Soneto:

May pinahirapang puso ng pag-ibig, Dahil sa paghanap ng isa pang puso, Ang pusong nakitay katulad ng langit, Magandang-maganda puso ng pagsuyo, Ang dalawang pusoy masayang nabuhay, At sa psoy hindi na raw magtataksil, Naniwala silang ang pagmamahalan. Pag likas at wagas ay walang kahambing, Bubuyog at kamyay laging nag-uusap, Laging nagsasalo sa dusat ligaya, Sapagkat ang kamyay langit ng pagliyang, Ang bubuyog namay puso ng pag-irog, Ang puso ng taoy ligayang may dusa, Di lahat ng pusoy laging maligaya. Oda:Bayan Ko ni Jose Corazon de Jesus Ang bayan kong Pilipinas Lupain ng gintot bulakiak Pa-ibig ang sa kanyang palad, Nag-alay ng gandat dilag At sa kanyang yumi at ganda Dayuhan ay nangahalina Bayan ko binihag ka Nasadlak sa dusa Ibon mang may layang lumipad Kulungin mo at umiiyak Bayan pa kayang sakdal dilag, Ang di magnasang makaalpas, Pilipinas kong minumutya Pugad ng luha at dalita Aking adhika Makita kang sakdal laya.