‫ﺑﻨﺎم او‬

‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ‬

‫)) اذْﻛُﺮُوا اﻟﻠﱠﻪ‪ ‬ذ‪‬ﻛْﺮًا ﻛَﺜ‪‬ﻴﺮًا و‪ ‬ﺳ‪‬ﺒِّﺤ‪‬ﻮه‪ ‬ﺑ‪‬ﻜْﺮَةً و‪ ‬أَﺻ‪‬ﻴﻼً ((‬

‫» ﺧﺪا را ﺑﺴﻴﺎر ﻳﺎد ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬و ﺻﺒﺢ و ﺷﺎم او را ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮔﻮﻳﻴﺪ‪«.‬‬

‫ﻫﻤﻪ ﺑﻮدﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻮدا ﺷﻮﻧﺪ‬

‫ﺷﻬﺮﻳﺎر ﻣﺤﻤﺪزاده‬

‫‪١‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﻏﺎﻓﻞ از آﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﺞ ﻣﻴﺮوﻳﻢ‬ ‫دﻟﺨﻮش از آﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺣﺞ ﻣﻴﺮوﻳﻢ‬

‫او ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﺠﺎ ﻣﻴﺮوﻳﻢ ؟‬ ‫ﻛﻌﺒﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺧﺪا ﻣﻴﺮوﻳﻢ‬

‫ﺷﺴﺘﻦ ﻏﻢ از دل ﻏﻤﻨﺎك ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺣﺞ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺟﺰ ﺑﻪ دل ﭘﺎك ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻫﺮﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ دروﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ و ﺳﺮ و رﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺷﺐ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ و اﻣﻦ ﻳﺠﻴﺐ‬ ‫ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ در ﭘﻲ ﻣﻜﺮ و ﻓﺮﻳﺐ‬

‫‪٢‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ‬

‫َ‬

‫ د دره وا

 د‬
‫ ‪  ، 
,‬غ   ا
 د‬
‫‪ #‬ن " ن  ش ‪ ،‬ا!  ش ‪ ،‬ن  ش ‪ 
 
  ،‬د ‪.‬‬
‫ن & ‪ %‬د ‪  ، *  :‬ه)(
 د‬
‫‪ 0 ./‬ا ‪ ,-‬ر‪  ./ ، +‬ا ‪ ,-‬ر‪ ، +‬د ‪ 2‬وا
 د ؟‬
‫! ر‪ ، 3‬او ر‪ 
   ، 3‬د ‪.‬‬
‫ه رود‪ 4‬در ‬
‫ه د‪ 4‬دا
 د ‪.‬‬

‫)اب (‬

‫‪٣‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ دوﺷﻨﺒﻪ‬

‫ا‪  :‬ا& ا‪  7 89‬ا*‪ )&  6‬‬

‫@) ا?
م  رغ از ا! د ‪ );< 4‬‬

‫ ا! ‪ 2 C;D‬ه ‪ A89 B % !-‬و ‪ ## %‬‬

‫در! ‪ , ##‬ر‪  ,3‬ن د ‪ 4‬را‬

‫)
& ر @) زاد(‬

‫‪5‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫  ن زش را  ‬

‫( و& در ‪  ! "#$‬‬

‫‪- ./‬ن ‪$ *+  ,‬د) (د‬

‫‪3‬رغ از ‪1‬م ا!‪$ *+‬د) (د‬

‫‪ )5‬ا زد ( !‪ ,‬در‪ )4‬او‬

‫‪ 6‬ز!  ‪ 5‬دل ‪ )- 6‬او‬

‫‪  : 84‬رب از ‪: "#‬ارم ‪$‬د) ا‬

‫( <; ‪ ./ ,‬دارم ‪$‬د) ا‬

‫‪1‬م !  را (" د‪ =+‬داد) ا‬

‫و‪5‬ر ا> (ز  ‪ =+‬داد) ا‬

‫‪  =1 "( *?/ +‬ز‬

‫دردم از !  ‪  =-‬ز‬

‫‪ "+:‬ام ز> ‪ ، ./‬دل ‪>  =:‬‬

‫> ‪>  = A = "$‬‬

‫‪G‬‬
 ‫د ا> (ز‪ "C‬د‪=+  B‬‬

‫ا> ‪ A‬و !  ‪=+  > ، A‬‬

‫‪ :84‬ا دا" !  =‬

‫در رگ ‪5 6‬ا و ‪= 6‬‬

‫ل ه ( ‪1‬ر !  ‪+:‬‬

‫> ‪$‬رت (دم و ‪+:‬‬

‫‪  ! ./‬در د! ا‪5‬ا‪=+:‬‬

‫<‪G 5‬ر ‪=+:( 1  ./‬‬

‫‪$‬د ‪-‬واره <‪H‬ا ‪5‬‬

‫‪   IG/ =+84‬ا ‪5‬‬

‫‪ =+:‬در ‪J‬ت   ر(‬

‫‪ 5 (  !  K‬از !‬

‫روز و ‪ ,‬او را <‪5‬ا ‪$‬د و!‬

‫د‪5‬م ا‪;( =+84  ( ,‬‬

‫‪( >MN‬دم (" >  ‪L‬‬

‫در ‪ ": =J‬ام در  ‪L‬‬

‫‪J‬ل ا> !  ‪: "$‬ارت ‪$‬د) (د‬

‫درس ‪? ( *?/‬ارت ‪$‬د) (د‬

‫د راه* (ش ‪ A‬ه ‪=$‬‬

‫<‪ "+$  ! # 5‬در راه ‪=$‬‬

‫) ر ‪5H‬زاد) (‬

‫‪H‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ‬

‫   و
 ‬ ‫ا
ب ش ‬

‫ ه ه و
ه ه‬ ‫ دق دق
 ‬

‫ا  ا
 ""‬ ‫ا خ در ‬

‫
)(' &ن ‪$ $‬‬ ‫ ‪   ! "#$‬‬

‫در ه‪./ 0& 1‬‬ ‫‪-‬ن

‪ ,‬م *‬

‫"‪
/‬ه ا‪ 2‬ه"‬ ‫"
‪ .$‬و ‪".$ 2‬‬

‫)(‬

‫‪٧‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﺳﻜﻮت‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ اﺳﺖ‬

‫در آﮔﺎﻫﻲ ﺧﺎﻣﻮش‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ آﺷﻜﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد‬
‫در ﺳﻜﻮت‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ رخ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫در ﺳﻜﻮت‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﻮي‬

‫ﺷﻬﺮﻳﺎر ﻣﺤﻤﺪزاده (‬ ‫)‬

‫‪٨‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺟﻤﻌﻪ‬

‫وﻗﺘﻲ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﻛﻨﻲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه آزاده اي‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻔﻬﻤﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﻗﺎﻳﻖ ﺳﻮاري اﺳﺖ‬
‫و ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎن رودﺧﺎﻧﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻲ و از دﻳﺪن ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻟﺬت ﺑﺒﺮي‬
‫آﻧﮕﺎه ﺻﺮاط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ را ﻳﺎﻓﺘﻪ اي‪ .‬اﮔﺮ اﻧﺪوﻫﮕﻴﻨﻲ‬
‫در ﻣﺘﺎﻧﺖ و ﻣﻼﻳﻤﺖ آن را ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮ‬
‫اﮔﺮ ﺷﺎدي و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ات ﺳﻄﺤﻲ اﺳﺖ‬
‫در ﺳﻜﻮت و آﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ آن ﻋﻤﻖ ﺑﺒﺨﺶ‬
‫اﮔﺮ اﺣﺴﺎس ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ اﺣﺴﺎس ﺗﻤﻠﻚ و ﺗﺼﺎﺣﺐ‬
‫ﺑﻪ ﻛﻤﻲ اﻋﺘﻤﺎد‪ ،‬ﻓﻀﺎ و رﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺎز داري‬
‫اﮔﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‪ ،‬آﺳﻮده ﺑﺎش‬
‫ﭼﻮن ﻣﻌﺸﻮق ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫در آﺗﺶ اﻛﻨﻮن ﺑﺴﻮز‬
‫)ﺷﻬﺮﻳﺎر(‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻮداي آﻳﻨﺪه اي‬

‫‪٩‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫در ﺣﻀﻮر ﺑﺎش ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ‬

‫ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺠﺎ‪ :‬ﺗﻤﺎم و ﻛﻤﺎل در ﺣﻀﻮر ﺑﺎش‬
‫و ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻮﭼﻚ‬
‫ﺷﻌﻠﻪ ﻓﺮوزاﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬
‫و ﺧﻮاﻫﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺣﻴﺎت ﺗﻮ ﺑﻪ‬
‫ﻛﺎرواﻧﻲ از ﻧﻮر ﻣﺒﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬

‫)اﺷﻮ(‬

‫‪١٠‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ‬

‫*‪: ( A5‬ن دم  ‪L‬دم*‬

‫*ا> زن از ‪5 4 :‬م*‬

‫‪3/‬ن ‪  #‬؟‬

‫‪3/‬ن ‪ =G ١٠‬ا ‪- =G ٩ ،‬ن  ت ا و ‪ =G ١‬د‪. . . : B‬‬

‫ا( ‪N;) N( 5L‬ن ا!‪V‬ر‪(> 3‬‬

‫‪١١‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ دوﺷﻨﺒﻪ‬

‫ا   ﯾد    رس‬

‫ و   ﯾر    ‬

‫ه    و    زد‬

‫"!  ت  ارد اﯾ   ‬

‫******************‬

‫ا‪( $‬ا '‪%‬ار ر    & &‪%‬ار‪ $‬وا‪  $‬اال ‬

‫‪١٢‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ دردي ﻛﺶ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻫﻮ‬

‫ﺑﺴﻮزد ﭼﻮن ﻧﻴﻲ ﻧﺎﻻن‬ ‫دﻣﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺧﻮش‬

‫ﺧﺮاب ﺑﺎده ي ﻫﻮ ﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ زﻧﻢ آﺗﺶ‬

‫دﻣﺎدم ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻧﺠﻮا‬ ‫ﺟﺰ او در دل ﻧﻤﻲ ﭘﻮﻳﻢ‬

‫ﻏﻢ ﺳﻴﻨﻪ ﻓﺰون ﻛﺮدي‬ ‫ﻣﻦ او ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻦ او ﺟﻮﻳﻢ‬

‫ﺷﺐ و روزم ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻻ‬ ‫دﻣﻲ ﺑﻨﮕﺮ ﻛﻪ ﭼﻮن ﻛﺮدي‬

‫او ﻳﻢ‬ ‫اﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ‬ ‫دﻟﻢ را ﻏﺮق ﺧﻮن ﻛﺮدي‬

‫ﺑﻴﺎﺑﺎن ﮔﺮد و ﺑﻲ ﻣﺎوا‬ ‫ﺳﻼﺳﻞ ﺑﺴﺘﻪ در ﭘﺎﻳﻢ‬

‫ﻧﻤﻲ داﻧﻢ ﺗﻮ ﻣﻮﻻﻳﻲ؟‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮش ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﺟﺎﻳﻢ‬

‫ﭼﻮ دﻳﺸﺐ ﻗﺒﻠﻪ ام ﺑﻮدي‬ ‫و ﻳﺎ دروﻳﺶ و رﺳﻮاﻳﻲ؟‬

‫و اﻣﺸﺐ در ﺗﻦ ﻣﺎﻳﻲ‬

‫‪١٣‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭼﻬﺎر ﺷﻨﺒﻪ‬

‫اي دف آﻫﺴﺘﻪ از اﻳﻨﺠﺎ ﻣﮕﺬر ﭘﺸﺖ اﻳﻦ ﺳﻴﻨﻪ دﻟﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪه‪...‬‬

‫ﻧﺎزار دﻟﻲ را ﻛﻪ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﻲ‬

‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ي ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﻲ‬

‫زان ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ از دل آزردن ﺗﻮ‬

‫دل ﺧﻮن ﺷﻮد و ﺗﻮ در ﻣﻴﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﻲ‬

‫‪١5‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫دﺳﺖ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‬

‫ﺳﺪ ّ ﻣﻴﺎن آدﻣﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‬

‫وادي ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻛﺠﺎ ؟ واﺣﻪ ي ﺧﻮن ﻓﺸﺎن ﻛﺠﺎ ؟‬

‫رﻫﺮو و رﻫﺰﻧﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ ﺳﻮي ﺧﺪا ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‬

‫در ﺳﺮ ِ وادي ﻓﻨﺎ ‪ ،‬روح ز ﺑﺎرِ ﺗﻦ ﺟﺪا‬

‫رﺣﻠﺖ ﺟﺎن ﻣﺴﺖ را ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‬

‫در ﻃﻠﺐ ﺟﻬﺎن ﻣﺸﻮ ‪ ،‬ﺑﺲ ﻛﻪ ﺟﻬﺎن ﺻﻮرت اﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺟﺎن ﻣﻦ ‪ ،‬دﺳﺖ ﮔﺪا ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‬

‫ﭘﻴﺶ ﺑﺮو ﺑﻪ ﺳﻮي ﺣﻖ ‪ ،‬ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﺑﻲ آﺷﻨﺎ‬

‫ﻋﻜﺲ ﻣﺮو ﻛﻪ ﺳﻮي او ﻛﺲ ﺑﻪ ﻗﻔﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‬

‫‪١G‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺟﻤﻌﻪ‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺗــــﻮ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺪاﻧﻲ ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﺪاﻧﻲ‬

‫از درت روي ﻧﺘــــــــﺎﺑﻢ ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻧﻲ ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺮاﻧﻲ‪...‬‬

‫دل ﻣﻦ ﻣﻴﻞ ﺗـــــــﻮ دارد ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺠﻮﺋﻲ ﭼﻪ ﻧﺠﻮﺋﻲ‬

‫دﻳﺪه ام ﺟـﺎي ﺗــــﻮ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑـﻤﺎﻧﻲ ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧـﻤﺎﻧﻲ‪...‬‬

‫ﻣـﻦ ﻛـﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﺗـــــﻮ ﻫﺴﺘﻢ ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﭙﺮﺳﻲ ﭼﻪ ﻧﭙﺮﺳﻲ‬

‫ﺟﺎن ﺑﻪ راه ﺗـــــــﻮ ﺳﭙﺎرم ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺪاﻧﻲ ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﺪاﻧﻲ‪...‬‬

‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻋـﻤﺮ ‪ ،‬دﻟﻢ را ﺑﻔﺮﻳﺒﻲ‬

‫ور ﺑﻜﻮﺷﻲ ز دل ﻣﻦ ﺑﮕﺮﻳﺰي ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﻲ‪...‬‬

‫دل ﻣﻦ ﺳﻮي ﺗــــــﻮ آﻳﺪ ‪ ،‬ﺑﺰﻧﻲ ﻳﺎ ﺑﭙﺬﻳﺮي‬

‫ﺑﻮﺳــــﻪ ات ﺟﺎن ﺑﻔﺰاﻳـﺪ ‪ ،‬ﺑﺪﻫﻲ ﻳـﺎ ﺑﺴﺘﺎﻧﻲ‪...‬‬

‫ﺟﺎﻧﻲ از ﺑﻬﺮ ﺗـﻮ دارم ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻲ ﭼﻪ ﻧﺨﻮاﻫﻲ‬

‫ﺷﻌﺮم آﻫﻨﮓ ﺗــﻮ دارد ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻧﻲ ﭼﻪ ﻧﺨﻮاﻧﻲ‪...‬‬

‫‪١H‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﺑﺎز دﻟﻢ ﻓﺮﻳﺎد از دل ﻣﻲ زﻧﺪ‬

‫ﺑﺎز در ﺳﻜﻮﺗﻢ ﭼﻨﮓ و ﺳﺎزﻫﺎ ﻣﻲ زﻧﺪ‬

‫دﻟﻢ در ﻣﻮج ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻲ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻲ رود‬

‫دﻟﻢ ﺗﺴﻠﻴﻢ اﻳﻦ درﻳﺎ ﭘﻪ زﻳﺒﺎ ﻣﻴﺮود‬

‫واي ﻣﺮدم اﻳﻦ دزد ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﺮد‬

‫ﻣﻦ را ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﺑﻲ اﻧﺠﺎم ﺑﺎ او ﻣﻲ روم‬

‫)ﺷﻬﺮﻳﺎر(‬

‫‪١٧‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ‬

‫ﺧﻮاب دﻳﺪم در ﺑﻬﺸﺘﻢ‬

‫ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ؟‬

‫اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺣﻮرﻳﺎن ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‬
‫آب ﻫﺎ ﺟﺎرﻳﺴﺖ و اﻧﮕﻮرﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد در ﮔﻴﺮ اﺳﺖ‬

‫ﻳﻚ ﻃﺎﻟﺸﻲ آن ﻃﺮف ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻴﺰد‬

‫ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎ را در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ داﺷﺘﻢ‬
‫آﻧﭽﻪ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ در زﻣﻴﻨﺶ داﺷﺘﻢ‬
‫ﺣﻮرﻳﺎن ‪ ,‬آﺑﻬﺎ ‪ ,‬اﻧﮕﻮر ﻫﺎ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎز ﮔﺮدم ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‬

‫زﻣﻴﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﻢ اﻳﻦ ﻓﺮدوس ﺑﺮﻳﻦ‬
‫ﻛﻪ در زﻣﻴﻦ ﺑﻮدﻳﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ‬

‫ﺑﻬﺸﺖ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ در زﻣﻴﻦ زﻳﺒﺎ ﺗﺮ اﺳﺖ‬

‫ﺟﻬﻨﻢ در درون ﺑﺪان ز دوزخ ﺳﻮزاﻧﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫)ﺷﻬﺮﻳﺎر(‬

‫‪١٨‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ دوﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﭙﺮ !‬

‫اﮔﺮ ﻫﻨﻮز ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻴﻜﻨﻴﺪ ‪ ,‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﺪون ﻛﻨﺘﺮل ﺑﺎش ‪ .‬ﺑﻪ اﻣﺎن ﺧﺪا‬
‫رﻫﺎﻳﺶ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را در ﭘﻨﺎه ﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮد ‪ .‬ﺗﺎ ﺷﻤﺎ اﻣﺮﺗﺎن را ﺑﻪ ﺧﺪا واﮔﺬار و رﻫﺎ ﻧﻜﻨﻴﺪ او ﺷﻤﺎ را‬
‫ﻛﻨﺘﺮل ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ‪ .‬اﮔﺮ ﻛﻨﺘﺮل دﺳﺖ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ او دور ﻣﻲ اﻳﺴﺘﺪ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻋﻨﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را رﻫﺎ‬
‫ﻛﺮدﻳﺪ او ﻓﻮراً ﻛﻨﺘﺮل ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻴﮕﻴﺮد ‪ .‬ﺧﺪا ﻳﺎر ﻛﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﺟﺰ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻨﺪ ‪ ,‬و ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﺎ ﺑﻲ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬آن وﻗﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﻣﻴﺸﻮد ‪ .‬ﭘﺲ ﻋﺎﺟﺰ و ﻧﺎﺗﻮان ﺑﺎش ‪ ,‬ﺑﺪون‬
‫ﻫﻴﭻ ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ‪ ,‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻨﺪه اي ‪ .‬و آن وﻗﺖ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﺪ ‪ :‬ﺧﺪا ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را در دﺳﺖ‬
‫ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬آن وﻗﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﺷﻜﻮه ﻣﻴﺸﻮد ‪ .‬آن وﻗﺖ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻮر و ﻧﺸﺎﻃﻲ دارد ﻛﻪ ﺷﺨﺺ‬
‫ﺣﺘﻲ ﺧﻴﺎل آن را ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ ‪ ,‬ﭼﻮن ﻗﺎل ﺗﺼﻮر ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ از‬
‫ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ‪ ,‬ﺷﻤﺎ از ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﻤﺎ از ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد‬

‫) اﺷﻮ(‬

‫‪١٩‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫‪ .‬ﻋﺸﻖ ذاﺗﺎً ﻣ‪‬ﺴﺮي اﺳﺖ‬

‫ﻋﺸﻖ را ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﺑﺎ اراده ﺑﻮﺟﻮد آورد؛ اﻧﺴﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻤﺮﻳﻦ اراده در ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﺗﻼش و‬

‫ﻛﻮﺷﺶ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﻛﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﺑﻴﺮوﻧﻲ او‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم او از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ در اﻧﻄﺒﺎق اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻋﻤﻠﻲ از ﻧﻈﺮ روﺣﺎﻧﻲ ﻋﻘﻴﻢ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا زﻳﺒﺎﻳﻲ دروﻧﻲ ﻋﺸﻖ ﺧﻮداﻧﮕﻴﺨﺘﻪ را ﻛﺴﺮ دارد‪.‬‬

‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻄﻮر ﺧﻮداﻧﮕﻴﺨﺘﻪ از درون ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺑﮕﻴﺮد؛ ﻋﺸﻖ ﺗﺎﺑﻊ ﻫﻴﭻ ﻧﻮع ﻧﻴﺮوي دروﻧﻲ و ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﺸﻖ و اﺟﺒﺎر ﻫﺮﮔﺰ‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎﻫﻢ وﺟﻮدداﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻲ درﻋﻴﻦ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﻋﺸﻖ را ﺑﺮ ﻛﺴﻲ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺪار‬

‫ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﻋﺸﻖ در ذات ﺧﻮد ﻣ‪‬ﺴﺮي ‪ self-communicative‬اﺳﺖ‪ :‬آﻧﺎن ﻛﻪ آن را ﻧﺪارﻧﺪ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ آن را دارﻧﺪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ‬

‫ﻛﻪ آن را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺪون ﻳﻚ ﭘﺎﺳﺦ ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ آن ﻧﻴﺰ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ ،‬آن را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﺸﻖ واﻗﻌﻲ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ‬

‫ﺗﺴﺨﻴﺮ اﺳﺖ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ‪.‬‬

‫}ﻋﺸﻖ{ ﺑﻪ ﮔﺮدآوري ﻧﻴﺮو و اﻧﺘﺸﺎر اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎ آن در ﺗﻤﺎس اﺳﺖ ﻣﺘﺤﻮل ﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎزي آزاداﻧﻪ و ﺑﺪون ﻣﺎﻧﻊ ﻋﺸﻖ ﺧﺎﻟﺺ از ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺗﺎزه از وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪٢٠‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭼﻬﺎر ﺷﻨﺒﻪ‬

‫اﻳﻦ ﺗﻤﺪن ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺸﺮي ﻛﻪ در ﺣﺎل ﭘﻴﺪاﻳﺶ اﺳﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﻳﺎت ﺧﺸﻚ روﺷﻨﻔﻜﺮاﻧﻪ‬
‫ﺟﺎن ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎي روﺣﺎﻧﻲ روح ﺑﭙﺬﻳﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ي روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ژرف ﺗﺮي دﺳﺘﺮﺳﻲ دارد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻋﻘﻞ ﻣﺤﺾ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ‬
‫دﺳﺘﺮﺳﻲ اﺳﺖ‪ ،‬و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﻳﻚ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪي ﻳﺎري ﻧﺸﺪه زاده ﺑﺸﻮد‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ روﺣﺎﻧﻲ‬
‫ﻏﺎﻟﺒﺎٌ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻘﻞ ﮔﻔﺘﻪ و ﺑﻴﺎن ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در اﻧﺘﻘﺎل‬
‫آن ﺗﺠﺮﺑﻪ ي روﺣﺎﻧﻲ ﻛﻤﻜﻲ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻟﻲ ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺗﺠﺮﺑﻪ ي روﺣﺎﻧﻲ ﺑﺪﻫﺪ ﻳﺎ آن را ﺑﻪ‬
‫دﻳﮕﺮان اﻧﺘﻘﺎل دﻫﺪ‪ .....‬ﺗﺸﺮﻳﺢ روﺷﻨﻔﻜﺮاﻧﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﺮاي ﺗﺠﺮﺑﻪ ي‬
‫روﺣﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ؛ در ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ زﻣﻴﻨﻪ را ﺑﺮاي آن آﻣﺎده ﻛﻨﺪ‪...‬‬

‫‪٢١‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫آرزوﻣﻨﺪ ﺳﻌﺎدت ﻧﺒﺎش‬

‫زﻳﺮا ﻧﻔﺲ ﻫﻤﻴﻦ آرزو ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ راه اﺳﺖ ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ات را ﺑﻪ آرزو زﻧﺠﻴﺮ ﻧﻜﻦ‬

‫و ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻫﺪﻓﻲ ﭼﺸﻢ ﻧﺪوز‪.‬‬

‫آزاد زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻦ !‬

‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻦ !‬

‫و از ﭼﻴﺰي ﻧﺘﺮس ‪ ،‬از ﺗﺮس ﻫﻢ ازاد ﺷﻮ ‪،‬‬

‫زﻳﺮا ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﻧﺪارﻳﻢ –‬

‫ﭼﻴﺰي ﻫﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﻲ آورﻳﻢ ‪،‬‬

‫‪ -‬و وﻗﺘﻲ اﻳﻦ را ﺑﻔﻬﻤﻲ ‪،‬‬

‫ﻛﻤﺎل زﻧﺪﮔﻲ ات ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ‪،‬‬

‫اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﺎه ﻣﺜﻞ ﮔﺪا ﺑﻪ دروازه ﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﺸﻮ ‪،‬‬

‫ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﮔﺪاﻳﻲ ﻧﻜﻦ ‪،‬‬

‫زﻳﺮا دروازه ﻫﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ روي ﮔﺪاﻫﺎ ﺑﺎز ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ!‬

‫‪٢٢‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺟﻤﻌﻪ‬

‫ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ روي‬

‫دﻟﻲ ﺷﺎد و آواز ﺧﻮان و رﻗﺼﺎن ﺑﺎز اﺳﺖ ‪.‬‬

‫دل ﮔﺮﻓﺘﻪ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﺒﺪ راﻫﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪،‬‬

‫ﭘﺲ ‪ ،‬از اﻧﺪوه اﺟﺘﻨﺎب ﻛﻦ‪.‬‬

‫دل ﺧﻮد را از ﻫﻤﻪ رﻧﮓ ﻫﺎ ﺳﺮﺷﺎر ﻛﻦ‬

‫درﺧﺸﺎن و رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻃﺎووس‪-‬‬

‫‪٢٣‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬
‫ﺧﻮدي ﻛﻔﺮ اﺳﺖ ور ﺧﻮد ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎت آﺳﺘﺎن ﻻﻣﻜﺎن اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ در ﺻﺤﺮاي او ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮك ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﻓﺮاﻏﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ از ﻧﻨﮓ و از ﻧﺎم‬
‫ﮔﺮو ﻛﺮده ﺑﻪ دردي ﺟﻤﻠﻪ را ﭘﺎك‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي اﺷﻚ ﺧﻮن از دﻳﺪه رﻳﺰان‬
‫ﮔﻬﻲ از ﺳﺮخروﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ دار‬
‫ﺷﺪه ﺑﻲ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﭼﻮن ﭼﺮخ ﮔﺮدان‬
‫ﺑﺪو وﺟﺪي از آن ﻋﺎﻟﻢ رﺳﻴﺪه‬
‫ﻛﻪ در ﻫﺮ ﭘﺮدهاي ﺳﺮي ﺷﮕﺮف اﺳﺖ‬
‫‪٢5‬‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﺷﺪن از ﺧﻮد رﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎت آﺷﻴﺎن ﻣﺮغ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺧﺮاﺑﺎﺗﻲ ﺧﺮاب اﻧﺪر ﺧﺮاب اﺳﺖ‬
‫ﺷﺮاب ﺑﻴﺨﻮدي در ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺷﺮاﺑﻲ ﺧﻮرده ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻲﻟﺐ و ﻛﺎم‬
‫ﻋﺼﺎ و رﻛﻮه و ﺗﺴﺒﻴﺢ و ﻣﺴﻮاك‬
‫ﻣﻴﺎن آب و ﮔﻞ اﻓﺘﺎن و ﺧﻴﺰان‬
‫ﮔﻬﻲ از روﺳﻴﺎﻫﻲ رو ﺑﻪ دﻳﻮار‬
‫ﮔﻬﻲ اﻧﺪر ﺳﻤﺎع از ﺷﻮق ﺟﺎﻧﺎن‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﻐﻤﻪ ﻛﻪ از ﻣﻄﺮب ﺷﻨﻴﺪه‬
‫ﺳﻤﺎع ﺟﺎن ﻧﻪ آﺧﺮ ﺻﻮت و ﺣﺮف اﺳﺖ‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ‬

‫ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‪ ,‬ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت وﺟﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻮاه‬
‫دﻳﮕﺮي وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﭼﻮن اﻧﺴﺎن ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ورزد‪ ,‬ﭘﺲ ﺧﺪا وﺟﻮد دارد‪ .‬ﭼﻮن‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﺪون ﻋﺸﻖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺧﺪا وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫‪٢G‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ دوﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﻗﺪري ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﻮ ﺑﻪ آن ﻛﻪ ﺗﻮ را ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ‬

‫او آﻧﺠﺎﺳﺖ‬
‫در دورﺗﺮﻳﻦ ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻚ‬
‫او ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫او ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺷﻨﻮد‬
‫ﻗﺪري ﺧﻮدﻣﺎﻧﻲ ﺗﺮ ﺑﺎش‬
‫در درون ﺗﻮ او دﻳﺮﻳﺴﺖ ﺗﻮرا ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﺪ‬
‫در ﺳﻜﻮﺗﺖ او را ﮔﻮش ده او ﺗﺮا ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫او ﺗﺮا ﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺖ ﺷﻬﺮﻳﺎر‬
‫ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ " اﻣﻤﻤﻢ"‬
‫ﻗﺪري ﺧﻮدﻣﺎﻧﻲ ﺗﺮ ﺑﺎش‬
‫از دﻳﺮوز ﺑﮕﺬر‬
‫و از ﺗﺼﻮﻳﺮ دﻳﺮوز در ﻓﺮداﻳﻲ دﻳﮕﺮ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ اﻳﻦ ﺗﻜﺮار ﺑﻴﻬﻮده را‬
‫او اﻳﻨﻚ ﺗﻮ را ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‬
‫ﻗﺪري ﮔﻮش ﺑﺴﭙﺎر‬
‫ﺷﺎﻳﺪ "اﻳﻨﻚ" را در ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ در درون اوج ﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ او را درﻳﺎﺑﻲ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮد را ﺑﺸﻨﻮي‬
‫ﻗﺪري ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﻮ ‪...‬‬
‫) ر(‬

‫‪٢H‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪....‬‬

‫ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﻫﺎ را ﺑﺎﻻ ﺗﺮ ﻧﺒﺮﻳﺪ‬

‫ﻫﺮﻗﺪر ﻛﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮوﻳﺪ‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫دﺳﺘﺘﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ‬
‫اﻣﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺧﺪاﻳﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‬
‫ﻛﻪ در ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎن‬
‫ﺷﺎه ﭘﺴﻨﺪ ﻣﻲروﻳﺎﻧﺪ‬
‫و در ﻣﺰارع‬
‫ﺑﺎ ﮔﻨﺪﻣﻬﺎ و ﭘﺎﻳﻴﺰ‬
‫زرد ﻣﻴﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺮزﻧﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‬
‫ﻛﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻴﻜﻨﺪ‬
‫ﺧﺪا‬
‫در ﺳﺠﺎده اش ﺟﺎ ﻣﻴﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻗﺪر ﻛﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮوﻳﺪ‬
‫دﺳﺘﺘﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺧﺪاﻳﻲ را ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻛﻪ ﺑﺎزي ﮔﻮﺷﻲ ﻣﻴﻜﻨﺪ‬
‫و ﻣﺮدي را ﻣﻲ داﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا ﻣﻴﺮﻗﺼﺪ و ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﺪ‬
‫ﺑﺎﻻ ﻧﺮوﻳﺪ دﺳﺘﺎﻧﺘﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺧﺪاي ﻣﻦ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﺳﺖ در ﻧﮕﺎه ﺗﻮﺳﺖ ‪ ,‬در ﺻﺪاي ﺑﺎران ‪ ,‬در ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ و ‪..‬‬
‫ﺑﺎﻻ ﻧﺮوﻳﺪ ﺧﺪاي ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﺳﺖ‬
‫)ﺷﻬﺮﻳﺎر(‬ ‫ﺗﺒﺮﻳﺰ اﺳﺖ و در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺳﺖ‪................‬‬

‫‪٢٧‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭼﻬﺎر ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪوش‬

‫ﻣﺎ را ﻛﻪ ﺑﺠﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻫﻨﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻫﺮ دﻟﻪ دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺛﻤﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺟﺰ اﻳﻦ ﭼﺎره ﻧﺪاري ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ‬

‫ﺟﺰ ﺟﺎم ﻣﻲ و ﻣﻄﺮب و ﺳﺎﻗﻲ ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪوﺷﻴﻢ ﻣﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻴﻢ‬

‫ﺟﺰ در ره اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﻜﻮﺷﻴﻢ و ﻧﻜﻮ ﺷﻴﻢ‬

‫در ﻛﻠﺒﻪ ﻣﺎ ﺳﻔﺮه ارﺑﺎب و ﻓﻘﻴﺮاﻧﻪ ﺟﺪا ﻧﻴﺴﺖ‬

‫در ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺎ ﺟﻨﮓ و ﻧﺰاﻋﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺎه و ﮔﺪا ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ ﻣﻄﺮﺑﻪ ﻋﺸﻘﻴﻢ‬

‫در ﻛﻌﺒﻪ ﻣﺎ ﺟﻨﮓ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اي ﻋﺎﺷﻖ دﻳﻮاﻧﻪ وا ﻛﻦ در ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ‬

‫ﻣﻲ زن دو ﺳﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﻧﺎﺧﻮرده ﻣﻲ و رﻓﺘﻪ ز ﻫﻮﺷﻴﻢ‬

‫‪٢٨‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﺧﺪاي ﻣﻦ‬

‫))) ﺧﺪاي ﻣﻦ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﺎﺳﺖ‬

‫ﻻي اﻳﻦ ﺷﺐ ﺑﻮ ﻫﺎ ﭘﺎي آن ﻛﺎج ﺑﻠﻨﺪ (((‬
‫در ﻧﻔﺲ ﮔﺮم زﻣﺴﺘﺎﻧﻲ ام‬
‫در ﻋﻄﺶ ﻣﺮدادي ام‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد را در او ﮔﻢ ﻛﺮده ام‬

‫و دﻳﺪم ﺟﻬﺎﻧﻲ را از او ﺳﺮﺷﺎر‬
‫و ﺧﻮد را ﺧﺪاﻳﻲ ﺗﺮ از ﺧﺪا‬
‫و ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ در رﻗﺺ اﺳﺖ ﺑﺎ او‬

‫اوﺳﺖ در ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت ﺧﻮد ﻣﺤﻠﻮل‬

‫اوﺳﺖ در ﻧﻔﺴﻬﺎﻳﻤﺎن ﺟﺎري‬
‫او ﻫﺴﺖ و دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ اﺳﺖ ﺣﺘﻲ او ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫)ﺷﻬﺮﻳﺎر(‬

‫‪٢٩‬‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺟﻤﻌﻪ‬

‫اه
‪. . . . . . . . . . . . .‬‬

‫ﭼﻴﺰﻫﺎ دﻳﺪم در روي زﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫ﻛﻮدﻛﻲ دﻳﺪم ﻣﺎه را ﺑﻮ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ زﻧﻲ دﻳﺪم ﻧﻮر در ﻫﺎون ﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﮔﺪاﻳﻲ دﻳﺪم در ﺑﻪ در ﻣﻲ رﻓﺖ آواز ﭼﻜﺎوك ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫و ﺳﭙﻮري ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺧﺮﻳﺰه ﻣﻲ ﺑﺮد ﻧﻤﺎز ‪.‬‬

‫ﻣﻦ اﻻﻏﻲ دﻳﺪم ﻳﻨﺠﻪ را ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻋﺮي دﻳﺪم ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻄﺎب ‪ ,‬ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﻮﺳﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ‪.‬‬

‫‪٣٠‬‬
 ‫ﻋﺎرﻓﻲ دﻳﺪم ﺑﺎرش )ﺗﻨﻨﺎ ﻫﺎ ﻳﺎ ﻫﻮ (‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻗﻄﺎري دﻳﺪم‪ ,‬روﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺑﻮرد ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻗﻄﺎري دﻳﺪم‪ ,‬ﻓﻘﻪ ﻣﻲ ﺑﺮد و ﭼﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﻲ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻗﻄﺎري دﻳﺪم‪ ,‬ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﻲ ﺑﺮد) و ﭼﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻲ رﻓﺖ (‪.‬‬

‫ﻣﺮدﻣﺎن را دﻳﺪم‪.‬‬

‫ﻧﻮر و ﻇﻠﻤﺖ را دﻳﺪم ‪.‬‬

‫و ﺑﺸﺮ را در ﻧﻮر‪ ,‬و ﺑﺸﺮ را در ﻇﻠﻤﺖ دﻳﺪم‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ آﻏﺎز زﻣﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻜﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪم دو ﺻﻨﻮﺑﺮ را ﺑﺎ ﻫﻢ دﺷﻤﻦ ‪.‬‬

‫راﻳﮕﺎن ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ‪ ,‬ﻧﺎرون ﺷﺎﺧﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻛﻼغ ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻴﺒﻲ ﺧﻮﺷﻨﻮدم ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﻮﻳﻴﺪن ﻳﻚ ﺑﻮﺗﻪ ﺑﺎﺑﻮﻧﻪ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎل و ﭘﺮي دارد ﺑﺎ وﺳﻌﺖ ﻣﺮگ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺣﺲ ﻏﺮﻳﺒﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺮغ ﻣﻬﺎﺟﺮ دارد‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺴﺘﻦ ﻳﻚ ﺑﺸﻘﺎب اﺳﺖ ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺗﻮان اﺑﺪﻳﺖ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺿﺮب زﻣﻴﻦ در ﺿﺮﺑﺎن دل ﻣﺎ‪.‬‬

‫ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ ‪,‬ﺑﺎﺷﻢ‪,‬‬

‫آﺳﻤﺎن ﻣﺎل ﻣﻦ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺠﺮه ‪ ,‬ﻓﻜﺮ ‪ ,‬ﻫﻮا ‪ ,‬ﻋﺸﻖ ‪ ,‬زﻣﻴﻦ ﻣﺎل ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲ داﻧﻢ‬

‫ﭼﺮا ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ‪ :‬اﺳﺐ ﺣﻴﻮان ﻧﺠﻴﺒﻲ اﺳﺖ ‪ ,‬ﻛﺒﻮﺗﺮ زﻳﺒﺎﺳﺖ ‪.‬‬

‫‪٣١‬‬
 ‫و ﭼﺮا در ﻗﻔﺲ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﻛﺮﻛﺲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮔﻞ ﺷﺒﺪر ﭼﻪ ﻛﻢ از ﻻﻟﻪ ﻗﺮﻣﺰ دارد ‪.‬‬

‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎ را ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺴﺖ ‪ ,‬ﺟﻮر دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ‪.‬‬

‫واژه ﻫﺎ را ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺴﺖ ‪.‬‬

‫واژه ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد ﺑﺎد‪ ,‬واژه ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد ﺑﺎران ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬

‫ﭼﺘﺮ ﻫﺎ را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫زﻳﺮ ﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻓﻜﺮ را ‪ ,‬ﺧﺎﻃﺮه را ‪ ,‬زﻳﺮ ﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮد ‪.‬‬

‫دوﺳﺖ را زﻳﺮ ﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ‪.‬‬

‫ﻋﺸﻖ را زﻳﺮ ﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺴﺖ ‪.‬‬

‫زﻳﺮ ﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ زن ﺧﻮاﺑﻴﺪ ‪.‬‬

‫زﻳﺮ ﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎزي ﻛﺮد ‪.‬‬

‫زﻳﺮ ﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰ ﻧﻮﺷﺖ ‪ ,‬ﺣﺮف زد ‪ ,‬ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﻛﺎﺷﺖ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺗﺮ ﺷﺪن ﭘﻲ در ﭘﻲ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ آب ﺗﻨﻲ ﻛﺮدن در ﺧﻮﺿﭽﻪ اﻛﻨﻮن اﺳﺖ‪.‬‬

‫رﺧﺖ ﻫﺎ را ﺑﻜﻨﻴﻢ ‪:‬‬

‫آب در ﻳﻚ ﻗﺪﻣﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫و ﺑﻴﺎرﻳﻢ ﺳﺒﺪ ‪ ,‬ﺑﺒﺮﻳﻢ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺮخ ‪ ,‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺒﺰ‪.‬‬

‫رﻳﮕﻲ از روي زﻣﻴﻦ ﺑﺮدارﻳﻢ‬

‫وزن ﺑﻮدن را اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﺪ ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎب اﮔﺮ ﺗﺐ دارﻳﻢ‬

‫دﻳﺪه ام ﮔﺎه در ﺗﺐ‪ ,‬ﻣﺎه ﻣﻲ آﻳﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪,‬‬

‫‪٣٢‬‬
 ‫ﻣﻲ رﺳﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻣﻠﻜﻮت‪.‬‬

‫ﮔﺎه زﺧﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ داﺷﺘﻪ ام‬

‫زﻳﺮ و ﺑﻢ ﻫﺎي زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺎه در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻴﻤﺎري ﻣﻦ ‪ ,‬ﺣﺠﻢ ﮔﻞ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫و ﻓﺰون ﺗﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ,‬ﻗﻄﺮ ﻧﺎرﻧﺞ ﺷﻌﺎع ﻓﺎﻧﻮس‪.‬‬

‫ﺳﺎده ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺳﺎده ﺑﺎﺷﻴﻢ ﭼﻪ در ﺑﺎﺟﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﻧﻚ ﭼﻪ در زﻳﺮ درﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻛﺎر ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ راز ﮔﻞ ﺳﺮخ ‪.‬‬

‫ﻛﺎر ﻣﺎ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻓﺴﻮن ﮔﻞ ﺳﺮخ ﺷﻨﺎور ﺑﺎﺷﻴﻢ‬

‫)ﯾ ا از  ا  ب ()اب(‬

‫‪٣٣‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫زﻧﺪﮔﻲ در ﺟﻬﻞ ﻣﻄﻠﻮب ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﺎﻣﻄﻠﻮبﺗﺮ آن ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻜﺲ در ﺟﻬﻞ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ زﻧﺪان و ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﺪرﺳﻪ اﺳﺖ ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻳﻨﺠﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﺪ ‪ .‬ﺷﻤﺎ را ﻓﺮﺳﺘﺎده‬
‫اﻧﺪ ﺗﺎ رﺷﺪ ﻛﻨﻴﺪ ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻳﻨﺠﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ آﮔﺎه ﺷﻮﻳﺪ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻮﺷﻴﺎر ﮔﺮدﻳﺪ ‪ .‬اﻳﻦ زﻣﻴﻦ وﺳﻴﻠﻪ ي‬
‫ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﮔﺎﻫﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺎوراﻳﻲ و در ﻓﺮاﺳﻮ ﻗﺮار دارد ‪ .‬ﭘﺲ آن را ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻫﻢ ﻫﻮﻳﺖ ﮔﺮﻓـﺖ ‪:‬‬
‫ﺑﺪن ‪ -‬رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺖ ‪ -‬ﻧﮋاد ‪ -‬زﺑﺎن ‪ -‬ﻛﻠﻴﺴﺎ ‪ -‬ﻓﻠﺴﻔﻪ ‪ -‬ﻧﻪ ‪ .‬ﺑـﺎ ﻫـﻴﭻ ﭼﻴـﺰ ‪ .‬ﺗﻤـﺎم اﻳـﻦ ﭼﻴـﺰ ﻫـﺎ‬
‫اﺳﺘﻘﺮاﺿﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫)اﺷﻮ(‬

‫‪٣5‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ‬

‫ﺷﺎدي را ﻫﺪﻳﻪ ﻛﻦ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﻧﺮا از ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺑﻮرز ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻪ دﻟﺖ را ﺷﻜﺴﺘﻪ اﻧﺪ‬
‫دﻋﺎ ﻛﻦ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﻧﻔﺮﻳﻨﺖ ﻛﺮده اﻧﺪ‬
‫درﺧﺖ ﺑﺎش ﺑﺮ ﻏﻢ ﺗﺒﺮ ﻫﺎ‬
‫ﺑﭙﺮ ﺑﻪ ﻛﻮري ﭼﺸﻢ ﺧﻔﺎﺷﻬﺎ‬
‫ﻗﻠﺒﺖ را ﻟﺒﺮﻳﺰ از ﻋﺸﻖ ﻛﻦ‬
‫از ﻓﺮاواﻧﻲ آﻏﻮش ﺑﮕﺸﺎي‬
‫از ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﮔﺬر آﻳﻨﺪه را رﻫﺎﻛﻦ‬
‫ﻣﺴﺌﻮل ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺧﻮد ﺑﺎش‬
‫ﺑﺨﻨﺪ ‪ ,‬ﺑﺨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﺳﺖ‬

‫)ﺷﻬﺮﻳﺎر(‬

‫‪٣G‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ دوﺷﻨﺒﻪ‬

‫در دﻧﻴﺎي درون ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﺗﻼش ﻧﻴﺴﺖ‪.‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﻟﻐﺰﻳﺪن ﺑﻪ درون را آﻏﺎز ﻛﺮدي ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻴﺒﻴﻨـﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ روي ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﻛﺎﻣﻞ اﺳﺖ‪.‬ﻫﻴﭻ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ آن ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﺟﺸﻦ آﻏﺎز ﻣﻴﺸﻮد‪.‬‬

‫)اﺷﻮ(‬

‫‪٣H‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن ﺳﻪ ﺗﺎﺳﺖ ‪ .‬اوﻟﻲ ‪ ,‬اﻏﻨﺎي ﻣﺤﺾ ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺎز ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬دوم آﻳﻨـﺪه وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪارد ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﺸﻖ اﺑﺪﻳﺖ دارد ‪ ,‬ﻧﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ – ﻧﻪ ﻓﺮدا – ﻧﻪ ا ﻳﻨﺪه ‪ .‬و ﺳـﻮم ‪ ,‬وﺟـﻮدت از ﻣﻴـﺎن ﺑـﺮ‬
‫ﻣﻴﺨﻴﺰد ‪ ,‬دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاري ‪.‬اﮔﺮ ﻫﻨﻮز وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻣﻌﻨﻲ اش اﻳﻦ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫﻨـﻮز وارد ﻣﻌﺒـﺪ ﻋﺸـﻖ‬
‫ﻧﺸﺪه اي ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻛﺴﻲ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻋﺎﺷﻖ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاي او ﻣﻌﻴﺎر ﺳﻨﺠﺶ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﺎﻳـﺪ ﻧﻈـﺎرت ﻛﻨـﺪ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﺎ اﻳﻦ ﺳﻪ ﭼﻴﺰ در او رخ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ‪ .‬اﮔﺮ رخ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ﻣﻌﻨﻲ اش اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧـﻪ ﻋﺸـﻖ ﺑﻠﻜـﻪ‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر دﻳﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﭘﺪﻳﺪه ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ ‪ ) :‬ﻣﻨﻈـﻮر اﻳﻨﺠـﺎ ﻛﻠﻤـﻪ ﻋﺸـﻖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ در‬
‫ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻴﺮود ﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻛﻪ آن ﺳﻪ ﻣﻌﻴـﺎر ﺑـﺮاﻳﺶ ذﻛـﺮ ﺷـﺪ( ﻣﻴﺘﻮاﻧـﺪ اﺷـﻜﺎل ﻣﺘﻔـﺎوﺗﻲ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺷﻬﻮت ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ اﺣﺴـﺎس ﻣﺎﻟﻜﻴـﺖ ﺑﺎﺷـﺪ ‪ .‬ﻣﻴﺘﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺻﺮﻓﺎ ﻣﺸﻐﻠﻪ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺷﻤﺎ را ﭘﺮ ﻛﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﺣﻀﻮر ﺷﺨﺺ دﻳﮕـﺮ ﺑﺎﻋـﺚ اﺣﺴـﺎس اﻣﻨﻴـﺖ ﺷـﻤﺎ‬
‫ﻣﻴﺸﻮد ‪.‬‬

‫ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮﻗﻒ ﻓﻜﺮ – وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻓﻜﺮ را ﻛﻨﺎر ﺑﮕـﺬار در ﭼﻨـﻴﻦ ﺣـﺎﻟﺘﻲ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻫـﻢ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ ‪ .‬رواﺑﻂ ﺧﻮدﺗﺎن را ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﺪﻳﺪه ﻣﻘﺪس ﻛﻨﻴﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﺑﺪان ﻛﻪ اﻳـﻦ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ ; اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد ‪.‬‬

‫ﺗﻜﺮﻳﻢ و ﺳﺘﺎﻳﺶ دوﻣﻴﻦ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ ‪ .‬در ﺣﻀﻮر ﻣﻌﺸﻮق و ﻣﺤﺒﻮب اﺣﺴﺎس ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻛﻨﻴﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻲ ﺗﻘﺪس را‬
‫در وﺟﻮد ﻣﺤﺒﻮﺑﺘﺎن ﺑﺒﻴﻨﻲ ‪ ,‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﺗﻘﺪس را در ﻫﻴﭻ ﻛﺠـﺎ ﻧﺨـﻮاﻫﻲ دﻳـﺪ ‪.‬ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﺧـﺪا را در ﻳـﻚ درﺧـﺖ‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﻲ ﺑﺒﻴﻨﻲ اﮔﺮ ﻫﻴﭻ راﺑﻄﻪ اي ﺑﻴﻦ ﺗﻮ و درﺧﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﺧﺪا را در وﺟﻮد ﻣﻌﺸﻮق ﺣﺲ ﻛﻨﻲ دﻳﺮ‬
‫ﻳﺎ زود او را در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺣﺲ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد زﻳﺮا ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ در ﺑﺮاي اوﻟـﻴﻦ ﺑـﺎر ﮔﺸـﻮده ﺷـﻮد – ﻫﻤـﻴﻦ ﻛـﻪ‬
‫ﻧﻈﺮي ﺑﻪ ﺧﺪا در ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻴﻨﺪازي ‪,‬دﻳﮕﺮ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻈﺮ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻲ‬

‫‪٣٧‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭼﻬﺎر ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﻓﺮق ﺑﻴﻦ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ و ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪن و ﻓﺮق ﺑـﻴﻦ ﻋﺸـﻖ ﻣﻌﻤـﻮﻟﻲ و ﻋﺸـﻖ روﺣـﺎﻧﻲ در‬
‫ﭼﻴﺴﺖ؟‬

‫ﺑﻴﻦ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ و ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪن ﻓﺮق زﻳﺎدي اﺳﺖ ‪ .‬در دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺗﻌﻬﺪي وﺟﻮد ﻧﺪارد وﻟﻲ ﻋﺸـﻖ‬
‫ورزﻳﺪن ﺗﻌﻬﺪ اﺳﺖ ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم زﻳﺎد راﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻧﻤﻴﺰﻧﻨﺪ ‪ .‬در واﻗﻊ ﻣﺮدم ﺑـﻪ‬
‫ﻧﺤﻮي از ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﻬﺪي ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ‪ )) :‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﻫﺴﺘﻢ ((‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮان ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺑﻮد ؟ ﻣﻴﺘﻮان ﺑﺴﺘﻨﻲ را دوﺳﺖ داﺷﺖ اﻣﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮان ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮد ‪ .‬ﻳﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ‬
‫‪ )) :‬ﻋﺎﺷﻖ ﺳﮕﻢ ﻫﺴﺘﻢ (( ﻳﺎ )) ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎﺷﻴﻨﻢ ﻫﺴﺘﻢ (( ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ اﻳﻨﻢ ‪ ,‬ﻋﺎﺷﻖ آﻧـﻢ ; اﻣـﺎ ﻣـﺮدم‬
‫واﻫﻤﻪ دارﻧﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪.‬‬

‫‪٣٨‬‬
‫ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ )) ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻼﻗﻪ دارم (( ﭼﺮا ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻨﺪ )) ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ (( ﺑـﺮاي اﻳﻨﻜـﻪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﻌﻬﺪ آور اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﺸﻖ درﮔﻴﺮ ﺷﺪن اﺳﺖ – ﺧﻄﺮ ﻛﺮدن و ﻣﺴﻮوﻟﻴﺖ ﭘﺬﻳﺮي اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﻼﻗـﻪ داﺷـﺘﻦ‬
‫ﮔﺬراﺳﺖ ‪ .‬ﻣﻦ اﻣﺮوز دوﺳﺘﺘﺎن دارم و ﻓﺮدا ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دوﺳﺘﺘﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ – ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺮ ﻛﺮدﻧﻲ ﺑﺎ آن‬
‫ﻫﻤﺮاه ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ زﻧﻲ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ )) ﻋﺎﺷﻘﺘﺎن ﻫﺴﺘﻢ (( ﺗﻦ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ داده اﻳﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻲ روي ﻣـﻦ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻛﻨﻲ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻣﺮدي ﺑﻪ زﻧﻲ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ )) ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﻼﻗﻪ دارم (( در اﺻﻞ ﭼﻴـﺰي راﺟـﻊ ﺑـﻪ ﺧﻮدﺗـﺎن اﻗـﺮار ﻣﻴﻜﻨﻴـﺪ و‬
‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ‪ :‬ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ آدﻣﻲ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﻼﻗﻪ دارم ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﻫﻢ ﻋﻼﻗـﻪ دارم ‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪ دارم و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺤﻮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪ دارم ‪ .‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﭘﺎي ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲ اﻳﺪ ﺷﻤﺎ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻪ ان ﺷﺨﺺ ﺣﺮف ﻣﻴﺰﻧﻴﺪ ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ و ﭘﻴﻜﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ان ﺷﺨﺺ ﻫﺪﻓﮕﻴﺮي ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬و ﺧﻄﺮ در ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ ‪ .‬دارﻳﺪ ﻗﻮل ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ‪.‬‬

‫اﻛﻨﻮن ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ و روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻜﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﺑﻴﻦ ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗﻪ ﺗﻔﺎوت اﺳﺖ ‪ ,‬وﻟﻲ ﺑﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ و روﺣﺎﻧﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻋﺸـﻖ اﺻـﻼ روﺣـﺎﻧﻲ‬
‫اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ام ‪ .‬ﭼﻴﺰ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻋﻼﻗﻪ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﺸﻖ‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ,‬ﻋﺸﻖ ﻣﺎﻫﻴﺘﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮل اﺳﺖ – ﻣﺘﻌﻠـﻖ ﺑـﻪ اﻳـﻦ دﻧﻴـﺎ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ زن ﻳﺎ ﻣﺮدي ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ )) ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﻫﺴـﺘﻢ (( ﺑـﻪ او دارﻳـﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴـﺪ )) ﻓﺮﻳـﺐ ﺟﺴـﻢ ﺗـﻮ را‬
‫ﻧﻤﻴﺨﻮرم ‪ .‬ﻫﺪﻓﻢ ﺧﻮدﺗﻲ ‪ .‬ﺟﺴﻢ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺮ و ﻓﺮﺳﻮده ﺷﻮد وﻟﻲ ﻣﻦ ﺗﻮ را دﻳﺪه ام وﺟﻮد ﺑﺪون ﺟﺴﻢ‬
‫ﺗﻮ را ‪.‬‬

‫ﻋﻼﻗﻪ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺗﺼﻨﻌﻲ و ﺳﻄﺤﻲ اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻓﺬ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻋﻤـﻖ وﺟـﻮد رﺧﻨـﻪ ﻣﻴﻜﻨـﺪ ‪ .‬روح‬
‫ﺷﺨﺺ را ﻟﻤﺲ ﻣﻴﻜﻨﺪ ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻋﺸﻘﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺮﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻋﺸﻖ را ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺑﺪاﻧﻴﻢ در ﻓﻬﻢ ﭘﺪﻳﺪه ﻋﺸﻖ راه ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻪ اﻳﻢ ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ و روﺣﺎﻧﻲ‬
‫اﺳﺖ ‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﺗﻔﺎوت ﺑﻴﻦ ﻋﻼﻗﻪ و ﻋﺸﻖ ‪ .‬ﻋﻼﻗﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺎدي اﺳﺖ و ﻋﺸﻖ ﻫﻤﻴﺸﻪ روﺣﺎﻧﻲ ‪.‬‬

‫‪٣٩‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ‪ :‬ﺷﺒﻠﻲ ﻋﺎرف ﺑﺰرگ از ﺟﺎﻳﻲ ﻋﺒﻮر ﻣﻴﻜﺮد‬

‫ﺟﻮاﻧﻲ را دﻳﺪ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﻜﻨﺪ‬

‫ﺷﺒﻠﻲ ﻣﻴﭙﺮﺳﺪ ﭼﺮا ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﻜﻨﻲ ؟‬

‫ﺟﻮان ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ‪ :‬دوﺳﺘﻲ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺮده اﺳﺖ‬

‫ﺷﺒﻠﻲ ﺑﻪ وﺟﺪ ﻣﻲ آﻳﺪ و ﺷﺮوع ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺎع ﻛﺮدن و ﺧﻨﺪﻳﺪن‬

‫ﺟﻮان ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ‪ :‬ﻧﺎدان ﺑﻪ ﻏﻢ و ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻨﺪي؟‬

‫ﺷﺒﻠﻲ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ‪ :‬ﻣﻦ دوﺳﺘﻲ دارم ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﻤﻴﺮد‬

‫ﺑﻪ آن ﺷﺎدم‬

‫ﻧﺎدان ﭼﺮا دوﺳﺘﻲ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮي ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺮد ؟‬

‫‪5٠‬‬
 ‫ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺟﻤﻌﻪ‬

‫ﺧﺪا ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي ﺗﻮ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺗﻮ اﺣﺘﻴﺎج ﻧﺪارد وﻟﻲ‬

‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي ﺧﺪا ﺑﻪ ﺳﻜﻮت اﺣﺘﻴﺎج داري‪..‬‬

‫‪5١‬‬
 ‫ﺳﺨﻦ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ‬

‫ﻫﺮ روز را ﺑﺎ ﻣﻄﻠﺒﻲ در وﺟﻮدت آﻏﺎز ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را در آن روز ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﻧﻮر ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ وﺟﻮد‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻦ و ﺑﻪ ذﻫﻨﺖ اﺟﺎزه ﻧﺪه زﻧﺪﮔﻲ را ﺑﻪ ﻳﻚ ﻋﺎدت ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ وﺟﻮد در زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﺷﻴﺮﺟﻪ زد و آن را ﻟﻤﺲ ﻧﻤﻮد و ﻫﻴﭻ ﮔﺎه ﻟﺤﻈﻪ اي را ﻛﻪ در آن ﻫﺴﺘﻴﻢ را ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﻋﻮض ﻧﻜﻦ‬
‫ﺣﺘﻲ ﺑﺎ روﻳﺎﻫﺎي زﻳﺒﺎ و رﻧﮕﻴﻨﻲ ﻛﻪ ذﻫﻨﻴﺘﺖ ﻣﻲ ﺳﺎزد ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻛﻨﻮﻧﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻠﺦ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫وﺟﻮدي آن ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ ﺗﺎ آن را زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﺎﻳﻲ ﭼﻮن ﺑﻴﺪاري ﻟﺤﻈﻪ اي اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ داﻧﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﺎك‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮاي روﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﺎﻳﺪ و آن ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺖ ﻛﻪ داﻧﻪ ﻓﻨﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻪ درﺧﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﺰاران ﮔﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد ﻛﻪ از ﻋﻄﺮ آن دﻧﻴﺎﻳﻲ ﺳﻴﺮاب ﻣﻲ ﮔﺮدد وﻟﻲ اﮔﺮ در آن ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎرﻳﻚ ﺗﻮ در روﻳﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ذﻫﻨﻴﺘﺖ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻏﺮق ﺑﺎﺷﻲ ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﻲ را ﺑﺎﺧﺘﻪ اي ‪/.‬‬

‫ﺷﻬﺮﻳﺎر ﻣﺤﻤﺪزاده‬

‫‪5٢‬‬