Το δόγμα του

1914
Πόσο
αξιόπιστο
είναι;
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΣΕΛΙΔΑ

Εισαγωγή 3
Τι διδάσκει το δόγμα του 1914 3
Γιατί είναι σπουδαίο το 1914 για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; 4
1. Καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. ή το 587 πΧ; 4
Ιερεμίας 25:11-12 5
Ιερεμίας 29:10 6
Δανιήλ 9:1-2 8
2 Χρονικών 36:20-21 8
Ζαχαρίας 1:7,12 9
Ζαχαρίας 7:1-5 10
Πώς εκπληρώθηκε η προφητεία του Ιερεμία; 11
1934; 11
2. Οι Καιροί των Εθνών 12
Ονομασία 12
Χρονική ανεπάρκεια 12
1 ημέρα = ένα έτος; 12
Το θέμα της όρασης 12
Η διευθέτηση των βασιλέων 13
Η αρχή των Καιρών των Εθνών 14
Η καταπάτηση της Ιερουσαλήμ 15
Δυο αταίριαστοι ρόλοι 15
3. Πότε ενθρονίστηκε ο Ιησούς Χριστός; 16
Βασιλιάδες στον λαό του Γιαχβέ 16
Η καταπάτηση της ουράνιας βασιλείας και η εξουσία επί των εθνών 16
Ο Χριστός ήταν Βασιλιάς πρίν από το 1914 18
4. Το σημείο και η παρουσία του Χρίστου 22
Η Ορατή παρουσία κατά τους μαθητές 22
Χρήση της λέξης από το Χριστό 23
Σε ποια γλώσσα μίλησε ο Χριστός 23
Συμφραζόμενα και Χρόνος παρουσίας 23
Το σύνθετο σημείο 24
Το ουράνιο σημείο 25
Παρουσία και ανάσταση 25
Η μαρτυρία των αγγλικών μεταφράσεων 27
Η αρχαιολογική μαρτυρία 27
Συμφραζομενική συσχέτιση έλευσης - παρουσίας 27
Αγρυπνία και 1914 28
5. Η γενιά του 1914 28
Επίλογος 29

Τα εδάφια που παρατίθενται στο παρόν, είναι κυρίως από το Κριτικό κείμενο σαν σωστότερο από τις
μεταφράσεις, ενώ τα περισσότερα βιβλία που παρατίθενται, είναι έκδοσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά

2
 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το δόγμα του 1914, είναι η κεντρική και βασικότερη διδασκαλία της Οργάνωσης των Μαρτύρων του
Ιεχωβά. Από εκεί ξεκινούν και εκεί στηρίζονται όλες σχεδόν οι δοξασίες αυτής της Οργάνωσης. Το δόγμα
αυτό όμως, είναι μια πλάνη όπως θα αποδείξουμε, και αυτό η ηγεσία της Εταιρίας Σκοπιά το ξέρει καλά.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πρόσφατα ξέσπασε ένα νέο σχίσμα στις τάξεις της, όταν η ηγεσία της
βεβαιώθηκε για το λάθος, και προσπάθησε να το καλύψει.

Εδώ, δεν θα ασχοληθούμε με αυτό το θέμα, για το οποίο άλλωστε υπάρχουν αρκετά στοιχεία στα εξής δύο
βιβλία: “Κρίση συνειδήσεως”, του Ρέυμοντ Φρανς, (πρώην μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των
“Μαρτύρων του Ιεχωβά) και “Οι καιροί των εθνών αναθεωρημένοι” του Όλοφ Γιόνσον, (στην Αγγλική).

Στις γραμμές που ακολουθούν, παρουσιάζεται μία περίληψη, των αποδείξεων της πλάνης του 1914 με βάση
μόνο την Αγία Γραφή, και τα βιβλία της Εταιρείας Σκοπιά. Οι ιστορικές αποδείξεις παραλείπονται και
γίνεται μόνο μία απλή αναφορά σ’αυτές.

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ 1914

Στο δόγμα της αυτό, η Εταιρεία Εκοπιά έχει κάνει αμέτρητες αλλαγές, (“Η Χιλιετής Βασιλεία. έχει
πλησιάσει, σελ. 186-189·, παρ. 5-9” ) αλλά σύμφωνα με την τρέχουσα διδασκαλία της λέει τα εξής:

Εφόσον ο προφήτης Δανιήλ προφητεύει για την πρώτη έλευση του Χριστού,. (Δανιήλ θ/9:25), είναι
λογικό να περιμένουμε να προφητεύει και για την δεύτερη. (“Μπορείτε να ζείτε...στη γη” σελ.
137-138 παρ. 12-13).

Η προφητεία αυτή, υποτίθεται ότι βρίσκεται στο Δανιήλ 4:10-37, όπου το δένδρο που είδε ο
Νάβουχοδονόσορ, υποστηρίζουν ότι εξεικόνιζε την ανώτατη ηγεσία του Θεού, ειδικά στη σχέση
της με τη γη μας. Ότι αυτή η διακυβέρνηση ασκήθηκε για ένα χρονικό διάστημα μέσω της
βασιλείας ταυ Ισραήλ, που ΙΔΡΥΣΕ Ο ΙΔΙΟΣ. Γι'αυτό οι βασιλιάδες αυτοί “κάθονταν ΣΤΟ
ΘΡΟΝΟ TOY IΕΧΩΒΑ”. (1 Χρον. 29:23).

Όταν λοιπόν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε, (το 607 π.Χ.), ανατράπηκε το στέμμα του Σεδεκία του
τελευταίου βασιλιά της, και εφ'όσον καθόταν στο θρύνο του Ιεχωβά, διακόπηκε και η
διακυβέρνηση του Θεού στη γη, ώσπου να έλθει ο Χριστός ως βασιλιάς, “στον οποίο ανήκε” η
βασιλεία. (Ιεζεκιήλ 21:25-27. “Μπορείτε να ζείτε” σελ. 138-139 παρ.14-16). Αυτή η διακοπή,
υποτίθεται ότι είχε εξεικονισθεί από το δένδρο του ονείρου του Ναβουχοδονόσορα που κόπηκε.

Η περίοδος αυτή, συνδέεται κατόπιν με τους “καιρούς των εθνών”, που ανέφερε ο Χριστός στο
Λουκάς 21:24, και που σύμφωνα με την Εταιρία, “είναι ο καιρός, που ο Θεός δεν είχε στη γη
εξουσία μέσω βασιλικού εκπροσώπου, και κυβερνούσαν τα έθνη για 7 καιρούς! Οι 7 αυτοί καιροί
σύμφωνα με τα χωρία Αποκάλυψη 12:6-14 είναι 2520 ημέρες, (εάν εκληφθεί κάθε καιρός ως ένα
έτος), και σύμφωνα με τα χωρία Αριθμοί 14:34 και Ιεζεκιήλ 4:6, oι 2520 ημέρες είναι 2520 έτη
(εάν εκληφθεί κάθε ημέρα από κάθε καιρό ως ένα έτος).

Εάν προστεθούν τα 2520 έτη στο 607-π.Χ.-που έπεσε η Ιερουσαλήμ και ο τελευταίος της βασιλιάς-,
φτάνουμε στο 1914 μ.Χ. όπου θα έπρεπε να λήξουν οι “καιροί των εθνών” και να βασιλεύσει
κάποιος σαν βασιλιάς της ουράνιας κυβέρνησης του Θεού. (“Μπορείτε να ζείτε...” σελ 140-141
παρ. 17-21).

Εφ’ όσον όμως ο αναμενόμενος βασιλιάς Χριστός δεν έγινε ορατός το 1914 όπως πίστευε ο ιδρυτής
της Εταιρίας Σκοπιάς Ρώσσελ, (“Χιλιετής βασιλεία” σελ 188-189παρ. 8-9), ανακοινώθηκε
επίσημα από τη Σκοπιά, ότι ανέλαβε βασιλεία στον ουρανό αόρατα το ίδιο έτος. (“Μπορείτε να
ζείτε...” σελ. 147 παρ. 16-17).

Σαν ορατή απόδειξη του γεγονότος αυτού, παρουσιάζουν τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο (και τα δεινά που
ακολούθησαν), ο οποίος προκλήθηκε από την αυξημένη ενεργητικότητα του Σατανά πού ρίχθηκε στη γή το

3
1914. (“Μπορείτε να ζείτε…” σελ. 21-22 παρ. 17-18). Τα γεγονότα αυτά θεωρούνταν σαν σύνθετο σημείο
της. δεύτερης παρουσίας του Χριστού. (“Μπορείτε να ζείτε....” σελ. 149 παρ. 5 και σελ. 150-154).

Τέλος, η Εταιρία Σκοπιά, προφητεύει, ότι όταν θα επέμβει ο Χριστός στα ανθρώπινα με τον Αρμαγεδώνα,
θα ζουν ακόμα άνθρωποι που έζησαν στη γενιά του 1914, σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 24:34
(“Συζητάτε…” οελ. 426-428).

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΤΟ 1914 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ TOY lEXΩBA;

Τα προηγούμενα, αν και ελάχιστοι, οπαδοί της Οργάνωσης της Σκοπιάς μπορούν να τα συγκρατήσουν και
να τα δείξουν, εν τούτοις σχεδόν όλοι τους τα δέχονται χωρίς καμιά αμφιβολία, ή σοβαρό έλεγχο. Επίσης,
ελάχιστοι είναι ενήμεροι του πόσο πολλύ επηρεάζει το δόγμα του 1914 τα υπόλοιπα δόγματα της οργάνωσης
τους.

Συγκεκριμένα λένε, ότι μετά το 1914, όταν ο Χριστός ανέλαβε εξουσία, βρήκε την οργάνωση τους ως τάξη,
να είναι ένας πιστός και φρόνιμος δούλος που έδινε στον λαό του πνευματική τροφή, και από τότε αυτοί
αποτελούν την μόνη αληθινή θρησκεία. (“Μπορείτε να ζείτε…” σελ. 193 παρ. 7-8).

Παρ'όλα αυτά, αναγνωρίζουν ότι από τον 2 ο αιώνα μ.Χ. έως το 1914, ο Θεός είχε πιστούς σε διάφορες
χριστιανικές ομάδες. (Σκοπιά 1/7/1981 σελ. 26, “Aποκάλυψη” σελ. 32).

Άν το δόγμα του 1914 είναι λάθος, ο ισχυρισμός τους ότι είναι η οργάνωση του Θεού καταρρέει, και μαζί
του καταρρέει η υποτιθέμενη εξουσία της ιεραρχίας της Εταιρείας Σκοπιά, πάνω στους πιστούς της και ο
ισχυρισμός πως μόνο το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του .Ιεχωβά έχει εξουσία να εξηγεί την Αγία
Γραφή. (Σκοπιά 1/10/1986 σελ. 24-25).

Καταρρέει επίσης όλο το εσχατολογικό δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, (“Αποκάλυψη” σελ. 15
πλαίσιο), συμπαρασύροντας την σωτηριολογία τους, την αντίληψη τους για το σχέδιο του Θεού, τις
παραβολές και τους τύπους της Βίβλου. Επίσης καταρρέει και τη αντίληψη τους περί αντιλύτρου και
μεσιτείας του Χριστού, (Σκοπιά 15/8/1989 σελ. 30-31), ως και η αντίληψη τους για την προανθρώπινη ύπ-
αρξη του Χριστού, ως αρχαγγέλου. (Σκοπιά 1/7/1986 σελ. 18 παρ. 10-12).

Με λίγα λόγια, αν το 1914 είναι λάθος, γκρεμίζονται όλα σχεδόν τα δόγματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά και
ακριβώς αυτό το λάθος θα αποδείξουμε στη συνέχεια.

1. ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΤΟ 607 π.Χ., Η’ ΤΟ 587 π.Χ.;

Είδαμε προηγουμένως ότι η Εταιρεία Σκοπιά μετράει τα 2520 έτη των υποτιθέμενων Καιρών των Εθνών,
από το 607π.Χ., που πιστεύει ότι είναι το έτος που καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ και εκθρονίσθηκε ο
βασιλιάς Σεδεκίας. Αν λοιπόν αποδείξουμε αυτό και μόνο το σημείο λάθος, δηλαδή ότι η Ιερουσαλήμ δεν
καταστράφηκε το 607 π.Χ, το δόγμα του 1914 καταρρέει.

Για να αποδείξουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι το 607 π.Χ. καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ, παρουσιάζουν
δύο ειδών αποδείξεις: Τις βιβλικές, και τις ιστορικές.

ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ: Επειδή ούτε η Ιστορία, ούτε η Αγία Γραφή αναφέρει πουθενά ότι η Ιερουσαλήμ
καταστράφηκε το 607 π.Χ., η Εταιρεία Σκοπιά καταφεύγει στο εξής τέχνασμα: Πέρνει από την Ιστορία το
έτος 539 π.Χ. που καταστράφηκε η Βαβυλώνα από τους Πέρσες, (“Έλθέτω η βασιλεία σου” σελ. 186
παράρτημα), και προσθέτει 2 έτη και φθάνουν στο 537 π.Χ., όπου υπολογίζουν ότι οι Ιουδαίοι επέστρεψαν
στην Ιερουσαλήμ με διάταγμα του Kύρου (“Έλθέτω η βασιλεία σου” σελ. 189 παρ. 3). Κατόπιν με την
βοήθεια των εδαφίων: Ιερεμίας 25:11-12, 29:10, Δανιήλ 9:1-2, 2 Χρονικών 36:20-21, Ζαχαρίας 7:1-5 και
1:7, 12, υπολογίζουν -ότι από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ έως την επιστροφή των Εβραίων, πέρασαν
70 έτη ερήμωσης της Ιερουσαλήμ. Μετά προσθέτουν τα 70 έτη ερήμωσης της Ιερουσαλήμ στο 537 π.Χ., και
βρίσκουν το 607 π.Χ που το δέχονταν σαν έτος καταστροφής της, προκειμένου να στηρίξουν το 1914.

4
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ: Για να ενισχύσει την γνώμη της για το 607 η Εταιρία Σκοπιά, επικαλείται τον
Ιουδαίο Ιστορικό Ιώσηπο, που έζησε στον 1 αιώνα μ.Χ., ο οποίος είπε ότι η Ιερουσαλήμ ήταν έρημη για 70
έτη. Επίσης, επικαλείται και τον συγγραφέα της Αντιόχειας Θεόφιλο, ο οποίος είπε τον 2 ο αιώνα, ότι τα 70
έτη άρχισαν με την καταστροφή του ναού της Ιερουσαλήμ.

Όμως, όλες οι σύγχρονες εγκυκλοπαίδειες που είναι ενημερωμένες πάνω στις αρχαιολογικές ανακαλύψεις,
αναφέρουν ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 587 π.Χ., και όχι το 607 π.Χ. ( px Εγκυκλοπαίδειες:
Ελευθερουδάκη, Πάτση, Πάπυρος Λαρους, και άλλες. Επίσης η”ιστορία του Ισραήλ”, γραμμένη από πέντε
καθηγητές του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, κλπ ιστορικά συγγράμματα).

Η Εταιρία Σκοπιά, γνωρίζει ότι όλοι οι ιστορικοί ορίζουν το 587 π.Χ., ως έτος καταστροφής της
Ιερρυσαλήμ. (Ξύπνα 22/9/1972 σελ. 27 και “Ελθέτω” -187). Όμως, προσπαθεί να το παρουσίασει
αναξιόπιστο ιστορικά. Έτσι, πέφτει στην εξής αντίφαση: Ενώ δέχεται σαν αξιόπιστο ιστορικά το 539 π.Χ. ως
έτος της καταστροφής της Βαβυλώνας, απορρίπτει σαν αναξιόπιστο το 587 π.Χ. ως έτος της καταστροφής
της Ιερουσαλήμ, που είναι πιο τεκμηριωμένο από το 539 π.Χ.

Παρακάτω αναφέρονται μερικές ιστορικές πηγές, πού ορίζουν το 587 ως έτος της καταστροφής της
Ιερουσαλήμ.

- Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, Έλληνας αστρονόμος του 2ου μ. Χ. αιώνα.

- Ο Βηρώσος, Βαβυλώνιος ιερέας της περιόδου των Σελευκιδών. (280-162 π. Χ.).
- Βαβυλωνιακά χρονικό, (Χρονικά, κατάλογοι Βασιλέων, βασιλικές επιγραφές).
- Διοικητικά και οικονομικά έγγραφα. (Χρονικό Ναβονίδη, τραπεζικός οίκος Εγκιμπί)
- Αστρονομικά ημερολόγια με ακρίβεια ημέρας. (VAT 4956 κ.λ.π. )
- Συγχρονιστικοί κρίκοι με την Αιγυπτιακή ιστορία.
- Συγχρονιστικοί κρίκοι με την Εβραϊκή ιστορία, που είναι και άμμεση απόδειξη από την Αγία Γραφή.

Οι ιστορικές αυτές πηγές, είναι κατά πολύ εγκυρότερες από τον Ιώσηπο και τον Θεόφιλο της Αντιοχείας,
τους οποίους επικαλείται η Εταιρία Σκοπιά. Είναι εξαιρετικά μονόπλευρο, να θεωρείται η γνώμη δύο
ανθρώπων, (του Ιώσηπου και του Θεόφιλου), που έζησαν 600-700 χρόνια αργότερα από τα γεγονότα, ως
εγκυρότερη από την περιγραφή τόσων αυτοπτών μαρτύρων. Ειδικά οι αποδείξεις από την Εβραϊκή ιστορία,
είναι οι σπουδαιότερες, γιατί στηρίζονται κυρίως στην ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.

Στη συνέχεια, θα αναλύσουμε ένα προς ένα τα 6 εδάφια που είδαμε προηγουμένως, και που η Εταιρία
Σκοπιά επικαλείται, για να δείξει πως η Ιερουσαλήμ ήταν έρημη 70 έτη. Αν η Ιερουσαλήμ δεν έμεινε έρημη
70 έτη, τότε η ημερομηνία 607 π. Χ. καταρρίπτεται, και μαζί της το 1914.

Τα εδάφια που θα εξετάσουμε είναι: Ιερεμίας 25:11-12 και 29:10, Δανιήλ 9:1-2, 2 Χρονικών 36:20-21,
Ζαχαρίας 1:12 και 7:5.

ΙΕΡΕΜΙΑΣ 25:11-12.

(11) Καί πάσα αυτή η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσινν, και θάμβος και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον
βασιλέα της Βαβυλώνας 70 έτη. (12) Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί
τον βασιλέα της Βαβυλώνας, και. επί το έθνος εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί .την γην των
Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον.

Βάσει αυτού του εδαφίου, παρατηρούμε τα εξής:

α) Τα 70 έτη, αναφέρονται ως έτη δουλείας των γύρω εθνών, και όχι ως έτη ερήμωσης της Ιερουσαλήμ.
(“Ελθέτω σελ. 188 παρ. 2). Το ότι αναφέρεται στα “γύρω έθνη, φαίνεται καθαρά από το συφραζόμενο στο
εδάφιο 9 του ίδιου κεφαλαίου: “..επί την γην ταύτην, και επί πάντα ταύτα τα: έθνη κύκλω.” Αυτό, η εταιρία
Σκοπιά αναγκάζεται να το παραδεχθεί στη Σκοπιά του 1968 σελ 456, και ακόμα το βιβλίο “Ελθέτω” σελ
23, παραδέχεται πως ήταν έτη δουλείας.

5
β) Μόλις θΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΝ τα 70 χρόνια, θα γινόταν ανταπόδοση εναντίον του “βασι.λέα της
Βαβυλώνας” Αυτό δείχνει ότι τα 70 έτη τελείωσαν το 539 π.Χ.. το έτος που και η εταιρία Σκοπιά
παραδέχεται, ότι έπεσε η Βαβυλώνα. Τότε έγινε η ανταπόδοση στον βασιλιά της. .Όμως, αντίθετα απ’ αυ.τό
το εδάφιο, η εταιρία λέει ότι τα 70 έτη τελείωσαν το 537 π.Χ., δηλ. 2 χρόνια μετά την πτώση της Βα-
βυλώνας, όταν εξεδόθει το διάταγμα του Κύρου. (“Ελθέτω” σελ. 188 παραγρ. 2, και σελ. 189, προ
τελευταία παράγραφος). Σαφής αντίθεση με τη γραφή!

Είναι σημαντικό επίσης, ότι το βιβλίο της εταιρίας Σκοπιά: “Όλη ή Γραφή. . .ωφέλιμος”, στη σελ. 127
παραγρ. 21, παραδέχεται ότι πρώτα τελειώνουν τα 70 έτη, και μετά γίνεται η ανταπόδοση!!! Από την άλλη
όμως, η εταιρία, στη Σκοπιά 15/12/1979 σελ. 23, παραδόξως λέει, ότι η έκφραση: “βασιλέας της
βαβυλώνος”, εφαρμόστηκε για. 2 ακόμα χρόνια μετά την πτώση της Βαβυλώνας, και στον Κύρο, τον
βασιλιά της Περσίας, επειδή ως κατακτητής της Βαβυλώνας, έγινε βασιλιάς της.

Από αυτό φαίνεται καθαρά η εκούσια παραποίηση της Γραφής από την Εταιρία Σκοπιά. Πουθενά η Γραφή
δεν επαναλαμβάνει κάτι τέτοιο, αλλιώς ια μπορούσε να αναφέρεται και ο βασιλιάς της βαβυλώνας ως
“βασιλιάς της Ασσυρίας”, μιας και την αντικατέστησε σαν παγκόσμια δύναμη. Κάτι τέτοιο όμως οδηγεί σε
παραλογισμό. Άλλωστε η Αγία Γραφή, σε όλες τις περιπτώσεις, ονομάζει τους Πέρσες βασιλείς ως ΠΕΡΣΕΣ
και όχι ως βαβυλώνιους. (2 Χρονικών 36:20)

Πέρα από όλα αυτά όμως, το ίδιο το εδάφιο που εξετάζουμε, το Ιερεμίας 25:12, δείχνει καθαρά πως όταν
λέει για ανταπόσοση στον βασιλιά της βαβυλώνας, εννοεί αυτό ακριβώς που λέει, και όχι αυτό που θέλει η
εταιρία Σκοπιά. Μιλάει όχι μόνο για ανταπόδοση στον βασιλιά της βαβυλώνας, αλλά και για
«ανταπόδοση ... και επί το έθνος εκείνο», (δηλαδή τους βαβυλώνιους), και «επί την γην των
Χαλδαίων...ερήμωσιν αιώνιον». Φυσικά η βαβυλώνα ερημώθηκε, και όχι η Περσία. (Δες και Ησαϊα 13:19-
20, 22). Ο Ιερεμίας λοιπόν μιλάει καθαρά ότι τα 70 έτη, θα έληγαν με την καταστροφή της βαβυλώνας και
του βασιλιά της, και όχι 2 έτη μετά, όπως βολεύει τη Σκοπιά (“Όλη η Γραφή.... ωφέλιμος” σελ 127)

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ : Τα εδάφια 25:11-12 του Ιερεμία, μιλάνε για 70 έτη δουλείας των γύρω εθνών
στην Βαβυλώνα, που θα τελείωναν με την πτώση της, και όχι για 70 έτη
Ιουδαϊκής ερήμωσης, που θα τελείωναν 2 έτη μετά. Έτσι έχουμε:Πτώση
Βαβυλώνας το 539 π.Χ. – 70 έτη κυριαρχίας της =609 π.Χ. αρχή 70 ετών
κυριαρχίας της. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι στην αρχή των 70 ετών αρχίζουν οι
καιροί των εθνών, φτάνουμε στυο 1912 και όχι στο 1914. (δηλ 609 π.Χ + 2.520
έτη =1912 μ.Χ.)

Όμως, αποδείξαμε ότι τα 70 έτη δεν σχετίζονται ειδικά με την Ιερουσαλήμ, και με την εκθρόνιση του
Σεδεκία, και συνεπώς δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βρούμε χρονολογία της ερήμωσής της.
Ακόμα όμως και αν υποθέταμε ότι η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε στην αρχή των 70 ετών κυριαρχίας της
βαβυλώνας, έχουμε το έτος 609 π.Χ και όχι 607 π.Χ, που αν αν προσθέσουμε τα 2.520 έτη, μας οδηγεί στο
1912 και όχι στο 1914 ως τέλος των καιρών των εθνών. Γνωρίζουμε όμως, ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε
το 18ο έτος του Ναβουχοδονόσορα (Ιερεμίας 52:28-29), ενώ η βαβυλώνα κυριαρχούσε ήδη στο 1 ο έτος του
(Ιερεμίας 25:1, 2 Βασιλέων 24:1,7). Και αυτός ο υπολογισμός αποδεικνύεται λάθος, και τα 70 έτη άσχετα με
την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

ΙΕΡΕΜΙΑΣ 29:10

… αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκευθεί υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς
τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον (“Ελθέτω” σελ 190).

Αυτό είναι το βασικότερο επιχείτημα της Εταιρίας Σκοπιάς, για τα 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης και
στηρίζεται στη λεξούλα ΕΝ. Το επιχείρημα έχει ως εξής:

Εφόσον ο Θεός μιλάει στους Εβραίους αιχμαλώτους, και τους λέει ότι θα έμεναν 70 έτη ΜΕΣΑ (ΕΝ) στη
Βαβυλώνα, σημαίνει ότι ήταν 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας και ερήμωσης. Εφόσον λοιπόν η Ιερουσαλήμ
κατοικήθηκε πάλι το 537π.Χ., η ερήμωσή της πρέπει να έγινε 70 έτη νωρίτερα, δηλαδή το 607π.Χ.
(537+70=607).

6
Στην πραγματικότητα όμως, είδαμε στο προηγούμενο εδάφιο που εξετάσαμε (Ιερεμίας 25:11-12), ότι τα 70
έτη, ήταν έτη κυριαρχίας της Βαβυλώνας στα γύρω έθνη. Τί συμβαίνει λοιπόν;

Η απάντηση βρίσκεται στην λέξη ΕΝ. Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο, έχει εκεί την εβραϊκή πρόθεση “λε”
, που σημαίνει επίσης “για την” Βαβυλώνα. Αυτό φαίνεται καθαρά, αν δούμε την έννοια που έχει η
λέξη “λε”, όπως εμφανίζεται στα εβραϊκά, πάνω στο χρυσό πέταλο που είχε στο κεφάλι του ο αρχιερέας του
Ισραήλ, και έγραφε “Αγιασμός για τον Ιεχωβά”. Φυσικά, δεν εννοούσε “Μέσα στον Ιεχωβά” . (Δες το
πέταλο στο βιβλίο “Βιβλικές Ιστορίες” σελ με ιστορία Νο 39).

Κατά τον ίδιο τρόπο, το εδάφιο Ιερεμίας 29:10 που εξετάζουμε, στην πραγματικότητα λέει: “αφού
πληρωθώσιν 70 έτη ΓΙΑ ΤΗΝ Βαβυλώνα” και όχι “ΣΤΗΝ Βαβυλώνα”. Είναι λοιπόν λάθος της δικής μας
μετάφρασης το “εν”. Οι παρακάτω μεταφράσιες το αποδίδουν σωστά (ΓΙΑ ΤΗΝ Βαβυλώνα):
Αναθεωρημένη Μετάφραση, Αμερικανικής Στερεότυπη Μετάφραση, Νέα Αμερικανική Στερεότυπη
Μετάφραση, Εμφατική Βίβλος, Βίβλος της Ιερουσαλήμ (πλήρης βίβλος), Νέα Αγγλική Βίβλος, Η βίβλος
στη ζωντανή Αγγλική του Μπάινγκτον κ.λ.π.

Η σωστή ερμηνεία λοιπόν του εδαφίου είναι: “Αφού συμπληρωθούν 70 έτη για την Βαβυλώνα” ή “που
παραχωρήθηκαν στη Βαβυλώνα” (για παγκόσμια κυριαρχία, όπως είδαμε στο Ιερεμίας 25:11-12). Έτσι, το
εδάφιο δεν έχει σχέση με 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας στην Βαβυλώνα και ερήμωσης της Ιερουσαλήμ,
όπως θέλει η Εταιρία Σκοπιά.

Αλλά όμως, ας δεχτούμε ότι το εδάφιο λέει “εν Βαβυλώνι”, δηλαδή 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας. Ακόμα
κι έτσι όμως, καταρρίπτεται το 607, (και μαζί του το 1914), αν κάνουμε συμφραζόμενη μελέτη. Η βίβλος
δεν χωράει παρερμηνείες.

Αν δούμε από την αρχή το κεφάλαιο 29 του Ιερεμία στο 1 και 2 εδάφιο διαπιστώνουμε ότι αυτά τα λόγια
ειπώθηκαν στους αιχμαλώτους του 7/8 έτους του Ναβουχοδονόσορα 1 (2 Βασιλέων 24:12 και Ιερεμίας
52:28-30), και όχι στους αιχμαλώτους της τελικής καταστροφής της Ιερουσαλήμ, που έγινε στο 17 ο έτος του,
δηλαδή 11 έτη μετά (Ιερεμίας 52:28-30). Αυτό, η Εταιρία Σκοπιά, αναγκάζεται να το παραδεχτεί στη
Σκοπιά 1/2/1980 σελ 26, 27.

Άλλωστε, αν αναφερόταν στους αιχμαλώτους της τελικής ερήμωσης, ο Ιερεμίας δεν θα ήταν ακόμα στην
Ιερουσαλήμ (Ιερεμίας 29:1-2, παράβαλε με 2 Βασιλέων 24:12, όπου φαίνεται καθαρά ότι αυτοί ήταν οι
αιχμάλωτοι του 8ου έτους του Ναβουχοδονόσορα.

Έτσι λοιπόν, αυτοί που θα έπρεπε να μείνουν 70 έτη στην Ιερουσαλήμ, ήταν οι μετοικισθέντες στο 7/8 ο έτος
του Ναβουχοδονόσορα. Όταν όμως η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε, αυτοί είχαν ήδη εκεί 11 χρόνια. (από το 7ο
έως το 18ο έτος του Ναβουχοδονόσορα, σύμφωνα με το Ιερεμίας 52:28-30).

Έτσι, τους έμεναν μόνο 59 χρόνια αιχμαλωσίας ως την επιστροφή τους με το διάταγμα του Κύρου. (70-
11=59). Και εφόσον κατά την εταιρία Σκοπιά επέστρεψαν το 537 π.Χ. η ερήμωση έγινε 59 έτη νωρίτερα,
δηλαδή 537+59=596 π.Χ. και όχι 607 π.Χ. Τότε, το 1914 γίνεται 1925!!!

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ : Το εδάφιο Ιερεμίας 29:10, μιλάει για 70 έτη κυριαρχίας της Βαβυλώνας στα
γύρω έθνη και όχι για 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας. Το λάθος είναι
μεταφραστικό και έπρεπε να λέει “για την” και όχι “στην” Βαβυλώνα. Όπως κι
αν το δεχτούμε όμως, η χρονολογία του 607 π.Χ. της Εταιρίας Σκοπιάς βγαίνει
λάθος.

Μερικοί ερμηνευτές εξηγούν το εδάφιο και ως εξής: Δέχονται την ερμηνεία αυτή (στην Βαβυλώνα) και
μετράνε τα 70 έτη από το 1ο έτος του Ναβουχοδονόσορα, δηλαδή το 605 π.Χ. (κατά τους Ιστορικούς), όπου
οι Ιουδαίοι υποδουλώθηκαν “στη Βαβυλώνα” (2 Βασιλέων 24:1). Η επιστροφή τους λοιπόν, θα γινόταν κατά

1
Η διαφορά του ενός έτους (7/8) στα εδάφια 2 Βασιλέων 24:12 και Ιερεμίας 52:28 οφείλεται όχι σε αντίφαση της
Βίβλου, αλλά σε διαφορετική μέθοδο μέτρησης του χρόνου από τους 2 συγγραφείς. Ο Ένας λογαριάζει και το έτος
ενθρόνισης, ενώ ο άλλος όχι.

7
προσέγγισιν σε 70 έτη. Δηλαδή, δέχονται 70 έτη “στην κυριαρχία της Βαβυλώνας”. Φυσικά, η εταιρία
Σκοπιά απορρίπτει κάθε προσέγγιση (“Ελθέτω” σελ 190).

ΔΑΝΙΗΛ 9:1-2

Εν τω πρώτω έτει του Δαρείου, .... εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον αριθμόν των ετών, περί των
οποίων ο λόγος του Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον συμπληρωθεί εβδομήκοντα έτη
εις τας ερημώσεις της Ιερουσαλήμ.

Εδώ η εταιρία Σκοπιά ερμηνεύει ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν έρημη 70 έτη, σύμφωνα με τον Ιερεμία (Σκοπιά
1965 σελ 155, “Ελθέτω” σελ 190). Όμως το εδάφιο δεν λέει τίποτα τέτοιο. Με προσεκτική ανάλυση
παρατηρούμε τα εξής:

α) Αναφέρεται στην προφητεία του Ιερεμία, που είδαμε στα 2 προηγούμενα εδάφια, και που μιλάει για 70
έτη κυριαρχίας της Βαβυλώνας στα γύρω έθνη, και όχι για 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης.

β) Δεν λέει “70 έτη εις την ερήμωσιν της Ιερουσαλήμ” αλλά “εις τας ερημώσεις” (πληθυντικός αριθμός).
Δεν μιλάει λοιπόν για τη μια τελική ερήμωση της Ιερουσαλήμ. (Ιερεμίας 52:28-30).

Μια άλλη ερμηνεία είναι “εις τα ερείπια της Ιερουσαλήμ”. Το Ιερεμίας 25:11 που περιέχει αυτή την
προφητεία, χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη στον ενικό “και όλη αυτή η γη, πρέπει να καταστεί τόπος
ερηπωμένος” (ΜΝΚ)

Στο Δανιήλ 9:1-2 όμως, το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο, χρησιμοποιεί τη λέξη «λε χορμπάχ” που συχνά
σημαίνει “ερείπια”. Η “Βίβλος του Ερμηνευτή” τόμος 6 σελίδα 495, λέει για τη λέξη “χορμπάχ”: “Μια λέξη
που συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατάσταση μιας κατεστραμένης γης από το πέρασμα
εχθρικών στρατευμάτων” (Λευιτικό 27:31, 33, Ησαίας 49:19, Ιερεμίας 44:22, Ιεζεκιήλ 36:34, Μαλαχίας 1:4,
όλα στο εβραϊκό).

Έτσι λοιπόν, αν το εδάφιο εννοεί “διαδοχικές ερημώσεις” δεν υπάρχει σημείο αρχής υπολογισμού των 70
ετών, επειδή οι ερημώσεις άρχισαν από το 605 π.Χ. και κράτησαν έως το 587 π.Χ.

Αν όμως λέει “τόπος ερημωμένος” ή “ερείπια” (και προφανώς αυτό εννοεί), τότε το εδάφιο έχει την εξής
έννοια: “Θα συμπληρώνονταν 70 έτη, ενώ η Ιερουσαλήμ θα ήταν ακόμη ένας ερημωμένος τόπος” πχ. αν
κάποιος σας πει: “Γύρισα στο σπίτι στις 3:00 τη νύχτα και ήνουν σε βαθύ ύπνο, μέχρι να συμπληρωθεί η
νύχτα” δεν εννοεί ότι κοιμήθηκε όλη τη νύχτα! Κατά τον ίδιο τρόπο, το εδάφιο Δανιήλ 9:2 δεν λέει ότι η
Ιερουσαλήμ θα ήταν έρημη σε όλη τη διάρκεια των 70 ετών, όπως ισχυρίζεται η εταιρία Σκοπιά, αλλά ότι
“Σύμφωνα με τον Ιερεμία θα συμπληρώνονταν 70 έτη (κυριαρχίας της Βαβυλώνας στα γύρω έθνη), ενώ η
Ιεουσαλήμ θα ήταν ακόμα έρημη” (ερείπεια = λε χορμπάχ).

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ : Και αυτό το εδάφιο μιλάει για τα 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας στα γύρω
έθνη, και όχι για 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης.

2 ΧΡΟΝΙΚΩΝ 36:20-21

Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τους υιούς
αυτού, μέχρι του καιρού της βασιλείας των Περσών δια να πληρωθεί ο λόγος του Κυρίου ο δια στόματος
Ιερεμίου, εώσου η γη χαρεί τα σάββατα αυτής, διότι πάντα τον καιρόν της ρημώσεως αυτής εφύλαττε
σάββατον, εώσου συμπληρωθώσιν 70 έτη.

Και σε αυτό το εδάφιο, η εταιρία Σκοπιά βλέπει 70 έτη ερήμωσης της Ιερουσαλήμ. Όπως θα δούμε όμως,
ούτε αυτό το εδάφιο λέει κάτι τέτοιο (“Ελθέτω” σελ 190).

8
Καταρχήν, και αυτό επίσης, αναφέρεται στην προφητεία του Ιερεμία 25:11-12, και συνεπώς μιλάει (όπως
είδαμε), για τα 70 έτη κυριαρχίας της Βαβυλώνας στα γύρω έθνη, και όχι για 70 Ιουδαϊκής ερήμωσης.
Επίσης, ισχύει και εδώ το παράδειγμα που αναφέρθηκε στα προηγούμενο εδάφιο που αναλύσαμε: Το να
πεις ότι κοιμήθηκες μέχρι να συμπληρωθεί η νύχτα, δεν σημαίνει ότι κοιμήθηκες ΟΛΗ νύχτα. Έτσι κι εδώ, η
Ιερουσαλήμ φύλαγε σάββατο όλον τον καιρό της ερήμωσής της, μέχρι να συμπληρωθούν τα 70 έτη
κυριαρχίας της Βαβυλώνας στα γύρω έθνη, όπως είχε πει ο Ιερεμίας.

Όμως ο Ιερεμίας στην προφητεία του, πουθενά δεν μιλάει για σαββατιαία ανάπαυση. Το εδάφιο, παραθέτει
εδώ, από το Λευϊτικό 26:34-35 “Τότε η γη θέλει απολαύσει (αποπληρώσει –ΜΝΚ) τα σάββατα αυτής καθ’
όλον τον καιρόν όταν αυτή μείνει έρημος...”

Ο Έσδρας λοιπόν, αναφέρει στο 2 Χρονικών 36:20-21, ότι και αυτή η προφητεία επίσης εκπληρώθηκε, όπως
και του Ιερεμία 27:7 (δες εδάφιο).

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ : Αυτό που θέλει να δείξει το εδάφιο, δεν είναι ότι η Ιερουσαλήμ θα έμενε έρημη
70 έτη αλλά ότι οι Ιουδαίοι δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν, αν πρώτα δεν
εκπληρώνονταν ωρισμένες προφητείες.

Ως εδώ, αποδείξαμε ότι τα 4 εδάφια από τα 6 που χρησιμοποιεί η εταιρία Σκοπιά για να υπολογίσει το 607
π.Χ. με τη βοήθεια 70 ετών ερήμωσης της Ιερουσαλήμ, στην πραγματικότητα δεν λένε τίποτα τέτοιο.
Αντιθέτως, καταρρίπτουν το 607 π.Χ. και μιλάνε για έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας.

Στα επόμενα 2 εδάφια που η εταιρία Σκοπιά χρησιμοποιεί με τον ίδιο τρόπο, όχι μόνο αποδεικνύεται το
λάθος του 607, αλλά τεκμηριώνουν την χρονολόγηση των ιστορικών ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το
587 π.Χ. (Ίσως για αυτό η εταιρία Σκοπιά αποφεύγει μεθοδικά να αναφέρει αυτά τα 2 χωριά στις εκδόσεις
της).

ΖΑΧΑΡΙΑΣ 1:7, 12

...εν τω 2ω έτει του Δαρείου, έγινε λόγος Κυρίου προς Ζαχαρίαν,..... και ο άγγελος του Κυρίου απεκρίθει
και είπε: “Κύριε των δυνάμεων, εως πότε δεν θέλεις σπλαγχνισθεί συ την Ιερουσαλήμ, και τας πόλεις του
Ιούδα, κατά των οποίων ηγανάκτησας τα εβδομήκοντα ταύτα έτη;

Εδώ, η εταιρία Σκοπιά λέει πως τα 70 αυτά έτη, είναι έτη ερήμωσης της Ιερουσαλήμ. (Ξύπνα 22/9/1972 σελ
27). Αντίθετα όμως, παρατηρούμε τα εξής:

α) Δεν μιλάει για 70 έτη ερήμωσης της Ιερουσαλήμ, αλλά για 70 έτη οργής του Θεού εναντίον της.

β) Φαίνεται καθαρά, ότι αυτή η οργή, η αγανάκτηση του Θεού για την Ιερουσαλήμ, είχε ήδη διαρκέσει 70
έτη ως την ώρα που μίλησε ο άγγελος και συνεχίζονταν ως εκείνη τη στιγμή. Αλλοιώς η ερώτηση του
αγγέλου θα ήταν άχρηστη.

γ) Αν λοιπόν βρούμε πότε ειπώθηκαν τα λόγια του αγγέλου, μπορούμε να βρούμε πότε άρχισε η αγανάκτηση
του Θεού, και κατ’επέκταση η καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα με το εδάφιο 7, αυτά τα λόγια ειπώθηκαν στο 2ο έτος του Δαρείου, βασιλιά της Περσίας. Η
εταιρία Σκοπιά, συμφωνεί με τους ιστορικούς ότι το έτος ενθρόνισης του Δαρείου, διήρκησε από το 521-520
π.Χ. (Οι Πέρσες δεν μετρούσαν το έτος τους ξεκινώντας από τον Ιανουάριο, και γι’αυτό περιέχει τμήμα από
2 έτη του δικού μας ημερολογίου. Έτσι το έτος ενθρόνισης του Δαρείου άρχισε ενδιάμεσα στο 521 και
τελείωσε ενδιάμεσα στο 520 π.Χ.). Οι Πέρσες μετρούσαν ως 1 ο έτος ενός βασιλιά, το επόμενο από το έτος
ενθρόνισης. Έτσι το 1ο έτος του Δαρείου, ήταν το 520/519 π.Χ. Τον 11 ο μήνα του 2ου έτους του Δαρείου
ήταν που ειπώθηκαν τα λόγια του αγγέλου, σύμφωνα με το εδάφιο. (Δες βιβλίο “Όλη η Γραφή...ωφέλιμος”
σελ 169 παρ.3) και έτσι ειπώθηκαν το 519 π.Χ.

Για να βρούμε λοιπόν πότε άρχισαν τα 70 έτη αγανάκτησης, πάμε 70 χρόνια πίσω από το 519 π.χ. και
έχουμε 519 + 70 = 589 π.Χ. και όχι 607 π.Χ.

9
Η ίδια η Γραφή μας πληροφορεί, ότι ο Θεός αγανάκτησε κατά της Ιερουσαλήμ, όταν άρχισε η 2ετής
πολιορκία της από τους Βαβυλώνιους στα εδάφια:

Ιερεμίας 21:2, 4-7 “…ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ήγειρε πόλεμον καθ’ημών... Ούτω λέγει Κύριος..... ιδού,
εγώ στρέφω εις τα οπίσω τα όπλα του πολέμου, τα εν ταις χερσίν υμών, με τα οποία σεις πολεμείτε κατά του
βασιλέως της Βαβυλώνος, και των Χαλδαίων οίτινες σας πολιορκούσιν έξωθεν των τειχών... θέλω
πολεμήσει εναντίον σας με ... θυμόν, και με αγανάξτησιν, και με οργήν μεγάλην.... θέλω παραδώσει
Σεδεκίαν.... και τον λαόν, και τους εναπολειφθέντας εν τη πόλει ταύτη.... εις της χείρα του
Ναβουχοδονόσορος, βασιλέως της Βαβυλώνας....”

Στο εδάφιο αυτό βλέπουμε καθαρά, ότι η οργή του Γιαχβέ είχε ήδη αρχίσει πρίν από την καταστροφή της
Ιερουσαλήμ, και μάλιστα 2 χρόνια νωρίτερα, από τον καιρό της πολιορκίας της ακόμα, σύμφωνα με το 2
Βασιλέων 25:1-8:

2 Βασιλέων 25:1-8 “Και εν τω εννάτω έτει της βασιλείας αυτού... ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της
Βαβυλώνας... και ωκοδόμησαν περιτειχίσματα εναντίον αυτής κύκλω...και η πόλις επολιορκείτο μέχρι του
ενδεκάτου έτους του βασιλέως Σεδεκίου... και εξεπορθήθει η πόλις...” (ένατο έως ενδέκατο έτος είναι 2 έτη).

Έχουμε λοιπόν: Αρχή πολιορκίας 589 π.Χ. – 2 έτη = 587 π.Χ. για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και όχι
το 607 π.Χ.

Βλέπουμε ότι η Αγία Γραφή συμφωνεί απόλυτα με τους ιστορικούς, και μόνο η εταιρία Σκοπιά διαφωνεί και
με τους ιστορικούς, και με την ίδια την Αγία Γραφή, προκειμένου να στηρίξει το 607 και το 1914.Από το
519 π.Χ. που ειπώθηκαν τα λόγια έως το 607 είναι 88 έτη και όχι 70!

ΖΑΧΑΡΙΑΣ 7:1-5

“...και εν τω 4ω έτει του βασιλέως Δαρείο,..εξαπέστειλαν...να λαλήσωσι προς τους ιερείς...λέγοντες: Να

κλαύσω εν τω μηνί τω πέμπτω, αποχωρισθείς καθώς ήδη έκαμον τοσαύτα έτη; ” Και έγινε λόγος Κυρίου των
δυνάμεων προς εμέ λέγων: Ότε ενηστεύετε και επενθείτε εν τω πέμπτω και εν τω εβδόμω μηνί τα 70 εκείνα
έτη, ενηστεύετε τωόντι δι’εμέ; δι’εμέ;”

Και εδώ η εταιρία Σκοπιά, ερμηνεύει τα 70 αυτά έτη, ως έτη ερήμωσης της Ιερουσαλήμ (Ξύπνα 22/9/1972
σελ 27).

Όμως το εδάφιο μιλάει για 70 έτη νηστείας και πένθους! Συγκεκριμένα, και η εταιρία Σκοπιά αναγκάζεται
να παραδεχτεί, ότι αυτή η νηστεία του 5 ου και 7ου μήνα, ήταν σε ένδειξη πένθους για την καταστροφή της
Ιερουσαλήμ από τον Ναβουζαραδάν, τον αρχισωματοφύλακα του Ναβουχοδονόσορα τον 5 ο μήνα (Ιερεμίας
52:12-13, 2 Βασιλέων 25:8-9) και την δολοφονία του Γεδαλία και την πλήρη ερήμωση τον 7 ο μήνα.
(Ιερεμίας 41:1-3, 10, 2 Βασιλέων 25:22-25). Αυτά η εταιρία Σκοπιά τα αναφέρει στο “Βοήθημα για την
κατανόηση της Βίβλου (στην Αγγλική) σελ 11, 339).

Η υπόθεση των εξεταζόμενων εδαφίων είναι η εξής:

Στο 4ο έτος του Δαρείου, οι ιερείς του Ναού (που ήδη ξανακτιζόταν), ρώτησαν το Θεό αν θα έπρεπ να
συνεχίσοιυν ακόμα την νηστεία και το πένθος τους, που γινόταν κάθε 5 ο και 7ο μήνα κάθε έτους, εις
ανάμνηση της καταστροφής της Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα λοιπόν με τα εδάφια 3 και 5, η νηστεία συνεχιζόταν κάθε χρόνο επί 70 έτη, ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΗ, ως
εκείνη την ώρα που ρωτήθηκε ο Θεός, δηλαδή το 4ο έτος του Δαρείου.

Όπως είδαμε στο προηγούμενο εδάφιο που εξετάσαμε, το 2 ο έτος του Δαρείου ήταν το 519 π.Χ. (“Όλη η
Γραφή...”σελ 169 παρ.3). Οπότε το 4ο έτος του είναι 519 - 2 = 517 π.Χ.

10
Εφόσον η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε 70 έτη χωρίτερα από τότε, (που άρχισαν και τα 70 έτη πένθους,
έχουμς 517 π.Χ + 70 έτη πένθους = 587 π.Χ. για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ : Μόλις αναλύσαμε δύο αγιογραφικά χωρία, που δικαιώνουν απόλυτα τους
ιστορικούς, και καταρρίπτουν πλήρως την ημερομηνία 607 π.Χ. της εταιρίας
Σκοπιά , μαζί με το 1914. Η Αγία Γραφή αποδεικνύει ότι η Ιερουσαλήμ
ερημώθηκε το 587 π.Χ.

ΠΩΣ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΜΙΑ

Η εταιρία Σκοπιά λέει ότι “αφού η Αγία Γραφή λέει για 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης, δεν μπορεί να είναι
ένας κατά προσέγγισην αριθμός αλλά ακριβώς 70 έτη” (“Ελθέτω” σελ 190). Όμως, εφόσον αποδείξαμε ότι
η προφητεία του Ιερεμία μιλάει για δουλεία των γύρω εθνών, τα έθνη αυτά ήταν πολλά και δεν
κατακτήθηκαν σε ένα έτος. Άρα, πρέπει να είναι κατά προσέγγισιν αριθμός. Άλλωστε, το ότι η Σκοπιά
αναφέρει πως ο Δανιήλ κατάλαβε “ακριβώς 70 έτη” στο Δανιήλ 9:1-2, αυτό είναι άτοπο, επειδή ο Δανιήλ
δεν λέει τίποτα τέτοιο. Όμως ο Δανιήλ κατάλαβε ότι τα 70 έτη είχαν σχέση με τη Βαβυλωνιακή κυριαρχία,
και γι’αυτό σύμφωνα με το εδάφιο μόλις έπεσε η Βαβυλώνα από τους Πέρσες, θυμήθηκε ότι τώρα μόνο θα
μπορούσε η Ιερουσαλήμ να κατοικηθεί πάλι, γιατί τα 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας, την βρήκαν
ερειπωμένη.

Αλλά, αν κάποιος επιμένει ότι τα 70 έτη είναι κατά γράμμα ακριβώς 70, πάλι η προφητεία μπορεί να
εξηγηθεί και έτσι.

Εφόσον η Βαβυλώνα καταστράφηκε το 539 έχουμε: 539 π.Χ + 70 έτη =609 π.Χ, όπου ο Ασσούρ Ουμπαλίτ
ο Β’, τελευταίος βασιλιάς της Ασσυριακής Παγκόσμιας δύναμης, απέτυχε στην τελευταία του προσπάθεια
να κατακτήσει τη Χαρράν με την βοήθεια του Φαραώ Νεχαώ. Από τότε, η Ασσυριακή παγκόσμια δύναμη,
έδωσε οριστικά τη θέση της και τα εδάφη της στην Βαβυλωνιακή δύναμη, που διατηρήθηκε για 70 έτη ως
την πτώση της. (Για λεπτομέρειες δες το βιβλίο του Όλοφ Γιόνσον “Οι Καιροί των Εθνών
αναθεωρημένοι”).

Όσον αφορά την Ιερουσαλήμ, έμεινε σε Βαβυλωνειακή δουλεία όπως και τα γύρω έθνη, για περίπου 70 έτη.
Για την ακρίβεια, για 66 έτη, από το 605 π.Χ. που ο Ναβουχοδονόσορας υποδούλωσε τον Ιωακείμ (2
Βασιλέων 24:1 και Δανιήλ 1:1, 2:1), στο 1ο έτος του. Από το 605 π.Χ. ως το 539 π.Χ. που έπεσε η
Βαβυλώνα είναι 66 έτη.

Η Ιερουσαλήμ λοιπόν, έμεινε υποτελής κατά προσέγγιση 70 έτη. (Αυτό αναφέρεται πληροφορικά και ας μην
έχει άμεση σχέση με την προφητεία του Ιερεμία).

1934 ;

Ύστερα από τα παραπάνω, ίσως κάποιος σκεφτεί ότι εφόσον το 607 π.Χ. στην πραγματικότητα είναι 587,
δηλαδή 20 χρόνια αργότερα, με βάση τους υπολογισμούς της εταιρίας Σκοπιάς, η δεύτερη παρουσία του
Χριστού συνέβει και αυτή 20 χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1934 μ.Χ.

Κατ’αρχήν, κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την εξήγηση όλων των παραβολών και
εξεικονίσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά, του δόγματός τους περί “πιστού και φρόνιμου δούλου”, καθώς και
του δόγματος τους περί “σύνθετου σημείου”. Αυτό συμβαίνει επειδή όλα αυτά έχουν σαν σημείο αρχής το
1914, και την γύρω απ’αυτό ιστορία των Σπουδαστών της Γραφής (όπως λέγονταν τότε).
Αν μάλιστα πάρουμε τον τρόπο σκέψης της εταιρίας Σκοπιάς, αποκαλύπτονται ως “πονηρός δούλος” οι
ίδιοι, αν ο Χριστός ήλθε το 1934.

Στην αρχή του αιώνα μας, σε ένα σχίσμα που έγινε στην εταιρία Σκοπιά, δημιουργήθηκε η ομάδα του
“Ποιμαντικού Ινστιστούτου της Βίβλου”. (δες “Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι”). Αυτοί
χαρακτηρίστηκαν από την εταιρία Σκοπιά ως “πονηρός δούλος”, επειδή δεν έδιναν την σωστή πνευματική

11
τροφή στους υπηρέτες του Χριστού. Όμως αυτοί έλεγαν ότι ο Χριστός παρουσιάστηκε το 1934 (!!!), ενώ η
Σκοπιά έλεγε το 1914.

Αν λοιπόν ο Χριστός ήλθε το 1934, το “Ποιμαντικό Ινστιτούτο” είχε δίκιο, ενώ η εταιρία Σκοπιά είναι ο
“πονηρός δούλος”, επειδή σύμφωνα με το βιβλίο της “Χιλιετής Βασιλεία”, σελ 253-256, δεν
χρησιμοποίησαν σωστά το “τάλαντο” που τους έδωσε ο Κύριος. Θα ήταν επίσης οι “μωρές παρθένες” χωρίς
το σωστό είδος λαδιού, που απέτυχαν να αναγνωρίσουν τον καιρό του ερχομού του Νυμφίου (“Χιλιετής
Βασιλεία” σελ 200-201, παρ 34, “Άρχων ειρήνης” σελ 66 παρ 4 – σελ 68).

Όμως όπως θα δούμε παρακάτω είτε η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 είτε το 587 π.Χ., τα δόγματα του
1914 και του 1934 μ.Χ., καταρρίπτονται από πλήθος άλλως επιχειρημάτων.

2. ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Στην αρχή είδαμε τι διδάσκει η εταιρία Σκοπιά για τους Καιρούς των Εθνών. Στη συνέχεια θα δείξουμε
πόσο λάθος είναι ολόκληρη η τοποθέτησή της σ’αυτό το θέμα.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Πουθενά στην Παλαιά Διαθήκη δεν υπάρχει η φράση “Καιροί των Εθνών”. Ο Δανιήλ λέει μόνο “καιροί”.
Αυτή τη λέξη όμως, τη λέει και σε άλλα σημεία. Είναι λοιπόν αυθαίρετο και αναπόδεικτο, να συνδεθούν οι 7
καιροί του ονείρου του Ναβοχοδονόσορα με τους Καιρούς των Εθνών που ανέφερε ο Ιησούς στο Λουκά
21:24.

ΧΡΟΝΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

Τα λεγόμενα του Ναβουχοδονόσορα στο Δανιήλ 4:30 “Δεν είναι αυτή η Βαβυλώνα...την οποία
ωκοδόμησα;”, λίγο πριν τρελαθεί, δείχνουν πως αυτό το λέει στο τέλος της βασιλείας του, σύμφωνα με την
ιστορία περί οικοδομής της Βαβυλώνας. Είναι λοιπόν δύσκολο αυτή η προφητεία να αναφέρεται σε έναν
καιρό τόσο μετά από την καταστροφή της Ιεορυσαλήμ, και να αναφέρεται στην πτώση της.

1 ΗΜΕΡΑ = 1 ΕΤΟΣ

Δεν αποδεικνύει η εταιρία Σκοπιά ότι η αρχή 1 ημέρα = 1 έτος, (Αριθμοί 14:34, Έσδρας 4:6), εφαρμόζεται
στο συγκεκριμένο εδάφιο.
Έπίσης στη Βαβυλώνα (όπου δόθηκε το όνειρο), η λέξη “καιρός”, είχε την έννοια “εποχή”, και θα μπορούσε
επίσης να σημαίνει τρεισήμισυ χρόνια, και όχι 7, δεδομένου ότι οι Βαβυλώνιοι χώριζαν το έτος σε 2 μόνο
εποχές, και όχι σε 4.

Ακόμα, υπάρχουν ιστορικά στοιχεία, που δείχνουν ότι ο Ναβουχοδονόσορας παρίστατο συνεχώς σε
ορισμένες περιπτώσεις στο έθνος, και ποτέ δεν απουσίασε 7 ολόκληρα έτη. (Εγκυκλοπαίδεια της Αγίας
Γραφής του HALLEY σελ 453, “Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι”).

Ο ισχυρισμός λοιπόν της εταιρίας ότι οι 7 καιροί είναι 7 χρόνια είναι αμφίβολος και αναπόδεικτος.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ

Είναι αυθαίρετο να πούμε ότι η όραση του Ναβουχοδονόσορα έχει μελλοντικό συμβολισμό. Το θέμα της
όρασης δεν λέει τίποτα τέτοιο. Το αντίθετο μάλιστα, δείχνει ότι η Βασιλεία του Θεού επί της γης ποτέ δεν
διακόπτεται “Δια να γνωρίζουσιν οι ζώντες ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και
εις όντινα θέλει δίδει αυτήν (Δανιήλ 4:25)”.

12
Όταν δόθηκε αυτό το όνειρο, ήδη η Ιερουσαλήμ είχε καταστραφεί, και συνεπώς η βασιλική εξουσία του
Θεού σε σχέση με τη γη μας θα έπρεπε να μην ασκείται (“Μπορείτε να ζείτε” σελ 139-139 παρ.4-6,
“Ελθέτω” σελ 128-138, “Χιλιετής Βασιλεία” σελ 54). Όμως το όνειρο αυτό δόθηκε για να δείξει το
αντίθετο: “Ότι ο Κύριος ΕΙΝΑΙ, (ενεστώτας, επειδή ήταν την ώρα εκείνη παρά την καταστροφή της
Ιερουσαλήμ), Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων”. Η βασιλεία του Θεού, ποτέ δεν διεκόπει σε σχέση με
τη γη, όπως δείχνουν και άλλα εδάφια της Αγίας Γραφής:

Ψαλμός 145:13 “Η βασιλεία σοτ βασιλεία πάντων των αιώνων ... η δεσποτεία σου εν πάση γενεά”
Ψαλμός 103:19 (ΜΝΚ) “Ο Ιεχωβά, αυτός στερέωσε ισχυρά το θρόνο του στους ουρανούς, και επι παντός, η
δική του βασιλεία δεσπόζει” (δες και Δανιήλ 2:21).

Σε αυτά τα εδάφια παρατηρούμε ότι ο θρόνος του Θεού είναι στον ουρανό, και δεσπόζει σε όλους τους
βασιλείς, σε όλους τους αιώνες, σε όλες τις γενεές. Οπότε ποτέ δεν διεκόπει ως προς τη γη η βασιλεία του.

Αυτό το είπε μετά από αιώνες και η μητέρα του Ιησού Χριστού στο εδάφιο Λουκάς 1:51-52 “Ενήργησε
κραταιώς....εκρήμνησε δυναστείας” (Δες Δανιήλ 4:17).

ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ

Η διευθέτηση να υπάρχουν βασιλείς στον Ισραήλ, δεν ήταν θεόδοτη διευθέτηση. Το αντίθετο μάλιστα. Ο
Θεός το θεώρησε σαν προσωπική προσβολή, αν και το επέτρεψε αυτό. Αυτό φαίνεται στο παρακάτω εδάφιο:

1 Σαμουήλ 8:6-9 “Εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’αυτούς” είπε ο Θεός. Άρα, όχι μόνο η βασιλεία
των επίγειων βασιλιάδων δεν εξαρτούσε την βασιλεία του Θεού, αλλά ήταν αντίθετη. Ο Γιαχβέ, ήδη
βασίλευε από τον καιρό των Κριτών στον Ισραήλ και συνέχεισε να βασιλεύει σ’αυτόν και μετά την πτώση
του τελευταίου ανθρώπινου βασιλιά του, του Σεδεκία, όπως φαίνεται καθαρά όχι μόνο στο εδάφιο Δανιήλ
2:21, αλλά και στα λόγια του Χριστού στο Ματθαίος 5:35.

Ματθαίος 5:35 “...τα Ιεροσόλυμα ... ΕΙΝΑΙ (όχι ήταν) πόλις του Μεγάλου Βασιλέως” (Ψαλμός 48:2-3)
(“Μπορείτε...” σελ 139, “Χιλιετής Βασιλεία” σελ 54, Σκοπιά 1/5/1986 σελ 29).

Η εταιρία Σκοπιά παραδέχεται εδώ ότι ο Μεγάλος Βασιλιάς είναι ο Θεός. Στον καιρό του Χριστού λοιπόν, ο
Θεός ήταν Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ και χωρίς επίγειο βασιλιά από τη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ. Πώς
λοιπόν λέει η εταιρία Σκοπιά ότι η βασιλεία του Θεού επί της γης δεν υπήρχε από το 607 π.Χ. έως το 1914
μ.Χ; Άλλο είναι να κάθεται κάποιος “στο θρόνο του Γιαχβέ” και άλλο να χάνει ο Θεός την έδρα της
κυριαρχίας του όταν ο επίγειος βασιλιάς εκθρονίζεται. Η σωστή θεοκρατεία, είναι πάντοτε θεοκρατία και
δεν εξαρτάται η εξουσία της από διαδοχές και κακούς διαδόχους.

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η Θεοκρατική κυβέρνηση του Ισραήλ δεν ήταν βασισμένη σε Βασιλείς, αλλά πάνω στο Λευιτικό Ιερατείο:

Εβραίους 7:11 “...ιεροσύνης... ο λαός επ’αυτής έλαβε τον Νόμον”

Δηλαδή η βάση του Νόμου ήταν το Ιερατείο.Ήταν η βασική λειτουργία του Ισραήλ. Χωρίς βασιλιάμ όλα
λειτουργούσαν, χωρίς ιερατείο τίποτα. Το 539 π.Χ. αν και χωρίς βασιλιά, ξεκίνησε πάλι το Λευίτικό
Ιερατείο, και όλη η λειτουργία του Ισραήλ. Όμως το 70 μ.Χ., με τη 2 η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, το
Ισραηλλιτικό κράτος χάθηκε πλήρως ως τον αιώνα μας, επειδή το 70 μ.Χ. στην καταστροφή χάθηκε το
ιερατείο του. Ακόμα και σήμερα, ο Μωσαϊκός Νόμος είναι ανεφάρμοστος επειδή το Ισραήλ δεν έχει
ιερατείο.

Ακόμα και η εταιρία Σκοπιά παραδέχεται στο βιβλίο “Ελθέτω η Βασιλεία σου” σελ 130 , ότι το Κέντρο της
αληθινής λατρείας ήταν ο Ναός.

Ματθαίος 23:38 “Ιδού, αφήνεται ο οίκος σας έρημος”

13
Παρατηρούμε ότι το “αφήνεται” είναι στον Ενεστώτα, που σημαίνει ότι ΤΟΤΕ αφηνόταν, επειδή ως τότε
δεν ήταν έρημος. Άρα το θεοκρατικό σύστημα του Ισραήλ ήταν σε ισχύ, ακόμα και ως την εποχή του
Χριστού, και ο Θεός ήταν βασιλιάς τους, ακόμα και χωρίς ανθρώπινο βασιλιά. Αυτό, καταρρίπτι τους
ισχυρισμούς της Σκοπιάς, ότι η βασιλεία του Θεού έπαψε να υπάρχει από το 607 π.Χ. ως το 1914 μ.Χ.

Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Οι ισχυρισμοί της εταιρίας Σκοπιάς ότι οι Καιροί των Εθνών, άρχισαν το 607 π.Χ. καταρρίπτονται επίσης
και από τα λίγια του ιδίου του Ιησού Χριστού, όπω αναφέρονται στο πρωτότυπο κείμενο της Βίβλου στο:

Λουκάς 21:21 “και πεσούνται στόματι μαχαίρης και αιχμαλωτισθήσονται εις τα έθνη πάντα, και Ιερουσαλήμ
έσται πατούμενη υπό εθνών, άχρι ου πληρωθώσιν και έσονται καιροί εθνών”.

Παρατηρούμε ότι σε αυτό το εδάφιο, ότι οι καιροί των εθνών, ήταν κάτι το μελλοντικό. Τα ρήματα του
εδαφίου είναι σε Μέλλοντα χρόνο, πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν οι καιροί των εθνών είχαν ήδη αρχίσει
όταν μιλούσε ο Ιησούς, (σύμφωνα με τη Σκοπιά). Το συφραζόμενο, δείχνει καθαρά ότι ο Ιησούς μιλούσε
προφετεύοντας την μέλλουσα (τότε) καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.

Γι’αυτό άλλωστε ο Ιησούς είπε “... (η) Ιερουσαλήμ θα είναι πατούμενη .... μέχρι (άχρι ου) συμπληρωθούν
ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (και έσονται) καιροί εθνών” πράγμα που σημαίνει ότι τότε δεν υπήρχαν. Και μόνη η
λέξη “έσονται”, είναι αρκετή για να αποδείξει ότι οι καιροί των εθνών ήταν κάτι το μελλοντικό, και άρχισαν
με την πτώση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.

Φυσικά, αυτή η λεξούλα ενοχλούσε πολύ την εταιρία Σκοπιά και (κατά τη συνήθειά της), αφού δεν
μπορούσε να την αφαιρέσει από το αρχαίο κείμενο, την αφαίρεσε από τη Μετάφραση Νέου Κόσμου
(ΜΝΚ:Η Βιβλική Μετάφραση της Σκοπιάς).

Στη συνέχεια παρατίθεται η σελίδα της “Διαστίχου Μετάφρασης” (Kingdom Interlinear Translation) της
εταιρίας Σκοπιάς, όπου φαίνεται καθαρά η παραποίηση του κειμένου. (Αποκ 22:19).

Η διάστιχος Μετάφραση της εταιρίας Σκοπιάς

(The Kingdom Interlinear Translation of the
Greek Scriptures) αποτελείται από 2 στήλες.

Στην πρώτη, υπάρχει το αρχαίο κριτικό κείμενο

της Καινής Διαθήκης, και από κάτω μια
μετάφραση στα Αγγλικά, λέξη προς λέξη με το
κείμενο. Στην δεύτερη στήλη υπάρχει η
Μτάφραση Νέου Κόσμου, έτσι ώστρε να μπορεί
να ελεχθεί η ακρίβειά της στο πρωτότυπο
κείμενο.

Στο εδάφιο 21:24 του Λουκά, στην πρώτη

στήλη παρατηρούμε ότι η Σκοπιά μεταφράζει τη
λέξη “έσονται” ως “WILL BE” (θα υπάρχουν,
θα είναι). Δίπλα όμως, στη ΜΝΚ, το έχουν
εξαφανίσει και γράφουν μόνο “ARE
FULFILLED” (συμπληρωθούν).

Πράγματι, η Σκοπιά προκειμένου να στηρίξει το

δόγμα του 1914, δεν διστάζει να παραποιήσει τα
λόγια του Κυρίου στη Βίβλο.

14
Συνεπώς, όταν ο Ιησούς μιλούσε για τους καιρούς των εθνών, προφήτευσε ότι η Ιερουσαλήμ θα
καταστρεφόταν όταν θα άρχιζαν το 70 μ.Χ. Το τέλος τους δεν έχει καμία σχέση με τη βασιλεία του
Χριστούμ αλλά με την καταπάτηση της Ιερουσαλήμ από ξένα στρατόπεδα, (σύμφωνα με το εδάφιο).

ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Όμως, υπάρχει και άλλη απόδειξη ότι ο Χριστός εννοούσε την Ιερουσαλήμ του 70 μ.Χ. και όχι του 607 π.Χ.
Ο Ιησούς είπε ότι “η Ιερουσαλήμ θα είναι πατούμενη από έθνη μέχρι να συμπληρωθούν και να είναι οι
καιροί των εθνών”.

Η ίδια η Σκοπιά στο τεύχος της 1/1/1988 σελ 30-31, δείχνει ότι στο χρονικό διάστημα από το 66 έως το 70
μ.Χ. η Ιερουσαλήμ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΠΑΤΟΥΜΕΝΗ υπό εθνών.

Αυτό συνέβει μεταξύ της πρώτης πολιορκίας της, και της καταστροφής της. (Δες και το βιβλίο “Χιλιετής
Βασιλεία” σελ 302 παρ 23). Μάλιστα όπως δείχνει εκείνη η Σκοπιά έκοψαν και νομίσματα οι Ιουδαίοι, για
την Ιουδαϊκή ανεξαρτησία.
1. Κύρια όψη: Μπρούτζινο
προυτάχ (ή περουτάχ) που κόπηκε
μετά την Πρώτη Επανάσταση
(66-70 μ.Χ.) που φέρει αμφορέα
(δοχείο με δύο λαβές). Η φράση
που εμφανίζεται στα εβραϊκά
σημαίνει ‘Έτος δύο’ και εννοεί το
67 μ.Χ., το δεύτερος έτος της
αυτονομίας των Ιουδαίων.
2. Οπίσθια όψη:Ένα αμπελόφυλλο
περιστοιχίζεται από τις λέξεις
ἐλευθερία της Σιών’ή
‘απελευθέρωση της Σιών’
Εκείνο τον καιρό, οι Ιουδαίοι βρίσκονταν
κάτω από το σιδηρόφρακτο έλεγχο της
δυνατής Ρώμης. Πώς λοιπόν θα έβγαινε
αληθινή η προφητεία του Ιησού; Οι Ιουδαίοι
επαναστάτησαν το 66 μ.Χ. Ο Κέστιος
Γάλλος οδήγησε ισχυρά ρωμαϊκά
στρατεύματα εναντίον τους και μάλιστα
περικύκλωσε την Ιερουσαλήμ, όπως είχε
προεΐπει ο Ιησούς. Έπειτα, χωρίς κανένα
προφανή λόγο, οι ρωμαϊκές δυνάμεις
αποσύρθηκαν βιαστικά. Οι επαναστάτες
ένιωσαν χαρά γι' αυτήν τη νίκη που
φαινομενικά τους χάριζε επιτέλους την
ελευθερία. Έκοψαν μάλιστα και νομίσματα,
σαν αυτό που βλέπετε εδώ. (Νούμερα 1,2)
Σκοπιά – 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1988

Αν λοιπόν οι καροί των εθνών είχαν αρχίσει το 607 π.Χ. (με την πρώτη πτώση της Ιερουσαλήμ), θα έπρεπε
να λήξουν το 66 μ.Χ., επειδή τότε ήταν που τα εχθρικά στρατεύματα έπαψαν να την πατάνε. (Στη Σκοπιά
1/1/1986 σελ 17-18 αυτά αποκρύπτονται). Και φυσικά ο Ιησούς δεν μπορεί να έλεγε ψέματα. Ούτε μπορεί
ο Ιησούς να εννοεί κάποια συμβολική ουράνια Ιερουσαλήμ, γιατί αυτή ποτέ δεν ήταν πατουμένη από έθνη.

Η Σκοπιά 1/1/1986 σελ 17-18, λέι ότι η Ιερουσαλήμ συμβόλισε “τη Βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του
Χριστού”. Όμως αυτό, όχι μόνο δεν αποδεικνύεται βιβλικά, αλλά και καταρρίπτεται, επειδή ο βιβλικό
συμβολισμός για την Ιερουσαλήμ είναι η εκκλησία (Γαλάτες 4:24-26, Αποκάλυψη 21:9-10). Και φυσικά η
εκκλησία ως σήμερα, ποτέ δεν πατήθηκε από έθνη.

ΔΥΟ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ ΡΟΛΟΙ

Αν οι 7 καιροί είναι 2520 έτη, τότε ο Ναβουχοδονόσορας έπρεπε να παίξει 2 αταίριαστους ρόλους:
α) Έπρεπε να εκεικονίζει (κατά την εταιρία Σκοπιά) την έλλειψη ισχύος της κυριαρχίας του Θεού όταν είχε
τρελαθεί, και β) την θηριοειδή κατάσταση στην οποία βρισκόταν, εξεικονίζοντας την κυριαρχία των εθνών
στη γη. (Δες “Συζητάτε” σελ 426). Όμως αυτές οι εξεικονίσεις της εταιρίας Σκοπιάς, δεν μπορούν να
σταθούν, γιατί είναι 2 πράγματα ασυμβίβαστα. Δεν μπορεί να έχει κάποιος το συμβολισμό της έλλειψης
ισχύος, και ταυτόχρονα μια θηριοειδή κατάσταση!!. Ούτε μπορεί να συμβολίζει ταυτόχρονα τον Θεό και τα
έθνη.

15
Ενδιαφέρον είναι πως η εταιρία Σκοπιά, είχε πει παλαιότερα ότι ο Ναβουχοδονόσορας εξεικόνισε τον
Σατανά (βιβλίο “Φως” Β’τόμος σελ 329). Πώς λοιπόν τώρα εξεικονίζει τη Θεία Κυριαρχία η κυριαρχία
του;

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ : Οι καιροί των εθνών αρχίζουν το 70 μ.Χ. και τελειώνουν με την ανεξαρτησία της
Ιερουσαλήμ. Ακόμα λοιπόν και αν το 607 π.Χ. ήταν σωστό σαν έτος
καταστροφής της Ιερουσαλήμ, είναι λάθος όλος ο συλλογισμός για το θέμα
“Καιροί των εθνών και 1914”. Έτσι, αυτή η ημερομηνία παλι δεν στέκει.

Όμως υπάρχουν πολύ περισσότερες αποδείξεις...

3. ΠΟΤΕ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΚΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Η εταιρία Σκοπιά τονίζει ότι η ενθρόνιση και η βασιλεία του Ιησού Χριστού άρχισε το 1914 ( Σκοπιά
1/1/1986 σελ 18, Σκοπιά 1/6/1985 σελ 12, Σκοπιά 15/10/1988 σελ 15). Ισχυρίζεται επίσης ότι ο Ιησούς
Χριστός έγινε βασιλιάς από την ανάστασή του μόνο πάνω στην εκκλησία του (“Συζητάτε” σελ 113,
Σκοπιά 1/8/1987 σελ 11).

Στη συνέχεια παρατίθεται περίληψη του πλήθους των αποδείξεων ότι αυτές ο θέσεις είναι λάθος.

ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ

Είδαμε, πως σύμφωνα με την εταιρία Σκοπιά, ο Σεδεκίας ήταν ο τελευταίος βασιλιάς του τότε λαού του
Θεού, που καθόταν στο “θρόνο του Ιεχωβά”. Κατά τον ίδιο τρόπο όμως, ο Χριστός είναι ο βασιλιάς της
χριστιανικής εκκλησίας, του τωρινού λαού του Θεού, που κάθισε από το 33 μ.Χ. πάνω στο θρόνο του
Ιεχωβά. (βιβλίο “Αποκάλυψη” σελ 72-73 παρ 23). (Λουκάς 1:32-33).

Η εταιρία Σκοπιά παραδέχεται ότι η εκκλησία είναι ο νέος λαός του θεού, ο “πνευματικός Ισραήλ” (Γαλάτες
6:16, 3:29, 4:26, 30-31) (Σκοπιά 15/1/1985 σελ 17, “Ελθέτω” σελ 63-64).

Αν λοιπόν οι καιροί των εθνών άρχισαν με την πτώση του Σεδεκία από το θρόνο βασιλείας του πάνω στο
λαό του Θεού, τότε πρέπει να τελείωσαν με την άνοδο του Χριστού το 33 μ.Χ. στο θρόνο βασιλείας του επί
του νέου λαούτου Θεού, της εκκλησίας. Και οι δύο κάθονταν στο “θρόνο του Ιεχωβά” (Αποκάλυψη
3:21, παράβαλε με 1 Χρονικων 29:23. Δες ιδιαίτερα το βιβλίο “Μπορείτε να ζείτε” σελ 139 παρ 14 και
16).

Το βιβλίο “Αποκάλυψη” σελ 72-73 παρ 23, λέει ότι ο Χριστός, σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψη 3:21,
καθόταν από το 33 μ.Χ. στο θρόνο του πατέρα του. Από το 1914 μ.Χ. όμως “κάθισε στο δικό του θρόνο”.

Όμως, ο Ιησούς Χριστός, μπορεί να αντικαταστήσει αυτό που έχασε ο Σεδεκίας, δηλαδή την εξουσία “στο
θρόνο του Θεού”, μόνο όταν κάθεται στο θρόνο του Θεού και όχι στον “δικό του”. Αν λοιπόν από το 1914
κάθησε “στον δικό του” θρόνο, αυτό το έτος δεν έχει καμία σχέση με το θρόνο του Σεδεκία και του Δαβίδ,
ούτε με τους καιρούς των εθνών, όπως τους αντιλαμβάνεται η Σκοπιά.

Η ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Εφόσον η εταιρία Σκοπιά μιλάει για μια οθράνια βασιλείαμ με ποιό τρόπο τα έθνη την καταπάτησαν εφόσον
δεν μπορούν να ανέβουν στον ουρανό;(Λουκάς 21:24, Ιωάννης 3:13). Δεν μπορούσαν τα έθνη να ανέβουν
στον ουρανό για να συνεχίσουν την καταπάτηση της βασιλείας επί του λαού του Θεού, από το 33 μ.Χ.

Ούτε μπορεί η καταπάτησης της βασιλείας να αναφέρεται στο διωγμό επί των χριστιανών, επειδή ο διωγμός
δεν σταμάτησε το 1914 που υποτίθεται ότι σταμάτησε η καταπάτηση της βασιλείας (Σκοπιά 15/10/1988 σελ
13 παρ 14).

16
Η εταιρία Σκοπιά απαντάει, ότι από το 33 μ.Χ. ως το 1914, ήταν μια “παθητική διακυβέρνηση” (Σκοπιά
1974 σελ 523). Όμως η Σκοπιά 1/8/1987 σελ 11, αντιφάσκει σε αυτό, γιατί λέει ότι “ο Χριστός ηγείται
ενεργά πάνω στην εκκλησία του” από το 33 μ.Χ. ως σήμερα και το αποδεικνύει!

Επίσης, η εταιρία Σκοπιά απαντάει ότι από το 33 μ.Χ. ως το 1914, ο Ιησούς δεν είχε αναλάβει βασιλεία επί
των εθνών, αλλά από το 33 μ.Χ. “προσμένει εωσού τεθώσι οι εχθροί αυτού υποπόδιο των ποδών αυτού”
(Σκοπιά 1973 σελ 52 παρ 1-2). (Ψαλμ 110:1, Εβραίους 10:13). Όμως, λένε ότι από το 1914 “εγένετο η
βασιλεία του κόσμου, του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού” (Αποκάλυψη 11:15) (βιβλίο
“Αποκάλυψη” σελ 171 παρ 1-3). Τότε, ο Χριστός άρχισε να αναλαμβάνει δράση ρίχνοντας τον Σατανά στη
γη, ο οποίος προκάλεσε αυξημένα δεινά από το 1914 και μετά, από τον Α’Παγκόσμιο πόλεμο. Έχουμε όμως
μια ουράνια δράση, όχι εθνών.

Η Σκοπιά 1/1/1949, λέει ότι ο Σατανάς και οι δαίμονές του στάθηκαν ανίκανοι να καταπατήσουν την
ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ (Αποκάλυψη 12:1-13).

Αυτή η λύση όμως για την έννοια της καταπάτησης, είναι πολύ άτοπη επειδή:
α) Αυτό θα ταύτιζε τον Σατανά και τους δαίμονές του με τα έθνη, μια λέξη που η βίβλος τη χρησιμοποιεί για
να δείξει μόνο τους μη Ιουδαίους ανθρώπους.
β) Το Αποκάλυψη 11:15 λέει σύμφωνα με το κείμενο: “Έγινε η βασιλεία του κόσμου βασιλεία του
Χριστού”. Από το 1914 όμως, δεν έγινε καμία σχετική αλλαγή από ανθρώπινης άποψης. Όπως πριν από
το 1914, έτσι και μετά, κυβερνούν υα έθνη. Αν η εταιρία Σκοπιά εννοεί ότι ο Χριστός από το 1914
έχει μια παθητική διακυβέρνηση επί των εθνών, η βίβλος μας λέει ότι αυτή την είχε ήδη από τον 1 ο
αιώνα μ.Χ.:

Αποκάλυψη 2:26-27 “Και όστις νικάν και όστις φυλάττει μέχρι τέλους τα έργα μου, θέλω δώσει εις αυτόν
εξουσίαν επί των εθνών και θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρό... καθώς και εγώ έλαβον παρά του
Πατρός μου”.

Αυτά τα λόγια, γράφτηκαν στο τέλος του 1 ου αιώνα. Σύμφωνα λοιπόν με τα εδάφια, ο Ιησούς είχε ήδη λάβει
εξουσία επί των εθνών. Μα τότε, τι είχε μείνει να λάβει για το 1914; Βασίλευε ήδη επό της εκκλησίας του,
και επί των εθνών από τον καιρό που ειπώθηκαν αυτά τα λόγια.

Αυτό το εδάφιο, είναι παρμένο από την προφητεία του Ψαλμού 2:6-9, που λέει τα ίδια λόγια. Στις Πράξεις
13:32-33, ο Παύλος το εφαρμόζει στην ανάσταση του Ιησού Χριστού. Λέει ότι τότε “εκπληρώθηκαν τα
λόγια του δεύτερου ψαλμού” που περιέχουν αυτά τα λόγια.

Στην κατανόηση αυτού του εδαφίου, μας βοηθούν ορισμένες σκέψεις:

Κατ’αρχήν όταν λέμε ότι ο Χριστός βασίλεψε, φυσικά δεν εννοούμε ότι έβαλε μια χρυσή κορώνα στο
κεφάλι του κατά γράμμα, ούτε ότι κρατάει ένα σκήπτρο, ούτε ότι κάθεται σε έναν θρόνο στον ουρανό, ούτε
ότι κάθεται δεξιά του Πατέρα του. Στον ουρανό δεν υπάρχουν υλικές κορώνες, σκήπτρα και θρόνοι. Αυτές
είναι ανθρωπομορφικές εκφράσεις, που μας βοηθούν να καταλάβουμε κάποιες καταστάσεις στον ουρανό.
Όταν λοιπόν μιλάμε για την βασιλεία του Χριστού, ενοούμε την εξουσία του πάνω σε κάποιους
(“Συζητάτε” σελ 107). πχ. βλέπουμε στην προς Ρωμαίους επιστολή κεφάλαιο 5 ο και εδάφιο 17, ότι “ο
θάνατος εβασίλεψε” και στο εδάφιο 21 “εβασίλεψε η αμαρτία” και “να βασιλεύσει η χάρις”. Φυσικά, ο
θάνατος, η αμαρτία και η χάρις δεν φορούν κάποια κορώνα, ούτε κάθονται σε θρόνους.

Απλώς έχουν εξουσία σε κάποιους, και έτσι βασιλεύουν. Κατά τον ίδιο τρόπο, δόθηκε και στον Χριστό
εξουσία επί των εθνών από την ανάστασή του, σύμφωνα με τα εδάφια που είδαμε. Άρα, σύμφωνα με το
εδάφιο είχε από την ανάστασή του την εξουσία επί των εθνών, ακόμα και να τα συντρίψει ή να τα ποιμάνει.
Το 1914 δεν πήρε τίποτα περισσότερο.

17
 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΡΙΝ ΤΟ 1914

Στη συνέχεια θα δούμε πλήθος εδαφίων, που δείχνουν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν βασιλιάς πολύ πριν από το
1914.

Ο Χριστός, από τη γέννησή του είχε ήδη βασιλικά δικαιώματα:

Ματθαίος 2:2 “που εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων”

Ο Ιησούς αναφέρεται ως βασιλιάς ακόμα και στη γέννησή του.

Ησαϊας 9:6-7 “Διότι παιδίον εγεννήθει εις ημάς... και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού”

Λουκάς 1:32-33 “ούτος εσταί μέγας και υιός Υψίστου κληθήσεται και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον
θρόνον Δαυίδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας και της βασιλείας
αυτού ουκ έσται τέλος”.

Από τον καιρό του βατπίσματός του το 29 μ.Χ., ο Χριστός άσκησε αυτή την εξουσία σε μαγάλο βαθμό εδώ
στη γη. Εξέβαλλε δαιμόνια σαν απόδειξη ότι ΕΦΘΑΣΕΝ (όχι “θα φτάσει το 1914”) η βασιλεία. Αυτό
φαίνεται στο παρακάτω εδάφιο:

Ματθαίος 12:28 “Ει δε εν πνεύματι Θεού εγώ εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ’υμάς η βασιλεία του
Θεού”.

Ανάσταινε, θεράπευε, δάμαζε τα στοιχεία της φύσης και όλα αυτά με το Πνεύμα το Άγιο, σαν απόδειξη ότι
έφθασεν η βασιλεία του Θεού.

Ιεζεκιήλ 21:26-27 “...Σήκωσον το διάδημα και αφαίρεσον το στέμμα, αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον...θέλω
ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθει εκείνος εις ον ανήκει και εις
τούτον θέλω δώσει αυτό”

Σύμφωνα με αυτό το εδάφιο, το στέμα θα ήταν πεσμένο “εωσού έλθει” ο Χριστός.

Σύμφωνα λοιπόν με το χωρίο Δανιήλ 9:25, ο Χριστός ήλθε το 29 μ.Χ. με το βάπτισμά του, και κατά την
ερμηνεία της εταιρίας Σκοπιάς (“Μπορείτε να ζείτε” σελ 137-138 παρ 12-13). Άρα ΤΟΤΕ, στην πρώτη του
έλευση, έπρεπε να του δοθεί το στέμμα του Σεδεκία. Αλλιώς η προφητεία του Ιεζεκιήλ θα έλεγε “εωσού
ξαναέλθει”.

Εφόσον λοιπόν ο Χριστός πήρε το στέμμα στην πρώτη του έλευση, αν οι καιροί των εθνών ήταν αυτό που
λέει η εταιρία Σκοπιά, θα έπρεπε να λήξουν τότε.

Επιπλέον, αν η προφητεία “εωσού έλθει” εκπληρώνεται το 1914, τότε η λέξη “έρχομαι” ταυτίζεται με τη
λέξη “παρουσία”, με καταστροφικές συνέπειες για το δόγμα του 1914. Η εταιρία Σκοπιά διαχωρίζει τη λέξη
“παρουσία” από τη λέξη “έλευση”, επειδή όπως θα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο, αν σημαίνουν το ίδιο το
1914 θα έπρεπε να γίνει και ο Αρμαγεδδών. (“Χιλιετής Βασιλεία” σελ 168-169). Τα παρακάτω εδάφια
δείχνουν ότι ο Χριστός ήταν ήδη βασιλιάς πριν από το 1914, και πριν το θάνατό του ακόμα:

Ματθαίος 21:5 “...ο Βασιλεύς σου έρχεται σοι πράυς και επιβεβηκώς επί όνον και επί πώλον υιόν
υποζυγίου”

Ήταν λοιπόν βασιλιάς τη στιγμή που ερχόταν στην Ιερουσαλήμ.

Ματθαίος 27:11 “...συ ει ο βασιλεύς των Ιουδαίων; Ο δε Ιησούς έφη ‘σύ λέγεις’.”

Ο Ιησούς παραδέχτηκε πως ήταν βασιλιάς (Μάρκος 15:2, Λουκάς 22:2-3)

Ματθαίος 12:28 “ει δε εν πνεύματι Θεού εγώ εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ’υμάς η βασιλεία του
Θεού”.

18
Ο Χριστός ενεργούσε σαν βασιλιάς. Αν η εταιρία Σκοπιά θέλει να πιστεύει ότι η βασιλεία του Θεού
ιδρύθηκε στον ουρανό το 1914, και θα ιδρυθεί στη γη στον Αρμαγεδδώνα, τότε με ποιά εξουσία ο Χριστός
έκανε θαύματα;

Ιωάννης 1:49 “Λέγει αυτώ ναθαναήλ ‘πόθεν με γινώσκεις;.... συ ει ο υιός του Θεού, συ βασιλεύς ει του
Ισραήλ.”

Ο Ναθαναήλ τον αναγνώρισε ως βασιλιά του Ισραήλ, επί του οποίου βασίλευε και ο Σεδεκίας, τον οποίο
διαδέχτηκε στο θρόνο.

Ιωάννης 18:33-37 “...συ ει ο Βασιλεύς των Ιουδαίων; Απεκρίθει ο Ιησούς..... η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εκ
του κόσμου τούτου.... νυν δε η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εντεύθεν.... συ λέγεις ότι βασιλεύς ειμί”

Ο Χριστός παραδέχεται καθαρά και δηλώνει ότι ΤΟΤΕ ήταν βασιλιάς κάποιος βασιλείας.

Μάρκος 11:10 “Ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία του πατρός ημών Δαυίδ”

Για να έρχεται στη στιγμή εκείνη η βασιλεία σημαίνει πως ήταν υπαρκτή. Άρα η βασιλεία του Δαυίδ και του
Σεδεκία, ήταν υπαρκτή και είχε αποκατασταθεί τότε.

Λουκάς 17:21 “...ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν”

Η εταιρία Σκοπία στο βιβλίο “Συζητάτε” σελ 107, παραδέχεται πώς η βασιλεία ήταν υπαρκτή (εστίν) και
αντιπροσωπευόταν από τον ίδο τον Ιησού ως βασιλιά της!

Στα παρακάτω εδάφια δείχνει η Αγία Γραφή, πώς ο Χριστός δεν είχε εξουσία μόνο επό των μαθητών του,
αλλά και επί όλου του σύμπαντος. Στην ανάληψή του, έγινε η ουράνια ενθρόνισή του.

Τα παρακάτω 3 εδάφια, η εταιρία Σκοπιά τα εφαρμόζει στο 1914. (Σκοπιά 1/1/1986 σελ 18, “Χιλιετής
βασιλεία” σελ 70-71, Σκοπιά 1/2/1986 σελ 10).

Ψαλμοί 45:6-7 “ο θρόνος σου Θεέ (ο θεός), είναι εις τον αιώνα του αιώνος. Σκήπτρον ευθύτητος είναι το
σκήπτρον της βασιλείας σου. Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας αδικίαν. Δια τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο
Θεός σου, έλεον αγαλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου.”

Ψαλμοί 110:1-2 “Εϊπεν ο Κύριος προν τον Κύριόν μου: Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς
σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο κύριος την ράβδον της δυνάμεώς σου.
Κατακυρίευε εν μέω των εχθρών σου.”

Ψαλμοί 2:1-12 “Διατί εφρύαξ ν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης,
και οι άρχοντες συνήχθηασν ομού κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού...ο καθήμενος εν ουρανοίς
θέλει γελάσει... αλλά εγώ (θέλει ειπεί), έχρισα τον βασιλέα μου επί Σιών... Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερον
σε εγέννησα, ζήτησον παρ’εμού και θέλω σοί δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα
πέρατα της γης. Θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά. Ως σκεύος κεραμέως θέλει συντρίψει αυτούς.
Τώραα λοιπόν βασιλείς συνετίσθητε...φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθεί....”

Όπως είπαμε, η Σκοπιά εφαρμόζει τα 3 παραπάνω εδάφια στο 1914. Στη συνέχεια θα δούμε πως η βίβλος τα
εφαρμόζει στην ουράνια ενθρόνιση του Ιησού, μετά την ανάστασή του, διαφωνόντας ως συνήθως με την
εταιρία Σκοπιά.

Πράξεις 4:25-27 “...ινατί εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν κενά; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της
γης...συνήχθησαν γαρ επ’αλήθειας εν τη πόλει ταύτη επί τον άγιον παίδα σου Ιησούν ον έχρισας, Ηρώδης τε
και Πόντιος Πιλάτος συν έθνεσιν και λαοίς Ισραήλ”

19
Καθαρά, η βίβλος εφαρμόζει εδώ τον Ψαλμό 2:1-3 στην πρώτη έλευση του Ιησού, και στις απόπειρες
εναντίον της ζής του τότε. Καμία σχέση δεν έχει με τον Α’Παγκόσμιο πόλεμο του 1914, όπως λέει η εταιρία
Σκοπιά αυθαίρετα και αναπόδεικτα.

Πράξεις 13:33 “ότι ταύτην ο Θεός εκπλήρωκεντοις τέκνοις αυτών ημίν αναστήσας Ιησούν ως και ρω
τω ψαλμώ γέγραπται τω δευτέρω: Υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεέννηκά σε”.

Και πάλι η βίβλος εφαρμόζει τον 2 ο ψαλμό στην πρώτη έλευση του Χριστού, και λέει καταρά πως
εφαρμόστηκε στην ανάστασή του.

Εβραίους 1:5,8,13 “Τίνι γαρ είπεν ποτέ των αγγέλων:Υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκάσε; Και
πάλιν...προς δε τον Υιό: ο Θρόνος σοτ ο Θεός έις τον αιώνα του αιώνος, και η ράβδος της ευθύτητας ράβδος
της βασιλείας σου...δια τούτο έχρισέ σε... προς τίνα δε των αγγέλων είρηκέν ποτέ: Καθού εκ δεξιών μου έως
αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου;”

Στα παραπάνω εδάφια, βλέπουμε ότι συνδέει τον Ψαλμό 45:6-7 και τον 110:1-2 με τον 2:1-12, που όπως
είδαμε στις Πράξεις 13:33, εφαρμόζεται στην ανάσταση του Κυρίου. Τότε λοιπόν εφαρμόζονται και οι 2
άλλοι Ψαλμοί.

Πράξεις 2:29-36 “...περί του πατριάρχου Δαυϊδ... όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού
καθίσαι επί τον θρόνον αυτού, προϊδών ελάλησεν περί της αναστάσεως του Χριστού ότι ούτε εγκαταλείφθει
εις άδην ούτε η σάρξ αυτού είδεν διαφοράν. Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, ου πάντες ημείς εσμέν
μάρτυρες τη δεξιά ούν (λοιπόν) του Θεού υψωθείς, την τε επαγγελίαν του Πνεύματος του Αγίου λαβών παρά
του πατρός, εξέχεεν...ου γαρ Δαυίδ ανέβει εις τους ουρανούς, λέγει δε αυτός: ‘΄ειπεν ο Κύριος τω Κυρίω
μου:Κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Ασφαλώς ούν (λοιπόν),
γινωσκέτω πας οίκος Ισραήλ ότι και Κύριον και Χριστόν εποίησε ν ο Θεός τούτον τον Ιησούν ον υμείς
εσταυρώσατε”.

Πόσο πιο καθαρά μπορούσε να το γράψει η Γραφή ότι ο Ψαλμός 110:1-2 εκπληρώθηκε με την ανάσταση
του Χριστού;Τι περισσότερο χρειάζεται κάθε ειλικρινής αναγνώστης για να καταλάβει πως ο Ιησούς έγινε
“Κύριος”, και κάθισε στο θρόνο του Δαυίδ όταν υψώθηκε στα δεξιά του Θεού στην ανάστασή του;Κι όμως,
λέει ακόμα περισσότερα:

Εβραίους 10:12-15 “Ούτος δε μίαν υπέρ αμαρτιών προσενέγκας θυσίαν εις το διηνεκές εκάθισεν εν δεξιά
του Θεού, το λοιπόν εκδεχομένωος έως τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού...Μαρτυρεί
και το Πνεύμα το Άγιον”

Ποιός τολμά να διαφωνήσει με το Πνεύμα το Άγιο ότι ο ψαλμός ρι:1-2 είχε εκπληρωθεί τότε;

Μάρκος 14:62 “Ο δε Ιησούς είπε: Εγώ ειμί, και όψεσθε τον υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών καθήμενον της
δυνάμεως και ερχόμενον μετά των νεφελών του ουρανού.”

Λουκάς 22:67-70 “...ει συ ο Χριστός;... από του νυν δε έσται ο υιός του ανθρώπου καθήμενος εκ δεξιών της
συνάμες του Θεού...”

Στα δύο παραπάνω εδάφια φαίνεται πως ο Χριστός από τότε (από του νυν) θα καθόταν στα δεξιά του Θεού,
και έτσι ο Ψαλμός 110:1-2 θα εκπληρωνόταν τότε.

Αποκάλυψη 2:2-27 “Και ονικών και ο τηρών όχρι τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών
και ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά ως τα σκεύη τα κεραμικά συντρίβεται, ως καγώ είληφα (έλαβα) παρά
του πατρός μου”

Ειδικά αυτό το εδάφιο είναι καταπέλτης εναντίον του δόγματος του 1914. Όχι μόνο εφαρμόζει την
προφητεία του 2ου ψαλμού στην πρώτη έλευση του Χριστού, αλλά αποδεικνύει ότι η βασιλεία που έλαβε ο
Ιησούς τον πρώτο αιώνα, δεν ήταν μόνο επί της εκκλησίας του, αλλά και επί των εθνών. Έτσι δεν μένει
τίποτα για να βασιλέψει πάνω του ο Ιησούς το 1914!!!

20
Η παγκόσμια εξουσία του Χριστού, φαίνεται και από τα παρακάτω εδάφια. Από την πρώτη του παρουσία
εξουσίαζε σε όλο το σύμπαν.

1 Πέτρου 3:22 “ος (ο οποίος) εστίν εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις τον ουρανό υποταγέντων αυτώ αγγέλων
και εξουσιών και δυνάμεων.”

Πότε λοιπόν υπετάχθησαν οι άγγελοι, οι εξουσίες και οι δυνάμεις στον Χριστό; ΟΤΑΝ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟΝ
ΟΥΡΑΝΟ !

Κολασσαείς 1:13 “ος ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του
Υιού της αγάπης αυτού.”

Ήταν ήδη οι χριστιανοί στην βασιλεία του Χριστού από τότε. Άρα ήταν υπαρκτή.

Ματθαίος 28:18 “και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων ‘Εδόθει μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και
επί της γης’.”

Από πότε του είχε δοθεί; Από το 1914; Η βίβλος διαφωνεί.

Φιλιππισίους 2:9-11 “Διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσεν και εχαρίσατο αυτώ το όνομα το υπέρ παν όνομα,
ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψει επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα
εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός.”

Είναι σαφής η εξουσία του Ιησού επί όλου του σύμπαντος από τον πρώτο αιώνα.

Εφεσίους 1:20-22 “Ην ενήργησεν εν Χριστώ εγείρος αυτόν εκ νεκρών και καθίσας εν δεξιά αυτού εν τοις
επουρανίοις υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος
ονομαζομένου, ου μόνον εν των αιώνι τούτω αλλά και εν τω μέλλοντι. Και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδους
αυτού και αυτόν έδωκεν κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία.”.

Ο Ιησούς λοιπόν βασίλεψε από την ανάστασή του ως Νέο Κτίση επί πάντων και για πάντα, και δεν
χρειαζόταν να περιμένει έως το 1914 για να γίνει βασιλιάς.

Το παρακάτω εδάφιο δείχνει καθαρά πως οι εθνικοί δεν μπορούσαν να μπουν στην εκκλησία, αν πρώτα δεν
ανοικοδομείτο η σκηνή του Δαυίδ η πεσμένη, δηαλαδή η βασιλική του δυναστεία. (Δες Λουκά 1:32, 2
Σαμουήλ 7:11-13, 16, Άμμως 9:11-12). Εφόσον όμως οι εθνικοί μπήκαν στην εκκλησία τον πρώτο αιώνα,
σημαίνει πως ο Χριστός είχε ήδη καθίσει σρον θρόνο του Δαβίδ από τότε, και είχε ανοικοδομήσει τη σκηνή
του από τότε. Ιδού το εδάφιο:

Πράξεις 15:14-17 “Συμεών εξηγήγατο καθώς πρώτον ο Θεός επεσκέψατο λαβείν εξ εθνών λαόν τω ονόματι
Αυτού. Και τούτω συμφωνούσιν οι λόγοι των οπροφητών καθώς γέγραπται ‘Μετά ταύτα αναστρέψω και
ανοικοδομήσω την σκηνή Δαυίδ την πεπτωκυίαν και τα κατεσκαμμένα αυτής ανοικοδομήσω και ανορθώσω
αυτήν, όπως αν εκζητήσωσιν οι κατάλοιποι των ανθρώπων τον Κύριον και πάντα τα έθνη εφ’ούς
επικέκληται το όνομά μου επ’αυτούς, λέγει Κύριος ποιών ταύτα”.

Όταν ειπώθηκαν αυτά τα λόγια, οι εθνικοί είχαν ήδη μπει στην εκκλησία και ο Θεό ανοικοδομούσε την
δυναστεία του Δαυίδ, “όπως αν” (για να) “εκζητήσωσιν... τον Κύριον και πάντα τα έθνη”. Σαφώς φαίνεται,
πως η ανοικοδόμηση προηγείται της εισόδου των εθνικών.

Πολλά εδάφια μπορούν να γραφτούν ακόμα ως αποδείξεις πως ο Χριστός βασίλεψε στο θρόνο του Δαυίδ
από τον πρώτο αιώνα, μα ήδη γράφτηκαν αρκετά.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ : Αποδείξαμε, πως η βίβλος διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός ενθρονίστηκε στο
θρόνο του Θεού τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Έτσι όμως, δεν μένει τίποτα πάνω στο
οποίο θα μπορούσε να αρχίσει να βασιλεύει το 1914, αποδεικνύοντάς το λάθος,
μαζί με όλους τους υπολογισμούς της εταιρίας Σκοπιάς για τους Καιρούς των
Εθνών.

21
Και όμως! Υπάρχουν πολύ περισσότερες αποδείξεις εναντίον του δόγματος του 1914!

4. ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η λέξη “παρουσία” είναι άμμεσα συνδεδεμένη με το δόγμα του 1914. Μπορούμε μάλιστα να πούμε πως
αυτό το σημείο ξεκίνησε ο Ρώσσελ την παρερμηνεία του. (Βιβλίο Έτους των Μ.τ.Ι. 1983 σελ 36 παρ 2).

Η λέξη παρουσάι έχει 2 έννοιες:

α) Εννοιολογικά - Να είναι κανείς παράπλευρα, δίπλα (από το “παρά” και το “ουσία” = “να είναι”)
β) Τεχνική χρήση του όρου - Ἀφιξη, ιδιαίτερα επίσκεψη ενός βασιλικού ή με αξίωμα προσώπου (“Χιλιετής
βασιλεία” σελ 169).

Η εταιρία Σκοπιά διαλέγει αυθαίρετα, μόνο την πρώτη ερμηνεία. Αυτό γίνεται για τον εξής λόγο:
Αν η λέξη παρουσία χρησιμοποιείται για τον Χριστό με την έννοια “παράπλευρα” θα μπορούσε να
παρίσταται από το 1914 ακόμα και χωρίς να τον βλέπουμε, κρυμμένος από τα μάτια μας, και έτσι να
υποστηριχτεί ότι έγινε η 2 α παρουσία. Αν όμως χρησιμοποιείται με την έννοια “άφιξη”, τότε η η παρουσία
του βάση των γραφών, θα έπρεπε να ταυτιστεί με τον Αρμαγεδδώνα, και να γίνει αντιληπτή από όλους.
(Αποκάλυψη 1:7) (“Μπορείτε να ζείτε” σελ 147 παρ 17).

Επίσης, αν ο Χριστός μίλησε για “το σημείο της παρουσίας του” (Ματθαίος 24:3) με την έννοια “το σημάδι
με το οποίο θα ξέρετε ότι είμαι αόρατα παρών” θα μπορούσε η εταιρία Σκοπιά να χρησιμοποιήσει επίγεια
γεγονότα για στήριξη της αόρατης παρουσίας του το 1914. Αν όμως εννοούσε “το σημάδι που θα ξέρετε ότι
έρχομαι με βασιλική εξουσία” τότε τα επίγεια γεγονότα είναι πρόδρομοι ή ταυτόχρονα με την έλευση και
δεν έπονται. Συνεπώς δεν μπορούν να αποδείξουν τίποτα και επιπλέον θα έδειχναν ότι ο Χριστός δεν ήλθε
ακόμα στην παρουσία του (“Μπορείτε να ζείτε” σελ 147 παρ 17).

Αν λοιπόν αποδείξουμε ότι η λέξη “παρουσία” χρησιμοποιείται στην βίβλο και κυρίως από τον Χριστό με
την τεχνική έννοια του όρου ως “έλευση”, τότε αποδεικνύεται ότι “το σημείο της παρουσίας” του Χριστού,
προηγείται της δεύτερης παρουσίας, ή είναι ταυτόχρονο με αυτήν, και συνεπώς η παρουσία αυτή δεν έγινε
το 1914. Επειδή, τί χρειάζεται σημείο, αν όλοι γνώριζαν ότι ο Χριστός ήρθε;

Έτσι, ο ισχυρισμός της εταιρίας Σκοπιάς για το σημείο ΜΕΤΑ την παρουσία, βγαίνει λάθος.

Παρακάτω θα δείξουμε ότι η λέξη παρουσία έχει την έννοια της “έλευσης με βασιλική εξουσία” (Στο
προηγούμενο κεφάλαιο, στη σελίδα 18, συναντήσαμε ήδη μια απόδειξη όταν εξετάζαμε το εδάφιο Ιεζεκιήλ
21:26-27). Επίσης, θα αποδείξουμε ότι “το σημείο της παρουσίας” δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέει η
εταιρία Σκοπιά ότι είναι.

Η ΟΡΑΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

Οι μαθητές του, ρώτησαν τον Ιησού Χριστό στο Ματθαίος 24:3

Ματθαίος 24:3 “ειπέ ημίν, πότε ταύτα έσται και τι το σημείον της σης παρουσίας και συντέλειας του
αιώνος;”

Παρατηρούμε ότι οι μαθητές ταύτιζαν τη συντέλεια του αιώνα με την παρουσία, και αν δούμε παραπάνω
(24:2), με την καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ.

Αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές νόμιζαν ότι ο Χριστός θα ερχόταν τότε σαν βασιλιάς και θα ίδρυε μια
Ιουδαϊκή βασιλεία. Αυτό φαίνεται και στο εδάφιο Πράξεις 1:6

Πράξεις 1:6 “(οι μαθητές) συνελθόντες ηρώτων αυτόν λέγοντας ‘Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω
αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ;”

22
Η Σκοπιά του 1974 σελ 426 λέει με βάση αυτό το εδάφιο: “(οι μαθητές) δεν γνώριζαν πως θα ήταν αόρατη
(η παρουσία). Ακόμα και μετά την ανάστασή του, ρώτησαν ‘Κύριε εν τω καιρώ τούτο αποκαθιστάνεις......
προσδοκούσαν μια ορατή αποκατάστασή της”.

Η Σκοπιά λοιπόν, παραδέχεται πως οι μαθητές του Χριστού, περίμεναν πως η παρουσία του Χριστού θα
ήταν ορατή. Μα τότε πώς μπορεί οι μαθητές να χρησιμοποίησαν τη λέξη με την έννοια “ίσταμαι
παράπλευρα”; Εφόσον τον περίμεναν να τον δουν να έρχεται ορατά με βασιλική εξουσία!!!

Άρα, όταν οι μαθητές έλεγαν: “τι το σημείον της παρουσίας σου” εννοούσαν “ποιό σημείο θα προηγηθεί από
την ορατή σου έλευση με βασιλική εξουσία;” Αν οι μαθητές περίμεναν μια ορατή αποκατάσταση, τι θα
χρειαζόνταν ένα μετέπειτα σημείο που να την αποδεικνύει; Άρα, ήθελαν ένα σημείο που θα προηγούνταν ή
θα συνόδευε την άφιξη του με βασιλική εξουσία.

Αποδείξαμε λοιπόν, ότι οι μαθητές χρησιμοποίησαν τη λέξη “παρουσία” με την τεχνική χρήση του όρου, της
βασιλικής έλευσης ορατά.

ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Ο Χριστός επίσης, όταν τους έδωσε “το σημείο της παρουσίας του”, προφανώς χρησιμοποίησε την ίδια
λέξη, με την έννοια που ρώτησαν οι μαθητές του. Αν τους έλεγε κάτι διαφορετικό, θα τους παραπλανούσε
και θα τους μπέρδευε. Πρέπει λοιπόν να χρησιμοποίησε τη λέξη με την έννοια της “έλευσης”, όπως εκείνοι.

ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΛΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Στην πραγματικότητα, ο Χριστός ουδέποτε χρησιμοποίησε τη λέξη παρουσία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η
λέξη “παρουσία” είναι ελληνική, ενώ ο Χριστός και οι μαθητές του (σαν Ισραηλίτες) μιλούσαν εβραϊκά. Η
συζήτηση αυτή λοιπόν για “το σημείο της παρουσίας” έγινε στα εβραϊκά.

Από τα 4 ευαγγέλια, τη λέξη “παρουσία” τη βρίσκουμε μόνο στον Ματθαίο. Το ευαγγέλιο του Ματθαίου,
επίσης, είναι το μόνο βιβλίο της Καινής Διαθήκης που γράφτηκε στα εβραϊκά, και κατόπιν μεταφράστηκε
στα Ελληνικά. Στην εβραϊκή γλώσσα όμως, δεν υπάρχει λέξη αντίστοιχη με την ελληνική λέξη “παρουσία”.
Υπάρχουν μόνο οι δύο λέξεις “Μπο” και “Αθάχ”, που σημαίνουν “έρχομαι”.

Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα τις μεταφράζει ως εξής: “παρείμει” και “παρουσία”και η ΜΝΚ της εταιρία
Σκοπιάς ως “COMING” δηλαδή “έρχομαι”. Π.χ. Παροιμίες 1:27, 1 Σαμουήλ 9:6, Δευτερονόμιο 32:35,
Ιωήλ 2:1 “έρχεται η ημέρα του Κυρίου”, - κατά Ο’ “Ότι παρέστιν η ημέρα του Κυρίου, ότι εγγύς εστίν”.

Αν εδώ οι Εβδομήκοντα μετέφρασαν τη λέξη ως “παρέστιν” με ετοιμολογική χρήση, δηλαδή ότι η ημέρα
του Κυρίου είναι παρούσα, το εδάφιο δεν έχει νόημα. Πώς θα ήταν παρούσα και ταυτόχρονα πιο κοντά;
Φαίνεται λοιπόν ότι από την εποχή εκείνη που γράφτηκε η μετάφραση, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν την
λέξη “παρουσία” με την τεχνική έννοια του “έρχομαι”. Στην ίδια περίοδο γράφτηκε και το ευαγγέλιο του
Ματθαίου και συνεπώς χρησιμοποιεί τη λέξη με την τεχνική έννοια.

Έτσι ο Χριστός εφόσον μίλησε εβραϊκά, είχε να χρησιμοποιήσει τις λέξεις “Μπο” και “Αθάχ” μόνο, και
μίλησε για έλευση, και όχι για “αόρατη παρουσία”.

ΣΥΦΡΑΖΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Από τα υπόλοιπα λόγια του Ιησού επίσης, φαίνεται ότι η λέξη μεταφράστηκε στο ευαγγέλιο του Ματθαίου
με την τεχνική χρήση της.

Ο Χριστός στα εδάφια 24:5, 30, 37, 42, χρησιμοποιεί τη λέξη “παρουσία” εναλλάξ με τη λέξη “έλευση”,
επειδή σημαίνουν το ίδιο πράγμα.

23
Επίσης, αν το εδάφιο 24:32-33 με την παραβολή της συκιάς, θεωρηθεί ότι αναφέρεται με εσχατολογική
έννοια όπως το δέχεται η εταιρία Σκοπιά (Σκοπιά 1/5/1983 σελ 12 παρ 6) δεν λέει “όταν η
συκιά...γινώσκετε ότι είναι παρών το θέρος, αλλά εγγύς εστίν το θέρος.” Έτσι όμως, “ταύτα πάντα” που οι
Μάρτυρες δέχονται ως σημείο, θα προηγούνταν της παρουσίας, δεν θα την ακολουθούσαν, όπως λέει η
Σκοπιά ότι έγινε από το 1914!

ΤΟ ΣΥΝΘΕΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

Οι μαθητές ρώτησαν:

Ματθαίος 24:3 “... τι το σημείον της σης παρουσίας και συντέλειας του αιώνος;”

Από φαίνεται ότι ταύτιζαν την “παρουσία” με τη “συντέλεια”. Ο Χριστός λοιπόν προφανώς απάντησε και
στα 2 όταν είπε:

Ματθαίος 24:6 “δει γαρ γενέσθαι, αλλά ούτω εστίν το τέλος” (“επειδή αυτά πρέπει να γίνουν αλλά δεν είναι
ακόμα το τέλος”).

Αυτά τα γεγονότα λοιπόν, θα προηγούνταν της παρουσίας και του τέλους (της συντέλειας). Δεν θα ήταν
κατόπιν της παρουσίας.

Εδώ, αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρία Σκοπιά διαχωρίζει αυτά που αναγράφονται στο Ματθαίος 24:4-6,
από αυτά στο 7-8. Λένε, πως ως το εδάφιο 6, ο Ιησούς ανέφερε συνιθισμένα γεγονότα της ιστορίας, ενώ από
το εδάφιο 7 άρχίζει το σύνθετο σημείο του τέλους, που θα συνέβαινε ταυτόχρονα με τη δεύτερη παρουσία.
(“Μπορείτε να ζείτε” σελ 147 παρ 17, σελ 149 παρ 5 έως σελ 151).

Αυτό όμως είναι λάθος, όπως φαίνεται αν γίνει γραμματική ανάλυση του εδαφίου 7. Το εδάφιο 7 ξεκινάει με
τη λέξη “διότι”. Η λέξη διότι, σημαίνει ότι αυτά που ακολουθούν είναι επεξήγηση των προηγουμένων. Έτσι
η φράση “Διότι θέλει εγερθεί (“εγερθήσεται γαρ” στο κείμενο) έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν”
κλπ, όχι μόνο δεν είναι σημείο τέλους, αλλά περιλαμβάνονται (ως επεξήγηση) τα προηγούμενα λόγια του
Χριστού, στα εδάφια 4-6, ότι “όταν θα τα δείτε αυτά δεν είναι το τέλος”. Δηλαδή, το αντίθετο από αυτό που
λέει η εταιρία Σκοπιά για το σημείο του τέλους.

Η ίδια η Σκοπιά παραδέχεταιστο βιβλίο της “Χιλιετής βασιλεία” σελ 297, ότι το “διότι” είναι επεξήγηση
των προηγουμένων!!! Όμως, το εφαρμόζει στην κατά γράμμα εκπλήρωση για την καταστροφή της
Ιερουσαλήμ. Παράξενη λογική!, δηλαδή όπυ τους συμφέρει η γραμματική ισχύει, όπου όμως εν τους
συμφέρει, καταστρατηγούνται οι κανόνες της ελληνικής γλώσσαςμ ακόμα και στο ίδιο το εδάφιο που
παραδέχονται ότι ισχύουν (αλλά σε άλλη εκπλήρωσή του).

Λένε ότι οι φράσεις “έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν” σημαίνουν παγκόσμιους πολέμους. Όμως
η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τις ίδιες φράσεις και αλλού για να δείξει απλούς πολέμους. (πχ. 2 Χρονικών
15:6, Ησαϊας 19:2).

Άρα, αυτό που η εταιρία Σκοπιά ονομάζει “σύνθετο σημείο”, στην πραγματικότητα είναι πράγματα που θα
έδειχναν ότι “δεν είναι ακόμα το τέλος”, ότι η παρουσία δεν άρχισε. (Για περισσότερες πληροφορίες δες το
βιβλίο του Όλοφ Γιόνσον “Το σημείο των εσχάτων ημερών”. Περιέχει ιστορικά στοιχεία κατά του 1914).

Ακόμα όμως και αν πούμε ότι σήμερα έχουμε αύξηση των δεινών, αυτό δεν λέει τίποτα για την παρουσία
του Χριστού. Ο Χριστός, πουθενά δεν είπε ότι θα υπήρχε αύξηση αυτών των φαινομένων. Το είπε μόνο για
την ανομία (Ματθαίος 24:42), και αυτό μέσα στο ειδικό συμφραζόμενο για την κατάσταση των πιστών. Όχι
με την έννοια του σημείου. Τα φαινόμενα αυτά θα είχαν τη συνήθη τους μορφή, σε όλη τη διάρκεια της
χριστιανικής εκκλησίας, αλλά “δεν είναι έτι το τέλος”. Ο Ιησούς σε αυτό είνα κατηγορηματικός:

Λουκάς 21:8 “ο δε είπε ‘βλέπετε μην πλανηθείτε, διότι πολλοί θέλουσιν έλθεί εν τω ονόματί μου, λέγοντες
ότι ΄εγώ είμαι’ και ‘ο καιρός επλησίασε’ Μην υπάγετε λοιπόν οπίσω αυτών.”

24
Η εταιρία Σκοπιά λέει “Ο ΚΑΙΡΟΣ ΈΦΘΑΣΕ”. Μήπως εσύ αναγνώστη ακολουθείς τέτοιους ανθρώπους;

ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΣΗΜΕΙΟ

Οι μαθητές ρώτησαν: “τί Το σημείον (ενικός) της παρουσίας σου”

Επειδή όμως οι πόλεμοι, οι πείνες, οι αρρώστιες, κλπ είναι πολλά και η λέξη “σημείο” στον ενικό, αυτό
δυσκόλευε την εταιρία Σκοπιά. Έετσι κατέφυγε σε ένα ακόμη τέχνασμα: Λέει ότι όλα αυτά μαζί είναι ένα
σύνθετο σημείο που προσδιορίζει την αόρατη παρουσία του Χριστού. (“Μπορείτε να ζείτε” σελ 149 παρ
4). Όμως και αυτό επίσης είναι λάθος.

Όχι μόνο αποδείξαμε πριν ότι αυτά δεν είναι σημείο της παρουσίας, αλλά και επειδή ο ίδιος ο Χριστός δίνει
ένα άλλο σημείο ως σημείο της παρουσίας του, και όχι της εταιρίας Σκοπιάς.

Στο Ματθαίος 24:30 χρησιμοποιεί την ίδια λέξη με τους μαθητές του “το σημείον” και το προσδιορίζει ως
“το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ”. Το εδάφιο λέει:

Ματθαίος 24:30 “και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν ουρανώ και τότε κόψονται
πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά
δυνάμεως και δόξης πολλής..”

Φαίνεται καθαρά ότι αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα των μαθητών του Χριστού “τι το σημείο της
παρουσίας σου...”. Στο κεφάλαιο 24 του Ματθαίου η λέξη “σημείο” βρίσκεται μόνο στο 24:3 και στο 24:30.
Οπότε αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα.

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι “το σημείο της παρουσίας του Υιού του ανθρώπου”, δεν είναι γήϊνα φαινόμενα
αλλά είναι ουράνια. (εν τω ουρανώ). Επίσης δεν θα το έβλεπαν μόνο ένα “υπόλοιπο” εκλεκτών αλλά “πάσαι
αι φυλαί της γης”.

Παρατηρούμε επίσης ότι είναι ταυτόχρονο το σημείο με την παρουσία, η οποία θα είναι ορατή. Κατόπιν
αυτού, οι ισχυρισμοί περί “σύνθετου σημείου της αόρατης παρουσίας του 1914” καταπίπτουν.

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η εταιρία Σκοπιά λέει ότι μετά την δεύτερη παρουσία του Χριστού το 1914, δηλαδή το 1918, άρχισε η
πρώτη ανάσταση των αγίων για ουράνια ζωή (Σκοπιά 1/10/1986 σελ 14). Λένε επίσης ότι οι υπόλοιπο άγιοι
από το 1918 και μετά, ένας – ένας που πεθαίνουν γίνονται στιγμιαία πνευματικά όντα, και ότι αυτό θα
συνεχιστεί ως την τελική επέμβαση του Θεού στα ανθρώπινα (1 Κορινθίους 15:51-52, 1 Θεσσαλονικείς
4:15-17).

Στη συνέχεια θα αποδείξουμε ότι όχι μόνο είναι λάθος αυτή η ερμηνείαμ αλλά το δόγμα του 1914,
καταρρίπτεται πλήρως από το παρακάτω εδάφιο:

1 Θεσ. 14:15-17 “...ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου, ου μη φθάσωμεν τους
κοιμηθέντας ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται
απ’ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες, οι περιλειπόμενοι άμα
συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτως πάντοτε συν Κυρίω
εσόμεθα”

Παρατηρούμε ότι στην παρουσία του Κυρίου, ανασταίνονται πρώτα οι νεκροί και μετά οι ζωντανοί (ακόμα
άγιοι, “αρπάζονται άμα συν αυτοίς” δηλαδή ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ (τους αναστημένους).

Το αρχαίο κείμενο έχει τη λέξη “άμα” που σημαίνει “ταυτόχρονα”. Αυτή η λέξη, η Νεοελληνική μετάφραση
της Καινής διαθήκης την έχει παραλείψει. Όμως στο κείμενο το πρωτότυπο υπάρχει!

25
Η εταιρία Σκοπιά αυτό το ξέρει καλά. Στην διάστιχο μετάφραση, που εξέδωσε η ίδια, στο κείμενο παραθέτει
κανονικά το εδάφιο, ως ανόθευτο λόγο του Θεού.

Όμως στη Μετάφραση Νέου Κόσμου εξαφάνισε αυτή την τόσο ενοχλητική λεξούλα, για να συμφωνεί το
εδάφιο με τα δόγματά της. Έκανε το ίδιο που αναφέρουμε στη σελίδα 14 του παρόντος (“... Φυσικά....
ΜΝΚ”), και που κάνει με κάθε ενοχλητικό εδάφιο για τα δόγματά της. Παρακάτω παρατίθεται φωτοτυπία
από το βιβλίο της εταιρίας Σκοπιάς THE KINGDOM INTERLINEAR TRANSLATION OF THE
GREEK SCRIPTURES.
Παρατηρούμε ότι ενώ στο κείμενο η λέξη “άμα”
υπάρχει, στην μετάφραση κάτω από το “άμα”,
μεταφράζει “ΑΤ ΤΗΕ ΣΑΜΕ ΤΙΜΕ”, δηλαδή
“ταυτόχρονα”.

Όμως στη Μετάφρση Νέου Κόσμου δίπλα, η

ενοχλητική λέξη παραλείπεται και το νόημα του
εδαφίου διαστρέφεται (Αποκάλυψη 22:19,
Παροιμίες 30:5-6).

Αν η εταιρία Σκοπιά μετέφραζε το εδάφιο σωστά,

οι αναγνώστες της μετάφρασης της θα
καταλάβαιναν ότι η ανάσταση των αγίων δεν
μπορεί να έγινε το 1918, επειδή τότε θα έπρεπε να
αρπαχτούν ταυτόχρονα με τους αναστημένους και
οι ζωντανοί άγιοι.

Αυτό όμως δεν συνέβει, και αποδεικνύεται έτσι

ότι η παρουσία του Κυρίου είναι ακόμα
μελλοντική. Το εδάφιο 15 λέει ότι αυτό θα
συνέβαινε “στην παρουσία” Του.

Ο Ρώσσελ το γνώριζε αυτό το εδάφιο και γι’αυτό το 1914 περίμενε να αρπαχτεί στον ουρανό (Βιβλίο του
έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά του 1983 σελ 74-76). Με αυτό συμφωνεί και η περικοπή:

1 Κορινθίους 15:51-52 “Ιδού μυστήριον υμίν λέγω. Πάντες ου κοιμηθησόμεθα πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν
ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγρθήσονται άφθαρτοι, και
ημείς αλλαγησόμεθα”

“Πάντες” (όλοι) οι άγιοι, ζωντανοί και νεκροίμ “μεταλλάσονται σε μια στιγμή, στην πατρουσία του Κυρίου”
και αρπάζονται στον ουρανό. Δεν περιμένουν 4 έτη (από το 1914 έως το 1918), ούτε πάνε ένας-ένας, αλλά
όλοι σε μια στιγμή. Έγινε αυτό το 1914; μήπως το 1918;

Αυτά λοιπόν που είχαν προφητέψει οι Μάρτυρες για το 1914, δεν ήταν λάθος πράγματα σε σωστό χρόνο,
αλλά σωστά πράγματα σε λάθος χρόνο (και μάλιστα όχι όλα σωστά) (Βιβλίο έτους των ΜτΙ του 1983 σελ
76).

Εδώ συνδέονται και τα εδάφια που είπαμε πριν:

Ματθαίος 24:30-31 “και τότε φανήσεται το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν ουρανώ και τότε κόψονται
πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά
δυνάμεως και δόξης πολλής και αποστελεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος μεγάλης και επισυνάξουσιν
τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’άκρων ουρανών έως των άκρων αυτών”

Έχουμε λοιπόν ένα ουράνιο σημείο που θα συνοδέψει την παρουσία του Κυρίου την οποία θα δούν όλοι και
στην οποία όλοι οι χρισμένοι χριστιανοί θα αρπαχτούν με τους αναστημένους Αγίους εν ριπή οφθαλμού από
τους αγγέλους. Οι Άγιοι αυτοί είναι ο σίτος, που ξεχωρίζονται από τα ζιζάνια, και οι θεριστές είναι οι

26
άγγελοι που τον συνάγουν στην ουράνια αποθήκη (Ματθαίος 13:29-30, 37-42). (Η εταιρία Σκοπιά
παρερμηνεύει και αυτή την παραβολή, όπως φαίνεται στη Σκοπιά 1/12/1981 σελ 21-25). (Δες και
Αποκάλυψη 1:7 και Ιωάννης 14:3).

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ

Όλες οι Αγγλικές μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης (εκτός της ΜΝΚ), που έγιναν από το 1945
μεταφράζουν τη λέξη “παρουσία” ως “COMING”, δηλαδή ως “έλευση”, και όχι ως “παρουσία”
(PRESENT). Χρησιμοποιούν δηλαδή τον τεχνικό όρο, όπως τεκμηριώνεται και στα λεξικά Ουέμποτερ και
Λίντελ και Σκοτ.

Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, τεκμηριώνουν την έννοια της λέξης “παρουσία” ως “βασιλική έλευση”,
για την περίοδο του Χριστού (την Αλεξανδρινή).
α) Χιλιάδες χειρόγραφα που βρέθηκαν σε μια συναγωγή του Καίρου, δείχνουν καθαρά την τεχνική έννοια
της λέξης.
β) Νομίσματα πόλεων, που κόπηκαν με την αφορμή επίσκεψης ενός αυτοκράτορα (πχ “τάδε έτος από της
παρουσίας του Ανδριανού στην Κόρινθο” κλπ). Αν η λέξη “παρουσία” διαρκούσε πολύ καιρό όπως λέι η
Σκοπιά ότι διαρκεί η παρουσία του Χριστού, τότε από ποιό σημείο της παρουσίας του αυτοκράτορα
μετρούσε ο χρόνος των νομισμάτων;
γ) Η επιγραφή της Τεγέας γράφει “Έτους 69ου από την 1η παρουσία του Ανδριανού στην Ελλάφα”

ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΙΚΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΕΛΕΥΣΗΣ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Τα συμφραζόμενα των εδαφίων Ματθαίος 24, Λουκάς 21, και Μάρκος 13, δείχνουν ότι όταν ο Χριστός
έλεγε “αγρυπνείτε γιατί δεν γνωρίζετε πότε έρχεται ο Υιός του ανθρώπου”, μιλούσε για την παρουσία του.

Ματθαίος 24:37-40, 44, 46, 50 “37. ώσπερ γαρ αι ημέραι του Νώε, ούτως εσταί και η παρουσία του Υιού
του ανθρώπου. 38. ως γας ήσαν εν ταις ημέραις εκείναις ταις προ του κατακλυσμού, τρώγοντες και πίνοντες,
γαμούντες και γαμίζοντεςμ άχρι ης ημέρας εισήλθεν Νώε εις την Κιβωτόν, 39.και ουκ έγνωσαν εώς ήλθεν ο
κατακλυσμός και ήρεν άπαντας, ούτωε έσται η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. 40.Τότε έσονται δύο εν
τω αγρώ, εις παραλαμβάνεται και εις αφήνεται. 44.δια τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι η ου δοκείτε ώρα
ο Υιός του ανθρώπου έρχεται. 46.Μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο Κύριος αυτού ευρήσει ούτως
ποιούντα. 50. ήξει (θα έλθει) ο Κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ού
γινώσκει” (Σκοπιά 1/10/1984 σελ 22, Σκοπιά 1/7/1981 σελ 24-27, Σκοπιά 1/3/1981 σελ 21)

Λουκάς 21:34,36 “προσέχετε σε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν αι καρδίαι υμών εν κρεπάλη και μέθη και
μέρίμναις βιωτικαίς, και επιστή εφ’υμάς εφνίδιος η ημέρα εκείνη. 36. αγρυπνείτε δε εν παντί καιρώ δεόμενοι
ίνα κατισχύσητε εκφυγείν ταύτα πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι, και σταθήναι έμπροσθεντού Υιού του
ανθρώπου.” (Σκοπιά 1/3/1981 σελ 21)

Μάρκος 13:35 “γρηγορείτε ουν, ουκ οίδατε γαρ πότε ο Κύριος της οικίας έρχεται, ή όψε ή μεσονύκτιον ή
αλεκτροφωνίας ή πρωί”.

Η Σκοπιά εφαρμόζει στα εδάφια Ματθαίος 24:42,44 και Λουκάς 21:34 την έλευση, ενώ στα εδάφια
Ματθαίος 24:37-39,46,50 την παρουσία (δες τις παρενθέσεις παραπάνω με τα έντυπα της Σκοπιάς). Όμως:

α) Στα εδάφια Ματθαίος 24:46,50 λέει “ελθών” και “ήξει” που δίνει στην λέξη “παρουσία” την έννοια
“έρχομαι”. Εφόσον λοιπόν η εταιρία Σκοπιά δίνει σε αυτά τα εδάφια την έννοια “παρουσία” είναι σαν να
παραδέχεται ότι η λέξη αυτή σημαίνει “έλευση”.
β) Το Λουκάς 21:34,36 που η εταιρία Σκοπιά το εφαρμόζει στον Αρμαγεδδώνα, φαίνεται καθαρά πως μιλάει
για το ίδιο πράγμα που μιλάνε τα Ματθίος 24:37-39, 42,44,49,50, που ηεταιρία Σκοπιά τα εφαρμόζει στο
1914. Αυτό ταυτίζει τη δεύτερη έλευση με την τελική επέμβαση του Θεού και το 1914 καταρρίπτεται.

27
 ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΚΑΙ 1914

Ένα τελευταίο σημείο είναι το θέμα που συνεχώς επαναλαμβάνει ο Ιησούς: “Αγρυπνείτε γιατί δεν ξέρετε
πότε έρχεται”, “Δεν ξέρετε την ημέρα και την ώρα”, “ουδείς γνωρίζει”, “ως κλέφτης” κλπ.

Ακόμα και ο Πιστός και Φρόνιμος δούλος θα έβλεπε τον Κύριο ξαφνικά (“Μακάριος ο δούλος
εκείνος.....ελθών ο Κύριος...ευρεί πράττοντα ούτως” κλπ.

Αν λοιπόν η βίβλος λέει ότι η ημέρα της παρουσίας είναι κρυμμένη, πώς ισχυρίζεται η εταιρία Σκοπιά ότι
την είχε προβλέψει;Αν οι δούλοι του στις έσχατες ημέρες θα την ήξεραν, τότε δεν χρειαζόταν να πει
“αγρυπνείτε”. (Ματθαίος 24:36,42,44,46,50 25:10-11, 13 κλπ)

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 1914

Η εταιρία Σκοπιά ισχυρίζεται ότι η επέμβαση του Θεού στα ανθρώπινα, θα γίνει “πριν παρέλθει από τη ζωή
η γενιά του 1914” (“Μπορείτε να ζείτε” σελ 154). Όμως αποφεύγει να μας πει πόσο χρονικό διάστημα
ορίζει με τη λέξη γενιά;

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με τις αλλαγές που έχει κάνει η εταιρία Σκοπιά στις περασμένες δεκαετίες όταν
μιλούσε για τη γενιά του 1914. Θα δούμε τα σημερινά της επιχειρήματα και φυσικά θα τα αποδείξουμε
λάθος. (Αν ο αναγνώστης ενδιαφέρεται για τις αλλαγές της εταιρίας για τη γενιά του 1914, μπορεί να βρει
πληροφορίες στο βιβλίο του Ρέυμοντ Φρανς “Κρίση Συνείδησης”).

Το δόγμα αυτό για τη γενιά του 1914 η εταιρία Σκοπιά το στηρίζει σε παρερμηνεία των λόγω του Ιησού στο
εδάφιο Ματθαίος 24:34

Ματθαίος 24:34 “Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αυτή εωσού γείοωσι πάντα ταύτα”

Εδώ, στο βιβλίο “Μπορείτε να ζείτε” σελ 154 παρ 8, προσθέτει η εταιρία Σκοπιά “συμπεριλαμβανομένου
και του τέλους του συστήματος”. Όμως ο Χριστός δεν είπε τίποτα τέτοιο. Αυτό το υποθέτει η εταιρία
Σκοπιά χωρίς να το αποδεικνύει. Στην πραγματικότητα, τα συμφραζόμενα του εδαφίου σε όλη τη συζήτηση
αυτή του Χριστού, δείχνουν το αντίθετο.

Καταρχήν, κανένας ομιλητής ή συγγραφέας που αναφέρεται στην Αγία Γραφή, δεν χρησιμοποίησε τη
φράση “γενεά αυτή” για οποιαδήποτε άλλη γενιά εκτός από τη δική του. Ο ίδιος ο Χριστός χρησιμοποιούσε
συχνά τη φράση “γενεά αύτη” και πάντοτε εννοούσε τη δική του, τους συγχρόνους του. Αυτό φαίνεται στα
εδάφια:

Ματθαίος 11:16-19 “Τίνι δε ομοιώσω την γενεάν ταύτην; Ομοία εστίν ποιδίοις καθημένοις εν ταις αγοραίς
α προσφωνούντα....ήλθεν γαρ Ιωάννης μήτε εσθίων μήτε πίνων, και λέγουσιν ‘δαιμόνιον έχει.᾿ Ήλθεν ο
Υιός του ανθρώπου εσθίων και πίνων και λέγουσιν ‘Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και
αμρτωλών... ”

Είναι σαφές ότι ο Ιησούς με τη φράση “γενεά ταύτη” ανφερόταν στους συγχρόνους του.

Λουκάς 7:31 “τίνι ομοιώσω τους ανθρώπους της γενεάς ταύτης...;”

Μάρκος 8:38 “ς γαρ εάν επαισχυνθεί με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και
αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού...”

Είναι ξεκάθαρο πως η λέξη “ταύτη” προσδιορίζει τη γενεά του ομιλούντος, και όχι κάποιου μετά από 2000
έτη. Όμως, υπάρχει και πιο ξεκάθαρη απόδειξη. Στα παρακάτω εδάφια θα δούμε ότι πριν πει ο Χριστός ότι
“δεν θέλεθ παρέλθει η γενεά αυτή” είπε κάτι άλλο:

28
Ματθαίος 23:34-36 “...αποστέλλω προς εσάς προφήτας.... θέλετε θανατώσει... θέλετε μαστιγώσει εν ταις
συναγωγαίς σας ... δια να έλθει εφ υμάς (πάνω σας).... Αληθώς σας λέγω πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την
γενεάν ταύτην.”

Είναι προφανές, πως εδώ ο Ιησούς μιλάει στους Εβραίους της εποχής του (Ματθαίος 23:29) και τους
προφητεύει το διωγμό που θα έκαναν εναντίον των χριστιανών. Δεν θα μπορούσε να αναφέρεται σε
κάποιους Φαρισσαίους μεταγενέστερης εποχής, γιατί το Ιουδαϊκό σύστημα καταστράφηκε μέσα στη δική
του γενιά, το 70 μ.Χ.

Πάνω σε αυτή, τη δική του γενιά, θα ερχόταν το αίμα των σφαγμένων μαρτύρων και ειδικά πάνω στην
Ιερουσαλήμ, όπως φαίνεται στα επόμενα 3 εδάφια (23:37-39).

Ακόμα και η εταιρία Σκοπιά αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι ο Ιησούς εδώ μιλούσε για τη γενιά της εποχής
του και πως το αίμα που θα ερχόταν πάνω τους, θα οδηγούσε στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
–πάνω σε εκείνη τη γενιά!!! (Σκοπιά 15/7/1985 σελ 13).

Στο ίδιο αυτό συμφραζόμενο ο Χριστός μίλησε για την καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ “Δεν θέλει
αφαιθεί εδώ λίθος επί λίθον” (24:1-2). Και αυτά ακριβώς τα λόγια ήταν που προκάλεσαν το ερώτημα “πότε
θέλουσι γίνει ταύτα;” των μαθητών του.

Σε αυτό το ερώτημα, λοιπόν, απαντούσε ο Χριστός όταν είπε τα γραμμένα στο 24 ο κεφάλαιο του Ματθαίου,
περιλαμβανομένου και του 24:34 που εξετάζουμε “δεν θέλει παρέλεθι η γενεά αυτή, εωσού γίνωσι πάντα
ταύτα.”.

Δεν θα μπορούσε λοιπόν να εννοεί καμία άλλη γενεά, παρά μόνο τη γενιά της εποχής του, που θα έβλεπε την
καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Επειδή οι μαθητές ρώτησαν όχι μόνο για την καταστροφή του Ναού, αλλά και
για την συντέλεια (24:3), η απάντηση του Χριστού στο 24 ο μιλάει και για τα δύο αυτά διαφορετικά
γεγονότα, μία για το ένα και μία για το άλλο. Έτσι, ενώ στο εδάφιο 31 μιλούσε για την παρουσία του, από το
32-35 μιλάει για την Ιεουσαλήμ.

Έχουμε λοιπόν 3 μαρτυρίες για το ότι ο Ιησούς μιλούσε για την δική του γενιά:
α) Σύμφωνα με τη γραμματική, αν εννοούσε άλλη, θα έπρεπε να λέει “γενεά εκείνη” και όχι “αύτη”
β) Η βίβλος χρησιμοποιεί τη φράση μόνο για τη γενιά του ομιλούντος
γ) Το συμφραζόμενο στο Ματθαίος 23:36, δείχνει πως ο Χριστός μιλούσε για τη γενεά του 33-70 μ.Χ. και
μάλιστα χρησιμοποιεί τις ίδιες λέξεις “πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην”

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σε αυτή τη μελέτη παρουσιάστηκαν αποδείξεις για τη σαθρότητα του δογματικού οικοδομήματος του 1914.
Είναι εκπληκτικό το ότι είναι λάθος σε όλα του τα σημεία, και ακόμα εκπληκτικότερο, πώς άνθρωποι που
ισχυρίζονται ότι αγαπάνε τον Θεό και την αλήθεια και μελετούν τη Βίβλο, πιστεύουν ή προωθούν κάτι
τέτοιο. Τί να θυμίσουμε; Τη λάθος αφετηρία υπολογισμού του 1914 (το 607); Τους λάθος συλλογισμούς
περί βασιλείας του Χριστού; περί Καιρού των Εθνών; περί παρουσίας; περί σημείου; Τα πάντα καταρρέουν
με μια βαθύτερη μελέτη.

Θέλουμε ακόμα να θυμίσουμε πως αυτά που χρησιμοποιήθηκαν εδώ, είναι μόνο μια σύντομη περίληψη των
αποδείξεων κατά του 1914. Ίσως θα χρειάζονταν τόμοι για να μελετηθεί πλήρως αυτή η κακοδοξία και οι
επιδράσεις της στην δογματική τοποθέτηση και στη ζωή των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Αν εσύ αναγνώστη, είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά, πιστεύουμε πως αυτή η μελέτη είναι αρκετή για να σε
κάνει να ψάξεις βαθύτερα την πνευματική τροφή που σου προσφέρει η θρησκεία σου. Άλλωστε η ίδια η
εταιρία Σκοπιά τονίζει ότι πρέπει να ελέγχουμε αυτό που πιστεύουμε, αλλιώς κινδυνεύουμε να
χαρακτηριστούμε “εχθροί του Θεού” από τον ίδιο το Θεό. (Ξύπνα 8/8/1988 σελ 7, Ξύπνα 22/4/1985 σελ 3-
10). Εϊναι ευθύνη κάθε χριστιανού να εξετάζει “αν είναι εν πίστη” (2 Κορινθίους 13:5), αυτή που “μια για
πάντα παρεδόθει στους Αγίους” (Ιούδας 3). Ευχόμαστε αυτή η μελέτη να αποτελέσει μια βοήθεια στην

29
εκπλήρωση αυτής της ευθύνης, με τη βοήθεια του Πατέρα δια του Κυρίου Ιησού και του Πνεύματος του
Αγίου῎

30
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1. “ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΙΘΕΝΤΑΙ”

Παλαιά Διαθήκη (Μετάφραση Ν. Βάμβα)

ΕΔΑΦΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
34 Τότε η γη θέλει απολαύσει τα σάββατα αυτής καθ' όλον τον καιρόν όσον αυτή μείνη έρημος και σεις εν τη γη
Λευτ 26:34-
των εχθρών σας· τότε θέλει αναπαυθή η γη και θέλει απολαύσει τα σάββατα αυτής. 35 Καθ' όλον τον καιρόν της
35
ερημώσεως αυτής θέλει αναπαύεσθαι διότι δεν ανεπαύετο εις τα σάββατά σας, ότε κατωκείτε επ' αυτής.
31 Και εάν ποτέ θελήση τις να εξαγοράση το δέκατον αυτού, θέλει προσθέσει εις αυτό το πέμπτον αυτού. 33 Δεν
Λευτ 27:31, θέλει διακρίνει είτε καλόν είναι είτε κακόν ουδέ θέλει αλλάξει αυτό· και εάν ποτέ αλλάξη αυτό, και αυτό και το
33-35 αντάλλαγμα αυτού θέλουσιν είσθαι άγια· δεν θέλει εξαγορασθή. 34 Αύται είναι αι εντολαί, τας οποίας προσέταξε
Κύριος εις τον Μωϋσήν διά τους υιούς Ισραήλ εν τω όρει Σινά.
κατά τον αριθμόν των ημερών εις τας οποίας κατεσκοπεύσατε την γην, ημέρας τεσσαράκοντα, εκάστης ημέρας
Αριθμ 14:34 λογιζομένης δι' εν έτος, τεσσαράκοντα έτη θέλετε φέρει εφ' εαυτούς τας ανομίας σας, και θέλετε γνωρίσει την
εγκατάλειψίν μου.
Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις και η ανταπόδοσις· ο πους αυτών εν καιρώ θέλει ολισθήσει διότι πλησίον είναι η ημέρα
Δευτερ 32:35
της απωλείας αυτών, και τα μέλλοντα να έλθωσιν επ' αυτούς σπεύδουσι.
6 Το πράγμα όμως δεν ήρεσεν εις τον Σαμουήλ, ότι είπον, Δος εις ημάς βασιλέα διά να κρίνη ημάς. Και εδεήθη ο
Σαμουήλ προς τον Κύριον. 7 Και είπεν ο Κύριος προς τον Σαμουήλ, Άκουσον της φωνής του λαού, κατά πάντα
όσα λέγουσι προς σέ· διότι δεν απέβαλον σε, αλλ' εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ' αυτούς· 8 κατά πάντα τα
1 Σαμ 8:6-9 έργα τα οποία έπραξαν, αφ' ης ημέρας ανεβίβασα αυτούς εξ Αιγύπτου έως της ημέρας ταύτης, εγκαταλίποντές με
και λατρεύσαντες άλλους θεούς, ούτω κάμνουσι και προς σέ· 9 τώρα λοιπόν άκουσον της φωνής αυτών· πλην
διαμαρτυρήθητι παρρησία προς αυτούς και δείξον εις αυτούς τον τρόπον του βασιλέως, όστις θέλει βασιλεύσει επ'
αυτούς.
Ο δε είπε προς αυτόν, Ιδού τώρα, εν τη πόλει ταύτη είναι άνθρωπος του Θεού, και ο άνθρωπος είναι ένδοξος· παν
1 Σαμ 9:6 ό,τι είπη γίνεται εξάπαντος· ας υπάγωμεν λοιπόν εκεί· ίσως φανερώση εις ημάς την οδόν ημών, την οποίαν πρέπει
να υπάγωμεν.
11 και ως από των ημερών καθ' ας κατέστησα κριτάς επί τον λαόν μου Ισραήλ· και θέλω σε αναπαύσει από πάντων
των εχθρών σου. Ο Κύριος προσέτι αναγγέλλει προς σε ότι ο Κύριος θέλει οικοδομήσει οίκον εις σε. 12 Αφού
2 Σαμ 7:11- πληρωθώσιν αι ημέραι σου και κοιμηθής μετά των πατέρων σου, θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το
13, 16 οποίον θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. 13 αυτός θέλει οικοδομήσει
οίκον εις το όνομα μου· και θέλω στερεώσει τον θρόνον της βασιλείας αυτού έως αιώνος· 16 και θέλει στερεωθή ο
οίκός σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.
2 Βασιλ 24:1 Εν ταις ημέραις αυτού ανέβη Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, και ο Ιωακείμ έγεινε δούλος αυτού
τρία έτη· έπειτα εστράφη και απεστάτησε κατ' αυτού.
2 Βασιλ 24:7 Ο δε βασιλεύς της Αιγύπτου δεν εξήλθε πλέον εκ της γης αυτού· διότι ο βασιλεύς της Βαβυλώνος έλαβεν, από του
ποταμού της Αιγύπτου μέχρι του ποταμού Ευφράτου, πάντα όσα ήσαν του βασιλέως της Αιγύπτου.
2 Βασιλ Και εξήλθεν ο Ιωαχείν βασιλεύς του Ιούδα προς τον βασιλέα της Βαβυλώνος, αυτός και η μήτηρ αυτού και οι
24:12 δούλοι αυτού και οι άρχοντες αυτού και οι ευνούχοι αυτού· και συνέλαβεν αυτόν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, εν τω
ογδόω έτει της βασιλείας αυτού.
2 Βασιλ 25:1- 1 Και εν τω ενάτω έτει της βασιλείας αυτού, τον δέκατον μήνα, την δεκάτην του μηνός, ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο
8 βασιλεύς της Βαβυλώνος, αυτός και παν το στράτευμα αυτού, κατά της Ιερουσαλήμ, και εστρατοπέδευσεν εναντίον
αυτής· και ωκοδόμησαν περιτειχίσματα εναντίον αυτής κύκλω. 2 Και η πόλις επολιορκείτο μέχρι του ενδεκάτου
έτους του βασιλέως Σεδεκίου. 3 Και την ενάτην του τετάρτου μηνός η πείνα υπερίσχυσεν εν τη πόλει, και δεν ήτο
άρτος διά τον λαόν του τόπου. 4 Και εξεπορθήθη η πόλις, και πάντες οι άνδρες του πολέμου έφυγον την νύκτα, διά
της οδού της πύλης της μεταξύ των δύο τειχών, της πλησίον του βασιλικού κήπου· οι δε Χαλδαίοι ήσαν πλησίον
της πόλεως κύκλω· και ο βασιλεύς υπήγε κατά την οδόν της πεδιάδος. 5 Το δε στράτευμα των Χαλδαίων
κατεδίωξεν οπίσω του βασιλέως, και έφθασαν αυτόν εις τας πεδιάδας της Ιεριχώ· και παν το στράτευμα αυτού
διεσκορπίσθη από πλησίον αυτού. 6 Και συνέλαβον τον βασιλέα και ανήγαγον αυτόν προς τον βασιλέα της
Βαβυλώνος εις Ριβλά· και επρόφεραν καταδίκην επ' αυτόν. 7 Και έσφαξαν τους υιούς του Σεδεκίου έμπροσθεν των
οφθαλμών αυτού, και εξετύφλωσαν τους οφθαλμούς του Σεδεκίου, και δέσαντες αυτόν με δύο χαλκίνας αλύσεις,
έφεραν αυτόν εις Βαβυλώνα. 8 Εν δε τω πέμπτω μηνί, την εβδόμην του μηνός, του δεκάτου ενάτου έτους του
Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως της Βαβυλώνος, ήλθεν επί Ιερουσαλήμ Νεβουζαραδάν ο αρχισωματοφύλαξ, ο
δούλος του βασιλέως της Βαβυλώνος·
2 Βασιλ 25:9, 9 και κατέκαυσε τον οίκον του Κυρίου και τον οίκον του βασιλέως και πάντας τους οίκους της Ιερουσαλήμ, και
22-25 πάντα μέγαν οίκον κατέκαυσεν εν πυρί.
22 Περί δε του λαού του εναπολειφθέντος εν τη γη Ιούδα, τους οποίους Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της
Βαβυλώνος αφήκεν, επί τούτους κατέστησε Γεδαλίαν τον υιόν του Αχικάμ, υιού του Σαφάν.
23 Ακούσαντες δε πάντες οι άρχοντες των στρατευμάτων, αυτοί και οι άνδρες αυτών, ότι ο βασιλεύς της
Βαβυλώνος κατέστησε τον Γεδαλίαν, ήλθον προς τον Γεδαλίαν εις Μισπά, και Ισμαήλ ο υιός του Νεθανίου και
Ιωανάν ο υιός του Καρηά και Σεραΐας ο υιός του Τανουμέθ ο Νετωφαθίτης και Ιααζανίας, υιός Μααχαθίτου τινός,
αυτοί και οι άνδρες αυτών.
24 Και ώμοσεν ο Γεδαλίας προς αυτούς και προς τους άνδρας αυτών και είπε προς αυτούς, Μη φοβείσθε να ήσθε
δούλοι των Χαλδαίων. Κατοικήσατε εν τη γη και δουλεύετε τον βασιλέα της Βαβυλώνος· και θέλει είσθαι καλόν εις
εσάς.
 25 Εν δε τω εβδόμω μηνί, Ισμαήλ ο υιός του Νεθανίου, υιού του Ελισαμά, εκ του βασιλικού σπέρματος, ήλθεν,
έχων μεθ' εαυτού δέκα άνδρας, και επάταξαν τον Γεδαλίαν, ώστε απέθανε, και τους Ιουδαίους και Χαλδαίους, τους
όντας μετ' αυτού εν Μισπά.
Τότε ο Σολομών εκάθησεν επί του θρόνου του Κυρίου βασιλεύς αντί Δαβίδ του πατρός αυτού, και ευημέρησε· και
1 Χρον 29:23
πας ο Ισραήλ υπήκουσεν εις αυτόν.
2 Χρον 15:6 και εφθείρετο έθνος υπό έθνους και πόλις υπό πόλεως· διότι ο Θεός κατέθλιβεν αυτούς εν πάση στενοχωρία·
20 Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τους υιούς
2 Χρον αυτού, μέχρι του καιρού της βασιλείας των Περσών· 21 διά να πληρωθή ο λόγος του Κυρίου ο διά στόματος
36:20-21 Ιερεμίου, εωσού η γη χαρή τα σάββατα αυτής· διότι πάντα τον καιρόν της ερημώσεως αυτής εφύλαττε σάββατον,
εωσού συμπληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη.
Και επί της βασιλείας Ασσουήρου, εν αρχή της βασιλείας αυτού, έγραψαν κατηγορίαν κατά των κατοίκων της
Έδρας 4:6
Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ.
1 Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; 2 Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες
συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του χριστού αυτού, λέγοντες, 3 Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς
αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ' ημών τας αλύσεις αυτών. 4 Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει· ο Κύριος θέλει
εκμυκτηρίσει αυτούς. 5 Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει
Ψαλμοί 2:1- αυτούς. 6 Αλλ' εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου. 7 Εγώ θέλω αναγγείλει το
12 πρόσταγμα· ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι σύ· εγώ σήμερον σε εγέννησα· 8 Ζήτησον παρ' εμού, και θέλω
σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γής· 9 θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω
σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς. 10 Τώρα λοιπόν, βασιλείς, συνετίσθητε· διδάχθητε, κριταί
της γης. 11 Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω. 12 Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και
απολεσθήτε εκ της οδού, όταν εξαφθή ταχέως ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ' αυτόν.
Ψαλμοί 45:6- 6 Ο θρόνος σου, Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου. 7
7 Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας αδικίαν· διά τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ
τους μετόχους σου.
Ψαλμοί 48:2- 2 Ωραίον την θέσιν, χαρά πάσης της γης, είναι το όρος Σιών, προς τα πλάγια του βορρά· η πόλις του Βασιλέως
3 του μεγάλου· 3 ο Θεός εν τοις παλατίοις αυτής γνωρίζεται ως προπύργιον.
Ψαλμοί
Ο Κύριος ητοίμασε τον θρόνον αυτού εν τω ουρανώ, και η βασιλεία αυτού δεσπόζει τα πάντα.
103:19
Ψαλμοί Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών
110:1 σου.
Ψαλμοί
Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.
110:2
Ψαλμοί
Η βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά.
145:13
Όταν ο φόβος σας επέλθη ως ερήμωσις και η καταστροφή σας εφορμήση ως ανεμοστρόβιλος, όταν η θλίψις και η
Παροιμ 1:27
στενοχωρία έλθωσιν εφ' υμάς·
Παροιμ 5 Πας λόγος Θεού είναι δεδοκιμασμένος· είναι ασπίς εις τους πεποιθότας επ' αυτόν. 6 Μη προσθέσης εις τους
30:5-6 λόγους αυτού· μήποτε σε εξελέγξη, και ευρεθής ψεύστης.
6 Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το
όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων
Ησαϊας 9:6-7 ειρήνης. 7 Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και
επί την βασιλείαν αυτού, διά να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως
αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.
19 Και η Βαβυλών, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξον καύχημα των Χαλδαίων, θέλει είσθαι ως ότε κατέστρεψεν ο
Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα· 20 ουδέποτε θέλει κατοικηθή ουδέ θέλει κατασκηνωθή έως γενεάς και γενεάς·
ούτε Άραβες θέλουσι στήσει τας σκηνάς αυτών εκεί, ούτε ποιμένες θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί· 21 αλλά θηρία
Ησαϊας
θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί· και αι οικίαι αυτών θέλουσιν είσθαι πλήρεις ολολυζόντων ζώων· και στρουθοκάμηλοι
13:19-20, 22
θέλουσι κατοικεί εκεί και σάτυροι θέλουσι χορεύει εκεί· 22 και οι αίλουροι θέλουσι φωνάζει εν ταις ηρημωμέναις
οικίαις αυτών και θώες εν τοις παλατίοις της τρυφής· και ο καιρός αυτής πλησιάζει να έλθη, και αι ημέραι αυτής δεν
θέλουσιν επιμακρυνθή.
Και θέλει σηκώσει Αιγυπτίους κατά Αιγυπτίων, και θέλουσι πολεμήσει έκαστος κατά του αδελφού αυτού και
Ησαϊας 19:2
έκαστος κατά του πλησίον αυτού· πόλις κατά πόλεως, βασιλεία κατά βασιλείας.
Διότι οι ηφανισμένοι σου και οι ηρημωμένοι σου τόποι και η γη σου η κατεφθαρμένη θέλουσιν είσθαι τώρα
Ησαϊας 49:19
παραπολύ μάλιστα στενοί διά τους κατοίκους σου· εκείνοι δε, οίτινες σε κατέτρωγον, θέλουσι μακρυνθή από σου.
Ιερεμίας 2 Ερώτησον, παρακαλώ, τον Κύριον περί ημών· διότι Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ήγειρε
21:2, 4-7 πόλεμον καθ' ημών· ίσως ο Κύριος ενεργήση εις ημάς κατά πάντα τα θαυμάσια αυτού, ώστε να απέλθη αφ' ημών.
4 Ούτω λέγει Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ· Ιδού, εγώ στρέφω εις τα οπίσω τα όπλα του πολέμου τα εν ταις χερσίν
υμών, με τα οποία σεις πολεμείτε κατά του βασιλέως της Βαβυλώνος και των Χαλδαίων, οίτινες σας πολιορκούσιν
έξωθεν των τειχών· και θέλω συνάξει αυτούς εις το μέσον της πόλεως ταύτης.
5 Και εγώ θέλω πολεμήσει εναντίον σας με χείρα εξηπλωμένην και με βραχίονα κραταιόν και θυμόν και με
αγανάκτησιν και με οργήν μεγάλην. 6 Και θέλω πατάξει τους κατοίκους της πόλεως ταύτης και άνθρωπον και
κτήνος· υπό λοιμού μεγάλου θέλουσιν αποθάνει. 7 Και μετά ταύτα, λέγει Κύριος, θέλω παραδώσει Σεδεκίαν τον
βασιλέα του Ιούδα και τους δούλους αυτού και τον λαόν και τους εναπολειφθέντας εν τη πόλει ταύτη από του
λοιμού, από της μαχαίρας και από της πείνης, εις την χείρα του Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως της Βαβυλώνος, και

32
 εις την χείρα των εχθρών αυτών και εις την χείρα των ζητούντων την ψυχήν αυτών· και αυτός θέλει πατάξει αυτούς
εν στόματι μαχαίρας· δεν θέλει φεισθή αυτούς ουδέ θέλει οικτείρει ουδέ θέλει σπλαγχνισθή αυτούς.
Ο λόγος ο γενόμενος προς τον Ιερεμίαν περί παντός του λαού του Ιούδα εν τω τετάρτω έτει του Ιωακείμ υιού του
Ιερεμίας 25:1
Ιωσίου, βασιλέως τον Ιούδα, το οποίον ήτο το πρώτον έτος του Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως της Βαβυλώνος·
ιδού, εγώ θέλω αποστείλει και λάβει πάσας τας οικογενείας του βορρά, λέγει Κύριος, και τον Ναβουχοδονόσορ
βασιλέα της Βαβυλώνος· τον δούλον μου, και θέλω φέρει αυτούς επί την γην ταύτην και επί τους κατοίκους αυτής
Ιερεμίας 25:9
και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και καταστήσει αυτούς έκπληξιν και ερημώσεις
αιωνίους.
Ιερεμίας Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν και θάμβος, και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της
25:11 Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη.
Ιερεμίας Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα της Βαβυλώνος και επί το έθνος
25:12 εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί την γην των Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν
αιώνιον.
Ιερεμίας 27:7 Και πάντα τα έθνη θέλουσι δουλεύσει εις αυτόν και εις τον υιόν αυτού και εις τον υιόν του υιού αυτού, εωσού έλθη ο
καιρός της γης και αυτού, και έθνη πολλά και βασιλείς μεγάλοι θέλουσι καταδουλώσει αυτόν.
Ιερεμίας 1 Και ούτοι είναι οι λόγοι της επιστολής, την οποίαν Ιερεμίας ο προφήτης έστειλεν από Ιερουσαλήμ προς τους
29:1-2 υπολοίπους των πρεσβυτέρων της αιχμαλωσίας και προς τους ιερείς και προς τους προφήτας και προς πάντα τον
λαόν, τον οποίον ο Ναβουχοδονόσορ έφερεν αιχμάλωτον από Ιερουσαλήμ εις την Βαβυλώνα, 2 αφού Ιεχονίας ο
βασιλεύς και η βασίλισσα και οι ευνούχοι, οι άρχοντες του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ και οι ξυλουργοί και οι
χαλκείς εξήλθον από Ιερουσαλήμ,
Ιερεμίας Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ότι αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς και θέλω
29:10 εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον.
Ιερεμίας 1 Και εν τω εβδόμω μηνί ο Ισμαήλ ο υιός του Νεθανίου, υιού του Ελισαμά, εκ του βασιλικού σπέρματος και εκ
41:1-3, 10 των αρχόντων του βασιλέως, και δέκα άνδρες μετ' αυτού, ήλθον προς τον Γεδαλίαν τον υιόν του Αχικάμ εις
Μισπά· και συνέφαγον εκεί άρτον εν Μισπά. 2 Και εσηκώθη Ισμαήλ ο υιός του Νεθανίου και οι δέκα άνδρες οι
όντες μετ' αυτού και επάταξαν τον Γεδαλίαν τον υιόν του Αχικάμ υιού του Σαφάν διά ρομφαίας και εθανάτωσαν
αυτόν, τον οποίον ο βασιλεύς της Βαβυλώνος είχε καταστήσει επί την γην. 3 Και πάντας τους Ιουδαίους τους όντας
μετ' αυτού, μετά του Γεδαλίου εν Μισπά, και τους Χαλδαίους τους ευρεθέντας εκεί, άνδρας πολεμιστάς, επάταξεν ο
Ισμαήλ.
10 Και ηχμαλώτισεν ο Ισμαήλ άπαν το υπόλοιπον του λαού το εν Μισπά, τας θυγατέρας του βασιλέως και πάντα
τον λαόν τον εναπολειφθέντα εν Μισπά, τον οποίον Νεβουζαραδάν ο αρχισωματοφύλαξ είχεν εμπιστευθή εις τον
Γεδαλίαν τον υιόν του Αχικάμ· και ηχμαλώτισεν αυτά ο Ισμαήλ ο υιός του Νεθανίου και ανεχώρησε, διά να
περάση προς τους υιούς Αμμών.
Ιερεμίας Ώστε ο Κύριος δεν ηδυνήθη πλέον να υποφέρη, εξ αιτίας της κακίας των έργων σας, εξ αιτίας των βδελυγμάτων, τα
44:22 οποία επράττετε· όθεν η γη σας κατεστάθη ερήμωσις και θάμβος και κατάρα, άνευ κατοίκου, ως την ημέραν
ταύτην.
Ιερεμίας 12 Εν δε τω πέμπτω μηνί, τη δεκάτη του μηνός, του δεκάτου εννάτου έτους του Ναβουχοδονόσορ βασιλέως της
52:12-13 Βαβυλώνος ήλθεν επί Ιερουσαλήμ Νεβουζαραδάν ο αρχισωματοφύλαξ, ο παριστάμενος ενώπιον του βασιλέως της
Βαβυλώνος, 13 και κατέκαυσε τον οίκον του Κυρίου και τον οίκον του βασιλέως, και πάντας τους οίκους της
Ιερουσαλήμ και πάντα μέγαν οίκον κατέκαυσεν εν πυρί.
Ιερεμίας 28 Ούτος είναι ο λαός, τον οποίον μετώκισεν ο Ναβουχοδονόσορ, εν τω εβδόμω έτει, τρεις χιλιάδας και
52:28-29 εικοσιτρείς Ιουδαίους· 29 εν τω δεκάτω ογδόω έτει του Ναβουχοδονόσορ μετώκισεν αυτός από Ιερουσαλήμ
οκτακοσίας τριάκοντα δύο ψυχάς·
Ιερεμίας εν τω εικοστώ τρίτω έτει του Ναβουχοδονόσορ μετώκισε Νεβουζαραδάν ο αρχισωματοφύλαξ εκ των Ιουδαίων
52:30 επτακοσίας τεσσαράκοντα πέντε ψυχάς· πάσαι αι ψυχαί τέσσαρες χιλιάδες και εξακόσιαι.
Και αφού τελειώσης ταύτας, πλαγίασον πάλιν επί την πλευράν σου την δεξιάν, και θέλεις βαστάσει την ανομίαν του
Ιεζεκιήλ 4:6
οίκου Ιούδα τεσσαράκοντα ημέρας· εκάστην μίαν ημέραν προσδιώρισα εις σε αντί ενός έτους.
Ιεζεκιήλ
Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών του Ισραήλ, του οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας,
21:25
26 ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Σήκωσον το διάδημα και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο
Ιεζεκιήλ ταπεινός θέλει υψωθή και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή.
21:26-27 27 Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, εις ον ανήκει· και εις
τούτον θέλω δώσει αυτό.
Ιεζεκιήλ
Και η γη η ηφανισμένη θέλει γεωργηθή, αντί να κήται ηφανισμένη ενώπιον παντός διαβαίνοντος.
36:34
Εν τω τρίτω έτει της βασιλείας του Ιωακείμ, βασιλέως του Ιούδα, ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της
Δανιήλ 1:1
Βαβυλώνος εις Ιερουσαλήμ και επολιόρκησεν αυτήν.
Και εν τω δευτέρω έτει της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ, ο Ναβουχοδονόσορ ενυπνιάσθη ενύπνια, και
Δανιήλ 2:1
εταράχθη το πνεύμα αυτού και ο ύπνος αυτού έφυγεν απ' αυτού.
και αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους
Δανιήλ 2:21
σοφούς και γνώσιν εις τους συνετούς.
Δανιήλ 4:10- 10 Ιδού αι οράσεις της κεφαλής μου επί της κλίνης μου· Έβλεπον και ιδού, δένδρον εν μέσω της γης και το ύψος
37 αυτού μέγα. 11 Το δένδρον εμεγαλύνθη και ενεδυναμώθη και το ύψος αυτού έφθανεν έως του ουρανού, και η θέα
αυτού έως των περάτων πάσης της γης. 12 Τα φύλλα αυτού ήσαν ώραία και ο καρπός αυτού πολύς και εν αυτώ ήτο
τροφή πάντων· υπό την σκιάν αυτού ανεπαύοντο τα θηρία του αγρού, και εν τοις κλάδοις αυτού κατεσκήνουν τα
πετεινά του ουρανού, και εξ αυτού ετρέφετο πάσα σαρξ. 13 Είδον εν ταις οράσεσι της κεφαλής μου επί της κλίνης
33
 μου και ιδού, φύλαξ και άγιος κατέβη εκ του ουρανού, 14 και εφώνησε μεγαλοφώνως και είπεν ούτω· Κόψατε το
δένδρον και αποκόψατε τους κλάδους αυτού· εκτινάξατε τα φύλλα αυτού και διασκορπίσατε τον καρπόν αυτού· ας
φύγωσι τα θηρία υποκάτωθεν αυτού και τα πετεινά από των κλάδων αυτού· 15 το στέλεχος όμως των ριζών αυτού
αφήσατε εν τη γη, και τούτο με δεσμόν σιδηρούν και χαλκούν, εν τω τρυφερώ χόρτω του αγρού· και θέλει
βρέχεσθαι με την δρόσον του ουρανού και η μερίς αυτού θέλει είσθαι μετά των θηρίων εν τω χόρτω της γής· 16 η
καρδία αυτού θέλει μεταβληθή εκ της ανθρωπίνης και θέλει δοθή εις αυτόν καρδία θηρίου· και επτά καιροί θέλουσι
παρέλθει επ' αυτόν. 17 Το πράγμα τούτο είναι διά προστάγματος των φυλάκων και η υπόθεσις διά του λόγου των
αγίων· ώστε να γνωρίσωσιν οι ζώντες, ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει
δίδει αυτήν, και το εξουθένημα των ανθρώπων καθιστά επ' αυτήν. 18 Τούτο το ενύπνιον είδον εγώ ο
Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς· και συ, Βαλτασάσαρ, ειπέ την ερμηνείαν αυτού· διότι πάντες οι σοφοί του βασιλείου
μου δεν είναι ικανοί να φανερώσωσι προς εμέ την ερμηνείαν· συ δε είσαι ικανός· διότι το πνεύμα των αγίων θεών
είναι εν σοι. 19 Τότε ο Δανιήλ, του οποίου το όνομα ήτο Βαλτασάσαρ, έμεινεν εκστατικός έως μιας ώρας, και οι
διαλογισμοί αυτού ετάραττον αυτόν. Ο βασιλεύς ελάλησε και είπε, Βαλτασάσαρ, ας μη σε ταράττη το ενύπνιον ή η
ερμηνεία αυτού. Ο Βαλτασάσαρ απεκρίθη και είπε, Κύριέ μου, το ενύπνιον ας επέλθη επί τους μισούντάς σε και η
ερμηνεία αυτού επί τους εχθρούς σου. 20 Το δένδρον, το οποίον είδες, το αυξηθέν και ενδυναμωθέν, του οποίου το
ύψος έφθανεν έως του ουρανού και η θέα αυτού επί πάσαν την γην, 21 και τα φύλλα αυτού ήσαν ώραία και ο καρπός
αυτού πολύς, και τροφή πάντων ήτο εν αυτώ, και υποκάτω αυτού κατώκουν τα θηρία του αγρού, εν δε τοις κλάδοις
αυτού κατεσκήνουν τα πετεινά του ουρανού, 22 συ είσαι το δένδρον τούτο, βασιλεύ, όστις εμεγαλύνθης και
ενεδυναμώθης· και η μεγαλωσύνη σου υψώθη και έφθασεν έως του ουρανού και η εξουσία σου έως των περάτων της
γης. 23 Περί δε του ότι είδεν ο βασιλεύς φύλακα και άγιον καταβαίνοντα εκ του ουρανού και λέγοντα, Κόψατε το
δένδρον και καταστρέψατε αυτό· μόνον το στέλεχος των ριζών αυτού αφήσατε εν τη γη, και τούτο με δεσμόν
σιδηρούν και χαλκούν, εν τω τρυφερώ χόρτω του αγρού· και ας βρέχηται υπό της δρόσου του ουρανού και μετά
των θηρίων του αγρού ας ήναι η μερίς αυτού, εωσού παρέλθωσιν επτά καιροί επ' αυτό· 24 αύτη είναι η ερμηνεία,
βασιλεύ, και αύτη η απόφασις του Υψίστου, ήτις έφθασεν επί τον κύριόν μου τον βασιλέα· 25 και θέλεις διωχθή εκ
των ανθρώπων και μετά των θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου, και θέλεις τρώγει χόρτον ως οι βόες και
υπό της δρόσου του ουρανού θέλεις βρέχεσθαι· και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο
Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων και εις όντινα θέλει, δίδει αυτήν. 26 Περί δε του ότι
προσετάχθη να αφήσωσι το στέλεχος των ριζών του δένδρου· το βασίλειόν σου θέλει στερεωθή εν σοι, αφού
γνωρίσης την ουράνιον εξουσίαν. 27 Διά τούτο, βασιλεύ, ας γείνη δεκτή η συμβουλή μου προς σε, και έκκοψον τας
αμαρτίας σου διά δικαιοσύνης και τας ανομίας σου διά οικτιρμών πενήτων· ίσως και διαρκέση η ευημερία σου. 28
Πάντα ταύτα ήλθον επί τον Ναβουχοδονόσορ τον βασιλέα. 29 Εν τω τέλει δώδεκα μηνών, ενώ περιεπάτει επί του
βασιλικού παλατίου της Βαβυλώνος, 30 ελάλησεν ο βασιλεύς και είπε, Δεν είναι αύτη η Βαβυλών η μεγάλη, την
οποίαν εγώ ωκοδόμησα διά καθέδραν του βασιλείου με την ισχύν της δυνάμεώς μου και εις τιμήν της δόξης μου;
31 Ο λόγος ήτο έτι εν τω στόματι του βασιλέως και έγεινε φωνή εξ ουρανού λέγουσα, Προς σε αναγγέλλεται,
Ναβουχοδονόσορ βασιλεύ· η βασιλεία παρήλθεν από σού· 32 και θέλεις εκδιωχθή εκ των ανθρώπων και μετά των
θηρίων του αγρού θέλει είσθαι η κατοικία σου· χόρτον ως οι βόες θέλεις τρώγει, και επτά καιροί θέλουσι παρέλθει
επί σε, εωσού γνωρίσης ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει, δίδει αυτήν.
33 Εν αυτή τη ώρα ο λόγος εξετελέσθη επί τον Ναβουχοδονόσορ· και εξεδιώχθη εκ των ανθρώπων και χόρτον ως
οι βόες έτρωγε και υπό της δρόσου του ουρανού το σώμα αυτού εβρέχετο, εωσού αι τρίχες αυτού ηυξήνθησαν ως
αετών πτερά και οι όνυχες αυτού ως ορνέων. 34 Και εν τέλει των ημερών, εγώ ο Ναβουχοδονόσορ εσήκωσα τους
οφθαλμούς μου προς τον ουρανόν και αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ και ευλόγησα τον Ύψιστον και ήνεσα και
εδόξασα τον ζώντα εις τον αιώνα, του οποίου η εξουσία είναι εξουσία αιώνιος και η βασιλεία αυτού εις γενεάν και
γενεάν, 35 και πάντες οι κάτοικοι της γης λογίζονται ενώπιον αυτού ως ουδέν, και κατά την θέλησιν αυτού πράττει
εις το στράτευμα του ουρανού και εις τους κατοίκους της γης, και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού ή ο
λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες; 36 Εν τω αυτώ καιρώ αι φρένες μου επέστρεψαν εις εμέ· και προς δόξαν της
βασιλείας μου επανήλθεν εις εμέ η λαμπρότης μου και η μορφή μου και οι αυλικοί μου και οι μεγιστάνές μου με
εζήτουν, και εστερεώθην εν τη βασιλεία μου και μεγαλειότης περισσοτέρα προσετέθη εις εμέ. 37 Τώρα εγώ ο
Ναβουχοδονόσορ αινώ και υπερυψώ και δοξάζω τον βασιλέα του ουρανού, διότι πάντα τα έργα αυτού είναι
αλήθεια και αι οδοί αυτού κρίσις, και τους περιπατούντας εν τη υπερηφανία δύναται να ταπεινώση.
1 Εν τω πρώτω έτει του Δαρείου, του υιού του Ασσουήρου, εκ του σπέρματος των Μήδων, όστις εβασίλευσεν επί
το βασίλειον των Χαλδαίων, 2 εν τω πρώτω έτει της βασιλείας αυτού, εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον
Δανιήλ 9:1-2
αριθμόν των ετών, περί των οποίων ο λόγος του Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον
συμπληρωθή εβδομήκοντα έτη εις τας ερημώσεις της Ιερουσαλήμ.
Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως
Δανιήλ 9:25 του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή
πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας.
Σαλπίσατε σάλπιγγα εν Σιών, και αλαλάξατε εν τω όρει τω αγίω μου· ας τρομάξωσι πάντες οι κατοικούντες την
Ιωήλ 2:1
γήν· διότι έρχεται η ημέρα του Κυρίου, διότι είναι εγγύς·
11 Εν τη ημέρα εκείνη θέλω αναστήσει την σκηνήν του Δαβίδ την πεπτωκυίαν, και θέλω φράξει τας χαλάστρας
Άμμως 9:11- αυτής, και θέλω ανεγείρει τα ερείπια αυτής, και θέλω ανοικοδομήσει αυτήν ως εν ταις αρχαίαις ημέραις· 12 διά να
12 κληρονομήσωσι το υπόλοιπον του Εδώμ και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει Κύριος, ο
ποιών ταύτα.
7 Εν τη εικοστή τετάρτη ημέρα του ενδεκάτου μηνός, όστις είναι ο μην Σαβάτ, εν τω δευτέρω έτει του Δαρείου,
Ζαχαρίας έγεινε λόγος Κυρίου προς Ζαχαρίαν τον υιόν του Βαραχίου υιού του Ιδδώ τον προφήτην, λέγων,
1:7,12 12 Και ο άγγελος του Κυρίου απεκρίθη και είπε, Κύριε των δυνάμεων, έως πότε δεν θέλεις σπλαγχνισθή συ την
Ιερουσαλήμ και τας πόλεις του Ιούδα κατά των οποίων ηγανάκτησας τα εβδομήκοντα ταύτα έτη;

34
 1 Και εν τω τετάρτω έτει του βασιλέως Δαρείου έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Ζαχαρίαν τη τετάρτη του εννάτου
μηνός, του Χισλεύ· 2 και εξαπέστειλαν εις τον οίκον του Θεού τον Σαρεσέρ και τον Ρεγέμ-μέλεχ και τους
ανθρώπους αυτών, διά να εξιλεώσωσι το πρόσωπον του Κυρίου, 3 να λαλήσωσι προς τους ιερείς τους εν τω οίκω
Ζαχαρίας
του Κυρίου των δυνάμεων και προς τους προφήτας, λέγοντες, Να κλαύσω εν τω μηνί τω πέμπτω αποχωρισθείς,
7:1-5
καθώς ήδη έκαμον τοσαύτα έτη; 4 Και έγεινε λόγος του Κυρίου των δυνάμεων προς εμέ, λέγων, 5 Λάλησον προς
πάντα τον λαόν της γης και προς τους ιερείς, λέγων, και επενθείτε εν τω πέμπτω και εν τω εβδόμω μηνί τα
εβδομήκοντα εκείνα έτη, ενηστεύετε τωόντι δι' εμέ; δι' εμέ;
Και εάν ο Εδώμ είπη, Ημείς εταλαιπωρήθημεν, πλην θέλομεν οικοδομήσει εκ νέου τους ηρημωμένους τόπους,
Μαλαχίας 1:4 ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Αυτοί θέλουσιν οικοδομήσει αλλ' εγώ θέλω καταστρέψει· και θέλουσιν
ονομασθή, Όριον ανομίας, και, Ο λαός κατά του οποίου ο Κύριος ηγανάκτησε διαπαντός.

Καινή Διαθήκη (αρχαίο κείμενο = Διάστιχος Μετάφραση)

ΕΔΑΦΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ
Ματθ. 2:2
ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.
μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστι τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶ τοῦ
Ματθ. 5:35
μεγάλου βασιλέως·
16 Τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην; ὁμοία ἐστὶ παιδίοις καθημένοις ἐν ἀγοραῖς, ἃ
προσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις αὐτῶν λέγουσιν· 17 ηὐλήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ὠρχήσασθε,
Ματθ. ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ἐκόψασθε. 18 ἦλθε γὰρ Ἰωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων, καὶ
11:16-19 λέγουσι· δαιμόνιον ἔχει. 19 ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγουσιν· ἰδοὺ
ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν. καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν
τέκνων αὐτῆς
Ματθ.
εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ' ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
12:28
29 ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ
Ματθ.
πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει.
13:29-30
30 ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει.
37 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου· 38 ὁ δὲ
ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ
υἱοὶ τοῦ πονηροῦ· 39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ
Ματθ. αἰῶνός ἐστιν· οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν. 40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ καίεται,
13:37-42 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τοῦτου. 41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς
ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας
τὴν ἀνομίαν, 42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ
βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ
Ματθ. 21:5
πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου.
34 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν
ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε
ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, 35 ὅπως ἔλθῃ ἐφ' ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ
αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ
Ματθ. ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. 36 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην. 37
23:34-39 Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους
πρὸς αὐτήν ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία
ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. 38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. 39
λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ' ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι
Κυρίου.
Ματθ. 1 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ· καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ
24:1-3 ἐπιδεῖξαιαὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· 2 οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα;
ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται. 3 Καθημένου δὲ αὐτοῦ
ἐπὶ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ' ἰδίαν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα
ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος;
Ματθ. 24:4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ·
Ματθ. 5 πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς
24:5-7 πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ
πάντα γενέσθαι, ἀλλ' οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος. 7 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ
βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους·
Ματθ. 24:8 πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.

35
Ματθ. 30 καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται
24:30- πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ
40,42 οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. 31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ
σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ'
ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν. 32 Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ
κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· 33 οὕτω καὶ
ὑμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις. 34 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ
παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα ταῦτα γένηται. 35 ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ
λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι. 36 Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ
ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατήρ μου μόνος. 37 ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται ἡ
παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 38 ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ
κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε
εἰς τὴν κιβωτόν, 39 καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται
καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 40 τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται
καὶ ὁ εἷς ἀφίεται·
42 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται.
Ματθ. 44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.
24:44, 46, 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως.
50 50 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει,
Ματθ. 10 ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ' αὐτοῦ εἰς τοὺς
25:10-11, γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα.
13 11 ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν.
13 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρωπου ἔρχεται.
Ματθ. Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων· σὺ εἶ ὁ
27:11 βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· σὺ λέγεις.
Ματθ.
καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς.
28:18
ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ,
Μάρκος
καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ
8:38
τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Μάρκος εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρὸς ἡμῶν Δαυΐδ· ὡσαννὰ ἐν τοῖς
11:10 ὑψίστοις.
Μάρκος γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται, ὀψὲ ἢ μεσονυκτίου ἢ
13:35 ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ·
Μάρκος ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἐγώ εἰμι· καὶ ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν καθήμενον τῆς
14:62 δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.
Μάρκος καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ Πιλᾶτος· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ·
15:2 σὺ λέγεις.
Λουκάς 1:8 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ,
Λουκάς οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ
1:32 τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,
Λουκάς
καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.
1:33
Λουκάς 51 Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· 52
1:51-52 καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς,
Λουκάς ὅμοιοί εἰσι παιδίοις τοῖς ἐν ἀγορᾷ καθημένοις καὶ προσφωνοῦσιν ἀλλήλοις καὶ λέγουσιν·
7:32 ηὐλήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ὠρχήσασθε, ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ἐκλαύσατε.
Λουκάς
οὐδὲ ἐροῦσιν· ἰδοὺ ὧδε ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν.
17:21
Λουκάς ὁ δὲ εἶπε· βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ
21:8 εἰμι καὶ ὁ καιρὸς ἤγγικε. μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν.
Λουκάς τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη, καὶ οἱ ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκχωρείτωσαν, καὶ οἱ ἐν ταῖς
21:21 χώραις μὴ εἰσερχέσθωσαν εἰς αὐτήν,
Λουκάς καὶ πεσοῦνται στόματι μαχαίρας, καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ ἔθνη, καὶ Ἱερουσαλὴμ
21:24 ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν ἄχρι πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν.
Λουκάς 34 Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις
21:34,36 βιωτικαῖς, καὶ αἰφνίδιος ἐφ' ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη·
36 ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα
γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Λουκάς 2 καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιν αὐτόν· ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν. 3

36
 Εἰσῆλθε δὲ ὁ σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν
22:2-3
δώδεκα,
67 εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, εἰπὲ ἡμῖν. εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐὰν ὑμῖν εἴπω, οὐ μὴ πιστεύσητε, 68 ἐὰν δὲ καὶ
Λουκάς ἐρωτήσω, οὐ μὴ ἀποκριθῆτέ μοι ἢ ἀπολύσητε· 69 ἀπὸ τοῦ νῦν ἔσται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
22:67-70 καθήμενος ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. 70 εἶπον δὲ πάντες, σὺ οὖν εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ; ὁ
δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔφη· ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι.
Ιωάννης
ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ῥαββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ.
1:49
Ιωάννης καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ
3:13 ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ.
Ιωάννης καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλήψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν,
14:3 ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγώ, καὶ ὑμεῖς ἦτε.
Ιωάννης 33 Εἰσῆλθεν οὖν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν ὁ Πιλᾶτος καὶ ἐφώνησε τὸν Ἰησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ· σὺ
18:33-37 εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; 34 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀφ' ἑαυτοῦ σὺ τοῦτο λέγεις ἢ ἄλλοι σοὶ
εἶπον περὶ ἐμοῦ; 35 ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος· μήτι ἐγὼ Ἰουδαῖός εἰμι; τὸ ἔθνος τὸ σὸν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς
παρέδωκάν σε ἐμοί· τί ἐποίησας; 36 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου
τούτου· εἰ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἦν ἡ βασιλεία ἡ ἐμή, οἱ ὑπηρέται ἂν οἱ ἐμοὶ ἠγωνίζοντο, ἵνα μὴ
παραδοθῶ τοῖς Ἰουδαίοις· νῦν δὲ ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν. 37 εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ
Πιλᾶτος· οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ; ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· σὺ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμι ἐγώ. ἐγὼ εἰς
τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. πᾶς ὁ ὢν ἐκ
τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς.
Πράξεις 1:6 οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις
τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ;
Πράξεις 29 Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐξὸν εἰπεῖν μετὰ παρρησίας πρὸς ὑμᾶς περὶ τοῦ πατριάρχου Δαυῒδ ὅτι καὶ
2:29-36 ἐτελεύτησε καὶ ἐτάφη καὶ τὸ μνῆμα αὐτοῦ ἔστιν ἐν ἡμῖν ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης. 30 προφήτης
οὖν ὑπάρχων, καὶ εἰδὼς ὅτι ὅρκῳ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ Θεὸς ἐκ καρποῦ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ τὸ κατὰ
σάρκα ἀναστήσειν τὸν Χριστὸν καθίσαι ἐπὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ, 31 προϊδὼν ἐλάλησε περὶ τῆς
ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε
διαφθοράν. 32 τοῦτον τὸν Ἰησοῦν ἀνέστησεν ὁ Θεός, οὗ πάντες ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες. 33 τῇ
δεξιᾷ οὖν τοῦ Θεοῦ ὑψωθείς, τήν τε ἐπαγγελίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λαβὼν παρὰ τοῦ πατρός,
ἐξέχεε τοῦτο ὃ νῦν ὑμεῖς βλέπετε καὶ ἀκούετε. 34 οὐ γὰρ Δαυῒδ ἀνέβη εἰς τοὺς οὐρανούς, λέγει
δὲ αὐτός· εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου 35 ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου
ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. 36 ἀσφαλῶς οὖν γινωσκέτω πᾶς οἶκος Ἰσραὴλ ὅτι καὶ Κύριον καὶ
Χριστὸν αὐτὸν ὁ Θεός ἐποίησε, τοῦτον τὸν Ἰησοῦν ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε.
Πράξεις 5 ὁ διὰ στόματος Δαυῒδ παιδός σου εἰπών· ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; 26
4:25-27 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ
κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ. 27 συνήχθησαν γὰρ ἐπ' ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου Ἰησοῦν, ὃν
ἔχρισας, Ἡρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς Ἰσραήλ,
Πράξεις 32 καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς εὐαγγελιζόμεθα τὴν πρὸς τοὺς πατέρας ἐπαγγελίαν γενομένην, ὅτι ταύτην ὁ
13:32-33 Θεὸς ἐκπεπλήρωκε τοῖς τέκνοις αὐτῶν, ἡμῖν, ἀναστήσας Ἰησοῦν, 33 ὡς καὶ ἐν τῷ ψαλμῷ τῷ
δευτέρῳ γέγραπται· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε.
Πράξεις 14 Συμεὼν ἐξηγήσατο καθὼς πρῶτον ὁ Θεὸς ἐπεσκέψατο λαβεῖν ἐξ ἐθνῶν λαὸν ἐπὶ τῷ ὀνόματι
15:14-17 αὐτοῦ. 15 καὶ τούτῳ συμφωνοῦσιν οἱ λόγοι τῶν προφητῶν, καθὼς γέγραπται· 16 μετὰ ταῦτα
ἀναστρέψω καὶ ἀνοικοδομήσω τὴν σκηνὴν Δαυῒδ τὴν πεπτωκυῖαν, καὶ τὰ κατεσκαμμένα αὐτῆς
ἀνοικοδομήσω καὶ ἀνορθώσω αὐτήν, 17 ὅπως ἂν ἐκζητήσωσιν οἱ κατάλοιποι τῶν ἀνθρώπων τὸν
Κύριον, καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐφ' οὓς ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτούς, λέγει Κύριος ὁ ποιῶν
ταῦτα πάντα.
Ρωμαίους 17 εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευε διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν
5:17, 21 περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσι διὰ
τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ.
21 ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτω καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης
εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
1 Κορινθ. 51 ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, 52 ἐν
15:51-52 ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται
ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα.
2 Κορινθ. Ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺς δοκιμάζετε. ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι
13:5 Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐστιν; εἰ μήτι ἀδόκιμοί ἐστε.
Γαλάτες
εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ' ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.
3:29
Γαλάτες 24 ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν
4:24-26 γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· 25 τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν

37
 Ἱερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· 26 ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις
ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν.
Γαλάτες 30 ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή; ἔκβαλε τὴν παιδίσκην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς· οὐ μὴ γὰρ κληρονομήσει ὁ
4:30-31 υἱὸς τῆς παιδίσκης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας. 31 Ἄρα, ἀδελφοί, οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα,
ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας.
Γαλάτες καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ
6:16 Θεοῦ.
Εφεσίους 20 ἣν ἐνήργησεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ ἐν τοῖς
1:20,22 ἐπουρανίοις
22 καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ
ἐκκλησίᾳ,
Φιλιπ. 2:9- 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα,
11 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ
πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.
Κολασσ. ὃς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ υἱοῦ τῆς
1:13 ἀγάπης αὐτοῦ,
1 Θεσσ. 15 τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες, οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν
4:15-17 παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας· 16 ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι,
ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ
ἀναστήσονται πρῶτον, 17 ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα
ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.
Εβραίους 5 τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν· ἐγὼ
1:5, 8, 13 ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;
8 πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ῥάβδος εὐθύτητος, ἡ
ῥάβδος τῆς βασιλείας σου·
13 πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου
ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;
Εβραίους Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ἔτι
7:11 χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι;
Εβραίους
αὐτὸς δὲ μίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν προσενέγκας θυσίαν εἰς τὸ διηνεκὲς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ,
10:12
Εβραίους
τὸ λοιπὸν ἐκδεχόμενος ἕως τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν αὐτοῦ.
10:13
Εβραίους 14 μιᾷ γὰρ προσφορᾷ τετελείωκεν εἰς τὸ διηνεκὲς τοὺς ἁγιαζομένους.
10:14-15 15 Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῖν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· μετὰ γὰρ τὸ προειρηκέναι,
1 Πέτρου ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ
3:22 δυνάμεων.
Ιούδας 3 Ἀγαπητοί, πᾶσαν σπουδὴν ποιούμενος γράφειν ὑμῖν περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας, ἀνάγκην ἔσχον
γράψαι ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει.
Αποκ. 1:7 Ἰδοὺ ἔρχεται μετὰ τῶν νεφελῶν, καὶ ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν,
καὶ κόψονται ἐπ' αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς. ναί, ἀμήν.
Αποκ. 2:26- 26 Καὶ ὁ νικῶν καὶ ὁ τηρῶν ἄχρι τέλους τὰ ἔργα μου, δώσω αὐτῷ ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ἐθνῶν, 27 καὶ
27 ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς τὰ σκεύη τὰ κεραμικὰ συντριβήσεται, ὡς κἀγὼ εἴληφα
παρὰ τοῦ πατρός μου,
Αποκ. 3:21 Ὁ νικῶν, δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ' ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου, ὡς κἀγὼ ἐνίκησα καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ
πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ.
Αποκ. Καὶ ὁ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἐγένοντο φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαι· ἐγένετο ἡ
11:15 βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει εἰς τοὺς αἰῶνας
τῶν αἰώνων.
Αποκ. 12:1- 1 Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω
14 τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα, 2 καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα
ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν. 3 καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ
δράκων πυρρὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ
διαδήματα, 4 καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς
τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ
τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ. 5 καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄρρενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ
σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ. 6 καὶ ἡ γυνὴ
ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν
αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα. 7 Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ
ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι
αὐτοῦ, 8 καὶ οὐκ ἴσχυσαν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ. 9 καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ

38
 ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος διάβολος καὶ ὁ σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην,
ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ ἐβλήθησαν. 10 καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην
ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν· ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ
ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἐβλήθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτῶν
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός. 11 καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου
καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου. 12
διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς σκηνοῦντες· οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι
κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει. 13 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ
δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα. 14 καὶ ἐδόθησαν τῇ
γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς,
ὅπου τρέφεται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως.
Αποκ 21:9- 9 Καὶ ἦλθεν εἷς τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας τὰς γεμούσας τῶν ἑπτὰ πληγῶν
10 τῶν ἐσχάτων, καὶ ἐλάλησε μετ' ἐμοῦ λέγων· δεῦρο δείξω σοι τὴν νύμφην τὴν γυναῖκα τοῦ
ἀρνίου. 10 καὶ ἀπήνεγκέ με ἐν πνεύματι ἐπ' ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν, καὶ ἔδειξέ μοι τὴν πόλιν τὴν
ἁγίαν Ἱερουσαλὴμ καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ,
Αποκ 22:19 καὶ ἐάν τις ἀφέλῃ ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ βιβλίου τῆς προφητείας ταύτης, ἀφελεῖ ὁ Θεὸς τὸ μέρος
αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἁγίας, τῶν γεγραμμένων ἐν τῷ βιβλίῳ
τούτῳ.

39
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (που αναφέρεται στο κείμενο)

Εκδόσεις Μή Μαρτύρων

Κρίση συνειδήσεως, Ρ. Φρανς,

Οι καιροί των εθνών αναθεωρημένοι, Όλοφ Γιόνσον
Το σημείο των εσχάτων ημερών, Όλοφ Γιόνσον
Εγκυκλοπαίδεια της Αγίας Γραφής του HALLEY σελ 453

Εκδόσεις Εταιρίας Σκοπιάς

Η Χιλιετής Βασιλεία. έχει πλησιάσει Μπορείτε να ζείτε...στη γη

σελ 54 σελ 21-22
σελ 70-71 σελ 137-141
σελ 168-169 σελ 147, 149
σελ 186-189 σελ. 150-154
σελ 200-201 σελ 193
σελ 253-256
σελ 297 Όλη ή Γραφή. . .ωφέλιμος
σελ 302 σελ 127
σελ 169
Ελθέτω η Βασιλεία σου σελ 127
σελ 23
σελ 63-64 Aποκάλυψη
σελ 128-138 σελ. 15
σελ 186-190 σελ. 32
σελ 72-73
Συζητάτε… σελ 171
σελ 107
σελ 113 Σκοπιά
σελ 426-428 (1/1/1949), 1965 σελ 155
1968 σελ 456
Βιβλικές Ιστορίες σελ με ιστορία Νο 39 1973 σελ 52
1974 σελ 426, 523
Βοήθημα για την κατανόηση της Βίβλου (Αγγλική) 15/12/1979 σελ. 23
σελ 11, 339 1/2/1980 σελ 26-27
1/3/1981 σελ 21
Άρχων ειρήνης σελ 66 -68 1/7/1981 σελ 24-27
1/12/1981 σελ 21-25
Kingdom Interlinear Translation Of The Greek 1/5/1983 σελ 12
Scriptures (Διάστιχος Μετάφρασης) 1/10/1984 σελ 22
15/1/1985 σελ 17
Φως Β’τόμος σελ 329 1/6/1985 σελ 12
15/7/1985 σελ 13
1/1/1986 σελ 17-18
Βιβλίο Έτους των Μ.τ.Ι. 1983 1/2/1986 σελ 10
σελ 36 1/5/1986 σελ 29
σελ 74-76 1/7/1986 σελ 18
1/10/1986 σελ 14, 24-25
Ξύπνα 1/8/1987 σελ 11
22/9/1972 σελ 27 1/1/1988 Σελ 30-31
22/4/1985 σελ 3-10 15/10/1988 Σελ 13,15
8/8/1988 σελ 7 15/8/1989 σελ 30-31

40