The greater your capacity to love, the greater your capacity to feel the pain.

~ Jennifer Aniston
Naranasan mo na ba ang paulit-ulit na pagkabigo at paulit-ulit na nasaktan? Dahil lamang sa ikaw ay
nagmamahal nang lubusan?
Sa isang relasyon na halos ginagawa mo na ang lahat,upang itoy maging maayos at magkaroon ng
katuparan. Ang bawat pangarap na magkasama ninyong binuo; pangarap na umaasang balang araw
itoy matutupad, pagdating ng tamang panahon. Sa pakikipagrelasyon sa larangan ng pag-ibig, kaakibat
nito ang saya at kaligayahan. Sa bawat matatamis na mga ngiti ng labi itoy masasalamin; mga wagas na
pagmamahalan na akala mo ay wala ng katapusan. Aminin man natin o hindi, meron kasabihan na The
more you love, the more you are prone to have pain. Oo. Dahil kung hindi ka masasaktan meaning
hindi ka rin nagmamahal. Vice versa. Ang bawat matatamis na ngiti; katumbas ay pait.
Ang bawat pagmahahalan ng isang magkareslasyon, hindi puwedeng mawala ang pagsubok. Pagsubok
sa kung saan ay sinusukat ang bawat isa; sinusukat kung hanggang saan ang hangganan ng
pagmamahalan sa bawat isa. Sa ngalan ng pag-ibig, ika nga sabi nila ay hahamakin ang lahat masunod
ka lamang. Pero ang tanong, hanggang saan ka nga ba? Masakit ang masaktan dulot ng
pagmamahalan.
Sa bawat tahimik na pagpatak ng bawat mga luha; yong tipong halos mag collapse ka na dahil hirap ka
huminga. Para ka na ngang zombie, dahil nanlalalim na ang iyong mga mata; ikaw ba naman ang
halos di makakain at makatulog, ewan ko lang kung yong pangarap mo na diet at 5lbs. na gusto mo
ma reach ay di mo pa makamit! Andun iyong wala ka na sa iyong sarili, na muntikan ng dahilan para
ikay masagasaan. Tulala ka kasi eh! Ewan ko kung saang universe ang utak mo nakarating hmmp!
Marami pa ang mga bagay na hindi magandang nangyayari sa atin dahil sa ngalan ng pag-ibig o
pagmamahal; kapag ikaw ay nasaktan o nakaranas ng kabiguan.
Naisip mo na din ba ang sumuko na? Iyong akala mo ay sinumpa ka na ng tadhana? Malamang ang
sagot mo, oo, ayaw ko na! Dumating ka sa point na ano ba ang aking kasalanan? may pagkukulang
ba akong nagawa?. Of course wala! Eh, siempre sarili natin ang tinatanong natin eh (lalo na kung ma
pride tayo hindi natin maamin sa ating sarili) Ganito lang iyon eh! Hoy, Pachuchay! Huwag ka nga
magdrama. Tandaan mo na kapag malas ka sa pag-ibig o mga lalaki, isipin mo na swerte ka pa rin!
Hmmp!..swerte? Alam mo ba ang sinasabi mo? Oo! Kasi kahit papano ay nakaranas ka magmahal at
ang mahalin; samantalang ako menopause na, virgin pa din! Hahaha!. oo nga noh? Ano ba talaga ang
problema? Wagas ka naman magmahal! Ahh siguro sadyang malas lang talaga pagdating sa larangan
ng pag-ibig. Bitter ka dahil bakit ikaw pa na mabait ka naman at at walang inaagrabyadong tao, pero
madalas ka pagkaitan ng panahon upang ikay lubos na lumigaya. Iyong pagiging loyal mo balewala na,
naging royal true orange na!
Pero dahil tao ka lang, at gusto mo makaranas ng wagas at totoong pagmamahal; ang gawing makulay
ang napakalungkot mong buhay, ito ka ngayon at sumubok na naman na magmahal ulit. Nakakapagod
din di ba? Pero lagi mong iniisip na baka sya na nga, iyong tao na sagot sa panalangin mo. At in return

ay mamahalin ka din ng taos puso at hindi ka sasaktan. Ang pag-ibig ay isang sugal. Kailangan natin
ang sumugal, ang buksan ang ating isip; sa mga bagay na puede makatulong upang mapaunlad ang
isang relasyon. Ang sugal ay meron pagkatalo at meron din panalo, malay natin at tayo ay nanalo pala
sa labang iyon. Kapag naman natalo, ito ka at iiyak na lang sa isang tabi. Mag iisip at babangon ulit para
buuin naman ang sarili na minsan na naman winasak ng dahil sa pag-ibig.
Madalas, dahil sa kagustuhan natin na ayusin ang lahat; dahil sa pagmamahal at mga pangarap. Ito ka
at lagi umuunawa, at umaasa. Umaasa na malampasan lahat ng pagsubok. Nang dahil sa
pagmamahal, halos kainin mo na ang sarilimg pride, pero hindi katangahan iyon (take note). Gagawin
mo ang mga bagay na akala mo hindi mo kayang gawin, pero nagawa mo alang-alang sa ngalan ng pagibig sa taong mahal mo. Pero, dumadating ka din ba sa point na halos natatakot ka na? Sa mga
ginagawa mo at sa mga nangyayari?. Natatakot ka na baka isang araw, magising ka na naman ulit at
magtataka ka; at meron ka na naman kakaibang nararamdaman. Pakiramdam na parang wala na iyong
pain at parang balewala na lang lahat. Dahil sa sobrang sakit, na iyong nararamdaman na sa twina
meron hindi pagkakaunawaan. Halos na immune ka na, at sasagi na naman sa iyong isip ang mga
nakalipas na mga pangyayari. Kung paano ka exactly na fall out of love. Kasabihan nga na hindi sa
lahat ng oras, hawak natin ang ating mga puso, sila ay may sariling isip na puede magdikta sa atin thru
our emotion.
Hindi ba puwede na puro na lang pagmamahal, ang dapat na pairali? Nang sa gayon ay walang
nasasaktan na damdamin? Hindi puwede! Dahil kapag hindi ka marunong magmahal hindi ka rin
masasaktan. At hindi ba puwede pagtagpuin kapwa, iyong mga taong hindi kayang manakit ng
damdamin? Nang taong mahal niya? Nang sa ganun pareho nilang iingatan ang pagmamahalan nilang
dalawa? Iyong parehong merong malawak na pang-unawa sa ngalan ng pag-ibig at pakikipagrelasyon?
Iyong parehong nakakaunawa, sa bawat pagkukulang at pagkakamali ng isat-isa? Pero, siguro nga
hindi puwede ang ganun. Dahil kailangang maranasan ng bawat relasyon, ang sakit para makamtan nila
ang tunay na ligaya; at kahalagahan ng bawat isa. Iyong kaligayahan at na dulot ng wagas na
pagmamahalan, na hinubog na ng panahon; at hindi na kayang buwagin, ng kahit na anong unos pa
dumating. dahil meron na itong ugat na malalim, na nagpapatibay sa lahat. Pagdating ng araw sa
pagdating ng tamang panahon.