You are on page 1of 3

KALUPI NG PUSO

Jose Corazon de Jesus.

Talaan ng aking mga dinaramdam,


Kasangguning lihim ng nais tandaan,
bawat dahon niya ay kinalalagyan
ng isang gunitang pagkamahal-mahal
Kaluping maliit sa tapat ng puso
ang bawat talatay puno ng pagsuyo,
ang takip ay bughaw, dito nakatago
ang lihim ng aking ligayat siphayo.
Nang buwan ng Mayo kami nagkilala
at tila Mayo rin nang magkalayo na;
sa kaluping ito nababasa-basa
ang lahat ng aking mga alaala.

MANGGAGAWA
Bawat palo ng martilyo sa bakal mong
pinapanday
alipatong nagtilamsik, alitaptap sa
kadimlan;
mga apoy ng pawis mong sa Bakal ay
kumikinang
tandang ikaw ang may gawa nitong
buong Santinakpan.
Nang tipakin mo ang bato ay natayo ang
katedral
nang pukpukin mo ang tanso ay
umugong ang batingaw,

Nakatala rito ang buwan at araw


ng aking ligaya at kapighatian
isang dapithapoy nagugunam-gunam
sa mga mata ko ang luhay umapaw
Anupat kung akoy tila nalulungkot
binabasa-basa ang nagdaang lugod;
ang alaala koy dito nagagamot,
sa munting kaluping puno ng himutok.

nang lutuin mo ang pilak ang salapi a


lumitaw,

Matandang kalupi ng aking sinapit


dala mo nang lahat ang tuwa kot hapis;
kung binubuksan kay parang lumalapit
ang lahat ng aking nabigong pag-ibig.

mula sa duyan ng bata ay kamau mo


ang gumalaw

Sa dilaw mong dahong ngayon ay


kupas na
ang lumang pagsuyoy naaalaala,
O, kaluping bughaw, kung kitay mabasa
masayang malungkot na hinahagkan
ka

Kaya ikaw ay marapat dakilain at


itanghal

May ilang bulaklak at dahong natuyo


na sa iyoy lihim na nangakatago,
tuwi kong mamasdan, luhay tumutulo
tuwi kong hahagkan, pusoy nagdurugo.

dinadala mo ang lahi sa luklukan ng


tagumpay.

si Puhunan ay gawa mo, kaya ngayony


nagyayabang.
Kung may ilaw na kumisap ay ilaw ng
iyong tadyang,
kung may gusaling naangat, tandang
ikaw ang pumasan

hanggang hukay ay gawa mo ang krus


na nakalagay.

pagkat ikaw ang yumari nitong buong


Kabihasnan..
Bawat patak ng pawis moy yumayari ka
ng dangal,

Mabuhay ka nng buhay na walang


wakas, walang hanggan,
at hihinto ang pag-ikot nitong mundo
pag namatay.

PUSO, ANO KA?


Ang puso ng tao ay isang batingaw,
sa palo ng hirap, umaalingawngaw
hihip lang ng hapis
pinakadaramdam,
ngumt pag lagi nang nasanay,
kung minsan,
nakapagsasaya kahit isang
bangkay.

ISANG PUNUNGKAHOY

Ang puso ng taoy parang isang


relos,

Kung tatanawin mo sa malayong


pook,

atrasadong oras itong tinutumbok,

akoy tila isang nakadipang kurus;

oratoryoy hirap, minuteroy


lungkot,

sa napakatagal na pagkakaluhod,

at luha ang tiktak na sasagotsagot,

Organo sa loob ng isang simbahan

ngunit kung ang pusoy sanay sa


himutok

habang ang kandila ng sariling


buhay

kahit libingay may oras ng lugod.


Ang puso ay ostya ng tao sa dibdib

parang ang paa ng Diyos.


ay nananalangin sa kapighatian,

magdamag na tanod sa aking


libingan.

sa labi ng salay may alak ng tamis,

Sa aking paanan ay may isang


batis,

kapag sanay ka nang lagi sa


hinagpis

maghapot magdamag na
nagtutumangis;

nalalagok mo rin kahit anung pait,

sa mga sanga ko ay nangakasabit

at parang martilyo iyang bawat


pintig

ang pugad ng mga ibon ng pagibig.

sa tapat ng ating dibdib na may


sakit.

Sa kinislap-kislap ng batis na iyan,

Kung ano ang puso? Ba, sanlibrang


laman

asa mo riy agos ng luhang


nunukal;

na dahil sa ugat ay gagalaw-galaw,

at saka ang buwang tila


nagdarasal,

dahil sa pag-ibig ay parang


batingaw,

akoy binabati ng ngiting


malamlam.

dahil sa panata ay parang orasan,


at mukhang ostya rin ng kalulwang
banal

Ang mga kampana sa tuwing


orasyon,

sa loob ng dibdib ay doon nalagay.

nagpapahiwatig sa akin ng taghoy,


ibon sa sanga koy may tabing
nang dahon,
batis sa paa koy may luha nang
daloy.

Kahoy na nabuwal sa pagkakahiga


Ngunit tingnan ninyo ang aking
narating,

ni ibon, ni taoy hindi na matuwa.

natuyo, namatay sa sariling aliw.

At iyong isiping nang nagdaang


araw,

Naging kurus ako ng pagsuyong


laing
at bantay sa hukay sa gitna ng
dilim.
Wala na, ang gabi ay lambong na
luksa,
panakip sa aking namumutlang
mukha!

isang kahoy akong malagot


malabay.
Ngayon, ang sanga koy kurus sa
libingan,
dahon koy ginawang korona sa
hukay!

You might also like