365 Days With You

By: M A R A | hiatus
Converted to PDF by: Wattpad-pdf-stories.Abuouday.com
365 Days With You
Si Luna.
Maganda.
Wagas magmahal.
Ngunit, sawi.
Si Raffy.
Gwapo.
Good boy.
Pero, bigo.
Paano kapag sa loob ng 365 days ay magtagpo sila at maging interconnected ang mg
a fate nila? May
maidudulot kayang maganda kapag pinagsama ang dalawang luhaan sa pag-ibig?
Sawi + Bigo = Ano nga ba?
Maging mas bitter kaya sila sa love? O baka naman makita nila ang forever sa isa
't isa?

Hmm... Posible nga kaya?

01 - Expectations
01 - Expectations
--Love does not begin and end the way we seem to think it does. Love is a battle
, love is a war; love is a
growing up.
James A. Baldwin
--Little black dress, check!
Killer black pumps, check!
Curly (and messy) brown hair, check!
Sultry red lips, check na check!
Sinipat muli ni Luna ang sarili sa kanyang full length mirror. Nang sa tingin ni
ya ay sapat na ang kanyang
nakikita, dinampot niya ang kanyang purse at lumabas na ng kanyang kwarto. Naupo
siya sa sofa.
Napahagikgik siya nang maisip kung para saan ang gabing ito. Di na siya makapagh
intay na sumapit ang
alas otso ng gabi. Sa oras na iyon ay darating ang love of her life.
Ever since time immemorial, her heart only knew of one man. At ito ay si Sven Vi
llalobo. Hindi niya alintana
kung maraming babae ang umaaligid dito at kung maraming issue ang kaakibat ng pa
ngalan nito. Basta,
mahal niya si Sven. Tapos.
Kahit nang lumipad ito patungong ibang bansa ay hindi nawala ang pagtingin niya
para sa lalaki. Absence
makes the heart grow fonder nga, di ba? Pero aanhin niya ang absence na iyon kun
g kaya naman niyang
puntahan ito kung nasaang lupalop ng mundo ito naroon. Kaya naman nang makapagta
pos siya ng
kolehiyo ay sumunod siya rito patungong France. Her life had been full of rainbo
ws and butterflies since
then.
Dahil sa kasal ng pinsan niyang si Anna Marce ay napilitan siyang iwanan ito doo
n sa France. Malakas
naman ang pagtitiwala niya dito kaya buo ang loob niyang bumalik ng Pilipinas ka
hit napakaraming babae-foreigner man o kapwa Pinay--ang naghahangad ng posisyon
niya. Pero mahal niya nga di ba? May tiwala
siya.
Mula nang magbalik siya sa Pilipinas ay hindi pa sila ulit nakakapag-usap ng mab
uti. And it has been four
months since then. Alam niyang busy ito sa mga gawain nito doon, kaya nang magsa
bi ito sa kanya na
pauwi na ito sa Pilipinas, she could not help but jump for joy. Labis niyang iki
natuwang sumunod ito sa
kanya. Marahil ay hindi na nito matiis ang pagkamiss sa kanya.

"Oh my, god!" Napabalikwas ng tayo si Luna nang mag-ring ang doorbell niya. She
took a few deep breaths
to compose herself. Ayaw niyang ipahalata dito na masyado siyang excited na maki
ta ito.
Poised na poised na naglakad patungo sa pintuan si Luna. Kasabay ng paghingang m
alalim ay binuksan
niya ang pinto. The moment she saw Sven's face, hindi na niya napigilan ang sari
li. Lumapad ang ngiti niya
sa mga labi at hinapit palapit si Sven. Gahibla na lang ang pagitan ng kanilang
mga mukha.
"Tu me manques, mon amour," seductive na sabi niya rito. Napansin niya ang pagba
gal ng hininga nito.
Good. May epekto pa rin siya rito. "You are sorely missed, my love."
Walang kaabug-abog na hinalikan niya si Sven sa mga labi. Di na niya inintindi a
ng mga kapwa tenants
niyang nadadaanan silang naghahalikan sa tapat ng condo unit. Ang mahalaga, maip
aramdam niya kay
Sven ang labis niyang pagkamiss dito at ang promise of what's to come mamaya pag
-uwi nila.
"Woah," ani Sven, nakangiwi. Marahan siyang inilayo ni Sven sa sarili. Di niya m
abasa ang emosyon sa
mga mata nito. He didn't exactly push her away. He didn't seem enthusiastic abou
t the kiss, either. "What a
welcome for me, Louise Annika."
Ramdam ni Luna ang awkwardness sa kilos ni Sven. May problema ba? He used to lik
e her kisses naman
before ah? Bakit ngayon ay parang ilag na ilag si Sven sa kanya? Pero naisip niy
a, baka nag-ooverthink
lang siya. She might be reading too much sa mga actions niya. She decided to let
it slide. Mas awkward
lang kung papansinin niya ito.
"More warm welcome later, baby," tudyo niya rito. Kumapit sa braso nito at hinil
ig ang ulo sa balikat. She
kissed his neck then whispered, "Let's go?"
"Dinner first tas let's go clubbing later. That okay with you?" Seryoso na ang m
ukha ni Sven ngayon.
Kinalma ni Luna ang sarili.
Stop thinking. Stop thinking.
"Anywhere, baby, as long as I'm with you," pilit na masaya na pagkakasabi niya.
Tumango si Sven at
iginaya siya palabas ng condo unit.
Tahimik ang naging byahe nila papuntang restaurant. Habang dinner ay panay small
talk lang din ang
ginagawa nila. Kung hindi pa siya mag-iinitiate ng usapan ay hindi pa ito magkuk
wento. Sobrang iba ito sa
inaanticipate niyang mangyayari. She imagined them na hindi maalis ang tingin sa
isa't isa, kissing like
there's tomorrow, couldn't get enough of each other. Iyong miss na miss na miss
nila ang isa't isa. Pero
bakit parang siya lang ang nakakamiss dito?
Sven kept on checking his watch the whole time. Madalas din siyang may katext. H
is face would light up
and his smile would widen sa tuwing may natatanggap na mensahe. Anong nangyayari
? Bakit ganoon? Mas
masaya pa ito habang nagti-text kaysa kausapin siya.
Nag-angat ng tingin si Sven mula sa lintik na telepono at buong sayang sinalubon
g ang tingin ni Luna. He

looked excited over something. Ito na kaya ang turning point ng gabi niya? Baka
may surprise of some sort
para sa kanya si Sven. Baka magpropose na ito ng kasal? Kunwari lang ang panlala
mig nito sa kanya.
Kumabog ang dibdib niya sa naisip. Sabi na eh, nag-o-overthink lang talaga siya.
Eto na talaga to.
This is going to be the best night of her life!
"Excuse me for a sec, Luna," nagmamadaling lumabas si Sven. Dahil medyo sa likur
an ang pwesto nila,
hindi niya na ito nasundan sa tingin. Ayaw rin naman niyang ma-spoil ang surpris
e ni Sven.
Dumadagundong na ang puso niya sa bawat segundong lumipas. Hindi maawat ang lapa
d ng kanyang mga
ngiti. Sobrang excited na siya. Magpo-propose na ba ito sa kanya? Oh, god! She c
ould not wait!
Nang maaninag na niya ang brown na buhok ni Sven ay humataw na sa maximum speed
ang puso ni Luna.
Bata pa lang siya, pinangarap na niyang makasama ang lalaking ito. Now, it will
slowly turn into reality.
Pero... nang makita niyang may kasunod itong babae ay unti unting nahulog pababa
ang kurba ng labi niya.
No. Accomplice lang yung girl, kumbinsi niya sa sarili. Pinilit pa rin niyang ng
umiti.
Para siyang sinampal sa magkabilang pisngi nang makita niyang magkahawak kamay a
ng dalawa. Again,
she thought positively. Affectionate talaga ang mga laking France. Normal lang t
ong gesture na to sa mga
magkakaibigan doon.
"Luna, I want you to meet Amelia," masiglang pakilala ni Sven. Nagniningning ang
kanyang mata nang
ipakilala sa kanya si Amelia.
"It is so nice to finally meet you, Luna," masayang sabi ni Amelia. Tumayo siya
at inabot ang kamay nitong
nilahad para makipagkamay.
Plastic na plastic siyang nginitian ni Luna. "Same here."
Ang mga sumunod na salita ni Sven ang wumasak sa kaninang masayang puso ni Luna.
Para siyang
sinasaksak at sinisipa ng paulit ulit.
"We're getting married, Luna," buong sayang announcement ni Sven. "Amelia and I
are getting married next
year."
Sana hindi na lang niya sinunod ang ikalawang pangungusap na iyon. Sana hanggang
"We're getting
married, Luna," na lang ang sinabi niya. Kasi the moment he continued with his a
nnouncement, tuluyan
nang nawala kay Luna ang warak warak niyang puso. It was left lying on the floor
, lifeless. Kahit titigan sila-masaya at magkahawak kamay at in love na in love-ay enough to trigger the unbearable pain she's feeling.
Damn.
All her life, si Sven ang pinantasya at pinangarap niyang makasama habambuhay. B
inigay niya ang lahat
lahat makasama lang ito. Just when she thought she had everything, she was left
with nothing. Akala niya
mahal din siya ni Sven. He loved her, he said. Pero bakit sa iba ito magpapakasa
l ngayon? Bakit? Bakit?
Bakit?!

Here goes the best night of my life... Best night of their life pala.
--Kaliwa. Kanan. Taas. Baba. Kahit saang anggulo man ibaling ni Luna ang tingin
ay kusang bumabalik iyon
sa kung saan naroon ang magkasintahan na Sven at Amelia. She tried so hard to lo
ok away pero may kung
anong hila ang presensiya ng mga ito sa kanyang mga mata at utak. At sa tuwing m
apapatingin siya sa mga
ito, ramdam niya ang pagguho ng kanyang mundo. Kulang na lang kasi ay langgamin
ang mga ito. Walang
ibang ginawa kundi magtukaan at magharutan ang mga ito.
"Ugh! That should be me! Not that bitch!" asar na sambit ni Luna. Inisang lagok
niya ang isang glass ng
martini na inorder niya.
In Luna's head, siya ang kalampungan ni Sven ngayon. Siya ang isinasayaw nito sa
dance floor. At higit sa
lahat siya dapat ang iuuwi nito ngayong gabi. She prepared so much for him, tapo
s useless din pala iyon.
Masakit lang. Sobrang hindi katanggap tanggap.
Nakakapaso talaga ang mga expectations.
Umorder pa ulit siya ng isang baso ng inumin niya. Agad niya itong nilagok pagka
bigay sa kanya. She plans
on getting wasted tonight. Mabawasan man lang kahit papaano ang sakit na nararam
daman niya. At least
kapag lasing na siya, wala siyang maaalala. Walang sakit at hapdi sa puso.
Heartache is so much worse than physical pain. Puso, isip, pati katawan ang casu
alties. Lahat yun
damaged.
Another shot. Pinakatitigan niya ang dalawa na ngsasayaw ngayon sa dance floor.
Halos mamuti ang
kamay niya sa higpit ng pagkakakuyom niya. Mas okay na iyon kesa mahagis niya an
g glass sa direksyon
ng mga ito.
Isa pa uling shot. "Paasa! Mang-aagaw," she viciously whispered, still looking a
t their direction.
Another shot. And another. And another one again, hanggang sa hindi na niya mabi
lang kung nakakailan na
siya. Hilo na ang pakiramdam niya at kahit malamig sa club ay pinagpapawisan na
siya. Her cheeks were
flaming, too. Palyado na rin ng bahagya ang mga mata niya. Medyo blurred na ang
mga nakikita niya at
kapag gumalaw siya bigla ay umiikot ang kanyang paningin. Pansamantalang umub-ob
siya sa counter para
kalmahin ang sarili. Na bad idea pala dahil mas na-heighten ang sense of smell n
iya.
That smell. That familiar scent. Hinding hindi siya magkakamali na Bvlgari Extre
me iyon. Iyon ang
paboritong pabango ni Sven. Of course alam niya, siya ang bumibili nito para dit
o.
"Merde! Merde! Merde!" paulit ulit na sambit ni Luna habang sinasabunutan ang sa
rili. She gotta stop

thinking or else mas lalong lalala ang nararamdaman niyang sakit. "Stop reminisc
ing, Luna!"
Fuck that perfume. Bumalik lahat ng alaala nila ni Sven noong nasa France pa sil
a. She was his princess,
he said. One day, he'll be her prince and they'd live happily ever after. Pero t
angina lang, hanggang salita
lang pala yung prince at happy ever after na pinangko nito. Hayun nga't iba na a
ng prinsesa na
pinapangakuan nito ngayon.
She wasted half her life pinning for a guy who doesn't love her at all. Matapos
niyang ibigay ang lahat lahat
niya dito--oo, pati pagkababae niya--ay hanggang kaibigan lang pala ang turing n
ito sa kanya. Ano yun,
nilandi at niromansa lang siya para magamit ang katawan niya? Kung sana dinirets
o na lang siya nito at
hindi na pinangakuan ng kung anu-ano, e di mas less yung sakit na nararamdaman n
iya ngayon!
"Tangina mo, Sven! Manggagamit ka! Mamatay ka na!" malakas na sigaw niya, nakaub
-ob pa rin sa
counter. Her hand closed into a fist at buong lakas na pinagbabayo ang counter.
Buti at marmol ito kaya
walang maaapektuhan sa ibang customers dahil sa pag-alog ng counter.
"Alam mo Miss beautiful, mas gagaan pakiramdam mo kung sasabihin mo yan, face to
face kayo," untag ng
isang lalaki, the bartender perhaps.
She tried to absorb and to reason out the suggestion. Wala naman masama di ba? S
aka totoo naman na
sinaktan siya ni Sven. Baka makatulong pa siya sa babae nito na matauhan kung ga
no kamanloloko ang
boyfriend nito. With liquid courage running in her veins, buong loob siyang tuma
yo at desididong sundin ang
suhestiyon ng lalaki.
"Thanks for the tip!" aniya saka inabot ang bayad sa orders niya at binigyan ng
five hundred pesos tip. He
deserved it, binigyan siya nito ng idea. The guy smirked and saluted at her, as
if wishing her good luck.
Dahan dahan niyang hinanap kung nasaan ang lintik na Sven na yan. She had a hard
time looking for him
dahil nahihilo pa rin siya. Tas saka niya naalala yung heightened sense of smell
kapag nakapikit siya. Kahit
mukha siyang tanga doon na nakapikit sa gitna ng dance floor, go lang siya. Maki
ta lang niya ang hayop na
yun talaga.
There was it again. Yung nakaka-inlove na amoy ng Bvlgari Extreme. Parang hindi
pinapawisan dahil ang
bango bango pa din. Hindi ito katulad ng ibang male cologne na matapang. Ang amo
y niyon ay parang
pambabae pero panlalaki ang dating. Basta. Amoy nakakainlove. Pag nasinghot mo a
y susundan at
susundan mo talaga.
So there she was, following the smell of it. What are the odds na may kapareha s
i Sven ng pabango? Slim
chance lang naman siguro. So when she slumped into a solid mass of muscle sporti
ng the scent, sure na
sure siyang si Sven iyon. Amoy pa lang, alam na alam na.
She took a deep breath to ready herself. Nakapikit pa rin siya dahil baka kapag
nakita niya ang mga mata
nito, di niya magawa ang gagawin niya dahil mawawala na naman siya sa mga mata n
ito. He has that effect
on her--she gets lost in his soulful brown eyes. Nakakapanginig ng tuhod. Lalo n

a kapag nakatitig ito ng

diretso sa mga mata niya whenever he climaxes. Oh god, nakaka-hot talaga.

Uhh! Compose yourself, Luna! Inhale, exhale!

"Paasa ka, Sven!" paunang sumbat niya nang ma-compose ang sarili. She shouted at
him with all her might
para maramdaman talaga nito ang sakit ng ginawa nito. "Manggagamit! Walanghiya!
Hayop! Gago!
Demonyo ka! Basta! Lahat na ng masasamang salita na pwedeng ipangalan sayo!"
Bahagya siyang nabuway kaya hinawakan siya nito sa braso. She brushed him away t
hough. Baka hindi
niya matapos ang litanya niya and she would rather melt in his arms.
"Wag mo kong mahawak-hawakan! Demonyo ka! Sabi mo ako gusto mo makasama habang b
uhay, pero
iba papakasalan mo ngayon! Ginawa mo kong friends with benefits, gago ka! I don'
t fucking deserve that!"
Tuloy lang sa paglilitanya si Luna. Walang imik kahit isa si Sven. Malamang tina
maan na ng lintik yun dahil
sa guilt kaya hindi siya makakontra. Dapat lang! Walang kapantay ang panggagago
nito sa kanya.
"I hate you! Mamatay ka na! I hate you!" Pinaghahahampas niya ito sa dibdib pero
wala pa rin itong imik.
She was feeling helpless now. Bakit tahimik lang ito? She wanted to hear his sid
e. His explanation, pero
walang dumating. "Magsalita kang gago ka! Bakit mo ko pinaglaruan?!"
"Hey, hey, honey, don't cry," pag-aalo nito nang mag-umpisang tumulo ang mga luh
a niya. Di na niya
mapigil ang pag-iyak. Parang gripo ang mga mata niya, pero walang pampatigil dit
o.
"I hate you so much! I worshipped and loved you my whole life pero niloko mo lan
g ako! Ne me prenez pas
pour un con! Va te faire foutre!"
Mas lalong napahagulgol si Luna nang yakapin siya ng mahigpit ni Sven at halikan
sa noo. Hinagod nito ang
likod niya para patahanin siya.
"Hey, stop crying, okay? Let's get you home."
Wala na siyang ibang nagawa nang buhatin siya nito kundi ang sumunod dito. Her h
eart leaped. He was
taking her home.
Her. Not Amelia. Not somebody else. Her.
--Translations (French words):
Tu me manques, mon amour. = I miss you, my love.
Merde! = Shit!
Ne me prenez pas pour un con! = Don't take me for a fool!
Va te faire foutre! = Fuck you!

02 - Identity
02 - Questions
--Perhaps it's impossible to wear an identity without becoming what you pretend
to be.
Orson Scott Card
--Mula nang ikasal ang pinsan at bestfriend niya na si James sa long time love n
ito na si Marce ay nawalan
ng drinking buddy si Raffy. Madalang na kasi itong lumabas ngayon dahil: una, ba
gong kasal ito at
ninanamnam ang honeymoon; pangalawa, buntis sa ikalawang anak nila si Marce kaya
todo bantay si
James ngayon dito. Kung overprotective ito noong ipinagbubuntis si Lily, mas hig
it na bantay sarado nito
ang pregnancy ni Marce ngayon dahil lalaki ang baby nila ngayon. His cousin has
been longing for a baby
boy for so long, kaya ngayon ay alagang alaga nito ang asawa.
Now, he's left to go clubbing by himself.
He could invite their other cousins and friends pero walang aatupagin ang mga iy
on kundi maghanap ng itetake home na babae. Wala naman siyang mapapala na matino
sa mga iyon dahil sigurado, ang sasabihin
lang ng mga ito sa kanya, "Get laid, Raf. Problem solved." His problem could not
be solved with sleeping
with other women, for fuck's sake. Buti sana kung kasing childish siya ng mga it
o, papatulan niya ang offer
ng mga ito. But unfortunately, he has always been the matured one. He has always
been the good boy.
Lalaki siya na may insatiable sex drive, pero di niya maatim ang pumatol sa baba
eng hindi niya kakilala.
His mother would definitely raise hell pag nalaman nitong ginagawa niya rin iyon
. Baka ipakasal siya nito sa
babaeng mahuhuli nitong kasama niya sa kama. And of course, he wouldn't want tha
t.
"Hah. Para ngang ayoko na magpakasal," bulong ni Raffy sa kawalan. He stretched
his arms across the
back of the sofa, leaned back, and heaved a deep sigh. Naaalala na naman niya an
g kabiguan niyang
naranasan few months ago.
Everyone in the family thought Rafael Jose dela Merced III would be the first to
get married among the dela
Merced children. Well, he thought so, too. Going strong ang relationship niya sa
long time girlfriend niyang si
Aubrey. Seven long years of being together, of course, naisipan niya nang yayain
itong pakasalan. He had

been planning on his proposal ever since they hit the sixth mark. Feeling niya,
si Aubrey na talaga ang para
sa kanya. Kaya naman labis niyang pinagtaka nang bigla na lang makipagbreak ito
sa kanya.
"I realized I'm still in love with my ex-boyfriend, Raffy. I love you, but I lov
e him more," malungkot na sabi ni
Aubrey nang araw na makipagbreak ito sa kanya. "You're a wonderful guy, Raf. Mak
ikita mo din ang
babaeng para sa'yo. Yung mamahalin ka ng higit pa sa buhay niya."
That was the last he personally heard from her. Nalaman na lang niya from their
common friends na ikinasal
na ito sa ex nito at buntis na. All that within four months since their break up
. What irks him the most ay
kung nagawa nitong mag-move on agad, bakit siya stuck pa din? Hindi naman siya m
agiging frequent na
laman ng mga bar kung wala siyang problema, right? Hindi naman siya yung tipo na
lulunurin ang sarili sa
alak para lang makalimot.
He was the calm and collected one. The guy who has solution to everything. But n
ow, unfortunately, he's
not. Kasi kung alam niya ang sagot, matagal na siyang naka-move on.
Maybe his cousins were right. Maybe he should just find some random girl, and ge
t laid.
He looked around the club and spotted someone familiar. Curly hair. Sexy legs. A
ngelic yet fierce facial
features. Kung hindi siya nagkakamali, si Luna Gervacio iyon. His lips curved up
into a smile nang maalala
niya ang pleasures na idinulot nito sa kanya. Not Luna herself, but the images o
f her in his mind... with the
help of his ever useful hand. If you know what that means. Napailing na lang siy
a sa mga alaalang iyon.
"Even from afar, she's still as beautiful as ever," nasambit niya. Kahit apat na
buwan na ang nakalipas mula
nang makita niya ito, he's still in awe with her beauty. Walang kupas. Kahit saa
ng anggulo tignan, maganda
talaga. And so damn sexy.
Kung ito kaya ang unang babaeng ikama niya bilang pagsunod sa suhestiyon ng mga
kaibigan niya? After
all, he heard about her reputation. Baka game ito? Nang magka-spice naman din an
g buhay niya.
Sigh. It wouldn't hurt to try naman.
He got up from his spot, his eyes transfixed on the beauty. Napansin niyang suno
d sunod ang lagok nito sa
mga order nitong inumin. May problema din siguro ito? Maybe they could forget th
eir miseries together? Ah,
that would be awesome. Dream come true para sa kanya.
Bahagya siyang natawa sa sarili. He was starting to think like his immature cous
ins. Pero if this is what it
takes para makalimot, then so be it.
Tumabi si Raffy sa pwesto ni Luna doon sa bar counter. Tetestingin niya muna kun
g naaalala pa siya nito.
He would introduce himself, make small talk, and just go with the flow. Mamaya n
a niya poproblemahin kung
paano niya aalukin ito how to spend the night.
Ang hirap pala kapag matagal natali sa isang babae. Kinakalawang ang skills niya
pagdating sa mga ganito.
Fuck! Ni hindi siya sigurado how to make the first move! Umorder siya ng isang s
hot ng tequila bago

bumaling dito.
"Merde! Merde! Merde!" galit na sambit nito. Napansin niyang nakaub-ob ito sa co
unter at kinakausap ang
sarili.
Raffy was about to open his mouth and talk to Luna pero naunahan siya ng pagtuno
g ng kanyang
cellphone.
"Wrong timing naman, oh!" Asar na lumabas muna siya para sagutin ang kung sinong
tumatawag. Sana
lang pagbalik niya ay nandoon pa rin ang dalaga.
When the call from his mother cruising along the Mediterranean ended, agad bumal
ik si Raffy sa loob. His
eyes immediately drifted towards the bar. Laking panghihinayang niya nang makita
ng wala na ito sa pwesto
niya kanina. He was about to leave the place nang may bumangga sa kanya.
It was a woman, he figured. Medyo wobbly ang tayo nito at mukhang lasing. He ste
pped back a bit para
tignan kung sino ito. And holy cow! The odds are in his favor tonight! The woman
in front of him? It's no
other than Luna Gervacio, the object of his fantasies for the last few months. S
he has her eyes closed at
mukhang kinakalma ang sarili.
Eto na to. Tadhana mismo ang gumawa ng paraan para magkrus ang landas nila. It w
as up to him to make
a move.
Naudlot lahat ng sasabihin niya nang bumuka ang bibig nito at bumirada ng mga mu
ra at masasakit na
salita.
"Paasa ka, Sven!" nanggigigil na sigaw nito. Nakapikit pa rin ito. Pulang pula a
ng mukha nito sa galit.
"Manggagamit! Walanghiya! Hayop! Gago! Demonyo ka! Basta! Lahat na ng masasamang
salita na
pwedeng ipangalan sayo!"
Sino kaya ang Sven na tinutukoy nito? Bakit galit na galit yata ito doon at pina
uulanan ng mga mura?
Nang naging mabuway ang pagkakatayo nito ay agad niya itong inalalayan. Umani si
ya ng mas malulutong
na mura dahil sa kanyang ginawa. Pero wala siyang ginawa. Hinayaan lang niya ito
ng maglabas ng sama
ng loob. Kahit nang pagbabayuhin nito ang dibdib niya, tinanggap lang niya iyon
kahit alam niyang hindi siya
dapat ang tumatamasa dito. She needed it. She needed to let it out of her system
; he understood her
situation. Nanggaling din siya dun. With less drama, of course.
Nang tuluyang pumatak ang luha sa mga mata nito ay nanlambot ang tuhod ni Raffy.
Damn, weakness
talaga niya ang mga babaeng umiiyak. Lumalambot din ang puso niya. Hindi niya na
pigilan ang sarili na
yakapin ito sa mga bisig niya.
"I'm just comforting her. Yun lang," pangungumbinsi niya sa sarili.
"Hey, hey, honey, don't cry," pagpapatahan niya rito. Sino ba kasi ang Sven na y
un at ganito na lang

makaiyak si Luna?
"I hate you so much! I worshipped and loved you my whole life pero niloko mo lan
g ako! Ne me prenez pas
pour un con! Va te faire foutre!"
Shet, nag-French! Ang hot! Pero hay, focus Raffy! Focus!
Hindi na alam ni Raffy ang gagawin. Medyo natataranta na siya. Mas lalong lumaka
s ang pag-iyak nito nang
yakapin niya ito ng mas mahigpit at halikan sa noo.
"Hey, stop crying, okay? Let's get you home." Hinagod niya ang likod nito. Tuloy
pa rin ang pag-iyak nito.
Binuhat niya ito, bridal style, and dinala sa kanyang itim na Pajero VRX. Kumapi
t ito sa kanyang leeg at
ibinaon ang mukha doon.
He could feel her hot breath against his skin. At nakakapang-init iyon. Pero kai
langan niyang maging
gentleman. Lasing ito at brokenhearted. Hindi siya pinalaki ng mga magulang niya
para manamantala ng
isang walang kalaban-laban na babae.
He settled her on the front seat at ikinabit ang seatbelt. Nakapikit pa rin ang
mga nito. He took a moment to
stare at her beautiful face. Di talaga maikakaila na napakaganda nito. Hindi bag
ay dito ang pinapaiyak at
sinasaktan. Dapat dito, minamahal ng lubos. Sana lang ay makakita ito ng lalakin
g mamahalin ito ng tapat.
"Now I'm sounding like a pussy," natatawang komento ni Raffy sa sarili. He rode
his SUV and drove to his
house in Marikina. Doon na lang muna ito magpalipas ng gabi. Moreover, hindi niy
a alam kung saan ito
nakatira.
For the meantime, sa bahay muna niya ang pantasya niya.
--"Ow, shit! Ang sakit ng ulo ko," daing ni Luna, sapo ang ulong parang pinupukp
ok ng martilyo. Maski pagupo sa kama ay nayayanig ang mundo niya. Gano ba karami
ang nainom niya kagabi at ganito na lang ang
sakit na nararamdaman niya? Ni hindi niya maalala kung paano siya nakauwi kagabi
.
Unti-unti niyang idinilat ang mata. Napakunot noo siya at nagtaka. The last time
she checked, kulay light
blue ang dingding ng condo niya at hindi earth colors. Dahan-dahan niyang inilib
ot ang tingin sa kwarto.
Study table. Bookshelf. Mac PC. Guitars. Work out stuff. Kailan pa nagkaroon ng
ganoon ang unit niya?
Syempre ang sagot doon ay never. So nasaan siya?!
"AAAAHHHH!!!!" buong lakas na sigaw niya nang hindi niya masagot ang tanong sa i
sip niya.
Pinakiramdaman niya ang sarili. Ang ulo lang naman niya ang masakit. The rest, m
ukhang wala namang
masakit. She looked down at herself and realized she wasn't wearing anything bes
ides an oversized t-shirt.

"Fuck! Anong nangyari kagabi?! Nasaan ako?!"

Nakarinig siya ng mga yabag hudyat na may paparating. She covered herself with t
he comforter and
clutched on it tight. Hubad pa rin siya despite the t-shirt. Kumabog ang dibdib
niya nang dahan dahang
bumukas ang pinto. Mas napahigpit ang kapit niya sa comforter.
"Oh, gising ka na pala," malumanay na sambit ni Ate Anna nang makita siya. Her c
ousin sat beside her and
handed her a glass of water and an aspirin. Napakaaliwalas ng mukha nito. Glowin
g kahit buntis. "Okay ka
lang ba?"
She smiled at her cousin. Pilit. Masakit kasi talaga ang ulo niyo. "My head hurt
s bad, Ate."
"Ang dami mo kasing nainom kagabi eh. Ayan, hangover tuloy abot mo," malambing n
a sabi nito. Ate Anna
swiped away the stray hairs blocking her face. Ito kaya ang nag-uwi sa kanya kag
abi? Ang hirap ng walang
matandaan!
Maya maya ay may humahangos na batang babae sa loob ng kwarto. Sumisigaw ito ng
"Mama" dahilan
para mapangiwi siya. Sakit sa ulo. Dumiretso ito sa mama nito na si Ate Anna.
"Hi, baby," bati ni Ate Anna kay Lily, yung bata. Naupo rin yung bata sa gilid n
g kama. "Say good morning to
Tita Luna, baby"
"G'morning, Tita Luna!" bati nito sabay kiss sa pisngi niya. Niyakap niya ito na
parang teddy bear.
"Hi Lily! Kamusta?" Pinapak niya ng halik ang bata. Bigla ay parang nawala ang s
akit na nararamdaman
niya. Babies are miracles talaga.
"Tara sa baba. Naghihintay na si Raffy."
Huh? Kumunot agad ang noo niya sa narinig. Sino si Raffy? Akala niya ay James an
g pangalan ng asawa
nito?
"Raffy?" clueless na sambit niya.
Kinarga muna nito si Lily bago siya sinagot. "Oo, si Raffy. Yung pinsan ng asawa
ko. Si Raffy yung nag-uwi
sa'yo kagabi."
Oh, god. Mas lalong sumakit ang ulo niya sa nalaman. Unti-unting nagflashback an
g mga nangyari kagabi.
Si Sven. Si Amelia. Yung announcement. Yung bar. Yung Bvlgari Extreme. Yung drun
k confession niya kay
Sven. Yung pagbuhat sa kanya ni Sv-OH. MY. GOD.
Nanlaki ang mga mata ni Luna sa realization na hindi si Sven ang kinompronta niy
a kagabi! Dahil ang
lalaking kinompronta niya ang nag-uwi sa kanya. She was in Raffy's house so mala
mang the Bvlgari

Extreme guy was none other than Raffy!

Oh, fuck. Nakakahiya! Naisubsob niya ang mukha sa kamay. Grabe, most embarrassin
g moment siguro
niya iyon. Malamang ay pinagtatawanan siya nito habang pinauulanan niya ito ng m
ura kagabi. Shit na
malagkit! Mistaken identity, tangina. Ugh! Tanga tanga niya, grabe.
"Problem, Louise Annika?" tanong ng pinsan niya. Ngayon ay nasa may pintuan na i
to, bitbit ang little angel
nito. Umiling lang siya sa tanong nito. Wrong move kasi sumakit na naman ang ulo
niya. Parang lumulutang
ang pakiramdam niya. "Oh, sige na. Magbihis ka na. May damit ka d'yan sa couch.
Pinakuha ni Raf. Sige
na, hintayin ka namin sa baba. Breakfast tayo."
Pagkaalis nito ay nanatili pa siyang nakaupo ng ilang minuto. Nahihiya siyang bu
maba, sa totoo lang. Ayaw
niyang makita ang reaksyon ni Raffy. Nakakahiya talaga! Pwede bang lamunin na si
ya ng lupa ngayon?
Hay. But eventually, she got up and faced her current fear.
Kinuha niya ang tuwalya at paper bag na naglalaman ng kanyang mga damit bago nag
tungo sa banyo. She
looked at his bathroom sink para i-check kung iyon nga ang pabango nito.
"Siya kaya si Bvlgari Extreme guy? Baka si Sven talaga yun, ta's si Raffy lang u
na kong nabangga?"
pangungumbinsi niya sa sarili. In denial siyang si Raffy nga iyon. Pero maipagka
kaila pa ba niya iyon kung
may ebidensya na mismo sa harapan niya?
Yep, he was indeed Bvlgari Extreme guy. There's a half full bottle of it in his
sink. Si Raffy nga ang minura
mura niya kagabi, mistaking him for someone else aka Sven.
03 - Questions
03 - Questions
--Why is it that when one man builds a wall, the next man immediately needs to k
now what's on the other
side?
George R.R. Martin
---

"Hmm, ano pa ba kailangan ko?" tanong ni Luna sa sarili habang nag-iikot sa loob
ng supermarket. All the
items in her grocery list has been ticked off, pero parang may kulang pa rin.
Inisa-isa niya muli ang mga aisle para i-check kung alin ang nakaligtaan niya. S
he was walking through the
toiletries section nang mapatigil siya sa paglalakad at dumampot ng dalawang bag
ay closest to her. Di na
mahalaga kung ano iyon, basta magamit niya to hide her face.
"Oh my god!" bulalas niya. Napatingin ang ilang mga tao sa kanya, pero she doesn
't care. Wag lang siyang
makita ng taong tinataguan niya. "Of all places, bakit dito ka din nag-grocery?!
"
A few feet away from her was Raffy dela Merced. The same Raffy who was kind enou
gh to take her home,
take care of her while she was stupidly drunk, call her cousin to bring her clot
hes, and feed her a sumptuous
breakfast. It was also the same Raffy na napagkamalan niyang si Sven at minura m
ura niya. Kaya naman
labis labis ang nararamdaman niyang hiya dito.
It has been a week since the incident happened, pero hindi yata siya makaka-reco
ver pa doon. It was one
thing to get your heartbroken. But it was another thing to pull another man, pou
r your heart out thinking he
was somebody else. Tapos some kind of twisted fate intervened dahil related pala
sayo yung guy. Ugh.
While they were having breakfast that day, hindi makatingin si Luna kay Raffy. N
ahihiya nga kasi siya. At
oo, makapal mukha niya, pero tinatablan siya ng hiya. Sa sobrang hiya niya ay ni
yaya na niya agad si Ate
Anna niya na ihatid siya pauwi. Di na niya matiis ang mga titig nito. Pakiramdam
niya nililibak siya nito sa
isip nito. Baka nga ang tingin nito sa kanya ay isang stupid girl.
Hay, buhay!
Mabilis na sumulyap si Luna sa pwesto ni Raffy sa may meat section. Nang makita
niyang papalapit na ito
sa pwesto niya ay agad niyang inihagis sa cart ang hawak na toiletries at mabili
s na itinulak ang cart
papunta sa cashier. Buti na lang at wala pa masyadong pila dahil maaga pa. Sa pi
nakadulong cashier siya
pumuwesto. What are the odds na doon din ito pupwesto, right?
"Jusko po, Lord. Nagiging nerbyosa ako dahil sa lalaking ito," bulong niya sa sa
rili. Ang lakas kasi ng kabog
sa dibdib niya at pinagpapawisan siya ng malamig.
Pasimple ulit siyang dumungaw kung nasaan na ito. "Lord, wag niyo naman akong bi
ruin ng ganito!"
Napadampot siya ng kung anong magazine doon sa rack at nagpretend na nagbabasa.
She was silently
chanting na wag sana siyang mapansin nito. He was headed for her direction kasi.
Mukhang namukhaan na
siya nito.
"Wag ka dito. Wag ka dito, please lang," paulit ulit niyang sinasabi. Halos isub
sob na niya ang mukha sa
magazine sa kakatago dito.
"Hey, Luna!" bati nito sa kanya. Pinark nito ang push cart sa likod niya. "Dito
ka rin pala nag-grocery?"

Hay, no choice siya kundi harapin ito.

"Hehehe. Yeah, malapit kasi ito sa unit ko," aniya at awkward na nginitian ito.
Binalik niya kunyari ang
atensyon sa magazine.
"Nagbabasa ka pala niyan?" nakangiting sabi nito.
Nilingon niya ito at kumunot ang noo. "Bakit naman?"
He shrugged, pero nakangisi. "Kala ko kasi lalaki lang ang mahilig dyan."
Lalong lumalim ang kunot sa kanyang noo. Binalingan niya agad ang magazine at ag
ad chineck ang cover
nito. Napapaso ang mga kamay na ibinalik niya sa rack ang babasahin. Shit, nakak
ahiya moment na naman
with Raffy. Baka isipin nito ngayon na tomboy siya dahil she was 'checking out'
the latest issue of FHM.
"Naghahanap lang ng ano... uhm... fitspiration. Alam mo yun? Fitness inspiration
, fitspiration? He he he!"
Ramdam ni Luna ang pagdaloy ng dugo niya papunta sa kanyang mga pisngi. Sigurado
ng namumula ang
kanyang mga pisngi ngayon. Grabe, strike two na siya kay Raffy.
"Nothing's wrong with girls reading FHM naman," sabi nito. Nakangisi pa rin ito.
"Sa France ka nga pala
naka-base. Liberated ka na mag-isip."
"Your point is?" aniya.
"Wala naman. Open-minded ka na about sex. Unlike typical Filipinas, conservative
pa ang pag-iisip tungkol
sa sex. Saka di mo na kailangang magpa-sexy. Sexy ka na masyado."
"Uhm, okay," sang-ayon na lang niya. Tama naman si Raffy. Liberated siya mag-isi
p. Di niya tuloy
maintindihan kung bakit bigla ay pa-virgin siya sa harap nito. Di naman siya nag
papa-impress dito.
Tumalikod na siya dito at inabala ang sarili sa mga pinamili. Gusto sana niyang
sapakin ang sarili dahil hay,
mukha siyang shunga sa harapan nito. Na-brokenhearted lang siya ni Sven, nawala
na ang poise niya
pagdating sa mga lalaki? Parang hindi naman yata iyon ang Luna na kilala niya.
Noong college pa lang siya dito, nakilala siya sa reputation niya sa mga lalaki.
Siya daw ang female
equivalent ng isang playboy dahil sa swabeng moves niya. Seduce them then throw
them away later. Iyon
ang motto daw niya noon.
Kaya naman, anyare sa kanya ngayon? Hay, she's losing her magic.
Nang matapos niyang bayaran ang mga pinamili ay nagbabye lang siya kay Raffy at
tinalikuran na ito. She
was a few steps from the counter nang lingunin niya ito uli at nilapitan.

"Raffy?" tawag niya rito.

Nag-angat ito ng tingin mula sa paglalagay ng pinamili sa counter. "Yeah?"
It was the first time she really saw face. And wow, gwapo pala ito? He had the l
ooks of a typical bad boy.
Scruffy appearance, pero neat tignan. Napakagat siya ng labi nang dumapo ang mat
a niya sa nakaawang
nitong labi at sa stubbles na nakapaligid sa bibig nito.
"Coffee? My treat," aniya sabay kagat uli ng labi. "As a thank you for last week
... Yeah, for that... I forgot to
say thank you."
Natawa ng bahagya sa kanya si Raffy. "Sure, Luna. Just wait for me sa Starbucks.
The one near the
bookstore, yeah?"
"Okay. Starbucks. Right," she mumbled. Nakapaglakad na siya ulit palayo bago lin
gunin itong muli. "See
ya!"
Oh, god. Thank you lang dapat sasabihin niya, bakit naging invitation for coffee
?!
--"Oh? Akala ko pa naman, only child ka," sabi ni Raffy nang maibahagi ni Luna n
a may nakakatanda siyang
kapatid.
She sipped from her coffee before answering, "Bunso ako. Kapatid ko sina Avis at
Louise. Kilala mo naman
siguro sila no?"
Tumango lang si Raffy. "Si Louise ang real sister ni Anna, right? Tas yung Avis
yung crazy sister?"
Natawa siya sa description nito sa Ate Avis niya. Crazy ito dahil nabaliw ito at
kung anu-ano ang
pinaggagagawa for love. "Yes, siya nga yun. Buti di ako nahawa sa kanya, no? Tho
ugh muntikan na."
"Good for you. Baka dalhin ka rin sa Mental," natatawang sabi nito. "How is she,
though?"
"Okay naman siya. The last time I visited, gumagaling na daw siya."
"I see," sagot nito. "Sana maging okay na siya."
Sa loob ng mahigit kumulang isang oras na nakaupo siya at nakikipag-usap kay Raf
fy, Luna found out that
there was nothing to be shy about pagdating sa lalaki. She apologized for the cl
umsy events he had and
thanked him for keeping her that night. He just shrugged it off and said it was
no biggie.
Aside from his perfect face, Luna also found out na malambot ang puso ni Raffy p
agdating sa mga babaeng
umiiyak. Kaya daw siya tinulungan nito dahil doon. Napaisip si Luna sa sinabi ni
tong iyon. Masyadong
mabait si Raffy. At kung mapupunta ito sa isang scheming bitch in the future, ka
wawa ito. Paiikutin lamang

ito ng babaeng iyon. Worse, baka iyakan lang ito ay mapikot pa! Sayang naman.
"Ang daya mo, ha? Ako na lang ng ako yung nagku-kwento. Dapat ikaw din! Tell me
something about
yourself, Raffy," untag niya rito. Bukod kasi sa mga sinabi nito kanina ay wala
pa itong nasasabi tungkol sa
buhay nito. Samantalang siya, malapit na niyang matapos ang kwento ng buhay niya
.
"Just ask me about the things you want to know," natatawang sabi nito. He took a
sip of his coffee without
taking his eyes off her. Nakakakilabot ang gesture nitong iyon. Kilabot in a goo
d way.
Di na kailangang mag-isip ni Luna kung anong gusto niyang itanong. She'd been dy
ing to ask him mula pa
kanina. "You have a girlfriend?"
"I see, straight to the point ka." Ngumiti lang siya kay Raffy, tas ay tinaasan
ng isang kilay to urge him on.
"The answer to your question is... no."
Ha? Sa gwapo nitong iyon, wala itong girlfriend?
"Niloloko mo ba ako? Ikaw walang girlfriend?"
"Hahaha! Oo nga, wala akong girlfriend. Why is that so hard to believe?"
The guy is seriously good looking. Matangkad ito at maganda ang pangangatawan. S
iguro kung hindi ito
nagventure sa business ay pwedeng maging modelo ito. Itim na itim ang medyo kulo
t nitong buhok. Maging
ang mga mata nito ay ganun din. His eyes were hooded at parang nang-aakit lagi.
Matangos din ang ilong
nito. At mukhang masarap halikan ang labi nitong parang laging nakangisi.
He could freakingly have women fall at his feet! Bakit walang girlfriend ito? Is
he... gay? Wag naman sana.
"How come you're single?" tanong niya rito. "Twenty seven ka na di ba? Looking a
t your personality, ikaw
yung tipo ng lalaki na at this point in his life ay settled na?"
Raffy took a deep breath before looking straight in her eyes and answered, "My g
irlfriend broke up with me
few months ago."
Nakahinga ng maluwag si Luna sa sinabi nito. Good news, hindi bakla si Raffy. Hi
nayaan niya itong
magkwento tungkol sa mga naunsyaming pag-ibig nito. His story was a sad one, tho
ugh. He spent seven
years with the girl, pero it ended up in vain. Tas hindi pa ito nakaka-move on s
a break up ng mga ito.
"So, yeah, that's my sob story," nakangising sabi nito.
"Hindi mo ba naisip patulan ang mga sinabi ng mga pinsan mo sa'yo? You know, one
night stands?"
Napangiwi si Raffy. It took him quite awhile to answer the question. "Well, I wa
s about to try it the night I
took you home..."

"Oh my, god!" Napatayo siya sa kinauupuan at napayakap kay Raffy. "I'm such a co
ckblocker. Sorry, Raffy!
Ang dami ko na palang atraso sa'yo."
"Ehem."
Agad na lumayo si Luna nang ma-realize ang posisyon nila ni Raffy. Her boobs wer
e right in his face.
Bumalik siya sa pagkakaupo.
"Anyways, I'm really sorry, Raffy. Pero alam mo, sayang ka eh. Gusto mo tulungan
kita maka-move on?"
Agad na tumaas ang isang kilay ni Raffy sa sinabi ni Luna.
"Paano mo naman ako tutulungan?"
"I will make you into a man na mas pagkakaguluhan ng mga babae. How's that?"
"And how are you going to do that, Luna?" tanong nito, halatang diskumpyado sa b
alak ni Luna.
Napaisip si Luna doon. Paano nga ba niya matutulungan si Raffy? She took a sip o
f her coffee as she tried
to assess him. "Di bagay yung scruffy look mo sa personality mo, eh. Dapat sa mg
a ganyang looks, bad
boy!"
"You want me to become a bad boy?" nakataas pa rin ang kilay na tanong nito sa k
anya.
He wasn't exactly agreeing; he wasn't disagreeing, either. Pero medyo nawawalan
ng kumpyansa si Luna
sa mga pinag-iiisip niya para kay Raffy. Baka nako-kornihan ito sa kanya.
"Oo, dapat sa'yo bad boy. I will turn you into a bad boy."
His hearty laugh filled the quaint coffee shop. May ilang mga customers na napal
ingon sa kanila. Some of
them girls, openly admiring him. Okay naman kasi talaga si Raffy in terms of loo
ks. Gusto niya lang lagyan
ng edge ang personality nito.
"Wag mo nga akong tawanan!" Hinampas niya ito sa dibdib. Humalikpkip siya habang
patuloy ito sa
pagtawa. "Hoy, excuse me, girls dig bad boys, okay? One day, magpapasalamat ka s
akin pag nag-work
itong plano ko."
It was quite surreal on how quickly things progressed between the two of them. P
arang kanina lang,
tinataguan niya ito dahil sa kahihiyan. Tapos ngayon ay nagprisinta pa siya para
tulungan itong magkaron
ng babae. It was that easy to get along with Raffy. Pakiramdam niya ay best frie
nds since birth sila nito.
Basta after niyang marinig ang kwento nito ay nakaramdam siya ng urge na tulunga
n ito. Kahit isa man lang
sa kanilang dalawa na bigo ay sumaya.
"I will turn you into a bad boy and more women will flock after you, Rafael. Mar
k my words," buong
kumpyansa niyang sambit. She has a good feeling about this.

"Looking forward to that," nakangising sagot nito. He took his cup of coffee, si
pped from it, all the while
staring straight into her eyes.
04 - Changes
04 - Changes
--Never doubt that a small group of thoughtful, committed, citizens can change t
he world. Indeed, it is the only
thing that ever has.
Margaret Mead
--"Looking forward to that."
Gustong magsisi ni Raffy na sinambit niya ang mga salitang iyan kay Luna. Hindi
naman kasi niya alam na
seseryosohin ng babae ang sinabi nito sa kanya na gagawin siya nitong bad boy. I
lang linggo na ang
nakakaraan at wala itong humpay sa kakakulit sa kanya na maging test subject nit
o.
Bago sila maghiwalay ng araw na iyon ay hiningi nito ang cellphone number niya.
He gave her his calling
card dahil andun ang information na kailangan nito. Pero maging iyon ay parang w
rong move din. Kung
hindi siya kinukulit sa text ay panay ang dalaw nito sa kanya sa opisina niya. H
e does not want to be rude
kaya di niya masabi dito na nakukulitan na siya rito.
He could definitely hear her saying, "Come on, Raffy! Be bad! Tell it to me dire
ctly. Di yung nagtatyaga ka
dyan sa kakulitan ko." But of course, he couldn't tell her na she was annoying h
im already. He does not
want to offend her. Kaya ayaw man niya, tiis na lang siya. Sinusulit na lang niy
a ang bonus na makita ito
halos araw araw.
His phone chimed, signalling an incoming text message. Di na niya kailangang mag
-isip pa kung sino iyon.
Si Luna iyon, for sure, inviting him for lunch.
From: Luna Gervacio

Hi, Mr. Soon-to-be Bad boy! Lunch tayo together ha? See ya! xx
Raffy sighed. Kahit tumanggi siya ay kakaladkarin naman siya nito para sumama di
to. Apparently, she
doesn't accept 'No' for an answer.
"Ang lalim naman ng buntong hininga mo."
Nag-angat ng tingin si Raffy mula sa phone at nabungaran ang ngingisi-ngising si
James. Di na niya
napansing nakapasok ito sa opisina niya sa kakaisip sa mga pangungulit ni Luna.
He got up from his office
chair at lumapit dito. They did their customary hand shake bago nag-settle sa ka
ni-kanilang upuan.
"Cousin-in-law mo, pare, napakakulit! Di ko alam kung anong gagawin ko sa kanya,
" sumbong niya sa
pinsan. He leaned back in his chair at ipinatong ang mga paa sa office table.
Natawa si James sa kanya. He glared at his cousin, pero hindi man lang ito natin
ag sa tingin niya. Mukhang
tuwang tuwa pa ito sa problema niya.
"Di ba hinihiling mo dati na biyayaan ka niya ng atensyon? Oh, ayan na nga, ayaw
mo pa din. Choosy pa?"
Napabuntong hininga na naman siya. Umayos siya ng upo at hinarap ang pinsan. "Du
de, di ganitong
atensyon ang hanap ko. She wants to turn me into a bad boy, forcrissakes!"
"Tama lang yun nang magka-chicks ka na. Di yung daig mo pa babae sa pagmumukmok
mo."
"Gago, kaya kong kumuha ng chicks nang di nagiging bad boy."
Itinaas ni James ang dalawang kamay na para bang sumusuko na. "Okay, fine. Ikaw
na ang malakas man
chicks."
Natawa naman sila pareho. Alam nilang sa kanilang dalawa, si James ang mas malak
as ang hatak sa mga
babae. They like his edgy personality. Yun bang sinasabi na maginoo pero bastos.
Hay, mukhang tama pa
nga yata si Luna na mas gusto ng babae ang mga bad boy at playboy types. Silang
mga good boy ay
itsapwera na. Madalas pang ma-friendzone.
"Ano bang dapat kong gawin? I really find Luna's idea crazy!"
Naihilamos ni Raffy ang kamay sa mukha. Frustrated na talaga siya. Pakiramdam ni
ya ay wala naman
dapat baguhin sa sarili niya. Saka okay naman na siya eh. Di naman siya nagmamad
ali na magka-girlfriend
ulit.
"Well, it's quite amusing, Raffy," nakangising sabi nito. "And interesting."
"Hindi nakakatuwa, dude!" aniya dito. Pati ito ay sang-ayon pa sa ideya ng babae
ng iyon.
"Sakyan mo na lang, bro. Enjoy it. Malay mo mag-benefit ka pa sa huli," anito at
kinindatan pa siya.

Hindi makapaniwala si Raffy na parang wala lang sa pinsan niya ang balak ni Luna
. Mukhang natuwa pa ito
sa balita. Sabagay, this is James. James likes adventure and thrill and games. S
iya? Well, he likes...
comfortable and safe and convenient. Napaisip tuloy siya. Ganun ba ka thrill-les
s ang buhay niya at
itinutulak siya ng pinsan niya na patulan ang absurd idea ni Luna?
"Saka, dude, if you think about it, oras mo na yan para maka-score kay Luna! Di
ba type mo yun?" James
wiggled his brows mischievously at Raffy. "Make the most out of it!"
Hindi napigilan ni Raffy na batuhin ang pinsan ng isang crumpled paper. Mas lalo
lamang tumawa si James.
"Gago! Igaya mo pa ako sa iyo!"
"E di mabuti! Yun ang gusto ni Luna di ba, yung maging bad boy ka?"
Sa sobrang inis ay pabalang siyang tumayo ng office chair at nagtungo sa pinto.
Siya na mismo ang
nagbukas niyon para sa pinsan.
"Magsama-sama kayo! Mga baliw!" inis na sambit niya na tinawanan lang uli ni Jam
es. "Get out! Get out!"
Lumapit si James sa kanya at tinapik siya sa balikat. Mataman siya nitong tiniti
gan sa mata bago nagsalita,
"We're just trying to help you, bro."
"Help, my ass. Get out of my office!"
"Oh, ang fairy godmother mo andito na," pang-aasar pa ni James bago tuluyang lum
abas ng opisina niya.
Isasara na sana ni Raffy ang pinto nang may pumigil sa kanya. His cousin was rig
ht, though. His fairy
godmother--este his worst nightmare--was there. Dire-diretso itong pumasok sa of
fice niya at naupo sa
swivel chair niya. Itinaas pa nito ang dalawang paa habang kumakain ng apple. Fe
el at home na talaga ito.
"Oh? Naestatwa ka dyan, Raf?" casual na tanong ni Luna sa kanya. She kept starin
g at him, waiting for his
reply. "Hello? Earth to Raffy?"
"What brings you here, Luna?" Pilit siyang ngumiti rito.
"Lunch," tipid na sagot nito. She bit on her apple. Napatitig si Raffy sa mga la
bi ng dalaga.
Damn, those lips.
Napalunok muna siya bago balingan ito. "Marami pa akong trabaho."
"You can do that later naman, eh. For now, take me to lunch, my dear." May pa-be
autiful beautiful eyes
pang nalalaman ito.
Tumayo na ito sa pwesto nito at nilapitan siya. Inangkla nito ang braso sa kanya
; hila-hila siya nito palabas

ng opisina niya.
"Teka! San tayo pupunta? I still have wor--"
"Lunch break na, Raffy! Let's go, okay?"
Wala nang ibang nagawa si Raffy kundi magpatianod sa makulit na babaeng nagngang
alang Luna.
--"Balak mo ba ubusin ang life savings ko?"
Binalik ni Luna sa rack ang hawak nitong two-piece bikini bago siya binalingan n
ang nakakunot noo. She
folded her arms across her chest and looked at him sternly. Mukhang ito pa ang g
alit, e siya na nga ang
napeperhuwisyo ng sobra. Marami pang trabaho ang naghihintay sa kanya sa opisina
, pero heto siya at
sunud sunuran dito. Alalay na nga, sugar daddy pa.
Matapos nilang kumain sa isang buffet style restaurant (na sagot niya) ay niyaya
siya nitong mag-ikot ikot sa
mall. Nais daw nitong sulitin ang mga nalalabing araw ng summer kaya naisipan ni
tong mag-shopping ng
mga summer outfits. Na, of course, sagot niya pa rin. Four bags later (na siya a
ng tagabitbit), heto ito at
naghahanap ng panibagong bikini sa panibagong tindahan na pinasukan nito.
"Wala kang natututunan sa mga pinaggagagawa natin, no?" Bakas ang disappointment
sa tono nito.
Tinalikuran na ulit siya nito at ibinalik ang atensyon sa mga swimsuits na tinit
ignan nito kanina pa.
"Ano bang pinagsasabi mo?" Iritado na siya dahil pakiramdam niya ay pinaglalarua
n lang siya ni Luna.
Dapat ay hindi na lang niya pinatulan ito. Siya pa tuloy ang naaabala ngayon.
"I'm trying to teach you a lesson here?!" agitated na sabi nito.
Lesson? What lesson? Kung paano magwaldas ng pera sa mga walang katuturang bagay
?
Napabuntong hininga si Raffy. Hindi niya ma-gets kung ano ang gusto nitong mangy
ari. Kung ano man ang
trip nito, bahala na ito sa buhay nito. Ayaw niyang sumali sa life mission nito
na mag-transform ng isang
good guy into a bad boy. Masaya na siya sa buhay niya. Pasaan ba at may darating
ding Ms. Right para sa
kanya. He'd rather work and focus on his career kaysa patulan ang childish trip
ni Luna. Marami pa namang
ibang lalaki dyan. Iyon na lang ang pagtripan nito.
"You know, I give up," pagsuko niya rito. Inilapag niya ang mga pinamili nito sa
ka tinitigan ng mabuti sa
mata. "You... This... This is crazy, okay? Di ko kailangang maging bad boy. I'm
fine with the way I am. Trust
me."
For the first time since this shenanigan began, walang kibo si Luna. Pinanood la
ng siya nitong maglakad
palayo dito. It's not that he wanted her to run after him. It was actually nice
to finally get her off his back.
Peace and quiet once more. A small smile formed on his lips sa naiimagine na kap
ayapaan sa buhay niya. It

might be the last time he'd see her. What else does he need to see her for? Pero
mamimiss niya ang
masilayan ang magandang mukha nito. Damn, those lips while biting her apple? How
he wish her lips were
on his cock. Iniimagine pa lang niya, heaven na. What more kung nangyari talaga?
Oh shit. He was hard in an instant.
He tried to walk as normal as he could, para hindi mahalata ang hard on niya. Ma
lapit na siyang makalabas
ng department store nang tumunog ang cellphone niya.
From: Luna Gervacio
Raf. Sorry, di na ako mangungulit. Pero in one condition.
Hay, kailan ba siya finally makakawala sa mga kamay nito?
From: Raffy dela Merced
What?
From: Luna Gervacio
Hatid mo ko pauwi, please? Can't bring all these things. Plus ayaw ko magtaxi. S
ayang pera, mahal flag
down rate. Pleaaaaaase? :)
From: Raffy dela Merced
Where are you?
Agad itong sumagot kung nasaan ito.
"Last na ito. Last na talaga." He turned around and walked towards her direction
. Oh, boy. Sana lang ay
tumupad ito sa usapan.
--Napasimangot si Luna nang mabasa ang sagot ni Raffy. Mukhang wala nga talagang
natututunan ito sa
mga pinaggagagawa niya. Kung mayroon nga, edi sana pinanindigan nito ang pagigin
g galit sa kanya. But
no, here he was, about to come to her rescue. Tsk.
Hindi naman masama na tumulong. Mabuti iyon at mapupunta ka sa langit. Pero sana
ay malaman nito
kung abuso na o hindi. Or maybe alam nitong abuso na pero hindi lang talaga ito
marunong tumanggi for
fear of being rude or disappointing someone.
"Hay nako, Raffy, masyado kang mabait!" sambit niya sa kawalan.
Raffy definitely needs to change that attitude of his. Gusto niyang tulungan nit
o, pero marunong naman
siyang makaramdam. Hindi siya yung tipo ng tao na ipipilit ang sarili where she
isnt wanted.
Well, except Sven siguro. Kasi naman, alam niyang kanya si Sven no! Nalingat lan
g siya, nakuha na agad

ng iba.
Nang makita niya ang papalapit na pigura ni Raffy ay agad siyang tumayo para sal
ubungin ito. Medyo
malapit na siya rito nang mapansin niyang natigilan ito. She glanced to where he
was looking. At doon niya
napansin na may kausap itong babae.
Ito kaya si Aubrey?
Pinagmasdan niya ng mabuti ang babae. Maputi at maganda ito. Base sa pananamit n
ito, masasabing
galing ito sa buena familia. Napansin niya rin ang may kabilugang tyan nito. Sig
uro nasa 5-6 months
pregnant ito.
Nalaglag ang panga ni Luna nang makita ang lumapit dun sa Aubrey. Kilala niya it
o. Si Drako Morales iyon,
lead singer ng rock band na Wild Roses. The man was the ultimate bad boy. Kaya n
aman pala ipinagpalit ni
Aubrey si Raffy! The girl wanted thrill and adventure!
Di niya marinig ang pinag-uusapan ng mga ito, pero kitang kita niyang nagmumukha
ng pathetic si Raffy.
Alam niya magagalit ito sa kanyang gagawin, pero di naman niya hahayaan na magmu
khang tanga ito
doon. But then again, this is Raffy na tila isang living saint. Siguro ay hindi
ito magagalit.
"Raffy?" tawag niya rito nang makalapit siya rito. She gave a small smile sa dal
awang kausap nito. "Kanina
pa kita hinihintay. What took you so long?"
She snaked her arms around his waist and rested her head on his shoulder. Ramdam
niya ang paninigas ng
katawan nito.
"Oh, uhm, sorry Luna." Halos breathless na si Raffy nang magsalita ito. She coul
d feel his tension and his
awkwardness. "I ran into some old friend. Sorry."
"Di mo ba ako ipapakilala?" malambing na tanong niya. She glanced at the couple
in front of them. Mataray
ang tinging ipinupukol sa kanya ni Aubrey, samantalang ang Drako na iyon ay paba
lik balik ang tingin sa
kanyang dibdib at legs. Tsk, manyak.
Tumikhim si Raffy, composing himself, bago nagsalita. "Luna, this is Aubrey and
her fianc Drako. Old
friends ko sila. Bree, Drako, this is Luna, my--"
Bago pa masabi ni Raffy ang sasabihin ay inunahan na siya ni Luna. Inilahad niya
ang kamay kay Aubrey at
sinabing, "Hi, I'm Luna Gervacio, Raf's girlfriend."
Tinanggap ni Aubrey ang kamay ni Luna at nginitian siya. Alam kaagad niya na pla
stik at pilit ang ngiting
iyon ng ex ni Raffy. Mukhang galit pa nga yata ito sa kanya. May gana pa itong m
agalit sa kanya, eh ito
naman ang nang-iwan kay Raffy?
Si Raffy naman, ayun, tulala. Ni walang kibo at nanonood lang sa dalawa na nagsu
sukatan na ngayon ng
tingin.

"It was nice meeting you, Aubrey and Drako," aniya. Binalingan ni Luna ang tulal
ang si Raffy. "Raf, baby,
let's go?"
"Oh, uhm, sure." Kinuha na ni Raffy sa kanya ang mga pinamili niya. To her surpr
ise ay pinagsalikop nito
ang kanilang mga kamay. "Sige, B-Bree, Drako, una na kami sa inyo. May p-pupunta
han pa kasi kami."
"Don't forget to drop by sa birthday party ko ha? I'll be expecting you!" excite
d na sabi ni Aubrey. Parang
hindi nito kasama ang boyfriend kung makaasta.
"Yeah, sure. I'll be there!" nakangiting sagot ni Raffy. Mukhang tototohanin pa
nito ang pagpunta sa party ni
Aubrey.
Pagkasakay nila ng Pajero VRX nito ay agad na binatukan ni Luna ang hanggang nga
yon ay dazed na si
Raffy. Tama nga siya, pathetic ito. Naiputan na nga sa ulo, malakas pa rin ang t
ama sa ex. Masokista pa
nga ata dahil nagbabalak pang umattend ng birthday party ni Aubrey. Oh my, god.
So pathetic!
"Aww! What was that for?" galit na turan nito sa kanya. Sapo nito ang ulong bina
tukan niya.
"Ang tanga mo, no? Umoo ka pa dun sa babaeng yun! Iniwan at niloko ka na nga, wi
lling ka pa din
magpaka-gago para sa babaeng yun?" Inis na inis talaga siya sa inasal nito.
"Wow, nagsalita ang isa pang di maka-move on!"
"Shut up! Di ako ang topic dito, okay?"
Binalingan niya ito at hinawakan ang magkabilang pisngi. "Learn how to fucking s
ay 'No,' Raffy! Ikaw yung
nagmumukhang kawawa eh! You don't deserve that! Wag kang papayag na inaabuso ko,
damnit!"
Hinawi ni Raffy ang mga kamay ni Luna na nakahawak sa mga pisngi. Walang salitan
g nagmaneho ito
papunta sa condo building niya. Akala niya ay ihahatid lang siya nito, pero ipin
arada nito ang sasakyan at
pumasok sa building niya bitbit ang kanyang mga pinamili. Hanggang sa makarating
sila sa tapat ng unit
niya ay walang kibo ito.
"Salamat sa paghatid. Just so you know, marunong ako tumupad sa pangako. Di na k
ita kukulitin. Bye."
Pero bago pa siya tuluyang makapasok sa loob ng unit niya ay hinawakan siya nito
sa braso.
"Luna," anito sa mahinang boses. Nilingon niya ito. Titig na titig ito sa kanya.
Kaya kitang kita niya ang
nahihirapang itsura nito. Pero his eyes were telling something else. May determi
nation. Lumunok muna ito
bago nagsalita muli. "I think you are right."
Pinagtaasan niya ito ng kilay. Pumikit ito saglit at humingang malalim.
"Change me, Luna. Turn me into a bad boy."

05 - Fun
05 - Fun
--I solemnly swear that I am up to no good.
J.K. Rowling
--"Masokista ka ba?!" inis na tanong ni Marce kay Raffy nang malaman nito ang ba
lak niyang pagdalo sa
birthday party ni Aubrey.
Hindi niya muna sinagot ito. Pinagtuunan muna niya ng pansin ang niluluto niyang
pasta na request nito.
Bigla kasi itong nag-crave ng pasta nang binisita siya nito nang araw na yun. Sa
bi nila, di daw dapat
tanggihan ang buntis kaya heto siya, stuck kasama si Marce. May libreng sermon p
a.
Nilipat niya sa isang bowl ang vongole na niluto niya at inihain dito. Bahagya s
iyang nakahinga nang hindi
na siya inusisa pa nito. Ang dali talaga i-bribe ng asawa ng pinsan niya. Basta
good food, nagfo-fold.
He was about to make his exit nang magsalita ito.
"Rafael Jose, where are you going?" Nanlilisik ang tinging ipinukol nito sa kany
a.
"Shower?" painosenteng sagot niya rito.
"Wag mo akong isahan, Raf. Balik dito. Upo," utos nito.
Damn, akala niya lusot na siya. Nag-taste test lang pala muna ito bago siya bali
ngan. Naupo na lang siya sa
high chair katapat ng pwesto nito. Hindi na siya magpupumilit pa dahil baka maga
lit ito. Mahirap pa naman
kaaway ang buntis--lalo na ang buntis na si Marce.
"Anong atin, Marce?" tanong niya rito kahit alam na alam niya kung bakit.
"Masokista ka ba, Raffy? Bakit pupunta ka sa party ng ex mo?"

Raffy inhaled deeply, averting his gaze from Marce. Hindi niya alam exactly kung
anong isasagot dito. Hindi
rin kasi niya maintindihan kung bakit siya pumayag na magpunta sa party nito. Ba
sta ang alam niya, nang
masilayan niya ulit ito months after their break up ay muling tumibok ang puso n
iya. Like always, he was
floored by her beauty. She was so radiant, so gorgeous, he didn't know what to d
o. Kaya nang imbitahan
siya nito ay wala siyang nagawa kundi umoo dito.
"Mahal ko pa rin siya, Marce," mahinang sagot niya sa tanong nito. Yes, he would
have moved on by now
kung ayaw na niya rito.
"Naiputan ka na nga't lahat, si Aubrey pa rin? Aba, Raffy, kailan ka matatauhan?
"
Naiintindihan niya kung bakit ganoon na lamang ang inis ni Marce kay Aubrey. Par
ang kapatid na rin kasi
ang turing ni Marce sa kanya. Nakita rin nito ang depressing as shit stage niya
nang iwanan siya ni Aubrey.
Ito at si James ang naging karamay niya noong mga panahong iyon. Naistorbo pa ng
a niya ang mga ito sa
honeymoon, pero ni minsan wala siyang narinig na reklamo mula sa mga ito.
"Hindi naman kasi agad nawawala yun. Ang tagal namin nagkasama, Marce. I was rea
dy to give my name
to her. Ganun ko siya kamahal," pagtatanggol niya sa sarili.
Marce pouted at his words. Sa sobrang inis ay naubos kaagad nito ang laman ng pl
ato at frustrated na
nagsandok ng ikalawang serving. Bago sumubo ay tinitigan siya nitong maigi at di
nuro ng tinidor na hawak
nito.
"Hindi mo na siya mahal, Raf. I've seen you with her. Attachment lang yang narar
amdaman mo."
Napanganga si Raffy sa narinig. Handa siyang pakasalan si Aubrey tapos sasabihin
nito sa kanya na
attachment lang iyon? What the fuck?!
"Seven years kami, Marce! Tapos attachment lang? Siya lang ang babaeng tumagal s
akin ng ganun, tapos
ay sasabihin mong hindi ko siya minahal?"
Marce put down her fork and pushed her plate. Seryoso ang mukha nito. Uh-oh. Eto
na nga talaga ang
sermon.
"Di ko naman sinasabi na di mo siya minahal, Raf," paglilinaw nito. "During your
early years, oo, kitang kita
namin na in love kayo sa isa't isa. Pero as the years went on, may nagbago. Mayb
e you fell out love, pero
hindi mo lang siguro pinagtuunan ng pansin.
"What you and Aubrey had was convenient. Dahil nga seven years na kayo, secured
na ang feeling niyo sa
isa't isa. She became your comfort zone, Raf. Nag-settle ka sa kanya. Now, hindi
mo siya mapakawalan
kasi natatakot kang mawalan ng safety net."
Tumiim ang bagang ni Raffy. Marce's words struck his heart. Tama ba ito? Was Aub
rey really his comfort
zone? Pero hindi eh, siya ang nakakaramdam. Mas alam niya kung anong totoo. At c
onvinced siyang mahal

pa rin niya si Aubrey.

"I know better, Marce. Alam kong mahal ko si Aubrey. I will do everything just t
o win her back."
Nagkibit balikat lang si Marce sa sinabi niya. Her attention was back on her pas
ta. Kahit anong pagpupursuade ang gawin nito ay hindi na mababago ang isip niya.
Kaya nga siya pumayag sa trip ni Luna na
gawin siyang bad boy. If Aubrey wants the bad boy kind of guy, then a bad boy he
will be.
"Alam mo ba kung nasaan si Luna ngayon?" tanong niya kay Marce nang maubos na ni
to ang kinakain.
"Anong kailangan mo sa pinsan ko?" naniningkit ang matang balik tanong nito.
He shrugged. "Wala naman, may pag-uusapan lang kaming importante."
"This has something to do with her turning you into a bad boy?"
"Wala bang balita ang nakakalusot sayo?" Kumunot ang noo ni Raffy dahil sa frust
ration. Daig pa ni Marce
ang mama niya eh.
Natawa naman ang babae sa sinabi niya. "Blame James and Luna. Parehong madaldal
ang mga iyon."
"Salamat sa tip: Never trust my secrets to James and Luna."
"Ingat ka, Raffy, ha?" payo nito.
"Ingat saan?"
"Dyan sa mga plano plano niyong iyan ni Luna." Raffy could hint the mischief in
her voice. Kung ano man
ang iniisip nito ay imposible iyon. He was doing this for Aubrey kaya di mangyay
ari ang iniisip nito. Kung
pareho man sila ng tinatahak ni Marce.
"Pfft, I'm doing this for Aubrey, Marce. Di mangyayari yang sinasabi mo."
"Aysus, alam ko na iyan, no. Been there, done that." Natawa ito. Marahil ay naal
ala nito kung paano nabuo
ang storya ng buhay with James. "Basta ha, ingat ka. Baka ibang babae ang mabing
wit mo."
"Purely business ang amin ni Luna, Marce. Yun lang," he said with so much finali
ty in his voice. Confident
kasi siyang di mangyayari yun. His eyes were for Aubrey alone. Wala nang iba.
"Ayan! Dyan nagsisimula yan!" anito. Her laugh filled the four corners of his ki
tchen. "Trust me, I know."
Iiling-iling na iniligpit na lang ni Raffy ang pinagkainan ni Marce.
---

Sigh.
Hindi na mabilang ni Luna kung pang-ilang buntong hininga iyon ni Raffy. Paano b
a naman, mula nang
dumating sila dito sa Ambassador's ay walang ibang ginawa ito kundi huminga ng m
alalim.
"You can at least pretend you're enjoying my company, you know," tudyo niya rito
nang magpakawala na
naman ito ng hininga.
"Just not my scene, Luna. I'm sorry." Ini-straight nito ang natitirang laman ng
order nitong scotch.
Napailing na lang si Luna sa asal nito. Lumabas na naman ang boring side nito. S
he knows for a fact na
madalas gumimik ang mga ito sa mga bars. Her cousin's husband James told her so.
Imposible namang
nauupo lang ito sa isang tabi tuwing lumalabas ang mga ito. That would be very..
. boring.
"What's your scene, then?" she asked, wanting to get to know him a bit deeper.
"Office, boardroom, meetings..." Raffy shrugged. "Things you find unappealing."
She wouldn't protest at his statement. Totoo naman kasi ang sinabi nito. Masyado
siyang nasasakal tuwing
dumadalaw siya sa opisina nito. Kaya nga madalas niyang hilahin ito sa pinakamal
apit na galaan tuwing
nagpupunta siya dito. Pakiramdam kasi niya ay nasisikil ang kalayaan niya. Masya
dong limited ang galaw
sa business. One wrong move, patay ang kinabukasan. Gusto ni Luna ay magawa ang
kahit anong gusto
niya, sa paraang gusto rin niya.
"Boring naman kasi talaga yun, Raf. Who would want to sit in a meeting for hours
?" Iisipin pa lang niya ay
nangingilabot na siya. Torture para sa kanya ang trabaho nito.
"Challenging din naman ang trabaho ko, ah?" giit nito. Raffy waved his hand at t
he bartender and asked for
a beer. Agad nitong binawasan iyon pagkabigay dito.
"But not as fun as mine," she uttered with so much pride and confidence. Napangi
wi ito nang kindatan niya
ito. Wala talagang kalandian sa balat ni Raffy. Turning him into a playboy type
would definitely be hard. He
was all work, no play kind of guy.
Raffy finished the last of his drink, then turned his body to Luna. Nang ngumuso
ito ay nakaramdam ng urge
si Luna na kagatin ang labi nito. She needed a distraction. Napa-order tuloy siy
a ng tequila nang wala sa
oras. Walang chaser na ininom niya ito. Nawala sa mga labi ni Raffy ang isip niy
a at napalitan ng
pakiramdam ng hagod ng tequila sa lalamunan.
"Ni hindi ko nga alam kung ano trabaho mo, Luna. You never told me about it," ku
not noong sabi nito. Ngalingaling kutusan niya ito.
Serious na naman ang dala nitong pagkatao. Kailan kaya niya masasaksihan ang iba
pang pag-uugali nito?
Nagsasawa na rin kasi siya sa seryoso at galit nitong mukha. Iyon lang kasi ang
pinapakita nito sa kanya.
Sa gawi nitong iyon ay siguradong maagang tatanda ang isang ito. Imbes na 27 ay
maging 47 na hitsura

nito.
Matamis na ngiti lamang ang naging sagot ni Luna rito, na lalong ikina-kunot ng
noo ni Raffy. Di naman
mahalaga kung malaman nito ang trabaho niya. Baka mamangha lang ito sa kanya (ha
ha).
Binalingan niya ang bartender upang sumenyas ng isa pa. Masyado pang maaga para
lumaklak siya ng
Tequila pero sa di malamang pangyayari ay nadidistract siya sa presensiya ni Raf
fy. Sa loob ng ilang
linggong pangungulit niya rito, ngayon lang niya ito naramdaman towards Raffy. W
ala namang nagbago
masyado rito. So bakit ganun na lang ang epekto nito sa kanya ngayon?
"Must be his get up tonight," aniya sa sarili.
Oo, tama, it must be the clothes. Madalas kasi kung anung suot nito sa opisina a
y iyon din ang suot nito
kapag nagba-bar sila--long sleeves polo and slacks. Tonight, before going to Amb
assador's ay pinilit niya
itong umuwi para magpalit ng damit. She chose a pair of jeans and v-neck na gray
shirt for him. It was like a
breath of fresh air na makita ito wearing casual clothes. Kaya siguro ganoon na
lang ang reaksyon niya dito.
Nakakapanibago si Raffy in casual clothes.
Luna asked for another round of Tequila shots. This time ay sinaluhan siya ni Ra
ffy. Like her ay iniinom din
nito iyon nang walang chaser. Nag-contest pa sila ng paramihan ng maiinom nang d
i gumagamit ng salt and
lime. Nagulat pa siya nang pumayag ito. Nakakatig-apat na shot na sila nang puma
ilanlang ang paborito
niyang tugtog. Agad niyang hinila patayo si Raffy para yayain sa dancefloor.
"Come on, Raffy! Sayaw tayo!" untag niya rito, sabay turo sa kumpulan ng mga sum
asayaw na tao sa gitna
ng club. Hila siya ng hila rito pero ayaw patinag nito. Nanatili itong nakaupo l
ang doon.
"Go on," he said, smiling. "Wag mo 'ko intindihin. Go dance out there."
Napanguso siya sa rito. Forever KJ talaga ito. She tugged on his hand again. "Si
ge na please, Raf?
Pagbigyan mo na ako."
Luna smiled at him and batted her eyelashes, in the hopes na mapasama niya ito.
Baka sakaling tumalab
ang pa-beautiful eyes niya rito. However, Raffy just scratched his head. "I don'
t really dance, you know."
Agad na napalis ang ngiti sa labi ni Luna. Unti-unting napapalitan ng inis ang d
amdamin niya.
"Ang dami mong excuses, ha?" Bakas sa kanyang tinig ang inis. Tinuro niya ang da
nce floor at agit na
sinabing, "Those people don't even know how to dance. They just sex it up on the
dance floor!"
Isang malalim na buntong hininga muna ang pinakawalan ni Raffy bago defeated na
tumayo sa kinauupuan.
Inilahad nito ang kamay kay Luna para pagbigyan sa gusto niya. "Dance with me?"
Luna's lips broke out into an earsplitting grin. "Pakipot ka pa, sasayaw din nam
an pala." Kinuha niya ang
kamay nitong nakalahad at hinila na ito patungo sa dance floor.

On the way there ay nakasalubong ni Luna ang ilang mga kaklase niya noong high s
chool.
Nakipagkamustahan siya rito nang di binitiwan ang kamay ni Raffy. Makahulugan tu
loy ang mga tinging
pinupukol ng mga kaklase niya sa magkahugpong nilang mga kamay.
"Who's the guy, Luna? Boyfriend mo?"
"Ang gwapo, ha? Pakilala mo naman kami," sabi ng isa sabay kindat. Mukhang type
pa yata si Raffy.
"Kayo, nakakita lang ng gwapo, namula na hasang niyo. Di pa rin kayo nagbabago!"
natatawang komento
niya sa mga ito. Nagsipag-ngisihan lang ang mga kaklase niya. Guilty.
"Siyempre, girl! Nagkakaubusan na ng lalaki ngayon, no. Madalas sa gwapo ngayon,
gwapo na rin ang
hanap!" Nagtawanan sila sa sinabi ng kaklase niyang ito. Kahit sa France ay gano
on din ang nangyayari.
Dumadami na ang populasyon ng mga homosexuals. She doesn't have any negative rea
ctions to that,
though. Marami din kasi siyang mga kaibigang miyembro ng LGBT.
"This is Raffy, kaibigan ko," pakilala niya rito. Isang matipid na hi at isang n
giti lang ang inoffer nito sa mga
kaklase niyang isa-isang nagpakilala. Todo tanong ang mga kaibigan niya rito tun
gkol sa kung anu-ano pero
panay maiiksi lang sagot nito.
"Oh, pano? Una na kami sa inyo ha?" anang isa at nakipagbeso sa kaniya. "Happy B
irthday, Luna!"
"Salamat!" sagot niya tapos ay hinigit na finally si Raffy sa dance floor. Nang
andoon na sila ay panay slow
songs na ang pinapatugtog kaya ipinulupot niya sa leeg nito ang braso niya saka
humilig sa dibdib nito.
Awtomatiko namang nilagay nito ang kamay sa baywang niya. The moment she heard t
he steady beat of
his heart ay kumalma ang pakiramdam niya. Weird, dahil kalmado naman siya pero g
anoon ang
naramdaman niya. Para siyang nakahanap ng comfort at security.
Ang acoustic version ng Don't Stop Believing ang tumutugtog. Iyong cover ng Boyc
e Avenue. It wasn't a
love song to begin with, pero the atmosphere seemed romantic. Siguro dahil sa cl
oseness nila ngayon
physically at dahil napapalibutan sila ng lovers at pseudo-lovers. Dagdag pa ang
serenity na nararamdaman
niya ngayon.
"Happy Birthday, Louise Annika Gervacio," bulong ni Raffy sa kanyang tainga. Par
ang pinadaanan ng
kuryente ang buong katawan ni Luna sa iginawi ni Raffy. Nagsitayuan ang balahibo
niya sa batok.
Ano ba tong nangyayari sa kanya?
"Salamat, Raffy," mahinang sabi niya. Di niya magawang tignan si Raffy. She need
ed to think of another
distraction.
"Birthday mo pala, di ka man lang nagsasabi."
May bahid ng pagtatampo siyang nahimigan sa boses nito. Pero naisip niya, bakit
naman magtatampo ito
kung hindi nito alam ang mga bagay tungkol sa kanya? Di ba nga't nakukulitan lan
g ito sa kanya kaya siya

inindulge sa trip niya ngayon? Eh, teka, bakit ba siya affected?

"I didn't think it mattered. Saka di naman talaga ako nagse-celebrate ng birthda
y ko." She stopped
celebrating her birthday after she reached the age of eighteen. Wala namang bad
memory or what. Nawalan
na lang talaga ng novelty para sa kanya ang birthdays.
Inangat ni Raffy ang kanyang mukha. Buti na lang nakapaikot ang braso niya rito
dahil nanlambot ang tuhod
niya nang magkatitigan niya ito ng mabuti sa mata. Bakit ganoon na lang ang epek
to ni Raffy sa kanya
ngayon?
"First time mong magbi-birthday with me, so we need to celebrate, okay?" She mel
ted even more with his
words. Pero she tried to appear calm kahit labis na naghuhuramentado na ang kalo
oban niya. "What do you
wanna do?"
"Blowjob."
Shit! Did that really come out of her lips? Her subconscious was taking over. Ga
nun na ba siya katigang? To
think sinabi lang naman niya ang unang bagay na pumasok sa isip niya. At saka, r
eally? A blowjob? Gusto
niyang i-bj si Raffy? What?!
Nagulat din si Raffy sa sinabi niya. Malalim ang kunot sa noo nito. "You want to
do a blowjob?"
Shit talaga, kung anu-ano naisip niya. She needed to think fast. Anong pwede niy
ang sabihin dito? She
looked around the club, trying to look for the perfect alibi.
Gyrating bodies. Music. Dance. Bar. Drinks. Cocktails. Aha!
"Oo, Blowjob. Alam mo yun? Have you tried it?" Isang mapanuksong ngiti ang sumil
ay sa labi ni Luna.
Nakaisip na siya ng alibi para sa kamunduhan niya. Sigurado siya kung ano ang in
iisip nito.
"Are you seriously asking me that?!" Kumalas ito sa pagkakayapos nila sa isa't i
sa. Hinilot nito ang sentido,
tanda ng pagkalito at malamang pagkainis at pagkahiya sa nangyayari. "Umayos ka
nga, Luna. Yung
matino naman!"
She pouted at him. "Seryoso kasi ako." Mas lalong lumalim ang kunot ng noo nito.
She so badly wanted to
laugh at him. Kung nakikita lang nito ang hitsura nito ngayon. "You wanna try Bl
owjob with me?"
She wiggled her eyebrows suggestively. Even went to bite her lips. Pero she did
that to suppress the laugh
wanting to come out. Nakailang lunok siguro ito ng laway lalo na nang hilahin ni
ya na ito paalis ng dance
floor.
"Sit," utos niya rito. Itinuro niya ang bakanteng stool sa bar counter.
Nanlaki ang mga mata ni Raffy sa sinabi niya. "Seryoso? Dito?"

Pumuwesto siya sa pagitan ng mga hita nito. Ilang santo na kaya ang tinawag nito
para maghunos dili siya?
Kung alam lang nito ang balak niya... She noticed him gulping. His breathing was
heavy now. Mas
naengganyo siyang tuksuhin ito. She dragged her fingers up his thighs. Back and
forth, back and forth,
hanggang sa nagpipigil na ito ng hininga.
Inilapit niya ang mukha sa tainga nito. "I dare you to do Blowjob with me, Raf.
You said we'll celebrate. This
is my way of celebrating. Ready?"
All Raffy could do was to nod repeatedly. She grinned, pleased. "Eric," tawag ni
ya sa bartender, "isang
round nga ng Blowjob!"
"Whoa! What the fuck?! No way! No way!" sigaw nito habang nagpupumilit na makala
yo sa kanya. But she
knew better. Dahil nakatayo siya sa pagitan nito ay di ito makakaalis. Unless ha
hayaan nitong masaktan
siya. Pero this is Raffy. He wouldn't allow that, of course. "Luna, please, iba
na lang. Wag tong... Wag tong
naiisip mo, please! Hindi ako... bakla!"
Di niya pinansin ang mga daing ni Raffy. Nang lumapit si Eric dala ang tray ng o
rder niya ay lumawak ang
ngisi ni Luna.
"Ang dumi ng isip mo, Rafael!" Pinitik niya sa ilong si Raffy, tapos ay pinakawa
lan ang halakhak na kanina
pa niya pinipigilan. Nang mahimasmasan ay inabot niya rito ang isang shot ng Blo
wjob. "This, my dear, is a
Blowjob. Baileys Irish Cream and Kahla, then topped with whipped cream."
Isang halakhak na naman ang kumawala sa kanyang mga labi nang magpaulan ng mura
si Raffy. Sabi na
nga ba't ibang bagay ang iniisip nito.
Idinemonstrate niya rito kung paano inumin iyon. "Ano, game ka pa?"
"Sana sinabi mo agad na cocktail drink ang ibig mong sabihin. Muntik na akong at
akihin nang tawagin mo
yung bartender! Fuck!"
"Now, where's the fun in that?" She winked at him. She took two glasses and plac
ed one in front of him, tas
kanya yung isa. "Game na ha? In 3, 2, 1..."
She watched Raffy as he lowered his head para maabot ng labi nito ang shot glass
. The way his kissable
lips wrapped around the glass was... extremely sexy. Paano kaya kung sa ibang pa
rte ng katawan niya
sumakop ito? Ugh... Napalunok siya nang mas ma-define ang prominent nang adam's
apple nito. At nang
mag-angat ito ng tingin sa kanya, nalusaw na naman siya. His piercing gaze sent
sparks that went alive and
headed straight to her core.
Ano ba talagang meron sa Rafael na ito ngayong gabi at ganito na lang ang reaksy
on ng katawan niya?
Masyadong nabubuhay ang katawang lupa niya sa mga simpleng titig at maliliit na
gestures nito. Simpleng
pagsulyap lang niya dito ay kung anu-anong makamundong pagnanasa ang pumapasok s
a isipan niya.
"See? It wasn't so bad after all, right?" Pinasigla niya ang kanyang boses. Ayaw
niyang mahalata nito ang

internal dilemma niya.

Iiling-iling lang ito sa kanya. "Kung hindi mo lang birthday, hindi ko gagawin y
un. That was for kids to enjoy.
Last time I checked, I was 27. Lagpas na sa edad ng mga bata."
She downed one shot of Blowjob before scolding him. "Alam mo ikaw, napakaboring
mo! Palitan mo na nga
iyang motto mo na 'All work, no play!' YOLO na ang uso ngayon, mister! YOLO!"
"Ano naman yun?" As usual, nakakunot na naman ang noo nito.
"YOLO--You only live once! Ibig sabihin, live your life to the fullest! Mag-enjo
y ka naman, no? Puro ka
trabaho. Daig mo pa tatay ko sa pagiging workaholic."
"Nag-eenjoy naman ako sa ginagawa ko, ah?"
"I meant a different kind of fun, dumbass," aniya rito. Kumuha siya ng isa pang
shot ng Blowjob at uminom.
She was starting to feel tipsy with all the alcohol they consumed. "You need to
have a life outside your
office. Masyado kang pa-safe, eh."
"You're even worse than my mom. Magkaka
06 - Temptation
06 - Temptation
--"The only way to get rid of temptation is to yield to it."
Oscar Wilde, The Picture of Dorian Gray
--"Damn, she's really the sexiest girl I've ever seen. Mas sexy pa kay Aubrey,"
Raffy commented to himself as
he looked through the photos of his and Luna's escapade in Laiya, Batangas. Sa p
icture na ito ay nakaakbay sa kanya si Luna samantalang siya naman ay nakahawak
sa baywang nito. She was wearing an
extra extra small for her luscious curves bikini. Lantad na lantad ang maganda n
itong katawan. And he
couldn't help but appreciate.
Hanggang appreciate lang.
Raffy was no way a saint nor was he good at self-control, but the urge to resist
Luna's temptations became
natural to him. The lady was dripping with sex appeal alright? Walang maipipinta
s sa taglay nitong
kagandahan. Pero ewan ba niya, despite his body's natural reaction to her, ay na
gagawa niyang labanan
ang tuksong dala-dala nito.

Maybe because she was becoming more of a sister to him? Naging close na rin kasi
silang dalawa. He was
starting to appreciate her efforts to loosen him up. She gave up the bad boy ima
ge a few days ago dahil
pakiramdam nito, hopeless case na siya. Though minsan, she was subtly pushing th
e idea to him. Dressing
him as how she perceived a bad boy should suit up, mga trivial things na akala n
ito ay hindi niya
napapansin. That may be the case, she still frequented his place to teach him ho
w to have fun. Iyon na lang
daw, at least mas fruitful kaysa i-total makeover siyang bad boy. Despite his re
sistance in the past, he found
out she was utterly right. Masyado nang sarado ang buhay niya sa mga taong iniik
utan nito noon. He should
get out of his damn comfort zone to fully enjoy life.
His Friday nights used to be spent watching replays of sports games or game stat
s. Now, his Friday nights
were spent with Luna. Mula nang mag-birthday ito ay walang palya silang nagkikit
a tuwing Biyernes. It was
kind of a breather for him, seeing how toxic his work could be. Two months na ma
gmula noon at hindi niya
namamalayan na he was always looking forward na sumapit ang ika-6 ng gabi tuwing
Biyernes. Ganung
oras kasi ito dumarating sa opisina niya.
He closed the lid of his laptop and glanced at the clock hanging against his off
ice wall. It was past 6 o'clock
in the evening, but his fun buddy was no where to be found. Ni minsan, sa loob n
g dalawang buwan, hindi
ito na-late. Luna was always on the dot. She hated being late. Sayang daw kasi a
ng bawat minuto na lilipas
sa paghihintay.
Raffy picked up his phone to check if there were messages from Luna, explaining
why she wouldn't be there
on time. Habit din kasi nito na magsabi agad if may changes sa plano. Minsan nga
kahit simpleng ginagawa
nito ay nirereport pa nito sa kanya. But tonight, he got none.
And it added to his frustration even more. Stressed na nga sa trabaho, stressed
pa sa pag-iisip kung nasaan
na si Luna.
He was about to dial her number, when the subject of his thoughts came into view
. Hingal na hingal itong
pumasok ng opisina niya at pabalabag na naupo sa visitor's chair sa harap ng mes
a niya.
"Oh, my god, I'm so sorry! I'm freaking late!" hapong-hapo na sabi nito. Tagakta
k ang pawis nito sa mukha,
ngunit di man lang nabawasan ang ganda nito. Pawisan na, pero maganda at mabango
pa rin.
He took a few sheets of facial tissue from one of his drawers at iniabot iyon ka
y Luna. Taas ang isang kilay
niyang pinanood ito.
"Saan ka ba nanggaling? Bakit ka late?" masungit na tanong niya rito.
"Chill ka lang, dude. Wag galit agad," anito. Luna took a few deep breaths bago
nagpatuloy. "Nasiraan kotse
ko, okay? Hinintay ko pang madala sa shop bago ako pumunta dito."
"Bagong bili, sira agad?" Kakabili lang nito ng bagong kotse one month ago. Kasa
ma pa siya nito nang
namili ito ng sasakyan. Paano ba ito gumamit ng sasakyan at nasira kaagad kahit
brand new pa lang?
"Sumadsad gulong ko sa gutter," nahihiyang sabi nito. He could see a hint of red
on her cheeks. "Nabiyak

yung rim ng gulong at nasira alignment ng gulong sa harap."

Laglag ang panga niya nang ikwento nito kung paano naaksidente ito. She must hav
e been driving too fast.
Hindi mababasag ang rim kung hindi malakas ang impact ng pagkakabangga nito.
"Holy crap! Buti di nag-flip over yung sasakyan mo." Iiling-iling siya habang in
iimagine kung anong nangyari.
Fuck. She was lucky iyon lang extent ng damage. "You could've been hurt, Luna! F
uck, mag-ingat ka nga!"
His fun buddy winced a little with his words. Saka niya lang nakita iyong fear s
a mga mata nito. She must be
so scared. Baka nga traumatized pa ito sa nangyari. Kahit sino naman sigurong ma
aksidente sa daan ay
makakaramdam ng takot. Without thinking, tumayo siya sa kinauupuan at pumunta sa
harap nito. He
hugged her head to his abdomen and dropped a kiss top of her head.
"Huy, ano ka ba!" saway nito sa kanya sabay hampas sa baywang niya. "Okay lang a
ko, no! May pahughug ka pa d'yan?"
"Sshh, just let me, okay?" Hinagod niya ang likod nito to calm her down, pero sa
ginawa niya parang siya
ata ang nakalma. He was so agit the whole day. He almost lost a valuable client,
his secretary was thinking
of resigning, tapos nalaman pa niyang naaksidente pala si Luna. But doing this n
ow to Luna comforted him,
too. Well, her mere presence did.
For a few minutes ay ganoon ang pwesto nila. Walang nagsasalita. Ninanamnam lang
ang peace na dala
ng pagkakayapos nila sa isa't isa.
Hindi pa sana bibitaw si Raffy if not for his thoughts. Medyo lumilihis sa kamun
duhan ang naiisip niya. He
was thinking how good theirlevels were. Pwedeng pwede siya nitong i-blo--- No, R
affy! Think of something
else!
He kissed the top of her head again, before pulling out of the embrace and sat o
n the chair opposite her.
Kinuwento niya rito how his day had been. "Akala ko hindi ka na dadating, eh. I
thought I was going to go
have fun by myself."
"Oh, come on! Alam ko yang version mo ng have fun," she snorted. "My version of
fun is much better. Admit
it."
Raffy chuckled at her. Hindi talaga ito papatalo pagdating sa fun na iyan. Hindi
rin naman niya ikakaila na
mas masaya nga ang version nito sa version niya. Luna was in some ways the femal
e version of James.
She was into adventures and spontaneity.
"Ay nako, speaking of fun, tara na! I know the perfect place for de-stressing!"
anito, excitement gleaming in
her dark brown eyes. When she dragged his hands, urging him to get up, wala na s
iyang ibang nagawa
kundi magpatianod na lang dito.
---

Raffy almost chickened out nang makarating sila sa napiling lugar ni Luna. He av
oided places like this one.
Alam kasi niyang hindi niya forte ang ganito. But Luna decided to bring him here
. Kung magpapaka-KJ siya
ngayon, alam niyang he won't hear the end of it. At saka mukhang excited ang kas
ama niya kaya wala
siyang magagawa kundi sumunod dito.
"I hope you're not thinking na this is some sketchy KTV bar. You know, red light
district feels?" anito habang
hila-hila siya papasok sa videoke house.
"May tiwala naman ako sa'yong di ako mapapahamak," he teased. Ngumisi lang si Lu
na sa kanya at
nagtuloy na sa loob.
The KTV bar she brought him to was far from sketchy. It reeks of sophistication,
actually. Pag pasok nila ay
isang reception area ang sumalubong sa kanila. Parang reception lobby ng isang s
pa iyon. At the sides
were hallways that lead to the karaoke booths. The ladies at the reception were
playing soothing tunes;
pagpasok pa lang ay nakakarelax na ng isipan. He never knew na may ganito palang
karaoke house sa
Pilipinas. Ang alam lang kasi niya ay yung mga parang beer houses na nagkalat sa
kung saan-saan.
Napaghahalataang hindi talaga siya mahilig gumala at lumabas.
"I miss singing, oh god!" bulalas nito nang makaupo sa couch sa loob ng booth na
ibinigay sa kanila. Agad
na kinuha ni Luna ang song book para maghanap ng kanta.
"You sing? I never heard you sing," aniya rito. Well, sort of lang. He would alw
ays hear her humming or
murmuring some lyrics pag nagro-roadtrip sila.
"Of course you won't. Di pa naman tayo nagsasabay mag-shower kaya di mo talaga m
aririnig." She winked
at him and threw him a playful smile. Napalunok na lang siya at kinuha ang menu
para tumingin ng mga
pwedeng orderin.
Halos sampung kanta na ang nakanta ni Luna, pero siya, ni isa ay wala pa. He kep
t deflecting her offers to
sing. Ayaw niyang biglang bagyuhin ang Pilipinas nang dahil lang sa disaster niy
ang boses.
"Alam mo, dinala kita dito para mag-unwind; hindi para kumain lang ng kumain ng
fries."
Luna pouted at him. Suddenly, he had the urge to grab her by the nape and kiss h
er hard. Sunod sunod
tuloy ang subo niya ng fries, umaasang maaalis ang makamundong isipin niya.
"Sige na, please, Raffy?" Still pouting, she sat beside him and placed her hand
on his leg.
Damn. James and Jethro naked. Mom and Dad making out. Fuck, nakakasuka.
"What? I don't have a golden voice! Maawa ka sa Pilipinas. Ayokong maging cause
ng another Ondoy or
Yolanda!"
Luna burst out laughing at his excuse. Hindi niya alam kung she was laughing at
him or at his poor joke. Or

baka both?
"You should definitely sing! Mas lalo akong nacurious sa Yolanda-inducing voice
mo!" Tawa pa rin nang
tawa si Luna. Napakamot na lang siya ng ulo.
In the few months they spent together, kilala na niya ito. If he continued on de
flecting her wish, mas lalo
nitong ipagpipilitan ang gusto. Damn, she can be sooo persuasive if she wants to
be. Kaya kahit na labag sa
kanyang loob, he snatched up the song book and picked out a random song.
"Isang kanta lang, ha? Have pity on me."
"Oh my, god!" Mas lalong humagalpak sa tawa si Luna nang pumailanlang ang tugtog
ng Pusong Bato at
nagsimula na siyang kumanta. "This should be caught on video! Blackmail material
!"
One song turned into five, hanggang sa di na niya maalala kung nakailang kanta n
a siya. Nagduet pa sila ng
'Bakit Ngayon Ka Lang.' First and last song na naka-100 siya. All thanks to the
angelic voice of Luna.
He ultimately had fun. Sa totoo lang ay hindi maalis ni Raffy ang ngiti sa mga l
abi. Naiintindihan na niya
kung bakit dito nagpupunta si Luna kapag stressed out ito. Talaga naman kasing n
akakawala ng problema.
He was glad na dinala siya nito ngayon dito.
Yun nga lang, he won't ever be glad to take care of a drunk person.
He glanced at Luna, who was slumped on the passenger seat of his Pajero. Knocked
out ito dahil sa
kalasingan. Well, both of them had too much to drink, ngunit ito ang unang bumag
sak. He was used to her
holding her liquor well; madalas silang laman ng bar, hindi ba? First time niya
itong makitang bagsak at
halos di na makagulapay.
"Luna," tawag niya rito nang makapagpark siya sa condominium building nito. "Lun
a, wake up. Andito na
tayo."
"Take me home," she mumbled, her speech slurred. "Uwi mo ko."
"Andito na tayo sa inyo. Can you get up?"
Unintelligible sounds came out of her mouth. Pinatay na lang niya ang sasakyan a
t lumabas. He rounded up
to her side at binuksan iyon, then took off her seatbelt.
"Kaya mo bang tumayo?" malambing na tanong niya rito.
Marahas na umiling ito. "Aww, shit! Ulo ko... sakit... Aww..."
Walang ibang nagawa si Raffy kundi kargahin ito, bride style. Agad na pumulupot
sa leeg niya ang mga
braso nito. Her face was directly into his neck. Nakikiliti siya sa bawat paghin
ga nito. Even her slightest
move would make him tingle; her high-arched nose was rubbing against the skin of
his neck.

The challenge was not how to keep her from slipping out of his grasp, but on how
to keep himself from
mauling her. Damn. She looked so innocent in her sleeping form. Kung gaano kagan
da ito kapag gising,
doble noon kapag tulog naman ito.
"Raffy, what the fuck is wrong with your mind?" he berated himself. Matagal na n
aman niyang
pinagpapantasyahan si Luna, pero mukhang nag-ooverdrive ngayong gabi.
"Are we there yet?" Luna whispered against his neck. Swear, nagtayuan ang mga ba
lahibo niya, maging
ang di dapat tumayo ay nagpupumilit tumayo.
Malapit na siyang magkasala kung di niya aayusin ang sarili.
"Close enough, baby. Wait lang."
Baby? Where did that come from?!
He helped her get up on her feet, pero nakapulupot pa rin ang braso niya sa bayw
ang nito to support her.
He pushed the floor button for her unit.
James naked. Jethro naked. Mom and Dad kissing. Jethro eating his vomit. James e
ating his vomit.
He kept thinking of gross things just to keep himself at bay. Para na rin pigila
n ang nagpupumilit na
magstanding ovation. Amoy pa lang nito, natatakam na si-HOLY FUCKING HELL!
Nanlaki ang mga mata ni Raffy nang may maramdamang mainit at basa sa kanyang lee
g. Napalunok siya;
was he imagining things? Next level na ba ang pagpapantasya niya na pakiramdam n
iya nangyari talaga?
Dinoble ni Raffy ang mantra ng mga nakakadiring bagay. Pero mukhang hindi effect
ive dahil naramdaman
niya ulit ito.
Was Luna licking up his neck?
And as if to confirm it was reality, Luna bit him on the neck and softly sucked
on his skin. Hindi pa ito
nakuntento doon. She trailed tiny, wet kisses up his jaw.
"Oh, shit! Luna, what the fuck?!" bulalas niya nang gumapang sa dibdib niya at p
ababa ang mga kamay
nito. Ganito ba ito malasing?
"Hmm, what Raffy?" bulong nito. Her sultry gaze was doing it for him. Kitang kit
a niya ang pagnanasa sa
mga mata nito.
Raffy tried to peel her off him, pero bumabalik ito sa pagkakapit sa kanya. "Lun
a, stop it. Lasing ka lang."

"Yeah?" She closed her eyes at cupped his cheeks. Her lips hovered his. Nanunuks
o. He so badly wanted
to grab her and kiss her hard. Pero lasing ito. He wouldn't take advantage of he
r. He would love to kiss her,
but not like this. Not when she's drunk.
"Luna, lasing ka. Please, wag ganito."
"Don't fight it, Raf. Give in. I know you want to. I effin' want to."
Raffy glanced at the elevator floor indicator. 6th floor pa lang; 8 more floors
to go. Mahaba-habang pagtitiis
pa at pagpipigil ang gagawin niya.
"Luna, please?" he pleaded. Her hands were fumbling at his belt.
"Give in, Raf. Unless, ayaw mo sa akin..."
"Hindi sa ganoon, Luna. I want you, okay? I want you so bad--"
"Good." Hindi na hinintay pa ni Luna ang mga sasabihin niya. Ito na mismo ang hu
mila sa kanya at
pinaglapat ang kanilang mga labi.
All his reservations and gentleman ways flew out of the window. He gave in to te
mptation.
07 - Awkward
Hi, guys! How's the story so far? Pahingi naman pong feedbacks, para alam ko kun
g paano pa pagbubutihin
ang kwento. Hehe. :)
Babala: SPG
///
07 - Awkward
--"It's only awkward if you let it be."

Silvia Donahue
--Raffy stared at Luna's sleeping form. The moonlight was illuminating her face.
She looked peaceful and
well-rested. Namumula pa rin ang mga pisngi nito dala ng pagod. Gusto niyang pis
ilin ang mga pisngi nito
dahil ang cute nitong tignan kapag ganoon. Yun nga lang, kapag ginawa niya iyon
ay baka magising ito.
Baka hindi niya maituloy ang plano niya.
Patuloy niyang tinitignan ito. Napakaganda talaga ng mukha nito. No wonder, mara
ming umaaligid dito pero
hindi naman nito pinapansin.
Pareho sila ni Luna. May hang-over pa sa mga ex nila. Kahit di nito sabihin, ala
m niyang umaasa pa rin
itong magkakabalikan ito at si Sven. It takes one to know one. Kaya rin siguro n
agkasundo sila sa ilang mga
bagay bagay.
Luna stirred a little. She slipped her legs in between his. Bahagya siyang napau
ngol dahil nadampian ng
malambot nitong balat ang kinabukasan niya. Agad niyang naramdaman ang bahagyang
paninigas nito.
Parang hindi naka-dalawang round si Raffy sa sunod na ginawa. Dapat ay nagbibihi
s na siya para makauwi.
But it seemed like his hands had a mind of its own. Pinaglandas niya ang mga kam
ay sa likod nito, down to
the luscious swell of her butt. He caressed it, before pulling her to him. Napat
ihaya siya, dahilan upang
makubabawan siya nito. His hands continued caressing her as his lips rained litt
le kisses across her face.
The first time with her was a drunken mistake. Masyado siyang nadala sa emosyon
niya. But the second
one and this upcoming third? Well, it wasn't a mistake anymore. Choice na niya i
to.
Slowly, Luna stirred to life. Her sleepy look was even more adorable. Di niya na
pigilan ang sarili na sakupin
ang mga labi nito. Damn, hindi yata siya magsasawa sa paghalik dito. Nakaka-adik
. Hindi niya alam kung
pagkatapos ng gabing ito ay kakayanin pa niyang pigilan ang sarili sa tuwing mak
ikita niya si Luna.
Luna pulled away from him. She pecked him on the lips, then smiled. "Sarap naman
ng good morning mo."
Raffy chuckled, then pointed out at her bedside clock. "Alas tres pa lang, Luna.
Hindi pa good morning."
"Whatever," she said, sticking her tongue out at him.
Raffy didn't waste his time and grabbed her by the nape and kissed her hard. His
hands wandered down her
behind, until he finally rested it at her core. His fingers began strumming her
bundle of nerves.
"R-Raffy..." Humigpit ang kapit ni Luna sa mga balikat ni Raffy. Ramdam niyang h
alos bumaon ang mga
kuko nito sa balat niya. "Oh, god! Raffy!"

Luna's back arched at his ministrations. Mas lalo pa niyang binilisan ang paghap
los sa pagkababae nito.
"Close, baby?" Isang ungol lamang ang sinagot nito. It wasn't long before she sh
uddered against him.
Ramdam niya ang paghabol nito sa hininga. He rubbed her back as she rode out the
waves of her climax.
"Now I wonder why your ex left you," mahinang sabi ni Luna sa kanya. She sat on
him and looked straight in
his eyes. He was pleased to see desire swimming in those brown eyes.
"Bakit naman?" He grabbed his shaft and lazy stroked it. Agad namang hinawi ni L
una ang kanyang mga
kamay at ginaya ang nauna niyang ginagawa.
"Oh, god," she whimpered as she slowly took all of him inside her. "I'll never g
et used to your size, baby."
Luna rocked herself against him. Mabagal sa una, hanggang sa bumilis at makuha n
ito ang tiyempong nais
nito. Raffy grabbed her butt and pulled her down for a kiss. He caressed her beh
ind as he kissed her deep
and hard.
Luna's back arched as she neared her climax. Raffy took this as a sign and flipp
ed them over. He pounded
into her deep and hard hanggang sa sabay nilang naabot ang tuktok. Sabay nilang
dinaing ang pangalan ng
isa't isa.
Marahan niyang hinalikan si Luna habang hinihintay na humupa ang kanilang mga lo
ob.
"Sleep, Luna," he whispered against her hair. Naghihikab na kasi ito. He rolled
off her at nahiga sa tabi nito.
"Mm-hmm. Pinagod mo ako," nakangiting sabi nito habang pikit ang mga mata. "Good
night, Raf."
Ilang sandali pa ay nakatulog na ito.
He looked at her again. Andoon na naman ang pamumula ng pisngi nito. He felt pro
ud na siya ang dahilan
ng freshly fucked look nito. Pero something was bothering him.
Paano kapag nagising na ito sa umaga ay sabihin nitong mali ang ginawa nila? Na
kalimutan na lang nila
lahat ng iyon? Na hindi dapat nila ginawa iyon dahil siguradong masisira ang pag
kakaibigan nila.
Ayaw niyang maging awkward sila sa isa't isa. Naging malapit ang loob nito sa ka
nya. Parang kapatid na
nga niya ito di ba? Iyon nga lang, naoverstep na nila ang boundary na iyon.
Then there's that dreaded "morning after."
"Shit, Raffy! Ang gago mo kahit kailan!" mahinang mura niya sa sarili.
Hindi niya alam ang gagawin. Ayaw niyang marinig ang sasabihin ni Luna kapag nah
imasmasan na ito at
narealize na mali ang ginawa nila. Kaya bago pa nito gawin iyon sa kanya, uunaha
n na niya ito.

He slowly got up from her bed and put on his clothes. Binigyan muna niya ito ng
isang halik sa labi bago
dahan dahang lumabas ng condo unit nito.
It was four o'clock in the morning. Wala namang makakahuli sa kanya, pero patakb
o niyang nilisan ang
building nito. He felt foolish for what he did.
Nang makasakay sa kanyang kotse ay saka lang siya nakahinga ng maluwag.
"Gago mo, Raffy. Siguradong magagalit sa'yo si Luna," aniya sa sarili.
Hook ups were nothing new to Raffy. Noong college days nila ni James ay sanay na
sanay silang gawin
iyon. It was a different woman every week. Minsan every night pa. Maswerte na an
g babaeng aabot ng
isang linggo. Pero everything changed when he fell in love with Aubrey. Naging t
ame siya at tinalikuran ang
buhay bad boy. Ginawa niya iyon para patunayan kay Aubrey na seryoso siya dito.
Now, he was faced with this conflict. Seven years ago na mula nang huling beses
siyang may naka-one
night stand. Hindi na niya alam kung paano ang mechanics ng hook ups and one nig
ht stands. He doesnt
even know how to face Luna after this. Heck, kaya nga siya stealth mode na umali
s ng condo nito, di ba?
Alam niyang it was such a jerk move, pero fleeing was the only thing that came t
o mind.
Yes, he bailed out on Luna. After three glorious rounds of sex, he bailed out on
his friend.
All because he chickened out.
--"Sir, andito po si--"
Bago pa man matapos ang sasabihin ni Rosette, secretary ni Raffy, ay inunahan na
niya ito. "Sabihin mo
wala ako. Bye." Pagkasabi niyon ay binaba na niya ang intercom at sinubukang aba
lahin ang sarili sa
trabaho.
Five days na mula nang may mangyari sa kanila ni Luna. Five days na rin mula nan
g iwasan niya ito. Hindi
niya sinasagot ang tawag at texts nito. Madalas niya ring ihabilin sa secretary
niya na sabihin ditong busy
siya at tambak sa trabaho, he couldn't afford to take a break.
Wala naman siyang narinig na panunumbat o kung anuman mula kay Luna. Hindi ito n
agwala o nagalit
nang iwanan niya ito sa condo. Inintindi rin siya nito tuwing sinasabi ng secret
ary niyang hindi siya pwedeng
maistorbo. Walang awkwardness mula dito, unlike what he was expecting.
Akala niya kasi ay katulad ng tipikal na babae si Luna. Iyon bang may nangyari l
ang sa kanila ng isang
beses ay daig pa ang tuko sa pagiging clingy. Na matapos ng isang gabi ay naipla
no na nito ang buhay
nilang dalawa five years from now. Worse, pikutin siya.

Pero ayun nga, wala siyang natanggap na ano mula dito. Hindi naging clingy. Wala
ng awkwardness. Siya
pa ang mas awkward sa kanilang dalawa. Tsk. Para tuloy ang lumalabas ay siya pa
ang babae.
Naputol ang pagmumuni-muni niya nang biglang bumukas ang pinto.
"Rosette! Sabi ko sabihin mo na busy ako di ba?" Agad niyang hinarap ang mga pir
mado nang papeles para
kunyari ay marami siyang ginagawa. Kahit sa totoo naman ay wala talaga.
"Sinong tinataguan mo?"
Nag-angat ng tingin si Raffy sa pamilyar na boses na iyon. Nakahinga siya nang m
aluwag nang makitang
ang pinsan niyang si James ang kaharap. No signs of Luna.
"Kala ko si Luna ka," aniya rito. Tinabi niya ang props niyang mga kontrata at h
inarap ang pinsan. "Anong
ginagawa mo dito?"
James just shrugged at him. Naupo ito sa visitor's chair sa harap ng kanyang des
k. Taas-kilay na tinanong
siya nito, "Bakit mo tinataguan si Louise Annika?"
Isang malalim na buntong hininga muna ang pinakawalan ni Raffy bago sinabi kay J
ames ang nangyari.
Gist lang naman. Hindi siya kiss and tell.
"Ikaw ang gumagawa ng sarili mong problema, insan. Para kang baliw," iiling-ilin
g na sabi ni James.
Ramdam niyang disappointed ito sa ginawa niya.
Disappointed rin naman siya sa sarili.
"Alam ko naman yun," resigned na sabi niya. "Pero kasi..."
"Ano na naman? Puro ka naman excuses, eh. Bahag na buntot mo? Umayos ka nga!"
Natahimik si Raffy sandali. Di niya alam kung bakit biglang nag-rewind ang utak
niya five days ago. He was
suddenly reliving what happened that night.
Holy...
"Hindi ako gumamit ng condom. Pano pag nabuntis ko yun?" bulalas niya sa na-real
ize. Another point on his
list of mistakes. Baka kaya pabalik-balik si Luna para sabihing nabuntis niya it
o?
Pero imposible. Five days pa lang ang nakakaraan. It would take about a month ba
go malaman ang
ganoon.
Napa-facepalm si James sa naging tanong ni Raffy dito. "E di panagutan mo!"
Kaya kaya niyang gawin iyon? In case umabot sila sa point na nabuntis niya nga s
i Luna, mapapanagutan

ba niya ito?
"Ha? E hindi ko naman siya mahal. Di ako magpapakasal sa babaeng di ko mahal," a
niya, with conviction.
Kung may papakasalan man siya ngayon, isang babae lang ang pumapasok sa kanyang
isipan.
Naniningkit ang mga matang tinitigan siya ng mabuti ng kanyang pinsan. Kunot noo
ng tinitigan niya ito
pabalik.
"Ikaw lang ang lalaking Kilala ko na hopeless romantic. Yung totoo, bakla ka ba?
" seryosong tanong ni
James.
On reflex, he took a crumpled piece of paper at ibinato iyon sa mukha ni James.
Gago talaga itong pinsan
niyang ito.
"Tangina mo! Porque ganon paniniwala, bakla agad?" galit na sabi niya rito. "Sak
a gago, ang ibig kong
sabihin si Aubrey ang gusto kong makasama habang buhay."
Ibinalik nito sa kanya ang binatong papel. He could make out the frustration in
James' eyes. "Dude, may
asawa na yung tao. Move the fuck on!"
"Pare, kahit may asawa na, nasusulot pa rin yun," matapang na sabi niya. "Saka f
eeling ko ako pa din
mahal ni Aubrey."
Totoo iyon. The last time they saw each other sa mall, pinapakiramdaman niya si
Aubrey. Her stares, her
body language. Lahat. Tulad pa rin noong dati, noong silang dalawa pa din. Convi
nced siyang mahal pa rin
siya nito. Iimbitahan ba siya nito sa birthday nito--na months to go pa--kung wa
la na itong nararamdaman sa
kanya?
"Oh? Eh, bakit ka iniwan? Tanga ka ba?"
Raffy hit his chest and acted as if James' words shot through him. Well, it real
ly did.
"Medyo hard, James."
"Tama yan sa'yo nang matauhan ka naman. Wag tanga, bro. Wala sa lahi natin ang t
anga," sermon nito sa
kanya.
"Pero kasi nga--"
"Alam mo hindi na ikaw yung Raffy na kilala ko. Iniwanan ka lang ni Aubrey, nawa
la na rin pagkatao mo?
Man up nga! Daig mo pa babae sa dami ng nalalaman mong kaartehan."
A few seconds of silence ensued. Hindi alam ni Raffy ang gagawin, ang sasabihin.
Tinamaan siya sa mga
salita nito. Had he really lost himself?

James, sighing, stood up and placed an envelope on his table.

"Ano 'to?" he asked, opening the envelope.
"Fix your shit with Luna. Binyag ni Aiden sa Linggo. Ninang si Luna. I want you
both there. Bawal
umabsent." James saluted at him, then left his office.
Raffy extracted the card and read it. True enough, Luna's name was listed under
Aiden's godmother. Hay.
Pasalampak siyang sumandal sa upuan at frustrated na naisuklay ang kamay sa buho
k. Aiden's baptismal
ceremony is one of the events he couldn't miss. Una, pamangkin niya ito; pangala
wa, magagalit si James at
Marce pag di siya dumalo; pangatlo, gusto niyang makita ang mga pamangkin.
Isa lang panalangin niya para sa araw na iyon: "Wag sanang awkward."
08 - Control
08 - Control
Pahingi po feedback, ha? Thanks in advance! ;)
--Those who restrain desire do so because theirs is weak enough to be restrained
.
William Blake, The Marriage of Heaven and Hell
--"Hoy, ano ka ba? Kanina ka pa lingon nang lingon d'yan. Nahihilo na ako sa'yo,
" saway ni Marce kay Raffy.
Karga karga nito ang halos isang buwan pa lamang na si Baby Aiden.
Hindi mapakali si Raffy sa kinauupuan. Despite Marce's reprimands, panay pa rin
ang paglingon niya sa
likod. He was anxiously watching every person who stepped inside the church.
Well, more like waiting for a certain someone to arrive.

Dumating ang sakristan at sinabing magsisimula na ang binyag in ten minutes. Mas
lalong naaligaga si
Raffy. Para na siyang kiti-kiti sa sobrang likot niya. Kung hindi lang karga ni
Marce ang baby, malamang ay
nakurot na siya nito ng paulit ulit.
"Sino ba kasing hinihintay mo at panay ang sulyap mo sa likod, ha?" tanong ni Ma
rce na nakisilip na rin sa
may main entrance ng simbahan.
"Sino ba kasing nagsabi na may hinihintay ako?" ganting tanong niya rito.
"Oh, eh, bakit panay ang lingon mo? Ano yan, bagong neck exercise?"
Frustrated na napabuntong hininga na lang si Raffy. Ang hirap talaga mangatwiran
kay Marce. Daig pa ang
abogado kung makapag-interrogate. Lahat na lang ng bagay, even the minute detail
s, napapansin nito. No
wonder his cousin straightened up his playboy ways. Takot lang siguro nito kay M
arce.
When Marce's phone beeped, ipinakarga nito sa kanya si Baby Aiden para mabasa an
g new text message
nito. Medyo kabado pa siya nang kunin niya ang baby mula dito. Sinakmal siya ng
kaba dahil mula nang
ipinanganak si Lily ay ngayon na lang siya ulit nakahawak ng baby. Baka mabagsak
niya si Aiden. Sigurado
ex-communicated siya kapag nangyari iyon. Baka nga kahit mabahiran lang ng dumi
ang bata ay ipatapon
siya nila Marce at James sa Antarctica.
Raffy wouldn't deny that he felt envious na may anak na pinsan niya, samantalang
siya, nganga. Some
bachelors would want to stay single, if possible forever. Si Raffy, hindi. He wa
s raised in a family-oriented
environment, and having a baby was considered a wonderful gift and a blessing. I
n his former life plan, by
now, nasa honeymoon stage na sana sila ni Aubrey, at trying to make Aubrey II an
d Raffy Jr. Pero yun na
nga, nganga siya ngayon. Iba pala ang gustong ka-tandem ni Aubrey na gumawa ng b
aby.
For the mean time, aaliwin muna niya at makukuntento sa pangungulit sa pamangkin
niyang ubod ng gwapo
at nagmana sa Tito. (Ehem). He may sound gay for thinking and believing in this,
pero malakas ang
paniniwala niyang makikita niya ang babaeng karapat-dapat para sa kanya. Their s
tory would be like that of
his parents--classical and eternal.
It was kind of weird, though. Lately, his visions of the future included someone
he didn't expect. Ilang buwan
pa lang naman silang nagkakasama, how come he's imagining a future with her alre
ady? Normal ba yun o
nag-overdrive na naman ang mga pantasya niya? Bakit kaya tuwing naiisip niya ang
future kids niya, ang
bahay na ipapatayo niya para sa mga ito, at kung anu-ano pang related sa buhay p
amilya, naiimagine
niyang si Luna ang nasa tabi niya, nakayapos sa baywang niya at sabay nilang tin
atanaw ang mga naaccomplish nila nang magkasama?
Creepy, right?
Hindi naririnig ni Raffy na ilang ulit na pala siyang tinatawag ni Anna. Kung hi
ndi pa siya nahampas ni Baby
Aiden sa mukha, hindi niya pa malalaman iyon. He got in too deep his thoughts, h
e forgot about the world.
Bumaling siya sa gawi ni Marce, at sinalubong siya nito ng isang nakakalokong ng
iti.

"I don't want to say this, but I told you so, Raffy. I told you so," iiling-ilin
g na sabi ni Marce. Nakangisi pa rin
ito sa kanya. Malapit na malapit na talaga siyang mainis sa mga makahulugang ngi
ti ng asawa ng pinsan
niya. Naiintimidate at naco-conscious siya sa "I know something you don't" look
nito.
Hay, tama nga yata si James. He was slowly losing the person he used to be. Lech
eng pag-ibig yan!
Wait, in love ba siya? Oh, right. Kay Aubrey. In love siya kay Aubrey.
"What's up with the face, babe?" kunot noong tanong ng bagong dating na si James
. Humalik ito sa labi ng
asawa, bago siya binalingan at kinuha ang anak.
"Nothing, babe. Just telling Raffy that I'm right about something." Mas lalong l
umapad ang ngisi ni Marce.
"Di ba, Raf?"
"Yeah, whatever." Napailing na lang siya at tumayo. "Labas lang ako. Papahingin.
"
"Oh, ano na naman ang ginawa mo at nag-walkout yun?" narinig niyang tanong ni Ja
mes kay Marce. Hindi
na niya pinakinggan ang sagot ni Marce. He walked away and tuned out the couple'
s concersation.
Of course, naiintindihan niya ang gustong ipunto ni Marce. She was so convinced
na magagaya silang
dalawa ni Luna sa nangyari sa kwento nito ni James. Why she said that, he didn't
know. Wala naman kasing
espesyal sa turingan nila ni Marce, eh. Walang something; walang spark. Maliban
sa fact na they slept
together one time, wala na.
One night stands don't mean a thing right?
Sana lang ay tumigil na ito sa kakapilit na may magkakatuluyan sila ni Luna. If
she persists, baka mas
lalong maging awkward para kay Raffy ang lahat.
Aaminin niya, though, hindi naman mahirap mahalin si Luna. She's the kind of gir
l any man would fall for.
Wala ito masyadong arte sa katawan, madaling kausap at makasundo, kalog at open
minded. Dagdag pang
sexy, maganda, at matalino ito. Para sa kanya, ito ang perfect girl. Wala nang h
ihilingin pa.
Yun nga lang, para sa kanya si Aubrey ang The One. Si Aubrey lang, wala nang iba
. Handa siyang
makipagpatayan para sa lang makuha ulit si Aubrey. They had seven years worth of
solid memories. It
would be such a waste if it'll be left forgotten. Kaya kahit maraming kumontra,
ipagpipilitan niya na si Aubrey
at siya ang meant to be forever.
Haters be damned.
Kakalabas lang ni Raffy nang simbahan nang mapatigil siya sa paglalakad.
"Damn," nanghihinang usal niya as he caught sight of someone. Para siyang nawala
n ng lakas bigla at
parang bibigay ang tuhod niya. All because of the lady whose long brown hair was
blown away by the wind.

Kakababa lang nito ng isang taxi. Pinasadahan niya ito ng tingin mula ulo hangga
ng paa at napakagat labi
na lamang sa nakita. The girl was wearing a sheer white blouse, partnered with a
black skater skirt.
Sumasabay din sa ihip ng hangin ang palda nitong nagpatingkad sa mahahaba nitong
mga binti. At nang
hawiin nito ang buhok palayo sa mukha ay mas lalong pinanghinaan ng tuhod si Raf
fy.
"Fuck, Luna. You make it hard for me to behave," bulong niya sa sarili. He was s
till feeling awkward,yes;
however, this time, dahil na sa ginawa niyang pag-iwan dito the last time they w
ere together. Isang jerk
move ang pagtatago dito matapos nitong ibigay ang sarili sa kanya. Now, he was w
ishing he didn't do it
because he so badly wanted to pull her away right now and to kiss her full on th
e mouth. Damn.
Nanatili siyang nakatayo sa pwesto habang pinapanood ang ngayo'y humahangos na s
i Luna papasok ng
simbahan. Kahit mukhang stressed ay mala-anghel pa rin ang itsura nito.
Luna's face lit up, the moment she saw Raffy leaning against the heavy oak door
of the church. Agad siyang
nilapitan nito. Tinapunan siya nito ng isang matamis na ngiti, ngunit isang tang
o lang ang iginanti niya kay
Luna. His heart broke as the light in her eyes dimmed. Nabura rin ang matamis na
ngiti nito sa labi.
Kailan kaya titigil sa pagiging tanga si Raffy?
The girl was obviously hurt with what he did. Luna was about to speak, but decid
ed against it. Instead, she
smiled awkwardly at him then proceeded inside the church.
Hindi talaga smoker si Raffy, pero he smokes every time a stressful situation co
mes into play. And this
moment warrants a stick of death. Baka nga hindi sapat ang isang stick lang. Bak
a maka-isang kaha pa.
--Buong misa at reception, walang ibang ginawa si Raffy kundi sundan ng tingin s
i Luna. Ayaw niyang
mawala ito sa kanyang paningin. He had been thinking of ways on how to get her a
lone so he could say
sorry to her. Na-realize niyang quota na siya sa katangahan pagdating kay Luna.
She doesn't deserve all
these cold treatments from him. Hindi naman kasi si Luna ang nagkamali. Wala rin
namang nagawang mali
ito sa kanya. Siya pa nga itong nakagawa ng mali. Now, he was set on making thin
gs right.
Nang makita niyang kausap nito ang mag-asawang James at Marce, pasimple siyang l
umapit sa mga ito.
Sinadya niyang makinig sa usapan ng mga ito bago tuluyang lumapit, bitbit ang pl
ano niya para kay Luna.
"Uy, Raffy," tawag sa kanya ni James nang makita siya nitong papalapit sa kanila
. "Pauwi ka na ba?"
Hinalikan muna ni Raffy ang tulog nang si Baby Aiden at si Lily bago binalingan
si James. "Yeah, pauwi na
sana ako. Magpapaalam na sana ako kaya ako lumapit sa inyo."
"Pwede mo bang isabay si Luna pauwi? Magkalapit lang naman yung place niyo di ba
?"
Nilingon ni Raffy si Luna; hindi siya pinansin nito. Galit na nga siguro ito sa
kanya dahil sa malamig na
pakikitungo niya rito kanina.

"Okay lang, bro. Walang kaso sa akin. Ewan ko lang sa kanya?" Tinuro niya si Lun
a. She just rolled her
eyes at him. Yup, galit nga ito.
Sumingit na sa usapan si Marce. "Ay nako, no choice yang si Luna. Sa ayaw niya o
sa hindi, ipapasabay ko
sa'yo yan. Masyado nang late para magtaxi pa siya. Mamaya, kung ano pa mangyari
sa kanya. Mabuti na
yung safe."
"So paano, una na kami?" Nilingon niya ulit si Luna at nagkibit balikat lang ito
. He bid his farewell to the
couple and to some of his friends and other relatives before escorting Luna out
of James' property.
All the way sa kotse ay tahimik lang silang dalawa. Walang kibuan. Walang imikan
. Nako-conscious siya
kung paano niya kakausapin at hihingan ng tawad si Luna. Ito na yung perfect cha
nce na hinihintay niya
kanina pa. Kaso mukhang mauudlot pa dahil na naman sa kaduwagan niya.
He just wanna tell her the perfect words, but nothing comes out of his mouth. Na
tatakot siyang baka
deadmahin din siya nito gaya ng ginawa niya rito. But serves right, di ba? If sh
e chose to give him a cold
treatment, he deserves it. He acted as if she did not exist anymore; now it was
her turn to do the same. Pero
di ba nga he wanted to make things right? Now, what gives? Naduwag na naman siya
.
"So hindi mo talaga ako kakausapin?" basag ni Luna sa katahimikan. Kumalabog ang
dibdib ni Raffy.
Kasing bilis na yata ng pagpapatakbo niya ang dagundong ng puso niya. "Did I do
something wrong? Oh
wait, if I remember it right, ako pala yung iniwanan. Ginamit tapos iniwanan."
Raffy could hear the pain and bitterness in her voice. Napahigpit ang hawak niya
sa manibela. Hindi man
nangungulit at nagrereklamo ito sa kanya nitong mga nakaraang araw, tao pa rin i
to at nasasaktan. Now
she was unleashing the hurt in her heart.
"Ganun ka ba talaga, Raffy? User? Matapos mo makuha yung gusto mo, basta basta m
o na lang itataboy?"
Hinayaan niya lang itong magsalita, kahit na gustong gusto na niyang sumabat at
ipagtanggol ang sarili. He
kept himself mum, though, for she deserved this moment. He would listen before h
e would explain himself.
Raffy briefly glanced at Luna. She saw a sad and bitter smile on her lips. If on
ly he could erase that kind of
smile. But he was the one who put that up, right? Napaka-ironic.
"Dont worry, sanay na ako sa mga kagaya mo. Pare-pareho lang naman kayong mga la
laki eh. Katawan ko
lang habol. Para kang si Sven, badtrip. Pero at least si Sven, he cared for me."
Naikwento na ni Luna sa kanya si Sven. The guy was her first love. Ginawa nito l
ahat para lang makuha ang
atensyon ng lalaki. She got his attention and his affection, yes, but not fully.
Mayroon din pala itong kahati
kay Sven noong mga panahong akala nito ay "official boyfriend and girlfriend" ni
to. Kaya labis na nasaktan
ito nang malamang may ibang babaeng nais pakasalan ito. Yun pala, out of conveni
ence lang ang relasyon
ng mga ito.

"Kala ko iba ka eh. Pa-virgin pero gago pala talaga. Was that your game? Ang gal
ing mo lang, very well
played." Nagpanting ang tainga ni Raffy sa narinig. Para siyang tinatarak ng pau
lit ulit sa dibdib. "Now that I
think about it, I regret that night with you."
Raffy stepped on the brakes abruptly. Marahas niyang tinanggal ang seatbelt at h
inarap si Luna.
Nakahawak ito sa dashboard at laglag ang panga sa gulat. Hinahabol nito ang hini
nga nang lingunin si
Raffy.
"What the fuck, Raffy! Are trying to ki--"
Hindi na niya pinatapos sa pagsasalita si Luna. He grabbed her by the face at in
ilapit ang mukha dito.
Namula agad ang pisngi ni Luna sa higpit ng pagkakahawak niya rito. He looked th
rough her dark brown
eyes, mirroring a mix of anger, fear and nervousness. Panay ang tulak at hampas
sa kanya ni Luna, pero
hindi niya ininda ang mga ito. He just continued gazing into her dark orbs.
To him, she was an angel with the devil's horn. Sa ganda at kainosentihan ng muk
ha nito, aakalaing di
makabasag pinggan ang ugali ni Luna. But when she said those six fucking words,
he realized she was
capable of ruining his world with just her mere words. How she did that, he didn
t know. Basta na lang siya
nakaramdam ng galit nang sabihin nitong pinagsisisihan nito ang gabing pinagsalu
han nila.
"Don't fucking say that again, Luna," he muttered, his voice laced with anger. "
Don't ever tell me you regret
being with me, because I don't. The only thing I regret is leaving you behind th
at night."
Walang sabi-sabi na pinaglapat ni Raffy ang kanilang labi ni Luna. He kissed her
hard as if he was
punishing her for her words. His hand traveled up to her face, then grabbed a ha
ndful of her hair. Mas lalo
pa niyang nilaliman ang halik nang magsimulang gumanti ng halik si Luna. His ang
er flew out of the window;
lust filled in the void.
Raffy closed his eyes and heaved a sigh as their lips broke apart for air. Hinaw
akan niya dalawang pisngi ni
Luna at pinagdikit ang kanilang mga noo. He tingled as Luna's fingers caressed h
is face. When he felt her
lips on the tip of his nose, his eyes went wide, and he was welcomed by her eyes
, glimmering with delight.
Napangiti siya nang makitang masaya ang dalaga.
"You're a bad boy after all, Mr. dela Merced," she teased him, then pecked him o
n the lips. "Never pegged
you as the rough one. Kala ko talaga pa-virgin ka."
Raffy's laugh boomed in the confines of his car. He glanced at this girl sitting
on his passenger seat. This girl
was capable of putting him in different emotions in a matter of seconds. Filled
with lust, felt awkward,
exploded with anger, lost control, beamed with joy, then lost control again. How
she did it, he has no fucking
clue. But he wasn't complaining. He was happy.
"You, my girl, are unearthing the real Rafael dela Merced I've tried so hard to
bury." Isang malapad na ngiti
ang sumilay sa mga labi ni Raffy, bago muli niyang hinalikan ng mariin si Luna.
He was so caught up in their moment, he tuned out the noise around him. Kung hin
di pa kumalas si Luna

upang pagsabihan siya na magdrive na ay hindi niya pa maaalalang huminto siya sa

gitna ng daan. Kaya
bago pa sila mahuli ng highway patrol, pinaandar na niya ang kanyang sasakyan. N
atawa na lang sila nang
may marinig na nagmura sa labas. Siguradong patungkol sa kanila ang mura na yun.
"Next time kasi, wag kang basta-basta huminto sa gitna ng daan," natatawang sawa
y sa kanya ni Luna.
Dumapo ang kanyang kamay sa hita nito at unti-unting pinagapang hanggang sa puma
ilalim ang mga daliri
sa palda nito. He grinned when he heard her gasp. He slowly drew random figures
on her skin. Hindi maalis
ang ngisi niya.
"Hmm... I'm sorry, baby, but it's so hard for me to control myself whenever you
are around."
09 - Effective
SPG.
09 - Effective
--Efficiency is doing things right; effectiveness is doing the right things.
Peter Drucker
--The following morning, Raffy woke up with a big smile on his lips. Hindi pa ma
n siya nakakadilat ng mabuti
ay todo ngisi na siya. Why wouldn't he be? Ike-claim na niyang magiging maganda
ang araw na ito para sa
kanya.
He was still coming down from the euphoria of last night's events. Matapos nilan
g magkaayos ni Luna ay
inimbita niya ito na doon na magpalipas ng gabi sa kanyang bahay. He offered a g
reat night, she heartily
accepted. Na-miss din yata siya nito.
That night, ipinagluto niya ito ng paborito nitong pagkain. He dimmed his lights
and lit a candle to make her
feel like he took her out on a date. Todo bawi siya sa mga kasalanang nagawa niy
a. He was lucky enough
na madaling i-please si Luna. Na-appreciate nito ang simpleng effort niya na mak
abawi dito. Kaya labis na
lang ang tuwa niya nang bigyan siya nito ng "reward" bago sila matulog. They mad
e love until the crack of
the dawn.
"Good mo--" Naputol ang sasabihin ni Raffy nang wala siyang makapa sa tabi ng ka
ma. The other side of

the bed was cold. Agad siyang nagdilat ng mata. Nabura ang kanyang ngiti nang tu
mambad sa kanya ang
side nito ng kama na walang laman.
Was this her way of getting back at him? Iniwan rin siya nito in the middle of t
he night, kagaya ng ginawa
nito sa kanya. Nais ba nitong maramdaman niya ang rejection na naramdaman nito n
ang iwan niya ito? If
so, well then, she succeeded big time.
Dejectedly, he got up and took a bath. Ang magandang disposisyon niya paggising
ay agad nawala.
Sumama na yata sa tubig na umagos pababa ng drainage ang saya niya. Now, he does
n't wanna go to
work anymore. Gusto na lamang niyang mahiga sa kama at tumunganga. Maybe he'll r
eminisce on how wild
and hot their night had been. Damn, he's getting excited by the mere thought of
it.
Pinatay na niya ang shower at wala sa loob na nagbihis. Kung ano na lang na una
niyang madampot ang
isinuot niya. Hindi siya papasok sa opisina. Baka wala lang siyang magawang mati
no. Not with a disposition
like this.
Bumaba siya ng hagdan nang wala sa sarili. He was thinking so hard about Luna's
actions. Akala niya ay
okay na sila, na nagkapatawaran na sila sa nagawa niya dito. Yun nga lang, all w
as just a game. A revenge.
Hindi niya inakalang ganoon ito. Hay, she really was an angel with the devil's h
orn.
Shoulders slumped, hands hidden in his pockets, and head bowed, he lazily walked
toward his kitchen to fix
himself breakfast. Naalala tuloy niya ang plano niya para kay Luna kagabi. He wa
s supposed to cook for her
again, breakfast in bed. Pero hindi na mangyayari iyon. Why? Because she left.
It took Raffy a while before the noise coming from the kitchen registered in his
mind. Napakunot siya ng noo.
It seemed like someone was in there; the powerful voice of Rihanna filled the ai
r.
"Shit, sinong nasa kusina? Day off ng mga kasambahay..." bulong niya sa sarili h
abang dahan dahang
tinatahak ang kusina.
Imposibleng Mama niya ang nasa loob. Dahil kung Mama niya nga ito, pagkadating n
a pagkadating pa lang
nito ay gigisingin siya agad nito. Plus, hindi nga kilala ng Mama si Rihanna. As
a pang ito ang magpatugtog
ng mga ganoong kanta.
The moment he stepped in his kitchen, the aroma of freshly cooked bacon and egg
filled his nostrils. Literal
na napapikit siya sa bango niyon. Nakaramdam siya agad ng gutom. He opened his e
yes to look for the
culprit. Umangat ang gilid ng labi niya nang makita ang salarin.
In front of him was a woman with long brown hair, shaking her hips while mumblin
g the lyrics to Rihanna's
Lost in Paradise. Her back was to him, kaya hindi nito pansin ang presensya niya
. At mukhang lost in her
own world rin ito kaya hindi siya napansin. Napasandal siya sa dingding at pinan
ood itong nagsasayaw. It
turned him on to see her like this, dancing while wearing his clothes.
He slowly trailed the distance between them. Pinaikot niya ang kanyang mga bisig
sa baywang nito at
ibinaon ang mukha sa leeg nito. Bahagya itong napatalon dahil sa gulat, pero aga
d din namang nagrelax at

sumandal sa dibdib niya.

Hinalikan niya ang leeg nito, bago binati ito ng good morning. "So sexy," bulong
niya sa tainga nito bago
idiniin ang sarili sa likod nito. Mas lalong lumawak ang pagkakangisi niya nang
marining ang ungol nito. She
felt him, alright.
Hinarap siya nito at ipinulupot ang mga kamay sa kanyang leeg. She stood on tipt
oes and brushed her lips
against his lips. "Good morning, baby."
"I like it when you call me 'baby,'" he muttered against her lips. She shrieked
as he lifted her up into the
counter. He parted her legs so he could fit in between. "I like it when you danc
e like that and you're wearing
my clothes."
Raffy dipped his head down and claimed Luna's lips for a searing kiss. He tasted
her lips as if it were his
first time to kiss her. He took his time, biting, nibbling, sucking her full lip
s. When his hands began to roam,
Luna gently pushed him back and broke away.
Luna looked him straight in the eye. She dropped a kiss on his lips. Nang habuli
n niya ang mga labi nito ay
umilag ito kaya sa panga nito nahulog ang mga labi niya. He trailed soft kisses
along her jaw until he
reached her neck.
"Hmm... I like where this is going, baby, but we gotta eat! Gutom na ako!" anito
, sabay talon pababa ng
kitchen counter. Ginagap ng dalaga ang kamay niya at hinila patungo sa la mesa.
"Sit there, baby.
Ipaghahain kita."
"No need, Luna. Ako na lang maghahain. You're in my house. I'll serve you," he o
ffered. Akmang susunod
siya sa dalaga nang pigilan siya nito. She placed her hand on his chest, the oth
er on his face.
"Exactly. We are in your kingdom and you are the king here. Now, shut up and let
me serve my king." She
winked at him and left. Hindi na siya nakipagtalo pa. Naupo na lang siya doon at
nakangising hinintay si
Luna.
He liked the thought of being her king. Pakiramdam niya hari talaga siya. Di niy
a sigurado bakit ganoon ang
pakiramdam niya. Must be his male ego surging bigger. O siguro he longed to have
someone take care of
him this way, hindi pa lang niya alam until now. Si Aubrey kasi noon, career gir
l. Wala masyadong alam sa
gawaing bahay. Ni hindi marunong magluto. Basta. He felt so damn euphoric, he ha
sn't felt this in a while.
Luna went back with a plate full of his favorites--bacon, eggs, pancakes, and sa
usages. Damn, ang sarap
ng umaga kung ganito lagi madadatnan tuwing breakfast. A hot girl for breakfast-err, rather, preparing
breakfast fit for a king. Maswerte ang lalaking pakakasalan nito. He had his lif
e well taken cared of, for sure.
Pero sa ngayon, sa kanya muna ito. Too bad for her Mr. Right, he does not plan o
n giving her away for the
time being.
Luna snapped her fingers in front of him, bring her back to present. Nag-space o
ut na pala siya. "Hey, eat
up. Lalaming yang pagkain mo. Di na yan masarap, sige ka."

He glanced up at her, standing next to his seat. Sinalubong niya ng tingin ang n
akangiting si Luna. Looking
at her like this--happy and satisfied--makes him want to have her for breakfast
instead. He had this
uncontrollable urge to taste her over and over again. To have her beneath him, a
nswering back his deep
thrusts and hard kisses. Just one taste was enough to drive him into addiction.
He literally couldn't reign in
the desire he felt for her. Para siyang drugs na hahanap hanapin mo talaga. At k
apag nararamdaman mong
nawawala na ang epekto, mababaliw ka sa paghihintay kung kailan ka ulit makakati
kim. Kaya naman
habang may pagkakataon pa, titikim na siya nang titikim. Kahit pa ma-overdose na
siya.
Ganoon kalala ang urge niya. Uncontrollable. Unrestrainable.
He pulled Luna down on his lap, then buried his head against her shoulder. He wr
apped his arms around
her when he felt her lean back against him. He licked his way up her neck to her
ears.
"Can I eat you up, instead?" he whispered against her ear, then bit it. He felt
her shiver against his
ministrations. Good. His hand wandered down and found out a secret she had been
hiding. "Goin'
commando, I see. Is this for your king, baby?"
Isang ungol lang isinagot ni Luna. She leaned her head back against his shoulder
and lifted her hips up,
giving more room for Raffy to continue exploring her secret. And when Raffy stru
mmed her core, she gave
up her excuses and let him do his bidding.
Food be damned. Luna for breakfast was way better.
--Raffy and Luna spent the whole day cuddled on the couch, watching reruns of he
r favorite TV series Once
Upon A Time. Well, si Luna lang mostly ang nanonood dahil di naman niya kaso hil
ig ang mga ganoong
shows. Too girly. Inabala niya na lang ang sarili sa pagsuklay ng buhok nito gam
it ang kanyang mga kamay.
"Babe, di ka pala pwede maging teacher 'no?" bigla na lang niyang nasabi. Agad s
iyang nilingon nito,
salubong ang mga kilay at nakasimangot.
"What? Why?" Bakas sa boses nito ang lungkot. He couldn't help but chuckle at he
r expression. Akala mo
ay pangarap talaga nito maging isang teacher. Siguro nung bata pa ito, pero ngay
on? Malabo. Walang
pasensya si Luna sa mga bata.
He kissed the tip of her nose, then smirked. "Di ka magaling magturo, Miss Sexy.
Kala ko ba gagawin mo
akong bad boy?"
Luna pouted at his words. Damn. Simpleng pag-pout lang pero it was enough to wak
e his hormones.But no,
he couldn't let his desires take over. At least not now.
"Fine, failed ako in transforming you into a bad boy. Kasi naman po, noh, ikaw n
a mismo gumagawa ng
moves mo." She stuck her tongue out at him.

Nagsalubong ang kilay ni Raffy sa narinig. Moves niya? What? "Ha? Anong moves ko
?"
It was now Luna's turn to laugh. She was quite enjoying Raffy's rumpled face. "O
o, moves mo. Ikaw kunyari
ka pang pa-virgin eh."
Luna pinched Raffy's nips. Di napigilan ni Raffy ang mapaungol. He could feel hi
s member twitch. Damn.
"What? Pa-virgin, my ass. Di ako pa-virgin!"
"Utot mo, Raffy. May statement ka pang hindi ka nakikipag-sex sa di mo girlfrien
d. Eh, bakit sakin nakipagsex ka?" natatawang sabi nito. Napakamot na lang ng ul
o si Raffy. Hindi rin kasi niya alam kung paano
sasagutin iyon.
Raffy wrapped his arm around Luna's waist and positioned her on top of him. He p
lanted his feet on the
couch, para masandalan ni Luna ang mga binti niya nang maupo ito sa kanya. His h
ands caressed her
exposed skin, while her fingers played with his nips.
"FYI, baby, noong college pa lang kami nila James, gawain na namin yun. Kaming m
agpipinsan." Raffy's
hand dived under the shirt she was wearing, and found her breast. "Si James mati
ndi noon. May girlfriend
siya pero madaming on the side, pero he quitted when Marce came into his life. A
ko, tumigil lang ako nang
makilala ko si Aubrey. I tamed."
Luna moved against him, grinding her already wet core against his hardening memb
er. Dagli niyang
hinubad ang suot nitong t-shirt niya at saka tinikman ang malusog nitong dibdib.
"Forget about Aubrey, baby. Ayoko sa tamed Raffy. I liked the wild one better."A
s if to prove her point,
ipinasok ni Luna ang kamay sa suot niyang boxer. She gave him a squeeze before m
oving her hand along
his length. Raffy grabbed her by the nape and crashed his lips against hers.
"Ang sabihin mo, you like the wild one better kasi naputol ang dry spell mo," he
murmured against her skin
in between their aggressive kisses.
"Same for you, Mr. Dela Merced," she whispered, her voice low and oozing with si
n. Luna pulled his boxers
down his feet, then grounded herself against his throbbing member. "Dry spell is
over."
Raffy lifted her up by the hips, and position her directly above his hardness. H
e nipped at her collarbone,
tasting and savoring her flesh. When she whimpered at the loss of their contact,
he slid himself all the way
inside her--hard and fast. "Touch, baby. Touch."
10 - Decision

Kailan nagsimula ang 365 days ni Luna at Raf? Haha. Feedbacks later? ;)
10 - Decison
--"Waiting hurts. Forgetting hurts. But not knowing which decision to take can s
ometimes be the most
painful..."
Jos N. Harris, MI VIDA: A Story of Faith, Hope and Love
--"What's so special about tonight, at kailangan pa natin mag-dine out?" tanong
ni Raffy sa abalang si Luna.
Nakatayo ito sa harapan ng sink habang naglalagay ng kung anu-ano sa mukha. He l
eaned against the
door jamb, at pinanood ito. "We could just stay in, you know? Pwede naman akong
magluto."
Hinarap siya nito at hinawakan ang magkabila niyang pisngi. Malalim at parang ma
y nais ipahiwatig ang
mga mata nito. It felt like something was off. Even her smile was sad. Pero baki
t?
"I know, but I really wanna dine out tonight. Pagbigyan mo na ako, please?" She
stood on tiptoes and kissed
his lips.
Damn. Who wouldn't cave in kung ganito ka-sweet ang babae?
He wrapped his arms around her waist and brought her to him. Pinagdikit niya ang
kanilang noo at tinignan
ang mga mata nito. Something was really bothering his girl. "Alright, but promis
e me you'll stay the night?"
A huge smile crept up her face. "Don't I always, Mr. Dela Merced?"
It was his turn to smile. September na, at halos dalawang buwan na mula nang mag
-"move in" si Luna sa
bahay niya. Mula nang magkaayos sila sa kanilang awkward moment ay madalas na it
o sa kanyang bahay.
Minsan ay sa unit nito sila natutulog kapag kailangan nitong mag-stay doon. But
most of the time, dito sila
sa bahay niya.
Though they were practically living together, their relationship was still along
the boundaries of friendship.
Okay, friends with benefits. Never naman kasi nila nag-usap kung ano nang meron
sa kanila. Ang
mahalaga, masaya sila. That's it. Pampagulo lang ang mga labels labels na yan. W
hy complicate things,
right?
Sa isang mamahaling restaurant sila nagpunta ni Luna. Kaya pala gusto nitong nak
a-semi formal sila.
Pinagsuot siya nito ng long sleeves at khaki pants, samantalang naka dress naman
ito.
"So, what's the occasion? Bakit tayo nandito?" nakangiting tanong ni Raffy. Kaka
tapos lang nilang umorder.

He watched Luna as she nervously flipped hair. Para itong kiti-kiti sa upuan. Sh
e kept heaving a deep sigh
every now and then. His forehead creased; she was definitely anxious about somet
hing. Hindi ganito ang
usual self ni Luna. She was always smiling and cheerful. Sure si Raffy na may in
aalala ito.
"H-ha? Wala naman... wala, ano... Gusto ko lang," she stuttered. She offered him
a fake smile, but he was
not buying it.
Ginagap niya ang kamay nitong nakapatong sa la mesa, at tinignan ng mabuti sa ma
ta. "Babe, you can tell
me, okay? No need to be afraid. Anong problema?"
Huminga munang malalim si Luna bago nagsalita. "Raf, I-I... I'm..."
Naningkit pa lalo ang halos singkit na mga mata ni Raffy. His heart sped up as h
e anticipated his girl's
words.
"Pregnant?" namamaos na tanong ni Raffy. Napalunok siya sa naisip. "I got you pr
egnant?!"
Luna's eyes went wide and her jaws fell to the ground. Halos hindi na makahinga
si Raffy habang hinihintay
ang sagot ni Luna. Thoughts couldn't forming in his head. Is he gonna be a dad?
Is he gonna be a good
dad? Is it a boy or a girl? Will it look just like him with soft, black curls an
d black eyes, or long, brown hair
and brown eyes like Luna?
Shit. Naihilamos niya ang kamay sa mukha at pinasada ang mga kamay sa buhok. Som
ehow, the thought
of having a kid with Luna... excited him.
Double shit.
Mabilis pa rin ang tibok ng puso niya habang hinihintay ang sagot ng kanyang bab
y-momma-to-be. Her
answer came in the form of a laugh. Like a really, really loud but sexy-it-turns
-him-on laugh.
Triple shit.
"Oh, dear god," natatawang sambit ni Luna. She wiped the tears in her eyes due t
o a good-hearted laughter.
"You are so adorable, baby. Pero pano mangyayari yon, e we always use protection
?"
Raffy shrugged. Medyo nalungkot siyang mali ang iniisip niya. Yeah, medyo lang.
Medyo lang talaga.
"I was thinking, maybe the condom broke or something?"
Natawa na naman si Luna. "Maybe, someday, baby. But the real thing here is that
I'm leaving."
What?! "Leaving? San ka naman pupunta?"
"I-I need to go back in France," mahina nitong sabi. Like she was dreading to sa
y it.

Walang masabi si Raffy. Her words haven't sunk in his mind yet. Timing naman na
dumating ang food na
inorder nila. They ate in silence. Awkward silence. The tension was so thick, yo
u can slice it with a knife.
Even after dessert ay walang nagsasalita.
"Raf? I'm sorry," basag nito sa katahimikan. He looked up and saw misery in her
eyes.
He opened his arms wide, inviting her for a hug. He offered her a small smile. "
Come here, babe?"
Agad tumayo si Luna sa pwesto at binalot ang sarili sa yakap ni Raffy. Niyapos n
i Raffy si Luna ng mahigpit.
She kept whispering, "I'm sorry."
"Don't be sorry, Luna. It's okay. Naiintindihan ko naman."
"Si Mama kasi, eh. She wanted me to attend S-Sven and Amelia's e-engagement part
y. Family friend kasi
namin ang mga Villalobo."
"Oh, baka maging bitter ka naman pag umattend ka doon?" tukso niya rito. Alam ni
ya ang kwento ni Luna at
Sven. Her story was kind of like his. Pinaasa, pinagpalit, iniwan.
She squeezed his nipples right through his dress shirt. He groaned, but more of
pleasure than pain (damn).
"Bwisit ka rin minsan, no? Pang-asar ka pa, eh."
Natawa na lang siya rito. "Baka nga kalimutan mo na ako kapag nakita mo yung gun
ggong mong ex na
hilaw."
"Selos ka, baby?" nanunuksong tanong ni Luna. Marahang hinaplos nito ang kanyang
dibdib.
"Wag ka ngang mang-akit dito. Kababae mong tao, nangha-harass ka in public." Hin
uli niya ang kamay nito
at hinalikan.
"Uy, chane topic! Nagseselos talaga ang baby ko!" anito, sabay tawa. Hindi na ni
ya natiis ang sarili, at
ginawaran ito ng mga halik sa leeg.
"Di ako nagseselos dun, Luna. Alam ko namang ako pipiliin mo sa aming dalawa."
"Mm-hmm? You think?" Her eyes were glassy and hooded.
"Yup, I know so." He claimed her lips in a searing kiss. Di niya alintana kung n
asa pampublikong lugar sila.
So what rin kung dati ay hindi siya mahilig sa PDA. He wanted to kiss his girl,
so kiss her he would do.
"Let's get out of here," bulong nito sa kanya. He placed three blue bills on the
table, then with urgency,
escorted his girl out of the restaurant.
---

"Kailan ang alis mo?" tanong ni Raffy, matapos niyang ibuga ang usok mula sa sig
arilyo. He wasn't tensed.
He just felt like he needed a smoke.
Kakatapos lang ng ikalawang round nila ni Luna. They went straight at her place
after their first round sa
loob ng kotse ni Raffy. Now he was out on her terrace suot lamang ang boxers, na
gpapahangin. Sumunod
ito sa kanya, wearing nothing but a thin sheet of sweat. She looked like a godde
ss, standing naked in front
of him with the moonlight shining down on her. Damn, French girl.
Her fingers traced the outlines of his abdominal muscles, paakyat sa kanyang dib
dib. His free hand snaked
down her back and rested on her bum.
"Five days from now," tipid nitong sagot. Bakas sa boses nito ang lungkot.
"Do you really have to leave?"
Hindi ito nagsalita. Tumango lang ito at ipinagpatuloy ang pagti-trace ng kung a
no sa kanyang dibdib.
"Will you come back for me?" Inangat ni Raffy ang mukha ni Luna para makita ang
mga mata nito. He
wanted to see those brown eyes so bad.
"I don't know, Raf. I have a life in Paris, too. Yung trabaho ko, yung Mama at P
apa ko nandoon."
Raffy flicked his cigarette butt, then crashed his lips against hers fiercely. K
inagat niya ang labi nito at halos
malasahan na niya ang dugo. When he pulled away, pulang pula at maga ang mga lab
i nito.
"Paano ako, Luna? Au revoir na lang, ganun?"
Luna wrapped her arms around his neck and tangled her fingers in his hair. Napap
ikit siya sa gesture nito.
"Come with me," bulong nito.
He pressed his body against her. Hard. She gasped at the feel of his erection ag
ainst her belly.
"Did that a few minutes ago. Want another round?"
"Hmm?" Luna bit his neck and sucked on the skin. "No, baby. Come with me sa Fran
ce."
Natigilan si Raffy. Go to France? Kaya ba niyang gawin iyon? What about his busi
ness? Marami siyang
kailangang asikasuhin dito. Hindi niya pwede basta basta na lang iwanan ang nego
syo niya. Just like her,
may buhay siya rito sa Pilipinas. He just couldn't up and leave the Philippines
just to follow a girl.
Pero kung wala sigurong responsibilidad na nakapatong sa balikat niya, ora mismo
ay mag-eempake siya at
magbu-book ng flight papuntang Paris. Maranasan man lang niyang magbakasyon. Too
bad, being the only
male child of Antonia and Rafael Jose dela Merced II entails many responsibiliti
es. Spontaneity is out of the
question.

"I can't." Pumasok siya sa loob at nahiga sa kama. Agad naman siyang sinundan ni
Luna na lumuhod sa
harapan niya at inangkin ang kanyang pagkalalaki. All the while she was doing hi
m, isang bagay lang ang
nasa isip niya: can he go? Isang sagot lang din nakukuha niya: NO.
"Luna," he moaned as he expelled his seed inside her mouth. "I'm sorry, I ca--"
Pinutol ni Luna ang anumang sasabihin niya. She crawled up to him and laid her h
ead on his chest. "Hush,
babe. We have five days. Let's make the best out of it. Okay?"
Tumango lang siya.
Hindi siya makatulog sa kakaisip. Fuck it. Alas tres na ng madaling araw pero gi
sing na gising pa din siya. Si
Luna ay mahimbing na ang pagtulog. Dahan dahan siyang bumangon at nagbihis. Hind
i talaga siya
mapakali. He wrote a note para hindi ito magtaka paggising nito ay wala siya sa
tabi nito.
"Can't sleep. Drove around for a while."
Habang pababa ng condo building ni Luna ay tinawagan niya ang pinsan niyang si J
ames.
"Fuck you, Raf! Istorbo ka, alam mo yun? This better be good or else ibibitin ki
ta patiwarik!" bungad nito
nang sagutin ang tawag niya.
"James, I need help. Gising ba si Marce?"
"What? Anong kailangan mo sa asawa ko nang dis oras ng gabi? Diyan ka sa Luna mo
!"
Possessive talaga tong gunggong na'to. Dumi pa mag-isip. "Gago. Kailangan ko ng
kausap. About Luna.
Basta! Papunta na ako d'yan. I fucking need help."
11 - Impulsive
11 - Impulsive
--"No matter how many plans you make or how much in control you are, life is alw
ays winging it."

Carroll Bryant
--"Bienvenue Paris!"
Isang malalim na hininga ang pinakawalan ni Raffy nang marinig ang pagbati ng is
ang airport crew. Nilingon
niya ang paligid. He was surround with a variety of people--Europeans, Americans
, businessmen, tourists,
old people, couples, families, teenagers. He couldn't take it in. Nandito ba tal
aga siya? Di niya
mapaniwalaan na ginawa niya nga ito.
France.
He flew in to France. Hindi naman ito ang unang beses na nakapunta siya rito. Na
kabisita na siya noong
seven years old pa lamang siya at dinala siya ng kanyang mama para makapunta sa
Disneyland, at noong
kasama si Aubrey para sa kanilang third year anniversary. But this time, his rea
sons were far different from
before. He flew in out of impulsivity.
Sa totoo lang ay marami siyang kailangang gawin ngayong linggo sa trabaho. Maram
ing meetings na
kailangang attendan, mga tao kailangang kausapin, mga business proposals na kail
angang pag-aralan.
Pero itinapon niyang lahat iyon kay James at nag-book ng flight patungong Paris.
"About damn time, Raf," tuwang-tuwang sabi ni James nang tawagan niya ito para s
abihing bumili siya ng
ticket.
Nang puntahan niya sina Marce at James nung gabing sinabi ni Luna na gusto siyan
g sumama nito paalis
ng bansa, they were both grinning widely and approved. They argued na masyado na
raw siyang
workaholic. Puro na lang daw siya trabaho at wala nang oras para magpahinga. Eve
r since he started
working for Dela Merced Group of Companies, he rarely took a leave of absence. M
awawala lang siya sa
opisina kung holiday, out of town/country meetings, o kapag halos di na siya mak
agulapay sa sakit. He was
busy earning money for his future for Aubrey, remember?
When his cousin told him to go for it, siya lang naman ang makulit na humindi sa
offer ni Luna. Ang main
reason niya ay ang mga gawain niyang maiiwanan. Aside from that? Well, iniisip n
iyang kung hanggang
doon lang talaga sila ni Luna, doon lang talaga. Hanggang fling lang. Besides, h
indi naman talaga siya
naglu-look forward na magkaron sila ng relationship nito. Sa tingin niya, ganoon
din naman si Luna. What
happened between them for the last two months ay masasabing "just a passing thin
g." After all, he was still
pining for Aubrey. Nag-indulge lang siya sa gustong mangyari ng mga tao sa palig
id niya.
Pero sa totoo lang, naguguluhan siya sa mga pumapasok sa isipan niya. Kung passi
ng thing lang talaga
yun, bakit siya ngayon nandito sa France? Wala pang isang araw na nakakalipad pa
punta dito si Luna ay
sumunod na kaagad siya. Bakit?!
Well, hindi rin niya masagot. He used to be the Rafael na alam ang sagot sa laha
t ng bagay. Ngayon, heto
siya at hindi malaman ang sagot sa simpleng tanong.

He took out his iPhone and called Luna via Facetime. Napangiti siya sa isiping m
agugulat ito kapag
nalaman nitong nasa France siya. Wala itong kaalam-alam na sumunod siya rito.
"What a way to start my morning," nakangising sabi ni Raffy nang masilayan niya
ang bagong gising na si
Luna. Alas dos pa lang ng madaling araw dito sa Paris. Magulo pa ang buhok nito
at nagkukuskos ng mga
mata para magtanggal ng antok. He always liked to see her fresh from the bed. Mu
kha kasi itong inosente
at walang muwang sa mundo.
"Good morning, baby. Ang aga mo tumawag, ha." Ngumiti si Luna, pikit pa rin ang
mata. She looked so
adorable, so he screencapped her image. Sana ay pwede niyang gawing keychain ito
para lagi niyang daladala. She really looked cute. "Namiss mo ako agad?"
"Badly, babe. Ilang araw pa lang pero namiss ko na agad ang halik mo."
Luna pouted. Mas lalo niyang namiss ang mga labi nito.
"Ikaw kasi, eh. Ayaw mong sumama sa akin. Magdusa ka ngayon d'yan sa Pilipinas."
Nagmulat ito ng mata
at pinanlakihan siya nito.
"Nagdusa na po, kahit ilang araw pa lang tayong di nagkikita."
"Nasa office ka na ba? Bakit parang naka-casual ka lang?" tanong nito. He couldn
't fight the smile growing
on his lips. He loved how much Luna pays attention to details. Even the smallest
things ay napapansin nito.
Alam nitong suit ang sinusuot niya tuwing papasok sa opisina, at hindi t-shirt a
t denim na pantalon.
"I'm out of the country for a few days," tipid niyang sagot. Kung alam lang nito
.
"Workaholic. Ayaw magbakasyon, tsk. You actually chose work over me!" Luna stuck
her tongue out at him.
Ngumuso ito nang tawanan lang niya ito. Kahit matured na ito mag-isip ay lumalab
as pa rin ang childish
side nito.
"Says who?" nakangising tanong niya rito. If only she looked closer...
"Ako! Ako ang may sabi. Ang babaeng ipinagpalit mo para sa negosyo mo."
Tumaas ang isang kilay niya. She was guilt-tripping him! Buti at walang epekto s
a kanya. "Really now,
babe?"
"Hmpf!" Inirapan siya nito. "Where in the world are you about to go?"
"Hulaan mo," tukso niya rito. Natawa na naman siya sa reaksyon nito. She was try
ing so hard to give off a
pokerface vibe, but absolutely failed at it. Screencapped ulit.
"Stop laughing at me! I hate you!" she complained. Tuloy pa rin ang tawa niya.

"You should've seen your face! Ang pangit mo!"

"You like me eitherway," smug na sabi nito. She was right. Kahit saang anggulo t
ignan, hindi siya
magsasawa sa magandang mukha nito.
"Touch."
"So, where in the freaking world are you?" tanong uli nito.
"City of Love," nakangiting sagot niya.
"Oh, Paris."
"Yes, Paris. Your Paris."
"My Pari--wait, WHAT?" anito nang marahil ay nag-sink in na ang sinabi niya rito
. "Nandito ka?!"
Natawa na naman siya sa reaksyon nito. Her eyes widened and her jaw dropped. She
kept saying
something in French, probably cursing--'Merde' if he heard her right. Yung mga t
ao sa airport ay panay ang
tingin sa kanya. Hindi niya pinansin ang mga iyon. Masyado siyang engrossed sa m
ga kakatwang reaksiyon
ni Luna.
"Are you seriously here?" she asked, breathless.
Bahagyang lumislis ang kumot na tumatabing dito, revealing an expanse of creamy,
smooth skin. Knowing
Luna, he was sure she wore nothing underneath
"Yeah, I'm here in Paris. Charles de Gaulle Airport to be exact."
"Gago, wag mo ako paasahin. Tu m'as tant manqu."
"Hindi kita pinapaasa. Why don't you go here at the airport and find out for you
rself." He winked.
"I'll be there in thirty."
--"Naiinggit ako. Mas maganda itong place mo dito kaysa sa flat ko sa Rue Marbeu
f," nakasimangot na
komento ni Luna habang tinitignan ang Eiffel Tower mula sa bintana sa living roo
m ng apartment ni Raffy.
Halos abot kamay na ang tower mula doon.
Lumapit siya rito at niyakap mula sa likuran. He dropped a kiss on her shoulders
, then rested his chin on her
head. Tumingala siya para pagmasdan ang iconic tower na ito. He understood why L
una wanted his spot
here in the 7th Arrondissement. With the tower glowing with lights, at ang natur
al romantic ambience ng

Paris, sinong babae ang hindi magugustuhan ang lugar na ito?

He suddenly remembered Aubrey and their trip here years ago. If he remembered it
right, malapit rin sa
Eiffel Tower ang hotel nila noon. Tuwang tuwa si Aubrey dahil first time nito ro
on. They stayed up all night,
with Aubrey singing her praises dahil dinala niya ito sa dream destination nito.
He couldn't forget her ecstatic
face.
Oh, the good times. The happy times. Kailan kaya sila babalik ni Aubrey sa ganoo
n? Truth be told, mas lalo
niyang nami-miss ang babae dahil sa mga kinikilos nila ni Luna. He longed for th
e day na mayayakap,
mahahalikan, makakasama na niya ulit ang nag-iisang babaeng bumihag sa puso niya
.
"I wish I'm staying here," hiling ni Luna. His thoughts suddenly went back to th
e present.
Huminga siya ng malalim para ayusin ang sarili at isipan. He was here with Luna.
Focus on Luna.
Makakarating din siya pabalik kay Aubrey, pero hindi pa ngayon. Soon, but not no
w. Not yet.
"You wanna stay here with me?" bulong niya. Marahang tumango ito. "Then stay her
e with me. At least
habang nandito ako."
Humarap si Luna sa kanya. Inikot nito ang braso sa kanyang leeg, at nilaro laro
ang kanyang kulot na
buhok. Napapikit siya sa sarap ng ginagawa nito. It was relaxing him. However, h
e couldn't help but think of
Aubrey again. Ito kasi ang madalas gawin ni Aubrey sa kanya tuwing alam nitong s
tressed siya at maraming
iniisip. Aubrey would always comb his hair with her delicate fingers and play wi
th the curly tips.
He pressed a kiss on her forehead, then buried his head on the crook of her neck
. He inhaled her scent,
totally different from Aubrey's.
"Hindi ako pwede mag-stay dito palagi, Raffy. I have to finish my work." He coul
d hear the disappointment in
her voice.
Hinarap niya ito at hinawakan sa magkabilang pisngi. "E di kahit dito ka na lang
matulog tuwing gabi para
may kasama ako. What's the use of going here if di rin naman pala kita makikita.
Sana hindi na lang ako
nagpunta."
The way her eyes instantly welled up with tears told him how stupid his words we
re. Hindi nito inaasahan
ang mga sinabi niya. He wanted to smack himself for being such a prick. Hindi na
man kasi siya pinuwersa
nito na sumunod sa France; it was his call, so why say something stupid like tha
t? Now, nasaktan niya ito
nang hindi sinasadya. But Luna was strong. Hindi nito hinayaan na tumulo iyon. N
o matter how much of a
struggle not to let one tear roll down her face. Nagawa pa nitong ngumiti sa kan
ya at magpretend na hindi
ito naoffend sa sinabi niya.
"Sorry, biglaan lang naofferan ng work. I couldn't just pass it up, dahil mataga
l ko na rin namang hinihintay
ang ganoong break. Hindi ko rin naman kasi ineexpect na susunod ka. Akala ko kas
i talaga hindi ka pwede
dahil marami kang trabaho, sabi mo."

Marahan nitong tinanggal ang mga braso mula sa pagkakayakap sa kanya. Dumiretso
ito sa counter kung
saan inilapag ang purse na bitbit nito at ang susi ng puting Volkswagen Polo nit
o. His heart clenched as he
realized she was about to leave.
"Luna..." mahinang tawag niya rito. He wanted to say sorry. He wanted to tell he
r not to go. He wanted to tell
her he was a jerk and that he didn't mean to offend her. Pero wala siyang lakas
ng loob.
"Oh, alas kwatro na pala ng madaling araw," kunwaring shocked na turan nito. He
could easily spot the lie in
her actions. Hindi ito makatingin sa kanya at panay ang pag-iwas ng tingin. "I s
hould probably go. May jet
lag ka pa. Magpahinga ka na lang muna. Babalik ako kapag... Kapag okay ka na."
"You don't ha--"
"Bye, Rafael. I'll see you around. Ipapasyal kita bago ka umuwi ulit ng Pilipina
s. Para naman hindi
masayang ang ipinunta mo rito." Pilit na ngumiti si Luna at dali-daling lumabas
ng hotel room niya. Hindi
niya na sinundan ito.
The moment his body collided with the soft mattress ay saka lang niya naramdaman
ang pagod. Yun nga
lang ay hindi siya makatulog. He kept turning in his bed. Marahil ay jet lagged
siya. Marahil ay marami din
siyang iniisip--mostly about how to win back his love, but more of how to make p
eace with Luna.
Pakiramdam niya ay hindi talaga siya mapapakali hangga't alam niyang nagtatampo
ito sa kanya.
It was unsettling how fast his emotions have shifted. Pagkarating niya kanina ng
Paris hanggang sa
makarating silang dalawa sa hotel niya ay excited na excited siyang makasama si
Luna. But when he began
reminiscing about Aubrey, everything has changed. It was suddenly about him and
Aubrey and their trip
together. Sobrang gulong gulo si Raffy. Hindi niya malaman kung bakit niya bigla
nasabi iyon?
Was it because her reasons reminded him of how Aubrey began to slip away from hi
s fingers? Ganoon rin
kasi ang dahilan nito sa kanya noon. Kesyo, may kailangang asikasuhin sa trabaho
. May kliyenteng
kailangang i-meet. Simple rejections like that. Kung ganoon lang din lang pala a
ng makukuha niya kay
Luna, sana nakinig na lang siya sa sarili at hindi na sinunod ang payo ng pinsan
niyang si James.
Wait, what? Bakit kinukumpara na niya ang mga sinasabi nila Luna at Aubrey?
Fuck! Hindi na niya maintindihan ang sarili. Basta ang alam na lang niya ay kail
angan niyang humingi ng
tawad kay Luna. Walang pagdadalawang isip na kinuha ang cellphone, nagrecord ng
voice message at
ipinadala iyon kay Luna.
"Baby, I'm sorry. I hope you find it in your heart to forgive me. I didn't mean
to offend you. Alam kong kahit
sabihin mo sa akin na okay lang tayo, alam kong hindi. Nasaktan kita. I'm sorry.
So much. Looking forward
to that tour around France. With you."

12 - Apology
The pic? My version of Raffy and Luna. :)
12 - Apology
--"An apology is the super glue of life. It can repair just about anything."
Lynn Johnston
--"Anong kagaguhan na naman ang ginawa mo, Rafael Jose Gonzales dela Merced III?
!" singhal ni Marce
nang tawagan niya ito.
It was 5am in Paris, 11am naman sa Maynila. Hindi pa rin siya makatulog. Binabag
abag talaga siya sa
nangyari sa kanila ni Luna. Gusto niyang sundan ito sa apartment nito, pero hind
i niya alam kung saan ito
nakatira. Hindi rin niya alam kung paano makikipag-ayos dito. Hindi iyon ang una
ng beses na nagtampo ito
sa kanya dahil sa mga kagaguhan niya. Those times were easily solved with physic
al pleasure. Make up
sex lang, ayos na sila. Pero this time, tingin niya ay hindi appropriate ang gan
un. He wanted to come clean.
Hindi sapat ang apology over the phone. He wanted to make it up to her. Si Luna
ang ipinunta niya rito,
hindi para magreminisce about his past with Aubrey.
"Babe, relax ka lang, okay? Baka magising si Aiden," narinig niyang pag-alo ni J
ames sa asawa. "Bantayan
mo na lang ang mga bata. Ako na bahala dito sa gago kong pinsan na idol yata ang
dating ako."
Raffy took a deep sigh. Idol si James? Eh, mas matino pa yata siya rito. Yun nga
lang, with the way things
are happening now, mas matured at mas mabait na yata ito kaysa sa kanya. What in
the world was
happening to him? He was slowly losing his real self.
"Anong nangyari, Raf? Tumawag si Luna kanina, umiiyak. Nag-away kayo?"
"I said some... pretty stupid things. Yeah, really stupid things," he mumbled. M
as lalo siyang naguilty sa
nangyari. Luna cried. Fuck! Napaiyak niya si Luna.
"You did well on that, asshole. Galit din sa'yo si Anna."
Another sigh.
"Anong gagawin ko, dude? Naguguluhan ako. Okay naman kami, eh. Kaso naalala ko s
i Aubrey, tas ayun...
I was spewing bullshit before I could even think about it."

"I've been there too, Raf. Bago naging kami talaga ni Anna. Alam mo yan," sabi n
i James. "Ikaw pa nga
nagsabi sa'kin to man up. Apply it to yourself!"
"Tables have turned, eh? Ikaw na ngayon ang may sagot sa lahat ng bagay."
"Kapag nagkapamilya ka, titino ka talaga. Saka pag nakita mo na yung babaeng gus
to mo makasama
habang buhay, you'll do your damnest just to make her happy and to never see her
shed a tear." Ramdam
ni Raffy ang pagkaproud ni James. Ramdam niya ang pagmamahal nito para kay Marce
, kay Lily at kay
Aiden. He was a witness to that.
"Nakita ko na naman yung babaeng gusto ko makasama. Too bad we werent on the sam
e page,"
malungkot na sagot ni Raffy. An image of Aubrey smiling sweetly at him invaded h
is mind.
"Then maybe, hindi si Aubrey ang babaeng para sayo. May iba pang nasa paligid li
gid lang; you just couldn't
see her worth because you're so damn set on winning Aubrey back."
"Tangina, dude, we sound like girls," pag-iiba niya ng usapan. Raffy was afraid
that James' words were
drilling a hole in his brain.
"Makinig ka nga sa'kin! Seryoso ako, Raf. Don't settle. Explore. Hindi lang si A
ubrey ang babae sa mundo."
Was he settling? Was he restricting his world to just Aubrey alone? Was he shutt
ing out girls who wanted to
be a part of his life?
Maybe James was right. Maybe he should let Aubrey go. Hayaan na niya ito dahil m
ay sariling pamilya na
ito. Hindi siya ang pinili. He should get over it. Pero, mahirap gawin. They wer
e together for a long time.
Mahirap magbago kung sa mahabang panahon ay naniwala siyang si Aubrey ang sentro
ng kanyang
mundo.
"How?" tipid niyang sagot.
"Luna."
"Galit siya sa'kin."
"Then apologize! Hindi mahirap gawin yun, Raffy. Lunukin mo ang pride mo kung ki
nakailangan."
"I don't know where she lives," aniya.
"Tangina, Raffy, ang dami mong excuses! Ano bang problema mo?" galit na tanong n
i James. He seems to
be so good at irritating people today. "Kung address lang yang problema mo, mada
ling solusyunan yan.
Akala ko ba gusto mong makipag-ayos dun sa tao, bakit ang dami mong angal?"
Isang buntong hininga ulit ang kumawala mula kay Raffy. Bakit nga ba ang dami ni
yang angal? Was he
afraid? Takot ba siyang ayawan na siya ni Luna after that misunderstanding?

"Okay, I'm sorry. Just send me her address. Pupuntahan ko siya as soon as I can.
I'll make it up to her."
"Do it right, Raf. Do it right."
--Halos mabali na ang tangkay ng mga bulaklak sa sobrang higpit ng pagkakahawak
ni Raffy sa mga iyon.
Hindi maipaliwanag ang kabang nararamdaman niya habang paakyat siya sa unit ni L
una sa Rue Marbeuf.
Pakiramdam niya ay lalabas ang puso niya ano mang oras, at makakapuno yata siya
ng isang timba ng
malamig na pawis.
Matapos ang pag-uusap ni Raffy at James over the phone ay hindi na talaga siya n
akatulog pa. He kept on
thinking what to do, how to apologize to her. Sobrang kailangan niyang humingi n
g tawad dahil iyak daw ng
iyak si Luna habang kausap si Marce sa telepono. Nasaktan talaga niya ito sa mga
sinabi niya. Maging si
Marce ay galit na galit sa kanya.
Napaka-gago rin naman kasi niya. Si Luna ang kasama niya, pero panay Aubrey pa a
ng iniisip niya. Hindi
alam ni Luna iyon, pero sa parte na iyon siya sobrang nagsisisi. Kung di naman s
iya nag-iisip ng iba ay hindi
niya masasabi ang mga ganung bagay sa dalaga. Kahit pa sabihin na no strings att
ached ang usapan nila,
hindi excuse ang ipinakita niya rito. Pinaramdam niya kay Luna na katiting lang
ang pagpapahalaga niya
rito, na hindi ito worth it ng oras niya, at na pinagsisisihan niya ang pagpunta
roon.
Those thoughts, however, were not true.
Kung walang halaga si Luna, hindi siya susunod agad patungong France. He would j
ust charge everything
to experience. Sana ay kaharap niya ngayon ang sandamakmak na mga papeles na kai
langang basahin at
mga board members na kailangang harapin. Kung pinagsisisihan niyang sumunod pa s
iya rito, he would
have packed his bags and flew back to the Philippines. Pero hindi. Instead, he w
as standing in front of her
unit, armed with a bouquet of her favorite tulips, ready to apologize.
Isang malalim na hininga ang pinakawalan niya bago nag-angat ng kamay para kumat
ok sana sa pintuan
nito. Ngunit bago pa man niya magawa iyon ay bumukas ang pinto at iniluwa ang ba
baeng nais niyang
makita.
"H-hi?" alanganing bati niya rito. Laglag ang panga nito nang mag-angat ng tingi
n sa kanya. He awkwardly
smiled at her.
"Qu'est-ce que tu fais ici?" walang emosyon na sabi nito. She crossed her arms a
nd looked at him. Para
itong bored na bored habang hinihintay ang sagot niya. "Tu veux quelque chose?"
Napalunok si Raffy. Hindi niya naintindihan ang sinabi ni Luna. Wala siyang idea
kung minura na ba siya
nito o ano. Despite that handicap, ipinagpatuloy niya ang plano niya. Inabot niy
a rito ang mga mga bulaklak.
Tinitigan lang iyon ni Luna at pinagtaasan lang siya ng kilay.

"For you, Luna," mahinang sabi niya. Halos lumabas na talaga ng dibdib niya haba
ng hinihintay kung
tatanggapin ni Luna ang bulaklak.
Luna sighed, then took the flowers from him. "Para saan naman ito?"
"I wanna say I'm sorry for being such a jerk to you. Di ko sinasadya, Luna," ani
ya nang may buong
sinseridad. He gazed at her brown eyes and said, "I'm really, really sorry, babe
. Please forgive me?"
"You hurt me, you know?" bulong nito. Kita niya kung paano pilit nilabanan ni Lu
na na huwag hayaang
tumulo ang mga luha. She lost, though. Nang bumagsak ang isa ay sunod sunod nang
umagos ang mga
luha niya.
He grabbed her hand and gently wrapped his arms around her. Panay ang hagod niya
sa likod nito, habang
patuloy sa pag-iyak. Suddenly, he couldn't breathe. Pinipiga ang puso niya sa na
ngyayari. He couldn't bear
to see and hear her cry. Mas lalo pa, gayong alam niyang siya ang dahilan ng mga
luha nito.
"I'm really sorry, babe," paumanhin niya, sabay halik sa noo nito.
Nang mahimasmasan ito ay agad itong kumalas sa kanya at pumasok sa loob ng flat.
Sinundan niya ito.
Nang makita siya nito ay agad nitong sinara ang pinto ng kwarto kung saan nito m
arahil inilagay ang mga
bulaklak.
"Paalis ka?" tanong niya rito nang mapansin ang suot nito. May bitbit itong canv
ass at malaking shoulder
bag.
"Yeah, pupunta sana ako sa art gallery na pinagtatrabahuhan ko."
Inabot ni Raffy ang canvass at sumunod kay Luna palabas ng flat nito. "Gusto mo
ako na lang ang maghatid
sa'yo? Nag-rent ako ng sasakyan. I was hoping you'd tour me today, kaso busy ka
yata?"
"I just need to drop this off. Kailangan na kasing i-install eh. Malapit na ang
show."
Tumango na lang si Raffy at iginiya si Luna patungo sa kotse na nirentahan niya.
Tahimik lang si Luna
habang nagbi-biyahe sila. Nagsasalita lamang ito kung sasabihin ang direksyon pa
punta sa art gallery o di
kaya ay may ituturo na tourist attraction. Hindi niya maiwasang isipin kung okay
na ba sila o hindi? Baka
mamaya ay nag-aassume lang pala siya na maayos na sila. Baka mamaya ay masama pa
rin ang loob nito
at napipilitan lamang na sumama sa kanya ngayon. He wouldn't want that.
Bago pa man makababa si Luna ng sasakyan nang makarating sila sa work place nito
ay hinawakan niya
ang kamay nito at pinigilan sa pagbaba.
"Luna," tawag niya rito. Nilingon siya nito, wide eyes, halatang nagulat sa pagt
awag niya rito. He couldn't
identify the emotion in her eyes. Was it fear? Apprehension? Frustration? Mas la
long nagulo ang emosyon
sa mata nito nang bitawan niya ang mga sumunod na salita, "Can we talk?"

Napalunok ito at dahan dahan tumango. Umayos ito ng upo. Hindi siya nito matingn
an. Diretso lang ang
tingin nito sa kalsada habang pinaglalaruan ang strap ng bag nito. Just like him
, kinakabahan din ito.
"Are we... are we okay, Luna?" mahinang tanong niya rito. Ang lakas ng dagundong
ng puso niya.
Pakiramdam niya ay mas worse pa ito sa pakikipag break. A part of him was scared
to hear her say "no." A
big part of him wanted to hear her say they're okay. Sa loob ng halos kalahating
taon na magkasama sila,
nasanay na siya sa presensya nito. Kaya kapag umiling si Luna at sinabing dito n
a nagtatapos ang
pagkakaibigan nila, para na rin siyang nakipagbreak sa isang girlfriend. Ganun y
ung pakiramdam.
"Yeah," bulong nito. "Pero nasaktan mo ako, Raffy. Sobra. Alam ko hindi naman ta
yo; we're just... having
fun. Pero hindi iyon excuse para iparamdam mo sa akin na I mean nothing to you."
If words could turn into daggers, baka duguan na si Raffy at nag-aagaw buhay. Sa
pul na sapul siya sa mga
sinabi nito.
Hinila niya si Luna palapit sa kanya at niyakap ito ng mahigpit. Can she feel it
in his embrace? Na mali ang
iniisip nitong wala itong halaga para sa kanya? Na nagsisisi siya at sobrang kin
aiinisan ang sarili dahil
nasabi niya ang mga salitang iyon? If he could turn back time, he would. Hindi n
aman kasi totoo ang magic.
Wala siyang magical device to turn back time and correct his mistake. He could o
nly show sincerity and
make up for his loss.
"I'm really sorry, babe. Alam ko hindi sapat ang mga salita. Sana maramdaman mon
g nagsisisi talaga ako.
Sobra sobra." He cupped her cheeks and kissed her forehead.
"Just don't do it again, Raf. Sawa na akong maging inconsequential. Sawang sawa
na akong maging
walang kwenta. Gusto ko lang naman na magmatter ako, eh."
Naramdaman ni Raffy ang pagkabasa ng kanyang damit. She was crying again. He wan
ted to punch
himself. Kasalanan niya ang lahat ng ito. Pinipiga na naman ang puso niya. Hinig
pitan niya ang
pakakayakap dito. Hindi talaga niya maatim na naririnig itong umiiyak. If only h
e could take her place and
cry for her instead. If only he could be miserable for the two of them. Kahit si
ya na lang, wag na si Luna. Ang
tanging magagawa na lamang niya sa ngayon ay manatili sa tabi nito at iparamdam
dito na she matters.
Fuck everyone else. For him, Luna mattered.
He looked straight into her dark brown eyes. Those sad eyes and lonely tears wil
l be the death of him. Di
niya hahayaan na mangyari ulit ito. No more tears for Luna. "Di na mauulit, baby
. I promise you that. You
matter to me, okay? Wag mong kakalimutan yan."
Marahan lang itong tumango. She cupped his face and close the distance between t
hem. Her lips were
pressed hard against him. Hindi gumagalaw, walang dilang nagpupumilit na pumasok
, walang sense of
urgency. It was just a mere pressing of the lips, but it meant so much for him t
hat all those fiery, passionate
and urgent kisses. Hindi rin niya ipinilit na laliman ang halik. She needed this
calm. This was her sign of
assurance, so he was giving it to her.

She pulled away and gave him a small smile. "Let's go?"

Tumango lang si Raffy. Agad niyang pinatay ang sasakyan at bumaba. He rounded on
her side and opened
the door for her. Nilahad niya ang kamay dito. "Tour me in your work place?"
Instantly, her eyes twinkled with delight. Saka lang siya nakahinga ng maluwag n
ang makita ang saya nito.
He was glad the sadness in her eyes was lifted. She must really love her work if
it could easily lift her mood.
Napangiti na rin si Raffy. Nakaramdam siya ng excitement at ninais na malaman ku
ng ano ba ang trabaho
nito.
"Gladly," she said and took his hand.
He shook his head as he felt his heart be filled with joy. He doesn't really kno
w why. He just felt so happy.
Baka siguro dahil okay na sila Luna at wala na ang lungkot sa mga mata nito.
13 - Past
Note: Late September, early October na dito sa timeline ng 365 Days. 9 months na
ng magkakilala sila Raffy
at Luna. 4-5 months na silang magkasama.
13 - Past
--"Scars have the strange power to remind us that our past is real."
- Cormac McCarthy, All the Pretty Horses
--For the last few days ay walang araw na hindi kasama ni Luna si Raffy. She sta
yed true to her words na
ililibot niya ang binata sa Paris. Bawat sikat na lugar yata sa Paris ay napunta
han nila. Arc de Triomphe,
Notre Dame Cathedral, Louvre Museum, Eiffel Tower, The Catacombs of Paris, Pont
Neuf at maging ang
Disneyland Paris. Dinala niya rin ito sa mga paborito niyang lugar at restaurant
s. In a span of three days,
pinaramdam niya rito ang Parisian way of living. Raffy seemed in tune with them.
Kung pwede lang daw ay
doon na ito titira dahil nagustuhan nito ang buhay doon.
Panay din ang post nilang dalawa sa Instagram ng pictures nila na magkasama. Mad
ami na nga ang
nagtataka at nagtatanong kung in a relationship na daw ba sila. Raffy didn't bot
her answering those
comments, so she kept mum about it too. After all, wala naman silang napag-uusap
an na sila na or
whatever. They were merely friends hanging out together. They were just having f
un, going with the flow.
Wala namang masama doon, di ba? Bahala na ang iba kung lalagyan nila ng malisya.
Problema na nila
iyon.
Dahil din sa presensya ni Raffy for the past months ay nawawala na si Sven sa is
ip niya. Hindi na katulad
ng dati na tuwing wala siyang ginagawa ay agad itong pumapasok sa isipan niya. M
ost of her art works
were about Sven, pero dati iyon. Ngayon, her paintings were about a certain curl
y-black-haired man with an
aristocratic nose and hooded eyes. Raffy doesn't have clue, though, that he was
her muse. Hindi rin nito
alam na isa siyang artist/painter. Akala nito, nang dumalaw sila sa art gallery
ay curator siya doon. She
actually wanted to surprise him for her exhibit next year. In fact ay katatapos
lang niya ng isang piyesa

tungkol dito. She painted an image of him standing on his hotel's balcony, looki
ng at the Eiffel tower while
puffing out smoke.
She was adding finishing touches to her piece when her cellphone rang. Tinapos m
una niya ang ginagawa
bago pinagtuunan ng pansin ang phone.
Agad na nagsalubong ang kilay niya nang makitang may text message siya mula sa i
sang unregistered
number. It was a local (France) number. Her clients usually contact her thru her
work number, but this one
came in through her personal number. She rarely gave out her personal line, so s
he wondered kung sino
kaya ito at kung anong kailangan.
From: Unlisted Number
Hi, Luna. Engagement party tomorrow night, 7pm. See you there. Tu me manques, ch
eri x
- SVillalobo
Nabitawan ni Luna ang hawak na phone dahil sa labis na panginginig. After months
of not speaking to her,
heto si Sven at bigla biglang nagpaparamdam sa kanya. Take note, para paalalahan
an pa siya sa nalalapit
na engagement nito kay Amelia. Ni hindi man lang nito naisip na kumistahin siya
o magpaliwanag man lang
kung bakit basta basta na lang siyang itinapon na parang basahan. Umalis siya ng
Paris na maayos sila at
may unawaan, tapos ay biglang magpapakasal na ito sa iba? Ano yun, past time lan
g siya?
Naikuyom niya ang kamay sa galit. Halos bumaon ang kanyang mga kuko sa kanyang p
alad sa sobrang
diin ng pagkuyom niya. Napapaisip tuloy siya kung tama ang pagbalik niya ng Pari
s at sinunod ang gusto ng
Mama niya na umattend sa lecheng party na iyon.
Mukhang wrong move dahil nag-uumpisa nang bumalik ang sakit na gawa ng kahapon.
Her thoughts were suddenly halted by loud knocks on the door. Dinampot niya ang
nahulog na cellphone
bago ni-lock ang studio para pagbuksan ang bisita niya. Wala sa sariling binuksa
n niya iyon, kaya nang
kabigin siya ng bisita niya palapit dito at sakupin ang kanyang mga labi ay gula
t siyang pinaghahampas ito.
Her capturer let her go easily, an exasperated look flashed on his face.
"What the hell was that for, babe? Do I look like a burglar or something?"
Nang magsalita ang humablot sa kanya ay saka lang niya nakilala ito. Damn, ba't
hindi agad nagregister sa
isip niya ang kulot na buhok nito, ang maamong mukha nito, at ang paborito niya
sa lahat--ang amoy nitong
nakaka-in love parati.
"Don't scare me like that, Raffy! Kala ko kung sino na," hingal niyang sabi. Dai
g niya pa ang tumakbo sa
marathon sa bilis ng pintig ng kanyang puso.
Raffy's forehead creased with her response. He was looking at her like she said
something stupid or
incredulous. Pinasadahan nito ang buhok bago hinawakan ang kanyang magkabilang p
isngi. "Uhm, babe,
okay ka lang ba? I was like staring at you for about a minute before I kissed yo
u?"
"Oh! Uh..." aniya, naghahanap ng maisasagot kay Raffy. "Sorry na po, I was just.
.. Yeah, nevermind."
"You seem out of it. May nangyari ba?" Kunot noong tinitigan ni Raffy sa mata si
Luna. Agad namang nagiwas ng tingin ang dalaga.
Her mind was in a state of panic. Nagtatalo ang isip niya kung dapat niya bang s

abihin kay Raffy ang

gumulo sa kanya, o mas mabuting wag na niyang idamay ito. After all, labas naman
ito sa usaping iyon.
Pero, a big part of her wanted to confide in Raffy. Pakiramdam niya kasi ay maii
ntindihan siya nito. Lalo na't
conflicted din ito regarding sa ex nito. Baka sakaling matulungan siya nito.
"Baby, what's wrong?" malambing na tanong ni Raffy. Hinawi nito ang iilang hibla
ng buhok niya na
kumawala sa pagkakatali. "May masakit ba lips mo kaya di ka makasalita? Or maybe
your tongue? You
want me to kiss it better for you?"
Raffy wiggled his eyebrows at her suggestively, earning a full bellied laugh fro
m her. She playfully smacked
his his shoulders before dragging him, by the ear, inside her unit.

"Ikaw talaga, puro kabastusan ang iniisip mo!" saway niya rito. Napasama pa yata
ang attempt niyang
gawing fun and lively si Raffy. "God, I wish you were still the Good Guy Raffy,
not the Naughty Raffy!
Nasobrahan yata, eh."
Naupo si Raffy sa couch at hinila siya nito paupo sa kandungan nito. He nuzzled
on her neck, all the while
pulling her closer to his body.
"I learned from the best teacher, babe," he whispered against her skin.
"Ako pa talaga ang sinisi mo?"
Raffy chuckled at her response. "No, baby, just saying the truth."
Muling tumunog ang cellphone ni Luna, signalling another text message. Nagdadala
wang isip na tuloy siya
kung babasahin ba niya iyon o hindi. Baka kasi si Sven na naman iyon, inviting h
er to come. Hindi niya kasi
nireplyan ito kanina. Heck, she was too stunned to reply!
"You okay, baby?" malambing na tanong ni Raffy. Hinagod nito ang likod niya. She
took a deep breath and
relaxed into him. "Anong problema?"
"Just anxious to read this particular message. Baka si Sven kasi uli ito." Someh
ow, gumaan ang
pakiramdam niya after telling him a bit of what's bothering her.
"Sven? Kala ko di na kayo nag-uusap?" Luna could hear the edge in his voice. Aft
er telling Raffy about what
went down with her and Sven, Raffy expressed his distaste for her 'ex.' It was s
hitty of him to do such thing.
Maling mali daw ang magpaasa at mang-iwan sa ere.
Luna shifted so Raffy could cradle her in his arms. She played with a lock of hi
s curly hair, twirling it around
her fingers.
"Eh, yun na nga. Akala ko din nakalimutan na niya ako kasi you know, I never hea
rd from him in the last few
months. Tas, kanina he sent me a message, inviting me sa engagement party nila n
i Amelia."
Raffy groaned. "Ugh, what a bastard."
"I know, right? Akala niya friends pa rin kami after what he did? Kapal ng mukha
niya. Pfft!"
Raffy poked her sides, a mischievous glint dancing in his eyes. "Ows? Baka sinas
abi mo lang yan, ha?
Mamaya pag nakita mo yung gagong yun, you'd come back, running into his arms?"
Luna's face was horror stricken. She couldn't believe he said that! Tingin ba ni
to, she'd do the very same
thing Sven did? Nakakita lang ng bago (or in her case, old flame) ay ilalaglag n
a lang niya ito basta basta?
Oh, wow. Just... wow?
"Speak for yourself, Mister! Baka ikaw pa unang bumitaw pag hinabol ka na ni Aub
rey?" she huffed.
Raffy erupted into a hysterical laugh. Laglag ang panga niya sa reaksyon nito. S
ometimes, she just couldn't
understand him. Para siyang nakikipagdeal sa dalawang magkaibang tao. Minsan, hi
git pa. It was a facet of
Raffy he liked most. The constant changes in personality. He could switch betwee
n his personalities easily.
He was so diverse. Getting to know him was a big adventure already.
"Nah, babe, I'm very much comfortable with where I am now. Loving every second,
every minute of it," he
whispered against her ear. Goosebumps erupted through out her body.
"Really, now?" she asked.
He licked the shell of her ear, then placed a kiss on the spot below it. Kissed
a path towards her lips.

"Yup, really loving it here," he murmured.

"Then show me."
--To go or not to go, that is the question.
The day of the engagement came, pero conflicted pa rin si Luna kung pupunta ba s
iya o hindi. A huge
chunk of her mind screams not to go, but the remaining part convinces her to att
end. Plus, kinokonsidera din
niya ang feelings ng mother niya at parents ni Sven. They would've wanted her th
ere. After all, she and

Sven were good friends before everything went down the hill. Kung hindi siya aat
tend ay malamang
magtatampo ang parents ni Sven at sasabihing para naman silang walang pinagsamah
an.
Hay... Ang hirap mag-decide! Sino bang ipa-prioritize niya? Sarili niya o parent
s niya?
"Ang aga aga nakasimangot ka." Warm, strong arms snaked around her torso and pul
led her back against a
hard body. "Good morning, baby."
God. Can this go on forever? sa sweet gestures nito ni Raffy ay madali niyang na
kakalimutan ang mga
alalahanin niya. Can she keep him? Like forever? It would be so nice to have som
eone like him around. He
was a breath of fresh air to her. Ibang iba ito sa nakasanayan niyang mga lalaki
.
Luna turned around, not breaking free from his hold. She stood on tiptoes and ki
ssed Raffy on the lips.
"'Morning, baby. Breakfast?" Itinuro niya ang la mesa kung saan nakahain ang mga
niluto niya. Sausage,
bacon, scrambled eggs, toast. Lahat ng paborito ni Raffy ang hinanda niya. The p
ast few days kasi ay
palaging ito ang naghahanda ng breakfast para sa kanya. She thought it was a goo
d time to give back to his
kindness. Saka ngayon lang siya nagising nang mas maaga kaysa dito.
Naupo sila sa kani kanilang pwesto sa harap ng hapag. She was busy playing with
her food kaya di niya
napapansin ang pag-oobserve ni Raffy sa kanya.
"Penny for your thoughts, Luna?" he asked when she finally looked up from her pl
ate.
"Ha? Uhh, wala to. Wala lang akong gana kumain."
"I could smell the lie from your words, babe. I think I've known you enough to k
now how you are when
something's bothering you." A soft smile creeped into Raffy's lips. Something he
'd do if he wants to know
something but doesn't want to intrude. "Something to do with the messages last n
ight?"
Tahimik na tumango si Luna. Last night, her mom, Sven's mom, and Sven himself al
l but texted her, asking
her to join them for the engagement party. They were all expecting her to show u
p. Walang kaalam alam
ang mga ito na masakit para sa kanya ang pumunta doon. It was as if none of them
knew about his feelings
for Sven.
"Yeah, I don't know if I should go," she confessed. "Hell, I don't want to go, p
ero sila Mama and Tita Sarita
kasi..."
Raffy pushed his chair back a bit. Akala niya ay magwa-walk out ito, but he outs
tretched his hand to her. He
patted his lap. "Come here, babe," malambing na imbita nito.
She took him up on his offer. She rose from her seat and settled in Raffy's embr
ace. Ipinatong niya ang mga
kamay sa mga bisig nitong nakayakap sa kanya. Once again, she felt calm, safe ev
en, in his arms. Her
weariness was slowly starting to dissolve. Gumagaan ang bawat paghinga niya.
"You want me to go with you? Sa party?" tanong ni Raffy, sa malambing pa rin nit
ong boses.
Nanlaki ang mga mata niya sa narinig. She looked at him to see if he was dead se
rious, and damn he really
was!
"Are you for real?!" paninigurado niya.

"If you want me to, I will go with you. I won't let you go there alone, babe. Be
lieve me, I know how it feels like
to be thrown to the wolves."
Bigla niyang naalala nang minsang magshopping silang dalawa ni Raffy noong nasa
Manila sila. She
couldn't forget that day. Nakasalubong nila ang ex nitong si Aubrey sa mall kasa
ma ang fianc nito. Raffy
both looked like a puppy and was kicked in the gut. But luckily, she was there t
o save the day. Nagpanggap
siyang girlfriend nito para lang magkaron ng kaunting dignidad si Raffy sa harap
ng dalawang taong
gumago dito. Ayaw naman niyang magmukhang kawawa ito.
Now thinking about it, baka ganoon rin ang maging itsura niya kung sasabak siya
roon sa party mag-isa.
Ayaw niyang magmukhang tanga doon. Dahil kahit ilang buwan na ang nakalipas, her
scars weren't healed
up completely. She has no idea kung anong mangyayari sa kanya kung makikita niya
ulit si Sven, in the

flesh. Kung anong gagawin niya kapag nakita niyang masayang masaya ito kay Ameli
a. Darn. Raffy's
invitation was tempting. At least, she wouldn't feel all alone.
"Sigurado ka talaga?"
"Yup, if you need me there, just tell me, okay? I'll be your sidekick." Raffy wi
nked at her. Tumango lang siya
bilang sagot dito. He beamed at her, then placed a kiss on her forehead. "That's
my girl!"
Yeah, maybe she'll need him there. Just to see kung magseselos ba si Sven... or
not. Plus, it was time to
face past, head on. Basta, Whatever the answer would be, whatever happens tonigh
t, at least she'll have
Raffy by her side. And that thought was comforting enough.
14 - Mine
14 - Mine
--You are the best thing that's ever been mine.
Taylor Swift, Mine
--Luna nervously bit on her lower lip and paced the whole length of her living r
oom as she waited for the
doorbell to ring. It was a few minutes shy six o'clock, the time Raffy promised
to pick her up. Maaga pa
naman kung tutuusin, pero di niya na mapigilang mag-isip ng mga masasamang nangy
ari. Habang
tumatagal ay mas lalo lamang siyang kinakain ng kaba sa dibdib. She was worried
Raffy might back out on
her at the last minute.
He has every reason to back out, anyway. Hindi naman kasi nito problema at respo
nsibilidad na umattend
sa engagement party ni Sven. It was her own battle to deal with. Raffy, however,
was sweet enough, he
volunteered himself to go with her. She would really appreciate his presence the
re. Pero in case biglang
magbago ang isip ni Raffy at magdesisyong wag sumama ay matatakot siya. Hindi ni
ya alam kung kaya
niyang harapin si Sven at Amelia nang mag-isa.
"Oh, god. Hindi na yata talaga siya pupunta," she mumbled. Tears filled eyes. Sh
e bit her bottom lip to stop
the tears from falling.
6:04pm
Yep, I think hindi na talaga siya darating.
Four minutes pa lang namang late si Raffy, pero convinced na si Luna na hindi na
ito magpapakita pa. It
was unlikely of him to arrive late, lalo na't walang pasintabi. He must have tak
en the earliest flight back to
the Philippines para hindi na siya makita pa. Iyon nga lang, it was uncharacteri
stic of Raffy to back out on
his word. Mahalaga para dito ang integrity. He would always deliver, kahit gaano
pa kahirap at kaayaw nito
sa isang sitwasyon.
Pero asan na nga ba ito ngayon?

Padaskol na naupo siya sa couch, hindi alintana kung malukot ang suot niyang cre
am-colored dress. Wala
naman siyang pakialam kung anuman ang sasabihin sa kanya ng mga tao doon. At sak
a, she doubts
mapapansin pa siya ng mga tao doon. They'd be too busy admiring Amelia's engagem
ent ring and faking
enthusiasm for the upcoming wedding. Plastic. Wag na kaya siyang umattend?
Hay.
She fished out her phone from her purse, checking if by some miracle, nag-iwan n
g message si Raffy. Pero
ni isang text o tawag, wala siyang natanggap. Gustong gusto na niyang ibato ang
iPhone niya, pero the
thought na baka bigla itong tumawag at hindi niya masagot ito ang tanging naghohold back sa kanya. What
if ganon nga ang mangyari dahil naaksidente pala ito at kailangan ng kasama? If
di niya masagot ang tawag
paano na lang ito? Wala naman itong ibang kakilala sa France.
"Nasaan ka na, Raffy?!" gigil na tanong niya habang pinagmamasdan ang wallpaper
ng phone niya. It was a
picture of the two of them, grinning like cheshire cats with the lit Eiffel Towe
r in the background. It was the
view from Raffy's hotel room in the 8th Arrondissement.
She clutched her phone tight and brought it close to her chest. She closed her e
yes, silently wishing for him
to arrive in the next ten minutes. Kung hindi ay hindi na siya pupunta ng party.
Duwag na talaga kung
duwag, pero di siya pupunta doon without Raffy. He had been her rock, and withou
t him, she didn't know
where she'll draw up some strength to face the person who hurt her the most.
"Don't be like Sven, Raffy. Wag mo akong paasahin gaya ng ginawa ng lokong yun s
akin," aniya sa sarili.
"Please, please, please, Raf! Please be here!!!"
Paulit ulit na sinasabi ni Luna iyon hanggang sa di niya namalayan na nakaidlip
pala siya. Nagulat na lang
siya sa sunod sunod na pagtunog ng kanyang doorbell. Agad siyang napatayo para b
uksan ang pinto.
6:29pm
Si Raffy na kaya ito?
"Sorry, baby, I'm late," nakangiwing paumanhin ni Raffy.
Agad niyang hinalikan sa pisngi si Raffy at niyakap ng mahigpit. Para siyang nab
unutan ng tinik nang makita
itong nakatayo doon. God, she has never been more thankful for his presence.
"Akala ko hindi ka na dadating!"
Napakamot ng ulo si Raffy. "Sorry, Luna. Tumawag kasi ang isa sa mga investors n
amin. I had to fix it first
kaya hindi ako agad nakarating. Forgive me?"
Luna stood on tiptoes and planted a kiss on Raffy's lips. "Doesn't matter. At le
ast nandito ka ngayon."
Raffy's arms snaked around Luna's waist and pulled her closer. "I promised, di b
a?"

"Thank you," malambing na sabi niya. Mahigpit na yumakap siya pabalik kay Raffy.
"Let's get this over and done with. Tara?" Kumalas si Raffy sa pagkakayakap para
hawakan ang kanyang
kamay. Tumango lang si Luna. Hinayaan na niyang igiya siya ni Raffy palabas at p
atungo sa kung saan
nakapark ang rental car nito.
All throughout the drive to the Villalobo's mansion, Luna couldnt fight the smil
e bursting off her lips. She
could easily beam at others now that her rock didn't fail her. Nakahugot siya ng
lakas para harapin ang
isang malaking obstacle ngayon sa buhay niya. Ano man ang mangyari ngayon, di si
ya nababahala dahil
alam niyang may isang Rafael dela Merced na to the rescue palagi sa kanya.
Hawak kamay silang pumasok sa mansyon ng mga Villalobo. Wala ni isang pangamba a
ng bumabalot sa
puso ni Luna. Nakangiti pa niya binabati ang bawat makasalubong nila. Kahit nang
makasalubong niya ang
Mama niya kasama ang Mama ni Sven ay puno ng sigla niya itong binati.
"Mama!" masayang bati niya rito. She kissed her on the cheek, tapos ay sa Mama n
i Sven na si Sarita. "Hi,
Tita Sarita!"
"You look so beautiful, hija! Even more beautiful than the last time I saw you,"
puri ni Tita Sarita sa kanya.
The lady looked so elated to see her. Sabagay, close naman talaga sila nito kahi
t noon pa. Tita Sarita was
her mother's best friend. Parang mommy na rin ang turing niya rito.
"Thanks, Tita! Ikaw rin, gorgeous as ever kayo ni Mama! Parang di kayo nag-a-age
." The two women just
laughed, obviously pleased with her compliment.
"Nagkita na ba kayo ni Sven, Luna? He was looking for you kanina pa," tanong ng
kanyang Mama. Luna
caught her mother's questioning look directed at hers and Raffy's clasped hands.
Raffy must have noticed it
too because he squeezed her hand.
"I'll look for him later. By the way, Mama, Tita Sarita, this is Rafael dela Mer
ced," aniya, sabay ngiti. "Raf, si
Louisa, Mama ko, at si Tita Sarita, Mama ni Sven."
Raffy beamed at the two ladies. Inilahad niya ang kanyang kamay para makipagkama
y sa mga ito. "Good
evening, madame. It's a pleasure to meet gorgeous people like you."
Tipid lang ang pakilala ni Raffy sa mga ito, but knowing the two, approved na si
la para kay Raffy. They must
be swooning internally, based on the looks they were passing each other. Pareho
ba namang nagpipigil ng
kilig, but their big grins were giving them away. It must be Raffy's boyish smil
e.
"And how are you related to my dear daughter, Mr. dela Merced?" kunwari ay matar
ay na tanong ng Mama
ni Luna. For all she knows, kumukuha lang ito ng chismis tungkol sa love life ni
ya.
Raffy glanced at Luna before turning to her mother. Her heart sped a bit while s
he waited, too, for his
answer. Gusto rin niyang marinig kung ano na ba talaga sila ni Raffy.

"Well, we don't really put a label on our relationship, but I'd say we've been e
xclusively dating for months
now."
Hindi na napigilan ni Luna ang pagsilay ng isang ngiti sa kanyang mga labi. She
felt so light, so elated as
she heard him say those words.
Exclusively dating.
Wow, medyo big deal dahil kay Raffy na mismo nanggaling. Ngayon, alam na niya yu
ng kinalalagyan niya.
She was the girlfriend, well sort of. Sort of kasi hindi pa naman talaga sila. P
ero ganun na rin yun. At least
may karapatan na siya ngayon. She wouldn't be walking on eggshells anymore. Di n
a sya magtataka kung
ano o sino ba siya sa buhay nito.
Hearing him tell that they're exclusively dating means a lot to her. He just pro
ved to her na hindi ito kagaya
ni Sven. Raffy was giving her a commitment.
"I hope inaalagaan mong mabuti itong bunso ko. Kahit bad girl yan, prinsesa nami
n yan ng Papa niya." Luna
could see the happiness in her mother's eyes.
Raffy pulled her closer, then dropped a kiss on her forehead. "I'll do everythin
g just to make her happy. She
means a lot to me."
The whole night passed by a blur. Hindi na niya napansin ang mga naganap dahil s
he was so happy and
content to be in Raffy's arm. Hindi siya iniwan nito at hindi nito hinayaan na m
awalay siya sa paningin nito.
He would always have her wrapped around his arms, holding her hand or her waist.
Basta lagi siyang
nakadikit dito. She didn't mind, though. She was more than happy, actually.
Iba pala sa pakiramdam yung may matatawag kang sa'yo.
Luna was so darn happy, hindi na niya namamalayan ang mga tao sa paligid niya. M
insan, nakikipag-usap
siya pero hindi niya natatandaan kung sino ang nakakausap niya o ang pinag-uusap
an nila. Masyado
siyang kinikilig sa pagiging malambing ni Raffy at sa pagiging attentive nito sa
bawat pangangailangan niya.
He would see to it she was always comfortable. Ito na rin ang nagsigurado na hin
di magku-krus ang landas
nila ng Hudyong si Sven. If not, he'd make sure there was little interaction.
Pero hindi na nakaiwas si Luna kay Sven nang ito na mismo ang lumapit sa kanya n
ang minsang
magpaalam si Raffy kay Luna na magpupunta ng comfort room.
Napaigtad siya nang may malamig na kamay na dumapo sa balat niya at hinawakan sa
siko.
"Can we talk?" bulong sa tainga niya ng humawak sa kanya.
She glanced back to see who it was. Busangot ang kanyang mukha nang malaman sino
ito. Agad niyang
kinalas ang kamay nitong nakahawak sa kanya. Para siyang napapaso sa hawak nito.
Bahagya rin siyang

lumayo dito. Ayaw niyang makita ito ni Raffy na kasama niya.

Heck, ayaw rin niyang makausap ang lalaking ito!
"Anong kailangan mo?" mataray niyang tanong. Palinga linga siya sa paligid, hini
hintay si Raffy. Gusto na
talaga niyang lumayo sa lalaking ito.
"I just want us to talk, Luna," mahinang sagot nito. "I missed my girl. Hindi mo
ba ako namiss?"
Luna scoffed inwardly. My girl? Wow, she was her girl now? Tapos namiss daw siya
nito? He went on for
months without talking to her, ngayon ay sinasabi nitong namiss siya nito? Magug
unaw na ba ang mundo?
Oh god, what a sick prank this was!
"What do you want exactly, Sven?" naiinis na tanong niya. "Sabihin mo na ngayon
bago ka pa maabutan ng
boyfriend ko."
Boyfriend. Claiming ownership feels good. Kahit inis siya rito kay Sven ay ramda
m niya ang saya sa pagangkin kay Raffy.
"Oh, wow. I didn't know may boyfriend ka na pala."
Inirapan niya ito. "It's none of your business."
Nalukot ang mukha ni Sven sa narinig. He tried to reach out for her, pero tinabi
g niya ang kamay nito. "It is,
Luna. You're my best friend, remember? Bakit di mo sinabi sa akin na may iba ka
na pala?"
Parang sasabog ang ulo ni Luna sa narinig. Ito pa ngayon ang may ganang manumbat
sa kanya? Ang lakas
naman yata ng loob nito! Halos mamuti na ang kamay ni Luna sa diin ng pagkakakuy
om niya. She
restrained herself from hitting him. Kahit gustong gusto na niyang saktan ito ng
pisikal, pinigil niya dahil
marunong siyang rumespeto. This was the Villalobo's turf, at marunong siyang mah
iya sa Mama ni Sven.
Hindi naman rin siya nagpunta rito para kay Sven kundi para pagbigyan ang Tita S
arita niya.
"Stop acting like you care, Sven," inis na sabi ni Luna. As if naman he really g
ives a damn kung anong
nangyayari sa buhay ng dalaga. He went on for months without talking to her, tap
os ngayong may iba na ito,
kinakausap na siya ulit nito? Aba naman, makapal talaga ang mukha.
"Sino ba siya, Luna? Ipakilala mo naman sa akin yang lalaking yan," pangungulit
nito, hindi man lang
nararamdaman na naiinis na siya rito.
Ganoon yata talaga si Sven. Manhid sa kahit anong nararamdaman niya. Bulag sa mg
a paghihirap niya.
Bingi sa mga daing niya. And he calls himself her best friend? Huh.
Hindi na nakapagtimpi si Luna. Hinila niya si Sven sa may garage ng mga ito, mal
ayo sa mga tao, para hindi
naman ito maeskandalo at di pagsimulan ng kung anong chismis o isyu. Hay. Kahit
galit siya dito,
kapakanan pa rin nito ang inuuna niya.

Humalukipkip siya at tinitigan ito ng mabuti sa mata. "What's your game, Sven? A
no itong ginagawa mo?"
"What the hell are you talking about, Luna? Masama na bang magtanong sa'yo kung
kamusta ka na?"
Kunot ang noo nito. Bahagyang tumaas na rin ang boses nito. "Bawal na bang malam
an kung ano na ang
balita sa'yo?"
"Kailan ka pa nagkaron ng pakialam sa akin?" utas ni Luna.
"You know I care for you, Louise! I always do!"
Laglag ang panga niya sa narinig. Oh god, what a jerk! What an effin liar! Alway
s daw, eh nagawa nga
siyang gamitin nito? The heck!
"Always cared for me?" di makapaniwalang tanong niya. "Are you fucking kidding m
e? Care ba iyong
ginawa mo sakin? Tinapon mo ako parang basahan nang makilala mo iyang Amelia mo!
Is that how you
care, huh, Sven?!"
Mas lalong nalukot ang mukha niya. "Hindi kita tinapon, Luna. What are you talki
ng about?"
"Wag ka nang magpanggap, Sven. Nagawa mo na eh. Ginamit, pinaglaruan, tinapon mo
ako. Pinaasa mo
akong may possibility na tayo hanggang dulo, pero nakakita ka lang ng mas higit
sa'kin, nawala lang ako
sandali sa paningin mo, naitsapwera na ako!"
"I never gave you any promises, Luna. Never akong nangako sa'yo na magiging tayo
. A-akala ko
naghahanap ka lang din ng good time... Akala ko parehong malinaw sa'tin yun."
Nag-unahan sa pagtulo ang mga luha ni Luna. Oh god, hindi niya kinakaya 'to. She
has been living a lie all
this time? What are those 'I love you's' for? I love you as a friend? I love you
for the mean time? Shit! Ang
sakit marinig ng katotohanang umasa at nasaktan siya sa wala. Guni-guni niya lan
g pala lahat ng inakala
niyang something sa kanilang dalawa. Kaya pala ang bilis nitong maka-move on sa
kanilang dalawa. Kasi
umpisa pa lang, alam ni Sven na laro lang ang lahat. Siya lang itong parang tang
ang gumawa ng sarili
niyang mundo. Siya lang rin ang gumawa ng ikasasakit ng puso niya.
Fuck, para siyang tanga!
"Luna..." tawag nito sa kanya.
Akmang hahawakan siya nito pero agad siyang lumayo dito. Pinunanasan niya ang mg
a luha niya at
kinalma ang sarili. She shouldn't cry over him. He's not worth her tears. Marami
na siyang nasayang na luha
para dito. Hindi na niya kailangan pang dagdagan iyon.
"Wag mo akong hawakan. Please."
"Luna... I'm sorry..." mahinang sabi nito. Nanatili siyang tahimik. "I didn't kn
ow... Akala ko talaga we were on
the same page. I'm sorry, baby... Please..."

"I don't know, Sven. Nasaktan mo na ako."

"I'll do everything, Luna. Para maayos tayo. Mahalaga ka sa'kin. Ayokong matapos
tayo ng hindi okay,"
pagmamakaawa ni Sven. For once, she saw the sincerity in his eyes.
Umiling si Luna. Maaayos pa ba? Siguro, pero not now. Saka may mga bagay na mas
mahalaga pa kaysa
isipin kung maibabalik pa nilang dalawa ang nasira. "Just... just go back to Ame
lia, Sven. Congratulations sa
inyong dalawa. Best wishes."
Hindi na niya hinintay pang sumagot si Sven. Iniwan na niya ito at bumalik sa pa
rty. Wala na rin naman
siyang gustong sabihin dito. Wala na rin naman siyang gustong itanong. Malinaw n
a ang lahat para sa
kanya.
She was cruising along the party area, trying to gather her thoughts, when a han
d touched the small of her
back. She gasped as the hand hooked on her waist and pulled her closer. Her imme
diate thought was Sven
kaya agad siyang kumalas mula dito. Pero nang ma-realize niyang si Raffy iyon ay
laglag ang pangang
sinalubong niya ang mga nagtatakang mga mata nito.
"Problem, baby?" anito. Inabot nito ang kamay niya at hinalikan iyon.
She bit her lip at his gesture. Nagbabadya na naman ang mga luha niya. Bakit gan
oon? Bakit si Raffy kaya
siyang intindihin kahit simpleng kilos lang? Ilang buwan pa lang silang magkasam
a pero basang basa na
agad nito ang bawat galaw niya. Pero si Sven, ilang taon na silang magkasama per
o ni hindi man lang nito
nakita sa mga mata niya na in love na in love siya rito? Bakit ganoon?
"Raf, uwi na tayo," nanghihinang sabi niya. "Please, uwi na tayo."
Biglang nagbago ang emosyon sa mga mata ni Raffy. His eyes blazed. Marahil ay na
-gets nitong may di
magandang nangyari kanina habang wala ito.
Buti pa talaga si Raffy. Sana noon pa niya ito nakilala. Sana nauna niya itong n
akilala. E di sana wala
siyang sakit na nararamdaman ngayon. Sana puno ng rainbows and butterflies na an
g buhay nya.
Tumango lang si Raffy. Iginiya siya nito sa mga magulang niya at sa parents ni S
ven para makapagpaalam.
Nang matapos doon ay umalis na sila kaagad. Tahimik lang sila habang nagmamaneho
ito pabalik marahil
sa hotel room ni Raffy. But she never felt alone. Hawak kasi nito ang isang kama
y niya at hindi binitawan
hanggang sa makarating na nga sa hotel ni Raffy.
Tahimik pa rin ito at hindi nagtatanong tungkol sa nangyari. It was one of the t
hings she was most thankful
for. Hindi chismoso si Raffy. Yes, he would probe her sometimes, but would never
push her kung ayaw
niyang magsalita. He respects her privacy. Maghihintay lang ito na siya na mismo
ang magkusang
magkwento.
"You clean up, baby, okay? Hintayin kita dito tas we'll talk. Sounds good?" tano
ng ni Raffy.
Tumango na lang si Luna at hinalikan siya sa pisngi bago nag-shower at nagbihis.
Pagbalik niya, nakita niya
itong nakasandal sa headboard at nagbabasa ng files sa iPad nito. Agad naman nit
ong tinabi iyon nang
makita siyang bagong labas ng banyo. He beamed up at her and patted the space be
side him. Di na

nagpakipot pa si Luna at agad sumiksik sa tabi nito. He kissed the top of her he
ad before she began
unloading whatever happened sa kanila ni Sven kanina doon sa party.
"Sana ikaw na lang yung una kong nakilala, Raf. Sana ikaw na lang kasi alam ko d
i mo magagawa sa'kin
yun," malungkot na sabi niya. A few stray tears rolled down her face.
Raffy kept stroking her hair, trying to soothe her. His mere presence was actual
ly enough to calm her down.

He was really her rock.

"Wag mo na siyang iyakan pa, Luna. Di siya karapatdapat para sa mga luha mo," bu
long nito. Pinahid nito
ang mga luhang muling kumawala sa kanya. Akala niya ubos na ang luha niya, hindi
pa rin pala. "Kalimutan
mo na siya kasi andito na ako para sa'yo. Hindi ko hahayaan na umiyak ka pang ul
it dahil nasaktan ka niya."
"Ayoko na siyang makita. Pinaglaruan niya lang ako. Gusto ko nang makalimutan la
hat!"
"In God's perfect time, baby, you will." He kissed her forehead and pulled her c
loser to him. "For now, don't
worry about him, baby. You're safe. You're mine now. Di kita hahayaang masaktan
habang akin ka. Promise
ko iyan sa'yo."
Luna fell asleep that night with a smile on her face. She doesn't have to worry
one bit. May tiwala siya kay
Raffy. Hindi siya papabayaan nito. She knows he will deliver, kaya walang pangam
bang ipagkakatiwala niya
rito ang kanyang puso.
15 - Apart
15 - Apart
--Absence makes the heart grow fonder.
--Rafael dela Merced calling...
Luna immediately tapped the answer button when she caught a glimpse of who was c
alling her. It has been
a week since bumalik si Raffy ng Pilipinas at naiwan siya doon sa Paris. He had
to fly back earlier than
expected dahil nagkaroon ng conflict sa contractor nito para sa isang project ng
mga ito. Ito ang
nakakaalam sa project na iyon at ang kausap ng contractor kaya hindi maaaring ip
asa ang trabahong iyon
sa iba.
"And the busy bee finally graced me with his presence," tukso niya kay Raffy pag
kasagot niya sa tawag nito.
Raffy chuckled at her greeting.
"I see, namiss mo ako, Miss Gervacio," natatawang sagot nito. She could imagine
him in his office:
nakapatong ang mga paa nito sa desk nito at ngingiti-ngiti doon na nakakaasar.
"Ano naman gagawin mo kung namiss nga kita, ha?"
"Hmm, mas lalo siguro akong magpapamiss para mas masabik ka kapag umuwi ka na di
to sa isang araw,"
sagot ni Raffy. Luna groaned, mas lalong lumakas ang tawa ni Raffy.
Palibhasa alam nitong gustong gusto na niya itong makita kaya tinotorture siya n
ito ngayon. For sure, hindi
siya sisiputin nito sa Skype night nila mamayang gabi para magpa-miss nga.
"Ang daya mo naman, eh! Gusto ko tuloy mag-empake at ipa-resched ang flight ko p
ara makauwi na ako
ngayon."
"Babe, tapusin mo muna yang work mo, okay? Di naman kita tatakasan, eh. Saka isi
pin mo ilang araw na
lang naman magkikita na ulit tayo." He tried to reason out with her.
Luna contemplated on her impulsive plan. Baka nga magpa-book na siya ngayon para
makauwi na ng
Pilipinas. Wala na naman siyang kailangang tapusing art work dahil tapos niya na
ang para sa month na
iyon. Her gallery was doing good din naman. Andun naman ang kapalit niya kaya no
worries. Okay lang
naman siguro na umuwi na siya no? Gustong gusto na niya talaga makasama ulit si
Raffy. She misses his

company so bad. Masyado na yata siyang nasasanay na parati silang magkasama. Kah
it ang mga
mundane things na ginagawa niya kasama ito ay kinatatamaran niya ngayon dahil wa
la ito. Things seem to
be black and white without him around.
"Tapos na po, Mr. Dela Merced. Bakit parang ayaw mo ako bumalik d'yan? Ipinagpal
it mo na yata ako eh!"

She pouted at the thought. Tinawanan lang siya ni Raffy.

"What?! Saan mo naman nakuha yang idea na yan, baby?" natatawang sabi pa rin nit
o. "You know how I
work, right? Saka maghahanap pa ba ako ng iba, e meron na akong girlfriend."
The butterflies in her stomach fluttered. Hinding hindi talaga siya magsasawang
kiligin tuwing sinasabi ni
Raffy na may girlfriend na ito. She really feels so proud na pinagmamalaki siya
nito bilang girlfriend. Though
they started as two people fooling around, what they have is something true. Som
ething official. Hindi laro
laro lang.
"Wow, proud na may girlfriend?" tudyo niya rito. She just really want him to ass
ure her na they were on the
same page.
"Sino bang hindi mapa-proud kung may Louise Annika Gervacio as girlfriend?"
As if nakarinig ng magic words, ang puso niya ay nagpasirko sirko na. Halos luma
bas na sa kanyang dibdib
sa sobrang pagkahyper. Dumoble rin ang intensity ng mga paru-paru sa tyan niya.
Haaaay, my god, Raffy
never fails to make her giddy!
"May pa-ganyan ganyan ka na ngayon, ha? Baka pag nakita mo na ulit ex mo, itapon
mo na ako."
"Itong issue na naman ba na ito?" seryosong sabi ni Raffy. Tuwing nabibring up a
n topic na ito ay laging
sumeseryoso si Raffy. She could even hear the distaste in his voice. Para bang p
agod na pagod ito lagi
kapag napag-uusapan ang mga isyu sa ex.
To be honest, she felt uneasy. It was a sore topic for both of them. Nakikinita
na niyang si Raffy ang unang
maggi-give up sa usapan na ito.
"I-I... I don't know, Raf. You can't erase the insecurity I feel. I'm just scare
d na maulit yung nangyari with
Sven. I know how you feel about Aubrey."
Napabuntong hininga si Raffy. Luna could, at once, imagine him putting his feet
down, sitting straight, and
rubbing his forehead out of frustration.
"Give me some credit, Luna. Hindi ako si Sven. I've seen you with him, too. Sigu
ro naman sapat na yun
para malaman kung anong gagawin ko para di ka na masaktan."
"Raf..." bulong niya.
Raffy sighed. Ayaw na niyang makipagtalo pa. "I don't want to argue with you, Lu
na. Saka na lang uli tayo
mag-usap kapag pareho nang malamig ang ulo natin."
Hindi na hinintay pa ni Raffy na sumagot si Luna. Agad na niyang tinapos ang taw
ag. Luna was left with a
heavy heart. Unang beses ito na na-badtrip si Raffy sa kanya.
Oh, god. What is she supposed to do?!
--From: Luna Gervacio
Raf, can we talk? Please? :(
From: Luna Gervacio
Baby, I miss you. So much. Please answer my calls. :(
From: Luna Gervacio
I'm sorry, Raf. Forgive me?
Raffy couldn't fight off the smile forming on his lips as he scrolled through hi
s phone's inbox. Worth it ang
pag-iwas iwas niya kay Luna ng halos isang linggo. He wanted to know if anong ma
raramdaman nito kung
wala siya ngayon sa buhay nito. Effective naman dahil araw araw itong sumusubok
na tawagan siya at
padalahan ng mga text messages.

"Aba, marunong nang ngumiti ang halimaw?" tukso ng pinsan niyang si James. Hindi
niya namalayang

pumasok ito sa opisina niya.

"Shut up, James," natatawang sagot niya rito. "Saka hindi ako ang halimaw dito s
a office. I dont terrorize my
staff, you know."
Naupo si James sa visitor's chair sa harap ni Raffy. "Well, sino kaya yung lagin
g galit at nakasimangot for
the past week? Takot na takot mga empleyadong ka-meeting mo dahil rejected lahat
ng proposals nila."
"What?! Kasalanan ko bang di pulido mga proposals nila? What the heck, man."
"I get you're having trouble in paradise, bro, pero wag mong ibunton sa mga empl
eyado. Baka mag-resign
ang mga iyon." James laughed. Binato naman niya ng crumpled paper ito.
Damn his cousin. He was purposely getting him riled up.
"Ah, shut up! Get out! Get out! Trouble in paradise, my ass! Get out!" inis na s
abi niya sa pinsan, gesturing
him out of his office. James remained seated, laughing his heart out. Enjoy na e
njoy pang pinapanood
siyang mabwisit.
Binato siya ni James pabalik ng papel na inihagis niya rito. "Alam mo, pareho ka
yong may sayad ni Luna.
Bagay na bagay nga kayo."
Agad nagsalubong ang mga kilay ni Raffy sa narinig. "What? Nang iinsulto ka ba?"
"Chill, Rafael," ani James habang itinataas ang dalawang kamay bilang pagsurrend
er. "What I meant was
pareho kayo ng pinoproblema. Pareho kayong insecure!"
"What do you mean?" tanong ni Raffy.
"Pareho kayong hindi maka-get over sa past ng isa't isa. Ikaw kay Aubrey, siya n
aman kay Sven."
Nagtaas ng kilay si Raffy, urging James to go on.
"Let the past rest, dude. Tapos na iyon. Wag niyo ring ikumpara ang isa't isa sa
mga exes niyo. Mag-focus
kayo sa kung anong meron kayo ngayon, kung saan niyo gusto dalhin yang relations
hip niyong iyan."
Raffy digested his cousin's words. Ganoon nga kaya sila ni Luna? Were they that
hurt and insecure? Saan
nga ba sila papunta sa relationship nilang ito?
Damn. Napapaisip siya ng sobra sa mga sinabi ni James.
Tumayo na si James at nagpaalam. "Alam ko napapaisip ka na," anito sabay tawa. D
amn his cousin.
Gustong gustong nahihirapan siya sa babae. "Mabuti yan. I think nagiging seryoso
ka na talaga kay Luna.
Keep it up!"
"Seryoso ako sa lahat ng babaeng dini-date ko," aniya. "Umalis ka na nga! Ginugu
lo mo ang isip ko!"
Tumawa ulit ito, saka sumaludo at lumabas ng opisina niya.
Raffy took a deep sigh. Fuck, he wanted to smoke so bad. He was feeling unsettle
d. He wanted answers
from Luna. He wanted to pick up his phone and talk to her, to ask her, to see he
r.
Damn James. Nagba-backfire yata sa kanya ang plano niyang magpa-miss. He was doi
ng fine, then all of a
sudden, his walls crumbled down. Now he was missing her worse than he did a whil
e ago.
His phone dinged, signaling a text message. Agad niya tinignan iyon. Kung si Lun
a ang nagtext, rereplyan
niya na ito at makikipag-ayos. Forget about teaching her a lesson. Gusto na lang
niyang makausap ito.
Laglag ang balikat niya nang mabasang hindi galing kay Luna ang mensahe.
From: Marce dela Merced
Raffy! Long weekend this week. Let's go on a roadtrip to Bicol! I wont take no f

or an answer.
Napakunot ng noo si Raffy. First, James came in to feed his mind with chaos. Mar
ce, then, invited him for a
long vacation. Now, why does he have a feeling na may balak ang mag-asawang ito?
16 - Insecurity
16 - Insecurity

--The problem with human attraction is not knowing if it will be returned.

Becca Fitzpatrick, Hush, Hush
--"Hindi ba uso sa inyong dalawa ang eroplano? Why do we have to ride the van?" re
klamo ni Raffy nang
sunduin siya nila Marce at James. They were outside his house, loading his lugga
ge in their van.
It was 3 o' clock in the morning; Raffy barely slept a wink. Pano ba naman, he s
pent the night drinking. Kung
hindi pa siya tinawagan ni James para ipaalala sa kanya na babyahe sila pa-Bicol
ngayong madaling araw
ay hindi pa siya uuwi para mag-ayos ng gamit. Now, he's grumpy and about to trav
el slightly intoxicated.
"Kaya nga roadtrip, Raffy! Hindi ka ba naeexcite?" masiglang tanong ni Marce. Sh
e was bursting with too
much energy for his liking. Lalo lang sumasakit ang ulo niya.
"Right. I think I'm gonna sleep through the whole ride," he mumbled as he got in
side the van. Sana lang ay
pagbigyan siya ng mga ito na matulog. He badly needed some shut eye. If they wan
ted him to be decent
and not be KJ the entire trip, they'd let him sleep.
Naupo siya sa may bintana, sa middle row. He put on his sunglasses and settled o
n his seat, finding the
most comfortable position for sleep. Tumabi sa kanya si Marce na karga ang tulog
na si Baby Aiden. Sa
front seat naman si James habang nasa likod si Lily kasama ang yaya nito.
The moment he closed his eyes, he immediately fell into slumber. Nagising na lan
g siya nang huminto ang
sasakyan sa isang maliit na restaurant sa boundary ng Quezon at Camarines Norte.
It was a few minutes
past six in the morning.

"Good morning, Raf. Tara, breakfast muna tayo," masayang bati ni Marce nang mapa
nsing dilat na siya. He
mumbled his reply, then followed her inside the restaurant.
Pagkaorder niya ay naupo siya sa tapat ni James at tahimik na kumain. Kumikirot
pa rin ang ulo niya kahit
nakatulog na siya kahit kaunti. Sana pala ay hindi na lang siya sumama ngayon. I
pinahinga na lang sana
niya ang araw na'to. O di naman kaya ay pumasok na lang siya at nagtrabaho. Pero
andito na siya, might
as well make the most out of it na lang talaga.
"Anna," tawag niya sa pansin nito. Agad naman nagtaas ng tingin ito. "May gamot
ka ba d'yan para sa sakit
ng ulo?"
"Ah, yeah, wait lang," sagot nito at binalingan ang kasambahay. "Manang, pakuha
nga po nung gamot sa
pouch. Yung kasama ng mga vitamins."
"Thanks," aniya at ininom agad iyon. He put on his aviators shades. Masyado kasi
siyang nasisilaw kahit di
naman ganoon katirik ang araw.
"Ayan, kung ano ano pa kasi ang nalalamang gawin. Inom pa uli, mamaya!" Hindi ma
laman ni Raffy kung
nang-aasar ba o naaasar si James sa kanya. He paid his cousin no mind, though. A
yaw niyang uminit ang
ulo, baka masayang ang bakasyon na ito.
"Babe, huwag mo nang asarin si Raffy," saway ni Marce sa asawa. At least Marce w
as a little nicer to him
today. Kung sinakyan nito ang trip ng asawa, baka mabadtrip na siya talaga. "Pag
ikaw nasuntok niyan,
bahala ka sa buhay mo."
"I just don't get why he'd drink his ass off. Lately parati na lang ganyan yan."

Pinadighay muna ni Marce si Baby Aiden bago nagsalita. "Then ask him nicely, bab
e."
"As if he'd answer me," James scoffed.
Naniningkit ang mga matang tinignan ni Marce ang asawa. "Have you tried asking h
im, James?"
"Knock it off, you two. Quit talking about me as if I'm not here," putol niya sa
mga ito. He didn't know his
drinking binge was a big deal for them. Para namang first time niyang magkaganoo
n. He was even worse
when Aubrey left him. "I'm fine, alright? Stop worrying over nothing."
Halos sabay pang bumuntong hininga ang mag-asawa. They stared at him with worry
written all over their
faces. He hated it. Abso-fuckin'-lutely hated it. He wasn't some kid whose dog d
ied. Why the pity faces?
"The last time you've been like that, Aubrey left you. So tell us why bumabalik
sa dati, Raf?" malumanay na
tanong ni Raffy. Feeling niya siya si Lily at may nagawa siyang mali.
He took a moment before answering, contemplating whether he should tell them or
not. He heaved a deep
sigh and gave in. "We're not talking..."
"What?" medyo iritableng tanong ni James.
"I said, Luna and I are not in speaking terms." Bahagyang tumaas ang boses niya.
Napasinghap si Marce dahilan para magising ang natutulog nitong bunso. Iniabot n
ito sa yaya si Aiden at
inutusang maghintay na lang muna sa kotse. Ganon din ang sinabi sa yaya ni Lily.

Marce turned to him and asked, "What happened, Raf?"

"I got mad at her," umpisa niya. He could almost hear her voice as the memory fl
ashed on his mind. "I kinda
didn't like her comparing me with her ex. Saying I'd leave her if Aubrey or some
one else comes along."
"You're fully aware of her past, right?" tanong ulit ni Marce. Tumango lang siya
bilang sagot. "You know how
hurt she was when Sven left her?"
Muli, tumango lang si Raffy. Naiintindihan naman niya ang pinupunto ni Marce. Of
all people, siya ang higit
na nakakaintindi sa pinagdaanan ni Luna. It fucking happened to him, too! Mas ma
lala pa nga ang nangyari
sa kanya. Mas malalim ang pinagsamahan nila ni Aubrey. Mas masakit ang ginawa sa
kanya ni Aubrey.
"Intindihin mo na lang muna si Luna, Raf. She's so much insecure pa at this poin
t. Pakiramdam niya, lahat
iiwanan siya sa huli. That they were just there to have fun, pero kapag seryosoh
an na ay mawawala na lang
bigla."
"Can't she at least trust me to stay? Hindi pa ba sapat yung mga pinaggagagawa k
o para patunayang di ako
katulad ni Sven?"
"She still thinks you're hung up on Aubrey," sabat ni James.
Raffy perfectly understood why Luna would feel that way. Madalas niyang ikumpara
si Aubrey kay Luna
noon. But things are different now, arent they? She's his girlfriend now. Does i
t not speak for itself? Like he
told James, he dates his girl seriously. Kung sila, he's into it 100%.
"Well, fuck Aubrey. Hindi naman si Aubrey ang girlfriend ko ngayon, ah?" mariing
sabi niya.

Nanlaki ang mga mata nila James at Marce sa narinig. Were they hearing it right?
Kunot noong nagpapalit palit ang tingin ni Raffy sa dalawa. They both looked lik
e di makapaniwala sa
narinig. They knew his principles. They knew he was a one-woman man.
"What's with the look?" tanong niya sa mga ito.
Nakangiting umiling si James sa kanya. Si Marce naman ay nakangising humilig sa
balikat ng asawa
habang nakatingin sa kanya.
"Darating din pala ang araw na hihinto kang sambahin si Aubrey," ani Marce.
"Come on, guys. You know me. May prinsipyo ako. Isang babae lang. Lagot ako kay
Mama kapag may iba
pa ako."
"Ows? Iyon ba talaga dahilan?" tukso naman ni James.
Kunot-noong binalingan niya ang pinsan. "May iba pa bang dahilan?"
Ngumisi lang si James sa kanya bilang tugon. Mas lumalim pa ang kunot sa kanyang
mukha. The gleams in
their eyes were unnerving. From the looks of it, may binabalak na naman nga tala
ga ang mga ito. Mula nang
mainvolve siya kay Luna, hindi na siya tinantanan ng mga evil plans ng mga ito.
"I wonder kailan mo ma-re-realize ang sagot d'yan sa sarili mong tanong," dagdag
ni Marce sabay hagikgik.
"Or baka na-realize mo na, hindi mo lang pinagtutuunan ng pansin."

Hinilot ni Raffy ang noo. Ganoon ba kalala ang epekto ng alak sa kanya at bumaba
gal ang brain function
niya? Hindi niya maintindihan kung ano baa ng gustong ipunto ng mag-asawang ito.
"Why not tell me now? Mas lalong sumasakit ang ulo ko sa mga pahaging niyo."
Marce straightened up and looked at him directly in the eyes. Halos mapunit ang
pisngi nito sa laki ng
pagkakangisi. "Now, Rafael, where's the fun in that?"
Yeah, whatever, naisip niya saka tumayo at iniwanan ang nagtatawanang James at M
arce doon sa
restaurant. Sumakay na ulit siya ng van. Isinuot niya ang dalang aviator shades,
pagkatapos ay umayos ng
pwesto para matulog. Itutulog na lang niya ang natitirang oras nila para magbiya
he papuntang Donsol,
Sorsogon. Mas mabuti pang manahimik na lang siya kaysa intindihin ang pahaging n
ila James at Marce.
--Nagising si Raffy sa mahinang mga
ulatan niya ang
nakangiting si Marce. Kahit hindi
ang ulo niya sa sobrang
siglang si Marce. Nilibot niya ng
pribadong resort. Wala nang
tao sa van maliban sa kanya at si

tapik sa kanyang balikat. Pagdilat niya ay nam

na siya ganoon ka-hungover ay sumasakit pa rin
tingin ang paligid. Naka-park na sila sa isang
Marce.

"Sa wakas, nagising na rin ang Prince Charming!" biro ni Marce. "Daig mo pa si S
leeping Beauty, Raffy.
Ang hirap mong gisingin!"
Raffy rubbed his eyes before turning to Marce. "Kanina pa tayo dito?" tanong niy
a habang pababa ng van.
Sinundan niya ito papunta sa isang open type restaurant.

"Mga 10 minutes na siguro?" sagot nito. Lumapit ito sa table kung saan nandoon s
i James at ang mga
kasama nila. Naupo si Marce sa tabi ni James, samantalang sa tapat naman siya ng
pinsan naupo. "Kanina
ka pa ginigising kaso ayaw mo pang bumangon."
Tumango na lang si Raffy. Nilibot ng mata niya ang resort. Maliit lang ito pero
elegante tignan. Sa bandang
kanan ng restaurant ay isang mahabang building, marahil ay mga kwarto para sa mg
a guest. Sa tapat ng
restaurant ay isang open Olympic-sized pool; paglakad ng ilang dipa lamang ay an
g shoreline na mismo.
Kahit tirik na tirik ang araw ay may ilang turistang nagbababad doon sa dagat. H
indi rin naman kasi ganoon
kainit dahil malamig naman ang hangin.
Tahimik lang si Raffy habang kumakain ng tanghalian. Nauna na siya sa dalawa dah
il parehong may
inaasikaso ang mga ito. Si James ay pinapakain muna ang mga bata, samantalang si
Marce ay abala sa
pakikipag-usap sa telepono. Mukhang bukod sa kanya ay may inimbitahan pa ang mga
ito dahil binibigyan
nito ng direksyon papunta sa inupahang resort ang kausap.
"Ate Anna!" sigaw ng isang pamilyar na boses mula sa kanyang likuran. Nagmamadal
ing tumayo si Marce
sa kinauupuan para salubungin ng yakap ang panibagong bisita. "Sorry, ngayon lan
g kami. Naligaw kasi
kami."
Natigilan si Raffy sa pagsubo. He couldn't mistake that voice from anybody else.
Sigurado siyang boses ni
Luna iyon. What the hell is she doing here? Bakit hindi man lang siya sinabihan
nito na uuwi ito ng
Pilipinas?
"It's okay, Luna! At least, nandito na kayo at safe," narinig niyang sabi ni Mar
ce. Nag-usap pa ang mga ito
doon, pero hindi na niya gaanong rinig dahil medyo malayo rin ang pwesto ng mga
ito sa kanila.
"What?" naiinis niyang sabi nang sipain ni James ang binti niya sa ilalim ng mes
a.

James motioned towards the mini reunion behind him. "Hindi mo man lang ba sasalu
bungin girlfriend mo?"
Nag-iwas si Raffy ng tingin. Hindi pa rin niya nililingon ang mga ito. Hindi siy
a sigurado kung paano aakto
gayong hindi pa sila ayos. Alam niyang dapat niyang lunukin ang pride at maunang
gumawa ng paraan,
pero nahihiya rin siya kay Luna.
"Lunukin mo nga iyang pride mo. Para saan pa ang mga advice mo sa akin noon kung
hindi mo rin naman
pala ginagamit sa sarili mo," iiling-iling na sabi ni James. Binalingan na lang
ulit nito si Lily na tahimik na
nagmamasid sa kanila. Buti na lang at hindi pa nito masyadong naiintindihan ang
nangyayari.
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Raffy. Tama si James. Di na
niya dapat pinatagal pa
ang tampuhan nilang ito. Baka mas lalong maisip ni Luna na pinapabayaan na niya
ito at na umaayaw na
siya sa kanilang dalawa.
Hindi siya papayag na hanggang ganoon na lang sila ni Luna. Isa pa muling malali
m na hininga ang
pinakaawalan niya bago tumayo at pumihit paharap sa pwesto nila Luna at Marce.
Pero bago pa siya makalakad papalapit sa kanila, naugatan na ang mga paa niya sa
kinatatayuan.
Naikuyom niya ang mga kamay sa nakita at nagtagis ang kanyang mga bagang.
What the hell?
Marahas na binalingan niya ang pinsan na nakangising nakatitig sa kanya. Mukhang
tuwang-tuwa pa ito sa
reaksyon niya.
"Sino iyong lalaking kasama niya?" galit na tanong niya kay James. Mas lalong um
init ang kanyang ulo
nang magkibit balikat lang ito.

Muling tinignan ni Raffy si Luna at ang kasamang lalaki. Tantiya niya ay mas mat
angkad siya ng kaunti sa
lalaki, pero mas batak ang katawan nito kaysa kanya. Mas lalong tumiim ang bagan
g niya nang mapansing
komportableng nakahawak sa baywang ni Luna ang lalaki.
Akala niya mag-boyfriend/girlfriend sila ni Luna. Bakit unang di pagkakaunawaan
pa lang ay may kasama
na agad itong iba?
17 - Assurance
Note: October 31 na sa timeline ko. January 27 sila unang nagkita, at May 3 unan
g nagkasama. 365 days
ang nasa description. Alam na ibig sabihin nito? Hahaha. :)
17 - Assurance
--"Waiting is a risk. You don't know how long it would be, while you're stuck lo
ving someone without any
assurance."
Jelord Klinn Cabresos
--"Halika, kumain muna tayo bago magchikahan," anyaya ni Marce kay Luna at sa ka
sama nito. Hindi pa rin
nito tinatanggal ang kamay sa baywang ni Luna.
Humigpit pa lalo ang pagkakakuyom ng kanyang kamay. Walang ibang pwedeng humawak
kay Luna nang
ganoon maliban sa kanya. Raffy willed for his feet to move; gladly, he wasn't di
sappointed. Mabigat ang
mga hakbang na lumapit siya sa mga ito.
"Hey, baby," usal niya nang makalapit sa mga ito. Nanlaki ang mga mata ni Luna n
ang makita siya. Iniisip
ba nitong wala siya doon at malayang makakasama ang lalaking ito?
Wait, shut that thought.
Hindi siya maaaring mag-isip ng ganoon. Mas lalo lamang silang mag-aaway kung ga
noong isipin ang
paiiralin niya. He ransacked his brain for another possible reason. Hmm... baka
naman pinagseselos
lamang siya nito? Ha, ito pa ang ganang magpaselos gayong ito naman ang mas mabi
lis magselos sa

kanilang dalawa. But whatever. He'll let her play her game. Hahayaan niya ito ha
nggang sa ito na mismo
ang kusang sumuko.
"Oh, uhm, hi Rafael," nanginginig na sabi ni Luna. Panay ang tingin nito kay Mar
ce at sa lalaking kasama.
Mas lalong lumakas ang kutob niyang pinapaselos nga lang siya nito.
Napangisi na lang mang si Raffy. Sorry, baby, I saw through your bluff, aniya sa
isip.
Humakbang siya palapit kay Luna. Nahagip ng kanyang tingin ang mga kamay nitong
hindi malaman kung
saan hahawak. Kinagat ni Raffy ang labi para pigilan ang mas lalong paglawak ng
kanyang ngisi. Baka
mabuking siyang nabasa na niya ang plano nito. Gusto pa naman niyang malaman kun
g anong gusto nitong
mangyari.
Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ni Luna, at saka bumulong sa tainga nito,
"I missed you, baby."
Nilapat niya ang kanyang labi sa labi nito. Nang maramdaman niya ang paggalaw ng
labi nito para palalimin
ang halik, bumitaw siya rito.
Nanlaki ang mga mata ni Luna. Parang napapasong lumayo siya kay Raffy at nag-iwa
s ng tingin. Hindi
nakaligtas sa mga mata ni Raffy ang pamumula ng mga pisngi ng dalaga.
Tumikhim muna si Luna para i-compose ang sarili bago ipinakilala ang kasama. "Ra
f, this is David,
kababata ko. David, si Raf."
Hinintay ni Raffy ang susunod na sasabihin ni Luna, pero wala na itong sinabi pa
. Umigting ang bagang
niya. Great, hindi siya pinakilala bilang boyfriend nito. Kung hindi nito gagawi
n iyon ay siya mismo ang
gagawa.
"I'm Luna's boyfriend," buo ang loob na sabi niya. Kahit laro para kay Luna ang
pagselosin siya ngayon ay
hindi siya papayag na hindi alam ng David na ito ang lugar nito sa buhay ni Luna
.
Tipid na ngumiti si David. Nilahad nito ang kamay sa kanya. "Nice to meet you, p
are. Naikwento ka na sa
akin ni Luna."
Mahigpit na tinanggap ni Raffy ang kamay nito, pero agad ring binitawan. Umangat
ang isang kilay niya sa
sinabi nito. "Really? Bakit never kang nabanggit sa akin ni Luna? Matagal na pal
a kayong magkaibigan."
Marce snickered at his retort. Nang balingan niya ito ay malaki na naman ang pag
kakangisi. Di tuloy niya
maiwasang isipin na plano ito ni Marce at James.
"Bago pa magkarambulan dito, tara nang kumain!" yaya sa kanila ng nakangisi pari
ng si Marce. "I'm
starving!"
Tinalikuran na sila nito at naunang naglakad pabalik sa asawa. Napansin niya pan
g nag-thumbs up ito kay
James. Tsk, nangingialam na naman ang dalawang ito.

Inakbayan ni Raffy si Luna at nagpahuli ng lakad. Hinapit niya ito palapit sa ka

nya nang mahigpit. Totoo ang
sinabi niya rito kanina na namiss niya ito. Days without talking to her or seein
g her face were days in spent
in hell. Kaya nga't panay ang inom niya nitong mga nakaraang araw dahil gusto ni
ya pagdating niya sa
bahay niya ay pagod na pagod na siya at hindi na kaya pang mag-isip pa.
Sa loob ng maiksing panahon ay na-invade na ni Louise Annika Gervacio ang buong
buhay niya.
"I missed you so bad, babe," bulong niya rito. It was his idea na magpamiss dito
pero nag-backfire naman
iyon sa kanya. "Miss na miss kita. It was hell without you."
Luna grabbed onto his shirt. Mas lalo pa itong sumiksik sa kanya. "I'm sorry, ba
by," nanghihinang sabi nito.
Hinalikan niya ang noo nito at inangat ang mukha para makita niya ito. Pinunasan
niya ang mga luhang untiunting pumapatak mula sa mga mata nito.
"Tahan na, okay? Wag ka na umiyak," pag-aalo niya rito. Hinagod niya ang likod n
ito. "We're okay, right?
Maliit na tampuhan lang iyon, babe. Wag nang umiyak."
Tumango lang si Luna. Hinayaan lang niya iyong nakakapit sa kanya habang nilalab
as lahat ng luhang
naipon. Nang kumalma na si Luna ay saka sila sumama kina James para kumain. Tapo
s na ang mga ito,
pero hinintay sila doon sa la mesa.
"Akala ko pa naman magiging halimaw na naman si Raffy dahil galit," natatawang s
abi ni Marce nang
maupo sila sa tapat ng mga ito. "Sayang naman ang mga tinuro kong moves na magpa
pausok ng ilong ni
Raffy."
Hindi pinansin ni Raffy ang mga sinasabi ni Marce. Turns out, planado talaga nil
ang lahat ang nangyari at
mangyayari. Inasikaso na lang niya si Luna habang kinukwento ni Marce ang plano
nito at ni James.
"Buti nga at pumayag itong pinsan namin na si David na makipagsabwatan." Tumawa
si Marce. Maging si
Baby Aiden ay nakitawa sa nanay niya.
Nagsandok si Raffy ng kanin at inilagay iyon sa plato ni Luna. "Ikaw yata ang nu
mber one fan namin ni
Luna," biro niya rito.
"Of all people I know, kayong dalawa ang pinaka-deserving makaranas ng happiness
. I just hope makita
niyo iyon sa isa't isa."
--Papalubog na ang araw nang yayain ni Raffy si Luna sa may dalampasigan. Nahiga
sila sa duyan na
nakakabit sa kawayan sa dalampasigan. Pinapanood nila ang pagpapalit kulay ng ka
langitan. The orange
hue blended with the sky's blue background.
Umayos ng pagkakahiga si Luna. Humarap ito sa kanya at yumakap. Hinalikan niya i
to sa noo nang

mapansing puno ng pag-aalala ang mukha nito.

"Something wrong, babe?" malambing na tanong niya rito. Marahan niyang hinawi an
g ilang hibla ng buhok
na tumatabing sa mukha nito.
Luna's hand crept inside his shirt and lightly traced random patterns across his
back. A shy smile dusted on
her soft lips. "Wala ito, Raf. Don't min d me," anito at kinintalan siya ng hali
k sa labi.
Raffy pouted at her response. Inangat niya ang mukha nito at tinignan nang matam
an sa mata. "What's
wrong, Luna? You can always tell me what's wrong."
Nag-iwas ito ng tingin, ngunit ibinalik niya ang atensyon nito sa kanya.
"Baby, paano natin maaayos ang mga problema natin kung iiwasan natin iyon?"
Nagkibit balikat si Luna. "It's better if we don't acknowledge it, Raf. This is
me overanalyzing everything."
"All the more we should talk about it, right?" mahinanong tanong niya rito. "Hin
di mo naman poproblemahin
ang mga bagay na iyan kung walang dahilan."
"It's probably nonsense, Raffy."
He cupped her cheek and look straight into her sad brown eyes. "Nonsense or not,
I'd like to hear your
thoughts, your worries, everything. I'd like to share the burden with you. We're
a couple, Luna; we're
supposed to figure things out together."
"Wag na, Raf. Nag-iinarte lang ako," tanggi pa uli ni Luna.
Bahagyang nainis si Raffy sa reaksyon ng dalaga. How are they supposed to fix th
eir differences kung mas
pipiliin nitong sarilinin ang problema? Hindi naman siya mind reader para malama
n kung ano ang
bumabagabag at umaandar sa isip nito.
He took a long, deep breath to compose himself. Kung paiirslin niya ang init ng
ulo, malamang mag-aaway
na naman sila. It would be better if he take the lead and be the bigger person.
Dapat maging pasensyoso
siya at subukang intindihin ang dalaga. Buti na lang ay may background na siya s
a ganito noong sila pa ni
Aubrey. That girl could be clingy, needy, and whiny.
"Luna, babe, kahit ano pa iyan, handa akong makinig."
Nabalot ng katahimikan ang paligid. The sound of waves crashing against the shor
e and the distant chatter
of tourists nearby filled the void.
Nang kumapit sa kanyang damit si Luna at humugot ng isang malalim na hininga, sa
ka lang siya napanatag
at nakahinga ng maluwag. Sigurado siyang handa nang mag-open up si Luna.

"I'm scared, Raf," pag-amin nito. Humigpit ang kapit nito sa damit niya. "Natata
kot akong baka iwanan mo
rin ako. You know, mas malalim ang pinagsamahan niyo niyo ni Aubrey. Anong laban
ko doon?"
Hinapit ni Raffy nang mahigpit si Luna. Halos makubabawan na siya nito. Hinagod
niya ang likod nito
habang patuloy ito sa paglalabas ng sama ng loob.
"I'm not normally this insecure, Raffy. Sa totoo lang ay ngayon lang ako nakadam
a ng ganito. Tinuruan ako
ng mga magulang kong maniwala lagi sa sarili ko at sa kakayahan ko, kaya I've al
ways been so sure of
myself. Pero ang lahat nang iyon, gumuho nang dahil lang kay Sven."
Naikuyom ni Raffy ang kamay nang marinig ang pangalang 'Sven.' Gustong gusto na
niyang makaharap uli
ang lalaking iyon nang masuntok ito hanggang sa mabasag ang pagmumukha nito. Tha
t guy doesn't
deserve to live. That guy destroyed Luna.
Naiintindihan ni Raffy ang nararamdaman ni Luna. After Aubrey left him, ilang li
bong beses ba niyang
naitanong sa sarili kung ano bang nagawa niyang pagkakamali, kung saan siya nagk
ulang, kung hindi pa ba
siya sapat. Like Luna, inialay niya ang malaking bahagi ng buhay niya para ipaki
ta at iparamdam kay
Aubrey kung gaano niya ito kamahal at kung gaano ito kaimportante sa buhay niya.
Kaya hindi niya
mapaniwalaan nang iwanan siya nito at ipagpalit sa iba. Despite everything he di
d and gave to her, he still
came up short.
He knows how it feels like to be tossed around when someone better comes along.
Hinding hindi niya
ipararamdam pa uli kay Luna ang ganoon. The lady deserves to be worshipped. Hind
i siya ang tipo ng
babae na basta basta isinasantabi na lamang, hindi basta pinagsasawaan, dahil wa
lang ni isang parte kay
Luna ang patapon. She's beautiful, smart, witty, nice, and sweet. Higit sa lahat
, wala itong inuurungan at
alam ang gusto sa buhay. A man will never go wrong with a woman like her.
Hindi si Luna ang may problema, kundi si Sven. Unlike her ex, Raffy knows what a
precious gem Luna truly
is. Mistakes are made to learn from. And he wont make the same mistake of lettin
g Luna slip away from his
fingers.
He'd make her confident again. He'd make her feel loved 'coz she deserved to be.
He'd assure her, every
fucking day, of her worth.
"I'm sorry, babe. Natakot akong dumating ang araw na bigla ka na lang magsawa sa
akin," mahinang sabi
nito. Her tears were soaking up his shirt.
Hindi na napigilan ni Raffy ang sarili na huwag sumabat. "Imposible ang sinasabi
mo, Luna, kasi sigurado
akong may mga bagay pa akong malalaman tungkol sa iyo sa bawat araw na magkasama
tayo."
Luna looked up with her tear-stained face. Sumikip ang dibdib niya sa nakikitang
mukha ni Luna. Hindi niya
kayang makita ito ng ganoon. He always wants to see her smiling face, not this s
orrow-drenched image.
"Darating sa point na alam mo na ang lahat sa akin, Raf. Wala nang bago," giit p
a rin nito.

"E di, kikilalanin kita ulit," mariing sagot niya. "Kahit ilang ulit pa, Luna. K
ung ang paborito mong libro ay
paulit-ulit mong binabasa dahil hindi ka nagsasawa, ganoon din ako sa'yo. You're
my favorite person, Luna.
Paulit-ulit kitang kikilalanin hanggang sa masaulo ko na ang bawat detalye tungk
ol sa'yo."
He wanted her to realize na hindi siya tulad ni Sven. She could ask for the worl
d, for all he cares. Ang buong
universe ang ibibigay niya rito.
"You're too nice to me, Raf," malungkot na sabi nito.
He cupped her cheeks and wiped away her tears with his thumb. He rained kisses a
ll over her face before
saying, "Stop looking for loopholes, baby. It won't make me go away."
18 - Doubts
Note: I cant remember Raffy's mom's name so if I ever named her in the previous
chaps, let's all assume I
did name her Antoinette. Hehe.
Anyways, enjoy chap18.
--18 - Doubts
--"The only limit to our realization of tomorrow will be our doubts of today."
Franklin D. Roosevelt
--Mula nang magbakasyon sila Luna at Raffy sa Bicol ay hindi na sila ulit pa nag
karoon ng problema tungkol
sa kanilang mga past relationships. Parang nabunutan ng malaking tinik sa dibdib
si Raffy dahil sa totoo
lang, hindi niya na alam kung paano pa kukumbinsihin si Luna na nakaraan na para
sa kanya si Aubrey.
It came to a shock to him, too, when he realized his ex-girlfriend weighed none
in his heart. Napagtanto na
lang niya ang bagay na iyon nang aminin niya ito kay Luna at sa mag-asawang Jame
s at Anna.
That trip to Bicol did so much for him. Kaya kahit ayaw na ayaw niya ang pag-mimeddle ng mag-asawa ay
nagpapasalamat pa rin siya dahil kung hindi sa mga ito, malamang in denial pa ri
n siya hanggang ngayon.
May nagagawa rin palang maganda ang gulong dala ng dalawang iyon.
Raffy smiled to himself as he thought of all those things. Ang sarap lang sa pak
iramdam na na-a-identify na
niya ang nararamdaman niya para kay Luna. No more hazy cloud blocking his way. M
as masarap sa puso
na wala na siyang bitbit pang baggage mula sa nakaraan. He really could feel him
self moving forward.

Dahan-dahang bumangon si Raffy mula si Luna. He was extra careful not to wake he
r up. Madalas ay
kaunting galaw lang, kahit ingat na ingat ay mabilis itong magising. Ganoon ito
kababaw matulog.
"Oh, shit," bulong niya nang bahagyang gumalaw rin si Luna. Pigil niya ang hinin
ga habang hinihintay itong
dumilat. But thank god, she slept through it and he was able to get out of their
bed without anymore scares.
Dumiretso si Raffy sa kusina para ipaghanda ng almusal si Luna. He was thinking
of breakfast in bed,
something special, dahil first Christmas nila together. Come next month, "first
year anniversary" na ng
unang pagkikita nila. Raffy has already planned that day for them. Pero ngayon,
itong breakfast in bed
muna. He actually has a lot in store for his girlfriend.
He busied his hands with crafting her favorite breakfast--french toast, omelette
, and a steaming mug of hot
chocolate. Nilagay niya iyon sa isang tray na sinamahan niya ng isang long-stemm
ed rose. He was careful
as he trudged upstairs, afraid he might wake up his girl and slightly ruin his s
urprise.
Napangiti siya nang makitang tulog na tulog pa rin ito doon. Pinatong niya sa st
udy table ang tray. Dahan
dahan siyang naupo sa kama, sa tabi nito.
Hinaplos niya ang pisngi nito habang pinagmamasdan niya itong mabuti. He wondere
d how lucky he was to
have her in his life. A few months ago, they were both lost souls, trying to fin
d meaning and worth. Now
they've found each other, they were saved. He finally found his reason for livin
g.
Napangiti si Raffy nang unti-unting masilayan ang pagmulat ng mata ni Luna. He'l
l never get tired of this
scene. Magaan sa pakiramdam na sa bawat paggising nito ay siya ang unang nabubun
garan nito. It always
added an extra bounce to his steps.
So damn lucky.
"Good morning, baby," malambing na bati niya kay Luna. She smiled sleepily at hi
m, then leaned in to his
touch. Hinalikan nito ang palad niya bago siya tumayo at kinuha ang tray ng brea
kfast nito. "Merry
Christmas, Luna. Breakfast in bed?"
Lumawak ang pagkakangiti nito nang makita ang laman ng tray. "Joyeux Nol, Raf. You
're the best!"
Niyakap siya nito at hinalikan sa pisngi. He knew she would be delighted. Damn,
he'd do everything to
always see that smiling face.
"Eat up, baby. We have a long day ahead of us," nakangiting sabi niya rito. "Aft
er nito, maligo ka na kasi
magbi-biyahe tayo."
"Saan tayo pupunta? Are we visiting Lily and Aiden?" tanong ni Luna pagkatapos m
aisubo ang unang
kutsara nito ng omelette. "Daan muna tayo sa mall, Raf. Hindi ko pa sila nabibil
ihan ng regalo!"
He chuckled at her horrified expression, which earned him a playful smack on his
chest. "What?"
natatawang sabi niya.

"Wag mo nga akong pagtawanan! It's your fault di ko sila nabilihan ng regalo, no
." She pouted at him.
Damn, French girl. Effortlessly sexy.
Of course he remembered why. Kababalik lang nito galing sa three-day stint sa Fr
ance para asikasuhin ang
art gallery na minamanage nito. She asked him if they could drop by the mall to
gifts for the kids. He said
yes, but the moment they stepped foot in his house, hindi na sila lumabas pa ng
kwarto hanggang
kinabukasan. He missed her too much. Pinaramdam niya lang dito kung paano.
He pulled her bottom lip free with his thumb and nipped her lips. "Don't worry,
baby. I got it already
covered."
She leaned back a bit to see him clearly. Naniningkit ang mga matang tinignan si
ya nito. "Siguro ay pinlano
mo na talaga iyon, ano?"
"Ewan ko sa'yo, Luna. Di ko alam ang mga sinasabi mo," pagmamalinis niya. Kinuha
niya ang kutsara't
tinidor mula dito. Kumuha siya ng omelette at itinapat ang kutsara sa bibig nito
. "Now, baby, say 'aahh.'"
--"So, saan tayo pupunta?" tanong ni Luna nang makasakay sila sa Pajero VRX ni R
affy. "May sleepover tayo
sa bahay nila Ate Anna?"
Raffy leaned over the console to plant a loud kiss on Luna's lips. His Luna was
back to her maingay but
adorable self. It kind of reminded him of her during those times she kept houndi
ng him to be a bad boy.
Because apparently, girls dig bad boys and bad boys get laid.
It has been about six months since that day. Noong una ay ayaw pa niya dahil nag
ulo ang nananahimik
niyang buhay, pero ngayon ay hindi kumpleto ang araw niya kung walang Luna na su
masalubong sa kanya
tuwing umaga at gabi. Never niyang pagsisisihan na hinayaan niyang kuli-kulitin
siya ni Luna. He got so
much out of it in the end.
Hinawakan niya sa magkabilang pisngi si Luna at hinalikan ang tungki ng ilong ni
to, bago binuhay ang
sasakyan.
"Originally, susurpresahin sana kita kung saan kita dadalhin for our Christmas l
unch, kaso baka masindak
ka pagdating natin doon," aniya pagka-start ng kotse.
Luna turned to him with her arms crossed. Naniningkit ang mga mata nitong tiniti
gnan siya. "Saan tayo
pupunta? Horror house?"
"God, no!" Natatawang sagot ni Raffy. "Babe, tingin mo Halloween pa rin ngayon?"
Tumaas ang isang kilay ni Luna. "Eh, saan tayo pupunta?"

Humigpit ang hawak ni Raffy sa manibela. He was hoping she won't freak out sa sa
sabihin niya. Huminga
muna siya ng malalim bago nagsalita. "Pupunta tayo sa ancestral house ng mga Del
a Merced."
"Bakit nakakasindak dun? Haunted house ba yun?" kunot-noong tanong ni Luna.
Hindi napigilan ni Raffy ang mapahaglpak sa tawa. Buti na lang at hindi pa sila
nakakaalis ng bahay, kundi
baka naaksidente na sila dahil sa kakatawa niya. Buong akala niya maghi-hysteric
al ito dahil sa buong
angkan niya ihaharap ito.
"God, I really love..." Raffy abruptly paused, realizing what was about to come
out of his mouth. Tumawa na
lang siya uli para hindi mahalata ni Luna na for about a few seconds, nayanig an
g buong pagkatao niya.
Was he really going to say "I love you?"
You know what they say about Freudian slip, right? That it was actually meant be
cause the subconscious
part of the brain says so.
Was it? In love na nga ba talaga siya sa makulit at pasaway na babaeng kasama ni
ya ngayon? Was it the
reason why Aubrey held no space in his heart anymore?
He shook his head before reaching out to grab Luna's hand. He dropped a kiss at
the back of her hand, then
met her glowing brown eyes. "I really love your humor, babe. Kakaiba ka talaga,"
natatawang sabi na lang
niya.
Luna rolled her eyes, then playfully punched his arm. "You know, sometimes I hat
e you. Lalo pag pinagtitripan mo ako." She pouted.
Saka lang nakahinga nang maayos si Raffy. Thankfully ay hindi natunugan ni Luna
ang "almost slip" niya. It
would have been awkward if he really did blurt that out. Not when he wasn't sure
yet kung iyon na ba talaga
iyon at kung she feels the same way. Baka lalong masindak ito kapag hinarap niya
ito sa buong angkan
niya. She might think na baka pinipikot na niya ito. Too early for that.
"Nah, you don't, babe. How can you hate me if I make you sing every night of pra
ises of how awesome I
am." He winked at her.
Nanlaki ang mga mata ni Luna sa narinig. "Oh my god, bring back the Good Boy Raf
fy! Bring him back!"
He grabbed her face and kissed her soundly on the lips. "Admit it, you like the
wild one better."
Luna leaned back against the car door to gaze at him. Her lips curved into a kno
wing smile. "Sabi ko sa'yo,
Raffy, you didn't need me to turn you into a bad boy. Kasi innate na sa'yo, eh.
Pa-virgin ka lang talaga all
along."
"I beg to disagree, baby. Ikaw ang may kagagawan ng lahat ng ito," he voiced. "I
was tame before you met

me. You just managed to dig the side of me I long ago buried."
Kinindatan niya ito bago tinuon ang atensyon sa kalsada at pinasibad ang sasakya
n.
--"Remind me again kung bakit tayo nandito sa Christmas lunch ng buong pamilya n
iyo?" Kinakabahang
tanong ni Luna. Her hands turned cold and clammy as they entered his family's an
cestral house. " Okay
lang sana kung parents mo lang, pero buong angkan ba talaga muna dapat?"
Raffy chuckled as he sensed the hesitation in her steps. Nang linawin niya rito
ang supposed plan nila para
ngayong araw ay wala nang humpay sa pag-aalala ito kung magugustuhan ba ito ng p
amilya niya. Iniisip
nitong baka tulad sila ng ibang mga old rich families: mga matapobre. They spent
their whole car ride to
Batangas with him laughing at her morbid thoughts kung paano daw ito aapihin ng
mga kamag-anak niya.
Hanggang sa majarating nga sila ng rest house ng grand parents niya ay kung anuano pa rin ang iniisip
nito.
"Nakakahiya, Rafael! Wala man lang akong dalang gift or food na isi-share! Shit,
I'm really worried about
their first impression. This is so not me!" Panic laced Luna's voice.
Kinuha ni Raffy ang kamay ni Luna para pigilan itong maglakad palapit sa double
doors ng mansiyon. Nang
salubungin nito ang titig niya ay halos maluha na ito sa sobrang kaba. He grazed
his thumb across her rosy
cheeks, then pressed a gentle kiss on her forehead. Niyakap naman siya nito ng m
ahigpit at isiniksik ang
mukha sa kanyang leeg. He could feel her warm breath, tickling his being.
"Chill, babe. Hindi nangangain ng buhay angkan namin," biro niya, hoping he coul
d somehow lighten her
tension. Nanatili lang itong nakayakap sa kanya at humugot ng isang malalim na h
ininga. "Plus, I'm pretty
sure magugustuhan ka nila. May tiwala naman sila sa taste ko."
Luna freed herself from their embraced and feigned shocked at his words. "Yabang
mo rin, no?"
"You still like me anyway," he bragged. He watched the storm of emotions play in
her eyes. Abot langit ang
ngisi niya nang ngumuso ito at hindi umangal sa sinabi niya. His heart rate pick
ed up at the thought of Luna
feeling the same way as he does.
Wait, ano nga ba talaga muna ang nararamdaman niya para dito? He was surely past
the lust stage. Siguro
ay umabot na siya sa border ng like at love. Siguro, uli, ay nasa teritoryo na s
iya ng love, hindi pa lang siya
aware.
Pero pano nga ba nalalaman kung mahal mo na ang isang tao?
Goddamnit, he wished he knew.
---

Raffy was about to place another kiss on Luna's lips when crumpled papers began
raining all over hem.
"Get a room, you lovebirds! Maraming bata dito. Wag kayo dito mag-PDA!"
Sinundan ni Raffy ng tingin ang pinanggalingan ng boses. Di na niya kailangan pa
ng luminga sa paligid para
malaman kung sinong nang-ti-trip sa kanila. Wala naman ibang tao doon, maliban s
a pinsan niyang kahit
kailan ay panggulo sa kanya. Nakatambay ito sa terrace ng isa sa mga kwarto sa m
ansyon, nanonood sa
kanila nang may malaking ngisi sa labi. May hawak hawak itong lukot-lukot na pap
el na mukhang ibabato sa
kanila kung hindi pa niya ito nahuli.
Who else? Siyempre si James.
That crazy bastard. Tsk.
"What the fuck, dude?" singhal niya rito, sabay pakita ng middle finger dito. Lu
na giggled at his reaction.
Samantalang si James, mas lalo lang lumapad ang ngisi.
"Hi Kuya James! Merry Christmas!" Luna greeted James, blowing a kiss to his cous
in. "Sila Ate Anna and
the babies?"
"Inside, mingling with the whole Dela Merced clan." Itinuro ni James ang loob ng
mansyon. "Shall I officially
introduce you to the tribe, Luns?"
Luna glanced his way, with uncertainty swimming in her eyes. He reached out for
her hand, quite cold to
touch, squeezed gently, before bringing the back of her hands to his lips.
"Don't worry, baby. I got you," he reassured her and winked. Luna released a hea
vy breath, then nodded.
"Let's go?"
Tumango lang si Luna. Damang-dama niya ang kaba ni Luna. Her hands were still co
ld and she kept
squeezing his hand. Raffy rubbed circles on the back of her hand, trying his bes
t to soothe her nerves.
Akmang papasok na sila ng mansyon nang tamaan na naman siya ng lukot na papel ni
James. He angrily
glanced back at his cousin, about to berate James for his childish antics.
"Your parents are home," nakangising sabi nito. Sumaludo ito sa kanya bago pumas
ok uli sa mansyon.
Oh, great. This day just became more... intense.
--Raffy knew it.
Of course, he knew it. The moment his mother's eyes landed on him and the girl h
e's holding hands with, his

mother would be all over the moon. She'd be hearing wedding bells even before Ra
ffy could introduce his
girl. Ganoon kasabik ang Mommy niya na makitang nakikipag-date na ulit siya at n
aka-move on na siya sa
ex niyang si Aubrey.
That however didn't happen when his mother caught sight of Luna. Well, she did f
awn over the presence of
Luna, but not because girlfriend niya ito.
His mother was so ecstatic with the fact that her favorite painter was breathing
the same air as her.
"Oh, Raffy! This is a nice surprise!" salubong sa kanya ng kanyang ina. He kisse
d his cheek before excitedly
turning her attention to Luna. "Lorien! Oh my god, it's nice to meet you! I'm An
toinette Dela Merced, Raffy's
mother. I do hope you remember me. We met years ago, sa Paris during Amour Cach ex
hibit."
"Mom, I think you're mistaking my girlfriend as someone else?" nahihiyang sabi n
iya. He shot Luna an
apologetic smile, but damn, his girl was trying to stifle a laugh.
"Hijo, you don't think mahina na ang memory ng Mommy, no?" His mother countered,
even feigning hurt just
to make him feel guilty. "Of course kilala ko ang painter ng De Famille. I can't
mistake her for anyone else!"
He knows that painting of Lorien. It was her mother's favorite. Naka-hang ito sa
living room ng bahay nila sa
Quezon City, his childhood home. Her mother saw it on a local art exhibit and im
mediately fell in love with it.
Hell, she fell in love with Lorien's work. She made it a point to visit all her
showings, kahit saan pa iyon sa
mundo.
"Mom, her name is Louise Annika Gervacio. Luna. Not Lorien," he pressed.
Luna placed a hand on his arm and smiled at him reassuringly. "It's okay, baby,"
she mouthed.
He nodded and let her deal with his mother.
"Hi, Tita Toni. Of course, I remember you. It's very nice to see you again," bat
i ni Luna sa Mommy niya. "I
didn't know you're Raffy's mom po pala."
Laglag ang panga niya sa narinig. So she's Lorien after all? But how come he nev
er knew?
"I see, my son has never brought up the subject of his family. Halika, ipapakila
la kita sa buong angkan
namin!"Hindi na nakaangal pa si Raffy dahil tinangay na palayo ng kanyang ina si
Luna.
For the rest of the day, ang dalawa ang magkasama, nagkukwentuhan at who knows,
baka naikwento na ng
kanyang Mommy kay Luna ang buong buhay niya. Not that he's bumming over it. He w
as actually glad his
mom and Luna got along very well. At least, kung maging seryosohan na talaga ang
kanilang relasyon,
walang magiging problema pagdating sa in-laws.
His mind suddenly produced a picture of Luna wearing an elegant white gown with
a veil running along her
back. She's walking down the aisle, all smiles, as her parents lead her up to hi
m. His thoughts suddenly

shifted to her, with a round belly and to him caressing that bump. His visions t
urned to kids next, a boy and a
girl, running around their backyard while him and Luna watch over those two.
He realized he was daydreaming about their future together. That it looked promi
sing. That he couldn't
picture his foreseeable future without her.
A future with Luna. Wow. Pretty big. Pretty unsettling, but damn, he couldn't he
lp but daydream some more.
So maybe, he was in love with her, after all.
xxx
(LUNA)
"You don't know how happy I am to see you with my Raffy, Luna," nakangiting sabi
ni Tita Toni habang
pinagmamasdan si Raffy na nakikipagkulitan sa mga pamangkin nito. "I never thoug
ht I could see the
sparkle in his eyes again."
Luna's heart warmed with her words. Naiintindihan niya ang concern nito. He saw
that dull version of Raffy,
too. Yung Raffy na mechanical, walang pakiramdam. Yung Raffy na mas pipiliing ma
gtrabaho na lang kaysa
magkaroon ng buhay sa labas ng opisina. Hindi ba't kaya niya nga kinulit ito ng
kinulit at sinubukan ang
kung anu-anong tactics para lang magkaroon ng buhay ang mga mata nito?
She wanted to save him from his sorrows. A beautiful man like him does not deser
ve that kind of misery.
"He was really devastated after Aubrey left him," malungkot na kwento nito. Luna
could see the pain in his
mother's eyes. Mahal na mahal talaga nito ang nag-iisang anak nito. Only wanted
the best for him. "Heck,
even his father and I were heartbroken, too. Seven years together. They managed
to convince everyone
that they're a match made in heaven. Until that they he came home drunk and mise
rable."
She could very well relate to the pain Raffy felt. Iniwanan din naman siya ni Sv
en after years of being
"together." In a snap of a finger, everything was robbed off her. Di man kasing
bigat ng naranasan ni Raffy,
at least she could identify the same hurt, the same wounds.
"But it's all okay now, right? Dahil andyan ka na para sa kanya. I can see how g
ood you are together."
Raffy's mom reached for her hands and squeezed it gently. It reminded him of Raf
fy's reassurance--that
warm and gentle squeeze, passing on the vibe that he will never let her go, neve
r let harm come her way.
Her insides tingled with happiness and she couldn't fight off the smile slowly p
ainting on her lips.
Like mother, like son, she thought. She definitely knew where Raffy got his cari
ng side. His mother taught
him well.
"Thank you for saving my son, hija. Thanks for bringing him back." Antoinette ge
nuinely smiled at Luna and
gathered her in the older woman's arms.

Luna looked back to the times where she and Raffy were just starting out. He was
always patient and
careful with her, always putting her as his priority. There were times where the
y hurt each other, sure, but he
always makes up for it. He was always there for her if he needed her.
She was her own knight, fighting her battles for her.
Sure, maybe she did save Raffy from his misery. And she did a half-assed job at
it. But of the two of them,
Raffy wasn't the one who needed saving. It was her. And there's no doubt about i
t. Raffy the knight, even if
he's troubled, rescued her, the princess who was beyond saving.
And she will always, always love him for that.
19 - Confirmation
Note: Hope I can hear feedbacks from you guys. Malapit na mag-end, more or less
10 chaps. Thanks for
spending time to read and making it this far.
--19 - Confirmation
--"I'm telling you this for one reason and one reason only: No matter how sure y
ou are of someone's love, it's
always nice to hear it."
Mike Gayle, Turning Thirty
--"There you are, my pretty little French girl," bulong ni Raffy kay Luna nang m
aabutan niya ito sa kitchen.
She was pouring herself a glass of water when he came up behind her and wrapped
his arm around her
waist.
Mula nang kuhain ito ng Mommy niya para ipakilala sa buong pamilya nila ay ngayo
n lang niya ulit ito
nasolo. Nakipagkulitan na lamang siya kasama ang mga pamangkin niya para aliwin
ang sarili habang
hinihintay ang Mommy niya na ibalik sa kanya si Luna.
He was glad, though, that his Mom liked Luna. Lorien or not, confident siyang ma
gugustuhan ito ng mga
magulang niya. As long as he's happy, they approve. He was more than happy with
her and alam niyang
nararamdaman iyon ng Mommy niya. The gleam in her eyes while she chatted with Lu
na gave his Mom
away. Masaya ito na sa wakas, he rose above his misery and finally moved forward
with his life. That he
found some to love. Bonus points na sa favorite painter pa nito.
"Hey, baby," bati nito sa kanya. She leaned in to his embrace and placed her han
ds above his. "Ano,
napagod ka nang makipaglaro sa mga bata?" Luna asked, giggling.
Raffy froze for a moment. He knew she was pertaining to his nieces and nephews,
but damn, the images of
him playing with their own kids while she watched raced through his mind. The de
sire of having a future with
her hit him hard in the gut and got his system working overdrive. His heart thum
ped wildly in his chest.
He expelled a huge chunk of air before breathlessly answering, "Yeah."
"You sound tired, Raf. Gusto mo tubig?" tanong ni Luna. She looked up at him wit
h her chocolate brown
eyes, warm and tender.
Damn that look. He'd never get tired of those eyes. He'd do everything just to h
ave her gaze at him that way.
He bent to touch his lips with hers. "I told you, magugustuhan ka ng family ko.
You charmed them, Ms.

Lorien. Good job," Raffy teased.

Luna faced him while still wrapped in his embrace. He could see the blush spread
ing across her cheeks.
Despite the confidence, there are still tiny things that make his girl feel shy.
"They liked Lorien, Raf. I'm Luna. Just Luna," nahihiyang sabi nito.
He pushed her back against the counter and trapped her. "No, babe, they liked yo
u. As Luna. As yourself."
"Asus, if I know, sinasabi mo lang iyan para di ako ma-bother." Nag-iwas ng ting
in si Luna. Her eyes caught
what's left of his clan outside, adults chatting and children running around.
Raffy gripped her chin and gently faced her to him. He gazed right into her eyes
, full of doubt. "Don't sell
yourself short, Luna. Trust me when I say they liked you. Sure, they were amazed
na ikaw at si Lorien ay
iisa. Pero hindi naman si Lorien ang nakaharap nila ngayon. It was Luna. Lorien
is just an alias, while Luna
is your person."
Luna snaked her arms around his neck and kissed him soundly on the lips. "You re
ally know how to cheer
me up, Raf. You get me. As in. Tipong parang nababasa mo ang isip ko."
"Well, that's just one of the many amazing talents I have, babe. Wanna know more
?" He grinned as he
pressed himself against her soft body. Her lighthearted laughter filled the four
corners of the room as he
playfully ground against her.
"Puro kalokohan yang nasa isip mo!" Luna scolded him. The mirth in her eyes stil
l evident. "Behave ka nga!"
"I'll behave, only if you promise me one thing, Ms. Lorien."
Nagtaas ito ng kilay, urging him on. "What?"
"Draw me like one of your French boys." He wiggled his brows. He was sure she'd
get his Titanic reference.
Abot langit ang ngiti niya nang marinig ang paghagalpak nito sa tawa.
--"So, why the name 'Lorien'?" he mumbled as he traced the curve of her body. Th
ey were facing each other,
both lying in his bed, post coitus, at his parents' home. His mother insisted th
ey spend the rest of the holiday
with them.
Her sleepy eyes glanced up at him. "I jumbled the letters of my name. Thought it
was a good one."
"Why not use your real name, then?" His fingers traveled down to her naked breas
ts, circling the tip before
moving up to lips.
"I didn't want everyone to know that I paint. Hobby lang naman kasi siya noon ha
nggang sa ma-discover
ako ng manager ko ngayon."
She bit on his wandering finger and sucked on it. He repressed a groan, not want
ing his parents to hear
their lustful activities. Nakakahiya pa rin sa magulang na malaman ang mga ganit
ong bagay. They tried
holding back-having sex in his parents' home-but they only lasted ten minutes be
fore they gave in.
"How come you never told me?" His bitten finger traveled south and landed in her
moist core. He drummed
that bundle of nerve until she began writhing beside him.
"You never... asked," she moaned.
He grinned at her response. "Smart ass."
He withdrew his hand from her, then pulled her against his hard body, her hot br
eath fanning against the
side of his neck. Luna snuggled closer as he stroked her back until her breathin
g turned heavy and even. He

dropped a kiss on the crown of her head.

"I love you," he whispered against her hair, hoping those words would reach her
even in her sleep.
--"Good morning, Mom," bati ni Raffy nang maabutan ang Mommy niya na naghahanda
ng breakfast nila.
Lumapit siya rito para yakapin ito at bigyan ng halik sa pisngi.
"'Morning, hijo. Where's your lovely girlfriend?" malambing na tanong nito. Pina
upo siya nito sa harap ng

hapag at pinaghanda ng kape.

"Tulog pa, Mom. Pagod siguro dahil kakarating lang din nun galing France. Di pa
nakakabawi ng tulog."
Tumango lang ang kanyang Mommy, tapos ay bumalik na sa pagluluto. He busied hims
elf with reading the
newspaper kahit one part of him was dying to ask his Mom about the questions swi
mming in his head.
"Raffy, anak," tawag sa kanya ng Mom niya. He put down the paper and faced his M
om, sitting beside him.
Nakahanda na ang mga pagkain sa mesa. "I'm so proud and happy for you."
Alam niya ang ibig sabihin nito. His mom witnessed his rough period. She was the
re when he drank himself
to sleep and worked his ass off until he couldn't stand. She was there worrying
about him, scared that he
might never recover and go back to the way he was. Akala niya rin ganoon ang man
gyayari sa kanya. But
then, Luna came along.
He couldn't fight off the smile forming on his lips as he thought of her. Luna,
his angel.
"You're thinking about her, aren't you?" tudyo ng kanyang ina. His mom squeezed
his face, then dropped a
kiss on his forehead. "I'm glad you found her, Raf. She's good for you. Now, I d
on't need to worry anymore
kasi alam kong masaya ka sa piling niya."
"Don't worry about me, Mom. Malaki na ako. I can take care of myself," pagri-rea
ssure niya rito.
His mom stood up, then ruffled his curly hair. "I know that, Raffy, pero hindi m
o maaalis sa akin ang magalala. You're still my baby boy!"
Raffy snorted at his mom's declaration. Kung alam lang nito ang ginagawa ng 'bab
y boy' niya, tsk.
"Hay nako, you're laughing at me!" natatawang sambit ng Mommy niya. "Sige na nga
, gisingin mo na lang
ang Daddy mo at si Luna nang makapag-breakfast na tayo."
"Aye, aye, captain!" aniya, saka tumayo.
He was a few steps away from the stairs when he thought of the questions bugging
him. Bumalik siya sa
kusina para tanungin ang kanyang ina.
"Mom?" tawag niya rito. She looked up from the morning newspaper she was reading
. "Can I ask
something?"
Antoinette's eyebrow arched, urging him to go on. He took a deep breath before l
etting the words out of his
mouth.
"How do you know if she's the one?"
Abot langit ang kaba ni Raffy habang hinihintay ang sagot ng kanyang ina. Pero n
ang magliwanag ang
mukha nito at ngumiti ng malapad, saka lang napanatag ang loob niya.
"You just feel it your heart, anak. One day you wake up and find yourself thinki
ng, 'I wanna spend the rest of
my life with her.'"
"Thanks, Mom. I think... I found the one."Hindi maalis ang malapad na ngiti sa k
anyang mga labi. He kissed
his Mom's forehead before heading out to wake up his 'The One.'
xxx
(LUNA)
A loud knock shifted Luna's attention from the canvas to the door.
"Hey, baby," the person behind called. "It's almost midnight.Come out, please?"
Raffy.
Kanina pa ito pabalik-balik ng kwarto nila para i-check siya.
It was New Year's Eve, but she's been holed up inside his room the whole day. Bu

ong araw ang ginugol

niya para matapos ang painting niya ng pamilya nito. A late Christmas gift for h
is parents. Token na rin para
sa appreciation niya na pinatuloy siya ng mga ito ngayong Christmas vacation.
Nag-insist kasi ito na doon na nila salubungin ang bagong taon. Medyo nahihiya n
ga siya ngayon sa
Mommy nito dahil hindi na siya nakatulong maghanda para sa New Year's Celebratio
n. But just like Raffy,

understanding ang Mommy nito at hinayaan siyang gawin ang painting niya. After a
ll, bisita naman daw siya
kaya hayaan na lang daw niya ito na maghanda para sa kanila. Basta daw sasalo si
ya sa mga ito at titikman
ang mga hinanda nitong pagkain.
"Almost done, baby! Just a minute," sagot niya kay Raffy. Malapit na naman niya
matapos ang painting.
Finishing touches na lang ay okay na. Siguro bago mag-alas dose ay tapos na niya
iyon.
"Okay, take your time. I'll be back pag malapit na mag-countdown."
Tumango siya kahit alam niyang hindi naman siya nakita ni Raffy. Narinig na lang
niya ang mga yabag nito
palayo.
She immersed herself with her painting again. Hindi niya na namalayan pa ang ora
s. Hindi pa niya marerealize na halos midnight na kung hindi pa siya ulit kinato
k ni Raffy.
"Hey, baby," tawag nito sa kanya habang nakadungaw ang kalahati ng katawan nito
sa pinto. Hi wiggled the
party hat in his hand, reminding her of the New Year's Celebration waiting for h
er downstairs. "I hope you're
done with your artwork. It's almost time for the countdown."
Pumasok si Raffy sa kwarto at naupo sa kama. Binuksan nito ang TV para makita an
g last one minute ng
taon. Hindi niyo nakikita ang painting dahil nakaharap sa dingding ang canvas.
The countdown was on the last thirty seconds when she stood up. Tumayo rin si Ra
ffy at lumapit sa kanya.
He placed the party hat on her disheveled head. He grabbed her by the hips, but
she moved away as she's
still covered in paint. Suot pa rin niya ang smock niya na puro talsik ng pintur
a. Maging ang kamay niya ay
ganoon din.
"Babe, puro paint pa ako. I'll ruin your shirt," saway niya rito. He was wearing
his favorite denim Henley tee.
He didn't listen to her, though, as he hugged her to him despite the dirty smock
. "I can always buy a new
one, but I have to wait 365 days more before I can get to kis you on New Year's
Eve."
Luna placed her arms on his shoulder, careful for her paint-stained hands not to
touch an inch of his clothes
or skin. She tiptoed to touch her lips to his.
"Aww, such a romantic," she cooed.
Raffy pushed a few strands of hair away from her face. "Blame my mother, then."
She crinkled her eyes. "Nah, I think I like you like this."
Raffy tilted his head back and laughed. Her heart warmed with the sound of his c
huckle.
"Thank God, my mother taught me well."
The TV host announced five seconds left before the year ends.
5... 4...
Her eyes glanced up at his man, peering down at her. He pulled her closer to him
, then stole a kiss on her
lips.
3... 2...
"Happy New Year, my little Miss French girl," he whispered against her ear.
Nevermind the paint in her hands. Luna cupped Raffy's cheeks and kissed him hard
.
"Bon anne, mon amour. Thanks for bringing me here with you."
--Right after their dinner, Raffy pulled Luna outside to watch the fireworks dis
play. Kahit lagpas alas dose na
ay may ilan pa ring nagpapaputok.
He stood behind her, his arms around her waist, as she leaned back against him a

nd watched the display.

"You know what I love other than fireworks display during New Year's Day?" tanon
g ni Raffy sa kanya
habang nakatingala pa rin sa langit.
"Your mom's superb cooking?" hula niya.
"Nope," tipid na sagot nito. Still looking up at the sky.

"New Year Countdown?"

He kissed her forehead before answering. "Still a no."
Luna pulled away from him to face him. "Eh, ano?"
He pulled her back to him, linking his arms behind her neck. His intense gaze tu
rning her knees to jelly.
Good thing, nakayakap siya ng mahigpit dito.
"You." He grinned down at her.
Her heart thumped wildly against her chest. She grabbed a fistful of his still-p
aint-stained shirt and
breathlessly asked, "Me?"
He smirked as he softly ran a knuckle down her cheeks. "Yeah, baby, you. I love
you. More than my mom's
superb cooking, the fireworks and New Year's Countdown. I love you, Louise Annik
a Gervacio."
Her heart beat thrice its normal speed with his declaration.
Luna stood on tiptoes and snaked her arms around Raffy's neck. "'Know what I lov
e?"
"What?" he asked, breathless, as he touched his forehead to hers.
She repeatedly pressed her smiling lips against his. "I love that you love me be
cause I love you, too, Rafael
Jose Dela Merced III."
20 - Diamond
20 - Diamond
--"It takes a real man to see the difference between a diamond and a rhinestone.
"
- Surgeo Bell
--"What's up, loverboy?"
Raffy looked up from his paperworks, then groaned upon hearing his cousin James'
s greeting. Mula nang
mag-hook up sila ni Luna noon ay iyon na ang pang-asar nito sa kanya. Bagay daw
sa kanya for being so
virile at nagawa niyang itali ang wild child na si Luna sa kanya. James knew Raf
fy hated it, so his cousin
kept calling him that to irate him. And every time, pikon na pikon pa rin siya.
Casual na upo si James sa visitor's chair sa harap ng desk niya. "Oh, bakit samb
akol yang mukha mo?
Aren't you glad to see me, cousin?"
Raffy rolled his eyes, then resumed reading his paperworks. He knew James's deal
. Andito ito ngayon para
magtanong tungkol sa 'bakasyon' nila ni Luna sa bahay ng parents niya. Umalis ka
si ng bansa ang mga ito
para sa New York mag-celebrate ng Bagong Taon kasama ang pamilya ni Marce doon.
"Cut the crap, James. Alam ko namang pinadala ka ng asawa mo para intrigahin ako
," sabi niya, hindi
inaalis ang mga mata sa binabasa. Sa totoo lang ay busy siya para sa isang meeti
ng with an investor, pero
kung hindi niya pagbibigyan ang makulit na pinsan na sugo ng mas makulit nitong
asawa, for sure, wala
siyang trabahong matatapos. They'll bug the crap out of him until he gives them
the time of day.
Ganun sila kakulit. Just to get the latest about his and Luna's relationship. Ts
k.

"So, how was it? I take it nagustuhan siya ni Tita Toni?"

Nilapag niya ang hawak na papel at hinarap si James. "Understatement, bro. Fucki
ng understatement," he
said with a grin erupting on his face. He could remember the days they spent in
his childhood home.
Tuwang-tuwa ang Mommy niya kay Luna. Mas inalagaan at inasikaso pa ito kaysa sa
kanya. "Mom adored
Luna so much. Pati si Dad gustong-gusto siya."
"I hope you know what that meant to your Mom, right?" tanong ni James, nakangisi
rin. Raffy could see the
mirth in his cousin's eyes. Masaya ito para sa kanya dahil sa wakas, maayos na a
ng buhay niya at nakamove on na mula sa pagkabigo kay Aubrey. "For sure, nagpapl
ano na iyon ng future wedding ninyo ni Luna.
You know how she is kapag nag-uuwi ka ng babae para ipakilala sa kanila."
"Don't I know it?" natatawang sagot niya rito.
James was totally right. Alam nila kung paano umandar ang pag-iisip ng Mom niya.
Heck, she has been that
way ever since he first introduced his first girlfriend noong high school sila.
The next time his then-girlfriend
visited their home, his mom would drag her to the study and look at wedding dres
ses and talk about cakes
and songs and gowns and reception.
Since only child siya, sa 'future wife' niya ibinubuhos ng Mom niya ang mga idea
s nito para sana sa kasal ng
anak na babae nito. Fortunately, lalaki siya and he doesnt have to hear the end
of it. Unluckily for the the
girl, either she'd be spooked or thrilled with the idea.
Sa lahat ng naipakilala niya sa Mom niya, tanging si Aubrey lang ang natuwa sa w
edding plans ng Mom
niya. Kaya labis ang sakit na naramdaman din ng Mom niya nang malaman nitong ini
wan na siya nito. Like
him, she was heartbroken, too.
A bitter smile ghosted around his lips at that recollection. He could still reme
mber his Mom's delight when
Aubrey agreed with her plans regarding their 'wedding.'
Eh, no use being sad about it now. May bagong nilu-look forward na siyang reaksy
on.
That's of Luna when she finally hears his Mom discussing their wedding plan. Hop
efully ay magustuhan nito
iyon dahil well, he's kind of planning to propose to her already.
"Hello? Earth to Rafael?" James called him, snapping him back to the present. "S
aan na napunta yang isip
mo?"
"Oh, sorry. I was just thinking about Luna and proposals and weddings." He grinn
ed.
"Am I hearing wedding bells soon?" James asked teasingly.
Binuksan ni Raffy ang isang drawer ng la mesa niya at hinanap ang isang blue-gre
en box na kabibili lang
niya ilang araw na ang nakakaraan. When he found it, he placed it on top of his
paperworks and opened the

tiny box for James to see.

Truth be told, may maliit na kaba sa dibdib ni Raffy habang hinihintay ang sasab
ihin ni James. He's his
cousin and best friend, for god's sake. Hindi naman talaga niya kailangan ang ap
proval nito, pero pinsan din
kasi ni Luna ang asawa ni James na si Marce. Protective ito at si Marce kay Luna
dahil sa nangyari dito at
sa gunggong nitong ex na si Sven. They're afraid that she'd lose her real self i
f she experiences another
heartache. Ganoon kalaki ang impact ni Sven kay Luna. No matter how strong she m
ay appear, the cracks
are there, manifesting.
Ayaw niyang makita siya ni James na sinasakyan o niloloko lang si Luna.
Alam din naman kasi ni James na noong una, iba talaga ang habol niya kay Luna. H
indi naman niya
inaasahan na mahuhulog siya para dito. Heck, he was too busy nursing his wounded
heart; he just woke up
one day, feeling so strongly for the damaged girl.
He found himself wanting to spend his days with her. He had the need to touch he
r, to see her, to kiss her,
to make love to her. He wanted to protect her from every pain she might feel, to
shield her from all her
demons. To make her see that he looks at her beyond her damaged exterior. That h
e understands her and
cares for her so much, he'd give up his life just to see her smile.
Now, he wanted his cousin's approval because he doesnt want to spend another day
without officially calling
her as his. As his Mrs. Rafael Jose Dela Merced III.
Nakahinga siya ng maluwag nang ngumisi ito at kinuha ang cellphone para kumuha n
g picture ng singsing.
Probably to send it to Marce. For sure, maya maya lang ay makakatanggap na siya
ng text o tawag dito,
demanding the details.
"I guess we'll be hearing one very soon, then," ani James, sinasagot ang sarilin
g tanong.
"Soon, but not so soon. Balak ko ay next month, February, or sa birthday niya sa
May."
Raffy snatched back the ring and stared at it up close. "I just hope makaya niyo
ng mag-asawa na huwag
ilaglag ang plano kong ito."
James raised his hand in surrender. "Fine, di kami makikialam ni Anna. But do kn
ow she'll pester you for
details."
"Of course, that's the way she's wired. Akala ko nung una ay tahimik lang siya,
but when she gets close and
comfortable with those around her, boom, firecracker!"
Kinuha niya ang singsing mula sa lalagyan nito at nilaro sa kanyang mga daliri.
It was a Tiffany Grace
engagement ring, ayon sa online catalogue ng store na pinagbilhan niya. The mome
nt he viewed the
pictures of the ring, si Luna agad and naisip niya. It was beautiful. Simple. Bu
t with elegance and class.
Just like his woman.

"Don't you think it's too sudden? I mean, kakikilala niyo lang few months ago, t
apos ngayon you want to
marry her?" pag-iiba ni James ng usapan. Raffy looked up and found him staring a
t him with a serious
expression.
Ilang beses na ring pumasok sa isip ni Raffy ang tanong na iyon mula nang magdec
ide siyang one of these
days ay yayayain niya pakasal si Luna. And every time, he'd come up with the sam
e answer.
"I don't think so, dude. When you find the one you want to spend the rest of you
r life with, you wouldn't want
to let her slip away." Binalik niya sa lalagyan ang singsing at tinago muli sa d
rawer. He sat up straight, and
then directly gazed into his cousin's inquiring eyes. "Wala naman iyon sa haba n
g panahon na magkasama.
Nasa tatag ng pinagsamahan at pinagdaanan. That's how I feel for her. As whipped
as I may sound pero I
love her, bro. Cant see myself growing old with anyone but her."
"Damnit, Raf. You're totally pussywhipped," James mumbled as the corner of his l
ips turned up."But I'm glad
you are. Masaya ako para sa inyo. You both deserve to be happy."
"The thing is I hope she feels the same as I do." He expelled a huge gulp of bre
ath, then turned up to the
ceiling.
Another thing that worries him. Ang tanging kalaban na lang niya ay kung may nat
itira pang kahit katiting na
pag-asa sa puso ni Luna para kay Sven. Pero sa tingin naman niya ay hindi na niy
a kailangang isipin pa
iyon. Luna told him she loves him. Malaki naman ang tiwala niya rito. Naniniwala
siya sa mga sinasabi nito
dahil na rin sa ipinapakita at ipinaparamdam nito sa kanya.
"I'm sure she does, Raf. Based on her stories whenever she calls my wife, sigura
do akong pareho kayo ng
nararamdaman. You saved her from her demons and she saved you from yours. Kita r
in naman naming
seryoso kayo sa isa't isa."
James's reassurance eased some of the worry away. Kung nakikita naman nito na ga
noon nga, no need to
think about it. Malamang ang mga thoughts na ito ay produkto lang ng overthinkin
g dahil na rin sa nangyari
sa kanya noon.
Yeah, stop being an overthinker, Raf. Past is past.
His negative line of thought was cut short by the sound of his ringtone for Luna
. Agad napalis ang anumang
isipin niya at napalitan ng ngiti ang kanyang labi nang makita ang pangalan nito
sa screen ng phone niya.
"Speaking of the devil..." nakangising sabi ni James.
He just grinned back at his cousin before his finger swiped to the left to answe
r the phone call. "Hey, baby,
missed me?"
"Pussywhipped loverboy," James mouthed. Raffy crumpled a piece of paper, then th
rew it toward James
after hearing him snort with laughter.

Ah, James was messing with him again. Kung makapang-asar ito, kala mo hindi ito
ganun kay Marce.
Inikot niya ang swivel chair paharap sa floor-to-ceiling window sa likod niya at
pinagmasdan ang skyline ng
Quezon City habang pinapakinggan ang boses ng girlfriend. Alam niyang di pa umaa
lis si James dahil abala
itong natatawang kumanta ng isang love song bilang background nila ni Luna.
"Missing you every minute, babe," she giggled. But he heard something entirely d
ifferent in her voice.
"Problem, babe? Bakit ka napatawag bigla?"
Nagsalubong ang kilay niya nang marinig ang pagbuntong hininga nito. So there's
definitely a problem.
"Uhmm... How do I say this?" Another sigh. His heart slowly increased its pace i
n anticipation. God forbid,
may nangyaring masama dito. "I went grocery shopping near our place, kasi pag ti
ngin ko sa ref wala nang
laman masyado."
Nakahinga siya ng maluwag sa sinabi nito. At least the morbid thoughts are cross
ed out.
"And the problem is?"
Another deep sigh. "I forgot to bring money?"
Isang tawa ang kumawala sa mga labi ni Raffy nang madinig ang problema nito. "Yo
u know you could've
told me at once: Babe, daanan mo nga ako sa supermarket. I left my money at home
." He heard her huff.
And possibly rolling her eyes at him for laughing. "What do you want me to do?"
"Fine," she murmured after another huff. "Babe, please rescue me here sa grocery
. I left my wallet at home,
if you don't pareho tayong gutom the whole week. And please, pakibilisan kasi ba
ka isipin nila magnanakaw
ako dahil kanina pa ako paikot ikot dito sa mga aisle."
He smothered his laugh dahil sigurado kukurutin siya nito as vengeance for laugh
ing at her earlier. "Just text
me where you are exactly, and I'll be there. Thirty minutes tops."
--"Promise, isang tawa mo pa uli, kukurutin kita sa singit pag-uwi natin," naiin
is na sabi ni Luna nang marinig
siya nitong magpigil ng tawa.
He wrapped his arm around her shoulder, and pulled her close, then kissed her ha
ir. "Uwi na tayo para hindi
lang iyon ang gagawin mo sakin," bulong niya sa tainga ni Luna.
Nangigigil pero pabirong kinurot siya nito sa tagiliran. "Ang landi mo, Dela Mer
ced! Umayos ka nga."
"What can I say, babe? Ang sexy mong mag-grocery, eh." His eyes traveled from he
ad to toe, taking in and

memorizing every detail. "We should do grocery together more often. With you wea
ring that. Yeah,
definitely."
Tumigil sa paglalakad si Luna at matamang tinignan si Raffy sa mata. Busangot an
g mukha nito dahil
kanina pa niya tinatawanan at inaasar. Pero totoo naman ang sinasabi niya rito,
she was just refusing to
accept it.
"Raf! Mukha akong homeless! Well, as of today's events, para talaga akong homele
ss!" She pouted.
Raffy chuckled before pulling her into his arms. Agad namang yumakap ito sa bayw
ang niya. "Homeless ka
d'yan. May nag-abot na ba sayo ng limos ngayon para masabi mong homeless person
ka?"
"Meron, ikaw," sabi ni Luna, nakanguso pa rin. Di na napigilan ni Raffy na halik
an ito sa labi. Her lips were
begging to be kissed, anyways. "Limos mo yung pagbabayad nung grocery, then eto
suot ko pang gusgusin
tapos hihilahin mo ko papasok ng Japanese restaurant?!"
"Di ka mukhang gusgusin, baby. Trust me." He dropped another kiss on her lips. D
i baleng nasa gilid sila ng
kalsada at may ilang pinagtitinginan sila. "Ang sexy kaya ng suot mo. You should
wear that more often."
Contrary to Luna's belief, she was far from looking 'homeless.' Suot kasi nito a
ng lumang baseball shirt niya
na abot hanggang hita nito. Natatakpan niyon ang maiksing denim shorts na suot.
Nakatali ang buhok nito
na parang di pinadaanan ng suklay at may ilang maiiksing hibla na kumawala sa ta
li at naka-flipflops lang
ito.
Sa paningin ni Raffy, she looked sexy and hot as hell. She was pulling off the l
ook. It was the shirt that sold
him, though. She should wear his shirts more often.
"Okay, fine, di na homeless. But still! Medyo nakakahiya na nakapambahay lang ak
o tas ikaw formal na
formal."
"Wag mo nang intindihin yun, okay? Take out na lang tayo?"
Tumango si Luna at nagpahila na papasok ng restaurant. Habang umoorder siya ay p
anay ang sulyap ng
cashier kay Luna. Nakayakap kasi ito sa baywang niya at subsob ang mukha sa dibd
ib niya. She doesn't
want to be recognized daw.
"Pasensya na, Miss, ha? Naglilihi kasi itong baby ko. Ako ang napaglilihian kaya
ayan, kapit tuko sa akin."
He grinned as soon as the words fall out of his mouth. Naramdaman niya ang pagka
gat ni Luna sa dibdib
niya. Probably her payback for the pregnant joke.
Natawa ng bahagya ang cashier sa sinabi niya. "Ang cute niyo pong dalawa, Sir. A
ng sweet mo pa, di mo
iniiwan si Ma'am."
"Ah, possessive at selosa kasi ito, eh. Ayaw na ayaw akong nawawala sa paningin
niya." Luna's nails dug
into his back.

"Kung ako po girlfriend niyo, Sir, nako magiging ganun din ako. Baka maagaw pa k
ayo ng iba!"
Tumingkayad si Luna para maabot ang tainga ni Raffy. She bit his earlobe, before
whispering, "Asarin mo
pa ako, wala kang sexy time mamaya hanggang isang linggo."
Raffy chuckled before facing her, and then kissed her cheek. "Baby, wala namang
ganyanan. I love you!"
Inirapan siya nito tapos ay yumakap mula sa gilid niya. Humarap ito sa cashier t
apos ay isinandal ang ulo sa
balikat niya.
Magsasalita sana si Raffy nang tawagin siya ng isang pamilyar na pambabaeng bose
s. Hindi siya
magkakamali kung kanino iyon. He spent seven years hearing that voice.
"Raf? OMG, ikaw nga!"
Shit.
Nilingon niya ang pinanggalingan ng boses. Tumambad sa kanya si Aubrey na nakata
yo malapit sa pinto ng
restaurant. Wala itong pinagbago sa hitsura mula nang huli niyang makita ito. We
ll, except that the bump in
her belly is absent; nanganak na ito. Ngiting-ngiti ito habang tinitignan siya.
"Long time no see, Raf," anito nang makalapit sa kanya. Humalik ito sa pisngi ni
to.
He felt... nothing. Walang spark, walang thrill. Walang excitement na makita uli
t at makausap ito.
"I'll be sitting by the window, babe. Nakakapagod tumayo, eh." Kumalas na pala s
i Luna mula sa
pagkakayakap sa kanya, hindi man lang niya namalayan. Kung hindi pa ito nagsalit
a ay hindi niya pa marerealize iyon. Sinundan niya ng tingin ang papalayong si L
una na naupo malapit nga sa bintana.
A deep sigh escaped his lips. Kahit di magsalita ito ay naiintindihan niya ang k
inikilos nito. He could hear her
mind starting to work and feed her with worthless crap.
Damn. Of all days na pwedeng magpakita si Aubrey ay ngayon pa. Ngayong araw kung
kailan hindi tanggap
ni Luna ang image niya para sa sarili niya. If this were another day, Luna, for
sure, will be staking her claim.
But not today. Not with her distorted self-image. Not with Aubrey, his ex-girlfr
iend na alam nitong hirap
siyang kalimutan.
At para siyang tanga na nakatayo pa rin sa harap ni Aubrey.
"Tamang-tama, I want to invite you sa binyag ng baby ko. This coming Sunday na,
I hope makapunta ka."
Binuklat nito ang bag at inabot ang invitation.
Para parin siyang tanga na tinanggap ang invitation. Invitation sa binyag ng bab
y nito na bunga ng

pagtataksil nito sa kanya.

She really has guts to do that. Wow.
Austin Clyde. Pinangalan pa talaga nito iyon. That's the name they want to give
their firstborn. Not Draco
and her firstborn, but Raffy and Aubrey's.
Ngayon niya na-realize ang kapal ng mukha nito. As if there is no bad blood betw
een them. God, nabaliw ba
talaga siya sa babaeng ito?
"Thanks for the invite, but I don't want to be associated with you again." Tiim
ang bagang na sinauli niya rito
ang envelope.
"Can't we at least be friends?"
"Sorry, I don't make friends with cheaters and liars."
--Tahimik ang biyahe nila Raffy at Luna pauwi ng bahay nila. Hindi na siya bumal
ik ng opisina at pina-cancel
na niya ang kung ano pang natitirang gawain niya para sa araw na iyon. Hindi siy
a mapakali sa tahimik na si
Luna. Alam niyang overworked na ang isip nito sa mga naganap kanina. Ayaw niyang
iyan ito nang ganoon.
Hanggang sa mailigpit ang grocery ay tahimik pa rin ito. She barely talks to him
and makes eye contact.
Hindi na rin niya ito pinupush dahil ayaw niyang mag-away na naman sila. Things
are going so well between
them, he doesn't want another fight to ruin it and introduce cracks in their arm
or.
Tama na ang mga siwang dulot ng pagkabigo nila noon.
Umabot ng hapunan hanggang sa bago sila matulog ay tahimik pa rin ito. Raffy, th
ough, was barely
hanging. Hindi na niya kaya ang silent treatment nito kaya siya na ang bumasag s
a katahimikan nito.
"Babe? Can we talk?" aniya rito pagkalabas ng bathroom para maligo. He draped wi
th a towel covering his
lower body.
"Yeah?" tipid na sagot ni Luna. Ni hindi ito lumingon sa kanya. Nakaupo lang ito
sa harap ng vanity at
sinusuklay ang mahabang buhok nito na basa pa dahil sa shower. Unlike him though
, bihis ito at handa
nang matulog.
"Aubrey invited me to her son's christening." He bit his lip as he waited for he
r response.
Tumango ito, tapos ay naupo sa side nito ng kama, kaharap siya. Nanatili siyang
nakatayo,
pinagmamasdan at pilit dini-decipher ang body language nito.
"Pupunta ka? Chance mo na yun para magpaimpress uli kay Aubrey."

Nagsalubong ang kilay niya sa narinig. "What are you talking about?"
"Di ba yun naman ang plano mo?Makuha ulit si Aubrey?" she said nonchalantly. "Ch
ance mo na yung
binyag."
Raffy tried breathing through his nose to dissipate the anger bottling up inside
him. Di siya makapaniwala na
kinukwestiyon nito ngayon ang pagmamahal niya para dito.
Yes, they took a hard way before they finally said and admitted their feelings,
pero sa lahat ng pagkakataon
na magkasama sila, naging sincere siya rito. Lalo na nang sabihin niyang mahal n
iya ito.
His mother didn't raise him to be a jackass. Kahit paminsan ay gago siya, never
siyang nagsabi ng 'I love
you' nang di bukal sa puso.
And he sincerely and irrevocably loves Luna. He fucking adores her!
"Are you forgetting that I'm happily taken? Madly in love with you?" he asked, t
he desperation, the plea
imminent in his voice.
"Pero kung wala ako, pupunta ka? You'll seize the chance to get her back?"
He tugged on his hair, hard, then dropped onto his knees in front of her. He cup
ped her cheeks to make her
face him, but she turned her eyes away. "Fuck, baby, I don't want you to enterta
in those thoughts! Noon pa
yun. Tapos na ang chapter ng buhay ko with Aubrey. You are my life now! You're t
he only one I see, I want
to be with."
"Pero kung wala nga ako, ano gagawin mo? Makikipagbalikan?" malamig na tanong ni
Luna.
"Stop it, Louise Annika. Wag ka magselos sa kanya. Please, just... don't."
His heart stopped the moment tears sprang from Luna's eyes. Agad niyang pinahid
ang mga iyon. It hurts to
see her
21 - Surprise
Hi, this one's a filler. Just want to write something about R x L and this scene
. And oh, I guess we have
about 9 chapters left plus an Epilogue. Actually, ready na ako sa Epilogue. Haha
. I can't wait to post it, but I
sort of dont want things to end yet. Anyway, Happy reading!
*
21 - Surprise

--"If you're not gonna go all the way, why go at all?"

Joe Namath
--"Are you really leaving on the 16th?" nakasimangot na tanong ni Raffy habang nag
luluto ng shrimp pesto
para sa tanghalian nila ni Luna. Good thing she was seated on the breakfast nook
behind him, checking her
emails. Kung hindi makikita nito ang di sang-ayon niyang mukha ukol sa nakatakda
ng pagbalik nito sa
France.
A few weeks before the Christmas holiday, umuwi rin ito para asikasuhin ang nala
lapit na art exhibit nito sa
Isang gallery sa France. Kasama na rin doon ang pagbisita nito sa pamilya nitong
naka-base doon.
Naiintindihan naman ni Raffy na nasa Paris talaga ang buhay ni Luna. He just cou
ldnt accept the she has to
leave again. Ni wala pa ngang isang buwan mula nang umuwi ito doon.
"Yeah, babe, exhibit thingy. Malapit na kasi eh," parang robot na tugon nito.
He glanced at her over his shoulders, and found her chewing on her bottom lip wh
ile typing on her laptop
with her brows fused together.
"Can't it be a few days after 16?" tanong niya rito, tapos ay ibinalik na ang pa
nsin sa pagluluto.
"I'm not really sure, Raf. They booked the flight for me."
Raffy sighed. He won't contest to that anymore. Baka kailangan lang talaga niton
g bumalik para sa exhibit.
"Okay," tipid niyang sabi.
"Why ba?"
Why, she asked? Well, it was his birthday on the very day she was leaving, and h
e was hoping they could
spend the day together. He booked them a three-day vacation to Maldives. Para sa
na magcelebrate sila at
balak na rin kasi niyang magpropose dito. Seems like he gotta cancel all his pla
ns dahil sa pag-uwi nito sa
France.

"Just asking, babe," kaila niya rito. She doesnt need to know that. Baka ma-guil
ty pa ito.
Nagsasalin ng sauce sa plato si Raffy nang maramdaman niyang pumulupot ang braso
ni Luna sa kanyang
baywang. She bit his shoulder, then kissed him below his ear.
"Sorry babe, kailangan lang talaga. I need to give the paintings myself and talk
to them with regards to the
gallery set up. Talking over Skype is a bit frustrating. Di kami magkaintindihan
."
"It's fine, babe. I perfectly understand the situation." Raffy grabbed one of Lu
na's hands and brought it to his
lips. "Kain na tayo?"
Luna mumbled her agreement. They set the table and ate lunch together, never tou
ching the subject of
Luna's departure once again.
--On the eve of his birthday, Raffy spent his day holed up inside his office. Niya
ya siya nila James at Marce
na magdinner at magkasamang salubungin ang kaarawan niya. He agreed to the dinne
r, but not on the
birthday salubong. He initially wanted to do it with Luna, but she was busy on t
hat day too, so the salubong
lost its appeal to him.
He wanted to smack himself in the head for being this clingy, needy, and maarte
kind of guy. He usually
wasnt like this, but now, he was acting up like a girlfriend denied of going out
on a date. First time lang to, at
hindi siya sigurado kung dapat niya bang ikatuwa iyon.
Maybe he was just acting up because Luna obviously has her own stuff happening,
and she wasn't giving
him much attention as she used to. (Ha! See, needy?)
"Snap out of it, Raffy," he reminded himself as he parked his car in his garage.
Dinner with his cousin and
his wife was okay, but it didn't cheer him up like he expected. Luna's upcoming
departure loomed over his
head.
He was used to it, her leaving for France, but this trip isn't sitting really we
ll for him.

"Nah, Raf, you just don't want her to leave your side," paliwanag niya sa sarili
. He shook his head, hoping to
throw away his clingy and needy thoughts and to get out of this weird funk.
As he was about to enter their house, his phone rang with his alert tone for Lun
a.
Luna
Don't wait up for me tonight, Raf. Might be home very late. Love you, Mr. Romant
ic.
Raf
Ok, be safe babe. Wake me up when you get home. Love you too, french girl.
She was leaving tomorrow, and yet she's still working her ass off until maybe th
e wee hours of the morning.
Raffy sighed as he headed inside, and straight to the bath. The icy drops of wat
er against his skin was
refreshing, but it didn't help with the pushing out the funk.
Contrary to his girl's request, he didn't head to bed as he got out of the showe
r. He might as well work his
ass off, too. He shut off the lights around the house, leaving one lamp turned o
n in the living room. Armed
with paperworks that aren't due until the end of the week, Raffy plopped on the
armchair near the lamp and
read on his papers as he waited for Luna to come home.
He didn't exactly see her come home as he fell asleep an hour ahead her arrival.
He didn't hear her come in,
but he felt her, alright. She woke him up with kisses along his jaw, while hummi
ng a song.
He rubbed his eyes to rid of the sleep, and when he opened his eyes, he was welc
omed with the sight of
Luna grinning from ear to ear, holding a small cake with a candle on balloons wi
shing him a happy birthday.
"Happy birthday, Raffy!" she greeted, then extended the cake to him.
He glanced at the clock hanging on the wall opposite him. It was a little over m
idnight. It was definitely his
birthday.
"What... How?" he asked, confused. He had no idea she knew.

She thrust the cake closer to him. "Make a wish first."

"I already had my wish come true, babe," he grinned at her, then blew the candle
s. He looked straight into
her chocolate brown eyes. "What else could I wish for if I already have you by m
y side?"
Red rushed on Luna's face. The dim glow of the lamp muted the flush, but he was
sure she was red all over.
Ah, he loved seeing his girl blush because of his doing.
"You probably thought I didn't know, so I played along," she said, changing the
topic and in turn, answering
the earlier questions in his mind. "It actually helped, coz I wouldn't have pull
ed it off if you knew that I knew.
So yeah."
He was blown away with her idea. No one ever did this to him yet. He was the guy
here; he was supposed
to do the surprising his girl shit. Not the other way around. But this? Her idea
? Fuck, it was more than nice.
Loved the girl even more.
"Damn, babe, you just went off the charts awesome in my books." Raffy took the c
ake from her hands and
placed it on the table beside him. He pulled her by the waist and crashed his li
ps to hers, making sure she
felt his appreciation with every stroke of his lips and swipe of his tongue. "Th
anks for this, babe. You're
certainly the best girl there is."
Luna kissed the top of his nose, and smiled. "I just didn't want to leave you on
your birthday without me
leaving you something to remember me by."
"You definitely won't, babe. Thanks," he mumbled against her lips.
Sure, it was as simple as waking him up, and being the first to greet him. The e
ffort didn't go unnoticed
though.
"Now, why don't I return the favor and give you something to make you miss me an
d crave to come back
home to me the moment you land in France?"

Her low chuckle was enough to spur him into action, right then and there. She wa
s leaving first thing in the
morning, so he wasted no time showing her what she will be missing on the days t
hey are worlds apart.
And boy, did he give her something to remind her to come back home.
22 - Closure
Allow me to say... dun dun dun dunnnnn. Hehehehe. Tandaan: Everything happens fo
r a reason. ;)
**
(LUNA)
It was a fine sunny day in Paris, perfect for leisure walks and strolls around t
he city. Luna wished she could
do just that, but her day marked more important things to be done. Mga bagay na
kailangang ayusin at ilang
beses nang di napagtuunan ng pansin.
She glanced at herself in the mirror. She looked nice with her navy blue dress t
opped with a green knitted
cardigan. But she saw past her exterior. A woman with weariness in her eyes star
ed back at her. Dark
circles lined her eyes, evidence of the restless sleep last night.
She hoped for this day to come, but dreaded it at the same time. She didn't know
what to expect, and she
hated feeling lost. Like going to war without plans. But she couldn't cancel, no
way. No matter how scared
she might be feeling right now. Today was judgment day. And she'd rather get on
with it than chicken out.
Plus she has no idea when the chance would present again.
She pulled in a deep breath before slinging her messenger bag across her shoulde
rs and taking a step
towards the door. The moment she steps out of this apartment, all her questions
will be answers, her
worries washed away. She needed to do this.
For her peace of mind.
For herself.
For her possible future with Raffy.
"Let's get this over with," bulong niya sa sarili at binuksan ang pinto palabas
ng kanyang apartment.

As she walked along the streets of Paris, her mind wandered on how a lot of thin
gs changed in the span of a
year. She lost the love of her life. Had her heart broken. Met someone who fasci
nated her. Got offered the
biggest break of her career. And most importantly, she fell in love with a man w
ho adores and cares for her.
She has everything going well for her, yet she still felt incomplete.
In her heart, there are still unanswered questions. There are demons that Raffy'
s love couldn't shake away.
The monsters that often reared its ugly heads. And those are the insecurities th
at Sven's betrayal implanted
in her head.
At night before she falls asleep, she would often ask herself if she was good en
ough for Raffy. Ano bang
nakita nitong worthy sa pagkatao niya? Meron ba? O baka tulad ni Sven ay katawan
at saya lang ang habol
sa kanya?
When Aubrey suddenly appeared in her safe bubble, nayanig ang balance ng mundo n
iya. What if sa
pagkikita nilang iyon ni Aubrey, marealize ni Raffy na ito pa rin ang mahal nito
? Where would that leave
her? Or what if bigla na lang mapagod si Raffy sa pag-intindi sa mga issues at k
ahinaan niya?
Will she ever be enough for one person to stay and never leave? Forever?
Naupo si Luna sa isa sa mga outdoor tables sa paborito niyang restaurant. The pl
ace was small, but its cozy
ambience, the view of the Tower and the food made up for it. May lumapit agad sa
kanyang waiter at kinuha
ang order niya.
Habang naghihintay, naisip niya kung ano ang kalalabasan ng araw na ito. Makakal
abas kaya siya rito nang
buhay at walang dagdag na galos sa puso. Mas nakakakaba pa ito kaysa paghihintay
ng approval ng mga
proposals niya para sa kanyang mga exhibit.
Kasi-serve lang ng pagkain niya nang tumunog ang kanyang cellphone. Nang mabasa
ang pangalan ng
caller, bumigat ang dibdib niya. Bigla siyang na-guilty sa mga gagawin niya sa a
raw na ito. Of all things he
needed to know, isa ito sa mga iyon.
Hinayaan niya munang magring ito ng ilang beses bago sinagot.

"Hey, baby, good morning," bati ni Raffy nang sagutin niya ang tawag nito. "Kagi
gising mo lang?"
"Raf! Uhm, no..." alangang sabi niya. Paano ba niya sasabihin dito kung nasaan s
iya at ano ang gagawin
niya sa araw na ito? "I'm having breakfast... outside."
"Pupunta ka ba ulit sa gallery mamaya?"
"I'm meeting with someone first, then diretso na ako sa gallery. Pauwi ka na ba?
"It must be around 4pm in
Manila.
Raffy sighed. Dama niya ang pagod nito. "Hindi pa, babe. May dinner kami ni Jame
s with one of our clients."
"I miss you, Raf. I hope you're with me right now." Her eyes turned misty with h
er declaration.
"Gusto mo ba puntahan kita dyan? I can ask my secretary to book me a flight ASAP
."
"No, Raf, it's okay. Pauwi na rin naman ako in a few days. I just... I just miss
you."
Totoo ang sinabi niya. She could use his company right now. Mas lalakas ang loob
niya kung andito ito
ngayon. He was her rock. She felt stronger with him by her side. She felt safe.
Pero mas makakabuti siguro kung haharapin niya ang sitwasyon niya ngayon nang ma
g-isa. Hindi naman
sa lahat ng oras ay nandyan si Raffy para alalayan at saluhin siya. What if duma
ting ang araw na mawala
ito sa kanya, di ba?
Now is the time to stand up with her own two feet.
"Missing you too, baby," malambing na sabi nito.
Nanlamig ang buong katawan niya nang may maramdaman ang mainit na palad sa kanya
ng leeg at nang
dumampi ang isang labi sa kanyang sentido. Nag-iwas si Luna ng tingin nang maupo
sa harap niya ang
taong kikitain niya ngayon. Kahit malayo ang tingin niya ay ramdam niya ang mga
tingin nito.
"Sige na, tapusin mo yang trabaho mo. Andito na yung ka-meeting ko," nagmamadali
ng sabi niya. Ayaw

niyang marinig pa ng kausap niya ang tawag ni Raffy.

"Alright. I'll see you in time for James and Marce's anniversary?" pahabol na ta
nong nito.
"Yeah, okay. See you, Raf," tipid niyang sagot, umaasang ibaba na nito ang telep
ono.
"Text me your flight details. I'll fetch you. See you babe. I love you." Hindi n
a sinagot pa ni Luna ang sinabi
ni Raffy at pinutol na ang tawag.
Huminga siya nang malalim bago itinuon ang pansin sa nakaupo sa harapan niya. Sh
e was welcomed with
a straight black hair and lustful dark brown eyes. Malayo sa nakasanayan niyang
kulot at hanggang balikat
na buhok ni Raffy, at ang mainit na itim na mga mata nito.
"Sven," malamig na tawag niya sa lalaking nakaupo ngayon sa harapan niya.
"Long time no see, Luna. Thanks for agreeing to meet up with me," sabi nito tapo
s sumandal sa upuan.
Sinuri ng tingin nito ang kabuuan niyang hindi natatakpan ng mesa sa pagitan nil
a.
Tipid na ngumiti si Luna kay Sven. Parang gusto na tuloy niyang tumakbo paalis d
ito. Hindi niya gusto ang
titig nito.
"Hey. How are you and Amelia?" tanong niya. Binanggit niya ang bride-to-be nito
para ipaalala dito na may
babae nang nakalaan para dito.
"I'm good, better now that you're here." Sven crossed his arms and grinned at he
r.
She fiddled with the straw of her cold drink. "Nasaan ang fiance mo, Sven? Hindi m
o yata kasama."
Anger briefly passed through Sven's face, but was quickly replaced with pain. "A
melia and I... we're over. I
broke up with her."

Nabitawan ni Luna ang hawak niyang drink. The world felt closing in her.
"What? Akala ko in love ka sa kanya?" mahinang tanong niya rito. She fiddled wit
h the straw of her cold
drink.Nag-iwas ito ng tingin sa kanya na akala mo ay guilty sa isang bagay.
Sven sighed. "That's what I thought. And I was wrong."
"You left me for her kasi sabi mo she's the one for you," Luna reminded him thro
ugh clenched teeth.
Pakiramdam niya ay nasaktan siya para sa wala. Sa sobrang inis ay naihampas niya
ang nakakuyom na
kamay sa mesa.
"Nasa huli talaga ang pagsisisi. Those times I'm with her, I was wishing she was
you. Then I realized ikaw
pala talaga yung mahal ko." Sven reached out for her hand.
"What sick game are you playing?"
"Hindi na ito laro ngayon, Luna," he pleaded. Humigpit ang pagkakahawak nito sa
kamay niya. "It's plain
truth. I love you."
Parang binuhusan ng asido ang muling nagbukas na sugat ni Luna. Nanuot ang hapdi
niyon hanggang
laman.
"Oh, god. No. you're just saying that kasi you have no one else to run to. You h
ave no else to satisfy you."
Halos pumiyok na siya nang isawika ang nasa isip niya. Isang taon ang lumipas, p
ero ganun pa rin ang
tingin nito sa kanya.
Play thing.
"The games are over, Luna. I promise," he assured, caressing her clenched finger
s. "I love you and I just
want you back."
Marahas siyang umiling ng umiling para mapalis ang isiping iyon sa kanya. He sho
uldn't do that to her. No,
he just can't tell her that after hurting her bigtime. After damaging her so muc
h that it almost jeopardized her

relationship with Raffy.

Si Raffy. Kung nandito ito ngayon ay baka dumugo na ang labi ni Sven dahil nasun
tok na siya nito. Raffy
wouldn't like the bullshits Sven were spouting.
"All my life I've waited for this moment to come, you know," naluluha niyang sab
i. "I've dreamt of being the
girl you end with. Yun lang yung pangarap ko."
"I'm sorry it took me a while to realize, but I hope it's not yet too late to fu
lfill your dream. Marry me, Luna.
Allow me to make your dream come true."
When the person you aimed for, longed for, desired for suddenly asked you the qu
estion you've been dying
to hear, what choice do you make?
23- Homecoming
"Dude, wala pa ba d'yan si Luna?" tanong ni Raffy sa pinsang si James nang sagut
in nito ang tawag niya.
Isang oras na ang nakalipas mula nang makalapag ang eroplanong sinakyan ni Luna
pabalik ng Manila,
pero hanggang ngayon ay wala pa rin ito. Ilang beses niyang chineck ang message
nito tungkol sa flight
details ng dalaga at baka nagkamali lang siya ng basa, pero hindi naman siya mal
i. Luna's connecting flight
from Singapore really arrived more than an hour ago.
"Huh? Di ba sabi mo ikaw na susundo?" nagtatakang sagot ni James sa kanya.
"Her flight arrived an hour ago. Kanina pa rin ako naghihintay pero hindi pa siy
a lumalabas," natatarantang
sabi niya. He paced the arrival area as he talked to James. "Baka nagkasalisi ka
mi."
"Have you tried her local number?"
"That's the first thing I did, bro. Naka-off pa."

"Chill, Raf," pag-aalo nito sa kanya. "Baka naman natagalan lang Immigration or
sa baggage claim.
Patience!"
Bumuntong hininga siya. "It's just that iba ang kutob ko sa trip niyang 'to. Lik
e she's not telling me
something. I don't like it."
James chuckled at his confession. "Women are allowed to have secrets. Heck, si A
nna nga, ang daming
tinatago sa'kin. Normal lang yan, dude. Plus, your doubts will get you nowhere.
Trust your woman."
"Alright, thanks, man. Kinakabahan lang ako. Baka umepal na naman kasi yung ex n
iya. The last time he
did, she broke down." Naupo si Raffy sa isa sa mga bench doon sa labas ng arriva
l gate. Nasapo niya ang
ulo sa mga alaala niya kay Luna lately. "Don't want that to happen, especially n
ow. She's been more
vulnerable lately. She's just so insecure about the littlest thing."
Napapalatak si James sa sinabi niya. "That bastard ex fucked her up bad."
"Don't I know it?" He rolled his eyes in frustration. He wanted to fly to France
and beat that crappy bastard.
Ang layo na nga nito kay Luna, ganoon pa rin ang epekto nito sa dalaga. That guy
can still fuck with her
head and plant seeds of insecurity.
"Just stay strong, Raf. She needs you now more than ever." Dinig niya ang simpat
ya sa boses ng pinsan.
Ilang sandali pa ay nagpaalam na si James sa kanya. Nasa opisina ito at a-attend
ng investor's meeting on
his behalf. Nanatili siyang nakaupo doon. Pinatong niya ang isang braso sa backr
est ng katabing upuan at
isinandal ang ulo sa pader.
"What's taking her so long?" he mumbled to himself. Taas baba ang kanyang binti
sa kakaisip ng mga
posibleng dahilan kung bakit wala pa ito. It didn't help dahil mas lalo siyang n
abahala.
He was about to try calling her local number again when a lady dressed in black
stood in front of him. Black
boots. Little black dress. Great rack. And the face he so longed to see. Only, h
er hair was shorter-shoulder
length.
Nonetheless, his heart clenched at the sight of the woman. The most beautiful wo
man in his life. Agad

siyang tumayo para hilahin ito palapit sa kanya at yakapin ng mahigpit. His whol
e body fucking pulsed and
came to life when she snaked her arms around him and placed a kiss on his neck.
"I take it you missed me?" Luna asked as she nuzzled her face against his neck.
He shivered every time her
breath fanned against his now-heated skin.
He kissed the crown of her head and gently held her beautiful face in his hands.
"Always, baby."
"Take me home," utos ni Luna. Dinampian niya ng halik ang labi nito, pagkatapos
ay inakbayan saka iginiya
patungo sa kotse niya.
-"Do you see yourself with me, Raffy? Five years from now, do you think we'd stil
l be together?" Luna asked,
out of the blue, while they both sat in the tub, submerged in bubbles.
Luna's back pressed against Raffy's chest while her fingers lightly graze the sk
in on his arms. She lay her
head against the crook of his neck, and breathed in his familiar and comforting
scent.
Raffy snaked one arm around her waist and pulled her closer. "I see myself with
you until the day I breathe
my last."
Raffy felt Luna's body stiffen, but eventually relaxed when he kissed her temple
s. "Don't you get tired of me,
Raf? Always needy, insecure, a fucking mess?"
"You're my beautiful mess, Luna. There's no way I'll get tired of you."
"Pero, nakakasa-"
Nilapat ni Raffy ang daliri sa labi nito para pigilin pa ang mga sasabihin nito.
He kissed the spot below her
ear, then whispered, "Nasabi ko na sa'yo dati, di ba? Hindi ako magsasawang kila
lanin ka at kabisaduhin
ang lahat ng detalye tungkol sa'yo."

"I don't deserve you, Raf."

"It's not a matter of who deserves who, Luna. God gave you to me for a reason. A
nd I have every intent to
give meaning and purpose to that reason."
"Maybe He gave you to me to save me?" mahinang sabi ni Luna. He heard the appreh
ension in her voice.
Tipong hindi nito mapaniwalaan ang mga lumalabas sa bibig nito.
"I can't save you if you won't let me, Luna. But I won't give up, babe, no matte
r how hard it is to slay those
monsters in your head. Even if I die in the process." Raffy trailed kisses along
her shoulders. "Nothing will
ever make me abandon you."
Nag-unahang tumulo ang mga luha ni Luna. Panay ang halik ni Raffy sa kanyang sen
tido habang yakap ito
ng mahigpit. Kumapit si Luna sa kanyang mga braso na parang takot bumitaw. Hinay
aan lang ni Raffy na
umiyak ito sa kanyang mga bisig. He kept whispering words of love until she fina
lly calmed down.
Umahon si Raffy mula sa tub at nagsuot ng bathrobe. Kumuha siya ng isa pa, tapos
ay inalalayan si Luna
na tumayo sa tub at isinuot rito ang bathrobe. He carried her back in their bedr
oom, and laid her down in the
middle of the bed.
Nang mahiga siya sa tabi nito ay agad na sumiksik ito sa kanya at pinatong ang u
lo sa kanyang dibdib.
"Do you hear my heart beating, baby?" tanong niya rito habang nilalaro ang ilang
hibla ng buhok nito.
Tumango lang ito bilang sagot. "Good. Hangga't naririnig mong tumitibok yan, sa'
yo lang yan. Hangga't
gumagana yan, hindi rin ako magsasawang mahalin at intindihin ka."
Luna's hands fisted the material on his robe. Kahit pilit nitong itago ang paghi
kbi, rinig at ramdam pa rin niya
ito. "I'm sorry, Raffy," paulit ulit na sabi nito.
"What are you sorry for, babe?" masuyong tanong niya rito habang hinahagod ang l
ikod.
"S-Sven. I'm sorry, Raf, I didn't tell you," mahinang pag-amin nito. "He... aske
d me to stay... to marry him...
I'm sorry, Raffy. I'm sorry."

Nagtagis ang bagang ni Raffy sa narinig. Hangga't may Sven na gumugulo sa isipan
ni Luna, kahit kailan ay
hindi matatahimik ang dalaga. He wished he could teleport to France right at thi
s moment, so he can beat
the crap out of the bastard. Nang magtanda naman ito at tigilan na si Luna.
Raffy grabbed her thigh and draped it against his hips. He kissed her forehead a
nd calm immediately
washed over him. Imbis na magalit siya dahil hindi sinabi agad ni Luna ang tungk
ol sa pagkikita nito at ng
gunggong nitong ex ay mas naawa siya sa kalagayan ni Luna.
She must've felt trapped. More confused. More vulnerable.
All the more she needed him. All the more he wanted to give her his love. Kahit
maubos ang pagmamahal
na meron siya.
"It's okay, babe. I'm not mad. At least you're here with me now, right? You're h
ome now, babe. You're home
now," pag-aalo niya rito. Hinagod niya ang likod nito.
"I almost chose him. Almost gave in. Fuck, I'm so stupid!" sunod sunod na daing
nito. Pinigil niya ang mga
kamay nitong paulit ulit sinasaktan ang sarili.
"Tama na, Luna. You're home now," malambing na bulong niya rito. "You chose me.
It's okay. You're home
now."
He let her hands go when she finally calmed down. He kept combing her hair with
his hands while singing
softly against her ear.
"When I look into your eyes, it's like watching the night sky or a beautiful sun
rise. There's so much they
hold..."
He kept humming against her ear until she finally fell into a deep slumber.
"I won't give up on us. God knows I'm tough, He knows we've got a lot to learn.
God knows we're worth it."

***
Note:
Di ko alam kung kanino mas maaawa. Kay Raffy ba o kay Luna. Huhuhu. Kayo ba?
Anyway, thanks for reading! :)
24 - Twenty-seventh
I can conquer the world, I thought as I grew up.
At least that was what my Mom and Dad taught me. I can have everything if I aim
for it, work hard for it. If I
have to sweat and cry a river of blood, so be it.
Half my life revolved around pleasing my king. I dreamed to be his perfect queen
, nurturing mother to our
future kids, and remain a bombshell lover for him so he won't look at any other
girl that might pass his way.
But as I was about to reach the palace, I was blown away back to the dirt. I was
lost. Blindsided. I have no
idea what to do. I only know of victory, not defeat.
My parents failed to teach me on how to recover. How to stand up again. How to t
ry again.
A knight came along and pulled me to my feet. He let me mount his horse, and gui
de me back to my goal.
Only this time, I have a different path. The road to Sven was long forgotten. My
knight introduced me,
welcomed me to his kingdom. He showered me with love and praises, shielded me fr
om harm and protected
me from danger. And I am thankful for his gift. Will always be.
But I guess dark moments will always come. I found myself slowly drifting away f
rom my knight. I panicked
as I didn't know the way back. I was lost in his love and drunk in his passion,
I forgot to mark directions.
Reminders that can lead me back to him.
The knight couldn't find me. No matter how many times he called my name. I was n
ear him, enough to reach
out and touch his fingers, but I was far away, too, his voice just an echo in my
head.
I was lost again. Will I ever be found back?
"What are you doing?"
Nagitla si Luna nang marinig ang boses ni Raffy sa kanyang likuran. Sinarado niy
a agad ang journal niya at
tinago sa drawer sa gilid ng kama. She has to remember to take it back later. Ka
pag wala na si Raffy sa
kwarto.
"Hmm, nothing important," kaila niya rito at ngumiti. Yumakap siya sa hubad nito
ng pang-itaas nang maupo
ito sa tabi niya sa kama. "Nag-ikot ka na sa beach?"
Raffy's face scrunched. Napahagikgik siya. He looked cute, parang bata.
"Just felt the sand around my feet. I didn't want to go around without you," ani
to at humalik sa pisngi niya.
Nasa bagong property sila nina Kuya James at Ate Anna niya sa Anilao, Batangas.
Isang private beach
house iyon, regalo ng Kuya niya para sa first wedding anniversary ng mga ito. Ta
tlong araw sila dito.
Kakarating lang nila kaninang alas sais ng umaga at tulog agad siya pagkarating
nila doon.
Apat lang sila doon ngayon. The kids were left with her Kuya James's parents dah
il gusto ng mag-asawa na
sulitin ang anniversary nila nang silang dalawa lang. Her and Raffy's role were
to stand as witness for their

renewal of vows later, before sunset.

Raffy moved and rested his head on her lap. Agad niyang binaon ang kamay sa mala
mbot at kulot nitong
buhok. He loved it every time she'd run her fingers through his hair; it soothes
him, he says. She loved doing

it, too. She liked to feel his soft curls againgst her skin.
"Why d'you let your hair grow long, Raf?" tanong niya rito, mata sa mata. Lagpas
na ng isang pulgada sa
balikat ang haba nito. Kung straight siguro iyon, baka kalahati na ng likod nito
ang haba.
"Di bagay sakin kapag maiksi. Saka mahirap pahabain kapag kulot." His fingers to
uched her face, slowly
tracing her jaw, then twirling a lock of hair behind her ear. "Ayaw mo ba?"
She pressed a quick kiss on his lips. "I love everything about you. I love feeli
ng your soft, curly hair against
my fingers. I love the various emotions I see in your dark eyes. I love biting t
he tip of your high-bridged nose.
I love the way your stubbles tickle my skin. I love your lips and the magic it b
rings."
"Babe, you realize puro physical attributes yan?" Ngumuso si Raffy. "Wala bang '
masarap ka kasi
magmahal' o kaya 'magaling kang... you know.'"
Nangigigil na kinurot ni Luna sa dibdib si Raffy. "Ang landi mo talaga!"
"Huy, babe," saway nito sa kanya at hinuli ang kamay niya. "Ingat ka nga sa hina
hawakan mo. May
nagagalit! Mag-sorry ka."
Mischief gleamed in Raffy's eyes. Bago pa niya maisip ang kalokohan na gagawin n
ito, naunahan na siya
nito. Her eyes widened the moment he placed her hand over the bulge in his sweat
pants. Totoo nga ang
sinabi nito. Galit na galit!
"Now baby, say you're sorry. Sige ka, di na iyan magpaparamdam sa'yo," seryosong
banta ni Raffy. His
eyes said otherwise. Nandoon pa rin ang kalokohan sa mga mata nito.
"Bakit ako magso-sorry, wala naman akong ginagawa?" Binelatan niya ito at tinawa
nan lang.
"Ah, ganon? Ayaw magsorry ha. Pwes lagot ka," nakangising sabi nito.
Napaigtad siya nang sundutin siya nito sa tagilaran. "Raffy!" saway niya rito, p
ero di ito nakining. He
alternately poked her sides until he launched a full-on tickle attack.
Napuno ng tawanan ang kwarto nila sa beach house na iyon. Their tickle fight tur
ned into pillow fight
hanggang sa nahiga silang pareho sa kama, hingal na hingal. Raffy pulled her clo
se to him, laid her head
against his chest. Rinig niya ang pagtibok ng puso nito.
Sinara niya ang mata at dinama ang pagtaas baba ng dibdib nito at pinakinggang m
abuti ang tibok ng puso
nito. His heart was in sync with her.
Inabot ni Raffy ang kamay niyang nakadantay sa baywang nito at hinalikan ang pal
ad niya. "I love you,
baby."
Luna felt contented. At peace. Walang problema.
Pakiramdam niya ay wala nang iba pang mahalagang bagay sa mundo kundi ang makasa
ma si Raffy. If
only she could find a way to get rid of the monsters still lurking in her head.
--"Baby, kailan ang balik mo sa Paris para sa opening ng exhibit mo?" inaantok n
a tanong ni Raffy. Nakahiga
sila sa nilatag nilang sarong sa buhanginan.
Matapos nilang magkulitan sa kanilang kwarto, niyaya siya si Raffy na bumaba sa
beach para magtampisaw
sa dagat. Pumayag naman siya at nagpalit ng paborito niyang halter bikini. Hawak
kamay silang naglakad
patungo sa beach. Inabot nito sa kanya ang bitbit nitong SLR para ipaglatag siya
nito ng malaking sarong
para may mahigaan sila.

"Hmm?" aniya, abala sa pagkalikot ng camera ni Raffy.

"Sabi ko kailan balik mo ng France," pag-uulit nito.
Dumapa at Tinukod ni Luna ang dalawang siko para makita ang profile ng mukha ni
Raffy. Sumilip siya sa
camera nito at kinunan ang nakapikit na si Raffy ng isang litrato. "I think sa s
econd week pa ulit ng

February. Bakit?"
Raffy peeked at her with one eye open. "Sama ako."
Luna backed a little. Di niya mapaniwalaan ang sinabi nito. "Paano negosyo mo? M
eetings, dinners, stuff
like that?"
"Andyan naman si James. Kaya niya na yun."
"Paano pag kailangan kong magtagal doon? Say hanggang May na para sa opening ng
exhibit?" Importante
kay Raffy ang business na sinimulan pa ng mga nakakatandang Dela Merced. Heck, p
ahirapan bago mapilit
itong mag-leave, tapos ay para sa kanya ay ganun ganun na lang?
"E di magtatayo ako ng extension office sa apartment mo," suhestiyon nito na par
ang maliit na bagay lang
ang sinasabi nito.. "Uso na naman ngayon ang emails at Skype."
"Why would you do that?" Paano kapag hindi nagwork out ang ganoong sistema? Kasa
lanan pa niya kung
nagkataon. His whole family would hate her!
Raffy rolled onto his stomach, then faced her. "Para may kasama ka doon. Ayokong
mag-isa ka lang doon.
Baka mamiss mo naman ako ng todo." He grinned.
Pinisil niya ang ilong nito. A part of her brain was slowly working overtime. Ku
ng anu-anong posibleng
angulo ng mga pwedeng mangyari sa hinaharap ang bumomba sa isipan niya.
Wala ba itong tiwala sa kanya? Gustong malaman nito sa akto kung mananatili siya
ng tapat o biglang
sasama na lang sasama sa ex nito.
Does he think she's cheating on him?
Ano?!
Ang daming pwedeng dahilan. Now she's expecting the worst."Siraulo. Bakit nga?"
"Babakuran na kita. Baka salisihan ako ng gago mong ex. Saka gustong gusto ko na
ng bangasan ang
bungo nun. Baka sakaling magtanda na siya."
Luna gazed into his dark eyes and found comfort in them. Unti-unti nahahawi ang
mga negative thoughts sa
isip niya, pero may iilang naiwan. And those thoughts are the worst.
"You are the nicest, sweetest, most loving person I've ever met. Buti mahaba ang
pasensya mo sa akin.
Kung ibang tao siguro, unang beses pa lang sinukuan na ako."
She felt like she's a ticking time bomb. Her numbers are close to zero, close to
explosion. Isang maling
galaw lang ay magsi-set off ang bomba at sasabog.
"Ang tigas naman kasi ng ulo mo, eh. Pasalamat ka, hindi lang pasensya ang mahab
a sa'kin." Raffy wiggled
his brows suggestively.
She groaned. "Sometimes I wonder paano ako nalinlang sa painosente effect mo noo
n. Napaka-green
minded mo!"
"Woah, that's some accusations, babe. Ikaw ang nag-iisip niyan, hindi ako," he c
ommented, feigning
innocence. "I was pertaining to my patience and tolerance on your hard ass-ness.
If there's such a word."
"Now I'm the green minded one."
"Okay lang, baby, kahit maging kakulay mo pa si Hulk, mahal pa rin kita." He sto
le a kiss on her lips.
"Sinasabi mo lang yan to appease me."
Tumigil ang pag-inog ng mundo ni Luna. What if... What if ganoon nga?
Ganoon din si Sven noon. Sabi nito mahal siya, naniwala naman siya dahil mukhang
seryoso ito. Pero
anong nangyari? Pinaglaruan at iniwan siya. Now she's reduced to an overthinking
and insecure woman

she is today.
Wala nang Luna na matapang, confident, at handang harapin ang kahit anong challe
nge na ibato sa kanya.
"Seryoso ako, baby, mahal kita. Ikaw lang sapat na," natatawang sabi nito sabay
kindat sa kanya.
Pilit niyang pinasigla ang tono. "Naku, Raffy, ang kakornihan mo ha, nag-uumapaw
."

"Sisihin mo si James, baby. Sa kanya ako nagpaturo ng damoves ko eh."

"Magpinsan nga talaga kayo."
Raffy grabbed her by the waist and pulled her closer. Hinalikan siya nito sa noo
. "But seriously speaking,
kahit gaano pa katigas iyang ulo mo, andito ako palagi sa tabi mo para iuntog ka
sa pader nang matauhan
ka."
"Raffy!" Pabirong kinurot niya ito sa dibdib.
Raffy's laugh floated with the wind. Napuno ng masayang aura ang kalooban niya.
"Joke lang, baby. I love
you. Di kita iiwan kahit ilang beses mo pa akong ipagtabuyan."
Gusto niyang maiyak right then and there. Here's a man who's willing to love her
unconditionally. Pero bakit
di niya magawang sumuong nang buo? She badly wanted to jump, to offer herself wh
ole, to spend the rest
of her days with this man but something's holding her back.
"Thank you, Raf. Ang tiyaga mo sa akin," she whispered. Humalik siya sa leeg nit
o at mas lalo pang
sumiksik dito.
Raffy rolled onto his back, bringing her with him. "Syempre, sabi sa'yo mahaba e
h," he mumbled. He thrust
upward, his male length brushing against her thinly covered center. Napasinghap
siya nang maramdaman
ang sinasabi nitong haba. Raffy guffawed as the pink in her cheeks spread all ov
er her face.
"Mahaba ang pasensya ko. Matagal tagal pa bago ma-bankrupt sa pasensya at pagmam
ahal," anito,
tumatawa pa rin.
"Korni talaga!" She bit his collarbone and buried her face in his chest.
Silence ensued between them. Tanging ang mga ibon at paghampas ng alon lang ang
maririnig. Luna
closed her eyes and felt the rise and fall of Raffy's chest. She reveled in the
feel of Raffy's fingers tracing her
spine and the edge of her bikini bottom.
"Babe, tanda mo ba kung anong date ngayon?" mahinang tanong nito.
"January 27."
"E yung event ngayon?"
Kumunot ang noo niya, kinukwestiyon sa isip ang line of thinking nito. "Renewal
of vows nila Kuya James at
Ate Anna. First year wedding anniversary nila."
"Naaalala mo ba yung nangyari sa kasal nila last year?
"Uhm, ikinasal sila?" sagot niya. She rested her chin on his bare chest.
"Smartass," he muttered, then playfully smacked her buttocks. He slipped his han
d inside her bikini bottom
and cupped her butt. "I mean, yung nangyari sa atin noong araw na iyon."
She tried to recall the events, but she came empty handed. Ang naaalala lang niy
a ay ang kasal mismo, at
ilang key events ng reception. She remembered talking to him, but nothing really
spectacular.
"I'm not following, sorry. Tingin ko ay nasobrahan ako sa alak nang araw na iyon
."
A big smile appeared on his lips. His eyes twinkling in delight as he remembered
that day. "It was the first
time I laid my eyes on you. The first time we interacted. The very first day you
came into my life."
"Wow, wala akong ibang masabi..."
Her heart stopped for a second. The love he has for her, hindi niya kayang panta
yan. Bigay lang ito nang
bigay, hindi naghahangad ng kapalit. Samantalang siya, tanggap lang ng tanggap.
Puro sakit at paghihirap

lang ang binibigay niya.

She didn't deserve him, at all. Pero heto ito, nandito pa rin sa tabi niya. Mayb
e he saw something worthy in
her, something worth the risk. Valuable. Hindi isang laruan na pag pinagsawaan a
y itatapon na lang, at
kapag wala nang malaro ay saka babalikan.
A bright light entered the cracks in the closet filled with her monsters. The mo
nsters roared, but the light
shone even brighter. May ilang nawala, may ilang natira.

There was hope. Salvation. Freedom. Peace.

"It's okay, you dont have to say anything," he assured. Humalik ito sa kanya at
hinawakan ang magkabila
niyang pisngi. "I just want you to know. I'll always be grateful for the 27th of
January."
25 - Answer
(RAFFY)
"Nervous?" tukso ni James nang maabutan siya sa beach. Naupo ito sa tabi niya at
kumuha ng isang bote
ng San Mig Light sa cooler na dala niya nang mapadpad siya sa beach.
Nag-set up siya ng isang blanket fort para sa plano niya doon mamaya. Sa di kala
yuan ay nagsindi siya ng
bon fire.
Huminga siya nang malalim at tinutok ang mata sa apoy mula sa bon fire.
"Ganito pala yung pakiramdam mo noon nang magpropose ka kay Marce," iiling-iling
na sabi niya. Dinadaga
ng kaba ang dibdib niya.
"And you were laughing at me then dahil sobrang kabado ako," natatawang sabi Jam
es. Uminom ito sa bote
nito at nagbaling ng tingin sa kanya. "Now I get to laugh at you."
Raffy took a swig of his beer. A few moments from now, he'll go down on his knee
to ask Luna's hand in
marriage. Akala niya ay mas mahirap kausapin at pagpaalaman ang mga magulang ni
Luna, pero mas
nakakakaba pala ang maghintay at mag-isip ng posibleng mangyayari sa mismong ara
w.
"I'm more worried than nervous," pag-amin niya.
A big part of him was worried she'll say no. Alam niyang may pagka-wrong timing
siya sa pag-alok dito ng
kasal, pero he wanted to secure her that he's in it for the long haul.
"Na hindi niya tatanggapin?"
Tumango siya at nilingon ito. "I can't seem to read her lately. Sven's sudden re
appearance did a number on
her."
"I saw her hesitation earlier. Nung tinukso siya ni Anna na baka kayo na ang sus
unod na ikakasal."
Alam niya ang sinasabi nito. Pagkatapos ng renewal of vows nila James kanina sa
beachfront, sinabihan ni
Marce si Luna na baka sila na ang susunod na ikakasal. Instead of teasing back,
Luna leaned back and hid
in his arms. Knowing her, paniguradong kung saang madilim na lugar na naman naka
rating ang isip nito.
"I know, I saw that too," mahinang sagot niya.

"Sigurado ka na ba sa gagawin mo? Pwede ka pa naman umatras."

Tipid na napangiti sa Raffy. "Balak ko na naman talaga magpropose, napaaga lang.
"
James clapped Raffy's back before downing the rest of his drink and standing up.
"All the best, bro.
Whatever happens, andito lang kami ni Anna para sa inyo."
Tumango lang siya at pinanood itong lumakad palayo.
***
"Andito ka lang pala, kanina pa kita hinahanap."
Nilingon ni Raffy ang pinanggalingan ng boses. It was his beautiful Luna standin
g behind him. Nilahad niya
ang kamay niya rito at hinila ito paupo sa tabi niya nang tanggapin nito ang kam
ay niya.
"Something wrong?" tanong niya rito.
Diretso ang tingin nito sa madilim na dagat. Ilang minuto itong natahimik bago s
iya binalingan ng pansin.
"You left your phone sa room. I think you have a few messages." Mula sa bulsa ng
shorts nito ay nilabas
nito ang cellphone niya at binigay sa kanya.
Hindi niya binuksan ang phone. Agad niyang tinago iyon sa bulsa niya.
"Hey, what's on your mind, babe?" He nudged her shoulder, but her eyes remained
gazing far away.
Kadalasan, ayaw niyang nakikitang tahimik ito dahil sigurado siyang nag-ooverthi
nk ito. But this time, he
used her silence to really gaze at her and memorize her features.
Her long wavy hair was pulled up into a messy bun. Her face still immaculately b
eautiful despite having no
make up. He loved how expressive her brown eyes, but it pains him how distant it
looks right now.
"Do you think I'll ever be enough?" basag nito sa katahimikan.
Nag-igting ang bagang niya. Mukhang alam na niya kung saan papunta ito. "What do
you mean enough?"
"Yung maging sapat na ako para sa ibang tao. Kung anong meron ako, tanggap iyon
ng iba. Tanggap mo."
Lumipat ng pwesto si Raffy. Naupo siya sa likuran nito at binalot sa yakap niya.
"Half-full or half-empty, Luna, you are more than enough for me."
"Do you love me?" mahinang tanong nito.
"With all my heart." He kissed her shoulder. "Do you love me?" balik-tanong niya
rito.

"O-of course," nauutal na sagot nito.

Kumalas si Raffy sa pagkakayakap kay Luna at lumuhod sa harap nito. Nararamdaman
niyang lumilihis sila
sa gusto niya sanang mangyari ngayong gabi. He needed to shift her line of think
ing. Something along the
lines of them spending their lives together.
"Do you see us spending the rest of our lives forever?" Aniya. Tinitigan niya it
o sa mata, ngunit nag-iwas ito
ng tingin sandali. Nang magtama ang mga mata nila ay mamasa-masa na iyon.
"If there's someone I see myself growing old with, ikaw yon, Raf."
He reached for the ring in his pocket and presented it to Luna. "Then will you m
arry me, Luna? Marry me
and spend the rest of your life with me."
Nanlaki ang mga mata ni Luna at nag-unahang pumatak ang mga luha sa mga mata. Bu
mibilis lalo ang
tibok ng puso ni Raffy sa bawat segundong nanatiling tahimik si Luna at umiiyak.
Hindi niya malaman kung
para saan ang mga luha nito. Saya ba? Lungkot? Ano?
"Marry me, babe?" tanong niya ulit dito kahit pinapasok ng pag-aalinlangan ang i
sip niya.
Marahas na pinahid ni Luna ang mga luha, saka sunod-sunod na umiling. Nagsalubon
g ang kanyang kilay
at umigting ang kanyang bagang. Nanikip ang dibdib niya sa inakto nito.
"I c-can't," garagal na sabi nito. A fresh batch of tears rolled down her face.
"I can't, Raffy. I can't!"
Akala niya ay gusto siyang makasama nito habang buhay, pero bakit ganoon? Bakit
tinanggihan siya nito?!
He wanted to shout, to scream, to punch something that can somehow alleviate the
pain, but he chose to
stay calm. Took in deep, calming breaths. Mas kailangan ni Luna na intindihin it
o ngayon. She was weak, so
he'll be strong for the both of them.
Binalik niya sa bulsa ang singsing. Niyakap niya si Luna at humagulgol ito sa di
bdib niya. He stroked her
hair, trying to calm her down. "It's okay, baby. You're not yet ready. I'll wait
. It's okay."
But his words sounded more like he was convincing himself rather than assuring L
una that everything's fine.
"It's not okay! It's never okay!" bulyaw nito sa kanya. Paulit-ulit na hinampas
ni Luna ang dibdib niya, ngunit
nanatili siyang yakap ito. "Akala ko tanggap mo ko, pero tulad ka lang din ni Sv
en!"
What. The. Fuck?
Nanigas ang buong katawan ni Raffy sa sinabi ni Luna. Katulad ni Sven? Bakit? An
ong ginawa niya para
ihalintulad siya nito sa manloloko nitong ex. Ganoon ba kalala ang pagkalason ng
utak ni Luna na pati sa
kanya ay si Sven ang nakikita nito?

"What?! Ako katulad ni Sven?" matigas na sabi niya.

Tinulak siya ni Luna at bahagyang lumayo sa kanya. "Ginamit niyo lang ako. Parepareho lang kayo ng
tingin sa akin: panandalian," sabi nito sa pagitan ng mga hikbi.
His face paled as she hashed out her accusation. He felt his heart being ripped
out of his chest. Her sharp
claws burrowed as she squeezed his heart til it burst.
Hindi niya mapaniwalaan ang mga naririnig dito. Ginamit niya si Luna? Ni kailanm
an, sa loob ng isang taon
na magkakilala at magkasama sila, naisip niyang gamitin at gawing panandalian la
ng si Luna. Fuck! Niyaya
niya magpakasal, tapos isusumbat sa kanya na panandalian lang ang tingin niya di
to? Parang hindi naman
yata fair iyon.
"Don't deny it, Raffy. Please, wag mo na akong lokohin. I saw it with my own two
eyes!" giit nito. Tuloy pa rin
ang pag-agos ng luha nito.
"Hindi ko alam ang sinasabi mo! Hindi kita niloloko, Luna," kaila niya rito.
It was true! Wala siyang kaalam-alam sa sinasabi nito. Mas okay pa sana kung gui
lty talaga siya,
maiintindihan niya. Pero ang akusahan siya sa isang kasalanan na hindi niya alam
ay nagawa na pala niya?
Ewan. Hindi niya alam. Ang tanging alam niya ay wala na siyang puso, lasug-lasog
na sa mga kamay nito.
"You're having an affair with Aubrey!" sigaw nito sa kanya. She started walking
back to the house.
Pakiramdam ni Raffy sumabog ang ulo niya sa narinig. How dare she accuse him tha
t? Ni hindi niya nga
nakkikita o nakakausap ito! Kasama pa niya si Luna nang huli niyang masilayan an
g ex. Paano ito nakacome up ng idea na pinagtataksilan niya ito? He would never
fucking do that!
Oo, noong una gusto niyang mabawi ang dating kasintahan, pero nang dumating sa b
uhay niya si Luna,
nagbago ang lahat! Luna saved him! He fucking worships the ground she walks on!
Patakbong sinundan ni Raffy ang papalayong si Luna, ngunit naabutan niya ito at
hinablot ang braso. Pilit
binabawi iyon ni Luna, ngunit mas malakas siya rito.
"Where in the world would you get that idea?!" tanong niya. Naisabunot niya ang
isang kamay sa sarili.
"I saw the text messages," nanghihinang sambit nito.
Umilaw ang bumbilya sa isip niya. Fuck! Gusto na talaga niyang manuntok ng matig
as na bagay.
"Luna naman! Hindi lang iisa ang Aubrey si mundo," daing niya rito. Ang tinutuko
y nitong Aubrey ay ang isa
sa mga empleyado niya sa kompanya. "Stop overthinking! Leave the past behind! Fo
cus on us. On our
future!"
Panay ang iling ni Luna. "Ayoko na, Raffy. Please, tigilan na natin ito."

Humulas lahat ng dugo niya sa katawan nang banggitin nito ang mga salitang iyon.
Was it true? Did he hear
her right?
"Wag mong sabihin iyan, babe. Please," makaawa niya rito. Lumuhod siya sa harap
nito at yumakap sa
binti. "Babe, for once, fight for me! Hindi ko kakayanin kung..."
"Tama na, Raffy. Ayoko nang masaktan," malamig na putol nito. Yumuko ito para al
isin ang mga kamay
niyang nakapulupot sa binti nito.
Nagtagis ang bagang ni Raffy, pilit na pinipigilang tumulo ang mga luhang nagbab
adya. Ikinuyom niya ng
mahigpit ang mga kamay sa buhangin hanggang humapdi at pakiramdam niya ay pumapa
sok na sa
katawan niya ang buhangin.
Physical pain is so much better than emotional ones. Mas mabilis maghilom. Mas m
abilis mawala.
Akala ba nito hindi siya nasasaktan sa ginagawa nito? Tangina, mas masakit pa it
ong pagtataboy niya
kaysa ginawa ni Aubrey na panloloko. He was ready to give her the world! Kahit p
a ang universe or maski
ang buhay niya kung iyon ang ikasasaya nito. Pero kahit anong gawin niya, kahit
mamatay pa yata siya ay
hindi pa magiging sapat.
He felt useless all over again. Pero mas malalim ang sugat na dala nito.
"I thought my love was enough to chase all the monsters away, but clearly it was
n't." Tumayo siya at
hinarap ito.
Sa unang pagkakataon, nakaramdam ng pagod si Raffy. Tao nga lang din pala siya.
Kahit gaano kalakas
ang ipakita niya, may kahinaan siya. Napapagod din. Pagod sa pag-intindi sa isan
g taong ayaw namang
magpaintindi. Sa taong ayaw naman makinig. Mahirap pilitin ang taong sarado na a
ng isip.
Nanatiling nakatayo si Luna doon, hilam ang luha sa mata, hindi makatingin sa ka
niya ng diretso.
"Iyon ba talaga ang gusto mo?" mahinang tanong niya dito. Tumango lang ito.
Sabi ng Mama niya, you don't give up on the people you love. Pero sa minsan, dap
at pala alam mo rin kung
kailan titigil na. Oo nga, laban ka nga ng laban. Kahit mapagod ka, tuloy pa rin
. Pero kung ayaw naman
palang magpaligtas ng ipinaglalaban mo, sayang lang rin.
Minsan pala kailangan ring mag-let go.
"Lahat ng gusto mo ibibgay ko sa'yo. Kahit pa itong buhay ko ang hilingin mo, ia
alay ko." Huminga siya ng
malalim at humakbang palapit dito. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi nito at
humalik sa noo. "Kung
gusto mo ng kalayaan mo, sige, ibabalik ko na. Kahit masakit para sa akin, sige,
ibibigay ko. Wala naman
akong ibang gusto para sa iyo kundi yung sumaya ka."

"Raffy..." namamaos na tawag nito sa kanya.

Hinaplos niya ang pisngi nito at tinitigang mabuti ang napakagandang mukha nito.
Kahit umiiyak ay
maganda pa rin. Sinaulo niya ang bawat anggulo ng mukha nito dahil baka ito na a
ng huling beses na
makalapit siya rito.
"I wanted to be your forever, Luna, but I guess I wasn't enough. Kulang pa ang e
ffort ko sa pagsagip sa'yo.
Sana habang hinihintay mo yung taong nakalaan para talaga sa'yo, matuto ka ring
tulungan ng sarili mo.
Kasi Luna, paano ka masasagip kung ikaw mismo ay ayaw magpasagip?"
"Raffy... Please, I'm so--"
Hindi na niya pinatapos ang sasabihin ni Luna. Naglakad siya palayo dito, patung
o sa dalampasigan.
Kinuha niya sa bulsa ang singsing na para sana dito. A bitter smile appeared on
his lips as he wished things
turned out differently.
"Good bye, Luna," bulong niya sa sarili nang malakas na ibinato ang singsing sa
dagat. Hindi bale kung
halos umabot ng milyon ang nagastos niya para doon.
Hindi niya ipagpipilitan ang sarili sa isang taong hindi naman pala siya ang han
ap.
----------------------------Violent reactions are very much welcome. Haha.
Next Update day: June 6, 2015. See ya! ;)
26 - Flight
Dahil di ko matiis, I'll update twice today (26&27), but the Epilogue (yes, Epil
ogue!) will be posted on 6.6.15.
Happy Reading!
*
26 - Flight
--And so she ghosted on, in relentless pursuit of escape, not from society, but
from herself.
Robyn Schneider, The Beginning of Everything
---

Patakbong bumalik sa loob ng beach house si Luna. Ilang beses siyang nabunggo sa
mga gamit sa labas
dahil nanlalabo ang kanyang mga mata dahil sa tuloy tuloy na pagluha.
Oh, god. Nasaktan niya si Raffy. She broke up with him!
Pakiramdam niya ay lalabas lahat ng nakain niya. Napahawak siya sa kitchen count
er at akmang
maduduwal, pero walang lumabas. Nanatili siyang ganon hanggang sa maabutan siya
ni Anna doon.
"Congrats Luna!" Luna cringed at the glee in her cousin's voice. Obviously, may
alam ito sa proposal ni
Raffy pero walang idea sa kinalabasan. "So happy for...you..." Nawala ang saya s
a boses nito at nalukot
ang hitsura nang makita ang mga luha niya.
Napalunok siya. She needed to get away. Now.
"Ate, pwede ba pasundo kay Mang Larry? Babalik na ako sa manila," pakiusap niya
rito. Hindi niya kinaya
ang reaksyon ni Raffy at mas lalong natatakot siya para sa sasabihin ng pinsan n
iya.
"Hey, wait. What? Anong nangyari?" Lumapit si Anna sa kanya at hinawakan ang kam
ay niyang nakakapit
pa rin sa kitchen counter. "Babalik ka na ng manila? Hindi ba nagpropose sayo si
Raffy?"
Her heart plunged at the mention of Raffy's name. Napapikit siya. God, she broke
him! She fucking broke
him! Di niya kayang harapin ang mga ito. She needed--badly--to leave!
"Please, Ate, patawag na lang kay Mang Larry? Please?" makaawa niya ulit rito. D
i niya ito matignan sa
mata.
Sumikip lalo ang dibdib niya nang makitang pababa ng hagdan si James at palapit
sa kanila.
"Hey Luna! Congra--why are you crying? Asan na future husband mo?" Salubong din
ang kilay nito nang
makita ang hitsura niya.
Luna's patience snapped. She couldn't do this! Not now. Marahas na hinila niya p
alayo ang kamay niyang
mahawak ni Anna at tinapunan ng matalim na tingin ang mga ito.
"Di ko alam!" asik niya sa mga ito na ikinagulat ng mag-asawa. Pain danced in An
na's eyes, while James
looked terrified for a minute. "Please, I just wanna go back to Manila."
"Uhm, okay, wait tawagin ko lang ang driver," naiilang na sabi ni James bago uma
lis sa harap nila.
"Luna, what happened?" malamig na tanong ni Anna. Ngayon pa lang alam na niya ku
ng sino ang
kinakampihan nito. Kung alam lang nito ang mga nangyari.
"I said no," tipid niyang sabi bago pinahid ang mga luha pero tuloy pa rin sa pa
gpatak ang ilan.

"What the fuck?" kunot noong bulalas nito.

"I don't want to marry a cheater. Another fucking cheater."
Tama naman ang ginawa niya, hindi ba? Why would she stay with someone who's just
using her?
Nagpanggap pa itong mabait at sinabing di ito katulad ni Sven, pero ganoon din a
ng ginawa nito. Siguro
ngayon nagtatago pa ang mga ito, pero di kalaunan ay iiwan din siya nito. Why st
ring her along? Kung si
Aubrey pa rin ang laman ng puso nito, bakit pinasakay pa siya nito?
Kaya tama lang na tanggihan niya ito. Di siya magpapagamit. She knew better than
that! Pinoprotektahan
niya lang ang sarili niya.
"Ano bang pinagsasasabi mo? Sinong cheater?"
"Raffy's cheating on me. With Aubrey. I saw their messages. Mahal pa rin niya si
Aubrey."
Pinipiga ang puso niya sa pag-alala sa nabasa niyang palitan ng text nito. Sabi
nito empleyado lang nito
iyon at kapangalan ng ex niya, pero may mag-amo bang ganoon ang palitan ng text?
What the fuck lang! Di
siya tanga!
Hectic sched, sorry. Resched na lang?
Got your sched. I'll text you if I can fit mine.
Thanks, Raffy. See you when you get back.
Tangina, di ba panloloko yan? Magkikita pa talaga sila. Para ano? Mag-sex? Kasi
namiss nila isa't isa?
"Tanga ka ba? Ikaw ang inalok ng kasal di ba?" di makapaniwalang sabi ni Anna. N
anlaki ang mga mata
nito nang sabihin niya ang pangalan ni Aubrey. "Anong sinasabi mong mahal pa rin
si Aubrey?"
"I was convenient! Tulad lang din siya ni Sven. They all used me."
Anna raised her hand to stop her line of thoughts. "Hey, hey, hey. Back up. Tula
d ni Sven? Yung pinakita
sayong pagmamahal ni Raffy, tulad din iyon ng kay sven? Are you nuts?!"
Hindi nakasagot si Luna
"My god, Luna, don't tell me you're still hung up on sven?!" asik nito sa kanya.
Namumula na ang mga
pisngi nito sa galit. "Kasi kung oo, walanghiya, pinaasa mo si Raffy! Ikaw ang u
ser sa inyong dalawa!"
Naihampas ni Anna ang kuyom na kamay sa counter.
Nagtagis ang bagang niya sa accusation nito. "What the hell? Ako pa ang user?!"
pagtataas niya ng boses
dito.
Sabi na eh, si Raffy ang kakampihan nito. Kahit pa siya na ang nasaktan, ginamit
, ang loyalty nito na kay

Raffy pa din. Ganoon naman silang lahat, eh. Wala siyang kakampi dito. Hindi ba
nakikita ng mga ito na
mas mahirap iyong sitwasyon niya?
"Oo, kasi shit, Raffy loves you to death! Nagbago ang buhay niya noong dumating
ka. He's back to his old
self. Mas better pa nga. You saved him from his misery, Luna. And he tried his b
est to do the same to you!
Pero hinihila mo lang siya pababa! Anong gusto mo, pareho kayo magdusa? Na may k
asama ka sa
kadiliman ng isip mo? The fuck, Luna, di deserve ni Raffy yun."
"Alam ko iyon! But these demons in my head are stronger."
Malungkot na napailing si Anna sa mga nasabi ni Luna. Luna could see the disappo
intment and hurt in her
cousin's eyes. "Akala mo lang mas malakas yang mga demonyo mo. Pero alam mo, ika
w lang din nag-iisip
niyan. Naiintindihan ko na gawa iyan ng pagiwan sayo ni Sven, pero shit Luna, is
ang taon na nakalipas!
Tama na yung pagsisi kay Sven. Learn to forgive! Move the fuck on!"
Oo, kasalanan ni Sven lahat ng ito! Kung hindi siya nito iniwan, kung nagsabi it
o ng totoo sa kanya noon,
hindi sana siya nagkakaganito ngayon. Siya pa rin sana ang confident na Luna na
kinalakihan niya. Iyong
Luna na may mindset na kayang kaya niyang makuha ang mundo, ang lahat ng gusto n
iya. Kung di siya
sinaktan ni Sven, hindi siya matututong magduda sa mga reaksyon at aksyon at int
ensyon ni Raffy sa
kanya. Hindi niya aalalahanin kung hanggang kailan siya pagtatiyagaan ni Raffy.
Kung hanggang saan ang
hangganan ng pagmamahal nito sa kanya. She was always on the look out, always gu
arded, afraid of her
every move.
But she really tried so fucking hard to move past her demons. To hold on to Raff
y. To believe that his love
can lead her back to the light. Pero hindi niya magawa! Meron at meron pa ring n
aghohold back.
And those texts from Aubrey ignited a bigger fire. Mas lalo siyang nilamon ng di
lim. Mas lalo siyang
nainsecure. Mas lalo siyang natakot na wala siyang laban kay Aubrey, ang babaeng
minahal nito bago siya.
Mas lalo siyang pinanghinaan ng loob na kung aabot sa papipiliin si Raffy, walan
g kaduda-dudang si Aubrey
ang pipiliin nito.
Kaya bago pa gawin ni Raffy iyon sa kanya, inunahan na niya ito. She rejected hi
m. Wala naman mawawala
dito di ba? Tingin niya ay makakatulong pa ang pagtanggi niya dahil he can freel
y be with the love of his
love.
"Wala nang ibang tutulong sayo ngayon Luna, kundi ang sarili mo. Sometimes, no m
atter how much we
seek help from others, the only one who can truly repair us is ourselves."
"Ate..." nanghihinang tawag niya rito.
"Mahalin mo ulit sarili mo. Baka sakaling matuto ka ring magpahalaga ng iba."
"Hindi mo kasi ako naiintindihan. I'm just protecting myself from getting hurt.
Ayoko nang masaktan!"
Tila napapagod na bumuntong hininga si Anna at tinitigan siya ng mabuti sa mata.
"Like I've said, nasa isip

mo lang lahat yan. Sa sobrang active ng imagination mo, kung ano ano na naiisip
mo. Di mo na alam ang
reality sa fantasy. Di mo alam nakakasakit ka na ng tao. Tinaboy mo yung nagiisa
ng lalaking handang
gawin lahat para sayo. Pinaasa mo, tangina. Now, magdusa ka. Get your shit sorte
d. Hanggang hindi ka pa
buo ulit, wag na wag kang magpapakita kay Raffy."
"Wala kang alam!" galit na sabi niya rito.
"E di wala akong alam!" sarkastikong sabi nito. "Wag mo muna ako ulit kausapin.
Ayoko na makarinig ng
bullshit mo. Napakahina mo. Tangina, naiinis ako sayo! Sinaktan mo si Raffy. Pin
aasa mo siya. Shit. Umalis
ka muna sa harapan ko. Baka di ako makapagpigil, masaktan pa kita."
Padabog na tinungo ni Luna ang kwarto nila ni Raffy at tinapon sa loob ng maleta
ang lahat ng kanyang
gamit. If they wanted her gone, then so be it.
27 - Waiting
Dalawa po update (26&27). Last chapter na itong 27. Thanks for everything, guys!
:)
Happy reading. Kalma lang. Haha! - Mara
*
27 - Waiting
--I've learned that waiting is the most difficult bit, and I want to get used to
the feeling, knowing that you're with
me, even when you're not by my side.
Paulo Coelho, Eleven Minutes
--Labing isang araw na ang lumipas mula nang umayaw si Luna at iwan siya nito. P
agbalik niya sa bahay
niya sa Marikina, wala nang bakas nito ang makikita doon. Like she never lived t
here. Like they never
happened.
But the memories assaulted Raffy every time his gaze would roam around the room.
Wala mang pisikal na
paalala, ramdam pa rin niya ang presensya nito sa bawat sulok ng bahay.
Walong araw nang walang pahinga si Raffy. He couldn't bear to go home and be bom
barded by memories,
so he worked himself to the brink of death. Tuwing umuuwi siya ay bagsak agad si
ya sa kama.
Nagmumukha nang boarding house ang ipinagmamalaki niyang bahay. Tatlong bagay na
lang ang purpose
noon: lugar kung saan siya natutulog, naliligo, nagbibihis. Minsan pa ay hindi n
a rin siya nakakauwi. Sa
opisina na siya nakakatulog. Buti at may ilang piraso ng damit siya sa office at
may shower ang sarili niyang
bathroom.
He was relapsing. Fuck, he knew he was. Pero wala naman siyang ibang alam gawin
para makatulong na
matanggap niya ang mga pangyayari. Kaya bumalik siya sa dating gawi, tulad noong
iniwan rin siya ni
Aubrey. Party, booze, smoke, pero naglie-low na muna siya sa mga iyon.
Nag-angat siya ng tingin mula sa ginagawang presentation nang marinig ang pagbuk
as at pagsara ng pinto.
Si James iyon, nakapamulsang naglalakad palapit sa kanya. Naupo ito sa visitor's
chair sa harap ng mesa
niya.
"Dude, ngayon ang flight niya pabalik ng France," walang paligoyligoy na deklara
nito. Alam na ni Raffy
kung sino ang tinutukoy nito. "Di mo ba siya pipigilan?"

Raffy closed his laptop, no use pretending he wasn't distracted. Itinaas niya an
g paa sa mesa at
nagpakawala ng isang malalim na hininga.
"That's what she wanted, right? Bakit ko siya pipigilan?" mahinang sabi niya.
Nagsalubong ang kilay ni James sa sagot niyo. "Uhm, because you love her? You do
n't give up easily on
people you love?"
Raffy stood up and walked towards the glass wall overlooking the city. "Hindi pa
naman ako sumusuko.
Hinahayaan ko lang siyang gawin ang tingin niyang tama. Yung tulungan niya ang s
arili niya. Kasi kung
pipigilan ko siya, I realized, babalik lang kami sa dati. Maghihiwalay ulit kami
kasi hindi pa siya talaga
ready."
"Wow, bro, real mature! Pinag-isipan mo ba nang mabuti iyan sa loob ng ilang ara
w mong pagmumukmok?"
James teased. Raffy glanced back at him and gave him the dirty finger.
"Tangina mo. Grow up, James," natatawang balik niya rito.
God, it felt good to somehow laugh. Nawawala iyong bigat na nararamdaman niya sa
dibdib.
Narinig niya ang yabag ni James palapit sa kanya. He clapped Raffy's shoulder, s
hoved his hands in
hisnpockets and looked over the city. "Pero seryoso, di mo na talaga hahabulin?
May enough time pa."
"I believe in that old saying. If it's meant to be, it will be," aniya. Naagaw n
g paningin niya ang eroplanong
lumilipad sa langit. Was it a sign? "Kung para talaga kami sa isa't isa, babalik
siya. I'll wait, you know? For
as long as I can."
"All the best bro," sabi nito bago siya tinapik sa likod at lumabas.
His mind drifted to his Luna. Kahit nasaktan siya nito, pilit pa rin iniintindi,
nira-rationalize ang mga naging
kilos nito. Alam naman niyang mahal din siya nito. Naramdaman niya iyon sa mga p
anahong magkasama
sila. Marami lang talagang bitbit itong problema at hindi pa handa talaga na pum
asok sa panibang relasyon.
Bad case of right love at the wrong time siguro.
He'll give her time to heal. Malaki ang pag-asa sa puso niyang sila ang end game
. Sana ay ganoon din ang
tingin nito.
He took his phone out and decided to give her a reminder before she left the cou
ntry. A reminder that he'll
be waiting for her comeback.
Until the wounds of the past heal, I'll be here, waiting for as long as I can. I
'll wait for the day you can finally
see me without your dark thoughts looming over you, clouding your every judgment
and every move. But do
know that I love and will love you, in your best and even in your worst. --RJDM
---Epilogue: June 6, 2015
28 - Cross
[A/N:] Ito na yung totoong last chapter before the epilogue. Hehehehe. Sorry kun
g matagal! Nag-asikaso pa
ako ng thesis ko po. Anyway, thanks for waiting! See you in my other story (All
The Little Things)? ;) -Mara
xxxx
*
28 - Cross

--You should never commit to a man who can't handle you at your worst, drunkest,
sloppiest, lowest, hot
mess moment.
- Gigi Engle, 11 Reasons Why The Guy Who Waited For You Is The Guy You Should Lo
ve
--{Luna}
To: rjdelamerced@gmail.com
Frm: expediteuranonyme@gmail.com
Subject: Invitation to 365: Of Love, Hurt, and Waiting (An Art Exhibition)
365: Of Love, Hurt, and Waiting (An Art Exhibition)
26th - 27th June
The Curator's Office, Makati, Philippines
Luna paced her home office, biting her left thumb, as she contemplated whether t
o send the email or not.
Palakas nang palakas ang dagundong ng puso niya habang lumilipas ang mga segundo
na hindi siya
makapagdesisyon.
Tinitigan niya ang send button sa upper right corner ng kanyang phone. Ugh!
To send or not to send?
Kung iisipin, ang simple lang ng tanong, pero para sa kanya, it was a matter of
life and death. Sentensya
ang magiging attendance nito sa araw ng exhibit niya.
Two years, four months and six days.
Eight hundred fifty seven days.
1,234,080 minutes.
She's gone that long without him. Without talking to him, without touching him.
That long without seeing his face or breathing the same air as him.
But she deserved it. She hurt him!
She hurt the only man who was willing to give her everything she wanted. She hur
t the only man who loved
her without conditions or restraint. She hurt him because she was pushing him aw
ay, testing how far his
love can go.

Parusa niya iyon dahil winasak niya ang puso nito, ang damdamin nito.
For eight hundred fifty seven days, she served her imposed exile. Kinulong niya
ang sarili at nagpakalayulayo siya rito dahil di niya ito kayang tignan mata sa
mata.
Mahirap, sobra. Dahil doon niya na-realize ang lahat ng pagkakamali niya. Lahat
ng kagagahan niya, lahat
ng sakit na naibigay niya rito.
Doon niya na-realize yung hangganan ng pagmamahal ni Raffy. His love knows no bo
und. Yes, he let me
go. But he only did it for her to grow. To find herself back. Kahit masakit para
sa dito, kapakanan pa rin niya
ang inisip nito.
And she's glad he did. Dahil kung hindi, baka mas lalo lang niyang nasaktan. She
would've held tighter on to
the past. She would still be afraid to jump again. She would still be blind to h
is great and unselfish love.
But now that she's ready to come home, to come back to him, was he still waiting
for her? Still in love with
her... O napagod na ito sa paghihintay at sa pag-asa na babalik siya sa rito?
Pabagsak siyang naupo sa swivel chair at padabog na nilapag ang cellphone sa des
k. Her mind was still
troubled whether she needs to send him the invite or not.
Truth is she wants him to see her work! To see how much have changed and how muc
h haven't. Pero
pinapangunahan siya ng takot na baka i-reject siya nito. Baka nga wala na itong
pakialam dahil nakalipas
na.
Fuck, iniisip pa lang ngayon niya, pero talagang kinakabahan at naiiyak na siya.
Ang daming what-if
scenarios na pumapasok sa isip niya, and most of them leaned toward the negative
side.
Naihilamos niya sa mukha ang mga kamay at frustrated na humingang malalim.
Kung malalaman lang ng doktor niya itong mga naiisip niya, siguradong pagsasabih
an siya niyon. What are
all those therapies for kung itong simpleng initiative to reach out and move for
ward with her life ay di niya
magawa?
Stop being a coward, Luna, sabi ng isip niya sa boses ni Dr. Agassi.
Sana ganun na lang kadali hubarin sa pagkatao ang mga takot at alinlangan.
Naputol ang pag-iisip niya tungkol dito nang marinig ang mga yabag papalapit sa
kwarto. Based on the
sound of heels clicking against the hardwood floor, it must be her Mama.
"Luna! We need to get going!" sigaw ng kanyang Mama from outside her office door
. Her mom knocked
thrice before speaking again. "Your presscon will start in thirty minutes. We ne
ed to be there on time! You
know I hate being late."

"Yes, Ma! Just making a last minute check on my emails."

"Good," Her mom said. "I'll wait for you in the car."
She heaved out a sigh before shrugging on her white blazer and haphazardly shovi
ng her phone in the
pocket.
*
"Don't you have something more decent to wear, Luna? Like a dress or a skirt?" t
anong ng Mama niya nang
pasadahan nito ng tingin ang outfit niya para sa presscon.
She stood in front of the mirror to check her attire. Wala namang masama sa suot
niya, ah? Hindi naman
siya isang artista na kailangan laging nasa uso ang suot. She was just being her
self. And being herself
constituted to wearing black strappy heels, ripped jeans, grey shirt and white b
lazer.
"I like what I'm wearing, Ma. I feel comfortable in this," saad niya. Tumango na
lang ito at hinayaan ako. She
needed all the comfort she can have just to get through this day.
A few minutes later, they were ushered outside to where the presscon for her exh
ibit will take place. She
didn't really want to do this, pero her Mama insisted this will benefit her in t
he long run. Mas makikilala daw
ng mga Pilipino ang isang modern artist like her.
Inisip niya na lang din na this was a way to reach out to him. Her way of coming
out of her shell. Na kapag
nakita nito ang interview niya, maiisip nitong bumalik na siya at handa na siya.
Na ito na iyong bagong
Luna-mas matured na, wala nang baggage at handa nang magsimulang ulit.
She took a deep breath before settling in her seat and faced a throng of reporte
rs and cameramen. A long
table separated them from the press. Kinakabahan siya, pero she kept her face ca
lm and offered her best
attempt at a genuine smile.
"Ready?" bulong ng kanyang Mama na nakaupo sa tabi niya. She nodded her head, th
en her mother
motioned for a thumbs up to the floor director.
The emcee introduced Luna before calling one reporter's name to ask the first qu
estion. Inabot naman sa
kanya ng floor director ang isang wireless microphone.
"Hi, Miss Gervacio. You used to sign your works as Lorien. Why change it to your
real name?"
Napangiti siya sa tanong na iyon. "I used to sign as Lorien because I didn't rea
lly want to expose myself. I
liked the anonymity it brings. This time, however, my pieces are really importan
t. This exhibit is me, baring
my mind, my heart, my soul. I guess the people who will want to view my works de
serve to know the real
person behind the work, not just a name I used to hide in."

Nagpasalamat ang unang reporter, tapos ay pinakilala ang susunod.

"Tell us about your exhibit '365: Of Love, Hurt, and Waiting.' Sino ang inspirat
ion mo behind your
magnificent pieces?" tanong nito.
Her eyes drifted to the screen on her left, playing a slideshow of some of her p
resent and previous artworks.
Habang pinagmamasdan iyon, isang tao lang ang nakikita niya sa isip niya.
Her muse. Her savior. Her life.
"365, as I call it, is a tribute to one special person in my life," nakangiting
sagot niya sa reporter. Unti-unting
nawawala ang tensyon na nararamdaman niya kanina.
"Tribute?" pag-uulit nito sa sinabi niya.
Her eyes roamed around the venue. The media personnels were all waiting for her
to answer. Sumulyap
muna siya ulit sa slideshow bago binalik ang atensyon sa reporter na nagtatanong
. "Yeah, every art in here
is connected to that person. We only knew each other for a year. Actually, ngayo
ng month ay 3 years and
five months na mula nang una kaming magkakilala. I'll always remember every 27th
of the month because
of him."
A different reporter raised her hand. When the emcee acknowledged her, she asked
, "You're paying
homage to someone you knew for just a year? Why is that?"
"Kahit isang taon lang iyon, naging malaki ang impact niya sa buhay ko. He saved
me, you know? He saved
me from destroying myself and the people around me. But I ended up destroying hi
m, too."
She clutched the microphone tighter. Her throat hurt as she battled to keep stra
y tears from falling.
Remembering his hurt eyes would always send chills throughout her body and a sea
ring pain in her chest.
"He was the most selfless man I've ever met. I was hurting so bad, so very wound
ed from my past mistakes,
pero nagawa niya akong pakawalan kahit masakit para sa kanyang gawin iyon."
"He left you when you needed him the most. Isn't that selfish?" follow-up na tan
ong ng babaeng reporter.
Marahas siyang umiling bago sumagot. "No, I needed myself more. Sometimes, the o
nly person who can
help us is ourselves. That time, I needed to find myself. To find the semblance
of the girl I used to be. He
gave me that time, ma'am. And I'm most thankful for that."
"You said you destroyed him, too. How's that?" sabat ng isang lifestyle reporter
mula sa isang kilalang TV
network.
"I let my fear take over me. Tumira ako sa sarili kong takot, at inuna ko ang sa
rili ko. Hindi ko naisip noon na
sa ginagawa kong pagsalba sa katiting na self-confidence na meron ako, sinisira
ko na pala ang puso niya.

When he offered me a lifetime together, I ran away."

"Did you love him?"
"With all my heart. Hanggang ngayon," walang pag-aalinlangan niyang deklara. She
won't hide anymore.
She'll tell all her truths. He deserves to know everything, the truth. "But I wo
n't change a thing, though."
"Why?" hirit ulit ng reporter.
"Because if I did, and I accepted his proposal when I was just a shell of who I
used to be, I don't think we'll
ever last. I will always have a dark cloud looming over my head, storming me wit
h what ifs and negative
thoughts. I will always doubt myself if I'm good enough for him, or when will he
finally get fed up with me. He
doesn't deserve that, you know. He deserves a girl who will love him wholehearte
dly and without restraints."
"And you're that girl now?"
"I don't think I'll ever deserve him. He's a really nice guy, even when he somet
imes pretends he isn't one."
"What if he still wants to be with you?" tanong ng isang lalaking reporter mula
sa likuran.
Luna couldn't take her eyes off him. He seemed an odd ball among those hanging a
t the back. Simpleng
nautical-inspired striped sweater at jeans lang ang suot nito pero nangingibabaw
ito sa mga katabi.
Her heart raced as she stared at him some more. He had sunglasses and a ballcap
on. His full beard and
what she thought was curly hair reminded her of her muse.
She squinted her eyes to look at him better. Pero sa distance nila, baka she's j
ust imagining na ito nga yun.
Isa pa, ibang pangalan ang binanggit ng emcee nang ipakilala ito kanina nang mag
taas ito ng kamay.
"Miss Luna?" untag ng emcee.
Kung hindi pa siya tinawag, hindi pa niya mapapansin na ilang saglit pala siyang
natahimik.
She cleared her throat before answering his question. "I hope so. I still love h
im, you know. Always have,
always will. However I'm not sure kung gugustuhin pa niya akong makasama ulit af
ter all those pain I
caused him."
Magsasalita pa sana siya nang sumingit ang kanyang Mama. "I believe this pressco
n is about Luna's art
and upcoming exhibit. If possible, please ask questions within said topics. Than
k you."
No one from the press asked her again about her muse. But she was fine with it.
Nasabi niya na lahat ng sa
tingin niya ay kailangan niyang sabihin. She just hoped makarating lahat ng iyon
dito.
Pagkatapos ng presscon, dumiretso siya sa restroom. She just wanted to be away f
rom the prying eyes of
the media and of her Mom. Gusto lang niya ng tahimik, at sa tingin niya, sa mga
sandaling iyon, sa restroom

niya lang makukuha iyon.

She stared at herself in the mirror. Sa panlabas na anyo, halos walang nabago sa
kanya. Pero sa loob, sa
pagkatao niya, marami na rin siguro.
Those days she spent in therapy helped a lot. Mas nakilala niya ang sarili niya
at natutunan kung paano
ihandle ang mga problema. Pati ang mga araw na ginugol niya sa pagpi-paint, naka
tulong. She was able to
transform all the emotions she bottled up inside into art. She was able to let g
o of the negativity.
Itong pag-uwi sa Pilipinas ang final stage of recovery. Tapos na ang yugto ng bu
hay niya sa France. Wala
nang Sven na hihila sa kanya pabalik. Ito na lang talaga ang kailangan niyang su
ungin. Iyong face-to-face
na harapin ang mga tinakbuhan niya noon dito.
"You can do this, Luna," she reminded myself. "You still have time to prepare. K
aya mo yan!"
Paglabas niya ng restroom, napatigil siya sa kinatatayuan at bahagyang nalalagla
g ang panga.
Umarangkada sa bilis ang tibok ng puso niya at bigla siyang nanlamig.
She snorted as the scene before her unfolded. Fate played a dirty trick on her.
Buong akala niya, may oras
pa siya. Minuto lang pala ang ibibigay sa kanya dahil paglabas niya ang bumungad
sa harap niya ang taong
gusto at kailangan niyang makaharap.
"Raf?" mahinang tawag niya rito. Nag-angat ito ng tingin mula sa sahig, at hindi
nga siya nagkamali.
It was Raffy, her Raffy, who was now staring back at her.
Pinagmasdan niya ang kabuuan nito. God damn, mas lalo itong gumandang lalaki. He
was more built now,
more regal looking kahit casual lang suot nito.
Well played, fate. Well played...
He straightened up from leaning against the wall opposite the restroom. What are
the odds of finding him at
the same place where her press conference would be? Could it be... he was waitin
g for her? He saw and
heard the whole interview?
She controlled my breathing to stop herself from throwing herself to him. Nakaka
hiya naman dito kung
magmumukha agad siyang desperadong desperado.
Breathe in, breathe out, Luna.
She composed myself before uttering another word. "What are you doing here?"
He just shrugged and waved his hand.
"Hi, Luna," aniya sa boses na sobrang na-miss niya. Pinigil niyang huwag manlamb
ot at bumigay ang tuhod
nang marinig ang boses nito. "Kamusta?"

She stepped forward and was about to reach out to touch his face when a little g
irl ran toward them and
tugged on Raffy's jeans.
"Papa! Papa!" The little girl raised her hands, silently asking Raffy to lift he
r in his arms.
Papa...
Her whole world crashed as she watched Raffy carry the little girl and kiss her
lovingly on her forehead.
Luna heard her glass heart shattering into a million pieces as he looked at the
girl adoringly. A thousand
knives stabbed her repeatedly as she continued to stare at the little girl who h
as so much similarities with
Raffy.
"Papa! Wanna gow home! Home!" cried the little girl. She sucked on her thumb, th
en laid her head against
Raffy's shoulder.
Raffy tucked strands of her curly hair at the back of her ear. "Let's wait for M
ama first, Xy. Okay?"
Mabilis at paulit-ulit siyang kumurap para huwag tumulo ang mga luha. Pero how d
oes she stop it? Dahil
gustong-gusto na nilang kumawala. The stabbing pain in her whole body exploded a
nd hurt twice as much.
Mama. The baby's mama. His wife...
Fuck. Was she too late?
Her eyes were wide with tears when Raffy turned his attention to her. Feeling ni
ya magnanakaw siyang
nahuli sa akto.
"Sorry for that," anito.
She doesn't even know what he's sorry for. Was it for moving on and having a lif
e of his own? Was it for
building a life with someone else? Or was he sorry for her that she has to watch
him have an intimate
moment with his child?
Di niya alam kung para saan ang sorry nito kaya kahit pilit lang, tipid siyang n
gumiti. She won't let him see
how much it was hurting her. This was the consequence of her choice.
"Ilang taon na siya?" tanong niya kay Raffy sa nanginginig na boses.
"Xylene's turning two on December 27," nakangiting sagot ni Raffy. The pride in
his voice seeped in her
skin. Umikot ang paningin niya sa narinig.
Gusto niyang umiyak at the same time, tumawa. How cruel fate has been! Of all nu
mbers in the freaking
calendar, it has to be 27. Her number for him. Their special date. Wow.

But mostly, gusto na niyang humagulgol dahil ang sakit pala malaman na yung taon
g sinabing maghihintay
siya sa'yo hanggang handa ka na ulit buksan yung puso mo ang siya pang sisira sa
'yo. Siya mismo yung
bumali sa pangako niya.
Goddamnit!
Bakit ang bilis nitong mag-move on?! Wala pang isang taon nang iwan niya ito, na
kahanap na ito agad ng
iba? Bakit ganun?
Parusa pala talaga ito. This was the real price to pay for hurting him and leavi
ng him. Tangina, ang sakit
talaga! Yung mga sugat na iniwan niya rito, akala niya, siya ang maghihilom niyo
n kapag bumalik na siya.
Kaso, he found someone else to make him whole again.
He found his forever in someone else. Sa ibang tao. Hindi sa kanya. Kailanman, h
indi na magiging siya.
Pinagmasdan niya ang mag-ama. The way he held his child was the way she imagined
him to hold their
own baby. Loving. Protective. Caring.
Isang hikbi ang kumawala sa bibig niya. Oh, god. Kaunti na lang, bibigay na laha
t ng pinipigilan niya. Tutulo
na ang luha niya, babagsak na ang mga tuhod niya. She wondered how she managed t
o breathe, how she
managed to stay alive despite her heart being shattered, left scattered on the f
loor.
She needed to go. Hindi niya kakayanin kung pati ang asawa ni Raffy ay makikita
niya rin. That's too much
for one day. Damn, she needed to freaking leave.
"I need to go," deklara niya. Raffy extended his hand to reach her, but she step
ped back and shook her
head. "Good bye, Raffy."
Hindi na niya nilingon pa ang mga ito nang maglakad siya palayo sa mga ito. Ayaw
niyang makita pa nito
ang mga luhang nag-uunahang pumatak mula sa kanyang mga mata.
He doesn't need to see her suffering. He was happy with his life now, she won't
ruin that by letting him see
that she's hurt. She was hurt because he moved on and turned his back to her. He
doesnt deserve the
blame here.
Siya ang mali. Siya ang nang-iwan. Natural lang na maka-move on si Raffy at maka
hanap ng iba. Matagal
ang dalawang taon. Maraming pwedeng mangyari sa loob niyon.
Life wont stop just because you're in a mess. People move forward no matter how
you wish for them to
share the burden with you. They can empathize, but they don't have to carry your
problems. After all, each
of us has his or her own cross to bear.
29 - Home
(Changed this chapter to 29. Epilogue coming soon uli.)

NP: Come Home by One Republic ft. Sara Barrailles

--Never tell the truth to people who are not worthy of it.
Mark Twain
--A week has gone by since the day Luna found out about Raffy. Her chest still hur
ts every time she
remembers the image of him with his child. It's still painful to think na there'
s no more future for them
because he already found his future with another girl.
She remembered going home the day she found out. Pag-uwi niya sa bahay nang araw
na iyon, she
immediately phoned her psychologist, Dr. Agassi. Natutunan niya sa kanyang dokto
r na hindi okay na
kimkimin ang emosyon. Bottling it up will cause a massive explosion. Mas mabutin
g i-express ito at huwang
hayaang maipon.
That night, Luna cried for hours while unloading all the hurt to the good doctor
.
"Did you ask him, Luna, if he was really married?" Naalala niyang tanong nito. T
he doctor's voice was
soothing, even though Dr. Agassi was really scolding her for her decisions.
Natigilan si Luna sa sinabi nito. May point ang doktor. She should've asked and
clarified, pero hindi pa ba
sapat na evidence si Xylene?
"What for?" sabi niya. "The kid called him Papa."
"Jumping to conclusions isn't nice, Luna. Remember the last time you did and Raf
fy was involved?"
Agad na nagplay sa isip niya ang gabi na nagpropose si Raffy sa kanya. She turne
d him down because she
thought he was cheating on her. Assuming he didn't want her anymore cost her rel
ationship with him.
"There are no stupid questions, Luna," anito. "If you asked, you'd feel better k
nowing the truth."
Mula nang sabihin iyon ng doktor niya, hindi na iyon nawala sa isip ni Luna. She
kept thinking na what if she

asked? May magbabago ba? For her kasi, the existence of Xylene was strong enough
to prove na he
already moved on. If she asked at umamin nga ito, may magbabago ba? She'd still
be hurt anyway.
She focused na lang her attention to creating another set of artworks. She locke
d herself in the guest room
she converted into an art studio. At least her heartache made her productive.
Today was her most productive day. It was only three in the afternoon, but she a
lready completed two small
commissioned artworks. At ngayon nga ay mag-uumpisa ulit ng panibagong larawan.
Sinuot niya ang kanyang smock at pinagmasdan mabuti ang 30x48 blank canvass. She
tried to imagine the
picture she wanted to come alive. Something that could convey the state of her h
eart. Something red,
something black. Something broken, something mad.
She rubbed her hands together as the image came to her. Nilublob niya sa itim na
pintura ang kanyang
kamay at ilang ulit na pinahid iyon sa blankong canvass sa harapan niya. She dip
ped her other hand in red
paint, wiped it in the canvass, and blended it with the black.
For hours, she was sucked into painting a red and black representation of the st
ate of her heart. Naibuhos
na niya doon ang lahat ng sama ng loob at hinanakit kaya it turned out as broken
and as mad as she
imagined it would be.
A hand tightly clutching a rotten and bleeding heart.
She was closely inspecting the painting when I heard a familiar baritone voice c
oming from behind.
"Wow, that's um... an angry painting, Luna, but powerful, nonetheless."
Her heart stopped a full beat, then roared back to life.
"Raffy?" tawag niya sa bisita pero nanatiling nakatalikod. She slowly grabbed a
rag to wipe the paint off her
hands.

"Hey, um... I hope you don't mind me barging in here. Your mom actually let me i
n," paliwanag nito. She
heard the squeak of his shoes coming closer to where she's standing.
Dahan-dahan lumingon si Luna sa di inaasahang bisita. Puno ng tanong ang isipan
niya. At wala siyang
ideya kung bakit ito napunta sa bahay nilang mag-ina.
When she finally saw him face-to-face, she got her breath knocked out of her as
she took in his form. He
was dressed in his usual work attire and had his long curly hair pulled back int
o a man bun. Damn him for
looking so stunning (even when she's viewing him with her brokenhearted goggles
on).
"Hi Luna," he greeted.
A million butterflies broke free as he gave her a smile-her favorite smile of hi
s-and waved shyly at her. Then
her chest hurt as she realized that smile wasn't for her alone, anymore. Another
girl takes pride in that smile.
Another girl makes him smile like that.
Another girl loves him the way he deserves to be loved.
"What are you doing here?" she asked, her face a mask of indifference. But deep
inside, she was a mess.
"I wanted to talk to you." He shook his head, then said, "Actually, we need to t
alk."
Nanuyo ang lalamunan niya sa narinig. She was dreading this talk already. Wala p
a man, alam niyang
magiging mahirap ang pag-uusap na ito. Gusto man niyang huwag nang pag-usapan pa
, she'll give him
what he wants. He deserved that.
Nilapag ni Luna ang hawak na basahan sa tabi ng kanyang art materials bago tuman
go at iginiya si Raffy
palabas ng studio. Dinala niya ito sa garden. Naupo siya sa garden swing habang
nanatili itong nakatayo sa
harapan niya.
"Are you happy?"

The words were out of her mouth before she could even process it. She wanted to
take it back because she
wasn't sure if it was appropriate to ask, but she put on a brave front and waite
d for his answer.
He looked up at the sky, then his lips turned up for a smile. "I've never been t
his happy my whole. Akala ko
nung umalis ka, I won't ever be happy again, but things eventually fell into pla
ce."
Her chest constricted. There was peace in his eyes when he looked at her and smi
led. A part of her felt
jealous that he finally have the things any man could wish for.
Siya kaya? Kailan niya makikita ang pagmamahal at kapayapaan na hiling din niya?
For now, she'll bask in the happiness he has. Saka na niya iintindihin iyon. Ang
mahalaga, isa sa kanila ay
kuntento na at masaya na sa buhay nila. Darating din ang taong para sa kanya. Hi
ndi pa lang siguro niya
nakikilala ito at hindi pa siya ready na makilala ito.
"She makes you happy."
Raffy nodded, still smiling. "Ever since I met her, pinapasaya na niya ako."
Kahit masaya siya para kay Raffy, masakit pa rin talagang marinig mula dito na m
ay iba na ito.
"Kailan kayo kinasal?" mahinang tanong niya. Ilang beses siyang lumunok para pig
ilan mapahikbi.
Ewan ba niya kung bakit puro ganito ang mga tanong niya rito. Alam naman niyang
masasaktan siya, pero
di niya naman mapigilan itanong.
Was she a sucker for punishments?
"What?"

"Kailan kayo kinasal, sabi ko," pag-uulit niya.

The weirdest thing happened. Raffy stared at her, wide-eyed, before laughing his
heart out. Sapo nito ang
tiyan habang sarap na sarap sa pagtawa.
Kunot-noo namang pinanood ni Luna si Raffy hanggang sa makabawi ito at umayos ng
tayo. Napaisip siya
kung may nasabi ba siyang nakakatawa o mali.
"Did I say something funny?" she asked warily.
"I never said I'm married, Luna," he said, chuckling.
"What?" ani Luna, naguguluhan sa sinasabi ni Raffy.
"I'm not married. Well, I was about to get married, but the girl I asked to marr
y turned me down."
Nayanig ang mundo ni Luna sa narinig. He's not married? Pero si Xylene? Kaanu-an
o nito si Xylene?
"But you have a kid? Si Xylene? She calls you Papa!"
Raffy chuckled. "Yeah, Xylene is my baby cousin and she calls me Papa because sh
e can't pronounce Rafa
properly."
"No, you're joking, right? Wag mo akong lokohin! Hindi magandang biro yan!" mang
iyak-ngiyak na sabi niya.
Huwag ganoon dahil ang puso niya ay mas nabubuhay, mas lumalakas, mas tumitibay.
Luna got up from the swing and hastily walked away from Raffy. Bago pa man siya
makalayo, nahawakan
na siya nito sa braso.
A surge of current traveled through her being. Napapasong binawi niya ang kamay
mula dito.

"I'm as free as a bird, baby," namamaos na sabi ni Raffy.

"K-kung hindi ka kasal, sino yung s-sinasabi mo? Yung nagpapasaya sa'yo?" utal n
iyang tanong.
Raffy reached for her hand and intertwined it with his. Walang salitang iginiya
siya papasok ng bahay ng
Mama niya. They kept walking until they're right in front of a mirror.
Kahit hindi siya nakatingin sa salamin, alam niyang titig na titig si Raffy sa r
epleksyon niya. Tumataas ang
balahibo niya sa klase ng titig nito.
Raffy stood behind her, his chest touching her back. He wrapped his arms around
her waist and leaned in to
kiss her cheek. "Do you see any other girl here?"
Kunot noong nilingon niya ito. "Raffy, stop playing with me," saway niya rito.
The anticipation was killing her. Bakit ba kasi may ganito pa? Hindi ba pwedeng
sabihin na lang nito nang
direkta? Habang pinapatagal pa nito ay mas lalong nagiging mas masakit para sa k
anya.
She was starting to hope...
"Di kita niloloko, Luna," anito. He raised her chin to make her look into the mi
rror. "Look at the mirror and tell
me kung sino ang babaeng nakikita mo."
"Fine." Luna huffed. Sumunod na lang siya kay Raffy para matapos na. "I see myse
lf, okay? Si Luna. Si
Lorien. Si Louise Annika Gervacio."
Raffy graced her with her favorite smile of his. Kung dati ay parang sasabog ang
dibdib niya sa saya tuwing
nakikita ito, ngayon ay sumikip ang dibdib niya at para siyang mamamatay habang
tinitignan ito.
"Now, you're seeing the girl who owns my heart," he proudly stated. Hindi mawala
ang ngiti sa labi nito. "Do
you see her? She's standing right next to me."
Luna stood there, slack jawed, as she gazed at Raffy's reflection in the mirror.
Tears ran freely across her

cheeks as she took in his words. His declaration.

Panaginip lang ba ito o talagang nangyayari ito ngayon?
She turned to him and cupped his cheeks, checking if he was really there and not
just a dream.
"Are you for real?" halos pabulong na tanong niya rito.
"As real as I can be, baby. You can even feel me up to check if I'm really here.
" Ngumisi ito tapos ay
kinindatan siya.
Nalusaw lahat ng sakit at napalitan ng saya. Ng pag-asa. She felt alive again.
Natatawang hinampas niya ito sa balikat. "You're still the same Raffy I know."
Raffy stole a quick kiss on her lips, then lovingly stared into her eyes. "A lot
has changed for the past two
years, baby, but you're still the one for me."
"Sigurado ka ba?"
Raffy held her face in his hands and wiped away the tears that won't stop fallin
g. "I've lived my life both with
and without you. I was doing fine without you, but I was at my best when you're
with me."
Mas lalong bumuhos ang luha ni Luna. Sinubsob niya ang kanyang mukha sa dibdib n
i Raffy. Hinayaan lang
siya nitong umiyak at marahang hinagod ang kanyang likod. Panay ang halik nito s
a kanyang buhok habang
hinihintay siyang kumalma.
"I don't deserve you, Raffy."
"You don't get to tell me who deserves me or who doesn't. I make my own choices
on whom I want to spend
my days with, and I choose you."

"Ako pa rin ang pipiliin mo kahit na nasaktan kita noon?"

"You'll always be my choice, Luna. Maghihintay ba ako nang kahit gaano katagal k
ung iba rin naman ang
pipiliin ko?" pag-ri-reassure nito sa kanya. "Whatever happened in the past, it
served its purpose. We've
learned from them already, right? We're stronger now. We're better now."
Luna stood on her toes and pressed a kiss on Raffy's lips. "Thank you, Raffy. Ak
ala ko wala na tayong pagasa pa. Akala ko kasi talaga mayroon ka nang pamilya."
"I've always known you're the one for me. When I let you go before, I was confid
ent you'd come back to me.
Kung hindi man, alam ko sa sarili kong gagawa ako ng paraan para tayong dalawa p
a rin sa huli."
"I love you, Raffy," buong pusong deklara ni Luna habang titig na titig sa itim
na mga mata ni Raffy. "You're
my answered prayer."
Raffy pulled her hard against his chest and pressed his lips to hers. The first
touch was subtle, gentle, as if
he was trying her lips for the first time. But when she pressed her lips harder,
his mouth became bolder,
more aggressive. He marked her, claimed her as his.
His kiss felt home. Right where she belonged.
"I love you, too, baby. More than everything else in this world," he swore while
staring into the depths of her
soul. He kissed her again, reacquainting himself with the curves of her mouth. "
God, Luna, I missed you."
"The last two years were hell without you, Raf," pag-amin niya.
"Don't ever leave me again, okay?" Tumango siya bilang sagot. "Good, because our
house never felt like
home without you there."
Hinapit siya nito at niyakap nang mahigpit.

"Oh my god! I totally forgot I'm still wearing my smock. Nadumihan tuloy ang suo
t mo," natatarantang saad
niya. Agad siyang humiwalay sa yakap nito. Panay ang punas niya sa damit nitong
nalagyan na ng pintura,
pero mas lalo lang kumalat iyon sa damit nito.
Raffy grabbed her hands and kissed the back of her palm. "I don't care if my shi
rt got ruined. Ang mahalaga,
andito ka na ulit at pwede na tayo magsimula uli."
"Is that what you want, Raf?"
"I want a lifetime with you, baby," he answered as he trailed his fingers across
her shoulders, up her neck
and traced her now-swollen lips.
"Then a lifetime it is."
tbc
sweetrax 12 June 2015