HV

6626.5
A482
1997
11
 Pupt K6idmo
UNNLRSiTi MAi. AYSIA,SARAWAiC

PENDERAAN KANAK-KANAK: PERSEPSIMASYARAKAT KOTA

SAMARAHAN
P.KHIDMAT MAKLUMATAKADäMIK

flimillillil
111111111
, 00024602d

AMALINA BT AB MANAF

Latihan Ilmiah ini dikemukakan untuk memenuhi sebahagian daripada syarat-

syarat pengijazahan Sarjanamuda Sains Sosial Dengan Kepujian Bidang
Pengkhususan(Kajian Khidmat Sosial)

FAKULTI SAINS SOSIAL

U1vIVERSITI MALAYSIA SARAWAK
1997
 Pu: at Khfdmat Maklumat Akademik
uNIVERS1TiMALAYSIASAIUWAK

KANDUNGAN

KANDUNGAN i
PENGHARGAAN
ABSTRAK iv
ABSTRACT v
SENARAIJADUAL
SENARAI GAMBARAJAH

BAB 1: PENGENALAN 1

1.1 Latar Belakang Masalah 1

1.2 Kenyataan Masalah 13
1.3 Objektif Kajian 14
1.4 Kepentingan Kajian 14
1.5 Definisi Kajian 15
1.6 Limitasi Kajian 17

BAB 2: SOROTAN LITERATUR 18

2.1 Pendahuluan 18
2.2 Definisi Konsep 18
2.3 Teori-Teori 22
2.4 Kajian Lepas 29
2.5 Hipotesis Kajian 33

BAB 3: METODOLOGI PENYELIDIKAN 34

3.1 Pendahuluan 34
3.2 Lokasi Kajian 34
3.3 Populasi dan Sampel Kajian 35
3.4 Pengumpulan Data 35
3.5 Tatacara Kajian 40
3.6 Cara Pemarkatan 42
3.7 Analisis Data 44

BAR 4: KEPUTUSAN KAJIAN DAN PERBINCANGAN 45

4.1 Keputusan Kajian 45

i
 4.1.1 Pendahuluan 45
4.1.2 Hasil Kajian 45
4.1.3 KeputusanUjian Hipotesis-Hipotesis 63

4.2 Perbincangan 69

4.2.1 Pendahuluan 69
4.2.2 Hasil Kajian 69

BAB 5: KESIMPULAN DAN CADANGAN 81

5.1 Pengenalan 81
5.2 RumusanKajian 81
5.3 CadanganKajian 85

LAMPIRAN 87

Lampiran 1 87

BIBLIOGRAF[ 95

ii
 PENGHARGAAN

Segala puji hanya kepada Allah S. W. T, selawat dan salam ke atas junjungan

Besar Nabi Muhamad S. A. W, keluarga dan para sahabatNabi Syukur Alhamdulillah

keranadi ataslimpah kurniaNya dapat Sayamenyiapkantugasanini.

Sekalung penghargaan diucapkan kepada kakitangan Jabatan Kebajikan

Masyarakat Kuching, Sarawak dan kakitangan di Pejabat Daerah Samarahan dan Pejabat

Residen Kota Samarahan di atas kerjasama yang diberikan.

Setinggi ucapan terima kasih juga diucapkan kepada Dr Spencer Empading

Sanggin selaku penyelia saya di atas segala teguran dan sumbangan idea dalam

menyiapkanLatihan Ilmiah ini. Tidak lupa juga buat semua pensyarahdan kakitangan

UNIMAS di atas segalasumbangandi sepanjangpengajianini.

Teristimewa buat Ayahanda dan Bonda tercinta iaitu Ab Manaf B Hj Mohamed

Noor dan Allahyarhamah Zainab Bt Mat Hassan, motivasi dan doa kalian adalah tunggak

kejayaan ini. Buat adik-adik tercinta, Amrullah, Irwani, Mohd Fahmi, Norlaili, Siti Salina,

Zanariah dan Adik Siti Suwaibah, semoga kejayaan milik kalian dunia dan akhirat. Juga

untuk Cik Noor, Cik Mat Hassan dan Mak. Terima kasih di atas segala bantuan yang

diberikan.

Terima kasih juga buat bapa dan emak saudaraserta saudara mara yang banyak

membantudi sepanjangpengajian ini. Buat rakan-rakan seperjuangandi UNIMAS iaitu

Ruzitha, Saidah, Hasnah, Rasimah, Selina, Zulazlina, Noraini, Kak Norma, Siti Hawa,

Bani, Ahad, Foo dan Lim; Semogapersahabatanini akankekal abadi.

lU
 ABSTRAK

Kajian ini cuba mengkaji tentang persepsi masyarakatKota Samarahanterhadap

masalahpenderaan kanak kanak la bertujuan untuk mengenalpastitentang kesedaran,

tanggapandan keprffiatinan masyarakatKota Samarahanterhadap masalahini. Di samping

itu, kajian ini juga cuba melihat hubungan di antara ciri bangsa dan ciri jantina pada

masyarakatKota Samarahandengan persepsiterhadappenderaankanak-kanak. Pengkaji

telah memilih Kampung Sungai Empit dan Kampung Muara Tuang sebagailokasi kajian.

Daripada kampung-kampung tersebut, seramai 140 orang dewasa telah dipilih secara

persampelanrawak. Alat kajian yang digunakan adalahborang soal selidik dan sebanyak

100 borang soal selidik yang dikembalikan. Data dianalisis dengan Kaedah Frekuensi

untuk menghuraikan secara deskriptif tentang kesedaran,tanggapan, dan keprihatinan

masyarakat tentang penderaan kanak-kanak. Dapatan kajian menunjukkan bahawa

masyarakatKota Samarahanmempunyaipersepsiyang positif terhadap masalahpenderaan

kanak-kanak. Kaedah Analisis Khi Kuasa Dua digunakanuntuk menguji hipotesis kajian

iaitu hubungan di antara ciri bangsa dan ciri jantina pada masyarakat Kota Samarahan

denganpersepsiterhadap penderaankanak-kanak. Hasil daripadaujian Kaedah Khi Kuasa

Dua ini menunjukkan bahawatidak ada hubunganyang signifikan di antara ciri bangsadan

ciri jantina pada masyarakatKota Sainarahandenganpersepsimereka terhadap penderaan

kanak-kanak.

IV
 ABSTRACT

This researchwas undertakento investigate the perception of the society towards

the child abuseproblem. The researchalso aim to identify about awareness,assumption

and concern of society at Kota Samarahan. Beside that, this study also be done to

examinethe relationship betweenraces and sexescharacteristicamong societieswith their

perceptions towards this problem. Two villages especially Kampung Muara Tuang and

Kampung Sungai Empit were selectedas recearch location. From the both of villages, a

total of 140 adults were selectedusing random sampling. The instrument has been used-

are a questionaires but only 100 questionaires were returned back. The data were

analysedusing Frequency analysisto explain descriptively about awareness,assumption

and concern of society to child abuseproblem. The findings showed that society at Kota

Samarahanhave a positive perception about this problem. Chi SquareAnalysis also has

been used to test the researchhypothesis which focused to the association of races and

sexescharacteristicamong society with their perception towards that problem. The result

from this method showedthat the relationship of two variablesnot significantly associated.

V
 SENARAI JADUAL

1. Jadual 1(a) : Distribusi Jantinadan Kaum (1985-1989) Kuanpulan

SCAN Hospital Besar Kuala Lumpur

2. Jadual 1(b) : Bilangan Kes PenganiyaanKanak-Kanak 1986-1990

3. Jadual I (c) Bilangan Kes PenderaanKanak-Kanak di Malaysia (Tahun

1989 SehiaggaOgos 1996)

4. Jadual 2 (a) Faktor yang Berhubungkait denganPenderaan Kanak-

Kanak Mengikut Kajian awal SCAN, 1990.

5. Jadual3 (a) SubskalaItem-Item KesedaranTentang PenderaanKanak-

Kanak.

6. Jadual 3 (b) SubskalaItem-Item TanggapanPenderaanKanak-Kanak.

7. Jadual 3 (c) SubskalaItem-Item Keprihatinan

8. Jadual 3 (d) Pembahagian Markat Bahagian B.

9. Jadual 3 (e) Pemarkatan Item Bahagian C.

10. Jadual 3 (f) Pemarkatan Item Bahagian D.

11. Jadual4 (a) Jantina

12. Jadual 4 (b) Bangsa

13. Jadual 4 (c) Agama

14. Jadual 4 (d) Umur

15. Jadual 4 (e) Status Perkahwinan

16. Jadual 4 (f) Taraf Pendidikan

17. Jadual 4 (g) Pekerjaan

18. Jadual 4 (h) Pendapatan

19. Jadual 4 (i) Saiz Keluarga

20. Jadual 4 (j) Kesedaran Masyarakat Kota Samarahan Tentang Maklumat

Umum Penderaan Kanak-Kanak

vi
21. Jadual4 (k) SumberMaklumat Tentang PenderaanKanak-Kanak Bagi
MasyarakatKota Samarahan

22. Jadual4 (1) TanggapanUmum Tentang PenderaanKanak-Kanak

23. Jadual4 (m) : TanggapanTentang PerbezaanAntara Hukuman dan

Penderaan

24. Jadual4 (n) Tangplian Tentang Punca-PuncaPenderaanKanak-Kanak

25. Jadual4 (o) TanggapanTentang Cara Untuk Menangani Masalah

PenderaanKanak-Kanak

26. Jadual 4 (p) KesediaanUntuk Melaporkan

27. Jadual 4 (q) Interaksi DenganPersekitaran

28. Jadual 4(r) KesediaanDalam Membantu Menangani Masalah

PenderaanKanak-Kanak

29. Jadual4 (s) Hubungandi antaraCiri BangsaPada Masyarakat Kota

Samarahan Dengan Persepsi Mereka Terhadap Penderaan

Kanuk-Kanak

30. Jadual4 (t) Hubungandi antaraCiri Jantina Dengan PersepsiTerhadap

PenderaanKanak-Kanak

vii
 SENARAI GANIBARAJAH

Gambarajah1: SchematicRepresentation of Three-ComponentThree

Gambarajah2: Teori Konteks Ekologi atau SchematicRepresentationof

Ecologikal Context Theory (Microview)

viii
 BAB 1

PENGENALAN

1.1 L,atar BelakaM1Vlasaiak

Kanak-kanak adalah amanah Allah. Oleh itu, sebagai amanah yang tidak

rniai denganpelbagaikeistimewaantenitama kepada

ternilai ini, kanak-kanakjuga di7cu.

ibu bapa. Islam sendiri amat menitik beratkan tentang konsep ini. Buktinya, terdapat

banyak ayat Al-Quran dan Hadis yang menjelaskantentang keistimewaan kanak-

kanak. Misainya, terdapat Hadis Nabi yang menjelaskan bahawa apabila matinya

manusia, akan terputuslah amalan di dunia kecuali melalui tiga perkara iaitu sedekah

jariah, ilmu yang dimenafaatkan dan juga anak soleh yang akan mendoakan

kesejahteraankedua ibu bapanya. Seperti Hadis yang diwartakan dari Abi Hurairah

R.A bahawa Rasulullah S.A. W bersabdayang bermaksud:

Jika seseorangmati, maka putuslah amalnya kecuali 3 macam: Sedekahyang terus-menerus

berjalan, atau ilmu yang diajarkan clananak soleh yang mendoakanbaginya.
(HR. Abu Muslim; M. Ali, 1980)

Begitulah penegasanTuhan dalam menggariskantentang keistimewaan anak

ini. Berdasarkankenyataantersebut, Islam menganggapbahawa pengabaianterhadap

kebajikan kanak-kanak adalahsatu pengkhianatankerana kanak-kanak adalah amanah

daripada Allah. Malah, Allah telah menegaskankepada hambaNya dari mengkhianati

sebarang bentuk amanahNya, seperti yang dijelaskan oleh Firm= Allah yang

bermaksud:

W" ormg-pmng yangberiman,janganlahkamumengkhianatiAllah dan RasulNyadan

jang,anlahkamu mengkhianatiamanah-amanahyangdiberikankepadakamu.
(Al Anfal : 27; Kipli, 1996)

1
 2

Namun demikian, terdapat segelintir manusia yang orempersis-siakanamanab

Tuhan ini. Ibu bapa atau penjaga yang sepatutnyamenjadi pelindung kepada kanak

kanak bertindak zalim terhadap kanak kanak yang lemah Mereka sexingmeajadikan

kemarahan. Justeru itu, belakulah fenomenapenderaankanak

anak-anaksebagaisisa

kanak samadaberbentuk penderaansecarafizdcal, seksualdan juga pengabaiankaaak-

kanak atau child neglect (Kasmini, 1992)

Halina (1995) menyatakan bahawa penderaan kanak kanak berlaku ke atas

semuaperingkat lapisan tanpa

masyarakat mengira budaya bangsaatau status ekonomi.

Mengikut Forward, pendera mungkin terdiri daripada doktor, polis, peniaga, artis,

pelacur dan sebagainya. Penderaan juga mungkin berlaku pada keluarga yang

mengalamimasalahkeretakanrumahtanggaatau pada keluarga yang bahagia (Laporan

JabatanKebajikan MasyarakatKuching, 1996)

Daripada segi sejarah, kanak-kanak telah menjadi mangsa penderaan sejak

dahulu lagi (De Mause, 1974; Holland, 1988). Contohnya, ahli-ahli arkeologi

menemui bukti yang menunjukkan bahawa penderaan kanak-kanak sememangnya

berlaku sejak zamanpra sejarah(Halcourt, 1986)

Penderaan tersebut berlaku samada dalam bentuk penderaan fizikal dan

pengabaian seperti untuk tujuan mendisiplinkan kanak-kanak, pendidikan, budaya,

moral, dan kepercayaanagama. Terdapatjuga bukti yang menunjukkan bahawa orang

purba Greek dan Roman yang membunuhkanak-kanak sebagaikorban (Vallois, 1991).

Berdasarkan Patria Protestass700 B. C. seseorangbapa itu tidak menyalahi undang-

undanEdenganmenjual atau membunuhanak (Holland, 1988)

telah berlaku sekian lama dahulu tetapi pads

Walaupun penderaankanak-kkanak

waktu itu masyarakatMalaysia kurang menyedarimasalahtersebut. Namun demiýian,

 3

peristiwa kematian Balasundram A/L Balakrishnan di Hospital Besar Kuala Lumpur

pada 13 Mei 1990 begitu mengejutkan rakyat Malaysia tentang seriusnya masalah

penderaan kanak kanak (Hassan Basri, 1991). Ini didcuti oleh beberapa seeario

penderaan yang lain seperti peristiwa penderaan ke atas seorang kanak-kaaak

perempuaniaitu Kong Sim Yee yang betusia lima tahun. Kanak-kanak ini dipercayai

didera oleh ibu bapanya sendiri. In dirawat di Hospital Tengku Anpuan Rahimah,

Kelang pada 18 Mei 1993 setelahmengalamibengkak di kepala, kaki dan badan (The

Malay Mail, 22 Mei 1993). Begitu juga denganperistiwa penderaanMohd Afiq Yusof

yang menggemparkanseluruh rakyat Malaysia. Kanak-kanak an yang berusia dua

tahun telah meninggal dunia pads 30 Julai 1994 di Hospital Kuala Lumpur setelah

terlantar selama 10 hari dalam keadaan koma akibat didera dengan kejam (Berita

Minggu, 31 Julai 1994)

Seperti juga masalah keganasan rumahtangga yang lain, penderaan kanak-

kanak juga dikatakan sebagai suatu masalah yang tersembunyi kerana ia dianggap

suatu masalahperibadi. Oleh yang demikian, tiada perangkaanatau statistik yang tepat

tentangjumlah kes penderaankanak-kanak.

Masalahpenderaankanak-kanakjuga dikatakan sebagaisuatu masalahperibadi

berikutan situasi yang meh'batkanpenderakanak-kanak yang terdiri daripada golongan

yang terdekat dan mempunyai hubungan yang rapat dengan kanak-kanak seperti ibu

bapa, penjaga,datuk, jiran, bapa tiri dan sebagainya. Wilson et. al (1991) menyatakan

bahawa seranganke atas kanak-kanak ini bukannya dilakukan oleh orang yang asing

bagi kanak-kanaktetapi dilakukan oleh orang yang bertanggungjawabdalam penjagaan

terhadap kanak-kanak.
 4

Keadaanini mendoronganggota keluarga untuk merahsiakanpeadetaankanak

kanak yang berlaku pada keluarga mereka kerana menganggapia adalah sosuatuyang

mengaibkan pada pengetahuan ramai. Sekiranya, mereka mendedahkan perkara

tersebut bermakna memalukan diri mereka sendiri sepeiti kata pepatah Melayu;

`qVlenepukair di dulang, terpercik ke muka sendiri" (Khadijah Alavi, 1994)

Paling menyedilikanialah apabilakanak-kanaksendiri takut untuk memberitahu

orang lain bahawa mereka didera kerana bimbang ibu bapa mereka dipenjarakan.

Situasi tersebut akan menyebabkanmereka kehilangan tempat bergantung. Mereka

juga bimbang sekiranya mendedahkan perkara tersebut kepada orang lain akan

memberikan kesan yang buruk kepada keluarga. Mereka juga lebih tertumpu untuk

mempertahankanmaruah keluarga (Khadijah, 1994)

Lazimnya, penderaankanak-kanak melibatkan penggunaankuasa orang yang

lebih dominan terhadap kanak-kanak samadadaripada segi fizikal, emosi, seksualdan

tenaga kanak-kanak tersebut. Pakar kanak-kanak buta Amerika Syarikat, Ammerman

menjelaskan bahawa keganasan yang turnt merangkumi penderaan kanak-kanak

sebagai suatu tindakan yang mempunyai niat dan tujuan untuk merosakkan,

mencederakandan membunuhorang lain (Khadijah, 1994)

Berdasarkanlatar belakangkanak-kanakyang terlibat dalam kes penderaanini,

terdapat beberapaciri sepertiyang dijelaskanoleh Kasmini (1992) iaitu:

Daripada segi umur, kebanyakan kanak-kanak yang terlibat dalam kes

penderaan adalah berusia 4 tahun ke bawah. Daripada 378 kes kanak-kanak yang

berusia di bawah usia 10 tahun, 46 peratus (175 orang ) daripada mereka adalah

berumur di bawah 4 tahun. Bagi kes penderaanseksualPula, 41 peratus adalahkanak-

kanak yang berusia 5 hinga 9 tahun manakala 38 peratus adalah kanak-kanak yang
 Punt Kbidmat Msktumat Akadeu& 5
UNlVERSTfiMALAYSIASARAWAK

berusia di bawah 4 tahun. Mauakala, 20 peratus pula adalah kanak-kanak yang

berucmcr10 tahun ke atas. Bagi knnak-kanak yang terabai pule, ia mehbatkankanak-

kanak yang bemsia di bawah 4 tahun iaitu sebanyak65 peratus.

Daripada aspekjantina, penderaanfitikal dan seksual lebil banyak mehbatkan

kanak-kanakperempuandengannisbah 12 :1 dan 25 : 1. Nisbah kanak-kanak yang

terabai pula tidak menunjukkan perbezaan jantina yang ketara kerana pengabaian

kanak-kanakbukan disebabkanoieh faktor jantina tetapi faktor lain seperti kecacatan.

Terdapat perbezaan jumlah penderaan kanak-kanak mengikut bangsa.

Berdasarkankajian yang dibuat oleh SCAN, didapati 78 kes penganiyaanseks (tahun

1985 hingga tahun 1989), 40 kes mehbatkankaum Melayu. Namun demikian, apabila

dibandingkandenganstatistik mengikut bilangan kaum di Malaysia dan bilangan kaum

yang menggunakanperkhidmatan kesihatan di hospital, didapati bahawa kaum India

overpresented iaitu dalam semua kes penderaan samada secara fizikal atau seksual.

Berdasarkandata daripadapihak polis pula, didapati bahawa kaum Melayu lebib ramai

terlibat dalammasalahini. Daripada 221 kes penderaanfizikal yang dilaporkan, 90 kes

berlaku di kalangankaum India dan 80 kes pula berlaku di kalangankeluarga Melayu.

Kaum Melayu juga didapati lebih menderaanak lelaki secarafizlt'calberbandingdengan

anak perempuan jika dibandingkan dengan kaum lain. Jadual I (a) menunjukkan

distribusijantina dan kaum yang terlibat dalam masalahpenderaankanak-kanak.

 6

Jadual 1(a)" Distnbusi Jantinadan Kaum (1985-1989)

Km"- SCAN Hospital Bestir Kuala Lumpur

Jervis/ Kaum Melayu Cina India Lain lain Jumlah

LP LP LP LP LP
Penderaan 50 38 11 25 36 54 44 101 121
fizilcal (222)
Sekaual78 1 39 2 17 0 17 02 3 75
Diabai 78 21 14 48 11 12 44 31 38
Jumlah 378 72 90 17 56 47 83 8 10 45 234

Sumber: Kasmini Kassim (1992)

Nota: L: lelaki P: Perempuan

Penderaan kanak-kanak merupakan satu masalah sosial yang perlu diberi

perhatian yang serius oleh semua pihak. Penderaankanak-kanak dikatakan sebagai

masalah sosial memandangkanpeningkatan kes yang semakin serius dari masa ke

Kes penderaan kanak-kanak yang dilaporkan pada setiap masa kian

semasa.

bertambah. Misalnya, kumpulan SCAN (SuspectedChild Abused And Neglect) atau

kumpulan yang mengendalikankes penderaankanak-kanakyang bertempat di Hospital

Besar Kuala Lumpur (sejak 1985) telah melaporkan bahawa bilangan kanak-kanak

yang didera adalah melebihi daripada jumlah yang dilaporkan oleh Kementerian

Kebajikan Masyarakat Malaysia bagi kawasanWilayah Persekutuan(Kasmini Kassim,

1992)

Umumnya, bilangan kes penderaankanak-kanak yang dilaporkan di Malaysia

meningkat begitu ketara sekali pada setiap tahun seperti yang terdapat pada Jadual 1

(b) dan 1(c).

 7

Taduall (b): Bitsagen Kes PenganivaanKanak Kanak Tahun 1986 Sehia¢gaTahun

,
1990

Tahun
Tahun 1986 1987 1988 1989 1990 Jumiah
BiL
B0.171 171 149_
149 1 191 276 511 1298

Sumber: Mohd Hassan(1996)

Jadual l( Bilangan
c)" Kes Pe,nderaanKanak Kanak Di Malavsia (Tahun 1989
SehinggaOgos 1996)

Tahun/Negeri 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996

Johor 16 25 75 115 134 127 134 58

Kedah 6 11 10 12 15 15 21 31
Kelantan 1 3 5 8 1 6 7 0
Melaka 14 33 29 33 73 47 73 25
N. Sembilan 5 21 24 31 16 54 74 58
Pahang 5 6 12 4 24 29 24 25
Perak 19 52 62 66 77 86 131 40
Perlis 3 2 4 1 3 7 8 6
P. Pinang 31 29 33 30 62 57 72 81
Selangor 50 120 356 245 269 213 246 129
Terengganu 0 1 12 14 24 17 221 15
W. P.KL 126 208 348 293 386 211 306 165
W. P.Labuan 0 0 0 0 0 0 0 2
Jumlah 276 511 970 970 1,084 871 1,117 635

Sumber: Berita Harlan (1996)

Sebenarnya,di Malaysia masalahpenderaankanak-kanaktidak diiktiraf sebagai

suatu masalah sosial sehinggatahun 1970 walaupun Jabatan Kebajikan Masyarakat

(JKM) telah menggubalsatu undang-undangyang berkaitan denganpenderaankanak-

kanak ini pada tahun 1974 iaitu "Children and Young Persons Ordinance, 1947".

Walau bagaimanapun,11 kes penderaankanak-kanak telah disiarkan di dalam sebuah

jurnal perubatantempatanpada 1974(Mohamad Hassan, 1996)

 8

Setiaptahun, kes-kesyang dilaporkan sedikit sahajaiaitu 1 peratus ke 3 peratus

daripadajumlah kanak-kanak di negara-negaraseperti Amerika Syarikat. Di Malaysia

pub, penderaankanak kanak tidak dapat dikesan. Se*iranya dikesan, banyak yang

tidak dilaporkan kerana tidak ada perbekalan undang-undang yang mewajibkan

sedemikian(Mohd Hassan, 1996)

Di Sarawak, gejala penderaan kanak-kanakjuga berleluasapada setiap tahun.

Situasitersebut dapat dilbat melalui Jadual 1(d) di bawah:

d): B CesPengm:vaan Kanak-Kanak Mensa

Tahun 1990-1996(ffigaa Julei)
BBagi'

Bahagian/Tahun 1990 1991 1992 1993 1994 1995 Julai Jumlah

1996
Kuching 13 17 28 33 35 91 23 240
Sri Aman - 1 1 4 6 - 12
Sibu 8 11 12 8 4 4 1 48
Miri 4 - - - 13 14 - 31
Limbang 2 - 1 1 2 - 6
Sarikei 5 1 - 1 2 9
-
Ka it 1 5 - - 1 1 - 8
Kota Samarahan I 2 2 1 - 6
-
Bintulu - 1 - - 1 2 - 4
Jumlah 34 35 43 45 61 122 24 364

Sumber: JabatanKebajikan Masyarakat Kuching (1996)

Walaupun kes penderaan kanak-kanak semakin meningkat tetapi bagaimana

pula denganpersepsimasyarakatterhadap permasalahanini? Umumnya, terdapat dua

persepsimasyarakatterhadapmasalahpenderaankanak-kanak.

Pertama adalah golongan yang prlatin terhadap masalah penderaan kanak-

kanak. Ini adalahkeranaterdapatnya kesedaranyang meningkat daripada golongan ini

terhadap kebajikan kanak-kanak iaitu dengan menyediakankemudahanuntuk kanak-

 9

kanak, mehöatkan diri dalam pertubuhan dan perkltidmatan yang berkaitan. Di

samping itu, liputan yang meluas daripada media massa tentang penderaan kanak-

kanak juga mýeaunjukkanbahawa terdapatnya kesedarandaripada seteugah-setengah

pihak terhadap ini

permasalahan (Mohamed Hassan,1991)

Dalam hal ini, pengurangan kes-kes penderaan kanak-kanak juga dikaitkan

dengan keaedaranyang meningkat di kalangan orang ramai dalam melaporkan kes

penderaan(Anita, 1993). Di samping itu, Mohamad Hassan (1995), berpendapat

bahawa kes penderaan kanak-kanak yang meningkat adalah berkait rapat dengan

kesedaranorang ramai yang semakin meningkat terhadap isu penderaankanak-kanak.

Keadaan ini mendorong mereka untuk melaporkan kes penderaan yang berlaku di

sekitar mereka(Utusan Malaysia, 1995). Kenyataanini disokong oleh Hamzah (1995),

yang menyatakanbahawa peningkatan kes penderaankanak-kanak adalah disebabkan

oleh peningkatan kesedaran masyarakat yang menyebabkan mereka merasa

bertanggungjawabuntuk melaporkan kes kepadapihak berkuasa(Utusan Malaysia, 12

Ogos 1995).

Mengikut Mohamad Hassan (1993), peningkatan kesedaran masyarakat

terhadap isu penderaan kanak-kanak ini juga mempunyai hubungan dengan langkah-

langkah yang diadakanoleh kerajaan. Sebagaicontoh, kemudahantalian teledera yang

memudahkanorang ramai untuk melaporkan. Buktinya, pada tahun 1992 sahaja,talian

teledera menerima lebih kurang 3 panggilan setup hari daripada orang ramai yang

melaporkan kes penderaan kanak-kanak. Peatggunaan talian teledera yang

menggalakkanini juga mc.nyebabkanJabatanKebajikan Masyarakat bercadang untuk

bekerjasama dengan organisasi sukarela bagi mehwskan lagi penggunaan

perkhidmatan talian teledera seperti meningkatkan lagi tempoh perkhidmatannya

 10

selama24 jam. Sebelumini, perkhidmatantalian talederaini hanyakhusus pada

waktu pejabatsahaja(MalayMail, 12Januari1993)

Mohamad Hassan (1995) berpendapat bahawa kesedaran yang menffigkat

daripada masyarakat ini juga ad&lah basil dsripada kempen masyarakat penyayang

(Utusan Malaysia, 1995). Secara tidak langsung kempen tersebut mendedahkan

kepada orang ramai tentang tanggungjawabmereka terhadap masaLh penderaan

kanak-kanak. Ramli (1993), pula menyatakan bahawa kempen kempen perlu

dipergiatkan lagi untuk menyedarkan orang ramai tentang penderaan kanak-kanak.

Contohnya, semuajabatan kerajaan dan swasta perlu menjalankanprogram-program

untuk mendidik masyarakat ke arah keluarga bahagia clan penyayang. Program ini

boleh diadakandenganmengadakankursus-kursuskesedaransivik kepadaibu bapa

(Utusan Malaysia, 28 Julai 1993)

Sham Kassim (1993), pula menyatakan bahawa aktiviti-aktiviti dalam

menyedarkanorang ramai juga penting agar masyarakatlebih peka terhadappenderaan

kanak-kanak. Contohnya, aktiviti untuk menyedarkanorang ramai tentang perbezaan

di antara hukuman dan penderaanke atas kanak-kanak. Ini adalahkerana masih ramai

orang yang menganggappenderaanadalah hukuman

sebagai atau untuk mendisiplinkan

kanak-kanak. Salah seorang pengasas EPOCH (salah sebuah organisasi yang

mengharamkanhukuman keras ke atas kanak-kanak) iaitu Leach, mendapati bahawa

persepsi masyarakatterhadap perbezaandi antara hukuman dan penderaaniaitu ramai

yang berpersepsi bahawa anti pukul adalah anti disiplin (New Straits Times, 4

September 1993 ). Situasi ini menunjukkan bahawa masyarakattersebut mempunyai

tanggapanbahawa penderaanke atas kanak-kanak perlu untuk tujuan mendisiplinkan

 11

mereka. Di sanping itu, ia juga menggambarkantentang kekeliruan masyarakat di

dalam membezakanantarakonsephukuman dan penderaanke atas kanak iunak

Namun demikian, terdapat juga golongan yang tidak mempunyai kesedarran

terhadap masalahpenderaankanak kanak Mengikut sumber daripada SCAN, punca

kepada keadaan nu adalah kerana sikap dan kesedaransivik masyarakat yang masih

rendah. Seterusnya,
mendorong kepadapenderaankanak kanak Misalnya,jiran yang

mengetahui tenting penderaan yang berlaku, tidak menghiraukan perkara tersebut

kerana mempunyai tanggapan bahawa masalahtersebut bukan masalahnya. Mereka

juga mengambil sikap tidak ingin mencampuri unxsan orang lain atau bimbang

dianggapsuka menjaga tepi kain orang (Mohamad Hassan, 1991)

Ada juga yang melaporkankes penderaandalam keadaanterpaksa iaitu apabila

merasakan penderaan yang berlaku terlalu serius dan dikhuatiri akan membawa

kematian. Mengikut Mohamad Hassan (1991), kebanyakanpenduduk bandar tidak

ingin melibatkan diri dengan masyarakat. Tennasuklah golongan doktor dan guru,

walaupun menyedariterdapatnyapesakit atau murid yang mengalamipenderaan,tetapi

mereka lebih suka mengambilsikap berdiam diri.

Persoalan yang timbul adalah bagaimanakah untuk menangani masalah

penderaan kanak-kanak ini? Terdapat berbagai-bagai alteniatif untuk menangani

masalahpenderaankanak-kanak.

Antaranya adalah keprihatinan pihak kerajaan melalui perancangan untuk

menguatkuasakanlagi undang-undangyang berkaitan. Mengikut Napsiah (1995),

Kementerian Peipaduan Negara dan PembangunanMasyarakat sodang dalam proses

mengkaji untuk mengemaskinikanundang-undangterhadap penderaan kanak-kanak

iaitu kemungkinan akan mengenakanhukuman sebat terhadap pendera kanak-kanak.

 12

bahawahukumanmati mandatoriadalahlangkahterbai'lctetapi
Walaupunmerasakan

Kementerianakanmengkajidenganlebb teliti lagi sebelummelaksanakannya.

(UtusanMalaysia,April 1995).

Mengflcut Abdul Aziz (1990), setakat ini terdapat dua undang-undangyang

berhilis mengenaiaspek penderaankanak kanak. Undang-undangtersebut adalah di

bawah Seksyen317 Kanun Keseksaan(M. M. B Bab 45) dan di bawah Seksyen3 dan

Seksyen4 Akta Kanak-Kanakdan Orang Muda 1947(Akta 232/47)

Mohamad Hassan (1993) menyatakan bahawa dalam menangani masalah

penderaankanak-kanak, kadang-kadangkanak-kanak memerlukan penjagaangantian.

lni adalah kerana terdapatnyabu bapa yang tidak dapat memenuhikeperluan kanak-

kanak. Penjagaangantian ini juga perlu sekiranya kanak-kanak terpaksa dipisahkan

daripada ibu bapa kerana kematian, perceraian, sebab-sebabperubatan, ibu bapa

menjalani hukuman penjara atau pemulihan dadah dan sebagainya yang boleh

membawa kepada berlakunya penderaankepada kanak-kanak. Oleh itu kanak-kanak

perlu penjagaangantian atau keluarga angkat sehinggamasalahtersebut selesai. Kritia

keluarga gantian seperti yang ditetapkan oleh Jabatan Kebajikan Masyarakat adalah

keluarga yang mempunyai keupayaan untuk memberi kasl sayang, berkahwin,

mempunyai sumber pendapatanyang kukuh dan menyediakan tempat tinggal yang

selamat pada kanak-kanak. Keluarga angkat yang paling sesuaijuga adalah yang

mempunyai anak pelbagai peringkat umur atau keluarga yang tidak mempunyai anak

(Berita Harian, 24 Januari 1993)

Walaupun terdapat pelbagai cara untuk menangani masalahpenderaankanak-

kanak, kita perlu juga menyedari tentang persepsi masyarakat terhadap isu ini. lni
 13

adalabkeranapersepsidaripadamasyarakatakan membantupihak tertentu dalam

pelbagailaugkahuntuk menangani
masalahpenderaankanak kanak.
-anskan

1.2 Keaivataan11Imm

Permasalahankajian ini adalahuntuk mengenalpastitentang masalahpenderaan

,

kanak kanak. la merangkumi aspek sejauhmanakahseriusnya masalab ini iaitu

berdasarkanstatistik tertentu, faktor, implikasi dan maklumat-makhunatumum tentang

penderaankanak kanak.

Paling penting, permasalahankajian ini adalah untuk menentukan persepsi

masyarakat Kota Samarahan terhadap penderaan kanak-kanak. Walaupun, kes

penderaan kanak-kanak semakin meningkat dan kian berleluasa terutama di negeri

Sarawak sendiri, tetapi itu tidak bermakna bahawa masyarakat Kota Samarahan

prihatin akan masalahini. Oleh itu, kajian

permasalahan ini cuba untuk melihat tentang

persepsi masyarakat Kota Samarahanpula terhadap masalahpenderaankanak-kanak

yang merangkumi isu-isu seperti kesedaran, keprihatinan, tanggapan dan sumber

makiumat masyarakat Kota Samarahan di dalam mengetahui tentang masalah

penderaankanak-kanak. Kajian ini juga cuba hubungan

mengenalpasti di antara ciri

bangsa dan ciri jantina pada masyarakat Kota Samarahandengan persepsi mereka

terhadap masatahpenderaankanak-kanak. Secaratidak langsung,kajian ini juga akan

turnt mengenalpasticiri-ciri latar belakangpenduduk Kota Samarahanseperti agama,

bangsa,saiz keluarga, taraf sosioekonomidan sebagainya.

 14

1.3 ktif kaiian

,'

Objektif uxmum kajian ini adalah utttnk mengenalpasti tentang masalah

peaderaan kanak kan.ak dan seterasnya untuk meneatukan`sejauhmanakahpersepsi

masyarakatKota Samarahanterhadap masalahpenderaankanak-kanak.

Beberapaobjektif spesigkkajian ini adalahseperti berdcut:

1. Untuk mengenalpasti sejauhmanakah kesedaran masyarakat Kota Samaraltan

terhadapmasalahpenderaankanak kanak.

2. Untuk mengenalpastisumber makhimat masyarakat Kota Samarahandi daiam

mengetahuitentang masalahpenderaankanak-kanak samadadaripada media massa,

pengalamandan sebagainya.

3. Untuk menentukan tanggapan masyarakat Kota Samarahan terhadap masalah

penderaan kanak-kanak.

4. Untuk menentukan sejauhmanakah keprihatinan masyarakat Kota Samarahan

terhadappenderaankanak-kanak.

5. Untuk menentukanciri-ciri latar belakang masyarakat di Kota Samarahanseperti

jantina, taraf pendidikan, umur, saiz keluarga, agama, bangsa, status

perkahwinan dan taraf pendapatan.

1.4 KeaentinstanKaiian

Kajian ini cubs mengupaskantentang fenomena penderaan kanak kanak di

negara kita dan seterusnyacubs mengenalpastisejauhmanakahpersepsi masyarakat

Kota Samarahanterhadapsituasi penderaankanak-kanak.