duties!

I spent the rest of the summer days resolving issues, attending social functions
with other hotels, and thinking
about the future of the hotel.
Ni hindi ko na namamalayan ang oras at magpapasukan na pala.
"Hello, paki sabi kay Sibal na aalis ako ngayon. I need to buy stuff for school and
I also need to get my
uniformfromthe tailor..." sabi ko habang tinitingnan ang isang dokumento.
P 6-5
"Miss President, si Sibal po?"
"Oo, bakit?"
Binaling ko ang buong atensyon ko sa telepono. Anong problema sa request ko?
"Out na po siya, Miss President. Hanggang alas dos lang po iyon. Alas kwatro na po
ngayon..." sabi ng nasa
kabilang linya.
I know. Damn it.
"E 'di si Kuya Lando na lang, please..."
Binaba ko agad ang telepono dahil bahagyang napahiya. I've been avoiding thoughts
of it for the past days. I
don't even like to look at Sibal's eyes for that same reason. I want to maintain
the gap between us.
Namimili ako ng mga gamit sa sentro ng bayan. Konti lang ang mga tindahan kaya
hindi na ako nakapili ng
maayos. Sana pala namili ako sa Maynila.
Sinukat ko rin ang aking uniporme na kulay royal blue ang pencil cut skirt. Ang
korni. Kung pwede lang ay
mag request na hindi na lang ako mag uniporme tutal ay kilala naman ni Tita
Maremang President pero ayaw
ko namang abusuhin ang kabaitan nila. So I need to follow rules.
Ano kaya ang schedule ni Sibal araw-araw? I start at 12 noon and end at five or
four depending on the days.
Siya kaya? Siguradong alas dos ang alis niya, hindi ba? Dahil iyon ang out niya sa
hotel?
"Magandang umaga, Miss President!" bati ni Sibal pagkapasok sa roomko.
Kakadilat ko lang galing sa mahabang tulog at agad kong tinabunan ang mukha ko ng
kumot. Why the hell did
he go in while I'msleeping?
"Bakit ka andito?" pagalit kong tanong kahit nasa ilalimpa ng comforter.
Napamura ako nang napagtantong mukhang napasarap ang tulog ko dahil napuyat ako
kagabi! His schedule to
clean the roomis 8am! Sa oras na iyan ay dapat gising na ako at nakapagbihis na!
"Maglilinis ako ng kwarto mo..." sagot niya.
Quickly, I scanned my face for possible blemishes or what. Kinusot kong mabuti ang
mga mata ko at sinuklay
ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri. When I feel satisfied with my face,
tumuwid agad ako sa
pagkakaupo at hinawi ang comforter sa aking mukha.
Sumulyap si Sibal sa akin habang nagwawalis. A smile played on his lips. Mas lalo
lamang akong nairita.
"I'll take a bath now while you clean here. Mamaya mo na linisan ang banyo..."
"Syempre, Miss President. Mahirap namang maglinis ako ng banyo habang naliligo
ka..." aniya sa isang
seryosong tono.
P 6-6
Bahagya na naman akong natigilan. Bakit ba talaga ang ingay ingay niya? Sinipat ko
siya ng ilang sandali para
man lang maintimidate siya ngunit tinitigan niya ako pabalik. Sa huli, ako iyong
nag-iwas ng tingin. What the
hell?
"Kumain ka na ba, Miss President?"
"Hindi pa... You get my breakfast, too. I want to eat here..."
"Okay..." aniya sabay lapit sa aking telepono.
Tumayo na ako at binuksan ang cabinet para kunin ang magiging damit ko sa araw na
iyon. When I saw my
uniformfor the coming first day of school, I remembered something.
"Pakiakyat na lang daw ang pagkain ni President Snow..." ani Sibal. "Thank you..."
Pagkababa niya sa telepono ay tumingin siya sa akin. Nanatili akong nakatayo sa
gilid ng cabinet. Hinagod
niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa.
I have a bunny slippers and a pink floral terno pajama with laces on the hem. He
smirk. Kumunot lamang ang
noo ko. I want to ask what he's smirking about but then I was told not to over
think, alright!
"By the way, anong oras ang unang klase mo sa North Western?" tanong ko.
"Alas tres, Miss President," sagot niya.
"Alas tres? At hanggang anong oras ka sa paaralan, kung ganoon?"
"Alas nuebe..."
"Wala bang schedule niyang subjects mo sa alas sais hanggang alas nuebe ng mas
maaga, Sibal? Ilipat mo
iyan sa alas dose..."
"May trabaho ako hanggang alas dos..." he pointed out.
"May trabaho ka hanggang alas dos sa akin. At dahil nasa paaralan na ako ng alas
dose, ibig sabihin doon din
ang trabaho mo. So put those subjects earlier and we'll go to school together."
It's not for him, actually. I just want to make my life easier. Siya ang magdadrive
sa sasakyan sa oras na iyon
kaya't mas mabuting ganoon na lang din ang schedule niya.
"Okay, Miss President. Basta ba hindi ako undertime? Baka pagalitan ako ni Mrs.
Agdipa."
"Hindi, hindi. Ako na ang bahala riyan... Basta gawin mo na ang trabaho mo."
Nag-iwas agad ako ng tingin at dumiretso na lamang sa banyo.
Even when the doors are locked, I still find it hard to remove my clothes so I can
take my shower. Ilang
sandali ko pa talagang tiningnan kung maayos ba ang lock nitong pintuan at alamko
pa namang may
pagkaloko loko si Sibal.
P 6-7
I stepped in the shower afterwards. Narinig kong bumukas ang pintuan sa labas,
siguro'y naroon na ang
pagkain ko.
Nang pinatay ko ang shower ay naririnig ko ang tawanan sa labas. Dinikit ko ang
tainga ko sa pintuan para
marinig pang mabuti habang tinutuyo ko ang buhok ko gamit ang tuwalya.
"Tawang tawa nga si Rolly sa ginawa ni Omar, e," boses ng babae ang narinig ko.
"Mabuti at hindi nakita ni Mrs. Agdipa iyon, Tin..." ani Sibal sabay tawa.
Si Kristina? Iyong kaclose ni Sibal na housekeeper? Siya ba ang naghatid ng pagkain
ko? Bakit? Hindi niya
iyon trabaho, ah? Pwedeng si Omar ang maghatid pero bakit siya?
Mabilis kong itinapis ang aking tuwalya sa aking sarili at walang pag aalinlangang
lumabas na roon.
Naabutan kong nakaupo si Kristina sa aking kama habang si Sibal ay inaayos iyon.
Nang nakita ako ni
Kristina ay tumayo agad siya at ngumiti sa akin.
Tumigil si Sibal sa paglilinis.
"Magandang umaga, Miss President. Narito na ang breakfast mo..." ani Kristina.
Malaki ang kanyang ngisi sa
akin.
"Bakit ikaw ang naghatid?" tanong ko sabay lakad patungo sa cabinet.
Sinundan nila ako ng tingin pero hindi ako natinag doon. Napawi ang ngiti ni
Kristina at ang maarte niyang
mukha ay nanghina ngayon. Parang galit na asong biglang nabasa ng ulan.
"May inasikaso kasi si Omar sa kitchen kaya hindi siya ang naghatid..." sabi niya.
Tumango ako at tinuro ang pintuan. Kita ko ang paghina ng kanyang ekspresyon.
Parang naliwanagan siya sa
gusto kong mangyari ngayon. Nakita ko ang takot sa kanyang mga mata.
"Salamat. Si Sibal na ang magbababa nito pagkatapos kong kumain."
Mabilis na tumango si Kristina at bahagyang yumuko pagkatapos ay umalis.
Sumulyap ako kay Sibal na ngayon ay tulala sa akin. Binalewala ko ang reaksyon
niya. Pinindot ko na lang
ang remote ng TV para may mag-ingay sa katahimikang bumalot sa aking kwarto.
"Bakit mo ginawa iyon?" tanong ni Sibal sa aking likod.
He seriously asked me that? Really? Pinatay kong muli ang TV at nilingon si Sibal.
"Imbes na magtrabaho kayong dalawa ay nagkukwentuhan pa kayo rito sa kwarto ko,
Sibal..."
"Sinabi lang naman ni Tin sa akin ang rason kung bakit hindi si Omar o Rolly ang
naghatid ng pagkain mo
dahil tinanong ko siya kaya kinwento niya, Miss President..." nahihimigan ko ang
galit sa kanyang boses.
P 6-8
Kaba at galit ang sabay kong naramdaman sa aking puso.
"Sana sa labas na lang kayo nagkwentuhan kung ganoon, Sibal. Kung iyon pala ang
gusto mo-"
"Dinala ni Kristina ang breakfast mo kahit na hindi niya iyon trabaho at ang
sinukli mo sa kanya ay ang
pagtataboy dahil lang sa maiksing kwentuhan naming dalawa. Nagtrabaho ako,
nagtrabaho siya. Walang hindi
nagawang trabaho dahil sa kwentuhang iyon. Masyado kang matigas. Hindi maganda
gayong bata ka pa!"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Sibal. I want to make my being his boss as my next
card but I couldn't speak.
Hinagod niya ako ng tingin. His eyes are burning with anger and some unknown
emotions.
"At lumabas ka ng banyo ng nakatuwalya lang? Kung kami ni Omar ang nagkukwentuhan
ay lalabas kang
ganyan para lang sawayin kami, kung ganoon?" paratang niya.
"What..."
"Magbihis ka muna," mahinahon niyang sinabi. "Bababa ako at hahanapin ko si
Kristina para humingi ng
paumanhin."
Say no more?????????????????? EDI HANAPIN MO. ULOL.
P 6-9
Kabanata 5
535K 18.3K 12.9K
by jonaxx
Kabanata 5
Overtime
Pagkatapos kong kumain ng breakfast ay umalis na ako ng kwarto. Hindi parin
nakakabalik si Sibal doon.
Pinilig ko na lamang ang ulo ko. He's probably hurt that I did that to his friend.
Ayaw ko nang isipin pa ang
bagay na kasing liit nito. Hindi na dapat ako nag aaksaya ng panahon.
Nanatili ako sa opisina habang binabasa ang mga complaints galing sa mga
nagpapabook. Nahihirapan umano
silang magbook sa hotel kaya kailangan kong bigyan ng aksyon iyon.
Pagkatapos kong magsunog ng kilay sa opisina ay bumaba na ako para makakain na ng
tanghalian naman
ngayon. Pumunta ako sa restaurant at naabutan ko si Sibal doon kasama sina Omar at
Ryan.
May iilang guests silang pinagseserbisyuhan. Tuwing nasa counter ay nag-uusap at
nagtatawanan sila.
Right. They should be free to talk basta ba hindi nakakaistorbo sa trabaho. How
silly of me to get angry just
because of a little chitchat.
Umupo ako sa usual spot at nag-antay na ng paglapit ni Sibal. Dumiretso siya sa
akin pagkakuha ng menu.
Tinitigan ko siya. His facial expression is serious. Ngunit para ring wala lang sa
kanya.
He handed me the menu. Tumayo siya sa gilid ko at naghintay sa sasabihin ko.
"I'msorry kanina..." I immediately said sabay tingin sa menu.
"I'msorry din, Miss President. Hindi ko sinasadyang pagsalitaan ka ng ganoon.
Nahihiya lang ako dahil
naipahamak ko pa si Kristina sa tanong ko."
Tumango ako. "Kalimutan na natin iyon. Naging masyado akong mahigpit."
Hindi na siya nagsalita dahilan kung bakit ko siya nilingon. Nakatingin lamang siya
sa akin ng seryoso,
naghihintay sa susunod kong sasabihin.
"I want Roasted beef and sweet corn for lunch," sabi ko sabay bigay sa kanya ng
menu.
"Sige, Miss President. Sasabihin ko sa kanila."
Tinalikuran niya ako at dumiretso na sa kitchen. Sinalubong agad siya ng tanong ni
Ryan at nagtawanan silang
muli.
Lumapit lamang muli si Sibal nang dala niya na ang pagkain ko. Tahimik siya habang
nilalapag iyon.
P 7-1
Something I'mnot used to. He's not telling his witty remarks or even joking around.
"Thanks..." I said.
"You're welcome, Miss President..."
Pagkatapos noon ay iniwan niya na ako.
They said I shouldn't be bothered. For the past weeks I'mhere, I'mreally trying not
to be. But I admit it right
now...
Bawat limang segundo ay napapatingin ako kay Sibal na kausap ang ibang empleyado.
He's all smiles when
he's with them. It's like they have their own world I cannot touch. But that goes
the same way for me, right? I
have a world they couldn't touch.
Sibal is an employee. He's a bellboy in my hotel. I amthe owner, the president.
Kahit na sa mga libro at mga
palabas ay posible ang mga ganyan, sa totoong buhay ay talagang hindi. Not that i
have prejudices because
he's not rich like me, I guess people just find it taboo to like someone not on
your level.
Nagkatinginan kaming dalawa ni Sibal. Nag-iwas ako ng tingin at uminomng tubig.
Nang binalik ko ang
tingin ko sa kanya ay hindi na siya nakatingin.
He's not even my ideal man. Would never pass my exes.
Inubos ko ang oras ko sa pagtatrabaho kahit Linggo. I'mhere to work so I guess I
should, right?
Noong nag Lunes ay handa na ako para sa pagpasok sa paaralan. Pagkagising ko ay
naligo na ako at nagbihis.
Pagkatapos kong magbihis ay pumasok na si Sibal para maglinis ng kwarto ko.
"Good morning, Miss President..." aniya.
"Good morning..." bati ko pabalik habang nasa harap ng salamin.
Inaayos ko ang konting make up na nilalagay ko habang siya ay nagmamop. Nakikita ko
ang repleksyon niya
sa salamin. Pinutol ko agad ang pag-iisip ko pagkatapos kong maglagay ng make up.
"Opisina lang ako..." sabi ko.
Sinunod ko ang sinabi ko. Nagbabad ulit ako sa opisina. I answered calls fromPapa,
fromTita Marem, from
some affiliates. Doon ko na rin kinain ang breakfast ko.
Nang nag alas onse ay bumalik na ako sa kwarto para magbihis. I wonder if Sibal
changed his clothes, too,
now that we're going to school?
Pagkatapos kong magbihis ay kinuha ko na ang mga gamit ko papuntang school. I have
my black square bag
and my sunglasses to shade me fromthe heat of the sun.
Dinampot ko agad ang telepono para tumawag sa reception. I wanna check if he's
ready.
P 7-2
"Hello, si Sibal?" tanong ko agad.
"This is Sibal, Miss President..."
Tumkhimagad ako nang narinig ko ang boses niya. "A-Are you ready? Tapos na akong
magbihis."
"Yes, Miss President. Handa na rin ang sasakyan mo. Sasama si Lando para may
magbantay sa'yo habang
nasa klase ako..."
Nagtiimbagang ako. "Fine. Pababa na ako..."
Binaba ko ang cellphone at huminga ng malalim. Wala akong kilala sa school na iyon.
Si Sibal at ang
kanyang kapatid lamang kaya medyo kabado ako.
Bumaba na ako. Pagkalabas ko ng elevator ay si Sibal agad ang nakita ko. He's
wearing the boys' uniform!
Nakaputing polo at dark blue na slacks. Napahagod ako ng tingin mula ulo hanggang
paa.
Like a model straight fromGQ, I cannot believe that he's my bellboy. Nagtangis ang
panga niya nang nagtama
ang tingin naming dalawa.
"Bag mo, Miss President..." sabi niya.
Umiling ako. "I can carry it, Sibal..."
Tumango siya at tinalikuran ako. Uminit ang pisngi ko. Damn it! What's this for,
Snow? What the hell?
Pinagbuksan niya ako ng pintuan sa passenger seat ng aming Expedition at nilingon
niya ako. Para akong
napapaso tuwing nagtatama ang tingin namin. I wonder if he's half foreign or
something. Matangos ang ilong
niya at may kakaibang kulay sa kanyang mga mata. Makurba ang eye lashes at makapal
ang kanyang kilay. His
skin tone is surely Filipino, though. Why amI thinking about this again?
Si Lando ang nagdrive patungong school. Si Sibal naman ang nasa front seat. Nang
nakarating kami ay
ginapangan na ako ng kaba. Seeing all the students here who seemto know each other
makes me nervous.
Pinagbuksan ako ni Sibal ng pintuan. Lumabas ako. Nakita kong may iilang bumabati
kay Sibal, mapa lalaki o
mapa babae.
"Sibal, mamaya ha?" sabi noong lalaki sabay tingin sa akin.
"Oo, Rick!" ani Sibal ngunit dahil nakatitig sa akin iyong lalaki ay nabangga siya
sa poste.
Nagtawanan ang mga babaeng nakakita. Bahagya rin akong natawa sa nangyari.
Nilingon ako ni Sibal, nakakunot ang noo niya. Tinikomko ang bibig ko.
"I don't know..." napatawa ako bahagya nang naulit pa iyon sa parehong lalaki.
Umigting ang panga ni Sibal at tumitig na siya sa akin ngayon. Tumigil ako sa
pagtawa. I know it's rude to
laugh at the man but i just couldn't help it...
P 7-3
"I mean... I don't know where my first class is..." sabi ko.
"Ihahatid kita, Miss President..." sabi niya.
"Okay... Thanks. Hindi ka ba malilate sa klase mo?"
"Malapit lang sa classroommo ang magiging classroomko..."
Marahan akong tumango at sumunod na sa kanya papasok ng eskwelahan.
Halos mabali ang mga leeg ng mga estudyante nang nakita ako. May nakita pa akong
iilang halos manginig
nang nakita si Sibal at agarang napapawi ang damdamin nang nakita ako sa likod.
"Hi Kuya Percival!" sabi noong babaeng medyo mas matanda lamang sa akin ng konti.
Tumango lamang si Sibal sa babae. Nagtatalon agad sila ng mga kasama niya. Pulang
pula iyong nag "hi!"
Matalimko silang tinitigan habang nakahalukipkip. Napawi ang tawa nila at nagawa
pang irapan ako.
"Narito ang classroommo, Miss President. Mukhang magkaklase kayo ni Jack..." ani
Sibal at nilingon ako.
I tore my eyes off the girls and faced Sibal. Naabutan niya yata ang titig ko sa
mga babae dahilan kung bakit
nilingon niya rin ang mga iyon.
"Saan?" tanong ko sabay tingin sa likod niya.
Si Jack, kasama ang dalawang babaeng medyo maganda naman ang porma ay nasa labas ng
classroom.
"Okay... Ikaw? Saan naman ang classroommo?" tanong ko.
Tinuro ni Sibal ang pang-apat na classroomgaling sa akin. Masyadong maraming
estudyante. At bawat
pagdapo pa ng mga mata ko sa kanila ay halos silang lahat ay nakatingin din sa
akin. Later, I realized that it's
not about me... It's Sibal!
Tinapik siya ng isang lalaking nakita ko na ata noong enrolment. Nilingon iyon ni
Sibal.
"Examdaw agad sa first day..." tawa noong lalaki.
Tumango si Sibal. "Iyon nga ang sabi nila."
"Kung nalaman ko lang ay sana hindi na lang kami sumali pa sa liga." Sabay tingin
noong lalaki sa akin mula
ulo hanggang paa.
"Ihahatid ko lang sa kanyang upuan. Kita na lang tayo sa classroom..." ani Sibal
sabay hawak sa aking kamay.
Hinigit niya ako patungo sa classroomnamin. Si Jack ay nasa pintuan at
nakikipagtawanan parin sa grupo ng
babaeng kasama niya.
"Kuya..." bati ni Jack.
P 7-4
"Magkaklase kayo ni Snow ngayon. Ituro mo sa kanya mamaya ang susunod niyang
classroom..." utos ni
Sibal.
"No problem..."
Tumingin si Jack sa akin. Ngumiti ako sa kanya.
"Tabi tayo, Snow, ha?" ani Jack.
"Sure. I don't know anyone so that would really help..."
Napatingin naman ako sa mga babaeng kasama niya. Ang sama ng tingin nila sa akin.
Taas noo ko silang
hinead to foot.
"Pumasok ka na sa loob," bulong ni Sibal sa akin.
"Fine..." sabi ko at sinunod na ang sinabi niya.
Pagkapasok ko sa loob ay naghanap ako ng upuan sa may likuran. Panay ang tingin ng
mga naroon sa akin.
Nilingon ko ang pintuan at tinuro ni Sibal sa akin ang upuang nasa pinakagilid.
Tumango ako sa kanya at doon
nga umupo sa gusto niya.
Pagkaupo ko ay nilingon ko ulit siya. Tumango siya at umalis na.
Ang babae sa harap ko ay agad akong nilingon. Ngumiti siya sa akin. Ang kanyang
sabog at kulot kulot na
buhok ay hinihinap ng hangin galing sa electric fan.
"Hi! Hindi kita nakita noong high school, ah? Pinsan ka ng mga Riego?"
Umismid ako sa kanya. "Hindi..."
"Kung ganoon? Step sister?"
"No... I'mSibal's boss. I'mthe owner of The Coast. Why?" diretso kong sinabi sa
kanya.
Ayaw ko sana iyong ipangalandakan ngunit masyadong matanong ang babaeng ito. Para
siyang na petrify sa
sinabi ko. Nanlaki ang mga mata niya at halos hindi nakagalaw.
"You're Maria Emilia's daughter?"
Tumawa ako. Ang sikat talaga ni Tita. "No... I'mRemus' daughter. Snow... You are?"
Naglahad ako ng kamay.
"I'mPaulyn! It's an honor!" aniya at ikinwento agad sa kanyang mga katabi.
Instant star agad ako sa kanila. Lahat ng ulo, nakatutok sa akin. Natapos lamang
nang umupo si Jack sa tabi
ko. Everyone's eyes drifted to him. Natahimik sila at naging pormal.
P 7-5
Hinawi ko ang buhok ko at nilingon si Jack.
"Pagpasensyahan mo na sila. Mga kaklase ko iyan noon at kuryoso sila kapag may
bagong mukha..." he
smiled.
"No problem... I understand. Kahit ako magiging kuryoso kung may bago..."
Tumango si Jack at ngumisi ulit sa akin.
Unlike his brother, Jack seems more light. Ewan ko kung bakit hindi ako masyadong
kumportableng kasama
si Sibal. Parang may something. Samantalang itong kapatid niya ay ayos lang.
"Anong next class mo?" tanong ni Jack.
Kinuha ko ang schedule ko at ipinakita sa kanya iyon. Ilang sandali niya iyong
tiningnan bago binaba.
"Ayos. Tatlong minors tayong magkaklase..."
"Really?"
Tumango si Jack. "Kapag may grouping, tayo agad ang grupo ha para hindi na
mahirap."
Sumang-ayon ako sa gusto niya. Kaya naman nang dumating ang aming teacher ay
ginrupo agad kami. Sa
aming grupo ay kasama si Jack at iyong isang empleyado namin sa hotel tuwing night
shift na si Ruben, at ang
dalawa pang babaeng kapit tuko sa kanila.
We all groaned when our teacher announced reporting. She wants us to teach each
other by what we know
about Biology? Bakit ba may minors na ganito gayong business naman ang kinuha ko?
Seriously?
We're the second reporter. Medyo malayo pa pero kailangan paghandaan lalo na't wala
ako masyadong alam
sa mga complex topics nitong Biology.
"Mag group study tayo sa bahay!" wika ni Ruben.
Umiling si Jack. "Sa bahay na lang namin para malapit lamang kina Snow, Ruben.
'Tsaka, mas maluwang
doon."
Tumango ako. "Iyon lang din ang alamko kaya mas mabuti ngang sa kanila..."
"Anong oras naman tayo mag go-group study? Gabi lang ako pwede, Jack. Baka
pagalitan ako ni Miss
President kapag ma late naman ako sa alas diez kong shift..."
Tumawa ako. "Hindi naman siguro tayo aabot ng alas diez, hindi ba?"
"Tama si Snow. Alas sais hanggang alas nuebe, ayos na siguro iyon. Kapag 'di
natapos ay sa ibang araw
naman."
The first class seems fine. Naging magaan ang loob ko kahit hindi ko kaibigan ang
lahat ng kaklase ko. This
isn't high school anyway. I don't need to befriend everyone.
P 7-6
Sa sunod na klase ay magkaklase ulit kami ni Jack. English 13 is all about the
basics of English so this won't
be hard. Habang nag oorient ang teacher ay napatingin ako sa labas.
Nakita ko ang iilang estudyanteng dumadaan. Nahagip ng paningin ko si Katarina at
si Sibal na dumaan sa
aming classroom. Nilingon ko agad si Jack at kinalabit.
"Kuya mo at si Katarina, dumaan..." I said.
Lumingon siya sa pintuan pero hindi niya na naabutan. Tumango siya.
"Baka may lab sila... Nasa unahan ang lab..." sabi niya.
"Magkaklase pala sila?" tanong ko.
"Oo. Si Katarina kay Kuya nagpapaturo kung may 'di alamsa mga subjects nila tulad
sa Drawing at
Physics..."
"Engineering ka rin, hindi ba? Electrical? Civil?"
Umiling si Jack at ngumiti sa akin. "Civil si Kuya. Chem, ako..."
"Oh..." Tumango tango ako at napatingin sa aming propesor.
Mayroon akong break in between 2pmand 3pmtuwing MWF kaya pagkatapos noong klase
namin ay
dumiretso ako sa canteen na mag-isa. PInagsabihan ko na si Kuya Lando na umaligid
lamang siya dahil ayaw
ko namang nasa tabi ko siya the whole time I'min school.
Mag-isa ako sa aking lamesa. Some students are looking at me curiously. Iyong ibang
lalaki pa ay tingin nang
tingin sa akin na para bang kulang na lang ay magtulakan para magpakilala.
Before they can even move towards me, tumayo na ako para magkunwaring aalis. I'mnot
here for love life so
I might as well avoid it.
Dahil hindi ko alamang susunod kong klase ay iyon na lang muna ang pinagkaabalahan
ko. Hinanap ko ang
sunod kong classroom. Palapit na ako nang napadaan ako sa isang malaking classroom.
Napansin kong
seryoso agad at mukhang may lecture. Nang natingnan ko ang loob ay napagtanto kong
higher level iyon.
Siguro'y mga 4th year? Hindi ako sigurado.
Nang nakita ko si Sibal doon katabi si Katarina ay napagtanto kong sa Engineering
iyon na klase!
Tumigil ako sa paglalakad. I tried to see what they were doing. They were only
listening to the lecture.
When the professor asked for the sheet of paper, nagkagulo agad sila. May sinabi si
Katarina kay Sibal at
nagtawanan silang dalawa. Ngumuso ako at mas lalong lumapit para tingnan sila.
Pinaypayan ni Katarina ang kanyang sarili. Siguro ay dahil medyo mainit ang
classroomat marami silang
naroon. Nilingon siya ni Sibal at nakita kong hinaplos ni Sibal ang gilid ng noo ni
Katarina, mukhang
nagpupunas ng pawis. Pinunasan din ni Katarina ang pawis niya at nagkwento kay
Sibal.
P 7-7
Hinawi ko ang buhok ko at umatras. Nagpatuloy ako sa paglalakad, medyo may guwang
sa tiyan.
"Jack!" bulong ko nang naging magkaklase muli kami sa huling subject ko.
The majors didn't have much class. Binigyan lamang kami ng course syllabus at
'tsaka na raw mag lelecture
sa second day at ang mga minors naman ay medyo seryoso. Kabaliktaran.
May quizagad kami sa literature. Si Jack ay nasa tabi ko at nag coconcentrate sa
isasagot.
Ang usap-usapan ng mga kaklase ko ay si Mrs. dela Cruzay isang terror teacher
dahilan kung bakit nag quiz
agad kami. Well, halata naman sa kanyang mukha. Tahimik ang buong klase at walang
angal sa mga gusto
niyang mangyari.
"Ano?" nilingon niya ako.
"Nililigawan ba ng kuya mo si Katarina?"
Nagkibit siya ng balikat at hindi na iyon dinugtungan.
"Huy!" tawag ko.
"Hindi ako sigurado. Matagal na silang magkaibigan. Medyo close. 'Tsaka ideal girl
ni Kuya si Katarina.
Mabait kasi iyon... Bakit?"
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Number three..." sigaw ng professor ngunit hindi ako natinag.
Si Jack ay bumaling muli sa kanyang papel.
"Jack... Jack..." tawag ko, pabulong.
"Excuse me, Miss Galvez. Are you cheating?" tawag ng aming matandang propesor.
Taas noo ko siyang tiningnan. Aba't pinaparatangan pa ako nito? I'mnot cheating,
alright. We're just talking.
"No, Ma'am..." sabi ko.
"Bakit ka tawag nang tawag diyan kay Mr. Riego?"
"I'msorry, Ma'am. Hindi na mauulit. I was asking himabout something important..."
Tumango ang aming propesor at sa kabutihang palad ay tinantanan naman ako.
Humalakhak si Jack sa aking
tabi. Nanatili na ngayon ang mga mata ko sa aking papel.
"Something important, huh?" bulong ni Jack.
Umiling ako. Ano sa tingin niya ang dapat kong sabihin sa propesor naming mukhang
handang mambitay ng
estudyante kung magkamali? For sure she only restrained herself that time because
she knows my family is a
P 7-8
bit powerful here in Nabas. Kung ibang estudyante pa ako ay baka napahiya na ako.
Papatapos na ang klase namin nang nakita ko si Sibal sa labas ng aming pintuan.
Tumuwid ako sa
pagkakaupo. Nilingon ako ni Jack habang siya'y nakapangalumbaba. Kinokolekta na ni
Mrs. dela Cruzang
aming mga papel at dineklara niya na ang pagtatapos ng klase.
Nagligpit agad ako ng gamit. Tumayo si Jack at ibang mga kaklase namin.
"Next time, Mr. Riego and Miss Galvez, if I caught you talking in my class, I'll
immediately throw you out..."
Napatingin ako kay Sibal na ngayon ay kumunot ang noo. Nakatitig siya kay Mrs. dela
Cruz.
Talagang 'di pa siya tapos sa pamamahiya at may pabaon pa siya sa amin ni Jack,
huh?
"Yes, Ma'am..." ani Jack.
Tumango lamang ako at nagmamadaling lumabas kasama si Jack. Nagkibit ng balikat si
Jack pagkakita kay
Sibal at umiwas agad siya sa dadaanan. Tinagilid ni Sibal ang ulo niya nang nagkita
kami.
"Napagalitan kayo?" tanong niya.
"May tinanong lang ako..." sabi ko.
"Anong tinanong mo?" kumunot ang kanyang noo.
Sasagutin ko na sana siya ng kasinungalingan ngunit sumulpot si Katarina sa kanyang
likod. She smiled at me.
May yakap siyang makapal na aklat patungkol sa Physics. Tumikhimako at tumigil sa
pagsasalita.
"Anong tinanong mo at gaano ka importante?" tanong ulit ni Sibal.
Umiling ako. "Wala, Sibal. We should go..." I remembered I'mhis boss. "Where's Kuya
Lando? I'mhungry.
Let's go..."
Naglakad na ako iwas sa kanila. Sumunod si Sibal sa akin. Don't tell me susunod din
iyong si Katarina sa
amin, huh?
Palabas kami ng paaralan nang napansing buntot parin si Katarina sa amin. I don't
want to be rude like what I
did to Kristina last time but this is just too much!
Nang nakita ko ang nakaparada naming Expedition ay pinagbuksan na agad ako ni Sibal
sa likod.
Sumalampak ako sa loob at nilingon siya. Nakatayo parin siya roon, holding the door
widely open and
Katarina's on his other side talking to a bunch of girls.
"Bilis na..." utos ko.
"Hindi na ako sasama pabalik sa hotel. Uuwi na ako..." he said.
"Ano?" medyo maasimang naging ekspresyon ko.
P 7-9
Nagtaas siya ng kilay. "Miss President, tapos na ang shift ko. Gusto mo bang mag
overtime ako?"
Napakurap kurap ako roon. Right. Fucking right!
"Close the damn door now... Aalis na kami..." I said and looked away.
"As you wish..." aniya at sinarado ang pintuan sa gitna naming dalawa.
Halos masira ang mga ngipin ko sa kakatiimbagang ko. Nilingon ko si Sibal na
nakatingin parin sa looban ng
sasakyan namin. He can't see me. Our mirrors are tinted.
"Tara na, Kuya Lando..." sabi ko at pinaandar niya agad ang sasakyan.
Kumalabog ang puso ko nang dahan dahan naming iniwan sila roon. Hindi ko
maintindihan kung bakit nag
aalburoto ang puso ko ng ganito. It's like a favorite request isn't granted and I
amso furious. Hindi lang
iyon... may isa pa akong naramdaman.
Riego's?? HAHAHAHAHAPANIS
P 7-10
Kabanata 6
536K 18.9K 19K
by jonaxx
Kabanata 6
Date
"Kael..."
Nakahiga na ako ngayon sa aking kama. Marami akong iniisip kahit na tinapos ko na
iyong mga trabaho ko
para sa araw na iyon.
Kailangan icheck ang iilang roomdahil may problema ang ilang customer tungkol sa
clogged bathroom.
Naayos naman daw pero kailangang makasiguro na maayos na kapag may guest ulit na
gagamit.
"What is it, Ate? Are you lonely out there?"
Natawa ako sa tanong ng aking kapatid. I admit it... kahit na tumayo ako bilang ina
ni Kael sa America ay
hindi parin ako nakakasigurong naging mabuti akong ate sa kanya. I make sure that
he's alright all the time but
I'mnot sure if he's okay with what I'mdoing to him.
"Yes, a bit..." pag amin ko. "Can I ask you something?"
My bestfriend is also my worst enemy. Ganyan kaming magkapatid. I open up to himand
he tells me his
opinions, too. Ang hindi ko lang inoopen up sa kanya ay iyong love life ko dahil
masyado pa siyang bata
upang pagtanungan noon.
"Sure, what is it?"
I miss his large and thick eyeglasses and all his curious questions. I miss him,
big time.
"AmI a good girl?" tanong ko sabay yakap sa aking unan.
"Well, not really..." he admitted.
"What?" medyo nagulat ako sa naging sagot niya ngunit sa huli ay natawa rin.
"I think you're a bit spoiled. Why do you ask, Ate?"
Humagalpak na ako sa tawa.
"Mikael, you are brutally honest!"
"You are asking me a question, Ate. I'monly giving you my answers!" he insisted.
P 8-1
"Sige, tell me more, then."
"I think you're a bit spoiled. I remember the first time we were alone in our
house, you asked me to clean the
whole of it while you sleep!"
Nagtawanan kaming dalawa. Naalala ko iyon. Naaalala ko kung gaano ako ka rebelde
noon pa man. Tumino
lamang ako nang iwan kami ni Mama. Tumayo lamang ako bilang responsableng ate noong
kailangan ko na.
So, no... Kael is right. I'mnot totally a good person. Hindi ako mabait. Napilitan
lamang akong tumino.
"And I remember, nagtago ka fromKuya Bronson because you don't want to see him. You
asked me to tell
himyou're gone... You made me lie, Ate..."
"Don't worry, Kael, akin parin ng kasalanan noon, hindi sa'yo. I manipulated you so
you're not going to hell
for that. I am."
"You're like a mini Tita Marem," Kael laughed.
Natigilan ako roon. "That's not funny, Kael."
I really hate being compared to Tita Marem. Ilang beses ko nang narinig iyan kay
Brenna, kay Papa, at sa
aking mga pinsan ngunit iba pala ang pakiramdamngayong mapagtatanto mong medyo may
pagkakahawig nga
kayo.
The next days, I amnot sure if I'mjust too attentive or Sibal isn't that talkative
anymore.
Noong naglinis siya sa kwarto ko ay tahimik kaming dalawa. Magtatanong lamang siya
kung may kailangang
malaman at iyon na iyon.
I asked himto clean my office too and he's also a bit quiet. So i tried to remember
all the moments we're
together while he's cleaning. Hindi nga naman siya masyadong nagsasalita. 'Tsaka
lang tuwing may sinasabi
ako kaya ngayong wala akong sinasabi ay hindi na rin siya nagsasalita.
"Sibal, I want some coffee..." sabi ko para lang makapagbukas ng pag-uusapan.
Tumigil siya sa paglilinis ng mga bintana. Tiningnan niya ang glass cleaner ng
ilang sandali bago bumaling sa
akin.
"Tatawag ba ako, Miss President o ako ang magtitimpla?" he asked.
That I amnot sure...
"Ipagtimpla mo na lang ako..." sabi ko sabay tingin sa laptop.
"Okay, Miss President."
Iniwan niya ang glass cleaner at tuluyang lumabas sa aking opisina. Sinundan ko
siya ng tingin pagkatapos ay
binalik muli ang atensyon sa aking laptop.
P 8-2
For moments, I stared at my monitor and waited till forever. Naubos ang pasensya ko
dahilan kung bakit
tumayo ako at lumapit sa pintuan. Tumingin ako sa eyehole ng pintuan at nag antay
sa pagdating ni Sibal.
I stood there for almost five minutes until he came! Mabilis agad akong tumakbo
pabalik sa aking lamesa
dahilan ng pagkakabangga ng aking tuhod sa upuan ng swivel chair.
Bumukas ang pintuan at umupo ako sabay sapo sa aking tuhod. Ang sakit! Fuck!
"Ayos ka lang, Miss president?"
Sibal hurried to me. Nilapag niya ang dalang kape sa aking lamesa para daluhan ang
tuhod ko. Lumuhod siya
at hinawakan kung saan ang masakit.
"Anong nangyari?" tanong niya.
Kumalabog ang puso ko habang tinitingnan siya sa aking paanan. I realized how fast
he is when it comes to
trouble. Syempre, iyan ang trabaho niya. He needs to protect me fromtrouble.
"I'mfine..." I said. "Medyo masakit lang dito..."
Tinuro ko ang eksaktong lugar kung saan masakit. Napangiwi pa ako nang pinindot
niya iyon. Wala namang
sugat ngunit pakiramdamko'y mamamaga iyon sa sakit.
"Kailangan lagyan ng compress iyan..." ani Sibal.
Tumango ako at ngumiwi pa.
"Kukuha muna ako sa baba..." aniya sabay tayo.
Hinawakan ko ang kanyang uniporme at hinila siya pababa. Umiling ako.
"Tawagan mo na lang sila..." sabi ko.
Nanatili ang mga mata niyang nakadungaw sa akin. Bahagya akong pumikit para ipakita
sa kanya ang sakit na
nararamdaman ko. It's true. It really hurts. But now as painful as it seems.
"Hello, pwede bang mag request ng hot compress dito sa opisina ni President Snow.
Masakit ang tuhod
niya..." ani Sibal.
Tumango siya at binaba ang telepono. Muli ay lumuhod siya sa harap ko. Hinawi niya
ang kamay ko sa aking
tuhod para makita iyong tinutukoy ko. Medyo mamula mula na iyon ngayon.
"Bakit ka ba nagmamadaling umupo kanina?"
What? He saw me trying to sit? Tumikhimako at tumuwid sa pagkakaupo.
"Hindi ako nagmamadali, 'no!" I said.
Suminghap siya at tumayo.
P 8-3
"Antayin na lang natin ang compress na hiningi ko pagkatapos ay gamutin natin
iyan..." aniya.
Tumango ako at tiningnang muli ang aking tuhod.
Hinintay nga niya ang maghahatid ng nirequest ko. Nang may kumatok ay dumiretso na
siya sa pintuan.
Sinubukan kong tingnan kung sino ang naghatid at nang nakita ko ang mabutong mukha
ni Omar ay bumaling na
lang ako sa aking tuhod.
"Anong nangyari?" Omar asked Sibal.
"Tumama ang tuhod sa upuan. Ako na ang gagamot. Salamat, pre..." ani Sibal.
Sinarado niya ang pintuan at bumalik na ulit sa akin. Tinapat ko ang swivel chair
sa kanya at tinuro ko ang
masakit sa tuhod ko. Lumuhod siyang muli at hinawakan ang hot compress. Ilang beses
niya itong sinubukan
sa kanyang sariling kamay bago dahan dahang nilagay sa aking tuhod.
"Sabihin mo kung masyadong mainit..." aniya.
Tumango ako at tiniis ang init. "Baka mamaga iyan..."
"Mawawala rin ang pamamaga. Mabuti nga't hindi nagsugat..."
Ngumiti ako at pinagmasdan siyang abala na nilalagyan ng compress ang aking tuhod.
"Ang sakit talaga..." sabi ko sa boses na hindi ko makilala.
Sinulyapan ako ni Sibal pagkatapos ay ginulo niya ang buhok niya. I almost couldn't
breathe properly when I
saw himin his messy hair. What the hell?
"Maayos din ito, Miss President," ani Sibal.
Pagkatapos niyang lagyan ng hot compress ang aking tuhod ay bumalik na siya sa
paglilinis. Medyo lumamig
na ang kapeng nirequest ko kanina pero ininomko parin habang nagtitipa ng kung ano
para sa email noong
isang blogger na magfefeature daw nitong resort.
Nang natapos maglinis si Sibal ay nagpaalamna siyang umalis. Tumango tango pa ako
na parang it's my
pleasure that he's leaving but truth is...
Suminghap ako pag-alis niya. Ano pa bang magandang irequest? Nag isip ako ng
meryenda pagkatapos ng
labing limang minutong pag-alis ni Sibal.
"Hello? Si Sibal..." tanong ko nang narinig na babae ang sumagot sa reception.
"Miss President, nag sasauli pa ng mga materials sa housekeeping department. May
gusto ka bang iparating?"
"Paki sabi na gusto kong kumain ng red velvet cake..." sabi ko.
"Kung busy pa po siya, ayos lang po ba na si Ryan ang maghahatid?"
P 8-4
"Hindi. Si Sibal na ipaghatid n'yo. Siya naman ang dapat maghatid, hindi ba?"
"O-Okay, Miss President..."
Binaba ko agad ang tawag at nag-antay sa pagdating muli ni Sibal. Ilang sandali ang
nakalipas ay dumating
nga siya dala ang aking red velvet cake. Ayaw ko namang kumain, gusto ko lang
magrequest kaya nilagay ko
na lang iyon sa aking tabi.
Days remained that way. Sa umaga, pinapaulanan ko ng request si Sibal. Sa hapon ay
ang eskwelahan ang
may-ari sa kanya kaya wala akong magagawa.
Tuwing napapadaan ako sa kanyang classroomay sumisilip ako. Minsan seryoso siya sa
kanyang papel.
Minsan naman ay nagtatawanan silang dalawa ni Katarina.
"Bukas... ayos ba? Para walang pasok..." ani Jack nang nag-usap kami kung kailan
talaga namin
pagpaplanuhan ang aming reporting.
Sabado na bukas. Medyo naging maayos naman ang first week of school ko. Hindi naman
nakakastress.
"Okay..." I said.
"Kayo?" tanong ni Jack sa iilang mga kaklase ko.
"Game kami riyan..." sabi nila.
"So, it's a done deal, then. Tomorrow night. Six."
"Alright..."
Nilagay ko iyon sa schedule ko. Lalo na't may meeting ako bukas sa Department of
Tourismdahil pista daw
ng kabilang bayan. Though we shouldn't be part of it, it will still help if I
promote them. It's a win win
situation.
Hinatid ulit ako ni Sibal sa pintuan ng sasakyan. Like the usual, he's not going to
be with us going home.
Kasama niya si Katarina pauwi.
And for the first time in five days, I looked back to see them. Silang dalawa lang.
Yakap ni Katarina ang
kanyang mga libro habang si Sibal ay luminga linga, naghahanap siguro ng tricycle.
Pagkatapos ng ilang sandali ay tumawid sila. Hinintay ni Sibal si Katarina bago
tuluyang naglakad. Nang
nauna naman si Katarina ay hinila niya iyon pabalik at mukhang pinagalitan.
Bumagsak ako sa upuan at taas noong tumingin na lamang sa kalsada sa harapan.
Enough of viewing that,
Snow! Enough!
Pagkatapos ng meeting namin sa Department of Tourismay tumawag agad ako kay Papa.
Iyon ay para
tanungin muli siya kung magandang ideya ba ang pataasin ang sahod ng iilang
empleyado. He said it's fine.
They'll be more effective. I studied it for the whole month and I think it's true.
I just want to make sure right
now lalo na't pagkauwi ko sa resort ay pipirmahan ko na ang mga papel.
P 8-5
"Pa, are you sure about this?"
"Snow, in order to have a successful organization, you need to keep your people
happy and satisfied. Always
remember that."
"But is it feasible? Kaya ba ng kompanya iyon at hindi ba maiimpair ang budget para
sa ibang bagay?"
"Mababawi mo ang loss na mangyayari kapag nag gain ka ng more tourist dahil sa
magandang service ng
crew. This company is about the people, Snow. It's not about the money."
"This is business, Papa..." sabi ko dahil wala parin akong tiwala sa desisyon
niyang iyon.
"Above all, this is an organization. And an organization is composed of people. It
won't work if you'll
deprive themof what they deserve..."
Baon ko iyon pagkauwi ko. Tahimik naman ang driver kong si Sibal buong byahe.
Sinamahan niya pa ako
patungo sa opisina at nagrequest akong maglinis siya roon habang pinag-aaralan ko
ang mga dokumento.
Iniisip ko kung paano ako pupunta sa kanilang bahay mamaya. Of course sasamahan ako
ni Kuya Lando
patungo roon. Hindi kami sa rock formation dadaan dahil paniguradong masyadong
madilimiyon tuwing
gabi.
Hindi ko sinabi kay Sibal na pupunta ako. I want to surprise him. I want to see
what he's doing when he's at
home.
Pagkatapos ng shift niya ay mukhang umuwi na siya. I was busy with paper works
again and some ordinary
everyday problems in the hotel. At nang dumating na ang alas singko ay naghanda na
ako para sa usapan
namin nina Jack.
"Kuya Lando, pupunta tayo kina Sibal ngayon," sabi ko. "May group study kami."
Because we don't know where to go exactly, nagtanong tanong ako sa mga afternoon
shift kung saan dadaan at
mabuting may nakakaalamnaman. Si Kuya Lando ang sinabihan nila.
Kumain muna ako ng light dinner bago kami tumulak patungo kina Sibal.
Kahit makitid ang daanan papasok at hindi sementado ay mabilis kong namataan ang
kanilang bahay. Mailaw
sa loob at nakita ko na ang ibang kaklase kong naroon. The two girls of Jack were
already there. Ruben, too.
"Dito ka lang sa labas, Kuya Lando. Tatapusin lang namin itong assignment..." bilin
ko sabay baba.
Dala dala ko ang isang aklat at ang netbook na intended para sa pag-aaral ko. I've
seen their house but I've
never been there. Nang nakalapit ako ay tinuro ako noong isang babae dahilan kung
bakit nakita rin ako ni
Jack.
"Pasok ka, Snow!" aniya sabay lahad sa sala ng kanilang bahay.
Their floor is red and the insides of their house is simple. A small sala set,
television, carpet, frames, and
blue curtains. May wooden stairs paakyat sa mga kwarto sa taas. Mayroon doong
tatlo. Siguro ay ang
P 8-6
master's bedroomat ang para sa magkapatid?
"Kumain ka na ba? Naghanda kami ng dinner..." ani Jack sabay lahad sa sofa nila sa
akin.
Ngumiti ako. "Tapos na ako..."
Luminga linga ako. I don't see his family. I wonder if Sibal's in his roomor he's
outside doing things. And
where is their father?
"May nagawa na kami pero konti lang. Tingnan mo..."
Hinarap ni Jack sa akin ang kanyang laptop. Tumango ako at binuksan na lang iyong
akin para makatulong na
rin.
Sa laptop ni Jack naroon ang aming Powerpoint. Binahagi namin ang topic at binasa
ang buong chapter.
Nililista sa bulletformang mga important points.
Tahimik kami habang nagbabasa. Si Jack at iyong isa sa mga babae niya ay panay ang
kulitan samantalang
panay naman ang saway noong isa pang babae sa kanila.
"Hindi tayo matatapos nito kung hindi kayo tumahimik..." ani Ruben.
I typed everything that's needed. Malapit na akong matapos nang napagtanto kong
nakakaisang oras na kami.
Bumukas ang pintuan ng kwarto ng tatay nina Sibal. Lumabas siya at namataan agad
ako.
"Oh, Jack, nasaan ang kuya mo. Nandito pala si Snow..."
"Magandang gabi po!" sabi ko.
I realized I don't know the name of their father. He didn't mention it to me,
though. And I don't want to ask
himright now.
"Snow, kumain ka na ba, hija? Nagpabili si Jack kanina ng pagkain dahil pupunta raw
ang mga kaklase niya.
Hindi niya naman sinabing kasama ka..."
Bumaba ang kanilang tatay at lumapit sa kusina. Tiningnan niya ang mga ulamna
tinakpan ng plato habang
nakikipag-usap sa akin.
"Ayos lang po. Kumain ako bago pumunta rito..." sabi ko.
Tumango ang tatay ni Sibal. Nilingon niya si Jack na hanggang ngayon ay seryoso sa
kanyang binabasa. "Jack,
ang kuya mo?"
"Nasa labas kasama si Katarina..."
"Sinabi mo bang narito si Snow?"
Umiling si Jack ng wala sa sarili...
P 8-7
Nagkatinginan kami ng tatay ni Sibal. Nagtaas ako ng kilay at bumaling muli sa
binabasa. So what if he's with
Katarina. I'mhere for our group study.
"Lalabas muna ako, magpapahangin..." sabi ng tatay nila at tuluyan na ngang ginawa
iyon.
Suminghap ako at umirap na lamang sa kawalan. Naabutan kong pasimpleng hinuli ni
Jack ang tingin ko.
"What?" pagalit kong sinabi.
He smirked. Oh, he's like his brother. Only a bit different!
"May numero ka ni Kuya?" he suddenly asked.
"Wala," sabi ko.
"Oh? Empleyado mo. Personal na bodyguard pero wala?"
"Is there a need for that, Jaxon? I don't know..." nanatili ang mga mata ko sa
netbook at nagtipa ulit ako ng
karagdagang impormasyon.
"Actually, there's a need, Snow. Paano kung may emergency, hindi ba?"
"Bakit ba natin ito pinag-uusapan? Shouldn't we talk about our report?" tanong ko.
"Jack, hindi natin ito matatapos kung nagtatalo kayo ni Snow..." malambing na
sinabi noong isang ingrata.
Seriously, I don't know their names. I don't think I need to. Problema na ni Jack
iyong pagsusulat ng pangalan
ng groupmates namin dahil wala akong pakealamsa dalawang babaeng kinakasama niya. I
would be more
happy if its Paulyn, the chismosa, fromour first class. Pero dahil hindi...
whatever.
"Nagtatanong lang ako..." Tumawa si Jack.
"Malapit na akong matapos, don't worry," sabi ko.
"Pero pag uusapan pa natin kung paano ito irereport, hindi ba?" ani Ruben.
"Pwedeng diskarte na lang natin iyon. Tutal ay iba-iba naman tayo ng topic..." sabi
ko.
I prefer working alone. Must be the reason why I'mnot effective in the
"organization".
"No... Kailangan nating mag-usap usap parin, Snow. Dapat tayong magkasundo kung
paano para pag may
ibatong tanong, makakapagtulungan tayo..." Jack said.
Well, that's a good idea. I just thought it'd be easier if each of us work on our
topic than work together. Lalo
na't hindi ko type ang iba sa grupong ito. Landi lang yata ang pinupunta rito.
Well, it can't be helped. Jack is
good looking like his brother.
Pagkatapos kong itipa ang lahat ng tungkol sa topic ko ay sinarado ko na ang aking
laptop. Nilingon ko ang
iilang frame kung nasaan ang mga pictures nila bilang pamilya. Most of the pictures
were of themthree. I
P 8-8
wonder when their mother died?
May isang picture akong nakita ng isang magandang babae. That's probably their mom.
Ngunit napagtanto
kong ang kanilang mukha ay mas nagmana sa kanilang ama. Riego'ng Riego.
Tawanan galing sa labas ang narinig ko. Babaeng tinig at papalapit. Nilingon ko
kaagad ang pinanggalingan
at nakita ko roon si Sibal at si Katarina. Nakangisi pa si Sibal at si Katarina'y
todo ang hagikhik.
"Ooopps!" ani Katarina nang nakita kami sa sala. "Akala ko makakapanood tayo ngayon
noong paburito kong
palabas. May nag-aaral pala rito..."
Nagkatinginan kami ni Sibal. Kita ko ang gulat sa kanyang mga mata.
"Magandang gabi, Miss President. Hindi ko alamna dadalaw ka rito..." pormal niyang
sinabi.
"May group study kami, Sibal. At bakit ko dapat sabihin sa'yo ang lahat ng gagawin
ko?"
Dahan dahan akong nagligpit ng gamit sa aking netbook. Nagkatinginan ulit kami ni
Jack. May multo ng ngiti
sa kanyang labi. Inirapan ko na lamang siya.
"Saan na tayo manonood, Sibal? Sabi mo date tayo rito sa sala n'yo?"
Date? Date?! DATE?!
Halos matawa ako. How poor that date is? Huh? I would appreciate date near the
shore not to watch
television! What a corny kind of date that is?
"O, Snow, aalis ka na?" tanong ni Jack nang tumayo ako.
"I'mdone. I'll email it to you later. Text me your email address and also...
inaantok na ako. Masyado akong
maraming meeting na ginawa kanina," sabi ko at tumalikod na.
Nagkasalubong kami ni Sibal. His serious expression really gets to me. It's like
there's something about himI
can't point out. I can't figure out.
"Ihahatid na kita, Miss President..." ani Sibal.
Nilingon ko si Katarina na inupo na ang sarili sa isang plastik na silya malapit sa
TV. Nakangiti siya sa akin.
"Hindi na. Si Kuya Lando ay nag aantay sa labas. Jack, Ruben..." Tiningnan ko ang
dalawang ingrata at
tinanguan as a sign of courtesy. "I need to go..."
Tumayo si Jack at agad lumapit sa akin para siguro'y ihatid ako. Paghakbang ko ay
sabay pa silang
magkapatid.
"Ako na, Jack... balik ka na sa ginagawa mo..." sabi ni Sibal sa kapatid niya.
"Kuya, ako ang nag imbita kay Snow... Balik ka na kay Katarina..." natatawang
sinabi ni Jack.
P 8-9
Iniwan ko na sila roon. Hindi ko na hinintay kung sino ang nanalo sa pagtatalo
nilang dalawa.
Pinagbuksan ako ni Kuya Lando ng pintuan. Si Jack ay nasa likod ko at si Sibal ay
nasa labas ng kanilang
bahay na tanaw ako.
"Let's go, Kuya Lando," sabi ko at pinaandar niya na ang sasakyan.
Hindi ko na muli tiningnan si Sibal pagkaalis. They're dating. And I shouldn't
freaking care. I shouldn't envy
her. It's just "watching TV", actually. I have better experiences of dates!
Really... Ang corny ni Sibal. Ang
corny ng ideya niya sa date. Ang corny corny. May sasagot kaya sa kanya kung ganyan
ang ideya niya?
Sasagot? Nililigawan niya ba si Katarina? Naitanong ko na ba iyon sa kanya?
Iritadong iritado ako. Hindi ko alamkung bakit.
Pak yooo Lapit nako mainis sayo ha
P 8-10
Kabanata 7
536K 17.8K 23.1K
by jonaxx
Kabanata 7
Trabaho
Lunes ng umaga dapat ang magiging General Assembly ng lahat ng mga nag-aaral sa
North Western Colleges.
Hindi makakapunta si Sibal kung susundin ang schedule ng kanyang trabaho ngunit
dahil pupunta ako ay
makakapunta rin siya.
Day off niya kahapon kaya hindi ko nasabi sa kanya ang plano ko. And this is going
to be the first time we'll
talk since Saturday. Well, I shouldn't act like a bitch, alright. Pilit ko na lang
kinalimutan iyon habang
pinagmamasdan ang mga naliligo sa dagat. Hinihintay ko ang pagpasok niya sa aking
kwarto. Nakapagbihis
na ako at lahat.
Nang narinig ko ang beep ng pintuan ay alamko na agad na nariyan na siya. Nanatili
akong nakatingin sa
swimming pool.
"Good morning, Miss President..." bati niya.
"You're not cleaning this morning. Pupunta tayo ng assembly..." maagap kong sinabi
bago siya hinarap.
He looked a bit shocked ngunit tumango rin nang napagtanto ang sinabi ko.
Humalukipkip ako at humilig sa
railings ng aking balkonahe.
"You should change..." sambit ko. "Kakain muna ako ng breakfast. Balik ka kapag
nakapagbihis ka na para
pumunta na tayo ng school."
"Okay, Miss President..." ani Sibal.
Sinunod iyon ni Sibal. Iniwan niya ako sa kwarto para makapagbihis na sa kanila.
Huminga ako ng malalim
at muling tiningnan ang payapang dagat.
Sa araw na iyon ay pinayagan kaming magbihis ng kaswal na damit. Wala ring pasok sa
lahat ng klase dahil
sa hapon ay pipili kami ng mga organization'g sasalihan.
Pagkatapos ng ilang saglit kong pagmumuni muni ay bumaba na ako patungo sa Seaside
restaurant kung saan
ako kakain. Si Omar ang nag wait sa akin dahil wala si Sibal. He awkwardly put all
my food on the table.
Hindi ko na siya tiningnan at nagsimula na ako sa paglalagay ng butter sa loaf
bread.
"Enjoy your meal, Miss President..." he said joyfully.
"Thanks," I did not even look at him.
Mabagal ang naging pagkain ko. Palipat lipat sa eskwelahan at trabaho ang pag-iisip
ko. I only got distracted
when Sibal came. Ang bilis niya, huh. Trenta minutos lang siyang nawala para
magbihis ng itimna t-shirt at
P 9-1
dark blue jeans. Inayos niya ang buhok niya at may sinabi kay Omar.
Tumango si Omar at tumingin sa akin. Kitang kita ang panga ni Sibal noong nakagilid
ang mukha niya dahil sa
pakikipag-usap kay Omar. When he turned to me, nag-iwas agad ako ng tingin. Bakit
ba hindi ko kayang
tumitig sa kanya pabalik?
Uminomako ng tubig bilang pagtatapos ng aking pagkain. Tumayo siya tatlong lamesa
ang layo sa akin para
magbantay.
I checked my phone first. I saw messages frommy friends in Manila. I text
themeveryday but I don't reply
right away because I'ma bit busy. But right now, I feel like I have time.
Bronson:
When are you going to Manila? Papa mo lang at si Kael ang naroon noong bumisita
kami ni Brenna at Cissy.
Me:
I'mnot sure yet. Nag-aaral ako rito sa isla.
Brenna:
I'mtrying to clear my schedule. Are you always free?
Me:
I will clear my schedule once you've set the dates. Nag-aaral ako kaya hindi ako
free ng ilang oras sa
weekdays.
Pagkatapos noon ay tumayo na ako para makaalis na kami ni Sibal. Without looking at
him, nilagpasan ko
siya at inutusan.
"Alis na tayo..." sambit ko.
Nilagpasan ko ang bawat empleyadong yumuyuko at bumabati tuwing dumadaan ako. I
tried to smile at them
but I feel like my smile isn't genuine.
"Take care, Miss President..." sabi ni Mrs. Gorres na naroon sa tanggapan,
nakangiti.
"Thank you..." sabi ko at diretso parin ang paglabas.
Nakaabang na si Ryan sa pintuan ng sasakyan. Tinanguan ko siya at pumasok na sa
loob. Nagulat ako nang si
Sibal na ang nagsarado noon.
Nagtama ang mga mata namin. Napakamisteryoso ng mga ito. Nang may sinabing biro si
Ryan sa kanya ay
tumawa siya at pinatulan ang biro.
Sinarado niya ang pinto kaya 'di ko naririnig ang pinag-uusapan. His eyes smiled as
he talked. Umikot siya at
nagulat ako ng diretso niya akong natitigan sa loob kahit na tinted naman ang buong
sasakyan. Pinilig ko ang
P 9-2
ulo ko at muling taas noong umupo nang binuksan niya na ang driver's seat.
Umupo siya roon at pinaandar na ang sasakyan. Sumulyap siya sa akin sa rearview
mirror at nagkunwari
agad ako na tumitingin sa tanawin sa gilid.
Walang nagsalita sa amin sa buong byahe. That's fine. I don't need to talk to
himanyway. I just want to go to
school, that's all.
Pinarada niya ang sasakyan sa loob ng paaralan. Maingay na sa gymnasiumat mukhang
lahat ng estudyante ay
naroon. Sa field naman ay may mga maliliit na tent ng mga organizations. Doon yata
pipili kung saan mo
gustong sumali. We are not required to join but of course it's a plus if you will.
Lumabas kami ni Sibal sa sasakyan. Mainit kaya nagpasilong ako sa mga puno ng
acacia sa gilid ng pathway.
Sumunod si Sibal sa akin. Sinabit ko ang aking bag sa aking braso at nagsimula nang
maglakad patungo sa
gymnasium.
Ang mga lalaking nakakasalubong namin ay panay ang tingin sa akin. Nagtutulakan pa
sila at nagtatawanan.
Umiling na lamang ako at nagpatuloy sa paglalakad.
"Percival, ipakilala mo naman ako!" sabi noong isang maitimat matangkad na lalaki
sa isa pang grupo.
Hindi ko alamkung anong sinenyas na naman ni Sibal at tumigil sila sa pagsasalita.
Palapit na kami sa gymnasiumnang napansin ko ang sobrang dami ng tao. May mga
hotdog balloons pang
dala ang mga tao habang nagpapalakpakan. Pinapakilala yata ang bawat course.
Aakyat na ako sa mga bleachers ngunit masyadong masikip. Pumagitna agad si Sibal
para mas mapadali ang
aking pagpasok.
"Excuse me..." he said to the people oblivious of my presence. Not that they should
mind my presence,
though. "Daan na, Miss President..."
Tumango ako at lumapit sa kanya para hindi ako maipit sa mga tao. He tried that
several times sa lahat ng
may masisikip na daanan at tuwing nangyayari ay tumatama ako sa kanyang dibdib.
"May dadaan! Padaanin muna..." ani Sibal nang may isang lalaking nagpumilit na
makidaan kahit na sobrang
sikip na.
Pumikit ako ng mariin at tumama muli sa dibdib ni Sibal. Hinawakan niya ang aking
balkat at bahagya niyang
tinulak ang lalaking umipit sa akin.
"Dadaan ako, Sibal!" sabi noong lalaki.
"Maghintay ka, gago!" ani Sibal sa tonong mukhang makikipag-away.
"Sibal, tama na! Let's just go!"
Hinila ko ang t-shirt niya para makaalis na roon. Masyadong mainit ang mga ulo ng
tao dahil sa sikip.
P 9-3
Nilingon ko siya to make sure that he really did follow me. He did but the anger in
his expression is still
lingering.
Bakit ba kasi ang layo ng business. And... oh my God, where are the engineering
people?
Parang nabasa ng Master of Ceremonies ang gusto kong malaman nang tinawag niya ang
College of
Engineering. Tumayo ang lahat ng nasa bleachers, kung nasaan kami at winagayway ang
kulay pulang hotdog
balloons!
Napapikit ako sa sobrang ingay ng mga lalaking nag chi-cheer para sa kanilang
kurso. Hinawakan ni Sibal
ang aking balikat at agad na inalis doon.
"Katabi lang ng Business ang Engineering, Miss President..." ani Sibal.
Tumango ako. Umakat si Sibal sa bleachers na naghahati sa dalawang kurso at
nilingon niya ako.
Nagdadalawang isip pa ako sa pag-akyat dahil sa dami ng tao ngunit naglahad siya ng
kamay sa akin.
Dahan-dahan kong nilagay ang kamay ko sa kamay niya at hinigit niya na ako paakyat
doon.
"Sibal!" tawag ng pamilyar na boses. "Akala ko 'di ka makakapunta?"
Pagtingala ko ay nakita ko si Jack kasama si Katarina at iilan pang pamilyar na
kaklase nila. Hinila ako ni
Sibal para makaakyat pa sa tamang palapag at kinausap niya si Paulyn sa may
Business na side para umusog.
Ginawa iyon ni Paulyn at tinuro sa akin ni Sibal ang espasyo.
"Thanks..." I said.
May binulong si Sibal kay Katarina. Tumango si Katarina at tumingin sa akin.
Ibinaling ko agad sa iba ang
aking tingin.
"Ang ganda mo, Snow..." sabi ni Paulyn.
"Thank you..." sagot ko.
Nang tinawag ang College of Business ay tumayo kami at nag cheer na rin. Noong
huminahon ay bigla akong
pinakilala ni Paulyn sa kanyang mga kaibigang freshmen din ng Business.
"Pamangkin ka ni Maria Emilia?" tanong noong matangkad na babaeng katabi ni Paulyn.
"Oo!" sagot ni Paulyn sa kanya.
"Nga pala... anong ibig sabihin noong 'surtout, l'駘馮 ance' sa emblemng pamilya
ninyo?"
Nagulat ako sa tanong niya. It's on our gates, on The Coast's seal, and almost all
of our properties.
"Curious lang ako. Gustong gusto ko ang pamilya mo! Alammo bang sabi ng Papa ko na
sobrang powerful
daw ng pamilya ninyo sa buong isla na mahirap daw kung maagrabyado?"
I smiled. I amnot sure if people are just too insensitive. They are asking below
the belt questions. That
P 9-4
should be prohibited.
Or is it just me? People are curious because our family is quite famous on this
island. Syempre ay
magtatanong sila, hindi ba? Normal lamang iyon.
"Above all, elegance..." sinagot ko ang tanong niya.
Her mouth is now shaped like a big letter O.
"Oo nga, 'no! Kaya si Maria Emila sobrang elegante. Ang alamko noong may nakalaban
siya, wala na rawng
tumanggap na kahit anong establisyemento doon sa nakalaban niya dahil masyado
nilang gusto ang mga
Galvez para tanggapin ang kaaway. Totoo ba iyon?"
My God... I don't know. Aba'y malay ko ba sa sangkatutak na nakalaban ni Tita
Marem. Hindi ko na alam
kung sinu-sino iyon. Basta ang alamko ay marami.
"I'll ask her about that..." sagot ko.
"Huy! Huwag naman. Baka mamaya isipin ni Madame Maria Emilia na ang chichismosa
namin..." Tumawa si
Paulyn.
Ngumiti lamang ako at nakinig sa sinasabi ng Master of Ceremonies.
"Snow... Snow..." tawag ni Jack sa kalagitnaan ng ingay.
Nilingon ko siya. Naabutan kong nag-uusap si Sibal at Katarina. Tumigil si Sibal sa
pagsasalita nang
lumingon ako. Niyugyog naman ni Katarina ang braso ni Sibal na tila ba'y pinipilit
pang magkwento.
"Hmm?"
My eyebrow shot up.
"Later... Tatapusin natin ang report. Ayos lang ba? Kaya lang naiwan ko ang laptop
sa bahay. Sa bahay na
lang tayo gagawa, kung ganoon."
"Okay..." sabi ko.
"Good!" ani Jack at nilingon na ang nasa gilid niyang si Ruben para ibalita iyon.
"Sibal..." sabi ko sabay tingin na lamang sa nag sspeech sa harap. "Inuuhaw ako..."
"Anong gusto mo, Miss President?"
"Bumili ka ng tubig sa labas, please."
"Malamig o hindi?" tanong niya.
"Malamig..." sabi ko.
P 9-5
Tumango siya at walang pag-aalinlangang umalis.
Nagkatinginan kami ni Katarina. I didn't smile at her, though. She didn't smile at
me, too. In fact, all I can see
is her indifference towards me.
"Saan pupunta si Sibal?" she asked.
Her lips curving as she speaks. Without make up, her skin glowed and her eyebrow is
naturally shaped. Ang
mahaba at maitimniyang buhok ay sumasayaw sa bawat paggalaw niya.
"Bumili ng tubig. Inuuhaw ako..." sabi ko.
"Naku! Sana sinabi niya. Sasama na lang sana ako..."
Humalukipkip ako at iniwas na ang tingin sa kanya. Buti nga hindi sinabi.
Kinalabit ako bigla ni Paulyn. Umamba siyang may ibubulong dahilan kung bakit ako
lumapit.
"Bodyguard mo si Kuya Sibal? Ang swerte mo!"
Umismid ako. "It should be the other way around. Siya ang swerte..."
Tumawa si Paulyn at tumango. Sumang-ayon naman sa sinabi ko. I like her na! Ngumiti
ako sa kanya.
"Oo nga naman. Pero kasi ang dami talagang nagkakagusto sa kanya kahit sa batch
namin. Syempre, ayos din
naman si Jaxon kaso... napakaplayboy. Si Kuya Sibal kasi, hindi... Kaya gustong
gusto namin!"
Unang kita ko pa lang kay Jack alamko na talagang may ugali siyang ganoon.
"Ang gwapo niya 'no? Pakiramdamko mag-aartista iyan pag may nakadiskubre!" ani
Paulyn.
"Sinong tinutukoy mo?" Nagkunwari akong hindi naiintindihan ang sinabi niya.
"Si Kuya Sibal! May lahi 'yang banyaga!" aniya.
"Sino?" this time, it's true. I'mnot sure who she's talking about.
"Si Kuya Sibal. Ang mga Riego!" aniya. "Ang alamko, British yata ang Lolo nila..."
Tumikhimsiya at
nginuso ang nakikita.
Nang nakita kong parating na si Sibal dala ang nirequest ko ay tumigil na kami sa
pag-uusap. He handed me
the cold bottle of mineral water.
"Uhaw din ako..." Katarina told Sibal.
Binuksan ko ang bote ng tubig ko at ininuman na iyon. Huwag mong sabihing aalis
muli si Sibal kasama si
Katarina para bumili ng tubig niya?
"Jack, samahan mo si Katarina..." ani Sibal.
P 9-6
"Ikaw na, Kuya... Nag-uusap pa kami ni Polly," ani Jack.
I thought we're allies! Jack should go with Katarina, for God's sake!
"Ikaw na lang muna ang bumili, Katarina. Hindi ko pwedeng iwan si Snow..." sabi ni
Sibal.
Humalukipkip ako at nagkunwaring hindi iyon naririnig.
"Sige, mamaya na lang. Pagkatapos nito..."
Umirap na lamang ako sa kawalan. Tatlong pasakit na oras ang inubos namin sa mainit
na gymnasiumbago
natapos ang General Assembly. Mag lulunch muna kami bago mamimili ng sasalihang
organization.
"Uuwi ba tayo sa resort, Miss President? O dito ka kakain?" Sibal asked.
"Dito na lang..." sabi ko sabay paypay sa sarili.
It's so hot and my sweat is freaking dripping. Sinikop ko ang buhok ko at nilagay
sa kabilang balikat para
mahanginan ang aking leeg. Napatingin ako kay Sibal na ngayon ay nakatingin sa
aking leeg. He licked his
lower lip and...
"May pamaypay ka ba?" he asked.
"Wala akong dala..."
"Bibili ako sa labas, pagkatapos nito..."
Tumango ako. I tried so hard not to seemtoo affected.
Pagkatapos ng assembly ay pumunta na kami sa cafeteria. Of course people flocked to
the only place where
we could eat. Luckily, Jack found a table for us.
Nawala si Sibal. Napansin ko ang paglinga-linga ni Katarina, siguro'y para hanapin
ito. Hindi na ako nakisali
sa paghahanap. Umupo na lamang ako sa nilahad na upuan ni Jack.
"Nasaan si Sibal, Jack?" tanong ni Katarina.
Inayos ko ang buhok ko at tiningnan na ang mga ulamna nakadisplay sa counter.
Hmmm... What should I eat?
Some local food?
"Saan ka galing?" malambing na sabi ni Katarina.
Sibal's probably here. Umupo agad siya sa aking tabi at nilapag ang pamaypay sa
lamesa.
"Thanks..." sabi ko at binuksan na ang pamaypay.
"Bumili lang ako ng pamaypay. Katarina, bumili na kayo ng pagkain. Huli na kami ni
Snow..." ani Sibal.
Bahagya akong natigilan sa sinabi ni Sibal. This isn't the first time I heard
himsay my name without the
P 9-7
proper titles and it feels...
"Fine!" ani Katarina at sumama na kay Jack para bumili ng kanilang pagkain.
"Anong gusto mong kainin?" tanong ni Sibal sa akin.
"I don't know much about the food here but I can eat vegetables..." sabi ko.
"Kanin?" tanong niya.
"Yes... And juice..."
Kinuha ko ang aking wallet para bumunot ng cash pero bago ko pa magawa iyon ay
tumayo na si Sibal.
"You forgot my money, Sibal..." sambit ko sa isang natatawang tono.
Umiling lamang siya at dumiretso na sa counter. Natulala ako habang ang malutong na
five hundred ay nasa
ere pa.
Ipinagkibit balikat ko na lamang iyon. Siguro mura lang ang pagkain dito kaya ayos
lang.
Naunang nakabalik si Jack, Ruben, at si Katarina. Kahit na nakabalik na itong si
Katarina ay halos mabali
parin ang leeg niya sa kakatingin kung nasaan si Sibal. Nagpatuloy lang ako sa
pagpapaypay sa sarili
hanggang sa dumating si Sibal kasama ang mga pagkain namin.
Dalawa ang ulamna naroon. Isang ginisang string beans at isang adobong baboy. May
orange juice siyang
nilapag para sa akin at tubig na rin. I waited till he's done putting all the
necessary things on our table.
Umupo siya at nilapag ang tray sa katabing lalagyanan.
"Kumain na tayo, Miss President..." he said.
"Thanks..." I smiled and tried their food.
Snack lamang ang nakain ko sa cafeteria. Ngayon lang ako kakain ng ganito at hindi
naman masama. Iyon nga
lang, mainit parin talaga. Tumutulo ang pawis ko. Hindi ko alamkung susubo ba ako o
papaypayan ang sarili.
Sa kalagitnaan ng pagkain ni Sibal ay tumigil siya at kinuha ang pamaypay ko.
Nagkatinginan kami ni Jack. Nakita ko ang ngisi at pag-iling niya. Inilipat niya
ang tingin kay Katarina na
ngayon ay mukhang hindi na natutuwa sa ginagawa ng katabi niya. Pinaypayan ako ni
Sibal habang kumakain.
"Ang init..." sabi ko sabay pahid sa pawis ko sa aking leeg.
Sinikop ni Sibal ang aking buhok at nilagay niya iyon sa kabilang balikat ko.
Natigil talaga ako sa pagkain
dahil sa paninitig sa kanya habang ginagawa iyon. He seems very passionate about
keeping me cool.
"Kumain ka muna..." sabi ko.
P 9-8
"Ayos lang..." aniya.
Hinayaan ko siya sa kanyang ginagawa. Sumulyap pa ako sa iilang nakatingin. Alamko
agad na hindi iyon
palalagpasin ng mga taong nakakakilala sa kanya.
"I'mdone..." I finally said after finishing half of the rice he gave me.
"Hindi pa..." ani Sibal sabay tingin sa pagkain ko.
"I don't eat too much rice, Sibal..." sabi ko.
"Sayang naman... Busog ka na noon?"
"Yes. Kung gusto mo, ikaw na ang umubos..." sabi ko.
Tinitigan niya ako. Ngumiti ako at kinuha ang plato ko. Nilagay ko sa kanya ang
tirang kanin ko.
"That's not dirty... Give me the fan..." sabi ko.
"Okay..."
Humilig ako sa aking upuan at tinanggap na ang pamaypay. This time, as he eats, I
fanned himtoo. Habang
umiinomng softdrink si Katarina ay panay ang tingin niya sa amin.
Pagkatapos kumain ni Sibal ay tumuwid siya sa pagkakaupo. I noticed how red his
lips are. Nilingon niya
ako at naglahad siya ng kamay sa akin.
"Ano?" I asked happily.
Fuck. I don't even know why I'mso happy.
"Ako na sa pamaypay..." aniya.
Binigay ko sa kanya ang hawak kong pamaypay at siya naman ngayon ang nagpapaypay sa
akin. He fanned
himself, too and then he turned it to me...
"Mainit parin ba?" tanong niya.
"Hindi na masyado..." I smiled.
Nanatili muna kami roon sa cafeteria hanggang sa nag ala una. Doon pa lang kasi
magbubukas ang mga tent.
Tiningnan namin ang bawat organization. Maayos naman. Kaya lang ay tingin ko'y mas
lalo lamang akong
magiging busy kung sasali pa ako.
"Sasali ka?" I asked Sibal.
Umiling siya. "May organization na kami sa Engineering. Iyon lang ang
pagkakaabalahan ko..."
"Hindi na ako sasali sa kahit ano. I'mnot a regular student, anyway. Not a regular
first year, that is."
P 9-9
Hinintay naming matapos si Jack at ang ilan pang kaibigan niya. Si Katarina ay
sumama sa amin habang
nagpapasilong kami sa ilalimng puno ng Acacia. Mabuti at hindi naman nagtagal si
Jack at ang mga kagrupo
namin. Alas dos nang natapos sila.
"Aalis na tayo?" tanong ni Jack.
Tumango ako at tumayo. "I brought our Expedition. Sumakay na lang kayo roon..."
"Ayos!" nilingon ni Jack si Ruben at ang dalawa niyang babae.
"Uuwi na kayo?" Katarina asked.
"Oo... May group study sila..." ani Sibal.
"Sasama na lang ako."
Nagtiimbagang ako. And she'll come with us on my car, huh? Fine!
"Let's go..." sabi ko at nauna nang maglakad paalis doon.
Sumunod sila sa akin. Sa gilid ko ay si Sibal ulit. Sinamantala ko ang pagkakataong
iyon para sabihin sa
kanyang sa front seat ako sasakay.
"Pwedeng si Jack ang sa front seat, Miss President. Baka hindi pwede ang hinihingi
mo. Labag sa gustong
mangyari ni Mrs. Agdipa."
"Sibal, ako ang nag-utos niyan. Ayos lang..." sabi ko.
Lumapit agad ako sa front seat. Binuksan ko iyon at sumakay na roon. Pinagbuksan ni
Sibal ang mga sasakay
sa likod.
"Wow! Ang ganda pala ng loob nitong Expedition..." sabi ng isa sa mga babae ni
Jack.
"Usog, Katarina..." ani Jack dahil siya'y pumagitna.
"Sandali lang, Jack..." aniya.
"Sigurado kang ayos ka diyan?" tanong ni Sibal nang nakaupo na siya sa driver's
seat.
"Yes..."
Then I took my phone out. I realize that he should be out the resort now. It's past
two in the afternoon.
"I'll call Kuya Lando to pick me up later fromyour house. Out ka na pala ngayon..."
sabi ko.
"Ayos lang. Ako na ang maghahatid sa'yo pauwi."
Nilingon ko siya. Nakatingin siya sa likod bago pinaandar ang sasakyan.
"Mamaya pa kami matatapos. Tapos na ang shift mo..." sabi ko. "I don't want you to
compromise just because
P 9-10
I'mstudying on your house, Sibal."
Napatingin siya sa akin.
"Hindi naman mahirap na ihatid ka pabalik sa resort, Miss President. Trabaho ko rin
iyon. Kaya huwag kang
mag-alala..."
Hindi ko alamkung bakit natahimik ako sa sinabi niya. Right... like it's his duty
to give me food, water, and
everything that I need.
Pinaypayan niya ako dahil trabaho niya iyon. Binigyan niya ako ng tubig dahil
trabaho niya iyon. Ng pagkain
dahil trabaho niya iyon. Sinusunod niya lahat ng gusto ko dahil trabaho niya iyon.
Trabaho niya ang lahat ng
ito.
Parang may kirot akong nararamdaman sa aking puso. Hindi ako makahinga at nanlamig
ako. AmI sick or
what?
Sumulyap si Sibal sa akin nang nasa kalsada na kami. Nakita ko iyon sa gilid ng
aking mga mata. Galit na
galit ang tingin ko sa kalsada habang nagtatawanan sila sa likod.
"Mainit pa ba?" Sibal asked.
Tinapunan ko siya ng matalimna tingin. Gustong gusto ko siyang suntukin! Gusto ko
siyang sabunutan!
Naiirita ako!
Sumulyap siyang muli at nang napansin ang ekspresyon ko'y tinapat ang aircon sa
akin.
"Hindi na mainit!" nanginig ang boses ko.
Fuck. What the hell?
I turned the aircon to himand then I crossed my arms. Nilingon ko ang bulubundukin
kung nasaan ang mga
windmills sa tuktok niyon.
For the first time since I got here, I feel homesick!
Aray. No stringsattached. He's just doing his duties for Pete's
sakeeeeeI'MSHOOKT!!??? HAHAHAHAHAHHA
P 9-11