MARTIALIS IX 97 ( contra un envidioso de sus logros) PG 67

Rumpitur inuidia quidam, dulcis lector, Glossarium:

– conuiua, ae: comensal
– digitus, i: dedo
– frequens, tes: frecuente
– inuidia, ae: envidia, odio
– lector, es: lector
quod me Roma legit, rumpitur inuidia. – monstro, are: mostrar
– probo, are: aprobar
– quidam: uno
– quisquis: todo aquel que
– quod: porque
Rumpitur inuidia quod turba semper in omni – rus,ra: campo
– turba, ae: gente, multitud

* Presente de subjuntivo
monstramur digito, rumpitur inuidia.

Rumpitur inuidia quod rus dulce sub urbe habeo

paruamque in urbe domum, rumpitur inuidia.

Rumpitur inuidia quod amici me diligunt,

quod sum conuiua frequens, rumpitur inuidia.

Rumpitur inuidia quod amamur quodque probamur:

rumpatur* quisquis rumpitur inuidia.

AESTAS IN TUSCA VILLA PG 49

PLINIUS FUSCO SUO SALUTEM PLURIMAM MITTIT.

In epistula tua quaerebas: “Quo modo in Tusca uilla dies aestate disponis?” Euigilo cum libet, plerumque

circa horam primam, saepe ante. Clausae fenestrae manent. Mirum enim est: silentium et tenebrae me

abducunt ab officiis quae me oucant. Tum in lecto iaceo et cogito uerba, si quid in manibus est. Notarium

uoco et, cum diem admitto, surgo et dicto quae putabam. Discedit, emmendo; rursusque reuocatur,

rursusque dimittitur. Cum hora quarta uel quinta est (neque enim certum dimensumque tempus est), tu dies

suadet, in xystum me uel cryptoporticum confero, reliqua uerba meditor et dicto. Vehiculum ascendo. Ibi

quoque facio quod faciebam ambulans aut iacens: muto locum sed durat intentio. Paulum redormio, dein

ambulo, mox orationem Graecam Latinamue clare et intente lego. Iterum ambulo; ungor, exerceor, lauor.

Cum ceno -si cum uxore uel paucis amicis sum- liber mihi legitur; post cenam comoedus aut lyristes. Mox

cum meis amicis ambulo et loquor, quorum in numero sunt eruditi. Ita uariis sermonibus uespera extenditur
et longissimus dies bene conditur. Aliquando hic ordo mutatur; nam, si diu iacui uel ambulaui, post

somnum lectionemque, non vehiculo se equo gestor. Interueniunt quoque amici ex proximis oppidis

partemque diei ad se trahunt; interdum, lasso mihi, opportuna interpellatione subueniunt. Venor aliquando,

sed numquam sine pugillaribus. Vale.