Claude Piron

u i mortu tra-fike?
u i mortu tra-fike?
ia simileco kun ekzistantaj personoj, landoj, institucioj kaj instancoj devas esti rigardata kiel
pure hazarda koincido.
ia simileco kun fikciaj personoj, elpensitaj de similnoma verkisto, estas plene intenca. Tiun
telon (a u prunton?) li juu la sia bontrovo.

AVERTO
Opinioj kaj sentoj pri sekseco kaj pri la demando, kion oni nomu obscena, ege diferencas de
unu popolo al alia. Personoj, kiujn okas krudaj priskriboj pri seksaoj, kaj al kiuj ne plaas esti tiel
okataj, bonvolu ne legi i tiun verkon. Se, malgra la averto, ili tamen fordonas sin al la legado, ili
plendu al si mem, ne al la eldonisto, al la atoro a al oficialaj instancoj.

GLOSARO
Legantoj, kiuj ne klare komprenis, pri kio temas i tiu verko, verajne ricevos sufian ideon
pri i tralegante la i-sekvan glosaron. i enhavas la radikojn uzatajn en la rakonto, kiuj ne trovias
en Plena Vortaro nek en ties Suplemento, a kiuj tie estas difinitaj alimaniere.

adoleski
esti en tiu vivperiodo, kiu venas post la infan ao, kaj estas karakterizita per la ekfunkciado de
la seksaj glandoj (PIV)
balano
la konusforma ekstremao de la peniso (PIV)
batiko
metodo, precipe uzata en Javo, por tinkturi tofojn per koloraj desegnoj, vaksante sinsekve la
netinkturotajn partojn (PIV)
ejakuli
spermeleti (PIV)
ekzibi
elmontri siajn seks-organojn
elnorma
kiu eliras el la normoj, eksternorma, eksterordinara
faluso
erektita peniso
fiki

sekskunii (PIV)
filodendro
planto devenanta el ekvatora kaj tropika Ameriko, kun rampanta rizomo kaj fingrecaj folioj,
uzata en aliklimataj regionoj kiel ornama kreskao enloeja
frustri
malhavigi al iu kontention de deziro, bezono a tendenco
glano
komuna nomo de la balano (ekstremao de la peniso) (PIV)
handikapito
kiun fizika a mensa misformio metas en iurilate malsuperecan staton
kaco
homa peniso (PIV)
klimakso
plej supra punkto, apogeo (PIV); plej intensa momento en travivao
Polaroid
fotoaparato, el kiu la fotoj eliras, finfaritaj, post mallonga en-aparata prilaborado (registrlta
marko)
porna
pornografia
seksumi
havi seksan rilaton

PRILINGVA RIMARKIGO
Personoj, kiuj ankora legis neniun verkon el la "u"-serio de Johan Valano, miros pri tiaj
formoj kiel, unuflanke, falus, penis, kaj, aliflanke, rilate al sekse ludi, pro tro malsekigi, ktp. Tiuj
estas ekzemploj el la dialekto de Sanktavalo, kie okazas la eventoj i-sube rakontataj. En tiu
dialekto, oni de tempo al tempo elizias la o -finaon de substantivo kaj tion signas, ne per apostrofo,
sed per dekstrakorna supersigno super la vokalo de la silabo akcentata (memor= memor'= memoro).
Alia karakterizo de tiu dialekto estas, ke oni uzas infinitivon post iu ajn prepozicio.

1
u vi permesas, ke mi montru al vi mian penison? li demandis kun afabla rideto.
oja Karal atendis ion ajn, sed ne tion. Ili troviis en ia kabineto en la Psikosociala Centro,
kaj se estas vere, ke multajn neordinarajn personojn i tie renkontis, neniam antae i alfrontis
kazon similan.
i hezitis. Kelkaj homoj aspektas tiel strange, a havas en la okuloj brilon tiel diboan, ke oni
pretigas sin al ia pli malpli obscena konduto. Sed ne tiu i. Li aperis tute normala, se oni povas
atribui normalecon al viro eksternorme arma.
Tuj kiam, anta kelkaj minutoj, la pordo malfermiis, la unua rigardo al li jam akcelis ian

koron. u li estis bela? La la kutimaj kriterioj verajne ne, kvankam liaj trajtoj certe estis regulaj.
Li estis alta, sed ne impona. Li havis belajn ultrojn, sed ne speciale larajn. Eble lia armo fontis el
la kuna eesto de vizao rafinita kaj de io tre seksa en la fizionomio, e en la sinteno.
Kaj uste tiu armo baris la profesian reagon.
"u vi permesas, ke mi montru al vi mian penison?" Kiam li prononcis tiujn vortojn, i devus
lin haltigi tuj, dirante ekzemple: "Unue diru al mi, kiu vi estas, kiu sendis vin al mi, kaj kial vi
deziras, ke mi vidu in." Sed i e ne pensis pri tio, i tute ne povis pensi. Li estis tro alloga, lia
frazo venis tro neatendite; kaj senpense, sed kun koro forte batanta, i rigardis lin nun.
Apena pasis kelkaj sekundoj, jam i rigardis lin e pli ravite. Pantalono kaj kalsono estis for,
kaj al la okuloj de oja prezentiis la plej admirinda peniso el la tuta universo. Nu, estimata
leganto, vi diros, ke peniso estas peniso, kaj ke kiel ajn tiu povas diferenci de tiu i, ne ekzistas
diflnitaj normoj pri beleco i-rilate. Eble oja estus parollnta simile, antae. Sed de i-momente ne
plu.
Denove in tiklis la demando: kio, finfine, estas allogo? Kial i tiu peniso estas tiel kortua?
i havas normalajn proporciojn, kaj formon tute kutiman. i ne estas aparte granda, a dika, a
specialkolora. Sed i havas armon.
Vi havas belegajn femurojn! i adis sin diri, iom mire.
Nu, kiam oni ludas futbalon li modeste respondis.
Efektive, eble ne la peniso per si mem kazis la impreson de armo, sed la fono, e kiu i
pendis. La sengrasa ventro estis kvaza invita, la muskolaj femuroj estetike harmoniaj, kaj la nigra
bukla harzono kronis plej ike la elegantan viraon.
u vi bonvolus karesi in? li petis.
ia mano iom moviis, kvankam ne percepteble. "Mi devas rezisti, mi nepre devas rezisti", i
ekdiris al si. Kaj frazo el ia trejnio revenis: "Neniam allasu, ke konsultanto psike manovru vin. Vi
devas konservi la regadon superla interrilato."
Subite i konstatis, ke i staras proksime al li. Antae i sidis trans la skribotablo, kaj dum i
penis regi sian manon, ia korpo kvaza memvole leviis kaj pais al li.
Ree ia mano moviis, sed i tuj ordonis al i halti. La lukto estis ege malfacila. i estis tro
bela. i sentis emon in karesi, in kisi, teneri al i.
i retropais unu paon kaj finfine sukcesis foriri la rigardon disde lia mirinda trezoreto. Li
estis nun tute nuda. i apena rimarkis, kelkajn minutojn antae, ke li forprenas la emizon. i
trovis lin e pli alloga. Li ne estis atleto, nek dio greka, sed lia korpo tamen estis skulptita de talenta
artisto, kiu sciis harmoniigi la partojn, fajne desegni la muskolojn, sen ilin tro emfazi, kaj kovri la
tuton per hato glata, senfalda, plae sunbruna, kiu nenie elmontris e etan malperfekton.
Kial vi ne klarigas al mi vian problemon? i demandis, retrovante iom da trankvilo.
Se vi ne karesos in, vi ne komprenos, li enigme rebatis.
Refoje iaj sentoj kirliis. Unuflanke, i subite emis eksplodi per rido, tiel komika la situacio
ekaperis al i. Sed samtempe in invadis ondo de indigno. "u li prenas min por iesulino?" i
pensis. Kaj dume i fone perceptis kvaza honte sian deziron kisi tiun senkomparan pendaon,
masai tiun ventron, senti e la vangoj, nazo, lipoj la firmecon de tiuj futbalistaj kruroj.
Kaj jen, strange, la psika tormo subite paciis, kiam i levis la rigardon elde lia subventro
vizaen. iaj okuloj kroiis al liaj, kaj amba samsekunde ridetis.
Klarigu do, kial mi ne povos kompreni, i petis amike.
Li levis la ultrojn.
ar vi ne kredos min.
Pro kio?
Lia rideto estis for. Pentriis sur lia vizao nur profunda malojo.
u vi estas ligita per profesia sekreto? li demandis.
Kompreneble. Tiel estas nialande por psikologoj.
Post momenta silento i konsilis:
Revestu vin, kaj ni procedu bonorde. Mi devas noti viajn nomojn, adreson, aon, ktp. Kaj vi
trankvile rakontos al mi, kio estas via psikologia turmento.

 Ne. Mi jam provis rakonti. Al kuracistoj, al kuracistino. Li pazis. Ne funkciis, ar i

estis malbela, li aldonis mistere. Li etis al oja sentoplenan rigardon kaj darigis: Kun vi
povus funkcii, ar vi estas tre plaa. Sed tiu kuracistino havis severan mienon. Kiam i palpis mian
penison, i rumpis, fariis eta-eta, sulkita kiel maljunula frunto. i timis in. Vin i certe ne timos.
Lia voo alprenis plorepetan tonon. Tuu in, a almena in tanu, mi vin petegas.
Kial vi ne simple rakontu? Eble mi estas pli komprenema ol tiuj personoj, kiujn vi antae
konsultis.
Ne 'eble', sed 'certe'. Mi fakte elektis vin, ar oni diris al mi, ke vi estas sincera kaj honesta
kun vi mem. Tial vi jam konas la respondon: se mi estus nur rakontinta, u vi estus sentinta?
Sentinta kion?
La deziron min palpi, manpremi mian viraon, in enlasi en vin
ojan reinvadis la animtormo. Li pravis. La magnetan efikon de lia sekseco e nun i nur
pene sukcesis superi. i alproksimiis al li.
Mi petegas vin, li reparolis, askultu, kion mi volas diri. Ne foretu min kiel iuj aliaj.
Mi ne deziras kui kun vi. Mi ne deziras, ke vi uigu min. Mi nur deziras montri. Oni diris al mi, ke
vi havas fortan volon. Tial mi pensis: certe i kapablos rezisti la deziron, kaj min helpi. Eble vi e
ne bezonas tui min. Nur metu la manon tute proksime kaj faru karesajn gestojn irka i. Eble tio
sufios.
Sed oja sciis, ke tio postulus superhoman forton. Jam iaj manoj sterniis sur liaj genuoj, kaj
malrapide, malrapide supreniris sur la fortikaj femuroj, cele al la trezoreto.
i sentis, ke i ne povos eviti in atingi; i ja estis tro alloga. Ke ia karesado longe, longe
rondiris irkae, anstata in kapti tuj, tion kazis, ne la forta volo us priparolita, sed nur instinkta
emo eksciti plej intense per aliro nerekta.
Eksciti lin i sukcesis, evidente. Kaj tiam i komprenis. i retropais, hororplena. E dum tiu
malrapida retroiro, lia ekscitio kreskis, kreskis.
Jen, li simple diris.
i nur rigardis senvorte, kvaza idiotigita.
Kio venkos, u la deziro, u la timo? li demandis kun maloja esprimo.
i enspiris malrapide, por ke la pulmoj isfunde pleniu, kaj longe elspiris. Unufoje, dufoje,
trifoje. Nur tiel i komencis akiri regadon super si.
u timo? u deziro? i fine eis. Jes, amba luktas en mi. Sed felie mi sentas, ke mi
iom post iom elias el la soro. Mi refarias mi mem. Jes, ni bezonas priparoli vian problemon.
Kvankam mi ankora ne povas forpreni miajn okulojn disde
La vorto mankis al i. Por 48-centimetra erektao neniu neologismo jam estis proponita.

2
Vi estas tute pala! policano Jano Karal diris al sia edzino, psikologino oja. u vi ne
sentas vin bone? Mi devus ne priskribi tiujn terurajn detalojn. Sed enerale vi ne tiom identigas vin
kun la viktimo.
oja ne povis respondi.
Tiuj seksaj atencoj, li darigis, trovias inter la krimoj, kiuj plej nazas min, efe kiam
temas pri ripeta farado, kiel i-kaze. iumonate je nokto plenluna! Verajne tiu krimulo estas viro
sekse ne plene kapabla, kiu ne nur strangolas sian viktimon, sed krome trovas ian kompensan,
sadisman plezuron en la fakto enovi en ties korpon tubon tiel longan kaj dikan, ke i nepre vundos
in.
ojan tiu novao teruris. i memoris la konversacion kun tiu stranga kliento, im Juga, kiu
senvestigis sin en ia kabineto de la Centro Psikosociala. i memoris, kiel li rakontis pri sia plurfoja
sono: "Mi seksumas kun virino, mi enovas min tute en in, ar mi tiom deziras iri isfunde, sed
mia organo estas tro dika, tro longa, i dolorigas, kaj i komencas krii. Tiam, por silentigi in,
kvaza reflekse, miaj manoj kaptas ian goron, kaj premas, premas, premas is fine mi vekias,

vitkovrita. u estas vere, ke iu psikoterapio povus min resanigi el tia prem-, jes, tute lavorte
premsono?"
u eblus ke? Tri hipotezoj prezentiis al ia menso: (1) Tio estas tute simple sono
esprimanta deziron perfekte kompreneblan e juna viro sekse normale potenca kaj kun tiel ena
falusa trograndeco; (2) li havas tute disigitan personecon, kaj nekonscie, nokte, iras de tempo al
tempo kontentigi sian u-bezonon e virinoj, kiujn li poste strangolas, sed lia normala personeco pri
tio tute ne memoras; similaj kazoj, kvankam maloftaj, ja estas konataj al la faka literaturo; (3) li
efektive tiel murdis virinojn, tute konscie, pro la kazo, kiun la sono priskribas: silentigi;
nesciante, kiel liberigi sin de tiu katastrofa emo, li venis al psikologino, sed ar li ne kurais sincere
konfesi sian faron, li prezentis in subforme de sono.
Kaj nun, Jano mencias detalojn, kiuj perfekte kongruas kun la tria. u im Juga estas la
plenluna krimulo? Kiel terure, ke pro tiu diabla profesia sekreto, i ne rajtas diskuti la aferon kun la
edzo!
Mi petas vin, esu, i diras, kun vizao ifonita, mi ne elportas i tiun koversacion.
Jano rigardas in sindemande. Delonge li kutimas rakonti al i detalojn pri siaj enketoj, kaj
neniam i montriis tiel sentema. u io speciala okazis?

3
Da viraj iloj Aminda Glor vidis tiel abunde en sia vivo profesie dediita al la seksa uo de
amordezirantoj, ke i delonge esis kredi je la ebleco ricevi surprizojn tiurilate. iaspecaj venis al
i: longaj malgrasaj kiel piptuboj, dikaj aferoj pendantaj oblikve, etaj butonetoj provantaj sin kai en
la apuda veprejo, belaoj kun inteligenta kapo, kiuj en unu sekundo ekstaras firmastange, pezaj
glanoj kroitaj al molaj kolbasetoj, kiujn duonhoro da pritrakto ankora ne sukcesas veki, jes, la
listo povus dari longe kaj vi povus nomi iun ajn eron el i: i posedis in en sia memoro.
Tamen,tiutage
La tago estis varia, kiel kutime. Plaa estis la unua kliento, unu el tiuj embarasitaj junuloj, al
kiu i povis tutkore patrini.
Aminda Glor ne konis la precizan sencon de la vorto "psikoterapiisto", sed, e se i ne povus
tion vortigi al si, i inkluzivis sin en tiun noblan profesion. Viroj ja travivas iajn moralajn, psikajn
a mensajn turmentojn, kiujn ili bezonas rakonti al persono kapabla amike askulti, post a dum kio
ili bezonas fizikan malaron de la nerva streio, u ne? i havigis al ili kaj la atentan orelon kaj
sian tutan sperton de seksa malaristino. Kaj i ne dubis pri tio, ke kazante tiom da malstreioj,
i alportas al la socia vivo meritplenan kontribuon.
Ekzemple tiu junulo, kiu estis hodia ia unua kliento, verajne kondutos de nun kun frea kaj
valora memfido. Kiel timema li estis, kiam i malfermis la pordon! Kiel sinene li nudigis sin! Kiel
mizere lia kaceto rumpis, kvaza rifuzante montri sin! Sed i sciis trovi la trafajn vortojn, fari la
ustajn gestojn, helpi lin konfesi sian kompletan mankon de sperto Kiam lia prucigilo funkciis
tuj, pro troa ekscitio, e anta ol penetri, kaj li ekploris kiel frustrita bebo, i sciis redoni al li
kuraon, kaj akceptigi al li, ke nur fanfaronoj pretendas sukcesi unuaprove, kvaza eblus lerti sen
lerni, kaj lerni sen mistrafi. La duan provon i atis: helpante lin sukcesi, i faris el li viron.
La sekvanta kliento prezentis kun tiu plej malplaan kontraston. Maljuna, malbela, malpura, li
odoris ae kaj riprois in, ke li ne kapablas erekti. Vane i aplikis iujn rimedojn de la profesio. Li
dare tro molis por povi penetri. Kaj kiam li fine devigis in mane kaj bue konduki lin al klimakso,
li e adacis grumbli pri la prezo.
Sankta Maria Magdalena! kriis Aminda Glor kiu kutimis dividi siajn zorgojn kun tiu
ekskolegino post kiam la fi-kaculo kaj fik-aulo foriris. Havigu de Dio, ke venu al mi nur viroj
kun bona firma stango!
La humuron de Sankta Maria Magdalena i tute ne antavidis.

 Permesu, ke mi fotu vin, i diris admire al la nuda viro, kiu staris anta i.
e lia jesa rideto, iom maloja, i prenis sian PolaroId-aparaton. Neniam antae i vidis viron
kun tiom da armo, neniam antae i vidis amilon tiel allogan, tiel harmonie skulptitan e fono de
malgrasa, muskola ventro, kaj de fortikaj femuroj.
Mi ojas, ke vi venis al mi, sed mi ne komprenas, i diris. Kun tia aspekto, vi povas havi
senpage iujn knabinojn, kiujn vi deziras. Mi enerale utilas nur por tiuj, kiuj ne trovas mem.
Mi havas problemon, li respondis, sidiante sur la randon de l lito.
Kiel vi nomias, karulo? Diru al mi. Mi atas rilati persone kun miaj klientoj. Kaj poste ni
pritraktos vian problemon, tute trankvile.
i parolis per sekuriga voo, senvestigante sin, kaj ekkarante sur la plankon inter liaj kruroj.
"Espereble li ne estas impotenta", i diris al si; "estus tro domae e tia bela besto".
Mia nomo estas im, im Juga, se vi volas ion scii, kaj mia problemo estas ke nu
Mi neniam seksumis kontentige.
Do vi venis al la usta adreso. Mi La frazon i ne darigis, ar i komencis mordeti al li
la internan flankon de femuro, proksimiante pli kaj pli al la ingveno. ia vango tuis lian viraon,
kio plae ekscitis lin. Li metis la manojn al iaj ultroj kaj poste sur iajn mamojn, iom tro
pendantajn la lia gusto, sed tamen agrable palpindajn.
Kun mi vi certe sukcesos, i diris, kaj, observante lian ekvelion, i aldonis, senpezie:
Vi ja ne estas impotenta.
Mi ne sukcesos kun vi, kiel vi tuj vidos, li respondis. Mi ne venis por havi plenan
kontention, neeblan miakaze, sed por submeti fakan problemon al fakulino.
A fikan problemon al fikulino?
lli kune ridis, i oje, li iom pezkore.
Kio estas via fikfaka problemo? i demandis kun tono de persono kompententa, tuj
kapabla trovi solvon.
Vi tuj vidos, li rebatis. Estis unu el tiuj maloftaj tagoj, kiam li erektis malrapide. Lia ilo
impresis plena, sed i ankora celis pli planken ol plafonen. i kisis in, kaj per la lango lairis la
balanan kronon. Li sentis fortan emon meti la manojn al ia nuko kaj trudi al i enbuan penetron,
sed per grandega mobilizo de sia volpovo li repuis in, kriante plengore: Ne!
La puo estis tiel forta, ke i falis malantaen.
Ej! Kion vi ? i komencis, kolerete, sed, dum i realprenis pli komfortan sidan pozicion,
ia rigardo revenis al lia interfemuro.
Diable! i ekkriis, fascinite de tiu elstarao, kiu preska atingis la nivelon de liaj ultroj.
u u vere?
Nun vi vidas mian problemon, li diris.
u i estas reala? i demandis, pli al si ol la sia kunulo, kaj i ekkaptis in mane, por
kontroli, kaj tiu ekscita tuo gajnigis al la starao unu a du centimetrojn.
Vi ne imagas, kiel terure estas por mi, li konfesis. Mi treege forte deziras vin, nun, sed
Sed mi simple rifuzos enigi tion en min, i min irus.
Kompreneble. Tamen mi sopiras al orgasmo envirina. Mi deziras ui, kaj ne nur masturbe.
Eniri nur parte ne estas kontentiga solvo. Temas pri reflekso, u ne? Almena e mi. Je la lasta
minuto, tuj anta ol mi kulminos, mi volas premi la virinon al mi, senti mian ventron kaj bruston e
iaj ventro kaj brusto, penetri in isfunde, ke la bazo de mia afero tuu ian pordeton, sed tio
ne eblas sendomae.
i ne parolis. i nur povis fikse kontempli tiun mirindaon. iaj sentoj estis miksitaj. i, kiu
preska neniam sentis deziron al viro ia profesio in ja saturis perceptis en si inklinon longe
seksludi kun i tiu junulo, sed samtempe i terure timis, ke li dolorigus in.
Kaj krome vi estas tre alloga! i flustris.
uste, li respondis tute nature. Li estis videble viro tre spontana, nekomplika, realisma, e
kiu forestis ia falsa modesteco. Jes, mi estas alloga, kaj tio e pli komplikas la problemon.
Junulino kroias al mi, invitas min, komprenigas al mi sian deziron kunkui Se i nur estus
same longa ripoze, ili ektimus tuj, kiam mi senkalsonias.

 Tio estas la tikla fenomeno, i konsentis. i rigardis la foton, kiun i faris komence per la
Polaroid. En la trankvila stato, i estas tre bela, sed ne speciale longa a dika, dum nun
Li ekkuis sur la liton, kaj i apude. Lia paliso diagonalis direkte al la loko, kie, malanta lia
kapo, la muro trafis la plafonon.
Kion mi faru? li demandis.
u eble kirurgio?
Ne. Mi konsultis plurajn kuracistojn. Neniu kredis min. Mi ne sukcesis erekti anta ili. Ial
blanka kitelo efikas imprese al mia bubeto. Krome, temas pri erektopovo, ne pri misformo organa.
Kirurgio neniel helpus.
i pripensis momente.
Mi submetos la kazon al nia seminario, i fine diris. Seminario?
Jes. Kun kelkaj koleginoj, ni renkontias regule por pritrakti diversajn aspektojn de la
profesio, i.a. teknikajn problemojn. Tial ni iuj aetis kaj uzas de tempo al tempo Polaroidon.
Malofte mi faras foton por la simpla plezuro, kiel mi faris, kiam mi unue vidis vin nudan. Mi devos
foti vin nun, aliel ili min ne kredos. Ni faru in tuj. Ne tagus, se falus la fals.
Sed ankora ne penis la penis!
lli ridis.
Ekstaru, i instrukciis. Mi fotos vin profile. Atendu, mi iomete restimulu in mane, i
jam refaletas.
i fotis lin plurfoje, la diversaj anguloj. Kolorfotoj ili estis, kaj tre belaj. i metis ilin sur la
komodon.
Vi venis viziti fakulinon por diskuti pri problemo, sed tamen mi ne atus, ke vi forlasu min
sen ricevi vian plezuron. Kion vi volas, ke mi faru?
Lia voo fariis kvaza nokta-kaverna.
Mi timas.
Ili staris front-al-fronte kaj lia rigardo lairis esplore iujn partojn de ia korpo. E se tro
lacaj, la mamoj efikis ekscite, kaj la maldika talio, la plata ventro, la riaj koksoj, la perfekteco de la
kruroj igis lin pli kaj pli avida. Lia vireco streiis maksimume, kaj la dikeco, duobla ol e
normalulo, i-foje e pli impresis Amindan ol la nekredebla longeco.
Mi deziras vin, li diris obtuze, kaj i ektimis.
Unu el la karakterizoj de Aminda Glor estis ia sana prudento. i fulme pensis: "Se mi staros
anta li, kaj li ne kapablos subpremi sian deziron, mi suferos. Mi do uigu lin de malantae".
Pensite, farite: jen i staris malanta li, premante siajn mamojn al lia dorso, dum iaj manoj
komencis karese palpi lian bruston, lian ventron, lian pilksakon, kaj la longan, varman teleskopon
rigide direktitan al la rando de l'plafono.
ue, li kurbigis la dorson, kaj i adaptie kurbigis sin. Li rerektiis, kaj anka i. i gluiis al
li, kaj dum iaj manoj lerte kaj sperte esploris lian antaon, iaj lipoj kisis liajn nukon, ultrojn,
dorson kaj iaj dentoj lin mordetis.
Dankon! li diris kun volupta nuanco en la voo.
Kial vi danku min?
ar vi havis la brilan ideon veni malantaen. Se ne li lasis la frazon vebi, preska
minace.
u vi ne estas tro frustrita, ke vi ne enias en inon?
Li metis siajn manojn malantaen, por koks- kaj glute-karesado.
Jes ja, mi estas frustrita. Sed via masao estas tre plaa, la tuo de via varma korpo estas tre
plaa, kaj la penso, ke mi ne vundos vin, estas ankora pli plaa. Kie estas la banambro? li
abrupte demandis.
i kaptis lian faluson kaj in iom turnis, direkte al pordo.
Sekvu la vojmontrilon, i ride sentencis. Kia delikateco! Vi ne volas malpurigi miajn
tukojn, u?
Se vi nur scius! li respondis enigme.
Kiam li ekpais antaen, i saltis sur lian dorson, sed e en tiu pozicio ia profesia konscienco

ne forlasis in: i stimulis la mirindaon per siaj kalkanoj kaj piedfingroj.

Ht, Ht, virevalo! i ekkriis kun infana amuzio.
Sed tuj en la banambro i reprenis la antaan pozicion, t.e., i-kaze, la malantaan. Dum unu
mano karespremis lin la la tuta longeco, la alia sperte koncentriis e la ilkapo.
Multegajn virajn orgasmojn Aminda perceptis en sia kariero, kaj en si, kaj ekstere, sed tian i
i neniam spertis. Li fleksis la genuojn, kurbigis la spinon, enovis en sin la ventrajn muskolojn tiel
forte, ke ajnis, kvaza la abdomena hato balda tuos la lumban, kaj samtempe antaenpuis sian
gigantan rostron tiel triumfe, ke kredeblus, ke i i-foje tuos la plafonon. Spasme i ekpafis,
repafis, pafadis, dum Aminda sin demandis, u iam i finpafos. La fonto aperis neelerpebla.
Kia grandioza pruco! La amsuko eliis kiel vaporo el malnova lokomotivo, mirante la
plafonon kaj la kahelajn murojn irka la banujo. Kiel e la fina bukedo de fajrao, en kiu iu pafo
lanas en aeron, la rapida sinsekvo, perlojn elegante refalantajn, im Juga disspermis kun potenco
defianta la imagon. Jes, nekontesteble, tiu malavaro estis grandioza.
Mi petas vian pardonon, li diris, tiu muro estas tute malpura nun.
Ho, im! i respondis, kaj i kisis lian flankon.
Li ekprenis la dutubon por akvopruce purigi.
Lasu, i diris. Mi lavos tion, kiam vi estos for. Estas mia tasko, ne via. Estis fenomena
spektao. Kaj mi dankas pri via ideo veni i tien, purigi la litambron estus pli komplike.
Vi estas bonkora, li komentis. Mi dankas, ke vi gluiis al mi malantae. Tiel mi ne riskis
trabori vin. Mi ne forgesos vian problemon. Kompatinda, neniam plenua belulo!
Kiam li forlasis la loejon, i profunde emspiris, skuante kompate la kapon.

4
Anka Jano Karal skuis al si la kapon, dum li endosierigis la raporton. Murdita troviis plia
juna virino, same sadisme prilaborita per iu stangforma objekto tro dika kaj tro longa por virina
ingo, kiel en la antaaj kazoj. La analizo de la etaj restaoj de spermo konfirmis, ke la sama viro
antae (a u poste?) uzis tiun virinon por seksa uo kiel en la antaaj kazoj. A almena viro el la
sama sangogrupo. La spermlasaoj, kune kun la etaj viraj pubharoj, espereble foje helpos identigon,
sed necesus unue ke spurvojo malfermiu.
Jano pasigis sian vivon meze de la plej malbelaj aspektoj de la homa naturo. Tamen i tiu lin
speciale nazis. Nu, kion fari? Li nur povis darigi la enketon.

5
Namil usonaj dolaroj a dekok mil svisaj frankoj monate! ekkriis al si im Juga.
Tio estis nekredebla. Sed u oni faras tiajn ercojn? La leterpapero ajnis atenta. Li relegis la
leteron.
Ne estis dubo. Tiu araba emirlando proponas al li 9000 usonajn dolarojn monate por trejni ties
futbalan teamon. Sed li ne estas fama! De kie ili ricevis liajn nomon kaj adreson? Kial ili sin turnas
al li?
Li ne sciis, u akcepti la proponon a ne. Kompreneble tiu sumo estis giganta, kompare kun
lia nuna salajro de simpla elektristo, sed kion tio kaas? Kaj u li elportus la klimaton, la etoson, la
malproksimecon for de io atata?
Tremamane li prenis la telefonon. Almena li akceptos la menciitan rendevuon, e se nur por
informii pli.
Kiam, du tagojn poste, la la ricevitaj instrukcioj, li sonorigis e la pordo de la privata vilao,
kie loas la ambasadoro, li ne sentis sin tre komforle.
Li ne kutimis rilati kun tia medio, kaj i impresis lin. Krome, la tago estis varmega, kaj li, kiu
preska neniam surmetis kravaton, trovis malagrabla la fermitan kolumon.

efservisto bonvenigis lin kun granda entileco. Li kondukis lin al atendoambro, klarigante,
ke bedarinde la ambasadora moto pro oficialaj devoj iom malfruos, sed ke dume la estimata gasto
ne hezitu drinki el la bufedo, kiom ajn li deziros, kaj rigardi la televidon a e vidkasedon, se tio al
li plaos. La efservisto montris, kiel simple estas funkciigi la aparaton, kaj kie la bendoj trovias.
im veris al si glason da biero kaj foliumis magazinon, kiu tie troviis. Post minuto, li altis
la televidon, sed je tiu horo neniu programo kaptis lian atenton. Li malofte uzis vidregistran
aparaton, kaj, sentante sin nerva, pensis, ke eble la relativa noveco de tia maino agos trankvilige.
Li enmetis kasedon, hazarde elektitan, altis la aparaton, kaj turnis la rigardon al la ekrano.
Estis treege varme en tiu malvasta ejo, kaj li senjakigis sin. La kasedo ne estis tre interesa: ne
estis sono (a li ne sukcesis funkciigi in) kaj vidiis nur du viroj manantaj kun virino en luksa
restoracio. Li forprenis la kravaton. Sur la ekrano nun la triopo troviis en dormambro kaj la du
viroj ride komencis senvestigi la knabinon.
"Erotikao!", li pensis, "a pli uste pornao". Oni diris al li antae, ke riaj araboj tre atas
tiajn spektaojn, sed li neniam imagis, ke li foje havos okazon partopreni en ilia plezuro.
vito komencis perli sur lia frunto. La varmo estis neeltenebla. Li malfermis tri butonojn de
sia emizo kaj plu rigardis la ekranon. Estetike ne bela, nek valora kulture, la filmo tamen estis
ekscite atentokapta. Li sentis ian rigidion inter la femuroj.
Li konis sin, kaj saeco volus, ke li haltigu la programon. Sed nu li dirisal si: "Fino
balda venos". Fakte, la programo estis longa, kaj planita por redoni viglon e al plej laca
maljunulo. Dume, la rigidio kreskis tiagrade, ke li devis ovi la manon en la kalsonon por reorienti
la klabon supren, kien i povu senbare altii; aliel, la streo farius dolora, kaj danera por la
pantalono.
En la apuda ambro, la ambasadoro kaj lia sekretario rigardis tra spegulo sen-stantega.
u vi vidis? la moto diris al sia helpanto.
Jes. Li devis meti in tiel, ke i povu kreski sen renkonti enon. Via sistemo belege efikas.
Vi havis tre bonan ideon anka antavidi hejton.
Rigardu! li bidplene susuris la ambasadoro. La serpento rapide starias sub lia emizo.
Pro la zono i ne povas oblikvi. Balda ia kapo montrios, kie li malbutonis la emizon. Jen!
Rigardu, kiel dika i estas!
Miaopinie, nun estas la usta momento, se via ambasadora moto plu deziras
Vi pravas. Ek! Mi iru! Kaj la moto ekstaris.
Li pais senbrue al la tuj apuda ambreto, kie im kontemplis la erotikan programon. La
pordo, bonege oleita, malfermiis silente. iaokaze, bruon im eble ne adus, tiel absorbita li estis.
La pornao komplete forgesigis al li, kie li estas, kaj kial.
Sinjoro Juga! ekparolis malanta li trenia voo.
im surprizie skuiis. Li ne havis la tempon turni sin, nek rebutoni la emizon, jam la
ambasadoro staris anta li.
Ne timu, ne embarasiu, admonis milde la moto, indikante la elemizan balanon per
grasa montrofingro. Mi venigis vin pro i. Venu al mia kabineto. Mi estas la ambasadoro de Zob
el-emal.
Rebutoninte la emizon, im, tro perturbita por pensi, reprenis sian jakon kaj atomate sekvis
la ambasadoron. La ambro estis vasta, kun moderna meblaro. Sur lara skribotablo troviis dika
libro, dosieroj kaj iaj dokumentoj. La temperaturo estis agrable malvarmeta. Invitite de sia
gastiganto, im eksidis en profundan ledan apogseon. Li honte konsciis pri la nekaebla faluso,
kiu, ajne, rifuzis nun molii.
Espereble vi pardonos mian etan ruzon, vois la moto. Mi intence lasis vin atendi en
varmega ambro, kie la sola distrao estis erotikaj vidkasedoj. La spegulo en tiu ambro ne havas
stantavolon, tiel ke mi povis observi vin de i tie, nevidate. Vi agis ekzakte la mia espero, kaj
Sed kion vi deziras? Kiel vi eksciis pri mi?
Belfalusuloj ege plaas al mi. Mi eksciis pri vi pere de mia sekretario, homo plej kapabla kaj
fidela. Li vizitis por la propra plezuro unu el tiuj sinjorinoj, kiuj konsentas vendi siajn armojn
altapreze por longeta horo. Li vidis e i foton de viro, tute nuda, kun erektita fenomenao. Li

demandis, u i scias ties nomon. ajnas, ke vi diris in al i. Ne estis malfacile trovi vin. Mia
sekretario bone konas miajn gustojn. Kiam mi eksciis pri vi, mi iis tre ekscitita.
Li pais al im, komencis malbutoni la emizon kaj tuis la vivpulsan amilon.
Mirinda, mirinda! li krietis, kaj liaj okuloj pleniis je volupta admiro.
Li plu malbutonis la emizon, kaj forprenis in.
Staru! li diris, kaj im obeis, kun menso ne tre klara. Li duonkredis, ke li sonas.
Vi havas belegan torson. Neniam mi vidis tiel elnorman uilon sur fono de tiel bela brusto
e tiel arma vizao. Mia sekretario ne mensogis. Mi timas, sinjoro, ke mi enamias al vi.
Li malbukis lazonon.
Ni liberigu tiun karan kaptiton, li flustris kun rideto. i reprenu sian naturan pozicion.
Jen.
Faliginte la pantalonon kaj la kalsonon, li kunigis la manojn kvaza pree kaj admire himnis:
Kiaj femuroj! Kia kisinda pilkoparo! Kara amiko, vi estas donaco de Dio al mi. Perfekta
respondo al miaj sopiroj.
im ne sciis, kion fari. Jam kiam la ambasadoro tuis lian zonon, li preska repuis lin, sed lia
volo estis kvaza paralizita pro la strangeco de la situacio, la nekredebla monpropono kaj funda,
nepreciza sento, ke al ambasadoroj oni ne agas kiel al iu ordinara. Nun li eksentis sin stulta, anta
tiu grasulo, starante nuda is la maleoloj, kien la pantalono glitis.
Kiom mi proponis al vi? Namil dolarojn monate, u ne? Tio estis nur por allogi. Mi nun
konstatas, ke vi valoras almena 12 000.
Por fari kion?
Reveni kun mi al la emirlando. Mia posteno i tie estos balda finita. Mi reiros mialanden.
Kaj viroj bele dotitaj de la naturo estas mia sola plezuro. Vi estas pli ol bele dotita: grandioze,
gigante. Mi havas tiom da mono, ke mi ne scias, kion fari per i. Fluas nafto, kaj mi monon
enpoigas. Trejni la futbalteamon estas kompreneble nur preteksto, se vi bezonos in. Se vi preferas
alian laboron, a neniun laboron, al mi estas egale.
Sed vi ne pagos min nur por min rigardi, u?
Ne naivu, karulo, tio ne estus ebla. Tamen, mi ne estos tro postulema. Mi deziras ludi per
via korpo, per via dieca udonilo. Mia plej granda sopiro estas fiki vin de malantae kaj samtempe
masai i tiun efverkon de la naturo Se mi povus atingi, ke ni amba kulminu samsekunde, mi
estus la plej felia homo sur la tero.
im provis kvietigi sian menson, por almena enigi kelkajn koherajn pensojn, sed ne
prosperis al li.
Ne timu, mi uzos vazelinon, a ion similan, la ambasadoro diris, ne tre klare.
Pardonu, pri kio vi parolas?
Vazelino. Ne. Mia sekretario trovis Mi ne memoras la nomon specon de produkto, per
kiu mi miros mian aeton por penetri vin sendolore. Kaj se vi deziros, mi metos iom da i anka
sur miajn manojn, por ne suferigi vin frote. u vi eltenas longe, anta ol pruco?
Lia triviala maniero paroli malhelpis la junulon mensfunkcii tage. Se li sin esprimus alude,
a kun okulumoj, eble estus malpli facile kompreni, sed iel io estus pli tolerebla.
Serante vortojn por respondi, a eble iom da ekstera apogo en i tiu strangega aventuro, im
turnis la okulojn al la fenestro. Nur malprecize li divenis movon, tuj anta ol percepti ege agrablan
sensacon e la plej sentoria parto de la vira ornamao. La eta grasa arabo us komencis leki
langapinte la rimeneton de lia glano. La membro, kiu estis moliinta jam de kelkaj minutoj, tuj
rekreskis al potenca staro. Kiel konstante tiutage, la junulo estis kaptita inter du disaj inklinoj.
Unuflanke, tiu riulo, kiu kondutis, kvaza li posedus la knabon, nazis lin, kaj irn sentis
impulson lin bati planken kaj piedfrapi. Aliflanke, la pure fizika plezuro esti tie lekata montriis
uinde intensa, kaj krome la juna viro ankora ne decidis, kion fari pri la "labor"-propono. La
anoncita sumo ja signifus post nur unu jaro da nenifaro kapitalon, kiun li ne povus pari e dum
jaroj per sia nuna salajro.
is nun, liaj armo kaj longa peniso alportis al li nur komplikaojn en la vivo. Kial ne
kelktempe profiti de ili por akiri la monon, kiu signos la komencon de libera vivo?

El tiuj batalantaj fortoj, ne venkis la impulso bati. Jam la plezuro fariis tro granda, kaj im
esis reagi kiel homo, por kiu la naturo de la kunulo gravas; li fariis kvaza nur besto, nur korpo
usopira, al kiu estas egale, u la plezuron donos viro a virino. La eta arabo ne plu ekzistis. Nur
vibrigis la knabon senpersona tiklo kondukanta pli kaj pli rapide al kulmino.
Kial la ambasadoro subite anis sian faron, im tute ne povis diveni. Eble li sentis, ke la
junulo balda orgasmos, kaj li volis, ke la ludo daru pli longe. Post kelkaj sekundoj sen io ajn, li
komencis malrapide masai la pulsantan palison ambamane. Tio estis multe malpli ekscita
komence, sed post kelka tempo la konstanteco de la longaj iroj kaj venoj tamen pli kaj pli uincitis
la nervojn, efe kiam la graseta mankavo atingis la elstaran bazon de la glano.
Kiam la faluso ekpafis, la moto forprenis siajn manojn, surprizite percepti skuon tiel fortan.
im fleksis la genuojn, la spinon rondigis, kaj ne povis ne eligi emeton de volupto.
enerale, dum orgasmo, li forgesis ion, anite al pura uado. En similaj okazoj, li kutime
ne pensis, ne perceptis sian irkaajon, ne memoris kun kiu li estas, nur sensis specon de giganta
tertremo, en kiu lia tuta vivo transformiis al ondo post ondo de uo intensega. Mense, spirite, li ne
plu ekzistis, lia individueco forsvenis kaj anka preska la tuta korpo, li iel fandiis kun la tuta
kosmo, sed, kunfanditaj, la tuta kosmo kaj li sumiis nur al la konscio esti vibra kolono plezurkraa.
Li estis la Vivo.
Sed ne i-foje. Verajne ar lin pli kaj pli tentis la propono us farita, li konfuze duonpensis,
ke estus preferinde ne tro tegi per sia erupciao la altvalorajn objektojn en i tiu ambro. La unua
pruco fakte faris nur makulon sur la ria orienta tapio, sed la dua, pli vigla, trafis rekte en
murfiksitan abstraktan pentraon, kiu eble multe valoris. lom movante sin, li atingis kurtenon el
belega tofo, reflekse turniis al la alia flanko, tiel ke liaj gutegoj peze pluvis sur la skribotablon,
malsekigante iujn dokumentojn. Elemante rakan pardonon!, li direktis sin al sia gastiganto,
kiun li malavare inundis. Kiam li provis forturni sin de li, li surprucis antikvan tapeton, kiu
ornamis unu el la muroj, kaj nur tiam ekhavis la ideon orienti la pafon al la lara fenestro, kiel al
celo malpli danera.
Admirinde, admirinde! apladis la arabo, dum la ima fekundsuko igis la fenestron
malpli kaj malpli travidebla.
Kaj i daras plu kaj plu, la diplomato aldonis post kelkaj minutoj, viante per papertuko
sian senharan kranion, sur kiun us blanke pluvis de la plafono.
Li rondrigardis la ambron. Sur iu meblo, sur du muroj, sur la plej lara fenestro videblis
egaj miraoj, kiuj sen rapideco fluis malsupren. De kelkaj lokoj plafonaj, de la lustro kaj de la altaj
folioj de ornama filodendro densaj gutoj iom post iom falis.
Ho, amiko! la grasulo ekkriis, kaj im, turnante sin al li, nevole elsendis sian lastan
prucon sur lian dekstran okulon. La arabo viis sin.
Ho, amiko! li reeis entuziasme. Kia potenco! Mi gratulas vin. Sed diru, u vi detenis
vin dum monatoj, por stoki tiajn rezervojn?
im lagrade revenis al la reala situacio, kvaza el alia mondo. Li konfuze divenis, ke lia
kunulo us diris ion.
Pardonu! li balbutis. u vi parolis al mi?
Jes. Mi demandis, kiam okazis via lasta e elpruco.
Anta du tagoj, se mi ne eraras.
Kaj vi elsendas tiom iufoje?
Bedarinde jes.
Kial bedarinde? u vi ne fieras?
Fieras? Se vi nur imagus, sinjoro, sinjoro ambasadora moto, se vi nur imagus, kiom da
praktikaj problemoj la seksa vivo kazas al mi!
Askultu, kara amiko. Mi atus, ke ni plu diskutu mian proponon, sed mi unue iros surmeti
aliajn vestojn, iuj i estas makulitaj, kaj mi venigos iun por purigi. Ni ne povus i tie babili
komforte, ar iuj seoj estas sigelitaj per via mirinda lafo, kaj cetere la odoro efikas ebriige al mi.
Bonvolu atendi min iomete en la apuda ambro. Ha! Sed mi konstatas, ke anka viaj emizo kaj
jako estas malsekaj. Mi petos mian sekretarion trovi por vi aliajn. Kaj li parolis arabe en la

interkomunikilon.
Sinjoro ambasadoro, mi dankas, sed unue mi atus peti de vi favoron.
lon ajn, amiko, ion ajn, mi pretas donaci ion ajn al vi.
Ne temas pri donaco. Sed u estus eble foti i tiun lokon?
Kial? Kion vi deziras foti?
Mi deziras fotojn, kiuj montras, en kia stato trovias ambro, post kiam mi e post kiam
mia fekundeco eksplodis.
Jes, jes, kompreneble. Tamen fiera, u ne? Mia sekretario tuj venos, kaj li estas bonega
fotisto. Li scias ion fari, cetere. Mi ne dubas, ke li trovos la plej tagajn lum-aranojn, por reliefigi
la amplekson de i tiu bapto, al kiu vi tiel brile vin fordonis.

6
Helena estis furioza. Kio plej kolerigas ol konstati la propran naivecon? Je la amesprimoj de
Bernardo i fidis, sed nun i vidis lin, propraokule. Li kisis iun inon, e ne belan. Li kisis in pasie.
Kompreneble, li imagis, ke Helena laboras en la oficejo. i devis labori vespere hodia; li ne povis
scii, ke la arano lastminute aniis. Kaj malbeninda hazardo faris, ke uste
Nun Helena vagis sur la trotuaro, ne sciante, kion fari. Jam de kelkaj minutoj la komenca
malojo cedis lokon al kolero. Pli kaj pli i sentis emon veni sin.
La lumaj reklamoj de kinejo haltigis in: "La forlasita sin venas", titoliis la filmo. u ne
signo de I' destino? i enpais en la atendovicon.
Juna viro staris, ne en la vico, sed tuj apude, studante la filmfotojn. Ekvibris liaj
nazmuskoletoj: li flaris. Apena movante la kapon, per okuloj streitaj is la ekstrema rando orbita,
li rigardis in. i odoris je virino deziranta viron, eble e nescie.
Li inventaris: iom tro grandafrunto, sed varmaj brunaj okuloj plenaj je fajro, kis-invitaj lipoj,
brusto palpinda, malavaraj koksoj, belaj kruroj. iuj havindaj kurboj eestis kaj harmoniis inter si.
Li faris unu paon kaj troviis en la vico. Nur unu kliento apartigis lin de i.
Kiam li eksidis en la apudan seon, kvankam la kinejo estis preska malplena, kaj li povus
elekti iun ajn lokon, i ridetis al li. Li tiel sciis, ke jam sukcesis la entrepreno. Por ricevi konfirmon,
li lare apartigis la genuojn, tiel ke la dekstra troviis en ia teritorio, sed ne tuis in. i movis
nepercepteble sian maldekstran kruron, is ia genuo tuis lian. La lumoj estingiis uste
tiumomente.
Kiam li prenis ian manon kaj portis in al siaj lipoj, i lasis lin fari. Kiam li metis sian manon
sur ian ultron, i metis sian vangon e lian. Kiam li delikate manis unu mamon, i donis al li
kiseton, malpezan kiel papilio. Kaj kiam li kaptis ian manon kaj metis in sur la plej viran
korperon, i premetis in kelkfoje, kvaza por diri al i: Ne timu, besteto, mi certe amos vin.
Domae, ke tiunokte Helena decidis sin veni.
La nokto estis tre bela, kun luma plenluno. u vi atas la kamparon, li demandis. i diris jes.
Mi konas aparte agrablan lokon e lageto, en arbaro, li anoncis. Kun i tiu brila luno certe estos tre
romantike, i komentis.
Tiu arbarnokta etoso inspiris in, kaj, kiel li antavidis, i montriis pasia ekde la komenco.
Anka li.
Kial do li ne povis ne sufoki in?

7
oja rigardis la fotojn. Kio plej impresis in, tio estis la tre natura sinteno de im Juga.
Se mi nur klarigus vorte, vi ne kredus min, li diris, kaj se mi elmontrus, mi malpurigus
vian kabineton, kio embarasus vin, kaj min. Prispermi oficialan institucion verajne estas puninda
faro, u ne?

i ridetis.
Mi staris, nuda, e tiu arabo, kaj dum mia afero revenis al normalaj proporcioj, mi
kontemplis la rezulton de ties fufaro kaj pensis: estus sae peti la opinion de s-ino Karal. Tiu arabo
estis tiel freneza pri mi, ke mi provis peti lin fotigi la ambron. Kion mi riskis? Nur ke li diru: ne.
Vi pravas dirante, ke mi ne kredus vin, se vi simple rakontus, oja respondis. E nun,
mi malfacile kredas, kvankam mi jam unufoje spertis elmontron vian pri io nekredebla. Parolante,
i pais al librobreto kaj prenis libron, kiun i komencis foliumi. Jen, i diris. Homa ejakulo
eletas meznombre inter 2 kaj 5 kubaj centimetroj. La i tiuj fotoj, via elpumpas el vi centoblon a
miloblon, a e pli.
Jes. Tiun parton de mia problemo mi ne kurais mencii al vi la unuan fojon. Sed kion vi
opinias pri la propono de tiu arabo?
Nenion. La decido estas via. u vi ne sentus, ke vi prostituas vin?
Jes, iomete, jes, kompreneble, jes ja, li diris emspire. Se la salajro ne estus tiel alta, mi
e ne konsiderus tion dum minuto. Sed mi povos pari preska ion, ar mi estos senpage provizata
per loo kaj nutro, kaj mi apena havos okazojn elspezi. Tio signifas, ke post unu jaro, mi havos
kapitalon de 144 000 dolarojn, post du jaroj 288 000. u tio ne estas unika okazo? Mi poste povus
reveni i tien, konstruigi al mi domon a investi mian monon en ion profitdonan. Mi neniam vivis
e bure, vi sciu. Por mi tio estas fabelao.
Tamen, u vendi sian korpon por mono
Vi ne komprenas, ke mi estas malavantaulo, handikapito. Mi ne povas ui normalan seksan
vivon. Mi estas monstro, fakte. E vi retropais, kiam vi vidis. Anta nelonge mi vizitis iesulinon,
kiu estis plena je kompreno kaj kompato, sed kiu tamen tuj rifuzis, ke mi eniu en in. Finfine, ekde
kiam mi adoleskis, mi renkontis nur unu personon, kiu vere elmontris sinceran amon al mia ilo kaj
al mia inundo sema. u vi adis? Nur unu personon: tiun araban diplomaton.
Sed li ne povas solvi vian problemon!
Eble ne, sed almena la mono kompensos la psikan kaj seksan malfelion, dum i tie Se
vi opinias, ke elektrista salajro povus in solvi Diru al mi, sinjorino psikologino, kiel oni faras
por filozofe agnoski al si, ke oni estas monstro? Kion ajn mi faru, mi ja devos vivi tutan vivon kun
i tiu fenomeno (li gestis al sia pantalona zipo) kaj kun ties monstraj bezonoj, ties monstra
facileco ekscitii, ties monstra produktokvanto.
oja silente kapjesis, dum li parolis plu:
Kelkfoje, ofte, mi malamas mian organon. i kazas al mi tiom da turmento! Ne estas facile
vivi sciante, ke oni ne estas lanorma. Oni starigas al si demandojn: kial mi? kial mi, kaj ne la aliaj?
Estas viroj, kiuj plendas al si, ar ili havas minimuman kaceton, sed iu el ili povas seksumi
trankvile. Al mi tio estas malpermesita. Kial? u ne estas justeco en la mondo?
Li esprimiis pli kaj pli intense. Dum li subite pazis, oja sin demandis, u tiuj vortigoj ne
signas la komencon de la savo. u li ne komencus akcepti sin mem tia, kia li estas: nenormala? Li
nun ekparolis pli obtuze:
Jes, mi malamas in de tempo al tempo. Foje mi e konsideris la ideon viziti kirurgon kaj
peti, ke li fortranu in. Sed mi ne dubas, ke mi estus ege deprimita. Estus e pli malfacile repacii
kun ago tiel definitiva, ol kun mia nuna problemo, u ne? Mi ja bezonas seksan uon, e
neperfektan.
Li emspiris.
Kiam mi adoleskis, li darigis, mia patrino kondukis min al kuracisto, ar mi havis tro
da noktaj polucioj kaj mi difektis la matracojn pro tro forte malsekigi ilin. Li preskribis hormonan
kuracadon. Estis terure. Mi ne plu povis erekti. Mi sentis min malvirigita. Tio min ege deprimis.
Kion vi faris?
Mi esis sorbi tiun damnajn hormonojn. Mi lois en la kamparo tiutempe. Relative
proksime al nia domo troviis arbareto. Tien mi iris manflegi mian monstraon. Mi povis elpumpi el
mi tunojn da suko sen eni iun ajn. Sed kama-rado foje menciis, ke seksumi, e kun si mem, en
publika loko estas "atenci al publika ordo kaj bonaj moroj", kaj mi iam timis, ke iu vidos min, des
pli, ke kiam i funkcias, mia bananeto farias pilastro, ne facile kaebla.

oja sentis kompaton.

Jes, mi komprenas, i diris mallate. Vi preferis tiun riskon ol kompletan senion je
seksa kontenteco. Krome, la fakto, ke vi rifuzis la hormonan traktadon, kaj ke vi foretis la radikalan
solvon fortranigi vian elstaran i ridetis, vian iusence elstaran aon, pruvas, ke e se vi
malamas in, vi tamen in amas sufie por deziri in konservi bone funkcianta.
Jes, sed i konstante estigas suferon, ekzemple pro la devo rezigni je tre bela knabino, kiu
trovas min alloga kaj provas konvinki min eniri ian liton. Tial min tre tentas la propono de tiu
arabo. En la bilanco, mia paliso transirus de la pasiva flanko al la aktiva: i alportus al mi monon,
kaj per tiu kompenso i pardonigus sin.
Sed kiel vi reagas al la ideo devi submetii al postuloj samseksemulaj? u viroj vin altiras?
Ne. Neniam viroj min allogis. Mi ne trovas bela la korpon de viro, e ladire plaa, dum
korpo de virino facile kortuas min. Kaj mi atas tikli la etan butonon ene de la virina pordo, flari
ties malsekan odoron, lasi miajn manojn vagi lalonge de karesindaj kurboj, senti la varmecon de
inaj lipoj sur miaj lipoj Se mi nur povus kontentige engliti Sed mi ne parolu pri tio, kiel virinoj
al mi efikas, jam nu, post kelkaj sekundoj ios ege malkomforte. Nu, nun mi perdis la
konversacian fadenon. Kial mi subite komencis liriki pri virinoj?
ar mi menciis la postulojn de la proponita kontrakto rilate al sekse ludi kun viro.
Ha jes! Kiel mi diris, viroj tute ne allogas min sekse. Sed kial tio enus min? Kiam la
ambasadoro lekis mian glanon, tio ekscitis min. Mi estas tiel frustrita, ke plej simpla manipulado, e
fare de viro, tuj nepre erektas min kaj, se darigata, min kondukas al ua eksplodo. Ne estis same,
kiel se virino agus, ar tiam la ekscito estas duobla, i okazas kaj mense kaj geste. Kun tiu ulo, la
efiko estis nur meanika, sed i efikis, kaj i ne nazis min. i ne tiom diferencis de propra
manuzado. Kiam mi min manpitas, la ekscito ne venas de enamio, u?, nur de meanika faro,
kiun mi helpas fantaziade.
Sed li diris, ke li penetros vin. u tio ne anas vian vidpunkton?
Mi tion neniam spertis. Sed li diris al mi, ke li havas tre malgrandan organon, kiun mi
apena sentos. Precize tie fontas lia deziro: li atas enovi in en viron kun plej longa stango, ar
tiam li havas la impreson, ke tiu farias lia. Mi dubas, u i estos vere malagrabla. Eble mi povus
peti lin fari provon anta ol akcepti la kontrakton.
Sed se li enamiis al vi, u li toleros, ke vi foriru, e post du jaroj? Vi trovios en malgranda
emirlando, kie neniu povos helpi vin for, se li decidos perforte vin konservi.
Diable! Mi ne pensis pri tio.
Eble e, se li sentus, ke vi deziras lin forlasi, li mortigus vin, kaj neniu tion scius en Eropo.
Diable, diable! Mi ne atas viajn ideojn.
Tamen vi devas alfronti la realon realisme. Tiuj estas parto de la riskoj.
Vi pravas. Mi ne konsideris tiujn punktojn. Sed mi nepre devos. Realisti necesas. Tamen, tiu
grasulo aperas tiel milda

8
Karal sin demandis, u mencii la novaon al oja. Li preferus ne, sed li tuj pensis, ke
lagazetoj in nepre raportos, kun pliaj skandalkrioj pri polica nekapablo. Li do alparolis in.
Oni trovis plian viktimon.
De la seksa perversulo?
Li rimarkis, ke i reagas intense, kiel iufoje, kiam tiu menciiis.
Jes. Bela knabino. Nazas min tiu sadisto. Anka i estis irita per klabo pli ol
40-centimetrojn longa. Kaj strangolita, kiel la aliaj. Oni trovis in en la arbaro de Verduga, apud
lageto. oja, kio estas al vi? ajnas, ke tiu perversulo emociigas vin pli ol iu ajn krimulo!
Pardonu, Jano, mi ne povas klarigi al vi. Mi esperas, ke iutage mi povos.
Kaj, sentante la bezonon promeni sola, strebe al reekvilibro, i lasis lin tie kaj foriris el la
domo.

*
S-ro Karal? La persono e la akceptejo direktis min al vi. Vi okupias pri tiu enketo, u ne,
pri la strangolitaj junulinoj de plenluno?
Jes. Kial vi deziras min renkonti?
La gazetoj raportis pri la lasta krimo. Nu, mi vidis la viron, kiu foriris kun Helena Besar.
u vere? Kie?
Mi rendevuis kun mia amikino anta kinejo Odeon.
Mi rimarkis junan viron, kiu rigardis la filmfotojn, en la ekstera halo. Estis io en lia sinteno,
kio ne plais al mi. Lia maniero rigardi la preterpasantinojn. "asisto seranta predon", mi diris al
mi. Tre arma junulo, kun plaa vizao, sed io perversa en la okuloj. Kaj jen alvenis junulino, kiun
mi iom konas, Helena Besar. i aspektis furioza. i rigardis la titolon de la filmo kaj metis sin en la
atendovicon. Min okulfrapis, kiel tiu alia ulo in rigardas, oblikve, preska palpe, kun speco de
ironia, aventurema rideto.
Kio okazis poste?
Li aetis bileton kaj eniris. Li iris sidi tuj apud i. Mi vidis ilin, ar mia amikino kaj mi sidis
malantae. Ili karesis kaj kisis unu la alian, nu, la kutima afero. Kaj ili foriris kune.
Treege grava informo! Mi dankas vin. u vi povus priskribi tiun knabon?
Kun plej granda atento Karal notis la detalojn.

9
Bonan, im! Mi estas kontenta revidi vin.
Bonan, Aminda, anka mi ojas. Kiel vi?
Ne malbone, dankon. Kaj vi, mia fenomeno, kiel vi fartas?
im rakontis pri la propono de la araba diplomato. Aminda Glor fajfis admire.
Filo de puto! Kia propono! u vi akceptos in?
Mi hezitas. La salajro estas menskirle tenta, efe rilate al la postulata laboro!
i ekridis. Ili eksidis sur la liton, kaj li metis manon sur ian genuon.
im, karulo, estas amuze! Se vi konsentus, ni farius kolegoj!
Prave! Mi luus al li, kontra mono, mian am-uz-ilon!
i eksplodis per rido.
Karuleto! Kiel sprite! Jam de jaroj mi iutage enigas tiajn amuzilojn en iujn truojn de mia
korpo, sed neniam mi pensis pri tiu signifo. Cetere, kiel fartas via persona amuzilo?
Peze!
Amba reridis.
i malzipis lian pantalonon kaj mane kovris lian problemon, tenere.
Vi pravas, i diris, erektita, i devas pezi tri a kvar kilogramojn.
i pezigas mian koron, kazas al mi pezajn zorgojn. E se mi akceptus la proponon de tiu
arabo, mia handikapo ne anius. u vere mia deziro priui per i virinon kaj per i uigi in
neniam realios? u mi estas kondamnita al diversaj formoj de masturbado?
Kompatinda! La mondo estas malbone farita. La viroj, kiuj vizitas min, neniam zorgas pri
tio, u ili uigu virinon a ne, ili pensas nur pri la propra plezuro; la kunludantino estas por ili nur
rubujo, kien ili etas sian virkraon. Kaj vi, kiu konsideras la personon de virino kaj atus doni uon
al i, jen vi ne povas donaci tion, kion vi dezirus.
Amba emspiris.
u vi prezentis mian kazon al via seminario? li demandis espere.
Kompreneble, i respondis, komencante senvestigi sin. Li faris same. Nur rigardi in
sufiis por ke lia mirindao komencu bombasti.
u rezultis io?
Estis pluraj ideoj, preska neniu vere realisma.

 Kiuj ili estis?

Mi ne memoras ion. Unu estis, ke kvar a kvin virinoj okupiu pri vi samtempe. Ni
kalkulis, ke ili povus kovri vian tutan longon per la manoj. Se ili ritme masaos, a lasos vin iri kaj
veni tra tiu varma mantunelo, ne estus perfekte kiel normala isfunda penetro, sed tamen eble pli
bone ol nenio, u ne?
im ne respondis. Lia imago bildigis al li grupon da belulinoj, kun malsamaj vizaoj kaj
korpoj, sed same nudaj, prizorgante lin palpe, karese, leke. La ideo ne estis malplaa. Li fermis la
okulojn kaj lasis sian menson vagi la plezuraj revvojoj.
Nuda, li staris sur herbejo, ne malproksime de maro. Floroj abundis, kaj ne mankis arboj,
palmoj kaj aliaj. Lia giganta erektao, anstata lin eni, estis i-foje kazo de fiero. irka li baletis
sep a ok knabinoj, diverse sed egale amindaj. Li dancis surloke, centre de la rondo.
iuj ridis kaj etis florojn unu al la alia. Unu e ornamis per lekanteta krono lian orgojlan
amilon. Kaj jen la belulina rondo pli kaj pli proksimiis al li, is iu knabino,sin reciproke tenante
e la talio, premis sin al li. Ilia varmo, iliaj junaj hatoj estis ege plaaj al lia epidermo.
Nun li kuis kaj iuj knabinoj genuis irka li. Ili karesadis la krurojn, la bruston, la nukon, la
brakojn, iuj samtempe la ritmo de aneleca muziko. Ili kisadis lin la la tuta korpo. Per siaj
manoj, ili formis tunelon, en kiu i povis darigi la dancon pli kaj pli ue. A, okope, ili lekis in,
de la dikega balano is la firma bazo pilastra. Jes, jes, uon tia opo scius doni, al viro sekse
elnorma.
Li malfermis la okulojn.
Pri kio do vi pensis? demandis Aminda. Via stango dikiis kaj emis vibri, dum vi kuis
kun okuloj malfermitaj.
Mi pensis pri la plezuro ludi sekse kun grupo da belaj inoj. La ideo de via seminario ne estas
malbona.
Bedarinde i ne estas realigebla.
Kial?
Pro plej proza kazo: kostus tro multe.
Li alprenis malojan esprimon.
Kompreneble, li diris.
Jam mi kostas tro, por ke vi povu veni regule, kun via salajro, kvankam mi tre atas vin kaj
mi kapablus akcepti vin senpage, nur pro malsaa korinklino. Sed miaj koleginoj ne estas simile
filantropaj, kaj ili postulus la normalan prezon. Do imagu, kiom kostus, e se estus nur kvar el ili
dum unu horo!
Kompreneble, li ripetis, kun falantaj vizatrajtoj. Estis nur bongusta revo. Nu, u nenio
alia rezultis el viaj diskutoj?
Tamen jes. Estas io, sed u akceptebla, mi ne scias.
i kisis lian ventron, amike tazetis liajn virajn partojn, kaj diris:
Atendu momenton, mi tuj revenos.
Kiam i revenis el la banambro, i portis strangan objekton, el sufie rigida plasta materialo,
kiu prezentiis kiel tubo, iom pli ol 30-centimetra, e kies ekstremao troviis, unuflanke, iom kurba
plato, kelke firma, sed tamen ne rigida, kaj aliflanke ronda rando iom pli dika ol la tubo mem.
Kio estas tio? li demandis, kaj la sola vido de tiu ao jam igis lian pafilon eksinki.
Oni in nomas haltigilo. i estas uzata por kazoj similaj al la viaj, kvankam neniu el miaj
koleginoj iam ajn adis pri iu komparebla ladimensie al vi. i konservas dum sufie longa tempo
la varmecon de la akvo, en kiun oni metis in anta la uzo, kaj oni miras la internon per speciala
pomado por in lubriki. La virino fiksas in al si per i tiuj rimenoj. Tiel, ia amkoridoro ricevas
longion, la viro do povas penetri in, kaj lia puba parto estas haltigita de la plato, kiu estas
varmeta, firma, tamen iom fleksebla, tiel ke i elvokas korpon. u vi volas provi? Ladire, la
sensaco, por viro kun longa fluto, estas preska la sama, kiel se li enirus la virinon normale.
im ne aspektis entuziasma.
ajnas al mi, ke tio forprenas multon el la poezio de la ago.
ar por vi i estas poezia?

Aminda pensis pri sia laboro. Kiom maltrafis lia vorto! Kaj tamen i pinis ian koron. Tiun
viron i estus atinta renkonti, antae.
i karesis lian bruston, lian ventron, atingis la nun mola virao, kaj in milde palpadis.
Mi estas kriplulo, kaj jen mia protezo, li diris amare.
Aminda miris. i fojfoje adis, ke ekzistas viroj, por kiuj seksa kunio estas io alia ol pure
besta, uiga procezo, sed neniam i renkontis iun similan. im estis fenomeno la pli ol unu
vidpunkto. Reveme, i per unu mano masae lairis la tutan longon de la alpendao, dum la alia
fingris lian balanon tiel sperte, ke lia seksumilo streiis is nekredebla maksimumo. i surmetis la
"artefaritan vaginon" kaj flustre invitis: "Venu!"
Sed li trovis kontraargumenton:
Mia glano estas tro dika, i iros vin, e kun tiu i afero.
Ne timu. La virina pasejo estas ege fleksebla. u vi jam vidis, kiel dika estas la kapo de
novnaskito? i tamen pasas tra i. Estas vere, ke vi estas granda la iuj dimensioj. Tial mi petos
vin antaeniri nur tre malrapide, por ke miaflanke mi povu tage adaptii.
Kun dubema esprimo, li eniis en la plastan manikon. Surprize, i estis plae varmeta, kaj
glitfacila. Kiam li atingis ian sojlon, la diferenco tamen tuj sentiis.
Atendu, i diris, ne perfortu. Restu momente, is mi komencos adaptii. u vi povas?
Li estis fakte ege ekscitita, malgra la artefariteco de la plastao, sed li sukcesis paciencigi sin.
Li sentis fortan inklinon stimuli'in fingre, sed pro la "protezo" ne eblis.
Venu, i susuris, kun samtempe ema kaj plezura elspiro, sed delikate, mi petas.
Li puis sin iomete. Estis por li nova, neesperita sperto: povi eniri sen vundi, sen perforti, sen
iri. ia pordeto fermiis tre stree irka lia vastega glano, kaj jam tio per si mem kazis
neatenditan volupton.
Milimetron post milimetro, li progresis. i adaptiis. Verajne tiel, kiel i antae rimarkigis,
bebo naskianta estigas organ-adapton. Li iris is la fundo. La plasta plato lin haltigis. Li sentis ian
malnaturecon, sed la fakto, ke io premas lian puboston, donis ian kontentigon al tiu pozicio.
Restu momenton, i diris.
Unuflanke, estis sufie plae resti tiel kaj senti la tutan longecon falusan stree premata, e se
la diferenco inter la karna kaj la plasta partoj forte percepteblis. Aliflanke, la pozicio de la femuroj
estis malkomforta, kaj, kvankam li parte estis en i, ne estis agrable senti in tiel malproksima. Li
tamen komencis movi sin la longaj, malrapidaj iroj kaj revenoj.
Bedarinde, la plastao lagrade perdis sian varmon, kaj al la trapasado lalonge de la
malvarma tubo balda ekmankis armo. Krome, post kelkaj minutoj, unu el la rimenoj, kiuj fiksis la
aparaton al la korpo de Aminda mal-ligiis kaj tiel esis la glata irado.
Mi ne elportas tiun i aferon, li grumblis, elirante el i. Aminda malfiksis la restantan
rimenon.
Anka al mi, verdire, i ne plaas, kvankam estis agrable senti vin en mi. Kaj, kredu min,
neofte mi uas la eneston de viro.
u ne doloris?
i hezitis.
Se paroli sincere, mi diru, ke jes. Estas io perforta en via eesto, tiel dika via ilo estas. Sed la
plezuro estis pli granda ol la doloro. Vi scias, ke kelkfoje virino atas, ke viro in premu al si per
siaj brakoj kun tia forto, ke doloras. Estis iom simile.
Nun alvenas la danera momento, li diris. Mi estas ekscitita. Mi komencis proksimii al
kulmino, kiam io fuiis. Mi frenezios, se mi ne spertos orgasmon. Kaj tamen, mi petas vin, ne
permesu, ke mi vin vundu!
Venu sur min, i diris trankvile.
Li obeis. Lia longa faluso instaliis sur ia ventro, pasis inter iaj mamoj, kaj ia kapo preska
tiklis al i la kolon.
Almena estas varme, li diris.
Movo de la lumboj puis lian krajonon antaen, kaj revene, la senhasta kadenco.
Subite, li haltigis sian ritman movadon.

 Kio okazas? i demandis, mire rigardante lian konsternian mienon.

Sed ek, li forlasis la liton, kuris banambren.
Kiam i reatingis lin, li staris anta la banujo, kun kruroj iom fleksitaj kaj kurbigita spino,
puante antaen la gigantan ruecan palison, kiu elskuis al la kahela muro la ritmajn pafojn de sia
semtorento. Nur kiam i premis sian bruston al lia dorso kaj per la mano tenere irkais lian vibran
plezurstangon, nur tiam i rimarkis, ke li ploras knabete.
i forgesis, ke li estas kliento, ke i devus ne enlasi en sin sentojn, ke viron i ne rajtas ami.
Per tre milda tono i demandis:
Kio estas al vi? Kiu turmento?
Sed li ne kapablis respondi, li nur samtempe gruntis kaj singultis, dum el li prucis, plu kaj
plu, la viva erupcio, kvaza i neniam devus halti. Nur kiam finfine lia korpo malstreiis,
elerpita, li turnis al i sian plorifonitan vizaon.
Mi sentas min tiel groteska, li diris. Groteska?
Jes. Ridinda. Stari nuda anta banujo kiel adoleskanto, kiu manuigas sin, dum mi estas
plenkreska viro, kiu anta nelonge kuis e varma korpo virina! u vi komprenas, en kia situacio mi
trovias? Via "haltigilo" ne estas akceptebla, mi ne povas iri isfunde en vin, ar mi vin vundus, kaj
se mi restus sur vi
Vian prucon mi akceptus sur miajn kolon kaj vizaon. Tio estas parto de miaj profesiaj
devoj.
Ne. Tion vi povas fari kun ordinara kliento, ne kun mi. Post du minutoj, vi forturnus la
kapon, kaj mia eto trafus al la muroj, al la mebloj. Via ambro devas esti bela por la sekvanta
kliento, mi ne povus allasi, ke mi kazas al vi tian enon. i tie, la fleksebla dutubo facile purigos.
Vi estas fenomeno. Neniam miaj vizitantoj zorgas pri la sekvoj, rilate al mi, de sia konduto.
Nu, tia mi estas. Se mi ne havus tiajn sentojn, mi ne lasus tiujn dommastrinajn demandojn
invadi min, dum mi proksimias al plezurklimakso, mi ne starus i tie groteske, farante amon al
banujo. Jes, groteske, kion ajn vi diru.
Kompatinda! i prononcis, kaj ameme i kisis lian moliintan, sed ankora rimarkindan
semdonilon.

10
S-ro Karal?
Estas mi. Bonvolu sidii. Kiel mi povas helpi vin?
Mi estas tiu, kiu povas helpi. Vi okupias pri la plenluna murdisto, u ne? Nu, mi havas
fortan suspekton.
u vere? Bonvolu klarigi, en kio i radikas.
Mi estas amikino de Klara Majir, kiu sekretarias e la jurmedicina servo. Nu, anta nelonge,
ni devis iri kune al Farobel por la semajnfino, kaj mi iris al ia oficejo fine de la vendreda labortago,
por kune ekveturi tuj. i estis preska preta por min sekvi for, kiam d ro Kagan vokis in al si por
mi-ne-memoras-kiu tasko. Dum mi atendis in, miaj okuloj nevole trafis raporton, kiun i us tajpis.
Estis la medicina raporto pri la lasta el tiuj murdoj. i subite haltis.
Kaj kiel tiu legado vekis en vi suspekton? Pri kio?
Mi rekonis lin. Nenormalulo, kiun mi foje venigis al mia apartamento. Mi havas tre plaan
unuambran apartamenton. Li estas tre bela, deloginda viro. Mi konfesas, ke mi pli trenis lin al mia
loejo ol inverse. Mi sentis fortan deziron havi viron tiunokte, kaj mi facile allogis lin al mia lito.
u li provis seksperforti vin, strangoli vin? Kial vi diris nenion al?
Ne, tute ne, i interrompis. Eble ar mi ekscitis lin tro, kaj mi tuj vidis Li trovis min
ege-ege dezirinda kaj
i efektive estis bela. i havis manekenan figuron, perfekte vestitan per robo el batik-desegna
silko. Intensaj verdaj okuloj, malhelblonda hararo, verajne nature onda, sens-amaj lipoj, trajtoj
simetriaj: la vizao admirinde kronis la sveltan, flekseblan korpon, virtikle kurbohavan.

 Kiam vi rimarkis, ke li estas nenormala?

Li kisis min, li premis min al si. Mi sentis lian e virecon. Komence, mi nur pensis: kia
viro! ar mi sentis la aferon multe pli forte ol kutime, kaj mi konfesu, ke mi ne malkutimas senti
virecon strikti al mia korpo. Sed post momento, li mem ne plu eltenis. Li devis
i denove pazis.
Kion li devis fari? Jano trankvilvoe demandis.
Estas malfacile klarigi. i fariis tiel granda, ke lia pantalono ne plu povis in enteni. Li
tiuminute ankora surhavis la vestojn. Mi mem malzipis lian pantalonon.
u li atakis vin? diris Jano, ar i refoje sin interrompis.
Ne. Tute ne. Nur, mi ne scias, kiel min esprimi. Mi ne estas pruda, sed mi ne kutimas paroli
pri tiuj aferoj. Kiam lia pantalono glitis planken, elkalsone elstaris rapide kreskanta afero. Ne, ne, ne
rigardu min tiel. Mi havas sperton, kiel mi jam diris. Mi scias, kiel funkcias viro. Nur Lia ilo
estis vere giganta, kaj nekredeble dika.
Kiom granda, proksimume?
Mi povas diri la informon, kiun li mem donis al mi. Kiam mi ekkriis, ke mi neniam vidis tiel
elnorman aferon, li diris, ke, efektive, tio estas lia plago en la vivo: erektita, i mezuras 48
centimetrojn, li diris. Mi tion volonte kredas.
Kion vi Kion vi opiniis pri kui kun li?
Mi ne povus. Mi ne povis kai mian hororon. Mi diris, ke mi ne povus akcepti lin. i tute
certe vundus. iaokaze, mi tre timis in.
Kiel li reagis?
Komence li estis furioza. Li kaptis min e la ultroj, skuis min, diris, ke konstante li spertas
la saman travivaon, ke virinoj logas lin, delogas lin al sia lito, sed poste lin rifuzas, ke tio estas
netolerebla. Mi timis. Mi petis lin esi min skui, minacis voki la policon. Li fine kvietiis kaj foriris.
Sed mi konsciis, ke mi eskapis etaanco. Ne mankis multo, is li ekperfortus min.
Kial vi ne raportis la aferon pli frue?
Nu, li faris nenion al mi. Kaj la gazetoj, kiuj publikigis artikolojn pri la murdoj, neniam
menciis la detalojn, kiujn mi legis en tiu jurmedicina raporto, nome, ke la viktimos estis penetritaj
de objekto pli malpli 40-centimetrojn longa kaj kun verajne 6-centimetra diametro. Legante tion,
mi tuj pensis pri li, pri lia monstra organo, kaj anka pri la terura seksa frustrio.
Dankon. Via atesto treege helpas nin. Dankal vi ni malkovris novan spurvojon. u vi scias,
kiel nomias tiu fenomeno?
Ho jes, tute certe: im Juga.

*
Simpatia vizao, pensis amba Georgo Spiro kaj Miaelo Dunja, la du policanoj, kiuj,
helpe al Jano Karal, estis komisiitaj enketi pri im. Ili klarigis la motivon de sia eesto.
u oni suspektas min? im mire demandis.
Ne suspektas. Nur informias. Vi estas unu el la eblecoj. La vorto "suspekta" estas
miskompreniga. Mi diru jenon: el la tuta loantaro, per ia elimina procezo montrias, ke nur 100
personoj respondas al iuj kriterioj, kiuj ebligas difini la krimulon. Ni devas kontroli pri la cent.
Alivorte, vi havas 99 ancojn el 100 esti senkulpa, sed ni ne rajtas pretervidi tiun centan.
u mi povas demandi, pro kio mi trovias inter la cent ebluloj?
Ne. Tio estas polica sekreto, kaj nia armilo. Se ni dirus in, vi tre facile scius, kiamaniere
kai la veron. Nu, ni deziras scii, kie vi troviis je la datoj kaj horoj, kiujn mi tuj diros.
El la sekvanta konversacio riveliis, ke im Juga havas a tre malbonan memoron, a
seriozan mankon de konfirmoeblecoj pri sia lokio, kiam la krimoj okazis. u tio kreskigis la
suspekton? Ne vere. La murdoj efektiviis iumonate, kaj ne iam estas facile uste memori, kion
oni faris je preciza dato.
Finfine, la policanoj atingis la enan parton de la pridemandado:

 Ni eble devos peti vin submetii al medicina ekzameno, diris Spiro.

u vere? Tio estas tre ena? im respondis. Verajne i okazos en la malnova urbo kaj
oni atendigos min dum eterno anta ol okupii pri mi.
Eble ni povus jam likvidi tiun problemon nun, se vi konsentus, Dunja sugestis.
Pri kio temas?
Unue, u vi scias, al kiu sangogrupo vi apartenas? u vi havas dokumenton, kiu tion
pruvas?
im havigis al ili karton de regula sangdonanto. Li estis el la grupo 0. Kiel la krimulo. Kiel
anka tre ampleksa tavolo de la loantaro.
Ni eble foje bezonos ion pli precizan, por kio necesos eltiri sangospecimenon, sed tio i
portempe sufios.
La dua afero estas pli delikata. Kiel ni klarigis, la krimoj, pri kiuj ni esploras, estas esence
seksaj. Ni scias detalojn pri la seksa morfologio de la krimulo. Ekzameno de la seksaj organoj
povus ege helpi limigi la kampon de nia serado. u vi konsentus, ke ni
Se tio ebligas gajni tempon, kial ne? Mi estas senkulpa, do kial mi hezitus? im respondis
kun rideto.
Tiu sinteno estas plej favora al vi, mi gratulas, Spiro komentis, dum im nudigis sian
subzonan korpon.
Belan ilon vi havas, deklaris Dunja, dirante al si, ke la virineto, kiu vizitis Janon, erpis
siajn informojn el sia imago. 48-centimetra! Da frenezuloj iam estas pli ol oni emus pensi. Se i tiu
longis 10 centimetrojn, tio estis maksimumo.
Ni petas vian pardonon, sed en nia raporto ni devas indiki viajn dimensiojn. Ni do devos
mezuri, li aldonis.
Ne lasante al im la tempon eventuale rifuzi, li tiris mezurbendon el sia poo, kaptis la
penison, kaj aplikis la bendon al i. Lia mano estis varma, kaj la tuo kazis etan eksciton. Kelkaj
viroj tute ne ekscitias e kontakto kun ulo el la sama sekso, sed im, kvankam tute ne samseksema
vide, ekzemple, lin ekscitis nur virinoj estis ege respondema je iu tuo en tiu korporegiono.
Tial anka e la arabo li tiel pozitive reagis.
Niaj efoj havas vere strangajn ideojn, Dunja diris ridante. lli petas nin mezuri penisojn,
sed la longeco anias de sekundo al sekundo. Kio estos la usta? Parolante, li tuis la organon
iom pli ol necesus por simpla mezurado. Eble li havis iajn samseksemajn tendencojn.
Pri la longeco, ni metos ian mezan mezuron, li diris. Eble notu 17, Georgo. Kiam mi
komencis estis 15, kaj nun jam estas 20. Sed kion fari pri la cirkonferenco? Tio multege anias
ekde anta kelkaj minutoj. Kaj ni devas noti la cirkonferencon de la balano. Mi eble komencu per
tiu. Kia profesio, diable, kia profesio!
Metante la mezurbendon irka la glanon, li unge tuis ties rimeneton, kio kazis al im
fortan ekscitan sensacon.
"Mi erektos," i-lasta diris al si. "Mi sentas nun, ke mi erektos". Li estis ege ekscitiema
tiuloke, kaj la fakto, ke in tiklis viro nenion anis pri tiu fiziologia karakterizo.
Same kiel la penso ruii akcelas ruion e homo timema, tiu penso nur povis akceli la
fizikan reagon. Lia vira ornamao iis pli kaj pli malmola. im tute ne deziris, ke la policanoj vidu,
kia li aspektas e plena seksa varmio li neniam atis, ke oni vidu lin tiastata, ar tio akrigis lian
senton pri nenormaleco kaj se li komence konsentis sin montri, tio estis nur ar li opiniis, ke ili
rigardos dum ne pli ol du sekundoj, kio estis tute akceptebla, tial ke, en trankvileco, lia karuleto
estis absolute normala (la dimensioj, se ne la armo). Sed nun, li lasis ilin tui in, manipuli in,
kaj subpremi erekton estis tute neeble.
Kiam la du enketistoj revenis al la efpolicejo, ili povis konfirmi la nekredeblan depozicion:
la palison 48-centimetran ili propramane mezuris.

11

 S-ino Karal!
La nokto estis aparte malluma, la strato aparte senhoma, i ektimis.
i tuj rekonis la viron, kiu, anta nelonge, ekzibis sin en ia kabineto de la psikosociala
konsultejo. Sed lia vizao, enerale tiel arma, i-foje teruris. Al la malestimo, kiu pentriis sur i,
miksiis io minaca.
Li ekkaptis iajn manradikojn, premante ilin tiel forte, ke ili doloris.
Kien la profesia sekreto? li demandis per obtuza, furioza voo.
Vi diris al mi, u ne, ke io inter ni estas konfidenca, li darigis, kaj mi stulte kredis vin.
Mi sciis, ke vi estas edzino de policano, tial mi demandis pri la sekreto. Mi imagis vin honesta.
Kiam vi konfirmis, ke miaj konfidencoj estos respektataj, mi kredis vin, kaj
Mi neniam perfidis viajn konfidencojn, i interrompis, kaj mi ne komprenas, kio okazas
al vi.
ia tono estis sincera kaj li dum sekundo hezitis. Sed li tuj retrovis sian usan humoron:
Kiel bele vi komedias! La polico venis al mi. Ili demandis iaspecajn detalojn pri miaj faroj
je tiu a alia momento. Longan liston ili havis. Kaj poste, ili devigis min montri miajn
plej-intimaojn, kaj ili mezuris. Ili suspektas min pri longa serio da krimoj, da seksaj krimoj. De kie,
se ne de vi, venis la informo pri mia vira longeco?
Parolante, li lagrade tiris in al mallumega pasejo.
Mi ne scias de kie, i diris malforte. Mi nur povas uri al vi, ke mi nenion perfidis.
Mi fidis je vi, mi fidis je vi, li rakis, kaptante iajn ultrojn kaj skuante in. u vi
komprenas, ke mi fidis je vi? Ke mi trovis vin komprenema, simpatia. Kaj nun
i iis e pli pala. i ne kapablis pensi. i diris al si, ke li estas freneza, kaj ke neniu
argumento povus lin konvinki. Ekperlis larmo.
Mi povas diri al vi nenion alian ol la veron, i diris per mallata voo, tre malsama ol la
kutima. Mi neniam menciis vin a vian problemon al mia edzo, nek al iu ajn, sed vi ne kredos
min.
Liaj manoj proksimiis al ia kolo. Ondo de angoro in ekkaptis. i sentis, ke i balda
panikos preter prudento. u vi intencas murdi min, kiel vi murdis 10 senkulpajn virinojn? Eble
vi
Kion? Vi kredas, ke mi estas tiu murdema seksmaniulo? Kaj vi nomas vin psikologo?
Lia indigno sonis tute sincera, sed liaj okuloj iis strange ruecaj, febraj, kaj liaj manoj nun
atingis ian goron.
Mi murdis neniun. Venis konsulti vin viro kun serioza psikologia problemo, kiu fuas al li la
vivon, kaj anstata helpi, anstata e kompreni, vi lin imagis krimulo, kaj denuncis al via edzo. Eble
vi efektive meritas, ke mi strangolu vin
i levis la brakojn por depreni liajn, nur reflekse, ne fide, i ja sciis lin tiom pli forta! Sed
uste je la momento, kiam i opiniis, ke verajne jen alvenis ia lasta spirminuto, potencaj brakoj
kaptis lin de malantae.
Sufie! kriis la profunda voo de policisto. im e ne provis rezisti la areston. La rigardon
de malestimo, kiun li etis al oja, tiu ne pretas forgesi.
Mi estas senkulpa, li balbutis, ni nur diskutis, iom vigle.
Sed la du policistoj forkondukis lin.

12
Tri tagojn poste, geedzoj Karal diskutis la aferon, paante direkte al la efpoiicejo.
Felie, ke tiu junulino informis nin pri la longfalusulo, Jano diris al oja. Se ni ne
aranus, ke policisto konstante sekvu lin, vi eble ne plu apartenus al i tiu mondo! Mi min
demandas, u vi ne havas tro striktan komprenon pri profesia sekreto.
lli pasis tra la parko, man-en-mane, kiel ofte dum belaj vesperoj. i nur levis la ultrojn.
u vi ne havas dubon, ke kulpas li?

 Neniun. Lia sanga grupo koincidas kun la konkludoj tiritaj el la specimenoj de spermo, kiun
ni trovis e la viktimoj, e la la tre fajnaj subdividoj, kiujn oni nun uzas.
Krome, vi scias, ke ni trovis virajn pubharojn en la plimulto el la kazoj, kiel ofte e seksaj
atencoj. Nu, la la polica laboratorio, tiuj devenas de li.
u la certeco estas absoluta?
Nu, la laboratorio ne havas absolute plenan certecon, sed post la aresto oni kompreneble
prenis harspecimenojn el tiu lia korpoparto, kaj iuj sciencaj analizoj kaj observoj faritaj konfirmas
plenan kongruecon. Mi persone ne havas dubon, ke estas li.
Kompatindulo! oja ekkrietis.
Kion? u vi taksas lin kompatinda? Kvankam li preska sufokis vin?
oja miris pri la propra reago. Kaj samtempe ne vere miris.
Mi ne estas tiel certa kiel vi. Dum tiu renkonto, kiam viaj policistoj subite intervenis, kaj
arestis lin, li ne vere provis strangoli min. Li ne premis serioze.
Tion vi diras nun; e la policejo vi estis malpli certa.
u vere?
Jes.
Tamen mi trovis lin sincera.
Kio estas sincereco? Sed iaokaze, la nuntempa sangotipa klasado fariis vere preciza, kaj
la harindiko konfirmas. Estus eksterordinara hazardo, ke alia viro ol li lasus tiujn spurojn, kiuj
perfekte kongruas kun liaj fiziologiaj karakterizoj, inkluzive de la vundospuroj kazitaj per lia
fenomena armilo. Sed eble vi kompatas lin pro tio. Li rakontis al vi pri la seksa mizero de viro
tiel dotita de la naturo, kaj kun via bona koro, vi sukcesis kompreni lin kvaza de interne. Sekve vi
lin kompatas, e se li estas krimulo.
Eble, i respondis. Sed i ne estis kontenta.
i akompanis lin is la pordo de la efpolicejo, kie li devis likvidi raporton tiuvespere, kaj e
la sojlo tenere kisis lin isrevide. Dum i promene revenis hejmen, provante detale memori la
scenon kaj jui, u im reale emis in strangoli, i ne imagis, en kiatertremecastatolaprokurora kaj
polica burokratio trovias. La novaoj, la ordonoj, la onidiroj, kiuj tien antae alvenis dum Jano
uis siajn liberhorojn kun oja apena ne kazis revolucion. Kiel Jano sukcesis fini sian raporton,
tion neniu povos diri: miraklojn oni ne klarigas. Sed li restis longe babilante kun la kolegoj pri la
lastaj eventoj, anta ol repeli sin hejmen, isnaze senkuraigita.
Mi frenezios, li sputis, malfermante la pordon.
Nature, oja senpense komentis. i estis kudranta, kaj, koncentrante la atenton al sia
laboro, i ne turnis la rigardon al li, kiam li eniris, kio malhelpis in konstati lian furiozan esprimon.
Liajn vortojn i adis sen miro. i konis lin. En iu enketo prezentiis momento, kiam li anoncis, ke
li nepre perdos definitive la saon.
Kion oni i-foje faris al vi? i demandis pli afable. Nur tiam i perceptis, la lia vizao, ke
iu kvaza fortelis de li la tutan emon plu aktivi. Grumble, malvarmkolere, li respondais:
Estas absolute nekredeble. Ni enketas, ni vitas, ni faras fortostreojn, kaj kiam ni us solvis
la misteron, kaj justico povus komenci sian taskon, jen altaj instancoj malfaras nian tutan laboron.
Altaj instancoj, u?
Jes. Diplomatiaj konsideroj, ili diras. Kaj anka ekonomiaj. Imagu, ke la ambasadoro de iu
forperdita emirlandeto intervenis e la koncerna ministro, tuj kiam li eksciis, ke ni arestis Jugan, por
ke tiun oni liberigu! Nun, tiu ambasadoro asertas, ke iumonate je plenluna nokto, im troviis en
lia hejmo.
oja ektremis, io tre malvarma traglitis ian spinon. Pri la afero i ja sciis pli ol Jano povis
diveni.
iumonate je plenluna nokto? i ripetis mire. Kion diable li faris tie?
Amon. A pli uste seksumon. Almena, tio estas nia dedukto, ar oficiale, li nur estis
amike invitata. iaokaze tiu diplomato el Zob-elnu, mi forgesis la nomon, de tiu eta emirujo, estas
konata samseksemulo. ajnas, ke li enamiis al im kaj uas liajn servojn, ladire, iumonate,
kiam la luno plenas. Tion diris, neoficiale, la advokato de im Juga, kiun tiu moto mem proponis

al la arestito.
Unufoje monate! Nekredeblas. Kiel li klarigas tiun strangan regulecon?
Li asertas, ke li konatiis kun im dum plenluna nokto, kaj havas ian superstion, kiu igas
lin inviti Jugan je tiuj datoj.
Sed Kion diras im?
Li is nun rifuzis komenti la aferon. Li montrias ege embarasita. Li plu asertas, ke li estas
senkulpa, kaj ke tion li ne bezonas pruvi. Neniu civitano devas pruvi sian sen-kulpecon, li ripetas,
kaj li pravas, el jura vidpunkto. E se tiu sinteno ne estas vere efika, finfine.
Mi povus atesti, ke la ambasadoro mensogas, oja flustris, pensema.
Jano rigardis in nekomprene.
Vi, u vere? u mi bone adis? A u mi estas tiel laca, ke mia cerbo misfunkcias?
oja mordis al si la lipon, ekkonsciante, ke i preska perfidis profesian sekreton. i ne sciis
certe, kiuj estas iaj rajtoj kaj devoj, lajure, se temas pri murdo, sed i decidis iaokaze prisilenti la
aferon. i ne povus allasi, ke homo, kiu konfidis sekreton al i, perdu pro i la liberecon, e se li
estas kulpa. Helpis in decidi la fakto, ke al lia kulpeco i malpli kaj malpli kredis.
Vi misadis, Jano, i diris per tre stranga voo, kiu sendis la edzon al profundegoj de
perplekso. uste en horo, kiam li bezonus plej firman apogon de sia edzino, uste tiam i
rekomencis konduti la maniero incite nekomprenebla.
Amba silentis. Jano pensis pri oja. oja pensis pri la fakto, ke i ne povus atesti pri la
konfeso de im al i rilate la ambasadoron. E se la profesia sekreto ne plu aplikias, kiam temas
pri murdo kion i devos kontroli, cetere kaj e se i anus sian decidon silenti, estus facile al la
advokato de im, anta la prikrima tribunalo, neniigi ian ateston substrekante, ke i estas edzino
de policano implikita en la afero, kaj ke io, kion i diras, eble celas helpi la edzon. Estus pli facile
dubigi pri ia veremo ol pri tiu de la moto araba.
Pri kio vi pensas? Jano scivolis.
Pri la tribunalo. Mi bildigis al mi la proceson pri im. Mi vidis lin akuzite de la prokuroro,
kaj min atestanta
Anka mi pensis pri tio. u ne mirinde, kiel ofte niaj pensoj disvolvias similvoje? Li
preferis ne diri, ke li sufere pensis, fakte, pri iaj nekompreneblaj reagoj.
Kaj vi, Jano, kion vi imagis rilate al tiu primurdatribunalo?
Mi vidis sinsekvantaron da araboj, ripetantaj malsamvorte ekzakte saman ateston, plej
imprese por iuj eestantoj. Tiun ideon mi kunprenis el la oficejo. ajnas, ke la juristoj en la
prokurorejo estas furiozaj, ar nun ili frontas al atestoj de la diplomato, de lia sekretario, de lia
oforo, de lia efservisto kaj de mi-ne-scias-kiom da araboj, kiuj unuvoe proklamas, ke im
eestis je iu plenluna nokto. Imagu, kiel prezentios la kazo anta la urio, kiam unu araba
atestanto post la alia venos kaj Juros, ke im troviis kun la moto! u la prokuroro sukcesos
konvinki, ke iuj tiuj nur obeas la mastron? u li povus e provi tion diri sen kazi seriozan
diplomatian incidenton?
Vi pravas.
Tiu lasta komplikao komplete elerpis miajn fortojn.
Mi starigas al mi tiom da nesolveblaj demandoj! Kion signifas la konduto de tiu ambasadoro?
Kial kaj kiel im konatiis kun viro el tute alia medio, kun statuso diplomata? u estas en la afero
io tute alia ol la seksaj krimoj, pri kiuj ni enketis? lu suspektinda flanko, pri kiu ni tute ne pensis?
Kaj kial im ne tuj jesis al la savaj vortoj de la arabo?
u lia embaraso ne povus fonti el tio, ke li ne emas konfesi sian samseksemon? Nia socio
tute ne estas tolerema por tiuj homoj, kaj eble li havas kondiitan defendreflekson treege fortan pri
tiu aspekto de sia vivo.
Fakte, ni scias, ke li ne estas samseksema. La enketo pri li kondukis nin al iu prostituitino,
kun kiu li kelkfoje rilatis. Anka i enamiis al li. ajnas, ke iuj, viroj kaj virinoj, enamias al tiu
krimulo.
oja glutis salivon. i memoris, ke i ne tiom malproksimis de simila travivao. im vere
estis viro potence amveka.

 Kion i diris pri li?

i ploris. i diris, ke li certe ne estas kulpa, ke i neniam vidis viron kun tiel delikataj
sentoj, ke li tute ne estas egoisma a sadisma, nur terure suferas pro manko de tagaj kunulinoj. i
mem ege atus akcepti lin en sin, sed tute simple ne povas pro timo vundii.
Ke li rilatas sekse kun virinoj, tio ne pruvas, ke li ne uigas samseksulojn. Eble li tion faras
por mono. A eble, kiel diras la maristoj, li funkcias jen vapore jen vele. u tiu virino konvinkis
vin, ke im ne murdis?
Tute ne. i efektive parolis, miaopinie tute sincere, pri liaj delikataj sentoj, sed i spontane
menciis anka, ke i timis lin, kiam li premis in al si. i timis, ke li ne rezistos la deziron penetri
in, kaj in difektos. i diris, ke la ia impreso, li devis mobilizi preska superhoman volforton por
in forpui, tiom liaj okuloj montris intensan deziron; i e uzis la vortojn besta esprimo. Poste, i
konsciis, ke ia maniero paroli kreas malbonan impreson pri li, kaj komplete anis in. i ekdiris,
ke i neniam parolis tiusence, ke ni misinterpretis pro niaj antajuoj. Sed mi adis in propraorele.
Mi ne eraris. La mia opinio, i iom timas lin, kaj lin tre amas. iaj respondoj tradukas tiun
sentokonflikton.
Kia eksterordinara afero! Ekde la komenco, io estas malsama, ol e kutimaj kazoj, u ne?
Jes. Kaj mi ankora ne diris la plej nekredeblan!
u vere estas io pli?
Jes, sed vi neniam imagus, kio.
Kio do?
Mi diris, u ne?, ke la prokurorejo estas en furioza freneza stato. Ili ricevis instrukcion de la
ministro nepre liberigi Jugan.
Jes. Vi tion diris. Mi miris pri ministra interveno. Kion ili faros? u ili riskos malobei?
lli decidis prokrasti kiel eble plej longe la aferon, sed ne scias, kiel ili fine elturnios. io
povus finii per grandioza politika skandalo.
Sed kial la ministro ?
La miaj informoj, tiu araba ambasadoro, kiu intervenis e li, estas treege ria. lel la
prokurorejo eksciis, ke li promesis al la ministro unu el siaj naftofontoj, se im liberios!
Nekredeble! Kaj la ministro
akceptis. u ne bele?

13
La informo, ke oni efektive arestis la seksmaniulon, kazis e multaj belaj, malaltkreskaj
knabinoj agrablan senpezion. Nun ili povos denove amindumi sentime kun armuloj nekonataj.
Kiel, ekzemple, faris i-vespere Nhan (Prononcu: Njan).
Dum la tuta vespero, Nhan trovis sian kunulon plena je armo. Plavizaa kaj belkorpa, li
disetis spriton malavare, kaj, kvankam i sciis, kion tiaj frazoj valoras el viro, kiu deziras virinon,
tamen tre agrablis la flataj vortoj pri ia senkompara azia beleco, pri la sensimila svelteco de ia
figuro, pri la senrivala logo de iaj lipoj.
Sed nun, kiam ili nude kuis sur la lito, dole prilumata de la plenluno, i sin demandis, u i
agis prave invitante lin al sia apartamento. De kelkaj minutoj, ja, liaj okuloj alprenis strangan,
timindan rebrilon.
Kiam liaj manoj fermiis irka ia kolo, ia nebula suspekto fariis subite evidento treege
akra. Li estas danera seksmaniulo, eble e tiu, kiu krimis antae. Eble la polico eraris. i rapide
enspiris pulmoplenon da aero. A u estus nur ludo? Unu rigardo al liaj okuloj sufiis, por certigi,
ke ne. Ili estis alimondaj. Kaj lia gesto tute ne estis luda, sed perfekte lacela ekstrangolo. Freneze,
kun freneza silento, li premis pli kaj pli.
Fakte, li grave eraris. Kiel li povus scii, ke en la tribo de Nhan, ie en la vietnamiaj montoj, oni
instruas jam al infanoj kiel masai kaj ekzerci la kolmuskolojn, por ege disvolvi ilian forton? Tiun
kutimon Nhan, malgra la multaj komplikaj aventuroj, kiuj kondukis in al Eropo, neniam perdis.

Krome, i travivis tro da mortgravedaj situacioj por paniki nun, en la propra apartamento, nur pro la
sadismo de tiu juna viro, kies fizika forto ne estis tiel impona, se jui la lia nuda korpo.
Li lacios anta ol mi, diris al si Nhan, dum la samlitulo premis kaj premis la kolon, kaj i
streis kaj streis ties muskolojn.
i sukcesis liberigi unu el siaj manoj, kiujn li tenis kaptita sub si, kaj per abrupta gesto i
sukcesis bati je tre preciza loko lian skroton. Li ekblekis dolore. Profitante, ke li tiel perdas aeron
utilan por barakti, i, per movo de la lumboj, kruroj kaj ventro, igis lin fali ellite. Tiam, ia haka
manplato celis lian nukon kaj uste trafis. Li senkonsciiis.
Garde observante, i pais al la malfermita fenestro kaj ripete plenigis siajn pulmojn isfunde,
retenante en ili la aeron, anta ol elspiri. Nur tiam i telefonis al la polico.
Mi estas impresita, Karal diris, kiam i eksidis en la seon vid-al-vidan.
i ridetis.
Nu, mi estas certa, ke sola li ne povis mortige strangoli siajn viktimojn.
Sola? Kion vi volas diri? u helpis lin kunkulpulo?
Jes: virina paniko. Se ili ne panikus, kaj ne perdus tiel sian rezistpovon kaj siajn rezervojn
de aero, li neniam sukcesus ilin strangoli, li ne estas sufie forta.
Vi pravas parte, sed parte malpravas, respondis Karal. Li iam elektis speciale
malgrandajn kaj malfortajn virinojn. Viaj pulma enhaveco kaj muskola forto certe estas multe pli
grandaj ol e la aliaj knabinoj, kiujn li atakis. Li elektis vin nur, ar tio tute ne vidias el supraa
rigardo. Sed vi pravas pri tio, ke en via savo grandan rolon ludis via kapablo superi la timon, kaj via
nefleksebla volo rezisti. Plus kelkaj scioj luktfakaj, ajnas al mi.
Nu, mi lernis defendi min, i diris ridete.
Li prenis notlibron kaj komencis skribi la depozicion.

14
Estis io simila inter Haroldo Gajer, la junulo, kiu atakis Nhan, kaj im Juga. Li estis malpli
alta ol im, malpli forta anka, sed la okuloj, la haroj, la mentono estis sammodelaj. Kaj simila
estis anka la armo.
Por la polico estis humilige devi liberigi Jugan. Eksternorma renkontio de koincidaj
detaloj, ili klarigis. Sed tio montris, kiel malusta fojfoje scienca polictekniko povas esti. Oni
kompreneble analizis la sangon kaj pubharojn de tiu alia junulo, kaptita e lfrea faro: ili prezentis
la samajn karakterizojn kiel tiuj de im. Humiliga, verdire, ne facile akceptebla konstato pri
malpravo.
Kaj nun tiu junulo sidis sub pridemandado, kaj obstine mutis. Se la polico nur imagus, kio
okazas en lia cerbo!
Kial vi ilin strangolis? la stulta policano demandis. Sed li estis pli forta. Li ne respondos.
Li nur pensis: "Kompreneble mi devis strangoli ilin, ili estigis en mi pekajn dezirojn. Ili devigis min
malpurigi mian animon. Sub sia eta, svelta korpo, ili estis la Malbono".
Sed kial vi vi enperfortis en ilin tiun longan, dikan objekton?
La polico ja trovis e la arestito specon de artefarita faluso el rigida plasta materialo. i
konsistis el partoj, kiuj povis engliti unu en la alian, tiel ke, por portii, i ne estis pli longa ol polica
klabo, dum en funkcia pozicio i longis pli malpli 50 centimetrojn.
Ruza esprimo aperis sur lia vizao. Sed li diris nenion, kaj nenion li diros. Li nur memoris.
Kiom aa li estis? u deksesjara? Li revidas sin, en tiu arbaro. Kiom li atis grimpi sur la
arbojn, sur la arboj! Tio estis lia teritorio, lia rifuejo, por revi sola, a legi. Kiel precize li revidas
tiun tagon!
Li sidas sur malalta brano, kaj jen alvenas im, im Juga, la samvilaano. im ne povas
vidi sian samaulon, kaitan en la folioj. Li rigardas irkaen, kvaza porcertii, ke eestas neniu.
Sekurigita de la kompleta silento, li eligas sian kacon, videble ne por urini.
Jen li komencas in masai. Fascina vidao, absolute fascina. ar lia organo farias tiel longa,

longa! Kaj dika! Vera paliso i estas, ne peniso. u eblus forturni la okulojn? Kaj dare, malrapide,
kiel konscienca metiisto, li masaas. lom post iom, liaj movoj akcelias, is fine ili alprenas
furiozan ritmon. Kaj jen okazas la eksplodo.
Kiel tiuj policanoj povus kompreni? La gejsero skande funkciis dum almena 10 minutoj,
kraante siajn genojn is distancode 20 metroj, surverante la teron, la foliojn, la branojn, kaj
milojn da insektoj, en nekredebla praa fekundrito.
Kiu homo povus kompreni la efikon de tia spektado? Tia sceno ne forgesias, i ne allasas
forgeson, i revenas nokton post nokto en sonoj, en premaj, angoraj sonoj. i igas freneza.
Neniu, efe policano, povus kompreni la kulton: kiam li skulptis el ligno la unuan
reproduktaon de la ima faluso, kaj iutage adorkliniis anta i. Estis bona ideo: ekde tiu tago, la
angorsonoj esis. Li portis florojn al tiu altaro kaj bruligis kandelojn a incensbastonetojn apud i.
Tiuepoke jam lia patrino mortis, kaj patron li neniam havis. Vivtenante sin kiel laboristo, li lois
sola, kaj trovis egan konsolon en la kulto.
Kial? Kial? Kial? demandas la policanoj.
Stultaj obstinuloj! Li ne respondos, ar respondi li ne povus. Kial paroli al homoj, kiuj
iaokaze ne povos kompreni?
Kial tiujn virinojn? ili demandas.
Plu silenta, li prezentas al ili nur sian revkaptitan esprimon, kun sfinksa rideto. Virinoj, u?
Li memoras la unuan. i estis bela, gaja, kaj li videble plais al i. Li ne estus imaginta antae,
ke estus tiel facile venigi in al sia loejo. i drinkis, drinkis. Sed alkoholao ajne igis in pli kaj pli
postulema. Kaj supereca.
Nur tion vi havas! i diris ironie, prenante en sian manon lian viran ileton. Tiaj rimarkoj
pli kaj pli igis lin perdi sian memcertecon. Li apena estis en i, jam lia semo prucis, kaj i mokis
lin plu.
Tiuj insultaj diroj iaj estis neakcepteblaj. Tial li montris al i, ke li havas pli. Li prenis la dion
faluson de surties altaro kaj ue perfortis la fremortan korpon per i.
Kial? Kiel? Kion? demandas la policanoj.
Li ne respondos. Ili e ne scias pri tiu unua. Li sukcesis forporti la kadavron al la ateto, kiun
li us akiris de amiko telisto. Neniu vidis lin. Kaj poste li etis in en la riveron. Oni ankora ne
trovis in, kaj la polico certe imagas, ke kiel centoj da junulinoj, i ien forkuris kaj foje reaperos.
Post tiu
Pasis pluraj monatoj, kaj fine li elpensis kaj fabrikis la redukteblan plastan faluson, kiun li
povis kunporti enpoe. Tiel li havigis al si unu virinon iumonate. La uzo de tiu giganta faluso
pensigis lin pri im. Li e ue esperis, ke tiun oni suspektos. Ja kial oni lasas libera tian monstron?
Ulojn kun tia organo oni devus enlosi, a almena kastri.
Kial? Kiam? Kiun? la polico demandas.
Li ne respondas. Li ne respondos. Sur la ekrano de lia menso repasas la filmo de liaj heroaoj.
La blonda iom vulgara, la brunhara de la kinejo, la aliaj. La polico ne komprenos, tial preferindas
silenti. Li havas puran konsciencon. Li faris nur sian devon. iufoje post kiam li definitive
forpasigis unu el tiuj maldeculinoj, kiuj tiel facile konsentas kui kun viro, iufoje poste li konstatis,
ke lia seksumilo grandiis. Balda kial ne esperi? eble i farios kiel la dio mem.
Anta la konsternitaj policanoj, kiuj parolis plu, li neadante malzipis sian pantalonon, eligis
la pendaeton, kaj komencis in karesi starige.

*
Novao interesos vin, Jano oje diris al sia edzino. u vere?
Jes. Ni komprenas la misteron de la simileco inter la laboratoriaj rezultoj pri la du arestitoj,
la usta kaj la malusta.

 u estis kunkulpulo en la laboratorio, kiu intence fuis?

Ne. Kiel komplikan ideon vi ekhavis! Estas multe pli simple. Ni rimarkis, la la identigaj
paperoj, ke amba viroj devenas de la sama vilao, kaj ni enketis tie. Montriis, ke Haroldo Gajer,
la vera krimulo, estas duonfrato de im Juga. Sed nek unu nek la alia tion sciis. Haroldo estis
edukita kiel senpatra knabo kaj lia patrino neniam diris la veron al li. Kvankam multaj vilaanoj la
aferon suspektas, tre malmultaj havas certecon.
Eble Haroldo tion divenis. Eble li pro tio malamis kaj aluzis sian duonfraton, kiu vivis en
pli bonaj familiaj cirkonstancoj ol li. Tio e povus klarigi la uzon de la stranga artefarita faluso, tiel
simila al la vera de im.
Sed tio implicus, ke li vidis Jugan en erekta stato!
Nu, u tio estus vere neprobabla? Multaj adoleskantoj ludas kune je seksaj ludoj, u ne?
Eble foje li in vidis Sed tio ne solvas mian problemon rilate al im.
Kiun problemon?
Jano! u por vi la vivo esas ekzisti post kiam enketo finiis? Min turmentas la demando,
kiel helpi lin vivi kun tia organo, kiu malhelpas plenan seksan uon. Lia sorto ne estas enviinda, kaj
mi atus fari ion utilan por li.
Sed pri tiaj problemoj Jano tute ne sentis sin kapabla.

15
La persono, kiu plej helpis ojan, kiam i komencis labori kiel psikologo, estis Prof. Arno
Ketulen, sub kies kontrolo i prizorgis siajn unuajn problemulojn. i konservis al li tre profundan
fidon, kaj nun, kiam la kazo de im igis in zorga, i pensis al li.
lon i ne atendis: ke i vidos lin enlita.
Mi balda mortos, li diris al i, kaj i miris pri lia sereneco. Tial min des pli ojigas
revidi vian luman vizaon.
i raportis pri im kaj lia stranga problemo. Prof. Ketulen askultis pacience, dole karesante
ian manon. En nia profesio, ni ofte renkontas tiajn murkazojn, u ne?
Murkazojn?
Jes, kazojn, kiuj estas muroj, a pli uste en kiuj ni trovias anta muro, kiun ni ne povas
trapasi. Kazojn, kiuj staras trans la limo de nia povo helpi. Tiuj estas la plej dolorigaj.
i pensis, ke ia kunparolanto per si mem prezentas tian kazon, kaj tiu penso ne plais al i. i
ne sciis, kion diri.
Mi pensos pri vi, kaj pri tiu im, li promesis. Se mi ekhavos ideon pri solvo, mi
kompreneble in tuj komunikos al vi.
i sentis, ke li estas tre laca, kaj kun kortua kiso lin adiais.
i ne povis diveni, ke post apena du horoj li mortos. Verajne, kara leganto, vi vin
demandas, kial raporti pri tiu okazajo? Paciencon! Vi balda komprenos. Kaj same pri la i-sekva
parto, kies rilaton al la tuto ne evidentos al vi tuj.
Ilona viis al si la okulojn, dum singultoj plu spasme skuis ian bruston.
Jes, vi pravas, i simple diris.
La monainestrino kapjesis silente.
Estas pli bone tiel, la estrino fine diris. Vi ne estas adaptita al monaina vivo. Finfine, vi
venis i tien nur por solvi vian problemon pri viroj, u ne?
Jes, llona respondis mallate. Mi esperis, ke en monainejo mi forgesos ilin, mian
bezonon je ili, sed al mi ne prosperis. i pensis pri sia soifo al viroj, kaj pri la fakto, ke neniam i
trovos unu, kiu sukcesos kontentigi in. i pensis anka pri sia misproporcia korpo, kun la tro
granda pelvo, kiu maskis al tiom da viroj la fakton, ke multo en i estas reale bela.
Mi preos por vi, promesis la monainestrino, kaj komfortis llonan la penso, ke tute certe

i tion faros. i tamen ne adacis diri, ke pri la efikeco de tia agado i havis plej fortan dubon. i
prenlevis la valizon, kaj eliris.
Plej malfacile estas adaptii, diris ridema voo.
Prof. Ketulen turnis sin. Kiu vi estas?
La junulo, kiu staris malanta li, sidiis. Li ridetis korvarmige.
Mi estis komisiita gvidi vin. Mia nomo estas Gabriel. Mi estos via instruanto, la ulo, kiu
helpos vin adaptii al la vivo posttera. Kiel vi vidos, ni multe helpas nin reciproke imonde.
Mi ne kapablas kutimii al la ideo, ke mi mortis, reveme komentis la profesoro. Mi
sentas min tiel normala. Nur la foresto de fizika doloro
iu el ni spertas la samon, komence. Tial utilas gvidisto. Fakte, la plej bona maniero akceli
la adaption estas eklabori tuj. Kion vi po?
Labori? Ketulen interrompis. u oni i tie laboras? Kiel surtere?
Ne tute kiel, ar nia korpo i tie estas alispeca, kaj anka multaj aliaj faktoroj diferencas. Ni
komence iam laboras por la Tero, enerale por individuaj teruloj. Bedarinde, ne estas iam facile
komuniki kun ili, kio ege komplikas nian laboron, e se ni pli ofte sukcesas ilin inspiri ol ili imagas.
Labori! emspiris Prof. Ketulen.
Ili restis longan momenton silente. Tre surprizite dum li vivis surtere, oni rakontis al li tiom
da malveraoj pri la posta vivo, a pri ties neekzisto! Ketulen kontentis, ke almena li ne devos
labori por vivi. Li uis la fakton havi korpon, e se li in ne plene regis, kaj li sentis kun plezuro, ke
tiu ne postulos vivkondiojn similajn al la teraj.
Strange, li reparolis post minuto, kiam vi menciis laboron, mi unue sentis min tiel laca,
ke mi havis la impreson, kvaza mi defalus el ia alta espero, verdire tute neracia, ke i-monde oni
ne laboras. Sed nun, ju pli mi pensas pri tiu ideo, des pli i plaas al mi. Mi konsciias, ke mi timis
enui. Oni anka diras surtere, ke tempo ne plu ekzistas postmorte (se entute ni plu vivas), kaj mi
ojas konstati, ke, kvankam malsama, i tamen plu sentias. Tiuj diroj pri eterneco estas fakte plej
forpuaj. Sed kian laboron mi faru?
En via nuna stadio, via laboro povas nur esti helpi al la surteruloj. Via nescio pri nia vivo i
tie estas tro ampleksa, por ke vi povu fari ion alian. Certe trovias sur Tero personoj, kiujn vi atus
helpi, u ne?
Penso pri oja Karal invadis la menson de la bona profesoro. Kial ne eklabori tuj helpe al i,
kaj do al tiu im? Li rakontis la aferon.
lnterese, interese, aprobis Gabriel. Sed kiel do ni povus solvi tian problemon?
Mi timas, ke i ne estas solvebla, kaj tio ege agrenas min, respondis la profesoro, kies
free ricevita lumkorpo alprenis pli grizan nuancon. Tiu viro neniam trovos veran seksan
kontention. u ni inspiru lin pacienci?
Ne, ne. Devas ekzisti alia solvo. Kial pensi, ke li neniam sekse kontentios?
ar sin manflegi ne kontentigas lin plene, nek esti karesata de virino; li bezonus ion
neekzistantan: knabinon adaptitan al lia elnorma longeco.
Prave, prave! Nu, tie kuas ebleco, u ne? Venu kun mi. Mi montros al vi la afitabulon.
La ardenon, kien ili iris, neniu lingvo tera povus priskribi. Nek la "afitabulon" a
komputilon sur kiu ordiis la mesaoj el la Tero, ofte senditaj sub formo de preoj, transformitaj
al floroj miliardspecaj, kiujn birdoj, papilioj kaj aliaj graciaj estaoj melodie prizorgis.
Inter la mesaoj troviis la preo de monainestrino rllate virinon nomatan llona, kiu us
foriris el monaina provperiodo, ar
u vi vidas? Estis stulte malesperi.
Sed kion ni faru nun?
Nun, ni devas sendi al ili ideojn. Amba estas fund-funde bonaj homoj, do amba verajne
estas ricevemaj. Ili ne scios, ke la ideojn sendas ni, sed tio ne gravas. Ni i tie, interalie, lernas
anka modestecon. Nia helpo estas iam plejplej diskreta, tiel ke la teranoj enerale nomas in
koincido!
Tiel okazis, ke

17
Ilona iris stacidomen. Fakte, i ne sciis, kion fari. i ne sciis, u i restos i-urbe a ien
forvojaos, eble al sia fratino efurba. Tial, portante la valizon, i pais konfuzpense direkte al la
stacidomo.
Tie i eksentis fortan bezonon trankvile mediti pri sia usa vivo. i do iris al la stacidoma
trinkejo, kie i kiu malofte konsumis alkoholaojn ial mendis blankan vinon. "Por konsoli min,"
i diris al si, memsenkulpige.
Samhore, decidinte foriri por kelkaj tagoj al Valmu, por ripozigi siajn nervojn post laemocioj,
kiujn li us travivis okaze de sia aresto, same kiel por kviete pripensi pri la propono de la araba
diplomato, kiun proponon, nazita de la vivo, li pli kaj pli emis akcepti, anka im vizitis la
stacidomon. Kaj jen li decidis unue iri trinki ieton.
La trinkejo estis plenplena. Li irkarigardis, sere al libera tablo, sed da tiaj estis neniom.
Dum liaj okuloj duafoje rondiris la lokon, li vidis, e eta tablo, virinon solan, kiu sidis anta glaso
da vino, kaj diskrete ploris.
u i estis bela? La vizao certe ne estis estetike plej arma kun la nuna plorsubprema mieno,
kaj i estis io alia ol elegante vestita. Sed io pli profunda ol la civilizitaj sentoj pri beleco, io e pli
instinktaol la kutimaj motivoj, kiuj puas viron al virino, tuj kondukis la junulon al i.
Li povus diri: "u vi permesas?" a "Espereble mi ne enas vin" a "u i tiu sidloko estas
libera?" a iun ajn el la mil entilaj esprimoj uzeblaj tiacirkonstance, sed nenion similan li diris.
Li eksidis apud in, forprenis per sia mano la ian, kiu tenis potukon e-vizae, metis plate
amba siajn manojn al iaj vangoj, turnis delikate, sed firme, ian vizaon al si kaj enigis en iajn
okulojn sian plej simpatian rigardon. Li ridetis anele kaj, surprizate, adis sin diri:
Ne ploru plu, jen mi estas.
i povus reagi per timo. i povus vangfrapi lin. i povus diri krude: Sinjoro, mi vin ne
konas, lasu min!, sed nenion similan i faris. Mirante i konstatis, ke i ridetas, kaj ke i deziras lin
koni pli.
Li ne sciis, kion i faras i tie, li ne demandis sin, u i jam havas bileton kaj vojaplanon tute
precizan, li nur diris:
u vi jam estis en Valmu?
i kapneis, forskuante lastan ofensivon de larmoj.
Anka mi neniam iris tien, sed iuj diras, ke estas plej bela loko. Kial vi ne venus kun mi?
Kial ne? i adis sin diri, samtempe pensante, ke anta unu horo i ankora lois en
monainejo. i rondrigardis la trinkejon. e pluraj tabloj junulinoj sidis senvire, kaj tamen multe pli
belaj ol i.
Kial vi proponas tion al mi? i demandis.
Kial ne? li simple respondis, kaj li impulse kisis ian manon tiel tenere, ke ondo tre varma
fandis la tavolon da glacio, en kiu ia koro estis ankora kaptita.
*
La hotelcambro estis banala, la usa vespermano ne aparte memorinda, sed, malgra sia
timo, li ne povis ne kisi in plej arde. Kaj malgra sia timo, i ne povis ne same arde rekisi.
"i videble deziras min", li pensis, jam sentante, ke lia vivfuilo varmias, "sed balda, i
rigardos min monstro kaj forkuros". Tamen li ne povis malligi sin de i.
"Li videble deziras min", i pensis, kaj kvankam i sciis, ke li elrevigos in, kiel iuj aliaj, i
sentis ion flueti en i malsupre. Sed tio ne malhelpis la timon. i travivis tiun sperton jam sufie
ofte por scii, ke anka li defalos de sia uespero, kiam li konstatos, ke i ne povas havigi al li
plezuron pro sia tro vasta akceptejo.
Sed amba tro deziris aliseksan kontakton, amba tro bezonis la kareson de la alia, por ke
timo kaj racio povu venki, kaj amba kvaza disduiis: intelekta parto pasivaspekte atendis

katastrofon, dum la alia parto, tro vira, tro virina, pli kaj pli pasie agis, kvaza pro devo natura, kiun
superi ne eblus.
i iniciatis la aferon, malfermante lian pantalonon kaj metante la manon sur lian amdonilon.
Neniam i sensis ion simile plaan. Li tuis tenere sub ia robo la femurojn, per mano esplorante pli
kaj pli alten. lom poste, kiam i, nuda, kontemplis lin, nudan, liafekundilo jam prezentisde si sufie
belan mezuron.
im, i diris oje, proksimigante siajn lipojn al i, mi neniam vidis ion tiel belan.
Lia reago ege surprizis in. Oni ofte diris al i, ke viroj fieras pri sia tiea longeco. i ne povis
scii, ke iaj vortoj revekis en li delonge kondiitan reflekson: li rekonsciiis.
i sentis lian anon de sinteno, levis la okulojn al lia vizao, i estis nekredeble pala.
Kio estas al vi? i maltrankvile demandis.
Mi us vekiis, li respondis seke. Estas senutile. Ni malpli suferos, se ni haltos tuj.
u halti? Haltigi kion? Kial sufero? Mi
Virinoj kun mi povas nur suferi, li konfesis, kaj la amara tono in samtempe timigis kaj
tuis e la koro.
Kial?
Vi vidis in nur en la stato antaluda. Se vi plu ludos per i, i kreskos tiel monstre, ke mi
povus ampreni vin nur kazante al vi grandegan doloron. i ekridis.
Mi petas, ne moku min, mi parolas la puran veron, li diris plorepete.
Mi ne mokas vin! Kiel mi povus? Sed vi estas granda bebo, al kiu fido mankas. Kial ne
provi?
ar vi treege plaas al mi. Kelkfoje, mi konfesas, estis al mi egale, u i dolorigos
penetrante. Sed vi estas tiel aminda, tiel delikata, ke
El la kua pozicio i abrupte metis sin side. Per plej serioza voo i ekdiris:
im!
Li rigardis in mire. Neniu iam ajn prononcis lian nomon kun tia profundeco de sentoj.
Nun mi komprenas, kion mi perceptis subkonscie en la stacidomo, i diris.
Kion?
Kial mi nepre devis vin ami.
Kial?
ar vi verajne estas la sola viro en la mondo, kiu povas plenigi min.
Plenigi? Kion vi volas diri?
Sed anstata respondi vorte, i nur masais lian suban ventron, liajn femurojn, lian ampafilon,
kaj tiu kreskis, kreskis, kreskis, dum i perceptis en si plej dolan inundon la la nekredebla longeco
de sia amdona respondilp.
i prenis lian longaon mane kaj milde kondukis in al sia pordino. Li hezitis pui sin enen.
i rigardis lian amilon kun radianta vizao, anele feliplena, metis la manojn sur liajn
gluteojn, kaj en sin lin premis.
Vi rigardis in! Vi rigardis in kvaza admire! u vi netaksas min monstro? Li
angoretraseris ian vizaon.
i esprimis nur kontentecon, profundan, plenan, longe sopiratan.
Venu! i flustris, kaj premis pli forte.
Li sentis sin gliti la la perfekte lubrikita koridoro. Li glitis pli kaj pli antaen. Li retenis sin.
Li timis la momenton, kiam i krios, kiam li sentos la deziron pui sin is-ekstreme, kiam lin kaptos
la tento vundi por ricevi f inf ine veran viran plezuron, kaj kiam li, bonulo, subpremos per neofte
renkontebla volforto tiun tenton por rapidi eksteren, furioza kaj frustrita, refoje saturita je
malespero.
Sed ju pli i glitis antaen, des pli ia vizao esprimis plenumion.
im! im! i krietis. Finfine!
Kio okazas finfine? Kvankam io en li sciis kaj komprenis, tro longa kondiado malhelpis
lin kredi. Mire, li perceptis ian nerepuon. Kaj samtempe, en alia parto de si, li ne miris, ar la
respondon li konis jam de la stacidoma renkonto.

 Finfine mi sentas viron en mi.

u vere vi neniam antae? Tamen vi ne aspektas kiel sensperta virgulino vi Ree li
konis la respondon, ie, sed li bezonis in adi.
Ho jes mi jam provis! Se vi scius, kiom mi provis! Sed iliaj juveletoj simple perdiis en mi.
Mia ginekologo diris, ke verajne neniam mi trovos viron kapablan plezurigi min, ar mi estas tro
vasta kaj longa tiuparte. Tial mi eniris monainejon. Sed ne povis ho im!
Li atingis la ekstremaon. La suba parto de lia ventro unuafoje en lia vivo tuis la ventron de
virino, ene de kiu li pulsis, varme, plae, plezurege. Cojo eksplodis en lia koro, kiel neniam li
imagis, ke i eblus. "Hejme", kriis lia koro, lia korpo, lia fals. "Hejme, jen finfine mi trovias
hejme."
Iliaj buoj miksiis, dum la korpoj kadence kundancis la plae longigatan dancon de geuo.
Ha, tiuj tagoj en Valmu! Se mi dirus, ke ili ne manis, ne trinkis, ne promenis, nur
korp-al-korpis tuttage, vi ne kredus min, kara leganto, tute prave, kaj tamen! Tiuj aliaj okupoj estis
kvaza periferiaj momentoj en vivo, kies centro estis la reciproka malkovro de reciprokaj ueblecoj.
Kiel amdone li palpis iajn mamojn, kisis ian ventron, ludis kun la sentema ubutoneto! Kiel
amkone i karesis lian bruston, knedis lian glanon, enigis en sian longan, longegan premejon lian
voluptilon, sopiran de jaroj kaj jaroj al tia tutlonga kaptio!
Al la interkonio de la korpoj paralelis interkonio de du vivoj, de du koroj, de du amtalentaj
personecoj. Ke ili estis kvaza planitaj de la destino unu por la alia, tio ekde la unua momento al
amba evidentis, sed la iuminuta konfirmo de tiu vero ne estis pro tio malpli feliiga.
Sur planedo, en socio, kie tiom da verkoj epopeas la tragikajn aspektojn de la homa vivo,
agrablas al historiisto foje raporti pri la ermo de felia para vivo. Kiel jus rakontite.
Al tiu planedo ridete rigardis du estaoj homformaj, kies lumaj korpoj al surterulo ne videblis,
ar ili situis en transa dimensio. Jes, ili kontemplis tiun planedon, ties urbeton Valmu, kaj, se esti
tute preciza, difinitan ambron en Hotelo Belmonta. Ili tre kontentis pri si.
Vi laboris efike, diris Gabriel al Prof. Ketulen.
Kaj en tiu transa mondo oja eho ripetis: fike, fike, fike