கல்யாணம்…

கச்சேரி…
 அத்தியாயம் 1
இன்று…

கல்யாணம்.

சிலருக்கு ஒரு நாள் கூத்து. சிலருக்கு வாழ்க்ககயில்

வண்ணம் சேர்க்கவிருக்கும் ஒரு நாள். காதல்… ககௌரவம்…
அந்தஸ்த்து… உறவுகள்… பாதுகாப்பு… ேமுதாயம்… என்று
கவவ்சவறு சூழ்நிகலகளும்… காரணங்களும்…!!

இருவகர… இருவாழ்க்கககய மட்டுமின்றி இரு

குடும்பத்திலும் உள்ள அத்தகை சபரின் திைேரிகய ஓசர நாளில்
திருப்பி சபாட்டுவிடும் வல்லகமயும் இந்த ஒற்கற கோல்லிற்சக!

அப்படிபட்ட கல்யாணத்தின் முக்கிய கட்டமாய் நின்றுக்

ககாண்டிருந்தது அந்த திருமண மண்டபம்.

வாேலில் வாகைத்தார் கவத்து கட்டியதில் பைகமயின் வாேம்

ஒருபுறமிருக்க… மறுபுறசமா “தி சோ கால்ட் நவீை கவட்டிங்

ஹாலுக்சக” உண்டாை வண்ண வண்ண விளக்குகளும்…

கவல்கவட் பின்ைனியில் ஒளிரும் கபயர்களுமாய் தைது முழு

உயரத்கதயும்… பரப்பளகவயும்… கம்பீரமாய் பகறோற்றிக்

2
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
ககாண்டிருந்தது அந்த மண்டபம்.

அந்த கமயிருட்டிலும் மண்டபம் ஒளிர்ந்துக் ககாண்டிருக்க

அந்த கவளிச்ேத்தில்… சிலர் அங்குமிங்குமாய்… பதற்றம் அப்பிய
முகத்துடன் அடுத்த நாள் காகல முஹூர்த்தத்திற்காை சவகலயில்
இருந்தைர்.

அசத அளவு… இல்கல அகதவிட ேற்று அதிக அளவிலாை

பதற்றத்துடன் அங்கு மணமகள் அகறயில் ஒருத்தி ககயில்
ஃசபாகை கவத்துக்ககாண்டு அங்குமிங்கும்
அகலந்துக்ககாண்டிருந்தாள்.

அவ்வளவு சநரமும் அகமதி காத்தவள் எதிர்புறம் சபே சபே

முகத்தினில் சகாபமும்… பதற்றமும் சபாட்டியிட “ வசரன்!”

என்றாள் ஒற்கற வார்த்கதயாக.

கோன்ைவள் அதற்குபின் அந்தப் பக்கத்தின் சபச்கே சகட்க

விரும்பாதவள்சபால அகைப்கப துண்டித்தும்விட்டாள்.

அவளது பார்கவ அந்த அகறகயசய வட்டமிட அது அந்த

சுவர் கடிகாரத்தில் வந்து நின்றது.

மணி பதிகைான்கற எப்கபாழுசதா தாண்டியிருந்தது.

அவளுடனிருந்த வித்யா ஆழ்ந்த உறக்கத்தின் பிடியில்! இனி

3
அவ்வளவாக அந்த அகற பக்கம் யாரும் வரப்சபாவதில்கல.

இப்கபாழுது அவள் கேன்சற ஆக சவண்டும்! ஆைால்

அவள் அங்கு இருக்க சவண்டியது எவ்வளவு முக்கியம்
என்பகதயும் அவளறிவாள்.

அவள் கேய்யவிருப்பது மற்றவர்களுக்கு

கபத்தியக்காரத்தைமாய் சதான்றிைாலும் (அதுதான்
உண்கமயும்கூட) அவளுக்கு சவறு வழியும் இல்கல!

இதற்குசமல் தாமதிக்க கூடாது என்று முடிகவடுத்தவள்

கிளம்பிவிட்டாள். என்ை வந்தாலும் பரவாயில்கல என்று.

தைது அகற யன்ைலின் ோளரத்தின் வழியாக அந்த

மண்டபத்தின் கவளிபுறத்கதயும்… அங்கு சிலர் மும்முரமாய்
சவகலகளில் ஈடுபட்டிருப்பகதயும் பார்த்து நின்றவனின்
முகத்திசலா துளியும் ஆர்வசமா… ஆைந்தசமா இல்கல. மாறாக
ஏசதா ‘கடசை’’என்று நிலகவயும்… அவ்வப்கபாழுது சவகல
கேய்பவர்ககளயும் பார்த்துக் ககாண்டான்.

அவைால் முடிந்தகதல்லாம் ஆைந்தகை மைதளவில்

காய்ச்சிகயடுப்பது மட்டுசம. ஏசைா ஒருவிதத்தில் விரக்தியாய்கூட
உணர்ந்தான்.

‘இந்த மனுேனுக்கு என் வாழ்க்ககல விகளயாடறசத

4
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
சவகலயா சபாச்சு!!’ என்று மைதினுள் புலம்பியவனின் பார்கவ
தூரத்தில் கதரிந்த காட்சிகயக் கண்டு சுருங்கியது.

மண்டபத்தின் பின்புறம் ேற்று ஒதுக்குபுறமாய் நின்ற கட்கட

சுவரின் பக்கம் ஜீன்ஸும்… முைங்கக வகர நீண்டிருந்த அந்த
காட்டன் ஷாட் டாப்பும் அதற்குசமலாக அவள் தகலகய சுற்றி
அவள் முகத்கத மகறத்து நின்ற ஸ்கார்ஃகபயும் பார்த்தவன்
‘அவளா?’ என்று உற்றுசநாக்க அவள் சுற்றுமுற்றும் சநாக்கியதில்
விலகிய ஸ்கார்ஃப் அவனுக்கு அகடயாளம் காட்டியது.

பாத்ரூமினுள் இருந்த தம்பிகய கதாந்திரவு கேய்யாது… யார்

பார்கவக்கும் விருந்தாகாமல் பின்வாேல் பக்கம் விகரந்திருந்தான்.

அந்த கட்கட சுவரின் பக்கமிருந்த சிறிய அளவிலாை க்ரிள்

சகட்-கடசய சநாட்டமிட்டவள் ேத்தகமைாத வண்ணம் அகத
திறக்க அதில் கக கவக்க அவள் சதாளில் படிந்து தன் புறம்
திருப்பிய கரத்தின் உரிகமயாளகை கண்டவளின் பார்கவசயா
ஒர் கநாடி அதிர்ந்து பின் ‘நீதாைா?’ என்ற பாவகைக்கு
தாவியிருந்தது!

அவளது அலட்சிய பாவகையில் இன்னுமின்னும்

கடுப்பாகியவன் “இங்க என்ை பண்ற??” என்றான் ேற்று உரக்க

5
 “கத்தாத!!” என்று அடிக் குரலில் சீறியவசளா யாரும்

பார்க்கவில்கல என்பகத உறுதிபடுத்திக் ககாண்டாள்.

அதில் இன்னும் சகாபசமறிைாலும் அவளது முகத்தில்

கதரிந்த பதற்றம் அவகை அகமதி காக்க கவத்தது.

‘ஏசதா ேரியில்கல!’ என்பகத உணர்ந்தவன் அகமதியாய்

அவள் முகம் பார்த்து நின்றான்.

சுைன்ற அவளது பார்கவ அவனிடம் வந்து முடிய “நான்

இப்சபா கவளிய சபானும்” என்றாள் தகலயும் இல்லாமல் வாலும்

இல்லாமல்.

“லூோ நீ??? இப்சபா நீ சபாைா கல்யாணம் பிடிக்காம

ஓடிசபாயிட்டான்னு கோல்லுவாங்க!!” என்றவனின் குரலிசலா

‘கதரிந்து தான் சபசுகிறாளா?’ என்ற ேந்சதகம்.

அவகைசய ஆைமாய் சநாக்கியவசளா “கல்யாணம்

பிடிக்கலன்ைா நான் ஏன் ஓடனும்? உன்ைதான் ஓட வப்சபன்!

இப்சபா சமட்டரு அதில்ல” என்றாள் சதாகள குலுக்கியவளாக.

‘இவ கேஞ்ோலும் கேய்வா!’ என்று சதான்றிவிட அவளிடம்

6
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
என்ைகவன்று சகட்கத்தான் எண்ணிைான்… ஆைால் அவளிருந்த
அவேரத்கத கண்டவன் ஃசபாகை ககயிகலடுக்க அவகைசய
ேந்சதகமாய் பார்த்து கவத்தாள் அவள்.

அவளது பார்கவ உணர்ந்து “நானும் வசரன்” என்றவன்

ஃசபாகை தூக்கிக் ககாண்டு ேற்று தள்ளிச் கேன்றான். அவள்

மறுக்க அவன் அனுமதிக்கவில்கல. அவளும் மறுக்கவில்கல!!

மற்ற சநரகமன்றால்… நின்றுகூட பதிலளித்திருக்க

மாட்டாள்.அதுவும் அவன் பிடித்திழுத்தகதற்ககல்லாம் நாலு அப்பு
அப்பியிருந்தாலும் அதிேயப்படுவதற்கில்கல ஆைால் ஏற்கைசவ
அவள் மைம் தாறுமாறாய் ஓடிக்ககாண்டிருக்க எதுவும் சிந்திக்க
சதான்றவில்கல.

அவன் சபசி வந்த சில கநாடிகளில் அரக்கபரக்க

ஓடிவந்தான் ஜீவா என்றகைக்கப்படும் ஜீவன்.

குளியலகறயில் இருந்து கவளிசய வந்த ஜீவனின் கண்கள்

மற்றவகைத் சதடியது. எங்கு கேன்றான்? என்சறாடிய அவன்
எண்ணசவாட்டத்கத தகட கேய்தது அவன் ஃசபான் அலறல்
ேத்தம். திகரயில் அவன் கபயகரக் கண்டகபாழுது எழுந்த
நிம்மதியுணர்வு அவனிடம் சபசிய மறுகணசம அமிழ்ந்து அழிந்சத
சபாயிருந்தது.

7
 அவனிடமிருந்து வண்டி ோவிகய பறித்தவசைா “நாங்க வர

வகரக்கும் ேமாளி!” என்றுகரக்க ஜீவனிற்சகா இன்னும் அதிர்ச்சி

ககலயாத நிகல!

“லூோடா நீ?? “ என்றவனின் சகள்விகயக்கூட நின்று காது

ககாடுத்து சகட்காதவன்

“எப்படியாவது ேமாளி!” என்று அவகளயும் அகைத்துக்

ககாண்டு கவளிசயறிைான்.

ஜீவனிற்குதான் ஒன்றும் விளங்காத நிகல! உள்ளம் முழுக்க

பதற்றம் சூை எப்படி ேமாளிப்பகதன்று புரியாமல் நின்றான். அவன்
காரணத்கத கோன்ைாலாவது பரவாயில்கல… இப்படி தகலயும்
இல்லாமல் வாலும் இல்லாமல்… ‘அடிச்சும் சகப்பாங்க அப்பயும்
கோல்லிராதீங்க!’’ சரஞ்சிற்கு பயமுறுத்திச் கேன்றால்…

தகலகய பிய்த்துக் ககாள்ளும் நிகலயில் நின்றவனின் கக

தாைாய் ஃசபாகை நாடியது.

“ேஞ்சுஊஊஊஊ” என்ற அலறலிசலசய அடிபிடித்து ஓடி

வந்தான் மற்றவன். அவகைப்சபாகலாருவன்!

இன்னும் சிலமணிசநரங்களில் அவனுக்கு கநருங்கிய

8
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
உறவிைன் ஆகவிருக்கும் உயிர்சதாைனும், தூரத்து உறவிைனுமாை
ேஞ்ேயன்.

ேஞ்ேயனிற்கு நன்றாகத் கதரியும், அதிகாகல முஹூர்த்தத்கத

கவத்துக் ககாண்டு அவகை யாரும் நிம்மதியாய் கண்கணயர
விடப்சபாவதில்கலகயன்று. அதைால்தாசைா என்ைசவா கண்ணில்
சிக்கிய அத்கத மகள்களிடகமல்லாம் வம்பிழுத்துக்
ககாண்டிருந்தான். கடகல வறுக்குமளவுக்கு திறகம அவனிடம்
இல்கல என்றாலும் வரும் சவகலகளகைத்தும் பார்த்தவண்ணம்
சகலியும் கிண்டலுமாய் திரிந்தவனின் அந்த ேந்சதாஷத்திலும் லாரி
லாரியாய் மண்ணள்ளி ககாட்டிைான் அவைது உயிர் நண்பன்.

ஜீவனின் அலறலிசலசய அடுத்த கணம் அவன் மண்டபத்தின்

பின்வாேலுக்கு வந்திருந்தான்.

“என்ைடா ப்ரச்ேகை உைக்கு இப்சபா???” என்றவனின்

குரலிசலா அப்பட்டமாய் எரிச்ேல் வழிந்தது.

மற்றவனுக்குத் கதரியாத என்ை!? இவன் எரிச்ேல் குரலின்

காரணம். அது புரிந்தவசைா அதற்குசமலாய் எரிந்து விழுந்தான்.

“இவன் ஒருத்தன்! மனுேனுக்கு இருக்க ப்ரச்ேகை புரியாம… ”

சகாபத்தில் கதாடங்கி முணுமுணுப்பாய் முடிந்த ஜீவனின்

9
குரலிசலசய எதுசவா ேரியில்கல என்று பட மற்ற ப்ரச்ேகைகள்
அகைத்தும் பின்னுக்கு சபாய்விட்டை ேஞ்ேயனிற்கு.

“என்ைடா?” என்றவனிடம் தைக்குத் கதரிந்த விபரத்கத

அவனுகரக்க ேஞ்ேயனிற்சகா தகல சுற்றாத குகற.

மறுகணம் அவன் கக ஃசபானில் பதிந்தது. அவன் அத்தகை

முகற அகைக்க முயன்றும் எதிர்ப்பக்கம் எடுக்கபடசவ இல்கல.
அதில் இன்னும் பதற்றமகடந்தவன் பக்கத்தில் கிடந்த கல்லில்
அப்படிசய அமர்ந்துவிட்டான் தகலகய கககளால் தாங்கியவாறு.

அவன் நிகல புரிந்த ஜீவன் அவன் சதாள்கதாட அவ்வளவு

சநரம் வராமல் இருந்த வார்த்கதகள் அகைத்தும்
உகடப்கபடுத்தை.

“ நிகைச்சேன்டா! எப்படி ப்ரச்ேகைசய இல்லாம சபாகுதுனு.

இப்படி பண்ணிவச்சிருக்கா… ” என்றவகை தடுத்தவைாக

“அவங்க தனியா சபாகல ேஞ்சு… ” எை நிமிர்ந்து பார்த்த

ேஞ்சுவின் முகத்திசலா புரியாத பார்கவ ஒன்று.

“கவளங்கிறும்! காகலல முஹூர்த்தத்த வச்சுக்கிட்டு…

10
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

எப்படிடா ேமாளிக்க???” என்று ஒருவித இயலாகம சமலிட

சகட்ட ேஞ்ேயகைசய கவறித்து சநாக்கியவன்

“அதுக்குள்ள வந்துருவாங்க ேஞ்சு! அதுவகரக்கும் நாம

எப்படியாவது ேமாளிச்சே ஆகனும். விஷயம் கவளில கதரிஞ்ே

கபரிய ப்ரச்ேகையாகிடும்”

‘அப்சபா ஏன் சபாகவிட்ட?’ என்று சகட்குமளவு ேஞ்சு

முட்டாளில்கல!

அவன் அவகள நன்கறிவான்.

யாருகடய கட்டுக்குள்ளும் அடங்காதவள் அவள்…

அப்படியிருக்ககயில் ஜீவைால் அவகள எப்படி தடுத்து

நிறுத்த முடியும்?! அதுவும் அவகளன்றால் ஜீவனிடம் தனி
மதிப்பும் மரியாகதயும் இருக்கும்கபாழுது.

ஆைால் ‘அவன்’. அவன் ஏன் அவளுடன் கேல்ல

சவண்டும்??

ஒவ்கவான்றாய் சயாேகையில் மிதக்க ேஞ்ேயனுக்சகா தகல

கவடித்துவிடும்சபால் ஆைது.

11
 “ஆண்டவா!! என்ை ஏன் இந்த மாதிரி கழிேகட

பேங்கசளாடல்லாம் சேர கவக்கற???” என்றவன் உள்ளம் கதறியது

கவளிசய சகட்க வாய்ப்பில்கலதான்.

எப்படி இருந்தாலும் ேமாளித்துதான் ஆகசவண்டும்.

பின்வாங்க முடியாத தூரத்திற்கு வந்துவிட்டகத உணர்ந்தவன்
எழுந்துக் ககாண்டான் ஒரு முடிவுடன்.

“ேரி.வா ஜீவா! உள்ள சபாசவாம்” என்றவனின் குரலில்

பதற்றம் குகறந்திருக்க அவன் கதளிந்துவிட்டகத புரிந்துக்

ககாண்டவைாய் அவனுடன் மண்டபத்தினுள் விகரந்தான் ஜீவன்.

அந்த இரு ேக்கர வாகைத்தில். அவன் பின்சை

அமர்ந்திருந்தவளின் மைசமா எங்ககங்சகா பயணிக்க அகத
பிடித்து இழுத்து தன் கட்டுக்குள் கவக்க முயன்றாள் அவள்.

சுற்றுப்புறத்தில் கவைம் பதிக்க முயன்றவளாக அவள்

பார்கவகய சுைலவிட ‘சவற மண்டபசம கிகடக்ககலயா

இவங்களுக்கு??!!” என்றுதான் சதான்றியது அந்த அைாதரவாய்

நின்ற ோகலகளும்… இருபுறமும் வளர்ந்து நின்று பயங்காட்டிய

ராட்ச்ேத மரங்களும்.

12
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“சீக்கிரம்… ” என்றவளின் அவேரக்குரலில்,

“ம்ம்ம்” என்று தகலயகேத்தான் அவன்.

‘இவளுக்ககன்ை கபத்தியமா?? எப்படி முஹூர்த்தத்துக்குள்ள

வரமுடியும்?’ என்றவன் உள்ளம் புலம்பித் தள்ள இன்கைான்சறா
‘அப்சபா நீ ஏண்டா கூட வந்த?’ என்று சகட்டு அவகை
வாரியது. ‘ அதாசை! நாம ஏன் இவ சபச்ே சகக்கசறாம்??’ என்ற
சகள்வி எை அதற்குத்தான் எவரிடமும் விகடயில்கலசய.

‘கமயின் சராசட கண்ணுக்குத் கதரியகலசய!’ என்றவளின்

கவகலகய தூரத்தில் ஒளிர்ந்த விளக்ககான்று சபாக்கிவிட
அதன்பின் கமௌைம் மட்டுசம அங்கு நிலவியது.

அவளும் சபேவில்கல

அவனும் சபே முயலவில்கல

ஆைால் இவர்களிருவரும் சபோதகத கண்சடா என்ைசவா

துக்கம் தாளாமல் அந்த வண்டியின் டயர் ஒன்று மூச்சிைந்தது.

அந்த ஆளரவமில்லாத இடத்தில் வண்டி ேக்கரமும்

பஞ்ேராகிவிட அடுத்து என்ை என்ற சகள்விசய பூதாகரமாய்
அவர்கள் முன் நின்றுச் சிரித்தது.

13
அங்சக

மஞ்ேள் நாணும்… மக்கள் கூட்டமும்…

இங்சகா

இருள்சூழ்ந்த இரவும்… நீண்டு நின்ற பாகதயும்…

நடக்கவிருப்பது கல்யாணமா… இல்கல கச்சேரியா…

14
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அத்தியாயம் 2
மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு…

எனக்கு இப்ப ோ கல்யோண வயசு தோன் வந்துடிச்சி டி

Date ண்ணவோ?

இல்ல chat ண்ணவோ?

உன் கூட பேர்ந்து வோழ ஆசே தோன் வந்துடுச்சி டி

Meet ண்ணவோ?

இல்ல wait ண்ணவோ?

என்று அந்த அகறயில் டீவி அலறிக் ககாண்டிருக்க

யுக்தாசவா முகிலினிகய திகிலாகப் பார்த்தாள்.

அவள் இருக்கும் மைநிகலயில் அகத அடித்து கநாறுக்கவும்

வாய்ப்பிருக்கிறசத… சவறுயாராய் இருந்தாலும் ேரி ஆைால் இது
முகிலினி ஆயிற்சற! வாய்ப்புக்கள் அதிகம்!

அவளது எண்ணம் ேரிகயன்பது சபால அந்த டீவிகயசய

ககாகலகவறியுடன் பார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள் முகி… முகிலினி…!

அவளது பார்கவயில் பதறியவளாக ஓடிச் கேன்று அகத

15
அகணத்தவள் பின் 'டீவி தப்பிச்ேது!' என்கறாரு நிம்மதி
கபருமூச்சுடன் அந்த அகறயின் பால்கனி பக்கம் வந்தாள்.

இன்னும் முகிலினி ககாதிநிகலயில் இருப்பது எரிமகல

கவடிக்கும் அவள் விழிகசள காட்டியது.

அவளும் பாவம் யாருக்காககவன்று சபசுவாள்…?!

முகிலினிக்காக சபேப் சபாைால் முல்கல புலம்பித்

தள்ளிவிடுவார். ேரி இவகள ேமாதாைம் கேய்யலாம் என்றால்…
ம்ஹூம்!! வாய்ப்சபயில்கல

அப்புறம் முகி கவடிக்கும் எரிமகலதான்! யாராலும்

அவ்வளவு சீக்கிரம் அவகள கட்டுக்குள் ககாண்டுவர இயலாது.

யுக்தாசவா உள்ளுக்குள் குமுறுவாள். சவகறன்ை கேய்ய

பால்யகால நட்பு சவறு இதுவகர முகியுடன் இத்தகை காலம்
தாக்கு பிடித்தவள் அவள் மட்டுசம!

யுக்தாவும் முகியும் பள்ளி காலத்திலிருந்து நண்பர்கள்.

வருடங்கள் பல ஓடியும் அவர்களிகடசய ஆை அந்த நட்பு
மட்டும் நாளுக்கு நாள் கநருக்கமாைசத தவிர விரிேல் விைசவ
இல்கல.

யுக்தாவின் சிறுவயதிசலசய அவளது கபற்சறார்கள் இருவரும்

16
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
ஒரு விபத்தில் இறந்துவிட… பாட்டியும் தாத்தாவும் மட்டுசம
ஆறுதலாய்… ஒசர பற்றுசகாலாய் இருந்தைர். அதில் இன்னும்
இனிகம சேர்ப்பதாய் அகமந்தது முகிலினியின் நட்பு.

முகிலினியினுடைாை நட்பு அவளுடன் முடிந்துவிடவில்கல.

காலப்சபாக்கில் யுக்தாவும் முல்கலக்கு இன்கைாரு
மகளாகிப்சபாைாள்.

அதைால்தாசைா என்ைசவா முல்கலயின் வருத்தம் கதாய்ந்த

முகத்கத காண முடியாமல் முகிலினியுடன் சபச்சு வார்த்கதயில்
இறங்கிவிட்டாள்.

"கல்யாணம்… கல்யாணம்… கல்யாணம்!!! எப்ப பார்த்தாலும்

இசத சபச்சு! அவ கபாண்ணுக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு! இவ
கபாண்ணுக்கு ககாைந்த கபாறந்துடுச்சு! சின்ைவ கபாண்ணு
ஸ்கூலுக்கு சபாய்ட்டா! னு" என்று எரிமகலச் சிதறல்கள்
முகியிடம்…!!

"நீ அவங்க பக்கத்துல இருந்தும் ககாஞ்ேம்… " என்று யுக்தா

முடித்திருக்கவில்கல அதற்குள் கபாங்கிவிட்டாள் கபண்.

"என்ை சயாசிக்கனும்!? இல்ல என்ை சயாசிக்கனும்ங்கசறன்?!

அவங்க சயாசிக்க மாட்டாங்களா?? நான்தான் கோல்சறசை
எைக்கு கல்யாணம் சவணாம் கல்யாணம் சவணாம்னு… "

17
 என்றவள் கபாங்க யுக்தாவிற்கும் அவள் கோல்வதில் நியாயம்
இருப்பதாகத்தான் பட்டது 'அதாசை… இப்சபாசவ என்ை
அவேரம்" என்றுத் சதான்றிய மறுகணசம முல்கலயின் முகம்
கண்முன் வந்துப் சபாக தன் எண்ணத்கத மாற்றியவளாக
அவளிடம்

"ஏன் கல்யாணம் சவண்டாங்கசற??" என்றதுதான் மிச்ேம்

அதற்குபின் வந்த அகரமணி சநரமும் அவள் காதுமடல்கள்
கன்றிச் சிவக்கும் வகர காரணங்ககள அவள்முன்
ககாட்டியிருந்தாள் முகி!

ஒரு கட்டத்தில் யுக்தாசவ 'ஏண்டா இகத சகட்சடாம்??'

என்று எண்ண ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

ஆைால் இகதல்லாம் ஒன்றுசமயில்கல என்பதுசபால் அடுத்து

முகிலினி உகரத்ததில் உகறந்துப் சபாைாள் அவள்!

"எவைாவது கபாண்ணு பாக்கசறன் பன்னு சகக்கசறன்னு

வரட்டும்! அப்புறம் இருக்கு! வாழ்க்ககயின் எல்கலக்சக
ஓடிைான்ங்கற அளவுக்கு அவை ஓடவிடல அப்புறம் என் சபர்
முகிலினி இல்ல!" என்று அவள் வீர வேைம் சபே இங்கு
யுக்தாவுக்சகா நடுக்கசம வந்துவிட்டது.

'இவ கேஞ்ோலும் கேய்வா' என்று அவள் மைம் அடித்துச்

18
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
கோல்ல அகதகயல்லாம் எப்படி ேமாளிப்பது என்ற சயாேகையில்
இறங்கிைாள் யுக்தா!

முகிலினி!

கமன்கமயாைவள்தான்… நல்ல குணம் பகடத்தவள்தான்…

கபாருப்பாைவள்தான்… ஆைால் ககாஞ்ேம் சகாபக்காரியும்கூட!

Straight forward என்பார்கசள… அந்த ரகம்!

தவறு என்று பட்டால் யார் என்ைகவன்கறல்லாம் பார்க்க

மாட்டாள்! விளாசித் தள்ளிவிடுவாள்!

அதற்கு அவளிடம் நியாயமாை காரணங்களும் இருக்கும்…

ஆைால் யாருக்கும் அகத விளக்க மாட்டாள்!

அதற்கு மைமிருக்காது!

யார் தன்கைப் பற்றி என்ை எண்ணுகிறார்கள்?

என்பதிகலல்லாம் அவளுக்கு ககாஞ்ேமும் ஆர்வமில்கல.

'என்கைப் பற்றி நல்லவிதமாக சபசுகிறாயா? ேரி!… தவறாக

சபசுகிறாயா? அப்கபாழுதும் ேரிதான்!'

ஆககமாத்தத்தில் எல்லாவற்கறயும் ஒரு 'ஆஹான்' உடன்

கடந்துவிடுவாள்.

19
 அது பாதிசய முல்கலக்கு வருத்தம்!

"என்ைங்க இந்த கபாண்ணு இப்படியிருக்கா???" என்று அவர்

கதிரவனிடம் புலம்பாத நாட்கள் மிகவும் குகறவுதான்!

பக்கத்து வீட்டு சகாமளாவிலிருந்து எதிர்த்தவீட்டு அகல்யா

வகர எவசரனும் வந்து அவரிடம் "உங்க கபாண்ணு என்ை
பண்ணா கதரியுமா??" என்று வந்தாசலா

"எங்க கபாண்ண பத்தி எங்களுக்குத் கதரியும்… உங்க

கபயை சநத்து… " என்று கதிரவன் ஆரம்பிக்கும் முன்
வந்தவர்கள் வந்த சவகத்தில் ஓடியிருப்பர்!

'கபாண்ண கபத்தவனுக்கு ககாஞ்ேமாச்சும் கபாறுப்பிருக்கா

பாசரன்??? 'என்ற புலம்பல்தான் அவர்களிடமிருந்து வரும்.
ஆைால் அகதகயல்லாம் அந்த வீட்டில் எவரும் கண்டும்
காணாதுசபால் இருந்துவிடுவர்.

ஆைால் முல்கலயால்தான் அப்படி இருக்க முடியாமல்

புலம்பித் தள்ளுவார்.

அவருக்கு அவர் மகளின் எதிர்காலத்கத நிகைத்து பயம்!

கதிரவன்-முல்கல தம்பதியின் மூத்த மகள்தான் முகிலினி

இகளயவன் ேஞ்ேயன். முகிலினிகயவிட நான்கு வயது

20
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
இகளயவன். கல்லூரி காலத்தின் அத்தகை
ககாண்டாட்டங்ககளயும் ரசித்துக் ககாண்டிருக்கிறான்.

கதிரவன் ஒரு தனியார் வங்கியில் பணியில் இருக்கிறார்.

முல்கல இவர்கள் அகைவகரயும் கண்ணுக்குள் கவத்து

காத்துக் ககாண்டிருக்கிறார்.

அவர்களது அைகாை அளவாை குடும்பம்.

ேந்சதாஷங்களுக்கு பஞ்ேமிராது.

முகிலினிகயசய பார்த்திருந்த யுக்தாசவா தகலகய பிய்த்துக்

ககாள்ளும் நிகலதான்! இவளிடம் இவ்வளவு துள்ளும் முகி அவள்
கபற்சறார்கள் முன் பார்க்க சவண்டுசம?

அவள் அவர்களிடம் சபசுவசத அவ்வளவு கமன்கமயாக

இருக்கும்… கல்யாணப் சபச்சு வராத வகர

கல்யாணம்! என்ற சபச்கே எடுத்தால் சபாதும் இந்த பாேப்

கபங்கிளி பத்ரகாளிதான்!

☆☆☆☆☆
ஒத்சதயடி ோசதயில

தோவி ஓடுபேன்

21
 அத்த ப த்த பூங்குயில

பதடி வோடுபேன்.

ேந்தன மோசல

அள்ளுது ஆள

வோேம் ஏருது.

என் கிளி பமல ேங்கிலி ப ோல

பேர பதோணுது.

ேக்கர ஆல பேோக்குது ஆள

மோசல மோத்த

மோமன் வரட்டுமோ…

என்ற பாடல் ஒலித்துக் ககாண்டிருக்க அதனுடன் இகணந்து

ஒவ்கவாரு வார்த்கதகயயும் ரசித்து பாடிய வண்ணம் கிளம்பிக்
ககாண்டிருந்த தன் அண்ணகைசய வாேற்படியில் நின்று பார்த்துக்
ககாண்டிருந்த ஜீவா

"என்ை மகிைா?! பாட்கடல்லாம் பலமா இருக்சக!?" என்றான்

கிண்டலாக

22
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
"சபாடா சடய்!" என்று வாய் கமாழிந்தாலும் கண்கள் சிரிப்பில்
சுருங்கிை அகத கண்டு ககாண்டவைாக

"சடய்!! சடய்!! அண்ணா!!!" என்று மகிைனின் இடுப்பில் கிள்ள

அவசைா துள்ளிைான்.

இவர்கள் அகறகய கடந்துச் கேன்ற ஆைந்தசைா தகலயில்

அடித்தபடி வந்தவர் முற்றத்தில் அமர்ந்திருந்த தாமகரயிடம்
"ஏழுகழுத வயோச்சு!! இன்னும் கிச்சுகிச்சு மூட்டி
விகளயாடுறானுங்க!" என்றார் குகறயாக தாமகர சின்ை
சிரிப்சபாடு அகத ஒதுக்கியவராக உள்சள சநாக்கி குரல்
ககாடுத்தார்.

"மகிைா!!! ஜீவா!!! கரண்டுசபரும் ோப்பிட வாங்க!!!" என்று

அகைத்துவிட்டுச் கேன்றார்.

மகிைன்!

கபயருக்சகற்றார்சபால் எப்கபாழுதும் ஒரு புன்சிரிப்பு அவன்

இதழ்களில் தவழும் வரம் கபற்றவன்!

தன்னுடன் இருப்பவர்ககளயும் மகிழ்ச்சியாக கவத்துக்

ககாள்ளத் கதரிந்தவன் அவன்!

ஆைந்தன்-தாமகர தம்பதியின் மூத்த மகன்! படித்து

23
முடித்துவிட்டு தற்கபாழுது நல்ல உத்சயாகத்தில் வீற்றிருப்பவன்.

இகளயவன் ஜீவன்! கல்லூரி கலாட்டாவில் சநரமில்லாமல்

சுற்றிக் ககாண்டிருப்பவன்.

"ேந்தகைமாகல அள்ளுது ஆகள… ம்ம்ம்" என்று தன்

எதிரில் அமர்ந்து தட்டில் கவக்கப்பட்ட இட்லியுடன் சபாராடிக்
ககாண்டிருந்த மகிைகை பார்த்து ஜீவன் பாடி கவக்க…

மகிைசைா தன் பார்கவ தட்டிலிருந்து அகற்றாது சமகேக்கு

அடியில் காகல நீட்டி ஜீவனின் காலிசலசய ஓங்கி ஒரு
மிதித்துவிட…

"ஆஆஆ!!!" என்று கத்தியசதா ஆைந்தன்.

'அடியாத்தி!!! அவேரத்துல இவர் காகல மிதிச்சு

கதாகலஞ்சிட்சடாசம!!!' என்று அவன் திருதிருகவை விழித்தான்
என்றால் ஜீவசைா நடந்தகத கணித்து விட்டவன்சபால
விஷமமாய் சிரித்தான்.

என்ை நடந்திருக்க கூடும் என்று யூகித்த தாமகரசயா

இகளய மககை அடக்கிைார்.

"ஜீவா!!!" என்றவரின் அழுத்தமாை குரலில் ஸ்விட்ச்

சபாட்டார்சபால் தகலகய குனிந்து ககாண்டு இட்லியில் தன்

24
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
கவைத்கத பதித்தான்.

தாமகரகய நன்றியுடன் பார்த்த மகிைன் எங்கு ஆைந்தன்

ஆரம்பித்துவிடுவாசரா என்ற பயத்தில் அங்கிருந்து
தப்பியிருந்தான்.

☆☆☆☆☆
மிஸ்டர்.சூரியன் மக்கள்சமல் தைக்கிருக்கும் காதகல அள்ளி
அள்ளி வீசிக் ககாண்டிருந்தார்.

காகல மணி ஒன்பதகரகூட இருக்காது ஆைால் அந்த

கநரிேலிலும்… வாகைங்களில் இருந்து வந்த புககயாலும் சவர்த்து
வழிய வண்டிகய உருட்டிக் ககாண்டிருந்தான் மகிைன்!

'இப்படிசபாய்… என்கைக்கு நான் ஆஃபிஸ் சபாய்ச் சேர???'

என்கறண்ணியன் பின் 'அய்சயா டீம் லீட் தகரடப்பா சவற
ஹாட்பாக்ஸாயிருசம!!!' என்று வண்டிகய ககாஞ்ேம் ஓரம்
கட்டியவன் ஒரு குறுந்தகவகல அந்த தகரத்துக்கு
தட்டிவிட்டிருந்தான்.

ஃசபாகை உள்சள கவக்க சபாைவனின் பர்ஸ் கீசை விை

அகத குனிந்து எடுத்தவனின் காதில் வந்து சமாதியது அந்த
'ப்ளார்' ேத்தம்!

25
 'என்ை ேத்தம் இந்த சநரம்???' என்று அவன் மைசமா
சிட்ச்சுசவஷன் பாட்டு பாட நிமிர்ந்து பார்த்தவசைா அதிர்ச்சியில்
உகரந்து சபாைான்!

“அடியாத்தீ!!! இவ அவ-ல????”

26
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அத்தியாயம் 3
அவன் எண்ணசவாட்டங்கள் பின்சைாக்கி பயணித்தை…

ஒரு வருடத்திற்கு முன்…

“ஆஃபீஸுக்கு கிளம்பகலயா மகிைா??” என்று தட்டில்

சுடச்சுட சதாகேகய கவத்தவாறு… ககலந்த சகேமும் கேங்கிய

டீஷர்டுமாய் அமர்ந்திருந்த மகிைனிடம் விைவிைார் தாமகர.

“ம்ம்… ” என்று வாயிலிருந்த சதாகேகய கமன்று

விழுங்கியவன் “இன்கைக்கு ஃபீல்ட் கவார்க்தான்மா. சலட்டா

கிளம்பிைா சபாதும்” என்றுவிட அவரும் ஒரு கநாடி நின்று

அவன் இரசித்து உண்பகத கவனித்தவராக அடுக்ககளக்குள்

விகரந்தார்.

நிதாைமாய் கிளம்பிைால் சபாதும் என்றிருக்க கபாறுகமயாய்

எழுந்து… கபாறுகமயாய் கிளம்பி… ஒவ்கவாரு வில்கலகயயும்
இரசித்து ருசித்துக் ககாண்டிருந்தான் அவன்.

ஆைால் அது கபாறுக்காததுசபால ஒலித்து அவகைக்

ககலத்தது அவைது ஃசபான்.

27
 முதல் தரம் எடுக்காமல் விட்டவன் அதுசவ கதாடரவும்
எழுந்து கேன்றான்.

அவன் அகைப்கப ஏற்ற மறுகணம் அந்தப் பக்கத்திசலா

மூச்சுவிடாமல் சபசி முடித்திருந்தான் ஜீவன்.

“ப்ளீஸ் மகி… ” என்றவனின் ககஞ்ேல் குரலில்

“ேரி! எங்க வச்சிருக்க??” என்றான் எரிச்ேகல

அடக்கியவைாக.

“சடபிள்-ல இருக்கும்” பதில் அவேரமாய் வந்தது அகத

கதாடர்ந்து,

“அது இல்லன்ைா உள்ள விடமாட்டாங்க மகி… ”என்றவன்

இழுக்க

“ேரி வசரன்!” என்று அகைப்கப துண்டித்துவிட்டு தட்கட

தூக்கிச் கேன்று அவன் கழுவி கவிழ்த்த, அவனுக்காக சதாகே

வார்த்து நின்ற தாமகரயின் பார்கவ அவகை கண்டித்தது.

அவர் அப்படிதான். அதிகம் சபேமாட்டார். அகமதிசய

திருவுருவாய் ஒரு சின்ை புன்ைககயுடன் எல்லாவற்கறயும்

28
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
கடந்துவிடுவார் தாமகர.

அவர் பார்கவகய உணர்ந்தவசைா,

“எல்லாம் உங்க புள்களயாலதான்!” என்க ‘அப்சபா நீ

யாராம்??’ என்றவர் பார்கவ அவகை குகடய அகத கண்டுக்

ககாள்ளாதவைாய்.

“ஐடிய வச்சிட்டு சபாயிட்டாைாம்! இப்சபா எடுத்துட்டு வரச்

கோல்றான்” என்றவனின் பார்கவ கடிகாரத்கத சதடியது. ஜீவன்

இங்கு வந்து மறுபடியும் திரும்புவது என்றால்… அது ேரிவராது

என்று உணர்ந்தவன் அதற்குசமல் தாமதிப்பது ேரியில்கல
என்றுபட கிளம்பிவிட்டான்.

அவன் கல்லூரிக்கு எதிரில் கடுகாய் நின்ற கபட்டிககடயில்

வண்டிகய நிறுத்தியவைாக ஜீவனிற்கு அகைத்தான். அவன்
பார்கவசயா ஒருமுகற சுைண்டு மீண்டது.

“சடய்! எங்க இருக்க??” என்றவனின் குரலிசலசய அவன்

வந்துவிட்டது புரிய

“அதுக்குள்ள வந்துட்டியா? வர்றதுக்கு சலட்டாகுசமான்னு

29
பக்கத்துல ககடக்கு வந்சதன் மகி” என்றதுதான் மிச்ேம்.

மகிைனுக்கு அப்படிகயாரு கடுப்பு.

“சீக்கிரம் வா!” என்று கவத்துவிட்டான்.

அவன் கவத்த மறுகணம் “பளார்ர்ர்” என்கறாரு ேத்தம்

அவன் கேவிப்பகறகய தீண்டிச் கேல்ல சுற்றி சுைண்ட பார்கவ

அந்த கல்லூரி வாேலின் இடதுபுறத்தில் நிகலத்தது.

வைக்கம்சபால அவனுள்ளம்’காதல் அகற ஒன்னு

விழுந்துச்சு!’ என்று சிட்டுசவஷன் பாட்டு பாட அகத
அடக்கியவைாக கண்ட காட்சியில் கவைம் பதித்தான் அவன்.

அகறந்தவகளயும்… அகறவாங்கியவகையும் பார்த்தவனின்

மைசமா அடித்துகரத்தது… அது காதல் அகறயில்கல என்று.

“அம்மா! நான் கிளம்பசறன்!” என்று ககயில் வாட்கே

கட்டியவளாக உள்சள சநாக்கி குரல் ககாடுத்தவள் கக கபகய

தூக்கிக் ககாண்டு வாேல்புறம் விகரந்தாள்.

வண்டிகய எடுப்பதற்கு வாகாய் வாேற்புறமாய் திருப்பியவள்

அகத உயிர்ப்பிக்க அவள் பின்ைாடி அகதவிட சவகமாய் ஏறிக்
ககாண்டான் ேஞ்ேயன்.

30
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
அவன் ஏறிய சவகத்தில் வண்டி அதிர… தகரயில் காலூன்றி
அகத நிகலபடுத்தியவள் பின்ைாடி இருந்தவகைசய
கவறிககாண்டு சநாக்கிைாள். அவசைா ‘ஈஈஈ’ என்று சிரித்து

“ஏற்கைசவ சலட்டாச்சு முகி… சபாற வழிதாசை காசலஜ்ல

விட்டுசறன்… ” என்றான் பவ்யமாய்.

எந்நாளும் எதிரும் புதிருமாய் நிற்கும் தம்பி இன்று சிரித்து

சபசியதின் காரணம் விளங்க “எறங்கு!!” என்றாள் அழுத்தமாக.

இறங்கியவன் அவள் முன் வந்து நிற்க

“காசலஜ் பஸ் என்ைாச்சு??” என்று.சகட்க

“மிஸ் பண்ணிட்சடன் முகி! ஒருவாட்டி… ” என்றவன் இழுக்க.

விரிய துடித்த சிரிப்கப அடக்கியவள் முகத்கத கடுகமயாய்

கவத்துக் ககாண்டு,

“ம்ம்… ேரி! அப்சபா அக்கானு கூப்பிடு!” என்றாள்

அதிகாரமாய்.

அவள் எண்ணம் புரிந்தவன்சபால “நான் நடந்சத

சபாயிக்கசறன்” என்று வாேல் புறம் நடந்தவகை பிடித்திழுத்து

31
நிறுத்தியவள், சிறுபிள்களகயசபால அவன் முறுக்கிக் ககாள்வகத
இரசிக்க மறக்கவில்கல.

“ேரி வா! ஏறு! ஆைா இந்த ஒரு தடகவதான்!” என்று

அவகை ஏற்றிக் ககாண்டவசளா, “ஒரு நாளில்ல ஒரு நாள்…

உன்ை அக்கானு கூப்பிட கவக்கசறன் பாரு!” என்க அவசைா

“பாப்சபாம் பாப்சபாம்!” என்றான்.

கல்லூரி வாேலில் இருந்து ஐந்தடி கதாகலவில் வண்டிகய

நிறுத்தியவள் அவன் உள்சள கேல்ல காத்திருந்தாள்.

அங்கு வாேலின் இடதுபுறமாக இரண்டு வண்டிகள் நிற்க

அதில் அமர்ந்தபடி சில சீனியர் கேல்வங்கள் மற்றவர்ககள
வம்பிழுத்தபடி இருந்தைர்.

அவர்களது சபச்சு ககாஞ்ேம்.ககாஞ்ேமாய் வரம்பு மீறிக்

ககாண்டுதான் இருந்தது அதிலும் இவர்கள் வந்த ேமயம் அது
உச்ேத்கத கதாட்டிருக்க… இவர்களிருவரும் வந்ததில் இருந்து

கவனித்திருந்த ஒருவன் “அங்க பாரு… ” என்று ஆரம்பித்ததுதான்

கதரியும். அந்த கூட்டத்தின் சபச்சு இவர்ககள பற்றிதானிருந்தது.

எல்லாம் கீழ்தரமாைகவ! நககச்சுகவ என்ற கபயரில் விகளயும்

32
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
நச்சுக்கள் அகவ! அகத அவளும் உணர்ந்சத தான் இருந்தாள்.
ஆைாலும் ஒருவார்த்கத சபோது. ஏன் பார்கவகய கூட
அவர்கள்புறம் திருப்பாது நின்றிருந்தாள்.

அங்கிருந்த ஒருவன் அவகள வர்ணிக்கும் முயற்சியில்

இறங்க அதற்குசமல் தாங்காது என்பதுசபால அவனின் ேட்கடகய
பிடித்திருந்தான் ேஞ்ேயன்!

எப்படியும் அவன் அவர்ககள கடந்துதான் உள்சள கேல்ல

சவண்டும் அவன் அவர்ககள கநருங்கும் கபாழுசத
புரிந்துவிட்டது. அவர்கள் சபசுவது தன் அக்காகவப் பற்றிதான்
என்று. எப்கபாழுதும் கபாங்கிவிடும் முகிலினிசய அகமதி காக்க…
கடக்க முயன்றவைால்… மற்றவன் உகரத்த அந்த ஒரு
வார்த்கதகய சீரணிக்க இயலவில்கல!

எப்படி என் அக்காகவப் பற்றி இப்படி சபேலாம்??

என்கறழுந்த சவகத்தில் மற்றவனின் ேட்கட ககாத்தாய் இவன்
ககயில் சிக்கியிருந்தது.

அவ்வளவு சநரம் அகமதி காத்தவள் ேஞ்ேயன் ஒருவனின்

ேட்கட ககாத்தாய் பிடித்திழுக்கவும் அவர்களிடம் விகரந்தாள்.

ேஞ்ேயனின் கககய அவன் ேட்கடயிலிருந்து பிரித்கதடுக்க

அவள் முயல அது முடியாது சபாகவும் ஒரு அகற விட்டிருந்தாள்

33
ேஞ்ேயகை.

அவன்.அதிர்ந்து விழிக்க “ககய எடுறா!!” என்றாள்

அழுத்தமாக.

அதற்குள் அவள் விட்ட அகறயிசலசய எல்சலார் கவைமும்

அவர்கள்புறம் திரும்பியிருக்க தம்பிகயக் கண்டவள் “உள்ள

சபா!!” என்றாள்.

“அக்கா அவன்… ” என்று கதாடங்கியவன் “சபான்னு

கோன்சைன்” என்றவளின் அழுத்தமாை குரலில் திரும்பித் திரும்பி

பார்த்தவைாக உள்சளச் கேன்றான்.

அவன் உள்சள கேன்றுவிட… இங்சகா அதற்குள் அந்த

கும்பசலா துள்ளிக் ககாண்டிருந்தைர்.

ேட்கட கேங்கி நின்றவனின் ேட்கடகய இழுத்துவிட்டவள்

“தாங்கஸ்!” என்றாள்.

எதற்காக இந்த தாங்க்ஸ்? என்று புரியாமல் மற்றவன்

மட்டுமின்றி அந்த கும்பசல குைம்பியது.

“இனிசம என் தம்பி விகளயாட்டுக்கு கூட எந்த

34
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

கபாண்கணயும் கிண்டலடிக்க மாட்டான்!” என்றவளின் கரம்

அடுத்த கணசம அவன் கன்ைத்தில் இறங்கியிருந்தது.

விழுந்த அகறயில் அவன் சுதாரித்து நிமிரும் முன்சை

இன்கைாரு அகறவிட்டவள் “இது சபசுைதுக்கு!” என்றுவிட

அவன் அதிர்ந்து நிற்க அந்த கூட்டத்தில் இன்கைாருவசைா

“ஏ!! நாங்க யாரு கதரியுமா???” என்று இவகள சநாக்கி

முன்சைறிைான்.

அவசளா கககளிரண்கடயும் கட்டிக்ககாண்டு ‘என்ை

பண்ணிடுவ?’ என்ற பாவகையில் நின்றாள்.

அவள் நின்ற விதத்கதயும்… அதற்குள் அவர்ககள

சூழ்ந்திருந்த கூட்டத்கதயும் கண்டு அதில் சுதாரித்த மற்கறாருவன்
இரண்டாமவகை பிடித்து இழுத்தான் சூழ்நிகலயின் தீவிரத்கத
உணர்ந்தவைாக.

இவளிடம்,” ோரிக்கா! ஏசதா விகளயாட்டுக்கு ஆரம்பிச்சு

வரம்பு மீறிடுச்சு ோரி!” என்றான் நிலகமகய சீராக்கும்

முயற்சியில். இன்னும் ேற்று சநரம் தாழ்ந்தால்… ப்ரச்ேகை

பூதாகரமாகிவிடக்கூடும் என்பது அவனுக்கு நிச்ேயம்.

35
 அவைது ‘அக்கா’ என்ற அகைப்பில் இதழ்கள் ஏளைமாய்
வகளய நின்றவள் வாக்கியத்துக்கு இரண்டு முகற அவன் ோரி
சபாட சவகறதும் கோல்லாது சதாகள குலுக்கியவளாக
அங்கிருந்து அகன்றாள்…

அதற்குப் பிறகுதான் அவனுக்கு மூச்சு வந்தது சபால

மற்றவர்ககளயும் அங்கிருந்து அகைத்துச் கேன்றான்.

அவள் அங்கிருந்து அகன்றுவிட்டாள்… ஆைால் அவள்

மைசமா அங்சகசய வட்டமிட்டுக் ககாண்டிருந்தது.

என்ை வார்த்கத கோல்லிவிட்டான் என்றில்கல. என்ை

கதரியம் இருந்தால் அப்படி சபசியிருப்பான் என்றுதான் இருந்தது
அவளுக்கு. அவளும் எவ்வளசவா கபாறுத்துதான் சபாைாள்.
அகமதியாய்தான் நின்றாள். ஆைால் எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு
எல்கலக் சகாடு உண்டல்லவா?!

அவர்கள் அகத தாண்டவும்தான் கபாங்கிவிட்டாள் அதுவும்

தவறாக சபசியது மட்டுமின்றி ேஞ்ேயனின் சமல் கக கவக்கவும்
அதற்குசமல் அவளால் ஒருகணம்கூட கபாறுகமகய கட்டுக்குள்
கவக்க முடியவில்கல.

யுக்தா அறிவுறுத்திய… தியாைம்… மூச்கே பிடித்து

எண்ணுவது எல்லாம் நிகைவில் கூட நிற்கவில்கல. என்று அவள்

36
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
எண்ணம் ஓடிக் ககாண்டிருக்க அது வந்து நின்றசதா ேஞ்ேயனின்

“அக்கா” என்ற அகைப்பில்.

அவன் அவகள அக்காகவன்று அகைத்தது நிகைவில் வர

அத்தகை ரணகளத்துலயும் அது அவளுக்கு குதூகலமாய்தான்
இருந்தது.

அதுதான் முகிலினி! சகாபம் வந்தால் ககாட்டி

தீர்த்துவிடுவாள். ஆைால் அடுத்த கணசம அகத மறந்தும்
விடுவாள். சகாபத்கத பிடித்து கவக்கத் கதரியாதவள்.

அதிலும் இன்று அவன் அக்காகவன்று அகைத்திருக்க

வண்டிகய ஓரம் கட்டியவள் ேஞ்ேயனிற்கு ஒரு குறுந்தகவகல
தட்டிவிட்டவளாக கமன்சிரிப்புடசைசய வண்டிகய உயிர்ப்பித்தாள்.

அங்சகா…

ப்ளார்ர்ர்’ என்ற அகற ேத்தத்தில் நிமிர்ந்தவனின் பார்கவ

அங்சகசய நிகலத்துவிட்டது. முதலில் ஒருவகை அகறந்தவள்
அவகை உள்சள கேல்லும்படி உத்தரவிட்டதிசலசய ஓரளவு
புரிந்து சபாயிற்று அவன் அவளுக்கு சவண்டியவன் என்று.
ஆைால் அதுவல்ல விஷயம். அதன்பின் அவள் கேய்த
அகைத்கதயும் அவன் கவனித்துதான் நின்றான். அதில் விஷயம்
இன்ைகதன்று புரிபட்டுவிட அவன் பார்கவ அங்கிருந்து விலக
37
மறுத்தது.

அவள் அங்கிருந்து கிளம்பிய பின்னும் அவன் பார்கவ

அங்கிருந்து அகலசவயில்கல! ஏசதசதா சிந்தகைகள் வகலபின்ை
அமர்ந்திருந்தவனின் சதாள்கதாட்டு அவகை ககலத்தது ஜீவசை!

அவைது ஸ்பரிேத்தில் ககலந்தவன் அவனிடம் அவன்

ஐடிகய ஒப்பகடத்துவிட்டு கிளம்பிவிட்டான்.

அவன் எண்ணம் முழுக்க அவசள நிகறந்து நின்றாள்.

இன்ைகதன்று விளக்க முடியாத உணர்வு! அவைால் அவள்

கேயகல பாராட்டவும் சதான்றவில்கல அசத ேமயம் மற்ற சிலகர
சபால என்ை திமிரு அவளுக்கு என்று ஒதுக்கவும் மைமில்கல.

மைம் அவள் கேயலிற்கு ஆயிரம் ேபாஷ் சபாட்டாலும்

மூகளசயா அகத ஏற்க மறுத்தது. அவன் எண்ணகமல்லாம்
இதுசவ,

‘இவ பாட்டு அடிச்சிட்டு சபாயிருவா! நாகளக்கு அந்த

கபயன்தாை இங்க படிக்கனும். இன்னும் எத்தை வருஷம் இங்க
படிக்கனுசமா?… இவனுங்க அவன்கிட்ட ப்ரச்ேகை பண்ணா

என்ை பண்ணுவா?? அத பத்திலாம் சயாசிக்க சவண்டாமா???”

என்றுதான் அவன் சிந்தித்தான். ஒருபுறம் இப்படியிருக்க மற்கறாரு

38
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
புறசமா அவளுக்காக வாதாடியது.

‘அதுக்காக? வாய மூடிட்டு சபாகனுமா? அவ கேஞ்ேதுல

என்ை தப்பு? இவனுங்களுக்ககல்லாம் இதுதான் ேரியாை
ட்ரீட்கமண்ட்!’ என்று சதான்ற அதிலிருந்து கவளிசய வந்தவனின்
மைசமா ‘ஆமா நாம ஏன் அவளுக்கு சயாசிக்கசறாம்?’ என்று
சகள்விகயழுப்பியது.

அதில் குைம்பியவனின் உள்ளசமா அடித்துச் கோல்லியது

‘அவகள எங்சகா பார்த்திருக்கிசறாம்” என்று.

அன்று தகலகய உலுக்கி அதிலிருந்து விடுப்பட்டவன் அகத

பின்ைாளில் மறந்தும் சபாைான்.

ஆைால்… இன்சறா? அசத சபால் மற்கறாரு ேந்திப்பு…

இல்கல ேம்பவம்!

அசத அகற! ஆைால் இதுசவற ப்ரச்ேகை சபாலும்.

கடந்ததில் உைன்ற மைகத தகலகய உலுக்கி ேரி கேய்தவனின்
பார்கவ அவகள சதட… அவள் அங்கிருப்பதற்காை அறிகுறிசய
இல்கல. எப்கபாழுசதா கேன்றிருந்தாள்.

“கராம்ப கடரர் பீஸா இருப்பாசளா?” என்று எழுந்த

எண்ணத்கத கபருமூச்கோன்கற கவளிசயற்றியவைாக வண்டிகய

39
கிளப்பிைான்.

“எங்க முகி இருக்க???” என்ற யுக்தாவின் சகள்விக்கு

“வந்துட்டிருக்சகன்! வர வழில ஒரு பரசதசி தப்பா வந்து

இடிச்ேது மட்டுமில்லாம தப்பா சபசிட்டான்! அதான் சலட்டு!”

என்க மற்றவசளா ஆை மூச்கேடுத்து “சீக்கிரம் வந்து சேரு!”

என்றிருக்க

“இசதா! ஃப்ளாட்டுக்கு வந்துட்சடன்! அண்ணிட்ட சபசிட்டு

கோல்சறன்” என்றுவிட அந்த பக்கத்தில் யுக்தா அகைப்கப

துண்டித்தாள்.

வண்டி அந்த கபரிய அடுக்குமாடி கட்டிடத்திற்குள்

நுகைந்தது.

ப்ளூ டூத்கத கைட்டி கபயினுள் சபாட்டவள் ரிஜிஸ்டரில்

கககயழுத்து சபாட்டுவிட்டு உள்சள நுகைந்தாள்… தைது
சவகநகடயுடன்…!!

40
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அத்தியாயம் 4
கவள்ளித் துண்டங்களாய் மிளிர்ந்த அந்த கவண்ணிற
கடல்ஸ் கற்களின் குளுகம அவள் பாதங்ககள உறுத்தியதில்
அவள் மைம் சவகறான்கற உணர்த்தியது.

தகலகய உலுக்கி அதில் இருந்து விடுபட்டவளாக அந்த

வீட்கடசய கண்களால் அளகவடுத்தாள்.

வீட்டின் மூகலககளயும்… தகரயிலிருந்து பிரதிபலிப்பகத

சபாகலாரு உணர்கவ உண்டாக்கும் அந்த கவள்ளிச் ோயம் பூசிய
சுவற்கறயும், உத்திரத்கதயுகமை ஒவ்கவான்கற மைதில் குறித்துக்
ககாண்டவள் சிலகத தன் ஃசபான் சகமராவிலும் அடக்கிக்
ககாண்டாள்.

காஃபி சடபிள் ஒன்கறச் சுற்றி சபாடப்பட்டிருந்த சோஃபா

கேட்டும்… அதற்கு சநகரதிரில் சுவற்றில் ஒய்யாரமாய் நின்றிருந்த
46 இஞ்ச் LED டீவியுமாய் நவீைத்துவத்தின் அகடயாளமாய் நின்ற
அந்த பரந்து விரிந்த முகப்பகறகய பார்கவயால் சுைற்றியபடி
நின்றாள் முகிலினி.

ககயில் கபரிய காபி ட்சரயுடன் வந்த அவள் அண்ணி

இலக்கியா அகத அந்த காபி சடபிளில் கவத்தளாக,

41
 “காபி எடுத்துக்க முகி” என்று அவளிடமும் ஒரு

சகாப்கபகய நீட்டிைாள்.

ஒரு ‘தாங்க்ஸ்’ உடன் அகத கபற்றுக் ககாண்டவசளா

இன்னும் அமராமசலசய நின்றுக் ககாண்டிருக்க

“உட்காசரன் முகி!” என்றாள் மற்றவள்.

அகத சிறு புன்ைககயால் மறுத்தவள் ஒரு ‘சிப்’ காபிகய

உள்ளிறக்கியவளாக

அந்த அகறயிசலசய பார்கவகய பதித்து

“இந்த ரூம்தாைா இலா?” என்றாள் சகள்வியாக.

இருவரும் கிட்டத்தட்ட ஒசர வயதுகடயவர்களாய் இருக்க

மற்றவர்களிடம் அண்ணி என்று உறவு முகறயுடன் உகரத்தாலும்
என்றும் அவகள சநரில் அண்ணி என்றகைத்தது இல்கல.

தூரத்து உறவு என்றாலும் மைதளவில் அவர்கள்

குடும்பத்துக்கு ஓரளவு கநருங்கிய உறவு என்றால் அது நித்யனின்
தாயார் வள்ளிதான்.

வள்ளியும் சில வருடங்களுக்கு முன் இறந்துவிட ஏற்கைசவ

மககைப்சபால பார்த்திருந்த நித்யகை இப்கபாழுது அவர்களின்

42
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
இன்கைாரு மகைாகசவ பார்க்கத் கதாடங்கிவிட்டைர் கதிரவனும்…
முல்கலயும்.

அவள் இங்கு வந்திருப்பதுகூட நித்யன்-இலக்கியாவின்

கேல்லமகள் ோத்விகா குட்டியின் இரண்டாவது பிறந்தநாளுக்காை
ஏற்பாடுகளுக்காகத்தான்.

அவளுக்கு ககலயின் மீதுள்ள ஆர்வம் ேற்று ஓவர்

சடாசஸஜ்!!

முதலில் தைக்காக… தைக்கு பிடித்தவர்களுக்காககவன்று

கேய்துக் ககாண்டிருந்தது… அவளது ககலயுணர்வில்
கவரப்பட்டவர்கள் கநருங்கிய சிலர் உதவிகயை
அகைக்கும்கபாழுது தயங்காமல் கேல்வார்கள். யுக்தா
இல்லாமலா?!

பார்ட்ைர் இன் க்கரம் மட்டுமல்ல. இது சபான்ற

சவகலககளயும் இருவரும் சேர்ந்சததான் கேய்வர். இன்றும்
அப்படிதான்.

சில நாட்களாகசவ அழுத்திக் ககாண்டிருந்த மைகத திகே

திருப்ப நிகைத்தவள் இலக்கியா உதவிகயன்று வரவும் உடசை
ஒத்துக் ககாண்டாள்.

43
 “ம்ம்… ஆமா முகி” என்றவளின் குரலில் தகலயகேத்தவளின்

பார்கவ அகறயிலிருந்து அகலசவயில்கல.

“ம்ம்… ேரி அப்சபா நான் கிளம்பசறன்” என்றவள்

சமகேயின்சமல் அந்த சகாப்கபகய கவத்துவிட்டு நிமிர

“ஒரு கஸக்! முகி” என்று உள்ளகறக்குள் புகுந்திருந்தாள்

இலக்கியா.

கபகய குறுக்காக மாட்டியவளின் பார்கவ அந்த

அகறகயசய அங்குலம் அங்குலமாய் அளந்தது. எகத எங்கு
கவத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று அவளின் மைம் கணக்கு
சபாட்டுக் ககாண்டிருந்தது.

கவளியில் வந்த இலக்கியாவின் ககயில் கத்கதயாக பணம்

அடங்கியிருக்க நிர்மல வதைமாய் அகத பார்த்து கவத்தவள்
பின் ஒற்கற புருவம் உயர்த்திைாள் சகள்வியாய்.

“அதில்ல முகி. வீட்டு கேலவுக்குனு எப்பவும் ககல ககாஞ்ேம்

சகஷ் வச்சிருப்சபன். எப்பவும் ஏ.டி.எம். கநட் சபங்கிங்க்னு

இருக்க முடியல. அதான்… ” என்றிழுத்தவள் பின்

44
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“இது இதுக்காகனு எடுத்து வச்ேது “ என்றவகள பார்க்க

முகிலினிக்கும் ேற்று உள்ளம் கசிந்துதான் சபாைது. நித்யன்

workaholic ரகம்! சவகல சவகலகயன்று ஓடிக்ககாண்டிருப்பவன்.
அவனுக்கு சநகரதிர் இலக்கியா.

சயாேகையாய் சநாக்கியவள் “அதுக்ககதுக்கு இவ்வளவு??

கமட்டீரியல்ஸுக்கு மத்ததுக்ககல்லாம் சேர்த்சத இது சபாதும்

இலா” என்று அதில் இருந்து சில தாள்ககள மற்றும் உறுவிைாள்.

அதற்கு மறுப்பாய் தகலயகேத்த இலக்கியாகவ கண்ட

முகிலினியின் முகத்தில் முறுவல் சதான்றிட “when you are good

at something, don’tdo it for free! இது ஒரு பிரபலமாைவர்

கோன்ைது. நானும் எகதயும் ஃப்ரீயா பண்ணிக்குடுக்கல இலா!

கேஞ்சு குடுக்கறதுக்கு ோர்ஜ் பண்ணதும் சேர்த்துதான் இது!” என்று

இலக்கியாவிற்கு விளக்கிைாள்.

இலாவின் முகம் கதளியும் ேமயம் உள்சள ோத்விகாவின்

சிணுங்கல் ேத்தம் சகட்க “எழுந்துட்டானு நிகைக்கசறன். ஒரு

நிமிஷம் முகி!” என்றபடிசய உள்சள விகரந்தாள்.

தூக்கத்தில் தாயின் கதகதப்கப சதடி சிணுங்கிய குைந்கதக்கு

45
தட்டிக் ககாடுத்தவள் ோத்வி உறங்கவும் கமல்லிய சபார்கவ
ஒன்றால் மகளுக்கு சபார்த்திவிட்டு முகிலினியிடம் திரும்பிைாள்.

இலா வரவும் அவளிடம் மற்ற விபரங்ககள விோரித்தவாறு

கவளிசயறிைாள் முகிலினி.

“சின்ை சின்ை சவகலகயல்லாம் ககாஞ்ே ககாஞ்ேமா

கேஞ்சிரலாம்… மத்தபடி அன்கைக்கு காகலல வந்து மத்தத கரடி

பண்ணிரலாம்.” என்றவாசற கேருப்பின் வாகர கேருகியவள்.

“கவள்ளி தாசை இலா?” என்றாள் உறுதிகேய்து ககாள்ளும்

விதமாய்

“ஆமா முகி! கவள்ளிக்கிைகமதான்” என்றவள் மற்றவகள

வழியனுப்பிவிட்டு உள்சள கேன்றுவிட்டாள்.

☆☆☆☆☆

“என்ைது?!!! கவள்ளிக்கிைகமயாஆ???!!!” என்று என்ைசவா

கபரிய அதிர்ச்சிகரமாை கேய்திகய சகட்டுவிட்டதுசபால்

கநஞ்கேபிடித்தான் மகிைன்.

46
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“ஆமா மகிைா! நாங்கசள சபாய்ட்டு வந்துருப்சபாம்… இப்ப

திடீர்னு வினூக்கு கல்யாணப் பட்கடடுக்க கவள்ளி கிைகமதான்

நல்ல நாளுன்னு அத்கத கோல்லிட்டாங்களாம்.அதான் நீயும்

ஜீவாவும் சபாயிட்டு வந்துருங்க!” என்று அோல்டாய் அவன்

தகலயில் குண்கட தூக்கி சபாட்டிருந்தார் தாமகர.

பின்சை! ஃப்கரசட கநட்! பார்ட்டி கநட்! ஆயிற்சற!

அன்றுதாசை என்சறா ஒரு காலத்தில் ககடசி கபஞ்சில் இவன்
கண்ணிசல பட்டிராத நண்பகைகயல்லாம் ேந்திக்க முடியும்.
அடுத்த நாள் அலுவலகம் இல்ல! டீம் லீட் இல்ல! வர்க் ப்ரஷர்
இல்ல! என்று பல ‘ இல்ல’களிலும் இன்பம் காணும் நாளல்லவா
அது!?

அப்படிபட்ட கவள்ளிக்கிைகமகய. அதுவும் மாகல

சநரத்தில். சவகல ககாடுத்தால்?! கநாந்து சபாைான் மகி.

அவன் முகத்கத படித்தவராக தாமகர, “மகிைா!

இலக்கியாக்குனு கூட கபாறந்தவங்க யாருமில்ல. அதுவும் இங்க

பக்கத்துல நாமதான் இருக்சகாம்!” என்றுவிட அதன்பின்

அவனுசம கபரிதாக அலட்டிக் ககாள்ளவில்கல.

47
 ஜீவனிடம்கூட “அந்த ஏலக்காய்க்கு நாமதாசை பண்ணனும்”

என்றுவிட்டான்.

☆☆☆☆☆

“உன் மூஞ்சிசய ேரியில்ல முகி! என்ைத்த சபாட்டு

ஒைப்பிக்கற உள்ள???” என்று தன் முன் அமர்ந்து அந்த டிண்டட்

சபப்பகர கவட்டுவதற்கு வாகாய் மடித்துக் ககாண்டிருந்தவகள

சகட்சடவிட்டாள் யுக்தா.

அவளும் கபாறுத்துதான் பார்த்தாள் முகிலினி கோல்வதாக

இல்கல. அதான் சநரடியாக சகட்டுவிட்டாள். இருந்தும்
மற்றவளிடம் இருந்து பதில் வராமல் சபாக

“அம்மாகிட்ட ஓசக கோல்லிட்டியாசம?!” என்றாள்

சகள்வியாக. இத்தகை காலம் கல்யாணம்

சவண்டாகமன்றிருந்தவள்… அதற்காை காரணத்கதயும் இவள்
நன்கறிவாள். அப்படியிருக்ககயில் எப்படி ஒத்துக்
ககாண்டாகளன்றுதான் இருந்தது யுக்தாவிற்கு.

என்ைதான் முல்கலக்காக இவளிடம் வந்து சபசிைாலும்…

இப்கபாழுது அவளுக்சக மைம் கபாறுக்கவில்கல! முகிலினி

48
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
இப்படியிருந்து அவள் கண்டதில்கல.

“கோல்லு முகி! ஸ்ரீதருக்கு ஓசக கோல்லிட்டியாசம”

ககயில் இருந்தவற்கற அப்படிசய சமகேயின் சமல்

சபாட்டவள் “நாம நிகைச்ேது நடக்கல… அவங்க நிகைச்ேதாவது

நடக்கட்டுசம” என்றுவிட்டு மறுபடியும் கதாடர்ந்தாள் சவகலகய.

இந்த முகிலினி அவளுக்கு புதியவள்! இது அவள் முகியல்ல!

வார்த்கதகளில் வழிந்சதாடியது விரக்தி மற்றவகள உலுக்கியது.
எழுந்து அவளிடம் கேன்றவள்

“முகி… ” என்றவள் சதாள்கதாட அவள் கககய பற்றிக்

ககாண்ட முகிலினி

“நான் என்ை பண்றது யுகா?? எவ்வளசவா முயற்சி

பண்சணன். எைக்கு இன்னும் நம்பிக்கக இருக்கு! பண்ணுசவன்!

ஆைா… அம்மா ககயப் பிடிச்சிட்டு அைவும் ஒன்னும் சதாணகல.
ேரி இந்த ஒருதடகவ அவங்க கோல்றத சகட்டு பாப்சபாம்னு

விட்டுட்சடன்!” என்றவள் பின்

“யுகா! அந்த லாவண்டர் கலர் டிஷ்யூ சபப்பர்ல… ” என்று

49
சபச்கே சவகலயில் திருப்பிவிட்டாள். இனி இகதபற்றி சபே
ஒன்றுமில்கல என்பதாக.

இது அவர்களுக்கு கிட்டத்தட்ட ஒரு பகுதி சநர

சவகலசபாலதான். இருவரும் ஒரு தனியார் நிறுவத்தில்
பணிபுரிகின்றைர். யுக்தா சேல்ஸ் டீமில். இவள்
இம்ப்ளிகமண்ட்சடஷன் டீமில்.

“சீக்கிரம் யுகா! கவள்ளிக்குள்ள முடிக்கனும்” என்றவகளசய

பார்த்தவள்

“அடுத்த புதன் பாக்கவராங்கன்னு அம்மா கோன்ைாங்க?”

என்றாள் சகள்வியாய்.

இவளும்,”ஆமா… கிட்டத்தட்ட நிச்ேயம் மாதிரி!” என்றவளின்

வார்த்கதயில் கடுப்பாகியவள்.

“ககாஞ்ேமாச்சும் சீரியஸா சபேறியா நீ?! ஒன்னு வச்ோ குடுமி

இல்ல எடுத்தா கமாட்டங்கற மாதிரி சபேக்கூடாது! “

“ஸ்ரீதர் அம்மா,அதான் சிவகாமி அத்த அப்பாவுக்கு

கநருங்கிை கோந்தமாம். அப்பாசவாட ஒன்னுவிட்ட அக்கா” என்க

50
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
இங்கு யுக்தாவிற்சகா இவளுக்கு ஒன்னு விட்டா என்ை??
என்றாைாள்.

முகிலினி முகசம கோல்லியது! அவள் அவளாக இல்கல

என்று! எப்படியிருந்தாலும்… முகியின் யுகாவா? இல்கல
முல்கலயின் யுக்தாமாவா? என்று சகட்டாள் நிச்ேயம் முகியின்
யுகாகவதான் அவள் சதர்ந்கதடுப்பாள்.

யுக்தாகவ கபாருத்தமட்டில் முதலில் அவளுக்கு

முகிலினிதான் முக்கியம். அதன்பின்தான் மற்றவர்கள் அது
முல்கலசய ஆைாலும்.

ஆயிரம் ேண்கடகள் நடந்தாலும் அவளால் முகிலினியிடம்

சபோமல் ஒருநாள்கூட தாக்குப்பிடிக்க முடியாது. முகிலினியும்
அப்படிசய!

அப்படியிருக்ககயில் உயிர்த்சதாழியின் முகம் வாடுவகத

எவரால் பார்த்துக் ககாண்டு சும்மாயிருக்க முடியும்? யுக்தாவும்
அதற்கு விதிவிலக்கல்ல.

அவளும் எப்படி நிகலகமகய சீர் கேய்யலாம் என்ற

சிந்தகையில் இறங்கிவிட்டாள்.

☆☆☆☆☆
51
 “நாங்க கிளம்பசறாம் மகிைா! கநட்டுக்குள்ள வந்துருசவாம்.

மதியத்துக்கு சடபிள்ல இருக்கு. ோப்பிடும்சபாது

சூடுபண்ணிக்சகாங்க. கநட்டுக்கு மாவிருக்கு!

சதங்காய் அகரச்சு ேட்னி வச்சுக்சகாங்க. “என்று

ஒவ்கவான்றாய் இரு மகன்களுக்கும் கோல்லியவர் பின்

ஆைந்தனுடன் கிளம்பிவிட்டார்.

“ோத்விக்கு ஏதாவது வாங்கனுசமடா!” என்ற அண்ணகைசய

சகள்வியாய் சநாக்கியவன்

“அதான் அம்மா. வாங்கி வச்சிருக்காங்கசள!” என்றுவிட்டு

மறுபடியும் தன் சபானுக்குள் தகலகய புகதத்துக் ககாண்டான்.

இங்குதான் சபசியகத ஜீவா ேரியாக கவனிக்கவில்கல

என்பகத உணர்ந்த மகிைன் அவன் ஃசபாகை பறித்துவிட

எதிர்பாராத ேமயம் அவன் பறித்ததால் விழித்தவன் பின்

சுதாரித்தவைாக மகிைகை சகலியாய் பார்த்து கவத்தான்.

“யாசரா கவள்ளிக்கிைகமயான்னு கநஞ்ே பிடிச்ோங்கசள… ”

என்று சகலியாய் இழுக்க மகிைசைா ேற்று சீரியஸ் சமாடிற்கு

மாறிைான்.
52
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“அதில்லடா! நம்ம ஏலக்காய்க்கு நாமதாை பாக்கனும். அம்மா

கேயின் வாங்கி வச்சிருக்காங்க ஜீவா! நாம ஏதாவது கேய்ய

சவணாமா? கரண்டு வயசுபிள்களக்கு தங்கச் கேயினுன்ைா என்ை
கதரியும்? ோத்வி குட்டிக்கு ஏத்த மாதிரி எதாவது கேய்ய

சவணாமா??” என்றான். அவன் உகரப்பது மற்றவனுக்கு

புரிந்துவிட உள்ளுக்குள் சிந்தகை வகல பின்னிைாலும் கவளிசய

அகத காட்டிக் ககாள்ளாதவைாய்…

“அதுக்கு ஏண்டா நீ இப்சபா லா… லா… லா வாசிக்கற??

ட்கரஸ் மாத்திட்டு வசரன்” என்று உள்சள ஓடிவிட்டான். பின்சை

வாடா சபாடாகவன்று ஏகவேைத்தில் சபசியாயிற்று மகிைன்

சிந்தகையில் இருந்ததால் ேரியாய் கவனிக்கவில்கல.
இல்கலகயனில்…

☆☆☆☆☆

“ர்ர்ரூம்ம்ம்… ” என்ற வண்டியின் உறுமலில் பால்கனியில்

இருந்து எட்டிபார்த்தவள் கீசை முகிலினிகயக் காணவும்

தபதபகவை கீழிறங்கி கவளிசய ஓடிைாள்.

53
 “ஏன் இப்படி ஓடிவர??? என்ற.முகியின் சகள்விக்கு ேற்று

மூச்சுவாங்கியவளாக

“சலட்டாகிருச்ோ?? ஒரு ஃகபவ் மினிட்ஸ்! உள்ள வா”

என்றுவிட வண்டிகய ஓரமாய் நிறுத்தியவள் யுக்தாவுடன்

வீட்டினுள் கேன்றாள்.

பார்கவகய சுைலவிட்டவள் “பாட்டி தாத்தா எங்க??” என்று

விைவ மற்றவசளா அசுர சவகத்தில் கிளம்பிக் ககாண்டிருந்தாள்.

“பக்கத்துலதான் சகாவிலுக்கு சபாயிருக்காங்க” என்றவளின்

பதிலும் அசத சவகத்தில் வந்து விழுந்தை.

யுக்தா தயாராகிவர வண்டிகய கிளப்பியவள் அந்த கபரிய

அளவிலாை கபகய உள்ளிருக்கும் கபாருளுக்கு எந்தவிதமாை
சேதாரமும் ஆகாதவாறு கவத்தாள்.

யுக்தாவும் பக்கத்து வீட்டில் ோவிகய ககாடுத்துவிட்டு

வந்துவிட வண்டி இலாவின் அப்பார்ட்கமண்ட்கட சநாக்கி
விகரந்தது.

54
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அத்தியாயம் 5
குளிரூட்டப்பட்ட அந்த கிஃப்ட் ஷாப்பினுள் நுகைந்த
மறுகணசம ஃப்கரஞ்ச் லாவண்டரின் மைம் அவன் நாசிகய
தீண்டியது.

அவர்களிருவரும் உள்சள நுகைய சவகமாய் அவர்களிடம்

வந்தாள் அப்கபண்.

அங்கு சவகலயில் இருப்பவள்.

“கஹௌ சகன் ஐ கஹல்ப் யூ ேர்?” என்று வந்தவகள பார்த்த

மகிைனுக்கும் ஜீவனுக்கும் திருதிருகவை விழிப்பகத தவிர

சவகறதுவும் கதரியவில்கல.

எதாவது ஒன்கற முடிவு கேய்திருந்தால் கோல்லலாம்.

இங்குதான் இவர்கள் எகதயும் தீர்மாணித்திருக்கவில்கலசய.
அப்கபண்ணிடம் தகலயகேத்த மகிைன் இரண்டு வயது
குைந்கதக்கு பரிசு வாங்கசவண்டும் என்றுவிட

அவர்ககள பின்கதாடரும்படி உகரத்தவள் முன்சைறிைாள்.

“இது கர்ள்ஸ் கஸக்ஷன். பேங்களுக்கு அந்த பக்கம்” என்று

55
எதிர்பக்கத்கத காட்டியவள் பின் அவர்கள் சதர்ந்கதடுப்பதற்காய்
ேற்று ஒதுங்கியவளாக அகமதிகாத்தாள்.

மகிைசைா அந்த கஸக்ஷகைசய அதிேயமும் ஆச்ேரியமும்

சபாட்டிசபாட பார்த்து நின்றான்.

‘பிங்க்-ல இத்தை சஷட்ஸா??!!’ என்றுதானிருந்தது அவனுக்கு.

மற்ற நிறங்களும் இருந்ததுதான் ஆைால் அங்கு கதான்னூறு

ேதவிகிதமிருந்ததால் சமஜாரிட்டியாகி பிங்கின் ஆட்சிசய!!

கண்களிரண்டும் பிரதாைமாய் நின்ற பிங்க் நிறத்திசலசய

நிகலத்திருக்க அவன் எண்ணங்கசளா அடுத்தக்கட்டத்கத
கதாட்டிருந்தை.

“இன்னுமாடா இந்த கபாண்ணுங்கைா பிங்க் பேங்கைா ப்ளூனு

இருக்காங்க?” என்றவன் ஜீவனின் காகத கடிக்க அவனுக்குசம

அசத எண்ணம்தான்.

நட்புவட்டத்தில் நண்பன் ஒருவன் ‘என் ஃசபவகரட் கலர்

பிங்க்!’ என்றப்கபாழுது மற்ற அகைவரும் சேர்ந்து அவகை
கலாய்த்து தள்ளியகதல்லாம் நிகைவிலாடிை ஜீவனுக்கு.

“அதான்.மகி புரியல! பிங்க் கபாண்ணுங்க கலர்னு

56
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

இவனுங்கசள முடிவுகட்டிருப்பானுங்கசபால!” என்று இருவரும்

ரகசிய குரலில் சபசிக் ககாண்டிருக்க அங்கு நின்றிருந்த

கபண்தான்.

“எதாவது சவணுமாங்க?” என்று அவர்ககள ககலத்தாள்.

அவளுக்கு அவள் கடுப்பு! அன்று அவளால் நிற்கக்கூட

முடியாத நிகல. விடுப்பு எடுத்தால் ேம்பளத்தில் பிடித்து விடுவர்.
இவர்கள் முடிகவடுக்கும் வகர ேற்று அமரலாகமன்றால் அதற்கும்
‘கஸ்டமர் வந்தகபாழுது பார்த்து கேய்யவில்கல’ என்றுவரும்.
அவர்கள் உள்சள நுகைந்ததிலிருந்து கவளிசய கேல்லும்வகர
அவள் கபாறுப்பு. மற்றவளிடம் ஒப்பகடக்கலாம் என்றால்.
அதற்கும் தனி ககத கிளம்பும். என்கறண்ணியவள் கபாறுத்துப்
கபாறுத்துப் பார்த்தாள் அவர்கள் எகதயும் கதரிவு கேய்யாமல்
சபசிக் ககாண்டிருக்க என்ை சவண்டுகமன்று சகட்டுவிட்டாள்.

அவளது சகள்வியில் அவள் புறம் திரும்பிய மகிைன்,

“இல்ல… இங்க எல்லாம் பார்பி,எல்ஸானுதான் இருக்கு…

இல்லன்ைா கிட்ேன் கேட், ஸாஃப்ட் டாய்ஸ்… மாதிரிதான் இருக்கு…

சவற மாதிரி எதுவும் இருக்கா? கலக்… ககாஞ்ேம் யூஸ்ஃபுல்லா…

கத்துக்கறமாதிரி…??” என்று சகட்ட மறுகணம் மற்றவள்

57
முகத்திலும் புன்ைகக அரும்பியது.

ஜீவனின் எண்ணசவாட்டமும் கிட்டத்தட்ட அதுசவ!

‘கபாண்ணுங்களுக்கு கார்… பாஸ்ககட் பால் ரகங்கள்

பிடிக்காதா?… இல்கல பேங்களுக்கு ஸாஃப்ட் டாய்ஸ் பிடிக்காதா?
இவனுங்கசள முடிவுகட்டிருவானுங்கசபால!’ இது அவன் கமண்ட்
வாய்ஸ்!

அவகை வலது பக்கத்தின் மூகலக்கு அகைத்துச் கேன்றவள்

“இங்க பாருங்க” என்றுவிட அவன் பார்கவயும் ஆர்வமாய்

அந்த சரக்குககள ஆராய்ந்தது. முதல் இரண்டு சரக்குகளில்

நிகறந்திருந்த கலரிங்க் புக்கஸகயல்லாம் தாண்டி மூன்றாவது
தட்டில்… வீற்றிருந்த அகலமாை கபட்டி ஒன்று அவன் கவைத்கத
ஈர்த்தது.

அகத கண்டுக் ககாண்டவளாக, “இது Name block puzzle

ேர்” என்று ோம்பிள் பீஸ் ஒன்கற பிரித்து காட்டிைாள்.

நல்ல திடமாை அட்கடயில் ேட்டங்களிருக்க அதற்கு

ஏற்றார்சபால தனியாக ஆங்கில எழுத்துக்கள் இருந்தை.
ஒவ்கவான்றாய் அதில் கபாருத்தி வார்த்கதககள கற்கும்படி

58
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
இருக்க அகத பார்த்து நின்றவனிடம் இன்கைான்கற நீட்டிைாள்
அவள்.

“இது wooden jigsaw puzzle ேர்” என்று அவனிடம் ககாடுக்க

அவன் அகத ஜீவனிடம் காட்டிைான் அபிப்ராயத்திற்காக.

மரத்தால் ஆைகத சபான்றகதாரு உணர்கவ ககாடுக்கும்

அந்த சபார்டில் விதவிதமாய் வடிவங்ககள கபாருத்துவதற்கு
ஏற்றார்சபாலிருக்க அதற்கு கீழ் ட்கரயாங்கிள்,ேர்கிள், சபான்ற
வார்த்கதகள் கவவ்சவறு வண்ணங்களில் எழுதப்பட்டிருக்க அசத
நிறங்களில் அந்த வடிவங்களுக்கும் இருந்தை.

அண்ணன் தம்பி இருவருக்கும் அந்த இரண்கடயும்

பிடித்துப்சபாக இரண்கடயுசம வாங்கிக் ககாண்டைர்.

“எத்தை மணிக்குடா சகக் கட்டிங்??” என்று சகட்டவாசற

உண்டு முடித்த தட்கட தூக்கிக் ககாண்டு அடுக்ககளக்குச்

கேன்றான் மகிைன்.

உணவு ஒன்சற பிரதாைம்சபால… குனிந்த தகல நிமிராமல்…

ககக்கும் வாய்க்கும் யுத்தம் நடத்திக் ககாண்டிருந்த ஜீவன் இவன்
சகள்வியில் தகல நிமிர்த்திைான்.

“ஆறகர மகி! “என்றவன் மறுபடியும் பாஸில் கவத்துவிட்டு

59
வந்த தன் யுத்தத்கத கதாடர்ந்தான்.

“அப்சபா… ஒரு அஞ்சே முக்கால்வாக்குல கிளம்பலாம்.

ேரியாயிருக்கும்!” என்ற மகிைனுக்கு தகலகய மட்டும் ேம்மதமாய்

அகேத்தான்.

“இந்த காஃபிய குடிச்சிட்டு பண்ணுங்க. எவ்வசளா சநரமாச்சு”

என்று ஒரு கபரிய காஃபி ட்சரயுடன் அகற வாேலில் வந்து

நின்றாள் இலக்கியா.

யுக்தா கீசை நின்று பிடித்திருக்க மரத்தாலாை ஸ்டூல்

ஒன்றின்சமல் ஏறி நின்றவாறு அடர் கத்திரிப்பூ நிற பூ ஒன்கற
ஒட்டிக் ககாண்டிருந்தாள் முகிலினி.

அகதக் கண்டவளின் கண்கள் விரிந்தை,”வாவ்வ்வ்!!!

அப்படிசய பாக்கும்சபாதுகூட அவ்வசளாவா கதரியல… ஆைா

இப்சபா கவள்ள கலர் கபயிண்ட் சபக்கரௌண்ட்ல பாக்கும்சபாது…
அவ்வசளா ஃப்கரஷ்ஷா!! அப்படிசய உண்கமயாை பூ மாதிரி

இருக்கு முகி!!!” என்றவள் வந்த சவகல நிகைவு வர

“காஃபி எடுத்துக்கங்க கரண்டுசபரும்… ப்சரக் சவணாமா??”

என்க, அதில் கககடிகாரத்தில் கவைம்பதித்த முகிலினி

60
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“அஞ்சு நிமிஷம் இலா! ஃப்கரஷ்ஷாயிட்டு வந்துடசறன்.

கவளில சபாகசவண்டியிருக்கு!” என்று உகரத்தவள்

குளியலகறக்குள் புகுந்துக் ககாண்டாள்.

முகம் துகடத்து வந்தவள் ககயில் வாட்ச்கே கட்டியவாறு

காஃபி சகாப்கபகய தூக்கிக் ககாண்டு அந்த அகறயின்
பால்கனிக்குச் கேன்றாள்.

காஃபி உள்சள இறங்க இறங்க புது கதம்பு

வருவதுசபாலிருக்க அருகில் நின்ற யுக்தாவுடன் இகணந்து
சபசியபடி கண்கணதிசர விரிந்திருந்த காட்சிககள பார்த்து
நின்றாள்.

“ேரி யுகா! நான் சபாய் வாங்கிட்டு வந்துடசறன்” என்றவள்

கிளம்ப யுக்தாசவா அவகள தடுத்து நிறுத்தியவளாக,

“அத்தகை பலூை எப்படி ககாண்டு வருவ நீ?? அதுவும்

ஹீலியம் பலூன் சவற! கரண்டு நிமிஷம் இரு! நானும் வசரன்!”

என்றுவிட்டு கக கபகய எடுக்கச் கேன்றாள் யுக்தா.

அந்த அடுக்குமாடி குடியிருப்பின் சபஸ்கமண்ட்டில்

வண்டிகய நிறுத்தியவன் பரிசு கபாருள் அடங்கிய கபகய

61
தூக்கிக் ககாண்டு ஜீவனுடன் லிஃப்ட்கட சநாக்கி முன்சைறிைான்.

முதல் தளத்கத அகடந்தவர்கள் இருவரும் இலக்கியாவின்

அப்பார்ட்கமண்டடினுள் நுகைந்தைர்.

உள்சள நுகைந்தவனின் நாசியில் வந்து சமாதியது அசத

ஃப்கரன்ச் லாவண்டரின் வாேம்!! கண்ட காட்சியில் கண்கள் விரிய
நின்றிருந்தைர் இருவரும்.

அடர் கத்திரிப்பூ நிற பலூன்களும்… அதற்கு இகடயில்

கவளிறிய கத்திரிப்பூ நிற பலூன்களும் அந்த கவள்கள நிற
உத்தரத்கத மகறத்தவாறு… வாகை முட்டி நிற்கும் லாவண்டர்
சமகங்களாய் காட்சியளித்தை.

ஸிக்ஸாக்காக கதாங்கவிடப்பட்டிருந்த பூக்களும் அசத இரு

நிறங்களில்!!

பந்கதப்சபால உருண்டு நின்ற சபப்பர் பூக்ககள

கண்டவனுக்சகா ‘ோமந்தி லாவண்டர் கலர்ல இருந்தா
இப்படிதானிருக்குசமா??’ என்ற எண்ணம் எைாமல் இல்கல.

சகக் கவத்து கவட்டுவதற்ககை கவக்கப்பட்டிருந்த சமகே

முதல் அகைத்திலும்… லாவண்டர்!… லாவண்டர்!… லாவண்டசர!!!

கவள்களநிற பிண்ணனியில் பூத்து நின்ற பூக்கள் என்று

62
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
அத்தகைகயயும் பார்த்து நின்றவனின் மைம் தித்தித்தது!

சில வண்ணங்களுக்கு மட்டுசம உண்டாைது! அகத

பார்க்கும்கபாழுசத எழும் அந்த தித்தித்திப்புணர்வு…!!

அந்த அைகியலில் லயித்து நின்றவனுக்சகா “முகி எப்பவுசம

கபஸ்ட்!!” என்ற தம்பியின் வார்த்கதகள் அவன் கேவிப்பகறகய

தீண்டசவயில்கல!

அவன் கவைத்கத ககலத்தது அவகை சவக நகடயுடன்

கடந்துச் கேன்ற கபண் ஒருத்தி.

அவகளக் கண்டவனின் கண்களிசலா இரேகையின் ோயல்!!

காரணம் அவளது உகட! அதன் நிறம்!!

அசத அடர் கத்திரிப்பூ நிறத்தில் முைங்ககவகர நீண்டு…

இடுப்பில் இருந்து சில கேன்ட்டிமீட்டர்ககள மட்டும் தாண்டி நின்ற
ஷாட் டாப்பும்! கணுக்கால்வகர மட்டும் நீண்டு நின்ற கருப்பு
ஜீன்ஸ்!! கழுத்கத சுற்றியிருந்த கவளிர் நிற ஸ்கார்ஃப்!!!
கிட்டத்தட்ட கவளிறிய குறிஞ்சிப்பூவின் நிறத்தில்…!!

“சஹ!!! மகி… ஜீவா… வாங்க வாங்க!!” என்று உற்ோக

குரகலழுப்பியபடி வந்த இலக்கியா அவன் கவைத்கத ககலத்து…

63
உள்சள அகைத்துச் கேன்றாள்.

அவர்களிருவகரயும் அமரகவத்தவள் குடிக்க கவன்று

ககயில் ஒரு தம்ளர் குளிர்பாைம் ஒன்கற ககாடுத்துவிட்டு மற்ற
விருந்திைர்ககளயும் கவனிக்கச் கேன்றாள்.

அசத சோஃபாவில் அவன் அருகில் அமர்ந்திருந்த குைந்கத

ஒன்று அவன் கககய கதரியாமல் தட்டிவிட அந்த பாைம் அவன்
கவள்களநிற ேட்கடகய பதம்பார்த்தது. மன்னிப்பாய் சநாக்கிய

பிள்களயின் தாயிடம் புன்சிரிப்கபான்கற பரிேளித்தவன் “சநா

ப்ராப்ளம்!” என்றுவிட்டு குளியலகறக்குச் கேன்றான்.

வந்த குைந்கதகளுள் ஒரு குட்டிப் கபண் கதகவ

ோத்துவதாக எண்ணி அகத பிடித்து தள்ள அதுசவா கதாங்கிக்
ககாண்டிருந்த wind chime-ல் பட்டு கீசை விழுந்தது.

‘கதாப்’என்ற ேத்தத்துடன் கீசை விழுந்தகதசய மிரண்ட

விழிகளுடன் அழுவதற்கு தயாராகிக் ககாண்டிருந்த பிள்களகய
அத்தகை சநரம் அதற்கு எதிர் அகறயில் இருந்து கவனித்துக்
ககாண்டிருந்த முகிலினி ஓடிவந்து அவகள தூக்கிக் ககாண்டாள்.

“பாப்பா எதுக்கு அைறீங்களாம்??” என்றவள் குரகல தணித்து

சகட்க குைந்கதசயா அங்கு கீசை கிடந்தகத சுட்டிக்காட்டிைாள்.

64
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“வீந்திருச்சி” என்று உதடுபிதுங்க உகரத்தவகளசய பார்த்த

முகிலினி

“இவ்வளவுதாைா?? நான் மாட்டிடசறன் அத!” என்றாள்

ேமாதாைமாக.

“கநஜமா??” என்று உறுதிகேய்துக்ககாள்ளும் குரலில் சகட்ட

பிள்களயிடம்

“கநஜம்மா!!” என்று வாக்கு ககாடுத்திருந்தாள் முகி.

அதற்குள் அங்கு வந்த கபண்கணாருத்தியிடம் குைந்கத

தாவிக் ககாள்ள கோல்லாமசலசய புரிந்தது அவள்தான்
அம்மாகவன்று. தாயின் கழுத்கத கட்டிக் ககாண்டவள்
பார்கவகய இவளிடம் பதிக்க முகிலினியும் கட்கடவிரகல
உயர்த்தி காட்டிைாள் மாட்டிவிடுவதாக.

அவர்களிருவரும் அங்கிருந்து அகல… கீசை விழுந்துக்

கிடந்தகத அவள் எடுத்துப் பார்த்தாள். கீசை கதாங்கியபடி நிற்கும்
இதயவடிவங்களில் ஒன்று தனியாக கிடந்தது. அதன் கம்பிகய
வகளத்து கபாருத்தியவள் ககாக்கியில் மாட்ட முயல அதுசவா
அவளுக்கு அன்ைாந்து பார்க்கும் உயரத்தில்.

65
 அவள் கண்களிரண்டும் நாற்காலிகய சதட கிட்டியசதா
மரத்தாலாை ஸ்டூல். அதில் ஏற சவண்டும் என்றால் யாராவது
கீழிருந்து யாராவது பிடித்துக் ககாள்ள சவண்டும்.

அவள் கண்களில் பட்டது அந்த குளியலகற!!

அவளுக்கு மிக அருசக இருந்த ஒன்று! கவளிபக்கம்

பூட்டப்படாமல் இருந்தது. உள்சள யாசரா இருக்கிறார்கள்சபாலும்
என்று எண்ணியவள் அந்த ஸ்டூகல குளியலகற கதசவாடு ஒட்டிப்
சபாட்டவளாக சமசல ஏறிவிட்டாள்.

எக்கி நின்று அகத மாட்டியவளுக்கு அப்கபாழுதுதான் ஒன்று

உகரத்தது. குளியலகறக் கதகவ யாரும் திறந்துவிடக்கூடாசத!!
என்றவள் எண்ணிக் ககாண்டிருக்கும்கபாழுசத கதவு
திறக்கப்பட்டிருந்தது.

அவ்வளவுதான்!!! என்று நிகைத்தவள் லாண்டாகியசதா இரு

கரங்களில்!!!

ேட்கடயில் ககாட்டியிருந்தகத சலோக தண்ணீர்விட்டு

துகடத்தவன் பின் உகடகய ேரிகேய்துக் ககாண்டு கதகவத்
திறக்க ‘க்டக்!’ என்ற ஸ்டூல் ஆடும் ேத்தத்தில் அவன் நிமிர
அடுத்த கணம் அவன் கககள் தாமாகசவ அவகள தாங்கிப்
பிடித்திருந்தை.

66
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
ஓர் கநாடி அதிர்ச்சியில் உகறந்தவன் மறுகணம் அவளில்
கவைம்பதிக்க அடுத்தக்கட்ட அதிர்ச்சி!!

‘இவ… அவ-ல???’ என்கறண்ணியபடியிருக்க கமல்ல கமல்ல

விழிககளத் திறந்தவசளா அவகைக் கண்டு முதலில் அதிர்ந்து
பின் எகதயும் பிரதிபலிக்காத முகபாவத்துக்கு மாறியிருந்தாள்.

“முகி!!!” என்ற பதற்ற குரல்கள் இரண்டு ஒன்றாக பதறியது.

அவள் தகலகய திருப்ப அங்சகா யுக்தாவும்,ஜீவனும்.

அவகளத் சதடி யுகா வந்திருப்பாள்… ஆைால் ஜீவா…???
என்கறண்ணியவளின் எண்ணங்கள் தகடபட

சுற்றத்கத உணர்ந்தவர்களாக இருவரும் விலகிைர். அவள்

கீழிறங்கிய மறுகநாடி அவளிடம் விகரந்த யுக்தா “எங்காச்சும்

பட்டுச்ோ?? கூப்பிட்டிருக்கலாம்ல? என்ை முகி!!” என்று சபசிக்

ககாண்சட சபாக அவகள ஒரு கநாடி சலோக அகணத்தாள்

முகி. “எைக்கு ஒன்னுமில்ல யுகா!” என்றவள் ஹாலுக்குச்

கேன்றுவிட்டாள்.

இது உள்சள நடந்ததால் யார் பார்கவயிலும் விைாமல்

சபாைது.

67
 “என்ைாச்சு மகி??” என்ற தம்பியிடம் நடந்தவற்கற அவன்

உகரக்க… மகிைகைசய புருவ மத்தியில் சிறுமுடிச்சுடன் பார்த்த

ஜீவசைா

“உைக்கு அவங்கள கதரியகலயா மகி??” என்றான்

ேந்சதகமாய்.

ஜீவனின் சகள்வியில் இன்னும் குைம்பியவன் இல்கலகயன்று

உதட்கட சுழித்தான். ஜீவன் எசதா கோல்லவர அதற்குள்
இலக்கியா கவளிசய அவன் கபயகர ஏலம்சபாட
கதாடங்கிவிட்டாள்.

மகிைகைசய ஒரு பார்கவ பார்த்தவன் கேன்றுவிட்டான்.

68
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அத்தியாயம் 6
Being both soft and strong is a combination very few
have mastered

இன்று…

காரிருள் சூழ்ந்த சவகளயில்… அைாதரவாய் நிற்பகதசபால்

உணர்ந்தான் மகிைன். அடர்ந்து நின்ற மரம் சவறு அவகை
அடுத்து என்ை? சீக்கிரம் சீக்கிரம் என்று உசுப்பிை.

அவகளக் கண்டால்… அவசளா கநற்றி கபாட்கட

நீவியவளாக தீவிரமாை சிந்தகையில் இருந்தாள். காற்றிைந்த
டயகரசய பார்த்தபடி நின்றவனின் மைம் அடுத்தகத
கணக்கிட்டது.

ஆைால் அந்த அளவுக்கூட சநரத்கத கடக்க அவள்

விரும்பவில்கல என்பது அவளது கேயல்கசள கோல்லிற்று…

இரண்டு எட்டு எடுத்து கவத்தவள் இவனிடம், “கடம்

சவஸ்ட் பண்ண சவணாம். நடக்க ஆரம்பிச்சிரலாம்” என்றுவிட

அவனுக்குசம அதுதான் ேரிகயைப்பட்டது.

69
 அந்த ஆளரவமற்ற இடத்துக்கு அந்த சநரங்ககட்ட சநரத்தில்
எவரும் வரப்சபாவதில்கல என்பது அவனுக்கு நிச்ேயம்! தூரத்தில்
விளக்ககான்று மினுமினுக்க இருவரும் நடக்கத் கதாடங்கிவிட்டைர்.

அந்த அடர்ந்த இருளில்… கமல்லிகேயாய் இரவு சநரக்

குளிர்காற்று உடல் உரசிச் கேல்ல சவகநகட சபாட்டுக்
ககாண்டிருந்தைர் இருவரும்.

மகிைனின் மைசமா குைம்பிய குட்கடயாய்…!!

‘இவகூட எப்ப கபக்ல ஏறுைாலும் பஞ்ேர் ஆகிடுசத!?

ஒருசவகள கடவுள் சிக்ைல் ஏதாவது குடுக்கறாசரா??’
என்றவனின் கமன்ட் வாய்ஸ் இருக்க அவசைா எப்கபாழுசதா
மூன்று மாதங்களுக்கு முன் கேன்றிருந்தான்.

இசதசபாலத்தாசை அன்றும்… என்றவன் அந்நாளுக்சக

கேன்றிருந்தான்.

அன்று அவன் அலுவலகத்திற்கு வந்தசத தாமதமாகத்தான்.

எப்கபாழுதும் கவள்ளிகய கநருங்கும் வியாைன் அவனுக்கு

உற்ோகமூட்டுவதாகத்தான் இருக்கும். ஆைால்… இன்சறா…

அவனுக்கு புதன் கிைகமசய பூதாகரமாய் மாறியிருக்க…

அதிலிருந்சத அவன் இன்னும் விடுபடவில்கல. இரவு முழுவதும்

70
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
குைப்பத்திசலசய கழிந்திருக்க மைகத திகேத்திருப்பும் கபாருட்டு
அன்று ஆஃபிஸுக்கு கிளம்பியிருந்தான் மகிைன்.

தன் முன்ைால் பளீர் சிரிப்சபாடு வீற்றிருந்த திகரகயசய

கவறித்து பார்த்திருந்தான் அவன். ஏசைா ஒசர நாளில் எல்லாம்
தகலகீைாய் ஆை உணர்வு! இப்படிகயாரு திருப்பத்கத அவன்
வாழ்வில்… ேத்தியமாய் அவன் எதிர்பார்த்திருக்கவில்கல…!!

எப்படிபட்ட டிஸிஷன் அது!! என் வாழ்க்கககயசய மாத்தற

விஷயம்… என்றவனின் எண்ணசவாட்டத்கத தகட கேய்தான்
அவன் நண்பைாகப்பட்ட ராசஜஷ்.

சதாகள பற்றி உலுக்கியதில் திடுக்கிட்டு விழித்த மகிைகைசய

விசைாதமாய் பார்த்துகவத்தான் மற்றவன்.

‘என்ைாச்சு இவனுக்கு??’ என்கறண்ணியவன் மகிைனிடம்

சகட்டும்விட்டான்.

“என்ைாச்சுடா??” என்றவனிடம்

“ஒன்னுமில்ல!” என்றுவிட்டு மறுபடியும் அவன் திகரகய

கவறிக்கத் கதாடங்க அதிசலசய ராசஜஷின் ஏைாம் ஆறிவு கரட்

அலர்ட் அடித்தது! இவன் இப்படி இல்லசய! என்று
ஓடிக்ககாண்டிருந்த எண்ணசவாட்டத்திற்கு தடா சபாட்டதுசபால்

71
நிகைவு வந்தது அவன் அங்கு வந்த காரணம்.

சபாகாமல் நின்றுக் ககாண்டிருக்கும் நண்பனிடம் தன்

பார்கவகயத் திருப்பிைான் மகிைன் என்ைகவன்பதாக.

“உைக்காக யாசரா கவய்ட் பண்றாங்க மகி!” என்ற ராசஜஷ்

ஆராய்ச்சி பார்கவசயாசட அங்கிருந்து அகன்றான்.

‘நமக்கா?? யாரா இருக்கும்??’ என்று குைம்பியவன் எழுந்துச்

கேல்ல அங்சகா ரிஸப்ஷனில் சபாடப்பட்டிருந்த சஸாஃபாவில்
அமர்ந்திருந்தவகளக் கண்டு அதிர்ந்தான் என்றால் அடுத்து அவள்
உகரத்ததில் அதிர்ச்சியின் உச்ேத்திற்க்சக கேன்றிருந்தான்.

ககயிலிருந்த ஃசபானிசலசய கவைம் பதித்திருந்தவள்

ரிஸப்ஷனிஸ்ட்டின் குரலில் நிமிர இவன் பக்கம் பார்கவகயக் கூட
திருப்பவில்கல முதலில். அந்த ரிஸப்ஷனிஸ்ட்டிடம் சிசநகமாய்
புன்ைககத்து ஒரு தாங்க்கஸ உதிர்த்தவள் இவனிடசமா,

“ககாஞ்ேம் சபேனும் ஒரு அகரமணிசநரம்… கீை பார்க்கிங்

லாட்ல கவய்ட் பண்சறன்” என்றசதாடு ேரி. அதற்கு பின் ஒரு

கநாடிக்கூட தாமதிக்கவில்கல. கவளிசயறிவிட்டாள்.

முகிலினிகய அங்கு எதிர்ப்பார்த்திராத மகிைசைா…

72
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
புருவமத்தியில் சிறு முடிச்சிட உள்சள கேன்றான்.

வழிமறித்த ராசஜகஷ ஏலியகைப்சபால லுக் விட அதில்

கநாந்துப்சபாைான் அந்த உயிர் நண்பன்.

“என்ைடா ஆச்சு???” என்ற ராசஜஷின் குரலிசலா

இதுக்குசமல ேஸ்கபன்ஸ் சவணாம்டா! என்ற அலறசல இருக்க

மகிைனின் மைசமா ‘இந்த தகரம் சவற துள்ளுசம பர்மிஷன்
சகட்டா… ’ என்றிருக்க அதில் திடுக்கிட்டவைாய்…

‘என்ை?? அப்சபா நீ சபாறீயா?? அவ வந்து கூப்பிட்டா

சபாயிரனுமா?? நான் ஏன் சபாகனும்!’ என்று சகள்விகயழுப்பியது.

‘அதாசை நாம ஏன் சபாகனும்??’ என்று சதான்றிட ஒரு

முடிவுடன் கவைத்கத நண்பனிடம் திருப்பிைான்.

“யாருடா அது??” என்றதுதான் ராசஜஷின் முதல் சகள்வியாய்

இருந்தது.

“அது… ”என்று கதாடங்கியவன் ஏசதா நிகைவு வந்தவைாக

அங்கிருந்த கபரிய கண்ணாடி யன்ைகல கநருங்கிைான்.

அங்கிருந்து பார்த்தால் பார்க்கிங் லாட் கதளிவாகத் கதரியும்.

தைது.நீல நிற ஸ்கூட்டிகய வேதியாய் வாேல்புறம்

73
பார்த்தவாறு நிறுத்தியிருந்தவள் கால்ககள தகரயில் ஊன்றிவளாக
கிளம்பத் தயாராய் நின்றிருந்தாள்.

சில கணங்கள் அவன் பார்கவ அவளிசலசய பதிய

விடுவிடுகவை கிளம்பியவன் ராசஜஷிடம் ‘அப்பறமா
கோல்சறன்டா!’ என்றுவிட்டு உள்சள கேன்று பர்மிஷனும்
வாங்கியவைாய் பார்க்கிங் லாட்டிற்கு விகரந்திருந்தான்.

விடுவிடுகவை அவகள கடந்துச் கேல்லும் கபண்மணி ஓர்

கநாடி அவளது கவைத்கத ஈர்த்தாலும் அது ஓர் கநாடிதான்…
ஒசரடியாக பச்கே நிறசம பச்கே நிறசம என்று பாட
முடியாகதன்றாலும் பாகலவைமாகவும் இல்கல அந்த பூங்கா.
ஓரளவு கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியாய்தான் இருந்தது.

கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியாய் இருந்து என்ை பயன்?? அவள்

மைம்தான் அங்கில்கலசய!

ஏசைா இன்னும் அவளால் முன்திை கலவரங்ககளசய

சீரனிக்க இயலவில்கல!

அதில் பாதி அவள் நடக்கும் என்று யூகித்த ஒன்கறன்றால்

மீதி?? இது நம்ம டிகஸன்கலசய இல்கலசய என்றுதானிருந்தது
அவளுக்கு!

கபயினுலிருந்த ஃசபான் கவப்சரட்ட அகத எடுத்துப்

74
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
பார்த்தவளின் முகத்திசலா புன்ைககயா?? இல்கல பூகம்பமா??
என்று கதளிவில்லாத ஒரு பாவகை!

யுகாதான் அகைத்திருந்தாள். காகலயிலிருந்து

அகரமணிசநரத்திற்கு ஒரு முகறகயை கஷட்யூல் சபாட்டு
அகைப்பு விடுத்துக் ககாண்டிருந்தாள் முகிலினிக்கு.

அகைப்கப ஏற்றவசளா, “நான் ககாைப்பிக்கல யுகா!

கதளிவாதான் இருக்சகன்! வீட்டுக்கு சபாயிட்டு கூப்பிடசறன்”

என்று கவத்துவிட்டாள் அந்த பக்கமிருந்தவள் வாகய திறக்கும்

முன்சப. காகலயில் இருந்து யுகாவும் அசத சகள்விககளதாசை
சவறுசவறு டிகஸனில் சகட்டுக்ககாண்டிருந்தாள்…

அன்று அவள் விடுப்பு எடுத்திருந்தாள். யுகாவிற்சகா

ஆஃபிஸில் இருக்க சவண்டிய கட்டாயம். அதைால்தாசைா
என்ைசவா முடிந்தளவு முகிலினிகய பரிவால் படுத்திக்
ககாண்டிருந்தாள். வாள்ககாண்ட வார்த்கதகளின் தாக்கத்கதவிட
அகமதியாை அன்பின் அழுத்தசம அதிகம் இல்கலயா??

முகிலினியால் முதல் ரகத்கத தூசியாய் தள்ளிட முடியும்!

ஆைால் இரண்டாவது… அதைால்தாசைா என்ைசவா யுகாவின்
அத்தகை அகைப்புக்களுக்கும் பதிலளித்தாள்.

75
 எவ்வளவு சநரம்தான் இப்படி மரத்கதயும் கரத்கதயுசம
கவறித்திருப்பது?? என்ை இருந்தாலும் ேமாளிச்சுதான் ஆகனும்
என்ற எண்ணம் ஆைமாய் சவரூன்றிப்சபாக அசத பகைய
திடத்துடன் எழுந்தாள்… அவகை ேந்தித்து சபசிவிடும் சநாக்கில்!

எண்ணியது மட்டுமின்றி வந்தும்விட்டாள். அவகை பார்த்து

சபே சவண்டும் என்று வந்துவிட்டாள்தான் இருந்தும் ஏசைா
உள்ளுக்குள் உறுத்திக் ககாண்சடதான் இருந்தது.

நிகைவு வந்தவளாக ஃசபாகை எடுத்தவள், தான் மகிைகை

ேந்திக்க வந்திருப்பதாகவும் தாசை அவளுக்கு பிறகு
அகைப்பதாகவும் ஒரு குறுந்தகவகல தட்டிவிட்டு அவனுக்காக
காத்திருந்தாள்… இதுவகர அவள் கேய்யாத ஒன்று!

ஆம்! ஏசைா இந்த ஒருவருக்காக காத்திருக்கும் கபாறுகம

மட்டும் அவளுக்கு வருவசத இல்கல! பிடிப்பதுமில்கல! இருந்தும்
பல ேமயங்களில்…

“ோரி சலட்டாகிருச்ோ??” என்றவாறு வந்து நின்ற மகிைனிடம்

இல்கலகயன்பதாய் தகலயகேத்து

“ அகன்கிட்ட ககாஞ்ேம் சபேனுசம!?” என்றவள் மற்றவனின்

ஆச்ேர்யப்பார்கவயில்,

76
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“உன் சபரு அதாசை!? அகமகிைன்…??” என்றிழுத்தாள்

சகள்வியாய்.

பின்சை… ேர்ட்டிஃபிசகட்டுகளில் மட்டுசம அகமகிைைாய்

அவனிருக்க… மற்ற இடங்களில் எல்லாசம அவகை
மகிைைாய்த்தாசை பரிச்ேயம்! அதுவும் இவளுக்கு எப்படி… என்று
நீண்ட எண்ணவகலகய தடுத்தவைாய்,

“கஃசபட்டீரியா சபாலாமா??” என்றான் சகள்வியாய்.

“இல்ல கவளில சபாலாம்… ” என்றுவிட அவனும் வண்டியில்

ஏறிவிட அந்த நீல நிற ஸ்கூட்டி ோகலயில் இறங்கியது.

அவ்வளவு சநரம்… சதகவக்சகற்ப சபசிைாலும்… ஓரளவு

சபசியவள்… சபே சவண்டும் என்று அகைத்தவள்.
ோகலயிசலசய தன் கவைத்கத பதித்திருக்க கபாறுத்து
கபாறுத்துப் பார்த்த மகிைசைா

‘இப்ப ஏன் நகர்வலம் சபாயிட்டிருக்சகாம் இவக்கூட??

இப்படிசய எவ்வளவு சநரம்தான் சபாறது??’ என்று சதான்றிட

“முகி… ”என்றவன் திருவாய் திறக்க வண்டி டயசரா

பஞ்ேராகியிருந்தது.

77
 வண்டிகய ஓரம்கட்டியவள் சுற்றுமுற்றும் பார்கவகய
சுைலவிட தூரத்தில் இருந்த பஞ்ேர் ஒட்டும் ககட அவள்
கண்களில் விழுந்தது. உருட்டிச் கேல்லும் தூரம்தான். அவனிடம்
திரும்பியவசளா உடன் வரும்படி தகலயகேத்தவளாய்
முன்சைறிைாள்.

‘ஓஹ்! சமடம் அத வாயத்திறந்து கோல்ல

மாட்டாங்களாம்மா?? ேரியாை உம்முைாமூஞ்சு!!! நீலாம்
இன்கைக்கு ஆஃபிஸ் வரலன்னு யாரு அழுதா?? இருக்கற
ககாைப்பத்துக்கு குப்பறடிச்சு படுக்கறதவிட்டுட்டு ஆஃபிஸுக்கு
வந்தல்ல உைக்கு சதகவதான்டா!!!!’ மகிைனின் மைக்குரசல!!

வண்டிகய ககடயில் விட்டவசளா,” ஒரு அகர

மணிசநரத்துல வந்துடுசவாம்ண்ணா!” என்றவள் இவனிடம்

“ஆட்சடா பிடிச்சிக்கலாம் “ என்றுவிட்டாள்.

பத்தடி நடந்தவர்கள் அவர்ககள கடந்துச் கேன்ற ஆட்சடா

ஒன்கற நிறுத்தி ஏறிக் ககாண்டைர்.

ஜைகநரிேலில் முதலில் ஊர்ந்துச் கேன்ற ஆட்சடா பின் சீராை

சவகத்தில் கேல்லத் கதாடங்க முடிகவடுத்தவளாய் அவன்புறம்
திரும்பிைாள் முகிலினி.

78
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“சநத்து நடந்தது அன்எக்ஸ்கபக்டட்… ” என்று

கதாடங்கியவள் அவன் எசதா கோல்ல வாய்திறக்க அகத

ககயகேத்து தடுத்தவளாய் கதாடர்ந்தாள்.

“நான் முடிச்சிக்கசறன்! இப்சபா இருக்கற நிலகமல…

கல்யாணத்த பத்திலாம் சயாசிச்சு பார்த்தசத இல்ல! ஸ்ரீதருக்கு

ஒசக கோன்ைதுக்கூட சவற பிரச்ேகையால… என்சைாட ட்ரீம்…

அது சவற!” என்று சபசுபவகளசய பார்த்திருந்தவன்

“கதரியும்!” என்றான் ஒற்கற வார்த்கதயாய்…

அவள் புரியாத பார்கவ ஒன்கற அவன்புறம் வீே அது

புரிந்தவசைா “ஜீவா கோன்ைான்!” என்றிருந்தான்.

“நீயும் உன் ஃப்கரண்ட்டும் பிஸ்ைஸ் ஸ்டார்ட் பண்ண

சபாறதா… ” என்றான் கதாடர்ந்து.

“ஃபுட் ட்ரக்!” என்றாள் அவள் திருத்தமாக.

“ஃபாஸ்ட் ஃபுட்டா சமடம்??” என்ற ஆட்சடா

அண்ணனின்.குறுக்கீடலில் அவனுக்சக ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது!

79
‘என்ை இந்தண்ணா??… அதுேரி சும்மாவா கோன்ைாங்க…
கைவுகள அடுத்தவங்ககிட்ட கோல்லாதீங்கன்னு!’ என்று சதான்றிட
அவன் விழிப்பார்கவசயா அவள் முகத்கதசய ஆராய்ந்தை…

எகதயும் பிரதிபலிக்காத முகத்கத கண்டவனுக்சக ஒருமாதிரி

ஆகிட “அப்படின்ைா எந்த மாதிரி முகில்??” என்று விைவிைான்

உண்கமயாை ஆர்வத்துடன்.

சில காலங்களாகசவ கேன்ற இடங்களிகலல்லாம்

சகலிப்சபச்சுக்களும் ஆர்வமின்கமகயயுசம கண்டிருந்தவள்
மகிைனின் ஆர்வக் குரலில் அவகளயும் அசத ஆர்வம்
கதாற்றிக்ககாள்ள விவரித்தாள்.

“ஃபுட் ட்ரக்!

அதாவது கமாகபல் சகண்டீன் மாதிரி…

இப்சபா இருக்கற நவீை ஃபுட் ட்ரக்குகளுக்ககல்லாம்

முன்சைாடியா… ஆரம்பப்புள்ளியா அகமஞ்ேது கடக்ஸஸ்
ேக்சவகன்(Texas Chuckwagon).

யூ.எஸ்-ல ஃபாதர் ஆஃப் த கடக்ஸஸ் பான்ஹாண்டில்னு

அகைக்கப்படற (Charles Goodnight) ோர்ல்ஸ் குட்கநட்ங்கற
ஒருத்தர் 1866ல யூ. எஸ். ஆர்மிசயாட சவகன்… அதாவது

80
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
குதிகரவண்டிய மாத்தி அகமச்சிருக்காரு… சில கபாருட்கள்…
கஷல்ஃப்னு வச்சு. அதுதான் ஆரம்பப் புள்ளிங்கறாங்க.

அதுக்கடுத்து 1872ல வால்டர் ஸ்காட்-ங்கற இன்கைாருத்தர்

இந்த கடக்ஸஸ் ேக்சவகன்-ல சில மாற்றங்கள
ககாண்டுவந்துருக்காரு… அதுல ேன்ைல் மாதிரி வடிவகமச்சு…
ப்ராவிடண்ஸ் சராட் ஐலாண்ட்-ங்கற இடத்துல ஒரு பத்திரிக்கக
ஆஃபிஸுக்கு முன்ைாடி நிறுத்தி வச்சு… அங்க வர்ற
ஜர்ைலிஸ்ட்களுக்கு ேர்வ் பண்ணிருக்காரு.

அவருக்கடுத்து 1880ல (Thomas H. Buckley) தாமஸ் கஹச்.

பக்லி-ங்கறவர் அகதசய இன்னும் நிகறய மாடிஃகப பண்ணி
லஞ்ச் சவகன்-னு தனியா தயாரிக்கத் கதாடங்கிட்டாரு. இந்த லஞ்ச்
சவகன்ல உள்சளசய ஃப்ரிட்ஜ், பாத்திரம் கழுவ ஸின்க், அடுப்பு…
மாதிரி.

அடுத்து வந்ததுதான் கமாகபல் சகண்ட்டீன்… பின்

1950கள்ல.

கமாகபல் ஃபுட் ட்ரக்குகள… சராச் சகாச்ேஸ் இல்ல கட்

ட்ரக்ஸ்னும் கோல்லுவாங்க(Roach coaches& gut trucks).
கபாதுவா கட்டுமாைப்பணிகள் நடக்கற இடம், ஃசபக்டரீனு ப்ளு
காலர் கலாசகஷன்களதான் டார்ககட் பண்ணுவாங்க.

81
 என் ஆகேகயல்லாம் நம்மூர் ருசிய… நம்ம ஸ்கடல்லசய

குடுக்கனும்னு… ” என்று கண்கள் மின்ை ஆர்வமாய் கோல்லிக்

ககாண்டிருந்தவகளசய இகமக்க மறந்தவைாய் பார்த்திருந்தான்

மகிைன்.

‘இந்த விஷயத்துல எவ்வளவு சீரியஸா இருந்தா… இப்படி…

இவ்வசளா அைகா… கதளிவா விளக்குவா!’ என்றுதானிருந்தது
அவனுக்கு.

ஜீவா கோன்ைப்கபாழுசத ஓரளவு நிகைத்திருந்தான்தான்.

ஆைால் இந்த அளவு இல்கல.

அதுவும் அவள் கோல்வகதகயல்லாம் கவத்துப்பார்த்தால்…

“இதுக்கு எவ்வளவு கேலவாகும்??” என்றவன் அவள்

உகரத்ததில் அதிர்ந்துதான் சபாைான். ‘அவ்வளவா???’ என்று

“ட்ரக்குக்கு… இன்ட்டீரியர் டிகஸனிங்குக்குனு… கேலவு

அதிகம்தான். இதுசவ ஏற்கைசவ இருக்க ஃபுட் ட்ரக்க

கரண்ட்க்சகா… இல்ல லீஸுக்சகா எடுத்தா கம்மியாகும்… ஆைா
அதுகலயும் நிகறய சிக்கல் இருக்கு… சலானுக்கு அகலஞ்ோ

ஷ்யூரிட்டி… அது இதுன்னு… ஆயிரத்கதட்டு விஷயமிருக்கு! “

82
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
என்றவளின் முகத்திசலா சிந்தகையின் சரகக!!

‘கதிர் அங்கிள்…??’ என்ற எண்ணகமை,

“அங்கிள் சபங்க் எம்ப்ளாயிதாசை?” என்று ேந்சதகத்தில்

சகட்டவன் மற்றவளின் முகமாறுதகலக் கண்டு ‘நான் இப்ப என்ை

தப்பா சகட்டுட்சடன்னு இவ இப்படி பாக்கறா??’ என்று பார்க்க
அவசளா,

“சபங்க் எம்ப்ளாயி கபாண்ணுக்கு ஈஸியா சலான்

ககடச்சிரும்னு யாரு கோன்ைா?? எைக்கு அப்பாக்கிட்ட சபாய்

நிக்கறதுல விருப்பமில்ல. அவரும் அகதசயதான் விரும்புவாரு! “

என்றாள் அழுத்தமாய்.

“கபாகைக்க கதரியாத கபாண்ணா இருக்கீங்கசள சமடம்!!

ஹும்! சநர்கமயா இருக்கவங்களுக்கு இப்ப எங்க காலம்… ”

என்று தகலகய திருப்பிய ட்கரவர் அண்ணகைசய இரு

பார்கவகளும் கவவ்சவறு விதமாய் தாக்கிை…

ஏற்கைசவ கடுப்பில் இருந்தவசளா இவரின் குறுக்கீடலில்

அத்தகைசநரம் பிடித்து கவத்திருந்த கபாறுகம பறந்துவிட

83
 “ககாஞ்ேம் வாய மூடிட்டு முன்ைாடி திரும்பிறீங்களாண்ணா!?”

என்றுவிட ஓர் கநாடி அதிர்ந்தாலும் அவர் முன்சை திரும்பிவிட

மகிைைால்தான் அகத அத்தகை சுலபமாக எடுக்க முடியவில்கல.

'ககாஞ்ேம் கபாறுகமயா சபசியிருக்கலாம்… ' என்க

மற்கறான்சறா…

'ஆமா வாழ்க்ககசய இங்க எருகமல ஏற கரடியா நிக்கி…

உைக்கு கபாறும சகக்குசதா?!' என்று நக்கலாய் நககக்க… அகத
புறந்தள்ளியவனின் மைம் அவள் கேயகலசய ஆராய்ந்தது.

கநட்வர்க் பில்டிங்! அதில் அவனுக்கு அத்தகை

நம்பிக்ககயுண்டு. ேக மனிதர்ககள நட்கபனும் கோல்ககாண்டு
இகணத்து கவப்பதில் அத்தகை மகிழ்ச்சி காண்பவன் அவன்.

அவனுக்சக அவரின் கேயலில் எரிச்ேல் மூண்டாலும் அகத

காட்டிக்ககாள்ளவில்கல… அப்படிசய கவளிக்காட்டியிருந்தாலும்
அது இப்படி தடாலடியாய் இருந்திருக்காசதா?? என்று
சதான்றிவிட

'என்ைடா இது?? நாம ஆயிரம் ஜன்ைல் வீடுனு பாடுைா…

இவ டச் சடான்ட் டச் சடான்ட்னு எல்லாத்கதயும்
கவரட்டியடிக்கறாசள!!… கடவுசள!!!! என் வாழ்க்ககல
கும்மியடிச்சிறாதப்பா!!!' என்று அவன் மைதின் குமுறல்கள்
84
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
ேத்தமில்லா அலறலாகிை…

கவளிசய பார்கவகய பதித்திருந்தவள் தீடீகரை “ நிறுத்துங்க

நிறுத்துங்க!!” என்றிருந்தாள்.

தன்னிகல மீண்டவசைா ‘ஏன் இங்சகசய நிறுத்த கோல்றா??’

என்று விழித்துக் ககாண்டிருக்க கீழிறங்கியவசளா அவேர
அவேரமாய் கபயிலிருந்து பணத்கத எடுத்து அவரிடம்
ககாடுத்துவளாக சராட்டிற்கு அந்தப்பக்கத்திசலசய பார்கவகய
பதித்து கடக்க முயன்றாள்.

குடுகுடுகவை சராட்கட கடந்து அந்தப் பக்கம்

ஓடியவகளசய பார்த்தவன் “முகில் பார்த்து!! இரு இரு!!”

என்றவைாய் சவகசவகமாய் அந்த ோகலயின் மறுபக்கத்திற்கு

விகரந்தான்.

அங்கு அவன் கண்ட முகிலினி… அவனுக்கு புதியவள்…!!

ோகலகயசய பார்த்து வந்தவளின் பார்கவயில் அது

விழுந்தது. வயதாை பாட்டி நடக்க முடியாமல் நடப்பதுசபால்
இருக்க அவகரசய கவனித்துக் ககாண்டிருவந்தவள் வண்டிகய
நிறுத்தச் கோல்லிவிட்டு பணத்கதயும் ககாடுத்துவிட்டு அவரிடம்
விகரந்திருந்தாள்.

85
 தன் முன்ைால் அசத சடபிளில் அமர்ந்து உண்ணும் அந்த
பாட்டிகயசய பார்த்திருந்த மகிைனின் மைசமா கலங்கியிருந்தது.

‘இவ மட்டும் பாக்கலன்ைா??’ என்ற சகள்விசய அவகை

அரித்துக் ககாண்டிருந்தது.

வயதாை காலத்தில் ஒருசவகள ோப்பாட்டிற்குகூட வழி

இல்லாமல்… பசியின் பிடியில்… ச்சே! என்ை மாதிரி வாழ்க்கக

இது?! முதுகமயிலும் வறுகம ககாடுகமதான்!!”

என்கறண்ணியவனுக்கு இன்கைாரு உண்கம சுளீகரை வலித்தது!

இங்கு வறுகம… பணத்தால் மட்டுமல்ல… அன்பாலும்தாசை?!

அந்த விதத்தில் முகிலினிகய நிகைக்க நிகைக்க அவனுக்கு

ஆச்ேர்யசம!

ககயில் பணத்கத திணித்துவிட்டு சபாவகதவிட… இவள்

இப்கபாழுது கேய்துக் ககாண்டிருப்பது எவ்வளவு கபரிது??!!
உண்ண உணவு ககாடுத்து… இப்கபாழுது அவகரக் ககாண்டுவந்து
பாதுக்காப்பாை இடத்தில் சேர்த்தாயிற்று!! கதாடக்கூட
அறுவறுப்பகடயும் சிலர் மத்தியில் ேகமனிதர்ககள மனிதர்களாய்
மதிக்கத்கதரிந்தவளாய் அவளிருக்க…

நிச்ேயமாய் இவள்தாைா ககாஞ்ே சநரத்திற்குமுன் இருந்தவள்

என்ற ேந்சதகசம அவனுக்கு வந்திருந்தது நடக்கத்
86
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
கதாடங்குககயில்.

‘ககாஞ்ே சநரத்துக்கு முன்ை அந்த ட்கரவர்.அண்ணன்கிட்ட

எப்படி சபசிைா… இப்சபா இந்த பாட்டிமாக்கிட்ட எப்படி
சபேறா?? இவள எந்த ரகத்துல சேர்க்க?? ‘ என்றுதானிருந்தது…

அந்கநாடி அவனுக்கு சதான்றியகதல்லாம் இதுசவ,

‘இவசளாடாை வாழ்க்கக அவ்வளவு ஒன்னும் கஷ்டமா
இருக்காதுசபாலசய!’ என்ற எண்ணகமை திடுக்கிட்டான்.

‘என்ை??? அப்சபா கல்யாணத்துக்கு நீ கரடியாகிட்டியா??’

என்ற சகள்வி தகல தூக்க… அவசை அவனுக்கு முரணாய்…!!

மறுபடியும் ஆட்சடா ஒன்கற பிடித்து அவள் வண்டிகய

நிறுத்தியிருந்த ககடக்கு வந்திருந்தைர்.

“இந்த கல்யாணத்துக்கு நீ எதுக்கு ஒசக கோன்ை??”

என்றவளின் சகள்வியில் அவன் கவைம் அவள்புறம்.

ஏசதசதா சிந்தகைகள் வகலபின்ை இருந்தவன் ஒருகணம்

ஒன்றும் புரியாமல் விழிக்க அவன் விழித்து நின்ற விதத்தில்,

“என்ை பரிதாபமா?? சிம்பதி காட்றீயா??” என்றவளின்

குரலில் இம்முகற இருந்தகதன்ை?? சகாபமா? வருத்தமா??

87
 அதற்குள் மீண்டிருந்தவசைா அவகள சகலியாய் சநாக்கி,

“ஹல்ல்சலா!!! சமடம்!! பரிதாபப்படனும்ைா… உன்சமல

இல்ல! அந்த ஸ்ரீதர் & சகா சமலதான் பரிதாபப்படனும்!

அடிவாங்கிைது அவங்கதான்… சஸா சகாப்கப அவங்களுக்குதான்

கோந்தம்!!” என்றான் எள்ளலாய்.

மூக்கு விகடக்க அவன்புறம் திரும்பியவசளா,

சகாபமூச்கோன்றால் அந்த இடத்கத நிரப்பியவளாக வண்டிகய
கிளப்பிச் கேன்றுவிட்டாள்.

சின்ைச்சிரிப்பில் விரிந்திருந்தை இருவரின் இதழ்களும்!!

மற்றவரின் அறியாகமயில்…!!

அந்த பில்டிங்கக கடக்கும்வகரகூட அவளால் அந்த

சகாபத்கத பிடித்து நிறுத்தசவா… இல்கல இதசைாரத்தில்
கமன்கமயாய் வகளந்தகத தடுக்கசவா முடியவில்கல! மைதின்
ஓரத்தில் இருந்த சிறு உறுத்தல்கூட ககரந்திருக்க சநற்று
நடந்தகவகயல்லாம் எங்சகா பின்னுக்குச் கேன்றிருந்தது.

‘ஒருமணி சநரம் இருக்குமா?? அதுக்குள்ள எத்தகை

அவதாரம் எடுக்கறா???’ என்றுப்சபாை மைது ஏசைா முன்
திைத்கதசய அகேப்சபாட்டது…

88
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அத்தியாயம் 7
அந்த வகுப்பகறசய நிேப்த்தத்தில் மூழ்கியிருந்தது.
ருத்ரமூர்த்தியாய் நின்றிருந்தார் அந்த ப்கராஃபஸர்.

“சநத்து பாதிக்கு சமல க்ளாஸ் காலி!… ம்ம்ம் யாருலாம்

வரல?? எழுந்துருங்க!!” என்றவரின் அதட்டல் குரலிசலசய பாதி

எழுந்திருக்க மீதி சிலசரா ஆமா இவருக்கு சவற சவகல இல்ல!!

என்பகதசபால் அமர்ந்திருந்தைர்.

ஒவ்கவாருவராய் காரணத்கத அவர் சகட்டுக் ககாண்டு வர

ஜீவசைா,

“வீட்ல ஃபங்ஷன் ேர்” என்றான் சுருக்கமாய்.

“என்ை ஃபங்ஷன்??… திடீர்னு” விடுபவரா அவர்?!

“அண்ணாவுக்கு எங்சகஜ்கமண்ட் ேர்!” அவ்வளவுதான்!!

“அண்ணனுக்கு எங்சகஜ்கமண்ட்னு முதல்கலசய கதரியாதா??

ப்கரயர் சநாட்டிஸ் குடுக்கறதுக்கு என்ை??” என்றவர் கபாரிய

89
இங்கு இவனுள்ளசமா

‘ேத்தியமா கதரியாது!!’ என்று அலறியது. ஆைால் அவர்

நம்ப சபாவதும் இல்கல… அவன் கோல்லப் சபாவதும் இல்கல!
அருகில் அமர்ந்திருந்த நண்பன் ஒருவன் அவன் கககய
இழுத்தவைாய் கிசுகிசுத்தான்.

“பாத்தீயா?!! கோல்லசவயில்ல!” என்று சகட்டவகைசய

கவறித்து சநாக்கியவனுக்சகா… ‘எைக்சக கோல்லகலசய பக்கி!!’

என்று கபாறுமியது.

அப்கபாழுசத உகரத்தது அவனுள்ளத்தில்… ேம்பந்தப்பட்ட

அவன் அண்ணைாகப்பட்ட அகமகிைனுக்சக கதரியாசத?! என்று.

“நீ இன்னும் கிளம்பகலயா??” என்று வந்த தம்பிகயசய

ககாகலகவறிப்பார்கவ பார்த்து கவத்தான் மகிைன்.

அன்று புதன்! அவனுக்கு ஆப்ஷைல் ஹாலிசட! லீவ்

பாலன்ஸ் பல இருந்ததால் அன்று துணிந்து அகத
உபசயாகித்திருந்தான்… அதற்காக இன்னும் சில சநரத்தில் தான்
வருந்தப்சபாவகத அறியாதவைாய்…!!

காகலயிசலசய வீட்டில் அத்தகை பரபரப்பு! ஆைந்தனின்

உயிர் நண்பனும்… தூரத்து உறவிைனுமாைவர் வீட்டு விசேஷம்

90
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

என்று. சநற்றிரவு “காகலல சீக்கிரம் கிளம்பிடு மகிைா! உைக்கும்

லீவ்தாை… ” என்ற தாமகரக்கு தகலகய தகலகய ஆட்டிைாசை

தவிர அதன் தீவிரத்கத அப்கபாழுது அவன்

உணர்ந்திருக்கவில்கல!

அந்த காகல சநரத்தில் வீட்டில் அகைவரும் பரபரப்பாய்

இயங்கிக் ககாண்டிருக்க அப்கபாழுசத உகரத்தது… தானும்
கிளம்பியாக சவண்டுகமை!

அகறவாயிலில் நின்றபடி தன்கை விரட்டும் ஜீவகைக்

கண்டவசைா,

“நீ காசலஜ் சபால??” என்றான் ேந்சதகமாய்!

“ என் கபஸ்ட் ஃப்கரண்டு வீட்டு ஃபங்ஷன்! நான்

இல்லாகமயா! அவன் இல்லன்ைா க்ளாஸ்ல சபாரடிக்கும் மகி”

என்றவன் உகரக்க மகிைசைா,

“என்ைசவா சபா! நம்ம வீட்டு ஃபங்ஷனுக்குகூட இப்படி…

இவ்வசளா பரபரப்பா இருக்காதுசபால!” என்றவன் சகலியாய்

உகரத்துச் கேன்றான்.

91
 “என்ை இப்படி கோல்லிட்ட? முகிசயாட நிச்ேயம் நாம

கட்டாயம்… ” என்றுகரத்தவனின் வார்த்கதகள் தகடபட

விறுவிறுகவை அகைத்த அன்கையிடம் விகரந்தான்.

முகி… என்ற கபயரில் ஓர் கநாடி எங்கசயா சகட்ட சபரா

இருக்சக… என்றவன் எண்ணமிருக்க சநர விரயம் கேய்ய
விரும்பாதவைாய் கிளம்பிைான்.

அன்று இலக்கியாவின் வீட்டில் நடந்தகவ… ஜீவனின்

ேந்சதகப்பார்கவ எல்லாம் ககாஞ்ே சநரசம அவன் மைதில்…
அதற்கு காரணமாைவசள ேற்று சநரத்தில் கிளம்பியிருக்க அவன்
பார்கவயில் அவள் விைசவயில்கல!

ஜீவனிடம் சகட்க சவண்டுகமை நிகைத்தவசைா மற்ற சில

அலுவலக அழுத்தங்களில் மறந்சத சபாைான் என்றுவிட
முடியாகதனினும் அகதல்லாம் அவன் மைதின் அடியில்
அமிழ்ந்துவிட்டை.

இன்று ஏசைா முகி… என்ற ஜீவனின் சபச்சில் எங்சகசயா

சகட்டக்குரகலப்சபால… எங்சகசயா சகட்ட கபயர்… என்று
மைகத சதற்றியவைாய் கதிரவன் வீட்டு முகப்பகறயில்
அமர்ந்திருந்தான்.

92
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
மாப்பிள்கள வீட்டாரும் வந்திருக்க சிலபல
நலவிோரிப்புகளும்… சபச்சுக்களுமாய் சபாய்க்ககாண்டிருந்தது
அந்த சூைல்!! அகத உகடப்பதுசபால் அவன் நாசிகய தீண்டிய
லாவண்டர் வாேத்தில் அவன் கண்மணிகள் இரண்டும்
ஆச்ேர்யத்தில் விரிய… சுற்றுமுற்றும் பார்கவகய சுைலவிட்டான்
யார் கவைத்திலும் படியாதவாறு!!

அகறயிலிருந்து கவளிசயறி… வந்து ககாண்டிருந்தவளில்

அவன் விழிப்பார்கவ உகறய அவனுள்ளசமா… ஷாக்க ககாற
ஷாக்க ககாற என்று அதட்டியது என்றால் மற்கறான்சறா… ஓ…
இவளுக்குதான் நிச்ேயமா??? என்றது… அது சோர்வா… இல்கல…

அந்த கத்திரிப்பூ நிற கமசூர் சில்க் புடகவயில்

வந்தவளிசலசய அவன் பார்கவ ஃப்ரீஸ்!!!!

“சஹ!!! இந்த கலர்ல… கமசூர் சில்க் கேம முகி!!

லாவண்டரும் இல்லாம… டார்க்காவும் இல்லாம கராம்ப

வித்தியாேமா… அைகாருக்கு… ” என்று கோல்லிக் ககாண்சட

சபாை யுகாவின் சபச்சு மற்றவளின் கவைமின்கமயில்

தகடப்பட்டது!

முகியின் கவைம் அவளிடம் அதுவும் அங்கு இல்கல

என்பகத உணர்ந்தவள் அவள் சதாகள ஆதரவாய் பற்ற அதில்
93
சுயத்திற்கு மீண்டவசளா அந்த சேகலக்கு ஏற்ற ரவிக்கககய
எடுத்து வந்தாள்.

“என்ை ப்ரச்ேகை முகி??” என்று விைவியவளிடம்

ஒன்னுமில்கல என்பதாக தகலயகேத்தவள் அங்குமிங்குமாய்

அந்த அகறயில் அகலந்துக் ககாண்டிருக்க அவள் கக பற்றி
தடுத்த யுகா, அவள் கண்பார்த்தவளாய்…

“அப்பாட்ட நான் சபேவா…??” என்றாள்… அவளால் முகியின்

கமௌைத்கத ேகித்துக் ககாள்ள முடியவில்கல.

யுகாவின் வருத்தம் புரிந்தவளாய் கமன்சிரிப்கபான்கற

உதிர்த்தவள் சவண்டாம் என்று தகலயகேத்தவளாக
நகர்ந்துவிட்டாள்.

அவளது அகமதிசய இவகள உலுக்கியது. என்ை

சயாசிக்கறா?? என்ை ப்ரச்ேகை?? என்று பதறிய உள்ளத்கத
அடக்க முயற்சித்தவளாய் யுகா…

அகமதிசய உருவாய் தயாராகிக்ககாண்டிருப்பது நிச்ேயம்

முகியல்ல!! மற்றவர்களிடம் எப்படிசயா. ஆைால் அவளிடம்…
அதுவும் இப்படிப்பட்ட சூைலில் இவள் அகமதி காப்பது ஏசைா
யுகாவிற்கு ேரியாய்படவில்கல!

94
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
முதலிசலசய நாங்கள் மாப்பிள்கள வீடு என்ற முறுக்கு!!
அதிலும் வந்திருப்பது ஒன்னுவிட்ட தம்பியின் வீடு என்றாகிட
சிவகாமியின் ககத்துக்கு ககாறச்ேலா…??!!

அந்த ஓரளவு கபரிதாய் இருந்த முகப்பகறயில் அகைவரும்

அமர்ந்திருக்க இருந்ததிசலசய ஓங்கி ஒலித்தது சிவகாமியின்
குரசல!!

அதற்கு சநகரதிராய் கமௌைம் ஒன்சற கமாழியாய்…

அவ்வப்கபாழுது சிற்சிறு சபச்சுக்கசளாடு அமர்ந்திருந்தான்
அவன்… ஸ்ரீதரன்!!

ஆறடி உயரம்… அகல அகலயாய் சகேம்… கூர் நாசிகயை

காலம்காலமாய் வரும் ஹீசராக்களின் அத்தகை அம்ேம்களும்
வரப்கபற்றவைாய் அமர்ந்திருந்தான் அவன்.

“மகி… ” என்று கிசுகிசுத்த தம்பியிடம் தன் காகத அவன்

ககாடுக்க,

“மாப்பிள்ள ஹாண்ட்ஸம்தான்ல??!!” என்ற ஜீவகை காண,

‘உன் இரேகைல இடி விை!!’ என்று உள்ளத்தில் உள்ளகத

சபாட்டுகடத்த கமண்ட்வாய்கஸ கண்டித்தவைாய் அசத
வாக்கியத்கத தங்கம்… கவள்ளிகயை பல சகாட்டிங் அடித்து

95
கவளியிட்டான் அண்ணன்காரன்.

‘தமிழ் சினிமால வர்ற அகமரிக்கா மாப்பிள்ள மாதிரி

இருக்கான்’என்று சதான்றிட

“லுக்ஸ்ல என்ைடா இருக்கு??!! “ என்று பட்டும்படாமல்

உகரத்திருந்தான். முதலில் அவனுக்கு இப்படி குடும்பமாய் சேர்ந்து

அவகை குண்டுகட்டாய் தூக்கி வந்தசத எரிச்ேல் என்றால்…
இவன் என்ைடாகவன்றால்…

“முகி கேமல!! இப்பதான் ஃபர்ஸ்ட் கடம் ஸாரில

பாக்கசறன்… ” என்ற ஜீவனின் இரேகை பரிமாற்றங்களில்

கநாந்துப்சபாைான் மகிைன்!!

எப்படா கிளம்புசவாம்!? என்ற மைநிகலக்சக வந்திருந்தான்.

அவன் கண்களில் விழுந்தகவ எதுவும் மைதில் பதியவில்கல…
அவர்கள் தட்கட மாற்ற தயாராகும்வகரயிலுசம!!

"அப்சபா எல்லாம் ேரிதாை??" என்ற கபரியவர் ஒருவர்

அடுத்தக்கட்ட சவகலகளில் இறங்க,

"ஒரு நிமிஷம்!" என்று அவர்ககளத் தடுத்தவளாக

அகறயினுள் கேன்றாள் முகி.

96
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
அத்தகை சநரம் அகமதியாய் இருந்த மகள்… கிட்டத்தட்ட
இரண்டு மூணு நாட்களாகசவ ஏசதா சிந்தகையில்
இருந்தவள்தான்… இன்று… அதுவும் முக்கியமாை சநரத்தில்
நிறுத்தியதிசலசய கதிரவனுக்கு ஏசதா ேரியில்கல என்று உறுத்த
கதாடங்கியிருக்க… யுகாவின் இதயத்துடிப்சபா தாறுமாறாய்…!!

அவகள யாரும் தடுக்கவுமில்கல… மற்றவர்கள்

தடுக்குமளவுக்கு அவள் அவர்களுக்கு வாய்ப்புமளிக்கவில்கல!!
ஒரு நிமிஷம் என்றவள் விடுவிடுகவை அகறயினுள்
கேன்றிருந்தாள்.

முல்கலக்சகா மகளின் கேயலில் சகாபகமைாமல் இல்கல!!

அவர் எண்ணகமல்லாம்… நல்ல காரியம் நடக்கும்சபாது… ஒரு
அஞ்சு நிமிஷம் கவய்ட் பண்ணா என்ை?? என்றுதானிருந்தது.
பாவம் அவர் அறிந்திருக்கவில்கல அடுத்து வரப்சபாவகத!!

“இருக்கு! ஏசதா கபருோ இருக்கு!!” என்ற மகிைனின்

உள்ளுணர்வு அடித்துகரக்க அகத கமய்ப்பிப்பதுசபால் ககயில்

ஒரு ஃகபலுடன் அகறயில் இருந்து கவளிசய வந்தாள் முகிலினி.

அவள் நகடயின் நிமிர்சவ அவகை மற்றவர்ககள கவனிக்க

கவத்தது!

97
 “நல்ல சநரம் சபாறதுக்குள்ள… ” என்று கதாடங்கிய

உறவிைகரல்லாம் அவள் பார்கவ வட்டத்தினுள்சள இல்கல!!

எப்படியிருக்கும்??!! உள்ளம் முழுகமயிலும்…

“அப்பா… நான் ககாஞ்ேம் சபேனும்… ” என்றிட அது

அனுமதி சவண்டலா… இல்கல கவறும் தகவலா?? என்ற

குைப்பசம பலருக்கும்…

மகளின் முகத்கத கண்ட கதிரவனும் என்ை நிகைத்தாசரா

தகலயாட்டிவிட்டார்.

எல்சலாரும் ஒன்று நிகைத்திருக்க அதற்கு மாறாய்

சிவகாமியிடம் வந்தவசளா,

“அத்கத”என்றகைக்க அவரும்

“கோல்லு முகி… என்ைாச்சு??” என்று சகட்டார்.

ககயில் இருந்த ஃகபலில் கவைம் பதித்தவசளா அவரிடம்…

”அது… அத்கத காலம் கராம்ப ககட்டு ககடக்குல… யார்

எப்படின்சை நமக்கு கதரியறதில்ல இல்கலயா??” என்க எதற்கு

ேம்பந்தசமயில்லாமல் என்று அகைவரும் பார்த்திருக்க

98
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
சிவகாமியும் தகலயகேத்து கவத்தார் ஆம் என்பதாக.

“அதான்… ஸ்ரீதரும்… என்கை பத்தி கதரிஞ்சிக்கறதுக்காக…

கல்யாணம் இல்கலயா??! சஸா என் சகரக்டர் எப்படினு

விோரிச்சுருப்பார் சபால… அவர் பயப்படறதும் நியாயம்தாசை… ”

என்றவள் சிவகாமி வாகய திறக்கவும் அவகர தடுத்தவளாய்…

“அத நான் தப்பு கோல்லல அத்கத!! அது அவசராட

க்ளாரிட்டிக்காக பண்ணிருக்காருசபால… ” என்றவள் நிகைவு

வந்தவளாய் ககயில் இருந்த ஃகபகல அவரிடம் திணித்தாள்.

அவர் ேந்சதகமாய் பார்க்க அவசளா,

“என் கமடிக்கல் ரிசபார்ட் அத்கத… கவர்ஜினிட்டி கடஸ்ட்!!”

என்றவளின் வார்த்கதயில் கமாத்த வீடும் அதிர்ச்சியில்!!

அதிர்ந்து விழித்த சிவகாமியிடம்… ” அகதான்னுமில்லத்த…

இன்கைக்கு கவறும் வாய் வார்த்கதயா என் சகரக்டர பத்தி…

எைக்கு சவற அஃசபர் இருக்கானு விோரகச்சுருக்காங்க…

நாகளக்கு கடௌட்னு ஒன்னு வந்துரக்கூடாதுல… ” என்றது தான்

தாமதம் அங்ககல்சலாரும் கவவ்சவறு மைநிகலயில்.

99
 மகளின் சகரக்டகர பற்றி விோரித்தான் என்றதிசலசய
கதிரவனுக்கு கவறுத்துவிட்டது! அகைவரும் அதிர்ச்சியில்
உகறந்திருக்க சிவகாமிசயா அதற்கு சநகரதிராய் சயாசித்தார்.

“ராஜாத்தி!!” என்று அவளுக்கு திருஷ்டி கழித்தவர் “அவன்

சகட்டத எவ்வசளா நல்ல விதத்துல எடுத்துட்டு… நல்ல முடிவா

எடுத்துருக்க… நீ தான்டா என் வீட்டு மருமக!!” என்ற

சிவகாமியிடம் அகமதி காத்தாள் சிறியவள்.

மகிைனுக்கு உள்ளூர உகதத்தது!! இவ இப்படிகயல்லாம்

சபேக்கூடியவ இல்கலசய??! என்றிருக்க ஜீவனும் அகதசயதான்
உகரத்தான்.

“இந்த முகிக்கு என்ை லூோ?? என்ை இப்படி பண்றாங்க??!!

நான் சகக்க சபாசறன்!” என்று முன்சைறத்துடித்தவகை கக பற்றி

தடுத்தார் ஆைந்தன்.

முல்கலக்சகா நடப்பகத கிரகித்துக் ககாள்ளசவ சநரம்

சதகவப்பட்டது.என்றால் ேஞ்ேயசைா ஒன்றும் புரியாத நிகலயில்.

கதிரவன் இறுகிப்சபாய் நிற்க அவசள கதாடர்ந்து அந்த

கமௌை நாடகத்கத உகடத்தாள் முகிலினி.

100
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“இப்சபா… ஸ்ரீதர் கடௌட்ட நான் க்ளியர் பண்ணிட்சடன்ல…

அசத மாதிரி என் கடௌட்டயும் ஸ்ரீதர் க்ளியர் பண்ணனும்!” என்க

சிவகாமியின் பார்கவ கூர்கமயாைது.

“என்ை பண்ணனும்??” என்றவரும் சநரடியாய் வந்துவிட

அவளும் சுற்றி வகளக்காமல் “கஹச்.ஐ.வி. கடஸ்ட்

எடுத்துக்கணும்!” என்றாள் அத்தகை சநரம் பிடித்து இழுத்து

கவத்திருந்த கமன்கமகய ககவிட்டவளாக.

அவளுகரத்த வார்த்கதயில் அத்தகை சபரும் அதிர

ஸ்ரீதரசைா எழுந்சத இருந்தான்.

“ஏ! என்ை சபேற நீ??” என்று வந்தவனிடம்

பார்கவகயக்கூட அவள் திருப்பவில்கல.

கண்கள் முழுக்க சகாபக்கைலில் மின்ை ஆக்சராஷமாய்

பார்த்து நின்றவரிடம் கக காட்டியவள்,

"உங்க கபயன் சகக்கும்சபாது… சகக்ககூட இல்ல… கபருோ

கதரியகல!! நான் சகட்டா தப்பா?!" என்றவளின் குரலில் இருந்த
அழுத்தசம கோல்லியது அவளுள் கைன்றுக் ககாண்டிருக்கும்
சகாபத்கத!!
101
 “இப்ப என்ை பண்ணனும்ங்கற??” என்ற சிவகாமியின் குரலும்

உயர அவசளா

“அவன் கதரிஞ்சிக்க நிகைச்ேத… ஆதாரத்சதாட

குடுத்துருக்சகன்! அதாவது அவன் பாகஷல நான் கராம்ம்ம்ப

“சுத்தமாைவன்னு” இப்சபா அவனும் ப்ரூவ் பண்ணனும்!!!”

என்றவகள பலரின் பார்கவயும் கமௌைமாய் கண்டித்தை…

முதலில் எழுந்த கபரியவசர நிலவரத்தின் தீவிரத்கத

உணர்ந்தவராய் கதிரவனிடம் வர கதிரவசைா கல்லாய்
நின்றாகரன்றால்… முல்கல எந்சநரமும் உகடய காத்திருந்தார்.

“ஏ! என்ை நானும் பாக்கசறன் நீ கராம்ப சபேற!! இப்சபா

என்ைாங்கற??” என்று வந்த ஸ்ரீதரகைக் கண்டவசளா

“ஸிம்பிள்! நீ கஹச்.ஐ.வி. கடஸ்ட் எடுத்துக்கனும்” என்று

அதிசலசய நிற்க கபாறுகமயிைந்தவைாய்

“நான் ஏன் எடுக்கனும்?? நீ யாரு அத கோல்ல??” என்று

வார்த்கதககள கடித்து துப்ப தயாராகிைான்.

“ககரக்ட்! அப்சபா நான் மட்டும் எதுக்கு ப்ரூவ் பண்ணனும்??

102
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
எப்படி எப்படி?? உைக்கு வந்தா ரத்தம்!! எங்களுக்குைா தக்காளி

ேட்னியா?? நல்ல நியாயம்டா ோமி உங்களது!!!” என்றவளின்

குரலில் இருந்த எள்ளலில் தன்னிகல மறந்தவசைா

“சஹ! நீ கபரிய உத்தமி மாதிரி சபோதா!! உன்ை பத்தி

விோரிச்ோதான் கதரியும் உன் லட்ச்ேணம்!!” என்ற வார்த்கத

முகிகய பாதித்தசதா இல்கலசயா முல்கலகய பாதித்தது!!

நிகலதடுமாறிப்சபாைவகர ககதாங்கலாய் பிடித்தைர் யுகாவும்
ேஞ்ேயனும்.

“நான் உத்தமியா இல்லாமசல சபாசறன்! தட்ஸ் நன் ஆஃப்

யுவர் பிஸ்ைஸ்!! நீங்க மூடிட்டு ககளம்புங்க ேர்!!” என்றவள்

முல்கலயிடம் விகரந்தாள் அவள் உதிர்த்த வார்த்கதகளில்

ஆடிப்சபாை சிவகாமிசயா தன் தம்பியிடம்

“நல்ல கபாண்ண வளர்த்து வச்சுருக்கடா நீ!!! எல்லாரும்

திமிரு பிடிச்ேவன்னு கோன்ைப்ப கூட உைக்காத்தான் வந்சதன்!

வந்ததுக்கு நல்லா கேஞ்சிட்ட!!” என்றவர் முகிலினியிடம்

திரும்பியவராய்.

103
 “இப்பசவ இந்த சபச்சு சபேறிசய!! உன்ைல்லாம் எவன்

கட்டிக்கறான்னு நானும் பாக்கசறன்!!” என்றுவிட

அவர் ோபத்கதசபால உகரக்க சதறிகயழுந்த முல்கலசயா

தகரயில் அமர்ந்துவிட தாமகரயும் ஜீவனும் அவரிடம்
விகரந்தைர்.

“பாத்து முல்கல!” என்று தன்சமல் ோய்த்துக் ககாண்ட

தாமகரசயா ஜீவனிடம் திரும்பியவராக

“ககாஞ்ேம் தண்ணி ககாண்டா ஜீவா!” என்க அவன்

அடுக்ககளக்குள் ேஞ்ேயகையும் தள்ளிக் ககாண்டு கேன்றான்.

“என்ை அக்கா நீங்க! ோபகமல்லாம் குடுத்துக்கிட்டு?!” என்ற

தாமகரயின் குரலில் மகிைன் ஆச்ேர்யமாய் சநாக்கிைான் என்றால்

சிவகாமிசயா

“இவளுக்கிருக்க ஆணவத்துக்கு… “என்று இன்கைாரு

ோபத்கத உதிர்க்க அதற்குசமல் தாங்காது என்பகதசபால

கவடித்திருந்தார் கதிரவன்.

“சபாதும்!!!! எல்லாரும் கவளில சபாங்க!!!” என்று கத்திவிட

104
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
முதல்முகற தன் நண்பனின் குரகல உச்ேஸ்தாயியில் சகட்ட
ஆைந்தசை அதிர்ந்துதான் சபாைார்.

மைதளவில் நண்பன் கநாறுங்கிவிட்டான் என்று புரிய தாசை

முன்வந்து அகைவகரயும் அங்கிருந்து அனுப்பி கவத்தார்.

அதிர்ந்து சபோத தம்பியின் அதிர கவக்கும் குரலில்

திடுக்கிட்ட சிவகாமிசயா அதற்குசமலும் அங்கு நிற்க மைமின்றி
கவளிசயறிைார்.

சிவகாமி ஒன்றும் அத்தகை சமாேமாைவரில்கலதான்!

ஆைால் மகன் என்று வரும்கபாழுது… அவரும் ேராேரி
மனுஷிசய!!

இறுக்ககயில் கல்லாய் இறுகியிருந்த கதிரவனின் சதாளில்

ஆதரவாய் ககசபாட்ட ஆைந்தன் அவகர நிகலபடுத்தும்
முயற்சியில்.

முல்கலயின் நிகலக்கண்ட யுகாசவா முகிலினிகய கவளுத்து

வாங்கியிருந்தாள். “அடிப்பாவீ!!! நான்தான் அப்பசத சகட்சடசை??

எதாவது ப்ரச்ேகையா எதாவது ப்ரச்ேகையான்னு… கோல்லிருக்க

சவண்டிதாசை!? இப்படியா பண்ணுவ???!! நீ கராம்ப ஸ்ட்கரட்
ஃபார்வர்டாசவ இருந்துட்டு சபா!! அதுக்கு அப்பாம்மா என்ை
பாவம் கேஞ்ோங்க??!! அவங்ககளயும் சேர்த்து ஏன்
105
கஷ்டப்படுத்தற???” என்றவள் மற்றவகள பற்றி உலுக்கிட

அவகள தடுத்த ஜீவசைா “என்ை யுகா நீங்க??” என்றான்

“இல்ல ஜீவா! உைக்கு கதரியாது!!நான் அத்தகை வாட்டி

சகட்சடன்… கோல்லிருக்கலாம்ல?!” என்க

“ஆமா!! கோல்லல சபாதுமா?! என்ை பத்தி எவ்சளா

சகவலமா அவன் விோரிச்சுருக்கான்!! அது உைக்கு கதரியகலல??

நான் சகட்டது தப்பா கதரியுது!! நான் அப்படிதான்! சிலத நாம
உடச்சு சபேமாட்சடாம்ங்கற கதரியத்துலதாை ஆடுறாங்க?! நான்
எைக்கு சதாணிைத தான் கேஞ்சேன் யுகா! எைக்கு நாசை

டிஃகபன்ட் பண்ணிைா உங்களுக்கு நான் தப்பா கதரியசறன்ல!”

என்றவசளா

“கல்யாணம்னு வரும்சபாது விோரிக்கறது ஒன்னும்

தப்பில்லதான்!… ஆைா… அந்த கபாண்ணு எப்படினு

விோரிக்கறதுக்கும்… அவளுக்கு எத்தகை ஃப்கரண்ட்ஸு?? அதுல
எத்தை பேங்க?? அவங்க கூட அவ எப்படி பைகுவா??… னு
விோரிக்கறதுக்கும் கபரிய டிஃப்கரண்ஸ் இருக்கு யுகா!!… என்
காதுபடசவ நான் சகட்சடன் அவன் விோரிச்ேத!! அவன் கேஞ்ேது

106
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

தப்பில்ல… நான் கேஞ்ேது தப்பு இல்கலயா??!!” என்றவள் உதடு

துடிக்க… மூக்கு விகடத்து முககமல்லாம் சிவந்து எை

பார்கவயிசலசய அைகல கக்கியபடி நின்றவகள கண்ட யுகா
ஆடிப்சபாைாள். சகாபம் இயல்பாை உணர்வுதான் என்றாலும் இது
அதன் உச்ேத்கத கதாட்டிருந்தது!! ஒருபுறம் கண்கள் கசிய
மறுபுறம் சகாபக்கைலாய் நின்ற அவள் முகியின் வலியின்
ஆைத்கத உணர உணர இங்கு இவள் மைசமா கலங்கியது.

மகிைசை அதிர்ந்துசபாைான்… அவள் நின்ற சகாலத்தில்.

‘பீபி எகிறப்சபாது!! எவ்வசளா சகாவம்?? இவ்வசளா

சகாவப்பட்டா உடம்பு என்ைாவறது??’ என்று சதான்றிய மறுகணம்
அவன் மைம் உணர்ந்தவகை சபால தண்ணி எடுக்க
விகரந்திருந்தான் ஜீவன்.

“நான் அப்படி நிகைக்கல முகி!!!” என்ற சதாழியின் கண்ணீர்

அவர்கள் அன்பின் ஆைத்கத பகறோற்ற முகிகய

இறுக்கியிருந்தாள் யுகா.

ஏசைா அத்தகை சநரம் எரிமகலயாய் நின்றவள் மற்றவளின்

அகணப்பில் உடலும் உள்ளமும் தளர சிற்சறாகடயாய் வந்துக்
ககாண்டிருந்தது கவள்ளப் கபருக்காய் அவள் விழியில்!! அவள்
வாய்விட்டு அைவில்கல… ஆைால் கண்ணீர் மட்டும் நிற்காமல்…
107
சவககமடுத்தது.

ஒற்கற அகணப்பு சபாதுசம உலகத்தின் அத்தகை

சோகத்கதயும் கடந்திட…!!

அகணப்புக்குள் இருந்தவளின் சதகத்தின் சூசட அவள்

சகாபத்தின் அளகவ பிரதிபலிக்க ஏசைா அந்த ஸ்ரீதரகை
அடித்து கநாறுக்கிவிடும் சவககமழுந்தது யுகாவினுள்.

யுகாவிடம் இருந்து விலகியவள் கண்களிரண்கடயும் அழுந்த

துகடத்தவளாய்,

“நான் பண்ணது தப்புனு எைக்கு சதாணகல… ” என்றவளின்

குரலில் தடங்கல்!!

“நீ பண்ணது தப்புனு நாங்க யாருசம கோல்லல முகிம்மா!!”

என்றது ோட்ோத் நம்ம ஆைந்தசை!!

அவளின் விழிப்பார்கவயில்… “ஆமா முகிம்மா! நீ கேஞ்ேது

தப்புனு நாங்க யாருசம கோல்லகலசய?!… என்ை

கபாருத்தவகரக்கும் நீ சபசிை ஒவ்கவாரு வார்த்கதயும்…
அத்தகையும் அவ்வசளா நியாயமாைதுதான்!! கயஸ்!! ஆைா…
அத நீ கேஞ்ே விதம்தான்… பரவால்லடா!! அந்த பயலுக்கு நல்ல

108
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

பாடம் இது!!” என்று முடிக்க முகிலினி மட்டுமின்றி மகிைனுசம

அவன் தந்கதகய ஆச்ேர்யமாய் பார்த்துகவத்தான்.

‘இவருக்கு இப்படிலாம்கூட சபே வருமா என்ை??’

என்றுதானிருந்தது அவனுக்கு. ‘தகலல அடிகிடி எதுவும்
பட்றுச்சோ?!’ என்றுதான் அவன் சிந்கத இருந்தது…

“மாமா… ” என்றவளின் குரலில் இருந்தது ஆறுதலா இல்கல

ஆச்ேர்யமா என்று புரியாமல் சபாைது.

ஆைால் அவசரா அத்தகை சநரம் காத்திருந்தவகர சபால…

“அது உண்கமயாைா நல்லாருக்கும்ங்கறது என் விருப்பம்!”

என்றார் பட்கடை.

அவள் சகள்வியாய் பார்த்து நிற்க அவசரா… ”உன்ை

எங்கவீட்டு கபாண்ணாக்கிக்கனும்னு ஆகேப்பட்சடாம்… நானும்

தாமகரயும்… ஆைா அதுக்குள்ள என்கைன்ைசவா நடந்துருச்சு…
ஆைா ேத்தியமா உைக்கு ஒரு விசேஷம் நடக்கப் சபாகுதுன்ற

ேந்சதாஷத்துல தான் வந்சதாம்!” என்க முல்கலசயா விருட்கடை

நிமிர்ந்தார் தாமகரயின் முகம் காண…

அதில் கதாக்கி நின்ற சகள்விகய உணர்ந்த தாமகரசயா

109
ஆம் என்பதாய் தகலயகேக்க இது எதுவுசம பதியாத மைதுடன்
நின்றிருந்தான் மகிைன்.

முகியின் முகத்திசலசய பார்கவ பதித்து நின்ற

ஆைந்தசைா… விறுவிறுகவை கதிரவனிடம் விகரந்தார்.

நண்பனின் சதாள் கதாட்டவர் அவகரசய சகள்வியாய்

சநாக்க… முகம் முழுக்க ேந்சதகங்களுடன் கதிரவன்.

நடப்பகவகய கிரகித்து ககாள்ளசவ சில மணித்துளிகள்

சதகவயாய் இருந்தது மகிைனுக்கு. விஷயம் புரிந்த பிறசகா
மைதுக்குள் ஆபாயமணி அசுர சவகத்தில்…!!

‘கலஃப் என்ை மல்ட்டிபிள் ோய்ஸ் க்வஸ்டின்ைா?? ஒன்னு

இல்லன்ைா இன்கைான்னுனு!!… அதுவும் கல்யாணம்லாம்… அவ
இருக்கற ககாைப்பத்துக்கு இது சதகவயா??’ என்று பல
சகள்விகள் அவனுள்…

அசத சகள்விகள் கதிரவகை சூழ்ந்து நிற்க அகத உணர்ந்த

ஆைந்தசைா

“நான் ஒன்னும்… அவங்க கோன்ைதுக்காக சகக்கல கதிர்!!

முகி நான் தூக்கி வளத்த கபாண்ணுடா!! அவள நம்ம வீட்டுக்கு

கூட்டிட்டு சபாணும்னு நிகைச்சோம்… ஆைா அதுக்குள்ள அவங்க

110
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

சபசி… நிச்ேயம்வர வந்துடுச்சு… ” என்ற நண்பகைசய அவர்

பார்த்திருக்க அந்த பார்கவயில் இருந்த கலக்கத்கத உணர்ந்த

ஆைந்தசைா “ முகி தங்கமாை கபாண்ணு கதிரு!! நிச்ேயம்

அவளுக்கு இன்கைாரு வரன் வரும்… அதைால நான் கபரிய

மைசு பண்றதா மட்டும் நிகைச்சிராதடா” என்றுவிட கதிரவனின்

பார்கவ மககளயும் மகிைகையும் கதாட்டு மீண்டது.

அவர் விழிகள் இரண்டும் முல்கலகய நாட முல்கலசயா

இவகரசய பார்த்திருந்தார். எந்த கநாடி ஸ்ரீதரன் தன் மககள
பற்றி தவறாக விோரித்தான் என்று கதரிய வந்தசதா அந்கநாடிசய
அவகை தூக்கி வீசியிருந்தார் வருங்கால மாப்பிள்கள என்ற
மதிப்பிலிருந்து! முகிலினிசய ேமாதாைம் அகடந்திருந்தாலும்
அதற்குபின் முல்கல அந்த திருமணத்திற்கு ஒப்பியிருக்க
மாட்டார்!! என்ைதாை கல்யாணம் கல்யாணம் என்று மககள
நச்ேரித்தாலும்… அது மகளின் மைகத காயப்படுத்துகமனில்
தூக்கிகயறியவும் தயங்காத ேராேரி தாய்!!

சிவகாமி சபசியது மட்டுமின்றி… கூட்டத்தில் சிலரின்

கிசுகிசுப்பாை குரலின் சுவாரஸ்ய ககதகசள அவகர தடுமாறச்
கேய்திருந்தது!!

111
 “மகி…??” என்று கதாடங்கிய நண்பனின் சகள்வி புரிந்தவராய்

“கமாதல்ல நீங்க கோல்லுங்க” என்றிட இருவரின்

பார்கவயுசம முகி இடத்தில்…!!

பின்வாங்க முடியாத தூரத்திற்கு வந்துவிட்டதாய் உணர்ந்த

மகிைனுக்சகா பல குைப்பங்கள் மைதினுள் குமிழிட தந்கதயின்
சகள்வியில் நிமிர்ந்தவன் ஓர் கநாடி அவளில் தன் பார்கவ
பதித்தவைாய்… பின் ேம்மதமாய்…!!

தன் உத்தரவின்றி கவளிசயறிய வார்த்கதகளும்… அகேந்த

சிரத்கதயும்… தண்டிக்க வழியின்றி… நின்றிருந்தவனினுள்சளா பல
விைாக்கள்…!!

அப்பா அம்மா மாமா என்று அந்த அகறயில் இருந்த

அத்தகை சபரின் பார்கவயுசம அவளில் சதங்கியிருந்தது…

அவசளா கமௌைத்தின் பிடியில்… தீவிர சிந்தகையில்…

கமௌைம் எப்கபாழுதும் ேம்மதமாக மட்டுசம இருப்பதில்கல

அல்லவா?!!

அகத உணர்ந்தவராய் வாய்த்திறந்திருந்தார் ஆைந்தன்.

தன்னில் நின்ற பார்கவககள உணர்ந்திருந்தவளின் கண்கள்

112
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
தாய்… தந்கத என்று சுற்றி மகியிடம் வர… ஓர் கநாடி
நிதானித்தவள் ேம்மதமாய் தகலயாட்டியிருந்தாள்.

யாரும் அவர்ககள கட்டாயப்படுத்தவில்கல… அவர்கள்

நிகைத்திருந்தால்… நிச்ேயம் நிறுத்தியிருக்கலாம்
இக்கல்யாணத்கத…!! இருந்தும் அவர்கள் நிறுத்தவில்கல…

இருவரின் ேம்மதத்திக்காை காரணமும்… அவர்களுக்சக

கவளிச்ேம்!!!

இதுசவ ோதாரண சநரகமன்றால் “சஹ!!!” என்று துள்ளி

குதித்திருப்பர் ேஞ்சுவும் ஜீவனும். யுகாசவா முகிலினிகயசய

கவனித்திருந்தாள்.

அதன்பின் எல்லாசம கஜட் சவகம்தான்!! அன்றிலிருந்து

ேரியாய் மூன்று மாதத்தில் கல்யாணம் என்று முடிவாகிவிட…
முதலில் ஒருமாதிரி இருந்தாலும் விகரவிசலசய சவகலகள்
இழுத்துக்ககாள்ள இரு குடும்பங்களும் அவர்கள் வீட்டின் முதல்
விசேஷத்திற்காை ஏற்பாடுகளில் ஆைந்தமாய் ஈடுபட்டிருந்தைர்.

விறுவிறுகவை ஆக்ஷன்பட க்களமாக்ஸாய் அந்த மூன்று

மாதங்களும் கழிந்து… இன்று இசதா… இங்கு இந்த அர்த்த
இராத்திரியில் இருவரும்…!!

113
 ‘ஹ்ம்ம்ம்!!! சினிமால இந்த மாதிரி ஸீன் வரும்சபாகதல்லாம்
விழுந்து விழுந்து சிரிச்சேன்ல… எைக்கு சதகவதான்!! இசதா
இப்சபா மிஷ்கின் படத்துல வர்ற மாதிரி அர்த்த இராத்திரில
அகல விட்டாள்ல… உைக்கு சதகவதாண்டா!! உைக்கு சதகவ!!’
என்று அவகை வஞ்ேகையில்லாமல் வறுத்தவாறு கலாய்த்து
தள்ளிய மைக்குரகல அப்படிசய புறந்தள்ளியவைாய் நடந்தான்…
ஏசைா நிகைவுககள அகேசபாட்டவனின் இதழின் ஓரம் சலோய்
வகளந்திருந்தை…

இருள் சூழ் இரவின் அைகு அது அலாதியாைது…!!

அன்று அவள் அவன் அலுவலகத்துக்கு வந்ததுதான்

அவர்களிருவரும் ேந்தித்து சபசியது!! அதன்பின் ேந்திக்க
சநர்ந்தாலும்கூட கபரிதாய் ஒன்றும் உறவாடிவிடவில்கல!!
அவனும் அகைத்து சபேவில்கல… அவளும் அகைத்து
சபேவில்கல…

சவக எட்டுக்களுடன் நடந்தவர்கள் அந்த கமயின் சராட்கட

கநருங்கியிருந்தைர்…

114
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அத்தியாயம் 8
மங்கலாை கதருவிளக்கின் ஒளியில் நிம்மதி பிறந்திட அந்த
கமயின்சராட்கட கநருங்கியிருந்தைர் இருவரும்.

‘அப்பாடா!!!’என்று நிம்மதி கபருமூச்கோன்கற அவர்கள்

இழுத்து விடுமுன்சை அதற்கு எண்டுகார்ட் சபாட்டிருந்தது
அவர்கள் கண்டகாட்சி!!

சபருக்குதான் கமயின்சராட்! மற்றபடி இத்தகை சநரம்

நடந்து வந்த பாகதக்கும் இதற்கும் கபரிய வித்தியாேம்
ஒன்றுமில்கல… அகலமாை ோகலயும் கதரு விளக்ககயும்
தவிர்த்து.

‘மறுபடியும் கமாதல்ல இருந்தா…??!!’ என்ற மகியின்

மைக்குரல் சகட்சடா என்ைசவா தூரத்தில் மஞ்ேள் நிறத்தில்
விளக்ககான்று கண்சிமிட்டிச் கேன்றது.

“அகன்!” என்றகைத்தவளிடம் அவன் தன் கவைத்கத திருப்ப

அவசளா தூரத்தில் எகதசயா கவறித்தவளாய்… பார்கவகய

அங்கு பதித்து… இவகை அகைத்திருந்தாள்.

“அகன்! அங்க பாரு!” என்க அவன் பார்கவயும் அவளகத

115
கதாடர்ந்தை.

“அந்த பக்கம் சராட்டுக்கு சபாயிட்டா வண்டி எதாவது

கககடக்கும். வா” என்று நடக்கத் கதாடங்கியவளின் கககய

முதல் முகறயாக பிடித்து நிறுத்தியிருந்தான்.

முதல் ஸ்பரிேம்… பூக்கள் பூக்கும் தருணம் பாடும் நிகலயில்

அவர்களில்கல என்றாலும்… அதிரவுமில்கல!

திரும்பியவளின் கநறிந்திருந்த புருவமத்தியின் சகள்வியில்

ஒரு கநாடி ஒன்றும் புரியாமல் சபாைது அவனுக்கு! மாறாக,

“உைக்ககன்ை லூோ?? நீ பாட்டுக்கு வண்டிய நிறுத்தி

சகப்சபாம்ன்ற! இந்த நடுராத்திரில… எல்லாரும் ஒசரசபால

இருக்க மாட்டாங்க!” என்று படபடகவை அவன் கபாரிந்து தள்ள

கபாறுகமயாய் அவன்புறம் திரும்பியவசளா,

“கயஸ்!! எல்லாரும் ஒசரசபால இருக்கமாட்டாங்க

அகன்!”என்றவள் அசத வாக்கியத்கத திருப்பிச் கோல்ல அது

சவறுவிதமாய் ஒலித்து கதாகலத்தது மகிைனுக்கு.

‘இதுக்ககான்னும் ககாறச்ேல் இல்ல!’ என்றவனின் உள்ளம்

116
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
உகரக்க அவன் முகம் பார்த்து நின்றவசளா

“எைக்கு என்சமல நம்பிக்க அதிகம் அகன்! நமக்கு இப்ப

சவற ஆப்ஷன் எதாவது இருக்கா??” என்றவளின் சகள்வியில்

உணர்ந்தவைாய் ‘இல்கல’ எை தகலயகேத்தான்.

‘அப்பறகமன்ை??’ என்பதாய் அவள் அவன் இன்னும்

பற்றியிருந்த அவள் கரத்தில் பார்கவ பதிக்க அவள் பார்கவகய
கதாடர்ந்த அவன் பார்கவயில்… அப்கபாழுசத தான் அவள்
ககபற்றி நிறுத்தியிருப்பகத உணர்ந்தான்.

ஒரு ‘ஸாரி’ உடன் விலகிய அவன் கரத்கத பற்றி

உலுக்கிைாள் திடீகரை…

“அகன்!! அங்க பாரு லாரினு கநகைக்கசறன்… வா வா!!”

என்றவள் விகரய அவனும் அவளுடன் இகணந்துக்ககாண்டான்.

லாரி ஒன்கற கதாகலவில் அது வரும்கபாழுசத அவள்

கவனித்துவிட நிறுத்துவது ஒன்றும் அத்தகை கடிைமாய் இல்கல
அவர்களுக்கு!!

வண்டி நின்றுவிட… எட்டிப்பார்த்த ஓட்டுைரிடம் விகரந்தவள்,

“அண்ணா! கராம்ப அர்ஜண்ட்!! ஆஸ்பத்திரி சபானும்!

117
வண்டிசவற பஞ்ேராகிடுச்சு!” என்றவளின் வாக்கியத்தில் அவர்

சயாசிக்க மகிைசைா அதிர்ந்தான்.

‘ஹாஸ்பிட்டல்லா??!! யாருக்கு??!! என்ை??!!’ என்று சபாை

எண்ணத்கத இகடகவட்டிைார் அந்த ஓட்டுைர்.

“ேரிம்மா! ஏறிக்சகாங்க!!” என்றுவிட வண்டியிலிருந்த

மற்றவரும் இறங்கி பின்ைாடி ஏறிக்ககாள்ள… இருவரும்

ஏறியிருந்தைர் அந்த லாரியில்.

யாருக்கு… என்ை?? என்று பல விைாக்கள் அவனுள்

எழுந்தை…

லாரியின் விளக்ககாளியில் கண்கணதிசர ராட்ச்ேதைாய்

மரங்கள் காட்சியளித்தை…

அத்தகை அருகில் அவளிருக்க முடிந்தளவு சுற்றத்தில்

கவைம்பதிக்க முயன்றான். கேல்லும் பாகதகயை அவன் அலர்ட்
ஆறுமுகமாகசவ இருக்க அவசளா அகமதிசய உருவாய்…!!

ேற்று மனித நடமாட்டம் இருக்கும் இடத்திற்குள் லாரி

நுகைந்திருக்க…

“இங்கசய நிறுத்திக்சகாங்கண்ணா!!” என்றவள் சபண்ட்

118
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
பாக்ககட்டில் இருந்து தாள்ககள எடுத்து நீட்ட அகத சிரித்து
மறுத்தவசரா,

“நீசய ஏசதா அவேரம்னு கோன்சை! கமாதல அத பாருமா!”

என்றவரின் சிறு இதழ் வகளவுடன் அந்த லாரி கிளம்பியிருக்க

அவளுகரத்த ‘எல்லாரும் ஒசரசபால இருக்கமாட்டாங்க அகன்!’
ஞாபகத்தில் ஆடிை அவனுக்கு.

அவளுடன் இகணந்து நடந்தவன் நிகைவு வந்தவைாய்…

“யாருக்கு என்ை முகில்??” என்றான் பதற்றம் எட்டிப்பார்க்கும்

குரலில். அதற்குள் அந்த மருத்துவமகை வாயிலுக்சக அவர்கள்

வந்திருக்க அவனிடம் கண்ணகேத்தவளாய் முகப்பில் இருந்த
கபண்மணியிடம்… விோரிக்க அவள் விோரித்த விேயத்தில்
அவனுள்ளம் பதறியது!!

கவள்களச் சீருகடயிலிருந்தவர் உகரத்த அகறகய சநாக்கி

விகரந்தைர் இருவரும்.

வலது காலில் கபரிய கட்டும்… முைங்கக… கநற்றி எை

ஆங்காங்சக சில ப்ளாஸ்த்திரிகளுமாய்… அந்த படுக்ககயில்
கிடந்த யுக்தாகவக் காண காண அவகள நாலு அப்பாவது
அப்பிவிடசவணும் என்ற ஆசவேசம எழுந்தது முகியினுள்!

119
ஆைால் ஏசைா எல்லாம் ஓர் கநாடிசய அவகள அப்படி பார்த்த
மறுகணம் கால்கள் இரண்டும் அவளிடம் விகரந்திருந்தது.
கண்களில் கண்ணீர் குளம்கட்டியிருக்க.

அவகளசய ஆறுதலாய் பார்த்திருந்த யுக்தாசவா அவளுக்கு

பின்ைால் தன்கைசய அதிர்ந்து பார்த்துக் ககாண்டிருந்த
மகிைகைக் கண்டு அதிர்ந்தாள்.

அவள் அவகை பார்க்க அவளிடம் விகரந்தவசைா…

”என்ைாச்சு யுகி??!! எப்படி??!!… ” என்றவனுக்கு வார்த்கத

பஞ்ேமாைது அவள் கிடந்த சகாலம் கண்டு.

அவன் சகள்வி எதுவும் அவள் கருத்தில் பதியவில்கல! ஏன்

அவள் நிகலக்கூட மறந்துவிட அவர்கள் இருவகரயும் மாறிமாறி
பார்த்தவசளா,

“என்ை பண்ணி வச்சிக்கீங்க கரண்டு சபரும்??!!” என்றவளின்

குரல் நிதர்ேைத்கத உணர்ந்தவளாய் அதிர

முகிசயா “நீ என்ை பண்ணி வச்சுருக்க யுகா??!!” என்றாள்

அதட்டலாய். அகத கவனியாதவளாய்… “நாகளக்கு காகலல

கல்யாணத்த வச்சுட்டு… கரண்டு சபரும் என்ை

120
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
விகளயாடறீங்களா?? நீங்க மண்டபத்துல இல்லன்னு மட்டும்

கதரிஞ்சுதுைா… ” என்றவகள இகடகவட்டிைாள் முகி

“எந்த கல்யாண வீட்டுலயாவது… கபாண்ணும்

மாப்பிள்களயும் சேர்ந்து ஓடிப்சபாவாங்களா??… ”என்றுவிட

யுகாசவா

“சீரியஸ்ைஸ் கதரியாம சபோத முகி!” என்று அதட்டிைாள்

மற்றவகள.

“நீதான் சீரியஸ்ைஸ் புரியாம சபேற யுகி! எைக்கு இங்கதான்

வர்சறாம்னு கதரியாது! அதுவும் உைக்கு… உைக்கு இப்படினு

கதரிஞ்சிருந்தா இவ்வசளா சலட்டாகிருக்காது நாங்க வர்றதுக்கு!!”

என்றது நம் அகமகிைசை!!

இந்த மூன்று மாத இகடசவகளயில் முகியிடம் சபசிைாசைா

இல்கலசயா அவகள தவிர அவகளச் சேர்ந்த மற்ற
எல்சலாருடனும் கநருக்கமாகியிருந்தான்.

“என்ை ண்ணா??! நீங்களுமா? இதுக்குதான் நான் கால்

பண்ணசவ கூடாதுனு கநைச்சேன்! ஆைா யாருக்காவது

121
இன்ஃபார்ம் பண்ணனும்னுதான் இவளுக்கு கூப்சடன்… ஆைா

இப்படி… ” என்றவள் இழுக்க மகிைசைா…

“அண்ணானுதாசை கூப்பிடற?? அப்சபா நான் வராம யார்

வருவா??!” என்றுவிட

அவனுகரத்த வார்த்கதகள் அவனுக்கு எப்படிசயா ஆைால்

அது யுக்தாவின் உள்ளத்தின் ஆைத்கத கதாட்டு மீண்டை…

கண்கள் கலங்கிவிட அகத மகறத்தவளாய்… ” தாத்தாக்கு

ஒடம்பு ேரியில்ல… காய்ச்ேல் திடீர்னு கராம்ப அைத்த

ஆரம்பிச்சிட்டாங்க… பக்கத்துவீட்லயும் யாருமில்ல… எல்லாரும்
திருப்பதி சபாயிருக்காங்க… எதுத்த வீட்டுல ஒரு அக்காவும்
அவங்க அம்மாவும் மட்டும்தான். அவங்கள பாட்டிக்கு துகணக்கு
வச்சிட்டு பக்கத்துல… கமடிக்கல் எதுவுசம ஓபன்ல இல்ல…
ககாஞ்ேம் தள்ளி கமயின்சராட்டுகிட்ட வண்டிய
திருப்பும்சபாதுதான் கீை ககடந்த கல்ல கவனிக்கல… வண்டி
ஸ்கிட் ஆகிருச்சு… யாருசமயில்லாத சராடு சவற… ஓரளவு
கான்ஷியஸ்ைஸ் இருக்கும்சபாசத ஆம்புலன்ஸ்க்கு கூப்ட்டுட்சடன்
முகி… அப்புறம் இங்க வந்து ட்ரீட்கமண்ட் எடுத்துட்டுதான்
உைக்கு கூப்ட்டு கோன்சைன். பாட்டிட்ட கோன்ைா கராம்ப

122
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
பயந்துருவாங்கண்ணா… அதான் இவகிட்ட கோல்லி யாகரயாவது
அனுப்ப கோல்லலாம்னு கநைச்சேன்… ஆைா இப்படி இவசள

ககளம்பி வருவான்னு நிகைக்கல… ”

“என்ை.யுகா நீ??!! உன்ை எவன் வண்டிகயடுத்துட்டு அந்த

சநரத்துல தனியா சபாக கோன்ைது?? இசதாட சபாச்சு… கபருோ

எதாவது ஆகிருந்தா என்ை பண்ணிருப்சபன்?? ககாஞ்ேமாச்சும்
அறிவிருக்கா உைக்கு?? மத்த விஷயத்துலலாம் கபாறுகம
எருகமங்கறரல! ஒரு வார்த்கத கோல்லிருந்தா சவற எதாவது

ஏற்பாடு பண்ணிருப்சபன்ல??!!” என்று கபாரிந்தவளினுள்சளா

இன்னுசம நடுக்கம்தான்! ஆளில்லாத ோகலயில்…

கிட்டத்தட்ட சுயநிகைவில்லாமல் இருந்திருக்கிறாள். எப்படிசயா
ஆம்புலன்ஸுக்கு அகைத்துவிட்டாள்… இருந்தும்… எத்தகை
எத்தகை கேய்திககள ஒருநாளில் அவள் கடக்கிறாள்…??!
நிகைக்க நிகைக்க உள்ளம் உதறியது முகிலினிக்கு!

ஏசைா… அந்த ‘எல்லாரும் ஒசரசபால இருக்கமாட்டாங்க!’

அவளுக்கு சதான்றசவயில்கல!

“என்ை என்ை பண்ண கோல்ற முகி. ராஜன் அங்கிள் ஊர்ல

இல்ல… இல்லாட்டி அவங்கசள வந்து பாத்துட்டு சபாயிருப்பாங்க.

123
எைக்கு அந்த சநரத்துல சவகறதுவுசம சதாணல முகி! எைக்குனு
இருக்கறது நீங்கல்லாம்தான்! தாத்தாக்கு ஒடம்புக்கு முடியல…
நீயும் என்கூட இல்ல… உண்கமலசய கராம்ப கடன்ஷைாகிட்சடன்
முகி! எைக்கு உன்ை கதாந்தரவு பண்ணவும் மைசு வரல… ஆைா
தாத்தா பாட்டிக்கு அடுத்து எைக்குனு நீதாசை இருக்க… அதான்

உைக்கு கூப்பிட்சடன்!” என்று கண்ணில் நீர்வழிய உகரத்தவகள

கண்ட முகிலினியின் முகமும் அகதசய பிரதிபலிக்க அவசளா,

“ஆஸ்பத்திரி அடிவிைாதுங்கற திமிருல சபேறீயா??!! ேப்பு

ேப்புனு வச்சுருசவன்!! இனி இப்படி சபசிைா!! ஒழுங்கு

மரியாகதயா வாய மூடிட்டு இருந்துரு!! இல்ல சபஷன்ட்டுனுகூட

பாக்கமாட்சடன்!! கவளுத்துருசவன்!!” என்று வீம்பாய் வாய்

மிரட்டிைாலும் கண்கள் ஏசைா கசிந்தை அவளுக்கு…

அகத கண்டுக்ககாண்டவைாய்… இருவருக்கும்

தனிகமயளித்து டாக்டகர பார்த்துவிட்டு வருவதாக அங்கிருந்து
அகன்றான் மகிைன்.

“ஸாரி முகி… ”

“கவளக்குமாறு!!”

124
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

“ஏற்கைசவ ஒடம்பு ேரியில்லாத புள்களய ஏன் திட்டற!”

என்றவள் பாவமாய் சகட்க மற்றவசளா

“சஹ! என்ைாச்சு?? வலிக்குதா?? என்ை பண்ணுது??” என்று

பதறிைாள்.

“அகதல்லாம் ஒன்னுமில்ல… ” என்றவள்

“உைக்கு மகி அண்ணாவ கராம்ப பிடிக்கும்ல முகி??” திடீர்

சகள்வியில் அதிர்ந்தவளாய் முகிலினி இருக்க யுக்தாசவா… “நான்

கவனிச்சேன்! கமாத தடவ எங்சகஜ்கமண்ட் ஃபிக்ஸ் ஆைப்சபா நீ

நீயாசவ இல்ல! கராம்ப அகமயாகிட்ட… ஆைா மகிண்ணாசவாட
கல்யாணம் ஃபிக்ஸ் ஆைதுக்கு அப்புறம்… நீ நீயாதான் இருக்க!…

” என்க

“இப்சபா இது கராம்ப முக்கியம்! தாத்தா இப்சபா

எப்படியிருக்காங்க??” என்று அவள் சபச்கே மாற்றிைாள் அகத

உணர்ந்தும்… “நான் கோன்சைன்ல அந்த அக்காசவாட அம்மா…

கஷாயம் வச்சு குடுத்தாங்களாம்… இப்சபா பரவால்லனுதான்

125
கோல்றாங்க… நான் எகதயும் அவங்கட்ட முழுோ கோல்லல்ல”

என்றவள் கட்கட சுட்டிக்காட்டியவளாய்.

“பயப்படுவாங்க முகி” என்றாள்.

ஒரு ‘எக்ஸ்க்யூஸ் மீ’உடன் உள்சள நுகைந்தான் மகிைன்.

“டாக்டர்ட்ட சபசிட்சடன்! நாகளக்கு வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு

சபாயிரலாம்னு கோல்லிட்டாங்க… ஆைா கால் எலும்பு சேருற

வகரக்கும் அகேயக்கூடாதுனு கோல்லிருக்காங்க!” என்றுவிட

யுக்தாவின்.முகம் சுருங்கிவிட்டது.

“பாத்துக்கலாம் யுகா!” என்றவளிடம்… “அப்சபா உங்க

கல்யாணத்துக்கு வர முடியாதுல… ” என்க முகிலினிக்கும்

ஒருமாதிரி ஆகிப் சபாைது!

அவளுக்கு இருக்கும்.ஒசர சதாழி… உயிர்நட்பு!! என்று சபாை

மைகத பிடித்திழுத்தவசளா நிலகமகய ேரிகேய்யும்கபாருட்டு…

“இப்சபா கிளம்புைாதான் நாங்கசள எங்க கல்யாணத்துக்கு

சபாக முடியும்!! சஸா நீ லா லா லா பாடாமா குடுத்த மாத்தகரய

முழுங்கிட்டு கவுந்து படுத்துரு!! “ என்றிட அவள் கோல்லிய

126
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
விதத்தில் முதலில் சிரித்துவிட்டவள் பின் அதுதான் உண்கம
என்று உகறக்க அவகள கிளப்பும் முயற்சியில்…

அவளுக்கு சவண்டியகவ எல்லாம் வாங்கி கவத்தவர்கள்

அவளிடம் கோல்லிக் ககாண்டு கவளிசயறிைர்.

அப்கபாழுசத மணி மூன்கற கதாடவிருக்க… “தாத்தாக்கு… ”

என்று கதாடங்கியவகள தடுத்தவன்

“என் ஃப்கரண்ட் டாக்டர்தான்! அவன் அப்சபாசவ சபாய்

பார்த்துட்டான் முகில்!! தாத்தாக்கு ஒன்னுமில்ல! அவங்க

கபர்ஃகபக்ட்லி ஆல்கரட்!” என்றவனின் முகத்தில் ஆறுதலாய் சிறு

புன்ைகக.

“தா… ” என்றவள் வாய்த்திறக்க அகத தடுத்து நிறுத்தியது

அவள் வாட்சில் இருந்து வந்த அந்த பீப் ேத்தம்! மணி மூன்கற

கதாட்டிருந்தது!

இன்னும் ஒரு மணிசநரம்கூட இல்கல அவர்களுக்கு!

“சலட்டாச்சு முகில்!! நடக்க ஆரம்பிச்ேரலாம்! ராசஜஷ வண்டி

எடுத்துட்டு வர கோல்லிருக்சகன்… “ என்றிட இருவரும் நடக்கத்

127
கதாடங்கிைர்.

நிகைவு வந்தவைாய் கபயிலிருந்த ோக்கலட் பாகர எடுத்து

அவளிடம் நீட்டிைான் மகிைன். அவள் புரியாமல் பார்க்க,”

இவ்வசளா சநரம் முழிச்சிருந்தா பசிக்கும்! எப்படியும்

மண்டபத்துக்கு சபாை ஒடசை ோப்பிட சநரமிருக்காது!…

கடன்ஷன் சவற!” என்றவனின் வார்த்கதகளில் ஏசைா உள்ளம்

முழுகமயிலும் குளுகமயாய்!!

“தாங்க்ஸ்ஸ்!!” என்று கபற்றுக் ககாண்டவள் அவகைப்

பார்க்க, “இங்க இதுதான் ககடச்ேது முகில்” என்றான்

ோதாரணமாய்.

ராப்பகர பிரித்தவள் பாகர ேரிபங்காய் பிரித்து அவனுக்கு

பாதிகய ககாடுக்க மறுக்காமல் வாங்கிக் ககாண்டான் மகிைன்.

அவனுக்கும்தாசை பசிக்கும்? அவனுக்கு பசிக்கசபாய்தாசை

அவளுக்கும் பசிக்கும்னு நிகைச்சுருக்கான்! என்றுதான்
சதான்றியது அவளுக்கு.

சில்கலை காற்றும்…

விடியாத சவகளயும்…

128
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
சின்ை நகடயுகமை…

சில்லிடும் அனுபவகமான்கற

இருவரும் அனுபவித்தும்… அனுபவிக்காத நிகலயில்…!!!

ேற்றும் தூரம் நடந்தவர்கள் ராசஜஷ் அவைது கபக்கில்

வந்துவிட இருவரும் ஏறிக் ககாண்டைர்.

வண்டிசயாட்டிக் ககாண்டிருந்த ராசஜசஷா “என்ைாச்சு மகி??”

என்க

“ஒன்னுமில்ல ராஜி சின்ை ப்ரச்ேகைதான்…

ேரியாகிடுச்சு!!”என்றான் மகிைன்.

“என்ைதான் இருந்தாலும்… இப்படி கல்யாணத்துல இருந்து

ஓடிப்சபாறது… எைக்ககன்ைசமா ேரியாபடல மகி!” என்றதுதான்

தாமதம். சகட்டிருந்த இருசவரும் இருசவறு பாவகையில்!!

முகிலினி வரத்துடித்த சிரிப்கப அடக்கியபடி இருக்க

மகிைசைா தகலயிலடித்துக் ககாள்ளாத குகறயாக, “நான்

எப்சபாடா ஓடிசைன்??” என்றான்

129
 “அப்சபா… ” என்ற ராசஜஷின் குைப்பத்கத கண்டவசைா

கவளிப்பகடயாகசவ தகலயிலடித்துக் ககாண்டான்.

“எந்த மாப்பிள்களயாவது கல்யாணப்கபாண்சணாட

ஓடுவாைாடா??” என்று காய பட்கடை ரியர்வ்யூ மிரரில்

முகிலினியின் முகத்கத உற்று சநாக்கிைான் ராசஜஷ்.

“சஹா… அதிகமா பாத்ததில்லலியா… ஸாரி சிஸ்டர்!” என்றான்

அேடுவழிய.

‘எங்க நாசை அவள அதிகம் பாத்ததில்ல… ’என்ற மகிைனின்

கமன்ட் வாய்ஸ் கவளிசய சகட்டிருக்க வாய்ப்பில்கலதான்.

“அப்பறம் என்ைதான் மகி ப்ரச்ேகை??” என்ற நண்பனிடம்

பிறகு கோல்வதாக கோல்லியவன் மூச்சுவிட அதற்குள் அடுத்த

சகள்வியுடன் ராசஜஷ்!

“மகி! எந்த வழியா சபானும்??” என்று விைவியவன் பின்

அகமதியாகிைான்.

கமயின்சராட்டில் இருந்து பிரிந்துச் கேன்ற ோகலயில் வண்டி

திரும்பிய கணத்தில் நின்றுவிட… மகிைனுக்சகா… ’யாசரா நமக்கு

130
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
சூனியம் வச்சுட்டானுங்க சபால!’ என்றுதானிருந்தது.

என்ை ப்ரச்ேகை?? என்று புரியாமல் முகிலினியும் மகிைனும்

கீழிறங்கிவிட… வண்டியில் அமர்ந்தபடிசய எகதசயா தீவிரமாய்
சயாசித்திருந்த ராசஜஷ் கபட்சரால் டாங்கக பார்த்துவிட்டு…

“கபட்சரால் இல்ல மகி… ” என்று அடுத்த குண்கட தூக்கிப்

சபாட்டிருந்தான்.

“என்ை ேஞ்சு குண்ட தூக்கிசபாடற???!!!” என்ற ஜீவனின்

வாயில் கககவத்து மூடியவசைா…

“ஷ்! ஜீவா இன்னும் சபாகல… ஆைா முகிய எழுப்பனும்னு

அம்மா அத்கதட்ட கோல்லிட்டிருந்தாங்க!… பத்து நிமிஷமாவது

ஆகும் அவங்க சபாய் கதவ தட்ட!” என்க ஜீவசைா…

“தட்டிட்டா??” என்றான் திகிலாய்

“நம்மள தட்டிருவாங்க!” என்ற ேஞ்ேயகைக் கண்டவசைா…

“ச்சே ச்சே! அப்படிகயல்லாம் ஒன்னுமாவாது! அண்ணி

வந்துருவாங்க சீக்கிரம்!! பீ பாஸிட்டிவ்!!” என்க மற்றவசைா

131
 “வந்தாத்தாண்டா அண்ணி!!!… பாஸிட்டிவ்வா?? எல்லாம்

அந்த தூங்குமூஞ்சி வித்யா எழுந்துக்கற வகரக்கும்தான்! அவ

மட்டும் எழுந்திரிச்சு முகி ரூம்ல இல்லன்னு கோல்லிட்டா… ”

“அகதல்லாம் ஒன்னுமாகாது! பாத்துக்கலாம் ேஞ்சு!!”

என்றவனின் தாகடகய பிடித்து திருப்பி “அங்க பாரு!” என்றான்

ேஞ்ேயன்.

அவன் கோன்ைது சபாலசவ வித்யா கண்களிரண்கடயும்

கேக்கி தூக்கம் ககலந்தவளாய் வந்துக் ககாண்டிருந்தாள்.

அவகளக் கண்டவர்களுக்சகா பகீகரன்றாைது!

கடகடகவை கணக்கிட்ட ஜீவன் ேஞ்ேயனிடம், “பங்கு அவள

அமுக்கிரு!!” என்க மற்றவசைா…

“சடய் அது என் அத்த கபாண்ணுடா!!” என்று அலறிைான்.

“அத்கதயா இருந்தாலும் நமக்கு சவற வழி இல்லடா!” என்று

கக விரித்தவகைக் கண்ட ேஞ்சுசவா

“சடய்! ஏற்கைசவ அவளுக்கு நான் அவ பின்ைாடி

132
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

ஒத்கதயடி பாகதயில பாடறதா கநைப்பு!! நீ சவற ஏண்டா… ”

என்று அலுத்துக்ககாள்ள ஜீவசைா…

“வேதியா சபாச்சு! கவளில கூட்டிட்டு சபாய் ப்ரசபாஸாவது

பண்ணித் கதாகலடா! “ என்றான் அவகை விரட்டும்

எண்ணத்தில்.

“சடய்ய்ய்!!” என்ற மற்றவனின் அலறிலிசலசய தான் என்ை

கூறிசைாம் என்று உகறக்க…

“பக்கத்துல வந்துட்டாடா! சீக்கிரம் சீக்கிரம்!!” என்க இவன்

எப்படி அகைத்து சபசுவது என்று எண்ண அவசளா அவனிடசம

வந்து நின்றாள்.

“ேஞ்சு! முகிக்கா எங்க??” என்று விைவ பக்கத்தில் நின்ற

ஜீவனுக்கு கபாகறசயறாத குகற!!

“… முகி… முகி அவ ஃப்கரண்சடாட சபசிட்டிருக்கா வித்யா!”

என்றான் ேமாளிப்பாய்.

ஜீவசைா கண்களாசலசய அவனுக்கு ஆயிரம் அவார்டுககள

அள்ளி வீசியிருக்க அடுத்த சகள்விகய இறக்கியிருந்தாள் வித்யா.

133
 “எங்க இருக்காங்க??” என்றவளிடம் இம்முகற ேற்று

நிதாைமாகசவ… “பின்வாேல்ல இருக்கா வித்யா” என்றான்

சகஷுவலாய்… அப்படிதான் காட்டிக்ககாண்டதாக நிகைத்தான்.

ஆைால் எல்லாம் அவள் பின்வாேகல சநாக்கி ஓகரட்டு

எடுத்து கவக்கும்வகரதான்.

“எங்க சபாற நீ??” என்றவகைசய விசைாதமாய் பார்த்தவள்

“அக்கா பின்ைாடிதாசை இருக்காங்க?!” என்றாள் சகள்வியாய்.

“ஆமா!… ஆமா!! பின்ைாடிதான் இருக்கா!”

“அதான் பாக்கசபாசறன்” என்று அவள் நிற்க

“நான்தான் கோல்சறன்ல அவ ஃப்கரண்சடாட

சபசிட்டிருக்கானு! ஏற்கைசவ அவ ஃப்கரண்ட் கவளியூர்ல இருந்து

வர முடியலங்கற சகாவத்துல சபசிட்டிருக்கா! இதுல நீ சவற

சபாைா… “என்றிழுத்தவன் வித்யா குைம்புவகத

கண்டுக்ககாண்டவைாய்…

“டீ குடிச்சியா வித்யா???” என்றவன் அவள் இல்கலகயை

134
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
தகலயகேக்கவும்.

“என்ை வித்யா?! அத்கத உைக்காக கவய்ட் பண்ணிட்டு

இருப்பாங்க!” என்க

அவனிடம் “ம்ம்ம்” என்று தகலயகேத்தவள் இருவகரயும்

ஒரு பார்கவ பார்த்துவிட்சட அகன்றாள்.

“கலக்கிட்ட ேஞ்சு!!!” என்ற ஜீவனின் தகலயில் எகத தூக்கி

வீேலாம் என்று பார்த்தான் ேஞ்ேயன்.

“உன்கைகயல்லாம் நம்பி கூப்பிட்சடன் பாத்தீயா!!! எம்புத்திய

கேருப்பாசலசய.அடிச்சுக்கனும்!!” என்று கவட்டவா குத்தவா என்று

பார்த்து நின்ற மகிைனிடம்.

“கல்யாண மாப்பிள்கள கேருப்பாலலாம் அடிச்சிக்க

கூடாதுடா!” என்க மகிைசைா பார்கவயாசல அவகை அடித்து

கவளுத்திருந்தான்.

“வா முகில்!” என்று முகிலினியின் ககபற்றியவன்

இரண்கடட்டு எடுத்து கவக்க

135
 ராசஜசஷா “மகி கபக்கு??” என்றான் ேந்சதகமாய்.

“ம்ம்ம்… உருட்டிட்டு வா!!! முஹூர்த்ததுக்குள்ள நீ

மண்டபத்துல இருக்கற!!!” என்றவன் அவகளயும்

அகைத்துக்ககாண்டு விறுவிறுகவை நடக்க

பின்ைால் தகலகய திருப்பிய முகிலினிசயா ராசஜகஷப்

பார்த்து புன்ைககத்தவளாய் திரும்பியிருந்தாள்.

பாதி தூரம் கடந்திருந்தவர்கள் நின்றுவிட அடக்கமாட்டாமல்

சிரித்தாள் முகிலினி… “அய்சயா பாவம்! நீ கூப்பிட்ட ஒடசை

வந்தாங்க! இப்படியா திட்டுவ??” என்றுகரத்தவள் பின் “ஆைா

அகன் நீ சகாவப்பட்டா கேம காகமடியா சபேற!!” என்றுவிட

அவசைா முகறக்க முயன்று சதால்விகயத் தழுவியவைாய்

சிரித்துவிட்டான்.

அவனுக்கு இந்த முகிலினியும் புதியவள்!! ஒவ்கவாரு

ேந்திப்பிலும் ஒவ்கவாரு அவதாரமாய் எடுக்கிறாசள என்று முன்பு
அவன் சயாசித்ததுண்டு… ஆைால் இன்று… முதலில் சவண்டசவ
சவண்டாம் என்று நிகைத்தது இப்கபாழுது பிடித்துவிடுவதுசபால்…
தன் கல்யாணத்கதவிட தன் சதாழியின் நலனுக்கு முக்கியத்துவம்

136
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
ககாடுத்து… அவள் கிளம்பியதாகட்டும்… ஆஸ்பத்திரில்… ேப்பு
ேப்புனு வச்சுருசவன்… என்று யுக்தாகவ மிரட்டியதாகட்டும்…

விறுவிறுகவை ஓட்டமும் நகடயுமாய் வந்தவர்கள் அந்த

க்ரில் சகட்கட பார்க்க அதுசவா பூட்டப்பட்டிருந்தது!

சுற்றுமுற்றும் தன் பார்கவகய சுைலவிட்டவனின் பார்கவயில்

கட்கடச்சுவகரான்று விை அங்கு விகரந்தான்.

முதலில் ஏறியவன் ஒரு காகல உள்சளயும் மற்கறான்கறயும்

கவளிசயயுமாய் சபாட்டுக்ககாண்டு அவளுக்காக கக நீட்ட
நீண்டிருந்தவனின் கரம் பற்றியவளாய் ஒரு காகல அழுத்தி
ஏறிவிட அந்தப்பக்கம் உயரம் ேற்று அதிகமாய் இருக்க முதலில்
கீசை குதித்து இறங்கியவன் அவள் இறங்குவதற்காய் நின்றபடிசய
சுற்றுமுற்றும் பார்கவயிட்டான்.

முதலில் தன் கேருப்கப கைட்டி.கீசை சபாட்டவள்

குதிப்பதற்கு வாகாய் திரும்பி அமர முயல அதற்குள்
ேமயல்கட்டின் பின்புறமாய் முல்கலயின் தகல கதரிய… அவர்
வருவகத கவனித்துவிட்டவைாய்…

“முகில் சீக்கிரம்!! அத்த வர்றாங்க!!!” என்று மகிைனும்

அவேரப்படுத்த. ஏற்கைசவ குதிக்கத் தயாராய் இல்லாமல்

அமர்ந்திருந்தவள் இவன் பதறிய விதத்தில் குதித்துவிட
137
கதாப்கபை அவன் காலிசலசய குதித்து தடுமாறி விழுந்திருந்தைர்.

“”ஸ்ஆ!!!” என்று கபாறுக்க முடியாத வலியில் அவன் கத்த

முற்பட அவன் வாயில் கக கவத்து தடுத்தவளாய் அவள் இதழில்

ஒற்கற விரல் கவத்து ‘ஷ்!!’ என்றிருந்தாள்.

முல்கல அடுக்ககளக்குள் நுகைந்துவிட அப்கபாழுதுதான்

அவளுக்கு மூச்சே வந்தது!

ஆசுவாேமாய் அவளிருக்க அவசைா… ”ராட்ச்ேஸி!! காலுல

மிதிச்ேது மட்டுமில்லாம இப்சபா ேங்குல ககய வச்சு அமுத்தி

என்ை ககால்ல பாக்கறா!!!” என்ற கமண்ட் வாயிஸ் இம்முகற

ேத்தமாய் கவளிவந்துவிட…

முதலில் சகாபகமைப்பார்த்தவள் பின்சப தான்

உண்கமயிசலசய அவன் கழுத்தில் கககவத்து அழுத்தியபடி
இருப்பது புரிய… உருண்டு விலகியவள் எழுந்துக் ககாண்டு
அவகைழுவதற்காக கக நீட்டிைாள்.

இடது கால் விண்கணன்று வலிக்க ஒருவாறு ேமாளித்தவைாய்

எழுந்தான்.

அவகை ககதாங்கலாக பிடித்தவள் இரண்கடட்டு எடுத்து

138
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
கவக்க… அத்தகை சநரமும் மண்டபத்தின் நாலாபுறமும்
கண்காணித்துக் ககாண்டிருந்த ஜீவனும் ேஞ்ேயனும் இவர்ககள
கண்ட கநாடி… மைதுக்குள் ஊ… ல… ல… லா… பாட
ஓடிவந்திருந்தைர்.

“எங்க முகி சபாை?? ஃசபான் எடுக்கறதுக்கு என்ை??” என்று

சகள்விககள அடுக்கிய ேஞ்சுவிடம் “அப்புறம் கோல்சறன் ேஞ்சு!!

யாரும் சதடகலசய??” என்க அவசைா “நீ சவற! உைக்கு சவற

ஆசள கககடக்ககலயா?? கூட தங்க வச்சுக்க… அம்மாவ கூட

ேமாளிச்சிருசவன்… ஆைா இந்த வித்யாவ… கஹலி
இம்சபாஸிபிள்!! இப்பதான் அம்மாட்ட நீ ஃப்கரண்ட்டுட்ட

சபசிட்டிருக்கதா கோன்சைன்!… ”

“மகி யாரும் வர்றதுக்கு முன்ைாடி ரூமுக்கு சபாயிருசவாம்!

இல்ல ப்ரச்ேகையாகும்!” என்ற ஜீவனிடம் தகலயகேத்தவன்

அவனுடன் இகணந்து நடந்தான்.

“ஏன் ஒரு மாதிரி நடக்கற!??” என்ற ஜீவனிடம்

“அம்பது கிசலா அரிசி மூட்கட ஒன்னு காலுல

139
லாண்டாகிடுச்சு! “ என்று புலம்பியவைாய் முன்சைற…

“அதான் அண்ணி கக தாங்கலா பிடிச்சிருந்தாங்களா??”

என்றான் ஜீவன்

‘கால ஒடச்ேசத அவதாசை!!’ என்ற எண்ணகமை அகத

அப்படிசய அமிழ்த்தியவைாய் அகறகய சநாக்கி நடந்தான்.

“உன்கைய எங்ககல்லாம் சதடறது??” என்று வந்த

முல்கலயிடம்…

“இல்லம்மா… ஃசபான்… ” என்றவள் கதாடங்க… அவசரா

“ேஞ்சு கோன்ைான்! ேரியா தூங்ககலயாடா?? கராம்ப டயர்டா

கதரியற… காபி குடிச்சியா?? இரு ககாண்டாசறன்!!” என்று

சகள்வியும் நாசை பதிலும் நாசை சரஞ்சிற்கு அவளுக்கு

சிரமமின்றி அவசர சகள்வியும் சகட்டு அதற்கு அவசர பதிலும்
கோல்லிவிட… சிக்கலின்றி சபாைது அவளுக்கு!!

படிசயறியவளின் மைதுக்குள் இருந்தகதல்லாம் ஒன்சற!

“கல்யாணசம சவண்டாம் என்று இருந்த தாைா இன்று இந்த

கல்யாணத்கத காப்பாற்ற ஓடிவந்தது!??”

140
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
"புது மாப்பிள்களக்கு நல்ல சயாகமடா…

அந்த மணமகள்தான்

வந்த சநரமடா… " என்ற பாடல் வரிகள் அந்த மண்டபத்கத

நிரப்பியிருக்க

'எல்லாம் என் சநரமடா!!!' என்று புலம்பியபடி அவைருகில்

மணக்சகாலத்தில் அமர்ந்திருந்தவகள பார்த்தான் அவன்…
அகமகிைன்…!!

அத்தகை சநரம் அவன் இடது காலின் வலியிைால் ஏற்பட்ட

எரிச்ேலில் இருந்தவன் பக்கத்தில் மணக்சகாலத்தில்
அமர்ந்திருந்தவகளக்காண… அவளும் அவகைதான்
பார்த்திருந்தாள்.

ஒருவகர ஒருவர் பார்த்திருந்த இருவருள்ளும் இைம்புரியாத

நிம்மதியுணர்கவான்று எை எங்கிருந்சதா வந்து எதிர்பாராமல்
உரசிய கதன்றலாய் இதழ்களில் சிறு கள்ளச்சிரிப்கபான்று தாமாய்
மலர்ந்திருந்தது இருவரிலும்!!

மணவாழ்வின் கதாடக்கமாை அந்நிகழ்வின் ஒவ்கவாரு

கநாடியும்… மகிழ்ச்சியில் கதாய்த்த மணித்துளிகளாய்… அவர்கசள
அறிந்திரா தருணம் கதகவ தட்டிய குதூகலத்கத
ககயில்பிடித்தவர்களாய்… அத்தகை மகிழ்வும்… கபற்சறார்களின்

141
கநகிழ்வுமாய்…

ஆர்ப்பாட்டமாய் நடந்சதறியது அவர்களின் கல்யாண

கச்சேரி…

இரவு சநரத்திற்சக உரித்தாை குளுகமயும்… வானில்

ஆங்காங்சக கண்சிமிட்டும் நட்ச்ேத்திரங்களும்… கவள்ளி தகடாய்
மின்னும் நிலவும்… தனிகமயின் இனிகமயுகமை அந்த அகறயின்
பால்கனியில் நின்று விட்டத்கத கவறித்திருந்தான் மகிைன்…!!

இன்னுசம அவைால் நம்ப இயலவில்கல அவனுக்கும்

முகிலினிக்கும் கல்யாணமாகிவிட்டகதை… சநற்கறய இரவிலிருந்து
நடந்தகவ எகதயும் அத்தகை சுலபமாக எடுத்துக் ககாள்ள
கூடியகவ அல்லசவ!?

இன்னும் அவனுக்கு ஆச்ேர்யசம!!

ஃப்கரண்ட்டுக்கு ஒன்னுன்ை ஒடசை… எவ்வசளா கபரிய

ரிஸ்க் அது?!! அதுவும் அந்த சநரத்துல… நான்
பாக்கலன்ைா…???? அவள் ேமாளித்திருப்பாள்தான்… இருந்தும்…
என்சறாடிய எண்ணசம அவகை உலுக்கியது!! மைசமா அதன்
சபாக்கில் சபாய்க்ககாண்டிருக்க ஏசைா பாதி வழியில்
ககப்பிடித்து ஓடிவந்தவள் நின்று கடகடகவை சிரித்த அவளின்
முகசம நிகைவில் வந்து அவன் இதகை சிறிதாய்

142
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
வகளத்திருந்தது!!

அவன் எண்ணத்தில் நிகறந்தவசள அந்த அகறயினுள்

நுகைந்தாள்.

கதகவ தாழிட்டவளாக அைகாய் விரிக்கப்பட்டிருந்த

கமத்கதயில் வந்தமர்ந்தவகளக் கண்டவசைா… பால்கனியிலிருந்து
அகறயினுள் வந்திருந்தான்.

அகமதியாய் வந்தமர்ந்தவளிடம் “என்ை முகில்??” என்று

விைவியவாசற அவளுக்கு எதிரில் அமர்ந்துக் ககாண்டான்

மகிைன்.

“ஒன்னுமில்ல!” என்றவள் அகமதியாகிட அவனுக்குசம

அதற்குபின் என்ை சபசுவகதன்று கதரியவில்கல…

கபாறுத்து கபாறுத்து பார்த்தவைால் அதற்குசமலும் அகமதி

காக்கமுடியவில்கல! எவ்வளவு சநரம்தான் விட்டத்கதசய
கவறித்திருப்பது??!! அவன் ஃசபாகை சவறு கீசை
கவத்துவிட்டிருந்தான். இல்கலகயனில் அகதயாவது
சநாண்டிக்ககாண்டு சநரத்கத கடத்தியிருப்பான். மறுபடியும்
சபச்கே கதாடங்கிைான் அவன்…

“கராம்ப சபாரடிக்குதுல…??” என்றவகைசய பார்த்தவசளா

143
 "ேரி… அப்சபா பாடு!" என்றிருந்தாள் எந்தவித
உணர்ச்சிகயயும் பிரதிபலிக்காது. அவகளசய
பார்த்திருந்தவனுக்கும் உள்ளுக்குள் ஆகேதான்… அவகள
பார்த்து

'ஏ!!! ேண்டிக் குதிகர… வாசயண்டி எதிசர'னு பாட… ஆைால்

எங்கு தான் பாடி அவள் அகத சகட்டப் பிறகு,

'திருப்பாச்சி அருவாள தீட்டிக்கிட்டு வாடா வாடா'னு

வந்துட்டா… என்ை பண்ணறது??? என்கறண்ணியவசைா

ேமாளிப்பாய் சிரித்தான்,தப்ப சவண்டுசம?!

ஆைால் அகதகயல்லாம் கவனிக்கும் மைநிகலயில்தான்

அவளில்கலசய…

இயல்பிலிருந்து கிஞ்சித்தும் மாறாமல்… தன் பக்கத்தில்

அமர்ந்திருந்தவகள பார்த்திருந்தவன் அவள் முகத்கத
அப்கபாழுசத கூர்ந்து கவனித்தான்…

அவள் எகதசயா மைதுக்குள் சபாட்டு

குைப்பிக்ககாண்டிருக்கிறாள் என்பது அவள் முகத்திசலசய கதரிய
அவனுக்சகா… ‘ோந்திரம் வகரக்கும் நல்லாதாசை இருந்தா??
இப்சபா என்ைாச்சு இவளுக்கு??’ என்றுதானிருந்தது.

144
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
அத்தகை சநரம் சிரித்த முகமாய் இருந்தவளுக்கு திடீகரை
என்ைவாயிற்று?? என்ற சகள்விசய எை…

"சஹ! என்ை முகில் இகதல்லாம்???"… என்றவனின் குரல்

என்ை சிம்ரன் இகதல்லாம் சடானில் ஒலிக்க அவசளா

"என்ை??" என்றாள் எகதயும் பிரதிபலிக்காமல்.

முகிலினிக்சகா அவளிடசம… அவளுக்கு அவசள சகட்க
சவண்டிய பல சகள்விகள் இருந்தை… இது இன்று சநற்றல்ல
மகிைனுடன் திருமணம் நிச்ேயிக்கப்பட்டதிலிருந்து… ஏன் அதற்கு
முன் அவள் ேரிகயன்று ேம்மதம் கதரிவித்ததிலிருந்சத இசத
சகள்விதான் அவளுள்!! எதற்காக ேம்மதித்சதாம்?? என்ற விைா
முகளக்கும்கபாழுகதல்லாம் அகத அமிழ்த்தியிருந்தவளால்
காகலயில் யுக்தாவும் அகதசய சகட்டுவிட… அது அப்கபாழுது
உகறக்காவிட்டாலும்… இப்கபாழுது அவகள குைப்பியது.

‘ஏன்??’ என்று எழுந்த சகள்விக்கு. பதில்தான் அவளுக்கு

கிகடக்காமல்சபாைது… இருந்தும்…

ஏன்?? எதுக்குசை சகக்காம அவைால எப்படி வர்ற

முடிஞ்ேது??…

சிந்தகையில் ஆழ்ந்திருந்தவகளக் கண்டவனுக்சகா, என்ை

இவ? என்றிருந்தாலும் அவன் மைம் சவகறான்றில்

145
சவரூன்றிப்சபாக…

"நீ இந்த படகமல்லாம் பாக்கமாட்டீயா??" என்றான்

ேம்பந்தசமயில்லாமல்.

அவைது திடீர் சகள்வியில் தன்கை மீட்கடடுத்தவசளா

“என்ை??” என்றாள் சகள்வியாய்.

"என்ை முகிலு!" என்று சபாலியாய் அலுத்துக்ககாண்டவன்

ஃப்ளாஸ்க்கக தூக்கிக்ககாண்டு அகறவாயில்வகரச் கேன்றான்.

‘என்ைாச்சு இவனுக்கு??’ என்றவள் பார்த்திருக்க அவசைா

பூட்டப்பட்டிருந்த கதவில் ோய்ந்து நின்றவைாக,

“நீ இந்த ஃப்ர்ஸ்ட் கநட் ஸீன்லாம் பார்த்ததில்கலயா??

ோஸ்த்திர ேம்பிரதாயசம கதரியல!! நீ பாட்டுக்கு சதசமன்னு வந்து

உக்காந்துட்ட!” என்க முதலில் என்ை சபேறான் இவன்?? என்று

விழித்தவள் பிறகு புரிந்துவிட… சலோக விரிந்த சிரிப்கப

அடக்கியவளாய் எழுந்து நின்று ‘அச்சோ’ என்று ஒரு கககய
தகலயில் கவத்து இன்கைாரு கககய உதறியவளாய்…

“எைக்கு கதரியாதுங்கசள!!” என்றாள் சபந்த சபந்த விழித்து.

அவளது பாவகையில் ‘பரவால்லசய!!’ என்று கமச்சிக்

146
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
ககாண்டவசைா,

“ேரி ேரி! நான் கோல்லித் தர்சறன்! அத அப்படிசய ரிபீட்

பண்ணு! ஒருவாட்டி மன்னிக்கசறன்!” என்றான் கபரிய

மைதுபண்ணி.

அடங்கப்பா!! என்று ககமண்ட் அடித்த மைகத

அடக்கியவளாய் கண்களில் குறும்பு மின்ை… “ேரிங்க” என்றாள்

அப்பாவியாய்.

“ம்ம் ம்ம்!” என்றவன் பின் கபாறுகமயாய் அந்த

ஃப்ளாஸ்க்கக ககயில் எந்தியவைாக… கபாறுகமயாய் அடிசமல்

அடிகவத்து… குனிந்த தகல நிமிராமல் எை… 50ஸ்
ஹீசராயின்களுக்சக டஃப் ககாடுத்தான்.

கண்கள் விரிய அவகைசய பார்த்திருந்தவசளா

வாகயப்கபாத்தி சிரிக்க… அவளிடம் வந்தவசைா “என்ை

சிரிப்பு??!! சபா சபா!!” என்று அமர்ந்துவிட

ஏசதா ஒலிம்பிக் தீபத்கத பிடிப்பதுசபால் அந்த

ஃப்ளாஸ்க்கக வாங்கியவசளா வாயில்வகர கேன்றாள்… அவன்
கேய்ததுசபாலசவ அடிசமல் அடிகவத்து நடந்து வந்தவசளா…
147
அந்த ஃப்ளாஸ்க்கக சடபிளில் கவத்துவிட்டு கட்டிலின் மறுபுறம்
நுனியில் அமர்ந்து அவன் முகம் கண்டவள்…

“ப்ராணநாதா!!” என்று மூக்கால் சபே… சகட்டிருந்தவனுக்கு

மட்டுமின்றி கோல்லிய அவளுக்சக அதற்குசமல் அடக்கமுடியாமல்

கவடித்துச் சிதறியது சிரிப்பு!!

அடக்கமாட்டாமல் சிரித்தவளிசலசய சில கணங்கள் அவன்

விழிப்பார்கவ இரேகையாய் படிந்தாலும் சுற்றத்கத
உணர்ந்தவைாய் ஓடிச்கேன்று அவள் வாயில் கககவத்து அவளது
சிலீர் சிரிப்கப அடக்கிைான். அதுதான் அவனும்
எதிர்ப்பார்த்தது… அவளது அகமதிகயக் கண்டுதான் அவன்
கதாடங்கி கவத்தான்… இருந்தும் அந்த சநரத்தில்… சிரிப்பு ேத்தம்
கவளிசய சகட்டால்?? என்று சதான்றிவிட அடக்க முயற்சித்தான்.

ஓர் கநாடி அதிர்ந்தவள்… அவன் கேயலின் காரணம் புரிய

இன்னுமின்னும் சீறிக்ககாண்டுவந்த சிரிப்பில் அவகைசய
சகலியாய் பார்த்தவளின் உடல் கமௌைச்சிரிப்பில் குலுங்க…
விழிகளிரண்டின் விளிம்புகசளா கண்கமயின் ககடசித் துளிகளாய்
கசிந்தை…

“உஷ்!! முகில்! கவளில ேத்தம் சகக்கப்சபாவுது!! கமதுவா!”

என்றான்.
148
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

ேற்று நிதானித்த முகிசயா “நீ எப்பவுசம இப்படிதாைா??!!”

என்றாள் கிண்டலாய்.

அவள் சகள்வியின் அர்த்தம் உணர்ந்தவசைா “ப்ச் ப்ச்!!

அப்பப்சபா நார்மலாவும் இருப்சபன்!” என்றுவிட மறுபடியும்

அங்ககாரு சிரிப்பகல!!

“ஏன் அகன்… நீ என்ை எத்தை தடவ பாத்திருக்க??”

என்றவளின் சகள்வியில் அவள்புறம் முழுதாய் திரும்பி

அமர்ந்தவசைா “கமாத தடவ ஜீவா காசலஜ் வாேல்ல பாத்சதன்…

” என்று அன்கறய திைத்கத விவரித்தவன் ஒவ்கவான்றாய்

உகரத்தான்.

“அைா எைக்கு மட்டும் உன்ை ஏன் ஞாபகமில்ல??”

என்றவனின் சகள்வியில் புன்ைககத்தவள்.

“அது… நான் அவ்வளவா எந்த ஃபங்ஷனுக்கும் வந்ததில்ல…

அதுைாலக்கூட இருக்கலாம்”

“ஓ… ” என்று சகட்டிருந்தவனின் காலில் இவள் தட்டிவிட

149
ஸ்ஸ் என்று அவன் சலோக முைங்கசவ அவளுக்கும் நிகைவு
வந்ததுசபாலும்…

இருவரும் எதிகரதிரில் கால்ககள கட்டிக்ககாண்டு

அமர்ந்திருக்க “சஹ! என்ைாச்சு?? “ என்று அவன் காகல

கவனித்தாள்.

நன்றாக வீங்கியிருந்தது. அகத கமதுவாக கதாட்டவசளா

“வலிக்குதா??” என்க அவசைா “உயிசர சபாயிருச்சு!!” என்றான்

வேைமாய்.

அவகை முகறத்து பார்த்தவசளா “அகலபாயுசத

மாதவைாக்கும்??!! உைக்ககல்லாம் காலுல குண்டாை தூக்கி

சபாட்றுக்கனும்!!” என்றவாறு ஃப்ளாஸ்க்கில் இருந்த பாகல ஒரு

க்ளாஸில் ஊற்றிைாள்.

“அதான்.நீ விழுந்திட்டிசய!!” என்றவகை முகறத்தவள்

கபட்ஷீட்கட உருவி அதால் அந்த க்ளாகஸ சுற்றி அகத அவன்

இடது காலில் கவத்து ஒத்தடம் ககாடுத்தாள்.

அவர்களது சபச்சும் கால்வாரல்களும் நீண்டுக்ககாண்சட

சபாக… ஒருகட்டத்தில் சபசிக்ககாண்சட இருந்த முகி அப்படிசய

150
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
அந்த கமத்கதயில் குறுக்காக படுத்து உறங்கிவிட… சபார்கவ
ஒன்கற எடுத்து அவளுக்கு சபார்த்தியவைாய் அவனும்
உறங்கிப்சபாைான்…

மைதின் ேஞ்ேலங்கள் நீங்கியிருக்க…

கவகலயற்று கண்ணயர்ந்திருந்தைர் இருவரும்…

151
 அத்தியாயம் 9
மூன்று வருடங்களுக்கு பின்…

"ேர்தான் சபாடாஆ!!!"

"நீ சபாடீ!!!"

"என்கையா டீ கோன்ை!!?? உன்ை… "

"நீனும்தான் டா சபாட்ட அதுவும் அந்த 'டா' வுல எவ்வசளா

அழுத்தம்!??"

"ககாகல காண்டுல இருக்சகன் மரியாகதயா ஓடிரு!"

"அது எப்படி மரியாகதயா ஓடுறது சமடம்…???" என்று

தீவிரமாை முக பாவத்துடன் விைவியவகை ககாகல கவறியுடன்
முகிலினி பார்க்க

"கரட்டூ… இசதா வசரைத்த!!!" என்று அங்கிருந்து

பறந்திருந்தான் மகிைன்.

"என்ைடா இது சிங்கமும் சிறுத்கதயும் இப்படி

அடிச்சுக்குது…?" என்று சகள்விகயழுப்பிய ேஞ்சுவிடம்

"நீ சவற… கரண்டும் அப்சபால்ல இருந்து

152
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
இப்படிதானிருக்கு… உன் பர்த்சட பார்ட்டீ நடந்தா மாதிரிதான்"
என்று அவன் தகலயில் ஒரு குண்கடத் தூக்கிப் சபாட்டான்
ஜீவன்.

"எல்லாம் இந்த முகியால வந்த விகை… அவதான் ஏதாவது

பண்ணிருப்பா" என்றது ேஞ்சு

ஜீவசைா "ஏண்டா முகிய திட்டுற இந்த மகி தான் ஏதாவது

வம்பிழுத்திருப்பான்… "

இவன் அக்காவிற்காக அவனும், அவன் அண்ணனுக்காக

இவனும் வாதாடிக் ககாண்டிருக்க அங்கிருந்த சடபிள்சமல் ஏறி
லாஃப்டிலிருந்து எகதசயா எடுத்துக் ககாண்டிருந்த மகி
அங்கிருந்த வாண்டுகளில் ஒன்று ஓடியதில் தட்டிவிட தடுமாறி
விைப்சபாைான்.

சடபிளிலிருந்தவன் தகரயில் லாண்டாவதற்கு முன் அவகை

தாங்கியிருந்தது இரு கரங்கள்…!!

அந்த பக்கம் கடகசரஷன்ககள பார்கவயிட்டுக்

ககாண்டிருந்த முகி அவகை தாங்கி பிடித்திருக்க…

ஜீவனும் ேஞ்சுவும் அதிர்ச்சியில்…!!

"சடய்… இசத மாதிரிதாை மூணு வருஷம் முன்ைாடி மகி

153
முகிய பிடிச்ோன்… " என்று ஜீவன் வாய் பிளக்க

"ஆமாண்டா… பட் இப்சபா முகி மகிய பிடிச்சிருக்கா… "

என்றிருவரும் அவர்ககளசய பார்த்துக் ககாண்டிருந்தைர்.

"எரும எரும கீை விழுந்து சிதறிருப்ப… உன்ை எவன் ஏற

கோன்ைான் கூப்பிட்டிருக்கலாம்ல?? ககய காட்டு… கால காட்டு…
எங்கயாவது பட்டுச்ோ…???" என்றவளின் அதட்டலில் சிரிப்புதான்
வந்தது அவனுக்கு

"ஹ்ம்ம் புருஷன்ற மரியாகத இருக்கா பாசரன் உைக்கு… "

என்றவனின் சகலிக்குரலில்,

"ஹ்ம்ம் அது ஒன்னுதான் ககாறச்ேல் இப்சபா… மரியாகதயா

இப்சபா ஒரு இடத்துல உக்காருற நீ… பாரு ககயில சலோ
சிராய்ச்சிருக்கு… " என்றவள் ஆயின்கமண்ட்கட தடவி விட்டு
மற்ற ஏற்பாடுககள கவனிக்கச் கேன்றாள்.

"ஜீவா… இவங்க ேமாதாைம் ஆகிட்டாங்களா…?"

"கதரிகலசய ேஞ்சு"

என்றிருவரும் தீவிரமாை சயாேகையிலிருக்க

"அங்கு என்ை கதரிகிறது???" என்று சதாகள கதாட்ட

மகியிடம் ஒரு அேட்டுச் சிரிப்கப தந்துவிட்டு ஓடியிருந்தைர்

154
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
இருவரும்.

"உன்ை உக்கார தாசை கோன்சைன்!!!" என்று ககயில் ஜுஸ்

தம்ளருடன் நின்றிருந்தவகளப் பார்த்து 'ஈஈஈ' என்பது இப்கபாழுது
அவன் முகறயாைது.

தூரத்திலிருந்து பார்த்திருந்த இருவசரா… ‘அப்படி

என்ைதான்டா ப்ரச்ேகை இவங்களுக்கு??’ என்று தகலகய
பிய்த்துக்ககாள்ளாத நிகலயில்!!

மதிய சவகளயில்… கதிரவனின் காதல் கதிர்களில் இருந்து

தப்பும் முயற்சியில் சிலர் அந்த பூங்காவினுள் அகடக்கலம்
சதடியிருக்க… அங்கு பலரும் அந்த சுற்றுவட்டார நிறுவைங்களில்
பணிபுரிபவர்கசள!!

மதிய உணவு இகடசவகளகயன்று சிலர் ஆசுவாேமாய்

நகடபயின்றபடியிருக்க… அந்த ஃபுட் ட்ரக்சகா மிக பரபரப்பாய்
இயங்கிக்ககாண்டிருந்தது.

அந்த பகுதியிசலசய அவர்களது சுகாதாரம் மட்டுமின்றி

தரமாை உணவு வகககளும் ககமணமும் பிரசித்தி கபற்றிருந்தது!!

கோல்லப்சபாைால் வளர்ந்துவரும் கதாழிலில் இருந்து…

வளர்ந்துவிட்ட கதாழில் என்னும் கபயகர எட்டுவது கககயட்டும்

155
தூரத்தில்தான் இருந்தது “நளபாகம்”.

நளபாகம்… சிறிய காலத்திசலசய கடிை உகைப்பால் பல

கிகளககள பரப்பியிருக்கும் ஃபுட் ட்ரக் பிஸ்ைஸ்!!

பல தகடககள தாண்டி அயராத உகைப்பால் மட்டுசம

உயர்ந்த நிறுவைம்.

நளபாகத்தின் கமயின் கமனுசவ… கூட்டாஞ்சோறும்,

எண்கண கத்திரிக்காயும் கூல்வத்தலுசம!! எளிய வகககசள
ஆைாலும்… நளபாகத்தின் ருசிசய மக்ககள அவர்கள்புறம்
இழுத்திருந்தது!!

“எங்க ஆச்சி ககயால ோப்பிட்ட ஃபீல்ங்க!!” என்ற

வாடிக்ககயாளர்களின் நிகறந்த முகம்தான் நமக்கு கவற்றிகயை

உறுதியாய் நம்பியவர்கள் அவர்கள்!! அப்படி பலர் வாயால் அகத
சகட்ககபறும்சபாது மைதில் எழும் உற்ோகசம அடுத்து அடுத்து
எை இதுவகர இழுத்து வந்திருந்தது.

இது ஒருபுறம் என்றால்… மற்கறான்று அதன்

உரிகமயாளர்கள்… ஆம் உரிகமயாளர்கசள!! ஒன்றில் கதாடங்கி
இன்று ஐந்து ஃபுட் ட்ரக்குகள கோந்தமாக்கியிருந்தும்…
இன்கறக்கும் இருவரும் ஊழியர்களுடன் இகணந்து நின்றுதான்

156
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
சவகல கேய்கின்றைர். அகத விரும்பவும் கேய்கின்றைர்.

எத்தகைசயா முகற சகட்டிருக்கிறாள்… “ஏன்க்கா நீங்களும்

இங்க வரனுமா??” என்று ஆைால் அவள் சகட்டப்கபாழுகதல்லாம்

அைகாய் புன்ைககத்து தகலயகேத்தவளாய், “ நான் இங்க

இருந்துதான் ஆரம்பிச்சேன் ேந்தியா! கவற்றின்றது இது இல்ல!!”

என்று அவள் அகறயில் கதாங்கும் விருகத சுட்டிக்காட்டுபவள்

“உண்கமயாை ேக்ஸஸ்… நிகறவாை மைசு ேந்தியா!! எவ்வளவு

கபரிய கவற்றியா இருந்தாலும் ோட்டிஸ்ஃசபக்ஷன் இல்லன்ைா…

அது சதால்விதான்… எைக்கு இதுதான்! உைக்கும் புரியும்… ”

என்பவள் மற்றவளின் சதாளில் தட்டிவிட்டு கேன்றுவிடுவாள்.

எண்ணங்கள் அதன்சபாக்கில் ஓடிக்ககாண்டிருக்க அகத

ககலத்தான் அவன்!

தன்கைதிசர நிற்பவகைசய பார்த்திருந்த ேந்தியாசவா

பதறியடித்தபடி நிதர்ேைத்துக்கு வந்திருந்தாள். உணவு
இகடசவகள முடிந்து கூட்டம் ககலந்திருக்க அந்த பூங்காவிலும்
அத்தகை அகமதி நிலவியது!!

அவசைா “உங்க அக்காவ எங்க??” என்றான்

157
புருவங்களிரண்டும் கநளிய.

“இவ்வளவு சநரம் இங்கதானிருந்தாங்க… இப்பதான்

கவளியப்சபாைாங்கண்ணா!” என்றாள் ேந்தியா.

“ோப்பிட்டாச்ோ ேந்தியா??” என்றவனின் சகள்விக்கு

ஆகமன்பதாக தகலயகேத்தாள் அடுத்த சகள்வி கதரிந்திருந்தும்.

“உங்க அக்கா??” என்றவனின் சகள்வியில் மற்றவள் தகல

மறுப்பாய் அகேய

ஃசபாகை ககயிகலடுத்தவசைா கமசஸஜ் ஒன்கற

தட்டிவிட்டு அங்சகசய அமர்ந்துவிட்டான்.

“நான் கால் பண்ணவா அண்ணா??” என்றவளிடம் மறுப்பாய்

அவன் தகல அகேயும் முன்ைசர அங்கு ஆஜராகியிருந்தாள்

முகிலினி.

அத்தகை சநரம் கவளியில் நின்ற ேந்தியாவும் உள்சள

பாதியில் விட்டிருந்த சவகலககள கதாடரச் கேன்றுவிட்டாள்
அவர்களுக்கு தனிகமயளித்து.

“என்ை அகன்??” என்று தன் முன் நின்றிருந்த

158
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
மகைவிகயசய கமௌைமாய் பார்த்திருந்தான் மகிைன்.

“எதாவது ப்ரச்ேகையா??” என்றவளின் சகள்வியில் மறுப்பாய்

தகலயகேத்தவன்,

“நீ ோப்பிட்டியா??” என்று சகட்க கநாடிப்கபாழுதில்

புரிந்துப்சபாைது முகிலினிக்கு.

‘இல்கல’ என்ற அவள் தகலயகேவில் அவனுக்கு அத்தகை

சகாபகமன்பது அவன் முகசம பிரதிபலித்தது.

“என்ை முகில்!?! எத்தை தடவ கோல்றது? அப்படிகயன்ை

சவகல?! ோப்டுட்டு பாக்கலாம்தாசை?!” என்றவன் கபாரிய

அவசளா வாட்ச்கே திருப்பி பார்த்தவளாய்,

“உன் ப்சரக் கடம் முடிஞ்சிருக்குசம?!” என்க அவசைா

“கபர்மிஷன் சபாட்சடன்!” என்றான் சகாபம் தணியாமசல.

“ப்ச்! இப்சபா என்ை??!” என்றாள் அவனின் சகாப முகத்கத

காண ேகியாமல்.

“இன்கைக்கு கால் வரல்லன்ை ஒடசை கதரியும்! நீ

159
ோப்பிட்டிருக்க மாட்சடன்னு!!” என்றவசைா அசத பிடியில்.

அவைது குற்றச்ோட்டில், “அதில்ல அகன் சவகல ககாஞ்ேம்

அதிகம்… ”என்றவள் நிகைவு வந்தவளாய் “நீ ோப்பிட்டியா??”

என்றாள் ேந்சதககமை

இம்முகற அகமதி காப்பது அவன் முகறயாகிட அவசளா

“சநரத்துக்கு ோப்பிடறதுக்கு என்ை??” என்று கபாரிய அவசைா

‘அத யார் கோல்றா?!’ என்ற பாவகையில் பார்த்து நின்றான்.

ககயில் இரண்டு தட்டுகளுடன் வந்த ேந்தியாசவா அகத

அவர்கள் ககயில் திணித்தாள்.

“அடடா! உங்கசளாட இசத சவகலயா சபாச்சு!! கமாதல்ல

இரண்டு சபரும் ோப்பிடுங்க!” என்றுவிட்டு உள்சள ஓடியிருந்தாள்.

தட்டுடன் அங்கிருந்த கபஞ்கோன்றில் அமர்ந்தைர் இருவரும்.

தட்கட மட்டும் நடுவில் கவத்துக் ககாண்டு இருவரும்

உர்கரை இருக்க முதலில் அந்த கமௌைத்கத உகடத்தது
மகிைசை!

“ஆறதுக்குள்ள ோப்பிடு முகில்!” என்க அவசளா “நீயும்!!”

160
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
என்றுவிட இருவரும் உண்டிருந்தைர்.

இது அவ்வப்கபாழுது நடக்கும் ஒன்றுதான்! வைகமயாய்

மதிய சவகளவில் சிறு அகைப்சபா… இல்கல ஒரு குறுந்தகவல்
பரிமாற்றசமா நடக்கும்… அது இல்கலகயனில் அடுத்த சில
சநரங்களிசலசய மகிைன் அங்கிருப்பான்.

அவன் அவகள நன்கறிவான்! அதைாசலசய வந்து அவள்

உண்பகத கண்டுவிட்சட திரும்புவான்.

அப்படிதான் அன்றும் அவன் வந்திருந்தான் அதன்

கதாடர்ச்சிதான் இப்கபாழுதும் இருவரும் முட்டிக் ககாண்டு
நிற்கிறார்கள்.

ககயில் ஜூஸ் தம்ளருடன் நின்றிருந்தவகளக் கண்டு அவன்

சிரித்துகவக்க அவசளா அைலாய் நின்றிருந்தாள்.

“உன்ை நான் உக்காரதாை கோன்சைன்… ” என்று

கதாடங்கியவளிடம் தன் வாயில் ஒற்கற விரல் கவத்தவைாய்

உயர்ந்த அவள் குரகல “ஷ்… ” என்க அவன் ஷ்… என்று

கோல்லச்கோல்ல அவள் குரல் ககாஞ்ேம் ககாஞ்ேமாய் இறங்கியது!

கநறித்திருந்த அவள் கநற்றிகய நீவியவசைா “குட் கர்ள்!

161
இப்சபா கோல்லு!” என்றான் கபாறுகமயாய்.

அதுதான் மகிைன். ஒவ்கவாரு முகற அவள் சகாபத்தின்

உச்சிக்கு கேல்லும்கபாழுதும் ஒற்கற வார்த்கதயில் சுலபமாய்
அவகள கீழிறக்கிவிடுவான். சகாபத்தில் கநறிந்திருக்கும்
புருவத்கத நீவி விட்டு இப்சபா கோல்லு! என்றவன் சகட்கும்
கபாழுது அவள் நிதாைத்திற்கு வந்திடுவாள்.

“நீ கேய்றது ேரிசய இல்ல!!” என்றவளிடம் “என்ை

கேஞ்சேன்?” என்று சகட்டு அவகள சகாவப்படுத்தும்

எண்ணமில்லாதவைாய்…

“நீ கேய்றது மட்டும் ேரியா?? ேந்தியாவ ோப்பிட

கோன்ைல்ல?! அப்பசவ நீயும் ோப்பிடறதுக்கு என்ை??” என்றான்

அகமதியாகசவ.

“உைக்சக கதரியாத அகன்… யுகாவால இப்சபா முன்ைமாதிரி

சவகல கேய்யக்கூடாதுனு டாக்டர் கோல்லிருக்காங்க… ஏைாவது

மாேம் சவற! அங்சகயும் நான் பாக்கனும்ல?!” என்றவளின் குரல்

முற்றிலுமாய் இறங்கி ோதாரணமாய் ஒலித்தது.

162
 கல்யாணம்… கச்சேரி…

அவனுக்கும் ஒன்றும் புரியாமலில்கல இருந்தும்… “புரியுது

முகில்! ஆைா நீ உன்கையும் பாத்துக்கனும்ல… சநரா சநரத்துக்கு

ோப்பிட்டாதாசை கதம்பா என்ை கவளுக்கலாம்?!” என்று

சீரியஸாய் கதாடங்கி சகலியில் முடிக்க தீவிரமாய்

சகட்டிருந்தவசளா ககடசி பகுதியில்… “உன்ை!!! கமாதல்ல இந்த

ஜூஸ குடிச்சிட்டு உக்காரு!! நிலா சவற அத்கதய

ஒருவழியாக்கிட்டு இருக்கா! இன்னும் பத்து நிமிஷத்துல

ஆரம்பிச்ேரலாம்!” என்றவாசர அடுத்தடுத்த திட்டங்ககள

சபாட்டுக்ககாண்சட அவள் நகர மகிைசைா சின்ை சிரிப்பினூசட

வந்திருந்த விருந்திைகர வரசவற்க கேன்றான்.

முல்கலசய முதலில் மறுத்தார்தான் இந்த ஏற்பாடுககள

கண்டு “இத்தை வயசு கபயனுக்கு பர்த்சட பார்ட்டியா??”

என்றவரிடம் “என் தம்பிக்கு எத்தை வயோைாலும் நான் பர்த்சட

பார்ட்டீ வப்சபன்!” என்றிருந்தாள் முகிலினி.

ஏசைா எத்தகை உயர்ந்தும்… காலங்கள் கடந்தும்… சில

வைக்கங்ககள மற்றும் மாற்றிக்ககாள்ளும் மைசம வருவதில்கல!!

கருநீல வானில் மினுமினுத்த நட்ச்ேத்திரக்கூட்டமும் அதற்கு

163
சபாட்டியாய் மிளிர்ந்த நிலகவயும் அந்த திறந்த பால்கனியில்
நின்றபடி… உள்ளம் தீண்டும் பனிக்காற்கற கநஞ்சின் அடியாைம்
வகர நிரப்பியவளாய் நின்றிருந்தாள் முகிலினி. உறங்கும் மகளுக்கு
சதாதாய் விளக்கக அகணத்து கவத்திருந்தாள்.

நிலவின் ஒளிமட்டுசம அவ்வகறயின் அைகியகல

பகறோற்றியபடியிருக்க அவள் கவைசமா அந்த அகறயின்
சுவற்றில் இருந்த அவர்களது புககப்படத்கத கதாட்டு மீண்டது!!
அதில் மணக்சகாலத்தில்… முகம் முழுக்க சிரிப்பு பரவியிருக்க
சிரித்தபடி இருந்த சகண்டிட் வகக புககப்படமது!! விழிசயாரத்தில்
சிரிப்பால் சுருங்கியிருந்த அவன் முகத்கத கண்டவளுள்சளா பல
நிகைவுகள் அகல அகலயாய்!!

முதல் முகற இலாவின் வீட்டில் அவகை ேந்தித்தசத

நிகைவிலாடிை அவளுக்கு… அவகை கவனித்திருந்தாள்தான்!!
அவைது கண்ணியமாை பார்கவயும்… குறும்புத்தைம் மின்னும்
சபச்சுகமை ோதாரணமாய் தான் பார்த்திருந்தாள்…

கல்யாணம் என்ற கோல்லிற்கு அவள் கவத்திருந்த பிம்பசம

உகடந்திருந்தது அவர்களது திருமணத்திற்குபின். அவள்
லட்சியவாதி!! வாழ்க்ககயில் ோதித்துவிட்டுதான் மற்றகதல்லாம்
என்றிருந்தவள். ஒவ்கவாரு முகற கல்யாணப்
சபச்கேழும்கபாழுகதல்லாம் அவளுகரத்தது இதுசவ… கமாதல்ல

164
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
நான் நான் யாருனு கண்டுபிடிக்கனும்!! எைக்காை பாகதய…
எைக்காை சதடல… நான் நாைாசவ கேய்யனும்!!
என்றிருந்தவள்தான் பல காரணங்கள்,ப்ரச்ேகைகள்…

இருந்தும் தளர்ந்துவிடாமல் அவள் தன் முயற்சிககள

சமற்ககாண்டப்கபாழுது உறுதுகணயாய் நின்றது மகிைசை!!

ஒவ்கவாரு முகற துவண்டப்கபாழுதும்… மீண்கடை கக

சகார்த்தவனும் அவசை!! தட்டிக்ககாடுக்க ககயில்லாத கபாழுசத
அத்தகை முயன்றவள் அவள்!! அப்படியிருக்க அவசைா
என்ைவாைாலும் விட்டுக்ககாடுத்துறாத முகில்!! உன்ைால முடியும்
என்று நிற்க… அவளது சதகவயும் அதாசை?!! மாரல் ேப்சபார்ட்!!
அது அவளுக்கு அள்ள அள்ள குகறயாமல்…

அவள் கைவுகளின் காவலைாய் அவனிருக்க விடாது

முயற்சித்தவளின் கவற்றியாய் இன்று!!

அவகை நிகைக்க நிகைக்க தாமாய் பூத்த

புன்ைகககயான்றுடன் வான்கவளிகய பார்த்தவளாய்
நின்றிருந்தாள் அவள்.

அவள் புன்ைககக்கு காரணமாைவசைா கமல்ல

கதகவத்திறந்தவைாய் அகறயினுள் நுகைந்தான்.

165
 “கவல்லக்கட்டி என்ை பண்றாங்க??!” என்றவனின் குரலில்

தகலகய மட்டும் அவன் புறம் திருப்பியவள் ‘ஷ்’ எை கேகக

கேய்தவளாய்…

“ம்ம்ம்… தூங்கறா!!” என்றாள் படுக்ககயில் அயர்ந்து

உறங்கும் தங்களது இரண்டு வயது மகளாை… மகிைைால்

கவல்லக்கட்டிகயை அகைக்கப்படும் நன்னிலாவில் பார்கவகய
பதித்தவளாய்.

பூகைபாதம் கவத்தவைாய் மகளிடம் கேன்றவன் அவளது

பிஞ்சு ககரவிரல்ககள கமன்கமயாய் வருடியவைாய்… அந்த
சின்ை கநற்றியில் இதகைாற்றிைான்.

மகளில் இருந்த பார்கவகய அவள் இப்கபாழுது வானில்

திருப்பியிருந்தாள்.

விலகியிருந்த சபார்கவகய ஒழுங்கு கேய்தவன் பால்கனிக்கு

கேன்றான்.

வாகை கவறித்து நிற்கும் மகைவிகய கண்டவனின்

மைதிசலா… பிடித்த பாடல் ஒன்றின் இகடப்பட்ட வரிகள்

முனுமுனுப்பாய் ஓட… “அட உலகக இரசிக்க சவண்டும் நான்

உன் சபான்ற கபண்சணாடு… ” என்ற வரிகய மட்டும்

166
 கல்யாணம்… கச்சேரி…
அவனிதழின் முனுமுனுப்பாய்…!!

அதில் பட்கடை அவன்புறம் திரும்பியவசளா “ஆஹான்!?”

என்றாள் சகலியா?? சகள்வியா?? என்று பிரித்தறிய முடியாத

பாவகையில்.

அதில் அவளிடம் வந்தவசைா வாகை சநாக்கி அவகள

நிறுத்தி பின்னிருந்து அவகள தன் ககக்குள் இறுத்தி அவள்
சதாளில் தாகடகய கவத்தவைாய் அவ்விரவின் இனிகமகய
இரசிப்பவைாய்…

கருநீல வானில் கிள்ளி எறிந்த நகத்துண்டாய் காட்சியளித்த

நிலவில் பார்கவ பதித்து… “அந்த நிலாசவாட விளிம்புல ஊஞ்ேல்

கட்டிைா எப்படியிருக்கும்??” என்றான் அனுபவித்து.

“ஆஹான்?!! நிலா சமல அத்தை இஷ்டமா??” என்றவளின்

தகலயில் கேல்லமாய் தட்டியவசைா… “ம்ஹூம்! இந்த முகில்

பக்கத்துல இருந்து அந்த நிலா பாக்கறதுல இஷ்டம்!!” என்றான்

கண்சிமிட்டியவைாய்!!

“அடசட!! கவித கவித!!ககாஞ்ேம் ட்ரமாட்டிக்கா இல்ல?!… ”

167
என்றவள் பின் “அகனுக்கு கல்யாணம் ஆகி மூணு வருஷமாவுது!!”

என்றாள் சகலியாய் அவசைா பிடிகய இறுக்கியவைாய்…

“ட்ரமாட்டிக்சகா! கராமாண்ட்டிக்சகா அகதல்லாம் கதரியாது!!

ஆைா முப்பது வருஷமாைாலும் அகன் இப்படிதான்

இருப்பாைாம்!!” என்றான் கமன்கமயாய் அவள் தகலயில்

இடித்து!!

“முப்பது?? பாப்சபாம் பாப்சபாம்!!” என்று வம்பிழுத்தவளின்

மைசமா உண்கமயிசலசய அந்த நிலா விளிம்பில் ஊஞ்ேல் கட்டி

ஆடியது!!

கண்கணதிரில் குட்டி சதவகதயாய் அவனின் கவல்லக்கட்டி!!

ககக்குள் அவனுலகமாய் அவைவள்!! ஓர் கநாடி கண்ககள மூடி

ஆை மூச்சிழுத்தவனுள் எழுந்தகதல்லாம்… “எத்தகை

இனிகமயாை வாழ்விது!!” என்ற எண்ணசம.

கச்சேரி ககளகட்டியது!!!!

முற்றும்
168