Nanatili siyang nakatitig ngunit may nahihimigan akong iritasyon sa mga mata niya.

Well, he should be.

Tumayo siya dahilan kung bakit napatuwid ako sa aking kinauupuan. Lumapit siya sa
aking lamesa at
humalukipkip sa aking harap. The bulges of his biceps made me want to watch himbut
my pride kept my eyes
on the laptop screen.
"Your father doesn't have to suggest anything..." he sighed.
Hindi ako kumibo sa sinabi niya.
"Look, I know it's an emotional roller coaster for the two of us. Bilanggo ako ng
mga alaalang masasakit
galing sa'yo. And you told me you didn't write that letter. Gusto ko na lamang
kalimutan ang lahat ng iyon. I
amtrying my best to keep up with everything and then last night you act as if
there's nothing in between us-"
P 42-3
"There is nothing in between us, Engineer," I said marked with finality. "For all I
know, you've seduced me
last night so you can take your revenge. Para masaktan mo rin ako tulad ng
pinaniwalaan mong ginawa ko
noon."
Pabagsak na tinuko niya ang kanyang mga kamay sa aking lamesa. Kitang kita ko ang
pagpipigil niya sa galit
habang tinitingnan ako.
"Is that what you think this is, Snow?" kahit na banayad ay parang kinilabutan ako
sa katiyakan ng tanong.
Hindi ako nakapagsalita. Para akong nanghina.
All I know is that I don't want to get hurt. I don't want to just joke around. I
want it all sure. And with him
right now, I don't think it is all sure. I can't feel it. Dahil kung tunay ay sino
iyong katawagan niya? At iilan pa
kayang babae ang mayroon siya?
I don't want to be the best among all his girls. I want to be the only one. If only
I have lesser pride to tell him
that, then I would. But I'mjailed with all the pride a Galvezcan have. So... no...
Really.
Bago pa ako magpakawala ng hininga ay tumunog ang telepono sa tabi ko. Pareho
kaming napatingin doon.
Mabilis kong kinuha iyon para tanggapin.
"Hello, Miss Galvez..." a familiar voice talked.
"Hello..."
Nagtaas ako ng kilay kay Engineer Riego sa aking harapan. Nakakunot ang noo niya
habang tinitingnan ako.
"Is Engineer Riego there?" Architect Gracie Racaza giggled.
Kung sino man sa dalawa ang talagang babae ni Engineer Riego ay wala na akong
pakealam. Ayaw ko lang
na mapasama. At oo, naiirita ako.
"Yes, Architect. He's here..." I said sarcastically at inabot sa taong nasa harap
ko ang telepono.
Kinuha niya iyon sa akin at pinindot ang loud speaker sa harapan ko. Umikot sa
langit ang mata ko
pagkatapos ay pumirmi na sa screen.
"Architect Racaza, yes..." pormal niyang sinabi.
"Hi! I have a question. You have to help me with something but..." malambing ang
tono ni Architect.
Sa gilid ng mata ko ay ramdamko ang titig ni Engineer Riego sa akin. Tila ba
tinatantiya ang magiging
reaksyon ko.
"Ano iyon, Architect?"
"Kailangang narito ka o nariyan ako... Pu-pwede ka bang lumuwas ng Iloilo?"
So that's their relationship. He helps her with the things she doesn't know.
P 42-4
"Pasensya na, Architect. Hindi ako pwedeng lumuwas. Abala ako rito... Kung gusto
mo, isend mo na lang sa
email ko at baka mapag-aaralan ko kahit paano."
"Ay? Hindi ba pwedeng pumunta na lang ako riyan?" she giggled again.
We're fully booked. Huwag ka nang mangarap. Don't bother.
"To save you time and energy, mas mabuting isend mo na lang sa akin, Architect.
Paniguradong kahit narito
ka ay hindi ko iyan mapagtutuonan ng pansin. Nakalaan ang atensyon ko sa ibang
bagay..." his eyes never left
me.
"Oh. Okay... I'll send it then..." medyo may bahid na pagtatampo roon.
"I'll wait..." at pinutol agad niya ang linya.
Tinuko niyang muli ang kanyang kamay sa aking lamesa. His scent attacking my senses
making me feel very
vulnerable.
"Is that what you told Katarina when she called, too?"
Ngayon ay nagkaroon na ako ng lakas na tingnan siya. Nanatili ang kanyang
ekspresyon. Almost blank. He
just stared at me like I'mhypnotizing him.
"Ang conference na mayroon kami sa Maynila ay mahirap ipagpaliban. Kailangan kong
puntahan kahit hindi
sa sunod na linggo. May part ako roon..." he said calmly.
Ngumuso ako. Hindi ko alamkung alin ang uunahin ko. So it was really Katarina? Why
does it sound really...
different... like there's something behind it? Should I believe him? Damn it!
"Kung gusto mo ay sumama ka sa akin sa Maynila sa susunod na buwan. Hindi ako
tutuloy sa opening next
week. Pero sa part ko, kailangang naroon ako."
"No thanks... You can just go there. I don't mind."
Ngayon ay naka ekis ang kanyang braso sa kanyang dibdib. Tumagilid ang ulo niya at
nagtaas siya ng isang
kilay.
Biglang tumunog ang kanyang cellphone. Huminga siya ng malalimat tinalikuran ako
dahil naroon iyon sa
kanyang lamesa. Sumulyap ako sa kanya habang tinatanggap ang tawag.
"Hello, Marco..." aniya. "Sige. Bababa ako. Titingnan ko..."
Nagkatinginan kaming dalawa. Agad ay iniwas ko ang tingin ko sa kanya.
"We'll eat our lunch together, Snow. Dito ka man kumain o sa Seaside. Bababa muna
ako at aayusin ang
problema sa site," he said in a hard tone before leaving.
Pagkaalis niya ay para akong nabunutan ng tinik. Hindi ko alamkung banta ba iyong
sinabi niya sa akin o ano.
All I know is that he really was serious about it.
P 42-5
Bumaba ako nang nag alas onse y media at pumunta ng Seaside para kumain doon. Ilang
sandali akong
nakaupo nang pumanhik din doon si Engineer Riego. Tahimik akong uminomng tubig
habang siya'y umuupo.
The employees were curiously looking at us. Nakita ko pang dumaan si Mrs. Agdipa at
natigil nang nakita
kami sa banda rito.
"Anong oras babalik iyong si Stav dito?" tanong ni Engineer habang kumakain ako.
"I don't know but he'll text."
Umigting ang panga niya sa naging sagot ko pero nagpatuloy siya sa pagkain.
Nagsimula na rin siyang kumain.
He looked serious while eating his food. Ngayon ako naman ang patingin tingin sa
kanya.
"Hinatid mo si Tito kanina sa Caticlan?" tanong ko na agaran ring pinag-iwasan siya
ng tingin nang bumaling.
"Oo."
"Anong pinag-usapan ninyo?" nagtaas ako ng kilay.
Ilang sandali bago siya nakasagot.
"Tungkol sa proyektong inoffer niya sa akin sa Batangas..."
Oh yeah. The one involving a woman, right?
Nagkatinginan kami. Hindi ko alamkung bakit nakikitaan ko ng panunuyo ang kanyang
kulay abong mga mata.
"I refused his offer..." he added.
"And why?" I asked mockingly. "That's a good offer. Dagdag sa credentials at
portfolio and it sounds
promising..."
Nanliit ang mga mata niya. "I'mplanning to stay here in Costa Leona. Walang
mangangalaga sa bahay."
Sa sinabi niyang iyon ay may isang matagal na tanong akong gustong sabihin.
"Where's Jax?"
He stilled for a moment. Pagkatapos ay huminga siya ng malalim.
"He's abroad..." he said.
"Oh? He's working?"
Tumango siya sa akin. For a fleeting moment, I've forgotten about the tension in
between us. Hindi ko alam
kung tama ba iyon. O kung tama bang hayaan ang sarili kong kaswal siyang
pakitunguhan.
"And Tito Achilles?" halos bumahid ang pait sa aking tinig.
I will always remember that it's their love that broke us apart five years ago.
Tita Marem's deep-rooted hate
P 42-6
for Tito Achilles was the main reason why she hated Sibal. And maybe for some other
"deja vu" reasons,
too.
"Nasa Maynila..." anito.
Hindi na ako nagtanong ng karagdagan pa. Hinayaan kong kumain kaming dalawa sa
katahimikan.
He was always so seducing and sexy. My rational thoughts would always go out of
hand whenever he kisses
me. Nawawala ako sa trance tuwing nag-iisip ako kaya mas mabuting ganito. Thinking
about the recent event
scared me. I don't want to get hurt. And if I trust himagain, I want it to be so
sure. Now that I still have
doubts, I guess it is only right and fitting to question everything until I prove
myself wrong.
Sa hapon ay abala siya sa gawain sa site. Bumalik lamang siya sa opisina at nagdala
ng meryenda.
"Thanks..." I said coldly as he put it in front of my table.
Hindi siya nagdala ng kanyang pagkain. Either tapos na siya o hindi talaga siya
kakain. Sinundan ko siya ng
tingin at nakita kong sa drawing table siya nagpunta.
He started drawing something while I concentrated on my work.
Sa hapunan na bumalik si Stav sa hotel. Naghahapunan na kaming tatlo ni Kael at ni
Engineer Riego nang
dumating siya sa Seaside. I heard Engineer's exaggerated sigh when he saw him.
Ngumiti ako at tumayo para
salubungin ang aking kaibigan.
"Good evening, Stav. Did you find a hotel?" salubong ko sabay lahad ng isang upuan.
Si Omar ay nagsalin agad ng tubig sa baso ni Stav.
"Yes, actually. Kaninang umaga lang. Dumiretso na lang ako sa training para masulit
ko ang pag-alis."
"Training?" si Kael.
"Yes. Scuba diving, Kael. Deep sea..." Stav smiled.
Nagtawag ako ng mga waiter para ayusin ang kanyang pinggan sa lamesa.
"Umalis na pala si Tito Solomon?" tanong ni Stav.
"Kaninang umaga lang..." si Engineer.
Tumikhimako.
"Want to drink, Snow? Hindi ko napaunlakan kahapon si Tito Solomon dahil medyo
pagod pa ako sa byahe.
Sayang at wala na siya ngayon... How 'bout you, Kael? Engineer Riego?" Stav asked.
"I have things to do tonight. May tatapusin akong structural design at si Snow ay
sa bahay ko tutuloy kaya
hindi rin siya pwede..."
P 42-7
Nalaglag ang panga ko sa sinabi ni Engineer Riego. Stav smiled shyly but I can see
it was laced with
annoyance.
"I can, Stav. Engineer, puwede naman akong umuwi roon ng gabi. Hindi naman
kailangan na naroon ako
habang naroon ka!" giit ko.
Ang tinging ipinukol niya sa akin ay nakamamatay. "Whoever stays in my roof is my
responsibility. Unless
Mr. Lagdameo wants you to defy your father's orders, 'tsaka lang kita pagbibigyan."
Nawala ang ngiti sa labi ni Stav ngayon. He's looking at Engineer Riego intently.
"I see. Okay, then... No problem. Naiintindihan ko si Tito Remus. I just never
thought that he'd... trust
someone else for you, Snow..." he smiled genuinely at me. "Dapat ay dapat mas
magtiwala siya sa akin dahil
ako ang fiancee mo..."
The evilness of Engineer Riego's look sent shivers down my spine. Tila eksaherado
siyang nagulat.
"Wow! Congratulations! Hindi ko alamiyon, Snow... You two are engaged?"
Stav was wrong for saying that aloud! I never told himthat we'll push the
engagement. In fact, umatras pa nga
ako! Siguro ay dala na rin sa iritasyon niya kay Engineer Riego ay nasabi niya
iyon. Hindi ko alamkung
dapat ko bang itanggi, na ikapagpapahiya ni Stav o sabihing totoo iyon. But I
shouldn't because I don't want
himto hope for that! Damn it!
"I-I'm..." nilingon ko si Stav.
Nakatingin na si Engineer Riego sa kanyang wineglass ngayon. His expression was
unreadable.
Huminga ako ng malalimat nagpasya.
"Stav, I need to do things tonight too. Pasensya na at hindi ko mapapaunlakan ang
anyaya mo. Besides, you'll
have to drive to the hotel you're staying at. I don't want to to drive drunk..."
Wala nang bahid na ngiti sa mukha ni Stav ngayon habang tumatango. Kael opened a
light topic that changed
the subject. But Engineer Riego was already quiet the whole time until we're
finished.
Unang tumayo si Engineer Riego. Nagpaalamsiya na may kukunin lang sa opisina kaya
pumanhik na patungo
roon.
Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa mawala nang lumiko sa pasilyo.
"Snow?"
Nilingon ko si Stav nang napagtantong hindi na ako nakikinig sa kanya.
"Stav! Yes..." I said.
"I really just want to spend more time with you..." he sighed. "Pero sige...
pupunta na lang ako rito bukas ng
umaga para makakain tayo ng breakfast. Kapag nagtatrabaho ka na'y pupunta na ako sa
training. Tutuloy ako
P 42-8
rito para mag dinner after..."
"I'mreally sorry. My schedule is hectic..." sabi ko.
"Anong araw ka bang hindi na nagtatrabaho?" he asked.
"Siguro Linggo..."
"Then can we date this coming Sunday?" masuyo niyang tanong.
Ngumiti ako at tumango. Siguro naman ay hindi na masama iyon. And also, I want to
sincerely tell himabout
my plan. That we're not doing the engagement. I need to explain to himthat.
Hinatid ko siya sa kanyang sasakyan. Sa tabi ko ay si Kael na tahimik habang
umaalis ang Lexus ni Stav.
Hindi nagtagal ay dumating din si Engineer Riego roon sa labas.
"Ate, tutuloy na ako sa silid ko..." sabi ni Kael nang nakitang papalapit na rin
ang Silverado.
The pick up stopped in front of me. Lumabas ang valet at ibinigay ang susi kay
Engineer Riego. He glanced at
me before making the clicking sound of the pick up.
Pinuno ko ng hangin ang aking baga bago tumuloy sa front seat ng sasakyan. Tumaas
ang kanyang mga kilay at
pinaandar na ang sasakyan ng walang kibuan.
Maging nang dumating kami ay hindi kami nag-usap. I don't know what to say to
himand he didn't try to strike
a conversation, too. Not that I want himto converse with me.
Pumasok kami sa bahay. Immediately, he went to the drawing table in the living
room. Hindi ko alamkung
tama bang mag feel at home ako rito o ano. Naiilang pa akong gumalaw. Hindi ko
alamkung aakyat ba ako o
mananatiling nakatayo roon sa gilid ng magarbong hagdan.
Nilingon niya ako.
"Your things are upstairs..." aniya.
Tumango ako at hinawakan na ang barandilya ng hagdanan at umakyat na roon. Malagkit
ang tingin niya
habang paakyat ako kaya hindi ko na siya pinag-abalahan pang tapunan ng tingin.
A living roomgreeted me. Straight ahead is the veranda where I heard himtalk with
Katarina. Kahit na halos
wala akong maalala noong umakyat kami rito ay saulo ko naman kung saan banda ang
roomniya.
There were four large rooms ngunit ang pinakamalaki ay iyong sa kanya, ang master's
bedroom. Pinihit ko
ang door handle para makapasok sa loob ng puting pintuan. Malawak ang tanggapan ng
silid. The king size
bed with white sheets stood near a big glass window. The walls were mostly white
but accented with navy
blue furniture.
May isang study table sa 'di kalayuan na may laptop na nakalagay. Sa gilid ng isang
lamp stand ay isang
malaking sliding door papasok doon ay isang malawak na veranda. The wide TV stood
in front of the king
size bed. Umupo ako sa paanan ng kama. Quickly, I remember the heated moment we
shared here. How I
P 42-9
have only little memory of the entire roombecause I was too busy with his kisses.
Tumunog ang pintuan hudyat na may pumasok. Naaninag ko si Engineer Riego, topless
na ngayon. His gold
round necklace with no pendant was the only accessory he had on his upper
extremities... and of course his
blazing eyes as he looked at me. Tumayo agad ako.
"Pinalagay ko sa guestroomang mga gamit mo..."
What?
All of the possible heat in my body went to my face. Pakiramdamko ay kasing pula ng
kamatis ang mukha ko
ngayon. Hindi ako makapagsalita sa pagkapahiya. Halos manginig ang labi ko.
"But..."
hinaplos niya ang kanyang batok. Ang nakakapit na jeans ay tila nag-aagaw buhay
habang niyayakap ang
kanyang hita.
"Pwede kong ilipat dito ang mga gamit mo..."
"No... No!"
And all this time I thought he was serious that I'mstaying in his room! Ni hindi ko
alamkung disappointed ba
ako o relieved na hindi nga talaga ako sa silid niya matutulog.
Mabilis akong nagmartsa palabas. Hindi siya gumalaw sa hamba dahilan kung bakit
sobrang konti lang ng
espasyo para makaalis ako pero pinilit kong pagkasyahin ang sarili ko roon.
"Snow," masuyo niyang sinabi pagkatapos ay hinigit ang braso ko.
"Ayos lang. Not that I want to stay in your room..." mas lalong uminit ang pisngi
ko. "I just want to rest."
Kinagat niya ang kanyang labi at pagkatapos ay ngumuso. Binitiwan niya ako. Mabilis
akong dumiretso sa
silid na pinakamalapit sa kanya. I don't even know if it's the right roombut he
didn't call me so I guess it was.
Nang nabuksan ko ang pintuan ay agad ko iyong sinarado at hiniligan. Sinapo ko ang
noo ko at mariing
pumikit. Damn it, Snow!
pahiya ka ngayon ?? patawa ka
P 42-10
Kabanata 41
617K 19.4K 9.9K
by jonaxx
Kabanata 41
Date
Ganoon lumipas ang mga araw. Sa umaga ay kumakain kami ni Stav ng breakfast at
paminsan minsan ay
dumadaan si Engineer Riego sa Seaside. Sa tanghali ay kami naman ni Engineer ang
sabay. Sa dinner ay
kaming lahat.
Pagkauwi naman ay madalas may ginagawa ito sa drawing table at ako naman ay
nananatili sa silid na
nakalaan para sa akin.
Heated arguments between Stav and Engineer Riego is a frequent thing. I'mstarting
to think that if they
continue this, baka kalaunan ay magkakagulo silang dalawa. Mabuti na lang at medyo
kalmado naman si Stav
kumpara sa kanya.
Tuwing gabi, nagmumukmok ako sa kwarto na nilaan para sa akin. We don't have to eat
dinner since
kumakain na kami sa Seaside bago umuwi kaya may oras ako para tuluyang magmukmok sa
loob.
Naging abala rin si Engineer nang mukhang may pumalpak na kasamahan sa isa pang
proyektong
kinabibilangan niya. I heard himtalk to his phone inside his roomonce.
"Hindi nga ako pupunta riyan, Nel..."
Hindi ko agarang sinarado ang pintuan ng kwarto ko. I can't help but want to hear
his phone calls.
"Just send me the designs, I'll check. Tutulong ako pero hindi ko mapapaunlakan
kung gusto niyo-... Just do
it..." I can hear a faint laugh. "We're not in the same room, damn it! Just do what
I'mtelling you! Huwag ka
nang magtanong..."
Dahan-dahan kong sinarado ang pintuan.
I need to sleep early tonight. Lalo na't may usapan kami ni Gustav bukas ng umaga.
Maaga kaming aalis para
mag roadtrip. Iyon ang napag-usapan namin. Pupunta raw kami ng Roxas at mamamasyal.
Tamang tama at
hindi pa ako nakakapunta roon kaya medyo naengganyo ako.
Alas onse y media na at dilat na dilat parin ako. Nanatili ang mga mata ko sa
ceiling, hindi makatulog.
Damn it... Do I have to count some sheeps?
Tumayo ako at huminga ng malalim. Kung magpapatuloy ito ay hindi ako magiging handa
pagdating ng alas
sais. Ganoong oras pa naman ang pinag-usapan namin ni Gustav!
P 43-1
Lumabas ako ng kwarto para man lang madalaw ng antok kung sakaling maaninag ang mga
ilaw sa labas ng
apat na sulok na ito.
Pagkalabas ko ay dimna ang lights ng pasilyo. Sarado ang pintuan ng silid ni
Engineer pero ang ilaw sa baba
ng hagdan ay maliwanag pa. It's either he leaves it like that or he's still
downstairs. Either way, I'll be fine.
Pababa ako sa puting hagdanan at natanaw ko agad ang likod niya. Ang kanyang laptop
ay madilimdahil sa
isang software. Punong puno iyon ng linya.
Tumunog ang wooden stairs nang medyo padarag akong bumaba. Nilingon niya ako.
He's topless. Only wearing his jeans!
Nagtaas ako ng kilay at dire-diretsong pumanhik sa kitchen. I'mnot here to see you.
I'mhere for a glass of
milk so I can sleep.
Pagkarating ko ng kusina ay nagpakawala ako ng malalimna hininga at pinagbuksan ang
ref. Noong isang
araw ko pa nakitang medyo marami namang laman ito. At natanaw ko rin ang freshmilk
doon.
Well, these are all his but he's not greedy para pagkaitan ako ng kahit isang baso
ng gatas.
"Hindi ka makatulog?"
Nakapamulsa siya at humilig sa hamba ng pintuan. Mabuti na lang at kahit nagulat
ako'y hindi ko naman
natapon ang gatas. He's now wearing a shirt. Thank God!
"I just want a bit."
Kalahati lang ang nilagay ko sa baso kahit na pakiramdamko'y mabibitin ako. Ayaw
kong makita niyang
masyado akong matakaw dito sa loob ng bahay niya.
Narinig ko ang paglapit niya sa akin. Nilapag ko ang karton ng fresh milk sa
counter at hinawakan na ang
baso para mainomang nasa loob. Sumulyap ako sa kanya habang ginagawa ko iyon. Nang
natapos ay agad
akong tumalikod para punasan ang gilid ng aking labi. Para sa posibleng gatas na
naroon.
Nilapag ko ang baso sa counter at nakita kong agad siyang nagsalin doon.
"Drink more, Snow. Para maayos ang tulog mo..." he said.
Ngumuso ako at tiningnan ang basong may tamang dami ng gatas. Maagap niyang
hinaplos ang gilid ng aking
labi. Naramdaman kong may natitirang gatas doon. Kumunot ang noo ko at hahawiin
sana ang kamay niya
kung hindi ko lang nakita ang kanyang seryosong ekspresyon.
"May gagawin ka bukas?" tanong niya.
He didn't know that I'mgoing out with Stav. Sinigurado kong hindi niya malalaman
dahil paniguradong hindi
siya papayag o 'di kaya'y sumama siya.
"Wala..."
P 43-2
He smiled gently.
"Kaya ko na rito... Bumalik ka na sa ginagawa mo..."
His lips twisted in a sexy smile. "Hindi ko na muna tatapusin. Sabay na tayong
umakyat. Matutulog na rin
ako."
Hindi ko alamkung bakit parang may pumupunong mainit na tubig sa aking tiyan.
Paniguradong hindi iyon ang
gatas na ininomko.
"Okay..." marahan kong sinabi.
"I'll just turn my laptop off. Finish your milk... matutulog na tayo..."
Tinalikuran niya ako at pumanhik na sa sala. Agad kong nilagok ang gatas at pumikit
ng mariin habang
iniinomang kabuuan. Dumiretso ako sa sink para maghugas ng baso at para na rin
mapuntahan siya sa sala.
Pero naunahan niya ako... naghuhugas pa ako ng baso nang muli siyang nagpakita sa
kusina. Nilingon ko siya
habang tinatapos ang paghuhugas. He leaned on the counter as he watched me put the
glass back on the
cupboard.
Nagpunas ako ng kamay bago siya nilingon. He looked serious as he watched all my
actions. Nailang tuloy
ako pero hindi ko pinahalata iyon. Pinagtaasan ko siya ng isang kilay. Hinawakan
niya ang kanyang batok at
tumayo na ng matuwid.
"Let's go?" may tinatagong ngiti sa kanyang ekspresyon.
"Okay..."
Pinauna niya ako sa hagdanan. Nasa gilid siya sa likod habang umaakyat kami. Lumiko
agad ako para diretso
sa aking kwarto. Ang kanyang kwarto ay halos tapat lamang ng akin.
And I thought he'd go straight to his roombut I was wrong. Nasa pintuan ko siya
nang pumasok ako roon.
Hinawakan niya ang hamba habang seryoso akong tinitingnan.
"Good night, Snow..."
"Good night..." it was almost a whisper.
Unti unti kong sinarado ang pintuan. Kahit sa pagsasarado ko'y nanatili siyang
nakatitig hanggang sa tuluyan
na siyang nawala sa paningin ko. Kinapus ako ng hininga pagkasarado. Sinapo ko agad
ang noo ko.
Even when I'min doubt, he still affects me big time. Even when I'mnot sure of his
feelings,
naghuhuramentado parin talaga ang sistema ko.
Kaya naman nang sinundo ako ni Gustav kinabukasan ay medyo na guilty ako. But then
I guess this is
essential, too. Today, I amgoing to tell Gustav that we're really not marrying each
other. That I'mnot
anymore his fiancee. It was Tita Marem's suggestion and I fail to see the need of
it right now.
P 43-3
"Tahimik ka..." si Stav nang nasa byahe na kami patungong Roxas.
Ang alamko ay nasa tatlo hanggang apat na oras ang byahe patungo roon. Medyo mahaba
at puyat pa ako.
Kahit na uminomako ng gatas kagabi'y hindi parin ako agad nakatulog. Ang kulay abo
na mga mata ang
palaging sumasagi sa aking isip.
"Puyat lang ako..." sabi ko at humikab.
"If you want, you can sleep..." he smiled. Nakatitig parin siya sa kalsada.
"That's rude, Stav..." sabi ko.
"I don't mind, Snow... Just do whatever you please..."
I still find it rude so I tried to stay awake. Ngunit pagdating ng mga dalawang
oras sa byahe ay bumagsak na
ang mga mata ko. Tulog ako nang nakarating kaming Roxas. Nagising lamang ako nang
narinig ko ang busina
galing sa sasakyan ni Stav.
"I'msorry. Did I wake you up?" napatuwid ako sa pagkakaupo.
Inayos ko ang damit ko at kinusot ang mga mata. Luminga linga ako sa paligid. Gone
are the all green view of
the province. Medyo may iilang building akong nakikita rito.
"No, no... It's okay. I should be awake..."
Medyo gumaan naman ang pakiramdamko dahil nakatulog ako ng ilang oras.
Nakakapanibagong tingnan ang
maraming sasakyan at ang traffic light. Nakakulong naman kasi ako sa Costa Leona at
ngayon lang ulit umabot
ng ganito ka layo.
"Are you hungry?" tanong niya habang nililiko ang sasakyan sa carpark ng isang
mall.
"A bit..."
Dumiretso kami sa isang restaurant sa loob ng mall. Binusog ko ang mga mata ko sa
mga tanawing pang
syudad na hindi ko nasilayan ilang linggo o buwan na ang lumipas. Not that I want
to be in a city. The city
and the province is okay with me. Isa pa, wala rin naman akong choice dahil
kailangan kong pangalagaan ang
hotel.
"I haven't seen a mall for like... weeks..." sabi ko nang napuna ni Stav ang pag
gala ng aking mga mata.
"Well, I'mglad I brought you here!"
Humalakhak ako. "We should watch a movie..." I suggested.
Umaliwalas ang kanyang mukha. "Game."
Habang nilalapag ng waiter ang aming mga inorder ay tiningnan ko ang aking
cellphone. Few missed calls
froman unknown number and a text fromKael.
P 43-4
Kael:
Ate, where are you? Please reply.
I don't know who that number is but if it's because of work, tingin ko ay deserve
ko namang magliwaliw
pansamantala. Tutal ay Linggo naman.
Ako:
Byahe. I'll be back maybe later this afternoon. I'mwith Stav. Don't worry.
Dahil yata sa mga missed calls at sa hindi ko pagcha-charge kagabi ay ilang
pursyento na lang ang baterya
ko. Mag cha-charge ako mamaya sa sasakyan pero dahil narito kami, mananatiling
ganoon ang ayos nito.
Kumain kami at nagkwentuhan. Sinabi ni Stav sa akin na nagkita sila nina Brenna,
Bronson, at Cissy sa Icon,
isang club, noong nasa Maynila siya. He also told me that my friends missed me.
"Do you have plans to visit Manila? Sinong tao sa bahay ninyo?"
"Just the maids. Before I got here, pinaayos iyon ni Papa dahil iniisip niyang doon
muna ako ng ilang linggo
pero hindi na ako umabot dahil umalis agad si Tita nang nalaman niyang pabalik na
ako."
Binaba ni Stav ang kubyertos at lumipad ang kanyang mga mata sa tubig. Uminomsiya
roon at nagpatuloy
ako.
"She's so guilty about what happened. Hindi naman nanghingi si Papa ng bayad dahil
common naman nila ang
hotel. Willing pa naman si Tito na magbayad doon."
"Your father is a man of honor... That's amazing..."
May kinalaman kaya talaga ang kanyang pamilya? O siya? O may alamba siya kahit
paano? Why were the
investigations like that, then?
"Malaking halaga ang nawala. Your hotel should be down now. I bet Engineer Riego
offered you a lower
price?"
"Yes, actually," hindi ko madugtungan dahil nanatili akong nananantiya sa kanya.
"I suppose it's thirty five million less, too? Mukhang hindi natablan ang hotel
ninyo sa nangyari, ah?"
It's not thirty five million less but the amount helps. Besides, hindi naman iyon
lang ang pinagkatiwalaan ni
Papa. Nagparenovate kami ngayon dahil may sobrang pera. Hindi kami nagparenovate
gamit ang natatanging
pera.
"So you're not going back to Manila? Where do you prefer our wedding? In Costa
Leona or in Manila? Or do
you want it in Iloilo?"
Eto na iyong hinihintay kong pagkakataon. I just hope this doesn't ruin anything.
P 43-5
"Stav, I have told you before, right? I amnot yet ready to marry anyone. We've been
friends for a long time
and you've been good to me. Gusto kita bilang tao pero ayaw kong magpadalus-dalos."
"But if we marry, we can help with the renovation..."
"The more I don't want to marry, Stav. I don't want to marry someone just for that
reason. Kung maghirap man
ang hotel pagkatapos ng renovation, kami na lang ang gagawa ng paraan. Ayaw kong
umasa sa iba para
mapalago ang hotel..."
His features softened. And then he sighed. I knew he's a better man. Sinuklian ko
siya ng isang pagod na ngiti.
"I'msorry kung padalos-dalos ako. You're right. We've been friends for years and
our relationship is only
inspired by our families. Tama ka..."
Tumango tango siya nang naliwanagan. Mabuti na lang at pareho naman pala kami ng
opinyon.
Pagkatapos naming kumain ay kumuha na kami ng tickets sa sinehan. Dahil ala una pa
ang unang viewing ng
napili naming palabas ay nagpasya kaming mamasyal. I know I don't have much use for
clothes in Costa
Leona (because I prefer going to work in a maxi dress), namili parin ako.
Pati toiletries at kung anu-ano pa. Para akong nakawala sa hawla. Hindi ko alamna
ganito ko ka kailangan
ang mga bagay na ito. Meron naman nito sa Costa Leona pero talagang hindi ako
masyadong lumalabas kaya
mangha ako sa mga narito.
Nang nag-alas dose, medyo busog pa kami dahil sa late breakfast. Bumili na lang
kami ng pagkain sa isang
fast food at pagkatapos ay pumasok na sa sinehan labing limang minuto bago
magsimula ang palabas.
The movie was funny. I enjoyed Stav's company. He's enthusiastic and fun to be
with. Actually, not hard to
like. Gaya ng alamko na noon. Madali talaga siyang pakisamahan pero para talagang
may kulang.
Napawi ang ngiti ko pagkatapos ng isang eksena.
I wonder what it's like to watch a movie with him. I never experience it with him.
Paano ba naman kasi, puro
Costa Leona lang ang tanaw namin. Hindi naman sa nagrereklamo ako, pero...
I bet he'd make fun of me continuously. And... he'd...
Why amI thinking about him?
Nang dumating na sa dramatic part ay medyo nangilid ang luha sa aking mga mata.
Tahimik ako at hindi ko
nililingon si Stav. Ganoon din siya sa akin.
"Nag enjoy ka ba?" tanong niya.
Alas dos y media nang natapos kaming manood ng sine. But I want more. Tinuro ko ang
isang nakakatakot na
palabas dahil gusto ko pang manood. Besides, it's still early!
Pumasok ulit kami sa sinehan. Sigaw ako nang sigaw tuwing nagpapakita ang demonyo
sa palabas. Pero
minsan ay natatawa kaming pareho ni Stav sa aming mga sarili.
P 43-6
"Damn it! I feel like my heart's going to explode!" sabi ko.
Tinuro ni Stav ang isang set ng mga teenagers na sobrang nasindak. Nagtawanan
kaming dalawa. Pero maging
kami man ay sobrang natakot.
Alas sais na at nagpasya kaming mag dinner bago umalis doon.
"If you want, we can stay here. Bukas na lang tayo bumyahe..." anyaya ni Stav.
Namilog ang mga mata ko at agad siyang inilingan.
Actually, I have lots of reasons but one thing's for sure... If I stay with himhere
tonight, he'd think we can be
more than friends. Alamko sa sarili kong hanggang dito na lang talaga ang turing ko
sa kanya. Na hindi na
lalagpas doon. It will take more than friendship... more than everything he can
offer to make me fall... Or
maybe... I can't fall anymore. Because I already fell for someone else. I've fallen
so deep... Hindi pa ako
nakakaahon paglipas ng panahon.
"Huwag na. Umuwi na tayo... I hope you're not tired..."
Ngumuso si Stav. The soft features of his eyes and his lips made me smile. He's
like an angel, really. "I'ma
bit tired."
Nalungkot ako sa sinabi niya. Hindi ako nakapagsalita. I really want to go back to
Costa Leona right now.
Dapat pala ay hindi na kami nanood ng pangalawang movie.
"I'msorry... If you want... Uhm..." nagkabuhol na ang utak ko.
I'mpositive that I really want to go back to Costa Leona. Pero hindi naman pwedeng
sabihin ko sa kanya na
magbu-bus ako para lang makauwi. Syempre, sabay kaming dumating dito. That would be
rude.
"Magpamasahe na lang tayo para marelax ka bago bumyahe. I have things to do
tomorrow. First thing in the
morning. I can't risk it..."
Tumango siya. "Well, I can sure drive you back home if we do that..."
Napangiti ako sa sinabi niya. Nabuhayan ng loob.
Pumunta kami sa pinakamalapit na spa. Sinamahan ko na rin siya roon. Hindi nga lang
ako nagpamasahe. I
chose the body scrub so I can also feel relaxed.
Saktong alas otso kami natapos.
"Ha! I feel energized!" he said.
Tumawa ako. "That's great. Don't worry, na relax din ako kaya hindi ako matutulog
sa byahe!"
"Aasahan ko 'yan, Snow... Ang boring kapag tulog ka!" aniya.
Sa byahe ay pakanta kanta kaming dalawa. Umulan pa ng malakas. Titigil sana kami
but he insisted that he
P 43-7
can do it. Kinabahan ako nang may nadaanang aksidente pero nagpatuloy naman kami at
medyo nag slow
down siya.
Tumila ang ulan nang nasa Kalibo na kami. We stopped for a bit of coffee then agad
tumulak muli pa Costa
Leona.
Nagkwento siya sa mga magagandang hotel na napuntahan niya. Sinabi niya na balang
araw gusto niyang
maging isang tanyag na hotelier. He wants to own a big chain of hotels in Asia. Na
mahilera sa magagadang
hotels.
I understand. That's Papa's dream, too.
Halos hindi ko namalayan na nasa Costa Leona na kami.
"Saan kita ihahatid? Sa mansyon, sa hotel, o sa bahay ni Engineer Riego?" he asked.
Napalunok ako sa tanong na iyon. It's almost one in the morning. I amnot sure if
Engineer's house is still
open. My phone is charged so I can call himwhen I get there. Kapag sa mansyon naman
ay paniguradong may
mga trabahador doon. My last choice will be the hotel.
"Sa bahay ni Engineer Riego..."
"You think he's still awake?"
"Uh... He's usually up till one. Nagdidisenyo iyon..." sabi ko.
Niliko ni Stav ang sasakyan niya sa tapat ng gate ng mansyon. Sobrang liwanag noon
galing sa labas. It's like
all the in-ground lights are directed at his mansion. Pati iyong mga nasa ilalimng
shrub ay parang binibigyan
ng spotlight ang mansyon.
Naka on ang lights ng baba pero ang mga lights sa taas ay wala. Naroon ang kanyang
Silverado sa parking
space nito.
"Thanks, Stav. Sorry sa late night na byahe..." sabi ko.
Binuksan ni Stav ang kanyang pintuan. Nagulat ako roon. Lumabas din ako. Umikot
siya at pinagbuksan ako
pero huli na ang lahat. Nauna na ako palabas.
"Nag-abala ka pa..." ngumiti ako at tumayo sa harao niya.
He pushed the door open.
"Of course, you deserve that kind of treatment. Thanks for the date, Snow. I really
appreciate it..." aniya.
"No problem..."
Agarang yumuko siya at siniil ng halik ang gilid ng aking labi. Hindi ko alamkung
dapat ba akong magulat o
masanay tuwing ginagawa niya iyon. Just like before, he can kiss me whenever he
wants. He usually does
that when I'mabout to go or he's about to go... So I guess... wala namang malisya
iyon.
P 43-8
Humagikhik ako.
"Thanks for making me feel special. Mauna na ako..." sabi ko at bumaling na sa
malamig na gate ng mansyon.
"You're welcome."
Pagkapasok ko'y sinarado ko agad ang gate. Kinawayan ko si Stav. Kumaway siya
pabalik at umikot
patungong driver's seat.
I waited till his car is out of sight before I walked to the mansion. Tatlong
hakbang pa lang ay nakita ko na
ang anino ni Engineer sa loob. Gumalaw ang puting kurtina, nagpapahiwatig na nakita
niya akong parating.
Tumigil ako sa paglalakad at huminga ng malalim. So... he's still awake.
Nagpatuloy ako sa paglalakad. Napahikab nang palapit na sa pintuan.
landiayan na
P 43-9
Kabanata 42
736K 23.3K 27.9K
by jonaxx
Kabanata 42
Slave
Bukas ang pinto kaya pumasok na ako agad. Kabado ako lalo na nang nakita ko siyang
nakatayo sa tapat ng
counter at nakahilig doon. His arms were crossed on his chest. Halos mag isang
linya ang kanyang kilay dahil
sa pagsasalubong. Nakatitig siya sa akin.
"You got me worried..." kalmadong panimula niya.
And I thought he'd hurl me hurtful words because I came here late. Nagulat ako sa
paunang sinabi niya.
"Saan ka galing?" dagdag niya, nawalan ng ekspresyon ngayon.
"I was out with S-Stav..." I don't understand why my voice is shaking.
"Uh-huh... Saan?"
"Sa Roxas. Pumunta kami..."
Halos hindi ako makatingin sa kanya. Gusto kong magmalaki at balewalain ang malamig
niyang treatment
pero pakiramdamko'y hindi nababagay iyon. I need to face himand I can't help but
feel the guilt.
"And you didn't tell me last night?"
"I feel like... I don't need to tell you about it since..." hindi ko matapos.
"Since?"
Nagkibit ako ng mga balikat at humakbang na para makaakyat.
"You're in my house. Your father asked me to take care of you. And you don't need
to tell me about it?" aniya.
"We're both adults, Engineer. I can take care of myself-"
"You know why your father asked me to do that, Snow. Alammo kung ano ang maaaring
magawa sa'yo ng
lalaking iyon pero pinagbigyan mo parin!" ngayon tumataas na ang boses niya.
"Stav has been good to me! Simula pa noon! Noong mga bata pa lang kami kaya hindi
ko alamkung ano ang
pwedeng irason para huwag siyang pagkatiwalaan ngayon!" giit ko naman.
"His desperation might change his attitude and believe me, even when you're twenty
two... wala ka paring
muwang sa mundo! People do different things when they're desperate and you're
friend is not an exemption!"
P 44-1
"Bakit? May nangyari bang masama sa akin ngayon? Wala naman, hindi ba? I trust him.
Naging totoo siya sa
mga sinasabi niya sa akin. Maaaring masasabi mo iyan dahil ikaw mismo ay hindi
totoo sa mga sinabi mo!"
Umigting ang kanyang panga sa sinabi ko. Kinalas niya ang kanyang mga braso at
humakbang naman siya
palapit sa akin. Ang kanyang maong ay tamad na kumakapit sa kanyang baywang. I
can't help but look away
just to keep me away frommy worldly thoughts.
"You trust himthat's why until now you let himkiss you?" kasing lamig ng yelo ang
boses niya.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. His eyes were tired and bloodshot. Medyo pula rin
ang kanyang mukha.
"Walang malisya iyon. Pwede ba? He kissed me goodbye, that's all!"
"Ang swerte niya at may pribilehiyo siyang ganoon sa'yo..." he mocked.
"I told you, wala iyong malisya!" giit ko.
"At tuwing tayo ang ang naghahalikan, mayroon, Snow?"
Hindi ako nakapagsalita. Naglakad na lang ako ng dire diretso patungo sa hagdanan
para makapunta na sa
aking kwarto. Lalagpsan ko sana siya ngunit hinawakan niya ang aking braso bago ko
pa magawa iyon.
My eyes shot up to himand saw that he's seething with anger. Kung hindi ko lang
siya kilala ay iisipin kong
sasaktan niya ako dahil sa galit niya.
"Hindi pa tayo tapos kaya huwag mo akong talikuran-"
"Bitiwan mo ako. Kung ang inaalala mo ay papagalitan ka ni Papa dahil hinayaan mo
akong sumama kay
Stav, huwag kang mag-alala at ako na mismo ang tatawag sa kanya ngayon para-"
"You didn't even cared to text me at all! Kahit para mapanatag lang ang loob ko.
Pinili mong gawin akong
baliw sa kakaisip kung nasaan ka at ayos ka lang ba!"
"I texted Kael. I told himI'mwith Stav. I'msure he told you that..."
"And that was all. I tried calling you the fucking whole day you're phone is off?
Ano 'yon? Para hindi ka
maistorbo?"
Binawi ko ang braso ko sa kanyang kamay pero hindi ko magawa. Masyadong mahigpit
ang kanyang
pagkakahawak.
"My battery is dead! Gabi na nang nakapag charge ako!"
And that was his number? The unknown one calling me?
"At kung inaalala mo si Papa-"
"Ikaw ang inaalala ko! I asked you last night kung may gagawin ka sa araw na iyon
ang sabi mo wala!" hindi
sigaw iyon pero ramdamko ang galit. "Hindi ibig sabihin na mahal kita, pwede mo na
akong paikutin at
P 44-2
pagsinungalingan!"
Namilog ang mga mata ko. Para akong nilubayan ng paghinga. Dadagdagan ko pa sana ng
mga paratang kung
hindi ko lang nakita na mahalumigmig ang kanyang mga mata. Mahina niya akong
binitiwan at tinalikuran.
Parang may kumurot sa puso ko habang tinitingnan na hinaplos niya ang kanyang batok
at kinuha ang isang
baso ng whiskey sa counter.
"Mag pahinga ka na. Pagod ka siguro..." sabi niya.
Kahit na pinapakawalan niya na ako ay nanatili akong naroon. Sumimsimsiya sa baso
at nilingon niya ako
nang naramdamang hindi pa umaalis.
"Anong sinabi mo?" pagalit kong sinabi.
Bumaling siya sa baso at pinaglaruan niya ang gilid nito.
"Ikaw ang sinungaling!" nanginig ang boses ko. "Paanong ganoon kung marami kang
babae!?"
Naglahad siya ng kamay sa paligid at diretso akong tiningnan.
"Ikaw lang ang babae rito... May iba ka bang nakikita?"
Nanliit ang mga mata ko.
"Si Architect ay parte ng teamko. Si Katarina ay nasa Maynila at may sariling
buhay. Alammo kung saan
talaga siya tumatayo sa buhay ko. Kahit noon pa-"
"How the fuck will I know? Marami ng nagbago. Malay ko kung pati ang relasyon ninyo
ay nagbago na rin,
ha?" sigaw ko habang nanlalabo ang mga mata
He sighed wearily. Sumimsimmuli siya sa baso at nilapag niya iyon sa counter.
Humarap siya sa akin ngayon
at lumapit.
"Kung may nagbago, sana ay kasal na ako ngayon... Pero wala at ganoon parin.
Gustuhin ko mang kumawala
sa'yo, hindi ko parin magawa. In fact..." he smiled mockingly. "Ikaw pa ang
kinulong ko rito sa akin. Wala
paring nagbago. Alipin mo parin ako..."
Hindi ako nakapagsalita sa narinig ko sa kanya. Sa pagod sa kanyang boses ay gusto
kong umiyak. Parang
may humahaplos sa aking puso.
"I want to take my revenge so bad. I want to hurt you so bad... But after last
week, I realized... Bata ka pa nga
pala noong inalok kita ng kasal. At masyado akong baliw sa'yo para pakinggan ang
pagtanggi mo..." Umiling
siya. "Go to sleep, Snow..."
Nangilid ang luha sa aking mga mata. Hindi ko alamkung bakit may bumabayong sakit
sa aking dibdib
habang tinatanaw siyang nanghihina. Ayaw ko mang umiyak ay hindi ko na napigilan.
He's right... I was too
young. I doubted our relationship because we're both young!
P 44-3
"Stupid ka! Iniwan lang kita dahil ayaw kong mas lalong magalit si Tita Maremsa
inyo!"
Kitang kita ko ang gulat sa kanyang mga mata. Even with the pain in his eyes, I can
see still a faint
amusement.
"I know that now... don't worry..." he said coldly at nag-iwas ng tingin.
Lumapit ako sa kanya. I closed the space between us. My heart is pounding like mad.
I hate himfor believing
that I rejected his offer to marry himonly because I was young! Kung hindi galit
ang tiyahin ko sa kanila ay
malamang pinakasalan ko na siya! Wala akong pakealamkung bata pa ako noon.
"Sibal!" sigaw ko nang hindi niya ako tiningnan kahit nasa harapan niya na ako.
Bumuhos ang luha sa aking mga mata. Hindi ko alamkung bakit sobra sobra ang sakit
na nararamdaman ko
ngayon. Naiinis ako sa pinaniwalaan niya!
Tumingkayad ako para maabot ang kanyang labi. Pinatakan ko siya ng halik. Hindi
siya gumalaw. Imbes ay
sinarado niyang maigi ang kanyang labi. Uminit ang pisngi at batok ko sa kanyang
ginawa.
Tinulak ko ang dibdib niya pero hindi siya natinag. Hindi siya makatingin sa akin.
"Kiss me back!" utos ko.
"Hindi iyan ang gusto ko, Snow. If we do that again and you forget me in the
morning, I will lose it."
Bumaling siya sa akin. His tired eyes scares me. Ayaw kong pagod siya. Ayaw kong
makitang nasasaktan
siya. Lalo na ngayong nanlalambot ako sa lahat ng sinabi niya.
"Please..." tumingkayad muli ako at hinalikan siya sa labi.
Hinawakan niya ang magkabilang braso ko para ipirmi ang mga paa ko sa sahig. Hindi
na ako makahalik sa
kanya ngayon.
"Mahal parin kita..." I whispered.
Kitang kita ko ang pagkamangha niya. He bit his lower lip. Tinitigan niya ako
parang tinatantiya ang sinabi
ko.
"If Tita Maremdidn't threaten me years ago, kasal na sana tayo ngayon..." halos 'di
ko marinig ang sarili kong
boses ngayon.
"Pakakasalan mo ba ako kahit mahirap lang ako? I doubt that, Miss President... Your
relatives would be
furious..."
"I don't care..."
Umawang ang bibig niya. Ilang saglit niya akong tiningnan.
"I will ask for more if you want to kiss me..." he said.
P 44-4
Ngumuso ako. "What is it, then?"
"You're not allowed to kiss or be kissed by anyone including your trusted
friend..." nanginig ang boses niya.
"You're sleeping in my room..."
"Is that all?" hamon ko.
"And I want you to practice a new signature with Riego as your surname... Dahil
talagang itatali kita, Miss
President."
Ilang sandali akong tumitig sa kanya. He looks serious as he gazed at me. It's like
he's expecting me to say no
to that... gaya ng ginawa ko noon.
"Is that all?" hamon ko muli.
Bago pa ako makapagsalita muli ay bumaba siya ng kaonti para siilin ako ng halik.
Inangat niya ako. Hawak
ang aking pang-upo ay naglakad siya paakyat sa hagdanan.
Tumindig ang balahibo ko nang naramdaman ang malamig na pintuan ng kanyang kwarto
nang sinandal niya
ako roon para mahawakan ang door handle at para makapasok doon.
His lips touched mine with a few provocative kisses. Parang nanunuya. Parang
bumubulong sa akin kung ano
talaga ang naiwan ko sa loob ng limang taon. Parang kailangan kong pagsisihan ng
mabuti iyon.
Hinila niya ang aking batok at inanggulo ang aking ulo para mas mahalikan ako ng
malalim. His tongue teased
the insides of my mouth at halos mawala ako sa sarili ko. Hinila ko na lang ang
ilang hibla ng aking tamang
pag-iisip para lang hindi tuluyang malubayan ng ulirat.
Naramdaman ko ang lambot ng kanyang kama nang padarag niya akong binaba roon. Agad
niyang tinanggal
ang kanyang t-shirt at tinapon kung saan. He resumed his hot and wet kisses as he
grinded against my body.
The tingling sensation in between my legs made me quiver. Lalo na tuwing tumatapat
iyon sa nararamdaman
kong pagkalalaki niya. The thought of himnaked is killing me. Pinalupot ko ang
aking braso sa kanyang leeg
para mas lalo siyang mahalikan ngunit hindi niya ako pinaunlakan. Gusto niyang
nanunuya. He sucked and
tasted my lips when I want himto kiss me with his tongue and all out. Kahit na
frustrated ay para akong
nadarang sa apoy dahil sa ginawa niya.
"Huwag na huwag mo na ulit akong pagselosin..." bulong niya habang hinahawakan ang
laylayan ng aking
damit.
"Hindi na..." halos 'di ko makilala ang sarili kong boses.
He smiled at my response. Quickly, he managed to remove my dress. Hihiga na sana
ako muli kung hindi niya
lang ako hinila patungong dulo ng kama. He kissed me passionately as his other hand
found its way to my soft
mounds. He molded and kneaded themlike he's their master.
Bumaba ang paa ko sa kama. Ang sahig ay malamig sa aking paa. Hiniga niya ako sa
ganoong ayos habang
hinahalikan. The electrifying pleasure fromthe way he played with my acorn hard
peaks made me lose my
mind.
P 44-5
"Sibal..." I called.
Hinalikan niya ang ibaba ng aking tainga. Parang may kuryenteng nag ga ground sa
aking katawan dahil sa
ginawa niya. He kissed me down to my neck, to my collarbones, and to my soft
mounds. Wala siyang
pinalagpas. Lahat ng balat ay nadaanan ng kanyang labi.
His other hand gently carressed my thighs. I jerked my thighs so his hand can get
closer to where I need it the
most. Hindi siya nagpadala. Imbes ay nilalayo niya.
"Oh.." kinagat ko ang labi ko sa frustration.
His hot wet mouth covered my peaks. He alternately sucked themas his other hand
brought down my panties.
Ni hindi niya iyon inayos. Hinayaan niya lang iyong mahulog sa aking isang paa.
And then finally his finger gently went to my folds. It is pure torture to feel it.
Lalo na nang sinabayan niya
iyon ng paghahalik sa gilid ng aking dibdib. He showered me feathery kisses down my
stomach. He trailed it
with his soft lips until he parted my thighs and positioned himself in between
them.
Nakaluhod siya habang naroon dahilan kung bakit napabangon ako sa gulat.
"Engineer Reigo!" sigaw ko bago niya tinuloy ang ginawa.
At the first flick of his tongue, my eyes shot back. Ang tinukod kong mga kamay sa
kama ay nanghihina. Gusto
kong mahiga muli.
He kissed and suck it with his hot mouth. The sensation I felt was beyond
everything else. Hinihingal at
naliliyo ako sa bawat kilos niya. Sinabunutan ko siya nang naramdaman kong bumilis
ang tempo ng kanyang
paghalik.
I cried loud when I felt myself reach it. My body shook as he continued to shower
me with kisses there. I felt
the gushing liquid in between it dahilan kung bakit napamulat ako. Bahagya ko
siyang tinulak para mailayo
roon pero halos mabuwal ako sa kinauupuan ko nang nakita ang titig niyang mga mata
sa akin habang
tinitikman at hinahalikan iyon.
Tumayo siya at dahan dahang dinaganan ako habang hinahalikan ang aking tiyan, ang
gitna ng aking dibdib at
ang aking leeg. His other hand went to support my back at inangat niya ako ng
bahagya para umayos sa kama.
Tumayo siyang muli para kalasin ang kanyang sinturon. Watching himslowly stripping
off his pants was pure
torture! Gusto ko siyang sigawan o tulungan sa kanyang ginagawa pero hindi ko siya
abot.
He unzipped his pants, his eyes never leaving me. Pagkababa niya noon ay tanging
ang boxers na lang ang
suot niya. He removed his pants fromhis feet and then pulled the boxers down, too.
His maleness made me hitch my breath. Dinaganan niya ako, ngayon completely naked.
His maleness stood
proud just near my thighs as he smothered my mouth with hungry kisses.
His finger slowly penetrated my sensitive flesh. I felt the muscles contract at his
entrance. He pushed and
pulled it gently and his mouth did it to mine only with his tongue. Hindi ko na
alamkung alin ang uunahin.
Basta ang alamko'y gustong gusto ko siya.
P 44-6
"Sibal, please... I want you..." I whispered and try to reach for him.
He chuckled as I raised my hips to meet him. Ngumuso ako at pakiramdamko'y
pinamulahan ako ng mukha.
"You're so sweet, Miss President. It's addicting..."
His member reached my entrance. Slowly, my folds welcomed it, coated it with the
wetness he gave me.
"Kaya dapat... mabaliw ka rin sa akin. Hinding hindi mo na ako maiiwan muli,"
bulong niya at sa isang
matinding kilos ay pinasok niya ako.
I almost sreamed when he did it. Ilang sandali siyang nanatiling ganoon ang ayos
habang hinahalikan ako sa
leeg hanggang sa nasanay ako. Slowly, I grinded against himso he could feel how
much I want himmoving.
He chuckled on my ears and gently tried to thrust it in and out.
"Do you want this, Miss President?"
Hindi ako sigurado kung sino ang president sa amin.
"Yes, please..." I begged.
He chuckled again and did another gentle move. Para akong mababaliw kung
ipagpapatuloy niya ito. Pero
tingin ko rin naman ay ito talaga ang gusto niyang mangyari... ang mabaliw ako ng
husto sa kanya.
Gusto kong maiyak sa kasabikan. I grinded at himin a faster pace but he firmly held
my hips to make me stop.
He was never my slave... He's wrong... I was...
"Please, Sibal..." I begged again.
His lips twitched and then he sucked my lips.
Hinawakan niyang mabuti ang aking baywang at pagkatapos ay mabilis na binigay sa
akin ang gusto ko. He
moved so fast and hard that I couldn't even catch my breath properly.
Soft moans made himcurse a lot as he did that. Dumilat ako upang makita siyang
pulang pula at nakatingala
habang ginagawa iyon.
Damn it, baby. Why do you have to be...
Nang dinungaw niya ako ay kitang kita ko ang alab sa kanyang mga mata. He went
faster and faster until I felt
himspill inside of me. Immediately, my world shattered into millions of pieces as I
found my release just in
time for his.
Padarag siyang bumagsak sa akin. His whole naked body covered me. Pareho kaming
hinihingal pa sa
nangyari.
He kissed my shoulders and my neck. I groaned as I let out the spasms fromwhat just
happened.
P 44-7
"We'll cuddle all night, Snow. At bukas, wala kang gagawin kundi ang manatili sa
tabi ko..."
Kinagat ko ang labi ko.
"That's the price I want," he whispered and kissed my ears.
your friend po diba? Hahahahathat's howyou do it, Sibal. Go for the gold!!!
Hahahahahahahahahaha
P 44-8
Kabanata 43
848K 23.4K 18.7K
by jonaxx
Kabanata 43
Finally
Huminga ako ng malalimat tinulak ang braso ni Sibal na nakadagan sa aking dibdib.
Gusto kong bumangon
dahil basang basa pa ang buhok ko galing sa pagligo.
It's ten in the morning. I should be in the office right now pero simula noong
nagising ako ng mga alas otso at
naligo ay panay ang kumbinsi niya sa aking manatili na lang doon buong araw.
I missed breakfast with Stav. Tumawag pa si Sibal sa hotel para lang mag order ng
breakfast at kahit
pagbaba ko ay ayaw niyang paunlakan.
"What about work?" I said weakly.
Kahit na nakaligo na ako't lahat lahat ay medyo pagod na naman ako. His biceps
flexed when he tried to get
up. Hinarap niya ako at mas lalong hinila palapit sa kanyang dibdib. Bumaon ang
pisngi ko roon at naamoy
ko agad ang panlalaki niyang pabango. Sinulyapan ko ang perlas na singsing sa aking
daliri na sinuot niya sa
akin kaninang umaga.
"You're not working today..." aniya.
"Huh?" bahagya ko siyang itinulak pero binaon niya ang kanyang mukha sa aking
buhok.
"Tutulak tayo pa Boracay. Mamamanhikan ako..." he whispered.
Tumawa ako at bahagyang tinampal ang kanyang matigas na dibdib.
"Huwag mong biglain si Papa! Tatawag ako mamaya at dadahan dahanin ko ang pagsasabi
ng tungkol sa atin.
Ni hindi pa nag isang araw, Sibal..."
"Taon na ang lumipas, Snow..." he murmured.
Umirap ako. "This is different. This is serious!"
Dumilat siya at pagod akong tiningnan. Sinuklian ko rin siya ng titig. Hinawi niya
ang ilang hibla ng buhok sa
aking pisngi at nilagay sa likod ng aking tainga.
"Seryoso rin ako noon..."
Ngumuso ako at nanatili ang titig sa kanya.
"I just want to take it slow when it comes to my father. At kailangan ding malaman
ni Gustav ang lahat ng
ito..."
P 45-1
"Great idea!" he snuggled on my neck again.
Paano ako makakagalaw kung may ganito ka higpit ang yakap sa akin? Nakapalupot ako
sa comforter at ang
bagong suot kong damit ay nagkalat na naman sa kama. He's all naked. Half of his
body is inside the
comforter while the other half isn't.
"Get up, Engineer Riego! Gutomna ako!" sabi ko para lang tuluyan na siyang
gumising.
"Hmm?"
It was effective. Ilang sandali lang ay bumangon siya at umupo sa kama. The muscles
of his back looked so
ripped. Ginulo niya ang kanyang buhok at tumayo na.
Agad akong nag-iwas ng tingin. Pinikit ko ang mga mata ko nang nakitang nag-aalab
muli ang kanyang mata
nang sumulyap sa akin.
Dumiretso siya sa labas. Pagkasarado ng pintuan ay agad kong hinagilap ang mga
damit ko para
makapagbihis muli.
Doon ko lang din na icharge ang cellphone ko. Buong gabi ko yata iyong kinaligtaan.
Naiisip ko tuloy ang
magiging kumento ni Mrs. Agdipa o ni Kael dahil hindi ako sumipot sa opisina sa
tamang oras.
A call got in. It's fromStav. Agad ko iyong sinagot.
"Hello?"
"Snow... Thank God! What happened?" huminga ng malalimsi Stav.
Ang naririnig kong background sa kanyang tawag ay music. I feel like he's inside
his car.
"Sorry. Nag-antay ka ba sa akin kanina?" Ngumiwi ako.
"Yes. I was worried. Kakaalis ko lang noong nalaman kong nagpahatid daw ng
breakfast sa kina Engineer
Riego. Are you sick?"
Hindi tamang dito ko sa cellphone sabihin sa kanya ang lahat. I'll wait for himwhen
he gets here and I'll
make sure it will be just the two of us. Ayaw ko namang mapahiya siya kay Sibal
kung sa harapan nito mismo
ko siya sasabihan ng ganoon.
"Nope. Uh, actually, papasok na rin ako ngayon. Medyo natagalan lang sa pag
gising."
"Thank God! I was really worried! Papunta na ako sa training ko."
"Ganoon ba? Take care... Later?"
"Sure!"
Binaba ko agad ang tawag na iyon. Nilingon ko pintuan at naalalang kailangan kong
sabihin kay Sibal ang
mga plano ko.
P 45-2
I pushed the door open at nakita ko siyang naglalagay ng mga kubyertos sa mga
pinggan. Sa lamesang nasa
tapad ng malawak na veranda niya inilagay iyon. Kitang kita ang alon sa dagat ng
Costa Leona at ang mga
puting kurtina sa gilid ng malaking pintuan ay hinihipan ng pang-umagang hangin.
His crumpled white t-shirt and black shorts look like heaven to him. Nagbihis pala
siya, huh? And I was
about to comment that he can't just walk naked inside his house!
Lumapit ako sa kanyang sinet-up na lamesa. Hinawakan niya ang backrest ng upuan at
pinaupo niya ako sa
harap ng lamesa.
Nakahawak pa siya sa backrest nang muli niyang inamoy ang aking leeg. Nagtaas ako
ng kilay at binalewala
ang kiliting hatid ng kanyang labi.
"Magkakape muna ako..." sabi ko na parang normal lang ang lahat ng ito.
I can't just explode here while he's doing that to me. He can't see how much
I'mthrilled that he's treating me
this way!
He chuckled. "Magpapainit din muna ako, Snow..."
Umangat siya at tumayo ng matuwid. Napatingala ako. Ibang init ang naiisip ko!
Uminit ang pisngi ko nang
napagtanto ang ibig niyang sabihin.
Pumangalumbaba ako habang nilalagyan ng creamer ang aking kape. A modified bar
stood on the veranda.
Lumabas siya roon at hinubad ang kanyang t-shirt galing sa likod.
Humilig ako sa backrest at umirap na lamang. Right. Iyan ang pampainit na tinutukoy
niya.
In a swift move, inabot niya ang bar sa taas. Explosive pull ups were made for
about ten times or so. Halos
hindi ko nainomang kape ko kakapanood sa kanyang ganoon ang ginagawa.
Nang bumaba siya ay sumimsimako sa kape. Tiningala niya ang pole at hiningal ng
husto. Naguguluhan ako
kung tama bang hinahayaan ko siyang mag ehersisyo ng ganyan para sa aking kapakanan
o kung dapat ay
idiscourage siyang gawin pa iyan. He's already too handsome for his own good!
In another move, inangat niyang muli ang sarili niya. The explosive pull ups were
already mixed with
suspended dips. Napalunok ako at tinabi ang kape sa aking pinggan.
Ilang sandali pa niyang ginawa iyon bago ako binalikan. He's panting and sweating
when he went back to our
table pero tila nagayuma niyang talaga ako at ang bango niya lang ang tanging
napupuna ko.
His damp lips made their way to my neck again. Dinampian niya ako ng mabilis na
halik habang nagpupunas
ng pawis sa katawan.
"Kumain na tayo..." sabi ko sa malamig na tono.
"Yes, Miss President..." he chuckled again.
Bumagsak siya sa upuang nasa harap ko. Nanatili ang mga mata ko sa mga ulamat mga
kubyertos samantalang
P 45-3
siya ay mukhang tuwang tuwa sa kakatitig sa akin.
"By the way... kakausapin ko si Stav mamaya tungkol sa atin. I ask you to stay out
of it... I want the two of us
to talk about it."
"Saan?" natigil siya sa pagkain.
Medyo kinabahan ako sa reaksyon niya. I feel like he won't let me talk to himalone
so I tried to do some last
minute tweaks on my plan.
"Baka sa dalampasigan. You can watch but I need you be really far fromus."
Hi bit his lower lip. "Fine."
Mabuti at pumayag naman. Bumagabag agad sa akin kung paano ko sasabihin iyo kay
Stav... o 'di kaya'y kay
Papa. Paano ko sisimulan ang lahat. Thinking about it makes me want to be swallowed
whole by the ground!
Lalo na iyong kay Papa!
Pagkatapos naming kumain ay naligo na siya. I blow dried my hair on his room.
Mahaba kasi kaya medyo
natagalan din ako. Nang tapos na siyang maligo ay doon din ako natapos sa ginagawa.
Sabay kaming pumunta sa hotel pero mag-aalas dose na noon. Si Mrs. Agdipa ay nasa
tanggapan.
Magkasalikop ang kanyang mga daliri habang pinagmamasdan ang pagdating naming
dalawa ni Sibal.
Nauna akong maglakad. Si Sibal ay nasa aking likod.
"Good noon, Miss Galvez!" bati ng mga nasa front desk.
Tumango lamang ako sa kanila. Nginitian ko si Mrs. Agdipa. Basang basa ko sa
kanyang mga mata ang
pagtataka sa aming dalawa ni Sibal. Paulit ulit niyang tiningnan ang lalaki sa
likod ko.
"Marco..." Sibal started his conversation on his phone.
"Good noon, Ma'am..." bati ko kay Mrs. Agdipa.
"Good noon, President..." aniya ngunit napatingin parin kay Sibal.
Pumasok ako sa elevator at ganoon din ang kasama ko. He pushed the number three on
the sign pagkatapos ay
tumitig sa akin habang may katawagan.
"Baba ako mamaya. Hindi ko na check kanina. Titingnan ko ng mga ala una..."
Nanatili ang tingin ko sa pintuan ng elevator. Humilig ako sa malamig na dingding
doon samantalang binaba
ni Sibal ang kanyang cellphone. Ang kanyang palad ay dumapo sa taas ng dingding at
nag-ngising aso siya sa
akin. Malamig ko siyang tiningnan.
"Binantaan talaga ako ng ama ko noon na huwag masyadong mahumaling sa katarayan ng
babaeng Galvez..."
His index finger brushed my jaw. Bahagya kong iniwas ang mukha ko sa dampi noon.
P 45-4
"Anong sinabi mo sa kanya, kung ganoon?"
"Na... ayaw ko naman sa mataray..."
Nagtama ang tingin namin. Nanliit ang mga mata ko ngunit wala akong makita galing
sa kanya kundi puro
amusement lamang.
Kung ayaw niya sa mataray, bakit pa siya narito sa harap ko? Agad bumagsak ang
nakaliliyong saya na
naramdaman ko pero kahit na ganoon ay nahalinhinan parin iyon ng kuryente. I feel
like he means something
different.
The elevator door opened. Halos mabuwal ako sa kinatatayuan ko nang unti-unti kong
nakita si Kael na
papasok doon! I can see his subtle shocked expression, too! Ni hindi man lang
natinag si Sibal nang nakita
ang kapatid ko.
"K-Kael!" sabi ko nang lumabas sa elevator.
Hindi agad nakagalaw si Kael. Pinasadahan niya pa kami ng tingin ni Sibal. Pabalik
balik ang mata niya sa
akin.
"Hinahanap kita, Engineer. Nagtanong kasi si... Marco kung nasa opisina ka raw ba
at... may gagawin kayo..."
si Kael na ngayon ay medyo litong hinarap si Sibal.
Sibal confidently nodded. Nangiti pa ito nang nakita ang pagpapanic sa akin!
"Bababa na rin ako..."
"Kanina ka raw pa tinatawagan at walang sumasagot..." masama ang tingin ng kapatid
ko sa akin ngayon.
I tried to smile pero tanging panis na ngiti lamang ang maipakita ko. Hindi siya
kumbinsido roon. Bumaling
siyang muli sa kasama ko.
"Abala kasi ako kanina, Kael. Kasasagot ko lang sa tawag niya ngayon. Bababa rin
ako..."
"Okay..." isang sulyap pa ang tinapon ni Kael sa akin.
Ni hindi ako makapagsalita para mapanatag ang loob ni Kael sa kung ano. But then
why would I deny
anything when it's true! Nahihiya lang talaga akong aminin na iyong lalaking halos
kamuhian ko rito... ngayon
ay...
"Sasama na ako sa opisina, Engineer..." si Kael na medyo kumunot ang noo sa kay
Sibal.
Tumango si Sibal at dumiretso na sa opisina. Tuloy tuloy din ang lakad ko pero
hindi ko na maintindihan
kung bakit para akong lumulutang.
Sibal opened the door of our office. Sunod akong pumasok at ang kapatid ko naman
ang huli. Diretso si Sibal
sa kanyang lamesa. May hinanap siyang brown envelope doon. Ako naman ay binuhay ang
laptop sa aking
lamesa. Why is Kael suddenly so concerned of the office.
P 45-5
Tumayo si Kael sa aking tabi at humalukipkip habang tinitingnan ang abalang si
Sibal. Nang sumulyap ang
kapatid ko sa akin at tumuwid ako sa pagkakaupo at pinanatili ang mga mata sa aking
laptop.
"Tinanghali ka, ate?" parang patibong ang tanong niya.
"Napagod ako kagabi... I mean... sa byahe..." pinilig ko ang ulo ko.
"Malayo ba ang Roxas?" he asked.
"Medyo..." malamig kong sagot.
Tumango si Kael at bumaling sa palapit nang si Sibal. Ayaw ko mang aminin pero
parang nabunutan ako ng
tinik tuwing iniisip na aalis na sila. God I can't stand themaround here. It's
awkward! Kael's stare is just...
"Titingnan ko lang ang site..." paalamni Sibal nang natapat sa aking lamesa.
"Okay, Engineer..." pormal kong sinabi habang nakatitig sa laptop.
Tumabi si Kael nang dumaan si Sibal sa gilid ng aking lamesa. Nilingon ko agad
siya. What the hell is he
doing?
His amused grin is plastered on his face. Kael looked so shocked lalo na nang
yumuko si Sibal. Nasa lamesa
ang isang kamay niya at ang isa naman ay nasa likod ng aking swivel chair.
Ginawaran niya ako ng isang
marahan at nanunuyang halik sa labi.
"Thanks, Miss President. Babalik din ako agad. Don't overthink, please... You can
ruin all my blueprints..."
he chuckled.
Ramdamko talaga ang init galing sa aking batok patungo sa aking mukha. Halos yumuko
ako at magtago sa
ilalimng aking lamesa kung hindi lang ito agad umalis sa aking harapan.
Naiwan ang tingin ni Kael sa akin. Kita ko parin ang gulat pero nang tawagin siya
ni Sibal ay halos
mapatalon siya at sumunod agad dito na parang tuta.
Nang nakalabas ang dalawa ay pumikit ako ng mariin at tinakpan ng mga palad ang
aking mukha. God, why is
he like that?
Ilang minuto pa bago ako nakabalik sa aking ulirat. Sinubukan kong magtrabaho ng
maayos pero ang ending
ay ginagawa ko ang gusto niyang mangyari. I practiced a new signature with Riego as
my surname. What the
hell, right?
Sinubukan ko pang lumapit sa kanyang lamesa para makita ang iilang kontrata doon.
Hinagilap ko ang
kanyang pangalan at tiningnan ang kanyang pirma sa ilalimng seal. Mahaba at malinis
ang kanyang pirma.
Iyong tipong pirma na alammong malayo ang mararating. Iyong tipong alammong pipirma
ng sandamakmak
na kontrata kaya hindi pwedeng madaling magaya.
Tinawagan ko rin si Papa nang nag alas tres. Wala pa si Sibal at laking pasasalamat
ko roon dahil ayaw kong
naroon siya habang nag-uusap kami ng ama ko.
P 45-6
"Are you okay, Snow? I was worried sick last night. Engineer Riego told me na hindi
ka pa uuwi pero
hihintayin ka niya. He texted me around one in the morning. Sabi niya nakauwi ka na
raw... Doon pa lang
umayos ang pakiramdamko..." si Papa.
"I'msorry, Pa."
"You're with Stav, Snow. And you know why I'mso worried, right?"
Hindi ako tumawag para pagalitan lang ni Papa pero dahil na mention niya na iyon.
"Papa, Stav's been good to me. Kahit noong nasa Roxas kami. He even accepted my
rejection for marriage. I
don't think he's involved..."
"Hija, all evidences lead to their family. If he's not involved then it's his
family!"
Pakiramdamko ay hindi ko magagawang kumbinsihin si Papa roon. Ang attitude ni Stav
ay walang panama sa
mga ebidensyang tinuturo ng mga pulis sa kanilang pamilya. I just really pray that
it's not true. I like Stav as a
friend and I can't afford to be betrayed by a dear friend.
"Papa..." sabi ko nang tumahimik ang linya sa gitna namin.
Nasa labas siya. Nakikita ko ang counter ng restaurant doon at sa harap niya'y may
isang newspaper. People
flocked fromthe beach and I'mnot even sure if he can seriously hear me...
Uminit ang pisngi ko sa naiisip na susunod na sasabihin. Ngumuso ako at hinagilap
ang mga tamang salita. I
really suck at explanations...
"I have something to tell you but please don't be shocked..."
"What is it, darling?"
Ngayon ay tila napukaw ko ang kuryusidad ni Papa. Kinuha niya yata ang kanyang iPad
sa kinatatayuan nito at
dinala sa pool side kung saan mas malinaw at mas mahinahon ang background.
I never thought that this day would come. I wonder if he'd like it. Engineer Riego
is his golden boy but...
then... I remember how TIta Maremgot so mad. Naalala ko rin kung paano naman ako
pinagkanulo ni Papa
kay Sibal.
"Do you like Engineer Riego?"
Kitang kita ko ang pag-aliwalas ng kanyang mukha. May nakatagong ngiti sa kanyang
labi. Hindi ko alam
kung matutuwa ba ako o mahihiya.
"Yes, darling. Bakit? Hindi kayo nagkasundo? D-Do you hate his designs now? Or..."
He only see me as someone who hates Engineer Riego's everything. Kaya mas lalo
akong nabahiran ng hiya.
How can I admit it to him? That I like him... More so I love him...
"No, Papa. Actually it's the opposite..." sabi ko.
P 45-7
Hindi nakapagsalita si Papa. Unti unting umangat ang sulok ng kanyang labi. I
mirrored his expression.
"What?" natatawa kong sinabi.
"Snow... you're engaged?" his tone marked with so much excitement!
I don't understand. With the little time he spent with my father, he immediately
won his heart. At buong akala
ko noon na ang pag-aming gusto ko si Sibal Riego limang taon na ang lumipas ay
magiging masakit para kay
Papa!
"Pa..." suminghap ako.
Tawa ni Papa ang namulabog sa buong laptop. Sinapo ko na lang ang noo ko habang
pinapakinggan ang
baritono niyang tawa.
"Finally, after three generations, a Riego and a Galvez will exchange vows!" si
Papa.
"What?" nanliit ang mga mata ko.
"Darling!" May binulong siyang hindi ko nakuha.
"Papa, please settle down!" saway ko.
Umupo siya sa isang sun lounger. Kinausap niya ang waiter at agad na nagdala ito ng
isang fruit shake.
Seriously, he has time for that after my shocking reveal!
"Kailan ang kasal at kailan haharap si Achilles sa akin?"
Damn it. I don't even see Tito Achilles anywhere! And why is he taking this
lightly? Ganyan ba talaga niya ka
gusto si Sibal? Not that I'msad because he likes him. I'mthrilled but I'mjust
wondering why he's that way
towards him.
"Papa, wala pa kaming plano. Magpaplano pa lang kami..." sabi ko.
Tumitig si Papa sa akin. His smile was genuine. Suminghot siya at ilang sandali pa
bago nakapagsalita.
"We'll talk when we see each other, hija. I prefer that way..."
Tumango ako ng marahan. Marami akong mga katanungan sa kanya ngunit ayaw ko namang
ipilit iyon ngayon.
He cried dramatically for minutes before he decided to turn the call off. Nagawa ko
pang tumawag sa hotel
para ialerto ang mga doktor o nurse na naroon! God, I hope he's fine!
Napatalon ako nang tumunog ang telepono habang nagmumuni muni ako sa reaksyon ni
Papa. Sinagot ko agad
iyon.
"Ma'am, this is Esme of the Housekeeping Department..."
Hinilot ko ang aking sentido habang inaalala kung bakit ito mapapatawag ngayon.
P 45-8
"Mrs. Agdipa asked me to informyou that the guests fromthe Mutya is already here.
Handa na rin po ang
stage na pinaset up para sa gagawing rehearsal mamaya."
"Oh... right!"
Damn! I almost forgot! Malapit na nga pala ang ipinangako kong swimsuit competition
ng pageant para sa
fiesta ng buong probinsya!
Dahil wala rin naman ako masyadong nagagawa sa harap ng laptop, pinili kong bumaba
para iwelcome man
lang ang mga dignitaries o 'di kaya'y organizers. Bumaba ako at nang nakitang medyo
abala ang front desk ay
tumayo lamang ako roon.
"Where are the organizers?" I asked a manager.
Humalukipkip ako habang pinagmamasdan ang mga binibini sa labas. Naka maong sila at
may mga suot na
kulay pink na t-shirt. Their curly hair swayed as they posed for the camera. Hindi
pa sila nakakapasok ng
hotel at mukhang inienjoy na nakarating sila rito sa isang five star hotel.
Then... I remember... outside is the site of our convention center. Lumapit ako at
tiningnang mabuti ang mga
kandidata. Some of themwere giggling about something. A photographer was in front
trying to take some
candid pictures of them. May tatlong imbes na magselfie ay iba pa yata ang
pinipictur-an.
Lumabas ako at naglahad ng kamay sa bading na organizer.
"Uy! It's our honor, Miss Galvez..." ngiti ng organizer sa akin.
Inayos niya ang checkered long sleeve at tinawag ang kasamang photographer, media,
at iilan pang alalay.
"Girls! This is Miss Nieves Solanna Galvez, the Vice President of The Coast!"
In a white hard hat, my Engineer Riego was looking at a blue print with his other
two men. Nakakunot ang
noo niya habang tinitingnang mabuti iyong plano. Ang isang lalaki'y nangingiti at
tumitingin sa mga
kandidatang naroon.
Three stupid candidate girls were giggling and taking pictures of the three men
just outside the convention
center. Dito pa lang sa Costa Leona ay nahahighblood na ako sa paraan ng
pagkakahakot niya ng babae,
paano pa kaya kung sa syudad. God, I'll die early!
"Picture muna tayo!" sabi ng organizer sabay tawag sa girls.
Immediately, they flocked to me. Ako ang nasa gitna at katabi ko iyong organizer at
isa pang mukhang
importanteng tao. She offered her hand to me and informed me about her name and her
role but I'mtoo
preoccupied to even care.
Mabuti na lang at matangkad naman ako. Kahit paano'y may panama ako sa mga
kandidata. Their long legs
don't match mine. Nakatali ang buhok ko samantalang lugay naman ang sa kanila.
Napansin kong tumuro sa banda namin ang kasama ni Sibal. Nag-angat siya ng tingin
sa amin. Ngumiti ako sa
camera ng ilang beses bago hinarap muli ang organizer na naroon. Sa gilid ng mga
mata ko'y nakikinita kong
P 45-9
papalapit ang tatlong lalaking nakatayo kanina roon malapit sa convention center.
Tinalikuran ko sila at buong pusong ginawad ang atensyon sa kausap.
"Sabi'y nakahanda na ang stage. Mag rerehearse kami ngayon at titingnan ko kung
paano ang magiging
catwalk nila..." pero distracted ang bading sa kakatingin sa mga paparating sa
likod ko.
"Percival Riego... great grand son 'yan ni Vesarius Riego!" narinig kong bulong ng
mga babae sa 'di kalayuan.
"Hi! Hi!" nanginginig ang kamay noong bading na naglahad sa gilid ko.
Naramdaman kong naroon na si Sibal at ang mga kasamahan niya. Tinuko ko ang aking
siko sa likod ng aking
palad at hinimas ang noo. May humawak agad sa siko ko at ang isang kamay ay
tumanggap sa lahad ng
bading. Tumuwid ako sa pagkakatayo...
"Percival Archer Riego..." ani Sibal sa bading.
"You can actually call me Trixie..." malanding sinabi ng bading. Kitang kita ko ang
pagkamangha niya kay
Sibal. But then when he traced Sibal's hand and it led to me, his smile faded.
"Miss Galvez..."
"Mukhang pagod na ang fiancee ko. Enough for today, Snow... Let's rest..." aniya
sabay hapit sa aking
baywang.
Taas noo kong tiningnan ang mga nagbubulungang babae sa likod noong bading. Nakita
ko pang nagpalpitate
ang labi ng bading sa kakangiti sa akin.
"Engineer, pakilala mo naman kami..." biro ng mga nasa likod namin.
I turned to face them. Sibal immediately raised a brow. They already removed their
white hard hats.
"What?" bulong ko.
He flashed a sarcastic smile and faced his friends.
"This is Engineer Marco Alfeche and Engineer Rod Valleser..." aniya sabay hawak sa
kamay kong sana'y
ipanglalahad ko sa mga iyon.
Hindi kalayuan ang edad nila kay Sibal. Si Marco ay halos kaedad at si Rod ay
siguro'y mga limang taon ang
tanda. Both were mascular and as tall as Sibal.
"Excuse me, Miss Galvez. Saan po iyong stage na naayos?" nahihiyang tanong noong
organizer.
Nilingon ko ang nanonood na si Mrs. Agdipa sa front desk. Isang senyas ko lang ay
lumapit agad iyon sa
amin. Engineer Marco whistled. Sumulyap ako sa kanya. "Hot..." kibot ng kanyang
labi sabay tingin kay
Engineer Rod.
"Why don't you try and look at the candidates of the Mutya, Marco?" sarkastikong
sinabi ni Sibal sa lalaki.
Tumawa si Marco at tinaas agad ang kamay bilang pagsuko. Ngumisi ako at hinarap si
Mrs. Agdipa.
P 45-10
Sumulyap siya kay Sibal bago binalik sa akin ang tingin.
"Please, escort the candidates and the organizers to the pool side where the stage
was set up, Mrs. Agdipa..."
sabi ko.
"Okay, President. No problem..."
I turned back to the Engineers only to see their backs on me. Sibal's huge body
blocked my vision. His gaze
was fixed on me. His head tilted to one side.
"Pinaalis mo sila?" tanong ko.
Kinagat niya ang pang-ibabang labi niya at lumapit pa ng husto sa akin. Bumagsak
ang tingin ko sa sahig. I
can't stare at himtoo much when he's this heated.
"Bakit? Gusto mo silang narito?"
Umirap ako. Selos ka lang, e. Akala ko sa akin lang applicable iyon. Damn it!
"Ako lang ang kailangan mo, Snow."
Pinagsalikop niya ang aming mga daliri at hinila na pabalik ng hotel.
"Balik na tayo ng opisina..." malambing niyang sinabi.
Pilit kong itinago ang ngiti at nagpatianod na lang sa kanyang gustong mangyari.
HAHAAHAHAJAJAJAJAHAJAHAHAHAshet??
P 45-11
Kabanata 44
724K 20.5K 13.2K
by jonaxx
Kabanata 44
Casa Riego
I told Sibal to be a bit considerate with Stav on dinner. Mabuti na lang at mukhang
naintindihan naman nito
ang gusto kong mangyari dahilan kung bakit tahimik ang dinner.
Kael kept on staring at us the whole time.
"I'malmost done with the training, sabi nila. Gusto ko nang magkaroon ng license!"
Stav said happily.
I smiled. "That's great, Stav. Enjoy ba ang lessons?"
"Syempre..."
Our conversation about diving went on. When Kael was asked if he's interested to
get a license, umo-o
naman ang kapatid ko.
"Ikaw, Engineer. May ganoon ka na ba?" singit ni Kael.
Uminomako ng tubig at nag-antay sa isasagot ng kaharap ko. He smirked.
"Meron. You should get one, Kael," simpleng sinabi nito.
Marami talagang nangyari sa loob ng limang taon. I don't know himthat much now.
But... did I really know
himyears ago? Hindi ko naman alamang tungkol sa mga Riego. That doesn't matter now.
"Stav, pumunta muna tayo sa Poolside? If that's okay with you..." panimula ko nang
natapos na kaming
kumain.
Sumulyap ako kay Sibal habang umiinomsiya ng wine. All emotions were gone now.
Isang cold stare lang
ang iginawad niya sa akin.
Nang tumayo kami para roon at si Kael naman ay nagyaya kay Sibal na magtagal muna
para pag-usapan ang
iilang designs na gusto niya, medyo nailang pa ako nang inosenteng hinawakan ni
Stav ang aking siko bilang
pag-alalay. Lumayo ako ng bahagya at sumulyap kay Sibal. Binaba nito ang wine glass
at kitang kita ko ang
pag-igting ng kanyang panga. Nanatili ang tingin niya kay Kael na tila nakikinig sa
sinasabi nitong topic.
Nang nakalabas kami ni Stav sa Seaside at nagpatuloy sa paglalakad sa gilid ng mga
pool ay tahimik kaming
dalawa. Siya ang bumasag ng katahimikang iyon.
"Hey, this weekend, do you want to go to Iloilo? Alammo na... bisitahin ang resort
namin... at mamasyal na
rin..."
P 46-1
Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya. My hands are behind me as I stared at
him. He smiled shyly and
rubbed his palms together. Malamig na kasi dahil medyo lumalalimna ang gabi.
"Stav, I'msorry, I can't. I have plans..." sabi ko.
Kahit na may plano na ako kung paano ko sasabihin sa kanya, hindi ko parin maituloy
dahil tingin ko ay wala
sa tyempo. Now that he's asking me to be with him, I feel like this is the right
time to tell himwhy I can't go
with himanymore.
"Oh! So next week, then?" he said.
I sighed. "Stav, I might have plans with Engineer Riego..."
Natikomang bibig ni Stav sa sinabi ko. Kahit wala siyang naging reaksyon ay
pakiramdamko'y nakuha niya
kaagad ang ibig kong sabihin. With one look, I almost nodded. Parang ang mga mata
niya'y nagtatanong kung
tama ba ang iniisip niya.
"Oh! So... is it work?" I can sense hesitation.
"Nope..." malungkot akong ngumiti.
Tumango siya ng paulit ulit na tila ba unti unting naliwanagan. O 'di kaya'y
nakumpirma ang iniisip niya
kanina.
"Personal..." he added.
Ngumuso ako at tumango. "We're in a relationship..."
Hindi siya nagsalita. Nanatili lamang ang blanko niyang ekspresyon habang
tinititigan ako. Sa likod niya ay
nakita ko si Sibal kasama ang aking kapatid. They're talking, wine glass on hand.
They're both looking at us.
"Matagal ko na siyang kilala. Five years ago and... well..." nagkibit ako ng
balikat.
"Five years ago when you stayed here in Costa Leona?" he asked.
I nodded. Isang malalimna hinga ang ginawa niya bago ngumiti sa akin.
"Okay then... I guess I'mhappy for you..." humalakhak siya pero ramdamko ang
pagpiyok. "I-Is that the
reason why you completely rejected my... oh... don't answer it."
Tumatango na ako kahit 'di niya pa natatapos ang tanong. Yumuko ako at tiningnan
ang umaalong pool hindi
kalayuan sa tinatayuan namin. Ang iilang guests ay nag-si-swimming. Kung lalapit pa
kami sa Poolside bar ay
hindi na kami masyado magkakarinigan dahil sa ingay na hatid ng stereo. Umihip ang
malamig na hangin
galing sa dagat.
"It was probably awkward for the both of you, huh? My presence..."
"No, Stav... Actually, hindi naman ganoon. I'mglad you're here..."
P 46-2
"And our Roxas trip, he probably thinks..."
Hinawakan ko ang braso niya para pigilan siya sa kanyang mga concern. "Stav, it's
okay. We're friends.
Besides, Sibal understands..."
Tumango siya na parang may napagtantong kung ano. He wouldn't say it and I won't
ask about it. Whatever it
is, I respect his privacy with his feelings.
"I think I should go... Nahihiya na ako..." he laughed.
"Hindi, Stav. He's..." friendly... no. "... fine. Actually, if you want to talk
about the renovation of your own
resort, you can ask for his help..."
"That would be awkward, Snow. I'msure awkward lalo sa kanya. You know what..."
naglakad siya palapit
sa akin. "I really should go. I appreciate your hospitality and kindness..."
Parang may kumurot sa puso ko sa sinabi niya. I feel like he's guilty or something
when he shouldn't. Hindi pa
kami nagkakaliwanagan ni Sibal nang dumating siya. Pinaunlakan ko rin ang gusto
niyang pasyal namin sa
Roxas kaya hindi niya iyon kasalanan.
"Stav..."
He touched my armas a sign of concern and assurance.
"Really..." he flashed a friendly smile. "Don't worry, magpapaalamdin ako kay
Engineer Riego. Sa ilang
araw ko rito, tingin ko naman ay maayos siyang tao. My presence would only stop the
two of you to really get
along. Besides, patapos na rin ang sadya ko rito... iyong diving..."
Malungkot ko siyang tiningnan. His smiles assured me that he's fine. I hope he
really is, though.
"Okay... I'mreally happy, Stav. I'mhappy that you're here. You've been good to
me..."
"Thank you for being good to me, too. Kahit na pinagpapares tayo at may iba kang
gusto ay hindi ka parin
naging malupit. Thank you..."
Hindi ako makahinga sa sikip ng aking dibdib. Parang may nagbabara sa aking
lalamunan sa sinabi niya. I
feel like I'mlosing a friend even when I don't want himto go!
"If you need anything, just call. I'll be in Iloilo for the mean time to take a
look at our resort..."
Hinawakan niya ang aking braso. Yumuko ako at sinapo ang noo habang unti-unting
nangilid ang aking luha.
"Farewell, Snow..."
I couldn't watch himgo. Pumunta siya sa banda nina Kael at kahit malinaw at tahimik
ang aming pag-uusap ay
para akong nilulukot. Pinalis ko ang luhang lumandas sa aking mga mata at hinanap
si Stav. Nahanap ko
siyang tinatapik ang balikat ni Sibal. Tumango si Sibal sa kanya, ngunit madilimang
tingin.
Iniwas kong muli ang aking tingin at binaling iyon sa mga nag s-swimming. For a
long time, i stood there
P 46-3
staring blankly at it nang biglang hinapit ni Sibal ang aking baywang at tahimik
akong niyakap.
"Masakit ba noong sinabi mo kay Katarina na ako ang gusto mo at hindi siya?" tanong
ko.
She's his friend. Like how Stav is a friend to me. Ngayon ko lang napagtanto kung
bakit sobra sobra na lang
ang desperasyon ni Katarina noon. Ngayon ko lang din nakuhang mahirap sa parte ni
Sibal iyong pag-amin
kay Katarina.
Mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin. His jaw made their way to my neck.
"Mahirap iyon, Snow. Pero kailangan dahil iyon ang totoo..." he said and held my
hand.
Ilang sandali kaming nanatiling ganoon bago nagpasya na bumalik na sa kanila para
magpahinga.
I realized that people get hurt in one way or another. You really can't evade pain.
Especially when you love.
Though, I amnot really sure that Stav loved me that way. But it hurt seeing
himtrying to stay whole when he
clearly was breaking.
Lagi ko iyong nakukumpara kay Katarina.
Ang mga sumunod na mga araw ay mabilis. Lalo na nang ipinakilala ako ni Sibal sa
isang prominenteng
wedding organizer sa buong lalawigan. She does wedding in Boracay, too, kaya isang
milagro na
napaunlakan niya ang tawag ni Sibal.
Napagkasunduan namin ni Sibal na sa resort gaganapin ang wedding dahil doon kami
nagkakilala. Isang
huwes ang magkakasal sa amin at ilalakad na rin ang mga papel.
"I suggest you get Andriel Zamora's designs for gowns, Miss Galvez!" sabi noong
babae sabay ngiti sa akin.
Nakalatag sa harap ko ang mga wedding magazine. Isali pa ang iPad niyang tungkol
din sa aking wedding.
Nakapili na kami ng photographer at kung anu-ano pa. Iyong gown na lang ang kulang.
I want it to be simple
and elegant. Andriel Zamora's designs are good and I want one! He's based in Manila
but we can contact him
para mapag-usapan ang gusto ko.
"Sige. Iyon na lang."
"Though, the date will be moved if ever. Hindi madaling gawin ang request mong
gown, Miss Galvez..." sabi
noong babae.
Dalawang linggo na lang dapat kasal na kami ni Sibal pero dahil sa gown na gusto ko
ay mamo-move yata
ang date. It's fine. If we're really meant to be, the date can wait.
Tiningala ko siya. Nasalikod ko kasi siya at nakahalukipkip. Tila walang
naiintindihan sa sinasabi.
"Ayos lang?" tanong ko.
Huminga siya ng malalim. "Kahit anong gusto mo..."
P 46-4
I clapped and felt giddy. Isang beses lang akong ikakasal kaya gusto ko perpekto
ang lahat.
"But then... that will mean maiiwan kita rito ng limang araw dahil sa conference na
dadaluhan ko... nang 'di
pa tayo kasal..."
Napawi ang ngiti ko pagkatapos kong marinig iyon. He planned it early because he
wants to leave me here na
nakatali na ako sa kanya.
Umupo siya sa tabi ko. Ang isang kamay niya'y nakahawak sa aking hita. He smiled
wickedly.
"Kung gusto mo, sumama ka sa akin," ideya niya.
I quickly shook my head. "Hindi na... Ayos lang na rito na muna ako at marami akong
trabahong tatapusin...
Isa pa, paniguradong 'di mo ako mapapansin araw-araw doon sa Maynila dahil abala ka
sa trabaho mo..."
"I'll bring you to the conference if you want. It's okay..." hinagod niya ang aking
likod.
Parang agad nag-alab ang pakiramdamko sa ginawa niya. He smirked. I can sense that
he knows I'mturned
on. Nangingiti ang babae sa aming harapan habang pinagmamasdan kaming nag-uusap.
Pwede ko namang iwan ang trabaho ko ng ilang araw but that would mean mas lalong
dadami sa mga
susunod. Isa pa, mangyayari lamang ito dahil sa kagustuhan ko ng isang specific na
disenyo ng gown. Kung si
Sibal ang masusunod sa araw ay makakasal kami sa lalong madaling panahon. Maaantala
lamang dahil sa
akin kaya kailangan kong mag adjust sa sarili kong nais.
"No... it's okay. Just come back here on time so we can plan all the final details
of the wedding..." sambit ko.
Father was too excited. He wants to immediately come back for it pero sinabi kong
na move ang araw at
diyan na muna siya sa Boracay. Sibal also told me that Tito Achilles will be here
just a week before the
wedding to talk to Papa and Tito Solomon.
"Si Jaxon ba, makakauwi?" tanong ko habang nakaupo sa lamesa sa tapat ng veranda.
Sibal's at his explosive pull ups once again. He's doing that everyday. Nasasanay
na akong tingnan siyang
ganyan.
Inayos ko ang kwelyo ng suot kong puting long sleeves niya kagabi. Malamig ang
sahig sa aking paa nang
lumapat ito roon. Pinaglaruan ko ang ballpen na hawak habang tinitingnan siya sa
ginagawa.
"Hindi... Abala siya sa trabaho, sabi niya..."
Ngumuso ako. "You talked to him?"
Tumigil siya at hinarap ako. Beads of sweat fell fromhis shoulder. Hinihingal siya
at tinagilid niya ang ulo
niya.
"Oo. Tumawag ako kahapon."
"You didn't tell me! I missed him!" sabi ko.
P 46-5
His lips twitched. Naglakad siya patungo sa akin at umupo sa harap ko.
"Mabilisang tawag lang iyon. Tatawag ako sa susunod iyong nariyan ka para makapag-
usap kayo ng kapatid
ko..."
Ngumiti ako. "Okay! By the way, the invites are done. When are we going to send
them?
"Bukas. Isasama kita sa mansyon ng mga Riego para maibigay ang invitation."
Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya. We're going to their ancestral home?
"Sino ang naroon?" hindi ko maitago ang excitement sa aking tinig.
"Halos lahat sila'y nasa abroad o 'di kaya'y nasa Maynila... Siguro ay ako na rin
ang mag-aabot sa kanila next
week, pagdating ko ng Maynila," sabi niya.
"Kung ganoon, sinong pagbibigyan natin ng invitation sa Casa Riego?" tanong ko.
"Si Wanda. Kung papalarin, baka naroon din ang tiyahin ko..."
"Sino si Wanda?" I feel like a child waiting for a fairytale to unfold.
"Their househelp..."
"Oh! And your tita is there, too?" tanong ko.
He smiled at my curiousity. Bigla akong nakaramdamng hiya sa ngiti niya. Tinigil ko
ang kuryosidad ko at
huminga ng malalim.
"I'msorry. Talagang namamangha lang ako."
"She might be there. Hindi nga lang ako sigurado sa ngayon..."
Marami pa sana akong itatanong kung hindi lang tumunog ang aking iPad sa harap.
Facetime rang and it's a