ganto sakin si Daddy.
Nakakatuwa.
Gerald, I think may dapat kang aminin sakin. Daddy.
P-po?
Something about Chandria
Napatingin nalang ako kay Papa. Hindi ako makapagsalita.

P-pa..
You like her, dont you? Tingin ko nga, malalim pa sa pagkagusto yang nararamdaman mo.
I nodded.
Gerald alam mo naman na
Opo pa. Alam na alam ko.
Sorry. Hindi ko naman gustong pigilan yang kasiyahan mo, pero para sa inyo rin to eh. Alam mo kung
ano ang bawal at kung ano ang pwede, Gerald.
Alam na alam ko yun Dad. Kahit mahirap kahit sobrang hirap, gagawin ko kung ano ang tama.
Niyakap ako ni Daddy.
Pero kung maging negative ang result at si Enrique ang ama ni Chandria, susuportahan ko kayo.
Promise ko yan, anak.
Bakit ganun? Bakit bigla akong napaiyak.
Siguro kasi hindi ko inakalang maririnig ko kay Daddy ang mga katagang Susuportahan ko kayo. Promise ko yan,
anak.
Tinap ni Dad ang ulo ko.
O sya, wag ka na umiyak. Tsk naman oh. Binata na ang anak ko.
Pa naman.
Basta ha. Habang wala pa ang result, hinay hinay ka muna. Basta kung ano man ang resultang
lumabas, andito lang ako para sayo. Kami ni Hugh. Ng mommy mo. At ng Tita Kathryn mo.
Salamat, dad.
No problem, son.
Nagstart na kaming maglaro ni Dad ng Frisbee.
Ang saya magkaron ng ama.
Pero mukhang sa pagkakaron ko ng kumpletong pamilya, yung babaeng gusto ko naman ang mawawala sakin.
33.
Nasa school kami ngayon. Ilang araw din kaming absent dahil sa mga pangyayari sa bahay. Marami-rami
rin kaming kailangang habulin.
Papunta na ko sa next class ko nang biglang hinarang ako nina Jerome.
Kailangan ka namin makausap, Gerald. Jerome.
Ngayon na?
Oo, ngayon na.
Mukhang wala akong magagawa kaya sumama nalang ako sa kanila.
Nagpunta kami sa tambayan ng Alpha Frat. Pagkadating namin dun, andun din ang Sigma Sorority at si
Chandria.
Theyre here. Bianca, leader ng Sigma.
Gerald, maupo ka dun sa tabi ni Chandria. Kuya Xian.
Umupo ako sa tabi nya. Tinanong ko sya kung anong meron. Hindi rin daw nya alam.
Good morning everyone. I am Bianca Casado, President of Sigma Sorority. Bianca.
And I am Julian Ejercito, President of Alpha Fraternity.
Pagkatapos ng napakahabang deliberation, napagdesisyunan ng Sigma at Alpha na tanggapin kayo,

Chandria and Gerald as our new members. Bianca.
Po? But, we failed the task. Chandria.
We know. Its our fault kung bakit kayo nagfail. Naging masyadong delikado ang task na pinagawa
namin sa inyo. We are sorry. Bianca.
Pero sa kabila nun, nakita namin ang willingness nyo and determination to get in. Thats why we are
giving you these pendants. This will symbolize your acceptance to our fraternity and sorority Julian.
Si Kuya Xian ang nagbigay ng pendant sakin. Si Ate Kim naman ang nagbigay ng pendant kay Chandria.
Sigma, let us now welcome our new sister, Chandria Gil.
Alpha, iwelcome na natin ang bago nating brad, Gerald Antonio Padilla.
Nagpalakpakan silang lahat.
Tumayo kami ni Chandria at isa-isa naglapitan samin ang members.
Lahat sila, kinakamayan kami.
Congrats, pare. And thank you for taking care of Chandria habang nandun kayo sa hukay. Jerome.
Its my duty to take care of my partner. Gerald.
I know.
Marami pang kumamay samin.
Mamaya-maya, nakita ko si Chandria. Magkausap sila ni Sofia.
Mukhang pareho silang masaya.
Nadidistract ako. Makikipagbreak dapat ako kay Sofia ngayon, kakayanin ko ba?
Bzzt.. bzzt..
Biglang nagvibrate yung phone ko. Pagtingin ko, nagtext pala si Hugh. Lunch daw kami.
Nagpaalam na ko sa Alpha, sabi ko pupuntahan ko muna ang kapatid ko.
Pumayag naman sila.
Naglakad na ko paalis pero nakita kong may shadow na sumusunod sakin kaya naman napatingin ako sa
likod.
Bakit mo ko sinusundan? Tanong ko.

Kensumi texted me. Lunch daw kami. Wag kang assuming, di lang sayo umiikot ang mundo ko. Che.
Chandria.
Nilampasan na nya ako.
Natawa ako sa sinabi nya. Kakaiba talaga ang babaeng to.
Magsisimula na sana akong maglakad ulit para mahabol ko si Chandria, pero may biglang humawak ng
kamay ko.
Sofia
Babe, can we talk?
Nakita kong ang lungkot ng mukha nya. Kaya naman hindi na ko nakatanggi.
Okay.
--------------------------------
CHANDRIA GILS POV
Nagtaka ako. Akala ko hahabulin ako ni Gerald, pero bakit walang sumusunod sakin?
Ugh, whatever.

Nagdire-diretso nalang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa may pavilion where my friends
are.
Hi Chandy! Mariko.
Aba, bat nandito si Mariko?
Oh hey. Why are you here? Nagbeso kaming dalawa.
I invited her. Lorraine.
Nanlaki naman ang mata ko at napatingin ako kay Ken.
Nakatingin lang sya sa malayo.
May away bang nagaganap dito? Tanong ko.
Oh no! Wala. Lorraine and I are friends. Sabi ni Mariko sabay akbay kay Lorraine.
Eh diba Ako.
Ever since Valentines Day, narealize ko kung sino talaga yung gusto ko. Infatuation lang pala yung
nararamdaman ko kay Kensumi pero yung totoo kong mahal... Napatingin si Lorraine kay Carlo.
Si Carlo, pasipol-sipol lang.

Ano bang nangyari nung V-day? I asked.
Remember nung nagkita tayo tapos sabi ni Ken, wala syang surprise kay Lorraine? Mariko.
Oo, bakit?
I helped him think of a surprise, pero kahit anong maisip ko, dinedecline lang nitong si Ken. Naisip
kong maging simple nalang. So I bought flowers and asked Kensumi to give it to Lorraine.
And, then? What happened? Ako.
And then pagdating namin sa kinaroroonan ni Lorraine, nakita namin syang umiiyak. Lalapitan pa
sana namin sya, pero bago namin magawa yun, biglang dumating si Carlo. Inabutan nya ng hanky si
Lorraine. Mariko.
I took the hanky at nag-usap kami ni Carlo. Depressed ako nun kasi naguguluhan na ko sa
nararamdaman ko kay Ken. Carlo was there for me nung araw na yun. In that moment, I realized na
hindi lang nung araw na yun na nasa tabi ko si Carlo. Hes always there for me. He never left me kahit
gano ko sya ipagtabuyan o saktan. Lorraine.
La.. la.. la.. Carlo.
Kunware pa tong si Carlo, kinikilig naman. Lyndon.
Aba. Hahaha. Sabihin mo dyan sa kapatid mo kung gusto nya talaga ako, ligawan nya ko. Carlo.
What? Lorraine

Ayaw mo? Ibig sabihin, hindi mo ko mahal. Carlo.
Fine. If thats what you want, edi gagawin ko. Ako pa hahamunin mo ha. Lorraine.
Eh pano na si Ken? Tanong ko.
Ako? Masaya naman ako. Kensumi.
Masaya sya dahil sa isang bawal na pag-ibig. Hahaha. Lyndon.
Loko ka. Ken.
Mariko tabihan mo nga to oh. Para naman gumanda-ganda ang mood. Sungit sungit eh. Lyndon.
Natatawa si Mariko pero tinabihan nga nya si Kensumi.
Couz, wag ka na magsungit. Mariko.
OUCH! COUSIN-ZONED. Hahahaha. Lyndon.
Natawa nalang kaming lahat sa pang-aasar ni Lyndon.
Humanda ka sakin Lyndon, sisirain ko yang diskarte mo kay Jillian. Kensumi.
Subukan mo lang. Magkakalimutan tayo pag ginawa mo yun. Lyndon.
Nakakaaliw talaga tong dalawang to.
Pero bigla bigla nalang sila tumigil sa pagtawa.
Uhh, Chandria gusto mo muna umalis? Tara sa canteen, may bibilhin lang ako. Hugh.
Nakakapagtaka, bigla nalang nagyaya si Hugh.
Ay oo nga Chandria, tara muna umalis, gusto mo? Kensumi.
Seriously, what up with them?
Ha? Bakit? Dito na muna ako.
Ano kasi Chandria. Samahan mo muna ako Lyndon.
O bakit bigla kayong natahimik?
Thats Geralds voice!
Napatingin ako sa likod with a smiling face pa.
Pero yung smile na yun nawala nung nakita ko si Gerald.

Si Gerald hawak ang kamay ni Sofia.
Hi everyone! Sofia.
H-hi. Sabi nila.
Sinama ko dito si Sofia, I hope its okay? Gerald.
Kayo ang sumagot dyan kung ayaw nyong magpaulan ako dito ng mga salitang hindi nyo nanaising
marinig. Kensumi.
Syempre okay lang. Ha..ha.. Lyndon.
Good. Ano palang pinag-uusapan nyo kanina? Bakit tawa kayo ng tawa? Gerald.
Ah, wala wala. Yung pagporma ko lang kay Jillian. Lyndon.
Ahh.
Baka naman may alam kang kantang pwede kong gamitin para haranahin sya.
Uhh oo. Meron. Pahiram nga ng gitara
Binigay ni Lyndon yung gitara nya kay Gerald.
Kinuha ito ni Gerald at humarap kay Sofia.
Nagsimula na syang tumugtog.
Ipagpatawad mo aking kapangahasan. Binibini ko, sanay maintindihan. Alam kong kailan lang
tayo nagkatagpo. Ngunit parang sayo ayaw nang lumayo. Ipagpatawad mo, ako may naguguluhan.
Oo, Gerald. Naguguluhan din ako sa inaasal mo.
Akala ko ba, makikipagbreak ka na kay Sofia? Bakit ganto? Bakit mo sya hinaharana?
Di ka masisi na ako ay pagtakhan. Di na dapat ako pagtiwalaan. Alam kong kailan lang tayo
nagkatagpo. Ngunit parang sayo ayaw nang lumayo. Ipagpatawad mo, minahal kita agad.
Feel na feel ni Sofia ang pagkanta ni Gerald.
Feel na feel ko rin ang sakit.
Grabe, sa harap ko pa talaga.
Aah.. Minahal kita agad. Aah.. Minahal kita agad. Ipagpatawad mo.. ohhh.. Minahal kita.. Kay
tagal-tagal Sana namay ipagpatawad mo ang malabis na kabilisan ko. Ngunit ang lahat ng itoy
totoo
At yun, hindi ko na kinaya.
Totoo?
Totoo Gerald? Hindi ko na alam ang totoo.
Umalis na ko ng pavilion nang hindi nagpapaalam sa kanila.
Pero naririnig ko pa rin ang boses ni Gerald.
Ipagpatawad mo. Ipagpatawad mo. Ipagpatawad mo. Woah
This is so heartbreaking.
Akala ko ba akala ko ba, ako?
Dumiretso ako sa CR at umiyak dun.
Naghilamos na rin ako ng mukha para medyo mawala yung pugto kong mata.
Good thing I did that. Kasi biglang dumating si Sofia.
Chandria.. are you okay? Bakit bigla kang umalis? Sofia.
I-im fine.
Wait.. Hinarap nya ako sa kanya. Umiyak ka ba?

No, I didnt. Nag vomit ako, Sofia. May masama yata akong nakain. Whenever I vomit, mukhang
umiyak ako. Palusot ko.
Ahh, okay. Pero okay ka na? Kaya mo ba? Samahan kita sa clinic, gusto mo?
No need. Im fine. Balik ka na dun.
Sigurado ka ha.
Yes. Thank you.
Ahh, Chandria.. Sofia.
Napatingin ako kay Sofia, parang may gusto syang sabihin, pero hindi nya masabi.
Bakit? I asked.
W-wala. N-nevermind. Sige. Sofia.
Nginitian lang ako ni Sofia, tapos umalis na sya.
Parang may kakaiba kay Sofia. Parang may mali, pero hindi ko alam kung ano yun.
-------------------------
Kakatapos lang ng class ko and Im about to go home.
Sinabihan ko si Hugh na hindi ako sasabay sa kanila. He understood.
Nagcommute din ako pauwi. It will give me more time to think. More time also para hindi ko agad
makita si Gerald.
After riding a jeep, kailangan ko pang maglakad kasi medyo malayo yung bahay namin sa loading and
unloading area.
Medyo madilim na, pero so what? Safe naman ang place namin.
Mamaya-maya lang, may naririnig akong mga lalakeng nagtatawanan.
Oh my g. Kinakabahan ako.
Naglakad ako ng mabilis, pero bigla ko silang nakasalubong.
Wow. Ang ganda naman niya. Bago ka lang ba dito, Ms? Ngayon ka lang namin nakita eh. Guy 1.
Ahh. Hehe. Opo eh. Sige po, have to go.
Pero hinawakan nila ang braso ko.
Wait lang naman Ms. Taray mo naman nakikipagkaibigan lang naman eh. Guy 2
I dont talk to strangers eh. Sorry. Bye.
Pero hindi pa rin nila ako binitiwan.
Ms. naman, nakikipagkilala lang naman eh. Ako nga pala si
BITAWAN NYO SYA.
Napatigil silang dalawa nung narinig nila yung sumigaw.
Pati ako nagulat.
Shet pare. Anak yan ni Padilla. Baka ipakulong tayo. Tara na. Guy 1.
Tumakbo na sila paalis.
Tulala pa rin ako kaya nagulat nalang ako na nasa tabi ko na si Gerald.
Ikaw, Chandria! Ang tigas ng ulo mo. Hindi ba sinabi sayo ni Papa na wag na wag kang
magcocommute lalo na pag gabi ka uuwi?! Gerald.
Galit sya
Sinabi nya.
Pero hindi ka nakinig. Hay nako. Ano bang nakain mo ha?! Pati driver mo, tinakasan mo.

Wala akong nakain. Hindi ako nakakain kaninang lunch eh. Nawalan ako ng gana. I told him. Gets na
siguro nya ang gusto kong ipahiwatig.
I started walking already. Sumunod naman sya sakin.
Bat ka nandito? Diba sabay kayo ni Hugh umuwi? I asked
Hindi ko sya sinabayan. Sabi kasi nya sakin, hindi ka daw sasabay samin tapos sabi rin ng driver mo,
hindi ka nya macontact. Nag-alala ako kaya hinanap kita at sakto. Nakita kita dito kausap nung mga
lasinggerong yun. Gerald.
Nag-alala ka?
Kinilig naman ako dun.
Oo. Ganun naman ang ginagawa ng kapatid, diba?
Nainis ako sa sinabi nya kaya binilisan ko maglakad.
Pero bigla nyang hinawakan ang kamay ko.
Konti nalang nasa bahay na kami eh. Kaso eto nga, pinigilan nya ko.
Huy, Chandria, ano ba?
Ano nga ba?! Hindi na kita naiintindihan, Gerald. One second, sasabihin mong mahalaga ako. Na
gusto mo ko. And then one second, hinaharana mo si Sofia. Kala mo nakalimutan ko yung sinabi mo

saking makikipagbreak ka na sa kanya?! Hell no, Gerald! Bakit ang sweet nyo pa rin kanina, ha?
Bakit?!
Im sorry
Maglalakad na sana sya, but this time ako naman ang pumigil sa kanya.
Im sorry for what, Gerald?! Sa pagpapaasa sakin?! GERALD ANO BA! ANG GULO-GULO MO! Magtino
ka naman, please? Hindi ko na alam kung ano ang papaniwalaan ko sa mga sinasabi mo!
WALA KA KASI SA POSISYON KO CHANDRIA! Alam mo ba yung pakiramdam ko ngayon?! Chandria,

ngayon ko lang naranasan magkaron ng kumpletong pamilya. Ngayon ko lang naramdaman magkaron
ng isang ama!
And so? Anong kinalaman nun satin?!
Kinausap ako ni Daddy. Habang wala pang result yung DNA test, pigilan ko raw muna to. Itong puso
ko! Ginagawa ko lang ang sinasabi nya. Ayaw kong sirain ang tiwala sakin ni Daddy, Chandria. At tsaka
sa nakikita ko, parehong magaan ang loob nyo sa isat isa. Malaki ang posibilidad na mag-ama kayo.
Na magkapatid tayo.
Im crying already.
Akala ko ba, sabay tayong aasa, Gerald. Akala ko ba pareho nating pinagdarasal na hindi tayo
magkapatid? Why are you giving up already? Why so soon, Gerald? Dont you have faith anymore?
I still have faith. Pero kasi kasi pareho lang tayong masasaktan sa huli. Its too obvious, Chandria.
Lukso ng dugo ang nararamdaman sayo ni Dad. Ayokong masaktan tayo pareho. Ayokong masaktan
ka lalo.
Lets still hope, Gerald. Please. Lets still hope
What if what if yung nararamdaman mo saking pagmamahal ay pagmamahal bilang kapatid lang?
What if kaya ka mahalaga sakin ay dahil nakakaramdam ako ng lukso ng dugo. What if kaya ako
protective sayo ay dahil yun ang talagang ginagawa ng mga lalake sa kapatid nyang babae.
*SLAP*
Stop saying that! Ayaw kitang kapatid, Gerald! Ayoko!
I started walking away.
Pero narinig ko syang sumigaw.
Aalis na ko Chandria.
Because of that, napatigil ako sa paglalakad.
Sasabihin ko kay Daddy na kay Mommy na ko titira. Hindi ko na kayang makasama ka pa.
Nagkakasakitan lang tayo. And I have a good reason why I did not break up with Sofia. She needs me
Chandria. More than you do.
More than I do? Pano mo nasabi yan Gerald?
Alam mo ba kung gano kita kamahal?

Mas lalo lang akong napaiyak kaya naman naglakad na ulit ako papasok sa bahay.
Diretso agad ako sa room ko.
Nung time na ang sungit sungit sakin ni Gerald, sabi ko non sa sarili ko
Kung hindi ko lang rin sya magiging kaibigan, masama bang iwish na sana naging kapatid ko nalang
sya? He could have been the brother Ive always wished for. (Chapter 8)
Totoo nga pala yung kasabihang:
Be careful what you wish for cause you might just get it.
34.
AFTER 3 WEEKS
DANIEL PADILLAS POV
Simula nung umalis si Gerald dito sa bahay at lumipat dun sa mommy nya, pansin kong naging matamlay
etong si Chandria.
Alam ko ang nararamdaman nila sa isat-isa. Feeling ko, alam na rin ni Kath. Pero hindi lang nya
pinapahalata kasi ayaw nyang pangunahan ang anak nya.
March na nga pala, malapit na ang birthday nitong mga kasama ko.
Nakakatawa. Puro sila March.
Siguro ito nalang ang gagawin ko para naman mawala kahit papano yung lungkot nina Chandria at
Gerald. Ang bigyan sila ng party.
Everyone.
Lahat sila tumingin sakin.

Andito kasi kami sa dining room. Nagbebreakfast.
How do you like to have a party? Malapit na ang mga birthday nyo diba?
Sounds fun! Chandria.
Nako, Daniel. Sila nalang. Masyado na kong matanda para dyan. Kath.
What about you Hugh?
Okay lang po sakin kahit ano. Basta, magkakasama tayo, masaya na ko.
Napakabait na bata, kahit kelan.
Ni minsan hindi ako nagpaparty para sa inyo. At least makabawi naman ako ngayon. Youre all
turning 17 right?
Opo Hugh/ Chandria
O sya, magbihis kayo pagkatapos nyo kumain. May pupuntahan tayo.
Okay. Sila.
Sana maging successful to.
---------------------------------------
Nagpunta kami sa office ng kaibigan kong si Diana Sambrano. Isa syang event organizer.
Mamaya-maya lang ay dumating na sina Gerald, Lyndon, Ella Mae, Lester, Lorraine, Katsumi and
Kensumi.
Si Archelle? Tanong ni Kath.
Tinatamad eh. Kami nalang ang pinapunta dito.
Whats with the face, Ken? Chandria.
O anong meron? Bat nakasimangot tong si Kensumi?
E kasi sabay sabay kayo magpaparty. Pano naman kami ni Carlo? Daya daya talaga! Ito kasing si
Papa. Pahuli-huli.
Anong pahuli-huli?! Kats.
Dapat ginawa nyo agad ako ni Mama para kasabay ko rin silang March. Hay nako. Di marunong
magfamily planning.
*PAK*
Kung ano-ano sinasabi mo dyan! Umupo ka na nga. Dapat di ka na sumama dito eh. Kats.
Amboring dun sa bahay dad. Nakakamatay.
OA.
Nakakaaliw tong mag-amang to. Walang kaduda-dudang mag-ama nga sila.
Eh kami kaya ni Chandria?
Good morning!
Good morning, Diana.
Eto na si Diana.
How may I help you?
Magkakaron kasi ng party para sa kanilang lima. Gusto ko yung theme ng party ay babagay sa
kanilang lahat. Hindi lang sa isa, pero sa kanilang lahat.
Ilang taon na sila? Diana.
They are all turning 17.
Hmmm. 17 Masquerade? Diana.
No, its common na eh. Chandria.

Fairytale Diana
Uh, hello. Andito po ako. Ayoko ng ganun, pambabae. Lyndon.
Lets see. Vintage?
Wag yun, pangit. Gerald.
Summer theme?
Diba yun yung theme ng reunion nyo, dad? Wag po yun. Hugh.
Retro?
Nahh. Di bagay sa kahit sino samin. Lorraine.
Cruise..
Nagkatinginan kami. Cruise might be a good idea.
I want it. Chandria.
Ako rin. Lorraine.
Boto ako dyan.Hugh
Ako rin. Lyndon.
May magagawa pa ba ako? Gerald.
So its final, cruise na yung magiging theme ng party nyo. When will this happen? Diana
March 10. Sabi ko.
Okay, titingnan natin kung available yung cruise sa panahong yun. What about the program?
Kayo na rin ang bahala. Just make sure that it will be exciting and fun.
Okay, Mr Padilla. Tatawagan ko nalang po kayo pag may mga dapat pang asikasuhin.
Okay, thank you Diana.
--------------------------------------
After talking to Diana, dumiretso kami sa P5 mall.
Kailangan nilang magshopping ng mga isusuot para sa party.
Humiwalay samin yung iba. Magkanya kanya na daw muna kami para mas mabilis.

Gerald, Daniel and Hugh, mamaya na muna kayo bumili ng sa inyo, samahan nyo muna kami ni
Chandria, okay? Kath.
Napangiti nalang ako.
Nagkatinginan kami nina Hugh at Gerald at napailing kami.
Mukhang gabi pa yata kami makakapamili ah. Knowing girls.
Pero okay lang, pareho ko namang mahal tong dalawang to eh.
Una silang nagpunta sa tindahan ng sapatos.
Mga ilang store na yung napasukan namin, wala pa rin silang napipili.
Kath, Chandria? Baka gusto nyong maawa sa mga saleslady. Ginugulo nyo lang yung mga patas ng
sapatos eh. Hindi naman kayo bumibili. Sabi ko.
Psh. Wag kang magulo, Daniel. Sa walang maganda eh.
MOM! LOOK! OMG! THATS SO PRETTY!
At ayun tumakbo na naman sila sa panibagong store.
Napabuntong hininga nalang kaming tatlo.

Mukhang bibilhin na nila tong shoes na to. Lord, please. Maawa ka samin.
Well get this! And this too! Chandria.
FINALLY.
Napapalakpak sina Hugh at Gerald dahil sa tuwa.
Sa wakas. Hugh.
Natawa nalang ako.
Paglabas namin ng store, nakita namin sina Lyndon at Lester. Nakaupo dun sa may bench at mukhang
pagod na pagod.
Lester! Kumusta naman kayo? Hahaha. Sabi ko.
NAKO PRE. Hindi ko na maramdaman ang paa ko. Grabe yung mag-inang yun. Maling-mali na
sumama kami ni Lyndon sa pagshashopping na to. Lester
Grabe tito. Buti nakakatawa pa kayo. Dami ko nang pasa oh. Ilang beses na ko natapilok sa hagdan sa
kakaakyat baba nung nanay at kapatid ko. Lyndon.
Hagdan? Bat di kayo magescalator? Tanong ko.
EH EWAN KO SA MAG-INANG YUN. Maghagdan daw kami para pumayat sila. SERYOSO PARE. HINDI
KO MAINTINDIHAN ANG LOGIC. Lester.
Tawa kami ng tawa dahil sa kanila.
Pagtingin ko sa likod ko, nawala na si Kath at Chandria.
Oy! Nasan si Kath at Chandria? tanong ko.
Andun dad oh. Nakakita ng magandang dress. Hugh.
Sya, pare. Una na kami. Pahinga muna kayo dyan. Haha.
Geh, goodluck. Lester.
Pumunta na kami dun sa store kung nasan sina Kath.
Kinuha ko yung mga paperbag na hawak nya.
Dyan lang kayo ha. Magfifit lang kami. Kath.
Ayun, pumasok na sila sa fitting room.
Ilang minuto rin kaming naghintay dito sa labas.
Okay na ba to? Kath.

Napatingin ako sa kanya at sa sobrang ganda nya, napatayo ako.
You look stunning. Kahit anong isuot mo, Kath, nagmumukhang maganda. Kahit yata basahan ang
isuot mo, maganda ka pa rin eh.
Tss. Di ka na nagbago, Daniel. Kath.
Pumasok na ulit sya sa fitting room.
Tsk. Mga damoves mo dad. Lakas makabata. Gerald.
Hahaha. Ganyan talaga.
Hey guys, I need your opinion, bagay ba to kay Chandria? Kath.
Napatingin kaming lahat kay Kath.
At mamaya-maya lang ay lumabas na rin si Chandria.
Ang ganda rin nya. Manang-mana sya sa mommy nya.
Naalala ko tuloy si Kathryn nung bata pa kami. Parang araw-araw syang gumaganda sa paningin ko nun.
Lagi akong natutulala sa kanya.
Kaya naman napatingin ako kay Gerald.

Tulala sya.
Tulala kay Chandria.
Hinawakan ko ang balikat nya at napatingin sya sakin.
He gave me a weak smile.
Labas muna ako dad. Gerald.
Sinenyasan ko si Hugh na sundan ang kapatid nya.
Daniel, okay na ba to? Kath.
Bumalik ang atensyon ko sa kanila.
What do you think, dad? Nagulat ako sa sinabi ni Chandria.
Pati si Kath at kahit si Chandria mismo ay nagulat. I mean, Tito Daniel. What do you think? Okay ba?
Lumapit ako sa kanila tapos binackhug ko si Kathryn.
Chandria, katulad ng mommy mo, kahit anong isuot mo, bagay sayo.
Thanks Tito. I appreciate the compliment, but youre not helping. If everything looks good on me,
how am I supposed to pick one? You could at least tell me which is better.
Siguro yan. Kasi natulala si Gerald kanina eh. Mapili yung anak kong yun eh. Kung natulala sya, ibig
sabihin, nagandahan sya.
Yun nalang ang sinagot ko. Alam kong sa sagot kong yun, titigil na si Chandria sa kakatanong.
Really? Natulala sya?
I nodded.
S-sige. Uhm. Im taking this, mom.
Okay. Magbihis ka na para mabayaran na natin.
Pumasok na si Chandria sa fitting room para magpalit ng damit.
Chandria and Gerald are they Kath.
Sshh.
I thought so..
Naaawa ako sa kanila. Ako.
Dati I kept on hoping na sana ikaw ang ama ni Chandria. Pero yung nakikita kong ganto ang anak ko
at nakikita kong malungkot rin si Gerald this time, hinihiling ko na sana si Enrique nalang. Kath.
Ako rin, Kath. Ako rin Ayokong masaktan ang mga anak natin.
Kung may magagawa lang tayo Kath.
Biglang lumabas si Chandria sa fitting room.
Im done na! Here na mommy. Where do we go next? Chandria.

--------------------------------GERALD ANTONIO PADILLAS POV
Sa wakas natapos rin mamili ang lahat.
Utang na loob, kumain muna tayo. Tito Lester.
Dun nalang tayo kumain sa foodcourt. Daddy.
Pag-akyat namin dun, nakita namin sina Kensumi and tito Kats. Nagtatawanan.
Oyy mga bregs! Kumusta ang pamimili? Hassle noh! Hahaha. Kats.
Kaya tinatakasan namin si mommy kapag nagsashopping yun eh. Ginagawa kaming alalay. Ken.
Yaan nyo, sa susunod, gagawin namin yun. Tito Lester.

Ako, sanay ako sa ganto. Lagi ko kasing sinasamahan si Mommy Julia magshopping.
Simula bata hanggang ngayon. Kaya naman wala akong problema sa mga ganto.
O sya, kain na tayo. Daddy.
Umupo na kami para hintayin yung order.
Hulaan nyo kung sinong katabi ko.
Si Chandria.
Loko tong sina Lyndon eh. Pinagtabi kami. Grabe lang.
Simula nung gabing yun, hindi na ulit kami nag-usap.
Nag-iiwasan na rin kami.
Minsan nagkakatinginan kami, pero umiiwas din agad kami ng tingin.
Hindi pa rin ako nakikipagbreak kay Sofia. Sinusubukan kong ibalik yung pagmamahal ko sa kanya. Para
makalimutan ko naman kahit papano tong si Chandria. At tsaka, kailangang-kailangan ako ni Sofia
ngayon.
Nakatulong yung paghihiwalay namin ng tirahan. At least sa school ko nalang sya nakikita ngayon. At
tsaka pag ganto. Kapag nagsasama-sama ang barkada.

Amboring! Tagal naman ng pagkain. Tara muna magjamming! Tito Kats.
Anong kakantahin natin? Kensumi
Uhm Si Chandria ang pipili!
Nagulat naman itong katabi ko.
Huh? Me?
Yes, you. Tahimik nyo dyan eh. Dali na, kanta ka na. Eto mic oh. Tito Kats.
Sang lupalop naman nya nakuha yung mic na yun?
Waw! San mo nakuha yung mic, dad? Ken.
Secret. Tito.
Hay nako. Tanda na, pasecret secret pa. Pinsan, kumanta ka na nga lang! Dali na. OPM ha! Bawal
English!
What? Konti lang alam kong OPM.
Alam mo ba yung Kung San Ka Masaya? Lorraine.
Hindi eh.
Eh yung Naaalala? Carlo.
No rin.
Binibini! Sure ako, alam mo yan. Kensumi.
Di eh. Ano yun?
HAY ANG HIRAP NAMAN OH. Kisapmata? Alam mo? Tito Kats.
I KNOW THAT!!
WOOOH! Buti naman! Nagpalakpakan sila dahil alam ni Chandria ang kantang yun.
Wait lang, tatawagan ko lang yung staff. Sabihin ko iplay nila yung Kisapmata sa buong mall. Tito
Lester
Ginawa naman nya at mamaya-maya lang ay nagplay na yung kanta.
Kinuha na ni Chandria ang mic at sinabayan ang kanta.
Kani-kanina lang, pagkaganda-ganda ng pagkasabi mong sanay tayo na.
Wooh! Lezz clap our hands ebribadeh! Kensumi.

Nagpalakpakan naman sila. May pawave wave pa.
Hindi ako sumali.
Kani-kanina lang. Pagkasiya-siya ng buhay kong bigla na lamang nag-iba.
Biglang tumayo si Chandria.
Tumayo na rin sina Lyndon at Ken at gumaya naman ang iba.
Tinaas ni Chandria ang kamay nya tapos nakarock sign pa.
O kay bilis namang maglaho ng pag-ibig mo sinta. Daig mo pa ang isang kisapmata. Kaninay
nariyan lang o bat bigla namang nawala. Daig mo pa ang isang kisap mata.
Parang feel na feel nya ang kanta ah.
Umaktong parang naggigitara sina Lyndon at Ken. Gumaya naman si Tito Lester at Tito Kats. Hahaha.
Mag-aama nga naman oh.
Pumunta si Chandria sa gitna nilang apat.
Yung mga natira dito sa upuan, pumapalakpak lang. Pero tawa ng tawa sina Tita Ella Mae, Tita Kath at
Daddy Daniel.
Sina Lorraine, Carlo at Hugh naman umaaktong parang nasa concert sila.

At ako nakatingin lang ako sa kanya.
Nitong umaga lang, pagkalambing-lambing. Nitong umaga lang, pagkagaling-galing. Kani-kanina

lang, pagkaganda-ganda. Kani-kanina lang, pagkasiya-siya. Kumanta na ulit sya.
Sumabay na ang lahat sa kanya. Lahat maliban sakin.
O kay bilis namang maglaho ng pag-ibig mo sinta. Daig mo pa ang isang kisapmata.
Umaktong nagdadrums si Tito Lester.
Biglang tumingin sakin si Chandria.
Kaninay nariyan lang o bat bigla namang nawala. Daig mo pa ang isang kisapmata.
Di ako umiwas ng tingin. Hinayaan ko lang magkatitigan kami.
This time, sya ang naunang mag-alis ng tingin.
Nagpatuloy lang sya sa pagkanta hanggang sa matapos na nya yung buong kanta.
AAAHH. WOAAAH. AAAHHH. AAHHH. WOAAHH. Tito Kats/ Ken.
Puro nandito ang atensyon ng mga tao.
Pinagtitinginan nila ang mga pamilya namin. Akala siguro nila nababaliw na kami.
Bumalik na ulit sila sa mga upuan nila. Si Chandria, bumalik na sa tabi ko.
Galing mo, pinsan! Magpinsan nga tayo! Kensumi.
Haha. Thanks. Chandria
Ken! Samahan mo ko sumisid! Tito Kats.
San, dad? Ken
Pati kami nagtaka sa sinabi ni Tito Kats.
Sa feelings ni Chandria. Sisirin natin nak! Lalim ng pinaghugutan nya ng emosyon eh. Tito Kats.
Lahat sila natawa sa sinabi ni Tito Kats. Kahit si Chandria, tumawa rin.
Natawa rin ako kaso pinipigilan ko lang.
Ramdam mo rin pala, dad? Ramdam ko rin eh. Parang earthquake, dad! Nayanig ako! Hahaha. Apir!
Kensumi.
Nag-apir naman silang dalawa.
Nakakatuwa lang ang samahan nilang dalawa. Mag-ama slash magbarkada.

SHT!
Nagulat kami kay Lyndon.
Huy! Bunganga mo! Tito Lester
Pa! Si ano! Si ano! Parang nagpapanic si Lyndon habang sinasabi nya yan.
Kumalma ka nga! Sino? Tito Lester
Si Jillian, Tito. Yung anak nina Tita Julie at Elmo. Kinababaliwan ng anak nyo. Ken
Oh ano pang hinihintay mo, Lyndon?! Iinvite mo sya dito Tita Ella Mae.
Nahihiya ako, Ma!
Tatakwil kita. Tito Lester.
O eto na nga, Pa. Eto na. Tatayo na. Lyndon.
Pinuntahan ni Lyndon si Jillian.
Nung bumalik sya, magkasama na sila.
Hello Jillian Bati ng lahat.
Hello po. Jillian.
Sinong kasama mo? Gusto mo dito ka muna samin? Tita Ella Mae.
Is it okay? Jillian
Of course. Dyan ka na sa tabi ni Lyndon. Tito Lester
At ayun, umupo na sila.
Medyo naiinip na ang lahat sa paghihintay ng pagkain.
Kaya naman inasar asar nalang nila si Lyndon.
Lyndon, diba may cinompose kang kanta para kay Jillian? Hugh.
H-ha? Wala ah! Lyndon.
Ah! Oo nga, narinig ko yun nung isang araw ah. Ganda! Bat di mo iparinig sa kanya? Nakisali na rin
ako sa pang-aasar.
Sinamaan ako ng tingin ni Lyndon.
Lyndon, eto mic oh. Ken

Go Lyndon! Cheer ng lahat.
Nakasmile lang si Jillian. At dahil ayaw ni Lyndon mapahiya, kakanta na sya.
Nagulat nalang sya na may biglang nagplay na instrumental.
Anong?!
Sorry, kambal. Nirecord ko yan nung isang araw. Hahaha.Lorraine.
( Play the video sa gilid. Love at First Sight. Original composition ni Lester Giri. )
Nagsimula nang kumanta si Lyndon.
" Nung unang makita, di namalayan ang sariling nakatitig na pala sayo...
Balak lumapit. Namimilipit. Kumakabog pati na rin ang dibdib.
Tutuloy pa ba? O aalis na? Palapit ka ng palapit...
Sana naman mapansin mo ang puso kong tinamaan sayo
Todo pacute na nga ako, hindi pa rin napapansin
Nais kong malaman mo meron akong pagtingin sayo
Di na makatulog sa kakaisip sayo.
Woah Woah Yeah. "
Tumayo kami tapos pinalibutan namin sina Lyndon at Jillian.

Kahit sina Papa, sumali.
May pagsway pa kaming ginagawa tsaka pagsnap ng mga daliri.
" Nung unang makita, di namalayan ang sariling nakatitig na pala sayo...
Balak lumapit. Namimilipit. Kumakabog pati na rin ang dibdib.
Tutuloy pa ba? O aalis na? Palapit ka ng palapit...
Sana naman mapansin mo ang puso kong tinamaan sayo
Todo pacute na nga ako, hindi pa rin napapansin
Nais kong malaman mo meron akong pagtingin sayo
Di na makatulog sa kakaisip sayo... "
At nagpalakpakan kami pagkatapos kumanta ni Lyndon.
Woah. Thank you for that song, Lyndon. You really composed that for me? Jillian.
Oo naman. Alam mo, alam ko na yung pakiramdam mo nung mahulog ka galing langit. Lyndon.
Ha? Why?
Kasi nahulog na rin ako eh
From heaven?
Hinde. Nahulog ako sayo.
WOAHHHHHHH! Nagreact naman agad kami.
Hanep bumanat tong kaibigan ko.
Habang nagtatawanan sila, biglang nagvibrate tong cellphone ko.
Pagkakita ko, si Jerome, tumatawag.
Sinagot ko naman agad ito.
Hello?
(Gerald, nasa KFC kami. Pumunta ka dito.)
Okay.
Binaba ko na ang phone.
Sumenyas ako kay Papa na aalis muna ako.
Hindi na ko nagpatumpik tumpik pa.
Pumunta na agad ako sa KFC.
Pagkadating ko dun, nakita ko sina Jerome, Kuya Xian at Julian.
Ano kayang meron?
Gerald. Maupo ka. Julian.
Umupo naman ako.
May kailangan kang malaman, Gerald. Xian.
Ano yun?
March 23 ang birthday mo diba? Julian.
Oo, bakit?
May mangyayaring imporanteng event sa araw na yun. Jerome
Ano?
Kilala mo ba ang Gamma Fraternity? Julian.
Naririnig ko, pero hindi ko talaga sila kilala.
Isa silang illegal na fraternity. Lagi nila tayong hinahamon ng away noon, pero hindi tayo pumapayag.
Kaso ngayon, sumobra na talaga sila. Julian

Bakit? Panong sumobra?
Tingin ko, kailangan mo nang malaman ang katotohanan. Jerome
Anong katotohanan?
Alam mo namang narape si Sofia, diba?
Oo, narape si Sofia. Yan ang dahilan kung bakit hindi ko sya maiwan-iwan. Napakarupok nya nitong mga
nakaraang araw. Kailangang-kailangan nya ako.
Oo, bakit? Sagot ko.
Yung nangrape sa kanya leader ng Gamma Fraternity ang gumawa nun.
ANO?!
Mga matatanda palang ang required sumali sa laban na to, Gerald. Bagong member ka pa kaya hindi
ka namin pipilitin. Pero, si Sofia, ang girlfriend mo, ang pinag-uusapan dito. Xian.
At Gerald, process nyo palang noon sa pagsali dito sa Alpha Fraternity, tinuruan na kayong lumaban.
Kaya nga kayo nagkakapasa, hindi ba? Yung iba nabubugbog, kasi hindi sila marunong. Pero ikaw,
magaling ka. Sana wag mong sayangin yung mga natutunan mo at ang kakayahan mo. Julian.
March 23, may Frat war na magaganap. Its either youre in or youre out, Gerald.
35.
HUGH GOTHICOS POV
Today is March 9. Bukas na ang party.
Kakagaling lang namin kayna Lyndon kasi ngayon yung birthday nila. Nagkaron ng konting salo-salo.
Simpleng kainan lang kasi nga bukas yung party talaga.
Goodnight mga anak. Mommy Julia.
Ah oo, andito ako sa bahay nina Mommy Julia.
Dito na nakatira si Gerald, diba? Medyo namimiss ko na rin tong kapatid ko kaya nagsleepover muna ako
dito.
Goodnight Ma. Ako.
O, Hugh. Dun ka na sa room ni Gerald, ah. Miss ka na ng kapatid mong to. Mommy, sabay akbay kay
Gerald.
Wag ka maniwala dyan kay Mama.Gerald.
Sus! Dedeny pa to. Matulog na kayo. Mommy.
Goodnight, Ma. Gerald.

Pumasok na sa kwarto nya si Mommy Julia. Umakyat na rin kami ni Gerald para matulog.
Syempre, nagtoothbrush muna kami at nagpalit ng pangtulog tsaka kami humiga.
Malaki ang kama ni Gerald kaya dun na kami matutulog pareho.
Parang dati lang Gerald.
Napangiti ako.
Ganto kasi kami nung mga bata pa kami. Magkatabi kaming matulog.
Nagbago lang ang lahat nung 7 years old na kami.
Naaalala mo ba? Tanong ko.
Ang alin? Gerald.
Pareho kaming nakatingin sa kisame. Inaalala ang dati.
Kahit pa alam kong hindi kayang alalahanin ni Gerald ang lahat.
Kung bakit hindi tayo magkasama sa isang kwarto. Kung bakit dati, magkatabi tayong natutulog, pero
ngayon, hindi na. Ako.

Oo, naaalala ko. Naaksidente kasi ako nun. Tapos pagbalik ko dito sa Pilipinas, wala akong maalala.
Hiniwalay ako ng kwarto para mas maalagaan ako ng ayos. Tsaka para hindi ka na rin maabala tuwing
iinom ako ng gamot tuwing madaling araw. Gerald.
Buti nalang bumalik yung iba mong ala-ala, noh? Hugh.
Oo nga eh. Pero may hindi talaga ako maalala. Yung mga nangyari bago yung aksidente.
Ilang taon na ang nakalipas ah. Hindi mo pa rin naaalala? Kahit fragments lang?
Hindi. At mukhang hindi na yun babalik. Tsaka, hindi naman siguro importante yung mga
nakalimutan kong yun. Bata pa ko nun. 6 palang yata ako nun o 7? Hindi naman siguro life-changing
memory yung nawala sakin. Gerald.
Siguro nga. Pero pano kung yun pala yung maging sagot sa lahat ng problema ngayon noh?
Tiningnan ko sya.
Napangiti lang sya saglit.
Sus. Di yun. Matulog na nga tayo. Gerald, sabay talikod sakin.
Napatingin nalang ulit ako sa kisame.
Bakit ba ganito kagulo ang buhay namin? Hindi ba pwedeng maging masaya nalang ang lahat?
Sa kaiisip ko, dahan-dahan na ring napapapikit ang mata ko.
Hanggang sa nakatulog na ako.
--------------------------------------------
Pagmulat ko ng mata ko, nagulat nalang ako na nasa pamilyar na lugar ako.
Walang tao sa paligid. Pero bakit ako nandito?
Napatingin ako sa baba. Andito pala ako sa puntod ni Papa.
Napaupo ako at tinanggal ko yung mga tuyong dahon na nagkalat sa puntod ng tatay ko.
Baka magtampo sayo ang mommy mo nyan. Hindi mo nillinis ang puntod nya.
Nagulat ako dun sa nagsalita.
T-tay
Ngumiti sya at tumabi sakin.
Sa pictures ko lang nakikita si Papa.
Napapanaginipan ko sya noon, pero boses lang nya ang naririnig ko.

Ngayon lang. Ngayon ko lang sya nakita ng malapitan.
Tama nga ang sabi nila Parang ako nga sya.
Ako nga, Hugh
Biglang tumulo yung luha ko.
Pa! Napayakap ako sa kanya.
Ang tagal ko nang hinihiling to. Oo, hiling. Kahit kelan hindi ako umasa. Magkaiba nga kasi yung
Wishing at Hoping diba?
Kaya winiwish ko lang na sana mayakap ko si Papa. Akala ko kasi imposible eh. Di pala.
Hugh, gusto ko maging handa ka sa mga susunod na mangyayari.
Napakalas ako sa yakap.
Po?
Alagaan mo ang kapatid mo. Kakailanganin ka nya at lahat ng taong nagmamahal sa kanya. Tatay
Seth.
Bakit po?

He smiled at tumayo na.
Tumayo rin ako syempre.
Tinap nya ang ulo ko at nginitian ako.
Konti nalang, Hugh. Konti nalang.
Ang alin po ang konti nalang?
Gumising ka.
Po?
Hugh! Gising!
Dahan-dahang nawawala si Papa.
Pakiramdam ko rin may umuuga sakin.
Gising, Hugh!
Naging madilim na ang lahat.
Natakot ako. Natatakot ako.
Kaya binuksan ko ang mata ko.
Si Gerald ang una kong nakita. Katabi nya si Mommy Julia.
Okay ka lang Hugh? Eto, tubig oh. Mommy Julia.
Ininom ko naman ang tubig na binigay nya.
Ano bang nangyari sayo? Binabangungot ka ba? Gerald.
Umiling ako at ibinigay na ang baso kay Mommy.
Kapag okay ka na, Hugh, bumaba na kayo para makapagbreakfast na tayo. Maghahanda pa kayo
para sa party mamaya. Mommy.
Okay po. Sagot ko.
Nauna nang bumaba si Mommy.
Huy! Hugh! Ano ba talaga napanaginipan mo? Gerald.
Napatingin ako kay Gerald at naalala ko ang mga sinabi ni Tatay Seth.
Alagaan ko daw si Gerald. Kakailanganin daw nya ako.

Bakit kaya?
Wala. Hindi ko na maalala. Pagkukunwari ko.
Para kang si Dad. Binangungot din sya dati eh. Ako rin yung gumising. Gerald.
May sasabihin ako sayo, Gerald. Ako.
Ano?
Nakita ko si Papa.
Ha? Si Dad?
Hindi. Si Tatay Seth.
OH? SAN?!
Sa panaginip.
Ahh. Eh diba napanaginipan mo na sya dati?
Oo, pero boses lang nya naririnig ko. Ngayon, nakita ko na talaga sya. As in nakausap ko pa talaga.
Talaga? Anong pakiramdam?
Sobrang saya, bro. Akalain mo yun, akala ko kahit kelan hindi ko na makakausap o makikita yung
tatay ko eh. Kelan ko kaya makikita si Nanay Miq? Para naman mabuo kami.
Nabuo na naman kayo ah. Tanda mo yung isang chapter dun sa libro mo?
Ah, oo. Unat huling beses kami nabuo nung araw na pinanganak ako. Kaparehong araw nung
namatay sina Tatay at Nanay.
Tinap ni Gerald ang likod ko. Okay ka lang? Tanong nya.
Oo naman. Sagot ko.
Tumayo na sya at naglakad na.
Sa susunod na makikita mo ulit si Tito Seth, sabihin mo, paautograph! Idol ko yun eh. Gerald.
Tss. Lokong kapatid.
Pero at least medyo nagbago na yung mood dahil sa joke nya.
Pero kahit ganun, nagtataka pa rin ako kung ano yung sinasabi ni Tatay tungkol kay Gerald.
------------------
Okay, nandito na kami sa loob ng cruise.
Pero hindi pa kami nagpapakita sa mga guests.
Si Chandria, wala pa? Ms. Diana, ang organizer.
Wala pa po eh, pero on the way na daw po sila. Hugh.
Lorraine, Lyndon. Ready na kayo? Ms. Diana.
Yes po.
What about you, Hugh and Gerald?
Ready na ready na. Hugh.
Okay lang. Ako.
Sa totoo lang ayoko talaga ng mga ganto. Bakit kasi naisipan pa ni Papa na magganto eh.
Hindi ko pa nakikita sina Mama simula kanina. Lorraine.
Oo nga eh. Bigla nalang rin nawala si Mommy kanina. Ako.

Oh, ayan na pala si Chandria. Ms Diana.
Napatingin kaming lahat sa kanya.
O, pakitikom ang mga bibig. Ganda ng pinsan ko noh. Kensumi.
Totoo naman kasi, ang ganda talaga ni Chandria. Mas lalo syang gumanda.
Umiwas nalang ako ng tingin para hindi mahalatang gandang-ganda ako sa kanya.
Hi Chandria! Lorraine.
Hi Lorraine! Hi Lyndon! Hi Hugh! Hi... Gerald! Hi Ms. Diana! Have you seen mom? Chandria.
Napatingin sakin si Hugh pero di ko pinansin yung bati ni Chandria.
Di nga eh. Si Daddy, nakita mo? Hugh.
Wala rin eh. Si Ken yung naghatid sakin papunta dito. Chandria.
Actually, inutusan lang rin ako ni Ma and Pa na ihatid si Chandria. Tas, ayun. Bigla nalang sila
nawala. Kensumi.
Nagtaka kaming lahat. Bakit biglang nawala ang mga magulang namin?
Huy! Guys! Nakita nyo ba sina Mama?
Napatingin kami dun sa nagsalita.
Si Carlo pala. Mukhang nawawala rin sina Tita Gab at Tito JC ah.
Nawawala rin sila?! Hala!! Baka nakidnap ang mga magulang natin!! Kensumi.
Labas muna ako ha. Magready na kayo, tatawagin na kayo mamaya-maya. Ms. Diana.
Ayun, umalis na sya agad.
May kutob ako may tinatago tong si Ms. Diana. Lyndon.
Siguro kidnapper sya tapos sinet-up nya tayo! Baka kung san tayo dalhin ng cruise ship na to!
TUMAWAG NA KAYO NG PULIS!! Kensumi
*PAK!*
Wag ka ngang OA! Di yan. Baka may surprise lang sila satin. Hugh.
Oo nga. Di ko naisip yun. Lyndon.
Guys, its time to start this party. So ganto ha, by pair kayong lalabas. Ms. Diana.
Eto na naman tong by pair na to. Sana naman hindi si Chandria ang kapair ko.

Lorraine and Carlo. Kayo ang mauuna. Ms. Diana.
Yiieeee! Lyndon.
Psh. Carlo, sabay ngiti.
Lumapit na si Carlo kay Lorraine at hinawakan ang kamay nito.
Tamis.
Lyndon and
Wag mong sabihing si Hugh partner ko!! Lyndon.
and Jillian.
Biglang natahimik si Lyndon at saktong pumasok naman si Jillian.
Hi Lyndon.
Halos mapailing si Lyndon dahil sa pagkamangha nya kay Jillian.
Hey Lyndon.
Inalok na ni Lyndon ang kamay nya kay Jillian. Syempre, kinuha to ni Jill.
Lumalablife mga kaibigan ko.
Daya naman. So ano, echepwera ako dito, ganun? Kensumi.
Syempre hindi pumayag ang mommy at daddy mo lalo nat alam nilang maiinggit ka. Kaya sya ang
magiging partner mo. Ms. Diana sabay turo dun sa babaeng kakapasok lang dito.
Mariko! Kensumi.
Hi! Mariko.
Nagholding hands na rin sila.
Hugh, mag-solo ka nalang. Hahaha. Joke. Kensumi.
Ay no. Hugh will be Chandrias escort. Sorry Chandria, Jerome cant make it. May inaasikaso daw sya
eh. Ms. Diana.
Okay lang po yun. Sabi nya rin sakin may training daw sila ngayon eh. Di ko lang alam kung saan.
Besides, Hugh is gonna be a great partner. Right, bro? Chandria.
Oo naman, kapatid. Ako bahala sayo. Di kita hahayaang matapilok. Hugh.
Psh.
Di ako nagseselos.
And Gerald, heres Sofia. Sya ang magiging kapartner mo. Sofia, you may come in. Ms. Diana.
Dumating na si Sofia at pinuntahan ko naman sya para alalayan.
Hi Gerald.
Hi. Kumusta ka na? Tanong ko.
Medyo okay na. Thank you ha. Sofia.
Sure. I smiled, then I held her hand.
Tamis. Nakakalanggam. Lyndon.
Oo nga eh. Yung pulang langgam. Nakagat nga ata si Chandria eh. MASAKIT ba, pinsan? Kensumi.
H-ha? W-what are you talking about? Ha..ha..ha.. Youre really funny, Kensumi. Chandria.
Fake laugh. Halatang-halata.
Sorry, Chandria. Kung alam mo lang.
Ken, spell awkward. Lyndon.

S-I-L-A Kensumi.
Tanga.
Ay mali ba spelling ko? Sorry ha, kala ko kasi ganun spelling nun eh. Haha. Kensumi.
Apir, bro! Lyndon.
Grabe tong dalawang to. Halatang nang-aasar lang.
Ready na ba kayo? Count of three, lalabas na kayo ha. In 3 2 1 Ms. Diana.
Nagsimula nang maglakad si Lorraine and Carlo.
Sumunod na rin kami.
Paglabas namin, narinig namin yung palakpakan ng lahat. Pati na rin yung emcee.
Lets all welcome our celebrants! The dashing Ms. Lorraine Giri and her partner, Mr. Carlo Padilla.
Kumaway naman sina Lorraine at Carlo habang papunta sa stage.
Next, the ever so handsome Mr. Lyndon Giri and his partner, Ms. Jillian Magalona.
Kumaway rin silang dalawa sa mga tao.
Ang sunod na dadating ay hindi celebrant. Special request lang to ng mommy and daddy nya. Lets
welcome the very appealing Mr. Kensumi Kabe with his partner, Ms. Mariko Ramos.
Dahil baliw si Ken, nagflying kiss pa sya sa mga guests.
Up next is the beautiful Ms. Chandria Gil and her co-celebrant slash escort, the mysterious Mr. Hugh
Gothico.
Mas malakas ang palakpakan ng tao nung sila na yung pumasok. Pano ba naman hangang-hanga yata
sila sa kagandahan nitong si Chandria.
Last but not the least. The very charismatic Mr. Gerald Padilla and his partner Ms. Sofia Anderson.
Buti naman pinalakpakan rin kami ng mga tao. May mga sumigaw sigaw pa nga eh. Hindi ko alam kung
sino.
Thank you to their partners, pwede na kayo maupo. However, Carlo please stay. Emcee.
Bumaba na ng stage sina Sofia, Mariko and Jillian.
Okay! So a very pleasant evening to everyone. I am so sure na kilala nyo na ang mga naggagandahan
at naggagwapuhang celebrants natin ngayong gabi. Pero kilala na nga ba natin sila? Bakit hindi natin
sila mas kilalanin pa.
Nagcheer ang lahat.

Pero hindi ako o mga kaibigan nila ang gagawa nun. Kasi kung may nakakakilala man sa kanila ng
sobra, yun ay ang mga parents nila.
Nagulat kaming lahat. So kaya pala bigla silang nawala. Tama nga si Hugh may surprise nga sila samin.
Una nating iwelcome si Mr and Mrs. Giri. Emcee.
Hand-in-hand silang naglakad papunta sa may microphone sa gilid.
Hi guests. Hello babies.
Ma! Pa! Lorraine.
Kumaway naman si Lyndon sa kanila.
Alam nyo mga anak, sobrang unexpected ng love story namin ng mommy nyo. Iba kasi yung mahal
ko dati eh, tapos sya, may boyfriend ring iba. Ewan ko nga kung anong nangyari, kasi biglang isang
araw, ikakasal na kami. Isang araw paggising ko, mahal ko na sya. Pero alam nyo, kung gano
kaunexpected yung love story namin, ganun rin kaunexpected ang pagkakaron namin ng anak na
katulad nyo. Tito Lester.
Ibig sabihin ng daddy nyo. Sobrang unexpected na kambal kayo. Inaasahan namin noon, si Lorraine
lang. Tapos, biglang may Lyndon. Ang saya-saya namin ng daddy nyo na kayo ang anak namin. Sana,
masaya rin kayo na kami ang mga magulang nyo. Happy birthday twins! We love you! Tita Ella Mae.
Halos maiyak-iyak si Lorraine at Lyndon sa message na yun.
Pinuntahan sila ni Tito at Tita tapos naggroup hug sila. Ang saya naman nila.
Thank you for that wonderful message, Mr and Mrs Giri. May I now call on Mr JC Padilla and his wife,
Mrs. Gab Padilla. Emcee.
Sunod na pumasok sina Tito JC and Tita Gab.
Carlo, our son. We know hindi mo birthday, pero isinabay ka na rin namin dito because we want you
to be with your friends. We know how much you value your friends and your family. Kita namin kung
gano mo sila kamahal. Lalo na si Lorraine. Nag-usap na kami ng Giri family, binibigay na namin ang
blessing namin sa inyong dalawa. Tita Gab.
Basta Carlo, alam mo ang limitations ha. At tsaka alam mo ba nung kabataan ko, loverboy ang tawag
sakin ng iba? Kaya malaki ang expectation ko sayo. Dapat galingan mo rin ang panliligaw kay Lorraine
ha.
Napatawa nalang kami. Ano ka, dad. Sya ang manliligaw sakin noh. Carlo.
Baliw ka, nak! Tito JC.
Naggroup hug na rin sila.
What a happy family. Thank you Mr and Mrs. Padilla, next. Mr. and Mrs. Kabe.
Mic check. Mic check. Tito Kats.
Gumana nga kayna Gab eh! Malamang gumagana talaga yan. Hay nako. Tita Archelle.
Oh, bakit? Masama bang icheck. At least, alam na nating gumagana sya, diba? Tito.
Ewan ko sayo. Tita Archelle.
Natatawa nalang ang lahat sa kanilang dalawa. Ang cute talaga nilang dalawa.
Oy mama at papa! Mahiya naman kayo oh. Uso magbigay ng message, baka gusto nyong gawin.
Kensumi.
Sorry ha. Baka gusto mo ikaw nalang. Tito Kats.
O sige. Bilang hindi ko naman talaga birthday at mukhang sampid lang naman ako dito, sige! Ako
nalang magbibigay ng message para sa sarili ko. Kensumi.
O eto na! Eto na, Ken. Wag ka na magdrama dyan. Tita Archelle.
Magmemessage rin pala eh. Kensumi.
To our only son, Kensumi. Belated happy birthday, anak. Alam naming alam mong may pagkabaliw
ang parents mo, pero thankful pa rin kami kasi kahit kelan hindi mo kami ikinahiya. Instead, you are
very proud of us. Dun palang, tuwang-tuwa na kami ng daddy mo. Kahit kelan, hindi naging boring ang
buhay namin dahil sayo, Ken. Masaya kami dahil ikaw ang naging anak namin. Tita Archelle.
Pare! Alam mo bang sobrang carbon copy kita? Parehong-pareho tayong dalawa. Kung ano ako,
ganun ka rin. Ikaw yung joker, ikaw yung clown. Pero pag kailangan mong magseryoso, nagseseryoso
ka. Proud na proud ako sayo dahil sobrang napakaalaga mong pinsan kay Chandria. Pero mas proud
ako sayo dahil ikaw ang anak ko. Hindi laging masaya ang buhay, pero dahil sayo, lagi kaming masaya
ng mommy mo. Matagal na yung birthday mo, pero super duper belated happy birthday, Kensumi!
Mahal ka namin ng mommy mo. Tito Kats.

At for the first time, nakita kong umiyak si Kensumi.
Katulad ng Giri family, naggroup hug din silang tatlo.
Thank you, Kabe family. Next, may I call on Ms. Julia Barretto.
Napakaganda ng Mommy ko. Kitang-kita sa mga tao kung gano sila humahanga sa kanya. Mag-isa lang
syang pumasok pero kahit ganun, mukha pa rin syang masaya.
Dun palang, naluluha na ko.
Hi Gerald.
I smiled.
Happy birthday in advance, anak. You know, I AM SO PROUD OF YOU. I know you always hear that,
pero gusto kong ulit-ulitin because I want to emphasize it. Gusto ko tumatak yun sa isip mo. I will
always be proud of you, my son. Even if others are not, even if others cannot and even if others will
not. Thank you dahil lagi kang nasa tabi ko. Thank you because you never left me. Thank you for
loving me despite my shortcomings. Hindi ako perpektong ina, pero para sakin, YOU ARE the perfect
son. I love you so much, anak. Handa akong gawin ang kahit ano maging masaya ka lang. Kaya sana
youll always be happy. Mommy.
Kahit anong gawin kong pagpipigil, hindi ko magawang mapigilan yung luhang pumapatak sa mata ko.
Ang daming sakripisyo ni mommy para sakin. Yung tumira kasama ng isang lalakeng hindi sya mahal,
ginawa nya. Para lang mabigyan ako ng kumpletong pamilya.
Yung mga panahong bale wala ako sa mata ni Papa, sya ang nasa tabi ko.
I love you, ma. Sabi ko sa kanya nung lumapit sya sakin.
She hugged me tight.
Thank you, Ms Barretto. Next, Ms. Kathryn Bernardo.
Nagtaka ako, bakit hindi sila magkasabay ni Papa?
Pero katulad ni Mommy, napakaganda rin ni Tita Kath. Kahawig nga nya si Chandria eh. Walang duda,
mag-ina nga sila.
Hi Baby. Advanced happy birthday to my pretty daughter. Katulad ng sinabi ko dati, you are every
mothers wish. Maganda, mabait, understanding, masunurin, magalang. Lahat na nasayo. Alam ko
hindi perfect ang buhay natin. Ang daming mga problema na dumating at dumarating pa. Pero sa
kabila nun, nakangiti mo pa rin silang hinaharap. Pilit mong iniintindi ang lahat, kahit ikaw mismo,
nasasaktan na. You always care for me. You always value my happiness. Kung may magagawa lang
ako para maging masaya ka na rin, gagawin ko. Pero sa ngayon, all we can do is wait. Lagi mo lang
alalahanin, I will always be here for you, baby. I love you very much. Tita Kath.
Pakiramdam ko, alam na ni Tita Kath ang tungkol samin.
Nagyakap rin silang dalawa.
Last but definitely not the least. May I call on, Mr. Daniel Padilla. Emcee.
Katulad ng inaasahan ko. Siya ang magbibigay ng message kay Hugh. Dati siguro maiinggit ako, pero
ngayon, masaya ako.

Basta masaya ako na nagiimprove ang relationship namin ni dad.
Bago ako magsimula, gusto kong sabihin sa lahat that I am speaking in behalf of Mr. Seth Gothico
and Mrs. Miq Gothico. Pano yun nangyari? Uhh, nagdasal ako kanina, sabi ko sapian nila ako ngayon.
Haha. De joke lang.
Nagtawanan ang lahat sa joke na yun ni Papa.
Pero seryoso, kung nandito lang ang mga kaibigan kong yun, lalo na si Seth, sigurado akong proud na
proud sya ngayon sa unico hijo nyang si Hugh. Ako man na hindi nya tunay na ama ay proud na proud
sa kanya dahil sa mga naachieve nya sa napakabatang edad. Alam mo, Hugh. Nung araw na isinilang
ka, tandang-tanda ko pa ang mga nangyari. Dad.
Nagpause muna saglit si daddy. Siguro nagpipigil ng luha.
Nung araw na yun, sabi sakin ni Seth, dalhin ko sya sa operating room kung nasaan ang mommy mo.
Nung nandun na kami, sabi nya tulungan ko syang humiga katabi ni Miq. So I did. Gulat na gulat si Miq
nun dahil yun din yung araw na gumising si Seth mula sa ilang buwan nyang pagkakacoma. Masayang
masaya sila nung araw na yun.
Nagpahid ako ng luha. Alam ko na to, pero bakit naiiyak na naman ako? Kalalake kong tao pero sobrang
apektado ako sa kwento nina Tito Seth.
Nakahiga sila, tapos ikaw yung nasa gitna nila. Sabay nilang hinawakan yung maliliit mong daliri,
tapos sabi ni Miq Ayokong iwan ang anak natin pero hindi ko na rin kaya, Seth. Kaya sa gantong
paraan, sana maramdaman nyang minsan sa buhay nya, naging kumpleto ang pamilya nya Tapos
sabi naman ni Seth, Hindi natin sya iiwan Miq. Lagi natin syang babantayan. Hindi man nya tayo
makikita, pero sisiguraduhin nating mararamdaman nya tayo sa tulong ng iba..
Niyakap ng barkada si Hugh. Ayaw naming maramdaman nyang nag-iisa sya.

Kaya sana Hugh, sa pamamagitan namin nararamdaman mo kung gano ka kamahal ng mga
magulang mo. Wala man sila dito, pero sigurado akong lagi ka nilang binabantayan. Blessing in
disguise na rin siguro ang pagkawala nina Seth. Dahil sa kanila, nagkaron ako ng isang anak na katulad
mo. Isang anak na maipagmamalaki ko sa iba.
Napangiti nalang ako. Proud na proud si Papa kay Hugh.
Naglalakad na sya papunta dito sa stage.
Nung una, akala ko lalapitan nya si Hugh, pero nagulat akong pumunta sya sa harapan ko.
At syempre, hindi ko pwedeng kalimutan ang tunay kong anak. Si Gerald. Ilang taon ko mang hindi
naparamdam sayo, pero Gerald, proud na proud ako sayo. Siguro ang daming naiinggit sakin ngayon
kasi meron akong dalawang anak na katulad nyo. Dad.
Niyakap nya kaming dalawa ni Hugh.
Tulala ako. Hindi magregister sakin yung mga sinabi ni Papa. Sa harap ng napakaraming tao, sinabi nyang
proud sya sakin.
Panaginip ba to? Parang ayoko nang magising.
Kumalas sa pagkakayakap si Papa tapos pinuntahan nya si Chandria.
At Chandria, kung ano man ang lumabas na resulta, sana matanggap at magawa mo kong ituring na
ama. At gusto kong malaman mo na hinihiling ko na yung maging resulta ng test ay ikakatuwa mo at
hindi makakasakit sayo at sa kanya.
Ngumiti si Chandria kahit medyo teary-eyed sya.
Niyakap rin sya ni Daddy.
Mga kaibigan, palakpakan natin ang pamilya ng mga celebrants natin ngayong gabi. Emcee
Nagpalakpakan naman silang lahat.
At ngayon, alam kong ito na ang pinakahihintay nyong lahat. ITS DINNER TIME! Iseserve na po ng
ating mga waiters ang food. So, keep calm and enjoy the food. Emcee.
Bumaba na kami sa stage at pumunta sa kanya-kanya naming table.
Katabi ko si Sofia at si Chandria.
Spell awkward diba.
Babe, anong gusto mong ulam? Sofia.
Uhh, yung steak nalang. Sagot ko.
Inabot ni Sofia yung steak at nilagyan ang plato ko.
Nagulat nalang ako nung biglang lumapit samin sina Papa.
Hello. Papa.

Hi po. Bati ni Sofia.
So.. you are Geralds girlfriend. Papa.
Ah, opo. Im Sofia po. Sofia.
Im Daniel, Geralds dad. So, gano na kayo katagal?
2 months na po. Sofia.
Wow. Pero hindi ka yata nya nakekwento samin ah.
Ah. Baka po nahihiya sya sa inyo. Diba po dati.. hindi naman kayo masyadong close?
Napisil ko yung kamay ni Sofia. Bakit kailangan pa nya sabihin yun?
Ah! Baka nga. Well, why dont you tell me I mean us about yourself? Dun ka muna sa tabi namin
nina Julia. Ill introduce you to her. Shes Geralds mom.
Kung okay lang po kay Gerald.. Sofia.
Gerald? Daddy.
Sige po, dad.
Lets go, Sofia? Ay teka, magkakilala na ba kayo ni Chandria? Papa.
Grabe, Pa. Kung alam mo lang.
Napatigil ng pagkain si Chandria at napatingin kay Papa.
Opo. Best friend ko po si Chandria. Sofia.
Really, Chandria? Papa.
Yes, Tito. Sofias my best friend. Chandria
Ahh. Interesting. Sige, tara na, Sofia. Papa.
Sa wakas, umalis rin sila.
Kaso kami naman ang naiwan dito ni Chandria.
Ako, Chandria, Hugh.
Pst! Hugh! Kensumi.
O? Hugh.
Ano na naman kayang naiisip nitong si Ken?

Dito ka! Para ano! Ken.
Sinamaan ko sya ng tingin. Para ano! Para magkwentuhan tayo. Dali na Hugh! Kensumi.
Ako ang pinsan mo, pero si Hugh ang niyayaya mo? Chandria.
Mukhang narerealize na rin nya kung ano ang pinaplano nitong pinsan nya.
Eh, sawa na ko sayo eh. Miss ko na tong si Pareng Hugh. Tara na dito Hugh! Kensumi.
Grabe, Hugh. Dont leave me alone. Chandria.
Anong alone? Pinsan, andyan si Gerald oh. Di ka nyan iiwan. Kensumi.
Oo nga, Chandria. Andyan naman si Gerald eh. Maiwan ko muna kayo. Hugh.
HUGH! Chandria.
Wag ka na magskandalo dyan. Di yan babalik. Sabi ko, tas nagpatuloy na ko sa pagkain.
Haay.. Yan nalang ang nasabi nya.
Sobrang tahimik naming dalawa. Ang awkward ng paligid.
Kaya naman kahit gano nakakahiya, ako na ang naunang nagsalita.
Kumusta ka na? Tanong ko.
Heartbroken. Sagot nya.
Bakit? Kasi wala si Jerome dito?
Try looking in a mirror. Kung ano ang makita mo dun, thats the reason why Im heartbroken.
Chandria malapit na lumabas ang result. Kailangan mo nang ihanda ang sarili mo. Kung patuloy
kang gaganyan, baka lalo ka lang masaktan.
Bakit ba parang sure na sure ka na? Wala ba sa vocabulary mo yung salitang faith or hope?
Meron. But I think its a lot better to expect the worst that could happen rather than hoping for the
best and ending up brokenhearted.
Believe what you want to believe. I wont lose my faith. Chandria.
She stood up and left. Lumipat sya sa table nina Kensumi.
Sakto namang dumating si Sofia.
Nasan si Hugh and Chandria?
Andun kay Kensumi.
Ahh. Gerald nga pala, I want to ask you something.
Ano yun?
I heard about the frat war. Will you join?
Hindi ko pa alam
Sana wag nalang Gerald. I dont want you to risk your life.
Pero sila ang gumawa nun sayo. Sila ang dahilan kung bakit
I know. Pero hindi mo kailangang isakripisyo ang buhay mo para maipaghiganti ako. Napakadelikado,
Gerald. May mga namatay na dahil sa Gamma Fraternity. Yung iba naman nalulumpo. Ayokong
magkaganun ka, Gerald.
Ewan ko, Sofia. Bahala na.
36.
CHANDRIA GILS POV
Today is the day. March 20.
Ngayon ang release ng result.
Andito kaming lahat sa bahay.
Mommy, Tito Daniel, Hugh, Gerald, Ako, Tita Julia.

Daddy Enrique, Lola Gretchen, Tito Khalil, Mariko
Lola Min, Tita Archelle, Lolo Teddy, Tito Katsumi, Kensumi
Lyndon, Carlo at Lorraine.
Full support ang lahat.
Mamaya-maya ay may dumating na lalake.
Isang delivery man yata.
Si Tito Daniel ang lumabas para kumausap sa kanya.
Pagbalik nya dito, may dala na syang envelope.

[ PLAY MUSIC ---- > What Hurts the Most by Cascada ]
Guys ito na.
Biglang lumakas ang tibok ng puso ko.
Im nervous sa result.
I can take the rain on the roof of this empty house, that dont bother me.
Im sitting beside Hugh. Pero nagulat ako nung bigla syang nagmove.
And then tumabi sakin si Gerald.
Tiningnan namin ang isat-isa. Kinakabahan rin sya, alam ko.
He took my hand and intertwined our fingers.
Medyo nawala ang kaba ko dahil sa ginawa nya.
But when Tito Daniel spoke, bigla na namang lumakas ang tibok ng puso ko.
Bubuksan ko na to. Ready na kayo? Tito Daniel.
We all nodded.
We are scared, but were ready.
I can take a few tears now and then and just let them out
Binuksan na ni Tito Daniel ang envelope.
Napapikit ako sa kaba.
Chandria whatever happens Binulong yan sakin ni Gerald.
I looked at him, namumutla sya. Ramdam ko ang kabang nararamdaman nya.
Hinigpitan nya ang hawak sa kamay ko. And then nagpatuloy sya sa pagsasalita.
whatever happens I will still love you.
Nagblur yung paligid kasi napuno ng luha ang mata ko.
Tama ba yung narinig ko? Mahal nya ako?
I love you too, Gerald. I will always do.
Wala nang nagsalita samin pagkatapos ko sabihin yun.

Im not afraid to cry every once in a while even though going on with you gone still upsets me. There
are days every now and again I pretend Im okay, but thats not what gets me
Hinintay nalang namin mabasa ni Tito Daniel ang result.
Nakatingin lang kami sa kanya. Were trying to read his facial expression.
Pero, pokerface lang sya.
Daniel, anong result? Mommy.
Tiningnan ni Tito Daniel si mommy ng malungkot.
Chandria is Tito Daniel.
Is? Mommy.
Tito Daniel looked at me. I can see that hes sad.
What hurts the most is being so close, and having so much to say, and watching you walk away
shes my daughter.
My heart broke.
My world crushed.
My tears fell.
Biglang nagslow motion ang lahat.
Parang hindi ako makahinga.
Wala akong naririnig na maayos.
My bodys numb. Ang tanging nararamdaman ko lang ay ang kamay ni Gerald na unti-unting bumibitaw
sa kamay ko.
I was trying to stop him. Hinihigpitan ko ang hawak ko sa kamay nya.

But hes stronger, and I have no choice but to let him go.
Yes, to let him go. Maybe thats what he wants me to do.
To let him go.
And never knowing what could have been, and not seeing that loving you is what I was trying to do.
Nagkabitaw na ang mga kamay namin.
Everything went back to normal. I can hear again. I can feel again.
I can feel the pain and it hurts a lot.
Gerald stood up and went outside. Sinundan sya ng barkada.
Naiwan ako ditong umiiyak. Good thing mom came and she hugged me.
Chandria chandria, stop crying please? Everything will be alright, baby.
Hindi ako makapagsalita.
Lets do another test, please. Or.. or Enrique. Dati may nakita ako sa mga gamit mo na DNA test. Was
it Chandrias? Mommy.

Yes it is. But it is a fake one. Pinagawa ko lang yun dati. I was planning to tell you the truth,
naunahan mo lang ako. And in order to prevent you and Chandria from leaving me after knowing the
truth, nagpagawa ako ng fake DNA test telling na ako ang ama ni Chandria para hindi mo sya ilayo
sakin. Daddy Enrique.
Mas gusto ko pa yung fake DNA test result ni Daddy Enrique.
Chandria Daddy Enrique.
Lumapit sya sakin at lumuhod sa harap ko. I want you to know na kahit ganyan yung lumabas na
result, you are still my daughter. Sana patawarin mo ko sa mga nagawa kong kasalanan sa inyo ng
mommy mo. I will miss taking care of you. I will miss you, baby. I cried harder.
Napalapit ang loob ko kay Daddy Enrique kasi sya naman talaga ang kasama ko ever since.
Minahal ko sya na parang totoong ama. Kaya part ng sakit na nararamdaman ko ngayon ay yung
nalaman kong hindi ko na sya pwedeng maging daddy kasi its Tito Daniels job already.
Its hard to deal with the pain of losing you everywhere I go, but Im doing it.
Im gonna miss you too, dad. You can still be my dad, right? I asked.
Ask your mom and your real dad kung payag sila. Daddy Enrique
Mom? Tito Daniel? Ako.
Of course, Chandria. Hindi namin yan pwedeng ipagkait sayo. Tito Daniel.

Thanks.
I hugged Daddy Enrique. Hes also crying.
We let go of the hug and daddy Enrique stood up.
Babalik na kami ng US. Inaayos nalang namin yung papers. Daddy.
What? Why? Ako.
Wala nang reason para magstay ako rito. Buo na ang pamilya nyo, makakagulo lang ako. Daddy
Enrique
Yes. Makakagulo lang kami. Siguro kailangan muna namin magbigay ng time and space sa inyo para
mapatawad nyo kami ng lubusan. Lola Gretchen.
What about you Tito Khalil?
Dito muna ako. Ayaw ni Mariko umalis eh. Sasamahan ko muna sya dito. Tito Khalil.
Ahh.. I think I know the reason why.
Sige na, mauuna na kami. Kath, sana magawa ng puso mong patawarin kami. Lola Gretch.
Forgiveness is somewhere inside my heart. Ill find it soon. Kapag nahanap ko, ibibigay ko agad sa
inyo. Mommy.

They smiled at each other.
Its hard to force that smile when I see our old friends and Im alone
Daniel, Im sorry. Please take good care of your family.
I will.
Chandria, my very pretty granddaughter, just call me if you have problems, okay? I will miss you.
Lola Gretch.
I will Lola. Take care.
Umalis na sina Lola, Daddy Enrique, Tito Khalil and Mariko.
Pagkaalis nila, napaupo na naman ako sa sofa. I covered my face.
Chandria, do you want to talk? Mommy.
I did not answer.
Kakausapin ko lang si Gerald. Tito Daniel.
I realized na kami nalang pala ni mommy ang tao dito sa living room.

Chandria Mommy.
Sumandal ako sa sofa and tiningnan si mommy.
Are you okay? She asked.
Umiling ako.
Why?
Umiling lang ulit ako.
You think I didnt know? Alam ko yung sa inyo ni Gerald. Obvious sa mga kilos nyo. Even if you try to
act normal, halata pa rin. Hinihintay ko lang na ikaw ang magsabi sakin, Chandria. Ayokong
pangunahan ka. Mommy.
Sorry mom. Im too scared to tell you. Baka magalit ka.
Nagalit ba ako?
Umiling ako.
Hindi ako magagalit sa inyo kasi alam ko ang pakiramdam ng magmahal. You cant control it. Pero iba
kasi tong case na to Chandria eh. Gerald is your brother. Kasalanan ang mahalin sya ng higit sa
kapatid.

Alam ko naman yun, eh. Pero kasi mommy. Ang hirap pigilan. Dati pa pinapamukha yun sakin ni
Gerald. Kaya nga sya umalis dito eh. Pero kahit anong sakit, I just cant stop myself.
Ngayon na alam nyo na ang totoo, I think you have to work harder para mawala yang nararamdaman
mo sa kanya.
Ang sakit. Ang sakit marinig ang mga salitang yun.
Still harder, getting up, getting dressed, living with this regret. But I know, if I could do it over
Life is so unfair, mom. Ikaw, madami kang pinagdaanan. Marami ka ring beses nasaktan. But you
know, youre still lucky. Kasi despite everything, Hindi mo kailangang pigilan ang sarili mong mahalin
ang taong mahal mo. To me, mom? Thats the most painful thing. To love and be loved by the wrong
person.
Mom hugged me.
Sabi ko naman sayo dati, pag nagmahal ka, given nang masasaktan ka. Pero kaya mo yan, baby. Im
here to help you.
Thank you, mom. Pero sa ngayon, masakit pa talaga eh.
I understand.
Do you want to talk to Gerald? Mommy.

I nodded.
----------------------------------------------
Pagkatapos namin malaman ang katotohanan, lumabas muna ako dito sa may pool area.
Hindi ko kinaya. I need some air.
Ineexpect ko na naman eh. Na kapatid ko talaga sya.
Pero hindi kasi maaalis sakin yung napakaliit na pag-asa na sana pwede kaming dalawa.
I would trade, give away all the words that I saved in my heart that I left unspoken
Pero kahit gano kaliit yung pag-asang yun, naging sobrang sakit parin sakin nung narinig ko na yung
katotohanan.
Bro.
Si Hugh to, alam ko.
At kasama nya ang barkada.
Bakit? Tanong ko.
Ayoko na itanong kung ayos ka lang, kasi alam ko namang hindi.Hugh.
Sus. Ayos lang ako. Inexpect ko na rin naman eh. Pagkukunwari ko.
Gerald, hindi mo naman kailangan itago yung nararamdaman mo. Kensumi
Kaibigan mo kami, naiintindihan naman namin eh. Lyndon.
Ako, naiintindihan nyo? I doubt. Naranasan nyo na bang magmahal? Tanong ko.
Walang sumagot.
Oo, naranasan nyo na yun sigurado ako. Pero yung magmahal ng isang taong bawal. Yung mainlove
sa sarili mong kapatid, naranasan nyo na ba yun? Hindi diba? Kaya pano nyo masasabing naiintindihan
nyo ko kung hindi nyo pa nararanasang masaktan ng ganito?!
Gerald, kalma lang, please? Walang nang-aaway sayo. Carlo.
Hindi naman porket hindi namin yan naranasan, hindi ka na namin naiintindihan. Gerald, kaibigan
mo kami. Kapatid mo kami. Alam naming nasasaktan ka. Hindi man namin alam kung ano ang
pakiramdam, nakikita naman namin. Wag mong isiping mag-isa ka, kasi nandito lang kami. Hugh.
Hindi ako nagsalita.
Salamat sa inyo, pero sa ngayon, mas gusto ko mapag-isa.

Gerald.
Boses yun ni dad.
Pwede ko ba munang mahiram si Gerald? Daddy.
Hindi ko alam kung ano ang sinagot ng mga kaibigan ko. Pero ang alam ko lang, tumahimik ang paligid.
Parang nawala yung mga tao.
Hinawakan ni dad yung balikat ko at tumabi sya sakin.
Katulad ko, nakatingin rin sya sa malayo.
Sa totoo lang, hindi ko alam kung pano kita kakausapin o icocomfort. Daddy.
Sincere ang pagkakasabi ni Dad. Ramdam kong gusto nya kong damayan, pero hindi nya alam kung
paano.
Okay lang, dad. Kaya ko naman eh.
Gerald, alam ko ilang taon akong hindi naging mabuting ama sayo. Alam ko nasanay ka na lagi akong
wala sa tabi mo. Kaya sana ngayon hayaan mo kong makabawi. Im here, son. Wag kang mahiya
sakin.
I took a deep breath.
Ang sakit pala magmahal, Pa. Bakit kasi maling tao pa ang minahal ko? Bakit sya pa?
Hindi mo naman yun kasalanan. Nagpaglaruan kayo ng tadhana eh.
Bullshit. Damn that destiny, Pa. Sa dinami-daming tao, kami pa talaga?!
Kung may magagawa lang ako, Gerald. Kung meron lang.
What hurts the most was being so close, and having so much to say, and watching you walk away
Tumigil sa pagsasalita si Papa.
Umalis na rin sya sa tabi ko.
Maybe he wants to give me some time alone.
Pero hindi pala.
Kaya pala sya umalis kasi may bagong dumating.
Ge..gerald.
Its her voice.
I turned to face her at nakita ko na pugtong-pugto ang mata nya.

She can barely speak, her voice is trembling.
Dahan-dahan syang lumapit sakin. Halos hindi nya ako matingnan, pero pinilit pa rin nya.
H..How a-are you? She asked.
Ikaw? Kumusta ka?
Sinusubukan kong magpakatatag. Baka sakaling pag nakita nya kong maayos na katulad ng ganto,
maging matatag rin sya.
Do I look like Im fine? Sabi nya.
Tumalikod ako and faced the pool. She did the same thing.
Magkatabi kami, pero hindi namin magawang tingnan ang isat-isa.
And never knowing what could have been, and not seeing that loving you is what I was trying to do
Sabi ko naman sayo eh. Ihanda mo ang sarili mo. Ako.
Tanggap na tanggap mo na ba talaga, Gerald? Na hindi tayo pwedeng dalawa?
Syempre hindi pa masyado, pero dun naman din ang punta nun eh. Wala akong magagawa kung
hindi ang tanggapin yung masakit na katotohanang yun.

Nagkaron ng moment of silence.
Mas matanda ako sayo, diba? Ng ilang days
Ate
Tumawa kaming dalawa. Isang mabilis at mahinang tawa.
Isang tawang may kasamang luha.
Siguro kung naging maayos lang yung takbo ng buhay ng mga magulang natin, baka pwede tayo.
Chandria.
Kung siguro hindi nasaktan noon si Papa dahil kay Tita Kath, hindi mangyayari yung nangyari sa
kanila ni Mommy. Hindi ako mabubuo. Ibang tao ang magiging magulang ko.
With that, pwede na tayong dalawa. Nakangiting sabi ni Chandria.
Kung ganun nga lang eh Pero hindi. I took her hand. Napatingin sya sakin at nagtataka. Maybe in
another lifetime, Chandria. Siguro sa susunod nating buhay, pwede na tayo.
Maybe, Gerald Maybe.
I kissed her forehead at pumasok na ko sa loob.
And having so much to say, and watching you walk away

Dumiretso ako sa kwarto ni Hugh.
Pagkapasok ko dun, napahiga agad ako sa kama.
Siguro matutulog muna ako. Siguro ito ang kailangan ko. Magpahinga.
Kaso biglang tumunog yung phone ko.
Kuya Xian calling
Sinagot ko yung tawag.
Hello.
( Gerald, 3 days from now magsisimula na ang laban. We need your confirmation. )
Hindi agad ako nakasagot.
Bumaba muna ako ng kama at sumilip sa bintana.
Dun, nakita ko si Daddy, Si Tita Kath at si Chandria.
Nagyayakapan sila.
Masaya.

Kumpleto.
And never knowing what could have been
Tumalikod ako sa bintana at bumalik sa kama.
( Gerald? Andyan ka pa ba? )

Oo, andito pa ko.
(So, ano? Sasali ka ba?)

Delikado ba yang frat war na yan?
(Napakadelikado, Gerald. Sa araw ng laban, kanya-kanya ng dala ng armas ang lahat )

Anong klaseng armas?
(May kutsilyo, baril, dos-por-dos, mga bato. Marami pang iba. May namamatay, may nababalian ng
buto, may nacocomatose ng ilang buwan)
Kamatayan.
Bakit parang mas masarap pa yung pakinggan o maranasan kesa sa nararamdaman ko ngayon?
Sana nga mamatay nalang ako.
Kesa naman yung araw-araw akong sasampalin ng katotohanan tuwing gigising ako sa umaga at
makikita ko si Chandria na parte ng pamilya ko.
Na yung babaeng mahal ko ay kasama ko sa isang bahay.
Hindi dahil asawa ko sya, pero dahil kapatid ko pala sya.
And not seeing that loving you is what I was trying to do
Count me in. Sasali ako sa frat war na yan.
Binaba ko na agad ang telepono.
Hihiga na sana ulit ako, pero bigla kong narinig ang boses ni Hugh.
Anong frat war, Gerald?!
At di lang si Hugh. Pati si Ken, Carlo, Lyndon at Lorraine ay nandito.

Damn.
Mukhang mahabang eksplanasyon to.
37.
HUGH GOTHICOS POV
March 23 ngayon. Ang araw ng frat war.
Ilang araw na naming kinakausap si Gerald at pinipigilan, pero ayaw nya talagang magpapigil.
Andito kami sa pavilion kung san madalas tumatambay ang barkada.
Miss ko na si Chandria. Lorraine.
Oo nga eh. Simula nung nagkaalaman, hindi na sya sumasama satin. Lyndon.
Lagi na nyang kasama yung mga sisses nya dun sa sorority nya. Kensumi.
Kumusta ba sila ni Gerald? Carlo.
Hindi ko alam eh. Kayna Mommy Julia pa rin nakatira si Gerald. Hindi ko na rin naman masyadong
nakakasama si Gerald dahil lagi syang nagtetraining. Hugh.
Oo nga pala. Wala na ba tayong magagawa para pigilan si Gerald? Hugh, delikado yun! Baka kung
mapano si Gerald. Lyndon.
Lahat na yata ng pagmamakaawa at pagpilit na pwedeng gawin, nagawa na natin kaso sya talaga ang
may ayaw eh. Lorraine.

Naalala ko yung sinabi ni Tatay Seth. Suportahan ko daw ang kapatid ko kasi kakailanganin nya kaming
mga kaibigan nya.
Tay, eto na ba yun? Eto na ba yung sinasabi mo?
Isumbong na kaya natin to kayna Tito Daniel? Carlo.
Pag ginawa natin yun, mawawala satin si Gerald. Kilala ko ang kapatid ko. Ayaw nyang
pinapangunahan sya sa mga ginagawa nya. Pag ginusto nya, gagawin nya. Ako.
Eh para naman to sa safety nya eh. Alam naman nyang pwede nyang ikamatay yun, bakit sasali pa
sya?! Kensumi.
Baka yun talaga ang gusto nyang mangyari. Siguro masyado syang nasaktan sa mga nalaman nya
kaya pagpapakamatay yung naisip nyang solusyon.
GRABE NAMAN HUGH. Tanga naman nya kung ganon. Lyndon.
Ewan ko. Hindi natin yan masasabi kasi wala naman tayo sa posisyon nya.
Totoo naman eh.
O ayan na pala si Gerald. Carlo.
Naglalakad papunta dito si Gerald.
Medyo tulala pa rin at mukhang pagod na pagod.
Umupo agad sya pagkarating nya dito.
Nakasara ang mata nya at napakairregular ng paghinga nya.
Bro. Sabi ko.
Hindi sya sumagot, kumaway lang sya.
Gerald, seryoso. Hindi ka ba talaga mapapakiusapan ha?! Hindi mo kailangang gawin yan! I mean,
para san ba ang pagsali mo sa frat war na yan ha?! Para mawala sa isip mo pansamantala yung
tungkol sa inyo ni Chandria?! Gerald naman! Ang immature mo! Lorraine.
Bumukas ang mata ni Gerald at isa-isa kami tiningnan.
Sige! Inaamin ko! Oo! Isa yun sa dahilan. Gerald.
Ano pa ang isa? Kensumi.
Yung leader nung makakalaban naming Fraternity, nirape nya si Sofia. Alam nyo naman na bago si
Chandria, si Sofia ang gusto ko, diba? Mahalaga sya sakin. Kaya hindi pwedeng wala ako sa laban na
to. Kailangan ko syang ipaghiganti. Gerald.
Ipaghiganti sa panong paraan? Sa pagbuwis ng buhay mo? Hindi dyan nasusukat yung tunay na
pagkalalaki, Gerald. Sukatan yan ng katangahan. Yung alam mong ikakamatay mo, pero tutuloy ka pa
rin. Pangangaral ko.

At sa panong paraan mo gusto? Kill them with kindness, ganun?! Psh! Hugh! Sa panahon ngayon, di
na uso yang ganyan. Ang titigas na ng kokote ng mga tao. Hanggat hindi sila nasasaktan, hindi sila
titigil! Gerald.
Talaga, Gerald? Kung hindi nasasaktan, hindi titigil? Bakit ikaw. Nasaktan ka nung malaman mong
kapatid mo si Chandria diba? Pero dahil ba nasaktan ka, tumigil ka na sa pagmamahal sa kanya?
Tiningnan lang nya ako. Hindi sya makasagot.
Ewan ko sayo, Hugh.
At yun, nagwalkout nalang sya basta-basta.
Galing mo dun pre. Kensumi.
Sana naman marealize nya yung mga sinabi mo. Lorraine.
Naniniwala akong hindi pa rin sya mapipigilan ng mga sinabi ko sa kanya. Tutuloy pa rin sya.
Naala ko yung sinabi mo dati, Hugh. Tanda nyo ba yung bet natin dati? Yung within 100 days,
pumusta tayong maiinlove si Gerald kay Chandria. Sabi mo noon kahit wala tayong isiping
consequence, merong lalabas at lalabas na consequence. Carlo.
Because for every action, there is an equal but opposite reaction. Naalala ko na rin. Lorraine.
At eto na nga. Eto na yung kapalit. Na sa kabila ng pagmamahal nila sa isat-isa, kailangan nilang
isangtabi yun at lumimot kasi forbidden love pala yung sa kanila. Kasi magkapatid pala sila. Carlo.

Yan ang sinasabi ko dati. Pero kahit sinabi ko yun noon, malaking parte sakin ay humihiling pa rin na
sana mali ang kutob ko. Ayokong masaktan ang kapatid at ang kaibigan ko.
May isa pa kong naalalang sabi ni Hugh. Yung akala natin happy ending na, pero may biglang
dadating na problema. Maliit man yun o malaki, lilitaw yun pag malapit na matapos ang
lahat.Lyndon.
Oo nga noh. Solve na sana ang mga problema eh. I mean, nasagot na ang mga tanong, pero bigla
namang sumali itong si Gerald sa Frat war na yan. Nagkaron na naman tuloy tayo ng panibagong
iniisip. Kensumi.
Ang saya at problema, kambal yan. Laging kadikit ng isa yung isa.
So, ano nang plano? Carlo.
Maiwan ko muna kayo, may pupuntahan lang ako.
Nagpaalam na ko sa kanila.
Umalis na ko sa school at nagcommute papunta sa libingan ni Tatay Seth.
Pagkadating ko dun, tahimik akong umupo sa tabi ng puntod nya.
Tay konting paramdam naman dyan oh. Ito na ba? Ito na ba ang sinasabi mong kakailanganin kami
ni Gerald?
Pumikit ako, umaasang maririnig ko ang boses ni Tatay. Kaso wala eh.

Hello.
Halos mapatalon ako sa gulat sa batang babaeng nagsalita.
Mag-isa lang ako dito ah. San sya nanggaling?
Hi.
Umupo sya sa tabi ko.
Bakit ganto? Iba ang pakiramdam ko dito sa batang to.
Mga 8 years old siguro sya. Nakaputi. Mahaba ang buhok.
Ngayon ko lang sya nakita pero pakiramdam ko kilala ko sya.
Bakit ka nandito? Bata.
Binibisita ko tong tatay ko. Dito kasi sya nakalibing. Ikaw, bata, bat ka nandito? Tanong ko.
May binibisita lang rin.
Ahh. San ka nakatira?
Dun! Sabi nya sabay turo sa taas.
Napatingin ako sa taas. Puro ulap lang ang nakikita ko.
Ahh.. Di na ko nagtanong pa.
Alam mo ba, may mga kapatid ako. Kambal nga sila eh. Sobra kong mahal yung mga yun. Wala man
ako sa tabi nila, pero lagi ko silang binabantayan. Bata.
Hindi ko maintindihan. Wala sya sa tabi nila, pero lagi nyang binabantayan ang mga kapatid nya?
Talaga? Tanong ko.
Oo. Alam mo, hindi ko sila tunay na kapatid. Inampon lang kasi sila eh. Bata
Hindi ako nagreact. Nakinig lang ako sa kwento nya.
Pero kahit ganun, love ko pa rin sila. Konting panahon ko lang sila nakasama. Hindi ko pa sila sobrang
kilala. Hindi ko pa master yung mga ugali nila, pero kahit ganun, sinisigurado kong nasa tabi lang nila
ako lalo na pag kailangan nila ako.
Ang bait mo naman
Ganun talaga pag kapatid. Gagawin mo ang lahat para sa kanila lalo na kung ikaw yung mas
nakakatanda. Ikaw kasi yung dapat mas nakakaintindi.
Ang bata pa nya pero ganto na sya magsalita.

Tumayo na sya at nagpagpag ng damit nya.
Naglakad sya palayo, pero bago sya umalis ng tuluyan, lumingon muna sya pabalik sakin.
Kaya Hugh, alagaan mo ang kapatid mo. Pwede syang mawala sayo kung maling desisyon ang
gagawin mo. May panahon pa. Aabot ka pa. Wag mong pabayaan ang mga kaibigan mo. Sana katulad
ng ama mo, gawin mo rin kung ano ang tama at makakabuti para sa lahat.
Ngumiti sya at naglakad na papalayo.
Sino sya? Panong..
SINO KA? Bakit mo ko kilala? At bakit mo rin kilala ang ama ko?
Akala ko hindi na nya ako sasagutin, pero lumingon pa rin sya sakin.
Cheska yan ang pangalan ko.
Bigla nalang syang nawala.
Bigla ring nawala yung maliwanag na paligid.
Naging madilim ang lahat.
Bigla akong nakaramdam ng takot at kaba.

HUGH! HUGH!
May boses. Hinanap ko ang boses, pero wala akong makita.
HUGH!
Nararamdaman ko na namang may umaalog sakin.
GISING HUGH!!
Binuksan ko ang mata ko.
Nakita ko ang mga kaibigan kong nakapalibot sakin.
Hugh! Ano ka ba?! Bakit hindi mo sinasagot yung mga tawag namin! Tingnan mo kung anong oras na
oh. Gabi na!! Lorraine.
Ikaw pare ha. Pinag-alala mo kami. Sa dinami-dami ng lugar na pwedeng tulugan, dito pa talaga sa
puntod ni Tito Seth. Lyndon .
Nakatulog pala ako.
Naalala ko yung bata sa panaginip ko.
Sya kaya si Cheska? Yung besprend ni Tatay Seth?

Pero tsaka ko na yun iisipin. May mas malaking problema na dapat solusyunan.
Malapit na magsimula yung frat war, ano nang gagawin natin? Kensumi.
Yung tama. Sagot ko.
Tumayo na ko at nagsimula nang tumakbo.
Anong tama, Hugh?! At tsaka san tayo pupunta? Carlo
Sa mga pulis.
---------------------------------------------------------
CHANDRIA GILS POV
[ Play Music ---- > Last Chance by Kyla ]
This is my last dance with you. This is my only chance to do all I can do
To let you know that what I feel for you is real
[ EARLIER THAT DAY. ]
Birthday ngayon ni Gerald.

Wala akong regalo sa kanya.
Hindi ko kasi alam kung anong pwedeng ibigay eh.
Napadaan ako sa tambayan ng Frat and Sorority namin.
Puro mga Frat Man yung nandito. Mukhang pagod na pagod sila.
Bakit kaya sila nagtetraining lagi? Ano kayang meron?
This is the last chance for us. This is the moment that I just cannot let end
Before I know that there's a chance we're more than friends
I decided na puntahan sila.
Jerome saw me kaya nilapitan nya ako.
Hi Chandria! He kissed my forehead.
Hey. Whats happening here? Why are you all tired?
Ahh.. Wala lang. Nagtetraining kasi kami. Jerome.
Training for what?

Hindi agad nakasagot si Jerome. I wonder why.
So don't let go, don't let go. Make it last all night
This is my last chance to make you mine
For.. for stamina! Endurance. Ganun.
Why? Are you competing?
O..oo! May competition this summer. Mas magandang magprepare kami habang maaga pa. Jerome.
Ohh. Okay.
Birthday nga pala ngayon ni Gerald ah. Nabati mo na ba ang kapatid mo?
OUCH.
I kept my feelings so deep
Kailangan talaga banggitin na kapatid ko sya?
Not yet. Im actually looking for him, ngayon ko palang sana sya babatiin.
Ah ganun ba? Tara, andun sya oh.

Kinuha ni Jerome ang kamay ko and pulled me to where Gerald is.
Nakaupo si Gerald sa may isang bench. Nagpupunas sya ng pawis.
Hes so hot.
OKAY ERASE. THIS IS SO INCEST.
I kept my dreams of you and me somewhere inside. Although I prayed that you would see it in my eyes
Brad! Kapatid mo oh, hinahanap ka. Jerome.
Nakakainis talaga yung pagbanggit ni Jerome ng kapatid.
Napatingin samin si Gerald at kumaway naman sya samin.
O sya, iwan ko muna kayo. Gerald 15 minutes, aalis na tayo. Jerome.
Nagnod lang si Gerald tapos umalis na si Jerome.
Oh, anong kailangan mo? Masungit nyang tanong.
Nothing. I.. I just want to greet you happy birthday.
Ahh. Sige. Salamat.
Ugh. So cold.
Uhh, Gerald
What
Iba talaga sya. Walang emotions yung mga sinasabi nya.
Ano kasi eh uhmm
Tiningnan nya ako ng matagal, pero hindi ako makapagsalita.
Next time mo nalang sabihin sakin. Aalis na kami. Gerald
But this is my last chance to say

What's in my heart before you stay out of my life
Wait!
Ano?!
W-where are you going?
May leadership camp. Hanggang bukas ako wala.
Ahh. Okay. Ingat.
Psh.
Maglalakad na sana sya paalis. Pero kailangan ko syang makausap. This might be the last.
So I called him once more.
And then you'll understand the way I feel inside
Gerald wait.
He faced me again.
Kailangan ko nang umalis. Tsaka na tayo mag-usa.
Im leaving. Bukas na ng hapon ang flight ko. 5PM. Sasama na ko kayna Lola Gretchen. Remember
our deal nung nasa hukay tayo? Hindi ko yun nakalimutan.
Nagulat si Gerald sa sinabi ko.
Pero bago pa man sya makapagreact, tinawag na sya nina Jerome.
Gerald! 5 minutes!

He shook his head a little and then naglakad na sya.
Nilampasan lang nya ko. Hes not even looking at me.
Pero nagsalita pa rin ako.
Tomorrow when you get back, baka wala na ko nun. This might be the last time Ill see you. After
ilang years na siguro ulit yung sunod. When that time comes, sana okay na tayo. No more
awkwardness.
Napahinto sya sa paglalakad.
I took that chance para mayakap sya.
Backhug.
So hold me close cause it feels so right

This is my last chance to make it mine
5 minutes lang, Gerald.
Hindi sya nagsalita, pero hindi rin sya umalis. I guess, payag sya.
Do you remember nung pinosas tayo nina Ken? That was the first time na nakita ko yung good side ni
Gerald Antonio Padilla. Nung moment na yun, nagsimula na kong mahulog sayo. Noon, 1 minute yung
hiningi ko para mayakap ka. That was the fastest 1 minute I ever experienced and mukhang ito naman
ang fastest 5 minutes ever. Sabi nga nila, Time flies when youre happy.
I paused.
Hindi pa rin nagsasalita si Gerald.
Gerald, I love you. I will always love you. Wag ka mag-alala. Pag-aaralan kong mahalin ka bilang isang
kapatid lang. Give me some years. Pagbalik ko dito, okay na ko.
I let go of the hug.
I just stood here.
Wala naman sigurong mali sa ginawa ko diba? I mean, siblings hug, right?
Make this dream reality

So close and yet so far
Tinawanan ko ang sarili kong joke. Pero masakit.
GERALD, TARA NA! Jerome
Naglakad na palayo si Gerald.
Ni hindi man lang nya ako tiningnan o kinausap.
Pero okay lang.
At least pumayag syang yakapin ko sya kahit saglit lang.
Gotta find a way into your heart. Gotta speak my mind

Gotta open up to you this time. I can't let you slip away tonight
This is my last dance with you
Habang pinapanood kong maglakad si Gerald, may napansin akong nahulog galing sa leeg nya.
Pinuntahan ko yung bagay na yun at tiningnan.
Pinulot ko ito at teka
This is the same necklace na pag-aari ng first ever best friend ko.
May pendant syang seashell. Sya pa mismo ang gumawa nito noon.
Imposibleng magkaron rin nito si Gerald unless
This is my only chance to do all I can do

To let you know that what I feel for you is so real
Tiningnan kong mabuti yung shell.
Nilagyan namin to ng pangalan dati.
Mine has Chan-Chan.
My bestfriend has
Ge-ge
So don't let go. Just make it last all night long

This is my last chance to make you mine, yeah
To make you mine
And in that instant, I realized who Gerald really is.
SPECIAL CHAPTER CHANDRIA
CHANDRIA GILS POV
Gege
And in that instant, I realized who Gerald really is.
------------------- FLASHBACK ----
( Click external link and play music. Official theme song of Chandrias Special Chapter. Because of
You sung by Carol Calmante )
Were out in a vacation right now. In a beach resort they call Island Paradise.
Its so pretty here. I really want to start swimming.
Baby! Wait for us, okay? Mawawala ka if you go out alone. Do you want to get lost? Mommy.
No mommy.
Then stay here and wait for us. Well just fix our things.
Okay mommy.
I sat here in the bench and waited for mommy and daddy.
I played with my doll named Mimi.
Then a little kid approached me.
Hello!
I ignored him.
Taray!
I looked at him. I know that word.
Woah! Filipino ka? I knew it! Said the little boy.
I ignored him once more. I continued playing with Mimi.
Huy. Kausapin mo naman ako oh! Friends na tayo, sige na! Ngayon lang ako nagbakasyon dito eh.
Binibisita namin yung lolo at lola ko!
My mom told me that I should not talk to strangers. Especially to a malnourished kid like you. Who
knows what disease I might get from you. I told him.
I was about to stand up when he blocked my way.
Ang sakit mo naman magsalita! At tsaka hindi ka ba marunong magtagalog ha? Naiintindihan mo
naman sinasabi ko, pero ikaw English ka ng English!
Stop blocking my way or I will call the police.
OA mo naman! Para namang kikidnapin kita! Nakikipagkaibigan lang naman ako sayo eh.
Whatever stranger.
Di stranger pangalan ko. Im Ge-Ge.
Okay.
Huy! Inintroduce ko sarili ko! Dapat ikaw rin!
Call me Chan-chan.
Hahaha! Ang cute! Kasing cute mo! O sige, Chan-Chan.
I smiled cause he called me cute.
Lets go, Chan-Chan!
Where? Im not allowed to leave this place. I have to wait for mommy and daddy.

Dyan lang naman tayo sa labas eh. Ano bang sabi nila sayo?
I shouldnt go out alone.
Yun naman pala eh! Di ka naman alone. Kasama mo na ko oh! Tara na!
He took my hand and pulled me. We went outside the hotel.
Where are we going? I asked.
To the beach! Ge-ge.
Beach? I really wanna go there! I hope my mommy wont get mad at me.
Were here!
Ge-ge started running.
He lay down on the sand and pretended hes an angel.
Hes so cute!
Chan-chan! Come here! Ang saya oh!
I imitated what hes doing. Its so fun!
We played and played. When we got tired, we just sat beside each other and he drew my name on the
sand.
CHANCHAN
Chan-chan. How old are you? He asked.
Im 6. Turning 7 this March. What about you?
Same!
Really?
Yes! Siguro meant to be talaga tayong maging friends!
I giggled.
Ang cute cute mo talaga Chan. Crush na yata kita.
What?! That cant be! Were too young.
I feel like Im blushing.
Hindi! Sabi ni mama, okay lang yun. Crush lang naman daw kasi eh. Ang crush, paghanga lang. Parang
nagagandahan ka. Ganun. Ge-Ge.
Ohh.
Kaya okay lang na may crush ako sayo! He said, then he smiled. A very innocent smile.
I pinched his cheeks.
Arayyy! ChanChan! Ang sakit!
Hahaha. Youre cute too, Gege. You just need to eat some more.
Ganun ba talaga ako kapayat?
Yes.
Hay. Nga pala, favor.
Ano?
Pwede bawas-bawasan mo yang pag-eenglish mo? Dinudugo na ko eh.
Hahaha! Ill try.
Okay!

Okay!
Then we both laughed. Were happy like that.
-----------------------------
I asked mom and dad to talk to me in Tagalog.
It only took me days to learn it.
Im not yet fluent, but compared before, I am a lot better now.
San ka pupunta, Chandria? Daddy Enrique.
I am going to play with my playmate!
Oh. The little boy you met the other day? Whats his name? Daddy.
Gege!
Gege? Thats his real name? Dad.
No. I dont know his real name. And I dont care. It doesnt matter. As long as hes Gege. Hes my
playmate!
Okay. Okay. Easy there, little girl. Ubusin mo muna ang food mo bago ka umalis. Mommy Kath.
Okay!
I ate fast! As fast as a jet. Just kidding.
When I finished my food, I stood up and took Mimi, my doll.
Chandria! Be home before 12, okay? Mommy.
Okay!
I went outside the hotel and saw Gege sitting near the shore.
I covered his eyes so he wont know that its me.
Chan-chan!! Ikaw yan noh!
How did you know?! Unfair!!
Chan-chan naman, wala akong ibang friends dito kundi ikaw. Sino pa bang gagawa nyan sakin?
Gege.
Fine.
And anong sabi ko sa pagsasalita mo?

I will try to speak in Tagalog.
Eh bakit nageenglish ka pa rin?
Ipagpatawad mo. I said.
Then he just laughed at me.
HAHAHA! Ang cute cute mo Chan-Chan!!
Whatever. Can we just play? Stop laughing, will you?!
Tss. Taray talaga! Halika na nga!
Okay since Gege asked me to try speaking in Tagalog, then I will!
Lets begin with..
He pulled me papunta sa dagat and we started collecting shells.
Chan-chan! Paramihan tayo ng shells na makukuha! Bilis! Ang matalo, pangit!
He started collecting shells, syempre I wont let him win.
I collected as many shells as I can.
When he said times up, dinala ko na lahat ng shells that I collected sa may sand.
56 sakin! Ikaw?
What?! How did he do that?!
You know what, lets play another game. I said.
HAHAHA! Baket! Ilan nakolekta mo? Patingin nga!
I covered my shells, pero he pushed me, then he started counting.
HAHAHAHA! LOSER! 38 LANG! Pangit ka pala eh!
Shut up.
Loser! Loser! Pangit! Pangit!
SHUT UP!!
I started running back to the hotel.
Im really pissed off.
Nakakainis sya.
Pagbalik ko sa hotel, mom and dad asked me agad why Im nakasimangot.
Inaway ka ba ng playmate mo? Sabihin mo lang, kakausapin ko mommy nya. Mommy.
No mommy. Just let it go. Naiinis kong sabi.
Okay. O sya, smile na ang baby namin. Magsiswim tayo later, you want?
I smiled.
Ang cute cute naman ng baby ko. Pero bago tayo magswim, magpalit ka muna ng clothes mo.
Basang-basa ka oh. San ka ba nagpunta? Mommy.
Uhh, somewhere.
I went to the closet and changed my clothes.
Hows Gege na kaya?
Sana naman he knows that Im mad.
------------------------------------------
Its already late when we arrived back in the hotel.

I didnt get to see Gege. I was hoping na magkakasalubong kami and he would say sorry, pero no. Hindi
ko sya nakita.
I dont even know where hes living. He said that theyre just visiting his lola and lolo. Thats why they
should be in this hotel too, right?
But nevermind! Bakit ko ba sya iniisip? Im mad at him.
Mom and Dad are already sleeping.
I should be sleeping na rin, but I cant sleep! Im wide awake.
Napatingin ako sa balcony and I saw flying stones.
Yes, flying stones.
Or are they really flying stones or someones throwing them?
Dahan dahan akong pumunta sa balcony. I quietly opened the door and tiningnan ko yung tao sa baba.
I am so shocked to see Gege.
PST! CHAN CHAN! BUMABA KA DITO BILIS!
SSSHH!

Pano ba naman, hes shouting. Tulog kaya sina mommy, baka magising.
Dahan dahan akong lumabas ng room. I took the elevator para makababa ako.
Pagkalabas ko dun sa may main exit, Gege immediately pulled me.
Hey! Where are we going?
Basta!
Nagpunta kami dun sa shore.
Upo ka dyan. Gege.
Umupo naman ako.
Pero instead of sitting beside me, pumunta sya sa likod ko and may kinabit na something sakin.
Its a necklace.
Whats this?
Necklace. Ginawa ko yan kanina galing dun sa mga shells na nakuha natin. Pinili ko yung dalawang
pinakamaliit.
This is so cute.
Tingnan mo yang shell na yan, may nakasulat dyan, Chan-Chan
Tiningnan ko nga yung shell. Hes right. Theres a little Chan-Chan na nakasulat sa shell.
Ito yung sakin. Gege naman yung nakasulat.
He showed me his necklace. Hes already wearing it.
Why did you do this?
Eh kasi galit ka sakin eh. Pwede bang yan nalang yung sorry ko sayo? Friendship necklace. Gege.
He is so cute, so I hugged him.
Thank you Gege! I will take good care of this necklace. I promise.
Ako rin.
Napatingin nalang kami sa langit.
The sky is so beautiful. The moon. The stars. They all fit perfectly.

Look at the sky, Gege. Ang ganda noh? Tingnan mo yung stars and yung moon. Para bang inarrange
talaga sila. Sobrang perfect nila para sa isat-isa.
I know. Alam mo ba, may kwento sakin yung Mommy ko.
What kwento?
Alam mo bang, meron kang 7 soulmates dito sa mundo? Pero sa pitong yun, isa lang dun yung
destined mong makita. Yung isang soulmate mo na yun, sya yung mapapang-asawa mo at
makakasama mo habang buhay.
Really?
Oo. 8 kasi kayo lahat. Tapos may kanya kanyang pair yung soulmates na yun. Kung sino yung
magkapair, sila lang yung destined na magkita. Ang cheesy noh? Pero naniniwala ako dun. Gege.
How will you know if you already met your pair?
Simple, tumigin ka sa stars. Tinuro ni Gege yung langit.
And then?
Laging magkakalayo ang mga stars diba? Ang sabi sakin, kapag daw nakakita ka ng dalawang bituin
na magkadikit, ibig sabihin, nakilala mo na yung soulmate mo.
Tumingin ako sa langit. Unfortunately, wala akong nakitang dalawang stars na magkadikit.

Ohh So, nakakita ka na ba? I asked.
Ako? Haha. Hindi pa.
You know, I dont believe that. What about my friends? Arent they my soulmates too?
Iconsider natin ang buhay na parang isang school. Marami mga estudyante, yung iba magiging
friends mo, pero hindi lahat sila magiging classmate mo.
You have a point. So were not soulmates, Gege?
Bakit mo naman nasabi?
I already met you. Pero hindi pa rin ako nakakita ng two stars na magkadikit. That means youre not
my soulmate.
Pwedeng oo, pwedeng hindi. Malay mo hindi pa pala naaayos ni God ang tadhana natin. Siguro
ngayon friends tayo, pero baka biglang magbago ang isip nya tapos gawin nya tayong soulmates.
Hahaha. Youre crazy, Gege.
Ano, matutulog na ba tayo?
*YAWN*
Sige, inaantok na ko eh.
Tara na.
We walked hand in hand papunta sa hotel.
Pero bago kami maghiwalay, I asked him something.
When are you leaving, Gege?
Sa makalawa.
Nalungkot ako bigla.
Ohh
Kayo ba?
Dont know. I gave him a weak smile.
Wag ka na malungkot, magkikita pa naman siguro tayo.
I hope so.
-------------------------------------------

THE NEXT DAY
May usapan kami ni Gege that well play today.
But until now, hindi pa sya dumadating.
Naglakad-lakad muna ako while waiting for him.
Good thing I did cause I saw him sa other side of the beach.
GEGE!
Hes just sitting there. And I noticed na hes crying pala.
But why?
I sat beside him.
Gege
Chan *sniff*
Whats wrong? Are you okay?
He placed his head on my shoulder.
He must really be depressed.
Chan-Chan. What will you do kapag nalaman mong hindi ka anak ng daddy mo?
What?
Just answer my question.
I dont know, Gege. Hindi naman kasi talaga ako anak ng daddy ko eh. Hindi ko kilala kung sino ang
real dad ko.
Iyak lang ng iyak si Gege.
Alam mo ba, Chan-Chan. Yung kilala kong daddy ko, hindi nya ako napapansin. Laging nasa kapatid
kong ampon yung attention nya. Lagi kong tinatanong sa sarili ko kung bakit, ngayon alam ko na ang
rason. Hindi pala nya ako tunay na anak. Gege.
How did you know?
Narinig ko si Mama. Kausap nya sina Lola. Inamin nya na anak daw nya ako at nung ex boyfriend nya.
Mag-uusap nga daw sila ngayon nung ex boyfriend nya eh. Siguro ibibigay na ko ni Mama sa kanya.
Gege.
Gege
Chan-Chan, samahan mo ko please. Gusto ko marinig yung pag-uusap ni Mama at nung totoo kong
Daddy. Gege.
Okay, I will come with you.
Thank you.
Anything for you.
----------------------------------
Pinuntahan namin yung mommy ni Gege.
Unfortunately, nakatalikod sila samin.
I cant see their faces.
Pero, rinig na rinig namin yung pinag-uusapan nila.
Juls, bakit hindi mo agad sakin sinabi to?! Almost 7 years mong tinago sakin na anak ko ang batang
yun!
Excuse me, Mr. Ken Narvato. Ikaw ang nakipagbreak sakin. Tingin mo sasabihin ko sayong buntis ako
nung mga panahong yun?! Ano nalang ang magiging kinabukasan ng anak ko?! Geges mom.

Ah so ganun. So kaya mo sinabi kay Daniel na sya ang ama ng anak ko para maging maganda ang
kinabukasan nya, ganun?! Siguro sinadya mong makipagone night stand sa kanya noh! Para sya ang
maituro mong ama ng bata. O teka, eh baka naman sya talaga?!
Shut up, Narvato. Walang nangyari samin ni Daniel. He was too drunk that night. Hinalikan nya ko,
oo. Pero nagcollapse rin sya. Hindi natuloy. Nung gabing yun, buntis na ko sa anak natin. That was
also the same day na umalis ka at iniwan ako. Kaya kumapit ako sa patalim. Pinalabas ko na may
nangyari samin kahit wala naman talaga.
At bakit sya pa?! Sya pa na karibal ko nung college. Nananadya ka noh!
Masyado kitang minahal noon, Narvato. May hawig ka kay Daniel. Every time I see him, its you I
remember. Magaling na rin yun. At least, hindi magdududa ang mga tao kapag naging kamukha mo
ang bata. Kasi kung kamukha mo sya, ibig sabihin, kamukha rin sya ni Daniel.
You are pathetic, Julia.
No, Im not. Isa akong ina na gustong magkaron ng magandang kinabukasan ang anak nya. Ayokong
lumaki sya na walang ama.
WALANG AMA?! Andito naman ako ah! Handa ko syang panagutan! Ang problema dito, hindi mo
sinabi sakin. Pano ako magiging ama kung hindi ko alam na may anak pala ako!
GAGO KA KASI NARVATO! BABAERO KA! INIWAN MO PA KO! Tingin mo ipagkakatiwala ko sayo ang
anak natin ha?!
FINE! Siguro nga ganun ako noon, pero ayos na ko ngayon. Matino na ko. Pwede ko na bang makita
at makuha ang anak ko?
NO! Gege.
Nagulat ako sa biglang pagtayo at pagsigaw ni Gege.
Baby! Kanina ka pa dyan?! Geges mom.
Daddy Daniel is my father! Hindi ikaw! Ayoko sayo! Gege.
Tumakbo na sya palabas. Of course, hinabol ko sya.
Hinabol rin sya ng mommy nya and his real dad.
GEGE WAIT!
NO! NO! I WANT DADDY DANIEL!!
I heard the sound of a car.
Napatingin agad ako sa likod and nakita ko na may padating na kotse.
Sasabihan ko palang sana si Gege, pero bigla syang nagcross sa street.
Biglang bumagal ang lahat.
Yung pagtakbo ko. Yung pagtakbo nya.

Even the car, bumagal rin.
Pero kahit ganun
GEGE NOOOOOO!
whats destined to happen will happen.
*BEEEEEEP.*
*BOOGSH*
*BLAG*
----------------------------------------------
When I opened my eyes, nandito na ko sa hotel.
I saw mommy and daddy.
They look so worried.
Baby!
Agad tumakbo papunta sakin si mommy.
M-m..om. What happened?
We heard about the accident na nangyari sa Cabana Street. We went there para makita kung anong
nangyari. Pagdating namin dun, we saw a man carrying you. Mommy.
Kinuha ka namin agad and brought you here. Sabi nila, nagcollapse ka nalang daw bigla kanina. Why,
Chandria? What happened?
Bigla akong kinapos ng hininga.
Naalala ko yung nangyari kanina.
Sa harap ko.Kitang kita ng dalawa kong mata.
Nabangga nung kotse yung best friend ko.
MOM! I NEED TO SEE GEGE. PLEASE. WHERE IS HE?
Nagpapanic ako. Im trying to stand up, pero pinipigilan ako nina Mommy.
We dont know where he is Chandria. Ang sabi lang ng mga tao kanina, dinala na daw sila sa
hospital.
Lets go find that hospital! My friend needs me mommy. Please.

We are so sorry, baby. Hindi namin alam kung sang hospital sila nagpunta. Magpray ka nalang na
sana maging okay yung friend mo, ha?
But mommy
Not buts okay? Hes gonna be fine. Have faith. Mommy.
Wala na kong nagawa.
Tiningnan ko nalang yung necklace na bigay sakin ni Gege
Will I ever see you again?
---- END OF FLASHBACK ----
Tears are falling down on my face.
Gerald is Gege.
Never kong nalaman ang totoong pangalan nya dati, but everything fits perfectly.
Just like the stars, the moon and the sky.
Gerald has this necklace na kaming dalawa lang ni Gege ang meron.

The woman na sinundan namin ni Gege before was Tita Julia. I didnt get to see her face before, pero
the man called her Juls. Plus, that woman was mentioning Daddy Daniels name.
Gege was shouting that he wants Daddy Daniel to be his dad.
Obviously, Gege is Gerald.
And if he is
Then
Hes not Daddy Daniels son.
But how is this possible? Magkahawig si Daddy Daniel and Gerald. Its so hard to believe that they
are not related. I told myself.
Its still possible, though.
Nagulat akong may girl pala sa likod ko.
Hi, Im sorry. Do I know you?
Uhh, no. Isa lang akong chismosang napadaan dito at nagwawonder kung sino ang kausap mo.
Anyway, Im Romadee. BS Biology Major in Human Genetics. I think I can answer your question.
Oh. Hi. Im Chandria. Wait, you said that its possible, right? How? I asked this girl in front of me.

Theres a study done in University of Michigan about the similarities of the adopted child to his
adoptive parents. Yung stature, weight and subcutaneous fat ng isang tao ay namamana. Pero ayon sa
data dun sa pag-aaral na ginawa, ang isang lalake at ang ampon nyang bata ay pwede pa ring
magkapareho ng stature, weight at SF kahit hindi sila magkaano-ano.
Really? Pero pano?
Pwedeng coincidence. Siguro yung tunay na tatay nung batang ampon ay kapareho or kamukha or
katulad lang rin nung lalakeng nag-ampon.
According to Tita Julia, magkamukha nga daw yung totoong daddy ni Gerald and si Daddy Daniel. That
explains it.
In addition to that, malaking factor din yung araw-araw magkasama yung adoptive parent at yung
adopted child. Families share common dietary and attitudes toward eating. May isa silang survey na
ginawa and pinakita dito na living together and eating together brings about many similarities. You
see, hindi lang genes ang pwedeng makaapekto ng itsura natin. There are lots of factors out there.
Romadee
Ngayon naniniwala na talaga ako. This is not a dream or anything. This is really true.
17 years nang magkasama si Daddy Daniel and Gerald. Hindi impossible na maging magkatulad nga sila.
Ang laki ng naitulong mo. Thank you so much.
No problem. Una na ko ha. Goodluck.
I waved goodbye, then she left.

Nakangiti ako habang hawak at tinititigan tong kwintas ni Ge-ge.
If hes not Daddy Daniels son, then hes not my brother. Thats logical, right?
Napatingin ako sa langit and I saw two stars na magkadikit.
I smiled.
Hes definitely not my brother. Hes my soulmate
38.
CHANDRIA GILS POV
Nagmadali akong makapunta sa bahay nina Tita Julia. I need to confirm the facts that I remembered.
Tinawagan ko na sina Mommy and Daddy Daniel na magpunta na rin sila sa bahay nina Tita Julia. They have to
know this.
When I arrived there, nagulat akong nandun na sila.
Chandria, bakit mo ba kami pinapunta dito? Ano yung importanteng dapat malaman namin? Mommy.
Mommy, Daddy and Tita Julia are all sitting down.
I cant manage to do that.
I am so excited and at the same time, nervous.
Gerald
What about Gerald? Tita Julia.
Hes not my brother right, Tita Julia?
Chandria! Ano bang sinasabi mo! Mommy.
No mom. Let me finish. Do you remember when we had a vacation in Island Paradise Resort? I was 6
years old nun.
Yes, I remember. Why? Mommy.

I had a friend right? His name is Gege. Remember him?
Yes. Pero naaksidente sya, diba? Nagkita na ba ulit kayo? Mommy.
Yes, we did. And nagkita na rin kayo. You know why? Because Gege is Gerald. I said.
Nagulat si Mommy lalo na si Tita Julia.
Why are you telling this to us, Chandria? At anong kinalaman nito sa sinasabi mong hindi kayo
magkapatid ni Gerald?
Nung araw na naaksidente si Gege, that was also the day na nalaman nya ang totoo. Naaksidente sya
kasi tumatakbo sya. He was too brokenhearted that day. While hes running, he was shouting No! No! I
want Daddy Daniel! I dont want you! Dahil dun, hindi nya napansing may kotse palang parating.
But why? Bakit sya sumisigaw ng ganun? Daddy Daniel.
Kasi nalaman nyang ang totoo nyang daddy ay isang lalakeng nagngangalang Ken Narvato. Sinundan
namin noon si Tita Julia. Pinakinggan namin yung usapan nila nung lalakeng yun. There, Tita Julia
confessed everything. And Gerald heard that confession.
WHAT?! Napatayo si Daddy Daniel.
Is this true, Julia? Mommy Kath.
Tita Julia is not speaking. Tulala lang sya while crying.
I also remember na sabi sakin noon ni Gege, they are there sa resort na yun to visit his lola and lolo.
Totoo ba yun, Daniel? Umalis ba talaga noon dito sa Pilipinas sina Julia? And naaksidente nga ba
talaga si Gerald? Mommy Kath.
Oo. Yun din ang paalam sakin ni Julia noon. Sabi nya isasama muna nya si Gerald sa US para bisitahin
ang lola at lolo nito. Pagbalik nila dito, halos wala nang maalala si Gerald dahil nga naaksidente sya.
That explains why he cant remember me.
Hindi nagbago ang itsura ko, nagmature lang ng konti.
Pero sya, nagbago talaga ang itsura nya. He was so thin before. Di ko akalaing magiging ganto sya kagwapo
ngayon.
Kaya nga di ko agad sya nakilala.
Julia. Is this true? Mommy.
Tumayo na rin si Tita Julia and faced Mommy and Daddy.
Yes, it is. Im sorry.
Anong klase kang ina, Julia? Bakit mo to nagawa kay Gerald?! Papalampasin ko na tong panloloko mo
sakin, pero si Gerald?! Ang tagal hinanap ng bata yung pagmamahal ng totoo nyang ama. Kaya pala
hirap na hirap ako noon na ibigay yun sa kanya ay dahil hindi ko pala talaga sya anak. Daddy Daniel.
Im sorry. Pero nung araw na yun, balak ko nang sabihin kay Gerald ang totoo. Plano ko na ring
sabihin sayo. Pero nangyari yung accident. Ken Narvato tried to save Gerald that day. Pareho silang
nabangga. Gerald was lucky enough na nagkaron lang sya ng amnesia. Ken did not have much luck.
Because he tried to save Gerald, sya ang nakatanggap nung full impact. He died moments after the
accident.
Lahat kami nashock sa sinabing yun ni Tita Julia.
Alala mo ba Kath yung sinabi ko sayo dati? Sabi ko nun: Sometimes a mother will do anything even
everything para sa anak nya. Para lang lumaki ito na kumpleto ang pamilya nya.. Sorry I did this. I
really want Gerald to have a complete family.
Nagkaron nga ng kumpletong pamilya si Gerald, pero alam mo ba kung gano sya nasasaktan ngayon?
For Christs sake, Julia. Your son is in love with Chandria. Pero pinipigilan nila ang mga sarili nila
because they thought that theyre siblings. Daddy.

Napatungo ako sa sinabing yun ni Daddy.
How long are you planning to hide the truth, Julia? Willing ka bang itago ang lahat sa napakatagal na
panahon? Na may kumpleto ngang pamilya ang anak mo, pero hindi naman nya masunod yung gusto
ng puso nya. Mommy.
I dont know I dont know Im sorry.
Tita Julia sat down and covered her face.
Shes too fragile right now.
Pinuntahan ko sya and I hugged her.
Even though you hid the truth for so long, Im still thankful na hindi no na sya dineny ngayon. Thank
you Tita Julia.
And Im sorry Chandria. Dahil sakin nasaktan pa kayo pareho ng anak ko. You two are free now. Wala
nang nagbabawal sa inyong dalawa.
Napangiti ako sa sinabing yun ni Tita Julia.
She stood up and lumapit kayna Mommy and Daddy.
Kath, Daniel. Im sorry. Ive been so stupid. Im really sorry.
Tita Julia is so sincere.
Mom and Dad looked at me and I smiled at them.
They should forgive Tita Julia. Shes just a mother who wants her son to have a perfect life. Unfortunately, perfect
life does not exist.

We understand, Julia. Si Chandria at Gerald lang naman ang concern namin. Masyado silang nasaktan
dahil akala nila magkapatid sila. Gerald should know about this as soon as possible. Daddy Daniel.
Pero wala ngayon si Gerald. Nasa camp sila. Tita Julia.
Call him, Tita. I said.
Okay, wait.
Tinawagan na ni Tita si Gerald.
Cannot be reached. Tita.
I checked my phone and nakita kong ang daming messages.
Magbabasa na sana ako ng isa, pero biglang nagappear ang pangalan ni Sofia. Shes calling me.
Syempre, I answered the phone.
Hello?
( Chandy, where are you? )
Tita Julias house. Why?

( Good! Wait for me, malapit na ko )
Binaba na nya ang phone.
Minutes later, dumating na si Sofia.
Hingal na hingal sya and namumutla.

Chandria, may kailangan kang malaman. Sofia.
What is it?
Bigla akong kinabahan, bakit ganun?
I was raped.
WHAT?! Sabay sabay kaming nagreact nina Mommy.
Yes, thats the reason why Gerald did not break up with me. I needed him. His comfort. I needed a
friend. Masyado syang mabait para iwanan ako.
Kelan to nangyari, Sofia? Bakit wala akong alam tungkol dito?
Yung gabi ng final rites nyo. After nyo maialis sa hukay, nagdecide ang Sigma at Alpha na pumunta sa
party ng pinsan ni Bianca. Para na rin makapagcelebrate yung mga bagong members. Naging wild yung
party. Nagulat nalang kami na nandun na yung members ng Gamma. Pero dahil mga lasing na kami,
nawalan na kami ng control sa mga pangyayari.
Sofia.
Im guessing na paggising mo, wala ka nang damit. Mommy.
Yes, Tita Kath. But I remember some parts. Like the moment when I was dragged into the room.
Those harsh kisses. Those when he when
Hindi makapagsalita si Sofia.
Napapapikit sya at pinipigilan ang sarili nyang umiyak.
Sshh I know the feeling, Sofia. Its best na wag mo nalang sya alalahanin, okay? You should spend
time with your friends para mas madali mong makalimutan yung mga nangyari. Cinomfort ni Mommy si
Sofia.
Thats what Im doing. Im keeping myself busy. Pero nahahalata pa rin nina Jerome that Im not
okay. Kaya Sofia.
Kaya? Ako.
Sofia took a deep breath.
Then tiningnan nya kami.
Gerald is not really in a leadership camp right now.
What?! Then where is he? Tita Julia.
Sofia faced them.
He joined the frat war.
ANO?! Daddy Daniel.
Frat war happened because of me. Gusto akong ipaghiganti ng Alpha Frat. Leader ng kalabang Frat
yung nangrape sakin.
PERO BAWAL YAN! MASUSUSPEND SILA PAG NALAMAN TO NG BOARD. Daddy Daniel.
I dont think its the suspension you have to worry about. Napakadelikadong kalaban ng Gamma.
Marami na silang napatay, nalumpo at kung ano ano pa. I told Gerald not to join, pero he was so
persistent.
YOU MEAN, MY SON IS IN DANGER RIGHT NOW?! Daddy.
Napatungo lang si Sofia.
ANO?! P-PUNTAHAN NATIN SYA! N-NASAN SILA NGAYON?! Tita Julia.
Sa lumang basketball court po malapit sa may school. Sasamahan ko po kayo. Sofia.
Mabilis kaming naglakad papunta sa labas.
Nasa state of shock pa rin ako ngayon.
This is so unbelievable.
GET IN THE CAR! NOW!! Daddy Daniel.
Sumakay na agad kami ng sasakyan.
Nagpapanic na si Daddy. Ngayon ko lang syang nakitang ganto.
Kailangan naming maabutan si Gerald. Kailangan makaalis agad sya dun sa Frat war na yun bago may mangyaring
masama sa kanya.
Dad started driving.
Ang bilis nya magmaneho.
Daniel, kalma lang. Mommy.
Kath, nanganganib yung buhay ng anak ko. Pano ako kakalma?! Daddy.
Daniel
WEAR YOUR SEATBELT. THIS IS GONNA BE A ROUGH RIDE.
Kung maririnig lang to ni Gerald, Im sure matutuwa sya.
Sobrang nag-aalala sa kanya si Daddy.
Agad kong sinuot ang seatbelt ko.
Pero teka.
Naalala ko yung mga text messages sakin.
Puro galing kayna Hugh at Ken.
Alam na kaya nila?
Tinawagan ko si Hugh.
Sht. Ayaw nya sagutin.
I tried calling Kensumi.
Please answer.. please.
( CHANDRIA! )
Ken! Where are you?!
(Papunta kami sa venue nung Frat war. Ay teka alam mo na ba yung tungkol dito?)

Yes! Pati sina Daddy alam na rin. Papunta na rin kami dun ngayon.
(Okay! Good! May kasama kaming mga pulis. Idea to ni Hugh.)

Okay lang yan. Mabuti yan para may magpapatigil talaga ng away mamaya just in case mahuli tayo ng
dating.
(O sige, ingat kayo)

Kayo rin
Binaba ko na ang phone.
Anong sabi nila, Chandria? Daddy.
Mukhang alam rin po ng barkada yung tungkol dito. Papunta na rin sila. And may mga kasama daw
silang mga pulis.
Good. Buti naman. Daddy.
Nagpatuloy lang si Daddy sa pagmamaneho.
Naging tahimik kaming lahat sa kotse.
Lahat kinakabahan.
Ah! Chandria. Nga pala. Kanina bago ako humiwalay sa Alpha, binigay to sakin ni Gerald. Ibigay ko
daw sayo. Sofia
Isang letter?
I took it and opened it.
--------------------------------
I AM GERALD.
For years, I have been waiting for my father to love me back. Wala akong ibang hinangad kung hindi ang
mapansin ng sarili kong ama.
Mahalin lang ako ni Papa, kumpleto na ako. Pero lahat nalang ng pagmamahal nya, binigay nya sa kapatid ko.
Maybe because hes the son of my fathers best friend. And Im the son of a woman my father does not love.
Everyone appreciates my brother. No one appreciates me.
And then you came.
Isang spoiled brat na ayaw na ayaw kong kasama. Pero pinaglaruan tayo ng tadhana.
An unexpected event happened at nakasama kita ng isang buong gabi.
At dahil sa isang gabing yun nagbago ang lahat.
I used to hate the life that I have. Now I dont know anymore.
Who would have thought that the life I grew up with will instantly change
after spending a night with you.
Hindi ko alam kung magkakaron pa ko ng chance na sabihin ang lahat ng to sayo.
Una, dahil aalis ka.
Pangalawa, hindi ko alam kung pagkatapos ng gabing ito ay buhay pa ko.
Kung ano man ang mangyari sakin, gusto ko alalahanin mo lahat ng nakasulat sa liham na to.
I AM GERALD.
and I AM DEEPLY IN LOVE WITH YOU.
--------------------------------------------------------------------
Tears. I see nothing but tears.
Chandria Mommy.
I gave mommy the letter.
Mahal ka talaga nya, Chandria. I thought it was me, pero naramdaman ko yung bigla nyang
pagbabago. He was supposed to break up with me the other day, pinigilan ko lang sya. Sobrang
hinang-hina ako nung mga panahong yun, Chandria. Gustong-gusto kong sabihin sayo, pero nahihiya
ako. Kaya kay Gerald ko nalang sinabi. Sofia.
Bakit? Bakit ka nahiya? Sofia, were friends.
I know.. and Im sorry I doubted you. Im really sorry. Naisip ko rin kasi na may mga problema ka rin,
bakit makikisali pa ko.
Maiintindihan ko naman Sofia eh. Next time ha, wag ka na maglilihim sakin.
Thank you best friend.
She hugged me.

Okay na ang lahat.
Okay na sina Mommy and Daddy. Okay na sina Lorraine and Carlo. Okay na kami ni Sofia. Okay na rin yung
problema sa pagiging magkapatid namin ni Gerald.
Okay na sana eh. Bakit ba kasi sumali pa si Gerald sa Frat War na to.
Sana hindi pa kami huli.
Sana okay lang si Gerald.
39.
Gumawa ako ng sulat para kay Chandria at pinabigay ko kay Sofia.
Sana magawa nya yung mabasa.
Hindi ko alam kung huling araw ko na ba to sa mundong to, pero okay na rin. At least nasabi ko dun sa
sulat yung gusto kong sabihin.
Mahal mo talaga sya noh? Jerome.
Ha?
Sabi ko, mahal na mahal mo talaga yung kapatid mo.
Hindi ako sumagot.
Wag mo na itago. Halata naman eh.
Halata naman pala, bakit tinanong mo pa?
Wala lang. Gusto ko lang itanong.
Tch.
Alam ba nya?
Hindi. Si Sofia lang ang may alam sa Sigma diba?
Oo, pero malay ko ba. Baka sinabi mo.
Bakit ko naman gagawin yun.
Syempre, kapatid mo sya eh. Dapat alam nya.
Pwede ba?! Tigilan mo na nga yung kakabanggit ng tungkol sa kapatid kapatid na yan.
Nakakainit ng ulo eh. Kanina pa sya paulit-ulit.
Nasasaktan ka na ba?
Hindi na ko nakapagpigil.
Kinwelyuhan ko na sya.
GERALD! JEROME! Hindi kayo ang magkaaway. Tigilan nyo yan. Ireserba nyo yang lakas nyo para
mamaya. Kuya Xian.
Binitawan ko na si Jerome.

Subukan lang nya ko pikunin ulit, di na talaga ako magpipigil.
Chill lang pre. I mean, brother-in-law.
Ano?!
CHILL LANG. Joke lang yun.
Nakakainis.
Kung wala lang sina Kuya Xian dito, bugbog sarado na tong si Jerome.
----------------------------------
Ilang minuto lang, nakarating na rin kami sa venue ng laban na to.
Hindi agad kami pinababa ng sasakyan. Masyado daw delikado.
Hindi dapat pagkatiwalaan ang kalaban. Baka pagbaba palang namin, bigla na agad silang umatake.
Ihanda nyo na ang mga armas nyo. Itago nyo lang. Hindi tayo pwedeng lumabas nang hindi handa.
Julian.
Hinanda namin ang mga armas.
Kutsilyo. Yung iba may dalang baril. Baseball bat. Payong na may talim yung dulo. Arnis. Martilyo.
Ilang araw pinaghandaan ang laban na to.
Tamang pagkain at exercise para maging matatag kami at malakas.
Hihintayin nating dumating ang sasakyan nila. Sa oras na dumating yun, tsaka tayo lalabas. Julian.
Sinunod ng lahat ang utos ni Julian.
Pero hindi rin kami naghintay ng matagal.
Dumating na ang sasakyan nila.
Limang van.
Numero palang ng sasakyan, dehado na kami. Tatlong van lang kami.
Mas matagal nang established ang fraternity nila kaya mas marami silang miyembro. Mga sanay sila sa
laban at patayan.
Yung iba sa kanila, nasa mid 20s na. Yung iba 30s na.
Marami samin, puro mga college student palang.
Dehado.

Tara na. Julian.
Bumaba na kami sa sasakyan.
Naglakad na kami papunta sa battle field.
Kahit dehado kami, hindi namin pinahalata yun.
Maangas pa rin kaming nakipagtagpo sa kanila.
Joseph Marco. Julian.
Ejercito. Joseph, ito ata ang leader ng Gamma.
Ibig sabihin sya ang nangrape kay Sofia.
Buti naman pumayag na kayo sa alok namin. Akala namin habang buhay nyo nalang kami tatakbuhan
eh. Di naman pala kayo duwag. Hahaha!
Nagtawanan ang mga members ng Gamma.
Kumukulo ang dugo ko.
Teka, teka. Sino ba dito yung boyfriend nung napakaganda at napakasarap na si Sofia? Tumingin sya
sakin. Ikaw ba? Aba. May itsura. Kaso tsk tsk tsk. Di mo binabantayan girlfriend mo eh. Naunahan
tuloy kita. Joseph

Nagtawanan na naman sila.
Pigil na pigil na ko dito.
Sa lahat ng ayaw ko ay yung binabastos yung mga babaeng importante sakin.
Sabihin mo sa kanya, pumunta ulit sya sa bar kung san kami nagkita ha. Para naman magawa na
namin yung Round 2.
*BOOGSH!*
GERALD!
Pinigilan at inilayo ako nina Kuya Xian.
Hindi ako nakapagpigil. Nasuntok ko tong si Joseph Marco na to.
Nakangiti pa sya kahit napaputok ko yung labi nya.
Aba. Magaling. Mainitin pala ang ulo mo ah. Mukhang gusto mo nang simulan tong laban na to ha.
Pero sinasabi ko sayo, pag nagsimula to, walang kasiguraduhang matatapos mo to ng buhay.
Nagsmirk sya.
Kinilabutan ako, pero di ko pinahalata.
O sya. Wag na natin to patagalin pa. SUGOD, GAMMA!

Naging mabilis ang mga pangyayari.
Nagsimula na ang laban.
Nakakasuntok ako. May napupuruhan rin ako.
Wala akong dalang armas kung hindi ang kamao ko. Sapat na to.
*BOOGSH*
Isa na naman ang napatumba ko.
*BLAG*
Sipa dito, sipa doon.
Pinalibutan ako ng kalaban.
Yung isa sa kanila, may dalang kutsilyo.
Napailing ako. Pero hindi. Kaya ko to.
Isa-isa silang sumugod sakin.
*BOOGSH!*
Damn it! Nasuntok ang mukha ko.
Naout of balance ako at natumba.
Babangon pa lang ako, pero may sumipa sakin kaya napalupasay ako.
Wala ka pala eh. Sabi nung isa.
Nakita kong papalapit na sakin yung isang may dalang kutsilyo.
Nagpilit akong tumayo pero pinagsisisipa lang nila ako.
Sorry, samin na yung girlfriend mo.
Itinaas na nya ang kamay nya para bumwelo sa pagsaksak na gagawin nya sakin.
Nagslow mo ang lahat.
Pinagtutulak ko yung mga sumisipa sakin.
Nung malapit na sakin ang kutsilyo, hinawakan ko bigla yung kamay nung lalakeng sasaksak sakin.
Ang lakas nya.

Napakaliit nalang ng pagitan ng kutsilyo at ng dibdib ko.
Pilit ko pa rin syang pinipigilan.
AAAAAHHH!
*BOOGSH*
Sinipa nya ako kaya napabalikwas ako.
Bumwelo na naman sya para saksakin ako, pero bago pa nya magawa yun, dumating si Kuya Xian at
sinuntok sya.
*BOOGSH!*
Kinuha ni Kuya Xian ang kamay ko at itinayo ako.
Ayos ka lang?
Medyo masakit ang katawan ko sa pagkakabugbog pero kaya ko pa. Ayos lan--- SA LIKOD MO!
Umilag si Kuya Xian at sinuntok ang lalakeng balak bumugbog sa kanya.
Dumating na rin ang mga kalaban kaya napasabak na naman ako sa bugbugan.
Ilang beses na kong nasusuntok.
Manhid na ang katawan ko sa mga sakit.
Atake lang ako ng atake.
GERALD! SALO!
Hinagis sakin ni Jerome yung baseball bat.
Sinalo ko ito at ginamit sa mga kalaban.
*BLAG!* *BOOGSH* *PAK!*
Nagtutulungan kami ni Jerome sa pagbugbog sa mga kalaban.
Nung matapos na kami, pinuntahan namin si Kuya Xian.
Shit.
May tama sya.
Agad namin syang nilapitan at tinulungan.
Kuya Xian! Bumalik ka na sa sasakyan! Ako.

Hindi pwede! Hindi ko kayo pwedeng abandunahin. Kuya.
Pero may saksak ka! Bumalik ka na dun! Jerome, tulungan mo sya.
Ginawa naman ni Jerome ang sinabi ko.
Gerald, mag-ingat ka.
Pagtalikod ko
*BOOGSH!*
Biglang may suntok na sumalubong sakin.
Napadapa ako.
Bigla nya akong sinakal at itinayo.
Mahina ka!
Pagkasabi nya nun, siniko ko sya sa tiyan.
Sinuntok ko rin ang mukha nya.
Tapos sinipa ko sya.
Sino satin ang mahina?
Paalis na sana ako.
Pero pagtalikod ko, biglang may baril na nakatutok sakin.
Napataas ang kamay ko.
Ikaw ang boyfriend ni Sofia? Oh well. Tingnan lang natin kung gugustuhin ka pa rin nya pagkatapos
ko sirain yang mukha mo.
Kinasa na nya ang baril.
Paurong lang ako ng paurong.
Tumingin ako sa paligid. Wala akong mahanap na kakampi.
Tumba na si Julian. Wala na si Kuya Xian at Jerome.
Yung iba, nakikipaglaban pa.
Ito na ba? Ito na ba ang katapusan ko?
Wala na kong nagawa.

Pumikit nalang ako at hinintay ang tunog ng baril.
Pero imbes na barili, isang malakas na suntok ang narinig ko.
Binuksan ko ang mata ko at nakita ko si Papa.
Binubugbog nya yung lalakeng tumutok sakin ng baril.
Nung napatumba na nya yun, may dumating na dalawang kalaban.
Pumunta ako sa tabi ni Papa.
Back to back.
Pinagsusuntok namin yung dalawang lumapit.
*BOOGSH* *BLAG* *PAK!*
Tumba sila agad.
Gerald, ayos ka lang ba? Ano ba kasing pumasok sa kokote mo, bakit sumali-sali ka pa dito?! Papa.
Sorry, Pa.
Sabi ko naman sayo walang maidudulot na maganda ang Frat na to. Pagkatapos nito, bubuwagin ko
ang Frat na yan sa P5U. Pa.
Niyakap ako saglit ni Papa.
*INSERT SOUND OF SIREN HERE*
Napatingin ako sa mga kotseng dumating.
Mga pulis! May ambulance pa. Pero pano?
Sina Hugh. Papa.
Nung nagdatingan sila, tumigil ang lahat.
IBABA NYO LAHAT NG ARMAS NYO! GAMMA FRATERNITY. YOU ARE UNDER ARREST! Chief.
Bumaba na ng sasakyan sina Hugh, Lyndon, Carlo, Lorraine, Kensumi.
Nakita ko na rin si Mommy, Tita Kath, Sofia
At Chandria.
Nung nagkatagpo yung tingin naming dalawa, bigla syang tumakbo papunta dito.
Pero teka!

CHANDRIA BUMALIK KA DUN! SHIT!
Pero katulad ko, tumatakbo rin papunta sa kanya si Joseph Marco.
Yun nga lang, may dala syang baseball bat at mukhang hahambalusin nya si Chandria.
CHANDRIA! UMILAG KA!!
Bumagal na naman ang lahat.
Pero kahit bumagal ang mga bagay bagay, nagawa ko pa ring mauna kay Chandria.
Buti nalang.
Niyakap ko sya ng napakahigpit at hinarang ko ang sarili ko.
*BOOGSH!*
Napapikit ako sa sakit.
Ulo ko ang tinamaan ng malakas na paghampas ng kalaban.
Nararamdaman ko ang pagtagas ng dugo.
GERALD! NO!
Rinig ko ang boses ni Chandria.
Dahan dahan akong bumagsak.
May sumalo sakin, ramdam ko. Siguro si Chandria to o si Dad. Kung sino man yun, wala na kong
pakialam.
Masaya na ko. Masaya na kong sa huling pagkakataon, nakita ko ang mga taong mahal ko.
Minulat ko ang mata ko.
Pero imbes na mukha nila ang makita ko, mga bituin ang nakita ng mga mata ko.
Dalawang bituin na magkadikit.
Bakit parang may dapat akong maalala?
Pero bago ko pa man maalala ang memoryang yun, wala na kong makita.
I closed my eyes, then everything went black.
-----------------------------------------------

Pagmulat ko ng mata ko, nakakita ako ng dagat.
Walang ibang tao.
Ay mali. Meron pala.
Dalawang bata.
Teka, ako to ah. Pero sino yung kasama ko?
Nilapitan ko sila at nakita kong umiiyak yung batang lalake. I mean, ang batang ako.
Pero bakit?
Umupo ako sa tabi nila pero parang hindi nila ako napapansin.
Parang hindi nila ako nakikita.
Wag kang mag-aksaya ng lakas mo. Hindi ka nila mapapansin.
Napatingin ako sa nagsalita.
Hugh?
Hahaha. Hindi ako si Hugh. Ako ang ama nya.
TITO SETH?!
Ako nga.
Napatayo ako at lumapit sa kanya.
P-pero bakit ako nandito? Patay na ba ako?
Isa-isa kong sasagutin ang mga tanong mo. Una, bakit ka nandito? Nandito ka dahil may dapat kang
maalala. Kita mo yang dalawang batang yan?
Opo.
Kilala mo ba sila?
Ako yung batang lalaki, pero yung babae, hindi ko kilala.
Sigurado ka?
O..po?
Sige. Kung sa tingin mo hindi mo sya kilala, bakit hindi nalang natin sundan ang dalawang batang
ito. Tito Seth.
At sinundan namin ang dalawang bata.
Nagpunta sila sa isang kainan.
Pagdating namin dun, nakita ko si Mommy Julia na may kausap na lalaki.
Rinig ko ang pinaguusapan nila.
[ TAKEN FROM SPECIAL CHAPTER CHANDRIA ]
Juls, bakit hindi mo agad sakin sinabi to?! Almost 7 years mong tinago sakin na anak ko ang batang
yun!
Excuse me, Mr. Ken Narvato. Ikaw ang nakipagbreak sakin. Tingin mo sasabihin ko sayong buntis ako
nung mga panahong yun?! Ano nalang ang magiging kinabukasan ng anak ko?! Mommy.
Ah so ganun. So kaya mo sinabi kay Daniel na sya ang ama ng anak ko para maging maganda ang
kinabukasan nya, ganun?!. Siguro sinadya mong makipagone night stand sa kanya noh! Para sya ang
maituro mong ama ng bata. O teka, eh baka naman sya talaga?!
Shut up, Narvato. Walang nangyari samin ni Daniel. He was too drunk that night. Hinalikan nya ko,
oo. Pero nagcollapse rin sya. Hindi natuloy. Nung gabing yun, buntis na ko sa anak natin. That was
also the same day na umalis ka at iniwan ako. Kaya kumapit ako sa patalim. Pinalabas ko na may
nangyari samin kahit wala naman talaga.
W-what?
He.. hes my real dad?

Ibig sabihin.
Hindi pa tapos, Gerald. Manood ka. Tito Seth.
GAGO KA KASI NARVATO! BABAERO KA! INIWAN MO PA KO! Tingin mo ipagkakatiwala ko sayo ang
anak natin ha?!
FINE! Siguro nga ganun ako noon, pero ayos na ko ngayon. Matino na ko. Pwede ko na bang makita
at makuha ang anak ko?
NO!
Biglang sumigaw yung batang ako.
Baby! Kanina ka pa dyan?! Mommy.
Daddy Daniel is my father! Hindi ikaw! Ayoko sayo! Sigaw nung bata.
Tumakbo na sya palabas. Kaya sinundan namin sya.
Sinundan rin sya ng kaibigan nyang babae, pati ni Mommy at nung sinasabing totoo kong ama.
GEGE WAIT! Sigaw ng batang babae.
Gege?

Chan..chan?
SHT.
Tito Seth! Kilala ko na sya!
Manood ka muna, Gerald.
NO! NO! I WANT DADDY DANIEL!! Sigaw na naman ng bata.
Tumawid sa kalsada yung batang ako tapos may biglang dumating na kotse.
Tumalon yung sinasabing Ken Narvato na tunay kong ama at niyakap ang batang ako.
GEGE NOOOOOO! Sigaw ng batang Chandria.
*BEEEEEEP.*
*BOOGSH*
*BLAG*
------------------------
Pareho silang nabangga ng kotse, pero mukhang mas napuruhan yung Ken Narvato.
Naglaho lahat ng nasa paligid.
Bumalik na ulit kami ni Tito Seth sa may dalampasigan.
Naaalala mo na ba? Yan ang mga memoryang nawala sayo. Hindi pa yan lahat, pero naniniwala
akong pag may naalala kang isang pangyayari, magsusunod-sunod na sila.
Pero bakit yun ang pinakita mo sakin?
Kasi alam kong yun ang sagot na gusto mong malaman. Hindi ka anak ni Daniel. Pwede na kayo ng
babaeng mahal mo.
Nagulat ako.
Kanina, may araw pa. Pero ngayon, biglang naging gabi.
Tumingin ka sa langit, Gerald. Tito
Ginawa ko naman.
Ano ang nakikita mo? Tanong nya.
Dalawang bituin na magkadikit.
Maraming mga bituin sa langit, pero napako ang tingin ko sa dalawang bituin na yun.
May naaalala ka ba? Tito Seth.
May naalala akong memorya.
-------------------------
Alam mo bang, meron kang 7 soulmates dito sa mundo? Pero sa pitong yun, isa lang dun yung
destined mong makita. Yung isang soulmate mo na yun, sya yung mapapang-asawa mo at
makakasama mo habang buhay. Ako.
Really? Chandria.
Oo. 8 kasi kayo lahat. Tapos may kanya kanyang pair yung soulmates na yun. Kung sino yung
magkapair, sila lang yung destined na magkita. Ang cheesy noh? Pero naniniwala ako dun..
How will you know if you already met your pair?
Simple, tumigin ka sa stars. Tinuro ko yung langit.
And then?

Laging magkakalayo ang mga stars diba? Ang sabi sakin, kapag daw nakakita ka ng dalawang butuin
na magkadikit, ibig sabihin, nakilala mo na yung soulmate mo.

-----------------------------------------
Soulmate Yan nalang ang nasabi ko.
Kanina nasagot ko na yung una mong tanong. Ngayon, sasagutin ko ang pangalawa. Tinatanong mo
sakin kung patay ka na, diba? Tingin mo?
Hindi pa.
Oo hindi pa. Kasi may soulmate ka pang babalikan. Sabi ko nga noon sa Daddy Daniel mo, kung ano
ang puno, yun din ang bunga. Nagkaron sila ng happy ending, syempre dapat kayo rin.
Tito Seth, maraming salamat po.
Tsaka ka na magpasalamat pag maayos na maayos na kayo. Oo, magkakaron kayo ng happy ending.
Ang tanong, kelan?
Po?!
Ngumiti nalang sya sakin tapos unti-unti nang nawawala ang lahat.
At sa pagkawala ng panaginip ko, nagbalik ang realidad.

Binuksan ko ang mata ko at nakita ko ang mga kaibigan ko.
Chan.. chan
Tinawag ko ang pangalan nya.
Pero wala sya dito.
Nahuli na ba ako?
40.
Chan.. chan..
GERALD! Gising ka na!! Hugh! Hugh! Si Gerald!! Lorraine.
Lumabas si Hugh galing sa CR at gulat na gulat syang makita ako.
BRO!! Buti naman gising ka na! Pinag-alala mo kami! Kumusta ka? Hugh.
Oo nga. Walanghiya ka pre. Halos magdamag ka nang hindi gumigising. Kala namin macocomatose ka
eh. Lyndon.
Ayos lang ako. Pero teka, si Chandria?
Wala eh. Nasa airport. Carlo.
ANO?! Anong araw ngayon? At anong oras na?! Tanong ko.
Baka nakaalis na yun! Hindi pwede!!
Linggo. 4:45, bro. Bakit? Hugh.

HINDI PWEDE!
Pinagtatanggal ko yung mga nakakabit sakin. Yung dextrose. Yung mga tape. Basta! Lahat!
Kinuha ko yung nakita kong tshirt at sinuot ko ito.
Kinuha ko rin yung maong pants tapos sinuot ko rin.
Ano bang ginagawa mo Gerald?! Di ka pa magaling!! Lorraine.
Kailangan ko maabutan si Chandria! Hindi pwedeng makaalis sya!
Pumunta na ko sa may pintuan at binuksan ito.
Sakto pagbukas ko, andun si Papa.
Pa!
GERALD! San ka pupunta?! Dad.
Pa! Alam mo bang hindi mo ko tunay na anak? Hindi kami magkapatid ni Chandria! Pa, pwede na
kami. Kaya please ihatid mo ko sa airport. Baka makaalis si Chandria. Kailangan nya tong malaman!
Tara na, Pa!
Hinila ko si Papa papunta sa elevator.

Hindi sya nakapagsalita. Siguro gulat din sya sa mga sinabi ko.
Nagpunta kami sa parking lot at sumakay sa sasakyan nya.
Pa, bilisan mo magdrive please.
Binilisan naman ni Papa.
Hindi pa rin sya nagsasalita.
Nung makarating kami ng airport, dali-dali akong bumaba.
Mamaya ko nalang ieexplain sayo yung buong storya, dad. Kailangan ko lang talaga sya maabutan.
Sige po!
Tumakbo na ko papasok.
Buti nalang kilala ako ng guard dito kaya pinayagan nya akong pumasok.
Pagdating ko dun, nakita ko sina Tita Kath, Tita Archelle, Tito Katsumi, Tito Khalil, Mariko at Kensumi.
Wala si Chandria.
Nahuli na ba ako ng dating?
Gerald! Kensumi.
Lahat sila napatingin sakin.
Ayos ka na ba? Bakit lumabas ka agad ng ospital? Tita Kath.
Pero hindi ko sinagot ang tanong nya,
Si Chandria po?
Imbes na sumagot sakin, lahat sila tumingin sa likod ko.
Andun pala si Papa.
Andito rin sina Lyndon, Lorraine, Carlo at Hugh.
Tiningnan ko ang mga mukha nila.
Lahat sila malungkot.
Umalis na po ba ang eroplano? Tanong ko.
Oo eh Tita Kath.
Naglakad ako papalayo sa kanila.

Tiningan ko yung malaking bintana kung saan kita ang mga lumilipad na eroplano.
Chandria naman eh! Bakit mo ko iniwan? Alam mo bang pwede na tayo? Hindi tayo magkapatid,
alam mo ba yun? Tama ka nga, dapat mas nagtiwala lang ako.
Wala na kong pakialam kung iniisip ng mga taong baliw ako.
Alam mo ba, naaalala ko na rin ang lahat. Ikaw si ChanChan diba? Kaya pala nung unang beses
tayong magkita noon sa mall, yun ang tinawag ko sayo. Matagal na pala tayong magkakilala,
ChanChan. Soulmates tayo diba?
Talaga?
Yung boses na yun.
Tumalikod ako at nakita ko sya.
Si Chandria.
Nakangiti sya sakin.
Ch..an..
Hi.
Di na ko nagpigil pa. Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap sya.

Masyado mo naman yata akong namiss. Chandria.
Masyado lang akong natakot na baka nakaalis ka nang hindi mo nalalaman ang katotohanan.
What truth? Na hindi tayo magkapatid? And youre Gege my long lost friend?
Alam mo na?
Oo! Kahapon pa. Diba nag-usap tayo bago kayo umalis ng Alpha? Nalaglag mo tong necklace mong to
oh Pinakita nya sakin ang necklace. Dahil dyan, nalaman kong ikaw yung kalaro ko noon. Naalala ko
rin na sinundan natin noon yung mommy mo at dun natin nalaman na hindi si Daddy Daniel ang
daddy mo.
Kung alam mo, ibig sabihin, alam na rin nila?
Of course! Nung nirescue ka namin kagabi sa Frat War na yun, alam na nila.
Eh bakit
Tiningnan ko silang lahat.
Lahat sila nagpipigil ng tawa.
Winner, Gerald. Best actor! Kensumi.
Pare, dalang-dala ako sa mga eksena kanina. Feeling ko nasa teleserye ako. Galing! Lyndon.

Pati ikaw, Dad? Sabi ko.
Sorry na Gerald. Hahaha. Ang cute cute mo kasi kanina eh. Hahaha. Daddy.
Tita Kath?
Aba! Napag-utusan lang ako. Nung kinakausap mo ko kanina, sinesenyasan ako ni Daniel na sakyan
yung pagdadrama mo.
So kaya pala sila nakatingin lahat kanina kay Papa.
Grabe napagtripan ako.
Di ka man tunay na anak ni Daniel, para pa rin kayong mag-ama. Ganyan na ganyan din ang daddy
mo noon nung hinabol nya tong si Kath eh. Dito rin yun sa lugar na to. Gantong-ganto rin. Hahaha.
May pagluhod pa yan at pagsigaw ng Kathryn!! Hahahaha. Tito Katsumi.
Hahaha! Gawin mo nga din yun, Gerald. Dali! Lumuhod ka tas sabihin mo Chandriaaaaaa! Hahaha.
Lol. Kensumi
Nakakatawa pala, Kats. Buti di nyo ko pinagtawanan noon. Daddy.
Aba syempre. Halos bumaha nun ng luha dito noh. Tsaka seryosong iniwan ka kasi talaga nun ni
Kath. Eh eto namang si Gerald, hindi talaga iniwan ni Chandria. Tito Kats.
Napatingin ako kay Chandria.

Nakatingin lang sya sakin at nakangiti.
Bakit?
Wala. Masaya lang ako. Buti nalang nalaman ko agad kaya napacancel ko agad yung flight ko. Hinatid
lang namin sina Lola Gretch thats why were here. Chandria.
Nakakainis ka. Pinagtripan mo din ako.
HOY HA! Wag mo kong idadamay. Sila yung nantrip sayo, hindi ako.
Oo nga Gerald! Walang kinalaman dito si Chandria. Hahaha. Sige na, magsweet-sweetan na kayo
dyan, di kami manonood. Tito Kats.
Tumalikod silang lahat samin.
Hahaha. Grabe. Lakas ng trip ng mga pamilya namin.
Pano ba yan, tuparin mo ang deal natin. Sabi mo pag di tayo magkapatid, liligawan mo ko diba?
Chandria.
Kailangan pa ba talaga kitang ligawan? Hindi ba pwedeng pathank you mo nalang sakin yung
matamis mong oo?
And why will I thank you?

Aba! Kung hindi dahil sakin baka ikaw ang nasa ospital ngayon! Sinanggahan kaya kita kagabi. Ang
sakit pa nga rin eh.
Sus. O sige na nga. Thank you, Gerald for saving my life. And thank you for your wonderful letter.
Itatago ko yun.
Dapat lang noh! Pinaghirapan ko yun.
Hahaha. Uhmm.. Gerald, may itatanong ako sayo.
What is it?
Nakakita ka na ba ng dalawang stars na magkadikit?
Oo, ikaw ba?
Oo din. Kagabi lang.
Ako rin eh.. Kagabi lang.
She smiled.
Hindi pa rin ako makapaniwalang nasa harap ko sya ngayon.
Na this time, wala nang malaking pader na humahadlang saming dalawa.

Pwede na kami. Pwedeng pwede na.
Tagal naman! Magkiss na nga kayo para makaalis na tayo! Tito Kats.
Nabatukan naman agad sya ni Papa.
[ PLAY MUSIC --- > A Thousand Years Part 2 ]
So.. ano na? Tanong ko.
Ano na nga ba?
I took a deep breath and held her hand.
I pulled her closer.
Isang tanong, isang sagot, Chandria.
Ano yun, Gerald?
Napatingin ako kayna Daddy at sa barkada.
Kanina, nakatalikod pa sila. Pero ngayon, nakatingin na silang lahat samin.
Binalik ko ang tingin ko kay Chandria.
Asot pusa, ganyan tayo sa simula. Ako.
---- FLASHBACK ----
Hey spoiled brat! San mo ba balak pumunta ha? I asked her calmly.
Tumigil sya sa paglalakad. Hinarap nya ako. Nakapamewang at nakataas ang kilay.
I dont know. Im expecting you to lead me somewhere. Ikaw ang may alam ng place na to!
Pagmamaldita nya.
What?! Ikaw dyan ang manghihila-hila dyan tapos wala ka naman palang alam?!
E KAYA NGA KITA HINILA EH. PARA MAY KASAMA AKO!
E BAKIT KASI AKO PA HINILA MO!
E KASI IKAW ANG MAY DAHILAN KUNG BAKIT AKO NATAPUNAN NG COKE!
E BAKIT KA BA SUMISIGAW?!
E NAKAKAINIS KA EH!
SPOILED!
WALANG MANNERS!
Hindi ko nalang sya inintindi. Naglakad nalang ako palayo.

Pero alam kong sinunsundan nya ako.
Humarap ako sa kanya. Anong gusto mo?!

I told you! Kailangan mo kong ibili ng clothes!
( Taken from A Night with You Chapter 02 )
--- END OF FLASHBACK ---
Pero ewan ko ba. Biglang isang araw naramdaman ko nalang na attached na ko sayo. Nung araw na
nakita kitang tatalon noon sa bangin, kahit gano ako naiinis sa kaartehan mo, hindi ako nagdalawang
isip tumakbo palapit sayo at pigilan ka.
---- FLASHBACK ---
TANGA KA BA?! Sabi ko dito sa babaeng to. Pano ba naman, tatalon dito sa bangin.
Gerald?
Sumimangot ako at tumayo.
ANO KA BA?! SUICIDAL KA BA HA?! Tanong ko.
ha? Clueless nyang tanong.
TINGIN MO KAYA MONG TALUNIN YAN HA?! ANONG TRIP MO?!
Nakatulala lang sya.

ANO?! TUTUNGANGA KA LANG BA DYAN?! BAKIT KA BA TATALON?!
K-kukunin ko yung h-halaman na yun
Tinuro nya yung halaman.
BAKIT?! E ANDAMING GANYAN SA CAMPUS! SANA YUN NALANG ANG KINUHA MO. HINDI YUNG
BUWIS BUHAY KA!
E k-kasi.. kasi *sob* *sob
Wala na nagbreakdown na sya.
*sob* *sob* K-kasi k-kailang---
Kahit gano ako naiinis, parang lumalambot yung puso ko. Hinila ko sya at niyakap.
Wag ka na ngang magsalita. Nanginginig ka na oh. Kumalma ka muna. Ako.
( Taken from ANWY Chapter 8 )
--- END OF FLASHBACK ---
Ang dami kong nagawang kasalanan sayo. Umabot sa point na ayaw mo kong patawarin. Kaya nga
sobra akong nag-effort na mapatawad mo ko. At yun nga, sumali ako sa Frat para hindi ka
madisqualify.
--- FLASHBACK ---

Bakit? Bakit mo pinaltan si Kensumi? Chandria.
Hay. Sinabi na pala nila.
Pero bakit, Gerald? Dahil ba kay Sofia? Para mas maging malapit ka sa kanya?
[]
Kung tutuusin, ikaw ang dahilan ng pagsali ko dito. Kita ko kasi kung gano mo kagustong makasali. At
tsaka
At tsaka?
At tsaka para na rin makabayad ako dun sa mga nagawa kong mali sayo. Di ka kasi madaan sa sorry
eh. At least eto medyo mabigat na. Sana
Sana?
Tiningnan ko sya.
Sana mapatawad mo na ko.
Bigla nalang napaiyak si Chandria. Pinunasan ko yung luha nya tapos lumapit sya sakin at niyakap ako.
Okay na ba tayo? Tanong ko.

Thank you Gerald.
Friends?
Kumalas sya sa pagkakayakap.

She smiled.

Friends.
Ngumiti rin ako. Yung ngiting minsan ko lang ipinapakita sa iba.
--- End of Flashback ---
Naging mas malapit tayo sa isat-isa lalo na nung pasko. Pero natapos ko ang libro at natakot ako sa
mga posibleng mangyari. Kaya naman lumayo ulit ako sayo. Pero nung gabing nagkasama tayo sa
hukay, dun ko narealize kung ano ka talaga sakin.
--- FLASHBACK ---
Ano nga ba ang nararamdaman mo sakin? Kasi ako inamin ko na kanina eh. In love ako sayo. Eh
ikaw? Do you feel the same? Chandria.
Alam mo na naman ang sagot dyan, diba?

Gusto ko manggaling sayo.
Spoiled brat. Pang-aasar ko.
Nginitian lang nya ako.
Fine, I like you. Im not yet sure kung mahal na kita, pero youre special. And I dont want to lose
you.
What about Sofia? Gusto mo rin sya, diba?
Oo, then I had a change of heart. Isang araw paggising ko, ikaw na ang nagpapatibok ng puso ko.
---- END OF FLASHBACK ---
Pero kung kelan naman naging malinaw ang nararamdaman natin sa isat-isa, tsaka naman dumating
ang panibagong problema. Nagkita ang magulang natin at kailangan nating pigilan ang mga sarili natin
kasi inakala nating magkapatid tayo.
---- FLASHBACK ----
Siguro kung naging maayos lang yung takbo ng buhay ng mga magulang natin, baka pwede tayo.
Chandria.
Kung siguro hindi nasaktan noon si Papa dahil kay Tita Kath, hindi mangyayari yung nangyari sa
kanila ni Mommy. Hindi ako mabubuo. Ibang tao ang magiging magulang ko.
With that, pwede na tayong dalawa. Nakangiting sabi ni Chandria.
Kung ganun nga lang eh Pero hindi. I took her hand. Napatingin sya sakin at nagtataka. Maybe in
another lifetime, Chandria. Siguro sa susunod nating buhay, pwede na tayo.
Maybe, Gerald Maybe.
I kissed her forehead at pumasok na ko sa loob.
(Taken from ANWY Chapter 36 )
--- END OF FLASHBACK ----
Chandria, ayaw na kitang pakawalan pa. Ayoko nang maghintay pa. Masyado na tayong nasaktan.
Masyado na kitang napaiyak. Pero ito ang tatandaan mo. Binago mo ang buhay ko. Naging mahalaga
kang parte nito. Sana, hayaan mo rin akong maging parte ng sayo.
Lumuhod ako sa harap nya.
WOOOHH!
WIT-WIW!
Kanya-kanya ng asar yung mga taong nanonood samin ngayon.
Tiningnan ko sila Tita Kath at Daddy.
Nakangiti lang sila and they gave me a nod.
Tiningnan ko ulit si Chandria.
Shes crying. Pero ngayon, dahil masaya sya.
Chan-Chan I love you. Will you be my girlfriend?

Hindi sya agad sumagot. Nagpahid muna sya ng luha nya tapos tiningnan nya sina Tita Kath.
Nakaakbay si Daddy ngayon kay Tita Kath. Pareho silang nakangiti. Parehong masaya.
Hindi ko lang inakala na posible pala yung masaya sila. Tapos, masaya rin kami ni Chandria.
Humarap na ulit sakin si Chandria.
Lumuhod rin sya sa harap ko.
Bigla nya akong niyakap.
Tapos isinuot nya sakin ang kwintas na ginawa ko noong mga bata pa kami. Ang kwintas kong may
nakasulat na Gege
I love you too, Gege and yes, I want to be your girlfriend.
Hinalikan nya ako ng mabilis at niyakap. Tapos tumayo na kaming dalawa.
Nagpalakpakan ang lahat.
Halos maiyak ako sa tuwa.
Sino ba naman ang mag-aakalang may happy ending rin kaming dalawa?
Lumapit samin si Tita Kath and Daddy Daniel.
Pano ba yan, Gerald. Hindi man kita tunay na anak, mukhang magiging son-in-law din kita. Daddy.
Ayaw mo nun, dad? Kilalang-kilala mo na yung mapapang-asawa ng baby girl mo? Chandria.
At talagang sigurado ka nang si Gerald ang mapapangasawa mo ha. Tita Kath.
Yes mom. I can feel it. Were soulmates. Just like you and Daddy. Chandria.
Awww. Dalaga na ang baby ko. Pahug nga sa inyong dalawa! Tita Kath.
At ayun, naggroup hug kami.
Nalaman ko man ang totoo kong pagkatao. Nalaman ko man na hindi talaga ako tunay na anak ni Daddy
Daniel, masaya pa rin ako.
Wala akong hinangad noon kung hindi ang magkaron ng kumpletong pamilya.
Akala ko ang pagkakaroon ng kumpletong pamilya ay ang pagkakaroon ng nanay at tatay.
Pero hindi pala.
Kasi yung kumpletong pamilya, mukukuha at mararamdaman mo yun sa mga taong nagmamahal sayo.
Magkadugo man kayo o hindi. Magkamag-anak man kayo o hindi, ang mahalaga, nagmamahalan kayo.
Na sa kabila ng lahat, hindi nyo iiwan ang isat-isa at lagi kayong nakaantabay tuwing may problema.
Minsan, hindi sapat yung nandyan ka lang sa tabi. Madalas, kailangan mong iparamdam na nandun ka
talaga.
Mas maganda nang hindi nakikita pero at least nararamdaman.
Pasali naman kami sa group hug! Tito Kats.
Sumali na ang lahat sa group hug na to.
Lahat kami masaya.
Lalo na kami ni Chandria.
Katulad ni Tita Kath at ni Daddy Daniel,
Magagawa rin naming sabihin na
And we lived happily ever after.
Alam ko may dadating pang mga problema. Pero kakayanin namin yun.
Walang imposible
Basta magkasama kaming dalawa.

------------------------------------------------------
DANIEL PADILLAS POV
O sya! Tama na tong group hug na to! OA na eh. Tara, may pupuntahan tayo. Sabi ko.
San?
Basta! Sundan nyo nalang ako
Sumakay na kami ng kotse at nagsimula na akong magdrive.
Ako yung nauna dahil nga ako yung sinusundan nila.
Dad, where are we going? Chandria.
Oo nga, Daniel. San mo ba kami dadalhin? Kath.
Basta. Wag nalang kayo magtanong.
Nagpatuloy lang ako sa pagdadrive.
Ilang minuto lang, nakarating na kami sa destinasyon namin.
Ang libigan ni Seth.
Mukhang nagtataka pa sina Kath kung bakit ko sila dinala dito. Pero malalaman rin nila yun.
Mamaya-maya.
Pagdating namin sa puntod ni Seth na katabi lang ng puntod ni Miq, andun na sina Lester, Ella Mae, JC at
Gab.
Pinapunta ko rin sina Mama Min at Daddy Teddy para kumpleto ang pamilya.
Nagdatingan na rin ang iba.
Pinalibutan namin ang puntod ni Seth at Miq.
Pare, bakit mo kami dinala dito? Katsumi.
Hinawakan ko ang kamay ni Kathryn at hinila ko sya papunta sa gitna.
Tiningan ko ang barkada ko.
Alam na nila agad kung ano ang gagawin ko.
Daniel Kath.
Mukhang nararamdaman na rin nya.

Kath. Alam ko, matagal na tayong engaged. Halos ikasal na nga tayo dati, diba? Pero noon kasi yun
eh. Iba na ngayon. Marami nang nagbago. May pamilya na tayo. Yung mga kaibigan natin, may mga
pamilya na rin. Nagbago din yung edad natin. Pero, alam mo? Sa dinami-dami ng nagbago,
pagmamahal ko lang yata sayo ang hindi.
Natawa sila sa sinabi ko. Tanda-tanda ko na bumabanat pa rin ako.
Kath, tanda mo ba nung nagpropose ako sayo noon?
Syempre. Pano ko ba yun makakalimutan? Sa harap pa nga nilang lahat yun eh. Parang ngayon lang.
Pero this time, andito na yung mga bata.
Oo nga eh. Dumami na ang witness. At tsaka yun rin ang rason ko kung bakit nandito tayo ngayon sa
puntod ni Seth. Gusto ko kasi maging saksi rin sila ni Miq sa proposal na gagawin ko ngayon. Alam mo
Kath, kahit kelan hindi tayo pinabayaan ni Seth. Kaya kahit kelan, hindi rin dapat natin sya
kalimutan.
Sumangayon naman sakin ang lahat ng taong nanonood dito ngayon.
Kath
Lumuhod ako sa harap nya.
Nakita ko ang reaksyon ni Chandria. Masayang-masaya sya.
Siguro dahil sa wakas, magkakaron na kami ng happy ending ng mommy nya. At syempre, dahil may
happy ending din sila ni Gerald.
Binalik ko ang atensyon ko kay Kath.
Hindi ito ang first time kong magpopropose sa kanya, pero kinakabahan ako.
I took a deep breath. Many times.
Then nagsimula na ako.
I am Daniel. For years, I have been waiting for you to come back. Wala akong ibang hinangad kung
hindi ang makasama ulit kita.
Oo, maraming nagmamahal sakin, pero kulang pa rin. Kasi wala ka... wala ka sa tabi ko.
Pinanghihinaan na ko ng loob, but then an unexpected event happened.
Isang gabi na nakapagpabago ng lahat.
Isang gabi na akala ko, simpleng pangyayari lang. Pero hindi.
Kasi itong gabing to ang maaaring makasira o maging daan para matupad ko ang pangako ko.
Isang pangakong handa pa rin akong panindigan
That promise to spend my forever and a day with you.
Biglang tumulo ang luha ni Kath.
Handa ko pa rin yung tuparin, Kathryn. Kahit gano kahirap, kahit gano kasakit. Basta ba kasama kita,
alam kong kakayanin ko.
Nilabas ko ang isang box sa bulsa ko.
I opened it. Kahit na alam na nila kung san pupunta to, nagulat pa rin silang makakita ng isang sing-sing
sa loob ng maliit na box na yun.

Willing ka pa rin bang tuparin ang pangako natin sa isat-isa, Kath? Will you still be willing to spend
your forever and a day with me?
Yes. Yes Daniel. I am more than willing.
I stood up and hugged her.
Everyone clapped their hands nung nag-yes si Kath.
Sinuot ko ang sing-sing sa ring finger nya.
I know, hindi magarbo tong pagpopropose kong to. Pero sana, masaya ka pa rin. Sabi ko.
This is the perfect proposal, Daniel. Kahit nga hindi ka na magpropose okay lang eh. Ang mahalaga
magkasama tayo. Masaya tayo. Pero thank you because you still did this. At sa harap pa talaga ng
lahat. Kung baliin mo man yang promise mo, maraming bubugbog sayo. Kath.
Sa dinami-dami nating pinagdaanan, Kath. Tingin mo, magagawa ko pang baliin yung pangako ko? At
tsaka ilang taon tayong di nagkasama. Kailangan kong bumawi sa mga taong yun. Sa mga taong
dadating, wala na kong gagawin dun kung hindi ang mahalin ka, at mahalin ka at mahalin ka.
Napatawa ang lahat sa sinabi ko.
Tingin siguro nila masyado akong obsessed kay Kath.
Well, totoo naman eh.

I love you, forever
and a day.
I kissed her.
A kiss full of love, happiness and sweetness.
This time, hindi na ko kinakabahan. Hindi na ko natatakot.
Weve been through the worst, ano pa bang pwedeng mangyari, diba?
May mga dadating pang problema, for sure. Pero kakayanin namin yun dahil magkasama kami at dahil
na rin sa mga taong kasama namin ngayon.
Seth, maraming salamat. Naging malaking parte ka ng happy ending naming ito.
Kung nasan ka man ngayon, sana masaya ka rin para samin.
HOY TAMA NA ANG KISS! GROUP HUG NAMAN DYAN! Katsumi.
Lahat sila naglapitan samin.
Hilig mo yata sa group hug, Kats.
Kaaliw eh. Ayaw nyo ba?
GUSTO! Sigaw naming lahat.
Maayos na ang lahat. Masaya na ang lahat.
Finally, after so many years, nakuha ko na ang true definition of forever and a day.
Forever and a day serves as a second chance. It shows that despite all the pain, heartaches and tears
forever can still exist as long as you are with the right people, in the right place and at the right time.
Marami kaming pinagdaanan.
Ilang taon ang lumipas.
Akala namin wala na.
Pero sabi nga nila, Whats meant to be will always find its way
Kaya eto kaming lahat ngayon.
Nasa byaheng today papuntang forever.
EPILOGUE : One Hundred. One Forever.

One Night.
SOMEONES POV
Ready na ang lahat para sa pinakaiintay na kasal nina Kathryn at Daniel.
Pagkalipas ng napakaraming taon at sa kabila ng mga mabibigat na mga problemang hinarap nila, sila pa
rin ang nagkatuluyan sa huli.
Lahat ng mga taong naging parte ng buhay nila ay nagtipon tipon dito sa simbahan kung saan sila
ikakasal.
Nagmistulang fairytale wedding ang kasal nila. Sakto lang dahil malafairytale rin kasi ang buhay nila.
Kitang-kita kay Daniel na kabado sya. Sino ba naman ang hindi kakabahan sa napakaespesyal na araw na
ito?
Sina JC, Katsumi at Lester ang naging Best Men. Hirap daw kasing pumili si Daniel kung sino ang gagawin
nyang Best Man kaya lahat nalang sila.
Si Hugh naman ang naging Groomsman.
Bridesmaid naman sina Ella Mae, Archelle at Gab.

Si Julia ang naging Matron of honor ni Kath. Sa kabila ng lahat, nangibabaw pa rin ang pagkakaibigan
nilang dalawa.
Cord sponsor sina Carlo at Lorraine.
Veil sponsor sina Kensumi at Mariko.
Candle sponsor naman sina Lyndon at Jillian.
Samantala, Junior Groom and Bride naman sina Gerald at Chandria.
Habang hinihintay ng lahat dumating ang kotse ni Kath, nilapitan muna ng mga Ninong at Ninang sa
kasal si Daniel.
Daniel
Kuya Trick, Ate Ellie. Ang magbebs. Naaalala nyo pa ba sila?
Wag kang kabahan. Sigurado kami, this time, dadating na sya. Trick.
Masaya kami para sayo, Daniel. Sa wakas. Happy ending rin kayo.Ellie.
Thank you Kuya Trick at Ate Ellie. Sana maging kagaya nyo rin kami, matatag ang samahan.
Sa dami ng pagsubok na pinagdaanan nyo, mukhang mas magiging matatag pa ang samahan nyo
kesa samin. Sinubok kayo ng sobra, pero anong nangyari? Mas lalo nyo lang minahal ang isat-isa. Wag
kang mag-alala, Daniel. Sigurado ako, hinding-hindi na ulit kayo mapapaghiwalay. Ellie.
O sya. Wag na tayong masyadong magdrama dito at baka mapaiyak pa natin itong batang ito. Basta,
tandaan mo lang, Daniel. Mahalin mo sya ng buong puso. Trick.
Oo, Kuya Trick. Makakaasa ka. Daniel.
Umalis na sina Trick at Ellie.
Sumunod na lumapit sina Tita Karla, Magui at Carmela.
Nak!
Ma! Daniel.
Nagyakap silang dalawa.
Kuya! Magui/Carmela
Niyakap rin sila ni Daniel.
Im so happy for you, anak. Tita Karla.
Maraming salamat, Ma. Grabe noh. Ang tagal nating hinintay to.
Oo nga eh. Sa sobrang tagal, naunahan ka pang mag-asawa nitong mga kapatid mo.

May asawa at pamilya na rin sila Carmela at Magui.
Sino ba naman ang mag-aakalang ang mga makukulit na chikiting na inaaway-away lang ni Katsumi dati
ay mga ina na rin ngayon.
Kuya, congrats. Nalampasan nyo ni Ate Kath yung mga pagsubok na hinarap nyo before. I was there
when you fell in love with her. Im happy na nandito rin ako ngayong makukuha nyo na yung happy
ending nyo. Magui.
Thank you, Magui. Salamat sa pagiging mabuti at maarteng kapatid.
Hinampas tuloy ni Magui si Daniel. Pero lambing kapatid lang yun.
Kuya talaga oh. Iiyak na ko eh.
Wag ka umiyak, masisira make-up mo.
Nagtawanan silang dalawa.
This time, si Lelay naman ang hinarap ni Daniel.
Lelay, bunso.
Kuya Hindi pa nakakapagsalita si Lelay ng message nya, naiyak na agad sya.
Niyakap sya agad ni Daniel.

Oh, wag kang umiyak. Ito naman eh. Daniel.
Masaya lang ako, kuya. Alam mo namang malakas ang paniniwala ko sa inyo ni Ate Kath, right?
Tanda mo ba nung 8 years old ako? Diba sabi ko you made me believe that fairytales really do exist.
Kuya, nageexist nga sya. Tanda-tanda ko na, pero naniniwala pa rin ako dun. Dahil sa inyo.
Lelay Teary eyed na rin si Daniel.
O, wag kang iiyak kuya. Haha. Thank you, ha? For being the greatest kuya ever. Na kahit may sarisarili na tayong pamilya ngayon, hindi mo pa rin nakakalimutan maging kuya samin. I love you, Kuya.
Lelay.
Nagyakap ulit silang dalawa.
Buti nalang napigilan pa ni Daniel ang umiyak.
O sya. Magready ka na. Im sure padating na si Ate Kath. Lelay.
Umalis na rin sina Tita Karla.
Huminga ng malalim si Daniel.
Sumilip sya sa labas at tiningnan kung dumating na ang kotse ni Kath.
Pero hanggang ngayon, wala pa rin ito.
Dadating yun, bregs. Pramis!
Napatalikod sya para tingnan kung sino ang nagsalita.
Si Lester pala, kasama sina Kats at JC.
Hay! Sana naman wala nang mangyaring masama, diba?
Wala na yan. Upakan ko na yang destiny na yan eh. Masyado na syang nageenjoy paglaruan kayo.
Kats.
Haha. Brutal nito. Daniel.
Pero seryoso, kuya. Dadating yun. Wag ka mag-alala. JC
Naniniwala akong dadating sya. Daniel
Natahimik sila saglit.
Nagkatinginan at ngumiti sa isat-isa.
Ito na ba talaga yun, mga pre? Happy ending na talaga? Daniel.
Bakit, ayaw mo ba? Sige papasabugin ko kotse ni Kath para magkaron na naman ng bagong
problema. Katsumi.
OY!
Joke lang. Syempre, gusto ko na rin kayong magkaron ng happy ending noh. Kats.
Nakakatuwa, bregs. Alam mo yung pakiramdam na nandun kami simula pa nung una? Yung
nasaksihan namin yung love story nyong dalawa. Na sa lahat ng saya, lungkot at mga problema na
naranasan nyo, andun kami. Lester.
Kakaiba ang feeling, kuya. Lalo na ngayong ikakasal na kayo. Kasama mo kasi kami sa lahat ng
proseso eh. Kaya ramdam namin kung gano ka kasaya ngayon. Nakita kasi namin kung gano ka
nahirapan eh. Kaya eto na kuya. Sa wakas. SA WAKAS!! Tapos na. JC.
Iba rin pala ang pakiramdam kapag naging parte ka ng isang napakaepic na lovestory. Sayang lang, di
tayo kumpleto ngayon. Katsumi.
Sus! Naniniwala akong kumpleto tayo ngayon. Nandyan lang yang si Seth. Yun pa? Lahat na yata ng
mahahalagang event ng buhay natin, andun yun. Ngayon pa kaya? Daniel.
Oo nga. Talasan nyo lang mata nyo. Pag nakakita kayo ng kulot na gurang, sya yun. Lester.
Hahaha. Huy! Baka multuhin tayo nun! JC.
Ayaw mo nun? Makakasama natin sya. Lester.
Nagtawanan lang silang apat.
Pero lahat sila napatigil sa pagtawa nung dumating na ang kotse ni Kath.
Oh, ayan na bregs. Ready ka na? Lester.
22 years na kong ready. Sabi ni Daniel habang nakapako ang tingin sa kotse ni Kath.
Inayos na ng organizer ang pila.
Nagsimula na rin ang prusisyon.
Nagsimula nang maglakad si Daniel, kasabay nya sina Tita Karla at Tito Rommel. Nasa likod naman nila
sina Magui at Lelay.
Nung nakarating na sila sa altar, halata kay Daniel na kabadong kabado sya habang naghihintay.
Kabado, pero masaya sya.
Kasunod nila ang mga Best Men nya na sina Katsumi, Lester at JC. Ang Parking 5.
Sumunod ay si Hugh, ang Groomsman . Hindi man siya tunay na anak ni Daniel ay tinanggap at minahal
pa rin siya ni Daniel ng buo.
Sumunod na naglakad ang mga Primary Sponsors o ang tinatawag na mga Ninong at Ninang.
Unang-una sina Trick at Ellie.
Sumunod ay si Faith Rufo, isa sa mga nagaudition noon sa paaudition ni Katsumi. Hindi man siya napili
noon ay naging isa sya sa mga mabubuting kaibigan ng P5.
Ang mga sumunod ay mga kamag-anak na nina Daniel at Kathryn.
Pagkatapos ng Primary sponsors ay mga secondary sponsors naman.
Ang second generation.
Una sina Lyndon at Jillian. Sumunod ay sina Kensumi at Mariko. Tapos ay sina Carlo at Lorraine.
Dahil gusto ni Kath at Daniel na maging kakaiba ang kasal na ito, wala silang batang isinali sa kasal.
Ang B and V Twins ang naging flower girls. Kahit pa gano na sila katanda.
Si Khalil ang naging Bible bearer.
Samantala, si Enrique naman ang naging Ring bearer.
Pagkatapos ni Enrique ay Bridesmaids naman na sina Ella Mae, Archelle at Gab ang pumasok.
Sinundan sila ng Matron of Honor na si Julia Barretto.
Nung nakarating na sa gitna si Julia, sumunod na pumasok sina Chandria at Gerald.
Maganda ang reaksyon ng mga tao sa kanila.
Parang batang Kathryn at Daniel talaga sila. Sinubok rin ng tadhana sa nakapabatang edad, pero
nangibabaw pa rin ang pagmamahal nila sa isat-isa.

Nawala pansamantala ang kaba ni Daniel nung makita nya ang anak nyang si Chandria na kasabay
naglalakad ni Gerald.
Masaya sya para sa kanila.
Siguro naiisip nya na pagkatapos ng ilang taon, Si Chandria at Gerald naman ang ikakasal.
Pagkadating nina Chandria at Gerald sa upuan nila, isinara na ng mga assistant ang pinto ng simbahan.
Nagsitayuan na ang lahat.
Pagkabukas ng pinto, saktong umulan rin ng petals ng rosas.
Pula at puting petals.
Habang umuulan ng petals ay naglalakad si Kath papunta sa altar.
Kasabay nya sina Tito Teddy at Mama Min.
Napakaganda ni Kathryn ngayong araw na ito. Kitang-kita kung gano sya kasaya.
Napahinga ng malalim si Daniel nung nakita na nya ang mapapangasawa nya.
Nakapako ang tingin nila sa isat-isa. Tila wala silang ibang nakikita kahit pa napakadaming tao ang
nandito ngayon para masaksihan ang kasal nilang dalawa.

Habang papalapit ng papalapit si Kath ay unti-unti na ring nawawala ang kaba ni Daniel.
Hindi mawala ang ngiti nila sa kanilang mga mukha. Mukhang hindi nila kayang ikubli ang kasiyahang
nadarama nilang dalawa.
Nung nakarating na si Kath sa kinaroroonan ni Daniel, kinuha ni Tito Teddy ang kamay ni Kath at
ipinatong ito sa kamay ni Daniel.
Hindi pa rin nasisira ang eye contact nila. Parang meron silang sariling mundo.
Nagpunta na si Daniel at Kath sa may harap ng altar at umupo doon.
Nagsimula na ang seremonyas.
Hindi na ko nakinig sa mga sinabi ng pari.
Tiningnan ko nalang ang mga tao. Tiningnan ko kung ano ang reaksyon nila.
Umiiyak ang mga magulang nilang dalawa. Saksi rin sila sa pagmamahalan nina Kath at Daniel kaya
sigurado akong matinding emosyon rin ang nararamdaman nila ngayon na ikakasal na ang anak nila.
Nakangiti naman ang mga kaibigan nilang dalawa. Natutuwa silang lahat sila sa barkada ngayon ay
masaya na. Wala nang mag-isa. Lahat may kapares na.
Sunod ko namang tiningnan ang mga bata. Ang sumunod na henerasyon na magpapatuloy ng sinimulang
pagmamahalan ng mga magulang nila.

Masaya rin sila para sa Tito Daniel at Tita Kathryn nila. Syempre para rin sa kaibigan nilang si Gerald at
Chandria.
Speaking of Gerald and Chandria, magkatabi sila ngayon. Magkahawak ang kamay.
Umiiyak si Chandria dahil sa saya para sa mga magulang nya at para na rin sa kanila ni Gerald.
Ang batang Kath at Daniel.
Interesado ako sa kung paano pa sila susubukin ng panahon at tadhana. Pero sigurado akong katulad
nina Kath at Daniel, malalampasan rin nila yun.
Sila ang pinakaapektado sa mga nangyari sa magulang nila. Pero sila rin ang naging dahilan para maayos
ang lahat.
Dahil sa isang gabi. Sa isang gabi na nagkasama silang dalawa.
Sa isang gabi na naging daan para magkita ang dalawang taong pinaghiwalay ng tadhana.
At ang gabing yun ang naging simula ng pagkakaayos ng lahat.
Na kung hindi nangyari ang gabing yun, baka wala pa rin ang happy ending na ito.
Ngayon, ating pakinggan ang pangako nina Daniel at Kathryn sa isat-isa. Father.
Tumayo silang dalawa at humarap sa isat-isa.

[ PLAY MUSIC. ----- > Flightless Bird American Mouth Wedding version ]
Naunang nagsalita si Kath.
Daniel, sa totoo lang, hindi ko na alam kung ano pang pwede kong sabihin sayo. Parang nasabi ko na
yata lahat eh. Pero gusto kong malaman mo na kung meron mang pinakamasayang babae ngayon sa
lugar na ito, ako na yun. Akalain mo yun, 16 years. 16 years ng luha, ng sakit tiniis ko kasi akala ko
patay ka na. Akala ko mag-isa nalang ako nun eh, pero hindi pala. Andito ka lang pala at hinihintay
ako. Maraming salamat sa lahat ng binigay mo sakin. Yung simpleng mahalin mo ko, masaya na ko.
Eto pa kayang makasama ka habang buhay? Daniel, mahal na mahal kita, alam mo yan. At
pinapangako kong mamahalin kita kahit gano na tayo katanda. Kahit sumakabilang buhay na tayo,
mamahalin pa rin kita. Forever and a Day, diba? Sabi ng iba, hindi daw totoo ang Forever. Pero mali
sila. Kasi nageexist naman talaga yun eh. Basta ba kasama mo yung mahal mo basta kasama kita.
Kahit saan, kahit kailan. Forever na yun, para sakin. I love you, Daniel. So much.
Napaiyak ang marami sa sinabi ni Kathryn.
Kahit si Daniel mismo ay napaiyak.
Kinalma nila ang mga sarili nila at this time, si Daniel naman ang nagsalita.
Hundred Days with You, dyan nagsimula ang lahat. Yung deal namin noon ng P5 na kailangan
mahalin mo ko tapos ibebreak kita pagkatapos ng 100 days na yun. Akala ko, madali lang yun. Akala
ko noon makukuha ko na yung happiness na hinahangad ko pag nagawa ko yun. Pero sa loob ng 100
days na yun, nagbago yung happiness ko. Sa isang daang araw, natutunan kitang mahalin ng totoo.
Simula noon, ikaw na ang naging dahilan ng kasiyahan ko. Hanggang ngayon ikaw pa rin.
This time, si Kath naman ang napaiyak. Naalala nya siguro kung paano nagsimula ang lahat.

Sinubok rin tayo nun. Pero sa huli, tayo pa rin. Akala ko dun na nagtapos ang lahat. Akala ko okay na.
Thats why I made a promise. I promised to spend my Forever and a Day with You. Ginawa ko yun
nung araw na nagpropose ako sayo. Sobrang saya ko nung sinabi mo saking YES. Akala ko happy
ending na yun eh. Pero simula palang pala yun ng mga problema.
Nagpause muna si Daniel. Masakit pa rin siguro sa kanyang alalahanin ang mga nangyari noon.
Kung ano-ano ang mga nangyaring problema hanggang sa umabot na sa sukdulan. Inakala mong
patay na ako at nagkahiwalay tayo ng labing-anim na taon. Halos mawalan na ko ng pag-asa nun, pero
hindi pa rin ako sumuko. Alam kong meant to be tayo at darating rin ang panahong magkakasama
tayo ulit. At eto na nga. Dumating ang isang gabi. Isang gabi na nakapagpabago ng lahat.
Ngumiti sila pareho. Habang patuloy lang sa pag-iyak ang mga guests.
I was almost hopeless. I even thought that I will never be able to fulfill the promise of Forever and a
Day, but because of one nighta night made possible by Gerald and Chandria, nagkita tayo ulit at
nagkasama. A Night with You is a turning point in our lives. Kung wala yun, siguro, wala pa rin tayo
dito.
Hinawakan ni Daniel ang kamay ni Kath.
Kathryn, I promise to love you not just forever. Sabi kasi nila, may katapusan din daw ang forever na
yun. Kaya nga forever and a day kitang mamahalin, so when that forever ends, there will always be
another day for us. You know why? Because when theres one more day, it only means that theres
another chance. Another chance to start another forever with you. I love you so much, Kath.
Kinuha nila ang mga sing-sing at isinuot sa daliri ng bawat isa.
Nagsalita na ulit ang pari.

"They are destined to be together for 100 days. Separated by the misfortunes of Forever and a Day
and then reunited in a very special Night. Brothers and sisters, they are a living proof that what is
meant to be will always find its way. No matter how long. How hard. Here they are. Together in front
of us. Mr and Mrs Padilla, you are now one in our eyes and in the eyes of God. You may now kiss the
bride." Priest.
Itinaas na ni Daniel ang veil ni Kath.
And then they kissed.
Napuno ng palakpakan ang simbahan.
Once again, umulan na naman ng petals ng bulaklak.
This time, puro pula lang. Simbolismo ito ng pagmamahalan nilang dalawa. Nina Kathryn at Daniel para
sa isat-isa.
Lumapit ako kay Hugh na kasalukuyang pumapalakpak ngayon.
Hinawakan ko ang balikat nya.
Nagulat sya nung nakita nya ako.
Hello po, Lolo. Ano pong maitutulong ko sa inyo?
Ah, wala naman. Itatanong ko lang sana kung saan ang reception. Nagugutom na kasi ako, Hijo.
Ah, ganun po ba? Saglit lang po, itatanong ko. Hindi ko rin po kasi alam kung saan.
Paalis na sana sya, pero pinigilan ko sya.
Wag nalang, hijo. Susundan ko nalang ang mga sasakyan mamaya. Maraming salamat Hugh.
A..ah.. Sige po. Wala pong anuman. Uhm. Sorry po ha? Kilala ko po ba kayo, Lolo?
Pwedeng oo. Pwedeng hindi. Pero gusto kong malaman mo na proud na proud ako sayo, Hugh. Hindi
mo ako binigo.
Po? P-pano
HUGH!! Halika na! Baka maubusan tayo ng pagkain!
Bago pa man nya matapos ang sasabihin nya ay hinila na sya nina Lyndon at Kensumi palabas.
Tinitingnan pa rin ako ni Hugh habang naglalakad sya.
Takang-taka siguro sya.
Pero matalino syang bata. Alam kong sumasagi na ngayon sa isip nya ang sagot sa kung sino talaga ako.
Lumabas na ko ng simbahan.

Pagkalabas ko, nagpalit na rin ako ng anyo.
Kanina, isa akong matanda. Ngayon, bumalik na ko sa tunay kong itsura.
"SETH! Ikaw talaga. Tumakas ka na naman ha." Miq.
"Hahaha. Sorry."
Tumabi ako kay Miq at inakbayan sya.
Tinitingnan lang namin ang mga kaibigan namin mula sa malayo.
"Nakakaproud ang anak natin. Tingnan mo sya oh, binatang-binata na. Manang-mana pa sayo." Miq.
Tama ka, Miq. Masaya akong sya ang anak ko.
Di lang ikaw ang masaya ngayong araw na to. Syempre ako rin. At syempre, ang mga kaibigan natin.

"Haay. Sa wakas..." Ako.
"Pano ba yan, e di matatahimik ka na?" Miq.
Napangiti ako.
"I guess I will. This time I can really rest in peace."
"Anong pakiramdam?"
"Sobrang saya. After all the trials, heartbreaks, tears, lies, broken promises and all those years of
misery... finally, nakamit na nila ang happy ending nila."
"Happy ending na matagal nang hinihintay ng lahat."
Hinalikan ko si Miq sa forehead nya.
"Happy ending that they all deserve to have."
Nginitian nya ako at nagsimula na kaming maglakad pabalik sa kung saan kami nararapat.
Sa lugar na malayo sa mga kaibigan at anak namin.
Pero kahit gano pa yun kalayo, nagagawa pa rin namin silang bantayan.
One hundred days to a promise of forever and a day...

On their way, they got lost and broke their vow.
After so many years they met again because of one special night.
One night that changed everything.
Who would have thought that just one night can lead them back to the right track?
The right track that can finally made them say
"I will fulfill my promise. That promise to spend my
...forever and a day with you."
- END OF SERIES
[ HDWY Series Sequel : Limelight ---- > http://wattpad.com/user/whenitcomestolove ]

A Night With You

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

A Night With You

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

A Night with You.

Published last October 26, 2012 in Wattpad.

A NIGHT WITH YOU

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Pinanghihinaan na ko ng loob, but then an unexpected event happened.

Isang gabi na nakapagpabago ng lahat.

Isang gabi na akala ko, simpleng pangyayari lang. Pero hindi.

Isang pangakong handa pa rin akong panindigan.

That promise to spend my forever and a day with you.

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Everyone appreciates my brother. No one appreciates me.

And then you came.

An unexpected event happened at nakasama kita ng isang buong gabi.

At dahil sa isang gabing yun nagbago ang lahat.

after spending a night with you.

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Chandria. Pakisara ng bibig. Mommy.

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Alam ko namang kahit anong pilit ko, hindi sila magpapakasal.

Hay nako Chandria Mommy

Just kidding! I tried to smile.

Naiwan lang kami dito ni Dad.

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Chandria mali yung sinabi mo kanina. Daddy

Inakbayan ako ni dad and pulled me closer to him

Hindi nalang ako nagsalita. Hes right. Pag naranasan ko magmahal.

Sana nga maranasan ko na yun.

Andito na yung sundo natin. Excited na sabi ni mommy.

Miss mo na talaga sila noh. Daddy

May tumigil na car in front of us.

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Kath! Sigaw nung mas bata.

Oh so Archelle pala ang pangalan nya.

Kathryn! Sabi nung mas matanda.

Mama Min! Sabi ni Mommy sabay yakap.

Nung nakita nila kami ni Daddy, humiwalay sila sa yakap.

Sya na ba Sabi nung Archelle

Oh so sya pala yung nakekwento minsan ni Mommy.

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Hello Enrique Bati ni Mama Min kay Daddy

Ikaw rin po.

Kumalas na kami sa yakap.

Ilang taon na si Chandria? Tanong ni Tita Archelle.

Shes 16. Mommy

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Wala namang tao dun sa likod ng sasakyan ah!

Nakatingin lang sya sakin at nakasmile.

Napatawa nalang ako. Nakakatuwa silang magnanay eh.

Loko ka Kensumi. Pati pinsan mo titirahin mo.

Pinky pramis ma.

And then nagpinky promise sila. OMG. So Cute!

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

Ohhhhh! YOURE TITA KATHRYN! IKAW YUNG NASA BOOK NI-----

Tinakpan ni Tita Archelle ang bibig ni Kensumi. I wonder why.

Book? What book?

YUNG FOREVER AND DA---- OOMPH

Kinaladkad na nya sa kotse si Kensumi. Hahaha. Im really a fan of this two.

Ma, what is Kensumi talking about? Mommy.

A Night with You [HDWY Book 3] by whenitcomestolove

I looked at dad. He just smiled at me at naglakad na kami papunta sa car.

You know what, I pity my dad. He loves mom so much

Even though he knows na hindi yun kayang ibalik ni mommy.