aaKALUPI NG PUSO

Jose Corazon de Jesus.

Talaan ng aking mga dinaramdam,

Kasangguning lihim ng nais tandaan,
bawat dahon niya ay kinalalagyan
ng isang gunitang pagkamahal-mahal
Kaluping maliit sa tapat ng puso
ang bawat talatay puno ng pagsuyo,
ang takip ay bughaw, dito nakatago
ang lihim ng aking ligayat siphayo.
Nang buwan ng Mayo kami nagkilala
at tila Mayo rin nang magkalayo na;
sa kaluping ito nababasa-basa
ang lahat ng aking mga alaala.

MANGGAGAWA
Bawat palo ng martilyo sa bakal mong
pinapanday
alipatong nagtilamsik, alitaptap sa
kadimlan;
mga apoy ng pawis mong sa Bakal ay
kumikinang
tandang ikaw ang may gawa nitong
buong Santinakpan.
Nang tipakin mo ang bato ay natayo ang
katedral
nang pukpukin mo ang tanso ay
umugong ang batingaw,

Nakatala rito ang buwan at araw

ng aking ligaya at kapighatian
isang dapithapoy nagugunam-gunam
sa mga mata ko ang luhay umapaw
Anupat kung akoy tila nalulungkot
binabasa-basa ang nagdaang lugod;
ang alaala koy dito nagagamot,
sa munting kaluping puno ng himutok.

nang lutuin mo ang pilak ang salapi a

lumitaw,

Matandang kalupi ng aking sinapit

dala mo nang lahat ang tuwa kot hapis;
kung binubuksan kay parang lumalapit
ang lahat ng aking nabigong pag-ibig.

mula sa duyan ng bata ay kamau mo

ang gumalaw

Sa dilaw mong dahong ngayon ay

kupas na
ang lumang pagsuyoy naaalaala,
O, kaluping bughaw, kung kitay mabasa
masayang malungkot na hinahagkan
ka

Kaya ikaw ay marapat dakilain at

itanghal

May ilang bulaklak at dahong natuyo

na sa iyoy lihim na nangakatago,
tuwi kong mamasdan, luhay tumutulo
tuwi kong hahagkan, pusoy nagdurugo.

dinadala mo ang lahi sa luklukan ng

tagumpay.

si Puhunan ay gawa mo, kaya ngayony

nagyayabang.
Kung may ilaw na kumisap ay ilaw ng
iyong tadyang,
kung may gusaling naangat, tandang
ikaw ang pumasan

hanggang hukay ay gawa mo ang krus

na nakalagay.

pagkat ikaw ang yumari nitong buong

Kabihasnan..
Bawat patak ng pawis moy yumayari ka
ng dangal,

Mabuhay ka nng buhay na walang

wakas, walang hanggan,
at hihinto ang pag-ikot nitong mundo
pag namatay.

PUSO, ANO KA?

Ang puso ng tao ay isang batingaw,
sa palo ng hirap, umaalingawngaw
hihip lang ng hapis
pinakadaramdam,
ngumt pag lagi nang nasanay,
kung minsan,
nakapagsasaya kahit isang
bangkay.
Ang puso ng taoy parang isang
relos,
atrasadong oras itong tinutumbok,

ISANG PUNUNGKAHOY
Kung tatanawin mo sa malayong
pook,

oratoryoy hirap, minuteroy

lungkot,

akoy tila isang nakadipang kurus;

at luha ang tiktak na sasagotsagot,

parang ang paa ng Diyos.

ngunit kung ang pusoy sanay sa

himutok

ay nananalangin sa kapighatian,

sa napakatagal na pagkakaluhod,
Organo sa loob ng isang simbahan

kahit libingay may oras ng lugod.

habang ang kandila ng sariling

buhay

Ang puso ay ostya ng tao sa dibdib

magdamag na tanod sa aking

libingan.

sa labi ng salay may alak ng tamis,

kapag sanay ka nang lagi sa
hinagpis
nalalagok mo rin kahit anung pait,
at parang martilyo iyang bawat
pintig
sa tapat ng ating dibdib na may
sakit.

Sa aking paanan ay may isang

batis,
maghapot magdamag na
nagtutumangis;
sa mga sanga ko ay nangakasabit
ang pugad ng mga ibon ng pagibig.
Sa kinislap-kislap ng batis na iyan,

Kung ano ang puso? Ba, sanlibrang

laman

asa mo riy agos ng luhang

nunukal;

na dahil sa ugat ay gagalaw-galaw,

at saka ang buwang tila

nagdarasal,

dahil sa pag-ibig ay parang

batingaw,
dahil sa panata ay parang orasan,
at mukhang ostya rin ng kalulwang
banal
sa loob ng dibdib ay doon nalagay.

akoy binabati ng ngiting

malamlam.
Ang mga kampana sa tuwing
orasyon,
nagpapahiwatig sa akin ng taghoy,
ibon sa sanga koy may tabing
nang dahon,

batis sa paa koy may luha nang

daloy.
Ngunit tingnan ninyo ang aking
narating,
natuyo, namatay sa sariling aliw.
Naging kurus ako ng pagsuyong
laing
at bantay sa hukay sa gitna ng
dilim.
Wala na, ang gabi ay lambong na
luksa,
panakip sa aking namumutlang
mukha!
Kahoy na nabuwal sa pagkakahiga
ni ibon, ni taoy hindi na matuwa.
At iyong isiping nang nagdaang
araw,
isang kahoy akong malagot
malabay.

MANUNULAT
Pascual Poblete
Sergio Osmena
Rafael Palma
Aurelio Tolentino
Juan Abad
Tomas Remegio
Severino Reyes
Cecilio Apostol
Fernando Ma
Guerrero

Isidro Marpri
Macario Adriatico
Efifanio Delos
Santos
Pedro Aunario
Francisco Balagtas
Modesto de Castro
Lope K Santos
Jose Corazon de
Jesus
Florentino
Collantes
Amado V
Hernandez
Valeriano
Hernandez Pena
Inigo Ed Regalado
Hermogenes Ilagan
Patricio Mariano
Julian Cruz
Balmaceda
Jose Garcia Villa

Jorge Bacobo
Zoilo Galang
Zulueta de Costa
korona sa
NVM Gonzales
Angela Manalang
Gloria
Estrella Alfon
KILALA SA / OBRA MAESTRA
El Grito del Pueblo (Ang Artuo
Tinig ng
Bayan)
Rotor
El Nuevo Dia (Ang Pedro
BagongBukaneg
Araw)
El Renacimiento (Muling
Pagsilang)
Claro
Caluya
Kahapon, NgayonLeon
at Bukas
Pichay
Tanikalang Ginto
Juan Crisostomo
Walang Sugat Soto
Eriberto Gumban
Crisalidas (Mga Higad)

Ngayon, ang sanga koy kurus sa

libingan,
dahon koy ginawang
hukay!

Jesus Balmori
Claro M Recto
Trinidad Pardo de
Tavera
Adelina Gurrea

El Recuerdo y el O
Bajo Los Cocoteros (Sa Lilim
Pinasok ang w at k sa
El Nido

Aromas del Ensueno (Halimuy

La Punta del Salto (Ang Poo
-

Decalogo del Protoc

Florante at Lau
Urbana at Feliz
Banaag at SIk
Isang Punungka

Lumang Simbah

Isang Dipang Langit, Mga Ib

Luha ng Buwaya, Baya
Ang Panday
Nene at Nene

Damdamin
Compana Ilaga
Ninay / Anak ng D
Bunganga ng Pa
Doveglion

Filipino Contact with

Child of Sorrow (unang Pilipinon
Like the Molav
My Islands / Children of the A
April Morning
Magnificence / Gray

The Wound and th

-