When Revenge Went Wrong

( Filipino)

Jonquil

8.4K

FOLLOW

50.4K
READ

Walang pagdadalawang isip na umuwi sa Pilipinas

si Joanna para isakatuparan ang kahilingan ng pinakamatalik na kaibigan. lyon ay
ang paghigantihan ang panganay na anak ng mag-asawang Villa Franca.

Pagdating sa San Andres kung saan matatagpuan ang Hacienda Villa Franca ay nanatili
muna siya ng ilang gabi sa isang resort. Mukhang nakikiayon ang pagkakataon dahil
naroon ang magkapatid na Villa Franca. Ang problema,hindi niya literal na kilala
kung sino sa
dalawang guwapong nilalang ang nanakit sa kaibigan. Ni walang pangalan na
nabanggit ang kaibigang si Ivy bago ito tuluyang nawala sa mundo.

Kaya nakiramdam si Joanna at lihim na nagmatyag. Hanggang sa tawaging 'Kuya' ng

mukhang pilyo na lalaki ang kapatid nitong hindi mabanat ang labi para sa isang
ngiti. The one with the dangerous look, yet so damn gorgeous and hot. Nash Villa
Franca.

Walang patumpik-tumpik na isinagawa ni Joanna ang plano... Magtagumpay kaya siya?

Prologue

MULING nagbaling ng tingin sa dagat si Nash nang makitang umupo sa katabing wooden
lounge ang kapatid nasi Nathan.
"Don't tell me sa daming nagse-sexy-an na chicks dito sa beach ay wala ka paring
pinapansin, Nash?" kantiyaw pa ni Nathan sa kanya. Nginitian pa nito ang isang
babae na dumaan sa may harapan nila na halos lumuwa na ang dibdib sa suot na two
piece. "Babae na ang nagpapa-cute sa iyo pero wala ka pa ring pakialam. Bakit ba
ako nagkaroon ng kapatid na kasing tuod mo? Tsk. Dapat ko ba 'yang isisi sa
pagpasok mo noon sa seminaryo?"
"Just don't mind me," aniya sa nakatatandang kapatid bago isinuot sa mata ang dark
shade. Bahagya niyang iginala ang tingin sa paligid. Hindi naman as in crowded na
crowded sa VF Beach and Resort sa bayan ng San Andres. lsa sa pagmamay-ari ng
pamilya nila ang malaparaisong Iugar na iyon.

Madalang lang kung pumunta siya roon dahil mas gusto niyang maglagi sa hacienda
nila. Kung hindi pa siya pipilitin ng nakatatandang kapatid na samahan ito
sa resort ay tiyak na wala siya roon. Mas gusto pa niyang asikasuhin ang hacienda
kaysa ang magpakasaya sa outside world katulad ni Nathan. Happy-go-lucky.

"Aiam mo, Kuya Nash, paminsan-minsan magsaya ka naman. Hindi 'yung palagi kang
seryoso sa buhay. Hindi ka pabata tandaan mo. Kaya matuto kang
mag-enjoy."

Kapag nang-aasar ito ay tinatawag siya nitong

'Kuya', mas nagmumukha raw kasi siyang mas matured

kaysa rito. Twenty-nine lang siya at si Nathan naman ay thirty-one na. Palibhasa ay
hindi ito nagseseryoso sa buhay kaya hanggang ngayon ay walang maipakilalang
seryosong girlfriend sa mga magulang nila. On his case naman, kabaligtaran ng
kapatid niya. Palibhasa ay ilang taon siyang nanilbihan sa simbahan kaya
pakiramdam niya pati pakikipagrelasyon ay sagrado. Nawalan na lang siya ng ganang
ituloy ang pagseseminaryo noong mamatay ang abuelo niya, mula noong umuwi siya sa
kanila ay hindi na siya bumalik sa pagseseminaryo.

Naputol ang pagmumuni-muni niya nang mapansin ang babaeng agad nag-iwas ang tingin
nang magbaling siya sa kinaroroonan nito. Dahil nakasuot siya ng shade ay malaya
niya itong napagmasdan. Hindi niya maitatanggi na sobrang lakas ng dating nito,
kaya naman maski ang alaga niya ay nag-react. Kahit paano ay marunong siyang urn-
appreciate ng biyaya ng Diyos.
At hindi niya alam kung bakit parang ayaw niyang alisin ang tingin sa maganda
nitong mukha kung hindi lang umeksena ang epal niyang Kuya Nathan.

"Kita mo 'yung ubod ng sexy at gandang babae na naka-red na two piece? Damn,
ganyang babae ang pinupormahan. You'll see, maii-date ko rin iyan. Or mamaya lang
ako na ang kasama niya." May ngiti pang sumilay sa labi nito habang hindi inaalis
ang tingin sa babaeng tumayo na at pumunta sa dagat upang maligo. Ang babaeng
tinitingnan niya bago umeksena si Nathan.

Naiiling na inihilamos niya ang palad sa mukha ng kapatid na halos hindi

kumukurap sa babaeng papalayo. Parang gusto niyang takpan ang katawan ng babae
dahil pati Kuya Nathan niya ay halos tumulo ang laway rito.
Atikaw ba ay hindi, Nash? kutya pa ng isang bahagi

"Minsan nga 'wag puro pambabae ang atupagin

mo," sita pa niya rito bago ito tinantanan. Pinili na lang niya ang humiga. Pero
ang mga mata niya ay nanatiling nakamasid sa babaeng hindi na layuan ng kanyang
paningin. Ano ba ang meron dito at maging ang sarili niya ay hindi mapigilan ang
titigan ito?

Kinuha niya ang dalang tuwalya at inilagay sa tapat ng pagkalalaki niya na patuloy
pa rin sa paninigas. Damn, what's with him? Bakit ganoon ang reaksiyon ng katawan
niya sa babaeng iyon?

Chapter 01

IPINALING ni Joanna ang mukha sa may bintana ng kinasasakyang eroplano, papunta

siya Pilipinas buhat sa New York. Hanggang ng mga sandaling iyon ay bakas pa rin
ang matinding kalungkutan sa maganda niyang mukha.
Nalulungkot siya sa sinapit ng matalik na kaibigan nasi Ivy. At hanggang ngayon ay
hindi pa rin niya matanggap ang pagkawala ng matalik na kaibigan na halos totoong
kapatid na ang turing niya.

Three weeks ago ay inamin sa kanya ng kapatid nitong si Shin na hindi na

magtatagalpa ang buhay ng kaibigan na sobrang ikinabigla niya. Nagkaroon ito ng
brain cancer at wala pang apat na buwan ang nakalilipas nang lumabas ang sintomas
niyon kay Ivy. Ang masaklap ay stage four na agad iyon. Noong una raw ay panay na
ang sakit ng ulo nito. Akala nito ay dulot lang ng
pagiging workaholic nito pero nang tumindi na ang pagsakit ay saka lang ito
kumunsulta sa doktor. At ang resulta ng pagpapatingin nito ay ang gumimbal sa mundo
nito.

Maging sa kanya ay inilihim ng kaibigan ang karamdaman nito, kaya noong dalawin
niya ito sa kinaroroonan nitong ospital ay malalang-malala na ang kundisyon nito.
Kung hindi pa ipapaalam sa kanya ng kapatid nito ang kalagayan nito ay hindi pa
niya malalaman. Kaya buhat sa Norway kung saan siya

naka-base ay agad niyang pinuntahan si Ivy sa New

York. Malayong-malayo sa magandang mukha nito at sexy na pangangatawan ang

nasilayan niya na ikinahabag niya ng husto. Huli silang nagkasama ay noong
nakaraang taon nang puntahan niya ito para magbakasyon.

Para na niya itong kapatid, ganoon din ang turing nito sa kanya. Kaya ganoon na
lang kung maapektuhan siya sa nangyari dito. Palibhasa ay solong anak lang siya. Sa
Pilipinas kasi noon, simula elementarya ay sila ng dalawa ang magkasama.
Nagkahiwalay lang sila ay
noong magkokoleheyo na silang parehas. Kinuha siya ng kanyang ina at pinag-aral sa
Norway, pero hindi naman iyon naging hadlang dahil tuloy ang komyunikasyon nila
hanggang sa mag-migrate na rin sa New York ang pamilya ni Ivy noong maka-graduate
ito sa college.

Dahilsa sinapit ng kaibigan kaya iniwan ni Joanna ang trabaho at negosyo ng

kanyang ina sa Norway pansamantala. May pag-aari silang Jewelry Store, at silang
dalawa mismo ng kanyang inang si Mila Cross ang nagdi-design ng bawat jewelry
collection na inilalabas nila, retired nurse ito sa Norway. Dahil na rin sa
impluwensiya ng step-father niya nasi Henry Cross kaya mas nakilala ang negosyo
nila ng ina. May branch na rin iyon sa London.

Kasabay ng pagpikit niya ng mga mata ay ang pagbabalik sa isipan ng dahilan kung
bakit sa Pilipinas ang deretso niya kaysa ang bumalik nasa Norway...

"Before I d-die, Joanna," ani Ivy sa nahihirapang

boses. "C-Can you do... do me a f-favor?"

Gustong-gusto niyang hawakan ang kaibigan sa kamay pero hindi niya magawa dahil sa
pangambang masaktan ito. Ni hindi niya ito magawang yakapin dahil napaka-sensitive
na ng payat nitong katawan. Naluluha man ay sinikap niyang huwag pasungawin ang
luha sa mga mata. Nagpakatatag siya sa harapan nita.

Tumango siya. ((Kahit ana, Ivy. Basta ikasasaya mo.'' Pinilit nitong ngumiti.
Pumikit muna ito bago
muting nagmulat ng mga mata.

"I-I want tom-make even to him. Joanna, I'm s-sorry. Hindi ko... hindi ko
naikuwento sa iyo na
n-nagkaroon ako ng secret affair b-before. Pero hindi

'yon tumagal. Gusto kong maramdaman niya 'yong

s-sakit noong iniwan niya ako, Joanna. P-Puntahan mo s-siya sa San Andres. Kilala
ang pamilya V-Villa Franca doon. Ang p-panganay nilang anak iganti mo ako s-sa
kanya. Minahalko siya ng husto at ibinigay lahat pero... pero ni-niloko at iniwan
lang a-ako. Hanggang ngayon
s-sobrang sakit pa rin..." unti-unti itong pumikit. May

luha pang umagos sa gilid ng mga mata nito. Senyales iyon na nasasaktan pa rin ito.

Hindi niya a/am ang bagay na iyon. Na may nanakit ng sobra dito. Napakamasayahin
kasi nita at halos lahat ng ikinukuwento nita sa kanya ay puro masasayang nangyari
dito. At ang San Andres ay ang karatig bayan sa probinsiya nita. ltatanong sana
niya sa kaibigan kung
ana ang pangalan ng lalaking tinutukoy nita nang marinig ang munting tunog mula sa
monitor ng life
support nito. Parang bigla siyang tinakasan ng kaluluwa

sa nakita, flatline na ang nakikita niya sa life support ni

Ivy.

((Ivy," aniya na mabilis na ibinalik ang tingin sa kaibigan. Hindi na ito

humihinga. Nanikip big/a ang dibdib niya. ((N-No. 'Wag muna please, Ivy!!!" halos
maghestirya na niyang sabi sa kaibigan. Doon na sunod-sunod na tumulo ang luha
niya. Hindi na niya
napigilan pa ang sarili na yakapin ang wala ng buhay na kaibigan. ((Ivy!"

MATAPOS rna-cremate ang katawan ni Ivy ay mananatili pa raw sa New York ang abo ng
kaibigan ng fourty days bago iuwi sa Pilipinas ayon na rin sa kahilingan ni Ivy. Sa
Pilipinas rin nakalibing ang lolo't lola ni Ivy at para daw may dahilan ang pamilya
nita na umuwi sa Pilipinas.

!sang katanungan pa rin sa kanya kung kailan nita naging karelasyon ang lalaking
tinutukoy nita. At kung sino ang lalaking iyon dahil hindi na nabanggit pa ng
kaibigan niya ang pangalan niyon. At kung paano siya gaganti rita ay siya na ang
bahala roan.
Bumuntong-hininga siya. Kinabukasan ay
naka-schedule sana ang flight niya pabalik sa Norway pero nagpa-change flight siya
papuntang Pilipinas. Sisikapin niyang maisakatuparan ang huling hiling sa kanya ng
kaibigan.

SAKA lang naramdaman ni Joanna ang pagod sa napakahabang biyahe ng ilapat niya ang
likuran sa malambot na kama. Pagdating sa bayan ng San Andres

ay nagpahatid agad siya sa isang resort upang doon

mamalagi ng ilang araw habang isinasagawa ang plano.

Saka na muna niya iyon iisipin. Sa ngayon ay kailangan niyang bumawi para
kinabukasan ay mayroon siyang lakas ng katawan. Ilang sandali pa nga ay tuluyan na
siyang iginupo ng antok.

Bago isakatuparan ni Joanna ang plano ay nagpahinga muna siya sa resort. Kaya
kinabukasan ay maghapong nasa loob lang siya ng cottage dahil pakiramdam niya ay
gusto pang magbawi sa pahinga ang katawan niya. Halos buong linggo rin kasi siyang
puyat mula nang mamatay ang kaibigan.

lkatlong araw ni Joanna sa beach resort at kasing ganda ng umagang iyon ang gising
ni Joanna. Matapos mag-almusal ay naglakad-lakad muna siya sa tabing dagat.
Napangiti pa siya noong laruin ng mumunting alon ang mga paa niya habang naglalakad
siya. Napabuntong-hininga siya kapagkuwan. Naalala na naman niya si Ivy.

"Nakita kong dumating kanina ang magkapatid na Villa Franca, Eunice," kinikilig na
sabi ng babaeng nakasabay ni Joanna sa paglalakad.

"Bakit hindi mo agad sinabi? Alam na this, kailangang mapansin ako ng isa sa
magkapatid," sabi pa ng isa na ipinagmayabang ang isusuot na two-piece mamaya para
daw mas lalong mapansin ng magkapatid na Villa Franca.

Naiwang natigilan si Joanna. Pagkuwan ay

napangiti. "Ibig sabihin ay makikita ko rin dito ang lalaking pakay ko." Yumukom
ang mga palad niya. "Humanda ka, Villa Franca." lpinapangako niya na magagawa niya
ang hiling ng kaibigan bago siya bumalik sa Norway.

Lampas alas tres ng hapon nang maisipang lumabas muli ni Joanna buhat sa gamit na
cottage. Hindi na kasi ganoon kainit ang sikat ng araw sa balat. Suot ang itim na
see through na naiilaliman ng pulang two-piece na inukupa niya ang isang wooden
lounge na nakaharap sa dagat. lsinuot din niya ang gray na shade para hindi siya
masulo sa sikat ng araw.
Abala siya sa pagpapahid ng sun block lotion nang mapasulyap siya sa lalaking
naupo, dalawang wooden lounge ang layo buhat sa kinaroroonan niya. Kung bakit
nahirapan siyang magbawi ng tingin ng matitigan itong mabuti. Marami na siyang
nakitang guwapong lalaki sa personalpero hindi niya alam kung bakit ganoon na lang
ang kakaibang dating ng isang ito sa kanya.

He looks dangerous yet so hot and damn gorgeous.

Joanna! Hindi ito ang panahon para pumuri ng isang lalaki! May misyon ka at hindi
siya ang misyon mol

Saka lang siya nagbawi ng tingin nang umepal ang isang bahagi ng isip niya.
lpinagpatuloy niya ang ginagawa at hinayaan ang lalaki sa kinaroroonan nito. Pero
ang pasaway niyang mata ay hindi napigilan ang muling pagsulyap dito. Nakatingin
lang ito sa dagat

habang nakasandalsa back rest ng wooden lounge.

Whyso gorgeous? Pipi pa niyang sabi sa isip.

Ni hindi nito pinapansin ang mga babaeng maya't maya ang pagpapapansin dito. Nang
may tumabi pa ritong isang lalaki na katulad nito ay makisig rin, inisip pa niya na
baka bakla ito dahil tila walang kaamor-amor ang mga babaeng kung maaari lang ay
baka itinapon na ang sarili dito, at baka karelasyon pa nito ang lumapit
ditong lalaki. Nahumindig siya sa naisip at bahagyang nanghinayang para dito.
Usong-uso pa naman ngayon na kung sino pa ang mga guwapo ay guwapo rin ang hanap.

Naiiling na bumaling na lang siya sa dagat. "Sayang ang genes," anas pa niya.
"OMG! Ang magkapatid na Villa Franca!" impit na tili ng babaeng hindi kalayuan sa
kanya.

Nasaan? anang isip niya na agad inilibot ang tingin sa paligid. Pero wala naman
siyang makita na lalaking magkasama bukod sa dalawang malapit sa
kinaroroonan niya. Bahagyang umawang ang labi niya at naningkit ang mga mata noong
mapagtantong iyon nga ang tinutukoy na magkapatid na Villa Franca. Pero sino
sa dalawa ang panganay? Hindi niya alam.

lyong isa na huling dumating ay mukhang lahat ng kapilyuhan ay alam sa buhay. At

ang isa naman ay tila walang pakialam sa mundo. Minabuti na lang niya na makiramdam
muna.

"Alam mo, Kuya Nash, paminsan-minsan magsaya

ka naman. Hindi 'yong palagi kang seryoso sa buhay. Hindi ka pabata tandaan mo.
Kaya matuto kang
mag-enjoy," malinaw iyong narinig ni Joanna na sinabi ng lalaking mukhang pilyo sa
lalaking unang umagaw sa atensiyon niya.

Nakaramdam siya lalo ng inis sa kaalamang ito ang lalaking nanakit noon sa
kaibigang si Ivy. Naglaho bigla ang atraksiyong unang naramdaman dito at napalitan
iyon ng puot. "Sa wakas, nagkita rin tayo. Humanda ka." Dahil nagkaroon na siya ng
ideya kung sino ang Villa Franca na tinutukoy ng kaibigan kaya hindi na siya
mahihirapan pa. nakikiayon talaga ang pagkakataon sa kanya. 0 baka naman
tinutulungan siya ni Ivy?

Muli niyang sinulyapan ang lalaking dahilan kung bakit siya nasa Pilipinas.
Nakasuot na ito ng shade. At sa unang pagkakataon ay binalingan siya nito. Out of
the blue ay nagbawi siya ng tingin. Napamura pa siya sa isip dahil sa
pagkatarantang nararamdaman.

"Buwisit," inis pa niyang bulong bago ipinasyang maligo na muna. Hindi niya dapat
iyon maramdaman.

Chapter 02

MULING sumimsim si Joanna sa hawak na wine glass habang nakatingin kay Nash Villa
Franca na tila wala na namang pakialam sa paligid. Habang ang kapatid nito ay may
ka-flirt na babae sa table ng mga ito.

"Hindi ko rna-imagine kung paano niya sinaktan si Ivy noon," aniya na hindi inaalis
ang tingin dito. 0 baka naman front lang nito ang pagiging cold and stiff pero nasa
loob ang kulo? Napatango-tango siya sa naisip.
"Pa-misteryoso ang loko," minabuti na niyang ubusin na

ang sinisimsim na wine bago tumayo nang makitang tumayo na rin si Nash at tila
nagpaalam nasa kapatid nito.

Sinundan niya ito kung saan ito pupunta. Unti-unting bumagal ang paglalakad niya
nang makitang sa tabing dagat ang hayon nito. Sa parteng walang tao kundi ito lang.

Wala ng istorbo kaya maisasagawa na niya ang unang hakbang sa kanyang plano para
malapitan ito. Sapat na siguro iyong nainom niya sa bar para magkaroon ng kapal ng
mukha. Ito ang unang beses na aagawin niya ang atensiyon ng isang lalaki. Ni minsan
kasi ay hindi pa niya iyon nasubukan. Pakiramdam niya ay nakakababa para sa isang
babae na kunin ang atensiyon ng isang lalaki. Pero hindi naman niya masisisi ang
iba na gumagawa niyon. Opinyon lang naman ang

sa kanya.

Hindi ganoon kaliwanag sa puwesto nito dahil halos tanglaw lang ng ilaw ang
nagsisilbing liwanag doon. Pero hindi na iyon mahalaga, sisiguraduhin niyang
mapapansin siya nito. Huminga muna siya ng malalim bago naglakad palapit sa
kinaroroonan nito. Malapit na siya rito ng mapasinghap siya.

"Aaah, shit!" hindi niya napigilang daing nang maramdaman ang masakit na bagay na
tumusok sa suot niyang sapin sa paa na tumagos sa talampakan niya. Napaupo siya sa
buhanginan. Mukhang masisira pa ang plano niyang paglapit kay Nash.

Hinubad niya ang suot na tsinelas. Mariin siyang napapikit nang makitang dumudugo
ang talampakan niya. Napamulat lang siya nang maramdaman ang isang presensiya.
Hindi siya nakagalaw nang makita ang
pag-squat ni Nash sa harapan niya. Sa paa niya nakatutok ang tingin nito bago
umangat sa mukha niya. Halos mapigil din niya ang paghinga nang mas matitigang
mabuti ang mukha nito.

"Natinik ka," anito na kinuha ang tsinelas niya bago tinanggalmula roon ang sanga
ng aroma na may malalaking tinik.

Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Pati sugat niya ay hindi niya maramdaman
dahil distracted siya sa kaguwapuhan nito. Mas guwapo ito sa mas malapitan at hindi
niya kayang ikaila iyon. Saka lang siya tila nagising sa kabaliwan noong hawakan
nito ang paa niyang may

sugat. Muntik pa siyang mapaiktad dahil sa gulat.

"M-Masakit," aniya na hihilahin sana dito ang paa ng dumukot naman ito ng panyo sa
suot na pantalon. Napalunok siya. Hindi niya inaasahan ang pagkakataon na iyon.
Naito pa ang tutulong sa kanya kahit hindi naman niya hinihingi ang tulong nito.

Joanna Cross! Remember your mission!

MAINGAT na ipinahid ni Nash ang hawak na puting panyo sa dumudugong paa ng babae.
Wala sana siyang balak pansinin ang ingay na narinig kanina, pero noong lingunin
niya ang pinanggalingan niyon ay daig pa ng paa niya ang may sariling isip na
nilapitan ito, pamilyar ang pigura nito. Mas lalo siyang nasurpresa nang
mapagtantong ito nga ang babae kanina sa beach.

Para maibsan ang pagdugo sa paa ng babae ay itinali na rin muna niya ang panyo sa
paa nito. Sa isip ay muli niyang pinagalitan ang sarili nang mapasulyap na naman sa
hita nitong lantad na lantad dahil sa suot na see through na nakalilis na. Kung
titingin pa siya sa bandang itaas ng hita nito ay tiyak na pati pang-ibaba nito ay
makikita rin niya.

"Can you walk?" tanong pa niya para lang matuon sa iba ang isip. Tiningnan niya ito
sa mukha nasa huli ay gusto niyang pagsisihan dahil hayon na naman iyong point na
ayaw niyang tanggalin ang tingin dito. Bakit ba kakaiba ang ganda nito?

"H-Hindi ko alam."

Pati boses nito kay ganda sa pandinig niya.

Nababaliw na nga yata siya. 0 baka naman tao na talaga siya dahilmay pakialam na
siya sa wakas sa nasa paligid niya? Lalo na pagdating sa isang babae. Babaeng hindi
naman niya lubos na kilala pa. And worst, pinagpapantasyahan ng kanyang Kuya
Nathan. Geez!

Bukas na bukas din ay sisitahin niya ang manager ng beach, hindi maaaring may
pakalat-kalat na aroma sa buhanginan. Delekado para sa mga guest ng resort nila.
Heto nga at may napahamak pa.
"Aalalayan na kita. Saan ba ang cottage mo?" "H-Hindi na. Baka nakakaabala na ako
sa iyo,"
tanggi pa nito.

"I insist," giit naman niya.

Sa huli ay wala itong nagawa kundi tanggapin ang kanyang inilahad na kamay.

Oh, shit! aniya sa isip nang mahawakan ang malambot nitong kamay. May init na
nanggagaling doon na nagpa-awkward sa pakiramdam niya. Nang alalayan pa niya ito sa
pagtayo ay halos magkalapit pa ang mga katawan nila. Nanuot din sa ilong niya ang
mabango nitong amoy. Sandali niyang pinagsawa ang sarili sa pagsamyo rito bago
sinaway ang sarili. Kung ano-anona ang nangyayari sa kanya. He was just helping her
for Pete's sake! At heto siya ngayon, tila may nabubuhay na

namang parte sa katawan n iya.

Chapter 03
"HEY!" agaw ni Joanna sa pansin ni Nash nang dumaan ito sa may tapat ng cottage
niya ng gabing iyon.

Nang magbaling ito ng tingin sa kinaroroonan niya ay bahagya niyang itinaas ang
kanina pang iniinom na bote ng red wine. Wala sana siyang balak mag-inom, pero
dahilnag-iisip ng plano kung paano isasagawa ang paghihiganti para sa kaibigan
niyang si Ivy ay sinamahan
. . .
na n1ya ng pag-mom ng wme.

Nangangalahati na rin siya sa bote pero wala pa ring tama. Lihim siyang natuwa nang
huminto si Nash sa paglalakad at pumihit sa kinaroroonan niya. Akala niya ay i-
snob-in siya nito. Nasa veranda siya ng cottage ng mga sandaling iyon, nakapatay
man ang ilaw pero may
munti namang liwanag na tumatanglaw sa kinaroroonan
.
n1ya.

"Kumusta ang paa mo?" anito ng makalapit sa kanya. Bakas sa boses nito ang concern
sa paa niya.

Natutuwa siya dahil natatandaan siya nito. Sinulyapan niya ang paa. "Medyo masakit
pa rin." Sumandalsa may railings si Nash kaya muling dumako rito ang tingin niya.
Bakit pakiramdam niya ay komportable siyang kasama ito sa kabila ng masungit nitong
awra? ldagdag pa na tinulungan pa siya nito kagabi. "Salamat kagabi," aniya na
sinalinan ang wine

glass bago iniabot dito. "Magtatampo ako kapag

tumanggi ka."
Ganoon na lang ang pagsilay ng ngiti sa labi niya nang tanggapin nito iyon at
inumin.

"Aiam mo, nananakit ang leeg ko sa pagtingala sa iyo. Bakit kaya hindi ka maupo
dito? Malawak naman ang upuan." Tanong pa niya nang ibalik nito sa kanya ang wine
glass na wala ng Iaman.

"Hindi na," tanggi pa nito.

Kunway pinalungkot niya ang mukha. "Okay." Sinalinan niyang muli ang wine glass.

Nang mag-ring ang cellphone nito ay nag-excuse muna ito at lumabas ng veranda
para sagutin ang naturang tawag. Nang balikan siya ay namaalam na rin
ito.

"I need to go..."

"Haaay, akala ko pa naman may makaka-jamming ako rito ngayong huling gabi ko rito
sa resort. Pati ikaw iiwanan ako," pagdadrama pa niya.

Sinulyapan nito ang relo. Past eight pa lang naman ng gabi. "Kailangan ko lang
puntahan ang kapatid ko," anito na muli siyang binalingan. Bumuntong-hininga ito
nang makita ang reaksiyon niya. "Babalikan kita dito kung hindi ka pa tulog."
Marahan siyang tumango. "Bahala ka," sabi na lang

niya bagaman at umaasa na babalik nga ito. lpinilig niya ang ulo. Hindi rin siya
dapat makaramdam ng panghihinayang dahil mawawala ito sa kanyang paningin. Not even
a single one, Joanna Cross...

Kapag bumalik ito ay sisiguraduhin niyang maiisagawa na niya ang umpisa ng plano
niya. Sa tipo ni Nash, baka mahirapan siya kung magpapa-tweetums pa siya rito. At
habang umiinom nga kanina ay isa lang ang naisip niyang gawin kay Nash. She will
seduce him, a
pure seduction for her sweet revenge.

Gumihit ang ngiti sa labi niya habang nakatitig sa papalayong si Nash.

"Let the revenge begin," anas niya bago inisang lagok ang wine sa kopita niya.

"ISANG linggo lang naman akong mawawala. Hindi isang taon," may kariinang wika ni
Nathan kay Nash nang puntahan niya ito sa kinaroroonan nitong bar.

Napailing siya. Wala na ba itong alam gawin sa buhay kundi ang maglagalag? Por que
may natatanggap na pera mula sa mga magulang nila kaya ganoon na lang kung
magpasarap ito sa buhay. liang beses na ba siyang nagtampo rito? Marami na. Dapat
ito ang namamahala
sa hacienda nila dahilito ang panganay. Pero hindi. Sa kanya iyon iniatang ng
kanyang mga magulang dahil hindi maaasahan ang kanyang panganay na kapatid.
Maski nga ang paghawak sa iba nilang negosyo ay

hindi nito pakialaman. Kung kailan ito matitigil sa pagiging lagalag nito ay hindi
niya alam. Pati nga pag-aasawa ay mukhang wala pa sa isip nito.

Marahas siyang huminga. "Saan mo balak pumunta?"

"Davao," maikli nitong sagot. Nang makita ang matalim niyang tingin ay natatawang
itinaas nito ang dalawang kamay. "Pagkatapos nito,magtatagal ako sa hacienda.
Promise."
"Ilang beses kong narinig 'yan, Kuya Nathan." Tinapik siya nito sa balikat. "Let's
have a deal then.
Kapag bumalik ako, gagawin ko ang iuutos mo. As in,

kahit ano. Kaya habang wala pa ako ay pag-isipan mona ang ipapagawa mo sa akin.
Sulitin mona rin para makaganti ka."

Kung hindi lang ito matanda sa kanya ay baka napektusan na niya ito. Pasalamat ito
at may paggalang siya rito. Kung tutuusin nga ay mas matanda pa siyang mag-isip
dito. Kung kailan ito magtitino ay isang himala.

"Sinasamantala mo ang pagbabakasyon nina Mama at Papa sa London," sabi pa niya bago
ito iniwan sa bar. Balak niya ay bumalik na rin kinabukasan sa hacienda. Tama na
iyong ilang araw na pananatili sa resort.

Malapit na siya sa cottage na ukupado niya nang

mapahinto sa tapat ng pinanggalingan kaninang cottage. Akala niya ay wala na roon

ang babaeng kausap kanina pero nang silipin niya ang veranda ay nakita niya
itong nakayukyok nasa lamesa. Mukhang nakatulog na yata.
lnilibot niya ang tingin sa paligid. Hindi pa rin ligtas na hayaan niya ito roon at
baka kung mapaano ito.

Wow, at kailan ka pa naging concern, Nash? Mukhang napapadalas lalo nasa babaeng
'yan, ah, epal
. . .
ng 1s1p n1ya.

Nilapitan niya ang babae na hanggang ngayon ay clueless siya kung ano ang pangalan.
Marahan niya itong niyugyog sa balikat.

"Miss, wake up. Sa loob ka na ng cottage mo matulog. Hindi safe dito sa labas.
Miss..."

Hindi rin naman nagtagal ay naalimpungatan ito. Saka lang niya napansin ang bote ng
alak na wala ng laman. Nang muli niyang balingan ang babae ay bakas ang pamumungay
sa maganda nitong mga mata. Napakaamo rin ng mukha nito na kapag tinititigan ay mas
lalong gumaganda. Hindi nakakasawa.

Sumilay ang ngiti sa labi nito nang mapagsino siya. "Bumalik ka..." halos anas
nito.

Napalunok siya nang mapasulyap sa labi nito. Hindi naman siya nito inaakit pero
bakit naaakit siya? Ano ba

ang nangyari sa kanya? Pati paghinga niya ay pinipigilan

pa ntya.

Tumikhim siya. "Aalalayan na kita papasok sa loob," hindi na niya ito hinintay pang
sumagot. Humapit ang kamay niya sa maliit nitong baywang at maingat itong
itinayo.

Mabuway na nang maglakad ito. Napakapit pa ang dalawang kamay nito sa kanyang
balikat para kumuha ng suporta ng tuluyan silang makapasok sa loob ng cottage.
Sandali siyang napapikit dahil sa init na nagmumula rito. Bakit ba siya
pinahihirapan ng ganito ng babaeng ito? Bakit ganito ang epekto nito sa kanya?
Mukhang nagkamali siya nang pagbigyan niya ang sarili na lapitan itong muli ng
tawagin siya kanina. Heto at nagugulo ang sistema niya.

Bahagya pa itong tumingala sa kanya. sumilay na naman ang ngiti sa labi nito.
Ngiting hindi naman umabot sa mga mata nito. Nawala lang iyon nang mapatitig ito sa
labi niya. "Can I kiss you?" pagkuwan ay malambing nitong pakiusap.

Ito pa talaga ang makikiusap sa kanya na halikan siya? Anona ba ang nangyayari sa
mga babae ngayon? Masyado ng moderno at advance.

Bago pa siya maka-react ay nakabig na nito ang batok niya palapit dito. Damn! Ni
hindi siya nakabuwelo man lang!

Parang siya pa itong malalasing noong

maramdaman ang malambot nitong la bi sa kanya. Kaya

pati sarili niya ay hindi na napigi la n na tugunin ang halik nito.
Chapter 04

LIHIM na napangiti si Joanna noong tumugon sa halik niya si Nash. Hindi pa naman
siya lasing katulad ng iniisip nito. Mataas ang tolerance niya sa alcoholkahit
hindi naman siya literal na manginginom kaya
kontrolado niya ang katawan. She wants to seduce him

first. Pero mukhang hindi na siya mahihirapan sa bagay

.
na 1yon.

Ngunit nang mga sandaling iyon ay parang biglang hindi na niya kontrolado ang
sarili ng mas lumalim pa ang paghalik sa kanya ni Nash. Hindi siya inform na
nakakawala sa katinuan ang klase ng paghalik nito. Humapit pang lalo ang kamay nito
sa kanyang baywang. Sa sobrang nipis ng suot niya ay tiyak niyang ramdam nito ang
katawan niya. Ang suot niya na floral dress ay umabot lang sa wala pang kalahati ng
hita niya. Mas idiniin niya ang sarili sa katawan nito.

Oh, shit, aniya sa isip nang makaramdam na ng kakaiba. Ayaw na niya itong tumigil
at mas !along ayaw niyang matapos agad ang sandaling iyon. She wants... more.

"Take me," hindi niya napigilang sabihin sa pagitan ng mga labi nila mayamaya.
Maging siya ay nagulat sa sinabi pero hindi na binawi. Pinanindigan na at
ipinalagay na pure seduction lang ang nangyayari.

Noon ay bahagyang inilayo ni Nash ang mukha sa

kanya. May munting kunot sa noo. "Lasing ka lang."

"Not really," aniya na hinawakan ang laylayan ng dress.

Mabilis siyang pinigilan ni Nash sa kamay. "Miss, matulog ka na."

Umiling siya. "Ayaw mo?'' napalabi pa siya. "Ayaw ko sa lahat 'yong binibitin ako,"
aniya na tuluyang hinubad ang suot na dress. Hindi niya nilubayan ng tingin si Nash
na napaawang ang labi sa ginawa niya. Ano kaya ang tumatakbo sa isip nito ngayong
lantad halos ang buo niyang katawan na tanging two-piece lang ang saplot? lniisip
kaya nito nasanay siyang gawin iyon? Hay, kung alam lang nito na ngayon lang niya
iyon ginawa dahil parte ng plano niya.

Parte nga lang ba o dahil gusto rin niya? Wala iyon sa plano, ang ibigay ang sarili
rito agad-agad! Pero naroon na siya. Naghahalo na ang kagustuhang maisagawa ang
paghihiganti at matinding sexual attraction sa binata dahilsa nangyari kanikanina
lang.

Napamaang siya nang talikuran siya ni Nash at hayunin ang pintuan. Pero imbes na
buksan ay napasinghap pa siya ng pukpukin nito iyon. Mukhang nagpipigil ito pero
hindi manalo sa gusto ng katawan. Gusto niyang matawa pero pinigilan lang niya lalo
na ng
lingunin siya nito. Matalim ang mga mata nitong nakatitig sa kanya. Panay din ang
hinga ng malalim.

Napaatras pa siya nang muli itong lumapit sa

kanya, pero hindi para ituloy ang naputol na eksena kanina. Dinampot nito ang damit
niya at ito pa ang nagsuot sa kanya na ikinatigalgal niya sa kinatatayuan.

Palay na ang lumalapit sa manok pero tinanggihan pa rin. How could this man reject
her just like that? Hindi ba siya kaakit-akit sa paningin nito? Samantalang
napakaraming lalaki ang pangarap mapunta sa puwesto nito ngayon. Tapos tatanggihan
lang siya?

Ngumiti siya ng mapait nang tingnan ito. "Ayaw mo sa akin," masama ang loob niyang
sabi.
"ltulog mona lang 'yan," anito na iginiya siya palapit sa kama.

Gusto niyang maiyak sa sobrang inis dahil sa pambabalewala nito sa kanya. Hindi
niya matanggap na tinanggihan siya nito. Napakasuwerte nga nito kung tutuusin.

sa inis kaya tinabig niya ang kamay nitong nakahawak sa kanya. "Sige na umalis
kana. Hindi na rin naman ako inaantok. Siguro hahanapin ko na lang 'yong lalaking
lagi mong kasama. Mas enjoy siguro 'yong kasama kaysa sa iyo," pang-iinis pa niya.
syempre pa wala iyong katotohanan, gusto lang niyang inisin ang pagkalalaki nito.

Akmang hahayunin niya ang pintuan ng hamigin nito ang kanyang braso at higitin
palapit dito. Halos mapasubsob tuloy siya sa katawan nito.

Chapter 04 4/10

"Ano'ng sinabi mo?" mas naningkit lalo ang mga mata nito.

Pinanindigan niya ang sinabi at nilabanan pa ang matalim nitong tingin. "Hahanapin
ko 'yong kapatid mo at-" tila nalulon na niya ang dila nang siilin siya nito ng
halik sa labi.

Mapagparusa ang naging paghalik nito sa kanya. Hindi katulad kanina. ltutulak
sana ito ni Joanna nang pigilan nito ang kamay niya. "Hinding-hindi ka lalapit sa
kapatid ko," mariin nitong wika bago muling sinakop ang labi niya. May pagbabanta
maging sa boses nito.
Kung bakit ganoon ang reaksiyon nito ay hindi rin niya alam.

Mayamaya pa ay naging magaan na ang klase ng paghalik nito sa kanya. Hindi kasing
rahas katulad kanina. Napaungol si Joanna nang bumaba ang kamay nito sa kanyang
hita. Para siyang kakapusin ng hininga ng ito na ang maghubad ng suot niya. Ni
hindi nito nilubayan ang labi niya. Napapikit siya at muling ninamnam ang masarap
na pakiramdam na iyon na ipinamamalas sa kanya ng binata. Mas nakakalasing iyon
kaysa sa alak na ininom niya kanina.

Walang makapang pagsisisi sa gagawin si Joanna. Mas nai-excite pa siya sa mga

lilipas na sandali. Palibhasa ay bagong karanasan iyon para sa kanya at ayaw niyang
magpaka-epokreta sa bagay na iyon.

Nang hubarin nito ang suot na pang-itaas ay

malayang dinama ng kamay ni Joanna ang kahubdan ni Nash. Mula sa matipuno nitong
dibdib pababa sa abs nito. Hanggang sa maabot ng kamay niya ang sentron nito na
mabilis niyang kinalas. Kasabay ng paglaglag sa sahig ng suot nitong maong na
pantalon ay ang pagkalas din nito sa suot niyang bikini top. Napapikit siya ng
mariin at nahigit pa ang paghinga nang damhin nito ang dibdib niya.

Umatras ito palapit sa kama at naupo roon habang hindi hinihiwalayan ang labi niya.
Parang may sariling isip ang katawan niya na sumaklang ng upo sa kandungan nito.
Kahit siguro may sumabog na bomba
sa Iabas ng cottage niya ay hindi sila matitinag na dalawa sa ginagawa. Walang
gustong bumitaw kahit saglit lang.

Pakiramdam ni Joanna ay tuyong-tuyo ang lalamunan niya ng sakupin ng mainit na

labi ni Nash ang isang dibdib niya. Kakaibang klase ng init na maging tuhod niya
ay !along nanlambot.

"Shit," ungol niya. Bahagya niyang nasabunutan ang buhok nito dahil sa masarap na
sensasyong lumulukob sa buo niyang katawan. ldagdag pa ang matigas na alaga nito sa
pagitan ng mga hita niyang kanina pa tila gustong magwala. How could this man make
her forget everything? Maging ang dahilan kung bakit siya naroon ay tila naglaho
sa isip niya. Ganoon
pala talaga iyon. Akala niya ay sabi lang ng iba. Dahil ang importante lang sa
kanya noong mga sandaling iyon ay ang mga susunod pang mangyayari sa pagitan nila
ni

Nash.

Nang muli nitong sakupin ang labi niya ay inihiga na rin siya nito sa kama.
Nakakubabaw na ito sa kanya. Nang alisin nito ang huling sagabal sa katawan niya ay
mataman pa siya nitong tinitigan habang hinuhubad din ang pang-ibaba nito. Maging
ang mga mata nito ay tila nagliliyab na apoy. Pero hindi maikakaila ang paghanga sa
mga iyon. lyong pakiramdam na parang siya lang ang pinakamaganda sa paningin nito
ng mga sandaling iyon.

lpinikit niya ang mga mata ng paghiwalayin nito ang mga hita niya. Wala ng atrasan,
paalala niya sa isip. Nakagat niya ang ibabang labi nang magsimula itong umulos sa
pagkababae niya. Huminto ito sa pagpupumilit pumasok nang makita ang sakit na
bumakas sa mukha niya.

"Okay ka lang?" may pag-aalala pa na tanong ni

Nash. Naramdaman din nito na iyon ang unang beses na

. . .
gagawm n1ya 1yon.

Nagmulat siya ng mga mata at marahang tumango. "Just don't stop, please." Masakit
pero ayaw niyang mabitin.

lbinaba nito ang mukha sa kanya at hinalikan siya. Akala niya ay makakatulong iyon
pero ng subukan uli nitong umulos ay halos bumaon sa balikat nito ang mga kuko niya
dahil sa sumigid na kirot.
'"W-Wag kang titigil," humihingalpa niyang sabi.

"Sa susunod wala ng sakit," he promised.

Kinintalan siya nito ng halik sa noo nang tuluyan itong makapasok sa loob niya.
Naging maingat ang sumunod nitong mga galaw. Tipong ayaw siyang masasaktan.

lsinubsob nito ang mukha sa leeg niya habang siya naman ay yakap ito ng mahigpit.

GUSTONG pagtawanan ni Joanna ang sarili nang maalala na ise-seduce lang niya si
Nash Villa Franca. Pasasabikin at pagkatapos ay paaasahin na makukuha siya. Pero
heto at nalilis siya sa totoong plano. May nangyari sa kanila pero ni hindi siya
nagsisisi. Sa edad niyang bente-sais, parang may nakompletong kung ano sa pagkatao
niya. May nakarelasyon siya noon pero ni hindi sila humantong sa ganoong tagpo.
Pero
humantong sa hiwalayan dahil ayaw niyang pumayag sa gusto niyon na may mangyari
nasa kanila.

"Ngayon mo ba pinagsisihan na ibinigay mo sa akin

'yan?"

Napamulat siya ng marinig magsalita si Nash. Akala niya ay nakatulog na ito sa

tabi niya. Umiling siya ng balingan ito. "Obvious ba sa mukha ko?" biro pa niya.

Ito ang unang lalaki sa buhay niya. Gusto niyang pagtawanan ang sarili nang maisip
na ito rin ang nanakit

sa kaibigan niya. 'Wag sana siyang multuhin ni Ivy dahil

sa ginawa niya. lpagpapalagay na lang ni Joanna na iyon ang unang hakbang sa plano
niya.

Bumaling ito sa kisame kaya kitang-kita niya ang katangusan ng ilong nito. "Nasabi
mo kanina na ngayon ang huling gabi mo dito sa resort. Saan ka na pupunta?" Pag-
iiba nito.

Nagkibit-balikat siya. "Wala pa akong idea. Halos isang buwan akong nakabakasyon
kaya susulitin ko
'yon." Nang hindi na ito magsalita ay tumagilid siya ng higa paharap dito. "Hindi
ka ba interesado sa pangalan ko? Hindi mo kasi tinatanong."

"What for?"

Nakatikim ito ng irap sa kanya nang tingnan siya nito. "Ewan ko sa iyo."
Tinalikuran na niya ito at nagtaklob ng kumot sa ulo. Tinulugan na niya ito at
hindi pinansin.
May ngiti namang sumilay sa labi ni Nash. Kinaumagahan ay nagising na mag-isa na
lang si
Joanna sa kanyang kama. Wala na roong bakas ni Nash.

Nakaramdam siya ng inis.

"Bakit ba napakadali sa inyong mga lalaki na iwanan ang babae?" inis pa niyang
litanya nang piliting bumangon na. Napangiwit pa siya ng maramdaman ang pananakit
ng katawan lalo na iyong pagitan ng mga hita

niya. "Ginusto mo 'yan, Joanna, kaya panindigan mo."

Napatingin pa siya sa cover ng kama nang makita ang bakas ng mantiya ng dugo.
Katibayang naisuko na nga niya ang bataan kay Nash Villa Franca. Sandali niyang
nahilot ang sentido.

Nang makatayo ay pinilit niyang makarating sa banyo para maligo na rin. Paglabas
niya suot ang roba ay natigilan pa siya nang makita sa ibabaw ng kama ang isang
tray na may lamang heavy meal breakfast. Nang lapitan niya iyon ay may kasama pa
iyong note.

mo.

Kainin mo lahat ng ito para makabawi ang katawan

Nash

Natigilan siya sa nabasa. Bakit kailangan nitong magpakita ng concern sa kanya?

lpinilig niya ang ulo. Hindi dapat mabuwag ang pader na iniharang niya sa pagitan
nila ng binata.
Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In her f1 rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...

Chapter OS

PALABAS na sana ng resort si Joanna habang hila-hila ang traveling bag na may
nakapatong pa na duffle bag nang may humintong itim na kotse sa gilid niya. Wala
sana siyang balak na huminto sa paglalakad kung hindi pa niya mapapansin ang
guwapong mukha ni Nash nang bumaba ang bintana ng kotse sa may driver side. Mukhang
fresh na fresh ang mukha nito dahil sa nakikita niyang glow roon. Pero walang bakas
ng kahit kaunting ngiti ang guwapo nitong mukha.

"Sumabay ka na palabas. Mahaba-habang lakarin

'yan," sabi pa nito bago bumaba ng kotse nito.

ltinaas niya sa ulo ang suot na shade. May kainitan sa balat ang sikat ng araw pero
hindi niya ininda. Salak sana niya ay maghanap ng matitirhan pansamantala sa may
bayan ng San Andres.

Dahil matangkad ang lalaki kaya halos tingalain niya ito. Wala sa bokabularyo niya
ang salitang pakipot kaya nakangiting tinanggap niya ang offer nito. At isa pa,
ayaw niyang matusta sa init ng araw.
"Salamat," aniya na sumakay na sa kotse nito. Ito naman ay inilagay sa compartment
ang kanyang dalang gamit. Kung aalis na rin ito sa resort, paano pa niya ito
malalapitan? Mukhang iyon ang dapat niyang pag-isipan ngayon.

Mabilis ding sumakay sa driver side si Nash.

Habang daan ay hindi niya mapigilan ang sarili na hindi ito pagmasdan. Ano kaya ang
tumatakbo sa isip nito? Naalala rin kaya nito iyong nangyari sa kanila kagabi? Pero
imposible namang hindi nito maalala. Pinadalhan pa nga siya nito kanina ng
almusalna may kasama pang note.

"Malayo ba ang bayan ng San Andres? Balak ko kasi na doon maghanap ng

pansamantalang matutuluyan habang nandito pa ako," agaw niya sa atensiyon nito.

"Medyo."

lyon lang ang sasabihin nito? Sa isip ay napairap siya. Kahit iyong nangyari sa
kanila kagabi ay ni hindi man lang ito nagbabanggit. May parte kay Joanna na ayaw
niyang isipin na literalna one-night stand lang ang tingin nito sa namagitan sa
kanila kagabi. Nakaramdam man ng inis sa pambabalewala nito sa bagay na iyon ay
sinarili na lamang niya. Sa isip ay napailing siya ng wala na itong iba pang
sinabi. Nagbaling na lang siya sa may bintana ng tingin. Sa totoo lang ay tinatamad
siyang kumilos. lnaantok pa siya. ltinakip niya sa bibig ang isang kamay nang
mapahikab siya. Pagkuwan ay isinandalang ulo sa head dress ng upuan at pumikit.

NAALIMPUNGATAN si Joanna nang maramdaman ang paghinto ng sasakyan. Saka lang tila
nagising ang kanyang diwa nang maisip na nakatulog siya habang sakay sa kotse ni
Nash. Nagtaka pa siya nang makita
buhat sa labas ng kotse ang isang puting mansiyon.

Nasaan siya?

"Nasaan tayo?" tanong niya sa binata namg pagbuksan siya nito ng pinto.

"Sa bahay," kaswal nitong sagot. "Hindi na kita ginising dahil tulog na tulog ka.
Bumaba ka na." Yumuko pa ito at siyang nagtanggal sa suot niyang seatbelt.

Sa mismong bahay ng mga ito? Umawang ang labi niya nang mapagtanto ang sinabi nito.
"Sana ginising mo ako para hindi mona ako isinama pa rito."

Nang makababa siya sa kotse nito ay saka lang ito nagsalita. "Puwede ka namang
manatili rito habang nakabakasyon ka. lyon ay kung magugustuhan mo dito sa
hacienda."

Nasa Hacienda Villa Franca talaga siya? For real? Gustong mamilog ng mga mata niya
pero isinaisip na lang niya iyon. Ibig sabihin ay makakasama pa niya ito kung
papayag siyang manatili roon. At hindi na kailangang sumakit ng ulo niya sa pag-
iisip kung paano pa ito malalapitan.

Sigurado ba talaga ito sa offer nito? Hindi tuloy niya mapigilang isipin na baka
gusto pa siya nitong makasama kaya naman inalok siya nitong manatili sa hacienda ng
mga ito. Pero kung itatanggi nitong ganoon nga ay ano naman ang dahilan nito at
binibigyan siya nito ng pagkakataon na manatili sa hacienda ng mga
ito?
"Sigurado ka?''

"Mukha ba akong nagbibiro?"

Seryoso nga ito. Hindi niya mapigilang mapangiti ng malapad. A genuine smile.
"Okay. I love nature. Kaya siguradong magugustuhan ko rito," ngiting-ngiting
bulalas niya.

May ilang sandaling napatitig sa kanya si Nash, kung hindi pa eeksena ang kawaksi
ay baka hindi ito matinag sa pagtitig sa kanya.

"Magandang hapon, Sir Nash, Ma'am," bati pa nito sa kanila.

"Magandang hapon din po," bati niya rito. Tinanguan lang ito ng binata bago
nilapitan ang
compartment kung saan naroon ang mga gamit nila.

Naglabasan din ang tatlo pang kawaksi na siyang nagdala ng mga gamit nila papasok.

Nakangiting inilibot niya ang tingin sa paligid. Malawak na lawn ang nakapalibot sa
mansiyon. Sa bandang dulo ay naroon ang mga nagtataasang puno. At sa harap ng
mansiyon ay mayroong fountain na siyang pinakaikutan ng mga sasakyan.

Abala pa siya sa pagtingin sa paligid nang maramdaman ang kamay ni Nash sa kanyang
balikat.

Sandali siyang napatingin sa kamay nito bago

binalingan ang binata. Bakit sa tuwinang nagdidikit ang mga katawan nila, iba ang
pakiramdam niya? Normal lang ba na makaramdam ng ganoon?

"Tara nasa loob," anito na iginiya na siya papasok sa loob ng malaking mansiyon.

Naabutan nila ang isang matandang babae na mukhang mayordoma sa mansiyon na iyon.
May pagtataka sa mukha nito kung sino siya.

"Nana Mering, pakihanda na lang pong dining. Kakain ho kami ng kasama ko," ani Nash
na binitiwan na ang balikat niya.

"Magandang hapon po," magiliw pa niyang bati rito na ginantihan din naman nito.

"Sir Nash, nailagay na po namin sa silid mo ang gamit ninyo ng girlfriend mo," sabi
pang isang kawaksi nang lapitan sila.

Akmang magsasalita si Nash ng unahan niya ito. "Thank you," binalingan niya si Nash
na may kunot sa noo. Nginitian lang niya ito. Lihim siyang natuwa nang hindi na ito
kumontra pa at itama ang maling akala ng kawaksi.

Nang mag-alisan ang mga kawaksi at maiwan silang dalawa sa malawak na sala ay
minabuti muna niyang maupo sa isang malambot na love seat at

hinayaan lang si Nash na naupo rin sa tabi niya.

"Puwede mo namang itama na hindi kita girlfriend. llilipat ko na lang sa guest room
'yong gamit mona nasa kuwarto ko mamaya."

Pinaningkit niya ang mga mata ng balingan ito. "lkaw ba itinama mo? Hindi rin
naman." lnirapan pa niya ito.

Chapter 06

PRENTENG nakaupo sa ibabaw ng kama si Joanna nang pumasok sa silid nito si Nash.
Dumaan pa kasi ito sa study room kaya siya ang nauna roon.

Hinawakan niya ang handle ng traveling bag at kunway malungkot na tiningnan ito.
"Ayaw mo ba talaga na kasama ako rito? Hindi naman ako malikot matulog," aniya na
muling itinuon ang tingin sa hawak na handle. Nilaro-laro pa niya iyon ng kamay.
Kakagat kaya ito sa arte niya?

"Hindi ako sanay na may ibang tao dito sa kuwarto

k0..."

Napatango-tango siya. "Ayaw mo nga akong

kasama." lpinasya na niyang tumayo. Mukhang hindi niya mapipilit ang lalaki na
manatili siya sa silid nito. Kung ayaw naman talaga nito ay hindi as in big deal sa
kanya. Sinusubukan lang niya kung bibigay ito sa pagdadrama niya.

Marahas itong bumuntong-hininga. "Okay, fine. You can stay here."

Ganoon na lang ang paglapad nang ngiti niya sa labi dahil sa sinabi nito. "Wala ng
bawian."

"Whatever, Joanna," anito na hinayon na ang isang

pinto. Binuksan nito iyon at pumasok doon. lyon siguro

ang banyo.

Natigilan siya ng banggitin nito ang pangalan niya. Paano nito iyon nalaman? Hindi
pa naman niya sinasabi rito?

May pagtataka pa rin sa kanya nang kumuha siya ng damit na pantulog at personal
na gamit sa paglilinis ng katawan. Nang masulyapan ang isang manipis na
nighties na kulay itim ay iyon ang kinuha niya. May sumilay pa na mapaglarong
ngiti sa labi niya nang makaisip ng pakulo para mamaya.

Nang mainip sa paghihintay sa paglabas ni Nash sa banyo ay ipinasya na niyang

pumasok doon dahil naiihi
"Hindi ka ba marunong kumatok?!" hindi napigilang asik ni Nash ng wala man lang
babala na pumasok si Joanna sa loob ng banyo.

Pigil ang pamimilog ng mga mata na kunway patay malisya sa nakikitang kahubdan nito
habang naliligo sa ilalim ng shower na hinayon niya ang toilet bowl. Napalunok pa
siya. What a view.

Kahit nang ipilig niya ang ulo ay malinaw pa rin sa isip niya ang katawan nito na
dinadaluyan ng mumunting butil ng tubig gating sa shower habang nakatayo sa may
malaking Jacuzzi.

"Naiihi na ako. At saka nakita ko na 'yan kaya hindi

mo na kailangang mahiya," sabi na lang niya para pagtakpan din ang pagkapahiyang
nararamdaman.

Napamaang si Nash sa sinabi niya bago hinila pasara ang isang puting kurtina habang
naniningkit ang mga mata. "Kung hindi lang ako ang unang lalaki sa buhay mo,
iisipin kong sanay nasanay kang makakita ng lalaking nakahubad."

Natawa siya sa sinabi nito. "Ang sabihin mo, OA ka lang talaga," kantiyaw pa niya.

Nang matapos umihi ay isinunod naman niya ang pagto-tooth brush ng ngipin. Maraming
bula ang bibig niya nang matapos sa paliligo si Nash.

Naisuklay pa nito ang kamay sa buhok nang maisip na malayo rito ang gagamitin
nitong tuwalya na ipangtutuyo nito.
"Pasuyo ng towelsa kanan mo," anito ng sumilip sa pagitan ng kurtina.

"Say, please," aniya sa ngongong tono palibhasa ay puno ang kanyang bibig.
Sinulyapan pa niya ito bago muling tiningnan ang sarili sa harap ng salamin.

"Ano?"

Natatawa na kinuha niya ang towel nito at dinala sa kinaroroonan nito. Bibiruin
sana niya ito na akmang

hahawiin niya ang kurtina ng paningkitan siya nito ng

mga mata. May pagbabanta roon.

"Don't you dare," banta pa nito. Bago hinila sa kanya ang hawak na tuwalya. Muli
nitong hinila ang kurtina pasara.

Siya naman ay tinapos na ang pagto-toothbrush. Sakto naman na tapos na ring magtuyo
si Nash ng katawan. Ni hindi siya nito tinapunan ng tingin ng magdere-deretso ito
sa paglabas ng banyo.

Naiiling na lang na ipinasya niyang magbabad sa

Jacuzzi.
May lalaki pa pala na kagaya ni Nash Villa Franca sa mundo. lyong tipo na hindi man
lang nagsasamantala ng pagkakataon. At parang hindi sanay na sanay na may ibang
babae na kasama ito. Lalo nasa silid nito.

Napangiti tuloy siya bago inilubog ang sarili sa tubig nang muling maisip ang
guwapong mukha ng binata kahit na mukha itong bad trip kanina.

HINDI maiwasang mapaarko ang isang kilay ni Joanna nang makitang pikit na si Nash
habang nakahiga sa kama nito. Nakatagilid patalikod sa magiging puwesto niya ang
binata. May kalakihan ang kama nito at kahit dalawa sila roon na mahihiga ay
maluwag pa
n� n.

lpinagpatuloy niya ang pagtutuyo ng buhok gamit

ang tuwalya habang palapit siya sa kama ni Nash. Pabagsak siya roong naupo. Hindi
man lang ito natinag sa ginawa niyang pag-upo. Tulog na ba itong talaga? Masyado
yata siyang napatagal sa pagbababad sa
� �
JaCUZZ I.

Bl-in-ower muna niya ang buhok. Nagwisik din siya ng mamahalin niyang pabango bago
tumabi ng higa kay Nash. "Hey," kinulbit pa niya ito sa braso nito. "Tulog ka na ba
o nagtutulog-tulugan lang?"

Umungol lang ito. She sigh. "Nash..." "Matulog ka na."

Bahagya siyang umipod ng higa palapit sa may likuran nito. Sayang ang suot niyang
lingerie kung hindi man lang nito makikita ang ka-sexy-an niya. "Bakit ang aga mong
matulog? "" pangungulit pa niya rito.

"Dahil maaga pa akong gigising bukas. Kung hindi ka pa inaantok bahala ka, hayaan
mo akong matulog."

lsiniksik niya ang mukha sa may batok nito. Nanuot sa ilong niya ang mabangong amoy
nito. So manly. Napangiti siya nang mapakislot ito ng halikan niya ang batok nito.

Tumihaya ito ng higa. Wala namang bakas sa

guwapong mukha nito na badtrip o naiirita ito sa

kakulitan niya. He's just... perfectly gorgeous. Kalma lang ang guwapong mukha
nito. Mataman lang din na nakatitig sa kanya ang maganda nitong mga mata.

"Stop teasing me."

Gumanti siya sa pagtitig dito, pero kung bakit sa huli ay siya rin itong naunang
nagbawi ng tingin. Pakiramdam niya ay unti-unti siyang tinutunaw ng mga titig nito.

Bumuntong-hininga ito. "Let me clear you something, hindi por que pinayagan kitang
dito sa kuwarto ko manatili ay papatulan ko na 'yang mga pang-aakit mo. Kahit
maghubad ka pa sa harapan ko, hindi na mauulit 'yong nangyari sa resort."

Hindi agad siya nakapag-react. "Oh, really?" aniya ng makabawi. "Matitiis mo ako?"
nginitian pa niya ito ng ubod tamis. Trying to change his mind.

"Papatunayan ko na lang sa iyo. Kaya tigilan mo ang pangungulit." Pumikit na itong

muli.
May side niya na hindi matanggap na kaya siya nitong tiisin. At kahit maghubad pa
siya sa harapan nito ay wala siyang mapapala rito. Kung sa bagay na iyon ay hindi
naman big dealsa kanya dahil hindi siya hayok sa sex. It was just... wala ba siyang
amor dito? Kahit kaunti?
0 sabi lang nito iyon? Siyempre lalaki pa rin ito, may ego na ayaw matapakan. Pero
bakit hindi niya matanggap ang bagay na iyon?

"Nagsawa ka na ba agad sa akin?" hindi niya

mapigilang itanong. Ayaw niyang magtunog na masama ang loob pero iyon ang lumabas
sa tono niya.

Muting nagmulat ng mga mata si Nash at deretsong tumutok sa kanya ang tingin nito.
Bakas na rito ang kaseryosohan. "Hindi ako katulad ng iba na por que palay na ang
lumalapit sa manok ay susunggab na lang. Hanggat kaya ko, pinipigilan ko. Oo,
lalaki ako kagaya ng
iba,may pangangailangan din. Pero habang nandito ka kasama ako, 'wag mong iisipin
na madali akong bibigay sa pang-aakit mo. Hindi ako magti-take advantage sa iyo. I
want to respect you, Joanna. Stick to that."

I want to respect you... para iyong sirang plaka na paulit-ulit sa kanyang isip.

Bakit ba hindi siya na-inform ng kaibigang si Ivy na ganito pala kabait ang
IaIaking ito? Gusto tuloy niyang mahiya sa mga pinaggagawa rito. Kung hindi lang
siya nakapangako sa kaibigan ay titigilan na niya ang kabaliwang iyon. lyong
kagustuhan niya na itatak sa isip niya na masamang lalaki ito dahil sa ginawa nito
sa kaibigan niya ay hindi niya halos magawa dahil sa ipinapakita nito sa kanya
ngayon. lyong masamang plano niya rito, bakit tila nagba-back fire sa kanya dahil
sa pagiging mabuti nito?

Napangiti na siya. "Hindi ako inform na sweet ka rin pala."

"Matulog ka na."

"Good night kiss na lang," hirit pa niya na ipinikit

ang mga mata at hinintay na gawaran siya nito ng halik sa labi. Pero nilamig na
lang ang labi niya ay hindi man lang niya naramdaman ang labi nito. Dahilan upang
magmulat siya ng mga mata. "Pati ba naman smack kiss ayaw mo?" napasimangot na
siya.

"Sinabi ko nasa iyo..."

Kunway masama ang loob na tumihaya siya ng higa at nagkumot para matakluban ang
nilalamig ng
katawan. Pipikit na sana siya nang kumilos si Nash. Tumagilid ito ng higa paharap
sa kanya. Hindi niya inaasahan nang ilapit nito ang mukha sa kanya. Akala niya ay
hahalikan siya nito sa labi pero sumilay lang ang ngiti sa sulok ng labi nito bago
umangat ang mukha, ginawaran siya nito ng mabining halik sa noo.

lyong pakiramdam na tumigil sa pag-inog ang mundo niya nang mga sandaling iyon. Ni
hindi siya nakakilos o ano pa man.

Nang bumalik sa pagkakahiga si Nash ay saka lang napatingin si Joanna rito. Sa

tagal niyang nanatili sa Norway, ni hindi siya nakaranas sa isang lalaki na igalang
ng ganito. Lahat na lang ng IaIaking nakasalamuha niya halos hubaran na siya ng
tingin. Palibhasa puro liberated ang mga babae sa bansa na iyon. Deep inside her ay
natutuwa siya sa ipinaparanas sa kanya ni Nash. llan na lang ba ang ganitong lalaki
sa mundo? For sure nanganganib ng maubos.
"Thank you..."

"Para saan?"

"Basta," aniya na umulo sa balikat nito bago pumikit. "Good night." lniyakap pa
niya ang isang kamay sa tiyan nito. Sanay siyang may niyayakap na unan
kapag matutulog siya, pero ngayon si Nash na muna ang magsisilbing human pillow
niya habang kasama niya ito. "Siguro naman hindi bawalito."

Wala ng nagawa si Nash kundi ang hayaan siya. Pumikit na rin ito. Sumilay ang ngiti
sa labi ni Joanna nang umangat ang kamay ni Nash na siyang kinahihiligan niyang
parte at ipatong sa braso niya. Pakiramdam niya ay secure na secure siya sa piling
nito.
At sa lahat ng lalaki sa mundo bukod sa kinikilalang ama niya, dito lang niya iyon
naramdaman.

ALA-SAIS ng umaga kinabukasan nang magising si Nash. Hindi pa man siya nakakamulat
ng mga mata ay awtomatiko ng gumalaw ang kamay niya ng walang makapa sa katabi.
Tuluyan na siyang napamulat ng mga mata at bumaling sa tabi niya. Nakaayos na iyon
na animo walang natulog sa tabi niya kagabi.

Hindi naman siguro nananaginip lang siya na dinala niya sa hacienda si Joanna? Nang
makita ang maleta
nito sa isang sulok ay saka lang siya nakahinga ng maluwag. Naroon nga ang dalaga.

Minabuti na niyang tumayo na. Dumeretso siya sa

banyo at naligo. Habang nakatapat sa dutsa ay ramdam pa rin niya ang malambot
nitong katawan na nakadikit sa kanya kagabi. She's so annoying sometimes, but in a
cute way.

Kung hindi niya ito naabutan noon na palabas ng resort ay tiyak na hindi niya ito
madadala roon. Puwedeng-pwede naman niya itong ibaba sa bayan ng San Andres pero
nang makitang tulog na tulog ito ay may parte niya na nagdesisyon na isama na ito
sa pupuntahan niya at huwag ng gisingin pa.

Ang sabihin mo, Nash, ayaw mo pa siyang mawala sa paningin mol epa! na naman ng
isip niya.

Hindi niya iyon magawang kontrahin dahil guilty siya sa bagay na iyon. Tama. Gusto
pa niya itong makita, makilala at makasama. Hindi niya alam kung anong mahika ang
ginawa nito sa kanya noong unang beses pa lang niya itong makita dahil hindi na ito
naalis sa
sistema niya. And yet, all hands pa niyang tinanggap sa buhay niya. Ang tahimik
niyang mundo nasa isang iglap ay bubulabugin nito...

Pero isa lang ang maipapangako niya sa sarili, iyon ay ang limitasyon sa lahat ng
bagay kapag ito ang katabi sa kama. Mahirap magpigil lalo na kung katulad ni
Joanna ang katabi, pero kakayanin niya. Gusto niyang ipakita rito na hindi siya
kasing hayok ng kapatid niya pagdating sa babae. He wants to respect her.
Dahilkahit gaano ito kakulit, deserve nito ang bagay na iyon.

Matapos maligo ay dinala rin niya sa wardrobe niya

ang mga gamit ni Joanna. Ito na ang bahalang mag-ayos ng mga gamit nito sa isang
cabinet na walang taman.

Pababa pa lang siya sa hagdanan ay may naaamoy na siyang kung anong mabango. Sa
tagal niya sa mansiyon ay ngayon lang niya iyon naamoy. May pagmamadaling tinungo
niya ang kusina. Sandali pa siyang natigilan sa may pintuan nang makita ang
magandang mukha ni Joanna. Abala ito sa paghahalo ng kung anong putahe sa isang
kawali. Nakapusod ang buhok nito pero may mumunting hibla na nakalaglag. Kung
hindi pa siya babatiin ni Nana Mering ay hindi pa siya kukurap.

"Nangialam na ang girlfriend mo sa kusina dahil gusto ka raw niyang ipaghanda ng

almusal. Mukhang masarap ngang magluto," anito na nilapitan ang isang kawaksi at
inutusang ihanda na ang komedor.

"Hey, sweeney! Good morning!" ngumiti na naman ito na animo nagpaliwanag lalo sa
paligid nito.

Sweeney? ulit niya sa isip. May kunot sa noo na nilapitan na niya ito at agad
inusisa ang mabango nitong niluluto.

"Ano 'yan?"

"Adobo, pero hindi katulad ng mga natitikman mo. Special itong niluluto ko."
Pagkatapos nitong haluhin ang karne ay hinayaan na muna nito iyong kumulo pa.
"Tapos na rin naman itong niluluto ko. Pumunta ka nasa

dining." Pagtataboy pa nito sa kanya.

Wala siyang nagawa ng hilahin siya nito papunta sa komedor. Bumalik ito sa loob ng
kusina. Pagbalik ay may inilapag na isang tasa ng umuusok na kape.

"Sabi nina Nana Mering mahilig ka raw magkape sa umaga. Tikman mo kung okay na
'yong tapang ng kape. Kukunin ko lang iyong adobo."

Nang mawala itong muli sa tabi niya ay agad niyang tinikman ang kape na gawa nito.
Sandali siyang
natigilan, mas masarap pa iyon sa inihahanda sa kanyang kape sa umaga. Napabuntong-
hininga siya, baka hanap-hanapin niya iyon.

lyon ang unang beses na may babae na nag-asikaso sa kanya bukod sa mommy niya...
at habang ginagawa iyon ni Joanna ay mukhang gusto naman nito ang ginagawa.
lpinagluto pa siya ng aalmusalin niya kahit na may cook naman sila.

Pinigilan niya ito sa kamay ng akmang pupunta na naman ito sa kusina matapos ilapag
ang main dish nito sa lamesa.

"Maupo ka na at sabayan mo akong mag-almusal. Hayaan mona ang mga maids ang
kumilos."

NAPATINGIN si Joanna sa kamay ni Nash na

nakahawak sa kamay niya bago sa mukha nito.

"0-0kay," aniya na naupo nasa katabi nito ng ipaghila

.
pa s1ya ng mauupuan.
Ito pa ang naglagay ng kanin at ulam sa plato niya. Sinadya talaga niya na gumising
ng maaga para

maipagluto ito. lsa sa hilig niyang gawin ay ang magluto. Palibhasa nasa dugo niya
ang pagkahilig sa kusina katulad ng kanyang ina. Piping hiling lang niya na sana
ay magustuhan ni Nash ang inihanda niya.
"Tikman mona," susog pa niya rito. Ni hindi siya kumukurap nang isubo nito ang
isang gayat ng karne. Napangiti siya nang makita ang satisfaction sa guwapong mukha
nito. "Masarap?"

"Puwede na," sabi lang nito na napangiti pa noong makita ang paniningkit ng mga
mata niya. "Masarap. Kumain ka na rin." lyon lang at nagpatuloy na ito sa pagkain.

lyong pagngiti nito, iyon lang sapat na para masulit ang effort niya sa pagluluto
at paggising ng maaga. Ang guwapo nitong lalo.

"Nabanggit sa akin nina Nana Mering na may anihan ng palay ngayon sa bukid ninyo
kaya maaga kang aalis. Puwedeng sumama?"

"Dito ka na lang. 0 kaya mamasyal ka sa ibang parte ng hacienda. Maiinip ka lang

doon."

"Hindi 'yon. Saka gusto kong makita kung paano

mag-ani ng palay."

Tiningnan siya nito na animo biro ang sinabi niya. "Sigurado kang hindi ka pa
nakakakita ng nag-aani ng palay? Saang planeta ka ba galing?"

Nginitian lang niya ito. "Basta isama mo ako doon. Para naman sulit ang bakasyon
ko. Damihan mo ang kain mo para hindi ka manlambot mamaya."

Patapos na silang kumain ng tawagin ni Nash si Nana Mering. '"Yong niluto ho ni

Joanna na adobo, 'yon ang ulam na ipahatid nimyo sa palayan mamayang tanghalian.
lyon ho ang uulamin ko."

"Okay, sige."

"Hindi ka na magpapaluto ng ibang ulam?" taka pa niyang tanong.

"Sabi mo niluto mo naman 'yon para sa akin. Kung sasama ka,ikaw na lang ang
magpaluto ng ulam sa kanila para may ulalim ka mamaya."

At talagang hindi ito mamimigay ng niluto niyang adobo? Mukhang nasarapan nga ito.

Nagpaalam siya na magpapalit lang ng suot matapos kumain. Nasa punong hagdan na
siya nang tawagin siya nito.

"Bakit, Sweeney, 'yong itinawag mo sa akin

kanina?"

"Ah, 'yon ba? Sweeney, short for sweetheart and honey." Kinindatan pa niya ito bago
siya nagmamadaling umakyat sa hagdan. Kung ano mang reaksiyon nito sa sinabi niya
ay bahala na ito. Napangiti pa siya nang
maisip ang endearment na iyon. Kinda cute.

NASUNDAN na lang ng tingin ni Nash si Joanna habang paakyat ito sa hagdanan.

Sweeney...

Hindi niya napigilan ang ngiting sumilay sa labi niya nang maisip ang ibig sabihin
niyon.

Bago pa siya magmukhang ewan doon ay ipinasya na niyang lumabas ng mansiyon.

Nakahanda na ang sasakyan niya na wrangler jeep na kulay itim. Bukod sa kanyang
kabayo ay iyon ang isa sa ginagamit niyang transportasyon para makarating sa
pupuntahan niyang parte ng hacienda.

Hindi rin naman nagtagal at dumating din si Joanna. Kumunot pa ang noo niya nang
makita ang suot nito. Nakasuot ito ng dress na ni hindi man lang umabot sa tuhod
nito.

"Bakit ganyan ang suot mo? Mahangin sa

pupuntahan natin. Ayaw kong maeskandalo ang mga

magsasaka kapag humangin ng malakas at liparin 'yang suot mo. Magpalit ka."
Nginisian pa siya nito. "Baka naman ang ibig mong sabihin ay ikaw ang
maeeskandalo?"

"Magpapalit ka ba o iiwan na kita dito?" seryoso ang mukhang tanong niya rito.

"Magpapalit na," nangingiti pa rin ito nang bumalik sa loob.

Saka lang siya nakahinga ng maluwag nang mawala si Joanna sa paningin niya. lsang
drum na pagtitimpi
yata ang kailangan niyang baunin kapag kasama ito. "Okay na ba ito?"
Nag-angat ng tingin si Nash habang nakasandal sa may pinto ng passenger side ng
kanyang wrangler jeep. Nakasuot na ng puting t-shirt si Joanna na tinernuhan naman
nito ng pants at rubber shoes sa paa.

Tinanguan niya ito. "Much better," aniya bago binuksan ang pinto sa passenger side.

Pero bago tuluyang sumakay si Joanna ay may pahabol pa ito. Hinalikan siya nito sa
pisngi na nagpahinto sa kanya. Ngumiti si Joanna.

"Good morning kiss ko 'yan, sweeney," anito bago

sumakay sa loob ng sasakyan niya.

Nang makabawi ay umayos na siya ng tayo at sinaraduhan ang pinto. Simpleng halik sa
pisngi pero hayon at halos magbuhol ang paghinga niya. lba talaga ang tama ng isang
Joanna Cross sa kanya.

Chapter 07

TAHIMIK lang na pinagmamasdan ni Joanna si Nash habang tutok pa rin ang mga mata
nito sa mga pinipirmahang papel na nasa lamesa nito sa silid nito. Nasa bandang
sulok iyon, anito ay working place nito iyon sa bahay ng mga ito. Kapag hindi nito
feel sa Study Room ay doon ito sa kuwarto nito pumipirma sa mga dokumentong
kailangan sa hacienda.
Nang humikab siya ay saka lang sumulyap sa kanya si Nash.

"Bakit hindi ka pa matulog?" tanong nito sa kanya. Nginitian niya ito. "Sabay na
tayo."
sumandal ito sa backrest ng swivel chair nito at

mataman siyang pinagmasdan. "Mamaya pa ako matatapos dito. Mauna ka ng matulog."

"Hindi pa naman ako inaantok."

"Nakita kitang humihikab. Hindi pa ba antok ang lagay na 'yon?"

Bahagya siyang napalabi. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama. "Gusto mo
ng kape?"
Umiling ito. "Baka hindi ako lalo makatulog." Lumapit siya sa kinaroroonan nito.
"Ano ba 'yang
pinipirmahan mo?"

"Sahod ng mga tauhan dito sa hacienda." Tumayo si Joanna sa likuran ng swivel chair
at
niyakap si Nash mula roon.

"Joanna," saway nito sa kanya. Hinawakan nito ang magkabila niyang braso para sana
tanggalin nang ipatong pa ni Joanna ang baba sa may ulo ni Nash.

Bumuntong-hininga si Nash. "Sa tingin mo ba

makakatapos ako sa ginagawa mo?"

Pigil ang ngiti na mas pinagbuti pa niya ang pagkakayakap dito. "Ang hirap mo
talagang lambingin. I wonder kung lahat ba ng babae na nagdaan sa buhay mo ay
ganito ang trato mo?"

"I won't tell you anything." Binaklas na nito ang braso niyang nakayakap dito.
"Let me work. Kailangan ko 'tong matapos dahil wala namang ibang gagawa nito at
wala rito si daddy."

lmbes na umalis sa may likuran nito ay muli pa niyang sinubok ang pasensiya ni
Nash. Sunod namang niyang pinagdiskitahan ay ang dibdib nito. Kagat ang ibabang-
labi na pinaglandas niya ang kamay mula sa balikat nito pababa sa may dibdib nito.
Hindi niya maiwasang maapektuhan sa katawan nito. Naalala na naman niya ang mainit
nilang tagpo sa cottage sa VF Resort. Bagay na pinanindigan ni Nash na hindi na
muling mauulit pa. At sobrang hands up siya sa bagay na iyon dahil talagang
tinitiis siya ni Nash.

Pumikit si Nash pero agad ding nagmulat ng mga mata. Nang tumayo ito ay saka lang
dito napabitaw si Joanna. Hindi siya nagpaapekto sa nagbabantang tingin ni Nash sa
kanya nang harapin siya. Sa halip ay nginitian niya ito.

"What?" kunway tanong pa niya.

"Matulog ka na, please. Hindi ka nakakatulong sa ginagawa ko."

Napalis ang ngiti niya sa labi. "Naiinis ka?'' Akmang sasagot ito nang bahagya
niyang itaas ang kamay para pigilan ito sa pagsasalita. "I'm sorry," aniya na
minabuting lumabas muna ng silid ni Nash para hindi na
ito maistorbo.

Napabuntong-hininga siya nang makarating sa

kusina. Doon siya dinala ng mga paa niya. Napatingin siya sa may ref. Makaraan nga
ang ilan pang sandali ay natagpuan niya ang sarili na ipinaggagawa ng ham sandwich
na may itlog at cheese si Nash. Baka lang magutom ito. Nagtimpla na rin siya ng
kape kahit na ayaw nito.

Pinalis niya ang ngiti sa labi na gusto na namang kumuwala nang maingat niyang
buksan ang pinto sa silid ni Nash. Sa sobrang lunod ni Nash sa ginagawa ay ni hindi
nito naramdaman ang paglapit niya.

Saka lang ito nag-angat ng tingin nang ilapag niya sa lamesa nito ang isang tasa ng
kape at plato na may lamang ham sandwich.
Nginitian niya ito. "Kainin mo 'yan. Hindi kita kukulitin," aniya na hinayon na ang
kama at nahiga sa puwesto niya. Hindi na siya nagtangka pa na sulyapan si Nash na
habol siya ng tingin. lpinikit na lang ni Joanna ang mga mata at sinikap makatulog.
Kinabukasan nang magising ang diwa ni Joanna ay sinikap na rin niyang imulat ang
mga mata. Una niyang nakita ay ang bandang leeg ni Nash. Napakurap-kurap siya.
Bahagya siyang napatingala. Napangiti pa siya
nang mabungaran ng kanyang paningin ang guwapong mukha ni Nash na tulog na tulog pa
rin.

Saka lang niya napagtuunan ng pansin na nakayakap ito sa kanya dahil nang gumalaw
siya ay nakadagan sa kanya ang kabigatan ng hita at braso nito.

sa ganoong posisyon sila nito natulog? Nakayakap ito sa kanya habang nakasiksik
siya sa may bandang dibdib nito? Kaya siguro masarap ang tulog niya.
Muli niyang ipinikit ang mga mata at sinikap na makatulog muli. Ayaw niyang masira
ang maganda

nilang posisyon na iyon.

Pero hindi na naman dalawin pa ng antok si Joanna hanggang sa tuluyan ng magising

si Nash. Nanatili namang nakapikit lang si Joanna. Animo biglang huminto ang pag-
inog ng mundo ni Joanna nang maramdaman ang banayad na pagdampi ng labi ni Nash sa
noo niya. Gustuhin man niyang magmulat ay hindi naman niya magawa dahilsiguradong
ang alam ni Nash
ay tulog pa rin siya. Baka mailang pa ito kapag nalamang
.
g1smg na s1ya.

sunod niyang naramdaman ay ang pagkalas nito sa kanya. Bumangon na ito. lnayos pa
nito ang comforter
na nakakumot sa kanya bago ito tuluyang bumaba sa

kama. Pagkuwan ay dumiretso nasa may banyo si Nash.

Nang masiguro na wala nasi Nash sa paligid ay saka lang nagawang magmulat ng mga
mata ni Joanna. Bigla ay habol niya ang paghinga na kanina pa pala niya pigil-
pigil. Simpleng halik sa noo pero hayon at ang bilis ng tibok ng kanyang puso.
Napalunok siya.

"Good morning kiss ba niya 'yon?" naibulalas pa niya. "Bakit ang lakas ng epekto?"
Nangingiting niyakap niya ang isang unan at hindi mapigilan ang mag-day dream nang
muli siyang pumikit. Pakiramdam niya ay napakasaya ng kanyang umaga.

Napangiti na naman siyang lalo nang maalala ang ginawang paghalik ni Nash sa
kanyang noo.

Readers also enjoyed: -------------------------------------

!t !t:J;

WHAT IF (HARVEY MONDRA...

0 40.9K Read

orosA.MEr TAGS billionaire fated opposites attract

Chapter 08

NATIGILAN si Joanna nang hawakan siya ni Nash sa kanyang siko. Napatingin siya sa
kamay nito, pagkuwan ay unti-unting umangat ang kanyang tingin sa mukha nito na may
pagtataka. At ware'y nabasa nito iyon.
"Baka madulas ka," anito na animo nagpatay-malisya sa kanyang reaksiyon.
lyon lang ba talaga? Ganoon pa man ay natutuwa ang puso niya sa concern na
ipinakita nito nang mga sandaling iyon. Papunta ito sa isang site sa hacienda ng
mga ito kung saan may isasagawang pag-aani ng mga mangga. At dahil umulan nang
nakaraang gabi kaya naman basa ang dinaraanan nila.

At ang pagkakahawak ni Nash sa kanyang siko ay naghahatid ng kakaibang init sa

kanyang katawan. Sana'y hindi nito agad bawiin ang kamay nitong nakahawak sa kanya.
May ngiti tuloy sa labi habang naglalakad sila.

Kung maaari lang sana na malayo pa ang lalakarin nila... kung puwede lang. Ngunit
tanaw na agad nila ang pakay na manggahan.

Lumubog ang gulong ng wrangler jeep ni Nash kaya naman napilitan silang maglakad na
dalawa. Ang mga tauhan naman ng hacienda ang bahalang mag-ahon ng gulong ng
sasakyan. lpinaubaya na iyon ni Nash sa mga tauhan.

Napabuntong-hininga si Joanna nang bitiwan na ni Nash ang kanyang siko. Nagpatiuna

pa ito sa paglalakad nang kawayan ng isang may edad na ring lalaki.

"Bitin," anas pa niya. Dahil hindi tumingin sa

dinaraanan at tutok ang mga mata sa likuran ni Nash

kaya ganoon na lang ang pagsinghap ni Joanna nang dumulas ang paa niya sa
tinapakang damo. Napasalampak siya ng upo sa basang damuhan.
"Si Ma'am!"

Saka lang napalingon si Nash sa kinaroroonan niya. May pagmamadali nang lapitan
siya nito.
"Sinabi ko nasa iyo na madulas," sita pa nito sa kanya nang alalayan siya nito sa
pagtayo.
"Binitiwan mo kasi ako," paninisi pa niya rito na iniwasan itong tingnan sa mga
mata. Nang makatayo ay niyuko pa niya ang suot na pantalon. Medyo basa ang bandang
pang upo niya. Maging ang mga kamay niya ay may bahid pang basa at bahagyang dumi.
Saka lang nagawang mag-angat ni Joanna ng tingin nang itali ni Nash sa kanyang
baywang ang suot nitong jacket. Speechless siya sa ginawa nito.

"May pozo n***o sa may kubo, doon kana lang maghugas ng kamay mo," anito bago siya
muling hinawakan sa kanyang siko para igiya papunta sa tinutukoy nitong pozo n***o.

Hindi maiwasan ni Joanna na pagmasdan si Nash. "Sa daan mo i-focus ang tingin mo.
Baka madulas
ka na naman," simpleng sita nito kay Joanna na deretso

lang ang tingin sa daan.

Napapahiyang nagbawi siya ng tingin. Lihim siyang napangiti. Sala sa init, sala sa
lamig si Nash Villa Franca. Ganoon pa man ay natutuwa siya sa concern na
ipinapakita nito sa kanya. Napaka-gentleman din.

Sinamahan din siya ng binata sa tinutukoy nitong pozo n***o kanina. ltinapat niya
sa pinakadaluyan ng tubig ang kanyang kamay habang si Nash naman ang nagbobomba
para lumabas ang tubig doon.

Napangiti siya habang naghuhugas ng kamay dahil

ang lamig ng tubig na inilalabas galing sa pozo. "Ang lamig ng tubig," bulalas pa
niya.

"Okay na ba?'' untag sa kanya ni Nash.

Atubiling tumango siya bago inilayo ang kamay sa tapat ng pozo n***o at tumayo na
ng tuwid.
lwinisik-wisik pa niya ang kamay para mawala ang ibang tubig na naroon. Napatingin
na naman si Joanna kay Nash nang ilagay nito sa kamay niya ang isang malinis
na bimpo.

"Tuyuin mo ang kamay mo diyan," anito bago siya nilampasan.

"Thank you, sweeney!" habol pa niya rito. Mabilis siyang nagbawi ng tingin nang
makitang huminto si Nash sa paglalakad at lingunin siya.

"Sumunod ka na,baka manuno ka pa diyan." Muling napatingin si Joanna kay Nash. "N-
nuno?" Tumango ito bago nagpatuloy sa paglalakad. Napalunok si Joanna bago mabilis
na sumunod kay
Nash nang rna-realize ang sinasabi nito. "Tabi-tabi po,"

usal pa niya na bahagyang ikinangiti ni Nash nang marinig ang sinabi niya.

Nabura lang ang ngiti sa labi ni Nash nang kumapit siya sa braso nito.

"Baka madulas ako," nakangiti pang katwiran niya rito. Lihim siyang nagpasalamat
dahil hindi na nito tinanggal pa ang kamay niyang nakapulupot ng bahagya sa braso
nito. Bumitiw lang siya kay Nash nang lapitan
na nito ang may edad ng lalaki na siyang namamahala sa parteng iyon ng manggahan.
Nag-usap ang mga ito kaya naman inabala ni Joanna ang sarili sa pagtingin ng bunga
ng mga punong mangga.
Hitik na hitik ang mga iyon sa bunga. Malalaki rin.

Tipong pang-export din ang kakinisan ng berdeng

bunga.

"Joanna," mayamaya ay narinig ni Joanna na tawag sa kanya ni Nash.

Saka lang niya napansin na napalayo na pala ang nalakad niya.

"Gusto mo ba talagang manuno?" may kalakasan pa nitong sabi para marinig niya.

Nailibot niya ang tingin sa paligid na puro naghelerang mga puno ng mangga. "Tabi-
tabi po," muli niyang usal bago maingat na naglakad pabalik sa kinaroroonan ni
Nash. "Nagpatabi naman ako," katwiran pa niya nang makalapit siya kay Nash.

"Kahit na. 'Wag kang maglalayo. Hindi ka taga rito kaya hindi ka kilala ng mga nuno
sa Iugar na ito."

"S-seryoso, may mga nuno talaga rito?" "Ma'am, kahit saan naman po ay mayroon.
Maraming kababalaghan na nangyayari. Hindi

masamang mag-ingat lalo na kung ikaw ay isang dayo," anang matandang lalaki na
kausap ni Nash nasi Mang Recardo.

"Okay po."

"Sabi kasi sa iyo, doon ka na lang sa bahay," sabi pa sa kanya ni Nash habang
nakasunod kay Mang Ricardo na papunta sa may kubo.

Sumunod din siya sa mga ito. Naupo siya sa upuan na yari sa kawayan. Nang makita
niya na magtitimpla ng kape si Mang Ricardo ay tumayo siya at mabilis itong
nilapitan.

"Ako na po ang magtitimpla ng kape ninyo," aniya na kinuha na rito ang hawak na
tasa para wala na itong maireklamo pa.

"Eh, sige po, Ma'am, kayo ang bahala," tila nahihiya

pa nitong wika.

Nginitian lang ito ni Joanna bago binalingan si Nash na nakatingin sa kanya.

"Gusto mo rin ba?'' tanong niya na napigil pa ang paghinga nang magtama ang mga
tingin nila. Those stares...

Tumango ito. "Sige."

Lumapad lalo ang ngiti niya bago nagbawi ng tingin at ipinagtimpla rin si Nash ng
kape nito. Nang matapos
ay dinala na niya iyon sa dalawa. May lamesa sa gitna ng kubo kung saan naroon ang
dalawa ni Nash at Mang Ricardo.
Natigilan pa si Mang Ricardo nang matikman ang kape na tinimpla niya. "Bakit parang
mas masarap 'yong timpla ninyo kaysa sa timpla ng aking asawa?" natatawa pa
nitong wika. "Eh, parehas lang naman na kape at asukal ang inyong inilagay."

"Kapag inspired pong magtimpla ang taga-timpla ninyo ng kape, sasarap po talaga
'yan. Swerte niyo ho at inspired ako sa sweeney ko," kinindatan pa niya si Nash na
napatingin sa kanya.

Kumunot ang noo nito. "Pati si Mang Ricardo ay binubola mo."

"Hindi, ah," aniya na hindi mapigilan ang mapangiti dahil hindi man lang siya
sinita ni Nash sa pagtawag
niya rito ng 'sweeney.'

Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In herf1rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...

Chapter 09

SA loob ng halos isang linggo sa hacienda ay panay ang sama ni Joanna sa bawat
lakad ni Nash. Bukod sa
nai-enjoy niya ng husto ang pamumuhay sa loob ng hacienda ay may parte niya ang
natutuwa na palaging nakikita at nakakasama ang binata. At nagsimula iyon noong
gabing ipakita nito ang pagrespeto sa kanya.
Nakita niya ang other side ni Nash Villa Franca pagdating sa ibang tao. Napakabait.
Wala siyang masabi sa bagay na iyon.
"Ang mabuti pa mamasyal ka muna. Nitong mga nakalipas na araw ay hindi mo naman
'yon ginawa."

Napasulyap si Joanna kay Nash na abala sa paghigop ng kape nito. Siya uli ang
nagtimpla niyon. "Para na rin naman akong namamasyal sa mga pinupuntahan natin."

Maingat nitong inilapag ang tasa sa lamesa. "May kailangan akong kausaping dealer
ng feeds sa bayan. Hindi naman kita puwedeng isama roon, maiinip ka lang. Sasamahan
ka naman ni Tesa kung saan mo gustong pumunta," tukoy nito sa kawaksi ng mga ito.
"Basta mag-ingat lang kayo."

Kung lalabas ito ng hacienda sa araw na iyon ay wala naman siyang magagawa. "Okay,"
sabi na lang niya bago nagpatuloy sa pagkain.

Sandali pa siyang pinagmasdan ni Nash bago nito itinuloy ang pagkain nito.

Paalis na si Nash nang habulin ito ni Joanna. Sa may entrada na niya ito naabutan.

"lngat," nakangiti pa niyang bilin dito.

May amusement na mababakas sa guwapo nitong mukha. Ngayon lang sila nito hindi
magkakasama sa lakad nito kaya baka naninibago lang ito na bibilinan niya itong
mag-ingat.

"lkaw rin..." parang may gusto pa itong sabihin pero nanatili na lang tikom ang
bibig.

Nakaramdam ng bahagyang pagkailang si Joanna sa ipinamamalas na pagtitig sa kanya

ni Nash. Nitong mga nakalipas na araw ay palagi na lang siyang naiilang kapag
tinititigan nito ng ganoon,para bang, totoong girlfriend nito ang tinititigan nito
ng ganoon.

Tumikhim siya at sinenyasan niya ito na umalis na. "Baka ma-late ka sa lakad mo."
Pagkakaway rito ay binirahan na niya ng talikod. Siya itong hahabol-habol pero sa
huli ay siya rin itong maiilang. Bakit ba kasi ganoon makatitig si Nash? Parang ang
ganda-ganda pati niya sa paningin nito? Naipilig niya ang ulo.
"Joanna."

Napahinto siya sa paghakbang bago muting humarap sa dereksiyon ni Nash. Naroon pa

rin ito.

"May gusto ka bang ipabili? I mean, baka may gusto kang kainin na wala rito sa
bahay."

Sinupil niya ang isang matamis na ngiti na gustong kumuwala ngayon sa labi niya.
Bakit hindi na naman niya maiwasang kiligin? Eh, tinatanong lang naman siya nito?
Weird.

"Kahit ano basta matamis."

Tumango ito bago tuluyang lumabas ng pinto. Saka lang siya tila nakahinga ng
maluwag. Wala na ito sa paningin niya pero naroon pa rin siya at nakatayo. Kung
hindi pa siya lalapitan ni Tesa ay hindi pa siya gagalaw roon.
"Ma'am Joanna, handa na po 'yong basket na puro

pagkain."

Nabanggit nito na may magandang spot sa hacienda na tiyak na magugustuhan niyang

puntahan, iyon ay ang ilog na mala-enchanted river daw sa ganda.

"Sige, ihahanda ko lang 'yong dadalhin kong panligo."

Matapos ilagay sa bag pack ang mga gagamitin niya sa paliligo sa ilog ay may
pagmamadali rin niyang
binalikan si Tesa.

GUSTO mang pagsisihan ni Joanna ang kagustuhang lakarin na lang nila ni Tesa ang
papunta sa ilog ay huli na. Hingal na hingal at halos lumuhod nasa damuhan dahil sa
pagod, pero napangiti pa rin si
Joanna nang sa wakas ay makita ang natural na asul na tubig sa ilog. Sobrang linaw
nga ng tubig.
Tila napawi ng ganda niyon ang pagod niya. Akala niya ay hindi ganoon kalayo ang
tinutukoy na ilog ni Tesa kaya iginiit niya na maglakad na lang sila tutal ay mas
adventurous kapag ginawa nila iyon. lyon pala ay may isang oras na Iakarin mula sa
mansiyon ang ilog.

Pero sa kabila ng pagod ay halos hindi na mawala sa labi niya ang malapad na
ngiti.

"My gosh! Ganito pala kaganda itong ilog dito." Kahit bakas din ang pagod sa mukha
ni Tesa ay
nagawa pa rin nitong mapangiti. lniisip nga niya na baka

naisumpa na siya nito dahil sa lakas ng trip niya na maglakad lang sila.

"Sinabi niyo pa po. Dapat kayo ni Sir Nash ang nagpunta rito dahil masarap ditong
mag-date. Tahimik, maganda ang view at walang istorbo," humagikhik pa
ito.

Matapos ilapag sa damuhan ang bag na dala ay

sinakyan naman niya ang panunudyo ng kawaksi.

"Hayaan mo, sa susunod dito kami magdi-date." Kung maiisipan man ni Nash na dalhin
siya roon. Ni hindi nga nito nababanggit na may ganoon kagandang Iugar sa hacienda.
Palibhasa ay abala palagi sa pamamalakad ng hacienda ang binata.

Tinulungan niya si Tesa na mailatag ang dala nilang blanket sa damuhan malapit sa
ilog.

Totoong nakaka-enchant ang Iugar. Hindi lang ang ilog kundi ang nakapaligid doon.
Puro nagtataasang mga punong kahoy. Berdeng paligid. Tanging ingay lang ng mga ibon
ang nagsisilbing ingay roon. At mahinang agos galing sa ilog. Perfect ang Iugar na
iyon para sa dalawang lovers na gustong magsolo.

"Ma'am, kumain po muna kayo habang nagpapahinga," alok pa ni Tesa sa kanya.

"Sabay na tayo," aniya na inabutan din ito ng

.
pmggan.

"Salamat po. Napakasuwerte ni Sir Nash dahil napakabait ng girlfriend niya."

Ni minsan simula nang akalain ng mga ito na siya ay nobya ni Nash ay ni hindi man
lang iyon itinama ni Nash. Siguro kapag inamin ni Nash ang totoo ay magtaka pa ang
mga kawaksi dahil wala pala silang relasyon pero sa silid nito siya natutulog.

Sa loob ng halos isang linggo nilang pagsasama sa iisang silid at pagtulog sa

iisang kama ay pinanindigan din ni Nash ang sinabi nito na irerespeto siya nito at
hindi mauulit ang nangyari sa kanila sa resort.
Napaka-gentleman nito. lniisip nga niya kung saan ito kumukuha ng self-control.

Napangiti siya nang maalala ang nangyari noong nakaraang araw, napagkatuwaan niyang
kulitin ang

binata bago sila matulog...

((Nash, gusto mong i-massage kita? !lang araw ka ng pagod. For sure, masakit na
yang likod mo."

Umiling ito. ((No thanks. Matulog kana."

' yan kana naman, palagi kana lang si 'matulog ka naHindi naman aka maniningil sa
paghihilot sa iyo." Sumampa na rin siya sa kama at naupo sa harapan nita. ((Dapa
na."

((Joanna, 'wag ka ng makulit."

((Hay, napaka-KJ mo kahit na kai/an." Hinawakan niya ito sa balikat nita para sana
pahigain sa kama pero pinigilan nita ang kamay niya. Hinawakan nita iyon para sana
tanggalin pero nagmatigas siya. ((Nash, tingin mo ba hindi ko kayang maghilot ng
likod? FYI, baka
hanap-hanapin mo," nginitian pa niya ito.

Lihim na naman siyang napaungol, kahit kailan kasi ay napakaguwapo nita. At bago pa
siya tuluyang matulala ay pinuwersa niya itong pahigain pero nanatili itong
nakaupo. Hindi matinag.

Bumuntong-hininga siya. ((Sabi ko nga, ayaw mo," may hinampong sabi niya bago ito
binitiwan.

Natigil sa ere ang paghihinampo niya nang hawakan nita ang kamay niya. Mula sa
kamay nilang magkahugpong ay napatingin siya sa mukha ni Nash.

' lam kong pagod itong kamay mo dahil sa pagtulong sa pagsungkit ng mga mangga sa
puna
kanina. Kaya ipahinga mona rin at 'wag ng pagurin pang
/ala. Sanay nasa pagod ang likod ko kaya 'wag mo ng a/a/ahanin. Matulog kana."
Bahagya niyang nakagat ang ibabang-labi bago napangiti. ((Why so sweet, Nash?"
Hindi niya napigilang sabihin.

Kunwa'y kumunot ang noo nita. ' no'ng sweet

doon?"

( sus, pa-humble pa si Sweeney." Bahagya niyang itinaas ang kamay niyang hawak pa
rin nita. ((Ito rin, sweet."
Ganoon na lang ang tawa niya nang bitiwan na nita ang kamay niya. Bahagya pang
namula ang mukha nita sa hindi niya malamang dahilan.

((Matulog kana nga. Good night." ((Good night kiss ko, Sweeney?"
((Kunin mona lang sa panaginip mo." lyon lang at nahiga na ito patalikod sa kanya.

((Sawa nanga aka, eh. Something real naman, please."

lmbes na sagutin pa siya ay nagtaklob ito ng unan sa ulo. Naiiling na nahiga siya
sa tabi nita. Hindi kagaya noong unang tulog niya katabi ito, may inilaan na siyang
distansiya sa pagitan nita. Distansiya rin para sa sarili niyang hindi na normal...

Natigilsa pagbabalik tanaw si Joanna nang abutan siya ni Tesa ng isang baso
ngjuice. "Salamat."

Matapos kumain ay nagpahinga lang siya ng kaunti bago ipinasya ng maligo. Ganoon
din si Tesa.

Chapter 10

"SIGURADO po ba kayo, Ma'am Joanna, na mauuna na ako pabalik sa mansiyon?"

Tinanguan niya si Tesa. "Oo, Tesa. Gusto kong mapag-isa muna. Susunod din naman
ako. Saka tanda ko naman ang daan pauwi."

Alas dos na iyon ng hapon. Parehas na silang bihis ni Tesa at plano ng umuwi nang
mapagpasyahan niyang manatili muna roon ng ilang sandali pa. Gusto niyang mapag-isa
muna at mag-isip.

May pag-aalinlangan sa mukha ni Tesa na iwan siya roon. "I'll be fine," assurance
niya rito. "Hindi naman ako mapapaano rito. Sige na."
Wala ng nagawa na umalis na ito dala ang mga gamit nila at basa nilang kasuutan.

Nagpakawala si Joanna ng buntong-hininga bago naupo sa damuhan. Naisip na naman

niya ang kaibigang si Ivy.

Napapikit siya nang maalala ang pangako niya ritong pagganti sa ex nito na nanakit
dito. Nagtatalo rin ang isip niya na parang ayaw na niyang ituloy dahil nagi-guilty
siya... sobrang bait ni Nash. Pero may parte naman na pilit ipinapaalala na nagawa
nga nitong saktan ang kaibigan niya.

Mariin siyang napapikit. Hindi pa rin niya lubos na maisip na nagawa iyon ni Nash
kay Ivy. Hindi rin niya makita na kaya nitong manakit ng babae gayong ang gentleman
nitong maituturing. Paanong dumating sa punto na sinaktan nito ang kaibigan niya?
Nasapo niya ang noo. Ang daming tanong sa isip niya.

Makalipas ang kalahating oras na pagkakaupo roon

ay siya namang kulog ng malakas. Saka lang niya napansin ang maitim na ulap noong
tumingala siya sa kalangitan. Mukhang malapit ng bumuhos ang ulan.
Tumayo na siya at mabilis na binagtas ang daan na dinaanan nila kanina ni Tesa.

"Shit," anas niya nang maramdaman ang patak ng ulan. liang sandali pa nga ay
bumuhos na iyon ng malakas. Ngayon niya pinagsisihan na hindi pa siya sumabay
kanina kay Tesa pauwi.

Naging madulas ang daan dahil nagputik na iyon. Hindi na rin niya maaninag ang
dadaanan dahil sa takas ng ulan. Halos magkulay abo ang paligid.

Napatili siya nang dumulas ang paa niya sa tinatapakang bato. Bumagsak siya at
gumulong pababa sa pinanggalingan niya. Mangiyak-ngiyak na pinilit niyang maupo.
Sinubukan niyang tumayo pero hindi niya nagawa dahil sa masakit na paa. Mukhang
na-sprain pa siya dahil sa pagkakadulas kanina sa may batuhan.

"Kung bakit kasi may pa-solo-solo ka pang nalalaman, Joanna!" she hissed to
herself. Helpless na tumingin siya sa daan. "Nash..." nakagat niya ang
ibabang-labi. Naluluha na siya at natatakot dahil medyo madilim ang paligid. Bukod
sa ulan, mukhang may fog din dahilhalos wala siyang makita kundi kulay maabo
na paligid.

Kung alam lang niya na uulan sana pala ay hindi na

. .
srya nagparwan.

ALAS SINKO pasado na nang makabalik ng hacienda si Nash. Malakas pa rin ang buhos
ng ulan at wala yatang balak na tumigil.
Pagpasok niya sa loob ng mansiyon ay nahagip ng

tingin niya si Tesa na siyang pinasama niya kay Joanna

kaya sigurado siya na nasa bahay na rin ang dalaga. Hindi na siya nag-abala pang
lapitan ang kawaksi para magtanong.
May pagmamadali na hinayon niya ang silid niya. Napatingin pa siya sa dala-dalang
kahon. Ang sabi ni Joanna ay gusto nito ng something sweet. Wala naman siyang ibang
makita bukod sa special kakanin na iyon. Sana lang ay magustuhan nito.

Handa na siya sa pangungulit nito nang buksan niya ang pinto sa kanyang silid. Pero
tahimik sa loob. Nang i-check niya ang banyo ay wala naman ito roon.

Nang hindi pa rin makita ang dalaga ay bumaba siyang muli.

"Nasaan si Joanna?" agad niyang tanong sa nakasalubong na kawaksi.
"N-Naku, Sir, hindi pa ho umuuwi." "What?! Pero nakita kosi Tesa..."
"Kakabalik lang, Sir. lnabutan hong malakas na

ulan sa pag-uwi kaya sumilong muna sa kubo. Akala niya ay titila rin pero dahil
tuloy ang malakas na ulan kaya nagpakabasa na po siya pauwi rito. S-Si Ma'am
Joanna po ay nagpaiwan daw kanina sa may ilog. Babalikan nga po niya ngayon,
nagpalit lang siya at kumuha ng
payong."

Tiningnan niya angoras sa relo. Malapit ng magdilim. "Damn," anas niya bago ito
tinalikuran. Nang maalala ang dala ay pinatabi muna niya iyon dito sa kusina.
Nanghingi rin siya ng dalawang kapote. Ang isa ay isinuot niya.

May pagmamadali na hinayon niya ang kuwadra at kinuha ang kanyang kabayo. Hindi
kasi kayang pasukin ng sasakyan ang daan papunta sa may ilog kaya kabayo

lang ang mainam na transportasyon doon.

Mabilis niyang pinasibad ang kabayo. Hiling lang niya na walang nangyaring masama
kay Joanna dahil hindi niya mapapatawad ang sarili kapag may nangyaring masama
rito.

BAKAT na bakat na rin ang katawan ni Joanna sa suot na dress ngunit hindi niya
alintana iyon, pinilit niyang makausad sa kinaroroonan kahit na nanginginig na
ang buo niyang katawan dahil sa lamig dulot ng ulan. Para siyang bata na
gumagapang. Hindi niya kayang
ituon ang paa niya kaya iyon lang ang paraan niya para makaalis sa kinaroroonan
kahit na paano.
Nanghihinang napadapa siya sa lupa. Sobrang pagod na pagod na ang pakiramdam niya
dahil sa paggapang. Anumang sandali ay tiyak na mauubos na ang lakas niya. Ramdam
na rin niya ang sobrang panghihina ng kanyang katawan.

Bago niya tuluyang maipikit ang mga mata ay narinig pa niya ang pagtawag sa kanyang
pangalan.

"N-Nash..." nanghihina niyang tawag dito. Hindi siya puwedeng magkamali. Si Nash
iyon. Kasabay ng tuluyang pagpikit ng mga mata niya ay siya ring patak ng luhang
kanina pa pinipigilan.

HALOS talunin ni Nash ang pagbaba sa kabayo niya ng maaninagan ang isang katawan
na nakadapa sa daan. Nakumperma niyang si Joanna iyon ng tuluyang makalapit dito.
"Joanna!"

Ganoon na lang ang paninikip ng dibdib niya nang makitang wala na itong malay.
Ramdam din niya ang panginginig ng katawan nito ng daluhan niya ito.
Mahigpit niya itong niyakap. Kung sana ay isinama na lang niya ito sa pinuntahan
niya ay hindi sana ito

magkakaganoon. At kung umuwi rin siya ng mas maaga

ay napuntahan sana niya ito.

Panay ang sisi niya sa sarili habang isinusuot dito ang dalang kapote. Basang-basa
ito at may gasgas din ang tuhod at binti. Baka kung napaano pa ito dahil wala
itong malay. Normal naman ang tibok ng puso nito kaya
tiyak niyang mawalan lang ito ng malay.

Mabilis niya itong binuhat at isinakay sa kabayo. Pati ulan, walang pakisama dahil
tuloy lang iyon sa malakas na buhos. Wala namang naitatalang bagyo ayon na rin sa
balita kanina na narinig niya sa radyo.

Hiling niya na sana ay ayos lang ang lahat. Habang hawak ang isang renda ng kabayo
ay yakap din ng isang kamay niya ang katawan ni Joanna habang nakasandig ang ulo
nito sa may dibdib niya. Maingat na pinasibad niya ang kabayo pabalik sa mansiyon.

"I'm sorry, Joanna," he keep on saying.

Readers also enjoyed: -------------------------------------

1i,:r;

WHAT IF (HARVEY MONDRA...

0 40.9K Read

DJOSAMEl TAGS billionaire fated opposites attract

Chapter 11

MALABO ang nakikita ni Joanna noong imulat niya ang mga mata kaya muli niya iyong
ipinikit. lkinundisyon muna niya ang paningin bago siya muling nagmulat. Malinaw na
ang nakikita niya.
Nasa silid na siya at wala nasa kagubatan. Nakahinga siya ng maluwag sa isipin na
iyon.
Babangon sana si Joanna nang bumukas naman ang pinto ng banyo sa silid ni Nash at
iluwa ang binata na tanging boxer lang ang suot sa katawan habang nagpupunas ng
basang buhok.
May pagmamadali na nilapitan siya nito nang makitang gising na siya.

"Mabuti naman at gising ka na. May gusto ka bang kainin?" agad nitong tanong ng
umupo ito sa gilid ng kama sa tabi niya.

lmbes na sagutin ang tanong nito ay napatingin lang siya sa tinatakpan ng boxer
nito. Napapangiting nagtapis ito.

"Kagigising mo lang pero mas gusto mo pang tumingin dito sa ibaba kaysa sa mukha
ko," biro pa nito.

Hindi niya napigilan ang mapangiti. "Paano kasi, kamumulat ko lang pero kakisigan
mo agad ang makikita ko."

"Mukhang magaling ka na nga dahilnakakapagbiro ka na. Kumusta na ang pakiramdam

mo?"

Pinakiramdaman niya ang sarili. Wala naman siyang ibang maramdaman na masakit
maliban sa paa niyang na-sprain nang igalaw niya iyon. Medyo masakit
pa 1yon.

"'Yong paa ko medyo masakit pa."

Napabuntong-hininga ito. "Namaga nga 'yan, pero nagamot na 'yan ng doktor. Teka,
baka nagugutom ka na," anito na kinuha ang cordless phone at tumawag doon.
Nagpapahatid ng chicken soup sa kawaksi. "Magbibihis lang ako," paalam pa nito sa
kanya.

Marahan siyang tumango.

Nang bumalik ito ay bihis na ito. Naka puting t-shirt at itim na short lang ito.
Muli itong naupo sa tabi niya. Dahil nakaupo na rin siya habang nakasandal ang
likod sa headboard ng kama kaya magkaharap sila ngayon ng binata.

"H-hindi ka ba magtatrabaho ngayon?" Base kasi sa suot nito ay hindi ito pupunta sa
kung saan mang bahagi ng hacienda. Parati kasi itong nakasuot ng jeans kapag
umaalis ng hahay.
Umiling ito. "Hanggat hindi ka bumabalik sa dati, dito lang ako sa tabi mo."

Ni hindi siya nakahagilap man lang ng sasabihin dahil sa sinabi nito. Bakit
kailangang mag-init ang pisngi niya? Binigyan na naman niya ng kakaibang kulay ang
sinabi nito. Sa isip ay ipinilig niya ang ulo.

"A-anoka ba?'' Tumikhim siya dahil pakiramdam niya ay mabubulol siya sa harap nito.
"Bukod sa paa ko wala namang ibang masakit sa akin. Wala naman akong sakit."

Natahimik siya nang lumapit ito ng husto at salatin ang leeg at noo niya. Hindi
naman iyon mainit.

"B-bakit?" May pagtataka pang tanong niya. Hindi siya sanay na ito ang lumalapit sa
kanya. Sanay kasi siya na siya ang lumalapit dito ng husto.

Napangiti ito. Bagay na nagpasikdo sa puso

ni Joanna. "Hindi mo siguro alam pero tatlong gabi ka

ng walang malay, Joanna. Nilagnat ka kinagabihan nang maiuwi kita rito sa bahay.
Nang makita kita sa gubat ay wala kang malay. Ngayon ka lang nagising." Apologetic
ang tinging ipinamalas nito sa kanya. "Sana pala
isinama na lang kita sa pinuntahan ko. I'm sorry." Umiling siya. "Wala ka namang
kasalanan. Ang
totoo niyan pauwi na kami ni Tesa pero ako itong

nagpaiwan pa para mag-moment sa may ilog. Hindi ko naman inaasahan na uulan ng

malakas. Kung alam ko lang, sana hindi na ako nagpaiwan. Hanggang sa inabutan na
ako ng malakas na ulan. Nadulas pa ako sa daan kaya hindi ako makalakad. Ayaw ko
namang
ma-stock doon kaya pinilit kong gumapang. Ayokong abutin doon ng dilim." Nagbaba
siya ng tingin. "I'm sorry too, Nash. Napag-alala ko pa kayo." Hindi niya expected
na ang tagal din niyang walang malay dahil sa lagnat niya. Dahil siguro iyon sa
pagkakababad niya sa ulan.

Bahagya nitong ginulo ang buhok niya. "Kalimutan na natin iyon. Ang mahalaga ay
gising ka na ngayon at walang ibang nangyaring masama sa iyo."
"Promise sa susunod hindi na ako magpapaiwan..." "Hindi na uli 'yon mangyayari
dahil hindi ka na
pupunta sa kahit na anong lugar dito sa hacienda na

hindi ako ang kasama mo."

Umangat ang mukha niya at tinantiya ang sinabi nito. Seryoso ang mga mata nitong
nakatitig sa kanya. Kung ganoon ay palagi niya itong makakasama?
Unang-unang natuwa ay ang puso niya. Tinamaan na ng magaling.

Matapos pa ang dalawang araw ay tuluyan na ring gumaling ang paa niya. Salamat kay
Nash dahil todo alalay at alaga ito sa kanya.

Bilang ganti sa kabutihan nito kaya nag-bake siya

ng lasagna para dito. lsa iyon sa specialty niya kaya tinodo niya ang sarap niyon.

Nang masiguro na luto na ay pinuntahan niya ito sa silid nito. Wala ito sa loob,
pero nakabukas ang pinto na konektado sa terrace ng silid nito kaya maingat na
naglakad siya papunta roon.

Hindi nga siya nagkamali, naroon ito. Bagaman at mag-isa ay may kausap naman ito sa
hawak nitong cellphone. Nakatalikod ito sa kinaroroonan niya kaya hindi nito pansin
na naroon siya.

"Okay. Lagi naman akong nag-iingat. Yeah, of course I miss you too." Tumawa pa ito.
"I love you too. See you next week."

Kumibot ang labi niya sa narinig mula kay Nash. Nobya ba nito ang kausap nito? Pero
bakit wala itong inuulit sa kanya? Kahit lahat ng tao sa hacienda ay hindi alam ang
bagay na iyon. Baka naman hindi pa nito nadadala roon. At heto siya, umeksena at
sinakyan ang pag-aakalang siya ang girlfriend nito.
May munting kurot sa dibdib niya sa nalaman. At may parte na hindi matanggap ang
bagay na iyon.
Para siyang lutang na lumayo nasa pinto. Baka makita pa siya ni Nash at isipin na
sadyang nakikinig
dito.

Huminga siya ng malalim pero naroon pa rin ang

kirot sa dibdib niya. Nagseselos ba siya dahilsa nalaman?

lpinilig niya ang ulo. "No. Hindi puwede. Hindi ka puwedeng makaramdam ng kahit na
ano sa kanya, Joanna." Kausap niya sa sarili. Masasaktan lang siya kung mahuhulog
siya ng tuluyan dito. Habang maaga pa kailangan niyang supilin ang pakiramdam na
iyon. Dahil

hindi maaari.

Kagat ang ibabang-labi na lumabas na siya ng silid. Kaya siguro iniiwasan nitong
magpadala sa mga
pang-aakit niya noon ay dahil may girlfriend na ito.
HUMINGA ng malalim si Joanna habang matamang nakatingala sa madilim na kalangitan.
Nalalatagan iyon ng makikinang na bituin.

Nasa terrace siya ng mga sandaling iyon. Hindi pa siya dinadalaw ng antok kaya
minabuti niyang tumambay muna roon.
"Nandito ka lang pala."

Bahagyang nahigit ni Joanna ang paghinga nang marinig ang boses ni Nash. sa isip ay
napaungol siya. lsa pa itong problema niya. Napapadalas na ang pagkain nito sa
sistema niya at hindi na iyon maganda. Kung bakit din kasi ubod ang kabaitan nito.
Sa kabila ng seryoso at masungit na anyo ay nasa likod naman niyon kung gaano ito
kabuti. Napaka ideal nitong lalaki para sa mga babae.

lkinundisyon muna ni Joanna ang sarili bago nilingon si Nash na nakatayo sa may
hamba ng pintuan. Kahit na against the light ang mukha nito ay aninag pa rin niya
iyon. At sa sandaling napatitig siya rito, may kung anong mainit na bagay na
humaplos sa puso niya. What's that for?!Tili niya sa isip.
"Hindi ako makatulog," aniya na ibinaba ang paa mula sa pagkakayukyok sa ratan na
upuan. Mas nauna siya kaninang pumunta sa silid nito dahil matapos maghapunan ay
dumeretso muna ito sa study room. May kailangan daw itong tapusing files.

Umayos ito ng tayo at naglakad palapit sa kanya. Naupo rin ito sa katabi niyang
upuan na yari sa ratan.

"Naiinip ka na ba rito?"

Napatingin siya rito. Siya, maiinip sa Iugar na iyon?

Kung maaari nga lang na magtagal doon ay gagawin niya. Nakangiting umiling siya
bago muling tumingala sa langit. "Ito 'yong magandang Iugar na hindi ko kaiinipan,
Nash."

May ilang sandali rin yata siya nitong pinagmasdan bago itinuon din sa langit ang
tingin. "Mabuti naman kung ganoon."

Nakabibinging katahimikan ang sumunod na namayani bago iyon basagin ni Joanna.

"Puwede bang
i-occupy 'yong guest room sa tapat nitong kuwarto mo?" "Bakit? Sawa ka nasa kuwarto
ko?"
Umiling siya. "Its just that, hindi naman talaga ako dapat matulog diyan sa silid
mo." Ana na lang ang iisipin ng tatoo mong girlfriend? Ang unfair para sa
kanya, dugsong niya sa isip. She took a deep breath. "At saka wala naman talaga
tayong relasyon."

"Sa loob ng dalawang linggo na magkasama tayo sa iisang silid, ngayon mo lang
naisip 'yan?"

Nahilot niya ang noo nang magbaba siya ng tingin. "Sigurado ako na kapag lumipat ka
ng silid iisipin
ng mga tao dito sa bahay na may LQ tayo."

Natatawang binalingan niya ito. "So? Eh, 'di hayaan mo lang sila na mag-isip ng
ganoon. As far as I remember, hindi ka nga kumontra noong isipin nila na girlfriend
mo ako."
Hindi niya sigurado kung pinaglalaruan lang ba siya ng kanyang paningin pero
nabanaag niya sa mga mata nito na para bang ayaw nito ng gusto niyang mangyari. 0
baka naman assuming lang siya masyado? Kaya nga hindi ito nag-ti-take advantage sa
kanya dahil may
girlfriend ito. Nag-iwas na siya ng tingin bago pa nito makita sa mata niya ang
kung ano mang emosyon na

agad rumihistro doon.

"Alam mo ang mas mabuti mong gawin ngayon?

'Yon ay ang matulog na. Kailangan ko na ring matulog dahil may trabaho pa ako
bukas."

Kung ganoon ay batik trabaho na uti ito sa hacienda. "Ano'ng tatrabahuhin mo

bukas?" Hindi niya napigilang itanong.

"Simula na bukas ang schedule ng pangangawit ng mga niyog sa niyogan, kaya kung
gusto mong sumama, feel free."

Hindi niya alam kung ano ang tinutukoy nito na pangangawit ng niyog. Mukhang bagong
experience na naman iyon sa kanya. "Sige, sasama ako. Gusto kong makita 'yong
sinasabi mong pangangawit ng niyog."
Nauna ng tumayo si Nash. "Pumasok na tayo sa loob. Masyado ng mahamog dito sa
labas."

Wala ng imik na sumunod na siya rito nang hayunin na nito ang papasok sa kuwarto
nito.

"Mangangawit ka rin ba ng niyog, Nash?" bigla ay tanong niya.

Hindi niya alam kung matatawa o ano ito sa tinanong niya. Sa huli ay umiling ito.
"No. May mga tauhan kami na naka-assign para sa pangangawit ng mga niyog."

Pinagmasdan lang niya ito nang mahiga na ito sa kama. Gusto sana niya ay sa guest
room na matulog dahil kapag tumagal pa siya sa silid na iyon ay hindi na niya
kontrol pa ang mga sunod na mararamdaman para dito. At ayaw rin niyang masanay na
katabi ito dahil baka siya lang itong mahirapang mag-adjust kapag umalis na siya sa
lugar na iyon.

Ramdam niya ang bahagyang paninikip ng dibdib dahil sa isiping iyon kaya huminga
siya ng malalim.

"Tatayo ka na lang ba riyan, Joanna?"

Napakurap siya bago umiling. "Sa..." lumunok muna siya. "Sa guest room na ako
matutulog, Nash," aniya bago nagmamadaling lumabas ng silid nito.

Pikit matang sumandal siya sa pinto nang makalabas sa silid ni Nash. Bahala na ito
sa kung ano mang iisipin nito. Basta simula ngayon, hindi na siya tutulog sa tabi
nito. Kailangan na niyang sanayin ang sarili niya.
Chapter 12

NAKARAMDAM na naman ng pagkaasiwa si Joanna dahil panay ang titig sa kanya ni Nash.
Minabuti na lang niyang abalahin ang sarili sa pagbibilang ng mga niyog na dinadala
sa tambakan niyon.

Nakiusap kasi siya kay Nash na gusto niyang subukan iyon para may gawin din siya.
"Nagugutom kana ba?''

Bahagyang napasinghap si Joanna nang biglang marinig ang boses ni Nash sa bandang
likuran niya. Gusto pa niyang pagalitan ang sarili dahil sa naging reaksiyon.

"Hindi pa," aniya na hindi ito nililingon.

Napalunok siya nang kunin nito sa kamay niya ang hawak na notebook at ball pen.
Napilitan tuloy siyang tingalain ito nang pumwesto ito sa harapan niya.

"Pansin ko lang na simula noong matulog ka sa guest room ay panay ang iwas mo sa
akin?" Kunot ang noo na tanong nito sa kanya.

"H-Ha? Hindi, ah. lkaw, ha? Kung ano-anong naiisip mo." Tinawanan pa niya ito.
"Kung umiiwas ako, eh, 'di sana hindi ako sumasama sa iyo." Katwiran pa niya na
sana ay bilhin nito.

Hindi pa rin kumbinsido ang guwapo nitong mukha habang mataman siyang
pinagmamasdan.

Binawi na niya rito ang notebook at ball pen. "Sige na at tatapusin ko lang itong
paglilista ng niyog." Tinalikuran na niya ito at nilapitan ang bagong bunton ng mga
niyog. Saka lang siya nakahinga ng maluwag

nang hindi na siya kulitin pa ni Nash.

Kinahapunan kung kailan malapit ng umuwi sa mansiyon sina Nash at Joanna ay saka
naman kumulimlim ang kalangitan. Mukhang uulan na naman.

"Baka abutin tayo sa daan ng ulan," aniya kay Nash nang lumapit siya rito.
Napatingala rin ito sa langit. "Malapit ng umulan," anas nito bago siya binalingan.
"Mauna kana sa may kuwadra. Susunod na ako. May ibibilin lang ako kina Mang
Timyong."

Tumango siya bago ito iniwan sa may koprahan ng niyog. Kabayo ni Nash ang gamit
nilang transportasyon
kapag pumupunta sila sa niyogan. May kalayuan kasi
. .
ryon sa mansryon.

"lngat po kayo sa pag-uwi, Ma'am Joanna," paalam pa sa kanya ng dumaan na mga

kababaihan na asawa ng mga mangangawit ng niyog sa Hacienda Villa Franca.
Ang mga ito ang siyang namumulot ng mga niyog na kinakawit ng mga asawa ng mga ito
na bumabagsak sa damuhan. Ayon kay Nash ay bayad din ang mga ito sa trabahong iyon.

"Salamat po," nakangiti niyang tugon. Ginantihan rin niya ng kaway ang mga ito.

"Let's go?" ani Nash na nakalapit na pala ng hindi nr�ya napapansr�n.

Nang lingunin niya ito ay hindi niya napigilan ang sarili na sandali itong
pagmasdan. Naalala niya iyong kuwento sa kanya ng isang asawa ng mangangawit ng
niyog. Halos Iahat daw ng kababaihan doon sa hacienda, may asawa o wala ay crush
daw ang binata. Sino nga ba namang babae ang hindi magka-crush sa ganito kaguwapong
lalaki? Bulag na lang yata.

"Hey... Tutunawin mona lang ba ako dito sa mga titig mong 'yan?" panunudyo pa ni
Nash na nagpakurap

kay Joanna.

Agad nag-init ang pisngi niya dahil sa pagkapahiya. "Hindi kita tinititigan. May
iniisip lang ako," lusot niya.
"Oh, really?" he teased again.

"Tantanan mo nga ako, Nash," kunway inis niyang sabi rito. "Umalis na tayo at baka
abutin pa tayo ng ulan." Nilapitan na niya ang kabayo nito sa maliit na kuwadra.
Dinig pa niya ang pagtawa nito na mariin niyang ikinapikit. Kung bakit naman kasi
tinitigan pa niya ito kanina. Pahamak na mga mata.

Pinauna siyang pasakayin ni Nash sa kabayo nito. Saka lang niya na-realize ang
magiging puwesto nita nang makaupo siya sa parteng unahan ng kabayo nito. Sa tuwina
kasi ay mas gusto niyang maupo sa likuran
nito.

Bago pa siya makapag-protesta na lilipat siya sa

likuran ay nakasakay na ito sa bandang likuran niya. Bahagya pa siyang napapikit

nang maramdaman ang matigas na katawan nito.

Sunod ay napigil niya ang paghinga ng hawakan na nito ang renda ng kabayo. Pinag-
krus pa kasi nito ang kamay sa bandang tiyan niya.

"Para hindi ka mahulog," sabi pa nito sa likod ng tainga niya.

"Hindi naman ako mahuhulog kahit hindi ganyan ang paghawak mo sa renda."
"It's better to be safe than sorry, Joanna," katwiran pa nito.
Sus, baka gusto mo lang makayakap, aniya sa isip. Nang magsimula ng tumakbo ang
kabayo nito ay
kinabig pa siya nito pasandal sa dibdib nito. Nakagat

niya ang ibabang labi. Hindi niya alam kung sinadya nitong doon talaga siya paupuin
o siya lang itong

naglalagay ng kakaibang kulay sa pagitan nila. Pero

bakit nagkakaroon ng malisya ang lahat ng ginagawa nito sa kanya?

Lunod siya sa pag-iisip nang maramdaman ang patak ng ulan.

"Ngayon pa pumatak," naiiling na sabi ni Nash. Mahina pa itong napapalatak nang

lumakas pa ang patak ng ulan makalipas ang ilang segundo. "Hindi ka puwedeng mabasa
ng husto ng ulan, kagagaling mo lang sa sakit," anito bago binilisan pa ang patakbo
sa kabayo.

lniliko nito ang kabayo at tinahak ang isang trail. Hindi nagtagal ay narating
nila ang isang bahay na yari sa kahoy. lyong klase ng mga pang mayayamang forest
house na madalas makita sa mga kakahuyan sa ibang bansa. Ang mga bintana niyon
ay yari sa bubog. Dalawang palapag din iyon.

Mabilis siyang pinababa ni Nash sa kabayo nito. Tulad niya ay medyo basa na rin
ito dahil sa ulan. ltinali lang nito sa malapit na kulungan ng kabayo ang kabayo
nito bago siya muting nilapitan at iginiya papasok sa bahay.

Sa banyo agad siya nito inihatid.

"Maligo ka na muna para hindi ka lagnatin, hot and cold naman 'yong tubig sa
shower. Kukuha lang ako ng towel at pamalit mo sa taas," iyon lang at ito pa ang
nagsara ng pinto.
Napangiti siya sa ipinakitang concern ni Nash sa kanya. Nabura lang iyon nang
maisip na kanino namang damit ang ipapasuot nito sa kanya?

Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In her f1rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...
Chapter 13

NAKATAPIS lang ng puting tuwalya si Joanna nang

lumabas siya ng banyo. Hindi pa rin kasi siya binabalikan ni Nash kaya ipinasya na
niyang lumabas mula roon.

Wala ito sa ibaba ng bahay. Kipit ang towel sa parteng dibdib na umakyat siya sa
hagdanan. Nang makarating sa itaas at makita ang pintong nakabukas ay doon siya
dumeretso.

Naabutan niya si Nash na naghahanap pa rin sa isang cabinet ng ipapasuot siguro sa

kanya.

"Hindi ka pa rin ba tapos diyan?" aniya nang makalapit dito.

Nagulat pa ito nang makita siya. At hindi nakaligtas sa kanya ang paghagod nito ng
tingin sa katawan niya. Nag-iwas ito ng tingin kapag kuwan. Hindi tuloy niya
naiwasan ang taasan ito ng isang kilay.

Tumikhim ito. "Puro maninipis 'yong damit na narito. Wala akong makitang-"

Kinuha niya iyong damit na puti na may kanipisan ang tela. Wala iyong manggas at
hanggang kalahati ng hita niya ang haba.

"Okay na ito. Sige na at ako na ang bahala sa sarili ko. Maligo ka na rin para
hindi ka magkasakit."
"'Yan ang isusuot mo?" may kunot sa noo nitong tanong.
Nagkibit balikat lang siya. Naghanap din siya ng panloob na kakasya sa kanya.
Siguro ay damit ng ina nito ang mga naroon. Mukhang balingkinitan din ang

katawan ng ina nito. "Magbibihis na ako kaya lumabas

ka na muna."

Wala ng imik na lumabas ito ng silid na iyon. May pilyang ngiti na sinundan niya
ng tingin ang paglabas ni Nash. Windang na naman ang reaksiyon nito dahil sa
isusuot niya.

Nang makapagbihis ay bumaba na rin siya. Dahil mukhang hindi agad titigil ang ulan
kaya pumunta siya sa kusina at naghanap ng puwedeng iluto para sa
hapunan. Walang stock ang ref. Pero may mga can goods sa kitchen cabinet. Kumuha
siya ng corned beef. Nagsalang muna siya ng bigas sa rice cooker bago inasikaso ang
pagluluto ng ulam nila.

Patapos na siya sa niluluto nang lapitan siya ni Nash sa kusina. Nakaputi rin itong
t-shirt at brown na cotton short. Hindi niya napigilan ang sarili na sandali
itong pagmasdan.

Nakatingin din ito sa kanya pero may kunot na naman sa noo. Dahil yata sa suot
niya. Bakat kasi doon ang itim na bra na suot niya at kitang-kita ang cleavage
niya. Patay malisya na ibinalik niya ang tingin sa niluluto.

"Mukhang hindi agad titila ang ulan kaya nangialam na muna ako rito sa kusina
ninyo. At saka nagugutom na ako," aniya na isinalin nasa isang lalagyan ang lutong
corned beef.
Nilapitan ni Nash ang ref at inusisa. lsinara din uli nito iyon nang makitang
walang laman.

"Madalang lang magkaroon ng tao rito sa rest house. Kung pupunta man kami ay
nagdadala kami ng mga lulutuin," anito na nilapitan na siya. Ito na ang nagdala ng
lutong ulam sa lamesa.

"Kaya pala," sabi na lang niya. Mukha namang may

care taker ang bahay na iyon dahil wala siyang

nakikitang alikabok sa mga gamit na naroon.

Kinagabihan, alas otso na ay wala pa ring balak tumila ang ulan. Parehas silang
nasa may sala ni Nash at nagkukuwentuhan lang ng nangyari maghapon.

Nang makaramdam ng panunubig ay nagpaalam muna siya rito na magbabanyo lang.

Sakto naman na paglabas niya sa banyo ay mawalan ng kuryente. Wala siyang ibang
makita kundi kadiliman. Walang katapusang kadiliman.

"Nash!" nahihintakutan niyang tawag dito. Takot siya sa dilim lalo na kung halos
wala siyang makita. Ni hindi siya makagalaw sa kinatatayuan sa takotna baka
matalapid siya kung susubukan niyang maglakad.
"Joanna, nasaan ka?''

Napalunok siya. "D-Dito sa may Iabas ng banyo." Hindi rin naman nagtagal at
naramdaman niya ang
mga kamay na humawak sa kanyang balikat. Napatili pa

siya sa pagkagulat.

"It's me," natatawa pang sabi ni Nash.

Nahampas tuloy niya ito. Tumama ang kamay niya sa braso nito. "'Wag mo nga akong
gulatin!" she even hissed.

"Hindi ko intensiyon na gulatin ka," defensive pa nitong sagot bago siya iginiya
pabalik sa may sala. "Maupo ka lang diyan. May kukunin lang ako sa kusina."

liwanan siya nito roon? Mabilis pa sa alas kuwatrong kumapit siya sa braso nito.
"Sino namang may sabi na magpapaiwan ako? Mamaya may tumabi pa sa akin dito." Heto
nga at kinikilabutan na siya dahilsa kadilimang iyon.

sa huli ay wala ring nagawa si Nash kundi ang isama siya sa kusina. Halos
nangangapa rin ito sa
kadiliman.

Flashlight lang ang nakuha nito sa cabinet. Hindi naman alam ni Nash kung saan
itinago ng kawaksi ang kandila roon.

"Gusto mona bang umakyat sa taas? lkaw na ang gumamit nitong flashlight," tanong ni
Nash nang makabalik sila sa may sala.
Umiling siya. Paano kung maubusan ng battery iyong maliit na flashlight na nakuha
nito? Paanona lang ang isang takot sa dilim na kagaya niya?
"Dito na lang tayo sa sala. Ayaw kong mag-isa sa taas."

Sandali pa siya nitong pinagmasdan bago marahang tumango. "Aayusin ko lang itong
sofa bed."

Kinuha niya ang flashlight at inilawan si Nash. Nang maiayos ang sofa bed ay
pinaglalagyan din nito iyon ng mga throw pillow.

"Sa tingin mo, Nash, bakit nawalan ng kuryente?" "Baka nabagsakan ng sanga ang
linya ng kuyente
dito dahilsa lakas ng ulan. Hindi naman basta-basta

nawawalan dito ng kuryente."

Nang pumwesto na sa higaan si Nash ay tumabi na rin siya rito. Kiber kung masyado
silang malapit ngayon sa isa't isa. Tahimik lang silang magkatabi. Hanggang sa
muling magdilim ang pligid.

"N-Nash..." napasiksik tuloy siyang lalo rito. "Wala na agad ilaw 'yang flashlight
mo?"

Napapalatak pa ito. "Wala na." lnilapag na nito sa coffee table ang flashlight.
"Ang mabuti pa ay matulog na tayo. 'Wag kang mag-alaIa, wala namang multo rito. At
saka kasama mo naman ako, sa tingin mo ba pababayaan kita?"

Kagat ang ibabang-labi na napangiti siya dahil sa

sinabi nito. Tama ito. Kailan ba siya nito pinabayaan?

"Thank you, Nash. Hindi ko rna-imagine na solo lang ako sa ganitong lugar."

Hindi ito nagsalita kaya nagbaling siya rito. Madilim man pero alam niya na malapit
na malapit lang ang mukha nito sa kanya. May naglaro na namang munting kapilyahan
sa isip niya dahil sa pagkakalapit nilang iyon.

Paano kaya kung halikan niya ito? Tatanggihan kaya siya nito? What if?
"Nash," tawag niya sa pangalan nito. Pero hindi ito nagsalita. Hindi pa naman
siguro ito tulog? Sa inis kaya pumihit siyang lalo paharap dito. At bago pa ito
makapag-protesta sa gagawin niya ay nakabig na niya ang batok nito para halikan ito
sa labi.
Nang hindi maramdaman ni Joanna ang

pag-response o paggalaw man lang ni Nash ay balak na sana niyang itigilang paghalik
dito. Dahil sa huli ay siya na naman itong magmumukhang tanga sa ginagawa kung
ipipilit niya ang sarili rito.

Pero bago pa niya magawa ang balak ay siya namang buka ng bibig nito. Welcoming her
kisses. Hanggang sa tumugon na ito at siya pang nagpasunod sa kanya.
Damn! Na-miss niya ang labi nito at halik nitong minsan ng nagpabaliw sa kanya.
Minsan ng tumangay sa katinuan niya na naghatid sa pagpapaubaya rito. And
God knows na hindi niya pinagsisihan ang bagay na
.
1yon.

"I missed you," hindi niya napigilang isatinig sa pagitan ng mga labi nila. Wala ng
bawian, nasabi na
niya. Kahit na anong pigilniya ay mas nangingibabaw pa rin ang kung ano mang
nararamdaman niya para dito. Damn!

Ayaw niyang aminin pero isa lang ang sigurado

niya. Dumating na ang kinatatakutan niya. Masyadong mabilis pero nahuhulog na siya
sa binata. At hindi niya alam kung paano pa iyong pipigilan ngayon. Pero hanggat
kaya niya ay hindi niya iyon aaminin dito. Not now. Not in this situation.

'"Yan ba ang nagagawa ng pagtulog mo sa guest room, Joanna?" anito ng bahagyang

dumistansiya sa kanya.

Kung maliwanag lang sa kinaroroonan nila ay tiyak na amusement ang makikita niya sa
guwapong mukha nito habang nakatitig sa kanya.

"Maybe," sakay niya sa sinasabi nito.

"Then," masuyo ngunit may pambibitin nitong sabi. "What?"

Naramdaman niya ang kamay nito sa braso niya. Naglandas iyon pataas sa balikat
niya. Ultimo maliit na balahibo sa katawan niya ay nanindig dahil sa ginawa ni
Nash. Lalo na nang ibaba nito ang strap ng bra na suot niya dahilan para pati
paghinga niya ay mapigilan niya.
"Nash..." "Hmmm?"
Mariin siyang napapikit ng sunod niyang maramdaman ang mainit nitong labi na
lumapat sa kanyang leeg. Ano ba ang nangyayari sa binata? Kinikilabutan din siya sa
mainit na hininga nitong tumatama sa balat niya.

Baliw ka ba, Joanna? Samantalang kanina ay ikaw pa ang nakaisip na i-seduce si

Nash! epal ng isip niya.
Oo nga at naisip niyang gawin iyon para na rin makita ang magiging reaksiyon nito.
Kung iiwas ba uli ito o ano. Pero hindi niya naisip na gagawin ito ngayon ni Nash.
Samantalang matagal din nitong pinigilan ang

sarili na bumigay sa kanya noong nasa mansiyon sila.

"A-anong ginagawa mo?" What a silly question, she thought. Nakagat pa niya ang
ibabang-labi nang paulanan ng mumunting halik ni Nash ang leeg niya. Puno ng
pagsuyo. Hindi nagmamadali.
"ltinutuloy ang sinimulan mo." Nabingi yata siya sa sinabi nito. "Ha?''
Bahagya itong tumawa sa reaksiyon niya. "Joanna

"

"Teka," pigil niya rito at itinulak ito ng bahagya.

"Akala ko ba, hinding-hindi mona uli gagawin ito

katulad ng sinabi mo noon sa bahay ninyo? I'm just seducing you anyway." Napalunok
siya.
"Well, wala naman tayo ngayon sa bahay. And the fact, Joanna, na mahirap ng
palambutin ang tumigas na," makahulugan nitong sabi na nagpamulagat sa dalaga.

"Nash!" asik niya noong maisip ang ibig nitong sabihin. "Naiiskandalo ang tainga ko
sa pinagsasabi
mo."

Ganoon na lang ang pagtawa nito. Did she really

make him laugh? Natuwa ang puso niya.

"Wala tayong matatapos kung patuloy kitang kakausapin."

Ang sunod niyang namalayan ay naihiga na siya nito. At bago pa man siya
makapagprotesta ay sakop na ng labi nito ang labi niya.

Nang gantihan niya ang paraan ng paghalik nito ay lalo pa iyong lumalim. lsa lang
ang sigurado nya ng mga sandaling iyon, gusto rin nito ang nangyayari. At kaunti
na lang, mapapalad na naman ang natitira niyang katinuan sa katawan.

Napaungol siya nang sakupin ng mga kamay ni

Nash ang dibdib niya. Kahit may suot pa siya ay

damang-dama niya ang init na nagmumula sa palad nito. Naghahatid iyon ng animo
paru-parong nagliliparan sa kanyang tiyan.

lniyakap niya sa batok nito ang mga braso niya dahilan para lalo silang magkalapit
na dalawa.

Kung noong una nita iyong gawin ay may kaba siyang nararamdaman, napalitan naman
iyon ngayon ng excitement.

Ang kamay ni Nash na nasa dibdib niya ay nag-umpisa na ring maglikot sa iba pang
parte ng katawan niya. Nang bumaba pa iyon at matumbok ang destinasyon sa pagitan
ng mga hita niya ay animo matutuyuan siya ng laway sa lalamunan niya. Geez! Nilaro-
laro din ng mapagpala nitong kamay ang kaselanan niya kahit na may saplot pa iyon.
Halos umarko ang likod niya dahilsa sensasyong nararamdaman. Ang labi naman nito
ay hindi nilubayan ang labi niya. Patuloy ito sa paghalik sa kanya habang abala
naman sa iba ang kamay nito. Kung isa siyang bomba ay baka kanina pa siya sumabog.

Hanggang sa ibaba na nito ang suot niyang underwear.

Shit! Nagsisimula pa lang sila pero ramdam na niya ang pamamasa niya. Hindi na siya
nakatiis. Hinawakan niya ang laylayan ng suot na damit ni Nash at itinaas iyon para
hubarin. Kumilos naman ito para mahubad ng tuluyan ang suot na damit. Nang
matanggal ay isinunod nito ang suot niya pati ang natitirang saplot niya na bra.
Mabilis ding hinubad ni Nash ang pambaba nito.
Kung hindi lang nag-brownout ay tiyak na makikita niya ang makisig nitong katawan.
Ang guwapo nitong mukha at sigurado siya na masuyo ring nakatitig sa

kanya ang mga mata nito.

"'Wag mong isipin na nagti-take advantage ako sa iyo, Joanna."

"Sshh... 1-1 won't," aniya na muling hinagilap ang labi nito upang halikan.
"Dahilmas gusto kong isipin na, sa huli, hindi mo pa rin matiis ang kagandahan ko.
Masyado kang pakipot, Mr. Villa Franca, pero bibigay rin pala."
"At ako pa ang pakipot?" "Hindi ba?''
"Oo na lang," anito na kinubabawan na siya at

muling siniii ng halik. Binigyan siya nito ng isang makapugtong-hiningang halik

kasabay ng pag-ulos ng alaga nito sa kanyang kaselanan.

MULING pinuno ni Joanna ng malamig at sariwang hangin ang kanyang baga. Pagkuwan ay
ipinasya na ring bumalik sa loob ng rest house nina Nash.

Literal na forest ang paligid ng bahay na iyon. Puro nagtataasang puno ng kahoy ang
nakapaligid.

Kanina kasi nang mauna siyang magising, matapos pagmasdan ng matagal ang
nahihimbing nasi Nash mula sa pagkakatulog nito ay ipinasya muna niyang lumabas
para tingnan ang paligid ng kinaroroonan nila. Wala na ring ulan at may kataasan na
rin ang sikat ng haring araw.

Napangiti siya nang maalala ang binata. Kung ano man ang nangyari sa kanila ni Nash
kagabi, mas romantic iyon 'di hamak noong una nila iyong gawin. They made love. And
that is for sure.

Hahawakan na sana ni Joanna ang door knob para buksan ang front door ng rest house
nang bigla naman iyong bumukas. Unti-unting umangat ang tingin niya sa bultong
nakatayo ngayon sa harapan niya. It was Nash.

Half naked. Fresh from the bed. Hantarang nakaladlad

sa kanyang harapan ang buong kakisigan nito. From head to toe. Ang magulo nitong
buhok ay lalo pang nakadagdag sa umaatikabo nitong karisma. Why on earth, mas
maganda itong pagmasdan kaysa sa wild orchid na nakita niya kanina sa itaas ng
puno? Geez!

Sumilay muli sa labi niya ang isang matamis na ngiti nang magkatitigan sila ng
binata. Ngiting isinusumpa niya na hahanap-hanapin nito.

"Good morning," bati pa niya rito.

Nang humakbang ito palapit sa kanya ay ganoon na lang ang gulat niya sa sunod
nitong ginawa. Kinabig siya nito para yakapin ng mahigpit. Natigilan siya sa ginawa
nito. Bakit kailangan nito iyong gawin? Para saan ang yakap nito?
"Saan ka ba galing?"

Hinanap ba siya nito at inakala na iniwan na niya ito roon noong hindi siya makita?
Bakas kasi sa boses nito ang pag-aalala.

Napalunok siya. "Tiningnan ko lang 'yong paligid nitong rest house ninyo. Akala mo
ba ay iniwan na kita?" natatawa pa niyang tanong.

"Hindi."

"Hindi? Pero kung makayakap ka, wagas. Para namang alam ko ang pauwi sa bahay
ninyo."

"Hindi ka nagkakamali," anito nang pakawalan siya. Natigilan siya sa sinabi nito.
sa kabilang banda ay
nagprotesta ang isip niya nang pakawalan na siya nito.

Gusto pa niya iyong pakiramdam na nakakulong lang siya sa bisig nito. It feels like
home.

Masyado na siyang nasasanay sa presensiya ni

Nash. At alam niyang delekado iyon dahil hahanap-hanapin din niya iyon.

Bahagyang kumunot ang noo ni Nash nang

mapansing natitigilan siya.

"May problema ba, Joanna?" anito kapag kuwan. Nang makahuma ay mabilis siyang
umiling. lbinalik
din niya ang ngiti sa labi. "May naisip lang ako. Kung

dito ba tayo kakain ng almusal o sa bahay ninyo na lang?" palusot pa niya.

"Sa bahay na. Magbibihis lang ako."

Hinawakan nito ang kamay niya bago siya hinila papasok sa loob. Boxer-short lang
kasi ang suot nito. Exposed na expose masyado ang kakisigan.

Napasulyap siya sa kamay nilang magkahugpong. Bago sa kanya ang kung ano mang
nararamdaman. She sigh. Kahit ang binata ay nagpapakita na rin ng kakaiba sa
kanya. May malalim din kaya iyong ibig sabihin? 0 nadadala lang ito sa sitwasyon
nila? Wala silang malinaw na usapan.

Pero, 'di ba nga may girlfriend na ito?

lpinilig niya ang ulo at pilit munang iwinaksi ang kaalaman na may girlfriend na
ito. Pampasira ng magandang mood.

Readers also enjoyed: -------------------------------------

Taken By The Ceo (Complete)

0 5.7K Read

TAGS love-triangle CEO drama tragedy

Chapter 14

NAALIMPUNGATAN si Joanna sa mabangong amoy ng pagkain. Nag-inat siya ng mga kamay.

Wala pa sana siyang balak na magmulat ng mga mata kung hindi pa niya mararamdaman
ang mainit at malambot na labi na dumampi sa noo niya.
Nang imulat niya ang mga mata ay ang guwapong mukha ni Nash ang nasilayan niya.
Nahawakan niya ang noo. Hinalikan siya nito roon. Napangiti tuloy siya.

"Breakfast in bed," anito na tumayo na rin ng tuwid at nilapitan ang tray ng

pagkain sa side table at inilagay sa bandang paanan ng kama.

Kung nananaginip lang siya nang mga sandaling iyon, sana ay hindi na siya magising
pa. Ayaw pa niyang mag1srng.

"Joanna," untag sa kanya ni Nash.

Nangingiting bumangon na siya at tinabihan ng upo si Nash. Breakfast in bed at may

kasama pang halik sa noo. Masyado yatang sweet ngayong umaga si Nash?

Sa silid na rin uli nito siya natutulog sa kagustuhan na rin nito.

"Bakit dito tayo mag-aalmusal?" Pinagmasdan niya ang tray ng pagkain na may lamang
dalawang pinggan na may fried rice, itlog at hotdog. May gatas para sa kanya at
kape para dito.

"Ayaw mo?"

"Hindi naman sa ganoon. Naninibago lang ako." Nagkibit-balikat ito. "Para maiba
naman.
Pagkatapos nating kumain ay maligo na rin tayo. I mean
-" mabilis nitong bawi na binunghalitan naman ni

Joanna ng tawa.

"Wow, ha? Ngayon naman gusto mona rin akong makasabay sa pagligo," tudyo niya rito.

Napangiti ito. "Ibig kong sabihin, maligo kana rin pagkatapos kumain. May
pupuntahan tayo."

Hindi pa rin maalis sa labi niya ang pilyang ngiti. "Saan? Hindi pa naman tapos ang
trabaho sa niyogan ninyo."

"So? Hindi ba puwedeng mamasyal muna tayo sa labas?" anito bago humigop ng kape sa
tasa nito. Muli siya nitong sinulyapan.

Nang magtama ang mga mata nila, naroon na naman iyong kakaibang init na humaplos sa
puso niya. lyong puso niya na mas nauna pang rna-excite sa kaalamang lalabas sila
sa Hacienda Villa Franca. Silang dalawa lang. Saan naman kaya sila nito pupunta?
Gusto niyang isipin na magdi-date sila kaya sila lalabas.

NAPAKURAP-KURAP si Joanna noong lampasan ng sinasakyan nilang kotse ni Nash ang

arko ng San Antonio, karatig bayan ng San Andres. At ang bayan na iyon ang Iugar
kung saan siya lumaki at nagkaisip. Time flies. Pero Iahat ng masasayang alaala
niya sa Iugar na iyon ay nagsibalikan sa isip niya. Lalo na ang mga alaalang kasama
ang kaibigang si Ivy noong nag-aaral pa sila sa elementarya hanggang High School.
Sumulyap siya kay Nash pero mabilis din siyang nagbawi ng tingin nang mamasa ang
mga mata niya noong maalala ang kaibigan. Nagbaling siya sa bintana sa tabi niya.
Pasimple rin niyang pinalis ang luha sa gilid ng mga mata.

Reality hit her big time. Paano niya nagagawang magsaya kasama ang IaIaking dahilan
kung bakit siya

nasa Pilipinas ngayon? Parang isinasampal na ng bayan

ng San Antonio kung bakit siya nasa bansa ngayon. "Joanna, okay ka lang?"
Tumikhim siya at pinilit na maging kaswal ang

boses. "Oo. Bakit?"

lsang sulyap pa sa kanya bago muting tumingin sa kalsada. "Nothing."

"Bakit dito tayo pumunta? San Antonio na ito." "Para maiba naman. Ayaw mo ba
rito?"
"Hindi naman sa ganoon..." aniya na hindi na nagkomento pa. Muli niyang pinagmasdan
si Nash.
Unti-unting nanakit ang lalamunan niya sa pinipigilang

emosyon.
Bakit kasi ikaw pa Nash? Bakit sa dinamirami ng lalaki sa mundo ay ikaw pa 'yang
/alaking nanakit sa kaibigan ko? A/ammo bang nahiling ko na sana hindi na lang
ikaw? Damn it! Hindi mo deserve na iwanan sa huli kagaya ng plano ko para iganti
ang kaibigan ko...
Bakit mas higit na nahihirapan siya?

"Nash..." tawag niya sa pangalan nito mayamaya. Sinulyapan siya nito pero mabilis
ding ibinalik sa
daana ng tingin. "Bakit?"

"Masaya ka ba na kasama mo ako?"

sumilay ang ngiti sa labi nito. Maging ang mga mata nito ay ngumiti rin. "Mukha
bang hindi, Joanna?"

"Binalik mo lang naman 'yong tanong sa akin. 'Wag mona nga lang sagutin." lbinalik
na niya uli sa Iabas ng bintana ang tingin.

Si Nash naman ay hindi na rin nagsalita pa

bagaman at hindi pa rin nawawala ang ngiti nito sa labi. Mas higit pang sagot ang
ngiti nitong iyon sa tanong

Sa simbahan ng San Antonio sila dumiretso. Kahit

hindi araw ng Linggo ay bukas ang naturang simbahan para sa mga nais manalangin.

Sa hulihang parte ng simbahan, doon ay tahimik na nanalangin si Nash. Hindi alam ni

Joanna kung ano ang ipinagdarasal ng binata. Pero dama niya na masyadong seryoso
1yon.

Huminga siya ng malalim bago nagbaling ng tingin sa may altar. Lumuhod din siya sa
kulay pula na luhuran at pumikit. Tahimik din siyang nanalangin.
Lord, lahat naman pong taong lalang ninyo ay nagkakasala. A/am ko rin po na kasama
Niyo nasi Ivy ngayon. Sana po mapatawad na ni Ivy ang lalaking nanakit sa kanya.
Sana mapatawad na niya si Nash. At sana mapatawad rin aka ni Nash. Ginulo ko ang
nananahimik niyang mundo. Nang makilala ko po siya at
'yang mismong pagkatao niya, patawarin aka ni Ivy pero hindi po niya deserve ang
masaktan sa huli. Lord, gusto ko pong ipagpasa-Diyos na lang lahat. Lahat ng
pagkakamaling ginawa niya sa kaibigan ko. Gusto kong maging masaya si Ivy... ngayon
ko mas na-realize na
hindi sa pagganti kundi sa pagpapatawad. Patawarin niyo po aka kung kinunsinti ko
ang kagustuhan ni Ivy na gumanti noon... sana maintindihan mo rin aka Ivy.

Nang matapos siya sa pagdarasal ay ganoon din si

Nash. Sandali pa siyang nakatitig lang sa altar bago nag-aya nasa paglabas si Nash.

Walang imik na sumunod siya rito. Nagulat pa siya noong maramdaman ang kamay nito
sa balikat niya nang palabas na sila ng simbahan. Nanibago siya bagaman at hindi na
kumontra pa.

Napasulyap siya sa kamay nitong nasa balikat niya. Siguradong mami-miss niya si
Nash. Kapag dumating
iyong araw na kailangan na niyang umalis sana ay

kayanin niya. May pinong kurot sa puso niya sa isiping

.
1yon.

Hindi kalayuan sa simbahan ay may parke. Doon sila sunod na pumunta ni Nash, hindi
katulad noong High School siya ay mas maganda na iyon ngayon. Napangiti siya nang
hayunin nila ni Nash ang wishing fountain kung saan puwedeng humiling basta
maghagis
.
ng COin.

Agad siyang kumuha ng coin sa sling bag niya nang makalapit sila sa wishing
fountain.
"Gusto mong mag-wish?"

Napatingin siya kay Nash na amuse na nakatingin sa kanya. Nakangiting tumango siya.
"Wala namang masama kung sumubok akong mag-wish dito."

Pagkahagis sa five-peso coin ay agad siyang humiling ng nakapikit.

Sa pangalawang pagkakataon ay hihiling siya sa wishing fountain na iyon.

Muli kong hihilingin ito na sana... sana mapatawad aka ni Nash kung dumating man
'yang time na mawala aka at hindi na bumalik. Dahil hindi ko a/am kung may mukha pa
akong ihaharap sa kanya matapos ng lahat ng ito. At kung pagbigyan man ng
pagkakataon na magkita uti kami, sana mapatawad niya aka...

Hindi na naman niya napigilan ang pamamasa ng mga mata. Nang magmulat siya ay
mabilis niya iyong pinalis gamit ang mga kamay. Masyado na siyang emosyonal nitong
mga nakaraan.
"You remind me of someone."

sa narinig ay napatingin siya kay Nash. "Ha?'' "'Yong hihiling ka na nga lang dito
ay may kasama
pang pagluha." Napangiti pa ito nang tila may maalala.

Hindi niya alam kung bakit pero nakaramdam siya

ng goosebumps. "A-ano'ng ibig mong sabihin?" "Eleven years ago, dito rin sa wishing
fountain na
ito. May nakilala akong babae na humiling dito habang

umiiyak. Begging na sana ay matupad 'yong hiling niya," tumingin ito sa fountain at
napabuntong-hininga.

Natigilan siya sa narinig. At animo isang flash back sa pelikula na mabilis na

bumalik sa isip niya ang isang alaala eleven years ago sa lugar ding iyon...
Chapter 15

ltNAKIK/USAP po ako, tuparin niyo po 'yang wish ko," basag ang bases na wika ni
Joanna na hindi pa rin maampat-ampat ang luha sa mga mata. Umaasa na sana ay
matupad ng wishing fountain na iyon ang kanyang kahilingan.

Kahilingan na sana ay magbago ang isip ng

kanyang ina na isama siya sa pagbabalik nita sa Norway kung saan ito nakabase
ngayon. Nurse ito roan, doon
din sa Iugar na iyon ay nakilala ng kanyang ina ang bago nitong pag-ibig na isang
Norwegian at nakatakda na ring magpakasal ang mga ito na may isang taon na ring
halos na magkarelasyon. Mayaman ang naturang banyaga at tanggap siya bilang anak ng
kanyang ina sa
pagkadalaga. Handa rin nitong palitan ang apelyido niya para maging legal din siya
nitong anak sa mata ng batas.

Wala namang problema sa kanya ang pagpapakasal ng kanyang ina, masaya siya para
dito. Ayaw lang niyang umalis ng bansa lalo nasa Iugar na iyon. Ayaw rin niyang
malayo sa matalik na kaibigan nasi Ivy na itinuring na niyang kapatid. Hindi niya
makita ang sarili na nasa
ibang bansa at walang ibang kaibigan.

((Please po," kumuwala na naman ang hikbi sa labi niya. Ayaw niyang umalis.

((Kailangan ba talaga na samahan ng pag-iyak kapag hihiling ka rita para matupad

'yang mismong hiling mo? Bago 'yon, ha," basag ng kung sino sa pagmo-moment ni
Joanna.

Mula sa pagkakapikit ay unti-unting nagmulat ng mga mata si Joanna nang marinig ang
bases sa tabi

niya. Kahit luhaan ang mukha ay nagbaling pa rin siya ng

tingin sa kanan niya kung saan nakatayo ang bulto ng isang lalaki na medyo payat at
may katangkaran. Tumingala pa siya ng bahagya para makita iyon.
!gina/a pa niya ang tingin sa paligid kung may iba
pang tao bukod sa kanila. Pero sila lang ang naroon. !big sabihin ay siya ang
sinasabihan nito. Naningkit ang mga mata niya nang muting tingnan ang lalaki sa
tabi niya.

uwala kang pakialam," pagkapahid ng luha sa pisngi gamit ang magkabilang kamay ay
nagmamadali na niya itong nilayuan. Wala siyang panahon para sa katulad nito.

Nilapitan niya ang isang bench at doon ay umupo. Naluha na naman siya nang maalala
ang napipintong pag-alis.

Tumawag ang kanyang ina. Handa na raw ang lahat ng papeles niya para sa pagpunta sa
Norway. Hihintayin lang matapos ang graduation niya at isasama na siya roon ng
kanyang ina. !sang buwan na lang at graduation na nila.
Gusto ng kanyang ina na magkasama na sila nito sa
Norway pero hindi pa siya handang iwanan ang
Pilipinas.

((Mukhang hindi basta-basta ang hiniling mo dahil hindi ka pa rin tumitigil sa pag-
iyak."

Napapikit ng mariin si Joanna. Ang atribidang lalaki na namang iyon. Handa na sana
niya itong sungitan
nang maupo naman ito sa tabi niya. At sa pagbaling niya rito ay sinalubong naman ng
itim nitong panyo ang mukha niya. Walang paalam na pinahid nito ng
mabango nitong panyo ang luhaan niyang mukha. Natigilan siya sa ginawa nito. Saka
lang din niya napagtuunan ng pansin ang mukha ng lalaki.

Makinis ang maputi nitong mukha, matangos ang

ilong, mamula-mula ang labi. At ang mga mata nito, kakaiba sa karaniwan niyang
nakikita. Almond shape iyon at matiim kung makatitig. Sa madaling sa/ita ay guwapo
ang kaharap niyang lalaki.

Bago pa siya malunod sa pagtitig dito ay umisod siya ng upo palayo rito. Nabitin
tuloy sa ere ang kamay nitong may hawak na panyo at nagpapahid ng luha sa mukha
niya.

"Hindi bagay sa iyo ang umiyak," sabina lang nito na inilagay sa kandungan ni
Joanna ang hawak nitong panyo. "Malinis yan at hindi ko pa nagagamit. Sa iyo na
muna dahil mas kailangan mo yan."

Wafa siyang dalang panyo kaya wala ng

pag-aalinlangan na ginamit niya ang panyo nito. Siningahan na rin niya dahil tutulo
na ang sipon niya na kanina pa niya sinisinghot.

"S-salamat," aniya na itinuon na ang tingin sa malayo. Sa isang iglap animo nagsara
ang tear gland niya dahil sa pagsulpot ng lalaki sa tabi niya. Hindi niya matagpuan
ang sarili na tuluyang mainis dito dahil sa
pagmamagandang loob nito na pahiramin siya ng panyo
nito.

Hindi siya sanay na nilalapitan ng lalaki. Palibhasa

ay lumaki siya at nag-aral sa isang Catholic School for girls sa bayan nita.
ldagdag pa na babae rin ang anak ng Tito Allan niya kung saan siya nakatira ngayon.

Mayamaya ay tumayo na rin ang binata at walang paalam na naglakad palayo.

Napabuntong-hininga siya. Nagsawa siguro ang lalaki sa pananahimik niya. Pero hindi
naman nagtagal at bumalik din ito. At may data pang dalawang cup ng chocolate ice
cream. lbinigay nito sa kanya ang isa.
"Kainin mo para mawala yang lungkot mo.
Maganda 'yan para sa broken hearted."

"Mukha baakong broken hearted?" Kunot-noo niyang tanong dito. Tinanggap na rin niya
ang ice cream na ibinibigay nita. /sa pa ay paborito niya iyon. "Salamat dito."
Naupo uti ito sa tabi niya. "Naisip ko lang. Kung makaiyak ka kasi daig mo pa ang
iniwanan ng boyfriend."

"Mas grabe pa sa iniwan ng boyfriend," aniya kahit na wala siyang karanasan na

maiwan ng boyfriend. Sa edad niyang labing-lima ay wala pa siyang naiingkuwentrong
lalaki bukod sa ibang pinsan niya na nakikita lang niya kapag may reunion ang
pamilya nila, ngayon lang. Dahil ngayon lang may nangahas na lapitan siya at
kausapin.

'Talaga? Care to tell me?" Nang balingan ito ni Joanna ay mabilis nitong
dinugsungan ang sinabi. "Sabi kasi nila ay masama raw ang may kinikimkim. Dapat
ina-open mo sa iba para gumaan ang pakiramdam mo." Alanganin pa itong ngumiti na
nagpaguwapo !ala rita.

!binalik niya ang tingin sa ice cream dahil

na-distract siya sa ngiti nitong iyon. "Kahit naman
i-share ko sa iyo hindi pa rin gagaan ang bigat sa dibdib ko."

"Wala namang masama kung ita-try mo. Handa

naman akong makinig, eh," pamimilit pa nita.

Huminga muna siya ng malalim bago sinabi rita ang dahilan ng pag-iyak niya. Bakit
ganoon? Kahit na estranghero ito hayon at magaan ang loob niya rita? Hindi naman
dahil sa panlilibre nita ng ice cream at pagpapahiram ng panyo. Siguro dahil handa
itong dumamay sa kagaya niya kahit hindi naman nita kilala.

{(Just look at the bright side," anita nang malaman

ang dahilan niya. {(Gusto kang makasama ng mama mo. Siyempre nangungulila rin yon
sa iyo. Sino ba naman kasing magulang ang gustong mahiwalay sa anak nita? Wala
naman, 'di ba? Give and take lang yan. Nang magtrabaho sa abroad ang mama mo, hindi
niya ginusto na mahiwalay sa iyo pero tiniis niya para mabigyan ka
ng maayos na buhay. Ayaw mo bang makasama ang mama mo?"
{(Gusto..."

{('Yon naman pala, eh. Sa una lang hindi ka sanay kapag sumama ka sa mama mo sa
ibang bansa. Pero darating din yang panahon na masasanay karin."

Sa kabilang banda ay nakita niya ang punta nita. Nakagat niya ang ibabang-labi.
Pinadala ba ito ng Diyos sa kanya para maliwanagan ang isip niya? Naiiyak na naman
siya pero pinigilan niya.

Katulad ng nalalapit nilang pagkakahiwalay ng kaibigang si Ivy ay katulad din ng

pagkakahiwalay nita ng kanyang ina noon. Mahirap man sa una pero darating din iyong
panahon na masasanay rin siya.

Hindi rin niya napigilan ang pagpatak ng luha niya. Mabilis niya iyong pinahid.
Pagkuwan ay takas loob na tiningnan ang binata kahit na nakakaramdam siya ng
pagkailang kapag napapatitig sa guwapo nitong mukha.

{(Salamat. Sa/amat sa pagpapaintindi. Kahit paano nakatulong. Hindi ko a/am kung

gaano katagal bago aka masanay, pero sabi mo nga darating din yang time na
masasanay rin aka."

Ngumiti ito at nag-thumbs up pa sa kanya. {(Tama. Masasanay ka rin. Ang importante

makasama mo ang mama mo habang nabubuhay pa siya. lpadama mo rin kung gaano mo siya
kamahal."

"Mahal na mahal mo siguro ang mama mo," aniya.

"Sabra."

May sasabihin pa sana siya nang siya namang tunog ng eel/phone niya na bagong Iabas
pa ng Nokia na colored ang featured, regalo iyon sa kanya ng kanyang mama noong
birthday niya. Mabilis niya iyong kinuha sa bulsa ng bag niya. Ang Tito Allan niya
ang tumatawag. Mabilis niya iyong sinagot.

"Tito-"

"Joanna, malapit ng mag-ala singko ng hapon. Nasaan kana?"

Saka lang niya nakita angoras sa relong pambisig. "Pauwi na po ako, Tito."

"Okay."

Pulis ang kanyang Tito Allan kaya naman ganoon na lang kahigpit. Pagkabalik niya ng
eel/phone sa bag ay tumayo na rin siya. "Salamat sa payo mo, sa ice cream at sa
panyo mo. Kailangan kong umalis. Lalabhan ko na lang itong panyo mo. May sipon ko
na ito, eh. !babalik ko na lang kapag nakita uti kita. Bye," isang sulyap pa sa
guwapo nitong mukha na para bang ayaw pa siyang umalis bago niya nagmamadaling
hinayon ang terminal ng tricycle.

Nang makasakay siya sa tricycle ay saka lang niya naalala na hindi niya a/am kung
ano ang pangalan ng lalaki kanina. Nanghinayang man dahil hindi niya nalaman ang
pangalan nito, siguro naman ay magkikita pa uli sila. Salamat dito dahil pinagaan
nito ang namimigat niyang dibdib...

GUSTONG-GUSTO ng ibulalas n i Joanna kay Nash na siya ang babaeng tinutukoy nito.
Pero pinigilan niya ang sarili dahil sa pangalawang pagkakataon ay aalis uti siya
at may iiwanan na importateng tao.

Pinigilan niya ang mapaluha pero hayon naman ang

lalamunan niya at nananakit nasa pagpipigil ng emosyon.

"A-Ang swerte niya dahil dumating ka at pinayuhan mo siya. Sigurado..." lumunok

siya dahil mahapdi na ang kanyang lalamunan. "Siguradong nakatulong 'yong payo mo
sa kanya."

God knows kung gaano nakatulong sa kanya ang sinabi nito noong umalis siya. Thank
you, Nash. Thank you sa payo mo...
"Una't huling pagkikita namin 'yon. Wala naman talaga akong plano na lapitan siya
noon. Ewan, siguro blessing in disguise na rin para sa kanya. At saka hindi bagay
sa kanya ang umiiyak."
Tumingin siya sa wishing fountain. Ang liit ng mundo. Muli silang nagtagpo pero sa
alanganing sitwasyon. Tumikhim siya dahil parang mababasag na ang boses niya
anumang oras. "Hindi ka ba magwi-wish dito?" pag-iiba niya.

Umiling ito. "Humiling na ako sa Diyos kanina. Okay na 'yon."

"Tara na?'' pag-aaya na niya.

Nang tumango ito ay binalikan na nila ang kotse nito. Sunod siya nitong dinala ay
sa kilalang restaurant sa bayan din na iyon ng San Antonio. Natunaw na raw iyong
inalmusalnila kanina kaya nagugutom na uli ito.

Chapter 16

NAPAKISLOT si Joanna mula sa pagkakaupo sa damuhan paharap sa ilog nang may mga
bisig na yumakap sa kanya mula sa likuran niya.
Santing ang init ng araw ngunit hindi iyon ramdam dahil sa malilong na parteng iyon
ng tabing ilog. Malamig din ang hangin ng mga sandaling iyon. Nasurpresa siya
kanina nang dalhin siya roon ni Nash sakay ng kabayo nito matapos nilang
mananghalian sa may niyogan. Anito ay gusto nitong pumunta roon kasama siya. Kahit
na may hindi magandang alaala noong huling pumunta siya roon ay natuwa naman siya
dahil kasama niya ngayon si Nash.

"Para saan 'yan?" tukoy niya sa pagyakap nito sa kanya mula sa likuran. Ramdam niya
ang init na nagmumula rito. Para itong naglalambing. Kinda sweet. Umangat pa ang
kamay niya at humimas-himas sa braso nito. lsinandig din niya ang ulo sa may leeg
nito.

"Gusto ko lang na yakapin ka. I want to feel your warmth."

Napangiti siyang lalo. Wala yatang araw na hindi ito sweet sa kanya. Pero nang mga
sandaling iyon ay tila kakaiba ang ka-sweet-an nito. Nakagat niya ang
ibabang-labi. Kahit hindi pa ganoon katagal silang

magkakilala ng binata ay posible pala ang ganoon sa dalawang tao. As if they are
really meant to be.

"Nash..." "Hmmm?"
"Last time, narinig kitang may kausap sa cellphone mo. lniisip ko nga kung
girlfriend mo 'yon kasi nagsabi
ka pa ng I love you at I miss you sa kausap mo. Kaya

lumipat ako noon sa guest room dahil pakiramdam ko ang unfair sa kanya kung
magkasama tayo."

Narinig ni Joanna ang munting tawa na kumuwala sa bibig ni Nash. "Girlfriend lang
ba ang puwedeng sabihan ng mga ganoong salita?"

Nakagat niyang muli ang ibabang-labi. "Kasi..." "Sshh. That was my mom."
Nakaramdam siya ng pagkapahiya sa nalaman.

"A-Ah, akala ko lang kasi," lumunok siya at iniba na ang topic. Bagaman at malaki
sa parte niya ang natuwa sa kaalamang ina nito ang kausap noon. Dumistansiya siya
rito ng bahagya pagkuwan ay nilingon niya ito. "Tara magsu-swimming mun-"

Ngunit wala ng lumabas pang salita sa bibig niya dahil sa paglingon niya ay
sinalubong naman iyon ng labi ni Nash. Mula sa likuran ay pinalalim pa nito ang
paghalik sa kanya. Napangiti siya sa kapilyuhan nito bago tinugon ang halik nito.
Sinasabi na nga ba niya. He's up to something. Dinala siya nito roon dahil gusto
siya nitong masolo. Walang taong basta-basta
nakakarating doon kaya tiyak na kahit ano'ng gawin nila ay walang makakakita.

Hindi nilulubayan ang labi ni Nash na pumihit si Joanna paharap dito. Mula sa
pagkaka-squat ni Nash ay tuluyan na itong umupo sa damuhan at pinaupo siya sa
kandungan nito. Sa isip ay napamura pa siya dahilsa arousal nito na nararamdaman
niya sa pagitan ng mga
hita niya. Damang-dama niya iyon dahil nakakaang siya

rito.

Bago pa madarang ng husto ay siya na ang kusang

pumutol sa halik nitong iyon. "Nash, tanghaling tapat," natatawa niyang wika.

nito.

"So?" halos paos ang kumuwalang boses sa bibig

Nakangiti pa rin nang idikit niya ang kanyang noo

sa noo nito. "Masarap maligo sa ilog. Tara?" lpinulupot

pa niya ang mga braso sa may batok nito. "Wala naman tayong dalang pamalit."
"So?" Bago pa siya madala sa mainit na sitwasyong iyon ay minabuti na niyang tumayo
at hindi na safe sa kandungan ni Nash. Tinalikuran niya ito at humarap sa may
ilog. Pasimple niyang pinalis ang namuong pawis sa may noo niya. Pagkuwan ay
hinubad ang suot na damit at pangbaba na capri pants. Tanging panloob lang
niya ang natirang saplot sa kanyang katawan.

Lumapit siya sa mismong gilid ng ilog. Pagkuwan ay huminga ng malalim bago nag-
dive. Malamig ang tubig na hindi ininda ng nag-iinit pa rin niyang katawan. sa
pag-ultaw niya sa tubig ay sa mismong harapan pa siya ni Nash umultaw. Hanggang
dibdib lang nito ang parteng iyon ng ilog.

"Hindi mo talaga ako hinintay," reklamo pa nito. Pinalis niya ang buhok na
tumabing sa mukha niya.
Pagkuwan ay nginitian niya ang seryosong si Nash.

Badtrip ba ito dahil nabitin sa tagpo kanina? "Bakit parang galit ka, Mister?" she
teased. "I'm not."
"Or," aniya na umatras muna. "Nabitin ka," humalakhak siya kapag kuwan.

Sinabuyan siya nito ng tubig sa mukha. "Walang nakakatawa."

Muli niyang nilapitan si Nash na hindi pa rin mabanat ang labi sa pagngiti. Pero
ang pilyong binata ay mabilis ang kilos na nahapit ang baywang niya palapit
dito. Ang sunod niyang namalayan ay nakakulong na

siya sa mga bisig nito.

"Hindi ka na makakatakas." Saka lang lumabas ang ngisi sa sulok ng labi ng binata.

Si Joanna naman ang nagsaboy ng tubig sa mukha nito. "Maliwanag na talaga na kaya
mo ako dinala rito ay dahil may modus ka. Naku, Nash."

Ito naman ngayon ang humalakhak. "You think so? Hindi ba puwedeng gusto lang
kitang makasama sa lugar na ito?"

"With hidden motive," pakli niya.

"Know what? Para kang Diwata sa lugar na ito," sabi pa nito na lalong hinapit ang
baywang ni Joanna palapit dito. Ni hindi rin nito nilubayan ng tingin ang dalaga.
Natigilan si Joanna sa sinabi ni Nash. Para daw siyang diwata sa lugar na iyon.
Hayon at hindi niya napigilan ang kiligin. Lalo pa siyang na-speechless sa sunod
nitong sinabi.
"I love everything about you, Joanna..."

Huminga siya ng malalim at sinikap makapagsalita. "Paano mo nasabi? Dahil ba may

nangyayari sa atin?" takas loob niyang tanong. Ni hindi siya kumukurap.
"Hindi lang dahil doon. More than that." Tumango-tango siya. "Okay."
Kumunot ang noo ni Nash. "Okay lang ang

sasabihin mo?"
Napangiti na siya. "Hindi lang ako sanay na sasabihin mo sa akin 'yan." Umangat ang
mga kamay niya at hinawakan ang magkabila nitong pisngi at mataman itong
pinagmasdan. Sino ba ang mag-aakala na ito rin ang lalaking nakilala niya eleven
years ago?
!love everything about you, Joanna... ulit ng isip niya sa sinabi ni Nash kanina.
Natutuwa siya partikular

na ang puso niya pero pinigilan niya ang sayang iyon na

gustong magkumawala. Sa ngayon ay isa lang ang gusto niyang gawin, iyon ay ang
sulitin ang bawat oras na kasama niya si Nash dahil alam niyang hindi iyon
permanente.

Walang salita na kinabig niya ang batok ni Nash at sinalubong ang labi nito. Hindi
na naman niya kailangan pang patugunin ang binata dahil maging ito ay
nakipagsabayan sa pagbuka ng labi niya. Daig pa nila ang uhaw na uhaw sa isa't
isa. Lalo siyang hinapit ni Nash palapit sa kahubdan nito. Napapikit siya nang
mag-umpisang maglakbay ang mga kamay ni Nash sa katawan niya. Kahit na nasa tubig
sila ay hindi iyon naging hadlang upang muting mag-init ang katawan ni Joanna.

Napamulat lang siya noong maramdaman ang matigas nitong alaga sa may puson niya.
Tila ba handang-handa na ang alaga nitong lumaban sa gera. "Galit na galit na ang
alaga mo," natatawa niyang tukso.

"Sa iyo lang 'yan nagagalit ng ganyan."

Sana nga... pipi rin niyang hiling.

Muli siyang siniilni Nash ng halik sa labi. Pagkuwan ay pinangko na siya ng binata
at iniahon sa ilog. Hindi na siya nagprotesta pa. Dahil hindi na rin niya makontrol
ang sarili.

Napatitig siya sa mata ng binata nang ihiga siya nito sa damuhan na may latag nat-
shirt nito. Animo
nag-aapoy ang mga titig nito sa kanya nang mga sandaling iyon. Nginitian niya ito.

"Masaya ka ba?'' tanong niya.

"Sobra. Ayaw ko na ngang matapos."

Kumibot ang labi niya sa sinabi nito. Ayaw ko rin,

Nash...

"lkaw?" balik tanong nito.

"Masaya ako. Kung ano 'yong pinapakita ko sa iyo, genuine 'yon."

"Tama na ang kuwentuhan aabutin tayo ng gabi rito sa pagkukwentuhan," pilyo nitong
wika bago muli siyang siniil ng halik sa labi.

lpinikit ni Joanna ang mga mata nang mainit din niyang tugunin ang halik ni Nash.
Habang magkahinang ang kanilang mga labi ay tinanggal na ni Nash ang pagkaka-hook
ng kanyang bra. Pagkuwan ay tuluyan iyong tinanggal. Mayamaya pa ay bumaba sa leeg
niya ang mainit nitong labi na nag-iiwan ng mumunting halik sa nadaraanan ng labi
nito. Mainit ang dila nitong
nilalaro-laro ang tuktok ng dibdib niya nang maabot nito

iyon. He lick it like an ice cream. Pagkuwan ay isusubo habang tuloy ang isa namang
kamay nito ay unti-unting bumaba sa pagitan ng kanyang mga hita.
Sa una ay nilaro-laro nito ang hiwa roon. Pagkuwan ay ipinasok din sa loob ng suot
niyang panty ang kamay nito at lalo pang pinagbuti ang pagdama sa pagkababae niya
na halos ikanaaarko ng katawan ni Joanna. Para siyang mababaliw sa masarap na
sensasyon na nararanasan ng mga sandaling iyon.

"Aaah,Nash," she moaned. Nakagat niya ang ibabang-labi. Napapikit siya. "Aaah,"
nahigit pa niya ang
paghinga nang bumaba pa ang labi ni Nash sa may tiyan
.
n1ya.

Pinaghiwalay pa nito ang mga binti niya. Pagkuwan

ay ibinaba na ang nag-iisang saplot sa kanyang katawan.

Nagmulat siya ng mga mata. Namulatan niya na nakaluhod ngayon sa harapan niya si
Nash. Hindi maikakaila sa mga titig nito ang paghanga sa nakikitang

kagandahan niya. Naalala na naman niya ang sinabi nito

kanina na para siyang isang Diwata sa Iugar na iyon.

Muting yumuko si Nash. Napapikit si Joanna nang maramdaman ang mainit na dila ni
Nash na gumagalugad ngayon sa basa na niyang pagkababae.
"N-Nash," daing niya sa pangalan nito. Akala naman niya ay magsisimula na ito pero
heto at may pahabol pang ritwal. But, damn it. Ang sarap ng ginagawa nito sa kanya
ngayon. Mas nakababatiw kaysa kanina. ldiniin pa ni Nash ang dila papasok sa
pagkababae niya. Lalong nangatog ang tuhod ni Joanna sa pinaggagagawa
nito. "A-aaah," pati lalamunan niya ay nanunuyo na rin. Masarap na nakakakiliti ang
pinamamalas ngayon ni Nash sa kanya. Something na tiyak na mami-miss niya at
hahanap-hanapin. "I-I think I'm coming..."

Sa narinig ay mas pinagbuti pa ni Nash ang ginagawa. Hanggang sa mangunyapit si

Joanna. Nasabunutan pa niya ang buhok ni Nash nang maramdaman niya ang paglabas ng
mainit na likido sa
pagkababae niya. Maging ang binti niya ay bahagyang
. .
nangm1g.

May ngiti pa sa labi ni Nash nang muting umangat ang katawan nito papunta sa ibabaw
ni Joanna. And without saying anything, he kissed her again torridly.

lsang mahabang daing ang pinakawalan ni Joanna nang ipasok na ni Nash ang
pagkalalaki nito sa kaselanan ni Joanna.

Halos baliwin na naman siya ng masarap na pakiramdam na iyon nang sunod-sunod na

ang
pag-ulos ni Nash mula sa ibabaw niya. May kilabot ding dulot iyon papunta sa ulo
niya. At hindi rin niya mapigilan ang sunod-sunod na daing sa pangalan nito at ha
tinghing kung gaano kasarap ang ginagawa nila.

Something that she will treasure for sure.

Nang mga sandaling iyon ay solong-solo nila ang malaparaisong Iugar na iyon.
Tanging ingay na nagmumula sa agos ng ilog, kulilis at huni ng ibon ang
nagsisilbing ingay sa naturang Iugar. ldagdag pa ang mga daing na hindi na
pinigilan pang pakawalan ni Joanna at Nash.

Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In her f1rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...

Chapter 17 1/7

Chapter 17

NANG saluhin si Joanna ni Nash pababa sa kabayo nito ay sinalubong pa siya nito ng
halik sa labi. Napangiti ang dalaga nang tuluyang maitapak ang mga paa sa semento
habang hindi nilulubayan ng tingin si Nash na may pilyo ring ngiti sa mga labi.
"What?" natatawa pa niyang tanong. Kakauwi lang nila gating sa niyogan. Sumaglit
lang sila roon pagkagaling nila sa ilog kanina.

Hinapit siya nito sa baywang palapit sa katawan nito. ldiniin pa ang matigas na
umbok sa suot nitong pantalon sa may puson niya.

"Nash, ang usapan kakain muna tayo," paalala pa niya rito.

lnilapit nito ang mukha sa kanya. "You can eat me, sweeney," kumindat pa ito.
ltinulak niya ito sa dibdib. '"Wag kang maharot dito baka may makarinig sa iyo.
Sige na, ipasok mona ang kabayo mo sa kuwadra niya para makauwi na tayo sa bahay
ninyo. Nagugutom na ako." Kumuwala na siya rito pero bago siya tuluyang bitiwan ni
Nash ay siniil pa siya nito ng halik sa labi.

May pagmamadali na ipinasok nito sa kuwadra ang kabayo nito. Nangingiting

tinalikuran niya ito at matiyagang naghintay sa pagbalik nito. Walking distance
lang naman ang mansiyon ng mga ito buhat sa kuwadra nang mga kabayo.

Wala silang malinaw na usapan ni Nash tungkolsa estado nila ngayon, natatakot din
siyang baka mag-open ito ng topic tungkol doon. Hindi niya alam ang isasagot.

Basta sa ngayon ay masaya siya kung ano man ang

mayroon sila ng binata.

((!love everything about you, Joanna," naalala niyang sinabi ni Nash kanina sa
kanya. Right. She loved everything about him too. As in everything.
Nakagat niya ang ibabang-labi. Pero marami pang hindi alam si Nash sa kanya na
ikinatatakot niya na malaman nito. Hindi niya masisigurado kung matatanggap pa siya
nito kapag nalaman nito ang lihim niya. Baka kamunghian siya nito.

May pinong-pinong kurot siyang naramdaman sa puso niya. It hurts like hell. Wala pa
man sila sa puntong iyon ay grabeng sakit na ang hatid sa kanya.

"Let's go," untag ni Nash sa pananahimik ni Joanna nang lapitan siya ng binata.

lnakbayan ni Nash si Joanna nang hayunin nila ang daan papunta sa mansiyon.
"Joanna..." "Hmmm?"
"Ano'ng gusto mong kainin? Para maipaluto ko na sa kusinera."

"Pancit bihon," kanina pa siya nagki-crave sa nasabing pancit.

Nang makarating sa mansiyon ay hindi na siya pinasunod ni Nash sa kusina. sa halip

ay pinauna na siya nito sa silid nito para maligo.

Nakatapat ang kahubdan ni Joanna sa tapat ng shower nang bumukas ang pinto ng
banyo. Dahilhindi nakasara ang kurtina sa mismong tabi ngjacuzzi kaya naman malaya
siyang pinagmasdan ni Nash. Napangiti pa ito, para bang nakakita na naman ng
kayamanan. Ganoon niya i-describe ang hitsura nito habang naghuhubad ng damit.

"Bakit parang napaka energetic mo ngayon, Nash?

Hindi ka ba napagod kanina?" biro pa niya nang sunod nitong hubarin ang suot na
pantalon.

"Masyado lang akong sabik sa iyo," anito na sinamahan na siya sa jacuzzi.

Mataman niyang pinagmasdan ang guwapong mukha ni Nash nang tumabi ito sa kanya sa
tapat ng shower. She willsurely missed this gorgeous face for sure. Umangat ang
kamay niya at pinaglandas iyon sa pisngi nito.
"Dapat nakangiti ka dahil naguwa-gwapuhan ka sa akin. Pero bakit ang lungkot ng
mukha mo?"

Napakurap-kurap si Joanna nang marinig ang sinabi nito. Hindi siya aware na ganoon
ang hitsura niya. Pinilit niyang ngumiti.

"Mami-miss ko lang 'yang guwapo mukha mo." sumeryoso na ang mukha ni Nash ng tila
hindi nagustuhan ang sinabi niya. "Bakit? May balak ka ng
umalis?"

"Nakabakasyon lang ako, Nash," aniya na tinalikuran ito. Hindi na niya kaya pang
salubungin ang tingin nito.

Tumikhim ito. "Whatever. Kaya naman kitang puntahan."

Malungkot siyang napangiti.

Natuon sa iba ang atensiyon ni Joanna nang bahagyang ikiskis ni Nash sa likuran
niya ang pagkalalaki nito. Nakagat niya ang ibabang-labi, mabilis
din na nag-react ang pagkababae niya sa ginagawa nito. "Nash," daing niya sa
pangalan nito na muling
humarap dito. Maging siya ay animo hindi ininda ang

pagod kanina dahilhayon at excited na naman ang katawan niya para dito.

Naupo ito sa jacuzzi at senenyasan siya na maupo

sa kandungan nito. "Come here."

lnalalayan siya nito sa pag-upo. Napalunok pa siya nang tuluyang makaupo sa

kandungan nito. Ngumiti si Nash habang pinaglalandas ang isang kamay sa mukha niya
pababa sa leeg niya na nagdudulot ng matinding kilabot. Hindi na nakontento sa
pagtitig lang at siniil na siya ng halik. Maging ang halik nito ay naging intense
to the point na makipag-ispadahan na ang dila niya sa dila
nito.

Habang hindi niluluyaban ng labi nito ang labi niya

ay bumaba ang isa nitong kamay at nilaro-laro ang tuktok sa dibdib niya. Pagkuwan
ay humapit pang lalo ang isang kamay ni Nash sa baywang ni Joanna at bumaba pa
iyon sa may pang-upo niya at pumisil-pisil doon habang patuloy na magkahinang ang
mga labi nila.

Nang hindi na makapagpigilpa ay iniangat na ni Nash ang dalaga at itinapat ang

pagkababae niya sa pagkalalaki nito. lsang mahabang daing ang pinakawalan ni Joanna
nang maramdaman ang kahabaan nito sa loob niya. Nang makapuwesto na siya ng maayos
sa kandungan ni Nash ay siya na muna ang gumalaw. Pansamantala muna niyang
nilubayan ang labi nito at pinagbuti ang ginagawa. Hindi siya as in magaling
magsayaw ng Twirk pero heto siya at animo
bihasa sa sayaw na iyon habang gumigiling sa ibabaw ni

Nash. Hindi niya napigilan ang mapatawa habang kagat-kagat ang labi at nakapikit.
"What's the smile for?" Umiling siya. "Nothing." "Kakaiba 'yang ngiti mo."
Nagmulat na ng mga mata si Joanna at sinalubong
ang tingin ni Nash. "Ang galing ko kasing mag-twirk."

Maging ito ay napahalakhak sa sinabi niya. "Basta

sa akin ka lang magtu-twirk," anito bago sinapo ang mukha niya at masuyong
hinalikan ang labi niya na mainit naman niyang ginantihan.

Kung puwede lang tumigil angoras at hindi na matapos ang kaligayahan sa piling ni
Nash... kung puwede lang.
"MAY dumating," naibulalas ni Joanna habang nakatingin sa kawaksi na may dalang
traveling bag.
Napakurap siya nang akbayan siya ni Nash na sumabay sa kanyang paglalakad sa
pasilyo. Kalalabas lang nita sa silid nito, luto na raw kasi ang pancit bihon na
pinaluto ni Nash.

"Dumating din ang magaling kong kapatid." Bakit may kaba siyang naramdaman dahil sa
kaalamang dumating na ang kapatid nito? Ang nag-iisa
nitong kapatid na ni hindi nita napag-uusapan simula

nang dumating siya sa hacienda. His younger brother, she thought.

Nagpatianod siya kay Nash hanggang sa marating nita ang dining room kung saan abala
sa pagkain ng pancit sa hapagkainan si Nathan.

"At inunahan mo pa kami sa pagkain ng pancit," agaw ni Nash sa pansin ng kapatid.

Saka lang sila napansin ni Nathan. Napangiti pa ito nang makita si Nash na unti-
unting nabura nang mapatingin sa kanya.
"And who is she?" ani Nathan na binitiwan ang hawak na tinidor at sumandal sa back
rest ng upuan.

"None of your business, Kuya Nathan."

Animo tumigil sa pag-inog ang mundo nang marinig iyon ni Joanna. Narinig ba niya ng
malinaw ang sinabi ni Nash? 0 nakaringgan lang niya iyon na tinawag ni Nash

na 'Kuya' ang lalaking kaharap nila ngayon?

Napalunok siya. lyong pakiramdam na parang maging ang sentido niya ay panay ang
tibok. Pati paghinga niya ay apektado. Hindi siya makahinga ng maayos.

Ngumisi si Nathan nang ibaling ang tingin kay Nash. Humalukipkip pa ito. "Bago ako
umalis sa resort ay daig mo pa ang allergy sa babae. At ngayong umuwi ako,"
umiling-iling ito. "You'll surprised the hell out of me."

"Don't mind him," baling ni Nash kay Joanna na ipinaghila siya ng bangko. Nang
makaupo si Joanna ay naupo na rin si Nash sa karatig ng kabisera kung saan nakaupo
si Nathan.
"Hindi mo ba ako ipapakilala sa kanya?" untag ni
Nathan kay Nash.

Pinilit ngumiti ni Joanna kay Nathan nang muli niya itong tingnan. Hindi niya alam
kung pansin din ni Nash na iba ang tingin sa kanya ng kapatid nito. Tila may bahid
ng disgusto, o sa kanya lang nito iyon ipinapahalata? Pero bakit?

Binalingan siya ni Nash, tila sinasabi ng mga mata nito na walang dapat ipag-
alala. Ngumiti pa ito bago sinulyapan ang kapatid.
"She's Joanna," ani Nash sa kapatid nito. "Joanna, meet my older brother, Kuya
Nathan."

Chapter 18

IVY, bakit ganito? Bakit kailangang ganito ang mangyari? paulit-ulit na tanong ni
Joanna sa isip habang nakatingala sa madilim na kalangitan. Nasa terrace siya ng
silid ni Nash nang mga sandaling iyon.
Sunod-sunod na pumatak ang luha niya sa mga mata. Paanong dumating sa punto na mali
siya ng taong nilapitan? Bakit din tinawag ni Nathan noon si Nash na
'Kuya'? Bagay na ipinalagay niya na tama dahil hindi

naman niya kilala kung sino ang panganay sa dalawa. Ni hindi na niya nagawa pang
mag-research o magtanong dahil kampante na siya sa inakalang tama.
Kaya ba sa huli ni hindi niya matagpuan ang sarili na mas mamunghi kay Nash dahil
hindi naman talaga ito ang lalaking pakay niya? Kaya ba kahit na inakalang ito ang
nanakit sa kaibigan niya ay dumating pa rin sa punto na minahalpa rin niya ito?

Kaya siguro noon ay hindi siya makapaniwala na magagawa nitong manakit ng babae
dahil wala sa
hitsura nito. At tama nga, hindi talaga nito magagawa
.
1yon.

Nayakap niya ang sarili nang humangin. lpinikit niya ang mga mata, pakiramdam niya
ay may malamig na yumayakap sa kanya kaya nanindig ang balahibo niya. Kino-comfort
ba siya ni Ivy? Lalo siyang napaluha.

"I made a big mistake, Ivy," himig nagsusumbong na wika niya. "I thought it was him
at first, but deep inside... deep inside, hiniling ko na sana ay hindi siya
'yong !alaking nanakit sa iyo. Nahulog ako sa kanya pero sa maling pagkakataon.
Sana sa hindi na lang ganitong
paraan. Sana sa ibang paraan kami muling nagtagpo.

Ivy..."

Nilapitan niya si Nash para guluhin ang buhay nito sa pag-aakalang ito ang panganay
na anak ng
mag-asawang Villa Franca. lyon talaga ang plano niya.

Para mahulog ito sa kanya at sa huli ay iwanan. Ramdam niya na tagumpay siya sa
planong mahulog din ito sa kanya. Pero sa nalamang hindi ito ang Ialaking talagang
pakay ay sari't sari ang gumugulo sa isipan niya. Lalo na ngayon na hindi niya alam
kung paano pang lalayuan
ang lalaki.

"Narito ka lang pala."

Mabilis na pinalis ni Joanna ang luha sa mga mata. Hindi siya nagtangka na lingunin
si Nash dahilayaw niyang mahalata nito na gating siya sa pag-iyak. Huminga siya ng
malalim para paluwagin ang dibdib.

"Nagpapahangin lang."

Napapikit siya at tila maiiyak na naman nang yumakap si Nash mula sa kanyang
likuran. Damn,
mami-miss niya ang gesture na iyon ng binata. Kinagat niya ang ibabang-labi at
sinikap na hindi maiyak.

"Hindi ka pa ba inaantok?" tanong pa nito. Umiling siya. "Hindi pa."

Tumingala rin si Nash sa langit. "Masarap din pala sa pakiramdam kapag hindi mo
pinipigilan ang sarili mo na maramdaman 'yong gusto mong maramdaman sa isang tao."

Lalong dumiin ang kagat ni Joanna sa ibabang-labi niya. Tuluyan ng nanlabo ang mga
mata niya. Tagos na tagos sa puso niya ang sinabi nito.

"Nahiling ko nga na sana ganito na lang palagi.

'Wag ka na kayang umuwi sa inyo?"

Siguradong pulang-pula na ang ilong niya sa

pagpipigil maiyak. Pati sipon niya ay ramdam na naman

niya ang napipintong pagtulo. Pinilit niyang magsalita sa normalna boses at sinikap
na hindi maging ngongo.

"Masaya akong..." nakagat niya ang ibabang-labi. Napahikbi na siya. Hindi na niya
kaya ang emosyon na hindi pakawalan.

Mabilis siyang pinihit paharap ni Nash para makita ang mukha niya. Ganoon na lang
ang gulat nito nang makita ang hilam sa luha niyang mukha.

"Bakit ka umiiyak? May nangyari ba?'' puno ng

pag-aalala nitong tanong na agad pinalis ang luha sa
. . .
p1sng1 n1ya.

Umiiling na ipinulupot niya ang mga braso sa batok nito at yumakap dito ng
mahigpit. sa balikat nito ay hinayaan niyang maglandasan ang mga luha niya.

"Nash, masaya ako na nakasama ka. Hindi ko pinagsisisihan kung ano man ang meron
tayo. Hinding-hindi. Palagi mong tatandaan 'yon, ha?''

Gumanti ng yakap sa kanya ang binata at marahang hinimas ang likod niya. "Sshh.
Tahan na. Kung mas masaya ka, palagi mo ring tatandaan na mas masaya ako. Anyway,
what's the tears for?"

Hindi niya masabi ang totoo rito. Hindi niya alam kung maiintindihan ba nito o baka
mamunghi ito sa kanya.

"Just let me hug you for a while," tanging nasabi niya. Napapikit siya nang mas
higpitan pa nito ang pagkakayakap sa kanya.

Nararamdaman niya na hindi na siya magtatagal pa

sa magandang Iugar na iyon. Lalong sumigid ang kirot sa

. . . . .
puso n1ya sa 1s1pmg 1yon.

HINAGOD-HAGOD ni Nash ang likod ni Joanna. Nakatulog na ito habang nakayakap sa

dibdib niya.

Nakahiga na sila sa kanyang kama nang mga sandaling

1yon.

Hindi naman derektang sinabi ni Joanna kung ano ang dahilan ng pag-iyak nito. Hindi
na rin siya nag-usisa pauli at hinayaan na lang ito na umiyak sa balikat niya.
Okay naman si Joanna kanina. Pero hindi siya manhid para hindi mapansin ang
pagbabago nito nang dumating ang kapatid niya.
Bumuntong-hininga siya. Hindi pa yata siya patutulugin ng maayos ng isiping iyon.

KINABUKASAN ay hindi na pinasama pa ni Nash si Joanna sa niyogan para mas

makapagpahinga ang dalaga.
Maghapon ding iniwasan ni Joanna si Nathan na nasa loob din ng mansiyon ng araw na
iyon. Pero bandang alas kuwatro ng hapon, pabalik na siya sa silid ni Nash noong
makasalubong si Nathan sa pasilyo.

Ang pilyo nitong mukha ay seryosong-seryoso ngayon na nakatingin sa kanya.

Lalampasan sana niya ito nang hawakan nito ang braso niya at hilahin siya papasok
sa binuksan nitong pinto.

"Mag-usap tayo," mariin nitong wika nang bahagyang maisara ang pinto.

Napaatras si Joanna pero hindi pa rin binibitiwan ni Nathan ang braso niya na
mahigpit nitong hawak. Hindi niya inaasahan ang paglapit na ito ni Nathan.
"Tell me, you're up to something. Dahil malakas ang kutob ko na tama ang hinala
ko."

"A-ano ba ang sinasabi mo?"

"I know you. lkaw 'yon at hindi ako puwedeng magkamali. Lalo na ng sinabi ni Nash
ang pangalan mo, Joanna."

Paanong kilala siya nito?

Galit na galit ang anyo nito. Nag-iigtingan din ang panga. Nakaramdam man ng takot
ay hindi nagpahalata si Joanna.

"Sa resort pa lang, sa bar, nakita kita at inisip ko na nagbabakasyon ka lang kaya
ka narito. Pero nang
makita kita rito sa bahay namin? Damn it! I know you are up to something. Dahil
hindi coincident lang kung bakit
ka narito ngayon. Ano'ng plano mo, ha? Bakit mo nilapitan ang kapatid ko?
Bestfriend ka ni Ivy at siguradong-"

Hindi na niya napigilan ang sarili na sampalin ito nang banggitin nito ang pangalan
ng kaibigan niya. Nang mga sandaling iyon ay bumalik lahat. Lahat ng sakit, sa
nangyari kay Ivy,sa ginawa nito sa kaibigan niya.

"How dare you?" tanging naibulalas niya. Nayukom niya ang mga kamao habang tiim na
tiim ang mga labi. Ni hindi na niya nausisa pa kung bakit siya nito kilala. Mas
nangingibabaw ang galit niya ngayong kaharap na niya ang totoong nanakit sa
kaibigan niya.

"Layuan mo ang kapatid ko. Kung ano man ang plano mo, itigilmona dahilako ang
makakalaban mo," may pagbabanta sa boses nito. "Mess with me, pero
'wag na 'wag sa kapatid ko."

"Paano mo nagawa 'yon kay Ivy? Masaya ka ba sa ginawa mo, ha?!" napagsusuntok pa
niya ang dibdib nito. "Alam mo ba na dahil sa ginawa mo ay nag-suffer siya ng
husto?"

"Wala kang alam!"

Wala nga siguro siyang alam sa lahat-lahat pero malinaw ang sakit na idinulot ng
pang-iiwan nito sa kaibigan niya. It leads her to death. Nawala ang
nag-iisang matalik na kaibigan niya. Nawala ang isa sa

pinakamahalagang tao sa buhay niya. Nawala si Ivy at

kailanman ay hindi na babalik pa. Gustong-gusto na niya iyong isumbat sa pagmumukha

ni Nathan.

"Umalis ka na," mariin nitong wika bago siya binitiwan. Natigilan si Nathan nang
pumihit ito paharap sa may pintuan. Pagkuwan ay walang imik na tuluyang
lumabas.

Nang mag-angat ng tingin si Joanna ay saka lang niya nakita ang lalaking nakatayo
sa may bukana ng pintuan na nilampasan ni Nathan. Tiim ang bagang at yukom na
yukom ang palad.

"All this time ay planado mo ang paglapit sa akin... Ngayon ko mas naunawaan kung
para saan ang gulat na gulat mong reaksiyon nang tawagin kong Kuya si Kuya Nathan.
Ang galing mo. Napaniwala mo ako sa maganda mong palabas. Should I give you an
applause?" puno ng puot na wika ni Nash.

Tuluyan ng bumalong ang luha sa mga mata niya. Narinig ni Nash ang usapan nila ni
Nathan.

"N-Nash, magpapaliwanag ako," akmang lalapitan niya ito nang umiling ito.

"'Wag na 'wag mo akong lalapitan. Masaya ka na ba, ha? Masaya ka ba na may tao kang
niloko? Ginamit mo pa ang katawan mo para mas tumalab ang pagkukunwari mo, what a
shame. Ngayon ko mas pinagsisisihan na nilapitan pa kita at nagpadala sa iyo.
Napaniwala mo ako na totoo ang lahat ng pinapakita mo. Pero ang totoo ay hindi!"

"Nash-"

"Masaya ba na nagtagumpay ka sa plano mo, ha?!" he even shouted with full of anger.
"Nakakaputang-ina ka, Joanna!" Sa galit pati pinto ay nasuntok pa nito.

Ano ba ang tamang salita na dapat niyang sabihin?

Hindi gumagana ang isip niya. Ang tanging alam niya ng

mga sandaling iyon ay galit na galit sa kanya si Nash.

Mariin siyang napapikit habang sige ang pagtulo ng luha niya.

"Umalis kana. Umalis kana habang kaya ko pang pigilan ang sarili ko na hindi ka
masaktan." Hindi natinag si Joanna sa kinatatayuan. "Sinabi kong umalis ka na.
Kunin mo lahat-lahat ng gamit mo. Then leave!"

Naramdaman na lang ni Joanna ang paghila ni

Nash sa kanya, mahigpit siya nitong hinawakan sa braso at kinaladkad papunta sa

silid nito. Napaigik pa siya dahil sa higpit ng pagkakahawak nito sa braso niya.
Bumabaon ang kamay nito. Halos mapasubsob din siya sa sahig nang bitiwan siya nito
nang makapasok sila sa loob ng silid nito.

Nang mga sandaling iyon, alam niya na tapos na. Tapos na ang pakikipaglapit niya
kay Nash. Tapos na ang kung ano mang kuwento na mayroon sila. Kuwentong walang
konsepto ng happy ending.

"Ayokong makikita pa ang pagmumukha mo. How I wish na binabangungot lang ako
ngayon. Na hindi ka talaga totoong nag-i-exist sa buhay ko. Pinaniwala mo ako sa
isang bagay na laro lang para sa iyo. Sana masaya ka na." lyon lang at pataklab
nitong isinara ang pinto nang makalabas ito ng silid na iyon.

Halos mag-breakdown si Joanna ng animo nauupos na kandila na napaupo sa carpeted

floor. Doon ay
walang humpay ang paghagulholniya. Bakit sa ganito matatapos ang lahat? Galit na
galit sa kanya si Nash at sigurado siyang hindi siya nito papakinggan kung ano man
ang ipaliwanag niya.
Matagal siyang nasa ganoong puwesto bago niya napagpasyahang ayusin na ang mga
gamit niya.

Chapter 18 8/10

Diklom na diklom ang kalangitan nang lumabas ng mansiyon si Joanna habang hila-hila
ang traveling bag niya. Nakatingin lang sa kanya ang mga kawaksi, wala ni isa man
ang nagtangkang lapitan siya. Natatakot na
baka mapagalitan ng among mga ito.

Mariin siyang pumikit bago nagpatuloy sa paglalakad. Wala namang maghahatid sa

kanya kaya tatiyagain niyang lakarin ang papunta sa labas ng Hacienda Villa Franca.
Habang naglalakad ay pinigilan niya ang sarili na lingunin ang mansiyon. Bagaman at
sige pa rin ang paglandas ng luha niya.

Nang mag-umpisang bumuhos ang malakas na ulan ay hindi siya huminto sa paglalakad.
Nagpatuloy lang siya.

Dalawa sa pinakamahalagang tao sa buhay niya ang nawala. At maging siya ay nahiling
na sana ay masamang panaginip lang ang Iahat ng ito. Na magigising siya na nasa
Norway at masaya pang makakausap via video call ang kaibigang si Ivy...

MARAHAS na pinalis ni Nash nang kamay ang luhang pumatak na naman mula sa mga mata
niya. Pagkuwan ay pumikit ng mariin. Pero kahit ano ang gawin niya. Hindi pa rin
maalis-alis ang sakit na dinulot ni Joanna sa kanya. Palagi pa ring ginugulo ng
imahe nito ang isip niya.
Sa sobrang galit ay nasuntok niya ang pader sa likuran niya. Napasigaw pa siya.
Nanghihina ang pakiramdam na idinikit niya ang noo sa pader at doon ay hinayaang
maglandas ang luhang kanina pa
gustong-gustong kumuwala. Hindi niya lubos maisip na darating siya sa puntong ito,
iiyak ng dahil lang sa isang babae.

Nasaktan siya. Nasaktan ang Iahat sa kanya. Akala

Chapter 18 9/10

niya totoo... pero planado pala ang lahat kung bakit nagpakita si Joanna.
"Nash..."

Hindi siya natinag sa kinatatayuan niya at hindi pinansin ang kapatid. lsang linggo
na niya itong hindi kinikibo o kinakausap.

"Hindi ko gusto na nakikita kang ganito. Come on, babae lang 'yon. Kalimutan mona
siya."

Sa inis kaya ang panganay na kapatid ang pinagbalingan niya. Naniningkit ang mga
mata na hinarap niya ito. Kuyom na kuyom ang kamao niya, pigil-pigil ang sarili na
masuntok sa mukha ang nakatatandang kapatid.

"Napakadaling sabihin, 'di ba? Bullshit, Kuya Nathan! Palibhasa laro lang Iahat ng
babaeng dumadaan sa buhay mo. Ni wala ka ngang siniseryoso. Sana nga madaling gawin
'yang sinasabi mona kalimutan na lang. Sana kapag pumikit ako, pagmulat ko ay
burado na
lahat. Sana ganoon lang kadali. Pero sa bawat araw na

lumilipas,patindi nang patindi 'yong sakit dito," dalawang beses pa niyang sinuntok
ng kamao ang tapat ng dibdib niya. "Kung alam ko lang... kung alam ko lang sana ay
hindi ko siya tinanggap sa buhay ko. Napaniwala niya ako. Know what? Sa maiksing
pagsasama namin dito sa hacienda, damn, sobrang naging espesyalniya!
Ni hindi ko napansin na palabas lang niya ang lahat ng ginagawa niya dahil ramdam
ko na parang totoo!"

Tumiim ang mga labi ni Nathan. Kita sa guwapo nitong mukha na nasasaktan din ito
sa nangyayari sa bunsong kapatid.
"Nash-"

ltinaas niya ang kamay para patigilin ito sa pagsasalita. "Kung nag-aalala ka para
sa hacienda, 'wag

Chapter 18 10/10

kang mag-alala at babalik na ako bukas sa pamamalakad nito." Lumapit siya sa

railings ng terrace sa silid niya at tumingin sa malayo.

"No. Ako na muna ang bahala. Kapag okay ka na, saka ka bumalik sa trabaho."

Umiling siya. "Hindi ko alam kung kailan ako magiging okay." Pumikit siya, pero
iyong nagmamakaawang mukha ni Joanna ang nakita niyang imahe sa isip niya. Muli
siyang nagmulat. "Ano ba'ng ginawa mo sa kaibigan niya?" Sinikap niyang kalmahin
ang sarili kahit nahihirapan siyang gawin iyon. Kahit gustong-gusto niyang
makipagbugbugan sa kapatid ay pinananaig pa rin niya ang pagiging panganay nito sa
kanilang dalawa. Kailangan niyang igalang iyon.
Bumutong-hininga si Nathan at tumingin din sa malayo bago nagkuwento...

Chapter 19

2years later...

NAPANGITI si Joanna habang nakatingin sa magandang view ng hotel na kinaroroonan.

Pumikit siya at nakangiti pa ring pinuno ng sariwang hangin ang baga.
Dalawang taon. Dalawang taon na ang matuling lumipas simula noong lisanin niya ang
Pilipinas. Pero sa pagkakataong ito ay hindi na niya pupwede pang ipagpaliban ang
taon na iyon. Baka magtampo na ang kaibigan niya dahil hindi pa niya nadadalaw ang
puntod ng kaibigang si Ivy sa San Antonio. Ngayon ang second death anniversary ng
kaibigan pero ipinasya niyang bukas na lamang pumunta dahil tiyak na naroon ngayon
ang pamilya ng kaibigan. lpapaubaya muna niya ang araw na iyon para sa pamilya
nito. Gusto rin niyang magkuwento sa kaibigan habang siya lang ang naroon. Marami
siyang gustong ikuwento sa kaibigang si Ivy.

Napamulat siya nang may munting mga bisig na yumakap sa binti niya. Pagtingin niya
sa baba ay lumawak lalo ang ngiti niya.

"Norielle, my princess," malambing niyang wika bago binuhat ang isang taong gulang
na bata at pinupog ng halik sa pisngi na ikinahagikhik naman ng bata.
"Bakit sumunod ka kay mama?" DinaIa na niya ito sa loob ng suite niya at inilapag
sa ibabaw ng kama.

Nakangiting pinakatitigan niya ang anak na si Norielle. Hindi niya kamukha ang anak
niya. Siguro sa father side nito nakuha ang maganda nitong hitsura. Wala rin naman
kasing resemblance mula sa kanyang

ina. Napakaganda nitong bata.

Unti-unti lang napalis ang ngiti sa labi niya nang maisip ang ama nito. lsang bayan
na lang ang pagitan nila ngayon. Nang mga sandaling iyon ay nasa San Antonio siya,
habang ang ama naman ng anak niya ay nasa kabilang bayan lang. Pero walang kamalay-
malay iyon na may munting anghel na isinilang siya sa mundong ito. Tama, nagbunga
ang ilang beses na kapusukan nila ni Nash. Wala naman siyang pinagsisisihan sa
bagay na iyon. Para sa kanya ay isa sa
pinakamagandang regalong natanggap niya ang anak na si Norielle. lyon ang
nagpalakas sa kanya at nagbigay ng dahilan para magpatuloy.

Pinaglandas niya ang kamay sa maliit na mukha ng anak. Nagtatalo ang isip niya kung
ipapakita niya si Norielle kay Nash. Pero paano kung may sarili ng
pamilya ang binata? At paano rin kung itanggi nito ang anak niya? lpinilig niya ang
ulo. Baka hanggang ngayon ay galit pa rin iyon sa kanya.

"Kapag dumating 'yong time na maghahanap ka ng ama, Norielle, hindi ko alam kung
paano ako magpapaliwanag sa iyo kung bakit wala ang daddy mo. Kung bakit hindi
natin siya kasama. Sana maunawaan
mo paglaki mo, kapag kaya mo ng intindihin lahat-lahat. I'll explain everything."

Malungkot siyang ngumiti. Pagkuwan ay binuhat ang anak at niyakap nang mahigpit.

Karapatan ng anak niya na makilala ang ama nito. Pero kung darating man ang panahon
na maghanap ito ng ama ay hindi naman niya ipagdadamot kung saan nito makikita ang
ama nito.

"Nash..." mahina pa niyang anas sa pangalan ng lalaki.

"SERYOSO ka ba talaga, Nash? Baka naman

puwede pang magbago ang isip mo?"

Tiningnan niya ang nakatatandang kapatid na si

Nathan. "Buo na ang desisyon ko."

Umiling-iling ito. "No. 'Wag mo ngang sayangin ang genes ng pamilya natin."

"Ito 'yong calling ko kaya tanggapin mona lang. Wala na ngang nagawa sina mommy at
daddy sa desisyon ko, kaya tanggapin mona rin."

"f**k shit, Nash. Hindi sa pang-aano pero ayaw kong magkaroon ng kapatid na pari.
Hindi ko
ma-imagine. Kaya please lang habang maaga pa ay mag-back out ka na riyan sa plano
mo. Ayaw mo bang magkaroon ng pamilya?" Hindi nakapagsalita si Nash kaya nagpatuloy
si Nathan. "'Wag mong sabihin na nagkaroon ka ng trauma sa babae dahil kay Joanna?"

Matalim niya itong tiningnan. "Bakit kailangan mo pang banggitin ang pangalan
niya?"

Humalakhak ito sa naging reaksiyon niya. "Bakit mukhang hindi ka pa rin nakaka-move
on sa kanya? It's been hella two years' man. Gusto kong isipin na kaya ka
magpapatuloy sa paglilingkod sa Diyos ay dahil sa kanya."

Binato niya ito ng sapatos na inilagay niya sa maleta niya. "Tumahimik ka. Kung ano
man ang nangyari noon, wala na akong pakialam." Pero hayon at iba ang isinisigaw ng
puso niya. lpinilig niya ang ulo. Hindi na niya puwedeng isipin si Joanna katulad
ng pangako niya sa sarili. Hindi naging maganda ang naging dulot niyon sa kanya.
Ayaw na niyang maalala pa. "Kung ituloy ko man ang pagpapari ko, wala siyang
kinalaman sa desisyon ko."

Sandaling natahimik si Nathan, ware'y may malalim

na iniisip. "What if, dalhin kita sa isang isolated island?

Papatulugin kita para wala kang kalaban-laban."

Seryoso ba ito? Pero walang bahid ng kapilyuhan sa mukha ng Kuya Nathan niya.
"Don't even dare, Kuya Nathan."

"Oplan B ko 'yan, kapatid. Mag-iisip pa ako ng oplan A."

"Kung gusto mong may magpatuloy ng genes natin, mag-asawa ka na muna," aniya rito
bago ipinagpatuloy ang paglalagay ng mga damit sa maleta na dadalhin niya sa isang
araw. "Hindi ka na bumabata."

Seryoso pa rin si Nathan. "Kapag nakita kong settled ka na, saka ako
magpapasakal."

"Sakal talaga?"

"Magpapakasal," pagtatama nito.

"Tatanda kang binata kapag ako ang hinintay mo." "Sa tingin mo papayag ako?"
lbinato nito pabalik sa
kanya ang sapatos niya. "Anyway, bukas na ang
anniversary nina mommy at daddy, sana naman mapagbigyan mo ang hiling nila."

Pagkasara sa maleta ay hinarap niya ang makulit na kapatid. "Hiling nila?"

Tumango ito. "'Yong makita kang magkaroon ng sariling pamilya. Hindi katulad ng
plano mona makita ka nilang nagmimisa sa simbahan."

Napabuntong-hininga siya. "Lahat kayo ay kontra

sa plano kong ito. Hindi ba puwedeng suportahan ninyo akong lahat?"

"Hindi," pakli ng kapatid niya bago tumayo at hinayon ang pinto ng silid niya.
"Bahala kana nga kung ano ang gusto mong gawin sa buhay mo. Sa tingin mo
ba ay matutuwa ang Diyos na gagawin mong escape ang pagpapari para diyan sa pagmo-
move on mo? Syempre

hindi."

"Naka-move on na ako-"

"Tell that to the marine," anito bago tuluyang lumabas ng silid niya.

Naiiling na tumayo siya at sumunod dito. Naabutan niya itong pababa sa hagdanan.

"May pupuntahan ka?''

Mula sa gitna ng grand staircase ay huminto si Nathan at nilingon siya. Tumango

ito. "May dadalawin akong napaka-importanteng tao sa buhay ko." Ngumiti pa ito bago
nagpatuloy sa pagbaba.

Kumunot ang noo niya. Kailan pa nagkaroon ng napakaimportanteng tao sa buhay ng

kapatid niya?

Readers also enjoyed: ------------------------------------� Hot Badass CEO

0 6.8K Read

TAGS billionaire

possess10 ve playboy CEO

Chapter 20

PAGKASINDI ni Joanna sa kandila na itinirik sa tapat ng lapida ni Ivy sa

kinaroroonan nitong mausoleum ay naupo siya sa upuan na nakatalaga doon para sa
mga dadalaw. Kasama nito sa mausoleum ang lolo't lola nito sa mother side na pawang
sumakabilang buhay na rin. Katulad ng labi ni Ivy ay naka-cremate din ang mga iyon.
Sa entrance gate ng pribadong sementeryo na iyon ay hindi nawawalan ng guard, may
susi iyon ng bawat mausoleum kaya nakapasok siya sa loob.
Pinaupo niya si Norielle sa kanyang kandungan na isinama niya roon para ipakilala
kay Ivy.

"Pasensiya na kung ngayon lang ako nakadalaw sa iyo, Ivy. Last year kasi halos
kakaanak ko lang sa inaanak mo." Wala man si Ivy noong binyagan ang anak niya ay
usapan na nila noon na kapag nagkaroon sila ng anak ay Ninang sila ng kanya-kanyang
anak. Kahit na may pamahiin na bawal iyon dahil parang nagbabalikan daw ng kandila.
"Maganda ba siya? Kanino pa ba magmamana? Sa akin lang naman," nakangiti niyang
sabi.

Mayamaya pa ay tuluyan ng nabalot ng kakaibang

emosyon ang paligid ni Joanna habang nakatitig sa picture ni Ivy na naka-frame

doon. Maraming bulaklak sa loob ng mausoleum dahil na rin sa pagdalaw doon ng
pamilya nito kahapon.

Miss na miss na niya ang kaibigan. Alam niyang masaya nasi Ivy kung nasaan man ito
ngayon dahil wala na itong sakit pang mararamdaman pero nasasaktan pa rin siya sa
pagkawala nito. Lalo na at doon na lang niya

ito madadalaw, hindi kagaya noon na pinupuntahan pa

nila ang isa't isa para lamang magkasamang magbakasyon. Maraming masasayang alaala
na
nag-flashback sa kanyang isipan na !along nagpaluha sa kanya.

"Miss na miss na kita,Ivy. Wala na akong ibang mapagsabihan ng problema ko. 'Yong
dalawang taon na lumipas na wala ka, hindi ganoon kadali. Hindi madaling mawalan ng
totoong kaibigan. I miss you so much."

lnaabot ni Norielle ang pisngi niya at pilit pinapahid ng munti nitong kamay ang
mga luha niya. Lalo siyang napaiyak. Naaalala yata ng anak niya na kapag umiiyak
ito ay pinapahid din niya ng kamay ang luha nito sa
. .
p1sng1.
Ginawaran niya ng halik sa noo ang anak bago niyakap ng mahigpit. "Thank you,
baby."

Makalipas ang ilang sandali, nang maging maayos na ang pakiramdam niya mula sa
hindi mapigilang pagluha ay muli niyang kinausap ang kaibigan.

"Napakaraming nangyari nitong lumipas na dalawang taon. Nakilala ko 'yong kapatid

ng ex mo, na inakala kong ex mo talaga. 'Yong plano kong iganti ka, hindi
natuloy... dahil sa huli ay ako rin 'yong umuwi ng luhaan. At hanggang ngayon
narito pa rin 'yong sakit sa dibdib ko, kapag naaalala ko siya, nasasaktan pa rin
ako. Siguro nga habangbuhay ko na siyang maiisip dahil sa tuwing tinititigan kosi
Norielle, nakikita ko rin siya." Bumuntong-hininga siya at marahang tumango na
animo nakikita siya ni Ivy. "Si Norielle 'yong naging bunga ng pag-uwi ko noon dito
sa Pilipinas..." ngumiti siya. "Pero 'wag kang mag-alala dahil siya 'yong naging
takas ko para magpatuloy at hindi sumuko. Pakiramdam ko nga, si Norielle 'yong
naging kapalit mo noong umalis

ka."

lsang magandang anghel. Kinuha niya ang

pangalan ni Norielle sa French name na Orielle na ang

ibig sabihin ay Angel of Destiny. At ang initial naman na letter N ay kinuha niya
sa pangalan ni Nash. Kaya naging Norielle. Pero ang apelyido ng bata ay ang gamit
niyang apelyido ng step-father niya na Cross.

Nagkuwento pa siya kay Ivy tungkolsa negosyo nila ng kanyang ina na Jewelry Store
sa Oslo, Norway na isa sa kinikilalang Jewelry Store sa buong Europe. Simula nang
dumating si Norielle sa pamilya nila, doon na
!along kinilala ang jewelry collections ng J. Cross.

Kakaiba ang blessing na dala ni Norielle sa kanila.

Makalipas ang ilang oras ay napagpasyahan na niyang magpaalam sa kaibigan.

"Babalik ako rito bago kami umuwi sa Norway next week." Wala rin naman siyang balak
pang magtagal sa Pilipinas dahil wala naman siyang ibang pupuntahan doon maliban sa
pagpasyal kay Norielle sa bayan ng San Antonio kung saan siya lumaki. May kasama
siyang baby sitter ni Norielle na naiwan sa tinutuluyan nilang hotel. Hindi rin
naman niya kayang mag-isa dahilwalang
mag-aalaga kay Norielle kapag may ginawa siya. Perks of being a single mother.

Pagkasukbit ng shoulder bag niya ay binuhat na rin niya si Norielle.

"Say bye to, Ninang Ivy," aniya sa anak.

"Bye," anang munti nitong tinig bago yumakap sa leeg niya.

"Bye, Ivy. Gabayan mo kami habang narito kami sa San Antonio," sabi pa niya bago
pumihit na paharap sa may rehas na gate ng naturang mausoleum.

Hahakbang na sana siya patungo sa gate nang may

lalaking pumasok buhat sa labas. Napalunok siya nang

makilala iyon. Hindi siya puwedeng magkamali. lyon ay ang panganay na kapatid ni
Nash. Nathan Villa Franca, ang ex-boyfriend ng kaibigang si Ivy.

Tumiim ang labi niya pagkaalala kung sino ito sa buhay ng kaibigan. "Ano'ng
ginagawa mo rito?" Napatingin pa siya sa dala nitong bouquet at isang kahon na may
tatak mula sa kilalang Cake House sa San Andres. Pagkuwan ay muting ibinalik ang
tingin dito na ware'y nagulat din nang makita siya. Nagtaka siya. Paanong nalaman
nito na wala nasi Ivy?
"Dinadalaw si Ivy," kaswalnitong sagot.

"P-paano mong nalaman na wala na siya?" Nasundan ni Joanna ng tingin si Nathan

nang
maglakad ito papunta sa pinaka-puntod ni Ivy. lnilapag

nito roon ang cake at bulaklak na dala.

"Pinuntahan ko siya sa New York makalipas ang isang buwan pagkaalis mo sa

hacienda. Doon ko na nalaman." Pagkasindi nito sa kandila na dala nito ay sandaling
tila nagdasal ito dahil tahimik itong nakatitig sa larawan ni Ivy.

Hindi niya magawang umalis agad. Tila itinulos na roon ang mga paa niya. Nang
makita si Nathan kanina ay agad niyang naisip si Nash...

Sakto namang pagharap sa kanya ni Nathan ay siya ring tingin dito ni Norielle.
Bigla siyang nakaramdam ng kaba. Lalo na nang maglakad pabalik si Nathan sa
kinaroroonan niya at magiliw na binati ang anak niya.

"Hi, little princess. Ang cute-cute mo naman. How old are you?"
"One," mabilis na sagot ni Norielle na lalong ikinatuwa ni Nathan.

Mukhang magaan agad ang loob nito sa anak niya,

lukso ba iyon ng dugo dahil tito ito ni Norielle?

Napalunok siya.

"Wow," anito na medyo ginulo pa ang buhok ni

Norielle bago siya binalingan. "Ano'ng pangalan niya?" "Norielle."

Tumango-tango ito. "She must be your daughter,

right? Hindi mo lang siya kahawig."

Mukhang wala siyang lusot sa IaIaking ito. Tumango siya. Masama raw itanggi ang
bata.

"Hmmm. Kung one-year-old lang si Norielle, ibig sabihin nabuntis ka two years ago.
lmposible naman na pagkatapos ninyong magkalayo ng kapatid ko ay may lalaki kang
naka-make out. Hindi naman ganoon ang pagkaka-describe sa iyo ng kaibigan mong si
Ivy sa akin. So, I therefore conclude that Norielle is my brother child too,"
walang ligoy na wika ni Nathan. Ni hindi ito kumukurap habang nakatitig sa mukha
niya.

Napaawang ang labi ni Joanna sa pagiging direct to the point ng lalaking kaharap.
"H-hindi si Nash ang ama ng anak ko," mariin niyang wika bago ito tinalikuran.

"Kailangan pa bang magpa-DNA test tayo bago mo aminin?"

Napahinto siya sa paglalakad at nauubusan ng pasensiya na nilingon ito. "Puwede ba

'wag kang makulit?"

Dinukot nito sa suot na pants ang cellphone nito. "Tatawagan ko ang kapatid ko
para ipaalam ang nalaman ko. Dare?"

Naningkit ang mga mata niya. "Ayokong malaman ni Nash na narito ako-"

"Dahil natatakot kang makita niya rin si Norielle?" Speechless siya. Hindi alam
kung ano ang isasagot.
Hindi pa siya handa na iharap si Norielle sa ama nito.

Not now, please. Pakiramdam niya ay nanghihina ang

mga tuhod niya.

"'Wag kang munang umalis," pakiusap pa nito. Ngumiti ito pero hindi umabot sa mga
mata nito. "Sa tingin ko ay kailangan mo ring malaman 'yong side ko tungkolsa amin
ni Ivy. Hindi katulad ng kung ano mang-iniisip mo noon."

Napalunok siya. Bigla ay naging mas seryoso nasi Nathan. lbinalik na rin nito ang
hawak na cellphone sa bulsa ng pants at iminuwestra na maupo siyang muli.

Napatingin siya sa nakangiting larawan ni Ivy, hayon na naman ang tila malamig na
hangin na yumayakap sa kanya. Sign ba iyon na dapat niyang pakinggan ang kung ano
mang sasabihin ni Nathan? Nagpakawala siya ng isang buntong-hininga bago marahang
tumango at muting lumapit sa upuan at naupo roon habang kalong si Norielle.
lbinigay niya sa anak ang dedehan nito para iyon ang pagdiskitahan ng anak niya.

"May iba pa bang dahilan kaya kayo naghiwalay ng kaibigan ko?" tanong niya nang
maupo rin si Nathan sa katabi niyang upuan. Gusto niyang masagot Iahat ng tanong
niya tungkol sa naging relasyon nito sa kaibigan

Tumango ito. "Hindi katulad ng inaakala ni Ivy," pagsisimula ni Nathan.

"Ano'ng ibig mong sabihin?"

Tinitigan nito ang larawan ni Ivy. "Ang buong akala niya ay pinagpalit ko siya sa
iba dahil nakita niyang may kasama akong ibang babae sa tinutuluyan kong hotel noon
sa New York. Pinuntahan niya ako noon dahil gusto niyang ayusin namin 'yong
relasyon namin. Ayaw niyang maghihiwalay kami. Pero 'yong nakita niyang babae sa

suite ko, hindi totoong ka-make out ko siya. Nag-text

kasi noon si Ivy na pupuntahan niya ako kaya nakiusap ako sa pinsan ng kaibigan ko
na tulungan ako..."

"Tulungang galitin si Ivy?"

Tumango ito. "Para kalimutan na niya ako. Hinayaan kong isipin niya na may iba na
ako kaya nakipaghiwalay ako sa kanya noon."

Kumibot ang labi niya. Parang dama niya ang kung ano mang sakit na naramdaman noon
ng kaibigan niya. "Paano mo nagawa 'yon sa kaibigan ko? Mahalna mahal ka niya-"

"I know. Wala akong ibang maisip para tuluyan na niya akong kalimutan. Ayaw sa akin
ng daddy niya. Ayaw ng daddy niya sa IaIaking walang direksiyon sa buhay. Walang
pangarap. Walang ibang alam gawin kundi ang magpakasarap sa buhay. lsang rich kid
na
happy-go-lucky at ang alam lang ay maglustay ng pera ng mga magulang. Ganoon ang
tingin sa akin ng daddy niya at ayaw niya ng ganoong klaseng lalaki para sa anak
niya. Thirty years old na pero hindi pa rin stable
ang buhay. Walang maipagmamalaki sa anak niya. Hindi naman daw nakakain ang
pagmamahal lang. Ayaw ng daddy ni Ivy na iaasa ko Iahat sa mga magulang ko.
Kinausap niya ako ng hindi alam ni Ivy, binantaan na kung hindi ko pa rin
hihiwalayan ang anak niya ay mapipilitan siyang ipa-ban ako sa America, ganoon
kaimpluwensiya ang daddy niya dahil sa mga koneksiyon niya sa malalaking tao sa New
York."
"Ganoon ka kadaling sumuko?" Hindi niya lubos maisip na nagawa iyon ng daddy ni Ivy
kay Nathan. Pero sino nga ba namang magulang ang gustong mapunta sa kung kanino
lang ang anak? "Pero sana ipinaglaban mo kung totoong mahal mo ang kaibigan ko."

"Sinubukan kong 'wag bumitaw sa relasyon namin.

Pero nalaman pa rin ng daddy niya na hindi ko sinunod ang gusto niya. Binigyan niya
ako ng ultimatum. Pati mga kaibigan ko sa New York ay idadamay niya na mahihirapang
makahanap ng trabaho doon kapag nagpatuloy pa rin ako. Sa puntong 'yon, pakiramdam
ko ay wala na akong ibang pagpipilian kaya ginawa ko na
'yong gusto niya kahit sobrang sakit sa side ko. Mahal na mahal kosi Ivy, siya lang
'yong babaeng minahal kong husto. 'Yong tipong pati future namin ay na-imagine ko
na."

Lumunok siya dahil parang may nakabara sa

lalamunan niya kaya nananakit na iyon. '"Y-yong relasyon ninyong dalawa, sekreto
lang ba 'yon? Dahil pati sa akin walang nakukuwento si Ivy na may boyfriend siya."
Tumango ito. "Halos kalahating taon naming sinekreto pero nalaman pa rin ng daddy
ni Ivy. Actually, balak na niyang sabihin sa iyo dahil sobrang unfair daw dahil
wala kang sinisekreto sa kanya tapos siya itong maglilihim sa iyo. Hanggang sa
maghiwalay kami kaya siguro sinarili na lang ni Ivy. Madalaska niyang ikinukuwento,
pinakita rin niya sa akin ang mga pictures mona kasama siya kaya nakilala kita two
years ago." Mapait itong ngumiti. "Akala ko okay lang na wala na ako sa buhay niya
kaya bumalik na ako dito sa Pilipinas, hindi ko alam na sobrang dinamdam niya 'yon
na naging dahilan para mas lalong lumala ang sakit niya. Kung nalaman ko lang ng
mas maaga, sana naalagaan ko man lang siya. Sana naroon ako sa tabi niya hanggang
sa huling hininga niya. Sobrang sakit na dito ko na lang siya makikita at
mapupuntahan." Ngumawa-ngawa si
Nathan. Pero hindi na napigilan ang luhang pumatak sa mga mata nito na mabilis
nitong pinalis. "Nagkausap

kami ng daddy niya noong bumalik ako ng New York,

halos magwala ako noon doon nang malaman ko 'yong nangyari kay Ivy. Kahit siya man,
sinisisi rin niya ang pagiging selfish niya sa nararamdaman ng anak niya para sa
akin. Minsan nahiling ko na sana may time machine para makabalik ako sa panahon na
kasama ko pa si Ivy. Sana mas pinaglaban ko pa 'yong relasyon namin. Maraming
sana."
Kinagat ni Joanna ang ibabang-labi. Dahil sa pagiging selfish ng Daddy Martin ni
Ivy kaya nabaon sa lungkot ang kaibigan niya. At kahit siya ay wala ring nagawa
para damayan ang kaibigan, ni hindi niya napansin na may dinadamdam ito dahil
palagi itong masaya kapag nakakausap niya. lyon pala ay hindi ito totoong masaya.
Bakit hindi niya napansin na may pinagdadaanan ito noon? Napakagaling nitong
magtago.

"lsa sa mga natutunan ko, 'wag sayangin 'yong oras na mayroon ka para makasama mo
'yong taong mahal mo. At kung alam mong siya na talaga, wala namang masama kung
ipaglalaban mo 'yong pagmamahal mo sa kanya. Dahil palaging nasa huli ang
pagsisisi."

MARliNG napapikit si Joanna. Kinakain pa rin ang isip niya nang naging usapan nita
ni Nathan kanina sa puntod ni Ivy. Napabuntong-hininga siya pagkuwan ay tumingala
sa kalangitan. Tulog na si Norielle nang mga oras na iyon kaya iniwan muna niya sa
loob ng silid nita.

After two years, pakiramdam niya ay gumaan na halos iyong pakiramdam niya dahil sa
pag-o-open ni Nathan sa kanya nang naging relasyon nito kay Ivy. Sigurado siya na
naging mas masaya na ngayon si Ivy kung nasaan man ito. Nalulungkot lang siya sa
sinapit ng relasyon ng dalawa. Literal na pinagtagpo pero hindi itinadhana. Parang
sila ni Nash.

Malungkot siyang napangiti nang maisip ang

binata. Nang ikuwento niya kay Nathan ang dahilan ng pag-uwi niya noon dito sa
bansa ay napatawa pa ito sa nalamang pagganti dapat niya rito pero dahil sa
kakulangan niya sa research at nag-stick sa narinig dahil tinawag nitong 'Kuya' si
Nash kaya umpisa pa lang ay palpak na ang plano niya.
"It must be fate. Kaya siguro ganoon ang nangyari ay dahil para magtagpo kayo ng
kapatid ko. Naniniwala ako na lahat ng nangyayari ay may dahilan..."

Fate. Siguro nga.

Nahilot niya ang sentido, sumasakit ang ulo niya dahil sa katusuan ni Nathan.
Nagboluntaryo ito na ihatid sila ni Norielle kanina pauwi sa tinutuluyang hotel.
Pero hindi pa roon nagtatapos ang Iahat dahil may pahabol
pa ito...

"Gusto kitang imbitahan bukas sa anniversary nina mommy at daddy. Gaganapin sa

hacienda. Okay lang kahit hindi mo isama si Norielle tutal may baby sitter naman
siya."

Napamaang siya. 't sa tingin mo ay papayag ako sa alok mo?"

"Why not? For old time sake- "

"Nathan, no," mariin at final niyang tugon.

' yaw mo bang makita si Nash?" Hindi siya agad nakasagot. Ngumiti pa ito. "Sigurado
naman ako na gusto mo siyang makita."

Umiling siya. ' yaw kong guluhin pa ang kapatid mo. Baka masaya na siya- "

'"Yon ba ang aka/a mo?"

' -ano'ng ibig mong sabihin?"

Nagkibit ito ng balikat. "Basta bukas susunduin kita, six in the evening. I don't
take no for the answer,

Joanna. Or else,malalaman ni Nash na may anak kayo."

Kahit na hindi niya ikinuwento ang tungko/ kay Norielle dito ay nag-stick na talaga
ito sa kaalamang si Nash ang ama ng anak niya.

((/hate you," inis niyang wika.

Ngumisi lang ito bago nagpaalam sa anak niya...

Nagpakawala siya ng isang buntong-hininga. Pakiramdam niya ay bibitayin siya dahil

sa nalalapit nilang pagkikita ni Nash. Hindi niya alam kung ano'ng mangyayari
bukas pero isa lang ang alam niya ngayon, magkikita na uli sila.

Sumagi sa isip niya iyong sinabi ni Nathan na nasa huli palagi ang pagsisisi.
Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In her f1rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...

Chapter 21

JSANG sulyap pa sa salamin bago ipinasyang lumabas ni Joanna sa ukupadong silid sa

tinutuluyang hotel. Nakasuot siya ng kulay itim na off shoulder bandage dress na
may slit hanggang sa medyo taas ng hita niya. Kulay cream naman na high heels sa
paa niya. lnilugay lang din niya ang kinulot niyang buhok. Fresh look naman sa make
up.
Sakto namang tumunog ang doorbell. Ang baby sitter ni Norielle nasi Ara ang
nagbukas ng pinto. Nakangiting mukha ni Nathan ang pumasok sa loob. Nakasuot ito ng
black suit. Mababakas din ang relief sa guwapo nitong mukha nang makitang nakabihis
na siya.

"Hi," nakangiti pa nitong bati sa kanya. "Akala ko dadaanin pa kita sa puwersahan

para sumama."

Nang lapitan niya si Nathan ay pigil-pigil niya ang sarili na irapan ito.
Napakatuso rin ng isang ito.

"Uuwi rin ako mamaya," sa halip ay sabi niya. Matagal bago nito nagawang tumango.
"Okay. Kung
gusto mo, puwede rin naman kayong manatili sa

bahay kung nanaisin mo."

Nagpapatawa ba ito? Umiling siya. "Naka-book kami dito sa hotel ng isang linggo. At
saka baka ihagis lang ako ni Nash palabas ng hacienda ninyo."
Napatawa ito sa sinabi niya. "Anyway, nasaan ang munting prinsesa?" iginala pa nito
ang tingin sa paligid.

Magsasalita sana siya nang makita naman nito si Norielle na palabas ng silid na
gamit nila. Nilapitan agad iyon ni Nathan at binuhat.

"Hi, princess, na-miss ka ni Tito Nathan," pinupog

pa nito ng halik ang bata sa pisngi na ikinahagikhik ng anak niya. Samantalang sa

ibang tao ay pahirapan itong buhatin dahil nagwawala.

Tumikhim siya para agawin ang atensiyon ni Nathan. "Umalis na tayo. Ara," baling
niya sa baby sitter. "lkaw na muna ang bahala kay Norielle." Kahit tila
nagtataka si Ara kung sino basi Nathan ay hindi na ito
.
nag-us1sa pa.

"Sige po, Ate Joanna." Kinuha na nito si Norielle kay

Nathan.

"Bye, princess," paalam pa ng binata sa anak niya. "Ah, wait. Just a second."
Mabilis nitong dinukot sa suot na black suit ang cellphone nito at bago nito ibigay
si Norielle kay Ara ay nag-selfie pa ang mga ito. Nang makontento ay saka nito
ibinigay ang bata sa
tagapag-alaga nito. "Shall we?" iniumang pa ni Nathan ang braso nito para sa kanya.

Humalik muna siya sa pisngi ng anak at nagpaalam bago sumama kay Nathan.

Nang makasakay sa kotse nito ay agad niya itong hinarap. '"Yong picture ninyo ni
Norielle-"

"'Wag kang mag-alaIa, ako lang ang makakakita noon. Swear," itinaas pa nito ang
isang kamay.

Pero paano kung ipakita nito iyon kay Nash? Wala siyang tiwala. "Baka ipakita mo sa
kapatid mo."

"Luluha muna siya nang dugo bago niya makita at bago niya malaman kung sino ang
bata sa picture," anito nang paandarin na ang kotse nito. "Kaya kumalma ka lang."

Paano ba siyang kakalma? liang sandali na lang at magkikita na uti sila ni Nash.
Paano kung palayasin siya nito katulad ng ginawa nito noon sa kanya?

Biglang bumalik sa alaala niya ang eksenang iyon.

Pati kung paanong mabasa siya sa ulan habang naglalakad. Sobrang helpless.

Napalunok siya. Sumakit bigla ang lalamunan niya sa alalahaning iyon.

"Bakit ba gusto mo akong isama sa anniversary ng mga magulang mo? Alam mo naman na
galit sa akin si Nash."

Ngumiti ito habang nasa daan pa rin ang tingin. "Basta. Anyway, I owe you big time,
Joanna."

Kumunot ang noo niya. "Bakit?" "Basta."

Naiiling na nagbaling siya ng tingin sa may Iabas ng bintana. lpinikit niya ang mga
mata kapag kuwan. Kung hindi lang nito nakita si Norielle ay may choice siya na
hindi sumama, pero dahil numero uno itong blackmailer kaya naman wala siyang magawa
kundi ang sumama
rito.

PAKIRAMDAM ni Joanna ay halos umikot ang tiyan

niya dahil sa kabang nararamdaman. Makalipas ang dalawang taon ay naroon na naman
siya sa Hacienda Villa Franca. Bakit ganito magbiro ang pagkakataon? Wala sa plano
niya ang muling tumapak doon. Pero iba ang nangyari, taliwas sa plano niya habang
nasa bansa.
"'Wag kang mag-alala. Naka-move on nasi Nash sa nangyari two years ago."

Habang siya naman ay nanatiling nakabaon sa nakaraan. Dapat na ba siyang maawa sa

sarili niya?

Nang maiparada ni Nathan ang kotse nito ay hindi niya napigilan ang sarili na
napatingin sa may entrada ng mansiyon. Agad sumikdo ang puso niya nang
makilala ang IaIaking nakatayo roon. Salamat sa liwanag dulot ng mga nagkalat na
ilaw, malinaw niyang nakikita

ang mukha ng lalaking iyon. Pero nabitin sa ere ang

paghinga niya nang may lumapit ditong sexy na babae. Matapos itong yakapin at
halikan sa pisngi ay animo sawa na kumapit sa braso nito ang babae. Nawala lang ang
mga iyon sa paningin niya nang humarang si Nathan sa dereksiyon niyon.

Pinagbuksan siya nito ng pinto ng kotse nito. "Let's go, Joanna."

(((Wag kang mag-ala/a. Naka-move on nasi Nash sa nangyari two years ago..." para
iyong batingaw sa isipan n1ya.
"Joanna," untag ni Nathan sa kanya.

Napakurap-kurap siya. Pagkuwan ay huminga nang malalim bago bumaba sa kotse nito.
Hawak-hawak niya ng mahigpit sa kamay ang purse at isang paper bag na naglalaman ng
regalo niya. lsa sa J. Cross Collection ang dala niya, ibibigay sana niya sa mommy
at daddy ni Ivy, pero wala naman siyang maisip na iregalo sa mga magulang nina Nash
kaya iyon na lang. Sana lang ay magustuhan ng mga ito.
Ano ba talaga ang plano ni Nathan? Gusto ba nitong harap-harapang ipamukha sa kanya
na balewala na siya talaga kay Nash dahil may iba nasa buhay nito?

Kumirot na naman ang puso niya. Sa isip niya ay nag-walk out na siya. Kesehodang
maglakad uli siya palabas ng hacienda.

Muli siyang huminga ng malalim at lumunok para palisin ang tila bikig sa kanyang
lalamunan. Hindi niya alam kung hanggang kailan siya tatagal sa loob, bahala
na.
Nang makapasok sa loob ay hinayon naman nila

ang papunta sa may lanai, sa malawak na lawn malapit sa may swimming pool ginaganap
ang naturang party.

"Kuya Nathan."

Daig pa ni Joanna ang itinulos sa kinatatayuan nang marinig ang boses na iyon.
Napahinto rin si Nathan sa paglalakad. Pagkuwan ay pumihit paharap sa kapatid.
Sumulyap muna sa kanya si Nathan bago tiningnan si Nash. Hindi siya nangahas na
lumingon.

"Kanina ka pa hinahanap nina mommy."

"Sinabi ko naman sa kanila na may susunduin lang ako. Nasaan ba sila?"

"Nasa lanai. Sino'ng kasama mo?"

Hindi inalis ni Nathan ang tingin kay Nash. "Special someone," matipid nitong
sagot. "Pupuntahan muna namin sina dad," iyon lang at tinalikuran na nito ang
kapatid. lnakbayan pa ni Nathan si Joanna para alalayan sa paglalakad.
Nang medyo makalayo ay hindi pa rin magawang makahinga nang maluwag ni Joanna.
Bukod sa kaalamang nasa paligid na lamang si Nash ay
napakaraming alaala rin ang nagsusumiksik sa isipan

n1�

ya.

lsa sa ipinagpapasalamat niya ay hindi siya kilala

nang mga magulang ni Nash. Dahil wala ang mga ito

.
noong naroon s1ya.

"Relax, wala namang alam sina dad sa nangyari noon sa pagitan ninyo ni Nash," ani
Nathan kay Joanna nang tila mabasa ang nasa isip niya.

Marahan siyang tumango. Nang makaharap ang mga magulang nito ay magiliw pa siyang
hinarap ng ina ng mga ito. Nathalie Villa Franca, hindi halata na
fifty-five na ang edad ng ginang dahil mukha itong mas bata kaysa sa totoong edad.
Ganoon din ang ama ng mga ito na napakatikas pa rin ng pangangatawan.
Halatang dito nagmana ng katangkaran at kakisigan ang

magkapatid na Villa Franca.

"Mom,meet Joanna. My-"

Halos hindi na pinatapos ng ginang ang sinasabi ni Nathan dahil agad siyang
nilapitan nito at beneso sabay yakap. "Sa wakas dinala ka rin ng binata ko rito sa
bahay. Ako ang mommy ni Nathan. Puwede mo rin
akong tawaging mommy."

Nanghihingi ng saklolo na tiningnan niya si Nathan na napapakamot na lang sa batok.

Napakagiliw ng ina ni Nathan dahil unang beses daw na nagdala ng babae si Nathan sa
hacienda.

"Hindi na ako magtataka kung imbitahan mona lang kami sa kasal ng anak mo,
Nathalie," anang isang gmang.

"Asahan mo na 'yan, Gwen."

Hindi nakaligtas sa paningin ni Joanna ang suot-suot na alahas ni Mrs. Nathalie

Villa Franca. Napalunok siya. Hindi siya maaaring magkamali. lsa iyon sa latest
collection ng J. Cross. Na-overwhelm ang puso niya habang nakatitig partikular na
sa suot nitong kuwentas.

Napasulyap din ang ginang sa tinitingnan niya. Napangiti ito kapag kuwan. "Maganda
ba, hija?"

Tumango siya. "Opo."

"Hand made ito, hija. Balak ko sana itong bilhin noong nasa Europe kami pero
naunahan naman ako ng asawa ko," matamis itong ngumiti. "Surprise gift niya."

Napangiti siya. Sobrang natutuwa siya dahilpati mommy nina Nash ay mayroon ng
alahas na iyon na siya mismo ang gumawa. "Ang ganda niyo po lalo."

"Thank you, hija." Nilapitan siya nito at hinawakan sa braso. "Come here,
ipapakilala kita sa daddy ni Nathan."

Pero sa pagpihit nila sa kaliwa ay

seryosong-seryosong mukha ni Nash ang sumalubong sa kanya. Ni hindi ito kumukurap

habang nakatitig sa kanya.

Chapter 22
HALOS tumigil ang mundo ni Joanna nang magtama ang mga tingin nila ni Nash. Nang
mga sandaling iyon, wala siyang ibang nakikita kundi ito lang. Ang guwapo nitong
mukha na lalo pang pinaguwapo sa lumipas na dalawang taon. Kagaya ni Nathan ay
nakasuot din ng formal suit ang binata. Nakasuklay papunta sa likod ang buhok nito.
Lalo itong nagmukhang intimidating ang dating. ldagdag pa ang
kaseryosohan sa mukha nito na halos hindi mabanat ng ngiti ang labi. At ang mga
mata nito, tanging disgusto ang mababakas doon.
Bago pa makapagsalita si Nash ay naunahan na ito ng mommy nito. "Nash, girlfriend
ng Kuya Nathan mo," magiliw pang anunsiyo kay Nash ng ina nito.

Sandaling tumiim ang bagang nito na hindi nakaligtas sa matalas na paningin ni

Joanna. Makalipas ang ilang sandaling pagtitig sa kanya ay saka lang nito tiningnan
angina nito.

"Really?" tila walang pakialam na tanong nito. Nag-iwas na rin siya ng tingin.
Pambihirang puso
ito, aniya sa isip nang bumilis lalo ang kabog niyon.

Nilingon niya si Nathan na hindi rin nakaligtas sa kanya ang kakaibang ngiti sa
sulok ng labi nito na mabilis din nitong binura. Bahagya niyang pinanlakihan
ito ng mga mata.

Mabilis namang nilapitan ni Nathan angina. "Mom, kami na ang bahalang maghanap kay,
dad. Mag-focus na lang po muna kayo sa mga bisita ninyo."

"Are you sure?"

Nakangiting tumango si Nathan. "Yes."

"Happy anniversary po sa inyo,Tita. Sana po ay magustuhan ninyo ito ni Tito," aniya

nang balingan siya ng ginang. lbinigay niya rin dito ang paper bag, may balot ang
box na Iaman niyon kaya hindi kita na isa iyon sa limited edition na J. Cross
Collection.

"Nag-abala ka pa, hija. Anyway, thank you so much," muli nitong beneso si Joanna
bago nagpaalam na pupuntahan lang ang ibang bisita.

"Ako na ang bahala doon sa maling akala ni mommy," bulong sa kanya ni Nathan nang
bahagya siya nitong yukuin. "Sa ngayon, hayaan mo muna na 'yon ang akala ng isang
tao diyan."

Aapila sana siya nang tumayo na ito ng tuwid. Pasasakitin pa nito ang ulo niya.
Anona lang ang iisipin ni Nash sa kanya?

Paglingon niya ay wala na ito sa kinatatayuan nito kanina. Nilibot niya ang tingin
sa paligid.

"Nathan, bakit mo ba ito ginagawa? lsinama mo pa ako rito. Para saan?" hindi na
niya napigilang itanong uli.
Bumuntong-hininga ito. "'Yong totoo?" Tumango siya.
"Gusto ko lang siyang pigilan. Gusto na niyang
lumagay sa tahimik. Baka kasi kapag nakita ka niya, magbago pa ang isip niya."

Lumagay sa tahimik? Sigurado siya na si Nash ang tinutukoy nito. Magpapakasal na si

Nash? Kanino? Doon ba sa babaeng nakita niya kanina? May tila kumurot sa puso niya.
At nang mga sandaling iyon ay parang gusto niyang hayaang pumatak ang luhang unti-
unting namumuo sa sulok ng kanyang mga mata. Humigpit ang pagkakahawak niya sa
purse.

Nagbaba siya ng tingin. "Hindi uubra ang plano mo,

Nathan," halos anas na lang niya.

Tinapik nito ang balikat niya. "Ang mabuti pa ay kumain na muna tayo, hindi pa
rin ako kumakain," anito na inalalayan na siya papunta sa may buffet table.

Para siyang hangin na nagpatianod na lang kay

Nathan habang ang isip niya ay nakay Nash.

Matapos nilang kumain ni Nathan ay nagpaalam muna ito na mag-si-CR lang.

"Sa status ni Nathan na walang siniseryoso, sa tingin ko ay wala pang isang linggo
mapapalitan din ang babae na 'yan."
"Right."

"Feel na feel ang pagkagiliw sa kanya ni Tita

Nathalie."

Pinalampas na lang ni Joanna ang bulungan sa likuran niya na rinig na rinig naman
niya.
PAGKAINOM nang straight ni Nash sa alak na kinuha sa dalang tray ng waiter na
dumaan sa tapat niya ay
wala ng pagdadalawang isip na nilapitan niya ang

kinaroroonan ni Joanna.

Hindi niya alam kung anong lakas ng loob mayroon ito dahil nagawa pa nitong tumapak
sa hacienda at kasama pa ng magaling niyang kapatid sa mismong anibersaryo ng
kanilang mga magulang.

Malapit na siya rito nang pumailanlang naman ang isang love song.

"Nash, hijo," salubong sa kanya ng kanyang ina. Agad siya nitong hinawakan sa
kanyang braso at hinila palapit sa kinaroroonan ng pakay niya. "lsayaw mo muna si
Joanna para hindi siya mainip. Hija, would you mind?"

Napatingin sa kanya ang pares ng mga matang iyon na matagal din niyang hiniling na
sana ay muling
makita. Sinaway niya ang sarili nang maglakbay na kung

saan ang 1s1p mya.

"H-Hindi po ako marunong sumayaw," tanggi ni

Joanna.

Bakit nakaramdam siya ng inis sa pagtanggi nito? "Hindi ka naman hahataw ng sayaw,"
pakli niya na
inilahad ang kamay sa harapan nito. "Shall we dance?"

Gusto niyang tuktukan ang sarili pero hindi na naman niya maaari pang bawiin ang
kamay at ang sinabi.

Nangingiti pang kinuha ng kanyang ina ang kamay ni Joanna at inilagay sa nakalahad
niyang kamay. Kakaibang kilabot ang naramdaman niya nang maglapat ang mga palad
nila.

Mula sa kamay nilang magkalapat ngayon ay nag-angat ang tingin niya sa magandang
mukha ni Joanna. Nasa kamay nilang magkalapat ang atensiyon nito. Mahigpit niya
iyong hinawakan kaya napatingin ito sa kanya.

"Go. sayang ang magandang awitin," pagtataboy sa kanila ng ina nito.

Wala ng nagawa si Joanna kundi ang tumayo at sumama sa kanya papunta sa malawak na
espasyo na nakatalaga para sa mga nais magsayaw.

Ayaw sana niyang pansinin ang kakaibang pakiramdam na iyon pero habang tumatagal
lalo iyong nangingibabaw. At simula iyon nang makita niyang muli si Joanna.
Nash, dapat galit ka sa kanya dahil sa ginawa niya noong panggagamit sa iyo. Put
that on your
mind... paalala ng isipan niya habang isinasayaw niya si Joanna sa saliw ng love
song na pumapailanlang. Beautiful As You na kinanta ni Jim Brickman.

PUMIKIT si Joanna at ninamnam ang mabagal na

pagsayaw nila ni Nash.

Ngayon niya mas napatunayan sa sarili kung gaano niya ito na-miss. Lalo na ang
ganoon sila kalapit. Magkahugpong ang mga kamay.

'Wag kang iiyak, Joanna. Lalong hindi sa harapan ni

Nash...

"What is it this time?'' malamig nitong tanong malapit sa tainga ni Joanna. "Bakit
kasama mo ang Kuya
ko?"

Nagmulat siya ng mga mata. Gusto sana niyang

tingalain si Nash pero nagpigil siya.

"None of your business, Nash," kaswal niyang sagot.

"Tss. Ano 'yon nakikipaglaro ka sa kanya ngayon? Ex siya ng kaibigan mo, 'di ba?
Then what? Papatulan mo rin?"

"Bahala ka kung ano'ng gusto mong isipin. Wala akong dapat na ipaliwanag sa iyo."

Holding you in my arms.

No one else's fit so perfectly.

I could dance forever with you, with you. And at the stroke of midnight.
Please forgive me if I can't let go.

Cause I never dreamed I find a Cinderella of my own...

Napapikit siyang muli nang mas hapitin pa siyang lalo ni Nash. Mas inilapit pa nito
ang labi sa may tainga

"I want an explanation now, Joanna," anito na parang may iba pang ibig sabihin.

'Cause I've seen rainbows that could take your breath away (take your breath
away).

day.

few.

The beauty of the setting sun that ends a perfect

And when it comes to shooting stars, I have seen a

But I've never seen (I've never seen) anything

(anything) as beautiful as you.

May kakaibang kiliting dulot ang mainit nitong hininga sa balat niya. Pati tuhod
niya ay nakaramdam ng panlalambot. Nagmulat siya ng mga mata at lakas loob na
ipinaling ang mukha rito.

Halos magkalapit na ang mga mukha nila pero wala siyang pakialam. But the moment
when their eyes met, she seems to forget everything on her mind. Nakatitig na lang
siya rito. Ganoon din ito sa kanya. Bumaba pa ang tingin nito sa mga labi niya.

From the moment I saw you,

From the moment !looked into your eyes...

lsang tikhim ang bumasag sa moment nilang iyon ni Nash. Napakurap-kurap siya bago
pumaling ng tingin sa tumikhim.

"Tapos na 'yong tugtog. Puwede ko ba munang mahiram si Joanna?" seryoso ang mukhang
wika ni Nathan kay Nash.

Saka lang niya napansin na iba na nga ang pumapailanlang na awitin.

Binawi na ni Joanna ang kamay kay Nash. Tumango si Nash. lsang sulyap pa sa kanya
bago
naglakad palayo. Nakita pa niya nang lapitan ito nang

babaeng nakita niya kanina. Hinila nito pabalik sa dance floor si Nash. Nag-iwas
siya ng tingin ng sumulyap sa kanya ang binata.
Huminga siya nang malalim dahil animo pinipiga
.
ang puso n1ya.

"Tara," ani Nathan na iginiya na siya palayo roon.

Readers also enjoyed: ------------------------------------� Hot Badass CEO

0 6.8K Read

TAGS billionaire
possess10 ve playboy CEO

Chapter 23

"NA MISS mo ba itong hacienda?"

Malungkot niyang nginitian si Nathan. "Medyo. Marami rin namang magagandang

memories dito na nangyari sa akin bago ako tuluyang umalis," huminga siya nang
malalim. "Pinaalis pala."

Nang mga sandaling iyon ay nasa silid sila ni Nathan. Naniniwala raw si Nathan na
sumunod sa kanila si Nash kanina kaya naisipan siya nitong dalhin sa silid nito. At
sigurado rin ito na nasa Iabas lang ngayon si Nash at nag-iisip nang masama sa
kanila. Na may ginagawa silang kamunduhan doon.

As if naman ay may pakialam pa si Nash sa kanya? "Joanna," agaw ni Nathan sa

atensiyon niya. Napatingin siya rito. Kasalukuyan itong nakaupo sa
gilid ng kama nito. Habang siya naman ay sa one setter

sofa nakaupo. "Bakit?"

"Naisip mo ba na nangyari ang Iahat dahil may dahilan?"

Hindi niya agad naunawaan ang sinabi nito. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

Pinagsatikop nito ang mga kamay. "Gusto ni Ivy na iganti mo ako dahil sa ginawa ko
sa kanya. Pero hindi umayon ang plano mo dahil mali ka ng taong nilapitan. Siguro
kaya nangyari 'yon ay para magtagpo kayo ni Nash. Kumbaga si Ivy ang naging
instrumento ng tadhana para pagtagpuin kayong dalawa."

Nagbaba siya ng tingin. Pinapaasa ba siya ni

Nathan? Pero paano kung ganoon na nga? Nagtagpo

silang muli ni Nash sa pangalawang pagkakataon, dahil iyon ang iniadya ng tadhana?

"Mapaglaro lang talaga ang tadhana," sa halip ay sabi niya.

Nagkibit ito ng balikat. "Maybe." Tiningnan nito ang relong pambisig. "Twenty
minutes na tayong narito sa loob. Mauna ka ng lumabas."
"lkaw?" taka niyang tanong. "Susunod ako."
Tumango siya bago tumayo na at hinayon ang nakapinid na pinto.
"Joanna."

Huminto siya at nilingon ito.

Ngumiti ito. "Nagawa na ni Ivy 'yong part niya sa inyo ni Nash. Kaya gusto ko
namang gawin 'yong part
ko."

Naguluhan yata ang utak niya sa sinabi nito.

Kumunot ang noo niya. "Ha?''

"Sige na. Mauna ka ng lumabas," pagtataboy na nito sa kanya.

Dala-dala pa rin niya sa isip ang sinabi ni Nathan habang naglalakad sa pasilyo.

Ano ba'ng ibig sabihin ni Nathan? Bakit ang slow niya nang mga sandaling iyon?

Napahinto siya sa paglalakad ng may pumigilsa braso niya. Paglingon niya ay ang
nakatiim bagang nasi Nash ang nalingunan niya.

"Dito pa talaga sa bahay, Joanna?" naniningkit ang mga matang tanong nito.

"Bitiwan mo ako, Nash," binawi niya ang braso niyang hawak nito pero hindi nito
iyon bitiwan. Nakagat

niya ang ibabang-labi nang mas higpitan ni Nash ang

hawak sa kanya.

Hindi pa ito nakontento at basta na lang siyang hinila. Paghinto sa isang pinto ay
agad nito iyong binuksan at hinila siya papasok. Pagka-lock ay saka siya nito
binitiwan at hinarap.

Galit pa rin ang anyo ni Nash. Napalunok si Joanna. Kung ganoon ay nag-isip nga ito
ng masama sa kanila ni Nathan. Sandali siyang napapikit dahilsa kalokohan ni
Nathan.
"What is it this time,huh?!" bulyaw nito sa kanya. "As if, nothing happened? Kaya
ayos lang sa iyo na bumalik dito? Tapes ngayon 'yong kapatid ko naman ang lalapitan
mo?" Tumiim ang bagang nito. "Paglalaruan mo rin ba siya? At ang loko naman 'yon
papatulan ka pa matapos ng ginawa mo noon."

Nagmulat siya nang mga mata at matamang tinitigan ang galit na si Nash. "Sabihin
mona lahat ng gusto mong sabihin para makalabas na ako rito." Gusto niyang
palakpakan ang sarili dahil nasabi niya iyon ng hindi nauutal.

Lalong tumiim ang labi nito. "Layuan mo 'yong kapatid ko."

Two years ago ay si Nathan ang nagsabi niyon sa kanya. sa isip ay malungkot siyang
napangiti.

Huminga muna siya ng malalim bago ito tinanguan. "Sige kung iyon ang gusto mo.
Puwede na baakong lumabas?" Sa abot ng makakaya niya ay pinablanko niya ang
ekspresiyon ng mukha.

Nang mga sandaling iyon, ang tanging gusto lang niyang gawin ay ang makita ang anak
na si Norielle at yakapin ng mahigpit.

Kahit ano siguro ang gawin niya ay hindi na

mawawala ang galit sa kanya ni Nash. ldagdag pa ang

mali nitong akala sa kanila ni Nathan na tiyak na lalong nagpagalit dito.

Napaatras siya nang maglakad si Nash palapit sa kanya. Hindi niya mabasa ang nasa
isip nito. Pati mga mata nito ay blanko ang emosyon.

Napahinto lang siya nang tumama na ang binti niya sa gilid ng kama. Napalunok siya
at naalarma. Lalo na nang tuluyan siyang ma-corner ni Nash. Pagkahubad
nito sa suot na coat ay basta na lang nito iyon hinagis sa sahig.

"N-Nash," pigil niya rito na agad isinangga ang dalawang kamay sa dibdib nito at
iniiwas ang mukha nang akma siya nitong hahalikan. Saka lang niya naamoy ang alak
sa hininga nito.
"What?"

"Please, no," aniya nang hapitin siya nitong lalo palapit sa katawan nito.
Pinigilan niya ang kamay ni Nash nang akmang ibababa nito ang zipper sa likod ng
suot niyang evening gown.

"Bakit? Loyal ka ba ngayon sa Kuya ko? Tss. Don't give me that shit, Joanna. You
can f**k me too. Kahit katatapos niyo lang."

lsang malutong na sampal ang pinadapo niya sa pisngi nito. Pati luha niya ay hindi
na niya napigilan pa sa pagtulo. Masakit. Masakit mahusgahan lalo na kung
wala namang katotohanan. At lalo na kung gating mismo kay Nash.

Nahawakan nito ang pisnging sinampal niya. Binitiwan na rin siya nito.

Sabi ni Nathan ay balak ng lumagay sa tahimik ni Nash pero heto ito ngayon at balak
pang makipaglaro sa kanya. Naninikip lalo ang dibdib niya.

"Aminado naman ako na nagkamali ako noon dahil

ikaw 'yong nilapitan ko, eh. Tinanggap ko rin 'yong galit mo noon at pinagsisihan
ko na 'yon. I'm... I'm sorry. I'm sorry if I hurt you before, a lot. Pero hindi ko
deserve na bastusin mo ako ngayon, Nash." Nakagat niya ang
ibabang-labi para pigilan ang mapahikbi sa harapan

nito.

Nang hindi ito magsalita ay nilampasan na niya ito.

May pagmamadali na lumabas siya sa silid nito. Dumiretso siya sa dulong bahagi ng
pasilyo dahilterrace ang naroon. Sa sulok niyon, doon ay tahimik siyang umiyak.

Chapter 24

MAAGANG nagising si Nash kinabukasan. Halos hindi rin naman siya nakatulog ng
maayos dahil sa naging presensiya ni Joanna.
lpinilig niya ang ulo. sumasakit na rin ang ulo niya

kakaisip dito. Kahit idinaan na niya sa paliligo ay wala

. .
pa nng nangyan.

Sinuklay niya ang buhok at binilisan na ang paglalakad papunta sa may komedor
kung saan nakahanda na raw ang agahan.

Ang Kuya Nathan lang niya ang naabutan niya roon. Wala ang mga magulang niya. Baka
napuyat dahilsa party kagabi. Balak sana niya itong tawagin nang mapansin na may
tinititigan ito sa cellphone nito. Tahimik na nilapitan niya ito at buhat sa
likuran nito ay sinilip niya kung ano ang kanina pa nitong tinititigan.

Kumunot ang noo niya nang makita ang larawan nito kasama ang isang cute na cute na
batang babae na sa tantiya niya ay nasa edad isang taon at ilang buwan
pa lamang. Maging siya ay hindi inalis ang tingin sa bata. May mainit na bagay rin
ang bigla ay parang humaplos
sa puso niya. Para saan iyon? At sino rin ang batang iyon?

"Sino 'yan?" hindi na niya napigilan pang itanong. Sandaling tila nanigas sa
kinauupuan si Nathan.
Nang hindi siya nito pansinin ay naglakad siya papunta

sa kabilang bahagi ng lamesa, naupo siya sa katapat nitong upuan.

Tumikhim si Nathan bago siya nginitian. ltinabi na rin nito sa suot na pants ang
cellphone nito. "Very

important person," tanging sagot nito bago humigop ng

kape sa tasa nito.

Hindi siya nakontento sa sagot ng kapatid. Gusto niyang i-assume na baka may
naanakan ito. Ngunit ayaw namang paniwalaan ng isip niya ang bagay na iyon.
"May naanakan ka ba?'' Tumawa ito. "You think so?"
Hindi agad siya nakaimik. Pagkuwan ay umiling. Pero iyong reaksiyon niya ay hindi
pa rin sigurado. "Sino nga?"

"Hindi mo rin naman kilala kaya 'wag mo ng alamin," ani Nathan bago inatupag ang
pagkain.
"Ngayon nga pala ang alis mo, 'di ba? Good luck sa pinili mong journey ng buhay mo.
Kung hindi ka papapigilsa gusto mo, hindi na kita kokontrahin."

Samantalang noong isang araw lang ay pigil-pigil siya nito tapos ngayon ay halos
ipagtulakan na siya sa balak niyang pagbabalik loob sa paglilingkod sa Diyos.

Hindi niya inalis sa kapatid ang tingin. "Bakit magkasama kayo ni Joanna? At bakit
mo rin siya dinala rito? Matagalna ba kayong nagkikita?" Nayukom niya ang kamao
nang maisip na matagal na siyang pinaglilihiman ng kapatid.
lnilapag nito ang hawak na kubyertos at mataman siyang tinitigan. "Akala ko ba
naka-move on ka nasa kanya? Pero bakit parang apektado ka pa rin? At kung dalhin ko
man siya rito at ipakilala sa mga magulang natin ay labas na ang kung ano mang
issue na mayroon kayo sa nakaraan. At saka, ikaw na rin ang nagsabi noon na wala
namang kayo, 'di ba?"
Natigilan siya nang may maalala...

((May pupuntahan ka?"

Mula sa gitna ng grand staircase ay huminto si

Nathan at nilingon siya. Tumango ito. "May dadalawin

akong napaka-importanteng tao sa buhay ko." Ngumiti pa ito bago nagpatuloy sa

pagbaba...
Napalunok siya. Si Joanna ba ang tinutukoy ng kapatid niya? Tumiim ang bagang niya
sa isiping iyon. How inconsiderate.

Tumawa siya ng pagak. "Kinain mo rin 'yong mga pinagsasabi mo noon tungkol sa
kanya. Tapes ano? Makikita ko na 'yong babaeng niloko ako at pinaglaruan ay
papatulan mo rin? Ni hindi mo man lang naisip kung ano ang puwede kong maramdaman
sa ginagawa mo
itong. How inconsiderate, Kuya."

"'Wag mong sabihin na nagseselos ka, Nash? lyon ba ang sinasabi mong 'mararamdam'
mo?" Tumawa ito. "Bro, bawal kang makaramdam ng ganyan dahil magpapari ka." lnubos
na nito ang kape nito bago tumayo. "May pupuntahan pa ako. lngat sa pag-alis mo
mamaya."

"Nasaan siya?"

"'Wag kang umasa na sasabihin ko," anito bago nilisan ang komedor.

Hindi siya nakatiis. Hinabolniya ang kapatid. Mabilis niyang pinigil ito sa braso
nito nang maabutan niya ito sa labas ng mansiyon.
"Gusto ko siyang kausapin."

Binawi ni Nathan ang braso nito at seryoso siyang hinarap. Umiling pa ito. "For
what? Kung ano man ang nangyari sa inyo sa nakaraan, nakaraan na iyon. Hindi na
maibabalik. Ang pinakaimportante pa rin ay 'yong mangyayari sa present at sa
future. Lahat naman ng tao ay deserving para sa second chance. Si Joanna, mabuti
siyang babae. Tinanggap ko siya sa buhay ko. Ngayon, kung hindi mo siya kayang
tanggapin ng buo, 'wag mo

na siyang isipin. Mag-focus ka na lang diyan sa

pagpapari mo."

Nakipagtagisan siya ng tingin dito. Damn,bakit ginaganito siya ng kapatid niya?

Kung kailan buo na ang desisyon niya. Kung kailan gusto na niyang tanggapin na
parte na lamang ng nakaraan si Joanna sa buhay niya. Kung kailan akala niya ay tama
ang ginawa niyang desisyon na pagbabalik loob sa paglilingkod sa Diyos ay tila
isang malaking akala na lang ngayon sa kanya. Sa isang iglap, mababago rin muli
ang plano niya.

sa huli ay nagbawi siya ng tingin at marahang tumango-tango. "Kung ayaw mong

sabihin, okay. lngatan mo siya." Pagkasabi niyon ay tinalikuran na niya
ito at marahang naglakad pabalik sa mansiyon. Bahagya pa siyang tumingala nang
mamasa ang sulok ng mga mata niya. Bakit kailangan niya uli itong maramdaman?

Sa kabila ng mabigat na nararamdaman ay sinikap pa rin niyang kontrolin ang

emosyon.

Napaigik siya nang bigla siyang batuhin ni Nathan ng suot nitong sapatos. Tumama
iyon sa likod niya. Maang na nilingon niya ito. Ganoon na lang ang pagbunghalit
nito ng tawa nang makita ang mukha niya.
"f**k! Look at you, Nash. Para kang natalo sa lotto," tawang-tawa pa rin nitong
kantiyaw sa kanya.
sa inis ay binato niya pabalik dito ang sapatos nito na mabilis lang nitong
sinalo.

"Gusto kong isipin na nagseselos ngayon ang kapatid ko," ngumisi pa si Nathan.

Naglakad palapit kay Nash si Nathan. lnilapit pa nito ang bibig sa may tainga niya.
"Listen carefully, Nash. Once you step back, I'll tell you where she is. Sa ngayon,
kailangan ko na munang umalis. Don't worry, she's still yours." Pagkatapik nito sa
balikat niya ay

dumiretso na ito sa kotse nito na tawa pa rin nang tawa.

Ilang sandali pa ay pinaharurot na nito iyon paalis.

Saka lang napakurap si Nash. Nang rna-realize ang mga pinagsasabi ng kapatid ay
napamaang pa siya. "What the-"

"Nash, hijo, nandiyan ka lang pala. Nag-almusal ka na ba?''

Nalingunan niya ang kanyang ina. Umiling siya. "Samahan mo ako. Nauna na sa dining
ang papa
mo." Kumapit ito sa braso niya at hinila siya papasok sa

loob ng bahay. "Ang sweet ng girlfriend ng Kuya Nathan mo. Imagine, binigyan niya
kami ng regalo na masyadong mamahalin. Hindi naman ako nag-i-expect
ng regalo, dahilsapat na 'yong regalo ng daddy mo. Pero hindi ko mapigilan ang
matuwa dahil limited edition
'yong regalo niya partikular nasa akin na set ng alahas. God, it was one of a J.
Cross Jewelry Collection from Oslo, Norway-"
"J. Cross?" Kumunot ang noo niya.

"Yes. lsa sa mga sikat na brand sa Europe ngayon. Hindi ko masyadong na-entertain
ang girlfriend ng Kuya mo kaya magre-request ako na dalhin niya uti rito para mas
makapag-usap pa kami ng matagal."

"Mom, hindi 'yon girlfriend ni Kuya!" he hissed. Natigilan si Nathalie sa naging

reaksiyon niya. "1-l'm sorry. Hindi ko ho sinasadyang magtaas ng boses."
Marahan itong tumango. "Gutom ka na siguro," sa halip ay saad nito.

MATAPOS palutugin ni Joanna ang anak na si Norielle ay nagpaalam siya kay Ara na
magpapahangin lang muna sa labas ng hotel.

"Diyan ka muna sa tabi ni Norielle," bilin pa niya

rito.

"Sige po, Ate," anito bago tumabi kay Norielle.

lsang sulyap pa sa anak bago kinuha sa may couch ang kanyangjacket. Pagkuwan ay
hinayon na ang palabas ng hotelsuite. Alas otso pa lang naman ng gabi, medyo maaga
pa kung tutuusin kaya sigurado siyang safe pa sa labas ng hotel.

Pagkarating sa labas ay namaybay siya sa kaliwang bahagi ng kalye. Malamig ang

gabi. Huminga siya nang malalim at pinuno ang kanyang baga ng malamig na hangin.

Deretso lang sa paglalakad si Joanna. Hindi siya aware na kanina pang may sumusunod
sa kanya kaya ganoon na lang ang pagsinghap niya nang may kamay na humawak sa
kanyang braso at humila sa kanya sa madilim na bahaging iyon ng kalye.
Pagkapulupot ng kamay sa baywang niya para hindi siya makawala ay siya namang tapal
ng panyong malamig-lamig pa sa ilong at bibig niya. Sisigaw sana siya pero hindi na
niya nagawa pa.

Hanggang sa unti-unti ng magdilim ang lahat sa kanya. Sa sobrang bilis ng

pangyayari ay hindi na siya nakahingi pa ng tulong.
Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In her f1rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...

Chapter 25

UNTI-UNTING iminulat ni Joanna ang mga mata nang tuluyang maalimpungatan. Puting
kisame agad ang bumungad sa kanyang paningin. Tumingin siya sa
kaliwa niya, puting kurtina sa nakabukas na bintana ang

sinasayaw-sayaw ng hangin ang tela.

Napalunok siya. Hindi naman kulay puti ang kurtina sa bintana ng hotel suite na
tinutuluyan nila.

Bumangon na siya mula sa pagkakahiga habang hawak ang noo. Pagkababa sa kama ay
marahan siyang naglakad palapit sa may bintana. Napahawak siya sa bibig nang
makita kung ano ang mayroon sa labas ng bintana. Dagat. lyon ang nakikita ng mga
mata niya.

Pinilit niyang alalahanin ang nangyari kagabi. Bukod sa nagpaalam siya kay Ara na
maglalakad-lakad lang sa labas ng hotel, ang huling natatandaan niya ay may kung
sinong humigit sa kanya. Pagkatapos niyon ay wala na siyang matandaan pa.

Napalunok siya. Pilit na kinakalimutan ang isang bagay na nagsusumiksik ngayon sa

isipan niya.

"H-Hindi puwede," nanginginig niyang anas bago hinanap ang palabas sa

kinaroroonang malaking bahay. It was a modern beach mansion.
Nagtatakbo siya papunta sa may tabing dagat at doon ay inilibot ang paningin.
Parang lalong sumakit ang ulo niya nang maisip na hindi iyon VF Resort. Para siyang
nasa isang paraiso sa ganda. Crystalclear ang tubig sa dagat, sobrang puti at pino
ng buhangin. Klase ng lugar na sa post card lang niya nakikita.

Humarap siya sa dagat at doon ay parang nauupos

na kandila na napaupo sa buhanginan. Agad din ang

pagbalong ng luha sa mga mata niya.

Ang Iugar na iyon...

Nakagat niya ang ibabang-labi nang tuluyang mangilid ang mga luha niya. Bakit
sobrang bilis naman? Hindi man lang siya nakapaghanda bago ito mangyari sa kanya.

"P-patay na ba ako?" napapiyok pa niyang tanong sa sarili. Sa pagkakaalam niya,

once na mamatay ka, biglang mapupunta sa isang magandang Iugar ang kaluluwa mo. At
siguradong kaluluwa na lang siya ngayon na napadpad sa napakagandang Iugar na iyon.
Hindi niya matanggap. Paano na ang anak niya?

Ano ba ang nangyari sa kanya kagabi? Wala siyang maalala. Bakit ganoon ang sinapit
niya?

Napahagulhol na siya ng iyak. "Joanna..."

Napalingon si Joanna sa pinanggalingang beach mansion. Umawang nang bahagya ang
labi niya nang makita si Nash na naglalakad palapit sa kanya. Lalong nanlabo ang
mga mata niya.

Nang makita ni Nash ang hitsura niya ay mas bumilis ang paglalakad nito palapit sa
kanya.

"Bakit ka umiiyak?" nag-aalala nitong tanong. Tumayo siya at hindi inalis ang
tingin dito. Bakit ito
naroon? Patay na rin basi Nash? 0 katulad sa mga

napapanood niya na isang aparisyon lang? Kagat-kagat ang ibabang-labi na nagbaba

siya ng tingin.

Ni hindi man lang niya nasabi kay Nash na may anak sila. Paano na si Norielle?

"Aiam kong magagalit ka dahil-"

"Bakit ang unfair naman ng buhay? Ni hindi man

lang ako pinaghanda para dito, basta-basta na lang

babawiin 'yong buhay ko. Paano na... paano nasi-" Kumunot ang noo ni Nash. "Ha?''
lbinalik niya ang tingin dito. "P-patay na ako." Lalong lumalim ang gatla sa noo ni
Nash. "Ano
ba'ng sinasabi mo?"

lnilibot niya ang tingin sa paligid. "May nangyari sa akin kagabi, pero wala akong
maalala kung ano. Sigurado na matapos kong mamatay ay dito sa malaparaisong lugar
na ito napadpad ang kaluluwa ko."
Hindi alam ni Nash kung matatawa ba o ano sa sinabi niya.
Lumapit itong lalo kay Joanna at pinalis ang luha sa pisngi niya. "Sshh. Calm down.
Hindi ka pa patay."

Napatitig siyang lalo rito. Hindi pa siya patay? Oo nga at nararamdaman niya ang
init na nagmumula sa kamay nito. Pero hindi pa rin siya kumbinsido.

"Baka kaya ka narito ay para sunduin ako pabalik sa mundo?"

Umiling si Nash. "Hindi. Baka nagugutom ka na kaya kung ano-ano na ang naiisip mo.
Tara nasa loob."

Hindi siya natinag sa kinatatayuan. Pinisil niya ang braso niya. Nasaktan siya.
Pagkuwan ay ang pisngi naman niya ang pinisil niya. Nakaramdam din siya ng sakit.
"Siguro makakatulong ito sa iyo para maniwala ka na buhay ka pa," ani Nash na
hinawakan ang mukha
ni Joanna bago siya siniil ng halik sa kanyang labi.

HINDI AGAD magawang kumilos ni Joanna. Parang bigla ay tinangay sa kung saan ang
katinuan niya nang mga sandaling iyon. Ni hindi agad nag-sink in sa kanya na totoo
ang lahat at hindi katulad ng iniisip niya kanina.

Bago pa siya makatugon sa halik ni Nash ay siya

namang layo ng guwapong mukha nito sa kanya. Nangingiti iyon. Masyadong maaliwalas
ang mukha nito ngayon kaysa noong huling makita niya iyon sa
Hacienda Villa Franca. Dahilan para !along lumutang ang taglay nitong kaguwapuhan
na nagpapabilis sa tibok ng kanyang puso.

Masuyong hinaplos ni Nash ang pisngi niya. "See? You're still alive."

Saka lang siya napakurap-kurap. Sandali niyang inilibot ang paningin sa paligid
bago ibinalik muli kay Nash. "Paanong nakarating tayo rito? K-Kagabi-"

"It's all my fault," agap ni Nash sa sasabihin pa niya. Umawang ang labi niya nang
maalala na may
humigit sa kanya kagabi. "1-ikaw? 'Wag mong sabihin na

ikaw rin 'yong kagabi na humila sa akin?" Nang tumango ito ay naniningkit ang mata
na binaklas niya ang kamay nitong nakapulupot sa baywang niya. "Nash, hindi
nakakatuwa," seryoso niyang wika nang maalala ang anak nilang si Norielle. "Pahiram
ng cellphone, makikitawag ako."

Umiling si Nash. "Walang kahit na anong komyunikasyon dito sa isla. Actually, wala
akong dalang cellphone. Wala rin namang signal dito."
"lbalik mo ako sa San Antonio."

"Wala ang bangkang de motor dito. After five days' pa ang usapan namin ni Mang Timo
bago tayo balikan at ihatid sa resort. Tara na muna sa loob ng makakain ka
na."

Umatras si Joanna nang akmang hahawakan siya ni

Nash sa kanyang braso. "Hindi ako puwedeng mag-stay rito. Kung ano man ang pakulo
mong ito, please, itigil mona. Kung gusto mong mag-usap tayo, open naman

Chapter 25 5/5

ako, eh. Pero hindi sa ganitong Iugar, Nash." Tiyak na nag-aalala sa kanya si Ara
dahil hindi siya bumalik sa hotel. At ang anak niya, siguradong hinahanap na rin

Nakipagtagisan ng tingin sa kanya si Nash. "Sabihin mo sa akin kung bakit?"

Hindi niya masabi na dahil sa anak nila. Bumaling siya sa karagatan. Paano siya
makakabalik kung wala naman doon ang bangka? Nahilot niya ang sentido. Ano ba ang
plano ni Nash at dinaIa pa siya sa Iugar na iyon na mukhang malayo sa kabihasnan?

Nang muli niyang balingan si Nash ay nahuli pa niya ang pagtitig nito sa kanya. Ang
mga titig na iyon... lihim siyang napalunok.

Tumikhim ito. "Masyadong mainit dito sa Iabas, tara na muna sa loob."

Sa huli ay wala na rin siyang nagawa pa kundi ang magpatianod sa pag-alalay sa

kanya ni Nash pabalik sa beach house. lmbes na makaramdam ng tuwa ay kabaligtaran
ang nararamdaman niya. Naiinis siya kay Nash dahil naiwan niya si Norielle.

Readers also enjoyed: ------------------------------------� Her Innocent Slave

(R-18) (Er...

0 14.2K Read

TAGS sex submissive badgirl

Chapter 26

HINDI mapigilan ni Nash ang pagsilay ng munting ngiti sa labi niya habang
pinagmamasdan ang
maganda't maamong mukha ni Joanna habang abala ito sa pagkain. Sino ba ang
makakapagsabi na posible pa palang mangyari iyon makalipas ang dalawang taon
matapos nang mga nangyari sa kanila? Na makakasama niyang muli ang dalaga?
Sigurado siya sa sarili niya na hindi niya pagsisisihan ang naging desisyon ngayon.

Walang nakakaalam sa pamilya niya na naroon siya ngayon sa isla na pagmamay-ari ng

kanyang lolo't lola
na matagal ng sumakabilang buhay. Kahit na ang Kuya Nathan niya. Matapos kasi
nitong sabihin kung saan namamalagi si Joanna ay isa lang ang gusto niyang gawin...
ang makasama si Joanna ng sila lang at
mag-usap. Pero dahil imposible na mapasama niya ito sa lugar na iyon kaya naman
umisip siya ng paraan. Paraang alam niyang isang kabaliwan at alam niyang
pagtatawanan ni Nathan kapag nalaman nito.

"Sino'ng nagluto nito?" basag ni Joanna sa katahimikan.

Napatingin si Nash sa sinigang na hipon bago muling ibinalik ang tingin kay Joanna.
Nginitian niya ito. "Ako."

Kumunot ang noo ni Joanna sa narinig. "Seryoso?" Tumuwid siya ng upo at tumango.
"Hindi mo ba
nagustuhan?" Alam naman niya na hindi siya eksperto

sa pagluluto katulad nito. Sinubukan lang niyang lutuin ang natutunan niya sa
kusenera nila.

IBINALIK ni Joanna ang tingin sa pagkain sa plato

niya. Naninibago pa rin ang pakiramdam niya dahil magkasama sila ngayon ni Nash.
Sila lang sa lugar na iyon. Maraming puwedeng mangyari. Sa isip ay sinaway niya ang
sarili.
"Lasang sinigang din naman," sabi na lang niya kahit na ang totoo ay nasarapan
siya. Palibhasa ngayon lang siya uli nakakain niyon. Pagkasubo niya sa hipon ay
hindi niya napigilan ang sarili na hindi sulyapan si Nash. Nahuli na naman niya ang
titig nitong tila hindi nagsasawang pagmasdan ang mukha niya. "Lalamig yong pagkain
mo," untag niya rito.

"Kumusta ka na?'' sa halip ay tanong nito.

Off guard. Hindi siya nakapaghanda sa tanong nito. Nangangati ang dila niya na
sabihin dito na... 'Okay naman. Okay naman kami ng anak mo.' Ano kaya ang magiging
reaksiyon nito kapag nalaman ang tungkol kay Norielle? Matutuwa kaya ito?

"Ayos lang." lbinalik na niya sa pagkain ang atensiyon at hindi na muli pang
tiningnan si Nash. Sa isip ay lihim siyang napangiti. Dama niya na wala ng disgusto
sa parte ni Nash. Kung bakit, iyon ang gusto niyang malaman.

ABALA SA pamumulot ng shell si Joanna sa dalampasigan, nang hapong iyon, nang

lapitan siya ni Nash. May inayos ito sa likod ng beach house kanina kaya inabala na
lang niya ang sarili sa pamumulot ng shell.
"Narito ka lang pala."

Kinundisyon muna niya ang sarili bago hinarap si

Nash. Namumutok ang braso nito sa suot na puting

t-shirt. Sinaway rin niya ang isip na maglakbay pa sa kung saan,para kasing
nananadya na nag-flashback sa
isip niya ang mga pinagsamahan nila ng binata noon.

Those intimate moments... "Ang cute ng mga shell..."

"Mas cute ka pa diyan. Ah, hindi. You look more

gorgeous."

Si Nash ba talaga ang kaharap niya? Ang layo sa Nash na nakita niya sa Hacienda
noong nakaraan. Mukhang nagkabaliktad na rin ang ikot ng mundo dahil hindi na niya
magawa pang bumanat katulad noong unang nagkita sila dalawang taon na ang
nakakaraan.

"Compliment ba 'yan o nanlalandi ka?'' tinaasan niya ito ng kilay. Umangat naman
ang sulok ng labi nito. Damn! lyon pa lang ang ginagawa nito pero bakit naaakit
siyang lalo?
"Hindi ako marunong manlandi ng babae, Joanna." Bigla namang umeksena sa isip niya
iyong eksena
sa hacienda na may babae itong hinalikan sa pisngi na

tila hinintay nitong dumating sa party ng mga magulang nito. Na inaya rin itong
sumayaw matapos nilang sumayaw. Maging ang sinabi ni Nathan na may balak ng lumagay
sa tahimik si Nash ay naalala rin niya... at hayon na naman ang pinong kurot
sa puso niya.

Sa isang iglap ay sumeryoso ang mukha niya. "Bata lang ang maniniwala sa iyo,"
aniya na tinalikuran ito at pinagpatuloy ang pamumulot ng shell.

Nabura ang munting ngiti sa sulok ng labi ni Nash dahil sa naging reaksiyon ni
Joanna. "Mukha na ba akong flirt sa paningin mo?" Nang tingnan ito ng masama ni
Joanna ay itinaas nito ang dalawang kamay. "Just kidding."

"Gumawa ka nang paraan para makabalik tayo sa San Andres at ng makauwi na ako sa
San Antonio. Hindi ako puwedeng manatili ng matagalsa lugar na ito."

"Walang kahit anong bangka dito sa isla. Like it or

not, we'll stay here."

Mahigpit niyang hinawakan ang mga shell sa kamay dahil na naman sa namumuong inis.
"Hindi talaga ako natutuwa na dinala mo ako rito. Ano ba'ng pumasok sa isip moat
dinala-dala mo ako rito? Wala naman akong atraso sa iyo."

"Wala kang atraso sa akin?" sarkastiko itong tumawa. "Joanna, dalawang taon lang
'yong lumipas, hindi dalawang dekada para makalimot ka agad."
Umawang ang labi niya pero hindi siya makahagilap ng sasabihin.

"Malinaw pa rin sa akin ang lahat."

Naglakad palapit sa kanya si Nash. Bahagya pa

itong yumuko para lang magpantay ang mga mukha nita. "Akala ko nga naka-move on
na ako sa mga nangyari. Pero nang makita uti kita, akala ko lang pala 'yon. Malaki
pa ang atraso mo sa akin."

"1-l'm sorry," mahina niyang wika bago nagbaba ng tingin.

"Sorry? Hindi ako nakukuha sa sorry lang." Sinubukang humakbang paatras ni Joanna
pero
mabilis naman siyang napigilan ni Nash sa kanyang

braso. Tiningala niya ito at hinayaang magtama ang mga mata nita.

"Earn my forgiveness, Joanna," anito na tila hinihipnotismo ang dalaga. "First,"

sumulyap si Nash sa labi ni Joanna bago ibinalik ang tingin sa mga mata niya na
lalong nagpapalambot sa tuhod niya. "Kiss me back."

Bago pa makakilos si Joanna ay sakop na ni Nash ang labi niya. Sandali siyang
natigilan sa ginawa nito. Nang ipikit niya ang mga mata ay siyang dulas din ng mga
hawak niyang shell sa kanyang kamay. Kailangan

pa ba talaga niyang pigilan ang sarili niya? Hanggang

kailan siya magmamatigas sa harapan ni Nash?

Sa huli ay ibinuka rin ni Joanna ang labi at mainit na tinugon ang halik ni Nash na
!along nagpa-intense sa sandaling iyon. Hinawakan ni Nash ang mga kamay niya at
inilagay nito sa batok nito pagkuwan ay hinapit siyang lalo sa baywang palapit
dito. ldiniin pa nito ang sarili sa kanya. Nanlambot ang mga tuhod niya nang
maramdaman ang pagkalalaki nito sa may puson niya. Mukhang handang makidigma ano
mang oras.

Nang mga sandaling iyon, animo kanila ang mundo. Walang gustong tumapos sa mainit
na sandaling iyon.
Sa pangalawang pagkakataon ay muling bumigay ang pader na itinayo niya sa pagitan
nila ni Nash. Muli na naman nitong napasok ang mundo niya.

Nang halos parehas na silang pangapusan ng paghinga ay sandaling naghiwalay ang

mga labi nila. Ngunit agad ding sinakop muli ni Nash. Parang hindi ito magsasawang
ulit-ulitin ang halikan siya.

Ni hindi siya nagprotesta nang mag-umpisang humaplos sa likod niya ang kamay ni
Nash. lnabot nito ang hook ng kanyang bra at kinalas. Pagkuwan ay sunod na pinag-
interesan ng mapagpalang kamay nito ang dalawa niyang dibdib. Nilaro-laro pa niyon
ang nasa tuktok ng dibdib niya.

Hindi niya maiwasang mapaungolsa ginagawa nito. She missed everything about him.
His kisses. His touch. And how to make her happy. Kaligayahang dito lang niya
naramdaman.

"Can we do it here?" anito sa pagitan ng mga labi nila. Bahagya pa itong

dumistansiya para makita ang mukha niya.

Hindi niya napigilan ang mapatawa. Talagang

nagpapaalam pa ito? Nailibot niya ang tingin sa paligid

pagkuwan ay kumalas na kay Nash. Masyado siyang nagpatangay dito. Tanging ingay
lang ng alon sa dagat ang naririnig ni Joanna nang mga sandaling iyon.

Umiling siya. Muntik pa niyang makalimutan na baka makita nito ang maliit na
peklat sa may puson
niya. cs siya nang ipanganak niya si Norielle. Parang

hindi pa niya kayang sabihin dito na may anak sila.

Umatras siya palayo kay Nash at mabilis na ikinabit ang hook ng kanyang bra. "We
can't, anymore." lyon
lang at iniwan na ito sa may tabing dagat. Mariin siyang napapikit. Siguradong
mananakit ang puson nito dahil sa nabiting intimate moment nila.

Siguradong marami itong tanong kapag nakita ang peklat niya sa may bandang puson
niya. It was a bikini cut. Wala naman siyang bakas ng stretch mark sa tiyan, bagay
na posible palang mangyari. Lalo na kung maaalagaan mong mabuti ang katawan mo
matapos manganak.

Chapter 27

NGUMAWA-NGAWA si Joanna dahil nananakit na naman ang lalamunan niya pagkaalala sa

kanyang anak. Hanggat kaya niya ay sinikap niyang pigilan ang mapaluha. Nag-aalala
siya sa kalagayan ni Norielle.
Baka hinahanap na siya nito. Ni hindi man lang alam ni

Ara kung nasaan siya.

Huminga siya nang malalim pagkuwan ay straight na ininom ang red wine sa kanyang
baso.

Nang mga sandaling iyon ay nasa tabing-dagat siya. Doon siya dumiretso nang hindi
siya makatulog dala ang isang bote ng mamahaling red wine na nakita niya sa may
mini bar at isang wine glass. Maliwanag naman ang paligid, salamat sa liwanag na
nagmumula sa bilog na buwan. At dahil sila lang ang nasa isla ni Nash kaya wala rin
siyang dapat na ipag-alala. Safe siya kahit doon pa siya makatulog.

"Norielle," anas pa niya sa pangalan ng anak. "Miss ka na ni mommy." Hiling niya na

sana ay okay lang ang mga ito. At sana mapuntahan ni Nathan sina Ara para malaman
na nawawala siya. Sa ngayon ay ito lang ang puwede niyang pagkatiwalaan sa anak
niya. Kung bakit naman kasi wala man lang magamit na puwedeng pang� communication
sa isla na iyon. 0 baka naman nagsisinungaling lang sa kanya si Nash?

lpinilig niya ang ulo nang maalala na naman ang binata na kanina pang nagpapagulo
sa isip niya. lyong nangyari kaninang hapon sa tabing-dagat. Muntik na siyang
madala sa mainit nitong halik. Parang kahit lumipas ang dalawang taon ay wala pa
ring ipinagbago

ang epekto nito sa kanya. She's into him.

Nagsalin uli siya nang wine sa kanyang baso. Napapalatak pa siya nang kaunti na
lang ang mailaman niya. Naubos na niya ang laman ng bote. Kaya siguro umiinit na
ang pakiramdam niya. Hindi pa naman siya as in lasing dahil mataas ang tolerance
niya sa alcohol,
pero umiinit na ang singaw nang kanyang katawan.

Pagkainom sa wine sa kanyang baso ay marahan siyang tumayo mula sa pagkakaupo sa

buhanginan. Sandali siyang napapikit nang makaramdam ng bahagyang pagkahilo. Nang
muting magmulat ng mga mata ay hinubad na niya ang suot na damit. lsinunod niya ang
suot na skinny jeans. Natira na lang ay ang panloob niya.

Pakiramdam niya ay kanyang-kanya ang lugar na iyon nang mga sandaling iyon.
Nilipad-lipad pa ng hangin ang kanyang may kahabaang buhok. Naglakad siya papunta
sa may tubig. High tide nang mga sandaling iyon.

Napapikit pa siya nang maramdaman ang may kalamigang tubig. Tamang-tama sa kanyang
nag-iinit na pakiramdam. Nang umabot na sa may dibdib niya ang tubig ay hinayaan
lang niya ang sariling nakababad doon. Hindi naman malalaki ang alon kaya kampante
siyang hindi siya matatangay na lang bigla.

Makalipas pa ang ilang sandali ay sumisid na rin siya para mas mabasa ang buo
niyang katawan. Masyado siyang nag-enjoy sa paglalangoy sa tubig kaya naman hindi
niya namalayan ang paglapit ni Nash sa puwesto niya kanina. May dala pa iyong
tuwalya.

Kaya naman pagkaahon ni Joanna sa tubig ay nagulat pa siya nang makita itong
nakaupo sa inuupan niya kanina. Kinalma niya ang sarili dahil ang traydor

niyang puso ay hindi na naman magkandaugaga sa

pagtibok.

Dahil paahon na rin siya kaya wala ng ibang pagpipilian pa kundi ang ituloy ang
paglalakad palapit sa kinaroroonan nito. Sa tulong ng liwanag nang buwan ay hindi
pa rin maikakaila ang kakisigan nito. At kung gaano ito kaguwapo.

Walang imik na akmang dadamputin sana niya ang hinubad na kasuotan kanina nang si
Nash naman ay mabilis na tumayo at ibinalabalsa kanya ang dala nitong tuwalya.

"Stop avoiding me, Joanna," basag nito sa katahimikan.

Right, simula kanina hanggang sa matapos silang maghapunan ay hindi niya ito
pinapansin.

"Unless uuwi na tayo," aniya na hindi ito tinitingnan.

Marahas na bumuntong-hininga si Nash. "Hindi pa makakabalik ang bangka rito. Like

it or not, accept the fact na mag-stay tayo ritong dalawa. Stop acting na para bang
bago sa iyo na magkasama tayo."
Nagbilang muna siya ng isa hanggang lima sa isip bago pumihit paharap kay Nash.
Halos tingalain pa niya ito dahil sa katangkaran nito.

Salamat sa alak dahil kahit paano ay matapang niyang mahaharap si Nash. "Baka
nakakalimutan mo, two years ago, halos isumpa mona nakilala mo ako. Na sana ay
hindi na lang nagkrus ang mga landas natin. Na sana hindi mo ako binigyang
importansiya. Nash, stick with that. Malaki ang kasalanan ko sa iyo, 'di ba?
Nasaktan ko 'yang pagkalalaki mo."

"You're drunk. Ang mabuti pa ay magpahinga kana. Bukas na natin pag-usapan ang
bagay na 'yan kapag

hulas ka na."

Tinabig niya ang kamay nito na akmang aalalay sa kanya pabalik sa beach house.
"Hindi ako lasing. Alam ko naman na hindi mo ako kayang patawarin."

"Kung patatawarin ba kita, kakausapin mona ba ako ng maayos?"

lkinumpas niya ang isang kamay. "Kahit hindi mo

na ako patawarin, mawawala rin naman uli ako sa buhay mo makauwi lang tayo."
lbinaling niya ang tingin sa may dagat. Hanggat kaya pa niya ay sinisikap niyang
tanggapin na hindi talaga sila para sa isa't isa ni Nash. "Kung dinala mo ako rito
para lang gantihan sa ginawa ko sa iyo noon, ngayon pa lang sinasabi ko nasa iyo na
panalo ka na. Kaya hindi mona ako kailangan pang ikulong sa lugar na ito.
Sinasayang mo lang 'yong oras mo sa akin na sana ay mas inilaan mo sa makabuluhang
bagay."

Hinawakan nito ang mukha niya at ipinaling paharap dito. "Crazy, pero kahit ano'ng
galit ko sa iyo. Know what, Joanna? Nawala 'yon lahat nang makita kita. Oo, noong
una ay nangibabaw ang galit ko sa iyo lalo na nang makita ko kayong magkasama ni
Kuya Nathan. Damn my brother, but I get jealous, Joanna. Seeing you with Kuya
Nathan. Ang dami kong tanong na gustong masagot. Ano'ng nangyari sa iyo? Bakit
kasama mo ang kuya ko?"
"Wala kaming relasyon," mabilis niyang paglilinaw. "I know, sinabi rin niya. Pero
alam ko na marami pa
rin siyang hindi sinasabi sa akin." He sighed. "Joanna,

let's forgive each other. Mag-move on na rin tayo sa nakaraan."

Marahan siyang tumango. "Okay. Kung 'yan ang gusto mo. Kalimutan mona rin na-"

"Joanna," may pagbabanta sa boses nito. Tila hindi

sang-ayon sa pinagsasabi niya.

Naitikom tuloy niya ang bibig. "Magsimula uli tayo ng bago, Joanna."
Lalo siyang nawalan ng masasabi dahil sa sinabi ni Nash. Magsisimula uli sila ng
bago? Hinawakan niya ang kamay nito na nakahawak sa mukha niya at pinalis. Siya
namang laglag ng tuwalya sa buhanginan na hindi na pinagkaabalahan pang pulutin ni
Joanna.

"Nash, tama na 'yong patawarin na natin ang isa't isa. Don't ask too much." Ayaw
niyang umasa sa imposible. Baka lalo pa itong magalit dahilinilihim niya si
Norielle rito. "Maging civil na lang tayo sa isa't isa."

"Am I asking too much? Alam mo ba 'yong pakiramdam na abo't kamay na lang kita pero
parang ang layo-layo mo pa rin? Hindi na ba talaga puwede na maramdamang sumaya uli
matapos mong mawala sa buhay ko?" Naglapat nang mariin ang mga labi ni Nash.
Sandali itong nagpaling ng tingin sa may dagat.

Nakaramdam ng habag si Joanna para kay Nash. Parang pinipigil nitong maiyak sa
harapan niya. Para
tuloy kinurot nang pino ang puso niya sa hitsura nitong iyon. Gusto niya itong
yakapin pero hindi niya magawang kumilos kahit na nakakaramdam na siya ng ginaw sa
katawan.

Samut-sari ang nararamdaman niya nang mga sandaling iyon dahilsa mga sinabi ni
Nash. sa isang iglap lang, binura nito lahat ng pag-aalinlangan niya. Gusto pa rin
siya nitong makasama after all this time.
"Nash-"

'"Yong kaibigan mo, nasaan na siya?" bigla ay tanong nito nang muli siyang
balingan.

Si Ivy siguro ang tinutukoy nito. Nayakap tuloy niya

ang sarili nang humangin. "Si Ivy? She passed away, two

years ago." Malungkot siyang ngumiti. "Kung hindi mo alam, greatest love siya ni
Nathan. Dinalaw kosi Ivy kaya nasa San Antonio ako, death anniversary kasi niya. sa
punted niya kami nagkita ni Nathan doon ko rin
nalaman kung ano'ng totoong dahilan kung bakit sila nagkahiwalay. 'Yong naging
breakup nila ni Nathan, 'yon
'yong naging main reason kung bakit nawala si Ivy. I felt sorry for both of them,
lalo na kay Nathan."

Sandaling natahimik si Nash. lniisip ba nito ang sinapit ng kapatid nito? Alam
naman niya na hindi naging madali kay Nathan ang nangyari lalo na ang tanggapin na
hindi na nito makikita pa si Ivy.

"Kaya pala halos ilang buwan niyang nilulunod ang sarili sa alak. Hindi naman niya
sinasabi sa amin ang dahilan. He even commit suicide kung hindi lang naagapan."

Lalo siyang nakaramdam ng lungkot para kay

Nathan. Hindi rin talaga naging madali rito ang sinapit ni

Ivy.

"lkaw, Joanna, hahayaan mo bang sapitin ko pa

'yong mga sinapit nila?"

Umawang ang labi niya sa sinabi nito. Pagkuwan ay nahampas niya ang dibdib nito na
ikinasinghap nito. "Nash, 'wag ka ngang magsalita ng ganyan. lba 'yong nangyari sa
kanila sa nangyari sa atin," mariin niyang sansala sa sinabi nito.

"Then, pakisamahan mo ako ng maayos. Nahirapan din naman ako noong nawala ka."

That make her speechless. Nagi-guilty siyang lalo. "I'm sorry."

"Hindi sabi ako nakukuha sa sorry lang."

She rolled her eyes. "Fine. Then, good night."

Dadamputin sana niya ang tuwalya nang pigilan

siya nito sa magkabila niyang braso. Nang tingalain niya

ito ay siya namang baba ng mukha nito palapit sa kanya pagkuwan ay siniii siya ng
halik sa labi.
Para na naman siyang tuod sa kinatatayuan. Sandali siyang hindi nakakilos. But damn
his kisses. Her body and soul can't say no to his dominating kisses. He kissed her
passionately. Sa huli, hindi na naman nakatiis si Joanna na hindi tugunin ang halik
na iyon ni Nash.

Mula sa braso niya ay lumipat ang mga kamay ni Nash sa likuran niya. Hinapit siya
nitong muli palapit sa katawan nito. Mas pinalalim pa nito ang halik na
pinagsasaluhan nila.

At nang mga sandaling iyon maging ang mga kamay niya ay hindi mapigilan ang damhin
ang matipuno
nitong dibdib. Patawarin siya ng Diyos, but she wants more. Tila nakalimutan niya
sa isang iglap ang lahat ng kanyang agam-agam. Siya pa ang nag-angat ng damit ni
Nash na mabilis naman nitong hinubad.

Matapos matanggalni Nash ang suot niyang bra ay bumaba naman ang halik nito sa
leeg niya pababa sa dibdib niya. He sucks her n****e while his right hand was busy
massaging her another breast. Joanna can't help it but moan with pleasure.

Right,two years din na tigang na tigang ang pakiramdam niya kaya naman parang bago
ang ginagawa sa kanya ni Nash. Matapos pagpalain ang magkabila niyang dibdib ay
muli siyang siniil ni Nash ng halik sa labi na agad niyang tinugon.

Hindi niya napigilang mapaungol nang ipasok ni Nash ang kamay nito sa suot niyang
pang-ibaba. He touches her womanhood that makes her gasp once more. Why it feels so
good?

"Nash," ungol pa niya sa pangalan nito nang laruin

ng kamay nito ang pagkababae niya. Dama niya sa haplos nito ang pagkabasa niyang
lalo sa pagitan ng mga hita niya. She wants him that moment. At alam niyang ganoon
din ito.

"God, I miss you so much," anito na habol pa ang paghinga nang bahagyang ilayo ang
labi sa kanya. "Joanna-"

"Puwede bang 'wag na muna tayong magkuwentuhan kung gaano mo ako ka-miss?" reklamo
niya na muli itong kinabig para halikan.

Napangiti naman si Nash sa ginawa niya. lnihiga siya nito sa inilatag nitong
tuwalya sa
buhanginan at doon ay muling siniil ng halik sa labi.

lbinaba nito ang nag-iisang sagabal na suot niya sa katawan. Pagkuwan ay muling
bumaba ang halik nito sa leeg niya pababa sa dibdib, sa tiyan hanggang sa
marating ang pakay.
Nahawakan ni Joanna ang buhok ni Nash dahilsa sensasyon na pinaparamdam nito sa
kanya nang mga sandaling iyon. llang beses pa siyang napaliyad dahilsa masarap na
pakiramdam na iyon.
When he is done giving some pleasure to her womanhood, he takes his pants off.
Muling pinaghiwalay ni Nash ang mga binti ni Joanna habang hindi inaalis
ang tingin sa mukha niya. Animo bituin sa langit na

nangingislap ang mga mata nito habang nakatitig sa kanya. Hindi niya mapigilan ang
sarili na hindi ito
titigan. Bukod kay Nash, wala na siyang ibang mahihiling pa na sana ay ibigay ng
Diyos sa kanya. lyong wala ng bawian. Wala ng taon na maaaring masayang.
"Pakiramdam ko kapag pumikit ako, mawawala ka na naman," sabi pa nito nang yukuin
siya at kintalan siya

ng halik sa labi.

She captured his face. "Mawawala lang ako kapag binitin mo pa akong lalo, Nash
Villa Franca."

'"Wag na kaya kitang iuwi?" anito nang ihanda ang alaga sa pagpasok sa pagkababae
ni Joanna.
"Nash-"

"Just kidding."

Tinapos na rin ni Nash ang pagkabiting nararamdaman ni Joanna. Napakapit pa nang

mariin si Joanna sa balikat ni Nash kasabay ng pagsinghap dahil sa hapdi na
sumigid sa pagkababae niya nang sumubok umulos ang binata. Dahil matagal na
walang karanasan sa bagay na iyon kaya naman animo may napunit na naman sa kanya.
Mabilis din namang napalitan ang sakit na iyon ng kaligayahan sa mga sumunod na
galaw ni Nash sa ibabaw niya.
"Sweeney..."

Sweeney, ulit ni Joanna sa isip. Hindi niya iyon nakaringgan lang. lyon ang
tawagan nila
noon. Napangiti siya bago mas iniyakap ang mga braso sa may leeg nito.
Nang mga sandaling iyon, tila sarili nila ang mundo. Habang natatanglawan ng
maliwanag na buwan.

Chapter 28

MULING iminulat ni Joanna ang mga mata.

Unti-unting sumilay ang ngiti sa labi niya nang hindi mawala sa paningin niya ang
mukha ng lalaking katabi sa kama. Tulog na tulog pa rin si Nash.
Lahat ng nangyari sa pagitan nila kagabi ay hindi pawang panaginip lang. Totoo
lahat. Umangat ang isa niyang kamay at marahang hinaplos ang pisngi ng binata. sa
loob ng dalawang taon, ilang beses niyang pinangarap na mamulatan muli ang mukhang
iyon sa paggising niya. Katulad nang mga sandaling iyon na nakaunan pa siya sa
braso nito.

Pumikit siyang muli at pinilit makatulog dahil antok na antok pa rin ang pakiramdam
niya.
Nang muling magising si Joanna ay wala na sa tabi niya si Nash. Napatingin siya sa
bintana. Mukhang tanghali na nang mga sandaling iyon. Sinikap niyang makabangon
habang kipit ang puting kumot. Nasapo pa ng isang kamay niya ang ulo nang bahagya
iyong kumirot. Ngayon lang din niya naramdaman ang pananakit ng katawan niya.

Dahil wala namang ibang tao kaya may pagmamadali na hinayon niya ang kinaroroonan
ng banyo, wala siyang ni isang saplot sa katawan. Matapos maligo ay tanging roba
lang na puti ang suot niya nang lumabas siya sa banyo.

Sakto naman na kapapasok lang ni Nash na tanging boxer short ang suot sa katawan.
Topless ito kaya
naman lantad na lantad ang makisig nitong pangangatawan. lniiwas niya ang tingin.

"Nakahanda na 'yong pagkain natin sa dining."

Tumango siya. "W-wala akong pamalit," nag-iwas siyang muli ng tingin nang magtama
ang mga mata nila.
"So? Tayo lang naman ang tao rito sa isla. We can be, Eve and Adam, if you want.
Just kidding," nangingiting mabilis na bawi ni Nash nang tingnan ito ng masama ni
Joanna.

"Hindi ako nakikipagbiruan, Nash."

Lumapit ito sa isang cabinet at binuksan. May mga damit doon na pambabae. Sa mommy
kaya nito ang mga iyon?

"Sa mommy mo 'yan?" hindi niya napigilang itanong nang maglakad siya palapit doon.

"Nasa kuwarto ko, malamang hindi."

Kumunot ang noo niya. Kung hindi sa mommy nito ang mga iyon, ibig sabihin ay may
babae itong dinadala sa lugar na iyon kaya may damit ng babae sa kuwarto nito?

Sa naisip ay walang imik na tinalikuran na niya ito. Hindi bale na lang. Lalabhan
na lang niya ang damit niya at hihintaying matuyo kaysa ang isuot ang mga damit na
1yon.

"Salamat na lang," aniya na lumabas na ng silid nito at hinayon ang papunta sa may
kusina.

Mabilis namang sumunod sa kanya si Nash. "Hindi ka na magbibihis?"

Nang biglang huminto si Joanna sa paglalakad at harapin si Nash ay halos muntikan

pang mapasubsob si Nash sa kanya kung hindi lang ito nakabuwelo agad. Napalunok si
Joanna nang muling mapalapit sa katawan ni Nash. Umatras siya ng isa palayo rito.

"Lalabhan ko na lang 'yong mga damit ko kaysa suotin ang mga 'yon. Thanks. But, no
thanks."

Mabilis na hinawakan ni Nash ang braso ni Joanna

nang akmang tatalikuran niya ito. Sumeryoso na rin ang guwapo nitong mukha. "May
problema ba?''
Nag-iwas siya ng tingin. "I just can't wear those clothes, na nasuot na ng iba."

Nang wari ay ma-gets na ni Nash ang pinagkakaganoon niya ay saka lang uli sumilay
ang ngiti sa labi nito. "lniisip mona sa ibang babae ang mga
damit na naroon?" Hindi nagsalita si Joanna.

Bumuntong-hininga si Nash pagkuwan ay hinawakan ang magkabila niyang braso.

Bahagya pa siya nitong niyuko. "Joanna, walang iba. Walang iba bukod sa iyo.
Binili ko 'yong mga damit na 'yon dahil alam kong kakailanganin mo ang mga 'yon
kapag dinaIa kita rito. Kaya tigilan mo 'yang pag-iisip ng kung ano-ano dahil ikaw
pa lang 'yong babaeng dinaIa ko rito sa isla namin."
Walang iba bukod sa iyo...those words.

Unti-unti niyang binalingan si Nash. Seryoso ito. Para sa kanya ang mga damit na
naroon at hindi para sa
ibang babae. sa isip ay nahigit niya ang sariling buhok.

Kung ano-ano agad ang naisip niya. "Believe me."

Bilang sagot rito ay hinalikan niya ito ng smack sa labi. Napangiti pa siya nang
matigilan ito sa ginawa niya. Pinalis na niya ang kamay nito at bumalik nasa silid
na ukupado niya kanina na siyang silid ni Nash. Binalikan niya ang cabinet at
kumuha ng maisusuot doon.

lsang kulay puting beach dress ang naisipan niyang isuot. Sakto lang iyon sa kanya
na umabot ang haba hanggang sa may tuhod niya. Humahakab pa rin sa suot niya ang
kurbada ng kanyang katawan.
Matapos suklayin ang buhok ay lumabas na rin agad si Joanna sa naturang silid.
Baka kasi naghihintay

na sa kanya si Nash.

Ngunit paglabas niya sa pinto ng naturang silid ay may humapit agad sa may baywang
niya. Namalayan na lang niya na nakasandal na siya sa may pader.

"N-Nash," apila niya nang corner-in pa siya nito roon. Halos habol pa niya ang
paghinga. Napalunok pa siya nang ilapit nito ang mukha sa kanya.

And without a word,he kissed her. Napapikit siya nang tugunin ang halik nito. At
bago pa lumalim ang pinagsasaluhan nilang mainit na halik ay mabilis na niya iyong
pinutol.

"B-baka lumamig 'yong pagkain."

"lnitin na lang natin mamaya," anito na muli siyang hinalikan sa labi at hinapit
lalo sa baywang.

Ramdam na ramdam niya ang kahandaan nito bagay na nagpapalambot lalo sa pakiramdam
niya. Kahit na nakakaramdam na ng gutom ay hindi naman niya magawang kontrahin ang
sinabi ni Nash dahil mas sumasang-ayon pa rito ang katawan niya. Damn.

Matapos ng makapugtong-hiningang halik na pinagsaluhan nila ng binata ay

pinatalikod na siya nito. Mukhang doon nito balak gawin nila. Sa hallway ng beach
house!

Napakapit siya sa pader nang maramdamang ibaba ni Nash ang suot niyang pang-ibaba
at itaas ang laylayan ng kanyang dress. Hinalikan pa siya nito sa batok bago umulos
sa pagkababae niya. Mariing napapikit si
Joanna. Dagli ring nanlambot ang mga tuhod niya nang maramdaman ang pagkalalaki ni
Nash sa loob niya.

Mabilis namang umalalay sa tiyan niya ang isang kamay ni Nash bago ito gumalaw sa
likuran niya. Nakagat niya ang ibabang-labi dahil sa sensasyong bumabalot ngayon sa
katawan niya.

Pakiramdam na tanging ito lang ang

nakakapagpamalas sa kanya.

"N-Nash," napapapikit pa niyang sambit sa pangalan nito. Napalunok siya. Maging ang
kaniyang lalamunan ay animo dagli ang panunuyo.

Habang bumibilis ang pag-ulos ni Nash sa pagkababae niya ay ang panlalambot din ng
mga tuhod niya. Kumapit siya ng husto sa pader para lang maibalanse ang kanyang
katawan. Nakahawak naman sa kanyang baywang at balakang ang mga kamay ni Nash para
hindi siya mabuwalo ano pa man.

Nang magmulat siya ng kanyang mga mata at muli rin siyang napapikit dahilsa masarap
na sensasyon na ipinamamalas sa kanya ni Nash. Mayamaya pa ay
unti-unti na niyang nararamdaman iyong tipong may sasabog sa loob niya. At hanggat
hindi iyon sumasabog ay ayaw niyang titigil sa ginagawa nito si Nash.

"'W-wag kang titigil," she even moaned. Panting. Ramdam niya nang sabay pa nilang
maabot ni Nash
ang rurok ng kanilang pagniniig. Naisubsob niya ang

mukha sa may pader nang hugutin na ni Nash ang pagkalalaki nito sa loob ng
kaselanan niya makalipas ang ilang sandali. Bigla ay para siyang naubusan ng takas.
Pero sa masarap na paraan.

Hindi niya alam kung saan humuhugot ng takas ng loob ngayon si Nash. Sabagay, kahit
noon pa naman sa hacienda ay ginawa rin nila iyon sa tabing ilog. Tipong walang
pakialam sa paligid si Nash. Dito pa kaya sa isla na sila lang dalawa ang naroroon?

Si Nash pa ang nagtaas ng kanyang underwear. Pagkuwan ay pinihit siya nito paharap
dito at niyakap ng mahigpit.

"Sobrang na-miss ko 'yong ganito," he even

whispered.

Gumanti siya ng yakap dito. "Hindi nga halata, eh," nangingiti niyang wika.

Mayamaya pa ay nag-aya na ito sa kusina. Nakaakbay pa sa kanya si Nash nang

maglakad sila sa hallway.

Bakit kay sarap sa pakiramdam noong ganito? Surreal.

Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In her f1rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...
Chapter 29

HABANG umiinom ngjuice sa baso si Joanna ay hindi niya magawang alisin ang tingin
kay Nash na kanina pa maaliwalas ang guwapong mukha.
"Kanina mo pa ako tinititigan," anito nang salubungin ang tingin niya. "What are
you thinking? Hindi ka naman siguro nabitin kanina," naging mapanudyo ang ngiting
sumilay sa labi nito na !along nagpa-guwapo rito.

Ganoon na lang ang pag-iinit ng mga pisngi niya nang maalala ang nangyari sa
hallway kanina. lbinaba na niya sa lamesa ang baso at itinuon sa pagkain ang
tingin. "Stop teasing, Nash. Nasa harapan tayo ng pagkain."

Nangingiting itinuon ng muli ni Nash ang atensiyon sa pagkain.

Matapos kumain ay magkasama pa sila nitong pumunta sa may veranda na over

looking ang dagat. Naupo siya sa sofa na yari sa ratan at tinanaw ang dagat. Naupo
rin sa tabi niya si Nash.

Napakaganda ng dagat. Siguradong matutuwa si Norielle kung kasama lang nila ngayon
ang anak nila. Malungkot siyang napangiti nang maalala na naman ang anak. Sana lang
talaga ay nasa maayos na kalagayan ngayon ang anak nila.

lyon ang pangalawang araw nila sa isla. May tatlong araw pa bago sila makauwi. May
parte na gusto niyang makasama ang binata sa Iugar na iyon, given na iyon
lalo na at okay sila nito ngayon. Pero may parte na gusto na niyang umuwi para
makita ang anak nila. Miss na

miss na niya ang anak.

"Hindi ka ba masaya na magkasama tayo ngayon dito?"

Binalingan niya si Nash. "Bakit naman naitanong mo 'yan?"

Hinaplos nito ang pisngi niya. "Ang lungkot ng mukha mo."

Hinawakan niya ang kamay nitong nasa may pisngi niya at bahagyang pinisi!. "lniisip
ko lang 'yong mga kasama ko. Baka nag-aalala sila sa akin dahil bigla na lang akong
nawala. At si Norielle," aniya na nag-iwas na ng tingin.
"Norielle?"

Ang anak natin, Nash...

Bakit napakahirap sabihin dito ang bagay na iyon? Daig pa ang animo may malaking
bato na nakabara sa lalamunan niya.

Nang hindi siya magsalita ay inakbayan siya nito at isinandig sa may dibdib nito.
Pagkuwan ay ipinulupot nito ang mga kamay sa may baywang niya.
"Sino si Norielle?" ulit nito.

"lsa sa pinakaimportanteng tao sa akin ngayon," mahina niyang wika.

Hindi agad nakapagsalita si Nash. "Siya ang dahilan kaya gustong-gusto mo ng

umuwi?"

Tumango siya. Saka lang niya nagawang ngumiti nang maramdaman ang pagluwag ng mga
kamay ni Nash na nasa may baywang niya. Mukhang hindi nito nagustuhan ang sinagot
niya.

"Kapag nakauwi tayo, magkikita rin kayo." "Tss. No thanks."

lniisip yata nito na lalaki ang anak niya. Palibhasa

ay tunog pangalan ng lalaki kapag binanggit ang

pangalan ni Norielle. Napangiti siyang lalo. "Why you sounds like a jelly fish?"
"I am," walang gatol nitong sagot. Napaka-straight forward ng binata.
Napabuntong-hininga tuloy siya. "Wala namang dapat

ipagselos kay Norielle."

"Kilala ba siya ni Kuya Nathan?" mayamaya ay tanong ni Nash.

Tumango siya. "Yeah. Nagkita na sila." Kumalas siya sa pagkakayakap ni Nash at

hinarap ito. "Wala ba talagang puwedeng magamit na pantawag dito sa isla ninyo?
Gusto ko lang malaman kung okay 'yong mga naiwan ko sa San Antonio. Nash, please,"
she beg.

"Mukha ba akong nagsisinungaling? Walang kahit na anong pantawag dito."

May panlulumong sumandal siya sa backrest ng ratan na sofa. "Wala talagang chance
na makausap sila."

"After three days naman uuwi na rin tayo. Puwede bang i-enjoy mona lang ang
natitirang tatlong araw kaysa 'yong magmukmok ka? Gusto lang naman kitang makasama
kaya ginawa ko ang kabaliwan na ito."
Wala naman talagang problema kung tutuusin. Ang kaso lang ay kasama niya si
Norielle. At ito ang unang pagkakataon na nawalay siya sa anak nila.

"Masyado ba kitang nagulo nang magpakita uli ako?" mayamaya ay tanong niya. "Sabi
ni Nathan, lalagay ka na raw sa tahimik. Magpapakasalka na ba doon sa babaeng
kasayaw mo matapos nating magsayaw sa anniversary ng mga magulang mo?" sunod-sunod
niyang tanong. Nag-iwas siyang muli ng tingin nang masalubong ang mga titig nitong
palagi ng nagpapalambot sa pakiramdam niya.

"Si lrine?"

Nagkibit siya ng balikat. "Kung 'yon ang pangalan niya."

Napatawa si Nash. "Mali 'yong iniisip mo. We're not romantically related. Pinsan
namin si lrine."

"Oh," aniya. So, all this time ay iniisip niya na may relasyon ang mga ito pero
wala naman pala talaga. Pero bakit sinabi ni Nathan na lalagay nasa tahimik si
Nash?
"May nabanggit si mommy about J. Cross. lsa sa sikat na jewelry brand sa Europe.
Sa iyo 'yon. Right?"

Tumango siya nang muling balingan si Nash. "Pagmamay-ari namin ng mama ko."

"So, all this time, nasa Europe ka pala." Nagbaba siya ng tingin. "Doon ako
nakatira." "Kailan ang balik mo roon?''
Nahilot niya ang sentido. "This week." At mukhang

mapupurnada pa ang pagbalik nila sa Norway dahil sa

.
nangyan.

"You're leaving again."

Bakit nahimigan niya ang lungkot sa boses nito? Pinagmasdan niya si Nash. If you
want me to stay, just tell me. Because we'll stay. ..
"Naka-book na 'yong flight namin pauwi." Sabihin mo lang na gusto mo akong mag-
stay. Mag-stay kami rita ng anak mo.

Tumango-tango si Nash. "Kailangan ko na talaga yatang masanay na mag-isa lang."

Kumunot ang noo niya. Si Nash naman ay iniwas ang tingin sa kanya. Naging blanko
na rin ang guwapo nitong mukha. "Nash."

"You can live without me, anyway." Marahas itong huminga bago tumayo. Hinayon nito
ang papasok sa

loob ng beach house.

Nasapo niya ng dalawa niyang kamay ang noo. "Just tell me to stay," anas niya.
Mariin siyang pumikit.
NAPABUNTONG-HININGA si Joanna. Hindi pa rin lumalabas sa silid si Nash. Naka-lock
pa rin iyon. Simula nang iwan siya nito sa veranda ay hindi pa niya ito muling
nakikita. Nakaluto na lang siya ng kanilang hapunan.

Huminga muna siya nang malalim bago kumatok sa nakapinid na pinto. "Nash, kumain
na tayo. Nakaluto na ako ng dinner natin. Lalamig 'yon. Nash?" Muli siyang
kumatok. Wala pa ring response. Pinihit-pihit niya ang doorknob. "Nash."

Kakatok sana uli siya nang bumukas na iyon. Saka lang siya nakahinga nang maluwag
nang pagbuksan na siya nito. Kanina pa siya nag-aalala rito.

Bumungad sa kanya ang animo bagong gising na binata. Mukhang nakatulog lang ito.
Kung ano-ano na ang naiisip niya kanina.

"Bakit kailangang i-lock mo pa 'yong pinto?" Sinuklay ni Nash gamit ng kamay ang
buhok nito
bago siya tiningnan. "Nawala sa isip ko na i-unlock
kanina. Nakatulugan ko na."

Nagbaba siya ng tingin. "Pinag-alala mo pa ako." "I'm sorry," anito na humakbang

palapit sa kanya. Hindi agad nakahuma si Joanna nang yakapin siya
ni Nash. Mahigpit. Tipong parang ayaw siyang mawala.

Umangat ang kamay niya para gumanti ng yakap dito. Ito rin ang unang kumalas sa
kaniya makalipas pa ang ilang sandali. Pagkuwan ay iginiya na siya papunta sa may
hagdanan.

Habang kumakain sila ay walang nabanggit na kahit ano si Nash tungkol sa nangyari
kaninang tanghali. Hindi

niya sigurado kung iniiwasan lang nitong maging topic

ang itinakbo ng usapan nila kaninang tanghali sa veranda.

Matapos niyang maghugas ng pinagkainan nila ni Nash ay naabutan niya ang binata na
nagsalang ng bala ng movie sa DVD player. Automatic ang pagguhit ng ngiti sa labi
nito nang makita siyang palapit sa salas.

"May nakita akong magandang movie. Panoorin natin."

"Ano'ng title?" aniya nang makalapit dito. Naupo siya sa malambot na sofa. Agad
naman itong tumabi ng upo sa kanya matapos ayusin ang papanoorin nila.
"Pompeii."

Dumikuwatro ng upo si Nash pagkuwan ay ipinatong ang isang kamay sa likod ng

kinasasandalan ni Joanna. Walang imik na isinandig niya ang ulo sa may braso nito.
Napasulyap sa kanya ang binata pagkuwan ay inilipat ang kamay nito, na nasa may
likuran niya, sa balikat niya.

Lihim na napangiti si Joanna. lyon ang unang pagkakataon na manonood sila ng movie.
Pakiramdam niya ay mas romantic pa iyon kaysa ang manood sa loob ng sinehan.

Chapter 30
HINDI pa rin maka-move on ang pakiramdam ni Joanna sa pinanood nilang movie ni Nash
kanina nang makapasok na sila sa silid nito na siyang tutulugan nila.

"Nakakalungkot kasi parehas silang namatay sa huli," napabuntong-hininga na naman

siya.

Natatawang pinisil ni Nash ang kamay niya. "At least, magkasama pa rin sila
hanggang sa huling hininga nila."

"Ang tragic pa rin." "Move on, Joanna."

"lyon ang pinakamahirap gawin sa lahat. Ang mag-move on."

Napakurap-kurap siya nang humarang sa harapan niya si Nash at pagpantayin nito ang
mga mukha nila. "Hindi ka fan ng mga tragic love story."
Umiling siya. "Hindi."

Napatango-tango ito. "Okay. liiwas kita sa ganyang mga palabas." Pinisil nito ang
baba niya. "Ngumiti ka na. Baka mamaya niyan mapanaginipan mo pa 'yong pinanood
natin kanina," biro pa nito na ikinangiti na rin niya. "Mas bagay sa iyo ang
nakangiti."
lnilapit niya ang mukha rito. "Bakit? Mas na-i-in love ka lalo sa akin?" huli na
para bawiin pa ang sinabi. At bago pa ito makapagsalita ay inunahan na niya.
"Forget it," aniya na nilampasan na ito.
Nagmamadaling hinayon niya ang banyo at kumuha ng tooth brush. Napangiti pa siya
habang nakatitig sa repleksiyon niya sa salamin.

Napakislot siya nang bumukas ang pinto ng banyo.

Nang magbaling siya roon ng tingin ay nakapasok nasi Nash. Kumuha rin ito ng isa
pang tooth brush at sinabayan siya sa pagto-tooth brush.

Dahil hindi naman siya makapagsalita dahil sa maraming bula na nasa bibig niya kaya
naman hinayaan na lang niya ito at hindi na sinita pa ang ginawa nitong pagpasok sa
loob ng banyo. Naalala tuloy niya noong bigla na lang niya itong pinasok sa loob
ng banyo, sa Hacienda Villa Franca, habang naliligo ito. Those memories. Priceless.

"Gusto mona bang matulog?" tanong ni Nash sa kanya nang makalabas sila sa banyo.
"Hmmm. lnaantok na rin ako." ltinaas pa niya ang dalawang kamay at nag-inat.
Napasinghap siya nang yakapin siya ni Nash mula sa likuran. "Nash," saway niya rito
nang maibaba ang mga kamay.
"I miss you," bigla ay wika nito na hinalikan pa ang batok niya.

Napalunok siya sa sinabi nito. "Dalawang araw na tayong magkasama rito."

"Pero dalawang taon kang wala."

Nakagat niya ang ibabang-labi. Huminga muna siya nang malalim bago pumihit paharap
sa binata. Mataman niya itong tinitigan bago nginitian na hindi naman umabot sa mga
mata niya. Make me stay. And I'll stay with you forever...
"Gaano mo ako na-miss?" she asked. "Higit pa sa iniisip mo."
Kumibot ang labi niya sa sinabi nito. Sinaway niya

ang sarili dahil malapit ng magbantang lumabas ang mga luha sa tear gland niya.
Tumingkayad siya at hinalikan ito sa labi. "I miss

you too." There. Hindi na niya napigilan ang pagsungaw

ng luha sa mga mata niya. Pati boses niya ay halos mabasag na rin nang sabihin ang
mga katagang iyon.

Niyakap niya ito na ginantihan naman nito ng mas mahigpit pa. Pinalis na niya ang
luha niya.

Nang bahagya siyang ilayo ni Nash ay mataman lang nitong pinagmasdan ang mukha niya
bago siya ginawaran ng mabining halik sa labi. Smack lang iyon pero kakaiba ang
dulot sa kanya.

"Matulog na tayo," anito na pinangko pa siya papunta sa kama. Maingat siya nitong
ibinaba roon.

Magkatabi sila nitong nahiga matapos patayin ni Nash ang main light sa kuwarto.
Natirang nakabukas ang lampshade. lniyakap pa niya sa may tiyan nito ang isa niyang
kamay habang nakaunan siya sa may braso nito. lsiniksik niya ang mukha sa may leeg
nito bago ipinikit ang mga mata.

"Good night, sweeney," nakangiti pa niyang bulong sa may tainga nito.

KINABUKASAN ay maagang nagising sina Joanna at Nash para manood ng sun rise sa may
dalampasigan. Naging masaya ang simula ng umaga ni Joanna ngunit matapos nilang
mananghalian ng binata ay natigilan pa siya nang makarinig ng tunog ng bangkang de
motor.
"Naririnig mo ba 'yon?" baling niya kay Nash matapos punasan ang pinggan at itabi
sa cabinet. "Parang may bangka na parating."

Walang imik na naglakad si Nash papunta sa labas ng beach house. Mabilis namang
sumunod doon si Joanna. May bangka nga. Nang makababa ang sakay ng bangka ay
mabilis niyong itinali ang bangka. Wala iyong ibang kasama.

"Magandang hapon, Senorito," bati pa ng may edad

na ring bangkero nang makalapit sa kanila ni Nash.

"Magandang hapon, Ma'am," bati rin nito sa kanya. "Magandang hapon din po."
Binalingan niya si Nash. "Akala ko ba sa isang araw pa tayo susunduin
dito?"

Hindi magawang salubungin ni Nash ang tingin niya. "Alam kong gusto mo ng umuwi.
You can leave now. Sasamahan ka ni Mang Arturo hanggang sa resort namin. May
sasakyan na maghahatid sa iyo pabalik sa San Antonio. Paki-ingatan siya, Mang
Arturo." lyon lang at naglakad na papasok sa loob si Nash.
Naiwang tulala si Joanna sa kinatatayuan. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya o
ano sa sinabi ni Nash. What's with him? Akala ba niya ay okay na sila nito? Bakit
ngayon ay itataboy na siya nito palayo? Animo unti-unting pinipiga ang puso niya sa
sakit na nararamdaman.
Chapter 31

MULA SA terrace kung saan tanaw ang dalampasigan ay humigpit ang pagkakahawak ni
Nash sa railing ng terrace. Huminga siya nang malalim bago pumihit papasok sa loob
ng silid niya nang makitang sumunod nasi Joanna kay Mang Arturo, ang care taker sa
isla. sa pangalawang pagkakataon ay hindi niya kayang makita na aalis na naman si
Joanna. Mayamaya pa ay maririnig na ang ugong ng papalayong bangkang de motor.
Naglakad siya papunta sa banyo. Tumapat agad siya sa shower at kahit na may saplot
pa sa katawan ay hinayaan niya iyong mabasa habang nakatapat sa dutsa.

Pagak siyang napatawa sa sariling katangahan. Pinakawalan na naman niya ang babaeng
importante sa kanya.

Matapos maligo ay daig pa niya ang animo lambot na lambot ang pakiramdam. Mariin
siyang pumikit nang mahiga siya sa kama. Kahit basa pa ang buhok niya ay hinayaan
na lang niya iyong lumapat sa unan.
Napamulat lang siya nang may humampas na unan sa mukha niya.
"I hate you."

Napakurap-kurap pa siya nang makita si Joanna na nakatayo sa gilid ng kama. Bigla

tuloy siyang napabangon. Akala ba niya ay sumama na ito paalis ng
isla?

"H-HINDI ka sumama kay Mang Arturo?" hindi

makapaniwalang bulalas ni Nash nang makita si Joanna.

Paanong sasama siya kung hindi naman siya

matatahimik dahil maiiwan niya roon si Nash?

Kumibot ang labi niya at hinayaang malaglag ang luhang kanina pa pinipigilan.
"Bakit hahayaan mo akong umalis? Hindi ba ako importante sa iyo? All this time
akala ko ay okay tayo. Tapos ano? Bigla ipapasundo mo na ako? I hate you for
letting me go just like that,Nash." Napahikbi na siya. "Hindi nakakatuwa."

Nilapitan siya ni Nash at inalalayang maupo sa gilid ng kama. "Joanna, alam ng

Diyos na kung ako lang ay ayaw kong umalis ka. Pero ikaw na rin ang nagsabi na
aalis ka rin uti once na makabalik ka sa San Antonio. Ano ba'ng pinagkaiba noon?
liwan mo rin naman uti ako."
"Kaya... kaya hahayaan mona lang na umalis ako? Ganoon ba? B-bakit," pati boses
niya ay basag na rin. "Bakit ang dati sa iyo na pakawalan ako?" halos panikipan
siya ng dibdib dahilsa sobrang sakit ng nararamdaman niya nang mga sandaling iyon.
Hindi agad nakapagsalita si Nash. Lumunok ito at tila nagpipigil din sa sariling
emosyon.

"'Yong pakawalan ka... 'y-yon ang pinakamahirap gawin," nagpaling ng tingin si Nash
sa may terrace. "At hindi ko alam kung paano uli magsisimula kapag umalis
ka."

"Then let me stay!" she almost hissed. Crying.

Binalingan siya nito. "Will you stay if I say so?" madamdamin nitong tanong.

Tumango siya. "Sabihin mo lang."

Mabilis na pinalis ni Nash ng kamay noong may mamalisbis na luha sa pisngi nito.
He's too emotional hearing those words from her.

"Then stay with me," anito na sandali pa siyang tinitigan. Pinalis din ng kamay
nito ang luha sa pisngi ni

Joanna. Pagkuwan ay kinabig para yakapin. "I'm sorry

for being a stupid jerk," anas nito sa may tainga niya. "I'm sorry, Joanna."

Gumanti siya ng yakap dito. "Sobrang naiinis ako sa iyo kanina. Sa isip ko nga
pinasabog ko na itong beach house."

Napangiti si Nash sa sinabi niya. "I'm sorry." Bahagya siyang dumistansiya rito.
"Sorry? Hindi
ako nakukuha sa sorry lang, Mister Villa Franca," gaya

niya sa sinabi nito. "Earn my forgiveness. Wait," aniya nang akmang magsasalita
ito. "Paano mona-contact si Mang Arturo?" humalukipkip siya sa harapan nito.
"Ah. 'Yon ba?'' napakamot ito sa batok nito. Pagkuwan ay napabuntong-hininga. "I
lied. Hindi totoong walang signal dito."

Pinalis niya ang natitirang luha sa mga mata niya pagkuwan ay pinaningkitan ito.
"Sinasabi ko nanga ba, eh." Mabilis niyang inilahad ang kamay. "Pahiram ng
cellphone mo. Kailangan kong makausap si Nathan. ASAP."

"At si Kuya Nathan talaga?"

Pinisil niya ang magkabila nitong pisngi. "'Wag ka ngang mag-isip ng kung ano. May
ipapakiusap lang ako sa kanya. At isa pa, hindi ko rin naman alam kung paano make-
contact si Ara." Muli niyang inilahad ang kamay rito.

Binuksan ni Nash ang sulong sa may bedside table

at kinuha roon ang cellphone nito. Mabilis niya iyong kinuha rito. Babawiin sana
nito ang cellphone sa kanya pero huli na nang mabuksan niya iyon. Tumambad sa kanya
ang larawan na naka-wallpaper sa cellphone nito.

Umawang ang labi niya sa nakita. Siya ang nasa wallpaper nito. Stolen shot iyon
noong anniversary ng
mga magulang nito. May kapit siyang wine glass habang

nakatitig sa kawalan. Parang may kung anong mainit na humaplos sa dibdib niya dahil
sa nakita. Binalingan niya si Nash.
"Ano'ng ibig sabihin nito?"

"She's my everything," anito na kinuha nasa kamay niya ang cellphone nito at d-in-
ialang number ng kapatid nito.

My everything...

Parang timang na napangiti siya. Matapos ng masakit na tagpo kanina, heto at may
kapalit naman iyong kasiyahan.

Inabot sa kanya ni Nash ang cellphone nito nang mag-ring ang number ni Nathan.
Kinuha niya iyon at idinikit sa may tainga niya.

"Hello, Nash," anang kabilang linya. "Where the hell are you?"

Napatingin siya kay Nash. "Nathan," bungad niya. "Call him, Kuya," demand pa ni
Nash sa kanya.
She rolled her eyes. "Kuya Nathan. It's me, Joanna."

Sandaling katahimikan ang nangyari bago muting nakapagsalita si Nathan. "Damn! Ibig
sabihin tama ang hinala ko. Magkasama kayo ni Nash ngayon? Nasaang lupalop kayo ng
Pilipinas?"

"Sa private island ninyo," sabi na rin niya. "Dinala ako rito ng kapatid mo."

Napapalatak si Nathan sa kabilang linya. "What the... at siya pa ang gumawa ng

plano ko para sa kanya. Kaya pala hindi ka kasama nina Norielle noong puntahan ko
sila sa San Antonio."

"Please, Nathan. 1-1 mean, Kuya Nathan, ikaw na muna ang bahala kina Norielle. Wala
akong ibang

mapagkakatiwalaan sa kanila ni Ara kundi ikaw lang."

"I know. 'Wag kang mag-alala. Okay lang sila. Lalo nasi Norielle."

"Make it sure na okay lang sila."

"I will. Mag-enjoy lang kayo diyan. Ako na ang bahala sa kanila lalo nasa pamangkin
ko. Bye for now."

"Sandali-"

Napamaang siya nang pagpatayan na siya ni Nathan. Nakagat niya ang ibabang-labi. Ni
hindi niya naitanong kung hinanap ba siya ni Ara. Or si Norielle, kung hinahanap ba
siya nito lalo na sa gabi?
"Done?"
Napabaling siya kay Nash. Marahan siyang tumango. "Pinagpatayan na niya ako."
lbinalik na niya rito ang cellphone nito.

"May sasabihin ka pa ba sa kanya? Tawagan uli natin."

Umiling siya. "Mukhang busy siya."

Pabagsak na nahiga siya sa kama at tumitig sa kisame. Pagkapatong ni Nash sa

cellphone nito sa may bedside table ay muli siya nitong hinarap. ltinuon pa nito
ang dalawang kamay sa magkabilang tagiliran ni Joanna dahilan para mapatitig dito
ang dalaga.
"What?" Tumikhim si Joanna dahil animo paos ang boses na lumabas sa bibig niya.
Kakaiba ang sumilay na ngiti sa labi ni Nash habang buong pusong nakatitig sa mukha
niya. "Can I start... earning your forgiveness?" kinagat pa nito ang
ibabang-labi na lalong nagpa-sexy sa dating nito.

Hinaplos niya ang pisngi nito. "Parang mas gusto kong mag-swimming sa dagat."

"Kaliligo ko lang sa banyo."

Nginitian niya ito. "So?" Bumangon na siya. "Nash,"

apila niya nang muli siya nitong ihiga sa kama. "What? I'm earning your
forgiveness."
Nakagat ni Joanna ang ibabang-labi nang paulanan pa ni Nash ng halik ang pisngi
niya pababa sa leeg niya. Hinawakan nito ang magkabila niyang kamay para mas hindi
siya makawala.
"Bumaliktad na talaga ang mundo 'no? lkaw na ang nanlalandi ngayon." napahalakhak
pa siya nang bigla
siya nitong kilitiin sa tagiliran ng baywang niya. "Nash, stop it!"

"Aiam kong hindi ka gagawa ng first move. Ayaw ko naman na makipagtitigan lang sa
iyo habang narito tayo sa isla," anito na tinigilan na ang pangingiliti sa kanya.
Mataman na siya nitong pinagmasdan. Hinaplos pa nito ang mukha niya. '"Wag mo na
uli akong iiwan," madamdamin nitong pakiusap sa kanya.

Tumango siya. "Promise."

Napapikit siya nang bumaba ang mukha nito

palapit sa kanya at halikan siya sa labi. Tinugon niya ang halik nito ng walang
pag-aalinlangan.

Ngayong alam niyang okay naman ang anak nila dahil kay Nathan, nabawasan na ang
pag-aalala niya. lsa na lang ang problema niya. lyon ay kung paano sasabihin kay
Nash ang tungkol kay Norielle. Sana lang ay hindi siya mahirapang magpaliwanag
dito.

Readers also enjoyed:

Bridgetine Squad IV In Love...

0 5.2K Read

TAGS billionaire possessive one-night stand

Chapter 32

HINDI MAALIS ang ngiti sa labi ni Joanna habang pinagmamasdan si Nash. Nasa tabing
dagat sila ng hapong iyon. Naisipan nilang mag-ihaw sa may tabi ng dagat.

After two years, ngayon lang siya ngumiti ng ganito. Bukod sa anak niya ang
dahilan. Ngayon, ngumingiti
siya ng ganoon dahil si Nash ang dahilan. Ang lalaking naging sanhi rin ng
kalungkutan niya sa nakalipas na dalawang taon. At ang sarap sa pakiramdam. Parang
nawala ang pinakamabigat na nakadagan sa kanyang dibdib.

"Nash," agaw niya sa pansin nito.

Mula sa binabali-baliktad na pork barbecue on stick ay sinulyapan siya nito. "Gutom

ka na?''
Nakangiting umiling siya. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa silya na yari sa ratan
at tumabi rito. Yumakap pa siya mula sa tagiliran nito. Nangingiting ipinulupot
naman ni Nash ang isang kamay sa baywang niya. Habang ang isang kamay nito ay abala
sa pagpapaypay sa may ihawan matapos mabaliktad ang mga iniihaw na halos luto na
rin.

"What do you want?" muli nitong tanong. Napangiti siya ng pilya sa itinanong nito.
"I want,"
aniya na pinaglandas ang isang kamay sa tiyan nito

pababa sa puson nito. Napahinga nang malalim si Nash sa ginawa niya. "You."

"Joanna," natatawang saway ni Nash. "Stop it." Hinawakan nito ang malikot niyang
kamay at hindi pinakawalan. "Kumain muna tayo. Nagugutom na ako."
Kagat ang ibabang-labi na tiningala niya ito.

"Gutom ka na?'' pilya pa niyang tanong.

"Hmmm." lnilipat na ni Nash sa may dahon ng saging ang naluto ng inihaw. Pagkuwan
ay iginiya na siya pabalik sa inupuang silya. lpinatong nito sa lamesa ang pinggan
na may inihaw at naupo sa upuan na yari sa ratan.

lmbes na maupo sa katabi nitong upuan ay mas pinili niyang umupo sa kandungan nito.
Hindi naman nagreklamo si Nash.

"I miss you," bulalas niya habang nakatitig sa guwapo nitong mukha. "Na-miss ko
lahat sa iyo. Lahat-lahat."

Mataman din siyang tinitigan ni Nash. "Ako rin. Na-miss ko ang nag-iisang Sweeney
ko."

Hindi niya napigilan ang kiligin sa sinabi nito. "Walang iba?"

"Mukha bang meron?"

Nanulis ang nguso niya. "Ano ba'ng malay ko? Malayo ako sa iyo."

"Joanna, walang iba."

Kumuha ito ng isang stick ng barbecue at hinipan. Pagkuwan ay iniumang sa kanya ang
parte na hinipan nito.

"Kagat," utos nito sa kanya.

Bago niya kagatan ang inihaw na nakaumang sa harapan niya ay hinalikan muna niya ng
smack ang labi ni Nash. Pagkuwan ay nangingiti ng kumagat sa karne. "Thank you,"
sabi pa niya rito. Kumuha rin siya ng sarili niyang barbecue on stick. "Kapag
nabibigatan ka na sa akin, just tell me. Lilipat ako ng upuan."

"Kung mas kumportable ka sa kandungan ko, suite yourself."

Nangingiti pa rin na ibinaling niya ang tingin sa may

dagat. Low tide nang mga sandaling iyon kaya naman kati ang tubig-dagat.

"Gusto kong maglakad sa may dagat habang low tide. Gusto kong makita 'yong dulo,
baka may starfish. Tara?'' bigla ay pag-aaya niya rito. Bumaba na siya mula sa
pagkakaupo sa kandungan ni Nash. Kumuha pa siya ng dalawa pang stick ng pork
barbecue. Pagkuwan ay hinubad ang suot na tsinelas.

"May baon ka pa talaga," ani Nash na kumuha naman ng isang bottled water. Hinubad
din nito ang suot na tsinelas.

liang sandali pa ay magkahawak kamay pa silang naglakad sa may buhanginan. Papunta

sa parte ng
dagat na kati ang tubig. Hinayaan lang niyang palarin ng hangin ang may kahabaan
niyang buhok.

Napangiti siyang lalo. Masarap sa paa ang buhangin na mamasa-masa pa. Bigla ay na-
imagine na naman
niya si Norielle habang masayang tumatakbo roon.
Soon, anak, aniya sa isip.

Nang makarating sila sa hangganan kung saan may tubig na aabot ang taas sa may
sakong ng paa ni Joanna ay saka niya hinarap si Nash. Niyuko nito ang isang
maliit na shell at ipinakita sa kanya. "Cute," anito.
"What if, magkaroon tayo ng anak?" sa halip ay bigla niyang tanong. Ignoring the
shell.

"Gusto mo na?''

lbinaling niya ang tingin sa kinaroroonan ng beach house. Kung alam lang nito na
matagal ng mayroon. "Matutuwa ka ba kapag nagkaroon tayo ng anak o hindi?"

Naglakad si Nash papunta sa harapan niya. Mula

nga sa pinagmamasdan na beach house buhat sa

malayo ay sa binata nalipat ang tingin ni Joanna. Seryoso na ang mababakas sa

guwapo nitong mukha.

"Bakit bigla-bigla mong naisip 'yon?"

Ngumiti siya na hindi umabot sa mga mata niya.

"N-Natanong ko lang." Nag-iwas siya ng tingin. Muli lang siyang napatingin kay Nash
nang hawakan nito ang magkabila niyang pisngi.

"Bakit naman hindi ako matutuwa? Anak natin 'yon kung sakali. Anak ko sa iyo."

Lihim siyang natuwa sa sinagot nito. Kung ganoon, hindi siya mahihirapan na
ipakilala rito si Norielle.

"Sigurado ka?'' paninigurado niya rito.

Tumango ito. "Yes. You're giving me the best gift, Joanna. If ever manna
magkakaroon tayo ng anak."

Pinigil niya ang maluha sa harap nito. Masaya siya sa kaalamang masaya ito kung
magkakaroon sila ng anak. Hanggang sa abot ng kanyang makakaya ay pinigilan niya
ang sarili na sabihin dito ang tungkol kay Norielle. Gusto niya itong i-surprise.
Na-i-excite na tuloy siyang umuwi sila.

Yumakap siya kay Nash.

"Tell me, gusto mo ng magkaroon ng anak sa akin?" tanong pa ni Nash.

"Ngayon?" "Hmmm."
Umiling siya. Saka na kung sakali. Mas gusto niyang rna-enjoy muna ni Norielle na
ito lang muna ang pagtutuunan ng pansin ng ama nito. "Siguro, after two years,
puwede na tayong mag-anak," aniya na kumalas na rito.

"Joanna," anito na hindi ngumingiti. Mukhang ayaw

sa sinabi niya. "Thirty-one na ako ngayon. And two years

more, thirty-three na. Kailangan pa ba natin 'yong patagalin? And you open this
topic, tapos bigla after two years mo pa gusto?" Umiling ito. "Hindi ko paaabutin
ng ganoon katagal."

"Ayaw ko pa ngayon," aniya na nagpatiuna na pabalik sa beach house.

"Wala ka namang magagawa kapag may nabuo na tayo," habol pa nito sa kanya.

"Then, no more make love," ganti niya. "Matitiis mo 'yon?"

"Try me, Sweeney," pang-aasar pa niya rito.

TINABIHAN ni Joanna sa may sofa si Nash. Nanonood ito ng movie.

Ramdam niya na nagtatampo ito kahit hindi nito i-voice out. At natitiyak niya na
tungkol pa rin sa hindi niya pagpayag na mag-anak sila sa ngayon.

"lniisip mo pa rin ba 'yong magiging anak natin?" tanong niya na ibinaling ang
tingin sa may TV.

Hindi ito sumagot. Silence means yes.

"Maiintindihan mo rin naman ako, soon. Mag-enjoy muna tayo na magkasama."

"Puwede namang mag-enjoy kahit may anak na tayo."

Napangiti siya sa dahilan nito. "Ano naman ba kung thirty-three kana kung mag-anak
tayo? Age is just a number, Nash. May forty years old nga na saka pa lang naiisipan
na mag-anak."
"Sila 'yon."

Binalingan na niya ito na tutok pa rin ang tingin sa TV. Seryosong-seryoso pa rin
ito. Halos magsalubong na ang kilay. "Kaya mo bang iwanan ang hacienda ninyo

para sa akin?"

"Kung magkakaanak tayo,bakit hindi?"

Hindi niya napigilan ang maningkit ang mga mata. "So, kung wala tayong anak, hindi
mo iiwanan ang hacienda ninyo?" Hindi na naman ito sumagot. Napabuga siya ng
hangin. Pagkuwan ay sumandal sa sofa at humalukipkip. "Babalik na ako sa Norway."

Saka lang bumaling si Nash sa kanya. "Babalik? Nangako ka na mag-stay ka rito."

"Puwede ko namang bawiin ang pangako ko na

'yon. Tutal hindi mo rin naman maiwan ang hacienda ninyo. At isa pa, nasa Norway
ang business ko. Hindi rin naman kita mabibigyan ng anak ngayon."

"Pagtatalunan pa ba natin 'yon?"

Siya naman ang hindi nagsalita at deretso lang ang tingin sa TV.

"Fine. Kung ano ang desisyon mo, 'yon ang masusunod," iyon lang at muli nitong
ibinaling ang tingin sa screen ng TV.
Nang hindi pa rin ito makakuha ng reaksiyon mula sa kanya ay kinuha na nito ang
remote at pinatay ang DVD Player. Maging ang TV ay in-off na rin nito.

"Kailan ang flight mo pabalik sa Norway?" agaw nito sa pansin niya.

Muli niya itong sinulyapan. "Kinabukasan din pagkauwi natin sa San Andres. Okay
lang naman kung hindi ka makakasama pag-alis ko."
"lpa-move mo 'yong flight mo." "Bakit?"
Tumayo na ito. "I'll go with you."

Ganoon na lang ang pag-awang ng labi niya sa sinabi nito. Napatayo tuloy siya.
"Seryoso?"

"Kahit hindi ka naman nagpakita ngayon, iiwan ko

pa rin ang hacienda. Hindi mona ako kailangan pang papiliin kung ang hacienda namin
o ikaw. Si Kuya Nathan na naman ang bahala sa hacienda kung sakali."
"Sasama ka sa akin?" hindi pa rin maka-get over na tanong niya.
Tumango ito. "lpapakilala mo pa ako sa parents

mo."

Mangiyak-ngiyak na nayakap niya ito. Ngayon pa

lang excited na rin siya na ipakilala ito sa mga magulang

"Pero pag-uwi natin sa San Andres, ikaw muna

'yong ipapakilala ko sa mga magulang ko."

"Kilala na ako ng mommy mo," paalala niya rito. Niyuko siya nito. "Ang akala niya,
ikaw ang
girlfriend ni Kuya Nathan. Ayaw kong 'yon ang isipin

niya."

Oo nga pala. lyon ang akala ng mommy nito kahit na itinanggi na iyon ni Nathan.

"Matulog na tayo. Maaga pa tayo bukas," anito na iginiya na siya papunta sa may
hagdanan.
"Ano'ng gagawin natin bukas?" "Lilibutin ang isla?"
Napangiti siya. Sounds great. "Okay. 1-tour mo ako

bukas."

Sa ngayon hahayaan muna niya ang sarili na i-enjoy na kasama si Nash. Dinaig pa
nila ang nasa honeymoon stage. Sa isip ay napangiti siya. Advance na advance na
sila.

Heartless Billionaire, Why...

Elk Entertainment

In her f1rst half of life, she was painting. Some people cared for her, and so...

Chapter 33

NANG makabalik sa San Andres sina Joanna at

Nash ay hindi pumayag ang binata na dederetso na agad si Joanna sa San Antonio.
lginiit nito na ipapakilala muna siya nito sa mga magulang nito. Flattered naman
siya sa bagay na iyon ngunit mas nangingibabaw sa kanya ngayon na makita ang anak
nila na si Norielle. How she missed their little angel.

"Nash, bukas mona lang ako sunduin para ipakilala sa mga magulang mo," pangungulit
pa niya rito.

"Mas gusto ko ngayon. Relax ka lang," nginitian pa siya ni Nash bago nito ibinaling
ang tingin sa daan. Nagda-drive ito at kasalukuyan nanga nilang tinatahak ang
papunta sa Hacienda Villa Franca. "Moms like you," dagdag pa ni Nash.

Kung alam lang nito ang dahilan ng ipinagkakaganoon niya. Bumuntong-hininga na lang
siya. Mukha namang hindi siya mananalo rito.

Kaunting tiis na lang, baby, makakasama mona rin si Mama...

Nang makarating sa hacienda at matanawaan ang mansiyon nina Nash ay nagdulot na
naman iyon ng kakaibang kaba sa puso niya. Napakalaking parte ng Iugar na iyon sa
kanya. Dahildoon niya nakasama ang
IaIaking mahal niya. At hanggang ngayon ay minamahal
.
pa nn.

Nahimas-himas niya ang magkabilang braso dahil bigla ay nagtatayuan ang mga
maliliit niyang balahibo. Bakit ba siya kinakabahan? Eh, ipapakilala lang naman
siya ni Nash sa mga magulang nito?

Pasado alas singko ng hapon sila saktong

nakarating sa hacienda.

Pagkababa pa lang nila sa kotse ni Nash ay agad na silang sinalubong ng ilang

kawaksi para asikasuhin.

"May mga gamit po ba kayo sa compartment, Sir

Nash?" tanong pa ng isa.

"Wala kaming dala. Nasaan sina mommy?" "Nasa silid po nila."

"Thanks," iyon lang at iginiya na siya ni Nash

papasok sa entrada ng mansiyon.

Huminga nang malalim si Joanna nang bagtasin nila paakyat ang hagdanan. Ano kaya
ang magiging reaksiyon ng ina at ama nito kapag nakita silang magkasama?
Samantalang noong huli niyang punta roon ay si Nathan ang kasama niya.

Nang makarating sa tapat ng silid ng mga magulang ni Nash ay kumatok lang ng

tatlong beses ang binata bago binuksan ang pinto. Naunang pumasok si Nash.
"Joanna," baling nito sa kanya. Mas niluwagan ang pagkakabukas ng pinto.
Nang hindi siya matinag sa kinatatayuan ay hinawakan na siya nito sa kamay at
hinila papasok sa silid ng mga magulang nito.
"Mom-"

"Sshh!" agad na saway kay Nash ng ina nitong si Nathalie ng malingunan ang binata.
"Oh, Nash anak," anito na tumayo mula sa pagkakaupo sa may gilid ng kama ng
mapagsino ang bagong dating. Napatingin ito kay Joanna nang makita ang dalaga.
Pagkuwan ay sa magkahawak nilang kamay ni Nash. May mababakas na pagkalito sa
maganda nitong mukha.

"Mom, alam kong kilala mona si Joanna. lsinama siya rito ni Kuya Nathan noong
anniversary ninyo ni

Chapter 33 3/7

Dad," panimula ni Nash.

Naglakad palapit sa kanila ang mommy ni Nash. "Magkasama kayong dalawa habang wala
ka rito?"

Tumango si Nash. Ngumiti pa ito. "Gusto ko lang siyang pormal na ipakilala sa inyo
ni Dad," binalingan siya ni Nash pagkuwan ay muling ibinalik ang tingin sa ina
nito. "Mom, I want you to meet Joanna as my girlfriend."

Girlfriend... sa tagal nilang magkasama sa isla ay ngayon lang niya narinig mula
kay Nash ang label ng relasyon nilang dalawa. Animo hinaplos ang kanyang puso ng
mainit na bagay. Hindi niya maiwasan ang ngiti na gumuhit sa kanyang mga labi na
umabot sa kanyang mga mata.
"Oh," may gulat na bumakas sa mukha ni Nathalie. "Hindi ka talaga girlfriend ng
anak kong si Nathan?"
Umiling si Joanna. "Hindi po."

Mayamaya pa ay napalitan ng saya ang mukha ng ina ni Nash. Lumapit ito sa kanya at
mahigpit siyang niyakap. "Oh,my God. Sa wakas dumating karin para mapunta sa
tamang daan itong si Nash."
Mangiyak-ngiyak pa ito ng kumalas sa kanya. "I'm happy for you, Nash. Hindi ka na
matutuloy sa pagpa-pari mo."

Ganoon na lang ang pagbaling niya kay Nash. "Pagpa-pari?" Walang nabanggit ang
binata sa kanya na magpapari ito.

Napakamot ito sa batok nito. "Muntik na kung hindi ka bumalik," pag-amin nito.

"Haaay, kung hindi ka pa dumating. Tiyak na doon ang punta ng binata kong 'yan.
Ayaw papigil."

lyon ba ang tinutukoy noon ni Nathan na lalagay na sa tahimik si Nash? At hindi

iyong inaakala niya na
mag-aasawa na ito? Kaya siya dinala ni Nathan sa

hacienda noong anniversary ng mga magulang ng mga

ito ay para pigilan si Nash sa pagpapari. Na baka sakaling magbago ang isip nito
kapag nakita siya. Which is mukhang nagbago nga.
"Bakit gusto mong magpari?" hindi niya maiwasang itanong.

"Hindi ba nagkuwento sa iyo si Nash, hija?" bahagyang nahawakan ni Nathalie ang

bibig nito habang nangingiti. "Well, mukhang hindi na naman siya tutuloy kaya 'wag
kang magagalit sa bunso ko."

Kimi niyang nginitian ang mommy ni Nash. "Hindi po ako galit sa kanya."
"Mabuti naman kung ganoon."

Tiningnan niya si Nash ng makahulugan. Tipong sinasabi niya sa tingin na... (mag-
uusap tayo mamaya'.

Tinanguan siya nito. "We'll talk later."

Saka lang siya napatingin sa may crib na nasa may tabi ng kama nang makarinig ng
munting ungot ng bata. Ganoon din si Nash.

"Baby ba 'yon, Mom?" taka pang tanong ni Nash. Naglakad ito palapit sa may crib.
Dahil hawak siya sa kamay ni Nash kaya naman magkasama silang lumapit doon kasunod
angina nito.

"Yes, hijo," anang ina nito na agad lumarawan ang excitement sa mukha.

Nang makalapit sa may crib at makita ang batang natutulog doon ay ganoon na lang
ang pagkatulos ni Joanna sa kinatatayuan dahil sa gulat.

"Dinala siya rito ng Kuya Nathan mo, ayaw pa nga ring umamin hanggang ngayon kung
sino ang babaeng naanakan niya. Hindi naman kami magagalit ng daddy ninyo, matanda
na kami at sabik nasa apo. Kaya kung magkakaanak kayong dalawa, mas maganda."
Ngumiti

pa ng malapad ang mommy ni Nash. "Magmadali na

kayong dalawa."

Gustong-gusto ng hawakan ni Joanna ang anak na si Norielle na kasalukuyang

nahihimbing sa pagkakatulog. Pero pinigilan niya ang sarili. Binawi niya ang kamay
na hawak ni Nash at lumapit ng husto sa may crib. Pinagmasdan niya ang anak.
"May anak si Kuya Nathan?" sa wakas ay bulalas ni

Nash.

"Kahit naman itinatanggi niya na anak niya 'yan, kita mo naman na nananalaytay sa
kanya ang dugo ng Villa Franca. Pakiramdam ko ay reincarnation siya ng bunso
ninyong kapatid nasi Nica. Kamukhang-kamukha ng baby na ito si Nica." Naging
emosyonal ang mommy
ni Nash nang maalala ang sumakabilang buhay nitong anak na babae.

Hindi maalis ang bahagyang kunot sa noo ni Nash habang nakatitig sa baby na
natutulog. Pagkuwana ay humayon ang tingin nito kay Joanna na bahagya pang yumuko
at marahang hinaplos ang noo ng baby.

Mayamaya pa ay naalimpungatan na si Norielle. Nang magmulat ang mga mata nito ay

agad dumako ang tingin kay Joanna. Ganoon na lang ang ngiting gumuhit
sa mga labi niya.

"Hi, little princess," nakangiti niyang wika sa anak. "Mama," bigla ay bulalas ni
Norielle. Nang tila
makumpirma nito na siya nga angina nito ay tuluyan na

itong bumangon at itinaas ang dalawang maliliit na braso. Nagpapabuhat ito. "Mama,"
tuwang-tuwa pa nitong wika.
Napangiti siya. Binuhat niya ito at mahigpit na niyakap. Sandaling nawalan ng
masasabi angina ni Nash. Habang ang binata ay nakasunod ang tingin sa

kanilang dalawa ni Norielle.

"Mukhang sabik nasa ina si Norielle," ani Nathalie nang makabawi.

"Norielle?" takang baling ni Nash sa ina nito. "That's her name."
Huminga muna ng malalim si Joanna bago humarap sa nagtataka pa ring si Nash.
Tumingin din si Norielle sa ama nito. Tila hindi na naalis ang ngiti sa labi ng
munting bata.

"Bakit tinawag ka niyang Mama?" nalilitong tanong ni Nash.

Magsasalita sana siya nang bumukas bigla ang pinto sa silid na iyon at humihingal
pa na pumasok si Nathan. Mukhang galing ito sa pagtakbo.

"Bakit hindi kayo tumawag na ngayon ang dating ninyo?" he even demanded.

"May problema ba?'' imbes ay tanong ni Nash sa kapatid.

Pero imbes na sagutin ang tanong ni Nash ay siya agad ang nilapitan ni Nathan.
"Nasabi mona ba sa kanya ang tungkol kay Norielle?"

Umiling si Joanna. "Hindi pa." Napapalatak si Nathan. "Hindi pa rin?"

Naiimposiblehan na binalingan ni Nathan si Nash.

"Kailangan ninyong mag-usap na dalawa." Pagkuwan ay kinuha ni Nathan sa kanya si

Norielle.

"T-Teka," apila niya pero kinuha pa rin ni Nathan kay Joanna si Norielle.

"Sandali nga lang," sangat na ni Nathalie. "Nathan, kanino ba talagang anak si

Norielle? 'Wag mong sabihin na hindi ko totoong apo 'yang bata. Naku, sinasabi ko
sa iyo," may pagbabanta sa boses ng ina ng magkapatid.

"Mom, hindi ko talaga anak si Norielle. Pero 'wag

kayong mag-alala dahil apo niyo pa rin ito. Anak ito ni Nash kay Joanna. Surprise?"
ngumisi pa si Nathan nang magbaling kay Nash na daig pa ang itinulos sa
kinatatayuan dahilsa narinig.

"Oh, my God," hinampas ni Nathalie sa braso si

Nathan. '"Wag mo akong biruin ng ganyan."

"Kita niyo naman na sumama agad si Norielle kay Joanna, eh, napakailap nito sa
ibang tao. 'Yon ay dahil siya ang mama ni Norielle. Tara na po muna sa labas at
mukhang kailangang mag-usap ng dalawa na 'yan." Binalingan ni Nathan si
Norielle. "lpapasyalka muna ng napakaguwapo mong Tito Nathan. Let's go." lginiya na
rin ni Nathan ang mommy nito paglabas sa silid na iyon na panay pa rin ang usisa
kay Nathan.

Akmang papasok ang ama ng mga ito sa silid ng muli iyong hilahin ni Nathan palabas.
Pagkuwan ay isinara nito ang pinto.

ENDING

BIGLA ay daig pa ni Joanna ang nalulon ang dila dahil hindi siya makapagsalita.
Hindi rin niya alam kung paano magsisimulang mag-explain kay Nash.
Umatras siya at naupo sa gilid ng kama ng mga magulang ni Nash. Nagbaba siya ng
tingin noong humarap sa kanya si Nash.
"Ano'ng ibig sabihin ni Kuya Nathan?" sa wakas ay bulalas ni Nash. Bakas pa rin
ang pagkalito sa guwapo nitong mukha.
Pakiramdam niya ay tinitimbang pa rin ni Nash ang sitwasyon. Natural lang siguro
dahil sa gulat sa kaalamang may anak silang dalawa. Ang tagal nga naman nilang
magkasama pero wala siyang nababanggit dito.

"Si Norielle," patuloy nito. "Siya 'yong dahilan kaya ayaw mong mag-stay ng
matagalsa isla?" Tumango si Joanna. "At wala kang balak na sabihin sa akin?"

Huminga muna siya ng malalim bago takas loob na tiningala si Nash. "Ngayong
nalaman mona 'yong tungkolsa kanya, ano'ng plano mo?'' sa halip ay tanong niya
rito.

Hindi agad nakapagsalita si Nash.

"Hindi ko alam kung matutuwa ka ba o hindi kapag nalaman mo 'yong tungkolkay

Norielle. At hindi ko rin alam kung paano sasabihin sa iyo noong nasa isla tayo.
Kaya napagdesisyunan ko na surpresahin ka pag-uwi natin. But it turns out na ako
ang masusurpresa na
narito sa hacienda si Norielle. Kaya pala sabi ni Nathan na siya na ang bahala
kay Norielle."

Muli niyang tiningnan si Nash nang hindi pa rin ito

magsalita. Nakatingin ito ngayon sa may bintana.

Tumayo na siyang muli. Mukhang kailangan pa nito ng space para mag-isip. Akmang
lalampasan niya ito ng pigilan siya nito sa may baywang niya.

"Saan ka pupunta?"

Naisipan niya itong biruin. Para naman magkaroon ito ng reaksiyon. Napakaseryoso ng
anyo nito. "Aayusin
'yong mga gamit ni Norielle. Maaga pa kaming babyahe papuntang Manila bukas para
hindi mahuli sa flight namin."

Ganoon na lang ang paniningkit ng mga mata ni

Nash. "At sino'ng may sabi na aalis kayo rito?"

Kunway seryoso ang mukha na tiningala niya ito. "Bukas na ang schedule ng flight
namin pauwi sa Norway."
"The hell I care? You're not leaving." "Care to tell me, why not?"
Marahas na bumuntong-hininga si Nash. "Kakikita ko lang sa anak ko, Joanna, ni
hindi pa nga halos
ma-absorb ng utak ko na may anak tayo. Tapos aalis na

kayo?" Umiling ito. "You'll stay here with our daughter," puno ng awtoridad na wika
nito.

Dahilsa sinabi nito, lumambot na ang anyo niya. Gumuhit na rin ang ngiti sa kanyang
labi. Our daughter, napakasarap sa pandinig na marinig iyon mula rito.
lpinulupot niya sa may baywang ni Nash ang mga braso niya. "Surprise?" abot sa mga
mata niya ang ngiti nang mga sandaling iyon.

Lalo naman siyang hinapit ni Nash palapit sa katawan nito. lbinaba pa nito ang
mukha palapit sa kanya. "Higit pa sa nasurpresa kung alam mo lang. Para

pa rin akong nakalutang hanggang ngayon dahilsa

kaalamang may anak tayo." Mayamaya ay bumalik sa paniningkit ang mga mata nito.
"Paano kung lumipas
'yong mga araw na hindi tayo nagkita o nagkasama? Aalis uti kayo na hindi ko man
lang nalaman na
nag-i-exist si Norielle?"

"Malalaman mo rin naman kapag lumaki na siya at naghanap siya ng ama. Willing naman
akong ipaalam kung sino ang Tatay niya at hindi ko ipagdadamot sa kanya na makilala
ka niya."
Napailing si Nash. "You're such a witch."

"Nash, 'yon naman ay kung hindi tayo nagkasama. Galit ka ba?''

Umiling ito. Pagkuwan ay niyakap siya ng mahigpit. "Hindi kayo aalis bukas," mariin
nitong tutol.

Gumanti siya ng yakap dito. "I love you," sa halip ay sambit niya. Pumikit siya at
mas niyakap pa ito ng mahigpit.

Sa narinig ay naging mas emosyonalsi Nash. "Say it again," pakiusap nito.

"I love you..."

Kumalas sa kanya si Nash at mataman siyang pinagmasdan. "I love you too,"
madamdamin nitong pahayag sa kanya.

There, isa pang napakagandang salita na narinig niya mula rito. Tumingkayad siya at
hinalikan ito sa labi na agad namang ginantihan ni Nash ng mas mainit na halik.

Sobrang natutuwa siya dahil naging ganito ang kinalabasan ng pag-uwi niya sa
Pilipinas. Nakawala na siya sa matagal na kalungkutan. At ngayon, nasisiguro niyang
magiging maayos na ang lahat sa pagitan nita ni Nash. At si Norielle, lalaki na ito
na kasama ang ama

nito. lyon naman ang isa sa pangarap niya, ang lumaki si

Norielle na may amang aagapay rito. Salamat sa Diyos dahil muti nitong ibinigay sa
kanya si Nash. lpinapangako niya na hinding-hindi na sila maghihiwalay.

Nang may maalala ay mabilis na pinutol ni Joanna ang mainit na hatik na

pinagsasaluhan nila ng binata.

"Bakit ka magpapari?" muli niyang tanong. Hindi

siya makakatulog kung hindi masasagot ang bagay na

.
1yon.

"Para tuluyan ka ng kalimutan. Masyado akong nasaktan sa nangyari sa atin dati. And
yes, tama si Kuya Nathan, hindi ko talaga calling ang pagpapari. Dahil kung
itutuloy ko 'yon, ginagawa ko lang dahilan ang Iugar na iyon para lumimot sa
nakaraan."

Lumamlam ang mga mata niya. "K-Kung hindi ako dumating..."

"Sshh. Katimutan na natin ang tungkol doon dahil hindi na naman matutuloy pa.
Nakapagdesisyon na ako. Desisyon na hinding-hindi ko pagsisisihan
habang-buhay. At iyon ay makasama ka at ng anak natin."

Maluha-luhang ngumiti na siya. "Sobrang saya ko ngayon."

"Lalo na ako, Sweeney." Kinintalan siya nito ng hatik bago inaya na siyang puntahan
si Norielle. Bakas sa guwapo nitong mukha ang excitement na muting makaharap ang
anak nila.

Ano pa ba ang mahihiting niya sa buhay? Parang ibinigay na sa kanya ng Diyos lahat.

"I love you, Sweeney," muting bigkas ni Nash habang naglalakad sila sa pasilyo.
Hinatikan pa nito ang tikod ng kamay niya.

lnihilig naman niya ang ulo sa may braso nito. "I

love you too, Sweeney."

Readers also enjoyed: ------------------------------------�

Bridgetine Squad IV In Love...

0 5.2K Read
TAGS billionaire possess1ve one-night stand

EPILOGUE

NAPAHINTO sa paglalakad si Joanna nang paglabas niya sa banyo ay makita niyang

buhat-buhat ni Nash si Norielle. Hini-hele nito ang anak nila na nakayakap pa sa
may leeg ni Nash ang mga kamay.
Nakagat niya ang ibabang-labi nang mamasa ang mga mata niya. Masyado siyang
emosyonal sa tagpo na iyon. Nanatili lang siya sa kinatatayuan habang tahimik na
pinapanood si Nash.

Kaya pala ganoon na lang ang gulat ng mga magulang ni Nash sa kaalamang anak nila
si Norielle, iyon ay dahil hindi sinasabi ni Nathan sa mga ito na sila ang mga
magulang ni Norielle. Kaya ipinagpalagay ng ina ng magkapatid na may naanakan si
Nathan. Pero sa
kabila niyon ay hindi mapalis ang tuwa sa mag-asawang Villa Franca dahil totoong
apo ng mga ito si Norielle na agad napamahal sa mga ito.
{(Mom love Norielle so much. Siya halos ang
nag-aasikaso sa bata. Minsan nagagalit si daddy dahil hindi niya mabuhat-buhat si
Norielle. Kaya ang payo ko sa inyong dalawa, sundan niyo na agad si Norielle para
tig-isa na sila ng binubuhat," ani Nathan.

{( Bakit hindi ikaw ang gumawa ng kasunod?" nakangising kantiyaw rita ni Nash.

uwala pang pumapalit kay Ivy."

{( Ivy?" kunot ang noong tanong ni Nathalie. {( Bakit hindi mo balikan? Dinaig ka
pang bunso mong kapatid. Aka/a ko ay siya ang tatandang binata sa inyang dalawa.
Hindi ko akalain na mas mauuna pa sa iyo na maging ama si Nash. Hindi kana
bumabata, Nathan."

"She passed away," big/a ay nabura ang

mapaglarong ngiti sa mukha ni Nathan nang magbaba ito ng tingin sa pagkain nita.

Napatingin siya kay Nash nang maramdaman ang paghawak nita sa kamay niya. Tipid
itong ngumiti bago binalingan angina nita na hindi nakapagsalita sa narinig mula
kay Nathan. Ang ama naman ng mga ito ay naibaba ang kubyertos.

"Kailan pa?" anang Daddy Sebastian ng mga ito.

'Two years ago," sagot ni Nathan.

Tumikhim si Nash. "It's been two years, Kuya Nathan. Siguradong ayaw ni Ivy na
magkukulong ka sa alaala ninyong dalawa /ala nasa guilt dahil sa paghihiwalay ninyo
noon. Mas matutuwa siya kung makikita ka niyang masaya. Tamasi mommy, hindi ka na
bumabata. Kailangan mo rin ng makakasama sa buhay."

Huminga ng malalim si Nathan. "Hayaan niyo muna aka."

Makalipas ang ilang sandali ay saka lang tila nakabawi angina ng mga ito. "Kung
iyon ang gusto mo. lkaw ang bahala, hijo. Ang importante sa ngayon ay may apo na
kami ng daddy ninyo. Bueno," ani Nathalie na bumaling kay Joanna. "Paano kayo
nagkakilala ng anak kong si Nash? Walang nakukuwento ang mga ito sa akin. Ni hindi
ka nita nababanggit."

Umawang ang labi ni Joanna ngunit wala siyang maapuhat na sasabihin kaya naman
inunahan na siya ni Nathan na bumalik ang pagkakangisi sa labi.

"Masyadong tuso si Ivy, hanggang sa huling sandali niya rita sa mundo ay nagawa pa
niyang ipahanap aka kay Joanna para sana gantihan dahil sa pag-aakalang
ipinagpalit ko siya sa iba kaya kami naghiwalay noon,"

ikinuwento rin ni Nathan kung paanong naghiwalay ang

dalawa ni Ivy sa mga magulang nito. "Pero si Joanna, hindi naman niya kilala kung
sino ang panganay na Villa Franca. She ended up with Nash. Making her revenge,
for the sake of her bestfriend, to the wrong person. Buong akala niya ay si Nash
ang panganay sa amin dahil lang sa narinig niya na tinawag kong 'Kuya' si Nash
noong nakita niya kami sa VF Resort. You look surprise, Bro. Hindi ba nakuwento sa
iyo ni Joanna?"
Umiling si Nash. ((Hindi pa namin napag-uusapan
)tong nangyari noon."

Napangiting lalo si Nathalie. ((Mukhang kayo talagang dalawa ang nakatadhana sa

isa't isa. Pinaghiwalay man kayo ng pagkakataon, in the end, kayo pa rin ang muting
magtatagpo. Dinaig niyo pa ang mga napapanood ko sa mga drama."

((Well, thanks to me," pagyayabang pa ni Nathan. ((Kung si Ivy ang naging daan
para magtagpo sila noong una. Sa huli, ako naman )tong sunod na naging daan
para magtagpo ulit sila. Dahil kung hindi dahil sa akin, baka sa simbahan na sila
magkitang dalawa. And worst, si Nash ang magkakasal kay Joanna sa ibang lalaki."
Nangibabaw ang halakhak ni Nathan. ((I'm sorry, I just can't help it. Hindi ko
lang rna-imagine ang tagpo na yon."
''Thank you," imbes ay sabi pa rin ni Nash. ((Hindi mo hinayaan na magaya ako sa
iyo."

Nakangiti pa rin na tumango si Nathan. ((A/am ko naman na mahal na mahal mo si

Joanna. Kung a/am mo lang, bago ko pa mapasama si Joanna noong anniversary nina
Daddy, ginamit ko pang pang-bribe si Norielle. Tinakot ko siya na sasabihin ko sa
iyo na may anak kayo kapag hindi siya sumama rito."
"All along, mas nauna mo pang nalaman na may
anak kami. Anak ko pala ang tinititigan mo na picture sa eel/phone mo."

"Nakita mo 'yang picture nilani Norielle?" gulat na bulalas ni Joanna.

"Naabutan ko siya dito sa dining noon na tinititigan
'yang picture ng anak natin. Aka/a ko nga ay may naanakan siyang iba."

Napatawa si Nathan. "Kumain na tayo dahillalamig lalo ang pagkain."

"Bueno, masyadong maraming pinagdaanan ang mga anak ko. Mukhang kailangan natin ng
bakasyon," ani Sebastian na binalingan ang asawa. "What do you think?"
"Sang ayon aka. Nathan magpa-book ka ng flight." "Mom, Dad, siguro mas okay kung sa
Norway na
lang tayo magbakasyon. Para makapamanhikan na rin
tayo kina Joanna at makilala ang pamilya niya," suhistiyon ni Nathan na kinindatan
si Nash. Agad namang sumang-ayon ang mga magulang nita.

Sa kabila ng lahat, tama si Nathan, malaki ang naging parte nita at ni Ivy sa buhay
nita ni Nash. Kung hindi dahil sa mga ito, siguradong lilipas pa ang maraming taon
na maaaring masayang na puwede naman palang maayos...

Napakurap-kurap si Joanna nang makita na marahang ibinaba ni Nash si Norielle sa

crib.

lpinasya na niyang lapitan ito. Yumakap siya mula sa likuran nito.

"Napakasaya ko," aniya rito.

Hinawakan ni Nash ang kamay niya at ibinaba. Pagkuwan ay pumihit ito paharap sa
kanya. "Sweeney, mas 'di hamak na mas masaya ako. Akala ko aabutin pa

ng dalawang taon bago tayo magkaanak. 'Yon pala, may

anak na tayo."

"Kaya nga po sabi ko sa iyo, saka na tayo

mag-anak. Hindi dahil ayaw ko pa, pero dahil gusto kong mag-enjoy muna kayo ni
Norielle. 'Yong siya lang muna
'yong pagtutuunan mo ng atensiyon mo." "Paano kung may mabuo tayo?" sa halip ay
malambing nitong wika.

"Nash," kung dumating man sa punto na ganoon man ang mangyari. Wala naman siyang
magagawa.

"Joanna, mukhang matatagalan pa si Kuya Nathan na sumunod. Kaya tayo na muna ang
magpaparami ng lahi namin. At simulan na natin ngayon," anito na pinangko siya at
inihiga sa kama nito.

Natatawang ipinulupot niya ang braso sa may batok nito. "Talaga lang, ha?''

"At isa pa, gusto kong maranasan na alagaan ka habang dinadala mo ang magiging
anak uli natin."

"Fine," pagpayag na niya. "Basta pakasalan mo muna ako."

"Kahit isang daang beses pa. I love you, Sweeney. I

love you so much."

Pinaglandas niya sa pisngi nito ang isa niyang kamay. "I love you ever more,
Sweeney."

Nang halikan siya sa labi ni Nash ay ginantihan niya iyon. Mas lumalim pa ang halik
na pinagsasaluhan nita. Nang maramdaman ang paglikot ng kamay ni Nash sa katawan
ni Joanna ay pinigilan niya ito.

"Baka magising si Norielle."

"Hindi 'yan," anito na akmang hahalikan siya sa

labi.

"Nash, nakakahiya sa bata," pigil pa rin niya rito.

"Dadalhin ko muna siya sa kuwarto nina mommy."

Umiling siya. "Anoka ba, 'wag. Matulog na tayo. Goodnight," aniya na kinintalan
ito ng halik sa labi.

Naiiling na nahiga sa tabi niya si Nash. Nang mapatingin ito sa comforter ay inayos
nito iyon at ikinumot sa kanilang dalawa. Muli nitong binalingan si Joanna. Ngumisi
pa ito.
Natawa si Joanna nang maisip ang tumatakbo sa isip ni Nash. "Ang kulit mo."

"Wala ka ng maidadahilan pa," anito na muling hinalikan sa labi si Joanna. Pagkuwan

ay kinubabawan. ltinaklob pa ni Nash ang comforter sa kanilang buong katawan.

Nangingiti pa rin na tinugon niya ang mainit na halik ni Nash.

Matapos ng lahat-lahat, mas masaya na niya ngayong haharapin ang bawat araw na
lilipas kasama ang isa sa pinakamamahalniya sa buhay. Ang minsang pagkakamali niya
ang siya pa palang magiging daan
para matagpuan ang IaIaking tiyak na makakasama niya sa panghabang-buhay.
WAKAS