[1] THE NEW START

KAYE ANNES POV

Lagi mo nalang akong pinapaiyak! Nakakainis ka! Nakakasawa ka na!
Kaye Anne, wag naman ganyan.
Pinunasan ko ang kanina pay tuloy-tuloy na pagbagsak ng luha sa pisngi ko.
Ayoko na! Suko na ako, Austin.
Inakbayan niya ako at hinalikan sa kaliwa kong pisngi, sabay ngiti pa niya sa akin.
Tignan mo to, umiiyak na ako dito tapos pangiti-ngiti lang siya diyan??? Ang sama
>______<
Kaye Anne, huwag mo kasing kukusutin ang mata mo kapag naghihiwa ka ng sibuyas.
Sinimangutan ko siya. Nagsalita ang expert sa pagluluto.
Hahaha! Sabi ko naman kasi sayo, magpadeliver nalang tayo. Luto ka ng luto dyan.
Ayan tuloy, naiiyak ka na.
I pulled free from his arm and faced the sink. Mahapdi talaga ang mga mata ko.
Kailangan kong maghilamos. Bwist kasi na sibuyas yan! Lagi akong pinapaiyak. >n<

Nang matapos na akong maghilamos ay humarap ulit ako kay Austin. By the way,
kasalukuyan akong nasa pad ng boyfriend ko since weekend naman ngayon. Summer
naman, at wala akong ginagawa sa bahay kaya naisipan kong pumunta dito. ^___^v
Ano? Padeliver nalang tayo?
Nginitian ko siya at umupo nalang dun sa high stool dito pa rin sa kitchen. Sige na
nga Pero magsasaing nalang ako para hindi tayo bitin sa kanin.
Ako na ang magsasaing. Volunteer niya pero pinigilan ko siya.
Wait lang!
He turned back and gave me his questioning look. Gwapo talaga ni Austin ko eh~ :>
Ako nalang ang magsasaing. Ikaw nalang ang magpadeliver. Chupi na! Chupi! With
matching hand gestures pa yun.
Bakit?
Basta, sige na. Ikaw na ang magpadeliver.
He chuckled and nodded his head. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa
makalabas siya ng kitchen. Malamang, dun siya pumunta sa living room since dun siya
tumatambay kanina. Kahit kasi summer ay may pasok yan si Austin. Hes trying to catch
up his lessons. Gusto na niya kasing grumaduate agad katulad ko.

Mabilis din naman akong nakapagsaing. Hassle-free naman since rice cooker ang
gamit ni Austin. Aba, hindi naman din ako marunong magsaing kapag sa kaldero lang
noh. >.<
Habang wala pa kong makain ay naghalungkat muna ako sa fridge ni Austin. Buti
nalang ay may nakita akong chocolate bar kaya yun ang kinain ko habang hinihintay na
maluto yung kanin.
Kaye Anne!
Narinig kong tinawag ako ni Austin kaya pumunta naman ako sa living room. Sa
pagmamadali ko ay naiwan ko pa sa kitchen ang chocolate ko >.<
Oh bakit? Umupo ako sa tabi niya at tumingin rin sa flat screen TV niya.
Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Wow.
Diba si Gail yan?
Tumango-tango ako. Hala, bakit parang nagmature na yung itsura niya? I mean,
parang hindi na siya pa-sweet. Oh, daring na siya oh!
He agreed by nodding his head. Ilang months na ba nang makaalis siya dito?
Well, first week of October siya umalis dito sa Pilipinas kaya 6 months na rin pala ang
nakakalipas since what happened to her. Matagal-tagal na rin pala siyang wala dito.
Nakakamiss siya ng sobra >3<

Were currently watching a TV commercial of Gail. Hindi na ako masyadong nagulat o
nagtaka man lang kung bakit siya ang kinuhang endorser ng beauty product na yun.
Duh? Mga parents kaya namin ang may-ari ng company na yun.
Crystal whitening soap.
Masyadong favorite ni Lola Almira si Gail kaya sa kanya niya ito pinangalan. Hindi
naman ako nagseselos o naiinggit man lang since ako naman ang favorite ni Lolo. ;)
Diba mga pamilya niyo ang may-ari ng company na nagmamanufacture nun?
Natapos na yung TVC kaya humarap na sa akin si Austin. Mas lalo siyang gumwapo sa
suot niyang geeky glasses ngayon. *u*
Oo Dyan na rin ako magtatrabaho next year.
Sa Korea? Ang layo naman.
Medyo napangiti ako sa tono ng boses ni Austin. May tampo-tampo factor pa eh. *3*
Nukaba~ Meron din kaya kami dito sa Pilipinas.

Kahit graduate na ako, binigyan pa rin ako ng parents ko ng one year freedom. Sabi nila
Mom at Dad, lubus-lubusin ko na raw ang pagbabakasyon dahil kapag nakapagtrabaho
na ako, mahihirapan na raw akong gawin yun. Well, sinisimulan ko na nga.
Kakagraduate ko lang last April 6, a week ago. And yeah, double celebration ang
naganap since Ive turned 21. ^_^v
Ilang saglit lang ay dumating na yung pinadeliver ni Austin. One bucket meal it is
Believe it or not, kahit good for 8 to 10 persons yung bucket, nauubos pa rin naman yun
ni Austin. Hahaha! Dyan kami nagkakasundo eh Foodtrip ;)

Nasa gitna kami ng pagkain nang biglang magring ang phone ko. Syempre, nag-excuse
muna ako kay Austin tapos ay bahagyang tumalikod sa kanya bago ko i-tap ang answer
button.
Si Ate Emerald pala ang tumatawag.
Hmm, Ate?
[Kaye Anne, may ginagawa ka ba ngayon?]
Wala naman. Nandito lang ako sa pad ni Austin. May problema ba?
Narinig kong nag-groan siya sa kabilang linya. [Kaye Anne~ Bakit ka nandyan? Kayong
dalawa lang ba ang magkasama ngayon?]
Ngumiti ako at umiling ng bahagya. Si Ate Emerald talaga, isa ring paranoid.
Ate, wag ka nga. Kumakain lang kami dito. So, ano nga?
[Siguraduhin mo lang ah. Ive been there, Ive done that. Anyways, may papagawa
sana ako sayo. Dont worry, may sweldo ka.]
Napanguso ako. Akala ko ba, one year vacation ako. Whats the meaning of this then? -
_-
Ate naman~ Alam mo namang---
[Madali lang to! Ano ka ba~ Wala akong maaasahang iba dito kundi ikaw lang Well,
pwede rin si Chloe. Kaso, mas ayos kung ikaw eh. Ay, basta! Pwede bang dumaan ka
muna dito sa restaurant saglit para mapag-usapan natin ng maayos ito?]
Napashrug nalang ako. Wala naman sigurong mawawala kapag ginawa ko kung
anuman yun. Besides, wala naman akong ginagawa ngayon. Err Dakilang tambay
here >.>
[Sige, te! Pakihanda na yung strawberry plum cake ko dyan ah.
She chuckles, Sure, sure! Sige, see you later.]
See you!

Pagka-end ko ng call ay humarap agad ako kay Austin. Sarap na sarap siya dun sa
pagkain niya ng hot spicy fried chicken.
Austin, tawag ko sa kanya kaya naman tumingin siya sa akin. After nito, aalis na ako
ha?
Magkikita kayo ng ate mo?
Oo May papagawa raw siya sa akin eh.
Tumango-tango siya sa akin. Okay lang. Mag-aaral pa naman ako eh. Ingat nalang
ha?

Pagkatapos naming kumain ng lunch ay iniwan ko na si Austin dun sa pad niya. Well,
as being Austin, syempre, nag-insist siya na ihatid pa ako. Pero hindi ako pumayag
dahil busy siya sa pagrereview. Ayoko namang makaabala pa. Kung bakit ba kasi na
kahit College graduate na ako, wala pa rin akong kotse. Hindi pa ako marunong
magdrive. Poor me. (_ _)
Pagkasakay na pagkasakay ko sa backseat ng service car ko ay tinanong agad ako ni
Kuya Mario.
Uuwi na tayo, Kaye Anne?
I shook my head no, Daan po muna tayo sa Restaurant ni Kuya Sean. May pag-
uusapan po kami ni Ate eh.
Sige Pero medyo traffic ngayon kung dadaan tayo sa EDSA.
Ngumiti ako. Okay lang po yan, Kuya. Hayaan mo siyang maghintay dun. Hehehe!
Ikaw talaga Susumbong kita sa ate mo.

Tama nga si Kuya Mario. Mabagal nga ang traffic sa EDSA ngayon. Nastuck pa kami
sa overpass nang matagal dahil may construction site yata dun sa may bandang
unahan.
Nilibang ko lang ang sarili ko sa pagfefacebook sa phone ko since nakakabore nga ang
traffic. Hindi talaga umuusad.
Napatigil lang ako sa ginagawa ko nang marinig kong magsalita si Kuya Mario. His
words really caught my attention.
Kaye Anne, ang ganda ni Gail dun oh.
Kumunot ang noo ko at natatarantang tumingin sa tinuturo niya. Dahil tinted ang
salamin ng kotse ay binuksan ko ito.
I clearly saw Gails billboard from a far.
She looks so daring on it. Kung lalaki ang magdedescribe sa kanya sa billboard na yan,
malamang, dalawang salita lang ang mailalarawan sa kanya.
Smexy and fierce.

Hindi ko tuloy maiwasan na hindi mag-alala sa kanya. Yan ba ang resulta ng nangyari
sa kanya 6 months ago? Dati naman, hindi siya ganyan eh. But now, shes exposing too
much skin. Binabalandra niya ang katawan niya sa kahabaan ng EDSA.
Well, Im not against it. Actually, its more likely an art for me. Hindi naman siguro siya
papayagan nina Tita Trinity sa pagmomodel ng ganyan kung malaswa. Ahh, ewan!
Sana napaparanoid lang ako Sana dyan lang sa billboard siya fierce. Ugh
Hindi na ako nakatiis kaya naman nilabas ko na ang phone ko mula sa bag at
tinawagan na si Gail. Kasabay nun ay ang pag-usad ng kotse namin.
Matagal-tagal din bago ito sagutin ng nasa kabilang linya.
[Hello, how may I help you?]
Tsk! Here we go again Secretary speaking.
Hi, this is Kaye Anne. Ako yung pinsan ni Gail, remember?
[Opo Naaalala ko po kayo.]
I smiled, Good then. Can you give the phone to Gail? I badly want to talk to her.
Please?
Hindi agad nakasagot ang secretary ni Gail sa kabilang linya.
[Sorry po, Maam Busy po kasi si Miss Gail.]
I frowned. Ha? Bakit lagi namang busy?
[Ill just let her know about your call po. For the meantime, you can leave a message for
her.]
I sighed exasperatingly. For the past 6 months, believe it or not, five times pa lang
namin nakakausap ni Chloe si Gail. Minsan, tumatagal lang ng 5 to 10 minutes yung
call then siya na yung unang magpapaalam. International call pa naman yun pero keri
lang >.<
Tell her that I called. Tatawag ako ulit mamaya. Humingi ka ng 10 minutes ng oras nya.
Am I making myself clear?
[Y-Yes po, Maam.]
Thanks

Napabuntong-hininga nalang ako pagkababa ko ng call. Kamusta na kaya si Gail dun?
Ayos lang kaya siya?

***

After 2 hours of being stuck in the traffic, finally I arrived here in the restaurant. Walang
masyadong customers dito since mid-week ngayon.
As requested, dinalhan na agad ako ni Ate Emerald ng Strawberry Plum Cake.
Hinayaan niya lang na maglaro sa ibabaw ng lamesa si Axel nung toy car niya. Buti
nalang hindi malikot ang bata kundi kanina pa siya nahulog dyan >.>
Oh, ano bang pag-uusapan natin, ate? Panimula ko bago ako sumubo ng plum cake.
Hmmm, sarap! *Q*
Kumain ka muna. Mamaya na tayo mag-usap. Magsabi ka lang kapag gusto mo pa.
Napataas ang isang kilay ko sa ngiti niya. Weird Major favor kaya ang ipapagawa
niya sa akin??
Hindi na, ate. Busog pa ako eh. Kakakain ko lang ng lunch. Go ahead, spill it.
Simple lang naman ito, Kaye. You know, being a starter, you need to ready yourself for
the job.
Sumubo muna ako ng dalawang beses bago ko siya tignan ulit. Nakakaadik ang plum
cake nila. Promise! XD
May nabiling Hotel ang Riveras group of companies, Kaye Anne. Pabagsak na raw
yun kaya binili nila para maisalba nila ito.
Oh, then?
Ngumiti siya sa akin at tinitigan ako ng makahulugan. Para bumangon ulit ang hotel na
yun, kailangan ng bagong management. At parte kami ni Sean dun
Nakakabored naman ang conversation namin. Ganito ba talaga kapag nagtatrabaho sa
mga ganitong kumpanya? Haaaaayyy!! -__-
Actually, isasarado na namin itong restaurant ni Sean at lilipat na kami sa hotel na yun
on June. So, heres the thing. Nilapit sa akin ni Ate ang upuan niya at itinukod nito ang
siko niya sa lamesa. We need to hire great chefs in town. Well, not that great though
Yung mga aspiring lang. And Sean wants to hire Prince Nathaniel Salva------
Accckkk!! >O<;
Sa pagkabigla ko ay nabilaukan lang naman ako. ANOBAYAN! Pangalan pa lang niya
ang narinig ko, nagrereact na yung katawan ko. Paano pa kaya yung mukha niya?
>///////<
Huy, oks lang?
I showed her my thumb up saying Im okay. Uminom muna ako ng tubig bago ko siya
harapin.
Anong kinalaman niya dito, ate?
As I was saying, were hiring aspiring chef in town. Sean wanted to hire him but he
refused our offer.
Bakit naman? Aba, choosy!
Kasi daw mag-aaral pa raw siya ng culinary arts. Hindi pa raw siya well-skilled kaya
hindi raw siya qualified sa job na yun which we believed not.
I rolled my eyes and resumed on eating my plum cake anyway. Edi kung ayaw, edi
wag pilitin.
You dont get it, Kaye Anne. Para sa amin, qualified na siya. Pasok na sa requirements
namin yung 2 years na pag-aaral niya sa Germany, lalong-lalo na ang pagiging Magna
Cum Laude niya.
Napabagsak balikat nalang ako. You heard her right. Magna Cum Laude si Nathan.
Amazing, isnt he? :3
Balita namin, pila-pila na raw yung offers sa kanya simula nang makagraduate siya.
Well, hindi pa nga raw siya gumgraduate, may nag-ooffer na eh. So far, wala pa naman
siyang tinatanggap since mag-aaral pa nga raw siya.
She reached for my right hand and showed me her puppy face. Kapag ganyan pa
naman ang itsura ni Ate Emerald, effective talaga So, I have to build barriers around
me. Hindi pwede ito! Ang dami namang magna cum laude dyang iba. Bakit siya pa???
Our advantage is we have a connection and that is you. Kaya Kaye Anne, convince
him to take the job. We dont want anybody else At least siya, walang attitude. Kilala
na namin siya. Will you convince him for us?
Hinablot ko ang kamay ko sa kanya bago ko siya sinimangutan.
No way, ate! Ayoko nga!
Bakit?
I sighed and then pouted my lips. Basta! >.<
She threw me her suspicious look. Naging kayo?
I gawked. Of course not!
She nodded and then smiled at me foolishly. Ahh, naalala ko nga pala na may-----
I cut her off before she could finish she was about to say. Ate, I cant! Ayoko! Iba
nalang. Alam mo naman pala eh~
Si Sean nga ang may gusto eh.
Pumadyak ako sa sahig. Ayoko nga eh. Hindi ko na nga pinapansin yun. Almost 8
months na rin yata.
True. The last time we had our conversation was Chloes wedding. Then after that,
poof. Wala na. Mukhang nagseryoso na talaga siya nun sa pag-aaral.
Kahit pa na swelduhan kita??
I rolled my eyes and ate my plum cake anyway. Kahit pa.
Kahit na bigyan kita ng round ticket papuntang Seoul? Pay our sister and cousin a
visit.
Kunwari nalang na hindi ko narinig yun. Pwede naman akong humingi nalang kay Dad
ng ticket. Duh!
Plus a position in the hotel business?
Gulp. Pretend you didnt hear it, Kaye Anne. Wag kang mahuhulog sa patibong ng ate
mong madiskarte. =___=
Well, round ticket to Seoul, a position in the hotel and what else?? She paused for a
brief moment and then eyed me as though she thought of a brilliant idea. And A
brand new car. Any model of your choice! What do you think, sis?
Nabitawan ko ang tinidor na hawak ko sa narinig ko.

Plane ticket to Seoul
Position in the hotel
And a brand new CAR?!?

I gasped and then gulped a glass of water. Natuyuan ako ng lalamunan dun ah.
Uwaaaaah! Think. Think. Think. Gusto ko na talagang magkakotse.

I sighed. Deal! I need a contract so that you wont cheat on me, Ate.

Be professional, Kaye Anne. Bear in your mind that youre just after the plane ticket,
position in the hotel and most importantly, the brand new car!!! \(^o^)/
Nathan, Nathan, Nathan Makukuha rin kita. Para sa hotel. Pfft! XD Dadaanin kita
sa charms ko *u*


KURTS POV

Kanina ko pa pinapanuod ang TVC ni Crystal sa youtube. I actually watched this up on
TV but I got tired of waiting for it to flash on the screen again. So I just searched it
online.
She looks so different. It seemed like shes not the same girl Ive stayed with couple of
months ago. She looks fiercer and I can see through her eyes that she becomes
stronger.
The way she smiles now seemed so different. Sophistication is based on how she looks
from head to toe.

I tried to visit her in Seoul a few times before but I failed. The security was so much in
control that they dont want them to touch even a single strand of her hair. Shes like a
celebrity that acts so aloof to everyone.
Parang hindi na siya nakakakilala. Pero kahit ganun pa man, umaasa pa rin akong
babalik siya dito sa unit niya. Araw-araw ko siyang hinihintay na makauwi dito. Lumaki
nalang si Babes at si Loves pero hindi pa rin siya umuuwi.
When will she come back home to me?

I heard the loud buzz and so I got myself off the sofa bed. Tinignan ko muna sa CCTV
screen kung sino ang nasa labas pero napasimangot ako nang makita na naman siya.
Sh*t.
As I opened the door, I wore my annoyed look as usual everytime I see her.
Hi, Kurt.

Its Mariz together with Brylle.
For the past 6 months Ive been alone, Mariz got used to pay me a visit. She sometimes
brought her baby and forced me to baby sit him up. Kung anak ko nga siya, malamang
mas pipiliin kong kunin nalang siya kesa makita pa si Mariz Pero hindi eh. Hindi ko
siya kaano-ano.
Kung hindi lang nagmakaawa sa akin at lumuhod sa harapan ko noon ang nanay niya,
malamang naipakulong ko na siya noon pa. Kahit sobrang galit ako sa kanya, may
parte pa rin sa akin na naaawa ako sa kanya at sa bata.

Go away.
B-but
I looked to Brylle and saw him smiling at me. I looked up at her again and my voice was
hard as ice.
Hindi ko yan anak, Mariz. Kailan mo ba matatanggap yun?
She smiles like nothing. Can I come in?
No Alis.
Alam ko namang hindi mo anak si Brylle. Kaya nga ako nandito para gumawa ng
paraan para mapalapit ka sa kanya. Hindi naman imposibleng tanggapin mo siya bilang
tunay mong anak diba?
She paused abruptly and smiled to me meaningfully.
Iniwan ka na rin naman niya. Bakit hindi mo nalang ako tanggapin para makalimutan
mo siya?
My eyes flared up and so I got myself out of the unit. Kinuha ko mula sa kanya si Brylle
at kinaladkad si Mariz papunta sa elevator. Good timing Nasa palapag na ito ngayon
ang lift.
Kurt, ano ba!
Sapilitan ko siyang pinapasok ng elevator habang karga-karga ko si Brylle. Bata siya,
pero hindi tamang ginagamit siya para makuha ang loob ko ni Mariz.
Pabayaan mo sa akin si Brylle. Tatawagan ko ang tatay niya para kunin siya. Your son
doesnt deserve a mother like you.

And thats when I pressed the down arrow button. Nilabas ko kaagad ang phone ko at
tinawagan ang front desk sa baba.
Hello Huwag na huwag niyong papaakyatin si Stephanie Mariz Valencia dito.
Nanggugulo lang siya.
[Yes po, Sir.]
The moment I ended up the call, I stormed to Waynes unit. Needless to say, I already
fixed my trouble with the X10. Tinanggap naman nila ako lahat at ngayon ay maayos na
kami.
I repeatedly buzz his unit. Hes the first person that comes out in my mind when I talk
about kids. Hes fond of kids thats why it wouldnt be a problem for him if I leave Brylle
to him.
Pagkabukas ng pinto, sumalubong agad sa akin si Wayne na nakaboxers lang.
Mukhang kakagising lang. Tss.
Oh, master?
Magbihis ka nga. Inabot ko sa kanya ang bata at nagulat siya sa ginawa kong yun.
Sayo muna si Brylle. Ipapasundo ko siya kay Brenan.
Ha? Ayoko nga!
Ibabalik niya sana sa akin ang bata pero natigilan siya ng umiyak ito ng malakas.
UWAAAAAAAAAAHHHHHH!!
Sssshhh Hindi na! Hindi na~ Bati na tayo. Tahan na~ Tumingin siya sa akin ng
alanganin. Saan ang gatas nito? Baka nagugutom na?
Tss Ikaw na ang bahala dyan.

Tumalikod na ako at bumalik na ulit sa unit ni Crystal.
As much as I wanted to get away from this place, to get away from Mariz, I just cant
For I know that one day Crystal will come back to me.


--
A/N: Ehem... Sorry kung hindi niyo maaccess ang video kagabi. Pero, ngayon try niyo
nang panuorin. Nagpeplay na siya (^_^)v I hope you guys appreciate it.
Nagkandapuyat-puyat kami dyan ng kapatid ko haha XD Malalaman niyo dyan kung
sino si Mr. Present. :)
New Story's Resolution: Hindi na ako magrereply sa mga nag-PPM sa akin na
demanding readers para wala na akong nasusungitan. NakakaBV naman kasi. >.<
Mararamdaman niyo kung anong nararamdaman ko as an author kapag naging author
na rin kayo. :)
Sige, next weekend nalang ulit para may bitin effect! Salamat sa mga di nang-iwan!
Prologue pa lang ang dami na agad votes, comments and reads. Love you guys! <3

[2] WHOS THIS?

KURTS POV

I just sat and stared at the surrounding infront of me. Cool air and warm weather really
comfort me. Every morning, I get used to sit on the couch here in the veranda and wait
for the sun to rise up. Its such a beautiful scenery indeed and this helps me to refresh
my mind for awhile.
My eyes dropped down the two papers I am holding. Its a plane ticket and the other
one is a check worth P25, 000.
Kagabi, naisip ko na kausapin si Morris na kumbinsihin ang kapatid niyang si Mariz na
magpakalayo-layo muna. I asked my butler to buy a plane ticket trip to Singapore for
her. Thats why Im going to meet Morris up and discuss about this matter later this day.
Gusto ko lang na makawala sa kanya kahit ngayong bakasyon lang. Im dam-n sick of
her presence. As much as I wanted to drag her away from me, I still control myself not
to do so. Everytime I see her, she reminds me of what her mom told me a couple of
months ago.


-FLASHBACK-

My eyes narrowed when I saw Mariz mom infront of me. Why the f.ck is she here?

Kurt We need to talk Please?
Sandali ako natigilan sa tono ng boses niya. It was like shes begging same goes with
her eyes. What is the problem this time?
Maam, wala na akong koneksyon sa pamilya niyo. Hindi ko anak si Brylle kaya sana
tigilan niyo na rin ako.
I saw her swallow and then dropped her sight on the floor. Gusto ko sanang
pagsaraduhan nalang siya ng pinto kaso natigilan ako nang balingan niya ulit ako ng
tingin.
Shes fcking crying.
Please, Kurt. This is the first and the last time Im going to beg you. Dont leave my
daughter now. She badly needs you.
I tightened my grip on the door knob. My face hardened yet Im trying to cool myself
down. I dont want to be rude to her. I know its hard for her to have a suicidal daughter
but doesnt she think of my situation, too?
Ginulo na ho ng anak ninyo ang buhay ko. Bakit hindi niyo nalang ako patahimikin?
Umiiyak siya ngayon, Kurt. Hinahanap ka niya---
I cut her off and my voice shot up, I dont care. Kapag ginulo niyo pa ako ulit,
magsasampa na ako ng kaso laban sa inyo!
I blinked my eyes twice when I saw her kneel down infront of me. She even hugged my
knees and slightly looked up at me to meet my gaze. Her teary eyes are begging.
P-please, Kurt. Habang nandito pa kami sa Pilipinas, hayaan mo lang siyang puntahan
ka. You dont have to reciprocate her feelings Ipakita mo nalang na nandyan ka para
sa kanya. Nagmamakaawa ako.
Maam, get up.
Hinawakan ko siya sa braso pero mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakayakap niya
sa binti ko. Bloody hell, what am I going to do with her?
Please, Kurt. Bigyan mo siya ng atensyon at panahon. Sinisigurado ko sayo na kapag
naayos na ang petition namin sa America, ako na mismo ang maglalayo kay Mariz
sayo.

Idiot may everyone seems, but hell, how could I resist a mother begging for her
daughter?

-END OF FLASHBACK-


Since then, lagi na niya akong dinadalaw dito sa unit. Mariz would even buy and cook
lunch for me. Worse is, shes insisting me to like her son. Ilang beses ko nang kinausap
si Brenan tungkol dito pero kahit siya wala ring magawa. For the past six months, I treat
her like a sh*t. Gusto ko sanang lumayas muna dito at magpakalayo-layo pero inaalala
ko na baka bumalik si Crystal dito. Gusto ko kapag bumalik siya dito, ako mismo ang
sasalubong sa kanya. I will ask for her forgiveness and start all over again.

Master!
Napatingin ako sa bandang kanan ko. Nakita ko dun sa kabilang veranda si Wayne na
buhat-buhat si Brylle. The kid seems comfortable with him.
Master, kailan ba susunduin si Brylle dito? Kawawa naman. Walang damit. Nagpabili
na nga lang ako sa kapatid ko ng gatas para kay Brylle eh. Napuyat ako dito.
I failed on calling Brenan to pick his son up here. Hes out of reach. Ayokong iuwi ang
bata sa nanay niya dahil alam kong sinasaktan nito ang bata. If only I can adopt this
kid Gusto ko sanang gawin yun kaso mas lalong magiging kumplikado lang ang mga
bagay-bagay. At isa pa, may tatay naman siya. I hope he would take responsibility for
his child.
Sumama ka sa akin, tumayo ako at humarap sa kanila. Ihahatid natin ang bata.
Saan?
I shrugged, To his uncle.

***

Hinintay namin ni Wayne si Morris sa tapat ng University nila. Tinawagan ko na siya
tungkol dito kagabi kaya alam na niyang sa kanya ko ipapaubaya ang bata. I know hes
living with Mariz. Id just want to tell him not to spare this kid to Mariz alone. Ilang beses
ko na siyang nakikitang sinasaktan ang sarili niyang anak. 6 months old pa lang si
Brylle pero nararanasan na niyang mapagmalupitan ng sarili niyang nanay.
Nang makita ko na si Morris na palabas ng gate ay tinanggal ko na ang ang seatbelt sa
katawan ko.
Wayne, tara. Nandyan na si Morris.
He shook his head quickly and then handed Brylle to me. Ikaw na. Ayokong makita
pagmumukha nun. Hintayin nalang kita dito.
Bakit ba?
Basta.
Wala na akong nagawa kundi ang kargahin nalang ang bata at lumabas ng kotse.
Nakita kaagad kami ni Morris kaya sinalubong ko na siya.
I took him from Mariz. Shes ban from going on my condo as well. Hinalikan ko muna
si Brylle sa noo at inabot na siya kay Morris. You must take care of him very well. I pity
him. He shouldnt be dragged in this situation. Ang mabuti pa, ipaubaya mo na muna
siya sa tatay niya.
Yun din ang naisip ko. Mainit ang ulo ni Mariz kay Brylle eh. Salamat pala. Pasensya
na rin sa kapatid ko. Malapit na rin naman silang mag-migrate sa America. I think, this
June?
Hindi ko na pinansin ang sinabi niya. I just handed him out the white envelope Ive been
holding since this morning.
Whats this? He asked, innocently.
I cant wait for another months for her to leave me. Do me a favor. Convince her to
leave the country this summer. May ticket na dyan papunta sa Singapore at may tseke
na rin para sa pocket money. She can cruise alone. Sana sa pagbalik niya, siyang alis
rin nila ng nanay niyo papuntang America. Sawang-sawa na ako sa kapatid mo. My
voice is hard as ice.
He quickly shook his head as he returned the envelope to me.
We can afford it. Ako na ang bahala sa pagkumbinsi sa kanya.
No, give it to her. Pakiusap lang, huwag mong ipapasama sa kanya ang bata. Please
dont tolerate her bad doings.
He sighed in defeat and smiled faintly to me. Pasensya na talaga sa kapatid ko.
Sisiguraduhin ko na makakaalis siya.
Just do it.

Tinalikuran ko na siya at bumalik na sa kotse ko. Naabutan ko si Wayne na pumipindot
sa phone niya. Agad naman siyang napatingin sa akin nang paandarin ko na paalis ang
kotse.
Going home? He asked.
Ano pa ba? Malamang.
He chuckled, Pfft! Tara, punta muna tayo sa bar ni Derrick. Masyado mong binabagot
ang sarili mo.
Ayoko, I simply said and then stepped on the gas. Nasa intersection kami at nakared
lights.
If you say so. Nga pala, Master, anong balak mo? Babalik ka ba sa pag-aaral? Sayang.
Graduating ka na. Nag-stop ka nung first sem eh.
Among the X10, its only the twin, Alex, Dustin and Arthur who graduated. The rest
failed the last semester. Sabi nila, hindi raw nila nakumpleto ang requirements noong
first sem and same goes with the second semester. Kaya ayun, mukhang makakasabay
ko pa silang grumaduate. Well, Ive heard that Arthur is going to take Masterals. Well,
no doubt, hes got the looks and brain of a professor.
Yeah, Ill continue my studies.
I saw him smile through the rear-view mirror. May balak kaming magbakasyon sa
private island nina kambal next week. Buong X10.
Glad that you let me know about that, I sarcastically said. Ako ang gang leader tapos
ako ang huling nakakaalam.
Luh! Hindi ah! Actually, kami pa lang nina kambal ang nakakaalam. Plano pa lang
naman. He elbowed me on the arm. Sama ka, Master. Sa palagay ko, makakatulong
ang lugar na yun para maalala ang nakaraan mo. Madami kang memories dun kasama
si Princess.
I dont want to. You know, Im waiting for Crystal to come back. I sighed deeply as I
started to take the U-turn.
Pero mas mabuti kung habang hinihintay mo siya, may ginagawa kang paraan para
mabalik ang alaala mo diba? He interfered.
I agree with him but I really want to wait for Crystal here. I know shell come back. I
know she will.
Paano kung permanent amnesia na to? My eyes are still set on the road. Thats what
I am afraid of. What if my memories will never come back?
Aba, ipupush natin yang utak mo na alalahanin ang lahat! Kaya dapat sumama ka na
sa amin.
Well, I need to refreshen up myself. 6 months na rin akong stressed kay Mariz. Maybe
its about time to relax.
Okay, Ill go.


KAYE ANNES POV

-3 DAYS LATER-

Its Sunday! Walang magawa. Waaaaaaaah! Nakakabored. Ano bang pwedeng gawin?
Gusto ko sanang kontakin ulit si Gail kaso sigurado akong yung secretary na naman
niya ang kakausap sa akin, tapos sasabihin na namang busy ang boss niya. Haaaaay!
Lagi nalang busy.
Matawagan nga si Chloe, I mumble as I took my phone under my pillow. Tanghali na
pero nakahiga pa rin dito sa kama. Jusme, ganito ba talaga pag tambay? Walang
magawa? Nakakasawa. >3>
Matagal-tagal bago sagutin ni Chloe ang tawag ko. Medyo inilayo ko pa ang phone sa
tenga ko nang marinig ang maingay na background sa kabilang linya. Nasaan kaya ang
bruhildang yun?
Chloe~ Where are you?
[Nasa airport, sissy. Bat napatawag ka?]
Kumunot ang noo ko. Airport? May susunduin ka o aalis ka? Uy, bakit di mo ko
sinama? Gusto ko ring magbakasyon!
Loka! Sasama ka sa honeymoon namin ni mhine?? Ano ka, chaperone?
Napatakip ako sa bibig ko. Hala, tama ba ang narinig ko? Honeymoon? Weirdly
enough, nakaramdam tuloy ako ng pagkaawa sa sarili ko. My gosh, napag-iiwanan na
ako ng mga sissies ko. >.<
Ngayon na ba yun? Ano ba yan. Wala akong kasama dito.
[Oo Bat ka ba napatawag? Magpapasama ka ba magshopping?]
Napapout ako. Nagsasawa na rin akong magshopping at isa pa, tinatamad ako. Wala
naman. Bored na bored na kasi ako dito. Gusto ko nang mapaglilibangan.
[Eh yung boyfriend mo, nasaan?]
I sighed, Busy sa pagrereview. Osya, sige. Have fun on your honeymoon anyway.
[Thanks, sissy. Subukan mong tawagan sina Sandy at Lovely. Baka masamahan ka
nun.]
Sige, bye. Pasalubong ha? Chocolates.

Pagkababa ko ng phone, nagpagulong-gulong ako sa kama ko. Nang magsawa na ako
sa kama ko, tinurn on ko naman ang flat screen TV ko. Sakto pa na nasa lifestyle
channel nung pagkabukas ko. Cooking show pa man din.
Ano ba yan, nakakagutom naman yan. Reklamo ko sabay haplos sa tiyan ko.
Napaisip tuloy ako. Si Gail, nagka-baby na but unfortunately, nawala rin. Si Chloe
naman, magkakababy na rin yun soon. Eh ako? Bukod sa internal organs, ang laman
lang ng tiyan ko ay pagkain. Mas okay na yun! Bata pa naman ako. Enjoy life. :D
Dahil sa boredom ko, bumaba ako sa kitchen at nagluto ng lunch ko. Mag-isa lang ako
ngayon sa bahay dahil day-off ng mga kasambahay ko ngayon. Si Yaya Vera naman,
nandun sa kwarto niya for sure, natutulog yun. Day-off naman kaya pagbigyan na.
So ayun nga, ginaya ko yung napanuod ko kanina sa cooking show. Pasta with Pesto
sauce. Kaso epic, ang tabang. Kaya ayun, dinamihan ko nalang ng cheese para
magkalasa. Buti nalang, kahit papaano nalalasahan yung pesto sauce.
Bumalik ulit ako sa loob ng kwarto ko, at humarap sa desktop ko. I decided to eat while
surfing the internet. At least, may nagagawa ako kahit bored ako.
Nag-login muna ako sa facebook tapos ay tinignan ko yung online list.
Acck! Acck! Ano ba yan. Nabulunan ako. Uminom muna ako ng tubig bago tignan ulit
yung dahilan kung bakit ako nabulunan. May kulay green na ilaw sa gilid ng pangalan ni
Prince Nathaniel Salvador.

Round ticket trip to Seoul
A position in the hotel
and a brand new car

Sheez! Mag-i-start na ba ako ngayon?? Sabi ko sa sarili ko. Waaaaah!
Nakakafrustrate naman ito!
Sumubo muna ako ng dalawang subo ng pasta bago ko ilapag ang plato sa table. Hindi
ko nga alam kung bakit eh, pero atras-abante ang mga daliri ko sa keyboard. I-chat ko
kaya siya?
Nahihiya ako. >.<
Napakamot ako ng malakas sa ulo ko. Hindi pa ako nakuntento, ginulo ko pa ang buhok
ko. Paano kung i-seenzone niya ako? Ang sakit pa namang ma-seenzone.
After awhile, sumubo ulit ako ng pasta at uminom muna ng lychee juice bago ko i-click
ang pangalan ni Nathan sa online list.
Phew! Buga ko ng hangin bago ako magtype ng message para sa kanya. Nathan,
trabaho lang. Walang personalan.

|Me: Hi.|
Halos pigilan ko na ang hininga ko nang makita kong naka-seen na. Kyaaaah!! Baka
hindi niya ako replyan??? Pero hindi eh Prince Nathaniel is now typing daw Hoo!
Para akong nakikipagchat sa nakakatakot na stranger. >__<
|Prince Nathaniel: Oh?|
Eh?? Ang tagal niyang magtype tapos yun lang ang reply??? Hmp, bahala na nga!
|Me: Musta?|
Syempre, mangangamusta muna bago pag-usapan ang agenda ko. :>
| Prince Nathaniel: k lang.|
Tipid naman magreply. Nakakapanibago. Di man lang ibalik sa akin yung tanong.
Boring kachat! Amp!
Magtatype pa sana ako ng message para sa kanya nang makita kong nagmessage ulit
siya sa akin. Napataas tuloy ang kilay ko sa nabasa ko.
| Prince Nathaniel: Ge, out na ako. Bye.|
* Prince Nathaniel has signed out*

AARRRRGGGHHH! Kainis! Bulyaw ko sa screen. Sa sobrang inis ko, inubos ko muna
ang pagkain ko at tuloy-tuloy na ininom ang juice ko. Kainis naman siya! Parang hindi
na ako kilala. Civil treatment huh???
Nakuuuuuu! Kung wala lang akong kailangan sayo eh, never na talaga kitang
papansinin. Iba-block pa kita! Kainis!
Tumayo na ako sa swivel chair ko at dinala na ang pinagkainan ko sa kitchen.
Syempre, dahil wala akong magawa, ako na ang naghugas ng pinagkainan ko. Hindi
maalis sa isip ko yung treatment sa akin ni Nathan sa FB kanina. Kaimbyerna! Hindi
man lang ako hinintay na magmessage. Yung totoo? Lumalaki na ba ang ulo niya dahil
Magna Cum Laude siya??? Hindi na nakakakilala eh.

Pagbalik ko sa kwarto ko, umupo muna ako sa kama. Kinapa ko ang phone ko sa ilalim
ng unan at tinignan kung may message mula kay Austin. Pero wala pa rin. Siguro, busy
pa rin siya hanggang ngayon. Aww! Nakakabored talaga.
Naalala ko bigla yung sinabi sa akin ni Chloe kanina. Why not call Sandy and Lovely?
Tama. Magaling na shopping buddy ang dalawang yun. Kahit na yayain pa nila ako sa
Hongkong, okay lang sa akin. Basta libre nila ang pamasahe. =___=
I am scrolling through my contacts list when that name catches my attention again.
Nathan
Tawagan ko kaya? Hihingi ako ng appointment sa kanya. Naks, appointment? Sounds
professional. Ugh, gusto ko talagang makuha ang ibibigay sa akin ni Ate Emerald kapag
nakumbinsi ko si Nathan. Pero paano ko siya kukumbinsihin kung parang aloof siya sa
akin? Suplado effect pa. Akala mo, bagay. Trying hard naman! >__<
Waaaaaaah! Nakakafrustrate!
Aish, bahala na. Wala ng hiya-hiya Bulong ko bago ko i-tap ang call button.
Napalunok pa ako bago ito itapat sa kaliwang tenga ko.
Nagriring pa lang ang phone niya pero parang may karera na ng kabayo sa dibdib ko.
Emerghed, please be professional Kaye Anne. Its just a job
[Hello?]
Swallowed. Ang tagal ko nang hindi naririnig ang boses na yun.
[Hello?? Sino to?]
Ouch. Sino to daw? Tama ba ang narinig ko? Tinignan ko ulit ang screen ng phone ko
para i-check kung hindi ba ako nagkamali ng tinawagan Pero, si Nathan talaga ito.
Sa boses pa lang eh. Does it mean he deleted my contact on his phone???? Ito pa rin
naman ang # ko noon ah.
[Whos this please? Magsasalita ka ba o ano?]
I frown and then roll my eyes in annoyance. SORRY! WRONG NUMBER PO! And
then I ended up the call.

Uh, so ganun??? Na-WHOS THIS? ako? Hindi ako nakilala? Wow ha! =_________=



--
A/N: Sa mga nagcomment na ititigil daw nila ang pagbabasa nito kapag hindi
nagkatuluyan ang KUDAK at Baby lovers, edi fine. Sino tinakot niyo? lol XD Bahala
kayo sa buhay niyo. Kekekeke~
May nagsponsor na naman sa akin. Thanks to her! Nakalimutan ko watty username
niya... :)) I won't say anything mean. Maganda ang mood ko ngayon dahil may
natanggap akong good news .. Lols. Bukas ulit ang update! Ciao. Loves!
PS: Expect more KUDAK moments
[3] KNOCK OUT

NATHANS POV

Kakagising ko lang pero hindi pa rin ako bumabangon. Nakakatamad eh! Takte,
makauwi kaya muna ng Sitio Maligaya? Argh! Pero wala si Ate Lie dun. Wala akong
kasama sa bahay kundi ang mga katulong pati na rin ang mga magulang ko. Wag na
nga lang. Baka pakiusapan pa nila ako na mangampanya para sa tatay kong tumatakbo
bilang Konsehal ng bayan namin.
Anak ng pusa naman oh! Kakaumpisa pa lang ng summer vacation pero wala na akong
magawa. Buti pa ang mga tropa ko, nasa Boracay ngayon. Bat pa kasi hindi ako
sumama eh?
On second thought, tama lang na hindi ako sumama sa kanila. Langya! May mga
girlfriend ba naman na kasama eh. Ako lang ang walang girlfriend dun. Ayoko ngang
ma-out of place. =____=
Narinig kong tumunog ang cellphone ko kaya naman kinuha ko ito sa ibabaw ng side
table ko. Pagkatingin ko, si Ate Lie pala ang nagtext. Napasimangot nalang ako nang
mabasa ang text message niya.

|Baby ko, uwi ka ng maaga tonight ha? Ill cook for you.|

Kadiri. Si Ate talaga, parang ewan lang. Bakit ba kasi masyadong clingy yung kapatid
kong yun? Dati ko pa yun sinisita pero wala siyang pakialam. Tama ba namang
mawrong send sa akin?
Wrong send Naalala ko bigla yung na-wrong number kuno nung isang araw.
Sus, wrong number daw siya. Kilalang-kilala ko naman ang boses nun at oo, kabisado
ko number nun. Hindi ako pwedeng magkamali. Si Kaye Anne yun.
Hindi ko nga alam kung bakit ako nagpanggap na hindi ko siya kilala nung araw na yun
eh. Na-caught off guard ako eh. Malamang sa malamang, nagulat ako nang i-chat niya
ako. Gusto ko sanang makipagchat sa kanya ng matagal kaso pinigilan ko na ang sarili
ko bago pa ako mapalapit na naman sa kanya. Potek! Halos anim na buwan ko siyang
iniwasan eh. Sinasanay ko lang ang sarili ko. Mas mabuting pabayaan nalang siya kay
Willard kesa ang guluhin ko pa ang buhay niya. Eh sa yun ang pinili niya, ano pa bang
magagawa ko? Edi respituhin nalang ang desisyon niya.
Pero nagtaka ako nang tumawag pa siya sa akin nung araw na yun. Anong sumapi sa
kanya at gusto niya akong kausapin? Namimiss niya na ba ako?
Pfft! Ang g*go ko talaga. Natatawang sabi ko sa sarili ko habang nakatakip ang unan
sa mukha ko.

Sa anim na buwan na lumipas, wala pa rin namang nagbago. As in, wala. Basta wala
talaga. Ganun pa rin ako. Siguro yung buhok ko lang, humaba. LOL. Aside from that,
wala na. Wala naman akong dapat baguhin sa sarili ko. Hmm, siguro naging mas focus
lang ako sa pag-aaral ko at oo, iniwasan ko si Kaye Anne. Hindi lang naman ako sa
kanya umiiwas Umiiwas din ako sa kahit kaninong babae. Wala lang, trip ko lang.
Tawagin niyo na akong timang pero simula nang tumawag sa akin si Kaye Anne, para
na akong napaparanoid tuwing may tatawag sa phone ko. Iniexpect ko na tatawag ulit
siya pero hindi na siya umulit eh. Hindi kaya nawrong number nga talaga yun?
Napalingon ako sa pinto ng kwarto ko nang marinig kong may kumatok dito.
Bukas po yan! Sigaw ko.
Bumukas naman ang pinto at pumasok ang katulong namin. Sir Nathan---
Nathan nalang po
Nahihiyang ngumiti siya sa akin. Nathan, may bisita ka sa baba. Gusto ka raw
kausapin.
Sino raw po? Imposibleng sina Sheen yun. Nasa Bora ang mga ugok na yun eh.
Kaye Anne daw ang pangalan.
Napabalikwas ako sa kama at agad-agad na inabot ang t-shirt sa gilid ko para suutin
ito.
Sigurado po ba kayo??
Tumango siya. Halata sa mukha niya na nagtataka siya sa kinikilos ko.
Manang, Kaye Anne ba talaga ang pangalan? Tumayo ako sa kama at lumapit sa
kanya. Inayos-ayos ko pa ang buhok ko. Magulo eh. Bakit ba, eh sa kakagising ko lang.
Oo, Nathan. May problema ba?
Pakshet, bulong ko sa gilid ko habang inaayos ang sarili kong buhok. Manang,
nagbibiro ka ba?
Hindi ah
Ano namang gagawin ni Kaye Anne dito???
Huminga muna ako ng malalim. Shete! Bat ba ako natataranta??
Uhm, Manang, hindi ako naniniwala eh. Kalmadong sabi ko habang nakatingin sa
kanya. Maliit na babae ba siya?
Oo Parang kasing taas ko lang kung hindi siya nakaheels.
Napakamot ako sa batok ko. Uhm, mataba ang pisngi?
Ngumiti siya. Oo Malaman ang pisngi.
[3] KNOCK OUT

NATHANS POV

Kakagising ko lang pero hindi pa rin ako bumabangon. Nakakatamad eh! Takte,
makauwi kaya muna ng Sitio Maligaya? Argh! Pero wala si Ate Lie dun. Wala akong
kasama sa bahay kundi ang mga katulong pati na rin ang mga magulang ko. Wag na
nga lang. Baka pakiusapan pa nila ako na mangampanya para sa tatay kong tumatakbo
bilang Konsehal ng bayan namin.
Anak ng pusa naman oh! Kakaumpisa pa lang ng summer vacation pero wala na akong
magawa. Buti pa ang mga tropa ko, nasa Boracay ngayon. Bat pa kasi hindi ako
sumama eh?
On second thought, tama lang na hindi ako sumama sa kanila. Langya! May mga
girlfriend ba naman na kasama eh. Ako lang ang walang girlfriend dun. Ayoko ngang
ma-out of place. =____=
Narinig kong tumunog ang cellphone ko kaya naman kinuha ko ito sa ibabaw ng side
table ko. Pagkatingin ko, si Ate Lie pala ang nagtext. Napasimangot nalang ako nang
mabasa ang text message niya.

|Baby ko, uwi ka ng maaga tonight ha? Ill cook for you.|

Kadiri. Si Ate talaga, parang ewan lang. Bakit ba kasi masyadong clingy yung kapatid
kong yun? Dati ko pa yun sinisita pero wala siyang pakialam. Tama ba namang
mawrong send sa akin?
Wrong send Naalala ko bigla yung na-wrong number kuno nung isang araw.
Sus, wrong number daw siya. Kilalang-kilala ko naman ang boses nun at oo, kabisado
ko number nun. Hindi ako pwedeng magkamali. Si Kaye Anne yun.
Hindi ko nga alam kung bakit ako nagpanggap na hindi ko siya kilala nung araw na yun
eh. Na-caught off guard ako eh. Malamang sa malamang, nagulat ako nang i-chat niya
ako. Gusto ko sanang makipagchat sa kanya ng matagal kaso pinigilan ko na ang sarili
ko bago pa ako mapalapit na naman sa kanya. Potek! Halos anim na buwan ko siyang
iniwasan eh. Sinasanay ko lang ang sarili ko. Mas mabuting pabayaan nalang siya kay
Willard kesa ang guluhin ko pa ang buhay niya. Eh sa yun ang pinili niya, ano pa bang
magagawa ko? Edi respituhin nalang ang desisyon niya.
Pero nagtaka ako nang tumawag pa siya sa akin nung araw na yun. Anong sumapi sa
kanya at gusto niya akong kausapin? Namimiss niya na ba ako?
Pfft! Ang g*go ko talaga. Natatawang sabi ko sa sarili ko habang nakatakip ang unan
sa mukha ko.

Sa anim na buwan na lumipas, wala pa rin namang nagbago. As in, wala. Basta wala
talaga. Ganun pa rin ako. Siguro yung buhok ko lang, humaba. LOL. Aside from that,
wala na. Wala naman akong dapat baguhin sa sarili ko. Hmm, siguro naging mas focus
lang ako sa pag-aaral ko at oo, iniwasan ko si Kaye Anne. Hindi lang naman ako sa
kanya umiiwas Umiiwas din ako sa kahit kaninong babae. Wala lang, trip ko lang.
Tawagin niyo na akong timang pero simula nang tumawag sa akin si Kaye Anne, para
na akong napaparanoid tuwing may tatawag sa phone ko. Iniexpect ko na tatawag ulit
siya pero hindi na siya umulit eh. Hindi kaya nawrong number nga talaga yun?
Napalingon ako sa pinto ng kwarto ko nang marinig kong may kumatok dito.
Bukas po yan! Sigaw ko.
Bumukas naman ang pinto at pumasok ang katulong namin. Sir Nathan---
Nathan nalang po
Nahihiyang ngumiti siya sa akin. Nathan, may bisita ka sa baba. Gusto ka raw
kausapin.
Sino raw po? Imposibleng sina Sheen yun. Nasa Bora ang mga ugok na yun eh.
Kaye Anne daw ang pangalan.
Napabalikwas ako sa kama at agad-agad na inabot ang t-shirt sa gilid ko para suutin
ito.
Sigurado po ba kayo??
Tumango siya. Halata sa mukha niya na nagtataka siya sa kinikilos ko.
Manang, Kaye Anne ba talaga ang pangalan? Tumayo ako sa kama at lumapit sa
kanya. Inayos-ayos ko pa ang buhok ko. Magulo eh. Bakit ba, eh sa kakagising ko lang.
Oo, Nathan. May problema ba?
Pakshet, bulong ko sa gilid ko habang inaayos ang sarili kong buhok. Manang,
nagbibiro ka ba?
Hindi ah
Ano namang gagawin ni Kaye Anne dito???
Huminga muna ako ng malalim. Shete! Bat ba ako natataranta??
Uhm, Manang, hindi ako naniniwala eh. Kalmadong sabi ko habang nakatingin sa
kanya. Maliit na babae ba siya?
Oo Parang kasing taas ko lang kung hindi siya nakaheels.
Napakamot ako sa batok ko. Uhm, mataba ang pisngi?
Ngumiti siya. Oo Malaman ang pisngi.
Nagkibit-balikat ako. Magandang babae?
Mas lalong lumapad ang ngiti niya. Nako! Eh kagandang bata. Sabihin mo nga sa akin
Nathan, babae mo ba yun? Sa reaksyon mong yan, para kang nagtatago sa nabuntisan
mo.
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Ako, nakabuntis? Nyemas. =.=
Hindi ah! Manang talaga. Sige po, baba muna kayo. Intindihin mo muna ang bisita ko.
Seryosong sabi ko. Tumango naman siya at nakangiting lumabas ng pinto.
Ako naman ay naiwanang nagtataka. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na hindi
mapangiti. Si Kaye Anne, nandito sa bahay ngayon?
Naks :D
Ano siya manliligaw? Lul -___-

Bago ako bumaba, nag-ayos muna ako ng sarili. Nagbihis ng maayos na damit at
nagpabango na rin. Bago kayo mag-isip ng kung ano-ano, sasabihin ko na sa inyo na
gusto ko lang maging presentable sa harap ng bisita ko. Alanga namang magmukha
akong yagit sa harap niya. Pffft! :))))
Napahinto muna ako sa taas ng hagdan at huminga ng malalim. Takte, ano ako bakla?
Bat ba ang dami kong arte ngayon? Tsk!
Phew! Hingang malalim.
Pagkalapag ko sa receiving area, nakita ko na agad siya na nakaupo sa sofa. Tumayo
siya agad nang magtama ang mga paningin namin. Syempre, ako, straight face lang.
Morning Bati ko at umupo sa sofa sa kaliwa niya. Keep distance kumbaga. Upo
ka.
Umupo naman siya. Ngumiti siya sa akin, pero yung halatang naiilang. Mas lalo siyang
gumanda ngayon. Blooming and glowing kung idedescribe. Tss Kung ano-ano na
namang napapansin ko. Ano bang pinunta niya dito?
Good morning din, bati niya sa akin. Tatawagan sana kita kaso naisip ko na mas
maganda kung sa personal tayo mag-uusap.
Keep the poker face.
Ano bang sadya mo?
In just a split-second, nakita kong napasimangot siya. Narealize niya na ba na ako
dapat ang pinili niya? Wow, Nathan. Sige, umasa ka pa.
U-Uhm, let me get this straight to the point. May nilapag siyang envelope sa center
table kaya napadako dun ang tingin ko. Napakiusapan ako ni Ate Emerald at ng
brother-in-law ko na kumbinsihin ka na tanggapin ang offer na trabaho nila sayo.
Theyre hiring aspiring chefs in town and youre one of them. Nasa loob ng envelope na
yan ang contract.
Kumunot ang noo ko sa narinig ko. Pati ba naman siya oofferan ako ng trabaho??
Akala ko pa naman Tsk tsk. Naku, Nathan. Malala na ang saltik sa utak mo. May
boyfriend na yung tao eh. -___-
Trabaho mo ba yan?
Alanganin niyang itinango ang ulo niya. Partly yes, I consider this as my summer job.
So, gusto mo bang i-discuss ko sayo ang contract para mapag-isipan mo?
Tinignan ko lang siya ng seryoso pero siya itong mabilis na umiwas ng tingin.
A-ano? Ieexplain ko sayo ang contract, Nathan.
Napangiti ako. Why so tensed, Kaye Anne?
Natigilan siya saglit bago siya tumingin sa akin. Hindi noh! I came here to convince
you. Medyo kinakabahan lang ako kasi first time kong maexperience ang ganito.
Ahh, kunwari nalang binili ko ang palusot niya. Alam mo bang pang-labing-isa ka na
sa mga nag-ooffer sa akin ng trabaho? At panglabing-isa ka rin sa irereject ko.
Napanguso siya. Huwag ka namang ganyan. Why dont you consider our offer, Mr.
Salvador?
Napatikhim ako. Ano raw? Mr. Salvador? Potek na yan.
No, Im sorry. Sabi ko naman kay Kuya Sean na mag-aaral pa ako ng two years ng
Culinary Arts. Hindi ako deserving dyan sa offer ninyo.
Hindi deserving?? Eh bakit naman maraming nag-ooffer sayo kung di ka deserving?
Napailing siya at sarkastikong ngumiti. Magna Cum Laude ka ba talaga? Yan lang, di
mo maintindihan?
Napatayo ako sa sinabi niya pero syempre, cool pa rin. Hindi niya makuha ang punto
ko. eh. Tss.
Para sa kanila, magaling ako. Magna eh Pero para sa akin, hindi pa ako handa na
maging chef ng malalaking restaurant, hotel o kung anumang establishments.
Kailangan ko pang i-enhance ang skills ko. Hindi pa ako confident.
P-pero---
Pinutol ko siya. Mag-aaral pa ako, Kaye Anne. Kaya hindi ako tatanggap ng kahit ano
pang trabaho. Kaswal ko siyang nginitian. Salamat nalang sa offer.
Napasimangot siya at padabog na tumayo. Pinigilan ko ang sarili ko na wag ngumiti.
Cute eh Namiss ko yung ganyang expression niya.
Nakakainis ka ano?? Alam mo bang inuna pa kita kesa ang kumain ng breakfast?
Tapos, eto ang napala ko? Rejection? Pwede mo namang pag-isipan muna ang offer
namin. Pwede ka namang mag-aral eh, habang nagtatrabaho ka sa amin
Ah ganun? Tara, kain muna tayo bago ka umalis. Hindi pa ako nag-aalmusal eh. Sabi
ko at dumiretso na papuntang kitchen. Sikretong napangiti naman ako nang marinig
kong padabog na sumunod siya sa akin. Kung pwede lang talagang huwag na siyang
pauwiin at ikulong nalang dito sa bahay, ginawa ko na. Kaso masama yun. Tiyak,
kulong sa bilibid ang punishment ko nun -____-
Nathaaaaaaaan~
Humarap ako sa kitchen counter at nagtoast ng tinapay sa bread toaster. Kumuha pa
ako ng tatlong itlog sa loob ng fridge at binasag ito sa isang maliit na bowl.
Nathan naman eh I-consider mo na, please. Pag-isipan mo lang muna.
Nilagay ko muna ang pan sa installed stove bago ko siya hinarap. Saan bang parte ng
sagot ko ang hindi mo maintindihan, Kaye Anne?
She made a face and pouted her lips. Malamang, nabadtrip ko na siya. Pasensya na,
buo na ang desisyon ko :D
Kung iniisip mo ang tungkol sa nangyari dati, please, kalimutan mo na yun. Anim na
buwan na ang nakalipas oh. Lets move on and be friends again. Oo, sinabi ko sayo
noon na wala na akong pakialam sayo simula nun, pero okay na siguro yung 6 months
para kalimutan na ang nangyari.
Parang natuyuan ako ng lalamunan nang marinig yun mula sa kanya. Mukhang naka-
move on na nga siya ah. Tss.
Hindi mo na kailangang sabihin yan. Nakamove on na ako. Sabi ko nalang kahit hindi
naman totoo. Asa naman siyang makaka-move on na ako. Aba, mahirap gawin yun.
Paano ako makakamove on kung lagi akong nakatambay sa facebook wall niya at
hinihintay ang mga inuupload niyang pictures at status? >.>
Humarap na ako sa stove at sinimulan nang lutuin ang scrambled eggs. Pagkatapos
nun ay dinala ko na ito sa dining table. Sinenyasan ko siyang umupo sa kaliwang side.
Ako naman ay sa kanan. Napansin ko na tahimik siya hanggang sa makatapos kaming
kumain. Problema nito?
Kaye Anne, hindi naman sa pinapaalis na kita, pero aalis rin kasi ako. Magjojogging
kami. Kaya mabuti pang umalis ka na rin.
Tumingin siya sa akin habang iniinom ang orange juice.
Nathan, pag-isipan mo na kasi.
Mula sa likuran ni Kaye Anne, nakita ko si Manang na ngumingiti sa akin. Yung ngiti pa
naman niya, yung tipong kinikilig at nang-aasar. Anak ng pusa nga naman!
Manang, pakibigyan na ng dog food si--- Natigilan ako. Malamang, magreact si Kaye
Anne kapag malaman niyang Coolet ang pangalan ng aso ko. Yung aso po. Isasama
ko siya sa labas.
Sige

Buti nalang ay umalis na si Manang kaya binalingan ko ulit si Kaye Anne. Mukha na
siyang pinagbagsakan ng langit at lupa sa expression niya ngayon.
Hindi na talaga magbabago ang isip ko, Kaye Anne.
Nagpout pa siya. Pag-isipan mo lang, Nathan, please?
Tinitigan ko lang siya at sabay na nagkibit-balikat. Sabihin mo nga sa akin, alam ba ni
Willard ang tungkol dito? Baka magalit yun kapag nalaman niyang lumalapit ka sa akin.
No, he doesnt know yet. Pero sasabihin ko naman sa kanya soon. Medyo busy pa kasi
siya sa pagrereview niya. Besides, its purely job. Walang personalan.
Bumuntong-hininga ako at tumayo na. Pasensya na talaga. Hindi na talaga
magbabago ang desisyon ko.
Hindi agad siya nakasagot. Lalo lang lumungkot ang expression ng mukha niya.
Ah ganun ba? Sige, aalis na ako. Salamat nalang ha? Pinanuod ko lang siya na
tumayo at lumabas ng dining area. Gusto ko sana siyang ihatid sa labas pero nakita ko
si Manang na papasok ng kitchen kaya sinenyesan ko siya na ihatid na si Kaye Anne.
Dumiretso na ako sa garden para puntahan si Coolet. Hanggang ngayon, kumakain pa
rin siya ng dog food. Umupo lang ako sa damuhan at pinanuod siya hanggang sa
matapos siya sa pagkain niya. Peste naman oh! Hindi ko namang gustong i-reject si
Kaye Anne eh. I mean, yung offer niya. Eh sa buo na yung desisyon ko na mag-aaral
ako.
Coolet Ppff!!! Tumayo ako para kalagin ang taling nakakabit sa dog house niya.
Araw-araw kaming nagjojogging ni Coolet sa loob ng subdivision namin. Minsan,
nakakalimang ikot kami kada-araw.
Hinila ko na ang tali ni Coolet palabas ng gate. Nagulat ako nang makita si Kaye Anne
na nakatayo sa harapan ng isang kotse. Nang makita niya ako, nginitian niya ako.
Napaiwas tuloy ako ng tingin at binalingan nalang si Coolet.
Nathan, nagbago na pala ang isip ko. Hindi kita titigilan hanggat di kita nacoconvince.
Confident na sabi niya.
Ang kulit mo talaga noh?
Mas lalong lumapad ang ngiti niya. You wouldnt have called me Kulet back then if I am
not.
Tss Bahala ka. Hinila ko ang tali ni Coolet at giniya siya na tumakbo na. Tara,
Coolet!
Ha? Tawag mo ako?
Tinignan ko lang siya habang nagsisimula nang tumakbo. Pati siya, nakikitakbo na rin.
Nakalimutan niya yatang naka-heels siya. -___-
Hindi ikaw. Aso ko yun. Coolet Spell as C-O-O-L-E-T.
Nice name. May pinaghuhugutan. :D
Hindi ko nalang siya pinansin at nagfocus nalang sa harapan ko. Pinaghuhugutan ka
dyan? Nagkataon lang na yun ang pangalan ng aso bago ko siya bilhin. Otherwise,
kung hindi yun ang pangalan niya, hindi ko naman siya bibilhin talaga. Ang cute ng
pangalan eh.
Patagal ng patagal, mas lalong bumibilis ang takbo namin ni Coolet. Si Kaye Anne
naman, napag-iiwanan na.
N-Nathan! Wait lang!
Hindi ko na siya nilingon o pinansin man lang. Dire-diretso lang kami ni Coolet. Pero
nang makalayo na kami, hindi ko maiwasan na hindi siya lingunin. Tumigil ako nang
makitang ang layo na nang distansya naming dalawa.
Coolet, stop!!
Nakita ko mula sa kinatatayuan ko na nakahinto si Kaye Anne at nakahawak siya sa
tuhod niya. Ang isa naman niyang kamay ay nakahawak sa kaliwa niyang dibdib. Hindi
ako sigurado pero parang kinakapusan siya ng hininga. May hika ba siya?
Hinila ko muli ang tali ni Coolet paharap sa direksyon ni Kaye Anne. Eh sa nag-aalala
ako eh.
Come, Coolet! Come!
Pabalik na sana kami sa pwesto ni Kaye Anne nang dumulas sa kamay ko ang tali ni
Coolet. Tuloy-tuloy siyang tumakbo palapit kay Kaye Anne at pakshet! Mukhang
dadambahin niya si Kaye Anne.

KYAAAAAAAHHHH!!!

ASDFGHJKL!!!!

O____O

Shet!
Dali-dali akong tumakbo sa pwesto niya. Hindi ko na inalala kung saang lupalop na
tumakbo si Coolet. Takte! Dinamba nga ng aso ko si Kaye Anne. Sa laki at bigat ni
Coolet, natumba si Kaye Anne at nauntog ang ulo sa semento.
Kaye Anne, gising! Inangat ko ang balikat niya at mahinang tinapik ang pisngi niya.

KNOCK-OUT.

***

Ang tagal namang magising nito. Maggagabi na, pero mahimbing pa rin ang tulog. Hindi
ko naman siya masisisi, ang laki ng bukol niya sa likod ng ulo niya eh. Mukhang
nadulas din siya sa heels niya kaya siya natumba agad nang dambahin siya ni Coolet.
Pinadaan ko ang hintuturo ko sa ilong niya pababa sa labi niya. Napangiti ako nang
matuon ang atensyon ko sa dalawang chubby cheeks niya. Ito naman ang isa sa mga
nagustuhan ko kay Kaye Anne eh, hindi siya palalagay ng make up. All-natural. Natural
na maganda.

Swerte sayo ni Willard. Kailan ka kaya niya papakawalan? Naiinip na ako.

Yun lang naman ang hinihintay ko. Ang magkalabuan sila ni Willard. Hindi naman
siguro masama yun diba? At least, wala akong ginagawang masamang hakbang para
paghiwalayin sila. Naniniwala ako na kung maghihiwalay man sila, malamang kami ang
para sa isat-isa. LOL XD

Kung ako lang ang pinili mo noon, edi sana hindi ka nagmamakaawa sa akin na
tanggapin ang offer mo ngayon. Walang tanong-tanong, susundin ko kaagad anuman
ang gustuhin mo.

Hinawi ko ang buhok na humaharang sa mukha niya at mabilis na dinampian ito ng
halik sa noo. Hindi pa ako nakuntento, pinisil ko pa ang pisngi niya. Mukhang nagising
ko yata siya sa ginawa kong yun kaya dali-dali akong tumayo at pinagkrus ang dalawa
kong braso. Acting innocent. Pfft!
Unti-unti niyang minulat ang mga mata niya. Kinusot niya pa ito ng bahagya, mukhang
nasilaw sa ilaw. Ilang saglit lang ay inilibot niya ang tingin niya sa paligid.
Oh My Nasaan ako??
I grinned, Sa kwarto ko. Wala ka bang natatandaan? Hindi naman masyadong malala
ang pagkabagsak mo kaya imposibleng magkaamnesia ka.
Napasinghap siya sabay hawak sa likuran ng ulo niya. Napapitlag siya sa sakit at saka
ako sinimangutan. Oh, anong kasalanan ko??
Yung aso mo! Arrggghhh! Ang salbahe ng aso mo!
Ha? Hindi ah. Ang bait nga nun eh. Mas mabait pa nga yun kesa sayo.
Mabait? Kung hindi dahil sa kanya, wala akong bukol!
Kung hindi ka nakitakbo sa amin, hindi ka niya madadamba.
Napahawak siya sa dibdib niya. Sabay hingang malalim. H-Hinika ako kanina. Hindi
dapat ako tumakbo. Naku naman!
May hika ka? Bakit ngayon ko lang nalaman yun?
Inirapan niya ako bago tumayo. Inayos niya pa ang buhok niya at napahawak sa
balakang niya. Mukhang masakit din sa parteng yun.
Ang sakit ng katawan ko.
Ayos ka lang ba? Gusto mo ihatid na kita sa bahay niyo?
Inirapan niya lang ako. No, thanks. Anyway, wag mong alalahanin ang hika ko. Mild
asthma lang yun. Nothing serious. Kinuha nito ang bag niya sa couch tapos ay hinarap
niya ulit ako. Dun ko nalang hihintayin sa baba si Kuya Mario. Hindi magandang tignan
na nasa kwarto ako ng kliyente ko.
Wow, kliyente? Hahaha! Seryoso naman siya masyado.
Sige, hindi ka ba magpapasalamat sa akin?
Sarkastiko siyang napangiti. Why would I? Kasalanan mo naman ito. Saka na ako
magpapasalamat kapag naconvinced na kita.
Halos magsalubong ang kilay ko sa narinig ko. Hindi ka pa ba susuko?
She grinned, Never will. Ill come back tomorrow. Hinding-hindi ako titigil hanggat di
kita napapapayag.
Umupo ako sa gilid ng kama at nginitian siya ng nakakaloko. Bahala ka. Mapapagod
ka rin.
Of course not. Liligawan kita hanggat hindi mo pinipirmahan ang kontrata. Babalikan
kita bukas. Sabi niya bago siya lumabas ng kwarto.

Ako? Liligawan niya? Teka, liligawan dahil sa offer o liligawan dahil sa Never mind.


---
A/N: Mahal ko yung mga readers na sinusuportahan ang baby lovers!!! \(^0^)/ Yung
mga hindi nagsasawa sa kanila. Loves ko kayo promise! Pero matagal pa ang
comeback ni Gail. *winks*
Anyways, masaya ang weekend ko... Alam yan ng FB friends/groupmates ko!! I feel so
blessed. Nakakaflatter kasi nakatanggap ako ng dalawang offer...
Ayoko nga palang tinatanong ako kung kailan ang update when in fact, sinabi ko naman
yun sa note ko.. Okay?? Weekend po ang UD!!! *smiles* Kung ako sa inyo, magDL na
kayo ng softcopies ko habang namimigay pa ako. Sa susunod kasi hindi na ako
magbibigay dahil you know naman! ~(^u^)~ Tsaka nga pala, sino yung nagrequest sa
akin na babatiin ko yung friend niya sa birthday niya??? Uwaaaah! Di kita makita sa
inbox ko... PM mo naman ako :3 Thanks...
Ask me nicely; http://ask.fm/MarieliciousVIP
I won't entertain rude questions as well as bashers... May nambabash sa akin pero
dinelete ko na agad yung tanong niya. XD Ok, ciao guys! Love you!
PS: Congrats kay Bianca~~ Siya ang nanalo sa game ko para sa group. Ung gawa niya
ay nasa multimedia... Prize is dedication at sa kanya ipapangalan ang secretary ni
gails--->>
[4] DO IT WITH ME

KAYE ANNES POV

Kanina pa ako pahimas-himas sa bukol sa bandang likuran ng ulo ko. Ouch lang ha!
Ang sakit, promise. Ang laki ba namang aso ng dumamba sa akin kanina?? Ayun tuloy,
una ulo ko sa pag-kauntog sa semento >__<
Teka, tama ba namang dun ako dalhin ni Nathan sa kwarto niya? Wala na bang ibang
kwarto dito na pwedeng pagdalhan sa akin? Ugh, nakakahiya. Ano kayang itsura ko
kapag natutulog ako? Baka mamaya tinititigan ako nun kanina habang malalim ang
tulog ko. Okay, ako na assumera Pero malay ko ba? Siguro kung nagkapalit kami ng
sitwasyon, baka, ganun din ang gagawin ko. Ang titigan siya. Joke. -_-v
Napaayos ako sa pagkakaupo ko sa sofa nang makita kong pababa sa hagdan ang isa
sa mga kasambahay nila Nathan. On the way she looks, she seemed to be the head of
the household.
Maam Kaye Anne, ayos na po ba kayo? Tanong niya pagkalapit niya sa akin.
I smiled a little and then touched the back of my head. Opo, medyo makirot nga lang
yung bukol ko pero ayos naman po ako.
Ahh, tumango-tango siya. Binilinan po ako ni Nathan na pakainin muna po kayo ng
dinner bago umalis.
Automatikong nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Did I just hear her right?
Dinner???
D-dinner??? Anong oras na po ba? I roamed my sight around the receiving area,
looking for a clock. Grabe, ang aga ko nagpunta dito kanina ah! Ilang oras ba ako
nakatulog??
Mag-aalas-syete na po, Maam.
Napakunot-noo ako. 7PM na? Hala, manang Ilang oras po ba ako walang malay?
Kalahating araw kang tulog, Maam. Nag-aalalang sabi niya. Ang mabuti pa po,
ipacheck up mo na ang bukol mo. Baka kung anong nangyari dyan. Maninigurado lang.
Napailing ako ng mabilis. No need po. Hindi naman gaanong kalakihan ang bukol ko.
Pero mas mabuti kung ipapa-check up mo ang bukol mo, Maam. Yun ang sabi sa akin
ni Nathan eh. Baka raw kasi may namuong dugo pala sa ulo mo, di natin alam.
Alalang-alala pa naman si Nathan simula pa kanina. Hindi ka nga niya iniwan eh.
Bantay-sarado ka talaga niya.
Teka, ano raw? Medyo may pagkamadaldal pala ang katulong nila Nathan. Sana di
niya nalang sinabi yun. Mas lalo tuloy akong nailang. Ahhm, yeah, naiilang talaga ako
kay Nathan. Pakapalan lang talaga ng mukha ang pagpunta ko dito -__-
Nginitian ko nalang si Manang ng pilit. Nakakailang eh. Nagulat ako nang umupo pa
siya sa tabi ko kaya tinignan ko naman siya. Ang tagal naman dumating ni Kuya Mario
>_____>
Maam Kaye Anne----
Pinutol ko ang sasabihin niya. Kaye Anne nalang po. Masyado po kayong pormal.
She smiled widely, Okay. May itatanong lang ako sayo. Pero huwag kang magagalit
ha? Biglang humina ang boses niya kaya nilapit ko ang sarili ko sa kanya. Mukha
naman siyang harmless, yun nga lang madaldal kaya ayos lang.
Ano po yun, Manang?
Manang Inday nalang ang itawag mo sa akin. Tumango-tango ako. Nakakacurious
ang itatanong niya eh. Nabuntis ka ba ni Nathan?
O_________O
Sa sobrang gulat ko ay napatayo ako ng wala sa oras. PO?! Hindi po ah! With
matching hand gestures pa. Halaaaaa, ako?! Nabuntis ni Nathan? Jusmiyo~ >.<
Napatutop siya sa bibig niya at mukhang nahiya sa itinanong niya. Aba, sino ba
namang hindi mahihiya? Grabe naman. Buntis? OMG lang. >//////<
Ay, pasensya na. Akala ko kasi--- Napakamot nalang siya sa batok niya at tumayo na.
Pasensya na talaga, Kaye Anne.
Napabuntong-hininga nalang ako sabay ihip sa bangs ko. Manang, ngayon lang po
kami nagkita ni Nathan after 6 months. Kaya imposible po yang sinasabi mo. Bat niyo
po ba naitanong yan?
Wala lang. Yung rekasyon niya kasi kanina nung sinabi kong ikaw ang bisita niya, para
siyang natataranta. Akala ko naman, nakabuntis siya.
I pursed my lips upon hearing her explanation. Nataranta si Nathan kanina? Bat naman
nung bumaba siya, pa-cool pa rin siya? Ano kaya ang totoo?
Naku, manang. Nandito po ako para gawin ang trabaho ko. May offer po ako sa
kanyang trabaho pero hindi niya po tinatanggap. Natigilan ako nang makita sa center
table ang envelope na ibinigay ko kay Nathan kanina. Ugh, talagang dinedma niya.
Yun po ang contract oh~
Kinuha naman yun ni Manang at inabot sa akin.
Ang alam ko, mag-aaral pa si Nathan kaya tinatanggihan niya ang mga trabahong
inooffer sa kanya.
I smiled in determination. Kaya nga po ako nandito para manligaw. Liligawan ko po
siya hanggang sa mapa-oo ko siya sa contract na ito. Gagawin ko po talaga ang lahat.
Napatawa siya ng mahina. Sige, pagbutihin mo. Ikaw pa lang ang nakita kong
nagpunta dito sa bahay para offeran siya ng trabaho.
Hindi ko alam kung bakit pero parang may light bulb na umilaw sa utak ko. Bwahahaha!
Baka pwede akong tulungan ni Manang Inday.
Manang, lumapit ako sa kanya at ipinulupot ang braso ko sa braso niya. Mukha
naman siyang nagitla sa ginawa kong yun. Wahahaha! FC much ako sa kanya.
Pwedeng favor?
Ano yun? Depende kung kaya ko.
Ngumiti ako ng pagkatamis-tamis. Oo naman po, kayang-kaya mo po ito.
Ano ba yun?
Nilabas ko ang phone ko at itinapat yun sa kanya. Ibibigay ko po sayo ang number ko.
Pakitext mo nalang po ako kapag may lakad si Nathan. Dont worry po, ako ang
magloload sa inyo every week. I smiled to her even more. Deal po?
Naku
I showed her my puppy face. Sana madaan siya sa paawa effect. Sige na po, Manang.
Wala naman po kayong gagawing masama eh. Inonotify mo lang po ako kung nandito
sa bahay si Nathan or umalis para alam ko kung kailan ako pupunta. Dont worry,
mabait po ako. Hindi po ako stalker. Tinaas ko ang kamay ko at pinagdikit ang
hintuturo at gitnang daliri ko. Were close Ganito po kami kaclose dati~ Please po
*u*
Hindi agad siya nakasagot. Ang alam ko lang ay nakipagsukatan siya sa akin ng titig.
And the next thing I knew is she gave me her number and told me that shes contented
with P100 load. Buti nalang magkanetwork kami ni Manang. Ayieeeee~ May accomplice
na ako~~ ^_^/

***

Matagal-tagal ding nakarating si Kuya Mario para sunduin ako kina Nathan. Traffic daw
kasi at may street party sa dinaanan niya kanina kaya kinailangan niyang dumaan dun
sa alternative route. Naligaw pa raw siya dahil hindi niya kabisado ang rutang iyon.
Ikaw naman kasi Kaye Anne. Tama ba namang makipagsabayan sa pagjojogging nun?
Alam mo namang nakaheels ka.
At oo, naikwento ko na sa kanya ang nangyari kung bakit ako inabot ng gabi sa bahay
nila Nathan.
Alam mo naman po Kuya Mario na determinado akong makuha ang ibibigay sa akin ni
Ate Emerald kapag napapayag ko si Nathan dun sa offer namin, determinado ba ako o
desperada? Pfft!
Pero sa susunod, isipin mo rin ang kaligtasan mo. Gasino lang yang ibibigay ng ate
mo Kayang-kaya mo na yang mabili kapag nagtrabaho ka na.
Ipinagkrus ko ang dalawa kong braso at isinandal ang likod ko sa backseat. May point
ka po. Kaso, Kuya Mario, ang hirap namang palagpasin ang offer ni Ate Emerald sa
akin diba? Baka bukas makalawa, bumigay na rin si Nathan. Konting tiyaga lang
Kapag may tiyaga, may Nathan na ilalaga!
Nakita ko nalang na ngumiti si Kuya Mario dun sa rear-view mirror at nagfocus nalang
sa pagdadrive. Dahil nga traffic dito sa Pilipinas, naisipan kong ilabas nalang ang phone
ko at maglaro ng candy crush. Level 32 pa lang ako eh Minsan kasi tinatamad ako.
Ang hirap i-clear nung jellies. Imbyerna =________=
Nasa gitna ako ng paglalaro nang

Honey calling

Hmm? Buti naman, nagkaoras ka na para tawagan ako. I mumbled before tapping the
answer button. Pagkalapat ko ng phone sa tenga ko, maingay na background agad ang
narinig ko. Nasaan si Austin ngayon? Akala ko ba may pasok siya? Ay nga pala, gabi
na. -_-
Hello, Austin? Bati ko.
[Kaye Anne?]
Kumunot ang noo ko nang marinig kong hindi boses ni Austin ang nasa kabilang linya.
Sino to?
[Si Allen to, Kaye Anne.] Allen? Yung captain ball ng team nila. Aish, bat ba ang ingay
ng background? Ang sakit sa tenga >.<
Oh, Allen? Bakit na sayo ang phone ni Austin?
Nagkayayaan kami na mag-bar eh. Birthday ko kasi Pwede bang pakisundo si Austin
dito? Senglot na eh. Gusto ko sana siyang ihatid sa condo niya kaso ayaw ako paalisin
ng team. Ako pa naman ang magbabayad ng nakuha nila.
Wow, akala ko ba pag-aaral at basketball lang ang aatupagin niya? Every weekends na
nga lang din siya nag-gigig sa resto bar nila para magkaroon siya ng maraming oras sa
pag-aaral. Konti na nga lang ang oras niya para sa akin. Kung di pa ako pupunta sa
unit niya, di pa kami magkikita. Tsk.
I sighed deeply, Saang bar ba?
[Midas Bar. Alam mo ba kung paano pumunta dito?]


Midas bar. Malamang alam ko kung paano pumunta dun. Ilang beses na rin akong
nakapunta sa bar ni Derrick. Ang alam ko, pagmamay-ari na raw yun ni Derrick eh.
Kung paano yun nangyari? Yan ang di ko alam. Mas mabuti pang wag na tayong
magtaka dahil baka involve na naman ang underground life nila dun.
Nakarating kami sa Midas Bar in less than 30 minutes. Hindi na ako nagpasama kay
Kuya Mario papasok sa loob. Saglit lang naman ako. Susunduin ko lang naman si
Austin.
Palinga-linga lang ako sa paligid. Hinahanap kung saan nakapwesto sina Austin. Argh!
Asan ba yun?? Di ako makakatagal dito. Napakausok, napakacrowded at sobrang
ingay Parang mga nakawala sa koral ang mga nagsasayawan -____-
Kaye Anne!
Napapitlag ako nang may umakbay sa akin. Pagkatingin ko, si Derrick pala. Thank
goodness! Akala ko kung sino.
Anong ginagawa mo dito? Umalis ka dito. Di ka bagay dito.
Tinaasan ko siya ng kilay. Wow ha! Bawal ba ako dito? Hindi ako welcome, Derrick?
Nginitian niya lang ako at tinangay sa gilid. Mukhang nakaharang kami sa daan kanina.
Di naman sa ganun. Binitawan niya ako at kumamot sa kilay niya habang nakatingin
sa kabilang direksyon. Mukhang nag-iisip ng explanation. Ganito kasi yun. Kilala ko
ang mga tao dito. Most especially ang mga lalaki. Mga tar*ntado yan Mapalinga ka
lang, mabilis pa sa alas kwatro, malalagyan na nila ng pampatulog ang drink mo. Nag-
iisa ka pa naman.
Napangiti naman ako at sinuntok siya sa braso. Ayun naman pala yun eh! Wushu!
Concern naman pala Pero Derrick, hindi ako iinom. Susunduin ko lang sana si Austin.
Lasing daw eh.
Oh? Nandito ang boyfriend mo?
I slightly nodded my head. Nandi-----
Naputol ang sasabihin ko nang biglang may tumabig sa akin pagilid. Basta ang alam ko
nalang ay may babaeng nakared fitted dress na may slit sa gilid ang nakapulupot na
kay Derrick.
Hi babe!!
Napangiwi ako nang halikan nito sa leeg si Derrick. Emegesh~ Napaiwas ako ng tingin.
My eyes! My oh so innocent eyes~~ (/,\)
Babe, kaibigan ko nga pala. Si Kaye Anne. Nung marinig ko ang boses ni Derrick,
saka lang ako tumingin sa kanila. Yung ngiti ng babae sa akin, halata mong plastic.
Kaye Anne, shes--- whats your name again, babe?
Pinigilan ko ang tawa ko nang makita kong mukhang naoffend ang babae. Hindi ba
naman maalala ni Derrick ang pangalan eh, kung makipaglampungan parang wala
nang bukas >n<
Farah Im Farah.
Noted Sorry, you look so gorgeous that you made my mind went off for awhile.
Derrick said with his famous wink. At ayun, namula na si girl. Nakuuuu~ Ganun pala
mga damoves nitong si Derrick. -____-
Nice to meet you, Farah. Sige, maiwan ko na kayo dyan. May hahanapin pa ako. Sabi
ko habang nakangiti. Aalis na sana ako nang pigilan ako ni Derrick.
Farah, well talk later. Ill just accompany my friend to her boyfriend. Hindi niya
kabisado dito eh. Sabay hawak sa magkabila kong balikat mula sa likod. Bale, tinulak
niya ako ng dahan-dahan palayo kay Farah. Samahan na kita, Kaye Anne. Di ko trip
yung babae. Bulong niya sa akin.
Di raw trip, pero kung makalingkis parang wala nang bukas. Naku, Derrick~~
Ayoko ng mouthwash niya. Di mabango. At saka naninigarilyo eh. Eh? >.>

Tinulungan nga ako ni Derrick na hanapin ang table nila Austin. Nang hindi namin sila
makita dun sa paligid ng dance floor, dinala niya ako sa VIP lounge. Baka raw kasi
nandun sila. In fairness, gumanda ang bar sa management ni Derrick ah.
Isa lang ang occupied na VIP lounge. Baka nandito na sila. Sabi niya sa akin nang
huminto kami sa tapat ng pinto ng VIP lounge. Katukin mo na.
Eeeh! Ikaw na! Nahihiya ako. Paano kung lalaki pala silang lahat dun sa loob tapos
ako lang mag-isa ang babae? >__>
Napakamot siya sa ulo niya. Girlfriend na pala ang sumusundo sa lasing na boyfriend?
Tsk tsk tsk!
Tinulak ko nga siya. Dami pang sinasabi. Bilis na kasi Derrick~ Naghihintay na yung
driver ko sa labas. Gusto ko nang umuwi!
Okay okay, fine! He raised both of his hands in mid-air and then knocked twice at the
door. Within some seconds, someone opened it. Its Allen. Napatingin agad siya sa
akin.
Kaye Anne, buti nakarating ka. Bungad niya sa akin bago niya binuksan ng malaki ang
pinto. Ayun si Austin oh Bagsak. Knockout

At dun ko nakita si Austin na nakahiga sa sofa set habang nag-iinuman ang mga
kasama niya Walang malay. Lasing nga. Walang duda.

***

Thanks to Derrick and Allen dahil hindi ko na kailangang akayin si Austin nang mag-isa
palabas ng maingay na bar na yun. Tinulungan naman ako ni Kuya Mario na akayin si
Austin hanggang sa pad niya. Ugh, ano bang nangyari kay Austin? Bat naman nalasing
siya ng sobra-sobra? May pasok pa siya bukas ah. Malamang, hangover ang kalaban
niya bukas paggising niya!
Dahan-dahan naming inihiga ni Kuya Mario sa kama niya si Austin. Pinakiusapan ko si
Kuya Mario na hintayin nalang ako sa lobby dahil aasikasuhin ko pa si Austin. Pawis na
pawis ang likod niya sa pawis. Ano bang tinira nito at ganyan nalang siya nalasing?
Napahawak ako sa sentido ko. Ugh! Pati ulo ko sumasakit dahil sayo, Austin! Umupo
ako sa tabi niya sa kama. Tinapik-tapik ko pa ang pisngi niya. Tanging ungol lang ang
narinig ko sa kanya. Bakit ka ba naglasing?! May pasok ka pa bukas ah!
Hmmm
Ang pasaway mo ano? Yung mga kaibigan mo naman, di ka man lang mahatid dito sa
pad mo. Kaibigan mo ba talaga sila? Kahit man lang isa sa kanila, walang magkusa na
iuwi ka? Hinintay ko siyang sumagot, kaso talagang lasing na siya. Ungol lang siya ng
ungol. Why am I even talking to a drunk? Haayyst! Dyan ka lang ha! Pupunasan lang
kita.
Tatayo na sana ako nang bigla nalang may humatak sa damit ko mula sa likod. Sa
sobrang bilis ng pangyayari, ang alam ko nalang ay na nakahiga na ako sa kama
habang nasa ibabaw ko si Austin.
Hes kissing my neck. He even kissed my earlobe.
AUSTIN! ANO BA! Pilit ko siyang tinutulak palayo sa akin pero natatalo ako ng bigat
niya. I cant even move. Hes squeezing me! AUSTIN, STOP! P-PLEASE STOP!
Napansin ko nalang na bumababa ang halik niya sa collar bone ko. Iniipit niya ang
dalawang hita ko gamit ang mga hita niya. I tried to push him away but I just cant.
Hinuli niya ang dalawang kamay ko at itinaas iyon sa taas ng ulo ko.
Kaye Anne He moaned with pleasure.
His lips traced its way up to my face. He was about to kiss me on my lips when I looked
away. That made his lips landed on my right cheek.
My heart was thumping so hard. Parang nabalik sa isip ko ang nangyari 4 years ago sa
Sitio Maligaya. Yung gabing pinasok ang bahay na tinutuluyan namin ni Gail ng
dalawang lalaki. They attempted to rape us.
At isa sa mga lalaking yun ay si Austin.
Is he trying to make the same mistake again?? With me?
AUSTIN! I SAID STOP!!!!! I shrieked on top my lungs. I felt a hot liquid flow on my
cheeks. Thats when I realized Im crying. Austin stopped and then stared on my face.
His eyes are full of desire and mine were full of scare.
Nagkatitigan lang kami ng matagal. It took us a minute when Austin finally spoke.
I love you, Kaye Anne. Dahan-dahan niyang binitawan ang dalawa kong kamay.
His weight is getting lighter. Either of my legs are loosening from his. Hinaplos niya ang
pisngi ko pababa sa labi ko. Mahal mo ba ako, Kaye Anne?
Napalunok ako. Gustong-gusto ko nang pahirin ang sarili kong luha pero hindi ko
magawa. Nanghihina ako.
I do, I replied, more likely a whisper.
He smiled, seemed satisfied of what Ive answered. Kung mahal mo ko, gagawin na
natin to.
My face formed a frown. What?
Lets do it, Kaye Anne.
Lalo akong kinabahan. Niyayaya niya ba akong gawin na ang bagay na yun?
NO! Austin, umalis ka nga sa ibabaw ko! I blurted out and started to struggle from his
arms. Napansin ko na bumalik ang pagkakaipit niya sa dalawang hita ko kaya uminit na
ang ulo ko. I am not ready yet, Austin! Subukan mo pa akong pilitin, hindi mo
magugustuhan ang gagawin ko!
I gasped when he buried his face on my neck. I can feel hes planting feathery kisses on
it, sending a tickle through my spine.
AUSTIN, ANO BA!! I HAVE MY PERIOD. TUMIGIL KA NGA! I shouted and then bit
his right shoulder real hard.
Because of that, he quickly pulled his body away from me. That must be hurt. Ugh!
I grabbed the chance to get myself off the bed. Bumangon agad ako habang dumadaing
pa si Austin sa sakit ng parteng kinagat ko sa kanya. I saw him curling himself on bed,
groaning loudly.
Huwag ka munang makikipagkita sa akin, Austin ha! Ayoko munang makipag-usap
sayo. Lasing ka ba talaga o naglalasing-lasingan lang???

And I went off, leaving him groaning in pain. Sana hindi ko nalang siya sinundo. Tsk!


-THE NEXT DAY-

KURTS POV

Take good care of them. Dont let them starve. Huwag mo silang papakainin ng
kinakain mo. Only dog food, okay? I said as I handed Babes and Loves cage to my
Butler.
Sige po, Sir Kurt. Hanggang kailan po kayo magbabakasyon? He asked.
I dont have any idea how long Im going to be away. All I know is Im going with my
gangmates to Palawan. A private island of the twins to be prcised. As far as I know,
Dustin cant come with us since hes having his post-honeymoon with her wife. So,
were only 9 going out of town.
I dont know. Just inform me when she comes back, okay?
He nodded abruptly, seemed to understand what Ive said. Who else am I waiting to
come home? Of course, its Crystal. Though Im going away, Id still want to know when
she comes back home. Im hoping for that day to come.
Mag-iingat ho kayo, sir.
I will, thanks. Ikaw din, ingatan mo yang mga alaga ko. Mas mahalaga pa sila kesa
sayo. I arrogantly blurted out and then pulled myself out of that unit which used to be
my unit when I wasnt having this fcking amnesia. Id prefer staying at Gails unit. Im
more comfortable in there.
The moment I stepped out, Wayne approached me and placed his arm across my
shoulders. The rest of the X10 are also outside, seemed to be waiting for me.
Ano, ayos na? Alex asked.
Yeah, lets go. I said lazily. I noticed Waynes arm on my shoulders and so I nudged
him hard. Get off me!!
Umi-FC ako sayo, Master! Wayne replied with his infamous annoying smile plastered
on his face.
I glared at him and the rest of the X10 just smiled foolishly.
Ano ba! Nakakairita. Bading ka ba?! I yelled irritatingly.
Ano ba, Wayne. Kita mong iritado na si Master eh. Upakan ka nyan eh hahaha, Arthur
warned him.
Malaki ang bagpack niya. Sumisilip pa nga sa akin ang Pringles oh~ Alam ko na kung
kanino ako tatabi. Ang dadamot niyo eh! He reasoned childishly.
Ano to, fieldtrip? Toffer grabbed Waynes collar away from me. Tara na, naghihintay
na sa atin ang Palawan. Namimiss ko na ang dagat.
Pinanuod ko lang na kaladkarin ni Toffer si Wayne palapit sa elevator. Tumabi naman
sa akin sina Arthur, Jake, at Alex. Napansin kong wala sina Derrick at ang kambal.
Nasaan sina Derrick at ang kambal?
Alex signaled us to walk towards the elevator and so we did. Si Derrick, nandun sa
baba. Inaayos ang sasakyan natin. Yung kambal naman susunduin sina Sandy at
Lovely. Mapilit eh Gustong isama ng mga bwsit.
Sandy and Lovely I already met them few times before. I dont know why but I really
find them irritating as hell. They didnt do anything to me yet Im still annoyed of them.
The moment we stepped inside the elevator, Alex spoke enthusiastically.
Leave all your troubles in Manila. Ease your mind from stress when we get to
Palawan.

I hope Ill enjoy this trip with them.


---
A/N:Special mention to Aco Sii Jen for winning Admin Potato's game for this week sa
AIWG Fanpage. Nasa external link po yung official page ng AIWG. Mababait ang mga
admins at sobrang sipag magpost!! ^_^/
Binabati ko rin pala si Margeorie Glo (na nagcelebrate ng kanyang 18th birthday) na
pinsan ni Mariel Luisa (Oh, kapangalan pa kita haha!) ... Thanks for reading dears~ <3
NOTE: May POV si Mariz dito. I hope you guys read it. Alam kong ayaw niyo sa
kanya pero isipin niyo na ako ang gumawa sa character niya at ako ang
gumagawa ng POV. Isipin niyo kung anong mararamdaman ko tuwing may
nagsasabi sa akin na NILALAGPASAN NILA O HINDI NILA BINABASA ANG MGA
POV NI MARIZ. And then you ask me what happened to Mariz afterwards? Edi
Basahin niyo nang malaman niyo -___-


[5] JUST GO STRAIGHT

KAYE ANNES POV

Tanghali na ako nagising ngayong araw. Napuyat ako kagabi eh. Hindi ako pinatulog sa
pag-iisip ng nangyari kagabi. Did Austin really tell me to do that thing with me last night?
Ugh! Nagpagulong-gulong ako sa kama. I was already awake for about 1 hour. All I
did is to think things over. Bat ba kasi niya naisip na gawin yun!? Naiilang na tuloy ako
sa kanya! Hindi lang naiilang, natatakot pa! UGH!
My goodness gracious. If anyone could only knew what I felt last night. Takot na takot
ako Pinili ko lang na magpanggap na matapang sa harapan niya. Ayokong ipakita na
mahina ako sa mga ganung sitwasyon.
I stopped rolling and then settled my eyes on the ceiling. Ginugulo ni Austin ang
impression ko sa kanya. Akala ko ba nirerespeto niya ako, pero bat ganun yung
nangyari kagabi? He actually asked me to do that thing with me for whoevers sake!
Sino ba namang hindi mapaparanoid dun? Goooooosh! I know were living in a
modernized century but hello?!? Im the type of girl who will only give this precious thing
to the guy Im going to marry in the future! At hindi pa ako sigurado kung si Austin ba
yun!
Bat ba ako nag-rereact ng ganito? Wala namang nangyari sa pagitan namin diba?
Wala. As in wala! Hindi ko naman binigay. Birhen pa rin naman ako Stop na, Kaye!
Wag mo na isipin yun. Forgive him He must be really drunk last night!
I shook my head quickly to dismiss that thought.
Lasing? Was he really drunk? If yes, then where did he get that strength to pin me down
on bed when in the first place he couldnt either stand or walk alone last night?
I messed my hair in frustration. He was just drunk! Drunk! Drunk! Drunk!
ARRRRRRRGGGGGGHHHHHHHHH!!! BAHALA SIYA! I DONT WANT TO SEE HIM
FOR AWHILE!!
Napatigil ako nang marinig kong may kumatok sa pinto ng kwarto ko. Hindi pa man ako
nakakasagot, binuksan na nito ang pinto at pumasok. My eyes narrowed when I saw its
Ate Emerald with her son. Tumakbo palapit sa kama ko si Axel and gave me hug.
Morning, Axel.
Morning Tita! =^^=
I messed his hair and looked to Ate Emerald. She was smiling from ear-to-ear. I wonder
why.
Musta, sis? Nagsisimula ka na ba sa trabaho mo?
I smiled half-heartedly. Si Nathan pa pala. Problema ko rin siya Masyadong nag-
iinarte. Pero kahit anong pag-iinarte niya, di ako titigil hanggat di ko nakukuha ang
matamis niyang oo. Naks. -___-
Yeah, gumagawa na ako ng paraan. Niyakap ko si Axel. Bat nga pala kayo nandito?
May kinuha lang akong gamit. Naiwan ko eh She folded her arms across her chest
and smiled mischievously at me. Narinig kong sumigaw ka. Sinong ayaw mong
makita?
My brow pulled upwards. Who?
Whos who?
I rolled my eyes. Wala yun.
Uhh, okay Cmon, Axel. Were going home now. Kiss your Tita goodbye already.
She said and then Axel kissed me on my cheek. Gwapo talaga ng pamangkin ko.
Supeeeeeer! Aalis na kami Dont waste a single day, Kaye Anne. Yung prinomise ko
sayo, totoo yun.
Eeeeeh! Wala bang teaser dyan?
Anong teaser?
Pinagdikit ko ang dalawang index finger ko bago ako tumingin sa kanya ng alanganin.
Buy me a car na para mainspire ako. PUHLEASE! *u*
She gawked. No way~ Paano kung di mo pala magawa in the end? Anong gagawin
natin sa kotse? Sayang naman.
I pouted. Oo nga. Bat di ko naisip yun?
Err Let me borrow one of your cars then. The yellow one Yung parang bumble bee
sa transformers. Dali naaaaaa~
She rolled her eyes and then shook her head. Oh cmon Kaye Anne, gusto ko sanang
ipahiram sayo yun. But how will you use it? You dont even know how to drive.
Magpaturo ka Ill let you use it for a month. Tapos ilakad mo na rin yung driver's
license mo. A sly smile formed her lips before stretching out her hand to me. Deal?
Ohhh Another deal it is.

Deal, sis. I gladly shook our hands. Saan bang driving school ako magpapaenrol? :)

***

Dahil sa deal namin ni Ate Emerald, mas lalo tuloy akong namotivate para kulit-kulitin si
Nathan. Inspired eh~~ Bakit ba? Gustong-gusto ko na talaga magkakotse. Hello?!? Sa
aming tatlo nila Gail at Chloe, ako nalang ang hindi marunong magdrive at walang
sariling kotse. Ang alam ko pati, sina Sandy at Lovely, marunong na rin magdrive. Poor
me. =______=
Kuya Mario! tawag ko. Kakatapos ko lang kumain ng brunch. Dahil namotivate ako ni
Ate, pupuntahan ko ngayon si Nathan. I texted Manang Inday earlier but she hasnt
replied me yet. Wala sigurong load. :3
Bakit? Saan ang punta natin? Tanong niya habang pinupunasan ang kotse. Shiny na
tuloy. :)
Kina Nathan po ulit Lumapit ako sa kotse at sumakay na sa backseat. Si Kuya
Mario naman, dali-daling sumakay sa drivers seat. Kuya Mario, bago po tayo pumunta
dun, pwedeng paki-loadan itong number na ito? 300 po, I handed him a piece of paper
where I wrote Manang Indays cellphone number.
Kanino to?
Kay Manang Inday textmate kami eh.
Pwedeng itextmate ko rin?
Kuya Mario naman~
Hahaha! Nagbibiro lang ako.

Thank God, wala namang traffic ngayong araw kaya nakarating agad kami sa
subdivision nila Nathan. Naloadan na rin naman ni Kuya Mario si Manang Inday, pero
nung tinext ko, hindi pa rin siya nagreply. Bakit kaya??
Kuya Mario, tetext nalang po kita kapag magpapasundo na po ako ha? Nakangiting
sabi ko nang makarating na kami sa tapat ng bahay nila Nathan.
Mag-iingat ka ha??
Opo, salamat.
Pagkalabas ko ng kotse, umalis rin naman agad si Kuya Mario. Sakto namang
pagkaharap ko sa gate ng bahay nila Nathan, binubuksan ito ng dalawang katulong
nila. Mukhang lalabas ang kotse mula sa garahe. Teka, si Nathan yung driver ah!
BEEP! BEEP! BEEP!
Napanguso ako. Nakaharang nga pala ako sa driveway. Pero wala akong pakialam.
Pakapalan na ng mukha ito!
Nakita kong binuksan ni Nathan ang bintana sa side niya. Inilabas niya ang ulo niya at
nakita kong nakasuot siya ng rayban shades. Oooh~ *u*
Hey, dont block the driveway! Nakapinta na dyan sa paanan mo oh. Hindi mo ba
nababasa?
Sungit. -_____-
Nagpameywang ako at ngumiti habang nakataas pa ang noo ko. Nathan, baka naman
gusto mo ng pirmahan yung contract?
I heard him groan, Baka naman ayaw ko pa rin? Kaye Anne naman, nagmamadali
ako.
Dali na kasi~
Bat ba ang kulit mo?
I pouted and then stomped my foot on the ground. Padabog akong lumapit sa kotse
niya at sumakay sa passengers seat. Buti nalang bukas. Hoho!
Kaye Anne, nagmamadali na talaga ako. Hindi ako nagbibiro. Wala akong oras para
dyan sa offer mo. Bakas sa boses niya ang pagkainis. Sige lang, mainis ka lang para
sa ganun, mapikon ka na at wala ka nang choice para pirmahan ang kontrata!! XD
Edi hahanapan ko ng oras. Pwede naman yun diba? I wiggled my brow with a cutesy
expression.
Ugh! Tumingin siya sa harapan. Nagmamadali na talaga ako. Sa susunod mo na ako
kulitin.
Sa susunod? Sure, how about 5 minutes from now, pwede na ba kitang kulitin?
Napahampas na siya sa steering wheel. Haha! Mapipikon na yan! ^______^
Bahala ka, aalis na ako. -_____-
Edi umalis ka. ^_____^
Tumingin siya sa akin with his annoyed look. Sigurado ka?
Oo, umalis ka lang. Sasama ako. ^_____^
Sure ka?
Tumango-tango ako. Sure na sure! Sasama ako kahit saan ka pa pumunta. Hindi ako
titigil hanggat di mo to napipirmahan. Inangat ko sa paningin niya ang envelope.
Cmon, Nathan~
Tss, bahala ka. Basta binalaan na kita ah.
Ge lang, go lang. Start driving Hindi ako titigil hanggat di kita napapasagot.

Nag-start na nga siya magdrive. Ewan ko ba, pero bigla nalang akong kinabahan nang
makita yung munting ngisi sa labi niya. Wait, mapapasubo ba ako o ano? Haaayyy!
Basta, ang importante, yung promise sa akin ni Ate Emerald. Set aside the problem,
face the work with all I might!

***

Almost 2 hours na ring nagdadrive si Nathan. Lagi ko siyang kinukulit about sa contract
pero hindi man lang niya ako sinasagot. Napagod na tuloy ako Hindi ako napagod sa
pagconvince ah, nawalan lang ako ng energy ng kaunti. Magrerecharge muna ako.
Hirap kumausap ng taong di ka sinasagot =____=
Napatingin ako sa labas ng bintana. Saan ba kami pupunta? Mukhang pamilyar itong
daan na ito ah. Nagsimula na akong kabahan nang makita ang mga signage ng rutang
tinatahak namin, maging yung mga jeeps na nakikita ko.
OH MY. Napasubo nga talaga ako O____________O
NATHAN!
As usual, he didnt utter a word. His eyes are focus on the road.
Nathan, saan tayo pupunta?
Again, no respond. Ang nakakainis pa, nagpasak pa siya ng earplugs. ASDFGHJKL!!!!!
NATHAAAANN!! I rolled my eyes when I saw him move his head through the rhythm
of the music I supposed. Argh! Hes pissing me off!
Dahil sa inis ko, hinatak ko ang earplugs mula sa tenga niya. He frowned automatically
of what I did. Pero dahil akoy professional sa aking client, nginitian ko lang siya.
Nathan, huwag mo akong itratong hangin dito. *insert fake smile here*
Ginusto mong sumama, edi tiisin mo yan.
Bat ba ang salbahe niya? Hindi ako sanay T_T
I sighed and then massaged the side of my head. Relax, Kaye Anne. Keep your cool
Pagpasensyahan mo na siya.
Okay, I took a deep breath. Where are we going?
Mabilis siyang tumingin sa akin tapos binalik din niya agad sa daan. Sa hometown
ko Sitio Maligaya.
O_________O
Sabi na eh! Kaya pala pamilyar ang route. Sheez! Napasubo nga ako. Akala ko,
pupunta lang siya sa mall o kaya sa kaibigan niya o sa gym. Bakit di ko naisip na sa
Sitio Maligaya siya pupunta??? Okay, keep your cool, Kaye. Hinga lang ng malalim.
Relaaaaaaaax.
Anong gagawin mo dun?
Pinakiusapan ako ni Papa na umuwi. Nagpapatulong sa pangangampanya niya bilang
konsehal ng bayan. Councilor-wanna-be yun eh At saka, may sorpresa raw siya para
sa akin.
See? Kapag kalmado mo siyang kinausap, kalmado ka rin niyang sasagutin. =3=
Oh I see, I deliberated. Double time lang sa pagdadrive para makauwi agad tayo
mamaya.
Who says were going home today? Dahil dun ay napatingin ako sa kanya. Bakasyon
na, Kaye Anne. I can stay there how long I want.
My eyes bawled in shock. No way!
He smirked, Bahala ka. Sasama-sama ka kasi. Binalaan na kita pero ang kulit-kulit mo.
Yan kasi!
OMG. Wala na. Bat ba kasi ako sugod ng sugod?? Hayy, bahala na. Magpapasundo
nalang ako mamaya kay Kuya Mario. Sana lang alam niya kung paano pumunta dun.
Aish! Kung di lang dahil sa promise ni Ate Emerald, wala sana ako dito. -___-

Buti nalang, may pagkain si Nathan sa dashboard ng kotse niya. Kaya ayun, hindi na
ako nagpaalam na kainin ang mga yun. May biscuits, cookies, chocolate bars, at kung
ano-ano pa. Naghahanap nga ako ng mini ref baka meron, kaso wala raw. Sayang -
_____-
At dahil nandito kami sa Pilipinas, uso talaga ang traffic. Almost 30 minutes na kaming
stuck sa traffic. Super ugh!
Bat ang traffic? Reklamo ko.
May parada dun sa harapan. Sagot niya.
Nagulat ako nang magring ang phone ko, pagtingin ko dito, si Austin pala. I immediately
turned it off and put it back inside my bag. Work mode ako. I dont want to talk to him for
awhile. Nakakastress =___=
Bat di mo sinagot?
I just shot him my brow upwards. Bat nangingielam ka?
Nagtatanong lang. Kung ikaw nga dyan, nangingielam ng pagkain eh. Hindi mo ako
tinirahan. =___=
Eh sa nagugutom ako eh! Tsaka di mo naman ako kinakausap. I blabbered and then
looked out of the window. May nakita akong isang ruta sa kanan. Siguro, may
alternative route dun.
Kinalabit ko kaagad si Nathan sa braso. What?
Tinuro ko ang daan sa kanan ko. May alternative route siguro dun. Iliko mo nga dun.
Kapag hinintay natin yang parada na matapos, malamang abutin tayo ng bukas dito.
Walang daan dyan.
You sure? Bakit pa ginawan ng kalsada ng gobyerno yan kung walang dadaanan
dyan? Minsan talaga napapaisip ako. Hindi kaya nagkamali lang ang E.H.U sa
pagcompute ng grades? Bat siya naging Magna cum laude kung wala siyang common
sense? -__-
Ito lang ang daan oh. Kung saan-saan ka pa susuot. Turo niya sa harapan.
Ang traffic nga! Dali na kasi!
Napabuga nalang siya sa hangin. Fine.

Nathan took the route I was pointing to. At tama nga ang hinala ko, walang traffic sa
daan na yun dahil walang dumadaan na ibang sasakyan dito. Well, maliban sa trikes.
Inabot na kami ng ilang minuto sa pagpasok sa daan na yun. Basta dire-diretso lang
kami Pero wala kaming makitang ibang establishments. Mukhang palayo kami ng
palayo, nagiging bukid na. May mga wild grass pa. OMG.
Nasaan ang alternative route dito? Iritadong tanong ni Nathan.
Just go straight. Malay mo nandun.
Baka mamaya, nasa Visayas na pala tayo, straight ka ng straight!
I rolled my eyes. OA? Visayas agad? Nakatawid na ba tayo ng dagat?
And so, the driving went on until we saw a pregnant woman blocking our way. Nathan
stopped the car immediately. Mukhang humihingi ng saklolo ang babae. Medyo
nagpanic na rin ako nang makitang pinupukpok nung babae yung harapan ng kotse ni
Nathan. She was screaming for help.
Nathan! Mukhang manganganak yung babae. Tulungan mo!
"Hindi ako marunong magpaanak!"
Pinanlakihan ko siya ng mata. "Sinabi ko bang paanakin mo?"
"Tss. Edi ikaw ang magpaanak! Doctor ako? Doctor?"
Hinampas ko siya sa braso. "Alam mo, isa't kalahating shunga ka rin noh?? Malamang
dadalhin natin sa ospital... Alanganamang tayo magpaanak sa kanya! Magna Cum
Laude ka ba talaga???"
Tumingin lang sa akin saglit si Nathan na halatang iritado na tapos lumabas na rin agad
at inalalayang makasakay sa backseat ang babae. She seemed to be giving birth
anytime. Daing siya ng daing.
Aaaaahh! Manganganak na ako!
Ale, saan po ang ospital dito? Nathan asked hysterically. Pati ako natataranta na.
Diretso mo! Diretso--- Aaahh!
Sheez, Nathan! Idiretso mo. Baka may ospital nga dun!
Wala na----
Just go straight!!!
He sighed, Fine.
Lumingon ako sa backseat para i-check ang buntis. Gosh, wag naman sana siya
matulad kay Gail. Ale, just lie down. Relax
Nagtaka ako nang huminto si Nathan sa pagdadrive. Kaya naman tinignan ko siya at
bubulyawan na sana siya nang mapansin kong nanlalaki ang mga mata niyang tumingin
sa harapan.
Pagkatingin ko sa harapan, I saw two big guys full of tattoes blocking our way.
Nakatutok pa sa amin ang mga baril nito.
Pakinshet Nathan mumbled.
Halos hugutin ko na ang hininga ko nang maramdaman kong may may pumulupot na
braso sa leeg ko mula sa likuran. May balisong na nakatutok sa leeg ko.
OH MY. Help us heavens.
Wag kayong kikilos ng masama. Amin na ang mga gamit niyo. Cellphones, wallet, pati
itong kotse niyo.
TT_____TT Oh my. *lunok* Kung ako nga nagtatrabaho para magkakotse, sila
nanghoholdap pa??? Holdapper na buntis????
"SAGOT!! KUNDI BUBUTASIN KO ANG NGALA-NGALA NG GIRLFRIEND MO!"
Tamang hinala naman ito. Girlfriend????? Ouch, masakit! Baka itusok niya!!
Nagulat ako nang tumawa pa si Nathan. Wow, may gana pa siyang tumawa sa
sitwasyon namin ah. Eh kung agawin ko kaya itong balisong ng ale na ito at itusok sa
ngala-ngala niya, makakatawa pa kaya siya? Eh kung gawin ko pa kayang isaw yang
ngala-ngala niya? >________<
"Pfft... S-Sorry..." XD
"Anong tinatawa-tawa mo dyan!?!?" Bulyaw nitong ale sabay diin pa niya ng balisong sa
leeg ko. Waaaaaaag! TT_____TT "ITUTUSOK KO 'TO SA GIRLFRIEND MO! AMIN
NA!"
"Anong aaminin ko?? 'Di ko na nga siya mahal. 'Di ko nga alam kung bakit siya habol
ng habol sa----"
"Ang sabi ko amin na ang wallet at mga gamit niyo! PUT****!!! DI KO SINABI NA
IKWENTO MO SA AMIN ANG LOVESTORY NINYO!"
Yan kasi. Jusme. Defensive .____.
"Oo na... Inyo na kotse ko. Inyo na lahat. Inyo na yan... Aist naman oh!"
At nagulat nalang ako nang may humatak na sa aming dalawang lalaki palabas ng
kotse... And then they ranaway with Nathan's car. Oh noes.. I think we're stucked in
here. TT________TT


STEPHANIES POV

I decided to go at Kurts place today. It has been almost a week since he dragged me
away from him. He took my son and I havent heard anything from them since that day. I
was waiting for him to drop by my house, dahil baka ihatid niya ang anak ko sa bahay
namin. But heck! Halos one week na pero hindi pa rin niya isinasauli ang anak ko.
I thought he wanted to have alone time with my son and so I let him for days. Just the
thought of that sends warmness in my heart. Pero, sana isinama naman ako ni Kurt.
Sawang-sawa na ako sa araw-araw na pagtataboy niya sa akin.
Pagkapark ko ng kotse ko, nagmamadali na akong pumasok sa condo building. Hindi
pa man ako nakakapasok ng tuluyan, pinigilan na ako ng isang guard.
Maam, ban ho kayo dito. Hindi ka pwedeng pumasok dito.
My brows pulled together in irritation. What? How come?
Yun ang sabi ng management. Pasensya na ho Umalis na po kayo. Nakakaabala ho
kayo dito.
No, pupuntahan ko ang anak ko! I tried to walk pass him but he abruptly grabbed my
arm. Get off me! Na kay Kurt ang anak ko! and now, I caught everyones attention but
I still dont care.
Hindi ho talaga pwede, Maam. Pina-ban na kayo ni Mr. Lee, may dalawa pang ibang
security guards ang humila sa akin palabas.
HEY, GET OFF!! I struggled very hard from their grip. They let go of me then. Dinuro
ko silang lahat. Youll pay for this! Magrereklamo ako!
Ban na ho kayo dito, Maam. Kapag nagpumilit pa kayo dito na pumasok, pasensyahan
nalang pero dadalhin na namin kayo sa presinto. Ginugulo niyo ang mga tenants
namin.
Napabuga nalang ako ng hangin sa inis. What am I supposed to do now? Wheres my
son?!
Fine, I tried to calm myself. Pakitawag nalang si Kurt. Pakisabi, kukunin ko ang anak
ko. Nakikiusap ako ng maayos sa inyo.
One of them nodded and off he went inside. After a minute, he came back with that
serious expression on his face.
Nasa out-of-town vacation daw po si Mr. Lee, Maam.

What the heck? Where did he take Brylle?

***

Althroughout my way home, I drove carelessly with thoughts on my mind. Yung anak
ko, sinama ba ni Kurt kung saan siya pupunta? God, why didnt he inform me about
this? Kahit na hindi ako mabuting ina kay Brylle, nag-aalala pa rin naman ako sa anak
ko. Dugot laman ko yun eh.
Paano kung binuntong ni Kurt ang galit niya sa akin kay Brylle? Sh*t. I wish not!
Pagdating ko sa bahay, dumiretso agad ako sa kwarto ko. My brow creased in
confusion when I saw Kuya Morris inside of my room, ordering the maids to pack my
clothes.
What the hells happening?! I yelled. Kuya turned back to see me and then
immediately looked again on my packed clothes. Kuya, ano to?! Bakit mo
pinapaimpake ang mga damit ko?!?
But he just ignored me. Pakibilisan na ang pag-iimpake. Male-late na sila sa flight nila.
Kuya! Anong flight?!
Finally, tumingin din siya sa akin. Napakaseryoso ng mukha niya. Simula nang
malaman niya ang katotohanan tungkol sa tunay na ama ng anak ko, iniiwasan niya na
ako. Mas pinili niya pang bumukod na ng tirahan para lang maiwasan ako.
Youre leaving for Singapore with Brenan.
I gawked, What?! No way in hell!
Hindi kita binibigyan ng options kung sasama ka o hindi, Mariz.
Whats wrong with you?! Alam mo bang nawawala ang anak ko? Tapos eto, papaalisin
mo ako? I yelled with my trembling lips. Im beyond frustrated. First off, my son is
missing and now what? Im leaving for Singapore with that son of a b*tch?
His brows formed a straight line. Brylle is with Elny now. Hinatid siya ni Kurt sa akin five
days ago. I decided to take him to Brenan since youve been taking him for granted.
Dapat nga si Elny ang kasama mo papunta sa Singapore pero pati ang kaibigan mo
ayaw ka nang samahan.
I was taken aback. Elny used to be my bestfriend not until truth prevailed. All along,
pamangkin niya pala ang pinagbubuntis ko noon. Kasalanan ko bang
pinagsamantalahan ako ng kapatid niyang g*go?
Why do I have to go there? I want to stay here! I dont want to be fcking away! Not with
that jerk! Pare-parehas niyo akong ginag*go!
His eyes flared up in anger. Kinabahan na ako. Hinawakan niya agad ako ng mahigpit
sa kaliwang braso kaya napapitlag ako.
Dont talk to me that way, Mariz. Kuya mo pa rin ako! Hindi ka pa rin ba nakokosensya
sa pinaggagagawa mo?? Kasi ako, nakokonsensya na! Nanira ka na ng buhay ng ibang
tao, pati ako dinamay mo dyan sa kalokohan mo! Sana nung una pa lang, pinabayaan
mo na sila! Pero hindi eh, inuna mo pa rin yang kagustuhan mo! Wala kang pakialam
kung nakakapanakit ka na!! Alam mo, ikaw, pasakit ka eh!
Natulala ako sa sinabi niya. Unang beses niya akong pinagtaasan ng boses. Padaskol
niyang binitawan ang braso ko bago niya kunin ang maleta ko.
Mahiya ka naman, Mariz. Kahit sana dalawang buwan lang, lumayo ka muna. Kami na
ang bahala ni Elny sa anak mo. Subukan niyong ayusin ni Brenan kung anuman ang
namamagitan sa inyo. Pati siya nasasaktan mo na Siya ang ama ni Brylle, pero
pinagkakait mo.

I didnt have a choice. The next thing I knew is Im sitting on the backseat next to this
jerk while holding my hand. Maybe I should get away from this madness for awhile. Am
I being really bad?


---
A/N: And so the compensation started on this chapter. Siguro naman may natuwa na
dyan~ :D Medyo laughtrip yung sa kudak... I won't promise na mag-uupdate ako next
weekend. Hindi ko alam kung kailan ang next update. Ayoko muna ding mag-update
kasi konti nalang yung nababasa kong comments. :3
I HAVE A FAVOR TO ASK!!! :) Sinong magaling gumawa ng book cover dito? I want to
change the book cover of AIWG book 3. Mas maganda kasi kung kasama si TOP...
Gusto ko yung photoshop or kung hindi naman, mala-photoshop yung yari. :) Nakita
niya yung HOT AND COLD COVER? Hindi siya photoshop pero ang ganda diba?
Please~ Sino ang willing? Kindly post it on my facebook fanpage... Dun po sa page ko
ah?? Tas mamimili ako... Siguro in return, dedication nalang. Yun lang ang mabibigay
ko tas acknowledgement... Hanggang next Saturday pwede ba? ^^ Gusto ko yung
malinis ang details ha? Si Lee Min Ho/Park Min Young/TOP... Bet ko yung katulad sa
H.A.C cover na mala-movie poster ang peg~ <3
Dedicated to Brylle na isa sa mga male readers ko at kapangalan ni baby Brylle :)
Thanks for reading Brylle! ^_^ Told ya guys~ Natutuwa ako kapag may lalaking reader
ang nag-PPM sa akin... Wala lang, naamaze lang ako kasi pumasa sa standards ng
lalaki ang AIWG ^_^v