Talambuhay ni Guy de Maupassant

Henri- René -Albert -Guy de Maupassant ay ipinanganak 5 August 1850 sa Château de

Miromesnil (Castle Miromesnil , malapit Dieppe sa Seine- Inférieure (ngayon Seine- Maritime)
departamento sa France. Siya ay ang unang anak ni Laure Le Poittevin at Gustave de Maupassant
, parehong mula masagana pamilya burges. Kapag Maupassant ay 11 at ang kanyang kapatid Hervé
ay limang , ang kanyang ina , ng isang malayang pag-iisip babae, risked panlipunan kahihiyan upang
makakuha ng legal na paghihiwalay mula sa kanyang asawa . Pagkatapos ng paghihiwalay, Laure Le
Poittevin itinatago ang kanyang dalawang anak. Sa kawalan ng ama,ni Maupassant ina ay naging
ang pinaka-maimpluwensyang figure sa buhay ang mga batang lalaki. Siya ay isang iba mahusay na
basahin babae at ay masyadong mahilig ng klasikal na literatura, lalo Shakespeare. Hanggang sa
edad ng labintatlo, Guy maligaya nanirahan sa kanyang ina, sa Etretat, sa Villa des Verguies, kung
saan, sa pagitan ng dagat at ng malago kabukiran, siya ay lumago masyadong mahilig ng
pangingisda at panlabas na mga gawain. Sa edad na labintatlo, ang kanyang ina susunod inilagay
ang kanyang dalawang anak na lalaki bilang araw boarders sa isang pribadong paaralan, ang
Institution Leroy-Petit, sa Rouen-the Institution Robineau ng kuwento ni Maupassant La
Question du Latin-for classical studies. Mula sa kanyang unang bahagi ng edukasyon mananatili
siya isang minarkahan poot sa relihiyon, at upang hatulan mula bersikulo binubuo sa paligid ng
oras na ito siya deplored ang mga pari o obispo na kapaligiran, ang aklat ng mga seremonya at
disiplina. Sa paghahanap ng lugar upang maging hindi mabata, siya sa wakas got kanyang sarili
pinatalsik sa kanyang susunod na-sa-huling taon. Sa 1867, bilang siya ipinasok junior high school,
Maupassant ginawa kakilala sa Gustave Flaubert sa Croisset sa pagpipilit ng kanyang ina. Sa
susunod na taon, sa tag-lagas, siya ay ipinadala sa Lycée Pierre-Corneille sa Rouen kung saan siya
di-napatutunayang isang mahusay na pantas indulging sa mga tula at pagkuha ng isang kitang-
kitang bahagi sa pagtatanghal ng dula. Noong Oktubre 1868, sa edad na 18, ay kaniyang iniligtas
ang sikat na makata Algernon Charles Swinburne sa pagkalunod sa dalampasigan ng Etretat. Ang
Franco-Pruso War Nasira out sa lalong madaling panahon pagkatapos ng kanyang graduation mula
sa kolehiyo sa 1870; siya enlisted bilang volunteer. Sa 1871, siya kaliwa Normandy at inilipat sa
Paris kung saan siya na ginugol ng sampung taon bilang isang clerk sa Navy Department. Sa
panahong ito ang kanyang lamang libangan at relaxation ay palakasang bangka sa Seine sa Linggo
at pista opisyal. Siya ay namatay noong ika-6 ng Hulyo 1893 sa Paris.

Tanyag na mga gawa:

 Boule de Suif
 Une Vie
 Bel Ami
 The Hand
 The Donkey
 A Port
 Ang Kwintas
Guy de Maupassant

Nagsimula ang lahat sa isang pagkakamali na napatungan pa ng isang pagkakamali.

Si Mathilde ay nakapangasawa ng isang abang lalaki na hindi kayang ibigay ang lahat ng
kanyang luho. Dahil dito laging mainit ang ulo ni Mathilde sa kanyang asawa. Isang araw,
naanyayahan ang mag-asawa sa isang kasiyahan. Sa halip na masiyahan, si Mathilde ay nangamba
at nagalit sa kanyang asawa dahil wala siyang magarbong damit na isusuot at kahit ang kaniyang
asawa ay hindi mabibili ang damit na kaniyang nais. Sa kabila ng mga bayarin at pangangailangan,
mas inuna pa ng mag-asawa na bilhin ang damit. Ngunit hindi pa rin nakuntento si Mathilde dahil
wala siyang alahas na susuotin, kaya’t sila ay nanghiram sa isang kaibigan na si madam Forestier
ng kwintas na ubod ng ganda.

Labis na nagsaya ang mag-asawa kaya’t 4:00 na ng umaga nang sila ay makauwi. Ngunit
nagimbal ang mundo ng mag-asawa ng mapansin nila na wala na ang kwintas. Sa ganda nito, tiyak
na malaki ang halaga na katumbas ng kwintas. Kaya’t ginugol nila ang kanilang panahon sa
pagtatrabaho upang mapalitan ito. Sa sobrang pagtatrabaho, tumanda ang itsura ni Mathilde,
kaya’t ng makasalubong niya si madam Forestier habang siya ay naglalakad, hindi siya nakilala.

Sa kanilang pag-uusap ipinagtapat ni Mathilde ang tunay na nangyari kay madam Forestier.
Gulat naman ang naging reaksiyon ni madam Forestier dahil sa lahat ng pinagdaanan na paghihirap
ng mag-asawa, ang lahat ng kanilang pagod ay para lang sa pekeng kwintas.

Ang Munting Bariles

Guy de Maupassant

Si Jules Chicot, ang matalino at tusong negosyante ay matagal nang may pagnanasang
maangkin Ang lupa ni Nanay Magloire. Matagal nang inaalok ni Chicot na inenta sa kanya ang lupa
ngunit tinatanggihan lamang siya nito. Isang araw ay pumunta si Chicot sa baha ng matanda,
nagbabakasakaling mapapayag niya na ito. Nagbigay siya ng kasunduan na hindi niya bibilhin ang
bahay ngunit bawat buwan ay babayaran niya ang matanda. Sa sumunod na araw ay pumunta siya
sa abogado upang ikunsulta ang alok ni Chicot. Di nagtagal ay pumayag din ito. Tatlong taon na ang
nakalipas ngunit malakas pa rin ang matanda. Isang araw ay inalok niya si Nanay Magloire na sa
bahay niya na maghapunan. Naghanda siya ng masaganang hapunan ngunit napansin niyang hindi
gaanong kumakain ang matanda. Inalok niya ng alak ng matanda, hindi ito tinanggihan ni Nanay
Magloire at lalong naengganyo nang matikman ito. Binigyan ni Chicot si Nanay Magloire ng isang
bariles ng alak. Araw-araw itong ininom ng matanda. Nagdulot ito ng masamang epekto sa
katawan niya na siyang naging dahilan ng kaniyang pagkamatay. Sa huli ay nakuha din ni Chicot ang
lupang kanyang inaasam.
 Ang Buriko
Guy de Maupassant

May dalawang magkaibigan na nagngangalang Labouise, na kilala sa tawag na Chicot, at si

Maillochon, kilala sa tawag na Mailloche. Sila ay nangangaso at nangongolekta o nangunguha ng
kung ano man ang kanilang makita o mahawakan. Isang araw habang sila’y nangangaso ng mga
kuneho, may nakita silang isang babae na nahihirapang dalhin ang kanyang buriko patungo sa
pinakamalapit na bayan upang ito’y ibenta. Biglang nakaisip ng magandang ideya si Chicot at binili
ang buriko sa halagang limang francs na may malupit na intensyon. Dinala nila ang buriko sa
kanilang lugar at doon pinahirapan nila ang buriko. Salitan ang dalawa sa pagbaril sa buriko mula
sa malayong distansya hanggang sa lumapit na sila sa buriko at ito’y namatay. Inilagay nila ang
patay na buriko sa may halamanan at pumunta sa isang kaibigan kung saan nila ibinebenta ang mga
nahuhuli nila sa pangangaso. Sinabi nila na may natagpuan silang di kilalang malaking hayop at
nabaril nila ito sa may halamanan. Nakipagkasundo sila sa kaibigan na ituturo nila kung nasaan ito
kapalit ng dalawampu’t limang francs, tumawad ang kaibigan hanggang dalawampung francs at
tinanggap ito ng dalawa. Habang sila’y paalis sakay ng kanilang bangka, tuwang-tuwa si Mailloche
habang sinusuntok ang likuran ni Chicot pagkat napalago nila ang limang francs na pinambili nila sa
buriko ng apat na beses.
 Heinrich von Kleist

Ipinanganak sa pangalang Bernd Heinrich Wilhelm von Kleist noong ika-18 ng Oktubre
1777 sa pamilya ng von Kleist sa Frankfurt an der Oder sa Margraviate of Brandenburg.
Pagkatapos niyang mag-aral sumali siya sa Prussian Army at nagsilbi sa Rhine Campaign ng 1796
at nagretiro noong 1799 sa ranggong Tenyente. Nag-aral siya ng abogasiya at pilosopiya sa
Unibersidad ng Viadrina. Pagkatapos ng ilang taon ay bumisita siya sa Paris at nanirahan sa
Switzerland. Doon nakilala niya ang kanyang malalapit na kaibigan na sina Heinrich Zschokke at
Ludwig Wieland, anak ng makatang si Christoph Martin Wieland; at dito una niya ginawa ang
kanyang unang dula, ang “The Scroffenstein Family(1803).
Noong taglagas ng !802, bumalik si Kleist sa Germany; Binisita niya sina Goethe, Schiller, at
Wieland sa Weimar, namalagi ng saglit sa Leipzig at Dresden, bumalik ulit sa Paris at bumalik
noong 1804 sa Berlin at inilipat sa Domänenkammer sa Königsberg. Sa kanyang pagbiyahe
patungong Dresden noong 1807, ikinulong siya ng Pranses sa paghihinalang siya ay isang ispya.
Nanatili siyang bilanggo ng Pransiya sa Fort de Joux.Pagkalaya niya, siya ay nagtungo ng
Dresden kasabay si Adam Heinrich Müller. Noong 1809 nagtungo siya ng Prague at nanirahan ng
tuluyan sa Berlin, kung saan tinapos niya ang Berliner Abendblätter. Nabigahani si Kleist sa mga
musikal na likha ni Heinriette Vogel na noon ay may malubhang sakit. Sabay silang
nagpakamatay, binaril ni Kleist si Vogel at sunod ay binaril niya ang sarili. Namatay sila noong
ika-21 ng Nobyembre 1811.

Mga Tanyag na Gawa:

 The Broken Jug ( Der Zerbrochne Krug)
 Die Hermannsschlacht
 The Prince of Homburg
 Penthesilea
 Das Kathchen von Heilbronn
 Die Familie Schroffenstein

Ang Babaeng Pulubi ng Locarno

Heinrich von Kleist
Salin Ni: Buenaventura S. Medina, Jr.

Mayroong isang lumang kastilyo na pagaari ng isang Marquez. Sa isang kwarto, may isang
pulubi, matanda, at sakiting babae na nakalatay sa dayami.
Nang bumalik ang Marquez sa pangangaso, pinagalitan niya ang matandang babae at
sinabihang tumayo at lumipat sa likuran ng kalan. Noong tumayo ang babae, nadulas siya at
napinsala ang kanyang likod. Dahil sa sakit, siya ay namatay. Pagkaraan ng maraming taon, ang
Marquez ay naghirap Dahil sa digmaan at masamang ani.
 May isang kabalyerong Florentino na gustong bilhin ang kastilyo. Natulog ang Kabalyero
sa kwarto kung saan namatay ang matanda. Sa gitna ng gabi, umalis siya na maputla dahil
nakakita daw siya ng multo na nasa likod ng kalan.
Maraming mamimili ang natakot dahil sa mga kwento na mayroong multo sa loob ng
kastilyo tuwing hating gabi.
Nagdesisyon ang Marquez na siya ay magbabantay sa silid sa isang gabi para malaman
kung totoo nga ba talaga ang kwento. Naghintay siya doon hanggang hating gabi, at natakot siya
sa kanyang narinig na tila may isang taong tumayo sa dayami at tumawid papuntang likuran ng
kalan.
Kinwento ng Marquez ang nangyari at sabi ng Marqueza na sa susunod na gabi, isasama
nila ang kanilang matapat na katulong at isang aso para maobserbahan ang lahat.
May dalang pistola at sable ang Marquez habang may dalang dalawang may-sinding
kandila ang Marqueza.
Noong hating gabi, nakarinig sila ng ingay. Tumahol ang aso at natakot silang lahat.
Kumuha ng kandila ang Marquez at sinilaban ang apat na sulok ng kwarto hanggang kasama
siyang nasunog.
Namatay ang Marquez at ang kanyang mga puti na buto ay inilagay kung saan nakapwesto
ang babaeng pulubi ng Locarno

The Earthquake in Chile

Heinrich von Kleist

The story opens at the moment of a fatally destructive earthquake, just as the young
Spaniard Jeronimo Rugero is about to hang himself in prison. Jeronimo despairs at the fate of his
beloved, Donna Josephe, who on this day is to be beheaded for having borne a child on the steps
of the cathedral while she was a novice in the Carmelite convent. Her father had sent her to the
convent on learning of her secret love for her tutor, Jeronimo. Later, Jeronimo managed to gain
access to the convent garden, where their love was consummated.
On hearing the bells accompanying Josephe to her execution, Jeronimo tightens the rope
that would tear him away from his wretched life, when suddenly the ground trembles under his
feet. The earthquake destroys the major part of the city and rips apart the walls of the prison.
Barely conscious, Jeronimo escapes through an opening between the fallen buildings and
reaches the nearest gate to the city, where he is filled with feelings of ecstasy and thankfulness at
his deliverance. However, depression soon overwhelms him again when he remembers Josephe.
He searches for her in vain among the fleeing crowds, then at sundown discovers a distant,
solitary valley. On reaching it, he catches sight of a young woman washing her child in a spring. It
is Donna Josephe.
The earthquake miraculously rescued her as well, as the falling buildings scattered the
gathered crowds and the procession of her executioners. She returned to the convent just in time
to rescue her son from the flames engulfing it. Before leaving the city, she noticed that all the
seats of power and authority had collapsed, including the prison. Believing Jeronimo dead, she
sought out the isolated valley to pray for his soul.
Their...
 Penthesilea
Heinrich von Kleist

The tragedy starts on the battlefield in front of the gates of Troy, where the Greeks have
taken position. They are interrupted in their siege of the city, because the belligerent women
endanger the Greek princes and attack them. The men do not even know who their enemy really
is and try to get in contact with the Amazon queen to understand her motives. For the Greek
princes the attack is inconvenient, because they are supposed to concentrate on capturing Troy,
as Agamemnon, their leader has given order.
In the second scene the Greeks are troubled by the terrible news that Achilles, has been
captured by Penthesilea. The messenger gives a vivid picture of the vicious circumstances. The
amazons took the Greeks by surprise and surrounded Achilles. First he can free himself and tries
to flee. But for bad luck, his horses and his cart collapse and he is put out of action. Penthesilea
and her followers draw closer, but when the queen topples and falls, he has another chance to
flee, and gets away.
In the fourth scene the Greeks welcome Achilles and acclaim him for his escape.
Meanwhile the Amazons rashly celebrate their victory, whereupon Penthesilea gets furious. Her
fury culminates in a quarrel with Prothoe, her most intimate confidante and soulmate. The reason
is that Prothoe, as the queen later learns, has fallen in love with one of the Greek prisoners of war.
At the end of the scene they settle their dispute, because Penthesilea cannot live without the
devoted Prothoe.
Now, the Archpriestess gets onto the scene, with her maidens, who are plucking roses for
their queen's first victory. Competing for the most and prettiest roses, the girls start to quarrel.
Their dispute is interrupted by an Amazon in gear who announces that the Greek prisoners won't
accept any hospitality.
The following scene shows an Amazon captain report to the Archpriestess about the
fighting between Penthesilea and Achilles. Prothoe tries to convince her leader to return home,
but the queen refuses to listen and insists on staying at the place.
This proves to be fatal, because the Greeks start their attack very soon after. Penthesilea
refuses to flee, not even on the counseling of her closest confidants and the priestesses with
Prothoe declaring to be willing to stay with her and meet their fate.
The central dynamic of the play lies in the mutual passion of Achilles and Penthesilea. Kleist
reverses the narrative found in Homer: Achilles does not kill, but rather is killed - due to a
characteristically Kleistian misunderstanding of his intentions - by the Amazonian queen. When
Penthesilea recognizes her mistake, she causes her own death, through force of internal self-
directed will.