Professional Documents
Culture Documents
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΒΟΗΘΗΜΑ
2.1 Εισαγωγή :
Από τις πιο βασικές μαθηματικές έννοιες που χρησιμοποιούνται στη Μηχανική είναι οι
έννοιες της Τριγωνομετρίας.
Ορισμοί :
Για ορίσουμε τους τριγωνομετρικούς αριθμούς μιας γωνίας Γ
, θεωρούμε ένα ορθογώνιο τρίγωνο ΑΒΓ, ( = 90 ) ό-
πως φαίνεται στο σχήμα 1, και έστω φ η γωνία Β .
Το ημίτονο της γωνίας φ υπολογίζεται από το τύπο α
b β
hmf = (1)= λόγος της απέναντι κάθετης πλευράς προς
a
φ
την υποτείνουσα.
Το συνημίτονο της γωνίας φ ορίζεται από το τύπο Α γ Β
g
sunf = (2) = λόγος προσκείμενης κάθετης πλευράς προς Σχ 1 Ορθογώνιο τρίγωνο
a
την υποτείνουσα.
b
Η εφαπτομένη της γωνίας φ ορίζεται από το τύπο eff =
g
(3) = λόγος της απέναντι κάθετης πλευράς προς την προσκείμενη κάθετη .
Θα αποδείξουμε τώρα ορισμένες βασικές τριγωνομετρικές σχέσεις μεταξύ των συναρ-
τήσεων που μόλις ορίσαμε.
0 1 2 √3 1 0
2 2 2
1 √3 2 1 0 1
2 2 2
0 √3 1 √3 ¥ 0
3
r r
Θεωρούμε δύο διανύσματα τα a , b όπως φαίνεται στο σχήμα 6 , τα οποία εφαρμόζο-
νται σε διαφορετικά σημεία και έστω ότι θέλουμε να υπολογίσουμε το άθροισμά τους.
Πρώτα πρέπει να κάνουμε τα διανύσματα αυτά συντρέχοντα δηλ. με κοινή αρχή . Θεω-
ρούμε τυχαίο σημείο O πάνω στο επίπεδο των δύο διανυσμάτων και κατασκευάζουμε
r r
δύο ίσα διανύσματα με τα a , b με αρχή το O .
r r r
Για να υπολογίσουμε το άθροισμα ή την συνισταμένη s των διανυσμάτων a , b (
r r r
s = a + b ) φέρνουμε από το τέλος κάθε διανύσματος μία
ευθεία παράλληλη προς το άλλο οι οποίες και τέμνονται
β
σε ένα σημείο O΄ , που λέγεται τέταρτη κορυφή του πα-
ραλληλογράμμου . Το άθροισμά τους είναι ένα διάνυσμα α
που έχει αρχή τη κοινή αρχή O και τέλος την τέταρτη O΄
κορυφή (Σx 6). Ο νόμος αυτός λέγεται : Νόμος του πα-
ραλληλογράμμου .
Μένει να υπολογίσουμε και το μέτρο του διανύσματος s σ
σε συνάρτηση των μέτρων των a , b . Θεωρούμε τρίγω- β
φ
νο ΑΒΓ με πλευρές AG = a , AB = b , BG = s και η θ
α
γωνία BAD = f (Σx 7). O
Φέρνουμε το ύψος του τριγώνου που αντιστοιχεί στη κο-
Σχ 6 Άθροισμα διανυσμάτων.
ρυφή Β και έχουμε από το ορθογώνιο τρίγωνο ΒΓΔ
s= (BD)2 + (GD)2 ® s = (BD)2 + (GA + AD)2 ®
s= (bhmf )2 + (a + bsunf )2 μετά από πράξεις έχουμε s = a 2 + b 2 + 2absunf
(1). Η γωνία κλίσης θ, που σχηματίζει η συνισταμένη ως προς το διάνυσμα α υπολογί-
ζετε από το τύπο = .
Άλλος τρόπος να υπολογίσουμε γραφικά το
άθροισμα δύο διανυσμάτων είναι να κάνουμε Β
βσυνφ α
2.6.1 Εσωτερικό γινόμενο :
Σχ 10 Εσωτερικό γινόμενο δυο διανυσμάτων.
r r
Έστω δύο διανύσματα a και b , με κοινή αρχή όπως φαίνεται στο σχήμα 10. Ορί-
r r
ζουμε σαν εσωτερικό γινόμενο των διανυσμάτων αυτών a × b έναν πραγματικό αριθμό
που δίνεται από το τύπο a × b × sunf όπου φ η γωνία που σχηματίζουν τα δύο διανύ-
r r
σματα a , b .
Στην ουσία πρόκειται για το γινόμενο του ενός διανύσματος επί την προβολή του άλλου
πάνω σε αυτό . Παράδειγμα εσωτερικού γινομένου είναι το έργο κλπ .
r r
r r βxα
αxβ
(α) (β)
Κατά την διάρκεια μελέτης των Φυσικών Φαινομένων αντιμετωπίζουμε ένα σύνολο
από μεγέθη που απαιτείται για κάθε ένα από αυτά να οριστεί η μονάδα μέτρησής του.
Είναι λοιπόν φανερό ότι για να ορίσουμε την μονάδα μέτρησης ενός καινούριου μεγέ-
θους, που να είναι παγκόσμια αποδεκτό , θα πρέπει να γίνει ένα διεθνές συνέδριο για να
ορίσουμε την κοινά αποδεκτή μονάδα μέτρησης του μεγέθους και πρέπει να συμβεί
προφανώς για κάθε μέγεθος.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι μία τέτοια διαδικασία είναι χωρίς λογική γιατί δεν είναι
δυνατόν, κάθε φορά που ένας επιστήμονας ανακαλύπτει ένα καινούριο μέγεθος να γίνε-
ται ένα συνέδριο για να οριστεί η κατάλληλη μονάδα μέτρησης, η οποία θα πρέπει να
είναι επί πλέον και συμβατή με τις άλλες. Μετά από εκτεταμένη μελέτη του θέματος
παρατηρήθηκε ότι εάν για κάποια κατάλληλα φυσικά μεγέθη οριστούν οι μονάδες μέ-
τρησης , μετά από συμφωνία, οι μονάδες των άλλων μεγεθών καθορίζονται με βάση
των ήδη καθορισθέντων μονάδων και των τύπων ορισμού τους.
Θεμελιώδη μεγέθη ονομάζονται τα μεγέθη που η μονάδα μέτρησής τους καθορίζεται
μετά από διεθνές συνέδριο. Η επιλογή του είδους των θεμελιωδών μεγεθών καθώς και
των αντίστοιχων μονάδων τους καθορίζουν το σύστημα μονάδων.
Παράγωγα μεγέθη ονομάζονται τα μεγέθη που για τον καθορισμό μονάδων τους αρ-
κούν οι μονάδες των θεμελιωδών μεγεθών και οι μαθηματικοί τύποι ορισμού τους.
Το σύστημα μονάδων. C.G.S θεωρεί θεμελιώδη μεγέθη το μήκος , τη μάζα και τον
χρόνο.
Οι αντίστοιχες μονάδες των μεγεθών αυτών είναι το 1cm για το μήκος , το 1gr για τη
μάζα και το 1 sec για τον χρόνο.
Το σύστημα μονάδων S.I (International system) δηλ. Διεθνές Σύστημα είναι το καλύ-
τερα σχεδιασμένο σύστημα, και χρησιμοποιείται τόσο στη Μηχανική, όσο και στον Η-
λεκτρισμό καθώς επίσης και στους άλλους τομείς της Φυσικής. Τα θεμελιώδη μεγέθη
για το σύστημα αυτό είναι το μήκος, η μάζα , ο χρόνος, η ένταση του ηλεκτρικού ρεύ-
ματος, η θερμοκρασία και η ένταση φωτεινής πηγής κλπ.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τα θεμελιώδη μεγέθη και τις αντίστοιχες μονάδες μέτρη-
σής τους.
Θεμελιώδη μεγέθη και μονάδες μέτρησης S.I
Mήκος 1m (meter)
Mάζα 1kgr (kilogram)
Xρόνος 1sec (second)
Eνταση ηλεκτρικού ρεύματος 1Α (Αmpere)
Θερμοκρασία 1Κ (kelvin)
Eνταση Φωτεινής Πηγής 1Cd (Candela)
Από την προηγούμενη ανάλυση γίνεται φανερό ότι τα παράγωγα μεγέθη έχουν μονάδες
που καθορίζονται από τις μονάδες μέτρησης των θεμελιωδών μεγεθών και τις αντίστοι-
χες μαθηματικές εξισώσεις ορισμού τους.
Μπορούμε λοιπόν να συμβολίσουμε τα θεμελιώδη μεγέθη με κάποια σύμβολα και σε
συνέχεια να κατασκευάσουμε εξισώσεις που να δίνουν τα παράγωγα μεγέθη σε σχέση
με αυτά. Τα σύμβολα αυτά θα αντιπροσωπεύουν τόσο τα θεμελιώδη μεγέθη αλλά και
τις μονάδες μέτρησής τους. Οι εξισώσεις που παράγονται με αυτό το τρόπο λέγονται
εξισώσεις διαστάσεων.
Χρησιμοποιούμε για τον συμβολισμό του μήκους και τις μονάδας μέτρησης του το L ,
για τη μάζα και της μονάδας της το M , για τον συμβολισμό του χρόνου το T , για τον
συμβολισμό της έντασης του ηλεκτρικού ρεύματος και της αντίστοιχης μονάδας το Α
κλπ.
Η μορφή τελικά της εξίσωσης διάστασης για ένα οποιοδήποτε μέγεθος Κ δίνεται από το
τύπο [K ] = [Lx My T ω Α z ...] όπου L , M , T , A είναι τα θεμελιώδη μεγέθη στο σύστημα και
x, y, ω, z οι εκθέτες των θεμελιωδών μεγεθών που ονομάζονται και διαστάσεις του α-
ντίστοιχου μεγέθους.
Θα εφαρμόσουμε τώρα τα παραπάνω σε μερικές περιπτώσεις μεγεθών. Έστω ότι ζητεί-
ται η εξίσωση διατάσεων και οι διατάσεις της ταχύτητας u στο σύστημα μεγεθών μή-
κος L , μάζα M και χρόνος T .
Χρησιμοποιούμε τον μαθηματικό τύπο ορισμού της ταχύτητας u και έχουμε ότι
υ=
μήκος
=
L
(1) ® [υ] = [L1M0 T -1 ] η τελευταία εξίσωση αποτελεί την εξίσωση δια-
χρόνος T
στάσεων της ταχύτητας και οι διαστάσεις είναι 1 ,0,-1.
Η εξίσωση διαστάσεων για την επιτάχυνση υπολογίζεται αντίστοιχα από τον τύπο
ορισμού της α =
ταχύτητα
χρόνος
¾¾®
(1)
α=
μήκος
χρόνος 2
[ ]
® [α] = L1M0 T -2 , η τελευταία εξίσωση
αποτελεί την εξίσωση διαστάσεων της επιτάχυνσης και οι διαστάσεις της είναι 1,0,-2.
Θα γράψουμε τώρα την εξίσωση διαστάσεων για τη δύναμη F με βάση το τύπο ορι-
σμού της που είναι F = m × α ® F =
Μάζα × μήκος
® [F] = [L1M1T -2 ] και οι αντίστοιχες
χρόνος 2
διαστάσεις είναι 1, 1 ,-2.
Όταν στον μαθηματικό τύπο ορισμού του μεγέθους υπάρχουν αριθμοί ή τριγωνομετρι-
κά σύμβολα τότε αυτά δεν περιέχονται στην εξίσωση διαστάσεων γιατί είναι αδιάστα-
τα.
Έστω ότι θέλουμε να γράψουμε την εξίσωση διαστάσεων της κινητικής ενέργειας ενός
κινητού που κινείται με ταχύτητα υ και έχει μάζα m. Ισχύει ότι Εκιν = 12 × m × υ2 ®
[E k ] = [L M T ] παρατηρούμε λοιπόν ότι καθαρός αριθμός
2 0 -2 1 δεν περιέχεται στην τελι-
2
κή εξίσωση διαστάσεων.
Αδιάστατο ονομάζεται ένα μέγεθος που οι διαστάσεις του είναι 0,0,0,.
Οι εξισώσεις διαστάσεων μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να επαληθεύσουμε ότι
δύο ή περισσότερα μεγέθη είναι ταυτόσημα ή έχουν κάποια άμεση σχέση εφ' όσον οι
διαστάσεις τους είναι ίδιες.
Παράδειγμα έχουμε την ορμή p = m × υ και την ώθηση Ω = F × Δt . Ισχύει ότι
[p] = [L1M1T -1 ] και [Ω] = [F] × [T ] ® [Ω] = [L1M1T -2 ]× [T] ® [Ω] = [L1M1T -1 ] παρατηρούμε ότι
τα δύο μεγέθη έχουν ίδιες διαστάσεις άρα είναι ταυτόσημα.