Si Ralph Waldo Emerson (Mayo 25, 1803 - Abril

27, 1882) ay isang Amerikanong sanaysay, lektor,

pilosopo, at makata na namuno sa
transendentalistang kilusan ng kalagitnaan ng
ika-19 na siglo. Nakita siya bilang isang kampeon ng
indibidwalismo at isang kritiko sa presensya ng mga
paninira ng lipunan ng lipunan, at pinalaganap niya
ang kanyang mga saloobin sa pamamagitan ng
dose-dosenang mga nai-publish na sanaysay at
higit sa 1,500 pampublikong lektyur sa buong
Estados Unidos. Agad na lumipat si Emerson mula
sa relihiyon at panlipunan na paniniwala ng kanyang
mga kapanahon, na nagbubuo at nagpahayag ng
pilosopiya ng transendentalismo sa kanyang 1836
sanaysay na "Kalikasan". Kasunod ng gawaing ito,
nagbigay siya ng talumpati na pinamagatang "The
American Scholar" noong 1837, na itinuturing na
Oliver Wendell Holmes Sr. na "intelektuwal na Deklarasyon ng Kalayaan."
Isinulat ni Emerson ang karamihan sa kanyang mahahalagang sanaysay bilang
unang lektyur at binagong muli ang mga ito para sa pag-print. Ang kanyang
unang dalawang koleksyon ng mga sanaysay, Mga Sanaysay: Unang Serye
(1841) at Mga Sanaysay: Ikalawang Serye (1844), ang kumakatawan sa core
ng kanyang pag-iisip. Kabilang dito ang mga kilalang mga sanaysay na
"Self-Reliance", "Over-Soul", "Circles", "The Poet", at "Experience." Kasama
ang "Kalikasan", ang mga sanaysay na ito ay ginawa ang dekada mula sa
kalagitnaan ng 1830 hanggang sa kalagitnaan ng 1840 ang pinakamababang
panahon ni Emerson.

Si Emerson ay sumulat sa maraming mga paksa, na hindi kailanman

sumasakop sa mga itinakdang pilosopiko na mga panukala, ngunit ang pagbuo
ng ilang mga ideya tulad ng sariling katangian, kalayaan, kakayahan ng tao
upang mapagtanto ang halos anumang bagay, at ang ugnayan sa pagitan ng
kaluluwa at ng kalapit na mundo. Ang "kalikasan" ni Emerson ay mas pilosopiko
kaysa sa naturalistic: "Inihalintulad ng pilosopiya, ang uniberso ay binubuo ng
Kalikasan at ng Kaluluwa." Si Emerson ay isa sa maraming mga figure na
"kinuha ang isang mas panteista o pandeist diskarte sa pamamagitan ng
pagtanggi ng mga pananaw ng Diyos bilang hiwalay mula sa mundo." Siya ay
nananatili sa mga linchpins ng kilusang Amerikano, at ang kanyang gawain ay
may malaking impluwensya sa mga nag-iisip, mga manunulat at mga tula na
sumunod sa kanya. "Sa lahat ng aking mga lektura," isinulat niya, "itinuro ko
ang isang doktrina, samakatuwid, ang kawalan ng pribadong tao." Si Emerson
ay kilala rin bilang tagapayo at kaibigan ni Henry David Thoreau, isang kapwa
transendentalista.

Si Felice Leonardo "Leo"

Buscaglia PhD (Marso 31, 1924 -
Hunyo 12, 1998), na kilala rin
bilang "Dr Love," ay isang
Amerikanong may-akda at
motivational speaker, at isang
propesor sa Kagawaran ng
Espesyal na Edukasyon sa
University of Southern California

Si Felice Leonardo Buscaglia ay

isinilang sa Los Angeles, California
noong Marso 31, 1924 sa isang
pamilya ng mga imigranteng Italyano. Ginugol niya ang kanyang pagkabata sa
Aosta, Italya, bago bumalik sa Estados Unidos para sa edukasyon. Siya ay
nagtapos sa Theodore Roosevelt High School. Naglingkod si Buscaglia sa U.S.
Navy noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Paggamit ng G.I. Mga benepisyo
ng Bill, pumasok si Buscaglia sa Unibersidad ng Southern California, kung saan
siya ay nakakuha ng tatlong degree (BA 1950; MA 1954; PhD 1963) bago
sumali sa mga guro. Sa pagreretiro, ang Buscaglia ay pinangalanang Propesor
sa Malaking, isa sa dalawa lamang na tulad ng mga pagtatalaga sa campus
noong panahong iyon.

Habang nagtuturo sa USC, ang Buscaglia ay inilipat sa pamamagitan ng

pagpapakamatay ng isang mag-aaral upang pag-isipan ang pagkawala ng
pagkakapantay-pantay ng tao at ang kahulugan ng buhay, at nagsimula ng
isang uri ng di-kredito na tinatawag niyang Pag-ibig
1 A. Ito ang naging saligan para sa kanyang unang aklat, na pinamagatang
Pag-ibig lamang. Ang kanyang pabago-bagong estilo ng pagsasalita ay
natuklasan ng Public Broadcasting System (PBS) at ang kanyang mga
telebisyon na may telebisyon na nakakuha ng mahusay na katanyagan noong
dekada 1980. Sa isang punto ang kanyang mga pag-uusap, laging ipinapakita
sa panahon ng pagtaas ng pondo, ay ang mga nangungunang kumikita ng
lahat ng mga programang PBS. Ang pambansang pagkakalantad, kasama ang
taos-pusong estilo ng istorya ng kanyang mga libro, ay tumulong na gawin ang
lahat ng kanyang mga pamagat na pambansang Pinakamahusay na Mga
Nagbebenta; lima ay isang beses sa New York Times Pinakamahusay na
Listahan ng Nagbebenta nang sabay-sabay.

Si Anna Eleanor Roosevelt

(Oktubre 11, 1884 - Nobyembre 7,
1962) ay isang Amerikanong politiko,
diplomatiko at aktibista. Naglingkod
siya bilang First Lady ng Estados
Unidos mula Marso 1933 hanggang
Abril 1945 sa panahon ng kanyang
asawa na apat na termino ni
Pangulong Franklin D. Roosevelt sa
opisina, na ginagawa siyang
pinakamahabang paglilingkod sa First
Lady ng Estados Unidos. Nagsilbi si
Roosevelt bilang Delegado ng Estados Unidos sa Pangkalahatang Asambleya
ng United Nations mula 1945 hanggang 1952. Tinawag siya ni Pangulong Harry
S. Truman sa hinaharap bilang "First Lady of the World" bilang parangal sa
kanyang mga tagumpay sa karapatang pantao.

Si Roosevelt ay isang miyembro ng kilalang American Roosevelt at mga

pamilyang Livingston at isang pamangkin ni Pangulong Theodore Roosevelt.
Siya ay malungkot sa pagkabata, na naranasan ang mga pagkamatay ng
parehong mga magulang at isa sa kanyang mga kapatid na lalaki sa isang
batang edad. Sa edad na 15, dinaluhan niya ang Allenwood Academy sa
London at naimpluwensiyahan nang malaki sa ulo ni Marie Souvestre. Bumalik
sa Estados Unidos, pinangasawa niya ang kanyang ikalimang pinsan sa
sandaling inalis, Franklin Delano Roosevelt, noong 1905. Ang kasal ni
Roosevelts ay kumplikado mula sa simula ng pagkontrol ng ina ni Franklin, si
Sara, at pagkaraang makita ni Eleanor ang relasyon ng kanyang asawa sa Lucy
Mercer noong 1918, siya nalutas upang humingi ng katuparan sa isang
pampublikong buhay ng kanyang sarili. Hinihikayat niya si Franklin na manatili
sa pulitika matapos siya ay may sakit na paralitiko noong 1921, na siyang
dahilan ng normal na paggamit ng kanyang mga binti, at nagsimulang
magbigay ng mga talumpati at lumilitaw sa mga pangyayari sa kampanya sa
kanyang lugar. Kasunod ng halalan ni Franklin bilang Gobernador ng New York
noong 1928, at sa buong natitira sa pampublikong karera ni Franklin sa
gobyerno, regular na nagpakita si Roosevelt ng pampublikong pagpapakita
para sa kanya, at bilang Unang Lady habang ang kanyang asawa ay nagsilbi
bilang Pangulo, siya ay muling binago at muling tinukoy ang papel Unang Ina.

Bagaman malawak na iginagalang sa kanyang mga huling taon, si Roosevelt ay

isang kontrobersiyal na Unang Nanay sa panahong ito dahil sa kanyang
kawalang-saysay, lalo na ang kanyang paninindigan sa mga isyu sa lahi. Siya
ang unang pampanguluhan ng asawa na humawak ng mga regular na
kumperensya, magsulat ng isang pang-araw-araw na haligi ng pahayagan,
sumulat ng buwanang hanay ng magasin, mag-host ng lingguhang palabas sa
radyo, at magsalita sa isang pambansang kombensiyon ng partido. Sa ilang
mga pagkakataon, siya ay hindi sumasang-ayon sa mga patakaran ng kanyang
asawa. Naglunsad siya ng isang pang-eksperimentong komunidad sa
Arthurdale, West Virginia, para sa mga pamilya ng mga walang trabaho na
minero, sa kalaunan ay malawak na itinuturing na isang kabiguan. Nagtaguyod
siya sa pinalawak na mga tungkulin para sa mga kababaihan sa lugar ng
trabaho, mga karapatang sibil ng mga Aprikanong Amerikano at mga Asian na
Amerikano, at mga karapatan ng mga refugee ng World War II.
Annelies Marie Frank (Hunyo 12,
1929 - Pebrero o Marso 1945) ay
isang diaristang ipinanganak na
Aleman. Isa sa mga nabanggit na
mga biktima ng Holocaust ng mga
Hudyo, nakakuha siya ng
katanyagan sa posthumously na
publication ng The Diary ng isang
Young Girl (orihinal Het Achterhuis
sa Dutch; Ingles: Ang Sekreto ng
Annex), kung saan siya dokumentado ang kanyang buhay sa pagtatago mula
1942 sa 1944, sa panahon ng pananakop ng Alemanya sa Netherlands noong
Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Ito ay isa sa pinakatanyag na mga libro sa
mundo at naging batayan para sa ilang mga pag-play at pelikula. Ipinanganak
sa Frankfurt, Germany, siya ay nakatira sa halos lahat ng kanyang buhay sa o
malapit sa Amsterdam, Netherlands, na lumipat doon kasama ang kanyang
pamilya sa edad na apat at kalahati nang ang mga Nazi ay nakakuha ng
kontrol sa Alemanya.

Ipinanganak isang German national, nawalan siya ng pagkamamamayan

noong 1941 at sa gayon naging stateless. Noong Mayo 1940, ang mga Franks
ay naipit sa Amsterdam ng pananakop ng Alemanya sa Netherlands. Habang
dumarami ang mga pag-uusig ng populasyon ng mga Hudyo noong Hulyo
1942, nagtago ang mga Franks sa ilang mga silid sa lihim sa likod ng isang
aparador sa gusali kung saan nagtrabaho ang ama ni Anne na si Otto Frank.
Simula noon hanggang sa pagdakip ng pamilya ng Gestapo noong Agosto
1944, iningatan niya ang isang talaarawan na natanggap niya bilang regalo sa
kaarawan, at sumulat dito nang regular. Kasunod ng kanilang pag-aresto, ang
mga Franks ay inihatid sa mga kampong piitan. Noong Oktubre o Nobyembre
1944, si Anne at ang kanyang kapatid na si Margot ay inilipat mula sa
Auschwitz papunta sa kampong konsentrasyon ng Bergen-Belsen, kung saan
namatay sila (marahil ng typhus) ilang buwan pagkaraan.

Sila ay orihinal na tinatayang ng Red Cross na namatay noong Marso, na

ang mga awtoridad ng Olandes ay nagtatakda ng Marso 31 bilang kanilang
opisyal na petsa ng kamatayan, ngunit ang pananaliksik ng Anne Frank House
sa 2015 ay nagmumungkahi na mas malamang na namatay noong Pebrero. Si
Otto, ang tanging nakaligtas sa mga Franks, ay bumalik sa Amsterdam
pagkatapos ng digmaan upang makita na ang kanyang talaarawan ay na-save
ng kanyang sekretarya, si Miep Gies, at ang kanyang mga pagsisikap ay
humantong sa publikasyon nito noong 1947. Ito ay isinalin mula sa orihinal na
bersyon ng Olandes at unang na inilathala sa Ingles noong 1952 bilang The
Diary of a Young Girl, at mula noon ay isinalin sa mahigit 60 wika.