Professional Documents
Culture Documents
made by Absens
made by Absens
made by Absens
5
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Σελ.
ΠΡόλογος ...... . .. . . .. .. . . ... . . . . . . . . . . . . . ... . . .... . . . .. . . .. . . . . ..... . . . . .. . .... . . . . . ... .. . . . . . . . ..... 11
Εισαγωγή . . . ... . . ... . .. . ......... . . . . . . . . . . .. . . . . . . .. . . .. . . . . .. .. .. . .. . . . . ..... . . ... . . ... . .. . .. . .... . . . 13
Μ ΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η μέλισσα και το μελίσσι
ΚΕΦΑΛΑΙ
Τα κοινωνικά έντομα και το γένος Apis . . . . . . . . . ... . . . . .. . . . . . .. . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . 17
ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Μορφολογία-Ανατομία-Φυσιολογία και Βιολογία της μέλισσας
Η βασίλισσα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48 .
Ο γόνος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51
ΚΕΦΑΛΑΟ
Ι
ά λι
Η αν πτυξη του με σιο ύ . . 62
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Η διαχείμαση . .. . .. .. . .. . . . . . . . .
. . . . . . . . . 64
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ΚΕΦΑΛΑΟ
Ι
Η γύρη . 71
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Το νέκταρ . . . . . . .
. .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . 72
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Τ α μελιτώματα . . .. . . .73
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Το μέλι . . . . . . . . .73
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Νοσή ματα και εχθροί των μελισσών
ΚΕΦΑΛΑΟ
Ι
Γρεγαρινίαση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Μαστηγοφόρα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131
3. Νοσήματα που οφείλονται σε ιούς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133
Χρόνια παράλυση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133
Οξεία παράλυση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137
Σακκόμορφος γόνος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
Αλλοι ιοί των μελισσών . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
4. Νοσήματα που οφείλονται σε βακτήρια . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 146
Νοσήματα του γόνου .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 146
Αμερικάνικη σηψιγονία . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 146
Ευρωπα'ίκή σηψιγονία . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
Νοσή ματα των ενηλίκων μελισσών . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Σ ηψαιμία των μελισσών . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 162
. .
Χαφνίωση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Σπειροπλάσμωση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164
5. Νοσήματα που οφείλονται σε μύκητες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
Ασκοσφαίρωση . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
Ασπεργίλλωσ η . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175
6. Ανωμαλίες και μη λοιμώδη νοσήματα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Ανωμαλίες και ατυχή ματα στο γόνο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Στ είρα αυγά . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Δι άσπαρτος γόνος ... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Ανωμαλίες στις νύμφες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
δ ί
Ανωμαλίες , υσλειτουργ ες και ατυχήματα στις μέλισσες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Μορφολογικές ανωμαλίες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Μεταλλάξεις . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Γυνανδρομορφισμός . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Παρθενογεννητικές μέλισσες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Μέλισσες ν άνοι . . .. .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Ανάπηρες μέλισσες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
έ λί
Λειτουργικ ς ανωμα ες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Ωοτόκες εργάτριες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Δυσλειτουργίες του πεπτικού συστή ματος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 185
Δυσεντ ερία . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 185
Νόσος του Μά η . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Ανωμαλίες εξ' αιτίας κοινωνικής δυσλειτουργίας του μελισσιού . . . . . . . . 192
Αδυναμία ρύθμισης της θερμοκρασίας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Υπερθέρμανση του γόνου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Υπερθέρμανση μελισσών . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Ψύξη του γόνου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 193
made by Absens
8
Ψύξη του μελισσιού ..... . . ........ . ............ . . .... . . . . . . .............. .................. . ...... 194
Ασιτία του γόνου ................................. . .......... . ............ .. . ...... . .......... . . . .... 196
Συμπλοκή μελισσών στην είσοδο των κυψελών .......... . ....... . . ........... . ... 196
7. Νοσήματα και ανωμαλίες στις βασίλισσες . . . . ....... . . . . ............ . ... . . .... 199
Αρρενοτόκες βασίλισσες . . . . ........ . . . ...... . . . . .. . ..... . . .. . ..... . . . . . . . . . .. . . . . . ...... . . ... 199
Νοσήματα του γεννητικού συστήματος .... . . . .... . . . ......... . . . . ...... .. . . ....... . . . . 200
Μηχανικά εμπόδια στη γεννητική οδό . . . .. . ....... . . . . ....... . . . . . . .... . .. . ...... . . . . . . 20 1
Μορφολογικές ανωμαλίες ...... . . . . . . . . ......... ............ . . . .. . . . . . . ........ . . . ............ 203
ΚαταληΨία βασιλισσών . . . . . ........... . .................... .... . . ....... . . . ...... . . . ............ 204
Σπονδυλωτά . . . . . ..
. . . . . . . . . . . . ........... . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . ........... . . . . .... . . .......... ...... 222
Βάτραχοι . . . ........ . . . . . . ..... . . . . . . . . ............ . .. . . . . . . . . ..... . . . . . . . . . . ..... . . . . . . . . . . . . . ....... . . . . . . . 222
Ερπετά .. . . . . . ....... . . . . . ....... . . .... . ........ . . . ....... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. .. . . . . . . . . . . . . . ...... . . . .. .. 222
πτηνά . ... . . . . . . . . ....... . . . . . . . . .. . . .. . . ....... ... . .. . ... . . .... . . . . . . . . .. . . . . . . . ...... . . . ....... . . . . . . .. . . . . . . 223
Θηλαστικά.; . . . . . . . . .. ... . . . . ....... .. . ....... . . ... . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . .. . . . . ........ . . . . . . . . . . . . .. ..... . . . . 223
Ποντικοί ...... . . ........ . . . . ..... . . . . . . . .. . .. . . . .. . . .. . . . .. . . . . . . . . . ... . . ... .. . . . . . .. . . . . . . . .. . .. . ..... . . . .. 223
Αρκούδες . .. . . . . . . . . . . .... . . . . . .. . . . . . . . . . . .. . . ..... . . . . . . . . ... . . . . . ...... . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . 224
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ: Πρόληψη
ΜΕΡΟ Σ ΤΡΙΤΟ
Τοξικώσεις
1 Τοξικώσεις
. φυτικής προέλευσης ... . . . . . . . . . . .. . . . . . . .. . ..... . . . . .. . . . .. . . . .. ....... 237
Τα γνωστότερα μελισσοτοξικά φυτά . . . . . .. . .... . . . . . . . . .... . .. . . . . .. . . .. ..... . . . ........ 238
Ericaceae:Ροδόδενδρο . . . ... . . . . . . . . .. . . .... . . . . . . . . . . . . .. .......... .. . . . . . .. . .. . . .. . . . . . . .. . . . 238
Fagaceae: Καστανιά . . . . . . .. .. . . .. . . . . . . . . . .. . . . . . . .. . . . . .. . .... . .. .
. . . . . . . . . . .... . . . . . . . .... . . . . . 239
Hippocastanaceae: Αγριοκαστανιά . . .... . . . .. . . . . . . . . . . .. .. . . . . . . ...... . . . . . . . . . .. . . . . . . . 239
Labiateae: Στάχυς . ... . . .. . . . . . . . . . . . . . . .... . .. . . . . .. . . . . . .. . . ..... . . . . . .. . . . .. . .. . . . . . . .... . . ... . . . 239
Legouminosae: Σοφόρα .... . . . . .. . . . . .... . . . .. . .. . . . .. . . . ........ . . . . . . ... ..... .. . . . . .. ..... . . .. 239
Liliaceae: Βέρατρο ...... .
...... . . . .. . ... . . .. . .... . ...... . .......... . .. . . . . . .. . .. . . . . .. . . . . . . . . .. .239
. .
» : Κρεμμύδι . . ...... .. . .. . ... . . . .. . . . . . . . . . . . . . . .. . ... . .. . . . . . .. . .... ... . . . . ...... .... . ..... 240
RanuncouIaceae: Ακόνιτο ... . . . . . . . . . . . .. . .. . . . ... .. . .... . . . .... .. . ... ..... . . . .. . . . . . .. . . . ... .240
» : Ανεμώνη . . . .. . . . . .. . ..... . . . . . . . . . ..... ........ ... . ...
. . . .. . . . . ... .. . . . . . . 240
» : Δελφίνιο. . ................................................................240
» :Ρανούνκουλος .. . . . . . . . . .. ...... . . . . . .. . ... . .. . . . . . . . . . . . . . . . . ...... ... 241
Papaillonaceae: Αστράγαλος . . . .. . .. ..... . . .......... . . . . . . .. . . . . ............ . .... .. .. ..241
. . . .
ΜΕΡΟΣ ΠΕ Μ ΠΤΟ
Μέθοδοι διάγνωσης των νοσημάτων των μελισσών
Βιβλιογραφία . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 293
Ευρετήριο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 311
made by Absens
11
Πρόλογος
Στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης είχαμε γράψει, ότι αυτή αποτε
λούσε το πρώτο βήμα μας στον τομέα των ασθενειών της μέλισσας και
ότι φιλοδοξούσε να καλύψει τα κενά που υπήρχαν, στον τομέα αυτό,
στην ελληνική βιβλιογραφία. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, παρά τις ελλεί
ψεις και τις αδυναμίες της, πέτυχε το σκοπό της και πρόσφερε, εκτός
από τη γνώση στο φοιτητή της κτηνιατρικής, άμεση πρακτική βοήθεια
στον έλληνα μελισσοκόμο.
Η μεγάλη ερευνητική προσπάθεια, που έγινε την τελευταία δεκαετία,
στους διάφορους τομείς της παθολογίας των μελισσών και ο τεράστιος
όγκος της γνώσης που πρόσθεσε, έκαναν τις ελλείψεις αυτής της έκδο
σης να φαίνονται καθημερινά και περισσότερες. Δέκα χρόνια μετά, κά
νουμε το δεύτερο μας βήμα, με στόχο όχι μόνο να καλύψουμε τις αδυνα
μίες και τις ελλείψεις της, αλλά και να προσθέσουμε την εμπειρία μας και
την προσωπική μας άποψη, στην παθολογία της μέλισσας και του μελισ
σιού. Ευελπιστούμε ότι, μέσα στις δυνατότητες που δίνει ένα πανεπιστη
μιακό εγχειρίδιο, καλύπτουμε σχεδόν απόλυτα κάθε τι που έχει σχέση
με την υγεία της μέλισσας και του μελισσιού.
Η νέα έκδοση δεν αποτελεί βελτιωμένη ανατύπωση της πρώτης. Είναι
ουσιαστικά ένα νέο βιβλίο, γραμμένο όλο από την αρχή. Χωρισμένο σε
πέντε μέρη και δέκα κεφάλαια περιλλαμβάνει: Στο πρώτο μέρος ανατο
μία, φυσιολογία, βιολογία και διατροφή των μελισσών. Στο δεύτερο μέ
ρος νοσήματα, παθήσεις και εχθρούς των μελισσών καθώς και μέτρα υγι
εινής και πρόληψης των μεταδοτικών τους νοσημάτων. Στο τρίτο μέρος
τοξικώσεις κάθε αιτιολογίας. Στο τέταρτο μέρος περιλλμβάνονται οι
απαραίτητες γνώσεις των μηχανισμών άμυνας της μέλισσας και του με
λισσιού, καθώς και της παθογένειας και της επιδημιολογίας των μεταδο
τικών νοσημάτων, που επιτρέπουν στον αναγνώστη να εμβαθύνει στην
παθολογία του μελισσιού. Στο πέμπτο και τελευταίο μέρος περιγράφο
νται οι μέθοδοι διάγνωσης των νοσημάτων των μελισσών.
Ευελπιστούμε ότι δεν θα αποτελέσει απλά ένα νέο διδακτικό βιβλίο
γιά το φοιτητή της Κτηνιατρικής, αλλά και ένα χρήσιμο εργαλείο γιά τον
κτηνίατρο, το γεωπόνο, το βιολόγο ή τον πτυχιούχο οποιασδήποτε βιο
λογικής επιστήμης, που ασχολείται με τη μέλισσα. Ελπίζουμε ακόμη ότι
θα αποτελέσει πολύτιμο βοήθημα για το σύγχρονο μελισσοκόμο.
Βασίλης Λιόκος
made by Absens
made by Absens
13
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
νται με τα νοσή ματα των μελισσών, έχουν την τάση να αποδίδουν τους
θανάτους των μελισσιών σε κάποιο παθογόνο μικροοργανισμό.
Οι εντομολόγοι και οι βιολόγοι αντίθετα τον αποδίδουν σε διαταρα χές
της φυσιολογίας κάθε αιτιολογίας. Οι μεγάλες απώλειες που προκλήθη
καν από τη διασπορά «εξωτικών» νοσημάτων όπως η βαρρόαση, έδειξαν
ότι ορισμένοι παθογόνοι οργανισμοί, ασκούν έντονη παθογόνο δράση και
είναι σε θέση να προκαλέσουν το θάνατο του μελισσιού. Αντίθετα η εμφά
"
νιση νοσημάτων, όπως ηΕυρωπα ίκή σηψιγονία ή η Νοζεμίαση, με ενδημι
κή μορφή φανερώνει ότι παράγοντ ες που διαταράσσουν τη φυσιολογία
του μελισσιού, καθιστούν έντονα παθογόνους, μικροοργανισμούς που κά
τω από άλλες συνθήκες δεν είναι.
Η διάγνωση των νοσημάτων και των παθήσεων των μελισσών και του
μελισσιού, έχει συνδεθεί με εργαστηριακές εξετάσεις , που γίνονται μόνο
σε ειδικά εργαστήρια, όπου είναι δυνατή η διαπίστωση των παθογόνων αι
τίων. Η γνώση εργαστριακών τεχνικών και η δυνατότητα διαπίστωσης των
παθογόνων αιτίων των μεταδοτικών και μη νοση μάτων των μελισσών, εί
ναι συχνά στοιχείο απαραίτητο για να τεθεί η διάγνωση. Μερικές φορές ό
μως, τα αποτ ελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων, όχι μόνο δεν αρ
κούν, αλλά είναι δυνατό, άν δεν αξιολογηθούν σωστά, να οδηγήσουν σε
λάθη. Αρκετ ές φορές , είναι δυνατό να γίνει διάγνωση του νοσήματος μό
νο με την κλινική εξέταση, συνήθως όμως απαιτ είται και η εργασηριακ ή ε
ξέταση για να τη ν επιβεβαιώσει. Επίσης ένας αριθμός παθήσεων του με
λισσιού, που οφείλεται σε μή ειδικούς παθογόνους παρ άγοντες ή έχει
σχέση με τη διατροφή και γενικότ ερα τις συνθήκες εκτροφής , είναι δυνα
τό να διαγνωσθεί ακόμη και από έναν έμπειρο μελισσοκόμο. Ο συνδια
σμός της κλινικής και εργαστηΡΙQκής εμπειρίας , με τη ν καλή γνώση της
μελισσοκομίας και της μελισσοκομ ικής πράξης, είναι στοιχεία απαραίτητα
για τη διάγνωση των παθήσεων και των νοσημάτων του μελισσιού.
made by Absens
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α
που έχει μήκος μέχρι ένα μέτρο ή και περισσότερο. Τη στερεώνει σ' ένα
χονδρό κλαδί δένδρου ή σε κάποιο βράχο. Ενα μελίσσι είναι δυνατό να
περιλαμβάνει περισσότερες από 80.000 μέλισσες. Παρά το μεγάλο πλη
θυσμό του οι προμηθειές του είναι περιορισμένες, επειδή οι εργάτριες
διαθέτουν μεγάλο μέρος της ενεργετικότητάς τους στην προστασία της
κατοικίας τους.
Apis cerana: Είναι όμοια με τη Apis mellifica αλλά μικρότερη σε μέγε
θος. Κτίζει περισσότερες από μία κηρήθρες και πάντα σε προστατευμένο
χώρο. Εξ αιτίας του μικρότερου μεγέθους τους, τα μελίσσια αυτού του
είδους σπάνια αποθηκεύουν περισσότερο από 5-8 χιλιόγραμμα μέλι. Χρη
σιμοποιούνται για παραγωγή μελιού στη Νοτιοανατολική Ασία.
Apis andreniformis: Είναι η λιγότερο γνωστή μέλισσα. Είναι μικρόσω
μη και μοιάζει μορφολογικά με την A.florea.
Apis laborίosa: Είναι η μεγαλύτερη μέλισσα σ' όλο τον κόσμο. Πολύ
συγγενική με την Α. dorsata, στην οποία υπάγονταν μέχρι προσφατα. Αν
και κτίζει την κηρήθρα της σε ανοικτό χώρο, ζει σε υψόμετρο 1300-4100
μέτρα και καταφέρνει να επιβιώνει σε θερμοκρασία, που τον περισσότε
ρο χρόνο κυμαινέται από 1Ο μέχρι -5°C.
Apis koschevnikovi: Κτίζει περισσότερες από μια κηρήθρες σε προ
στατευμένο χώρο, όπως και η συμπατριώτισά της Α. cerana με την ο
ποία μοιάζει και μορφολογικά. Είναι πολύ ήμερη μέλισσα και δεν χρειάζε
ται κάπνισμα ούτε προστατευικά ρούχα στους χειρισμούς της.
Τα κεφάλαια που περιγράφονται στο πρώτο μέρος του βιβλίου αναφέ
ρονται στη μέλισσα Apis mellifica.
Ι Ι
� /ι
__ __ �
Κεφάλι Θώρακας Κοιλιά
Κεραία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
Μορφολογία - Ανατομία
και Φυσιολογία της Μέλισσας
Η ΕΡΓΑΤΡΙΑ
Μ ΟΡΦ ΟΛ ΟΓΙΑ
ΤΟ ΠΕΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ο πεπτικός σωλήνας
Ο πεπτικός σωλήνας (Εικ. 5) αποτελείται από τρία τμήματα, το πρό
σθιο, το οπίσθιο και το μέσω έντερο, τα οποία διακρίνονται από τη δομή
και την προέλευση των ιστών τους. Το ολικό μήκος του ξεπερνά το μήκος
της μέλισσας και είναι 4,7 cm στον κηφήνα, 3,9 στη βασίλισσα και 3,5 στην
εργάτρια.
Το πρόσθιο έντερο περιλαμβάνει το στόμα, το φάρυγγα, τον οισοφά
γο, τον πρόλοβο ή κοινωνικό στομάχι και το προκοιλίδιο. Ο φάρυγγας, α
ποτελεί συνέχεια της στοματικής κοιλότητας και φέρει ισχυρούς μύς.
Παίζει το ρόλο αντλίας, που επιτρέπει στη μέλισσα να εισροφά τις υγρές
τροφές και να τις κατευθύνει, μέσω του οισοφάγου, στον πρόλοβο. Ο οι
σοφάγος είναι ένας μακρύς και λεπτός σωλήνας, με ισχυρά τοιχώματα,
που διασχίζει το θώρακα και φτάνει στην κοιλιακή κοιλότητα, όπου διο
γκώνεται για να σχηματίσει τον πρόλοβο. Τα τοιχώματα του προλόβου,
όπως και του οισοφάγου, φέρουν εσωτερικά πολλές αναδιπλώσεις, οι ο
ποίες μπορούν να εκταθούν και νά αυξήσουν τη χωρητικότητα του. Σε
κατάσταση έκτασης τα τοιχώματα είναι λεπτά και διαφανή. Η χωρητικό
τητα του προλόβου της εργάτριας φτάνει τα 40 μΙ, ενώ στη βασίλισσα και
στον κηφήνα είναι πολύ μικρότερη. Στον πρόλοβο η εργάτρια αποθηκεύ
ει και μεταφέρει το νέκταρ και τις άλλες υγρές τροφές. Ο πρόλοβος στη
βάση του απολήγει στο προκοιλίδιο, ένα σωληνόμορφο σχηματισμό με
πολλές λειτουργίες. Το εμπρόσθιο άκρο του, που προβάλλει στο εσωτε
ρικό του προλόβου, φέρει μια ειδική βαλβίδα με τέσσερα χείλη (Εικ. 6). Η
βαλβίδα αυτή παραμένει κλειστή όταν η συλλέκτρια συλλέγει νέκταρ και
ανοίγει μόνο όταν η μέλισσα έχει ανάγκη τροφής. Με τη βοήθεια σκλη
ρών τριχών που υπάρχουν στα χείλη απορροφά εκλεκτικά τα μικρά στε
ρεά σωματίδια, όπως είναι οι γυρεόκοκκοι ή οι σπόροι μικροοργανισμών
και τα προωθεί πρός το μέσο έντερο, χωρίς να επιτρέπει τη δίοδο υγρής
τροφής. Το οπίσθιο άκρο του προβάλλει στο μέσο έντερο, όπου σχημα
τίζει μια άλλη βαλβίδα τη στομοδαιϊκή, η οποία κλείνει ερμητικά και δεν ε
πιτρέπει την παλινδρόμηση του περιεχομένου του μέσου εντέρου στον
πρόλοβο.
Το μέσο έντερο ή στομάχι της μέλισσας, είναι ένας παχύς, ημίκυρτος,
κυλινδρικός σωλήνας μήκους 6-12 mm και διαμέτρου 2,3 mm. Ο όγκος
made by Absens
25
φάρυγγας ------τ.ί�
lil�r- υποφαρυγγικοί αδένες
σιαλογόνοι αδένες
μαλπιγιανοί σωλήνες
προκοιλίδιο
λεπτό έντερο ---"i=----;--->"�-f';-;'Ίtl1-
μέσο έντερο
απευθυσμένο ----wι�-----'
Ε ικ. 7. α κ άθετη τομή μέσου εντέ ρου . β Ε πιθήλ ιο μέ σου εντέ ρου .
(R . E . Sn odgrass 1 956)
made by Absens
27
Εικ. 8 . Τομή κ οιλ ιάς ε ργάτριας. a. Συλλέκτριας με γεμάτο τον π ρ ό λ οβο και άδε ιο
τ ο απε υ θ υσμέ νο β . Ε ρ γάτριας με διογκωμένο το απε υ θ υσμένο .
ΤΟ ΑΠΕΚΚΡΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
αορτή καρδιά
ραχιαίο διάφραγμα
εγκεφαλικό γάγγλιο
σάκκος
Η αιμολέμφος
Η αιμολέμφος είναι διαφανές άχρωμο ή ελαφρά κιτρινωπό υγρό. Απο
τελείται από το πλάσμα και τα αιμοκύτταρα, δεν περιέχει όμως αιμοσφαί
ρια. Το πλάσμα είναι υγρό όξινης αντίδρασης και αποτελείται 85 Ο/ο περί
που από νερό. Περιέχει επίσης πρωτεΙνες, αμινοξέα, υδατάνθρακες, λι
πίδια, ένζυμα, οργανικά οξέα, ουρικό οξύ και άλλες άχρηστες αζωτούχες
ουσίες, χρωστικές, άλατα και ιχνοστοιχεία.
Τα αιμοκύτταρα (Εικ. 11) κινούνται ελεύθερα μέσα στην αιμολέμφο, η
συγκέντρωσή τους είναι αντίστροφα ανάλογη με την ηλικία της μέλισσας.
Στις εργάτριες μιας ημέρας βρέθηκαν 20914 αιμοκύτταρα ανά μΙ, σ ' αυτές
των 30 ημερών 11174 και μόλις 3286 σε μέ- r
λισσες που διαχείμασαν (Kosteski 1964).
Οι τύποι των αιμοκυττάρων και κυρίως η ., t
ΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
αεροφόροι σάκκοι
τραχείες
το ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Το νευρικό συστημα της μέλισσας, όπως και όλων των εντόμων, απο
τελείται από το κεντρικό, το σπλαχνικό και το περιφερειακό νευρικό σύ
στημα (Εικ. 13).
Το κεντρικό νευρικό σύστημα αποτελείται από το εγκέφαλικο γάγγλιο,
το υποοισοφαγικό γάγγλιο και την κοιλιακή νευρική αλυσίδα, που συνδέο
νται μεταξύ τους με νε,
Ο εγκέφαλος ή εγκεφαλικό γάγγλιο βρίσκεται ακριβώς επάνω από τον
οισοφάγο και νευρώνει τους απλούς και σύνθετους οφθαλμούς,τις κεραί
ες και το άνω χείλος.Το υποοισοφαγικό γάγγλιο, που βρίσκεται πολύ κο
ντά στον εγκέφαλο αλλά κάτω από τον οισοφάγο, νευρώνει τις σιαγόνες
και την προβοσκίδα.
Η κοιλιακή νευρική αλυσίδα αποτελείται από το πρώτο και δεύτερο
θωρακικό γάγγλιο, που νευρώνουν όλα τα όργανα του θώρακα, και από
πέντε κοιλιακά γάγγλια, που νευρώνουν τα όργανα της κοιλιάς. Τα γάγ
γλια της κοιλιακής νευρικής αλυσίδας, ασκούν τον έλεγχο των οργάνων
που νευρώνουν με σημαντική ανεξαρτησία από τον εγκέφαλο. Είναι
δυνατό να δούμε, μια κομμένη κοιλιά μέλισσας να κινεί το κεντρί της ή
και να κεντρίζει.
made by Absens
35
νευρικά γάγγλια
Ενδοκρινείς αδένες
Η ανάπτυξη, οι εκδύσεις και οι μεταμορφώσεις των διαφόρων εξε
λικτικών σταδίων της μέλισσας ρυθμίζονται από ορμόνες, που παράγο
νται σ' ορισμένους ενδοκρινείς αδένες και νευροεκκριτικά κύτταρα. Οι α
δένες αυτοί είναι τα corpora allata, τα corpora cardiaca και οι προθωρα-
made by Absens
36
του ανθρώπου, είναι όμως πιό ισχυρή. Ουσίες που έχουν ευχάριστη οσμή
για τον άνθρωπο, έλκουν και τις μέλισσες, ενώ αυτές που έχουν δυσάρε
στη, τις απωθούν ή τις ερεθίζουν. Η όσφρηση παίζει σημαντικό ρόλο
στην κοινωνική ζωή των μελισσών. Η οσμή των λουλουδιών διευκολύνει
με πολλούς τρόπους και κατευθύνει τις συλλέκτριες στις πηγές τροφής.
Η οσμή των διαφόρων φερομονών είναι αυτή που ρυθμίζει σ' ένα μεγάλο
μέρος την κοινωνική οργάνωση του μελισσιού.
ωαγωγός
πλευρικοι
ωαγωγοί
σπερμοθήκη
αλκαλικός όξινος
αδένας αδένας
α γ β
Ε ικ . 15. α. Αναπαρ αγωγ ικ ό σύστημα βασί λ ισσας. β . α ναπαρ αγωγικό σύστημα
ε ρ γάτριας κ αι ιοβό λ ος αδένας . γ. ωοφόρό σω ληνά ριο ( R . E . Sn odgrass 1 956)
made by Absens
39
ποιεί το δηλητήριο που παράγεται στον ιοβόλο αδένα. Τα δύο υγρά αναμι
γνύονται τη στιγμή που η μέλισσα κεντρίζει το θύμα της.
Το κεντριοφόρο σύστημα είναι χαλαρά συνδεδεμένο με το σώμα της μέ
λισσας. Οταν η μέλισσα κεντρίζει ένα θηλαστικό, το κεντρί με διαδοχικές
κινήσεις των τμημάτων του βυθίζεται διαρκώς βαθύτερα, και το πριονωτό
άκρο των στιλέτων του αγκιστρώνεται σταθερά στο δέρμα του θυματός.
Στην προσπάθεια της μέλισσας να απομακρυνθεί, αποσπάται το κεντριο
φόρο σύστημα, μαζί με τον ιοβόλο αδένα αλλά_ και το πέμπτο κο[λιακσ γά
γκλιο που το νευρώνει. Η κύστη που περιέχει το δηλητήριο συνεχίζει να
συσπάται και μετά την απόσπαση και να εγχύει δηλητήριο στο σημείο του
κεντρίσματος.
Στο κεντριοφόρο σύστημα της εργάτριας υπάρχει ένας μικρός αδένας,
ο οποίος εκρίνει τη φερομόνη του συναγερμού. Η φερομόνη αυτή διεγεί
ρει τις μέλισσες και τις κατευθύνει προς το σημείο της επίθεσης. Ο αδέ
νας αποσπάται μαζί με το κεντριοφόρο σύστημα και επισημαίνει το θύμα.
Το οποίο στη συνέχεια είναι δυνατό να δεχθεί, στο ίδιο σημείο, την επίθε
ση και άλλων εξαγριωμένων μελισσών, για όσο διάστημα παραμένει η φε
ρομόνη στο δέρμα ή τα ρούχα του.
Το δηλητήριο της μέλισσας περιέχει:
Η σύνθεση του δηλητηρίου δεν είναι σταθερή, εξαρτάται από την ποι
ότητα της τροφής που καταναλώνει η μέλισσα. Μέλισσες που καταναλώ-
made by Absens
40
νουν γύρη και μάλιστα καλής ποιότητας προκαλούν εντονότερο πόνο και
μεγαλύτερες αντιδράσεις στο θύμα τους.
Οι αντιδράσεις που προκαλούνται από το δηλητήριο της μέλισσας εί
ναι αλλεργικής φύσης. Η έντασή τους εξαρτάται από την ευαισθησία του
θύματος, την ποιότητα και την ποσότητα του δηλητηρίου, αλλά και το
σημείο του νύγματος. Για να περιορισθεί η ποσότητα του δηλητηρίου
που θα εγχυθεί στο θύμα, είναι πολύ σημαντικό να απομακρυνθεί το κε
ντρί το δυνατόν ταχύτερα.
ΒΙΟΛΟΓΙ Α
Κατανομή εργασίας
Οι εργάτριες είναι τα πολυαριθμότερα μέλη του μελισσιού και αποτε
λούν ουσιαστικά τον ενεργό πληθυσμό του. Φτάνουν μέχρι 40.000 ή και
περισσότερες σ' ένα φυσιολογικό μελίσσι στις αρχές του καλοκαιριού.
Εκτελούν όλες τις εργασίες μέσα και έξω από την κυψέλη, με ένα αξιο
θαύμαστο καταμερισμό της εργασίας. Σύμφωνα με της παρατηρήσεις του
Rbsch ( 1930) ο καταμερισμός αυτός έχει σχέση με την ηλικία της εργά
τριας και ακολουθεί μια συγκεκριμένη σειρά.
Τις δύο μέχρι τρείς πρώτες εβδομάδες της ζωής τους οι εργάτριες
παραμένουν μέσα στην κυψέλη και ασχολούνται:
α) Με την εκτροφή και την περιποίηση του γόνου.
β) Με άλλες εργασίες που γίνονται στο εσωτερικό της κυΨέλης όπως:
- Περιποίηση της βασσίλισας: Διατροφή, καθαριότητα, μετάδοση φερο-
μονών.
- Καθαριότητα κηρηθρών και κυψέλης.
- Κτίσιμο κηρηθρών, σφράγισμα κελλιών.
- Φρούρηση και άμυνα της κυψέλης.
- Ρύθμιση της θερμοκρασίας της κυψέλης.
- Υποδοχή, αποθήκευση και ωρίμανση των εφοδίων της κυψέλης.
- Πτήσεις προσανατολισμού.
Μετά από τρείς εβδομάδες οι αδένες που παράγουν το βασιλικό πολ
τό, καθώς και οι κηρογόνοι αδένες ατροφούν. Η εργάτρια βγαίνει να ερ
γασθεί έξω από την κυψέλη και γίνεται συλλέκτρια. Αρχικά συλλέγει γύ
ρη, στη συνέχεια νέκταρ και τελικά νερό και πρόπολη.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η εργάτρια είναι σε θέση να εκτελέσει
made by Absens
41
Στα μεγάλης διάρκειας ταξίδια που η θέση του ήλιου είναι φυσικό να αλ
λάζει, η μέλισσα έχει την ικανότητα να κάνει τις απαιτούμενες διορθώ
σεις, χάρις στην έντονα ανεπτυγμένη αίσθηση του χρόνου που έχει και
να βρίσκει χωρίς κόπο την κατοικία της.
Η εργασία της συλλογής θα ήταν πολύ δύσκολη αν όχι αδύνατη αν οι
συλλέκτριες δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους (σελ.58).
Ε ικ . 1 7 . Ο ι τρεις τάξεις των μ ελισσ ώ ν , από αριστερά βασίλ ισσα , εργά τρια ,
κη φή νας.
ΟΙ ΚΗΦΗΝΕΣ
μπορούν να συλλέξουν νέκταρ, για το λόγο αυτό είναι μικρή και η χωρη
τικότητα του προλόβου τους . Δεν συλλέγουν ούτε γύρη, επειδή τα πόδια
τους δεν φέρουν τα ειδικά όργανα συλλογής.
Το καλά ανεπτυγμένο αναπαραγωγικό σύστημα, καταλαμβάνει το με
γαλύτερο μέρος της κοιλιακής κοιλότητας. Αποτελείται από τους όρχεις,
τους σπερματικούς πόρους, τις σπερματικές ληκύθους, τους βλεννογό
νους αδένες, τον κοινό εκσπερματιστικό πόρο και τον ενδοφαλό (Εικ.
18). Οι όρχεις είναι δύο μικρά κιτρινωπά τριγωνικά σωμάτια. Τοποθετημέ
νοι πλευρικά, βρίσκονται επάνω από το πρόσθιο άκρο των βλεννογόνων
αδένων. Αποτελούνται από 250-300 σπερματικά σωληνάρια, που καταλή
γουν σ' ένα κοινό αγώγο από τον οποίο ξεκινά ο σπερματικός πόρος .
Ενα τμήμα του σπερματικού πόρου διευρύνεται για να σχηματίσει τη λή
κυθο, όπου αποθηκεύεται το σπέρμα μέχρι τη σύζευξη. Το τελικό τμήμα
κάθε σπερματικού πορου καταλήγει στη βάση των βλεννογόνων αδένων.
Αυτοί είναι δύο κυρτοί ογκώδεις σωλήνες. Τυφλοί στο ελεύθερο άκρο
τους, ενώνονται στη βάση τους, για να καταλήξουν στον κοινό εκσπερ
ματιστικό πόρο. Ενα μακρύ σωλήνα που καταλήγει στο βασικό τμήμα του
ενδοφαλού, τη βούλβα. Ο ενδοφαλός, είναι ένα πολυσύνθετο και υπερ
βολικά μεγάλο σε μέγεθος όργανο σύζευξης του κηφήνα. Βρίσκεται ε
γκολπωμένος στην κοιλιακή κοιλότητα και κατά τη σύζευξη εκστρέφεται
ολοκληρωτικά. Η βούλβα κατά την εξτροφή σχίζεται και το σπέρμα ρέει.
όρχεις
σπερματικός τ όνος
σπερμ . λήκιθος
εξπερματ. πόρος
ενδοφαλλός
Το μελίσσι αρχίζει την εκτροφή των κηφήνων νωρίς την άνοιξη. Οι κη
φήνες μετά την έξοδο τους από το κελί είναι ανίκανοι να τραφούν. Τους
τρέφουν οι τροφοί, μέχρι και την τέταρτη ημέρα της ζωής τους, με ένα
μίγμα από μέλι και βασιλικό πολτό. Στη συνέχεια, τρέφονται μόνοι τους
με μέλι που παίρνουν από τα ασφράγιστα κελιά. Την 6η μέ 8η ημέρα κά
νουν την πρώτη πτήση τους. Είναι όμως ώριμοι, ικανοί να γονιμοποιή
σουν, μόνο μετά τη 12η ημέρα που ωριμάζουν τα σπερματοζωάρια τους.
Οι ώριμοι κηφήνες μιας περιοχής συγκεντρώνονται σε ορισμένες τοπο
θεσίες, τους χώρους συγκέντρωσης των κηφήνων, όπου κατευθύνονται
και οι παρθένες βασίλισσες για να γονιμοποιηθούν. Οι φερομόνες της
βασίλισσας έλκουν τους κηφήνες, που τις ακολουθούν κατά ομάδες. Μό
νο ένας μικρός αριθμός απ' αυτούς, περίπου δέκα, θα πάρει μέρος στη
γονιμοποίση κάθε βασίλισσας. Είναι ελάχιστα πιθανό κάποιος απ' αυτούς
να είναι αδελφός της.
Κάθε μελίσσι εκτρέφει μερικές εκατοντάδες κηφήνες, υπάρχουν όμως
μελίσσια που εκτρέφουν και χιλιάδες. Ο αριθμός αυτός επηρεάζεται από
τη φυλή, το μέγεθος του μελισσιού και την κατάσταση των κηρηθρών
του. Η εκτροφή και η συντήρηση των κηφήνων είναι πoλtιδάπανη για το
μελίσσι. Διαπιστώθηκε ότι για τη συντήρηση 1000 κηφήνων χρειάζονται 7
Kg μέλι. Διαπιστώθηκε επίσης ότι σε μελίσσια που εκτρέφουν πολλούς
κηφήνες, ένα μεγάλο μέρος απ' αυτούς πεθαίνει στο στάδιο της νύμφης,
πιθανόν εξ' αιτίας κακής διατροφής. Η καταστροφή του κηφηνογόνου
που συνηθίζεται από ορισμένους μελισσοκόμους, δεν έχει πρακτικό απο
τέλεσμα. Οι αποδόσεις μελισσιών της ίδιας δυναμικότητας μέ ή χωρίς
κηφήνες δέ διαφέρουν. Πιστεύεται ότι η παρουσία των κηφήνων, ηρεμεί
τις εργάτριες και τις κάνει να εργάζονται και να αποδίδουν περισσότερο.
Οταν η νεκταροέκκριση αρχίζει να σπανίζει, οι μέλισσες απομακρύ
νουν τους κηφήνες από την κυψέλη και τους αφήνουν να πεθάνουν από
την πείνα. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν τα ορφανά μελίσσια τα οποία
δέχονται τους κηφήνες μέχρι αργά το φθινόπωρο.
Η ΒΑ Σ Ι Λ Ι Σ ΣΑ
Εικόνα 1 9. Το αναπαραγωγι
κό σύστη μ α της βασ ίλ ισσας,
ο ιοβόλ ος αδένας κ αι το κε
ντριοφόρο σύστη μα .
Ο ν ωο θήκη ,
Odl ωαγωγός,
Spt σπερμο θή κη ,
Sptgl d σπερ μ ο θη κικ ός
αδένας ,
Α G l d ιοβό λ ο ς αδένας,
B G l d βοη θητι κ ός ιοβόλ ος
αδένας,
Psh Sc σά κκο ς του δη λητη ρ ί
ου,
Stn κ εντρί
( R . E . Snodgrass 1 956)
Ο Γ Ο Ν Ο Σ
προς έκτη ημέρα της ζωής της, έχει συμπληρώσει την ανάπτυξη της και
το σώμα της, κουλουριασμένο ακόμη, γεμίζει ασφυκτικά το κάτω μισό του
κελλιού. Στο διάστημα αυτό έχει υποστεί τέσσερις εκδύσεις. Οταν η προ
νύμφη συμπληρώσει την ανάπτυξή της, στο τέλος της όγδοης ή την ένα
τη ημέρα από τη γέννηση του αυγού, οι εργάτριες σφραγίζουν το κελλί με
μιά πορώδη πλάκα από κερί και γύρη. Μέσα στο σφραγισμένο κελλί η προ
νύμφη εκτείνεται και παίρνει επιμήκη θέση, με το κεφάλι στραμμένο προς
το σφράγισμα του κελλιού. Στο διάστημα αυτό, το μέσο έντερο και οι μαλ-
made by Absens
53
Ημέρα
8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
2 2ης Γυρτό
11
12 Χρυσαλίδα Ολόλευκη
13 Με ελαφρά χρωματισμένους
υ
Ο οφθαλμούς
> » Με ρόζ οφθαλμούς
-ω
:::1..
b » Με ερυθρούς οφθαλμούς
b
16 >- Με προρφυρούς οφθαλμούς και
Ο
ελαφρά κίτρινο θώρακα και άκρα
a.
17 Με πορφυρούς οφθαλμούς και κίτρι-
9-
lι\J νο το θώρακα , την κοιλιά τα άκρα
18 Με βυσσινόχρωμους οφθαλμούς και
κίτρινο θώρακα , κοιλιά και άκρα.
19 Με καφέ οφθαλμούς , σκουρόχρωμες
κεραίες , καφεκίτρινο θώρακα και άκρα .
Τ ο σώμα έχει σκούρο φαιό χρώμα
εκτός από την κοιλιά.
Ενήλικη μέλισσα Χαρακτηριστικά ενήλικης μέλισσας με
μεγάλες ξανθόλευκες τρίχες στο σώμα
made by Absens
55
Κ ΕΦΑ Λ ΑΙΟ Γ
Το Μ ελίσσι
Η τυπική κυΨέλη τύπου Lan gstroth αποτελείται από την κινητή βάση ,
δύο ισομεγέθη σώματα διαστάσεων 5 1 Χ 42 Χ 2 1 cm , το εσωτερικό κα
πάκι από σανίδα και το εξωτερικό καπάκι ή στεγαστρο το οποίο είναι ε
πενδυμένο με ανοξείδωτη λαμαρίνα. Καθένα από τα σώματα περιέχει δέ
κα πλαίσια διαστάσεων 44, 8 Χ 23,2 c m . Τα κινητά τμή ματα τη ς κυΨέλης
αυτής, τοποθετούνται το ένα επάνω στο άλλο και εφαρμόζουν τέλεια με
ταξύ τους, όταν έχουν τις σωστές διαστάσεις, όπως αυτές σημειώνονται
στο σχή μα (Εικ . 23) .
....... ,
Στέγαστρο επενδυμένο
7"="'-='--'----
με λαμαρίνα γαλβανιζέ
/'+--- Εσωτερικό κάλυμμα
(πλαστήρι)
Σώμα ή πάτωμα
Κινητή βάση
�d+-----'-- Δικτυωτό 3 χ 3 mm
Υποδοχή αρμού
για τη συνένωση
� Πόρτα χειμώνα
των κινητων
τμημάτων ���
'"
Το κερί
Οπως προαναφέραμε , οι κηρήθρες κατασκευάζονται από το κερί, που
εκκρίνεται από τους κη ρογόνους αδένες των εργατριών. Το κερί αποτε
λείται από ένα μίγμα εστέρων ανώτερων λιπαρών οξέων με ανώτερες
μονοσθενείς αλκοόλες. Οταν εκκρίνεται από τις μέλισσες έχει λευκό
χρώμα. Το κίτρινο χρώμα που αποκτά στη συνέχεια, οφείλεται σε λυπο-
made by Absens
58
διαλυτά καροτίνια, που υπάρχουν στη γύρη . Στις κηρή θρες που χρησιμο
ποιούνται για την εκτροφή του γόνου, τα κουκούλια των προνυμφών
προσκολλούνται στα τοιχώματα του κελλιού και ενισχύουν τη σταθερώ
τητα των κηρηθρών. Π ροσδίδουν όμως σ ' αυτές σκοτεινό χρωματισμό.
Το κερί είναι αδιάλυτο στο νερό, διαλυτό στην αλκοόλη και τη βενζίνη .
Λιώνει στους 64°C και πήζει περίπου στους 63°C .
Η πρόπολη
Εκτός από το κερί, στην κατασκευή της κατοικίας της μέλισσας χρη σι
μοποιείται και ένα άλλο προ"ίόν, η πρόπολη . Είναι μια ελαστική μάζα, που
συλλέγουν οι μέλισσες από τα μπουμπούκια των βλασταριών διάφορων
φυτών και τη ρητίνη των φλοιών των κωνοφόρων δένδρων . Οι μέλισσες
τη μεταφέρουν στα καλάθια της γύρης και τη χρησιμοποιούν κυρίως ως
επισκευαστικό υλικό. Π εριορίζουν την είσοδο της κυΨέλης, φράσσουν τις
χαραμάδες και τις τρύπες και συγκολλούν μεταξύ τους τα κινητά μέρη
της κυψέλης. Τη χρησιμοποιούν όμως και για να επαλείφουν τα τοιχώμα
τα των κελλιών, καθώς και κάθε ελεύθερης επιφάνειας στο εσωτερικό
της κυψέλης. Καλύπτουν επίσης και μουμιοποιούν τα πτώματα των πο
ντικών και άλλων μεγαλόσωμων εχθρών, που δεν μπορούν να σύρουν
έξω από την κυψέλη .
Η πρόπολη είναι μίγμα κεριού, ρητινών, βαλσάμων , αιθέριων ελαίων και
γύρης. Περιέχει στη σύνθεσή της ουσίες με μικροβιοκτόνες και μυκητο
κτόνες ιδιότητες.
Οι φερ ομόνες
Η επικοινωνία με χημικά μηνύματα είναι ενστικτώδης αλλά θεμελιώ
δους σημασίας για τη μέλισσα. Οι οσμές των λουλουδιών, για παράδειγ
μα, διεγείρουν τις εργάτριες να συλλέξουν, ταυτόχρονα όμως τις διευκο
λύνουν στην ανεύρεση της πηγής της τροφής . Ακόμη μεγαλύτερης ση-
made by Absens
59
Ο χορός της λι κνι ζόμενης κοιλι άς: Αν η πηγή τροφής , που εντόπι
σε η συλλέκτρια , βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 90 μέτρων ,
αυτή εκτελεί ένα περισσότερο σύνθετο χορό. Διαγράφει διαδοχικά ελλει
ψοειδείς διαδρομές , όπως γράφεται το 8, οι οποίες διακόπτονται από μια
ευθεία διαδρομή , που έχει πάντα την ίδια κατεύθυνση (Εικ . 24 β). Κατά τη
διάρκεια της ευθείας διαδρομής, η χορεύτρια πάλλει την κοιλιά της δεξιά
και αριστερά με σταθερό κάθε φορά αριθμό αιωρήσεων. Συχνά στη διάρ
κεια αυτής της διαδρομή ς παράγει ήχους , που πιστεύεται ότι αποτελούν
σημαντικό στοιχείο στην επικοινωνία των μελισσών. Ο χορός αυτός δίνει
περισσότερες πληροφορίες από τον προηγούμενο, σχετικά με την από
σταση και την κατεύθυνση της πηγής . Την απόσταση , η χορεύτρια την
υποδηλώνει με το μήκος και τη διάρκεια της ευθείας διαδρομής , τον α
ριθμό των παλμικών κινήσεων, πιθανόν και με τους ή χους που παράγει.
Οσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός αυτών των παραμέτρων, τόσο μεγαλύ
τερη είναι η απόσταση . Την κατεύθυνση της πηγής, την υποδηλώνει με
την κατεύθυνση της σταθερή ς διαδρομή ς . Οταν η συλλέκτρια χορεύει σε
οριζόντια επιφάνεια, εκτεθειμένη στον ήλιο, κατευθύνει την ευθύγραμη
made by Absens
62
διαδρομή της προς την κατεύθυνση της πηγής . Οταν εκτελεί το χορό
μέσα στην κυΨέλη , επάνω στις κηρήθρες , ο προσανατολισμός γίνεται με
βάση τον παράγοντα βαρύτητα. Αν η πηγή της τροφής βρίσκεται προς
την κατεύθυνση του ήλιου , η χορεύτρια κατευθύνει την ευθύγραμμη δια
δρομή κάθετα από κάτω πρός τα επάνω. Αν βρίσκεται στην αντίθετη κα
τεύθυνση , η ευθεία διαδρομή έχει ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση . Αν
η κατεύθυνση της πηγής σχηματίζει γωνία προς τα αριστερά ή δεξιά του
ήλιου, η ευθύγραμμη διαδρομή σχηματίζει ανάλογη γωνία με την κάθετο .
Οι χοροί αυτοί εκτελούνται μόνο , όταν η τροφή είναι άφθονη , υψηλής
περιεκτικότητας σε σάκχαρα και δεν παρατηρείται συνωστισμός μελισ
σών στα λουλούδια.
Ε χουν περιγραφεί και άλλοι χοροί, που δέν έχουν σχέση με τη συλλο
γή της τροφής , όπως ο χορός της καθαριότητας της κυΨέλης, ο χωρός
καθαρισμού της εργάτριας , ο χορός της χαράς και άλλοι .
60 0 00 Μέλισσες
Γόνος
50 0 0 0
40 0 0 0
30 0 0 0
200 0 0
10 0 00
Ο
Φ Μ Α Μ Α Σ ο Ν Δ
Εικ . 25. Καμπύλες ετήσιας διακύμανσης του πλη θυσμού και του γόνου
στο μελίσσι
ποία φθάνει στο μέγιστό της, περίπου 1 500 αυγά τη ημέρα, στις αρχές
Μαϊου , όπου και σταθεροποιείται επί 30-45 ημέρες . Ανάλογη είναι και η
αύξηση του πληθυσμού , η μια γενεά μελισσών διαδέχεται την άλλη και ο
πληθυσμός του μελισσιού αυξάνει ραγδαία. Την περίοδο σταθεροποίη σης
της ωοτοκίας, ο αριθμός των μελισσών είναι κατά 30% περίπου μεγλύτε
ρος του αριθμού των κελλιών του γόνου. Την ίδια περίοδο η ανθοφορία
και η μελιτοφορία φτάνουν στο μεγιστό τους. Ο μεγάλος αριθμός συλλε
κτριών που υπάρχει στο μελίσσι, αξιοποιεί κατά τον καλύτερο τρόπο την
παραγωγή αυτή . Συλλέγει και αποθηκεύει μεγάλες ποσότη τες μελιο ύ ,
π ο υ θ α χρειασθούν στις δύσκολες συνθήκες του χειμώνα .
Από το τέλος του l ουνίου και μετά, ο ρυθμός της ωοτοκίας ελαττώνε
ται προοδευτικά, μέχρι το Ν οέμβριο ή Δεκέμβριο οπότε και διακόπτεται.
Αν υπάρξουν καλές συνθήκες ανθοφορίας την περίοδο Σεπτεμβρίου -
Οκτωβρίου, είναι δυνατόν να παρατηρηθεί, για κάποιο διάστημα, σταθε
ροποίηση ή και μικρή αύξηση του ρυθμού τη ς ωοτοκίας. Η μείωση του
ρυθμού της ωοτοκίας ακολουθείται από ανάλογη μείωση του πληθυσμού .
Π ροοδευτικά και με ρυθμό που επιταχύνεται, συνή θως στη διάρκεια
του Αυγούστου, ο πληθυσμός μειώνεται, ενώ ταυτόχρονα αλλάζει και η
ποιότητά του . Οι μέλισσες που γεννιούνται από τα μέσα Μαρτίου μέχρι
τις αρχές Αυγούστου , σε μεγάλους αριθμούς, ονομάζονται "καλοκαιρι-
made by Absens
64
νές" και ζουν 5-7 εβδομάδες . Η μικρή διάρκεια ζωής όφείλεται στο ότι
δέχονται μειωμένη φροντίδα την περίοδο της εκτροφής τους, κυρίως ό
μως επειδή καταπονούνται στη συνέχεια υπερβολικά με την εκτροφή του
γόνου . Σε μικρότερο βαθμό ευθύνεται και η κόπωση κατά τη συλλογή και
τη ν αποθήκευση των τροφ ών , που απαιτούνται για τη δ ιαχείμαση
(Maurizio , 1 968).
Οι μέλισσες που γεννιούνται μετά τα μέσα Αυγούστου, που η εκτροφή
του γόνου περιορίζεται συνεχώς, δέχονται περισσότερη φροντίδα ως
προνύμφες . Τις πρώτες ημέρες μετά την εκκολαψή τους, καταναλώνουν
μεγάλες ποσότητες γύρης και αποθηκεύουν στο λιπόσωμα τους, που α
ποτελείται από πολλές και παχειές στιβάδες, μεγάλες ποσότητες πρω
τεΊ"νών και άλλων θρεπτικών ουσιών. Οι μέλισσες αυτές που ονομάζονται
"χειμερινές" δεν καταπονούνται, σ' ένα μεγάλο ποσοστό , με την εκτροφή
του γόνου , ούτε με τη συλλογή . Π ροορίζονται να ζήσουν όλη τη διάρκεια
του χειμώνα, από 80 μέχρι 1 50 ή και περισσότερες ημέρες . Ολο αυτό το
διάστη μα οι υποφαρυγγικοί αδένες τους λειτουργούν , αποτελούν αποθή
κη ουσιών μεγάλης θρεπτικής αξίας και είναι έτοιμες να εκθρέψουν τις
προνύμφες, μόλις η βασίλισσα αρχίσει την ωοτοκία
Διαχείμαση
Q β γ
? Βασίλισσα
•
Εργάτρια (κατεύθυνση κεφαλής)
Εικ. 26. Μεταβολές του όγκου της μελισσόσφαιρας και της διάταξης των μελισσών ανάλογα
με την εξωτερική θερμοκρασία. α. χαλαρή μελισσόσφαιρα, β. συμπαγής, γ. πολύ συμπαγής.
κρασία της στα αναγκαία όρια, καθώς και αποθέματα μελιού για τις ανα
γκαίες ενεργειακές δαπάνες. Τα αδύνατα μελίσσια, καταναλώνουν στη
διάρκεια του χειμώνα, συγκριτικά με τα δυνατά, περισσότερες προμήθει
ες, συχνά τις εξαντλούν και πεθαίνουν από ψύξη . Τα πολύ αδύνατα με
λίσσια σχηματίζουν υποτυπώδη μελισσόσφαιρα, η οποία αδυνατεί να δια
τηρή σει την απαραίτητη θερμοκρασία και οι μέλισσες υποκύπτουν στο
ψύχος. Το κέντρο της μελισσόσφαιρας παραμένει σχεδόν ακίνητο στο
made by Absens
66
Το μελίσσι έχει το ένστικτο της διαιώνησης του είδους και όταν δη μι
ουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες πολλαπλασιάζεται. Ο πολλαπλασια
σμός του μοιάζει μ ' αυτόν των πρωτοζώων. Ενα μέρος του μελισσιού, μα
ζί πάντοτε με τη βασίλισσα , εγκαταλείπει την κυψέλη και εγκαθίσταται
αλλού , για να αποτελέσει μια καινούργια αποικία. Η διαδικασία αυτή ονο
μάζεται σμηνουργία και είναι δυνατό να γίνει μία ή περισσότερες φορές.
Το πρώτο σμήνος που φεύγει από την κυψέλη λέγεται αφεσμός ή πρω
τοπούλι, αν ακολουθή σουν και άλλα λέγονται μεθεσμοί ή δευτεροπούλι,
τριτοπούλι κλπ, ανάλογα με τη σειρά αναχώρησης τους από την κυΨέλη .
Η σμη νουργία αποτελεί τη ν τελική φάση , τη ς όλη ς διεργασίας του
πολλαπλασιασμού και παρατηρείται τους τελευταίους μήνες της άνοιξης.
Εποχή που υπάρχουν οι ευνοι'κότερες συνθήκες , για την επιβίωση του
νέου οργανισμού. Η διεργασία του πολλαπλασιασμού αρχίζει νωρίτερα
και συντελείται αν υπάρχουν ορισμένοι ενδογενείς και εξωγενείς παρά
γοντες .
Σημαντικότεροι από τους ενδογενείς παράγοντες θεωρούνται
1 . Η στενότητα του χώρου και η αύξηση της θερμακρασίας , που παρατη
ρείται στο μελίσσι εξ αιτίας του συνωστισμού .
2 . Ελλειψη χώρου για την εναπόθεση των αυγών της βασίλισσας , επειδή
τα κελλιά καταλαμβάνονται από το μέλι, που συλλέγουν άφθονο οι μέ
λισσες, αυτή την περίοδο .
3 . Π ερίσσεια βασιλικού πολτού που αναγκάζει τις τροφούς, να εκθρέψουν
νέες βασίλισσες για να τον διαθέσουν .
4. Ελάττωση της βασιλικής ουσίας που παρατηρείται συνήθως στις γηρα
σμένες βασίλισσες.
5 . Το ένστικτο της φυλής. Υπάρχουν φυλές με μεγάλη τάση σμηνουργίας
και άλλες με πολύ μικρή .
Από τους εξωγενείς παράγοντες ση μαντικότεροι θεωρούνται η καλή
ανθοφορία και η θερμοκρασία.
Η προετοιμασία της σμηνουργίας αρχίζει νωρίς την άνοιξη , με την ε-
made by Absens
67
ταξύ τους, μέχρι την τελική επικράτηση της μιας . Αν το μελίσσι προτίθε
ται να δημιουργή σει και άλλους αφεσμούς, οι εργάτριες επιτρέπουν την
εκκόλαψη περισσοτέρων βασιλισσών, μίας ή περισσοτέρων κάθε φορά ,
παρεμποδίζοντας την εκκόλαψη των άλλων, μέχρι την αναχώρηση αυτών
που εκκολάφθηκαν πρώτες με ένα μεθεσμό. Στην περίπτωση αυτή , 7-9
ημέρες από την έξοδο του αφεσμού, ένα άλλο τμή μα του μελισσιού, με
μια ή περισσότερες νέες βασίλισσες, εγκαταλείπει την κυΨέλη , για να α
ποτελέσει τον πρώτο μεθισμό ή δευτεροπούλι. Μέσα στην ίδια ημέρα ή
τις δύο επόμενες είναι δυνατόν να ακολουθή σουν και άλλοι μεθεσμοί. Αν
εξ αιτίας κακοκαιρίας εμποδισθεί η έξοδος του αφεσμού , είναι δυνατό ο
αφεσμός και ο πρώτος μεθεσμός , να αναχωρήσουν από την κυψέλη την
ίδια ημέρα. Ο κακός καιρός μπορεί να καθυστερήσει την έξοδο του πρώ
του με θεσμού για λίγες ημέρες, ποτέ όμως δευτεροπούλι δεν βγαίνει
αργότερα από 1 5 ημέρες μετά από το πρωτοπούλι. Γενικά η κατάσταση
της σμηνουργίας σ' ένα μελίσσι, δε διαρκεί περισσότερο από 20-24 ημέ
ρες .
Οι μεθεσμοί σχηματίζουν το τσαμπί στα ψηλά κλαδιά των δένδρων, ε
πειδή οι βασίλισσες είναι αγονιμοποίητες και μπορούν να πετάξουν . Με
ρικές φορές μάλιστα φεύγουν μακρυά από τη μητρική κυψέλη , σε από
σταση πολλών χιλιομέτρων. Οταν ο μεθεσμός εγκατασταθεί στη μόνιμη
κατοικία, αν τυχόν υπάρχουν περισσότερες από μια βασίλισσες, αυτές θα
αγωνισθούν και η πιό ζωηρή θα σκοτώσει τις αδελφές της . Θα κάνει στη
συνέχεια το γαμήλιο ταξίδι και η ζωή στο νέο μελίσσι θα συνεχισθεί. Η ε
πιβίωση των μεθεσμών , ιδιαίτερα των τελευταίων, δεν είναι ασφαλής. Ο
αριθμός των μελισσών που συνοδεύουν κάθε μεθεσμό , μειώνεται προο
δευτικά, συχνά δεν επαρκεί για τη δημιουργία μελισσιού , που θα προλά
βει να αναπτυχθεί και να συλλέξει τις απαραίτητες προμή θειες για το
χειμώνα. Οι αιτίες που προκαλούν την αναχώρη ση του αφεσμού, παύουν
να υπάρχουν μετά την έξοδό του και δεν ισχύουν για τους μεθεσμούς . Οι
διάφορες εξηγήσεις που δίνονται για τη δημιουργία των με θεσμών δεν
είναι ικανοποιητικές.
made by Absens
made by Absens
71
Κ ΕΦΑ Λ ΑΙΟ Δ
Η γύρη
Το νέκταρ
Τα μελιτώματα
Το μέλι
πτικής αξίας και βρίσκονται σχεδόν στην ίδια αναλογία, γλυκόζη 30-37 0/0
και φρουκτόζη 30-400/0 . Τα υπόλοιπα σάκχαρα βρίσκονται σε μικρά ή πο
λύ μικρά ποσοστά ή ακόμη και σε ίχνη . Τα πιό κοινά απ' αυτά είναι οι δι
σακχαρίτες σακχαρόζη , μαλτόζη , ισομαλτόζη , μελιβιόζη , τρεαλόζη και οι
τρισακχαρίτες ερλόζη και μελισιτόζη .
Λίπη : Τ ο μέλι είναι πολύ φτωχό σε λίπη , που αποτελούν μόλις το
0,250/0 της ξηρής ουσίας.
Π ρωτεΤνες : Π ολύ λίγες, κυμαίνονται μεταξύ 0,26 και 0,83%. Διαπιστώ
θηκαν επίση ς 1 9 αμινοξέα, από τα οποία ορισμένα είναι ελεύθερα . Οι
πρωτεΙνες και τα αμινοξέα του μελιού προέρχονται από το νέκταρ και
από τις μέλισσες. Η περιεκτικότητα του μελιού σε άζωτο , επηρεάζεται σ '
ένα ποσοστό και από την περιεκτικότητά του σε γύρη
Μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία : Η περιεκτικότητα του μελιού σε
μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία είναι μέτρια, κατά μέσο όρο 0, 1 7 0/0 και
σπάνια ξεπερνά το 0 ,6 0/0 . Κ ατά κανόνα τα μέλια που προέρχονται από
μελιτώματα, είναι πλουσιότερα σε άλατα από τα ανθόμελα.
Οργανικά οξέα : Εχουν διαπιστωθεί 1 8 οργανικά οξέα, απ' αυτά επικρα
τέστερο είναι το γλυκονικό, το οποίο παράγεται από τη γλυκόζη με την
επίδραση ενζύμων . Τα οργανικά οξέα δίνουν την όξυνη γεύση στο μέλι
αλλά ταυτόχρονα παρεμποδίζουν και την ανάπτυξη ορισμένων βακτηρίων
και συμβάλλουν στη διατήρηση του μελιού.
Ενζυμα : Το μέλι περιέχει τα ένζυμα ιμβερτάση , διαστάση , γλυκόζο 0-
ξειδάση , φωσφατάση και πρωτεάσες.
Βιταμίνες : Βρέθηκαν στο μέλι σε πολύ μικρές ποσότητες , κυρίως βι
ταμίνες του συμλέγματος Β .
ρές σ ' ότι αφορά την ποσοστιαία συμμετοχή των διαφόρων συστατικών .
Σε γενικές γραμμές η σύνθεση του βασιλικού πολτού είναι η παρακάτω .
Το νερό
Το νερό παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του μελισσιού. Χ ρησιμοποιεί
ται για τη διάλυση του μελιού ή άλλων πυκνών σακχαρούχων τροφών και
τη ρύθμιση της θερμοκρασίας στην κυΨέλη , ιδιαίτερα στην περιοχή του
γόνο υ . Η ποσότητα του νερού που χρειάζεται ένα μελίσσι, εξαρτάται
από την εξωτερική θερμοκρασία, τη σχετική υγρασία, από τον πληθυσμό
του μελισσιού και την ποσότητα του εκτρεφόμενου γόνου .
μα, το οποίο σχηματίζει παχειές στοιβάδες και σε άλλους ιστούς και όρ
γανα. Αντίθετα όταν το σιτηρέσιο είναι ελλειμματικό ή δεν περιλαμβάνει
καθόλου πρωτεΤνες, οι μέλισσες για να εκθρέψουν γόνο και να εκτελέ
σουν τις άλλες απαραίτητες λειτουργίες, χρησιμοποιούν τις αποθηκευμέ
νες στο λιπόσωμα και στους άλλους ιστούς. Στην περίπτωση αυτή , οι μέ
λισσες που προκύπτουν , έχουν μικρότερο βάρος και μικρότερη περιεκτι
Kότητα σε Ν (Αζωτο ) . Οι νεοεκολαπτόμενες μέλισσες που δεν βρίσκουν
γύρη για να καταναλώσουν , εμφανίζουν μείωση του Ν του σώματός τους
και αύξη ση της θνησιμότητας . Αν στις μέλισσες αυτές προσφερθεί άφθο
νη γύρη , έστω και μετά 30 ημέρες , η ανάπτυξή τους συμπληρώνεται και
είναι σε θέση να εκθρέψουν γόνο φυσιολογικά.
Το σιτηρέσιο της μέλισσας είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες, που απο
τελούν γι' αυτή τη μοναδική πηγή ενέργειας , είναι όμως δυνατό να μετα
τραπούν σε σωματικά λίπη και να αποθηκευθούν . Οι πρωτεΤνες και τα λί
πη δεν μπορούν να αξιοποιηθούν για την παραγωγή ενέργειας, για το
λόγο αυτό η μέλισσα είναι υποχρεωμένη να εφοδιάζεται διαρκώς με υδα
τάνθρακες.
Η μέλισσα δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει όλους τους υδατάν
θρακες, μερικοί μάλιστα είναι γι' αυτή τοξικοί. Από τα λεγόμενα ''γλυκά''
σάκχαρα χρησιμοποιεί τη γλυκόζη , τη φρουκτόζη , τη σακχαρόζη , την τρε
αλόζη , τη μαλτόζη και τη μελισιτόζη . Από τα "μη γλυκά" την αραβινόζη ,
την ξυλόζη , τη γαλακτόζη , τη σελλοβιόζη , τη ραφινόζη , τη μανιτόλη και
τη σορβιτόλη . Χ ρη σιμοποιεί ε πίση ς ορ ισμένες δεξτρίνες βιολογικά
σπουδαίες γι' αυτή , όπως το άμυλο της γύρης. Δεν μπορεί να χρη σιμο
ποιή σει τη ραμνόζη , τη φουκόζη , τη μαννόζη , τη σορβόζη , τη λακτόζη , τη
μελιβιόζη και άλλα. Μερικά απ' αυτά όπως η μαννόζη , η γαλακτόζη και η
ραμνόζη , είναι τοξικά για τη μέλισσα, μεταβολίζονται στον οργανισμό της
και μειώνουν τη μακροβιότητά της .
Οι ανάγκες της μέλισσας σ ε λιπίδια , βιταμίνες και μεταλλικά άλατα δεν
έχουν μελετηθεί σε βάθος. Φαίνεται ότι αυτές είναι μικρές και ότι είναι
δυνατό να ικανοποιηθούν απόλυτα, από τις ποσότητες που υπάρχουν
στην τροφή της . Είναι επίσης πιθανό, τα στοιχεία αυτά να αποθηκεύο
νται σε επαρκείς ποσότητες, στο στάδιο της προνύμφης και να χρη σιμο
ποιούνται στη συνέχεια, για την ανάπτυξη της ενήλικης μέλισσας ή τις
λειτουργικές της ανάγκες .
Π ρέπει ν α τονισθεί ιδιαίτερα, η δυνατότητα της μέλισσας ν α αποθη
κεύει, στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής της θρεπτικά συστατικά και να
αντιμετωπίζει χάρη σ' αυτά πιθανές καταστάσεις στέρηση ς . Ακόμη , η
δυνατότητα που έχουν ορισμένα όργανα τη ς μέλισσας , που δεν ανα
πτύσσονται ή δεν λειτουργούν εξ' αιτίας παρομοίων καταστάσεων, να ε-
made by Absens
79
Κ Ε Φ Α Λ ΑΙΟ Α
Βαρρόαση
6 0 000
50 000 Μ έ λ ισ σ ε ς
Γόνος
4 0 0 00 Β αρρόα
3 0 000
2 0 000
1 0 000
Ο
Φ Μ Α Μ Α Σ ο Ν Δ
Εικ. 3 1 . Μ έλισσες με μορφολογικές ανωμαλίες, που προκλή θηκαν από τον πα
ρασιτισμό από βαρρόα στη διάρκεια της ανάπτυξής τους
made by Absens
94
Αντι με τ ώπ ι ση το υ νοσή μα τ ος
Π ρόλη ψη : Τα μέτρα πρόληψης που εφαρμόζονται για την παρεμπόδι
ση της εξάπλωσης των επιζωοτιών στα παραγωγικά ζώα, δεν έχουν τη ν
ίδια επιτυχία στις μέλισσες , ακόμη και όταν εφαρμόζονται με τη μεγαλύ
τερη αυστη ρότητα. Η επιτυχία είναι ακόμη μικρότερ η στην περίπτωση
της βαρρόα. Ούτε η αυστηρή απομόνωση , ούτε η θανάτωση χιλιάδων με
λισσιών κατόρθωσαν να σταματήσουν την εξάπλωσή της ( R utner, 1 983 :
Vesely a n d Perutca , 1 984) .
Θερα πεία : Παρά την πληθώρα των μεθόδων και των φαρμάκων που έ
χουν προταθεί ως τώρα, η καταπολέμηση της βαρρόαση ς δεν είναι εύκο
λη υπόθεση . Ε χουν προταθεί διάφοροι μέθοδοι καταπολέμησης του ακά
ρεος όπως βιολογικές , φυσικές, μελισσοτεχνικές και χημειοθεραπευτικές.
Βιολογικές μέθοδοι :
Στοχεύουν στην καταπολέμηση της βαρρόα χωρίς τη χρή ση φαρμάκων
ή άλλων θεραπευτικών μέσων.
Επιλογή ανθεκτικών φυλών: Η επιλογή ανθεκτικών φυλών ή στελεχών
πιθανό να αποτελέσει μακροπρόθεσμα τη λύση στο πρόβλημα βαρρόα.
made by Absens
96
Μηχανικ ές μ έθοδοι
Σκόνισμα : Πενή ντα περίπου γραμμάρια τάλκη ή άλλη λεπτή αδρανής
σκόνη , σκονίζονται επάνω στις μέλισσες. Η επέμβαση επαναλαμβάνεται
6 φορές ανά 4 ημέρες . Σ τον πυθμένα της κυΨέλης τοποθετείται συρμά
τινο πλέγμα που παγιδεύει τις βαρρόα που πέφτουν. Οι λεπτές σκόνες
κολλάνε επάνω στις σικύες, που υπάρχουν στα πόδια των βαρρόα , με α
ποτέλεσμα αυτές να μη μπορούν να συγκρα τηθούν επάνω στις μέλισσες
και να πέφτουν στον πυθμένα της κυψέλης.
}
Apistan :
Apitol :
εγκεκριμένα και στην Ελλάδα
Fol bex VA :
ΡΘΓίΖίπ :
Φορμικό ή μυρμηκικό οξύ : Κομάτια από μαλακό χαρτόνι εμποτισμένα
με φορμικό οξύ (σελ. 1 1 2) .
Varroa underwoodi
(Delfinado-Baker and Aggarwal 1 987)
Η V. underwoodi, ένα άλλο είδος της υποοικογένειας Varroinae διαπι-
made by Absens
1 00
στώθηκε πρόσφατα στον κηφηνογόνο της Apis cerana, στο Νεπάλ και τη
Ν . Κ ορέα. Μορφολογικά μοιάζει με τη V. Jacobsoni είναι όμως μικρότερη
στο μέγεθος. Το ενήλικο θηλυκό έχει περίπου 0,76 mm μή κος και 1 , 1 6
m m πλάτος. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη βιολογία του και τη γεωγραφι
κή του εξάπλωση .
Εικ. 32. Euvarroa sinhai, ραχιαία και κοιλιακή όψη (Φωτ. Ν . K o en iger)
Τροπιλαιλάπωση
μετά την πρόσφατη μετάδοσή του στη μέλισσα Apis me//ifica, στην οποία,
όπως και η βαρρόαση , ασκεί έντονη παθογόνο δράση .
Γεωγραφική εξάπλωση : Εχει διαπιστωθεί σε όλες τις χώρες της Νο
τιοανατολικής Ασίας.
Αιτιολογία : Οφείλεται στο άκαρι Tropila elaps c/area e (Delfi n a d o a n d
Baker 1 96 1 ) , φυσικό παράσιτο της Α . dorsata .
Μ ορφολογία. Η Τ. clareae είναι μικρότερη α π ό τη βαρρόα αλλά ευδιά
κριτη με γυμνό οφθαλμό. Το ενήλικο θηλυκό έχει χρώμα ανοικτό καστα
νέρυθρο. Το σώμα της , αντίθετα από της βαρρόα, είναι περισσότερο μα
κρύ παρά πλατύ , έχει 1 ,03 m m μήκος και Ο , 55 m m πλάτος (Εικ. 33) . Κα
λύπτεται ολόκλη ρη από μακριές και σκλη ρές τρίχες . Το αρσενικό έχει
μέγεθος περίπου ίσο με το θηλυκό . Τα στοματικά του μόρια έχουν μετα
πλασθεί κατάλληλα για τη μεταφορά του σπέρματος. Είναι ανίκανο να
διατραφεί και πεθαίνει μετά τη γονιμοποίηση .
Βιολογία : Παρασιτεί ουσιαστικά μόνο στο γόνο . Οι ενήλικες μέλισσες,
εργάτριες και κηφήνες, χρησιμεύουν μόνο ως φορείς του παρασίτου . Αν
αφαιρεθεί ο γόνος τα ακάρεα δεν μπορούν να επιβιώσουν περισσότερο
από 2-3 ημέρες (Woyke , 1 984b ) . Εχει αναφερθεί όμως περίπτωση επιβίω
σης μικρού αριθμού ακάρεων και 25 ημέρες μετά την απομάκρυνση του
γόνου και τον περιορισμό της βασίλισσας σε κλουβί (W oyke 1 985a) . Ο
made by Absens
1 02
Τραχειακή ακαρίαση
γ δ
είδος ανοσίας και δε μολύνονται ή ότι σκλη ρύνονται οι τρίχες γύρω από
τα αναπνευστικά στίγματα και δεν επιτρέπουν τη διόδο των ακάρεων
(Sach s , 1 952) . Σή μερα γνωρίζουμε ότι είναι ζήτη μα προτίμησης προς τις
νεαρές μέλισσες . Τα ακάρεα δεν εγκαταλείπουν εύκολα τις τραχείες της
μολυσμένης μέλισσας , εκτός αν υπάρξει κάποιος ερεθισμός , όπως η πα
ρουσία νεαρών μελισσών πολύ κοντά στις μολυσμένες.
Τ ο ποσοστό των μολυσμένων μελισσών ενός μελισσιού κυμαίνεται μέ
σα στο χρόνο και παρουσιάζει σημαντικές διαφορές σε σχετικά μικρές
περιόδους . Οι διακυμάνσεις αυτές είναι περισσότερες σε περιοχές που
παρατηρούνται συχνότερες μεταβολές στις κλιματικές συνθήκες και γε
νικότερα στις συνθήκες που επη ρεάζουν τη δραστηριότητα του μελισσι
ού (Εικ. 35) .
Το φθινόπωρο παρατη ρείται σημαντικά μεγαλύτερος αριθμός ακάρεων,
που εγκαταλείπουν ζωντανές ή και νεκρές μέλισσες και αναζητούν νέο
ξενιστή (Giordan i , 1 963) . Η τάση αυτή μετανάστευσης των ακάρεων , η
μείωση του αριθμού των εξόδων των συλλεκτριών και αργότερα η παντε-
1 00
Ο/ο
90
80
70
60
50
4 0
30
20
1 0
Ο
Μ Α Μ Α Σ Ο Ν Δ
Εικ . 35. Εποχιακή διακύμανση του ποσοστού μόλυνσης από Τραχειακή ακαρία
ση σε μελισσοκομεία της Κρήτη ς .
made by Absens
1 07
λής παύση και ο σχη ματισμός της μελισσόσφαιρας τις ψυχρότερες ημέ
ρες , διευκολύνουν τη μεταβίβαση των παρασίτων και ευνοούν τη διασπο
ρά μέσα στην κυΨέλη . Για το λόγο αυτό, παρατηρείται μια ραγδαία αύξη
ση του ποσοστού μόλυνσης, κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς
μήνες. Αντίθετα την άνοιξη και για όσο διάστημα υπάρχει άφθονη ανθο
φορία, οι μολύνουσες μέλισσες , οι οποίες είναι συλλέκτριες, εργάζονται
αδιάκοπα έξω από την κυΨέλη και μειώνεται κατά πολύ η δυνατότητα ε
παφής με τις νεαρές μέλισσες. Επιπλέον η συνεχή ς εργασία τις εξα
ντλεί, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν νωρίτερα και να μειώνεται στο ελάχι
στο το ποσοστό μόλυνση ς . Ε ίναι μάλιστα πιθανό να παρατη ρη θεί και
αυτοΙαση . Αν εξ' αιτίας κακών καιρικών συνθηκών διακοπεί η ανθοφορία,
οι συλλέκτριες παραμένουν μέσα στην κυψέλη και το ποσοστό των μο
λυσμένων μελισσών αυξάνει.
Παράγοντες που ευνοούν τη συλλογή , παρεμποδίζουν τη διασπορά
της μόλυνσης, αντίθετα εκείνοι που την ελαττώνουν, επιτρέπουν στα α
κάρεα να βρούν ευκολότερα νέους ξενιστές και ευνοούν τη διασπορά
τους μέσα στο μελίσσι. Ο ση μαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει τη
συλλογή είναι η διαθέσιμη ποσότητα σε νέκταρ , μελιτεκκρίματα και γύρη .
Η ποσότητα αυτή εξαρτάται από τη χλωρίδα, τις καλλιεργητικές συνθή
κες και τις κλιματικές συνθήκες μιας περιοχής. Εξαρτάται όμως και από
την πυκνότητα των μελισσιών, που αν ξεπεράσει τις δυνατότητες μιας
περιοχής, μειώνεται ανάλογα η δραστηριότητα της συλλογής .
Η μετάδοση της νόσου στα μελίσσια του ίδιου ή γειτονικών μελισσοκο
μείων, γίνεται με την παραπλάνη ση και τη λεηλασία . Είναι δυνατό μια μο
λυσμένη συλλέκτρια, να παραμείνει μόνιμα στην κυψέλη , την οποία λεη
λατεί. Σε μεγαλύτερες αποστάσεις η μετάδοση γίνεται με τη σμη
νουργία, τις μετακινήσεις, και τις αγοραπωλησίες μελισσιών και βασιλισ
σών . Οι μολυσμένες βασίλισσες ή οι εργάτριες που τις συνοδεύουν , είναι
δυνατό να μολύνουν ομαδικά ολόκληρα μελισσοκομεία.
Παθογένεια : Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, σχετικά με την παθογόνο
δράση που ασκείται από το Α. woodi στη μέλισσα και στο μελίσσι. Ορι
σμένοι ερευνητές, όπως ο B a i l ey ( 1 985 , 1 99 1 ) και οι G a ry και Page
( 1 989) , αμφισβήτησαν έντονα την παθογόνο δράση του. Από πλειάδα ό
μως άλλων ερευνητών έχουν αναφερθεί διάφοροι τρόποι, με τους οποί
ους το άκαρι ασκεί παθογόνο δράση στη μέλισσα . Φ ράσσει τις θωρακικές
τραχείες , σε έκταση που ποικίλει ανάλογα με την ένταση της μόλυνσης .
Μ ε ιώνει τη ν κυκλοφορία του αέρα στη ν περιοχή του θώρακα
(M orison , 1 928) και προκαλεί εκφύλιση στους εγκάρσιους πτητικούς του
μυς (Ko meili and Am brose , 1 99 1 ) . Μ υζεί, έστω και σε μικρές ποσότητες .
αιμολέμφο . Με τα στοματικά του μόρια τραυματίζει και προκαλεί αλλοιώ -
made by Absens
1 08
σεις στις αρθρώσεις και τους μυς στη βάση των φτερών ( S c h n e i
der , 1 960 ) . Ανοίγει θύρες εισόδου για άλλους παθογόνους μικροοργανι
σμού ς , οι οποίοι στη συνέχεια εισέρχονται στη ν αιμολέμφο και ε ίναι
δυνατό να προκαλέσουν απώλειες, ακόμη και όταν η μόλυνση της τρα
χείας είναι μικρή (Fecl , 1 956 : Bailey, 1 963 , 1 99 1 ) .
Ε χουν αναφερθεί επίσης ως πιθανοί τρόποι άσκησης παθογόνου δρά
σης , η έγχυση τοξινών μαζί με το σάλιο , όπως συμβαίνει με άλλα ακάρεα
(K i l l i k , 1 923). Ο ερεθισμός από τους τραυματισμούς και τις μετακινήσεις
των ακάρεων , ο οποίος προκαλεί μεταβολές στη συμπεριφορά των με
λισσών ( M orgenth aler, 1 944) . Μεταβολές στο μεταβολισμό της μέλισσας
(SKrobal , 1 965) . Η διαπίστωση σημαντικών μεταβολών στα κύτταρα των
υποφαρυγγικών αδένων των μολυσμένων μελισσών (Liu και συνεργάτες ,
1 989b) , συνηγορεί για τη γενικότερη άσκηση παθογόνου δράσης από το
Α. woodi στο μελίσσι.
Η ασκούμενη παθογόνος δράση , έχει σχέση με την ένταση της μό
λυνσης. Στην αρχή της μόλυνσης η ζωή της μέλισσας δεν επηρεάζεται,
μετά όμως από την ανάπτυξη 3ης και 4ης γενεάς ακάρεων παρατηρείται
απόφραξη τω τραχειών. Ο αριθμός των γενεών του Α. woodi που ανα
πτύσσεται σε κάθε μέλισσα εξαρτάται από την ηλικία της . Στις βραχύβιες
καλοκαιρινές μέλισσες ο αριθμός είναι μικρός και η ασκούμενη παθογό
νος δράση ανάλογη . Αντίθετα στις χειμερινές μέλισσες ο αριθμός είναι
μεγάλος , έχουν μετρηθεί περισσότερα από 1 00 ακάρεα, σε μία μόνο τρα
χεία και εκδηλώνονται πολύ πιό χαρακτηριστικά τα συμπτώματα του πα
ρασιτισμού . Οι Gary και Page ( 1 989) δεν παρατήρη σαν σημαντικές δια
φορές στη συμπεριφορά συλλογής, στο φορτίο που μετέφεραν και στη
μακροβιότητα μολυσμένων και μη μολυσμένων καλοκαιρινών μελισσών.
Παρατηρήσεις που έγιναν όμως σε χειμερινές μέλισσες, αναφέρουν μεί
ωση τη ς μακροβιότη τας από 20 μέχρι 40% ( B ai l ey a n d L e e , 1 959 :
Giordan i , 1 965: Maki και συνεγάτες , 1 986) .
Η παθογόνος δράση που ασκεί η τραχειακή ακαρίαση , στη ζωή και στις
αποδόσεις του μελισσιού, επίσης δεν έχει διευκρινισθεί απόλυτα. Μέχρι
πρίν από λίγα χρόνια, είχε επικρατήσει η άποψη του Bail ey ( 1 958 , 1 985) ότι
είναι μικρή και ότι μόνο κάτω από δυσμενείς κλιματικές συνθήκες , είναι
δυνατό , να προκαλέσει απώλειες στις αποδόσεις ή θάνατο μελισσιών.
Π ρόσφατα κερδίζει έδαφος η άποψη , ότι η παθογόνος δράση ποικίλλει α
νάλογα με την ευαισθησία των μελισσών προς το παράσιτο , τις κλιματικές
αλλά και τις μελισσοκομικές συνθήκες που επικρατούν σε μια περιοχή .
Η ευαισθησία φαίνεται ότι έχει σχέση με τη φυλή των μελισσών . Ο Bro .
Ada m as ( 1 968, 1 987) αναφέρει ότι η τραχειακή ακαρίαση προκάλεσε τον
αφανισμό της ευαίσθητης σ ' αυτή ιθαγενούς μέλισσας, όταν πρωτοεμφα-
made by Absens
1 09
Συμπτώματα
Σ τ ι ς μ έ λ ι σ σ ε ς : Επί μεγάλο χρονικό διάστη μα δεν παρατη ρείται
κανένα σύμπτωμα. Μέλισσες με έντονα μολυσμένες τραχείες, είναι σε
θέση να πετούν και να συλλέγουν φυσιολογικά, μέχρι το τέλος της ζωής
τους. Σε έντονα μολυσμένα μελίσσια είναι δυνατό να παρατηρηθούν ο
ρισμένα συμπτώματα, τα οποία όμως δεν είναι παθογνωμονικά. Μερικές
μέλισσες παρουσιάζουν ανωμαλίες στην πτή ση . Το πέταγμα τους είναι
βαρύ, δύσκολο και συνοδεύεται από βόμβο . Αλλες αδυνατούν να πετά
ξουν, έρπουν μπροστά από την κυψέλη , παρουσιάζουν ένα τρεμούλιασμα
στα φτερά τους και μερικές τα κρατούν σε μη φυσιολογικές θέσεις. Αδύ
ναμες βαδίζουν άσκοπα, κάνουν μικρά πη δή ματα, (αποτυχη μένες προ
σπάθειες πτήσης) και τελικά πεθαίνουν μπροστά από την κυψέλη . Ε πει
δή δεν μπορούν να πετάξουν, δυσκολεύονται να αποβάλλουν τα περιτ
τώματα τους, που συσσωρεύονται στο απευθυσμένο και οι κοιλιές τους
είναι διογκωμένες και σκληρές .
Το Α . woodi προσβάλλει και τις βασίλισσες, οι οποίες είναι δυνατό να
ζήσουν σύμφωνα με τον Fyg ( 1 963) αρκετά χρόνια, χωρίς να παρουσιά
ζουν κλινικά συμπτώματα.
Σ τ ο μ ε λ ί σ σ ι : Κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στην αρχή της ά
νοιξης, είναι δυνατό να παρατηρηθεί σε μερικά μελίσσια, θάνατος όλων
των μελισσών παρά την ύπαρξη προμηθειών . Συχνότερα την ίδια περίο
δο, παρατηρείται μπροστά από τις κυΨέλες, μικρός ή μεγάλος αριθμός
νεκρών μελισσών καθώς και μελισσών, που παρουσιάζουν συμπτώματα
παρόμοια μ ' αυτά που αναφέραμε πιό επάνω. Π αρατηρούνται επίσης θά
νατοι μελισσών που κάνουν την πρώτη πτήση καθαριότητας μετά το χει
μώνα. Τα μελίσσια που επιβιώνουν, εμφανίζουν υπερβολικά μεγάλη τάση
σμηνουργίας , με παραγωγή πολλών μικρών αφεσμών .
Διάγνωση : Τα συμπτώματα του νοσήματος δεν είναι παθογνωμονικά . Η
ύπαρξη μελισσών που έρπουν μπροστά στην κυψέλη ή κρατούν τα φτερά
τους σε μη φυσιολογικές θέσεις, την περίοδο του χειμώνα, μας επιτρέ
πει να υποψιασθούμε κάποιο νόσημα . Μ όνο η εργαστηριακή εξέταση ε
πιτρέπει την ασφαλή διάγνωση . (Μέρος 50 σελ. 280).
Π ρόγνωση : Είναι καλή . Ομως κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες
και σε περιοχές που για πρώτη φορά εμφανίζεται το νόση μα , είναι δυνα
τό να παρατηρηθούν απώλειες μελισσιών.
Αντιμετώπιση
Π ολυάριθμα σκευάσματα δοκιμάσθηκαν και προτάθηκαν για την κατα
πολέμηση του Α. woodi. Ελάχιστα απ' αυτά εφαρμόσθη καν με επιτυχία
στην πράξη . Τα σκευάσματα αυτά περιέχουν ουσίες με ακαρεοκτόνες ι
διότητες και χορηγούνται στο μελίσσι με μορφή ατμών ή καπνών . Π ρό-
made by Absens
1 12
Π τητικά υγρά .
Υγρό του F row. Αποτελείται από δύο μέρη νιτροβενζενίου, δύο μέρη
βενζίνης και ένα μέρος σαφρόλης . Χ ρη σιμοποιήθηκε παλαιότερα αλλά
θεωρήθηκε επικίνδυνο, επειδή είναι τοξικό για τις μέλισσες (Bailey an d
Carlisl e , 1 956. Svoboda, 1 960) αλλά και τον άνθρωπο ( Breth eri k , 1 98 1 ) .
Σχετικά πρόσφατα ξαναχρησιμοποιήθηκε μ ε επιτυχία στο Μ εξικό, σύμφω
να με τους G u z m a n - N ovoa και Zozaya - R u bio ( 1 984) .
Mito 2. Αποτελείται από μεθυλική αλκοόλη 98 0/0 και σιναπέλαιο 2%. Το
ποθετείται σε φιαλίδιο των 1 00 ml με φαρδύ λαιμό διαμέτρου 1 5 m m . Το
φιαλίδιο κλείνει με φελλό, στο κέντρο του οποίου είναι περασμένο ένα
φυτίλι από τυλιγμένο στυπόχαρτο . Το φυτίλι φτάνει μέχρι τον πυθμένα
του φιαλιδίου και εξέχει μόνο 5 m m από το φελλό . Το φιαλίδιο τοποθε
τείται στον πυθμένα της κυΨέλης. Το διάλυμα πρέπει να συμπληρώνεται
τακτικά, στο διάστη μα των 8 εβδομάδων που διαρκεί η θεραπεία.
Σαλικυλικό μεθύλιο. Φ ιαλίδιο των 1 00 m l εφοδιασμένο με φυτίλι, όπως
ακριβώς περιγράφθηκε πιό επάνω, γεμάτο με σαλικυλικό μεθύλιο τοποθε
τείται στον πυθμένα της κυψέλης, όπου και παραμένει επί 4 εβδομάδες
το καλοκαίρι ή 8 εβδομάδες το χειμώνα . Το φάρμακο αυτό προσδίδει
δυσάρεστη οσμή στο μέλι.
Φορμ lκό οξύ. Κομμάτια από μαλακό χαρτόνι βιβλιοδεσίας, διαστάσεων
30Χ20ΧΟ, 1 5 cm εμποτίζονται με 22 9 φορμικό οξύ 65% και τοποθετού
νται στον πυθμένα της κυΨέλης, μακρυά από την είσοδο , όπου παραμέ
νουν επί 24 ώρες. Η θεραπεία επαναλαμβάνεται μετά από 7 η μέρες. Με
τά από δύο επεμβάσεις η αποτελεσματικότητα φτάνει το 9 1 0;0 των ενηλί
κων ακάρεων ( Bracey an d Ficher, 1 989 : H oppe και συνεργάτες , 1 989) .
Μενθόλη. Είναι ίσως η προσφορότερη φαρμακευτική αντιμετώπιση του
νοσή ματος. Είναι αποτελεσματική και δε δημιουργεί σημαντικά προβλή
ματα καταλοίπων στο μέλι (Vecchi a n d Jordan i , 1 968 : H erbert και συνερ
γάτες , 1 988, Cox και συνεργάτες, 1 989 : Wilson και συνεργάτες , 1 988,
1 990) . Υπάρχουν όμως ορισμένες δυσχέρειες στην εφαρμογή της, που
οφείλονται στην ανομοιόμορφη εξάχνωσή της. Οι ατμοί της μενθόλη ς έ
χουν ακαρεοκτόνες ιδιότη τες , σε υψηλές ό μως συγκεντρώσεις δρούν
σαν εντομοαπωθητικό ακόμη και σαν εντομοκτόνο για τις μέλισσες .
Π αράγοντες που επηρεάζουν την εξάχνωσή της , όπως για παράδειγ
μα η θερμοκρασία , επη ρεάζουν ανάλογα τη ν αποτελεσματικότητά τη ς
αλλά και τις παρενέργειες . Σε θερμοκρασία περιβάλλοντος μικρότερη
των 2 1 °C , οι ατμοί που παράγονται είναι λίγοι και δεν ασκούν ακαρεοκτό-
made by Absens
1 13
Κ απνογόνες ταινίες.
Ταινίες Fol bex VA : Π εριέχουν ως δραστική ουσία 370 mg bro m o
propyl ate . Καίγονται οκτώ ταινίες μία ανά 7 η μέρες . Η είσοδος της κυψέ
λης κλείνεται επί 30 λεπτά. Αν η θεραπεία διακοπεί για οποιοδήποτε λό
γο επαναλαμβάνεται από την αρχή .
Ταινίες TOKTIC : Περιέχουν 1 2 , 5 m g Α m ίtra Ζ . Χρησιμοποιήθηκαν μέ επι
τυχία πειραματικά και στη ν πράξη στη ν Κ ρή τη (Λιάκος και Π απαδά
κης , 1 988) . Χρησιμοποιούνται όπως και οι ταινίες Fol bex.
Εξωτερική ακαρίαση
Ν οζεμίαση
Ε ι κ . 3 8 . Σ χη ματική παρά
..-..i_
iiio ιι...:..-.
..-; ..;.ι σταση σπόρου Nosema apis.
α. πολικό νημάτιο
Εικ. 37 . Σπόροι Nosema apis
β. πυρήνες.
1 00
Ο/ο
90
80
70
60
50
4 Ο
30
20
1 0
Ο
Φ Μ Α Μ Α Σ Ο Ν Δ
Η διόγκωση των κυττάρων, εξ' αιτίας του μεγάλου αριθμού σπόρων που
περιέχουν , προκαλεί αλλαγή του χρωματισμού του εντέρου , το οποίο από
καστανέρυθρο μεταβάλλεται αρχικά σε φαιοκίτρινο και στη συνέχεια σε
φαιόλευκο. Στο μέγιστο της ανάπτυξης της μόλυνσης παρατηρείται μαζική
απόπτωση κυττάρων του βλεννογόνου , καθώς και τμημάτων της περιτρο
φικής μεμβράνη ς , που πέφτουν σε μεγάλες ποσότη τες. Το πρωτόπλασμα
των παρασιτουμένων κυττάρων αλλοιώνεται, αποδιοργανώνεται ή κατα
στρέφεται. Οι πυρή νες παραμορφώνονται, αυξάνουν σε μέγεθος και η
χρωματίνη τους , που φυσιολογικά είναι λεπτόκοκκη , αυξάνει σε μέγεθος
και σχη ματίζει μεγάλους κόκκο υ ς . Η δραστη ριότη τα των ε πιθη λιακών
κρυπτών που εξασφαλίζει την αντικατάσταση των επιθηλιακών κυττάρων
διαταράσσεται και ο ι κρύπτες χάνουν τη μορφ ολογία τους . Αρχικά αυξά
νουν ανώμαλα και προεξέχουν, στη συνέχεια παρατηρείται εξάντλη ση των
κυττάρων τους και εμφανίζονται στο επιθήλιο εμβαθύνσεις , μέχρι και απο
γύμνωση της βασικής μεμβράνης. Ορισμένες φορές παρατηρείται πάχυνση
της βασικής μεμβράνης στο ση μείο των παρασιτούμενων κυττάρων. Π αρα
τηρείται επίσης διαταραχή στην παραγωγή της περιτροφικής μεμβράνης , η
οποία εμφανίζεται με λιγότερα στρώματα και πολλές φορές είναι διακεκομ
μένη . Τα κυττοπλασμικά κοκκία ασβεστίου , που είναι πολυάριθμα στα υγιή
κύτταρα του μέσου εντέρου , εξαφανίζονται στα μολυσμένα . Αρκετές φο
ρές παρατηρείται και προσβολή των επιθηλιακών κυττάρων των σωλήνων
του M a l p i g h i . Τα προσβλη μμένα κύτταρα χάνουν τους κροσσούς και πέ
φτουν νωρίτερα από τα υγιή . Π αρατηρείται τέλος μειωμένη ανάπτυξη των
υποφαρυγγικών αδένων , οι οποίοι παραμένουν ατροφικοί στο 4 1 % των α
σθενών μέλισσων (Wan g and M oel l er, 1 969 , 1 97 1 ) .
δια τους σαν να είναι παράλυτα. Τα φτερά τους δεν είναι διπλωμένα ε
πάνω στην κοιλιά τους αλλά παραμένουν ανοικτά και σχηματίζουν μεταξύ
τους διάφορες γωνίες. Ανίκανες να πετάξουν μαζεύονται τελικά και πε
θαίνουν κατά ομάδες μπροστά στην κυψέλη , ενώ άλλες πεθαίνουν μέσα
στη κυΨέλη με τα πόδια τους μαζεμένα κάτω από το θώρακα. Συχνά ο
θάνατος επέρχεται, την ώρα που οι μέλισσες συλλέγουν , μακρυά από
την κυΨέλη . Στις έντονες μολύνσεις ο πληθυσμός χάνεται γρήγορα και
επειδή οι περισσότερες μέλισσες πεθαίνουν μακρυά από την κυψέλη , 0-
μελισσοκόμος δεν αντιλαμβάνεται πότε και πως χάθηκαν τα μελίσσια
του . Εξ αιτίας των μεγάλων απωλειών και της ραγδαίας μείωση ς του
πλη θυσμο ύ , παρατη ρείται ανισορροπία μεταξύ των ενήλικων μελισσών
και του γόνου , που αρκετές φορές έχει ως συνέπεια την ψύξη και το θά
νατο του γόνου ή την επιμολυνσή του με Ευρωπα"ίκή σηψιγονία .
Συμπτώματα στο μελίσσι. Οι κυψέλες ιδιαίτερα στην είσοδο και τ η σα
νίδα πτήσης είναι έντονα λερωμένες από τα διαρρο"ι κά κόπρανα. Η κίνη
ση στη ν είσοδο ε ίναι μειω μένη και παρατη ρ ούνται μέλισσες μετα
συμπτώματα που προαναφέραμε . Τα εσωτερικά τοιχώματα της κυψέλης
και τα πλαίσια είναι επίσης λερωμένα από τα διαρρο"ι"κά κόπρανα. Οι μέ
λισσες επάνω στα πλαίσια είναι πολύ λίγες σε σχέση με το γόνο που
συχνά εμφανίζει συμπτώματα ψύξης.
Διάγνωση : Δεν είναι δυνατό να γίνει κλινική διάγνωση της υποκλινικής
μορφή ς . Ε ίναι δύσκολο ακόμη και για την οξεία. Θα υποπτευθούμε τη
j
Εικ. 4 1 . Π επτικός σωλήνας μέλισσας επάνω υγειούς, κάτω προσβλη μένη ς
από νοζεμίαση
made by Absens
1 25
Αμο l6 άδωση
μοιότητα μ ' αυτή της νοζεμίασης. Π αρατηρείται μία απότομη αύξηση της
μόλυνσης, στην αρχή και μέχρι τα μέσα της άνοιξης. Στη συνέχεια ακο
λουθεί ραγδαία μείωση , σε ση μείο να μη διαπιστώνεται το νόσημα στη
διάρκεια του καλοκαιριού. Αν αυτή την εποχή αντικαταστήσουμε τις κη
ρήθρες ένος μολυσμένου μελισσιού, με άλλες που δεν είναι μολυσμένες ,
το νόση μα δεν εμφανίζεται την επόμενη χρονιά. Η μόλυνση των κηρή
θ ρων με κύστεις φαίνεται ότι δεν είναι δυνατή στη διάρκεια του καλοκαι
ριού . Στα μελισσοκομεία που το νόσημα ενδημεί, οι μέλισσες που διαχει
μάζουν, μολύνονται από τις κύστεις που υπάρχουν στα αποξηραμένα κό
πρανα, που παρέμειναν στις κηρή θρες από τον προηγούμενο χρόνο . Η
εξάπλωση του νοσή ματος σε άλλα μελίσσια , γίνεται με τους τρόπους
που αναφέρθηκαν στη νοζεμίαση , με την οποία συχνά συνυπάρχει.
made by Absens
1 29
Γρεγαρινίαση
Ε ι κ . 44 . Ε ξελικτι
κά στάδια γρεγαρι
νών,
Τ τροφοζωΤδιο,
S σποροσζωΤδιο,
G γαμέ της
(Φωτ. Μ . Stejscal ,
1 967)
Μ αστιγοφόρα
θεί από διάφορους ερευνητές σε πολλές χώρες . Από τις μορφές που έ
χουν αναφερθεί, άλλες χαρακτη ρίσθηκαν λεπτομονάδες, άλλες κριθίδια
και άλλες δεν ταυτοποιή θηκαν. Ο βιολογικός τους κύκλος δεν έχει δι
ευκρινισθεί απόλυτα. Π ιστεύεται ότι οι μέλισσες μολύνονται με την κατά
ποση κύστεων ή και άλλων μορφών.
Τα μαστιγοφόρα αρχίζουν να εμφανίζονται στις φυσικά μολυσμένες μέ
λισσες μετά την έκτη η μέρα της ζωής τους. Αρχικά κινούνται ελεύθερα
μέσα στον εντερικό σωλήνα και κυρίως στην πυλωρική χώρα και το κό
λον . Αργότερα ενώνονται και σχηματίζουν ομάδες με μορφή ροζέτας και
προσκολούνται στο επιθήλιο όπου και προκαλλούν αλλοιώσεις . Οι αλλοι
ώσεις αυτές παρατηρούνται δέκα ημέρες , περίπου μετά την πρώτη εμ
φάνιση των μαστιγοφόρων και χαρακτη ρίζονται από σκοτεινόχρωμες
κρούστες στο επιθήλιο της πυλωρικής χώρας .
Θεραπεία : Δεν κρίνεται αναγκαία.
made by Absens
1 33
Χρόνια παράλυση
του ιού . Εγκλειστα του ίδιου τύπου παρατη ρούνται και σε άλλα κύτταρα
του πεπτικού συστή ματος, καθώς και στα νευρικά κύτταρα, οι αλλοιώσεις
των οποίων εξηγούν ορισμένα συμπτώματα του νοσή ματος (Vecchi et
Za m bo n el l i , 1 96 1 : Giauffret και συνεργάτες, 1 967) .
Διάγνωση : Τ α συμπτώματα δεν είναι παθογνωμονικά, μας προσανατο
λίζουν όμως να θέσουμε διάγνωση με κάποια επιφύλαξη . Στη μορφή της
παράλυσης που παρατηρείται στις μέλισσες, που συλλέγουν μελιτώματα
στα πευκοδάση , η διάγνωση είναι εύκολη όχι όμως και η αιτιολογησή της .
Για την επιβεβαιώση της ύπαρξης του ιού είναι απαραίτητες εργαστηρια
κές εξετάσεις. Οι μέθοδοι που χρη σιμοποιούνται σή μερα στα εργαστή ρια
είναι ορολογικές όπως η ανοσοδιάχυση και η E . L . I . S .A . . Θετική ορολογι
κή αντίδραση , δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι ο ιός είναι και το παθογόνο
αίτιο μιας νοσηρή ς κατάσταση ς , αφού αυτός έχει διαπιστωθεί πολλές
φορές σε μέλισσες που ή ταν υγιείς .
Θεραπεία : Οπως για όλες τις ιώσεις δεν υπάρχει ειδική θεραπεία .
Ε χουν προταθεί ορισμένα μέτρα είτε ως προληπτικά είτε για να υποβοη
θήσουν την ίαση των προσβλημμένων μελισσιών, η εφαρμογή τους όμως
στην πράξη κρίνεται μάλλον δυσχερής . Η χορήγηση ριβονουκλεάσης στη
δόση των 500 mg ανά δύο ημέρες , προφυλάσσει τις νεαρές μέλισσες για
όσο διάστημα χορηγείται. Η χορήγηση βιταμινών, όπως Ασκορβικό οξύ
200 mg και Ν ικοτινικό οξύ 50 mg σε ένα λίτρο σιροπιού κατά κυψέλη ,
καθώς και ιχνοστοιχείων και πρωτε"ίνών έχει θετική επίδραση στα άρρω
στα μελίσσια . Τέλος ένα πρόγραμμα επιλογής ανθεκτικών στελεχών , εί
ναι δυνατό να αποτελέσει τη μακροπρόθεσμη λύση του προβλή ματος, ε
κεί που υπάρχει.
Για τη μορφή της παράλυσης που παρατηρείται στην Ελλάδα, η ασφα
λής λύση είναι η ταχεία απομάκρυνση των μελισσιών από τα πευκοδάση .
Οξεία παράλυση
Σ ακκόμορφος γόνος.
ρα των νοσημάτων του γόνου , στην αρχή της άνοιξης , πιθανόν να οφεί
λεται στην αποτυχία των εργατριών, να επισημάνουν και να απομακρύ
νουν γρήγορα τις άρρωστες προνύμφες, επειδή η αναλογία προνυμφών
προς εργάτριες είναι πολύ · μεγάλη αυτή την εποχή . Σημαντικό ρόλο παί
ζουν και γεννετικοί παράγοντες , έχει αποδειχθεί ότι οι εισαγόμενες
φυλές είναι πάντα περισσοτερο ευαίσθητες από τις τοπικές . Ο σακκό
μορφος γόνος περιορίζεται σε μικρό αριθμό μελισσιών σε κάθε μελισσο
κομείο , χωρίς να δείχνει τάσεις να πάρει ενζωοτική μορφή . Ε χουν περι
γραφεί ορισμένες ενζωοτίες στην Ελβετία και τη Γερμανία που προκάλε
σαν σημαντικές απώλειες . Ε μείς παρατηρήσαμε αύξηση των περιστατι
κών, μετά την εισβολή της βαρρόα στην Ελλάδα, κυρίως σε μελίσσια έ
ντονα μολυσμένα με βαρρόα (Λιάκος , 1 984) .
Συμπτώματα : Το νόσημα προσβάλλει κυρίως το σφραγισμένο γόνο. Σε
περιστατικά με σημαντική προσβολή , ο γόνος είναι διάσπαρτος . Ε χει τη
λεγόμενη όψη μωσα"ίκού, όπως στις σηψιγονίες και την ασκοσφαίρωση .
Τα σφραγίσματα ορισμένων κελλιών είναι ελαφρά βυθισμένα, έχουν σκο
τεινότερο χρωματισμό και μερικά έχουν τρύπες ή σχισμές. Οι προνύμφες
στα κελλιά αυτά είναι νεκρές . Η όψη τους και η μεταθανάτια εξελιξή
τους είναι χαρακτηριστική . Στο πρώτο στάδιο η νεκρή προνύμφη είναι
πλαδαρή και φαίνεται ελαφρά βυθισμένη μέσα στο κελλί. Ε χει χρώμα ω
χρόλευκο το οποίο μεταβάλλεται προοδευτικά σε καστανόφαιο . Το κε
φαλικό άκρο είναι συρρικνωμένο και παρουσιάζει ελαφρά κλίση πρός τα
επάνω . Π ολλές προνύμφες παρουσιάζουν συγκέντρωση ενός υγρού, με-
ταξύ του προνυμφικού και του νυμφικού δερματίου και εμφανίζουν χαρα
κτηριστική όψη ασκού ( Εικ . 46) . Το δερμάτιο διατηρεί την ανθεκτικοτητά
του και επιτρέπει την εύκολη εξαγωγή της προνύμφης από το κελλί. Το
περιεχόμενο της οποίας στο στάδιο αυτό , αποτελείται από ένα κοκκιό
μορφο υγρό. Η νεκρή προνύμφη προοδευτικά ξηραίνεται και σχηματίζει
ένα καστανόχρωμο λέπι, το οποίο αποβάλλεται εύκολα από το κελλί. Το
λέπι αυτό έχει χαρακτηριστική μορφολογία που θυμίζει γόνδολα ή τσα
ρούχι (Εικ. 46) .
Π ρόγνωση : Π αρά το μεταδοτικό χαρακτή ρα του νοσή ματος, η πρό
γνωση είναι γενικά καλή . Το νόσημα εξαφανίζεται χωρίς καμία θεραπεία
στη διάρκεια του καλοκαιριού, είναι δυνατό όμως τον επόμενο χρόνο να
επανεμφανισθεί. Στις έντονες μολύνσεις είναι δυνατόν να προκλη θούν
απώλειες στην παραγωγή μελιού.
Διάγνωση : Η χαρακτηριστική μορφολογία των προνυμφών και η έλλει
ψη οσμής επιτρέπουν συνήθως την κλινική διάγνωση . Επειδή όμως υπάρ
χει περίπτωση σύγχυσης με διαταραχές της έκδυση ς , που παρουσιάζουν
παρόμοια συμπτώματα, είναι προτιμότερο να γίνεται εργαστηριακή διά
γνωση με ορολογικές μεθόδους .
Θεραπεία - Π ρόλη ψ η : Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία . Διάφορα μέτρα
πρόλη ψης , όπως η αλλαγή της βασίλισσας και η καλή διατροφή , έχουν
καλά αποτελέσματα. Ε χει αναφερθεί επίσης ότι η χορήγηση υπερμαγγα
νικού καλίου έχει καλά αποτελέσματα.
Στις έντονες μολύνσεις πρέπει να εφαρμόζεται μετάγγιση του πλη
θυσμού σε νέα κυψέλη και να απομακρύνονται οι μολυσμένες κηρήθρες.
Οι οποίες δεν χρειάζεται να απολυμανθούν, η αποθήκευση τους για λί
γους μήνες αρκεί για να καταστραφεί ο ιός .
Ν ηματοειδ ής ιός.
Filamentus virus ή FV
Ο Filamentus viru s έχει μέγεθος 450Χ 1 50 nm και είναι ένας από τους
μεγαλύτερους ιούς που έχουν διαπιστωθεί μέχρι σή μερα. Η νη ματόμορφη
χρωματίνη του έχει μήκος 3000 n m , πλάτος 45 n m και είναι περιελιγμένη
σε σπείρες μέσα στο ελειψοειδές καψίδιο. Εξ αιτίας του μεγάλου του με
γέθους , είναι ορατός ακόμη και στο οπτικό μικροσκόπιο . Οταν διαπιστώ
θηκε για πρώτη φορά στην αιμολέμφο ασθενών μελισσών (Wi l l e , 1 964) ,
χαρακτηρίσθηκε ω ς ρικέτσια και η ασθένεια που προκαλούσε ρικετσίωση .
Το 1 977 ο C l ark διαπίστωσε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ότι επρόκειτο
για ιό και όχι για ρικέτσια ( Εικ . 47) .
Ο ιός μεταδίδεται από το στόμα, η μετάδοση είναι περισσότερο ευχε
ρή ς όταν χορηγείται μαζί με σπόρους Nosema apis. Σύμφωνα με τον
Cl ark ( 1 977a) ο ιός μεταδίδεται στις μέλισσες με τα μολυσμένα κόπρανα
των μελισσών . Αναπτύσσεται στο λιπόσωμα, στις ωοθήκες και την αιμο
λέμφο, η οποία στις έντονα μολυσμένες μέλισσες έχει όψη θολή γαλα
κτόχρωμη . Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες σπάνια προσβάλλει τις μέ
λισσες. Σε περίπτωση σύμμεικτη ς μόλυνσης με νοζεμίαση , ιδιαίτερα τους
χειμερινούς μήνες, είναι δυνατό να προκαλέσει σημαντικές απώλειες. Π ι
θανόν η νοζεμίαση με την εντερίτιδα και τη διάρροια που προκαλεί, να
αυξάνει τη δυνατότητα μόλυνσης των μελισσών και με την καταστροφή
του επιθηλίου του μέσου εντέρου, να διευκολύνει τη διέλευση του ιού
στην αιμολέμφο .
Συμπτώματα : Δεν υπάρχουν παθογνωμονικά συμπτώματα . Σ τα μ ο
λυσμένα μελίσσια παρατηρείται συνεχής μείωση τ ο υ πληθυσμού και έλ
λειψη δραστηριότητας . Οι άρρωστες μέλισσες παρουσιάζουν χαρακτηρι
στικά αργές κινή σεις , κρατούν τα φτερά τους σε αφύσικες στάσεις και
δεν μπορούν να πετάξουν, μερικές εμφανίζουν και χορία. Σε περίπτωση
made by Absens
1 43
Αμερικάνικη Σ ηΨιγονία
αναφερθεί ότι είναι δυνατόν να παίζει κάποιο ρόλο στη μετάδοση και η
Ga//eria me//one//a.
Ο μελισσοκόμος με την ανταλλαγή κατα κύριο λόγο πλαισίων, ιδιαίτε
ρα την περίοδο του τρύγου , αλλά και με τα μολυσμένα εργαλεία του ή τη
διατροφή με μολυσμένο μέλι, επιταχύνει τη μετάδοση του νοσή ματος.
Σ υχνά είναι ο ίδιος που μολύνει το μελισσοκομείο του , με την αγορά
φτηνού αλλά μολυσμένου υλικού , το οποίο χρησιμοποιεί χωρίς να το . α
πολυμάνει. Αυτός είναι επίσης που με τις μετακινήσεις ή τις αγοραπωλη
σίες μολυσμένων μελισσιών, γίνεται αίτιος για τη μετάδοση του νοσή μα
τος σε μεγαλύτερες αποστάσεις . Η φυσική μετάδοση της μόλυνσης δεν
είναι τόσο γρήγορη όσο γενικά πιστεύεται, επειδή οι περισσότεροι σπό
ροι α πομακρύνονται έγκαιρα από τις μέλισσες κ αι επειδή μόνο οι πολύ
νεαρές προνύμφες είναι ευπρόσβλητες ( Bailey, 1 963) .
Ολες ο ι φυλές των μελισσών είναι ευαίσθητες στην Αμερικάνικη ση ψι
γονία. Η ευαισθησία όμως αυτή ποικίλει μεταξύ των διαφόρων στελεχών.
Η μεγαλύτερη ικανότητα καθαρισμού που διαθέτουν ορισμέν α μελίσσια ή
άλλοι πιθανοί μη χανισμοί άμυνας , τα επιτρέπουν να αντιστέκονται στη
μόλυνση και να επιβιώνουν επί μακρόν, χωρίς την παρέμβ αση ή με μικρή
βοήθεια του μελισσοκόμου. Αντίθετα άλλα μελίσσια είναι ευαίσθητα, προ
σβάλλονται ολοκληρωτικά και υποκύπτουν γρήγορα στο νόσημα. Η επο
χή , οι κλιματικές συνθήκες , οι συνθή κες ανθοφορίας επηρεάζουν το νό
σημα , η επίδραση τους όμως δεν είναι καθοριστική στην εξελιξή του .
Συμτώματα :
Στο μελίσσι : Η εξέλιξη του νοσή ματος συνήθως είναι αργή . Στα μελίσ
σια που δεν επιτη ρούνται συστηματικά, γίνεται αντιλη πτό μόνο όταν ο
πλη θυσμός και η δραστηριότητά τους μειωθούν σημαντικά. Σε προχωρη
μένο στάδιο , από την είσοδο, εξέρχεται η χαρακτηριστική μυρωδιά της
ψαρόκολλας , η οποία γίνεται εντονότερη όταν ανοίξουμε τη ν κυΨέλη .
Κατά την επιθεώρη ση ο γόνος φαίνεται λίγο ή πολύ διάσπαρτος , ανάλο
γα με την ένταση τη ς μόλυνσης ( Ε ικ . 49) . Μετά το θάνατο των προ
νυμφών , ο οποίος επέρχεται μετά το σφράγισμα των κελλιών, τα σφραγί
σματα αλλάζουν όψη . Καθιζάνουν , το χρώμα τους γίνεται πιό σκοτεινό
και πολλά απ' αυτά παρουσιάζουν σχισμές ή τρύπες. Αντίθετα τα σφρα
γίσματα στα κελλιά με υγιή γόνο είναι πιό ανοικτόχρωμ α, ελαφρά κυρτά
και άθικτα. Τα μολυσμένα κελλιά βρίσκονται διάσπαρτα αναμεσα στα υγιή .
Π ολύ λίγα στην αρχή , αυξάνουν προοδευτικά, για να καταλάβουν τελικά
το σύνολο των κηρηθρών, τη μία ύστερα από την άλλη . Εκτός από τις
προνύμφες που χάνονται εξ αιτίας τη ς σηψιγονίας , επειδή η δύναμη του
μελισσιού εξασθενεί σημαντικά, ένας άλλος αριθμός προνυμφών χάνεται
α πό α νεπαρκή περιποίηση . Στο στάδιο αυτό είναι δυνατό να παρατη ρη -
made by Absens
1 50
γ και δ. Ν ύμφη
νεκρή από Α. Σ. και
η γέφυρα που
σχηματίζεται από
την προβασκίδα
μετά την αποξήραν
σή της .
made by Absens
1 52
λημένο στα τοιχώματα του κελλιού, από τα οποία δύσκολα διακρίνεται και
δύσκολα αποκολλάται Οταν αποσφραγισθούν κελλιά που περιέχουν σηψι
γονικό λέπι, δίνουν την εντύπωση ότι είναι παντελώς άδεια. Σ ' ένα μικρό
ποσοστό ο θάνατος επέρχεται στο στάδιο της νύμφης , της οποίας η προ
βοσκίδα προσκολλάται στο απέναντι τοίχωμα του κελιού. Οταν σχηματι
σθεί το σηψιγονικό λέπι, η προβοσκίδα παραμένει σαν λεπτή γέφυρα, στο
μέσο περίπου του κελλιού (Εικ. 50) και θεωρείται ως το πιο ασφαλές σύ
μπτωμα της Αμερικάνικης σηψιγονίας .
Διάγνωση : Τα χαρακτη ριστικά συμπτώματα της Αμερικάνικης σηψιγο
νίας , επιτρέπουν την κλινική διάγνωση του νοσή ματος. Σε αμφίβολες πε
ριπτώσεις ή σε σύμμεικτες μολύνσεις η διάγνωση είναι δυνατόν να επι
βεβαιωθεί με ειδικές δοκιμασίες ή με μικροβιολογικές εξετάσεις στο ερ
γαστήριο .
Πρόγνωση : Ο μεταδοτικός χαρακτήρας του νοσή ματος και ο ι απώλει
ες που προκαλεί, δεν επιτρέπουν συχνά την καλή πρόγνωση , ενώ ταυτό
χρονα επιβάλλουν την άμεση λήψη μέτρων αντιμετώπισης .
Ευρωπαϊκή σηΨιγονία.
Αιτιολογία : Υπάρχει διχογνωμία μεταξύ των ερευνη τών , τόσο στην αι
τιολογία ό σο και στη νοσολογική οντότη τα του νοσή ματο ς . Ο Bail ey
( 1 963) υποστηρίζει ότι το παθογόνο αίτιο του νοσή ματοςείναι ο S. pluton
και ότι συχνά συνοδεύε ται από άλλα βακ τή ρια, τα οποία παρεμβαίνουν
δευτερογενώς και μεταβάλλουν ανάλογα με το είδος τους τη ν κλινική ει
κόνα του νοσή ματος. Τα πιό συνηθισμένα από τα βακτή ρια αυτά είναι ο
Ba cillus alvei, ο StreptococCUS apis και ο A chromoba cter euridica e (Εικ.
51 ) .
Συμπτώματα :
Στο μελίσσι Η Ε υρωπαίκή σηψιγονία αρχικά δεν έχει σοβαρή επίδραση
στο δυναμισμό του μελισσιού και δε γίνεται αντιληπτή . Μετά από αρκετό
χρονικό διάστη μα και σε περιστατικά με σημαντική μόλυνση , προκαλεί
μείωση του πληθυσμού . Για το λόγο αυτό , σε μελίσσια που δεν επιθεω
ρούνται τακτικά, το νόσημα γίνεται αντιληπτό , μόνο όταν η δραστηριότη
τα του μελισσιού μειωθεί σημαντικά. Μερικές φορές από την είσοδο της
κυψέλης βγαίνει μια δυσάρεστη οσμή , η οποία μπορεί να παρομοιασθεί μ '
αυτή του ξυνού και του σάπιου. Ο γόνος είναι ανομοιόμορφος και έχει
όψη μωσα"ίκού . Μερικές φορές οι εργάτριες αποβάλλουν γρήγορα όλες
τις άρρωστες προνύμφες και το μοναδικό σύμπτωμα που γίνεται αντιλη
πτό, είναι η ανομοιόμορφη όψη του γόνου. Σ υνήθως όμως υπάρχουν και
άλλα συμπτώματα μέσα στα κελλιά, όπου διακρίνονται οι προσβλημμένες
προνύμ φες (Εικ . 52) .
Σ τ ο γόνο . Η Ευρωπα"ίκή σηψιγονία προσβάλλει τις νεαρές προνύμ
φες ηλικίας 3-5 η μερών, οι οποίες πεθαίνουν συνήθως πριν καλυφθούν .
Οι άρρωστες προνύμφες χάνουν τη φυσιολογική τους όψη , στάση και
θέση μέσα στο κελλί (Εικ. 53) . Π ροοδευτικά γίνονται πιό διαφανείς και
ξεχωρίζουν οι τραχείες κάτω από το δερμάτιο τους. Το χρώμα τους με
ταβάλλεται αρχικά προς το κίτρινο και στη συνέχεια γίνεται ανοικτό κα
στανό. Μεταβάλλεται επίσης η συστασή τους, στρεβλώνονται, συρρικνώ-
made by Absens
1 60
Εικ. 53. Π ροοδευτική αλλαγή όψης, στάσης και θέση ς προνύμφη ς , άρρωστης
από Ε υρωπα"ίκή σηψιγονία, μέσα στό κελλί
Ατυπες μορφές
Οι γνωστότερες άτυπες μορφές εμφανίζονται με τα εξής συμπτώματα.
made by Absens
1 61
Π αρατύφωση ή Χαφνίωση
Σ πειροπλάσμωση
5. Ν ΟΣ Η ΜΑΤΑ Π Ο Υ ΟΦ Ε ΙΛΟ ΝΤ ΑΙ Σ Ε Μ Υ Κ Η ΤΕ Σ
Α σκοσφαίρωση
2 . Ώριμη σποροκύστη
3. Ασκοί με σπόρους
4. Σπόρια
made by Absens
1 68
κων μελισσών που εξασ θ ενίζουν το μελίσσι, μειώνουν τις αμυντικές του
ικανότητες και ευνοούν την εμφάνιση της ασκοσφαίρωσης. Συχνά πίσω
από μια σημαντική προσβολή ασκοσφαίρωση ς κρύβεται ένα άλλο νόση μα .
4. Η εξασθένιση του μελισσιού. Οποιαδήποτε αιτία προκαλεί εξασθένι
ση του μελισσιού, όπως γηρασμένη βασίλισσα, υπερβολική σμηνουργία,
πολλοί τεχνητοί αφεσμοί, τοξικώσεις κλπ , μειώνει την ικανότητα καθαρι
σμού και περιποίησης του γόνου και ευνοεί την εμφάνιση του νοσή μα
τος.
5 . Η υπερβολική κατανάλωση γύρης. Από τους Gilliam και Taber ( 1 973)
αναφέρθηκε ασκοσφαίρωση σε μελίσσια, που είχαν καταναλώσει μεγάλες
ποσότητες γύρης και είχαν υποβληθεί σε πολλούς χειρισμούς . Εξαρση
του νοσή ματος έχει αναφερθεί επίσης σε μελίσσια, που είχαν μεταφερθεί
σε περιοχές με ερείκη για συλλογή γύρης.
6. Η μακροχρόνια ξηρασία και έλλειψη μελιττοφορίας. Π αρατηρήθη κε
έξαρση της ασκοσφαίρωσης μετά από μακροχρόνια ανομβρία και κακή
ανθοφορία. Η έντονη τροφοδότηση των μελισσιών την περίοδο της έ
ξαρσης με πυκνό σιρόπι ή ζαχαρόπιττα, είχε θεαματικά αποτελέσματα με
άμεση μείωση της προσβολής.
7 . Τα αντιβιοτικά. Π ιστεύεται ότι η χορήγηση αντιβιοτικών, ευνοεί την
ανάπτυξη της ασκοσφαίρωσης και των μυκητιάσεων γενικότερα.
8 . Η έλει ψ η περιποίησης. Μελίσσια που δε δέχονται την απαραίτητη
περιποίηση , ιδιαίτερα στην προετοιμασία για το ξεχειμώνιασμα, γίνονται
εύκολα θύματα της ασκοσφαίρωσης την επόμενη άνοιξη .
9. Η φυλή. Υπάρχουν φυλές μελισσών περισσότερο ή λιγότερο ευαί
σθητες στο νόση μα. Η διαφοροποίη ση αυτή είναι φανερή , ακόμη και μέ
σα στην ίδια φυλή καθώς και μεταξύ μελισσιών του ίδιου μελισσοκομείου.
Επιδημιολογία : Η προνύμφη μολύνεται κυρίως με την κατάποση σπο
ρίων μαζί με την τροφή της , είναι όμως δυνατό να μολυνθεί και από την
επιφάνεια του σώματος της ( G i l l i a m και συνεργάτες, 1 978) . Τα σπόρια
περνούν στην τροφική αλυσίδα των μελισσών και στη συνέχεια με τη μο
λυσμένη τροφή φτάνουν στις προνύμφες. Αν ένα μελίσσι μολυνθεί με
σπόρια, είναι δυνατόν να παραμείνει μολυσμένο για μεγάλο χρονικό διά
στη μα, χωρίς να εκδηλωθούν συμπτώματα του νοσή ματος. Οταν υπάρ
ξουν ευνοικές συνθήκες, τα σπόρια βλαστάνουν και το νόση μα εκδηλώ
νεται (Goch n a u er και συνεργάτες, 1 975) . Τα σπόρια έχουν διαπιστωθεί
στο αποθηκευμένο μέλι και τη γύρη . Διαπιστώθηκαν επίσης σε ενήλικες
μέλισσες μολυσμένων μελισσιώ ν , αλλά και σε μελίσσια που δεν πα
ρουσίασαν ποτέ συμπτώματα ασκοσφαίρωσης ( Gil l ia m , 1 986) . Βρέθηκαν
σπόρια στο μέλι του προλόβου των μελισσών και διαπιστώθηκε η δυνατό
τητα μεταβίβαση ς των με την τροφάλλαξη (De j o n g a n d M orse 1 976) .
made by Absens
1 70
κές ιδιότητες ερευνή θηκαν στο εργαστήριο και δοκιμάσθηκαν στην πρά
ξη . Τα αποτελέσματα που αναφέρονται από ορισμένους ερευνητές δεν
συμφωνούν (Taber και συνεργάτες, 1 975 : M en apace and H a l e , 1 98 1 ) .
Τ α συντη ρητικά τροφίμων που χρησιμοποιή θη καν για τη ν καταπολέμηση
τη ς ασκοσφαίρωση ς είναι: Σ ορβικό κάλιο διάλυμα 0 , 2 0/0 σε σιρόπι. Π εριορί
ζει ση μαντικά τη μόλυνση , περιορίζει όμως ταυτόχρονα και την έκταση του
γόνου κατά 40 0/0 (Θρασυβούλου και συνεργάτες, 1 990) . Π ροπιονικό νάτριο
0 , 2 % σε σιρόπι ή 1 % σε ζαχαρόπιττα . Π αρουσιάζει μεγαλύ τε ρη αποτελε
σματικότητα, όταν χρησιμοποιείται ενσωματωμένο στη ζαχαρόπιττα.
Συνδυασμός από περισσότερα συντηρητικά όπως Π υροθειίκό Νά τριο 7
g , Βενζο'ίκό Νά τριο 2 g , Π ροπιονικό Νάτριο 2 9 και Σαλικυλικό οξύ 2 9
ενσωματωμένα σε 1 Kg ζαχαρόπιττας.
Α σπεργίλλωση
ιστούς . Τα σπόρια όμως είναι δυνατό να βλαστήσουν και στο δέρμα και
στη συνέχεια τα μυκήλια να εισχωρή σουν στους ιστούς . Η μετάδοση μέσα
στο μελισσοκομείο γίνεται με την παραπλάνηση , τη λεηλασία και την α
νταλλαγή κηρηθρών, μεταξύ μολυσμένων και υγιών μελισσιών.
Συμπτώματα
Στο γόνο : Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως μετά το σφράγισμα
των κελλιών και είναι σχεδόν τα ίδια σ' όλες τις προνύμφες , ανεξάρτητα
από την ηλικία τους. Η ανάπτυξη του μύκητα είναι πολύ γρήγορη , το
μυκήλιο διαπερνά το δερμάτιο αρχικά στην κεφαλική χώρα και σχηματίζει
πίσω από το κεφάλι ένα χαρακτη ριστικό ασπροκίτρινο περιλαίμιο . Μετά
από μία μέχρι τρείς ημ έ ρες τυλίγει ολόκληρη την προνύμφη , σαν ένας
χονδρός πλεκτός μανδύας . Π ροοδευτικά το σώμα της ζαρώνει, χάνει την
κατάτμησή της και το χρώμα της μεταβάλλεται σε φαιοκίτρινο . Στη συνέ
χεια αρχίζει από το εμπρόσθιο άκρο η παραγωγή σπορίων , που σύντομα
εξαπλώνεται σ' όλη την επιφάνεια του σώματος της νεκρής προνύμφης.
Σε περίπτωση μόλυνση ς από τον Α . fumiga tus ο χρωματισμός της γίνε
ται φαιοπράσινος. Μαλακή και πλαδαρή στην αρχή η προνύμφη , μετα
βάλλεται προοδευτικά σε σκληρή και εύθραυστη μούμια. Η ανάπτυξη των
κονιδιοφορίων και η παραγωγή των σπορίων είναι τόσο έντονη , ώστε ό
λος ο χώρος, μεταξύ της προνύμφης και των τοιχωμάτων του κελλιού,
να γεμίζει με μια φαιοκίτρινη σκόνη σαν αλεύρι. Οι μουμιοποιημένες προ
νύμφες είναι στερεά προσκολλη μένες στα τοιχώματα του κελλιού, δεν
παράγουν ή χο όταν κινήσουμε την κηρήθρα και αποβάλλονται δύσκολα.
Σ υχνά οι μέλισσες εγκαταλείπουν την προσπάθεια να απομακρύνουν τις
νεκρές προνύμφες , επειδή πρέπει να καταστρέψουν τα τοιχώματα των
κελλιών. Οι προσβλημμένες προνύμφες συνήθως βρίσκονται συγκεντρω
μένες κατά μικρές ομάδες και σχηματίζουν νη σίδες νεκρού γόνου ανάμε
σα στον υγιή .
Στις μέλισσες : Οι μολυσμένες μέλισσες αρχικά φαίνονται ανήσυχες
και αδυνατούν να κρατηθούν σε φυσιολογική στάση . Προοδευτικά εξα
σθενούν, η πτήση τους είναι αδύναμη , πέφτουν στο έδαφος, παρουσιά
ζουν σπασμωδικές κινήσεις των ποδιών και της κοιλιάς και τελικά πεθαί
νουν. Η κοιλιά των νεκρών μελισσών είναι διογκωμένη , ο πεπτικός σωλή
νας και οι ιστοί που τον περιβάλλουν σκληρύνονται και είναι πολύ δύσκο
λη η αφαιρεσή του . Π ολύ γρήγορα η κοιλιά μουμιοποιείται και γίνεται
σκληρή σαν το θώρακα. Το μυκήλιο διαπερνά τα λεπτά τμή ματα του επι
δερματιδίου, αρχικά γύρω από το κεφάλι και στη συνέχεια στα δακτυλίδια
της κοιλιάς και σχηματίζει γύρω απ' αυ τά υφές και σπόρια που μοιάζουν
με γκαζόν ( Εικ . 58) . Τα μολυσμένα μελίσσια συνήθως δεν επηρεάζονται
σοβαρά επειδή ο αριθμός των προνυμφών και των μελισσών που προ-
made by Absens
1 78
σβάλλονται είναι μικρός . Σ υχνά η διάγνωση του νοσή ματος είναι τυχαίο
εύρη μα που συνοδεύει άλλο νόσημα. Ε χουν όμως αναφερθεί περιπτώ
σεις θανάτου μελισσιών από ασπεργίλλωση ( Betts , 1 95 1 ) .
Διάγνωση : Είναι εύκολη , τ α κλινικά συμτώματα στο γόνο και στις μέ
λισσες είναι παθογνωμονικά Σε περίπτωση αμφιβολίας γίνονται μικρο
σκοπικά παρασκευάσματα , από προνύμφες στις οποίες υπάρχει σπορο
γονία, για να διαπιστωθεί αν το παθογόνο αίτιο είναι κάποιος ασπέργιλ
λος ή όχι.
Αντιμετώπιση του νοσή ματος :
Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για την καταπολέμηση της α
σπεργίλωση ς . Διάφ ορα μυκο στατικά όπως N ystatin , A m ph oteric i n Β ,
Thiaben dajol , δοκιμάσθηκαν με επιτυχία στο εργαστήριο όχι όμως σε μο
λυσμένα μελίσσια.
Σύμφωνα με τον Gochnauer και συνεργάτες ( 1 975) δεν είναι αναγκαίο να
γίνει θεραπεία, δεδομένου ότι οι μέλισσες απομακρύνουν τις νεκρές προ
νύμφες και τα μελίσσια αυτοθεραπεύονται. Αλλοι ερευνητές συστήνουν, σε
σοβαρές τουλάχιστον μολύνσεις, τη λήψη μέτρων υγιεινής. Κάψιμο των με
λισσών , του γόνου και των προμηθειών και απολύμανση της κυΨέλης στα έ
ντονα μολυσμένα μελίσσια. Μετάγγιση του πληθυσμού και καταστροφή των
κηρη θρών στα μέτρια μολυσμένα μελίσσια (Betts , 1 95 1 : D rech er, 1 953) .
ΕΙΚ . 58 .
Μ έ λισσα σκεπασμένη από
μυκίλιο του Asperqil/us f/avus
(Α. Borch ert 1 970)
made by Absens
1 79
6. ΑΝ Ω ΜΑ ΛΙ ΕΣ Κ ΑΙ Μ Η ΛΟΙ Μ Ω ΔΗ ΝΟ Σ Η ΜΑΤΑ
Στις μέλισσες και των τριών τάξεων, παρουσιάζονται μία σειρά από α
νώμαλες καταστάσεις , που δεν οφείλονται σε μολυσματικές αιτίες. Οι
καταστάσεις αυτές στις οποίες συμπεριλαμβάνονται ανατομικές ανωμα
λίες , δυσλειτουργίες της φυσιολογίας, γενετικές δυσλειτουργίες ακόμη
και θάνατος, είναι δυνατό να οφείλονται σε δυσμενές περιβάλλον, ανε
παρκή διατροφή ή γενετικές μεταλλάξεις . Ι διαίτερα σημαντικές είναι ο
ρισμένες ανωμαλίες που οφείλονται σε κοινωνική δυσλειτουργία του με
λισσιού .
Οι γνώσεις μας στις μη μολυσματικές ασθένειες και τις ανωμαλίες των
μελισσών, είναι περιορισμένες και επιφανειακές. Η αποδοσή τους σε αί
τια γενετικά ή περιβάλλοντος , πολλές φορές καλύπτει μία άγνωστη αι
τιολογία .
Σ τείρα αυγά
Δ ιάσπαρτος γόνος
500;0 και να επηρεάζει ανάλογα την ανάπτυξη και το δυναμισμό του με
λισσιού. Χαμηλή αλλά σταθερή για μεγάλο χρονικό διάστη μα απώλεια,
μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τον πληθυσμό του μελισσιού. Ο διάσπαρ
τος γόνος είναι η συνέπεια παθολογικών ή μη καταστάσεων και είναι
δυνατό , σ' ένα περιστατικό να συνυπάρχουν περισσότερες από μία τέτοι
ες καταστάσεις .
Οι περισσότερο γνωστές αιτίες διάσπαρτου γόνου , που δεν οφείλεται
σε μολυσματικά αίτια, είναι οι παρακάτω.
Διπλοειδείς κηφήνες : Οπως αναφέρθηκε και στο κεφάλαιο της βιολο
γίας, οι προνύμφες των διπλοειδών κηφήνων τρώγονται από τις εργά
τριες λίγο μετά την εκκόλαΨή τους. Το ποσοστό των απωλειών στο δι
πλοειδή γόνο, εξαρτάται από την αναλογία σε κοινά αλληλόμορφα γονί
δια του φύλου, μεταξύ του σπέρματος και των ωαρίων της βασίλισσας .
Το ποσοστό αυτό , αν η βασίλισσα γονιμοποιη θεί με ένα μόνο κηφήνα,
μπορεί να κυμανθεί από Ο μέχρι 50 0/0 . Στην πράξη η γονιμοποίηση γίνεται
συνήθως με περισσότερους κηφήνες , κατά τρόπο τυχαίο και το ποσοστό
αυτό είναι τόσο μικρό, ώστε δε γίνεται αντιληπτό . Σε περιπτώσεις ανα
γκαστικής σύζευξης, για πολλές συνεχείς γενεές , μεταξύ συγγενών ατό
μων, το ποσοστό των διπλοειδών κηφήνων , μπορεί να φτάσει σε υΨηλά
επίπεδα. Σε πληθυσμούς απομονωμένους και κατά κάποιο τρόπο αυτό
χθονες, το πρόβλημα αυτό γίνεται αρκετά σοβαρό .
Γενετική θνησιμότητα : Η γενετική θνησιμότη τα παρατη ρή θηκε σ' όλα
τα στάδια ανάπτυξης του γόνου, με συμπτώματα όμως διαφορετικά απ'
αυτά των γνωστών νοσημάτων του γόνου. Οι απώλειες που οφείλονται
σε γενετική θνησιμότητα ποικίλουν . Συνή θως είναι πολύ μικρές, μπορεί
να φτάσουν μέχρι 1 8 0/0 , τόσο στο γόνο των εργατριών όσο και των κηφή
νων. Ο θάνατος είναι δυνατό να επέλθει σ ' όλα τα στάδια, έχει παρατη
ρηθεί όμως μόνο στο σφραγισμένο γόνο. Στο σφραγισμένο κηφηνογόνο,
οι κηφήνες βρίσκονται νεκροί στο στάδιο της προνύμφης , της νύμφης ή
του ενήλικου . Οι νεκρές προνύμφες έχουν χρώμα φαιό ή μαύρο, σχή μα
σάκκου και το περιεχόμενό τους είναι υδαρές.
Για την εξήγηση της γενετικής θνησιμότητας , διατυπώθη καν διάφορες
θεωρίες και υποθέσεις βασισμένες στη γενετική .
Τρόπος ωοτοκίας της βασίλισσας: Εχουν αναφερθεί περιπτώσεις διά
σπαρτου γόνου, εξ' αιτίας τη ς ανώμαλης ωοτοκίας των βασιλισσών , που
γεννούσαν τα αυγά τους διάσπαρτα. Οι παρα τηρή σεις όμως αυτές δεν έ
χουν αποδειχθεί πειραματικά.
Κηφηνογόνος σε κελλιά εργατριών : Συχνά παρατη ρείται μερική θνησι
μότητα στον κηφηνογόνο , που γεννιέται σε κελλιά εργατριών . Οι προ
νύμφες πεθαίνουν συνήθως μετά το σκέπασμα των κελλιών . Αν οι εργά-
made by Absens
1 81
Από τον Fyg ( 1 959) έχουν αναφερθεί στις νύμφες , δύο ειδών μορφολογι
κές ανωμαλίες. Στην πρώτη , το κεφάλι και τα προσαρτηματά του παραμέ
νουν λευκά, ενώ το υπόλοιπο δερμάτιο χρωματίζεται μαύρο. Στη δεύτερη ,
η κοιλιά είναι πολύ κοντή και έχει τηλεσκοπική μορφή , ενώ το κεφάλι είναι
φαρδύτερο . Ο πρόλοβος και το μέσο έντερο είναι εγκλωβισμένα στο κε
φάλι και το θώρακα. Το οπίσθιο έντερο που είναι ενωμένο με το τελευταίο
κοιλιακό τμή μα, έλκει την κοιλιά προς τα εμπρός και την συστέλει.
Μ ορφολογικές ανωμαλίες
Ω οτόκες εργάτρι ες
Δ υσεντερία
Η Ν όσος του Μ άη
β
made by Absens
191
Είναι δυνατό να παρατηρηθεί θάνατος στο γόνο , από αύξηση της θερ
μοκρασίας μέσα στην κυΨέλη , επειδή το μελίσσι αδυνατεί να τη ρυθμίσει.
Αυτό μπορεί να συμβεί, τις πολύ θερμές ημέρες του καλοκαΙΡΙΟbJ, αν το
μελίσσι χάσει, από οποιαδήποτε αιτία, μεγάλο μέρος του ενήλικου πλη
θυσμού ή δεν έχει στη διαθεσή του τις απαιτούμενες ποσότητες νερού.
Η ελάχιστη θανατηφόρος θερμοκρασία γιά το γόνο είναι οι 37°C .
Υ περθέρμανση μελισσών
στις αρχές της άνοιξης, υπάρχει άφθονος γόνος. Είναι χαρακτη ριστική η
απουσία και τη ς παραμικρής ποσότητας μελιού , ενώ υπάρχει γύρη .
Σ τα μελίσσια που σχημά τισαν τη μελισσόσφαιρα μακρυά από τις τρο
φές, είναι δυνατό να βρεθούν ολόκλη ρα πλαίσια με σφραγισμένο μέλι,
μετά από το τελευταίο κενό από τροφές πλαίσιο που κάλυπτεται από τις
νεκρές μέλισες .
Αντιμετώπιση : Οι θάνατοι από ψύξη είναι το αποτέλεσμα τη ς άγνοιας
ή της αδιαφορίας του μελισσοκόμου . Σπάνια συμβάλει και ο υπερβολικά
μακρύς και ψυχρός χειμώνας . Ο Μελισσοκόμος πρέπει να προετοιμάζει
για διαχείμαση μελίσσια δυνατά με προμήθειες που θα επαρκέσουν μέχρι
το τ έλος του χειμώνα. Η επιθεωρήση της άνοιξης πρέπει να είναι έγκαι
ρη και προσεκτική ώστε , να διαπιστωθούν τα μελίσσια που έχουν ανάγκη
από τροφοδοσία ή άλλες παρεμβάσεις και να βοηθηθούν ανάλογα.
τα. Είναι επίσης εντονότερα τις ημέρες που γίνεται η εφαρμογή του φαρμά
κου ή παρατηρείται εντονότερη νεκταροέκκριση .
Στην περίπτωση αλλαγής της οσμής εσωτερικών μελισσών, συμπτώματα
παρατηρούνται μόνο στα μελίσσια που εφαρμόσθηκε το φάρμακο. Οι μέλισ
σες που ή ρθαν πρώτες σε επαφή μ' αυτό , δέχονται την επίθεση των άλλων
που προσπαθούν να τις σείρουν έξω από την κυψέλη ή να τις σκοτώσουν .
Στη συνέχεια , εξ αιτίας του συνοστισμού η οσμή προσλαμβάνεται από μεγα
λύτερο αριθμό μελισσών και η μάχη γενικεύεται. Οι μέλισσες αλληλοεπιτί
θενται με μανία , επιτίθενται ακόμη και εναντίον της βασίλισσας . Τελικά η ο
σμή μεταδίδεται σ ' όλες τις μέλισσες και το μελίσσι ηρεμεί, στο μεταξύ όμως
ένας μεγάλος αριθμός μελισσών ή και η βασίλισσα έχουν σκοτω θεί.
Π αραπλάνηση
Η παραπλάνηση είναι δυνατό να γίνει, μερικές φορές, αιτία "σφαγής " ση
μαντικού αριθμού μελισσών . Π αρατηρείται συνήθως μετά από μεταφορά, σε
μελίσσια που τοποθετούνται το ένα πολύ κοντά στο άλλο και δεν εχουν κά
ποια διακριτικά , που επιτρέπουν στις μέλισσες, να διακρίνουν την κυψέλη
τους . Π αρατη ρείται επίσης μετά από μεταφορά, σε μελίσσια που τοποθε
τούνται σε ομοιόμορφες ομάδες , σε περιοχές που δεν έχουν ιδιαίτερα χα
ρακτηριστικά, τα οποία θα διευκολύνουν τις μέλισσες, να αναγνωρίσουν τη
δ ική τους ομάδα.
Συμπτώματα : Είναι παρόμοια μ ' αυτά που αναφέρθηκαν πιο επάνω. Παρα
τηρούνται εντονότερα την πρώτη ημέρα, λίγο μετά το άνοιγμα των θυρών.
Σε μελισσοκομεία που οι κυψέλες είναι τοποθετημένες κατά ομάδες , είναι
δυνατό να συνεχίζονται επί ημέρες και να γίνονται περισσότερο αντιληπτά
τις ημέρες της εντονότερης συλλογής .
Αντιμετώπιση : Εξαρτάται α π ό την αιτία π ο υ προκαλεί τη σφαγή .
α) Αλλαγή της οσμής των συλλεκτριών από φάρμακα που εφαρμόζονται
σε καλλιέργιε ς . Τεμάχιο υφ άσματος εμποτίζεται με μικρή ποσότητα του
φαρμάκου και τοποθετείται κοντά στην είσοδο της κυψέλη ς . Η οσμή τη ς
κυψέλης επηρεάζεται και η σφαγή σταματά.
β) Αλλαγή της οσμής των εσωτερικών μελισσών από χρήση φαρμάκων .
Δεν πρέπει να γίνεται χρήση φαρμάκων , που προκαλούν αλλαγή της οσμής
των με λισσών .
γ) Παραπλάνηση . Π ρέπει να πέρνονται όλα τα μέτρα που μειώνουν τις πι
θανότητες παραπλάνηση ς .
δ) Αλλαγή της οσμής ή της συμπεριφοράς των συλλεκτριών α π ό τ ο νέ
κταρ. Αν ο αριθμός των μελισσών που θανατώνονται είναι μικρός δεν παίρ
νεται κανένα μέτρο. Αν αυτός είναι μεγάλος συστίνεται η μεταφορά του με
λισσοκομείου σε άλλη περιοχή .
made by Absens
1 99
Η βασίλισσα είναι δυνατό να προσβληθεί από κοινά νοσή ματα του με
λισσιού , όπως είναι η νοζεμίαση και η τραχειακή ακαρίαση . Είναι δυνατό
επίση ς , να παρουσιάσει διαταραχές ή ανωμαλίες στο αναπαραγωγικό σύ
στημα ή σε άλλα όργανα, που έχουν ως αποτέλεσμα, την αδυναμία της
βασίλισσας να επιτελέσει το βασικό της έργο , την ωοτοκία . Αν ληφθεί
υπ' όψη ο ρόλος της βασίλισσας στο μελίσσι, γίνεται κατανοητό πόσο
σημαντική είναι για το μέλλον του , η πρώιμη διάγνωση μίας τέτοιας κατά
στασης και η άμεση αντιμετώπισή της.
Οποια και αν είναι η αιτία, γνωστή ή άγνωστη , που μπορεί να προκαλέ
σει διαταραχές στην ωοτοκία, η αντιμετώπισή τη ς είναι πάντα η ίδια αντι
κατάσταση της βασίλισσας.
Αρρενοτόκες βασίλισσες
κά γεννούν λίγα γονιμοποιη μένα αυγά και στη συνέχεια γίνονται αρρενο
τόκες .
3. Εξάντληση του σπέρματος στη σπερμοθήκη : Παρατηρείται συνήθως
σε βασίλισσες μεγαλύτερες των τριών ετών. Αρχικά παρατηρείται μικρή
ποσότη τα κηφηνογόνου , ανάμεσα στον εργατικ ό , η οποία όμως στη
συνέχεια διαρκώς αυξάνει. Οι σπερμοθήκες των βασιλισσών αυτών, πε
ριέχουν ση μαντικό αριθμό σπερματοζωαρίων , ο μεγαλύτερος αριθμός
των οποίων εμφανίζει συμπτώματα εκφύλισης.
4 . Αρρενοτοκία εξ' αιτίας νοσημάτων: Είναι η σημαντικότερηαιτία αρ
ρενοτοκίας. Συχνότερη περίπτωση είναι ένα νό ση μα το οποίο προσβάλ
λει τη σπερμοθήκη . Π ιστεύεται ότι οφείλεται σε ιό (Fyg , 1 963) , επειδή σε
ιστολογικές τομές, παρατηρούνται έγκλειστα στον πυρήνα των επιθηλια
κών κυττάρων της σπερμοθήκης καθώς και άλλων οργάνων εκτοδερμ ι
κής προέλευσης. Παρατηρείται σε γονιμοποιημένες βασίλισσες, μετά τον
πρώτο ή δεύτερο χρόνο της ζωής τους και ενώ η σπερμοθή κη είναι ακό
μη γεμάτη με σπερματοζωάρια. Μετά από μία περίοδο φυσιολογικής ωο
τοκίας, εντελώς ξαφνικά αυτές αρχίζουν να ωοτοκούν σε εργατικά κελ
λιά διάσπαρτα λίγα αγονιμοποίητα αυγά, τα οποία όμως πολύ σύντομα γί
νονται περισσότερα. Τελικά, οι βασίλισσες αυτές καταλήγουν να μείνουν
στείρες . Μερικές φορές τα μελίσσια επιχειρούν να αντικαταστήσουν τη
βασίλισσα αλλά αποτυγχάνουν. Το νόσημα παρατηρείται συχνά στο ίδιο
μελισσοκομείο και μάλιστα σε γειτονικά μελίσσια. Η αντικατάσταση της
βασίλισσας συχνά καταλήγει σε αποτυχία, επειδή και η νέα βασίλισσα, με
τά από μικρό χρονικό διάστημα, προσβάλλεται από το ίδιο νόσημα. Δεν
είναι γνωστό ούτε πώς μεταδίδεται το νόσημα, ούτε αν οι εργάτριες
συμβάλλουν στη μετάδοσή του .
5 . Αρρενοτοκία από τοξίκωση : Παρατηρήθηκε στις Η . Π .Α . σε μελίσσια
που συλλέγουν γύρη και νέκταρ από καστανιές του είδους A es cu/us
ca/ifornica. Στην περίπτωση αυτή εκτός από την τοξίκωσητων μελισσών
και του γόνου , παρατηρείται συχνά και αρρενοτοκία των βασιλισσών. Η
οποία όμως είναι προσωρινή και σταματά λίγες ημέρες μετά την απομά
κρυνση των μελισσιών από τη συγκεκριμένη ανθοφορία.
·····
··· ·· ··· B c
p
..
4 5
κόλπο και τους ωαγωγούς , σκληρύνεται και σχηματίζει ένα είδος πώμα
τος ( Εικ . 64δ) , το οποίο φράσσει συνήθως ολοκληρωτικά και σπανιότερα
μερικά, τη γεννητική οδό και παρεμποδίζει την ωοτοκία.
2 . Εμφραξη της γεννητικ ής οδού α π ό εντερολίθοuς
Μ ορφολογικές ανωμαλίες
1 . Βασίλισσες νάνοι
Η ανεπαρκή ς διατρ οφή τη ς βασιλικής προνύμφης είναι δυνατό να
προκαλέσει το σχηματισμό μικρόσωμων βασιλισσών. Οι βασίλισσες αυτές
έχουν φυσιολογικά γεννητικά όργανα αλλά πολύ μικρά σε μέγεθος (Εικ.
65) . Σ υνήθως παραμένουν αγονιμοποίητες αλλά είναι ανεκτές από τις
εργάτριες.
Εικ. 66 . Βασίλισσα με
παραμορφωμένα φτερά
ΚαταληΨία βασιλισσών
Κ Ε ΦΑ Λ Α Ι Ο Β
Ε χθ ρο ί τ ου μελισσ ιο ύ
Α ρ θ ρό ποδα
Α ράχνες
Οι αράχνες είναι ζώα εντομοφάγα. Οι περισσότερες παγιδεύουντα θύ
ματά τους στο μεταξένιο ιστό τους, που υφαίνουν σε κατάλληλες θέσεις.
Μερικές κυνηγούν ενεργητικά το θήραμά τους ενεδρεύον τας . Η μέλισσα
είναι για τις περισσότερες αράχνες ένα θήραμα όπως τα άλλα. Μερικά
όμως είδη δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στις μέλισσες . Υφαίνουν τους ι
στούς τ ους ή τις φωλιές τους, επάνω από το εσωτερικό καπάκι, κάτω
από την κυψέλη ή και μέσα στην κυψέλη στα αδύνατα μελίσσια και τρέ
φονται αποκλειστικά με μέλισσες.
Καταπολέμηση : Είναι δύσκολη , συνήθως δε χρειάζε ται να γίνει.
Α κάρεα
Αρκετά είδη ακάρεων έχουν διαπιστωθεί μέσα σε μελίσσια. Τα περισ
σότερα απ ' αυτά μεταφέρθηκαν εκεί τυχαία, από τις συλλέκτριες τις ο
ποίες χρησιμοποιούν ως μεταφορείς για τις μετακινήσεις τους . Το άκαρι
made by Absens
206
του τυριού L asioseius murica tus και ακάρεα που ανή κουν στα γένη
Tyroglyphus και Glyciphagus, ζούν μέσα στην κυΨέλη και τρέφονται με
τη γύρη , που το μελίσσι έχει αποθηκεύσει. Π αρατηρούνται συνήθως στα
αδύνατα μελίσσια, δεν προκαλούν καμία βλάβη στις μέλισσες.
Αν και καταστρέφουν ένα μέρος από την αποθηκευμένη γύρη , δεν
παίρνονται ειδικά μέτρα εναντίον τους.
Εντομα
Λ επιδόπτερα
Η Galleria melonella και η A chroia grisella , περισσότερο γνωστές με το
κοινό τους όνομα, μεγάλος και μ ικρός κη ρ όσκορος αντίστοιχα και η
A cherontia a tropos, η γνωστη νεκροπεταλούδα, είναι σημαντικοί εχθροί
της μέλισσας. Μερικές ακόμη πεταλούδες, όπως οι Anagasta kuehnie//a,
Plodia in terpunctella, Vitula edmandsae serratilinee//a που προσβάλλουν
διάφορα αποθηκευμένα προ·ίόντα, είναι δυνατό ευκαιριακά να προσβάλ
λουν αποθηκευμένη γύρη ή κηρή θρες και να προκαλέσουν σημαντικές
ζημίες.
Κηρόσκορος
Ο κη ρόσκορος είναι ο ση μαντικότερος εχθρός της μέλισσας. Κάθε
χρόνο καταστρέφει μεγάλο αριθμό κηρηθρών , είτε στις αποθήκες , όπου
φυλάγονται για να χρησιμοποιηθούν όταν χρειασθεί είτε στα εξασθενι
σμένα από διάφορες αιτίες μελίσσια. Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι
αποτελεί και κίνδυνο μεταφοράς μεταδοτικών νοσημάτων. Αντίθετα από
άλλους υποστηρίζεται ότι με το να καταστρέφει τις μολυσμένες κη ρή
θρες , περιορίζει την εξάπλωση των νοση μάτων , που θα μπορούσε να γί
νει με τη χρήση μολυσμένων κηρηθρών.
Το πιό σημαντικό είδος η Galleria melone//a, ο μεγάλος κηρόσκορος ,
είναι μία κοινή φαιόχρωμη πεταλούδα, που έχει μήκος 7 - 1 7 χιλιοστά (Εικ .
67) . Είναι δραστήρια από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο ή και αργότε
ρα, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες . Συναντιέται περισσότερο
made by Absens
207
ού. Αφαιρούμε από το μελίσσι τις κηρή θρες που δεν καλύπτονται από
μέλισσες . Απομακρύνουμε τις παλιές κηρήθρες, καθαρίζουμε συχνά τον
πυθμένα της κυψέλης και στοκάρουμε τις σχισμές και τις χαραμάδες.
Αντικαθιστούμε τις βασίλισσες, σε μελίσσια που μας φαίνονται ιδιαίτερα
ευαίσθητα στον κηρόσκορο , με άλλες από ανθεκτικότερα.
Μετά την ανακάλυψη της δυνατότητας καταπολέμησης του κηρόσκο
ρου με την τοξίνη του Bacillus th u rigensis, που είναι αβλαβής για τις μέ
λισσες, είναι δυνατο να ψεκάσουμε τις προσβλημμένες κηρήθρες με υδα
τικό διάλυμα του σκευάσματος Β-40 1 .
Μέτρα προστασίας των αποθηκευμένων κηρηθρών
Οι κηρή θρες που δε χρη σιμοποιούνται, πρέπει να αποθηκεύονται σε
καθαρές αποθή κες, με καλό αερισμό, χωρίς υγρασία και με χαμηλή θερ
μοκρασία. Α ν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος είναι μεγαλύτ ερη των
1 8°C , οι κη ρήθρες πρέπει να προστατευθούν με φυσικες ή βιολογικές
μεθόδους ή με χη μικά μέσα.
Φ υσlκές μέθοδοι
α) Χαμηλές θερμοκρασίες. Οι χαμηλές θερμοκρασίες καταστρέφουνό
λα τα στάδια του εντόμου . Οσο χαμηλότερη είναι η θερμοκρασία τόσο
μειώνεται ο χρόνος έκθεση ς της κηρήθρας σ ' αυτή .
Στη θερμοκρασία των - 1 2°C απαιτείται έκθεση επί 3 ώρες.
-7°C 4 ,5 · "
4
1 0 ημέρες
15 "
Η μέθοδος είναι εύχρηστη και αποτελεσματική . Εφαρμόζεται από ε
παγγελματίες και ερασιτέχνες μελισσοκόμους .
6) Υψ ηλές θερμοκρασίες. Στη θερμοκρασία των 46-49°C καταστρέφο-
made by Absens
212
ντα ι όλα τα στάδια ανάπτυξης του εντόμου . Η μέθοδος όμως είναι δυσε
φάρμοστη και δε χρησιμοποιείται.
Βιολογικές μέθοδοι
Στηρίζονται στον ψεκασμό των κηρηθρών με υδατικό διάλυμα, που πε
ριέχει σπόρους του Ba cillus thurigensis και την τοξίνη που αυτοί παρά
γουν. Η τοξίνη του βακτηρίου είναι ακίνδυνη για τον άνθρωπο και τις μέ
λισσες, σκοτώνει όμως τις προνύμφες του κηρόσκορου που θα την κατα
ναλώσουν. Π ροστατεύει τις κηρήθρες επί 1 2- 1 8 μήνες μ ' ένα μόνο ψεκα
σμό . Δε χρειάζεται να παρθούν ιδιαίτερα μέτρα πρίν ή μετά τον ψεκα
σμό . Σ την Ελλάδα κυκλοφορεί το σκεύασμα 8-40 1 , το οποίο παρέχει
προστασία στις κη ρήθρες επί 1 2 μήνες .
Χημ ικές μέθοδοι
Στη ρ ίζεται στη χρή ση ατμίζοντων ή καπνογόνων εντομοκτόνων. Τα
πατώματα με τις κηρήθρες τοποθετούνται μέσα σε ειδικούς αεροστεγείς
χώρους ή κλείνονται σε μεγάλους πλαστικούς σάκκους. Ε πίσης σχηματί
ζονται στοίβες , από 5-8 πατώματα, κατά το δυνατόν αεροστεγείς . Στη
βάση τοποθετείται ένα εσωτερικό καπάκι στη συνέχεια τα πατώματα που
συνδέονται σφικτά (τυχόν χαραμάδες κλείνονται με μονωτική ταινία) και
η στοίβα κλείνεται με φύλλα από εφημερίδα, τοποθετείται το εσωτερικό
καπάκι και από επάνω μία μεγάλη πέτρα.
Π ροσοχή : Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέ
μηση του κηρόσκορου είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο , τις μέ
λισσες και το μέλι . Ο ι κηρήθρες πρέπει να αερί ζ ονται επί 48 ώρες
πρίν χρησιμοποιηθούν.
Υ μενόπτερα
Σφήκες
Με την ονομασία σφήκες χαρακτηρίζονται στην Ελλάδα, έντομα που
ανήκουν στις οικογένειες Vespidae και Sphecidae. Σε περιοχές με ή πιο
κλίμα και ιδιαίτερα χρονιές με μαλακό χειμώνα, ο αρι θμός τους γίνεται
τόσο μεγάλος ώστε να προξενούν σημαντική μείωση του πλη θυσμού και
της παραγωγής ολόκληρων μελισσοκομείων .
Οι σφήκες είναι κοινωνικά έντομα, ζουν σε αποικίες, που είναι δυνατό
να έχουν μέχρι και 2000 κατοίκους. Κτίζουν τη φωλιά τους συνήθως σε
προφυλαγμένους χώρους , σε κοιλότητες μέσα στη γη , ή σε κοιλότητες
βράχων, δένδρων , τοίχων κλπ . Ορισμένα είδη , όπως ο Po/yster ga/icus,
την κτίζουν στα κλαδιά των δένδρων .
Η φωλιά τους αποτελείται από "κηρήθρες " με εξάγωνα κελλιά, κατα
σκευασμένες όμως από χαρτί, το οποίο φτιάχνουν οι σφήκες από ξύλο ,
που ζυμώνουν με το σάλιο τους μέχρι να γίνει πολτός . Οι κη ρή θρες
αυτές είναι παράλληλες , κρεμασμένες η μία κάτω από την άλλη . Ε χουν
κελλιά μόνο στην κάτω επιφάνεια
και περιβάλλονται όλες από ένα ε
ξωτερικό περίβλημα από χαρτί, το
οποίο από κάτω αφήνει άνοιγμα εί
σοδο -γιά τη φωλιά (Εικ. 72).
Βιολογία . Την άνοιξη όταν η θερ
μοκρασία γίνει ευνο'ίκή , γονιμοποιη
μένα θηλυκά άτομα, ο ι " βασίλισσες " ,
που διαχείμασαν κρυμμένες στη γη ,
ψάχνουν και βρίσκουν κατάλληλο
μέρος , για να δημιουργήσουν η κάθε
μία την αποικία τη ς . Η "βασίλισσα "
κτίζει μόνη της τα πρώτα κελλιά και
αρχίζει την ωοτοκία πριν συμπληρω- .
θεί το κτισιμό τους. Π εριποιείται μό
νη τη ς το γόνο , μέχρι να ανα
πτυχθούν οι νέες σφήκες , που είναι
, " "-
εργατριες και στη συνεχεια περιορι-
ζεται μόνο στην ωοτοκία . Η συλλογή Εικ. 72 . Σφηκοφωλιά
made by Absens
21 5
τροφής και νερού το κτίσιμο της φωλιάς , η εκτροφή του γόνου και άλλες ερ
γασίες γίνονται από τις εργάτριες, που δημιουργούνται σε διαδοχικές γενε
ές στη διαρκώς αυξανόμενη αποικία. Στις αρχές του φθινοπώρου, οι εργά
τριες κτίζουν στην περιφέρεια των κη ρηθρών μεγαλύτερα κελλιά , στα ο
ποία εκτρέφονται "βασίλισσες " και κηφήνες . Οι "βασίλισσες " θα γονιμοποιη
θούν αλλά δεν θα επιστρέψουν στη φωλιά τους, θα βρούν κατάλληλο χώρο
να κρυφτούν και να διαχειμάσουν. Η παλαιά βασίλισσα θα πεθάνει και η αποι
κία σιγά σιγά θα χαθεί. Την επόμενη άνοιξη , όσες "βασίλισσες " διαχειμά
σουν, θα δημιουργήσουν νέες αποικίες .
Οι ενήλικες σφήκες τρέφονται με χυμούς φρούτων και άλλες τροφές.
Ο γόνος τους για να αναπτυχθεί έχει ανάγκη από ζωικές πρωτεΙνες , τις
οποίες οι σφήκες προμηθεύονται από το κρέας σφαγίων, ψαριών κλπ,
που βρίσκουν εκτεθειμένα, ή από διάφορα έντομα . Πηγή κρέατος απο
τελούν και οι θώρακες των μελισσών , τις οποίες οι σφήκες είτε βρίσκουν
νεκρές, είτε επιτίθενται έξω ή ακόμη και μέσα στην κυψέλη .
Στην Ελλάδα υπάρχουν τα εξής είδη σφηκών , που επιτίθενται στις μέ
λισσες :
Ο . κογ . Vespidae
Vespa orienta/is: Είναι η γνωστή με τις κοινές ονομασίες σκούρκος ή
σερσένι. Π ολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τις άλλες σφηκες, αποτελεί το
ση μαντικότερο εχθρό των μελισσών σ' ολόκληρη τη Μεσόγειο . Επιτίθε
ται στις μέλισσες μπροστά από την είσοδο της κυψέλης (Εικ. 73) , δε δι
στάζει όμως να μπεί μέσα και να αρπάξει νεαρές μέλισσες ή γόνο. Οταν
είναι πολυάριθμες, αποδεκατίζουν ολόκληρα μελισσοκομεία.
Vespa crabro: Είναι η μεγάλη κί
τρινη σφή κα, κτίζει τη φωλιά τη ς
σε υπόστεγα ή στέγες σπιτιών.
Επιτίθεται στις μέλισσες την ώρα
που συλλέγουν ή και μπρ οστά
στην είσοδο της κυψέλη ς , σπάνια
όμως , σε μεγάλους αριθμούς , ώ
στε να προκαλέσει αξιόλογες α
πώλειες.
Vespu/a germanica και Vespu/a
vu/garis: Είναι οι γνωστές σφή κες
που τριγυρίζουν , όπου υπάρχουν ε
κτεθειμένα τρόφιμα. Κτίζουν τις
φωλιές τους μέσα στη γή , συχνά
Ε ικ . 73. Σφήκα επιτιθεμένη εναντίον
κάτω από ρίζες δένδρων . Είναι ενο-
μελισσών.
made by Absens
21 6
Μ υρμή γκια
Τα μυρμήγκια παρενοχλούν με διάφορους τρόπους τα μελίσσια, ανάλογα
με το είδος του ς . Τα είδη Formica rufa, F. sanguin ea, F. fus ca και L a sius
niger, έχουν αδυναμία στις γλυκές τροφές . Οταν τους δίνεται η ευκαιρία ,
μπαίνουν στην κυΨέλη για ν α αρπάξουν μέλι ή ότι άλλο τους φανεί χρήσιμο .
Το είδος L . nίger κλέβει αυγά και προνύμφες, επιτίθεται ακόμη και στις μέ
λισσες. Είδη του γένους Ca mpon otus κατασκευάζουν τις φωλιές τους στα
τοιχώματα της κυψέλης και προκαλούν ση μαντικές ζημίες.
Μερικές φορές εγκαθιστούν τη φωλιά τους, ανάμεσα στο εσωτερικό και
το εξωτερικό καπάκι ή κάτω από την κυψέλη και γίνονται ενοχλητικά για
τις μέλισσες, αλλά και το μελισσοκόμο . Σπάνια ορισμένα είδη όπως το F.
rufa, είναι σε θέση να προκαλέσουν ακόμη και το θάνατο μελισσιών .
Προσφέρουν όμως και θετικές υπηρεσίες στις μέλισσες. Π αίζουν το
ρόλο του καθαριστή , που απομακρύνει από την κυψέλη τις άρρωστες και
τις νεκρές μέλισσες. Ε χουν επί σης και ένα άλλο ίσως πιο σημαντικό ρό
λο , προστατεύουν τις αφίδες που δημιουργούν τα μελιτώ ματα και συμ
βάλλουν έμμεσα στην ύπαρξη τροφής για τις μέλισσες.
Καταπολέμηση : Π ρέπει να γίνεται μόνο, όταν τα μυρμήγκια παρενο
χλούν σοβαρά το μελίσσι Σκονίζεται με θείο το εσωτερικό καπάκι ή το-
made by Absens
21 8
Δ ίπτερα
Σενοταίνια
Η Senotainia tricuspiS ανήκει στην οικογένεια των Sarcofagidae και εί
ναι περισσότερο γνωστή στις ζεστές χώρες. Στην Ελλάδα συναντιέται
πιο συχνά στην Π ελοπόννησο και στα νη σιά, ιδιαίτερα στην Κ ρήτη . Το ε
νήλικο μοιάζει με τις κοινές μύγες (Εικ. 74α) . Ε χει μήκος 5-8 m m και χα
ρακτη ρίζεται από μία ασπροκίτρινη γυαλιστερή ταινία, στο κεφάλι ανάμε
σα στα μάτια. Η προνύμφη είναι μαργαριταρόχρωμη , έχει μήκος 1 ,5 m m
και πλάτος 0 5 m m . Σ το εμπρόσθιο άκρο τη ς διακρίνονται τα μαύρα
.
α β
Εικ . 74. Senotain ia fricu spis . α. πρόσθιο τμή μα προνύμφης.
β. ενήλικο
α β γ
Κ ολεόπτερα
Dermestidae
Τα είδη Oermestes /ardarius, ο. vu/pinus και ο. frichii, προσβάλλουν με
ρικές φορές αποθηκευμένες κηρήθρες και πολύ σπάνια αδύνατα μελίσ
σια. Τα ενήλικα είναι μικρά σκαθάρια, έχουν μήκος περίπου 1 cm και χρώ
μα μαύρο ή καστανόμαυρο. Οι Προνύμφες έχουν χρώμα καστανό ανοικτό
και φέρουν πολλές και μακριές τρίχες σ'όλο το σώμα τους . Τα ενήλικα
και οι προνύμφες τρέφονται με γύρη , υπολείμματα του γόνου και σκουπί
δια της κυψέλης. Δεν προσβάλλουν το γόνο ούτε τις ενήλικες μέλισσες.
made by Absens
22 1
Meloidae
Από τα είδη που έχουν περιγραφεί ως εχθροί της μέλισσας , τα περισσό
τερο γνωστά είναι τα Meloe proscarabeus, Μ. variegatus, Μ. ca vensis. Τα ε
νήλικα δεν προσβάλλουν τις μέλισσες, αντίθετα οι προνύμφες , γνωστές με
την κοινή ονομασία Tri u n g u l in s , επιτίθενται στις μέλισσες και προκαλούν
την ανησυχία του μελισσοκόμου. Οι προνύμφες έχουν χρώμα καστανό και
χαρακτηριστική μορφολογία. Είναι μικρές κάμπιες μήκους 3-4 m m , με μεγά
λο κεφάλι και τρία ζεύγη δυνατά πόδια οπλισμένα με τριπλά νύχια σαν τρίαι
να (Εικ. 76) . Στα πρώτα τους στάδια είναι πολύ ευκίνητες, παραμονεύουν
κρ υμμένες στους κάλυκες των λουλουδιών και επιτίθενται στις συλλέ
κτριες . Ορισμένα είδη εισχωρούν στα δακτυλίδια της κοιλιάς και τρέφονται
από την αιμολέμφο της μέλισσας , συχνά προκαλούν το θάνατό της και είναι
δυνατό να δούμε στην είσοδο τη ς κυψέλη ς νεκρές μέλισσες. Αλλα είδη
φτάνουν με τη μέλισσα μέχρι την κυΨέλη , την εγκαταλείπουν, εισέρχονται
σ ' ένα κελλί τρώνε το αυγό ή την προνύμφη και στη συνέχεια τρέφονται από
τις τροφούς μέλισσες μέχρι να νυμφωθούν (Seltn er , 1 950) .
Καταπολέμηση : Τις περισσότερες φορές δε χρειάζεται να γίνει καμία
επέμβαση . Αν η προσβολή είναι έντονη , χρησιμοποιούμε κάποιο από τα
γνωστά βαρροακτόνα.
Ptinidae
Το είδος Ptinus fur και άλλα είδη του γένους Ptinus προκαλούν ζημίες
στις κη ρή θρες στα αδύνατα με-
λίσσια ή όταν είναι αποθη κευμέ
νες . Π ιθανόν να παίζουν και κά
ποιο ρόλο στην εξάπλωση των α
σθενειών.
Κ αταπολέμη ση : Η ίδια με του
κηρόσκορο υ .
Scarabidae
Αρκετά είδη σκαραβαίων έχουν
αναφερθεί ως εχθροί της μέλισ- Ε ικ . 76. Triungulin
made by Absens
222
σας . Εισέρχονται στις κυψέλες και τρώνε γύρη ή μέλι. Οι μέλισσες προ
σπαθούν να τους κεντρίσουν, αλλά είναι αδύνατο να διαπεράσουν το
σκληρό τους επιδερματίδιο . Μ πορούμε να τους εμποδίσουμε μικραίνο
ντας την είσοδο της κυΨέλης.
Cleridae
Το είδος Trich odes apiarius είναι ένα μικρό σκαθάρι μήκους 1 0 m m ,
κόκκινο με μαύρες ρίγες. Συνή θως τρέφεται με νεκρές ή ετοιμοθάνατες
μέλισσε ς . Μ εταφέρεται από τις μέλισσες στη ν κυΨέλη και γεννάει τα
αυγά του στον πυθμένα της. Οι προνύμφες του προσβάλλουν το γόνο .
Δεν λαμβάνονται μέτρα εναντίον του .
Ο ρθόπτερα
Μάντης ή αλογάκι της Παναγίας
Τα είδη του γένους Mantis (Εικ.
77) είναι αρπακτικά έντομα. Εχουν
ειδικά διαμορφωμένα τα μπροστινά
πόδια για να συλλαμβάνουν το θή
ραμα. Μερικά είδη κυνηγούν μέλισ
σες μπροστα στις κυψέλες ή επά
νω στα άνθη . Δε λαμβάνονται μέ Εικ. 77 . Mantis Spp καταβροχθίζει
τρα εναντίον τους. μέλισσα
Σ πονδυλωτά
Βάτρα χοι
Οι φ ρύνοι και οι βάτραχοι είναι εντομοφάγοι, συμπτωματικά μπορεί να
τραφούν και με μέλισσες. Γενικά δεν υπολογίζονται ως σημαντικοί εχθροί
της μέλισσας . Υπάρχουν όμως, σε ορισμένες περιοχές , είδη που τρέφονται
συστη ματικά με μέλισσες και προκαλούν αξιόλογες ζημίες . Στις περιοχές
αυτές πρέπει να ανυψώνεται η κυψέλη 60 εκατοστά επάνω από το έδαφος .
Ε ρπετά
Οι σαύρες είναι εντομοφάγες, πολλές φορές εγκαθίστανται μεταξύ ε
σωτερικού και εξωτερικού καπακιού ή κάτω από τον πυθμένα τη ς κυΨέ
λη ς και τρέφονται συστηματικά με μέλισσες.
Τα φίδια δεν είναι εχθροί των μελισσών ευκαιριακά είναι δυνατό να εισχω
ρήσουν στην κυψέλη . Π ιο συχνα κουλουριάζονται κάτω απ ' αυτή το καλοκαί
ρι για να βρουν δροσιά.
made by Absens
223
Π τηνά
Ολα τα εντομοφάγα πτηνά μπορούν να χαρακτη ρισθούν εχθροί της
μέλισσας. Ορισμένα είδη έχουν κάποια προτίμη ση και την κυνηγούν ιδιαί
τερα, μερικά φτάνουν στο σημείο να παρενοχλούν τη ν κυΨέλη και να
προκαλούν ανησυχία στο μελίσσι.
Γενικά τα πτηνά δεν μπορούν να χαρακτη ρισθούν ως σημαντικοί ε
χθροί των μελισσώ ν , αλλά ούτε ε ίναι εύκολο να γίνει καταπολέμη σή
τους, ακόμη και στις περιπτώσεις που προκαλούν αξιόλογες απώλειες.
Θηλαστικά
Αρκετά είδη θηλαστικών προκαλούν τυχαία ζημίες στις μέλισσες , ένας
πολύ μικρός αριθμός προσβάλλει συστηματικά τα μελίσσια και προκαλεί
αξιόλογες ζημίες. Τα είδη αυτά είναι:
Π οντικοί :
Οι πάντα ενοχλητικοί ποντικοί, γίνονται συχνά αιτία σημαντικών ζημιών
στα μελισσοκομεία, ιδιαίτερα σ' αυτά που είναι εγκατεστημένα στις πα
ρυφές των δασών. Τα είδη που προσβάλλουν τα μελίσσια είναι μικρόσω
μοι ποντικοί, όπως ο ποντικός των σπιτιών Mus muscu/US, ο ποντικός
των δασών Apodemus sy/va ticus και ο ποντικός με τον κίτρινο λαιμό
Apodemus fla ViCO/iS.
Οι ποντικοί αρχίζουν να γίνονται πρόβλημα στις αρχές του χειμώνα, ό
ταν το κρύο αρχίζει να γίνεται δυνατό , ιδιαίτερα τη νύχτα που το μελίσσι
σχηματίζει χαλαρή μελισσόσφαιρα. Μ παίνουν στην κυψέλη , κάνουν εκεί
τη φωλιά τους (Εικ. 78) και εγκαθίστανται μόνιμα. Καταστρέφουν τις κη
ρ ή θρες , ιδιαίτερα αυτές που έχουν αποθηκευμένη γύρη , τρώνε τις προ
μή θειες ακόμη και μέλισσε ς . Π ροκαλούν συνεχή ενόχλη ση στον πλη
θυσμό. Η δυσάρεστη οσμή του σώματός τους και των ούρων τους, διατα
ράσσει τη συμπεριφορά των μελισσών και μπορεί να προκαλέσει απο
διοργάνωση της μελισσόσφαιρας .
Κ αταπολέμ ηση : Στις αρχές του χειμώνα τοποθετούνται στις εισό
δους των κυψελών, ειδικα διαφράγματα, όμοια με το βασιλικό διάφραγμα,
τα οποία επιτρέπουν τη διέλευση των μελισσών όχι όμως των ποντικών.
Οι έλληνες μελισσοκόμοι τοποθετούν τις ειδικές μικρές πόρτες του χει
μώνα,οι οποίες δεν επιτρέπουν την είσοδο των ποντικών αλλά παρεμπο
δίζουν και τον εξαερισμό της κυψέλης. Ε πίσης μπορούμε να καταπολε
μήσουμε τους ποντικούς μιάς περιοχής με τη συστηματική τοποθέτηση
δολωμάτων.
made by Absens
224
Α ρκούδες :
Η αγάπη της αρ κ ούδας για το μέλι είναι παροιμιώδης . Στις Η . Π .Α . ,
τον Καναδά κ αι τις χώρες της βορειοανατολι κής Ευρώπης προ κ αλούν
σημαντικ ές ζη μίες . Στην πατρίδα μας, επειδή υπάγεται στην προστατευ
όμενη πανίδα, τα τελευταία χρόνια, προξενεί αρ κετές ζημίες στα μόνιμα
αλλά περισσότερο στα νομαδικ ά μελισσο κ ομεία, στην Π ίνδο, το Γράμμο
κ αι το Βίτσι. Μ οναδι κ ός τρόπος προστασίας από τις αρ κ ούδες , είναι η
κατασ κευή ειδι κ ών φρα κ τών , με ηλε κ τροφόρα σύρματα χαμηλής τάσης.
made by Absens
225
Κ Ε ΦΑ Λ Α Ι Ο Γ
Π ρό ληψη
Μ έτρ α υγιεινής
Αποβλέπουν στο ν α φέρουν τα μελίσσια σ ε κα τάσταση , π ο υ θα τα επι
τρέπει να αντιστέκονται καλύ τερα στα διάφορα νοσή ματα. Τα μέτρα
αυτά αφορούν την υγιεινή του μελισσιού και του μελισσοκομείου καθώς
και τη διατροφή . Είναι απλά, αλλά ικανά να δώσουν το επιθυμητό αποτέ
λεσμα . Δυνατά μελίσσια ικανά να αν τισταθούν στα νοσή ματα και να εξα
σφαλίσουν ταυτόχρονα και την καλύτερη σοδειά.
Τα μέ τρα αυτά βρίσκονται σε απόλυτη εξάρτηση με την κατάρτη ση του
μελισσοκόμου και αφορούν την εγκατάσταση τ ου μελισσοκομείου , την
ποιότητα των κυψελών , την παρακολούθη ση του μελισσοκομείου, τις ε
γκαταστάσεις, τα μέσα και τα υλικά της εκμετάλλευσης.
Η κ ατάρτ η ση του μελισσοκόμο υ : Σ το χώρο της μελισσοκομίας επι
κρατεί κυριολεκτικά ο ερασιτεχνισμός. Η πλειονότητα των Ελλήνων με
λισσοκόμων είναι ερασιτέχνες, με μικρή επαγγελματική κατάρτιση . Οι ε
παγγελματίες , εμπειρικοί σχεδόν στο σύνολό τους, είναι καλοί χειριστές
made by Absens
227
Ασχετα με τον αριθμό των μελισσιών και τον τύπο της μελισσοτροφικής
εκμετάλλευσης , η ανανέωση των βασιλισσών κάθε δύο χρόνια, είναι ανα
γκαία.
Ο δυναμισμός του πληθυσμού : Μ όνο τα δυνατά (πολυπληθή) μελίσσια
είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις αντίξοε ς καιρικές συνθήκες και να
αντισταθούν με επιτυχία στα διάφορα νοσή ματα. Ακόμη μόνο στα δυνατά
μελίσσια αξίζει τον κόπο να κάνουμε θεραπευ τικές επεμβάσεις . Τα αδύ
νατα μελίσσια πρέπει να συνενώνονται ανά δύο ή περισσότερα, ώστε να
δημιουργείται ένα δυνατό μελίσσι.
Η ποιότητα των κηρηθρών : Η παλαιότη τα των κηρηθρών επηρεάζει
την υγεία του μελισσιού. Η επένδυση των τοιχωμάτων των κελλιών με τα
κουκούλια των νυμφών, περιορίζει διαρκώς το χώρο του κελλιού και επη
ρεάζει το μέγεθος των αναπτυσσόμενων μελισσών. Ευνοεί επίσης την ε
γκατάσταση και την εξάπλωση των νοση μάτων του γόνου . Η συστηματι
κή απομάκρυνση των παλαιών κηρηθρών κάθε τρία χρόνια, αποτελεί άρι
στο μέ τ ρο υγιεινής , για την εξυγίανση των μελισσιών από τα διάφορα
νοσή ματα του γόνου.
Εισαγωγή νέων μελισσιών : Η εισαγ ωγή ενός νέου μελισσιού στο με
λισσοκομείο , είτε από αγορά, είτε από σύλληψη αφεσμού άγνωστη ς προ
έλευσης, κρύβει πιθανούς κινδύνους. Η ύπαρξη ενός μικρού μελισσοκο
μείου καραντίνας, μακρυά από το κυρίως μελισσοκομείο , προφυλάσσει το
μελισσοκόμο από πιθανές περιπέτειες . Εκεί τοποθετούνται όλα τα μελίσ
σια άγνωστη ς προέλευσης και επιτηρούνται επί μία μελισσοκομική περίο
δο. Αν δεν παρουσιάσουν ύποπτα συμπτώματα, ως το τέλος της περιό
δου , ενώνονται με το υπόλοιπο μελισσοκομείο , αν παρουσιάσουν , υπο
βάλλονται σε θεραπεία ή καταστρέφον ται.
Μεταφορά των μ ελισσιών : Π ρέπει να γίνε ται σύμφωνα μέ τη σχετική
νομοθεσία, η οποία απαγορεύει τη ν έξοδο και την είσοδο των μελισσιών ,
σε μία μολυσμένη ή επιτηρούμενη περιοχή , χωρίς την άδεια των κτηνια
τρικών αρχών. Εκτός αυτών οι μετακινήσεις πρέπει να γίνον ται με κατάλ
ληλες καιρικές συνθήκες . Να αποφεύγονται το καλοκαίρι οι μετακινήσεις
μελισσιών στη διάρκεια της ημέρας , επειδή είναι πολύ πιθανό να υπο
στούν θερμοπληξία. Επίση ς δεν πρέπει να γίνονται μετακινήσεις με χα
μηλές θερμοκρασίες, επειδή προκαλείται διάλυση της μελισσόσφαιρας με
απρόβλεπτες συνέπειες.
Εγκαταστάσεις και υλικό : Οι εγκαταστάσεις και το υλικό που χρησιμο
ποιεί ο μελισσοκόμος, παίζουν μεγάλο ρόλο στη υγεία του μελισσοκομεί
ου. Η καθαριότητα του χώρου και η απολύμανση του υλικού μετά από κά
θε χρήση , το εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό από πιθανές μολύνσεις.
made by Absens
230
Α πολ ύ μανση
Α πολυμαντικά μέσα
Φ υσ l κά μέσα
Ξ ηρή θερμοκρασία : Σε ειδικούς φούρνους αλλά και σε κοινούς φούρ
νους για ψωμί, είναι δυνατό να απολυμανθούν όλα τα ξύλινα και τα με
ταλλικά μέρη της κυψέλης. Για σωστή αποστείρωση χρειάζεται θερμο
κρασία 1 30°C επί 30 ' λεπ τά . Η συχνή απολύμανση μ ' αυτή τη μέθοδο κά
νει το υλικό εύθραυστο , εξ' αιτίας της υπερβολικής αποξήρανσης.
Περισσό τερο συνηθισμένη , πιο εύκολη και εξ ' ίσου αποτελεσματική εί
ναι η χρήση τού φλόγιστρου των υδραυλικών. Καίγονται προσεκτικά όλα
τα μέρη της κυψέλης και ιδιαίτερα οι γωνιές και οι σχισμές μέχρι να πά
ρει το ξύλο ομοιόμορφο καστανό χρώμα.
ΥΥρ ή θερμ οκρασία : Είναι η πιό συνηθισμένη μέθοδος. απολύμανση ς
του μελισσοκομικού υλικού σ' όλο τον κόσμο και την Ελλάδα. Για να είναι
αποτελεσματική οι κυψέλες πρέπει να εμβαπτίζονται στο βραστό νερό
τό λιγό τ ερο επί 20 ' λεπ τά. Σ υνήθως οι μελισσοκόμοι προσθέτουν στο
βραστό νερό και απολυμαντικές ουσίες, όπως καυστική σόδα ή χλωρίνη ,
οι οποίες αυξάνουν την απολυμαντική ικανό τητα του βραστού νερού .
made by Absens
233
α ) Υγ ρά
Φ ο ρ μό λη : Είναι πολύ δραστικό αντισηπτικό, βακτηριοκτόνο και σπο
ροκτόνο. Διαθέτει όμως μικρή διαπερατότητα γεγονός που το καθιστά ι
διαίτερα αναποτελεσματικό στο μελισσοκομικό υλικό. Για το λόγο αυτό
και επειδή έχει κατηγορηθεί ως καρκινογόνο δεν χρησιμοποιείται πλέον
στη μελισσοκομική πράξη . Π αλαιότερα είχε χρησιμοποιθεί η φορμόλη του
εμπορίου σε διάλυση 200;0 στο νερό , με χρόνο εμβάπτισης των κηρηθρών
24-48 ώρες.
Κ αυστική σόδα : Διάλυμα 5- 1 00/0 σε ζεστό νερό 60°C έχει καλά αποτε
λέσματα για την απολύμανση των ρούχων και των εύθραυστων υλικών .
Ν έ ρ ο Ζ α βέλ (Eau de javel) : Είναι δραστικό αντισηπτικό , με πολύ καλά
αποτελέσματα στη μελισσοκομική πράξη . Είναι εξ ίσου αποτελεσματικό,
εναντίον των σπόρων του Ba ccilus larva e και τη ς A scosphaera apis.
Εχουν αναφερθεί πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα, μετά την εμβάπτιση
των κηρηθρών , σε διάλυμα νερού Ζαβέλ δύο χλωρομετρικών μονάδων για
30 ' λεπτά. Μετά την εξαγωγή τους από το διάλυμα, οι κηρήθρες ξεπλύ
νονται καλά και αφήνονται να στεγνώσουν. Α ν στο διάλυμα αυτό προ
στεθεί και μικρή ποσότη τα απορρυπαντικού, αυξάνει η διαπερατότη τα
του απολυμαντικού στο εσωτερικό των κελλιών και μέσα στις οργανικές
ουσίες . Στη ν Ελλάδα δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο νερ ό Ζαβέλ . Αντί
αυτού μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κοινή χλωρίνη , η οποία περιέχει 3%
ενεργό χλώριο ή ένδεκα χλωρομετρικές μονάδες.
β) Αέ ρ ια
Φoρ μ αλδε ίJ δη : Είναι απολυμαντικό μόνο επιφανειών. Ε χει κατηγορη
θεί ότι είναι καρκινογόνο.
Τρόπος χρή ση ς : Το υλικό που πρόκειται να απολυ μανθεί τοποθε τε ίται
σε κλειστό και κατά το δυνατό , στεγανό χώρ ο . Χ ρη σιμοπο ιούνται 50 m l
φορμαλδεύδης 50 0/0 , στην οποία προστίθενται 2 0 9 υπερμαγγανικού καλί
ο υ , για κάθε κυβικό μέτρο του χώρου όπου γίνεται η απολύμανση . Το μίγμα
αυτό απελευθερώνει πυκνούς ατμούς, οι οποίοι διαχέονται μέσα στο χώρο,
για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να δράσουν το λιγότερο επί 24 ώρες .
made by Absens
234
Παρατήρηση
Η απολύμανση των κηρηθρών που παρουσιάζει και το μεγαλύτερο εν
διαφέρον για το μελισσοκόμο , δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση . Απαι
τεί κοπιαστική εργασία χωρίς να εξασφαλίζει πάν τα απόλυτη επιτυχία, ι
διαίτερα στην περίπτωση της Αμερικάνικης σηψιγονίας. Κατά την προσω
πική μας άποψη , δεν πρέπει να συστήνε ται στους μελισσοκόμους η απο
λύμανση τέ τοιων κηρηθρών. Η περισσότερο συμφέρουσα λύση είναι να
λιώνονται και να χρησιμοποιούνται για την κατασκευή φύλλων κηρήθρας .
made by Absens
Μ Ε ΡΟΣ Τ Ρ ΙΤΟ
Τοξικώσεις
made by Absens
made by Absens
237
Τοξικώσεις
Συμπτώματα
Γενικά συμπτώματα : Μ οιάζουν μ' αυτά των τοξικώσεων από χημικές
ουσίες. Τα χαρακτηριστικότερα απ' αυτά είναι:
- Αιφνίδιοι θάνατοι μεγάλου αριθμού μελισσών, που σχηματίζουν μικρούς
ή μεγάλους σωρούς μπροστά από τις κυψέλες.
- Μέλισσες που παρουσιάζουν νευρικά συμπτώματα, όπως αδυναμία πτή
σης , νωθρότητα , δυσχέρεια στο βάδισμα , άσκοπες κινή σεις , παρά
λυση . Σε ορισμένες περιπτώσεις αντίθετα οι μέλισσες είναι πολύ επι
θετικές .
- Ορισμένες φορές οι μέλισσες χάνουν το τριχωμά τους και φαίνονται
μαύρες και γυαλιστερές .
- Τ α μελίσσια αδυνατίζουν, ανάλογα μ ε την ένταση της τοξίκωσης και
μερικές φορές φαίνονται αποδιοργανωμένα.
- Σε ορισμένες περιπτώσεις διακόπτεται η ωοτοκία και η βασίλισσα αντι
καθίσταται.
- Στο γόνο , ανάλογα με την έκτα ση των απωλειών, είναι δυνατό να πα
ρατηρηθούν συμπτώματα σηψιγονίας και νεκρός γόνος από έλλειψη
περιποίη σης.
Τα ειδικά συμτώματα θα αναφερθούν στη συνέχεια χωριστά στην περι
γραφή του κάθε φυτού .
ΟΙΚΟΥ . Fagaceae
Κ αστανι ά
Τα είδη C astanea sa tiva, C. vu!garis, C. vesca και C. castanea που α
ποτελούν τα δάση καστανιάς στα βουνά της Ελλάδας, είναι βασική με
λισσοβοσκή για χιλιάδες μελίσσια. Μερικές χρονιές, για άγνωστους λό
γους, τα είδη αυτά γίνονται τοξικά για τις μ�ισσες. Οι δηλητηριασμένες
μέλισσες εμφανίζουν συμπτώματα παρόμοια μ ' αυτά της Ν όσου του Μάη .
ΟΙΚΟΥ. H i ρρocastanaceae
ΑΥριοκαστανιά
Το είδος Α escu!uς Hippocastanum (Αγριοκαστανιά) καλλιεργείται ως
καλοπιστικό στα πάρκα. Υπάρχει μεμονωμένο ή κατα συστάδες σε δάση
της Δυτικής Ελλάδας . Το νέκταρ και η γύρη του είναι τοξικά, περιέχουν
την τοξική ουσία βερεσκετρίνη . Η αγριοκαστανιά είναι ιδιαίτερα ελκυστι
κή για τις μέλισσες, τις χρονιές με περιορισμένες βροχοπτώσεις . Τοξικώ
σεις παρατηρούνται, όταν οι μέλισσες συλλέγουν εντατικά απ' αυτό το
δένδρο.
ΟΙΚΟΥ . Labiateae
Σ τάχu ς
Τα είδη Sta chys arvensis, S. Officina!is και S. germanika, που υπάρ
χουν αυτοφυή σε πολλά μέρη της Ελλάδας, είναι αρωματικά, φαρμακευτι
κά και μελισσοκομικά φυτά. Το νέκταρ τους, ιδιαίτερα του πρώτου εί
δους, έχει κατηγορηθεί ως τοξικό για τις μέλισσες .
ΟΙΚΟΥ . Liliaceae
Βέρατρο
Αρκετά είδη βέρατρου είναι τοξικά για τις μέλισσες. Τα είδη Vera trum
made by Absens
240
a/bum και Veratrum nigrum, που υπάρχουν στα δάση και τις ορεινές βο
σκές της Μακεδονίας , είναι γνωστά για τις τοξικές τους ιδιότητες από
την αρχαιότητα (Θεόφραστος) . Π ροκαλούν θανατηφόρες τοξικωσεις στα
ζώα, και είναι γνωστά στους κτηνοτρόφους με τα κοινά ονόματα στερό
γιαννι και στρουμπάρι. Οι μέλισσες επισκέπτονται το βέρατρο , μόνο όταν
δεν υπάρχουν άλλες ανθοφορίε ς . Οι περισσότερες πεθαίνουν επάνω
στο άνθος, οι γυρεοσυλλέκτριες καταφέρνουν και επιστρέφουν στη ν
κυψέλη με αποτέλεσμα να δηλητηριάζονται οι τροφοί και ο γόνος. Η δη
λητηρίαση κρατά 2-3 ημέρες .
ΟΙΚΟΥ . Ranunculaceae
Ακόνιτον .
Τα είδη Ακόνιτον το γογκυλώδες (Aconitum nape//us) και Ακόνιτον το
λυκοκτόνο (Α . /yco ctonu m) περιέχουν στους ιστούς τους τη ν τοξική
ουσία ακονιτίνη , η οποία είναι πολύ τοξική στα θηλαστικά.
Για τις μέλισσες είναι τοξική η γύρη . Εικοσιπέντε λεπτά μετά την κα
τανάλωση της γύρης, οι μέλισσες εμφανίζουν παράλυση των ποδιών και
σπασμωδικές κινήσεις σ ' όλα τα μέρη του σώματος τους. Καταλήγουν
με απότομα τινάγμ ατα των ποδιών επι πολύ ώρα, χωρίς να εμφανίζουν
άλλα σημεία ζωής .
Στην Ελλάδα υπάρχει τ ο είδος Α . ranuncu/ifo/ium, στην παραμεθόριο
περιοχή της Μ ακεδονίας , για το οποίο δεν υπάρχει καμία σχετική αναφο
ρά.
Ανεμώνη
Η ανεμώνη είναι πολύ κοινή στην Ελλάδα, της οποίας υπάρχουν πέντε
είδη .
Το είδος A n emone coronaria var. f/ore p/eno και Α . coronaria var.
Chrysanth emif/ora προκαλεί πεπτικές διαταραχές στα ζώα. Δεν υπάρχει
σχετική αναφορά για τις μέλισσες. Το είδος Α. memorosa περιέχει την
τοξική ουσία ανεμονόλη , η οποία όμως δεν είναι πολύ τοξική για τις μέ
λισσες.
Δελφίνιο
Μερικά είδη Δελφίνιου έχουν τοξική γύρη . Π εριέχουν την τοξική ουσία
δελφινίνη , που είναι παρόμοια με την ακονιτίνη . Στην ελλάδα υπάρχουν
δώδεκα ε ίδη , που φ υτρώνουν συνήθως στα χέρσα χωράφια. Το είδος
made by Absens
24 1
Ρανούνγκο u λος
Π ολλά είδη Ρανούνγκουλου είναι τοξικά για τα θηλαστικά, κυρίως μετά
την αποξή ρανση τους . Η πρωτοανεμωνίνη , μία αρκετά τοξική ακόρεστη
λακτόνη , που θεωρείται ως υπεύθυνη ουσία, απομονώθηκε από ένδεκα
τουλάχιστον κοινά είδη στην Ευρώπη . Τέσσερα απ ' αυτά τα Ranuncu/us
acris, R. auricomus, R. repens και R. sce/era tus υπάρχουν σε διάφορες
περιοχές της Ελλάδας .
Ορισμένα είδη Ranun cu/us είναι τοξικά για τις μέλισσες. Σύμφωνα με
την Mau ri zio ( 1 945) , η αποθηκευμένη γύρη είναι δυνατό να διατηρή σει
την τοξικότητα της επί τρία χρόνια. Επικίνδυνα θεωρούνται τα είδη που
ανθίζουν την άνοιξη . Την εποχή αυτή εμφανίζονται στη ν ε ίσοδο της
κυΨέλης, στη σανίδα πτήσης ή μπροστά από την κυψέλη νεαρές μέλισ
σες που παρουσιάζουν χορία, αδυναμία πτή ση ς , νευρικές κινήσεις , σέρ
νουν τα πόδια τους, στριφογυρίζουν με τη ράχη στο έδαφος, παραλύουν
και τελικά πεθαίνουν. Οι νεκρές μέλισσες έχουν τις κοιλιές εκτεταμένες
και κυρτές
Ο ικογ . Scrophulariaceae
ΝΤι ζ ιτάλη
Το είδος Digita/is purpurea έχει τοξική γύρη και νέκταρ. Δεν υ π άρχει
made by Absens
242
στην Ελλάδα. Υπάρχουν έξι άλλα είδη γνωστά με τα κοινά ονόματα κο
ρακόχορτο και πουντόχορτο, τα οποία δεν πρέπει να είναι τοξικά.
Ο.ΚΟΥ. SoIanaceae
Δατούρα
Το είδος Datura stramonium, γνωστό με τα ονόματα τατούρα , στραμώ
νιο , πορδόχορτο , Κ .λπ. περιέχει τις τοξικές ουσίες υοσκιαμίνη και υοσκί
νη . Είναι πολύ επικίνδυνη για τα θηλαστικά. Ανθίζει το βράδυ , μερικές ό
μως μέλισσες την επισκέπτονται την ημέρα και συλλέγουν γύρη , η οποία
είναι μέτρια τοξική για το γόνο. Μονοετές φυτό που φυτρώνει μόνο του
στους κήπους, στις κοπριές ή τις άκρες των δρόμων.
Σ ολάνον
Το είδος Solanum nigrum, γνωστό με τα ονόματα αγριοντοματιά ή
στύφνο, περιέχει σολανίνη , η οποία είναι πολύ τοξική για τα ζώα. Δίνει ά
φθονη γύρη και λίγο νέκταρ που είναι τοξικά για τις μέλισσες. Φυτρώνει
σε καλλιεργημένα και χέρσα χωράφια σ' όλη την Ελλάδα . Ανθίζει το βρά
δυ και αποφεύγονται οι δηλητηριάσεις των μελισσών. Ελάχιστες μέλισ
σες που επιχειρούν να συλλέξουν γύρη ή νέκταρ από άνθη , που τυχόν
παρέμειναν ανοικτά την ημέρα, πεθαίνουν επάνω σ' αυτά.
Ταμπάκος
Το είδος Nicotiana tabacum, ο γνωστός καπνός, περιέχει στο νέκταρ του
τις ουσίες νικοτίνη , νορνικοτίνη και αναβασίνη , που έχουν εντομοτοξικές
ιδιότητες. Παράγει επίσης μία κολλώδη ουσία η οποία προσκολλάται στα
πόδια, τις τρίχες , το σώμα και τα φτερά της μέλισσας που τελικά πεθαίνει.
Τα μελιτεκκρίματα επίσης που παράγουν οι αφίδες στον καπνό , είναι με
λισσοτοξικά.
Υ οσκύαμος
Το είδος Hyoscyamus niger περιέχει στους ιστούς του τα αλκαλοειδή
υοσκυαμίνη , υοσκίνη και ατροπίνη . Είναι τοξικό για τις μέλισσες και το
γόνο . Ζιζάνιο που φυτρώνει παντο ύ . Σ τη ν Ελλάδ α , εκτός από το Η.
niger, υπάρχουν άλλα τρία είδη , γνωστά με τις ίδιες κοινές ονομασίες δο
ντόχορτο, αρτόκαπνος , γέροντας. Εξ' αιτίας της αποκρουστική ς οσμής
του δεν είναι πολύ ελκυστικός για τις μέλισσες.
Ο.ΚΟΥ . Taxaceae
Ι ταμος
Το είδος Taxus bacata υπάρχει στην Ελλάδα σε δάση με έλατα ή ορει-
made by Absens
243
Ελάτη
Το είδος Abies a/ba (Λευκή ελάτη ) παράγει τοξικό μελίτωμα, από αψίδες
που παρασιτούν σ' αυτή . Οι δηλητηριασμένες μέλισσες παρουσιάζουν τα
συμπτώματα, που παρατηρούνται στη λεγόμενη " νόσο των δασών".
Εντομοκτόνα
Τα εντομοκτόνα που χρησιμοποιούνται σή μερα στη γεωργία είναι σχε
δόν στο σύνολο τους οργανικής σύνθεση ς και διακρίνονται στις εξής ο
μάδες :
- Χλωριωμένοι υδρογονάνθρακες. Στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται
εντομοκτόνα μεγάλης σ π ουδαιότητας όπως το Ο .Ο .Τ . . Σή μερα, εκτός
από το Lindane και το E n dosu lfan , έχουν αποσυρθεί από τη ν κυκλοφορία ,
επειδή παρουσιάζουν μεγάλη υπολειμματική δράση , αθροιστικές αλλά και
μεταλλαξιογόνες ιδιότητες .
- Οργανοφωσφορικοί εστέρες. Στην ομάδα αυτή υπάγονται εντομο
κτόνα όπως τα Malathion , Parathion , R ogor κλ π. Είναι πολύ τοξικά για τα
περισσότερα έντομα, αλλά έχουν μικρή υ π ολειμματική δράση . Π ροσβάλ
λουν το νευρικό σύστημα, δρουν ως δηλητήρια επαφής και στομάχου, ο
ρισμένα απ' αυτά έχουν και διασυστηματική δράση .
- Καρ6αμ ιδικά. Σ την ομάδα αυτή υπάγονται τα Sevi n , K arbaryl κλπ .
Δρούν περίπ ου ό πως και οι οργανοφωσφορικοί εστέρες .
- Συνθετικά πυρεθροειδή . Είναι τα πιο μοντέρνα εντομοκτόνα. Κ ύριοι
εκπρόσωποι το D elta m eth rin και το Fluvalinate. Τα περισσότερα είναι πο
λύ τοξικά για τη μέλισσα, μ' εξαίρεση το F l u valinate που είναι π ολύ λίγο
τοξικό γι' αυτή .
ρες . Εκτός αν στην περιοχή δεν υπάρχει άλλη ανθοφορία και οι μέλισσες
υποχρεωτικά επισκέπτονται, μόνο την καλλιέργεια που εφαρμόσθηκε το
εντομοκτόνο . Σ ύμφωνα με έρευνα που έγινε στις Η . Π .Α . , μελίσσια που
είναι τοποθετη μένα σε απόσταση 400-900 μέτρων από καλλιέργεια βαμ
βακιού , η οποία είχε ψεκασθεί με Carbaryl , παθαίνουν 35% λιγότερες ζη
μίες, από αυτά που είναι τοποθετημένα στην άκρη του χωραφιού. Τα με
λίσσια που είναι τοποθετημένα σε απόσταση 900- 1 800 μέτρων , παθαί
νουν 60% λιγότερες ζημίες και αυτά που είναι σε απόσταση μεγαλύτερη
των 1 800 μέτρων, 900/0 λιγότερες.
Ο αριθμός των επεμβάσεων. Οι επανειλημμένες εφαρμογές εντομο
κτόνων σε μία καλλιέργεια , αυξάνουν τις προκαλούμενες απώλειες. Ο
πολυτεμαχισμός της γης, η ασυγχρόνιστη εφαρμογή των φυτοθεραπευτι
κών επεμβάσεων και οι επανειλη μμένες επεμβάσεις, ανάγκασαν τους με
λισσοκόμους να αποφεύγουν τις καλλιέργειες.
Ο τρόπος εφαρμογής του εντομοκτόνου. Τα εντομοκτόνα, όταν ψε
κάζονται από το αεροπλάνο, προκαλούν πολύ μεγαλύτερες απώλειες
από ότι όταν ψεκάζονται από το έδαφος. Τα αεροπλάνα καλύπτουν με
γάλες επιφάνειες, χωρίς να ελέγχουν πάντοτε το χώρο που πέφτει το ε
ντομοκτόνο , ιδιαίτερα όταν η μορφολογία του εδάφους δεν επιτρέπει
χαμηλή πτήση ή όταν φυσάει αέρας.
Η
έκταση που γίνεται η εφαρμογή του εντομοκτόνου . Οσο μεγαλύτερη
είναι η έκταση , τόσο μικρότερες είναι οι πιθανότητες των συλλεκτριών ,
ν ' αποφύγουν την περιοχή που εφαρμόσθηκε το εντομοκτόνο .
Η
ποσότη τα του εντομοκτ όνου που μεταφέρ θηκε στην κυ Ψ έλη . Οσο
μεγαλύτερη είναι η ποσότητα του εντομοκτόνου, που θα μπεί στην κυΨέ
λη , τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει το μελίσσι. Η ποσότητα αυτή ε
ξαρτάται από τον τρόπο δράσης του εντομοκτόνου και την απόσταση
του μελισσοκομείου από το χωράφι, που έγινε ο ψεκασμός . Οσο αργότε
ρα εκδηλώνεται η αδυναμία πτήση ς στις συλλέκτριες και όσο πιο κοντά
στην καλλιέργεια βρίσκεται το μελισσοκομείο , τόσο μεγαλύτερη είναι η
ποσότη τα του εντομοκτόνου, που θα μπεί στην κυψέλη .
Σ υμπτώματα τοξίκωσης
Διακρίνουμε δύο κλινικές μορφές την οξεία και τη χρόνια τοξίκωση .
Ο ξεία τοξίκωση
Γενικά συμπτώ ματα
Το χαρακτη ριστικό σύμπτωμα της οξείας τοξίκωσης είναι οι αιφνίδιοι
μαζικοί θάνατοι σ ' ολόκληρο το μελισσοκομείο . Μ προστά από τις εισό
δους των κυψελών , σχηματίζονται σωροί από νεκρές και ετοιμοθάνατες
μέλισσες . Νεκρές μέλισσες υπάρχουν επίσης στη σανίδα πτή σης. Ο χώ-
made by Absens
247
Σέρνονται μπροστά και γύρω από την κυψέλη , κρατώντας τα φτερά μα
κριά από το σώμα τους, αλλά ενωμένα μεταξύ τους. Συχνά κάνουν ανώ
μαλες κινή σεις αυτοκαθαρισμο ύ . Π ολλές μέλισσες παραμένουν μέσα
στην κυψέλη , φαίνονται απαθείς , παραλύουν σιγά σιγά και τελικά πεθαί
νουν. Το χαρακτηριστικότερο σύμπτωμα είναι ότι κάνουν εμετό , διαβρέ
χονται από το περιεχόμενο του προλόβου και κολλούν μεταξύ τους .
Ενας μεγάλος αριθμός μελισσών πεθαίνει μέσα στην κυψέλη . Συχνά ο
πυθμένας σκεπάζεται από ένα στρώμα, από μουσκεμένες και κολλημένες
μεταξύ τους μέλισσες ("ιδρωμένες", όπως τις αποκαλούν οι μελισσοκό
μοι) ,οι οποίες μερικές φορές κλείνουν την είσοδο. Στα μελίσσια που επι
βιώνουν η βασίλισσα διακόπτει για ένα διάστημα την ωοτοκία.
γ) Για τα καρ6αμ ιδικά. Οι μέλισσες που πετούν παρουσιάζουν αυξημέ
νη επιθετικότητα . Κάνουν αφύσικες κινήσεις, στη συνέχεια δεν μπορούν
να πετάξουν, παραλύουν, μένουν ακίνητες και τελικά πεθαίνουν . Οι πε
ρισσότερες μέλισσες πεθαίνουν στην κυψέλη . Οι βασίλισσες διακόπτουν
την ωοτοκία και οι εργάτριες χτίζουν βασιλικά κελλιά, πριν αυτή επανα
λάβει την ωοτοκία.
δ) Για τα πυρεθροειδή . Στα πολύ τοξικά πυρεθροειδή είναι δυνατό να πα
ρατη ρη θεί έμετος μαζί με αφύσικες κινή σεις . Ακολουθεί αδυναμία πτή ση ς ,
κατάσταση νάρκης, παράλυση και θάνατος σε μικρό χρονικό διάστημα.
Συμπτώματα μέσα στην κυψέλη .
Τα συμπτώματα μέσα στην κυΨέλη ποικίλουν, ανάλογα με την ένταση
της τοξίκωσης. Στις περιπτώσεις που έχουν χαθεί μόνο οι συλλέκτριες, ο
πληθυσμός μειώνεται και δεν καλύπτει τα πλαίσια που υπάρχουν στην
κυψέλη . Η βασίλισσα επιβραδύνει το ρυθμό της ωοτοκίας ή τον διακόπτει
και παρατη ρείται δυσαναλογία μεταξύ σφραγισμένου και ασφράγιστου
γόνου. Η περιποίη ση όμως του γόνου συνεχίζεται φυσιολογικά, σε μερι
κές εβδομάδες, οι νεοεκκολαπτόμενες μέλισσες αναπληρώνουν αυτές
που χάθηκαν. Η βασίλισσα ξαναβρίσκει τον κανονικό ρυθμό της ωοτοκίας
και το μελίσσι συνέρχεται.
Στις περιπτώσεις που προσβάλλονται και οι εσωτερικές μέλισσες , τα
συμπτώματα είναι ανάλογα με την ένταση της προσβολής. Σ υχνά ο πλη
θυσμός μειώνεται δραματικά , σε ακραίες περιπτώσεις είναι δυνατό να
βρούμε μόνο τη βασίλισσα με μερικές εκατοντάδες ή και δεκάδες μέλισ
σες . Στις περιπτώσεις αυτές , ο πυθμένας της κυψέλης είναι σκεπασμένος
με χιλιάδες νεκρές μέλισσες. Ο γόνος παρουσιάζει ανωμαλίες, ανάλογα
με τον αριθμό των μελισσών που έχουν χαθεί. Συχνά στον πυθμένα της
κυψέλης βρίσκουμε προνύμφες ηλικίας 3-5 ημερών, που έχουν εγκαταλεί
ψει τα κελλιά τους, ενώ άλλες κινούνται μέσα στα κελλιά τους και άλλες
έχουν πάρει μη φυσιολογικές στάσεις. Στο σφραγισμένο γόνο αντίθετα,
made by Absens
249
τις πρώτες ημέρες δεν παρατη ρούνται ανωμαλίες. Μετά από λίγες ημέ
ρες, στον ασφράγιστο γόνο , πολλές προνύμφες είναι νεκρές . Ε χουν πε
θάνει από πείνα , υπ ε ρθέρμανση ή ψύξη , επειδή οι λίγες μέλισσες που α
πέμειναν, δεν είναι σε θέση ούτε το γόνο να φροντίσουν, ούτε να ρυθμί
σουν τη θερμοκρασία της κυψέλης. Στο σφραγισμένο γόνο θα βρούμε νε
κρές νύμφες σε σφραγισμένα ή μερικώς αποσφραγισμένα κελλιά .
Χρόνια τοξίκωση
Συνδέεται με τη χρήση εντομοκτόνων με μικρή τοξικότητα αλλά μεγά
λη υπολειμματική και αθροιστική δράση . Διακρίνεται από την προηγούμε
νη μορφή , από την ύπουλη εξελιξή τη ς και την ταυτόχρονη προσβολή
των συλλεκτριών , των οικιακών μελισσών , καθώς και του γόνου . Το με
λίσσι εξασθενεί χωρίς να παρουσιάζει εμφανή συμπτώματα. Ο γόνος ,
που υποφέρει ταυτόχρονα και από έλλειψη περιποίη σης, δεν παρουσιάζει
κανένα σύμπτωμα απ ' αυτά που χαρακτηρίζουν τα γνωστά μολυσματικά
νοσή ματα.
Διάγνωση. Η αιφνίδια εμφάνιση και η δραματική εξέλιξη των τοξικώσε
ων από τα εντομοκτόνα, μας επιτρέπει να θέσουμε σχετικά εύκολα διά
γνωση . Μ όνο όμως η διαπίστωση της τοξικής ουσίας , από το ειδικό ερ
γαστή ριο, προσφέρει την ασφαλή διάγνωση .
Πρόγνωση . Η πρόγνωση είναι πάντοτε δυσμενής, ακόμη και στις ελα
φρές περιπτώσεις ένα ποσοστό της παραγωγής θα χαθεί. Τις περισσό
τερες φορές η οικονομική απώλεια είναι μεγάλη , μερικές φορές αγγίζει
τα όρια της καταστροφή ς , γεγονός που δικαιολογεί τη λή ψη μέτρων
προφύλαξης.
Θεραπεία . Δεν υπάρχει αντίδοτο που να εξουδετερώνει ή έστω να α
παλύνει, τη δράση των εντομοκτόνων επάνω στις μέλισσες. Είναι όμως
δυνατό με ορισμένα μέτρα και επεμβάσεις του μελισσοκόμου , να περιορι
σθούν οι απώλειες και να επανέλθουν τα μελίσσια στην προηγούμενη κα
τάσταση . Τα μέτρα αυτά που εξαρτώνται από την σοβαρότητα της τοξί
κωσης και τις πιθανότητες επαναπροσβολής είναι:
α) Αμεση μετακίνηση του μελισσοκομείου σε ασφαλή περιοχή , αν το ε
ντομοκτόνο που χρη σιμοποιή θη κε , έχει μεγάλη υπολειμματική δράση ή
αν η χρήση εντομοκτόνων στην περιοχή συνεχίζεται.
β) Οταν τα μελίσσια που έχουν υποστεί τοξίκωση , χάσουν μόνο τις
συλλέκτριες , πριν αυτές προλάβουν να φέρουν στην κυψέλη το εντομο
κτόνο , δε χρειάζεται να παρθούν άλλα μέτρα, εκτός από την τροφοδό
τηση με σιρόπι.
γ) Οταν, εκτός από τις συλλέκτριες , προσβληθούν οι οικιακές μέλισ
σες και ο γόνος, είναι πολύ πιθανό να έχει αποθηκευθεί μολυσμένη γύ-
made by Absens
250
Μ έ τρα πρόληψης.
Μ έτρα που πρέπει να παίρνε ι ο καλλιε ργητής
Ο καλλιεργητής τις περισσότερες φορές ωφελείται από την παρουσία
των μελισσών στην καλλιέργειά του . Αλλά και στην περίπτωση που δεν
ωφελείται, για λόγους αλληλεγγύης πρός το μελισσοκόμο, πρέπει να
παίρνει ορισμένα μέτρα, που μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο , τις α
πώλειες των μελισσιών . Τα μέτρα αυτά είναι
- Να αποφεύγει τους ψεκασμούς τις θερμές ώρες της η μέρας, που πα
ρατη ρείται η εντονότερη νεκταροέκκριση και η μεγαλύτερη συγκέ
ντρωση συλλεκτριών στα λουλούδια. Να ψεκάζει αργά το απόγευμα ή
τη νύκτα.
- Να ειδοποιεί έγκαιρα τους μελισσοκόμους, για τις επεμβάσεις που
πρόκειται να κάνει.
- Να τηρεί τις οδηγίες χρήσης των φυτοφαρμάκων.
- Να προτιμά φάρμακα που είναι αποτελεσματικά αλλά ταυτόχρονα και
made by Absens
251
Συμπτώματα .
Οξεία μορφ ή . Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των συμπτωμάτων λί
γη ώρα μετά τη χορήγηση του φαρμάκου . Μέσα και έξω από την κυψέλη
υπάρχουν νεκρές μέλισσες, καθώς και μέλισσες με συμπτώματα τοξίκω
σης , όμοια μ ' αυτά που περιγράφθηκαν στις τοξικώσεις από φυτοφάρμα
κα. Συμπτώματα οξείας τοξίκωσης παρατηρούνται σταθερά σε μικρό α
ριθμό μελισσών, όταν χρησιμοποιούνται διασυστημικά βαρροακτόνα.
Υποξεία μορφή. Στην είσοδο ή μπροστά από την κυψέλη παρατηρείται
μικρός αρι θμός από νεκρές μέλισσες, καθώς και μέλισσες που παρουσιά
ζουν νευρικά συμπτώματα όπως αδυναμία πτή σης, χορία, ανώμαλες στά
σεις ή κινήσεις . Μερικές φορές τα συμπτώματα είναι πολύ ή πια και είναι
δυνατό να αποδοθούν σε άλλες αιτίες. Τα μελίσσια εξασθενούν προο
δευτικά και κατά την εξέταση του γόνου διαπιστώνεται έντονη μείωση ή
και διακοπή της ωοτοκίας. Π αρατηρείται συνήθως όταν το φάρμακο χο
ρηγείται με μέθοδο, που επιτρέπει τη μακροχρόνια παραμονή του μέσα
στο μελίσσι, όπως είναι τα πλακίδια γύψου με Μ αλαθείο κ .λπ .
Εικ. 80. Τοξίκωση του γόνου από κατάλοιπα εντομοκτόνου στο κερί
α. Νεοκτισμένη κηρήθρα στην οποία εκτράφη κε για πρώτη φορά γόνος .
β. Νεοκτισμένη κηρήθρα στην οποία εκτράφηκε και δεύτερη γενεά μελισσών . Το
ξίκωση του γόνου στα περιφερειακά κελλιά που εκτράφηκε για πρώτη φορά γόνος.
Α μυντικ οί μη χανιαμ οί .
Η μέλισσα είναι μία ξεχωριστή μο νάδα ζωής , όχι όμως και αυτό νομη .
Α π οτελεί ανα π όσπαστο τμή μα του μελισσιού και α ν α ποκοπεί απ ' αυτό
δε ν είναι σε θέση να επιβιώ σε ι Ταυτόχρονα συμμετέχει στις λειτουργίες
του μελισσιού και τις επη ρεάζει κατά το ποσοστό που τη ς α ναλογεί.
Για να καταν οη θεί η παθολογία τω ν μελισσώ ν , π ρέ πει αυτές να α ντιμε
τωπισθού ν και ως ξεχωριστή μο νάδα ζωής , κύρια όμως ως αναπόσπαστο
τμή μα του οργαν ισμού μελίσσι Ισως είναι πιό σωστό να α ναφερόμαστε
στην παθολογία του μελισσιού και όχι των μελισσώ ν. Για το ν ίδιο λόγο , οι
έ νν οιες υγεία , ν ό ση μα , αμυ ντικοί μηχα νισμοί , παθογέ νεια , επιδημιολογία ,
π ρέ πει να θεωρη θούν με τη δι πλή αυτή ιδιότητα της μέλισσας , για να κα
τα ν οηθού ν ορισμέ νες ιδαιτερότη τες που παρουσιάζου ν .
Υγεία για τη μέλισσα είναι η φυσιολογική εκτέλε ση τω ν διαφόρω ν λει
τουργιώ ν τη ς.
Υγεία για το μελίσσι είναι η φυσιολογική εκτέλε ση εκείνω ν τω ν λει
τουργιώ ν του , π ου εξασφαλίζου ν τη ν επιβίωση τη ς εφή μερης μέλισσας
και ταυτόχρο να τη συ νέχιση τη ς ζωής και της διαιώ ν ισης του είδους στο
θεωρητικά αθάνατο μελίσσι Υγειές είναι το μελίσσι όταν είναι σε θέση
να εκτελεί φυσιολογικ ά τις λειτουργίες : α) Α να νέωση ς του π λη θυσμού
του και διατήρηση ς τη ς π λη θυσμιακής ισορροπίας . β) Α να νέωση ς τω ν α
ναπαραγωγικώ ν του ατόμω ν, όταν είναι αναγκαίο . γ) Συλλογής και α π ο
θήκευση ς τροφ ώ ν α παραίτη των για τη ν επιβίω ση την π ερίοδο τω ν
δυσμε νώ ν συ ν θ η κ ώ ν . δ) Δ ιατή ρη ση σταθερ ώ ν συνθη κ ώ ν θερμοκρασίας
και ε) Α μυ νας εναντίο ν παθογό νω ν αιτίω ν και εχθρ ώ ν του μελισσιού.
Η διαταραχή τω ν λειτουργειώ ν τη ς μέλισσας (ε νή λικης ή μη ) εξ' αιτίας
π αθογό νω ν μικροοργανισμ ώ ν, είναι δυ νατό να προκαλέσει τη ν εμφά νιση
ν οσήματος και να επιφέρει ακόμη και το θά νατό της. Για την α ντιμετώ πι
σή τους η μέλισσα διαθέτει αμυ ντικούς μηχα νισμούς στους οποίους περι
λαμβά νο νται:
α) Μη χανισμοί παρεμπόδιση ς εισβ ολ ής των παθογόνων μ ικροοργανι
σμών. Α υτοί είναι : Ο ι σ χ υ ρ ό ς ε ξ ω σ κ ε λ ε τ ό ς τ η ς , με όλα τα προ
στατευτικά ό π λα που διαθέτει , ό πως λέπια , τρίχωμα , βακτη ρ ιοστατικές
ουσίες. Τ ο ε π ι δ ε Ρ μ ά τ ι ο , το ο π οίο επε νδύει εξωτερικά ολόκληρ ο το
σώμα τη ς μέλισσας και εσωτερικά το πρ όσθιο και οπίσθιο έ ν τερο, τις
τραχείες , τα τραχειίδια και τους εκφορητικούς πόρους τω ν αδέ νω ν . Η
π ε Ρ ι τ Ρ ο φ Ι Κ ή μ ε μ β Ρ ά ν η που προστατεύει το βλε ννογό νο του μέ
σου ε ντέρου . Η σπουδαιότη τα αυτής της μη χανικής π ρ οστα σίας , φαίνε
ται α π ό το γρήγορο θάνατο τω ν μελισσών , που ακολουθεί με τά από κά
ποιο μικροτραυματισμό τους .
made by Absens
260
βαθμός αυτός οξύτητας και μόνο αρκεί, για να εμποδίσει την ανάπτυξη
μεγάλου αριθμού βακτηριών (Wh ite , 1 975) . Το μέλι είναι ένα υπερκορε
σμένο διάλυμα υδατανθράκων και συνεπώς ένα υπεροσμωτικό μέσο. Οι
μικροοργανισμοί που τυχόν θα βρεθούν μέσα σ' αυτό , υφίστανται αφυδά
τωση λόγω διαφοράς οσμωτική ς πίεσης και πεθαίνουν. Τέλος, το μέλι
περιέχει υπεροξείδιο του υδρογόνου , το οποίο παράγεται και συσσωρεύ
εται στο μέλι, με τη δράση του ενζύμου γλυκοζοξειδάση που εκκρίνεται
από τους υποφαρυγγικούς αδένες .
Η γύρη επίσης προφυλάσσεται από τους μικροοργανισμούς χάρη στην
προσθηκη μελιού από τις μέλισσες , κατά τη διάρκεια των εργασιών της
συλλογής , της μεταφοράς και της αποθήκευσης .
Οι παράγοντες αυτοί φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά αποτελεσματικοί ε
ναντίον ορισμένων οσμώφυλων μυκήτων , οι οποίοι αναπτύσσονται μόλις
οι συνθήκες γίνουν ευνο'ίκές γι' αυτούς και προκαλούν ζυμώσεις και οξύ
νιση του μελιού , με τις γνωστές επιπτώσεις στην υγεία της μέλισσας .
Τέλος , πρέπει να τονισθεί, ότι στο μέλι και τη γύρη είναι δυνατό να
υπάρχουν σπόροι διαφόρων παθογόνων για το μελίσσι μικροοργανισμών
και να διατηρούν τη μολυσματική τους ικανότητα για μεγάλο χρονικό διά
στημα , χωρίς να επηρεάζονται από τους παράγοντες που προαναφέρα
με .
δ) Αντικατάσταση της βασίλισσας. Γίνεται στο μελίσσι πολύ συχνότε
ρα, από ότι γενικά πιστεύεται. Εκτός από τη φυσιολογική αντικατάσταση
της γηρασμένης ή ελαττωματικής βασίλισσας , γίνεται αντικατάσταση και
σε περιπτώσεις νοση μάτων του γόνου. Η αντικατάσταση αυτή δρα σαν
αμυντικός μηχανισμός με τους εξής τρόπους . Κατά τη διάρκεια της ε
κτροφής των νέων βασιλισσών, περιορίζεται η έκταση του εκτρεφόμενου
γόνου και αυξάνονται οι δυνατό τη τες του μελισσιού, ν' απομακρύνει το
μολυσμένο γόνο. Δίνεται επίσης η δυνατότητα στο μελίσσι, ν' αλλάξει το
γενετικό του υλικό και να αποκτή σει πλη θυσμό , με αυξη μένες τις αμυντι
κές του ικανότητες.
ε) Στους μηχανισμούς αυτούς πρέπει να συμπεριληφθούν, η διαρκής
ανανέωση του πλη θυσμού, η δυνατότητα που έχει το μελίσσι να επιταχύ
νει ή να επιβραδύνει το ρυθμό της, καθώς καί η δυνατότητα που έχουν οι
μέλισσες , να προσαρμόζουν τις λειτουργίες τους και ν' αναλαμβάνουν
διαφορετικά καθήκοντα, ανάλογα με τις ανάγκες που εμφανίζονται κάθε
φορά στο μελίσσι.
Οι μηχανισμοί άμυνας της μέλισσας και του μελισσιού είναι παράλληλοι
και συμπληρωματικοί. Είναι αποτελεσματικοί για τα περισσότερα παθογό
να αίτια. Κατορθώνουν να περιορίζουν τη μόλυνση και να αντιρροπούν
τις απώλειες που προκαλούνται είτε σε επίπεδο μέλισσας, είτε σε επίπε-
made by Absens
263
rιo θ oγένει o
Κατά την εισβολή ενός παθογόνου οργανισμού σ ' ενα μελίσσι είναι
δυνατόν, ανάλογα με τη λοιμογόνο δύναμή του , τις αμυντικές δυνατότη
τες της μέλισσας και του μελισσιού και τους παράγοντες που τους επη
ρεάζουν, να συμβούν τα παρακάτω :
1 . Η παθογόνος δράση περιορίζεται στο επίπεδο μέλισσα.
Η λοιμογόνος δύναμη του παθογόνου οργανισμού είναι μικρή . Δεν α
σκεί ουσιαστικά παθογόνο δράση και η μέλισσα απλά είναι φορέας ή α
σκεί ελαφρά παθογόνο δράση , οι επιπτώσεις της οποίας όμως αντιρρο
πούνται από τους αμυντικούς μηχανισμούς της μέλισσας, χωρίς να εμφα
νίζονται συμπτώματα.
Η ανεύρεση του παθογόνου οργανισμού , στις περιπτώσεις αυτές
συνήθως είναι τυχαίο εύρημα εργαστη ριακών εξετάσεων και μπορεί να
προκαλέσει σύγχυση ακόμη και λανθασμένη διάγνωση . Π ρέπει να αντιμε
τωπίζεται με σύνεση και να μη προκαλεί ανη συχία, ούτε άσκοπες επεμ
βάσεις.
2 . Η παθογόνος δράση επεκτείνεται στο επίπεδο μελίσσι.
α) Η παθογόνος δράση που ασκείται από το παθογόνο αίτιο , δεν είναι
αρκετά έντονη , ώστε να επη ρεασθούν ζωτικές λειτουργίες της μέλισσας
και να εμφανισθούν συμπτώματα σ' αυτή . Ε πη ρεάζονται όμως λει
τουργίε ς , που έχουν μικρές ή μεγάλες επιπτώσεις στις βασικές λει
τουργίες του μελισσιού. Οι επιπτώσεις αυτές είναι ανάλογες με την έ
νταση της μόλυνση ς των μελισσών και το ποσοστό μόλυνσης του μελισ
σιού. Σε περιπτώσεις ελαφράς μόλυνσης, το μελίσσι είναι δυνατό να α
ντιρροπεί τις προκαλούμενες ανωμαλίες αποτελεσματικά, χωρίς να επη
ρεάζονται οι βασικές του λειτουργίες και χωρίς ν α παρατηρείται καμία α
νωμαλία στη ζ ω ή του . Σ ε περιπτώσεις εντονότερης μόλυνση ς , είναι
made by Absens
264
Επιδημ ιολογία
σε δύο άξονες, κά θ ετα στη μολυσμένη μέλισσα και οριζόντια στο μελίσσι.
Ε πηρεάζεται απο τους αμυντικούς μηχανισμούς μέλισσας - μελισσιού, αλ
λά και από άλλους παράγοντες, που έχουν σχέση με τη βιολογία του με
λισσιού και τις συν θή κες εκτροφής .
Τ ο μελίσσι μεταβάλλεται δυναμικά μέσα στο χρόνο, ανάλογα μ ε την ε
ποχή , παρουσιάζει μεταβολές στην πλη θυσμιακή σύν θ εση κ α ι τ ι ς λει
τ ουργικές του δραστη ριότητες. Η έντονη δραστη ρ ιότη τα , που εμφανί
ζουν οι βραχύβιες "κ αλοκαιρινές" μέλισσες , κατά τους θερινούς μήνες ,
μειώνουν τη δυνατότητα ανάπτυξης και διασποράς των πα θ ογόνων ορ
γανισμών και συμβάλλουν στην εξυγίανση του μελισσιού από ορισμένα
παρασιτικά νοσή ματα, όπως είναι η νοζεμίαση , η αμοιβάδωση και η τρα
χειακή ακαρίαση . Αντίθ ετα ο μακροχρόνιος εγκλεισμός και η ύπαρξη μα
κρόβιων μελισσών, κατα τη χειμερινή περίοδο , ευνοεί τη διασπορά του
πα θ ογόνου αιτίου μέσα στο μελίσσι, αλλά και την υπερμόλυνση των με
λισσών .
Η σμηνουργία παίζει ρυ θ μιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της μόλυνσης και
τη δια τή ρη ση τη ς πλη θ υσμιακής ισορροπίας παρασίτου ξενιστή , σε ορι
σμένα παρασιτικά νοσή ματα, όπως η βαρρόαση . Η παρεμπόδι ση της, ό
πως επιτάσσει η σύγχρονη μελισσοκομική πρακτική , επηρεάζει σημαντικά
την εξέλιξη του νοσή ματος. Π αίζει όμως εξ ' ίσου σημαν τικό ρόλο , στη
διασπορά του νοσή ματος εκτός κυψέλης , χάρη στη δυνατό τητα που έ
χουν οι αφεσμοί, να πετούν σε μεγάλες αποστάσεις .
Η ύπαρξη αν θ εκτικών μορφών του πα θ ογόνου παράγοντα, όπως σπό
ρων , κύστεων και γενικότερα μορφών που μπορούν και επιβιώνουν κάτω
α πό δυσμενείς συν θήκες μέσα και έξω από την κυΨέλη , ευνοούν τη με
τάδοση και τη διασπορά του, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋπο θ έ
σεις .
Οι κλιματικές συν θή κες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο , στη διαπορά
των νοση μάτων μέσα και έξω από το μελίσσι. Αμεσα, με τον περιορισμό
του μελισσιού μέσα στην κυψέλη , λόγω κακών καιρικών συν θηκών και έμ
μεσα, με τη μείωση των δραστη ριοτήτων εξ ' αιτίας της περιορισμένης
αν θ οφορίας.
Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις παίζουν σή μερα ίσως τον πιό σημαντικό
ρόλο στη διασπορ ά των νοσημάτων και τη ς υγείας της μέλισσας γενικό
τερα. Το μελίσσι δεν είναι οικιακό ζώο, αφού η εκτροφή του δεν ελέγχε
ται παρά εν μέρει μόνο από τ ον άν θ ρωπο . Αντιμετωπίζεται όμως σαν κά
τι τέτοιο, όχι μόνο από τους μελισσοτρόφους, αλλά και τους επιστή μο
νες , οι οποίοι προσπα θ ούν να μεταφέρουν στη μελισσο τροφία με θ όδους
και τεχνικές, που εφαρμόζονται στην εντατική εκτροφή άλλων οικόσιτων
ζώων.
made by Absens
266
κρατούντα γονίδια . Ακόμη και όταν αυτό είν αι κατορ θ ωτό , προσκρούει
στο αξεπέραστο εμπόδιο της διατήρησης αυτών των ιδιο τήτων στους α
πογόνους τους , εξ αιτίας της ανεξέλεγκτης πολυσύζευξης. Για το λόγο
αυτό η εισαγωγή πολυδιαφημιζόμενων βασιλισσών, με πραγματικές ή φα
νταστικές ιδιότητες, είναι δυνατό να δημιουργήσει απογόνους , με ανεπι
θ ύμητες για τις τοπικές συν θήκες ιδιότη τες.
Η χρησιμοποίηση φαρμάκων είναι μια από τις συνη θ έστερες παρεμβά
σεις του αν θ ρώπου στο μελίσσι. Από τους περισσότερους μελισσοκό
μους πιστεύεται ότι είναι α δύν ατη η επιβίωση των μελισσιών χωρίς τη
χρήση φαρμάκων. Η ανεξέλεγκτη χρή ση των φαρμάκων δη μιούργησε ση
μαντικά προβλή ματα στη μελισσοκομία όπως : Διατήρηση τη ς μόλυνσης
και διασπορά νοσημάτων με τη ν παρουσία σπόρων, για πολλά χρόνια, σε
μελισσοκομεία φαινομενικά υγιή . Διατήρηση φυλών ευαίσ θητων στα νο
σή ματα, που θ α είχαν χα θ εί χωρίς τη χρήση των φαρμάκων . Μ όλυνση
του μελιού, που προορίζεται για αν θ ρώπινη κατανάλωση , με κατάλοιπα
φαρμάκων . Τα προβλή ματα αυτά έχουν στρέψει πολλούς επιστή μονες ε
ναντίον της χρή σης φαρμάκων στο μελίσσι και την αντιμε τώπιση των νο
σημάτων, μόνο με μέτρα εξυγίανσης και με επιλογή αν θεκτικών φυλών ή
στελεχών .
Η αδυναμία της μέλισσας ν ' αντιμετωπίσει ορισμένα εξωτικά νοσή μα
τα , όπως η βαρρόαση , οι συν θήκες υπερπλη θ υσμού που επικρατούν στην
Ελλάδα και άλλες μελισσοτροφικές χώρες , οι δυσμενείς για τη μέλισσα
συν θήκες, που διαμορφώνονται στον πλανήτη εξ αιτίας των δραστηριο
τήτων του αν θ ρώπου, κα θ ιστούν ουτοπία αυτή τη σκέψη . Μέχρι τη ν ώρα
που η επιστήμη θ α δώσει στα χέρια του μελισσοκόμου άλλα όπλα για την
αντιμετώπιση των νοσημάτων, η χρήση των φαρμάκων είναι επιβεβλημέ
νη , πρέπει όμως να γίνεται και με γνώση και με σύνε ση .
made by Absens
made by Absens
Μ Ε ΡΟΣ Π Ε Μ ΠΤΟ
Κ λινική εξέταση
Αναμνηστικό :
Π αίρνεται μόνο απ ό το με � ισσOKόμo που παρακολου θεί τ ο μελισσοκο
μείο . Υποβάλλονται ερωτήσεις και ζητούνται σαφείς και συγκεκριμένες α
παντήσεις. ΟΙ ερωτή σεις . ποικίλουν ανάλογα με το περιστατικό , κατά γε
νικό κανόνα αναφέρονται:
1 . Στις ανωμαλίες που έπεσαν στη ν αντίληψη του μελισσοκόμου και τον
υποχρέωσαν να ζητήσει τη συνδρομή μας .
2 . Τις συν θή κες κάτω από τις οποίες εμφανίσ θηκε η ασ θ ένεια, πότε πα
ρατή ρησε τα πρ ώ τα συμπτώ ματα και τη ν εξέλιξή τους.
3. Σε πόσα μελίσσια παρατήρησε συμπτώ ματα.
4 . Το νοσολογικό παρελ θ όν του μελισσοκομείου, αν είχε προσβλη θ εί α πό
νοσή ματα στο παρελ θ όν και πως τα αντιμετ ώ πισε .
5 . Με ποια μορφή ασκεί τη μελισσοκομία , μόνιμα εγκατεστημένο μελισ
σοκομείο ή με τα κινούμενο .
β .Τις αν θ οφορίες και μελιττοφορίες τη ς περιοχή ς και των αποδό σε ώ ν
made by Absens
272
λών στη μορφολογία του πεπτικού σωλήνα και του περιεχομένου του.
6. Αφαίρεση μαλπιγιανών σωλήνων , τοπο θ έ τη ση σε αντικειμενοφόρους
πλάκες και παρατήρηση στο μικροσκόπιο με ή χωρίς χρώση .
7 . Διαχωρισμός του σώματος 30-50 μελισσών σε κεφάλι, θ ώρακα κοιλιά
και χρησιμοποίηση του κά θ ε τμή ματος, για συγκεκριμένες εξετάσεις
όπως περιγράφονται παρακάτω .
Δε ίγμ α γόνου
1 . Μ ακροσκοπική εξέταση του γόνου.
2 . Παρατήρηση κάτω από το στερεοσκόπιο : α ) Ολου του δείγματος , για
διαπίστωση τυχών ανωμαλιών στη μορφολογία του γόνου και την πι
θ ανή παρουσία παρασίτων ή αλλοιώσεων που προκαλούνται απ ' αυτά.
β) Π ρονυμφών , νυμφών και υπό εκκόλαψη μελισσών, μετά την απομά
κρυνση τους από το κελλί, για τη διαπίστωση τυχόν αλλοιώσεων που
δεν είναι ορατές με γυμνό οφ θ αλμό . γ) Του περιεχομένου των κελ
λιών , μετά την απομάκρυνση των προνυμφών ή των νυμφών, για δια
πίστωση τυχόν υπολειμμάτων του γόνου, παρασίτων ή α λλοιώσεων
που προκαλούνται απ ' αυτά.
3 . Αφαίρεση μέσου εντέρου ασθ ενών προνυμφών.
4. Παρασκευή επιχρισμάτων από άρρωστες ή νεκρές προνύμφες, ή νύμ
φες και παρατήρηση στο μικροσκόπιο .
5 . Λή ψη πα θ ολογικού υλικού και διενέργεια ειδικών μικροβιολογικών ,
μυκητολογικών και ιολογικών εξετάσεων . .
Ε ργαστηριακές εξετάσεις
τείται στα θ ερά με τον αντίχειρα και το δείκτη του αριστερού χεριού. Με
μία μικρή ανατομική λαβίδα, συλλαμβάνεται το τελευταίο δακτυλίδι της
Εικ. 82. Αξιολόγηση της έντασης της μόλυνσης με σπόρους Nosema apis
Εικ. 84 .
Μαλπιγιανοί σωλήνες
με κύστεις Malpighoamoeba
mellificae
Αιματολογικές εξετάσεις
Λή ψη αιμολέμφο u :
α ) Με τριχοειδή πιπέτα Pasteu r : Συλλ αμβάνεται η μέλισσα με τον αντί
χειρα και το δείκτη του αριστερού χεριού, με τρόπο ώστε να ακινητοποι
είται ο θώρακας και ένα μέρος της κοιλίας. Ε παλείφεται η κοιλιά με ένα
διάλυμα ιωδίου 2 0/0 και στη συνέχεια η πιπέτα εισάγεται στην κοιλιακή
made by Absens
282
Ε ικ . 85. Αιμολέμφος μέ
λισσας με έντονα συμπτώ
ματα σηψαιμίας .
Βακτηριολογικές εξετάσεις
Μ ικροσκοπική εξέταση επιχρισμάτων από δείγμα άρρωστου γόνου .
Παρασκευή επιχρισμάτων:
α) Από νεκρή προνύμφη . Η προνύμφη ή τα υπολείμα τα των ιστών της,
τ οποθετούνται επάνω σε αντικειμενοφόρσ πλάκα και με τη βοήθεια κα
λυπ τρίδας σχηματίζονται λεπ τά επιχρίσμα τα.
β) Από σηψιγονικό λέπι. Κόβεται η κηρήθρα στη μέση και με τη βοήθεια
μ ικρή ς λεπίδας νυστεριού αφαιρεί ται το ση ψιγονικό λέπι και τρίβεται
δυνατά επάνω στην αντικειμενοφόρο πλάκα, ώστε να σχημα τισθεί λεπτό
επίχρισμα.
γ) Από το περιεχόμενο του μέσου εντέρου προνύμφης . Από το μέσο
έντερο, που έχει διαχωρισθεί με τον τρόπο που αναφέρθηκε, λαμβάνεται
περιεχόμενο με μικροπιπέτα Paster , τοποθετείται σε αν τικειμενοφόρο
πλάκα και με καλυπτρίδα σύρονται λεπτά επιχρίσμα τα.
Τα επιχρίσματα αυτά μονιμοποι
ούνται στη φλόγα, βάφονται με τη
μέθοδο Gra m και παρατη ρούν τ αι
στο μικροσκόπιο με αντικειμενικό
φακό 1 00Χ.
Παρατήρηση επιχρισμάτων.
Σε περίπτωση Αμερικάνικης ση
ψιγονίας σε επιχρίσματα που γίνο
νται από νεκρή προνύμφη , παρα
τηρούνται +Gra m βάκιλλοι διαστά
σεων Ο,5Χ 1 ,5-5 μ, που φέρουν ελ
λειψοειδείς παραμορφωτικούς
σπόρους διαστάσεων 1 ,3Χ 1 , 6 μ,
καθώς και ελεύθεροι σπόροι των ί Εικ. 86. Π αρασκεύασμα από προνύμ
φη με συμπτώματα Αμερικάνικης ση ψι
διων διαστάσεων με χρωματισμένο
γονίας . Διακρίνονται σπόροι, βάκιλοι και
μόνο το περίγραμμά τους. Σ υχνά σπειροειδή σωμάτια.
made by Absens
284
Ε ιδικές δοκιμές
Δοκιμή του γάλακτος (Milk test) : Χρησιμοποιείται για τη διάγνωση
της Αμερικάνικης Σηψιγονίας και βασίζεται στην παραγωγή πρωτεολυτι
κών ενζύμων από τον Β. /arvae. Σε δύο δοκιμαστικούς σωλήνες των 5
m l , τοποθετούνται από 3 m l διάλυμα σκόνη ς αποβουτυρωμένου γάλα
κτος 1 Ο/ο . Στον ένα σωλήνα προστίθεται παθολογικό υλικό, νεκρή προ
νύμφη ή ση ψιγονικό λέπι και ο άλλος χρη σιμεύει ως μάρτυρας . Σ τη
συνέχεια οι σωλήνες τοποθετούνται σε επωαστικό κλίβανο στους 37°C
επί 20 λεπτά. Σε περίπτωση Αμερικάνικης ση ψιγονίας , το διάλυμα του
σωλήνα που περιέχει το παθολογικό υλικό διαυγάζεται, ενώ του μάρτυρα
παραμένει θολό.
Ο ρολογικές μέθοδοι
Ανοσοφθωρισμός : Για τη διάγνωση της Αμερικάνικης Σηψιγονίας .
Ανοσοδιάχυση : Για τη διάγνωση της Αμερικάνικης Σηψιγονίας κυρίως
όμως των διαφόρων ιών .
E . L . I . S .A . : Για τη διάγνωση των ιών αλλά και της Αμερικάνικης Σηψιγονίας
και της Τραχειακής ακαρίασης.
Είναι μέθοδοι που απαιτούν ιδικά εξοπλισμένο εργαστήριο και ειδικά
εκπαιδευμένο προσωπικό. Ιδιαίτερα για τη διάγνωση των ιών , είναι απα
ραίτητη η παρασκευή στό εργαστήριο των ειδικών αντιορών , των οποίων
δεν είναι δυνατή η προμήθεια από το εμπόριο .
made by Absens
285
Καλλιέργειες
Καλλιέργεια από αιμολέμφο μελισσών : Σε 25 δοκιμ αστικούς σωλήνες
με πεπτονούχο ζωμό κρέατος , ενοφ θ αλμίζεται αιμολέμφος 25 μελισσών
από το ύποπτο μελίσσι. Οι σωλήνες επωάζονται 24 ώρες στ ους 35°C και
στη συνέχεια παρατη ρείται ή τυχόν ανάπτυξη αποικιών. Σε περίπτωση
που θ α αναπτυχ θ εί σε 1 5 σωλήνες το ίδιο βακτή ριο , θέ τουμε διάγνωση
σηψαιμίας .
Καλλιέργεια από δείγμα γόνου : Γίνεται για την επιβεβαίωση της κλινι
κής διάγνωσης και την παρασκευή αντιβιογράμματος.
Ο Ba ci//us larvae καλλιεργείται σχετικά δύσκολ α, φυτρώνει αργά πα
ρουσία CO2 και απαιτεί εμπλουτισμένο θ ρεπτικό υπόστρωμα. Η πιό απλή
και ταχεία μέ θ οδος καλλιέργειας , είναι αυτή που περιγράφηκε από τον
L1 0yd ( 1 986) και δοκιμάσ θ η κε με επιτυχία και από άλλους ερευνητές
(Bailey and bal l , 1 99 1 ) . Οι νεκρές προνύμφες ή το σηψιγονικό λέπι, δια
λύονται σε δοκιμαστικό σωλήνα, που περιέχει 1 Ο m l απεσταγμένο και α
ποστειρωμένο νερό. Από το διάλυμα αυτό 2-3 σταγόνες ενοφ θ αλμίζο
νται σε τριβλίο με αιματούχο άγαρ , το οποίο επωάζεται στους 37°C σε α
τμόσφαιρα CO2 5- 1 00/0 επί δύο ημέρες. Με τά από 48 ώρες εμφανίζονται
α ποικίες φαιόχρωμες με διάμετρο περίπου τριών χιλιοστών, διαφανείς με
επιφάνεια θ αμπή και χείλQ ανώμαλα. Κ ατά το πρώ το 24ώρο δεν παρατη
ρείται ή παρατη ρε ίται ελάχιστη ανάπτυξη . Κ οινά ε ίδη βακίλλων ε ίναι
δυνατό να αναπτυχ θ ούν στο πρώτο 24ωρο, γεγονός που μας επιτρέπει
να τα ξεχωρίσουμε από τον Β. larvae.
Η δοκιμασία της καταλάσης στη συνέχεια μας επιτρέπει να διαφοροποι
ή σουμε τ ον Β. larvae, που είναι αρνητικός στη δοκιμασία, από τα άλλ α εί
δη σπορογόνων βακίλλων που είναι σχεδόν στο συνολό τους θ ετικοί.
Ο Melissococcus pluton καλλιεργείται επίσης σχετικά δύσκολα και α
παιτεί κατάλληλο θ ρεπτικό υπόστρωμα. Το πα θ ολογικό υλικό διαλύεται
σε αποστειρωμένο απεσταγμένο νερό. Η σπορά γίνεται όταν το υπό
στρωμα βρίσκεται ακ όμη σε ημίρευσ τη κατάσταση και ακολου θ εί επώαση
σε ατμόσφαιρα C O2 5- 1 0 0/0 στους 35°C επί 4 ημέρες . Οι αποικίες του Μ.
pluton είναι μικρές, λευκές, αδιαφανείς, κυρ τ ές με λεία επιφάνεια και πε
ριγεγραμμένα όρια ή σχετκά διαφ ανείς με ακανόνιστα όρια. Αντί θ ετα ο ι
αποικίες του Streptococcus faecalis εμφανίζονται στο ίδιο υπόστρωμα σε
24 ώρες και είναι μικρές φαιόχρωμες και διαφανείς. Ο Ba cillus alvei και
το Bacterium euridicae αναπτύσσονται σπανιώτερα. Π ρέπει να ση μειω θ εί
ό τι τα τρία τελευτα ία βακτήρια, αναπτύσσονται εύκολα σε κοινά θ ρεπτι
κά υποστρώματα και με αερόβιες συν θή κες.
made by Absens
286
Υ ποστρώματα
1 . Αιματούχο άγαρ : Χρησιμοποιείται Bl ood agar base, το οποίο παρα
σκευάζεται σύμφωνα με τις οδηγίες της παρασκευάστριας εταιρίας και
ψύχεται στος 50°C . Π ροστίθεται 7 0/0 απινιδωμένο αποστειρωμένο αίμα
προβάτου, ανακατεύται και στη συνέχεια μοιράζεται σε αποστειρωμένα
πλαστικά τριβλία Petri , ποσότητα περίπου 1 2 ml υποστρώματος σε κάθε
τριβλίο.
2. Υπόστρωμα για καλλιέργεια του Me/issocoCCUS p/uton : Αποτελείται
από τα εξής συστατικά : εκχύλισμα ζύμης 1 0 g, γλυκόζη 1 0 g, άμυλο 1 0 g ,
Κ Η 2ΡΟ4 1 3 ,6 g , άγαρ 2 0 g , απεσταγμένο νερό 1 L . Τ ο ρ Η καθορίζεται
στο 6,6 , η αποστείρωση γίνεται στους 1 1 6°C επί 20 ' λεπτά και η διανομή
στα τριβλία γίνεται λίγο πρίν τη σπορά.
Μ υκητολογικές εξετάσεις
Παρασκευή επ ι χρισμάτων από προνύμφες : Σε αντικειμενοφόρο πλάκα
τοποθετείται μία σταγόνα νερό. Επάνω στη σταγόνα ξύνεται πολύ ελα
φρά, με τη βοήθεια καλυπτρίδας , το επιφανειακό στρώμα μιας πρασινό
μαυρης μουμιοποιη μένης προνύμφη ς . Στη συνέχεια τοποθετείται καλ
πτρίδα και το παρασκεύασμα εξετάζεται στο μικροσκόπιο με αντικειμενι
κό φακό 1 0Χ και 40Χ . Αν πρόκειται για ασκοσφαίρωση θα διακρίνουμε τις
χαρακτηριστικές κύστεις με τους ασκούς και τους σπόρους (Εικ.54) . Αν
είναι ασπεργίλλωση , θα δούμε τις υφές και τα χαρακτηριστικά, σε σχή μα
σκούπας, κονιδιοφόρια των ασπεργίλλων.
Παρασκευή επιχρ ι σμάτων από ενήλικες μέλισσες : Γίνεται όπως και
στις προνύμφες, Οι υφές που προεξέχουν από τα δακτυλίδια της κοιλιάς
της νεκρής μέλισσας , ξύνονται επάνω στη σταγόνα του νερού και παρα
τυρούνται στο μικροσκόπιο . Σε περίπτωση ασπεργίλλωσης διακρίνονται
τα κονιδιοφόρια, τα οποία έχουν έχουν χρωμα κίτρινο ή γκρίζο, ανάλογα
με το είδος του ασπέργιλλου .
l ολογικές εξετάσεις
l ολογικές εξετάσεις όπως η παρατήρηση του ιού σ ε στο ηλεκτρονικό
μικροσκόπιο ή η απομόνωσή του σε κυτταροκαλλιέργια, απαιτούν ειδικά
εξοπλισμένο εργαστήριο και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό. Ορι
σμένες ανοσολογικές μέθοδοι όπως η ανοσοδιάχuση , ο ανοσοφθωρι
σμός και η E L I SA είναι δυνατό να εφαρμοσθούν και σε μη ειδικά εργα
στή ρ ια . Δε γίνονται όμως επιδή όπως προαναφέρθη κε , δεν υπάρχουν
στο εμπόριο οι ανάλογοι οροΙ
made by Absens
287
Π ίνακας 1 1
ι. Απουσία γόνου :
α) Απουσία βασίλισσας : Το μελίσσι είναι ανήσυχο , βουίζει έντονα,
οι μέλισσες πέρνουν τη στάση της "αροτριώσας " .
β) Π αρουσία βασίλισσας : Το μελίσσι είναι ήρεμο.
- Διακοπή ωοτοκίας φυσιολογική λόγω χειμώνα.
- Δεν άρχισε η ωοτοκία της νέας βασίλισσας .
- Ελειψη γύρης.
- Βασίλισσα μη φυσιολογική .
1 1 . Π αρουσία γόνου.
1 . Οψη γόνου φυσιολογική . Γόνος ομοιόμορφος συμπαγής με
σαφή όρια μεταξύ σφραγισμένου και ασφράγιστου γόνου.
α) Εκταση γόνου φυσιολογική : Μ ελίσσι υγιές.
β) Εκταση γόνου περιορισμένη :
-Εναρξη ωοτοκίας .
-Αδύνατο μελίσσι.
- Μ πλοκάρισμα γόνου.
-Ελειψη προμηθειών .
2 . Οψη γόνου μη φυσιολογική . Γόνος διάσπαρτος χωρίςόρια
μεταξύ σφραγισμένου και ασφράγιστου , με όψη "μωσα"ίκού".
α) Χωρίς ειδικά συμτώματα στις προνύμφες ή τις
νύμφες και τα σφραγίσματα των κελλιών.
- Βασίλισσα γηρασμένη ή ελλατωματική .
- Μ πλοκάρισμα γονοφωλιάς.
- Απουσία γύρης .
- Ελειψη νερού .
- Τοξίκωση του γόνου από αποθηκευμένη γύρη .
β) Π αρουσία μόνο κηφηνογόνου.
- Γηρασμένη ή αγονιμοποίητη βασίλισσα.
- Ω οτόκες εργάτριες : Χαρακτηρίζονται από την πα-
ρουσία περισσότερων αυγών στα πλάγια τοιχώμα
τα του κάθε κελλιού
γ) Με ειδικά συμπτώματα στις προνύμφες τις
νύμφες ή τα σφραγίσματα των κελλιών.
- Ν οσή ματα του γόνου
made by Absens
288
- Τα συμπτώματα εντοπίζονται στον ασφράγ ιστο γ όνο .
Π ρονύμφες με ανώμαλη όψη , σύσταση και στάση , δεν ι
στολύονται, εξάγ ονται εύκολα από τ ο κελλί: Ευρωπαϊκή
Ση ψιγονία.
- Τ α συμπτώματα εντοπίζονται στο σφραγ ισμένο γ όνο .
- Σφραγ ίσματα καθισμένα σκοτεινόχρωμα με τρύπες ή σχι-
σμές. Π ρονύμφες ιστολιμένες που σχηματίζουν κλωστή ό
ταν ε πιχειρείται η εξαγ ω γή τους, τ α υπολείμματά τους
προσκολούνται σταθερά στα τοιχώματα του κελλιού : Αμε
ρι κάνικη ση ψ ιγονία.
- Σφραγ ίσματα συνή θως φυσιολογ ικά ή με μικρές τρύπες,
προνύμφες ή νύμφες νεκρές ή ζων τανές χωρίς χαρακτηρι
στικά συμπτώμα τα, μέλισσες με μορφολογ ικές ανωμαλίες
ιδιαίτερα στα φτερά, παρουσία ακάρεων ορατών με γ υμνό
οφθαλμό : Βαρρόαση .
- Σφραγ ίσματα φυσιολογ ικά , παρουσία αποσφ ρα γ ισμένων
κελλιών που περιέχουν νεκρές μουμιοποιημένες προνύμ
φες .
- Π ρονύμφες μουμιοποιημένες που εξάγ ονται εύκολα από
τα κελλιά τους : Ασκοσφαίρωση .
- Π ρονύμφες μουμιοποιημένες στερεά προσκολλιμένες στα
κελλιά τους : Ασπεργίλλωση .
- Σφραγ ίσμα τα φυσιολογ ικά, προνύμφες με αποξηραμένο το
κεφαλικό άκρο και διογ κωμένη με ρευστό περιεχόμενο κοι
λιά με χαρακτηριστική μορφολογ ία σάκκου: Σακκόμορφος
γόνος .
- Νεοεκκολαπ τόμενες μέλισσες π ο υ αδυνατούν να εξέλ
θουν από το κελλί τους .
- Σφραγ ίσμα τα με μια τρύπα στο κέντρο από όπου προβά
λουν τα στοματικά μόρια ή όλο το κεφάλι της μέλισσας : Το
ξίκωση από κατάλο ι πα εντομοκτόνων στο κερί
- Σφρα γ ίσματα φυσιολο γ ικά ανοιγ μένα , μέλισσες παγ ι
δευμένες στα τοιχώματα του κελλιού με το έκδυμά τους
προσκολλημένο στό σώμα τους : Γκαλλερίωση .
made by Absens
289
Πίνακας 1 1 1
Στον οποίο φαίνονται πε ριληπτικά τ α κυριότ ε ρα στοιχε ία που
χαρακτη ρίζουν τα νοσή ματα των ε νήλικων μελισσών
Α ιφνίδιοι θάνατοι , μέλισσες Στο σύνολο ή σέ Μετά από θεραπεία Αρνη τικά Τοξίκωση από με
με νευρικά συμπτώματα. μ έρο ς των με λ ισ- των μελισσιών με λισσοφάρμακα
σιών βαρροακτόνα ή άλλα
εντομοκτόνα.
Α ιφνίδ ιο ι θάνατοι , μέλισσες Σ' ορισμένα μελίσ- Μετά από προσθήκη Αρνηπκά Τοξίκωση από α
με νευρικά συμπτώμα. σια αποθηκευμένων κη- τμίζοντα εντομο
ρήθρων. κτόνα
Μ αζικοί θάνατοι νεοεκκολα- Μ όνο σέ μελίσσια- Μετά από τοθέτηση Αρνηπκά Τοξίκωση από κα
πτώμενων μελισσών, μόνο που τοποθετήθη- φ ύλλων κηρήθρας. τάλοιπα εντομο
σε φρεσκοκτισμένες κηρή- καν φ ύλλα κηρή- κτόνων στο κερί
θρες . θρας
Μαζικοί θάνατοι μελ ισσών Στο σύνολο των Κ ατά την περίοδ ο Αρνηπκά Τοξίκωση φυτικής
που παρουσιάζουν νευρικά μελισσιών συλλογής από συγ- προέλευσης
συμπτώματα. Τα συμπτώμα- κεκρψένα φυτά .
τα και οι θάνατοι συνεχίζο-
νται επί ημέρες.
Μαζικοί θάνατοι μελ ισσών. Στο σύνολο ή στο Κ ατά την περίοδο Αρνητικά « Ν όσος των δ α
Μέλισσες χωρίς τρίχωμα , μεγαλύτερο μέ ρος συλλογής μελ ιτωμά- σών» , παράλυση
μαύρες και γυαλιστερές . των μελισσιών των σε δάση κωνο
Σφαγή μελισσών στις εισό φόρων.
δους .
«Σφαγή .. μελισσών στην εί- Στο σύνολο των Περίοδο συλλογής Αρνητικά Αδ υναμία αναγ
σοδό των κυψελών. μελισσιών σε βαβμακοφυτείες νώρησης από αλ
που ψεκάθσηκαν με λαγή οσμής
φυΤΟΦάρμακα.
« Σφαγή » μελισσών στήν εί- Στο σύνολο η μέ- Σε περίοδο συλλο- Αρνητικά Α δυναμία ανα
σοδο των κυψελών. ρος των μελισσιών γής σε συγκεκρψέ - γνώρισης από αλ
νες ανθοφορίες (θύ λαγή οσμής ή
μο , ρείκι και άλλα). συμπεριφοράς
made by Absens
290
Συμπτώματα Α ρ ιθμός Ε ποχή Ευρήματα Πιθανή αιτία
μελισσιών άλλω ν κλινι-
κώνεξετ.
" Σφ αγή ., με λι σσών μεταξύ Στο σύνολο ή σε Μ ετά από μεταφορά Αρνητικά Παραπλάνηση
του ίδιου ή γειτονικών με- μεγαλύτερο μέρος
λισσοκομείων. των μελισσιών.
Μ εγάλος ή μικρός αριθμός Στο σύνολο των Τέλος χειμώνα Αρνητικά Φ υσιολογικοί θά -
νεκρών μελισσών μπροστά μελισσιών. νατοι χειμώνα
από τίς κυψέλες, χωρ ίς άλ-
λα ευρήματα .
Νεκρ έ ς μέλισσες μπροστά Στο σύνολο των Μετά από β ροχή ή Αρνητικά Θάνατοι από α-
από τις κυψέλες χωρ ίς άλλα μελισσιών. χιόνι δυναμία επιστρο-
ευρήματα . φής στην κυψέλη
Μικρός αρ ιθμός νεκρών με- Στο σύνολο των Κάθε εποχή Φ υσιολογικοί θά-
λισσών χωρίς αλλά ευρήμα- μελισσιών νατοι
τα .
-Σε νεαρές μόνο μέλισσες . Σε σημαντικό αριθ- Άνοιξη κυρίως Το κιτρινόχΡω- Νόσος του Μάη
Το σκληρό περιεχόμενο του μό μελισσιών μο περιεχόμε-
απευθισμένου μετά από πίε- νο του απε-
ση ε ξέρχεται από τα μεσο- θυσμένοu
made by Absens
29 1
Σ υμπτώματα αριθμό ς Ε ποχή παΕυρήματα Π ιθανή αιτία
μελισσιών άλλων κλινικών
εξετ.
Μέλισσες νεαρής η λ ικ ίας , Σ ε λίγα ή πολλά Κ αλοκαίρι- Φθινόπω- Ανεύρεση του α- Βαρρόαση
συνήθως μικ ρόσωμες , με μελίσσια . ρ ο καί κάθε εποχή καρεως στο γόνο
λ
φυσιο ογική όψη , μαζύ με α -
ν ά πηρες με στρυμμένα
φτερ ά και μειωμέ νη τριχο -
φυΙα , μ πρ ο στά στις κυΨέ-
λες. Ανε ύ ρεση το υ ακά ρε-
ως σε ενήλικες μέλισσες.
Μέλισσες με αδυναμία πτή- Σ ε μι κ ρό αρι θμό Όλες τις εποχές Αιμόλεμφος μ ε Σηψαιμ ία
σεως , δ υσχέρεια στο βά δι- μελισσιών. θολή όψη
σμα , απάθεια μπρ ο στά στην
κυψέλη .
made by Absens
made by Absens
293
BIBAIOrPACI>IA
Adam, B. 1968: "Isle of Wight" or acarine disease: its historical and practical aspects.
Bee World 49: 6-18.
-. 1987: The honey-bee tracheal mite - fact and fiction. American Bee Journal 127:
36-38.
Akratanakul, P., and M. Burgett. 1976: Euvarroa sinhai Delfinado and Baker (Acarina:
Mesostigmata), a parasitic mite of Apis florea. Journal of Apicaltural Research
15: 11-13.
Allen, M. F., B. V. Ball, R.F. White, and J.F. Antoniw. 1986: The detection of acute
paralysis virus in Varroa jacobsoni by the use of a simple indirect E LISA.
Journal of Apicaltural Research 25: 100-105.
Atkins, E.L. 1975: Injury to honey bees by poisoning. In The Hive and the honey bee.
Dadant and Sons, Editors. Rev. ed. Dadant & Sons, Hamilton, Illinois.
Bailey, L. 1957: The isolation and cultural characteristics of Streptococcus pluton
(Bacillus pluton White) and further observations on Bacterium eurydice White.
Journal of General Migrobiology 17: 39-48.
- . 1958: The epidimiology of the infestation of the honeybee, Apis mellifera L. by the
mite Acarapis woodi Rennie and the mortality of the infested bees.
Parasitology 48: 493-506.
- . 1960: The epizootiology of European foul brood of the larval honey bee, Apis
mellifera Linnaeus. Journal of Insect Pathology 2: 67-83.
-. 1963: Infectius diseases of the honey bee. Land Books, London.
- . 1965: Paralysis of the honey bee, Apis mellifera Linnaeus. Journal of Invertabrate
Pathology 7: 141-143.
- . 1966: The effect of acid - hydrolysed sucrose on honeybees. Journal of
Apicultural Research 5: 127-136.
-. 1967a: The world distribution of viruses of the honey bee. Bulletin Apicol X: 121-
124.
-. 1967b: The effect of temperature on the pathogenicity of the fungus, Ascosphaera
apis, for larvae of the honey bee, Apis mellifera. In Insect pathology and
microbial control. Edited by P.A. Van der Laan. North - Holland Publishing,
Amsterdam.
-. 1968: The measurement and inter relationships of infection with Nosema apis and
Malpighamoeba mellificae of honey-bee populations. Journal of Invertebrate
Pathology 12: 175-179.
made by Absens
294
- . 1969: The multiplication and spread of sacbrood virus of bees. Annals of applied
biology 63: 483-491.
-. 1975: Recent research on honeybee viruses. Bee World 56: 55-64.
-. 1976: La pathogenese et I'ecologie de Nosema apis.ln Les apectes biologiques
de la nosemose. Apimondia. Bucarest.
-. 1981: Honey bee pathology. Academic Press, London.
-. 1982: Viruses of honeybees. Bee World 63:165-173.
-. 1985: Acarapis woodi: A modren apraisal. Bee World 66: 99-104.
Bailey, L., and B.V. Ball. 1991: Honey Bee Pathology. Second edition. Academic
Press, London.
Bailey, L., and E. Carlisle. 1956: Tests with acaricides on Acarapis woodi (Rennie).
Bee World 37: 85-94.
Bailey, L., and M.D. Collins. 1982a: Taxonomic studies on "Streptococcus pluton".
Journal of Applied Bacteriology 53: 209-213.
Bailey, L., and M.D. Collins. 1982b: Reclassification of Streptococcus pluton (White)
in a new genus, Melissococcus as Melissococcus pluton nom. rev.:Journal of
General Bacteriology 53: 215-217.
Bailey, L. , and E. F.W. Fernando. 1972: Effects of sacbrood virus on adult honey
bees. Annals of Applied Biology 72: 27-35.
Bailey, L., and D,C. Lee 1959: The effect of infestation with Acarapis wood; (Rennie)
on the mortality of honey bees. Journal of Insect Pathology 1: 15-24.
Bailey, L., and D.C. Lee. 1962: Bacillus larvae: its cultivation in vitro and its growth in
vivo. Journal of General Microbiology 29: 711-717.
Bailey, L., B.V. Ball, and N.J Perry. 1981: The prevalence of viruses of honey bees in
Britain. Annals of Applied Biology 97: 109-118.
Bailey, L., B.V. Ball, and J.N. Perry. 1983a: Honey bee paralysis: its natural spread
and its diminisched incidence in England and Wales. Journal of Apicaltural
Research 22: 191-195.
Bailey, L., B.V. Ball, and J.N. Perry. 1983b: Association of Viruses with two Protozoal
pathogens on the honey bee. Annals of Applied Biology 103: 13-20.
Bailey, L., J.M. Carpenter, and R.D. Woods. 1982: A strain of sacbrood virus from
Apis cerana. Journal of Invertebrate Pathology 39: 264-265.
Bailey, L. , A.J. Gibbs, and R.D. Woods. 1963: Two viruses from adult honey bees
(Apis mellifera L.). Virology 21: 390-395.
Ball, B.V. 1983: The association of Varroa jacobsoniwith virus diseases of honey
bees. In Varroa jacobsoni OUd. affecting honey bees: presend status and
needs. R. Cavalloro editor. Balkema, Rotterdam.
-. 1985: Acute paralysis virus isolates from honey bee colonies infested with Varroa
jacobsoni. Journal of Apicultural Research 24: 115-119.
-.1986: Varroa jacobsoni, a vector of honey bee viruses. Arbeitsgemeinschaft der
Institute fur Bienenforschung E. V. Abstracts of the varroa Workshop in
Feldafing/ Starnberg, West Germany.
Ball, B. V. and Allen, M.F. 1988: The prevalence of pathogens in honey bee (Apis
made by Absens
295
apis for Larvae of the Honey Bee Apis mellifera L. Part I. Biochemical
Properties of A.apis. Annales Universitatis Maria Curie - Sklodowska DD, 6:
71-82.
Christensen, M. and M. Gilliam. 1983: Notes on the Ascosphaera species inciting
chalkbrood'in honey bees. Apidologie 14 : 291-297.
Clark, T. B. 1977a: Another virus in honey bees. American Bee Journal 117: 340-341.
-. 1977b: Spiroplasma sp. a new pathogen in honey bees. Jaurnal of Invertebrate
Pathology 29: 112-113.
-. 1978a: A filamentous virus of the honey bee. Journal of Invertebrate Pathology 32:
332-340.
-. 1978b: Honey bee spiroplasmosis, a new problem for beekeepers. American Bee
Journal 118: 18-19.
Clark, T.B. 1985: Spiroplasma melliferum a new species from the honeybee (Apis
mellifera).International Journal of Systematic Bacteriology 35: 296-308.
Crane, E. 1990: Bees and Beekeeping. Cornell University Press. 124 Poberts Place,
Ithaca, New York 14850.
Crailsheim, K. 1990: The protein balance of the honey bee worker. Apidologie 21: 417-
429.
Costecski, R. 1964: Constituants morfologiques de I' hemolymphe des abeilles.
Bulletin Apicol VII, 2: 151-170.
Cox, R., J.O. Moffett, and W. T. Wilson. 1989: Techniques for increasing the
evaporation rate of menthol when treating honey bee colonies for control of
tracheal mites. American Bee Journal 129: 129-131.
Dadant and Sons, editors 1992: The Hive and the honey bee. Rev. ed. Dadant and
Sons, Hamilton, Illinois.
De Jong, D. and P.H. De Jong. 1983: Longevity of Africanized bees (Hymenoptera:
Apidae) infested by Varroa jacobsoni (Parasitiformes: Varroidae). Journal of
Economic Entomology 76: 766-768.
De Jong, D. and A. Morse. 1976: Chalk brood: a new disease of honey bees in the U.S.
New York's and Life Sciences Quarterly 9: 12-14.
De Jong, D., P.H. De Jong, and L.S. Goncalves. 1982: Weight loss and other damage
to developing worker honey bees (Apis mellifera) from infestation with Varroa
jacobsoni.Journal of Apicaltural Research 21: 165-167.
Dekanadze, A.M. 1986: Disinfection of the bee bread and wax in the cases of sac
brood disease. Apiacta 21: 47-49.
Delfinado-Baker, M. 1982. New records for Tropi/aelaps clareaefrom colonies of Apis
cerana indica. American Bee Journal 122: 382.
Delfinado-Baker, M., and E.W. Baker. 1982: A new spesies of Tropi/aelaps parasitic
mite on honey bees. American Bee Journal 122: 416-417.
Dietz, A. 1969: Initiation of pollen consumption and pollen movement through the
alimentary canal of newly emerged honey bees. Journal Economic
Entomology 62: 43-46.
- . 1972: Nutritional basis of caste determination in honey bees. In Insects and mite
made by Absens
297
Furgala, B. and R. Boch. 1970: The effect of Fumidil B, Nosemak and Humatin on
Nosema apis. Journal of Apicultural Research 9: 79-85.
Furgala, B., and T.A. Gochnauer. 1969: Chemotherapy of Nosema disease: Effect of
treatment method with Fumidil B. American Bee Journal 109: 380-381.
Furgala, B.,and Sugden, M.A. 1985: Residual activity of bicyclohexylammonium
Fumagillin in sucrose syrup and high fructose corn syrup stored at
temperatures. American Bee Journal 125: 47-48.
Furgala, B., S. Duff, S. Aboulfaraj, D. Ragsdale, and R. Hyser. 1989: Some effects of
the honey bee tracheal mite (Acarapis woodi Rennie) on nonmigratory,
wintering honey bee (Apis mellifera L) colonies in east central Minesota.
American Bee Journal 129: 195-197.
Cl>UAOKTOU, A: Anon�M:olloTO tp8UVOC; nou 08 0T')1l00l8U8T')K8 (npoowmK� 8nOlKwv[O).
Fyg, W. 1959: Normal and abnormal development in the honey bee. Bee World 40:
57-66, 85-96.
--. 1963: Anomalien und Krankheiten der Bienenkoenigin. Bulletin Apicol VI, 1: 1-151.
Galigher, A.E. and E.N. Kozloff. 1971: Essentials of Practical Microtechnique. Lea
and Febiger. Philadelphia.
Gamazine, S. 1985: Tracheal flotation: A rapid method for the detection of honey bee
acarine disease. Ameican Bee Journal 125: 104-105.
Gary, N.E., and R.E. Page.Jr. 1989: Tracheal mite (Acari: Tarsonemidae) infestation
effects on foraging and survivorship of honey bees (Hymenoptera:Apidae).
Journal of Economic Entomology 82:734-739.
Gary, N.E., R. E, Page,Jr, and K. Lorenzen. 1989: Effect of age of worker honey bees
(Apis mellifera) on tracheal mite (Acarapis woodt) infestation. Experimental
and Applied Acarology 7: 153-160.
Gerig, L. 1988: Wespen als Varroatragerinnen. Allgemeine Deutsche Imkerzeitung
22: 174-176.
Giauffret, A. 1968: Les viroses de I' abeille. Revue de Pathologie Comparee. 5: 111-
115.
Giauffret, A., J.L. Duthoit, et M.J. Caucat. 1966: Etude virologique de quelques cas de
maladie noire de I' abeille en France. Rec. Med. Vet. CXLlI: 819-829.
Giauffret, A., and Y.P. Taliercio. 1967: Les mycoses de I'abeille (Apis mellifica L.):
etude de quelques antimycosiques. Bulletin Apicol X, 2: 163-174.
Giauffret, A., M.J. Cougat, A. Amargier, et N. Bress. 1967: Etude histopathologique de
maladie noire de I' abeille. Bulletin Apicol X, 2: 133-144.
Gilliam, M.1986: Infectivity and survival of the chalkbrood pathogen, Ascosphaera
apis in colonies of honey bees, Apis mellifera. Apidologie 17: 93-100.
Gilliam, M., and R.J. Argauer. 1975: How long is terramycin stable in diets fed to
honey bee colonies for disease control. American Bee Journal 115: 230-234.
Gilliam, M. and S. Taber I II. 1973: Microorganisms and diseases encountered in
continuous bee production. American Bee Journal 113: 222-223.
Gilliam, M., S. Taber III, and J. B. Rose. 1978: Chalkbrood disease of honey bees, Apis
mellifera L.: a progress report. Apidologie 9: 75-89.
made by Absens
299
Gilliam, M., S. Taber III, and G.V. Richarson. 1983: Hygienic behavior of honey bees in
relation to chalkbrood disease. Apidologie 14: 29-39.
Giordani, G. 1962: Recherches au laboratoire sur Acarapis woodi Rennie, agent de I'
acariose des abeilles. Nota 1. Bulletin Apicol V, 1: 33-28
-. 1963 2. VI, 2: 185-189.
-. 1964: 3. VII, 1: 43-46.
-. 1965: 4. VIII, 2: 159-170.
-. 1968: 5. XI, 1: 73-86.
Glinski, Z. 1981: Studies on the effect of the fungus Ascosphaera apis on larvae of the
honey bee Apis mellifera lo Polskie Archiwum Weterinaryjne 23:9-16.
Glinski, Z., and M. Chmielewski. 1982: Studies on Pathogenicity of Ascosphaera apis
for Larvae of the Honey bee Apis mellifera lo Part II. Relationships between
Biochemical Types and Virulence of A. apis. Universitatis Maria Curie
Sklodowska DD 8: 69-78.
Glinski, Z., and M. Chmielewski. 1983: Effects of Environmental Conditions on
Ascosphaera apis. I. The Effect of Temperature and Relative Humidity on
Growth and Sporulation of A. apis. II. Germination of A. apis spores. Annales
Universitatis Maria Curie - Sklodowska 38: 1-7, 38: 9-15.
Glinski, z. and J. Jarosz.1984: Alteration in haemolymph proteins of drone honey bee
larvae parasitized by Varroa jacobsoni. Apidologie 15:329-338.
Glinski, Z., and J. Jarosz. 1987: Action nuisible de Varroa jacobsoni Oud. sur I'abeille
mellifere. Apiacta 23:42-55.
Glinski, Z., and J. Rzedzicki. 1980: Chalk brood disease of the honey bee (Apis
mellifica. L) Toxicity of the polyfougine andibiotics and Amphotericin B to
larlval and adult honey bees. Polskie Archiwun Weterinaryjne 22: 297-303.
Gochnauer, T.A., B. Furgala, and H. Shimanuki. 1975: Diseases and enemies of the
honey bee.-
Illinois.
Gochnauer, T.A., and V. J. Margetts 1979: Properties of Honeybee larvae killed by
chalkbrood disease. Journal of apicaltural research 18: 212-216.
Grobov, O.F. 1977: Varroasis in bees. In Varroasis: a honey bee desease. Apimondia,
Bucharest.
Gruska, j., D. Peer. 1986: Tracheal mite project at la Ronge, Saskatchewan.
Proceedings of the honey bee tracheal mite scientific symposium. St. Paul.
M.A.
Guzman-Novoa. E., and A. Zozaya-Rubio. 1984: The effects of chemotherapy on the
level of infestation and production of honey in colonies in honey bees with
acariosis. American Bee Journal 124: 669-672.
Gutzman, lol., T.E. Rinderer, and J. Culincevic. 1990: An update on the evaluation of
youngoslavian honey bees bred for resistance against Varroa jacobsoni Oud.
Abstracts of the International Symposioum on Resent Research on Bee
Pathology, September 5-7-1990. Gent, Belgium.
Hale, P.J., and D.M. Menapace. 1980: Effect of time and temperature on the viability
made by Absens
300
Killick, C.R. 1923: Some aspects of the pathology of acarine disease. Bee world 4:
169-171.
Kitprasert, C. 1984: Biology and systematics of the parasitic bee mite, Tropilaelaps
clareae Delfinado and Baker (Acarina: Laelapidae). M. S. thesis, Kasetsart
University, Thailand. In Apicaltural Absrads 1341/85.
Koch, W, und W. Ritter. 1987: Laborversuche zum Zusammenhang zwischen dem
Varroabefall von adulten Bien en und Bakterienkonzentration der
Hamalymphe. Apidologie 18: 382-383.
Koch, W, and W. Ritter. 1988: Examination of artificially infested brood with Varroa
mites for secondary infections. Present Status of Varroatosis in Europe and
progres in the varroa mite control. Proceedings of a meeting of the E C
Exprers' Group. p 245-251. Udine, 28-30 Noveber.
Koeniger, N., G. Koeniger, and M. Delfinato - Baker. 1983: Observation on mites of the
Asian Honeybee species (Apis cerana, Apis dorsata, Apis florea). Apidologie
14: 197-204.
Koeniger, N., G. Koeniger, and H.P. Wijayagunasekara. 1981: Beobachtungen uber
die Anpassumg von Varroa jacobsoni an ihren naturlichen Wirt Apis cerana in
Sri Lanka. Apidologie 12: 37 -40.
Komeili, A. B., and G.T. Ambrose. 1990: Biology, ecology and damage of tracheal
mites on honey bees (Apis mellifera). American Bee Journal 130: 193-199.
Komeili, A.B., and G.T. Ambrose. 1991: Electron microscope studies of the tracheae
and flight muscles of noninfested, Acarapis woodi infested and crawling honey
bees (Apis mellifera). American Bee Journal 131: 253-257.
Kostecki, R. 1964: Constituants morfologiques de I' hemolymph des abeilles (Apis
mellifera L.). Bulletin Apicole VI I: 151-181.
Kovak, H. and K. Crailsheim.1988: Lifespan of Apis mel. carnica Polm. Infested by
Varroa jacobsoni Oud. In relation to season and extent of infestation. Journal
of Apicultural Research 27: 230-238.
Kulincevic, J.M., and W.C. Rothenbuchler. 1975: Selection for resistance and
susceptibility to hirless-blak syndrom in the honey bee. Journal of Invertebrate
Pathology 25: 289-295.
KulinCevic, J. M. and T.E. Rinderer. 1988: Breeding honey bees for resistance to
Varroa jacobsoni: Analysis of mite population dynamics. In Africanized honey
bees and mites. G. R. Needham, R.E. Page,Jr., M. Delfinato-Baker, and C.E.
Bowman, editors. Ellis Horwood, Chisester, England.
Lansard, A. 1980: Venin d'abeille et envenimation. These pur Ie doctorat Veterinaire.
Le Conte, Y. and G. Arnold. 1988: Etude de thermopreferentum de Varroa jacobsoni
OUd. Apidologie 19: 155-164.
Le Conte, Y., G. Arnold, J. Trouiller, C. Masson, B. Challe, and G. Ourisson. 1989:
Attraction of the parasitic mite Varroa to the drone larvae of honey bees by
singl aliphatic esters. Science 245: 638-639.
AlOKOC;, B. 1983: no90Aoyio TWV Mf;AlOOWV. EK�6of;lC; MtAlOOO, Aonpo�QATo.
- .1984: nf;plOTOTlKO !OKK6�op<pou y6vou OTT)v EMo50. EMf}vlKTl KTf}VlOTPlKTl 27:
14-19.
made by Absens
302
891.
Michener, C.D. 1974: The Social behavior of the bees. Harvard University Press,
made by Absens
303
Cambridge, Massachusetts.
Moeller, F.E. 1978: Nosema disease - Its control in honey bee colonies. Technical
Bulletin, US Department of Agricalture, No 1569.
Morgenthaler,O. 1930: New investigations on Acarine disease. Bee World 11: 49-50
- . 1944: Das jahreszeitliche Aufreten der Bienenseuchen. Beih. Schweiz.
Bienenztg. 1:285-336.
Morison, GD. 1927: Acarine disease and the muscles of Honey Bee. Nature 120: 259-
260
Morse, R. A. 1990: Honey Bee Pests, Pretadors and Diseases. Cornell University
Press, Ithaka and London.
Mouches, C., J.M. Bove, J.G. Tully, D.L.Rose, R.E. McCoy, P. Carle-Junca, M.
Garnier, and C. Saillard.1983: Spirop/asma apis, a new species from the
honey-bee Apis mellifera. Annales de Microbiologie (Inst. Pasteur) 134 A: 383-
397.
Mouches, C., J.M. Bove, and J. Albisetti. 1984: Pathogenicity of Spirop/asma apis and
other spiroplasmas for honey-bees in southwestern France. Annales de
Mikrobiologie (Inst.Pasteur) 135 A: 151-155.
Newton, D.C., and D. J. Michl. 1974: Cannibalism as an indication of pollen
insufficiency in honeybees: Ingestion or recapping of manually exposed
pupae. Journal of Apicaltural Research 13: 235-241.
Nixon, M. 1982. Preliminary world maps of honeybee diseases and parasites. Bee
world 63: 23-42.
--. 1983: World maps of Varroa jacobsoni and Tropilae/aps c/areae, with additional
records for honeybee diseases and parasites previously mapped. Bee World
64: 124-131.
Ono, M., I. Okada, and M. Sassaki. 1987: Heat production by balling in the japanese
honeybee, Apis cerana iaponica, as a defensive behavior against the hornet
Vespa simi/lima xanthoptera (Hymenoptera: Vespidae). Experimentia 43:
1031-1032.
Otis, C. W., and CD. Scott-Dupree. 1989: Tracheal mite infestation and colony
performance in New York. American Bee Journal. 129: 820.
nanaoonouAou, K. 1990:' n€lpa�aTlKr'l �€AtTTl TWV,�€Tal3oAwv TTl� Ql�oi\t�<pou:TTl�
�tAlaaa� (Apis mel/ifica l.) �€TQ ana �OAUVOT'\ �€ Pseudomonas aeroginosa.
�loaKToplKr'l olaTpll3r'l. EnLaTTl�OvlKr'l €nLTTlP(oa TOU T�r'l�aTo� KTTlVlaTplKr'l�
TOU A. n. e€aaaAov(K'1�.
Peng, Y.-S., and K- Y. Peng.1979: A study on the possible utilization of
immunodifusion and immunofluorescence techniques as the diagnostic
methods for american foulbrood of honeybees (Apis me/lifera). Journal of
Invertebrate Pathology 33: 284-289.
Pettis, J.S., A. Dietz, and F.A. Eischen. 1989: Incidence rates of Acarapis woodi
(Rennie) in queen honey bees of varius ages. Apidologie 20: 69-75.
Pettis, J.S., and W.T. Wilson. 1989: Reprudaction of Acarapis woodi as related to
seasonal host logevity. American Bee Journal 129: 820-821.
made by Absens
304
Shimanuki, H., T. Lehnert, and D. Knox. 1973: Transmission of nosema disease from
infected honey bee workers to queens in mating nuklei. Journal of Economic
Entomology 66: 777-778.
Schneider, H. 1960: Problemes biologiques de I' acarapis des abeilles. Bulletin Apicol
111,1:37-49.
Schneider, P. 1986: The influence of varroa infestation on drones and worker bees.
Arbeitsgemeinenschaft der Institute fUr Bienenforschung E. V. Absracts of the
varroa workshop in Feldafing/Stanberg, West Fermany.
Schneider, P., and W. Drescher.1987: Einfluss der Parasitierung durch die milbe
Varroa jacobsoni OUd. auf das Schlupfgewicht, die Gewichtsentwicklung, die
Entwicklung der Hypopharinxdrusen und die Lebensdauer von Apis mellifera
L. Apidologie 18: 101-110.
Shulz, A.E. 1984: Reproduction und Populationsent wicklung der parasitischen Milbe
varroa jacobsoni OUd. in Abhangigkeit vom Brutzyklus ihren Wirtes Apis
mellifera L. Apidologie 15: 401-420.
Shulz, A., N. Koeniger, und F. Ruttner. 1983: Drohnebrut als Varroa- Faile.
Allgemeine Deutsche Imkerzeitung 17:52-54.
Shulz- Langer, E. 1957: 1957 ein Amoebenjahr! Wie lasst sich die Seuche unter
Kontrolle bringen. Bienenzucht 10: 147-149.
Shulz- Langner, E. 1962: Culture in vitro de Ma/pighamoeba mellificae. Bulletin
apicole V, 2: 177-182.
Simintzis, G. 1958: Pouvoir pathogene du Senotainia tricuspis Meig. pour les abeilles
domestiques. Revue Francaise d' apiculture 11:13-16.
LlToponouAou, N., E. N80<j>UTOU KQl r. 8WI10nOUAO<;. 1987: Lluo 8m�woTi8<; ono lou<;
OTl<; I1£Al008<; olTJ B. EAAQOO. Ll' nov8AAf]vlo KlTJVlOTPlKO LUV£OplO. A9f]vo.
Skou,J.P. 1972: Ascosphaerales. Friesia 10: 1-24.
Skou,J. P., and S. N. Holm. 1980: Occurrence of melanosis and other diseases in the
queen honeybee, and risk of their transmission during instrumental
insemination. Journal of Apicaltural research 19: 133-143.
Skrobal, D. 1965: Agents qui influencent Ie metabolisme respiratoire les abeilles
acariosees. Bulletin apicole VIII,2: 177-178.
Smirnov, A. M. 1979: Etiologie, diagnostic, et lutte condre la varroase. Prophylaxie et
lutte condre la varroase. P 61-75. Apimodia, Bucarest.
Smirnov , A. M. 1978: Progres actueles de la science en Union Soviettique dans I'
etude de I' etiologie, de pathogenie, de I' epizootiologie du diagnostic et de la
lutte contre la varroase des abeilles. Apiacta 13:149-162. Bucarest.
Smith, A.W., G.R. Needham, and R.E. Page,Jr. 1987: A method for the detection and
study of live honey bee tracheal mites (Acarapis woodi Rennie). American Bee
Journal 127: 433-434.
Smith,A. W., P.L. Phelan, C. R. Needham and R. E. Page,Jr. 1989: Chemical ecology
of the honey bee tracheal mite. American Bee journal 129: 822.
Smith, K. 1967: Insect Virology. Academic Press.New York, London. Snodgrass R, E.
1956: Anatomy of the honey bee. Cornell University Press. Ithaca and London.
made by Absens
307
Spiltoir, C. F. and L.S. Olive. 1955: A reclassification of the genus Pericystis Betts.
Mycologia 47: 238-244. In Les maladies et parasites des abeilles Borchert, A.
1970.
Steche, W. 1962: La Nosemose des abeilles. Bulletin Apicol V, 1: 67-77.
- . 1965: Zur Ondogenie von Nosema apis Zanter in Mittel darm der Arbetsbiene.
Bulletin apicole VIII, 2: 181-209.
- . 1976: Question ouvertes concernant la biologie de Nosema apis Zanter: Les
aspects biologiques de la nosemose. P 25-40.Apimodia, Bucarest.
Steche, W and T.Held. 1981: Rasterelektronenmikroskopische Untersuchugen Uber
die Ontogenie von Nosema apis Zander. Apidologie 12: 185-207.
Steinhaus, E.A. 1963: Insect pathology. Academic Press, New York.
Steinhaus, E.A., and G.A. Marsh. 1962: Report of the diagnosis of diseased insects.
Hilgardia 33: 349-479. In Honey Bee Pests, Predators, and Diseases, Edited
by R.A. Morse 1990.
Stejskal, M. 1965: Les gregarinoses chez Apis mellifica, leur importance economique.
Bulletin apicole VIII, 2: 213-214.
- . 1967: Sur les possibilites de propagation des gregarines par les abeilles. Bulletin
apicole X, 1: 11-20.
- .1974: Arrhenosphaera cranei, gen. et sp. nov., a beehive fungus found in
Venejuela. Journal of Apicaltural Research 13: 39-45.
Stoya, W.G. 1985: Residues in honey following treatment with formic acid in the
course of controlling varroatosis. Apidologie 16: 216-217.
Strick, H., and G. Madel 1986: The ectoparasitic bee mite Varroa jacobsoniOud. as a
carrier of bacteria to its host, the honey bee Apis melliferra L.
Arbeitsgemeinenschaft der Institute fur Bienenforschung E.V. Abstracts of the
varroa Workshop in Feldafing/Starnberg, West Germany.
Strick, H. and G. Madel. 1988: Transmission of the pathogenic bacterium Hafnia alvei
to honeybees by the ectoparasitic mite Varroa jacobsoni. In Africanized
Honey Bees and Bee Mites pp 462-466. G.R Needham et al eds. Ellis
Horwood, Chichester.
Sulimanovic, D., F. Ruttner, M. Spitzer, H. Pechacker, and I. Tomac: 1986: Reduced
fertility of Varroa jacobsoni on worker brood. Arbeitsgemeinenschaft der
Institute fur Bienenforschung E. V. Absracts of the varroa Workshop in
Feldafing/Starnberg, West Germany.
Svoboda, J. 1960: Experiences sur Ie traitement de I'acariose. Bulletin apicole III, 1:
59-76.
-.1962: Les broblemes du traitement de la Nosemose des abeilles. Bulletin Apicole
IV, 1: 93-96.
Szabo, T.!. and D.T. Heikel. (1987): Effect of dray fumagillin feeding on spring nosema
events in overwintered colonies. American Bee Journal 127: 210-211.
Tabarly, 0., et E. Monteira. 1961: Influence de la teneur en eau du miel sur Ie
developpement des mycoses. Bulletin Apicole IV, 1: 31-44.
Taber, S., III, R. Saskett and J. Mills. 1975: A possible control for chalk brood disease.
made by Absens
308
Winston, M. L. 1987: The biology of the honey bee. Harvard University Press.
Cambridge, Massachusets, London, England.
Woyke, J. 1963: What happens to diploid drone larvae in a honeybee colony . Journal
of Apicultural Research 2: 73-75.
-. 1984a: Increase in life-span, unit honey productivity and honey surplus with
fumagillin treatment of honeybees. Journal of Apicultural Research 23: 209-
212.
- . 1984b: Survival and prophylactic control of Trop/ae/aps c/areae infesting Apis
mellifera colonies in Afganistan. Apidologie 15: 421-434.
-. 1985a: Further investigation into control of the parasitic bee mite Tropi/ae/aps
c/areae without medication. Journal of apicultural Research 24 : 250-254.
-.1985b: TropiJae/aps c/areae, a serious pest of Apis mellifera in the tropics, but not
dangerous for apicultur in temperate zones. American Bee Journal 125: 497-
499.
- . 1987: Infestation of honey bee (Apis mellifera) colonies by the parasitic mites
Varroa jacobsoni and TropiJae/aps c/areae in South Vietnam and the results of
chemical treatment. Journal of Apicultural Research 26: 64-67.
Wyborn, M.H., and D.M. McCutcheon. 1987: A comparison of dry and wet fumagillin
treatments for spring Nosema disease suppression of overwintered colonies.
American bee journal 127: 207-209.
Yq>ovTi5T)C:;, M. 1982: OVToytveOT) TOU oKapeoc:; Varroa jacobsoni OU d . oe q>UOlKtc:;
ouv9riKec:; eKTpoq>ric:; KOl nopayovTec:; nou enT)pea�ouv TT)V ovonopoywYri KOl
nAT)6uOllloKri TOU oVanTU�T) . bolOTPll3ri YlO uq>T)yeoio. 0eooaAoviKT) .
Yq>ovTi5T)C:;, M. 1983: MeAloooKOllio: EmOTtiIlT) KOl Eq>OPlloYri . 0eooaAoviKT) .
made by Absens
311
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΟ
Γύρη, 71 Οπίσθιο, 27
Ελλειψη, 78 Πρόσθιο, 24
Οργανα συλλογής, 22 Εντομα, 17
Τοξική, 237,239,240,241,242 Εντομοκτόνα, 244,245, 252,253, 254
Καρβαμιδικά, 244, 248
Δατούρα,242 Οργανοφωσφορικά, 244, 247
Δείγμα Οργανοχλωριωμένα, 244, 247
Γόνου,274 Πυρεθροειδή,244, 248
Μελισσών, 274 Επιδημιολογία, 264
Συσκευασία,274 Επίβλεψη μελισσιών,227
Αποστολή, 274 Επιθεώρηση, 230, 273
Μεθοδολογία εξέτασης,275 Ανοιξης, 230
ΔειγματοληΨία,273 Φθινοπώρου, 230
Δελφινίνη ,240 Χειμώνα, 230
Δελφίνιο,240 Επικοινωνία, 58, 196
Δεξτρίνη, 73,186 Επισκόπιση μελισσιού, 273
Δεξτρόζη,78 Εργαστηριακές εξετάσεις, 276-286
Διάστημα μέλισσας, 56 Αιματολογικές, 281
Δηλητήριο μελισσών, 38 Βακτηριολογικές,283
Δηλητηριάσεις (Τοξικώσεις), 237-255 lολογικές, 286
Διατροφή, 71-79 Μυκιτολογικές, 286
Βασίλισσας , 79 Παρασιτολογικές,277
Εργάτριας, 77 Ειδικές δοκιμές, 284
Κηφήνα,79 Καλλιέργειες, 285
Προνύμφης, 75 Ορολογικές μέθοδοι,284
Διαχείμαση,64 Εργάτρια, 21-46
Διβρωμιούχο αιθυλένΙΟ,212 Αροτριώσα,42
Διοξείδιο του θείου, 213 Γυρεοσυλλέκτρια, 45
Δισακχαρίτης, 74 Καθαρίστρια,41
Διϋδροστρεπτομυκίνη, 161 Τροφός, 41
Δυσλειτουργίες Φρουρός, 44
r:JεΠΤΙΚΟύ συστήματος,185-19,1 , Εργάτριες,
Επικοινωνίας, 196 Ανιχνεύτριες,67
Δυσεντερία,185 Καλοκαιρινές, 63
Σχέση με άλλα νοσήματα, 122 Χειμερινές,63
Ωοτόκες,183
Εγκύστωση, 260 Ερείκη,189-238
Ελάτη λευκή, 243 Ερπετά, 222
Ενδοφαλός, 47 Ευρωπα'ίκή σηψιγονία,155
Ενζυμα, 27, 28, 74 Ατυπες μορφές,161
Εντερο
Λεπτό,27 Ζαχαρόπιττα,175
ΜέσΟ,24 Μεγάλης διάρκειας, 154
made by Absens
314
Κρητική, 18
Κυπριακή,18 Νέκταρ, 72
Μακεδονική, 18 Τοξικό, 238, 239, 242, 243
Μέλισσες Νερό, 75
Ανάπηρες, 182 Νερό Ζαβέλ, 233
Νάνοι, 182 Νευρικό σύστημα, 34
Παρθενογεννητικές, 182 Κεντρικό, 34
Ωοτόκες. 183 Περιφεριακό, 35
Μελίσσι Σπλαχνικό, 35
Αμυνα, 259 Νικοτίνη, 242
Ανάπτυξη, 62 Νοζεμίαση115
Διαχείμαση, 64 Εργαστηριακή διάγνωση, 277
Ορφανό, 59, 184 Σχέση με άλλα νοσήματα, 128, 134,
Πολλαπλασιασμός, 66 142, 143, 144
Σμηνουργία,66 Νοραδρεναλίνη,39
Υπεροργανισμός,13 Νορνικοτίνη,242
Μελισσοκομείο Νόσος των δασών133
Εγκατάσταση, 226 Νόσος του Μάη, 188
Επιθεώρηση, 230, 272 Ντιζιτάλη, 241
Εγκαταστάσεις - Υλικό, 229 Ντοπαμίνη, 39
Μελισσόσφαιρα, 65 Νύμφη, 53
Μελιτώματα, 73, 186 Νωτιαίο αγγείο, 30
Μελόη, 221
Μενθόλη, 112 Ξενιστής, 86
Μέσο έντερο, 24
Οβαριόλες, 49
Μεταλλάξεις, 181
Ογκοι ωοθηκών,
Μεταμόρφωση, 53
Οινοκύτταρα, 29
Μέτρα
Οισοφάγος, 24
Προληπτικής ιατρικής, 225
Οζίδια, 260
Γενετικής επιλογής, 225
Οξεία παράλυση137
Υγιεινής, 226
Οξείδιο του αιθυλενίου,234
Καταπολέμησης,229
Οξύ
Μηρός, 22
Γλυκονικό, 74
Μηνύματα, 58
9-κετο-Δεκαενικό, 59, 60
Μιζεροτοξίνη, 241
Παντοθενικό, 75
Μικροπύλη, 52
Οξικό, 125, 234
Μικροσπορίδια, 115
Τρανσ-10-υδροξύ-2-δεκαενικό, 75
Μονοσακχαρίτες, 73
Φορμικό, 98, 112
Μύκητες, 166
Οξυτετρακυκλίνη, 153, 161
Μυκίλιο, 170, 177, 178
Οργανα
Μυρμήγκια, 217
Στοματικά, 21
Μυς, 107
Αισθητήρια, 36
made by Absens
316
Οσμή , 37 Ραμνόζη, 78
Οστιες, 30 PανoύVΓKoυλoς,241
Οσφρηση, 36 Ραφινόζη,73, 78
Οσφρητικές πλάκες, 21 Ρικετσίωση, 142
Ουρικά κύτταρα, 29 Ροδόδενδρο, 238
Ουρικό οξύ, 30
Οφθαλμοί Σάκκος δηλητηρίου, 38
Σακκόμορφος γόνος,139
Σύνθετοι, 36
Σάκκοι αεροφόροι, 33
Απλοί, 36
Σακχαρόζη,72, 74
Παθογένεια, 263 Σαλικυλικό μεθύλιο,112
Παράγοντες Σελλοβιόζη, 78
Αντιβιοτικοί, 261 Σηψαιμία των μελισσών, 162, 281
Παραδιχλωροβενζένιο, 212 Σιαγώνες, 21
Παραπλάνηση,44 Σιρόπι θεραπευτικό, 127,153
Πληθυσμιακή ανάπτυξη, 62 Σμηνουργία, 66
Παρθενογέννηση, 182 Σολάνον, 242
Περιοχή συλλογής,45 Σολανίνη, 242
Περιποίηση γόνου, 41 Σορβικό Κάλιο, 175
Περιτροφική μεμβράνη, 27 Σορβιτόλη, 78
Πλαίσιο κινητό, 56 Σορβόζη, 78
Πόδια, 22 Σοφόρα, 239
Πολικό νημάτιο, 116 Σπέρμα, 47
Πολυσακχαρίτης, Σπερματικοί λήκυθοι, 47
Ποντικοί, 223 Σπερματικοί πόροι, 47
Προβοσκίδα,21 Σπερμοθήκη, 49
Προκοιλίδιο, 24 Σπόροι, 116, 147
Πρόλοβος,24 Στάχυς, 239
Πρόληψη, 225 Στείρα αυγά, 179
Προνύμφη,52 Στίγματα αναπνευστικά, 33
Προπιονικό Νάτριο,175 Στομάχι κοινονικό, 24
Πρόπολη,58 Συλλέκτρια, 44
Πρόταρσος,22 Συλλογή, 44
Προχρυσσαλίδα, 53 Συστήματα
Πρωκτικές ταινίες, 28 Αναπαραγωγικό
ΠρωτεΙνες, 71, 74, 76, 77 Βασίλισσας, 49
Πρωτοανεμωνίνη, 241 Κηφήνα, 47
Πρωτόζωα,115 Αναπνευστικό, 33
Ασθένειες που προκαλούν, 115-132 Απεκκριτικό, 33
Πτηνά εχθροί μελισσών, 222 Κεντριοφόρο, 38
Πτήση Κυκλοφορικό, 30
Καθαρισμού, 44 Πεπτικό, 24
Προσανατολισμού, 44 Νέυρικό, 34
Πυροθειικό Νάτριο, 175 Σπειροπλάσμωση, 164
made by Absens
317
Leguminosae, 239
Liliaceae, 239 Taxus bacata, 242
Terramycin, 153, 161
Malpighamoeba mel/ificae, 127,278 Tilia platyphyl/a,243
Mantis spp, 222 Tilia tomentosa, 243
Mastigophora, 132 Trichodes apiarium, 222
Melissococcus pluton, 155 Triungulins, 221
Meloe cavensis, 221 Tropi/aelaps clareae, 100
Meloe proscarabeus, 221
Meloe variegatus, 221 Varroa jacobsoni, 86
Mus musculus, 223 Varroa anderwoodi, 99
Veratrum album, 239
Nasanov,23, 59, 60 Veratrum niger, 239
Nicotiana tabacum, 242 Vespa crabro, 215
Nosema apis, 115, 277 Vespa orientalis, 215
Nystatin, 174 Vespula germanica, 215
Vespula vulgaris, 215
Papillionaceae, 241
Pericistis apis, 166 X Bee Virus, 144