1 .

உன்னருகே நானிருப் கபன்

அந்தி சாயும் நநரம் … மிதமான கடல் காற் றுசூரியன் தனது நேலல முடித்து ..
நசாம் லாக கடல் ந ார்லேக்குள் ஒளிந்துக் ககாள் ளும் நநரம் … அழகிய
ஆரஞ் சு ேண்ணம் தீட்ட ் ட்ட ோனமும் , கடலும் நசரும் இடத்லத ரசித்துக்
ககாண்நட, ஒரு ாலற மீது அமர்ந்து, அழகிய ககாலுசுகள் ககாஞ் சிய
ாதத்லத தண்ணீருக்குள் அலளந்து விலளயாட்டிக் ககாண்நட, ளிங் கு ந ால்
இருந்த தண்ணீரின் அடியில் ஓடி விலளயாடிக் ககாண்டிருந்த ேண்ண
மீன்கலள ரசித்துக் ககாண்டிருந்தாள் அந்த ் ாலே…

அேள் கால் கலள அலசக்கும் ந ாது எழுந்த அந்த சதங் லகச் சத்தத்தில் மீன்கள்
விலகி ஓட, அலத ரசித்துச் சிரித்தேள் , சிறிது நநரம் அலசக்காமல்
லேத்திருந்து, சலசல ் பு அடங் கியவுடன், அந்த ் ாதங் கலள கநருங் கி,
அலேகள் அேளது கால் கலளக் கடிக்க, அந்த விலளயாட்டு பிடித்தேளாய்
கேகுநநரம் மீன்களுடன் விலளயாடிக் ககாண்டிருந்தாள் .

சூரியனின் ஒளி ்பிழம் பு மங் கி மலறயத் கதாடங் கியதும் , நலசாக இருள்

கவிழத் கதாடங் கி இருந்ததுமீன்கள் கடித்துக் ககாண்டிருந்த இடத்திலும் ேலி .
எடுக்கத் கதாடங் க, கால் கலள கேளிநய எடுக்க நிலனத்தேள் , என்ன
முயன்றும் முடியாமல் சந்நதகத்துடன் உள் நள ார்க்க, அங் கு கண்ட காட்சியில்
அதிர்ந்து ந ாய் கூச்சலிடத் கதாடங் கினாள் கால் கலள கேறித்தனமாக .
உள் ளிருந்த மீன்கள் கடித்துக் ககாண்டிருக்க, அந்த இடத்தில் எல் லாம் ரத்தம்
கசியத் கதாடங் கி இருந்தது.

அந்தக் காட்சிலயக் கண்டு நமலும் யந்தேளாக, நேகமாக காலல இழுத்துக்

ககாண்டு, ாதமளநே இருந்த தண்ணீரில் ஓடத் கதாடங் கி இருந்தாள் … அேள் …
அந்த சிறு க ண்.

சுற் றி சுற் றி அந்த இடத்திநலநய ஓடிக் ககாண்டிருந்தேள் , அ ் க ாழுது தான்

தண்ணீர ் இடு ் ளவிற் கு உயர்ந்திரு ் லத உணர்ந்தாள் யம் இதயத்லதக் .
கே் ே, அங் கிருந்து த ் பிக்கும் விதமாக கலரலயத் நதடி நேகமாக
தண்ணீரிநலநய ஓடத் துேங் க கலர என்ற ஒன்று கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம்
ேலர அேளது கண்ணில் டாமல் அேலள நமலும் திலகக்க லேத்தது .இதயம் ,
கதாண்லடக் குழியில் ேந்து குதிக்க, சில வினாடிகள் அேள் கசய் ேதறியாது
நின்ற நநரம் , தண்ணீர ் அேளது கழுத்தளவிற் கு உயர்ந்திருந்ததுஅ ் க ாழுது .
சிறிநத சிறிது தூரத்தில் கலர ந ான்ற ஒன்று கதன் ட, தன்னுலடய லத்லத
எல் லாம் ஒன்று திரட்டி ஓட முயன்றேலள தடு ் து ந ால, திடீகரன்று சுழல்
ந ால ஒன்று அேள் முன் நன விரிந்தது.

அந்த சுழல் ஒரு குலக ந ால இருக்க, அந்த ாலே அதிர்ந்து நின்றாள் அந்த .
அதற் கு நமல் அந்த .குலக அந்த இடத்லதநய அலடத்துக் ககாண்டு நின்றது
இடத்தில் இருந்து த ்பிக்க முடியாமல் , அந்த சுழலுக்குள் கசல் ல இருந்தேளின்
லககலள ஒரு ேலிய கரம் ற் றி இழுக்க, அந்த ாலே அந்த சுழலில் சிக்காமல்
கேளியில் ேந்தாள் .
அந்த கரத்தின் கசாந்தக்காரலன ் ார்க்க அேள் முயன்றுக் ககாண்டிருக்க,
அந்த ஆடேன், காற் றில் கலரந்து ந ானான் .

“எங் க ந ாறீங் க? நீ ங் க யாரு? நில் லுங் க…” அந்த ் க ண் புலம் பிக்

ககாண்டிருக்க,

“மலரு… ஏய் மலரு… எழுந்து பூ மார்ககட்டுக்கு ேர ் ந ாறியா இல் லலயா?” என்ற

குரல் நகட்கவும் , உறக்கத்திநலநய அந்த குரலல ஆராய முற் ் ட்டாள் .

அேள் ஆராய் ந்து துழாவி முடி ் தற் குள் , மீண்டும் லமுலற அந்த குரல்
அேலள அலழத்திருக்க, கமல் ல உறக்கம் க்லலந்து விழி ் புத் தட்டியது .
கண்கலளத் திறக்க முடியாமல் , திறந்து ் ார்த்தேள் , சுற் றி இருந்த இடத்லத
உணர்ந்து எழுந்து அமர்ந்தாள் .

ளிங் கு முககமங் கும் முத்து முத்தான வியர்லேத் துளிகள் … இன்னமும் அந்த

ககாடிய நிகழ் சசி
் யின் விலளோல் துடித்துக் ககாண்டிருந்த இதயம் அந்த ..
இதயத் துடி ் பின் நேகம் குலறேதற் குள் , மீண்டும் ோயிலில் இருந்து அந்தக்
குரல் .

“மலரு… இ ் ந ா ேர ் ந ாறியா இல் லலயா? சூரியன் உச்சிக்கு ஏறரதுக்குள் ள

பூலே ் றிச்சு ககாண்டு ந ாய் ந ாடணும் இ ் டி தூங் கிட்டு இருந .்்தா என்ன
கசய் யறது?” என்று நகட்க, அதற் கு நமல் தாமதிக்க முடியாமல் , தனது ாலய
எடுத்து சுருட்டிக் ககாண்நட,

“இநதா ஒரு த்து நிமிஷத்துல ேந்துடநறன்க்கா… இன்லனக்கு ஒரு நாள்

மன்னிச்சிருங் க…” என்று கூறிக் ககாண்நட, நேகமாக தண்ணீலர எடுத்துக்
ககாண்டு புழக்கலடக்குச் கசன்றாள் அநத நேகத்துடன் குளித்து ேந்தேள் .,
நநராக ோயிலில் நின்றிருந்த அந்த க ண்மணியின் முன்பு கசன்று நின்றாள் .

புத்தம் புதிதாய் பூத்த நராஜா ந ால இருந்த மலலர ் ார்த்து, அத்தலன நநரம்

அேள் மீதிருந்த சிறு நகா மும் ந ாய் , முகத்தில் புன்னலக ஒட்டிக் ககாள் ள,
அந்த க ண்மணி அேளது முகத்லத ேழித்து திருஷ்டி கழித்தார்.

“இ ் டி கேண்கலச் சிலல மாதிரி இருக்கற உன்லன விட்டுட்டு எ ் டித் தான்

உங் க அம் மாோல உசுர விட முடிஞ் சநதா? உங் க அருலம உங் க அ ் னுக்கு
புரியுதா? எங் க? நீ கலடயில சம் ாதிச்சு ககாடுக்கறலத எல் லாம் குடிலலயும் ,
சீட்டாட்டத்துலயும் கதாலலச்சிட்டு இ ் டி கஷ்ட ் டுத்தறாநனஎன்னத்த ..
கூடநே இந்த கேத்தலல ் ாக்கு புலகயிலல நேற ..கசால் ல ் ந ா…” தன்
ாட்டிற் கு அேர் புலம் பிக் ககாண்நட ந ாக, மலர் கமன்லமயாக
புன்னலகத்தாள் .

“எங் களுக்கு எந்த குலறயும் இல் லக்கா… ோங் க நாம ந ாய் பூலே ்
றிக்கலாம் ..” என்று கசால் லிவிட்டு அேள் முன்நன கசல் ல, அேளது
அலசந்தாடும் கூந்தலல ார்த்து சிரித்த டி ‘அக்கா’ என்று மலரால்
அலழக்க ் டும் ஐம் லதத் தாண்டிய க ண்மணி மாரியம் மா அேலளத்
கதாடர்ந்தார்.
“கண்ணு… அந்த ் க்கம் கராம் கேய் யிலா இருக்கு… இந்த ் க்கம் நில் லு
மலரு அ ் ந ாத் தான் முகம் .கருக்காம இருக்கும் …” அந்த மாரியம் மாள் கசால் ல,
அேலர ் ார்த்து விரக்தியாக புன்னலகத்தேள் ,

“கருத்தா கருத்துட்டு ந ாகுதுக்காஅதனால எனக்கு நன்லம தாநனத் தவிர ..

நகடு எதுவும் இல் லக்கா…” கசான்னேள் நேலலயில் கேனமானாள் .

அதற் கு நமல் அங் நக கமௌனம் மட்டுநம குடிககாள் ள, நேலலயும் விலரோக

நடந்து முடிந்ததுகேயில் ஏறுேதற் குள் பூக்கலள ் றித்துக் ககாண்டு .
தஞ் சாவூருக்கு கசல் லும் ஸ்சில் ஏறி இருேரும் அமர, ஸ் தஞ் சாவூலர நநாக்கி
நகரத் கதாடங் கியது.

“அக்கா… எனக்கு என்னநோ நம் ம க ரிய நகாவில் சிேலன ் ார்க்கணும்

ந ால ஆலசயா இருக்குநீ ங் க ேரீங்கள .்ா? அம் மா இருக்கும் ந ாது ந ானது ..
அ ் றம் எங் க?” விரக்திநயாடு கசான்னேலள, மாரியம் மாள் ரிதா மாக ்
ார்த்தார்.

“எனக்கு ககாஞ் சம் நேலல இருக்கு மலரு .உங் க மாமா வீட்ல தான் இருக்காரு .
.உடம் புக்கு ககாஞ் சம் முடியலன்னு காலலயிநலநய கஞ் சி ேச்சிட்டு ேந்நதன்
ந ாய் தான் ஆட்டுக்க்ால் சூ ் ேச்சிக் ககாடுக்கணும் நாம நேணா இன்கனாரு .
நாள் ந ாநோமா?” என்று தன்லமயாகநே நகட்ட மாரியமாலள ் ார்த்த மலர்,
மறு ் ாக தலலயலசத்தாள் .

“இல் லலக்காஎனக்கு என்னநோ இன்லனக்நக ந ாகணும் ந ால இருக்கு ..…

ந ாயிட்டு சீக்கிரநம வீட்டுக்கு ேந்துடநறன்… நீ ங் க ந ாய் மாமாலே ்
ார்த்துக்நகாங் க…” என்று கசான்னேள் , கசான்னது ந ாலநே மார்க்ககட்டில்
பூலே விற் ற பிறகு, மாரியம் மாள் ஊருக்கு திரும் பிச் கசல் ல ஸ் ஏறிவிட, மலர்
தஞ் லசயின் அலடயாளத்லத நநாக்கிச் கசன்றாள் .

தஞ் லச க ரிய நகாவில் , உலக அதிசயங் களில் ஒன்றாக ந ாற் ற ் டுேதுநமது .

தமிழகத்துக்நக சிற ் ல் ககாடு ் து நமது தஞ் லசக் நகாவில் அதன் .
.ோனளாவிய நகாபுரம் எங் கு இருந்து ார்த்தாலும் பிரமி ் ல ஏற் டுத்தும்
உலகத்திற் கு யாவுமாய் நின்று .உள் நள கம் பீரமாக வீற் றிருக்கும் சிேலிங் கம்
அருள் ாலிக்கும் 13 அடி சிேலிங் கம் … அேருக்கு எதிநர பிரம் மாண்டமாய்
காட்சியளிக்கும் நந்தி நதேர்.

உள் நள மிகவும் அழகும் , தாத் ரியமும் நிரம் பிய சிற் ங் கள் ார்க்க ார்க்கத் .
நகாவிலலச் .அத்தலனயும் கருங் கற் களினால் ஆனலே .கதவிட்டாத அழகு
நமது நாட்லட யாகரல் லாம் ஆளக் கூடும் .சுற் றிலும் அறிய ல கல் கேட்டுகள்
என் து ந ான்ற கதாலல நநாக்கு ார்லே ககாண்ட சிற் ங் களும் அதில் இடம்
க ற் றிரு ் து சிற ்புகேளிநாட்டேலர மட்டுமின்றி ., நமது நாட்டேர்கலளயும்
அதிசயமாக ார்க்க லேக்கும் க ருலம ககாண்ட ஸ்தலம் என்றால் , அது
க ாய் யாகாது.

ந ருந்து நிறுத்தத்தில் இருந்து ஒரு மினி ஸ்சில் ேந்துக் ககாண்டிருந்த மலர்,

கேகுதூரத்தில் இருந்நத நகாவிலின் ராஜ நகாபுரத்லத கண்டு
மகிழ் சசி
் யலடந்தாள் .
“ஹய் … அது தாநன க ரிய நகாவில் ? அம் மா கூட ேந்த நியா கம் இருக்கு…
நானும் அம் மாவும் லகக் நகார்த்துக்கிட்டு பிரகாரத்லத சுத்தி ேந்நதாம் அது .
மறுநாள் காலலயிநலநய அேங் க வி த்துல .தாநன அம் மாநோட கலடசி நாள்
இறந்துட்டாங் கநள..” மனம் ேலிக்க நிலனத்துக் ககாண்டேள் , தன் ோழ் க்லக
தடம் மாறி ் ந ான நிகழ் வுகலள எண்ணி நேதலன ககாண்டாள் .

“க ரிய நகாவில் ல இறங் கறேங் க இறங் குங் க…” கண்டக்டரின் குரலில்

கதளிந்து, கீநழ இறங் கி, க ரிய நகாவிலின் ோயிலுக்கு ேந்து நின்றாள் முன் .
பிரகாரத்தின் ோயிலில் நின்று, நந்தியுடன் நசர்த்து க ரிய நகாபுரத்லதயும்
கண்டு களித்தேள் , கமல் ல நகாவிலினுள் நள நுலழந்தாள் .

நநராக சிேனின் சன்னதிலய நநாக்கிச் கசன்றேள் , பூ மலர்களால்

அலங் கரிக்க ் ட்டிருந்த க ருமாலன தரிசித்து, அங் கிருந்து கிளம் மனமின்றி,
சிறிது நநரம் கண்கலள மூடி அந்த சன்னதியிநலநய அமர்ந்தாள் .

ஏநனா மனதினில் அத்தலன நநரம் அலடத்துக் ககாண்டிருந்த துக்கம் ந ாய் ,

நலசானது ந ாலவும் நிம் மதியாகவும் உணர, அேளது முகத்தில் இருந்த
நசாகமும் கமல் ல ேடியத் துேங் கியது.

சிறிது நநரத்தில் , தன் நமல் ஊசி ந ான்று எதுநோ துலளக்கும் உணர்வு… யாநரா
குறுகுறுகேன ார்க்கிறார்கள் என் து மட்டும் நன்றாக புரிய கண்கலள
திறக்காமநலநய மலர் அமர்ந்திருந்தாள் .

கேகுநநரம் ேலர தன் மீது அ ் டி ஒரு உறுத்தலல உணர்ந்தேள் , அதற் கு நமல்

அமர முடியாமல் , கண்கலளத் திறந்து ் ார்த்தாள் அந்த இடத்தில் அேலளத் .
.தவிர நேறு யாரும் இல் லல‘அ ் டி யார் என்லன ் ார்த்திரு ் ாங் க? இங் க
தான் யாரும் இல் லலநய..’ என்று நிலனத்துக் ககாண்டேள் , பிரகாரத்லத சுற் ற
எண்ணி, டிகலள நநாக்கி நடந்தாள் .

டிகளுக்கு அருநக இருந்த இடத்திற் கு நமநல ஒரு புறா இன் கனாரு புறாவுடன்
மூக்நகாடு மூக்கு உரசி ககாஞ் சிக் ககாண்டிரு ் லத ார்த்து ரசித்துக்
ககாண்டு, அந்த காட்சியில் ஈர்க்க ் ட்டேளாய் , அலத ் ார்க்க ேசதியாக,
டிகளிநலநய அமர்ந்துக் ககாண்டாள் .

அேள் ஒரு புறம் ரசித்துக் ககாண்டிருக்க, “கராம் அழகா இருக்க புறா…

உன்நனாட ந ாட்நடாலே நான் எடுத்துக்கநறன்… ககாஞ் சம் அலசயாம இருங் க
ார் ் ந ாம் …” என்ற குரல் நகட்கவும் , ட்கடன்று மலர் குரல் ேந்த திலசலய
திரும் பி ் ார்த்தாள் .

கநடிய உயரமும் , உயரத்திற் கு ஏற் ற உடலலம ் பும் , அடர்ந்த மீலசயும் , அந்த

மீலசக்கு கீநழ கீற் றாக அந்த புறா நஜாடிலய ரசிக்கும் இதழ் களின்
புன்சிரி ் பும் , கண்களில் ஒன்று ாதி மூடிக் ககாண்டும் , இன்கனான்று
குவியத்தின் ேழியாக அந்த புறா நஜாடிலய டம் பிடி ் தில் மும் முரமாக
இரு ் லத ் ார்த்த மலரின் கண்களில் சுோரசியம் கூடியது.

அந்த ஆடேலனநய ார்த்துக் ககாண்டிருந்த மலருக்கு, அேன் ந ாட்நடா

எடு ் லத நிறுத்திவிட்டு, அேலளத் திரும் பி ் ார்த்த ந ாது தான், தான் ஒரு
ஆலண கண்ணிலமக்காமல் ார்த்துக் ககாண்டிருக்கிநறாம் என் நத
உலரத்தது.

நாக்லகக் கடித்துக் ககாண்டு நேகமாக அங் கிருந்து டிகளில்

இறங் கியேலள ் ார்த்து சீட்டி அடித்தேன், அேள் துள் ளிக் குதித்து ஓடும்
அழலக தனது குவியத்தில் நசகரித்துக் ககாண்டு, மீண்டும் புறாவின் க்கம்
திரும் பினான்.

டிகளில் இறங் கி ஓடி ேந்தேள் , சிறிது தூரம் ேந்த பிறநக நின்று திரும் பி ்
ார்த்தாள் அேன் நேகறாரு சிற் த்தின் அருநக நின்று டம் பிடித்துக் .
ககாண்டிரு ் லத ் ார்த்து, ஒரு க ருமூச்சுடன் திரும் பி நடக்கத்
கதாடங் கினாள் .

மனதினில் மீண்டும் தனது அன்லனயின் நிலனவு ேந்து ஒட்டிக் ககாள் ள, முன்பு

ேந்த ந ாது, தனது அன்லனயின் லக ் ற் றிக் ககாண்டு நடந்து ேந்த
ாலதயில் , அேரது நிலனவுகலள சுமந்து ககாண்டு நடந்துக்
ககாண்டிருந்தேளின் முன்பு, அந்த இலளஞன் நகமராவுடன் நின்றிருந்தான்.

சட்கடன்று நின்றேள் , யாகரன்று நிமிர்ந்து ் ார்க்க, எதிநர இருந்தேலன

அலடயாளம் கண்டுக் ககாண்டேள் மூச்சலடக்க நின் றாள் அேனும் ேழிலய .
விடாமல் நின்றுக் ககாண்டிருக்க, அேலனச் சுற் றிக் ககாண்டு கசல் ல
நிலனத்து அேள் நகர,

“இந்த நகாவிலுக்கு நீ ங் க அடிக்கடி ேருவீங் களா?” அந்த ஆடேன் நகட்க,

மறு ் ாக தலலயலசத்தேள் , திரும் வும் விலகிச் கசல் ல நிலனத்தாள் .

“ஒரு நிமிஷம் நிக்கலாம் இல் ல…” அேனது குரல் அேலளத் நதக்க,

திரும் ாமநலநய நின்றேள் , அேன் என்ன கசால் ல ் ந ாகிறான் என் லத
ஆேலுடன் நகட்க நிலனக்க,

அேளது ஒரு க்கம் மனநமா, “என்ன இது? இ ் ந ா தான் ார்த்த ஒருேலர

இ ் டி ரசிச்சிட்டு நிக்கறது சரியா?” என்று ககாட்டு லேக்க,

“நான் ந ாகணும் …” என்ற கசால் லுடன் அங் கிருந்து நகர்ந்து கசன்றாள் .

அேலன விட்டு நகர்ந்து கசன்றாலும் , மனகமன்னநோ அேனிடநம தங் கிக்

ககாண்டு சண்டித் தனம் கசய் யத் துேங் கியதுதன்லன நிலனத்து அதிர்ச்சியும் .
ஆச்சரியமும் ககாண்டேளாக மலர் அங் கிருந்த முருகன் சன்னதியில் கசன்று
நின்றாள் .மனம் மீண்டும் குழம் பியக் குட்லடயானது .

அன்று தான் சந்தித்த ஒருேலன தான் ரசி ் லதயும் , மிகவும் ழகியேன் ந ால்
உணர்ேலதயும் எண்ணி கேட்கியேள் , முருகலனநய ார்த்துக் ககாண்டு நிற் க,
கண்கள் மட்டுநம முருகனிடம் … மனம் , ‘அேன் என்ன கசய் துக்
ககாண்டிரு ் ான்? தன்லனத் கதாடர்ோநனா?’ என்ற நகள் விகலளநய
அணிேகுத்து நின்றது.

“இகதன்னடா இது புது குழ ் ம் … ஏன் இந்த புது சலனம் ? எனக்கு மிக முக்கிய
கடலமகள் எல் லாம் இருக்நகஅலத நிலறநேத்தாம எனக்கு ஏது புது .
ோழ் க்லக?” என்று நிலனத்துக் ககாண்டேள் , மனலத திலச திரு ்
முயன்றாள் .

தன்னுலடய வீட்டின் நிலலலமயும் , இ ் க ாழுது தான் இருக்கும் நிலலலயயும்

எண்ணி ் ார்த்தேள் , மனலத அேனிடம் இருந்து திரு ் பி கேற் றியும் கண்டாள் .

மீண்டும் தனது தாயின் நிலனவுகளுக்குள் புகுந்தேலள ் ார்த்த அந்த

இலளஞன், அேலள கநருங் கி ேந்தான்அேன் கநருங் கி ேரவும் ., ஆலச
ஒருபுறம் சந்நதாஷ கும் மாளமிட, அேளது நிலல ந யாக யமுறுத்த, ‘என்ன?’
என் து ந ால ார்த்தேலள,

“உங் கலள நான் ஒரு ந ாட்நடா எடுத்துக்கலாமா?” அேன் இயல் ாகக் நகட்க,
மலருக்கு சுள் களன்று நகா ம் ேந்தது.

ஏற் கனநே தான் கலங் கி இருக்கும் நிலலயில் , நமலும் அேன் இே் ோறு நகட்டது
நகா த்லதக் ககாடுக்க, “உங் க மனசுல என்ன நிலனச்சிட்டு இருக்கீங் க?
என்லன ் ார்த்தா ஊர் ந ர் கதரியாதேங் க எல் லாருக்கும் , ந ாட்நடாவுக்கு
ந ாஸ் ககாடுக்கற க ாண்ணு மாதிரியா கதரியுது? உரிலமயா ேந்து
நகட்டுட்டு இருக்கீங் க?

என்கிட்நட இந்த நேலல எல் லாம் நேண்டாம் இங் க தான் ந ாட .்்நடா எடுக்க
அே் ேளவு சிற் ம் இருக்நக… அலத எடுக்க நேண்டியது தாநனஎதுக்கு ந ாற .
ேர க ாண்ணுங் கலள எல் லாம் கதாந்தரவு கசய் யறீங் க? ேந்துட்டாங் க ஒரு
நகமராலேத் தூக்கிக்கிட்டு… ஏநதா நானா இருக்கறதால இநதாட விடநறன் ..
நேற க ாண்ணா இருந்தா கேட்டி சாச்சிரு ் ா…” என்று எரிந்து விழுந்துவிட்டு,
நகர்ந்து கசன்றேலள கண்ணிலமக்காமல் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தேன்,
நேகமாக அேள் அருகில் கசன்றான்.

“என் ந ர் பீஷ்மா…” என்ற குரல் நகட்டு சட்கடன்று நின்றேள் , அேலன

முலறக்க,

“நான் ந ாட்நடா எடுக்கறேன் இல் லலங் க… நான் ஒரு டாக்டர்என்நனாட ..

கசாந்த ஊர் திருச்சி… சில நாள் எனக்கு இ ் டி ந ாட்நடா எடுக்க
நதாணும் …அ ் ந ா என்நனாட காகமராலேத் தூக்கிட்டு ேந்திடுநேன்அ ் டித் .
தான் இன்லனக்கும் ேந்நதன்…” என்று விேரம் கசான்னேன்,

“உங் கலள ஒநர ஒரு ந ாட்நடா எடுத்துக்கலாமா? என்னநோ இந்த நகாவில் ல

இருக்கற சாமி ந ால கராம் அழகா இருக்கீங் க…” என்று பீஷ்மா நகட்கவும் , சில
வினாடிகள் திலகத்தேள் , தில் ந சாமல் நகரத் கதாடங் க, பீஷ்மா அேலள
ேழி மறித்து நின்றான்.

“நகர்ந்து ேழிலய விடுங் க” மலர் எச்சரிக்கவும் ,

“நீ ங் க தாநன ஊர் ந ர் கதரியாதேங் களுக்கு ந ாட்நடாவுக்கு ந ாஸ் ககாடுக்க

மாட்நடன்னு கசான்னீங்க? இ ் ந ா தான் என்நனாட ஊர் ந ர் கசால் லிட்நடநன…
ஒநர ஒரு ந ாஸ் ககாடுக்கலாம் இல் ல…” அேன் கண்கலளச் சுருக்கி, ககஞ் சுேது
ந ாலக் நகட்கவும் , மலருக்கு இதழ் களில் புன்னலக அரும் பியது.
“ஊர் ந ர் கசான்னாலும் முன் ன பின் ன கதரியாதேங் களுக்கு ந ாஸ் தர
மாட்நடன்…” புன்னலகயுடன் அேள் கசால் ல, பீஷ்மா தன்லனநய ஒருமுலற
சுற் றிக் காண்பித்தான்.

அேனது கசய் லகயில் குழம் பி ் ந ாய் நின்ற மலர், புருேத்லத சுருக்க,

“இகதல் லாம் லழய நஜாக்குங் க… உங் களுக்கு இது கூடோ புரியல… சரி
விடுங் கஇ ் ந ா என்நனாட நகமராவுக்கு என்ன தில் கசால் ல ் ந ாறீங் க ..?”
குறும் ாக அேன் நகட்க,

“ந ் ந …” என்று அழகு காட்டி விட்டு, அேலனத் தாண்டி ஓடியேலள கண்டு

சிரித்தேன்,

“ந ாஸ் தான் தர மாட்நடங் கறீங் க? உங் க ந லரயாேது கசால் லிட்டு ந ாகலாம்

இல் ல…” என்று அேன் சத்தமாகக் நகட்க,

“மலர்ககாடி…” என்று கசால் லிக் ககாண்நட ஓடியேளின் குரல் காற் நறாடு

கலரந்து ேந்து அேனது காதுகளில் புகுந்தது.

“ககாடி… லநஸ் நநம் … அேளும் அ ் டித் தான் இருக்கா… ஆனா… கேறும்

ககாடின்னு ந ர் லே ் ாங் களா என்ன? ஒருநேலள, முல் லலக் ககாடி, ” என்று
சிரித்துக் ககாண்நட, அேளுக்குத் கதரியாமல் , ஏற் கனநே எடுத்திருந்த
புலக ் டங் கலள ஒரு மண்ட த்தில் அமர்ந்து ார்லேயிடத் துேங் கினான்.

தன்னுலடய நகமராவில் முதல் முலற ஒரு க ண்ணின் புலக ் டம் … அதுவும்

சற் றும் நாகரீகம் இன் றி ஒரு க ண்லண அேள் அனுமதி இன்றிநய தான்
புலக ் டம் எடுத்தலத நிலனத்து ேருந்தத் நதான்றாமல் , அேள் கண்கலள
மூடி அமர்ந்திருந்த நிலலலய மனதினில் ஓட்டி ் ார்த்தேன், கண்கலள மூடி
தியான நிலலயில் அமர்ந்தான்.

கண்களுக்குள் மலரின் உருேம் … புன்னலகயுடன் எழுந்து நகாவிலல விட்டு

கேளியில் ேந்தேன் , தூரத்தில் , மலர் யாருடநனா நகா மாக ந சுேது ந ால
இரு ் லதக் கண்டு, ‘ஏதாேது பிரச்சலனநயா?’ என்று நேகமாக அேள் அருகில்
கசல் ல, அநத நநரம் , மலர் அந்த காருக்குள் ஏறி இருந்தாள் .

“கதரிஞ் சேங் க ந ால…” பீஷ்மா நிலனத்துக் ககாண்டு, தன்னுலடய ல க்லக

எடுத்துக் ககாண்டு, திருச்சிலய நநாக்கி யண ் ட்டான்.

2. உன்னருகே நானிருப் கபன்

தமிழ் நாட்டின் கநற் களஞ் சியமாம் தஞ் லச மாேட்டம் தஞ் லச என் து ஒரு .
க ருநகரமாக இருந்தாலும் , ல சிறிய கிராமங் கலள தன்னுள் உள் ளடக்கியது .
ஒே் கோரு கிராமங் களிலும் முக்கிய கதாழிலாக விேசாயநம நலட ் க ற் று
அது மட்டுமல் லாமல் .ேருகிறது, ல சிற ்பு ோய் ந்த நகாவில் கலளயும் , ல
புகழ் க ற் ற கல் லூரிகளும் , இந்தியாவிநலநய… ஏன் உலகத்திநலநய தமிழுக்கு
ல் கலலக் கழகம் அலமந்த சிற ் பு க ற் ற நகரம் .
காலலச் சூரியன் மிதமான சூட்டுடன் ஒளிலய ் ர ் பிக் ககாண்டிருக்க,
கஞ் சிக் கலயத்லத தூக்கிக் ககாண்டு, புத்தம் புதிய நாலள எதிர்நநாக்கி,
தங் களது ேயலல நமற் ் ார்லேயிடநோ, அல் லது நேலலக்நகா கசன்றுக்
ககாண்டிருந்தனர் மக்கள் .

“ஏநலய் கசாக்காஅங் க நின்னு என்ன நேடிக்லக ் ார்த்துட் ..டு இருக்க? சட்டு

புட்டுன்னு ேந்து பூே றிக்க நேண்டியது தாநன…” ஒரு குரல் எங் கிருந்நதா
நகட்க, ந சுேது யார் என்று புரிந்து ககாண்டேன் ந ால, குரல் ேந்த திலசலய
திரும் பி ் ார்த்தேன்,

“ேநரன் மாரியக்காநம் ம ககாடிய இன்னும் காநணாநம ..… அதான் இங் க நின்னு

ார்த்துட்டு இருக்நகன்.” அந்த கசாக்கன் கசால் லவும் , மாரி அேன் அருநக
விலரந்து ேந்தார்.

“நநத்து நடந்தலத நிலனச்சு உள் ள உட்கார்ந்து கண்ணக் கசக்கிக்கிட்டு

இருக்காநளா என்னநோ? அேளுக்கு என்ன ஆறுதல் கசால் லி என்ன நடக்க ்
ந ாகுது?” க ருமூச்சுடன் கசால் லிவிட்டு திரும் , தூரத்தில் ககாடி ேருேது
கதரிந்தது.

“அநதா ககாடி ேந்துட்டா…” மாரியின் நிம் மதிக் குரலில் , கசாக்கனும் நிம் மதி
உணர்வுடன் மாரியுடன் நடக்க, ககாடிநயா அேர்கலள ் ார்த்ததும் நேகமாக
நடந்து ேந்து அேர்களுடன் இலணந்துக் ககாண்டாள் .

“கமல் ல ோ… கமல் ல ோ… உன்லனத் தான் காணும் னு கசாக்கனும் நானும்

ந சிட்டு இருந்நதாம் என்ன .? இன்னமும் நநத்து நடந்தலதநய நிலனச்சிட்டு
இருக்கியா?” மாரி நகட்க,

“அலத நிலனக்க நிலனக்க எனக்கு மனசு ஆறலலக்காஉடம் க ல் லாம் ..

அ ் டிநய கசத்துடலாம் ந ால இருக்கு ..நடுங் குது… எத்தலன அேமானம் ?”
என்று இன்னமும் முன்தினம் நடந்த சம் ேத்தில் இருந்து மீளாதேலாய் அேள்
கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, மாரி அேளது லகலய அழுத்தினார்.

“உங் க அ ் ன என்னத்லத கசால் ல? க த்த க ாண்ணுன்னு ககாஞ் சம் கூடோ

இல் ல..” மாரியும் கநஞ் சம் விம் மக் நகட்க,

“எங் க அம் மா இருந்திருந்தா இ ் டி எல் லாம் நடந்திருக்காதுநடக்க விட்டு ..

இரு ் ாங் களா? இந்த மாதிரி ஒரு நிலலலமயில நான் நிக்க மாட்நடன்ல…
க ாத்தி ாதுகாத்த உறவுகள் இல் லாம நான் அனாலதயா நிக்கநறன்..” அேளது
உதடுகள் துடிக்க கண்களில் இருந்து கண்ணீர ் ேழியத் கதாடங் கவும் , மனதும்
ேரிலசயாக நடந்த அலனத்லதயும் நியா கத்தில் ககாண்டு ேர, அேள்
விம் மலுடன் மாரியின் நதாளில் சாய் ந்தாள் .

மாரிக்கும் அேளது நிலலலய நிலனத்து ேருத்தம் தான்… என்ன கசய் ேது ..

விதியின் லகயில் க ாம் லமயாக விலளயாடும் இந்த பிள் லளலய நிலனத்து
.மனம் கனக்கச் கசய் தது‘அன்று தான் மட்டும் தனிநய விட்டு விட்டு ேராமல்
இருந்திருந்தால் , இேளுக்கு இந்த நிலல ேந்திருக்காநத…’ என்ற எண்ணம்
எழுேலதயும் தடுக்க ேழியற் றேராய் மாரியும் நிற் க, இருேலரயும் ார்த்த
கசாக்கன் தான் நிலலலமலய லகயில் எடுத்துக் ககாண்டான்.

“ேயலுக்கு எல் லாம் காலலயிநலநய தண்ணி ாய் ச்சியாச்சு… இ ் ந ா

என்னத்துக்கு நீ ங் க தண்ணிய திறந்து விட்டுக் கிட்டு நிக்கறீங் க? இதுக்கும் நமல
கேள் ளம் ேந்தா பூகேல் லாம் உதிர்ந்து ந ாயிடும் … சீக்கிரம் ந ாய்
நேலலலய ் ாருங் கநாலளக்கு வியா ாரத்துக்கு ந ாகணும் இல் ல .…”
கசாக்கன் சற் று உயர்த்திய குரலில் இருேலரயும் விரட்ட, கண்கலள துலடத்துக்
ககாண்ட இருேரும் நேலலலய கேனிக்கச் கசன்றனர்.

என்னதான் லககள் நேலல கசய் துக் ககாண்டிருந்தாலும் , இருேருநம தங் களின்

நிலனவுகளில் மூழ் கி இருந்தனர்அன்று தஞ் லசயில் பூலே விற் ற பிறகு .,
மலலரத் தனிநய விட்டு ஊருக்கு ேந்து நசர்ந்தும் , மாரியின் மனகதன்னநோ
ஏநதா ஆ த்லத உணர்த்த, புரியாத ஒரு கலக்கத்லத உணர்த்திக் ககாண்நட
இருந்தது அதற் கு .ஏற் றாற் ந ால் மலரும் கேகுநநரம் ேலர ேந்து நசராமல் ,
மறுநாள் காலல அேள் ேந்து நசர்ந்த நகாலம் மாரியின் மனத்திலரயில்
காட்சியாக விரிய, “லஹநயா…” என்று விம் மி அழத் கதாடங் கினார்.

“என்னாச்சு அக்கா?” அருகில் நின்ற ககாடி அேலரத் தாங் கி ் பிடிக்க,

“என்னால தாநன உனக்கு இந்த நிலலலம… நான் அன்னிக்கு தனியா விட்டுட்டு

ேந்திருக்கக் கூடாது… எல் லாம் என்னால தான்…” என்று அழத் கதாடங் க,
ககாடிக்கும் அழுலக பீறிட்டது .

“இ ் ந ா அய் யா ேரதுக்குள் ள கரண்டு ந ரும் நேலலய ார்க்க ் ந ாறீங் களா

இல் லலயா?” தன்லன கட்டு ் டுத்திக் ககாண்ட கசாக்கன் விரட்ட, மாரி
கண்கலளத் துலடத்துக் ககாள் ள,

“அக்காஒரு கரண்டு நிமிஷம் ேந்துடநறன் ..… ஒரு மாதிரி இருக்கு..” கண்கலளத்

துலடத்துக் ககாண்ட ககாடி கசால் லிவிட்டு நகர,

“இந்தா மலரு…” என்று அலழத்த மாரி, அேள் திரும் பி ் ார்த்து,

“நான் மலர் இல் லககாடி ..… என்லனக்நகா மலர் கசங் கி ந ாயிட்டா..” கநாந்த
குரலும் , மீண்டும் உதடு துடிக்க ேந்த அழுலகலய அடக்கிக் ககாண்டு
அங் கிருந்து நகர்ந்து கசன்றேளின் பின்னால் ,

நாக்லக கடித்துக் ககாண்டு, “ ார்த்து த்திரமா ந ாயிட்டு ோ… எங் கயாேது

விழுந்து கிழுந்து ேச்சிடாநத…” சன்னமான குரலில் கசால் லிட்டு, கண்ணீருடன்
மாரியும் கீநழ குனிந்துக்ககாள் ள, ககாடியும் விரக்தி ் புன்னலகயுடன் திரும் பி
நடந்தாள் .

“இன்னும் இந்த ் புள் லளய எ ் டி சமாதான ் டுத்த ் ந ாநறநனா?”

க ருமூச்சுடன் மாரி, மனதினில் கநாந்துக் ககாண்டு, தனது நேலலலயத்
கதாடர்ந்தார்.
க ரும் ள் ளம் … தஞ் லச கிராமங் களில் ஒன்று… அந்த அழகிய மலர்கள் பூத்துக்
குலுங் கும் அந்த இடத்தின் கநளிந்து ேலளந்து கசல் லும் சாலலயில் , ஒரு
ந ருந்து ஊர்ந்து ேந்துக் ககாண்டிருந்தது.

“நஹ ஸ் ேந்தாச்சு… சீக்கிரம் ஏறுங் க…” என்ற டி சிலர் நின்றும் நிற் காமல்
ஊர்ந்துக் ககாண்டிருந்த ந ருந்திற் குள் முண்டி அடித்துக் ககாண்டு ஏறி இடம்
பிடித்து, அறிந்தேர் கதரிந்தேருக்ககல் லாம் துண்லட ந ாட்டு சீட்டு பிடிக்க,
அந்த கூட்டத்தில் தத்தளித்த டி, தான் ககாண்டு ேந்திருந்த உலடலமகலள
எல் லாம் எடுத்துக் ககாண்டு, பீஷ்மாவும் ந ருந்தில் இருந்து இறங் கினான்.

ஒருோறு தனது க ட்டிலயயும் , லகயில் ககாண்டு ேந்திருந்த நல ் டா ்

ல லயயும் , காகமராலேயும் எடுத்துக் ககாண்டு இறங் கி நின்று ஒரு
க ருமூச்சுடன், சுற் றி முற் றி ் ார்த்தான்அழகிய ேயல் கேளிகள் நிரம் பிய .
இடம் தான்… தூரத்தில் ாத்தி ந ால மலர்களும் நட ் ட்டு பூத்துக் குலுங் க,
கண்களுக்கு சுலமயாய் இருந்தது.

“நல் லநேலள… கருத்தம் மா டத்துல ேரா மாதிரி ஒரு க ாட்டல் காடா இல் ல…
நம் ம ரசலனக்கு ஏத்தது ந ாலத் தான் இருக்கு… தினமும் டம் பிடிக்க நிலறய
இயற் லக கட்சிகள் கிலடக்கும் ” என்று மனதில் சந்நதாஷ ் ட்டுக்
ககாண்டேன், தனது நகமராலே லகயில் எடுத்தான்.

ஒரு சிட்டுக் குருவி, அங் கிருந்த கநற் கதிரின் மீது அமர்ேலதக் கண்டதும் ,
ல கலள மறந்து, தனது நகமராவுடன் கமல் ல அடிகயடுத்து லேத்து, தனது
நகமராவின் கலன்ஸ் ேழியாக அந்த சிட்டுக் குருவிலய டம் பிடி ் தற் காகநே
காத்திருந்தது ந ால அேனுக்கு சிறிது தூரத்தில் ஒரு அலசவுகாதில் விழுந்த .
கண்ணாடி ேலளயலின் சத்தம் தலலயில் சூடி இருந்த மல் லிலகயின் ..
நறுமணம் , அந்த மண் ோசலனலயயும் மீறி அேனது நாசிலய எட்ட, அந்த
ோசலன பீஷ்மாலேக் கேர்ந்தது.

“யார் ேராங் க?” மனதினில் எழுந்த ஆர்ேத்தில் , கண்களின் அருகில் இருந்த

நகமராலே இறக்கி, தன் அருநக திரும் பி ் ார்த்தான் ஒரு க ண் .தலலலயக்
குனிந்த டி ேருேலதக் கண்டு ககாண்டேன் , அேலள ஊன்றி கேனித்தான்.

“நஹ இேஇே ..…” சந்நதாஷம் மனதினில் நிலறக்க, கமதுோக குதிக்கவும்

கசய் தான்.

அதற் குள் மலர் அேன் அருகில் ேந்திருக்க, “ககாடி..” சந்நதாஷக் கூக்குரலல

அேன் எழு ் , மலர் நிமிர்ந்து ் ார்த்தாள் .

அநத சிரிக்கும் கண்கள் … அழகிய சிேந்க ஆரஞ் சு சுலளகள் ந ான்ற உதடுகள் ..

நீ ண்ட பின்னலில் சூடி இருந்த மல் லிலகச் சரம் … அன்று ந ால இன்றும் புதிதாக
பூத்த மலர் ந ால இருந்தேலள ் ார்த்தேனுக்கு உள் ளம் அேளிடம் சரியத்
கதாடங் கியது.

இத்தலன நாட்களாக கேறும் நிழநலாவியமாக ார்த்து ரசித்து, அன்று நடந்த

நிகழ் வுகலள ரசித்துக் ககாண்டிருந்தேன், இன்று மீண்டும் அேலள ்
ார்த்ததில் துள் ளிக் குதித்தான்மீண்டும் அேலளக் காண்ந ாமா என்று .
உள் ளிருந்த சிறு ஏக்கம் விடு ட்டு, அேலளக் கண்ட மகிழ் சசி
் யில் மனம்
நிரம் பியது .

அேள் கநருங் கி ேர இருந்த சிறு இலடகேளிலய ஓட்டமாகநே கடந்து

கநருங் கியேன், “நஹ… ககாடிநீ எங் க இங் க ..?” கண்களில் ஆச்சரியமும் ,
உல் லாசமும் டர பீஷ்மா நகட்க, மலர் ட்கடன்று நிமிர்ந்து ் ார்த்தாள் .

அேளது கண்களிலும் ஆச்சரியமும் , அநத அளவிலான மகிழ் சசி

் யும் , ஆனால்
அகதல் லாம் சட்கடன்று மாறிய ஒரு நசாகமுநம பிரதி லிக்க,

“நீ ங் க… நீ ங் க?” மலர் நகட்க,

“நான் தான் டாக்டர்… நாம தஞ் சாவூர் நகாவில் ல ார்த்நதாநம..” அேளுக்கு

தன்லன நிலனவு இல் லல என்ற ஏமாற் றம் நதான்றினாலும் , தன்லன நிலனவு ்
டுத்துேதில் அேன் முலனய, மலர் கமல் ல புன்னலகத்தாள் .

“உங் கலள எனக்கு நிலனவிருக்கு டாக்டர்… ஆனாநீ ங் க இங் க எங் கன்னு தான் ..
நகட்க ேந்நதன்…” கசால் லிவிட்டு சிரித்தேலள பீஷ்மா கண்ணிலமக்காமல்
ார்த்தான்.

“ோே் …” அேனது மனம் அேளது சிரி ் ல ரசிக்க, கேளியிநலா..

“உன்லன ் ார்க்கத் தான் ேந்நதன்னு கசான்னா?” பீஷ்மா கசான்னதும்

ட்கடன்று சிரி ் பு நின்றுவிட,

“சும் மா விலளயாடாதீங் க சார்நான் இங் கதான் இருக்நகன்னு .. உங் களுக்கு

இ ் ந ா ேலர கதரியாது தாநன…” குறும் ாக என்றாலும் அேளது குரலில் ஒரு
வித இறுக்கம் இருக்கத் தான் கசய் தது.

“சும் மா கசான்நனன் ககாடி… நான் இங் க இருக்கற ஆரம் சுகாதார

நிலலயத்துக்கு டாக்டரா ேந்திருக்நகன்… இங் க உன்லன ் ார்த்ததும் எனக்கு…
எனக்கு கராம் கராம் ஹா ் பியா இருக்கு…” கண்கள் மின்ன கசான்னேலன ்
ார்த்தேள் , சிலலகயன நின்றுக் ககாண்டிருந்தாள் அேளது தேத்லத .
கலலத்தது ந ால, தூரத்தில் ேந்த ஸ் ககாடுத்த ஹார்ன் சத்தம் அேலளக்
கலலக்க,

“சரிங் க… நீ ங் க எங் க ஊருக்கு ேந்ததுல கராம் சந்நதாசம் … நான் உங் கலள

அ ் றம் ேந்து ார்க்கநறன்… எனக்கு ககாஞ் சம் நேலல இருக்கு… ேநரன்…”
என்றேள் , மறுநிமிடம் நேகமாக நகர்ந்துச் கசல் ல, தன் பின்னால் ேந்த ஸ்லச
சபித்துக் ககாண்நட திரும் பி ் ார்த்தேன், மீண்டும் மலலர ் ார்க்க, அேநளா
அங் கிருந்த கதன்லன மரங் களின் இலடயில் கசன்றுக் ககாண்டிருந்தாள் .

“ஹ்ம் ம்… கிராமம் இல் ல… என் கூட ந சறலத ் ார்த்தா யாராேது ஏதாேது
கசால் ல ் ந ாறாங் கன்னு ஓடிட்டா ந ால இருக்கு… இனிநம எங் க ் ந ாக ்
ந ாறா..ந சிக்கலாம் ..” மனதினில் நிலனத்து மகிழ் ந்துக் ககாண்டேன்,
அ ் க ாழுது தான் ஸ்சில் இருந்து இறங் கி ேந்த ஒருேலர ் ார்த்தான்.
அேநரா நேகமாக தன் லன நநாக்கி ஓடி ேருேலத ார்த்தேன் , “இேர் தான்
எனக்கு அசிஸ்கடண்ட்நடாலகல மருந்து ் க ட்டியும் .., மாலலயும்
ேச்சிருக்காரு…” தனக்குள் நள ந சிக் ககாண்நட அேலன நநாக்கி திரும் பி
நின்றான்.

“சார்… சார்… இந்த ் க்கமா டாக்டர் சார் யாலரயாேது ார்த்தீங் களா?”

தற் றமாக அேர் நகட்க,

“டாக்டரா? அேர் எ ் டி இரு ் ாரு?” என்று பீஷ்மா அேனிடம் நகட்கவும் ,

அேலன ஒரு மாதிரி ் ார்த்த அந்த இலளஞன், நக்கலாக உதட்லட சுழித்து,

“இே் ேளவு க ரிய ஆளா இருந்துக்கிட்டு உங் களுக்கு இது கூட கதரியலலநய
சார்…” என்று நகலியாகக் கூற, பீஷ்மாவின் குறும் பு அதிகரித்தது.

ஆனாலும் மனதின் ஒரு ஓரத்தில் , ‘என்லன ் ார்த்தா டாக்டர் மாதிரி

கதரியலலயா?’ என்ற நகள் வி எழநே கசய் தாலும் , சிறிது நநரத்தில் விலட
கண்டு ் பிடித்து விடும் ஆர்ேத்துடன், அேலன ் ார்த்தான்.

“அதான் கதரியலலன்னு கசால் நறன் இல் லநீ ங் கநள கசால் லுங் க ..…” அேரிடநம
பீஷ்மா நகட்க, அே் ேளவு எளிதில் விலட கசால் லிவிடுநேனா என்று உறுதி
எடுத்துக் ககாண்டேன் ந ால் ,

“நீ ங் க சினிமாவுல எல் லாம் டாக்டர எ ் டி காட்டுவீங் க? அதுவும் இந்த மாதிரி

ஒரு கிராமத்துல உள் ள டாக்டர்…” என்று தில் நகள் வி நகட்க, அ ் க ாழுது தான்
அேன் தன்லன ஏன் ஒரு மருத்துேனாக கருதவில் லல என் லத புரிந்துக்
ககாண்டு, தனக்குள் சிரித்துக் ககாண்டேன்,

“ஹ்ம் ம்… எ ் டி? கழுத்துல ஸ்கடதஸ்நகா ் அ ் றம் க ரிய கண்ணாடி ..

ந ாட்டுக்கிட்டு ஒரு ேயசானேர்…” பீஷ்மா கசால் லிக்ககாண்நட ேரும்
க ாழுநத,

“அநத தான் சார்… அந்த மாதிரி இந்த ் க்கம் யாலரயாேது ார்த்தீங் களா?”
அேன் தட்டத்துடன் நகட்க, பீஷ்மா உதட்லட ் பிதுக்கினான்.

“என்ன அேரு ஹாஸ்பிடல் ல இருந்து காணாம ந ாயிட்டாரா? இ ் டி

யத்நதாட நதடறீங் க? இல் ல… மருந்து க ட்டிலய ேச்சிட்டு ந ாயிட்டாரா?”
அேன் நமலும் ேம் பு ேளர்க்க,

“நீ ங் க நேற சார்… அேர் இந்த ஒன் து மணி ஸ்சுல தான் ேநரன்னு
ஆஸ் த்திரிக்கு ந ான் ண்ணி இருந்தார்நானும் ஸ் உள் நள அேலர ் பிடிச்சு .
மாலல ந ாடலாம் ன்னு, ஸ் உள் ள எல் லாம் ஏறிட்நடன்…

அங் க டாக்டலரக் காநணாம் … ஒரு நேலள ேழி கதரியாம இறங் கிட்டார்

ந ாலன்னு திரும் இறங் க ேந்தா… அந்த கூட்டத்துல இறங் கறதுகுள் ள ஸ்லச
எடுத்துட்டான், அந்த கண்டக்டர்அதான் ..… ஸ்லச திரு ் பி இங் க ககாண்டு
ேந்து விடச் கசான்நனன்…” என்று அேன் க ருலமயாகவும் , சலி ் ாகவும்
கசால் ல, பீஷ்மா சிரிக்கத் கதாடங் கினான்.
“உங் க ஒருத்தருக்காக ஸ்லசநய திரு ் பிட்டு ேந்தாரா?” அதிசயமாகக் நகட்க,

“பின்னஅ ் றம் ஜுரம் தலலேலின்னு ேந்தா மருந்து தர மாட்நடன் இல் ல ..…”

அேன் க ருலம பீற் ற பீஷ்மா ஓரளவு அேன் கசால் ல ேருேலத புரிந்துக்
ககாண்டான்.

“எனக்கு ஊருக்குள் ள ந ாக ேழி கசால் லுங் க… அதுவும் இங் க ஆரம் சுகாதார

நிலலயம் இருக்காநமஅதுக்கு க்கத ..்்துல ந ாகணும் …” என்று பீஷ்மா ேழி
நகட்கவும் ,

“ஓ… நீ ங் க நாட்டாலம அய் யா வீட்டுக்கு ந ாக ் ந ாறீங் களா? சரி தானுங் க…

இங் க டம் பிடிக்கிறதா இருந்தா அேர் கிட்டத் தான் நகட்கணும் இங் க ஒரு .
குழந்லத பிறந்தது முதல் … இறக்கற ேலர அேர் அனுமதி இல் லாம எதுவுநம
நடக்காதுங் க…” என்று ஒரு மாதிரிக் குரலில் புலம் பிக் ககாண்நட, கீநழ கிடந்த
பீஷ்மாவின் ஒரு ல லயத் தூக்க, பீஷ்மா அேலனத் தடுத்தான்.

“நானும் அங் க தானுங் க ந ாநறன்நீ ங் கநள எ ் டி கரண்டு க ட்டிலயத் .

தூக்கிட்டு ந ாவீங் க? நான் எடுத்துக்கநறன்..” என்று அேன் கசால் லிவிட்டு,
பீஷ்மாவின் க ட்டி ஒன்லறத் தூக்க, மீதமிருந்த ல கலள தூக்கிக்ககாண்டு
பீஷ்மா அேலன ் பின்கதாடர்ந்தான்.

இரண்டடி எடுத்து லேத்த பிறகு, பீஷ்மா மலர் கசன்ற திலசலயத் திரும் பி ்

ார்க்க, சிறிது தூரத்தில் , ஒரு மரத்தின் பின்பு ஒளிந்துக் ககாண்ட டி மலர்
அேலனநய ார்த்துக் ககாண்டிருக்க, ஒரு தலலயலச ் புடன் அேளிடம் இருந்து
விலட ் க ற் றேன்,

“உங் க ந ர் என்னன்னு கசால் லநே இல் லலங் கநள…” என்று அந்த

உதவியாளரிடம் ந ச்சுக் ககாடுத்தான்.

“நீ ங் க நகட்கநே இல் லலங் கநள..” என்றேன், “என் ந ரு துலரங் கஇந்த ..

..ஊர்க்காரன் தான்” என்று கதாடங் கியேன், அந்த ஊலர ் ற் றி ந சிக்
ககாண்நட ேர, ஆரம் சுகாதார நிலலயம் ேந்து நசர்ந்தது.

அதற் கு அருகிநலநய இருந்த ஒரு வீட்டின் முன்பு பீஷ்மாலே ககாண்டு நிறுத்தி,

“அய் யா ேந்த உடநன ேணக்கம் கசால் லுங் க சார்… இல் ல அய் யாவுக்கு நகா ம்
ேந்துடும் ..” துலர எச்சரிக்லக கசய் து, வீட்டினுள் அேசரமாக உள் ள ஓட, பீஷ்மா
உதட்லட ் பிதுக்கி அந்த அய் யா ேருேதற் காக காத்திருந்தான்.

சினிமாவில் காட்டுேது ந ால, ேயது முதிர்ந்த ஒருேலர நாட்டாலமயாக

எதிர் ் ார்த்திருந்த பீஷ்மா, ஒரு இலளஞநன ேந்து நிற் கவும் கண்கலள விரித்து
ஆச்சரியம் காட்டினான்.

“இேங் களா உங் க நாட்டாலம… இல் ல இேரு நாட்டலமநயாட ல யனா?”

அருகில் இருந்த துலரயிடம் பீஷ்மா ரகசியமாகக் நகட்க,

“முறுக்கு மீலசலய ் ார்த்தா கதரியலலங் களாஇேரு தான் எங் க ..

நாட்டாலம…” துலர கசால் லவும் , மீண்டும் பீஷ்மாவின் ார்லே அந்த
நாட்டாலமலய நநாக்கித் திரும் பியது.
கழுத்து நிலறந்த தங் கச் சங் கிலிகலும் , லகயில் க ரிய தங் கக்கா ் பும் , காதில்
லேர கடுக்கணுமாக இருந்தேலன ் ார்த்த பீஷ்மாவுக்கு சிரி ் பு தான் ேந்தது.

அதலன அடக்கிக் ககாண்டு, அேருக்கு ‘ேணக்கம் ’ கசால் லியேலன ் ார்த்த

அந்த நாட்டாலம..

“ ட்டணத்துக்காரங் க இல் ல துரஅதான் சட்டுன் னு மரியாலத கதரிய ..

மாட்நடங் குது…” பீஷ்மாவிற் கு ககாட்டு லேக்க நிலனத்து முதலில் ந சத்
கதாடங் கி,

“சரி கசால் லுங் க… எத்தலன நாலளக்கு டம் பிடிக்க ் ந ாறீங் க? எத்தலன ந ர்

ேருவீங் க? கேளியூர்ல தங் க ந ாறீங் களா? இல் ல உள் ளூர்ல இடம் நேணுமா?”
அேர் நகட்டுக் ககாண்நட ந ாக, பீஷ்மா அேர் ந சி முடிக்கும் ேலர
காத்திருந்தான்.

ந சி முடித்த அந்த நாட்டாலம நகள் வியாக எதிரில் நிற் ேலன ் ார்க்க, “நான்
இந்த ஹாஸ்பிடலுக்கு புதுசா ேந்திருக்கற டாக்டர்…” பீஷ்மா கசால் லி
நிறுத்தவும் , மற் ற இருேருநம அதிர்ந்து விழித்தனர்.

அகண்ட கநற் றியும் , கநற் றியில் ேழிந்து இருந்த நகசமும் , நீ ண்ட நாசியும் ,
கண்கள் நிலறந்த குறும் புச் சிரி ் பும் , பீஷ்மாலே ஒரு புலக ் டத் துலறலய
நசர்ந்தேன் என்று அேர்கள் கருதியது தேநற அல் ல என்னும் அளவிற் கு, சர்ே
லட்சணமும் க ாருந்தி, அழகும் கம் பீரமும் , உயரமுமாக இருந்தேனது கழுத்தில்
கதாங் கியது நகமரா…..

பீஷ்மாலே அளவிட்டுக் ககாண்டிருந்த நாட்டாலமலய பீஷ்மாவும் ார்த்துக்

ககாண்டிருக்க, அருகில் இருந்த துலரநயா, ேரும் ேழியில் , பீஷாவுடன்
ந சியேற் லற சிறிது நடுக்கத்துடன் நிலனவு கூர்ந்துக் ககாண்டிருந்தான்.

“நீ ங் க டாக்டரா? க ாய் கசால் லாதீங் க சார்… சும் மா டத்துல டாக்டர் நேஷம்
கட்ட ் ந ாறேங் க தாநன? இந்த ஆஸ் த்திரியில ஷூட்டிங் எடுக்கணுமா?
அதுக்கு என்நனாட அனுமதி நேணுமா?” மீண்டும் பீஷ்மாவிடம் நகள் விகள்
ேந்து விழ,

“சரிங் க… உங் க ந ர் என்ன? எனக்கு உங் கலள அய் யான்னு கூ ் பிடறது

அே் ேளவு கம் ஃ ர்டபிளா இருக்காதுநீ ங் க என் ேயசு தாநன இரு ் பீங் க .? ந ர்
கசால் லிநய கூ ்பிடலாம் ன்னு நிலனக்கிநறன்… இல் ல நீ ங் க என்லன விட
ேயசுல க ரியேங் கன்னா… நான் உங் கலள அய் யான்நன கூ ் பிடநறன்…”
பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, அந்த நாட்டலமயின் கேனம் சிதறி,
நேகறங் நகா நிலலத்திரு ் த்லத பீஷ்மா உணர்ந்தான்.

அேனது ார்லே கசன்ற திலசயில் திரும் பி ் ார்த்த பீஷ்மாவின் கண்களில்

மலர் கசன்றுக் ககாண்டிரு ் து விழுந்தது.

“ஆமா… இேன் ஏன் ககாடிலய ் ார்க்கறான்? இேநனாட ார்லேநய சரி

இல் லலநய…” என்று பீஷ்மா நிலனத்துக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத,
“ஏய் ககாடி… இந்த ் க்கம் எங் க ேந்த? கசத்த இரு…” என்று நாட்டாலம
அேளிடம் விலரய, பீஷ்மாவிற் கு உள் ளுக்குள் எரியத் துேங் கியது.

“இ ் ந ா என்னத்துக்கு அே கிட்ட ந ாறான்?” பீஷ்மா உள் ளுக்குள் க ாருமிக்

ககாண்நட ககாடிலய ் ார்க்க, ககாடிநயா அேன் அருகில் ேந்தவுடன்
யத்துடன் நின்றிருந்தாள் .

அேளது கண்களிநலா அளவுக்கு அதிகமான யம் … அந்த யம் தந்த நடுக்கம்

அேளது உடலின் கமல் லிய நடுக்கத்தில் கதரிய, அந்த நாட்டாலம அேலள எந்த
அளவிற் கு ய ் டுத்தி இரு ் ான் என்று நிலனத்த பீஷ்மாவின் லககள்
இறுகியது.

“நான் அ ் ா வீட்டுக்கு ேந்துட்டாரான்னு ார்க்க வீட்டுக்கு ந ாயிட்ட

ேந்நதன்…” தந்தியடித்த ோர்த்லதகளுக்கு இலடநய அேள் கசால் லி முடிக்க,

“உங் க அ ் ன் தான் ராவு முழுக்க குடிச்சிட்டு விழுந்து கிடந்தாநன… இங் க தான்

நதாட்டத்துல எங் கயாேது இரு ் ான்இ ் ந ா அேலன என்னத்துக்கு நதடற ..?
என்லனத் நதடினாலும் அர்த்தமுண்டு…” கசால் லிக் ககாண்நட, அேளது
கன்னத்தில் லக லேக்க நாட்டாலம முயல, ககாடி அேனிடம் இருந்து விலகி
ஓரடி பின்னால் நகர்ந்தாள் .

“அய் யா…” பீஷ்மாவின் உயர்ந்த குரல் , நாட்டாலமலயத் திரும் பி ் ார்க்க

லேத்தது.

“ஐநயா… டாக்டர் சார்… அய் யா ந சிட்டு இருக்கும் ந ாது குறுக்க ந சினா

அேருக்கு பிடிக்காது” துலர கமல் ல பீஷ்மாவிடம் கசால் ல, அலதக் கண்டுக்
ககாள் ளாதேன்,

“அய் யா… என்லன இங் க நிக்க ேச்சிட்டு அங் க நீ ங் க ந ச ந ாயிட்டீங் க? நான்

இருக்கோ கிளம் ோ?” நேண்டுகமன்நற ககத்தாக பீஷ்மா நகட்க,
நாட்டாலமநயா, அேன் இலடயிட்ட கடு ் பில் ,

“உன் கூட ந ச எனக்கு என்ன இருக்கு? ஊருக்குள் ள மருத்துேம் தாநன ார்க்க

ேந்த… இ ் டி நசாக்கா சுத்தற நேலல எல் லாம் நேண்டாம் … எங் க ஊரு
க ாம் லளங் க எல் லாம் த்திரம் உன்லன ..எேளுக்காேது ஏதாேது நடந்துச்சு ..
இந்த ஊர்ல இருந்து சும் மா விட மாட்நடன்…” நாட்டாலம எச்சரிக்க, அேனது
எச்சரிக்லகலயக் கண்டுக் ககாள் ளாத பீஷ்மாவின் ார்லே ககாடிலய
நநாக்கித் திரும் , அேள் கச ் ான ார்லேலய அந்த நாட்டாலமலய நநாக்கி
வீசிக் ககாண்டிருந்தாள் .

“இே ஏநதா ஆ த்துல சிக்கி இருக்கா ந ால இருக்குஅடுத்த தடே ார்க்கும் ..

ந ாது அேகிட்ட நகட்கணும் ” ஒரு முடிலே எடுத்து பின், பீஷ்மா, ‘நான்
இருக்கிநறன்’ என் லத ் ந ால ககாடிலய ் ார்க்க, அேனது ார்லே
ககாடியின் மீது இரு ் லத உணர்ந்த நாட்டாலம, நேகமாக வீட்டின் உள் நள
கசன்று ஒரு சாவிலய எடுத்துக் ககாண்டு ேந்தான்.
“இந்தா… பிடி… அநதா அந்த வீடு தான் நீ இருக்க நேண்டிய வீடு… ந ாஇங் க ..
நின்னு என்ன நேடிக்லக ் ார்த்துட்டு இருக்க? உன்லன ் ார்த்தா மருத்துேம்
ார்க்க ேந்தா ந ால இல் லசு ..ம் மா காச ககாடுத்துட்டு டாக்டர்ன்னு
கசால் லிக்கிட்டு ேந்துட நேண்டியது..” முதலில் இருந்த மரியாலத குலறயவும் ,
பீஷ்மா ககாடிலயத் திரும் பி ் ார்த்தான்.

ஆனால் ககாடிநயா, அேலன நிமிர்ந்துக் கூட ார்க்காமல் நின் றது

ஏமாற் றத்லதக் ககாடுக்க, சாவிலய ் க ற் றுக் ககாண்ட பீஷ்மா, நாட்டாலம
காட்டிய வீட்லட நநாக்கி நேகமாக நடந்தான்.

3.உன்னருகே நானிருப் கபன்

சாவிலய ோங் கிக் ககாண்டு பீஷ்மா நேகமாக அந்த நாட்டாலம காட்டிய

வீட்லட நநாக்கி நடக்க, துலரநயா அேனது நகா ம் தன் மீது தான் என்று
நிலனத்துக் ககாண்டு, “சார்… சார்… ககாஞ் சம் நான் கசால் றலத நகளுங் க
டாக்டர் சார்… அ ் ந ா நான் கசான்னகதல் லாம் சும் மா… ஒரு பில் ட்ட ் புக்கு.”
கசால் லிக்ககாண்நட பீஷ்மாவின் பின்னால் ஓட, பீஷ்மாநோ, திரும் பி அேலன
முலறத்துவிட்டு, நாட்டாலம காட்டிய வீட்டின் முன்பு கசன்று நின்றான்.

லகயில் இருந்த சாவிலய திற ் தற் கு ஏதுோக பிடித்துக் ககாண்டு, முன்நன

நடந்தேனின் கண்களில் அங் கிருந்த அழகிய நகாலம் ட, அதன் மீது மிதிக்க
இருந்த கால் கலள நகர்த்திக் ககாண்டான்.

“நகாலம் கராம் அழகா இருக்கு..” மனதில் நிலனத்துக் ககாண்டேன், வீட்டின்

சாவிலயக் ககாண்டு வீட்லடத் திறக்க, உள் ளிருந்து நாசிலயத் துலளக்காத
அளவிற் கு கமல் லிய புலக கேளிேந்ததுகமல் ல உள் நள நுலழந்தேன் ., வீட்டின்
உள் நள சுத்தம் கசய் து, ளிச்கசன்று லேக்க ் ட்டிருந்தலத ் ார்த்து
பீஷ்மாவிற் கு சிறு சந்நதகம் எழுந்தது.

“நான் ேர ் ந ாநறன்னு உங் களுக்கு முன் கூட்டிநய கதரியுமா?” சந்நதகமாக

பீஷ்மா நகட்க,

“ஆமா டாக்டர் சார்… என்ன சார் கதரியாத மாதிரிநய நகட்கறீங் க? இங் க

ஆஸ் த்திரிக்கு புது டாக்டர் ேராங் கன்னு கசய் தி ேந்துச்நசஏநதா கஹல் த் ..
இன்ஸ்க க்டர்கிட்ட இருந்து கலட்டர் ேந்துச்சுன்னு அய் யா காதுல ந ாட்டாங் க…
நீ ங் களும் இன்லனக்கு காலலயில ேரதா ந ாஸ்ட் ஆபீசுக்கு ந ான்
கசய் திருந்தீங் க ந ால இருக்கு… ஊர்ல ர ர ் ா கசய் தி ேந்துச்சு… அதான்
நான் உங் கலள அலழக்க ேந்நதன்ஆனா ..… வீட்லட எல் லாம் நான் சுத்தம்
கசய் யலலநய… ஒருநேலள அய் யா…” என்று இழுத்தேன் உச்சுக் ககாட்டி விட்டு,

“அேர் இகதல் லாம் கசய் திருக்க மாட்டாருங் க… நேற யாநரா தான்

கசய் திருக்கணும் ..” துலர ந சிக் ககாண்நட ந ாக, பீஷ்மாவின் மனதில்
மின்னல் கேட்டியது.
‘ஒருநேலள இது ககாடியின் நேலலயாக இருக்குநமா? அே தாநன இந்த ்
க்கம் இருந்து ேந்தா மாதிரி இருந்ததுஅ ் ந ா அே தான் .., நான் இங் க தான்
தங் க ் ந ாநறன்னு கதரிஞ் சு சுத்தம் கசய் து ேச்சிரு ் ாநளா?… அ ் டித் தான்
இருக்கும் … அதான் என் முகத்லதக் கூட ார்க்காம தவிர்த்தாளா?” அத்தலன
நநரம் ககாடி தன்லன நிமிர்ந்து கூட ் ார்க்காமல் இருந்த கடு ் பு மட்டு ் ட,
முகத்தினில் கள் ள ் புன்னலக ேந்து ஒட்டிக் ககாண்டது.

“கள் ளிஎனக்காக வீட்லட கிளீன் ண்ணிட்டு ேந்து தான் இ ் டி என ..்்லன

கண்டுக்காத மாதிரி நடிச்சியா? இரு நானும் என்ன கசய் யநறன்னு ாரு” என்று
தனக்குள் முணுமுணுத்துக் ககாண்டு, அங் கிருந்த ஒரு அலறக்குள் கசன்று,
தன்னுலடய க ட்டிகலள லேக்க, துலரயும் அேலன ் பின்கதாடர்ந்து
கசன்றான்.

அேன் ேருேலத உணர்ந்தேன், ககாடிலய ் ற் றி நமலும் கதரிந்து ககாள் ளும்

ஆேலில் , “ஏன் துலர… உங் க அய் யா ந ர் என்ன?” என்று கமல் ல ந ச்லசத்
கதாடங் கினான்.

“அய் யா ந ரு குணநசகரன்…” துலர உடநன தில் கசால் ல,

“ஆனா… க ாதுோ சினிமாவுல எல் லாம் நாட்டாலமன்னா ககாஞ் சம்

ேயசானேங் கலளத் தாநன காட்டுோங் க?” சந்நதகமாக அேன் நகட்க, அக்கம்
க்கம் யாநரனும் இருக்கிறார்களா என் லத உறுதி ் டுத்துக் ககாள் ள துலர
திரும் பி ் ார்த்தான்.

அேனது கசயல் சந்நதகத்லத ககாடுக்கவும் , பீஷ்மாவின் மனதில் சுோரஸ்யம்

கூடியது .“கரண்டு ேருஷத்துக்கு முன்ன ககால் லலல இருக்கற கிணத்துல
தண்ணி எடுக்க ் ந ான க ரிய அய் யா, தடுக்கி விழுந்து, கிணத்து சுேத்துல
தலல நமாதி இறந்துட்டாருன்னு கசய் தி கேளிய ேந்துச்சு…. ஆனா அகதல் லாம்
க ாய் ன்னு எங் களுக்குத் கதரியும் ங்க.

அேரு கராம் நல் லேருதடுக்கி விழுந்து எல் லாம் அேரு ..திடமாவும் இரு ் ாரு ..
சின்னேரு ககாஞ் சம் க ாண்ணுங் க விஷயத்து .சாக காரணநம இல் லலங் கல
அ ் டி இ ் டி இரு ் ாருக ரியய் யா சின்னேலர கண்டிக்கவும் .., இேர் தான்
தள் ளி விட்டுட்டாநரான்னு ஒரு ந ச்சு இருக்குங் க… ஏன்னா… காரியம் முடிஞ் ச
உடநன இேரு தவிக்கு ேந்துட்டாருங் க..” என்று கசான்னேனிடம் ,

“ககாலலயா?” பீஷ்மா அதிர்ந்துக் நகட்கவும் ,

“ஐநயா சார்… ஏன் சத்தம் ந ாட்டு ந சறீங் க?” துலர தறினான்.

“அந்த குணநசகரன் என்னநோ கசய் துவிட்டு ந ாகட்டும் … நமக்கு என்ன? நம் ம

ந ச்சு ககாடுத்த காரியம் நேற…” மனதினில் நிலனத்துக் ககாண்டேன்,

“சரி… உங் க அய் யா ஒரு க ாண்லண ் ார்த்த உடநன ஓடினாநர… அந்த

க ாண்ணு யாரு? அந்த க ாண்ணு ார்க்கநே ாேமா இருந்துச்சு… ஏநதா
யந்து நடுங் கின ந ால இருக்கு” என்று கமல் ல ந ச்லசக் ககாடுக்க, துலர
உச்சு ககாட்டினான்.
“அந்த க ாண்ணு ந ரு ககாடிங் க ாேம் ங்க ..கராம் நல் ல மாதிரி ..… அந்த
க ாண்ணுக்கு ாசமான உறவுங் க நிலலக்காத அளவு துரதிர்ஷ்டமான
க ாண்ணுங் க கரண்டு ேருஷத்துக்கு முன்ன ..அேங் க அம் மாவும் , அடுத்து
கூடநே கூட ் பிறந்ததும் தேறிட்டாங் கஉசுநராட இருக்கற குடிக்கார ..
அ ் னால அந்த க ாண்ணுக்கு எந்த ாதுகா ் பும் இல் ல… இ ் ந ா இந்த
நாட்டாலம கிட்ட சிக்கிக்கிட்டு அந்த க ாண்ணு தவிக்குதுங் க” ேருத்தத்துடன்
கசால் லிக் ககாண்நட கசன்றேன்,

“என்னநோ ந ாங் க… அநதாட விதி..” என்று முடிக்க, பீஷ்மாவின் கநஞ் சம்

ேலித்தது.

“அேளுக்குன்னு யாரும் இல் லலயா? அது தான் கடவுள் என்லன இங் க ேர ேச்சு
இருக்காரா?” மனம் நிலனக்க, அதற் கு நமல் மற் றேனிடம் நேகறந்த நகள் வியும்
நகட்காமல் ,

“சரிங் க துலர… எனக்கு குளிக்கணும் ஒநர கச கசன்னு இருக ..்்கு… ககாஞ் சம்
இடத்லதக் காட்டறீங் களா?” என்று நகட்கவும் ,

“சரிங் க சார்… கிணத்துல இருந்து தண்ணிய நசந்தித் தான் குளிக்கணும் …

இருங் ககேண்ணீர ் அடு ் பு த்த ேச்சிட்டு ேநரன் ..…” என்று துலர பின் க்கம்
ஓட, துணிகலள எடுத்துக் ககாண்டு, பீஷ்மா அேலன ் பின் கதாடர்ந்தான் .

அங் கு கசன்று ார்த்த துலர அதிர்ந்து நிற் க, பீஷ்மா அலத எதிர் ் ார்த்தும்
ார்க்காதது ந ால கண்கள் விரிய ார்த்துக் ககாண்டு நின்றான்.

“சார்… நீ ங் க ேந்தா குளி ் பீங் கன்னு இகதல் லாம் யாரு சார் கரடி கசய் து
ேச்சிரு ் ா?” என்று நகட்ட துலரயிடம் ,

“உங் க ஊர்ல யார் கசய் திரு ் ாங் கன்னு என்லனக் நகட்டா எனக்கு என்னத்
கதரியும் ? எ ் டிநயா எனக்கு குளிக்க தண்ணி கரடியா இருக்கு… நான்
குளிச்சிட்டு ேநரன்… நம் ம ஹாஸ்பிடல் ந ாகலாம் …” பீஷ்மா கசால் லவும் , துலர
அதிர்ந்து ார்க்க, பீஷ்மா குழம் பி ் ந ானான்.

“என்ன துலர நான் என்ன நகட்டுட்நடன்னு இ ் டி ஷாக் ஆகறீங் க?

இன்லனக்நக ட்யூட்டி ஜாயின் ண்ணிடலாம் ன்னு இருக்நகன்” பீஷ்மா கசால் ல,
துலர மீண்டும் உச்சுக் ககாட்டினான்.

“என்ன துலர இங் க ஹாஸ்பிடல் ன்னு ஒண்ணு இருக்கா இல் லலயா?” பீஷ்மா
சற் று கடு ் புடன் நகட்க,

“இருக்கு… ஆனா இல் லலங் க… அங் க ந ாய் நீ ங் க ஒண்ணும் ண்ண

முடியாதுங் க… நீ ங் க தயாராகி ோங் கநநர்ல ார்த்தாத் தான் எல் லாம் ..
புரியும் …” என்று கசால் லிவிட்டு துலர விலகிச் கசல் ல, பீஷ்மா நேகமாக
கிளம் பித் தயாராக ேந்தான்.

“சார்… இந்தாங் க… நம் ம க்கத்து வீட்ல கசால் லி உங் களுக்கு காலலயில

சா ் பிட இட்லி ோங் கிட்டு ேந்நதன்அடுத்த . நேலளக்கு நம் ம டீக் கலடயில
கசால் லி உங் களுக்கு எடு ் பு சா ் ாடு ககாண்டு ேந்து தரச் கசால் நறன்…”
அேனது ேயிற் றுக்கான ஏற் ாட்லட கசால் லிவிட்டு, பீஷ்மாவிற் கு உணலே
எடுத்து லேக்க, அதுேலர மலலர சந்தித்த சந்நதாசம் , அேள் தனக்காக ார்த்து
ார்த்து கசய் த உற் சாகம் அலனத்லதயும் மீறிய சி, ேயிற் லற கிள் ளத்
துேங் கியது .

துலர எடுத்து லேத்த இட்லிலயயும் , அதற் கு கதாட்டுக்ககாள் ள அேன்

ககாண்டு ேந்திருந்த சாம் ாலரயும் ஒரு லக ் ார்த்தேன் , “கராம் நல் லா
இருக்கு துலரநீ ங் க சா ் ட்டீங் களா ..?” என்று நகட்டது தான் தாமதம் ,

“இநதா… எனக்கும் ஒரு ார்சல் ோங் கிட்டு ேந்துட்நடனுங் கக ான்னம் மா ..

அலத யாராேது விடுோங் களா .வீட்டு இட்லி மல் லிலக ் பூ ந ால இருக்கும் ?
நீ ங் க எ ் ந ா நகட்பீங் கன்னு தான் நான் காத்துட்டு இருந்நதன்” கசால் லிக்
ககாண்நட, நேகமாக அேன் ோங் கி ேந்திருந்த இட்லிக்கலள பிட்டு சாம் ாரில்
அலதக் குளி ் ாட்டி உண்ணத் துேங் க, பீஷ்மா உண்டு முடித்து தயாராக
நின்றான் .

“உள் ள ந ான இட்லிக்கு ஒரு அலர மணி நநரம் தூங் கினா நல் லா இருக்குங் க…
ககாஞ் சம் நான் டுக்கோ?” மீண்டும் துலர நகட்கவும் , பீஷ்மாவிற் கும் அன்று
ஏநனா மருத்துேமலன கசல் ல மனம் இல் லாமல் , ஊலரச் சுற் றி ் ார்க்கும்
எண்ணம் அதுவும் ககாடிலய மீண்டும் ார்க்கும் ஆேல் எழவும் துலரலய ் ..
. ார்த்து சிரித்தான்

“தூங் கலாம் துலரகமாதல் ல ககாஞ் சம் ஹாஸ்பிடல் ந ாயிட்டு ..ஆனா ..

நீ ங் க நேணா ..அ ் றம் ஊலரச் சுத்தி ் ார்க்கலாம் ன்னு நயாசலன
நான் ந ாயிட்டு ேநரன் ..தூங் குங் க…” என்று பீஷ்மா கசான்னலதக் நகட்டதும்
துலர அலறி அடித்து, தனது தூக்கத்லத விரட்டினான்.

“நீ ங் கநள ந ானீங்கன்னா… உங் களுக்கு அலடயாளம் கதரியாது… அதனால

நான் கூட ேநரன் சார்…” துலர தறிக் ககாண்நட பீஷ்மாவுடன் கிளம் ,
இருேரும் அருகில் இருந்த மருத்துேமலனக்குச் கசன்றனர்.

மருத்துேமலனயின் ோயிலுக்குச் கசன்ற அடுத்த வினாடிநய, உள் ளிருந்த ஒரு

ஆடு ஓடி ேரவும் , பீஷ்மா ஒரு நிமிடம் குழம் பி ் ந ாய் அதற் கு நகர்ந்து ேழிவிட,
துலர கலக்கத்துடன் பீஷ்மாலே ஏறிட்டான்.

“துலர… நான் கேட்டினரி ஹாஸ்பிடல் ல நேலல கசய் ய ேரல… சுகாதார

நிலலயத்துல தான்…” என்று கசால் லிக் ககாண்நட கேளியில் லேத்திருந்த
ந ார்டல
் ட ் ார்த்தேன் , அதன் மீது தட்டி காய லேத்திருந்த சாணத்லத ்
ார்த்து அதிர்ந்து நிற் க,

“இது தான் சார் நீ ங் க ேந்த இடம் … ஆனா… இது இ ்ந ா மாடும் ஆடும் உலாத்தற
இடமா தான் இருக்குஇங் க ேந்த எந்த ..எல் லாம் நாட்டாலமநயாட நேலல .
டாக்டரும் கரண்டு மாசத்துக்கும் நமல இருந்தது இல் ல… அதான்நாநன சின்ன ..
ேயித்து ேலி, தலலேலிக்கு எல் லாம் எனக்கு கதரிஞ் ச மருந்லத ககாடு ் ந ன்…
அதுக்கும் நமலன்னா க ரியாஸ் த்திரிக்குக் தான் தூக்கிட்டு ந ாகணும் …”
துலர விளக்கம் கசால் ல, பீஷ்மா அேலன புரியாத ார்லே ார்க்கவும் , எதுவும்
ந சாமல் , துலர உள் நள கசன்றான்.
“என்ன இது? மக்களுக்காக கட்டி இருக்கற ஹாஸ்பிடல் ல ஆடு மாலட எல் லாம்
யார் கட்டி ேச்சிருக்கா? அ ்ந ா மக்கலள விட இேங் க எல் லாம் கராம்
முக்கியமா ந ாயிட்டாங் களா?” பீஷ்மா துலரலய ் பிடித்து உலுக்க, துலர
தடுமாறி நின்றான்.

“இகதல் லாம் நாட்டாலமநயாட கால் நலடகள் டாக்டர் சார்… அேநராட இடத்துல

எ ்ந ா ் ாரு கூலர நேய நேண்டிக் கிடக்குன்னு இங் க கட்டி ேச்சிருக்கார்…
நீ ங் க மருத்துேம் எல் லாம் வீட்ல இருந்து தான் ார்க்கணும் சார்…” ே் யமாக
அேன் கசால் ல, பீஷ்மா முஷ்டி இறுகியது.

அேனது முகத்தில் கதரிந்த நகா த்லதயும் , லககலளயும் ார்த்தேன், “சார் ..

அய் யா ககாஞ் சம் நகா க்காரருங் க… நம் ம வீட்ல இருந்நத மருத்துேம்
ார்த்துக்கலாம் … எங் க இருந்தா என்ன? நமக்கு நேலல நடக்கணும் …” துலர
அேலன சமாதான ் டுத்த முயல, பீஷ்மா நேகமாக கேளிநய ேந்தான்.

“இன்லனக்கு ஒருநாள் தான் லடம் … எல் லா ஆடு மாடுகலளயும் கேளிய

துரத்திட்டு, இடத்லத சுத்தமா கழுவி லேக்கணும் … காசு ககாடுத்து
ஆளுங் கலள கூ ்பிடுவீங் கநளா, இல் ல நீ ங் கநள கசய் வீங் கநளா… எனக்குத்
கதரியாது… எனக்கு இன்லனக்கு சாயந்தரத்துக்குள் ள இந்த இடம் சுத்தமா
இருக்கணும் …” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, அங் கு ேந்த
நாட்டாலம, கலனத்துக் காட்டி, தான் ேந்தலத உணர்த்தினான்.

திரும் பி ் ார்த்த பீஷ்மா எதுவும் ந சாமல் நிற் க, “அது இங் கநய ஒரு ஓரமா
இருந்துட்டு ந ாகட்டும் டாக்டர் தம் பிநமக்கு வீட்ல இதுங் களுக்கு ககாட்டாய் .
கட்டி, அலத சுத்த ் டுத்த முடியலஎன்ன கச ..ய் ய?” குணநசகரன் க ரிதாய்
புலம் , பீஷ்மா அேனிடம் தில் எதுவும் ந சாமல் ,

“துலர… நான் கசான்னது நடக்கல… இந்த விஷயம் நேற மாதிரி ந ாகும்

கசால் லிட்நடன்… இந்த ஊருக்குள் ள ந ாலீலச ேர லேக்க நேண்டாம் ன்னு
நிலனக்கிநறன்…” என்று கூறிவிட்டு, நேகமாக நடந்தேலன ் ார்த்த துலர
தறி நிற் க, குணநசகரன் துலரலய முலறத்துக் ககாண்டு நின்றான் .

“அய் யா… நீ ங் க நகா ் டாதீங் கநான் ந ாய் டாக்டருக்கு எடுத்துச் .

..கசால் நறன்” துலர தற, அேலன அர்த்த ் ார்லே ார்த்துக் ககாண்டு
குணநசகரன் விலகிச் கசல் ல, துலர பீஷ்மாலேத் கதாடர்ந்து ஓடினான்.

“சார்… சார்… அய் யாவுக்கு நகா ம் ேந்திருச்சுஅேருக்கு நகா ம் ேந்தா என்ன .

கசய் ோருன்நன கதரியாது… நம் ம வீட்ல இருந்நத லேத்தியம் ார்க்கலாம்
சார்..” துலர ககஞ் ச, நேகமாக அந்த ஹாஸ்பிட்டலுக்கு திரும் பிச் கசன்ற பீஷ்மா,
அநத நேகத்துடன் உள் நள நுலழந்தான்.

ஜன்னல் கம் பிகளில் கட்டி இருந்த கால் நலடகலள அவிழ் தது

் விட்டு, அலத
கேளியில் விரட்டியேன் , “துலர” என்று குரல் ககாடுக்க, துலர கசய் ேதறியாது
குழம் பி நிற் க, மீண்டும் பீஷ்மாவின் குரல் அேலன அலழக்கவும் , துலர
நேகமாக ஓடினான்.
பீஷ்மா அவிழ் த்து விட்டதும் அங் கிருந்த கால் நலடகள் நேகமாக கேளியில் ஓட,
அதற் குள் ளாகநே லமுலற பீஷ்மா அேலன அலழத்திருந்தான் .

“சார்… என்ன சார் இ ் டி கசய் துட்டீங் க? அய் யா ேந்துட ் ந ாறாருங் க..” அேன்
கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத குணநசகரன் அங் கு ேந்து நிற் க,

“உள் ளூர்ல ஆளுங் கலளக் கூ ் பிட்டு இந்த இடத்லத சுத்தம் கசய் யச் கசால் லு…
இன்னும் கரண்டு மணி நநரத்துல இந்த இடம் சுத்தமா இருக்கனும் அ ் றம் ..
இங் க கட்டில் நடபிள் நசர்ன்னு ஏதாேது இருக்கா இல் லலயா?” பீஷ்மா குரலல
உயர்த்த,

“அகதல் லாம் எங் க கசாந்தக்காரங் க வீட்ல இருக்குஇ ் ந ா அலத எல் லாம் .

எடுத்துட்டு ேர முடியாது…” துலர தில் கசால் ேதற் குள் குணநசகரன் தில்
கசால் ல, பீஷ்மா துலரலயத் திரும் பி ் ார்த்தான்.

“இந்த இடத்லத சுத்தம் கசய் துட்டு ஹாஸ்பிடல் சாமான் எல் லாம் இன்லனக்கு
சாயந்திரத்துக்குள் ள ேந்து நசரனும் … இல் ல… இந்த இடத்துக்கு ந ாலீசும் ,
அ ் றம் நகார்டல
் இருந்து, அரசாங் க கசாத்லத அ கரிச்சதா நநாட்டீசும்
ேரும் … அலத நான் ேர லே ் ந ன்…” பீஷ்மாவின் குரலில் இருந்த உறுதிலய
விட, அேன் கசான்ன ோர்த்லதகள் குணநசகரலன கட்டி ் ந ாட,

“என்ன துலர… அதான் டாக்டர் கசால் றார் இல் ல… ந ாய் சீக்கிரம் நேலலலய
கேனி… நம் ம ஊருக்கு நல் லது ண்ண டாக்டர் தவியா தவிசிட்டு இருக்கார்நீ ..
என்னடான்னா மசமசன்னு நிக்கற?” குணநசகரன் கசால் லவும் , துலர
ஆச்சரியமாக அேலன ் ார்க்க, பீஷ்மா நக்கல் சிரி ் புடன், அங் கிருந்து
நகர்ந்துக் ககாண்நட,

“நான் இந்த ஊலரச் சுத்தி ் ார்த்துட்டு ேநரன்… நீ ங் க ஆக நேண்டிய

நேலலலய ் ாருங் க…” என்று கசான்னேன் , தனது லக ் ந சிலயயும் ,
நகமராலேயும் எடுத்துக் ககாண்டு நகர, குணநசகரன் ல் லலக் கடித்தான்.

“ச்நச… ேந்து ஒநர மணி நநரத்துல என்லன இ ் டி அசிங் க ் டுத்திட்டாநன…

இருடா இது இல் லலனாலும் உன்லன நேற விதத்துல கேனிச்சு இந்த ஊலர
விட்டு விரட்டநறன்..” என்று சூளுலரத்துக் ககாள் ள, அலத அறியாத பீஷ்மாநோ,
தனது லகயில் இருந்த நகமராவில் அந்த கிராமத்தில் இருந்த அழகிய
காட்சிகலள ் டம் பிடித்துக் ககாண்நட, கமல் ல சுற் றி ேர, ஓரிடத்தில் , ககாடி,
உலக நசாகங் கள் கமாத்தமும் தன்னுலடயநத என் து ந ால அமர்ந்திருக்க,
பீஷ்மா அேள் அருகில் கசல் லலாமா நேண்டாமா என்ற நயாசலனயுடன்
நின்றான்.

4. உன்னருகே நானிருப் கபன்

அேளது அருகில் கசல் லலாமா நேண்டாமா என்ற நயாசலனயுடன் நின்ற

பீஷ்மா, அேளது அருநக கசன்று ந ச காகலடுத்து லேக்க, அதற் குள் மாரி
அேளருநக ேந்திருந்தார்.
“ஏய் ககாடி… ோயில எனக்கு நல் லா ேந்துரும் ந ாடி ..… ந ாய் நேலலலய ்
ாருஇ ் டிநய உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருந்தா என்னத்துக்கு ஆேறது .?
க ாழ ் ல ் ாரு…” என்று விரட்ட,

“அடடடடா… உங் க கரண்டு ந ருக்கும் இநத நேலலயா ் ந ாச்சு… ந ாய்

நேலலலய ் ார்க்க ் ந ாறீங் களா? இல் ல இ ் டிநய கலத ந சிட்டு இருக்க ்
ந ாறீங் களா? அய் யா ேந்துட்டா, அ ் றம் என்னால ஒண்ணும் கசய் ய
முடியாது…” கசாக்கன் குரல் ககாடுக்க, மாரி கடு ் புடன் ஒரு க ருமூச்லச
கேளியிட்டார்.

“இேனுக்கு க ரிய இேன்னு நிலன ் புஅக்கான்னு ேருோன் ..அக்கா ..இரு ..

..அ ் ந ா அேன் மூக்குல நசாக்கா குத்தநறன் ..இல் ல” மாரி லககலள அதற் கு
ஏற் றார் ந ால கசய் து காட்டவும் , ககாடியின் முகத்தில் கமலிதான ஒரு
புன்னலக அரும் பியது.

“உங் க அம் மாவும் , உன் கூட பிறந்தேளும் , அந்த ஆத்தா மகமாயியும் உனக்கு
துலணயா இரு ் ாங் க..நீ கேலல ் டாம ோ மலரு ..” என்று கூறிவிட்டு,
நாக்லக கடித்துக் ககாண்டேர்,

“ககாடி… ோந ாகலாம் ..…” என்று மாரி அலழக்க,

“உங் களால மலர்ன்னு கூ ் பிடறலத மாத்திக்க முடியல இல் ல…” என்று

நகட்டுவிட்டு, மாரி ோயலடத்து நிற் கும் ந ாநத,

“நான் வீட்டுக்கு ந ாயிட்டு ேநரன் மாரியக்கா… இ ் ந ாலதக்கு எனக்கு நேலல

கசய் ய முடியும் ன்னு நதாணல…” என்று கசால் லிவிட்டு, மாரி தடுத்து
நிறுத்துேதற் குள் , நேகமாக நடக்கத் கதாடங் கினாள் .

இருேரின் உலரயாடல் கலளயும் நகட்டுக் ககாண்நட ேந்த பீஷ்மா, அேலள

இ ் க ாழுது பின் கதாடர்ேது சரி இல் லல என்ற முடிலேயும் , அேளது
பிரச்சலனகலளக் கண்டி ் ாக விலரவில் நகட்நட தீர நேண்டும் என்ற
உறுதியுடன், ேந்த சுேடின்றி நகர்ந்து கசன்றான்.

கமல் ல கேயில் உச்சியில் ஏறவும் , தாகமும் , சியும் நசர்ந்துக் ககாள் ள, கமல் ல

நடந்து தான் தங் கி இருக்கும் வீட்லட நநாக்கி நடந்தான் .“மதிய உணவு எங் நக
ோங் குேது? துலர ஏற் ாடு கசய் திரு ் ானா?” என்று லோறு நயாசித்துக்
ககாண்நட, மருத்துேமலனலய தாண்டி, அங் கு நடக்கும் சுத்தம் கசய் யும்
நேலலகலள ார்த்துக் ககாண்நட, வீட்டினுள் கசல் ல, அங் கு துலர அயர்ந்து
உறங் கிக் ககாண்டிருந்தான்.

“துலர… துலர…” பீஷ்மா எழு ் ,

“சார்… சுத்தம் எல் லாம் நடந்துட்டு இருக்கு சார்… இன்லனக்குள் ள சாணத்நதாட

நாத்தம் ந ாகற மாதிரி சரி ண்ணிடலாம் ன்னு நிலனக்கிநறன் …” கண்கலளக்
கூட திறக்காமல் உறக்கத்திநலநய புலம் பியேலனக் கண்ட பீஷ்மா சிரித்து,
“துலர… எனக்கு கராம் சிக்குதுதாகமா நேற இருக்கு ..… ககாஞ் சம் குடிக்கிற
தண்ணிக்கும் மதிய சா ் ாட்டிற் கும் ஏற் ாடு கசய் யறீங் களா?” என்று பீஷ்மா
நகட்கவும் , துலர ட்கடன்று எழுந்து அமர்ந்தான்.

அேன் தனக்காகத் தான் இே் ோறு சுறுசுறு ் ாக எழுந்து அமர்கிறான் என்று

பீஷ்மா நிலனக்க, “சும் மா வில் லாடாதீங் க சார்…” என்ற துலரயின் ோர்த்லத
புரியாமல் பீஷ்மா ார்க்க,

“பின்ன என்ன சார்… உள் ள இருந்து கமகமன்னு மசாலா ோசம் எல் லாம்
ேந்துச்நச… ேலட ோசமும் ேந்துச்சு… நீ ங் க எல் லாம் கசய் துட்டு
விலளயாடறீங் களா?” துலர நகட்க, அேன் ‘விலளயாடுேலத’ தான் அந்த
மாதிரி நகட்டு இருக்கிறான் என்று புரிந்துக் ககாண்ட பீஷ்மா,

“ஆமா… நீ ங் களும் நானும் மாமன் மச்சான் ாருங் க… வில் லாடா..” அநத

நக்கலுடன் கசால் லிவிட்டு, வீட்டின் உள் நள கசல் ல, துலர கூறியது ந ாலநே
வீட்டின் உள் நள மசாலாவின் ோசம் கமகமத்துக் ககாண்டிருந்தது.

மனதினில் சந்நதகம் எட்டி ் ார்க்க, நேகமாக சலமயல் அலறக்குள்

நுலழந்தேன், அங் கு மூடி லேத்திருந்த ாத்திரங் கலளக் கண்டு துலரலயத்
திரும் பி ் ார்க்க, நேகமாக அேன் அருநக ேந்த துலர, ாத்திரங் களின் நமல்
மூடி லேத்திருந்த தட்டுக்கலள திறந்து ் ார்த்து, நாக்கில் எச்சில் ேழிய,

“சார்… அலசேம் சார்… அதுவும் மீனும் , இறாலும் , ேலடயும் ஆஹா ..… சா ்பிட்டு
அடுத்த தூக்கம் ந ாடத் தான் நேணும் ந ால… எ ் டி சார்? நீ ங் கநள
இத்தலனயும் சலமச்சு எடுத்து ேச்சீங் க? என்லனயும் கூ ் பிட்டு இருந்தா…
ந ச்சு துலணக்கு உதவியா இருந்திரு ் ந ன் இல் ல…” என்று பீஷ்மால ்
ார்த்து ச ் புக்ககாட்டி கசால் லவும் , பீஷ்மா தலலயிநலநய அடித்துக்
ககாண்டான்.

“ஏன் சார்… சலமக்கிற அ ் ந ா ந சினா உங் களுக்கு டிஸ்டர் ் ா இருக்குமா?

உ ் பு காரம் ந ாட மறந்துடுவீங் களா?” பீஷ்மா தலலயில் அடித்துக் ககாள் ளவும்
துலர அே் ோறு நகட்க,

“துலரஇலத நான் சலமக்கல ..… நேற யாநரா ேந்து சலமச்சு இருக்காங் கநான் ..
என்ன ாத்திரம் … சாமான் கசட்டு எல் லாம் தூக்கிட்டா ேந்நதன்இலத எல் லாம் ..
சலமக்க…” கடு ் புடன் பீஷ்மா அேனது அறிவுக் கண்லணத் திறக்க முயலவும் ,

“ஆமால் ல…” துலர ராகம் ாட,

“நல் லா ராகம் ாடுங் கஉங் கலள சா ் ாடு ..நாநன சியில கண்ணு கதரியாம ..
ோங் கிட்டு ேர கசால் லணுநமன்னு கடு ்புல ேந்நதன்… இங் க என்லன
சலமச்சியான்னு நகட்டு நீ ங் க காகமடி ண்ணிக்கிட்டு நிக்கறீங் க..” பீஷ்மா
சியில் கேடிக்க, துலர சிறிது தட்டமாக நின் றான்.

“சார்… அ ் ந ா நீ ங் க இல் லன்னா… ந ய் கீய் ேந்து சலமச்சு இருக்குமா?” சுற் றி

முற் றி ார்த்துக் ககாண்நட துலர நகட்கவும் ,
“ஆமா… எந்த ந ய் க்கு என் நமல இந்த அளவு அக்கலற… ஒருநேலள ஏதாேது
நமாகினிநயாட நேலலநயா?” அேனது யத்லத ் ார்த்த பீஷ்மா, நமலும்
அேலன ய ் டுத்த, துலர எச்சில் கூட்டி விழுங் கினான்.

“சரி… விடுங் க… உங் களுக்கு நேலல மிச்சம் … யார் சலமயல் கசய் தா என்ன?
நமக்கு நசாறு தான் முக்கியம் … ந ாய் லகலயக் கழுவிட்டு ேநரன்… நீ ங் களும்
தட்லட எடுத்து லேங் க..” என்று கசால் லிக் ககாண்நட ககால் லல ் புறம் கசல் ல,
அங் கு மல் லிலக ் பூக்கள் உதிர்ந்திரு ் லத ் ார்த்தேனின் இதழ் களில்
புன்னலக தானாக ேந்து ஒட்டிக் ககாண்டது.

மல் லிலக ் பூகாலலயில் மலலர ் ார்த்த ந ாது அேள் தலலயில் சூடி இருந்த ..
மல் லிலகச் சரத்லத நிலனவு கூர்ந்தேன், அேனுக்கு ேந்து சலமத்தது மலர்
தான் என்ற முடிவுக்கு ேந்து இதழில் புன்னலகயுடன் கிணற் றடிக்குச் கசல் ல,
அங் கு கிணற் றின் சுேர் மலறவில் மலலர ் ார்த்தான் .

“நஹ… ககாடி… இங் க என்ன கசய் துட்டு இருக்க?” ட்கடன்று பீஷ்மா குரல்
ககாடுக்க, கிண்கிணிச் சிரி ் புடன் மலர் எட்டி ் ார்க்க, பீஷ்மா நேகமாக
அேலள கநருங் கிச் கசன்றான்.

“லஹநயா… நான் இங் க இருக்கறலத நீ ங் க கண்டு ்பிடிச்சிட்டீங் களா?”

சிரி ் புடன் நகட்டேலள ் ார்த்தேன்,

“ஹ்ம் ம்… உன் மல் லிலக ் பூ தான் காட்டிக் ககாடுத்துச்சுஎன்ன ..ஆமா ..

வீட்டுக்குள் ள ேந்து சலமயல் எல் லாம் கசய் து ேச்சிருக்க? யாராேது ார்த்தா
எதுவும் கசால் ல மாட்டாங் களா?” அேளிடம் ந ச்லச ேளர்க்க பீஷ்மா நகட்க,
காதில் இருந்த கதாங் கட்டான்கள் அலசய, மலர் மண்லடலய உருட்டினாள் .

“என்லன யாராேது ார்த்தா ஏதாேது கசால் லுோங் க தான்… அதுக்காக

சிநயாட நீ ங் க ேருவீங் கன்னு கதரிஞ் சும் நான் சும் மா எ ் டி இருக்கறதுவீட்ல .
அதான் எங ..சாமான் கசட்டு எதுவுநம இல் லலநய்்க வீட்ல இருந்து ககாஞ் சம்
ாத்திரத்லதயும் , சலமயல் சாமாலனயும் எடுத்துட்டு ேந்து சலமச்சு ேச்நசன்..”
மலர் கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, பீஷ்மா சிரிக்கத் கதாடங் கினான்.

“எதுக்கு சிரிக்கறீங் க?” அ ் ாவியாக அேள் நகட்க,

“இல் லரிஸ்க் எடுத்து ே ..எனக்கு சிக்கும் ன்னு கதரிஞ் சு ..்ீ டுக்குள் ள ேந்து
சலமச்சு ேச்சிருக்கிநயயாராேது ..ஆமா ..இது உனக்நக ஓேரா இல் ல ..
ார்த்திருந்தா என்ன ஆகறது? என் ந ர் இல் ல நகட்டு ் ந ாகும் … ஏற் கனநே
உங் க நாட்டா…டாலம அய் யா நேற நான் இந்த ஊருக்குள் ள ஹீநரா நேஷம் ..டா..
ந ாட்டு உன்லன மாதிரி க ாண்ணுங் கலள எல் லாம் ஏமாத்தேந்ததா கசால் லி
எச்சரிக்லக கசய் திருக்கார்எனக்கு ஏம் மா ேம் பு .…” விலளயாட்டாக பீஷ்மா
கசால் ல, மலரின் முகம் சுருங் கியது.

அலத உடநன கண்டுக் ககாண்டேன், “என்னாச்சு ககாடி? நானும் ேந்ததுல

இருந்நத கேனிச்சுக்கிட்டு தான் இருக்நகன்அந்த குணநசகரன் உனக்கு ..
ஏதாேது பிரச்சலன கசய்்யறானா?” கண்கள் சுருங் க ேந்து விழுந்த
பீஷ்மாவின் நகள் வியில் அதிர்ந்தேள் , தலலலயக் குனிந்த டி சில வினாடிகள்
நின்றாள் .

“என்ன ககாடிநான் நகட்கறதுக்கு தில் கசால் லாம இ ் டிநய நின்னுட்டு /

இருக்க?” நமலும் அேன் துருவிக் நகட்க,

“அகதல் லாம் ந ாக ந ாக நாநன கசால் நறன் டாக்டர் சார்… இ ் ந ா நாநன

அலத எல் லாம் ககாஞ் சம் மறந்து சிரிக்கணும் ன்னு நிலனச்சிட்டு இருக்நகன்…
நீ ங் க என்னன்னா… அலதநய நகட்கறீங் கநளநாலளக்கு சாயந்திரம் ..
அங் க என்ன .நகாவிலுக்கு க்கத்துல இருக்கற ஆத்தங் கலரக்கு ேந்துடுங் க
நடக்குதுன்னு உங் களுக்நக கதரியும் …” என்று கசான்னேள் , தனது குரலல
கநாடியில் சரி கசய் துக் ககாண்டு,

“ஆமாஎன்ன நிலன ் புல எந்த சாமானும் இல் லாம கேறும் ..டாக்டர் சார் ..
துணிமணிலய தூக்கிட்டு இந்த ஊருக்குள் ள ேந்தீங் க? இங் க என்ன உங் க ஊர்
ந ால க ரிய நஹாட்டல் எல் லாம் இருக்கும் ன்னு நிலன ் ந ா?” லககலள
ஆட்டி கிண்டலாக நகட்டேலள, கண்கள் இலமக்க மறந்து ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்.

“டாக்டர் சார்ரர
் …
் ” என்று நீ ட்டி முழக்கியேள் , அேன் அலசயாது நிற் கவும் ,

“சரியா ந ாச்சு… நான் ாட்டுக்கு ந சிக்கிட்நட இருக்நகன்… நீ ங் க எங் கநயா

கனவு நலாகத்துக்கு ந ாயிட்டீங் க?” என்று கிண்டலலக்க,

“இங் க நஹாட்டல் இல் லலன்னாலும் … உன்லன ் ந ால ஒரு அழகான

க ாண்ணு ேந்து சலமச்சு ககாடுக்கநறன்னு கசால் லுோங் கன்னு ஒரு எண்ணம்
தான்… அந்த எண்ணம் இ ் ந ா லிச்சிட்டிருக்கு இல் ல…..” அது ந ாலநே
அேனும் கிண்டல் கசய் ய, மலர் ோய் விட்டு சிரிக்கத் கதாடங் கினாள் .

அநத நநரம் , “என்ன இது? லக கழுே ந ான டாக்டர இன்னமும் காநணாம் …

நிஜமாநே இந்த வீட்ல நமாகினி ந ய் இருக்கா?” சத்தமாகநே வினவிக்
ககாண்டு ேந்த துலரயின் குரல் மலரின் காதுகளில் எட்டவும் ,

“சரிங் க டாக்டர் சார்… நீ ங் க ந ாய் சா ்பிடுங் கநானும் . சிக்குதுன்னு ேந்தீங் க .

.அறிவில் லாம நிக்க ேச்சு ந சிட்டு இருக்நகன்நல் லா சா ்பிட்டு கரஸ்ட் எடுங் க .
நான் ேநரன்…” என்று விலட ் க ற் றேள் , அதற் குள் துலர ேந்துவிடவும் ,
அங் கிருந்த குளியலலறக்குள் புகுந்துவிட, பீஷ்மா துலர ேந்த திலசலயத்
திரும் பி ் ார்த்தான்.

“என்ன சார்லக கழுே இே் ேளவு நநரமா ..? சிக்குது சார்நீ ங் க சா ் பிட்டு ..
மிச்்சம் மீதி ேச்சா… நான் முழுங் கிட்டு ககாஞ் சம் தூங் குநேன்…” சலி ் புக்
காட்டி கசான்னேனிடம் சிறிது நநரம் விலளயாட எண்ணிய பீஷ்மா,

“அதுோ துலர… நான் இந்த ் க்கமா ேந்துக்கிட்டு இருந்நதனாஜல் ..… ஜல் ன்னு
ககாலுசுச் சத்தம் … காத்துல மல் லிலக ் பூநோட ோசம் நேற ேந்துச்சு…
அ ் றம் கண்ணாடி ேலளயல் சத்தம் …” துலரயின் முகம் மாறியலதக் கண்டு
புன்னலகலய அடக்கிக் ககாண்டு அேன் கசால் லவும் ,
“சார்… நிஜமாோ கசால் றீங் க? நேண்டாம் சார்… உள் ள ேந்திருங் கநாம ..
சா ் ாட்லட எல் லாம் தூரக் ககாட்டிருநோம் … நான் ந ாய் க ான்னம் மாக்கா
வீட்லநய சா ் ாட்டு ோங் கிட்டு ேந்துடநறன் …” என்று சிறிது நடுக்கத்துடன்
கசால் ல, பீஷ்மா அதற் கு நமல் புன்னலகலய அடக்க முடியாமல் சிரிக்கத்
கதாடங் கினான்.

“இேருக்கும் நமாகினி பிடிச்சிருச்நசா?” என்று துலர மனதினில் ந சிக்

ககாண்டிருக்க,

“ சிக்குது துலர… சா ் பிடலாம் ோங் க…” என்று அலழத்துக் ககாண்டு

அங் கிருந்து நகர்ந்து கசல் ல, துலரநயா, இ ் க ாழுது சா ் பிடும் ஆலசநய
அற் று ் ந ானேனாய் ,

“சார்… சார்… நேண்டாம் சார்நமாகினி சலமச்சலத சா ் பிட்டா ..… அது நமாகினி

நலாகத்துக்கு நம் மலள தூக்கிட்டு ந ாயிடும் …” துலர தற, அேலனத் திரும் பி ்
ார்த்த பீஷ்மா,

“அதுக்கு மருந்து சா ் பிடுக்கலாம் துலர… என் கிட்ட அதுக்கு மருந்திருக்கு…”

என்று விஷமமாகக் கூற,

‘ஓ… அ ் ந ா சரி…” துலர பின் கதாடர, பீஷ்மா சிரித்துக் ககாண்நட, அங் கிருந்த
தட்டில் உணலே ந ாட்டுக் ககாண்டு, துலரக்கும் ககாடுத்துவிட்டு அமர்ந்தான்.

“நிஜமா உங் க கிட்ட நமாகினி ந ய் கிட்ட இருந்து த ் பிக்கிற மருந்து இருக்கா?”

துலர உணலே லகயில் எடுத்த துலர நகட்க, அ ் க ாழுது தான் முகத்தில் புண்
சிரி ் புடன், கிண்டலாக பீஷ்மா அேலன ் ார்த்துக் ககாண்டிரு ் லதக்
கண்டு, லக அந்தரத்தில் கதாங் கியது.

அேனது யத்லத உணர்ந்து ககாண்ட பீஷ்மா, நேகமாக உணலே ோயில்

திணித்துக் ககாள் ள, சில நிமிடங் கள் துலர அேலன கண்ணிலமக்காமல்
ார்த்துக் ககாண்டிருந்தான்.

“எனக்கு ஒண்ணும் ஆகாது துலர… இது இந்த ஊர்ல எனக்கு கதரிஞ் சேங் க தான்
கசய் து ேச்சதாம் … நான் லக கழுே ந ான ந ாது ..அேங் கலள ் ார்த்நதன் ..
லதரியமா சா ் பிடுங் க…” என்று உறுதியாகச் கசால் லவும் ,

“நிஜமாோ… நிஜமா தான் கசால் றீங் களா? உங் களுக்கு இந்த ஊர்ல
கதரிஞ் சேங் க இருக்காங் களா?” என்று மீண்டும் மீண்டும் துலர நகட்டுக்
ககாண்நட இருக்க,

“நம் பிக்லக இல் லலன்னா நீ ங் க கேளிய ந ாய் சா ் பிட்டுக்நகாங் க… எனக்கு

ஒண்ணும் பிரச்சலன இல் ல… மீன் ேறுேல் கசம ருசியா இருக்குஎங் .க அம் மா
தான் நல் ல குக்ன்னு நிலனச்சிட்டு இருந்நதன்… இந்த ருசி அலத மிஞ் சிடும்
ந ால இருக்நக…” என்று கசால் லிக் ககாண்நட ரசித்து ருசித்து அேன் உண்ணத்
துேங் க, நட ் து நடக்கட்டும் என்று துலர நேகமாக உண்ணத் துேங் கினான்.

மலர் கசான்னது ந ாலநே உணலே உண்டு முடித்து உண்ட அலு ் பு தீர உறங் கி
எழுந்தேன், மாலல மருத்துேலனக்குச் கசன்றான்சுத்தம் கசய் யும் .
நேலலகள் ஓரளவிற் கு முழுலம க ற் று, அந்த மருத்துேமலனயின்
க ாருட்களான கட்டில் , நசர் ந ான்றலேகளும் அந்த மருத்துேமலனயின்
ோயிலில் கிடக்க, அந்த குணநசகரனிடம் ‘ந ாலீஸ்’ என்னும் கசால் நேலல
கசய் ேலத உணர்ந்தேன், நேலலகலள ார்லேயிட்டுக் ககாண்நட உள் நள
கசல் ல, அங் கு நகா மாக நின் றுக் ககாண்டிருந்த குணநசகரலன ்
ார்த்துவிட்டு தள் ளி நின்று நேலலகலள ார்லேயிட்டுக் ககாண்டிருந்தான்.

“ஹ்ம் ம்… துலர இன்னும் இந்த சாணத்நதாட நாத்தம் ந ாகநே இல் லலநய…”
பீஷ்மா நகட்கவும் , குணநசகரலன ஒரு ார்லே ார்த்துவிட்டு அேனிடம்
திரும் பிய துலர,

“சார்… சுேத்லத எல் லாம் நல் லா துலடச்சு நசா ் பு ந ாட்டு கழுவி விட்டு
இருக்கு… நாலளக்கு கேள் லள அடிச்சிட்டா சரியா ந ாயிரும் சார்… ஏற் கனநே
தலரக்கு நிலறய பினாயில ககாட்டி சுத்தம் கசய் திருக்கு…” என்று அேன்
கசால் லவும் ,

“மக்கள் யன் டுத்த அரசாங் கம் கட்டி ேச்சிருக்கற இடத்லத இ ் டி

கசய் துட்டு நல் லா நேடிக்லக ார்க்கறாங் கய் யா… நாலளக்கு எல் லா
நேலலயும் முடியணும் நான் ந ாய் இங் க நேண்டியலேகலளக் நகட்டு ந ான் ..
.. ண்ணிட்டு ேநரன்” என்று நகர்ந்து கசன்றேன், அ ்க ாழுது தான் தனது
கசல் லில் இருந்த டேர் மிகவும் குலறோக இரு ் லத உணர்ந்து, தனது
ந ாலன ் ார்த்துக் ககாண்நட நடந்துச் கசன்றான்.

ஓரிடத்தில் டேர் நன்றாக ேரவும் , அங் கு நின்று, மருத்துேமலனக்கு நதலேயான

மருந்துகள் ந ான்றேற் லற கூறிவிட்டு, தனது அம் மாவிற் கு அலழக்க, யாநரா
விசும் பும் சத்தம் நகட்டது.

“யாரு அழுதுட்டு இருக்காங் க?” நயாசலனயுடன் சுற் றி முற் றி ார்த்தேன், ஒரு

மரத்தின் அடியில் ககாடி அமர்ந்திரு ் லத ் ார்த்து நேகமாக அேள் அருகில்
கசன்றான்.

“ககாடி..” பீஷ்மா அலழக்க, ட்கடன்று நிமிர்ந்து ் ார்த்தேள் , யத்துடன்

அேலன ் ார்த்து விழிக்க,

“என்ன ககாடி? என்லன ் ார்த்து எதுக்கு ய ் டற? நான் தான் டாக்டர்… என்ன
ஆச்சு? எதுக்கு அழுதுக்கிட்டு இருக்க?” பீஷ்மா நகட்க, ககாடி எதுவும்
கசால் லாமல் அழத் கதாடங் கினாள் .

“என்னன்னு கசால் லிட்டு அழுதா தாநன எனக்கும் கதரியும் … என்லன நேற

ஆளா நிலனக்காநத ககாடி… ்ளஸ
ீ ் …” என்று பீஷ்மா நகட்க,

“என்லன… என்லன உங் களுக்கு யாருன்நன கதரியாத ந ாதுஎனக்கு நீ ங் க ..

எ ் டி நீ ங் க உதே முடியும் ?” அழுலகயுடன் நகட்ட ககாடியின் அருநக
அமர்ந்தேன், அ ்க ாழுது தான் தனது அன்லனக்கு அலழத்தது நிலனவு ேர,

“அம் மா… நான் ககாஞ் ச நநரத்துல கூ ் பிடநறன்…” என்று ந ாலன லேத்தேன்,

மீண்டும் ககாடிலய ் ார்த்தான்.
“எனக்கு என்ன முடியுநதா அந்த உதவிலய நான் கசய் யநறன் ககாடி… கசால் லு…
உனக்கு என்ன தான் பிரச்சலன…” என்று மீண்டும் நகட்க,

“எங் க அ ் ா தான் பிரச்சலனஅேருக்கு இந்த குடி ் ழக்கத்லத ழக்கின ..

கரண்டு ந லரயும் உங் களால என்ன ச .அய் யா தான் பிரச்சலனக்ய் ய
முடியும் ?” விரக்தியாக நகட்டேலள அதிர்ச்சியுடன் ார்த்தேன், கமல் ல ஒரு
மூச்லச கேளியிட்டு,

“உங் க அ ் ாவுக்கு இருக்கற குடி ் ழக்கத்லத மருந்து ககாடுத்து

நிறுத்திடலாம் ககாடி… நாட்டாலமயினால என்ன பிரச்சலன?” என்று பீஷ்மா
நகட்டுக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத,

“ஊருக்குள் ள ேந்த அன்லனக்நக உன் நேலலலயத் கதாடங் கிட்டயா?” என்ற

குணநசகரனின் குரல் ேர, பீஷ்மா கமல் ல திரும் பி ் ார்க்க, ககாடிநயா
நடுக்கத்துடன் எழுந்து நின்றாள் .

“என்ன ககாடி… இங் க இேன் கூட என்ன ந சிக்கிட்டு இருக்க?” குணநசகரன்

அேலள மிரட்ட,

“நான் தனியாத் தான் இங் க உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருந்நதன்… இேரு தான் ேந்து

‘ஏன் இங் க உட்கார்ந்து இருக்க? ஏன் அழுகற?’ன்னு சும் மா லந லநன்னு நகள் வி
நகட்டுக் கிட்டு இருக்கார்… நான் என்ன கசய் யறது?” என்று அேள் கசால் லவும் ,
பீஷ்மா ககாடிலய அதிர்ச்சியுடன் ார்க்க,

“அேன் தான் நதலேயில் லாதலத ந சறான் இல் ல… கூட நீ யும் ந சிக்கிட்டு

இரு ் பிநயா?” மீண்டும் அேனது குரலலக் நகட்டேள் ,

‘நான் ேநரனுங் கய் யா..’ என்ற முணுமுணு ் புடன் விலகிச் கசல் ல, பீஷ்மா
இயலாலமயுடன் அேலளநய ார்த்துக் ககாண்டு நின்றான்.

“என்ன அேலள ் ார்த்துக்கிட்டு நிக்கற? உன் வுசு எல் லாம் ஆஸ் த்திரிநயாட
நிறுத்திக்நகா… அே நான் கட்டிக்க ் ந ாற க ாண்ணுஅே அ ் ன் என்கிட்ட .
அம் தாயிரம் ரூோய் க்கு அேலள வித்துட்டான்அே நமல ..அே என் கசாந்தம் ..
இனி உன் ார்லே ட்டுச்சு… நான் க ால் லாதேனா ஆகிடுநேன்…” என்று
குணநசகரன் மிரட்டிச் கசல் ல, அேன் கசான்னலேகள் மூலளக்கு எட்டநே சில
வினாடிகள் பிடிக்க, அேன் கசான்ன கசய் தி புரிந்ததும் , பீஷ்மா அதிர்ச்சிலய
உள் ோங் கிய டி ககாடி கசன்ற திலசலய கேறிக்க, அேனது கசல் ந ான்
இலசக்கத் கதாடங் கியது.

5. உன்னருகே நானிருப் கபன்

பீஷ்மாவின் கசல் ந ான் குரல் ககாடுக்கவும் , கேறித்துக் ககாண்டிருந்த

திலசயிடம் இருந்து ார்லேலய பிரித்துக் ககாண்டேன், தனது கசல் ந ானின்
திலரயில் ஒளிர்ந்த தனது அன்லனயின் புலக ் டத்லத ் ார்த்து, அலத
எடுத்து காதிற் குக் ககாடுத்தான்.

“என்னம் மா எ ் டி இருக்கீங் க? உங் ககிட்ட ந சி கராம் நாள் ஆச்சு இல் ல…”

பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“பீஷ்மா… நீ ேந்து ஒரு நாள் கூட முழுசா முடியல… அதுக்குள் ள இ ் டிக்

நகட்கறிநய… அ ் ந ா இன்லனக்கு ஒருநாலளக்குள் ள நீ ல எதிர் ் ாராத
நிகழ் வுகலள சந்திச்சிட்ட ந ால…” தனது மகனின் மனநிலலலய உணர்ந்தேர்
ந ால அேனது தாய் நகட்க, பீஷ்மா க ருமூச்கசான்லற கேளியிட்டான்.

“என்னன்னும் மா கசால் றது?” என்றேன், கடகடகேன்று அன்று நடந்த

அலனத்லதயும் கசால் லி முடிக்க, அேனது தாயிடம் அ ் டி ஒரு அலமதி.

“என்னம் மா அலமதியா இருக்கீங் க? நான் நிலனக்கிறது த ் ா சரியா?”

ேளர்ந்த பிள் லளயானாலும் , சிறு பிள் லள ் ந ால தன்னிடம் கருத்துக் நகட்கும்
பிள் லளலய நிலனத்து மனதில் மகிழ் ந்துக் ககாண்டேர்,

“பீஷ்மாஉன்னாநலநய சுயமா முடிகேடுக்க முடியும் ன்னு நான் நம் நறன் ..…

எனக்கு ஸ்கூல் ல இன்னும் ஒரு மாசத்துல லீே் விட ் ந ாறாங் கஅ ் ந ா நான் .
ஆனா .ேந்து ார்த்துட்டு அந்த க ண்லண ் த்தி கசால் நறன்… இ ்ந ா அது
நமக்கு முக்கியம் இல் ல… அந்த க ண்நணாட ோழ் க்லக..”

“ஆமாம் மா…” அேசரமாக தில் கசான்னேலன நிலனத்து க ருமூச்கசான்லற

கேளியிட்டேர்,

“அந்த க ண்லண அந்த ககாடுலமக்காரன்கிட்ட இருந்து மீட்கறது தான்

முக்கியம் ஆனா .என்ன கசய் யணுநமா கசய் .… காதல் கீதல் ன்னு என் காதுல
எதுவும் விழக் கூடாது கசால் லிட்நடன்…” ஒரு ஆசிரிலய நதாரலண கலந்து
அன்லனயாக அேர் கசால் ல, ஒரு க ருமூச்சுடன்,

“இ ் ந ா அது தான் கராம் முக்கியம் … இங் க நடக்கறது எல் லாநம புதுசு புதுசா
இருக்கு…” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, ககாடி ஒரு கமல் லிய
புன்னலகயுடன் அேன் அருநக ேர, மீண்டும் என்ன? என்ற குழ ் த்துடன், அேள்
ேரும் காரணத்லத அேன் நயாசிக்க முயன்றுக் ககாண்டிருக்க,

“சரி… நீ ந ாய் உன் நேலலலய ் ாரு ..நான் இங் நக ட்யூசன் எடுக்க ் ந ாநறன் .
சங் க ேந்துட்டாங் க…” என்று இலண ் ல த் துண்டித்தேர், பீஷ்மாலே
நிலனத்து மிகுந்த நயாசலனக்குச் கசன்றார்.

தன்னருநக ேரும் மலலர ் ார்த்து குழம் பிக் ககாண்டிருந்த பீஷ்மா அேள்

அருநக ேந்ததும் , அேள் கூறிவிட்டுச் கசன்ற ோர்த்லதகள் நிலனவுக்கு ேரவும்
அங் கிருத்து நேகமாக நடக்க முயல, அேலன முந்திக் ககாண்டு, மலர் அேலன
ேழி மறித்தாள் .

“இ ் ந ா எதுக்கு என்லன ந ாக விடாம தடுக்கற? நான் ாட்டுக்கு என்

நேலலலய ் ார்த்துட்டு ந ாநறன்நீ அழுதது தாங் காம நான் உன்கிட்ட ேந்து .
.ேழிலய விடு .ந சினது என் த ் புத் தான்” என்று நகா மாக கத்த, அேலன ேழி
மறித்தேளின் கண்கநலா கண்ணீர ் சிந்தத் துேங் கியது.

“எ ் ந ா ் ாரு அழாத.எனக்கு அழறேங் கலளக் கண்டாநல பிடிக்காது .”

முகத்லத திரு ்பிக் ககாண்ட பீஷ்மாவிடம் கமல் லிய குரலில் ,

“ஏன் அழுதன்னு நகட்டீங் க தாநன .எல் லாம் அந்த குணநசகரனால ேந்தது .

ஊருல .அேனுக்கு க ரிய மன்மதக் குஞ் சுன்னு மனசுல நிலன ் பு
க ாண்ணுங் கலள இம் லச ண்ணினது த்தாதுன்னு என்லனயும் கசய் ய
கேளி ..ஆனா .எங் க அ ் ா ஏற் கனநே குடிகாரன் தான் .ேந்துட்டான்நாட்டு
சரக்கா ோங் கிக் ககாடுத்து, எங் கலள இந்த ாடு ட லேக்கிறான்அதுவும் .
தவிர, எங் க அ ் ன் நேலல கசய் யாலமநய தினக் கூலி நேற… எதுக்குத்
கதரியுமா?” என்று நிறுத்த, பீஷ்மா அலசேற் று நிற் க,

“அந்த ணம் முழுதும் எனக்கான விலலஎன்லனக்கு நேணா எங் க அ ் ாே .

தண்ணியில தள் ளாட விட்டுட்டு பூலே ோங் கிக்கிட்டு எங் க வீட்டுக்கு ேருோன் .
இேலன நான் உள் நள விடலலன்னா… கேளிய நின்நன காது கூசற
ோர்த்லதகலள கசால் லி என்லன ககாஞ் ச ஆரம் பி ் ான்ஊருக்குள் ள என் .
மானநம ந ாகும் …. இதுேலர அேநனாட சுண்டு விரல் கூட என் நமல ட
அனுமதிச்சது இல் ல… எ ் டிநயா அேலன சமாளிச்சு அனு ்பி லே ் ந ன் .
ஆனா… அது கதரியாம ஊருக்குள் ள ல ந ர் என்லன சந்நதகக் கண்நணாட
தான் ார்க்கறாங் க..” கசால் லிவிட்டு அழுதேலள அலணத்து ஆறுதல்
கசால் லும் எண்ணம் எழுந்தாலும் , நிலலலம சரியில் லல என் லத
உணர்ந்தேன், தன்லனக் கட்டு ் டுத்திக் ககாண்டு, அதற் கு தீர்வு காண
முயலத் கதாடங் கி இருந்தான்.

அேனது அலமதி மலலர ோட்ட “நீ ங் களும் என்லன நம் லலயா?” என்று
விசும் லுடன் நகட்க,

“ச்நசச்நச ..… உன்லன அேன் ணம் ககாடுத்து ோங் கி இருக்கற விஷயம்

எனக்கு முன்னநய கதரியும் இருந்தாலும் .… இ ்ந ா இதுக்கு என்ன தீர்வுன்னு
தான் நயாசிக்கிநறன்…” என்று பீஷ்மா கசால் லவும் , ஆேலுடன் மலர் அேனது
முகத்லத ் ார்த்தாள் .

“ந சாம…” அேன் கதாடங் குேதற் குள் , அேள் நேகமாக ‘ந சாம…’ என்று

இலடயிட, அேலள விசித்திரமாய் ார்த்தேன்,

“ந சாம, ந ாலீஸ்ல ந ாய் கம் ் லளண்ட் ககாடுத்துடலாமா? நீ ேந்து

லககயழுத்து ந ாடுநல் ல ஸ்ட்ராங் நகசா ந ா .ட்டு உள் ள தள் ளிடலாம் …” அேன்
கசான்ன விதத்தில் , அேலன இ ்க ாழுது விசித்திரமாய் ார் ் து மலரின்
முலறயாயிற் று.

“என்ன இ ் டி ார்க்கற? நான் கசால் றது நிஜம் கமிஷனர் கிட்டநய ந ாய் .

ககாடுத்துட்டு ேந்துடலாம் … அேரு கசான்னா இேன் எல் லாம் ஒண்ணும் ண்ண
முடியாது..” பீஷ்மா உறுதியாக கூறிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, குணநசகரன்
மீண்டும் ேருேலதக் கண்டேள் ,
“அந்த நகடு ககட்டேன் ேரான்… நான் அ ் றம் ேந்து உங் கலள ்
ார்க்கநறன்…” என்று கூறிவிட்டு, ஓடி மலறந்தேலள ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்த
பீஷ்மா, மீண்டும் திரும் பி நடக்க,

“இங் க நின்னு இன்னும் என்ன ண்ணிக்கிட்டு இருக்க?” என்ற குணநசகரனின்

குரலல அசட்லட கசய் துவிட்டு, கதாடர்ந்து நடந்து, மருத்துேலனயின் உள் நள
கசன்றான்.

பீஷ்மாலே ் ார்த்ததும் , அேன் எங் நகா கசன்று ந ான் ந சிவிட்டு தான்

ேருகிறான் என்று புரிந்துக் ககாண்ட துலர, “ந ான் ந ச ந ானீங்களா சார்…
இங் க எல் லா இடத்துலயும் சிக்னல் கிலடக்காது… சில இடங் கள் ல தான்
கிலடக்கும் …” என்று கசால் லிவிட்டு, பீஷ்மாவின் தலலயலச ் ல ார்த்து,

“முடிஞ் ச அளவு எல் லாத்லதயும் சுத்தம் கசய் தாச்சு சார்கேள் லள அடிச்சா ..

இந்த கலர எல் லாம் சரியாகிடும் சார்…” என்று முடிக்க,

“நாலளக்கு அந்த நேலலகலள முடிச்சிட்டு… நாலள கழிச்சு மருத்துேமலன

கசயல் டத் கதாடங் கும் ன்னு ஊர்ல கசால் லிடுங் கஇனி எேன் என்ன ..
கசய் யறான்னு ார்க்கநறன்…” ககாடிலய அேன் டுத்தும் ாடும் …
மருத்துேமலனலய அேன் லேத்திருந்த விதம் இரண்லடயும் மனதில் லேத்துக்
ககாண்டு கறுேத் கதாடங் கினான்.

“சார்… ககாஞ் சம் ார்த்து சார்அந்த அய் யா ககாஞ் சம் ஒரு மாதிரி ஆளு ..…
உங் களுக்கு ஏதாேது ஆ த்து ேர ் ந ாகுது…” துலர கசால் லவும் , அேலன ்
ார்த்து நதாள் கலளக் குலுக்கியேன்,

“நானும் ககாஞ் சம் ஒரு மாதிரி தான்…” என்று கிண்டலாகச் கசால் லிவிட்டு
வீட்டிற் குள் கசல் ல, அேனுக்கு ஒதுக்க ் ட்டிருந்த வீட்டின் பின்புறச் சுேற் றின்
அருகிநலநய அத்தலன கால் நலடகளும் கட்டி லேக்க ் ட்டிருந்தது.

அலத ் ார்த்த துலர, பீஷ்மாலேத் திரும் பி ் ார்க்க, “இந்த வீட்ல நானும்

நீ ங் களும் தாநன துலர… அதுங் களும் இருந்துட்டு ந ாகட்டும் … அேங் கலள ்
ார்க்கும் ந ாது நல் லா தான் இருக்கு…” கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத,
‘டாக்டர் சார்…’ என்ற குரல் ேரவும் , பீஷ்மா ோயிலுக்கு விலரந்தான்.

அங் கு ஒரு ோலி ன் தலலயில் அடி ட்டு ரத்தம் கசாட்ட நிற் க, அலத ் ார்த்த
துலர நேகமாக மருத்துே ் க ட்டிலய எடுத்துக் ககாண்டு ேந்தான்.

“என்னாச்சு? எ ் டி இ ் டி ஆச்சு?” நகட்டுக் ககாண்நட பீஷ்மா அேனுக்கு

முதலுதவி கசய் யத் கதாடங் க,

“கதன்லன மரத்துல இருந்து கீழ விழுந்துட்டான் சார்… கீழ இருந்த கல் லு

குத்திருச்சு… நல் லநேலள அ ் ந ா தான் ஏறத் கதாடங் கி இருந்தான்…”
ேந்தேர்களும் தில் கசால் லிக் ககாண்டிருக்க, துலரயும் அருகில் நின்று கலத
நகட்டுக் ககாண்டிருந்தான்.

அதற் குள் மருத்துேமலனலய சுத்தம் கசய் ய ேந்தேர்கள் யாநரா துலரலய

அலழக்க, துலரலய அங் கு அனு ்பிவிட்டு, தனது ணியில் கேனம்
கசலுத்தியேன் , அந்த ோலி னுக்கு ேலி நிோரணி ஒன்லறயும் ககாடுத்து
அனு ்பி லேத்தான்.

“நல் லநேலள கராம் நமல ஏறின பிறகு கீநழ விழலஇங் க .இல் லலன்னா ..
இருக்கற மருத்துே உ கரணங் கநளாட லட்சணத்துக்கு ஒண்ணுநம கசய் திருக்க
முடியாதுஎன்ன தான் ஊலர ேச்சு இருக்காங் கநளா ..?” என்று புலம் பிக்
ககாண்நட, லககலள சுத்தம் கசய் து ககாள் ேதற் கு பின் க்கம் கசன்றேனுக்கு
அங் கு நின்றுக் ககாண்டிருந்த மலலர ் ார்த்து ஆச்சரியமாக இருக்க,
அேலள ் ார்த்து புருேத்லத உயர்த்தினான்.

“நீ ங் க நிஜமாநே டாக்டர் தான்… நல் லா கட்டு ந ாடறீங் க..” என்று நகலி கசய் து
நேகமாக ஓடியேலளக் கண்டு பீஷ்மா சிரித்துக் ககாண்டிருக்க, அங் கிருந்த
மாடுகள் கத்தத் கதாடங் கின.

“மாடுங் கலளநய கத்த லேக்கிற அளவு நல் லா ஓடறா…” என்று சிரித்துக்

ககாண்நட திரும் பி ேந்தேனின் மனதினில் , அேள் எ ் டி அங் கு ேந்தால் என்ற
நயாசலன விரே, நயாசலனநயாடு அேள் நின்றுக் ககாண்டிருந்த இடத்லத
ஆராய் ந்தேன், அ ் க ாழுது தான் அேள் பின் க்கம் ேழியாக ேந்து ந ாேலத
உணர்ந்து, விசிலடித்துக்ககாண்நட உள் நள ேந்தான்.

“ஹ்ம் ம்… ஒரு நநரம் அழு மூஞ் சியா இருக்க… ஒரு நநரம் ோயாடியாவும் இருக்க…
ஹ்ம் ம்…” கநாடிக்கு ஒரு க ருமூச்லச கேளியிட்டுக் ககாண்நட உள் நள
கசன்றேன், தனது கணினிலய இயக்கிவிட்டு அமர்ந்தான்.

ட்கடன்று மின்சார இலண ் பு துண்டிக்க ் டவும் , “சுத்தம் … வீநட இருட்டா

இருக்நகககாசு நேற கடிக்குது ..…” அந்த சுழலல முதல் முதலாக
எதிர்ககாள் ேன்,

‘ஹ்ம் ம்… கிராமம் னா அ ் டித் தான் இருக்கும் பீஷ்மா… எல் லாத்லதயும் கடந்து
ேந்தா தான் உன்னால சாதிக்க முடியும் …” மனதினில் நிலனத்துக் ககாண்டேன்
எழுந்து கேளியில் கசல் ல, ோயிலில் யாநரா டுத்திரு ் து கதரிந்தது.

“ஹநலா… யார் சார் நீ ங் க? இங் க வீட்டு ோசல் ல டுத்துக்கிட்டு என்ன

கசய் துட்டு இருக்கீங் க? ஒருநிமிஷம் நான் சுதாரிக்கலளன்னா மிதி ட்டு
ந ாயிரு ்பீங் க… எழுந்திருங் க கமாதல் ல…” பீஷ்மா சத்தமாக ் ந சவும் ,
டுத்திருந்தேன் எழுந்து அமர்ந்தான்.

‘யார் இது? ஒருநேலள அந்த குணநசகரன் ேம் பு கசய் ய ஆலள அனு ்பி
இரு ் ாநனா?’ என்று பீஷ்மா நிலனத்துக் ககாண்டிருக்க,

“நீ தான் இந்த ஊருக்கு புதுசா ேந்திருக்கற டாக்டநரா?” என்று அந்த டுத்திருந்த
மனிதன் குரல் ககாடுக்க,

‘ஆமா…’ என்ற ஒற் லற ோர்த்லதயில் தில் கசால் லிவிட்டு, அேன் யாகரன் லத

ஆராய முற் ட, அந்த உருேம் எழுந்து நின்றது.

“இநதா ாரு… ககாடி எங் க அய் யாவுக்குத் தான்னு ரிசம் ந ாட்டாச்சு ..

புரியுதா… ஒழுங் கா ேந்த நேலலலய ் ாருஇல் ல இந்த ஊலர விட்டு ் ந ா ..…
ஒண்ணும் கதரியாத என் பிள் லள மனலச ககடுக்க ் ார்க்கறியா? என்னநோ
அே எதுக்கு அழுதான்னு நகட்க ேந்துட்ட ந ால… அது எதுக்கு அழுவுதுன்னு
கதரிஞ் சு என்ன கசய் ய ் ந ாற? கண்லணத் துலடச்சு விட ் ந ாறியா? என்
க ாண்ணு லகலயத் கதாட்ட… கதாட்ட லகலய நீ நய கட்டு ் ந ாட்டுக்க
நேண்டி இருக்கும் … கசால் லிட்நடன் ஆமா…” என்று அந்த மனிதன் கத்திக்
ககாண்டிருக்க, பீஷ்மாவிற் கு கடு ் ாக இருந்தது.

“நீ ங் க யாரு?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“நான் ககாடிலய ் க த்தேன்… யாருக்கு அேலள கல் யாணம் கட்டிக்

ககாடுக்கணும் ன்னு எனக்குத் கதரியும் … உன் நேலல என்னநோ அலத ் ாரு…
இல் ல… உன்லன இந்த ஊலர விட்டு அசிங் ் டுத்தி அனு ் பிடுநேன்…” என்றேன்
தன்னால் எே் ேளவு முடியுநமா, அந்த அளவு கத்தி ் ந ச, சுற் றி இருந்த மக்கள்
கூடி நேடிக்லக ் ார்க்கவும் , பீஷ்மாவிற் கு அேமானமாக இருந்தது.

ேந்த முதல் நாநள இ ் டி ஒரு கசாற் கலள நகட்க நநரிட்டலத எண்ணி

மனதினில் கநாந்தேன் , மதுவின் ோலட நேறு மூக்லக துலளக்கவும் , என்ன
கசய் ேகதன்று ஓரிரு நிமிடங் கள் நயாசித்து, ஒரு ேழி கண்டுவிட்ட திரு ் தியில் ,
‘துலர’ என்று அலழத்தான்.

ஏநதா சத்தம் நகட் லத உணர்ந்து மருத்துேமலனயில் இருந்து நேகமாக

ேந்துக் ககாண்டிருந்தேன், பீஷ்மா அலழக்கவும் , ஓட்டமும் நலடயுமாக, “என்ன
டாக்டர் சார்இேலர என்ன கசய் யலா ..ம் ..” நகட்டுக் ககாண்நட துலர அருகில்
ேந்து,

“நயாே் … இ ் ந ா என்னத்துக்கு இங் க ேந்து நின்னுக்கிட்டு இருக்க? சும் மா

இல் லாம கத்தி கூ ் ாடு நேற ந ாட்டுக்கிட்டு இருக்க? என்ன குடிச்சு
இருக்கியா?” ககாடியின் தந்லத கேற் றிநேலிடம் கத்திக் ககாண்டிருக்க,

“துலர… இந்த ஊர்ல குடிக்கிறேங் க ஒருத்தர் கூட இருக்கக் கூடாதுநாம தான் .

அதனால குடிக்கிறேங் க .அேங் கலள திருத்தி நல் ேழி ் டுத்தனும்
.இருந்தாங் கன்னா எல் லாலரயும் பிடிச்சு இந்த ரூமுக்குள் ள ந ாட்டு பூட்டுங் க
தஞ் சாவூர்ல இருக்கற மறுோழ் வு லமய நேலன ேரச் கசால் லி கூட்டிக்கிட்டு
ந ாகச் கசால் ல்ிடலாம் அங் க அேங் க ககாடுக்கற ட்ரீடக
் மண்ட்நட நேற .…
எல் லாம் ேர டி ேழிக்கு ேருோங் க…” பீஷ்மா கசான்ன மறுவினாடி,

“ஆமா சார்… அங் க கசான்ன டி நகட்டு குடிலய நிறுத்தலலன்னா நல் லா சூடு

காய் ச்சி இழு ் ாங் க..” துலர ஒத்து ஊத, கேற் றிநேலிடம் அதிர்ச்சி கதரிந்தது.

அலதயும் சமாளித்துக் ககாண்டேன், “என்னய் யா குடிக்க விடாம கசய் ய ்

ந ாறியா? அதுவும் எ ் டின்னு நான் ார்க்கநறன்…” என்று கத்திக் ககாண்நட
நகரந்துச் கசல் ல, பீஷ்மா அேலனநய ார்த்துக் ககாண்டு நின்றான்.

“ககாஞ் சம் நநரத்துல என்லன என்ன எல் லாம் ந சிட்டார்..” பீஷ்மா கசால் லவும் ,

“நீ ங் க அேநராட க ண்லண எ ்ந ா ் ார்த்தீங் க சார்ஏன்னா ..… அய் யா

கிள ் பிவிட்டுத் தான் இந்த ஆளு இங் க ேந்து இ ் டி ந சிட்டு ் ந ாறாருஅந்த .
க ாண்ணு கிட்ட இருந்து ஒதுங் கி இருக்கறது தான் அந்த க ாண்ணுக்கு நல் லது
ாேம் அது ..சார்… இன்லனக்கு இன்னும் என்ன அனு விக்க ் ந ாகுநதா?” துலர
க ருமூச்கசான்லற கேளியிட, பீஷ்மா என்னகேன்றுக் நகட்க,

“நநத்து எேநனா ஒருத்தன் அந்த ் க ாண்லண பிடிச்சிருக்குன்னு கசால் லி

க ாண்ணு நகட்டு ேந்துட்டான்உடநன அய் யா அேலள வீட்டுக்குள் ள ந ாட்டு ..
பூட்டிட்டு, கேளிய நின்னு, ‘இேலள நான் தான் கட்டிக்க ் ந ாநறன் … இேலள
விலல ககாடுத்து ோங் கி இருக்நகன்இேளுக்காக தினம் தினம் நான் கூலி .
எேனாேது இேலள கல் யாணம் கசய் துக்கற ..ககாடுத்துக்கிட்டு இருக்நகன்
எண்ணம் இருந்தா, அலத இநதாட விட்டுடுங் க’ன்னு… ஒருமாதிரி த ் ான
அர்த்தம் ேரும் ந ால கசால் லிட்டாரு…

அந்த க ாண்ணு தூக்கு ந ாட்டுக்க ந ாயிடுச்சு… அலதயும் எ ் டிநயா

கண்டுக்கிட்டு உள் ள ந ாய் … ‘என்லன ஏமாத்தி நீ உயிலர விட முடியுமா’ன்னு
நகட்டு அந்த ் க ண்லண பிடிச்சு கேளிய இழுத்துட்டு ேந்து கேளிய
தள் ளிட்டாருங் க… அந்த க ாண்ணு அேமானத்துல தவிச்சு ் ந ாச்சுங் க…” துலர
ரிதா த்துடன் கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, குணநசகரன் தான் நிலனத்தலத
விட ககாடுலமயானேன் என் லத அதிர்ச்சியுடன் நகட்டுக் ககாண்டிருந்தான்.

“என்னநோ ந ாங் க… அந்த பிள் லளங் க இேர் கிட்ட மாட்டி சீரழியறது தான்னு
ஆண்டேன் விதி… என்ன கசய் யறது?” என்று கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, அலத
கேனிக்காத பீஷ்மா, தனது சிந்தலனயில் உழன்றுக் ககாண்நட, அன்லறய
இரவு உணலே முடித்துக் ககாண்டு டுத்துக் ககாண்டான்.

ழக்கமில் லாத கமத்லதயற் ற கட்டில் … ஏஇல் லாத அலற .சி.… கேறும்

சத்தத்துடன் ஓடும் ஃந ன்எல் லாேற் லறயும் ஒருமுலற சுற் றி ் ார்லேலய ..
அேனது .ஓட்டிவிட்டு டுத்துக் ககாண்டேனுக்கு உறக்கமும் ேர மறுத்தது
எண்ணங் கள் முழுேதும் ககாடிலயச் சுற் றிநய இருக்க, உறக்கம் தழுே
கேகுநநரம் பிடித்தது.

காலலயில் துலர ோங் கி ேந்த க ான்னம் மா கலட இட்லிலய பிட்டு ோயில்

ந ாட்டுக் ககாண்டு மருத்துேமலனலய ார்லேயிட்டுவிட்டு, ககாடி எங் காேது
இருக்கிறாளா? என்று ார்த்துக் ககாண்நட ஊலரச் சுற் றி ேந்தான்.

ஒரு ேயலின் அருநக ககாடி மரத்தின் அருநக அமர்ந்திரு ் லத ் ார்த்தேன்,

நேகமாக அேள் அருநக கசல் ல, அேலன ் ார்த்ததும் எழுந்து நின்றேள் ,
அேலன முலறத்து, “யாரு சார் நீ ங் க? எதுக்கு என்லன சுத்தி சுத்தி ேரீங்க?
உங் கலள எனக்கு யாருன் நன கதரியாதுஅ ் றம் எதுக்கு என்கிட்நட ந ச .
ம்ுயற் சி கசய் யறீங் க? உங் க நேலல என்னநோ அலதநய ார்க்க நேண்டியது
தாநனந ாட்நடா பிடிக்க ேந்தா அந்த நேலலலய மட்டும் தான் ார்க்கணும் .…
ச்நச… இந்த ஊர்ல எனக்கு நிம் மதிநய இல் ல… எதுக்கு தான் இ ் டி ேந்து
கதால் லல கசய் யறாங் கநளா?” என்று கத்தி அழுதேலள ் ார்த்த பீஷ்மா
அதிர்ந்து நிற் க,

“என்கிட்நட ந ச முயற் சி கசய் யநே கசய் யாதீங் க… இங் க இருந்து ந ாயிடுங் க .

உங் கலள ் ார்க்கநே பிடிக்கல… நீ ங் க ந ச ேந்தாநல எனக்கு கஷ்டம் தான்…”
கதாடர்ந்து ந சிய டி ஓகேன்று அழுதேலள ் ார்த்தேன் , நேலல
கசய் ேர்கள் அலனேரும் அேலன நிமிர்ந்து ் ார்க்கவும் , அங் கிருக்க கூசி
நேகமாக நகர்ந்துச் கசல் ல, அழுது ககாண்நட ககாடி மாரியின் அருநக
கசன்றாள் .

6. உன்னருகே நானிருப் கபன்

ககாடி மாரியின் நதாள் சாயவும் அேலளத் திரும் பி முலறத்தேன், “என்ன இே

இ ் டி இருக்கா? இந்த கரட்லட நேஷம் ஊருக்காகனாலும் , கமல் ல கசால் லிட்டு
நகர்ந்து ந ாயிருக்கலாம் ல… இல் லஒரு கண் ஜாலட காட்டி இருந்தா கூட நான் ..
இ ் டி என்லன யாநரா க ாறுக்கிய ் ந ால ார்த்து ..விலகி ந ாயிரு ் ந நன
இருக்க நேண்டாம் …” புலம் பிக் ககாண்நட நகர்ந்து கசன்றான்.

ஆனாலும் மனம் தாளாமல் , “இேளும் ஒத்துலழச்சா தாநன என்னால அேநளாட

பிரச்சலனகலள சரி கசய் ய முடியும் ..அேநளாட தண்டலன க ருசு தான் ..
அதுக்காக என்லன அசிங் க ் டுத்துேது சரியா?” நிலனத்துக் ககாண்நட
மருத்துேமலனக்குச் கசன்றேன், அங் கு நேலலகள் மிக நேகமாக நட ் லத
ார்லேயிட்டுக் ககாண்நட, வீட்டிற் குச் கசன்றேன், என்ன கசய் ேது என்று
கதரியாமல் அமர்ந்திருக்க, சிலர் உடல் நிலல சரியில் லாமல் , மருத்துே
உதவிக்கு ேந்தனர்.

சுகாதார நிலலயத்திற் கு நேண்டிய அலனத்து மருந்துகளும் ேந்து நசர்ந்துவிட,

பீஷ்மாவிற் கு அன்லறய க ாழுது மிகநேகமாக கடந்துச் கசன்றதுஅன்லறய .
நாளின் இறுதியில் அடுத்த நாளில் இருந்து மருத்துேமலன கசயல் ட தயாராக
இருந்ததுமருந்துகள் அந்தந்த இடத்தில் அடுக்கி லேக்க ் ட்டிருக்க ., அந்த
மருத்துேமலனக்கு நதலேயான கட்டில் , நடபிள் , நசர் ந ான்றலேகளும்
உள் நள இடம் பிடித்துக் ககாண்டன.

மீண்டும் ஒருமுலற சுற் றி ் ார்த்துவிட்டு, துலர ககாண்டு ேந்திருந்த பூட்லட

பூட்டிவிட்டு வீட்டிற் கு ேந்தேனுக்கு சுடச் சுட உணவு தயாராக இருக்க, “ஹ்ம் ம்…
கராம் ாசம் தான்..” மனதினில் திட்டிக் ககாண்நட, ேயிற் று சியுடன் உண்ண
அமர,

“சார்… சுடச் சுட சா ் ாடு சார்அதுவும் ோசலன கமகமக்குது ..…” துலர

நேகமாக அேன் அருநக ேந்து அமரவும் ,

“அது எ ் டிநயா துலர… மீதி நநரகமல் லாம் நீ ங் க என் கண்ணு முன்னால

ேரலலன்னாலும் , சா ் ாட்டு நநரத்துக்கு என் கண்ணு முன்னால ககரக்ட்டா
ேந்துடறீங் க?” என்று அேன் கிண்டலடிக்க, துலர அேலன ் ார்த்து
முலறத்தான்.

“சார்காலலல இருந்நத நசாறு தண்ணி கூட ஒழுங் கா சா ் பிடாம நான் அங் க ..

என்லன ..நேலல ார்த்து இருக்நகன்கிண்டல் கசய் துக்கிட்டு இருக்கீங் க…”
துலர குலற ் டவும் , சிரித்த பீஷ்மா,
“சும் மா கசான்நனன்… சா ் பிடுங் க துலர… நாலளயில இருந்து நிலறய நேலல
இருக்கு…” என்று கசால் லவும் ,

“நீ ங் க எ ் ந ா சார் நஹாட்டலுக்கு ந ாய் ோங் கிட்டு ேந்தீங் க… கராம் நல் லா

இருக்குஎந்த நஹாட்டல் சார் .… ஆனந்த விலாசா?” என்று நகட்டுக் ககாண்நட
சா ் ாட்லட ஒரு லக ் ார்த்தேன்,

‘இல் ல… நமாகினி…’ என்ற பீஷ்மாவின் குரலில் சாதம் ோயில் சிக்கிக் ககாள் ள,

துலர ந ந்த விழித்தான்.

“என்ன கசால் றீங் க சார்? நமாகினியா? இன்லனக்குமா?” பீதியுடன்

நகட்டேலன ் ார்த்து கண் சிமிட்டியேன், உணலே ரசித்து உண்ணத்
துேங் கினான்.

துலர இன்னமும் ந ந்த விழித்துக் ககாண்டிரு ் லத ் ார்த்தேன், “என்ன

துலரசீக்கிரம் சா ் பிட்டு தூங் க ் ந ாங் க ..… நாலளயில இருந்து நமக்கு நிலறய
நேலல இருக்கு…” என்று நேகமாக உண்டு விட்டு, தனது அலறக்கு கசன்று
உறங் கத் துேங் கினான்.

மறுநாள் க ாழுது நேகமாக விடிய, மருத்துேமலனக்கு கசன்று தனது

இருக்லகயில் அமர்ந்தேனுக்கு மதியம் ேலர நநாயாளிகள் ேந்து ந ாய் க்
ககாண்டிருக்க, நநரம் சரியாக இருந்ததுேந்தேர்கள் சிலர் அக்கம் க்கம் .
ார்த்துவிட்டு, ‘நீ ங் க கராம் நல் லது கசய் திருக்கீங் க டாக்டர் சார்… எங் களுக்கு
ஒரு காய் ச்சல் ன்னா கூட சின்ன டாக்டர் கிட்டத் தான் மருந்து ோங் கி
சா ் பிடுநோம் …” அேர்கள் கசால் ல, பீஷ்மா துலரலயக் கிண்டலாக ் ார்க்க,
துலர கநளியத் கதாடங் க, அேர்கநளா இருேரின் ார்லேலயயும் கண்டு
ககாள் ளாமல் ,

“அேரு ககாடுக்கற மருந்துல ஏநதா சரியா ந ாயிடும் … க ருசாச்சுன்னா

கேளிய ந ாக நேண்டியதா இருக்கும் … கராம் கஷ்டமா ந ாகும் … கால்
உலடஞ் சு… லக உலடஞ் சு நிலறய ந ர் அேதி ் ட்டு ந ாயிருக்காங் கவிஷம் ..
குடிச்சு இங் க இருந்து அே் ேளவு கதாலலவு ந ாகறதுக்குள் ள நிலறய உசுரு
ந ாயிருக்கு…’ என்று கண்ணீருடன் ோழ் ததி
் விட்டு கசன்றேர்களும் அடக்கம் .

இத்தலன நாட்கள் இல் லாத அளவு இன்று இந்த ் ணிலய நதர்ந்கதடுத்த

திரு ் தி மனதினில் நிலறக்க, சிலயக் கூட மறந்து ேந்திருந்தேர்களுக்கு
மருத்துே உதவி கசய் துக் ககாண்டிருந்தான்.

“டாக்டர் சார்… டாக்டர் சார்..” கிசுகிசு ் ாக ஒரு குரல் நகட்க, பீஷ்மா ஒரு
நநாயாளிலய ் ார் ் தில் மும் முறமாக இருக்கவும் , அேன் மீது ஒரு காகிதம்
ேந்து விழுந்தது.

“யார் இலதத் தூக்கி ் ந ாட்டு இரு ் ா?” நயாசலனயுடன் சுற் றித் நதடியேன் ,
அங் கு யாரும் இல் லாதலத கண்டு, அேர்களுக்கு மருந்துகலள ககாடுத்து
அனு ்பி விட்டு, லககலளக் கழுே,

“டாக்டர் சார்… டாக்டர் சார்…” மீண்டும் கிசு கிசு குரல் .

“இந்த குரல் ஏற் கனநே நகட்டநதா..” மனதினில் நயாசித்துக் ககாண்நட, குரல்
ேந்த திலசலயத் திரும் பி ் ார்த்தேன், அங் கிருந்த சிறிய அலறயில் இருந்து
மலர் கேளியில் ேருேலத ் ார்த்து, ஆச்சரியத்தில் கண் விரிக்க,

“எத்தலன நநரமா கூ ் பிட்டுக்கிட்டு இருக்நகன்நீ ங் க என்னடான்னா ..

மும் முரமா நேலலயில மூழ் கிட்டீங் க?” ஆதங் கமாக நகட்டேலள ் ார்த்தேன்,

“ந ஷன்ட்ஸ் ார்க்கும் ந ாது எனக்கு சுற் று ் புறம் எதுவுநம நியா கம்

இருக்காதுஅ ் டி இருக்க ..… யாநரா கூ ்பிடறாங் கன்னு தான் இருந்துட்நடன்…”
பீஷ்மா கசால் லி முடிக்க, மலர் அேலன கண்ணிலமக்காமல் ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தாள் .

“என்ன அ ் டி ார்க்கற?” அேனது குரலில் கலலந்தேள் , கமல் ல ் டர்ந்திருந்த

கண்ணீர ்த் திலரலய மலறத்துக் ககாண்டு,

“சா ் பிட ் ந ாங் க… மணியாகுது… அ ் றம் இன்லனக்கு சாயந்திரம் ..

ஆத்தங் கலரக்கு ேர முடியுமா?” என்று நகட்டு, அேன் சம் மதமாகத்
தலலயலசக்கவும் ,

“சரி… அ ்ந ா நான் கிளம் நறன்… நீ ங் க ந ாய் சா ் பிடுங் க… இங் க ஆளுங் க

ேந்துக்கிட்நட தான் இரு ் ாங் க…” என்று அேலன தள் ளாத குலறயாக அனு ்பி
லேத்தேள் , அங் கிருந்து நகர்ந்தாள் .

“சார்நிஜமா கசால் லுங் க ..… இங் க உங் களுக்கு யாரு ேந்து சலமச்சு ேச்சிட்டு ்
ந ாறது?” துலர சந்நதகத்துடன் நகட்க,

“இந்த ஊர்ல எனக்கு யாலரத் கதரியும் துலற… நமாகினி ் ந ய் தான் ேந்து

சலமச்சு ககாடுத்துட்டு மாயமா மறஞ் சு ந ாயிடறா..” பீஷ்மா கிண்டலாக
கசால் லிக் ககாண்நட நகர, துலர அேலன குழ ் த்துடன் ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்.

அேனிடம் ககாடி தான் ேந்து சலமத்து லேத்துவிட்டு ந ாகிறாள் என்று

கசால் லி விடலாமா என்று நிலனத்துக் ககாண்டேன், ‘அது பிறகு பிரச்சலன
ஆகிவிடும் …’ என்று நிலனத்துக் ககாண்டு,

“கதரிஞ் சேங் க ஒருத்தங் க கசய் யறாங் க துலர… அேங் கலள எனக்கு

முன்லனநய கதரியும் இங் க தான் க்கத்துல இருக் ..ஆனா ..காங் கன்னு
எனக்குத் கதரியாம ந ாச்சு..” கசால் லிக் ககாண்நட பீஷ்மா உண்ணத்
துேங் கினான்.

“என்னநோ சார்… கசய் யற க ாண்ணு நல் லா சலமக்குதுஎங் க அம் மா கூட .

..இ ் டி சலமச்சது இல் ல” என்று கசால் லிய துலரஎதுநோ நிலனத்துக் ..
ககாண்டு, கதாண்லடயலடக்க உண் லத நிறுத்தினான்.

அேனது முகத்லத ் ார்த்த பீஷ்மா எதுநோ அேனது மனதிற் குள் நசாகம்

என்று நிலனத்துக் ககாண்டு, எதுவும் ந சாமல் மீண்டும் மருத்துேமலனக்குச்
கசன்றான்.
மாலல ேலர அேனது நேலலகள் சரியாக இருக்க, லககலள நமநல தூக்கி
கநட்டி முறித்தோநற மலர் மாலல தன்லன ஆற் றங் கலரநயாரம் ேரச்
கசான்னது நிலனவு ேர, பீஷ்மா அேளது நிலனவுகளுக்குத் தாவினான்.

முன் தினம் காலலயில் தன்லன அந்த அளவு ந சி நநாகடித்தேள் , அந்த

நநாகடித்த ாதி ் பு சிறிதும் இன்றி தனக்கு நேளாநேலளக்கு சலமத்து லேத்து,
தனது சிலய உணர்ந்து சா ் பிட அலழத்தது அலனத்லதயும் நிலனவு
கூர்ந்தேன், அேளது நடேடிக்லககள் ஒன்றுக்ககான்று கதாடர்பில் லாமல்
இரு ் லதக் கண்டுக் ககாண்டான்.

அந்த நடேடிக்லககள் அலனத்தும் வித்யாசமாக இருக்க, இன் று எ ் டியும்

அேளிடம் அலத ் ற் றி ந சிவிட நேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன்
மருத்துேமலனயில் இருந்து கிளம் பினான்.

“துலர..” பீஷ்மா அலழக்க, துலர அேன் முன்பு ேந்து நிற் க,

“துலர… இன்னும் யாராேது இருக்காங் களா? இன்லனக்கு மட்டுநம நிலறய ந ர்

ேந்தா மாதிரி இருக்நக..” பீஷ்மா நகட்கவும் , துலர புன்னலகத்தான்.

“அது ஒண்ணுமில் ல டாக்டர் சார் ாதி ந ரு உள் ள இருக்கற நநாலய எல் லாம் ..
இ ் ந ா ககாண்டு ேந்து காட்டிட்டு ந ாறதுக்கு காரணம் புத ..்ுசா ேந்திருக்கற
டாக்டர் கூட ந சி ் ழகி எ ் டி இருக்காருன்னு ார்க்கத் தான்இன்னும் ஒரு .
கரண்டு நாலளக்கு இ ் டி கூட்டம் கலல கட்டும் சார்… அ ் றம் எங் க
இருக்காங் கன்னு நாம தான் நதடி ் ந ாகணும் …” என்று கிண்டலடித்தேன்,

“நீ ங் க வீட்டுக்கு ் ந ாறதுன்னா ந ாங் க சார்… யாராேது ேந்தா நான்

கூ ் பிடநறன்…” என்று கசான்னேலன ் ார்த்து திலுக்கு புன்னலகத்தேன்,

“நான் குளிச்சிட்டு ககாஞ் சம் கேளிய ந ாயிட்டு ேநரன்… ந ாட்நடா பிடிக்க

ோனம் கராம் அழகா இருக்கு…” என்று கசால் லிவிட்டு, கடகடகேன குளித்து
கிளம் பித் தயாராக, நமலும் ஒருேர் பீஷ்மாலேத் நதடி ேந்திருந்தார்.

அலனத்லதயும் முடித்துவிட்டு, கிளம் பி குளக்கலரக்குச் கசன்றேனுக்கு, அங் கு

ஒரு ாலறயின் மலறவில் ேந்து ஏற் கனநே அேனுக்காக காத்திருந்த மலர்
கதன் ட, பீஷ்மா ஆச்சரியத்துடன் அேளருகில் நேகமாகச் கசன்றான்.

“என்ன ககாடி… ேந்து கராம் நநரமாச்சா?” என்று நகட்டுக் ககாண்நட

அங் கிருந்த சிறு ாலற மீது அமர்ந்தேன், அேளது முகத்லத ் ார்க்க,

“ஹ்ம் ம் .உங் ககிட்ட நிலறய விஷயங் கள் ந ச இருக்கு .ஆமா டாக்டர் சார் ..
நான் .என்னால கராம் நநரம் இங் க உட்கார்ந்துகிட்டு இருக்க முடியாது
கசால் ல நேண்டியலத கசால் லிடநறன்…” மூச்சு விடாமல் ந சியேலள இலட
கேட்டியேன்,

“நானும் நகட்க நேண்டியது நிலறய இருக்கு…” பீஷ்மா ட்கடன்று கடுலமயுடன்

கசால் லி முடிக்க, மலர் அேன் முகத்லத அதிர்ச்சியுடன் ார்த்தாள் .
“நான் ஒரு விஷயம் கசால் லிடநறன் ககாடி… எனக்கு உன்லன கராம் பிடிக்கும் .
ஏன் எதுக்கு எ ் டி… இந்த மூணு நகள் விக்கும் என்கிட்ட தில் இல் ல ..ஆனா ..
பிடிக்கும் … உன்லன க ரிய நகாவில் ல ார்த்த நாள் முதலா… ஏநதா ஒரு
விதத்துல என்லன நீ டிஸ்டர் ் ண்ணி இருக்கசில சமயம் .அது தான் உண்லம .
உன்லன எங் க ார்க்கறதுன்னு நயாசிச்சதுண்டு… ஒரு தடே நீ ேந்த
திங் கட்கிழலமலய நியா கம் ேச்சிக்கிட்டு, ஒருநேலள அநத கிழலம நீ
ேருவிநயான்னு ஒரு ஆலசயில காலலயில இருந்து சாயந்திரம் ேலர நான்
உட்கார்ந்துட்டு ேந்நதன் … இ ் டி நிலறய நான் உன்னால டிஸ்டர் ் ஆனதுனால
தான் உனக்கு என்ன பிரச்சலனன்னு கதரிஞ் சுக்க இன்னமும் உன் பின்னாடி
ேநரன் புரியுதா?” என்று அழுத்தத்துடன் கூறியேன்,

“இ ் ந ா கசால் லு ககாடிஅன்னிக்கு நீ யார் கார்ல ஏறி ந ான ..? ககாஞ் சம்

சண்லட ் ந ாட்டுட்டு ஏறி ் ந ானது ந ால இருந்தநத…” என்றேலன
அதிர்ச்சியுடன் விழிகள் கதறிக்க ார்த்துக் ககாண்டிருந்தேள் , அேன்
இ ் க ாழுது நகட்ட நகள் விக்கு மட்டும் திலாக, ‘அய் யா…’ என்ற கசாற் கலள
உதிர்த்தேளது சாந்தமான முகம் மாறி நகா ம் ககா ் ளிக்கத் கதாடங் கியது.

“அேன் கார்லயா? உன்லன அந்த ் ாடு டுத்தறான்அேன் கார்ல ஏன் ஏறின ..?”
குழ ் த்துடன் நகட்டேன், அலத ாதியிநலநய விடுத்து,

“அகதல் லாம் சரி… அகதன்னா எ ்ந ா நானா உன்கிட்ட ந ச ேந்தாலும் ,

என்லன ஊர் முன்னால அேமான ் டுத்தற… நநத்து காலலயில நீ ஏன்
அழுதுட்டு இருக்கன்னு தாநன நகட்க ேந்நதன்… அதுக்கு எதுக்கு அ ் டி கத்தி
ந சிட்டு ந ாற? எனக்கு கராம் அசிங் கமா ந ாச்சுஇன் கனாரு தடே இ ் டி .
நீ யாச்சு ..ந ாடின்னு ந ாய் கிட்நட இரு ் ந ன் ..கசய் தன்னு லே… உங் க
அய் யாோச்சு…” பீஷ்மா நகா த்துடன் கசால் லவும் , மலர் அேலனநய கேறித்துக்
ககாண்டிருந்தாள் .

“என்ன ந சாம இருக்க? எனக்கு இ ் ந ா தில் கசால் லுநீ யா ேந்து ந சி .…

விலளயாடி சலமச்சு ேச்சிட்டு ் ந ானா ஒண்ணும் இல் ல… நான் உன்கிட்ட
ந சினா மட்டும் உனக்கு பிரச்சலனயா?” மனதில் கனன்றுக்
ககாண்டிருந்தலேகலள அேன் நகட்டு முடிக்கவும் , மலர் அலமதியாக
தலலகவிழ் ந்தாள் .

“ தில் கசால் லு ககாடி…” பீஷ்மா ேலியுறுத்தவும் ,

“அதுஉங் களுக்கு என்லன அந்த அய் யா விலலக்கு ோங் கிட்டான்னு கதரியும் ..

அந்த சாக்லக ேச்சிக்கிட்டு அடிக்கடி என்லன வீட்டுக்கு ேந்து ..தாநன
அதனால ஊருக்குள் ள .கதால் லல ண்ணுோன்என்லன ் த்தி த ் ான ஒரு
ந ச்சும் இருக்குஅதான் .சில ந ர் என்லனத் த ் ா கூட கூ ் பிடுோங் க .
அது இன்னும் ..உங் ககிட்ட ந சி .உங் கலள அ ் டி ந ச நேண்டியதா ந ாச்சு
..ஒரு தட்டம் ..நமாசமான ந ச்சுக்கு ேழி ேகுக்க ் ந ாகுதுன்னு யம் தான்”
கண்ணீருடன் கசான்னேலள ் ார்த்தேனுக்கு ரிதா நம நமநலாங் கியது.

“உன்லன இங் க ் என்கூட ந சறலத ் ார்த்தா யாரும் எதுவும் கசால் ல

மாட்டாங் களா?” நகட்டேலன உற் று நநாக்கியேள் ,
“இந்த இடத்துக்கு யாரும் ேர மாட்டாங் கஇந்த இடத்துல ந ய் நடமாட்டம் .
அதுவும் இந்தக் .இருக்கும் ன்னு இங் க ரேலா ஒரு ந ச்சு இருக்குகலரயில…”
ககாடி கசால் லவும் , பீஷ்மா புன்னலகயுடன் சுற் றி முற் றி ார்க்க,

“உங் களுக்கு யம் இல் லலயா?” மலர் மீண்டும் நகட்க, இல் லல என்று
தலலயலசத்தேன்,

“அ ் டி ஒண்ணு இருக்கறலத நம் ாதேன் நான்… சரி அலத விடுஇ ் ந ா ..

எனக்கு எதுக்காக எல் ல ..என்நனாட நகள் விக்கு தில் கசால் லு்ாம் ார்த்து ்
ார்த்து கசய் யற? உனக்கு என்லன பிடிச்சிருக்கா?” பீஷ்மா தனது முதல்
உலரயாடலில் ேந்து நிற் க, மலர் திலகத்து அேன் முகத்லத ் ார்த்தாள் .

“எதுக்கு இ ் ந ா இ ் டி ார்க்கற?”

“ஒண்ணும் இல் ல… நான் என்ன நிலலலமயில இருக்நகன்நீ ங் க எலத ் த்தி .

ந சறீங் க?” விரக்தியாகக் நகட்டேள் ,

“அந்த அய் யா ஒருேழி ஆகற ேலர என்னால எலதயும் நயாசிக்க முடியாது .

அதுேலர என் மனசுல நேற எந்த விஷயத்துக்கும் இடமில் ல…” என்று
கசான்னேலள பீஷ்மா ார்த்துக் ககாண்நட இருக்க,

“நீ ங் க இங் க ேந்தது எனக்கு கராம் சந்நதாஷமா இருக்குஎன்னநோ எனக்கு .

க ரிய லநம ேந்தது ந ாலநீ ங் க ஸ்ல இருந்து இறங் கி ேந்தலத ார்த்த ..
ந ாநத எனக்கு எ ் டி இருந்துச்சு கதரியுமா?” என்று நகட்டேளின் தலலலயக்
நகாத அேன் லகலய உயர்த்த,

“நேண்டாம் … நீ ங் க இ ் ந ா இருக்கற இடத்துல இருக்கறது தான் நம் ம கரண்டு

ந ருக்குநம நல் லது… தள் ளி நின்நன ந சுங் க..” எச்சரிக்லக குரலில்
கசான்னேலள ஒரு சில வினாடிகள் கேறித்து ் ார்த்தேன், லககலள இறக்கிக்
ககாண்டு,

“அந்த குணநசகரனுக்கு நான் ஒரு ேழி கசய் யநறன்… சரி ோ… ந சிட்நட
ந ாகலாம் …” என்று அேன் முன்நன நடக்க, அேலனத் கதாடர்ந்து
கசன்றேலளத் திரும் பி ் ார்த்து,

“நீ எங் க சலமக்க கத்துக்கிட்ட? உன் சலமயல் கராம் நல் லா இருக்கு…” எனவும் ,
மலர் அேலன ் ார்த்து புன்னலகத்தாள் .

“எங் க அம் மா கராம் நல் லா சலம ் ாங் க… எங் கலளக் கா ் ாத்த அேங் க
இங் க இட்லிக் கலட நடத்தினாங் க… எங் க அம் மா இட்லி இந்த ஊர்ல லந ருக்கு
பிடிக்கும் …” என்று கசால் லி க ருமூச்லச கேளியிட்டேள் ,

“ஆனாஉங் களுக்கு நான் ஒரு .இனிநம நான் ேந்து சலமச்சு லேக்க முடியாது ..
.மாரியக்காலே தினமும் ேந்து கசய் யச் கசால் நறன் .ஏற் ாடு கசய் யநறன்
..அேங் களும் ேலக ேலகயா நல் லா கசய் ோங் க” மலர் கசால் லிக் ககாண்நட
ந ாக,
“என்னது? நீ ேர மாட்டியா? எனக்கு உன் சலமயல் பிடிச்சிருக்நக..” பீஷ்மா
இழுக்கவும் ,

“அதான் ேர முடியாதுன்னு கசால் நறநன டாக்டர் சார்நீ ங் க அேங் க சலமயலல ..

சா ் பிட்டு ார்த்துட்டு கசால் லுங் க… இ ்ந ா இந்த ந ச்சு ந ாதும் … நீ ங் க
உங் கலள ் த்தி கசால் லுங் க…” மலர் ந ச்லச திலச திரு ் ,

“என் ந ரு பீஷ்மா… நான் ஒரு டாக்டர்…” பீஷ்மா கதாடங் கவும் ,

“டாக்டர் சார்…” சிரித்த மலலர கண்ணிலமக்காமல் ார்த்தேன்,

“ோே் …” என்று மனதினில் நிலனத்துக் ககாண்டு, நமலும் அேள் ோய் விட்டு

சிரிக்க, தனக்குத் கதரிந்த நஜாக்குகலள கசால் லிக் ககாண்நட ேந்தான்.

சிறிது நநரம் ேலர, அந்த ஆற் றங் கலர முடியும் ேலர, சிரி ்புச் சத்தம்
கதாடர்ந்துக் ககாண்டிருக்க, “என்ன சிரிக்க மாட்நடங் கிற… இரு உனக்கு நேற
நஜாக் கசால் நறன்…” என்று ந சிக் ககாண்நட ஊருக்குள் நுலழயும் நநரம் , சிலர்
அேலன வித்தியாசமாகத் திரும் பி ் ார்த்தலத உணர்ந்து,

“என்ன ககாடி… உன் சத்தத்லதநய காணும் …” என்று நகட்டுக் ககாண்நட

திரும் பி ் ார்த்தேன், அேள் இருந்த இடம் கேற் றிடமாக இருக்கவும் ,

“இே எ ் ந ா காணாம ந ானா? கசால் லாம ககாள் ளாம எங் க ந ானா?

ஒருநேலள நம் மகிட்ட ந சினலத ார்த்து குணநசகரன் அேலள சத்தம்
இல் லாம தூக்கிட்டாநனா?” ந சிக் ககாண்நட ேந்தேள் காணாமல் ந ாகவும் ,
பீஷ்மா குழம் பி ் ந ாய் நின்றான்.

7. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“எங் க ந ானா இந்த ககாடி? என்ன இது திடீர் திடீர்னு காணாம ந ாறா?
ஒருநேலள அந்த குணா ேந்திரு ் ாநனா? அதான் கசால் லாம ககாள் ளாம
காணாம ந ாயிட்டாநளா? இல் ல நேற ஏதாேதா?” குழம் பிய நிலலயில் அேன்
நடுவீதியில் நின்ற டி சுற் றி முற் றித் நதட, அந்தநநரம் மரக்கிலள ஒன்று
நேகமாக கீநழ விழ தறி விலகியேன், அந்த மரத்லத ஆராய, அதில் ஒரு
குரங் கு கதாற் றிக் ககாண்டு கதாங் கியது.

“ஸ்ச ் ா… ககாஞ் ச நநரத்துல எனக்கு மூச்நச நின் னு ந ாச்சுந ய் ேந்து ந ாற .

இடம் ன்னு அந்த ககாடி கசான்னது எந்த அளவு என் மனசுல ஏறி இருக்க்ு?
ஹ்ம் ம்…” என்று க ருமூச்சு விட்ட டி அங் கிருந்து நகர்ந்தேன் எதிரில் ேந்த
ககாடிலய ் ார்த்து நிம் மதியுடன் புருேம் உயர்த்த, ககாடியின் ார்லேயும்
ஒரு சில வினாடிகள் அேலன நநராக கண்டுவிட்டு தாழ, ஒரு புன்னலகயுடன்
தனது வீட்டிற் குச் கசன்றான்.

அங் கு ஒரு சிறுேன் அடி ் ட்ட நிலலயில் அேனுக்காக காத்திருக்க, அலதக்

கண்டு நேகமாக ஓடியேன், அேனுக்கு முதலுதவி கசய் து அனு ் பி விட்டு, தனது
மடிக் கணினியுடன் அமர, ோயிலில் இருந்து ‘சார்’ என்ற குரல் நகட்க, கமல் ல
எழுந்து ோயிலுக்குச் கசன்று எட்டி ் ார்த்தான்.

ோயிலில் ஒரு க ண்மணி நின்றிருக்க, “உங் களுக்கு என்னங் க ண்ணுது?”

என்ற நகள் விலய அடுத்து,

“ஒரு நிமிஷம் இருங் க… நான் ஸ்கடத் எடுத்துட்டு ேந்துடநறன்…” என்று

திரும் பியேலன,

“அய் யா…” என்ற தீனக் குரல் நதக்கியது.

“என்னாச்சுங் க? கராம் முடியலலயா?” அேன் நகட்கவும் , ‘இல் லல’ என்ற டி

லககயடுத்து கும் பிட, பீஷ்மா குழ ் த்துடன் நின்றான்.

“என்னங் க? என்ன ஆச்சு?” அேன் நகட்கவும் ,

“உங் களுக்கு சலமயல் கசய் து ககாண்டு ேந்திருக்நகன் டாக்டர்எங் க ..

எனக்கு நேற எ ் டி என் நன்றிலய ..ககாடிலய நீ ங் க தான் கா ் ாத்த ந ாறீங் க
கசால் றதுன்னு கதரியல… அதுக்குத் தான்நீ ங் க நல் லா . இருக்கணும் டாக்டர்..”
என்று ோழ் த்திவிட்டு, லகயில் இருந்த டி ன் நகரியலர அேனிடம் நீ ட்ட, பீஷ்மா
ந ச்சற் று நின்றான்.

அேன் கசயலிழந்து நிற் லத ் ார்த்து, “மககாடி நீ ங் க ந சினலத ..ம ..

அதனால தான் இந்த நன் றி ..எல் லாம் கசான்னா… அேலள எ ் டியாேது
கா ் ாத்துங் க தம் பிஊர்ல ந சறது ந ால ..அே கராம் நல் ல க ாண்ணு ..
நீ ங் க தான் அேளுக்கு ஒரு .கராம் கஷ்ட்ட ் டறா தம் பி .எல் லாம் இல் ல
ோழ் க்லக ககாடுக்கணும் …” என்ற டி நின்றேலர ் ார்த்தேன் மனதினில் ,

“அடி ் ாவி… இதுக்குத் தான் அே் ேளவு அேசரமா காணாம ந ானாளா?

ஆனாலும் இந்த ககாடி கராம் நேகமா தான் நேலல கசய் யறா?” என்று
நிலனத்து சிரித்துக் ககாண்டேன்,

“நன்றி எல் லாம் எதுக்குங் க? அேலள எனக்கு ார்த்த முதல் ார்லேயிலலநய

கராம் பிடிச்சு ் ந ாச்சுஅேலள கா ் ாத்த தான் அந்த சிேநன என்லன ..
அேலள கா ் ாத்தாம நான் இங் க .இங் க அனு ் பி இருக்கறதா நான் நம் நறன்
இருந்துந ாக மாட்நடன்இனிநமலும் அந்த அய் யாோல .அது நிச்சயம் .
நீ ங் க ..அதுவும் நிச்சயம் .அேளுக்கு எந்த துன் மும் ேர விட மாட்நடன்
..கேலல ் டாதீங் க” ஆறுதலாக கசான்னேலன ் ார்த்த மாரியின் கண்கள்
உலட ் க டுக்கத் கதாடங் கியது.

“ககாடிலய லக விட்டுடாதீங் க தம் பிஅந்த ் பிள் லள ாேம .்்…” நகவிக்

ககாண்நட கசான்னேர், அதற் கு நமல் நிற் க முடியாமல் , டி ன் ாக்லச
திண்லணயில் லேத்துவிட்டு அங் கிருந்து விலகிச் கசல் ல, மாரி ககாடியின் மீது
லேத்திருக்கும் ாசம் பீஷ்மாவிற் கு புரிய, அேலர நிலனத்து ஆறுதலுடன்,
உணலே எடுத்துக் ககாண்டு கசன்றான்.

மறுநாலளய க ாழுதும் மாரிநய நன்றிக்கடன் ட்டேர் ந ால அேனுக்கு

உணலே ககாண்டு ேந்து ககாடுக்கத் கதாடங் க, ககாடிக்கும் அேருக்கும் என்ன
சம் ந்தம் இருக்கக் கூடும் என்று நயாசிக்கத் கதாடங் கிய நேலளயில் , ககாடி
தீக் காயங் களுடன் அேனது மருத்துேமலனக்கு ேந்து நின்றாள் .

அேலள ் ார்த்து அதிர்ந்தேன், “ககாடி… என்ன இது லக எல் லாம் காயம் ?

எ ் டி ஆச்சு?” தட்டமாகக் நகட்க, ககாடிநயா அேலன ் ந ந்த ந ந்த
விழித்து ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள் .

“என்ன ககாடி? எதுக்கு இ ் டி ார்க்கற?” அேளிடம் நகட்டுக் ககாண்நட,

லகலய சுத்தம் கசய் து மருந்திட,

“நான் கசய் த ாேத்துக்கான விலல தான் இது..” விரக்தியின் உச்சத்தில்

கசான்னேளின் கண்நணாடு கண் நநாக்க முயன்றேன், அது முடியாமல் ,
அேளது முகத்லத ் ார்க்க, ககாடி அேனது ார்லே உணர்ந்து நமலும்
தலலலய குனிந்துக் ககாண்டாள் .

“என்ன ாேம் கசய் தன்னு நான் கதரிஞ் சிக்கலாமா?”

“ஹ்ம் ம்இதுல த ..க ண்ணா பிறந்தநத ாேம் ..னியா நேற நான் ாேம்
கசய் யணுமா?” நகட்டேளின் லகலய பிடித்துக் ககாண்டேன், எதுநோ
மனதினில் கநருட, ந சத் நதான்றாமல் அமர்ந்திருக்க,

“மருந்து ந ாட்டுட்டீங் கன்னா என் லகலய விடுங் க ் ளஸ

ீ ் நான் ந ாய் நசாறு ..
..இல் ல எங் க அ ் ா ேந்து சத்தம் ந ாடுோங் க .சலமக்கணும் ” என்று அேள்
கசால் லவும் , மருந்திட்டு கட்டு ந ாட்டேன், ேலது லக என் தால் புண் அதற் கு
நமலும் நமாசமாகாமல் இரு ் தற் காக, ‘ஒரு டிடி ந ாடநறன்..’ என்ற டி
ஊசிலய லகயில் எடுக்க,

“ஊசியா… லஹநயா நேணாம் டாக்டர்எனக்கு ..எனக்கு ஊசின்னாநல யம் ..

நேண்டாம் … ் ளஸ
ீ ் ் ளஸ
ீ ் ..…” ககாடி ககஞ் சத் துேங் க, பீஷ்மா ஊசிலய லகயில்
லேத்துக் ககாண்டு அேலளநய சிரி ் புடன் ார்த்துக் ககாண்டு நின்றான்.

“டாக்டர் சார்ஊசிலய மட்டும் ந ாட்டீங் கன்னா நான் ..கசான்னாக் நகளுங் க ..

நல் லா கத்திடுநேன்… அ ் றம் உங் களுக்குத் தான் அேமானம் … விட்ருங் க..”
சுட்டுவிரல் நீ ட்டி மிரட்டியேலள அேன் ஆழ் ந்து நநாக்க, அதற் கு நமல்
அலமதியாேது ககாடியின் முலறயாக மாற, அேலள கநருங் கி ஊசி
ந ாட்டேன், அேள் அலமதியாக இருக்கவும் ,

“கேளிய ந ாய் என்ன நேணா கத்தி கூ ் ாடு ந ாடு… என்ன நடக்குதுன்னு

நானும் ார்க்கநறன்..” அேளது காநதாரம் சுருண்டிருந்த கூந்தலல ஊதியேன்,
அருகில் இருந்த ோஷ்ந சினில் லககலளக் கழுே, ககாடி நேகமாக அங் கிருந்து
கேளிநயறினாள் .

அேள் ந ாேலத ் ார்த்தேன், “லஹநயா… நிஜமாநே கேளிய ந ாய் கத்தி

கூ ் ாட்டு ந ாடுோநளா?” என்று எண்ணமிட, அதற் கு அேசியம் இல் லல
என் து ந ால கேளியில் எந்த அரேமும் இல் லாமல் ந ாக, பீஷ்மா
க ருமூச்சுடன் தனது நேலலலயத் கதாடர்ந்தான்.
மாலல ேலர மருத்துேமலனயில் இருந்தேன், அக்கம் க்கம் ஊர்களில்
இருந்தும் ேந்து மருத்துே உதவிலய நாடியேர்களுக்கு உதவி கசய் து முடித்து,
நசாம் லாக அமர்ந்தான்.

“சார்… வீட்டுக்கு ் ந ாகலலங் களா? ஊலரச் சுத்தி ் ார்க்க ந ாலலயா?” என்ற

நகள் விகளுடன் துலர ேந்து நகட்க,

“இல் ல துலரககாஞ் சம் டுத்தா நதேலாம் ந ால ..கராம் டயர்ட்டா இருக்கு ..

இருக்கு…” நசார்ந்த நிலலயில் கூறியேலன ் ார்த்த துலரக்கு கேலல எழ,

“உடம் புக்கு முடியலலங் களா?” தட்டமாகக் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்பீேர் ேரும் ந ால இருக்கு ..… ஒரு மாத்திலர ந ாட்டு டுத்தா சரியா
இருக்கும் ..எனக்கு ஒரு கஹல் ் ண்ணுங் கநளன் .மாரியக்கா வீட்டுல ந ாய்
லநட்டுக்கு இட்லி ந ால இருந்தா ந ாதும் ன்னு ககாஞ் சம் கசால் லச்
கசான்நனன்னு கசால் லிடறீங் களா? அேங் க நேற ஏதாேது கசய் து எடுத்துட்டு
ேர ் ந ாறாங் க..” என்று கூறிக் ககாண்நட, வீட்லட நநாக்கி நடந்தேலன ்
ார்த்த துலர, அேன் கசால் ேலதச் கசய் ய அங் கிருந்து அகன்றான்.

மனம் பீஷ்மாவிற் காக ேருத்த ் ட்டாலும் , உள் ளூர, “ஓமாரியக்கா தான் ..

சலமயல் கசய் து லேக்குதா? நான் நிஜமாநே நமாகினி தான் கசய் யுநதான்னு
யந்நத இல் ல ந ாயிட்நடன்நல் லா பீதிலயக் கிள ் .பிட்டு இருக்காங் க ் ா…”
மனதினில் ஆசுோசமாக எண்ணிக் ககாண்டு, மாரியின் வீட்லட கநருங் கிய
நேலளயில் , ககாடியின் வீட்லட நநாக்கி குணநசகரன் கசல் ேது கதரிய, துலர
தட்டமாக எண்ணினான்.

“இன்லனக்கு என்ன பிரச்சலன ண்ண ் ந ாறாநரா கதரியலலநய… சீக்கிரம்

இந்த விஷயத்லத டாக்டர் சார்s கிட்ட கசால் லணும் ..” மனதினில் எண்ணிக்
ககாண்டு மாரியின் வீட்லட கநருங் கியேன், பீஷ்மா கசான்னலத நேக
நேகமாக கசால் லிவிட்டு, பீஷ்மாலேத் நதடி ேந்தான்.

அ ் க ாழுது தான் குளித்துவிட்டு ேந்த பீஷ்மாலே ் ார்த்த துலர, “சார் ..

ச்லசத் தண்ணியிலயா குளிச்சீங் க? உடம் பு சரியில் லலன்னு கசால் லிட்டு
இ ் டி கசய் யறீங் கநள?” என்று ேருத்த ் ட,

“கேந்நீர் ந ாட்டுக் ககாடுக்க எனக்கு மலனவி இருக்காளா என்ன? இருக்கற

உடம் பு ேலியில எனக்கு எதுவுநம கசய் ய முடியல துலரஅதான் ..
.. ரோல் லன்னு ச்சத்தண்ணியிநலநய நான் குளிச்சிட்டு ேந்துட்நடன்”
என்றேன், தாநன அங் கிருந்த ாலல எடுத்து காய் ச்சி குடித்துவிட்டு நசரில்
அமரவும் , துலர சிறிது தட்டமாக நின்றான்.

“என்னாச்சு துலர? என்னநோ தட்டமா இருக்கறது ந ால இருக்கீங் க?” பீஷ்மா

நகட்டது தான் தாமதம் ,

“சார்ஆனா .உங் கலள அந்த ் க ாண்ணு அசிங் க ் டுத்தி இருக்கலாம் ..

எனக்கு என்னநோ அய் யா உங் க கிட்ட ககாஞ் சம் அடங் கறது ந ால இருக்குங் க .
அதனால கசால் நறன்… அய் யா ககாடி வீட்லட நநாக்கி ந ாறலத ார்த்நதன் .
.என்னநோ அதான் தட்டமா இருக்கு” தனது தட்டத்திற் கான காரணத்லத
அேன் விளக்கவும் , கநாடியும் தாமதிக்காமல் பீஷ்மா கிளம் பினான்.

“சார் ககாஞ் சம் ார்த்து சூதானமா ..ந சுங் க..” துலர கசால் லவும் , ஒரு சிறு
தலலயலச ் புடன் பீஷ்மா துலரயுடன் ககாடியின் வீட்லட நநாக்கிச் கசன்றான்.

“ககாடி… ஏய் ககாடிஅங் க உள் ளார உட்கார்ந்து என்ன கசய் துகிட்டு இருக்க ..?”
குணாவின் குரலில் , ஊநர நேடிக்லக ் ார்க்க அங் கு கூடி இருக்க, ககாடி
வீட்டினுள் நள அழுலகயுடன் அமர்ந்திருந்தாள் .

“ககாடி… ஏய் கழுத… அய் யா கூ ்பிடுறாங் க இல் லஉள் ளார என்னத்லத ..

கசய் துட்டு இருக்க? கட்டிக்க ் ந ாற புருஷன் ேந்து கூ ் பிடறாருஅேருக்கு ..
..மருோதி இல் ல” கூடநே ககாடியின் தந்லதயின் குரல் .

“நல் லநேலள இேனுக்கு கரண்டு க ாண்ணுங் கநளாட அந்த கடவுள்

நிறுத்துச்சுஇந்த அய் யா எல் லா க ாண்லணயும் கட்டிக்கிட்டு தான் ..இல் ல ..
..மறுநேலல ார் ் ாங் க” என்ற முணுமுணு ் புகலளத் தாண்டிக் ககாண்டு
பீஷ்மா முன்னால் ேந்தான்.

அதற் குள் ஆநேசமாக உள் நள நுலழந்த குணா ககாடியின் முடிலய ் பிடித்து

தர தரகேன்று இழுத்துக் ககாண்டு ேர, ஊர் மக்கள் அேள் மீது ரிதா ்
ார்லேலய வீசியது.

ஒரு கசந்த ார்லேலய அேர்கள் மீது வீசிக் ககாண்நட குணாவின் முன் நின்ற
பீஷ்மா, “அே நமல இருந்து லகலய எடு..” என்று உறும, குணா அேலன
ஏளனமாக ் ார்த்தான்.

“அே நமல இருந்து லகலய எடுன்னு கசால் லிட்டு இருக்நகன்ஒரு க ண்லண ..

இ ் டி நடத்தறது கராம் த ் புஅதுவும் அே சம் மதம் இல் லன்னு கசால் லாம .
..கசால் லும் ந ாது நீ ங் க இ ் டி நடந்துக்கறது கராம் கராம் த் த ் பு”
க ாறுலம அலனத்லதயும் இழுத்து பிடித்துக் ககாண்டு பீஷ்மா கசால் ல, குணா
ககாடியின் சிலகயில் இருந்த லகலய நமலும் இறுக பிடிக்க, ககாடி ேலியால்
துடித்தாள் .

அேள் துடி ் லத ார்த்த பீஷ்மாவின் நகா ம் கலரலயக்கடக்க, “ஏய் அேலள ..

விடு…” என்று உறுமினான்.

பீஷ்மா தனக்கு சாதகமாக ் ந சுேலத ் ார்த்த ககாடி அந்த ேலியிலும்

அேனது முகத்லத ் ார்த்து, அதில் இருந்த நகா த்தில் நம் பிக்லக க ற் று
அேன் தன்லன கா ் ான் என்ற நம் பிக்லகயுடன் லக கூ ் , பீஷ்மா அேலள ்
ார்த்துவிட்டு குணாலே கநருங் கினான்.

“லகலய எடுடா…” கசால் லிக் ககாண்நட பீஷ்மா அேனது லகயில் ஒரு

குத்துவிட, ேலியில் குணா அேள் கூந்தலில் இருந்து லகலய எடுக்க, நேகமாக
ககாடி பீஷ்மாவின் பின்னால் கசன்று நின்றாள் .

“என்ன க ரிய தாதான்னு மனசுல நிலன ் ந ா? நான் காநலஜ் ல டிக்கும்

ந ாநத ரவுடிஏநதா சும் மா அலமதியா கசால் லி புரிய லேக்கலாம் ன்னு ..
என்நனாட ந லர கமடிக்கல் காநலஜ் ல . ார்த்தா எகிறிகிட்டு கிடக்க
கசால் லி ் ாரு…. என்லன யாருன்னு கசால் லுோங் க… லகலய எடுன்னு
கசால் நறன்என்னநோ அே தலல முடிலய பிடிச்சு இழ ..்ுக்கற… எ ் டி
ேலிக்கும் ன்னு உனக்குத் கதரியுமா?” நகட்டுக் ககாண்நட குணாவின் சுருட்லட
முடிலய ககாத்தாக ் ற் ற, குணா ேலியால் அலறினான்.

“ேலிக்குதா… ேலிக்குதாஅேளுக்கு ேந்தா தக்காளி ..உனக்கு ேந்தா ரத்தம் ..

சட்னியான்னு கதாட்டு ் ார் ் பியா? உன்லன என்ன கசய் யநறன்னு ாரு..”
என்ற டி தரதரகேன்று இழுக்க, அலனேரும் ஸ்தம் பித்து ் ந ாய் பீஷ்மாலே ்
ார்த்தனர்.

“ஏய் டாக்டர்என் நமல ..உன் நசாலி என்னநோ அலத மட்டும் ார்த்துட்டு ந ா ..

உன்லன என்ன கசய் யநறன்னு ாரு ..லகலய ேச்சிட்ட இல் ல…” அந்த
ேலியிலும் குணா உறும, அேலன பிடித்து தள் ளியேன்,

“என்ன கசய் ே? இல் லஎன்ன கசய் ேன்னு நகட்கநறன் ..? ஊருக்குள் ள உனக்கு
இருக்கற மரியாலத அேங் களா ககாடுக்கறது இல் ல .நீ யா மிரட்டி ோங் கறது ..
அலத ேச்சிக்கிட்டு நீ என்ன கசய் ய முடியும் ன்னு நிலனக்கிற? என்லன இந்த
ஊலர விட்டு துரத்திடலாம் ன்னு ார்க்கறீங் கநளா? அலதயும் முயற் சி கசய் து
தான் ாநரன்… உனக்காச்சு எனக்காச்சு..” கதனாேட்டாக தில் கூறிய
பீஷ்மலே ் ார்த்து குணா ஒரு நிமிடம் அரண்டு தான் ந ானான்.

அேன் அ ் டி நிற் லகயிநலநய ..“இந்த ஊர்ல இேலள மட்டும் இல் லநேற எந்த ..
நீ இருக்கற இடம் கதரியாம ..க ாண்ணு நமல உன் லக ட்டுச்சுன்னாலும்
அழிச்்சிருநேன் ஜாக்கிரலத..” என்று உறுமிய பீஷ்மா, ார்லேயால் ககாடியின்
தந்லதலயத் நதட, அேநரா ஒருேரின் பின்னால் ஒளிந்துக் ககாண்டு
நட ் லேகலள நேடிக்லக ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தார்.

“அய் யா… ககாடிநயாட அ ் ா… இங் க ககாஞ் சம் ேரீங்களா?” பீஷ்மா அேலர

அலழக்கவும் ,

“ஹான்… நான் ேர மாட்நடன்..என்லனயும் அடி ் ..” என்று அேர் ேர மறுக்க,

“இ ் ந ா ேரலலன்னா தான் உங் களுக்கு பூலஜ நடக்கும் ..” என்று பீஷ்மா

அேரிடம் நகர ஓரடி எடுத்து லேக்க, நேகமாக அேன் அருகில் ேந்தேர்,

“கதரியாம கசய் துட்நடன் தம் பி… இனிநம இ ் டி குடிச்சிட்டு ேர மாட்நடன் ..

என்லன மறுோழ் வு லமயத்துக்கு எல் லாம் அனு ்பிறாதீங் க..” என்று அேர்
ககஞ் சவும் , தலலயில் அடித்துக் ககாண்ட பீஷ்மா,

“உன் க ாண்லண இனிநம குடிக்கறத்துக்கு ணம் நேணும் ன்னு கதால் லல

கசய் த… அ ் றம் நீ குடிக்க ோயும் இருக்காது ணம் ோங் க லகயும் ..
புரியுதா ..இருக்காது? அந்த ் பிள் லளய கண் கலங் காம ார்த்துக்கணும் ..”
அேன் மிரட்டல் நேலல கசய் ய,
“சரிங் கய் யா… சரிங் கய் யா… நான் இனிநம ா ் ாலே த்திரமா
ார்த்துக்கநறன்..நீ ங் க கேலல ் டாம ந ாங் க ..” மிக ே் யமாக அேர்
கசால் லவும் , பீஷ்மா திரும் பி ககாடிலய ் ார்த்து,

“உனக்கு இேங் களால ஏதாேது கதால் லலன்னா கசால் லு… நான் அடுத்த கட்ட
நடேடிக்லக எடுக்கநறன்…” என்று கூறிவிட்டு நகர, அேன் பின்னால் அரசல்
புரசல் ந ச்சுக்கள் எழத் துேங் கியது.

“நம் மா அய் யாலே அடிச்சிட்டு சும் மா ந ாகலாமா? அேரு டாக்டரா இருந்தா

மட்டும் என்னோம் …” ஒருேன் கூட்டத்தில் இருந்து குரல் ககாடுக்க,

“அேரு என்ன சும் மாோ அடிச்சாருசும் மா க ாம் லள ் பிள் லளய கதால் லல ..

ஊர்ல இேரு ண்ணின ..யாராேது தட்டி நகட்டுத் தாநன ஆகணும் ..கசய் தா
அட்டகாசம் ககாஞ் சமா என்ன? நம் மளால தான் நகட்க முடியாதுநம் ம ..
இேராேது நகட்கறாநரன்னு சந்நதாஷ ் டு ..க ாழ ் புக்நக ஆ ் பு ேச்சிருோக…
டிச்சேர்கிட்ட ஜம் ம் லிக்கலலல…” என்று லோறு ந ச்சுக்கள் எழ,
ஏற் கனநே உடல் ேலியின் உ ாலதயுடன் தலலேலியும் நசர்ந்துக் ககாள் ள,

“நீ வீடுக்குள் ள ந ா ககாடிஇனிநம எந்த பிரச்சலனன்னாலும் என் கிட்ட ..

கசால் லு… அ ் றம் நடக்கறநத நேற..” குணாலே ் ார்த்துக் ககாண்நட
கசால் லிவிட்டு, ககாடி உள் நள கசல் ேது ேலர ார்த்துக்ககாண்டு இருந்துவிட்டு,
தனது வீட்லட நநாக்கி பீஷ்மா நடக்க, துலர அேலன பின்கதாடர்ந்தான்.

வீட்டிற் கு ேந்தேன் ஒரு கசாம் பு தண்ணீலர எடுத்து மடமடகேன்று

குடித்துவிட்டு, “துலர… எனக்கு ஜுரம் ேந்துடுச்சு… கண்கணல் லாம் எரியுது ..
நீ ங் க ஹாஸ்பிடல் ல இருங் க ..நான் ககாஞ் சம் டுக்கநறன்… யாராேது
எகமர்கஜன்சின்னு ேந்தா என்லன தேறாம கூ ் பிடுங் கநான் தூங் கநறன்னு ..
..நீ ங் க ார்க்க நேண்டாம் ” என்று கூறிவிட்டு அலறக்குள் கசன்று
டுத்துக்ககாள் ள, துலர அேன் கூறியோநர மருத்துேமலனக்கு கசல் ேதற் காக
கேளியில் கசல் ல, இட்லியுடன் மாரி வீட்டினுள் ார்த்துக் ககாண்டு
நின்றிருந்தார்.

“அய் யா இல் லலயா..” மாரி நகட்க,

“இல் ல ..நீ ங் க சா ் ாட்லட ககாடுங் க ..அேர் இ ்ந ா தான் ந ாய் டுத்தாரு ..

அேலர இ ் ந ா எழு ் நேணாம் ..நான் ககாண்டு ந ாய் ேச்சிடநறன்…” துலர
கசால் லவும் , ஆநமாதி ் ாக தலலயலசத்தேர்,

“தம் பிக்கு நன்றி கசால் லத் தான் ார்த்நதன் உடம் புக்கு சுகமில் லல் ல ..… நல் லா
தூங் கட்டும் ..அ ் ந ாத் தான் உடம் பு சீக்கிரம் நதறி ேரும் ..” என்று கூறிய மாரி
அங் கிருந்து அகன்று கசல் ல, துலரயும் தனது ணிலய ் ார்க்கச் கசன்றான்.

டுத்தவுடன் கண்கள் மூடிக் ககாண்டாலும் , ஆழ் மனதில் திந்திருந்த

ககாடியின் உருேம் கமல் ல கண்ணீருடன் நமகலழும் பி அேலன ் ார்த்து
புன்னலகக்க, பீஷ்மா அேலள அலணத்துக் ககாண்டான்.
“ககாடிஉனக்கு நான் இருக்நகன் ..… நீ எதுக்காகவும் கேலல ் டாநதஇன் னும் ..
ஒரு மாசத்துல அம் மா ேந்ததும் உங் க அ ் ாகிட்ட க ாண்ணு நகட்டு, உடநன
கல் யாணத்லத முடிச்சுடலாம் … உனக்கும் அந்த குணாகிட்ட இருந்து முழு
விடுதலல கிலடக்கும் அதுேலர நான் உனக்கு ாதுகா ் ா இரு ் ந ன் .… நீ
எதுக்காகவும் அழக்கூடாது.” கமல் ல அேளிடம் கசான்னேன், அேள் நிமிர்ந்து ்
ார்க்கவும் , அேளது கநற் றியில் ஆதரோக முத்தமிட்டு அேள் கண்நணாடு கண்
கலந்து நிற் க, மலர் நாணத்துடன் அேன் நதாளில் சரண் புக, பீஷ்மா உல் லாச
புன்னலகயுடன் அேலள இறுக்கிக் ககாண்டான்.

சுகமான கனவு தான்… ஜுரமும் , உடல் ேலியும் ோட்டினாலும் , கனவில் கண்ட

காட்சி தித்திக்க, அலத கலலக்க மனமின்றி, பீஷ்மா கண்கலள மூடிக்
ககாண்டு கிடந்தான்.

ஆதரவு நதடும் குழந்லதயாக மலர் அேன் மடி சாய, அேளது தலலலய கமல் ல
ேருடியேன், அேளது லகலய தனது லகக்குள் க ாத்திக் ககாண்டு, ஆற் றின்
ஓட்டத்லத கண்டு களித்துக் ககாண்டிருக்க, மடியில் தலல சாய் திருந்தேளும் ,
‘என் மனசு எே் ேளவு நிம் மதியா இருக்கு கதரியுமா?’ என்று கூறிக் ககாண்நட
அேனது ேருடல் கலள ரசித்துக் ககாண்டிருந்தாள் .

எத்தலன நநரம் இ ் டி கனவு கண்டுக் ககாண்டிருந்தாநனா, சட்கடன்று

முகத்தில் ட்ட சில் லிட்ட தண்ணீரில் கண்கலளத் திறக்க மனமின்றி, திறந்தால்
மலர் ஓடி விடுோநளா என்ற கேலலயுடனும் ,

“துலர இ ்ந ா எதுக்கு என்லன எழு ் றீங் க? எனக்கு இ ் ந ா சிக்கல… நீ ங் க

சா ் பிட்டு ந ாய் நேலலலய ் ாருங் கநான் இன்னும் ககாஞ் ச நநரம் ..
..தூங் கநறன் ” என்று ந ச,

“துலர அண்ணன் இல் ல… நான் தான்…” கமல் லிய குரலில் , ட்கடன்று

கண்கலளத் திறந்தேன் , தலலயின் அருகில் அமர்ந்திருந்த மலலர ் ார்த்து
புன்னலகயுடன் எழுந்து அமர,

“இ ் ந ா எதுக்கு இ ் டி தறி எழுந்துக்கறீங் க? நீ ங் க டுங் கஉடம் பு நல் லா ..

நான் துணி ் த்து ந ாட்டு விடநறன் ..சுடுது ந ால… சீக்கிரநம சரியாகிடும் …”
என்று கசான்னேளின் லகலய ் ார்த்தேன் ,

“உனக்நக லக இ ் டி புண்ணா இருக்குநீ எதுக்கு இ ் ந ா தண்ணியில லகலய .

லேக்கிற?” அேன் நகட்கவும் ,

“உங் களுக்கு இ ் டி இருக்கும் ந ாது நான் நேற என்ன கசய் யட்டும் ? ககாஞ் சம்
ந சாம டுங் கநான் ஈரத் துணிய ந ாடநறன் ..… சீக்கிரநம சரியாகிடும் …”
என்றேள் , ஏநதா முணுமுணுத்துக் ககாண்நட அந்த நேலலலய கசய் ய, பீஷ்மா
நிமிர்ந்து அேள் முகம் ார்த்தான்.

“என்ன இ ் டி ார்க்கறீங் க?” மலர் கமன்லமயாகக் நகட்க,

“இல் லநீ வீட்டுக்குள் ள இல் லாம இ ் ந ா எதுக்கு கேளிய ேந்த ..? அேன் உன்லன
ஏதாேது கசய் துட்டா என்ன கசய் ய?” குலற ் ட்டுக் ககாண்ட பீஷ்மாலே ்
ார்த்து கண்ணடித்துச் சிரித்தேள் ,

“அதான் அேலன லமா கேனிச்சிட்டீங் கநளஅேன் இ ் ந ாலதக்கு கேளிய ..

ேர மாட்டான்ேந்தா ..அதான் உங் கலள ார்த்துட்டு ந ாகலாம் ன்னு ேந்நதன் ..
..அதான் த்து ந ாட்நடன் ..இ ் டி ககாடி ககாடின்னு புலம் பிட்டு இருக்கீங் க”
புன்னலகயுடன் மலர் விளக்க, அேலள எட்டி ் பிடிக்க பீஷ்மா லகயுயர்த்தவும் ,
சிறிது தள் ளி நின்றேள் ,

“உங் களுக்கு என்லன அே் ேளவு பிடிக்குமா?” மலரின் நகள் விக்கு, ‘ஹ்ம் ம்…
ஆமா…’ ட்கடன்று ேந்த பீஷ்மாவின் குரலில் சற் று நிதானித்தேள் ,

“எனக்கு ஏதாேது ஆகிடுச்சுன்னா… ஒருநேலள என்லன அந்த குணநசகரன்

ககான்னுட்டான்னா?” கதாண்லடயலடக்க நகட்டேளின் முகத்லத ஆழ் ந்து
நநாக்கியேன் ,

“அேலன என் லகயாநலநய ககான்னு ந ாட்டுடுநேன் ..” பீஷ்மா கசால் லவும் ,

ட்கடன்று சிரித்தேள் ,

“என்ன டாக்டர் சார்உங் க ..இ ் டி ஒநர ோர்த்லதயில உங் க கதாழிலல ..

.அம் மாலே எல் லாத்லதயும் விட்டு கஜயிலுக்கு ந ாநறன்னு கசால் லிட்டீங் க
எது நடந்தாலும் ..நீ ங் க நல் லா இருந்தாநல அது ந ாதும் ..அகதல் லாம் நேணாம்
எனக்கு எ ் வும் துலணயா இரு ் ந ன்னு மட்டும் எனக்கு சத்தியம் கசய் து
ககாடுங் க..” ோய் கமாழியாக பீஷ்மாவிடம் அேள் நகட்கவும் , பீஷ்மா அேளது
லகலய ் ார்க்க,

“என்ன லக பிடிச்சு கசய் தா தான் சத்தியமா? நீ ங் க நல் லேரு டாக்டர் சார்…

எ ் வும் என் துலணக்கு இரு ் ந ன்னு ோயாநலநய கசால் லுங் க அது ந ாதும் .
உங் க ந ருக்கு ஏத்தது ந ால… மகா ாரதத்துல ேர பீஷ்மர் ந ால உங் க
ோக்லக கா ் ாத்துவீங் கன்னு எனக்கு நம் பிக்லக இருக்கு…” உறுதியாகக்
கூறியேலள ் ார்த்தேன், ஒரு க ருமூச்சுடன்,

“என் உயிருள் ளேலர உனக்குத் துலணயாஉன்நனாட நல் லலத மட்டுநம ..

கருத்தில் கக்ாண்டு நான் நட ் ந ன்ந ாதுமா ..?” என்று நகட்க,

“கராம் நன்றி டாக்டர் சார்முன் பின் கதரியாத எனக்காக நீ ங் க எே் ேளவு ..

க ரிய காரியத்துல இறங் கி இருக்கீங் க கதரியுமா? என் நன்றிலய
ஏத்துக்நகாங் க…” என்றேள் , ட்கடன்று அேன் ாதத்தில் ணிய, பீஷ்மா
அதிர்ந்து பின்ோங் கினான்.

“என்ன ககாடி கசய் துட்டு இருக்க? எழுந்திரு கமாதல் ல…” தலல விண்
விண்கணன்று கதறிக்க பீஷ்மா சிறிது சத்தமாக ் ந ச,

“நீ ங் க கமாதல் ல தூங் குங் க டாக்டர் சார்அ ் ந ா தான் சரியா ந ாகும் ..… நான்
உங் களுக்கு தாலாட்டு ாடநறன்நல் லாத் தூக்கம் ேரும் ..…” என்றேள் , அேன்
டுத்ததும் ாடத் துேங் கினாள் .
காதலிநய தாலாட்டு ் ாடவும் , அேளது குரலின் இனிலமலய ரசித்துக்
ககாண்நட கண் மூடியேன், மாத்திலரயின் யனால் விலரோகநே உறங் கிவிட,
அேலனநய ார்த்துக் ககாண்டு கண்ணீருடன் மலர் அமர்ந்திருந்தாள் .

“எனக்கு ஏன் இ ் டி ஒரு விதிலய ஆண்டேன் ககாடுத்தான் டாக்டர் சார்நான் .

அதிர்ந்து கூட ந சத் கதரியாத .எல் லாருக்குநம நல் லது தாநன கசய் திருக்நகன்
எனக்கு ஏன் இந்த நிலல? அ ் டி இருந்தது தான் என் த ் ந ா? ாேத்லத
ண்ணிட்டு சுத்தறேங் க எல் லாம் இந்த உலகத்துல சந்நதாஷமா ோழும் ந ாது
எனக்கு ஏன் இந்த துன் ம் டாக்டர் சார்உங் களுக்கு .. இதுக்கு தில் கதரியுமா?”
நகட்டேள் கண்கலளத் துலடத்துக் ககாண்டு,

“உங் கலள நகாவில் ல ார்த்த ந ாநத என் மனசுலலயும் ஏநதா ாதி ் பு

இருந்துச்சு டாக்டர் சார்உங் கலள .எனக்கு உங் கலள கராம் ் பிடிக்கும் ..
கல் யாணம் ண்ணிக்கிட்டு, உங் க லகலயக் நகார்த்துக் ககாண்டு இந்த
உலகத்லதநய சுத்தி ேரணும் … உங் கலள ் ந ாலநே கரண்டு பிள் லளலய ்
க த்துக்கணும் ன்னு நிலறய ஆலச இருக்கு டாக்டர் சார்… ஆனாஎனக்கு அந்த ..
அந்த ஆண்டேனுக்கு ஏன் இந்த ேஞ் சம் ..குடு ் பிலன இல் லலநய?

இந்த பிரச்சலனனால என்ன கசய் யறது ஏது கசய் யறதுன்னு புரியாம

குழம் பிட்டு இருந்த ந ாது உங் கலள இந்த ஊர்ல ார்த்து நான் அலடஞ் ச
மகிழ் சசி
் உங் க கூட ந சி ் ழகற இந்த உறநே ந ாதுங் க ..….” கண்ணீருடன்
கசால் லிவிட்டு ஆற் றங் கலரயின் அருநக கசன்றேள் , ாலறயின் மீதமர்ந்து,
நயாசலனக்குச் கசன்றாள் .

8. உன்னருகே நானிருப் கபன்

அடு ்பில் ககாதிக்கும் உலலலய விட ககாடியின் மனது ககாதித்துக்

ககாண்டிருந்ததுஇன்று குணாவின் கசயல் கள் பீஷ்மாவினால் தடுக்க ் ட்டு .,
தன்னுலடய தந்லதலய ஒடுக்கி லேத்திருந்தாலும் , மீண்டும் இேர்கள்
இருேரும் தங் கள் நேலலலயக் காட்டத் துேங் க மாட்டார்கள் என் து எந்த
அளவிற் கு நிச்சயம் ?

அதுவும் பீஷ்மாலே அந்த சண்டாளன் இனிநமல் இந்த ஊரில் விட்டு லே ் து

என் நத க ரிய காரியமாக இருக்கும் ட்சத்தில் , நான் அேனிடம் இருந்து
என்லனக் கா ் ாற் றிக் ககாள் ள, பீஷ்மாவின் பின்னால் ஒளிந்தது மிகவும்
தேறுதன்லனத் தாநன கநாந்துக் ககாண்டு அமர்ந்திருந்தேளின் காதுகளில் ..
இருேரின் ந ச்சுக் குரல் கள் நன் றாகநே விழுந்தது.

தன்னுலடய சுய ச்சாதா ங் கள் அலனத்லதயும் விட்டுவிட்டு, அந்த குரல் கலள

கசவி மடுத்தேளுக்கு, இத்தலன நநரம் தான் ட்ட கேலல அலனத்தும் வீண்
என் து ந ாலத் நதான்ற, அேலளயும் மீறி கநஞ் சில் உற் சாகம் பிறந்தது.

“என்ன கசால் றீங் க மா ் பிள? அந்த டாக்டர இந்த ஊர்ல இருந்து அனு ்
முடியாதா?” ககாடியின் தந்லதயின் அதிர்ந்த குரலலத் கதாடர்ந்து,
“ஆமா நேலு… நான் நம் ம மினிஸ்டர்க்கு ந ான் கசய் து இேநனாட ந ாக்கு சரி
இல் ல .ஊர்ல க ாண்ணுங் க எல் லாம் இேலன ் ார்த்து ய ் டறாங் க .
அதனால அேலன நேற ஊருக்கு மாத்துங் கன்னு கசான்நனன்… அதுக்கு
மினிஸ்டர் அலறி… ‘யார அேலனயா? ஏன் நான் நல் லா இருக்கறது உனக்கு
பிடிக்கலலயா? க ாண்ணுங் க விஷயத்துல அேன் அ ் டி இ ் டின்னா
ந ாலீஸ் கூட நம் மாட்டாங் கஅேநனாட நகரக்டர் அ ் டி .… லேய் யா
ந ான’ன்னு திட்டிட்டு ேச்சிட்டாருநிஜமாநே அேன் கசான்னது ந ால .
காநலஜ் ல க ரிய ரவுடி தான்ந ாலநேய் யா… மினிஸ்டநர இ ் டி அலறுறாநர”
குணாவின் குரலும் நகட்க, ககாடியின் மனதில் கசால் ல முடியாத அளவுக்கு
நிம் மதி க ருகியது.

“நிஜமாநே அேர் காநலஜ் ஜ கலக்கித் தான் இரு ் ார் ந ாநலநயஹஹாஹ் ..

சந்நதாஷமா இருக்கு ஆண்டோ…” என்றேள் மனதினில் தனது சநகாதரிலய
நிலனத்து ேருந்தினாள் .

சில வினாடிகளிநலநய அேர்களது குரல் மீண்டும் ககாடியின் நிலனவுகலளக்

கலலத்தது.

“அந்த டாக்டர ஆலள ேச்சு தட்டிட நேண்டியது தான்..” குணா கசால் லவும் ,

“ஆமாங் ககுடிக்க விடமாட்டானாம் ..நாநன அேலன ் ந ாய் தட்டிடநறன் ..

இல் ல… ரூம் ல ந ாட்டு பூட்டுநேன்னு நேற கசால் றான் அய் யா…” ககாடியின்
தந்லதயும் கூறவும் ,

“உன்நனாட குடி ் ழக்கத்துக்கு எங் க அம் மாவும் அக்காலேயும் காவு

ககாடுத்தது த்தாதாய் யா உனக்குஇன்னும் குடிகுடின்னு அலலயலறநய .… நீ
எல் லாம் மனுஷனா?” தனது தந்லதலய திட்டிக் ககாண்நட அமர்ந்திருந்த ககாடி,
தன்லனயும் , தனது கசயலலயும் நிலனத்து மனதினில் ேருந்திக் ககாண்டு
அமர்ந்திருந்தாள் .

அலதயும் கதாடர விடாமல் இருேரது ந ச்சுக் குரல் களும் தடுக்க, “நாலளக்நக

கேளியூருல இருந்து ஆளுங் கலள ேரேலழச்சு அேனுக்கு ஒரு முடிவு
கட்டநறன்… நீ கேலல ் டாம அந்த சரக்லக ஊத்திக் குடிஇன் லனக்கு நான் .
மரியாலதநயாட சுத்திக்கிட்டுஇருந்த ஊருக்குள் ள என்லன
அசிங் க ் டுத்திட்டானிள் ள… அந்த லகலய உலடச்சு அடு ்புல ந ாட்டு
எரிக்கல… நான் குணநசகரன் இல் ல…” குணம் ககட்டு ் ந ாய் சூளுலரத்துக்
ககாண்டிருந்த குணநசகரனின் ோர்த்லதகள் ககாடியின் உள் நள சுளீகரன்று
யம் ாயச் கசய் தது.

“இந்த அய் யா குடி ந ாலதயில கசான்னா கசய் துடுோநறஅ ் ந ா டாக்டர் ..

சார்க்கு ஏதாேது பிரச்சலன ேந்திடுநமா?” ககாடியின் உள் ளம் லத லதக்க,
எ ் டியாேது பீஷ்மாலே எச்சரிக்லக கசய் ய நேண்டும் என்று முடிகேடுத்துக்
ககாண்டு, இரவு உணலே முடித்தாள் .

“ஒருநேலள ராத்திரிநய ஏதாேது பிரச்சலன ண்ணி அேநராட உயிருக்கு

ஆ த்து ஆகிடுநமா? இ ் ந ா கேளிய ந ாய் அேருக்கு எச்சரிக்லக
கசய் யலாம் ன்னா… அய் யா திண்லணயிலநய உட்கார்ந்து இருக்காநர… இ ் ந ா
நான் கேளிய ந ானா கராம் பிரச்சலன ஆகுநமநான் என்ன கசய் யறது .?”
மனதினில் தவித்தேள் ,

“இ ் ந ா ந ான் ந ாடணும் ன்னா நிலறய தூரம் அய் யா நடக்கணுநம இந்தக் .

குடி குடிச்சா எங் க இருந்து இந்த ஆளு நட ் ாரு? அ ் ந ா காலலயில தான்
ந ச ் ந ாோங் களா இருக்கும் அதனால காலலயில சீக்கிரமா ந ாய் டாக்டர் .
.சார எச்சரிக்லக கசய் யணும் ” ஒரு முடிகேடுத்த பின்பு தான் ககாடிக்கு சிறிது
நிம் மதியாக இருந்தது.

உணலே எடுத்து லேத்து அேளது தந்லதக்காக காத்திருக்காமல் , ஏநதா உயிர்

ோழ் ேதற் காகவும் , அேர்களுடன் ந ாராட உடல் ேலிலமலய
காத்துக்ககாள் ளும் க ாருட்டும் உணலே உண்டுவிட்டு டுத்தேளுக்கு
எ ் க ாழுதும் ந ால இன்றும் உறக்கம் ேர மறுத்தது.

தனது ோழ் க்லகயில் நடந்த சம் ேங் கள் அலனத்தும் மீண்டும் டமாக ஓட,
தான் கல் லூரியில் டித்துக் ககாண்டிருந்த ந ாது கேலல மறந்து திரிந்துக்
ககாண்டிருந்த காலம் மீண்டும் தனக்குக் கிலடக்காதா என்ற ஏக்கத்துடன்
க ருமூச்சு விட்ட டி கண்கலள மூட, மூடிய இலமகளுக்குள் பீஷ்மாவின்
குறும் புச் சிரி ் பும் , அேளது முடிக்கற் லறகலள ஊதும் ந ாது அேனது
சுோசத்தின் தீண்டல் ஏற் டுத்திய கநஞ் சின் குறுகுறு ் பும் , குணாலே எதிர்த்து
நிற் கும் ந ாது அேன் காட்டிய கம் பீரத் நதாற் றம் s புன்னலகயுடன் ேந்து
நின்றது.

“நீ ங் க நல் லேரு தான்எங் க ஊர்ல மத்த யலுங் க ந ால நீ ங் களும் என்கிட்ட .

த ் ான எண்ணத்நதாட கநருங் கறீங் கன்னு நான் ககாஞ் சம் குழம் பிட்நடன்…
என் நமல உங் களுக்கு அ ் டி என்ன கரிசனம் ?” மனதினில் பீஷ்மாவுடன் ந சிக்
ககாண்நட, உறங் கியும் ந ானாள் .

“ஏய் புள் ள ககாடி… ககாடி… எழுந்திரி கழுலத…” கேற் றிநேலின் குரலும் கூட
எங் நகா ஒலிக்க, ககாடி திரும் பி ் டுத்து தனது தூக்கத்லத துரத்த, அேலள
எட்டி உலதத்து,

“எனக்கு நசாறு ந ாடுஇ ் ந ா எழுந்திரிக்க ் ந ாறியா இல் லலயா ..?” என்று

நகட்டுக் ககாண்நட ாட்டிலல அேள் மீது அடிக்க லக ஓங் க,

“டாக்டர் சார்…” ககாடியின் முணுமுணு ்பு காதில் நன் றாக எட்டவும் ,

“அந்த ் ல யன் எங் க இங் க ேந்தான்? நான் குடிக்கநே இல் லலநய…” யத்தில்
உளறிக் ககாட்டிக் ககாண்டு அங் கிருந்து நகர்ந்த கேற் றிநேல் , தாநன உணலே
எடுத்து லேத்து உண்டு முடித்து அலமதியாக டுத்துக் ககாள் ள, ககாடிக்கு
சந்நதாசம் குமிழிடத் கதாடங் க, மீண்டும் நீ ண்ட நாட்களுக்கு ் பிறகு கிலடத்த
நிம் மதியான உறக்கத்லத கதாடர முயன்றாள் .

உறக்கமும் நன்றாகநே பிடித்துக் ககாள் ள, அன்லறய க ாழுது இனிலமயான

கனவுகளுடன் கதாடர, அடுத்த நாள் காலலயில் கண்விழித்தாள் .
“ககாடி… ககாடி…” மாரியின் குரலில் கண் விழித்தேள் , அ ் க ாழுது தான்
பீஷ்மாவின் நிலனவு ேந்தேளாக நேகமாக எழுந்து ஓட, காலில் அேள்
தந்லதயின் கால் தட்டு ் டவும் ,

“ச்நச… இந்த அ ் ாவுக்கு ககாஞ் சம் கூட அறிநே இல் லேழியிலநய .

டுத்திருக்கறதும் இல் லாம துணிலயக் கூட ஒழுங் கா ந ாடல…” என்று
திட்டிய டி, அருகில் இருந்த ந ார்லேலயக் ககாண்டு அேலர மூடிவிட்டு
கேளியில் ேந்தேள் , மாரியிடம் நநராக விலரந்தாள் .

“அக்கா… அக்கா என்லன டாக்டர் சார் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு ..ந ாறீங் களா?
கராம் அேசரம…” அேள் நகட்கவும் , அேலள நமலும் கீழும் ார்த்தேர்,

“கமாதல் ல ந ாய் ல் லல விளக்கிட்டு முகத்லத கழுவிக்கிட்டு ோ…” மாரி

கசால் லவும் , நேகமாக அலனத்லதயும் முடித்துவிட்டு அேள் ேருேதற் குள் ,

“ககாஞ் ச நாழி இரு ககாடி… உங் க மாமா கூ ் பிடறாங் கஎன்னன்னு .

ார்்தது
் ட்டு ேநரன்…” என்று குரல் ககாடுத்துக்ககாண்நட அந்த இடத்லத விட்டு
நீ ங் கி இருக்க, ஒரு சில வினாடிகநள அந்த இடத்தில் தயங் கி நின்றேள் , அந்தக்
காலல நேலளயிநலநய பீஷ்மவின் வீட்டின் முன்பு நின்றாள் .

கதவு சாத்த ் ட்டிருக்க, அலத கமல் ல தட்ட அேள் லகலய லேக்க அது உடநன
திறந்துக் ககாண்டது.

“ஐநயா… டாக்டர ஏதாேது ண்ணிட்டாங் களா? கதவு திறந்து இருக்நக…”

கநஞ் சம் லத லதக்க, எதற் கும் வீட்டின் உள் நள கசன்று ார்த்துவிடுநோம்
என்ற எண்ணம் நதான்ற உள் நள கசன்றேளுக்கு உறங் கிக் ககாண்டிருந்த
பீஷ்மா கண்ணில் ட, அத்தலன நநரம் கநஞ் சம் ட டத்துக் ககாண்டிருந்தது
மாறி, நிம் மதி க ருமூச்சு ேரவும் ,

“டாக்டர் சார்…” என்று கதாய் ந்து அமர்ந்தாள் .

சில நிமிடங் கள் தன்லன ஆசுோச ் டுத்திக் ககாண்டேள் , கமல் ல நடந்து

பீஷ்மாவின் அருநக கசல் ல, பீஷ்மாவின் முகம் சிேந்து இருக்கவும் , ககாடிக்கு
எதுநோ வித்யாசமாகத் நதான்ற, நன்றாக அேன் அருநக கசன்று அேனது
முகத்லத நநாக்கினாள் .

“ககாடிஎங் க ் ந ான நீ ..ககாடி ..? என்கிட்நட ேந்து ாட்டு ாடி என்லன தூங் க

ேச்சிட்டு இ ் டி நீ ஓடி ் ந ானா என்ன அர்த்தம் ? எங் க அம் மா ேந்ததும்
உன்லன க ண் நகட்டு நான் வீட்டுக்கு ேர ் ந ாநறன்உங் க அ ் நோ அந்த ..
குணாநோ தடுக்கட்டும்் அ ் றம் நான் யாருன்னு காட்டநறன்..” அேன் ஜுர
நேகத்தில் உளறிக் ககாண்டிருக்க, அலதக் நகட்ட ககாடிநயா அதிர்ந்து
நின்றாள் .

“லஹநயா… இது என்ன இேரு இ ் டி கசால் லிட்டு இருக்காரு?” அதிர்ந்தேளின்

மனது ‘லஹநயா…’ என்று கூக்குரல் இட்டது.

“உன்லன முதல் முதலா ார்த்த ந ாநத எனக்கு கராம் பிடிச்சு ் ந ாச்சு

ககாடி…” நமலும் பீஷ்மா புலம் , அேன் அருநக குனிந்து நன்றாக அலதக்
நகட்டேளுக்கு கநஞ் சத்லத யாநரா சம் மட்டியால் அடித்த உணர்வு… தான்
இதற் கு தகுந்தேள் தானா என்ற நகள் வி மலல ந ான்று எழும் பி அேலள
மருட்ட, பீஷ்மாவிடம் குனிந்து,

“டாக்டர் சார்… நான் இங் க தான் இருக்நகன்… எங் கயும் ஓடி ் ந ாகல… என்லன ்
ந ாய் ஏன் டாக்டர் சார் உங் க மனசுல நிலனச்சிட்டு இருக்கீங் க? நாம அ ் டி
என்ன ந சி ் ழகி இருக்நகாம் ? நீ ங் க இந்த அளவு என்லன விரும் றதுக்கு
நான் என்ன புண்ணியம் கசய் திருக்நகன்னு எனக்நகத் கதரியல டாக்டர் சார்…
ஆனா… நான்… நான்… ஒரு…” அதற் கு நமல் ந ச முடியாமல் ககாடி நதம் ,
மீண்டும் அேளது குரல் நகட்ட மகிழ் சசி
் யில் , கண்கலளக் கூட திறக்க
முடியாமல் திறந்து ் ார்த்து அேளது லகலய ் பிடித்து தனது லகக்குள்
க ாத்திக் ககாண்டேன் ,

“அந்த குணநசகரன் உன்லன டுத்தறது எனக்குத் கதரியும் ககாடிஅ ் டிநய ..

அேன் உன் நமல ேன்முலற காட்டி இருந்தா கூட, எனக்கு அது த்தி எந்த ்
பிரச்சலனயும் இல் லம் மா .நான் உன்லன முழு மனசா தான் விரும் நறன் ..
அேனுக்கு ஒரு முடிவு கட்டிட்டு நான் உன்லன இங் க இருந்து கூட்டிட்டு
ந ாநறன்… என்நனாட மலனவியா..” ஜுரத்தில் முடியாமல் அேன் கசால் லs,
அேனது லககலள கண்ணீரால் குளி ் ாட்டியேள் ,

“இதுக்கு நான்…” ககாடி விசும் ,

“உன்லன ் ந ால ஒரு க ண் கிலடக்க நான் தான் ககாடுத்து ேச்சிருக்கணும் .

எே் ேளவு கஷ்டத்துலலயும் நீ உன்லன இழக்காம விதிநயன்னு அந்த
மனசுல எந்த அளவுக்கு .குணநசகரன் ஆலசக்கு இணங் காம இருக்கிநய
லதரியம் இருந்தா நீ அேலன சமாளி ் நான் ..எல் லாம் ககாஞ் ச நாள் தான் .
இருக்நகன் கேலல ் டாநத…” பீஷ்மா முடிக்கவும் தான், தான் ேந்திருக்கும்
காரியம் நிலனவு ேர ககாடி அேசரமாக அேனிடம் இருந்து லகலய ் பிரித்துக்
ககாண்டாள் .

பீஷ்மா நகள் வியாக ் ார்க்கவும் , “டாக்டர் சார்… உங் கலள ககால் ல எங் க
அ ் னும் , அந்த அய் யாவும் நசர்ந்து திட்டம் ந ாட்டுட்டு இருக்காங் கநீ ங் க ..
என் விதி நான் .எ ் டியாேது இங் க இருந்து த ் பிச்சு ந ாயிடுங் க
முடிலலயா . ார்த்துக்கநறன்… எங் க அம் மாவும் எங் க அக்காவும் ந ான
இடத்துக்நக நான் ந ாய் நசர்ந்துடநறன்…” ககாடி கசால் லவும் , பீஷ்மா எழுந்து
அமர்ந்தான்.

“என்ன கசான்ன? என்ன கசான்ன? சாக ் ந ாறியா? உன்லன இங் க சாக

விட்டுட்டு நான் ஊலர விட்டு ஓடி ் ந ாகணுமா? அேனுங் க என்ன
கசய் யறாங் கன்னு நானும் ார்க்கநறன்..நீ ய ் டாநத ..” ககாடிலய
சமாதானம் கசய் தேன், அ ்க ாழுது தான் அேளது முகத்லத நன் கு ார்த்து,
சத்தமாக சிரிக்கத் கதாடங் கினான்.

“எதுக்கு இ ் ந ா சிரிக்கறீங் க? நான் கசான்ன விஷயம் என்ன நகலியாோ

இருக்கு?” கநாடித்துக் ககாண்டேலள ் ார்த்தேன்,
“இதுக்குத் தான் இ ் டி காலலயிலநய த்திரகாளி மாதிரி ஓடி ேந்திருக்கியா?
அது சரி எனக்கு ஒரு ..ேந்தது தான் ேந்த ..டீ ந ாட்டுக் ககாநடன்ககாஞ் சம் .
தலலேலியா இருக்கு…” என்ற டி அேன் எழுந்து நிற் க, அ ்க ாழுது தான்
அேளது லகலய ் ற் றி நிலனவு ேந்தேனாக,

“உன் லக எ ் டி இருக்கு ரோல் லலயா .?” எனவும் ,

“அது ககாஞ் சம் ரோல் ல டாக்டர் சார்கரண்டி பிடிச்சு தாநன ாலலக் காய் ச்ச .
ஒண்ணு ..ந ாநறன்ம் சிரமம் இல் ல…” என்ற டி எழுந்தேள் , அ ் க ாழுது தான்
அேன் அருநக துணியும் , கிண்ணமும் இரு ் லத ் ார்த்து,

“உங் களுக்கு உடம் பு சரி இல் லலயா? துணி ் த்து ந ாட்டுட்டு இருக்கீங் க?”
என்று நகட்க, அேலள ஒரு மாதிரி ார்த்துக் ககாண்நட,

“இ ் ந ா ரோல் ல எனக்கு ககாஞ் சம் டீ ..மட்டும் நேணும் சா ் ாடு தான் நீ .

கசால் லி மாரியக்கா ககாண்டு ேருோங் கநள…” பீஷ்மா கதாடர்ந்து ந ச,
இ ் க ாழுது குழம் புேது ககாடியின் முலறயாக மாறியது.

“நான் உங் களுக்கு சா ் ாடு எடுத்துட்டு ேரச் கசான்நனனா..” ககாடி குழம் பிய
நிலலயில் நகட்க,

“அம் மா… தாநயஉன்நனாட நகள் விக்கு .. எல் லாம் என்னால தில் கசால் ல
முடியாதும் மா… நீ கமாதல் ல இருந்து ‘நானா?… நானா?’ ன்னு நகட்க, நான் உடம் பு
முடியாம தவிக்க, நீ குழம் பி நிக்க… ந ாதும் மா தாநய… எனக்கு டீலய ் ந ாடு..”
என்று கசான்னேன், ல் துலக்க பின் க்கம் கசல் ல, ககாடி குழ ் த்துடன்
அங் கிருந்த அடு ் ங் கலரக்குச் கசல் ல, அங் கு ால் தயாராக இருந்தது.

“ ால் எல் லாம் ாத்திரத்துல ஊத்தி நேற ேச்சிருக்குயார் கசய் திரு ் ா ..?”
நயாசலனயுடன் அேள் ாலல ் ற் ற லேத்து, டீத் தூலள நதடித் பிடித்து
ந ாட்டுக் ககாண்டு ேந்து அேன் முன்பு நீ ட்ட,

“நீ இங் க கராம் நநரம் இருக்க நேண்டாம் ககாடிஅந்த குணா நமா ் ம் ..

..நீ கிளம் பு .பிடிச்சு இங் க ேந்து சத்தம் ந ாட்டு அசிங் க ் டுத்த ் ந ாறான்”
அேன் ககாடிலயக் கிள ் பிவிட முயல..

“இன்லனக்கு குளிக்க நேண்டாம் நான் ந ாய் மாரியக்காே சா ் ாடு சீக்கிரம் .

..சா ் பிட்டு ந சாம டுங் க ..எடுத்துட்டு ேரச் கசால் லிடநறன்” ககாடி
கசால் லவும் ,

“ஏன் ககாடி… இன்லனக்கும் நீ நய எனக்கு சலமச்சுக் ககாடுத்தா என்னோம் ?

உன் லகயாள சா ்பிட்டு கரண்டு நாள் ஆச்சு…” பீஷ்மா கசால் ேலதக் நகட்ட
ககாடி திலகத்து நிற் க, அதுேலர ோயிலில் நின்று இேர்களது உலரயாடலலக்
நகட்டுக் ககாண்டிருந்த மாரி உள் நள நுலழந்தார்.

“தம் பி… உங் களுக்கு காலலயில ேயித்துக்கு மிதமா இருக்கணும் ன்னு

இடியா ் ம் கசய் து ககாண்டு ேந்திருக்நகன்நீ ங் க சா ்பிட்டு தூங் குங் க .
தம் பி…” என்று கசால் லிவிட்டு,
“ககாடிநான் ேரதுக்குள் ள நீ இங் க ேந்துட்டியா ..? உன்லனக் காநணாநமன்னு
நிலனச்நசன்…” மாரி அேலளயும் இழுக்க, மாரிலய ் ார்த்த ககாடிக்கு, பீஷ்மா
கூறியலேகள் நிலனவுக்கு ேர,

“ஏன் மாரிக்கா… நான் எங் க இேருக்கு சா ் ாட்டு தரச் கசான்நனன்?” என்ற

நகள் விலய அேன் முன்னிலலயிநலநய நகட்டு லேக்க, அேளிடம் அந்தக்
நகள் விலய எதிர் ் ார்திருந்தேர், சுற் றி ார்லேலய ஒட்டி,

“என்ன ககாடி? அன்லனக்கு அழுதுக்கிட்நட என்கிட்நட ேந்து டாக்டர் தம் பி

சா ் ாடுக்கு கஷ்ட ் டுத்துன்னு கசான்னிநய… நிலனவில் லலயா?” மாரி
சமாளிக்க,

“நானா? நான் எ ் ந ா?” ககாடி நமலும் குழம் ,

“அேளுக்கு இங் க நடக்கற பிரச்சலனயில தான் கசால் றது கசய் யறது ந ாறது
ேரது எல் லாநம மறந்துடுது தம் பி…” என்று பீஷ்மாவிடம் சமாளித்தேர்,

“ஏய் ககாடிஇங் க நின்னு மசமசன்னு ந சிக்கிட்டு கிடக்க ..… துலர ல யன்

இங் க இருந்து கேளிய ந ாறலத ் ார்த்நதன்அேன் திரும் ேந்தா .… இந்த
ஊருக்நக நீ இங் க ேந்து ந ாறலத கசால் லிடுோன்நின்னு ேளேளன்னு ந சாம .
சட்டுபுட்டுன்னு கிளம் பு…” அேளுக்கு மட்டும் நகட்கும் டி கசால் லிவிட்டு,

“எனக்கு ேயலுக்கு ந ாகணும் தம் பிமதிய சா ் பிட நல் ல சீரா ரசமா ேச்சுக் ..
..நீ ங் க டுத்து ஓய் கேடுங் க .ககாடுக்கநறன்” என்று கூறி, ககாடியின்
லகலயயும் விடாமல் பிடித்துக் ககாண்டு நடக்க,

“நான் கசான்னது நிலனவிருக்கட்டும் கேளிய ஜாக் .கிரலதயா ந ாங் க..” ககாடி

கசால் லிக் ககாண்நட மாரியின் இழு ் பிற் குச் கசல் ல, அலதக் கண்ட இரு
கண்கள் கண்ணீருடன் அந்த இடத்லத விட்டு அகன்றது.

9. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“என்ன மாரியக்கா? நான் எ ் ந ா அேருக்கு உங் கலள சா ் ாடு எடுத்துட்டு

ந ாகச் கசான்நனன்? அேரு ஏநதா த ் ா நிலனச்சிட்டு இருக்காரு
மாரியக்கா…” கேளியில் ேந்த ககாடி மாரிலய நிறுத்திக் நகட்க,

“நீ தாநன ககாடி அன்லனக்கு ேந்து, ‘டாக்டர் சார்க்கு சலமக்க கூட ஆள்
இல் லாம இருக்காருஇங் க நல் ல நஹாட்டல் எங் க இருக்கு ..? கேளிய தான்
சா ் பிடறாரு ந ாலநீ ங் க நல் ல சலமயலா சலமச்சு ககாடுங் க .’ன்னு
கசான்னிநய ககாடி… உனக்கு மறந்து ந ாச்சா என்ன?” மாரி விய ் புடன் நகட்க,
இ ் க ாழுது குழம் புேது ககாடியின் முலறயாக மாறியது.

“நான் கசான்நனனா? உங் ககிட்டயா? ஏன் அக்கா… நாநன தினம் தினம் கசத்து
கசத்து பிலழச்சிக்கிட்டு இருக்நகன்என் சா ் ாலடநய நான் ஒருநேலள .
முழுசா சா ்்பிடநறனா என்னன்நன எனக்குத் கதரியலஅ ் டி இருக்கும் ..
ந ாது, டாக்டர் சார் சா ் பிடலன்னு நான் எங் க கேனிச்சு உங் ககிட்ட கசால் லி
இருக்க ் ந ாநறன்க்கா..” சலி ் புடன் கசால் லியேலள ் ார்த்த மாரி,
நயாசலனயுடன் அேளது முகம் ார்க்க, அதற் குள் குணாவின் வீட்டுக் கதவு
திற ் து ந ால் இருக்கவும் ,

“ஐநயா அக்கா… அந்த ஆளு ேரான் ந ால இருக்குநான் வீட்டுக்கு ந ாநறன் .…”

அேள் தட்ட ் ட,

“ககாஞ் சம் சீக்கிரமா ோநான் உன்லன உன் வீட்ல ககாண்டு ந ாய் விட்டுட்டு ..
..நேலலக்கு ் ந ாநறன்” என்ற மாரி நேகமாக நடக்கவும் , ககாடி அேருடன்
இலணந்து நடந்தாள் .

உணவு விஷயத்லத மறந்த ககாடி அங் கிருந்து நகர்ந்து கசல் ல, அலத மறோத
பீஷ்மாநோ நயாசலனயில் ஆழ் ந்தான்.

“எதுக்கு இந்த ககாடி மாரிக்கிட்ட சா ் ாட்லட நான் ககாடுக்கச்

கசால் லலலன்னு கசால் றா? ஒருநேலள ககாடி என் நமல அக்கலற இருக்கற
மாதிரி காட்டினா… நானும் அந்த குணா ந ால அே நமல கராம் உரிலம
எடுத்து ் ந ன்னு நிலனக்கிறாநளா?” என்ற நயாசலனயுடன் கமல் ல
உணவிலன உண்ணத் துேங் க, பீஷ்மாவிற் கு ககாடியின் தட்டம் கண் முன்
விரிந்தது.

“அே கசான்னது உண்லமயா இருக்குநமா? இருக்கும் … அந்த குணாநோட

கண்ணுல நநத்நத அந்த ககாலலகேறியும் அேமான ் ட்ட சீற் றமும்
கதரிஞ் சது என்ன நேணா ..கசய் ோன்? ஆனாஅேலன எ ் டி சமாளிக்கறது ..?”
என்று நிலனத்துக் ககாண்டேன், கமல் ல உணவிலன உண்டு முடித்து,
மாத்திலரலயயும் விழுங் கி விட்டு, தனது ணிலயக் காணச் கசன்றான் .

சிறிது நநரம் ேலர எந்த வித மாறுதலும் இன்றி கசல் ல, உன்லன நிம் மதியாக
இருக்க விட மாட்நடன் என் து ந ால மருத்துேமலனக்கு ேந்த குணா,
பீஷ்மாவின் முன்பு அமர்ந்தான்குணா உள் நள நுலழேலத ் ார்த்த துலர .,
அேன் ஏநதா பிரச்சலன கசய் யத் தான் ேந்திருக்கிறான் என்று உணர்ந்து
நேகமாக பீஷ்மாவிடம் ஓடி ேர, அதற் குள் குணாவும் அருகில் ேந்திருக்கவும் ,
எதுவும் ந ச முடியாமல் கமளனமாக நின்றான்.

“என்ன துலர? அய் யா ேந்திருக்காங் கஒரு நசர் எடுத்து ் ந ாடுட்டு ந ாய் ..

..இங் க நான் ார்த்துக்கநறன் .உங் க நேலலலய ் ாருங் க” பீஷ்மா நக்கலாகச்
கசால் லவும் , துலரயின் கண்கள் ளிச்சிட அங் கிருந்து விலகிச் கசல் ல, பீஷ்மா
குணாலே ் ார்த்தான்.

“உங் களுக்கு உடம் பு எ ் டி இருக்கு?” ஒருமாதிரிக் குரலில் பீஷ்மா நகட்க,

குணா அேலன முலறக்க,

“ஐ மீன்… உடம் புக்கு என்ன ண்ணுதுன்னு நகட்க ேந்நதன்… அதுக்குள் ள

என்லன ் ந ாய் முலறக்கறீங் கநளஅது தான் ோய் தேறி ோர்த்லத ேருது ..…
என்லன அ ் டி ார்க்காதீங் ககராம் யம் ..…ம் …ம் ….மா இருக்கு” பீஷ்மா
மிகவும் ே் யமாகச் கசால் லவும் , குணாவின் நகா ம் அதிகமாக ஏறியது.
“ஏண்டா… என்லன ் ார்த்தா உனக்கு நக்கலா இருக்கா என்ன? என் லகலய ்
பிடிச்சதுக்கு உன்லனக் ககான்னுடுநேன்…” குணா எகிற,

“அய் யா… என்னய் யா கசால் றீங் க? நான் உங் க லகலய ் பிடிச்நசனா? என்ன
கசால் றீங் க? ஐநயா… ந ாயும் ந ாயும் நான் உங் க லகலய ் பிடி ் ந னா?”
என்று பீஷ்மா ந ாலியாக அலற, குணா அேலன அடிக்க லகலய ஓங் கி, ஓங் கிய
லக ேலிலய மூலளக்கு உணர்த்த, ‘அம் மா…’ என்று அலறத் துேங் கினான்.

“ஐநயா சார்… அம் மாவுக்கு என்ன ஆச்சு? நீ ங் க சும் மா என்லன ் ார்க்க

ேந்திருக்கீங் கன்னு நானும் கராம் சந்நதாஷமா நிலனச்சிட்டு இருக்நகன்…
நீ ங் க என்ன சார்நீ ங் க ேந்ததும் அம் மாவுக்கு உடம் பு சரி இல் லலன்னா நான் ..
..உடநன ேந்திரு ் ந நன” நமலும் குணாலே நகா த்தின் எல் லலக்நக பீஷ்மா
அேலனக் கூட்டிச் கசல் லவும் , குணா ல் லலக் கடிக்க, பீஷ்மா அேலன கூர்ந்து
நநாக்கினான்.

“என் நமல லக ேச்சதுமில் லாம என்லன கிண்டல் கசய் யறியா?” குணா எகிற,

“நான் எங் க கிண்டல் கசய் நதன்….” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்நட நநராக
அமர்ந்தேன்,

“எனக்கு நேலலயில இருக்கும் ந ாது ேம் பு தும் பு எதுவும் பிடிக்காதுஇந்த .

அதனா .கதாழில் கராம் புனிதமானதுல க ாறுலமயா ந சிக்கிட்டு
இருக்நகன்எதுக்கு இங் க ேந்திருக்கீங் க ..கசால் லுங் க .?” குணாலே
க ாறுலமயாக ார்த்துக் ககாண்நட பீஷ்மா நகட்கவும் , தனது லகலயக்
காட்டியேன்,

“நநத்து முறுக்கி விட்டுட்டு ேந்த இல் லலக ேலிக்குது ..… மருந்து ந ாட்டு
மாத்திலர ககாடு…” என்று ககத்தாக குணா கசால் லிவிட்டு அமரவும் ,

“இந்த ஹாஸ்பிட்டல் ல கட்டி ேச்சிருந்த மாட்டுக்கிட்ட காட்ட நேண்டியது

தாநன…” குத்தலாகச் கசான்னேன், அேனது லகலய ் பிடித்து இழுக்க, குணா
நமலும் அலற,

“இங் க க்கத்துல ோங் க ாஸ்… ககாஞ் சம் உங் க லகல எத்தலன எலும் பு முறிவு
ஆகி இருக்குன்னு ார்க்கநறன்…” என்றேன், அேனது லகலய ஆராயத்
கதாடங் க,

“லகலய உலடச்ச நீ நய இ ் டி கட்டு ் ந ாடறது கராம் நல் லா இருக்கு… அநத

ந ால உனக்கும் எ ் டி லேத்தியம் கசய் யறதுன்னு கத்துக்நகா…
இன்லனக்நகா நாலளக்நகா உனக்நக உ நயாகம் ஆகும் …” குணா நக்கலாகச்
கசால் லவும் ,

“எங் கலள ் ார்த்துக்க எங் களுக்குத் கதரியும் … உன் லகலய முறுக்கும் ந ாநத
நான் உலடயாத மாதிரி தான் முறுக்கிநனன்… எங் க தட்டினா எங் க
உலடயும் ன்னு எங் களுக்குத் கதரியும் ஏன்னா ..… நான் இன்பில் ட் ரவுடி..”
கசால் லிக் ககாண்நட பீஷ்மா, ‘துலர..’ என்று அலழக்க, துலர அங் நக ஓடி
ேந்தான்.
“இேருக்கு இந்த மருந்லத ககாடுத்து அனு ் பி லேலகல ஒரு முறிவும் இல் ல ..…
டிஷ்யூ ககாஞ் சம் பிசகி இருக்கு..அே் ேளவு தான் ..” என்று கூறிவிட்டு, மருந்துச்
சீட்லட துலரயிடம் நீ ட்ட,

“அே் ேளவு தானா சார்… நல் லா ார்த்தீங் களா? எங் க ஐயான்னா எங் களுக்கு
உசுரு சார்… அேரு தான் எங் களுக்கு எல் லாநம…” என்று துலர கேகு சீரியசாக
கசால் லவும் ,

“நல் லா ார்த்துட்நடன் துலரலக உலடயறதும் உலடயாம ..ஆனா ..

இருக்கறதும் இனிநமலும் அேர் லகயில தான் இருக்கு… நீ ங் க ந ாய் மருந்து
ககாடுங் க..” பீஷ்மா கிண்டல் கசய் ய, பீஷ்மாலே முலறத்துக் ககாண்நட குணா
துலரயின் பின்னால் கசல் ல, பீஷ்மா அேனது முலற ் பின் அர்த்தம் புரிந்து
மனதினில் புன்னலகத்துக் ககாண்டான்.

“என்ன துலரநீ நம் ம .டாக்டர் கூட நசர்ந்து நக்கல் எல் லாம் லமா ேருது ந ால ..
..ஊரு தாநன” குணாவின் நகள் விக்கு, ந ாலியான யத்துடன் அேலன ் ார்த்த
துலர,

“அய் யா… நான் நக்கல் ண்நறனா? நீ ங் க என்ன அய் யா கசால் றீங் க?

உங் கலள ் ந ாய் நான் நக்கல் ண்ணுநேனா?” என்று துலர ரிதா மாகக்
நகட்கவும் , குணா அேலன அலமதியாக ார்க்க, அேனது ார்லேலய
தவிர்த்தேன், தனது நேலலலயத் கதாடர்ந்தான்.

“டாக்டர் சார் ககாஞ் சம் ஒரு மாதிரியான ஆளா தான் இருக்காரு அய் யா ..
ககாஞ் சம் சூதனமா நடந்துக்நகாங் க அய் யாஎனக்கு இதுக்கும் நமல என்ன ..
கசால் றதுன்நன கதரியல…” மாத்திலரகலள எடுத்துக் ககாண்நட கேனமாக
அய் யாவின் மீது ார்லே தியாமல் ந சிக் ககாண்டிருந்த துலர, அந்த
மாத்திலரகலள எ ் க ாழுது எ ் டி எடுத்துக் ககாள் ள நேண்டும் என்று கூறிக்
ககாண்டிருக்கவும் , மீண்டும் உள் ளிருந்து ‘துலர..’ பீஷ்மாவின் குரலில் ,

“டாக்டர் சார் கூ ் பிடறாருநீ ங் க வீட்டுக்கு ந ாய் கரஸ்ட் எடுங் கய் யா ..… நான்
ேநரன்…” துலர ஓடவும் ,

“இருடா… இன்லனக்கு உனக்கு கச்நசரி லேக்கிநறன்…” என்று குணா கருவிக்

ககாண்நட கசன்றான்.

நதாட்டத்தில் ககாடி நேலலலய கசய் துக் ககாண்டிருந்தாலும் , உள் ளம்

முழுேதும் அேளுக்கு ட ட ் ாக தான் இருந்தது.

“என்ன ககாடிநேலலயில கேனம் இல் லாம கசய் யற ..? றிச்ச பூலே எல் லாம்
கூலடயில ந ாடாம எங் க கீழ ந ாடற?” மாரி நகட்கவும் தான், தான் இருக்கும்
நிலலலய உணர்ந்தேள் ,

“என்னநோ கதரியல மாரிக்கா மனசு கிடந்து அடிக்குதுஒர .்ு மாதிரி

ட டன்னு இருக்குக்கா..அந்த டாக்டருக்கு ஒண்ணும் ஆகாது இல் ல .” குழம் பிய
குரலில் நகட்கும் ககாடிலய ஒருமாதிரி ார்த்த மாரி,
“என்ன அந்த தம் பி நமல புதுசா கரிசனம் உனக்கு?” மாரியின் நகள் விக்கு தில்
கசால் லத் கதரியாத குழந்லதயாக விழித்துக் ககாண்டிருந்தேலள ் ார்த்த
மாரிக்நக ரிதா மாக இருக்க, அந்த ந ச்லச விடுத்து,

“அேரு கராம் நல் லேரு ககாடிஉன்லன அேரு நல் லா .எனக்குத் கதரியும் ..

அந்த கடவுநள தான் உனக்குத் துலணயா அேர அனு ் பி ..ேச்சு ார்த்து ் ாரு
இருக்காருன்னு நான் நம் நறன்” தன் க ாக்கில் கசால் லிக் ககாண்நட கசன்ற
மாரியின் அருநக சலசல ் பு நகட்க,

“அக்கா… ாம் பு ந ாகுது ந ால… ஜாக்கிரலத…” ககாடி எச்சரிக்லக கசய் யவும் ,

மாரி ஒரு புன்னலகயுடன் நேலலலயத் கதாடர, அேலர புரியாத ார்லே
ார்த்துவிட்டு ககாடி தனது ணிலயத் கதாடர்ந்தாலும் , என்னநோ அேள்
உள் ளிருந்த ட ட ்பு மட்டும் குலறய மறுத்தது.

“டாக்டர் தம் பிக்கு ஒண்ணும் ஆகாம அந்த கதய் ேம் கா ் ாத்தும் ககாடி… இது
சத்திய ோக்குநீ உன் நேலலலய ் ாரு .…” மாரியின் குரலில் இருந்த உறுதி
ககாடிக்கு சற் று ஆறுதலாக இருந்தது .

மாலல ேழக்கம் ந ால தனது நேலல முடிந்த பிறகு பீஷ்மா கேளியில்

உலாவுேதற் காக தனது காகமராலே எடுத்துக் ககாண்டு நடந்தான்அேலன ் .
பின் கதாடர்ந்து யாநரா ேருேது ந ால இருக்கவும் , குணா அனு ்பிய ஆட்கள்
என்று யூகித்தேன், “ோங் கடா… உங் களுக்கு இருக்கு கச்நசரி…” மனதினில்
நிலனத்துக் ககாண்டு தனது நலடலயத் கதாடர,

“என்ன டாக்டர் சார்… நான் ேர்ரது கதரிஞ் சும் நீ ங் க இ ் டி என்லன விட்டுட்டு

ந ாறது சரியா?” மலரின் குரலில் சட்கடன்று திரும் பி ் ார்த்தேன், அேலள ்
ார்த்து க ரிதாக புன்னலகத்தான்.

“நீ ங் க ாட்டுக்கு நடந்து ந ாய் க்கிட்நட இருங் கநான் பின்னால ேநரன் ..…
என்லனத் திரும் பி ் ார்க்கக் கூடாது…” மலர் கசால் லவும் , ‘எதுக்கு?’ என்று
புரியாமல் நகட்டேனிடம் மர்ம ் புன்னலகலயச் சிந்தியேள் ,

“கசால் றலத கசய் ங் க… நான் உங் க கூட ந சிக்கிட்நட ேநரன்…” என்று

கசான்னேள் , பீஷ்மா திரும் பி நடக்கவும் , சிறிது நநரம் அலமதியாக ேந்தாள் .

“உங் கலள அடிச்சு ் ந ாட ஊருக்குள் ள ஆள் ேந்தாச்சுநீ ங் க என்னடான்னா .

கண்டுக்்காம என்லன ் ார்க்க ஆத்தங் கலர ஓரம் ேந்துகிட்டு இருக்கீங் க?
உங் களுக்நக இது எல் லாம் ஓேரா இல் ல…” கிண்டலாக நகட்டு சிரித்தேளின்
முகம் ார்க்க முடியாமல் தவித்தேன்,

“ஓேரா எல் லாம் இல் லநீ கசய் யறது தான் கராம் ஓேர் ..ஆனா ..…” பீஷ்மா
குலற டவும் ,

“நான் என்ன கசய் நதன் ?” மலர் நகட்டு நிறுத்த, ட்கடன்று பீஷ்மா மீண்டும்
திரும் ,

“உங் கலள நான் திரும் பி ் ார்க்காம ந சுங் கன்னு கசான்நனன்…” என்று

அதட்டினாள் .
“அதட்டல் எல் லாம் லமா தான் இருக்குசரி ..… நான் நகட்கற நகள் விக்கு தில்
கசால் லு எனக்கு சா ் ாடு கசய் து தரச் கசால் லி மாரியக்கா .கிட்ட நீ தாநன
கசான்நனகாலலயில நானா .… நானான்னு நகட்கற? இது நியாயமா?” என்று
நியாயம் நகட்டேலன ் ார்த்து களுக்ககன்று சிரித்தேள் ,

“ஆமா… நகட்டா என்ன? சும் மா எல் லாம் ஒரு நடி ்பு தான்அதனால தாநன .
இன்லனக்கு முழுக்க என்லன நிலனச்சிக்கிட்நட இருக்கீங் க… அதுக்குத் தான்
அ ் டி கசான்நனன்” சிரி ் புடன் கசான்னேளின் ந ச்சுக்குக் கட்டு ் ட்டு
திரும் பி ் ார்க்க முடியாமல் திணறியேன்,

“உனக்கு ஆனாலும் இந்த அலும் பு ஆகாது ககாடிநீ இது ந ால எதுவும் ..

கசால் லலலன்னாலும் உன்லன நான் நிலனச்சிட்டுத் தான் இரு ் ந ன்…” கேகு
சீரியசாக கசான்னேனின் திலலக் நகட்டேள் ஓரிரு வினாடிகள் நின் ற பின்
அேலனத் கதாடர்ந்து, அந்த ஆற் றங் கலரக்குச் கசல் ல, அேர்கலளத் கதாடர்ந்து
அந்த இடத்திற் கு குணாவின் ஆட்கள் ேந்து நசர்ந்தனர்.

“நீ அந்த கல் லுல உட்காருநான் இங் க உட்கார்ந்துக்கநறன் ..…” மலரின் எதிரில்
அமர்ந்தேன், அேளது முகத்லத ் ார்த்துக் ககாண்நட அமர்ந்திருந்தான்சிறு .
கல் லல எடுத்து அேன் மீது ந ாட்டேள் , “என்லன எதுக்கு இ ் டி ார்க்கறீங் க?”
கேட்கத்துடன் நகட்டேளின் முகத்லத கமன்லமயாக ் ார்த்தேன்,

“நீ இ ் டிநய சிரிச்சிட்நட இருந்தா கராம் நல் லா இருக்கும் …” என்றேன், “எங் க?

நீ தான் அழுது ேடிஞ் சிக்கிட்டு இருக்க… உன் முகத்துக்கு அது தான் கசட் ஆகுது”
பீஷ்மா ந சிக் ககாண்நட கசல் ல, மலர் நயாசி ் து ந ால அமர்ந்திருந்தாள் .

“என்ன லமான நயாசலன?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“இல் லநீ ங் க எதுக்கு இ ் டி ஒரு கிராமத்துக்கு ..எனக்கு ஒரு சந்நதகம் ..

நேலலக்கு ேரணும் ன்னு நிலனச்சீங் க டாக்டர் சார்..”

“எனக்கு சின்ன ேயசுல இருந்நத கிராமத்துல இருக்கணும் ன்னு கராம் ஆலச .

அதுவும் சிட்டில இந்த கதாழிலல ் ார்க்கறலத விட, இந்த உதவி நதலேயான
வில் நலஜ் ல ார்த்தா, நான் டிச்ச டி ் பு நாலு ந ருக்கு ் ரநயாஜனமா
இருக்கும் ன்னு எனக்கு ஆரம் த்துல இருந்நத நயாசலன… அது தான்…” என்றேன்,

“கூடநே என்நனாட காதல் ல ங் கிளியும் இங் க இருக்கான்னு ஒரு ட்சி

கசால் லிச்சு… அதான் நான் ேந்துட்நடன்…” நகலியாக முடித்தேனின் மீது அடுத்த
கல் ேந்து விழுந்தது.

“அம் மா… ஐநயா…” ேலியால் துடித்தேலனக் கண்ட மலர் தறி எழ, நிஜமாகநே
அேன் மீது ஒரு சிறிய அளவிலான கருங் கல் அேனது காலின் அடியில் கிடந்தது.

“அடி ் ாவி… கல் லலத் தூக்கி ் ந ாடநறன்னு இ ் டியா ந ாடுே..” ேலியிலும்

அேன் நகட்ட நகள் விக்கு எந்த திலும் கசால் லாமல் நின்றிருந்தேலள
நிமிர்ந்து ் ார்த்தேன், அேள் கண்களில் கதரிந்த கனலலக் கண்டு தயங் கி
எழ, அதற் குள் அேள் அங் கிருந்த ஒருேன் மீது ாய் ந்திருந்தாள் .
“நடய் …” என்ற சத்தம் மட்டுநம பீஷ்மாவின் காதில் விழ, அடுத்த சில நிமிடங் கள்
என்ன நடந்தது என் லத பீஷ்மா உணர்ந்து முடி ் தற் குள் , அேலனத் தாக்க
ேந்த அலனேரும் ஆளுக்கு ஒரு திலசயில் விழுந்து கிடந்தனர்.

அலத ் ார்த்து ந ரதிர்ச்சியில் , “ககாடி… ஏய் ககாடி…” பீஷ்மா சத்தமாக

அலழத்த டி அேலள உலுக்க நிலனக்க, கீநழ இருந்தேர்கநளா அேலன ்
ார்த்து தறி எழுந்து ஓட முடியாமல் ஓடவும் , பீஷ்மா அேர்கலள ் ார்த்து
குழம் பி நின்றது சில வினாடிகநள.

இன்னமும் அதிர்ச்சியும் ககாடியின் நேகம் கண்ட திலக ் பும் நசர்ந்து

பீஷ்மாவின் கநஞ் சம் துடித்துக் ககாண்டிருக்க, அலத விட, அேள் அந்த
அடியாட்கலள தாக்கியதில் அேளுக்கு ஏதும் அடி ட்டிருக்குநமா என்ற
கேலலயும் நசர்ந்துக் ககாண்டது.

“ககாடி… என்ன இகதல் லாம் ..” திலக ் பு விலகாமநல நகட்டேன் , அேளது

கேனம் அங் கில் லாமல் இருக்கவும் , என்ன நடந்தது என் லத அறிந்துக் ககாள் ள
அேன் மீண்டும் ககாடிலய ் பிடித்து உலுக்க நிலனத்து அேள் அருகில் கசல் ல
முயல,

“நேண்டாம் …. என்லனத் கதாடக் கூடாது…” கசால் லிக் ககாண்நட அேலனத்

திரும் பி ் ார்த்தேளின் கண்கள் ரத்த நிறம் ககாண்டிருக்க, முகநமா அதற் கு
ந ாட்டி ் ந ாடுேது ந ால தகதககேன்ற தணல் ந ால கஜாலித்தது.

“ககாடி… ககாடிஉனக்கு என்ன ஆச்சு ..? உனக்கு எதுவும் இல் லலநய…

அேனுங் கலள எதுக்கு இ ் டி அடிச்ச? உனக்கு ஏதாேது ஆகி இருந்ததுன்னா?”
பீஷ்மா தட்டமாகக் நகட்க, அ ் க ாழுது தான் தன்னிலல அலடந்தேள் ந ால
கதா ் க ன்று அங் கிருந்த மணலில் அமர்ந்தேள் , தனது முந்தாலனயால்
முகத்லத துலடத்துக் ககாள் ள, அேளது முகம் சாந்த நிலலக்குத் திரும் த்
கதாடங் கியது.

“ககாடிககாடி ..… உனக்கு ஒண்ணும் இல் லலநய…” ஏநதா தேறாகத் நதான்ற

பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“அேனுங் க… அேனுங் க உங் க நமல கல் லல ் ந ாட்டு உங் கலள ககால் ல ்

ார்த்தாங் கஅேங் க தூக .்்கின கல் லுல இருந்து விழுந்த ஒரு குதி தான்
உங் கலள காய ் டுத்திச்சு…” தட்டமாகச் கசான்னேலள ரிதா மாக ்
ார்த்தேன், தான் லகநயாடு ககாண்டு ேந்திருந்த தண்ணீர ் ாட்டிலல
அேளிடம் நீ ட்டினான்.

“ஆத்துல இத்தலன தண்ணி ஓடும் ந ாது எதுக்கு சார் கு ் பித் தண்ணி…”

நக்கலாக நகட்டேள் , அருகில் இருந்த ஆற் றுத் தண்ணீலர குடித்துவிட்டு,
தலலலய குனிந்த டி அமர்ந்திருந்தாள் .

“ககாடிஎன்னாச்சு உனக்கு ..? லகலயக் காட்டு…” குழம் பிய நிலலயில் பீஷ்மா

நகட்க,
“எனக்கு என்ன ஆச்சு?” ரிதா மாக திரும் நகள் விக் நகட்டேலள ்
ார்த்தேன், அேளது மன அழுத்தநம இதற் குக் காரணம் என்று கருதி,

“ஒண்ணும் இல் ல ககாடிஅேங் க என்லன அடிக்க ேந்தலத ் ார்த்து உனக்கு ..

நகா ம் ேந்திடுச்சு… அது தான்… நேற ஒண்ணும் இல் ல… நீ வீட்டுக்கு ் ந ா…”
பீஷ்மா நயாசலனயுடன் கசால் லவும் ,

“எனக்கு ஒண்ணும் இல் லலங் க… நீ ங் க ந ாங் க எனக்கு இங் க ககாஞ் ச நநரம் .

இருக்கணும் ..” அேலன நிமிர்ந்துக் கூட ார்க்காமல் கசான்னேலள அங் கு
தனிநய விட்டுச் கசல் ல மனம் ேராதேன், அேலள அங் கிருந்து அலழத்துச்
கசல் ல எண்ணி,

“இங் க நீ ஒண்ணும் தனியா இருக்க நேண்டாம் … நீ என் கூட கிளம் புநான் .

உன்லன வீட்டுல விட்டுட்டு ந ாநறன்…” விடாமல் குரலல உயர்த்திச்
கசான்னேலன நிமிர்ந்து முலறத்தேள் ,

“நீ ங் க ந ாங் கன்னு கசான்நனன்… நான் உங் கலள ராத்திரி ேந்து ார்க்கநறன்…
அ ் ந ா என்ன நடந்துச்சுன்னு கசால் நறன்… இ ்ந ா கிளம் புங் க” என்று
கூறிவிட்டு, விடு விடுகேன்று அந்த ஆற் றங் கலரநயாரம் அேள் நடக்கத்
கதாடங் க, அேலளநய சிறிது தூரம் கேறித்துக் ககாண்டிருந்த பீஷ்மா,
நகா மாக திரும் பி வீட்டிற் கு நடந்தான்.

வீட்டிற் கு ேந்து கேகுநநரமாகியும் பீஷ்மாவின் நகா ம் அடங் க

மறுத்துக்ககாண்நட இருந்தது .“என்ன நகா ம் அேளுக்கு? வீட்டுக்கு ோன்னு
கசான்னா ேர்ரது இல் ல…” அேலள கறுவிக் ககாண்நட அமர்ந்திருந்தேனின்
முன் பு ககாடி ேந்து நின்றாள் .

அநத நநரம் கூண்டு ் புலி ந ால வீட்லட அளந்துக் ககாண்டிருந்த குணா, தான்

அனு ்பிய ஆட்கள் ேந்து நசர்ந்த நிலலலய எண்ணி எண்ணி ் ார்த்தான் .
அங் கு நடந்தலத விளக்க அேர்களுக்கும் புரியவில் லல… கதரியவும் இல் லல…
‘யார் அடித்தது?’ என்ற நகள் விக்கும் அேனுக்கு தில் கூற முடியாமல்
திணறினர்.

“ச்நச… இங் க இருந்து ந ாங் கடா..” என்றேன், தனது மாட்டு ேண்டியில்

அேர்கலள அள் ளி ் ந ாட்டு அனு ் பி லேத்துவிட்டு, வீட்டின் உள் நள
நுலழந்தேனுக்கு பீஷ்மாவிடம் நதாற் று ் ந ானகதாரு உணர்வு.

அடி ட்ட புலி ந ால சுற் றிக் ககாண்டிருந்தேனின் கண்களில் , துங் கி ் துங் கி

ககாடி அேனது வீட்லட நநாக்கிச் கசல் ேது கதரிய, பீஷ்மாலே
அசிங் க ் டுத்திவிடும் ஆநேசத்தில் , பீஷ்மாவின் வீட்டின் முன்பு ஊலரக்
கூட்டினான்.

10. உன்னருகே நானிருப் கபன்

ககாடி கசல் ேலத ் ார்த்த குணா, அேலள லேத்து பீஷ்மாலே

அசிங் க ் டுத்தத் திட்டம் தீட்டினான்குணாவிற் கு ககாடி மீது ஒன்றும் கதய் வீக .
ககாடியின் அக்காலே ் ார்த்த ந ாது அேளது .காதல் என்கறல் லாம் இல் லல
.அழகும் துறுதுறு ் பும் அேலன கேர்ந்திழுத்தது என் து தான் உண்லம
மு ் துகளின் மத்தியில் இருக்கும் அேனுக்கு, தின் ருேத்து மங் லகயான
அந்த ் க ண் மீது கட்டுக்கடங் காத ஆலசயும் , அேலளத் தன் உடலமயாக்கி
ஊரில் உள் ளேர்களின் ேயிற் கறரிச்சலல ககாட்டிக் ககாள் ள நேண்டும்
என் தும் , வீட்டின் சாமி சிலல ந ால அேலள சிலற லேத்து, ஊர் நமய் ேநத
அேனுலடய முக்கிய குறிக்நகாளும் கூட.

அ ் டி இருக்க, அேனது ஆலசலய ககாடியின் தந்லதயின் மூலமாக அேளது

அன்லனயிடம் கேளியிட அேர் அதற் கு எதிர் ் பு கதரிவித்து, தனது மகலள
அேன் கண்ணில் இருந்து கா ் ாற் ற ஒரு கல் லூரியில் நசர்த்து, ஹாஸ்டலில்
தங் கி டிக்க லேக்க ஏற் ாடு கசய் யத் துேங் கினார்.

அலத கேளி ் லடயாக தடுக்க முடியாமல் , லகயாளாகாதத் தனமாக குணா

நிற் க ் பிடிக்காமல் , அேளது தந்லதலய ேழிக்கு ககாண்டு ேர முடிவு
கசய் தான்.

ஏற் கனநே குடியின் பிடியில் சிக்கி இருந்த ககாடியின் தந்லதலய, தன்னுலடய

விலலயுயர்ந்த மது ாட்டிலலக் காட்டி அேலரத் தன் க்கம் கமல் ல
இழுத்தான்.

மகலள தனக்கு மணம் முடிக்க அேன் முதலில் நகட்டதும் , அேளது தந்லத

நயாசிக்க, “இங் க ் ாரு மாமாஎங் க அ ் ா .நான் இந்த ஊருக்நக நாட்டாலம ..
அேன் ந ான பின்னாடி இந்த ஊருல ..இ ் ந ாநோ அ ் ந ாநோன்னு இருக்கான்
எல் லாநம நான் தான்… உன் மகலள எனக்கு கல் யாணம் கசய் து ககாடுத்தா ..
உன்லன இந்த ஊர்ல நாட்டாலமநயாட மாமனார்ன்னு கசால் லுோங் க… நல் லா
நயாசி…” என்று தூ ம் ந ாட, ககாடியின் தந்லத சிறிது தடுமாறத்
கதாடங் கினார்.

கலரக்கக் கலரக்க கல் லும் கலரயுமாம் அதுந ால கமல் ல ந ச்சுக் ..

ககாடுத்துக் ககாடுத்து தனது மகளுக்கும் மதுவிற் கும் நடுவில் தடுமாறிக்
ககாண்டிருந்த ககாடியின் தந்லதலய ஒட்டுகமாத்தமாக குணா தன் க்கம்
சாய் க்க,

“என்ன மாமா நீ நேலலக்நக ந ாகாம நான் உனக்கு தினமும் ணம் தநரன்னு ..

கசால் நறன்… அதுவும் நீ கேளிய ோங் கற இருநூறு ரு ாய் இல் ல… நான் உனக்கு
முன்னூறு தநரன்நீ நேலலக்நக ந ாகாம எ ் ந ா ் ாரு குடிச்சிக்கிட்நட ..
இருக்கலாம் … சும் மா ல சா தநரன்னு கசால் நறன்… நீ என்னடான்னா கஷ்டம்
தான் டுநேன்னு கசால் ற” தனது கலடசி ஆயுதத்லத அேன் லகயில்
எடுக்கவும் , ககாடியின் தந்லத கேற் றிநேல் முற் றிலுமாக அலசந்துக்
ககாடுத்தார்.

இந்த விஷயத்லத அறிந்த ககாடியின் அன்லன இருேலரயும் எதிர்க்கத்

கதாடங் கினார்சிறிது நாட்களிநலநய நகாவிலுக்குச் கசன்றேர் ., ஒரு வி த்தில்
இறந்துவிட்டதாக கசய் தி ேர, ஊநர அேலரக் காணச் கசன்றதுஅேரது இறுதிக் .
காரியத்லதக் கூட மதுவின் பிடியிநலநய கசய் து முடித்த கேற் றிநேல் , இரு து
ேயது கூட நிரம் ாத தனது மூத்த மகலள குணாவிற் கு திருமணம் முடிக்க
ஏற் ாடுகள் கசய் ய, குணாவின் ந ாக்லக தட்டிக் நகட்ட அேனது தந்லதயும்
கிணற் றின் சுேற் றில் அடி ட்டு இறந்துவிட, ககாடியின் சநகாதரியின் ாடு
மிகுந்த சிரமத்திற் கு உள் ளானது.

தன்லனக் காத்துக் ககாண்டு, தனது தந்லத ககாண்டு ேரும் ணத்லதத்

கதாடாமல் , தன்நனாடு பிறந்து ேளர்ந்து இ ் க ாழுது தாயில் லாமல் நிற் கும்
அேளது தங் லகயின் சிலய ் ந ாக்க நேலலக்குச் கசல் லத் துேங் கியேள் ,
தனது அன்லனயின் விரு ் த்லத நிலறநேற் ற, தனது உடன் பிற ் ல
கல் லூரியில் நசர்த்து, அேலள இந்த சூழலில் இருந்து கா ் ாற் ற க ரும்
ாடு ட்டாள் அந்த சிறு க ண்.

ஒருநாள் அேளும் ஒரு வி த்தில் சிக்கி பிணமாக வீட்டிற் கு ேர, ககாடி ஆடி ்
ந ானாள் தனத .்ு உயிலர காக்க ாடு ட்ட இரு க ண்களும் இ ் க ாழுது
உயிநராடு இல் லாமல் ந ானது தனது துரதிர்ஷ்டம் என்று கநாந்துக்
ககாண்டிருந்தேளின் ோழ் வில் அடுத்த புயலாக ேந்தது குணாவின் கசயல் .

ஒருநாள் சீர் ேரிலசத் தட்நடாடு, அேனது உறவினர்கநளாடு ேந்து வீட்டின்

ோயிலில் நின்றேலன கேற் றிநேல் மிகுந்த மரியாலதயுடன் அலழக்க,

“இ ் ந ா எதுக்கு ் ா இேரு இங் க ேந்திருக்காரு…” ககாடியின் நகள் விக்கு,

“உன்லன ் க ண் நகட்டு மா ் பிள் லள ேந்திருக்காரு புள் ளஒருத்தி ந ானா ..

என்ன? அது தான் நீ இருக்கிநய… நான் தான் நாட்டாலம அய் யாநோட
மாமாோம் … அ ் டி தான் நம் ம உறவுன்னு அய் யாநே கசால் லிட்டாரு ..அதான் .
அந்த உறலே கமய் யாக்க இ ் ந ா உனக்கும் அேருக்கும் ரிசம் ந ாட ்
..ந ாநறாம் ” அ ்க ாழுதும் குடியின் தடுமாற் றத்தில் இருந்த கேற் றிநேலின்
கூற் று ககாடிலய தூக்கிோரி ் ந ாட லேத்தது.

அேளது அதிர்ச்சியும் எதிர் ் பும் கசவிடர்களாகி விட்டேர்களின் காதில்

விழாமல் ந ானது தான் விதியின் சதிநயா? அேளுக்கு ரிசம் ந ாட்டு அேலளத்
தனக்ககன உறுதி கசய் துக் ககாண்ட குணநசகரன் ககாடியின் லகலய ்
பிடிக்கும் நாளுக்காக காத்திருந்தான்இரண்டு வீடுகளிலும் துர்மரணங் கள் .
ஏற் ட்டதால் ஒரு ேருடம் கழித்து, சில ரிகாரங் கள் கசய் த பின் பு தான்
திருமணம் கசய் ய முடியும் என்று நகாவில் நகாடாங் கி கசால் லிவிட, அது ேலர
ஆலசலய அடக்க முடியாத குணநசகரன் அடிக்கடி ககாடியிடம் எல் லல மீறித்
கதால் லல கசய் ேலத ேழக்கமாகக் ககாண்டிருந்தான்.

ஆனால் பீஷ்மாவின் ேருலக, அேன் ககாடி நமல் காட்டும் அக்கலறயும்

குணாலே நமலும் மிருகமாக மாற் றியிருக்க, இ ் க ாழுது ககாடியின் மீது
இருந்த ஆலசலய விட, பீஷ்மாவின் நமல் இருந்த கேறு ் பு ககாடிலயயும்
நசர்த்து லியிடத் தூண்டியது.

அ ் டிநய அேனுடன் நசர்த்து அேலள அேமான ் டுத்தினாலும் , அதன் பின்

அேலள யார் திருமணம் கசய் து ககாள் ேர்? க ருந்தன்லம ந ால தாநன
அேலளத் திருமணம் கசய் துக் ககாண்டு, வீட்டில் சிலற லேத்தாலும் , ஊருக்குள்
தனக்கு கிலடக்க ் ந ாகும் க யரும் அதிகம் தான் என்று எண்ணிக்
ககாண்டேன், இந்தக் காரியத்திற் கு துணிந்து ஊலரக் கூட்டினான்.
மலலர அந்த நநரம் ார்த்த பீஷ்மா, “என்ன ககாடி? இந்த நநரம் இங் க
ேந்திருக்க?” பீஷ்மா நகட்கவும் , மர்ம ் புன்னலகலய அேலன நநாக்கி
கசலுத்தியேள் ,

“சும் மா ககாஞ் ச நநரம் விலளயாடிட்டு ந ாகலாம் ன்னு ேந்நதன் இ ் ந ா ..

என்நனாட ஆட்டம் …” ஒருமாதிரிக் குரலில் கசான்னேலள ் ார்த்து குழம் பிய
பீஷ்மா,

“என்ன விலளயாடறியா? மணி எட்டாக ந ாகுதுஇந்த நநரத்துல நீ இங் க .

ேர்ரலதயாராேது ார்த்திருந்தா என்ன ஆகறது?” சிறிது அழுத்தமாகநே அேன்
வினே…

“அகதல் லாம் ஒண்ணும் ஆகாதுநீ ங் க இங் க இருக்கறது எனக்கு கராம் கதம் ா .

இருக்குத் கதரியுமா? அதான் உங் கலள ் ார்த்துட்டு ந ாகலாம் ன்னு ேந்நதன்..”
சிரித்துக் ககாண்நட கசான்னேலள ் ார்த்தேனுக்கு மாலல நடந்தது
நிலனவிற் கு ேந்தது.

உடநன முகம் இறுக, “நாம சாயந்திரம் மீட் ண்ணும் ந ாது என்ன நடந்தது?
எ ் டி உனக்கு அே் ேளவு லம் ?” பீஷ்மா நகட்க,

“என்ன சார் கசால் றீங் க? நான் அடிச்நசனா? நீ ங் க தான் சார் அடிச்சீங் க நான் .
‘டாய் ’ன்னு கத்தினது தான் நியா கம் இருக்கு… அ ் றம் நீ ங் க தாநன அந்த
ஆளுங் கலள புரட்டி எடுத்தீங் க? உங் கலள ் ார்த்து தாநன அேனுங் க தறி
ஓடினாங் க…” ட ட ் ாகக் நகட்டேலள ் ார்த்து நமலும் குழம் பிய பீஷ்மா,

“நானா?” சந்நதகமாக இழுக்க,

“ஆமா டாக்டர் சார்… உங் க லகயில கூட அந்த கல் லு ட்ட இடத்துலநய
அேனுங் க கட்லடயால அடிச்சாங் கநள…” என்றேள் , அேனது லகலய ் ார்க்க,
அ ் க ாழுது தான் அேனது லகலயத் தூக்கி ் ார்த்தேன், அந்த இடம் கன்றி
சிேந்து, ரத்தம் கட்டி இரு ் லத ் ார்த்து குழம் பினான்.

“இது அ ் டி ஒண்ணும் க ரிய காயமா இல் லநான் என்ன ..ஆனா ..

நடக்கறதுன்னு புரிஞ் சுக்கறதுக்குள் ள நீ த்ாநன அேனுங் கலள அடிச்சி ்
ந ாட்ட?” பீஷ்மாவின் நகள் விலய காற் றில் விட்டேள் ,

“இன்னுமா டாக்டர் சார் மருந்து ந ாடாம இருக்கீங் க? ந ாங் க டாக்டர் சார்…

கமாதல் ல ந ாய் மருந்து ந ாடுங் க… நான் ந ாய் என் நசாலிய ் ார்க்கநறன்”
என்றேள் நகர்ந்து கசல் ல எத்தனிக்க, பீஷ்மா இன்னமும் குழ ் ம் விலகாமல்
நின்றான்.

‘நான் என்ன நகட்டுட்டு இருக்நகன்… இே என்ன ந சாம ந ாய் க்கிட்நட

இருக்கா..’ மனதினில் நிலனத்தேன்,

“ககாடி… நின்னு தில் கசால் லிட்டு ந ா… நீ தாநன அடிச்ச?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“நிஜமா டாக்டர் சார்நல் லா நயாசிச்சு ாருங் க ..… யார் அடிச்சான்னு அ ்ந ா

புரியும் ..” அேன் அ ் டிநய நிற் லத ் ார்த்த மலர் அழுத்தமாகச் கசால் ல,
“இல் ல ககாடி… நானும் லமுலற நயாசிச்சு ார்த்துட்நடன்… உன் கண்ணு
எல் லாம் அ ் டிநய ரத்த கேறில இருந்ததுஉன் முகநம ஒரு மாதிரி ..… நான்
உன்லன வீட்ல விடநறன் ோன்னு கூ ் பிட்ட அ ் ந ா கூட நீ ஒருமாதிரி பிநஹே்
ண்ணின ககாடி…” நயாசலனயுடன் கசால் லிக் ககாண்நட ேந்தேன்,

ட்கடன்று “ஆர் யூ ஆல் லரட் ககாடி… நான் சும் மா உட்கார்ந்து இருந்நதன்…

எனக்கு நல் லா நியா கம் இருக்குஉன் மன அழுத்தத்துனால ..ஆனா ..
உனக்குள் ள ஏதாேது வித்யாசமா நடக்குதா?” இன்னமும் நடந்தலத நம்
முடியாமல் பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“ஹஹஹ்ஹா…” மலர் லமாக சிரித்தாள் .

“இ ் ந ா எதுக்கு சிரிக்கிற?” கடு ் புடன் நகட்டேலன ் ார்த்தேள் ,

“ஹஹஹா…. ரோல் ல டாக்டர் சார்… ஹஹஹ்ஹா… நீ ங் க கதளிோ தான்

இருக்கீங் க..” அேலன நகலியாக சிலாகித்தேள் ,

முகம் கடினமுற, “நான் தான் அடிச்நசன் டாக்டர் சார்அேனுங் க உங் கலள ..

அேனுங் க எண்ணத்லத புரிஞ் ச உடநன ..ககால் ல ேந்தேனுங் கஎனக்கு கேறி
பிடிச்சது ந ால இருந்ததுஎன்ன ந ..டந்துச்சுன்நன எனக்கு அந்த நநரம் புரியல…
சாமியாடி தீர்த்துட்நடன்…” கசான்னேலள ஒரு மார்கமாக ் ார்த்தேன், தனது
லகலய ் ார்க்க,

“நீ ங் க நான் சாமியாடறலத ் ார்த்து திலகச்சு இருந்த ந ாது ஒருத்தன்

உங் கலள தாக்கினான்கல் லு ட்டதால இந்த அளவு ரத்தம் கட்டல .… அேன்
கட்லட ட்டதும் ஏற் கனநே இருந்த இடம் கராம் நமாசமாகிடுச்சு… ஆனா…
நீ ங் க அது கூட கதரியாம இருந்தீங் கஹஹஹாஹ் ..… இ ் ந ா லகலய ் ந ாய்
கேனிங் கஎனக்கு நநரமாச்சு நா ..ன் ேநரன்…” அேள் கிண்டலாகச் கசால் லிக்
ககாண்டிருக்கும் ந ாநத ோசல் கதவு ட டகேன்று தட்டும் சத்தம் நகட்டு,

“ஐநயா… இந்த நநரத்துல யாரு ேர்ராங் க? அ ் ந ாநே கிளம் புன்னு

கசான்நனநன நகட்டியா? நீ ந ாய் கிட்கசன்ல இரு..நான் ேநரன் ..” என்றேன்,
அேள் அங் நக கசல் ேலத ் ார்த்துவிட்டு கதலேத் திறக்க, கேளியில் ஊர்
மக்கள் கூடி இருக்கவும் , பீஷ்மாவிற் கு திலக ் ாய் இருந்தது.

“இேன் எல் லாம் ஒரு டாக்டர்… ஊருக்கு முன்னால நல் லது கசய் யற மாதிரி அந்த
ககாடிலய என்கிட்நட இருந்து கா ் ாத்திட்டு இ ் ந ா அேலள ராத்திரி
வீட்டுக்கு கூ ் பிட்டு கூத்தடிக்கிறான்… நான் கசால் லறது உண்லமயா
இல் லலயான்னு எல் லாரும் நல் லா உள் ள ் ந ாய் ாருங் க… அ ் ந ாத்
கதரியும் …” குணா எக்காளமிட, பீஷ்மா தறி ் ந ானான்.

‘அேன் கசால் ேது ந ால ககாடிலய தான் ேரச் கசால் ல வில் லலநயஇருந்தும் ..

கூ .இ ் க ாழுது ககாடி இங் கிரு ் து அேளுக்கு நல் லதில் லலநயடநே
தன்னலடய க யரும் அல் லோ ககட்டு ் ந ாய் விடும் ’ என்று திலகத்து
நிற் லகயிநலநய,
“ ார்த்தீங் களா? ார்த்தீங் களா? இநதா இேன் முழிக்கிற முழிநய அே இங் க
தான் இருக்கான்னு கசால் லுதுல் ல… உள் ளார ந ாய் அந்தக் கழுலதலய
இழுத்துக்கிட்டு ோங் க…” என்று குணா மீண்டும் சத்தமிடவும் , சிலர்
வீட்டினுள் நள கசல் ல பீஷ்மாலே கநருங் க,

“இங் க ககாடி எல் லாம் ேரநே இல் ல… இது நான் தங் கி இருக்கற வீடு… என்
அனுமதி இல் லாம யாரும் உள் நள ேரக் கூடாது..கேளிய ந ாங் க ..” பீஷ்மா கத்த,

“நீ த ் பு கசய் யலலன்னா இேங் கலள உள் நள விட நேண்டியது தாநன ..

குத்தமுள் ள கநஞ் சு தான்குறுகுறுக்கும் …” என்று தள் ளாட்டத்துடன் கேற் றிநேல்
கமாழிய, அதற் கு நமல் பீஷ்மாவின் ந ச்சுக்கு கட்டு ் டாமல் , வீட்டின் உள் நள
த்து ஆட்கள் நுலழந்து நதடத் கதாடங் கினர்.

வீட்டின் உள் நள சல் லலட ் ந ாட்டு நதடியேர்கள் , ககால் லல ் புறத்திலும்

நதடிவிட்டு நதால் வியுடன் குணாவின் முன்னால் ேந்து நிற் க, அேர்கள் மீது
நம் பிக்லக இல் லாத குணா,

“நீ ங் க எல் லாம் என்னடா நதடி இருக்க ் ந ாறீங் க? நான் ந ாய் அந்த
கழுலதலய பிடிச்சு இழுத்துட்டு ேநரன்…” சூளுலரத்த டி உள் நள நுலழந்தேன்,
சல் லலட ந ாடாத குலறயாக உள் நள கசன்று நதடிவிட்டு நதால் வியுடன் ேந்து
பீஷ்மாவின் அருநக நின்றான்.

“ஹ ் ா..எ ் வும் ந ால த ் பிச்சு ந ாயிட்டா ந ால ..” மனதினில் பீஷ்மா

மகிழ் ந்துக் ககாண்டிருக்க,

“அே உள் ள ேந்தலத நான் ார்த்நதன்அேலள ..க ாய் கசால் லாநத டாக்டர் ..
எங் க ஒளிச்சு ேச்சிருக்க?” குணா அேன் மீது ாய் ந்தான்.

“உள் ள ஒளிச்சு ேச்சிருந்தா உங் க ஆளுங் க கண்ணுல சிக்காலமயா இருக்க ்

ந ாறா? இல் ல நீ யும் நானும் தான் ந ாய் நதடிட்டு ேந்திநயஉனக்கு ..
சிக்கலலயா அே? சும் மா ஏதாேது கனவு கண்டுக்கிட்டு இங் க ேந்து
குதிக்கிறாருஇங் க ் .நான் என்ன மாயாவியா அேலள காணாம கசய் யறதுக்கு ..
இேலர ் ந ால என்லனயும் க ாம் . ாருங் கலளங் க பின்னால சுத்தறேன்னு
நிலனச்சிட்டு இருக்காரு ந ால ார்த்து நடந்துக்நகாங் க ..… கசால் லிட்நடன்…”
அலதவிட கடு ் ாக பீஷ்மா கசால் லவும் ,

“இங் க இருக்கற ககாடிலய உள் ள நதடினா அே எங் க கிலட ் ா?” என்ற குரல்
ேரவும் , அலனேரும் பின்னால் திரும் பி ் ார்க்க, ககாடி மாரியின் அருநக
நின்றிருந்தாள் .

“ நல ஆளு தான்..” ககாடிலய ் ார்த்த பீஷ்மா மனதினில் சிரித்துக் ககாள் ள,

குணாநோ ல ோட்ஸ் மின்சாரம் தாக்கியது ந ால நின்றுக் ககாண்டிருந்தான்.

“ஏய் … நீ எ ் டி இங் க ேந்த? நீ உள் ள ேந்தலத நான் ார்த்நதன்…” குணா

இ ் க ாழுது ககாடியின் முடிலய ககாத்தாக ற் றிக் நகட்கவும் , பீஷ்மா அேனது
லகலய ் பிடிக்க, ஏற் கனநே லகயின் ேலி நிலனவு ேர, குணா தானாகநே
லகலய விளக்கிக் ககாண்டான்.
“ஏய் புள் ள ககாடி… இத்தலன நநரம் ஊநர உன்லனத் நதடிக்கிட்டு இருந்துச்சு… நீ
எங் க ந ான?” ஊரில் ஒரு க ண் நகள் விக் நகட்க,

“ஊர் பூரா நதடினீங்களா? மாரியக்கா வீட்ல என்லனத் நதடினீங்களா? நான்

இத்தலன நநரம் மாரியக்கா வீட்ல தாநன இருந்நதன் அங் க அேங் க கூட .
நாலளக்கு சலமயலுக்கு முருங் லக கீலர ஆஞ் சிக்கிட்டு இருந்நதன்… அங் க
சரியா ார்க்காம, நீ ங் க என்னடான்னா நான் டாக்டர் சார் வீட்ல இருநகன்னு
ஊலர கூட்டி இருக்கீங் கவிஷ .யம் நகள் வி ் ட்டு நான் ேர்ரதுக்குள் ள அேலர
அேமான ் டுத்தறீங் கஇது உங் களுக்நக நியாயமா இருக்கா ..?” ககாடி
அழுலகயுடன் நகட்க,

“ஆமாநாம இேர் கசான்னலதக் நகட்டு நநரா இங் க இல் ல ேந்துட்நடாம் ..…

அங் க ார்த்திருந்தா டாக்டர் தம் பிய கதால் லல கசய் திருக்க நேண்டாம் …”
ஒருேர் கசால் ல, அேர்கலள ஒரு மாதிரி ் ார்த்த பீஷ்மா,

“இது தான் என்லன சீண்டறது கலடசி குணா… இதுக்கும் நமல என்லன

சீண்டினா நான் க ால் லாதேனா ஆகிடுநேன் கசால் லிட்நடன்இந்த மாதிரி ..
அசிங் க ் டுத்தறதுன்னு நீ பிளான் ந ாட்டா… மண்லண தான் கே் விட்டு நி ் ..
ஏன்னா நான் பீஷ்மா…” பீஷ்மாவும் தன் ங் கிற் கு உறும, குணாவும் ,
கேற் றிநேலும் குழம் பி நின்றனர்.

“என்னது? நீ இங் க ேரலலயா?” மீண்டும் கேற் றிநேல் கதாடங் க,

“இல் ல… நீ வீட்டுக்கு ேந்து குடிக்க ஆரம் பிச்ச உடநன நான் மாரியக்கா வீட்டுக்கு
ந ாயிட்நடன்… உனக்கு ககாஞ் சம் கூட அறிநே இல் ல… ச்நச… க த்த க ண்லண
ஊலரக் கூட்டி அசிங் க ் டுத்தற கூத்லத நான் நம் ம வீட்ல தான் ார்க்கநறன் ..
உனக்கு ் பிறந்ததுக்கு நான் கசத்து ் ந ாயிருக்கலாம் …” ககாடி கசால் லிவிட்டு
அங் நகநய அமர்ந்து அழத் கதாடங் கினாள் .

“ககாடி… ககாடி… இ ்ந ா எதுக்கு அழற? இ ் ந ா ஒரு ோர்த்லத கசால் லு… நான்

ந ாலீலச கூ ் பிடநறன் ..” பீஷ்மா கசால் லவும் ,

“ககாஞ் சம் ோய மூடிக்கிட்டு இருக்கியா? அது அ ் னுக்கும் க ாண்ணுக்கும்

உள் ள ந ச்சு…” குணா அேலன அதட்ட,

“இது எனக்கும் அேளுக்கும் உள் ள ந ச்சுநீ ோய மூடு ..…” திலுக்கு பீஷ்மா
எகிற,

இலடயில் புகுந்தேள் , “அகதல் லாம் நேண்டாம் டாக்டர் சார்… நான் எங் க

வீட்டுக்கு ந ாநறன்… இன்னும் இங் க நின்னா எனக்குத் தான் அசிங் கம் ..” ககாடி
அங் கிருந்து கிளம் பிச் கசல் ல, ஊரில் உள் ள அலனேரும் குணாலே ஏளனமாக
ார்த்துவிட்டுச் கசன்றனர்.

“ச்நசஎ ் டி அேலள ..ஆனா ..அே உன் வீட்டுக்குள் ள ேர்ரலத நான் ார்த்நதன் ..

கேளிய விட்ட? என்ன விலளயாடறியா?” குணா பீஷ்மாவின் மீது மீண்டும் ாய,
அநத எண்ணம் தனது மனதினில் இருந்தாலும் அலதச் கசால் ல முடியாமல்
பீஷ்மா நிற் க,
“நான் விலளயாட நீ என்ன மாமனா மச்சானா? ந ாவியா? என்லன
அசிங் க ் டுத்த நிலனச்சாநீ தான் அசிங் க ் டுே ..…” என்ற பீஷ்மா அேன் கண்
முன்னாநலநய கதலே சாத்திவிட்டு உள் நள கசல் ல, அடு ் ங் கலறயின்
உள் ளிருந்த ககாடி, பின் க்கம் ேழியாக கசல் ேலத ் ார்த்தேன், அதிர்ந்து
நின்றான்.

“ககாடி… ககாடி..” பீஷ்மா கமல் லமாக அலழக்க,

“என்ன டாக்டர் சார்… கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் எ ் டி இருக்கு? நான் இங் க தான்

இருந்நதன்… அந்த முட்டா ் யலுங் க என்லன ஒழுங் கா ார்க்காம கேளிய
ந ாயிட்டாங் கமாரியக்கா தான் ேந்து என்லன பின் க்கமா கூட்டிக்கிட்டு .
ந ானாங் க…” சிரித்துக் ககாண்நட அேள் கசால் லவும் ,

“குணாவும் ேந்து ார்த்தாநன…” இன்னமும் குழ ் மாக பீஷ்மா நகட்க,

“நான் நமலடக்கு அடியில ஒளிஞ் சு இருந்நதன்… அேருக்கு தான் குனிஞ் சு

ார்க்க முடியாநத… ஹஹ்ஹஹா…” சிரித்துக் ககாண்டேள் ,

“அ ் டிநய வீட்டுக்கு ் ந ாயிரு ்ந ன்என்நனாட ஒரு ககாலுசு இங் க ..

விழுந்திருச்சு… அலத எடுக்கத் தான் ேந்நதன்… நான் உடநன இங் க இருந்து
ந ாயாகணும் … அடி ட்ட ாம் பு… எங் க வீட்டுக்கு முன்னால கூட்டத்லத
கூட்டும் ..” என்றேள் , நேகமாக அங் கிருந்து ஓடிச் கசல் ல, பீஷ்மா இ ் க ாழுதும்
அதிர்ச்சி விலகாமல் தான் நின்றிருந்தான்.

11. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“இே என்ன இே? ேரா… ஓடி ் ந ாறா? என்னநோ கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் ன்னு
கசால் றா? ஆட்டம் நல் லா இருக்கான்னு நகட்கறா? இே மனசுல என்ன தான்
நிலனச்சிட்டு இருக்கா?” என்று நயாசிக்கத் கதாடங் கிய பீஷ்மாவின் மனம்
குழம் பிய குட்லடயாக இருந்தது.

“என் லகலய கட்லடயால அடிச்சு இருக்காங் க… ஆனாஅலத நான் உணரக் ..

அ ்ந ா நான் என்ன கசய் துட்டு இருந்நதன் ..கூட இல் லலநய? ஒரு ேலிலயக்
கூட உணர முடியாத அளவுக்கா நான் இேலள நேடிக்லக ் ார்த்துட்டு
இருந்திருக்நகன்இே என்ன இே் ேளவு புரியாத புதிரா இருக்கா .?” நமலும்
குழம் பிக் ககாண்டிருந்தேனின் முன் துலர ேந்து நின்றான்.

அேன் முகம் முழுேதும் சிந்திய பூரித்து ் ந ாய் இரு ் லத ் ார்த்தேன்,

“என்ன துலர? இங் க என்ன நடந்திட்டு இருக்கு? நீ ங் க என்னநோ காகமடி டம்
ார்த்துட்டு ேந்த நரஞ் சுக்கு முககமல் லாம் சிரி ் ந ாட ேரீங்க?” ஒருமாதிரிக்
குரலில் நகட்க, துலர கேளி ் லடயாகநே புன்னலகத்தான்.

“இல் ல சார்… நம் ம அய் யாநோட மூக்கு ஊருக்கு முன்னால உலடஞ் சு

சிதறினலத ் ார்த்து கராம் சந்நதாஷமா இருந்துச்சு… அது தான் என்னால
சந்நதாஷத்லத அடக்கநே முடியல..” குரூர ் புன்னலகயுடன் கூறியேலன ்
ார்த்த பீஷ்மா நமலும் குழம் பி,
“ஏன்யா… இந்த ஊர்ல எல் லாரும் நல் லா தாநனய் யா இருக்கீங் க?” கடு ் புடன்
நகட்க,

“ஏன் சார்… நாங் க நல் லா தாநன இருக்நகாம் ? அதுல உங் களுக்கு என்ன
சந்நதகம் ?” துலரயின் தில் நகள் விக்கு, அேலன முலறத்த பீஷ்மா,

“இல் ல… உங் க ஊர்ல உங் க அய் யா மூக்கு உலட டறதுல உனக்கு அ ் டி

என்னய் யா சந்நதாசம் ? அதுவும் நீ ங் க?”

“ஏன் எனக்கு என்ன?” இலடகேட்டியேலன ் ார்த்து க ருமூச்சு விட்டேன்,

“இந்த ஊருக்குள் ள நான் ேரும் க ாழுது அந்த அய் யா என்னநோ இந்த ஊலரக்
காக்க ேந்த குலசாமி நரஞ் சுக்கு நீ ங் க பில் ட் அ ் ககாடுத்தீங் கஇ ் ந ா ..
என்னநோ வில் லன் நரஞ் சுக்கு கசால் றீங் க ..என்னடான்னா?” மனதினில்
ட்டலத பீஷ்மா நகட்டுவிட, துலர சில நிமிடங் கள் அலமதியாய் இருந்தான்.

“என்ன கசால் றதுன்னு ோர்த்லதலய நதடிக்கிட்டு இருக்கீங் களா?” நக்கலாக

பீஷ்மா நகட்க, ‘இல் லல’ என்று மறு ் ாக தலலயலசத்த துலர,

‘சார்… எங் க க ரிய அய் யா எங் கலளக் காக்க ேந்த குலசாமி ந ால தான் ..
யாராேது ேந்து குழந்லத பிறந்திருக்கு, கல் யாணம் , கருமாதின்னு அேருக்கு
தகேல் கசான்னாலும் , ஒரு மூட்லட கநல் , கரண்டு கதன்லன மரம் ,
கல் யாணத்துக்கு ட்டு ் புடலேயும் , கல் யாண ந்திக்கு நதலேயான அரிசியும் ,
கருமாதிக்கும் அதுக்குத் நதலேயான எல் லாநம தானமா தந்து அேங் கலள
அனு ்பி லே ் ாரு..

அேங் க வீட்டம் மாவும் அ ் டித் தான்ஏன் ககாடுக்கறீங் க .? எதுக்கு என்ன

ஏதுன்னு? எதுவுநம நகள் வி நகட்காம சிரிச்ச முகத்நதாட ககாடுத்து
அனு ் புோங் க… அ ் டி உத்தமமா ோழ் ந்தேங் கநளாட கநடுநாலளய
தேத்துக்கு பிறந்தேர் தான் இந்த சின்னய் யாஅய் யாநோட நநகரதிர் குணம் .
..ககாண்டோரு” துலர கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக,

“கசல் லம் ககாடுத்து ககடுத்துட்டாங் கன்னு கசால் ல ேரீங்க?” அேனது

நகள் விக்கு,

“இல் லஊர்ல ..ஆனா .அேங் க கரண்டு ந ருநம கண்டிச்சு தான் ேளர்த்தாங் க ..

உள் ளேங் க எல் லாம் அேங் க குலசாமிநயாட ோரிசுன்னு கசல் லம் ககாடுக்க,
அதுநே எங் களுக்கு எல் லாம் விலனயா ந ாச்சு..” என்ற துலர கண்கள் கலங் க,

“நேலிநய யிலர நமய் ஞ் சது ந ால… சின்னேரு இரு து ேயலசத்

தாண்டினதும் , க ாண்ணுங் கலள கிண்டல் கசய் யறது, அேங் க நமல லக
லேக்கிறதுன்னு அக்கிரமம் கசய் ய ஆரம் பிச்சிட்டான்இதுல என்நனாட .
மலனவியும் அடக்கம் …” என்றேன், குலுங் கி அழத் கதாடங் கினான்.

“துலர..” பீஷ்மா அதிர,

“ஆமாங் க டாக்டர் சார்என் மலனவி கராம் அழகா இரு ் ா ..… ககாடி

அளவுக்கு எல் லாம் இல் லநான் .ஆனாலும் ார்க்க லட்சணமா இரு ் ா ..
அதனால என் கூட .குலறோ சம் ாதிக்கிநறன்னு அேளுக்கு கராம் ேருத்தம்
அலத கதரிஞ் சிக்கிட்டேன் ..அடிக்கடி சண்லட ந ாட்டுக்கிட்நட இரு ் ா,
அேகிட்ட ஆலச ோர்த்லத ந சி, ணத்லதக் காட்டி, அேநனாட ேலலயில
இழுத்து, அேலள நாசம் ண்ணிட்டான்.

அந்த விஷயம் எனக்குத் கதரிய ேர, நான் நகா த்துல அேலள அடிச்சிட்நடன் ..
அதுக்கு நகாவிச்சிக்கிட்டு அேர் வீட்நடாட ந ாநறன்னு ந ானே, திரும் ேரநே
இல் லஎங் க அம் மா ந ாய் அய் யா வீட்ல நகட்ட ந ாது .., அே இங் க ேரநே
இல் லன்னு க ரியேர் கசான்னாருசின்னேருக்கு கிட்ட ந ாய் எங் க ஆ ..த்தா
மன்றாடி நகட்ட ந ாது, இந்த ஊலர விட்நட அே ந ாயிட்டான்னு கசான்னாங் க ..
நானும் மானத்துக்கு அஞ் சி அேலளத் நதடநே இல் ல… எங் க இருக்காநளா
ாவி..” ஆக்நராஷமாக துலர முடிக்க, பீஷ்மா அேலன ரிதா மாக ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தாலும் , அந்த குணா மீது ககாலலகேறிநய எழுந்தது.

“அந்த சண்டாளன் கிட்ட சண்லட ந ாடலாம் தான்… ஆனா… என் மானம்

ந ாயிரும் அதனால எங் க ஆத்தா அே என்கிட்நட சண்லட ந ாட்டுக்கிட்டு ..
.எல் லாம் என் விதி டாக்டர் சார் .ஊலர விட்டு ந ாயிட்டான்நன கசால் லிடுச்சு
அேன் இன்லனக்கு ஊருக்கு முன்ன தலலகுனிஞ் சு நின்னது எங் கள் ள எத்தலன
ந ருக்கு மனசுல குளுகுளுன்னு இருந்துச்சு கதரியுமா? ல க த்தேங் க
ேயித்துல அ ் டிநய ஆயிரம் லிட்டர் ாலல ககாட்டினது ந ால குளிர்ந்து
ந ாச்சு…” என்றேன், பீஷ்மாவின் லகலய ் பிடித்து,

“நீ ங் க தான் அந்த குணாலே ஏதாேது கசய் யணும் …” அது உங் களால முடியும் ..
அேன் உங் களுக்கு ய ் டறான்…” கேறியுடன் கசால் ல, பீஷ்மாவிடம்
அலமதிநய திலாகக் கிலடத்தது.

“என்ன சார் ந ச மாட்நடங் கறீங் க? கேளியூர்காரன் நமக்கு எதுக்கு ேம் புன்னு

நிலனக்கறீங் களா?” துலர நகட்க,

“இல் ல… அ ் டி இருந்திருந்தா… உங் கள் ள ஒருத்தனா நின்னு ககாடி அேன்

லகல சிக்கி கஷ்ட ் டறலத நேடிக்லக ் ார்த்துட்டு உச்சு ககாட்டிக்கிட்டு
இருந்திரு ் ந ன்..” நக்கலாக அேனுக்கு ஒரு குட்டு லேத்தேன்,

“ந ாலீஸ்ன்னு ஒண்ணு இருக்குல் லஅதுக்கு நீ ங் க எல் லாருநம ஒரு மனு ..

..ககாடுத்திருக்கலாநம” அேனது நகள் விக்கு,

“ககாடுத்தா… ககாடுத்தாஅந்த மனு எல் லாம் எலடக்கு ் ந ாட்டு ேலட ..

சா ்்பிட்டு ந ாயிருோங் கஅ ் டி ககாடுத்த கரண்டு மூணு ந நராட .
மனுநோட சின்னய் யா அேங் க வீட்டுக்கு ேந்து, அலத அேங் க முன்னாநலநய
கிழிச்சு ் ந ாட்டலத ார்த்து, யாருங் க மனு ககாடு ் ாங் கஅேங் க ேலட .
ேர ந ாலீலச எல் லாம் அேன் ..சா ் பிட நாம ஏங் க மனு ககாடுக்கணும்
எ ் டிநயா சமாளிச்சு, விலலக்கு ோங் கிடறாங் க சார்எங் களுக்கு ஒரு விடிவு ..
ேராதான்னு நாங் க காத்துக்கிட்டு இருந்நதாம் … நீ ங் க ேந்தீங் க..” நக்கலாகவும் ,
ஆத்மார்த்தமாகவும் கசான்னேன்,

“ந ாலீஸ் எல் லாம் சரி டாது சார்அது ..அேன் லகலய முறுக்கினீங்க இல் ல .
ந ாலநே அேநனாட காலலயும் உலடச்சு எடுங் கடாக்டர் சார்அது தான் .
அேனுக்கு ககாடுக்கற நல் ல தண்டலனயும் கூட“ துலர நகா த்தில் க ாரிந்துக்
ககாண்டிருக்க, பீஷ்மாவிற் கு துலரலய நிலனத்து ாேமாக இருந்தது.

“நீ ங் க சிரிச்சு கலகலன்னு ந சிட்டு, கிண்டல் கசய் யறது எல் லாம் ார்த்து…”
பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்டு ேரும் ந ாநத,

“இந்த நகாமாளி நேஷநம நான் ஊலர ஏமாத்தறதுக்குத் தான் சார்..” என்றேன்

கண்கலள துலடத்துக் ககாண்டு,

“அந்த ககாடிலய நீ ங் க விரும் றீங் கன்னு எனக்குத் கதரியும் சார்அந்த ் ..

தினம் தினம் அேங் க கிட்ட மாட்டிக்கிட்டு ..க ாண்ணு கராம் ாேம்
சீக்கிரநம அலத இங் க இருந்து கூ .முழிக்குதுட்டிக்கிட்டு ந ாயிடுங் கஅேநளாட .
இதாேது நல் லா ோழட்டும் .அக்காநோட கதி தான் அற் ாயுசா ந ாச்சு…” என்று
துலர கசால் லவும் ,

“அேங் க அக்கா எ ் டி இரு ் ாங் க? ககாடிக்கும் அேங் களுக்கும் கராம் ேயசு

வித்யாசமா?” பீஷ்மா நகட்க,

“அந்த ் க ாண்ணும் ககாடிலய ் ந ாலநே தான்… கராம் அழகா இருக்கும் …

கராம் சாந்தமும் கூட… ககாடிலய விட அந்த க ாண்ணு இன்னும் ககாஞ் சம்
அழகா இருக்கற மாதிரி நதாணும் … கரண்டும் …” என்று துலர கதாடங் கும் நநரம் ,
ோயில் கதவு திறக்கும் சத்தம் நகட்டு, இருேரும் திரும் பி ் ார்க்க, அந்த இடம்
யாரும் இல் லாத கேற் றிடமாக இருந்தது.

“யாநரா கதலேத் திறந்த சத்தம் நகட்டது இல் ல துலர..” சந்நதகமாக பீஷ்மா

நகட்க,

“ஆமா சார்யாராேது கேளிய நிக்கறாங் கநளா ..நகட்டுச்நச .?” துலர கேளியில்

கசன்று ார்க்க, யாரும் ேந்த சுேடு கூட இல் லாமல் ந ாகவும் , வீட்லடச் சுற் றி
நதடி விட்டு ேந்தான்.

“யாருநம இல் ல டாக்டர் சார்ஆனா ..… யாநரா கதலேத் திறந்தாங் க…” அேன்
அடித்துச் கசால் லவும் ,

“ஆமா துலரயாரா இருக்கும் ..? ஒருநேலள காத்தா இருக்குநமா?” பீஷ்மா

நகட்டுக் ககாண்நட அருகில் இருந்த மரத்லத நநாட்டம் விட்டுக் ககாண்நடச்
கசால் ல,

“எல் லா மரமும் பிடிச்சு ேச்ச பிள் லளயார் ந ால நிக்குதுஇதுல காத்தடிச்சு ..

கதவு திறக்குநதா?” எ ் க ாழுதும் ந ால துலர கிண்டல் கசய் யவும் , சிரித்துக்
ககாண்ட பீஷ்மா,

“உள் ள ந ாய் கதலே சாத்திட்டு தூங் கலாம் துலர… சாயந்திரம் நடந்தது மாதிரி
அந்த குணாநோட ஆளுங் க ேந்து நம் மலள அடிச்சு ் ந ாட்டுட ந ாறாங் க ..
..ோங் க உள் ள ந ாயிடலாம் ” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்நட உள் நள கசல் ல,
துலர நேகமாக அேநனாடு உள் நள கசன்று கதேலடத்தான்.
“சார்என்ன கசால் றீங் க ..? அந்தாளு உங் கலள அடிக்க ஆலள ஏவினானா?”
அதிர்ச்சியுடன் துலர நகட்க,

“ஆமா துலர..” என்று நடந்தலேகலள அேன் கசால் லவும் , துலரயின்

இதழ் களின் புன்னலக கநளிந்தது.

“என்ன துலர? நான் அடி ட இருந்தது உங் களுக்கு சந்நதாஷமா இருக்கா? நான்
எங் க அம் மாவுக்கு ஒநர ல யன்அேங் க கூடிய சீக்கிரம் இங் க ேநரன்னு ..
அேங் க ேர ேலரக்கும் நான் நல் லா இருக்க ..கசால் லி இருக்காங் க
நேண்டாமா?” பீஷ்மா கிண்டலடிக்க,

“இல் ல டாக்டர் சார்அந்த ககாடி ் க ாண்ணு கேறி பிடிச்சே ந ால ..

நடந்்துக்கிட்டான்னு கசான்னீங்க இல் ல… அது அேநளாட நேலல இல் ல டாக்டர்
சார்அேநளாட அக்கா அே உடம் புல புகுந்து அேலள ஆட்டி ேச்சு .
அற் ாயுசுல .அேனுங் கலள புரட்டி எடுத்து உங் கலள கா ் ாத்தி இரு ் ா
ந ாற க ாண்ணா அது? ரத்த கேள் ளத்துல அநதாட முகத்லத ார்க்கநே
முடியல..” மீண்டும் துலர கதாடங் க,

“சுத்தம் … நீ ங் களும் இ ் ந ா ந ய் கலத கசால் ல ் ந ாறீங் களா துலர… எனக்குத்

தூக்கம் ேருது…” என்று பீஷ்மா கசன்று தனது டுக்லகயில் டுத்துக் ககாள் ள,

“நிஜமா… அந்த ் க ாண்ணு இந்த ஊருக்குள் ள உலாத்துறதா நான்

நகள் வி ் ட்நடன் டாக்டர் சார்நிலறய ந ர் அேலள மல் லிலக .. நதாட்டத்துல
ார்த்நதன்மாமரத் நதா ் புல ார்த்நதன்னு கசான்னாங் க ..…” துலரயும்
ந சிக்ககாண்நட டுக்க,

“ஏன் துலர வீட்டுக்கு ் ந ாலலயா? அம் மா தனியா இரு ் ாங் க இல் ல…”

“இல் ல சார்… அம் மா அக்காங் க வீட்டுக்கு ந ாயிட்டு ேநரன்னு ந ாயிருக்காங் க ..

ேர ஒரு ோரம் ஆகும் …” என்றேன், நநத்நத உடம் பு முடியலன்னு கசால் லிட்டு
இருந்தீங் க சார்..நல் லா தூங் கி கரஸ்ட் எடுங் க ..” என்ற துலர விலரவிநலநய
குறட்லட விட்டு உறங் கத் துேங் க, பீஷ்மாவிற் கு தூக்கம் ேர மறுத்தது.

“நிஜமாநே ந ய் ன்னு ஒண்ணு இருக்கா?” என்ற மனதின் நகள் விக்கு,

“ஹ்ம் ம்ல எந்.எச்.நம் ம ஜி ..த நநாயும் இல் லாமநய, எநதா முனகறாங் க, கண்ணுல
இருந்து ரத்தம் ேடியுதுன்னு எத்தலன ந லர ் ார்த்திருக்நகாம் அ ் ந ா ..
நிஜமாநே அேங் க எல் லாம் ந ய் பிடிச்சேங் க தானா? நசாட்டாணிக்கலரயில
எல் லாம் அந்த ஆட்டம் ஆடுோங் கநள…” என்று ஏநதநதா நிலனவுகளில் சுற் றிக்
ககாண்டிருந்தேன் , திடீகரன்று ஜன்னலின் ேழிநய ேந்த கமல் லிய பூங் காற் றில் ,

“கதவு காத்துக்கு தான் அசஞ் சிருக்கும் …” என்ற முடிவுக்கு ேந்தேனாய்

கண்கலள மூடிக் ககாள் ள, சிறிது நநரத்திநலநய நன்றாக உறங் கத்
துேங் கினான்.

மறுநாள் க ாழுது பீஷ்மாவிற் கு மீண்டும் கதன்றலின் தாலாட்டுடன் விடிந்தது .

ஜன்னல்ின் ேழிநய ேந்த மல் லிலகத் நதாட்டத்து ோசம் சுமந்த கதன்றலில்
கண்கலள விழித்தேன் , நன் கு விடிந்து விட்டலத உணர்ந்து நேகமாக எழுந்து
மருத்துேமலனக்குத் தயாராகத் கதாடங் கினான்.

“டாக்டர் சார்நீ ங் களும் .நம் ம நகாவில் ல இன்லனக்கு சிற ் பு பூலஜ நடக்குது ..

ேந்து அம் மலன ஒருஎட்டு ார்த்துட்டு அ ் றம் ஹாஸ்பிடலுக்கு ந ாங் கநளன் .
ண்டிலக துேங் க இன்லனக்கு நாள் .அம் மன் கராம் அழகா இருக்கும்
..குறி ் ாங் க” காலல உணலே எடுத்துக் ககாண்டு ேந்த மாரி பீஷ்மாவிடம்
கசால் ல,

“நகாவிலுக்கா… நானா?” அேன் இழுக்க,

“ேந்தா நல் லா இருக்கும் சார்நாங் க எல் லார .்ும் ந ாக ் ந ாநறாம் ..

அம் மனுக்கு இந்த ஊர்ல விலளயற பூலே எல் லாம் இன்லனக்கு காணிக்லகயா
விதம் விதமான பூநோட அலங் காரம் கசய் துக்கிட்டு அம் மன் .ககாடு ் ந ாம்
முகத்துல அருள் கசாட்டும் ாருங் க… அந்த ் க ாண்ணு இன்லனக்கு பூரா
அம் மலன ் ார்த்துக்கிட்டு நகாவில் லலநய கிடக்கும் ..” தன் ந ாக்கில் மாரி
ந சிக் ககாண்நட ந ாக,

“எந்த ் க ாண்ணு…” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“எந்த க ாண்ணு?….. ஹான்….. ஹான்… அதான்… நம் மநம் ம ..… அே தான் ககாடி…
ககாடிஅேளுக்கு கராம் பிடிக்கும் ..…” என்ற மாரி, கலங் கிய கண்களுடன்,

“அேலளக் கூட்டிக்கிட்டு நான் கிளம் நறன்..நீ ங் க ோங் க .” என்று

கசால் லிவிட்டு கசல் ல, பீஷ்மாவிற் கு எதுநோ கநருடுேது ந ால இருந்தது.

“இேங் க நேற என்னநோ கசால் ல ேந்தாங் கஆனா நேற எலதநயா ..

என்னோ இருக்கும் ..கசால் லிட்டு ந ாறாங் க?” என்ற நயாசலனநயாடு அேன்
நின்றுக் ககாண்டிருக்க, மாரி ககாண்டு ேந்த உணலே ் ார்த்த துலர,

“ஓ இன்லனக்கு மாரியக்கா எனக்கும் நசர்த்து சா ் ாடு ககாண்டு

ேந்துட்டாங் களா? நான் இன்லனக்கு நகாவில் பிரசாதத்லத இல் ல ஒரு கேட்டு
கேட்டலாம் ன்னு இருந்நதன்… சர்க்கலர க ாங் கலும் , புளிசாதமும் அருலமயா
இருக்கும் ” என்று கசால் லிக் ககாண்நட பீஷ்மாவிற் கு உணலே எடுத்து லேக்க,
பீஷ்மா நயாசலனயுடன் அமர்ந்திருந்தான்.

“என்ன சார் நயாசிச்சுக்கிட்டு இருக்கீங் க? நீ ங் களும் க ாங் கலல ஒரு லக

ார்க்கலாம் ன்னு நிலனக்கறீங் களா?” துலர கிண்டலாகக் நகட்க,

“துலர இந்த மாரியக்கா ஏன் அழுதுக்கிட்நட ந ாறாங் க? அேங் களுக்கு என்ன

ஆச்சு?” அேன் நேறு நகள் வி நகட்டான்.

“ஏதாேது நிலன ் ா இருக்கும் சார்… நீ ங் க சா ் பிடுங் கஅங் க நகாவில் ல .

அந்த குணாவும் .இன்லனக்கு க ாண்ணுங் க எல் லாம் கூடி இரு ் ாங் க
இத்தலன ேருஷம் இல் லாம இந்த ேருஷம் ..நீ ங் க இருந்தா .இரு ் ான்
..க ாண்ணுங் க நிம் மதியா சாமி கும் பிடுங் க” யதார்த்தமாக துலர கசால் லவும் ,
“நான் என்ன டாக்டரா இல் ல ந ாலீசா… ாதுகா ் புக்கு கூ ் பிடறா மாதிரி
கூ ் பிடறீங் க?” கிண்டல் கசய் துக் ககாண்நட தட்டில் இருந்த இட்லிலய பிட்டு
ோயில் ந ாட்டுக் ககாண்டேனின் புருேம் சுருங் கியது.

“இது ககாடிநயாட சலமயல் ந ால இருக்நக..” மனதினில் நிலனத்துக்

ககாண்டேன்,

“ஹ்ம் ம்… அேநள சலமச்சு மாரியக்கா மூலமா ககாடுத்து அனு ்பி இரு ் ா..”
மனதினில் எழுந்த நகள் விக்கு தாநன திலல யூகித்துக் ககாண்டேன், உணலே
உண்டு முடித்து துலரயுடன் நகாவிலுக்குச் கசன்றான்.

கசழித்து ேளர்ந்திருந்த கநற் கதிர்கள் ச்லச புடலேயுடுத்திய க ண்கணன

தலல சாய் த்து நின்றிருக்க, அதலன சுற் றி ேர ் ந ாரம் கலர கட்டியது ந ால
இருந்த அழகான பூச்கசடிகளும் ஒருபுறம் கதன்னந்நதா ் பும் ..… மறுபுறம்
சலசலத்து ஓடும் கால் ோயும் என ரம் மியமாக இருந்த இடத்தின் நடுநே
இருந்தது அந்த அம் மன் நகாவில் .

நகாவிலுக்கு நேலி அலமதார்ந ால இருந்த நே ் மரங் கள் … அந்த இடத்லத

குளுலமயாக லேத்திருந்ததுகண்லண குளுலமயாக்கும் விதமாக அங் கிருந்த .
ேண்ண ேண்ண மலர்கள் மிகவும் கேனமுடன் ராமரிக்க டுேலத அந்த
.இடத்தின் நநர்த்திநய நன்றாக உணர்த்தியது

“ோே் … இந்த இடம் இே் ேளவு அழகா இருக்நக… நான் இந்த ் க்கம் ேந்தநத
இல் லலநய துலர… ஐநயா நகமராலே எடுத்துட்டு ேர மறந்துட்நடன் ாருங் க .
இருக்கட்டும் … இன்கனாரு நாள் ேந்து எடுத்துக்கநறன்…” என்று பீஷ்மா அந்த
இடத்லத ரசித்து ார்த்துக் ககாண்நட நடக்க,

“ஆமா சார்அம் மனும் கராம் அழகா இருக்கும் ..…” என்று கசால் லிவிட்டு துலர
க்தியுடன் உள் நள கசல் ல, எ ்க ாழுதும் தனது அன்லனக்காகநே நகாவிலுக்கு
கசல் லும் ேழக்கம் உலடய பீஷ்மா, அதுவும் அந்த இயற் லகக் காட்சிகள்
அேலன டம் பிடிக்க அலழக்க, கமல் ல ககாடிலயக் காண கண்கலள
சுழற் றிய டி பீஷ்மா நகாவிலினுள் நள கசன்றான்.

அேர்கள் கசான்னது ந ாலநே மலர்கள் கமாத்தத்லதயும் சூடிக் ககாண்டு,

உலகின் அழகியாக திரிசூலி காட்சியளிக்கவும் , அேலனயும் அறியாமல்
பீஷ்மாவின் லககள் உயர்ந்து கூ ் பிக் ககாண்டு நின்றது.

அம் மனின் அருள் ாலிக்கும் முகத்லத கண்டதும் மனதிற் குள் ஏநதா நிம் மதி
பிறந்தது ந ால ஒரு உணர்வு…

“மாரியக்கா கசான்னது ந ாலநே இந்த இடம் கராம் அழகா இருக்கு துலர ..

அ ் ் ா… அம் மன் என்ன அழகு?” பீஷ்மா சிலாகித்துக் ககாண்நட சுற் றி
ேந்தான்.

அங் கிருந்த மண்ட த்தில் குணாவும் , அேலனச் சுற் றி நகாவில்

அறங் காேலர்களும் அமர்ந்து, காகலண்டலர லேத்துக் ககாண்டு எலதநயா
ஆராய் ந்துக் ககாண்டிருந்தனர்திருவிழா நததிலய அறிய லர் ஆேலாக அங் கு .
நின் றிருக்க, அேர்கலள நேடிக்லக ் ார்த்துக் ககாண்நட பீஷ்மா அந்தக்
நகாவிலல சுற் றி ேந்தான்.

மாரி, ஓரிடத்தில் தலல சாய் த்து அமர்ந்திருக்க, அேரது அருகில் ககாடியும் அநத
அளவு நசாகத்துடன் அமர்ந்திருந்தாள் ஊநர குதூகலத்துடன் தங் கள் ஊரின் .
திருவிழாலே எதிர் ் ார்த்து காத்திருக்க, இேர்கள் இருேரும் இே் ோறு
அமர்ந்திருக்கும் காரணம் அறிய நேண்டி, பீஷ்மா அேர்கள் அருகில் கசன்றான்.

“உங் க அக்காவுக்கு பிடிச்ச மல் லிலக பூலே சரமா கதாடுத்து அம் மனுக்கு
சாத்திநனன்மல் லிலகக்கு நடுநடுவுல நராஜாவும் மரிக்ககாழுந்தும் ேச்சு .
அ ் டித் கதாடுத்தா அேளுக்கு கராம் பிடிக்க .கதாடுத்நதன்்ும் … அதுவும்
இன்லனக்கு அந்த மாலலலய தான் அம் மன் கழுத்துலயும் தலலயில கிரீடம்
ந ாலவும் , அதுல இருந்து ஜலடக்கு பூ அலங் காரம் ந ாலவும் ேச்சிருச்காங் க.

அலத மட்டும் அே ார்த்தா… ‘அக்கா அம் மன் இ ் டி இருக்குக்கா… அம் மன்

அ ் டி இருக்காக்கா’ன்னு குழந்லதயாட்டம் சுத்தி சுத்தி ேருோ…”
ஆற் றாலமநயாடு மாரி புலம் பிக் ககாண்நட இருக்க, ககாடிநயா
கசால் லமுடியாத அளவிற் கு மனதிநலநய எலதநயா மறுகிக் ககாண்டிரு ் து
ந ால பீஷ்மாவிற் குத் கதரிந்தது.

“ககாடிநயாட அக்கா கராம் நல் ல க ாண்ணு ந ாலஅதான் கரண்டு ந ரும் ..

இ ் டி அேலள நிலனச்சு புலம் பிக்கிட்டு இருக்காங் க… ாேம் அே இன்னும்
ககாஞ் ச காலம் இருந்திருக்கலாம் ..” என்று நிலனத்துக் ககாண்டேன், ககாடிலய
தாண்டிக் ககாண்டு சுற் றி விட்டு நகாவிலின் கேளியில் ேந்து நின்றான்.

அேன் அருநக அலசவு கதரிந்து பீஷ்மா திரும் பி ் ார்க்க, “டாக்டர் சார்…

மாரியக்கா கூ ் பிட்டு நீ ங் க ேந்தீங் களா? உங் களுக்கு இந்த இடம்
பிடிச்சிருக்கா?” ககாடி நகட்க,

“கராம் நல் லா இருக்கு ககாடி..” என்றேன்,

“உன் முகத்துல தான் இந்த இடத்லத ரசிச்சு ார்க்கற எந்த முக ாேமும் இல் ல…
என்ன ஆச்சு? உங் க அக்கா நிலனோ?” நகட்டு முடிக்கவும் ,

“ஹ்ம் ம்… ஆமாஅே இருந்த ேலர எனக்கு அே அருலம .. கதரியல… இ ் ந ா தான்

அே எே் ேளவு ேலிலய தாங் கிட்டு என்லன கா ் ாத்தி இருக்கான்னு புரியுது ..
..நான் கராம் சுயநலோதி” மனம் ேருந்திச் கசான்னேளின் லகலய ் ற் றி
தனது லகக்குள் லேத்துக் ககாண்டேன் ,

“அ ் டி எல் லாம் ஒண்ணும் இல் ல ககாடிஉனக்கு என்ன ..நீ நல் லே தான் ..

பிரச்சலனனாலும் என்கிட்நட கசால் லு…” என்று பீஷ்மா கசால் லிக்
ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, அங் கு ேந்த மாரி,

“தம் பி… அே லகலய விடுங் கஎன்ன கசய் துக்கிட்டு இருக்கீங் க ..?” என்று தற,

அேருக்கு எல் லாம் கதரியும் என்ற நம் பிக்லகயுடன், “அே கராம்

ேருத்த ் டறது ந ால இருக்குஅதான் ஆறுதல் கசா ..ன்நனன்…” மாரியிடம்
தில் கசால் லவும் ,
“ஹ்ம் ம்… ஆமா… அேளுக்குன்னு யார் இருக்கா..” எங் நகா ார்த்துக் ககாண்டு
கசான்னேலர ் ார்த்த பீஷ்மா,

“நான் இருக்நகன்..” ககாடியின் லகலய அழுத்திக் ககாண்நட கசால் லவும் ,

கண்ணீருடன் ககாடி அேலன ் ார்க்க, ஆறுதலாக கண் மூடித் திறந்த பீஷ்மா,

“இநத நகாவில் ல அம் மன் சன்னதியில, எங் க அம் மா லகயால தாலி எடுத்துக்
ககாடுக்க, இந்த ஊருக்கு முன்னிலலயில நம் ம கல் யாணம் கண்டி ் ா நடக்கும்
ககாடி…” பீஷ்மா உறுதி அளிக்கவும் , மாரியின் இதழ் களில் ஒரு விதமான
புன்னலக ேந்து கசன்றது.

12. உன்னருகே நானிருப் கபன்

மாரி ஒரு மாதிரி சிரிக்கவும் , அலத கண்டுககாண்ட பீஷ்மா, “ஏன் மாரியக்கா

ஒரு மாதிரி சிரிக்கறீங் க?” எனக் நகட்க,

“இல் லலநய… நான் சந்நதாஷத்துல தாநன சிரிச்நசன்…” மாரி சாதி ் து ந ால

அழுத்தமாகச் கசால் லவும் , நதாள் கலள குலுக்கிக்ககாண்டு ககாண்ட பீஷ்மா,
அநதாடு அந்த ் ந ச்லச விடுத்தாலும் , அேனது மனதினில் ல கநருடல் கள்
எழநே கசய் தது.

மாரியின் முகத்லத அேன் சிறிது நநரம் கூர்ந்து நநாக்கி அேரது மனநிலலலய

டிக்க முயல, அேநரா அதற் கு இடமளிக்காதது ந ால முகத்லத எங் நகா
திரு ் பிக் ககாண்டு கேறித்துக் ககாண்டிருந்தார்.

அந்த முகத்தில் கடுகளவிற் கும் சந்நதாசம் இல் லல என் லத மட்டும்

பீஷ்மாோல் உணர முடிந்ததுமாரி தனது மனதினில் எலதநயா லேத்துக் .
.ககாண்டு தவிக்கிறார் என்றும் அேனால் உணர முடிந்தது

“மாரியக்காகாலலயில உங் க கிட்ட ககாடியா சலமயல் கசய் து ககாடுத்து ..

அனு ்பினா?” பீஷ்மா நகட்டது தான் தாமதம் , அேரது கண்களில் இருந்து
கண்ணீர ் ேழியத் துேங் கியது.

எங் நகநயா ார்லேலய தித்துக் ககாண்நட இருந்தேர் அேனுக்கு மறு ் ாக

மட்டும் தலலயலசத்து, “நான் நகாவில் உள் ள ந ாநறன்…” என்று கசால் லிவிட்டு,
அங் கிருந்து நகர்ந்து கசல் ல, நயாசலனயுடன் பீஷ்மா மாரிலயநய ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்.

“ஏன் ககாடி… நீ இன்லனக்கு பூ லேக்கலலயா?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“எனக்கு பூ லேக்க பிடிக்கல…” விரக்தியாகச் கசான்னேள் ,

“நான் இங் க கராம் நநரம் இருந்து ந ச முடியாது .தனியாவும் நிக்க முடியாது .

உள் ள ந ாய் மாரியக்கா கூட உட்கார்ந்துக்கநறன்…” என்று கசான்ன ககாடி,
பீஷ்மாவின் லகயில் இருந்து தனது லகலய பிரித்துக் ககாண்டு கசல் ல, பீஷ்மா
தான் திலகத்து நின்றான்.

‘என்ன தான் ோழ் வில் சில கச ் ான சம் ேங் கள் நிகழ் ந்தாலும் ஏற் கனநே
நிகழ் ந்திருந்தாலும் , ஒரு க ண், தனது மனதிற் கு பிடித்தேனின் லக
முதன்முதலில் தீண்டும் ந ாது, அதுவும் கிராமத்து க ண்… சிறிது கூட முகம்
சிேக்காமல் இரு ் ாளா?’ அந்த எண்ணம் ேந்த உடநனநய பீஷ்மாவிற் கு சிறிது
சலி ் பு உண்டானது.

“ஹ்ம் ம்… நானும் கலதயில எல் லாம் கசால் ற இந்த முகம் சிேக்கறது எ ் டி
இருக்கும் ன்னு ார்க்கணும் ன்னு தான் ஆலச ் டநறன்… நமக்கு அதுக்கு
ககாடுத்து லேக்கல ந ால…” என்று கிண்டலுடன் நிலனத்துக் ககாண்டு
துலரலயத் நதட, ‘திருவிழா என்று?’ என்ற நததிலய அறிந்துக் ககாள் ள,
கூட்டத்நதாடு கூட்டமாக அேனும் கமய் மறந்து நின்றுக் ககாண்டிருக்க,
அேலன கதால் லல கசய் யாமல் , பீஷ்மா தனது மருத்துேமலனக்கு திரும் த்
துேங் கினான்.

சில அடிகள் நடந்த பிறகு தன்லன யாநரா கதாடர்ந்து ேருேது ந ால

இருக்கவும் , பீஷ்மா திரும் பி ் ார்க்க, அந்த இடம் கேற் றிடமாக இருக்கவும் ,
“எல் லாம் பிரலம…” நமலும் கிண்டலாக நிலனத்துக் ககாண்டேன் ,
மருத்துேமலனலய அலடயும் ந ாநத, அேனுக்காக மலர் காத்திருந்தாள் .

“ககாடி… நீ எ ் டி இங் க ேந்த? அதுவும் எனக்கு முன்னால?” பீஷ்மா

ஆச்சரியமாகக் நகட்க,

“நான் உங் க பின்னாநலநய தான் ேந்நதன்நீ ங் க திரும் பி ் ார்க்கும் ந ாது ..

நான் தான் ஒளிஞ் சிக்கிட்நடநன… சும் மா கண்ணாமூச்சி ஆடத் தான்…”
கசால் லிவிட்டு சிரித்தேலள பீஷ்மா கண்ணிலமக்காமல் ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்.

“நீ இ ் டி இருக்கறது தான் ககாடி கராம் நல் லா இருக்கு…” அேலள ரசித்துக்

ககாண்நட பீஷ்மா கசால் ல,

“எது?” இதழில் புன்னலகயுடன் நகட்டேள் , பீஷ்மாலே ் ார்க்காமல்

தலலகுனிந்த டி தனது தாேணிலய விரல் களில் சுற் றிக் ககாண்டிருந்தாள் .

“நான் பூ லேக்கலலயான்னு நகட்ட உடநன ேச்சிக்கிட்டு லக நிலறய

ேலளயல் ந ாட்டுக்கிட்டு ேந்திருக்கநய ககாடி… இது தான் உனக்கு நல் லா
இருக்கு… கராம் அழகா இருக்குஅநதாட உன்நனாட முகத்துல இ ் டி .
அபூர்ேமா ேர சிரி ் பு தான் எல் லாத்லதயும் விட ஃக ன்டாஸ்டிக்…” அேன்
ரசித்து கசால் லிக் ககாண்நட ேர, அேளது கன்னங் களில் நாண ் பூ பூக்க,
பீஷ்மா ஆலச ் ட்டது ந ாலநே அேளது கன்னங் கள் கசந்நிறம் ககாண்டது.

“ோே் … ோே் ..” பீஷ்மாவின் இதழ் கள் முணுமுணுக்க, புருேத்லத மட்டும்

உயர்த்தி ‘என்ன’ என் து ந ால மலர் நகட்க,

“இல் ல ககாடி… இ ் ந ாத் தான் நான் இந்த கேட்கச் சிே ் புன்னு கலதல எல் லாம்
கசால் லுோங் கநள… அலத ் ார்க்க முடியலலநயன்னு ேருத்த ் ட்டுக்கிட்டு
ேந்நதன்… ார்த்தாநீ லலே் ோ காட்டற ..… அதான்… கசம ஃபீல் ககாடி…” பீஷ்மா
கண்ணடித்துக் ககாண்நட கிண்டலாகச் கசால் ல, அேளின் முகம் மாறியது.

அேளது முக மாற் றத்லதக் கண்டு தனது சிரி ் ல நிறுத்திக் ககாண்ட பீஷ்மா,
“ககாடி… என்னாச்சு?” என்று நகட்கவும் ,

“அந்த குணாலே நீ ங் க என்ன கசய் ய ் ந ாறீங் க? இந்த திருவிழா முடிஞ் ச

உடநன அேங் க அ ் ா தேறி விழுந்து அகாலமா கசத்ததுக்கு ஏநதா சடங் கு
கசஞ் சிட்டு அடுத்தநாநள ககாடிய கல் யாணம் ண்ணிக்க ந ாறானாம் …”
ஒருமாதிரிச் கசான்னேள் , தான் உணர்தாநளா இல் லலநயா, பீஷ்மா
சந்நதகத்துடன் அேலள ் ார்த்தான்.

தான் எலதநயா மிகவும் தீவிரமாக கசால் லிக் ககாண்டிருக்க, பீஷ்மா

அலமதியாக இரு ் லத ் ார்த்தேள் , “என்ன நயாசிக்கறீங் க? அ ் டிநய
விட்டுட்டு ந ாயிடலாம் ன்னு முடிவு கசய் திருக்கீங் களா என்ன?” அேளது
முகத்தில் இ ்க ாழுது நகா ச் சிே ் பு குடி ் புகத் கதாடங் க, பீஷ்மாவிற் கும்
நகா ம் தலலநகறியது.

“என்ன ககாடி? என்ன நிலனச்சிட்டு இருக்க? விட்டுட்டு ந ாறதுன்னா… நீ அேன்

லகயில சிக்கி கஷ்ட ் டறத நான் நேடிக்லக ் ார்த்துட்டு ந ாயிரு ்ந ன்…
என்னநோ ோய் க்கு ேந்த டி ந சிட்டு இருக்க? அேலன என்ன கசய் யறதுன்னு
இன்னும் நான் முடிகேடுக்கல ககாஞ் சம் நானும் ..நயாசிக்கணும் … நேணா
கசால் லு… இ ் ந ாநே உன்லன கல் யாணம் கசய் து இங் க இருந்து கூட்டிட்டு
ந ாயிடநறன்… அலத தான் என்னால உடநன கசய் ய முடியும் நான் என்ன .
அடிதடின்னு இறங் கி உடநன அேநனாட ல் லல ..சினிமாவுல ேர ஹீநராோ
கழட்ட…” பீஷ்மா நகா மாக ககாதிக்க,

“அ ்ந ா என்ன தான் கசய் ய ் ந ாறீங் க? நான் ந சிக்கிட்நட இருக்கற அ ் ந ா

எதுக்கு நயாசிச்சீங் க? என்ன நயாசிச்சீங் க?” நகள் வி நமல் நகள் வியாக அேள்
நகட்டுக் ககாண்நட ந ாக, அேலள கநருங் கி ேந்தேன் அேலள ் பிடிக்க ்
ந ாக, ககாடி நேகமாக பின் னால் நகர்ந்தாள் .

“இங் க ் ாருஉன்லன இங் க நான் ஒண்ணும் கராமான்ஸ் ண்ணிட ..்்

ந ாறது இல் லஇது ஹாஸ்பிடல் ..… எனக்கு நகாவில் மாதிரி…” நகா மாக
அேலள ் ார்த்து கசான்னேன்,

“அந்த குணாலே ் த்தி கசான்னந ாது, ‘என்லன’ன்னு கசால் லாம,

‘ககாடி’ன்னு கசால் லவும் , என்னடா இே இ ் டி கசால் றான்னு ககாஞ் சம்
நயாசிச்சிட்நடன்… அ ் ் ா… இந்த க ாண்ணுங் க நகட்ட உடநன நாம தில்
கசால் லிடணும் … இல் ல முகம் சிேக்கற அளவுக்கு நகா ம் மட்டும் ேந்திடும் …”
ட ட ் ாக க ாரிந்தேன், தனது இருக்லகயில் கசன்று அமர்ந்தான்.

“சரி… என்ன கசய் யலாம் ன்னு நயாசிங் க… நல் லா நயாசிச்சிக்கிட்நட இருங் க ..

ஆனா… காலம் கடத்தி கராம் லடம் வீணா ண்ணிடாதீங் க…” என்று
கூறியேள் , ட்கடன்று எழுந்து அங் கிருந்து கசல் ல, ேழக்கம் ந ால பீஷ்மாவிற் கு
க ருமூச்லச தான் விட முடிந்தது.

அலனேருநம திருவிழா உற் சாகத்தில் இருக்க, அடுத்த ோரநம திருவிழா என்ற

அறிவி ் புஊர் மக்கள் நகாவிலிநலநய குடி இருந்தாலும் .., தண்நடாரா ந ாட்டு
அறிவிக்க ் ட்டது.

“ஏன் துலர… திருவிழாவுக்கு இந்த ஊர்ல ஸ்க ஷலா என்ன கசய் வீங் க?” பீஷ்மா
நகட்கவும் ,

“எல் லார் வீட்லயும் விருந்து டு அமர்க்கள ் டும் டாக்டர் சார்… எல் லார்
வீட்லயும் எல் லாருக்குநம விருந்து லே ் ாங் கஒே் கோரு நாள் ஒரு ஒரு .
அதுவும் தவிர .வீடுன்னு கசய் ோங் க, எல் லாம் விருந்து சா ் பிடநறன்னு மூக்கு
முட்ட தின்னுட்டு, ஜீரணம் ஆகாம ோந்தி ந தின்னு இங் க ேந்து
டுத்துடுோங் ககேளிய ..சில க ருசுங் க உயிர் ந ாற நிலல கூட ேரும் .
அது இதுக்கும் நமல ..இருந்து நேற கலட ந ாடுோங் க… அ ் டி
கசய் யாதீங் கன்னு எே் ேளநோ கசால் லி ் ார்த்திருக்நகன்… ஹும் … ஹும் …
நகட்டாத் தாநன…” துலர சலித்துக் ககாள் ள, பீஷ்மா முதல் நேலலயாக அதற் கு
தயாராக நிலனத்தான்.

“சரி துலர… அ ் ந ா கேளிய இருந்து ேந்த திண் ண்டங் கள் ோங் காதீங் கன்னு
எதுக்கும் ஒரு தடே கசால் லி ் ார்த்துடலாமா?” நயாசலனயுடன் கசான்ன
பீஷ்மா,

“எ ் டியும் நகட்க மாட்டாங் க தான் .நேற ேழி இல் லநம் ம எதுக்கும் அதுக்கான ..
மருந்துகலள இங் க ஸ்டாக் ேச்சிக்கலாம் … அ ் றம் இங் க இருக்கற
தண்ணியில எல் லாம் க்நளாரின் ந ாட்டு சுத்த ் டுத்தச் கசால் லலாம் … நல் ல
தண்ணிக்கு ஒரு சின்ன சுத்திகரி ் பு நிலலயம் ந ால ேச்சிட்டா, இந்த தண்ணி
ேழியா ரேர நநாய் கள் ல இருந்து ாதி ்பு இருக்காது தாநன…” அலதத் தடுக்க
தன்னாலான முன் கனச்சரிக்லக நடேடிக்லககலள நயாசித்தேன், அலத
கசயல் டுத்தவும் , தகுந்த அதிகாரிகளுக்கு கடிதம் எழுதியும் , கதாலலந சியில்
அலழத்தும் அதற் கான ஏற் ாடுகலளச் கசய் தான்.

இரண்டு நாட்கள் ேலர இ ் டிநய கசல் ல, நகாபித்துக் ககாண்டு ந ான

ககாடியின் தரிசனம் மட்டும் பீஷ்மாவிற் கு கிலடக்காமல் ந ானதுதனது .
அன்லனலயயும் இந்த திருவிழாவிற் கு ேரச் கசால் லலாம் என்று எண்ணியேன்,
அேருக்கு அலழ ் தற் காக தனது கமால லுடன் நடக்கத் கதாடங் கினான் .
ேழக்கமாக மலலர சந்திக்கும் அநத ஆற் றங் கலரநயாரம் … அதன் கலரயில்
அமர்ந்திருந்த ககாடி, கன்னத்தில் லக லேத்துக் ககாண்டு அலசயாமல்
அமர்ந்திருக்க, அேளது பின் நனாடு நின் றேன் , “ஹநலா…” சத்தமாக அலழக்க,
அதற் கும் அேளிடம் சிறு அலசவு கூட இல் லாமல் அமர்ந்திருந்தாள் .

அதற் குள் அேனது தாயார் லலனில் மீண்டும் ‘ஹநலா’ என்று கத்த,

“ஏண்டா பீஷ்மா… உன்நனாட ஹாஸ்பிடல் நலண்ட்லலன்க்கு எத்தலன தடே

ந ான் கசய் யறது? நீ எடுக்க மாட்டியா? அலத எடுக்காம நீ எங் க சுத்திட்டு
இருக்க?” சற் று காட்டமாகநே நகட்க,

“இல் லம் மா… இன்லனக்கு காலலயில இருந்து அது என்னநோ கோர்க்

ண்ணநே இல் லசரி ண்ண கசால் லி இருக்நகன் .ேயர் அறுந்து கிடந்தது ..…”
என்று தில் கசான்னேன், திருவிழா விஷயத்லதக் கூறினான்.

“அ ் டியா… கராம் சந்நதாசம் டா… எனக்கும் எக்ஸாம் நாலளநயாட முடியுது ..

இ ் ந ா ேந்தா ஊர்த் திருவிழாலே ் ார்த்தா மாதிரி இருக்கும் … நான் இன்னும்
கரண்டு நாள் ல நம் ம கார்ல ேநரன்…” பீஷ்மாவிடம் கசான்னேர்,

“இங் க எனக்கு ககாஞ் சம் நேலல இருக்குகேளிய .நீ உன் நேலலலய ் ாரு .
கராம் சுத்தாநத…” என்று கூறி ந ாலன லேத்தேலர நிலனத்துச் சிரித்தேன்,
ககாடியின் அருநக கசன்று அமர்ந்தான்.

பீஷ்மா அமர்ந்தும் அேலனத் திரும் பி ் ார்க்காமல் இருந்தேலள சீண்ட ஆேல்

க ாங் க, அருகில் இருந்த ஒரு கிலளலய எடுத்து அேளது கன்னங் களில்
கமன்லமயாக ேருடினான்.

“ம் ் ச…
் ” ககாடி சலித்துக் ககாள் ள, அேளது முகத்தருநக கமல் ல கநருங் கியேன்,
உதடுகலளக் குவித்து ஊதி, அேளது கேனத்லத திரு ் முயல, அதுவும்
யனற் று ் ந ாக,

‘அடுத்து நேற மாதிரி ட்லர ண்ணலாம் …’ என்று நிலனத்துக் ககாண்டேன்,

அேளது கன்னத்தின் அருநக கசல் ல, அநத நநரம் ட்கடன்று திரும் பிய ககாடி,
உதடு குவித்து தனதருநக கநருங் கு ேலன ் விழி விரிய அதிர்ந்து ார்த்தாள் .

“இ ் ந ா என்ன கசய் ய ் ந ாறீங் க?” ககாடி தட்டமாகக் நகட்க,

“இல் ல… சும் மா ஊதலாம் ன்னு தான்…” தில் கசால் ல முடியாமல் பீஷ்மா தனது
கண்கலளத் தாழ் ததி
் க் ககாள் ள, ககாடியின் இதழில் கமல் லிய புன்னலக ேந்து
ந ானது .

“ஹ ் ா… நகா ் டாம இருக்கா..” என்று மனதினில் நிம் மதி ககாண்டேன்,

“என்ன நமடம் கராம் நகா மா இருக்கீங் க ந ால இருக்கு?” பீஷ்மா

ந ச்சுக்ககாடுக்க,

“அ ் டி எல் லாம் ஒண்ணும் இல் ல… நான் உங் கலள ் ார்க்க ேந்நதன்… கராம்
பிஸியா இருந்தது ந ால இருந்ததுஅது தான் ந சாம ந ாயிட்நடன் .…” எலதநயா
நயாசித்துக் ககாண்நட கசான்னேலளக் கூர்ந்தேன்,

“என்ன ஆச்சு ககாடி?” என்று நகட்க,

“ஒண்ணும் இல் லங் க ..என்னநோ உங் கலள ார்க்கணும் ந ால இருந்துச்சு ..
..அதான்” கசான்னேளின் லகலய அழுத்தியேன்,

“என்னாச்சு என்ன பிரச்சலனன்னு என் கிட்ட கசால் லு…” பீஷ்மா ேற் புறுத்தவும் ,

“நான் கசய் தலத எல் லாம் நிலனச்சு ேருத்த ் ட்டுக்கிட்டு இருக்நகன்…”

கண்ணீருடன் கசான்னேலள ் ார்த்தேலன ார்க்க முடியாமல் , தனது
முகத்லத மூடிக் ககாண்டு,

“நீ ங் க நிலனக்கிற மாதிரி நான் ஒண்ணும் கராம் நல் ல க ாண்ணு

இல் லலங் க…” என்று கூறி குலுங் கி அழத் கதாடங் கினாள் .

“ககாடி…” திலக ் புடன் அலழத்த பீஷ்மா, அேலள தனது மார்பில் புலதத்துக்

ககாள் ள,

“நீ ங் க ட்டுன்னு என்லன கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு கசால் ற அளவுக்கு

எல் லாம் நான் நல் ல க ாண்ணு இல் லலங் கநான் கசால் றலத எல் லாம் ..
நகட்டுட்டு அ ் றம் என்லன ் த்தி புரிஞ் சிக்கிட்டு நீ ங் க முடிவு ண்ணுங் க…”
பீஷ்மாலே ் பிடித்திருந்தும் , தனது மனசாட்சிலய ஒதுக்கிவிட்டு அேலனத்
திருமணம் கசய் துக் ககாள் ள விரும் ாத ககாடி இ ் டி கசால் ல, அேலள ்
ற் றி நமலும் அேள் ோயாநலநய கதரிந்துக் ககாள் ள நிலனத்தான்.

“சரி கசால் லு… நகட்டுட்டு நான் என்நனாட முடிலே கசால் நறன்…” என்றேன்,
அேளது முகத்லத நிமிர்த்தி,

“கமாதல் ல கண்லணச் துலடச்சிக்கிட்டு உன்லன நீ நய

ஆசுோச ் டுத்திக்நகாமனசுல ஏக ் ட்ட உணர்ச்சி ந ாராட்டம் இருக்கும் ..
ந ாதுஎதுவுநம கதளிோ கசய் ய முடியாது…” அேலள சமாதானம் கசய் ய,
அேனது சட்லடயிநலநய முகத்லதத் துலடத்துக் ககாண்டேள் , ‘ம் ம்ம் ம் ..…’ என்ற
தலலயலச ் புடன் தன்லன கட்டுக்கு ககாண்டு ேர முயன்றாள் .

சிறிது நநரம் அலமதியாக இருந்தேள் , தன் மனம் சிறிது சமாதானம்

அலடந்ததும் , பீஷ்மாவின் முகத்லத ் ார்த்தாள் .

“என்ன ஓநக ோ இ ்ந ா?” என்று அேன் நகட்கவும் , அதற் கும் ‘ம் ம்’ என்று
மண்லடலய உருட்டியேள் , அ ் க ாழுது தான், தான் அேனது அலண ் பில்
இருக்கிநறாம் என் லத உணர்ந்தாள் .

“லஹநயா… சாரி…” என்ற டி விலகியேலள ் ார்த்து கமன்லமயாக

புன்னலகத்தேன்,

“அது ரோல் ல… நீ கசால் லு… எதுக்கு இ ்ந ா இ ் டி ஃபீல் ண்ணிக்கிட்டு

இருக்க? கசால் லு…” என்று அேன் கமன்லமயாகக் நகட்க,

“நான் கராம் சுயநலோதி…” அேள் கசால் லவும் , எதுவுநம கசால் லாமல் ,

புருேத்லத மட்டும் நகள் வியாக ஏற் றி இறக்கி அேலள ் ார்த்த டி
அமர்ந்திருந்தான்.

“என்ன ஒண்ணுநம கசால் ல மாட்நடங் கறீங் க?” ககாடி நகட்க,

“இன் னும் நீ ஒண்ணுநம கசால் லநே இல் லலநய… அதுக்குள் ள நான் என்ன
கசால் லணும் ன்னு நீ கசால் லு…” என்று நகட்டேன், ‘ஓஉம் ககாட்டணுமா ..?’
என்று அேளிடநம தில் நகள் வி நகட்டு, ‘சரி ம் ம்…’ என்று கசால் லவும் , ககாடி
அேலன முலறத்தாள் .

“அம் மா தாநய… நீ கசால் ல ேந்தலத சீக்கிரம் கசால் லுஎன்னன்னா .… நீ

டக்குடக்குன்னு ஓடி நேற ந ாயிடுே… சஸ்க ன்ஸ் ேச்சிட்டு ந ானா என்னால
தாங் க முடியாது…” பீஷ்மா கசால் லவும் , ககாடி தலலகுனிந்தாள் .

அேள் ேருத்த ் டுகிறாநளா என்று நிலனத்தேன், “சரி கசால் லு… சும் மா

உன்லன கிண்டல் ண்ணி கூல் ண்ண நிலனச்நசன்…” என்றேன், அேளது
லகலய அழுத்த, மறு டியும் அேள் ‘நான் கராம் சுயநலோதி…’ என்நற
கதாடங் க,

“நமல கசால் லு…” பீஷ்மா ஊக்க,

“நானும் எங் க அக்காவும் கரட்லட ் பிறவிங் க…” ககாடி கசால் லவும் , பீஷ்மா
திலகத்து ் ந ானான்.

“என்னது கரட்லடயா?” என்ற நகள் வி அேன் ோயில் இருந்து ேராமல் இல் லல.

“ஆமா ..அே பிறந்த த்து நிமிஷம் கழிச்சு நான் பிறந்நதன் .கரட்லட தான் ..
அதனால அே எ ் வும் அக்கான்னு தான் தன்லன கசால் லி ் ா… ஊர்லயும்
அ ் டிநய கசால் லுோங் க…” என்றேள் , அலடத்த கதாண்லடலய எச்சிலல
கூட்டி விழுங் கிக் ககாண்டு,

“கரண்டு ந ரும் ஒநர நநரத்துல அம் மா ேயித்துல இருந்திருந்தாலும் , என்நனாட

குணமும் , அேநளாட குணமும் நேற நேற தான்…. நான் எங் க அ ் ா மாதிரி
சுயநலோதி… அதான் இ ் ந ா தனியா தவிச்சிக்கிட்டு இருக்நகன்…” என்றேள் ,
கண்களில் ேழிந்த கண்ணீலர துலடத்துக் ககாண்டு,

“எங் க அக்கா மலர் இருக்காநளஎங் .அே கராம் நல் லே ..க அம் மா மாதிரிநய
குணம் ககாண்டேஅேலள அந்த .கடின உலழ ் ாளி .கராம் அலமதியும் கூட .
குணா க ண் நகட்டு ேந்த ந ாது எங் க அம் மா அலத கராம் தீவிரமா
அ ் ந ா ஒரு நாள் எங் க வீட்டுக்கு ேந்த குணா .எதிர்த்தாங் க, எங் க அம் மா
கழுத்துல கத்திலய ேச்சு அேலள கல் யாணம் கசய் துக்க சம் மதம் கசால் லச்
கசான்னான்.

எங் க அம் மா மறுத்ததுனால அேங் க கழுத்துலயும் , என்நனாட கழுத்துலயும்

கத்திலய ேச்சு அழுத்த ் ந ானலத ் ார்த்து, அே தன்நனாட ோழ் க்லகலய
தியாகம் ண்ணத் துணிஞ் சே…” ககாடி கசால் லிக் ககாண்நட ேர,

“என்ன கசால் ற ககாடி? தற் ககாலல கசய் துக்கிட்டாங் களா?” என்று பீஷ்மா
ேருத்தமாகக் நகட்க,

“இல் ல… நான் அேலனநய கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு கசால் லிட்டா ..

எனக்குத் கதரியும் … அேளுக்கு அேலனக் கண்டாநல பிடிக்காது… ஆனாலும் ,
எங் க அம் மா உயிலரயும் , என்நனாட உயிலரயும் கா ் ாத்த அேலனநய
கல் யாணம் கசய் துக்க துணிஞ் சு நின்னா.

விதின்னு அே அலத ஏத்துக்க ழகி இருந்த ந ாது தான், அந்த குணா,

துலரயண்ணாநோட மலனவிநயாட கிணத்து நமாட்டார் ரூம் ல த ் ா
இருந்தலத ார்த்தேளுக்கு எ ் டி இருந்திருக்கும் அலத எங் க அம் மாகிட்ட .
கசால் லி எ ் டி அழுதா கதரியுமா?” ககாடி நகட்க, ககாடி அலத
அலனத்லதயும் நிலனத்து ேருந்துகிறாள் என்று நிலனத்துக் ககாண்ட பீஷ்மா,

“கராம் கஷ்டமா இருக்கும் ககாடிஉங் க அக்காலே ் த்தி நான் ..

.நகள் வி ் ட்ட ேலர அேங் க கராம் நல் ல க ாண்ணுன்னு தான் கசான்னாங் க
உங் க அக்கா கராம் ாேம் … இகதல் லாம் நகட்கநே கஷ்டமா இருக்நகஅலத .
..எல் லாம் தாங் கிக்கிட்ட அே கராம் கஷ்ட ் ட்டு இரு ் ாங் க இல் ல” என்று
தனது மனலத கதரிவிக்க, அேலன ் ார்த்து ஒரு மாதிரி புன்னலகத்த ககாடி,

“நீ ங் க எல் லாம் அேலள ் த்தி நகட்டு இே் ேளவு ேருத்த ் டறீங் க… ஆனா…
நான்… அே எதுக்காக ஒத்துக்கிட்டான்னு கதரிஞ் சிருந்தும் , ‘நல் லநேலள அந்த
நிலல எனக்கு ேரலலநயன்னு’ மனசுக்குள் ள எே் ேளவு சந்நதாஷ ் ட்டு
இருக்நகன் கதரியுமா? அலத விட எங் க அம் மா எங் க கரண்டு ந லரயும்
ஹாஸ்டல் ல நசர்க்க முடிவு கசய் த ந ாது கூட, எனக்கு நல் ல காநலஜ் ல தான்
சீட்டு நேணும் ன்னு அே் ேளவு அடம் பிடிச்நசன்அேநளா அம் மாநோட .
கஷ்டத்லத உணர்ந்துக்கிட்டு சாதாரண காநலஜ் ந ாதும் னு கசால் லிட்டு
இருந்தா… ஆனா… நாங் க ஹாஸ்டல் ந ாறதுக்குள் ள எங் க அம் மா ஒரு லாரில
நமாதி இறந்துட்டாங் க…” ககாடி கசால் லிக் ககாண்நட ேர, பீஷ்மாவிற் கு இலத
லமுலற நகட்டிருந்தாலும் , அேளது ோயால் நகட்கும் ந ாது மனம் ேலித்தது.

“அ ்ந ா எங் க அம் மாநோட க ாறு ் ல அே தன் லகயில எடுத்துக்கிட்டா ..

அேஎந்த நேலலக்கும் ந ாகலநான் காநலஜ் ந ாகணும் ன்னு கசான்ன ந ாது .
கூட, ணம் இல் லாம எ ் டி நசர்க்கறதுன்னு அே திலகச்சு நின்ன ந ாதும் ,
அேநளாட நிலலலமலய ககாஞ் சம் கூட நான் புரிஞ் சிக்காம, என்லன
ஹாஸ்டல் ல நசர்க்கச் கசால் லி நான் அடம் பிடிச்நசன்.

‘எ ் டின்னு’ அே முழிச்ச ் கூட, அந்த குணாகிட்ட ணம் நகட்டு என்லன

டிக்க லேன் னு ககாஞ் சம் கூட மனசுல கூட ் க ாறந்தேங் கற ஈரம் இல் லாம
நான் கசான்நனன்…” என்று தலலயில் அடித்துக் ககாண்டேள் ,

“இ ் ந ா கசால் லுங் க… நான் சுயநலோதி தாநன…” என்று ககாடி நகட்க, பீஷ்மா

என்ன கசால் ேகதன்நற புரியாமல் தடுமாறினான்.

13. உன்னருகே நானிருப் கபன்

தனது சநகாதரி… அதுவும் தனது இரட்லட சநகாதரியின் ேலிலயக் கூட ்

க ாருட் டுத்தாமல் ககாடி இே் ோறு நடந்துக் ககாண்டது பீஷ்மாவிற் கு மிகவும்
ேருத்தமாக இருந்ததுமுகம் கதரியாத க ண்ணாக இருந்தாலும் ., அேலள ்
 ற் றி ஊருக்குள் ேந்ததில் இருந்நத நகட்டலத லேத்து ் ார்க்கும் ந ாது
மிகவும் நல் ல க ண்ணாகநே பீஷ்மாவிற் கு மனதினில் ட்டது.

தாநன அேளுக்காக இே் ேளவு ேருத்த ் டும் க ாழுது, உடன் பிறந்தேள்

இே் ோறு நடந்து ககாண்டது அேனுள் ஏமாற் றத்லத தந்தாலும் , மனித மனதின்
வித்தியாசங் கலள இ ் க ாழுதும் ஒரு வித கச ் ந ாடு நிலனத்துக்
ககாண்டேன், ககாடி அழுேலத ் க ாறுக்க முடியாமல் ,

“நீ நடந்த விதம் த ் பு தான் ககாடி… ஆனா… இ ்ந ா நீ உன் த ்ல உணர்ந்து

இருக்கிநயஇனிநம அ ் டி மனசால கூட .அதுநே கராம் சந்நதாசம் ..
அடுத்தேங் க கஷ்டத்லத ் ார்த்து சந்நதாஷ ் டாநத…” பீஷ்மா அேளுக்கு
ஆறுதல் கசால் ல, ககாடி நமலும் விசும் பினாள் .

“அழாம உன் மனசுல இருக்கறலத கசால் லு…” பீஷ்மா கூறினாலும் , இன்னும்

எலதயாேது கசால் லிவிடுோநளா என்று அேனுக்கு யமாகத் தான் இருந்தது.

“ம் ம்… கசால் நறன்…” என்று கசான்னேள் ,

“நான் டிக்கணும் ன்னு அடம் பிடிச்ச ந ாது கூட, அகதல் லாம் அேன் கிட்ட
ணம் ோங் க முடியாதுன்னு கசால் லி, எங் க அம் மா நடத்திட்டு ேந்த இட்லி
கலடலய நடத்தி, அதுல ேர கசாற் ேருமானமும் ந ாதாதுன்னு
புரிஞ் சிக்கிட்டு, எங் க வீட்லட சுத்தி அே ஏற் கனநே ஆலசக்கு ேளர்த்த
பூச்கசடிகநளாட பூலே றிச்சு விக்கத் கதாடங் கினாகூடநே எங் க அம் மா .
அேங் க கசாந்த ேருமானத்துல ோங் கி ் ந்ாட்டு இருந்த நிலத்துலயும்
விதவிதமான பூச் கசடிகலள எல் லாம் நட்டு, அலத த்திரமா ராமரிச்சு
சீக்கிரநம அதன் மூலமா ேருமானம் ேரவும் ஏற் ாடு கசய் துட்டா.

அநதாட மட்டும் நின்னாளா? மதியம் ேலர நதாட்ட நேலல… மீதி நநரம் கூலி
நேலலன்னு, கடன் ோங் கி என்லன காநலஜ் ல நசர்த்து, கடலன ககாஞ் சம்
ககாஞ் சமா அடச்சு ோழவும் ஏற் ாடு கசய் துட்டா ..நான் ஆலச ் ட்ட காநலஜ் ..
இருந்தாலும் நான் அேளுக்கு அந்த ..நானும் அேளும் ஒநர ேயசு தாநன
சூழ் நிலலயில எந்த உதவியும் கசய் யல… த ் பிச்நசாம் பிலழச்நசாம் ன்னு
ஊருக்கு கிளம் பிட்நடன்..” என்றேலள பீஷ்மா கேறித்துக் ககாண்டிருக்க, அந்த
ார்லே தன்லன ஒண்ணும் கசய் யாது என் து ந ால எங் நகா ார்த்துக்
ககாண்டிருந்த ககாடி, தன் ாட்டிற் கு கதாடர்ந்துக் ககாண்டிருந்தாள் .

“ஆனா… காநலஜ் ல விட்டுட்டு என் லகலய ் பிடிச்சிக்கிட்டு .‘அம் மா இல் லன்னு

நீ எதுவும் கேலல ் டாநத ககாடிஉனக்கு அம் மா இருந்தா .. என்ன எல் லாம்
கசய் ோங் கநளா அலத எல் லாம் உனக்கு நான் கசய் யநறன்அதுக்காக அந்த .
.ஆளுகிட்ட எல் லாம் காசு ோங் க மாட்நடன்

என் உடம் புல கதம் பிருக்கு… அலத ேச்சு என்னால உலழக்க முடியும் ககாடி ..
உன்லன ..நானும் சாம் ாதிக்கிற ணத்லத எல் லாம் நசர்த்து லேக்கிநறன்
நான் த்திரமா ார்த்துக்கநறன்உன்லன எ ் வுநம நான் தனியா தவிக்க விட .
என்லன ் த்தி கேலல ் டாநத ..மாட்நடன்… நான் சமாளிச்சுக்குநேன்னு’
கசான்னா…” என்ற ககாடி, அதற் கு நமல் கசால் ல முடியாமல் கேடித்து அழுதாள் .
சில வினாடிகள் திலக ் பில் அலமதியாக இருந்த பீஷ்மா, அேள் அழுேலத ்
ார்த்து மனம் தாளாமல் , “ககாடி… இங் க ் ாரு அழக் கூடாது..” என்று அேலள
சமாதானம் கசய் ய,

“எங் க அ ் ா… அ ் ந ா கூட குடிச்சிட்டு எங் கநயா விழுந்து கிடந்தாங் க ..

.மாரியக்காவும் அேளும் தான் என்லன காநலஜ் ல ககாண்டு ேந்து விட்டாங் க
எ .அந்த காநலலஜ அே ககாஞ் சம் கூட ஏக்கமா ார்க்கநே இல் லன்லன விட
அேளுக்கு டிக்கணும் ன்னு கராம் ஆலசஅலத எல் லாம் அடக்கி ேச்சிக்கிட்டு .
தாநன என்லன அே டிக்க அனு ் பினா… அந்த ேருத்தம் அேளுக்கு ககாஞ் சம்
கூட கிலடயாதுஅந்த அளவுக்கு க்குே ் ட்டே .…

அலத விட அே கராம் நல் லேஅேலள நீ ங் க கமாதல் ல ார்த்திருந்தா ..

என்லன உங் களுக்க்ு பிடிச்சிருக்கநே பிடிச்சிருக்காது… நாங் க கரண்டு ந ரும்
ஒநர மாதிரி இருந்தாலும் … அேநளாட அந்த சாந்தமான குணத்துனாலநய அே
கராம் அழகா இரு ் ா… ஒருநாள் உங் களுக்கு நான் அேநளாட ந ாட்நடா
காட்டநறன் ாருங் க” ககாடி கசால் லவும் , என்னகேன்று கசால் லத் கதரியாத
ஒரு உணர்வு பீஷ்மாவின் மனதினில் ஏற் ட்டது.

ஏநதா மனலத பிலசேது ந ால… எநதா அந்த ் க ண் தனக்கு ரிச்சயம்

என் து ந ான்ற ஒரு உணர்வின் ஒலிலய இதயம் எழு ் புேலத அேனால்
தடுக்கவும் முடியாமல் அமர்ந்திருந்தான்.

“கிளம் பும் ந ாது… ‘நான் உனக்கு ணம் அனு ் நறன்… உனக்கு நேண்டியலத
ோங் கிக்நகாநகட்க சங் ..கட ் ட்டுக்கிட்டு இருக்காநத’ன்னு கசால் லிட்டு
கிளம் பினா.

அே ந சறத நகட்க நகட்க நான் எே் ேநளா சுயநலமா நடந்து இருக்நகன்னு

அ ் ந ாநே எனக்கு புரிஞ் சு ந ாச்சு…. என் அம் மா ஸ்தானத்துல இருந்து என்ன
ார்த்துக்குநேன்னு கசால் லறேள எ ் டி புரிஞ் சிக்காம விட்நடன்னு கராம்
கநாந்து ந ாய் ட்நடன்…. அந்த நநரம் நான் எே் ேளவு துடிச்சு ந ாயிரு ்ந ன்னு
உங் களுக்கு கதரியாதுஓடி ் ந ாய் அேநளாட ..அ ் டிநய கசத்து ந ாயிட்நடன் .
..லகலய ் பிடிச்சிட்டு அேகிட்ட மன்னி ் பு நகட்நடன்

எனக்கு டி ் பும் நேண்டாம் ஒண்ணும் நேண்டாம் நான் அே கூடநே திரும் ..

ேந்துடநறன்னுஎே் ேளநோ கசான்நனன்… அே நகட்கநே இல் ல…

‘உன்நனாட அக்கா என் கிட்ட அடம் பிடிக்காம நீ என்ன க்கத்து வீட்லயா அடம்
பிடி ் ? ந சாம நல் லா டிச்சு நல் ல நேலலக்கு ந ாற ேழிலய ் ாரு’ன்னு அே
கசான்னாஎன்லன சமாதான ் டுத்திட்டு அே ஊருக்கு கிளம் பி ேந்துட்டா ..…

என் நமல இே் ேளவு அன்பு ேச்சிருக்கறேளுக்கு துலணயா நான் அே கூட

தாநன இருந்திருக்கணும் நான் காநலஜ் ல அே கசான்னான்னு ..இல் லலநய ..
இங் க அந்த குணா என்லன ் டுத்தறலத .தங் கிட்நடன்sஎல் லாம் விட அேலள
அதிகமா கதால் லல கசய் திருக்கான்… ாேம் எனக்காக அே எல் லாத்லதயும்
தாங் கிக்கிட்டு இந்த ஊர்ல இருந்தா…” ககாடி கசால் லிக் ககாண்நட ேர, பீஷ்மா
அங் கிருந்த தண்ணீலர நேடிக்லக ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தான்.
“ஹ்ம் ம்… ாேம் அே.” அேனது ோய் தானாகநே முணுமுணுக்க, ‘ஹ்ம் ம்…’ என்ற
முணுமுணு ் புடன்,

“திடீர்னு ஒரு நாள் என்நனாட காநலஜ் க்கு மாரியக்கா ந ான் கசய் தாங் க ..
அ ் ந ா தான்் க ரியய் யா இறந்துட்டாங் கன்னு கசய் தி கசால் லிட்டு…
க ரியய் யா அகாலமா இறந்ததுல கரண்டு ேருஷத்துக்கு உங் க அக்காவுக்கு
கல் யாணம் நடக்காது ககாடிஏநதா இறந்த நநரம் சரி இல் லன்னு கசால் லி ..
அதுக்கு கரண்டு ேருஷத்துக்கு ஏநதா கசய் யணுமாம் .இருக்காங் க… நீ
நிம் மதியா இருன்னு கசான்னாங் க…

‘அய் யா’ சாமியா நின்னு மலலர கா ் ாத்திட்டாங் கன்னு தான் எனக்கு

நதாணிச்சுஇந்த கரண்டு ேருஷத்துல அேளுக்கு நேற நல் லது நடக்காதான்னு .
லீே் ல ேரும் ந ாது ..கடவுள் கிட்ட தினம் தினம் நேண்டிக்கிட்டு இருந்நதன்
எல் லாம் அேநளாட சுலமலய குலறக்க அே கூட நசர்ந்து நேலலக்கு
ந ாநேன்… ‘ டிக்கிற புள் ள நேலல கசய் யாநத’ன்னு அே சத்தம் ந ாடுோ…
ஆன என்னால அேளுக்கு அதாேது உதே முடிஞ் சா சரிதான்னு நானும்
நேலலக்கு ந ாநேன்… இதுக்காக அே என்ன திட்டினாலும் என் நமல கராம்
ாசம் …” என்ற டி ேழிந்த கண்ணீலரத் துலடத்துக் ககாண்டேள் ,

“ஆனா… நாலு மாசத்துக்கு முன்னமறு டியும் மாரியக்காகிட்ட இருந்து ந ான் ..

கமாதல் தடே ..அது தான் அேங் க கசய் யற இரண்டாேது ந ான் ..ேந்துச்சு
சந்நதாஷத்துல ந சினேங் க… இந்த தடே அழுலகலய தவிர நேற ஒண்ணுநம
இல் ல… ‘நீ உடநன தஞ் சாவூர் ஹாஸ்பிடலுக்கு கிளம் பி ோ ககாடி’ன்னு
கசால் லிட்டு ேச்சிட்டாங் க… அேங் க குரநல எதுநோ நல் லது இல் லன்னு மட்டும்
புரிஞ் சதுஅங் க ஓடி ் ந ானா .… மலர்… மலர்…” அதற் கு நமல் கசால் ல முடியாமல்
கண்கலள இறுக மூடிக்ககாண்டு, இ ் க ாழுது தான் அந்த காட்சி நடந்துக்
ககாண்டிரு ் து ந ால பீஷ்மாவின் கநஞ் சில் சாய் ந்து அழுதேலள சமாதானம்
கசய் ய முடியாமல் பீஷ்மா அமர்ந்திருந்தான்.

“தஞ் லசநாலு மாசம் ..…” இந்த இரண்டு கசாற் களும் அேனது மனதினில்
எலதநயா உணர்த்துேது ந ால இருந்ததுஅந்த குரலல அசட்லட கசய் யவும் .
முடியாமல் , ககாடி அழுேலத க ாறுக்கவும் முடியாமல் அேலள தன் நனாடு
அலணத்துக்ககாண்டான்அந்த அரேலண ் பு தனக்கு நதலே என் து ந ால .
அேனிடம் ஒண்டியேள் ,

“மலரும் ஒரு ஆக்ஸிகடன்ட்ல இறந்துட்டாஎச்ல ந ாய் .அேலள ஜி ..

ார்த்தந ாது, நான் இந்த உலகத்துல அநாலதயானது ந ால இருந்தது… நான்
மட்டும் அழுது அடம் பிடிச்சு டிக்க ந ாகலலன்னா அே கூட நான் துலணக்கு
இருந்திரு ் ந ன்… அேலள இ ் டி சாக விட்டிருக்க மாட்நடன் இல் ல…”
அழுலகயுடன் நகட்டேலள தன்நனாடு அலணத்துக்ககாண்டேன் ,

“எ ் டி ஆக்ஸிகடன்ட் ஆச்சு…” கதாண்லடயில் இருந்து ோர்த்லத ேராமல்

தடுமாற் றத்துடன் நகட்க,

“நராட்லட கிராஸ் ண்ற அ ் ந ா கரண்டு காருக்கு நடுவுல சிக்கிக்கிட்டான்னு

கசால் றாங் க… ஒருத்தர் என்னடான்னா… கார்ல இருந்து அந்த க ாண்ணு தேறி
விழுந்தது… அலத கேனிக்காம ேந்த இன் கனாரு கார் அே நமல ஏறிடுச்சுன்னு
கசால் றாங் கநடந்தலத ஒே் கோருத்தர் ஒே் கோரு விதமா கசால் றதுனால ..
ஆக்சிகடன்ட்ன்னு ந ாலீஸ் நகஸ் க்நளாஸ் ண்ணிட்டாங் க…” அேனது
கநஞ் சுக்குள் புலதந்துக் ககாண்நட கசான்னதும் ,

“காரா?” பீஷ்மா அதிர்ந்து அேலள ் பிடித்து நிமிர்த்தினான்.

“ம் ம்…” ககாடி முணுமுணு ் ாக தில் கசால் ல,

“என்ன கலர் கார்? எந்த காருன்னு உனக்கு அலடயாளம் கதரியுமா?” மனதில்

சூழ் ந்திருந்த யத்தில் பீஷ்மா ட ட ் ாகக் நகட்க,

“கதரியல… அே அ ் டி எல் லாம் யார் கார்லலயும் ஏற மாட்டா… அே நராட்லட

கிராஸ் ண்ணும் ந ாது தான் இலடயில சிக்கி இருக்கணும் …” ககாடி
தன்னுலடய யூகத்லதச் கசால் ல, பீஷ்மாவின் இதயம் லமடங் கு துடித்தது.

அேனது கநஞ் சத்தில் சாய் ந்திருந்தேநளா அேனது இதயத்தின் துடி ் ல

உணர்ந்து, “எங் க அக்கா கலதலய நகட்டு டாக்டரான நீ ங் கநள இே் ேளவு
தட்ட ் டறீங் கஎனக்க ..்ு எ ் டியிருக்கும் ?” என்றேள் , அேனது திலல
எதிர் ார்க்காமல் கதாடர்ந்து,

“இந்த இடம் எங் க அக்காவுக்கு கராம் பிடிக்கும் ந ய் நடமாடும் ன்னு .

கசான்னா… ‘நான் தான் ந ய் ’ன்னு கசால் லிட்டு இங் க ேந்து உட்கார்ந்து இந்த
அலமதிலய கராம் ரசி ் ா… அதான்அந்த மாதிரி அே இங் க ..
இருக்காளான்னு நதட ஆலச ேந்துச்சு… இங் க ேந்நதன்…” என்றேள் ,

“ஆமா டாக்டர் சார்… உங் களுக்கு இந்த இடம் பிடிக்குமா? நீ ங் க இங் க இதுக்கு
முன்ன ேந்திருக்கீங் களா?” ககாடி நகட்டது தான் தாமதம் , பீஷ்மாவின் உடல்
சில் லிட்டு ந ானது.

“உங் க… உங் க அக்காநோட ந ர் என்ன கசான்ன? அதாேது முழு ந ர்…” திக்கித்

திணறி பீஷ்மா நகட்க,

“மலர்… மலர்ககாடி… என் ந ர் பூங் ககாடி… கரண்டு ந ரும் பூலே ் ந ால

இருக்கணும் ன்னு எங் க அம் மா ார்த்து ார்த்து ேச்சாங் க…” ககாடி கசால் லவும் ,
பீஷ்மா அதிர்ந்து ந ானான்.

அேனது கண்கள் அேனது அனுமதியின்றிநய கலங் கத் துேங் கியது தான் .

தஞ் லசயில் ார்த்த க ண் தான் மலர் என் து உறுதியாகாமநல கநஞ் சம்
மட்டும் அேளுக்காக துடிக்கத் துேங் கியது.

“ஒரு நிமிஷம் … ஒரு நிமிஷம் …” அேனது லககள் தடுமாற, கதாண்லட ேறண்டு

ந ானது ந ால இருக்க, லககள் நடுங் க தனது கசல் ந ாலன எடுத்து,
தஞ் லசயில் தான் எடுத்த அேளது புலக ் டத்லத எடுத்தேன், அலதநய சில
வினாடிகள் உற் று நநாக்கினான்.

கண்களில் நதங் கி இருந்த கண்ணீரால் ஒழுங் காக ார்க்க முடியாமல் ந ாக,

அலத மடியில் லேத்து விட்டு, தனது ாக்ககட்டில் இருந்த கர்சீ ் ல எடுத்து
முகத்லதத் துலடத்துக் ககாண்டேன் , தன் லன ஆஸ்ோச ் டுத்திக் ககாள் ள
சில வினாடிகள் அ ் டிநய கண்கலள மூடி அமர்ந்திருந்தான்.

அதற் குள் அந்த கசல் ந ானில் இருந்த புலக ் டத்லத ் ார்த்த ககாடி,
“உங் களுக்கு எங் க அக்காலே முன்னநய கதரியுமா? அேநளாட ந ாட்நடா
எ ் டி உங் க கசல் ந ான்ல? அே இ ் டி யாருக்குநம ந ாஸ் ககாடுக்க
மாட்டாநள..” என்ற ககாடியின் குரலில் , பீஷ்மாவிற் கு பூமி தட்டாமலல
சுற் றியது.

முகத்தில் இருந்த கர்சீ ் ல நேகமாக விலக்கியேன், “என்னது?” அதிர்ச்சியுடன்

அந்த கசால் லல கசால் லி முடி ் தற் குள் குரல் திக்கித் திணறி கண்ணீலர
ோர்க்கத் கதாடங் கியது.

அதிர்ச்சி நமல் அதிர்ச்சி அேனது மண்லடலயத் தாக்க, அலத விட மலர்

உயிநராடு இல் லல என்ற கசய் தி அேனது உயிலர ேலிக்கச் கசய் ய, ேலிலயத்
தாங் க முடியாமல் பீஷ்மா அமர்ந்திருக்க,

“இது எங் க அக்கா மலர்அேநளாட ந ாட்நடா எ ் டி ..?” ககாடி கசால் லி

முடி ் தற் குள் அேளது குரலும் நதய் ந்து ந ானது.

“அேலள நீ ங் க க ரிய நகாவில் ல ார்த்தீங் களா?” அந்த கசல் ந ாலன

ார்த்துக் ககாண்நட நகட்டேலள ் ார்த்த பீஷ்மாவின் தலல மட்டும் தானாக
அலசந்தது.

“எங் க அம் மா இறந்ததுக்கு அ ் றம் அன்லனக்கு தான் அே க ரிய நகாவிலல ்

ார்க்கணும் ன்னு ஆலச ் ட்டு ந ானதா மாரியக்கா கசான்னாங் க…
அன்லனக்கு தான் அே கார்ல அடி ் ட்டு அந்த இடத்துநலநய…” கசால் லி
முடிக்கும் ந ாநத பீஷ்மாலே ரிதா மாக ் ார்த்தேள் , அேன் எதுவும்
ந சாமல் கண்ணீருடன் அமர்ந்திருக்கவும் , மீண்டும் கசல் ந ாலனநய
கேறிக்கத் துேங் கினாள் .

“எங் க அக்கா கராம் அழகு இல் ல…” ககாடி நகட்கவும் ,

“மலர்… மலர்…” பீஷ்மாவின் இதழ் கள் ேலியுடன் முணுமுணுத்தது.

இருேருக்கும் இலடயில் ேலிகள் நிரம் பிய கமௌனம் ககாடி ஒன்றும் அே் ேளவு .
ஒன்றும் ஒன்றும் இரண்டு என்ற கணக்கிற் கு சரியான .முட்டாள் அல் ல
விலடலய எளிதாக கண்டு பிடி ் ேள் ந ால, மலரின் புலக ் டத்லத ்
ார்த்ததும் , பீஷ்மா தன்னிடம் மலர் என்று நிலனத்துத் தான் ழகி இருக்கிறான்
என் து கதரியவும் அேளது காதல் கமாட்டிநலநய கருகுேது ந ால இதயம்
ேலித்தது.

அநத நநரம் , தான் ஒருநாள் , சில மணித்துளிகநள ார்த்திருந்தாலும் , தனது

உயிரில் கலந்தேள் உயிநராடு இல் லாத உண்லம முகத்தில் அலறய, பீஷ்மா
குலுங் கி அழத் கதாடங் கினான்.

அேனது முகத்லத ் ார்த்த ககாடிக்கு தான் என்ன கசய் ேகதன் நற புரியாத

நிலலமலங் க விழித்துக் ககாண்டு பீஷ்மாவின் முகத்லத அேள் ார்க்க .., முதல்
ேலி தீர அழுது ஓய் ந்தேன், “அே அந்த நகாவில் ல இருந்து கிளம் பும் ந ாது
யாநராட கார்லலநய ஏறினாகமாதல் ல அே அந்த கார் உள் ள இருந்தேங் க ..
கிட்ட ஏநதா சண்லட ந ாட்டா… அ ் றம் தட்டமா ஏறினாஅே சண்லட ..
ந ாடறலத ் ார்த்து நான் அே க்கம் ந ாநனன்… அதுக்குள் ள அே கார்ல
ஏறவும் கார் நேகமா கிளம் பிடுச்சு…” நசாகம் இலழநயாடிய குரலில்
கசான்னேலன ் ார்த்த ககாடி,

“நீ ங் க தான் அேலள கலடசியா ார்த்ததுஅது தான் அேநளாட கலடசி ..

..நிமிஷம் ” மனதின் ேலிலய குரலில் காட்டாமல் கசான்னேலள ் ார்த்தேன்,
மீண்டும் தனது கண்ணீலர மலறக்க லகக்குட்லடயின் உதவிலய நாடினான் .
முகம் மட்டுநம மலறந்திருந்தாலும் , அேனது மனம் அேன் ஊருக்குள் ேந்த
தினம் முதல் நடந்தலேகள் அலனத்லதயும் அலச ந ாட்டு ஒரு கதளிவு க ற
ந ாராடி அதில் கேற் றியும் கண்டது.

“சரி… நீ கிளம் பு… எனக்கு தனியா இருக்கணும் ..” குரல் மட்டும் ேர, ககாடி
அேலன ் ார்த்து விரக்தியாக புன்னலகத்தாள் .

“நீ ங் க இங் க தனியா உட்கார்ந்து என்ன கசய் ய ் ந ாறீங் க? ந ய் நடமாட்டம்

இருக்கும் ..” இ ் க ாழுது அேனுக்கு தான் தான் ஆறுதல் கசால் ல நேண்டும்
என்று உணர்ந்தேள் ந ால ககாடி கசால் லவும் ,

“அகதல் லாம் உங் க அக்கா என்லன எதுவும் கசய் ய விட மாட்டாஇ ் ந ா கூட ..
இங் க தான் நின்னு நாம ந சறலத லூசு மாதிரி நகட்டுட்டு இரு ் ா… நேணா
அேலள ேரச் கசால் லி கூ ்பிடோ…” பீஷ்மா கசான்னலதக் நகட்டேள் , அேலன
அதிர்ச்சியுடன் ார்க்க, பீஷ்மா தலலலய மட்டும் இலசோக அலசத்தான்.

“அே… அே உங் க கண்ணுக்கு கதரிஞ் சாளா? அ ் ந ா நிஜமா அே ந யா

சுத்திட்டு இருக்காளா? ஊர்ல லந ர் கசான்னது நிஜம் தானா? அ ் ந ா ஏன் அே
என் கண்ணுல மட்டும் டல… ஒருநேலள நான் தான் அேநளாட இந்த நிலலக்கு
காரணம் ன்னு நிலனச்சிட்டாநளா?” ட ட ் புடன் நகட்டேள் , பீஷ்மா தில்
கசால் லாமல் தன்னுலடய நசாகத்திநலநய உழன்றுக் ககாண்டிருக்கவும் ,

“அ ் டி இருந்தும் ஏன் அந்த குணாலே அே சாகடிக்கலஅேலன கழுத்லத ..

கநரிச்சு ககாலல கசய் திருக்கலாம் இல் ல… இல் ல ந ய் யடி அடிச்சு துலேச்சு
அேனுக்கு நிலனநே இல் லாம கசய் திருக்கலாம் இல் ல… ஏன் இ ் டி நான்
கஷ்ட ் டறலத நேடிக்லக ் ார்த்துட்டு இருக்கா?” ககாடி புலம் பிக்
ககாண்டிருக்க,

சிறிது நநரம் அேள் புலம் புேலதக் நகட்டேன் தனது அதிர்ச்சியில் இருந்து

மீண்டு, “உங் க அக்கா உனக்குத் துலணயா இங் க தான் இருக்க ககாடிஅே .
உனக்கு ோக்கு ககாடுத்தது ந ால உன்லன விட்டு எங் கயும் ந ாகநே இல் ல…
ஏன் அே குணாலே எதுவும் கசய் யலன்னு எனக்கு கதரியல… அே என்கிட்ட
இருந்து என்ன எதிர் ் ார்க்கறான்னும் புரியலஅே நிலனச்சா குணாலே ஒநர ..
நாள் ல ஏதாேது கசய் ய முடியும் … அந்த அளவு நகா ம் அேகிட்ட இருக்கு…
ஆனா… ஏன் அலமதியா இருக்கான்னு தான் புரியநே இல் ல…” என்றேன்,
“அடுத்த தடே அேலள ் ார்க்கும் ந ாது நகட்கணும் ” என்று நசர்த்துச் கசால் ல,
ககாடி நம் முடியாமல் தயக்கத்துடன் அேலன ் ார்த்தாள் .

“நான் கசால் றது தான் உண்லமஉன்லன அேன்னு நிலனச்சு தான் முதல் ..

நான் ஊருக்குள் ள கால் எடுத்து ேச்ச உடநன ..ஏன்னா .நாநள ந ச ேந்நதன்
அேலளநான் ார்த்துட்நடன்..” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, ககாடி
குலுங் கி அழத் கதாடங் கினாள் .

“அேளுக்கு கசய் ய நேண்டிய காரியம் எதுவுநம கசய் யாம எங் க அ ் ன்

விட்டதுனால ஆத்மா சாந்தி அலடயாம இ ் டி ந யா அலய விட்டுட்டாங் கநள..”
ககாடி மனம் ஆறாமல் புலம் ,

“ ் ளஸ
ீ ் ககாடிநீ வீட் ..டுக்கு ் ந ாஅந்த ..எனக்கு இங் க தனியா இருக்கணும் ..
நாக்லக பிடுங் கிக்கற மாதிரி நகள் வி நகட்கணும் ..மலர் ேந்தா…” பீஷ்மா
நகா மாகச் கசால் ல, ககாடி ஒருமாதிரி அேலன ் ார்த்துக் ககாண்நட
அேனிடம் கசல் லலத் திரு ் பிக் ககாடுத்தேள் , அங் கிருந்து நகர்ந்து கசன்றாள் .

ந ாகும் அேலளநய சிறிது நநரம் ார்த்துக் ககாண்டிருந்த பீஷ்மா தன்

தலலயிநலநய அடித்துக் ககாண்டு லகயில் இருந்த கசல் ந ானில் ார்லேலய
தித்தான்.

அந்த திலரயில் கதரிந்த உருேத்லத ார்த்துக் ககாண்நட இருந்தேனது மன

ஓலம் தாங் க முடியாமல் மீண்டும் அழத் கதாடங் கினான்சிறு ேயதில் இருந்நத .
லதரியத்திற் கும் , கம் பீரத்திற் கும் க யர் க ற் ற பீஷ்மா இன்று தனது மனம்
கேர்ந்தேள் உயிநராடுயில் லாமல் ஆவியாய் சுற் றிக் ககாண்டிரு ் து அேனது
மனலத அலசத்து ் ார்க்க, அது கண்ணீராய் கேளி ் ட்டது.

“ஏண்டி என்லன இ ் டி டுத்தி எடுக்கற? ஏண்டி ககாடி நேற நீ நேறன்னு

என்கிட்நட கசால் லநே இல் லநான் நீ ன்னு நிலனச்சுத் தான் அே கூட .
ழகநறன்னு உனக்குத் கதரியும் தாநன… அ ் றம் ஏன் இ ் ந ா ககாடிலய
இதுல இழுத்து விட்டு இருக்க? அே நீ இல் லன்னு கதரிஞ் ச அ ் றம் நான் எ ் டி
அேலள கல் யாணம் கசய் துக்க முடியும் ? இது என்ன கண்ணாமூச்சி ஆட்டம்
மலர்..” என்றேன், மீண்டும் தனது தலலயிநலநய அடித்துக் ககாண்டான்.

“அன்லனக்கு நீ கசான்ன ந லர ஒழுங் கா புரிஞ் சிக்காம நான் கசய் த முட்டாள்

தனம் தான் இது எல் லாத்துக்கும் காரணம் ..” அேன் புலம் பிக் ககாண்டிருக்க,
அேன் அருநக மலர் அலமதியாக ேந்தமர்ந்தாள் .

14. உன்னருகே நானிருப் கபன்

மல் லிலகயின் மனம் நாசியில் ஏற, பீஷ்மாவிற் கு அேன் அருநக ேந்திரு ் து

மலர் என்று புரிந்ததுமுகத்லதத் திரு ் ாமல் விலற ் ாக அமர்ந்திருந்தேனின் .
.மனம் ஆயிரம் சுலமகலள சுமந்தது ந ால கலளத்திருந்தது

சிறிது நநரம் ேலர அலமதியாக இருந்த மலரும் தனது ேலளயலல அேன்

முன் பு ஆட்டி அேனது கேனத்லத கலலக்க, “எனக்கு கராம் நகா ம் ேருது ..
இ ் ந ா உங் கிட்ட ந ச எனக்கு கதம் பு இல் ல .ந சாம ந ாயிடு…” பீஷ்மா
கசால் லவும் , மீண்டும் அேலனச் சுற் றி அலமதிமனம் மட்டும் .
.அலமதியலடயாமல் மலரின் இற ் ல நிலனத்நத அழுதுக் ககாண்டிருந்தது

சிறிது நநரம் அலமதியாக இருந்தேன், “ந ாய் ட்டா ந ால…” முணுமுணு ் புடன்

திரும் பியேனின் எதிரில் மலர் அமர்ந்து அேலனநய ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தாள் தான் காதலிக்கும் .இதழில் அநத மாறாத புன்னலக .
க ண்ணும் , தான் லகலய ் பிடித்து, அலணத்து ஆறுதல் கசால் லி திருமணம்
கசய் து ககாள் ேதாக கசான்னேளும் நேறு நேறு என்ற உண்லம அேனது
கநஞ் சத்லத கனக்கச் கசய் தது .

அேலளநய ார்த்துக் ககாண்டிருந்தேனது மனம் அேளது அருகாலமக்கு

ஏங் கத் துேங் கியதுதான் காதலி ் து மலர் தான் என்று கதரிந்த பின்பு .,
ககாடியும் மலரும் ஒநர ந ால இருந்தாலும் , இருேருக்கும் இலடயில் இருந்த சிறு
சிறு வித்யாசங் கள் பீஷ்மாவின் கண்களுக்கு இ ் க ாழுது புல ் ட்டது.

தான் காதலி ் தாலா, அல் லது இயற் லகயிநலநய மலர் அழகாபிரித்தறிய ..

முடியாமல் கேறித்துக் ககாண்டிருந்தேன், ககாடியிடம் இருக்கும் ஒரு வித
ட ட ் பு இல் லாமல் மலரின் முகம் அலமதியாக இரு ் லத உணர்ந்தான் .
உலக ோழ் லே நீ த்ததாளா? கநாடிக்குள் ஆயிரம் எண்ணங் கலள மனதினால்
உற் த்தி கசய் ய முடியும் என் லத நிரூபித்தது அேனது மனம் .

தான் இங் கு ேந்த உடநன மலர் தன்னுடன் இங் கு ேந்திரு ் ாள் … தாங் கள்
ந சுேலதக் நகட்டிரு ் ாள் தான்ஆனாலும் அேள் முகத்தில் எந்த சலனுமும் .
இல் லாமல் அலமதிநய ேடிோக புன்னலகத்துக் ககாண்்டிருக்கவும் , பீஷ்மா
ஒரு க ருமூச்கசான்லற கேளியட்டு மனலத சமாளிக்க முயன்றாலும் ,
கண்களில் இருந்து கண்ணீர ் தளும் பிக் ககாண்டு ேந்தது.

“இ ் ந ா எதுக்கு அழறீங் க?” மலர் சாதாரணமாகக் நகட்க,

“கண்ணுல தூசி ட்டுடுச்சு…” என்ற டி கண்கலளத் துலடத்துக் ககாண்டேன்,

“நான் உன்லன ந ாகச் கசால் லிட்நடன்… நீ இன்னும் ந ாகலலயா?” நகா மாக

பீஷ்மா நகட்க,

“இல் ல… ந ாக மாட்நடன்நீ ங் க அ ் டி அழும் ந ாநத உங் க க்கத்துல .

ேந்திரு ் ந ன்… ஆனா… அே இருந்தாளா… அதான் ேரமுடியல…” மலர் கசால் ல,
பீஷ்மா அேலள முலறக்கத் கதாடங் கினான்.

“எதுக்கு இ ் ந ா முலறக்கறீங் க?” அ ் ாவியாக அேள் நகட்டாலும் அேளது

கண்கள் கலங் கி தான் இருந்தது.

“நீ எதுக்கு இ ்ந ா அழற? நான் தான் உட்கார்ந்து அழணும் உன்லன உணர ..

முடியாம, ககாடிலய ந ாய் நீ ன்னு நிலனச்சு இருக்நகநன… என்லன என்னன்னு
கசால் ல? இதுல அேலள கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு அம் மன் நகாவில் ல
சத்தியம் நேற கசய் திருக்நகன்உன்லன ் ..உன்லன மனசுல ேச்சிக்கிட்டு ..
ந ால இருக்கான்னு எல் லாம் என்னால எ ் டி அேலளக் கல் யாணம் கசய் துக்க
முடியும் …” தலலயில் அடித்துக் ககாண்ட பீஷ்மாலே ் ார்த்தேள் ,
“அது தாநன நடக்க ் ந ாகுது…” என்று சாதாரணமாகச் கசால் லவும் , பீஷ்மா
அதிர்ந்து, ‘மலர்’ என்று கூவினான்.

“என்ன டாக்டர் சார் ..என்லன ஏமாத்திடலாம் ன்னு மட்டும் நிலனக்காதீங் க ..

அ ் றம் எனக்கு கராம் நகா ம் ேரும் …” கண்கலள துலடத்துக் ககாண்டு
அேள் கசால் ல, பீஷ்மா தான் ந ச முடியாமல் அமர்ந்திருந்தான்.

“அேளுக்கு மட்டும் சத்தியம் கசய் யல… எனக்கு ஒரு நாள் நீ ங் க ோக்கு

ககாடுத்தது நியா கம் இருக்கா? எது நடந்தாலும் எனக்கு துலணயா
இரு ் ந ன்னு கசால் லி இருக்கீங் க…” நமலும் அேனுக்கு மலர் நிலனவு ் டுத்த,

“அகதல் லாம் நல் லா நிலனவு இருக்கு… ஆனா… அது என்னால முடியாதுஉனக்கு .

அந்த குணாலே நான் ககாலல கசய் யணுமா ..துலணயா இரு ் ந ன்
கசய் யநறன்அதுக்காக நேற ஒருத்திலய கல் யாணம் கசய் துக்க முடியாது ..”
பீஷ்மா கநாடித்துக் ககாண்டான்.

தான் கசான்னதற் கு மலர் தில் கசால் ோள் என்று பீஷ்மா எதிர் ் ார்த்து
அமர்ந்திருக்க, மலர் கேறும் அலமதிலயநய அேனுக்கு திலாகத் தந்தாள் .
அதில் நமலும் நகா முற் ற பீஷ்மா,

“உனக்கு தான் நல் லா நகா ம் ேருநமஅந்த நகா ம் எல் லாம் என்கிட்ட தாநன .
அந்த குணா கிட்ட எதுக்கு காட்டணும் ..காட்ட முடியும் ? இந்த ஊர்ல ல நல் ல
காரியங் கள் கசய் தேனாச்நச அேன் …” டு நக்கலாக அேன் கசால் லவும் , மலர்
எதுவும் ந சாமல் அமர்ந்திருந்தாள் .

“இ ் டி நீ ந சாம இருந்து என்னத்லத சாதிக்க ந ாறன்னு கசால் லு…” அதற் கும்

அேளிடம் தில் இல் லாமல் ந ாக,

பீஷ்மாவிற் கு நமலும் நகா ம் க ாங் க, “இ ் ந ா நீ ோலயத் திறக்க ் ந ாறியா

இல் லலயா? நீ கார்ல இருந்து தேறி விழுந்து அடி ் ட்டதா கசால் றாங் க .
..அன்லனக்கு என்ன நடந்துச்சுன்னு கசால் லு” என்றேன், தலலமுடிலய ்
பிய் த்துக் ககாண்டு,

“லஹநயா மலர்… எனக்கு எ ் டி இருக்குன்னு எனக்நக கசால் லத் கதரியல…

ஆனால த்தியம் பிடிக்கிற மாதிரி இருக்குன்னு மட்டும் புரியுது ..…” பீஷ்மா
கசால் லவும் , மலரின் கண்களில் மீண்டும் கண்ணீர.்

அேளது கண்ணீலரத் துலடக்க லகலய அேன் உயர்த்த, “உங் களால என்லனத்

கதாட முடியாது..உங் க கண்ணுக்கு மட்டும் தான் கதரிநேன் .” ரிதா மாகச்
கசான்னேள் ,

“உங் களுக்கு என்ன நடந்ததுன்னு கதரியணும் நான் ..அே் ேளவு தாநன ..

அலதக் நகட்டு நீ ங் க அதிர்ச்சியாகாம .எல் லாத்லதயும் கசால் நறன்,
நகா ் டாம இருங் க..அ ் றம் என்ன கசய் யலாம் ன்னு நயாசிங் க .”
பீடிலகயுடன் அேள் கதாடங் க, பீஷ்மா தன்லன நிதான ் டுத்திக்ககாண்டு
அேலள ் ார்த்தான்.
“அன்லனக்கு அங் க ேந்தது அந்த அய் யா குணநசகரன் தான்எங் க அ ் ா .
என்லனத் நதடி தஞ் சாவூருக்கு ேர ந ாது, குடிச்சிட்டு ேந்திருக்காருன்னும் ..
அதனால ஒரு வி த்துல அடி ் ட்டு ஹாஸ்பிடல் ல சந்ர்த்திருக்குன்னு
கசான்னான்…” அேள் கசால் லிக் ககாண்நட ேர,

“நீ அங் க ேந்திருக்கறது அேனுக்கு எ ் டித் கதரியும் ?” இலடபுகுந்து பீஷ்மா

நகட்டான்.

“நான் நகாவில் ல இருந்த நநரத்துக்கு மாரியக்கா ஊருக்கு ந ாயிட்டாங் கநள ..

அேங் க தனியா ேரவும் இேன்‘நான் எங் கன்னு நகட்டு’ அேங் க நகாவிலுக்கு
ந ாயிருக்கறதா கசால் லவும் , காலர எடுத்துக்கிட்டு என்லனத் நதடி
ேந்திருக்கான்ேந்தேன் என்லன அேன் கூட கூட்டிட்டு ந ாகறதுக்காக க ாய் .
.கசால் லி இருக்கான்

அேன் க ாய் கசால் றலத புரிஞ் சிக்கிட்டு நான் சத்தம் ந ாட, என்லன நல் லா
திட்டிட்டு, ‘உங் க அ ் ா கசத்தா கூட உனக்கு ரோல் ல… என் கார்ல
ேரக்கூடாதா’ன்னு நகட்கவும் , எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிடுச்சுஎன்ன இருந்தாலும் .
..அேலன நம் பி ஏறிநனன் .அேர் என்லன ் க த்தேராச்நச” கசான்னேளின்
குரலில் அத்தலன ேலி… உடலிலும் அந்த ேலிலய அனு வி ் ேள் ந ால
அேளது லககலள முறுக்கிக் ககாண்டேள் ,

“தஞ் சாவூர்ல அங் க இங் கன்னு ேண்டி நேற எங் கநயா ந ாறலத ் ார்த்து நான்
அேன்கிட்ட சண்லட ் ந ாட்நடன்எதுநோ ஆ த்துன்னு மட்டும் மனசு ..
அேநனாட ார்லேயும் சரிநய இல் ல .கசால் லுச்சு… டிலரேலர ேண்டிலய
நிறுத்தச் கசான்னா, அேரும் நகட்கநே இல் லஎன் க்கத்துல உட்கார்ந்திருந்த ..
அேன் என்லன…” கசான்னேள் ேலி தாங் காமால் அழத் கதாடங் கினாள் .

பீஷ்மா அழுேலத க ாறுக்க முடியாத ககாடி, சிறிது தூரம் ேலர கசன்று, அேன்
அங் கிருந்து கிளம் பி விட்டானா என் லத ் ார்க்க அேலனத் நதடிச் கசல் ல,
பீஷ்மா யாருடநனா ந சிக் ககாண்டிரு ் லத ் ார்த்தேளுக்கு அதிகம்
நயாசிக்காமநல அதற் கான விலட கிலடக்க, மனதில் ஒரு க ரிய கல் லல
லேத்து அழுத்திய சுலமஅலத விட .., பீஷ்மாவின் ார்லே ஒரு குறி ் பிட்ட
இடத்தில் நிலலத்திரு ் லத ் ார்த்த ககாடி, அங் கு தான் மலர்
அமர்ந்திருக்கிறாள் என் து உறுதியானாலும் , தனது சநகாதரி, தனது
கண்ணிற் கு கதரியாமல் இரு ் து அேளுலடய ேலிலய நமலும்
அதிக ் டுத்தியது.

அந்த ேலி அேளது கண்ணீலர அதிக ் டுத்த, அேர்களுக்கு இலடயூறு

இல் லாமல் , ஓலச இன்றி அங் கிருந்து நகர்ந்து கசன்றாள் .

மலர் கசான்னலதக் நகட்ட பீஷ்மா “மலர்…” என்று அதிர,

“டிலரேர் இருக்கும் ந ாநத என் லகலய ் பிடிச்சு இழுத்து, கார்ல ேச்நச

என்லன நாசம் ண்ண முயற் சி ண்ணினான்அதுல இருந்து த ் பிக்க எனக்கு .
நேற ேழி கதரியல… நான் டிலரேலர அடிச்சு ேண்டிலய நிறுத்தச்
கசான்நனன்… அேரும் நிறுத்தநே இல் லநாநம தான் நம் மலளக் ..
கா ் ாத்திக்கணும் ன்னு கார் கதவுல இருந்த ஏநதா ஒரு ட்டலன பிடிச்சு
கதவு திறந்து ..இழுத்நதன்க்கிச்சு..

நான் என் லத்லத எல் லாம் கூட்டி அேலன ் பிடிச்சு தள் ளி கார்ல இருந்து
குதிச்நசன்… அநத நநரம் அங் க நேகமா ேந்த இன் கனாரு கார் நமல நான் விழ…
விழுந்த நேகத்துல என் தலல இடிச்சு கீழ விழுந்நதன்… அே் ேளவு தான்
கதரியும் … எனக்கு கண்நண கதரியல சுத்தி ஒநர இருட்டா ..இருந்தது…”
கசால் லிக் ககாண்நட ேந்தேள் , பீஷ்மா அேள் அருநக அமரவும் , அேலன
நிமிர்ந்து ் ார்த்து,

“நான் கசத்து ் ந ானது கூட எனக்குத் கதரியாது..” ரிதா மாக கசால் லவும் ,
பீஷ்மா தான் தவித்து ் ந ானான்.

“எனக்கு ஒண்ணுநம ஆகலன்னு நிலனச்சிட்டு எழுந்து நான் எங் கநயா நடந்து

ந ாநறன்… என்லனச் சுத்தி ஒநர கூட்டம் நான் கீழ ..என்னடான்னு ார்த்தா ..
என் பின்னந்தலலயிலயும் ..விழுந்து கிடக்கநறன், காதுலயும் ஒநர ரத்தம் லக .
..கால் ல இருந்தும் ரத்தம் கசாட்டுது .எல் லாம் சிராய் ச்சு ரத்தம் ேடியுது
ஆம் புலன்ஸ்ல என்லன எங் கநயா எடுத்துட்டு ந ானாங் க…” என்றேள் ,
முட்டியில் தலலலய கவிழ் த்துக் ககாண்டு,

“அதுக்கு ககாஞ் ச நநரத்துக்கு முன்ன தான் நீ ங் க என்லனக் கடந்து உங் க

ேண்டியில ந ானீங்கஅந்த கார் கதலேத் .நான் உங் கலள கூ ் பிட்நடன் ..
தாண்டி உங் க காதுல விழநே இல் ல…” என்று கசான்னேள் , பீஷ்மாலே ் ார்க்க,
பீஷ்மா குற் ற உணர்வில் துடித்தான்.

தனது தலலயிநலநய அடித்துக் ககாண்ட பீஷ்மா, “லஹநயா மலர்… எனக்கு

கதரியநே இல் லலநய… நான் என்ன கசய் நேன்? கதரிஞ் சிருந்தா உனக்கு இந்த
நிலல ேரநே விட்டு இருக்க மாட்நடன்…” துடி துடித்துச் கசால் ல, மலரின்
இதழ் களில் கமல் லிய புன்னலகக் நகாடுகள் .

“அது தான் விதிநீ ங் ..களும் நானும் ஒண்ணு நசரக்கூடாதுன்னு கடவுள் ந ாட்ட

விதி… உங் க மனசுல நான் இருந்தாலும் இனிநம ஒண்ணுநம பிரநயாஜனம்
இல் லஅடுத்த பிறவின்னு ..நீ ங் க ககாடிலயத் தான் கல் யாணம் கசய் துக்கணும் ..
நான் உங் க மகளா பிறக்கணும் ..ஒண்ணு இருந்தா…” புன்னலகக்க முயன்றாலும்
அேளது கண்களிலும் கண்ணீநர ேழிந்தது.

“மலர்என்னால உன்லன விட்டு நேற ..அ ் டி எல் லாம் கசால் லாநத ..மலர் ..
ஒருத்திலய…” பீஷ்மா கதாடங் க,

“அகதல் லாம் சினிமா ேசனம் .தயவு கசய் து நீ ங் களும் அநத ேசனம் ந சாதீங் க .
நான் உங் க முன்னால ேந்து ந ானது… ககாடிலய உங் க கூட கநருங் க லேக்கத்
தான் அேலள ..நீ ங் க தான் ார்த்துக்கணும் … ாதுகாக்கணும் …” மலர்
கசால் லவும் , பீஷ்மா நகா மாக நிமிர்ந்தான்.

“ந சாம ந ாயிடு… நான் நல் லா திட்டிடுநேன் என்நனாட நகா த்லதக் ..

கிளறாநத…” பீஷ்மா கசால் லவும் , அேனது நகா த்லத ரசித்தேள் ,
“அது நடந்நத ஆகணும் … அது தான் கடவுள் விதிஅே உங் கலள விரும .்் றா .
அேலள ் த்தி அேநள தேறா கசால் லும் ந ாது கூட நீ ங் க த ் ா
அ ்ந ா உங் க மனசுல .எடுத்துக்காம அேலள நீ ங் க தூக்கி ேச்சு ந சினீங்க
அேளுக்கும் இடம் இருக்கு இல் ல…” ககாடிக்காக ந சி விட்டு, பீஷ்மா மறு ் பு
கசால் ேதற் கு முன்ந ,

“குணாலே நீ ங் க ஏதாேது கசய் யணும் அேலன நான் ஏ .தாேது

கசய் யணும் ன்னா எனக்கு கரண்டு நிமிஷம் கூட ஆகாதுஅேனும் அந்த கரண்டு .
அே் ேளவு சீக்கிரம் அேன் ..ஆனா .நிமிஷத்துலலநய கசத்தும் ந ாயிடுோன்
..அேனால நாங் க அனு விக்கிற கஷ்டத்துக்கு ஈடு ஆகுமா ..கசத்து ந ானா
அேலன சுதந்திரமா உலே விட்டு இருக்கறநத அேனுக்கு தகுந்த தண்டல்
தரணும் ன்னு தான்..” மலர் கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக,

“சட்ட ் டி தண்டலன ோங் கித் தரணுமா? அேன் சட்டத்லத கராம் ஈசியா

ேளச்சிடுோன்அது உனக்குத் கதரியாதா .?” நக்கலாக பீஷ்மா நகட்க,

“நீ ங் கநள இ ் டி ந சறது எனக்கு கராம் ஆச்சரியமா இருக்கு..” அதற் கு நமல்

நக்கலாக மலர் கசால் ல, பீஷ்மா திலகத்து ் ந ானான்.

அேன் திலகத்து ் ார்த்துக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, “உங் க அ ் ா

திருச்சிலயநய கலக்கற க ரிய ேக்கீல் … கராம் நநர்லமயானேர்… உங் க
அ ் ா ேக்கீலா ஒரு நகஸ் எடுத்தாஅந்த நகஸ் கண்டி ் ா கஜயிக்கும் ன்னு ..
உங் க அ ் ா உங் களுக்கா .எனக்குத் கதரியும் க ோதாட மாட்டாரா என்ன?
அலத விட உங் க க ரிய ் ா க ரிய அரசியல் ோதியாநமஉங் க குடும் நம ..
நநர்லமக்கு க யர் ந ானேங் கன்னு எனக்குத் கதரியும் …” மலர் கசால் லிக்
ககாண்நட ந ாக, பீஷ்மாவின் திலக ் பு லமடங் கு உயர்ந்திருந்தது.

“என்னநோ நநர்ல இருந்து எல் லாத்லதயும் ார்த்தே ந ால கசால் லிட்டு

இருக்க?” பீஷ்மா நகட்க, அேலன ் ார்த்து புன்னலகத்தேள் ,

“ஆமா… நான் நநர்ல தான் ார்த்நதன்இந்த நாலு மாசம் .… நீ ங் க இங் க ேர ேலர ..

உங் களால தான் என்லன ் ார்க்க .அடிக்கடி நான் உங் கலள ார்க்க ேருநேன்
..முடியாது” புன்னலகயுடன் கசான்னேளின் முகம் , மீண்டும் இறுகி ் ந ாக,

“என்லன ஆம் புலன்ஸ்ல எடுத்துட்டு ந ாகும் ந ாதும் உங் கலளக் கடந்து தான்
ந ாநனன்உங் கலள ் ார்த்த உடநன எனக்கு அடி ் ட்டு இருக்கு ..… என்லன
கா ் ாத்துங் க டாக்டர் சார்’ன்னு கத்திக்கிட்நட உங் க பின்னால ஓடி ேந்நதநன ..
ஓடி… ஓடி உங் க வீட்டுக்நக இல் ல ேந்திருந்நதன்ஆவியா அலலயறது கூட ..
எனக்குத் கதரியல” என்றேள் , ஒரு க ருமூச்சுடன்,

“நான் இே் ேளவு கூ ்பிட்டும் உங் க காதுல விழநே இல் லலநயன்னு

நிலனச்சிக்கிட்டு திரும் ஸ் ஏறி ஊருக்கு கிளம் பிட்நடன்அ ் ந ா நான் ..
இருந்த தட்டத்துல, கண்டக்டர் ஏன் என்கிட்ட டிக்ககட் ோங் க
கசால் லலலன்னு கூட நான் நயாசிக்கலல… ஊருக்குள் ள ேந்து ார்த்தா என்
உடம் ல ந ாட்டுக்கிட்டு எல் லாரும் அழுதுட்டு இருந்தாங் கநான் கசத்து ் .
மறு டியும் உங் கலள ் ார்த்து .ந ாயிட்நடன்னு எனக்கு நல் லா புரிஞ் சது
விஷயத்லத கசால் ல ேந்தா… நான் இறந்தது கதரியாம நீ ங் க என் ந ாட்நடாலே
ேச்சு அழகு ார்த்துட்டு இருந்தீங் க..” என்ற மலர் அதற் கு நமல் அடக்க
முடியாமல் அழத் கதாடங் கினாள் .

“நான் ந யா இருந்தாலும் எனக்கும் மனசுன்னு ஒண்ணு இருக்குல..” என்றேள் ,

மீண்டும் தன்லனத் நதற் றிக் ககாண்டு,

“நீ ங் க உங் க அ ் ா க ரிய ் ா புகழ் ல இருந்து த ் பிக்க கிராமத்து

ஆஸ் த்திரிக்கு ேர ் ந ாறதா ந சிட்டு இருந்தீங் கஅந்த ஆபீசர் உங் களுக்கு .
எந்த இடம் ன்னு ஒரு லிஸ்ட்லட ேச்சிட்டு நயாசிச்சிட்டு இருக்கும் ந ாது நான்
..தான் அேர் உணராமநல லகலய நகர்த்தி இந்த ஊர் நமல ேச்சு குறிச்நசன்
நீ ங் க இந்த ஊருக்கு ேந்துட்டீங் க…” மலர் பீஷ்மா இந்த ஊருக்கு ேந்த கலதலய
கசால் லவும் , கலத நகட் து ந ால எந்த உணர்ச்சியும் இன்றி ார்த்துக்
ககாண்டிருந்த பீஷ்மா, மலலர முலறத்துவிட்டு நேகமாக எழுந்து அங் கிருந்து
நடக்கத் கதாடங் கினான்.

மனம் கமாத்தமும் ாரம் மட்டுநம நிரம் பி ேழிய, நசார்ந்து ந ாய் நடந்துக்

ககாண்டிருந்தேனுடன் நடந்தேள் ,

“இே் ேளவு ந சநறன் … நீ ங் க எதுவுநம ந சாம ந ாறீங் க?” என்று நகட்க,

“என்ன ந சணும் ன்னு நீ நய கசால் லிடறியா? கசான்னா இன்னும் ேசதியா

இருக்கும் …” கடு ் புடன் பீஷ்மா அேலள சாடினான்.

ாேமாக அேலனநய மலர் ார்க்க, “சரி… நான் இந்த ஊருக்கு ேந்துட்நடன் ..

..அே் ேளவு தான்அந்த குணாலே நான் ந ாலீஸ்ல மாட்டி, அேனுக்கு தண்டலன
ோங் கிக் ககாடுத்துட்டு இந்த ஊர்ல இருந்து ந ாயிடநறன்ந ாதுமா ..?”
இன்னமும் மலரின் மீது நகா ம் குலறயாமல் அேன் ந சவும் ,

“எனக்காக நீ ங் க ககாடிலய கல் யாணம் கசய் துக்கணும் …” மலர் மீண்டும்

அலதநயத் கதாடங் க,

“இங் க ் ாருஅலத .. ் த்தி அ ் றம் ந சலாம் ஏன் என்னால உன்லன .

அ ் ந ா உணர முடியல? அது என் த ் பு இல் லஇ ் ந ா எ ் டி நீ என் ..ஆனா .
கண்ணுக்குத் கதரியற? எனக்கு தலல ேலிக்குது மலர்ககாஞ் சம் என்லனத் .
தனியா விநடன்… திரும் த் திரும் கல் யாணத்லத ் த்தி ந சாநத..” லக
எடுத்து பீஷ்மா கும் பிட,

“கமாதல் ல தான் உங் களுக்கு என் குரல் நகட்கல ந ால… ஆனா… இந்த ஊருக்கு
ேரதுக்கு முதல் நாள் நான் உங் க க்கத்துல உட்கார்ந்து உங் க ந லரக்
கூ ் பிட்ட ந ாது திடீர்ன்னு உங் க காதுல விழுந்துச்சுன்னு நிலனக்கிநறன்நீ ங் க ..
அ ் ந ா என் குரலாேத .சுத்தி சுத்தி ார்த்து நதடினீங்க்ு நகட்கும் ன்னு தான்
நீ ங் க இந்த ஊருக்குள் ள ேந்ததும் ந சிக்கலாம் ன்னு சந்நதாஷமா உங் க எதிர்ல
ேந்நதன்நாநன உங் க கண்ணனுக்கு கதரிஞ் ச ந ாது ..ஆனா .… நான் எே் ேளவு
சந்நதாஷ ் ட்நடன் கதரியுமா?” மலர் சந்நதாஷமாக கசால் லிக் ககாண்நட ேர,
பீஷ்மா தனது நலடலய நிறுத்தி, அேலள முலறத்துவிட்டு அங் கிருந்து
நேகமாக நகர்ந்து கசன்றான்.
15. உன்னருகே நானிருப் கபன்

மலரிடம் நகாபித்துக் ககாண்டு ாதி ந ச்சிநலநய நேகமாக ேந்த பீஷ்மாவின்

கண்கள் சிேந்திருந்ததுஇருள் கவிழ் ந்தும் வீட்டிற் கு இன்னும் பீஷ்மா ேந்து .
நசராமல் ந ாகவும் துலரக்கு தட்டம் கதாற் றிக் ககாண்டதுகுணாவின் .
ஆட்கள் அேலன ஏதாேது கசய் திரு ் ார்கநளா என்ற யநம அேலன உள் நள
கசல் ல விடாமல் கட்டி ் ந ாட, கேளிநயநய நின்றுக் ககாண்டு, பீஷ்மாவின்
ேரவிற் காக காத்திருந்தான்.

தூரத்தில் பீஷ்மா நேகமாக ேருேலத ் ார்த்த துலர அேலன கநருங் க,

அேனது தட்டத்லத ார்த்த பீஷ்மா எதுவும் ந சாமல் வீட்லட நநாக்கி
நடந்தான்அேனது முகம் கடு ் ாக இருந்ததில் இருந்நத அேன் நகா மாக .
இருக்கிறான் என் லத உணர்ந்த துலர அலமதியாக அேனுடன் நடந்தாலும் ,
அேனது கண்கள் பீஷ்மாவின் மீது ஏதாேது காயம் இருக்கிறதா என் லத
ஆராய் ந்தது.

அ ் டி அேன் ய ் டும் டி எதுவும் இல் லல என் லத உணர்ந்த பிறகு

நிம் மதியாக உணர்ந்த துலர, பீஷ்மாவின் நகா த்திற் கான காரணத்லத
நகட்கலாமா நேண்டாமா என்ற நயாசலனக்குச் கசன்றான்.

வீட்லட கநருங் கவும் , ஓட்ட ் ந்தயத்தில் இருந்து திரும் பியேலன ் ந ால

கலள ் ாக உணர்ந்த பீஷ்மா ோயிலில் இருந்த திண்லணயில் அமர, துலர
அேன் அருநக ேந்து நின்றான்.

“நான் என்ன குழந்லதயா என் கூடநே ேரதுக்கு… இல் ல ேழி கதரியாம

எங் கயாேது ந ாயிடுநேனா?” பீஷ்மா துலர மீது எரிந்து விழவும் ,

“இல் ல சார்… உங் களுக்கு எதுநோ ஆ த்துன்னு யந்து தான் ேந்நதன்அ ் டி ..

ஒண்ணும் இல் லலநய சார்?” ட ட ் ாகக் நகட்டேன் , சிறிது தயக்கத்துடன்,

“கராம் நகா மா இருக்கறா ந ால இருக்கு…. அந்த குணா உங் கலள ஏதாேது

ேம் புக்கு இழுத்தானா?” கமல் ல நகட்க, பீஷ்மா தலலயில் லக லேத்துக்
ககாண்டு அமர்ந்தான்.

அேனது முகக் கசங் கலும் , கலளத்துத் கதரிந்த உருேமும் துலரக்கு நமலும்

தட்டத்லதக் ககாடுக்க, அலத விட பீஷ்மா நகா மாக இரு ் து புதிதாக
இருக்கவும் , துலர என்ன கசய் ேகதன்று புரியாமல் நின்றான்.

“நான் நாலளக்கு காலலயில ஊருக்கு ந ாநறன் இனிநம இங் க நேற யாராேது .

சா ் ாட்டுக்கு .மாரியக்காகிட்டயும் கசால் லிடுங் க ..டாக்டர் ேருோங் க துலர
எே் ேளவுன்னு கணக்குகசால் லச் கசால் லுங் கநான் எல் லாம் ககாடுத்துட்டு .
..ந ாயிடநறன்” கசான்னேன், திரும் பியும் ார்க்காமல் நேகமாக வீட்டிற் குள்
கசல் ல, துலர அதிர்ந்து நின்றான்.
“என்னது? அடுத்த ோரம் திருவிழாவுக்கு எல் லாம் தயாரா இருக்கச் கசால் லிட்டு
இ ் ந ா இ ் டி ந சறாருன்னா… என்ன தான் நடந்துச்சு?” துலரயின் மனம்
ஆயிரம் நகள் விகலள எழு ் , நேகமாக உள் நள கசன்றான்.

“சார்என்ன கசால் றீங் க ..? அடுத்த ோரம் திருவிழா இருக்குஎல் லா .

ஏற் ாட்லடயும் கசய் துட்டு இ ் ந ா இ ் டி கசால் றீங் கநள…” பீஷ்மா க ட்டியில்
தனது துணிலய எடுத்து லேக்கத் துேங் கவும் துலர நகட்க,

“நான் தான் எல் லா ஏற் ாடும் கசய் துட்நடநன… நீ ங் கநள எ ் வும் ந ால

சமாளிங் க .இல் லலயா நேற டாக்டர் நகட்டு ந ாராட்டம் ண்ணுங் க .
விலளயாடறநத எல் லாருக்கும் நேலலயா ் ந ாச்சு…” நகா மாக கசால் லிக்
ககாண்நட தன்னுலடய நேலலகளில் கேனம் கசலுத்தியேலனக் கண்ட துலர,
குணா தான் எதுநோ கசய் திருக்கிறான் என்று யூகித்துக் ககாண்டு,

“நான் நேணா அந்த ஆலளக் ககான்னுட்டு கஜயிலுக்கு ந ாயிடோ சார்நீ ங் க .

எல் லாருநம நிம் மதியா இரு ் பீங் க? இல் ல அேநனாட சா ் ாட்டுல விஷத்லத
ேச்சு ககான்னுடலாம் … இல் ல விஷ ஊசி…” துலர கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக,
நகா மாக அேன் க்கம் திரும் பிய பீஷ்மா,

“நாம ஒரு உயிலர காக்கற ணிலயச் கசய் யறேங் கஅ ் டி இருக்கும் ந ாது .,

அேன் உயிலர எடுக்கறது எே் ேளவு த ் பு? அேன் ந ாயிட்டா எல் லாநம சரியா
ந ாயிடுமா? நாலளக்கு நேற ஒருத்தன் இலதநய கசய் ய மாட்டான்னு என்ன
நிச்சயம் ? கமாதல் ல எல் லாரும் லதரியமா அேலன எதிர்க்கற ேழிலய ்
ாருங் கநான் ஒண்ணும் உங் க ஊலர காக்க ேந்த .என்லன ஆலள விடுங் க ..
குலசாமி இல் ல…” க ாரிந்து தள் ளிவிட்டு, மன உலளச்சல் தாளாமல் , அ ் டிநய
க ட்டிலய கீநழ எடுத்து ந ாட்டு விட்டு, கட்டிலில் சரிந்தேனின் கண்களின்
ஓரம் கண்ணீர ் ேழிந்தது.

“நான் என்ன நீ விலளயாடற விலளயாட்டு க ாம் லமயா? என்நனாட

உணர்வுகள் தான் உனக்கு விலளயாட கிலடச்சதா? உன்லனத் தான்
விரும் நறன்னு கதரிஞ் சும் எ ் டி உன்னால ககாடி ந ால நடிக்க முடிஞ் சது?”
மனம் மலரிடம் நகட்டுக் ககாண்டிருக்க, இரவு உணலே அேனுக்கு எடுத்துக்
ககாண்டு ேந்த மாரிலய ் ார்த்ததும் அேன் அருநக ஓடிய துலர, பீஷ்மா
கசான்னேற் லற கூறவும் , மாரியும் அதிர்ந்து ந ானார்.

“என்ன துலர கசால் ற? அேரு ஏன் ஊருக்கு ந ாநறன்னு கசான்னாரு? அ ் ந ா

நம் ம மலர்…” தட்டத்துடன் ந சிக் ககாண்நட ந ானேர், பீஷ்மா அேனது
அலறக் கதவின் அருநக நின்று அேலரநய ார்த்துக் ககாண்டிருக்கவும் , ோலய
இறுக மூடிக் ககாண்டு தலல குனிய, கமல் ல அடிகயடுத்து, மாரியின் அருநக
கசன்றான்.

பீஷ்மா நின்ற நகாலம் மாரிக்கு யத்லதக் ககாடுக்க, அேரது உடல் நடுங் கத்
கதாடங் கியது .“துலர… ந ாய் ோசல் கதலே சாத்திட்டு ோங் க…” பீஷ்மா
கசால் ல, துலர நகர்ேதற் குள் ,

“நான் உள் ள ேரக் கூடாதுன்னு தான் நீ ங் க கதலே அலடக்கறீங் கன்னா ..

அதுக்கு அேசியம் இல் ல… உங் க பின்னாநலநய நான் உங் க வீட்டுக்குள் ள
ேந்துட்நடன்… இல் ல… நீ ங் க ந சறலத யாரும் நகட்கக் கூடாதுன்னு நிலனச்சு
கதலே சாத்தச் கசான்னீங்கன்னா… துலரயண்ணாலே ் ந ாகச் கசால் லுங் க”
மலர் அேனது அலறயின் கதவின் அருகில் இருந்து கேளியில் ேரவும் , மாரி
அதிர்ந்து நிற் க, துலரயின் கண்ணுக்குத் கதரிந்த உருேத்லத நம் முடியாமல்
இலமக் ககாட்டி ார்த்தேன், அ ்க ாழுதும் அந்த உருேம் மலறயாமல்
ந ாகவும் ,

“ம… ம… ம…ல…ர்…” திக்கித் திணறி திலக ் புடன் உச்சரித்தான்.

மலலர ் ார்த்த மாரி, “மலரு… என்னடி இது இேரு ஊருக்கு ந ாநறன்னு

கசால் றாரு…” மலரிடம் முலறயிட,

“அதுக்கு அே என்ன தில் கசால் றது? நான் கசால் நறன்…” பீஷ்மா மலலர
முலறத்துக் ககாண்டு நின்றான்.

அேரேர் உணர்வுகளின் பிடியில் சிக்கிக் ககாண்டிரு ் ேர்கலள ் ார்த்த

பீஷ்மா, “உன்லன யாரு இங் க ேரச் கசான்னது மலர்? நான் கராம் நகா மா
இருக்நகன்…” என்று கத்த, மற் ற இருேருநம திலகத்து ் ந ாயினர்.

அேர்கலள ் ார்த்தேன் , “என்ன மாரியக்கா… உங் க மலர் உங் க முன்னால

இருக்கறது உங் களுக்கு கராம் அதிர்ச்சியா இருக்கா என்ன?” நக்கலாக அேன்
நகட்கவும் , கண்கலளக் துலடத்துக் ககாண்டேர் தலலகுனிய, துலர தான்
அங் கு நட ் து புரியாமல் குழம் பி நின்றிருந்தான்.

“இே தாநன எனக்கு சலமயல் கசய் து ககாடுக்கச் கசான்னா? சில நாட்கள்

எனக்கு சலமச்சும் ககாடுத்து அனு ் பினே இே தாநன? இேலளத் தான் நான்
விரும் நறன்னு உங் களுக்கு முன்னநம கதரியும் தாநனஅ ் றம் ககாடிலய ..
எதுக்கு என் முன்னால இழுத்து விட்டீங் க? அன்லனக்கு காலலயில நகாவில் ல
நான் ககாடிநயாட லகயில அடிச்சு சத்தியம் கசய் யும் ந ாது, உங் க மனசுல,
‘அட மலடயா… இே மலர் இல் ல ககாடின்’னு தாநன ஒடிச்சுஅதுக்குத் தாநன ..
ஒரு மாதிரி சிரிச்சீங் க?” பீஷ்மரின் வில் லில் இருந்த அம் பிலிருந்தும் கூட த ்பி
விடலாம் இந்த பீஷ் ..மாவின் கசால் அம் பில் இருந்து த ்பிக்க முடியாது என் து
ந ால இருந்தது மாரிக்கு.

“அக்கா அ ் டி எல் லாம் நிலனக்க மாட்டாங் க..” மாரியின் நிலலலய உணர்ந்து

மலர் ேக்காலத்து ோங் க,

“நீ ோலய மூடிக்கிட்டு நில் லுன்னு கசால் லிட்நடன்எனக்கு இ ் ந ா அேங் க .

தான் ந சணும் …” பீஷ்மா விடா ் பிடியாக நிற் க,

“ஆமாஆனா ..… மலடயன்னு எல் லாம் நிலனக்கலஎங் க மலருக்கு உங் க கூட ..

ோழ ககாடுத்து லேக்கலலநயன்னு நிலனச்ச ந ாது, விதி ஆடற ஆட்டத்துல
எனக்கு கேறு ் ா இருந்துச்சு..அது தான் .” நேகமாக மாரி கசால் லி முடிக்க,
துலர குழம் பி நின்றான்.
துலரயின் ார்லே பீஷ்மாவின் அருநக நின் றுக் ககாண்டிருந்த மலரின் மீநத
இருக்க, அேநளா கலக்கத்துடன் பீஷ்மாலே ார்த்துக் ககாண்டிரு ் லதக்
கண்டேனுக்கு எதுநோ புரிேது ந ால இருந்தது.

“மலர் உங் கலள ஏமாத்தலஅலத மட்டும் புரிஞ் சிக்நகாங் க ..… அேலள நீ ங் க

விரும் பி இருந்தாலும் அகதல் லாம் கடந்த காலமா ந ாயிடுச்சுககாடி தான் .
நிகழ் காலம் …” நராஷமாக கசான்னேர்,

“அேநளாட ோழ் க்லக தான் இ ் டி ாதியிநலநய கருகி ் ந ாச்சுககாடிநயாட .

ோழ் க்லகயும் அ ் டி ஆகிடக் கூடாதுன்னு, ஒரு அக்காோ, மலர் நிலனக்கிறது
த ் பில் லலநயமலலர .உங் க ோழ் க்லகயும் இதுல அடங் கி இருக்கு ..அலத விட .
நிலனச்சிக்கிட்டு நீ ங் க எத்தலன நாலளக்கு தனிலம தேம் இருக்க முடியும் ?
அ ் டி இருக்கத் தான் உங் க குடும் த்து ஒநர ோரிசான உங் கலள
விட்டுடுோங் களா?

நீ ங் க எ ் டியும் மலலர ஒரு தடலே தாநன ார்த்து விரும் பி இருக்கீங் க .

அேநளாட கேளித்நதாற் றத்லத ேச்சுத் தாநன அேலள உங் களுக்கு பிடிச்சது .
அ ் டி இருக்க, அநத நதாற் றநதாட இருக்கற ககாடியும் நல் ல க ண்ணா
இருக்கற ட்சத்துல… நீ ங் க ககாடிலய கல் யாணம் கசய் துக்கறதுல என்ன த ் பு
இருக்கு?

நீ ங் க மலநராட ந லர ககாடின்னு த ் ா புரிஞ் சிக்கிட்டு, க ரிய நகாவில் ல

ார்த்த ககாடியும் , இங் க இருக்கற ககாடியும் ஒண்ணுன்னு ககாடிலய சுத்திச்
சுத்தி ேந்தீங் கஇ ் ந ாவும் ககாடி ..அது தான் கடவுள் ந ாட்ட முடிச்சு .
உண்லமலய கசால் லலலன்னா உங் களுக்கு இந்த உண்லம கதரிஞ் சு
இருக்கநே ோய் ்பில் லலநய…” யாலரயும் ந ச விடாமல் கடகடகேன்று மாரி
ந சிக் ககாண்நட ந ாக, அலனத்லதயும் நகட்ட துலர அதிர்ந்து நின்றான்.

“அ ்ந ா மலலர தான் நீ ங் க விரும் பினீங்களா?” ோலய ் பிளந்தேனின்

குரலலக் கூட யாரும் நகட்கும் நிலலயில் இல் லல.

மாரி ந சி முடிக்கவும் , பீஷ்மாவின் நகா ம் ஏகத்திற் கும் எகிறியது .“அதுக்காக

ககாடியும் மலரும் ஒண்ணா?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“இல் லல தான்… அேங் க கரண்டு ந ருக்கும் உள் ள வித்தியாசம் கூட

உங் களுக்கு கண்டு பிடிக்கத் கதரியல… இத்தலனக்கும் கரண்டு ந லரயும்
நீ ங் க அடிக்கடி க்கத்துல இருந்து ார்த்தீங் கநீ ங் க மலர் நமல ..அ ் டி இருக்க .
நகா ் டறதுல எந்த நியாயமும் இல் ல…” மாரி நகா மாகக் கூறினாலும் ,
அேரது குரலில் சிறிது ஏமாற் றம் எட்டி ் ார்க்கநே கசய் தது.

தனக்கு கநருக்கமான மலலர அேன் அலடயாளம் காண முடியாமல் இருந்தது

அேருக்கு சிறிது ஏமாற் றத்லதநய தந்ததுமாரியின் மனம் மலர் அேரது .
கண்களுக்கு கதரிந்த நாலள அலச ் ந ாட, மலரும் அலதநய நிலனத்துக்
ககாண்டிருந்தாள் .

பீஷ்மாவின் கண்களுக்கு மலர் கதரிந்ததும் , ஆேல் உந்த மலர் மாரியின் முன்பு

கசன்று நிற் க, அேலள ் ார்த்த மாரி கதறத் துேங் கினார் .
அேலர சமாதானம் கசய் த மலர், பீஷ்மாவிற் கு உணலே ககாடுக்கச்
கசால் லவும் , மாரி அேலள சந்நதகமாக ் ார்த்தார்அேரிடம் எலதயுநம .
மலறத்து ் ழகியிராதேள் , பீஷ்மாலே க ரிய நகாவிலில் ார்த்தலதயும் ,
அங் கு தன்லன ் ார்த்தேன் ககாடியும் தானும் ஒன்று என்று நிலனத்து ழக
முயல் ேலத கசால் லவும் மாரி பீஷ்மாலே நிலனத்து கலங் கினார்.

அது தேறு, அேனுக்கு கதரிந்தால் ககாடியின் ோழ் க்லக நகள் விக் குறியாகி
விடும் என்று அஞ் சிய மாரி, முதலில் மறுத்தாலும் பின்பு ககாடியின்
நல் லதுக்காக என்று சமாதானம் கசய் த மலர், அேளது நயாசலனக்கு சம் மதம்
கதரிவிக்க லேத்தாள் அதன் டிநய மலர் என்ற ஒருேள் இருந்தலத சற் று .
தடுமாறினாலும் , பீஷ்மாவிடம் கசால் லாமல் தவிர்த்தார்.

அநத ந ாலநே துலர மலலர ் ற் றி கசால் ல ேரும் ந ாது அேர்களது

கேனத்லத கலலத்து மலர் கா ் ாற் றிக் ககாண்டிருந்த நேலளயில் , தன்லன ்
ற் றிய உண்லம, எதிர் ாராத விதமாக ககாடியின் ோயிலாக கேளி ேரநே
மலர் தடுமாறி ் ந ானாள் .

ககாடி தன்லன ் ற் றி கசால் லத் கதாடங் கும் ந ாநத அலத தவிர்க்க

நிலனத்தேள் , அேள் அழவும் பீஷ்மா சமாதானம் கசய் ேலத ் ார்த்து,
இருேரும் ந சி ஒருேலர புரிந்துக் ககாள் ளட்டும் என்று அங் கிருந்து நகர்ந்துச்
கசல் ல நிலனக்க, அேள் எதிர் ாராத விதமாக, ககாடி கசான்னலத லேத்து
பீஷ்மா தன்லனக் கண்டு ககாண்டது அதிர்ச்சிலயத் தந்தது.

“இன்லனக்கும் நான் அேலள ந ச விட்டு இருக்கக் கூடாதுஅ ் டி .

இ ் ந ா ..கசய் திருந்நதனாஉங் க நகா த்துக்கு நேலலநய இருந்திருக்காது..”
மலர் நகா மாகச் கசால் லவும் , அேள் கசால் ேது பீஷ்மாவிற் கு சுருக்ககன்று
லதத்தது.

தான் லகீனமாக இரு ் து ந ால நதான்ற, “எனக்கு நிஜமாநே தலல ேலிக்குது

மலர்..தயவு கசய் து என்லன இன்னும் நகா ் டுத்தி ார்க்காநத .” தனது
க்கம் இருந்த தேலற உணர்ந்து பீஷ்மா இறங் கி ேர, மலர் அேலன ் ார்த்து
புன்னலகத்தாள் .

அேனது மனம் புரிந்தேள் ந ால, “உங் க நமல எந்த த ் பும் இல் ல டாக்டர் சார் .
ஒரு நாநள ார்த்து, சில மணித்துளிகநள ழகிய ஒருத்திலய இந்த அளவுக்கு
நிலனவு ேச்சுட்டு இருக்கறநத க ரிய விஷயம் …” பீஷ்மாவிற் கு ஆதரோக
ந சியேள் ,

“ககாடி ாேம் … அே உங் கலள விரும் றா…” ககாடிக்கும் சார்ந்து ் ந ச, பீஷ்மா

கதா ் க ன்று அமர்ந்தான்.

“உங் களுக்கும் அே நமல ஒரு இரக்கம் இருக்கு தாநனஅேலளயும் உங் களுக்கு .

பிடிக்கும் டாக்டர் சார்…” என்றேள் ,

“ககாடி கண்ணுல நான் இன்னும் டநே இல் ல. அதுக்கு காரணம் அே நமல

எனக்கு நகா ம் இல் லஎதுக்கு எடுத்தாலும் அே அ ் டிநய சுணங் கி ந ாய் ..
உட்கார கூடாதுன்னு ஒரு எண்ணம் தான்… ககாஞ் சமாேது லதரியம்
நேணும் ன்னு தான், கிணத்துல தள் ளி நீ ச்சல் கத்துக் ககாடுக்கறது ந ால
கசய் துட்டு இருக்நகன்.

இன் கனாரு காரணம் … அேநளாட உருேத்துல ஆவி ஒண்ணு சுத்தறலத ்

ார்த்தா அேளுக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கும் ன்னு எனக்குத் நதாணுது .
எல் லாத்துக்கும் நமல என்லன இ ் டி ார்த்தா அே தாங் க மாட்டா… என்னால
முடிஞ் ச ேலர குணா அேலள எல் லல மீறி கதாடாம ாதுகாத்துட்டு
இருக்நகன்… அேலன நிலறய குடிக்க ேச்நசா… இல் ல எல் லல மீறும் ந ாது
எலதயாேது தள் ளிநயா அேலள கா ் ாத்தி தான் இருக்நகன்..” மலர்
கசான்னலதக் நகட்டேர்கள் அலமதியாக இருந்தனர்.

அேர்கலள ் ார்த்தேள் , “கமாதல் ல நான் ஆவியா இங் நக ேர ஆரம் பிச்சதும் ,

இங் க இருக்கற மிருகங் கள் மிரள ஆரம் பிச்சதுங் கஆனா ..… நான் கராம்
நல் லே, நல் ல காரியத்துக்கு தான் ேந்திருக்நகன்னு புரிய ேச்சதுக்க ் புறம் ,
அதுங் க எதுவும் மிரண்டு கத்துறதில் ல…” தன்னிலல விளக்கம் ககாடுத்து
முடித்தேள் அலமதியானாள் .

அந்த அலமதிலய கிழித்துக் ககாண்டு, “மலரு… நீ ஏன் இன்னும் அந்த குணாலே

விட்டு ேச்சிருக்க? அேலன ஏதாேது கசய் து சாகடி…” துலர ஆநேசமாக
கசால் ல, அேலன ் ார்த்து புன்னலகத்தேள் ,

“அேன் ந ய் அடிச்சு எல் லாம் கரண்டு நிமிஷத்துல சாகக் கூடாது

துலரயண்ணா… அேலன இந்த ஊர் உலகநம காரித்து ் ணும் இனிநம .
அேலன ் ந ால த ்பு கசய் யறேனுக்கு இேனுக்கு கிலடக்க ் ந ாற
தண்டலன ஒரு ாடமா இருக்கணும் … அதுக்கு தான் டாக்டர் சாலர நான் இந்த
ஊருக்கு ேர ேச்நசன்ககாடிக்கும் இேருக்கும் கல் யாணம் ங்கறது எல் லாம் .
இேர் என்லன ் ார்த்து‘ககாடி’ன்னு கூ ்பிட்ட அ ் ந ா நதாணியது தான்…”
கரௌத்திரமாக கசால் லிக் ககாண்நட ேந்தேள் ,

“உங் களுக்கு தான் நமாகினிலய ் ார்த்தா யமாச்நச… நீ ங் க என்லன

லதரியமாக ் ார்த்துக்கிட்டு நிக்கறீங் க?” உடநன இயல் ாக மாறி துலரலய
கிண்டல் கசய் ய, துலர ேருத்தமாக அேலள ் ார்த்து,

“நீ யாருக்குநம தீங் கு ண்ண மாட்நடன்னு கதரியும் மலர்..லதரியம் ..அதான் ..”

என்றேன், கண்களில் கண்ணீர ் நகார்க்க,

“உனக்கு ந ாய் இந்த கதியா?” என்று கலங் கினான்.

சில நிமிடங் கள் அங் கு கால் நலடகளின் ஓலசகளும் , ல் லியின் சத்தமும்

மட்டுநம நிலறந்திருந்ததுஇன்னமும் பீஷ்மாவிற் கு மலர் கசால் ேலத நகட்கக் .
தன் க்கம் ேந்து .நகட்க நகா நம க ருகியது, அன்ல காட்டி, தன்லன நமலும்
காதல் ேய ் ட லேத்தேள் இேள் தாநன என்ற எண்ணம் அேன் மனலத விட்டு
மலறய மறுத்தது.

அந்த நகா த்தில் பீஷ்மா அமர்ந்திருக்க, “துலரயண்ணா..” மலர் கமல் ல

அலழக்கவும் , அந்த அலமதி கலளந்து அலனேரும் மலலர ் ார்த்தனர்.
“கசல் வியக்கா உயிநராட இல் ல..” மலர் கசான்ன கசய் திலய நகட்ட துலரயும்
மாரியும் அதிர்ந்து ார்க்க, அேர்களது அதிர்ச்சியில் இருந்நத அது யாராக
இருக்கும் என்று கண்டு ககாண்ட பீஷ்மா துலரலய ் ார்க்க,

“அே எக்நகடு ககட்டு ் ந ானா எனக்கு என்ன?” துலர கசால் லவும் , அேலன
ார்த்து மறு ் ாக தலலயலசத்தேள் ,

“கசல் வியக்காே அந்த குணா தான் ககான்னு அேங் க நதாட்டத்துல புலதச்சு

இருக்கான்… உங் ககிட்ட நகாவிச்சுக்கிட்டு ந ானேங் க குணாகிட்ட தன்லன
கல் யாணம் கசய் துக்க கசால் லி ேற் புறுத்தி இருக்காங் கசண்லட ந ாட்டு .
அேங் கலள ஏமாத்தி வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு ந ாய் .இருக்காங் க, கழுத்லத கநரிச்சு
கதாங் க விட்டு, அ ் டிநய அேங் க வீட்டு நதாட்டத்துல புலதச்சு இருக்கான் ..
தான் கசய் த த ் ல நிலனச்ச்ு அேங் க கராம் ேருத்த ் ட்டாங் க…” மலர்
எங் நகா கேறித்துக் ககாண்டு கசால் லவும் , துலர அ ் டிநய மடிந்து
அமர்ந்தான்.

அேன் முகத்தில் திலக ் பு மட்டுநம இருந்ததுகண்களில் இருந்த கண்ணீர ் .

.காய் ந்து ந ாயிருந்தது“அ ் ந ா அே ஒட்டு கமாத்தமா ந ாநய நசர்ந்துட்டாளா
ாவி…” என்ற முணுமுணு ் பு மட்டும் அேனது ோயில் இருந்து கேளி ேந்தது.

“ஹ்ம் ம்… எங் க அம் மாலேயும் அேன் தான் ககான்னு இருக்கான்அன்லனக்கு ..

நகாவிலுக்கு ந ாயிட்டு ேந்த அ ் ந ா குணா எங் க அம் மாலே
கசான்ன டிநய மறுநாள் ..ககான்னுடுநேன்னு கசால் லி மிரட்டி இருக்கான்
கேளியூர் ந ாகும் ந ாது லாரிஏத்தி ககான்னுட்டான்” என்ற மலர்,

“என்லனயும் ககான்னு ந யா அலலலய விட்டு இருக்கான்…” என்று கண்கள்

கலங் கச் கசால் ல, மாரி அேலள அலணத்து ஆறுதல் கசால் ல நிலனக்க,
அேரிடம் இருந்து எட்டி நின்றேள் ,

“நான் நீ ங் க எல் லாம் கதாட முடியாத இடத்துக்கு ந ாயிட்நடன்…” என்று

விரக்தியாக கசால் லி, அேள் ந சுேலதக் நகட்டுக் ககாண்டு அமர்ந்திருந்த
பீஷ்மாவின் முன் அமர்ந்தாள் .

“எனக்கும் உங் கலள ார்த்த அன்லனக்நக பிடிச்சு ் ந ாச்சுஇலத நான் .

ஆனா .கேட்கத்லத விட்டுச் கசால் நறன் டாக்டர் சார்… என்நனாட காதலுக்கும்
எனக்கும் ஆயுநள இல் லலநய… நான் என்ன கசய் யட்டும் ?” என்றேள் முகத்லத
மூடிக் ககாண்டு அழ, பீஷ்மாவின் நகா ம் கானல் நீ ராய் ந ானது.

“மலர்…” அேன் கமன்லமயாக அலழக்க,

“அந்த குணாவுக்கு நீ ங் க தான் தண்டலன ோங் கித் தரணும் அேன் .

அேன் கசய் த த ் ல எல் லாம் நிலனச்சு ேருந்தி .சாதாரணமா சாகக் கூடாது
ேருந்திநய உயிலர விடணும் …” நகா மாகச் கசான்னேள் , எழுந்து நின்றுக்
ககாண்டு,
“இந்த திருவிழா முடியட்டும் ககாடிலயயும் ..அேனுக்கு நீ ங் க ண்டிலக எடுங் க ..
விட்டுடாதீங் க” ககஞ் சல் குரலில் மலர் கசால் ல, பீஷ்மா அேலள கேறிக்க, மலர்
அேலன ் ார்த்து கமன்லமயாக புன்னலகத்தாள் .

அேனது அலறக்குச் கசன்றேள் , கமல் ல க ட்டியில் இருந்த அேனது துணிகலள

எடுத்து லழய இடத்திநலநய அடுக்கி லேத்துவிட்டு, “திருவிழாவுக்கு
நகாவில் ல கா ் புக் கட்டிட்டா, ஊருக்குள் ள இருக்கறேங் க கேளிய
ந ாகக்கூடாது, கேளிநய இருந்தும் புதுசா யாரும் ேந்து தங் கக் கூடாது .
இங .நாலளக்கு விடிய காலலயில கா ் பு கட்டிடுோங் க்்க இருந்து முதல்
ஸ்நஸ காலலயில ஆறு மணிக்குத் தான்அதுக்கும் முன்ன கா ் பு கட்டி .
..அதனால இ ் ந ாலதக்கு நீ ங் க ந ாக முடியாது .ஆகிடும் ” கமல் லிய குரலில்
கசால் லிக் ககாண்நட அேன் அருநக மீண்டும் ேந்தேள் ,

“எனக்காக இங் க தங் க மாட்டீங் களா?” என்று நகட்கவும் , பீஷ்மா அலமதிநய

உருோக அமர்ந்திருந்தான்அேனது மனம் ககாடிலய திருமணம் கசய் துக் .
.ககாள் ேதில் இருந்து த ் பிக்கும் ேழி ேலககலளத் நதடத் துேங் கியது

16. உன்னருகே நானிருப் கபன்

அந்த இடத்தில் நால் ேர் அமர்ந்திருந்தாலும் , அலமதி மட்டுநம அங் கு

நமநலாங் கி இருந்ததுமணியாேலத கூட . உணராமல் அேர்கள் தங் களது
எண்ணங் களில் மூழ் கி இருக்க, ‘டாக்டர் சார்… டாக்டர் சார்…’ என்று யாநரா
அலழக்கும் குரலில் பீஷ்மா கமல் ல எழுந்து ோயிலுக்குச் கசன்றேன், மாரியின்
கணேன் நிற் லத ் ார்த்து,

“என்னாச்சுங் க?” நசார்ந்த குரலில் நகட்கவும் ,

“இல் ல… உங் களுக்கு சா ் ாடு ககாடுக்க மாரி ேந்துச்சு… கராம் நநரமாகியும்

காணலஅது தான் நகட்க ேந்நதன் ..… மாரி எ ் ந ா கிளம் பினா?” அேரது குரலில்
இருந்த தட்டத்தில் , தன்லன கநாந்து ககாண்ட பீஷ்மா,

“என்லன மன்னிச்சிருங் கநான் தான் நகாவில் திருவிழா த்தி நகட்டு அேங் க ..

கூட ந சிக்கிட்டுஇருந்நதன்கூடநே துலரயும் ஏநதா கசால் ல ., லடம் ஆனநத
கதரியலங் க…” க ாய் கசால் ல ் பிடிக்காமல் ேருத்தமாகச் கசால் ல,

“லஹநயா என்னங் க டாக்டர் சார் நீ ங் க ந ாய் மன்னி ் பு நகட்டுக்கிட்டு

இருக்கீங் க? மாரிக்கு ஊர்த் திருவிழா த்தி ந ச ஆரம் பிச்சா நநரம் ந ாறநத
கதரியாதுஏநதா இந்த நா .லு மாசமா, அந்த மலர் இறந்து ந ானதுல இருந்து அே
அதிகம் ந சநே இல் லஇ ் ந ா அே இே் ேளவு நநரம் ந சிட்டு இருக்கறது .
..கராம் சந்நதாஷமா இருக்கு” மனதில் அலடத்துக் ககாண்டிருந்த ாரம்
விலகியது ந ால கசான்னேலர ் ார்த்த பீஷ்மாவிற் கு ஒரு மாதிரி ஆகியது.

“அே இன்னும் ககாஞ் சம் நநரம் ந சறதுன்னா ந சிட்டு ேரட்டும் …” கசான்ன டி

திண்லணயில் அமர்ந்தேலர ் ார்த்த பீஷ்மா,
“இல் லஇநதா ..மாரியக்கா வீட்டுக்குத் தான் கிளம் பிட்டு இருந்தாங் க ..… இருங் க
கூ ் பிடநறன்…” என்ற பீஷ்மா, ‘மாரியக்கா…’ என்று அலழக்கவும் ,

“இநதா ேந்துட்நடன் தம் பி…” கண்கலளத் துலடத்துக் ககாண்நட ேந்தேலர ்

ார்த்த அேரது கணேர்,

“என்ன மாரி? அந்த மலர் நிலனோ? ாேம் அது… நீ யும் அலத நிலனச்சு அழாத
நாள் இல் ல..” ேருத்தம் கதரிவித்த டி அேர் நடக்கத் கதாடங் கவும் , பீஷ்மாலே ்
ார்த்துக் ககாண்நட மாரி அேலர ் பின் கதாடர்ந்தார்.

மீண்டும் பீஷ்மா உள் நள நுலழயும் ந ாது மலர் அங் கு இல் லலஅேலள சுற் றித் .
நதடியேன், அேள் கசன்றுவிட்டலத உணர்ந்து மீண்டும் தனது அலறக்குள்
கசன்றான்.

கட்டிலில் கதா ்க ன்று சரிந்தேனது மனம் முழுேதும் ாரநம நிரம் பி இருந்தது .

அன்று மாலலயில் தான் சந்நதாஷமாக இருந்தது என்ன? இ ்க ாழுது
இருக்கும் மனநிலல என்ன? என்று அேனது மனம் அலச ் ந ாட, அந்த
நசாகத்திற் கு காரணமானேநளா இங் கு இல் லாமல் கசன்றது அதற் கு நமல்
ேலிலயக் ககாடுத்தது.

துலரநயா அமர்ந்திருந்த இடத்திநலநய அ ் டிநய சரிந்து உறங் கி இருக்க,

பீஷ்மா உறக்கம் ேராமல் புரண்டுக் ககாண்டிருந்தான்அேலன அறியாமநல .
அன்லறய மனச் நசார்வில் அேனும் உறங் கி இருந்தான்.

பீஷ்மாவிடம் ந சிவிட்டு ேந்த ககாடியின் மனம் இே் ேளவு தான் என்று

அல் லாமல் ேலித்துக் ககாண்டிருந்ததுபீஷ்மா தன்லன மலர் என்று தான் .
நிலனத்து ழகி இருக்கிறான் என்ற உண்லம அேலள நமலும் ரணமாக்க,
துேண்டு ந ாய் வீட்டிற் குள் ேந்து விழுந்தாள் .

பீஷ்மாலே விட, அேளது உடன் பிறந்தேள் தன் கண்ணுக்குத் கதரியாமல் ,

பீஷ்மாவின் கண்களுக்கு மட்டும் கதரிேது அலத விட அேலள துேளச்
கசய் திருந்தது.

தன் நமல் நகா ம் இரு ் தாநலநய, மலர் தன் கண் முன் நதான்றாமல் இரு ் து
ந ால அேளுக்குத் நதான்ற, தனது கமாட்டு விட்ட காதல் , மலர்ந்து மனம்
ர ் பும் ந ாது விழுந்து கருகியலத ் ந ால நதான்றியதுகண்கள் கண்ணீலரத் .
தவிர எலதயும் உனக்கு ரிசளிக்க மாட்நடன் என்று கசால் ேது ந ால, இரவு
முழுேதும் அழுநத கலரந்தேள் , அதிகாலலயிலும் விட்டத்லத கேறித்துக்
ககாண்டு எழாமல் டுத்திருந்தாள் .

“எழுந்து மட்டும் என்ன?” ோழ் க்லகயில் கேறுலம மட்டுநம எஞ் சி இருக்க, இனி
நடக்க ் ந ாேது எதுவும் இல் லல என்ற எண்ணம் விரக்திலய ககாடுக்க,
எழாமல் டுத்திருந்தேலள ் ார்த்த அேளது தந்லத,

“ஏய் ககாடி… ககாடி..” அேலள ் பிடித்து உலுக்கி,

“இன் லனக்கு நகாவிலுல கா ் பு கட்டறாங் க உனக்கு அய் யா இந்த புடலே நலக .
எல் லாம் தந்து விட்டு இருக்கார்இந்தா .… இலத ் ந ாட்டுக்கிட்டு கிளம் பு…
அய் யா ககாஞ் ச நநரத்துல ேந்துடுோர்… கரடியா இரு..” என்று அதட்ட,

“என்னால அகதல் லாம் முடியாது..” ககாடி கேடுக்ககன்று கசால் லவும் , அேளது

கன்னத்தில் அலறந்தேர்,

“இ ் ந ா நீ கிளம் பி ேர… இல் லஉன்லன ககான் ..னு ந ாட்டுடுநேன்…” என்று

உறும, ககாடி கண்ணீருடன்,

“அலத கசய் து கதாலலய நேண்டியது தாநனஉனக்கு க ாண்ணா .

பிறந்ததுக்கு நான் நிம் மதியா ந ாய் நசர்ந்து இரு ்ந ன்… இ ்ந ா என்ன அந்த
ஆளு கூட க ாம் லமயாட்டம் ேந்து நிக்கணும் … அது தாநன… இரு இன்னும் ஒரு
அஞ் சு நிமிஷம் …” என்றேள் , நேகமாக கசன்று குளித்து முடித்து, அேளது தந்லத
லேத்திருந்த, புடலே நலககலள அணிந்து ககாண்டு, நகாவிலுக்குச் கசல் ல
தயாரானாள் .

அேள் தயாராகி நிற் கவும் , கேற் றிக் களி ் புடன் நேலு தனது இடு ்பில் இருந்த
ாட்டிலல எடுத்து மதுலே அருந்தத் கதாடங் க, தற் ககாலல கசய் து ககாண்டு,
இந்த துன் த்தில் இருந்து விடுதலல க ற மனம் ஏங் கினாலும் , அதற் கு
லதரியம் அற் றேளாய் கண்ணீருடன் வீட்டின் உள் நள அமர்ந்திருந்தாள் .

அதிகாலலயில் நகட்ட கார் ஹாரன் சத்தத்தில் நசாம் லாக கண் விழித்த

பீஷ்மா, “இங் க யாரு இ ் டி ஹாரன் அடிச்சிக்கிட்டு இருக்காங் க?”
நயாசலனயுடன் எழுந்து அமர்ந்தான்.

ஊரில் திருவிழா கலளக்கட்டத் துேங் கி இருந்ததற் கு அறிகுறியாக ஊர்

மக்களின் ந ச்சுக் குரல் களும் , ஸ்பீக்கர் சத்தமும் காதுகளில் விழ, கண்கலள
நன்றாக நதய் த்துக் ககாண்டேன், மீண்டும் காரின் ஹாரன் சத்தத்தில் ,

“இந்த நநரத்துல நம் ம வீட்டு ோசல் ல ேந்து யார் ஹாரன் அடிச்சிக்கிட்டு

இருக்காங் க?” அலறயில் இருந்து கேளியில் ேந்த பீஷ்மா, துலர எழுந்து கசன்று
கதலேத் திற ் லத ் ார்த்து அேன் அருகில் கசன்று சுேற் றில் சாய் ந்து
நின்றான் .

ோயிலில் நின்ற காலர ் ார்த்த துலர, “யாருங் க நேணும் ? யார் வீட்டுக்கு

ேந்திருக்கீங் க?” என்று நகட்கவும் ,

“இங் க டாக்டர் வீடு எதுங் க?” நயாசலனயாக ேந்த குரலலக் நகட்ட பீஷ்மா,
அேசரமாக எட்டி ் ார்த்தான்.

“இது தாங் க…” கேளியில் காலடி எடுத்து லேத்து துலர ஆேலாக கசால் லிக்
ககாண்நட கசல் லவும் ,

“அம் மா…” என்ற டி பீஷ்மா அேரின் அருகில் ஓடினான்.

“பீஷ்மா… கண்ணா…” கண்கள் சிேந்து வீங் கி இருந்தேலன ் ார்த்த அேனது

தாய் கங் கா நேகமாக காரில் இருந்து இறங் கினார்.
“அம் மாஎன்னம் மா திடீர்ன்னு ..…” தாலய ார்த்த கன்றாக அேரிடம் ஓடியேலன
உச்சி முகர்ந்தேர்,

“கண்ணா பீஷ்மாஉனக்கு ஒண்ணும் இல் லலநய ..? ஏன் முகம் எல் லாம் இ ் டி
இருக்கு? நீ அழுதியா?” அேனது முகத்லத ் ார்த்தேர் திலகத்து நகள் விகலள
அடுக்க,

“என்னம் மா திடீர்ன்னு? ேநரன்னு கசால் லநே இல் லலநய…” மனதில் எழுந்த

ட ட ் பில் , எங் ககங் நகா மனம் கசல் ல அேன் அநத நகள் விலயக் நகட்க,
கங் கா அேலன நயாசலனயுடன் ார்த்தார்.

“என்னம் மா?“ ோயிநலநய நிற் க லேத்து பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“இல் லடாநான் ேந்து இருக்கறலத ் ார்த்து நீ சந்நதாஷத்துல குதி ் ந ன்னு ..

ஏன் ேந்நதன்னு நகட்கற மாதிரி இருக்கு உன் நகள் வி ..ஆனா .நிலனச்நசன்…”
அேனது முகத்லதக் கூர்ந்து நநாக்கிக் ககாண்நட கசால் லவும் , பீஷ்மா அேரது
கண்கலள ் ார்க்காமல் தவிர்த்தான்.

“நாம உள் ள ந ாய் ந சலாமா?” கங் காநே முன் ேந்து நகட்கவும் ,

“லஹநயாோங் கம் மா ..… இ ் டி ோசல் லநய நின்னு ந சிட்டு இருக்கீங் கநள..”

என்று தடுமாறியேன், நேகமாக அேலர முந்திக் ககாண்டு வீட்டின் உள் நள
கசல் ல, கங் கா நயாசலனயாக திரும் பி ் ார்த்தார்.

அேரது நயாசலன டிந்த முகத்லத ் ார்த்த துலர, “அம் மா உள் ள

ோங் கம் மா…” அதுேலர நேடிக்லக ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தேன் அலழக்க,
கங் கா அேருடன் ேந்தேலரத் திரும் பி ் ார்த்தார்அேர்கள் வீட்டில் .
கேகுகாலமாக நேலல கசய் து ேரும் டிலரேரும் அேலர குழ ் மாக ்
. ார்த்தார்

“தம் பி… என்னநோ சரியில் லங் கம் மாஎ ் வும் இருக்கறது ந ால இல் ல ..…” தனது
கருத்லதச் கசால் ல, க ருமூச்சுடன் கங் கா வீட்டினுள் நள கசன்றார்.

திடீகரன்று ேந்திருக்கும் அேர்கலள ் ார்த்த துலரக்கும் சிறிது தட்டமாகநே

இருந்ததுஇரவு ந சும் ந ாதும் இேர்கள் ேருேதாய் பீஷ்மா கசால் லாமல் .
இருந்தது அதற் கு காரணம் .

“ோங் கம் மாேந்து உட்காருங் க ..…” துலர அலழக்க, பீஷ்மா அங் கிருந்த நசலர
இழுத்து அேருக்கு ந ாட்டுவிட்டு, அேர் அமர்ந்ததும் அேரது மடியில்
கவிழ் ந்தான்.

ஏநதா ஒரு ாரம் அேலன இந்த ் ாடு டுத்துகிறது என் லத புரிந்துக்

ககாண்ட கங் காவும் கமன்லமயாக அேனது தலலலய நகாதிக் ககாடுக்க,
துலர நேகமாக கேளிநய கசன்றான்.

அேர் ேந்திருந்த காரில் இருந்த தலலேரின் டத்லத ் ார்த்த துலர சில

வினாடிகள் திலகத்து, விழிகள் விரிய, “க ரிய இடத்து பிள் லள தான் ந ால…”
என்ற முணுமுணு ் புடன் நேகமாக மாரிலயத் நதடி ஓடினான்.
நகாவில் கா ் பு கட்டும் விழாவிற் காக மாரி கிளம் பிக் ககாண்டிருக்க,
“மாரியக்கா… நம் ம டாக்டர் அய் யாநோட அம் மா ேந்திருக்காங் கசீக்கிரம் டீ ..
ந ாட்டு ககாண்டு ோங் க…” ர ர ் ாய் அேன் கசால் லவும் , மாரிக்கும் தட்டம்
கதாற் றிக் ககாண்டது.

“என்னாச்சு? திடீர்ன்னு ேந்திருக்காங் க?” மாரியும் ட ட ் ாய் நகட்கவும் ,

“கதரியலஅேங் களும் அேங் க கூட இருக்கறேங் களும் ார்த்த ார்லே ..ஆனா ..

ஏநதா சந்நதகமா இருக்கு…” என்ற துலர,

“அக்காஅேங் க வீடு ..டாக்டர் சார் கராம் க ரிய இடம் ந ால இருக்கு ..

..ஆளும் கட்சிலய நசர்ந்தேங் க ந ால இருக்கு” கூடுதல் தகேலலக்
ககாடுத்துவிட்டு,

“சீக்கிரம் ோங் கக்கா…” என்ற டி ஓட, மாரியும் நேகமாக அடுக்கலளக்குள்

கசன்று அேர்களுக்கு டீ ந ாடத் துேங் கினார்.

சிறிது நநரம் ேலர மடியில் டுத்திருந்த பீஷ்மாவின் முடிக்குள் லகலய விட்டு

நகாதிக் ககாண்டிருந்த கங் கா, “பீஷ்மாவுக்கு என்ன ஆச்சு?” சிறு குழந்லதலய
நகட் து ந ால நகட்கவும் , பீஷ்மா நிமிர்ந்து அமர்ந்தான்.

“ஒண்ணும் இல் லம் மாகராம் நாள் கழிச்சு உங் கலள ் ார்த்ததுல இ ் டி ..

இருங் க ..கசய் துட்நடன்… நான் ந ாய் துலரலய டீ ோங் கிட்டு ேரச் கசால் நறன்..”
என்ற டி எழவும் , அேனது லகலய ் பிடித்து தடுத்த கங் கா,

“நாநன ககாஞ் சம் சாமான் எல் லாம் எடுத்துட்டு ேந்திருக்நகன் பீஷ்மா… அலத
எல் லாம் ேச்சு சலமயல் கசய் யலாம் உன் கூட ககாஞ் ச நாள் இங் க தங் கிட்டு .
..ந ாகலாம் ன்னு ேந்திருக்நகன்” என்றேர், சாமான்கலள எடுத்துக் ககாண்டு
உள் நள லேத்துக் ககாண்டிருந்த சதாசிேத்லத ் ார்க்க, அ ் க ாழுது தான்
அேலர ் ார்த்த பீஷ்மா,

“சதா தாத்தா ..நீ ங் க எ ் ந ா ேந்தீங் க?” அேரிடம் நலம் விசாரிக்கவும் ,

“நான் நல் லா இருக்நகன் சின்னேநரநீ ங் க எ ் டி இருக்கீங் க ..?” அேரும்

திலுக்கு விசாரிக்கவும் , தலலயலச ் புடன் பீஷ்மா அலமதியாக, சதாசிேம்
நயாசலனநயாடு கங் காலே ் ார்த்துவிட்டு,

“சாமான் எல் லாம் எடுத்துட்டு ேந்துட்நடன் சின்னேநரஎங் ககங் நக ..

லேக்கணும் ன்னு இடம் காட்டுங் க…” அேரும் விடாமல் ேழக்கம் ந ால ந சவும் ,
எ ் க ாழுதும் திலுக்கு தில் ந சும் பீஷ்மா,

“இருங் க தாத்தாதுலர ேந்துடுோங் க .… அேரு உங் களுக்கு இடத்லதக்

காட்டுோங் க..” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, துலர ேந்து நசர,
சதாசிேம் அேலனத் திரும் பி ் ார்த்தார்.

“துலரஅம் மா இங் க .இேருக்கு சாமான் எல் லாம் லேக்க இடத்லதக் காட்டுங் க ..

..ககாஞ் ச நாள் தங் க ் ந ாறாங் களாம் ” சுரத்தின்றி கசான்னேலன ் ார்த்த
துலர,
“நல் லது தான் டாக்டர் சார்உங் களுக்கும் ககாஞ் சம் மனசுக்கு இதமா .
..இருக்கும் ” தன் ந ாக்கில் துலர கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, அ ் க ாழுது தான்
கங் கா ேந்திரு ் லத உணர்ந்தேன் ந ால பீஷ்மா நிலலலம உணர்ந்து
நிமிர்ந்து அமர்ந்தான்.

“என்னம் மா திடீர்ன்னு? நீ ேரதா கசால் லநே இல் லலநய..” என்ற நகள் விலய
எழு ் ,

“என்னநோ கதரியலடாநநத்து உன்கிட்ட ந சினதுக் ..கு அ ் றம் எனக்கும்

ககாஞ் சம் மனசு சரியாநே இல் லஅநதாட .., நநத்து லநட் திடீர்னு உன் ரூம் ல
இருந்து ஏநதா சத்தம் ரூமுக்கு ந ானா ., அங் க உன்நனாட ந ாட்நடா கீழ
தலரயில விழுந்து கிடந்ததுஉன்நனாட கம் ் யூட்டர் நடபிள் ல இருந்த .
ந ாட்நடாவும் கீழ விழுந்து கிடந்ததுடா… ஒரு ந ாட்நடா கீழ விழுந்திருந்தா கூட
ரோல் ல… கரண்டு ந ாட்நடாவும் அ ் டி கீழ விழுந்துக் கிடக்கவும் , மனசு
நகட்கநே இல் ல… உடநன ஓடி ேந்துட்நடன்..” கங் கா தான் ேந்த கலதலய
கசால் லவும் , பீஷ்மா நயாசலனநயாடு அேலர ் ார்த்தான்.

“அது தான் உலடயாத மாதிரி இருக்கற ந ாட்நடாோச்நசம் மா..” எனவும் ,

“ஆமாண்டாஇருந்தாலும் கீழ விழுந்தது ஒரு மாதிரி ..உலடயல தான் ..

..இருந்தது” என்றேர்,

“உன் ரூம் ஜன்னல் எல் லாம் மூடி தாண்டா இருந்ததுஅ ் டி இருக்கும் ந ாது ..
எ ் டி ந ாட்நடா எல் லாம் கீழ விழும் ? நயாசிச்சு நயாசிச்சு மண்லடநய
கேடிக்குதுஅதான் உங் க அ ் ாகிட்டயும் .., க ரிய ் ாகிட்டயும் கசால் லிட்டு
உடநன சதா அண்ணன் கூட கிளம் பி ேந்துட்நடன்..” கங் கா கசால் லிக்
ககாண்நட ந ாகவும் , பீஷ்மா நயாசலனயாக அேலர ் ார்த்தான்.

“உங் களுக்நகத் கதரியாம நீ ங் க கதலேத் திறந்து ேச்சிரு ் பீங் க..” என்றேலன

இலட மறித்தேர்,

“இல் லடா… நான் தாநன சாயந்திரம் உன் ரூலம ார்த்துட்டு ேந்நதன்…

என்னநோ உங் க அ ் ாலே ஸ்கூலுக்கு லீே் கசால் ல கசால் லிட்டு கிளம் பி
ேந்துட்நடன்…” என்றேரின் முன் தயங் கித் தயங் கி மாரி ேந்து நிற் க, அேலர ்
ார்த்த பீஷ்மா,

“அம் மா… இேங் க தான் மாரியக்காஎனக்கு சலமயல் கசய் து ககாண்டு ேந்து ..

ககாடு ் ாங் க…” அறிமுகம் கசய் தேன், அேர் லகயில் இருந்த கசாம் ல ்
ார்த்து, புருேத்லத கநரிக்க, அேன் நகட்க ேருேது புரிந்தேர் ந ால,

“துலர ேந்து அம் மா ேந்திருக்கற விஷயத்லத கசான்னாங் கஅதான் டீ ந ாட்டு .

எடுத்துட்டு ேந்நதன்…” விளக்கம் கசால் லவும் , தலலயலச ் புடன் டீலய ோங் கி
நடபிளின் மீது லேத்து,

“அம் மா… ஊர்ல கா ்பு கட்ட ் ந ாறாங் க ார்க்க நல் லா ..குளிச்சிட்டு ோங் க .
இருக்கும் …” மாரி அலழ ் பு விடுக்க, அேரது முகத்லத ் ார்த்த கங் கா,
“உங் க டாக்டர் சார் தாநன கூட்டிட்டு ேரணும் அேர் தான் நகாவிலுக்கு எல் லாம் ..
..ேர மாட்டாநர” சலி ் ாகச் கசால் ல,

“இல் லநய… அேருக்கு அந்த நகாவில் கராம் பிடிச்சு இருந்துச்சுகண்டி ் ா .

..ேருோரு” கேகுளியாக மாரி கசால் ல, கங் காவின் ார்லே பீஷ்மாலே
துலளக்கத் கதாடங் கியது.

“நீ ங் க ந ாங் க மாரியக்கா… ககாஞ் ச நநரத்துல நான் அம் மாலேக் கூட்டிட்டு

ேநரன்..” என்ற பீஷ்மா, கங் காவின் ார்லேலய தவிர்த்து,

“நான் ந ாய் பிரஷ் ண்ணிட்டு ேநரன்… நீ ங் களும் ோங் க… நான் வீட்லடச்

சுத்திக் காட்டநறன்துலர கூட நகாவிலுக்கு ந ாயிட்டு ோங் க ..… கராம் அழகா
இருக்கும் அழகழகா ந ாட்நடா எடுக்கலாம் ..…” என்று கசால் லிக் ககாண்நட
முன் நன நடக்க, கங் காவின் ார்லே அேலனத் கதாடர்ந்துக் ககாண்டிருந்தது.

“கங் காம் மாசின்னேரு சரிநய இல் ல ..… எ ் வும் என்லன ் ார்த்தா

‘சதாத்தா’ன்னு என்லன கூ ்பிடறேரு… இன்லனக்கு என் ந லர முழுசா
கூ ் பிடறாருநீ ங் க ந சாம .உங் க கிட்டயும் முகம் ககாடுத்நத ந சல ..
..நாம ஊருக்கு ந ாயிடலாம் .சின்னேலர கூட்டிட்டு கிளம் புங் க” சதாசிேம்
கசால் லவும் ,

“ஹ்ம் ம் ஆமா..ஏநதா த ் பு கசய் திருக்கான் .என்னநோ மலறக்கிறான் ..”

நயாசலனயுடன் கசால் லிக் ககாண்நட ேந்தேர்,

“நநத்து அழுதிருக்கான் ந ாலண்ணா..கண்ணு எல் லாம் அ ் டி வீங் கி இருக்கு ..”

மனம் தாங் காமல் கங் கா கசால் லவும் , ஆநமாதி ் ாக தலலயலசத்த
சதாசிேம் , பீஷ்மாலே கேலலயுடன் ார்த்தார்.

சிறிது தூரம் ேலர கசன்று திரும் பி ் ார்த்தேன், “என்னம் மா?” என்று நகட்க,

“இருடா ேநரன்…” என்ற கங் கா, அேலன கதாடர்ந்து கசன்றார்.

ல் லலத் துலக்கி விட்டு ேந்தேர்கள் , கமௌனமாகநே டீலய ் ருகி முடித்து,

நகாவிலுக்கு கிளம் த் தயாராக, பீஷ்மா நசார்ோகநே கிளம் பிக்
ககாண்டிருந்தான்அேனது கண்கள் யாலரநயா நதடுேலத ் ந ால அங் கும் .
.இங் கும் அலல ாய் ேது கங் காவின் கண்களில் தேறாமல் ட்டது

நயாசலனநயாநட அேனுடன் கிளம் பியேலர அலழத்துக் ககாண்டு, நகாவிலல

நநாக்கி நடக்கத் துேங் கினான்.

17. உன்னருகே நானிருப் கபன்

நகாவிலல நநாக்கி நடந்த பீஷ்மாலே ் ார்த்துக் ககாண்நட உடன் நடந்த

கங் கா, “பீஷ்மா ஊர் நல் லா இருக்கு இல் ல?” என்று நகட்கவும் ,

“ஆமாம் மா…” என்றேன் , அதற் கு நமல் ந சாமல் நடந்தாலும் , அேனது நதடல்

கங் காவின் கண்களில் தேறாமல் ட்டது.
“ஒருநேலள அந்த ் க ண் ேராளான்னு நதடிக்கிட்டு ேராநனா? அந்த
க ண்ணால ஏதாேது பிரச்சலன ேந்திருக்குநமா? அலத கசால் ல முடியாம
தான் தடுமாறிக்கிட்டு இருக்காநனா?” கங் காவின் எண்ணம் லோறு
பீஷ்மாவின் மாற் றத்திற் கான காரணத்லத யூகிக்கத் கதாடங் கி இருந்தது.

“சதா தாத்தா… உங் களால நடக்க முடியுது இல் ல?” அக்கலறயாக பீஷ்மா வினே,

“என்னால நடக்க முடியாதா? நான் ேருஷா ேருஷம் ழனிக்நக நடந்து

ந ாறேனாக்கும் …” சதாசிேம் க ருலம ந ச, சாதாரணமாக இருக்கும்
பீஷ்மாோக இருந்தால் , அேலர இந்த நநரத்திற் கு கிண்டல் கசய் திரு ் ான் ..
மன உலளச்சலில் இருக்கும் பீஷ்மாநோ அலதக் நகட்டு அலமதியாக
க யருக்கு புன்னலகத்த்ு விட்டு அேர்களுடன் நடந்தான்.

மீண்டும் சதாசிேத்தின் ார்லே கங் காலே நநாக்கிச் கசல் ல, கங் காநோ

க ருமூச்கசான்லற கேளியிட்டு பீஷ்மாலே ் ார்த்தார்சிறிது தூரத்தில் .
நகாவில் இரு ் லத லறச்சாற் றுேது ந ால, ஆங் காங் நக ட்டு புடலே கட்டிய
க ண்களும் , சிறுேர்களும் விலளயாடிக் ககாண்டிருக்க,

“அநதா அங் க தான்ம் மா நகாவில் ..” என்று பீஷ்மா சுட்டிக் காட்டவும் , அலத ்
ார்த்த கங் காவின் கண்கள் விரிந்தது.

“நிஜமாநே இந்த இடம் கராம் அழகா இருக்கு பீஷ்மா..” கங் கா கசான்னதற் கு

எந்த திலலயும் கசால் லாமல் அேன் எங் நகா ார்த்துக் ககாண்டிரு ் லத
உணர்ந்து, அேனது ார்லே கசன்ற இடத்லத ் ார்த்தேர், நயாசலனயுடன்
புருேத்லத சுருக்கினார்.

“ஓ… இது தான் பீஷ்மா அன்லனக்கு கசான்ன க ண்நணா?” மாரியின் அருநக

அலமதியாக நின் றுக் ககாண்டிருந்த ககாடிலய ் ார்த்து கங் கா
நயாசலனயுடன் நடந்தார்.

நகாவிலல கநருங் கியதும் , பீஷ்மாவின் கண்கள் ககாடிலய ் ார்த்து

தானாகநே குற் ற உணர்வில் தலழய, அேலன ் ார்த்ததும் ககாடியின்
கண்கள் மீண்டும் கண்ணீலர சுரக்கத் கதாடங் கியது.

இருேரின் நிலலலயயும் புரிந்துக் ககாண்டேர் ந ால, “ஏய் புள் ளஇ ் ந ா ..

எதுக்கு அழற? எல் லாம் நல் ல டியா நடக்கும் கடவுள் நமல ாரத்லத ் ந ாட்டு .
அழாம லதரியமா எல் லாத்லதயும் எ ் டி சமாளிக்கிறதுன்னு நயாசிக்க ்
ழகு.கண்ணீர ் சும் மா ேருதுன்னு எ ் ந ா ் ாரு அழுதுட்டு இருக்கக் கூடாது .”
என்று அதட்டியேர்,

“அங் க ் ாரு… டாக்டர் சார் கூட ேரேங் க தான் அேங் க அம் மாகராம் .
முதல் முலற அேங் க உன்லன ார்க் .நல் லேங் களா இருக்காங் ககும் ந ாநத
அழுதா நல் லா இருக்காது..” மாரி முணுமுணு ் புடன் கங் காலே ககாடிக்கு
காட்ட, கண்கலளத் துலடத்துக் ககாண்டு அேலரத் ார்த்தேளுக்கு அேரது
கம் பீரத்தில் , அேர் நமல் மரியாலத க ருகியது.

புதிய ட்டு ் புடலே, நலக சகிதம் நகாவிலின் அருநக நின்றிருந்தேலள ்

ார்த்த பீஷ்மாவிற் கு நகா ம் க ாங் கியதுஇத்தலன விலல உயர்ந்தலேகலள .
கண்டி ் ாக அேளுக்கு அந்த குணா தான் தந்திரு ் ான் என்று சரியாக
யூகித்தேன், அலத அேள் தூக்கி எறியாமல் உடுத்தி இரு ் லத கண்டு எரிச்சல்
க ாங் கியது.

அேலள முலறத்துக் ககாண்நட கங் காவுடன் நகாவிலுக்குள் கசன்றேனின்

மனம் ககாடிலய ேறுத்கதடுக்கும் சந்தர் ் த்திற் காக காத்திருக்கத்
கதாடங் கியது .“அேன் ககாடுத்தா இே ந ாட்டுட்டு நின்னுடுோளா?” மனம்
நகா மாக நகள் விலய எழு ் ,

“இ ் ந ா எதுக்கு உனக்கு இே் ேளவு நகா ம் ேருது? அே தான் மலர்

இல் லலநய…” இன்கனாரு மனம் இடிந்துலரக்க,

“அே மலர் இல் ல தான்அ ்ந ா . இத்தலன நாளா நான் அேன்கிட்ட இருந்து

இேலள கா ் ாத்தி இருக்கறது எல் லாம் சும் மாோஅேன் என்னநோ கர்ண ..
இே ாட்டுக்கு .. ரம் லர ந ால இேளுக்கு ட்டு ் புடலேலய ககாடுத்தா
அேன் ககாடுக்கற புடலேலய கட்டிக்கிட்டு ேந்து நிக்கறதா…” அதற் கு
நகா மாக திலல திரு ் பி கசால் லிவிட்டு, ககாடியின் முகத்லத ஆராய,
ோழ் க்லகயின் எல் லலக்நக ஓடிய கலள ் பு கமாத்தமும் கதரிய, பீஷ்மாவிற் கு
குற் ற உணர்வு அதிகரித்தது.

மனதின் ோத விோதங் களில் அேனது கேனம் கமாத்தமும் ஈடு ட்டிருக்க,

தாலர, த ் ட்லட, நமள தாளங் களுடன் திருவிழாவிற் கு கா ் பு கட்டும் நிகழ் சசி
்
கதாடங் கியது.

நமள தாளம் இலசக்கத் கதாடங் கியவுடன் உள் நள நுலழந்த குணா,

உரிலமயுடன் ககாடியின் லகலய பிடித்து இழுத்துக் ககாண்டு சன்னதியின்
அருநக கசன்று நிற் க, அலத ் ார்த்த பீஷ்மாவிற் நகா அந்த குணாலே அடித்து
துலேக்கும் எண்ணம் எழுந்தது.

தன்னிடம் இருந்து மலலர ் பிரித்து, அேளது அன்லன, துலரயின் மலனவி,

இ ் க ாழுது ககாடியின் துன் த்திற் கும் காரணமாக இருக்கும் அந்த குணாவின்
ோலய ் பிளந்து, ேயிற் லற கிழித்து குடலல உருவி எடுக்கும் ஆநேசம் அேனுள்
எழுந்ததுஅம் மனுக்கு அடிக்க ் ட்ட உடுக்லகயின் ஒலி நமலும் தன்லன .
நிலலயிழக்கச் கசய் ேலத உணர்ந்தேன் ந ால, அந்த ஆநேசத்லத
கட்டு ் டுத்த, நேகமாக நகாவிலல விட்டு கேளியில் ேந்தேன், நே ் மரத்தின்
அடியில் நின்றான்.

“கண்ணா… ராஜா… உனக்கு என்ன ஆச்சுடா?” கங் கா நகட்கவும் , கண்ணீலர

மலறக்க முயன்றோநற அேலர நிமிர்ந்து ் ார்த்தேன்,

“ஒண்ணும் இல் லம் மா… அந்த சத்தம் எல் லாம் நசர்ந்து என் மண்லடலய
உலடக்கிற மாதிரி இருக்குகராம் தாங் காம தான் கேளிய ேந்துட்நடன் .…
நான் இங் க கேயிட் ண்நறன்வீட்டுக்கு .நீ ங் க சாமி கும் பிட்டு ோங் க .
என்னால இங் க இருக்க முடியல .ந ாகலாம் …” இருள் விலகத் கதாடங் கி இருந்த
நேலளயில் , தன் மனலத இருள் நேகமாக மூடுேலத ் ந ால இருந்தது
பீஷ்மாவிற் கு.
“இ ் ந ா தாண்டா நகாவில் ல பூலஜ கதாடங் கி இருக்காங் ககராம் அழகா .
..மனசுக்கு கசால் ல முடியாத நிம் மதிலய தருது .இருக்கு” மனநிலறவுடன் கங் கா
கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாது, ககாடி தயங் கித் தயங் கி அேன் அருநக
ேந்து நின்றாள் .

எதுவுநம ந சத் நதான்றாமல் பீஷ்மா “என்ன?” என் து ந ால ார்க்க,

அதற் குள் , “இே தான் நீ கசான்ன க ண்ணா பீஷ்மா?” கங் கா ட்கடன்று

நகட்கவும் , ககாடி அேலரத் திலக ் புடன் ார்க்க, பீஷ்மா ‘ஆம் ’ என்று
தலலயலசத்தான்.

“ஓ..” என்ற கங் காவின் கண்களில் ககாடியின் கண்களும் அழுது வீங் கி இரு ் து
தேறாமல் ட்டதுகங் .கா அேலள கூர்லமயுடன் ஆராய் ந்துக் ககாண்டிருக்க,
ககாடிநயா தயக்கத்துடன் நின்றுக் ககாண்டிருந்தாள் .

“என்னம் மா?” அேள் தயங் கி நிற் லத புரிந்துக் ககாண்டு கங் கா நகட்கவும் ,

“இல் லடாக்டர் சார்கிட்ட ..… ஒரு கரண்டு நிமிஷம் ந சிக்கலமா?” ககாடி அனுமதி
நகட்க,

“ஓதனியா ந சணுமா ..?” கங் கா கிண்டல் குரலில் நகட்க,

“இல் ல… நீ ங் க இங் கநய இருங் கநான் கசால் ல ேந்தலத கசால் லிட்டு ..

ந ாயிடநறன்…” கங் காவிற் கு தில் கசால் லிவிட்டு, பீஷ்மாலே ் ார்த்தேள் ,
அேன் எதுவும் ந சாமல் இருக்கவும் , மீண்டும் கங் காலே ் ார்க்க, அேலள ்
ார்த்து புன்னலகத்த கங் கா,

“உங் க ஊர் டாக்டர் கிட்ட ந ச என்கிட்நட என்னம் மா அனுமதி நகட்டுட்டு

இருக்க? நீ ந சுநான் ந ாய் பூலஜலய ார்க்கநறன் ..…” என்று கசால் லிவிட்டு,
நாகரீகமாக அேர் நகர்ந்துச் கசல் ல, பீஷ்மா தன்லனநய கநாந்துக் ககாண்டு
நின்றிருந்தான் .

“கசால் லு ககாடிஎன் கிட்ட என்ன ந சணும் ..?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“ஹ்ம் ம்அது ேந்து ..…” எ ் டி கசால் ேகதன்று புரியாமல் அேள் இழுக்க,

“கசால் லணும் ன்னு ேந்துட்டு இ ் டி இழுத்தா என்ன கசய் யறது?”

க ாறுலமலய இழுத்து பிடித்துக் ககாண்டு அேன் நகட்கவும் , ஒரு
க ருமூச்கசான்லற கேளியிட்டேள் ,

“இல் ல… நான் சில விஷயங் கலள ந சத் தான் ேந்நதன்கமாதல் ல நான் .

என்னால தான் உங் களுக்கு இ ் ந ா .உங் ககிட்ட மன்னி ்பு நகட்டுக்கநறன்
நான் அடம் பிடிச்சு டிக்க ந ாகாம இருந்திருந்தா உங் க .இே் ேளவு கஷ்டமும்
..மலர் உங் க கூட இருந்திரு ் ா இல் ல” கதாண்லடயலடக்க நகட்டேள் , பீஷ்மா
அலமதியாக நிற் கவும் ,

“மலலர டுத்தினது இல் லாம இ ் ந ா உங் கலளயும் டுத்திக்கிட்டு இருக்நகன்

இல் லகதரிஞ் நசா கதரியாமநலா நான் உங் களுக்கும் கஷ்டத்லதக் ..
எனக்கு என்ன கசால் றதுன்நன கதரியல ..ககாடுக்கநறன்…” மீண்டும்
கதாண்லடயலடக்க அேள் நிற் கவும் , பீஷ்மா அேளது முகத்லதநய ார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்.

“எதுவுநம ந ச மாட்நடங் கறீங் கநள…” ககாடி மீண்டும் நகட்க,

“நடந்தது நடந்து முடிஞ் சு ந ாச்சுநீ டிக்க ந ாகணும் ன்னு அடம் கசய் தலத ..
இதுல விதிலய குத்தம் கசால் றதா .நான் த ் புன்னு கசால் ல மாட்நடன்… இல் லல
யாரன்னு எனக்கு புரியலஅந்த ..ஆனா .உன் நமல த ் பு ஒண்ணும் இல் ல .
குணாலே நான் சும் மா விட மாட்நடன்மலலர நாசம் ண்ண முயற் சி ண்ணி .
ககாலல கசய் தேலன மலர் ஆலச ் டற மாதிரி அணு அணுோ சித்ரேலத
அேன் கசய் த த ் புக்கலள நிலனச்சு நிலனச்சு ேருந்தணும் .கசய் யணும் …”
நகா மாக அேன் கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, மலரின் மரணம் எ ் டி நடந்தது
என் லத அறிந்த ககாடி அதிர்ந்து ந ானாள் .

“என்ன கசால் றீங் க? மலலர அேன் நாசம் ண்ண முயற் சி கசய் தானா?” ககாடி
அதிர்ச்சியுடன் நகட்கவும் , ஆநமாதி ் ாக தலலயலசத்த பீஷ்மா,

“இன்னும் ஒரு ோரதுக்குள் ள அேலன நான் என்ன கசய் யநறன்னு ாரு…”

சூளுலரக்க, ககாடி தலல கவிழ் ந்து நின்றாள் ஊலமயாய் தனது சநகாதரியின் .
நிலலக்காகஅழுதேள் , தான் ந ச ேந்தது நிலனவு ேந்தேளாக, கண்ணீருடன்
பீஷ்மாலே ் ார்த்தேள் ,

“ந ச ேந்தலத ந சிட்டு ந ாயிடநறன் டாக்டர் சார்நீ ங் க இந்த நகாவில் முன்ன .

..கசய் த சத்தியத்லத நான் திரும் த் தந்துடநறன்” கசால் லிவிட்டு ககாடி நிறுத்த,
பீஷ்மா அதிர்ந்து அேலள ் ார்த்தான்.

ககாடியின் கநஞ் சம் ேலியால் விம் மித் தணிந்ததுகதாடர்ந்து ந ச முடியாமல் .

கதாண்லடயலடக்க, கதாடர்ந்து நடக்கும் சம் ேங் களினால் உடல் ேலிலம
இழந்தது ந ால நதான்றியதுதன்லன மனதளவில் நதற் றிக் ககாண்டேள் ., “அது
நீ ங் க என்லன மலர்ன்னு நிலனச்சு கசய் து ககாடுத்ததுன்னு நிலனக்கிநறன்ச .ரி
தாநன…” ககாடி நகட்கவும் , பீஷ்மா தில் கசால் ல முடியாமல் தடுமாற, தனது
இந்த நிலலலய கேறுத்தேளாக,

“அது கசல் லாது டாக்டர் சார்நீ ங் க எனக்கு ோக்கு ககாடுத்துட்நடாநமன்னு ..

எனக்கு உங் க சத்தியத்லத திரு ்பித் தரதுல எந்த .குழம் பித் தவிக்க நேண்டாம்
பிரச்சலனயும் இல் ல… ஏன்னா அது எனக்கான சத்தியநம இல் ல தாநன..”
ஒருேழியாக அேள் கசால் லி முடித்தாலும் , அேளது குரலில் ஏற் ட்ட பிசிறில் ,
அேள் அலத மிகவும் ேருத்ததுடன் தான் கசால் கிறாள் என் து புரிய, பீஷ்மா
தன்லன நிலனத்நத ேருந்தினான்.

“என்னடா இதுன்னு நீ ங் க நிலனக்க நேண்டாம் சார்நான் நல் லா ய ..ந்ாசிச்சு

தான் கசால் நறன்நீ ங் க என்லன .எனக்கு இதுல கஷ்டம் எல் லாம் இல் ல ..
அேன் .அந்த ஆலள மட்டும் விட்டுடாதீங் க .நிலனச்சு கேலல ் ட நேண்டாம்
நான் என் க ாழ ்ல .கண்டி ் ா கஷ்ட ் ட்டுத் தான் ஆகணும்
. ார்த்துக்கிட்டு இந்த ஊர்லநய காலத்லத ஓட்டிடுநேன்” என்றேள் பீஷ்மாவிடம்
இருந்து எந்த அலசவும் இன்றி இருக்கவும் , அேனது முகத்லத ் ார்க்க,
அேநனா திலக ் பின் உச்சத்தில் இருந்தான்.
“நகாவில் முன் பு தான் கசய் த சத்தியத்லத திரும் ் க றுேதா? அதுவும் ோக்கு
ககாடுத்தால் மீறாதேர் என்று க யர் க ற் ற பீஷ்மரின் க யலர லேத்துக்
ககாண்டு, கசான்ன கசால் மாறுேது தர்மமா?” மனம் ஒரு க்கம் தனது
நகள் விகலளத் கதாடங் க, அலத அடக்கி,

“ஓஉனக்கு எந்த பிரச்சலனயும் இல் லலங் கறது எனக்கு முன்னநய புரிஞ் சு ..

ந ாச்சு…” அேலள நமல் இருந்து கீழ் ேலர அளக்க, ககாடியின் உடல் கூனிக்
குறுகியது.

“ஹ்ம் ம்… என் தலல எழுத்து இ ் டி தான்னு ஆண்டேன் எழுதி ேச்சிருக்கான்

ந ாலகாலலயில எங் க அ ் ா என்லன அடிச்சு எழு ்பி இந்த புடலே நலக ..
நான் ேர நேண்டாம் ன்னு .எல் லாம் ந ாட்டுட்டு நகாவிலுக்கு ந ாக கசான்னாரு
இந்த புடலே நலகக்கு எல் லாம் ஆலச ் .ேந்தாங் கட்டு இருந்தா… எனக்கு இந்த
கஷ்டம் எதுவுநம இருந்திருக்காநத…” அேன் ககாடிலய மலறமுகமாக
சாடுேலத ் புரிந்தேள் , தன்னிலல விளக்கம் கசால் லிவிட்டு,

“உங் க அம் மாலே ் ார்த்தாநல லககயடுத்து கும் பிடனும் ந ால இருக்கு .

அேங் க முகத்துல அே் ேளவு நதஜசு….” பீஷ்மாவிடம் கசான்னேள் ,

“நான் நகட்ட கரண்டு நிமிஷம் முடிஞ் சு ந ாச்சுஉங் க ..நான் கிளம் நறன் .

எல் லா உதவிக்கும் நன்றி…” அேனுக்கு நன்றி கதரிவித்து விட்டு நகர்ந்து
கசன்றேலள பீஷ்மா கேறித்துக் ககாண்டிருந்தான்.

“என்ன ககாடுலம கடவுநள? நான் என்ன த ் பு கசய் நதன்னு இ ் டி ஒரு

நிலலயில என்லன நிறுத்தி இருக்க?” ந ாகும் ககாடிலயநய ார்த்துக்
ககாண்டிருந்த பீஷ்மாவின் மனம் சுழலில் சிக்கியது ந ால சிக்கித் தவித்தது.

முந்தய தினத்தில் இருந்து நடந்த நிகழ் வுகளின் நசார்வில் பீஷ்மா கதாய் ந்து
ந ாய் நகாவிலின் உள் நள மீண்டும் கசல் ல, அேனுக்கு முன் கமல் ல நடந்துச்
கசன்றேநளா, தலல சுற் றி கீநழ சரிய, அேள் கீநழ விழுேதற் கு முன்ந
உணர்ந்து ககாண்ட பீஷ்மா, அேள் முழுேதுமாக சரிேதற் குள் அேலள தாங் கி ்
பிடித்தான்.

அலனேரின் கேனமும் நகாவிலில் நடந்துக் ககாண்டிருந்த பூலஜயில்

நிலலத்திருக்க, ககாடி சரியவும் , பீஷ்மா தாங் கி ் பிடி ் லத கேனித்த கங் கா,
அேர்கள் அருநக ஓடி ேந்தார்.

“பீஷ்மா… என்னடா ஆச்சு?” கங் கா நகட்க,

“கதரியலலநயம் மாடாக்டர் கிட்ட தான் காட்டணும் ..” பீஷ்மா கசான்ன திலில்

தூக்கி ோரி ் ந ாட்டு அேலன ் ார்த்தேர்,

“நீ ஒரு டாக்டர்டா பீஷ்மா… அது உனக்கு நிலனவிருக்கா இல் லலயா?” மிகவும்
கஷ்ட ் ட்டு, விரு ் ் ட்டு டித்த டி ் ல நய மறந்திருக்கும் அளவிற் கு
அேனது மனம் குழம் பி இரு ் லத நன்கு உணர்ந்தேராக, கங் கா அேலனக்
கடிய, அ ்க ாழுது தான் சுயவுணர்வு க ற் றேனாக பீஷ்மா அேலள ஆராயத்
துேங் கினான்.
அதற் குள் ககாடிலயக் காணாது நதடிக் ககாண்டு ேந்த மாரியும் , நகாவிலில்
நேடிக்லக ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்த சிலரும் , அேர்கலளச் சுற் றி கூடி இருக்க,
“யாராேது ககாஞ் சம் தண்ணிய எடுத்துட்டு ோங் க..” பீஷ்மா கசால் லவும் , துலர
கிலடத்த கதன்னம் மட்லடயில் தண்ணீலர எடுத்துக் ககாண்டு ேர, அலத
அேளது முகத்தில் கதளித்து துலடத்து விட, ககாடி கண் விழிக்காமல்
அலசவின்றி கிடந்தாள் .

“ககாடிககாடி ..…” பீஷ்மா அேளது கன்னத்லதத் தட்ட, அதற் கும் எந்த லனும்
இல் லாமல் ந ாகவும் , அேளது நாடித் துடி ் ல ஆராய் ந்தான்அது சரியாக .
இயங் கிக் ககாண்டிருக்கவும் ,

“துலர .நீ ங் க நேகமா ந ாய் ஹாஸ்பிடல் ல ஒரு க ட்லட ஏற் ாடு கசய் ங் க ..
நான் இேலளத் தூக்கிட்டு ேநரன்… கராம் வீக்கா இருக்காட்ரி ் ஸ் ந ாட்டாத் ..
தான் கண் திற ் ா ந ால இருக்கு” பீஷ்மா கசால் லவும் , துலர நேகமாக
மருத்துேமலன நநாக்கி ஓட, தனது தாலயயும் மறந்து, ககாடிலய
தூக்கிக்ககாண்டு பீஷ்மா விலரந்து மருத்துேமலனக்கு கசன்று அேளுக்கு
ட்ரி ் சும் , நன்றாக உறங் குேதற் கான ஊசியும் ந ாட்டு, அேளது அருகில்
அமர்ந்தான்.

“நநத்து ராத்திரி தூங் காம அழுதுட்நட இருந்துச்சு ந ால சார்சரியாவும் .

சா ் பிடல ந ால…” அருகில் நின்றிருந்த துலர கசால் லவும் ,

“ஹ்ம் ம்… கராம் வீக்கா இருக்கா ாேம் இந்த ேயசுல இேளுக்கு இத்தலன .
கஷ்டம் நேண்டாம் …” பீஷ்மா அேளது முகத்லத ் ார்த்துக் ககாண்நட
ேருத்தமாகச் கசால் லவும் , துலரயின் மனதில் சிறிது நிம் மதி எட்டி ் ார்த்தது.

மலர் இறந்த பிறகு ககாடி டும் கஷ்டங் கலள துலரயும் ார்த்துக் ககாண்டு
தான் இருக்கிறான்பீஷ்மா அேலள விரும் புேதில் இருந்நத அேளது துன் ங் கள் .
அலனத்தும் தீர்ந்து விடும் என்று அேன் நிலனத்திருக்க, முன் தினம் நடந்த
ந ச்சுக்களில் இருந்து, பீஷ்மா மலலரத் தான் விரும் புகிறான் என்று கதரியவும் ,
துலரக்கு ககாடிலய நிலனத்து கேலல அதிகரிக்கநே கசய் தது.

இ ் க ாழுநதா பீஷ்மா தறிய தறலும் , அேலள ் ார்த்துக் ககாண்டு

அமர்ந்திருக்கும் நகாலமும் அேனுக்கு மிகுந்த நிம் மதிலய அளித்ததுஎ ் டியும் .
.ககாடிலய கா ் ாற் றி விடுோன் என்ற நம் பிக்லகயில் சிறிது நிம் மதி பிறந்தது

“ட்ரி ்ஸ் இறங் கட்டும் துலரநீ ங் க ந ாய் சா ் பிட்டு .நான் அே கூட இருக்நகன் ..
ோங் க…” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்டிருக்கும் ந ாநத, ாட்டில் உலட டும்
சத்தம் நகட்டு, ககாடி இருந்த அலறயில் இருந்து அேன் எட்டி ் ார்த்தான்.

“ஏய் டாக்டர்… இங் க என் க ாண்லண ககாண்டு ேந்து என்ன கசய் துட்டு
இருக்க? அேளுக்கு அடுத்த ோரம் கல் யாணம் ேச்சிருக்நகன்அேலள நாசம் ..
ண்ணிராநத…” நேலுவின் சத்தத்லத கதாடர்ந்து,

“நடய் டாக்டர்டாக்ட ..ர்… எங் கடா இருக்க?” குணாவின் சத்தமும் , அந்த

மருத்துேமலனலய எதிகராலிக்கச் கசய் திருந்தது.
குணாவின் சத்தம் நகட்டதும் நகா த்துடன் கேளியில் ேந்த பீஷ்மா, “துலர…
இங் க யாராேது அனாேசியமா சத்தம் ந ாட்டுட்டு இருந்தா எனக்கு ககட்ட
நகா ம் ேரும் கசால் லிட்நடன்இங் க சத்தம் ந ாடா .ம கேளிய ந ாகச்
கசால் லுங் கஇந்த ஹாஸ்பிடல் ல இருக்கறேங் களுக்கு சம் ந்தம் இல் லாதேங் க ..
..யாரும் அனாேசியமா உள் ள ேரக்கூடாது” அடிக்குரலில் பீஷ்மா சீற,

“நான் அந்த ந ச்சிய… ச்நச… இல் ல… ஹான்… அந்த ககாடிலய கல் யாணம்
கசய் துக்க ் ந ாறேன்…” குணா திலுக்கு எகிற,

“நீ என்னோ நேணா இருந்துட்டு ந ாஆனா ..… தாலி கட்டறதுக்கு முன்ன, யாரும்
யாருக்கும் சம் ந்தம் ஆகிட முடியாதுகேளிய ந ான்னு கசான்நனன் .…” பீஷ்மா
உறும,

“யாலர ் ார்த்து கேளிய ந ான்னு கசால் ற?” குணாவின் திலுக்கு,

“உன்லனத் தான் .ந ாலீஸ் இந்த ஊருக்குள் ள ேரும் ..இ ் ந ா நீ ந ாகல .

ந ாலீஸ் ேந்தா அ ் றம் இந்த ஊர்ல இருந்து உன்லன கூட்டிட்டு ந ாகாம
ந ாக மாட்டாங் க…” பீஷ்மா கசால் லவும் , எள் ளலாக சிரித்தேன்,

“என் கிட்ட இந்த ந ாலீஸ் ் பு எல் லாம் நேகாது தம் பி… நீ நேணா முயற் சி
கசய் து ாரு…” குணா மார்தட்ட, பீஷ்மா அேலன ஒரு ார்லே ார்த்துக்
ககாண்நட மருத்துேமலனயில் இருந்த ந ாலன எடுத்தான்அது ஏற் கனநே .
இருந்தாலும் . ழுதாகி இருந்தது என் து அேனுக்கு நன்றாகநே கதரியும்
குணாலே மிரட்ட அலத எடுத்து சுழற் றியேன், சில வினாடிகளுக்கு ் பிறகு,

“க ரிய ் ா… நான் பீஷ்மா ந சநறன்நம் ம வீட்ல நிக்கற நாலு எஸ்கார்ட் .

ந ாலீநசாட, தஞ் சாவூர் கமிஷனர் கிட்ட ந சி அேலர உடநன நான் இருக்கற
ஊருக்கு ேரச் கசால் லுங் கமுடிஞ் சா நீ ங் களும் .கூடநே கரண்டு பிரஸ் ஆளுங் க .
உங் க சாட்சி இங் க கராம் முக்கியமா இருக்கும் .ோங் க…” பீஷ்மா ந ச ் ந ச,
குணாவிற் கு வியர்த்து ேடியத் துேங் கியது.

“என்ன? யார்கிட்ட ந சிட்டு இருக்க?” குணா திக்கித் திணறிக் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்எே் ேளவு சீக்கிரம் முடியுநமா ..… அே் ேளவு சீக்கிரம் ோங் க…” என்றேன்,
ந ாலன லேத்துவிட்டு,

“யாருன்னா நகட்கற? எங் க க ரிய ் ாஅேரு யாருன்னு உனக்கு காட்டோ ..?”

நக்கலாக குணாவிடம் நகட்டேன் ,

“துலர… வீட்ல நடபிள் நமல என்நனாட கசல் ந ான் இருக்கும் அலத ககாஞ் சம் .
எடுத்துட்டு ோங் க…” எனவும் , துலரயும் நேகமாக எடுத்துக் ககாண்டு ேர, அதில்
இருந்த புலக ் டத்லத எடுத்து பீஷ்மா காட்ட, குணாவிற் கு ச ் த நாடியும்
அடங் கியது.

“நம் ம பிரதமமந்திரி கூட கநருக்கமா நின்னு ந சிட்டு இருக்காங் கநள… அது

தான் எங் க க ரிய ் ா ..அேருக்கு கமிஷனர் எல் லாம் கராம் பிகரண்ட் ..
என்ன .சும் மா ோங் க ந ாயிட்டு ேரலாம் ன்னா கண்டி ் ா கமிஷனர் ேருோர்….
ந ாலீஸ் ேந்தா உன் ் பு தான் நேகாம ந ாயிடும் ந ால..” பீஷ்மா கசால் லவும் ,
அேமானமாக உணர்ந்த குணா,

“நான் தாநன இருக்கக் கூடாதுஅேநளாட அ ் ா இருக்கலாம் . இல் ல…” விடாமல்

பீஷ்மாவிடம் மல் லுக்கு நிற் க,

“ஓ… தாராளமா இருக்கலாநம… எனக்கு எந்த ஆட்நச லனயும் இல் ல… நானும்

அேரு எ ் ந ா சிக்குோறுன்னு காத்துக்கிட்டு இல் ல இருக்நகன்…” நக்கலாகக்
கூறிய பீஷ்மா,

“துலர… ககாடிக்கு க்கத்துக்கு க ட்லட கரடி ண்ணுங் கஅேரும் கரஸ்ட் .

எட்ுக்க நேண்டாமா? ாேம் அேரு நாயா உலழச்சு ஓடா நதஞ் சு
ந ாயிருக்காரு இல் ல… அேலர நதத்தி அனு ் நேண்டாமா? துலரநான் ..
அேலர சரி ..கசால் ற கமடிசின்ஸ் எல் லாம் ககாஞ் சம் கரடியா லேங் க
ண்ணிடலாம் …” அருகில் நின்றிருந்த பீஷ்மாவிடம் குரல் ககாடுக்கவும் , அங் கு
அதற் கு நமல் நின்றுக் ககாண்டிருக்க நேலு ல த்தியமா என்ன?

“ச்நச..” நதால் விலய ஒ ் புக்ககாள் ள முடியாமல் , விறு விறுகேன்று அங் கிருந்து

நகர்ந்து குணா கசல் ல, நசார்ந்து ந ானேனாய் பீஷ்மா ககாடியின் அருநக
அமர்ந்தான்.

“மலர்இே் ேளவு லகீனமான தங் லகலய விட்டுட்டு உன்னால எ ் டி ந ாக ..

நான் .முடிஞ் சதுஇேலள இ ் டி எத்தலன நாலளக்கு கா ் ாத்த முடியும் ?”
மானசீகமாய் நகட்டுக் ககாண்டிருக்க,

“ஏன் முடியாது? அதுக்கு ஒநர ேழி தான் இருக்கு…” அேனது மனதின் திலில்
பீஷ்மா ஆடி ் ந ானான்.

“ச்நச..ககாஞ் ச நநரம் சும் மா இரு ..” பீஷ்மா மனலத அடக்கிவிட்டு, ககாடி கண்
விழிக்கிறாளா என் லத ரிநசாதிக்க, கங் கா அேலனத் நதடி உள் நள ேந்தார்.

“இந்த க ாண்ணு எ ் டி பீஷ்மா இருக்கா? ய ் டும் டி ஒண்ணும்

இல் லலநய…” அேர் கேலலயாகக் நகட்க,

“இல் லம் மா… நசார்வு தான்அநதாட மன உலளச்சல் நேற .… ாேம் …” அேளுக்கு

சார்ந்து ந சியேன், தான் அேலர விட்டுவிட்டு ேந்தது நிலனவு ேந்தேனாக,

“சாரிம் மா… சாரிம் மா… இே மயங் கி விழுத்தும் , நீ ங் க அங் க இருக்கங் கறலத

மறந்து ேந்துட்நடன்கராம் சாரிம் மா ..…” என்று கசால் லவும் , அேலன ் ார்த்து
கமல் லிய புன்னலகலய சிந்தியேர்,

“ஹ்ம் ம்… புரிஞ் சது பீஷ்மாநாம அ ் றம் ..அே கண் விழிக்கட்டும் .

..ந சிக்கலாம் ” என்ற டி கங் காவும் , ககாடிக்கு துலணயாக அமர்ந்தார்.

எ ் க ாழுதும் கங் காவிடம் ேளேளகேன்று ந சும் பீஷ்மா அலமதியாக

இரு ் து கங் காவிற் கு கேலலலயக் ககாடுக்க,

“உன் மனசுல எலதயாேது ந ாட்டுக்கிட்டு குழ ் பிக்கிட்டு இருக்கியா பீஷ்மா?

எதா இருந்தாலும் உன் அம் மா என் கிட்ட கசால் லு .உன்லன புரிஞ் சிக்க முடியாத
அளவு த்தாம் சலி நான் இல் லடாஉங் க அ ் ாவும் உன்லன ஒரு மகனா ..
அ ் டி இருக்க . ார்க்காம பிகரண்டா தான் ழகறார்ன்னு உனக்குத் கதரியும்
எங் ககிட்ட கசால் ல முடியாத விஷயம் என்னடா?” தன்லமயாக எடுத்துச்
கசால் ல, இரவில் இருந்நத கதாடர்ந்துக் ககாண்டிருந்த தலல ேலி நமலும்
ேலிக்க, அேரது மடியில் சாய் ந்தேன்,

“கராம் தலலேலிக்குதும் மாஎனக்கும் உன்கிட்ட ந சினா நல் லா ..

ஆனா .இருக்கும் ன்னு நதாணுது… நீ ங் க எ ் டி எடுத்து ் பீங் கன்னு ஒரு மாதிரி
இருக்கு…” கமல் ல பீஷ்மா கசால் லவும் , கங் கா அேலன புதிதாய் ார்க்க, அலத
கேனிக்காமல் ,

“இங் க நேண்டாம் மாசாயந்திரம் நான் ஒரு இடத்துக்கு கூட்டிட்டு ந ாய் ..

என்ன கசய் யறதுன்னு நானும் சில விஷயங் கலள நயாசலன .கசால் நறன்
.கசய் யத் தான் நேண்டி இருக்கு” என்றேன் , மீண்டும் ககாடி கண் விழிக்கிறாளா
என் லத ார்த்து விட்டு,

“நீ ங் க ந ாய் வீட்ல டுத்து கரஸ்ட் எடுங் கசதாத்தாவும் திருவிழா முடியற ேலர .
அதனால ஒரு ோரம் இங் க இருக்கறலத தான் .ஊலர விட்டு ந ாக முடியாது
நநா க ட் .சி.நநா ஏ .நீ ங் க அனு விக்க முடியும் …” அேன் கமதுோக
கிண்டலுக்குத் தாே, அேன் சிறிது இயல் பு நிலலக்குத் திரும் முயற் சிக்கிறான்
என் லத உணர்ந்த கங் காவும் , அேநன கசால் லும் க ாழுது கசால் லட்டும் என்று
நிலனத்துக் ககாண்டு,

“அகதல் லாம் இல் லாலமயும் நாங் க இருந்து ் ந ாம் உனக்கு தான் எல் லாம் .
..நேணும் ” என்று கிண்டல் கசய் துவிட்டு, அேருடன் ேந்திருந்த மாரிலய ்
ார்த்து,

“என்லன வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு ந ாங் கககாஞ் சம் சலமயலுக்கு கூட . மாட உதே
முடியுமா? இன்லனக்கு ஒரு நாள் … நாலளயில இருந்து நாநன கசய் துக்குநேன் .
காய் கறி எல் லாம் எங் க ோங் கினா நல் லா இருக்கும் ன்னு கசால் லுங் க…”
இயல் ாக ந சிக் ககாண்நட கங் கா நடக்க, அேலர பின்கதாடர்ந்த மாரிநயா,

“என்னங் கம் மா… நாநன கூட கசய் து ககாண்டு ேந்து ககாடு ் ந ன் .நீ ங் க
சலமக்கணும் ன்னு கசால் லிட்டு இருக்கீங் க?” குலற ் ட்டுக் ககாண்டேர்,

“என்ன காய் நேணும் ன்னு கசால் லுங் க..நான் ோங் கிட்டு ேந்து தநரன் ..” என்று
ர ரக்க, அேலர ் ார்த்து புன்னலகத்த கங் காவும் திலுக்கு,

“உங் க ஊலர எனக்கு சுத்திக் காட்ட மாட்நடன்னு கசால் றீங் க… ஹ்ம் ம் ..

அேநராட அம் மா .உங் களுக்கு எல் லாம் அந்த டாக்டர் சார் தான் முக்கியம்
இல் ல…” ந ாலியாக அேர் க ருமூச்சு விட, மாரி தறி ் ந ானார்.

“ஐநயா… ோங் கம் மா… நான் கூட்டிட்டு ந ாநறன் ..” என்றேர், அந்த ஊரில்
விலளயும் க ாருட்கலள காட்ட, கங் கா நதலேயானேற் லற ோங் கிக் ககாண்டு
வீட்டிற் கு ேந்து, பீஷ்மாவிற் கு பிடித்த உணவுகலள சலமக்கத் கதாடங் கினார்.
மதியம் வீட்டிற் கு ேந்தேன், கநடுநாட்கள் கழித்து உண்ட தனது சலமயலல
ாராட்டுோன் என்று அேர் எதிர் ார்க்க, க யருக்கு ஏநனா தாநனாகேன்று
உண்டேன் , அேசரமாக எழுந்து மருத்துேமலன நநாக்கி கசல் ல,

“பீஷ்மா ஏநதா க ரிய சிக்கல் ல இருக்கான்என்ன ஏதுன்னு ந சி சரி .

.. ண்ணிநய ஆகணும் ” என்று தீர்மானித்துக் ககாண்டேர், உண்டு முடித்து,
கலள ் பு நீ ங் க ஓய் கேடுத்தார்.

18. உன்னருகே நானிருப் கபன்

அன்று முழுேதும் பீஷ்மாவின் மனதில் எந்த சிந்தலனக்கும் இடம் இல் லாமல்

ககாடியின் அருகிநலநய அமர்ந்திருந்தான்ஓரிருேர் உடல் நிலல .
சரியில் லாமல் ேந்த ந ாது அேர்கலள ் ார்த்து விட்டு, ககாடி கண் விழிக்க
அேளது அருகிநலநய காத்திருந்தான்.

முதலில் அேள் தேறான முடிலே எடுத்திரு ் ாநளா என்று தான் பீஷ்மா

அஞ் சினான்அேளது நாடித் துடி ் பு சரியாக இரு ் து ., அேனது மனதுக்கு
க ரிதும் நிம் மதிலய அளித்ததுஅேள் நன்றாக உறங் கிக் ககாண்டிருக்க .,
அேளது லகீனத்லத ் ந ாக்குேதற் கான மருந்துகலளக் ககாடுத்தான் .

அேலள விட்டு நகர்ந்து கசன்றால் , அேள் இங் கிருந்து எழுந்து கசன்று

விடுோநளா என்ற எண்ணம் நதான்ற, தலலேலிக்கு ஒரு மாத்திலரலய
விழுங் கி விட்டு, கண்கலள மூடி காலத அேளது அலசவுக்கு ககாடுத்து கேகு
நநரம் அமர்ந்திருந்தான்.

அேன் நசார்ந்து கதரிேலத ் ார்த்த துலர, “சார்… ஏதாேது நேணுமா? நான்

நேண்ணா அே க்கத்துல இருக்கோ? நீ ங் க கராம் டயர்ட்டா இருக்கீங் கநள..”
அடிக்கடி ேந்து நகட்க,

“இல் ல துலர நீ ங் க ந ாய் நேலலலய ் ாருங் கஅே ..நான் ார்த்துக்கநறன் .

நான் இங் க இல் லலன்னா எழுந்து கேளிய ந ாயிடுோ…” என்று கசான்னேன்,
துலரலய அங் கிருந்து அனு ்பிவிட, துலரக்நகா அனுமதி இன்றிநய அேனது
மலனவியின் நிலனவு ேந்ததுதனது தாயிடம் அேள் இறந்த விஷயத்லத .
கசால் லி விடலாமா? என்ற குழ ் ம் அடிக்கடி எட்டி ் ார்க்க, அலத விரட்டுேது
ந ால, ஒரு முடிகேடுத்தேனாக துலர அமர்ந்திருந்தான்தான் கசய் ய ் .
நேண்டும் என்ற உறுதி அேலன திட ் டுத்தி இருந்தது.

“ஊர்த் திருவிழா முடியட்டும் அேனுக்கு நான் கட்ட ..நறன் ாலடலய…” துலர

தனக்குள் சூளுலரத்துக் ககாண்டான்.

மாலல கநருங் கும் நேலளயில் நன்றாக உறங் கி கண் விழித்திருந்த கங் கா,
பீஷ்மா அ ்க ாழுதும் ேராதலத உணர்ந்து அேலனத் நதடி வீட்டின் கேளிநய
ேர, அேலர கேளியில் ார்த்ததும் ஓடி ேந்த சதாசிேம் ,

“என்னம் மா? ஏதாேது நேணுமா?” என்று நகட்க,

“பீஷ்மா ேந்த மாதிரிநய இல் லலநயேந்துட்டு ந ானானா என்ன !!? சாயந்திரம்
ஆகிடுச்சு..இன்னும் காநணாநம .” கேலலயுடன் அேர் கசால் லவும் ,

“சின்னேரு இன்னும் ஹாஸ்பிடல் ல தான் இருக்காங் கம் மாமதியம் அங் க ேந்த .

நம் ம சின்னேரு அ .நர்ஸ் அம் மா கூட வீட்டுக்கு ந ாயிட்டாங் கந்த க ாண்ணு
க்கத்துலலநய உட்கார்ந்து இருக்காங் கநானும் ந ாய் ார்த்நதன் ..… நல் லா
தூங் கிட்டு இருக்கார்நேலல நநரத்துல அேர் தூங் கி நான் இ ் ந ா தான் முதல் .
முலற ார்க்கநறன்” என்ற சதாசிேம் , கங் காலே கேலலயுடன் ார்த்து
தடுமாறினார்.

“என்கிட்நட ஏதாேது கசால் லணுமா?” கங் கா நகட்க,

“காலலயில அந்த ஆளு ஒருத்தன் ேந்து சத்தம் ந ாட்டது உங் களுக்கு கதரியும்
தாநனம் மா .அேன் தான் இந்த க ாண்லணக் கட்டிக்க ் ந ாறேன் ந ால ..
நம் ம சின்னேரு இந்த .அடிக்கடி இந்த க ாண்ணுகிட்ட அத்து மீறி நட ் ானாம்
ஊருக்கு ேந்ததுல இருந்நத அந்த க ாண்லண கா ் ாத்திட்டு ேர்்றதா ஊர்ல
கசால் றாங் கஅந்த ஆலள சின்னேர் அடிச்சிரு ் ார் ந ால .… இ ்ந ாவும்
பிரச்சலன ஏநதா க ருசா தான் இருக்கும் ன்னு எனக்குத் நதாணுது.

அந்த க ாண்ணு முகமும் சரிநய இல் லம் மா ..சின்னேர் முகமும் சரியில் ல .

..என்னநோ க ருசா நடந்திருக்கு ந ாலம் மா” தனது மனதில் ட்டலத சதாசிேம்
கசால் லவும் , கங் கா ஆநமாதி ் ாக தலலயலசத்தார்.

“தலலேலிநய ேராத ல யன் தலலேலின்னு கசால் றான்சாயந்திரம் ேந்து ..

நம் மால . ார் ் ந ாம் .என்கிட்நட எல் லாம் கசால் றதா கசால் லி இருக்கான்
தீர்க்க முடியலலன்னா அேங் க அ ் ாலே ேரச் கசால் லிட நேண்டியது தான்…”
க ருமூச்சுடன் கசான்ன கங் காலே நநாக்கி மாரி ேருேலத ் ார்த்தேர்
புன்னலகத்தார்.

“ேணக்கம் மாஉங் களுக்கு சாயந்திரம் டீ குடிக்கிற ழக்கம் இருக்கான்னு ..

கதரியல… டாக்டர் சார்க்கு சாயந்திரம் டீ நேணும் அதனால தான் டீத் தூள் .
ாக்ககட்டும் , ாலும் எடுத்துட்டு ேந்நதன்…” தயக்கத்துடன் கசான்னேலர ்
ார்த்த கங் கா,

“உள் ள ோங் க மாரி… நாநன காபிக்கு என்ன கசய் யறதுன்னு நயாசிச்சிட்டு

இருந்நதன்நல் லநேலள நீ ங் கநள ேந்துட்டீங் க .… கராம் நதங் க்ஸ்..” என்று
அேலர உள் நள அலழத்துக் ககாண்டு கசன்றேர்,

“உங் களுக்கும் நசர்த்து டீ ந ாடநறன்… ககாஞ் சம் ந சிக்கிட்டு இருக்கலாம் …

உங் க ஊர் கராம் அருலமயா இருக்குங் க…” என்று கசால் லிவிட்டு டீலய
ந ாடத் துேங் க, சதாசிேம் திண்லணயில் அமர்ந்தார்.

“மாரி… நீ ங் க மறு டியும் அந்த க ாண்லண ந ாய் ார்த்தீங் களா? எ ் டி

இருக்கா? நான் மதியம் கரஸ்ட் எடுக்க இங் க ேந்துட்நடன்..” கங் கா
அக்கலறயாக நகட்க,

“இல் லலங் கம் மாநானு ..ம் உங் க கூட ேந்துட்நடநனஅநதாட ந ாய் ார்க்கநே ..
..அேரு ார்த்து ் ாரு .அதான் டாக்டர் சார் க்கத்துலலநய இருக்காநர .இல் ல
இல் லன்னா என்லன ..இன் னும் கண்ணு முழிக்கலன்னு நிலனக்கிநறன்
கூ ் பிட்டு அனு ்பி இரு ் ாநர…” மாரி கசால் லவும் , கங் கா அேலர ஒரு மாதிரி ்
ார்த்தார்.

“ஹ்ம் ம்… பீஷ்மாவும் இன்னும் வீட்டுக்கு ேரல… அங் நகநய இருக்கானாம் …”

என்றேர், ஏநதா நயாசலனயுடன்,

“நீ ங் க இந்த ஊர்ல என்ன கசய் துட்டு இருக்கீங் க மாரி..” கங் காவின் நகள் விக்கு,

“நான் நதாட்டத்து பூலே எல் லாம் றிச்சு தஞ் சாவூர் கலடவீதியில ககாடுத்துட்டு
ேருநேன் மதியமா .ேந்து இங் க ேயல் நேலல கசய் நேன்மாஇ ் ந ா எல் லாம் ..
என்நனாட வீட்டுக்காரர் தான் பூ ககாண்டு ந ாய் ந ாட்டுட்டு ேராக…” மாரி
கசால் லவும் ,

“இங் க இருந்து தினமும் ந ாறது கராம் கஷ்டம் தான் இல் ல..” கங் கா அேரது
கஷ்டத்லத உணர்ந்து கசால் ல,

“கஷ்டம் எல் லாம் இல் லம் மா அந்த மலர் ..க ாண்ணு இறந்ததுல இருந்நத
எனக்கு பூ எடுத்துட்டு ந ாக ் பிடிக்கலல… அந்த ் க்கம் ந ாகும் ந ாது
எல் லாம் எனக்கு அது இறந்தது தான் நியா கம் ேருதுமலர் யாருன்னு கதரியும் .
நம் ம ககாடிநயாட கூட ் பிறந்தே ..தாநனங் க… கரட்லட ் பிள் லளங் க…” மாரி
தன் ாட்டிருக்கு கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, கங் கா குழ ் மாக ் ார்த்தார்.

“ககாடிநயாட அக்கா இறந்துட்டாளா!? ாேம் சின்ன ேயசுல இந்த கதி அந்த ..

அதான் எல் லாத்லதயும் ந ாட்டு மனசுல .க ாண்ணுக்கு ேந்திருக்க நேண்டாம்
குழ ் பிக்கிட்டு இருக்கா ந ால… அது சரி… உங் க டாக்டர் சார் எ ் டி? ஊர்ல
ஒழுங் கா லேத்தியம் ார்க்கறாரா…. இல் ல நகமராவும் லகயுமா
அலலயறாங் களா?” கங் கா பீஷ்மாலே ் ற் றி விசாரிக்க,

“அேரு எங் க ஊர் காேல் கதய் ேம் ந ால ஆகிட்டாருங் க .கராம் நல் லேரு ..
அேங் கலள ் க த்த புண்ணியேதிலய நாங் க ார்க்க ககாடுத்து
எல் லாருக்கும் நல் லநத கசய் ய .. ாேம் அேர் ..ஆனா .ேச்சிருக்கணும் றேருக்கு
ஒரு நல் லது நடக்க ாடு ட நேண்டி இருக்கு…” மாரி கசால் லிக் ககாண்நட
ந ாக, கங் காவின் ார்லே கூர்லமயாகி,

“என்ன ஆச்சு அேனுக்கு?” என்ற நகள் விலய எழு ் ,

“அேரு ாேம் மனசு ஒடிஞ் சு ந ாயிருக்கார்நல் லநேலள நீ ங் க ேந்தீங் க .?”

என்று கசால் லிக் ககாண்நட ந ானேர், எங் நகா ார்த்துக் ககாண்டு
அலமதியானார்.

“மனசு ஒடியற அளவுக்கு என்ன ஆச்சுங் க?” கங் கா லத லதக்க,

“எனக்கு ககாஞ் சம் நேலல இருக்கும் மா… நான் அ ் றம் ேநரன்… ேயிறு ஒரு
மாதிரியா இருக்கு… எனக்கு டீ நேண்டாம் …” என்றேர், கங் கா கூ ் பிடக் கூ ் பிட
அங் கிருந்து கிளம் பிச் கசன்றார்.
“அடராமாஎன்னடா நடக்குது இங் க ..? இந்த அம் மா ேந்தாங் கஎன்லன நல் லா ..
நான் என்ன கசய் யறது .குழ ் பி விட்டுட்டு ந ாயிட்டாங் கநள? பீஷ்மா
உண்லமலய கசால் லுோனா? இந்த அம் மா ஏநதா கசால் ல ேந்தாங் க… இ ் டி
ாதியில கிளம் பி ் ந ாய் என் மண்லடலய உலடக்கிறாங் கநளகடவுநள என் ..
கங் காவின் மனம் லத லத ் புடன் நேண்டிக் ககாண்டது.

கமல் ல டீலய தான் ககாண்டு ேந்திருந்த ் ளாஸ்க்கில் ஊற் றிக் ககாண்டு

ஹாஸ்பிடலல நநாக்கி கங் கா கசல் ல, தனது நசரிநலநய அமர்ந்து பீஷ்மா
உறங் குேலத ் ார்த்தேருக்கு மனம் ேலித்ததுஅேனது தலலலய கமல் ல .
நகாதிக் ககாடுத்தேர், அேனது முகத்லதநய சிறிது நநரம் ார்த்துக் ககாண்டு
நின்றார்.

“ேந்து ஒரு மாசத்துக்குள் ள இ ் டி ஆகிட்டநய பீஷ்மாஇதுக்குத் தான் ..

சண்லட ் ந ாட்டுக்கிட்டு அங் க இருந்து இந்த கிராமத்துக்கு கிளம் பி ேந்தியா?”
கங் கா அேனிடம் மனதினில் நகட்டுக் ககாண்நட, ககாடிலய நநாக்கி
ார்லேலயத் திரு ்பினார்.

கண்களில் கண்ணீருடன் உறங் கும் பீஷ்மாலே ் ார்த்துக் ககாண்டிருக்க,

அந்த கண்களில் எல் லலயில் லாத நசாகம் குடி ககாண்டிரு ் லத உணர்ந்தார்.

அேலள ் ார்த்தேர், “ககாடி… எ ் டிம் மா இருக்க?” என்று நகட்க, அ ் க ாழுது

தான் அேர் ேந்தலத கேனித்தேள் , மண்லடலய உருட்டி,

“நான் வீட்டுக்கு ந ாகணும் இலத எல் லாம் எடுத்து விடுங் க ..… மாரியக்கா எங் க?
அேங் க இருந்தா ககாஞ் சம் ேரச் கசால் லுங் கநளன் ்ளஸ
ீ ் …” அேரிடம்
ரிதா மாக ந சிக்ககாண்நட ந ாகவும் , அேளது அருநக அமர்ந்த கங் கா,

“நான் டாக்டர் சாநராட அம் மா தான்மாஎன்கிட்நட ..டீச்சர் ..நான் டாக்டர் இல் ல .

ந ாய் இலதகயல் லாம் எடுக்கச் கசான்னா நான் எங் க ந ாநேன்? அதுவும் தவிர
டாக்டநராட ந ஷன்ட்லட நான் கதாட்நடன்னா அேருக்கு கராம் நகா ம்
ேரும் ..” என்றேர்,

“கராம் கலள ் ா இருக்க… ககாஞ் சம் டீ குடிக்கறியா? இநதா பீஷ்மாவுக்கு

ககாண்டு ேந்த டீ இருக்கு…” யதார்த்தமாக கங் கா நகட்கவும் ,

“அேருக்கு ககாண்டு ேந்த டீலய எனக்கு ககாடுத்தா அேருக்கு நகா ம்

ேந்துடும் அேருக்நக ..எனக்கு நேண்டாம் .அ ் றம் சத்தம் ந ாடுோர் .
எனக்கு மாரியக்கா எடுத்துட்டு ேருோங் க .ககாடுங் க…” ககாடியின் திலலக்
நகட்ட கங் காவிற் கு குழ ் நம நமநலாங் கியது.

“இேன் என்னடான்னா மதியம் சா ் பிடறலத மறந்து இங் க உட்கார்ந்துக்கிட்டு

இருக்கான்இ ் ந ா கூட எே் ேளவு அசதி இருந்திருந்தா உட்கார்ந்த ..
அேன் அ ் டி இருக்கும் ந ாது .நிலலயிநலநய தூங் கி இரு ் ான், இந்த
க ாண்ணு என்னடான்னா டீ ககாடுத்தா நகா ம் ேரும் ன்னு கசால் லிக்கிட்டு
இருக்கா?” கங் கா நயாசலனயுடன் அேலள ் ார்க்க,
“என்லன அேருக்கு பிடிக்காதுஅதான் .எங் க அக்காே தான் அேருக்கு பிடிக்கும் .
அேர் நகாவிச்சுக்க ் ந ாறார் ..நேண்டாங் கம் மா ..கசான்நனன்” நசார்ந்த
குரலில் அேள் கசால் ல, கங் காவிற் கு தலல சுற் றியது.

‘பீஷ்மா அன்று ந சும் ந ாது இரட்லட ் பிறவிகலள ் ற் றி ஒன்றும் கசால் ல

வில் லலநயஇன்று மாரி ஏநதா கசால் லிக் ககாண்டிருந்தாநர .… இேளும் ஏநதா
கசால் கிறாநளஎன்ன தான் நடந்துக் ககாண்டிருக்கிறது ..? இேள் என்ன
கசால் கிறாள் ?’ கங் கா திலக ் ாய் அேலள ் ார்த்துக் ககாண்டிருக்கும்
ந ாநத, பீஷ்மா கமல் ல கண் விழித்தான்.

கண்கலளத் திறந்தேன் அேசரமாக கண்கலள துலடத்துக் ககாண்டு

ககாடிலய ் ார்க்க, அேள் கண் விழித்து ந சிக் ககாண்டிருந்தது அேனுக்கு
நிம் மதிலயக் ககாடுத்தது.

“உனக்கு உடம் பு இ ்ந ா எ ் டி இருக்கு? ககாஞ் சமாேது ரோல் லலயா?”

பீஷ்மா நகட்டுக் ககாண்நட அேலள ரிநசாதிக்க,

“எனக்கு எதுவுநம இல் லஇலத எல் லாம் எடுத்து ..எனக்கு வீட்டுக்கு ் ந ாகணும் ..
..விடுங் க” ககாடி கசால் லவும் , அலத கண்டுககாள் ளாமல் , அேளுக்கு அருநக
இருந்த கங் காலே ் ார்த்து,

“நீ ங் க எ ் ந ாம் மா ேந்தீங் க? ககாடிக்கு குடிக்க ஏதாேது ககாண்டு ேந்தீங் களா?

டீயா? டீ இ ் ந ா நேண்டாம் மா… ஏதாேது ஜூஸ் ந ால இருந்தா நல் லா
இருக்கும் இ ் டிநய ந ானா உடம் பு ..சுத்தமா அேளுக்கு சக்திநய இல் ல .
என்னத்துக்கு ஆகறது?” பீஷ்மா ந சிக் ககாண்நட ந ாக, அேனது கூற் லறக்
நகட்ட கங் கா ககாடிலய நகள் வியாக ் ார்க்க, அேநளா திலக ் புடன்
அேலன ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள் .

“என்ன கரண்டு ந ரும் லுக் விட்டுகிட்டு இருக்கீங் க? அம் மா… அந்த டீலய
இ ் டி லேங் க .நீ ங் க அேளுக்கு ஜூஸ் எடுத்துட்டு ோங் க .நான் குடிக்கநறன் ..
.எ ் டியும் ஆ ் பிள் இல் லாம ேந்திருக்க மாட்டீங் கன்னு எனக்குத் கதரியும்
அலதநய ஜூஸ் ந ாட்டு ககாண்டு ோங் க… சீக்கிரம் சீக்கிரம் ” அேன் விரட்ட,

“என்லன நேணா இந்த ஹாஸ்பிடல் ல நர்சா நசர்த்துக்கறிங் களா சார்ேந்த ..

ஒநர நர்ஸ்லச ேச்சிட்டு ..நர்ஸ் கூட ட்யுட்டி முடிஞ் சு ந ாயிட்டாங் க ந ால
என்னடா கசய் யறது?” கங் கா நகலி ந சவும் ,

“ஹ்ம் ம்அதுக்கு முன்னால .அதுக்கு எல் லாம் நிலறய இண்டர்ே் யூ நடத்துநேன் ..

ந்ாய் ஜூலச மட்டும் எடுத்துட்டு ோங் கநீ ங் க ந ாடற ஜூலச குடிச்சு .
சீக்கிரம் ..இேளுக்கு எதுவும் ஆகலலன்னா உங் கலள நான் நசர்த்துக்கநறன் …”
அேனும் திலுக்கு நகலி ந ச, இருேலரயும் ார்த்த ககாடியின் கண்கள்
மீண்டும் நிரம் பியது.

கண்களின் ஓரம் கண்ணீர ் ேழிய, கண்களால் அேலளக் காட்டிய கங் கா,

“எல் லாம் என் நநரம் டா… உனக்கு லகலய ் பிடிச்சு இ ் டித் தான் ஊசி
ந ாடணும் ன்னு கசால் லித் தந்த என்லனநய கலாய் க்கிற இல் ல… ேந்து
கேனிச்சுக்கிநறன் .இ ் ந ா ஏநதா சுமாரா டீ ந ாட்டு எடுத்துட்டு ேந்திருக்நகன் .
 ாேம் உன்லன ் .அலத குடிச்சிட்டு அந்த க ாண்லண கேனி ார்த்து யந்து
ந ாயிருக்காஎன்லன கா ் ாத்துங் கன்னு என்லன ் ார்த்து கதறினா .…” என்ற
நகலியுடன் அங் கிருந்து நகர, அேலர ் ார்த்து புன்னலகத்தேன் , ககாடியின்
மீது ார்லேலய திரு ் பினான்.

“என்லன ் ார்த்து ய ் ட நான் என்ன சிங் கமா?” அேளிடம் நகட்டேன் ,

“நீ இ ்ந ாலதக்கு எதுவுநம தில் கசால் ல நேண்டாம் … ந சாம டு..” என்றேன்,

அேலள முலறக்க முயன்றான்.

“அே என்னநோ இேனுக்கு எடுத்துட்டு ேந்த டீலய குடிச்சாநல இேன்

திட்டுோன்னு கசால் லிட்டு இருக்கா… இேன் என்னடான்னா ஜூஸ் ககாண்டு
ோன்னு என்லன விரட்டறான்என்னடா நடக்குது இங் க ..? இங் க ேந்து பீஷ்மா
ஏன் இ ் டி ஆகிட்டான்?” கங் கா குழம் பிக் ககாண்நட பீஷ்மா கசான்னலத
கசய் யச் கசன்றார்.

அேன் ார்த்ததும் நேகமாக ார்லேலய திரு ் பிக் ககாண்டேள் , கண்கலள

மூடிக் ககாள் ள, “இ ்ந ா திரும் தலல சுத்தற மாதிரி ஏதாேது இருக்கா?” அேள்
கண்கலள மூடிக் ககாள் ளவும் , அேளிடம் நகட்டுக் ககாண்நட அேளது
கண்கலள ஆராய,

“இல் ல… அகதல் லாம் எதுவும் இல் லநான் எ ் ந ா வீட்டுக்கு ந ாகலாம் ..?” ககாடி
நகட்கவும் ,

“எங் க அம் மாே ஜூஸ் எடுத்துட்டு ேர கசால் லி இருக்நகன்… ஜூஸ் குடிச்சிட்டு

ககாஞ் ச நநரம் கழிச்சு கிளம் புஇல் ல ..நான் மாரியக்காே ேரச் கசால் நறன் .
துலரலய உன் வீட்்ல ேந்து விடச் கசால் நறன்…” என்ற பீஷ்மா, சிறிது
நயாசலனயுடன்,

“நேண்டாம் … நாநன ேந்து விடநறன்… அ ்ந ா தான் சரியா இருக்கும் ..” என்று

கூறிவிட்டு, அேளது லகயில் இருந்த ட்ரி ் லச அகற் றி விட்டு,

“ககாஞ் சம் எழுந்து உட்காரு..” என்று கசால் ல, லகலய ஊன்றி எழ முயன்றேள் ,

ட்ரி ் ஸ் குத்தி இருந்த இடம் ேலிக்கவும் , ‘ஸ்ஸ்’ என்று முகம் சுளிக்க,

“ேலிக்குதா? இரு நான் கஹல் ் ண்நறன்…” என்று கூறி, அேளது நதாள் கலள ்
ற் றித் தூக்க, அேனது அருகாலம ககாடிலய இம் சித்தது.

அேனது மார்பில் புலதந்து, ‘என்லன பிடிக்கலலயா? மலரின் சாவிற் கு ஏநதா

ஒரு ேலகயில் காரணமான எனக்கு தரும் தண்டலனயா?’ என்று நகட்டு கதற
நேண்டும் ந ால இருக்க, அலத அடக்கிக் ககாண்டு, அேனது முகத்லத ்
ார்த்துக் ககாண்நட எழுந்து அமர்ந்தேளிடம் ,

“கண்டலதயும் ந ாட்டு மனசுல குழ ் பிக்காநதஉனக்கு துலணயா நான் .

இ ் ந ா ஒரு கரண ..ஆனா ..என்லனக்கும் இரு ் ந ன் ..இருக்நகன்்்டு நிமிஷம்
லடம் ககாடுமதியம் சரியா ..நான் ந ாய் முகத்லத கழுவிட்டு டீ குடிக்கநறன் .
இ ்ந ா சிக்குது ..சா ் பிடல” நகலியாக ந சிக் ககாண்நட பீஷ்மா நகர்ந்து
கசல் ல, ககாடிக்கு தான் ‘ஓ’ என்று இருந்தது.
“இந்த நல் ல மனிதனுடன் ோழ மலருக்கு ககாடுத்து லேக்க வில் லலநய ..
மலருக்கு எ ் வுநம இ ் டி நகலியும் கிண்டலுமா இருந்தா கராம் பிடிக்கும் .
என்நனாட ஆயுலளயும் .ஏன் ஆண்டோ அேளுக்கு இ ் டி ஒரு நசாதலன
என்லன ் ந ால சுயநல பிறவி எல் லாம் .அேளுக்கு ககாடுத்திருக்கலாம் இல் ல
..இந்த உலகத்துல ோழநே கூடாது” தனது தமக்லகக்காக அேள் இலறேனிடம்
சண்லட ந ாட்டுக் ககாண்டிருக்க, முகத்லத கழுவிக் ககாண்டு ேந்த பீஷ்மா,
கங் கா ககாண்டு ேந்திருந்த டீலய எடுத்து ருகினான்.

அநத நநரம் கங் காவும் ஒரு ஜாடியில் அேளுக்கான ழச்சாறுடன் ேர, “அேகிட்ட
ககாடுங் கம் மா… அலத குடிச்சிட்டு ககாஞ் ச நநரம் அே இங் க இருக்கட்டும் நாம .
அேலள வீட்ல விட்டுட்ட்ு ககாஞ் சம் கேளிய சுத்திட்டு ேரலாம் எனக்கு உங் க .
.கூட ககாஞ் சம் ந சணும் ” முடிோக பீஷ்மா கசால் லவும் , தனது குழ ் ம் தீர ்
ந ாேலத எண்ணி மகிழ் ந்த கங் கா,

“சரிடா” நமலும் தனது குழ ் ங் கள் அதிகரிக்க ் ந ாேலத அறியாமநல கங் கா

ஒ ் புக்ககாண்டார்.

“எங் க அம் மா ந ாட்ட ஜூஸ்ஒரு அலர மணி நநரம் .குடி ..நல் லா இருக்கும் ..
கழிச்சு உங் க வீட்டுக்கு கிளம் லாம் … அ ் ந ா தான் நடக்க கதம் பிருக்கும் ..
உங் க சந்துக்குள் ள கார் ந ாகாநத… இல் லன்னா அதுலநய உன்லன ககாண்டு
விட்டுடுநேன் ” கசான்ன பீஷ்மா, மாரியிடம் கூறி துலர ோங் கிக் ககாண்டு
ேந்து லேத்திருந்த ஒரு ல லய எடுத்து கங் காவிடம் ககாடுத்து,

“அம் மா… அேலள இந்த சாரீயக் கட்டிக்கச் கசால் லுங் கஇத்தலன நநரம் அே .
இந்த ட்டு ் புடலேயில இருந்தநத அதிகம் …” என்று கசால் லிவிட்டு நாகரீகமாக
அேன் நகர்ந்து கசல் ல, கங் கா அேலன ் ார்த்து தலலயலசத்துவிட்டு, பீஷ்மா
அந்த ் க்கம் நகர்ந்ததும் ,

“நிஜமாநே என்லன நர்ஸ்சா நிலனச்சிட்டாநனா? உங் க டாக்டர் சார் எனக்கு

நேலல ககாடு ் ாரா? ககாடுத்தா கராம் நல் லா இருக்கும் ஏநதா என்நனாட .
ேயித்து ் ாட்டுக்கு நான் சம் ாதி ் ந ன்…” நகலி ந சினாலும் , அேர் ககாண்டு
ேந்த ஆ ் பிள் ஜூலச எடுத்து அேளுக்கு ககாடுக்க, தயக்கத்துடன் ககாடி
அதலன ோங் கிக் ககாண்டாள் .

எங் காேது தான் ோங் க மாட்நடன் என்று கசால் லி, தன்னிடம் அன்பு காட்டும்
இேரும் நகா ் ட்டு விடுோநரா என்று யந்நத ககாடி அதலன ோங் கிக்
ககாண்டாள் .

அேள் குடித்து முடித்ததும் , பீஷ்மா கசான்ன கேரில் இருந்து கமல் லிய

ருத்தியிலான புடலேலய அேர் எடுத்துக் ககாடுக்க, தனது உலடலய மாற் றிக்
ககாண்டேள் , கேனமாக அந்த புடலேகலளயும் , நலககலளயும் எடுத்து
லேத்து விட்டு,

“வீட்டுக்கு ந ாகலாமான்னு நகளுங் கம் மாஅங் க எங் க அ ் ா நேற பிரச்சலன .

அதனால இருட்டறதுகுள் ள ந ாகணும் . ண்ணுோர்…” ககாடி கசால் லவும் ,
அதுவும் நியாமாக ் ட,
“இரும் மா… நானும் அேனுநம ேந்து விட்டுட்டு ந ாநறாம் நீ இங் க ககாஞ் சம் .
அேன் ஏதாேது மருந்து தரானான்னு நகட்டுட்டு உன்லன .கரஸ்ட்டா உட்காரு
..கூட்டுட்டு ந ாநறன்” இதமாக கசான்ன கங் கா பீஷ்மாலேத் நதடித் ந ானார்.

தனது இருக்லகயில் அமர்ந்திருந்தேனின் ார்லே தனது கசல் ந ானில் இருந்த

மலரின் முகத்திநலநய நிலலத்திருந்ததுஅலதநய ார்த்துக் .
ககாண்டிருந்தேனின் கண்களில் இரண்கடாரு கசாட்டு கண்ணீர ்த் துளிகள் …
அலத ் ார்த்த கங் காவின் மனது தறியது.

“இேநளாட ந ாட்நடாலே ேச்சிட்டு பீஷ்மா இே் ேளவு ேருத்த ் டறான்னா ..

அந்த குணா பீஷ்மாலே மிரட்டினானா? அ ் டி இருந்தா பீஷ்மா இ ் டி இருக்க
மாட்டாநனஅேன் லதரியமா இல் ல நின்னு இரு ் ான் .? அேகிட்ட எதுவுநம
ந சாம இங் க ேந்து இடிஞ் சு ந ானா மாதிரி உட்கார்ந்து இருக்கான் !!
ஒருநேலள ககாடிக்கு ஏதாேது க ரிய வியாதிநயா?” ஒரு நிமிடத்தில் லோறு
எண்ணங் கள் சுழன்றுக் ககாண்டு ேர, அலத அலனத்லதயும் புறம் தள் ளிவிட்ட
கங் கா,

அ ் க ாழுது தான் ேந்தேர் ந ால, “பீஷ்மா…” என்று அலழக்க,

“அம் மா…” தட்டத்துடன் தனது கசல் ந ாலன கீநழ லேத்தேன்,

“என்னாச்சும் மா?” அேரது கண்கலள ் ார்க்காமல் நகட்க, அேனது மனதின்

ேலிலய புரிந்தேர் ந ால,

“இல் லடா… ககாடி ஜூஸ் குடிச்சிட்டா ..நீ கசான்னது ந ால டிரஸ் மாத்திட்டா ..

இல் ல நல் லா .இ ் ந ா இருட்டறதுகுள் ள அேலள ககாண்டு ந ாய் விடணும்
..இருக்காது” கங் கா கசால் லவும் ,

“ஆமா இல் ல…” என்றேன் , கண்கலள மூடி தன்லன நிதான ் டுத்திக் ககாண்டு,

“இருங் கம் மா…” என்றேன், ‘துலர’ என்று குரல் ககாடுத்தான்.

துலர ேந்து நிற் கவும் , “துலர… நானும் அம் மாவும் ககாடிலய அேங் க வீட்ல
விட்டுட்டு ேநராம் …” பீஷ்மா கதாடங் கும் ந ாநத,

“சார்… காலலயில இங் க நடந்தலத மறந்துட்டீங் களா? அேலள வீட்ல விட்டா

என்ன ஆகும் கதரியுமா?” துலர நகட்க,

“அதுக்காக நம் ம வீட்லநய அேலள ேச்சிக்க முடியாது தாநனஅேலள .. அேங் க

வீட்ல தான் விடணும் அங் க அேநள தான் எதிர் நீ ச்சல் ந ாட்டு அேங் கலள .
.அேளுக்கு துலணயா நான் இரு ் ந ன் .நேற ேழி இல் ல .சமாளிக்கணும்
அதுக்காக எல் லா நநரமும் நான் காேல் இருக்க முடியாது இல் லலயா? அே தான்
அதுக்கு தகுந்த ேழிலய ் ார்த்துக்கணும் ..” துலரக்கு விளக்கம் கசான்னேன் ,

“ந ாய் கூட்டிட்டு ோங் க” என்று முடிக்க, துலர ககாடிலய நநாக்கி நகர, அதற் கு
அேசியமின்றி, அேர்கள் பின்னாநலநய ககாடி நின் றுக் ககாண்டிருந்தாள் .
“ோஉன்லன டாக்டர் சார் வீட்ல ககாண்டு விடறாராம் ..… கண்லணத்
துலடச்சிக்கிட்டு கிளம் பு ..கடவுள் நமல ாரத்லத ் ந ாடு ..எல் லாம் சரியா
ந ாகும் ” அேலளத் நதற் றிய துலர,

“அே வீட்டுக்கு ் ந ாக துடிச்சிட்டு இருக்கா டாக்டர் சார்… ககாண்டு ந ாய்

த்திரமா விட்டுட்டு ோங் கநான் இன்னும் ககாஞ் ச நநரத்துல ஹாஸ்பிடல .
மூடிட்டு வீட்டுக்கு ேநரன்…” என்றேன், தனது நேலலலய கேனிக்கச் கசன்றான்.

“இந்த மருந்லத எல் லாம் ஒழுங் கா சா ்பிடுதினமும் நேளாநேலளக்கு தேறாம .

சா ் பிடணும் … அ ் றம் தினமும் ராத்திரி இந்த மருந்லத குடிநீ கராம் .
லகீனமா இருக்க…” என்று ஒரு டானிக்லக அேளிடம் ககாடுத்த பீஷ்மா,

“இலத நீ குடிச்நச ஆகணும் … இல் ல…” ஒரு மாதிரி அேலள ் ார்த்து விட்டு அந்த
ோக்கியத்லத முடிக்காமநலநய,

“ோ… கிளம் லாம் …” என்ற டி அேன் ோயிலுக்கு நடக்க,

“ோம் மா…” கங் கா அலழக்கவும் , துலம ந ால ககாடி அேலர ்

பின் கதாடர்ந்து கசன்றாள் .

பீஷ்மாவும் கங் காவும் ககாடியுடன் அேளது வீட்லட கநருங் கிய நேலளயில் ,

வீட்டு ோயிலில் அேளுக்காக அேளது தந்லத காத்திரு ் லத ் ார்த்தேள் ,
அதுவும் குடிக்காமல் காத்திரு ் லத ் ார்த்தேளுக்கு, அங் கு ஏநதா பிரச்சலன
கேடிக்க ் ந ாேது உறுதியாக ் ட்டதுபீஷ்மா கசான்னது ந ால தன்லன .
என்று எண்ணியேள் ..தான் தான் கா ் ாற் றிக் ககாள் ள நேண்டும் , மனலத
அதற் கு தயார் கசய் து ககாண்டு வீட்டின் அருநக கசன்றாள் .

“ஒழுங் கா சா ் பிடும் மாசா ் பிட்டா தான் பிரச்சலனகலள எதிர்ககாள் ற சக்தி .

சியும் மயக்கமும் இருந்தா .உனக்கு கிலடக்கும் , எதுவுநம நம் ம மனசுல
நதாணாது..” கங் கா அறிவுலர கசால் ல,

“கராம் நன்றிங் கம் மா…” என்ற ககாடியிடம் நேகமாக ேந்த அேளது தந்லத
நேலு,

“எங் கடி ந ாய் ஊலரச் சுத்திட்டு ேர? ஊர் சுத்திக் கழுலதக்கு எல் லாம் என்
வீட்ல இடம் இல் ல… ந ாடி கேளிய…” என்று சத்தமிட,

“நான் ஹாஸ்பிடல் ல இருந்து தான் ேந்துட்டு இருக்நகன்அனாேசியமா .

ந சாதீங் க…” ககாடி அேலர கண்டிக்க,

“என்னடி ோய் கராம் நீ ளுது? அ ் டிநய அலறஞ் நசன்னு லேஇந்த வீட ..்்டு
க ாம் லளங் க ந ான இடத்துக்நக ந ாயிடுே…” நேலு உறும,

“இது எங் க அம் மா அேங் க உலழ ் புல கட்டின வீடுஇதுக்குள் ள ேர உனக்நக .

நீ என்லன உள் ள ந ாகக் கூடாதுன்னு கசால் றியா ..உரிலம இல் ல? இங் க ்
ாருஇதுக்கும் நமல ஏதாேது ந சின ..… குடிச்சிட்டு விழுந்து கிடக்குற அ ் ந ா
தலலயில கல் லல ் ந ாட்டு, அம் மாவுக்கு துலணயா உன்லன அனு ் பி
ேச்சிடுநேன்உனக்கு ..கஜயிலுக்கு ந ாறலத ் த்தி எனக்கு கேலல இல் ல .
என்ன சம் மதமா .தான் நாள் க ாழுதும் ஊத்திக்க சாராயம் கிலடக்காது?”
பீஷ்மா ந சியது, முன்தினம் இருந்து நடந்தது என்று அலனத்தும் நசர்ந்து ககாடி
க ாங் கி ஏழ, நேலு திலகத்து ் ந ானார்.

“ந ா…. ந ாய் அந்த ஆளு ககாடுக்கற எச்சி சாராயத்லத குடிச்சிட்டு ேந்து டு ..

இனிநம உனக்கு நசாறு நேணும் ன்னா நீ சம் ாதிச்சு ல சா ககாண்டு ேந்தா
தான்…” கசால் லிவிட்டு,

“நான் ார்த்துக்கநறன் டாக்டர் சார்… நீ ங் க ந ாயிட்டு ோங் கஎனக்காக ..

காலலயில இருந்து சா ் பிடாம ார்த்துக்கிட்டு இருந்ததுக்கு கராம் நதங் க்ஸ் .
என்லன நாநன தான் ..நீ ங் க கசான்னீங்கநள கராம் சரி டாக்டர் சார்
அேங் க ார்த்து ் ாங் க இேங் க ார்த்து ் ாங் கன்னு நான் .. ார்த்துக்கணும்
என் தலல நமல விழற கல் லல ார்த்துட்டு நிக்க முடியுமா? நான் தாநன அலத ்
ார்த்து விலகி நிக்கணும் ..இனிநம அ ் டிநய நடந்துக்கநறன் டாக்டர் சார் ..”
என்ற ககாடி, அதற் கு நமல் நிற் க முடியாமல் நேகமாக வீட்டிற் குள் கசல் ல,
திலக ் பில் இருந்து விலகிய நேலு, பீஷ்மா அேலர ் ார்த்துக் ககாண்டு
நிற் கவும் ,

“ேணக்கம் டாக்டர் சார்… ாருங் க… நான் குடிக்கநே இல் ல..” என்று

கசால் லிவிட்டு தவிசாக திண்லணயில் அமர்ந்துக் ககாள் ள, அேலர
முலறத்துவிட்டு,

“உன்னால அேளுக்கு ஏதாேது ேந்துச்சு… அ ் றம் சும் மா இருக்க மாட்நடன் ..

ஏற் கனநே உனக்கு அந்த ஆஸ் த்திரியில இடம் ந ாட்டு ேச்சிருக்நகன்
..ஜாக்கிரலத” என்று மிரட்டிவிட்டு,

“ோங் கம் மா ந ாகலாம் …” என்ற பீஷ்மா, கங் காலே ஆற் றங் கலரநயாரம்
அலழத்துச் கசன்றான்.

19. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“ோே் பீஷ்மா… நீ இந்த ஊர்ல டாக்டர் நேலல ார்க்க ேந்தியா இல் ல

ந ாட்நடாகிராஃ ர் நேலல ார்க்க ேந்தியா?” கங் கா கிண்டலாகத் கதாடங் க,
அேரது கிண்டலில் பீஷ்மா முலறக்க,

“இல் ல கலாநகஷன் கலாநகஷனா ார்த்து ேச்சிருக்க? இந்த இடம் எே் ேளவு

அழகா இருக்குத் கதரியுமா? இந்த தண்ணிநயாட சலசல ் பு அே் ேளவு
ரம் மியமா இருக்கு..” கங் கா அந்த இடத்லத ஸ்லாகித்துக் ககாண்நட ேர,

“அதனால தான் இந்த இடம் நமாகினிநயாட இடம் ன்னு இந்த ஊர்ல

கசால் றாங் க…” பீஷ்மா கசால் லவும் , கங் காவின் ந ச்சு ாதியிநலநய நின்று ்
ந ானது.

“நடய் … என்னடா கசால் ற? பீஷ்மா… இது விலளயாடறதுக்கு நநரம் இல் ல ..

உண்லமலயச் கசால் லு… நமாகினிக்கு உன்லன ் மாதிரி சங் கன்னா கராம்
பிடிக்குமாம் ..விலளயாடாநத ..” கங் காவின் முகம் சீரியசாக,
“இனிநம ஆகறதுக்கு ஒண்ணும் இல் லம் மா… இதுல விலளயாடறதுக்கு எதுவுநம
இல் ல…” பீஷ்மாவின் குரலில் அ ் டி ஒரு நசார்வுஅலதக் நகட்ட கங் கா .,
திலக ் பின் உச்சத்தில் எழுந்து நின்றார்.

“இனிநம நடக்க ் ந ாறது ஒண்ணும் இல் லன்னாபீஷ்மா என்ன கசால் ற ..? என்ன
தான் நடந்துச்சு?” கங் காவின் மனம் நிலலயில் லாமல் தவிக்க, பீஷ்மாநோ
எங் நகா கேறித்துக் ககாண்டு அமர்ந்திருந்தான்அேன் இத்தலன நநரம் .
கிண்டலாக ் ந சியது க ாய் நயா எண்ணும் அளவிற் கு அேனது முகம் ாலற
.ந ால இருந்தது

அேனது முகத்லத ் ார்த்தேரின் மனம் துடிக்க, “கண்ணா… என்னடா ஆச்சு? நீ

எ ் வும் இ ் டி ந சினது இல் லலநய..” அேனது அருகில் அமர்ந்து ரிோக
அேர் நகட்க, அேரது நதாளில் சாய் ந்தேனின் விழிகள் யாலரநயா நதடிக்
ககாண்டிருந்தது.

“இங் க ேந்து யாலரடா நதடிக்கிட்டு இருக்க? நமாகினி ந லயயா?” அேனது

மனநிலலலய மாற் றுேது ந ால பீஷ்மாலே கிண்டல் கசய் ய,

“ஆமாம் மா… அேலளத் தான் காலலயில இருந்து நதடிக்கிட்டு இருக்நகன் .

கண்ல சிக்க மாட்நடங் கிறா? நமாகினி ந ய் க்கு எல் லாம் ககாஞ் சம் கூட மனநச
இருக்காதாம் மா…” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“அேங் களுக்கு மனசு இருந்து என்னடா கசய் யறது? நீ என்ன லே் ோ ண்ண ்
ந ாற?” ந ச்சு ந ாகும் திலசலய புரிந்துக் ககாண்டேர் திலக ் ல விலக்கி,
விலளயாட்டாக நகட்க,

“ஆமாம் மா…” பீஷ்மா கசான்ன திலில் கங் கா ோயலடத்து ் ந ாய் , அதிர்ந்து

விழித்துக் ககாண்டு அேலன ் ார்க்க, இ ் க ாழுதும் பீஷ்மாவின் கண்கள்
யாலரநயா நதடுேது ந ால் இரு ் லத உணர்ந்து, சுதாரித்துக் ககாண்டேராக,

“சும் மா கசால் லாநதடா…” கங் கா அேனது நதாலள இடித்தார்.

“சும் மா எல் லாம் இல் லம் மா… அே தான்அந்த மலர் ..…” பீஷ்மா ேலியுடன்
கசால் ல, கங் காவின் கதாண்லட ேரளத் கதாடங் கியது.

“என்னடா கசால் ற? மலரா? மலர்… மலர்… யாரு?” கங் கா திணற,

“அம் மா..அே தான் ககாடிநயாட அக்கா ..” பீஷ்மா கசால் லவும் , கங் காவின்
கண்கள் அதிர்ச்சியில் விரிந்தது.

“பீஷ்மா… அேர் அதிர்ந்து அலழக்க, பீஷ்மா அலமதியாகி ் ந ானான் .

கதாடர்ந்து அேனது கண்கள் அேலளத் நதடிக் ககாண்டிருக்க, அேனது
நதடலில் இருந்த ேலிலய கண்டுக் ககாண்டேர் ந ால,

“ககாடின்னு நிலனச்சு அே கூட ழகிட்டயா கண்ணாஅே ந யா ..

அலலஞ் சிட்டு இருக்காளா? அே இறந்தது கதரியாம அந்த ந ய் கிட்ட ந சி
ழகினயா? இல் ல ககாடி உன் கூட விலளயாட அ ் டி நடிச்சாளா? அது தான்
உனக்கு அே நமல நகா மா?” கங் கா நகட்க,
“அேலள ந ய் ன்னு கசால் லாதீங் கம் மாஎனக்கு ..மலர் ..அே ந ய் இல் ல ..
..மலனவியா ேர நேண்டியே” அேசரமாக பீஷ்மா மறுக்க, கங் காவின் அதிர்ச்சி
அதிகமாகியது.

“என்னடா கசால் ற? நிஜமாநே அே ந யா இருக்காளா? என்ன உளறிக்கிட்டு

இருக்க?” ல த்தியம் ந ால பீஷ்மா ந சுேலத ் க ாறுக்க முடியாமல் , அேலன
அதட்ட, கண்ணீருடன் அேரது நதாளில் மீண்டும் சாய் ந்தேன்,

“நான் கசால் றலதக் நகட்டா ல த்தியம் ந ால தான் இருக்கும் அதுக்காக நான் .

மலர் இறந்தது கூட .என்னால முடியலலம் மா ..என்னம் மா ண்ணட்டும்
அே இறந்தது .கதரியாம நான் அேலள என் மனசுல சுமந்துட்டு இருக்நகன்
கதரிஞ் ச இந்த கரண்டு நாளா என் மண்லட கேடிக்கிற அளவு ாரமா
..இருக்கும் மா” பீஷ்மா கசால் ல, கங் காவின் இதயம் ல மடங் கு நேகத்திற் கு
துடித்தது.

அேரது கசல் ல மகன் கண்ணீருடன் புலம் புேலத ் க ாறுக்க முடியாமல் ,

“கண்ணா… பீஷ்மா… ஏதாேது கனவு கினவு கண்டியா? இல் லஇந்த இடத்துக்கு ..
ேரக்கூடாதுன்னு ஊர் கட்டு ் ாட்லடயும் மீறி உனக்கு ஏதாேது ஆகிடுச்சா?
என்ன ஆச்சுன்னு கசால் லுடா..ந ாய் பூசாரிகிட்ட மந்திரிச்சிட்டு ேரலாம் ..”
தட்டமாக அேர் ந சிக் ககாண்நட ந ாக,

“எனக்கு பூசாரி எல் லாம் நேண்டாம் மாநான் ..எனக்கு ந ய் எல் லாம் பிடிக்கல ..
கசால் றலத முழுசா நகளுங் க… எனக்கும் என் மனசுல இருக்கறலத மனசு விட்டு
கசால் லிநய ஆகணும் … எனக்கும் என்ன கசய் யறதுன்நன கதரியல..” நசார்ந்த
குரலில் பீஷ்மா கசால் லவும் , கங் கா திணறி ் ந ானார்.

பீஷ்மாவிற் கு அேன் கூறிய க ண்ணின் நமல் அன்பு இருக்கிறது என்று கதரியும்

தான்ஆனால் .., அேன் கூறுேது ந லய அல் லோ? எ ்க ாழுதும் பிரித்தறிந்து,
நன் கு நயாசித்து கசயல் டும் பீஷ்மா இ ் க ாழுது இ ் டி இரு ் து அேருக்கு
க ரும் கேலலலய அளித்தது.

“கசால் லுடா… கமாதல் ல நீ என்ன கசால் லணுநமா கசால் லு..நான் நகட்கநறன் .”

குரநல எழும் ாமல் நகட்ட கங் காலே ் ார்த்தேன்,

“நகட்டுட்டு நீ ங் க தான் எனக்கு உதவி கசய் யணும் ..” பீடிலக ் ந ாட, கங் கா
எதுவும் ந சாமல் தலலலய அலசக்க,

“நான் ககாஞ் ச நாலளக்கு முன் னால தஞ் சாவூர் ந ாயிருந்நதன் இல் ல… அ ் ந ா

ஒரு க ண்லண ் ார்த்நதன்… அந்த ் க ண் தான் மலர்ககாடிநயாட அக்கா ..…”
தன்லனத் நதற் றிக் ககாண்ட பீஷ்மா, அேருக்கு புரியும் டியாக கசால் லத்
கதாடங் க, கங் கா கநஞ் சம் லத லதக்க பீஷ்மா கசால் ேலதக் நகட்கத்
கதாடங் கினார்.

“அேலள ார்த்த உடநன எனக்கு பிடிச்சு ந ாச்சுமனசுல அே நமல சின்னதா .

காதல் அேநளாட ந ாட்நடாலே ார்க்க ் ார்க்க எனக்கு அே நமல இருந்த ..
காதல் அதிகமானநத தவிர, குலறயலஅேலள எ ் டியாேது நதடிக் கண்டு ..
பிடிச்சுடனும் ன்னு நான் கராம் நாளா ட்லர ண்ணிக்கிட்டு இருந்நதன்… நநரம்
கிலடச்ச ந ாது க ரிய நகாவிலுக்கு ந ாய் அே ேருோளான்னு காத்து
இருந்துட்டு ேந்திருக்நகன்அ ் டி இருக்கும் ந ாது தான் எனக்கு இந்த ஊர்ல .
..ந ாஸ்டிங் ேரவும் நான் இங் க ேந்நதன்

ேந்த இடத்துல நான் ஸ்லச விட்டு ஊருக்குள் ள நுலழஞ் ச உடநன மலர் ேந்து
என்லன ார்த்து ந சினாஎனக்கு அே் ேளவு சந்நதாஷமா இருந்தது கதரியுமா ..?
மறுநாள் காலலயிநலநய ககாடிலய ் ார்த்நதன்மலர் ந ாலநே இருக்கற .
ககாடிநயாட நிலலலய தான் நான் உங் களுக்கு கசால் லி இருக்நகநன…

மலரும் ககாடியும் ஒண்ணு தான்னு நிலனச்சு நான் ழகிநனன்அேங் க .

மலர்ககாடின்னு அே கசான்ன ந லர நான் ..ந ர்லயும் விதி விலளயாடிடுச்சு
அத ..கேறும் ககாடின்னு புரிஞ் சிக்கிட்நடன்்ுநே நான் இன்னும் அதிகமா
ககாடி கூட ழக ேச்சது…” கநாந்துக் ககாண்நட கசான்ன மகலன ் ார்த்தேர்,
அேனது தலலலய நகாதிக் ககாடுத்தார்.

“நான் ககாடிக்கு கசான்னது ந ால எல் லா கஷ்டத்லதயும் மலர் அனு விச்சு

இருக்காம் மாஅே இறந்த பின்னால இ ் ந ா அந்த இதுல ககாடி மாட்டி ..
இருக்கா… அந்த துலர கமாதல் ல கண்ணு ேச்சது மலலரத் தான்அேலள ..
.ககான்னுட்டு இ ் ந ா ககாடிலய ாடா டுத்தறான்” கடகடகேன்று பீஷ்மா
கசால் லவும் ,

“அ ்ந ா மலரும் இேளும் ஒநர ந ால இரு ் ாங் களா?” கங் கா அதிர்ச்சியுடன்

நகட்க,

“ஹ்ம் ம்…” மண்லடலய நமலும் கீழும் ஆட்டியேன்,

“மலர் எ ் வுநம சிரிச்சிட்நட தான் இரு ் ாஅன்லனக்கு அேலள நான் ..

நகாவில் ல ார்த்த ந ாது கூட, அே முகத்துல அழுததற் கான தலடயநமா,
நசாகநமா எதுவுநம இல் லஎன்னநோ ..அந்த நிமிடத்லத ரசிச்சுகிட்டு இருந்தா ..
மலலர எனக்கு பிடிச்சு இருக்கும் மா…” மீண்டும் மீண்டும் மலலரக் குறித்நத
அேன் ந சவும் , கங் காவிற் கு ‘நஹா’கேன்று இருந்தது.

“ககாடிகிட்ட மலர்ன்னு நிலனச்சு நீ காதலலச் கசான்னயா? இல் ல காதல்

கல் யாணம் ன்னு ஏதாேது ஜாலட காட்டி ந சி இருக்கியா?” கங் கா மகனின் மீது
ச்சாதா ம் ககாண்டு நகட்க,

அதற் கு நநரிலடயாக தில் கசால் லாமல் , “நான் ககாடியும் மலரும் ஒண்ணு

தான்னு நிலனச்சு தான் ழகிநனன்ம் மாமலரும் அடிக்கடி ேந்து என்லன ..
அே ..அே ககாடி ந ால தான் ேந்து ந சுோ ..ஆனா .. ார்த்து ந சிட்டு ந ாோ
தான் எனக்கு மாரியக்காலே சா ் ாடு ககாண்டு தர கசால் லி, எனக்கு ஒண்ணு
ஒண்லணயும் ார்த்து கசய் துட்டு ேந்தா..” பீஷ்மா கசால் ல, அேன் கசால் லி
முடிக்கட்டும் என் து ந ால கங் கா அமர்ந்திருந்தார்.

“நநத்து ககாடி கிட்ட ந சிட்டு இருக்கும் ந ாது தான் மலர் அே அக்கான்னும் …

அே தஞ் சாவூர்ல ஒரு ஆக்ஸிகடன்ட்ல இறந்துட்டான்னும் கதரிஞ் சது..” என்றேன்,
அந்த ேலிலய அனு வித்துக் ககாண்நட கண்கலள மூடி அமர்ந்திருக்க, அேனது
கன்னத்லத கமல் ல அேர் ேருடிக் ககாடுக்க,
“அம் மா… எனக்கு எ ் டி இருந்திருக்கும் ன்னு உங் களுக்கு ் புரியுதா? அந்த
விஷயத்லத கசால் லும் ந ாது, ககாடிலய நான் ஆறுதலா நதாள் ள நான்
சாய் ச்சுக்கிட்டு இருந்நதன்அந்த விஷயம் நகள் வி ் ட்டு ..… நான் ..அம் மா ..
என்னால மலர் இறந்த விஷயத்லத ஜீரணிக்க முடியலம் மா..” பீஷ்மா
கண்கலள துலடத்துக் ககாள் ள, தனது லகக்குட்லடலய எடுத்து அேனது
முகத்லத துலடத்தேர்,

“அழாம கசால் லு கண்ணாஅம் மா நீ கசால் றது எல் லாத்லதயும் நகட்கநறன் ..…”

என்று கசால் லவும் , அேலர நன்றி ் ார்லே ார்த்தேன்,

“உயிருக்கு உயிரா நநசிச்ச ஒருத்தி… அே உயிநராட இருக்காளா

இல் லலயான்நன கதரியாம இத்தலன மாசம் இருந்திருக்நகன்அலத விட ..
கூலடயும் ழகி இருக்நகன்நான் ..… நான்..ககாடிலய ..” அதற் கு நமல் கசால் ல
முடியாமல் , பீஷ்மா தலலலய ் பிடித்துக் ககாண்டு அமர, கங் கா மீண்டும்
அேலனத் தன் நதாநளாடு அலணத்துக் ககாண்டார்.

தனது மகனின் நிலல இ ் க ாழுது கங் காவிற் கு கதளிோக புரிந்ததுமலர் .

என்று நிலனத்து ககாடியுடன் ழகி இரு ் து அேனுக்கு மிகுந்த நேதலன
அளிக்கிறது என் லத அேர் நன்றாகநே புரிந்துக் ககாண்டார்அலத விட .,
ககாடியின் மனதிலும் தன்னுடய காதலினால் ஆலச விலத விலதத்து விட்நடாம்
என்ற குற் ற உணர்வும் அேலனத் தாக்குகிறது என் லத அறிந்துக் ககாண்டேர்,

“அந்த ககாடியும் நல் லா க ண்ணா தான் இருக்கா ாேம் அேளக்கு எே் ேளவு ..
கஷ்டம் ? உடம் ல ேருத்திக்கிற அளவுக்கு மனசுல அே் ேளவு கஷ்டம் ..” கங் கா
ேருந்த, அேரது ேருத்தம் எலதயும் மாற் றி விட ் ந ாேதில் லல என் து ந ால
பீஷ்மா கதாடர்ந்தான் .

“அன்லனக்கு ககாடி கஷ்ட ் டும் ந ாது, நான் அேலள த்திரமா

ார்த்துக்கநறன்அேலள அந்த ..அந்த குணாநோட ககாட்டத்லத அழிச்சு ..
..நகாவில் முன்னால கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு”

“கசய் துக்கநறன்னு…” கங் கா அேசரமாக இலடயிட, சில வினாடிகள்

அலமதியாக இருந்தேன் ,

“அேலள நான் கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு சத்தியம் கசய் து

ககாடுத்திருக்நகன்மாஅதுவும் உங் க லகயாள தாலி எடுத்துக்ககாடுத்து ..…”
மீண்டும் சில வினாடிகள் நிறுத்தியேன்,

“அம் மாஎல் லாநம நான் மலரும் ககாடியும் ஒண்ணுன்னு நிலனச்ச ..்ு கசய் து
ககாடுத்ததும் மா… நநத்து ககாடி கசான்னதும் தான் மலர் நேற ககாடி நேறன்னு
புரிஞ் சிக்கிட்நடன்அந்த குணா அேலள ..என்நனாட மலர் உயிநராட இல் லம் மா ..
இ ்ந ா அேநளாட தங் லகலய கா ் ாத்தி ஒரு ாதுகா ் ான .ககான்னுட்டான்
இடத்துல அேலள நசர்க்க, அே ஆவியா சுத்திக்கிட்டு இருக்காம் மா…” என்றேன் ,
மலர் தன்னிடம் கசான்னேற் லற கசால் லி முடிக்க, கங் காவிற் கு இ ் க ாழுது
தலல ேலிக்கத் கதாடங் கியது.
எதற் கும் கலங் காத தனது மகன், நநற் றில் இருந்து தவியாய் தவித்துக் கலரந்துக்
ககாண்டிருக்கும் காரணமும் புரிய, கங் கா கநாந்து ந ானார்.

‘தனது அன்பு மகனுக்கா இந்த நிலல..’ அேரது தாயுள் ளம் கதற, பீஷ்மாவின்
முடிகளில் , அேரது விரல் கள் ஆதரோக ேருடத் துேங் கியது.

“அே கசான்னலத நான் நகட்கலலன்னு உங் கலள அே இங் க ேர ேலழச்சு

இருக்காம் மாஅதான் .. ண்டிலகக்கு கா ் பு கட்டிட்டா ேரக் கூடாதாநம ..
உங் கலள குழ ்பி, கா ் பு கட்டறதுகுள் ள ஊருக்குள் ள ேர ேச்சி இருக்கா .
மலரா ..என்நனாட ந ாட்நடாலேத் தள் ளிவிட்டது நேற யாராவும் இருக்காது
அே என் நமல எே் ேளவு அன்பு ..இதுலநய கதரியலலயா ..தான் இருக்கும்
எனக்குத் துலணயா அே இந்த நேலல கசய் திருக்கா..” பீஷ்மா தனது யூகத்லதச்
கசால் ல, கங் காவின் கநஞ் சம் தறியது.

“என்னடா கசால் ற? மலர் நம் ம வீட்டுக்கு ேந்தாளா?” கங் கா அதிர்ச்சியுடன்

நகட்க,

“ஹ்ம் ம்… அே கராம் நாளா என்கிட்நட ந ச முயற் சி ண்ணி இருக்காஇ ் ந ா ..

..அதான் .தான் அேளால அது முடிஞ் சிருக்கு” என்றேன் ,

“நான் இந்த ந ருக்நக களங் கம் ேர லேக்க ் ந ாநறன் ம் மாகசான்ன கசால் ..

மாறாம இருக்கணும் ன்னு அ ் ாவும் , க ரிய ் ாவும் ேச்ச க யலர நான்
ககடுக்க ் ந ாநறன்…” பீஷ்மா தன்லனநய கநாந்து கலங் கிக் ககாண்டிருக்க,

“என்னடா கசால் ற பீஷ்மா? நீ என்ன முடிகேடுத்திருக்க?” கங் கா தற,

“எனக்கு ககாடிலய ் ார்க்கும் ந ாது எல் லாம் மலர் தாநனம் மா நியா கம்
ேரும் எனக்கு ஏன்ம் மா கடவுள் இ ் டி ஒரு ..நான் என்னம் மா த ் பு கசய் நதன் ..
தண்டலன ககாடுத்திருக்கார்? ஒருத்திலய ் ார்த்த உடநன காதலிச்சது
த ் ாம் மா? இ ் ந ா அேநள ேந்து என் தங் லகலய நீ கல் யாணம்
கசய் துக்கணும் ன்னு கசால் றலதக் நகட்க நான் கராம் ககாடுத்து
ேச்சிருக்கணும் இல் ல..

நான் அேநளாட தங் லகலய தான் கல் யாணம் கசய் துக்கணும் ங்கற
எண்ணத்துல அேநளாட கமாத்த அலடயாளத்லதயும் மறந்து, ககாடிலய ்
ந ாலநே ேந்து ந ானலத நான் என்னம் மா கசால் நேன்?” பீஷ்மா தாயிடம்
நகள் வி நமல் நகள் வியாக நகட்டுக் ககாண்நட ந ாக, மலரின் மனம் புரிந்தேர்
ந ால, கங் காவின் கண்கள் நிலறந்தது.

“கராம் நல் ல க ாண்ணு தான் ாேம் அேளுக்கு ோழ ககாடுத்து ..

லேக்கலலநய…” மனதினில் நிலனத்துக் ககாண்டேரின் விழிகளும் , மலர்
அங் கு இரு ் ாள் என்ற எண்ணம் உந்த, நதடத் துேங் கியது.

“அே உங் க கண்ணு முன்னால ேர மாட்டாம் மா… ஏன் நான் இருக்கற

ககாலலகேறிக்கு என் முன்னால கூட ேர மாட்டா..” அேரது விழிகள் நதடுேலத
உணர்ந்து பீஷ்மா கசால் ல,
“ஹ்ம் ம்இதுக்கு இ ் ந ா என்ன ேழி ..அேலள நல் லா புரிஞ் சு ேச்சிருக்கான் ..…”
கமௌனமாகநே கங் காவின் மனம் நயாசிக்கத் கதாடங் கி இருந்தது.

“என்னம் மா? எதுவுநம ந ச மாட்நடங் கறீங் க? என் நமல என்னம் மா த ் பு? நான்
என்னம் மா கசய் யட்டும் ?” பீஷ்மா கலக்கத்துடன் நகட்க,

“கமாதல் ல அந்த குணாநோட குற் றத்லத நிரூபிக்கணும் அேனுக்கு தகுந்த ..

அலத நீ ..தண்டலன ோங் கித் தரணும் ங்கறது தாநன மலநராட ஆலச
கமாதல் ல கசய் யற ேழிலய ் ாரு… மீதி எல் லாம் அ ் றம் ார்த்துக்கலாம் …”
பீஷ்மாலே நதற் ற கங் கா கூறினாலும் , அேருக்கு ஏற் ட்ட கலக்கத்தில் , தனது
கணேரிடம் ந ச நேண்டும் ந ால இருந்தது.

“பீஷ்மா நீ வீட்டுக்கு ் ந ாஎனக்கு உங் க அ ் ா கிட்ட ந சணும் ந ால ..

..இருக்கு” கங் கா கசால் லவும் , அேரது முகத்லத ் ார்த்தேன், ‘இ ் க ாழுது
எதுவும் கசால் ல நேண்டாம் என் து ந ால யாசிக்க…’ அலத
கண்டுககாள் ளாமல் ,

“எனக்கு ந சணும் பீஷ்மா… எனக்கு ககாஞ் சம் தனிலம ககாடுத்துட்டு நீ

ககாஞ் சம் தள் ளி ் ந ாஎனக்கு இங் க ஒண்ணும் ஆகாது .நான் ந சணும் ..…”
ஏநதா நம் பிக்லகயில் கங் கா கசால் ல, பீஷ்மா, எதுவும் ந சாமல் நகர்ந்து
கசன்றான்.

20. உன்னருகே நானிருப் கபன்

பீஷ்மா தள் ளிச் கசன்றதும் , தனது லகயில் இருந்த கசல் ந ாலன எடுத்த கங் கா,
தனது கணேருக்கு அலழக்க, அலத ் ார்த்த பீஷ்மாவிற் கு, அேனது
க ற் றேர்கலள நிலனத்து மனம் ேலித்தது.

எலதயும் நயாசிக்க முடியாமல் , கங் காவின் மீநத அேன் ார்லேலய

தித்திருக்க, கங் கா தனது கணேரிடம் ந சிக் ககாண்டிருந்தார்அேரது .
முகத்தில் கதரிந்த மாற் றங் கலள ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்த பீஷ்மா, ஒரு
க ருமூச்சுடன் குணாலே என்ன கசய் ேது என்று நயாசிக்கத் கதாடங் கினான்.

துலரலய இதில் இழுக்கலாமா நேண்டாமா? என்று சிறிது நநரம் நயாசித்தேன்,

குணாலே லகது கசய் ய, அேனுலடய சாட்சியம் மிகவும் முக்கியம்
என் லதயும் நயாசித்து குழம் பிக் ககாண்டிருந்தான்அேனிடம் தான் நகட்டு .,
ஒரு முடிவு கசய் ய நேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் அேன் நின்று ககாண்டிருக்க,
கங் கா ந சி முடித்தலத ் ார்த்து அேரது அருகில் கசன்றான்.

“அம் மா ..அ ் ா என்ன கசான்னாங் க?” பீஷ்மா நகட்க,

“ஒண்ணும் கசால் றதுக்கு இல் லஅேலன ஊருக்கு கிளம் பி ேரச் கசால் லுன்னு ..
கசால் றார்… உங் க க ரிய ் ா அலத விட சத்தம் ந ாடறார்நான் என்ன ..
கசய் யட்டும் ?” நகட்டுக் ககாண்நட கங் கா நடக்கத் கதாடங் க, தலலயில் லக
லேத்துக் ககாண்டேன் ,
“அம் மாநீ ங ..்்க என்ன கசால் றீங் க?” ககஞ் சலுடன் பீஷ்மா நகட்க,

“எனக்கும் நயாசிக்க ககாஞ் சம் லடம் ககாடு பீஷ்மாஅதுேலர இந்த ..

விஷயத்லத த்தி நீ நயாசிக்காம அந்த இேலன ் த்தி நயாசிச்சு ஒரு முடிவு
இந்த இடத்லத விட்டு ..அது தான் கமாதல் ல இ ் ந ா நமக்கு முக்கியம் .. ண்ணு
..ந ாகலாம் ” என்று கசான்னேர், பீஷ்மாவின் முகத்லத ் ார்க்க, அதில் லவித
நயாசலனகள் ந ாய் க் ககாண்நட இருந்தது.

“ஹ்ம் ம்… இ ் ந ா கல் யாணத்துக்நகா, காதலுக்நகா இடம் இல் லாம, அதுல

மனலச கசலுத்தாம, அலத ் ந ாட்டுக் குழ ் பிக்காம உன் நேலலலய ் ாரு ..
அத .உன்நனாட நேலல கரணம் த ் பினா மரணம் ங்கற மாதிரியானதுனால
அதுல கேனம் குலறயாம இருஅந்த குணாலே என்ன ..அ ் றம் .
கசய் யலாம் ன்னு முடிவு கசய் திருக்க?” கங் கா நகள் வி எழு ் ,

“அது ேந்து ..ககாஞ் சம் க ாறுலமயா துலர கிட்ட ந சிட்டு ஆரம் பிக்கணும் மா ..
கமாதல் ல நான் நாலளக்கு காலலயில தஞ் சாவூர் ந ாயிட்டு ேநரன்… எனக்கு
அ ் ா, க ரிய ் ாநோட கஹல் ் கராம் முக்கியம் மா… நான் நாலளக்கு
ந ாய் அேங் க கிட்ட ந சிட்டு ேந்து நமல என்ன கசய் யலாம் ன்னு
ார்க்கநறன்ம் மா…” என்று கசான்னேன், ஒரு முடிவுக்கு ேந்தேனாய் ,
கங் காலே ் ார்த்து கமல் லிதாக புன்னலகத்து,

“உங் களுக்கு துலணயா மலர் இரு ் ாேருோ ..… ந சி ் ாருங் க…” என்று
கசால் லிவிட்டு அலமதியாக நடக்க, கங் கா அேனது ந ச்லசக் நகட்டு
திலகத்து ் ந ானார்.

“என்னடா கசால் ற? மலர் ேருோளா?” கங் கா சிறிது தட்டத்துடன் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்… ஆமாஉங் க ..அேளுக்கு அேநளாட காரியம் நடக்கணும் இல் ல ..

ந சி ் ார ..அதனால ேருோ ..மனலச மாத்தனும் இல் ல்ுங் க..” ஒரு வித
நகலியுடன் அேன் கசான்னாலும் , அேனது மனதில் இருந்த விரக்தி குரலில்
ஒளிரநே கசய் தது.

“ம் நீ ..என்லன ் ார்த்தா அேளுக்கு யமா இருக்கும் ..அகதல் லாம் ேர மாட்டா ..

அது தான் ..ந ாய் உன் நேலலலய ் ார்த்துட்டு இருட்டறதுக்குள் ள ேந்து நசறு
ஊர்ல கா ் .நல் லதுபு கட்டி இருக்காங் ககேளிய ராத்தங் கக் கூடாது ..…” கங் கா
எச்சரிக்க, பீஷ்மா தலலயலசத்துவிட்டு, வீட்லட நநாக்கி நடந்தான்.

வீட்டின் கேளிநய அேர்களுக்காக காத்திருந்த மாரி, அேர்கலள ் ார்த்ததும்

எழுந்து நின்று, “உங் களுக்காகத் தான் காத்திருக்நகன் தம் பி..” என்று
கசால் லவும் , பீஷ்மா குழ ் த்துடன் அேலர ் ார்த்தான்.

“ககாடிக்கு ஒண்ணும் பிரச்சலன இல் லஅே வீட்ல உட்கார்ந்துக் கிட்டு ..

..அேலள ் ந ாய் ார்த்துட்டு தான் ேநரன் ..இருக்கா” அேசரமாக கசான்ன
மாரி,
“அம் மாவுக்கு ராத்திரி ஏதாேது நேணுமான்னு நகட்டுட்டு ந ாக ேந்நதன் ..
அம் மா ஊருக்கு புதுசு இல் லயா?” தான் ேந்ததன் காரணத்லதச் கசான்னேர்,
கங் காலேத் தயக்கத்துடன் ார்க்க, கங் கா அேலர கூர்லமயுடன் ார்த்தார்.

“அம் மா… ராத்திரிக்கு காய் கறி ஏதாேது நேணுமா?” மாரி நகட்க,

“இல் லஅது டாக்டர் .ராத்திரிக்கு நான் எ ் வுநம ச ் ாத்தி தான் சா ்பிடறது ..

ச்ாநராட கட்டலளமதியம் ோங் கின தக்காளி ..அதனால மாவு இருக்கு மாரி ..
உங் களுக்கு தான் நிலறய நேலல ..அலத ேச்சு நான் கசய் துக்கநறன் .இருக்கு
..இருக்குநம” கங் கா அேர் ந ச்சின் ாதியில் விட்டுச் கசன்றலத சுட்டிக் காட்ட,

“இ ் ந ா எல் லா நேலலயும் முடிச்சு ேச்சிட்டு தான் ேந்திருக்நகன்மா ..

..உங் களுக்கு கூட மாட உதவி கசய் யநறன்” என்ற மாரி தலல குனிந்து நிற் க,
கங் காலே பீஷ்மா வித்தியாசமாக ் ார்க்க, மாரிலய ் ார்த்துக்
ககாண்டிருந்த கங் காநோ,

“உள் ள ோங் க மாரிநாலளக்கு நநரத்துநலநய பீஷ்மா தஞ் சாவூருக்கு ந ாக ் ..

எனக்குத் துலணயா நீ ங் ..ந ாறான்க தான் இருக்கணும் ன்னு கசான்னா… இேன்
அந்த மலர் க ாண்ணு ேருோன்னு கசால் றான்ேருோளா ..?” இயல் ாகக் நகட்க,
மாரியின் கண்கள் கலங் கியது.

‘இனிநமல் நீ ஓடி ஒளிய நேண்டாம் ’ என் தற் காகநே இயல் பு ந ால காட்டி

கங் கா மாரியிடம் கசான்னாலும் , பீஷ்மா கசான்ன விஷயங் கலளக்
நகட்டேரின் கநஞ் சம் தவித்துக் ககாண்டு தான் இருந்தது.

மலர் என்று நிலனத்து ககாடியிடம் ழகி இருந்தாலும் , ககாடியின் மனதில்

ஆலசலய விலதத்தது பீஷ்மா தாநனஅேளும் பீஷ்மா தன்லன திருமணம் .
கசய் துக் ககாள் ள ் ந ாகிறான் என்று நம் பித் தாநன அேனிடம் தன்னுலடய
மனலத கிர்ந்திருக்கிறாள் என் தும் கங் காவின் மனதில் ஓடிக்
ககாண்டிருந்தது.

லவித குழ ் ங் களுடன் அன்லறய இரவு கழிய, தூக்க மாத்திலரயின்

உதவியால் பீஷ்மா நன்றாக உறங் கி எழுந்தான்காலல கசய் ய நேண்டிய .
நேலலகலள மனதினில் திட்டமிட்டுக் ககாண்நட தயாராகத் கதாடங் கியேன் ,
துலரலய அலழத்து சில நிமிடங் கள் ந சிவிட்டு கிளம் பித் தயாராகி கேளிநய
ேந்தான்.

“என்ன சதாத்தாதஞ் சாவூர் ந ாகலாமா ..? எனக்கு நிலறய அலலயணும் ..

உங் களால முடியுமா?” பீஷ்மா ேழக்கம் ந ால அேலர ேம் பிற் கு இழுக்க,

“நான் கரடிநீ ங் க கரடியா ..?” பீஷ்மா அந்த ஒரு ோர்த்லத ந சியதற் நக

உற் சாகம் க ற் றேராய் சதாசிேம் நகட்கவும் ,

“நான் கரடி ார் ் ந ாம் யார் கமாதல் ல டயர்ட் ஆகறாங் கன்னு ..…” சோல்
விட்டேனாய் துலரலய ் ார்த்து,
“துலரஅதுேலர எ ் வும் ..நான் எே் ேளவு சீக்கிரம் நேலல முடியுநதா ேநரன் ..
..ந ால நீ ங் க ார்த்துக்நகாங் க” கண்ணடித்து விட்டு அேன் ேண்டியில் ஏற,
துலர கமல் லிதான புன்னலகயுடன் தலலயலசக்க,

“அம் மா… நான் ந ாயிட்டு ேநரன்…” உறுதியுடன் கசான்னேலன ் ார்த்த

கங் கா க ருமூச்சுடன் அேனுக்கு லகயலசத்து விலடக் ககாடுத்தார்.

தஞ் லசலய கநருங் க, கநருங் க பீஷ்மாவின் மனம் மலலர நிலனத்து துடித்தது .

‘எந்த இடத்துல ஆக்ஸிகடன்ட் நடந்ததுன்னு மலர்கிட்ட நகட்காம
விட்டுட்நடாநம… இ ்ந ா எந்த ஸ்நடஷன்ல ந ாய் சம் ந்த ் ட்ட விஷயத்லத
நகட்கறது? அ ் ா க ரிய ் ா ந லர யூஸ் ண்ணி கமிஷனர் கிட்ட நகட்கலாம்
தான்..இருந்தாலும் இடம் எங் கன்னு கதரிஞ் சா நல் லா இருக்குநம ..’ பீஷ்மா
நயாசித்துக் ககாண்நட திரும் பினான் அ ் க ாழுது .‘வி த்தில் இளம் க ண்’
என்று ககாட்லட எழுத்தில் இருந்த ோசகம் கண்ணில் ட, பீஷ்மாவின் லக
அலத எடுக்க ர ரத்தது.

“சதா தாத்தாஇது எ ் ந ாத்து நியூஸ் ந ் ர் ..?” பீஷ்மா மனம் ட டக்க,

சதாசிேத்லத ் ார்க்க,

“கதரியலநய சின்னேநர நம் ம வீட்ல இருந்த லழய ந ் ர்ல இருந்து எடுத்து ..

ேச்சிருந்நதன்கண்ணாடி துலடச்சா ல ல ் ா இருக்குநம ..…” ேண்டிலய
நிதான ் டுத்தி அேர் பீஷ்மாவிடம் ார்லேலயத் திரு ்பிச் கசால் லவும் ,
அேலன அறியாமநல லககள் நடுங் க பீஷ்மா, அலத எடுத்தான் .

பீஷ்மாவின் இந்த தட்டம் சதாசிேத்திற் கு புதிதாக இருந்ததுஅலத ் .

ார்த்தேர், அேலன நம் முடியாமல் , “தம் பிஎன்ன ஆச்சு ..? இந்த ந ் ர்ல
ஏதாேது முக்கியமான விஷயம் இருக்கா?” என்று நகட்க,

“இல் ல…” மண்லடலய ஆட்டிச் கசான்னேன் , அந்த ந ் ரில் கேனம் தித்தான்.

அேனது மனம் கசான்னது ந ால, அது மலர் இறந்த கசய் தி தான்அன்லறய .

தினம் நடந்த வி த்லத குறித்தும் , மலரின் ரத்தக்கலர டிந்த முகமும் அதில்
திோகி இருக்க, அலத ் ார்த்தேனின் கண்கள் கலங் கியது.

“உன்லன நான் அன்லனக்கு தனியா விட்டு இருக்க கூடாது..” கமல் ல

முணுமுணுத்தேன்,

“இந்த நியூஸ் ந ் ர் நம் ம வீட்ல தான் இருந்ததா?” கதாண்லடலய கசருமிக்

ககாண்நட சதாசிேத்திடம் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்ஆமா சின்னேநர ..… நம் ம வீட்ல இருந்து தான் நான் ந ் ர் எடுத்து
லே ் ந ன்நேற எ ் டி ேந்திருக்க ் ந ாகுது ..?” அேர் நயாசலனயாகச்
கசால் லவும் , அந்த கசய் தியில் மீண்டும் அேன் கேனத்லத ் திக்க, அதில்
அேன் மனதினில் நிலனத்த நகள் விக்கான விலட இருந்தது.

“ஹ்ம் ம்… அந்த இடத்துல ந ாய் நகட்டுத் தான் ஆகணும் நநர்ல ார்த்தேங் க ..
ஒருத்தர் கூடோ இருக்க மாட்டாங் க…” அேனது மனம் கசால் ல, அதலன ஒ ் புக்
ககாண்டேன்,
“ஒருநேலள இந்த ந ் ர் எனக்கு யூஸ் ஆகும் ன்னு மலர் ககாண்டு ேந்து
ேச்சிரு ் ாநளா? இல் லலன்னா இது எதுக்கு இ ் ந ா கண்ல டுது?”
நயாசித்தேன், அந்த ந ் லர கநஞ் சில் தித்துக் ககாண்டு, கண்கலள
மூடினான்.

“சின்னேர் ஏன் அந்த ந ் லர ் ார்த்து இ ் டி கசய் யறாரு? என்ன விஷயமா

இருக்கும் ?” சதாசிேத்தின் மனதில் ஆயிரம் நகள் விகள் முலளத்தது.

காலலயில் பீஷ்மா காரில் ஏறி கிளம் புேலத ார்த்த குணா, “இந்த டாக்டர்
ஊலர விட்நட ந ாயிட்டானா என்ன?” மனம் குத்தாட்டம் ந ாட, இன்று
ககாடிலய ஓரு ேழி கசய் து விட நேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் ககாடியின்
வீட்லட நநாக்கி நடந்தான்.

காலலயில் எழுந்தேள் , வீட்டு நேலலகலள முடித்துக் ககாண்டு நதாட்டத்தில்

பூலே ் றித்துக் ககாண்டிருக்க, அங் கு ேந்து நின்றேன், “நம் ம
கல் யாணத்துக்கு இ ் ந ா இருந்நத பூ ரிக்கரியா ககாடி? நீ அழகா… இல் ல அந்த
பூ அழகான்னு நம் ம திருவிழாவுல ஒரு ட்டிமன்றம் லேச்சுடலாமா?” குணா
நகட்க, ககாடி தில் எதுவும் ந சாமல் பூலே ் றிக்கும் நேலலலய மட்டும்
கசய் துக் ககாண்டிருக்க,

“என் கிட்ட ந ச உனக்கு கேட்கமா ககாடி? உன் கேட்கத்லத எல் லாம் நான்
ந ாக்க உனக்கு ஒரு ேழி கசால் லோ?” நமலும் ந ச்சுக் ககாடுக்க, அேலன
அ ் டிநய கீநழ தள் ளி கல் லல ந ாட்டு ககான்று விடலாமா என்ற எண்ணம் எழ,
லககலள மடக்கி கண்கலள மூடி தன்லன நிதான ் டுத்திக் ககாண்டேள் ,

“எதுவுநம நேண்டாம் எனக்கு நே ..லல இருக்கு…” க ாறுலமயாகநே அேனுக்கு

தில் கசான்னாள் .

“இந்த தடலேயும் திருவிழாவுக்கு, அந்த திருோரூர் மர்மதாலேத் தான்

ஆட்டத்துக்கு அலழச்சு இருக்நகன்..கராம் நல் லா ஆடுோ இல் ல ..” ககாடியின்
க ாறுலமலய மிகவும் நசாதித்தேன், அேலள ் ார்த்து இளிக்க,

“ஹ்ம் ம்… அேலளத் தான் நீ கூ ்பிடுேன்னு எனக்கு நல் லாநே கதரியும் ஏன்னா ..
அே தாநன உனக்கும் தனியா ேந்து ஆட்டம் காட்டுோ…” நக்கலாக நகட்ட
ககாடி,

“எனக்கு நேலல இருக்கு… இங் க இருந்து ந ான்னு கசால் லிட்நடன்..” என்று

கசால் லவும் , குணா கேகுண்கடழுந்தான்.

“ஏய் … என்னடி? நானும் என்னநோ ந ச்சு ககாடுத்து ார்த்துட்டு இருக்நகன்நீ ..

என்னடான்னா கராம் ஓேரா ந சிட்டு இருக்க? என்ன அந்த டாக்டர்
ககாடுக்கற லதரியமா? அேலன ஒண்ணும் இல் லாம ஆக்கநறன் ாரு…” குணா
நக்கல் ந ச, ககாடி அேலன விட நக்கலாக அேலன ் ார்த்து சிரித்தாள் .

“நல் லா இருக்நக உன்நனாட இந்த ந ச்சு… இன்னும் ககாஞ் சம் ந நசன்எனக்கு ..

காது குளிர நகட்கணும் ந ால இருக்கு…” ககாடி கசால் லவும் , குணா ஒரு சில
வினாடிகள் அயர்ந்து நின்றான்உடநன தன்லன சுதாரித்துக் ககாண்டேன் .,
“உனக்கு கராம் திமிரா ந ாச்சுடிஉன்லன என்ன கசய் யநறன் ாரு ..…” குணா
அேளது தலல முடிலய ் பிடிக்க, கீநழ அேள் லேத்திருந்த கத்திலய எடுத்து
அேனது லகலயக் கிழித்தேள் ,

“லகலய எடுடாஎன் முடியில இருந்து லகலய எடுடா ..…” மலர் இறந்த விதம்
கதரிந்தது, தனது காதல் உலடந்தது, பீஷ்மா கசான்னது அலனத்தும் அேளது
மனதில் ககாதி ் ல ஏற் டுத்தி இருக்க, அந்த ககாதி ் பு கமாத்தத்லதயும்
குணாவிடம் காட்டினாள் .

கத்தி கூர்லம அேனது லகலய தம் ார்த்திருக்க, “இநதாட உன்லன

விட்நடநனன்னு சந்நதாஷ ் டுஎனக்கு இருக்கற ஆத்திரத்துக்கு உன்லன இந்த ..
க்கம் ேந்த ..ந ாயிடு ..கத்திலய ேச்சு கூரு ந ாட்டு இரு ் ந ன்… உன்லன
என்ன கசய் நேன்நன கதரியாது…” அேள் ந ாட்ட சத்தத்தில் அங் கிருந்த
அலனேருநம கூடி இருந்தனர்.

அேர்கலள ் ார்த்த குணாவிற் கு அேமானமாக இருக்க, “எங் கடி உங் க

அ ் ன்? அேலன ேரச் கசால் லு… அேன் க ாண்ணு கசய் து ேச்சிருக்கற
லட்சணம் ாருன்னு அேன் முகத்துல து ் நறன்..” ககாக்கரிக்க,

“நல் லா து ் புஅ ் ந ாோேது எங் க அ ் னுக்கு சூடு சுரலண ேர ..்ுதான்னு

நான் ார்க்கநறன்..” ககாடி கசால் லவும் ,

“நேலு… ஏய் நேலு…” குணா சத்தமிட்டான்.

“அேரு நல் லா மூக்கு முட்ட குடிச்சிட்டு டுத்து இருக்காருஇ ் ந ா அேரு ..

எழுந்து ேந்து ஏதாேது ந சினாருன்னா அேரு மண்லடயில கல் லல ்
ஒழுங் கா மரியாலதய ..ந ாட்டுடுநேன்னு கசால் லி இருக்நகன்்ா இடத்லத காலி
கசய் யற ேழிலய ் ாருகரண்டு ..அந்தாளுக்கு கல் லு ..உனக்கு கத்தி ..இல் ல ..
..ந லரயும் ககான்னுட்டு நான் கஜயிலுக்கு ந ாயிடுநேன்” ககாடி ஆநேசமாக
கத்த, குணா அதிர்ந்து ந ானான்.

“உன்லன பிறகு ார்த்துகநறன் …” குணா அங் கிருந்து நேகமாக நகர்ந்து கசல் ல,

கீநழ கதா ் க ன்று அமர்ந்த ககாடி, அத்தலன நநரம் தடதடத்த இதயத்லத
லகயால் அழுத்தி சமாதானம் கசய் துக் ககாள் ேள் ந ால தலரயில் மடிந்து
அமர்ந்தேள் , முட்டியில் தலல லேத்து அழத் கதாடங் கினாள் .

“அழுோத ககாடி… அது தான் அந்த இேலன விரட்டி அடிச்சிநய… அழுோத

துணிஞ் சு நில் லுநம் ம ஊரு ஆத்தா இ ..ந்த ண்டிலகக்குள் ள கண்லணத் திறந்து
ார்த்து உனக்கு ஒரு நல் லது நடக்கட்டும் …” க ண்கள் ஆளுக்கு ஒரு ேலகயில்
அேளுக்கு ஆறுதல் கசால் லிவிட்டு அேள் அருநக நிற் க, அலதக் நகட்ட ககாடி,

“நான் உள் ள ந ாநறன்…” முணுமுணுத்துவிட்டு அேள் நகர்ந்து கசல் ல,

“உள் நளநய இரு கண்ணு அது ..தான் உனக்கு நல் லது..” என்ற க ண்மணிகள் ,
அேள் வீட்டின் உள் நள கசல் லவும் , அலனேரும் புலம் பிக் ககாண்நட கலளந்து
கசன்றனர்.
வீட்டின் உள் நள நுலழந்து, ஹாலலக் கடந்து கசல் ல நகர்ந்தேள் , மலர்
எ ் க ாழுதும் டுத்திருக்கும் ாய் விரிந்திருக்கவும் , அலதக் கண்டு திலகத்து
நின்றாள் .

“மலநராட ாய் விரிஞ் சிருக்நக..” ககாடி மனதினில் நிலனக்க,

“உனக்குத் துலணயா நான் இருக்கும் ந ாது எனக்கும் நசார்வு ேரும் இல் ல ..

அ ் ந ா நான் டுக்க மாட்நடனா? அதுக்கு ந ாட்ட ாய் இன்லனக்கு எடுத்து ..
லேக்க மறந்துட்நடன்…” நகட்ட குரலல அலடயாளம் கண்டு ககாண்டேள் ,
ட்கடன்று குரல் ேந்த திலசலயத் திரும் பி ் ார்த்தாள் .

புன்சிரி ் புடன் மலர் அங் கு நின்றுக் ககாண்டிருக்க, அேலள ் ார்த்த ககாடி

ேளேளத்து ந ானாள் .“மலர்…” அேள் நதம் ,

“இ ் ந ா எதுக்கு அழற? நான் தினமும் உனக்குத் துலணயா இங் க தான்

இருக்நகன்அதுசரி ..உன்லன விட்டுட்டு ந ாகல ககாடி .… இ ் ந ா அந்த ஆலள
ந ாட்டு அந்த பிரட்டு பிரட்டின? உள் ள ேந்து அழுதுட்டு இருக்க? மனசுல
லதரியம் நேணும் ககாடி..” மலர் அறிவுலர கசால் ல, ோர்த்லத ேராமல் ககாடி
தடுமாறினாள் .

“நீ ஒண்ணும் த ் பு கசய் யல ககாடிசின்ன ் க ாண்ணு உன் முன்னால ேந்தா ..

உனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கும் ன்னு த்ான் ேரல..” தன்னிலல விளக்கம் கசான்ன
மலர்,

“மனலச எதுக்கும் தளர விடாநத… அக்கா நான் இருக்நகன்உனக்கு ஒரு நல் லது ..
டாக்டர் சார் கராம் ..கசய் யாம நான் எ ் டி உன்லன தனியா விடுநேன்
நல் லேரு…” மலர் கதாடங் க,

“அேரு ாேம் மலர்நீ ன்னு நிலனச்சு என் கூட ழகிட்டு தவிக்கிறார ..்்…”
கசான்ன ககாடிலய ் ார்த்தேள் ,

“ஹ்ம் ம்உன் நமல அேருக்கு நிலறய அன்பிருக்கு ..… உன்லன அேர் த்திரமா
ார்த்து ் ார்நீ எதுக்கும் கேலல ் டாநத ..…” ககாடிலயத் நதற் றியேள் , எதுவும்
ந சாமல் அலமதியாக நிற் க, ககாடி அேள் அருநக ேந்தாள் .

“என்னால தாநன…” ககாடி கதாடங் க,

“திரும் த் திரும் இலதநய கசால் லாநத ககாடி நட ் து எல் லாம் நன்லமக்நக ..

டாக்டர் சார் ..ேருத்த ் டாம ந ாய் நேலலலய ் ாரு ..நல் லநத நடக்கும் ..
அந்த முடிவு கண்டி ் ா ..இங் க இருந்து ஒரு முடிநோட தான் கிளம் பி இருக்கார்
அந்த கதய் ேம் நமக்கு ..நல் லதா தான் இருக்கும் ன்னு நம் புநோம் துலண
இருக்கும் …” மலர் கசால் லவும் , ககாடி அேலளநய ார்த்துக் ககாண்டு நிற் க,

“எனக்கு நேலல இருக்கு ககாடிநான் அ ் றம் உன்லன ேந்து ார்க்கநறன் ..…”

என்ற மலர் அங் கிருந்து நகர்ந்து கசன்றாள் .
21. உன்னருகே நானிருப் கபன்

தஞ் லசயில் கமிஷனரிடம் ந சிவிட்டு ேந்த பீஷ்மா, மலர் வி த்துக்குள் ளான

குதிலயச் சார்ந்த ந ாலீஸ் ஸ்நடஷனுக்கு ந ாகச் கசால் லிவிட்டு,
இருக்லகயில் சாய் த்துக் ககாண்டு கண்கலள மூடிக் ககாண்டான்அேனது .
அளித்தது.

“சின்னேநரஇ ் டி நீ ங் க இருக்கறது நல் லா இல் ..லஎ ் வும் ந ால ..

அ ் ந ா தான் எதுோ இருந்தாலும் சமாளிக்க முடியும் ..சுறுசுறு ் ா இருங் க…”
அேனுக்கு ஆறுதல் கசான்னேர்,

“அந்த க ாண்ணு உங் களுக்கு கராம் கதரிஞ் ச க ாண்ணா சின்னேநர..”

அேன் ேருந்துேது க ாறுக்காமல் கமல் லக் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்கராம் நேண்டியேளா இருக்க நேண்டியே ..… இ ் ந ா கராம் தூரம்

ந ாயிட்டா…” ேருந்திக் ககாண்நட கசான்ன பீஷ்மா,

“என்லனயும் நட்டாத்துல நிக்க ேச்சு குழம் விட்டுட்டு ந ாயிருக்காஅேநளாட ..

அேலள ககாலல .மரணத்துக்கு காரணமானேன நான் தண்டிச்நச ஆகணும்
கசய் தேனுக்கு தண்டலன ோங் கிக் ககாடுக்காம எ ் டி இருக்க முடியும் ?
அதுக்குத் தான் நான் ந ாலீஸ் ஸ்நடஷனுக்கு ந ாநறன் அநதாட அந்த இடத்துல ..
..இருக்கற சின்னச் சின்ன கலடகள் லலயும் விசாரிக்கணும் ” பீஷ்மாவின் குரலில்
இருந்த உறுதி, உள் ளுக்குள் பீஷ்மா உறுதியாக இரு ் லத உணர்த்தினாலும் ,
சதாசிேம் பீஷ்மாவின் நிலலக்காக ேருந்தினார்.

“என்னநோ தம் பிநீ ங் க ககாஞ் சம் ..நீ ங் க இ ் டி இருக்கறது நல் லாநே இல் ல ..
அம் மா உங் கலள நிலனச்சு கராம் ..மனலச நதத்திக்கிட்டு தான் ஆகணும்
ேருத்த ் டறாங் க… எனக்கும் கராம் கஷ்டமா இருக்கு சின்னேநர ..
..எங் களுக்காக நீ ங் க லழய டி மாறித் தான் ஆகணும் ” நிலலலமலயச்
விளக்கி,

“உங் க அழு மூஞ் சி முகத்லத ் ார்க்க நல் லாநே இல் ல..” அேலன நகலி கசய் து,
ேண்டிலய ஓட்டுேதில் கேனம் தித்தார்பீஷ்மாவிடமிருந்து கேறும் .
புன்னலகநய திலாகக் கிலடக்க, இருேரும் காேல் நிலலயத்லத நநாக்கிச்
கசன்றனர்.

“மாரிஇன்லனக்கு யார் வீட்ல விருந்து ..… இ ் டி அமர்க்கள ் டுது?” கங் கா

நகட்டுக் ககாண்நட மாரியுடன் நகாவிலல நநாக்கி நடக்க, மாரி அேலர ்
ார்த்து புன்னலகத்து,

“எங் க அய் யா வீட்டு விருந்து தான் முதல் விருந்துங் கஅம் மா இன்லனக்கு தான் .
மத்த நாள் எல் லாம் க ரிய அய் யா இறந்ததுல ..ஊர் மக்கலள ் ார் ் ாங் க
எ ..இருந்நத கேளிய ேரநத இல் லல் லாலரயும் நியா கம் ேச்சிக்கிட்டு நலம்
விசாரி ் ாங் க… ஊருக்குள் ள நடக்கற எல் லா விஷயமும் அம் மா காதுக்கு
ந ாயிடும் அே் ேளவு ..எல் லாருக்கும் புது புடலே நேஷ்டின்னு தருோங் க ..
..உங் கள கூட ார்க்க கூ ் பிட்டா கூ ் பிடுோங் க ..நல் லேங் க” மாரி கசால் லிக்
ககாண்நட, மதியம் நடத்த ் டும் பூலஜலய ார்க்க, கங் காலே அலழத்துச்
கசன்றார் .

கண் குளிர அம் மலன ் ார்த்துவிட்டு ேந்த கங் காலே குணாவின் வீட்டில்
இருந்து ஒரு க ண் விருந்திற் கு அலழக்க ேர, “அம் மாஉங் கலள அய் யா வீட்ல ..
இருந்து விருந்துக்கு கூ ் பிட ேந்திருக்காங் க… நான் கசான்நனன் இல் ல..” மாரி
கசால் லவும் ,

“இல் ல மாரிஅேங் க என்லன அலழச்சதுக்கு கராம் ..நான் எங் கயும் ேரல ..

நன்றி கசான்னதா கசால் லிடுங் க… எனக்கு அங் க ேர ஒரு மாதிரி இருக்கு..”
மாரியின் அருநக நின்றிருந்தேலர ் ார்த்த கங் கா கசால் லவும் , மாரிலய ்
ார்த்த அந்த ் க ண் தயக்கத்துடன்,

“அம் மா உங் கலள ் ார்க்கணும் ன்னு கராம் பிரிய ் டறாங் கககாஞ் சம் ..
ேந்து ந ாக முடியுங் களா? உங் க சவுகரியமும் அதுல முக்கியம் ன்னு அம் மா
நிலனக்கிறாங் கஉங் ககிட்ட ஏநதா முக்கியமா ந சணும் ன்னு ..
..விரு ் ் டறாங் க” அந்த க ண்மணி கசால் ல, கங் கா நயாசலனயுடன்
மாரிலய ் ார்த்தார்.

கங் காவின் திலுக்காக காத்திருந்த மாரியும் அேலர ஆர்ேமுடன் ார்க்க,

“சரி… நான் ேநரன்ஆனா என்லன விருந்து சா ் பிடச் கசால் லி ..
..எனக்கு கேளிய சா ் பிட்டு ழக்கம் இல் ல .கட்டாய ் டுத்தக் கூடாது” கங் கா
தயக்கத்துடன் இழுக்க,

“எங் க அம் மா எ ் வுநம எதுக்குநம ேற் புறுத்த ..மாட்டாங் க… நீ ங் க லதரியமா

ோங் க..” அந்த ் க ண் சந்நதாஷத்துடன் கசால் லவும் , துலரலய அலழத்து
விஷயத்லத கூறிய கங் கா, மாரிலய துலணக்கு அலழத்துக் ககாண்டு, க ரிய
வீட்லட நநாக்கிச் கசன்றார்.

கங் காவும் மாரியும் க ரிய வீட்டின் உள் நள கசல் ல, குணா அேர்கலள ் ார்த்து
புருேம் உயர்த்தினான் .“என்ன டாக்டர் அம் மாஇங் க நிலறய ேலக ேலகயா ..
சா ் ாடு கிலடக்கும் ன்னு ேந்துட்டாங் க ந ால…” அருகில் இருந்தேனிடம்
குணா கிண்டலடிக்க, அேன் கூறியது காதில் விழுந்தாலும் , அந்த நல் ல
க ண்மணிக்காக கங் கா கதாடர்ந்து நடந்தார்.

அலனேரும் உணவுண்ண அமர்ந்திருந்தாலும் , அேர்களது முகத்தில் எந்த ஒரு

மகிழ் சசி
் யும் இல் லாமல் கடநன என்று அமர்ந்து உண்டுக் ககாண்டிருந்தனர் .
தனது கசல் ேச் கசழி ் ல லறசாற் றுேது ந ால இலலயில் இருந்த
உணவுகலள ் ார்த்துக் ககாண்நட கங் கா அந்த ் க ண்ணுடன் குணாவின்
.தாயாலர ் ார்க்கச் கசன்றார்

அடு ் ங் கலரயின் அருநக ஒரு நாற் காலியில் அமர்ந்த டி அலனேருக்கும்

உணவுகலள ் ரிமாறச் கசால் லி ஏவிக் ககாண்டிருந்தேலர ் ார்த்த கங் கா,
இலலயில் காலியாகும் ண்டங் கலள அேர்கள் நகட்காமநல, கண்டுககாண்டு,
அேர்களின் க யலர கசால் லி நிர ் ச் கசால் லிக் ககாண்டிருந்தது
ஆச்சரியமாக இருந்தது.
அந்த ் க ண் அருகில் கசன்று ஏதுநோ கசான்னதும் , ஒரு புன்னலகயுடன்
அலத ஏற் றுக் ககாண்டேர், கங் காலே ் ார்த்து எழுந்து ேணக்கம் கசால் லி,
“என் க்கத்துல இருக்கற நசர்ல உட்காருங் கஉங் ககிட்ட ஒரு முக்கியமான ..
..விஷயம் ந சணும் ” என்ற டி, கங் காவின் லககலள ் பிடித்துக் ககாண்டார்.

தனது தாய் கங் காவின் லகலய ் பிடித்துக் ககாண்டு அமர்ந்திருக்கவும் , குணா

அேர் அருகில் நேகமாகச் கசல் ல, அேன் அருநக ேந்ததும் அேலன ் ார்த்து
முலறத்த அேனது தாய் வீரம் மா,

“டாக்டர் அம் மாகிட்ட எனக்கு ந ச ஆயிரம் விஷயம் இருக்கும் உனக்கு இங் க ..

என்ன நேலல? க ாம் லளங் க சகோசம் ந ாதாதுன்னு இது நேற இ ் ந ா புது
ழக்கநமா..” நக்கலும் நகா மும் கலந்த குரலில் அேர் நகட்க,

குணா அேலர முலறத்துக் ககாண்நட, “டாக்டர் அம் மா ேந்திருக்காங் கஅதான் ..

ஏநதா முக்கியமான விஷயநமான்னு நகட்க ேந்நதன்…” கங் காலே ் ார்த்துக்
ககாண்நட நக்கலாக அேன் ந ச,

“ேம் பு ந ச்சு நகட்கறது அே் ேளவு பிடிக்குநதா? ந ாய் உன் நேலலலய ் ாரு…
எனக்கு அேங் ககிட்ட தனியா ந சணும் … க ாம் லளங் க சமாசாரம் ன்னு
கசான்னாலும் நி ் பீங் கநளா? ேர ேர உன் குணம் கராம் நமாசமா இருக்கு..”
நமலும் எள் ளல் குரலில் அேர் நகட்க, கங் கா அேலன ஒரு மாதிரி ் ார்க்க,
குணா அங் கிருந்து நேகமாக விலகிச் கசன்றான்.

சிறிது நநரம் ேலர அலமதியாக இருந்த குணாவின் தாய் , கங் காவின் ார்லே
நயாசலனயுடன் சுற் றி ேருேலதக் கண்டு, “ககாடி க ாண்ணு இங் க ேரலஅே ..
காலலயில ..ேராததும் நல் லது தாநன ..ேர முடியாதுன்னு கசால் லிட்டாளாம்
லகலய ் தம் ..அேநனாட லகய நல் லா தம் ார்த்து விட்டு இருக்கா
.. ார்த்ததுக்கு இேலன கேட்டி ் ந ாட்டு இருக்கலாம் ” தனது ேயதிற் கு தகுந்த
முதிர்ச்சியால் , கங் காவின் ார்லேலய ் புரிந்து கசான்னேரின் குரலில் இருந்த
நேதலனயிலும் , அேர் கசான்ன ோக்கியத்தின் க ாருள் உணர்ந்து, கங் கா
திலகத்து ் ந ானார்.

கங் காவின் திலக ் ல சிறிதும் சட்லட கசய் யாமல் , “உங் க வீட்டு மருமக எங் க
வீட்டுல ஏன் சா ் பிட ேர ் ந ாகுதுேந்தாலும் நான் உள் ள விட்டு இருக்க ..
..மாட்நடன்” யதார்த்தமாக அேர் கசால் லவும் , கங் கா நமலும் திலகத்து ்
ந ானார்.

திலக ் புடன் கங் கா அமர்ந்துக் ககாண்டிருக்லகயிநலநய, “அேலள ் த்தி

ந சத் தான் உங் கலளக் கூ ் பிட்நடன்டாக்டர் சார் இத்தலன நநரம் ..
..விஷயத்லத உங் ககிட்ட கசால் லி இரு ் ார்ன்னு நான் நிலனக்கிநறன்
திடுதி ் புன்னு நீ ங் க ேந்திருக்கறதுல இருந்நத எனக்கு விஷயம் புரியுதுங் க…”
கமல் ல அேர் கதாடங் கவும் , கங் கா திலக ் பு விலகாமல் அேலர ் ார்த்துக்
ககாண்டிருக்க,

“டாக்டர் தம் பிலய ் த்தி நகள் வி ் ட்ட ேலர நல் ல சிரிச்சு ந சிட்டு,
லதரியமா இருக்கிற தம் பி ந ால தான் இருக்குஎன் யூகம் ..அதனால ஒரு யூகம் ..
..சரி தாநன” நமலும் நகட்டேர்,
“அந்த டிக்காத கிராமத்து க ாண்லண எ ் டி உங் க வீட்டு மருமகளா
ககாண்டு ந ாறதுன்னு நயாசிக்கறீங் கநளா? அேளும் டவுனுல இருந்து ஏநதா
டிச்சிருக்கா..” நயாசலனயுடன் அேர் நகட்க, கங் கா மறு ் ாக
தலலயலசத்தார்.

“அ ் டி எல் லாம் ஒண்ணும் இல் லலங் க…” கங் கா இழுக்க,

“பின்ன… அ ் டி எதுவும் இல் லன்னாசின்னஞ் சிறுசுங் க கரண்டும் ..

..நசர்த்து லேங் கநளன் ..ஆலச ் டுதுங் க” இலடயில் நடந்த குழ ் த்லத
அறியாமல் அேர் ந சிக் ககாண்நட ந ாக, கங் கா கசால் ேதறியாமல்
திலகத்தார்.

“அந்த ் க ாண்லண எம் மகன்கிட்ட இருந்து கா ் ாத்துங் கடாக்டர் தம் பி தான் ..

..அந்த ் க ண்ணுக்கு கராம் ாதுகா ் ா இருக்காங் கன்னு நகள் வி ் ட்நடன்
என் மகலனயும் அடிச்சு கநாறுக்கி இருக்கார் ந ால..” அேர் இழுக்க, கங் கா
தயக்கமாய் ார்த்துக் ககாண்டிருக்க,

“உங் க மகன் என்ன முடிகேடுத்து இருக்காருன்னு எனக்குத் கதரியல ..ஆனா ..

இந்த ஊர் மறு டியும் லழய நிலலலமக்நக ககாண்டு ..அேர் எடுக்கற முடிவு
அய் யா ஊலர எே் ேளவு நநசி ..ேரணும் ன்னு ஆலச ் டநறன்மாச்சாருன்னு
எனக்குத் கதரியும் ஹ்ம் ம் ..…” எந்த சலனமும் இல் லாமல் அேர் கசால் லிக்
ககாண்நட ந ாக, கங் காவின் திலக ் பு அதிகமாகியது.

எதுவுநம தில் கசால் லாமல் அமர்ந்திருந்தேலர ார்த்த குணாவின் தாய் ,

“நீ ங் க நல் லா நயாசிச்சு தில் கசால் லுங் க ..நல் லது நடக்கறது தான் நேணும் ..
அதற் கான விலல எதுோ இருந்தாலும் ரோயில் லலஎங் க ஊர் நல் லா ..
..இருக்கணும் ” என்று கசான்னேலர ் ார்த்த கங் கா அலசயாமல்
அமர்ந்திருந்தார்.

“என்னங் க தில் எதுவுநம கசால் லநே இல் லலநய…” ந ச்சற் று இருந்த

கங் காலே ் ார்த்த க ரியேர் நகட்க,

“இல் லங் க எனக்கு என்ன கசால் றதுன்நன ..கதரியலகண்டி ் ா ககாடிலய ..

நல் ல டியா சந்நதாஷமா ோழ லேக்க என்நனாட முயற் சியும் , பீஷ்மாநோட
முயற் சியும் கண்டி ் ா இருக்கும் அேலள இ ் டிநய விட்டுட்டு ந ாக .
இ ் ந ாலதக்கு என்னால இே் ேளவு தான் உறுதி கசால் ல ..மாட்நடாம் ங்க
..அதுக்கும் நமல கடவுள் விட்ட ேழி ..முடியும்

பீஷ்மாநோட மனசுலயும் நிலறய ேலி இருக்குஇந்த சூழ் நிலலயில கேளிய ..

அலத அேன் எ ் டி எதிர்ககாண்டு கேளிய ேர ் ..கசால் ல முடியாதது
கடவுள் கிட்ட அேன் சீக்கிரம் ஒரு நல் ல ..ந ாறான்நன எனக்கும் கதரியல
நீ ங ..நடக்கட்டும் ங்க்்க க ரியேங் க நீ ங் களும் நேண்டிக்நகாங் க…” என்று
கூறிய கங் கா,

“ டிக்காத க ாண்ணா இருந்தா என்னங் க? நல் ல குணம் இருக்கு இல் லநமல ..

டிக்கிற டி ் ல எ ் ந ா நேணா டிச்சிக்கலாம் … குணம் அ ் டி
இல் லலங் கநள..” அலனத்திற் கும் தில் கூறிய கங் கா, அலமதியான
புன்னலகயுடன் க ரியேலர ் ார்த்தார்.

“கராம் கதளிோ இருக்கீங் கன்னு மட்டும் புரியுதுஉங் க மனசுலயும் ..ஆனா ..

அந்த ஆத்தா மகமாயி நல் ல டியா .ஏநதா குழ ் ம் இருக்குன்னும் புரியுது
..அலத தீர்த்து லேக்கட்டும் ” குணாவின் தாயும் நேண்டிக் ககாண்டு,
கங் காலே ் ார்த்து புன்னலகத்தார்.

சில நிமிட அலமதிக்கு ் பிறகு, கங் காலே வீட்டில் இருந்து அலழக்க ேந்த
க ண்மணி, கங் காவிற் கு ஒரு கசாம் பில் நமாலரக் ககாண்டு ேந்து தர, கங் கா
தயக்கமாக ் ார்க்க, “விருந்து நடக்குது ..நீ ங் க சா ் பிடலலனாலும் ரோல் ல ..
அ ் ந ா தான் என் மனசு குளிரும் ..கதாண்லடலய நலனச்சுக்கிட்டு ந ாங் க…”
ககஞ் சலாக நகட்ட முதியேலர ் ார்த்த கங் கா, மறுந ச்சின்றி அலத ோங் கி ்
ருகிவிட்டு, விலட ்க ற் று கிளம் பினார்.

கேளியில் ேந்த கங் காவின் மனதில் ஆயிரம் நகள் விகள் முலளத்துக்

ககாண்டிருந்ததுஆனால் அலனத்திற் கும் தில் பீஷ்மாவிடம் தான் என் லத .
உணர்ந்தேர் ந ால, கடவுளிடம் ாரத்லத ந ாட்டுவிட்டு வீட்டிற் கு கசன்றார் .

“அம் மா… நான் ககாடிலய ந ாய் ார்த்துட்டு, அ ் டிநய எங் க வீட்டுக்காரலர ்

ார்த்துட்டு ேநரன்… நீ ங் க ககாஞ் ச நநரம் டுத்து ஓய் கேடுங் க…” என்ற மாரி,
கங் காவிடம் விலட ்க ற் று கசல் ல, கங் கா அலறக்குச் கசன்று ஓய் கேடுக்க
டுத்துக் ககாண்டார்.

மதிய கேய் யிலின் தாக்கம் தாளாமல் , மின்சார இலண ் பும் துண்டிக்க ் ட்டு
கங் காவிற் கு அேஸ்லதலயக் ககாடுக்க, பின்புறம் இருந்த மரங் களின்
நிழலலத் நதடி கங் கா கசன்றார்காற் று நன்றாக வீசிக் ககாண்டிருக்க .
அங் கிருந்த திண்லணயில் கசன்று அமர்ந்தேருக்கு மத்ிய தூக்கம் கண்கலள
சுழற் றிக் ககாண்டு ேந்தது.

‘அ ் டிநய திண்லணயில் உறங் கலாமா?’ என்று நயாசித்தேருக்கு, ழக்கம்

இல் லாத கசயலினால் தயக்கம் ஏற் ட்டது.

“ஹ்ம் ம்உள் ள ந ாய் டுத்தா நல் லா தூங் கலாம் ..… ஆனாஎன்ன ..கரண்ட் இல் ல ..
..கசய் யலாம் ” என்று நயாசித்தேர், உட்கார்ந்து ககாண்டு, அங் கிருந்த
கன்றுகலளயும் , மாடுகலளயும் நேடிக்லக ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தார்.

“தூக்கம் ேந்தாஇங் க ..உள் ள ந ாய் தூங் கலாம் இல் லலங் கம் மா ..

உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கீங் க?” கமல் ல அேர் அருநக நடந்து ேந்த உருேத்லத ்
ார்த்தேர், கண்கலள நம் முடியாமல் , அந்த உருேத்லத அலடயாளம் காண
கண்கலள கசக்கிக்ககாண்டு ார்க்க,

“என்லன உங் களுக்கு அலடயாளம் கதரியுதுங் களாம் மா…” ேருத்தம் நதாய் ந்த
புன்னலகயுடன் நகட்டேலள ் ார்த்தேர், இலமக்க மறந்து அமர்ந்திருந்தார்.

“என்லன அலடயாளம் கதரியலலங் களா? நான் தான் ககாடி..” தன்லன தாநன

அேருக்கு அறிமுக ் டுத்திக் ககாள் ள, கங் கா கண் ககாட்டாமல் ார்க்க,
“அம் மா…” ககாடி கமல் ல முணுமுணுக்க,

“நீ மலர் தாநன…” கங் கா நம் முடியாமல் நகட்க, ககாடி இ ்க ாழுது திலகத்து
ந ானாள் .

மனதில் எழுந்த சிறு ஏமாற் றத்லத விழுங் கிக் ககாண்டேள் , “இல் லலங் கம் மா…
நான் ககாடிஉங் களுக்கு நன் றி கசால் ..லிட்டு ந ாகலாம் ன்னு ேந்நதன்..” கமல் ல
ககாடி இழுக்க, தன்லனநய மனதினில் திட்டிக் ககாண்ட கங் கா,

“லஹநயாசாரி ..சாரிம் மா ..… நான் ஏநதா நியா கத்துல கசால் லிட்நடன்…

சாரிம் மா…” தன்னுலடய தேறுக்காக கங் கா மிகவும் ேருந்த,

“லஹநயா… என்னங் கம் மா என்கிட்நட ந ாய் சாரி நகட்டுக்கிட்டு ..இருக்கீங் க ..

அலத கசால் லிட்டு ..நீ ங் க எனக்கு கசய் த உதவிக்கு கராம் நதங் க்ஸ்ம் மா
..ந ாகலாம் ன்னு தான் ேந்நதன்” ககாடி இழுக்க,

“நான் என்னம் மா கசய் நதன்?” கங் கா நகட்க,

“நநத்து யாநரா மயங் கிக் கிடக்காங் கன்னு இல் லாம, எனக்கு ஆ ் பிள் ஜூஸ்
எல் லாம் ந ாட்டு ககாண்டு ேந்து ககாடுத்தீங் கநள அதுக்குத் தான்மாரியக்கா .
நீ ங் க தனியா இருக்கறலதயும் .இ ் ந ா தான் ேந்துட்டு ந ானாங் க
கசான்னாங் க… அதுதான் ேந்து உங் கலள ் ார்த்து நன்றி கசால் லிட்டு
ந ாகலாம் ன்னு ேந்நதன்…” ககாடி கமல் லிய குரலில் கசால் லிக் ககாண்நட ேர,
அதில் அேர் தன்லன தேறாக நிலனத்து விடக் கூடாநத என்ற தவி ் பு மிதமிஞ் சி
இருந்தது கங் காவிற் கு புரிந்தது .

“இங் க ேந்து என் க்கத்துல உட்காரும் மா…” கங் கா அலழக்கவும் , ககாடி

தயங் க, அேளது லகலய ் பிடித்து தன் அருநக இழுத்து, அமர்த்திக் ககாண்டார்.

தனது நசலல முந்தாலனலயத் திருகிக் ககாண்டு ககாடி அமர்ந்திரு ் லத ்

ார்த்தேர், “நான் என்ன சிங் கம் மாதிரியா இருக்நகன்? இே் ேளவு கடன்ஷனா
உட்கார்ந்து இருக்க? நான் மனுஷி தான்மா..” கங் கா நகலி கசய் ய, ககாடி
அேலர அதிசயமாக ் ார்த்தாள் .

“ஹ்ம் ம்நீ இே் ேளவு அலமதின்னு எனக்கு கதரியாம ந ாச்நச ..…” கங் கா
க ருமூச்சு விட, அேரது முகத்லத ் ார்த்த ககாடிக்கு புன்னலக அரும் பியது.

“ஹ ் ா… உன்லன சிரிக்க லேக்க நான் என்ன எல் லாம் கசய் ய நேண்டி

இருக்கு…” அேலள நகலி கசய் தேர்,

“நதங் க்ஸ் எல் லாம் நேண்டாம் மாஉங் க அம் மா கசய் திருந்தா நதங் க்ஸ் ..
கசால் லுவியா…” கங் காவின் நகள் விக்கு அேலர ககாடி திலக ் ாய் ார்க்க,
கமன்லமயாக கங் கா அேலர ் ார்த்து புன்னலகத்தார்.

“எனக்கு க ாழுது ந ாகலலநயன்னு நிலனச்சுட்டு இருந்நதன்நீ ேந்தது ..

பீஷ்மாவும் ..மதியத்துல தூங் கி எனக்கு ழக்கம் இல் ல ..கராம் நல் லது ககாடி
அதான் ககாஞ் சம் கண்ணா ..இல் லாம ககாஞ் சம் ந ார் அடிக்குதா
சுழட்டிடுச்சு…” கங் கா தன்னிலல விளக்கம் கசால் ல,
“நீ ங் க உள் ள ோங் கம் மா… ஓய் ோ டுங் கநான் உங் க கூட ந சிட்டு ..
தூக்கம் ேந்தா தூங் குங் க ..அ ் டிநய விசிறி விடநறன் ..இருக்நகன்…” ககாடி
இயல் ாகச் கசால் லவும் , கங் கா மறு ் ாக தலலயலசத்தார்.

“தூங் க நேண்டாம் ன்னு கசால் நறநனநேற என்ன கசய் யலாம் ..?” என்று கங் கா
நயாசிக்க,

“உங் களுக்கு தாயம் விலளயாடத் கதரியுமாம் மா… நான் மாரியக்காே

எடுத்துட்டு ேரச் கசால் நறன்… நாம ககாஞ் ச நநரம் விலளயாடலாம் …”
சிறுபிள் லள ் ந ால ககாடி நகட்க, கங் கா இலசோய் தலலயலசத்தார்.

அேருக்கும் தாயம் விலளயாட ஆலசயாய் இருக்க, “சீக்கிரம் எடுத்துட்டு ோ…

நான் இங் க உட்கார்ந்து இருக்நகன்… இங் க காத்து நல் லா இருக்கு…” என்ற
கங் காலே ் ார்த்து தலலயலசத்தேள் ,

“இருங் கம் மா… இநதா கரண்டு நிமிஷத்துல ேநரன்..” என்ற ககாடி, நேகமாக
கசன்று மாரியுடன் திரும் பி ேந்தாள் மாலல ேலரத் ..அேர்களது தாய ஆட்டம் .
கதாடர்ந்துக் ககாண்டிருக்க, ோசலில் கார் ேந்து நிற் கும் சத்தத்லத கூட
கேனிக்காமல் அேர்கள் விலளயாடிக் ககாண்டிருக்க, கலளத்து ் ந ாய் ேந்த
பீஷ்மாவின் ‘அம் மா..’ என்ற குரலில் , அேர்கள் விலளயாட்டு நின்றது.

22. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“அய் நயா அம் மா நான் ..நீ ங் க ந ாங் க ..டாக்டர் சார் ேந்துட்டாரு ..பின் க்கமா
ந ாயிடநறன்..” ககாடி தட்டத்துடன் கசால் ல, மாரி அேளது லகலய அழுத்த,

“நீ எதுக்கு இ ்ந ா அேலன ் ார்த்து ஓடி ஒளியற? அேன் உன்லன ் ார்த்தா

என்ன கசய் ய ் ந ாறான்?” கங் கா நகள் வி எழு ் , ககாடி அேலர ் ார்த்து
திருதிருத்தாள் .

“என்ன முழிக்கிற? என் கூட ோ…” ககாடியின் லகலய விடாது கங் கா இழுத்துச்
கசல் ல, தனது லகலய உருவிக் ககாள் ள அேள் கசய் த முயற் சிகள் அலனத்தும்
வீணாகி, பீஷ்மாவின் முன்னால் நிற் கும் டி ஆகியது.

“கண்ணா… பீஷ்மா… ந ான நேலல என்ன ஆச்சு?” கங் கா நகட்க,

“கசால் நறன்ம் மாஎனக்கு ககாஞ் சம் டீ நேணும் ..… அது குடிச்சா தான் எனக்கு
ந சநே கதம் பு ேரும் ..” பீஷ்மா கசால் லவும் ,

“ஒரு நிமிஷம் டா…” என்றேர், நேகமாக சலமயலலறலய நநாக்கிச் கசல் ல,

ககாடியும் அேலரத் கதாடர்ந்து உள் நள ஓட, அேலள ் ார்த்த பீஷ்மா
க ருமூச்சுடன், தனது அலறக்குச் கசன்றான்.

“நான் அதான் பின் க்கமா ந ாநறன் னு கசான்நனன் அேரு என்லன ..நகா மா

ார்த்துட்டு ந ாறார்… இ ்ந ா இது நதலேயா?” மாரியிடம் கமல் ல ககாடி
புலம் பிக் ககாண்டிருக்க, அலதக் கண்டும் காணாமல் கங் கா பீஷ்மாவிற் கு டீ
ந ாட்டுக்ககாண்டிருந்தார்.

“மாரிஅேன் முகத்லத ் ார்த்தா எதுவும் சா ் பிட்டா ் ந ால இல் ல ..…

ககாஞ் சம் உ ் மா கிளறினா அேனுக்கு உடநன ககாடுக்கலாம் … நீ ங் க ககாஞ் சம்
நேகமா கேங் காயத்லத கட் ண்ணித் தரீங்களா?” கங் கா நகட்க,

“ஐநயா… என்னம் மா இது? தரீங்களான்னு நகட்கறீங் க? கசய் ன்னு

கசால் லுங் கம் மா நான் கசய் யநறன்…” என்று கசால் லிக் ககாண்நட நேகமாக
மாரி தனது நேலலலயத் கதாடங் க,

“ககாடி… நீ ந ாய் பீஷ்மா கிட்ட டீலய ககாடுத்துட்டு ோ… அ ் டிநய

கேராண்டால சதாண்ணா இருக்காங் க..அேங் களுக்கும் தந்துட்டு ோ ..”
ககாடிக்கும் நேலல ககாடுத்த கங் கா, தான் ககாண்டு ேந்திருந்த ல யில்
இருந்து ரலேலய எடுக்க, ககாடியின் லககள் நடுங் கத் கதாடங் கியது.

“அம் மா… நானா?” ககாடி திணற,

“ஹ்ம் ம்… ஆமா… ககாடிங் கறது நீ தாநன… அ ் ந ா உன்லனத் தான்

கசான்நனன்… உங் க ஊரு டாக்டருக்கு ஒரு டீ தர மாட்டியாம் மா? இ ் டி
இருந்தன்னாநான் அேலன எ ் டி இங் க விட்டுட்டு ந ாக முடியும் ..? இல் ல ..
நீ ங் க எல் லாம் ார்த்து ் பீங் கன்னு நான் எ ் டி அ ் றம் லதரியமா ஊருக்கு
ந ாக முடியும் ?” கங் கா நகட்டுக் ககாண்நட, உ ் மா கசய் யத் தயாராக, ககாடி
மாரிலய ் ார்க்க,

“அேங் கள என்ன ார்க்கற? அேங் களுக்கு நேலல இருக்கு… நீ இலத

கசய் யறதுல என்ன தயக்கம் ?” கங் கா அேலளக் கூர்லமயாக ் ார்க்கவும் ,
அதற் கு நமல் மறுக்க முடியாமல் , அேர் ந ாட்டு லேத்த டீலய எடுத்துக்
ககாண்டு, ககாடி அங் கிருந்து நகர்ந்தாள் .

அலலந்து திரிந்து ஓரளவு விஷயத்லத அறிந்து ககாண்டு, குணாலே வீழ் த்தும்

முதல் அடிலய எடுத்து லேத்து விட்டு ேந்திருந்த பீஷ்மா, தனது கட்டிலில்
அமர்ந்து, கால் கலள நீ ட்டி, சுேற் றில் சாய் ந்து, கண்கலள மூடி, ஆழ் ந்த
சிந்தலனயில் இரு ் லத ் ார்த்த ககாடி தயங் கத்துடன், திண்லணயில்
அமர்ந்திருந்த சதாசிேத்திற் கு டீலயக் ககாடுத்துவிட்டு ேந்து நிற் க,

“அம் மாடீ நகட்டு எே் ேளவு நநரம் ஆச்சு ..? இன்னும் என்ன கசய் யறீங் க?”
சலி ் புடன் நகட்டுக் ககாண்நட கண்கலளத் திறந்த பீஷ்மா, தனது அலறயின்
ோயிலில் நின்றுக் ககாண்டிருந்த ககாடிலய ் ார்த்து புருேத்லத சுருக்க,

“அம் மா தான் உங் ககிட்ட டீலயக் ககாடுக்கச் கசான்னாங் க..” அேன் நகட்டது
தான் தாமதம் , ககாடி தந்தியடிக்கத் துேங் கினாள் .

அேளது நடுக்கத்லதக் கண்ட பீஷ்மா, “ ார்த்துஅலத கசால் லி ..

அ ் றம ..முடிக்கிறதுக்குள் ள நீ மறு டியும் மயங் கி விழுந்திராநத்் என் டீ
வீணா ந ாயிடும் மறு டியும் அம் மா ந ாட்டுத் தர ேலர என்னால சிநயாட ..
இருக்க முடியாது…” என்ற டி, எழுந்து ேந்து அேளது லகயில் இருந்த டீலய
ோங் கிக் ககாண்டு உள் நள கசல் லத் திரும் பியேன் ,

“நான் எங் க ந ாயிட்டு ேந்நதன்னு நகட்கநே இல் லலநய… நீ நகட்கலலன்னா

என்ன? நாநன கசால் நறன்… தஞ் சாவூருக்கு தான் ந ாயிட்டு ேந்நதன்…” என்று
கசால் லி நிறுத்த, ககாடி அேலன விழிகள்

விரிய ார்த்திருந்தாள் .

“ஹ்ம் ம்அ ் டிநய ஷாக் ஆகிட்டயா ..? இதுல ஷாக் ஆக என்ன இருக்கு? நான்
கசால் ல ் ந ாறலத ககாஞ் சம் கேனமா நகளுஏன்னா இதுல உன்நனாட ..
அதனால எல் லா விஷயமும் உனக்கு கதரிஞ் சு .. ங் கும் கராம் முக்கியம்
நாலளக்கு நீ யும் என் கூட தஞ் சாவூருக்கு ேர ..இருக்கறது கராம் நல் லது
அது இதுன்னு ஏதாேது சாக்கு கசால் லிட்டு ..சி.காநலஜ் டி ..நேண்டி இருக்கும்
..ஊர்ல இ ் ந ாலதக்கு யாருக்குநம விஷயம் கதரிய நேண்டாம் ..ோ”
விஷயத்லதச் கசால் லாமல் அேன் மற் றலேகலள ் ந சிக் ககாண்டிருக்க,

“நானா… நான் எ ் டி? உங் க கூட…” அேன் எதற் கு அலழக்கிறான் என்று

புரியாமல் , ககாடி கமன்று விழுங் கிக் ககாண்டு நகட்க,

“நான் உன்லன எங் கயும் கூட்டிட்டு ஓடிட மாட்நடன்… இன்லனக்கு நான் ந ான

மாதிரி ந ாயிட்டு மதியதுக்குள் ள உன்லன திரும் .. …த்திரமா கூட்டிட்டு ..
அதுக்கு நான் க ாறு ் பு ..ேந்துடநறன்…” ‘ த்திரத்தில் ’ அழுத்தம் ககாடுத்து
பீஷ்மா கசால் லவும் , தலலலய குனிந்துக் ககாண்டேள் ,

“இல் லஊர்ல யாராேது ..நான் உங் க கூட ேந்நதன்னா ..கா ் பு கட்டி இருக்கு ..
ஏதாேது ந சுோங் க…” ககாடி தயக்கத்துடன் இழுக்க,

“நான் கசால் ல நேண்டியலத கசால் லி முடிச்சிடநறன் ..அ ் றம் உன் இஷ்டம் ..

நான் நாலளக்கு காலலயில எட்டு மணிக்கு இங் க இருந்து ..முடிவு ண்ணிக்நகா
கிளம் பிடுநேன்…” என்ற அறிவி ் புடன், டீலய ஒரு மிடறு குடித்துவிட்டு,

“நான் இன்லனக்கு மலர் விஷயமா தான் ந ாயிட்டு ேந்நதன்அந்த .. நகஸ்

ல லல மறு டியும் ஓ ன் கசய் ய ஏற் ாடு கசய் துட்டு தான் ேந்திருக்நகன்அே ..
கார்ல இருந்து விழுந்தலத ் ார்த்த கரண்டு ந ர், அே விழுந்த கார் நிக்காதது
ஆச்சரியமா இருக்குன்னு கசான்னாங் க… அதுநே அேங் களுக்கு சந்நதகமா
இருக்குன்னும் கசான்னாங் கஅந்த இடத்துல ேழக்கமா இ .ளநீ ர் விக்கற
க ரியேரும் , க்கத்துலலநய ஞ் சர் ஓட்டற கலட ஓனரும் சாட்சிக்கு ேநரன்னு
கசால் லி இருக்காங் க .

அநத ந ால ல ல் க்நலாஸ் ண்ண ந ாலீஸ் விசாரிச்சதுல, சிலர் மலர்

அடி ் ட்ட அ ்ந ா அங் க இருந்த காநராட கலலரச் கசால் லி இருக்காங் க… அே
அந்த கார்ல தான் ந ானான்னு…. அந்த கார் இது தான்னு அலடயாளம் காட்ட….
சாட்சி நான் இருக்நகன் ..அந்த காநராட அலடயாளங் கள் எனக்குத் கதரியும் ..
அந்த கார்ல லசடுல ந ாட்டு இருந்த டிலசலன நான் ந ாலீஸ் கிட்ட ேலரஞ் சு
..ககாடுத்திருக்நகன்
யாருக்கும் புரியாதுன்னு அந்த குணா நிலனச்சிட்டு இருக்கான்…” பீஷ்மா
கசால் ல, ககாடி ‘என்ன’ என் து ந ால ார்க்க,

“அது நேற ஒண்ணும் இல் லஅேநனாட கார் நம் லரத் தான் அேன் டிலசன் ..
எல் லாம் ..அேநனாட அழிவுக்கு இது முதல் டி ..மாதிரி ந ாட்டு இருக்கான்
நல் ல டியா முடியணும் … முடியும் ..” தான் கசன்று ேந்த விஷயத்லத பீஷ்மா
கசால் ல, மூச்சு விடக்கூட முடியாமல் , ககாடி நின்றிருந்தாள் .

“என்ன?” அேள் அலசயாமல் நிற் லத ் ார்த்து பீஷ்மா நகட்டு,

“உனக்கு குணாலே எதிர்க்க யமா இருக்கா? நீ இதுல இருக்நகன்னு அேனுக்கு

கதரிய ேரும் ந ாது அேன் உன்லன ஒண்ணும் கசய் ய முடியாத இடத்துக்கு
ந ாயிரு ் ான்… குணாலே மலர் ஏதாேது கசய் து சாகடிக்க கராம் நநரம்
ஆகாதுஆனாலும் .., அேன் அேமான ் ட்டு தான் தண்டலன
அனு விக்கணும் ங்கறது அேநளாட விரு ் ம் …” பீஷ்மா கசால் லிவிட்டு டீலய ்
ருகத் கதாடங் க, ககாடி தலல குனிந்த டி,

“உங் களுக்கு அே நமல கராம் அன்பிருக்குஅேளுக்குத் தான் உங் க கூட ..

இருக்க ககாடுத்து லேக்கல…” கண்ணீர ் தளும் அேள் கசால் லிட்டு நகர,

“ககாடி..” அேலளத் தடுத்தேன்,

“ஊருக்குள் ள ேரும் ந ாநத, நீ அந்த குணாலே கத்திய ேச்சு கிழிச்சது த்தி

ந சி சிரிச்சிட்டு இருந்தாங் கஅந்த லதரியம் தான் ..அ ் டி தான் இருக்கணும் ..
கண்ணுல தண்ணி சும் மா ேருத ..ஒரு க ாண்ணுக்கு எ ் வுநம நேணும் ்ுன்னு
எ ்ந ா ் ாரு அலத யூஸ் ண்ணக் கூடாதுகுட் ..…” அேலள ் ாராட்ட, ககாடி
தலலயலசத்து நகட்டுக் ககாள் ள,

“ ் ளஸ
ீ ் … இந்த கிளாலச அம் மாகிட்ட ககாடுத்திடறியா? நான் முகம் கழுவிட்டு
ேந்துடநறன்…” ககஞ் சலாகக் நகட்க, ககாடி அேனிடமிருந்து ோங் கிக் ககாண்டு
கசல் ல, அேலள ் ார்த்துக் ககாண்நட பீஷ்மா டேலல எடுத்துக் ககாண்டு
கசன்றான்.

முகம் கழுே அேன் கண்கலள மூடிய நிமிடங் களில் அேன் முகத்தில் ட்டது
மிதமாய் ஒரு கதன்றல் கலளந்திருந்த மனதிற் கு அந்த கதன்றல் இதமாய் ..
இருக்க, முகத்லதத் துலடக்காமல் , அ ் டிநய அருகில் இருந்த திண்லணயில்
அமர்ந்தேன், அருகில் இருந்த சுேற் றில் சாய் ந்துக் ககாண்டான்.

கதன்றல் மனதிற் கு இதத்லதக் ககாடுக்க, “ந ாதும் மலர்… நான் இங் கநய

உட்கார்ந்து தூங் கிட ் ந ாநறன் அ ் றம் என்லன ககாசு எல் லாம் தூக்கிட்டு ..
ந ாய் அநதாட க ாந்துக்குள் ள ந ாட்டுட ் ந ாகுது…” தான் கலளத்திரு ் து
கதரிந்நத மலர் தான் அந்த இதமான கதன்றலல தன் க்கம் திரு ் புகிறாள்
என்று நிலனத்துக் ககாண்டு பீஷ்மா ந ச,

“பீஷ்மா… அங் க என்ன தனியா ந சிட்டு இருக்க? உனக்கு டி ன்

கசய் திருக்நகன்… சீக்கிரம் ேந்து சா ் பிடு…” கங் காவின் குரலில் கண்கலளத்
திறந்து ் ார்த்தேன் , தன் முன் மலர் இல் லாதலதக் கண்டு ஏமாற் றமாக
உணர்த்து,

“ஹ்ம் ம்… ேநரன்ம் மா…” குரல் ககாடுத்துக் ககாண்நட உள் நள எழுந்து கசல் ல,
அேனது கண்களுக்கு ் புல ் டாமல் இருந்தேநளா, கமல் ல கேளியில் ேந்தாள் .

பீஷ்மாவின் ஏமாற் றம் அேளுக்கு ேலிலய ஏற் டுத்தினாலும் , தான் இதற் கு

நமல் அேன் முன்பு ேந்து ந ாேது சரியாகாது என்று நிலனத்துக் ககாண்டேள் ,
குணாலே சிக்க லேக்கும் முயற் சசி
் யில் மட்டும் அேனுக்கு உதே
முடிகேடுத்திருந்தாள் அங் கிருந்து அேள் கமல் ல நகர்ந்து கசல் ல ., நசார்ந்த
நிலலயில் ககாடி அங் கு ேந்தாள் .

பீஷ்மா அமர்ந்து கண்கலள மூடிக் ககாண்டிருந்த அநத இடத்தில் அமர்ந்த

ககாடி, அங் கிருந்த சுேற் றில் சாய் ந்துக் ககாண்டு கண்கலள மூட, கங் கா
ககாடுத்த தட்லட ோங் கிக் ககாண்டு, மீண்டும் அநத இடத்திற் கு ேந்தேன்,
அங் கிருந்த ககாடிலய ் ார்த்ததும் மனதில் சந்நதாசம் எழ, “மலர்..” என்று
அலழக்க, கண்கலளத் திறந்த ககாடி நேகமாக எழுந்து நின்றாள் .

“மலர்நீ இங் க தாநன இருக்க ..?” பீஷ்மா நகட்க,

“நான்… நான்…” ககாடி மீண்டும் திணறவும் ,

“ம் ் சநீ
் தானா ..? நான் மலர் தான் ேந்துட்டாநளான்னு நிலனச்நசன்… அேலள
கரண்டு நாளா ார்க்கநே இல் ல..” பீஷ்மா ேருத்தமாக கசால் லிக்
ககாண்டிருக்க,

“பீஷ்மா…” கங் காவின் குரலில் அதிர்ந்து ககாடி திரும் பி ் ார்க்க, பீஷ்மா ‘என்ன’
என் து ந ால ் ார்க்க,

“நீ ஒரு டாக்டர்… அலத மனசுல ேச்சிட்டு ந சுல த்தியம் ந ால ந சிக்கிட்டு ..

சா ் பிட்டு ஆக நேண்டிய .. சிக்குதுன்னு கசான்ன இல் ல ..இருக்காநத
காரியத்லத ் ாரு…” என்று அதட்ட, தனது தாயின் அதட்டல் பீஷ்மாவிற் கு
புதுலமயாக இருக்கவும் , திலகத்து ் ந ாய் அேன் ார்க்க, ககாடி நேகமாக
உள் நள ஓடிச் கசன்றாள் .

“அம் மா…” பீஷ்மா இழுக்க,

“ந சாம சா ் பிடற ேழிலய ் ாருநீ தான் ட்டினியா இருந்தன்னா ..…

சதாசிேம் அண்ணா என்ன கசய் தார்? அேநராட ேயலச ககாஞ் சமாேது
நிலனச்சு ் ார்த்தியா? அேருக்கு நேலளக்கு சா ் ாடு ோங் கித் தரணும் ன்னு
ககாஞ் சமாேது இருக்கா? அ ் டி என்ன சா ் ாலட கூட மறந்த நேலல?” கங் கா
க ாரிந்து தள் ளிக் ககாண்டிருக்க, பீஷ்மா லகயில் இருந்த தட்லடநய
கேறித்துக் ககாண்டிருக்க,

“ந ாசா ் பிட்டு ஹாஸ்பிடல் ந ாய் என்ன ஏதுன்னு ார் ..ந ாய் சா ் பிடு ..…”
கங் கா கட்டலளயாக கசால் லிவிட்டு, அங் கிருந்து நகர்ந்து கசல் ல, பீஷ்மா
நேகமாக உண்டு முடித்து, மருத்துேமலன நநாக்கிச் கசன்றான்.
அங் கு அமர்ந்திருந்த துலர, பீஷ்மாலே ் ார்த்ததும் எழ முயற் சிக்க, அேனது
நதாலள அழுத்தி அமர்த்தியேன், “என்ன துலர? எ ் டி

இருக்கீங் க? இன்லனக்கு எ ் டி ் ந ாச்சு?” என்ற நலம் விசாரி ் புடன் அேன்

அருநக அமர, அன்லறய நாளில் நடந்த நிகழ் வுகலள கசான்ன துலர,

“நாலளக்கு நீ ங் க எங் கயாேது கேளிய ந ாற நேலல இருக்கா சார்? நான்

ககாஞ் சம் கேளிய ந ாக நேண்டிய நேலல இருக்கு அதான்..” துலர இழுக்க,

“ஹ்ம் ம்… நாலளக்கு ஒரு நாள் நான் கட்டாயம் ந ாக நேண்டியதா இருக்கும்

துலர… உங் களால நாலள மறுநாள் ந ாக முடியாதா?” என்று நகட்க,

“சரிங் க சார்… ரோல் ல… நான் அ ் றம் ந ாயிக்கநறன்… ஒருநாள் தாநன…”

தன்லனத் தாநன சமாதானம் கசய் துக் ககாள் ேன் ந ால கசான்ன துலரலய ்
ார்த்தேன்,

“நான் கசால் றலத ககாஞ் சம் நகளுங் க… எனக்கு உங் க உதவி நதலே..” என்று
கசான்னேன், கடகடகேன்று தனது திட்டத்லத கசால் லத் துேங் கினான்.

“சூ ் ர் சார்அ ் ந ா நீ ங் க கசால் ற டிநய கசய் யநறன் ..… விழா எடுக்கறதுன்னு

முடிோகிருச்சு..அதுக்காக ஒரு நாள் காத்திருக்கறதுல த ் ந இல் ல ..” துலர
உற் சாகத்துடன் கசால் ல,

“நான் நாலளக்கு ந ாயிட்டு ேந்து மீதி விஷயத்லத கசால் நறன்… இந்த

திருவிழாகண்டி ் ா இந்த ஊருக்கு சுதந்திர விழாோ இருக்கணும் ..…” என்று
கூறிய பீஷ்மா, அன்லறய திநேட்டில் ார்லேலய ் திக்க,

“சார்… இன்லனக்கு க ரிய வீட்டம் மா… நம் ம அம் மாலே கூ ்பிட்டு அனு ் பி
இருந்தாங் க.. அம் மாவும் ந ாயிட்டு ேந்தாங் க… ேரும் ந ாநத அம் மாநோட
முகம் எல் லாம் ஒநர நயாசலன…” துலர அன்று நடந்த முக்கிய விஷயத்லதச்
கசால் ல, பீஷ்மா திலகத்து ் ந ானான்.

“என்ன கசால் றீங் க துலர… அம் மா அலத ் த்தி ஒண்ணுநம ந சநே

இல் லலநய..” அேன் அதிர்ந்து நகட்க,

“கதரியல சார்… ஆனா… க ரியம் மா ஏநதா முக்கியமான விஷயத்லத தான்

கசால் லி இருக்காங் கன்னு எனக்குத் நதாணுது… அம் மா உங் ககிட்ட ராத்திரி
கசால் லிக்கலாம் ன்னு இருக்காங் கநளா என்னநோ சார்…” ஆறுதலாகக்
கூறியேன், தனது நேலலலயத் கதாடர, பீஷ்மா நயாசலனயுடன்
அமர்ந்திருந்தான்.

மருத்துேமலனயில் இருந்து வீட்டிற் கு கசன்ற பீஷ்மாவிற் கு அலமதியாக

இருந்த வீநட காட்சியளிக்க, “சதாத்தா… அம் மா எங் க?” பீஷ்மாவின் நகள் விக்கு,

“அேங் க இ ் ந ாத் தான் நகாவிலுக்கு கிளம் பி ் ந ானாங் கஅங் க ஏநதா பூலஜ ..

இருக்குன்னு அந்த மாரிங் கறேங் க கசான்னாங் க… நானும் உங் க கூட
கிளம் லாம் ன்னு காத்துட்டு இருக்நகன்…” அேர் கசால் லவும் , வீட்லட ் பூட்டிக்
ககாண்டு, இருேரும் நகாவிலல நநாக்கிச் கசன்றனர்.
மாலல நேலள பூலஜ நடந்துக் ககாண்டிருக்க, கங் கா கண்கலள மூடி ஆழ் ந்த
நேண்டுதலல இலறவியின் முன் லேத்துக் ககாண்டிருக்க, அேரின் அருநக
கசன்ற பீஷ்மா,

“என்னம் மா எனக்கு நல் ல ..புத்தி ககாடுன்னு நேண்டிக்கிட்டு இருக்கீங் களா?”

கிண்டலாக அேன் நகட்க,

“எனக்கு இல் லடா… உனக்கு… என் ல யன் திடீர்ன்னு என்ன என்னநோ

ந சறாநனன்னு எனக்கு கராம் யமா இருக்கு… ஒரு நேலல சினிமாவுல
கசால் ற மாதிரி… ல த்தியத்துக்கு லேத்தியம் ார்க்கற ல த்தியக்கார டாக்டர்
ந ாலநான் எந்த டாக்டர் கிட்ட கூட்டிட்டு ..உன் நிலலலமயும் ஆகிடுநமா ..
ந ாறதுன்னு நயாசிச்சிட்டு இருக்நகன்…” கங் கா அேலன கிண்டலடிக்க, அேரது
அருகில் நின்றிருந்த ககாடிலய ் ார்த்தேன் ,

“ககாடி… இங் க ் ாரு… எங் க அம் மா என்லன ் ார்த்து ல த்தியத்துக்கு

லேத்தியம் ார்க்கற டாக்டர்ன்னு கசால் றாங் க… அ ் டியா என்ன?” பீஷ்மா
ககாடிலய ேம் பில் இழுத்து விட, அதுேலர தீவிரமாக கண்கலள மூடிக்
ககாண்டு நின்றிருந்தேள் , பீஷ்மா இே் ோறு நகட்கவும் , ந ந்த ந ந்த

விழிக்க, அேலள ் ார்த்து சிரித்தேன்,

“ ார்த்தீங் களா? நான் ல த்தியத்துக்கு லேத்தியம் ார்க்கற ல த்தியக்கார

டாக்டர் இல் லயாம் … ககா…டி…நய கசால் லிட்டா…” பீஷ்மா திலுக்கு கிண்டல்
கசய் யவும் , கங் கா ககாடிலய ் ார்த்து ந ாலியாக முலறத்து,

“என்லன இ ் டி டீல் ல விட்டுட்டிநய… இகதல் லாம் நியாயநம இல் ல..”

ககாடிலய ் ார்த்துச் கசான்னேர்,

“ோ… இ ் ந ாோேது உன் ல த்தியம் கதளியுதான்னு ார்க்கலாம் நகாவிலல ..

சுத்திட்டு ேரலாம் பீஷ்மா… எல் லாம் நல் ல டியா எந்தக் குழ ் மும் இல் லாம
முடியணும் ன்னு நேண்டிக்நகா….” நகலியில் கதாடங் கியேர், சீரியசாக முடிக்க,
அதற் கு நமல் எதுவும் ந சாமல் இருேரும் நகாவிலலச் சுற் றி ேந்தனர்.

நகாவிலில் இருந்து கேளியில் ேந்ததும் , அங் கிருந்த நே ் மரத்தின் அடியில்

அமர்ந்த பீஷ்மா, கங் காவிடம் அன்று நடந்த அலனத்லதயும் கசால் லி
முடித்தான்.

“நீ என்ன முடிவு கசய் திருக்க?” கங் கா ககாடியின் விஷயத்லத குறித்துக் நகட்க,

“ஹ்ம் ம் அது ஆக்ஸிகடன்ட் ..நாலளக்கு நான் ககாடிலய கூட்டிக்கிட்டு ந ாய் ..

இல் லககாலலன்னு சந்நதகமா இருக்குன்னு கசால் லி கம் ்லளன்ட் ககாடுக்க ் ..
ந ாநறன்… அது நடக்கட்டும் மத்தது எல் லாம் துலர ார்த்து ் ான்…” பீஷ்மா
கசால் ல, கங் கா புரியாமல் ,

“இதுல துலர என்ன கசய் ய ் ந ாறாங் க?” என்ற நகள் விலய எழு ் , பீஷ்மா
துலரலய குறித்துச் கசால் லவும் , கங் கா திலகத்து ் ந ானார்.
“என்ன பீஷ்மா இது? இ ் டி ஒருத்தலன இந்த ஊர்ல எ ் டி விட்டு
ேச்சிருக்காங் க? ந ாலீஸ்ல கசால் லி அேலன உள் ளத் தள் ளாம என்ன
கசய் யறாங் க?” ஆற் றாலமயாக அேர் நகட்க,

“இல் லம் மா… இ ் ந ா இங் க ஊலரச் நசர்ந்த ந ாலீஸ் ஸ்நடஷன்ல இருக்கறது

இேநனாட ஆளு… அதனால நான் க ரிய ் ாகிட்ட கசால் லி… அேலன இங் க
இருந்து மாத்தி… நநர்லமயான ந ாலீஸ் ஆபீசர ந ாடச் கசால் லி இருக்நகன்…
க ரிய ் ா ார்த்துக்கநறன்னு கசால் லி இருக்கார்… அேர்கிட்ட இருந்து தகேல்
ேந்த உடநன..துலர ந ாய் கம் ் லளன்ட் ககாடுத்தா ..

அடுத்து அேங் க அர்கரஸ்ட் ண்ணுோங் கதஞ் சாவூர்ல க ..க்ாடி ககாடுக்கற

கம் ் லளன்ட்… இங் க துலர ககாடுக்கற கம் ் லளன்ட்கரண்டும் நசர்ந்து ..
அ ் ா ..அ ் ாகிட்டயும் ந சிட்நடன் ..அதுக்கும் நமல ந ாலீஸ் ார்த்து ் ாங் க
கண்டி ் ா அேனுக்கு தண்டலன ..தான் இந்த நகஸ்ல ோதாட ் ந ாற ேக்கீல்
..கிலடக்காம ந ாகாது” பீஷ்மா க ரிய விளக்கமாக கசால் லிக் ககாண்நட
ந ாக,

“அகதல் லாம் சரிடா… நான் நகட்டது உன்நனாட கல் யாண விஷயம் …” கங் கா
நகட்க,

“ஹ்ம் ம்வீட்டுக்கு ் ந ாய் எனக்கு ககாஞ் சம் நேலல ..மணியாகுதும் மா ..

இருக்கு… ோங் க ந ாகலாம் …” எந்த திலலயும் கசால் லாமல் கிளம் பிய
பீஷ்மாலே ் ார்த்து கங் கா ஆயாசமாக உணர,

“ தில் கசால் லிட்டு ந ாடா…” அேனது லகலய ் பிடித்து தடுத்தார்.

“கமாதல் ல இந்த நேலல… அது தான் எனக்கு முக்கியம் … அதுக்கும் நமல ந ச

ஒண்ணுநம இல் லம் மா…” பீஷ்மா கசால் லிவிட்டு நகர, அலதக் நகட்டுக்
ககாண்டிருந்த மாரியும் , சிறிது தூரத்தில் அேர்கள் ந சுேலதக் நகட்டுக்
ககாண்டிருந்த மலரும் அலசேற் று நின்றனர்.

23. உன்னருகே நானிருப் கபன்

பீஷ்மா நகாவிலில் இருந்து கிளம் , அேனிடம் நேகமாக ஓடிச் கசன்ற ககாடி,

“டாக்டர் சார்… நான் நாலளக்கு மார்க்ககட்ல பூலே ் ந ாட்டுட்டு உங் களுக்காக
கேயிட் ண்ணோ? நல் லா நயாசிச்சு ் ாருங் க டாக்டர் சார்… நான் உங் க கூட
கார்ல கிளம் பினாகண்டி ் ா யாராேது அந்த குணாகிட்ட கசால் லிக் ..
ககாடு ் ாங் க… அ ் றம் நம் ம ந ாற காரியம் எ ் டி சரியா நடக்கும் ?

எ ் டியும் காலலயில ஏழு எழலரக்காமாரியக்காநோட வீட்டுக்காரர் பூலே ் ..

நான் மாரியக்கா கிட்ட ந சி நாலளக்கு எ ..ந ாட கிளம் புோர் ் டியாேது அந்த
பூலே எல் லாம் ோங் கிக்கிட்டு கிளம் நறன்பூலே ் ந ாட்டுட்டு நான் எங் க ..
நான் அங் க உங் களுக்காக கேயிட் ண்நறன் ..நிக்கணும் ன்னு கசால் லுங் க…”
மன ் ாடம் கசய் தேள் ந ால ககாடி கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, பீஷ்மா
நயாசலனயுடன் அேலள ் ார்த்தான்.

“ஹ்ம் ம்… நீ கசால் றதும் சரியா தான் இருக்குநீ கிளம் பி ஸ் பிடிச்ச உடநன .
நான் கிளம் நறன்… நீ தனியா எங் கயும் ந ாக நேண்டாம் அதுவும் .
என்னால முடியாது ..தஞ் சாவூருக்கு நேண்டநே நேண்டாம் …” ஒருமாதிரி
கசால் லிக் ககாண்நட அேன் கசல் ல, அேனது குரலலக் நகட்ட ககாடிக்கு ஒரு
மாதிரி ஆகியது.

க ருமூச்கசான்லற கேளியிட்டேள் , “ஹ்ம் ம்… சரி… நான் கராம்

ஜாக்கிரலதயா இருக்நகன்..” ககாடியின் திலுக்கு,

“சரி… நான் உன் பின்னால ஃ ாநலா ண்ணிக்கிட்டு மார்ககட்டுக்நக ேநரன்…

அங் க இருந்து கார்லநய ந ாயிடலாம் …” பீஷ்மா கசால் லவும் , அலதக் நகட்ட
கங் கா,

“ த்திரம் டா பீஷ்மாஉன்லன .. நம் பித் தான் அேலள நான் அனு ் நறன் ..

அேளுக்கு எந்த ஆ த்தும் ேர விட்டுடாநத…” என்று கசால் லவும் , அேரது அன்ல
நிலனத்து ககாடிக்கு கண்கள் கலங் கியது.

“நான் ார்த்துக்கநறன்ம் மா…” ககாடி முணுமுணுக்கவும் ,

“சரி… நீ யும் கராம் நநரம் இங் க இருக்க நேண்டாம் … வீட்டுக்கு ந ா..”

ககாடியிடம் கூறிய கங் கா,

“ோடா… ஏநதா நேலல இருக்குன்னு கசான்னநய..” பீஷ்மாவிற் கு

நிலனவு ் டுத்த,

“ஆமாம் மாந ாகலாம் ..… நீ நாலளக்கு கரடியா இரு…” என்ற பீஷ்மா, நடக்கத்
கதாடங் க, கங் கா ஒரு தலலயலச ் புடன் ககாடியிடம் விலட ் க ற் றார்.

வீட்டிற் கு ேந்தேர்கள் அேரேர் சிந்தலனயில் உழன்றுக் ககாண்டிருக்க,

மறுநாலளய க ாழுதும் யாருக்கும் நிற் காமல் விடிந்தது.

காலலயில் மாரி ால் ககாண்டு ேந்து ககாடுக்கும் க ாழுநத விழித்திருந்த

பீஷ்மா, அேரிடம் ‘ககாடி ஏதாேது கூறினாளா?’ என்று நகட்க,

“கசான்னா தம் பி… நானும் எங் க வீட்டுக்காரர் கிட்ட கசால் லிஅேர் ..

எடுத்த்ுட்டு ந ாக நேண்டிய பூலேயும் அேகிட்ட ககாடுத்துட்நடன்… அேலள
ஜாக்கிரலதயா கூட்டிட்டு ந ாங் க த்திரம் ..…” மாரி சிறிது தட்டத்துடன்
கசால் ல,

“கண்டி ் ாஎ ் டி கூட்டுட்டு ந ாநறநனா அ ் டிநய ..அே என் க ாறு ் பு ..

கூட்டிட்டு ேநரன்… ய ் டாம இருங் க..” என்றேன், சிறிது தயக்கத்துடன்,

“எனக்கு ஒநர ஒரு உதவி கசய் வீங் களா? ககாடி உங் க வீட்ல இருந்து கிளம் பின
உடநன எனக்கு ேந்து தகேல் கசால் றீங் களா? அ ்ந ா தான் நானும் சரியான
நநரத்துக்கு கிளம் முடியும் …” அேரிடம் நேண்டுதலாக அேன் நகட்க,
“இலதச் கசய் யுன்னு கசால் லுங் க தம் பி நான் கசய் யநறன் ஏன் ..இ ் டி எல் லாம்
நகட்டுக்கிட்டு இருக்கீங் க?” என்ற மாரி, அநத ந ாலநே தயாராக இருந்த
பீஷ்மாலே ் ார்த்து,

“அே கிளம் பிட்டா… எங் க வீட்டுக்காரர் ஸ் ஸ்டா ் ேலர ககாண்டு விடநறன்னு

கசால் லி கூட்டிட்டு ந ாயிருக்கார்நீ ங் க கிளம் பினா சரியா இருக்கும் ..…”
ட ் ட ் ாக மாரி கசால் லவும் ,

“சூ ் ர்… கராம் நல் லதுங் கநான் உடநன கிளம் நறன் ..…” என்ற பீஷ்மா,
நதலேயானலேகலள எடுத்துக் ககாண்டு கேளியில் ேர, அேனது ேரவுக்காக
காத்திருந்த சதாசிேம் ,

“ேண்டிலய எடுக்கலாமா தம் பி… நான் கரடியா இருக்நகன்..” அேரது திலில் ,

அேன் அருநக நின்றிருந்த கங் காலே ் ார்த்த பீஷ்மா,

“நான் ந ாயிட்டு ேநரன்ம் மா…” என்று விலட ் க ற, கங் காவும் அேனுக்கு

விலடக் ககாடுத்தார்.

அேன் கசான்னது ந ாலநே ககாடி ஏறிய ஸ்லச பின் கதாடர்ந்து அந்த

கிராமத்து சாலலயில் ஊர்ந்து கசல் ல, பீஷ்மா ேருகிறானா என்று அடிக்கடி
ககாடி திரும் பி ் ார்த்துக் ககாண்நட கசன்றாள் .

அேளது மனதில் இருந்த தட்டத்லத கசால் லால் ேரிக்க முடியாதுபீஷ்மா .

கூறியதும் அேள் சரிகயன்று கசால் லி விட்டாள் தான்… இருந்தாலும் , அேளது
மனதில் யம் இருக்கத் தான் கசய் ததுதனது உயிலர குணா றித்துவிடுோன் .
பீஷ்மாவின் உயிருக்கு ஏதாேது ஆ த்து ேந்துவி ..என் தற் கு அல் லடும் என்ற
அச்சம் தான் அேளுக்கு மிதமிஞ் சி இருந்தது.

பீஷ்மா கமல் லமாக ேந்துக் ககாண்டிருந்தாலும் , முன்புறம் ார்லேலய திரு ்பி

லாரி ஏதாேது ேருகிறதா என் லத ஆராயாந்துக் ககாண்நட கசன்றாள் .
கடவுளிடம் இலடவிடாது அேளது மனது பீஷ்மாவிற் காக நேண்டிக் ககாள் ளவும்
.கசய் தது

மார்ககட் ேந்ததும் , ஸ்சில் இருந்து இறங் கிய ககாடி, பீஷ்மா ேருகிறானா

என்று ார்க்க, காரில் இருந்த டிநய பீஷ்மா லகயலசத்தான்அலத ் .
ார்த்தேள் மார்ககட்டின் உள் நள கசன்று அேளது நேலலலய விலரவில்
அேளது தட்டமும் .முடித்துக் ககாண்டு ேர ர ரத்தாள் , கண்களில் இருந்த
மிரட்சிலய ் புரிந்து ககாண்டேன் ந ால, கீநழ இறங் கி அேளுடன் கசன்றான்.

“நீ ங் க என்ன டாக்டர் இங் க எல் லாம் ேந்துக்கிட்டு?” ககாடி நகட்க,

“ஹ்ம் ம்… நான் உன்லன ஏமாத்தி விட்டுட்டு ந ாறேன் ந ாலநே ார்த்துக்கிட்டு

இருந்தியா? அதான் நான் ந ாக மாட்நடன்னு கசால் லாம கசால் ல உள் நள
ேந்நதன்…” அேளிடம் கேடுக்ககன்று ந சியேன், அேள் அதிர்ந்து நிற் கும்
ந ாநத,

“சீக்கிரம் பூலேக் ககாடுத்துட்டு ோ… உங் க ஊர்க்காரங் க யாராேது

ார்த்துட ் ந ாறாங் க…” அேன் கதாடர,
“இநதாங் க… இநதா… நான் சீக்கிரம் ேந்துடநறன்…” தத்தி, திக்கி அேள்
கசால் லிவிட்டு, நேகமாக நேலலலய முடித்துக் ககாண்டு ேந்தாள் .

“ஹ்ம் ம்… குட்சீக்கிரம் கார்ல ஏறு ..… காலலயிநலநய ந ானா தான் நேலல
முடியும் …” என்ற பீஷ்மா அேளுக்காக காலரக் கதலேத் திறந்துவிட, ககாடி
உள் நள ஏறிக் ககாண்டாள் .

அேனது முகம் சீரியசாக இரு ் லத ் ார்த்தேள் , நேகமாக ேண்டியில் ஏறும்

க ாழுது தலலயில் இடித்துக் ககாள் ளவும் , நமலும் நகா ம் ககாண்ட பீஷ்மா,
“அ ் டி என்ன யம் நான் தான் உன் கூடநே ேநரன்னு கசால் லி ேந்துட்டு .
தாநன இருக்நகன்… என்னநோ உன்லன நடுத்கதருவுல நிறுத்திட்டு ந ாற
மாதிரி மிரண்டு ் ார்க்கற?” கார் கிளம் பியதும் , அேளது தலலலய நன்றாக
நதய் த்து விட்டுக் ககாண்நட அேலள ேருக்கத் கதாடங் க, அேலன
ஆச்சரியமாக ் ார்த்த சதாசிேம் ,

“சின்னேநர… அந்த ் க ாண்ணுக்கும் அேங் க அக்கா ந ால தனக்கும் ஏதாேது

ஆகிடுநமான்னு யம் இருக்கத் தாநன கசய் யும் அலத ஏன் நீ ங் க புரிஞ் சிக்காம ..
திட்டறீங் க?” ககாடிக்கு ேக்காலத்து ோங் க,

“அகதல் லாம் இல் லலங் க சதாத்தா… என் நமல நம் பிக்லக இல் லாம தான் அே
திரும் பி ் ார்த்தா? நான் என்ன கசால் லிட்டு மாறி நடக்கற ஆளா” ந ச்நசாடு
ந ச்சாக பீஷ்மா நகட்க, ககாடி ட்கடன்று அேலன நிமிர்ந்து ் ார்க்க, அேளது
கண்களில் அந்த ஒரு சில வினாடிகள் நதான்றிய ஆச்சரியத்தில் , தான்
கசான்னேற் லற பீஷ்மா நயாசிக்கத் கதாடங் கினான்.

தான் கசான்ன ோர்த்லதகள் அ ் க ாழுது தான் நிலனவு ேந்தேனாக பீஷ்மா

தன்லனநய கநாந்துக் ககாண்டிருந்த நேலளயில் காேல் நிலலயம் ேந்து
நசர்ந்ததுககாடியின் ார்லேயில் இருந்து த ் பி ் ேன் ந ால கீநழ இறங் கி .
உள் நள ஓடிச் கசன்றேலன சதாசிேம் திலக ் புடன் ார்த்துக்
ககாண்டிர்ுந்தார் .

அேலன ் ார்த்துக் ககாண்நட ககாடி கீநழ இறங் க, “அம் மா… ககாடிநீ மனசுல ..
ஒண்ணும் ேச்சுக்காநதம் மா… சின்னேர் கராம் நல் ல மாதிரி தான்நகா நம ..
இ ் ந ா நகா ் டறாருன்னா அேரு மனசுல அே் ேளவு ..அ ் டி இருக்க ..ேராது
தயவு கசய் து அேலரய ..அழுத்தம் இருக்கும் மா்ும் புரிஞ் சிக்நகாம் மா..”
சதாசிேம் ககாடிலய சமாதான ் டுத்த,

“ஹ்ம் ம்நான் அேரு திட்டறதுக்காக ..அேநராட மனசு எனக்கு புரியுது ..

ேருத்த ் டல…” ககாடி கமல் ல கசால் லிக் ககாண்நட காேல் நிலலயத்தின்
உள் நள கசல் ல காலல எடுத்து லேக்க, பீஷ்மா நேகமாக கேளியில் ேந்தான்.

“என்ன ஆச்சு?” ககாடி கமல் லக் நகட்க,

“இல் ல… நீ ஆடி அலசஞ் சு ேரதுக்குள் ள இன்ஸ்க க்டர் எங் கநயா மீட்டிங் குக்கு
ந ாயிட்டாராம் … இ ்ந ா ஒண்ணும் கசய் யறதுக்கு இல் ல… அேர் ேர எ ் டியும்
கரண்டு மூணு மணி நநரம் ஆகும் ந ால..” பீஷ்மா கடுகடுகேன்று கசால் ல,
ககாடியின் கண்கள் கண்ணீர ்த் துளிர்க்கச் கசய் தது.
“இ ் டி அழுது விடுஞ் சிக்கிட்நட இருந்தா எந்த காரியம் உரு ் டும் ? ோ ..
எங் கயாேது ந ாயிட்டு கரண்டு மணி நநரம் கழிச்சு ந ான் ண்ணிட்டு
ேரலாம் …” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்நட காரின் அருநக கசல் ல, ககாடி எதுவும்
ந சாமல் அேலன ் பின் கதாடர்ந்து கசன்றாள் .

“ககாஞ் சமாேது இலதச் கசய் து முடிக்கணும் ன்னு ஒரு இது நேணும் … என்னநோ
கூ ் பிட்டுட்டாநனன்னு ேந்தா இ ் டித் தான் இருக்கும் ..” க ாருமிக்ககாண்நட
ேந்தேன்,

“சதாத்தா… க ரிய நகாவிலுக்கு ந ாங் க…” கசான்னேலனக் ககாடி

திலக ் புடன் ார்க்க, அந்த ் ார்லேலய கண்டு ககாள் ளும் நிலலயில்
இல் லாத பீஷ்மா, கண்கலள மூடி, சீட்டில் சாய் ந்து அமர்ந்திருந்தான்.

“சின்னேநர நகாவில் ேந்துடுச்சு…” சதாசிேம் கசான்னது தான் தாமதம் ,

விடுவிடுகேன்று கீநழ இறங் கிய பீஷ்மா, நகாவிலினுள் நேகமாகச் கசல் ல,
ககாடி ரிதா மாக சதாசிேத்லத ் ார்த்தாள் .

“நான் என்ன த ் பு கசய் நதன்? என்லன இ ் டி கண்டுக்காம ந ாறார்?” மனதில்

நகட் தாக நிலனத்துக் ககாண்டு கேளியில் அேள் s முணுமுணுக்க, அது
சதாசிேத்தின் காதில் கதளிோக விழுந்தது.

“நான் ேண்டிலய நிறுத்திட்டு ேநரன்ம் மா… நாம உள் ள ந ாகலாம் … தம் பி அங் க
தான் நின்னுட்டு இரு ் ாரு…” ககாடிக்கு ஆறுதலாக அேர் கசால் லவும் , அலத
ஏற் றுக் ககாள் ள முடியாமல் தடுமாறிய ககாடிக்கு, பீஷ்மா தன் நமல் இே் ேளவு
நகா மாக இரு ் து ேலிலயக் ககாடுத்தது.

சதாசிேம் ேண்டிலய நிறுத்திவிட்டு ேரவும் , இருேரும் நகாவிலின் உள் நள

கசன்றனர் .“என்ன ஒே் கோரு இடத்துக்கும் உன்லன ோ… ோன்னு கேத்தலல
ேச்சா கூ ் பிடணும் ?” கசன்ற காரியம் உடநன நடக்காத கடு ்பில் பீஷ்மா
ககாடிலய ் ார்த்து நமலும் க ாரிய,

“தம் பி… ககாஞ் சம் நகா ் டாம ந சுங் க… ாேம் க ாண்ணுஅேலள ..

த்திரமா கூட்டிட்டு ேரத் தான் உள் ள ேந்நதன்… நீ ங் க ந சிட்டு சாமி கும் பிட்டு
ோங் கஎன்னால இந்த கேயில் ..நான் ேண்டிக் கிட்ட இருக்நகன் ..ல அே் ேளவு
தூரம் எல் லாம் நடக்க முடியாது…” அேர்கள் இருேலரயும் தனிலமயில் விட்ட
சதாசிேம் விலட ் க ற் று கசல் ல, பீஷ்மா ஏநதா ந ச ோலயத் திற ் தற் குள் ,

“இங் க ் ாருங் க… நான் நீ ங் க என்லன நடுநராடுல விட்டுட்டு ேந்துடுவீங் கன்னு

யந்து உங் கலள ் ார்க்கல… நாம ந சினது எல் லாம் காத்து ோக்குல அந்த
குணா காதுல எட்டி, அேனால எங் க உங் க உயிருக்கு ஆ த்து ேந்துடுநமான்னு
யந்துட்டு தான் ேந்நதன் ..நான் திரும் பி திரும் பி ் ார்த்ததும் அதனால தான் ..
அந்த குணாலே ழி ோங் கறதுல எனக்கும் சந்நதாஷம் தாநன… இலதக் கூட
உங் களால புரிஞ் சிக்க முடியலலயா?” என்றேள் ,

“நீ ங் க திட்டிக்கிட்நட இருந்தா… நான் அழக்கூட இல் லாம அ ் டிநய கல் லு

மாதிரி நிக்க… நான் ஒண்ணும் கல் லு கிலடயாது… எனக்கும் உணர்ச்சிகள்
இருக்குஅதுல அழறதும் ஒண்ணு ..…” ட டகேன்று ந சியேள் , அேலனத்
தாண்டிக் ககாண்டு நேகமாக நகாவிலலச் சுற் றத் கதாடங் கினாள் .

ககாடி கசான்னலதக் நகட்ட பீஷ்மா அதிர்ந்து நின்றான் .“எனக்கும்

உணர்ச்சிகள் இருக்கு…” மீண்டும் மீண்டும் அநத ோர்த்லதகள் அேனின்
காதுகளில் எதிகராலித்துக் ககாண்நட இருந்தது.

அந்த ோர்த்லதகள் லவித நகாணங் களில் அேனது மனலத ோட்டத்

கதாடங் கி இருக்க, பீஷ்மா சிலல ந ால நின்றுக் ககாண்டிருந்தான்.

“அே ஏன் இந்த ோர்த்லதலய கசால் லணும் ? அேளுக்கும் உணர்ச்சி

இருக்குன்னா… நான் அேநளாட உணர்வுகநளாட விலளயாடநறனா? நான்
ஏதாேது த ் பு கசய் யநறனா? எனக்கு ஏன் இந்த நிலலலம?” அந்த ோர்த்லதகள்
அேலன இம் சித்துக் ககாண்டிருக்க, சிறிது தூரம் கசன்று அேர்கலளத்
திரும் பி ் ார்த்த சதாசிேம் , பீஷ்மா திலகத்து நிற் லத ் ார்த்து அேனது
அருநக ேந்து, அேனது நதாலளத் தட்டினார்.

தட்டத்துடன் பீஷ்மா திரும் பி ் ார்க்க, “என்ன தம் பி? எதுக்கு இ ் ந ா மனசுல

எலதநயா ேச்சுக்கிட்டு இ ் டி அந்த ் க ண்லண ந ாட்டு திட்டிக்கிட்டு
இருக்கீங் க? மனசுல அ ் டி என்ன குழ ் ம் ? தயவு கசய் து இ ் டி எல் லாம்
இருக்காதீங் க தம் பி… நீ ங் க ந ாய் சாமி கும் பிட்டு ோங் கஅந்த க ாண்ணு ..
.ந ாய் சமாதான ் டுத்துங் க .ஏநதா நகாவிச்சுக்கிட்டு தனியா ந ாகுது”
அேலன சமாதானம் கசய் து நகாவிலுக்குள் அனு ்பி லேக்க, மலரின்
நிலனவுகள் அேலன ஆட்கக
் காள் ளத் துேங் கியது.

அன்று மலலர ் ார்த்த நிலனவுகள் , அேளுடன் ந சிய ோர்த்லதகள் ,

இறுதியாக அேள் கிளம் பிச் கசன்றது அலனத்தும் அேனது நிலனவுகளில் ேந்து
அலல நமாதியதுஅந்த கநாடிகலள ரசித்துக் ககாண்நட கமல் ல நகாவிலுக்குள் .
சிேன் சன்னதிக்குள் கசன்றேனது விழிகள் .நடந்து கசன்றான், கண்கலள மூடி
அமர்ந்திருந்த ககாடியின் மீது திந்தது.

கண்களில் கண்ணீர ்த் துளிகள் ேழிய சிலலகயன அமர்ந்திருந்த ககாடியின்

நிலல ஏநனா மனலத ் பிலசய, கமல் ல அேளது அருநக கசன்றேன், அேள்
அருநக அமர்ந்தான்.

அருகில் அலசவு கதரியவும் , கண்கலளத் திறந்து ் ார்த்த ககாடி, “சாரிந ..்ான்

உங் ககிட்ட அ ் டி ந சி இருக்கக் கூடாது..” கமல் ல முணுமுணுக்க,

“இல் ல ககாடிஉன் மனலச புரிஞ் சிக்காம ந சி இருக்கக் ..நான் உன்கிட்ட ..

கூடாது… என்னநோ மனசுல ஒரு மாதிரி ாரம் … அலத எனக்கு கசால் லத்
கதரியலஅ ் டி உன்லன ் ந சினதுக்கு சாரி ..… உன்லன கராம் ஹர்ட்
ண்நறன்..” அேளது லகலய ் ற் றிய பீஷ்மா அேளிடம் மன்னி ் பு நேண்ட,
பூலஜ முடிந்து கற் பூரம் காட்டுேதற் காக அடித்த மணியில் , இருேரும் ந ச்லச
நிறுத்தி இலறேலன ் ார்த்தனர்.

அன்ன அலங் காரத்தில் சிேன் அருள் ாலிக்க, இருேரின் மனதிலும் ாரம்

குலறேது ந ால இருந்தது.
கேளிநய ேந்த இருேரும் அலமதியாகநே நடக்க, மலருடன் தான் அமர்ந்த அநத
டிக்கட்டுகளில் அமர்ந்த பீஷ்மா, அந்த நிலனவுகளில் கண்கலள மூடிக்
ககாள் ள, “மலர் கூட இங் க உட்கார்ந்து ந சினீங்களா?” ககாடி கமல் லக் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்ஆமா ..… இந்த புறாலே எல் லாம் அே இங் க உட்கார்ந்து தான்
ரசிச்சுக்கிட்டு இருந்தா… நானும் இங் க உட்கார்ந்து ந ாட்நடா எடுத்நதன் ..
அ ் ந ா அே என்லனத் திரும் பி ் ார்த்தா…” பீஷ்மா அந்த நிலனவுகளில்
மூழ் கிச் கசால் லவும் , ககாடி அங் கிருந்த புறாக்கலள அண்ணாந்து ் ார்க்க,
அேலள ் ார்த்து புன்னலகத்த பீஷ்மா,

“கராம் அழகா இருக்கு இல் ல ககாடி..” அேளிடம் கிர,

“ஹ்ம் ம்… எந்த கேலலயும் இல் லாம கராம் சந்நதாஷமா இருக்குங் க இல் ல…
மனுஷங் களுக்கு தான் கேலல எல் லாம் …” என்றேள் ,

“நகாவிலலச் சுத்திட்டு ேரலாமா? என்னநோ சுத்தணும் ந ால இருக்கு…”

நகட்டுக் ககாண்நட, ஆேலாக பீஷ்மாலே ் ார்க்க,

“சரி ோ… நானும் உன் கூட சுத்தநறன்அ ் ..டிநய நாம கிளம் லாம் … நநரம்
சரியா இருக்கும் …” பீஷ்மா கசால் லவும் , ககாடி மண்லடலய உருட்ட, அேலள ்
ார்த்த அேனது புன்னலக நமலும் விரிந்தது.

தலரயில் தித்திருக்கும் ஓடுகளில் கால் லேத்து விலளயாடிக் ககாண்டு ேந்த

ககாடிலய ் ார்த்த பீஷ்மாவிற் கு அேளது சிறு பிள் லளத்தனம் சிரி ் ல
ேரேலழக்க, இயற் லகயான அேனது குறும் புக் குணம் தலல தூக்க,

“நகாவில் ல எத்தலன கல் லு ந ாட்டு இருக்காங் கன்னு அளந்து முடிச்சிட்டியா?”

கிண்டல் கசய் யவும் , ககாடி விழிக்கத் கதாடங் க, அலத ் ார்த்து கடகடகேன
சிரித்தேன்,

“விட்டா… இங் க நகாடு கிழிச்சு கநாண்டி விலளயாடுே ந ாலநயநாம அ ் றம் ..

ஒருநாள் ேந்து விலளயாடலாம் … இ ்ந ா ககாஞ் சம் நேகமா நட தாநய…”
பீஷ்மா சிரித்துக் ககாண்நட லக எடுத்து கும் பிட, அேனது நகலிலய ்
புரிந்தேள் அழகாக கேட்க ் ட, அேர்கள் இருேரும் ந சி சிரி ் லத ் ார்த்து
அங் கிருந்த ஒரு ஆங் கிநலயர், பீஷ்மாவிடம் ேந்து ஏநதா கசால் லவும் , பீஷ்மா
நயாசலனயுடன் ககாடிலய ் ார்த்தான்.

“என்ன நகட்கறாங் க?” அேர் நகட் து புரியாமல் அேள் பீஷ்மாலேக் நகட்கவும் ,

“ஒண்ணும் இல் லல…” என்றேன், ஏநதா லசலக கசய் துவிட்டு,

“அேருக்கு நம் ம ந ாட்நடா நேணுமாம் நம் ம நஜாடி கராம் க ாருத்தமா ..

இருக்காம் … அது தான் ந ாஸ் ககாடுக்கச் கசால் றார்… ககாஞ் சம் அலசயாம
நில் லு…” என்றேன் ககாடிலய கநருங் கி நிற் க, ககாடி சுதாரித்து விலகுேதற் குள் ,
அேரும் ட்கடன்று அேர்களது உருேத்லத தனது ககமராவில் திவு கசய் து
ககாண்டார்.
“கேரி க்யூட் க ் பிள் … ஹா ் பி நமரீட் லலஃ ் …” அேர் ோழ் த்திவிட்டு நகர்ந்து
கசன்றுவிட, அேர் கசான்னலதக் நகட்ட ககாடி அதிர்ந்து நிற் க, அலத கண்டு
ககாள் ளாத பீஷ்மாநோ, அேருக்கு நன்றி கூறி விலடக் ககாடுத்து,

“என்ன அ ் டிநய நின்னுட்ட… ோநநரமாச்சு நாம கிளம் லாம் ..…” என்றேன்,

முன் நன நடக்கத் கதாடங் கினான்.

“இேரு மனசுல என்ன நிலனச்சிட்டு இருக்காருசில நநரம் க ..்ாயறேர், அேங் க

கல் யாணம் ன்னு கசான்ன உடநன அேலன புரட்டி எடுக்காம இ ் டி ந சாம
ந ாறாநரலஹநயா ககாடி ..… மண்லட இே் ேளவு தான் காய முடியுமா? இன்னும்
ஏதாேது ாக்கி இருக்கான்னு கதரியலலநய” தனக்குத் தாநன புலம் பிக்
ககாண்டு ேந்தேள் , நகாவிலின் கேளிநய பீஷ்மா நிற் கவும் , அேனிடம்
நேகமாக கசன்று நின்றாள் .

“ ார்த்து கமல் ல ோம் மா… இ ் ந ா நாம ந ானா நநரம் சரியா இருக்கும் …

சதாத்தா எங் க?” ககாடியிடம் கசால் லிக் ககாண்நட பீஷ்மா கண்கலளச் சுற் றித்
துழாேத் கதாடங் க, நகாவிலின் எதிர் ் புறம் அேர்களது கார் இரு ் லத ்
ார்த்தேன்,

“கார் அங் க நின்னுட்டு இருக்கு… ோ ந ாகலாம் … ார்த்து ஜாக்கிரலதயா ோ..”

ககாடியின் லகலய ் பிடித்துக் ககாண்டு சாலலலயக் கடக்க, பீஷ்மாவின்
பின்னால் ேந்தேளிடம் ,

“ககாஞ் சம் சீக்கிரம் ோ..” என்ற டி அேன் நடக்க, அ ் க ாழுது நேகமாக ேந்த
ஒரு கார் ககாடியின் மீது நமாதுேது ந ால் இருக்கவும் , கலடசி நிமிடத்தில் ,
அந்தக் கார் கட்டு ் ாட்லட மீறிய நேகத்தில் ேருேலத கேனித்த பீஷ்மா
அேலளத் தன்நனாடு இழுத்துக் ககாள் ள, அந்த வி த்தில் இருந்து ககாடி
த ் பினாள் .

கட்டு ் ாட்லட மீறிச் கசன்ற கார், சாலலயின் நடுநே ந ாட ் ட்டிருக்கும்

கம் பிகளில் முட்டிக் ககாண்டு நிற் க, வி த்து நடக்கவிரு ் லத கேனித்திருந்த
சதாசிேம் , ககாடியின் அருநக நேகமாக ஓடி ேந்தார்.

“அம் மா… உனக்கு ஒண்ணும் அடி டலலநய ய ் டாநதம் மா ..…” அேலள

சதாசிேம் சமாதான ் டுத்திக் ககாண்டிருக்க, ஆத்திரம் கண்லண மலறக்க,
அந்த காரின் அருநக நேகமாக ஓடிச் கசன்ற பீஷ்மா, அந்த காரின் ஏர் லூனின்
உதவியுடன் த ்பி ் பிலழத்து இருந்தேலன கேளியில் இழுத்து அடிக்கத்
கதாடங் கினான்.

“ஏண்டா… கார்ல ஏறினா கண்ணு மண்ணு கதரியாதா? எ ் டிடா இ ் டி

ேண்டிலய ஓட்டறீங் க? அந்த க ாண்ணுக்கு அடி ட்டு இருந்தா என்னடா
கசய் ே?” நகா மாக ந சிக் ககாண்நட பீஷ்மா அேலன பிடித்து இழுக்க,

“கார்ல பிநரக் திடீர்னு நேலல கசய் யல சார்… நான் அேங் க நமல இடிக்காம
இருக்க முயற் சி கசய் நதன்… இந்த ் க்கம் ேந்த ஸ்லச ் ார்த்து ககாஞ் சம்
யந்துட்நடன்அதான் ..…” பீஷ்மாவின் அடிகளுக்கு இலடநய அேன் கசால் லி
முடிக்க, அங் கிருந்த ட்ராபிக் ந ாலீஸ் பீஷ்மாவிடம் இருந்து அந்தக்
கார்க்காரலன பிரித்து விலக்கிவிட்டு, தன் னுலடய கடலமலய கசய் யத்
கதாடங் க, நகா மாக பீஷ்மா ககாடியின் அருநக ேந்தான்.

மயிரிலழயில் உயிர் பிலழத்திருந்தேளது உடல் , நடக்கவிருந்த நிகழ் விலன

நிலனத்து யந்து நடுங் கிக் ககாண்டிருந்ததுஅேளது நிலலலயக் கண்ட .
சதாசிேம் , அேலள கமல் ல காருக்கு அலழத்துச் கசன்று அமர லேத்து
தண்ணீலரக் ககாடுத்தாலும் , அேளது உடலின் நடுக்கம் குலறயாமல்
இருக்கவும் , அேர் கசய் ேதறியாது திலகத்து நின்றுக் ககாண்டிருக்க, அேள்
அருநக ேந்த பீஷ்மா, அேளது நிலலலயக் கண்டு, அலத விட தட்டத்துடன்,

“ஒரு நிமிஷம் கசத்நத ந ாயிட்நடன்டி…” கண்கலள மூடிச் கசான்னேன்,

அேலள இழுத்து தனது மார்ந ாடு அலணத்துக் ககாண்டான்.

24. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“உனக்கு ஒண்ணும் இல் லலநயஅடிகிடி ஏதாேது ட்டுச்சா ...?” பீஷ்மா

ககாடிலய அலணத்த நிலலயிநலநய நகட்க, அேளது உடலின் நடுக்கம்
அேனுக்கும் , அேனது இதயத் துடி ் பின் நேகம் அேளாலும் உணர முடிந்தது.

“ககாடிஜூஸ் குடிக்கறியா ...? ககாஞ் சம் உனக்கு ரிலாக்ஸ் ஆகும் ...” சற் று
நிதானித்துக் ககாண்டு பீஷ்மா நகட்டாலும் , அேனது இதயம் நேகமாக துடித்துக்
ககாண்டு தான் இருந்தது.

“இல் ல..நேண்டாம் ...” என்ற ககாடி இன்னமும் யத்தினில் அேனது மார்பில்

தஞ் சம் புக,

“ ய ் டாநத ககாடிபிநரக் பிடிக்காம ...இது நேற யாநரா தான் ககாடி ..

ேந்திர்ுக்காங் க ந ாலஉனக்கு ஒண்ணும் ... ய ் டாநத ...குணா இல் லம் மா ...
...ஆக நான் விட மாட்நடன்” கமல் ல தன்லன சுதாரித்துக் ககாண்ட பீஷ்மா
அேளுக்கு ஆறுதல் கசால் ல,

“இல் லஎனக்கு என்னநோ அேன் உங் கலள குறி கேச்சு ேந்தது ந ாலத் தான் ...
நீ ங் க நேணா கார ...ஜாக்கிரலதங் க ...இருந்தது்்லநய இருங் கநான் ந ாய் ...
...என்ன கசய் யனும் ன்னு கசால் லுங் க ...கம் ் லளன்ட் ககாடுத்துட்டு ேந்துடநறன்
...நாநன கசய் யநறன் ” தன்லன சுதாரித்துக் ககாண்ட ககாடி பீஷ்மாவிடம்
கசால் லவும் , பீஷ்மாவின் அலண ் பு இறுகியது.

“தம் பிநாம கிளம் லா ...கராம் நநரம் இங் க இருக்க நேண்டாம் ..ம் ..

...நேலலலய முடிச்சிட்டு சீக்கிரம் த்திரமா ஊருக்கு ந ாய் நசரலாம் ”
இருேரும் கலங் கி இரு ் லத ் ார்த்து சதாசிேம் கசால் லவும் ,

“ஆமாநாம சீக்கிரம் நேலல எல் லாம் ...சதாத்தா கசால் றதும் சரி தான் ...
உன்லன ஊருக்குள் ள த்திரமா ககாண்டு ந ாய் விட ..முடிச்சிட்டு ந ாகலாம் ற
ேலர எனக்கு நிம் மதியா இருக்காது...” கசான்ன பீஷ்மா ககாடியின் அருநக ஏறி
அமர்ந்தான்.

“நான் நநரா ந ாலீஸ் ஸ்நடஷனுக்கு ந ாநறன் ...” என்ற சதாசிேம் , காலர அேர்
கசான்னது ந ாலநே நநராக ந ாலீஸ் ஸ்நடஷனிற் கு முன் ககாண்டு
நிறுத்தினார்.

“நீ இங் கநய இரு...நான் ேநரன் ...” என்ற பீஷ்மா, நேகமாக உள் நள கசன்று, அந்த
காேல் துலற அதிகாரி இரு ் லத உறுதி கசய் துக் ககாண்டு ககாடிலய
அலழக்க ேந்தான்.

“ந ாலீஸ் இருக்காங் களா?” அேன் நேகமாக ேருேலத ் ார்த்த ககாடி நகட்க,

“ஹ்ம் ம்..சீக்கிரம் உள் ள ோ ..இருக்காங் க ...” அேலள முன்நன அனு ்பிவிட்டு

அேன் பின்நன கசல் ல, ககாடி அேலன ் ார்த்துக் ககாண்நட உள் நள
கசன்றாள் .

உள் நள கசன்றேர்கள் , மலரின் வி த்தில் சந்நதகம் இரு ் தாக ஒரு

கம் ் லளன்ட்லடக் ககாடுத்துவிட்டு கேளியில் ேந்தனர்.

“நான் அந்த ஆள் நமாத ேந்தலத கம் ் லளன்ட் ககாடுத்திரு ்ந ன்நீ ங் க தான் ..
...நேண்டாம் ன்னு கசால் லிடீங் க” ககாடி குலற ் ட, அேலள ் ார்த்து
புன்னலகத்தேன்,

“இ ் ந ா எதுவும் நேண்டாம் நாம சீக்கிரம் ந ானாத் தான் துலர அேநராட ...

...நேலலலயத் கதாடங் க முடியும் ” பீஷ்மா கசால் லிக் ககாண்நட திரும் , அேன்
ஆச்சரிய ் டும் டி அேனது க ரிய ் ா அங் கு நின்றுக் ககாண்டிருந்தார்.

“க ரிய ் ா...” பீஷ்மா ஆச்சரிய ் ட,

“உன்லன எேநனா கார்ல நமாத ேந்தானாநம...” அேர் நகட்க,

“இல் ல க ரிய ் ா... ய ் ட ஒண்ணும் இல் ல ...அது தற் கசயல் தான் ...”
அேருக்கு பீஷ்மா ஆறுதல் கசால் ல, அேலரயும் , அேருலடய ாதுகா ் பிற் க்கு
ேந்திருந்தேர்கலளயும் ார்த்த ககாடி பீஷ்மாவின் பின்நன ஒளிந்துக்
ககாண்டாள் .

“ஹ்ம் ம்சதாசிேத்துக்கு ந ான் ...நான் ஒரு நேலலயா தஞ் சாவூருக்கு ேந்நதன் ...
அதான் நான் உடநன இங் க ..அேரு இந்த விஷயத்லத கசால் றார் ..கசய் தா
...ேந்நதன்” அேனது க ரிய ் ா கசால் லவும் ,

“ஹ்ம் ம் இே தான் ... ய ் ட ஒண்ணும் இல் ல க ரிய ் ா ...நடுங் கிட்டா...” என்ற

பீஷ்மா, அ ் க ாழுது தான் ககாடி தனது அருகில் இல் லாதலதக் கண்டு,
திரும் பி ் ார்க்க, அேனது பின் நனாடு ஒண்டிக் ககாண்டிருந்தேலளக்
கண்டேனுக்கு சிரி ்பு ேந்தது.

“இே தான் க ரிய ் ா நான் கசான்ன ககாடி ..சரியான யந்தாங் ககாள் ளி ...
உங் கலள ் ார்த்து யந்த்ு ஒளியறா ாருங் கநளன்...” ககாடிலய அேன்
ேம் புக்கு இழுக்க,

“அகதல் லாம் ஒண்ணும் இல் ல..” அேள் முணுமுணுக்க, அேலள ் ார்த்து

புன்னலகத்தேர்,

“கம் லளன்ட் ககாடுத்துட்டியாம் மாநான் ...நீ எதுக்கும் ய ் ட நேண்டாம் ...

இன்னும் ஒரு ோரத்துக்குள் ள அந்த க .. ார்த்துக்கநறன்்ுணாலே அகரஸ்ட்
ண்ணிடலாம் அேன் கேளிய ேரநே முடியாத அளவு நகலச ஸ்ட்ராங் ...
என்ன ... ண்ணிடலாம் ” என்றேலர ் ார்த்து அேள் தலலயலசக்க,

“மதியம் ஆகிடுச்சுஉங் க முகத்லத ் ார்த்தாலும் கலளச்சு ...எனக்கு சிக்குது ...

நீ ங் க அ ் டி ..ோங் க சா ் பிட ந ாகலாம் ..தான் இருக்குநய ஊருக்கு
கிளம் புங் க..” இருேலரயும் சா ் பிட அலழத்தேர், பீஷ்மாலே ் ார்க்க, அேன்
புன்சிரி ் புடன்...

“உங் க இஷ்டம் க ரிய ் ா...நானும் அேளும் கார்ல ேநராம் ...” என்ற பீஷ்மா
ககாடிலய ் ார்க்க, ககாடி தயக்கத்துடன் நின்றுக் ககாண்டிருந்தாள் .

“ோ...ந ாகலாம் ...” பீஷ்மா அேளது லகலய ் பிடித்து காரில் ஏற் ற, நால் ேரும்
நஹாட்டல் கசன்று உணலே முடிக்க, “எல் லாம் நல் ல டியா நடக்கும் பீஷ்மா ...
உனக்காக நாங் க கேயிட் ண்ணிட்டு ..சீக்கிரம் நம் ம வீட்டுக்கு ேந்துடு ..ககாடி
..இருக்நகாம் ” அேளிடம் கசான்னேர், அேள் அலமதியாக தலலகுனிய,

“ஆனாலும் நீ இே் ேளவு அலமதியா இருக்கக் கூடாதும் மாகங் காலே ..

...சமாளிக்கிறநத கராம் கஷ்டம் ” அேரும் கிண்டலாகச் கசான்னேர், காரில்
ஏறி ் புற ் ட, அேலர முலறத்துக் ககாண்நட பீஷ்மா காரில் ஏறினான்.

பீஷ்மாலேத் திரும் பித் திரும் பி ் ார்த்துக் ககாண்நட ககாடி ேர, “என்ன

என்கிட்ட ஏதாேது நகட்கணுமா?” அேளது ார்லேலய புரிந்துக் ககாண்டேன்
ந ால பீஷ்மா நகட்க,

“ஹ்ம் ம்...” ககாடி மண்லடலய உருட்ட,

“என்ன நகட்கணும் ?” அேள் புறம் திரும் பி அமர்ந்துக்ககாண்நட நகட்டேலன ்

ார்த்து சிரித்த சதாசிேம் ,

“தம் பிஅரசியல் ே ...நீ ங் க டாக்டரா இல் ல ..அது ஒண்ணும் இல் ல ..்ாதியான்னு

அந்த ் க ாண்ணு நகட்க நிலனச்சிருக்கும் அது தாநனம் மா ...?” பீஷ்மாவிடம்
கசான்னேர், அேளிடம் உறுதி ் டுத்திக் ககாள் ள, ‘ஆம் ’, ‘இல் லல’ என்று
இரண்டு க்கமும்
தலலயலசத்தேள் , பீஷ்மாலே நகள் வியாக ் ார்த்தாள் .

“நான் டாக்டர் தான்எங் க க ரிய ் ாவுக்கு எங் க ஊர ...்்ல மரியாலத கராம்

அதிகம் அதனால நாம அந்த ...கடல் லில கூட ..ஊர்ல மட்டும் இல் ல ...
..மரியாலதலய ககடுக்க நேண்டாம் ன்னு அந்த துலறலய சூஸ் ண்ணல”
கசன்ற நேலல நல் ல டியாக முடிந்த ஒருவித திரு ் தியில் அேன்
கிண்டலடிக்கவும் , ககாடி பீஷ்மாலே ் ார்த்து சிரி ் ல அடக்க,

“சின்னேநராட அ ் ா க ரிய ேக்கீல் ககாடிம் மாஅேரு நகார்டக

் ்கு ந ானாநல ..
அந்த அளவு ..அந்த நகஸ் நியாயமான நகஸ் தான்னு எல் லாருக்குநம கதரியும்
..உங் க நகஸ் கூட அேர் தான் ோதாட ் ந ாறார் ...நநர்லமயானேர்ம்மா
...சீக்கிரநம உன்லன ் ார்க்க ேருோர்ம்மா” சதாசிேம் பீஷ்மாலே ் ார்த்து
சிரித்துக் ககாண்நட கசால் லவும் ,
பீஷ்மா அேலள ார்த்து கண்ணடிக்க, ககாடி தான் அேனது புன்னலகயின்
தாக்கத்தில் சிக்கிக் ககாண்டாள் .

“அேருக்கும் எங் க ஊர்ல மரியாலத அதிகம் அேநராட ந லரக் ககடுக்க ..

நேண்டாம் ன்னு தான் நான் அலதயும் s டிக்காம இ ் டி டாக்டர் ஆகிட்நடன் .
எங் க அந்த ஊர்ல இருந்தா நமக்கு மரியாலத இல் லாம ந ாயிடுநமன்னு தான்
நான் இங் க ஓடி ேந்நதன் ...” சிரித்துக் ககாண்ட பீஷ்மா கசால் ல,

“நீ ங் க யார் மரியாலதலயயாேது ககடு ்பீங் களா? அகதல் லாம் சும் மா டாக்டர்
சார்இ ் ந ா எங் க ஊர்ல உங் க நமல எல் லாரும் எே் ேளவு மரியாலத .
ேச்சிருக்க்ாங் கன்னு உங் களுக்குத் கதரியாதுநீ ங் க கசால் றலத நேத ோக்கா ..
நம் ற அளவுக்கு இந்த குறுகிய காலத்துல நீ ங் க எங் க ஊர் மக்கள் கிட்ட இடம்
..பிடிச்சிருக்கீங் க” அேனிடம் சீரியசாக தில் கசான்னேள் ,

‘என் மனலசயும் தான்...’ என்று மனதினில் நிலனத்தேள் , அதற் கு நமல் ந சாமல்

கண்கலள மூடிக் ககாண்டாள் .

அேளது மனம் எங் கு கசன்று நின்றிருக்கும் என்று உணர்ந்தேன் ந ால பீஷ்மா

அலமதியானான்இருேரும் ஊருக்குள் ேந்து நசர ., துலர அேர்களுக்காகநே
மிகவும் ஆேலாக காத்திருந்தான்.

அேன் ஆேலாக நிற் லத ் ார்த்த பீஷ்மா, அேனிடம் ஓடிச் கசல் ல, “துலர ..

என்ன ரக்ாம் ஆேலா நின்னுட்டு இருக்கீங் க? என்ன விஷயம் ?” பீஷ்மாவும்
ஆேலுடன் நகட்க,

“சார்அேரு ஊருக்குள் ள .. க்கத்து ஊருக்கு புது இன்ஸ்க க்டர் ேந்துட்டாராம் ..

இங் க நடக்கற திருவிழால எந்த த ் பு தண்டாவும் நடக்கக் கூடாதுன்னு ..ேந்து
அேலர ் ...எச்சரிச்சுட்டு ந ாயிருக்காரு ார்க்கநே கராம் லதரியமான,
நநர்லமயானேர் ந ால இருக்கு...” பீஷ்மாவின் லகலய ் பிடித்துக் ககாண்டு
கசான்னேன்,
“ஊர்க்காரங் ககிட்ட என்ன பிரச்சலனன்னாலும் என்கிட்நட ேந்து கசால் லுங் க ...
கராம் சந்நதாஷமா ..நான் ார்த்துக்கநறன்னு கசால் லிட்டு ந ாயிருக்கார் சார்
நான் ..இருக்கு ந ாய் கம் ் லளன்ட் ககாடுத்துட்டு ேநரன்அேலன சீக்கிரம் ...
..அகரஸ்ட் ண்ணனும் ” துலர நேகமாக கசால் ல,

“ஹ்ம் ம்அந்த ..நானும் கர ் கரஷ் ஆகிட்டு ேநரன் ..ஒரு த்து நிமிஷம் துலர ...
..இன்ஸ்க க்டர்கிட்ட இன் கனாரு கம் ் லளன்ட் கா ்பியும் ககாடுக்கணும்
அ ் ந ா தான் கரண்டு ஸ்நடஷன்்லலயும் ஒரு முடிவு ண்ணி ் ாங் க..” என்ற
பீஷ்மா, அங் கிருந்த ஒரு நநாயாளிலய ் ார்க்க, அேர் ேயிற் று ேலியால்
அேதி ் ட்டுக் ககாண்டிருக்கவும் ,

“இன்லனக்கு காலலயில இருந்து யாராேது ேந்தாங் களா?” நகட்டுக் ககாண்நட

பீஷ்மா தனது நேலலலய கேனிக்கத் கதாடங் கினான்.

“இல் ல சார்இ ் ந ா இேரு தான் ..ஒருத்தர் காய் ச்சல் ன்னு ேந்தாங் க ...
...ேந்திருக்கார்” துலர தில் கசால் ல, அலதக் நகட்டுக் ககாண்ட பீஷ்மா,
இன் கனாரு நநாயாளி ேரவும் ,

“சரிங் க துலரஅ ் ந ா நீ ங் க ந ாய் சா ்பிட்டு உங் க நேலலலய முடிச்சிட்டு ..

அந்த இன்ஸ்க க்டர் ஏதாேது நகட்டா நான் ..ோங் கந்ாயிட்டு ேந்த
விஷயத்லதச் கசால் லுங் க..நான் இங் க ார்த்துக்கநறன் ..” இருேரும் பூடகமாக
ந சிக் ககாண்டிருக்க, கங் கா அேலனத் நதடி நேகமாக ஓடி ேந்தார்.

அேலர ் ார்த்த பீஷ்மா “என்னம் மா? ஏன் இ ் டி ஓடி ேரீங்க? ஒரு ாதி நாள்
என்லன ் ார்க்காம இருந்ததுக்கு இ ் டி ஒலிம் பிக்ஸ்ல ஓடறது மாதிரி
ஓடறீங் க?” இத்தலன நநரம் சதாசிேம் நடந்த அலனத்து விஷயங் கலளயும் கூறி
இரு ் ார் என் லத புரிந்துக் ககாண்டு அேன் கிண்டல் கசய் ய, அேனது
நதாளில் ஒரு அடி லேத்தேர்,

“உனக்கு எல் லாநம விலளயாட்டு தான்உனக்கு அடிகிடி ட்டு இருந்தா என்ன .

கசய் யறது?” கங் கா அேலனக் கடிய,

“ஒண்ணும் ஆகாதும் மாஅது தான் எனக்குத் துலணயா மலர் ேந்து ...

..அே எனக்கு எலதயும் ேர விட்டிருக்க மாட்டா ...இரு ் ாநள” பீஷ்மா
கசால் லவும் , கங் கா அேலன ரிவுடன் ார்த்தார்.

“பீஷ்மா..நாம ந சலாம் ..நீ நேலலலய முடிச்சிட்டு வீட்டுக்கு ோ ..” அேலன

ஒருமாதிரி ார்த்துக் ககாண்நட அங் கிருந்து கிளம் பிச் கசன்றேருக்கு துக்கம்
கதாண்லடலய அலடத்தது.

“சதாசிேம் கசான்னலதக் நகட்டு நான் பீஷ்மா ஒரு முடிவுக்கு ேந்துட்டான்னு

நிலனச்சு எே் ேளவு சந்நதாஷ ் ட்நடன்இ ் டி மறு டியும் குழ ் பி ..
என் பிள் லள ..கடவுநள ..ேச்சிருக்காநனக்கு இ ் டி ஒரு நிலல ேர நேண்டாம் ..”
கங் கா மனதினில் புலம் பி ககாண்நட வீட்டிற் குள் ேர,

“அேருக்கு ககாடி நமல நிலறய அன்பிருக்கு அம் மா...” அேரது பின்புறம் நகட்ட
குரலில் கங் கா அதிர்ந்து திரும் பினார்.

அேரது பின்புறம் நின்றிருந்த க ண்லண ் ார்த்தேர் திலக ் பில் அயர்ந்து

நிற் க, “நான் மலர்என்லன ் த்தி உங் களுக்கு ...ககாடி இல் ல ...
...கதரிஞ் சிருக்கும் ” தன்லன அறிமுக ் டுத்திக் ககாண்டேள் , தயக்கத்துடன்
கங் காலே ் ார்த்தாள் .

கங் கா திலகத்து நிற் கும் க ாழுநத ..“உங் களுக்கு நான் எே் ேளவு நன்றி
கசான்னாலும் த்தாதுங் கஇருந்தாலும் .. நான் ல ஆயிரம் முலற நன்றி
கசால் லிக்கநறன்அே சின்ன ் ..என் தங் லகலய த்திரமா ார்த்துக்நகாங் க ..
...கராம் நல் லே ..க ாண்ணு” லகலயக் கூ ் பிக் ககாண்டு மலர் கசால் லவும் ,

“நீ ஏன்ம் மா இ ் டி ..நீ ..?” கங் கா ஆற் றாலமயால் நகட்க,

“எல் லாம் விதிம் மாநேற என்ன கசால் ல ..? எங் கலள ் டுத்தினதுக்கு, அந்த
குணா அனு விக்கணும் அநத ந ால ..எனக்கு அது ந ாதும் ...அனு வி ் ான் ..
..அதுவும் உங் க லகல தான் இருக்கு ..ககாடிக்கு நல் ல ோழ் க்லக அலமயணும் ”
கண்ணீருடன் கசான்னேலள கங் கா கேறித்து ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தார்.

“உன்லன விரும் பினலத தவிர என் ல யன் என்னம் மா ாேம் கசய் தான்நீ ..
ஏன் ககாடிநயாட அேலன நசர்க்கணும் ன்னு நிலனக்கிற? அேன் நீ ன்னு
நிலனச்சுத் தான் ககாடி கூட ழகினான்னு கதரியும் தாநனஏன்ம் மா ..?” தனது
மகனுக்காக கங் கா நகட்க, ஒரு விரக்தி ் புன்னலகயுடன்,

“என் ோழ் க்லக முடிஞ் சு ் ந ாச்சுஎன்லன உயிரா நநசிக ..்்கிற அேநராட

ோழ் க்லகயும் என் கூட ் பிறந்தேநளாட ோழ் க்லகயும் நல் ல டியா ...
..அலமயணும் ன்னு தான்ம் மா
நீ ங் கநள கசால் லுங் கநளன்அதுவும் ஒரு சில ..என்லன அேர் ஒநர ஒருமுலற ...
அதுல நான் அேநராட ஒரு த்து நிமிஷம் ந சி ...மணிநநரம் மட்டுநம ார்த்து
இருந்தாநல அதிகமா இருந்திருக்கும் அந்த த்து ..அந்த சில மணித்துளிகள் ள ...
நிமிஷ ந ச்சுல அேர் என்லன ் த்தி என்ன புரிஞ் சு இரு ் ார்ன்னு நீ ங் க
நிலனக்கறீங் க? எல் லாநமோ?

என் நமல ஆலச ் ட்டாரு தான்அேருக்கு நான் எங் க இருநகன்நன ..ஆனா ..

நானா அேலர இந்த ஊருக்கு ேர ேலழச்சு ..கதரியாது தாநன
..அேருக்கு அந்த விஷயநம கதரிஞ் சு இருக்காது தாநன ..ந ாயிருந்தான்னா”
கமல் லிய குரலில் கசான்னேலள இலட மறித்து,

“அேன் உன்லனத் நதடி கண்டு பிடிக்க முயற் சி கசய் திருந்தா கண்டு பிடிச்சு
இரு ் ான்தனது மகனுக்காக ேக்காலத ...்்து ோங் க...” மறு ் ாக தலலயலசத்த
மலர்,

“இல் லஇந்த மூணு மாசமா என்நனாட ந ாட்நடாலே ேச்சு ார்த்துட்டு ...

...அேர் எந்த முயற் சியுநம எடுக்கல ..இருந்தாநர தவிர” என்றேள் , அேரது
அதிர்ந்த முகத்லத ் ார்த்து,

“கண்டி ் ா அ ் டிநய விட்டு இருந்தா ஒரு தடே ார்த்த க ாண்ணுமனசுல ..

இ ் ந ா என்லன யாருன்நன கதரியாம ..நிக்காம ந ாய் இரு ் ந ன்
ந ாயிருந்தா என்னம் மா கசய் திரு ் ாங் க? என்லன நிலனச்சிக்கிட்டு
அ ் டிநயோ இருந்திரு ் ாங் க? இல் ல அ ் டி இருக்கத்தான் நீ ங் க
விட்டுடுவீங் களா? அேருக்கு நேற நல் ல ோழ் க்லகலய அலமச்சுக் ககாடுக்கத்
தாநன ார் ் பீங் க? இ ் ந ா நான் யாருன்னு கதரிஞ் சது தான் பிரச்சலனயா
இருக்கும் ந ால ...என் விதி ...அலத கதரிய விடாம நானும் ல நாள் தடுத்நதன் ..
...இ ் டி அல் லாட நேண்டி இருக்கு” சலி ் ாக கசால் லிக் ககாண்நட
கசன்றேள் ,

“அேர் என்லன உணர்ற அளவுக்கு எல் லாம் என் கூட ழகலலம் மா ...
அத்ுக்காக அலதநய மனசுல ேச்சுக்கிட்டு அேலர தனியா தவிக்க விடலாமா?
அேர் ககாடிலய எங் க இருந்தாலும் ககரக்ட்டா உணர்ோர்...அது நிச்சயம் ...”
என்றேள் , மீண்டும் கங் காலே நநாக்கி லகக் கூ ் பி,

“நீ ங் க தான் ஒரு நல் ல முடிோ எடுக்கணும் மாஇங் க ககாடிக்கு நடக்கற ...
எல் லாநம உங் களுக்்குத் கதரியும் தாநனஅேலள நீ ங் க த்திரமா ...
குணாவுக்கு ...சத்தியமா நான் ோக்கு ககாடுக்கநறன் ... ார்த்துக்நகாங் க
தண்டலன கிலடச்சதுக்கு அ ் றம் , நான் உங் க யார் கண்ணுலலயும் ட
மாட்நடன்...அேலரயும் குழ ் மாட்நடன் ..” கண்ணீருடன் ககஞ் சியேலள ்
ார்த்த கங் கா மனதினில் ,

“ஹ்ம் ம்இே் ேளவு நல் ல க ண்லண என் ல யன் ார்த்த உடநன விரும் பினது ...
...த ் பில் லல” என்று நிலனக்கத் தான் முடிந்தது.

“அேர்கிட்ட க்குேமா ந சி அேலர சம் மதிக்க லேங் கம் மாநான் அேர் ..

...ககாடிலயயும் அேருக்கு பிடிச்சிருக்கு ..கண்ணுலநய ட மாட்நடன்
இன்லனக்கு அேளுக்கு ஒண்ணுன்ன உடநன கராம் யந்து ் ந ாயிட்டார் .
..அந்த அன்பு அேங் கலள நசர்த்து லேக்கும் ” அேள் ந சிக் ககாண்நட ந ாக,
கங் கா அேலள ் ரிதா மாக ் ார்த்துக் ககாண்டிருக்க,

“என்னநோ உங் ககிட்ட ந சணும் ந ால இருந்ததுநீ ங் க ..அதான் ந ச ேந்நதன் ..

..தான் ககாடிலய ் ார்த்துக்கணும் ” என்று ந சிக் ககாண்டிருந்தேள் , சதாசிேம்
ேருேலத கேனித்து,

“சதாத்தா ேராங் கஇனிநம உங் க யார் கண்லலயும் ...நான் கிளம் நறன்ம் மா ...
.. ட மாட்நடன்” என்றேள் நேகமாக புழக்கலட ் க்கம் ஓடி மலறய, கங் கா
அேலள ார்த்துக் ககாண்நட நின்றிருந்தார்.
“என்னம் மா அங் க ார்த்துட்டு நின்னுட்டு இருக்கீங் க?” பீஷ்மா நகட்க,

“மலர்..” என்று கதாடங் கிய கங் கா, தன்லன சுதாரித்துக் ககாண்டு,

“இல் ல ...யாநரா பின் க்கம் ந ானா மாதிரி இருந்ததுன்னு திரும் பி ் ார்த்நதன் ..

ககாடி எ ் டி இருக்கான்னு ார்த்துட்டு ேந்தியா ...சரி கசால் லு ...அதான்?”
பீஷ்மாவின் முகத்லத ் ார்க்காமல் அேர் ந சிக் ககாண்நட ந ாக,

“ஹ்ம் ம்நான் கசான்ன மாதிரி மலர் உங் கலள ேந்து ார்த்துட்டு ந ாயாச்சா ...?
சரிநான் ந ாய் ககாடிலய ் ார்த்துட்டு துலர ேராங் களான்னு ...விடுங் க ..
அேர்கிட்டநய நான் கம் ் லளன்ட் கா ் பிய ககாடுத்து .. ார்த்துட்டு ேநரன்
அனு ்பி இருக்நகன்அங் க என்ன கசான்னாங் கன்னு கதரிஞ் சிக்க நான் ..
..இனிநம நேலல நிலறய இருக்குநம ..காத்துக்கிட்டு இருக்நகன்” என்றேன்,

“ஒரு டீ ந ாட்டு லேங் க...” என்ற டி முகத்லத கழுேச் கசல் ல, கங் கா

க ருமூச்சுடன் உள் நள நகரத்துச் கசன்றார்.

பீஷ்மா தயாராகி ேருேதற் கு முன்ந துலர சிறிது தட்டமாக ேந்து நின்றான் .

அலத ் ார்த்த பீஷ்மா, “என்னாச்சு துலர? எல் லாம் ஓநக தாநன?” என்று நகட்க,

“எல் லாநம ஓநக தான் சார்நான் என் க ண்டாட்டிலயக் காநணாம் ன்னு ...
எங் க மாமனாருக்கு கமாதல் ல ந ான் கசய் து ..கம் ் லளன்ட் ககாடுத்துட்நடன்
அே ேந்தாளான்ன்ு நகட்டு, அ ் டிநய தட்டமா ந சிஅே எங் கநயா ...
அ ் றம் ந ாலீஸ்ல கம் ் லளன்ட் ககாடுக்கறதா ..ந ாயிட்டான்னு அழுது
எ ் டியும் எங் க மாமனார் அடிச்சு பிடிச்சு ஓடி ..கசால் லி ககாடுத்திருக்நகன்
ஊர்ல ேந்து நாலு ந ர்கிட்ட ..அந்த குணாகிட்ட சண்லட ந ாடுோர் ..ேருோர்
..நகட் ார்” துலர கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக, பீஷ்மா அேனது நதாலளத் தட்ட,

“மானம் ந ானாலும் அேநனாட எல் லா ..எனக்கு நேற ேழி இல் ல சார் ...
ேண்டோளமும் கேளிய ேந்து தாநன ஆகணும் ? அதான்இன்னும் ககாஞ் ச ..
ந ாலீஸ் இன்ஸ்க க்டர் எந்த நநரம் நேணாலும் ....இல் ல ...நநரத்துல
நான் ..ஊருக்குள் ள ேரலாம் நீ ங் க ககாடுத்த கம் ் லளன்ட் த்தி எதுவுநம
கசால் லநே இல் ல சார்...என்னநோ மனசுல கசால் ல நேண்டாம் ன்னு ட்டுச்சு ..”
நேகமாக கசால் லிக் ககாண்நட கசன்றேன் குலுங் கி அழத் கதாடங் க, பீஷ்மா
அேலனத் தனது நதாளில் ஆறுதலாக சாய் த்துக் ககாண்டான்.

“ஒண்ணும் இல் ல துலரகராம் கஷ்டமான விஷ ..யம் தான்நீ ங் க உங் க ...

அம் மாகிட்ட கசால் லிட்டீங் களா? ாேம் அேங் க கராம் கஷ்ட ் டுோங் க”
பீஷ்மா அேர்களுக்காக ரிதா ் ட,

“ஹ்ம் ம்அதான் உங் ககிட்ட விஷயத்லத ...ந ாய் தான் ந சணும் சார் ...இல் ல ...
ந ாலீஸ் எந்த நநரம் நேணா ..கசால் லிட்டு ந ாகலாம் ன்னு ேந்நதன்
ஊருக்குள் ளேரும் ன்னு நாம நம் புநோம் ககாடிலய ககாஞ் சம் ஜாக்கிரலதயா ...
ந ாலீஸ் ேரது கதரிஞ் சு அந்த குணா அேலள ஏதாேது ... ார்த்துக்நகாங் க சார்
நீ ங் க உங் க வீட்ல கூட்டிட்டு ேந்து ேச்சுக்நகாங் க ...கசய் துட ் ந ாறான்”
அேசரமாக கசால் லிவிட்டு துலர கிளம் , அேன் கசால் ேதும் சரியாகநே ் ட,
பீஷ்மா கங் காலே அலழத்தான்.

“அம் மாதுலர கம் ் லளன்ட் ..நீ ங் க ககாடிலய இங் க கூட்டிட்டு ேந்துடுங் க ...
ந ாலீஸ் ஊருக்குள் ள ேரது கதரிஞ் சு குணா ஏதாேது பிரச்சலன ...ககாடுத்தாச்சு
ஏதாேது பிரச்சலனன்னா நாம கூட இருக்கறது தான் .. ண்ண ் ந ாறான்
...சரியா இருக்கும் ” பீஷ்மா கசால் லவும் , கங் கா அேலன ஆழ் ந்து நநாக்கி,

“எந்த உரிலமயில அேலள நம் ம வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு ேரச் கசால் ற?” என்று
நகட்க, பீஷ்மா திலகத்து ் ந ானான்.

“அம் மா...” பீஷ்மா அதிர,

“இது கிராமம் பீஷ்மாஇங் க ஒரு க ாண்ணு இன்கனாருத்தங் க வீட்ல ந ாய் ...

.எல் லாம் ராத்திரி தங் க முடியாதுநாலளக்நக நீ யாரு என் க ாண்லண உங் க
வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு ந ாகன்னு அேங் க அ ் ா நகட்டா நான் என்ன தில்
கசால் லட்டும் ?” கறாராக கங் கா நகட்கவும் , பீஷ்மா ந ச்சற் று நின்றான்.

“என்ன ந ச்லசநய காநணாம் ? ந சாம விடு..

அேலள மாரி வீட்ல தங் க ேச்சுக்கலாம் நமக்கு எதுக்கு இந ...்்த நதலே இல் லாத
நேலலஅே் ேளவு தான் ...நம் ம நகஸ் நடத்தி கஜயிச்சு ககாடுக்கலாம் ..
...ஹும் ...ஹ்ம் ம் ...அலடக்கலம் எல் லாம் ...முடியும் ” கங் கா உதட்லட ் பிதுக்க,

“அே மலநராட தங் லக...” பீஷ்மா கமல் ல இழுக்க,

“ஆமாஉனக்கு எ ் டித் கதரியும் ன்னு யாராேது க ...மலர் யாரு ...ந்ட்டாநீ ஒரு ...
அேன்னு நிலனச்சு இே ..ககாஞ் ச நநரம் மட்டும் ார்த்து காதலிச்நசன் ...நாள்
கூட ழகிநனன்னு கசால் லுவியா? நல் லா நயாசிச்சு ாருஒரு நாள் ...
முடியும் ? உன் உள் ளுணர்வு உனக்கு உணர்த்தநே இல் லலநயஅ ் ந ா உனக்கு ...
கசால் லு நான் ந ாய் கூட்டிட்டு ேநரன்..” அங் கிருந்த நாற் காலியில் கங் கா
அமர்ந்துக் ககாள் ள, பீஷ்மா கசால் ேது அறியாமல் தவித்து
நின்றான்.

சில நிமிடங் கள் கங் கா அேலன தவிக்க விட்டும் அேனது ோயில் இருந்து எந்த
ஒரு தில் ேராமல் ந ாகவும் , நகா ம் ககாண்டேர், “நீ எதுவும் ோலயத் திறந்து
ந ச நேண்டாம் இதுக்கு இ ் ந ா ...நான் கசால் நறன் நல் லா நகட்டுக்நகா ..
ஒண்ணு நீ அேலள நேற யாருக்காேது விட்டுக் ...கரண்நட ேழி தான் இருக்கு
ககாடுத்துட்டு இ ் டிநய அந்த ஒரு மணி நநரம் ார்த்தேலள நிலனச்சிக்கிட்டு
காலம் பூரா இருக்கணும் ...” கங் கா நகா மாக கசால் ல,
“விட்டுக்ககாடுக்கறதா?” தன் லன அறியாமல் பீஷ்மாவின் ோய் முணுமுணுக்க,

“ஆமாஅேலள யாருக்கும் விட்டுக் ..நீ யும் கல் யாணம் ண்ணிக்க மாட்ட ...
அந்த க ாண்ணு என்னடா ாே ...ககாடுக்க மாட்டன்னாம் ண்ணுச்சு...” நமலும்
கங் கா நகா மாகக் நகட்கவும் ,

“அேளுக்கு ஒரு நல் ல ல யனா ார்த்துடலாம் ...” கங் காவின் நகா த்தில்
பீஷ்மாவும் நகா ம் ககாண்டு அந்த ோர்த்லதலய உதிர்க்க, அேனது
சட்லடலய பிடித்த கங் கா,

“ ார்த்தியாநேற ..ஆனா ..உன்னால அேலள விட்டுக் ககாடுக்கவும் முடியல ..

இதுல இருந்நத நீ எே் ேளவு ...நல் ல ல யனா ார்த்துடலாம் ன்னு கசால் ற
குழ ் த்துல இருக்நகன்னு புரியுதா? நல் லா நயாசி பீஷ்மா...” தன்லமயாக அேர்
எடுத்துச் கசால் ல,

“அகதல் லாம் ஒண்ணும் இல் ல..நான் கதளிோ தான் இருக்நகன் ..” அலத
சத்தமாகக் கூடச் கசால் ல முடியாமல் அேன் தலலகுனிய,

“யாரு கதளிோ இருக்கா? நீ யா? நல் லா நீ விட்டுக்ககாடு ் அந்த குணா ...

ககாடுத்த புடலேலய கட்டிக்கிட்டு நகாவிலுக்கு ேந்ததுக்நக நீ அந்த கடு ் பு
நீ அ ் டிநய ..இதுல அே கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு கசான்னா ...காட்டின
..சந்நதாஷமா கசய் து லே ் ” நக்கலாக அேனிடம் நகட்டேர்,

“இங் க ் ாருஅேலள ..அேளுக்கு ஒண்ணுன்ன உடநன நீ துடிச்சு ் ந ாகல ...

க ாத்தி க ாத்தி ாதுகாத்து மறு டியும் இந்த ஊருக்கு கூட்டிட்டு ேரல?
அேநளாட நதலேகலள நீ கேனிக்கல? அேநளாட முகத்லத ் ார்த்நத? அே
நகட்க நிலனக்கிறலத நீ புரிஞ் சிக்கல?

இதுக்ககல் லாம் இல் லன்னு கசால் ற மக்கு ல யனா நீ இருந்தாஅலத ் த்தி ..

..எனக்கு கேலல இல் ல

உன்லன இது ேலர எந்த ஒரு விஷயத்துக்கும் நான் கட்டாய ் டுத்தினது இல் ல ..
இ ் ந ா நம் ம குடும் மானத்லத கா ் ாத்தறதுக்கு எனக்கு நேற ேழி ..ஆனா
...கதரியல” அேர் கண்டி ் புடன் ந சிக் ககாண்நட ந ாக, பீஷ்மா திலகத்து
நிற் க,

“நான் ந ாய் என் மருமகலள கூட்டிட்டு ேர ் ந ாநறன்அே தான் என்நனாட ..

...அதுல எந்த ஒரு மாற் றமும் இல் ல ...மருமக” கங் கா கசால் லவும் , ‘அம் மா...’
பீஷ்மா அலறினான்.

“எதுக்கு இ ் ந ா சத்தம் ந ாடற? நீ த ் ா நிலனச்சு ழகினாலும் ழகின ...

நான் அேன்னு நிலனச்சு ..அ ் டி இருக்க ... ழக்கம் உண்லம தாநன
நீ என்ன .. ழகிட்நடன்னு கசால் றது கராம் த ் புன்னு நான் நிலனக்கிறன்
இந்த ஊலர விட்டு நான் கிளம் பும் ந ாது நான் அே ...நேணா கசய் துக்நகா
அே இல் லாம நீ நய கிளம் மாட்நடன்னு நான் ...இல் லாம ந ாக மாட்நடன்
ககாஞ் சம் நல் லா நயாசி ..நம் நறன்ச்சு ார்த்தா உனக்நக புரியும் ...” என்றேர்,
பீஷ்மா தடு ் தற் குள் நேகமாக நடக்கத் கதாடங் க, தலலயில் லக லேத்துக்
ககாண்டு பீஷ்மா அமர்ந்தான்.

25. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“என்லன ஏன் யாருநம புரிஞ் சிக்க மாட்நடங் கிறாங் க? நான் என்ன ாேம்
கசய் நதன்?” பீஷ்மா தன்லன கநாந்துக் ககாண்நட புலம் பிக் ககாண்டிருக்க,
அேனது காயத்லத கத்தியால் கிளறினால் தான் புண் புலரநயாடுேதற் கு முன்
அலத சரி கசய் ய முடியும் என்று உணர்ந்த கங் கா, அேனது கூேலல கண்டுக்
ககாள் ளாமல் நடந்துக் ககாண்நட இருந்தார்.

ககாடிலய ் ார்த்ததில் இருந்நத, அேருக்கும் அேலள ் பிடித்து தான் இருந்தது .

பீஷ்மா அேள் தான் என்று ஏற் கனநே கசால் லி இருந்ததாலா? என்ற நகள் விக்கு
விலடலயத் நதடிக் ககாண்டு இருந்தார்அடுத்த காரணமாக ., பீஷ்மா
ககாடியுடன் தான் கநருங் கி ் ழகி இருக்கிறான் என்ற உண்லம அேன்
ோயிலாகநே அறிந்துக் ககாண்டேர்க்கு, ககாடியின் மனலத ேலதத்துவிட்டுச்
கசல் லும் லதரியம் அற் று ் ந ாய் இருந்தது.

இலே அலனத்லதயும் விட, பீஷ்மாவிற் கும் அேள் மீது மிகுந்த அன்பும்

அக்கலறயும் இருக்கிறது என் லத ேந்த அன்நற புரிந்துக் ககாண்டேர்,
பீஷ்மாலே அதற் கு நமல் நயாசிக்க விடாமல் , அேன் மனம் மாறும் என்ற
நம் பிக்லகயுடன் ககாடிலய அலழக்க
உறுதியுடன் கசன்றார்.

“என்னடி நிலனச்சிட்டு இருக்க? கேளிய ோன்னு கசால் நறன் இல் லஅ ் ன் ...

ந ச்சுக்கு மரியாலத கிலடயாதா?” கேளிநய கசன்றுவிட்டு ககாடி கேகுநநரம்
கழித்து ேந்ததில் நகா ம் ககாண்டு அேளது தந்லத கத்திக் ககாண்டிருந்தார் .
அேலரக் கண்டு ககாள் ளாமல் , அருகில் இருந்த கதாட்டியில் தண்ணீலர
எடுத்து அேள் முகத்லத கழுவிக் ககாண்டிருக்க,

“என்நனாட மானத்லத இ ் டி ோங் கிட்டிநயஎனக்கு கேளிய தலலலய காட்ட ..

...அேனேன் நாக்லக ் பிடுங் கிக்கிற மாதிரி நகள் வி நகட்கறாங் க ..முடியல
...ஏன் உன் நமல அே் ேளவு அன்பு ேச்சிருக்கற அய் யா கூட‘உன் மே எதுக்கு
பூலே ் ந ாட ் ந ானா?’ன்னு நகட்கறாங் கஅடுத்த ோரம் கல் யாணத்லத ..
ேச்சுக்கிட்டு நீ எதுக்கு கேளிய ந ான?” மூச்சுவிடாமல் அேர் நமலும் கத்திக்
ககாண்டிருக்க, அேலர சட்லட கசய் யாமல் அேரது ந ச்சு காதில் ...
.விழாதேலள ் ந ால ககாடி முகத்லதத் துலடத்துக் ககாண்டிருந்தாள்

“உங் க அ ் ா இே் ேளவு தடே நகட்டுட்டு இருக்காருநீ தில் கசால் லாம என்ன ..
கசய் துட்டு இருக்க? தில் ந சுடி..” அேள் ோய் திற ் ாள் என்று எதிர் ் ார்த்து,
திண்லணயில் அமர்ந்து அேலள நேடிக்லக ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்த குணா
அேலள ் பிடித்து இழுக்க,

“என்ன? லக ஆறிடுச்சு ந ாலமறு டியும் உன் ரத்தத்நதாட கலலர ் ..

ார்க்கணுநமா? எனக்கு ஒண்ணும் பிரச்சலன இல் ல...” என்றேள் ,
இடு ்பில் கசாருகி இருந்த கத்திலய எடுத்துக் காட்டி,

“ஆமாஎன் நமல லகலய லேக்க நீ யாரு ...? உனக்கு என்ன உரிலம இருக்கு?”
நிறுத்தி நிதானமாக ககாடி நகட்க,

“நான் உனக்கு ரிசம் ந ாட்டேன்டி...” குணா மார் தட்டினான்.

“ஹாஹஹாஎங் க அக்காவுக்கு கூடத் தான் ரிசம் ந ாட்ட ...? அதுக்காக அே

கசத்து ் ந ான உடநன நீ என்ன ஓரத்துல உட்கார்ந்து அழுதுக்கிட்டா இருந்த?

எங் க அக்கா கசத்து ் ந ான உடநன எனக்கு ரிசம் ந ாட்டநானும் ந ாய் ...

நசர்ந்துட்டா? நீ என்ன ராசா கசய் ே? எங் க அ ் லன கல் யாணம் கசய் து ்பியா?
இல் லஉனக்கு ரிசம் ந ாடற க ாண்ணுங் க எல் லாம் ..எனக்கு ஒரு சந்நதகம் ...
உனக்கு கல் யாண ராசி இல் லன்னு ஊர்ல ...கசத்து ் ந ாயிடுதுங் க
என்ன கசய் யலாம் ..கசால் லுோங் கநள?

நானும் கசத்து ் ந ாய் அந்த ந லர உனக்கு ேர லேக்கோ? ரிசம்

ந ாட்டாறாம் ரிசம் ...” நகட்டுக் ககாண்நட வீட்டின் உள் நள கசன்ற ககாடி,
லகயில் இருந்த கத்திலய அேலன நநாக்கி நீ ட்டகுணா இரண்டடி பின்னால் ...
.நகர்ந்தான்

“ஏய் என்ன ஆவூன்னா கத்திலய காட்டி மிரட்டற? என்லன என்ன கசாம் ன்னு
நிலனச்சிட்டு இருக்கியா?” கநாடியில் குணா அேளருநக ாய் ந்து கத்திலய ்
பிடுங் க முயற் சிக்க, ககாடி அேன் லகக்கு சிக்காமல் அலத நகர்த்த முயற் சிக்க,
அந்த இலடகேளியில் அேளது ேயிற் றில் அது கிழிக்கவும் , ககாடி ேலியால்
அலறினாள் .

“லஹநயா...கடவுநள ...” ார்த்துக் ககாண்டிருந்தேள் மூச்லச இழுத்து ் பிடிக்க,

அ ் க ாழுது தான் அேர்கள் வீட்லட கநருங் கி இருந்த கங் கா, அங் கு நடந்துக்
ககாண்டிருந்த கநள ரத்லதக் கண்டு நேகமாக நடக்க, அேலரத் கதாடர்ந்து
ஓட்டமும் நலடயுமாக ேந்திருந்த பீஷ்மா அேளது அலறலலக் நகட்டு அதிர்ந்து
அேள் அருநக ஓடினான்.

“அம் மா...” கீநழ சரிந்து விழுந்த ககாடியின் அலறலலக் நகட்டேனின் உள் ளம்
தற, அேளிடம் ஓடிச் கசன்றேன், அேளது ேயிற் றில் ரத்தம் பீறிடுேலதக்
கண்டு, நகா ம் கண்லண மலறக்க, குணாவின் மீது ாய் ந்து,

“நடய் ஏற் கனநே ல ந நராட உயிலர எடுத்தது த்தாதுன்னு இ ் ந ா ..

இேலளயும் ககால் ல ேந்துட்டியா? உன்லன எல் லாம் சும் மா விடக் கூடாது..”
என்ற டி கீநழ தள் ளி மிதிக்கத் கதாடங் கியேன்,
“உன்லன எல் லாம் ந ாலீஸ்ல பிடிச்சுக் ககாடுத்தாத் தான் ஆகும் இரு நான் ...
...அதுேலர நீ இந்த வீட்டுநலநய அடஞ் சிக்கிட ..ந ாலிலச கூட்டிட்டு ேநரன்”
நகா த்தில் நமலும் இரண்டு மிதிகலள அேனுக்கு ரிசாகக் ககாடுத்தேன்,
ககாடியின் வீட்டின் உள் நள இருந்த ஒரு அலறக்குள் தள் ளிக் ககாண்டு ந ாய்
அேலன உள் நள அலடத்தான்.

“பீஷ்மா ...அே ேலியால துடிக்கிறாடா ...நீ இங் க ேந்து ககாடிலய ் ாருடா ..

..ரத்தம் ஓேரா ககாட்டுது” கீநழ விழுந்து ேலியால் துடித்துக் ககாண்டிருந்த
ககாடிலய தனது மடியில் கிடத்திக் ககாண்டிருந்த கங் கா கத்த,

“அம் மா...நான் துணிலய ேச்சு கட்டி விடநறன் ...” என்று ஒருேர், அேளுலடய
ேயிற் லற சுற் றி ஒரு துணிலயக் கட்டி ரத்த ் ந ாக்லக கட்டு ் டுத்த முயல,
அங் கு ேந்திருந்த மாரி, அந்த குணா த ்பித்து விடக் கூடாது என்ற
எண்ணத்துடன், தனது வீட்டிற் கு ஓடிச் கசன்று ஒரு பூட்லட எடுத்துக் ககாண்டு
ேந்தார்அதற் குள் அேலன அலறயில் லேத்து தாளிட்ட பீஷ்மா ., நேகமாக
கேளியில் ேந்து,

“இேலனத் திறந்து விடணும் ன்னு யாராேது நிலனச்சீங் க உங் கலளயும்

ந ாலீஸ்ல பிடிச்சுக்ககாடுத்துடுநேன்அேன் நமல நான் ந ாலீஸ்ல ...
..கம் ் லளன்ட் ககாடுக்க ் ந ாநறன் யார் ேந்து லககயழுத்து ந ாட்டாலும் சரி .
...நான் கசய் யத் தான் ந ாநறன் ...இல் லலன்னாலும் சரி” உறுமும் குரலில்
கசான்னேன்,

“இேலனத் திறந்து விட நிலனச்சா ..உங் களுக்கு என்ன ஆகும் ன்நன கதரியாது ...
...எச்சரிக்கிநறன்” மீண்டும் எல் நலாலரயும் எச்சரித்தேள் ,

“இந்த வீட்லட ் பூட்டி எனக்கு சாவி நேணும் துலர...” அேனது அருநக ேந்து
நின்ற துலரயிடம் உருமியேன், நேகமாக ககாடிலயத் தூக்கிக் ககாண்டு
மருத்துேமலன நநாக்கிச் கசன்றான்.

“எனக்கு ேயிறு கராம் ேலிக்குதுங் க...” ககாடி ேலியில் அேனிடம் கசால் ல,

“ககாஞ் ச நநரம் ககாடிஇநதா ஹாஸ்பிடல் ந ாயிடலாம ...்்... க்கம் ேந்தாச்சு ...”

பீஷ்மா அேலள சமாதானம் கசய் துக் ககாண்நடகண்ணீர ் மலறக்க ...,
மருத்துேமலன நநாக்கிச் கசன்றான்.

அதுேலர ேலிலய ் க ாறுத்துக் ககாண்டிருந்தேள் , ரத்த ் ந ாக்கின்

காரணமாக மயங் கிச் சரிந்திருந்தாள் .

பீஷ்மாவின் நலடக்கு ஈடு ககாடுக்க முடியாமல் , கங் காவும் மாரியும்

லத லத ் புடன் அேனுடன் ஓடி ேந்தனர்.

நேகமாகச் கசன்று அேளுக்கு சிகிச்லச கசய் த பீஷ்மா, காயம் அேளது

உயிலர ் றிக்காத அளவிற் கு இல் லாமல் ந ானதற் கு கடவுளுக்கு நன் றி
கதரிவித்துக் ககாண்நட, சற் று ஆழமாக கிழிக்க ் ட்டிருந்த ஓரிடத்தில் மட்டும்
லதயல் ந ாட்டான்.

“அேன்கிட்ட ஏண்டி மறு டியும் மறு டியும் ந ாய் இ ் டி கத்திலயக் காட்டி

அடி ட்டு ேந்து நிக்கற? இன்லனக்கு ஏற் கனநே என்லன உயிநராட உறுவினது
ந ாதாதா? இ ் ந ா இ ் டி மறு டியும் ரத்தம் கசாட்டக் கிடக்கறநய...”
க ாருமிக் ககாண்நட அேள் அருகில் அமர்ந்தேனது லககள் இ ் க ாழுது
நடுங் கத் துேங் கி இருந்தது.

தனது சட்லடயில் டிந்திருந்த ரத்தத்லத ் ார்த்தேனின் கண்களில் கண்ணீர ்

ேழியத் துேங் க, “எனக்கு என்ன தான் நேணும் ? ககாடிக்கு ஒண்ணுன்னா நான்
ஏன் இே் ேளவு தறி ் ந ாநறன் ? அம் மா கசால் ற மாதிரி நான் இேலள மனசுல
நிலனச்சிட்டுமலலரத் தான் நிலனக ...்்கிநறன்னு முடிவு ண்ணிக்கநறனா?”
என்று குழம் பியேன், அலத விட்டு,

“கடவுநள...அேளுக்கு எதுவுநம ஆகக் கூடாது ..இேலள நல் ல டியா லே ..” தான்

மருத்துேன் என் லதயும் மறந்து அேளது அருகில் அமர்ந்து புலம் பிக்
ககாண்டிருந்தேனின் நதாலள கங் கா அழுத்தி,

“அேளுக்கு லதயல் தான் ந ாட்டு இருக்க பீஷ்மா ..நேற எதுவுநம கசய் யல ...
...என்ன கசய் யணும் ன்னு ககாஞ் சம் நிதானமா நயாசி” தான் இ ் க ாழுது
லதரியமாக அேலனத் நதற் றித் தான் ஆக நேண்டும் என்று முடிகேடுத்துக்
ககாண்டு கங் கா அேனிடம் கசால் லவும் ,

“ஆமாம் இல் ல...” அேரிடம் இழுத்தேன், தன்லன நிதான ் டுத்திக் ககாண்டு,

அேளுக்கு சிகிச்லச அளித்துவிட்டு கங் காலே ் ார்க்க, அேனது தலலலய
கமல் ல நகாதியேர்,

“ந ாய் சட்லடலய மாத்திக்கிட்டு ோநான் ..அே நல் லா மயக்கத்துல இருக்கா ...

.. ார்த்துக்கநறன்” கங் கா கசால் லவும் ,
சரிகயன்று தலலயலசத்த பீஷ்மா நேகமாக கசன்று தனது சட்லடலய மாற் றிக்
ககாண்டு ேந்தான்.

அந்த மருத்துேமலனலய ார்த்தேனது மனம் ஆயாசமாக இருந்ததுதான் .

அதுவும் ேந்த நாள் முதல் ககாடி ..ேந்து கேகு ேருடங் கள் ஆனகதாரு உணர்வு
பின்பு தன்னிடம் கநருங் கி ் ழகியது ..தன்னிடம் காட்டிய நேறு ாடு
அலனத்தும் நிலனவிற் கு ேர, தனது தலலலய நகாதிக் ககாண்நட உள் நள
நுலழந்தேன், ககாடியின் அருநக கசன்று,

“என்னம் மாகண்ணு முழிச்சாளா ..?” என்று நகட்க, ககாடிநயா கமல் ல தனது

லகலய நகர்த்தி அேனது லகலய ் ற் றிக் ககாண்டாள் பீஷ்மா அேலளத் .
திரும் பி ் ார்க்க, அேள் நன்றாக உறங் கிக் ககாண்டிருந்தாள் .
“அே உள் ளுக்குள் நள கராம் யந்து ந ாயிரு ் ா ந ால இருக்நகசரியான ..
நான் துலரலய ந ாய் ...நீ அே கூடநே இரு .. ாேம் பீஷ்மா ... யந்த க ாண்ணு
...ந ாலீஸ்ல இந்த விஷயத்லதச் கசால் லச் கசால் நறன்” கங் கா கசால் லவும் ,

“ஹ்ம் ம் ாருங் கம் மாலநட் நம் ம வீட்டுக்கு ...நான் இே கூட இருக்நகன் ...
கூட்டிட்டு ேந்துடநறன்நீ ங் க கசால் றது சரி ..அது தான் இனிநம சரியா ேரும் ..
..அே அங் க இருந்தா ஆ த்து தான் ..தான்” என்ற பீஷ்மா தன் லகயில் இருந்த
ககாடியின் லகயின் மீது தனது இன் கனாரு லகலய லேத்து அழுத்தினான்.

“அம் மா எ ் வும் உனக்கு நல் லது தான் கசய் நேன் கண்ணாஅது உனக்கு ...
நியா கம் இருந்தா ந ாதும் ..” என்றேர்,

“நடய் ...சாதாரண காயம் தாநன ...அேளுக்கு நேற எதுவும் இல் லலநய ..” மீண்டும்
கேலலயாக அேர் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்நல் லநேலள கத்தி கராம் கூர்லம இல் லாம ...ஆமாம் மா ..

...கராம் கஷ்டம் ..இல் ல ...இருந்ததுனால பிலழச்சது” என்றேன் அலமதியாக
ககாடியின் முகத்லத ் ார்க்க,

“நீ யும் அ ் டிநய அன்லனக்கு ந ால கரஸ்ட் எடுநான் ந ாய் லநட்க்கு ..

அே ேந்ததும் ககாடுத்தா கதம் ா ...ககாஞ் சம் சூடா ஏதாேது கசய் யநறன்
..இருக்கும் ” என்ற கங் கா வீட்டிற் கு கசல் ல, துலர நேகமாக பீஷ்மாவின் அருநக
ேந்தான்.

“சார்எல் லாருநம ந ாலீஸ்ல கம் ் ள ...ல்ன்ட் ககாடுக்க சரின்னு

கசால் லிட்டாங் க ..எல் லாருமா எழுதி லககயழுத்து ந ாட்டுட்டு இருக்காங் க ..
ககாடிநயாட அ ் ா மட்டும் ககாஞ் ச நநரம் அய் யாே திறந்து விடச் கசால் லி
அ ் றம் எங் கநயா ஆலளக் காணும் ...கலாட்டா கசய் தார்” என்ற தகேலலச்
கசால் ல,

“ஹ்ம் ம் அேலர யாராேது ஆலள ேச்சு ...இங் க கூட்டிட்டு ேந்துடுங் கஅேருக்கு ..

இனிநமலும் அேலர ...குடிலய நிறுத்த ஒரு ேழி கசய் துட நேண்டியது தான்
...இ ் டி விடறது சரியா இருக்காது” கசால் லிவிட்டு பீஷ்மா ககாடிலய ் ார்க்க,
துலரயும் ககாடியின் காயத்லத கண்களால் ஆராய் ந்து ககாண்டிருந்தான்.

“காயம் கராம் லமில் ல தான்ஆனாலும் நிமிஷத்துல ..உயிருக்கு ஆ த்தில் ல ...

...என்லன தற ேச்சிட்டா” என்றேன், அருகில் இருந்த நசரின் பின்னால்
சாய் ந்துக் ககாண்டு கண்கலள மூடினான்.

அலறயில் அடி ் ட்டு அலட ் ட்டுக் கிடந்த குணா சிறிது நநரம் ேலியால்
சுருண்டிருக்க, அந்த நநரம் அேன் நமல் ட்ட சில் கலன்ற உணர்வில்
கண்விழித்து ் ார்த்தான்.

“என்ன மாமா? அடி கராம் லமா?” மயில் இறகால் காயத்திற் கு லதலம்

ஒன்லற நதய் த்த டி மலர் நகட்க, குணா அேலள ் ார்த்து நேகமாக எழுந்து
அமர்ந்தான்.

“நீ எல் லாம் க ாண்ணாடி அந்த கடன்கார டாக்டர லகக்குள் ள ந ாட்டுக்கிட்டு ..

என்லன இ ் டி அடிச்சு ரூமுக்குள் ள அலடச்சு ேச்சிருக்கிநய...உன்லன ...”
என்று கமல் ல எழுந்தேன்,

“நீ இந்த ரூமுக்குள் ள ேந்திருக்கநய ..இரு ..அ ்ந ா கதவு திறந்து தான இருக்கு ..
..உன்லன என்ன கசய் யநறன் ாரு” என்று அேலள எச்சரித்த குணா, மலரின்
லகலய ் பிடித்து இழுக்க, அேளது லக அேன் லகநயாடு ேர, அலதக் கண்ட
குணா அந்தக் லகலய கீநழ ந ாட்டுவிட்டு அலறத் கதாடங் கினான்.

“லஹநயா...லக ...லக ...” அேனது அலறலலக் நகட்ட மலர்,

“என்ன மாமாஎன்லன கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு கசால் லிட்டு இ ் டி ...

லகலய ் பிடிச்சு இழுக்கறீங் க? ாருங் க என் லக உங் க லகநயாட ேருது ...
எனக்கு எந்த அளவு தி க்தி இல் ல? கமய் சிலிர்க்குது” நகட்டுக் ககாண்நட
குணாலே கநருங் க, அலறலுடன் குணா பின்னால் நகர்ந்தான்.

“இ ் டி என்லன ் ார்க்கறநத உங் களுக்கு இ ் டி இருக்நகஅ ் ந ா நான் ..

அடி ் ட்ட அ ்ந ா இருந்தலத ் ார்த்தா எ ் டி இருக்கும் ?” நகட்டுக்
ககாண்நட ரத்தம் நதாய் ந்து, லககளில் சிராய் ் பு ஏற் ட்டு ஆங் காங் நக ரத்தம்
கசிய, ஈக்கள் கமாய் க்க அேள் காட்சியளிக்க, குணா கண்கலள இறுக மூடிக்
ககாண்டான்.

“இ ் ந ா நீ ங் க கண்டி ் ா ார்த்நத ஆகணும் ஏன்னா நீ ங் க என்லன ..

...கல் யாணம் ண்ணிக்க ரிசம் ந ாட்டேருங் க” மலர் நமலும் ந ச,

“இல் ல..என்லன ஏமாத்தற ..நீ ககாடி தாநன ..இல் ல ...” குணா திக்கித் திணற,

“ககாடியாஅ ் டி இருக்கும் ந ாது அே ...அேலள தான் குத்தி ககான்னுட்டிநய ...

எங் க இருந்து ேருோ?” குணாவின் அருநக அேள் அமர, குணா தறி அந்த
அலறயின் ஓரத்தில் ஒடுங் கி நின்றான்.

“ச்நசஎத்தலனநயா க ாண்ணுங் க ...ஊலரநய அடிச்சு உலலயில ந ாட்டு ..

ோழ் க்லகலய ககடுத்து குட்டிச்சுேர் ஆக்கின ந ாது ககாஞ் சமாேது யம்
இருந்ததா? உன்லன ் க த்தேங் க ந ச்லசயாேது நகட்டியா? இல் ல
கடவுள் ன்னு ஒண்ணு இருக்குன்னு அதுக்காச்சும் யம் ககாஞ் சநம ககாஞ் சம் ...
யந்தியா?

எதுவுநம இல் ல தாநனஇ ் ந ா என்லன ் ார்த்து மட்டும் ஏன் ய ் டற ...?

சிரிச்சு சந்நதாஷமா இரு..” என்ற மலர் சிரிக்கத் கதாடங் க, அந்த சிறிய
அலறயில் அேளது குரல் எதிகராலிக்கத் கதாடங் கியது.
“சிரிக்காநதநான் இனிநம உன்லன கதால் லலநய கசய் ய ...சிரிக்காநத ககாடி ...
தயவு கசய ...மாட்நடன்்்து உன் முகத்லத மாத்திக்நகா...” குணா அலற,

“நான் ககாடி இல் லஎன்லன ஏமாத்தி நாசம் ண்ண நிலனச்சு கார்ல ..மலர் ...
அநத மலர் ...கடத்திக்கிட்டு ந ாய் நான் விழுந்த ந ாது கூட நிக்காம ந ானிநய
என்லன இ ் டி ஆவியா அலலலய ...என்நனாட ோழ் க்லகலய முடிச்சு ..தான்
விடலாமா? விடக் கூடாது இல் ல..” மீண்டும் அேள் சிரிக்க, அந்த எதிகராலி
தாங் காமல் குணா காதுகலள க ாத்திக் ககாண்டான்.

“என்ன மாமா நீ ங் கநான் சிரிச்சா நாகளல் லாம் நகட்டுக்கிட்டு இருக்கணும் ...

ந ால இருக்குன்னு கசால் லி என்லன அடிச்சு சிரிக்கச் கசால் லுவீங் க? இ ் ந ா
என்னடான்னா காலத ் க ாத்திக்கறீங் க? ் ளஸ
ீ ் மாமாநான் சிரிக்கநறன் ..
...நீ ங் க நகளுங் க” என்றேள் அேன் அருநக கநருங் கி, அேனது லகலய ் பிடித்துக்
ககாண்டு விகாரமாக சிரிக்க, குணாவின் இதயம் தடதடக்கத் கதாடங் கியது.

“நானும் என் தங் லகயும் எங் கலள விட்டுடச் கசால் லி எே் ேளவு ககஞ் சி
இரு ் ந ாம் ? ககாஞ் சமாேது காது ககாடுத்து நகட்டியா என்ன? என்லன
ககான்னுட்டுஎன்லன எரிச்ச கநரு ் பு கனியறதுக்குள் ள என் தங் லகலய ..
..அ ் ந ா எ ் டி இருக்கும் ..க ாண்ணு நகட்டிநய

அது மட்டுமா? என்லன கல் யாணம் கசய் துக்கநறன்னு கசால் லிட்டு ...
நீ ரிசம் ந ாட்டே ...துலரயண்ணன் க ண்டாட்டி கூட உனககன்னடா ழக்கம்
கூட இன் கனாருத்தன் ந சின ந ாது உனக்கு எ ் டி எரிஞ் சது? அநத நீ ஊரான்
க ாண்டாட்டிய ஆலச காட்டி நமாசம் கசய் த ந ாது நல் லா இருந்துச்நசா...”
மலர் ந சிக் ககாண்நட ந ாக, குணா அேளது குரலலக் நகட்டு நடுங் கிக்
ககாண்டிருந்தான்.

“மலர் ...நான் இனிநம ஒழுங் கா இருக்நகன் ...என்லன விட்டுடு மலர் ...மலர் ...
..ககாடிலய கல் யாணம் கசய் துக்கிட்டு ஒழுங் கா ேச்சிக்கிநறன் ” குணா
ோக்குறுதிகலள அள் ளி ேழங் கிக் ககாண்டிருக்க,

“என்னஉனக்கு இன்னும் ககாடி நகட்குநதா ...து...? நீ ந ாக நேண்டிய மாமியார்

வீநட நேற மாமாஉனக்கு அேங் க சீர் ..அதுக்கு எல் லா ஏற் ாடும் ஆகிடுச்சு ...
அேங் க ேந்து ...அதனால ..ேச்சு கூட்டிட்டு ந ாக நேண்டியது தான் ாக்கி
நேற ேழி ...உனக்கு கா ் பு கட்டற ேலர என் கூட தான் நீ இருந்தாகணும்
...இல் ல
நான் ஒரு ந ய் இந்த ந ய் எ ் ந ா உன்லன ... ககால் லும் ன்னு நிலனச்சு
நிலனச்சு நீ துடி ் ாரு இந்த நாகளல் லாம் ..அந்த துடி ் ந ந ாதும் மாமா ...
...அதுக்கும் நமல அந்த கடவுள் ார்த்து ் ாங் க” என்ற மலர், அந்த அலறயின்
மத்தியில் அமர்ந்துக் ககாண்டாள் .

“என்லன விட்டுடு மலர்தயவு கசய் து என்லன ஒண்ணும் ண்ணிடாத ...ந் ...

...நான் திருந்திடநறன்” குணா மலரிடம் ககஞ் ச,
“எங் க அம் மாலே லாரி ஏத்தி நீ தாநன ககான்ன? அந்த துலறயண்ணன்
மலனவிய..உங் க அ ் ாலே ...என்லன ...” என்று அேனால்
ககால் ல ் ட்டேர்களின் க யர்கலள ் ட்டியளிட்டேள் ,

“ஏண்டாக ாம் லள கேறி இத்தலன ககாலல கசய் யோத் தூண்டும் ...?

எனக்கும் உன் நமல ககாலலகேறி இருக்குநீ என்நனாட காதலலயும் ...
எனக்கு கிலடக்க இருந்த ஒரு அழகான சந்நதாஷமான ..அழிச்சிட்ட
அதனால நான் உன்லனக் ககால் ல ் ..ோழ் க்லகலயயும் ககடுத்துட்ட
...ந ாநறன்” என்ற டி அேலன ் ார்த்தேள் ,

“நீ ஒரு வினாடி கண்லண மூடினாலும் நான் ...உன்லனஉன் குரல் ேலளலய ...
இன்னும் நான் ...நான் யங் கர சியில இருக்நகன் ..கடிச்சு தின்னுடுநேன்
கசத்ததுல இருந்து எனக்கு யாருநம காரியம் கசய் து எள் ளும் தண்ணிலயயும்
.இலரக்கள” அேள் அடுக்கிக்ககாண்நட ந ாக, குணா நடுங் கி ் ந ானான்.

“நான் இனிநம த ் பு கசய் ய மாட்நடன்னு கசால் நறநன மலர்என்லன ...

..விட்டுநடன்” குணாவின் ககஞ் சல் கள் அலனத்தும் கு ் ல த் கதாட்டிக்குள்
ந ாக, குணா ரிதவித்து ் ந ானான்.

மலர் தன்லன ஏதாேது கசய் து விடுோநளா என்ற யநம அேலன

தூங் கவிடாமல் இம் சித்ததுநடு ஜாமத்தில் கண்கள் நசார்வினால் கசாருகவும் .,

“ஹான் ...ஹும் ...ஹும் ... சிக்குது ..” மலர் உறுமிக் ககாண்டிருக்க, அலதக்
நகட்ட குணா, தனது தூக்கத்லத கதாலலத்து தடுமாறிக் ககாண்டிருந்தான்.

26. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“ சிக்குது குணங் ககட்டேநன... சிக்குது ....” மலரின் உறுமலலக் நகட்டு குணா

தட்டமாக கண் விழித்து,

“இல் ல மலர்ந ...்ான் தூங் கல ..அதான் ..கண்ணுல தூசி விழுந்துடுச்சு ...சும் மா ...
..அதுக்காக என்லன மன்னிச்சிடு ...கண்லண திறக்க முடியாம மூடிட்நடன்”
குணா ககஞ் ச,

“நீ தூங் கிட்ட ...எனக்கு சிக்குது ...நான் உன்லன கடிச்சு திங் க ் ந ாநறன் ...
..ேயிறு எரியுது” மலர் அேனருநக நேகமாக ேர, குணா தலரயில் லக ஊன்றி
நேகமாக பின்னால் நகர்ந்து ஒரு மூலலயில் ஒடுங் கினான்.

“நேணாம் மலர்எனக்கு ..என்லன எதுவும் கசய் துடாநத ...நேணாம் மலர் ...

... யமா இருக்கு” முகத்லத மூடிக் ககாண்டு அேன் ககஞ் சிக் கதற,

“ககஞ் சறியாஎனக்கு கராம் சந்நதாஷமா இருக் ..ககஞ் சு ககஞ் சு ...குநான் உன் ..

அ ் ந ா தாநன கடிச்சு சா ் பிட .. க்கத்துல தான் உட்காருநேன் மாமா
...முடியும் ” என்ற மலர் குணாவின் அருநக அமரவும் , குணா யத்தில் நடுங் கத்
கதாடங் கினான்.

“நேண்டாம் மலர் ாரு கண்லண ...நான் தூங் க மாட்நடன் ..நேண்டாம் ..

..முழிச்சிக்கிட்நட இருக்நகன்” குணாவின் யத்லத ் ார்த்து சிரித்தேள் ,

“லஹநயாநீ ங் க ய ் டறீங் களா ...மாமா ...? என்ன மாமா இது? இந்த ஊருக்நக
அய் யா நீ ங் கஅதான் நான் ..உங் களுக்கு யம் ன்னு கசால் றீங் கநள ...
அ ் றம் என்ன ..உங் களுக்குத் துலணக்கு இருக்நகநன?” மலர் நகட்டுக்
ககாண்நட இருக்கும் நேலளயில் , அந்த அலறயின் ஜன்னல் அருநக,

“அய் யாஅது ..நல் லா பிடிச்சு இழுங் க ...அந்த ரூம் தாழ் ாள் சரி இல் ல ..அய் யா ...
இங் க ..உங் க லத்லத எல் லாம் கூட்டி இழுங் கய் யா ..லகநயாட ேந்திரும்
இருந்தேனுங் க எல் லாம் நகாவில் ல ஏநதா நேலல இருக்குன்னு
..ந ாயிட்டானுங் க” கமல் லிய குரலில் ஜன்னலின் இடுக்கின் ேழிநய நேலுவின்
குரலலக் நகட்ட மலர் நேகமாக எழுந்து குணாலே முலறக்க,

“இல் லஒரு இன்ச்சு ...இங் கநய இருக்நகன் ...நான் எங் கயும் ந ாக மாட்நடன் ...
...இங் க இருந்து நகர மாட்நடன்” அேசரமாக கசான்ன குணா, மலலர ் ார்க்க,

“அதுஎங் கலள எல் ...அந்த யம் நேணும் ...லாம் என்ன ாடு டுத்தின?” என்ற
மலர் நேகமாக் கதலேக் கூடத் திறக்காமல் கேளியில் கசல் ல, குணா திலகத்து
அமர்ந்திருந்தான்அேனது சட்லட முழுேதும் வியர்த்து நலனந்து .
.ந ாயிருந்தது

“நீ என்ன ண்ணிக்கிட்டு இருக்க ் ா?” மலரின் குரலலக் நகட்டு அந்த

ந ாலதயிலும் நேலுவின் உடல் தூக்கி ோரி ் ந ாட, திரும் பி தனது அருகில்
நின்றிருந்தேலள ் ார்த்தேர்,

“மலர்...” என்று அலற,

“நான் தான்இன்னும் நீ இந்த அய் யா கூட என்ன ண்ணிக்கிட்டு ..ஆமா ...

இருக்க? அய் யாநே மாமியார் வீட்டுக்கு ந ாக ் ந ாறார்நீ அேர் கூட ந ாக ் ...
ந ாறியா? உன்லன அந்த ஆளுங் க தூக்கிட்டு ந ாகலலயா? அேனுங் க
கண்ணுல டாம நீ த ் பிச்சு ந ாயிட்டயா? துங் கி துங் கி ேர?” கடினமான
குரலில் அேள் நகட்க, நேலு தள் ளாடி நின்றார்.

“என்நனாட அம் மாலேக் ககான்னுஇன்னமும் நம் ம ...என்லனக் ககான்னு ...

ககாடிலய காவு ோங் க முயற் சி கசய் தேனுக்கு நீ ேக்காலத்துோங் கிக்கிட்டு
இருக்க? உங் கலள எல் லாம் என்ன கசால் றது? குடி தான் உனக்கு ோழ் க்லகயா?
இந்த குடி நம் ம குடும் த்லதநய சிலதச்சது த்தாதா?” மலர் நகட்க,
தள் ளாட்டத்துடன் லகயில் இருந்த ாட்டிலல கதாண்லடயில் சரித்துக்
ககாண்டு,
“என்ன கசால் ற? அய் யா தான் உங் க அம் மாலேயும் உன்லனயும் ககான்னதா?”
நாக்கு குழற அேர் நகட்க,

“இல் லஅேரு எங் க சாவுக்கு த்து நாள் உட்கார்ந்து நசாறு தண்ணி இல் லாம ...
நீ எல் லாம் ஒரு மனுஷனாய் யா ...துக்கம் காத்தாரு? இ ் ந ாவும் நான் என்ன
கசால் லிக்கிட்டு இருக்நகன்நீ என்ன கசய் துக்கிட்டு இருக்க ...? உன்லன எல் லாம்
இ ் டிநய விட்டா சரி ் டாதுஇரு டாக்டர் சார் கிட்ட கசால் லி உன்லன என்ன ...
நாங் க யாருநம இல் லாம நீ ..நீ எல் லாம் திருந்தநே மாட்ட ..கசய் யநறன்னு ாரு
இநத நீ நேற ..ச்நச ...தனியா நிக்கும் ந ாது தான் உனக்கு எங் க அருலம புரியும்
யாராேதா இருந்து இருந்தா உன்லன இத்தலன நநரம் ஒரு ேழி ண்ணி
இரு ் ந ன்உன்லன என்ன கசால் ல ..எனக்கு அ ் ன்னா ந ாயிட்டநய ..?”
விரக்தியாக கசான்னேள் ,

“நீ நாலளக்கு காலலயில கண்ணு முழிக்கும் ந ாது நீ இருக்கற இடநம நேற ..

இந்த குடி ் ழக்கத்லத நீ ...அது மட்டும் நடக்குதா இல் லலயான்னு ாரு
நிறுத்தினா தான் எங் கநளாட அருலம உனக்கு ் புரியும் அ ் ந ா நீ தனியா ...
...அது தான் நான் உனக்கு தர தண்டலன ..கதறுே ாரு” என்றேள் , நேலு
தடுமாறி அமர்ந்து ந ாலதயில் சரிேலத ் ார்த்துக் ககாண்டு நின்றாள் .

“என்னால இத விட முடியலலநயநான் ..உங் க அம் மா கராம் நல் லே ..

...குடிக்கிறலத ஒண்ணுநம கசால் ல மாட்டா” நேலு புலம் பிக் ககாண்டிருக்க,
அேருக்கு எங் நகா றந்து கசல் லும் உணர்வு.

“ ார்த்தியாஉங் களால எல் லாம் ...நான் காசு இல் லாமநல றந்து ந ாநறன் ...
அது முடியுமா?” நகட்டுக் ககாண்நட முகத்தில் ட்ட காற் றில் உறங் கத்
துேங் கினார்.

********

ககாடியின் அருநக அமர்ந்து கண்கலள மூடிய பீஷ்மாவிற் கு இன்னமும் அேனது

இதயம் தடதடத்துக் ககாண்டிருந்தது கதளிோகநே புரிந்தது .‘ககாடி நமல நான்
இே் ேளவு ாசம் ேச்சிருக்நகனா?’ அேனது உள் ளம் நகள் வி நகட்க,

“இல் லலயா பீஷ்மா? அேலள ஒரு கார் இடிக்க ேர்ரலத ் ார்த்து உனக்கு
மூலளயில சூர்ருன்னு ஒரு ஷாக் அடிச்சநதஅ ் ந ா உனக்கு ..அது எதனால ...
நீ அேலள ட ட ் ா உன் ..நியா கம் இருக்கா இல் லலயான்நன கதரியல
கநஞ் சுல சாய் ச்சுக்கிட்டு நின்லனநய அது எதனாலன்னு நயாசிச்சு ார்த்தியா?
குணா ககாடுத்த புடலேலய அே கட்டிக்கிட்டு நின்னத்துக்கு நீ
நகா ் ட்டிநயஅதுக்கு என்ன அர்த்தம் பீஷ ...்்மா? அந்த புடலே அேளுக்கு
நல் லா இல் லன்னு நகா ் ட்டியா?” மனம் விோதம் கசய் யத் துேங் க, பீஷ்மா
தலலலய பிடித்துக் ககாண்டான்.

“அ ்ந ா நான் இேலளத் தான் லே் ண்நறனா?” குழ ் த்துடன் பீஷ்மா நகட்க,

“பின்ன இல் லலயா? பீஷ்மா ..ஒண்ணு மட்டும் மனசுல நல் லா திய ேச்சிக்நகா ...
நீ மலலர ஒரு தடே தான் ார்த்து இருக்கஅேநளாட ந ாட்நடாலே ..
நீ உணர்வு பூர்ேமா ...ேச்சிக்கிட்டு நீ அேலள நிலனச்சிக்கிட்டு இருந்தாலும்
மலநர ககாடி ந ால ேந்து தாநன உன் ... ழகினது எல் லாம் ககாடி கூடத் தான்
கரண்டு ந ருக்கும் இருக்கற சின்ன சின்ன வித்தியாசங் கள் ...கூட ந சினா கூட
உன்னால கண்டு பிடிக்க முடியாம, மறு டியும் ார்த்த ககாடிலய மனசுல
ேச்சிக்கிட்டு தாநன நீ மலர் கூடவும் ழகின..

நீ ககாடி கஷ்ட ் டறலத ார்க்க முடியாம தாநன அேலள ் ந ான்னு விட

முடியாம அேளுக்கு ஆறுதல் கசான்னஅ ் டி இருக்கும் ந ாது மலர் ..
காதலிச்சதுக்காக நீ அேலளத்நதடினயா? இல் லலநயந ாட்நடாலே ேச்சிட்டு ..
...ஆனா ..அேலள உனக்கு பிடிச்சது தான் ..நேடிக்லக தாநன ார்த்துட்டு இருந்த
..அது தான் உண்லம ..அே ந ால இருக்கற ககாடிலயத் தான் நீ காதலிச்ச

நல் லா நயாசிச்சு கசால் லுககாடி நமல உனக்கு அன்பு இல் ல ...? காதல் இல் ல?
இல் லன்னு கசால் லிடு.. அே லல ் எ ் டிநயா ந ாகட்டும் ன்னு விட்டுட்டு
ந ாயிடலாம் ...” மீண்டும் மனதின் ோதத்தில் நசார்ந்து
ந ானேனாய் பீஷ்மா அமர்ந்திருக்க, அேனது லகலய ் பிடித்திருந்த
ககாடியின் லகயில் அலசவு கதரிந்தது.

அலத உணர்ந்த பீஷ்மா, அேசரமாக கண் விழித்து ் ார்க்க, அேளது கநற் றி

ேலியால் சுருங் கி இருந்தது.

“ேயிறு இழுக்குது ந ால...” மனதில் நிலனத்துக் ககாண்டேன், கநற் றிலய

கமல் ல நீ வி விடவும் , மீண்டும் ககாடி பீஷ்மா ககாடுத்திருந்த மருந்தின்
உதவியுடன் உறங் கத் துேங் க, பீஷ்மாவின் கண்கள் அேளிடநம
ஒட்டிக்ககாண்டது.

“உன்லனயும் கஷ்ட ் டுத்தநறன் இல் ல ககாடிஉன்கிட்ட காதலலச் ...

உனக்கு ...நான் மலர்ன்னு நிலனச்சு கசால் நறன்னு கசான்னா ..கசால் லிட்டு
எ ் டி இருந்திருக்கும் ? நான் கராம் த ்பு ண்நறன் இல் ல ககாடி? உன்
மனலச காய ் டுத்தி இருக்நகன்நான் மலலர தான் காதலிச்நசன்னு ..
கசால் லாம கசான்ன ந ாது உனக்கு எ ் டி இருந்திர்ுக்கும் ? நான் என்ன
ண்ணட்டும் ? எனக்கு குழ ் மா இருக்நக..” அேன் கநாந்துக் ககாண்டிருக்க,

“என்லன மன்னிச்சிருங் க டாக்டர் சார்...எனக்கு நேற ேழி கதரியல ...” அேள்

கமல் ல முணுமுணு ் லதக் கண்டு, அேளது உதட்டின் அருநக காலத லேத்துக்
நகட்டேன் குழம் பி ் ந ானான்.

“என்ன கசய் துட்டா? எதுக்கு மன்னி ் பு நகட்கறா?” பீஷ்மா அேள் ாதி

மயக்கத்தில் தான் இ ் டி புலம் புகிறாள் என்று புரிந்து, கமல் ல அேளது
கன்னத்லதத் தட்டி,
“என்ன த ் பு கசய் த ககாடி? எதுக்கு சாரி கசால் ற?” அேளது காதுக்கருநக
நகட்கவும் , சில கநாடிகள் ககாடியிடம் இருந்து எந்த திலும் இல் லல.

“ககாடிஎதுக்கு சாரி கசால் ற ..ககாடி ..?” பீஷ்மா நகட்க, அேன் கசான்னது ந ால

சலமயல் கசய் துவிட்டு ேந்திருந்த கங் கா அேன் அருநக ேந்து நின்றார்.

“ககாடிஎன்ன த ் பு கசய் த ...கசால் லும் மா ..?” பீஷ்மா நகட்க,

“ம் ம்அந்த குணாலே நல் லா மாட்டிவிட தான் ..நான் ..நான் .. இ ் டி கசய் நதன்..”
ககாடி முணுமுணுக்க,

“அதான் நாம ந ாலீஸ்ல கம் ் லளன்ட் ககாடுத்துட்நடாநமஅதுக்கு எதுக்கு ...

இ ் ந ா சாரி கசால் ற?” பீஷ்மாவின் நகள் விக்கு,

“கத்தியால அேன் குத்தலந ாலீஸ் நகஸ் ..அேன் சண்லட ந ாடும் ந ாது ...
இன்னும் ஸ்ட்ராங் ஆகுநமன்னு நாநன தான் என்லன குத்திக்கற மாதிரி
கத்திநயாட ந ாக்லக எடுத்துட்டு ேந்நதன்..” அலர மயக்கத்தில் அேள் ந சிக்
ககாண்டிருக்க, பீஷ்மா அலதக் நகட்டு அதிர்ந்து ந ானான்.

அருகில் இருந்த கங் காலே அேன் அதிர்ச்சியாக ் ார்க்க, “ஏன்னு நகளு..” அேர்
கசால் லவும் , அலதநய பீஷ்மா திரு ் பிக் நகட்க,

“நீ ங் க எங் க அக்காலேயும் எங் க அம் மாலேயும் ககாலல கசய் ததுக்கு

அேனுக்கு தண்டலன ோங் கித் தரணும் ன்னு எே் ேளவு கஷ்ட ் டறீங் கஅது ..
..எல் லாம் இனிநம தான் ந ாலீஸ் விசாரிச்சு அேனுக்கு தண்டலன கிலடக்கும்
...இது ந ால கண்ணுக்கு முன்னாடி நடந்தா உடநன ஆக்க்ஷன் எடு ் ாங் க இல் ல
அேன்எ ் டியும் த ் பிச்சிடக் கூடாதுன்னு தான் நான் இ ் டி கசய் நதன் ..
..இ ் ந ா எ ் டியும் ந ாலீஸ் அேலன ் பிடிச்சிக்கும் இல் ல” கண்களில் இருந்து
ேழிந்த கண்ணீர ் அேளது காதுகளில் இறங் க, அலத துலடத்து விட்ட
பீஷ்மாவிற் கு நகா ம் எட்டி ் ார்த்தது.

“உன்நனாட உயிர் ந ாயிருந்தா என்ன கசய் திரு ் ? ல த்தியமா பிடிச்சிருக்கு

உனக்கு?” நகா மாக அேன் நகட்க, அேளது முகம் சுருங் கிக் கசங் கியது.

“நான் இருந்து என்னங் க கசய் ய ் ந ாநறன்? கசத்தாலாேது அந்த குணாவுக்கு

அதிக தண்டலன கிலடக்கும் இல் லலயா? உங் களுக்குஉங் க முயற் சிக்காேது ..
..அது உ நயாக ் டுநம” என்றேளின் உதடு பிதுங் க, கண்ணீர ் ேழிய
ரிதா மாக இருந்தேலள ் ார்த்த பீஷ்மா, அேள் கசான்ன கசால் தாங் க
முடியாமல் அேளது தலலலய எடுத்து தனது மார்ந ாடு அழுத்திக்
ககாண்டான்.

“என்ன ககாடி இ ் டி எல் லாம் ந சற? நீ இல் லாம நான் எ ் டி ககாடி

இரு ் ந ன்? இ ் டி ந சறதுக்கு உனக்கு எ ் டி லதரியம் ேந்தது? லூசுத்தனமா
ஏன் இந்த நேலல கசய் த?” அேன் நகட்டுக் ககாண்டிருக்க, அேளது லக லதயல்
ந ாட்டிருந்த இடத்லத அழுத்தவும் ,

“பீஷ்மாலதயல் ந ாட்ட இடம் ேலிக்குது ..அேலள ஒழுங் கா டுக்க லே ...

...ந ால” அேலள கேனித்துக் ககாண்டிருந்த கங் கா கசால் லவும் , தலலயில்
தட்டிக் ககாண்ட பீஷ்மா அேலள நநராக டுக்க லேத்தான்.

“ ாருங் கம் மா இே என்ன நேலல கசய் திருக்கான்னு?” ஆற் றாலமயுடன் நகட்ட

பீஷ்மாவின் நதாலள அழுத்தியேர்,

“அே உனக்கு தன் நனாட காதலல நிரூபிச்சிட்டா பீஷ்மாஇதுக்கும் நமல அே ..

என்னடா கசய் ோ?” கங் கா நகட்கவும் , ககாடியின் லகலய ் பிடித்தேன், தில்
ந சாமல் அமர்ந்திருந்தான்.

தான் நகட்டதும் ககாடியின் லகலய ் பிடித்தேலன ் ார்த்த கங் கா, இதுநே

அேனது மனமாற் றத்லதக் குறி ் லத உணர்ந்து ககாண்டு, அதற் கு நமல்
அேலன ேற் புறுத்தக் கூடாது என்ற முடிகேடுத்தேராக, “ஹ்ம் ம்நான் இங் க ..
..இருக்நகன்நீ ந ாய் நேலலலய ் ாரு...எனக்கு வீட்ல நேலல முடிஞ் சிடுச்சு ...”
கங் கா கசால் லவும் ,

“இல் லம் மா ...ஒரு அஞ் சு நிமிஷம் ..இ ் ந ாலதக்கு ந ஷன்ட்ஸ் யாருநம இல் ல ...
நான் முகத்லத கழுவிட்டு, அந்த குணாலே ் ார்த்துட்டு ேநரன்இன்னமும் ...
அேரு எங் கயாே ...இேநளாட அ ் ா இங் க ேரலது பூட்லட உலடச்சு அேலன
கேளிய விட்டுட ் ந ாறாரு..”

“அதுவும் சரி தான்...நீ ந ாய் ார்த்துட்டு ேந்திடு ...” என்றேர், ககாடியின் அருநக
அமர, பீஷ்மா கிளம் பிச் கசன்றான்.

வீடு அநத நிலலயில் பூட்டி இருக்க, உள் ளிருந்து குணாவின் “கா ் ாத்துங் க ...
இங் ..கா ் ாத்துங் கக ந ய் இருக்கு...” என்ற குரல் கேளியில் நகட்க, சில
வினாடிகள் பீஷ்மா திலகத்து ்
ந ானான்.

கத்திய கத்தலில் கதாண்லட ேறண்டு, இலடயிலடநய அேன் இரும் முேலதயும்

நகட்டேனின் இதழில் புன்னலக அரும் பியது.

“மலர் ஆன் ட்யூட்டி ந ாலநயகுணாலே என்ன மிரட்டி ேச்சிருக்காநளா ..? இந்த

அலறு அலறிக்கிட்டு இருக்கான்...” குழ ் ம் கதளிந்தேன் ந ால நிலனத்துக்
ககாண்டேன்,

“இனிநம இேலன ் த்தின கேலல நேண்டாம் நாம நகஸ் நேலலலய ் ...

எத்தலன நாள் ஆனாலும் மலர் அேலன விட மாட்டா .. ார் ் ந ாம் ?” என்று
நிலனத்துக் ககாண்டேன், அங் கிருந்து நகர்ந்து கசல் ல, துலர நேகமாக ஓடி
ேந்தான்.

துலரயின் தட்ட முகத்லத ் ார்த்தேன், “என்ன துலர? என்ன இ ் டி

தட்டமா ஓடி ேர்ரீங்க?” பீஷ்மா நகட்க,

“இல் ல சார்அங் க நம் ம ஹாஸ்பிடல் பின் க்கம் நம் ம ககாடிநயாட அ ் ா ..

ந ச்சு மூச்சு இல் லாம ..சீக்கிரம் ேந்து ் ாருங் க ..விழுந்து கிடக்காருஇருக்கு...”
துலரயின் தட்டம் பீஷ்மாவிற் கும் கதாற் றிக் ககாள் ள, நேகமாக இருேரும்
மருத்துேமலனலய நநாக்கி விலரந்தனர்.

துலர காட்டிய இடத்தில் கிடந்த நேலுலே ் ரிநசாதித்த பீஷ்மா, “உயிர்

எல் லாம் இருக்கு துலர..நல் லா முட்ட முட்ட குடிச்சு இருக்காரு ..” ஆசுோச
மூச்லச கேளியிட்டு அேன் கசால் லவும் ,

“அதான் சார்..அலசயக் கூட இல் ல ..நானும் தட்டி ் ார்த்நதன் ...” துலர

கசால் லிக் ககாண்டிருக்க,

“இேலர ஒரு லக பிடிங் கஉள் ள ககாண்டு ந ாய் ந ாட்டு ட்ரீடக

் மண்ட்லட ..
...ஆரம் பிச்சிடுநோம் ” பீஷ்மா கசால் லவும் ,

“நகாழி தானா ேலலயில ேந்து சிக்கி இருக்குஅலத சரி கசய் யாம விடக் ..
..கூடாது” என்று கூறி, இருேருமாக நசர்ந்து அேலர ஒரு கட்டிலில்
கிலடத்திவிட்டு கேளியில் ேர, அன்று ஒரு வீட்டின் விருந்தில் உண்டேர்கள்
ேரிலசயாக ேயிற் று ேலியின் காரணமாக ேரத் துேங் கி இருந்தனர்.

“ோசம் நல் லா மணக்குநதன்னு நிலனச்நசன் டாக்டர்கலடசியில ககட்டு ் ..

...ேயிறு ேலிக்குது ...ந ான சா ் ாட்லட கலந்து ந ாட்டு இருக்காங் க” குலற
கசால் லிக் ககாண்நட ேந்தேர்கலள கேனிக்கத் தான் பீஷ்மாவிற் கு நநரம்
சரியாக இருந்ததுேந்திருந்த ஓரிருேலர அங் நகநய தங் க லேத்து .
கண்காணிக்க நேண்டியும் இருக்க,

“துலரநர்ஸ்லச .. இன்லனக்கு ககாஞ் சம் லநட்டுக்கு ேந்து இருக்க கசால் லுங் க ..

..ந ாற ந ாக்லக ் ார்த்தா .அ ் ந ா தான் நமக்கும் உதவியா இருக்கும்
..இன்னும் நிலறய ந ர் ேருோங் க ந ால இருக்கு” கேலலயாகச் கசான்னேன்,
துலர நேகமாக ஓடவும் , ககாடிலய ் ார்க்கச் கசன்றான்.

காய் ந்த ககாடி ந ால உறங் கிக் ககாண்டிருந்தேலள ் ார்த்த பீஷ்மாவின்

மனம் கனக்க, அேனது மனநமா, “மலர் இருக்கற இடம் கதரிஞ் சும் நாம ஏன்
அேலள ் ார்க்கணும் அ ் ந ா நான் ..ந சணும் ன்னு தவிக்கநே இல் லலநய ...
ககாடிலயத் தான் காதலிச்சு இருக்நகனா? ஆனாமலலரத் தாநன முதல் ல ..
... ார்த்நதன்” என்று நயாசித்தேன்,

“ஹ்ம் ம்...அேலள ார்த்து விரு ் ் ட்டாலும் ...

உணர்வு பூர்ேமா நான் இே கூட தாநன ழகி இருக்நகன்இேளுக்கு ...
ஒண்ணுன்னா நான் எே் ேளவு துடிக்கநறன்? இேளுக்கு ஒரு சின்ன ஆ த்துன்னா
கூட உடநன என்னால உணர முடியுநதஅ ் ந ா நான் ககாடிலயத் தாநன லே் ..
.. ண்ணி இருக்நகன்” மீண்டும் மீண்டும் மனதில் உறு ் ந ாட்டு, மனம்
கதளிந்தேனாக பீஷ்மா ககாடியின் தலலலய ேருடினான்.

“இன்னும் அே கண்ணு முழிக்கலளயாம் மா?” சந்நதகமாக பீஷ்மா நகட்க,

“நான் கண்ணு முழிச்சிட்நடன்வீட்டுக்கு ் ..எனக்கு ஒண்ணும் இல் ல ...

ந ாகலாமா?” கண் திறந்து ககாடி அேசரமாகக் நகட்க,

“எங் க ந ாக ் ந ாற? வீட்டுக்கா? இனிநம அது உன் வீடு இல் லஎங் க வீடு தான் ..
அ ் றம் நாநன உன்லன நம் ம வீட்ல ..ககாஞ் ச நநரம் இங் க இரு ..உன் வீடு
ந ாய் முகத்லத கழுவிக்கிட்டு அம் மா கசய் து ...ககாண்டு ந ாய் விடநறன்
அ ் ந ா தான் கதம் பிருக ..ேச்சிருக்கற சா ் ாட்லட சா ் பிடு்்கும் ...” பீஷ்மா
கசால் லவும் , ககாடி அேலனநய கண்கள் கதறிக்க ார்த்துக் ககாண்டிருக்க,

“உங் க அ ் ாவும் இங் க தான் இருக்காங் க ககாடிஅேநராட குடி ் ழக்கத்லத ..

அ ் ந ா கூட நீ அங் க ந ாக ..நிறுத்திட்டு நான் அேலர வீட்டுக்கு அனு ் நறன்
...நேண்டாம் ” பீஷ்மா கசால் லிவிட்டு அேளது அருநக அமர்ந்து,

“உனக்கு ேயித்துல ேலி ஏதும் இருக்கா?” என்று நகட்க, ககாடி கமல் ல ‘இல் லல’
என்று
தலலயலசத்தாள் அேளது தலலலய கமல் லக் நகாதிக் ககாடுத்தேன் .,

“இனிநம இந்த மாதிரி ல த்தியக்காரத்தனமா எந்த காரியத்லதயும் கசய் ய

மாட்நடன்னு எனக்கு சத்தியம் கசய் து ககாடு ..நல் லநேலள கத்தியும் அே் ேளவு
கூர்லம இல் ல..அதனால நீ த ்பிச்ச ..ஆழமாவும் உள் ள இறங் கல ..
என்லன ் த்தி ககாஞ் சமாேது நீ நிலனச்சு ் ார்த்தியா? எல் லாம் உன்நனாட
இஷ்டம் தான் இல் ல...” அேனது ோர்த்லதயில் இருந்த ஆதங் கத்லத உணர்ந்த
ககாடியின் கண்கள் கலங் க, அலத விட, அேனுக்கு எ ் டி உண்லம கதரிந்தது
என்று திலகத்தேள் ,

“நான்..எதுவும் ...நான் ...” அேள் திக்கித் திணற,

“சமாளிக்காநத ஃபிளேர்உன்லன தூக்கத்துல ந ச ேச்சு விஷயத்லத எல் லாம் ...

..கதரிஞ் சிக்கிட்நடன்” பீஷ்மா நகலிக்குத் தாே,

“என்ன? என்ன விஷயம் ?” ககாடி திக்கித் திணற,

“ஹ்ம் ம்நிலறய ரகசியத்லத எல் லாம் நீ ..நிலறய விஷயம் ...எல் லாம் ...
நீ இே் ேளவு ரகசியத்லத ஒளிச்சு ேச்சிருக்கக் ...இருந்தாலும் ...கசால் லிட்ட
..கூடாதும் மா” அேன் கதாடர்ந்துக் ககாண்டிருக்க, அேனது லகலய இறுக ்
ற் றியேள் ,
“நான் நிஜமா எதுவுநம கசய் யலலங் கநான் எலதயும் உங் க ...கிட்ட இருந்து
மலறக்கல....எங் க ஊர் ஆத்தா நமல சத்தியமா ..சத்தியமா ..” அேன் தன்லன
தேறாக புரிந்துக் ககாண்டு விடுோநனா என்ற அச்சத்தில் கசால் ல, பீஷ்மா
அேளது கன்னத்லதத் தட்டினான்.

“சும் மா கசான்நனன் ககாடி ...உன்லன ேம் புக்கு இழுக்க அ ் டிச் கசான்நனன் ..

உன்னால எழ ...சரி்ுந்துக்க முடியுதான்னு ாரு ..அம் மா கூட வீட்டுக்கு ் ந ா ..
..எனக்கும் க ட்டு நேணும் ...இங் க இருந்து இன் க க்ஷன் ஆக ் ந ாகுது” பீஷ்மா
கசால் லவும் , அேசரமாக எழுந்த ககாடி, காயத்தின் ேலியால் சிணுங் கிய டி
மீண்டும் டுத்துக் ககாள் ள,

“உனக்கு ஏன் இந்த நேண்டாத நேலல இரு ..நான் எழு ்பி விடநறன்...” அேளுக்கு
லக ககாடுத்து தூக்கி விட்டேன், கமல் ல அேள் எழவும் உதவி கசய் தான்.

அேளது தலல அேனது நதாளில் டவும் , பீஷ்மா ககாடியின் முகத்லத ்

ார்த்தான்அநத நநரம் ககாடியும் அேனது முகத்லத நிமிர்ந்து ் ார்க்க ., அந்த
கண்கள் இரண்டும் நமாதிக் ககாண்டதுகமல் ல லககலள உயர்த்தி ., அேளது
கநற் றியில் ேழிந்த முடிலய ஒதுக்கி விட்ட டி அேலள ் ார்த்து புன்னலகக்க,
அேனது புன்னலகயில் ககாடி நாணத்துடன் தலல கவிழ் ந்தாள் .

நாணச் சிே ் பு ககாடியின் கன்னத்தில் டர, அலத ரசித்த டி வீட்லட நநாக்கி

நடந்தேலன கங் கா மகிழ் சசி
் யுடன் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தார்அேனது .
நடேடிக்லககள் ககாடியின் விஷயத்தில் அேன் ஒரு நல் ல முடிலே எடுத்து
விட்டான் என் லத உணர்த்த, மருத்துேமலனயில் இருந்து, தனது கணேருக்கு
அலழத்தார்.

வீட்டிற் குச் கசன்று துலர தயாராக லேத்திருந்த ஒரு கயிற் றுக் கட்டிலில் பீஷ்மா
அேலள டுக்க லேக்க, “எனக்கு ஒண்ணும் இல் ல டாக்டர் சார்நீ ங் க எதுக்கு ..
இ ் ந ா என்லன ஒரு நநாயாளி ந ால ார்த்துக்கிட்டு இருக்கீங் க? இநதா நான்
ாருங் க எ ் டி ட்டுன்னு எழுதுக்கநறன்னு...” என்று அந்த கட்டிலில் இருந்து
அேள் ட்கடன்று எழவும் , லதயல் ந ாட்ட இடம் ேலிக்க, அேளது கண்களில்
முணுக்ககன்று கண்ணீர ் ேர,

“ஹஹஹஹாஇதுல இேங் க நேகமா எழுந்து ...நடக்கநே முடியலலயாம் ...

என்ன ககாடுலம துலர இது ...நேலல கசய் ய ் ந ாறாங் களாம் ?” பீஷ்மா
கிண்டல் கசய் ய, ககாடி அேமானத்தில் தலல குனிய,

“நஹ ஃபிளேர்நீ இ ...நான் அ ் ் ந ா இ ் டித் தான் கிண்டல் கசய் நேன் ... ் டி

இதுக்ககல் லாம் தலல குனிஞ் சன்னாஉன் தலல நிமிர நநரம் கிலடக்கநே ..
இல் லலயா எங் கம் மா ..இகதல் லாம் ழகிக்கணும் ஃபிளேர் ..கிலடக்காது
அ ் ந ா தான் க ாழுதும் நல் லா ..மாதிரி சரிக்கு சரி ந சக் கத்துக்நகா
...ந ாகும்

ாரு எங் கம் மா டீச்சர்ன்னு கசான்னா யாராேது ..நம் புோங் களா? அதுவும்
ஸ்ட்ரிக்ட் டீச்சர்நானும் எங் க அ ் ாவுநம அேங் களுக்கு ய ் டுநோம் ன்னா ..
அம் மா இருக்கற இடத்துல ...அலத விட எங் க க ரிய ் ா ... ார்த்துக்நகாநயன்
..அம் புட்டு யம் ...இருக்கநே மாட்டாங் க” பீஷ்மா ககாடியிடம் கிண்டல் ந சிக்
ககாண்டிருக்க,

“நிஜமாோ? நீ ங் க ய ் டுவீங் களா?” என்று நகட்டு சிரித்த ககாடியின் சிரி ் பு

ட்கடன்று நின்று ் ந ானது.

“என்ன ாதியில சிரி ் ல நிறுத்திட்ட? நான் நகாவிச்சுக்க மாட்நடன்..சிரி ...”

அேன் நமலும் அேளிடம் ேம் பு ேளர்த்துக் ககாண்டிருக்க, அேனுக்கு பின்னால்
இருந்த கங் காலே ் ார்த்து ககாடி விழிக்கத் கதாடங் கினாள் .

“இ ் ந ா எதுக்கு நீ டீச்சர் அம் மா ேந்தா மாதிரி முழிச்சிக்கிட்டு நிக்கற? டீச்சர்

அம் மாகிட்ட பிட் ந ாட்டா சரியா ந ாயிடும் அது எ ் டின்னு நான் உனக்கு ...
..அ ் றம் கசால் லித் தநரன்” பீஷ்மா கதாடர்ந்து ந சிக் ககாண்டிருக்கவும் ,
கங் கா அேனது முதுகில் தட்டினார்.

அேர் தட்டவும் , “ககாடிம் மாஇ ் டி எல் லாம் அேங் கலள ் ார்த்து என்லன ...
நீ ..அந்த உரிலம எல் லாம் அேங் களுக்கு மட்டும் தான் ...அடிக்க கூடாது
உன்லன க ஞ் ச ் நமல நிக்க ..என்லன அடிக்கிறலத டீச்சரம் மா ார்த்தாங் க
...ேச்சிடுோங் க” அேனது நகலியில் சிரித்த கங் கா, தனது முகத்லத சீரியசாக
லேத்துக் ககாண்டு,

“இ ் நே உங் க கரண்டு ந லரயும் நிக்க லேக்க ் ந ாநறன் ார்த்து ..

என்ன சிரி ் பு சத்தம் ோசல் ேலர நகட்குது ..இருந்துக்நகாங் க?” க ாதுோக
கண்டித்தேர்,

“உன்லன அங் க ஹாஸ்பிடல் ல நதடறாங் க எங் கநயா கடலல ேறு ் ட்டு ...
ஓேரா தீயற ோசலன ேந்துச்நசன்னு சுத்தி கித்தி நதடிட்டு ேந்தாஇங் க நம் ம ..
நீ ...நான் ந ாய் அடு ் ல அலனக்கநறன் ..வீட்ல தான் ேரு ட்டுக்கிட்டு கிடக்கு
...ந ாய் பிழ ் ல ் ாரு” கங் கா கசால் லவும் , தலலலய கசாறிந்துக் ககாண்நட
பீஷ்மா மருத்துேமலனலய நநாக்கிச் கசல் ல, கங் கா ககாடிலய ் ார்த்து
புன்னலகத்தார்.

“இேலன கட்டி நமய் க்க நான் எே் ேளவு கஷ்ட்ட ் ட்டுட்டு இரு ் ந ன்னு
புரியுதா? இனிநம நீ என்ன ாடு ட ் ந ாறிநயா? ஆனா ஒண்ணு எனக்கு ..
..ஸ்வீட் எடு ...அலத நான் ககாண்டாட ் ந ாநறன் ...விடுதலல கிலடச்சிருக்கு
...ககாண்டாடு” கசால் லிச் சிரித்த கங் கா, ரிவுடன் ககாடிலய தன்னருநக
அமர்த்திக் ககாண்டு, அேளுடன் ந சத் துேங் கினார்.

கேளியில் ேந்த பீஷ்மாலேத் நதடி ஊர் மக்களும் அேர்களுக்கு நடுநே ஒரு ...
ேயதான க ண்மணியும் அமர்ந்திருக்க, பீஷ்மா நயாசலனயுடன் அேலர ்
ார்த்தான்.
“ேணக்கம் டாக்டர் சார் நான் குணாநோட ...அம் மா...” அேனது ார்லேலய
உணர்ந்தேர் ந ால அந்த க ண்மணி கசால் லவும் , பீஷ்மா அேர் அருநக
கசன்று அேலர ேணங் கினான்.

“கசால் லுங் கம் மாஉங் களுக்கு நான் ஏதாேது உதவி கசய் யணுமா ...?” பீஷ்மா
நகட்க,

“ஹ்ம் ம்..குணாலே ..ஆமா ் ா ..” அேர் தயங் கித் கதாடங் குேதற் குள் ,

“குணா கசய் த குற் றங் கள் ஏராளம் மாஅதுவும் ஒரு உயிர்ன்னு கூட ் ார்க்காம ..
அதுக்ககல் லாம் உங் க மகனுக்கு ...அேன் கசய் த ககாலலகள் இருக்நக
தண்டலன நேண்டாமா? கண்டி ் ா நான் ோங் கித் தருநேன்ம் மாஅலத ் ...
உங் க ந ச்லச மறுத்த ாேம் ..தயவு கசய் து ... த்தி என்கிட்ட ந சணும் ன்னா
அேலன ் ார்த்து புன்னலகத்தார்.

“இல் ல ் ாஊர்ல கா ் பு கட்டி ..அேலன விட்டுடுன்னு நகட்க நான் ேரல ...

அந்த சமயத்துல ஊலர விட்டு ந ானா அந்த குடும் த்துக்நக ..இருக்கு
இ ்ந ா அேலன ந ாலீ ..ஆகாதுன்னு கசால் லுோங் கஸ் பிடிச்சிக்கிட்டு
ந ாச்சுன்னாஎனக்கு இருக்கறது அேன் ..எங் க குலத்துக்நக அது ஆகாது ் ா ...
அந்த மகன் கா ் பு கட்டி இருக்கும் ந ாது ..எங் க அய் யாநோட மகன் ..ஒநர மகன்
இந்த ஊலர விட்டு ் ந ாகணுமா?

அேன் திரும் பி ேருோனா? இல் ல தூக்குல கதாங் கி சாக ் ந ாறான்னான்நன

கதரியலஅதனால அேலன இ ் ந ா பூட்டி ..இன்னும் மூணு நாளுல ண்டிலக ..
ண்டிலக முடிஞ் ச அடுத்த கநாடி ..ேச்சிருக்கற ந ாலநே பூட்டி ேச்சி இருங் க
..அேலன ந ாலீஸ் கூட்டிட்டு ந ாகட்டும் ” நீ ளமாக அேர் ந ச, அேலர பீஷ்மா
நயாசலனயுடன் ார்த்தான்.

“என்ன ் ா நயாசிக்கிற?” அந்த அம் மாள் நகட்கவும் ,

“அேலரத் த ் பிக்க விட எந்த நயாசலனயும் இல் லலநய...” பீஷ்மா நகள் வி

எழு ் ,

“இல் ல தம் பி ...அேலன நாநன பிடிச்சுக் ககாடுக்கணும் ன்னு தான் இருந்நதன் ..

நீ ங் க அேலன ..திருவிழா முடியட்டும் ..ஒரு மூணு நாள் ...நீ ங் கநள கசய் துட்டீங் க
..நான் எந்த தலடயும் கசால் ல மாட்நடன் ...ந ாலீஸ் கிட்ட ககாடுத்திடுங் க” அந்த
க ண்மணி ரிதா மாகக் நகட்க, பீஷ்மா சம் மதமாக தலலயலசத்தான்.

“அேலன நீ ங் க த ்பிக்க ேச்சா அேநனாட உயிருக்குத் தான் ஆ த்துஅேன் ..

அேன் உயிர் அேன் லகயில ..அலமதியா தண்டலனலய ஏத்துக்கற ேலர
அது அேனுக்கு நல் லாநே கதரியும ..இல் ல்்உங் க ல யன் கசய் திருக்கற ..
...த ் புக்கு அேன் திரும் பி ேரது எல் லாம் கஷ்டம் ” பீஷ்மா உதட்லட ் பிதுக்கவும் ,
எழுந்துக் ககாண்டேர்,
“கராம் நன்றி ் ாநீ ஒரு நல் ல மனிதாபிமானம் உள் ள டாக்டர்ன்னு எனக்கு ..
நீ கசான ...அந்த லதரியத்துல தான் நான் நகட்க ேந்நதன் ...கதரியும் ்்னது ந ால
திருவிழா முடிஞ் ச உடநன நீ ங் க கூட்டிட்டு ந ாயிடலாம் ...” என்றேர், அருகில்
இருந்த க ண்ணின் உதவியுடன் நடக்கத் கதாடங் க, பீஷ்மா அேலர ் ார்த்துக்
ககாண்நட நின்றிருந்தான்.

27. உன்னருகே நானிருப் கபன்

“ககாடி...ககாடி ...” அலழத்துக் ககாண்நட உள் நள ேந்த பீஷ்மா, கங் கா மட்டுநம

அங் கிருக்கவும் ,

“அம் மாககாடி எங் க ...?” என்ற நகள் விலய எழு ் , கங் கா அேலன ் ார்த்து
புன்னலகத்தார்.

“இ ் ந ா எதுக்கு சிரிக்கறீங் க?” பீஷ்மா கங் காவிடம் கசல் லம் ககாஞ் ச,

“இல் லடா கண்ணாஎன் ல யன் ஒரு க ண்லணத் நதடி ேந்து .., என்கிட்நடநய
நகட்கறலத ் ார்த்து சந்நதாஷமா இருக்கு..” கங் காவின் நகலிக்கு,

“நக்கலு..” என்று முகத்லதச் சுறுக்கியேன்,

“அே எங் கம் மா ந ானா? இே ாட்டுக்கு கேளிய ந ாய் அந்த இேநனாட

ஆளுங் க எலதயாேது கசய் துட ் ந ாறாங் க...அதான் நதடிக்கிட்டு இருக்நகன் ..”
கசான்னேனின் ார்லே ககாடிலயத் நதடி அலளந்துக் ககாண்டிருக்க, கங் கா
அேலனநய ார்த்துக் ககாண்டு நின்றார்.

“என்னம் மா? புதுசா ார்க்கறலத ் ந ால ார்த்துட்டு இருக்கீங் க?” பீஷ்மா

நகட்க,

“ஒண்ணும் இல் லடா கண்ணாஉனக்கு நிஜமாநே மனசுல எந்த கநருடலும் ...

ககாடிக்கு அடி ் ட் ...மலர் மலர்ன்னு கசால் லிட்டு இருந்த ..இல் லநயடாடதும்
அ ் டி துடிக்கிற? நீ அேலளநய கல் யாணம் கசய் துக்கலாம் ங்கற முடிவுக்கு
ேந்துட்டியா கண்ணா?” கங் கா அேனது மனதில் இரு ் லத அறியக் நகட்க, சில
வினாடிகள் கமௌனம் சாதித்தேன்,

“அம் மா ..நான் உணர்வு ் பூர்ேமா ககாடிலயத் தான் காதலிச்சு இருக்நகன் ...

ஏன்னா அேளுக்கு ஒண்ணுன்னா என்னால எலதயுநம நயாசிக்க முடியல ...
அலதயும் ..முதல் முதல் என் மனசுல ாதி ் ல ஏற் டுதினது மலர் தான்
இ ் ந ா என் மனசு முழுக்க ...ஒண்ணும் மா ..ஆனா ..மலறக்கிறதுக்கு இல் ல
மலர் அந்த குணாலே காேல் காத்துக்கிட்டு ..ககாடி தான் நிலறஞ் சு இருக்கா
அே உள் ள இருக்க ..இருக்கா்ான்னு கதரிஞ் சும் எனக்கு அேலள ்
ார்க்கணும் னு நதாணாததுக்கு என்ன காரணம் ? ககாடி என் மனசுல உணர்வு
பூர்ேமா கலந்து இருக்கறதாலலயா? சின்னதா ஒரு உறுத்தல் அ ் ந ா அ ் ந ா
ேந்துட்டு ந ாகுதுஅந்த உறுத்தல் ககாடிலய ் ார்க்கும் ந ாது மலறஞ் சு ..
இன்னும் ககாஞ் ச நாள் ந ாக ் ..ந ாயிடுது ந ாக, அந்த உறுத்தலும் இல் லாம
ந ாயிடும் ன்னு நிலனக்கிநறன்ம் மா...” தனது மனலதத் திறந்து பீஷ்மா கசால் ல,
கங் கா க ருமூச்சுடன்,

“அந்த மலர் ாேம் தான்டாநீ யும் ககாடியும் சந்நதாஷமா ..ஆனா ..

..இருக்கறலத ் ார்த்தா தான் அே மனசு சாந்தியலடயும் ” என்று
கசால் லிவிட்டு,

“உன்நனாட ககாடி கசால் ல கசால் ல நகட்காம பின் க்கம் துளசி மாடத்துகிட்ட

நகாலம் ந ாட்டுக்கிட்டு இருக்கா...ந ாய் ாரு ..” என்றேர்,

“ஆனா ...உன்நனாட கராமான்ஸ் எல் லாம் அளநோட இருக்கட்டும் ..பீஷ்மா ..

அேளுக்கு கேளிய புண் இ ் ந ா தான் ககாஞ் சம் ககாஞ் சமா சரியாகிட்டு
அதுவும் தவிர ..இருக்கு அேலள டிக்க லேக்கிநறாம் ன்னு கசால் லி
இருக்நகாம் ...” நகலியாக எச்சரிக்லக கசய் ய, அேருக்கு ழி ்பு காட்டிவிட்டு
பீஷ்மா ககாடிலயத் நதடிச் கசன்றான்.

“கண்ணன் ேருோன் கலத கசால் லுோன்..” ககாடி ாடிக் ககாண்டிருக்க,

“கண்ணன் ேந்நதன்என்ன கலத கசால் ல நேண ...கலத கசால் லுநேன் ...்்டும் நீ

கசால் லம் மா...” பீஷ்மா எதிர் ் ாட்டு ாடவும் , தறி எழுந்த ககாடி, தடுமாறி
கீநழ விழ ் ந ாக, அேள் கீநழ விழாமல் அேலள இழுத்த பீஷ்மா, அேளது
இடு ்பில் லக ககாடுத்து தன்நனாடு நசர்த்துக் ககாள் ள, அேனது லக ் ட்ட
கூச்சத்திலும் , ேலியிலும் துள் ளிக் குதித்தேள் அேலன விட்டு ஓரடி நகர்ந்தாள் .

“இ ் ந ா என்ன ண்ணிட்நடன்னு நீ இ ் டி ரியாக்ட் ண்ணற? ாருமாடு ..

..எல் லாம் மிரண்டு ந ாச்சு” பீஷ்மா நகலி ந ச,

“உங் கலள யாரு இ ் டி எல் லாம் கசய் யச் கசான்னது?” ககாடி அேனிடம்
நகா ம் ந ாலக் நகட்க, புருேத்லத கநரித்து நயாசித்த பீஷ்மா,

“கீழ விழாம பிடிக்கும் ந ாது நேற என்ன கசய் ய முடியும் ? நான் விட்டு இருந்தா
நீ கீநழ விழுந்து துளசி மாடத்துல உன் தலல நமாதி இருக்கும் உனக்கு அந்த ...
உனக்கும் உங் க அ ் ா ..ஹாஸ்பிடல் கராம் பிடிச்சு இருக்குன்னா கசால் லு
.. க்கத்துலலநய ஒரு க ட் ந ாட்டு லேக்கச் கசால் நறன்” என்றேன், சிரி ் ல
அடக்க க ரும் ாடு ட்டு ் ந ானான்.

அேனது முகத்லத ் ார்த்தேள் , “இ ் ந ா எதுக்கு சிரிக்கறீங் க?” நராஷமாக

நகட்க,

“ஹஹாஹ் கண்டு பிடிச்நசன்..கண்டு பிடிச்நசன் ...” பீஷ்மா ாடவும் ,

“என்ன கண்டு பிடிச்சீங் க?” அேளது நகள் விக்கு, அேலள ் ார்த்துக் ககாண்நட
அேளின் அருநக கநருங் கியேலன ் ார்த்த ககாடியின் மூச்சு த ் பி ் ந ாக,
அேநனா அேளது இடு ் பில் மீண்டும் லகக் ககாடுத்து தன்னுடன் இழுக்க,
மீண்டும் ககாடி துள் ளிக் குதித்து நகர்ந்தாள் .

“ஹஹாஹ்..இந்த விலளயாட்டு ஜாலியா இருக்கு இல் ல ...ககாடி ...” என்று

அேலள ேம் பிற் கு இழுத்தேன், அேளது இடு ்பில் லக லேக்க ் ந ாக, அதற் நக
ககாடி துள் ளித் குதித்து ஓட, பீஷ்மா அேலள துரத்தத் துேங் கினான்.

“நேண்டாம் ங்க... ் ளஸ
ீ ் ... ் ளஸ
ீ ் ...” பீஷ்மாவிடம் ககஞ் சிக் ககாண்நட வீட்டினுள்
ஓடியேள் , கங் காலே நமாதி நின்றாள் .

“ககாடி...” லகயில் இருந்த ாத்திரத்லத கீநழ தேற விட்டேர் ககாடிலய சிறிது

அதிர்ந்து அலழக்க,

“அம் மா..நான் கதரியாம நமாதிட்நடன் ..நான் ...சாரிம் மா ..” அலத கசால் லி

முடி ் தற் குள் ககாடியின் கண்களில் கண்ணீர ் ேழியத் துேங் கியது.

“ஒழுங் கா ார்த்து ோம் மா..” கசால் லிவிட்டு கங் கா கீநழ கிடந்த ாத்திரத்லத
எடுக்க, ககாடியின் அருநக ேந்த பீஷ்மா, அேலளத் தனது நதாநளாடு நசர்த்து ்
பிடித்துக் ககாண்டு,

“அம் மாநான் தான் அேலளத் துரத்தி ேம் பு ..அே நமல எந்த த ் பும் இல் லம் மா ..
அழறா ாருங் க .. ாேம் மா அே ..கசய் நதன்” பீஷ்மா ேக்காலத்து ோங் க,

“அறிவிருக்காடா உனக்குநீ டாக்டர்ங்கறது ... உனக்கு ககாஞ் சமாேது நியா கம்

இருக்கா? இன்னும் லதயல் ந ாட்ட இடம் முழுசா காயலஅே என்னநோ ..
நீ ..நகாலம் ந ாடநறன்னு கசால் லிட்டு ந ாய் ந ாட்டுக்கிட்டு இருக்கா
என்னநோ துரத்தி பிடிச்சிட்டு இருக்க? என்ன நிலனச்சிட்டு இருக்கீங் க
மனசுல...” பீஷ்மாலே கண்டித்தேர், அேன் திருதிருகேன விழிக்கவும் , அேலன
ஒருமாதிரி ் ார்த்துக் ககாண்நட அங் கிருந்து நகர்ந்து கசல் ல, ககாடியின்
முகத்லத லககளில் ஏந்தியேன் , அேளது கண்ணீலரத் துலடத்து விட்டு,

“ககாஞ் ச நாளா இந்த அழுமூஞ் சி காணாம ந ானா மாதிரி இருந்தநதஇ ்ந ா ..

மறு டியும் எட்டி ் ார்க்கறாங் க ந ால இருக்கந்இந்த அழு மூஞ் சிக்கு என்ன ..
ட்ரீடக
் மன்ட் ககாடுக்கலாம் ?” பீஷ்மா நயாசிக்க,

“அகதல் லாம் ஒண்ணும் நேண்டாம் அழுதா ...நான் அழ மாட்நடன் ...

இனிநம அழாம இருக்க ..மலருக்கும் பிடிக்காது ..உங் களுக்கும் பிடிக்காது
..முயற் சி கசய் யநறன்” என்றேள் , தனது நசலல முந்தாலனலய எடுத்து
கண்கலளத் துலடத்துக் ககாள் ள, அேளது லகலய கீநழ எடுத்து விட்டேன்,
அேளது முகத்தின் அருநக குனிந்தான்.
“லஹநயாஎன்ன இது ...? ் ளஸ
ீ ் நடு வீட்ல நின் னு என்ன கசய் துட்டு இருக்கீங் க ..?”
நாணத்துடன் ககாடி நகட்க,

“ட்ரீடக
் மண்ட்...நான் டாக்டர் நமடம் ..” என்றேன், அேளது கநற் றியில் இதழ்
தித்தான்.

“ச்நச...அம் மா ேந்துட ் ந ாறாங் க ..ந ாங் க ...” அேலனத் தள் ளிவிட்ட ககாடி
நேகமாக சலமயல் அலறக்குள் புகுந்து ககாள் ள, பீஷ்மா அேலள சிரி ் புடன்
ார்த்துக் ககாண்டிருந்தான்.

“இரு ேநரன்...” அேலள பீஷ்மா துரத்துேது ந ால நடிக்க, ‘ஹுக்கும் ..’

கங் காவின் கலன ்பில் தலலலய கசாறிந்துக் ககாண்நட பீஷ்மா நகர்ந்து
கசல் ல, கங் கா இருேலரயும் மன நிலறவுடன் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தார்.
நகாவில் திருவிழா மிகவும் உற் சாகமாக நடந்நதறிக் ககாண்டிருந்தது .
பூக்களால் நதாரணங் கள் கட்டி அலங் கரிக்க ் ட்ட நதரில் அம் மன் உலா ேர,
மக்கள் அம் மலன விளக்நகற் றி ேரநேற் றனர்.

பீஷ்மா, கங் காவுடன் நசர்ந்து நகாவிலில் க ாங் கல் லேத்துக் ககாண்டிருந்த

ககாடிலய ் ார்த்த மாரியின் கண்கள் கலங் கியதுகநஞ் சம் நிம் மதியில் .
நிலறய, தனது நேண்டுதலல நிலறநேற் ற அேரும் க ாங் கலல லேக்கத்
துேங் கினார்.

“டாக்டர் சார்க ாங் கல் லேக்கிற இடத்துல நின்னு என்ன ..டாக்டர் சார் ...
கசய் துக்கிட்டு இருக்கீங் க?” துலர பீஷ்மாவின் காலதக் கடிக்க,

“க ாங் கல் லேக்கும் ந ாது எல் லாம் சரியாஒழுங் கா ந ாடறாங் களான்னு ...
இதுவும் ஒரு டாக்டநராட ..நான் இன்ஸ்க க்ட் ண்ணிக்கிட்டு இருக்நகன்
..கடலம தாநன” பீஷ்மா கேகு சீரியசாகச் கசால் லவும் ,

“என்னது க ாங் கல் கசய் யறலத நேடிக்லக ் ார்க்கறது ஒரு டாக்டநராட

நேலலயா? இலத எ ் ந ாத்துல இருந்து உங் க டாக்டநராட நேலலயில
நசர்த்தாங் க டாக்டர் சார்?” துலர பீஷ்மாவிடம் ேம் பு ேளர்க்க,

“அகதல் லாம் அ ் ந ாநே நசர்த்துட்டாங் க ஒழுங் கா நசர்க்க நேண்டியலத ..

நசர்க்காம ந ானா ..அ ் றம் நம் ம ஊரு மக்களுக்கு ஏதாேது பிரச்சலன ேரும் ...
அது தான் முன்கனச்சரிக்லக ..அேங் க தாநன கஷ்ட ் டுோங் க
ேரும் முன் ...நடேடிக்லகயா இந்த நேலல கசய் துக்கிட்டு இருக்நகன்
...கா ் ந ாம் ன்னு க ரியேங் க கசால் லி இருக்காங் க இல் ல” பீஷ்மா கேகு
சீரியசாக முகத்லத லேத்துக் ககாண்டு கசால் ல, துலர பீஷ்மாலே ் ார்த்து
சிரித்தான்.

“முன்கனச்சரிக்லக நடேடிக்லகஇகதல் லாம் ...ேரும் முன் கா ் ந ாம் நேற ...

நீ ங் க இங் க நின்னு லசட் அடிக்கிறதும் இல் லாம இ ் டி நேற கலதக் ..ஓேர் சார்
கட்டறீங் களா? இகதல் லாம் அநியாயம் சார்..” நகலியாகச் கசான்னேனின்
முகம் கடினமுற,

“இன்லனக்கு ராத்திரி ோண நேடிக்லகநயாட திருவிழா முடியுதுநாலளக்கு ..

க ரிய வீட்டு அம் மாவும் ...காலலயில குணாலே ந ாலீஸ்ல ஒ ் லடச்சிடலாம்
..அய் யாநோட சாவு இேனால தான்னு கசால் நறன்னு கசால் லி இருக்காங் க

லழய இன்ஸ்க க்டர் குணாநோட ஆளுயார் என்ன கம் ்லளன்ட் ..

அேங் கலள குணாகிட்ட ந ாட்டு ககாடுத்து அடி ோங் க ..ககாடுத்தாலும்
கேத்து காரணம் கசால் லி ந ாலீஸ் ஸ்நடஷனுக்கு இழுத்துட்டு ந ாய் இல் லாத
.. ாடு டுத்துோங் க” துலர கசால் ல, பீஷ்மா தலலயலசக்க,

“அேனுக்கு முதல் அடி .நீ ங் க இங் க டாக்டரா ேந்து இத்தலன நாள் இருந்தது ..
எங் கயாேது ..இந்த ஊருக்கு டிச்சேன் ேந்தாநல அந்த குணாவுக்கு ஆகாது
ேர டாக்டலர எல் லாம் ஏதாேது ...அேனுக்கு அது ஆ த்தா முடிஞ் சிடும் ன்னு
... ாடு டுத்தி இங் க இருந்நத துரத்தி விட்டுடுோன்

இ ் ந ா அடுத்த அடிஇந்த ஊநராட ..உங் களால ேந்தது டாக்டர் சார் ...

ஸ்நடஷனுக்கு நீ ங் க, உங் க க ரிய ் ா மூலமா ககாண்டு ேந்திருக்கற
நநர்லமயான ந ாலீஸ் ஆபீசர்நான் ந ாய் கம் ் லளன்ட் ககாடுத்ததும் அலத ..
அ ் டிநய எடுத்துக்காம ஊருக்குள் ள ேந்து விசாரிச்சிட்டு தான்
கண்டி ் ா நீ ங் க இந்த ஊருக்கு எே் ேளவு நல் லது ...ந ாயிருக்கார்
இந்த ஊருக்கு சுதந்திரம் கிலடக்க ..கசய் திருக்கீங் க கதரியுமா டாக்டர் சார்
..ேழி ேலக கசய் திருக்கீங் க

நேணா ாருங் க ..கண்டி ் ா அந்த குணாவுக்கு தூக்கு தண்டலன இல் ல ..

கிலடக்க ..கேளியநே ேர முடியாத அளவு தண்டலன தான் கிலடக்கும்
..லே ் ந ன்” துலர விடாமல் ந சிக் ககாண்நட ந ாக, அது அேனது
மனக்காயத்தின் கேளி ் ாடு கசன்று அறிந்த பீஷ்மா, ஆதரோக அேனது
நதாலள அழுத்தினான்.

காேல் நிலலயத்தில் துலர தனது மலனவிலயக் காணவில் லல என்ற ேழக்லக

திவு கசய் துவிட்டு, தனது மாமனாருக்கும் ந ான் கசய் து கசால் லிவிட்டு
வீட்டிற் கு ேந்து நசர, அன்று இரவு அேர் தட்டத்துடன் துலரலயத் நதடி ேந்து
நின்றார்.

திடீகரன்று தனது சம் ந்திலய ் ார்த்த துலரயின் தாய் நகா த்தில்

கசல் விலய ் ற் றிய உண்லமலய கசால் லி விட, அேளின் தந்லத அதிர்ந்து
ந ானார்.

தனது மகள் இ ் டி ஒரு களங் கத்லதச் கசய் திரு ் லத க ாறுக்க முடியாமல் ,

அதற் கு காரணமானேலன சும் மா விட மாட்நடன்என்று நகா ம் ககாண்டேர் ...
குணாவின் வீட்டிற் குச் கசன்று சண்லடயிடத் துேங் க, ஊருக்நக கசல் வி
மாயமான விஷயம் அம் லமானது.
இலல மலற காயாக அறிந்த விஷயம் தான்இ ்க ாழுது ..இரு ் பினும் ..
அ ் ட்டமாக விஷயம் கேளியில் ேர, லர் லோறு ந ச, முதலில் கநாந்து
ந ான துலர.சில மணி நநரங் களிநலநய தன்லன சுதாரித்துக் ககாண்டான் ...

திருவிழா முடிந்ததும் , ஊருக்குள் ேந்து ந ாலீஸ் நடத்த ் ந ாகும் நசாதலனயில்

கேளிேரும் விஷயங் கலள எண்ணி மனம் குலமந்தேன், ந ாலீஸ் குணாலே
இழுத்துச் கசல் லும் காட்சிலயக் காணும் நாளுக்காக காத்திருக்க, இநதா அந்த
நாளும் கநருங் கி இருந்தது.

“துலரஎன்னாச்சு ...? உங் க முகம் கராம் ோடி இருக்குஇகதல் லாம் ..

இன்னும் நாலளக்கு ந ாலீஸ் ..நடக்கும் ன்னு நாம கதரிஞ் சு தாநன கசய் யநறாம்
இ ...ேந்து அேங் க வீட்லட நசாதலன ் ந ாட்டான்னும் என்ன என்ன எல் லாம்
கேளிய ேருநமா?” கேலலயாக பீஷ்மா கசால் லவும் ,

“எல் லாம் நல் லது தான் சார் நடக்கும் அந்த குணா ..நீ ங் க நேணா ாருங் க ...
ஆடின ஆட்டம் ககாஞ் சமா ..நலட ் பிணமா தான் கஜயிலுக்கு ந ாோன்
இந்த மாதிரி ஆளுங் க எல் லாம் கசாகுசா இருக்கற ேலர ோழ் க்லக ..நஞ் சமா
புரியாது சார்ககாஞ் சம் கூட அநதாட ..நமல இருந்து விழுந்தாங் கன்னா ...ஆனா ..
..இேனுக்கும் அது தான் நடக்க ் ந ாகுது .ஏமாற் றங் கள் தாங் க முடியாது

நீ ங் க நிம் மதியா சாமி கும் பிடுங் க சார்அம் மாவும் ககாடியும் நாலளக்கு ..

அேங் க கூட இந்த நாலள ...ஊருக்கு கிளம் ் ந ாறாங் கநளகசலவு
ண்ணுங் க...” துலர நிலனவு ் டுத்தவும் , ககாடியின் மீது பீஷ்மாவின் ார்லே
திந்தது.

கங் காவும் பீஷ்மாவும் அேளுக்காக ோங் கிக் ககாடுத்த ட்டு ் புடலேயில்

தலலயில் சூடிய மல் லிலகச் சரத்தில் நதேலதகயன திகழ் ந்தேலள ார்த்த
பீஷ்மாவின் மனம் ககாடிலயச் சுற் றி ேரத் துேங் கியது.

கத்தியால் கிழி ட்டு மருத்துேமலனயில் இருந்து திரும் பிய மறுநாள் ககாடி

தனது வீட்டிற் கு கிளம் , கங் கா அேலள ந ாகக் கூடாது என்று தலட விதித்தார்.

“இல் லலங் கம் மாஅ ் றம் ..நீ ங் க இருக்கற ேலர நான் இங் க இருக்கலாம் ..
எ ் டி நான் இங் க இருக்க முடியும் ? எங் க வீடு தாநன எனக்கு நிரந்தரம் ..” ககாடி
நகட்க, அேலள ரிநசாதிக்க ேந்த பீஷ்மா, அேளது ந ச்லசக் நகட்டு
கங் காலே முலறக்க,

“அே ந சறதுக்கு இேன் எதுக்கு நம் மலள முலறக்கிறான்இகதல் லாம் சரிநய ...
...இல் ல” மனதினில் அேர் திட்டத் கதாடங் க, அேலர ் ார்த்து
கண்ணடித்தேன்,

“ஹ்ம் ம் இங் க இருங் க நமடம் ன்னு உங் கலள யாருநம ககஞ் சநே இல் லலநய ...
எங் களுக்கு என்ன ..ந ாங் க உங் க வீட்டுக்கு ந ாய் நல் லா ஜாலியா இருங் க
ேந்தது? குணா ந ானா ..அடுத்த எந்த வீணா ந ானேனாேது ேருோன் ..
..புரிஞ் சிக்நகா ...அ ் ந ா எல் லாம் நான் எந்த உதவிக்கும் ேர மாட்நடன்” பீஷ்மா
அேளிடம் க ாரிந்துத் தள் ள,

“அ ்ந ா நான் என்ன தான் கசய் யறது? இங் க இருக்கறது எல் லாம் சரி
ேராதுங் க..ஊர்ல எல் லாரும் த ் ா ந சுோங் க ..” முன்தினத்தில் இருந்து பீஷ்மா
காட்டும் அக்கலறயும் , நகலி, கிண்டல் என்று அேன் ககாடிலய சிரிக்க
லேத்துக் ககாண்டிருந்த லதரியத்தில் , ககாடி நகட்க,

“அதான் ஊர்ல நம் ம வீடு இருக்நகசும் மா ஒண்ணும் இருக்க ...அங் க ந ாய் இரு ..
..நமல டிக்கிறதுன்னா டி ...அங் க இருந்து நீ டிச்சு முடி ...நேண்டாம்
ந ாதும் நீ இந்த ..இந்த ஊர்ல நீ இருக்க நேண்டாம் ...ஆனா ..எலதயாேது கசய்
ஊர்ல கு ் ல க் ககாட்டினது” பீஷ்மா நயாசலன கசால் ல, ககாடிக்கும் தனது
டி ் ல த் கதாடர்ேது குறித்து ஆலசயாக இருந்தாலும் எ ் டி அது சாத்தியம் ..
என்று அேள் நயாசிக்க,

அேலள அருநக இழுத்துக் ககாண்டேன் , “நீ உன்நனாட இல் லாத மூலளலய

ேச்சு எல் லாம் கராம் நயாசிக்க நேண்டாம் ஃபிளேர்இந்த கலடசி ேருஷ ் ..
டி ் ல நீ எங் க வீட்லஇருந்நத முடிச்சிக்கலாம் இன் னும் ஒரு கசமஸ்டர் ...
அதுக்கு எல் லாம் ..எழுதாத கசகமஸ்டலரயும் நசர்த்து எழுதிக்கலாம் ..தாநன
...ஏற் ாடும் கசய் தாச்சு” அேன் கசால் லவும் , ககாடி கண்கள் ளிச்சிட அேலன ்
ார்க்க, பீஷ்மா அேலள ் ார்த்து புன்னலகத்தான்.

“நமல என்ன டிக்க ் ந ாறன்னும் முடிவு கசய் துக்நகாஅடுத்து அலதயும் ...

..உனக்கு என்ன டிக்கத் நதாணுநதா டி .. ார்க்கணும் ” கங் கா கசால் லவும் ,
தனது கநஞ் சில் உள் ள ாரம் எல் லாம் நீ ங் க நிம் மதி உணர்வு க ற் றேன்,
கங் காவின் நதாளில் சாய் ந்து கசல் லம் ககாண்டாடி, பீஷ்மாலே ் ார்த்து
ழி ் பு காட்ட, பீஷ்மா கங் காலே முலறத்தான்.

“இேளுக்கு நீ ங் க கசல் லம் ககாடுத்தீங் கன்னா அ ் றம் அே எங் க டிக்கிறது?

நல் லா எங் க பிலழ ்ல ககடுக்கறீங் க?” க ாதுோக கிண்டல் ந சியேன்,

“நீ ங் க ஒரு டீச்சர் கங் காம் மா .அந்த டீச்சர் கண்டி ் ந ாட நீ ங் க இருக்கணும் ...
அ ் ந ா தாநன நான் உங் ககிட்ட டியூஷனுக்கு அனு ் ற பிள் லள டிக்கும் ..
இ ் டி கசல் லம் ககாண்டாடி உங் க தலலயில மிளகாலய அலரக்கும் ...இல் ல”
கங் காலே நகலி கசய் ய,

“ந ாடா ோலுநீ உன் .என் மருமகலள எனக்கு டிக்க லேக்கத் கதரியும் ..

..நேலலலய ் ாரு” கங் கா அேலன விரட்டி விட, பீஷ்மா சிரித்துக் ககாண்நட
அங் கிருந்து நகர்ந்தான்.

நடந்தலத பீஷ்மா எண்ணி முடிக்க, க ாங் கல் கசய் து, அலத ஒரு தட்டில்
ந ாட்டு அேனுக்காக எடுத்துக் ககாண்டு ேந்த ககாடி, அேலளநய ் ார்த்துக்
ககாண்டிருந்த பீஷ்மாவின் முன்பு லகயலசத்து அேனது கேனத்லதக்
கலலக்க, “உன்லன ் த்தி தான் நிலனசிட்டு இருக்நகன் ாரு நீ நய என் ...
என்நனாட எண்ணத்தின் சக்திலய ் ..கண்ணு முன்னால ேந்து நிக்கற
ார்த்தியா?” க ருலம ந சியேலன ் ார்த்து ழி ் பு காட்ட, பீஷ்மாவின்
ார்லே அேளது முகத்தில் திந்தது.

அேனது ார்லே கூச்சத்லதக் ககாடுக்க, ககாடியின் கண்கள் தாமாக நிலத்லத

ார்த்தது .“இ ் டி ார்க்காதீங் கன்னு உங் களுக்கு எத்தலன தடே கசால் லி
இருக்நகன்?” கமல் லிய குரலில் நகட்டேலள ் ார்த்தேன், ேந்த சிரி ் ல
அடக்கிக் ககாண்டு,

“க ாங் கல் ககாண்டு ேந்திருக்கியா?” என்ற நகள் விலயக் நகட்க,

“ஆமாசா ் பிட ..உங் களுக்கு தான் கமாதல் ல எடுத்துட்டு ேந்திருக்நகன் ...்்டு

எ ் டி இருக்குன்னு கசால் லுங் க..முதல் தடலேயா நான் ேச்சிருக்நகன் ...”
ஆர்ேமான குரலில் கசால் ல,

“ஏன் ககாடி? நான் உனக்கு ஏதாேது ககடுதல் கசஞ் சிட்நடனா? என்லன ஏன் ழி
ோங் கற?” பீஷ்மா அலற,

“நான் க ாங் கல் தாநன எடுத்துட்டு ேந்நதன் உங் கலள எங் க ழி ோங் கநறன் ..?
ஏன் இ ் டி எல் லாம் ந சறீங் க? க ாங் கல் சா ் பிடுங் க..” அேனது நகலி
புரியாமல் ககாடி தட்டமாகச் கசால் ல, அேலள நமலும் தவிக்க விட,

“ஐநயா அம் மா...என்லன கா ் ாத்துங் க ...” நேகமாக பீஷ்மா கங் காவின்

பின்னால் கசன்று துங் குேது ந ால நிற் க, ககாடி திலகத்து நின்றாள் .

“என்னடா உன்லன நான் எதுக்கு கா ் ாத்தனும் ?” கங் கா நகட்க,

“அம் மாஅே எனக்கு க ாங் கலல ககாடுத்தா என் ேயிறு என்னம் மா ஆகும் ...?
ஒரு டாக்டருக்நக ேயிறு ேலி ேந்துச்சுன்னாஅ ் றம் ஊர் மக்கள் நிலலலம ..
என்னம் மா ஆகும் ? நீ ங் கநள கசால் லுங் கஅதுவும் அே இ ் ந ா தான் முதல் ...
முலற கசய் திருக்காளாம் ...” அேன் கிண்டலடிக்க, ககாடி அேலன ் ார்த்து
ல் லலக் கடித்தாள் .

“என்லனயா கிண்டல் கசய் யறீங் க? அ ் றம் ககாடிஃபிளேர்ன்னு ...

அ ் ந ா இநத க ாங் கலல ோயில திணிச்சு ...இளிச்சிக்கிட்டு ேருவீங் க தாநன
...விடநறன்” ககாடி முணுமுணுக்க, பீஷ்மா அேலள கிண்டலாக ் ார்த்துக்
ககாண்டிருக்க,

“நீ கசய் யறது கராம் ஓேரா இருக்கு ..இரு உனக்கு னிஷ்கமன்ட் என்னன்னா ..
...நான் கசய் த க ாங் கலல இ ் ந ா நீ சா ் பிட ் ந ாற” கங் கா பீஷ்மாலே ்
பிடித்துக் ககாள் ள,

“லஹநயா அம் மா ..இதுக்கு அேநளாட க ாங் கநல ரோல் ல ந ால இருக்நக ...

...ககாடி என்லனக் கா ் ாத்து” என்று ககாடியின் அருநக அேன் கசன்று நிற் க,
ககாடியும் கங் காவும் அேலன ் ார்த்து சிரித்தனர்.

சிரித்துக் ககாண்டிருந்த கங் காவின் கண்கள் கலங் க, அலத மலறக்கும்

க ாருட்டு, “நான் நகாவிலுக்கு உள் ள ந ாய் சாமிலய ார்த்துட்டு ேநரன் ...
...நீ ங் களும் சீக்கிரம் ேந்து நசருங் க” என்றேர் நேகமாக நகர்ந்து கசன்றார்.

அேர் இந்த ஊருக்கு ேந்த க ாழுது பீஷ்மா இருந்த நிலலலய ் ார்த்து அேர்
கலங் கிய கலக்கம் மிகவும் அதிகம் அேன் .‘மலலரத் தான் காதலிக்கிநறன்...’
என்று கூறி தனிமரமாக நின் று விடுோநனா என்ற யமும் ..மலர் எ ் டிநயா ...
ந யாக அலல ேள் அேலன ே்ிட்டுவிடுோளா? என்று எலத எலதநயா
நிலனத்து அேர் கலங் கிக் ககாண்டிருக்க, மலர் அேரிடம் ேந்து ந சி
சமாதானம் கசய் யவும் , அேளின் மீது அேருக்கு மதி ் பு உயர்ந்தது.

இ ் டி ் ட்ட நல் ல க ண்ணிற் கு இ ் டி ஒரு முடிோ? என்று எண்ணி அேரும்

ேருந்தினார்பீஷ்மாவும் மனம் கதளிந் .து காண ் டுேது ந ால் இருந்தது
அேருக்கு மிகவும் ஆறுதலல அளித்ததுகுணாவின் ேழக்கு முடியவும் .,
இருேரின் திருமணத்லதயும் முடித்துவிட அேர் எண்ணிக் ககாண்டிருந்தார்.

“டாக்டர் சார் ..ேந்து சா ் பிடுங் க ...விருந்து கரடி ஆகிடுச்சு ..டாக்டர் சார் ..

எல் லாரும் உங் களுக்காக கேயிட் ண்ணிக்கிட்டு இருக்காங் க..” நகாவிலில்
நடந்த விருந்தில் நேலலகலள கசய் துக் ககாண்டிருந்த ககாடி, பீஷ்மாலே
உணவுண்ண அலழக்க,

“ககாடிநான் நிஜமா ஒண்ணு கசால் லோ ...?” பீஷ்மா அேளிடம் நகட்க,

“என்ன நகட்கணும் ?” அேன் என்னநோ நகட்க ் ந ாகிறான் என்று சிறிது

கூச்சமும் , நாணமும் நசர்ந்துக் ககாள் ள ககாடி நகட்கவும் ,

“அது...அது ேந்து ...” என்று இழுத்தேன், ககாடி ஆர்ேமாக அேனது முகத்லத ்

ார்க்கவும் ,

“அதுநீ எ ் டி இ ் டி ம் ரம் மாதிரி சுத்தி நேலல கசய் யற ..? உங் க அம் மா

உனக்கு ககாடின்னு ந ர் லேக்கிறதுக்கு திலா ம் ரம் ன்னு ந ர்
ேச்சிருக்கனுநமா?” சிரிக்காமல் பீஷ்மா அேளிடம் ேம் பு ேளர்க்க, ககாடி
அேலன முலறத்துக் ககாண்நட, அேன் கசான்ன க யருடன் அேனது
க யலரயும் இலணத்து ் ார்க்க, ககாடிக்கு சிரி ் ல அடக்க முடியாமல்
சிரித்தாள் .

“எதுக்கு சிரிக்கிற?” ஓரளவு அேள் நயாசித்தலத யூகித்து பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“இல் லோம் மா ...ோம் மா மின்னால் ன்னு எல் லாரும் கூ ் பிடற மாதிரி ...
நான் சுத்தி சுத்தி ேர மாதிரி ... ம் ரம் ன்னு என்லன எல் லாரும் கூ ் பிடா
உங் களுக்கு கராம் நக்கல் அதிகமா ..அது தான் ...நிலனச்சு ் ார்த்நதனா
...உங் கலள என்ன கசய் யநறன் ாருங் க ..இருக்கு” என்றேள் கீநழ இருந்த
குச்சிலயக் லகயில் எடுக்க,

“டீச்சர் அம் மாநோட மருமகள் ன்னு இ ் டி குச்சிலயக் லகயில் எடுக்கறிநய

ககாடிம் மா...இகதல் லாம் நியாயநம இல் ல ...” என்று இரண்டடி பின்னால்
நகர்ந்தேன், அேன் கசான்ன ோர்த்லத உலரக்க, ககாடி அ ் டிநய நிற் க,

“என்ன ஃபிளேர்அ ் டிய ...ந் நிக்கற? நான் ஏதாேது த ் ா கசால் லிட்நடனா?”

பீஷ்மா நகட்கவும் , ககாடி ட்கடன்று அேனது காலில் விழ ் ந ாக,

“நஹ லூசுஎன்ன இது ..? இத்தலன நநரம் ஒழுங் கா தாநன இருந்த? இ ் ந ா

என்ன ேந்திருச்சு?” அேலளத் தடுத்து நிறுத்தியேன் நகா மாகக் நகட்க,

“இல் லஉங் ககிட்ட இருந்து இ ..்் டி ஒரு ோர்த்லதலய நான் எதிர் ் ார்க்கலள ..
எனக்கு இது எே் ேளவு க ரிய ேரம் கதரியுமா?” கண்களங் கியேளின்
கண்கலளத் துலடத்தேன்,

“எனக்கு சிக்குதுந ாகலாமா ...?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“சீக்கிரம் ோங் க...” என்ற டி அங் கிருந்து ஓடிச் கசல் ல, பீஷ்மா புன்னலகயுடன்
அேலள ் பின் கதாடர்ந்து கசன்றான்.

அன்லறய இரவு ோணநேடிக்லகயுடன் திருவிழா ககாண்டாட்டம் இறுதிக்

கட்டத்லத எட்டியதுோணநேடிக்லகயின் சத்தம் காதுகலள கிழிக்க ., மலர்
அலர மயக்கத்தில் இருந்த குணாலே ் ார்த்து சிரித்தாள் .

“ோணநேடிக்லக நடக்குது மாமா...” அேன் அருநக அமர்ந்தேள் கசால் ல,

“மலர்நான் இனிநம இந்த மாதிரி த ்பு கசய் ய ..என்லன மன்னிச்சிடு ..

...நான் இனிநம ஒழுங் கா இருக்நகன் ..என்லன கேளிய விட்டுடு ..மாட்நடன்”
கதாண்லட ேறண்டிருக்க, உறங் காத கண்கள் அலர மயக்கத்தில் சுருங் கி
இருக்க, மலரிடம் ககஞ் சிக் ககாண்டிருந்தான்.

“யாருநீ த ...்ிருந்தி ோழ ் ந ாற? அன்லனக்கு ேயிறு சரி இல் லபின் க்கம் ...
ந ாகணும் ன்னு அந்த ககஞ் சு ககஞ் சி ந ானேன் தாநன நீ ? ந ானேன் என்ன
கசய் த?” உக்கிரமாக அேள் நகட்கவும் ,

“அன்லனக்கு கதரியாம கசய் துட்நடன் மலர்இனிநம அந்த த ் ல கசய் ய ..

அதுக்கு நீ என்லன இே் ேளவு தண்ட ..மாட்நடன்்ிக்கலாமா?” குணா ககஞ் சிக்
ககாண்டிருக்க,

“இது ந ாதாது மாமா ..நாலளக்கு காலலயில உனக்கு இருக்கு ாரு திருவிழா ..

..அது தான் உண்லமயான தண்டலன” மலர் கசால் லவும் , குணா புரியாமல்
ார்க்க,
“உன்லன கூட்டிட்டு ந ாக சம் மந்தி வீட்டுல இருந்து ேராங் கலகயில ஒரு ...
க ரிய கா ் பு ந ாட்டு கூட்டிட்டு ந ாோங் கஉன்லன எல் லாம் இந்த ஊநர ...
காரித்து ் நேண்டாம் ?” ஆக்நராஷமாகச் கசான்னேள் , அேலன முலறத்துக்
ககாண்டு இருக்க, குணா நசார்ந்து விழுந்தான்.

குணாலே அந்த அலறயில் அலடத்த மறுநாள் , ேயிறு சரி இல் லல என்று

கசால் லி குணா பின் க்கம் கசல் ல, மலர் அேனிடம் சிறிது இறக்கம் காட்டி
கேளிநய கசல் ல அனுமதிக்க, பின் க்கம் கசன்றேன், அங் கிருந்து த ்பிச்
கசல் ல முயலஅேனது எண்ணத்லத டித்தேள் ந ால மலர் அேன் முன்பு ...
.கசன்று நின்றாள்

அேலள ் ார்த்தேன் அதிர்ந்து நிற் க, “உன்லன எல் லாம் என்ன கசய் யநறன்
ாரு..இ ் ந ா உன்லன நாநன கடிச்சு தின்னுடுநேன் ...நீ உள் ள ந ாகல ...” மலர்
நகா மாக யமுறுத்த, அேளது முகத்லதக் கண்ட குணா நடுங் கி ் ந ானான்.

“ந ய் உன்லன யமுறுத்தற ந ாநத நீ இந்த ஆட்டம் காட்டறிநயஉன்லன ...

ஒண்ணும் ..இனிநம உனக்கு நசாறும் இல் ல ...எல் லாம் சும் மா விடக் கூடாது
இ ் டிநய ..இல் ல கிட...” என்று மலர் மீண்டும் அேலன அந்த அலறக்குள் தள் ள,
குணா அதன் பிறகு மலரிடம் டாத ாடு ட்டு ் ந ானான்.

அேலன எழவும் விடாமல் , உறங் கவும் விடாமல் , தண்ணீலர ஒரு சிறு க ் பில்
மட்டுநம ககாடுத்து அேலன உயிர் ோழ லேத்துக் ககாண்டிருந்தேள் , ந ாலீஸ்
அேலன ் பிடித்து ் ந ாகும் நிமிடத்திற் காக காத்திருந்தாள் .

அன்லறய இரவு அலனேரின் துக்கத்லத ் ந ாக்க ் ந ாகும் இரோக கழியத்

துேங் கி இருந்தது தட்டத்தில் ககாடி அங் கும் இங் கும் நடந்துக் ககாண்டிருக்க .,
அலத ் ார்த்த பீஷ்மா, அேலள ் பிடித்து தன்னருநக அமர்த்திக் ககாண்டான்.

“இ ் ந ா எதுக்கு இ ் டி தூங் காம அலலஞ் சிட்டு இருக்க?” பீஷ்மா நகட்க,

“நாலளக்கு அேன் எங் கயும் த ் பிச்சிட மாட்டாநன...” ககாடி தட்டதிடல் வினே,

“இல் லபிரஸ்க்கு கூட ...சாட்சி எல் லாம் க்கா ..கண்டி ் ா அேனால முடியாது ...
ாேம் துலரக்குத் தான் சாயந்தரத் ..கசால் லச் கசால் லி இருக்நகன்துல இருந்து
முகநம சரி இல் லநாலளக்கு அேநராட மலனவிநயாட சடலத்லத குணாநோட ...
வீட்ல இருந்து எடுத்தா எ ் டி இருக்கும் ? அேலர நிலனச்சாத் தான் எனக்கு
கராம் கேலலயா இருக்கு...” பீஷ்மா துலரக்காக ேருந்த, ககாடி பீஷ்மாலே
ேருத்தமாக ் ார்த்தாள் .

“என்ன என்லன ஒரு மாதிரி ் ார்க்கற?” பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“மலர் ாேம் இல் லநமக்காக ... அே எே் ேளவு கசய் துட்டு இருக்கா?” ேருந்திக்
ககாண்டிருந்தேளின் லகலய எடுத்து தனது லகக்குள் க ாத்திக் ககாண்டேன்,
எதுவும் ந சாமல் மலலர நிலனத்து ் ார்த்தான்.

“உனக்கு என்கிட்ட முகேரி ககாடுத்தேநள அே தாநனஅேள ..ல் மறக்க

முடியுமா? விதிஅே முழு ந லரச் கசான்ன ந ாது கூட எனக்கு உன் ந ர் தான் ..
..காதுல விழுந்திருக்கு” கசான்ன பீஷ்மாவின் ார்லே எங் நகா கேறிக்க, ககாடி
ரிதா மாக அேனது முகத்லத ் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள் .

அேளது முகத்லத ் ார்த்தேன், “ககாடிஉனக்கு எல் லாநம கதரிய ...்ும் ..

எனக்கு குழ ் ம் கதளிஞ் சாலும் மலர் இறந்தது எனக்கு ஒரு மாதிரி தான்
..எனக்கு எ ் டி கசால் றதுன்நன கதரியல ..இருக்கு” பீஷ்மா தயங் க,

“எனக்கு ் புரியுதுங் கஉங் க மனசுல முதல் முதல் கால் தடம் திச்சே மலர் ..
..தான்
அேலள ் ந ால இருக்கற என் நமல உங் களுக்கு அன்பு ேந்துச்சுஅேலளத் ...
அலத எல் லாம் ..தான் ார்த்நதாம் ன்னு நீ ங் க நிலனக்கிறது த ் பில் ல
குணாவுக்கு தண்டலன கிலடச்சா அது உங் களுக்கு ...சீக்கிரம் சரியாகிடும்
..ந ாயிடும் ன்னு நிலனக்கிநறன்” அேனுக்கு ககாடி சமாதானம் கசால் ல, இந்த
சில நாட்களில் அேள் மிகவும் க்குே ் ட்டிரு ் து பீஷ்மா நன்றாகநே உணர,
அேலளத் தன் நதாநளாடு அலணத்துக் ககாண்டான்.

“ஹ்ம் ம்உங் க அக்கா ..நீ ந ாய் தூங் கு ..நாலளக்கு நிலறய நேலல இருக்கு ..
இ ் ந ாவும் அந்த வீட்டு க்கம் ...அேலன த ்பிக்க விட மாட்டாநான் பூட்டின
அன்லனக்கு ந ானநதாட சரிஅ ் றம் அேலன த ்பிக்க விடாம அே தான் ...
அநனகமா அேன் அேகிட்ட டாத ாடு டுோன்னு .. ார்த்துக்கறா
...நிலனக்கிநறன்” கசால் லிச் சிரித்த பீஷ்மா,

“நீ உங் க அ ் ாலே ் த்திக் நகட்கலலநயஉங் க அ ் ாவுக்கும் இன் னும் ஒரு ..

ோரம் ஹாஸ்பிடல் ல இருந்தா ந ாதும் ...அ ் றம் அேர் வீட்டுக்கு ந ாயிடலாம் ..
குடிச்சிட்டு சா ் பிட்டு ..குடிச்சு குடிச்சு குடல் எல் லாம் கேந்து ந ாயிருக்கு
அதுக்கு தான் ..கேறும் ேயிறு ...இருந்தா இந்த அளவு இருந்திருக்காது
இ ் ந ா ட்ரீடக
் மன்ட் ந ாய் கிட்டு இருக்கு...

நாலளக்கு சாயந்திரம் இங் க எல் லா இதுவும் முடிஞ் ச உடநன நீ இந்த ஊர்ல

இருக்க நேண்டாம் உனக்கு நதலேயானது எல் லாம் ..அம் மா கூட கிளம் பிடு ..
இங் க இருக்கறது உனக்கு .அம் மா அங் க ோங் கி லேக்க கசால் லி இருக்காங் க
...எது நதலேநயா அலத நாலளக்கு ந ாய் எடுத்துக்நகா” பீஷ்மா தனது
திட்டத்லதச் கசால் ல, ககாடி ேருத்தமாக தலல குனிந்தாள் .

“என்ன ஆச்சு?” பீஷ்மாவின் நகள் விக்கு,

“எங் க அ ் ாஅேலர நான் இங் க தனியா விட்டுட்டு அங் க ந ாய் என்ன ...
கசய் யறது?” அேள் நகட்கவும் ,
“உங் க அ ் ாலே நான் த்திரமா ார்த்துக்கநறன்நீ கேலல ் டாம டிக்கிற ..
...ேழிலய மட்டும் ாரு” அழுத்தமாக அேன் கசால் ல, ககாடி அேலன
தயக்கத்துடன் ார்த்தாள் .

“இ ் ந ா என்ன?” ஏநதா நயாசலனயுடன் அேன் நகட்க,

“நீ ங் க ேரலலயா?” தயங் கிக் நகட்க,

“நான் ேரலஒரு ேருஷம் ..எனக்கு இங் க இருக்கணும் ன்னு தாநன நான் ேந்நதன் ..
மறு டியும் நான் ட்ரான்ஸ் ர் ோங் கிட் ...ந ாகட்டும் டு ேநரன்...” என்றேன்,
கங் கா உறக்கம் கலலந்து எழுந்து ேரவும் ,

“நம் ம ந சிட்டு இருக்கறது அம் மாவுக்கு கராம் டிஸ்டர் ் ா இருக்கு ந ாலநீ ..

...ந ாய் தூங் கு” என்றேன், திண்லணயில் அமர்ந்திருந்த துலரயின் அருநக
கசன்றான்.

மறுநாள் க ாழுது அந்த கிராமத்திற் கு விறுவிறு ் ாகநே விடிந்ததுஏழு .

மணிலய கடந்த சில நிமிடங் களில் அந்த கிராமத்திற் குள் நுலழந்த
த்திரிக்லகயாளர்கலளக் கண்டவுடன் அங் கு நடக்க ் ந ாேது என்னகேன்று
.அந்த ஊர் மக்களுக்கு புரிந்தது

குணாவின் வீட்டின் முன் பு அலனேரும் கூடி, அடுத்து என்ன நடக்க ் ந ாகிறது

என்று காண ஆேலாக காத்திருக்க, காேல் துலறயினர் நநராக குணாவின்
வீட்டிற் குச் கசன்று நின்றனர்.

குணாலேத் நதடி காேல் துலறயினர் ேரவும் ர ர ் பு கதாற் றிக் ககாண்டது .

அேனது வீட்டிற் குள் புக அனுமதி நேண்டி நிற் க, குணாவின் தாயார் கேளியில்
ேந்து,

“இந்த வீட்லட நசத ் டுத்தாம நீ ங் க எங் க நேணா நசாதலன ்

ந ாட்டுக்கலாம் ககால் லல ் க்கம் எனக்கு அடிக்கடி ஏநதா ோலட அடிக்கிற ..
..அநதா அந்த கு ் ல குழி கிட்ட ...மாதிரி இருக்கு” என்று கசால் லவும் , அேலர ்
ார்த்து காேல் துலறயும் , ஊர் மக்களும் அதிர்ந்து நிற் க,

அேர்கள் அருநக கசன்ற துலர, “சார்குணாலே நாங் க .. ஒரு வீட்ல அலடச்சு

ேச்சிருக்நகாம் அதுவும் ...அேன் இந்த ஊர்ல இருந்து த ் பிக்க ் ார்த்தான் ..
..இந்த ஊர்ல ககாடின்னு ஒரு க ாண்லண குத்திக் ககால் ல ் ார்த்தான் ..தவிர
..அன்லனக்நக ேந்து கசான்நனநன” அந்த காேல் துலற அதிகாரிக்கு துலர
நிலனவு ் டுத்த, அேர்கள் அந்த வீட்டிற் குச் கசன்றனர்.

அலர மயக்க நிலலயில் அந்த அலறயில் கிடந்தேலன ந ாலீஸ் அதிகாரிகள்

தட்டி எழு ் , “மலர் ..நான் தூங் கல ..என்லன ஒண்ணும் கசய் துடாநத ...மலர் ...
..என் கண்ணு திறந்து தான் இருக்கு ் ாரு” யார் அேலன எழு ் புகிறார்கள்
என்நற கதரியாமல் அேன் பிதற் ற, அலதக் நகட்ட பீஷ்மா புன்னலகத்தான்.
மலலரயும் ககாடிலயயும் அேன் டுத்தியதற் கு மலர் அேனுக்கு சரியான
தண்டலனலயத் தான் ேழங் கி இருக்கிறாள் என் லத உணர்ந்தேனுக்கு அதில்
ஒரு திரு ் தி ஏற் ட்டது.

“என்லன விட்ருங் கஅே என்லனக் ககால் ல ் ...இங் க ஒரு ந ய் இருக்கு ...

அே ... ார்த்தாதான் இந்த ஊர்ல நடந்த ககாலலக்கு எல் லாம் காரணம் ..
..என்லன இங் க பூட்டி ேச்சு க ாய் கசால் றாங் க” அந்த நிலலயிலும் குணா
க ாய் ் ந ச, பீஷ்மாவிற் கு சிரி ் பு க ாங் கியது.

“குணாஉன்நனாட இகதல் லாம் ...இேங் க நநர்லமயான ந ாலீஸ் ...அய் யா ..

...இேங் ககிட்ட கசல் லாது” பீஷ்மா கசால் லவும் ,

“ஓஅந்த க ாம் லளக்காக நீ இந்த ந ாலீலச விலலக்கு ோங் கிட்டியா ...?” அந்த
நிலலயிலும் அேன் பீஷ்மாவிடம் நக்கல் ந ச,

“நான் யாலரயும் விலலக்கு ோங் கலந ாக ் ந ாக உனக்நக எல் லாம் ...

உனக்கு எல் லாத்லதயும் விளக்கிச் ..அேங் க கூட ந ா ...கதரியும்
...கசால் லுோங் க” பீஷ்மா கிண்டல் கசய் ய, ந ாலீஸ் குணாலே இழுத்துக்
ககாண்டு அேனது வீட்டிற் கு ேந்தனர்.

“என்நனாட மலனவிலய எங் கநயா ககான்னு புலதச்சிருக்கான் சார்நீ ங் க ...

...ககாஞ் சம் என் மலனவி எங் க இருக்கான்னு விசாரிச்சு கசால் லுங் க”
குணாவின் வீட்டிற் கு இழுத்து ேர ் ட்டேலன ் ார்த்து துலர கத்தி கூ ் ாடு
ந ாட,

“நீ ங் க ககாஞ் சம் அலமதியா இருங் க சார்...நாங் க விசாரிச்சு கசால் நறாம் ...”
என்ற காேல் துலற அதிகாரி, அேலன வீட்டின் உள் நள இழுத்துக் ககாண்டு
கசன்றார்.

“உண்லமயா எங் களுக்கு நீ அேநராட மலனவிலய புலதச்ச இடத்லத

காட்டினா கராம் நல் லதுஇல் ல உன் உடம் பு உங் க ஊ ...ர்க்காரங் க
முன்னாடிநய நதால் உறி டும் ...” காேல் துலற அதிகாரி அேலன மிரட்டி ஒரு
தட்டு தட்டவும் , ஒரு ோரமாக உணவு உண்ணாமல் , உறக்கமும் இல் லாமல்
இருந்த குணாவிற் கு அதுநே மரண ேலியாக இருக்க,

“கு ் ல எல் லாம் ந ாடற குழியில...” ஒ ் புதல் ோக்கு அேன் கசால் லி

முடி ் தற் கு முன், அந்த இடத்லதத் நதாண்ட அந்த அதிகாரி உத்தரவிட்டார்.

அந்த ஊர் முழுேதும் சலச ் பு எழ, அந்த சலசல ் பிற் கு இலடநய அந்த இடம்
நதாண்ட ் ட்டு, துலரயின் மலனவி கசல் வியின் எலும் புகள் மீட்க ் ட்டது.

ந ாலீஸ் அந்த இடத்லத ந ாட்நடா எடுக்கவும் , த்திரிக்லகயாளர்களின்

நகமராவில் அந்த பிம் மும் , குணாவின் பிம் மும் திந்தது.
அது ந ாலநே மலலர வி த்துக்குள் ளாகிய சரகத்தின் காேல் அதிகாரியும்
குணாலே லகது கசய் ய ேந்திருந்தார்அேன் மீது புகார் ககாடுக்க .
.லககயா ் ம் இட்டிருந்த லரிடம் ரகசிய ோக்குமூலங் கள் க ற ் ட்டது

அந்த சில நிமிடங் களில் அந்த இடம் ர ர ் ாக இருந்ததுஅேற் லற .

நேடிக்லக ் ார்த்த ககாடிக்கு, அத்தலன நாள் ட்ட கஷ்டங் களில் இருந்து
விடுதலல கிலடத்த உணர்வுஅந்த நநரம் மலர் அந்த சுதந்திர உணர்லே .
.அனு விக்க இல் லலநய என்று அேளால் எண்ணாமல் இருக்க முடியவில் லல

அழுலகயுடன் வீட்டிற் கு ஓடிச் கசன்றேலள கங் கா ஆறுதலாக அலணத்துக்

ககாண்டார்.

“என்னம் மா ககாடிஎதுக்கு இ ் ந ா இ ் டி அழுதுக்கிட்டு இருக்க ..? இ ்ந ா

சந்நதாஷமா இருக்க நேண்டாமா?” நகட்டேரின் லககலள ் ற் றியேள் ,

“இல் லலங் கம் மாஅந்த குணா இ ் டி இருக்கறலத ் ார்க்க எனக்கு ...

அந்த சந்நதா .சந்நதாஷமா இருக்குஷத்லத அனு விக்க மலர் இல் லலநயன்னு
நிலனக்கும் ந ாது மனசுக்கு கராம் கஷ்டமா இருக்கு ..அே கராம் ாேம் மா ..
எனக்காக டாக்டர் சாலர ேர ேழிச்சு எே் ேளவு க ரிய உதவி கசய் திருக்கா
கதரியுமா? டாக்டர் சார் இங் க ேரலலன்னாஎன்நனாட கதி என்ன ...
... திகனாண்ணா இருந்திரு ் ந ன்

நீ ங் களும் டாக்டர் சாரும் கசய் த உதவிலய என்னால மறக்கநே முடியாதும் மா...”

என்று கசால் லி விட்டு கண்ணீரில் கலரந்தேலள அழவிட்டு கங் கா அேளது
தலலலய நகாதிக் ககாண்டிருந்தார்.

இத்தலன நாட்களாக மனதிற் குள் அலடந்துக் கிடந்த துக்கம் கமாத்தத்லதயும்

ககாட்டித் தீர்க்கட்டும் என்ற முடிவுடன் கங் காவும் அேலள ஆறுதல்
டுத்தினார்.

அ ் க ாழுது வீட்டிற் கு ேந்த பீஷ்மா ககாடி அழுேலத ் ார்த்துக் ககாண்டு

நிற் க, லசலகயில் கங் கா அேலன ் ார்த்து கண்ணலசக்க, பீஷ்மா அேளது
அருநக ேந்தான்.

அேலளத் தனது நதாளில் சாய் த்துக் ககாண்டு அேளது தலலலய ஆறுதலாக

ேருடிக் ககாடுக்க, “கராம் நதங் க்ஸ்ங் க...எல் லாம் உங் களால தான் ..”
பீஷ்மாவின் லககலள ் ற் றி கண்களில் ஒற் றிக் ககாள் ள, நேகமாக பீஷ்மா
தனது லகலய விலக்கிக் ககாண்டான்.

“இகதல் லாம் என்ன ககாடி? உங் க அக்காவுக்கு தான் நதங் க்ஸ் கசால் லணும் ...”
என்றேன்,

“சரிந ாலீஸ் உன்கிட்ட ..இ ் ந ா கண்லண துலடச்சிக்கிட்டு ோ ...

உனக்காக கேயிட் ண்ணிக்கிட்டு ...விசாரிக்கணும் ன்னு கசால் றாங் க
இருக்காங் க” பீஷ்மா கசால் லவும் , கண்கலளத் துலடத்துக் ககாண்ட ககாடி,
அேலள விசாரிக்க ேந்த காேல் அதிகாரி அேளிடமும் ோக்குமூலம் ோங் கிக்
ககாண்டு கசன்றார்.

அன்று மாலலநய துலர தனது மலனவிக்கு காரியம் கசய் து தனது கடலமலய

முடிக்க, பீஷ்மா அேனுக்கு ஆறுதலாக நின் றான்.

அன்நற கிளம் முடியாமல் ந ானதும் , மறுநாள் காலல கங் கா, ககாடியின்

யணம் மாற் ற ் ட்டதுகாலல தனது க ாருட்கலள எடுத்து .க் ககாண்டு ேர
வீட்டிற் குச் கசன்ற ககாடிக்கு அந்த வீட்டில் விருந்து தயாராக இரு ் லத ்
ார்த்து புன்னலக ேந்தது .“மலர்நீ இங் க இருக்கியா ...மலர் ...?” ககாடி நகட்க,

“நான் இங் க தான் இருக்நகன் ககாடிநம் ம வீட்டுல எே் ேளவு சந்நதாஷமான ...
அதுக்கு தா ..நிகழ் வு நடந்திருக்குன் விருந்து சலமச்சு இருக்நகன்ேந்து ..
...சா ் பிடு” சந்நதாஷமாக கசான்ன மலர், அேளுக்கு இலல ் ந ாட்டு ரிமாறத்
துேங் க, மலரின் லக ் க்குேத்லத ஆலசயாக உண்ண அமர்ந்த ககாடிக்கு
மலரும் ஆலசயாக ாரிமாறத் துேங் கினாள் .

மலரின் முகத்லத ் ார்த்தேளுக்கு கதாண்லட அலடக்கத் துேங் கியது .“மலர் ..

..நான் டாக்டர் சாநராட அம் மா கூட அேங் க ஊருக்கு புற ் ட ் ந ாநறன் ”
ககாடி கசால் லவும் ,

“எனக்குத் கதரியும் ககாடிஉன்நனாட டி ் ல யும் நீ முடிக்க ் ந ாறலதக் ..

நகட்டு எனக்கு எே் ேளவு சந்நதாஷமா இருக்குத் கதரியுமா? உனக்கு ஒரு நல் ல
ோழ் க்லக அலமயணும் ன்னு தான் நான் ந யாநே அலலயத் துேங் கிநனன் .
இன்னும் அந்த குணாவுக்கு தண்டலன ...இ ் ந ா அது நிலறநேறிடுச்சு
...கிலடச்சிட்டா நிம் மதியா நான் கிளம் பி ் ந ாயிடுநேன்” மலர் அேளுக்கு
ரிமாறிக் ககாண்நட ந சிக்ககாண்டிருக்க, அலத ் ார்த்த ககாடி, உண் லத
நிறுத்திவிட்டு மலலர ் ார்த்தாள் .

“உன்நனாட ோழ் க்லகலய தான் நான் ோழ ் ந ாநறன் மலர்உனக்கு ...

ேருத்தமாநே இல் லலயா?” ககாடி கசால் ேலதக் நகட்டு மலரின் லக அேளுக்கு
ரிமாறுேலத நிறுத்தியது.

“மலர்..” ககாடி மீண்டும் அலழக்க,

“அ ் டி எல் லாம் எதுவுநம இல் ல ககாடிநீ எலத ் த்தியும் கேலல ் டாம ...
டிக்கிற ேழ்ிலய ் ாருஉன் கல் யாணத்துக்கு நான் ககாஞ் சம் நசர்த்து .
நம் ம ..ேச்சிருக்நகன் ககாடி அம் மா நலககநளாட அந்த ணத்லதயும்
ேச்சிருக்நகன்லகநயாட ..அது நம் ம வீட்டு அரிசி ட ் ாக்குள் ள இருக்கு ..
அ ் றம் உனக்குன்னு புதுத் துணி ககாஞ் சம் ோங் கி ...எடுத்துக்நகா
அத ...ேச்சிருந்நதன்ல்யும் அ ் ா வித்து குடிச்சிருோநரான்னு, அநதா அந்த
லழய ாநயாட கட்டி ேச்சிருக்நகன்..
அேங் க வீடு க ரிய வீடுஉனக்கு ..அங் க ந ாய் ார்த்து நடந்துக்நகா ...
...ஏநதா இந்த அக்காோல முடிஞ் சது ...நதலேயானலத ோங் கிக்நகாடா” மலர்
கசால் லிக் ககாண்நட ந ாக,
ககாடி கதறத் துேங் கினாள் .

“உன்நனாட அேலர நான் தட்டி ் றிச்சா மாதிரி உறுத்துது..” ககாடி கதற,

“ச்நசநீ எங் க தட்டி ் றிச்ச ..ல த்தியம் ..? அேர் தான் உனக்குன்னு விதி எழுதி
இருக்குஇதுல நீ தட்டி ் றிக்கவும் .., நான் விட்டுக் ககாடுக்கவும் எதுவுநம இல் ல ..
சந்நதாஷமா .அது தான் நேணும் ..அேரும் உன்லன மனசார காதலிக்கிறார்
..இரு ககாடி” என்ற மலர்,

“நான் ஒண்ணு கசால் நேன் நகட்கறியா?” தயக்கத்துடன் இழுக்க,

“கசால் லு மலர்என்ன கசய் யணும் ..?” ககாடி ஆர்ேமாக ் ார்க்க,

“எனக்கு எங் கயாேது கசால் லி, யாலரயாேது எனக்கு காரியம் கசய் யச்
கசால் றியா? உனக்கும் ஒரு நல் ல ோழ் க்லக அலமஞ் சிடுச்சுஇனி அேர் ..
இனிநம இந்த உலகத்துல எனக்கு என்ன ..உன்லன நல் லா ார்த்து ் ார்
நேலல? நான் ந ாக நேண்டிய இடத்துக்கு ந ாயிடநறன்...” மலர் கசால் லவும் ,
ககாடி திலகத்து ் ந ானாள் .

“என்ன கசால் ற மலர்?” ககாடி நகட்க,

“எல் லாருக்கும் நடக்கறது தான் கசால் நறன்மறக்காம எனக்குக் காரியம் ..

அ ் ந ாத் தான் என்நனாட ஆத்மா சாந்தியலடஞ் சு ..கசய் துடு ககாடி, நான்
ந யா அலலயாம ந ாக நேண்டிய இடத்துக்கு நிம் மதியா ந ாய் ச்நசர முடியும் .
...ந ாதும் இந்த ோழ் க்லக” மலர் சலி ் புடன் கசால் ல, அலதக் நகட்ட ககாடி
அேளுக்காக ேருந்தி,

“நான் அேர்கிட்ட கசால் நறன்...” ககாடி சம் மதம் கதரிவிக்கவும் ,

“சரி..நான் எல் லாம் எடுத்து லேக்கிநறன் ..நீ சா ் பிட்டுக்கிட்நட இரு ..” என்ற
மலர் நேகமாக அங் கிருந்து நகர்ந்து கசல் ல, ‘ககாடி...’ என்று அலழத்துக்
ககாண்டு பீஷ்மா ேந்து நசர்ந்தான்.
இலல நிலறய தார்த்தங் களுக்கு முன் ககாடி கண்ணீருடன் அமர்ந்திருக்கவும் ,
அங் கு என்ன நடந்துக் ககாண்டிருக்கிறது என் லத பீஷ்மா புரிந்துக்
ககாண்டான்.

“அடி ் ாவி மலர்இ ் டி எனக்கு விருந்து லேக்காம உன் தங் லகக்கு மட்டும் ...
இது நியாயமா ...விருந்து ந ாட்டு இருக்கிநய?” சத்தமாகநே பீஷ்மா புலம் ,
அலதக் நகட்ட ககாடி திலகத்து எழுந்து ககாள் ள,
“நல் லா சா ் பிடும் மா சா ் பிடுஎன்லன ார்க்க ேச்சு சா ் பிட்டா உனக்கு ..
உனக்கு ந ாட்டேளுக்கும் ..கசால் லிட்நடன் ...ஆமா ..ேயித்து ேலி தான் ேரும்
உங் க கரண்டு ந ருல யாருக்கும் நான் மருந்து ககாடுக்க ...அநத தான்
கசால் லிட்ட ...ஆமா ..மாட்நடன்ந்ன்...” அேன் நகா ம் ந ால கிண்டல்
கசய் யவும் ,

“அ ் ா..த ்பிச்நசாம் ...” பின்னால் இருந்து குரல் ேர, ட்கடன்று பீஷ்மா

திரும் பி ் ார்த்தான்.

சுேற் றில் சாய் ந்து நின்றுக் ககாண்டிருந்த மலரின் லகயில் இருந்த ல லய ்

ார்த்தேன் நயாசலனயாக அேளின் முகம் நநாக்க,

“எல் லாம் ககாடிக்கு எடுத்து ேச்சிருக்நகன் ணம் நலகன்னு ...அேநளாட டிரஸ் ..

.எல் லாநம இருக்கு” மலர் கசால் லவும் , பீஷ்மா அேலள முலறக்க,

“நீ ங் க அேலள அ ் டிநய கூ ் பிட்டுக்கறது உங் கநளாட உங் க அம் மாநோட

க ருந்தன்லமலயக் காட்டுதுஅநத ந ால இனிநம ககாடி இங் க திரும் பி ேரநே ..
ந ாறதில் லலங் கற நிலலலம இருக்கும் ந ாது .இகதல் லாம் இங் க எதுக்கு ...
...மறுக்காம ோங் கிக்நகாங் க ..இகதல் லாம் அேளுக்கு நசர நேண்டியது” மலர்
அந்த ் ல லய நீ ட்ட, பீஷ்மா மலலர ார்த்துவிட்டு,

“உங் க அக்கா க ரிய மனுஷியா எல் லாம் கசய் து ேச்சிருக்காஅலத நான் ..

நீ யாச்சு ..அ ் றம் நான் வில் லன் ஆகிடுநேன் ..ோங் கக் கூடாதுன்னு கசான்னா
சாமான் ேங் கி ் ...நான் ணம் தநரன் ..அங் க ் ந ாய் ...உங் க அக்காோச்சு
...அ ் றம் எனக்கு கசம நகா ம் ேரும் ...ந ாடநறன்னு ஏதாேது கசய் த” அேன்
எச்சரிக்கவும் , ககாடிலய ் ார்த்த மலர் தலலயலசத்துவிட்டு, அந்த ் ல லய
கீநழ லேத்தாள் .

“சரி..லடம் ஆச்சு ...சீக்கிரம் கிளம் பு ககாடி ..” என்ற பீஷ்மா, மலரின் லக ்

க்குேத்தில் தயாராகி இருந்த சலமயலல ார்க்க, அேனது ார்லே புரிந்தேள்
ந ால,

“நீ ங் களும் உட்காருங் க சா ் பிடலாம் ...” மலர் அலழக்கவும் ,

“இல் ல மலர்அம் மா அங் க கேயிட ..நான் சா ் பிடல ...்் ண்ணிக்கிட்டு

இரு ் ாங் க..சீக்கிரம் கூட்டிட்டு ோ ..” என்றேன், நேகமாக அங் கிருந்து நகர்ந்து
கசல் ல, மலர் அேலன திலக ் புடன் ார்க்க, அேளது முகம் நசார்ந்தது.

சில வினாடிகளில் மீண்டும் திரும் ேந்தேன் , “இ ் டி நான், நீ சலமச்சலத

சா ் பிடாம ந ாநேன்னு நீ நிலனச்சியா? எ ் டிம் மா நான் ந ாநேன்இநதா ..
அே சா ் ாட்டுக்கு நான் ங் குக்கு ேந்த மாதிரி ..இந்த ககாடிலய ் ாரு
அலத அேலள ஏமாத்த நான் அ ் டிச் ..மூஞ் சிலய ேச்சு இருக்கா
..கசான்நனன்” ககாடிலய அேன் ேம் புக்கு இழுக்க, ககாடி அேலன முலறக்க,
“சீக்கிரம் இலல ந ாட்டு ரிமாறு...” இருேலரயும் நகலி ந சிக் ககாண்நட
அமர்ந்த பீஷ்மா, மலர் ந ாடவும் நேகமாக உண்டு முடிக்க, அேன்
அேசர ் டுேலத ் ார்த்த ககாடியும் ,நேகமாக உண்டு முடித்து,

“அம் மா கேயிட் ண்ணிக்கிட்டு இரு ் ாங் க மலர்நீ ..நான் ந ாயிட்டு ேரோ ..

த்திரமா இரு ்பியா?” ககாடி மலலர ் ார்த்து கேலலயாகக் நகட்க, அதற் குள்
அேர்கள் ந சுேதற் கு தனிலம ககாடுத்து பீஷ்மா கிளம் பி இருக்க,

“ஒரு ந லய ் ார்த்து த்திரமா இருந்து ் பியான்னு நகட்கறே நீ யா தான்

இரு ் ..அேருக்கு அ ் றம் நகா ம் ேந்துட ் ந ாகுது ..சீக்கிரம் கிளம் பு ..சரி ..”
மலர் அேலள அனு ்பி லேக்க, ககாடி கண்ணீருடன் விலட ் க ற் று கேளியில்
ேர, மாரி ககாடிக்காக காத்திருந்தார்.

“அக்கா...நான் ந ாயிட்டு ேநரன் ...” மாரியிடம் ககாடி விலட ் க ற,

“சந்நதாஷமா ந ாயிட்டு ோ கண்ணு ..இனிநம நம் ம ஊரு நிம் மதியா இருக்கும் ..

..இந்தத் திருவிழா நமக்கு நல் லலத நடத்தி ேச்சிருக்கு” இன்னமும் காலலயில்
குணாலே லகது கசய் த கநள ரத்தின் காரணமாக நதான்றிய ட ட ் பில்
இருந்து கேளியில் ேர முடியாமல் மாரி கசால் லவும் ,

“ஆமாக்கா..” என்ற ககாடி,

“அேங் க நகாவிச்சுக்க ் ந ாறாங் க ...நான் ந ாயிட்டு ேநரன் மாரியக்கா ..

...சமயம் கிலடக்கும் ந ாது நான் இங் க ேநரன்” என்று அங் கு ககாடிலய
ேழியனு ் பி லேக்க ேந்திருந்தேர்களிடம் விலட ் க ற் றுக் ககாண்டு ககாடி
கிளம் பி, காரின் அருநக ேந்தான்.

“சதாத்தாந ாயிட்டு ந ான் .. ார்த்து த்திரமா ந ாயிட்டு ோங் க ...

.. ண்ணுங் க” பீஷ்மா சதாசிேத்திடம் கசால் லிக் ககாண்டிரு ் லதக் நகட்ட
ககாடி,

“நீ ங் க ேரலலயா?” முகத்தில் நசாகத்துடன் ககாடி நகட்க,

“இல் லம் மாயாருக்காேது ..இ ் ந ா தான் திருவிழா முடிஞ் சிருக்கு ...

இங் க ககாஞ் சம் ..நீ கிளம் பு ..ஏதாேதுன்னா இருந்து ார்க்கணும் இல் ல
கசால் லவும் , சமாதானம் அலடயாத ககாடி, கங் காலே ் ார்க்க,

“அேன் கசால் றதும் சரி தான்மா ...இன் னும் ஒரு நாள் லலநயா ..நாம ந ாகலாம் ..
...நான் உன்கூட இருக்நகன் ..இல் ல கரண்டு நாள் லலநயா அேன் ேர ் ந ாறான்”
சமாதானம் கசய் து ககாடிலய அலழத்துக் ககாண்டு கங் கா காரில் ஏற, பீஷ்மா
லகயலசத்து விலடக் ககாடுத்தான்.

“ ார்த்து சதாத்தா...” பீஷ்மா கசால் லவும் , கமல் ல கார் நகரத் கதாடங் கியது...
“அம் மா... ார்த்துக்நகாங் க ..” நகரும் காருக்கு அருநக நடந்துக் ககாண்நட
பீஷ்மா கசால் ல,

“சரிடா நான் ார்த்துக்கநறன்..” கங் காவின் திலலக் நகட்டேன்,

“ககாடி அங் க என்ன யம் னாலும் ஆஸ் த்திரி நம் ருக ...்்கு ந ான் கசய் நான் ...
..உடநன ஓடி ேநரன்” இ ் க ாழுது ககாடியிடம் அேன் கசால் லவும் , ககாடி
சம் மதமாக தலலயலசக்க,

“உன்நனாட சர்டிபிநகட் எல் லாம் எடுத்துக்கிட்டியா? நேற ஏதாேது நேணுமா?”

பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“அேளுக்கு ஏதாேது நேணும் னா நான் ார்த்து ோங் கிக் ககாடுத்துக்கநறன்.. நீ

ேண்டிலய விட்டு நகரு..கால் ல ட ் ந ாகுது ..” கங் கா அேலன நகலி ந ச,
தலலலய நகாதிக் ககாண்டேன்,

“ஹ்ம் ம் ..உனக்கு எது நேணும் னாலும் அம் மாகிட்ட நகளு ..ககாடி ...சரி ...
இங் க உங் க அ ் ாலே ..அேங் க உன்லன நல் லா ார்த்து ் ாங் க ..தயங் காநத
..நான் த்திரமா ார்த்துக்கநறன் நீ ேருத்த ் டாநத..” மீண்டும் அேளிடம்
ந சிக் ககாண்நட ேந்தேலன ் ார்த்த கங் காவிற் கு சிரி ் பு அரும் பியது.

“நடய் அேலள அனு ் மனசில் லலன்னா நீ யும் கிளம் பி ேர நேண்டியது ..

..அலத விட்டுட்டு காலர பிடிச்சு கதாங் கிக்கிட்டு ேர ..தாநன” கங் கா அேலன
கிண்டலடிக்க,

“இல் ல.அதான் ...அேலள முதல் தடே நம் ம வீட்டுக்கு அனு ் நறனா ...” பீஷ்மா
கசால் லிவிட்டு, ககாடிலய ் ார்த்துக் ககாண்நட காலர விட்டு நகர, சதாசிேம்
காலர கிள ் ,

“இல் லஅ ் ந ா தான் ..நானும் ேநரன் ...ேண்டிலய நிறுத்துங் க ...சதாத்தா ...

...அேலள வீட்ல கசட்டில் ண்ண சரியா இருக்கும் ாேம் அே...” என்ற பீஷ்மா,
பின்னால் கேலலயாக நின் றுக் ககாண்டிருந்த மாரிலய ் ார்த்து,

“ககாடிலய நான் ார்த்துக்கநறன்அேங் க அ ் ாலே ககாஞ் சம் எங் கயும் ..

வீட்லட பூட்டி ..நான் சாயந்திரநம ேந்துடநறன் ...ந ாகாம ார்த்துக்நகாங் க
நான் ந ாயிட்டு ேநரன ..சாவிலய ேச்சிக்நகாங் க்்...” என்ற பீஷ்மா, காரில் ஏறிக்
ககாள் ள, ககாடியின் முகம் சந்நதாஷத்தில் மிளிர, அேலள ் ார்த்து
புன்னலகத்தேன், அேளது லகலய தனது லகக்குள் நகார்த்துக் ககாண்டு தனது
நதாளில் சாய் த்துக் ககாள் ள, இருேலரயும் ார்த்த கங் காவும் , அந்தக்
காட்சிலயக் கண்ட மலரும் மனம் நிலறந்து அேர்கள் என்கறன்றும்
இனிலமயும் நிலறவுமாய் ோழ ோழ் ததி
் னர்.

ஆறு மாதங் களுக்கு ் பின் ....

குணாவின் விசாரலண விலரோக முடிக்க ் ட்டு, குணாவிற் கு மூன்று
ேழக்கிலும் ஆயுள் தண்டலனயும் , ஊர் க ாதுச் கசாத்லத அ கரித்தான் என்று
ந ாட ் ட்ட ேழக்கில் நமலும் ஒரு ஐந்து ஆண்டுகள் சிலறத் தண்டலனலயயும்
பீஷ்மாவின் தந்லத அேனுக்கு க ற் றுக் ககாடுத்தார்.

ந ாலீஸ் லகது கசய் த நாட்களில் இருந்நத குணாலே நிற் க லேத்து

எடுக்க ் ட்ட புலக ் டங் களும் , கசய் தித்தாளில் அேலனக் குறித்து ேந்த
கசய் திகளும் , மாதர் சங் கங் கள் அேனுக்கு எதிராக நடத்திய ந ாராட்டங் களும்
குணாலே அேமானத்திற் கு உள் ளாக்க, அேன் ாதி உயிராகி ் ந ானான்.

இத்தலன நாட்கள் அேன் இருந்த கசாகுசு ோழ் க்லகயும் , அேன் இருந்த

கம் பீரமும் எதுவும் இல் லாமல் , அதற் கு இடநம இல் லாமல் ந ானதும் அேலனத்
தன்னுள் நள சுருட்டிக் ககாள் ளச் கசய் தது.

அேன் ககத்தாக திரிந்து, அடிலமயாக நடத்திய மக்கள் அலனேரும் அேன்

லகயில் காேல் துலற அதிகாரி விளங் லக மாட்டவும் , ஊநர அேலன ் ார்த்து
காரி உமிழ் ந்து, அேலன தரக்குலறோக ந ச, குணா உயிலர விட முடியாமல்
தவித்து ் ந ானான்.

இத்தலனக்கும் க ற் ற தாநய அேலன தனது கணேரின் மரணத்திற் கு இேன்

தான் காரணம் என்று ந ாலீசிடம் கதரிவிக்கவும் , இத்தலன நாட்கள் ாராட்டி
சீராட்டி ேளர்த்த தாயின் ோக்கும் தனக்கு எதிராக இருக்கவும் , அலனத்தும்
நசர்ந்து குணா மனதளவில் கநாந்நத ந ானான்இ ் டி ஒரு நிலல தனக்கு .
நநர்ந்து விட்டநத என்ற எண்ணநம அேலன ஊலமயாக்கியது.

இந்த இலட ் ட்ட மாதங் களில் ஞாயிற் றுக்கிழலம அதிகாலலயில் கிளம் பி

ஊருக்குச் கசல் லும் பீஷ்மா, திங் கள் அன்று காலலயில் மனநம இல் லாமல்
மீண்டும் கிராமத்திற் கு ேந்து நசர்ந்த உடன், அடுத்த ோரம் எ ் க ாழுது ேரும்
என்று காத்திருக்கத் துேங் கி விடுோன்.

பீஷ்மாவின் வீட்டிற் குச் கசன்ற ககாடிக்கும் அந்த வீட்டு உறு ் பினர்கள்

அலனேரும் உ சரித்த விதத்தில் , விலரவிநலநய அேளும் அந்த வீட்டில்
ஒருத்தியாகி ் ந ானாள் அேளது இறுதித் நதர்வும் முடிேலடய ., ககாடி தனது
ரிசல் ட்டிற் காக காத்திருந்தாள் .

“நாலளக்கு ரிசல் ட் ேருதுநீ ங் க ககாஞ் சம் ..எனக்கு யமா இருக்கு ..

..ோங் கநளன்” பீஷ்மாவிடம் ககாடி ககஞ் சிக் ககாண்டிருக்க,

“ஹ்ம் ம்நீ ஒழுங் கா எக்ஸாம் எழுதி இருந்தா எதுக்கு நீ ய ் டணும் ..? அதுக்கு
தான் சும் மா கனவு காணாம ஒழுங் கா டின்னு கசான்நனன்எ ் ந ா ் ாரு ..
..அந்த பீஷ்மாோ ேந்து உனக்கு மார்க் ந ாடுோன் ..பீஷ்மா தேம் கசய் தா”
பீஷ்மா அடித்த நகலியில் , ககாடியின் முகம் சிேந்தது.
“என்ன கேட்க ் டறியா?” கமல் லிய குரலில் பீஷ்மா நகட்க,

“ஹ்ம் ம்...சும் மா ..இல் ல ...” என்ற ககாடி,

“கண்டி ் ா நாலளக்கு ேர முடியாதா?” ககஞ் சிக் நகட்க,

“எனக்கு ேரநே முடியாதும் மாநான் ந ான் லேக்கிநறன ...சாரி கசல் லம் ..்் ...
...இங் க எனக்கு நேலல ேந்தாச்சு” என்ற பீஷ்மா சிரி ் புடன் ந ாலன லேக்க,
ககாடிக்கு ஏமாற் றமாக இருந்தது.

“ககாடி கிட்ட ந சிட்டு இருக்கீங் களா டாக்டர் சார்...” ககாடியின் தந்லத நேலு
நகட்க,

“ஹ்ம் ம்அதான் என்லன ...நாலளக்கு அேளுக்கு ரிசல் ட் ேருது ..ஆமா மாமா ...
ேரச் கசால் லிக்கிட்டு இருக்காபீஷ்மா கசால் லவும் ...அதான் .., நேலு தலல
குனிந்த டி அங் கிருந்து நகர்ந்து கசன்றார்.

“என்ன மாமாஎன்னாச்சு ...?” ஏமாற் றமாக உணர்ந்த நேலுவின் முகத்லத ்

ார்த்த பீஷ்மா நகட்கவும் ,

“என்லன ் த்தி அே எதுவுநம நகட்கலலயா? எனக்கு அேலள ்

ார்க்கணும் ன்னு ஆலசயா இருக்குநான் எந்த முகத்லத ேச்சிக்கிட்டு ...ஆனா ...
அேலள ் ார்க்கறது? நான் அேளுக்கு கசய் த ககாடுலம எல் லாம் ககாஞ் சமா
நஞ் சமா? என்நனாட ஒரு க ாண்லண இழந்து, அேளுக்கு காரியம் கூட
கசய் யாம நான் ந யா அலலலய விட்டு இருக்நகன்...” தான் கசய் த காரியத்லத
ஒே் கோன்றாக நிலனத்து ் ார்த்து கநாந்துக் ககாண்நட கசான்னேரின்
நதாலள அழுத்திய பீஷ்மா,

“நேண்டாம் நாலளக்கு நீ ங் களும் என் கூட ..நீ ங் க திருந்தினநத ந ாதும் ..

...ோங் க” பீஷ்மா அேலர ஆறுதல் டுத்த, நேலு மறு ் ாக தலலயலசத்தார்.

“நேண்டாம் டாக்டர் சார்அ ..நீ ங் க ந ாயிட்டு ோங் க ...ேலள ் ார்க்கற தகுதி

எனக்கு இல் லஎன் மலனவிக்கும் .., மகளுக்கும் கசய் த துநராகத்துக்கு இதான்
தண்டலனஆஸ் த்திரி நதாட்டத்லத ...இ ் ந ா என்ன கசால் ல ேந்நதன்னா ...
ேந்து ..புதுசா நாலு கசடி கூட ேச்சிருக்நகன் ...நான் சரி ண்ணிட்நடங் க
நாலளக்கு முன் க்கம் சுத்தம ... ாருங் க்் கசய் து ேச்சிடநறன்..” என்ற நேலு,
பீஷ்மாவின் திலுக்காக நிற் க, ஒரு க ருமூச்சுடன் பீஷ்மா அேருடன்
கசன்றான்.

மருத்துேமலனயில் சிகிச்லசக்கு ் பிறகு, தனது குடி ் ழக்கத்லத

விட்கடாழித்த நேலு, தனது நிலலலய நிலனத்து ேருந்தி, அருகில் இருந்த
கிணற் றில் விழுந்து தற் ககாலல கசய் துக் ககாள் ள முயற் சிக்க, அலதத் தடுத்த
பீஷ்மா, அேருக்கு அறிவுலர ேழங் கி, அேரது பிலழ ்பிற் கு,
மருத்துேமலனயிநலநய நேலலலயக் ககாடுக்க, காலலயிலும் மாலலயிலும்
தனக்கு கசாந்தமான நிலத்திலும் , இலட ் ட்ட நநரத்தில் மருத்துேமலனயிலும்
நேலு நேலல கசய் துக் ககாண்டு, தனது பிலழ ் ல தாநன ார்த்துக் ககாள் ளத்
துேங் கி இருந்தார்.

ககாடி மலர் கசான்னலத பீஷ்மாவிடம் கசால் லவும் , நேலுவின் மூலமாகநே

மலருக்கு காரியம் கசய் ய, மலர் இந்த பூவுலகத்லத முழுலமயான திரு ் தியுடன்
நீ த்தாள் .

மறுநாள் காலல ககாடி யத்துடன் அமர்ந்திருக்க, அேள் முன்பு காபிலய

நீ ட்டிய பீஷ்மா, “நமடம் ாஸ் ஆகிட்டீங் க...அதுவும் ஃ ர்ஸ்ட் கிளாஸ்ல ...” என்று
சாதாரணமாகச் கசால் லவும் , அேலன அங் கு எதிர் ார்க்காத அதிர்ச்சியும் ,
அேன் கசான்ன கசய் திலயயும் நகட்ட அதிர்ச்சியும் ஒன்றாக நசர, துள் ளிக்
குதிக்காத குலறயாக குதித்த ககாடி,

“என்ன கசால் றீங் க? என்ன கசால் றீங் க? நீ ங் க எ ் ந ா இங் க ேந்தீங் க?”

திலக ் புடன் அேள் நகட்க,

“என்ன நமடம் என்லன ் ார்த்ததும் நான் கசான்னது உங் களுக்கு புரியலலயா ..

என்ன? அதுசரிஅதுக்கு ஒண்ணும் ..அய் யாநோட க ர்சனாலிட்டி அ ் டி ...
அதுக்காக .. ண்ண முடியாது, திரும் த் திரும் ஒநர ோர்த்லதலயநய
கசால் லிக்கிட்டு இருக்கீங் க?” பீஷ்மா கிண்டல் அடிக்கவும் ,

“லஹநயாஉங் களுக்கு எல் லாத்துலயும் விலளயாட்டு தானா ...? நிஜமா

கசால் லிக்கிட்டு இருக்கீங் களா? இல் ல என்லன கிண்டல் கசய் துக்கிட்டு
இருக்கீங் களா?” பீஷ்மாவிடம் அேள் க ாரிந்துத் தள் ள,

“ேர ேர உனக்கு என் நமல யநம இல் லாம ந ாச்சுககாடுக்க ...சரி ...
...உனக்கு கிலடக்க நேண்டியது கிலடக்கும் ..நேண்டியது ககாடுத்தா”
கண்கலள உருட்டி புருேத்லத உயர்த்தி தலல ஆட்டிக் ககாண்நட கசால் ல,

“உங் களுக்கு நநரம் காலநம கிலடயாது..” முணுமுணு ் புடன் கசான்னேள் ,

அேனது உயரத்திற் கு எம் பி அேனது கன்னத்தில் தனது இதலழ ் திக்க,
அேலள அலணத்துக் ககாண்ட பீஷ்மா, அேளது இதழுக்கு தனது ரிலசத் தர,
ககாடி அேனது அலண ் பில் திணறி ் ந ானாள் .

அேலன ் பிடித்துத் தள் ளியேள் , “நான் எே் ேளவு கடன்ஷனா இருக்நகன்நீ ங் க ..

இ ் டி ண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங் க ...என்னடான்னா?” அேனது மார்பில் ோகாக
சாய் ந்துக் ககாண்டு நகட்டேளிடம் , தனது இதயத்லத அேன் கதாட்டுக் காட்ட,

“ேர ேர உங் க கதால் லல தாங் கநே இல் ல..” சலித்துக் ககாண்டேள் , மீண்டும்
பீஷ்மா அேனது கநஞ் லசத் கதாட்டுக் காட்டவும் ,

“டாக்டர் சார்நீ ங் க என்லன எே் ேளவு லே் ண்றீங் கன்னு எனக்குத் கதரியு ...ம் ...
...கடன்ஷன் ண்ணாம உண்லமலய கசால் லுங் க ... ் ளஸ
ீ ் டாக்டர் சார்” என்ற
ககாடியிடம் , தனது ாக்ககட்லட பீஷ்மா காட்ட, நேகமாக அேனது
ாக்ககட்டில் இருந்து ஒரு ந ் லர எடுத்து ் ார்த்த ககாடி, அதில் இருந்த
அேளது மதி ் க ண்கலள ் ார்த்து, சந்நதாசத்துடன் எம் பி அேனது
கன்னத்தில் இதழ் தித்து,

“நான் ந ாய் அத்லத மாமாகிட்ட காட்டிட்டு ேநரன்...” என்று கேளியில் ஓட,

இருேரும் கேகு தீவிரமாக எலதநயா ந சிக் ககாண்டிருந்தனர்.

“அத்லத...நான் ாஸ் ண்ணிட்நடன் ...மாமா ...” ககாடி கசால் லவும் ,

“அதான் எங் களுக்கு கதரியுநம...” கங் கா நகலி ந ச,

“அத்லத...” என்று சிணுங் கியேள் ,

“என்லனத் தவிர உங் களுக்கு எல் லாம் விஷயம் கதரிஞ் சிருக்கு...” ககாடி
சிணுங் க, அலத ் ார்த்த கங் கா அேளது கன்னத்லத ேழித்து,

“நீ ாஸ் ண்ணிடுேன்னு எனக்குத் கதரியும் டி ராஜாத்திஅலதத் தான் ..

காலலயில ேந்ததுல இருந்நத பீஷ்மா ..கசான்நனன்நோட முகமும் கராம்
சந்நதாஷமா இருந்ததாஅதனால நீ நல் ல மார்க்ல ாஸ் ண்ணி இரு ் ன்னு ...
எ ் டி ...என்நனாட ககஸ்?” என்ற கங் கா, தனது கணேலர ் ார்க்க,

“இந்தாம் மா..எங் கநளாட கிஃ ் ட் ...” பீஷ்மாவின் தந்லத ஒரு க ட்டிலய

அேளிடம் நீ ட்ட,

“ககாடிம் மாஇநதா நான் தரலத தான் நீ .. கமாதல் ல ார்க்கணும் ...” அேனது

க ரிய ் ா ஒரு க ரிய க ட்டிலய நீ ட்ட, ககாடி அேர்களது அன்ல க் கண்டு
மகிழ் ந்து, பூரித்து அேர்களின் காலில் ணிந்தாள் .

“நீ ங் க எல் லாம் இல் லன்னா இது எதுவுநம நடந்து இருக்காது...” கண்கள் கலங் க
அேள் கசால் ல, அங் கு ேந்த பீஷ்மா,

“ஆரம் பிச்சிட்டாய் யா...ஆரம் பிச்சிட்டா ...” என்று நகலி கசய் ய, ககாடி கங் காவின்
அருநக கசன்று அமர்ந்தாள் .

“ஒண்ணு ஒண்ணா பிரிச்சு ் ாரு...” அேள் அமர்ந்திருந்த நசா ாவின் லக ்

பிடியில் அமர்ந்தேன், அேளது நதாலளச் சுற் றி லக ் ந ாட்டுக் ககாண்டு
கசால் லவும் , ஆேலாக ககாடி அலத ் பிரித்து ் ார்க்க, அேர்களது திருமண
த்திரிக்லகயும் , அதற் கான உலட நலககளும் இருக்க, திலக ் புடன்
அேர்கலள ் ார்த்தாள் .

“என்னடாம் மாஎன்ன திடீர்ன்னு நயாசிக்கறியா ...?” கங் கா நகட்கவும் ,

பீஷ்மாலே நிமிர்ந்து ் ார்த்தேள் , பீஷ்மா அேலள சிரி ் புடன் ார்க்கவும் ,
அேளது உதடுகள் அழுலகயில் துடித்தது.
“ஏம் மா இ ் டி அழற? என்லன கல் யாணம் கசய் துக்கறது உனக்கு அே் ேளவு
கஷ்டமான கசயலா?” பீஷ்மா கிண்டலடிக்கவும் , மறு ் ாக தலலயலசத்த
ககாடி, அேர்கலள ் ார்த்து லககயடுத்து கும் பிட, அலதத் தட்டிவிட்ட பீஷ்மா,
கங் காலே ் ார்க்க,

“நான் முழுசா கசால் லிடநறன் ககாடிஉன்நனாட சம் மதத்லத கதரிஞ் சிக்காம ..

..கல் யாணத்லத நாங் க உடநன ஏற் ாடு கசய் தது த ் புத் தான்” கங் கா
கசால் லவும் ,

“என்னத்லத நீ ங் க இ ் டி எல் லாம் கசால் றீங் க? உங் க முடிவு தான் என் முடிவு ..
எங் க அம் மாலே ் ந ால ார்த்துக்கற நீ ங் க எனக்கு எ ் வும் நல் லது தாநன
கசய் வீங் க?” கங் காவிடம் நகட்டேள் , பீஷ்மாவின் முகத்லத ் ார்க்க, எதுவும்
ந சாமல் பீஷ்மா அேலள ் ார்த்து கண்ணடித்தான்.

“ககாடிநீ நமல டிக்கிற டி ் ல கல் யாணம் கசய் துக்கிட்ட அ ் றம் ..

கராம் ேருஷத்துக்கு ஒரு க ண்லண இந்த வீட்ல ேச்சுக்க .. டிக்கலாம் மா
முடியாதுல் லம் மா .அது தான் நாங் க ந சி இ ் டி முடிகேடுத்திருக்நகாம் ...
அேன்கிட்ட ..பீஷ்மாவும் எத்தலன நாலளக்கு இ ் டிநய இரு ் ான் கசால் லு
...நகட்ட உடநன‘’உங் க இஷ்டம் ’ன்னு கசால் லிட்டான் ...அேனுக்கு சம் மதம் ...
உனக்கு சம் மதமா?” கங் கா காரண காரியத்லத விளக்கிக் நகட்கவும் , ககாடி
நாணத்துடன் சம் மதம் என்று தலலயலசக்க, பீஷ்மா அேலள அலணத்துக்
ககாள் ள, அந்த வீட்டில் கல் யாணக் கலளகட்டியது.

பீஷ்மா ககாடியின் திருமணம் பீஷ்மா ோக்கு ககாடுத்தது ந ாலநே, ககாடியின்

கிராமத்தில் தான் நடக்க ஏற் ாடுகள் கசய் ய ் ட்டதுஊரின் திருமண .
ஏற் ாடுகலள மாரிநய ஏற் று நடத்த, நேலு சந்நதாஷத்துடன் அந்த
ஏற் ாடுகளில் ங் ககடுத்துக் ககாண்டிருந்தார்.

திருமண நாளும் விடிய, கமரூன் நிற ட்டு ் புடலேயில் , மலர் தனக்காக

லேத்திருந்த நலககலள அணிந்துக்ககாண்டு ேர, பீஷ்மா அேலள
கண்ணிலமக்காமல் ார்த்துக் ககாண்டிருந்தான்.

ஊநர அேர்களது திருமணத்லத ் ார்க்க கூடி இருக்க, மா ்பிள் லளக்

நகாலத்தில் இருந்த பீஷ்மாலே கங் கா கண்குளிர ் ார்த்துக் ககாண்டிருக்க,
கமல் ல நடந்து ககாடி பீஷ்மாவின் அருநக அமர்ந்தாள் .

“ஃபிளேர்அ ் டிநய உன்லன இறுக்கி அலணச்சு உம் மா தரணும் ..சூ ் ர் ...

இ ் டி ் ளிக் ் நளஸ்ல ே ..ந ால இருக்குந்து உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கிநய ...
...டூ ந ட்” பீஷ்மா ககாடி க்கம் சாய் ந்துக் ககாண்டு அேளுக்கு மட்டும்
நகட்கும் டியாக கமல் ல முணுமுணுக்க, ககாடியின் முகம் நாணத்தில்
சிேந்தது.

“ந சாம இருங் க..” தலலலய குனிந்துக் ககாண்ட டி அேள் முணுமுணுக்க,

“ந சாம இருந்தா கல் யாணம் ண்ணிக்கிட்டு சும் மா இருந்தாநான் ...
என்னம் மா கசய் யறது?” திலுக்கு அேளிடம் நகட்டு லேத்து ககாடியின்
முகத்லத நமலும் சிேக்க லேக்க, மாரி இருேலரயும் ரசித்துக்
ககாண்டிருந்தார்.

“டாக்டர் சாரும் குழ ் த்துல இருந்து ஒரு ேழியா கேளிய ேந்து, ககாடிலய
தான் அேர் விரும் றதா முடிவு கசய் திருக்கார்அதுவும் ஒரு ேலகயில நல் லது .
இேரும் ..ககாடிநயாட ோழ் க்லக சந்நதாஷமா இருக்கும் ..தாநன
குழம் பிக்கிட்நட இருக்காம சட்டுன் னு முடிகேடுத்தது எனக்கு கராம்
அேநளாட கல் யாணத்துக்கு நம் ம நதாட்டத்து ..சந்நதாஷமா இருக்கு மாரியக்கா
மல் லிலகயாலநய மாலலக்கட்டிக் ககாடுங் கஎனக்கு கராம் பிடிச்ச ..
...எ ் வும் நான் அேளுக்கு துலணயா அே கூட இரு ் ந ன் ...மல் லிலக ் பூ”
இறுதியாக மலர் பிரிந்துச் கசல் லும் க ாழுது, மலலர நிலனத்து அழுத மாரிக்கு
ஆறுதல் கசான்ன மலரின் ோர்த்லதகள் மாரியின் காதுகளில் ஒலித்துக்
ககாண்டிருந்தது.

‘மலநராட ஆலச..’ என்று கசான்ன மாரி, ககாடியின் திருமணத்திற் கு மல் லிலக

மாலலலய கதாடுத்துக் ககாடுக்க, ககாடி சந்நதாஷமாக அலதச் சூடிக்
ககாள் ள, பீஷ்மா ககாடிலய ் ார்த்துக் ககாண்நட அலத அணிந்துக்
ககாண்டான்.

அம் மன் ாதத்தில் லேத்து, அலனேரின் ஆசிர்ோதத்நதாடு பீஷ்மாவின்

லகக்கு ேந்த மாங் கல் யத்லத லகயில் எடுத்துக் ககாண்டு, ககாடிலய ்
ார்த்தேன், அேலன ஓர விழி ் ார்லேயால் ார்த்துக் ககாண்டிருந்த
ககாடிலய ் ார்த்து புருேத்லத உயர்த்த, ககாடி நாணத்துடன் நமலும்
தலலலய குனிந்துக் ககாள் ள, புன்சிரி ் புடன், மலலர கதய் ேமாக நிலனத்து
இந்த ந்தம் இறுதி ேலர
நிலலக்க பிரார்த்தித்துக் ககாண்நட ககாடியின் கழுத்தில் லேத்து மூன்று
மூடிச்சிட, ககாடியும் அநத நேண்டுதலுடன் பீஷ்மாவின்
சரி ாதியானாள் .

அலனேரும் பூலே ் ந ாட்டு முடிக்கவும் , அழகிய மல் லிலக மலர்கள் ,

இறுதியாக மணமக்களின் மீது விழ, ககாடி ட்கடன்று நிமிர்ந்து ் ார்க்க,
தூரத்தில் மகிழ் சசி
் நயாடு நடந்து கசல் லும் மலர் அேளது கண்களுக்குத்
கதன் ட, ககாடி அேசரமாக பீஷ்மாலே ் ார்க்க, பீஷ்மாவும் ககாடி ார்த்த
இடத்திநலநய ார்த்துக் ககாண்டிருக்க, அங் கிருந்த குளத்தில் இறங் கி மலர்
காணாமல் ந ாக, ககாடியின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர ் இறங் கியது.

“ச்நசசந்நதாஷமா இருக்க நேண்டிய நநரத்துல கண்லணக் கசக்கிட்டு ..

இருக்க? எழுந்திரு ககாடி ...எல் லார்கிட்டயும் ஆசிர்ோதம் ோங் கிட்டு ேரலாம் ..
...அநத ந ால நம் ம க ரிய ் ா கிட்டயும் ோங் கணும் ” பீஷ்மா ககாடியின்
லகலய ் பிடித்து இழுக்க, ககாடி அேனது லகலய விடாமல் பிடித்துக் ககாள் ள,
இருேலரயும் ார்த்தேர்கள் மனம் நிலறந்து ோழ் த்தினர்.
நான்கு ஆண்டுகளுக்கு ் பிறகு...

“ககாடி...ககாடி ...” மருத்துேமலனயில் இருந்து திரும் பி இருந்த பீஷ்மா

ககாடிலயத் நதடிக் ககாண்டிருக்க,

“எதுக்குடா இ ் ந ா அேலள ஏலம் விட்டுட்டு இருக்க? அே நீ ேந்தும் கேளிய

ேராம இருக்கான்னா நேற எங் க இருக்க ் ந ாறா? அ ் ா கூட தான் ஏதாேது
நகஸ் விஷயமா ந சிக்கிட்டு இரு ் ாஇன்லனக்கு கூட யாநரா கரண்டு ..
க ாண்ணுங் களுக்கு ோதாடற ...க ாண்ணுங் க அேலளத் நதடி ேந்திருந்தாங் க
...ஆபீஸ் ரூம் ல ந ாய் ாரு ...ேக்கீல் ன்னா சும் மாோ” கங் கா கசால் லவும் ,

“ஏம் மாஇ ் ந ா அேளுக்கு அந்த நகஸ் ..கடலிேரிக்கு நடட் கநருங் கிடுச்சு ...
கட்நடாட என்ன நேலல? ந சாம கரஸ்ட் எடுக்கச் கசால் ல நேண்டியது தாநன ..
...நீ ங் க அேளுக்கு கராம் கசல் லம் ககாடுத்து ககடுத்து ேச்சிருக்கீங் க” பீஷ்மா
கங் காவிடம் க ாரிந்து தள் ளிக் ககாண்டிருக்க,

“ஏண்டா ராஜாஅம் மா என்ன அே லகலய காலல கட்டியா கரஸ்ட் எடுக்கச் ...

கசால் ல முடியும் ? ேந்ததும் ேராததுமா லதய் யா தக்கான்னு குத்திச்சிக்கிட்டு
இருக்க?” அேனது க ரிய ் ா அேனிடம் நகட்கவும் , பீஷ்மா அலமதியாக,

“இந்த டீச்சரம் மாலே ஏதாேது கசான்னா உங் களுக்கு எல் லாம் ஆகாநத ..
...அே கேளிய ேரட்டும் அ ் றம் இருக்கு ..இருங் க” நகா மாக கசால் லிக்
ககாண்நட தனது அலறக்குள் நுலழய, கங் கா அேலன ் ார்த்து சிரித்துக்
ககாண்டிருந்தார்.

அேன் மருத்துேனாக இருந்தாலும் , ககாடி கருவுற் றதில் இருந்நத அேள் அந்த

ேலிலய எ ் டித் தாங் க ் ந ாகிறாள் என்ன கசய் ய ் ந ாகிறாள ..்் என்ற
கேலல மிகவும் அதிகமாகநே இருந்ததுவீட்டிற் கு அேன் ேந்த பிறகு ககாடி .
அன்றும் அது ..எழுந்து நடந்தாநல பீஷ்மா சத்தம் ந ாடத் துேங் கி விடுோன்
...ந ால ஒரு தினம் தான்

கேளியில் ேந்த ககாடிலய ் ார்த்த கங் கா, “பீஷ்மா ேந்தாச்சுகராம் ...

இந்த ஜூ ...ஹாட்டா இருக்கான்லசக் ககாடுத்து சரி ண்ணு..” என்று ேழி
ேலகலயச் கசால் ல,

“லஹநயா ...இேர் ேரதுக்குள் ள நான் கேளிய ேந்துடலாம் ன்னு நிலனச்நசன் ..

...ந ாய் நல் லா மந்திரிச்சு விடநறன் ...ஹ்ம் ம் ...இ ் டி மாட்டிக்கிட்நடநன” என்ற
ககாடி இரண்டடி நகர்ேதற் குள் இடு ் பில் சாட்லடகயன ேலி சுழற் ற ...‘அம் மா...’
என்று கத்த, அந்த கமல் லிய சத்தத்திற் நக தலல கதறிக்க கேளியில் ேந்த
பீஷ்மா,

“என்ன ககாடிக யின் எடுத்திடுச்சா ...?” யத்துடன் நகட்க,

“ஹ்ம் ம்நீ ங் க கசான்ன மாதிரி தான் ..ேலி தான் ேந்துடுச்சு ந ால ...ஆமா ...
..இருக்கு” அடுத்த ேலி ேரவும் துடித்துக் ககாண்நட அேள் கசால் லவும் ,
கநாடியும் தாமதிக்காமல் அேலள மருத்துேமலனக்கு தூக்கிக்ககாண்டு
கசன்றான்.

ேலியில் ககாடி உள் நள தவிக்க, அேளது தவி ் ல ் ார்த்த பீஷ்மாவிற் கு

கண்களில் கண்ணீர ் சுரந்ததுஅேலன தவிக்கவிட்ட மூன்று மணி நநரத்திற் கு .
பின் பு, இருேரின் காதலில் உதயமான அேர்களது கசல் ல மகள் பிறக்க,
பீஷ்மாவின் மகிழ் சசி
் கரட்டி ் ானது.

“ககாடி...நமக்கு க ாண்ணு பிறந்திருக்கா ...” அழகிய பூங் ககாத்லத ந ான்ற

க ண்லண லககளில் ஏந்திக் ககாண்டு அேன் கசால் ல, குழந்லதயின்
முகத்லத ் ார்த்தேள் , அலத ேருடிக் ககாடுத்து,

“எங் க அக்காநே எனக்கு மகளா ேந்திருக்கா..நீ மலர் தாநன ...” கண்ணீருடன்

ககாடி நகட்க,

பீஷ்மாவின் லகயில் இருந்த அந்த சின்னச் சிட்டு தனது அழகிய இதழ் கலள
விரித்து புன்னலகக்க, பீஷ்மாவும் ககாடியும் கண்ணீரில் நலனந்தனர்.

“கசான்ன மாதிரிநய அே தான்...” என்ற பீஷ்மா, ககாடியின் லகயில்

குழந்லதலயக் ககாடுத்து, அேலள அலணத்து முகம் முழுேதும் முத்தம்
திக்க, ககாடி அேனது மார்பினில் தஞ் சம் புக, அந்த இனிலமயான
தருணத்லத கண்ட அேனது க ற் நறார்கள் மனம் கனிந்து நின்றனர்.

அேர்கள் இல் லறம் நல் லறமாக சிறந்து சீநராடும் சிற ் ந ாடும் சிரி ் ந ாடும்
இனிக்க ோழ் த்தி விலட ் க றுநோம் ...