Carrying Mr.

CEO's Child✔

Author's Note

Ginawa ko lamang ito gamit ang aking imahinasyon lamang.

Kung nandito ka para manglait, makakaalis ka.

At kung nandito ka naman para bumasa, wala lang.

-Author

PROLOGUE

🌷 Converted By Annie 🌷

Masaya akong naglalakad papunta sa office ni Ace. My Boyfriend. Gusto ko siyang

sorpresahin dahil may nabuong bata sa pagtatalik naming dalawa.

Hindi ko alam kong anong gagawin ko. Natatakot rin ako na baka hindi niya ito
tanggapin. Huminga ako ng malalim ng nasa tapat na ako ng pinto niya.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto pero gan'un nalang ang aking pagkagulat. My
Husband and my Sister are making love to each other.

Napatakip na lang ako sa aking bibig habang umiiyak ng palihim. Hindi ko kinaya
kaya't tinawag ko ang pangalan niya.

"Ace." Sambit ko rito. Bigla silang napahinto sa kanilang ginawa. Nakita ko si

Becca na gulat pero napalitan naman ito ng ngisi.

"Why are you here my dearest Sister? Nagustuhan mo 'ba yung napan--" Ace cut him
off.

"Shut up Becca!" May pagkairitang sabi nito. Tinignan ko si Ace na ngayon ay

nakatingin sa akin ng malamig. Wala siyang pake kahit hubo't hubad siya.

"May sasabihin sana ako." Sabi ko habang nakayuko.

"Spill it bitch! You're wasting our time!" Nagulat ako dahil sa kanyang pagkasigaw.

"Minahal mo ba talaga ako?" Tanong ko sa kanya. Ngumisi ito.

"Actually no. Pustahan lang 'yun ng barkada namin. And nabitag ka naman."

Parang tinutusok ang aking puso sa aking narinig. Napatawa na lang ako ng pagak.
Pustahan lang talaga?

"Minahal kita ng lubusan Ace. Bakit mo ako niloko? Ibinigay ko sa'yo lahat ng
atensiyon ko kahit wala akong tinira sa sarili ko. Mahal kita Ace." Mahabang
lintaya ko habang umiiyak. Malamig pa rin siyang nakatingin.

"So? Hindi kita mahal and its final. Makakaalis ka na." Malakas akong napahikbi
dahil sa sinabi niya.

"Paalam Ace. Sana maging masaya ka kapiling siya..." Saad ko at bumaling ang aking
tingin kay Becca. "Hindi ko alam kung anong nakita ni Ace sa'yo at minahal ka niya.
Sana mahalin mo siya gaya ng pagmamahal mo sa kanya." Nakangiti kong sabi.

"Tss. Tumigil ka nga sa kadramahan mong babae ka. Umalis ka na, nakaka bwesit yang
mukha mo." Lintaya ng kapatid ko. Tumalikod ako at patakbong lumabas.

Maraming nakatingin sa akin na mga empleyado. Yung iba nalulungkot.

Pagkalabas ko sa companya niya ay napahawak na lang ako sa aking tiyan na may

maliit na umbok.

"Baby, pasensiya na kung hindi ko sinabihan ang papa mo na may anak siya. Natakot
ako na baka kunin ka niya. Hindi ko kaya na pati ikaw ay mawalay sa akin." Sambit
ko at pinahiran ang luha ko.

~~©Alright Reserved
2018

Chapter 1

JANE'S POV

ISANG taon na rin simula nung hindi na kami magkita ni Ace. Maraming araw na hindi
ko siya inisip.

"Jusko marimar, ano yang tinutunganga mo diyan? Yung bata dito palaging umiiyak!"
Sigaw sa akin ng tiya ko na nagpagulat sa akin. Dali dali naman ako tumayo sa
pagkakaupo malamit sa bintana at dali-daling nagtungo sa anak ko.

Nakakaawa naman tong anak ko. Hindi niya masisilayan kung gaano kaganda ang
iniluwal ko. Jusko, ba't palagi ko na naman siyang iniisip. Di'ba sinaktan ka na
nya? Tama na yun self.

Napahawak na lang ako sa aking anak habang pinapatahan siya. Saglit lang ay
nakatulog na sya kaya lumabas muna ako sa kwarto at nagtungo sa cr para labhan yung
mga damit ng tiya ko pati na rin yung sa amin.

"Huy Jane!"

Dali-dali naman akong tumingin kung sino yung tumawag sa akin. Nakita ko si Chelsa,
anak ng tiya ko na galit na galit habang may hinahawakan na damit.

Patay! Nakalimutan kung labhan yung damit niya. Ngayon nya pala dapat itong isuot.

"Malandi na nga boba pa! Ba't hindi mo nalabhan tong damit ko? Alam mo ba na may
party na gaganapin sa bahay ng classmate ko?" Galit na tanong nito sa akin.
Napayuko naman ako dahil sa kahihiyan.

"Pasensiya na, hindi na mauulit." Mahina kong sambit habang nakayuko pa rin.

"At talagang hindi na talaga mauulit! Boba!" Sigaw nitong sabi at binato ang
kanyang damit sa akin. Pinulot ko na lang ito at huminga ng malalim.

"Kaya mo to Jane. Nakayanan mo ngang umalis sa pamilya at sa boyfriend mo, kaya mo

rin to. Pagsubok lang to" sabi ko habang pinapakalma ang aking sarili. Hindi na ako
nag aksaya ng oras na labhan ang mga damit nila at baka ano pa ang panunumbat na
matatanggap ko.

Pagkatapos kong labhan ang kanilang damit ay nagtungo muna ako sa kwarto para
makapagpahinga. Tumabi ako sa aking anak na mag iisang taon na ngayong febrero.
Napapangiti na lamang ako habang nakatingin sa maganda niyang mukha.

"Manang-mana ka talaga sa akin baby" masayang sabi ko. "Paglaki mo, hindi mo
mararanasan yung sakit na dinanas ko. Pangako iyan."

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko hanggang sa dahan-dahan kong

ipinikit ang aking mga mata.
"Naku! Napakawalang hiya ka talaga!" Nagising na lang ako dahil sa lakas ng
pagsigaw. Dali-dali akong bumangon at nagulat na lang ako ng sinampal ako ni tiya.

"At may gana ka pa talagang matulog? Nakalimutan mo na ba trabaho mo dito?" Tanong

nito habang nakahawak na sa buhok ko. Kinaladkad nya ako palabas ng kwarto at
tinulak ng malakas. Napapikit na lang habang umiiyak ng mahina.

"Ano? Hihiga ka lang ba diyan? Hindi ka magluluto huh!" Sigaw nito sa akin kaya
tumayo ako ng dahan-dahan at nagtungo sa kusina.

Dali-dali akong nagluto kahit masakit ang katawan ko dahil sa malakas nyang
pagtulak sa akin. Pinahiran ko ang aking luha at ipinagpatuloy ang aking ginagawa.

Balang araw, kayo na rin ang luluhod sa akin at magmamakaawa. Ipapangako ko iyan.

Pagkatapos kung magluto ay lumabas muna ako ng bahay upang magpahangin. Hindi ko
alam kung bakit tinatrato nila akong parang baboy. Gagawin ko ito hindi sa sarili
ko kundi sa anak ko.

Bigla may huminto na kotse sa tapat ng bahay ni tiya. Nakakunot ang aking noo.
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko na para bang may mangyayaring masama.

Napanganga ako ng may nakita akong isang pigura ng lalaki na lumabas sa kotse.

"Jane, we need to talk" malumanay nitong sabi. Parang huminto ang mundo ng
magsalita siya. Hindi pwede!

"Ace" mahina kong sambit.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 2

JANE'S POV

ANG bilis ng tibok ng puso. Parang hindi ako makahinga. Ano ba ang pakay niya sa
akin? Nagparaya na nga ako tapos bumalik siya?

"Tapos na tayo. Ayaw kung makipag-usap sa'yo." Saad ko habang hindi makatingin sa
kanya. Bumuntong hininga ito.

"Hindi ikaw ang ipinunta ko dito. Yung anak ko." Parang huminto ang aking mundo ng
banggitin niya ang anak ko. Hindi pwede! Hindi ko ibibigay ang anak ko sa kanya.

"Wala tayong anak Ace kaya pwede ba? Umalis ka na!" Sigaw ko dito. Paano niya
nalaman na may anak kami? Sinong nagsabi? Sa pagkakaalam ko ay wala akong
sinabihang iba matapos akong lumayas.

"You're lying Jane. Alam kung may anak tayo at nandito ako para kunin siya."
Malumanay ang pagkakasalita njto habang nakatingin sa akin ng deritso.
"Ang kapal naman talaga ng mukha mo para magpakita sa anak ko! Matapos mo akong
lokuhin ang ipinagpalit? May gana ka pa talagang kunin ang anak ko?" Galit kong
tanong dito habang nakayukom ang aking mga kamay. "Umalis ka na!" Malakas kung
sigaw kaya napataas ang kamay nito.

"Okay, okay. Chill" natatawang sabi nito na parang inaasar ako. "Babalik ako at sa
pagbabalik ko, kukunin ko na ang anak ko and that's final." Sagot nito at sumakay
sa kanyang kotse pagkatapos ay umalis na ito.

Napaupo na lang ako at umiyak. Hindi niya pwedeng kunin ang anak ko. Siya na lang
ang mayroon sa akin tapos kukunin pa niya? Napakawalang hiya!

Dali-dali akong pumasok sa bahay at nagtungo sa kwarto. Natutulog pa rin ang anak
ko. Agad akong pumunta sa kanya at dahan-dahang hinawakan ang kanyang kamay.

"Aalis tayo dito baby. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag ikaw ang nawala sa akin."
Mahina kong saad habang umiiyak. Kinuha ko ang bag na nakalagay sa cabinet at dali-
daling nag impake. Pagkatapos ay lumabas ako dala-dala ang aking bag at ang anak
ko.

"At saan ka pupunta?" Tanong ng aking tiya habang nakakunot ang noo.

"Aalis na po ako." Sagot ko dito.

"Sige, umalis kayo." Iyan lang ang kanyang sinabi at tumalikod. Napayuko na lang
ako at lumabas. Kinuha ko ang aking cellphone na nakalagay sa aking bulsa at
tinawagan si Jacob, bestfriend ko.

Nag ring ito at maya-maya ay sinagot niya.

"Hello Jane?"

"Jacob. Puntahan mo ako dito." Mangiyak-ngiyak kong pakiusap.

"Nasaan ka?" Tanong nito

"Kay Tiya."

"Sige, maghintay ka lang diyan." Sagot nito at pinatay na ang tawag.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Wala akong pera ngayon at hindi naman ako
pwedeng manghingi kila Mommy at Daddy dahil galit pa 'iyon sa akin. Si Jacob na
lang ang pag-asa ko.

Maya-maya ay may huminto na kotse sa tapat ko at lumabas si Jacob ng may pag-

aalala.

"Okay ka lang ba Jane? Napano ka?" Nag-aalalang tanong nito. Hindi ko napigilang
umiyak kaya niyakap niya ako.

"Huwag ka ng umiyak. Nandito na ako." Pag-papatahan nito habang niyayakap ako.

Pinahiran ko ang aking luha at ngumiti sa kanya.

"Salamat Jacob. Nandiyan ka talaga parati kapag may kailangan ako." Saad ko dito.
Tumawa naman ito.

"Syempre, malakas ka kaya sa akin" Hindi ko alam kong nagbibiro ba siya pero tumawa
na rin ako.
"Pinalayas ka ba ng Tiya mo?" Tanong nito. "Inaway ka ba niya?"

"Hindi. Wala silang ginawa sa akin. Ako ang gustong lumayas." Sagot ko dito.
Tinignan niya ako na parang nagsasabi ba ako ng totoo. Tumango na lang ito at
pinasakay niya kami sa kanyang kotse. Pinaandar na niya ito at umalis na kami.

Habang nagmamaneho siya ay nakatingin ako sa anak ko na natutulog pa rin. Kawawa

naman ang anak ko.

"Kumain na ba kayo ng baby mo?" Tanong ni Jacob sa akin.

"Hindi pa. Busog pa naman ako." Mahina kong sabi. Biglang umingay ang tiyan ko kaya
natawa ito.

"Busog ka pala? Yan ba yung busog?" Natatawang tanong nito na nagpapikon sa akin.
Malakas na hinampas ko ang kanyang braso.

"Aray! Nananakit kana ah!" Sigaw nito.

"Shh. Natutulog yung bata." Pagpapatahimik ko sa kanya. Napakamot na lang siya ng

kanyang ulo at tumahimik na rin.

"Saan mo ba ako dadalhin?" Tanong ko dito.

"Sa puso ko." Kumunot ang aking noo sa kanyang sinagot. "Este sa condo ko. Doon
muna kayo magpapalipas ng gabi." Tumango na lang ako. Hanggang sa ipinikit ko ang
aking mata habang karga ko ang aking anak.

Sana maging maayos na ang buhay ko.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 3

JANE'S POV

NANDITO ako ngayon sa sala nakaupo sa sofa, kakatapos ko lang kumain at painumin
ang anak ko ng gatas. Napangiti na lang ako habang tinitignan si Jacob na
pinapatawa ang anak ko. Mas gusto ko kung kompleto kami pero hindi na pwede, mas
pinili kasi ni Ace yung babae niya kesa sa amin ng anak ko.

Napabuntong hininga na lang ako habang iniisip yung mga masasayang araw nung kami
pa ni Ace. Napailing na lang ako dahil hindi pa rin siya mawawala-wala sa isip at
puso ko. Siya pa rin ang itinitibok nito.

Napabalik ako sa reyalidad ng may bumato sa aking ng unan.

"Okay ka lang? Ang lalim ng iniisip mo." Natatawa nitong saad. Napa face palm na
lang ako at babatuhin ko sana siya ng unan ng maalala ko pala na karga nya anak ko.
Papalagpasin ko muna siya sa ngayon.

"Hahaha. Nakakatawa." Iyan na lang yung sinabi ko. Napailing na lang ito. Gwapo
sana, mongoloid lang. Inilagay na niya ang anak ko sa crib dahil nakatulog na ito.

"Iniimagine mo ba ako Jane? Ang laki kasi ng pagkakangiti mo habang tumitingin sa

akin ng malagk--" Hindi niya naituloy ang kanyang pagkakasabi ng binato ko siya ng
unan at saktong tumama ito sa kanyang mukha.

Nanlaki ang aking mata ng tumakbo ito papalapit sa akin kaya napatayo ako. Kiniliti
niya ako kaya napatawa ako ng malakas habang pinipigilan ang kanyang kamay.
Hanggang sa bigla akong nadulas at nasa ibabaw siya.

Pareho kaming natahimik dahil malapit ng magkadikit ang aming mga labi. Lumunok ito
habang nakatingin sa akin. Tinulak ko ito at pinagpag ang aking sarili. Jusko, kung
hindi ko siya tinulak, baka nahalikan na niya ako.

Hindi siya makatingin sa akin at parang nahihiya. Parang may gusto siyang sabihin
pero hindi niya masabi.

"Ahm, matutulog na ako. Saan ba yung kwarto mo?" Tanong ko rito.

"Sundan mo na lang ako." Mahina nitong saad habang namumula ang kanyang mukha.
Kinuha ko si baby at sumunod sa kanya paakyat hanggang sa marating na namin ang
kanyang kwarto.

Inilibot ko ang aking tingin sa kanyang kwarto. Napamangha ako sa ganda nito. Black
and white yung color niya na may mga painting na nakalagay sa paligid. Sobrang
linis rin na parang wala kang makikitang alikabok. Mayaman talaga ang mongoloid.

"Saan ka matutulog?" Tanong ko rito. Nakakahiya naman kung kami lang ang anak ko
'yung matutulog dito.

"Sa sofa na lang ako. Malaki rin naman 'iyon." Sagot nito habang nakangiti.

"Sure ka ba na sa sofa ka matutulog? Pwede naman na dito ka na lang matulog. Malaki

rin naman yung kama." Saad ko dito pero umiling ito.

"Huwag na. Sa sofa na lang ako para mabantayan ko rin itong bahay kung may mangloob
man. Idadala ko na lang yung bag mo dito."

"Sige, salamat." Niyakap ko siya pagkatapos ay pumasok na ako. Inilagay ko muna ang
anak ko sa kama. Ni lock ko muna ang pinto bago ako maghubad ng damit. Gusto ko
munang maligo.

Pumasok ako sa cr at kompleto na yung mga gamit. May mga sabon na naka box pa at
mga shampoo. Binuksan ko ang shower at dinama ang lamig ng tubig na tumatama sa
katawan ko.

Pagkatapos kung maligo ay naghanap ako ng tuwalya sa cabinet ni Jacob. May nakita
naman ako kaya ipinunas ko ito sa aking katawan. Tatawagin ko na sana si Jacob ng
makita ko ang aking bag na nakalagay sa sahig. Baka dinala na niya ito habang ako
ay naliligo.

Pagkatapos kung magbihis ay tinabihan ko ang aking anak. Ang sarap ng pagkakatulog
niya. Biglang may nag ring sa cellphone ko kaya kinuha ko ito at tinignan. Unknown
number ito. Sino naman kaya itong tumawag? Sinagot ko na lang ito.

"Hello?" Tanong ko rito. Nagtaka ako ng walang sumagot. "Hello? Sino ito?"

"It's me, Ace." Agad kong pinatay ang tawag at pinindot ko ang power off sa aking
cellphone.
Saan naman kaya niya nahanap itong number ko? Sa pagkakaalam ko ay tinapon ko na
'iyong lumang simcard ko. Gagawin talaga niya ang lahat para makuha lang ang anak
ko. Inilagay ko na lang yung cellphone ko sa table, katabi nitong kama na
hinihigaan ko.

Tinignan ko ulit ang anak ko. Walang makakapaghiwalay sa atin baby, pangako 'iyan.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 4

JANE'S POV

NAGISING na lang ako ng may pumukaw sa akin. Dahan-dahan kong iminulat ang aking
mga mata at bumungad sa aking paningin si Jacob na nakangiti.

"Napasarap tulog mo?" Tanong nito habang hindi pa rin nawawala ang kanyang
pagkakangiti. Bumangon na lang ako at tinignan ang anak ko, tulog pa ito.

"Syempre. Ang lambot kaya ng kama mo." Sagot ko na lang. Tumango na lang ito na
sumasang-ayon.

"Bababa mo na ako. Ihahanda ko muna 'iyong makakain natin." Saad nito at hinawakan
ang aking ulo habang hinimas-himas ito. Pagkatapos ay lumabas na ito kaya naligo na
ako.

Tinignan ko ang aking mukha sa salamin at wala pa rin itong ipinagbago. Mahina pa
rin ito na palaging inaapi at hindi alam paano lumaban. Hindi ko namalayan na
tumulo na pala ang luha ko habang inaalala yung mga nakaraan na palagi akong
inaapi. Pinahiran ko na lang ito at ipinagpatuloy ang aking pagliligo. Pagkatapos
ay nagbihis na ako.

Biglang umiyak ang aking anak. Mukhang nagugutom na ito. Lumabas kami ng kuwarto
habang karga ko si baby habang pinapatahan. Gutom na talaga siya.

Lumapit ako kay Jacob na ngayon ay naghahanda na ng makakain namin sa lamesa.

Mukhang kakatapos lang itong magluto. Tumingin ito sa aking direksyon at lumapit sa
amin.

"Mukhang nagugutom na si baby. Ako na lang muna ang magbubuhat sa kanya." Tumango
na lang ako at ibinigay sa kanya ang anak ko. Nagtimpla muna ako ng gatas
pagkatapos ay pinainom ko na ito kay baby hanggang sa tumahan na ito sa pag-iiyak.

"Kumain ka muna Jane. Ako na muna mag-aalaga kay baby. Mukhang pumayat ka."
Napansin niya pala ito? Pumayat ba talaga ako? Tinignan ko naman ang aking sarili.
Pumayat nga talaga ako.

"Paano ka? Hindi ka ba nagugutom?" Tanong ko nito. Umiling ito.

"Kakatapos ko lang kasing kumain." Umupo na lang ako at tinignan ang kanyang mga
niluluto. May bacon, egg, ham, at sandwich. Nagsimula na akong kumain. Maya-maya ay
tinignan ko ulit si Jacob na ngayon ay masayang naglalaro sa anak ko.

"Parang anak na niya ito." Nasabi ko na lang sa aking sarili habang natatawa. Mukha
yatang napansin niya na tinignan ko ito kaya napatingin rin ito sa akin habang
nagtataka.

"May dumi ba ako sa mukha ko? Panget ba ako? O hindi kaya pinag-nanasaa--" Hindi
niya naituloy ang kanyang pagkakasabi ng ipinakita ko sa kanya ang aking kamay.

"Gusto mo hampasin kita?" Pananakot kong tanong nito. Agad itong umiling na parang
natatakot. Pagkatapos kong kumain ay inilagay ko ito sa lababo at huhugasan na sana
ng magsalita si jacob.

"Huwag na. Ako na lang ang maghuhugas. Nakakahiya naman." Saad nito habang
napakamot sa kanyang ulo.

"No. I can handle it."

"Sige kung mapilit ka." Natawa na lang ako at hinugasan ang aking pinagkainan.
Pagkatapos ay pinunasan ko muna ang aking kamay bago ako pumunta kila baby.

"Mahal mo na yata ang anak ko." Napatingin naman ito sa akin at ngumiti.

"Selos ka naman?" Natatawang tanong nito na nagpakunot sa aking mukha. "Huwag ka ng

magselos. Mas mahal kita kesa sa anak mo." Napailing na lang ako. Lumalabas na
naman 'yung pagka mongoloid niya.

"Mahal mo mukha mo!" Sigaw ko. Tumawa na lang ito at ibinalik ang paglalaro sa anak
ko.

"Kamusta na pala si Becca? Okay na ba kayo?" Biglang nag-init ang dugo ko ng

marinig ang pangalan ng malanding hayop na kapatid ko.

"Hindi ko gustong marinig ang pangalan nila."

"Bakit? Sila pa rin ba ni Ace? Ba't hindi mo siya pinaglaba--"

"Pwede ba Jacob! Huwag kang tanong ng tanong. Ayaw kong marinig 'yung mga pangalan
nila." Galit kong sabi at padabog na umalis sa sala. Pumunta ako sa cr at nilock
ito.

Naiyukom ko ang aking kamay habang tinitignan ang repleksyon ko sa salamin. Naalala
ko na naman 'yung kababoyan na ginawa nila Becca at Ace. Napaluhod na lang ako at
napahagulgol ng iyak.

Bigla may kumatok sa pinto at hindi ako nag-abalang tignan ito. Gusto ko na yatang
mawala sa mundo.

"Jane, sorry na please. Hindi ko na uulitin." Pakiusap ni Jacob habang kumakatok pa

rin. Biglang nanghina ang katawan ko at parang hihimatayin ako. Huli kong nakita ay
bumukas ang pinto at bumungad si Jacob na nag-aalala hanggang sa nawalan ako ng
malay.

~TO BE CONTINUED~
Chapter 5

JANE'S POV

AGAD akong bumangon ng biglang sumakit ang ulo ko. Napapikit na lang ako habang
iniinda 'yung sakit. Inilibot ko ang tingin sa buong paligid. Nasa kuwarto pala ako
ngayon ni Jacob. Inalala ko 'yung buong nangyari at napapikit na lang ako. After 1
year, akala ko makakalimutan ko na 'yung pangyayaring 'iyon pero hindi pala. Akala
ko lang pala 'iyon.

"Ba't ka bumangon? Hindi pa magaling ang katawan mo." Saad ni Jacob. Hindi ko siya
tinignan dahil galit pa rin ako dito.

"Kung galit ka pa sa akin. Okay lang. Hindi naman kita mapipilit na mapatawad ako
kaagad." Humiga na lang ako at tumagilid para hindi siya makita.

"Pwede ka ng umalis." Malamig kong sabi. Narinig ko siyang bumuntong hininga at

bumukas ang pinto. Parang lumabas na yata.

Nasaan pala ang anak ko? Shit, hindi ko na lang sana inaway si Jacob. Ayan tuloy,
nakalimutan kong tanungin kong nasaan ang anak ko ngayon.

Bumangon ako ulit at tumayo kahit masakit pa rin ulo ko. Dahan-dahan kong binuksan
ang pinto at lumabas. Bumaba ako at nakita ko si Jacob na nakatingin sa akin.

"Ba't ka bumaba? Hindi ka pa naman magaling."

"Itatanong ko lang sana kong nasaan ang anak ko." Saad ko dito.

"Ahh. Nasa crib niya, natutulog." Tumango na lang ako at pinuntahan ang anak ko.

"Kumain ka muna. May inihanda ako." Sabi ni Jacob kaya tumingin ako dito. Gusto ko
siyang tanungin kong bakit ako nahimatay. Parang nabasa nito ang iniisip ko.

"Dahil sa pag-iyak mo kaya nahimatay ka. Huwag mo na 'iyong uulitin. Hindi ko

talaga sinadya na paiyakin ka." Mahina nitong pagkakasabi habang nakayuko.

"Sige. Pinapatawad na kita." Bigla nitong itinaas ang kanyang ulo at gumuhit sa
kanyang labi ang pagkakangiti.

"Talaga? Pinapatawad mo na ako?"

"Hindi mo gusto? Pwede ko nama--" Hindi ko natapos ang aking pagsasalita ng niyakap
niya ako ng mahigpit.

"Sorry talaga. Hindi ko na 'iyon uulitin."

"Oo nga. Paulit-ulit ito." Natawa na lang ako dahil sa kakulitan nito. Hindi ko
dapat pinapatagal ang sama ko ng loob kay Jacob. May nabasa ako sa bible na
kinakailangan nating magpatawad dahil tayong lahat naman ay nakakagawa ng hindi
mabuti.

Pagkatapos naming mag-usap ay nagtungo kami sa table at umupo para kumain. Hindi ko
maiwasang mapamangha habang kumakain. Ang galing kasing magluto ni Jacob. Swerte
'yung mga babae kapag napangasawa nila ito. Nasa kanya na kasi lahat. Kulang na
lang babae.
"Ba't wala ka pa rin girlfriend hanggang ngayon?" Napaubo ito ng tanungin ko siya.
Agad naman siyang uminom ng tubig.

"Ahh. Masaya na ako sa buhay ko ngayon. Ayaw ko na munang pag-usapan 'iyan."

Napatango na lang ako. Alam kong nasaktan ito dahil sa pang-iiwan ng first
girlfriend niya. Mas pinili pa kasi itong pumunta sa ibang bansa para sa pangarap
nito kesa makasama si Jacob. Kawawa tuloy.

Pagkatapos naming kumain ay si Jacob na ang nag volunteer na maghugas ng plato.

Nagtungo na lang ako sa aking anak. Naalala ko na malapit na pala ang kanyang
birthday. Ngayong linggo na. Biyernes na kasi ngayon.

"Di'ba malapit na birthday ng anak mo?" Tanong ni Jacob habang naghuhugas ng plato.

"Oo. Baka wala akong maihanda sa anak ko. Wala kasi kaming pera." Malungkot kong
sagot sa kanya.

"No need. Ako na ang bahala sa gastusin." Dahil sa sinabi niya ay nabuhayan ako ng
loob.

"Talaga? Ikaw magbibirthday sa anak ko?" Masaya kong tanong. Tumango naman ito kaya
napatalon ako ng wala sa oras.

"Shh. Natutulog 'yung anak mo." Napatigil ako dahil natutulog pala anak ko.

"Promise mo 'yan huh? Wala ng bawian."

"Oo nga. Ang kulit nito." Natawa na lang ako. Tinignan ko ulit ang anak ko.

"Anak. May magbibirthday na sayo, ang tito Jacob mo. Masaya ka ba?" Tanong ko rito
habang nakangiti. "Paglaki mo anak. Ako ang magiging tatay at nanay mo. Palalakihin
kita ng may takot sa diyos at may respeto sa kapwa. Gusto kong walang mag aapi
sayo." Mahabang lintaya ko.

"Mag iinvite ba tayo sa birthday ng anak mo?" Tanong ni Jacob ng matapos na siyang
maghugas. Mukhang hindi pupunta sina Mommy at Daddy dahil galit pa 'iyon sa akin.

"Ikaw na lang bahala." Sagot ko na lang kay Jacob. Sana maging masaya ang birthday
ng anak ko.

"Magiging masaya talaga ang birthday ng anak mo."

"Sana nga." 'Iyon na lang ang aking sinabi. "Ikaw na muna bahala sa anak ko.
Ipapahinga ko na muna ang aking sarili." Tumango na lang ito. Habang paakyat ako ay
sumakit ang ulo ko. Kailangan ko talagang magpahinga ngayon.

Pumasok na ako sa kuwarto at agad humiga sa kama. Napaisip tuloy ako kung dadalo ba
si Ace sa birthday ng anak ko. Napatawa na lang ako dahil sa naisip ko. Gagong
lalaking 'iyon, hindi talaga siya makakadalo dahil ako mismo ang hahadlang.

"Ang kapal naman talaga ng mukha niya kung dadalo siya sa birthday ng anak ko at
mas lalong hindi ko siya papayagan na makita ito." Saad ko sa aking sarili. Dahan-
dahan kong ipinikit ang aking mga mata hanggang sa nakatulog na ako.

~TO BE CONTINUED~
Chapter 6

JANE'S POV

BIRTHDAY na ng anak ko bukas. Nandito pala kami ngayon sa mall para bilhin ang
lahat ng kailangan ng anak ko. Biglang may naalala ako.

FLASHBACK

Nagpa check ako ngayon sa doctor para mabalitaan ko kung lalaki ba ang anak ko o
babae.

"Congratulation ma'am. Lalaki ang anak mo." Pagkakasabi ng doctor ay napaiyak ako.
Nag-alala naman ito at lumapit sa akin.

"Okay ka lang ma'am? Baka mapano pa 'yung anak mo." Nag-aalalang sabi nito habang
hinahagod ang aking likuran.

"Naiisip ko lang na paano ko bubuhayin ang anak ko. Ako na lang mag-isa. Iniwan na
kami ng daddy niya." Umiiyak kong saad at hindi alam ano ang gagawin ko sa mga oras
na ito. Paano ko bubuhayin ang anak ko? Hindi ko kaya kung ako lang mag-isa.

"Huwag ka ng umiyak. Kaya mo 'iyan. Tayong mga babae ay kinakailangan nating maging
malakas para sa anak natin. Oo, may anak rin ako at iniwan rin kami katulad mo pero
anong nangyari? Kinaya ko para lang sa anak ko. Kaya maniwala ka lang sa 'iyong
sarili." Pagpapatatag nito sa aking loob. Tumango naman ako at ngumiti.

"Salamat doc. Lumakas na ang pakiramdam ko ngayon. Kakayanin ko ito kahit walang
tatay ang anak ko." Ngumiti naman ito sa akin.

"Ano pala ipapangalan mo sa anak mo?" Tanong nito.

"Adrian. Adrian ang ipapangalan ko sa kanya."

END OF FLASHBACK

"Gusto ba ng anak mo ito?" Ipinakita ni Jacob ang car na laruan. Napaisip naman ako
at kinuha at ipinakita sa kanya ang stuff toy na hawak ko.

"Mukhang ito 'iyong gusto niya."

"Hindi. Ito talaga ang gusto niya."

"Hindi nga sabi, mas gusto niya ito dahil anak ko siya."

"Oo alam natin na anak mo siya pero mas gusto niya it--" Biglang napahinto sa
pagsasalita ni jacob ng may umawat sa amin.

"Ma'am, Sir. Ano ba yung pinag-aawayan niyong mag-asawa?" Tanong ng saleslady.

"Ito kasing si Jacob. Sinabi kong mas gus-- Anong mag-asawa!" Napasigaw na lang ako
ng tinawag niya kaming mag-asawa. Kailangan pa kami naging mag-asawa?

"Ay. Sorry mo ma'am. Akala ko asawa mo siya." Pagpapaumanhin ng saleslady.

"Its okay. Nagulat lang rin ako kaya napasigaw ako." Saad ko na lang. Tumingin ako
ni Jacob na ngayon ay tumatawa. Masama ko siyang tinignan kaya huminto ito.

"Anong tinatawa-tawa mo diyan?" Galit kong tanong.

"Wala,wala. Asawa ko." Pagkatapos ay tumawa ito ulit kaya tinadyakan ko ito.

"Aray! Nananakit ka na ah!" Sigaw nito. Inirapan ko na lang siya. Tinignan ko ulit
si baby na ngayon ay tumatawa rin.

"Ano namang tinatawa-tawa mo diyan?" Masungit kong tanong kay baby. Tumawa ito ng
malakas kaya napatawa na lang rin ako. Mukhang nagustuhan niya 'iyong away namin ni
Jacob.

Para hindi na kami mag-away,pareho naming kinuha yung mga gusto namin at binilhan
na rin ni Jacob ng mga damit, pampers at iba pa na kakailangan ni baby pagkatapos
ay binayaran na namin ito at lumabas ng mall.

Nanlaki ang aking mata ng makita ko si Ace na kasama si Becca na papasok ngayon sa
mall. Agad kong hinila si Jacob at nagtago kami sa isang puno na hindi kami
makikita.

"Ba't ba tayo nagtatago?" Iritang tanong ni Jacob. Sinamaan ko siya ng tingin.

Tinignan ko ulit kung nandiyan pa rin ba sila pero wala na kaya lumabas na kami sa
pinagtataguan namin.

"Sige. Alis na tayo." 'Yun na lang ang aking sinabi at naunang pumunta sa parking
lot. Ba't apektado pa rin ako kapag nakikita kong magkasama sila ng kapatid ko?

"Huy Jane! Okay ka lang?" Tanong ni Jacob ng makalapit sa akin.

"Oo naman. Okay lang ako." Tumawa ako para hindi niya mahalata. Tumango na lang ito
at pumasok na kami sa kotse.

Pinaandar na ni Jacob ang kotse at umalis na kami. Tumingin ako sa labas ng

bintana. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako kaya pinahiran ko ito kaagad.

Hinalikan ko ang ulo ng anak ko. Kaya natin ito anak. Kahit hindi kompleto ang
pamilya natin, ipapangako kong ibibigay ko lahat ng pagmamahal at atensyon na
kakailangan mo paglaki.

"Ba't ang lungkot mo ngayon? May bumabagabag ba sa isipan mo?"

"Wala naman. May naalala lang ako." 'Iyon na lang ang aking sinabi. Maya-maya ay
nandito na kami sa condo ni Jacob. Bumaba na kami ng anak ko at pumasok. Ano kaya
isusuot ko bukas? Ano na lang kaya iisipin ng mga tao kung makita nila kami ni
Jacob na magkasama. Nakakahiya naman kung hindi maganda ang suot ko. Bumuntong
hininga na lang ako. Basta ang importante, magiging masaya ang kaarawan ng anak ko.
Masaya na ako kapag nakikita ko siyang masaya.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 7
JANE'S POV

Nagising nalang ako ng maalala ko na birthday na pala ng anak ko. Agad akong tumayo
at hinalikan muna ang anak ko na natutulog bago ako pumunta sa banyo para gawin ang
daily routine ko. Pagkatapos kong maligo ay nagsuot ako ng formal dress dahil may
mga bisitang dadating ngayon.

Biglang may kumatok sa pinto kaya binuksan ko ito at bumungad sa aking harapan ang
isang yaya. Kumuha pala si Jacob ng yaya?

"Good morning po ma'am Jane. Ako na po ang magbabantay kay baby para makapaghanda
kayo." Saad nito habang nakangiti. Ngumiti rin ako pabalik sa kanya.

"Sige po manang. Salamat." Lumabas na ako ng kuwarto para hanapin si Jacob.

Inilibot ko ang aking tingin at napamangha sa nakita. Handa na ang lahat. May naka
decorate na at may nakalagay na 'Happy 1st Birthday Baby Adrian' napangiti na lang
ako. Pinaghandaan niya talaga ang kaarawan ng anak ko.

Bumaba na ako at may mga katulong na nag-aayos sa bahay para mamaya. Hinanap ko si
Jacob pero hindi ko makita kaya nagtanong na lang ako.

"Excuse me po. Nakita mo ba si Jacob?"Tanong ko sa lalaking may bitbit na lamesa.

Mukhang ilalagay niya ito dito.

"Ah ma'am. Umalis po si sir Jacob." Tumango na lang ako at nagpasalamat sa kanya.
Tumulong na lang ako sa pagsabit ng mga dekorasyon dito sa condo ni Jacob.

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Ang saya-saya ko dahil natupad

talaga ang hiling ko na meron susuporta sa pagbibirtday ng anak ko at 'yun ay si
Jacob. Hulog talaga siya ng langit.

"Ma'am Jane. Huwag na lang po kayong tumulong. Kami na lang po ang bahala." Mukhang
nahihiyang saad ng katulog.

"Okay lang. Sanay naman ako sa gawain na ito." Sagot ko dito. Ngumiti naman ito.

"Baka mapagalitan ako ni sir Jacob kapag nakita niyang tumutulog ka sa amin."
Natawa na lang ako sa sinabi niya.

"Hindi 'iyon magagalit. Magtiwala ka lang."

"Sige na nga ma'am." Nginitian niya ako at ipinagpatuloy ang kanyang ginagawa.
Kailan kaya dadating si Jacob? Pagkatapos naming mag decorate ay umupo muna ako sa
sofa para magpahinga.

Biglang may pumasok kaya napatingin ako dito at bumungad si Jacob na nakangiti
habang may dalang cake.

"Bumili ka pala ng cake? Ba't hindi ka nagsabi?" Kunwari nagtatampo kong tanong.

"Ayaw kong maabala ka sa pagtulog kaya hindi na lang kita ginising. Ang sarap kasi
ng tulog mo." Natatawa nitong sabi. "Ilalagay ko muna itong cake sa table
pagkatapos ay aalis tayo."

"At saan naman tayo pupunta? Paano ang anak ko? Hindi ba natin isasama?" Hindi niya
ako pinansin at nagpatuloy sa paglalakad. Napairap na lang ako dahil lumabas naman
ang pagka mongoloid niya. Feeling famous.

Nagulat na lang ako ng hinila niya ako patayo at lumabas kami sa kanyang condo.

"Huy Jacob! Bitawan mo nga ako. Paano 'iyong anak ko?" Sigaw na tanong ko rito.

"Si Manang Belin na lang ang bahala." Malumanay nitong sagot at ipinasok ako sa
sasakyan. Wala akong magawa dahil sinirado na niya ang pinto ng kanyang kotse at
pumasok na rin ito. Pinaandar na niya ito at pinaharurot.

"Saan mo ba ako dadalhin?" Tanong ko ulit dito.

"Secret. Basta huwag ka ng tanong ng tanong. Just keep calm and relax"

"Paano ako magiging calm at relax kung may bumabagabag sa aking isipan aber?"
Pamimilosopo ko. Napailing na lang ito.

"Ang kulit mo talaga. Pupunta tayo ng mall. Bibilhan kita ng damit."

"Eh? Huwag na. Nakakahiya naman. Okay na 'iyong pinatira mo na ako sa condo mo."
Nahihiya kong sabi.

"Basta bibilhan kita ng mga damit and its final."

"Paano naman 'iyong birthday ng anak ko?"

"Mamaya pa naman 'iyon." Tumahimik na lang ako dahil baka mairita ito dahil tanong
ako ng tanong. Tinignan ko si Jacob ulo hanggang paa. Nakapolo ito na bumagay sa
kanyang suot na pants at sapatos. Nagmukhang tao.

"Ba't mo ako tinitignan. Nagagwapuhan ka saki n?" Tanong nito habang nakangisi.
Nanlaki ang aking mata at tumingin sa ibang direksyon.

"Ang hangin mo talaga. Hindi ba pwedeng tinignan lang kita kasi nagmukhang tao ka?"
Pagsusungit ko rito.

"Palusot pa." Bumulong ito pero narinig ko naman kaya hinampas ko ito at kinurot.

"Aray! Shit! Ang sakit ng braso ko. Alam mo bang nagdadrive ako? Baka mabangga
tayo."

"Paki ko kung mabangga tayo?" Inirapan ko na lang ito hanggang sa huminto ito dahil
nandito na kami sa mall. Una akong lumbas at padabog na sinira ang pinto ng kanyang
kotse. Sana masira.

"Huy Jane! Teka! Hintayin mo ako!" Sigaw ni Jacob pero hindi ko ito tinignan at
naunang maglakad. Hanggang sa bigla akong natapilok at nabangga ang babae at pareho
kaming natumba.

"The fuck! Watch your step bitch!" Sigaw ng babae sa akin. Tinignan ko ang kanyang
mukha at nagulat ako ng makita ko si Becca.

"Becca?" Gulat kong tanong rito. Nagulat rin ito ng makita ako. Biglang may lumapit
sa kanya na lalaki at inalalayan siya patayo at napagtanto ko na si Ace ito.
Pinagtagpo naman talaga.

"Ace? Becca?" Biglang lumapit sa akin si jacob at inalalayan rin ako nito patayo.
Nagtaka ito ng makita niya sina Ace at Becca. Biglang nanlamig ang aking katawan at
napakapit sa braso ni Jacob dahil sa takot. Nakita kong masama ang tingin ni Ace sa
amin.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 8

JANE'S POV

"WHY are you here?" Tanong ni Ace sa akin. Hindi ba pwedeng nandito ako? Sa kanya
ba itong mall?

"Bibili kami ng damit para sa kanya." Sagot ni Jacob.

"I'm not talking to you." Malamig nitong saad habang nakatingin pa rin sa akin.

"Gago ka pala!" Mukhang napikon si Jacob kaya sasapakin na sana niya ito ng
pumagitna ako.

"Umalis na lang tayo Jacob. Ayoko ng gulo."

"I'm talking to you Jane. Why are you here?" Ulit nitong tanong sa akin. Bumilis
ang tibok ng puso ko. Ano ba isasagot ko?

"Katawan mo ba ito? Di'ba hindi kaya wala kang karapatan na tanungin ako kung bakit
ako nandito dahil hindi naman sayo itong tinatapakan ko at lalong hindi sayo itong
mall." Tinapangan ko ang aking loob.

"Tss. Matapang ka na ngayon ah?" Nakangisi nitong tanong na nagpakulo ng dugo ko.
"And wait, nabalitaan ko na birthday pala ng anak mo. Ba't hindi mo ako inimbita?"

"Hindi ko iniimbita yung mga hayop. No pets allowed." 'Iyon na lang ang aking
sinabi bago kami umalis ni Jacob.

"Bitch!" Narinig kong sumigaw si Becca pero hindi ako lumingon. Is she referring to
her self? Mas bitch pa nga siya kesa sa akin.

Nang makalayo-layo kami ay nanghina ang katawan ko.

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Jacob sa akin. "Huwag na natin kaya ituloy."

"No. Itutuloy na lang natin. Nandito na tayo and I'm okay." Ngumiti ako sa kanya
para hindi na siya mag-aalala. Ayokong masira ang birthday ng anak ko dahil sa
kanila. Tumango na lang ito at pumasok na kami sa mall.

Pinasaya ko muna ang aking sarili. Hindi ako pwedeng malungkot ngayon. Birthday pa
naman ng anak ko. Pumunta kami sa damit at pinapili na niya ako.

"Kahit marami yung pipiliin ko, okay lang?" Paniguradong tanong ko rito. Tumango
naman ito kaya napangiti ako.

Dali-dali akong kumuha ng mga damit na gusto ko. Biglang may tumawa kaya napatingin
ako.
"Hahahaha. Ba't nagmamadali ka? Ang haba pa ng oras." Natatawang saad nito. Hindi
ko na lang siya pinansin at ipinagpatuloy ang aking ginagawa. Nang matapos ako ay
pumunta kami cashier at nagulat na lang ako sa aking nakita.

"24,200 pesos po lahat."

"Ahm. Ibalik na lang natin 'iyong iba Jacob." Suggest ko rito. Nakakahiya naman
kasi. Ang laki naman ng mababayaran niya.

"Huwag na. Maliit na pera lang naman 'iyan." Nagulat na lang ako sa kanyang
sinagot. Maliit na pera lang sa kanya ito? Buhay mayaman nga naman.

Binayaran na ito ni Jacob at umalis na kami. Bigla akong naihi kaya sinabihan ko
muna si Jacob na maghintay sa labas ng mall. Tumango naman ito kaya dali-dali akong
pumunta sa Restroom. Pagkapasok ko ay agad akong umuhi. Nang matapos na ako at nag
flash muna ako bago lumabas. Nagulat na lang ako ng may narinig akong ungol sa
kabilang cr.

"Ugh. Yes Ace. Harder please." Umuungol na pakiusap ng babae. Wait, Ace ba 'yung
narinig ko?

"Ugh. Fuck you." Napatakip na lang ako sa aking bibig ng marinig ang boses ni Ace.
Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko. Mga hayop talaga, dito pa gumawa
ng milagro.

Agad akong umalis at wala pa ring tigil ang pagpatak ng aking luha. Natanaw ko na
sa labas ng mall si Jacob na naghihintay kaya tumakbo ako palapit sa kanya saka
siya niyakap.

"Jacob. Umalis na tayo please." Umiiyak kong pakiusap sa kanya habang nakayakap.
Hinagod niya ang aking likod.

"Huwag ka ng umiyak. Aalis na tayo." Nag-aalalang sabi nito at inalalayan ako

papaunta sa kanyang kotse. Pagkapasok namin ay doon ko ibinuhos ang sakit na
nararamdaman ko.

"Hindi ko pa talaga kaya. Akala ko okay na pero hindi. Mahal ko pa rin siya."
Napahagulgol ako habang nagsasalita. Nakita ko ang awa sa mukha ni Jacob at niyakap
niya ako ulit.

"Sana hindi ka na lang nasaktan. Sana ako na lang minahal mo." Saad nito. "Umiyak
ka lang." Dahil sa sinabi niya ay mas umiyak ako. Hindi sana ako iiyak kasi
birthday na ng anak ko pero hindi ko kaya. Palagi na lang talaga akong sinasaktan
ni Ace.

Hindi na muna niya pinaandar ang kanyang kotse dahil dinadamayan pa niya ako. Alam
kong nalulungkot siya sa sitwasyon ko ngayon.

Binigyan ako ni Jacob ng panyo kaya pinahiran ko kaagad ang aking mga mata. Sinabi
kong okay na ako kaya umalis na kami Maya-maya ay nandito na kami sa condo ni Jacob
kaya nauna siyang lumabas at pinagbuksan ako. Nagpasalamat naman ako sa kanya bago
lumabas. Pumasok ako sa loob at nakita si baby Andrian na nakikipaglaro kay Manang
belin. Nang makita ako ni Manang belin ay pumunta ito sa akin at ibinigay si
Adrian.

"Ang cute talaga ng anak mo ma'am. Mukhang ang gwapo ng tatay nito." Saad ni Manang
Belin. Ngumiti na lang ako at kinuha ang anak ko. Oo, gwapo sana ang ama ni Adrian.
Gago lang.
"Anak, huwag kang gagaya ng Daddy mo. Hindi ko gustong may sinasaktan kang babae
paglaki mo. Gusto ko maging good boy ka." Pagpapayo ko sa aking anak. Ngumiti ito
sa akin na parang naiintindihan ko.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 9

JANE'S POV

"MA'AM Jane. Pinasasabi ni Sir Jacob na magsisimula na daw ang party." Saad ni
Manang Belin ng pinagbuksan ko siya ng pinto.

"Sige po Manang. Pakidala na lang muna ito si baby Adrian sa labas." Saka ko
ibinigay ang anak ko sa kanya. Ngumiti muna ito bago lumisan.

Nagtungo ako sa cr at tinignan ang mukha ko sa salamin. Lumaki ang eyebags ko dahil
sa pag-iyak ko kanina kaya binasa ko ang aking mata ng tubig para hindi nila
mapansin na umiyak ako. Pagkatapos ay pinunasan ko na ito. Ang apply lang ako ng
kaunting make-up bago ako lumabas.

Sa paglabas ko, inilibot ko ang aking tingin at marami-rami na ring tao ang
nandoon. 'Yung iba ay nagtatawan, 'yung iba rin naman ay umiinom ng wine. Bumaba
ako habang nakayuko. Nakakahiya kasi. Wala akong kilala maski isa sa kanila.

"Jane! Come here." Biglang may tumawag sa akin kaya itinaas ko ang aking ulo.
Nakita ko si Jacob na pinapalapit ako. May kausap siya

Lumapit naman ako sa kanila habang nahihiya pa rin. Sa paglapit ko ay hinawakan ni

Jacob ang aking wrist.

"Meet Jane. My bestfriend." Pagpapakilala ni Jacob sa kanyang mga kausap. Tinignan

ko naman sila at ngumiti.

"Good evening po sa inyo."

"She's so gorgeous. I like the way she act." Pagpupuri ng matandang babae habang
nakangiti sa akin.

"Bakit bestfriend lang Jacob? Wala kang balak na ligawan siya?" Nagtatakang tanong
ng matandang lalaki. Mukhang mag-asawa ito.

"Ah, eh. Bestfriend lang po talaga kami ni Jacob at wala ng hihigit pa doon." Sagot
ko. Parang nanghinayang ang mga mukha ng mag-asawa.

"Sayang naman kung hindi kayo magkatuluyan. Ang gaganda't gwapo niyo naman."

"Actually, anak pala ni Jane ang magbibirthday ngayon." Iniba ni Jacob ang usapan
dahil parang nasesense niya na naiilang ako.

"Oh god! Really Jane?" Gulat na tanong ng matandang babae sa akin. Tumango naman
ako.

"Opo ma'am." Naiilang kung sagot.

"Sinong ama?" Biglang nanginig ang katawan ko ng magtanong ang matandang lalaki sa
akin.

"Sorry Miss and Mister Fontello, uuna muna kami ni Jane. Magsisimula na kasi ang
birthday." Saad ni Jacob. Tumango na lang ang mag-asawa at ngumiti sa amin.
Pagkaalis namin ay nakahinga ako ng maluwag.

"Good evening everyone. We are here to celebrate Adrian 1st Birthday." Saad ng
emcee. Naghiyawan naman ang mga tao.

Pagkatapos magsalita ang emcee ay si Jacob na ang nagsalita.

"Good evening everyone. Ito ang unang birthday ni Adrian, tito niya. Sa mga
nagsasabing anak ko siya. It's a big no." Tumawa muna ito bago magpatuloy. "Mahal
ko talaga itong batang ito. Parang anak ko na rin ang turing ko sa kanya. Kailangan
niya kasi ng tatay kaya ako ang pumalit." Maraming nagulat dahil sa sinabi ni
Jacob. Pati na rin ako nagulat.

"Oo, simula ng ipanganak si baby Adrian, walang tatay ang nag-alaga nito. Walang
tatay na bumili ng mga kailangan ni baby Adrian at lahat 'iyon ay ginawa ni Jane
para lang sa anak niya." Hindi ko namalayan na napaluha na pala ako dahil sa speech
ni Jacob. "Nakita ko mismo sa aking dalawang mata kung paano niya pinalaki ang anak
niya, kung paano niya ito inalagaan ng mabuti kahit walang ama sa tabi nito. Jane,
I'm so proud of you." Napaiyak na lang ako dahil sa huling mensaheng sinabi niya.
Ba't hindi ko alam ito?

Pagkatapos niyang mag speech ay dali-dali itong pumunta sa akin at niyakap ako ng
mahigpit. Dahil sa ginawa niya ay mas lalo akong napaiyak. Bestfriend ko talaga
itong si Jacob.

"Huwag ka ng umiyak. Papangit ka tuloy." Pananakot nito. Kumalas na siya sa

pagkakayakap sa akin at ibinigay ang panyo na agad ko namang tinanggap at pinahiran
ang luha ko.

"Pinaiyak mo kasi ako. Hindi ko naman alam na may sorpresa ka pala." Naiinis kong
sabi at hinampas ito. Napasigaw naman ito sa sakit.

"Aray! Kababae mong tao, ang lakas humampas."

"Whatever." Natawa naman ako ng mag pout ito. Pagkatapos ng aming masasayang usapan
ay ibinigay na ni Manang Belin sa akin ang anak ko dahil kakanta na kami ng Happy
birthday.

Karga ko ang anak ko habang hawak ni Jacob ang cake na binili niya kaninang umaga.

"Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday, happy birthday.
Happy birthday to you." Kanta ng mga tao at naghiyawan.

"Wish!" Sigaw ng iba. Napatawa na lang ako.

"Ang wish ko, sana lumaki si Adrian na may takot sa diyos at may respeto sa kapwa."
'Iyan na lang ang sinabi ko at pumalakpak ang mga tao.

Pagkatapos kong mag wish ay kumain na kami. Ang laki talaga nagastos ni Jacob para
lang sa birthday ng anak ko. Mahal niya talaga ito na parang anak.
"Ba't kunti lang kinuha mong pagkain?" Nagtatakang tanong ni Jacob.

"Diet kasi ako ngayon." Natawa ito sa sinabi ko.

"Anong diet? Pumayat ka na nga tapos mag di-diet ka pa?" Hinampas ko naman ito
dahil nang-aasar naman. Ibinigay ko na muna ang anak ko kay Manang Belin at
sinabihan itong painumin na ng gatas.

"Wala ka bang plano na magbalikan kayo ni Ace?" Tanong ni Jacob. Umiling naman ako.

"Ba't mo naman 'iyan naitanong? Syempre hindi. Hindi ko na gustong masaktan at

lalong hindi ko na gustong maging tanga-tangahan." Natawa naman ito sa sinagot ko.

"Naging matured ka na ngayon ah?" Kinurot ko naman ito ng malakas.

"Mongoloid ka!" Sigaw ko dito. Tumawa pa rin ito kahit nasasaktan. Sana ganito na
lang parati, palaging masaya.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 10

JANE'S POV

"HUWAG! Maawa ka. Huwag mong kunin ang anak ko!" Pagpapakiusap ko dito. Tinadyakan
na lang ako ng lalaki.

"Manahimik ka! Baka gusto mong gahasain kita." Natatawang saad nito. Napahagulgol
na lang ako habang tinignan ang lalaki na bitbit ang anak ko palayo.

"No! Hindi pwede! Ibalik mo ang anak ko!" Malakas kong sigaw at napabangon. Ang
lakas ng pintig ng puso ko. Panaginip lang pala. Masamang panaginip.

Agad kong tinignan ang anak ko na natutulog. Hindi ko talaga hahayaan na mawalay sa
akin si baby. Bigla may kumatok ng malakas sa pinto.

"Jane! Open this door! Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Jacob sa labas.
Napatawa na lang ako ng mahina.

"Tulungan mo ako Jacob please." Kunwaring naiiyak na saad ko habang tumatawa ng

palihim.

"Damn this door! Manang! Where is the key?" May narinig akong parang binubuksan.
Hanggang sa bumukas ang pinto at agad lumapit sa akin. Nagulat na lang ako ng
niyakap niya ako kaagad.

"I'm here. Hush now." Pagpapatahan nito sa akin. Hindi ko na kayang pigilan kaya
tumawa na lang ako ng malakas.

Napakunot ang noo nito ng makitang tumatawa ako.

"Ba"t ka tumatawa?" Nagtatakang tanong nito. Tumawa pa rin ako.

"Ang oa mo kasi." Tumatawang sagot ko habang hinahampas ito.

"Ginagago mo ba ako Jane?" Masamang tanong nito sa akin. Napatigil naman ako sa
pagtawa. Mukhang galit ito.

"Sorry na. May napaginipan lang kasi ako kaya napasigaw ako kanina." Hindi niya ako
pinansin at padabog na lumabas. Nagtaka naman ako sa inasta nito. Siya pa 'yung may
galit? Mamaya na lang ako mag sosorry. Ni lock ko muna ang pinto bago ako nagtungo
sa cr upang maligo.

Nang matapos na ako ay nagbihis na ako at lumabas. Tinawag ko si Manang Belin para
bantayan si baby Adrian.

"Ako na po ang bahala sa anak mo ma'am." Ngiti lang ang iniganti ko dito bago ako
lumisan sa kuwarto. Inilibot ko ng tingin ang kanyang condo. Saan ko kaya mahahanap
'iyong mongoloid?

Sinubukan kong hanapin sa kusina pero wala. Wala rin siya sa sala. Saan kaya 'iyon
pumunta? Kaya lumabas ako at nakita ko si Jacob na katayo. Mukhang nagpapahangin.

"Uy Jacob." Tawag ko dito. Hindi niya ako pinansin. "Sorry na. Hindi ko naman
sinasadya." Hindi pa rin ako nito pinapansin. Napairap na lang ako.

"Bahala ka sa buhay mo." Asar kong sabi nito at pumasok sa loob. Umupo na lang ako
sa sofa at binuksan ang tv. Habang nanonood ako ay may tumabi sa akin.

"Ba't tumabi ka?" Malditang tanong ko. Hindi niya ako pinansin.

"Mukhang famous." Pagpaparinig ko ulit. Hindi niya pa rin ako pinapansin.

"Mongoloid."

"Childish." Ganti rin nito pero hindi pa rin tumitingin sa akin.

"Mongoloid."

"Childish."

"Mongoloid."

"Childi--"

"Ano ba? Kanina ka pa!" Pikon kong sigaw nito. Pinapainit na naman niya ulo ko.

"Kung makasigaw ka parang hindi ikaw 'yung nanguna."

"Kahit na! Be matured enough." Napatawa ito dahil sa sinabi ko. Anong nakakatawa
doon?

"Ikaw pa talaga nagsabi na 'Be matured unough'? Ikaw nga dapat sinasabihan niyan."
Tumawa pa rin ito na ikinainis ko.

Kaya nakatanggap siya sa akin ng kirot at hampas.

"Shit! Aray." Sigaw nito. "Ano ka ba?lalaki o babae? Ang sakit mo kasing humampas!"
Dahil sa pang aasar nito ulit ay nakatanggap siya ng dobleng sakit. Tinawanan ko
lang ito bago ako tumayo at nagtungo sa kuwarto habang siya ay namimilipit sa
sakit.

"Pupuntahan ko muna 'yung anak ko. Magpagaling ka diyan." Pang aasar ko sa kanya at
benelatan siya. Masama naman akong tinignan nito.

"Lagot ka sakin Jane!"

"Shh. Natutulog yung bata." Nakangising kong sabi bago pumasok sa kuwarto. Nakita
ko si Manang Belin na pinapatulog na ang anak ko.

"Ako na lang po bahala sa kanya Manang. Magpahinga ka na lang muna. Alam kong
napagod ka." Ngumiti naman si Manang Belin.

"Hindi nga ako napagod ma'am. Ang cute kasi ni Adrian." Natawa na lang ako.

"Paki tulungan na rin pala si Jacob. Alam kong nasktan 'iyon panigurado." Dagdag ko
bago ito umalis. Nagtungo ako sa kama at humiga. Hinawakan ko ang kamay ni baby at
hinahalik-halikan ito.

"Ang bango mo talaga baby. Mana ka kay Mommy." At Daddy. 'Iyan sana ang isasabi ko
pero huwag na nating gambalain ang hayop.

Alam kong nakadikit niya naman 'iyong ahas kong kapatid. Parehong mga hayop.

Huminga ako ng malalim. Inhale, exhale, inhale, exhale. Kumalma ka Jane. Makakasira
'iyan ng ganda mo. Pagkatapos ng ginawa ko ay dahan-dahan kong ipinikit ang aking
mata hanggang sa lamunin ako ng antok.

"Saan mo dadalhin anak ko! Ibalik mo siya!" Umiiyak kong sigaw habang tumatakbo
pero hindi gumalaw ang katawan ko. Parang may pumipigil ito.

"Hindi mo makukuha ang anak mo. Dahil akin siya. Akin lang siya." Tumatawang saad
ng isang lalaki. Si Ace 'iyon.

"Hayop ka Ace! Ibalik mo ang anak ko!" Sigaw ko nito at susuntukin na sana pero
hindi gumagalaw ang katawan ko. Lumapit ito sa akin at hinawakan ang aking labi.

"Namimiss mo na ba ang halik ko?" Nang-aasar nitong tanong. Nagulat na lang ako ng
inilapit nito ang kanyang labi sa akin.

"Huwag!" Nagising na naman ako habang nakahawak sa aking dibdib. Ang lakas ng tibok
nito. Panaginip na naman ulit. Hindi na masamang panaginip kundi napakasama.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 11

Mag-dadalawang linggo na akong nakatira sa condo ni Jacob. Palagi niya pa rin akong
inaasar. Palagi na lang kaming nag-aaway tapos magbabati ulit. Ganyan 'iyong cycle
sa friendship namin.

"Ano na naman iniisip mo?" Napabalik ako sa reyalidad ng may biglang magtanong. Si
Jacob pala.

"Paki mo? Mag-isip ka rin. Wala namang pumipigil." Pamimilosopo ko dito. Binatukan
naman ako nito kaya napadaing ako.

"Aray! Ba't ka nambabatok!" Sigaw ko rito. "Sipain ko kaya yang betlog mo." Dugtong
ko na ikinagulat niya.

"Paano ako makakaanak kung sisipain mo ito?"

"Problema ko ba 'iyon?" Malditang tanong ko saka siya inirapan. Hindi talaga

kokompleto araw ko kapag may mongoloid sa tabi mo. Uminom na lang ito ng kape at
umupo sa sofa habang may hawak na diyaryo.

"Ano ba 'yang binabasa mo?" Tanong ko rito.

"Basahan." Napairap na lang ako.

"Tatadyakan talaga kita kung hindi ka sasagot ng maayos." Galit kong wika. Kinuha
ko na lang ito.

"Aba't! Ibalik mo nga sa akin 'iyan!" Inis nitong saad sa akin. Hindi ko na lang
ito pinansin at binasa ang nakasulat sa diyaryo. Nanlaki na lang ang mata ko sa
aking nakita.

'The CEO of the Montefalcon Company will getting married. Who is this lucky girl?'
Yan 'iyong nakalagay sa diyaryo. Binigay ko na lang ito sa kanya.

"Ba't tumahimik ka?" Hindi ko na lang ito pinansin. Hindi naman pwede si Ace 'yung
tinutukoy na CEO. Wala namang nabanggit sa akin 'yun. At marami namang Montefalcon
dito sa mundo kaya malamang hindi siya ito.

May nakita rin ako na naghahanap sila ng Secretary. Mukhang magandang oportunidad
ito. Nakapagtapos naman ako ng kolehiyo at nagmamanage rin ako sa Company namin
pero hindi na ngayon. Napabuntong hininga na lang ako.

"Ang lalim yata ng iniisip mo?" Biglang tanong nito. Iritable ko naman itong
tinignan. Nakasanayan niya na ba ng tanong ng tanong?

"Oo ang lalim nga. Gusto mong makita?"

"Ba't ba ang sungit mo ngayon? Meron ka ba?" Napakunot ang aking noo dahil sa
tanong niya.

"Anong meron ako?"

"Regla." Babatuhin ko na sana ito ng wala akong mahawakan.

"Pasalamat ka at swerte ka ngayon. Kung hindi sakit ang mararamdaman mo." Frustated
kong sabi bago umalis. Pumunta na lang ako sa kuwarto para makita si baby. Baka
bumuti pa pakiramdam ko.

"Manang Belin, nakatulog na po pala si Baby?" Tanong ko ng makapasok ako. Tumingin

naman ito sa akin.
"Opo ma'am. Ang kulit nga eh." Napatawa na lang ako dahil sa sinabi niya.

"Makulit talaga. Mana kay Ac-- sa akin." Tumawa na lang ako ng pilit. Malapit kong
masambit 'yung pangalan niya. Umalis na ito kaya tinabihan ko ang aking anak sa
pagkakahiga.

"Gusto mo ba na magtrabaho ako baby?" Tanong ko rito habang hinihimas ang pisnge
nito. Ang cute kasi. Naisipan ko rin kanina na kailangan ko talagang magtrabaho
para makatulong rin sa pangangailangan namin. Hindi naman kasi pwede manghingi kami
palagi ni Jacob ng tulong. Ang laki na ng naitulong niya sa amin kaya nakakahiya
naman kung dadagdagan ko pa.

Nakapagdesisyon na ako. Simula bukas, maghahanap na ako ng trabaho. Hindi ito para
sa'kin kundi para kay baby. Nandiyan lang naman si Manang Belin para mag-alaga kay
Baby kaya wala na akong poproblemahin.

Kinuha ko ang aking Cellphone at tinignan kung may nag text ba sa akin. Merong
missed call at message kaya tinignan ko ito. Inuna ko na muna 'yung message. Baka
importante.

09161440957

I want my son back.

09161440957

Damn! Please answer my call.

09161440957

I will get my son. Tandaan mo yan.

Nabitawan ko ang aking Cellphone dahil sa panginginig ng aking kamay. No! I want my
son to have a peaceful life. Hindi ko na lang siya basta-basta ibibigay kay Ace.
He's a Jerk. Hindi ko gusto na magaya ang anak ko sa kanya.

Humiga na lang ako katabi ni baby para ipagpahinga ang katawan ko. Hindi ko na muna
inisip 'yung mga message ni Ace. Baka magkasakit na naman ako ulit. Ipinikit ko na
lang muna ang aking mata hanggang sa makatulog ako.

Nagising na lang ako ng umiyak si Baby. Dali-dali naman akong bumangon at tinignan
ang kalagayan nito. Mukhang nagugutom na siya. Agad kong tinawag si Manang Belin.

"Ano po 'yun ma'am?" Tanong ni

Manang ng makarating ito.

"Pakitimplahan ng gatas si Baby."

"Sige po." Pagkatapos ay umalis na ito. Kinarga ko si baby habang pinapatahan siya.

"Shh. Huwag ka ng umiyak baby. Nandito na si Mommy." Dahil sa sinabi ko ay mas

lalong umiyak ito.
"Don't cry. Hush now baby." Pagpapatahan ko ulit at hinalikan ang kanyang ulo. Wala
pang limang minuto ay dumating kaagad si Manang.

Ibinigay ko na muna ang anak ko sa kanya para painumin ito. Hindi na umiyak si Baby
ng nakainom ito ng gatas.

"Mukhang puyat ka ma'am. Matulog ka na lang ulit." Wika ni Manang belin. "Ako na
lang muna magbabantay kay Baby Adrian." Dagda nito.

"Talaga? Mukhang ikaw dapat ang kailangan magpahinga. Kanina ka pa bantay na

banatay kay Baby." Nag-aalalang tugon ko rito. Ngumiti naman ito saka umiling.

"Hindi na ma'am. Sanay na naman po ako sa ganitong kalagayan." Ngumiti na lang ako
sa kanya.

"Sige. Mapilit ka kasi." Sabay kaming tumawa dahil sa sinabi ko. Humiga na lang ako
pabalik at ipinikit ang aking mata. Kailangan na may tamang tulog ako para bukas
hindi ako aantukin kapag naghahanap na ako ng trabaho.

'Sana matanggap ako.' Hanggang sa lamunin ako ng antok.

KINDLY FOLLOW,VOTE, AND COMMENT. SALAMAT😊

-KILLEROXX

Chapter 12

JANE'S POV

NANGINGINIG ang aking kamay ngayon. Hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi.
Nakatayo ako ngayon sa Montefalcon Company. Mukhang hindi maganda ang pakiramdam ko
rito.

"Para ito sa anak ko." Pagpapatatag sa aking sarili at saka huminga ng malalim.
"Mag aapply ka lang naman Jane. Walang mangyayari sa'yo." Pumasok na lang ako at
nagtungo sa guard.

"Good morning sir. Nandito po ako para mag apply bilang secretary." Saad ko sa
guard.

"Meron po ba kayong ID?" Tanong ng guard. Umiling naman ako.

"Mga papeles lang ang dala ko rito sir." Tugon ko. Bumuntong hininga naman ito.

"Hindi ka pwedeng pumasok ma'am kung walang ID." Nanghinayang ako sa isinagot ng
guard.

"Baka pwede pa? Kailangan ko talag ng trabaho sir." Pagmamakaawa ko rito.

"Pasensiya na po talaga ma'am. Ako po mapapagalitan." Tumango na lang ako kahit
labag sa aking loob. "Pwede mo namang hintayin 'yung boss namin. CEO dito sa
kompanya." Dagdag nito. Nabuhayan ang aking loob dahil sa sinabi niya.

"Maghihintay na lang ako."

Kailangan ko talagang matanggap dahil para ito sa aking anak. Hindi naman pwede na
palagi akong umaasa kay Jacob. Hindi ko gustong magkaroon ako ng utang na loob sa
kanya.

"Ay! Nandito na po pala siya." Nakakunot ang aking noo ng magsalita ito habang
nakangiti. Sinundan ko naman kung saan ito tumingin at nanlaki ang aking mata ng
makita ko si Ace na kakababa lang sa kanyang kotse. Pinalilibutan ito ng guard
habang nakayuko. Hindi niya ito pinansin at diretsong naglakad patungo rito.

Agad akong tumalikod saka yumuko. Nanginginug ang ako ngayon. Hindi ko alam ang
gagawin ko kung aalis ba ako o mag apply.

'Bahala na! Marami pa namang ibang trabaho.'

"Sir!" Tawag nung guard kay Ace. Napapikit ako ng mariin dahil sa ginawa niya. "May
mag aapply po sana." Dugtong nito na ikinabilis ng tibok ng aking puso.

'Letche! Mayayari ako neto eh!'

Agad akong tumakbo at hindi ko namalayan na may nabangga pala ako. Pareho kaming
nakaupo sa sahig. Nagkalat ang mga papeles ko sa sahig kaya dali-dali ko itong
pinulot ng biglang may tumulong sa akin. Pagkatapos ay ibinigay niya ito sa akin.
Nakayuko ko namang tinanggap nito at saka mabilis na umalis.

'Peste! Ang malas ko naman ngayon!'

"Wait miss!" Bigla ako netong hinawakan ang aking braso na nagpahinto sa akin.
Tumingin ako sa kamay niyang nakahawak sa aking braso.

"S-sorry." Napapahiyang saad nito at binitawan ang pagkakahawak niya sa aking

braso. Tinignan ko naman ito ng nagtataka.

"I'm Caleb ang you are?" Pagpapakilala nito habang nakalahad ang kanyang kamay.
Tinignan ko na lang ito.

"I have to go." 'Yun na lang ang aking sinabi bago kumaripas ng takbo.

'Kung minamalas nga naman.'

Nang makalayo-layo na ako ay saka ako tumigil sa pagtatakbo. Sumandal ako sa puno
habang humihinga ng malalim.

"Siya pala ang may ari ng kompanyang ito. Tama talaga ang hinala ko nung una."
Naiinis kong sambit habang hinihingal. Napakunot ang aking noo habang may iniisip.

'Sino naman kaya 'yung lalaki? Ngayon ko palang siya nakita.'

Pumara na lang ako sa papadaan na taxi. Huminto naman ito at agad akong sumakay.
Sinabihan ko na lang ang driver kung saan niya ako ihahatid. Tumango na lang ito
kaya ipinikit ko ang aking mata.

CALEB'S POV
Habang nag dadrive ako pauwi, hindi ko maiwasang mapangiti kanina.

Flashback

Papasok na sana ako sa loob ng may biglang bumangga sa akin. Pareho kaming nakaupo
ngayon sa sahig. Tumayo naman ako kaagad at hindi ko namalayan na nahulog rin pala
ang dala-dala nitong papeles kaya tinulungan ko ito sa pagpupulot saka ko ibinigay
sa kanya.

Nagulat na lang ako ng mabilis itong umalis kaya tinawag ko ito.

"Wait miss!" Pigil ko rito. Agad kong hinawakan ang braso nito at nagulat ako sa
aking ginawa.

Tinignan niya ang aking kamay na nakahawak sa aking braso.

"S-sorry." Napapahiya kong binitawan ang kanyang braso. Hindi naman ito nagsalita
at tinignan ako ng may pagtataka.

'Interesting.' Saad ko sa aking isip.

"I'm Caleb and you are?" Pagpapakilala ko rito at inilahad ang aking kamay.
Tinignan niya lamang ang aking kamay.

"I have to go." 'Yon na lang ang sinabi nito at tumakbo paalis. Napailing na lang
ako habang nakangiti.

"Who's that girl?" Biglang may nagtanong sa aking likuran kaya tinignan ko ito.
Nakita ko si Ace na nakakunot ang noo habang ang kanyang tingin ay nasa babae na
tumakbo papalayo.

"I think nakita ko na soulmate ko." Nakangiti kong sagot. This is the right time to
find a girl that could make me happy at nakita ko na nga ang hinahanap ko. Kaya
hindi na kita papakawalan ngayon.

"Whatever." 'Yun na lang ang sinabi nito bago pumasok sa loob. Napailing na lang
ako dahil sa kasungitan ng kapatid ko.

Napa face palm na lang ako ng hindi ko mahingi ang number ng babaeng 'yun. Tsk!
Magkikita pa naman kami ulit. At kung makita ko siya ulit, hindi ko na siya
papakawalan.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 13

JANE'S POV

"BA'T ngayon ka lang? It's 6:00 pm." Batid sa tono nito na naiinis.
"Naghahanap lang ako ng trabaho ng sumunod sa akin ang 'malas'." Binulong ko na
lang 'yung huling sinabi ko.

"Sino sumunod sa'yo? Lalaki?!" Medyong naiinis na tanong nito.

"Anong lalaki?" Nagtatakang tanong ko rito. "Trabaho ang ipinunta ko at wala akong
pakialam kung may susunod sa aking lalaki. Sa ganda kong 'to?" Nagbibiro kong saad
at tinuro ang mukha ko. Hindi ito natawa kaya alam kung naiinis ito.

'Ano namang iniinis nito? Nandito na nga ako e.'

"Tss. Sana sinamahan na lang kita." Hindi ko naman papayagan itong samahan ako.
Kaya kung tumayo sa sarili kung paa. "Natanggap ka naman?" Medyo nainis ako ng
magtanong ito.

'Paano ako matatanggap kung sumusunod naman sa akin ang malas!'

"H-hindi." Nauutal kung tugon rito habang hindi makatingin sa kanya.

"Bakit? Hindi ka ba pumasa sa interview?"

"Hindi."

"Bakit?"

"Basta.. mahabang kuwento.. Nasaan pala si Manang?" Tanong ko rito.

"Nasa itaas. Nagbabantay kay Adrian." Napatango-tango na lang ako saka umakyat.

"Mag-uusap tayo mamaya." Nginitian ko na lang ito at nagtuloy sa pag-akyat. Agad

akong pumasok sa kuwarto at bumungad sa aking harapan si Manang Belin na nakaupo sa
kama habang ang anak ko ay natutulog.

"Nakahanap ka ba ng trabaho ma'am?" Bumuntong hininga ako dahil sa tanong nito.

"Hindi manang e... mukhang malas ako ngayong araw hehehe." Pilit tawa kong saad
rito. Tumawa rin ito ng mahina.

"O siya sige.. Aalis na ako. Mukhang napagod ka sa paghahanap ng trabaho." Lintaya
nito. Nginitian ko na lang ito. Ng makaalis ito ay agad kong inihiga ang aking
sarili sa kama at nagpahinga.

Hindi pa rin mawala-wala sa aking isip 'yung nangyari kanina.

'Ang tanga mo Jane! Ba't hindi mo nalaman na siya pala 'yung CEO?!'

Hindi ko talaga alam makikita ko siya. Ang alam ko na maraming Montefalcon dito sa
mundo kaya hindi na ako nag-abalang tignan ito sa website. Salamat na lang at hindi
ako makita nito. Ipinikit ko na lang ang mata ko kesa mag-isip na hindi naman
importante at hindi dapat isipin. Hanggang sa nakatulog ako.

JACOB'S POV
I don't know what to say. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Jane ulit. Nag-
aalala kasi ako.

"Anong iniisip mo sir? Mukhang problemado ka?" Tanong ni Manang at umupo sa tabi
ko.

"Problemadong-problemado. Hindi ko alam paano kakausapin si jane ulit." Malungkot

kong tugon rito. Napailing-iling naman ito saka tumawa.

"May gusto ka ba sa 'kanya'? Nanlaki naman ang mata ko dahil sa tinanong niya.

"W-wala manang." At agad umiling. Ngumisi lang ito.

"Ba't nauutal ka?"

"M-may ubo kasi a-ako." Saka umubo kunwari. Napatawa ito na ikinailang ko.

"Hays! Mga bata nga naman. O siya, isipin mo kung paano mo nga 'siya' kakausapin."
Saka ito umalis. Namula ako dahil sa sinabi nito.

Hindi ko gustong itago na lang palagi ang nararamdam ko kay Jane. Nasasaktan ako
parati kapag nakikita ko siyang nasasaktan. Matagal ko na siyang gusto--- hindi
pala, matagal ko na siyang mahal simula nung una pa kaming nagkakilala.

'Sana ako na lang ang minahal mo Jane at hindi ka nasaaktan ng ganito'

Maya-maya ay napatayo ako ng bumaba si Jane habang humihikab. Mukhang pagod na

pagod ito. Hindi ko alam kung lalapitan ko ba ito o hindi.

"Di'ba may sasabihin ka?" Tanong ni Jane ng makalapit ito sa akin. Hindi makakilos
ang katawan ko.

"Okay ka lang? Ba't parang namumutla ka?"

'Namumutla ba ako?'

"A-ah... h-hindi ka na lang sana naghanap ng trabaho." Medyong nauutak na saad ko.
Napakunot naman ang noo nito.

"Kinakailangan e... Nakakahiya naman kung lagi na lang akong umaasa sa'yo."
Malumanay nitong sabi.

"Baka kasi mapano ka. Hindi kita mabantayan." Tumawa naman ito.

"Hindi na ako bata Jacob para bantayan mo ako. Kaya ko ang sarili ko." Napapahiyang
tumingin ako rito.

"Kumain ka na ba?" Tanong nito. Dahan-dahan akong umiling.

"Tsk! Ba't hindi ka kumain?" Singhal na tanong nito na ikinabilis ng tibok ng aking
puso.

'Nag-aalala ba ito?'

Napangiti ako ng malaki. Nag-aalala siya sa akin!

"Ba't ngumingiti ka diyan? E kung tadyakin kita!" Sarkastikong saad nito.

"Ba't ang brutal mo?!" Nakngusong tanong ko.

"Maghintay ka diyan. Ipagluluto kita." Napangiti ako dahil sa sinabi nito. Mahal
talaga ako nito.

'Mahal ako nito bilang KAIBIGAN lang'

Napabuntong hininga ako. Tinignan ko ito ulit na ngayon ay nagsimula ng magluto

habang tumutulog si Manang Belin sa kanya. Tumingin si Jane sa akin at nginitian
ako kaya ginantihan ko rin siya ng ngiti.

Sana ganito na lang palagi pakiramdam ko. Palaging masaya. Hindi ko na gustong
masaktan ulit. Nalungkot ako ng maalala ko ang Ex ko.

FLASHBACK

"Babe, ba't hindi mo na ako pinapansin? May problema ba?" Nag-aalalang tanong ko
kay Beca. Hindi ito tumingin sa akin at nagpatuloy sa paglalakad.

"Umalis ka na." Malamig na pagkakasabi nito. Napahinto ako sa paglalakad ng huminto

ito.

"May problema ba Beca? O may problema sa akin?" Gumagaralgal ang tono ko na parang
maiiyak na ako. Humarap ito sa akin.

"Walang problema sa'yo Jacob. Ako ang problema." Nakita kong tumulo ang luha nito.
"Hindi na kita mahal." Dagdag nito.

Bumilis ang tibok ng puso ko at parang huminto ang mundo.

"P-paanong nawala b-bigla?" Nauutal kong tanong. Napayuko ito.

"H-hindi ko alam! Basta nawala na lang ng parang bula!" Umiling-iling ako.

"N-no. Nag jojoke ka lang d-di'ba?" May bahid na pag-asa sa tanong ko.

"W-wala na Jacob."

"May mahal ka na bang iba?" Seryosong sambit ko.

"O-oo"

"Sino!" Napasigaw ako dahil sa galit ko.

"S-si Ace." Naiiyak nitong tugon. Napaiyak ako ng malakas at lumaoit sa kanya.
Lumuhod ako dito habang nagmamakaawa.

"Please Beca. Gagawin ko lahat basta huwag mo lang akong iwan. Please."
Nagmamakaawang pakiusap ko.

"Sorry Jacob." 'Yun lang ang sinabi nito at umalis.

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko kaya agad ko itong pinahiran para
hindi ito makita ni Jane. Sadyang malas ko lang talaga sa pag-ibig.

~TO BE CONTINUED~
Chapter 14

JANE'S POV

Nang matapos kung magluto ay humarap ako kay Jacob at nagulat na lang ako ng makita
ko ang mukha nito. Sobrang lungkot.

Inilapag ko sa lamesa ang niluto kong Adobo na paborito ni Jacob.

"Are you okay?" Tumingin naman ito sa akin at ngumiti ng pilit.

"Tapos ka na palang magluto?" Pag-iiba nito ng usapan.

"Pwede mo namang sabihin sa akin yang problema mo." Ngumiti ako sa kanya para
malaman nito na sincere ako. Nakita ko sa kanyang mukha na hindi kumbinsido sa
sinasabi ko.

"Huwag na. Kumain na lang tayo." Batid kung ayaw nitong sabihin ang problema nito
kaya hindi ko na lang ito pinilit. Nang matapos kaming kumain ay agad akong umayat
at nagtungo sa kuwarto.

Nakita ko si baby na mahimbing na natutulog sa kuna niya. Nilapitan ko naman ito at

ginawaran ng matamis na halik.

"Alam mo ba baby, CEO ang tatay mo." Kuwento ko rito. "I want a complete family. I
want your dad back. I want him back." Hindi ko alam na tumulo na pala ang luha ko.

JACOB'S POV

Pasikreto kong sinundan si Jane sa itaas at hindi niya nilock ang pinto kaya
kitang-kita ko ang ginagawa niya ngayon. Nilapitan niya ang kanyang anak at
hinalikan ito.

"Alam mo ba baby, CEO ang tatay mo." Pagkukuwento nito. Ngumingiti ito.

'That bastard. Kinuha niya si Beca, sinaktan pa si Jane.'

"I want a complete family. I want your dad back. I want him back." Dagdag nito.
Agad akong tumalikod dahil hindi ko na kanyang pakinggan ang mga ibang sasabihin
nito. Sobra akong nasaktan.

'Mahal pa pala niya ito. Sana ako na lang Jane. Sana ako na lang.'

Hindi ko namalayan na nakasakay na pala ako sa kotse ko at pumunta sa Bar. Kaibigan

ko ang nagmamay-ari nito.

"What are you doing here bro?" Nagtatakang tanong ni William. Tumawa ako ng pilit.

"I want to drink."

"Sure." Nag aalinlangan nitong tugon. Sinabi ko naman ito kung anong gusto kong
inumin at maya-maya ay ibinigay na niya ito sa akin.

"Lumapit ka nga dito William." Utos ko rito.

"May trabaho pa ako Jacob. Hindi ako pwedeng magtagal."

"Hindi mo ba pwedeng damayan ang kaibigan mo?" Mapait na tanong ko rito.

Napabuntong hininga na lang ito saka umupo sa tabi ko. "Kilala mo si Jane?"

"Hindi."

" 'Yun lang naman ang mahal ko." Pagsisimula ko rito at uminom ulit. " 'Yung mahal
ko na ayaw kalimutan si 'Ace'." Diniinan ko ang pagkakasabi sa pangalan nito saka
tumawa ulit.

"Ace Montefalcon?"

"Oo."

"Di'ba sikat ang kompanya niya sa buong mundo?" Tanong ni William at tumango ako.

"Sikat nga, gago lang hahahaha.." Pagbibiro ko. "Iihi muna ako. Saan ba 'yung CR
niyo dito?" Tanong ko at tinuro niya naman ito sa akin. Agad akong tumayo at
pumunta sa cr. Nang matapos na akong umihi ay lumabas ako ng may biglang bumangga
sa akin.

"Tangina!" Mura ko sa lalaking bumangga sa akin. Itinulak ko ito ng malakas.

"Gago ka! Ba't mo ako binangga?! Gusto mo bang burahin ko yang pangit mong mukha?"
Banta ko rito at dinuro-duro pa ang mukha nito. Nagulat na lang ako ng sinapak ako
nito ng malakas kaya napaupo ako sa sahig. Hinila ako patayo nito at lumabas kami.

"Sige! Dito mo ipakita ang yabang mo kung saan dahan-dahan kang mamamatay."
Natatawang sambit nito saka ako tinadyakan. Napaubo ako. Nakita kong naglabasan ang
iba pang kasamahan nito at binugbug ako.

"T-tulong." Tugon ko habang nanghihina.

"Hahahaha.. Ang yabang mo pa kanina. Yan ang napala mo." Sinapak niya ako ulit sa
mukha saka sila lumisan. Namimilipit ako sa sakit ngayon at parang mawawalan ako ng
malay.

"T-tulungan niyo ako." Huling sabi ko bago ako nawalan ng malay.

Iminulat ko ang aking mata at outing kisame ang bumungad sa akin. Inilibot ko ang
aking tingin at nakita ko si Jane na galit akong tinignan. Tatayo na sana ako ng
maramdaman kong sumakit ang iba't ibang parte ng katawan ko.

"Huwag ka ng tumayo." Malamig na saad nito. "Ano bang ginagawa mo sa sarili mo?"
Inis na tanong ni Jane sa akin. Napapahiya akong tinignan ito.

"W-wala. P-pabayaan mo na lang ako." Saad ko rito at narinig ko itong tumawa.

"Pabayaan?! Matapos kitang tulungan, paaalisin mo na lang ako basta-basta? Kung ito
lang naman gagawin mo, sana hindi na lang kita tinulungan." Naiinis nitong tugon sa
akin saka padabog itong umalis. Bumuntong hininga na lang ako at napakamot sa aking
sintido.

"Hayop ka Jacob. Ba't mo pinaalis si Jane?" Naiinis na tanong ko sa aking sarili.

Ano bang nangyayari sa akin? Hindi dapat ako magalit dahil ako lang naman ang
nagmamahal rito at kaibigan lang ang turing nito sa akin.

"Anong nagyari sa'yo anak?" Nagulat ako ng nandito si Mommy at Daddy ngayon. "Ba't
ang dami mong sugat?" Maiiyak-iyak na tanong nito sa akin.

"I'm okay Mom. Huwag ka ng mag-aalala." Matalim akong tinignan ni Daddy. Alam kong
galit ito.

"Ba't nagkakaganyan ka Jacob? Anong nakain mo huh!" Sigaw nito sa akin. Napayuko
naman ako.

"Huwag mo ng sigawan ang anak natin." Si Mommy. Lumapit naman ito sa akin at
hinimas-himas ang aking ulo.

"Yan! Palagi mo na lang pinapanigan yang anak mo kaya lumaking matigas ang ulo."
Galit na saad ni Dad.

"Sorry dad." Hindi ito sumagot sa akin at padabog na umalis.

"Pagpasensiyahan mo na muna ang Daddy mo anak. Nag-alala lang 'yun sa'yo." Ngumiti
ako at niyakap na lang si Mommy.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 15

WARNING: MATURED CONTENT

Read at your own risk.

JANE'S POV

Ipapahinga ko na sana ang sarili ko ng biglang may tumawag sa akin. Kinuha ko ang
aking cellphone at tinignan kung sino ang tumawag at si Jacob ito.

"Hello? Ba't napatawag ka?"

"Puntahan mo si Jacob dito sa Bernard Hospital." Batid kung hindi boses ni Jacob
ang nagsalita sa linya.

"A-ano? Anong nangyari kay Jacob?!" Nag-aalalang tanong ko rito.

"Binugbug siya. Hindi ako makakabantay sa kanya dahil marami pa akong importanteng
gagawin. Tinawagan ko na rin ang mga magulang nito." Saka niya pinatay ang linya.
Bumilis ang tibok ng puso ko at agad nagbihis.
Hinabilin ko na muna ang anak ko kay Manang Belin.

"Mag-iingat ka iha.. Pakibalitaan mo na lang ako kay Jacob." Nag-aalalang sambit

nito at nginitian ko siya.

"Mag-iingat rin po kayo Manang. Ikaw na bahala dito." Saad ko at umalis. Sumakay
kaagad ako ng taxi at sinabi sa driver kung saan niya ako ihahatid.

Maraming tanong ang aking isip kung ba't binugbug si Jacob.

'Ano bang ginagawa nito sa sarili niya?!'

Agad akong bumaba ng nasa Bernard Hospital na ako. Agad akong pumasok sa loob at
nagtanong sa nurse.

"Nasaan po si Jacob Deguzman?" Tanong ko sa nurse. Agad naman nitong hinanap sa

listahan niya.

"Nasa room 34 ma'am." Agad akong umalis at hinanap ang room 34. Nang nasa tapat na
ako nito ay dahan-dahan akong pumasok at laking gulat ko ng makita si Jacob na
walang malay habang maraming pasa at sugat sa kanyang mukha at katawan. Nakakaawang
tignan ito.

Dahan-dahan nitong binuksan ang kanyang mga mata at tumingin ito sa akin. Nandoon
sa kanyang mukha ang pagkagukat at pagkalito. Marahil ay nagtataka ito kung bakit
ako nandito ngayon. Walang emosyon ko itong tinignan. Tatayo na sana ito ng
pinigilan ko.

"Huwag ka ng tumayo." Malamig kong sambit. "Ano bang ginagawa mo sa sarili mo?!"
Inis kong tanong rito. Gusto ko itong singhalan pero pinigilan ko na lang ang aking
sarili at ano pang mga masasakit na salita ang masabi ko sa kanya.

"W-wala. P-pabayaan mo na lang ako." Nauutal nitong tugon na ikinatawa ko.

'Eh kung tadyakan kita riyan'

"Pabayaan?! Matapos kitang tulungan, paalisin mo nalang ako basta-basta? Kung ito
lang naman gagawin mo, sana hindi na kita tinulungan." Walang emosyong sabi ko
tsaka padabog na lumabas. Gusto kung murahin ito at sapakin.

Nagulat na lang ako ng makita ko si Mrs at Mr Deguzman na paparating sa

kinaroroonan ko. Bakit alam nilang nahospital ang anak nito? Naalala kong tinawagan
pala ng kaibigan ni Jacob ang mga magulang nito.

"Magandang gabi po." Pagbabati sa kanila. Ngumiti si Mrs. Duguzman sa akin habang
ang kanyang asawa ay seryoso akong tinignan.

"Jane jiha. Kamusta na si Jacob?" Nag-aalalang tanong nito at hinawakan ang balikat
ko.

"Gising na po siya Mrs. Deguzman."

"Tawagin mo na lang akong tita. Napakahaba na kung sasabihin mo akong Mrs.

Deguzman." Saad niya at ngumiti sa akin.

"Sige po tita. May bibilhin lang po ako." Bago ako umalis ay kumaway muna ako sa
kanila tsaka umalis.
'Kailangan ko ng tamang paliwanag Jacob kung bakit nagkakaganito ka'

ACE'S POV

I was sitting in the couch while drinking a beer. I need to calm myself. Maraming
bumabagabag sa aking isipan. Naramdaman kung may tumabi sa akin and I know that
it's Beca.

"Babe. Are you okay?" She asked.

"Yeah." Tugon ko rito tsaka uminom ulit. Naramdaman ko ang kanyang kamay na
nakahawak sa aking dibdib. Tinignan ko naman ito and I was shocked what she did
next.

She kiss me torridly and hindi ako nakapalag. Hanggang sa tumugon ako rito.
Pinahiga ko siya sa couch at nakapatong ako sa kanya. Lumalim ang aming halik at
naglalakabay ang aking kamy sa iba't ibang parte ng katawan nito. I kiss her neck
down to her boobs. Sinipsip ko ang kanyang nipple habang ang isa kong kamay ay
nakalamas rito. Naramdaman ko ang kanyang kamay na ipinasok ito sa aking pants.
Hinawakan niya ang pagkalalaki ko at itinaas-baba ito.

I moan while licking his boobs. Agad kong hinubad at aking saplot at gan'on rin
siya. I postion myself at ipinasok ang aking pagkalalaki sa kanya na ikinaungol
nito. Binilisan ko ang pagbabayo sa kanya.

"Shit! Fuck! Faster.." Pakiusap ni Beca.

"As you wish." Tsaka binilisan ko ang pagbabayo nito.

"Ugh! I'm cumming!" Ungol ko tsaka itinigil ang pagbayo sa kanya. Nagtaka naman
itong tinignan ako kaya umalis ako sa kanya at iniharap ko sa kanya ang nagagalit
kong pagkalalaki.

"Kainin mo." Saad ko rito. Agad naman nitong sinunod at napaungol ako sa sarap.
Idiniin ko lalo ang kanyang mukha habang binabayo ang kanyang bibig.

"Shit!" Malakas na ungol ko hanggang sa malabasan ako. Pagkatapos ay agad akong

nagbihis.

"You should leave my house now." Malamig kong utos rito.

"But why? We are not done yet." Malanding saad nito. Matalim ko itong tinignan.

"Go out!"

"But babe."

"I said go out!" Galit kong sabi na ikinagulat nito. Dali-dali nitong pinulot ang
kanyang damit at agad lumabas sa bahay. Bumuntong-hininga na lang ako. Umakyat ako
at dumeretso sa aking kuwarto.

Biglang lumungkot ang aking pakiramdam ng makita ko ang picture frame namin. Kinuha
ko naman ito.

"I miss you." Sambit ko. Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko habang
ninanamnam ang mga sandaling nakasama ko siya.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 16

JANE'S POV

PAGKATAPOS kung bilhan ng prutas si Jacob ay agad akong nagtungo sa room nito at
bumungad sa aking harapan ang masasayang tawanan nila Mrs. Deguzman at ang kanyang
anak nito.

"Oh hija, ano 'yang binili mo?" Tukoy nito sa plastic na bitbit ko.

"Prustas po ito. Para kay Jacob." Tugon ko rito at tinignan si Jacob. Agad naman
itong umiwas ng tingin.

"Ilalagay ko na lang ito sa lamesa tita tapos ay aalis na ako." Nakangiting saad
ko.

"Saan ka pupunta?" Nagulat ako dahil sa tanong ni Jacob.

"Oo nga hija. Dito ka na lang muna magpalipas ng gabi." Suggest ni Mrs. Deguzman.

"Hindi na po tita. May anak pa kasi akong naghihintay sa akin." Biglang nanlumo ang
mukha ni Jacob na ikinataka ko. Ano na namang nangyari nito?

Medyo nagulat si Mrs. Deguzman dahil sa sinabi ko.

"May anak ka pala?" Nagtatakang tanong nito sa akin na ikinatango ko. "O siya, ako
na lang magbabantay sa anak ko. Mag-iingat ka hija." Nakangiting dagdag nito.

"Sige po tita. Mauuna na ako. Magpagaling ka na Jacob." 'Yun na lang ang aking
sinabi at lumabas. Nang makalabas ako sa hospital ay agad akong pumara ng may
papadaan na taxi at huminto naman ito sa aking harapan kaya agad akong sumakaya
rito at sinabihan ang driver kung saan ako ihahatid.

Hindi ko maipagkaila na nag-aalala ako sa kalagayan ngayon ni Jacob. Napaisip ako

kung bakit kapag titignan ko si Jacob ay parang naiilang ito at iiwas ng tingin.
Bumilis ang tibok ng aking puso. San hindi tama ang aking hinala. Sana nga.

Maya-maya ay huminto na ang taxi kaya agad akong lumabas at nagbayad. Kumatok ako
sa pinto at binuksan naman kaagad ito ni Manang Belin.

"Oh hija. Akala ko na 'don ka magpapalipas ng gabi. Kamusta na pala si Jacob?"

Tanong ni Manang ng makapasok ako. Umupo naman ako sa couch.

"Hindi po ako pwedeng magpalipas ng gabi 'don" Tukoy ko sa Hospital. "Okay lang
naman si Jacob. Nandoon ang mga magulang nito na nagbabantay sa kanya." Dagdag ko
na ikinatango ni Manang.

"Jusko! Ano bang nangyari kay Jacob? Hindi naman siya basagulero sa pagkakatanda
ko." Batid sa tono ni Manang ang pag-aalala.

"Oo nga Manang. Matagal ko ng kaibigan si Jacob. Malaki na naman 'yun kaya alam na
nito kung anong ginagawa niya." Naiinis kong saad.

Bumuntong hininga naman si Manang. "Mukhang wala akong oras para bisitahin ang
alaga ko. Kawawa tuloy." Usal ni Manang.

"Kamusta pala ang anak ko?" Tanong ko.

"Nakatulog na ang anak mo. Umiiyak 'yan kanina kaya pinainom ko kaagad ng gatas."

"Sige manang. Aajyat na muna ako at ipapahinga ang aking sarili." Tumango na lang
si Manang. Umakyat ako at nagtungo kaagad sa kuwarto. Hinalikan ko na muna si
Adrian sa noo bago ako humiga sa kama. Tinignan ko na muna ang cellphone ko kung
meron bang nag text pero wala maski isa.

"Kamusta na kaya si Mommy at Daddy?" Malungkot na tanong ko habang tumingin sa

kisame. Namimiss ko tuloy sila. Hanggang sa bigla akong lamunin ng antok.

Ace's POV

"Coffe babe." Narinig kong usal ni Becca. Hindi ko na lang ito pinansin at
ipinagpatuloy ang pagtitipa sa laptop.

"Tigilan mo na muna 'yang ginagawa mo Babe." Saad ulit ni Becca.

"Can you please shut up your mouth Becca?" Marrin na utos ko rito. Padabog naman
itong inilagay ang kape sa table ko.

"Tsk! Ba't ka ba ganito sa akin babe? Hindi ka naman ganito 'nung una!" Singhal ni
Becca na ikinatigil ko sa aking ginagawa. Tinignan ko naman ito ng malamig. "Nang
dahil sa malanding Jan--" Hindi niya natuloy ang kanyang pagsasalita ng inunahan ko
siya.

"Don't you dare call her a slut!" Sigaw ko rito at bakas ang takot sa mukha nito.

"I'm sorry." Napapahiyang paumanhin ni Becca.

"Do you love her?"

"Sino?" Walang emosyon kong tanong.

"Tss. Sagutin mo na lang ako! Alam ko kung ano ang pinupunto ko!" Sigaw niya sa
akin habang umiiyak.

"Masasaktan ka lang sa sagot ko." Humikbi ito at agad lumabas sa office ko. Hinilot
ko na lang ang aking sentido at isinandal ang aking sarili sa upuan.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Caleb na may ngisi sa labi.

"What are you doing here?" Masungit na tanong ko rito.

"Chill bro. Hindi pa ako pwedeng pumunta rito?" Natatawang tanong nito.

"Tss. What are you doing here?" Pag-uulit ko rito.

"Bumalik na si Dad." Nagulat ako dahil sa sinabi nito.

"What?!" Gulat kong tanong at tumayo.

"At gusto niyang makita ang apo niya."

No! Bakit niya nalaman na may anak ako? Hindi na ako magtataka dahil mukhang
pinaembistigahan niya ito.

"Damn it! Huwag lang niyang pakikialaman ang mag-ina ko kung hindi makikita niya
ang hinahanap niya." Galit kong saad at hinampas ng malakas ang mesa. Ba't bumalik
pa siya? Gusto lang ba niyang makita ang anak ko o may gagawin pa itong iba?
Delikado ang buhay ng mag-ina ko.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 17

JANE'S POV

NAKALABAS na si Jacob sa hospital at ang Mommy at daddy nito ang naghatid sa bahay.
Hindi pa masyadong magaling ang sugat nito sa mukha at may ilang parte pa sa mukha
nito na may pasa. Hindi ko siya pinapansin kahit nasa iisang bahay kami. Galit pa
rin ako sa kanya at hindi naman ito nagpapaliwanag sa akin.

"Manang Belin!" Pagtatawag ko kay Manang. Agad naman itong pumunta sa akin.

"Ano iyon hija?" Magalang na tanong nito.

"Pakibantayan mo muna si Adrian dahil bibili muna ako ng diapers at gatas nito.
Naubusan na kasi." Tugon ko.

"Sige hija. Mag-iingat ka." Habilin nito.

"Kayo rin po Manang. Mag-iingat rin kayo."

Matapos kong sabihin iyon ay agad akong dumiretso sa kuwarto at naligo. Pagkatapos
kong magligo ay nagbihis na lang ako ng simpleng dress na babagay sa akin.
Pagkababa ko ay tumingin si Jacob sa akin na nakaupo sa couch habang may hawak na
diyaryo. Hindi ko na lang ito pinansin at aalis na sana ng magsalita ito.

"Where are you going?" Tanong nito.

"Wala kang pakialam." Malamig kong tugon at agad lumabas ng bahay. Nang may
papasalubong na taxi ay agad akong pumara at ng huminto ito ay agad akong sumakay.
Tumingin ako sa aking likuran at nakita ko si Jacob sa malayo na tinignan ako at
batid kong nakakunot ang noo nito. Winalang bahala ko na lang ito.

"Saan po tayo pupunta ma'am?" Tanong ng driver.

"Sa mall na lang kuya." Saad ko rito at isinandal ang aking sarili. Nang huminto
ito ay agad akong nagbayad at bumaba. Pumasok ako sa mall at kumuha ng push cart na
naka stand by sa gilid ko. Agad akong bumili ng kailangan ng anak ko at pati na rin
sa bahay.

Habang naglalakad ako ay naramdaman kong may sumusunod sa akin. Tumingin naman
kaagad ako sa aking likuran at wala naman akong nakitang tao kaya napabuntong
hininga na lang ako at nagpatuloy sa paglalakad. Nang matapos akong bumili ay agad
akong nagtungo sa cashier.

"930 pesos po lahat." Saad ng cashier kaya binayaran ko ito at 'tsaka nagmamadaling
kinuha ang plastic at lumabas. Nararamdaman ko pa ring may sumusunod sa akin. Nang
makasakay ako ng taxi ay nakahinga ako ng maluwag.

"Jusko! Sino kaya 'yung sumusunod sa akin?" Kinakabahan na tanong ko sa aking

sarili habang humihinga ng malalim. Sinabihan ko na lang ang driver kung saan niya
ako ihahatid.

Maya-maya ay bigla itong huminto na ikinagulat ko.

"Ba't tayo huminto manong?" Nagtatakang tanong ko rito habang siya ay nagkakamot ng
ulo.

"Eh ma'am. Naubusan ako ng gas." Nahihiyang tugon nito. Mariin akong pumikit.
Binayaran ko na lang ito at bumaba. Naglakad na lang ako dahil malapit-lapit lang
naman dito ang condo ni Jacob. Tinignan ko ang langit at gumagabe na.

Napahinto ako sa paglalakad ng may naramdaman na naman akong sumusunod sa akin.

Agad akong tumingin sa aking likod at wala akong makitang tao maski isa. Pagkaharap
ko ay may tumakip sa aking bibig at mata kaya nabitawan ko ang aking plastic na
bitbit ko at nagpupumiligas. Agad niya akong ipinasok sa masikip na daan at
isinandal sa pader. Tinignan ko ang lalaki na naka shades habang may suot na cap sa
kanyang ulo.

"Shhh. It's me Ace." Binitawan nito ang pagkakatakip sa aking bibig at kinuha ang
cap na suot-suot nito at napagtanto ko na si Ace pala.

"Bakit mo ba ako hini--" Sisigaw na sana ako ng tinakpan na naman niya ang aking
bibig.

"Can you shut up your mouth?" Mariin na utos nito sa akin. Para akong istatwa na
hindi makakilos dahil sa pagkakalapit ng mukha nito sa akin habang nagsasalita.
Naamoy ko pa ang hininga nito.

"Bakit mo ba ako hinihila?!" Inis kong tanong rito at itinulak siya. Napalayo naman
ito kaagad sa akin.

"Alam mo bang may sumusunod sa'yo?" Tanong nito na hindi nakatingin sa akin.
Sinundan ko naman kung saan siya tumingin at nakita ko ang mga grupo ng lalaki na
nakatayo malayo sa amin at mukhang may hinahanap. Naka black silang lahat.

"S-sino ba sila?" Kinakabahang tanong ko at batid kong nauutal ako dahil sa

matinding takot na nararamdaman ko.

"Tsk! I don't know. Ikaw lang ang nakakaalam kung bakit ka ba nila sinusundan. May
ginawa ka bang mali?" Nanghihinala na tanong nito. Nagsalubong ang aking kilay.

"Ano?! Pinaghihinalaan mo ba ako?!" Naiinis kong tanong rito. Ngumisi lang ito.

"Kung 'yan ang pagkakaintindi mo." Pabalang nitong tugon na mas ikinainis ko. Aalis
na sana ako ng hinila niya ako pabalik at napayakap sa kanya.
"Ano bang ginagawa mo? Gusto mo bang mapahamak ang iyong sarili? Kita mo naman na
nandiyan pa sila at hinahanap ka!" Mahinang singhal nito. Hindi ako makapagsalita
at tulala itong tinignan.

"L-lumayo ka nga. M-masyado kang m-malapit." Nauutal kong sambit kaya lumayo naman
ito. Nakahinga naman ako ng maluwag habang nakahawak sa dibdib ko. Ang lakas ng
tibok ng puso ko.

"Titignan ko na muna kung nakaalis na sila." Maya-maya ay nagsalita ito. Aalis na

sana ito ng hinawakan ko ang kanyang braso.

"H-huwag mo akong i-iiwan." Natatakot kong sabi at parang maiiyak na. Tinignan
naman nito ang aking kamay na nakakapit sa kanyang braso kaya napapahiya akong
inalis ito.

"Tss. You're young enough to handle yourself. Babalik rin naman ako kaagad."
Napapahiya naman akong nagyuko. Mukhang nasaktan ako sa sinabi nito.

Pagkaraan ng ilang minuto ay bumalik na ito.

"You can go now. Mukhang nakaalis na sila." Nabuhayan ako ng loob dahil sa binalita
niya. Nanguna akong lumabas habang siya ay nakasunod sa aking likuran. Pinulot ko
naman ang nagkakalat na mga binili ko sa mall habang pinapasok ko ito sa plastic.
Tumulong naman ito sa akin. Nang matapos ay agad ko itong binitbit.

Nagsimula na akong maglakad habang may iniisip. Mukhang delikado na ang buhay ko
ngayon. Nangingilid ang aking luha habang inaalala ang ang aking anak.

'Hindi ko gustong mamatay ng maaga. May naghihintay pa sa akin.'

Magpapatuloy na sana ako ng paglalakad ng may huminto na kotse sa aking harapan.

"Sumakay ka na. Ihahatid na kita." Saad ni Ace. Inangat ko ang aking ulo at maluha-
luha siyang tinignan. Nakita ko sa mukha nito ang pag-aalala. Dahan-dahan akong
sumakay. Pinaharurot na niya ang kanyang kotse habang ako ay tulala nakatingin sa
daan.

Hindi ko namalayan na nakahinto na pala ang sasakyan at nasa harap na ako ng condo
ni Jacob. Nagulat ako ng naunang bumaba si Ace at pinagbuksan ako ng pinto.

Walang emosyon niya akong tinignan kaya nagbaba ako ng tingin at bumaba.

"Salamat pala." Mahina kong saad rito.

"No need to thank me. Basta sa susunod mag-iingat ka." Malumanay na pagkakasabi
nito at sumakay. Pinaandar na niya ang kanyang kotse at umalis. Tinignan ko naman
ito hanggang sa nawala na.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 18
JANE'S POV

KINABUKASAN, nang magising ako ay tulala akong nakatingin sa kisame at hindi

makalimutan 'yung mga pangyayari kagabi. Mukha na akong nahihibang ngayon. At ang
nakakainis pa ay palagi ko nalang naiisip si Ace at hindi ako makatulod ng maayos.

' 'Yung mga ginagawa niya sa akin kahapon? 'Yung pagtulong niya sa akin? 'Yung
pagyakap niya sa aki-- tsk! Erase it in your mind Jane, ginawa lang niya 'yun dahil
may sumusunod sa'yo at nadala ka lang ng takot. Hindi siya nag-aalala sa'yo. '

Napabuntong hininga na lang ako 'tsaka tumayo. Matamlay akong pumasok aa banyo at
ginawa ang daily routines ko. Nang matapos ako ay nagbihis ako at hinalikan ko si
Adrian sa noo nito bago ako lumabas. Nang makita ko si Manang ay sinabihan ko
nalang ito na bantayan ang anak ko sa itaas. Nagtataka ako ng hindi ko maramdaman
ang presensiya ni Jacob. Hindi nalang ako nagtanong kay Manang dahil alam kung
nagbabantay 'yun.

Nagtungo na lang ako sa lamesa na may nakahain na mga pagkain. Kumuha na lang ako
ng bread 'tsaka bacon. Nang matapos akong kumain ay nagulat na lang ako ng may
biglang kumatok. Naglakad na lang ako papunta sa pinto at pinagbuksan ito. Nanlaki
ang aking mata sa aking nakita.

"Anong ginagawa mo dito Ace?" Halos pabulong kong tanong habang nakakunot ang aking
noo. Ngumisi lang ito at napatingin naman ako sa bitbit nitong paperbag.

"I want to visit my son." Umagang-umaga ay nag eenglish ito. Anak ko lang talaga
ang binisita niya.

Hindi ako makapagsalita. "Hey." Tawag pansin nito ulit sa akin at natauhan naman
ako.

"Ano 'yun?" Sinikap kong hindi mautal.

"I said, gusto kong makasama ang anak ko kahit ngayong araw lang." Tugon nito na
ikinainis ko.

"No!" Aalis na sana ako ng hinawakan niya ang aking kamay. Agad na bumilis ang
tibok ng puso at parang mawawalan ako ng hangin.

'Shit! This feeling again!'

Agad kong hinila ang aking kamay na ikinagulat nito. Ramdam ko ang panginginig ng
aking kamay dahil sa ginawa nito.

"May karapatan akong makasama ang aking anak." Mariin nitong saad. Hindi ko gusto
ang pakiramdam ko ngayon. Naghahalo ang aking emosyon habang tinitignan siya sa
mata. "I want to spent time with my child." Dagdag nito.

"Sasama ako." Magsasalita ito ng pigilan ko siya. "Wala ng pero-pero." Saad ko at

tumalikod sa kanya. Nang makalayo-layo ako ay napahawak na lang ako sa aking
dibdib.

Hindi rin ako makapagtanggi dahil may karapatan naman talaga siya kay Adrian dahil
anak niya ito. Namalayan ko na lang na nadito na pala ako ngayon sa kuwarto habang
tinitignan si Manang na pinapatawa si Adrian.

"Ah Manang." Tawag ko rito at napatingin naman ito sa akin.

"Ano 'yun hija?" Nakangiting tanong ni Manang .

"May pupuntahan kasi kami ni Adrian." Nahihiya kong sabi rito.

"Saan naman kayo pupunta?"

"Diyan lang. Uuwi lang rin kami kaagad."

"O siya, mag-iingat kayo." Tumayo si Manang sa pagkakaupo sa kama at nginitian pa

ako bago umalis. Agad akong naglakad papalapit kay Adrian at kinuha ito. Ngumiti
naman ito sa akin habang hinawakan ang aking mukha na para bang kilala na ako nito
bilang isang Mommy niya .

Labag sa aking loob na ipakita ang anak ko kay Ace pero nandito na siya at wala
akong magagawa. Nagbihis na lang ako ng dress at binihisan ko na rin si Adrian.
Lumabas kami at bumaba.

"Manang. Babalik lang kami kaagad." Pagpapaalam ko kay Manang. Nginitian niya kami
at kumaway. Humarap ako at nakita ko si Ace na nakatayo sa labas habang ang tingin
nito ay nasa aking anak. Makikita ko sa kanyang mukha ang pananabik.

Lumakad ako palabas. Lalapit na sana ito sa anak ko pero iniwas ko ito at naunang
nagtungo sa kotse niya. Napapahiyang sumunod ito sa akin at pinagbuksan kami ng
pinto. Nagtaka ito ng hindi ako pumasok.

"Bakit mo ba ginagawa ito Ace?" Malamig kong tanong. Hindi ko alam kung bakit niya
ito ginagawa sa amin. Gusto kong sumigaw, umiyak, magalit pero pinigilan ko na lang
ang aking sarili.

"What?" Naguguluhang tanong nito. Napasapo na lang ako sa aking noo at nginisihan
siya.

"Di'ba wala kang paki sa anak ko? Kailan ka pa naglakas ng loob na humarap sa
amin?!" Sigaw kong tanong rito. "Sana sumama ka nalang sa kapatid ko, total pareho
naman kayong gago." Dagdag ko at masama itong tinignan.

"I'm sorry." Paumanhin nito at ramdam ko na sincere ito sa sinasabi niya pero hindi
parin nawawala ang galit ko.

"Sorry na lang? Ang dali-dali mong magsabi ng sorry. Kung kailan ay nasaktan ako ay
ngayon ka pa magsosorry Ace?! Tangina!" Mura ko. Hindi naman ito nagsalita. Padabog
akong pumasok sa kotse.

"Ano? Tutunganga ka lang diyan?!" Sarkastikong tanong ko rito. Natauhan naman ito
at dali-daling pumasok.

"I'm so sorry Jane. Sana mapatawa--" I cut him off.

"Mag drive ka na. Nauubusan tayo ng oras kakasorry mo." Napapahiya itong umiwas ng
tingin sa akin at pinaandar ang kotse nito. Hindi ko alam kung saan kami pupunta
basta ang alam ko, galit pa rin ako nito at habang makikita ko ang mukha niya,
maaalala ko ang kababoyan na ginawa nila ng kapatid ko. Tumingin na lang ako sa
daan habang nagigilid ang aking luha. Patago ko itong pinahiran 'tska bumuntong
hininga.

Tumigil naman ang kotse at nakahinto kami sa parking lot ng mall. Agad itong bumaba
at pinagbuksan kami ng pinto. Bumaba naman ako at naunang naglakad.

"Wait!" Sigaw nito ng makalayo-layo ako. Hindi ko na lang ito pinansin at

nagpatuloy sa paglalakad. Naramdaman kong humabol ito.

Nauna akong pumasok sa mall habang siya ay nakasunod. Inis ko itong tinignan.

"Oh? Di'ba gusto mong makasama ang anak mo? Saan na tayo pupunta?" Bagot na tanong
ko rito. Hindi ito nagsalita.

"O siya, aalis na lang kami." Tatalikod na sana ako ng hinawakan niya ang kamay ko.
Nagulat na lang ako sa ginawa nito.

"Ayieeh! Ang sweet nila." Saad ng babae na malapit sa amin habang may mga kasama
siyang kaibigan.

"Oo nga! Mukhang anak nila 'yung bitbit ng babae."

"Malamang anak talaga nila 'yan! Masyado kang boba friend." Napatawa ako sa huling
nagsakita na babae. Tinignan ko ulit si Ace.

"Pwede bang bitawan mo na ang pagkakahawak sa kamay ko?" Naiinis kong tanong rito.
Agad naman niya itong binitawan.

"I'm sorry." Paumanhin na naman nito ulit. Napairap na lang ako sa kakaulit nitong
pagsosorry sa akin. "Doon muna tayo sa restaurant bago tayo pumunta sa arcade."
Wala akong magawa kundi ang tumango na lang. Nauna itong maglakad habang ako ay
nakasunod sa kanya. Tinignan ko si Adrian ngayon na nakangiti kay Ace habang
tumataas ang mga kamay nito na para bang gustong magpabuhat kay Ace.

This is the worst day of my life. Promise.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 19

JANE'S POV

MARAMING beses na kinunan ko sila ni Ace at ang anak ko na maglaro sa arcade.

Makikita ko sa mukha ni Ace ang saya habang naglalaro sila ng anak ko. Hindi naman
ako makapagtanggi na hindi sila kunan dahil ito ang iniutos ni Ace para 'daw' may
memories siya sa 'anak' ko.

Nang matapos silang maglaro ay masaya siyang pumunta sa akin at pabalang ko lang
itong tinignan.

"Oh ano? Masaya ka na?" May bahid na sarkastikong tanong ko.

"Hmm." Tumatango-tangong sabi nito. Inirapan ko na lang ito 'tsak tinignan ang anak
ko.

"Akin na ang anak ko." Saad ko rito. Wala akong natanggap na sagot.

"Sabi ko, akin na ang anak ko." Pag-uulit ko pero wala na naman akong matanggap na
sagot. Matalim ko itong tinignan habang siya ay nakangisi.
"Di'ba anak ko rin ito?" Sarkastikong tanong niya habang nakatingin kay Adrian.
Tumaas naman ang kilay ko.

"Eh ano naman?"

"May karapatan ako." Seryosong dagdag niya na ikinalaki ng mata ko.

"May karapatan? Tss." Natawa nalang ako.

'Ngayon pa siya may karapatan? Bullshit! Kung kailan ako ang nagpalaki at nag-aruga
sa anak ko, ngayon pa siya may karapatan?.'

"Edi buhatin mo ang 'anak' mo." Diniinan ko ang pagkakasabi ko at seryoso siyang
tinignan. "At kung umiyak siya.." Turo ko kay Adrian at ibinalik ang tingin kay
Ace. "Huwag mo akong tatawagin para humingi ng tulong." Dagdag ko at 'tsaka
ngumisi.

"But.." May sasabihin na sana ito pero itinikom nalang niya ang bibig niya.

"Saan na naman tayo pupunta Ace?" Inis kong tanong.

"Sa restaurant sana ulit. I'm hungry." At hinawakan ang tiyan nito. Hindi na rin
ako pumalag dahil gutom na rin ako kakatayo habang tinitignan silang maglaro.

Hindi na lang ako nagsalita at sumunod sa kanya. Bitbit pa rin nito si Adrian.
Pumasok kami sa Restaurant at pinagsilbihan kami ng waiter. Umupo kami at nag-order
na si Ace.

"What do you want?" Napakunot ang noo ko dahil sa tanong niya.

"Anong what do you want?" Nagtatakang tanong ko rito. Napa poker face na lang ito.

"Tss. I mean what do you want to order." 'Tsaka itinuro ang menu na hawak-hawak
nito. Napahiya naman ako.

"I-ikaw ang bahala." Nauutal kong tugon at alam kung nakangisi ito ngayon. Peste!
Napahiya ako 'don ah!

Mga ilang minuto ang nakalipas ay may nagsidatingan na ang mga pagkain na inorder
namin at nagsimula na kaming kumain. Natawa ako dahil nahihirapan itong kumain
dahil nakaupo ang anak ko sa lap niya. Hindi siya makakain ng maayos dahil 'don.

"Tss. Akin na nga ang anak ko." Saad ko rito. Umangat naman ang tingin nito.

"Oh? Anong tinitingin-tingin mo diyan?" Naiinis kong tanong rito. Iba kasi ang
pagkakatingin nito.

Umiling ito at nakita ko siyang tumawa na ikinagalit ko. Pinagtatawan ba niya ang
mukha ko?

Ibinigay na lang niya si Adrian sa akin kaya kinuha ko ito. Mukhang hindi niya alam
kung paano mag-alaga.

'Malamang, kabastusan lang naman ang alam nito'

Pasiring ko siyang tinignan habang ito ay abala sa pagkain. Kumain na lang ako
habang si Adrian ay nilalaro ang buhok ko. Nang matapos akong kumain ay uminom ako
ng tubig at inayos ang pagkakaupo ng anak ko. Malapit na kasi itong mahulog dahil
sa kakulitan nito.

"Are you done?" Tanong ni Ace. Hindi ba ito mabubuhay kung hindi siya
makakapagsalita ng english?

"Ah hindi pa Ace." Sarkastikong saad ko. Sinamaan niya ako ng tingin. Hindi niya ba
nakita na tapos na akong kumain? Stupid.

Nanguna akong tumayo bago siya. Binitbit niya ang binili niyang mga laruan kay
Adrian. Wala naman akong nawaldas na pera dahil siya ang nagkusang bumili.

Pagkalabas namin ay napahinto ako sa paglalakad ng may naalala ako.

'Shit! Ang sabi ko kay manang ay uuwi kami kaagad!'

Agad kong tinignan ang cellphone ko kung anong oras na at napapikit ako. It's
almost 7:00.

"Pwede bang umuwi na tayo?" Tanong ko rito. Nagtataka naman ako nitong tinignan.

"Why? I want to spent time more with my child." Inis nitong tugon.

"May bukas pa naman. Umuwi na lang tayo." Pagmamadali ko rito.

"So pumapayag ka na bibisitahin ko ang anak ko bukas?" Masayang tanong nito.

Napatango na lang ako kahit labag sa kalooban ko. Wala na akong magawa, baka
nandoon na si Jacob at hinihintay ako. Baka nag-aalala na 'yun sa akin.

"Oo na. Umuwi na tayo."

"Fine." Nakalabas na kami ng mall at nagtungo sa kanyang kotse. Pinagbuksan niya

ako ng pinto at agad akong pumasok at sumunod naman rin ito. Nagulat na lang ako ng
dahan-dahan nitong inilapit ang kanyang mukha sa akin.

"A-anong ginagawa m-mo?" Nauutal na tanong ko rito. Mas lumapit pa ito sa akin na
halos magdikit na ang mga ilong namin. Napapikit na lang ako habang bumibilis ang
tibok ng puso ko.

'Hindi na ito normal!'

Narinig ko na may tumunog kaya iminulat ko ang aking mata at napahiya na lang ako
ng ikinabit niya lang pala ang seatbelt ko. Umiwas ako ng tingin.

"Do you think I would kiss you?" Alam kong nakangisi ito ngayon. Napapikit nalang
ako dahil sa inis.

"T-tss. M-mag drive ka na." Hindi ko halos masabi ang dapat kung sabihin dahil sa
kabang nararamdaman ko ngayon. Narinig kong pinaandar niya ang kanyang kotse at
pinaharurot ito. Tinignan ko na lang si Adrian na ngayon ay natutulog. Mukhang
napagod rin ito.

Tumingin na lang ako sa daan habang abala akong nag-iisip.

'Hindi na tama ang nararamdaman ko. Huwag ka ng magpakatanga ulit Jane, masasaktan
ka lang.'

Mukhang bumabalik na naman 'yung dating nararamdamn ko sa kanya at 'yun ang

ikinainis ko. Ayaw kong may maramdaman sa kanya ulit.
Maya-maya ay huminto na ang sasakyan. Nagulat ako ng makita ko si Jacob na nakatayo
habang tumitingin sa amin. Agad kong binuksan ang pinto at bumaba. Narinig ko ring
bumaba si Ace at hindi ko nalang iyon pinansin. Natuon ang tingin ko kay Jacob.
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko rito.

Lalapit na sana ako sa kanya ng may humawak sa kamay ko at napatingin naman ako
'don. Tinignan ko si Ace.

"Nakalimutan mo 'tong plastic." Saad niya 'tska ibinigay ang plastic sa akin.
Umiwas ako ng tingin.

"Salamat." 'Yun na lang ang sinabi ko at nagmamadaling lumapit kay Jacob.

"Hindi ko alam na kasama mo pala 'yan." Tukoy ni Jacob kay Ace habang masama itong
tinignan.

"E-eh kasi... G-gusto lang niyang makita ang a-anak niya." Hindi ako makapagsalita
ng maayos dahil sa kabang nararamdamn ko ngayon.

"Ganyan ba 'yung pagkikita?" Sarkastikong tanong ni Jacob. "Ba't umalis kayo kung
gusto lang pala niyang makita ang 'anak' niya." Dagdag nito. Napayuko naman ako.

"Let me explai--" Hindi natapos ang pagsasalita ni Ace ng inunahan ko siya.

"Umalis ka nalang Ace. Please?" Seryoso kong pakiusap rito habang tinitignan siya
sa mga mata. Bumuntong hininga ito.

"Fine. See you tomorrow." Saad nito pero nakatingin kay Jacob. Mukhang inaasar niya
ito. Narinig ko na lang ang pag alis ng kotse.

"Jaco--" Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng tumalikod ito at padabog na umalis.

Naiwan akong nakatayo at hindi alam kung ano ang gagawin ko.

'Ba't ba siya nagagalit? Anong masamang ginawa ko?'

Sinundan ko na lang ito ng tingin. Pumasok na rin ako 'tsaka dumiretso sa kuwarto.
Inihiga ko si Adrian sa crib at nagbihis ako. Pagkatapos ay inihiga ko ang aking
sarili sa kama.

"Ano bang ikinagagalit nito? Di'ba ako dapat 'yung magalit?" Naiinis na tanong ko
sa aking sarili. Hindi ko maintindihan ang inaasta nito. Sana mali ang naiisip ko
ngayon.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 20

JANE'S POV

KINABUKASAN ay masama ang pakiramdam ko. Parang lalagnatin ako. Ang sakit ng buo
kong katawan kapag tumatayo ako. Hindi ko tuloy alam kung bakit nagkakaganito ako.
Sa pagkakaalam ko ay wala akong ginawa kahapon na ikakalagnat ng sarili ko.
Inihilot ko na lang ang ulo at tumayo. Nag streching muna ako para mawala-wala na
rin ang pananakit ng katawan ko. Dumapo ang tingin ko kay Adrian. Nakamulat na ang
mata nito at mukhang nasisiyahan maglaro sa nakasabit na laruan sa crib nito.

Kinarga ko si Adrin at lumabas. Agad na hinanap ang mata ko si Jacob. Nanlumo ako
ng hindi ko siya makita. Pagkababa namin ay nagulat na lang ako sa aking nakita.
Nandito si Ace ngayon, prenteng nakupo sa couch. Nainis tuloy ako sa presensiya
nito. Paano ito nakapasok?

"Anong ginagawa mo dito?" Naiinis kong tanong rito. Tinignan niya lang ako at
gumuhit sa kanyang labi ang nakakalokong ngiti na nagpataas ng balahibo ko.

"I'm just visiting my son..." 'tsaka tinignan ang anak ko at bumaling ang tingin sa
akin. "And you." Dagdag nio na ikinabog ng puso ko. Umiwas nalang ako ng tingin at
hinanap si Manang.

"Manang!" Tawag ko kay Manang. Nakita ko itong lumabas sa kusina at agad pumunta sa
akin.

"Ano iyon hija?"

"Ba't po nakapasok 'tong lalaking ito?" Nagtatakang tanong ko habang masamang

tinignan si Ace.

"Ah! Ang sabi niya kasi ay bisita siya at kilala ka naman niya kaya pinapasok ko
siya." Tugon nito. "May problema ba hija?"

"Ah, wala po Manang." Ngumiti ako rito para hindi siya mag-alala. Tinapik niya lang
ang balikat ko 'tsaka umalis.

"Flowers for you." Hindi ko alam na nakalapit na pala ito sa akin habang ibinibigay
ang bulaklak sa akin na hawak-hawak nito. Napakunot ang noo ko.

"Ano 'to?! Suhol?!" Singhal ko rito.

"Tss. Suhol na ba ang tawag rito? Hindi ba pwedeng binigay ko ito sa 'yo dahil
friends tayo?" Napataas ang kilay ko dahil sa narinig ko. Friends? Mukha niya.

"At kailan pa tayo naging friends?" Sarkasrikong tanong ko habang matalim siyang
tinignan. Nandoon naman ang kanyang pamatay na ngiti.

"Simula nung mag bonding tayo." Hindi ko alam kung ba't naiinis ako sa sagot rito.
Hindi talaga ako makakapagsalita kapag bobo ang kausap ko.

"Kailan ba tayo nag bonding?"

"Tsk. Kahapon." Inis nitong saad na ikinatango-tango ko.

"Bonding pala tawag 'don?" Tukoy ko kahapon. "Akala ko suhol na naman 'yon sa pag-
iwan sa akin." 'Tsaka ako ngumisi rito. Gumuhit sa kanyang mukha ang pagkakahiya
dahil sa sinabi ko.

"Ano bang ginagawa mo dito?" Tanong ko rito. Gusto na naman niyang makasama ang
anak ko? Hindi na pwede 'yun!

"Nakalimutan mo na ba ang pinag-usapan natin kahapon?" Napakunot ang noo ko. May
pinag-usapan ba kami? Sa pagkakaala-- tss, pumayag pala ako na bisitahin ang anak
nito.
"Eh ano naman ngayon kung may pinag-usapan tayo? Pwede namang tumanggi ako ngayon."

"What?!" Singhal nito na ikinagulat ko.

"Anong what?! Bigwasan kita diyan eh."

"But you promised me last night!" Inis nitong sambit at masama akong tinignan.
Naglabanan kami ng tingin.

"Promises are meant to be broken." Sinabi ko iyon sa kanya habang tinitignan siya.

"Hep! Hep!" Inawat kami ni Manang. "Ano bang pinag-aawayan niyo?" Nalilitong tanong
nito habang tinitignan kami.

"I just want to spent time again wit--" Hindi ko siya pinatapos ng pagsasalita.
Hindi ko gustong malaman ni Manang na siya ang ama ng anak ko. Wala pa kasi siyang
nalalaman maski isa kung sino ba talaga ang ama ng anak ko. Hindi ko naman ugaling
magsabi.

"Manang, pakibantayan mo muna si Adrian. May pag-uusapan lang kami." Ibinigay ko

kay Manang si Adrian at hinila si Ace papalabas.

"Huwag mong babanggitin kay Manang ikaw ang ama ng anak ko." Nangunot ang noo nito
dahil sa sinabi ko.

"Why? Is there a problem?" Nagtatakang tanong nito. Umiling naman ako.

"Wala naman pala. Ba't hindi ko pwedeng sabihin?"

"Basta! Huwag ng maraming tanong." Tatalikod na sana ako ng pinigilan niya ako.

"At saan ka naman pupunta?"

"Kakain. Hindi mo ba ako pakakainin?" Sarkastikong tanong ko.

"Paano ako?"

"Anong paano ka?!"

"Hindi mo rin ba ako papakainin? I'm hungry." 'Tsaka hinawakan ang tiyan nito.

"Mag-isa ka! Ba't ba hindi ka kumain sa bahay niyo bago ka pumunta rito?!"

"Tss. I forgot." Napasapo nalang ako sa noo nito dahil sa katangahan niya. Wala
akong magawa kundi patuluyin siya. Baka magwala naman ito sa labas at nakakahiya sa
mga tao.

"Tapos na kayong mag-away?" Tanong ni Manang sa amin. "Sino pala siya?" Tanong ni
Manang sa akin.

"I'm Ace by the way." Naglahad siya ng kamay ni Manang at tinanggap naman niya ito.

"Girlfriend mo ba si Jane?" Istriktang tanong ni Manang.

"Hindi Manang!" Agad akong sumabat.

"Hindi po." Tugon ni Ace at pasikretong tinignan ako. Nandoon naman 'yung
nakakalokong ngiti niya.
"Nililigawan mo?"

"Hindi nga po Manang!" Naiinis kong saad habang nakanguso.

"Hindi rin po."

"Eh? Kaano-ano mo pala si Jane?"

"We're just friends." Napaiwas ako ng tingin dahil sa sinagot ni Ace. Nakita kung
guminhawa ang pakiramdam ni Manang.

"Oh, maupo ka rito hijo. Alam kung naguguton ka." Ani Manang. Napanguso naman ako
dahil sa trato nito kay Ace.

"Huwag mo na siyang pakainin manang! Malaki na 'yan." Inis kong saad.

"Huwag mo naman ganyanin ang kaibigan mo hija. Bisita mo siya." 'Tsaka niya
nginitian ng matamis-tamis si Ace. Padabog na lang akong umupo at magkaharap kami
ni Ace.

"Kumain kayo ng mabuti at babantayan ko na muna si Adrian." Paalam ni Manang sa

amin 'tsaka umalis. Ngumiti lang si Ace rito at nagsimulang kumain. Masama ko itong
tinignan.

"You don't want to eat?" Nagtatakang tanong ni Ace. Ngumiwi naman ako.

"Huwag mo akong maenglish-english Ace Montefalcon kundi tatadyakan kita." Banta ko

habang hindi mawala-wala ang sama ng tingin ko. Nakita ko itong tumawa. Nagpatuloy
ito sa pagkain. Hindi ko gustong makasabay ito sa pagkain pero wala akong magawa
dahil nagugutom na rin ako.

Nang matapos kaming kumain ay nanguna itong tumayo at aalis na sana ito ng
pinigilan ko siya.

"Wait." Pigil ko rito. Tinignan naman ako nito na walang emosyon. "Maupo ka."
Maawtoridad kung utos. Wala itong magawa kundi ang umupo.

"Ano na naman?!" Inis nitong tanong. Napangisi naman ako dahil sa kalokohang naisip
ko.

"'Di ba gusto mong makasama si Adrian?" Tumango naman ito kaagad. "Well, may
condition ako." Dagdag ko at napalunok naman ito.

"W-what is it?"

"Gusto kung hugasan mo lahat ng pinagkainan natin. Pati na rin 'yan." Sabay turo ko
sa mga paltong nakatambak sa lababo. Nanlaki ang mga singkit nitong mga mata.

"What?!" Halos sumigaw ito dahil sa pagkakagulat. "Are you joking?!"

"Mukha ba akong nagbibiro?" Seryoso kong tanong. Napalunok naman ito.

"B-but."

"No more buts. Maghugas ka na bago magbago ang isip ko na hindi ka na makakakita
ulit sa anak ko." Mukhang nagulat ito dahil sa sinabi ko. Agad niyang kinuha ang
mga platong pinagkainan namin at nagtungo sa lababo. Napailing na lang ako habang
tinatawanan siya sa aking isipan.
'Ace Montefalcon na CEO ay naghuhugas ng plato ngayon. Nakakatawa.'

Tumayo naman ako at kinawayan siya. Masama naman itong tumingin sa akin kaya
nginisihan ko siya. Agad akong lumapit kina Manang.

"Nasaan 'yung kaibigan mo?" Tukoy ni Manang kay Ace. Napatawa naman ako.

"Nandoon sa lababo Manang. Naghuhugas." Natatawa kong tugon. Nagulat naman ito.

"Ano?! Ba't mo naman siya pinaghugas? Nakakahiya naman at bisita mo siya. Ako na
lang ang maghuhugas." Ibinigay niya si Adrian sa akin at tinanngap ko naman ito.
Aalis na sana ito para puntahan si Ace pedo pinigilan ko.

"Huwag mo na siyang puntahan manang."

"At bakit naman?"

"Kaya na niya 'yun. Magpahinga ka na lang muna." Nakangiting saad ko.

"Pero hija. Mukhang kutis mayaman 'yun. Hindi 'yun sanay." Nag-aalalang ani Manang.

"Maniwala ka manang. Sanay na 'yun sa maraming bagay." Sanay nga 'yun sa panloloko.

"O siya, basta sa susunod ay ako na ang maghuhugas." Tumango na lang ako bago siya
umalis.

Tignan natin Ace Montefalcon kung saan ang kaya mo.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 21

JANE'S POV

"I'M done." Saad nito ng makalapit sa akin. Napataas naman ang kilay ko 'tsaka
nagtungo sa lababo kung tapos na nga ba ito. Gan'un na lang ang aking pagkagulat
dahil nahugasan niya lahat-lahat ng plato. Ang dami kaya n'un.

"Totoong nahugasan niya ito?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Humarap naman ako sa
kanya at gumuhit sa kanyang labi ang ngisi.

"So we should go now." Tugon nito. Napabuntong hininga na lang ako. Inayos ko muna
sa pagkakabuhat si Adrian at pumunta sa kwarto. Hindi ko talaga gustong sumama pero
wala na akong magawa. Nang matapos akong magbihis ay sinunod ko si Adrian at 'tsaka
kami lumabas.

Nang makababa kami ay nanguna kaming pumunta sa kinaroroonan ng kotse ni Ace at

sumunod naman ito.

"Wait a minute." Ani Ace at pumunta sa likod ng kanyang kotse. Binuksan niya ito at
may kinuha rito. Nagtaka ako na t-shirt pala ang kinuha nito.
"Anong gagawin mo diyan?" Hindi niya ako pinansin at 'tsaka naghubad sa harapan ko.
Napanganga naman ako dahil sa ginawa nito. Gamit ang kanyang pinaghubad na t-shirt
ay pinahiran niya ang kanyang leeg patungo sa kanyang tiyan at babalik na naman sa
kanyang leeg. Napapakunok na lang ako habang tinitignan ang abs niya.

"Are you looking for my abs?" Doon ako natauhan at nag-iwas ng tingin. Napapikit
nalang ako dahil sa katangahan na ginawa ko.

'Peste ka Ace! Peste ka sa buhay ko!"

Batid kong nakangisi ito ngayon na lalong ikinainis ko.

"F-feelengero mo naman!" Singhal ko rito habang hindi makatingin sa kanya. "W-wala

ka namang abs!" Dagdag ko.

"Wala pa ah. Gusto mong makita ulit?"

"S-shut up!"

"It's all yours baby."

"You fucking Idiot!" Napamura na lang ako. Tumawa na lang ito at 'tsaka pinagbuksan
ng pinto. Padabog naman akong pumasok.

"Watch your word. Baka marinig ni baby." Nang makapasok ito ay 'tsaka ko siya
masamang tinignan.

"Eh ano naman kung marinig niya? Mas maganda nga 'yon dahil alam niyang fucking
idiot ang kanyang ama!"

"Tch! Watch your word!" Singhal niya. Napairap na lang ako at tumingin sa labas.
Hindi ko gustong makita ang mukha niya. Nabubuwisit lang ako.

"Why are you so silent? Nakakapanibago lang." Pagbabasag nito sa katahimikan.

"Paki mo?" Mataray kong tanong. Bumuntong-hininga ito.

"Are you mad?" Tanong nito ulit. Napatawa naman ako.

"Nagtatanong ka pa eh kita mo namang galit ako!"

"Can you please lower your voice! Masakit sa tenga!" Sigaw niya.

"Eh ikaw nga sumisigaw! Pareho lang tayo!"

"You're the one first who shout and we're not the same."

"So kasalanan ko?! Gan'un?!" Inis kong tanong rito. Nakita ko siyang umiling.
Nagtaka ako ng huminto kami sa isang park.

"Anong gagawin natin?" Nagtataka kong tanong. Wala akong natanggap na sagot at
naunang bumaba at 'tsaka ako pinagbuksan ng pinto. Nang makababa ako ay nagtungo
ito sa likod ng kotse at may inilabas na mga pagkain at isang mahabang tela na
kasya sa buong pamilya.

Inilapag niya ang mahabang tela sa damo at doon niya inilagay ang mga pagkain na
dala niya.
"Ano 'yan?" Turo ko sa mga pagkain.

"Tch. Food."

"I mean bakit nagdala ka pa ng pagkain? At ano pala ginagawa natin dito sa park ng
gamitong oras?!" Halos singhalan ko siya. Nahihibang na ba ito?

"We're having a picnic." Napakunot ang noo ko dahil sa sinagot nito. Picnic ng
tanghaling tapat?

Nanguna itong umupo at 'tsaka tumingin sa akin.

"Maupo ka." Malumanay nitong sabi kaya umupo na rin ako. Binuksan niya ang mga
junkfoods kasunod ang mga naka plastic na adobo at marami pang iba. Nilagyan niya
rin ako ng paper plate at plastic spoon at fork

"Kain ka na." Tinignan ko lang ito ng nagsimula na itong kumain. Nagtaka ito ng
hindi ko ginalaw ang aking plato.

"Gusto mo bang ako pa ang magpakain sa 'yo? Or.." Pambibitin nito.

"Ano?!"

"Ako ang kumain sa'yo." Hahampasin ko na sana ito ng makaiwas siya. Doon siya
tumawa ng malakas.

"Uuwi na lang kami ni Adrian." Tatayo na sana ako ng pinigila niya ako. Seryoso
niya akong tinignan na ikinailang sa akin.

"I'm sorry." Saad nito. Hindi ko alam kung ba't tumikbo ang puso ko ng marinig
itong naghingi ng sorry.

'Ano bang ginagawa mo sa akin Ace?'

Hindi ko alam kung bakit ganito ang pakiramdam ko ngayon. Hindi ito tama!

Pilit na lang akong kumain habang nakaupo sa lap ko si Adrian habang naglalaro ito
na hawak niyang car.

Nang matapos kaming kumain ay ibinigay niya sa akin ang tissue pati na rin ang
alcohol at tinanggap iyon. Nang matapos kong pahiran at hugasan ang aking kamay ng
alcohol ay binuhat ko si Adrian at tumayo. Tumayo rin si Ace at tinignan ako ng mag
pag-aalala. Agad akong nag-iwas ng tingin.

"Are you okay? You look pale." Nag-aalalang saad ni Ace at hinawakan ang aking noo.
Nadoon ang gulat sa kanyang mukha.

"You're sick." Agad kong iniwas ang aking noo sa kanyang kamay at naunang pumasok
sa kanyang kotse. Sumunod naman ito.

"Ba't hindi mo sinabi?"

"Ang ano?" Pabalang na tanong ko.

"Na nilalagnat ka pala."

"Kailangan ba lahat ay dapat alam mo?" Sarkastikong tanong ko.

"I'm sorry." Hindi na lang ako nagsalita at tumingin sa labas. Nakalimutan ko na

nilalagnat pala ako. Nawala sa isipan ko.

"Pupunta muna tayo sa mercury drugs." Saad niya ng magsimula siyang magmaneho.

"Sige." 'Yun na lang ang sinabi ko. Maya-maya ay huminto ang kotse at lumabas siya.

"I'll buy a medicine. Just wait for a minute." Hindi ko siya magawang tignan dahil
natatakot ako. Natatakot ako na baka mahulog na naman ako. Natatakot ako na baka
masaktan na naman ako at ayaw ko ng gan'un.

Huminga ako ng malalim at niyakap si Adrian. Hinalikan ko pa ang noo nito.

"I'm not a perfect mother to you but I promise that I will do my best just to
protect you Adrian." Hinalikan ko ang kanyang ulo at pumikit. Naramdaman kong
tumulo ang luha ko.

"Are you crying?" Nagulat na lang ako at agad umiwas ng tingin. Bakit ba ang dali
nitong nakabili ng gamot?!

"N-no." Utal kong sabi at pasikretong pinahiran ang mga mata ko.

"But you're not okay."

"Eh alam mo naman pala! Ba't nagtanong ka pa?!" Gusto kong pakalmahin ang sarili ko
pero hindi ko magawa. Galit pa rin ako rito dahil makikita ko lang ang mukha niya
ay naalala ko lang ulit 'yung mga masasakit na ginawa nito.

"Just drive." Mahina kong sabi na sapat para marinig niya. Narinig ko siyang
bumuntong hininga at 'tsaka pinaandar ang kanyang kotse. Tahimik kami hanggang sa
nandito na kami sa condo ni Jacob.

Hindi ko na siya hinintay na pagbuksan ako ng pinto at ako nalang ang nagbukas
nito. Papasok na sana ako ng magsalita ito.

"Wait Jane. Nakalimutan mo 'tong gamot mo." Saad nito kaya hinarap ko siya.
Tinanggap ko na lang ang bitbit nitong paperbag. Aalis na sana ako ng magsalita ito
ulit.

"Huwag mong kalimutan na inumin ang gamot mo." Nandoon ang pag-aalala sa tinig
niya.

'Huwag ka ng umasa Jane. Masasaktan ka lang.'

"Of course. I'm not a kid anymore." Pagkapasok ko ay agad kong sinara ang pinto at
agad umakyat at pumunta sa kuwarto. Agad kong inilagay si Adrian sa kuna at
pabagsak na inihiga ang aking sarili. May narinig akong naglalakad papasok dito sa
kuwarto at hindi ako nag-abalang tignan ito. Pumikit na lang ako at narinig ko ang
pagbukas ng pinto.

"Okay ka lang ba hija?" Naramdaman ko si Manang ng makalapit sa akin. Iminulat ko

ang aking mata at 'tsaka dahan-dahan na tumayo. Nang mahawakan niya ako sa braso ay
nagulat ito.

"Nilalaganat ka!"

"Okay lang po ako manang. Nakabili na naman ako ng gamot." 'Tsaka ko ipinakit ang
paperbag sa kanya. Hindi pa rin nawawala ang pag-aalala nito.

"Si Jacob pala?" Tanong ko.

"Hindi pa umuwi hija. Hindi ko nga alam kung saan iyon pumupunta. Nakita ko nga
siya kagabi na umuwi ng lasing. Nag-alala tuloy ako sa kanya." Mahabang ani Manang.

Ano bang ginagawa mo sa sarili mo Jacob?

~TO BE CONTINUED~

Chapter 22

WARNING: MATURED CONTENT

Read at your own risk.

JACOB'S POV

I WAS hurt while seeing them together. Gusto kung sabihan si Jane na layuan si Ace
ba't hindi ko kaya. Parang wala akong lakas para sabihin 'yun. Iniinom ko nalang ng
alak para makalimutan 'yung masasakit na alaala na nakita ko kahapon. Paulit-ulit
na nagplaplay sa utak ko 'yung eksena na paghawak ni Ace sa kamay ni Jane.

Nakikita ko sa kanilang mga mata ang pagmamahal at kahit tanungin ko pa si Jane ay

itatanggi niya lang sa akin na hindi na niya mahal si Ace pero nakakahalata ang
kilos niya.

Napahampas na lang ako sa lamesa at uminom ulit ng alak. "Bakit ang sakit-sakit
Jane?" Tanong ko at napayuko. Tuluyan ng tumulo ang luha ko.

"Are you okay?" Biglang may nagtanong sa akin kaya napaangat ang ulo ko. Doon ko
nakita ang isang napakagandang babae.

"No I'm not." 'Tsaka ako tumawa.

"Can I sit beside you?" Malanding tanong nito. Ngumisi naman ako.

"Sure." Agad itong umupo sa tabi ko at tinignan ako ng may pagnanasa. "What's your
name?"

"Interesado ka ba sa akin?" Nakangisi kong tanong rito habang nilalaro ang ice.

"I am to obvious?" Nakataas ang kilay nito.

"Yes. If you're not interested with me, kanina ka pa umalis at hindi nakipag-usap
sa akin."

"You're intelligent. I like intelligent people. It's turning me on." Hinawakan niya
ang leeg ko at inilapit sa kanya. Naramdaman kong lumapat ang labi nito sa akin.
She kiss me and it's driving me crazy. Naramdaman ko na lang na tumugon na pala ako
habang hinihimas ang likod nito.
Mas idiniin niya pa ang sarili sa akin. "I feel your hardness baby." Malanding saad
nito at hinawakan ang pants ko kung saan may bumubukol rito. Napaungol naman ako sa
ginawa nito.

"Shit." Halos panggigilan ko siya dahil sa sarap na nararamdaman ko ngayon. Nag

eespadahan ang mga dila namin habang patuloy kong pinipisil ang puwet nito. Bigla
itong huminto na ikinataka ko.

"What's wrong?"

"I think we should go outside." Napangisi naman ako at lumabas kami habang
naghahalikan. Maya-maya ay nakasakay na ito sa sasakyan ko at habang nag dadrive
ako patuloy niyang hinihimas ang aking alaga. Hindi ko alam kung bakit ko ginagawa
ito pero gusto ko na munang makalimutan ang mga masasakit na alaala.

Bigla kaming huminto sa isang motel at nag check-in doon. Agad kaming pumunta sa
kuwarto at nilock iyon. Isinandal ko siya sa ointo at mariin ko siyang hinalikan.
Kinagat-kagat ko pa ang pang-ibabang labi rito na mas ikinaungol niya habang ang
mga kamay nito ay dahan-dahan pumunta sa pants ko. Binuksan niya ang zipper ko at
lumuhod sa aking harapan. Dahan-dahan niyang ibinaba ito at tanging boxers ko na
lang ang naiwan. Agad niya rin itong inalis.

"You're so big." Namamanghang sabi nito habang nakatingin sa alaga ko. Agad niyang
hinawakan ito na ikinaungol ko.

"Fuck!" Mura ko ng sinimulan niya ng itinaas-baba ang kanyang mga kamay sa alaga
ko.

"Cum to me baby." Malanding saad rito at mukhang ginaganahan sa ginagawa niya sa

alaga ko.

"Shit I'm cumming." Halos mapasigaw ako ng maramdaman kong nilabasan ako. Dinilaan
niya ang alaga ko 'tsaka tumayo.

"You taste good." Sambit nito. Agad ko siyang inihiga sa kama at pumatong sa
kanyang ibabaw. Sinimulan kong tanggalin ang pang-itaas na damit nito at bumungad
sa aking harapan ang naglalakihang dibdib niya. Doon siya ngumisi.

"Gusto mong hawakan? It's all yours baby." Parang mapapasunod ka sa mga sinasabi
nito. Naramdaman ko na lang na nakahawak na pala ako rito at nilalamas ito.
Napaungol ito dahil sa aking ginawa.

"Do you like it?" Nakangising tanong ko. Tumango naman ito kaagad. I licked her
nipples at parang batang uhaw na uhaw.

"Ugh." Mas ginaganahan ako dahil sa mga ungol nito. Hindi na ako makapaghintay kaya
tinanggal ko na lahat na natitirang suot niya at hinalikan siya ulit sa labi pababa
sa leeg at sa tiyan hanggang sa umabot na ako sa kanyang pagkababae.

Dinilaan ko ito at napaigtad siya. Itinigil ko ang pagdila rito at tinignan siya.

"Are you ready?" Nakangising tanong ko. Ngumisi rin ito. Agad kong ipinasok ang
alaga ko at napaungol siya dahil sa sarap. Nakahawak ako sa kanyang balikat habang
binabayo ko siya. Mas binilisan ko ang pagbabayo sa kanya.

"Fuck! You're so damn good." Napapahigpit ang paghawak nito sa aking likuran habang
ako ay abala sa pagbabayo rito. Nang malapit na akong labasan ay agad akong huminto
at umalis sa ibabaw niya at inilapit ang aking alaga sa kanyang mukha.
Tinignan ko siya at parang alam na nito kung ano ang ipinapahiwatig ko. Agad niya
itong kinain habang itinataas-baba ang kanyang ulo. Napahigpit ang paghawak ko sa
kanyang buhok hanggang sa malabasan ako.

"You're so fucking good baby." Malanding saad nito at nilunok ang katas na galing
sa alaga ko. Humiga ako sa kanyang tabi dahil sa pagod na nararamdaman ko ngayon.

"What's your name again?" Pabulong nitong tanong habang hinahalik-halikan ang aking
panga.

"Jacob." Napapikit ako hanggang sa makatulog ako.

JANE'S POV

"Saan na kaya 'yun si Jacob?" Nag-aalalang tanong ko habang panay ang lakad ko.

"Pwede bang huminahon ka hija." Saad ni Manang pero hindi ko siya pinansin.

"Answer it Jacob!" Inis kong sabi habang tinatawagan siya. Hindi naman ito
sumasagot.

"Hindi nakakatuloy 'yang paglalakad mo ng pabalik-balik hija. Babalik rin 'yun."

Nag-aalala ring sabi ni Manang.

Pabagsak kong umupo sa couch at napahawak sa aking ulo. Inihilot ko na lang ang
aking sentido.

"Kailan iyon babalik Manang? Baka ano na ang mangayri n'un! Mayayari na naman tuloy
ako sa mga magula rito."

"Babalik rin 'yun. Magtiwala ka."

"Pero Manang! Kailan 'yun babalik? 2:00 na pero wala pa rin siya!" Napabuntong
hininga na lamang si Manang 'tsaka umupo sa tabi ko.

"Ipahinga mo na muna ang iyong sarili hija. Nilalagnat ka pa naman."

"Lagnat lang naman ito Manang. Gagaling rin ako kapag ininom ko ang gamot ko pero
kapag maiisip ko si Jacob ay hindi ako makampanti." Naiiyak na ako ngayon. Saan ka
na kasi Jacob?!

"Shh. Magpahinga ka na muna hija. Ako na lang ang magbabantay dito sa baba."
Malamunany nitong sabi. Huminga ako ng malalim bago tumayo.

"Balitaan niyo na lang ako Manang kapag nakabalik na siya." Tumango ito at ngumiti
sa akin.

"Sige hija. Makakaasa ka." Wala akong magawa kundi ang umakyat at pumasok sa
kuwarto. Bigla akong napahawak ng mariin sa pader ng biglang sumakit ang aking ulo.
Dumidilim na rin ang aking paningin. Maya-maya ay nawala ito kaya humiga ako sa
kama. Masyado akong nag-aalala kay Jacob. Sana bumalik na siya.

~TO BE CONTINUED~
Chapter 23

JANE'S POV

KINAUMAGAHAN ay binalita ni Manang na nakauwi na daw si Jacob kaya dali-dali akong

lumabas ng kuwarto at nagtungo sa ibang kuwarto kung saan doon aiya nagpapahinga.
Huminga ako ng malalim bago kinatok ang pinto.

Nang walang sumagot ay pinihit ko ang pinto at bumungad sa aking harapan si Jacob
na nakaupo sa kama habang may binabasa sa libro.

"What are you doing here?" He asked in a cold tone. Nagsulubong ang aking kilay
dahil sa inasta nito.

"Bakit ngayon ka lang dumating? Alam mo bang nag-alala ka--" He cut me off.

"Why you care?" Doon nagsimulang mainis ako.

"Ano bang nangyayari sa 'yo Jacob?! Bakit ganyan ang inaasta mo sa akin?!" Singhal
ko rito na ikinakunot ng noo niya. Hindi niya ako sinagot at basta-basta nalang
tumalikod sa akin at nagbasa muli.

Lumapit ako rito at hinila ang kamay nito ng mariin at pinatayo siya. Doon ko
natignan ang kabuhuan ng katawan nito at nagulat na lang ako ng may mapula-pula sa
leeg nito.

"Ano 'yan?" Nagtatakang tanong ko habang tinuturo ang leeg nito. Napaiwas ito ng
tingin.

Nanghihinala ko siyang tinignan. Kaya pala nawala siya kagabi dahil may
inaasikasong iba.

"So ano? Nasarapan ka?" Sarkastikong tanong ko na ikinasama ng tingin nito.

"Anong nasarapan?" Maang-maangan nitong tanong. Ngumisi naman ako.

"Huwag kang magmaang-maangan diyan Jacob." Mariin kong tugon rito. Walang emosyon
niya akong pinasadahan ng tingin.

"Oo. Nasarapan ako. Ikaw nga rin, nasarapan sa paglalandi kay Ace." Dahil sa galit
ko ay sinampal ko siya ng malakas.

"Anong paglalandi Jacob? Ganyan na ba ang tingin mo sa akin? Malandi?!" Sigaw ko

rito habang dinuduro siya.

"Kung ganyan ang pagkakaintindi mo." Sinampal ko siya ulit.

"Ano bang nangyayari sa 'yo huh?! Kaibigan mo, sinabihan mong malandi?" Hindi
makapaniwalang saad ko at napailing-iling. Doon nagsimulang tumulo ang luha ko.

"Huwag mo sana akong sabihan ulit ng malandi dahil hindi mo pa ako kilala. Kaibigan
lang kita at wala kang karapatan na sabihan ako ng malandi na hindi naman totoo!"
Sigaw ko rito at padabog na umalis. He hurt me again.
JACOB'S POV

Tulala akong nakatingin ngayon kung saan lumabas si Jane. Sinuntok ko na lang ang
pader dahil sa galit.

"Shit! Ang tanga-tanga mo Jacob! Sinaktan mo ulit si Jane!" Sigaw ko at napasabunot

sa buhok ko. Doon ako napaiyak.

"I'm so sorry Jane." Usal ko at inalala kung anong nangyari kanina.

FLASHBACK

Agad akong napabangon ng maramdaman kong may pumulupot na braso sa katawan ko.
Nagulat na lang ako ng hubo't hubad ako. Tinignan ko ang babae ngayon na mahimbing
na natutulog sa aking tabi.

"What the fuck?" Mura ko at pinulot ang mga damit ko at nagsimulang suotin ito.

"What are you doing?" Biglang may nagsalita kaya napatingin ako dito. Doon umusbong
ang galit ko.

"What did you do to me?!" Mariin kong tanong. Napangisi naman ito.

"Nakalimutan mo na ba ang ginawa natin Jacob?" Malanding tanong nito. Masama ko

naman itong tinignan. Shit! Ang dumi ko ng tignan. Hindi ko alam kung ba't biglang
bumilis ang tibok ng puso ko ng maalala ko si Jane.

"Ba't napatulala ka? Gusto mo bang may maulit pa sa atin ul--" hindi ko siya
pinatapos magsalita ng lumabas ako.

"Hey! Where are you going? My name is Navy!" Narinig kong sigaw nito pero hindi ko
pinansin at basta-bastang umalis sa lugar na ito. Nang makauwi ako ay bumungad sa
aking harapan ang nag-aalalang mukha ni Manang.

"Jusko Jacob! Ba't ngayon ka lang dumating?" Agad niya akong niyakap at hindi ako
umimik. Nagulat ito dahil sa inasta ko.

"Maliligo muna ako manang." Mahina kong sabi at umakyat patungo sa kuwarto ko.
Pabagsak kong isinira ang pinto at agad akong hinubad lahat ng saplot ko. Nandidiri
ako habang inaalala 'yung mga pangyayari kagabi. Ikatlong beses akong naligo at ng
matapos ako ay nag toothbrush kaagad ako.

Nanlumo ako habang tinitignan ang mukha ko sa salamin. Nandoon parin ang pandidiri
ko. I'm so sorry Jane.

END OF FLASHBACK

Lumabas ako ng kuwarto at agad hinanap si Jane. Pumunta ako sa kuwarto niya pero
hindi ko siya nakita. Natataranta na ako ngayon at hindi alam kung ano ang gagawin
ko. Lumabas ako at nagulat na lang ako ng makita si Ace na hinawakan ang mukha ni
Jane. Karga ni Jane si Adrian at naguiguilty ako ngayon dahil alam kong umiiyak ito
at nasaktan ito dahil sa mga sinasabi ko.

Tumalikod ako at pumasok. Hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. Gusto kong sapakin
ng paulit-ulit si Ace hanggang sa mamatay. Hindi ko gusto ang paghawak nito sa
mukha ni Jane pero wala akong magawa dahil nasaktan ko siya at that's all my fault
at pinagsisihan ko na ito ngayon.
Pumasok na lang ako sa kuwarto ulit at pabagsak na inihiga ang aking sarili sa
kama. Parang nanghihina ako ngayon at hindi ako makapag-isip ng tama. Ilang oras
ang nagdaan at napagdesisyonan kung tumayo. Lumabas ako at hinanap ng aking mata si
Manang. Gusto kong may makausap ngayon. Kahit ngayon lang.

Nang makita ko siya ay agad akong lumapit rito.

"M-manang." Nauutal kong saad. Tumingin naman ito sa akin at nandoon ang pag-aalala
sa mukha nito.

"M-manang... I'm so sorry." Paumanhin ko at ngumild ang luha ko. Niyakap naman ako
nito ng mahigpit at dahil sa ginawa niya, doon ako napaiyak.

"Shh. Umupo muna tayo at ikwento mo lahat-lahat sa akin." Umupo kami sa couch at
doon ako nagsimulang magkwento. Pati na rin 'yung pangyayari sa motel. Hindi ko na
lang idenitalyo ang mga ginagawang kahayupan namin dahil nandidiri pa rin ako
habang maiisip iyon.

"Jusko! Bakit nangyayari ito ngayon? Ang pag-aaway ninyo ni Jane! Ang pag-alis
niya." Gulat nitong sabi. Natulala ako ng ilang saglit dahil sa narinig ko.

"Umalis na si Jane manang?" Sinikap kong huwag mautal. Malungkot itong tumango.

"Babalik siya manang. 'Di ba?" Umaasang tanong ko at lumunok. Nanlumo ako ng dahan-
dahan itong umiling.

"Hindi na siya babalik hijo. Hindi na." Pati rin siya ay naiiyak. Napapikit ako ng
mariin at niyakap ang aking mga tuhod.

This is all my fault! Kung hindi ko siya inaway at sinabihan ng malandi, hindi na
siya aalis. Sana walang Ace ngayon sa buhay mo. Sana mapatawad mo muli ako.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 24

JANE'S POV

Bumuntong hininga ako habang tulalang nakatingin sa daan. Masakit pa rin isipin
'yung ginawa ni Jacob sa akin. Gusto ko tuloy umiyak ulit.

"Hey, we are here." Pagbabasag ni Ace sa katahimikan. Tinignan ko naman siya 'tsaka
nginitian. Nasa harapan na kami ng isang bahay. I think It's Ace house. Nauna itong
bumaba at pinagbuksan ako ng pinto. Nang makababa ako ay kinuha niya ang bagahe ko
sa likod ng kanyang kotse at sabay kaming pumasok.

"Wala ka bang yaya dito?" Nagtataka kong tanong habang inilibot ang tingin sa
kubuhuan ng bahay niya.

"Wala." Maikling tugon nito at inilagay ang bagahe ko. Kahit maganda ang bahay niya
at malaki ay nakakalungkot naman dahil siya lang mag-isang nakatira dito.

Hindi ko nga rin alam na pupunta si Ace kanina sa condo. Napapikit na lang ako ng
maalala ko kung paano niya ako inalo habang ako'y umiiyak.

Inayos ko sa pagkakabuhat si Adrian at umupo na muna sa couch.

"Ilalagay ko na muna itong bagahe mo sa magiging kuwarto mo." Ngiti lang ang
itinugon ko dito bago niya kinuha ang bagahe at inakyat iyon sa itaas. Maya-maya ay
bumaba na ito at nagtungo sa akin.

"Ako na muna mag-aalaga kay baby. You look so tired." Ibinigay ko sa kanya si Baby
at isinandal ang aking sarili sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung bakit nag-iinit
ang pakiramdam ko. Kinapa ko naman ang noo ko at napamulat na lang ng maalala ko na
hindi ako nakainom ng gamot kanina.

"Tch! Ba't ko ba kasi nakalimutan 'yon?" Bulong ko habang nakasimangot.

"Anong binulong-bulong mo?" Narinig kung nagtanong si Ace kaya napadako ang tingin
ko rito. Nakikita ko sa kanyang mukha ang kasiyahan habang karga-karga ang anak
ko--namin.

"Kailangan ba sabihin ko pa iyon sa 'yo?"

"Hindi naman." Tumahimik na lang ako at ipipikit na ulit ang mata ko ng magsalita
siya.

"Do you want to go to your room? Ihahatid kita." Saad nito. Tumango naman ako
kaagad dahil pagod na pagod ang katawan ko. Sumali pa 'yong pag-iyak ko kanina kaya
mukhang naubusan kaagad ako ng lakas. Nauna itong lumakad sa akin paakyat at
tahimik naman akong sumunod rito. Malamang siya lang kasi ang may alam dito dahil
sa kanya naman itong bahay.

Tumigil kami sa tapat ng pinto. "Ito ang magiging kuwarto mo." Saad nito at 'tsaka
niya binuksan. Palihim ko namang sinuri ang kabuhuan ng pinto. Napamangha ako dahil
sa kalakihan nito na parang kakasiya ang buong pamilya rito.

"Don't you want to go inside?" Pumasok na lamang ako habang siya nakatayo sa laabs
ng pinto.

"Hindi ka ba papasok?" Nagtataka kong tanong. Oinasadahan naman niya ako ng tingin
at ngumisi.

"Gusto mo bang pumasok ako?" Hindi ko alam kung bakit napalunok ako sa tanong nito.
Naberde ang utak ko.

'Papasok siya sa akin?'

Napailing-iling na lang ako dahil sa kadumihan ng iniisip ko.

"U-umalis ka na nga!" Nauutal na singhal ko at narinig ko naman itong tumaea bago

niya isara ang pinto. Napahawak na lang ako sa dibdib ko dahil sumasabay ang kaba
at lakas ng tibok ng puso ko.

Humiga na lang ako sa kama at pinikit ang aking mga mata. Naramdaman ko na naman
ang pag-iinit ng katawan ko. Winalang-bahala ko na lang ito hanggang sa makatulog
ako.
"Hey wake up." Biglang may gumising sa akin kaya dahan-dahan kong iminulat ang
aking mga mata. Napaatras naman ako kaagad at malapit na sanang mahulog ng mahila
niya ako. Napaiwas ako ng tingin dahil sobrang lapit ang mukha nito sa akin na oara
bang mahahalikan na niya ako sa maling galaw ko.

"L-lumayo ka nga." Singhal ko pero hindi ito nagpatinag. Mas inilapit niya pa ang
mukha nito at para akong naistatwa ng maramdaman ko ang kanyang labi sa aking leeg.

"Your smell is good." Bulong nito malapit sa tenga ko at naramdaman ko naman siyang
tumayo.

"The food is ready. Lumabas ka na lang kapag gutom ka." Tumalikod na ito sa akin at
akmang lalabas na ng pinigilan ko siya.

"W-wait. Nasaan si Adrian?" Halos ipikit ko ang aking mata ng tumingin ito sa akin.
Nahihiya pa rin ako sa ginawa ito.

"Nasa kuwarto ko, natutulog." Huminga ako ng malalim at umupo ng patalikod sa

kanya. Ayaw ko na munang makita ang mukha niya kahit ngayon lang. Alam kong
namumula ang kabuhuan ng mukha ko ngayon. Narinig ko ang yapak ng kanyang paa at
alam kong nakalabas na ito. Nakahinga ako ng maluwag at tumayo. Lumabas naman ako
para hanapin si Adrian. Napakunot ang noo ko dahil sa dami ng kuwarto.

'Saan kaya niya inilagay si Adrian?'

Naglalakad ako ngayon at sa bawat hakbang ko ay sinusuri ko ang mga kuwartong

nadadaanan ko. Napatigil na lang ako sa paglalakad ng mapagtantong iba ang kulay
nito sa ibang kuwarto. May pagka gold ang pinto nito kesa sa ibang kuwarto na puro
puti. Pinihit ko naman ang pinto at nagpasalamat na hindi ito lock.

Nang mabuksan ko na ang pinto ay pumasok ako at doon ko nakita ang anak ko na
nakahiga sa kama habang natutulog. Sa paghakbang ko ay may nakita akong isang frame
at namalayan ko na lang na nagtungo na pala ako sa lamesa kung saan ito
nakapuwesto. Kinuha ko naman ito at nanlaki ang aking mata sa nakita. Picture namin
itong dalawa ni Ace na magkayakap habang may icing sa mga mukha namin. Birthday ko
ito at sobrang saya namin habang nakangiti sa camera.

Napangiti ako ng pagak habang inaalala ang mga sandaling masaya kami. Hindi ko
namalayan na sa kaiisip ko ay napaiyak na pala ako kaya agad kong pinahiran ang
mata ko. Pagharap ko ay doon ko nabitawan ang picture frame at nagpasalamat ako ng
hindi ito nabasag.

"Are you crying?" Nag-aalala nitong tanong. Umiwas kaagad ako ng tingin.

"Hindi." Pinilit ko na huwag mautal habang hindi makatingin sa mga mata niya.

"Look at me Jane." Utos nito pero hindi ko siya pinakinggan. Akmang aalis na sana
ako ng hinawakan niya ang braso ko at isinandal ako sa pader. Napatingin naman ako
sa kanyang mga mata na para bang nalulungkot ito.

'Bakit ka nalulungkot Ace?'

Gusto ko siyang tanungin pero walang lumalabas sa bibig ko.

"I'm so fucking miss you baby that I want to kiss you." Halos manghina ako dahil sa
sinabi nito. Parang may kumiliti sa tiyan ko at hindi ko gusto ang pakiramdam nito.

"Huwag Ace." Pigil ko rito ng akmang ilalapit niya ang mukha sa akin. "Huwag mo na
sanang gawin ito." Halos pabulong kong dagdag at 'tsaka tumulo ang luha ko.

"Did I hurt you?" Hinawakan niya ang mukha ko. Agad ko namang inalis at aalis na
sana ng hinila niya na naman ako.

"Huwag mo na akong paglaruan ulit Ace!" Napasigaw ako dahil naghahalo ang galit at
poot ko. Nakita ko sa kanyang mata ang pagkagulat.

"Hindi kita nilaruan Jane." Pagak akong ngumiti.

"Hindi mo ako nilaruan pero sinaktan mo lang?" Sarkastiko kong tanong. Nagbaba ito
ng tingin. "Ang sakit-sakit rito Ace.." Turo ko sa puso ko. "Ang sakit-sakit dahil
'yung taong sumira sa akin ay bumalik na naman para bihagin na naman ako sa mga
salita nitong nagpabilog sa isipan ko!" Singhal ko kasabay ng pagtulak niya.

"I'm so sorry Jane. I love you." Saad nito at nangingilid na rin ang mga mata nito.

"You love me?" Natatawa kong tanong 'tsaka ngumisi. "Oo, mahal mo ako at alam
nating dalawa 'yun. At dahil sa pagmamahal ko sa 'yo, naluko ako at 'yun ang
pinakamasakit na nangyari sa buhay ko. Ang masaktan dahil sa mahal mong ginago ka
at pinalit sa kapatid ko!" Napahikbi na lang ako. Tinignan niya naman ako na para
bang may sasabihin pero walang lumalabas sa bibig nito.

"She blackmail me Jane. Your sister blackmail me." Pagsusumamo nito pero umiling
ako.

"Ayaw ko ng maniwala ulit Ace." Mahina kong sabi sapat na para marinig niya.
Hinawakan niya naman ang balikat ko.

"Trust me Jane. She blackmail me dahil kapag hindi ako nakipagtalik sa kanya at
sinabi ang masasakit na salitang 'yun, sisirain niya ang pangalan ko pati na rin
ang kinabukasan mo at natatakot ako 'don." Paliwanag nito at parang nabingi ako
dahil sa mga narinig ko.

"At nakipagtalik ka naman?" Malamig kong tanong. "Ang babaw ng dahilan mo Ace!
Dahil lang sa pagbabanta niya ay nagpadala ka naman kaagad?! Pwede naman nating
harapin 'yun ng sabay. Pero nagpagamit ka pa talaga sa kapatid ko!" Dagdag ko at
mariin siyang dinuro.

"Nadala lang ako sa takot kaya nagawa ko iyon at pinagsisihan kong nasaktan kita at
nawala na ng lubusan sa akin!"

"Nadala sa takot?! Fuck you!" Mura ko rito habang sinasampal ang mukha nito. Hindi
ito pumalag.

"Huwag mo na akong paghirapan ng ganito Ace." Napahawak na lang ako sa damit ito at
napahagulgol. Hindi maproseso sa utak ko ang mga naririnig ko ngayon. Ayaw ko ng
maniwala ulit.

"I love you Jane. Mahal kita at hindi iyon mawawala." Niyakap niya ako at hindi ko
maigalaw ang katawan ko dahil nanghihina ako.

"Please stop this. Ayaw ko ng masaktan." Umiiyak ako pilit siyang tinutulak pero
hinigpitan niya ang pagkakayakap sa akin. Mas malakas siya sa akin.

"Bigyan mo ako ng ikalawang pagkakataon at itatama ang lahat ng pagkakamali ko

Jane." Mahina nitong saad.

"Hindi ko na kaya Ace. Mahal kita pero nangingibabaw sa akin ang takot."
"Gagawin ko ang lahat para mawala na ang takot na nararamdaman mo. I love you
Jane." Bulong nito at naramdamn ko na lang na sinakop na niya ang labi ko sa labi
niya.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 25

JANE'S POV

HINDI pa rin maproseso sa utak ko 'yung paglapat ng labi ni Ace sa akin. Parang
kiniliti ang tiyan ko sa ginawa nito. Naghahalo ang emosyon ko ngayon.

'Anong nangyari sa 'yo Jane?'

Parang kinapos ako sa paghinga habang inaalala iyon. Pagkatapos niya akong halikan
ay agad akong lumabas ng hindi siya tinitignan. Alam kong namumula ang mukha ko
ngayon.

"Jane." Halos mahulog ako sa kinauupuan ko ng marinig ko ang boses nito. Parang ang
sarap nitong pakinggan kapag tinatawag niya ako sa mismong pangalan ko-- Letche!
Umayos ka!

"A-ano 'yun?" Tanong ko rito at pilit siyang tinitignan. Tumindig ang balahibo ko
ng lumapit ito sa akin.

"I want to court you. Can I?" Nanginginig ang kamay ko ngayon.

'Ano bang sinasabi mo diyan?'

Gusto kong itanong ko iyon sa kanya pero nangibabaw ang kaba ko. Halos hindi rin
ako makapagsalita.

"Huh?" Lutang kong tanong. Nakita kong kumunot ang noo nito.

"Should I repeat my question?" Nakanganga ako ngayon.

'Shit Jane! Anong sasabihin mo?'

"A-ahmm.." Inilibot ko ang tingin sa buong paligid para maghanap ng sagot sa tanong
nito.

"Nasaan ba ang anak natin?" Halos magsalubong ang kikay nito dahil sa tanong ko.

"Tch. Nasa itaas, natutulog." Napatango-tango naman ako. Ramdam ko ang tensyon sa
pagitan namin.

"Gusto mo bang halikan kita ngayo--"

"Oo." Wala sa sariling sabi ko. Nakita ko naman itong ngumisi.

"Sige ba." Dahan-dahan itong lumapit pero pinigilan ko siya kahit nanghihina ang
buo kong katawan.

"I-i mean.. Oo, pwede mo akong ligawan." Yumuko ako para hindi niya makita ang
mukha ko ngayon. Tumayo ako at agad tumalikod rito. Lumakad ako palabas at narinig
kong sinusundan niya ako kaya agad akong huminto at humarap dito.

"H-huwag mo muna akong susundan." Saad ko rito at patakbong lumabas sa bahay. Doon
ko inilabas ang kilig na nararamdaman ko. Mahina akong tumili habang hawak-hawak
ang labi ko.

'Jusko! Totoo na ba ito?'

Nag promise ako nung una na hindi ko na babalikan si Ace pero nawala na lang 'yun
dahil sa halik nito. Ganito ba talaga kalakas si Ace sa puso ko? Kahit pilit kong
kalimutan siya ay hindi pa rin siya mawala-wala sa isip ko.

Sinampal ko ang pisngi ko kung nananaginip ba ako pero ramdam ko ang hapdi sa
pisngi ko. Hindi talaga ako nananaginip. Nang matapos kong malabas ang kaninang
tinatagong nararamdaman ko ay pinilit kong maging seryoso ang mukha ko at parang
walang nangyaring kababalaghan kanina-- Kababalaghan na ba ang tawag sa paghalik?

Pumasok na ulit ako at hinahanap ko na kaagad ang presensiya nito. Wala akong
makita kaya umakyat na lang ako at dumiretso sa kinanalagyan ni Adrian 'yun. Parang
pakiramdam ko ay nandoon si Ace ngayon sa kuwarto niya. Nang nasa tapat na ako ng
pinto ay lumunok muna ako ng paulit-ulit bago buksan ang pinto.

Nakita ko si Ace na nakaupo sa kama habang hinihimas ang pisnge ng anak ko. Kahit
nakatalikod ito ay alam kong masaya ito dahil nakasama na niya ulit ang anak niya--
anak namin.

"Ahm." Pagbabasag ko sa katahimikan. Dahan-dahan itong lumingon sa akin.

"What?" Tanong nito.

"Gusto kong makita si baby." Sinikap kong huwag mautal.

"Nandito ka lang ba para makita si baby? O para makita talaga ako?" Nakangising
tanong nito.

"A-ang kapal ng mukha mo! Si baby ang ipinunta ko!" Singhal ko rito habang kagat-
kagat ang labi ko. Umiling na lang ito bago ibinalik ang tingin ni baby.

Kahit nahihiya ako ngayon ay umupo na lang ako sa tabi nito at pinilit na tumingin
sa anak ko pero sadyang mapaglaro talaga ang mata ko. Namalayan ko na lang na
nakatingin na pala ako kay Ace. Tinignan ko ang kabuhuan ng mukha nito, pababa sa
leeg nito hanggang sa umabot sa tiyan nito at 'tsaka sa pagitan ng hita nito.

Namula naman ako ng makita niya akong nakatingin sa pagitan ng hita nito.

"Do you want to see it?" He smirked. Agad akong lumunok.

"A-anong do you want to see it?" Pinilit kong maging mataray. Pakshit ka Jane! Ba't
mo ba kasi tinitignan ang bird niya!

"Okay lang naman sa akin." Hinampas ko naman ang balikat dito dahil sa kahihiyan na
nararamdaman ko ngayon. Halos hindi ako makatingin rito.

Narinig ko siyang tumawa kaya ibinalik ko ang tingin sa anak ko.

"Alam mo ba ang pakiramdam na mag-alaga ng anak na walang ama?" Tanong ko rito
habang ang tingin ko ay nasa anak ko.

"Jane.."

"Hindi ko alam kung paano ko ibubuhay ang anak ko. Naghalo ang takot ko n'un.
Sasabihin ko na sana sa 'yo na may nabuo na bata sa sinapupunan ko pero hindi ko na
lang sinabi. Alam mo ba kung bakit?" Tumingin ako rito at nakita ko ang lungkot sa
mga mata nito.

"Bakit?"

"Dahil ipinangako ko sa sarili ko na kaya kong buhayin ang anak ko kahit walang ama
ito. Napasakit lang kasing isipin na kung gaano ko isinakripisyo ang sarili ko para
sa anak ko habang ang ama nito ay nagpapakasarap." Tumawa ako ng pagak.

"Jane.."

"Araw-araw akong umiiyak dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko noong panahong
iyon. Tinakwil ako ng pamilya ko ng malaman nila na buntis ako at ang mas masakit
pa ay kahit kapamilya mo pa ito, wala silang binigay na suporta sa anak ko at sa
akin dahil isa lang daw akong malaking kahihiyan sa angkan nila. Letcheng angkan
'iyan!" Umiiyak na ako ngayon habang inaalala 'yung masakit na pinagdaanan ko.

"Anak nila pero tinakwil nila?! Kaya napagdesisyonan ko na pumunta na lang ako kay
Tiya na kapatid ng Daddy ko. Masaya na ako dahil tinanggap nila ako pero may
kapalit pala 'iyon. Nang makapanganak ako, ginawa nila akong yaya sa bahay nila at
tinatratong parang baboy. Wala naman akong magagawa dahil pinapakain naman ako nila
at sinusuportahan ang anak ko."

"Jane. Bakit mo sinasabi ang lahat ng ito?"

"Dahil gusto kong malaman mo na kung gaano kahirap ang magbuhay ng anak na walang
ama." Pinilit kong huwag umiyak pero traydor ang luha ko.

"Jane.. I'm so sorry."

"Pinapatawad na kita. Kalimutan na lang natin iyon. Nangyari na eh, wala na tayong
magagawa." Nagulat na lang ako ng niyakap niya ako.

"Pasensiya na dahil napakagago ko. Pinagembistigahan kita at doon ko nalaman na may

anak pala tayo. Naghalo ang saya at lungkot ko ng araw na 'yun. Wala akong magawa
kundi tignan na lang kayo sa malayo." Umiyak ako sa balikat nito.

"Hush now.. Ipapangako ko na hindi na kita sasaktan."

"Huwag kang mangako Ace. Gawin mo."

"Oo. At araw-araw kong gagawin at ipaparamdam iyon sa 'yo." Napangiti na lang ako
sa narinig ko at niyakap rin siya ng mahigpit.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 26
JANE'S POV

"BABE, wake up." Halos mandilim ang aking paningin ng bumungad sa akin ang mukha ni
Ace.

"Lumayo ka nga Ace!" Sigaw ko rito at inilayo ang mukha niya gamit ang hinututuro
ko. Hindi maipinta ang mukha nito. Bakit ba sumasakit ang puson ko?

"Bakit?" Napairap na lang ako at bumangon. Tumayo ako at limang beses akong tumalon
at nagtungo sa banyo. Kinuha ko ng mouth wash na nakalagay malapit sa sink 'tsaka
nagmugmog ng ikatlong beses. Nainis na naman ako ng makita ko na naman si Ace.

"Pati ba naman dito sa cr Ace?" Iritang tanong ko. Kumikibot-kibot ang labi nito na
animo'y may sasabihin.

"Why are you threatening me like this?" Masungit nitong tanong.

"Bakit? Hindi ba pwedeng magsungit ngayon?!" Singhal ko rito. "Tabi nga!" Dagdag ko
ng nakaharang ito sa dinadaanan ko. Agad naman itong tumabi. Masama ko na muna
siyang tinignan bago lumisan.

Bumalik ako sa kama at gan'on na lang ang panlaki ng mata ko.

"Bakit may dugo rito? Saan ito galing?!" Gulat kong tanong habang tinuturo ang
bedsheet kung saan nandoon ang dugo. "Ace! Ace!"

"Ano ba? Ba't ka ba sigaw ng sigaw?" Nang makalapit ito sa akin ay binatukan ko
ito.

"Pakialam mo kung sumigaw ako! Ikaw lang ba pwedeng sumigaw rito?!" Inis kong sabi.
"Tignan mo ang bed sheet, may dugo!"

"I think nireregla ka." Agad kong tinignan ang likod ng pajama ko kung may abhid ba
ito na dugo.

"Gosh!" Usal ko at dali-daking tumakbo papasok sa banyo. Agad ko itong sinara at

nagtungo kaagad sa cubicle.

"Ace!" Sigaw ko. Napapikit ako dahil sumasakit na naman ang puson ko. Bakit ba
ngayon pa?!

"What? Are you okay?" Taranta nitong tanong sa labas.

"Bilhan mo ako ng napkin-- Shit! Aray." Sumigaw ako dahil sumakit na naman ito.

"Dalian mo Ace!" Narinig ko ang yapak nito at mukhang lumabas na.

ACE'S POV

'Fuck! Saan ako bibili ng napkin?'

Agad kong kinuha ang susi sa kuwarto ko at hinalikan ko na muna ang noo ni Adrian
na natutulog pa rin bago umalis at pumanhik palabas sa bahay. Agad akong dumiretso
sa kotse ko at binuksan ito. Pumasok kaagad ako at tarantang pinaandar ang kotse.
Habang nagdadrive ako ay tinitignan ko kung may malapit ba na tindahan rito. Nang
may nakita ako ay agad akong pinarada ang kotse ko sa tabi at dali-daking binuksan
ito.

"Do you have a napkin?" Tanong ko sa tindera. Nanlaki naman ang mata nito.

"Ang gwapo! Este napkin?" Tumango naman ako. "Ano bang klaseng napkin ang bibilhin
mo?" Napakunot ang noo ko. Shit! Wala namang sinabi si Jane kung anong klaseng
napkin ang bibilhin ko.

"Lahat ng klaseng napkin bibilhin ko. Now!" Sigaw ko dahil alam kung nagsisigaw na
iyon sa sakit si Jane.

"Sungit nito." Narinig kong bulong nito. Mga ilang minuto ang nakaraan bago siya
bumalik dala-dala ang ilang klaseng pack ng napkin.

"204 pes--" Hindi ko siya pinatapos ng pagsasalita at binigyan siya ng one

thousand.

"Wala ako--"

"Keep the change." Agad kong binitbit ang plastic na naglalaman ng napkin at
nagtungo kaagad sa kotse. Nang makapasok ako ay agad ko itong pinaandar at
pinaharurot kaagad.

"Bullshit!" Napamura ako ng inis dahil ngayon pa nag traffic. Nang mawala na ito
para akong sumali sa karera dahil sa bilis kong magmaneho. Nang nasa bahay na ako
ay agad akong bumaba kahit hindi ko pa napatay ang makina.

"ACE!! PATAY KA SA AKIN MAMAYA!!" Nanlaki ang mata ko dahil sa sigaw nito. Shit!
I'm dead.

Agad akong umakyat at nagtungo kaagad sa kuwarto niya at pumasok kaagad. Nang ansa
tapat na ako ng pinto ng banyo ay kumatok ako.

"Nandito an ang nap--"

"Bakit ang tagal mo huh?! Alam mo bang masakit ang puson kong animal ka!" Mura
nito. Napalunok na lang ako dahil alam kung galit ito-- galit naman talaga siya
Ace.

"Papasok ba ako?"

"Ay huwag kang pumasok, maghintay ka sa labas Letche! Dalian mong pumasok!" Agad
kong pinihit ang pinto at nanlaki ang mata ko dahil sa nakita ko. Nakaupo ito sa
cubicle and-- shit Ace! Huwag kang tumingin.

"Anong tiningin-tingin mo diyan! Tusukin ko kaya 'yang mata mo! Tumalikod ka!"
Sigaw na naman nito.

"Can you please lower down your voice. Nakatalikod na oh!" Inis ko ring sabi.
Patalikod ko ring binigay ang plastic at malakas iyong hinablot.

"Letche namang napkin ito Ace! Ba't ang dami?! Hindi naman gripo 'tong dugo ko!"

"You said earlier that I'll buy a napkin but you didn't said that there's any type
of napkin!" Inis ko ring sabi.

"Lagot ka talaga sa akin Ace! Ano pang tinutunganga mo diyan?! Lumabas ka!"
"Ito na nga oh." Agad akong lumabas at sinara ang pinto. Lumabas na lang ako at
nagtungo sa kabilang kuwarto kung saan nandoon ang anak ko-- si Adrian.

"Baby." I said in a sweet tone ng makalapit ako kay Adrian. Nakita kong dahan-dahan
niyang binuksan ang mga mata nito at umiyak ng malakas.

"Shit! What should I do?" Taranta ko na namang tanong. I don't know what to do.
Hindi ko alam kung paano siya patatahimikin sa pag-iyak.

Binuhat ko na lang ito at dali-daling nagtungo sa kuwarto ni Jane.

"Please hush now baby." Kinakabahan ako ngayon. Tumutulo na rin ang pawis ko.

"Bakit umiiyak ang anak ko Ace!" Napalunok na lang ako ng marinig ko ang boses ni
Jane na galit. Tumingin naman ako rito habang siya ay nakapamewang habang matalim
akong tinignan.

"I-i don't know! Umiyak na lang ito bigla." Lumapit naman ito sa akin at kinuha si
Adrian sa akin. May kinuha siyang gatas at pangdede ni Adrian sa bagahe nito.

"Kumuha ka ng thermos Ace!" Sigaw na naman niya. Kukuha na talaga ako ng yaya ng
magbabantay kay baby. Bumaba ako sa hagdanan at nagtungo sa dirty kitchen kung saan
doon nakalagay ang thermos. Nang makuha ko ito ay umakyat na naman ako ulit.

Pagod na pagod kung ibinigay kay Jane ang thermos.

Hinablot naman ito at nagtimpla kaagad ng gatas oara kay Adrian.

"Gusto kong lumaki ka kaagad Adrian." Nakangiti kong sabi ng makalapit na ako sa
anak ko na ngayon ay umiiyak pa rin. Parang galit na galit ito at gusto na talagang
uminom ng gatas. Napatawa naman ako.

"Anong tinatawa mo diyan? Masaya ka ba na umiiyak ang anak ko?!" Taas kilay na
tanong nito. Ngumiti naman ako sa kanya.

"Hindi naman ako masaya Jane and anak natin." Diniinan ko ang huling sabi ko.
Inirapan niya lang ako at pinainom kaagad kay Adrian ng matapos itong mag timpla.
Napangiti nalang ako habang tinitignan silang dalawa. This is the best day of my
life. Kailangan ko na talagang mag research kong paano mag-alaga ng bata.

~TO BE CONTINUED~

Chapter 27

JANE

"WIFE, huwag mo na akong awayin." Pagsusumamo ni Ace. Agad namang namula ang mukha
ko dahil tinawag niya akong wife.

"A-anong wife?!" Pinilit kong magalit para hindi niya mahalatang namumula ako.
"I'll marry you soon so h'wag ka ng mabahala." Nakangising tugon nito. Agad akong
nabulunan dahil sa narinig ko.

"T-tubig." Agad naman niya akong binigyan ng tubig at agad ko namang ininom iyon.
Nandito kasi kami sa dining area, kumakain habang ang anak namin ay nakahiga sa
kanyang stroller. Kabibili lang ni Ace kahapon ng stroller dahil naaawa na daw siya
sa akin sa pagbubuhat kay baby, halatang pagod at nahihirapan daw ako. Letcheng
pagod at nahihirapan 'yan, ang gusto ko lang talaga marinig sa kanya na nag-aalala
siya sa akin.

Nag hire na rin ito kahapon ng mga katulog dahil hindi niya daw kami mababantayan
dahil may inaasikaso pa ito sa kompanya niya. Hindi na rin ako tumanggi dahil
kailangan talagang malinis ang buong bahay niya, mansyon kasi ito kaya mahihirapan
akong maglinis kung ako lang mag-isa.

Tumayo na lang ako habang hila-hila ko ang stroller ni baby. Narinig kong tumatawa
si baby at parang ginaganahan sa ginawa ko. Mukhang nag-eenjoy ito dahil sa bagong
bili ng stroller sa ama niya.

Pumunta kami sa living room dahil gusto ko munang manood ng tv. May tv naman sa
kuwarto pero mabobored lang ako 'don kung ako lang mag-isang manonood-- sabihin mo
na lang Jane na gusto mong makasama si Ace.

Habang nanonood ako ng tv, naaalala ko pa rin 'yung sinabi ni Ace sa akin. Parang
sirang plaka ang utak ko at palagi iyon pumapasok sa isipan ko.

"I want to marry you soon so h'wag kang mabahala."

"I want to marry you soon so h'wag ka g mabahala."

"I want to marry you soon so h'wag kang mabahala."

"Ang lalim yata ng iniisip mo, nandiyan ba ako?"

"AY LETCHENG I WANT TO MARRY YOU SOON YAN!" Napasigaw na lang ako sa gulat ng may
nagsalita sa tabi ko. Narinig kong tumawa si Ace kaya masama ko siyang tinignan.

"Ano?! Masaya ka na sa ginawa mo?" Sarkastiko kong tanong. Napanguso naman ako at
piningot niya ang ilong ko.

Mas isiniksik pa niya ang kanyang sarili sa tabi ko kaya umusog naman ako. Hindi
niya ako tinigilan hanggang sa wala na akong kawala.

Nagulat na lang ako ng niyakap niya ako habang ang ulo nito ay nakasandal sa
balikat ko. Napalunok ako ng paulit-ulit.

"L-lumayo ka nga sa akin Ace!" Mahinang singhal ko rito.

"Don't you like what I am doing right now?" Pang-aasar nitong tanong at hinigpitan
ang pagkakayakap sa akin.

"N-nakakahiya ka Ace! B-baka may makakita pa sa atin!" Hindi ko mapigilan na

mautal. Kumakabog at bumibilis ang tibok ko. Hindi ako makapag focus sa panonood ng
tv dahil mas nangingibabaw ang nararamdaman ko.

"Are you okay Wife? You're sweating." Hahawakan na sana niya ang noo ko ng tinapik
ko ang kamay nito.

"Huwag mo akong mahawak-hawakan Ace Montefalcon! Kundi sisipain ko 'yang birdie

mo!" Sigaw ko rito habang dinuduro siya. Tawa lang ang itinugon nito.

"Jane, huwag ka namang ganito. Naglalambing lang nama--" I cut him off.

"Naglalambing mo mukha mo!" Asar kong sigaw at tumayo. Kinuha ko si Adrian sa

stroller at lalakad na sana ng pinigilan niya ako.

"Hey Wife, nagbibiro lang naman ako." Inirapan ko na lang ito.

"Kung nagbibiro ka, hindi nakakatawa." Bumagsak ang balikat nito at aalis na sana
ng magsalita ako. "Huwag ka munang umalis, patayin mo muna ang tv at ihatid mo ang
stroller sa kuwarto namin. Dali!" Padabog naman itong umalis at narinig ko pa itong
bumulong-bulong. Nang matapos niyang patayin ang tv ay binuhat niya ang stroller sa
akin kaya nanguna akong lumakad at sumunod naman siya.

Nang nasa tapat na kami ng pinto ay binuksan ko ito at papasok na sana siya ng
pinigilan ko siya.

"Hep, huwag kang pumasok."

"But why?" Inis nitong tanong.

"Nagtanong ka pa. Alam mo naman ang sagot." Pagpakapasok ko ay nakita ko siyang

nakatingin sa akin habang nagmamakaawa. "Anong tinayo-tayo mo diyan? Umalis ka!"
Bagsak balikat itong tumalikod. Inilagay ko na lang sa crib si Adrian, binili rin
ito ni Ace.

Tinignan ko si baby at natawa na lang ako ng humikab ito. Tinapik-tapik ko ang

puwetan nito para makatulog na ito.

"Twinkle twinkle little star, how I wonder what you are. Like a diamond in the sky,
twinkle twinkle little star. Twinkle twinkle little star, how I wonder what you
are..." Kanta ko at tinignan ko uli si baby na ngayon ay pinipikit-pikit na ang mga
mata nito at nakatulog na.

"Hays. Nasaan kaya si Ace?" Tanong ko. Bigla akong naguilty sa ginawa ko sa kanya,
nagalit kasi ako sa pang-aasar nito kanina, pati na rin 'yung pagyakap sa akin ng
mahigpit at-- Shit! Tukso layuan mo ako..

Hinalikan ko na muna ang noo ni Adrian bago lumabas sa kuwarto. Pagkababa ko ay

nagtanong ako sa isang maid na ngayon ay nagpupunas sa tiles.

"Excuse me po." Saad ko. Napatayo naman ito sa gulat.

"Anak ng kambing!" Gulat nitong sigaw habang hawak-hawak nito ang dibdib niya.
"Ginulat mo naman ako.. Ayy hello po Ma'am Jane." Naiilang nitong pagbati sa akin.
Napatawa naman ako ng mahina. Kung titignan ko siya, ang bata pa nito para maging
yaya.

"Ilang taon ka na pala ineng?" Tanong ko at ngumiti sa kanya. Naiilang rin itong
ngumiti pabalik sa akin.

"15 na po ako ma'am, pasensiya na po talaga dahil ansigawan po kita kanina." Hingi
nito ng paumanhin at yumuko sa akin. Nahiya naman ako sa ginawa nito.

"Huwag mo akong yukuan, hindi naman ako prinsesa." Sabi ko habang tumatawa. Parang
kapag lalong mas napalapit ang loob ko sa batang ito, magiging mabuti ko siyang
kaibigan.
"Naku Ma'am! Nakakahiya naman po kung hindi kita yuyukuan, asawa ka pa naman ni Sir
Ace." Nahihiyang sabi niya.

"A-ahh... hindi po kami asawa ni Ace." Napanganga ang bibig nito.

"Weh? 'Di nga po? Ang sweet niyo kasi. Nakita ko kaya kanina na nagyayakap--" Agad
kong tinakpan ang bibig nito dahil sa mga salitang lumalabas. Jusko namang ineng
'to, ako pa ang mapapahamak. Nakita niya pala 'yun?

"A-ahh. Niyakap niya ako kasi... Ahmm." Naghahanap ako ng sagot habang kagat-kagat
ko ang pang-ibabang labi ko. "Kasi kaibigan kami! Oo, kaibigan kami." Dagdag ko.
Kumunot naman ang noo nito na animo'y hindi naniniwala.

"Yakap ba 'yun bilang kaibigan? May kaibigan rin po kasi ako sa probinsiya namin,
lalaki pero hindi naman kami nagkayakapan ng gan'on kaya.. Nakakapagtaka lang."
Nakanguso nitong kuwento sa akin habang hawak-hawak pa ang baba nito. Napapikit na
lang ako tsaka bumuntong hininga. Letche namang ineng ito, Ang daming alam! Ang
daldal pa. Pakainin ko kaya ito ng papel?

"Ganyan kasi ang pagkakaibigan namin. Sobrang close." Napatango-tango naman ito
'tsaka biglang ngumiti.

"Ahuh! Gusto ko ring maging close kay Sir Ace, para naman yakapin niya ako ng
gan'on kahigpit." Saad nito habang nakapikit at yakap-yakap ang katawan niya.
Ngumiwi naman ako.

"Hindi kasi palakaibigan 'yun si Ace. Ako nga lang mag-isang kaibigan n'un." 'Yung
kaninang ngiti niya ay napalitan ng lungkot.

"Ayy sayang! Cruss ko pa sana siya." Nakangusong ani ineng. Napakunot ang noo ko
dahil sa narinig ko. Iba kasi ang pagkakabigkas nito ng crush.

"Anong cruss?"

"'Yung may paghanga ka sa ibang lalaki." Explain nito.

"Spelling mo nga."

"C R U S S." Napahilot na lang ako sa sentido ko. Juskong ineng naman ito, crush
nga lang, hindi pa ma spelling ng maayos.

"C R U S H yun ineng." Pag eemphasize ko sa crush.

"Gan'on ba spelling n'un? Ngayon ko pa nga nalaman 'yan." Inis nitong sabi habang
napakamot sa buhok nito. Kung kaibigan ko pa sana ito, kanina ko pa ito nabatukan.

"Nag-aaral ka pa ba ineng?" Tanong ko rito. Nagtataka kasi ako kung bakit hindi
niya alam kung ano ang spelling ng crush, ang gandang bata pa naman.

"Hindi na Ma'am Jane eh. High School lang ang natapos ko. Naghihirap po kasi kami
ng pamilya ko. 'Yung nanay ko ay naglalabada habang ang tatay ko naman nagtatrabaho
sa palayan... naaawa na nga rin po ako sa kanila dahil akam kung nagsasakripisyo
sila para mapalaki at para rin may mapakain sa amin." Bigla akong nalungkot sa
narinig ko. Kawawa talaga sila. Parang biglang may kumirot sa puso ko.

Sa pagkakaalam ko sa buhay ko, hindi ako nakaranas ng ganyan n'ung bata pa ako.
Mayaman na kasi ako simula ng ipinanganak ako.

"Gusto mo bang mag-aral ulit?" Tanong ko. Nakita ko sa kanyang mata ang sabik na
makapag-aral ulit.

"Oo Ma'am! Oo." Saad nito habang paulit-ulit na tumatango. Napatawa na lang ako.

"Sige. Pag-aaralin kita. Sasabihin ko kay Ace na bibigyan ka niya ng scholar--"

Hindi niya ako pinatapos ng pagsasalita ng niyakap niya ako at umiyak.

"Thank you ma'am! Thank you po talaga ma'am! Hulog ka ng langit!" Saad nito habang
umiiyak pa rin. Kumalas ito sa pagkakayakap sa akin at nagulat ito ng maalala niya
kung ano ang ginawa niya.

"Ay hala! Sorry po Ma'am. Pasensiya na kung niyakap kita, ang dumi ko pa naman."
Nahihiya itong tumingin sa akin.

"Okay lang. Hindi naman ako maarte." Tawa ko. Alam naman niyang madumi siya, ba't
pa siya yumakap sa akin? Pasa lang ng germs? Gan'un? Pero joke lang.

"Sorry po talaga ma'am." Paumanhin nito ulit. Napailing na lang ako dahil sa
paulit-ulit nitong paghingi ng tawad. "Totoo ba talaga 'yung sinabi mo ma'am?
Bibigyan mo talag ako ng scholarship?" Gulat pa ring tanong nito habang nakanganga.

"Ayy, babawiin ko nalang. Mukhang ayaw mo naman yata."

"Ay hindi po! Gusto ko po!" Mabilis nitong sabi.

"So alam mo ba kung saan si Ace ngayon? Hindi ko kasi siya makita eh."

"Nakita ko po siyang pumunta 'don kaya alam niyo naman po na cruss ko si Sir Ace."

"Crush iyon ineng. Tadyakan kita diyan eh."

"Ay sorry po. 'Yun na nga po, sinundan ko siya hanggang sa nagtungo ito sa mga
iba't ibang klase ng alak." Dagdag nito. Napatango na lang ako 'tsaka nginitian
siya bago umalis. Nagpunta ba si Ace sa mini bar? Para uminom? Alangan naman para
magpahinga Jane.

Nagtungo na lang ako dahil alam ko naman ang pasikot-sikot rito sa mansiyon niya.
Hindi naman ako bobo para hindi maalala ang iba't-ibang parte ng kugar rito sa
mansiyon niya. Nang nasa mini bar na ako ay nakita ko si Ace na kaupo habang may
hawak itong wine. Napadako ang tingin ko sa katawan nito at namula ang buo kong
mukha na wala itong pang-itaas na damit maski isa.

Jusko naman! Ba't umiinit dito? May aircon naman?

Tatawagin ko sana siya ng bigla itong lumingon. Tumayo ito at kumaoit sa akin
habang ang mga mata ko'y nakatingin sa tiyan nito. Jusko Jane! Mukhang may ulam ka
na ngayon,hindi ka na magugutom kahit kailan!

"What are you doing here Jane? Are you satisfy while looking to my abs?" He asked
and winked at me. Napalunok ako ng paulit-ulit at biglang natauhan sa ginawa ko.

"L-letche ka! Feelingero mo naman! H-hindi ako nakatingin sa abs mo!" Singhal ko
rito at hindi mapigilang mautal. He chuckled at parang musika iyon sa pandinig ko--
Letche ka Jane! Umayos ka diyan!

"Okay." Asar nitong sabi at lumapit sa akin. Todo atras namn ako hanggang sa
napasandal na ako sa pader. Nakatingin ito sa labi ko at nakita ko siyang lumunok.

"I want to kiss you Jane." Mahina nitong sabi. Hindi ako makapagsalita hanggang sa
naramdaman ko na lang na nakadikit na ang labi ko sa labi niya. Peste ka ineng!
Dahil sa 'yo kaya hinalikan ako ni Ace ngayon.

~TO BE CONTINUED~

Don't forget to vote and comment, have a nice day everyone. Enjoy!

Chapter 28

Jane

IT'S been a week since Ace confess his feelings to me. Palagi na na niya ako
binibigyan ng bulaklak araw-araw at nagmumukhang garden na ang kuwarto ko.
Sinabihan ko na rin itong huminto na pero ayaw magpaawat dahil 'yun daw ang
pagpapakita niya ng pagmamahal sa pagbibigay ng bulalak. Hindi naman ako kinilig,
sakto lang. Hindi ko na lang rin ito pinigilan at baka may world war 3 na
magaganap.

"Ano ka ba naman Ace! Tignan mo nga 'yang ibang bulaklak." Turo ko sa mga bulaklak
na nakadisplay sa dulo ng aking kuwarto. "Nalalanta na."

"Tch. I don't care. I told yo--"

"Psh. Oo na! Araw-araw mo na lang sinasabi iyan kaya kabisado ko na 'yang mga linya
mo."

"We should eat dinner because It's six thirty pm." Saad nito at 'tsaka tinignan ang
relo niya. Napanguso na lang ako dahil halatang mahal ito. Gusto ko sana 'yan pero
nahihiya akong sabihin sa kanya.

Bumaba na lang kami ng sabay habang si Ace ay nagbubuhat kay Adrian at ang isang
kamay nito ay nagbubuhat rin ng stroller. Nagtungo kami sa dining area at inilapag
na rin ng mga yaya ang pagkain. Nakita ko rin si ineng na inilapag ang bitbit
nitong adobo. Namula na naman ang buo kong mukha ng maalala ang halik ni Ace, kahit
matagal na 'yun ay kabisado ko parin kung paano niya ako hinalikan habang gumagalaw
ang dila nito sa loob ng bibig ko-- Shit ka Jane! Nagmamanyak ka na naman!

"Is there a problem?" Takang tanong ni Ace. Umiling naman ako kaagad.

"No." Napa english tuloy ako dahil sa kababalaghang naalala ko.

"Ineng, halika ka nga dito." Tawag ko sa kanya na aalis na sana matapos siya sa
kanyang ginagawa. Nagtataka naman itong tumingin sa akin.

"Bakit po ma'am? Sir?" Tanong nito habang nakatingin kay Ace at kumikinang ang nata
nito.

"Ehem." Tumingin naman ito sa akin at ngumiti. Pagkalapit nito ay hinawakan ko ang
buhok nito at sinabunutan, masyadong malandi eh. Char.

"Sumabay ka ng kumain sa'min."

"Ay huwag na po ma'am, nakakahiya naman po." Pabebe nitong sabi habang panay tingin
ito kay Ace. Hindi naman ako nabahala dahil ang bata pa ni ineng para patulan siya
ni Ace.

"Ay huwag na lang. Nahihiya daw siya."

"You can join us. Ineng is your name?" Tanong ni Ace. Namula naman si ineng.

"Ay hindi po Sir. Mika po ang pangalan ko, at your service." At yumuko ito. Nakita
ko si Ace na tumatawa. Anong nakakatawa doon? Mukha namang tanga itong si ineng sa
ginagawa niya. Joke na ba 'yun? Hindi naman nakakatawa.

"Bakit ka natatawa Ace?" Tanong ko. Tumingin naman ito sa akin.

"Nakakatawa kasi siya." Humagalpak ako ng tawa ng may naalala ako.

"Mukha ka kasing clown ineng kaya natawa si Ace." Napanguso naman ito.

"Ay gan'un po ba?" Masayang tanong nito at yumuko ulit. Nakita ko na namang tumawa
si Ace kaya napataas ang kilay ko. Mga mukhang tanga, pag-uumpugin ko mga ulo nila.

"Umupo ka nga nga ineng, nasobrahan ka naman sa paglalandi diyan." Ibinulong ko

'yung dalawang huling sinabi ko.

"Ano iyon ma'am?"

"Tumayo ka na lang diyan ineng at huwag kang umupo. Pinapataas mo ang dugo ko."
Sarkastiko kong sabi. Tumango naman ito na para banag sumusunod sa sinasabi ko. Nag
pray muna kami bago kumain at si mika ang nag lead.

Nang magsimula na kaming kumain ay nakatayo pa rin ito at tumitingin sa amin at

mukhang naglalaway.

"Why are you standing mika? You don't want to eat?" Napakunot naman ang noo ni
ineng na parang initindi ang pagkakatanong ni Ace.

"Ano iyon Sir? Pwede po bang e translate ninyo?" Ngumiwi naman ako. Kailangan na
talagang mag-aral ni mika.

"Bakit ka daw hindi maganda ineng, gusto mo bang magpakamatay?" Pag tatranslate ko.
Nanlaki naman ang mga mata nito.

"Bakit naman po ganyan kayo Sir, ang ganda ko naman po para magpakamatay."
Nakasimangot nitong tugon. Tinignan naman ako ni Ace ng masama. Matalim ko siyang
tinignan.

"A-ahh. Yes." Tumango-tango nalang si Ace.

"Umupo ka na ineng, para makakain ka na." Saad ko. Ngumiti naman si ineng sa akin
at umupo sa tabi ni Ace.

"Ehem." Umubo-ubo pa ako kunwari. Lahat ng atensyon nila ay napunta sa akin.

"Dito ka nalang maupo ineng para masabunutan naman kita." Ngumiti ako rito.
Napakamot naman ito sa ulo niya bago lumipat sa tabi ko. Habang kumakain kami ay
may sinabi si Ace.

"Mika, sinabihan pala ako ni Jane na gusto mo daw mag-aral?"

"Oo Sir. Matagal ko na pong pangarap na makapag-aral ulit."

"Well, naasikaso ko na ang scholarship mo para makapag-aral ka na next week."

"Hala ka! Thank you sir!"

"Magpasalamat ka sa asawa ko."

"Anong asawa Sir?" Gulat na tanong ni mika. Pinasadahan ko naman ng tingin si Ace
at mukhang nagtataka ito dahil sa inasta ko.

Peste ka talaga Ace! Pareho kayo ni ineng, kulang sa pag-iisip.

"Yes, she's my wife." Taas-noong sabi ni Ace na may halong pagmamayabang. Namula
naman ako at agad umiwas ng tingin.

"Totoo po ma'am?" Nandoon pa rin ang gulat na gulat na mukha nito. Dahan-dahan
naman akong tumango.

"Hindi ba't sabi niyo po na magkaibigan lang kayo ni Ace?"

"Nagbibiro lang naman ako, naniwala ka kaagad." Tumawa ako ng pilit at masamang
tinignan si Ace.

Anong asawang sinasabi nito? Hindi pa nga kami nagpakasal at mas lalong hindi pa
kami mag syota, nasa stage pa kami ng m.u. MUKHANG UNGGOY

"Ay hala, akala ko may pag-asa na ako kay Sir Ace." Malungkot na saad nito.
Napairap naman ako. Ambisyosa naman 'tong ineng na 'to.

"May anak na nga kami eh." Proud na pagkakasabi ni Ace at ngumisi sa akin. Ngumiwi
naman ako.

"May anak na pala kayo? Nasaan siya?"

"Nasa tabi ni Ace, oh!" Turo ko sa stroller na nasa tabi ni Ace.

"Bakit hindi ko napansin?" Masyado ka kasing tutok kay Ace.

"Hindi ko na problema iyon ineng kung hindi mo napansin."

Nang matapos kaming kumain ay nag presinta na si mika na siya na daw ang mag-
aasikaso ng pinagkainan namin. Nagtungo kami sa living room habang si ace ay
tinutulak ang stroller. Plano ko kasing mag movie marathon. Naging masaya naman ako
at panay ang tili ko habang may lalabas na mumu sa tv. The nun kasi pinanood namin.
Nakita kong napapangiti si Ace kapag yumuyakap ako sa kanya. Nagustuhan ng animal.

***

KINAUMAGAHAN ay nagtaka ako kung bakit may nag dodoor-bell sa labas.

"Letcheng taong 'iyan. Sino ba yan?" Inis kong tanong habang nagpapadede ako kay
Adrian. Nang makatulog ito ay pinabantayan ko siya kay ineng.

Bumaba ako at nagtungo sa labas. Kumunot ang noo ko bago ko buksan ang gate.

"Letche ka! Hindi ka ba makapaghin--"

"Ikaw?" Hindi makapaniwalang sabi nito.

"Sino ka ba?" Taas kikay kong tanong. Nandoon pa rin ang nagtatakang tingin nito.

"Why are you here at my brother's house?"

"Anong brother's house? Hindi naman ito PBB!" Singhal ko rito. Baka nagkamali ito
ng pinasukan.

"What's PBB?"

"Letche! Itanong mo sa google! May cellphone ka naman diyan!"

"Why are you shouting wife?" Nanlaki ang mata nito ng makita si Ace na tumabi sa
akin habang bitbit na niya si Adrian.

"Who's that baby?"

"My son. And wait, why are you here Caleb?" Masungit na tanong ni Ace.

"Bakit ba ang sungit-sungit niyo ngayon? I need an explanation!" At tumingin ito sa

anak namin.

Umupo kami sa couch habang siya ay hindi pa rin tumitigil sa pagtitingin sa amin.

"So, anak mo 'yan Ace?" Tanong n'ung Caleb.

"Yeah." Alinlangan na tugon ni Ace. Napatingin naman ako sa kanilang dalawa at

magkamukha talaga sila.

"And you?" Turo ni Caleb sa akin. O sa madaling salita, nakaturo ito sa dibdib ko.

"Anong ako? Tadyakan kita diyan eh! Bakit nakaturo 'yang kamay mo sa dibdib ko!"
Namumulang singhal ko rito. Nakita ko siyang tumawa habang si Ace ay matalim siyang
tinignan.

"What the fuck is your problem dude? H'wag mong bastusin ang asawa ko." Mariin na
sabi ni Ace. Nag peace sign naman 'yung Caleb.

"Sorry, pero anak mo rin ito?" Tanong niya sa akin ulit.

"Malamang, hindi ba kami magkamukha?!"

"Tch! Sayang!" Nakasimangot nitong sabi.

"I think you should go wife, may pag-uusapan kaming importante."

"Pinapaalis mo ba ako Ace?!" Singhal ko rito at napalunok naman ito.

"H-hindi naman kita pinapaalis eh. May pag-uusapan lang kami."

"Letche! Magsama kayo!" Padabog akong umalis habang karga ko si Adrian. Nakita ko
namang tumawa ito kaya napanguso naman ako.

"Pati ba naman ikaw Adrian?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Magsama kayong mga
Montefalcon!

***

Panay ang tawag ni Ace sa akin pero hindi ko siya pinapansin. Nakauwi na si Caleb
kanina ng matapos silang mag-usap. Nag flying kiss pa ito kaya sasapakain ko na san
ito ng nagmamadali itong umalis.

"Wife! Talk to me please." Pakiusap ni Ace sa akin. Iniharap ko naman ang kamay ko.

"Talk to my hand, Idiot."

"Tch! Hindi naman gan'un ang pagkakasabi ko kanina eh. Mali lang ang pagkakaintindi
mo."

"So ako pa ang mali ngayon Ace? Ako pa talaga? Letche!" Sigaw ko at padabog na
tumalikod rito. Nasa loob ako ngayon ng kuwarto at hindi ko alam kung paano niya
nabuksan ang pinto dahil inilock ko naman kanina.

"Tanggapin mo nalang ito wife." Pilit niyang ibinibigay sa akin ang bulalak parang
peace offering daw.

"Kainin mo 'yan."

"I'm so sorry please. Huwag ka ng magalit." Malambing nitong sabi at niyakap ako
patalakod. Ipinatong niya ang baba sa balikat ko. Tumatayo ang balahibo ko kapag
nararamdaman ko ang kanyang hininga sa tenga ko.

"A-ano ka ba Ace! Lumayo ka nga!" Pilit ko siyang pinapaalis pero mas malakas siya
sa akin.

"Shh. Huwag kang sumigaw, natutulog na si baby." Bulong nito. Naramdaman ko na lang
na hinahalik-halikan niya ang leeg ko at nakikiliti ako 'don.

"Ugh! Ano ka ba Ace! Tumigi-- Shit!" Napamura ako. Gagawa na ba kami ng baby ulit?
Jugjugan na ba ito? Ready for another Montefalcon.

"Napatawad mo na ba ako Wife?" Wala sa sariling napatango ako. Humiwalay naman ito
sa akin na ikinasimangot ko. Akala ko pa naman na gagawa kami ulit ng baby-- shit
ka Jane! Ano ba 'yang pinagsasabi mo?

"You're so beautiful." Napatingin naman ako dito at nakita siyang seryosong

tumitingin sa mukha ko. Nailang naman ako.

"Huwag ka ngang tumitingin ng ganyan Ace. Nahihiya ako." Namumulang sabi ko at

iiwas na sana ng tingin ng hinawakan niya ang baba ko para mapatingin na ulit sa
kanya.

"I love you." Parang biglang tumigil ang mundo ko dahil sa sinabi nito. Gusto kong
tumili pero h'wag na lang dahil natutulog na si Adrian. Totoo na ba ito? O
panaginip lang?

Kung panaginip lang, huwag na sana akong gisingin please.

Humahalakhak ito. "Bakit ka tumatawa?" Nakasimangot kung tanong.

Pinasadahan niya ako ng tingin bago nagsalita. "Dahil gusto ko. May problema ka
'don?" Anito at 'tsaka ngumisi. Milyon-milyong bultahe ang tumama sa puso ko. Sobra
pa sa musika ang pagkakasabi nito na para bang mapuountahan mo na ang langit
kaagad-- naku Jane! Bakit langit agad iniisip mo? Naghahangad ka na ba ng
kamatayan?

~TO BE CONTINUED~
Thank you for reading my story! Don't forget to vote and comment. Have a nice day.
Enjoy!

Chapter 29

Someone

Nakatingin ako ng diretso sa malayo habang tanaw na tanaw ko ang masasayang ngiti
nila. Umigting ang panga ko at naiyukom ko ang ang kamay, na para bang gusto kong
makasapak.

Hindi ko maintindihan ang pakiramdam ko ngayon. Nangangati ang aking kamay na

hablutin ang baril na nakalagay sa bulsa ko at paputukin sila isa-isa hanggang sa
maubos ang bala ko pero pinigilan ko ang aking sarili. Pilit akong kumalma pro
naroon pa rin ang galit at hinanakit sa puso ko.

"Magpakasaya muna kayo ngayon. Dahil nalalapit na ang araw ninyo." Gumuhit sa aking
labi ang isang ngiti. Ngiting makakahalintulad sa isang kriminal. Hindi naman
talaga ako ganito pero dahil sa kanila, ginawa nila akong kriminal. Pinaandar ko pa
rin ang kotse ko at pinaharurot iyon. Nadaanan ko pa ang bahay nila.

Nang nasa bahay na ako ay agad kung ibinagsak ang aking sarili sa sofa at nagsalin
ng alak sa baso na nakalagay sa lamesa, katabi ng hinihigaan kong sofa. Lumagok ako
at ramdam ko ang init ng likido sa aking lalamunan. Nang maubos ko ito aya agad
akong umakyat at nagtungo sa pinakadulong kuwarto kung saan espesyal sa akin.

Agad gumuhit ang ngisi sa aking labi matapos kong buksan ang pinto. Walang awa kong
tinignan ang isang lalaki na nakaupo sa upuan habang may busal ang bibig nito,
sinadya ko iyon para hindi maranig ang nakakarindi nitong sigaw. Napakasakit sa
tenga. Nakatali rin ang mga kamay at paa nito, maski ang katawan rin nito para
hindi siya makawala.

"Nasiyahan ka ba sa bagong lungga mo?" Nang makalapit ako rito ay hinila ko ang
buhok nito para mapatingin ito sa akin. Masama niya akong tinignan habang
nagpupumiligas. Mas diniinan ko pa ang pagkakasabunot sa buhok nito para mapadaing
ito ng mahina.

"Hmmmp!" Hindi siya makapagsalita kaya malakas kong hinablot pababa ang telang
nakatakip sa bibig nito para mapadaing na naman ito ulit. "Hayop ka."

Gusto kong matawa. Ako hayop? Kung hayop ako, demonyo siya!

Humahalakhak ako. "Uulitin ko ang tanong ko. Nasisiyahan ka ba sa bagong lungga

mo?" Sarkastikong pag-uulit ko sa tanong ko.

"Mas masasaya ako kung ikaw ang nakaupo rito habang ako na naman ang magpapahirap
sa 'yo." Hindi ko gusto ang tabil ng dila nito kaya malakas ko itong sinampal sa
likod ng kamay ko. Nakita ko itong ngumisi.

"Nakita ko pala ang anak mo, mukhang masaya na siya ngayon sa bagong pamilya niya."
Biglang nag-iba ang emosyon nito. Mas lalong umigting ang panga niya at mas lalo
ring nagdilim ang awra nito.

"Huwag na huwag mong sasaktan ang pamilya ko! Ako ang may kasalanan rito kaya ako
lang dapat ang mamatay!"

"Buti alam mo na mamamatay ka na pala. Hindi naman ako gano'n kabait para hindi
idamay ang mga anak mo. Gusto ko silang isasahin at pahirapan habang ikaw ay
nakaupo riyan at walang magawa kundi ang umiyak at magmakaawa." Humahalakhak ako.

"Pakiusap. Huwag mo silang idamay." Pakikiusap nito. Ngumiwi ako bago tumawa.

"Anong hindi idadamay?! Damay-damay na 'to!" Malakas kong sigaw at sinampal na

naman siya ulit. Tumabingi ang ulo nito dahil sa lakas ng pagkakasampal ko. Wala
maski isang awa ang kalooban ko ngayon. Gusto ko lang makapaghiganti sa pagkamatay
ng isang kapamilya ko na nagbibigay ilaw ng tahanan sa amin. Buhay kung buhay.

"Malulungkot siya kung makikita ka niya na ganito ang ginagawa mo sa iyong sarili."
Dahil sa narinig ko ay nanumbalik ang alaala kung saan ko siya huling makita at
makasama.

"Manahimik ka tanda! Wala kang alam!" Dahil sa galit ko ay malakas kung tinadyakan
ang sikmura nito ng sa gano'on ay mawalan ito ng malay. Padabog akong lumabas ng
kuwarto.

"Bantayan ninyong maigi ang animal na 'yan. Ako ang papatay sa inyo kapag nakatakas
'yan. Maliwanag ba?" Natatakot na pananalita ko sa mga lalaking nakabantay sa labas
ng kuwarto.

"Upo boss." Tumalikod ako rito at mabilis na nagpunta sa kuwarto ko. Pabagsak ko
itong isinara bago ko kinuha ang cellphone ko at nag dial doon.

"Mark." Panimula ko.

"Ano 'iyon? May iuutos ka na naman ba ulit?"

"Simulan muna ang pagpapahirap sa kanila."

"Sure, gusto ko nga ring makita silang naghihirap para makaganti ako sa
pagkakamat--"

"Stop. Gawin mo na lang ang utos ko. H'wag ka puro daldal." Hindi ko siya
pinagsalita at agad ibinaba ang linya. Binato ko ang aking cellphone sa kama at
nagtungo sa table ko kung saan nandoon nakalagay ang laptop ko.

Umupo ako kaagad at binuksan ito at doon ko nakita ang mga picture namin kasama
siya. Kita sa aming litrato na masasaya kami.

Kung pwede lang mabago ang oras, gagawin ko para bumalik ka sa amin.

Hindi ko namalayan na dahil sa kakaisip ko, tumulo na pala ang luha ko kaya agad ko
itong pinahiran. Hindi ko na kailangan magpaimbestiga sa pamilya ng tandang iyon
dahil alam ko kung sino sila. Lahat-lahat ay alam ko maski ang mga sikreto nito.
Isinali ko na rin sa pag-iimbestiga ang babaeng iyon. Napangisi na lang ako ng
maalala ko na may isang kapamilya ito na galit na galit.

"Hindi ako makapaghintay na magamit ka para sa pagbabagsak ng mga Montefalcon."

Bulong ko sa hangin at kumawala ang halalhak ng tagumpay.
***

Jane

"ANO ka ba Ace! Bakit na naman umiiyak ang anak ko?!" Singhal ko rito ng makita ko
si Adrian na panya ang iyak. Nalukot ang mukha ni Ace at walang salitang lumalabas
sa bibig nito.

"Letche! Bakit ko ba pinabantayan si Adrian sa 'yo? Hindi ka naman marunong mag-

alaga sa anak mo!" Agad akong kumapit sa kama kung saan ito nakahiga habang umiiyak
pa rin. Chineck ko ang diaper nito at napabuntong-hininga na lang ng makitang puno
na pala ito.

"Diaper nga." Saad ko habang ang atensyon ko ay nasa anak ko. "Diaper sabi."

Matalim kung tinignan si Ace ngayon na walang magawa kundi ang lumunok ng lumunok.
"I don't know where is the fucking diaper." Napairap na lang ako.

"May mata ka naman Ace hindi ba? Maghanap ka!" Pagkasigaw ko ay dali-dali itong
tumayo at nagmumura pa ng magsimula itong maghanap. Mga ilang minuto ang nakalipas
bago niya nakita ito at ibinigay sa akin.

"Salamat naman at nahanap mo Ace." Mariin kong sabi. Nakita ko itong sumimangot.

"That's not my fault. Hindi ko naman alam kung saan mo inilagay." Usal nito. Hindi
ko na lang ito pinansin at pinalitan ng bagong diaper si Adrian. Hindi na ito
umiyak kaya tinignan ko ulit si Ace.

"Matuto ka ng mag-alaga ng bata Ace huh?!" Sarkastiko kong tanong. Ngumuso naman
ito.

"Of course. Alam ko na nga paano magtimpla ng gatas." Napataas ang kilay ko dahil
may halong kayabangan ang pagkakasalita nito.

"Marami ka pang dapat matutunan sa pag-aalaga kay baby." Nanlaki ang singkit nitong
mata.

"What the fuck?" Bulong nito pero narinig ko. Agad kong linainom ng gatas si Adrian
na may kasabay na tapik hanggang sa nakatulog ito.

Dahan-dahan ko siyang binuhat at inilagay sa crib habang si Ace ay walang magawa

kundi ang tumingin sa amin. Pagkatapos ko sa aking ginagawa ay pinaalis ko na muna
ito bago naghubad. Maliligo kasi ako.

Habang nasa shower ako ay nandoon pa rin 'yung alaala kahapon. Sinabihan niya ako
ng I love you. Sa bawat dampi ng tubig ay parang kinikiti ang katawan ko dulot na
rin sa mga alaalang pumasok sa isipan ko. Nang matapos ako ay agad akong nagbihis
ng may biglang tumawag sa akin. Kuno't noo kong kinuha ito at tinignan. Napagtanto
kung unknown number ito.

"Hello? Sino ito?" Panimula ko.

"Jane." Nagsitaasan ang mga balahibo ko dahil lang sa pagbanggit ng pangalan nito.

"Sino ka?!" Halos manginig ang labi ko. Narinig ko itong tumawa.

"You don't know me but I know you." Nakakatakot ang pagkakasalita nito at para bang
may mangyayaring masama dahil sa mga salitang binibitawan nito.
"Sino ka ba? Anong kailangan mo sa akin?" Sinikap kong huwag mautal.

"Kung sasabihin ko ba ang kailangan ko, ibibigay mo?" Dahil lang sa sinabi nito ay
mahina akong nagmura.

"O-oo, sa makakaya ko."

"Buhay mo." Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Maski ang paglunok ay hindi ko
rin magawa. "Buhay mo at ng pamilya mo ang kailangan ko, mabibigay mo ba iyon?"
Alam kong nakangisi ito ngayon. Agad kong pinatay ang linya at tulalang napaupo sa
kama. Pinilit kong huwag aalahanin iyon at baka nagkamali iyon sa pagtawag pero
imposible! Kilala niya ako at kung sino man siya, alam kung delikado siyang tao. At
'yun ang ikinatatakot ko.

Nililibang ko na lang ang sarili ngayon

sa pagdidilig ng halaman. Gusto kong makalimutan iyong nangyari kanina. Hindi ko

rin makausap ng maayos si Ace at alam kung naninibago siya sa akin dahil sa
pagkatahimik ko. Nang matapos kong magdilig ay pinunasan ko ang pawis na tumutulo
sa noo ko. Pagkapasok ko sa bahay ay dumiretso kaagad ako sa kuwarto upang maligo
dahil ang lagkit ng buo kong katawan.

Gumabi na at tahimik pa rin ako habang kumakain. Ramdam kong tinitignan ako ni Ace.
Si Adrian naman ay panay laro sa laruan nito habang nakagiga ito sa stroller niya
katabi ko.

"May problema ba?" Tanong ni Ace. Pilit akong ngumiti rito.

"Naku, wala." Saad ko at tumawa.

"Oo nga ma'am. May problema ba?" Taka kong tinignan si ineng ngayon. Bakit nandito
ito? Hindi ko naman siya nakita kanina?

Baka dahil sa sobrang pag-iisip ko, hindi ko na napansin si ineng.

"Wala nga, batukan ko kayo." Pananakot ko. Napailing-iling na lang si Ace at alam
kung may bumagabag sa isipan nito. Pagkatapos naming kumain ay itinulak ko ang
stroller ni Adrian at tutungo na sana ako sa kuwarto ng biglang may humawak sa
kamay ko. Nagulat na lang ako ng isinadal niya ako sa pader.

"If you have a problem, tell me. H'wag ka namang manglihim sa akin." Malungkot
nitong sabi. Hindi ko napigilan ang tinatago kong emosyon ay napaiyak na lang at
niyakap siya.

"Natatakot ako Ace. Natatakot ako na baka may mangyari sa inyo ng anak ko."
Humihikbing sabi ko. Mas humigpit ang yakap nito sa akin.

"Shh. Hush now. Kung ano man yang bumabagabag sa isipan mo, h'wag mo na lang
aalahanin. Nandito lang ako sa tabi mo." Kung pwede lang sana Ace na h'wag kung
aalahanin.

~TO BE CONTINUED~

Thanks for reading and supporting my story! Don't forget to vote and comment,
Enjoy!
Chapter 30

Jane

MUKHANG na trauma na ako ngayon. Kahit may naririnig akong kaluskos, agad akong
nagigising at napapabangon. Hindi na rin ako makapag concentrate sa pag-aalaga ko
kay Adrian. Hindi rin ako makatulog ng maayos at alam ko sa sarili kong may
naglalaking eyebags sa mga mata ko.

Panay rin ang tanong ni Ace kung okay lang ba ako, wala bang nangyaring masama sa
akin. Hindi ko man rin siya masisisi sa kakatanong nito dahil wala naman siyang
alam sa nangyayari sa akin. Napabuntong hininga na lang ako habang nakatayo ako sa
balkonahe habang nilalasap ang preskong hangin. Kahit na umaga ngayon, wala akong
magawa kundi ang tulala na lang buong araw. Hindi ko na rin nakakausap ng maayos si
Ace.

Nagsitaasan ang balahibo ko ng bigla may yumakap sa akin. Naramdaman kong ipinatong
nito ang kanyang baba sa aking balikat.

"Wife, do you want to go outside?" Tanong nito.

"H-hindi tayo pwedeng lumabas Ace." Hindi ko mapagilang mautal dahil nararamdaman
ko na naman ang takot at panginginig.

"Huh? But why?" Gusto kong magsalita at sabihin sa kanya kung bakit ako
nagkakaganito pero mas nangibabaw ang takot ko ngayon. Gusto ko na naman maiyak
ulit.

"W-wala. Basta huwag tayong lalabas. Dito lang tayo." Pinaharap niya ako at
seryosong tinignan. Hinawakan niya ang pisnge ko at marahang hinaplos. Kinagat ko
ang pang-ibabang labi ko at sinikap na huwag maiyak.

"Alam kong may pinoproblema ka ngayon at ayos lang naman kung ayaw mong magsabi
pero wife, gusto kong lumabas tayo para mawala 'yang lungkot na nararamdaman mo."
Anito at hinalikan ang noo ko. Napayakap nalang ako ng mahigpit dito.

Wala namang mangyayaring masama kung lalabas kami ngayon 'di ba? Mag-iisang linggo
na akong tahimik at palagi na lang nakakulong sa kuwarto. One week na ang nakalipas
simula nu'ng tumawag 'yung unknown number sa akin at hindi naman ito nagpaparamdam
sa amin.

Wala na dapat akong ikabahala. "Sige, lalabas tayo." Nakangiting sabi ko. Kumalas
naman ito sa pagkakayakap sa akin at tinignan ako ng mabuti kung hindi ba ako
nagbibiro.

"Really?" Masiglang tanong nito. Tumango naman ako.

"Dadalhin ko rin si Mika para magbantay kay Adrian." Aalis na sana ito ng pinigilan
ko siya.

"Magdala ka rin ng ilang bodyguards Ace."

"But why?" Nakakunot na noong tanong nito. Nag-isip naman ako ng dahilan.

"Para iwas disgrasya. Please." Nakikiusap kong tugon rito. Nag-aalinlangan niya
akong tinignan bago tumango.

"Maliligo muna ako wife. Be ready." Tumalikod na ito sa akin at kumabas ng kuwarto.
Naligo na rin ako pagkatapos ay sinuot ko ang isang blue dress na hapit na hapit sa
katawan ko at nagsuot ng doll shoes. Nagsuklay na lang ako at naglagay ng light
make-up sa mukha ko. Pinaliguan ko na rin si Adrian at binihisan. Sabay kaming
lumabas at bumaba. Nakita ko si ineng na ngiting-ngit habang naghihintay sa dulo ng
hagdan. Pilit ko siyang sinuklian ng ngiti.

Hindi ko na hinintay si Ace at basta-basta nalang lumabas. Ayaw kong ipakita sa

kanila na natatakot ako. Baka mag-aalala sila at baka rin maudlot ang aming pag-
alis. Kumalma ang loob ko ng may mga kamay na pumulupot sa bewang ko. Alam kong si
Ace iyon at para bang nagsasabi na wala dapat akong ipag-aalala. Nandiyan naman ang
bodyguards para bantayan kami.

Nakasakay na kami sa kotse ni Ace habang tinatahak namin ang daan patungong mall.
Nakapagdesisyon kasi si Ace na bumalik kami sa mall dahil 'yun daw 'yung araw na
nakasama niya si Adrian pati na rin ako. Wala akong magawa kundi ang pumayag sa
desisyon niya. Labag ito sa loob ko pero wala na akong magagawa ngayon. At ang mas
ikinatatakot ko pa ay iyong pupuntahan namin ay maraming tao.

Kumalma ka Jane, kung ano-ano na lang ang naiisip mo. Walang mangyayaring masama.

Naramdaman ko ang paghawak ni Ace sa kamay ko na nanginginig ngayon. Nginitian niya

ako at pilit ko rin siyang ginatihan ng ngiti. Huminto si Ace sa pagdadrive at
tumigil ito sa parking lot. Pinagbuksan niya ako ng pinto pati na rin si ineng na
kilig na kilig sa ginawa ni Ace. Nakalagay rin si Adrian sa stroller habang tulak-
tulak rin ito ni ineng. Kagat-kagat ni Adrian kamay nito at para bang walang
pakialam sa paligid. Sabay kaming pumasok sa mall habang kasunod namin ang
nakapalibot na bodyguards. 'Ayon na naman ang mga mata kong patingin-tingin sa
paligid. Nagsisimula na naman manginig ang buo kong katawan. Hindi dapat ako
matakot dahil may mga bodyguards rin na nakapalibot sa amin. Huminga ako ng malalim
at 'tsaka inalis sa aking isipan na may mangyayaring masama ngayon. Ang gusto ko
lang mangyari ay matapos na ito para makauwi na kami agad sa bahay.

"Hala ka! Ang daming mga guwapo dito!" Tili ni ineng ng malakas at para bang walang
alam sa paligid. Nanumbalik ang ngiti ko. Pumunta muna kami sa restaurant at 'ayon
na naman 'yung inosenteng mukha nito.

"Jusko! Ang sosyal naman rito. Anong tawag dito sir, ma'am?" Nangniningning na
matang tanong nito pero hindi namin siya pinansin at natatawa nalang kaming kumain.
Nanlaki ang kamay ko ng hindi gumamit si ineng ng kutsara at basta-basta nalang
kumain habang gamit nito ang kamay.

Napailing-iling na lang ako. Wala siyang pakialam sa mga taong nakatingin sa kanya.
Napasapo na lang ako sa noo ko ng nginitian niya ito at 'tsaka kumaway.

"Ace! Pagsabihan mo nga 'yang si ineng." Nahihiyang utos ko kay Ace. Tawa nalang
ang iginanti nito.

"It's okay Jane. Alam mo namang bago pa siya dito." Nakanguso na lang ako dahil sa
natanggap kong sagot. Wala akong magawa kundi pabayaan nalang si ineng sa kanyang
ginagawa.

"Ma'am Jane, naiihi po ako." Usal ni ineng ng matapos na itong kumain. Napairap
nalang ako.

Tumayo na lang ako at sabay naming tinahak patungong cr rito sa restaurant.

Naghintay na lang ako sa labas habang si ineng ay dali-daling pumasok. Mga ilang
segundo ang nakalipas bago lumabas si ineng at 'ayon na naman ang kanyang ngiti.

***

Nakatayo lang ako sa gilid habang pinapanood silang maglaro sa arcade. Hawak-hawak
ni Ace si Adrian habang nakasakay sa isang kabayong gumagalaw habang si mika naman
ay hindi ko alam kung saan nagpupunta. Nawala nalang bigla ito sa paningin ko.

Ilang oras ang nakalipas bago nagdesisyon si Ace na umalis na kami. Maggagabi na
kasi. Nakasunod pa rin sa aming ang bodyguards. Gayon nalang ang aking pagtataka ng
hindi ko makita si mika.

"Nasaan si ineng Ace?" Kinakabahan na ako ngayon. Hindi ko gusto ang pakiramdam ko
ngayon. Ito na nga ang kinatatakutan ko!

"I don't know. Kanina ay kasama ko pa iyon maglaro. Bigla na lang nawala."
Napakagat na lang ako sa pang-ibabang labi ko.

"Hanapin natin siya Ace!" Napasigaw nalang ako dahil sa takot.

"Ipapahanap na lang natin siya sa nga bodyguards. Baka nandoon pa siya sa loob ng
arcade. Just calm down." Mahinahon nitong sabi. Hindi ko nalang ito pinansin at
tumulong narin sa paghahanap kay ineng.

"Wala po kaming makita ma'am." Pagbabalita ng isang bodyguard sa akin. Nangingilid

na ang kuha ko ngayon. Gusto kong sisihin ang sarili dahil ako ang pumayag na
lumabas kami. Kung may mangyayaring masama kay mika, hindi ko mapapatawad ang
sarili ko.

"Wala talaga ma'am eh."

"Hinanap na namin ang buong paligid."

"Nagtatanong-tanong na rin ako sa mga tao pero wala akong makuha na impormasyon."

Komento ng ibang bodyguards. Napasabunot na lang ako sa aking buhok at sumalampak

sa sahig. Doon ako umiyak. Wala akong pakialam kung nakakahiya akong tignan ngayon.
Biglang may humawak sa braso ko at pilit akong itinayo. Nakita ko ang pag-aalala ni
Ace.

"Huwag ka ng umiyak. Mahahanap rin natin siya." Napahikbi na lang ako sa dibdib
nito nito. Dahil sa takot ko ay kinuha ko si Adrian na nakalagay sa stroller dahil
baka mawala naman ito. Umiiyak parin ako habang papalabas kami ng mall. Inutusan na
rin ni Ace ang ibang bodyguards na hindi sila pwedeng bumalik sa bahay kapag hindi
nila makita si mika.

Habang nakasakay ako ngayon sa kotse ay hindi parin tumitigil ang pag-agos ng luha
ko. Hinigpitan naman ni Ace ang pagkakahawak nito sa kamay ko na parang bang
sinasabi na nandito lang ako.

Ineng! Nasaan ka na?

Gusto kong sisihin ang sarili ko. Ang bata-bata pa ni mika. Napamahal na rin si
mika sa akin. Sana hindi nalang ako pumayag na umalis kami. Ipinikit ko ang aking
mata at nagdasal. Nang matapos akong magdasal ay palagi ko parin sinisisi ang aking
sarili. Ganu'n na lang ang pagkakagulat ko na ang nakaunang itim na van sa amin ay
biglang may inihagis na isang bagay-- wait, isang tao!

"Ace! Tumigil ka!" Pagpapahinto ko rito sa pagmamaneho. Nang tumigil ito ay agad
akong bumaba at lumapit sa babaeng nakahiga. Tinignan ko itong maigi at napaiyak na
lang sa nakita.

Maraming pasa ang mukha nito at nagdudugo ang labi. May hiwa rin ang pisnge nito.
Puro pasa ang buong katawan nito.

"I-ineng, g-gumising ka please." Pakiusap ko habang niyuyogyog ito. Hinawakan ko

ang pulso nito at nakahinga ako ng maluwag ng tumitibok pa ang puso niya.

"Holy shit!" Narinig kong mura ni Ace. Lumapit ito sa amin at binuhat si mika. Agad
kong binuksan ang pinto ng kotse at inilagay niya ito kaagad sa likuran. Hindi
parin tumitigil ang pagtulo ng luha ko. Agad kaming nagtungo sa malapit sa hospital
at inasikaso naman kaagad si mika ng mga nurse.

Bitbit ko ngayon si Adrian habang naghihintay sa labas ng kuwarto kung saan siya
nakahiga. Nasa loob si Ace habang nakikipag-usap sa isang doctor.

Maya-maya ay lumabas si Ace at agad yumakap sa amin.

"A-ano Ace? O-okay lang ba si mika?!" Taranta kong tanong nito.

"Just calm down wife. Okay lang daw siya sabi ng doctor. Gigising daw ito in two or
three days." Napahagulhol na lang ako at napasandal sa pader.

"K-kasalanan ko ito Ace eh! K-kung sana hindi ako pumayag na umalis tayo, wala
sanang mangyayaring masama!" Pagsisisi ko sa aking sarili.

"Huwag kang magsabi ng ganyan wife. Hindi mo kasalanan ang nangyari."

"Hindi Ace! Kung sinabi ko kaagad sa 'yo 'yung sinabi ng lalaking tumawag sa akin,
hindi na sana ganito ang mangyayari!" Inis kong sigaw rito.

"Huwag mong sisihin ang sarili mo wife. Alam naman nating hindi mo talaga kasalanan
ang nangy--"

"Pero Ace."

"Sshh. Magiging maayos din ang lahat." Niyakap niya ako ulit. "Umuwi muna tayo sa
bahay. Baka makasama sa anak natin." Tukoy nito kay Adrian. Tumango nalang ako at
walang magawa kundi ang sumunod. Mahigpit kong niyakap ang anak ko.

"Huwag kang mag-aalala Adrian. Hindi ako papayag na pati ikaw ay madamay." Sambit
ko habang hinahalikan ang noo nito. Naramdaman ko namang niyakap ako pabalik sa
anak ko na para bang naintindihan ang sinasabi ko. Napangiti na lang ako.

***

TATLONG araw na ang nakalipas ng ibinalita ni Ace na gising na daw si ineng kaya
dali-dali akong nagbihis at dinala ang anak ko. Hindi ako makakasigurado ang
kaligtasan ni Adrian kung hindi ko ito kasama.

Naghahalo ang aking pakiramdam ngayon. Gusto kung humingin ng tawad kay ineng.
Nadamay pa talaga siya. Kung sino man ang gumawa kay ineng nu'n! Hindi ko siya
mapapatawad. Nagtungo kami sa garahe kung saan naka park ang kotse ni Ace.
Pinagbuksan niya kami ng pinto at pagkapasok ko ay sumunod ito. Pinaharurot na niya
ito at ilang minuto ang nakalipas bago kami nakarating aa hospital.

Agad akong bumaba kasunod si Ace. Nagtungo kaagad kami sa kuwarto at pagkapasok
namin ay nakita ko si ineng na nakaupo habang kinuhanan siya ng dugo at chineck ang
blood pressure. Pagkatapos ay nginitian muna kami ng doctor 'tsaka siya lumisan.
Ibinigay ko si Adrian sa kanya bago ako lumapit kay ineng. At ng makalapit ako ay
hinawakan kokaagad ang pisnge nito.

"Ineng, ano? Kamusta ka na? Maayos na ba pakiramdam mo?" Tulala lang ito at hindi
nag-atubiling tignan ako.. Nalungkot ako sa nakita ko.

Hindi ito sumagot habang tutok pa rin ang oaningin nito sa bintana. Naramdaman ko
na naman ang pangingilid sa pisnge ko. Kinuha ko ang isang upuan at inilagay iyon
sa harap niya bago umupo.

"Ineng." Malungkot kung tawag rito. Dahan-dahan naman itong tumingin sa akin
hanggang sa umiyak ito.

"M-ma'am jane... N-natatakot ako." Sambit nito. Ramdam ko ang takot nito. Niyakap
ko na lang siya ng mahigoit habang hinahagod ang balikat niya. Hindi ko gusto ang
nakikita ko ngayon.

Hinawakan ko ang balikat nito. "Ineng, pwede mo bang i kuwento sa akin ang
nangyari?" Tanong ko rito. Umiling-iling ito.

"Ineng, anong nangyari sa 'yo 'don sa arcade?" Tanong ko ulit. Wala na naman akong
natanggap na sagot.

"Ine--"

"Wife, she need to rest." Tumango na lang ako at hinaplos ang buhok ni Ineng.
Tulala na naman itong nakatingin sa bintana. Piniga ang aking puso dahil nakakaawa
itong tignan.

Hindi rin nalaman ng mga magulang nito sa probinsya ang nangyari kay ineng. At wala
kaming balak na ipaalam iyon dahil sa kondisyon ngayon ni ineng. Ibabalita na lang
namin kapag maayos na ito.

"Ma'am Jane. Pasensiya na po kayo sa inasal ni Mika." Hinging patawad ng isang

katulong namin na kaibigan rin ni ineng. Agad akong umiling.

"Naintindihan namin ang kalagayn nito kaya huwag kang humingi ng patawad."
Nginitian ko ito.

"Bibili muna ako ng prutas at pagkain." Niyakap muna ako ni Ace bago ito ibinigay
si Adrian sa akin. Agad ko naman itong kinuha at sinundan ko siya ng tingin
papalabas sa kuwarto. Tinignan ko ulit si Mika na ngayon ay nakahiga na at
natutulog. May natitira pang luha sa pisnge nito.

~TO BE CONTINUED~

Don't forget to vote and comment, have a nice day everyone. Enjoy reading!

Chapter 31

3rd Person
Hindi magawang makapagsalita ni Mika dahil dala na rin ng takot at pangamba. Hindi
niya gustong madamay ang kanyang mga magulang kaya minabuting itago na niya lang
ito. Hindi pa rin nito lubos maisip kung anong ginawa niyang kasalanan para
humantong siya sa ganito. Kahit mag iisang linggo na siyang pananatili rito sa
hospital, hindi pa rin niya makalimutan ang nangyari bago sa mawala.

"Jusko! Ba't ang raming guwapo dito?" Halos magtitili si mika habang lumilibot ang
tingin rito sa buong paligid ng arcade. 'Yung iba ay nagbubulungan pero wala siyang
pakialam. Ang gusto niya lang ay maging masaya dahil first time pa itong nakapunta
sa arcade. Agad siyang sumunod sa kanyang amo na si Ace habang karga nito ang anak
niya. Kahit hindi alam ni mika kung paano maglaro, sinikap nitong matuto dahil
balewala ang pagpunta niya rito kung hindi naman siya maglalaro.

Sa nakalipas na tatlumpong minuto, bigla itong naiihi kaya nagtanong-tanong si mika

sa mga tao at tinuro naman kung saan ang cr. Agad itong nagtungo doon. Nilock niya
muna ang pinto bago maupo. Pagkatapos nitong umihi ay tumayo ito at lumabas.
Nanlaki ang kanyang mata ng may mapangahas na humablot sa kanyang braso at
napadaing siya dahil sa sakit. Sisigaw na sana si mika pero tinakpan nito ang
kanyang bibig gamit ang isang panyo.

Biglang nandilim ang kanyang paningin hanggang sa mawalan ito ng malay.

***

Nagising ang dalaga ng may biglang nagbuhos ng tubig sa kanyang mukha. Pagkadilat
ng kanyang mata ay nagulat siya sa kanyang nakita. Hindi niya alam kung saan siya
dinala. Wala siyang makita maski isa dahil sa dilim ng paligid. Igagalaw na sana ni
Mika ang kanyang kamay at paa pero hindi niya ito maigalaa dahil sa higpit na
pagkakatali nito. Tanging hikbi nalang ang magagawa niya at magdasal.

'Tulungan niyo ako.' Saad nito sa kanyang isipan. Isa-isang pumatak ang luha nito
at walang magawa kundi ang maghintay ng tulong. Napikit siya ng biglang bumukas ang
ilaw. Natatakot si Mika na buksan ang kanyang mga mata. Narinig na lang niya ang
mga yabag ng paa na papalapit sa direksyon niya.

Napahikbi na lang siya ng may nagsampal rito. "Buksan mo ang iyong mga mata."
Maawtoridad na utos ng isang baritinong boses. Kahit labag sa kanyang loob ay
sumunod na lang ito dahil baka ano pang gawin ng kanyang kaharap ngayon sa kanya.

"Hmpp!" Pagpupumiligas nito. Marahas na tinanggal ng lalaking nakasuot ng maskra

ang panyo na nakabusal sa bibig nito. Nang matanggal na ay agad nagmakaawa ang
dalaga sa lalaki.

"P-pakawalan niyo po ako.... W-wala po akong nagawang kasalanan para g-ganituhin

ako.." Hikbing pakiusap nito. Tumawa ang lalaki at sumunod ang mga tauhan nito na
nasa likuran kung saan nagbabantay sa pinto.

"Pakawalan?! Nahihibang kana ba?" Mariin nitong tanong at sinampal na naman siya
ulit. Tumabingi ang ulo nito dahil sa lakas ng pagkakasampal. Ramdam niya ang
likidong tumulo sa kanyang labi. Mas lumapit ang lalaki sa dalaga at pahablot na
pinaharap siya.

"N-nagmamakaawa po ako. M-may pamilya pa po akong n-naghihintay sa akin." Gusto

niyang makiusap ulit at baka magbago pa ang desisyon ng lalaki. Makikita sa mata ng
lalaki na hindi interesado sa sinasabi nito.
"Hindi ka sana madadamay kung hindi ka nagtatrabaho sa kanila!" Sigaw na naman ulit
ng lalaki at sinampal siya ulit. Napahagulgol na lang ito dahil sa kalupitang
naranasan niya.

"Sinong kanila?! Wala akong alam sa sinasabi mo kaya pakawalan mo na ako!"

Pagmamakaawa ulit ng dalaga. Tanging tawa lang ang ihinanti ng nga taong nasa loob.

"Sa susunod na sisigaw ka, puputulin ko yang bibig mo." Ramdam ng dalaga ang takot
ng marinig niya ang pagbabanta ng lalaki. Wala sa sariling napatango ito at parang
naging isang tuta.

"Bubuhayin kita sa isang kondisyon." Biglang nabuhayan ng loob ang dalaga sa

kanyang narinig.

"Gagawin ko lahat ng ipapagawa mo, basta pakawalan mo lang ako.."

"Kunin mo ang anak ni Ace." Halos matulala siya ng marinig ang pakiusap ng lalaki.
Hindi maproseso sa kanyang utak na hinihinging kapalit nito.

Napailing-iling naman siya kaagad. "H-hindi! Hindi ako papayag sa kondis--"

Hindi ito nakapagtapos ng pagsasalita ng sinikmuraan siya ng lalaki. Napakagat siya

ng mariin sa kanyang labi at gusto niyang magsusumigaw sa sakit. Malakas itong
napahagulgol. Malakas na hinablot ng lalaki ang buhok ng dalaga.

"Susundin mo ba ang utos ko? O buhay mo at ng pamilya ang mawawala?" Mahina ang
pagkakasabi nito na may kasamang maawtoridad. Nang matinig ng dalaga ang kanyang
pamilya, biglang nanghina ang tuhod nito. Hindi niya alam kung sino ang pipiliin
niya.

Ang anak ni Ace, o ang kanyang pamilya.

Bumuntong hininga ito. Mas nangingibabaw ang pagmamahal niya sa kanyang pamikya at
ayaw niyang mawala ito.

"O-oo, susundin ko ang utos mo."

Gumuhit ang isang nakakalokong ngisi ng lalaki.

"Mabuti naman ang nakapagdesisyon ka. Magkikita pa naman tayo sa susunod at

pagpaplanuhin ang pagkuha sa anak niya. Matulog ka nalang muna dahil alam kung
inaantok ka." Magsasalita na sana ito ng may humampas sa kanyang batok. Pumupungay
na ang mata ng dalaga. Ang tanging nasa isipan niya ay kaya niya bang kunin ang
anak ng kanyang amo? O tama ang naging desisyon nito?

Hanggang sa unti-unti siyang sinakop ng kadiliman.

***

Jane

Halos hindi ako makatulog dahil sa pag-iisip. Kaya pagkagising ko, ramdam ko ang
puyat sa buo kong katawan. Humikab muna ako bago tumayo. Hinalikan ko na muna si
Adrian at nagpasiyahan na maligo.

Mag-iisang linggo na si ineng sa hospital at hindi pa ito nakakalabas. Nalulungkot

ako dahil sa sinapit nito. Kasalanan ko naman ang lahat at paulit-ulit akong
humingi ng tawad rito pero wala akong natatanggap na sagot. Tulala nalang ito
palagi.
Pagkatapos kong maligo ay nagbihis muna ako at binuhat ang anak ko. Sabay kaming
bumaba at nagtungo sa dining area kung san naroon si Ace.

"I'm sorry wife kung hindi kita pinuntahan sa iyobg kuwarto. Busy lang kasi ako
dahil nay problema na anaman ang kompanya." Ramdam ko na nagpoproblema na naman ito
sa kanyang kompanya. Ngumiti lamang ako.

"Sus, okay lang 'yun sa akin."

"Babawi talaga ako. I love you." Malambing nitong sabi at umiwas naman ako dahil sa
pamumula ng mukha ko.

Nagsimula na lang kaming kumain. Tumingin ako sa aking katabi. Namimiss ko na ang
sobrang daldal na si ineng. Bigla na naman akong naguilty. Pinagpatuloy ko na lang
ang kinakain ko habang nakaupo si Adrian sa hita ko. Naunang matapos si Ace kaya
kinuha niya si Adrian at nilaro-laro ito.

Hinatid kami ni Ace sa kuwarto pagkatapos kong kumain. Hindi na daw muna siya
makakapaglaro sa amin dahil pupunta ito sa kanyang kompanya. Bigla siyang
nalungkot.

Aalis na sana ito ng pinigilan ko siya. "Mag-iingat ka Ace ah." Paghahabilin ko.

"Ikaw din wife, mag-iinga--" Amit ang aking labi ay hindi siya nakapagtapos ng
pagsasalita. Humiwalay naman ako kaagad sa kanya at tulala naman ito.

"H-hinalikan mo ako wife?" Hindi makapaniwalang tanong niya habang pinoproseso sa

kanyang utak ang nangyari. Namumulang tumango naman ako at agad pumasok sa kuwarto.

"Holy shit!" Rinig kung mura ni Ace sa labas at alam kung napatalon-talon ito dahil
sa saya. Inihiga ko si Adrian sa kama at humiga rin ako sa tabi nito.

"Baby, bad ba si Mommy?" Tanong ko sa anak ko habang kagat ko ang aking labi.
Nangingilid na naman ang luha ko. "Kasalanan ko ba ang nangyari kay ineng?"

Hindi ko parin mapapatawad ang aking sariki kahit sabihin pa ni Ace palagi na hindi
ko kasalanan ang nangyari. Ang tanga ko!

Nagsimula na namang tumulo ang luha ko kaya agad ko itong pinahiran. Niyakap ko na
lang si Adrian na ngayon ay hinahawakan ang mukha ko.

"Dada." Nanlaki ang aking mata at napabangon dahil sa narinig ko. Hindi ako
makapaniwala na nagsalita na si Adrian.

"Ulitin mo nga baby. Gusto kong marinig." Excited kong pakiusap sa anak ko.

"Dada." Ulit na naman ito. Napatawa na lang ako. "Sabihin mo rin, mama." Utos ko.

"Dada."

"Hindi, sabihin mo mama."

"Dada."

"Mama Adrian, MAMA"

"Dadaaaaa." Napairap na lang ako. Bakit ayaw sabihin ni Adrian na mama? Mas matagal
ko namang inalagaan si baby kesa ni Ace na panandalian lamang. Nagtatampo ko itong
tinignan.

"Bakit palagi na lang dada? Mama naman Adrian!" Hindi niya ako pinansin at
tumagilid sa pagkakahiga.

Nakasimangot ko itong pinaharap sa akin.

"Baby Adrian! Alam mo ba kung gaano ako nagsakripisyong alagaan ka tapos ganyan
lang ang igaganti mo? Hindi pwede 'yun!" Tumawa naman ito. Napangisi naman ako at
kiniliti ito. Todo naman tawa ang anak ko. Nang mapagod ako ay humiga ako ulit
katabi nito sa pinudpod ng halik at yakap.

"Ang cute mo talaga Adrian!" Sabay pisil ng pisnge nito.

***

NAALIMPUNGATAN ako ng maramdaman kong may humalik sa akin. Agad akong tumagilid at
babalik na sana sa pagtulog ng maramdaman ko na naman na hinalikan niya ang leeg.
Napakunot ang noo ko ng makita si Ace na nakangiti.

"Ang aga mo naman yatang bumalik?" Nagtataka kong tanong rito at bumangon.

"Anong ang aga kong bumalik? It's six thirty in the evening!"

"What?!" Agad akong tumayo at tinignan ang anak ko na nakalagay na sa crib,

natutulog. "Napainom na ba siya ng gatas Ace?" Dagdag ko.

"Of course. Ako pa?" Nagmamayabang nitong tanong. Napairap na lang ako at 'tsaka
pilit siyang pinapalabas.

"Tch. Bakit mo ako pinapalabas?"

"Maliligo ako!"

"Pwede naman kitang samahan ah!" Nakangising sabi nito at tinignan ako mula ulo
hanggang paa. Agad ko itong hinampas.

"Dudukutin ko talaga 'yang mata mo! Manyak!" Sigaw ko rito.

"Huy! Anong manyak? Hind--" Agad kong sinira ang pinto at kinuha ang towel na
nakalagay sa closet at nagtungo sa banyo. Nang matapos akong maligo at magbihis ay
agad akong lumabas ng kuwarto. Hindi ko na lang binuhat si Adrian dahil baka
magising iyon. Minabuti ko na lang na h'wag isipin at sisihin ang sarili ko sa
nangyari kay ineng. And dapat naming pagtuunan ng pansin ay kung sino ang gumawa
nu'n sa kanya.

Nang makababa ako ay nagtungo muna ako sa kusina at binuksan ang ref para uminom ng
tubig. Nabitawan ko ang baso at gumawa iyon ng ingay. Nabasag ito ero wala akong
pakialam. Nakatuon ang aking atensyon sa aking harapan ngayon.

"I-ineng... Bakit ka nandito?" Naguguluhang tanong ko.

"Hindi ba ako pwede dito Ma'am Jane?" Nakangiting tanong nito pero may diin ang
pagkakasabi.

"T-that's not what I mean. Hindi ka pa magaling." Lalapit na sana ako pero umatras
ito.

"Maayos na ako. Salamat sa doctor na nag-alaga sa akin." Mahihimigan sa kanyang

boses ang kanyang pagkasarkastiko. Napakunit ang noo ko dahil sa inasta nito.

"Ayos ka lang ba talaga ineng?" Tumango-tango ito tapos ngumiti. Nagtaka tuloy ako
sa inasta nito kanina.

Napangiti na lang ako. Baka namamalik-mata lang ako kanina. Yumuko ito bago umalis.
Sinundan ko ito ng tingin at tinawag ang isang katulong para linisin ang kalat.
Agad kong hinanap si Ace pero wala akong nakita maski isa. Nagtanong-tanong na lang
ako sa iba hanggang sa may nakapagsabi sa akin. Si ineng.

"Nakita ko siya doon sa labas ng gate. May kinausap na babae." Saad nito at agad
tumalikod. Agad akong lumabas at nagtungo sa gate at bukas iyon. Pagkalabas ko ay
nakakunot ang noo ko ng may nakita ako isang babae na nakatalikod na kinakausap si
Ace.

Napatingin si Ace sa akin ganu'n na rin ang babae. Nanlaki ang aking mata ng makita
si Beca.

"Oh! What brigs you here my dearest sister?" Sarkastikong tanong nito sa akin.
Nakataas ang kilay ko. "What Is she doing here babe?" Maarteng tanong nito.

Napantig ang tenga ko dahil sa pagtawag nito ng babe.

"Ace?" Tumingin si Ace sa akin at 'tsaka ibinaling ang tingin kay beca.

"Umalis ka na."

"But babe! You know na namimiss kita!"

"I said umalis ka na!" Sigaw ni Ace kaya napaigtad si beca dahil sa gulat. Matalim
ko naman tinignan ito.

"Alam kong mahal mo pa ako Ace." Malanding sabi nito at nagulat ako sa susunod
nitong ginawa. Hinalikan niya ito sa labi.

What the!

Nginisihan niya ako bago ito umalis at naglakad patungo sa kanyang kotse at umalis.
Nanginginig ang kamay ko. Gusto kong sabunutan ang babaeng iyon hanggang sa mawala
na tuluyan ang buhok niya.

"Let me explain Wife."

"You don't have to explain." Saad ko rito at tumalikod. Hinabol naman niya ako
kaagad at niyakap ako patalikod. Doon isa-isang tumulo ang luha ko.

Bakit ako nasasaktan? Hindi ba't hindi dapat ako masaktan dahil alam kung nasa akin
na si Ace pero bakit ganito?

Hinawakan ko ang kamay nito na nakapulupot sa bewang ko at dahan-dahan iyong

umalis. Agad akong pumasok sa bahay at nadaanan ko pa si Ineng na nakatingin sa
akin na nakangisi. Kumunot naman ang noo ko.

Binalewala ko na lang 'yung nakita at umakyat papunta sa kuwarto. Agad kong inilock
iyon at napasandal. Doon ako umiyak ng mahina habang yakap-yakap ko ang tuhod ko.

Paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko 'yung halik na nangyari. Sinabunutan ko ang

buhok ko.
"Wife! Please open the door. I'm sorry!" Sigaw nito at panay ang katok sa pinto.
Parang nabingi ang tenga ko at walang narinig kundi ang malakas na pintig ng puso
ko.

~TO BE CONTINUED~

New update ulit. Don't forget to vote and comment para araw-araw ako mag-uupdate.
Enjoy reding!

Chapter 32

Jane

"WIFE, galit ka pa rin sa 'kin?" He asked In a sad tone. Hindi ko siya pinansin at
nagpatuloy sa pagtutupi ng damit ko.

"Bakit naman ako magagalit?" Tanong ko habang ang aking atensyon ay nasa damit pa
rin.

"E-eh kasi, hindi mo pa ako kinakausap simula kanina."

"Kailangan bang palagi tayong magkausap palagi?"

"H-hindi naman, pero naninibago lang ako sa 'yo." I gave him a confusing look.

"Naninibago? Hindi ba't ganito na ang ugali ko simula nu'ng magkakilala tayo?" Nang
matapos ako sa aking ginagawa ay isa-isa ko itong inilagay sa closet at tutulong na
sana ito ng pinigilan ko siya.

"H'wag mong pakialam ang gamit ko. Kaya ko na ito. Pakibantayan mo na lang si
Adrian." I heard him sighed heavily.

Pasikreto ko itong tinignan at naramdaman ko na naman ang pananakit sa puso ko.

Biglang may tumawag sa cellphone ko kaya dali-dali ko itong kinuha at hindi nag-
abalang tignan kung sino ang tumawag.

"Hello? Who's this?" I asked.

"Jane.." Biglang nanghina ang tuhod ko ng marinig ko ang boses nito. God knows how
I missed her so much.

"M-mom?" Sinikap kong huwag tumulo ang luha ko.

"Can you come here?" Napakagat na lang ako sa labi ko at tahimik na umiiyak. Agad
akong nagtungo sa cr at sinira iyon.

"B-but why Mom? Is there a problem?"

"No Jane, your Lolo wants you here." Akala ko may iba pa itong sasabihin. Pinahiran
ko ang aking luha.
"Galit ka parin sa akin Mom?" Tanong ko pero wala akong natanggap na sagot.

"J-just come here already. Your Lolo don't want you to be late."

"Mo--" Bigla niyang pinatay ang linya. Nanghinayang akong napatingin sa cellphone
at inihiling na tatawag na ito ulit.

Dali-dali na lang akong naligo at pagkalabas ko ay wala na si Ace at 'tsaka si

Adrian. Nagsuot na lang ako ng babagay sa akin at dali-daling kinuha ang bag ko.
Pagkababa ko ay nakita ko si Ace na nakakunot ang noo at parang nagtatanong ang
kanyang mga mata. Iniwas ko na lang ang aking tingin at aalis na sana when he
grabbed my wrist and pull me closer to him.

"Where are you going?" He asked in a serius tone. I just gulped.

"Why are you asking? My Lolo needs me so I should go now." I looked at him and I
see that there's an emotion on his eyes.

I tried to avoid his looks pero parang hinihipnotismo ako sa kanyang tingin.

"Sasamahan kita."

"No!" Napasigaw ako kaya bigla itong natigilan. Huminga ako ng malalim. "Magbantay
ka nalang kay Adrian. Babalik lang rin naman ako kaagad." Dali akong tumalikod at
lumabas ng bahay. Napahawak na lang ako sa aking dibdib.

"Open the gate." Utos ko sa guard na nagbabantay ngayon.

"Pero ma'am, alam ba ni Sir Ace na lalab--"

"Did I tell you to talk? I said open the gate!" I shouted and he stunned for a
seconds before opening the gate. Agad akong lumabas at pumara ng taxi. Nang huminto
ito sa tapat ko ay agad akong sumakay.

Sinabihan ko na lang ang driver kung saan niya ako ihahatid. I sighed in relief.
Nasobrahan na ba ako sa ginagawa ko? Nakakasakit na ba ako ng tao?

"Nandito na tayo ma'am Jane." I was shocked when I heard what he says. Did I heard
Ma'am Jane? But how did he know my name? Who is he?

"Bakit mo alam ang pangalan ko?" Nakataas na kilay na tanong ko. Nanlaki naman ang
mga mata nito at biglang umiwas ng tingin.

"Hindi ko naman sinabi ang pangalan mo Ma'am. Hindi rin naman kita kilala. Baka
nagkamali ka lang." Kalmadong wika nito at tumingin ulit sa akin. Binayaran ko na
lang ito at nagulat na lang ako dahil sa bilis nitong magmaneho paalis.

Humarap na lang ako while biting my lower lips. Napagpasiyahan ko na lang na

lumakad papunta sa gate. Nagdoorbell ako hanggang sa bumukas ang gate.

"Sino po ito?" Takang tanong ng guard. May katandaan na ito. I just smiled.

"Hindi mo ba ako kilala?" Lumiit ang mata nito hanggang sa biglang lumaki.

"Ma'am Jane? Ikaw po ba 'yan?" Gulat na tanong nito. I just nod at pumasok sa loob.
Namamangha pa rin ako habang tinitignan ang bahay. Ilang taon na rin ang nakalipas
simula noong hindi na ako nakapunta rito.

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa pinto. Kumatok ako ng ikatlong beses hanggang
sa bumukas ito. Nginitian ko ang isang yaya at nanlaki ang mata nito ng makilala
ako.

"Ma'am Ja--" Agad kong tinakpan ang bibig nito.

"H'wag kang maingay." Binitawan ko ang pagkakatakip sa bibig nito.

"Bakit po Ma'am Jane?"

"Surprise lang. Ganu'n." Kunwaring biro ko at ngnitian siya.

"Bakit ka sumigaw yaya? Sino ba 'yang babae ya-- Jane?!" Mataray na banggit nito sa
pangalan ko. Walang emosyon ko itong tinignan at ramdam ko ang pagkukulo ng dugo
ko. "What are you doing here?! 'Di ba pinalayas ka na?!" Singhal ni beca at hinila
ang braso ko. Agad ko namang hinila pabalik ang braso ko na hawak niya. Nakita ko
ang gulat sa mukha nito dahil sa ginawa ko.

"Don't you dare lay your finger on me or you'll suffer In hell." Diin kong
pagkakasabi rito. Nakita ko itong lumunok at ngumisi.

"Well, well, well. May gana ka ng lumaban ngayon? Ganyan ba ang nakuha mo na ugali
simula nu'ng pinalayas ka?" Nakataas na kikay na tanong nito. I raised my eyebrow
because of what I heared.

"Hindi na ako mahina sa pagkakakilala mo Beca. Nagbabago ang tao." I said at gave
her a deadly glares.

"Guard! Anong ginagawa ng baabeng ito! Pakilabas nga!" Pikon na sabi ni Beca at
namumula sa galit. I just rolled my eyes.

"Stop Beca." Maawtoridad na utos ng isang lalaki kakalapit sa amin. Nanlaki ang
aking mata ng mamukhaan ko ito. Lolo.

"But why lolo? What Is she doing her? I thought na hindi na siya pwedeng makabalik
dito?"

"I'm inviting her here so you don't have the rights to leave her In this house."

"But lolo!"

"Respect me as your Lolo Beca or else I'll forget that you are my granddaughter."
Seryosong sabi ni Lolo. Nakayuko si Beca dahil sa kahihiyan at 'tsaka dali-daling
umalis.

Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon. Magmamano ba ako, babatiin ko ba siya ng good
morning o aalis na lang.

Huminga ako ng malalim at kumaoit rito para halikan ang pisnge nito. "G-good
morning L-lolo. Sorry I'm late." Nauutal kong pag-umanhin. He just smiled.

"You're in time jiha so you don't have to say sorry." Hindi ko alam kung bakit
naging mabait si Lolo sa akin. Galit na galit rin ito ng malaman niyang buntis ako
at isa rin siya sa nagpalayas sa akin pero kahit ganu'n ang ginawa niya, mahal ko
pa rin ito at walang magbabago 'don.

Sabay kaming nagtungo sa dining area at nanginginig ang katawan ko dahil nandoon
sila Mommy at Daddy.

"Goodmorning Mom, Dad." Pagbabati ko sa kanila at yumuko. I don't know what to say.
I just want to burry myself because of embarrassment.

"Have a sit." Kalmadong sabi ni Dad. Agad akong umupo sa katabi ni Lolo. Wala akong
natanggap na salita ni Mommy.

"Titignan mo lang ba ang pagkain? Or hindi mo na alam paano kumain ng ganitong uri
ng pagkain?" Pang-iinsulto ni Beca. I want to slap her hard pero pinigilan ko ang
aking sarili dahil nandito sa harapan ko ang aking pamilya.

Kumain na lang ako ng tahimik. Hanggang sa magsalita si Lolo.

"What happened to your life since you left in this house?" Pagsisimulang tanong ni
lolo habang nagpupunas ng tissue sa kanyang labi.

"O-okay lang naman lolo."

"I heared that you lived in your tita Marie's house."

"Yes lolo."

"Where's is my greatgrandson?" I gulped.

"A-ahh nasa bahay po." Magalang kong tugon.

"In your tita Marie's house?"

"N-no lolo. In Ace's house." Biglang napataas ang kilay ni Lolo dahil sa narinig.

"Who's that Ace? Is that your boyfriend?" Pang-uusisa nito. Nakita ko si Beca na
matalim akong tinignan. Binalewala ko na lang iyon at ibinalik ang aking tingin kay
Lolo.

"He's the father of my child." Agad nanlaki ang mata ni Lolo sa narinig niya.

"What did you say? Can you repeat it?!" Istrektong tanong nito. Kinakabahan ako
dahil nagsisimula ng magalit si Lolo.

"H-he's the father of my child Lolo."

"What happened to you Jane?! Did you forgot what he had done to you?!" Singhal ni
Lolo. "Nakalimutan mo na ba na hindi ka niya pinagutan tapos maririnig ko na lang
na nasa iisang bahay na pala kayo ng lalaking iyan?!"

"H-he apoligize already to me lolo what he had done to me in the past year. A-and
he said that he loves me." Nakayuko kong tugon habang hindi matignan-tignan ang
mata niya. Narin

ig kong tumikhim si Mommy at seryoso akong tinignan.

"At naniwala ka naman Jane! Are you that stupid para paniwalaan ang sinasabi niya?!
Alam mo bang dahil sa kanya kaya pinalayas ka namin?!" Galit na sabi ni Mommy.
Nasaktan ako sa sinabi nito.

I'm that stupid?

"B-but Mom, hindi naman ako tanga para paniwalaan ang sinasabi niya. Pinatunayan
niya ang sarili sa akin at nakuha niya ulit ang loyalty ko."

"Jusko Jane! Hindi kita pinalaki ng ganyan! Tignan mo ang nangyari mo! Nabuntis ka
dahil sa padalos-dalos mong desisyon!"

"Stop it Veronica." Saad ni Lolo pero hindi niya ito pinansin at nagpatuloy sa
kanyang sinasabi.

"May nangyari na naman ba ulit sa inyong dalawa?! Pagkatapos ay pupunta ka na naman

dito oara sabihin na buntis ka na naman ulit?! Nakakahiya ka!" Insultong sabi ni
Mom. Napatayo naman ako at maluha-luhang tinignan siya.

"I'm on the right age to be pregnant Mom at hindi ako ganyang klaseng babae at
katanga para magpabuntis ulit." Nagtitimping sabi ko.

"Who knows?! Nagbabago ang isang tao Jane! Baka sa isang araw hindi na kita
kilala!"

"Nandito ka ba para ipahiya ako?!" Galit kong tanong at seryoso siyang tinignan.
"Ganyan naman kayo eh! Palagi niyong inuuna ang ibang tao kesa sa anak niyo! Alam
kung kinakahiya mo ako dahil nabuntis ako pero wala kang karapatan na tapakan ang
pagkatao ko!" Sigaw ko rito. Nagulat si Mommy at maya-maya ay tumawa.

"Tignan mo! Sinisigawan mo na ako ngayon Jane! Hindi ka lang malandi, wala ka ring
respeto! I'm your mother!"

"Mommy nga ba kita?" Natatawang tanong ko at pinahiran ang luha ko. "Mommy ba ang
tawag sa 'yo kung ganyan mo dinidisiplina ang anak mo?" Mariin kong tanong. Wala
akong pakialam kung nakakawalang galang na ako.

"D-don't you dare to talk to me like that! Sana hindi na lang kita Anak!" Tumayo na
rin ito at dinuduro ako.

Napakagat ako ng mariin sa labi ko dahil sa narinig ko.

"Gusto mo bang malaman ang sikreto huh? Gusto mo bang malaman kong bakit kita
tinatrato ng ganito?" Nakangising tanong nito.

"Anong sikreto?" Seryosong tanong ko.

"Stop it Veronica! Huwag mong gawin iyan!" Sumabat na rin si Daddy.

"Anong huwag gawin James?! Sumusubra na ang batang ito! Kailangan niya talagng
malaman na hindi ko siya totoong anak! Na anak siya sa labas!" Sigaw nito. Parang
tinusok ang puso ko dahil sa narinig ko. Nanumbalik na naman ang luha ko habang
pinoproseso sa utak ko ang aking narinig.

"Is it true Dad? Na anak ako sa labas?" Sinikap kong huwag mautal habang
nagtatanong kay Dad. Yumuko naman ito at dahan-dahang tumango.

Napatawa na lang ako ng pagak. All this time?! Niloloko lang pala nila ako?!

"Bakit hindi niyo sinabi kaagad sa akin Dad?!" Sigaw ko at hinampas ang table.
"Kaya pala iba ang trato niya sa akin.." Turo ko kay Mommy or shoul I say,
Veronica. "Kaya pala palagi nalang akong tinatanggi na anak niya ako sa ibang tao
kasi hindi naman pala talaga niya ako totoong anak?!"

Umiiyak akong nilisan ang bahay at agad napasalampak sa sahig. Doon ako sumisigaw
habang sinusuntok ang lupa. Naiiyak akong tumayo bago lumabas sa gate. Tulala akong
naglakad habang hindi tumitigil ang pagpatak ng luha ko. Bigla nalang umulan na
para bang sinasabayan ang emosyon ko. Napatingin na lang ako sa langit.
"B-bakit ganito ang nangyari sa buhay ko?! Bakit sila nagsinungaling sa akin? Wala
naman akong gianwang masama para ganituhin nila ako! A-ang sakit!" Napahikbi na
lang ako. Biglang may mga bumubusina sa akin pero wala akong pakialam. Ang gusto ko
lang mangyari ay mamatay.

Biglang sumagi sa isip ko ay masayang ngiti ni Adrian. Nabigyan ako ng pag-asa.

Hindi ako pwedeng magpakamatay dahil may anak pang naghihintay sa akin.

Lutang akong tumawid sa daan hanggang sa may nagmamadaling kotse na papalapit sa

deriksyon ko.

"Tumabi ka miss!" Rinig kong sigaw ng pamilyar na boses. Hanggang sa mawalan na

lang ako ng malay.

***

Nagising na lang ako ng bumungad sa aking harapan ang ilaw. Dahan-dahan kong
bumangon at tinignan ang paligid. Ganu'n na lang ang aking pagkagulat ng malaman
kong hindi ito kuwarto ko.

Agad akong napatingin sa katawan ko pero wala namang mababakas na ginahasa ako.
Napakagat ko ang pang-ibabang labi ko ng bumalik na naman sa aking isip yung
nangyari. Naramdaman ko na namang nangingilid ang luha ko ngayon.

"Gising ka na pala." Napatingin ako sa isang lalaking nagsalita. Napatingin naman

akk at kumaki ang aking mata sa nakita.

"C-caleb?" Gulat ko pa rin tanong. Ngumiti naman ito bago lumapit sa akin. He
stared at me. Agad akong umiwas dahil naiilang ako.

"Are you okay now?" May bahid na pag-aalalang tanong nito.

"Ano palang nangyari sa akin?"

"Nakita kitang nakahiga sa kalsada kaya bago pa kita mabunggo ay agad akong
napapreno. Akala ko nasagasaan kita." Paliwanag nito. I sighed and gave him a
serious look. Tinignan ko ulit ang katawan ko at napagtanto kong iba na ang aking
damit.

"Bakit iba ang damit ko? Ikaw ba ang nagbihis sa akin?!" Namumulang sigaw ko rito.
Agad naman nalaki ang mata nito at umiling-iling.

"H-hindi no! Si Manang Coring ang nagbihis sa 'yo! Ang suwerte mo naman kung ako pa
ang magbibihis sa 'yo!" Agad nitong depensa. Nangunot ang noo ko ng may narinig na
kakaiba sa sinasabi nito.

"Anong masuwerte ako? Iniinsulto mo ba ang katawan ko?!" Singhal ko ulit. Napaatras
naman ito.

"Hindi ganu'n ang pagkaka--"

"Ganu'n iyon!" Sigaw ko rito. Agad akong tumayo at hinanap ang bag ko. Nakita ko
ito nakalagay sa aking tabi kaya dali-dali ko itong kinuha at kinuha ang cellphone.
Napatakip nalang ako sa bibig ko ng makita ang oras. Three oclock na! Patay ako kay
Ace nito!

"I should go now." Aalis na sana ako when he hold my wrist para mapatigil ako. I
stared his hand for a while. Agad ko itong hinila. Natauhan naman ito at napakamot
sa ulo.

"Ihahatid na kita."

"No need."

"Pero kapatid ako ng asawa mo."

"Hindi ko siya asawa." He was shocked.

"All this time?! Niloko niyo lang ako?!" Sigaw nito. Kumunot naman ang noo ko dahil
sa narinig ko.

"Ano bang sinasabi mo riyan?" Walang emosyon kong tanong. Mukhang bumago ang
emosyon ko. Hindi ko na kayang ngumiti at tumawa.

"May pag-asa pala ako! Este ihahatid na kasi kita." Pagpuoumilit nito at 'tsaka
ngumuso.

"Okay." Nauna akong lumabas at sumunod naman ito. Nalula ako sa ganda ng bahay niya
pero hindi ko ito pinakita. Pagkababa ko ay nagsitakbuhan ang mga maid at sabay-
sabay na yumuko.

Napataas ang kilay ko at napatingin sa lalaking taas-noong bumaba.

"Magmamayabang kana palagi riyan?" Tanong ko. Ngumuso naman ito.

"Ito na nga, ihahatid ka na." Saad nito at may ibinulong-bulong.

~TO BE CONTINUED~

Thank you for reading my story. Ilang chapters na lang at malapit ng matapos ito.
Don't forget to vote and comment. Enjoy Reading!

Chapter 33

Jane

PAGKABABA ko sa sasakyan ni Caleb ay nakita ko si Ace na nakatayo sa labas ng gate.

He was angry while looking at me intensely.

"Oh-oh. Patay ka ni kuya." Pananakot nito sa'kin. I just raise my eyebrow. He just
grinned.

Pagkalapit ko ay agad akong pinagalitan nito. "Why are you with him? Answer me
honestly Jane." There was authority the way he spoke.

"Hinatid niya lang ako." I said in calm tone.

"Hinatid?! Ganyan ba ang ihahatid?! Naglalambingan pa sa harapan ko?!" He shouted

at napaatras naman ako.
"Anong naglalambingan Ace? Nakita mo bang hinalikan niya ako? 'Di ba hindi? Kaya
h'wag kang sigaw ng sigaw diyan." Mahinahon ngunit madiin na pagkakasabi ko. He
stunned for a second at grabbed my wrist. Nasaktan ako dahil sa pagkakahila niya
papasok sa bahay. Bigla naman may humawak sa kabilang braso ko para pigilan si Ace
sa paghila sa akin.

"Put down your hand Caleb." Seryosong sabi ni Ace.

"I won't. Sinasaktan mo na si Jane."

"Hindi ko siya sinaktan kaya bitiwan mo ang pagkakahawak sa kamay niya!" Napahigpit
ang pagkakahawak ni Ace sa akin kaya napadaing na naman ako sa sakit. Agad akong
hinila ni Caleb para mabitawan ako ni Ace.

"Come here Jane. We need to talk." Hahawakan na sana ako ni Ace ng inilayo ako ni
Caleb. Mahigpit kong hinila ang kamay kong nakahawak kay Caleb at galit ko silang
tinignan dalawa.

"Pwede ba?! Huwag kayong mag-away dito! Kung gusto niyo mag-away, doon kayo sa
labas! Magpatayan kayo! Huwag ninyo ako idamay! Letche!" Sigaw ko sa kanila. They
became silent when they saw me angry. Padabog akong pumasok at nagtungo kaagad sa
kuwarto. Agad ko itong sinara. Napaiyak na lang ako ng makita si Adrian sa kama na
mahimbing ang pagkakatulog. Nilapitan ko kaagad ito at hinalikan sa noo.

"Huwag mo rin ako iiwan Adrian huh? Baka mamatay ako kapag nawala ka." I laughed
and tears continuously coming out of my eyes. "Alam mo ba 'iyong pakiramdam na
lahat ng taong nasa paligid mo, niloloko ka lang pala?" I asked him. "Hindi mo
naman alam 'yung pakiramdam kasi baby ka pa." Tumawa ako ng may kasamang hikbi.

Humiga ako sa kama at sinubsub ang mukha ko sa unan. Doon ako tahimik na umiyak
hanggang sa makatulog ako.

***

Nagising na lang ako ng marinig kong umiiyak ang anak ko. Dali-dali akong bumangon
at agad itong pinainom ng gatas. Ilang saglit ay tumahimik ito. Napagpasiyahan ko
na lang na magtungo sa balkonahe upang magpahangin doon. Napako ang atensyon ko sa
isang babaeng naglalakad papalabas sa gate at. Kinausap niya muna ang guard bago
ito lumabas. Napakunot ang noo ko ng mapagtantong si ineng iyon.

Ano kayang ginagawa niya sa labas?

Agad akong lumabas sa kuwarto at bumaba. Lalabas na sana ako ng biglang may humila
sa akin at isinandal ako sa pader. Marahas niya ako hinalikan. Itutulak ko na sana
ito ng hinawakan niya ang magkabilang kamay ko at pareho iyong isinandal sa pader
habang patuloy niya pa rin akong hinalikan. Gusto kong manlaban pero malakas siya
sa akin.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para hindi siya matuloy sa kanyang ginagawa.
"Open your mouth baby." Saad nito. I smell the liquor in his mouth.

"Y-you're drunk Ace. Bitawan mo ako!" Pagpupumiligas ko. He just smirked. Mariin
niyang kinagat ang labi ko at napadaing naman ako sa sakit. Ramdam kong dumudugo na
ang labi ko. Tumulo na lang ang luha ko.

"Y-you're hurting me Ace" I said between my sobs. Napatigil naman ito sa kanyang
ginagawa at tulala akong tinignan. Agad niya akong binitawan kaya tinulak ko kaagad
ito. Malakas ko itong sinampal habang mangingiyak-ngiyak siyang tinignan.
"I-im sorry Jane. I didn't mean to hurt you." He said in a stuttering tone. Hikbi
kong sinuntok ng paulit-ulit ang dibdib nito.

"You didn't mean?! Fuck you Ace! Fuck you!" Nanghina akong napaupo sa sahig.
Hinawakan niya sana ako pero agad ko siyang dinuro.

"Huwag mo akong hahawakan!" Sigaw ko rito at pinahid kaagad ang luha ko. Tumayo ako
at mariin siyang tinignan.

"A-ace.. Itigil na natin ito." Pakiusap ko rito. Nanlaki ang mata nito.

"W-what do you mean Jane?" Garalgal nitong tanong. I bite my lower lips before
looking at him.

"Pagod na ako Ace. Hindi ko na kaya." Umiyak ako habang sinasabi ko iyon sa kanya.
Ramdam ko ang hapdi at sakit ng puso ko.

"N-no Jane! P-please don't leave me." Lumuhod ito sa akin habang nagmamakaawa itong
tinignan. Umiiyak na ito ngayon habang hinahawakan ang kamay ko.

"I don't want to leave you but you forced me to do it. You should have known the
consequence of your stupid action." Agad itong umiling.

"Give me another chance Jane."

"Sinayang mo lang ang ikalawang pagkakataon na ibinigay ko sa 'yo tapos bibigyan pa

kita ulit ng chance?" Natatawa ngunit mariin kong tanong.

"H-hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag ikaw at si Adrian ang m-mawala sa
akin." Humahagulgol na ito habang nakikiusap ang kanyang mga mata sa akin. Agad
akong umiwas ng tingin dahil mas nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang umiiyak.

"From now on, me and Adrian are not actually exist in your life. I'm letting you
go." Masakit ngunit desididong sabi ko. Agad akong umalis at nagtungo kaagad sa
kuwarto ko. Kinuha ko kaagad ang bagahe ko at doon tahimik nag-iimpake. Pagkatapos
ay dahan-dahan kong kinarga si Adrian at sabay kaming lumabas. Pagkababa ko ay
nakita ko si Ace na nakaharang sa pinto habang umiiyak pa rin.

"Umalis ka Ace."

"N-no Jane. M-mag-usap muna tayo."

"Wala na tayong dapat pag-usapan." Seryoso kong sabi. "Umalis ka Ace. Nakaharang ka
sa daanan."

"No Jane!" Sumigaw na ito. "Hindi ako papayag na umalis kayo. Kausapin mo naman
ako"

"Ano pala ginagawa natin ngayon? 'Di ba nag-uusap na tayo?"

"Kausapin mo naman ako ng maayos. H-hindi yung aalis ka na lang basta-basta."

Mahina nitong sabi na may kasamang lungkot. Agad naman akong umiwas ng tingin dahil
baka hindi na ako makaalis ng tuluyan.

"Wala na nga tayong dapat pag-usapan 'di ba?" Mariin kong tanong. "Paaalisin mo
kami o hindi mo na kami tuluyan na makikita." Dagdag ko na may pagbabanta.

Dahan-dahan naman itong umalis. Agad akong lumabas at sa bawat paghakbang ko ay

tumutulo ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan.
"I'm so sorry Ace but I have to do this." Bulong ko. Nakita ako ni guard kaya agad
akong pinagbuksan ng gate. Pagkalabas ko ay nahagip ang aking mata sa di kalayuan
na may kinakausap si Ineng na isang lalaking nakahood. Nagulat na lang ako ng
tumingin si ineng sa akin. Dali-dali itong tumalikod at patakbong pumasok sa gate.
Napako ang tingin ko sa lalaking nakatingin na sa akin. Biglang bumilis ang tibok
ng puso ko na parang takot na takot ako rito.

Agad akong umiwas ng tingin at naglakad nalang sa daan. Napabuntong hininga na lang
ako ng walang makitang taxi maski isa. Sa paglalakad ko ay may naramdaman akong may
sumsusunod sa akin. Tinignan ko naman ito at tumigil rin ang kotse. Kinakabahan ako
ngayon. Dali-dali akong naglakad habang binabalewala ang kotseng nakasunod sa akin.

Hanggang sa napatakbo na lang ako at rinig kong umiiyak si Adrian. Mahigpit ko

itong niyakap habang ang isa kong kamay ay hawak ang bagahe ko. Hindi ko alintana
ang pagod at ang nasa isip ko lang ngayon ay makawala sa sumusunod sa akin.

Ilang minuto ang nagdaan ay napagpasiyahan kong tumigil sa pagkakatakbo. Tumingin

naman ako kung may nakasunod sa akin pero wala na ito. Nakahinga ako ng maluwag.

Hindi ko alam kung saan na lupalup ako napdpad. Sobrang dilim ng dinadaanan ko.
Tanging iyak lang ni Adrian ang naririnig ko at mga kahol ng aso.

"Shh. Adrian, nandito lang si Mommy." Pagpapatahan ko rito.

Nagulat na lang ako ng biglang may itim na van na papalapit sa akin at napapikit
naman ako dahil sa liwanag na nanggaling rito. Binuksan ko ulit ang mata ko at
ganu'n nalang ang aking pagkagulat na tumigil ito sa tapat ko at nagsilabasan ang
mga lalaking may suot na mask. Mga anim ito at may kanya-kanyang hawak na baril.
Napaatras naman ako habang lumulunok.

"S-sino kayo?!" Sigaw na tanong ko rito habang hindi mapigilang mautal dala na rin
ng takot. Walang nagsalita sa kanila habang lumalapit sila sa akin. Atras naman ako
ng atras hanggang sa napasandal ako sa isang bagay. Humarap naman ako at nanlaki
ang aking mata ng makita ko 'yung lalaking nakasuot ng hoodie. Hindi ko maaninag
ang mukha nito. Ang naiisip ko lang ngayon ay humingi ng tulong.

"T-tulungan niyo po ako. May humahabol sa akin." Umiiyak na ako ngayon habang
nagmamakaawa sa lalaking nasa harapan ko ngayon.

"Oo, tutulungan kita." Nabuhayan ako ng loob ng marinig ang kanyang sinabi. Agad
akong nagtago sa likuran niya at natatakot na tinignan ang mga lalaking papalapit
sa amin.

"Boss. Kukunin na ba namin siya?" Tanong nu'ng isa.

"Sure why not?" Natatawa ngunit seryosong tanong ng lalaking nasa harap ko ngayon.
Nagtataka ko itong tinignan.

"D-don't tell me ikaw 'yung boss na sinasabi nila?" Nanginginig na tanong ko.
Nabitawan ko ang bagaeh dahil sa gulat.

"Hindi ba halata?" Nagbibirong tanong nito. Hinablot niya si Adrian na hawak-hawak

ko at umiyak naman ito.

"Ano kayang gagawin ko nito?" Tukoy niya sa anak ko. Agad naman akong lumuhod rito.

"H-huwag mong sasaktan ang anak ko please." Narinig ko itong tumawa.

"Kunin mo nga itong batang hawak ko." Utos nito sa akin. Tumayo naman ako at at
kukunin na sana. Napatili na lang ako ng inihagis niya si Adrian. Nasalo nu'ng
isang lalaki hababg tumatawa-tawa ito. Galit kong tinignan ito.

"Walanghiya ka! Bakit mo 'iyon ginawa sa anak ko!" Hahampasin ko sana ito ng
mahagip niya ang isang kamay ko at pinilipit iyon patungong likuran ko. Napadaing
naman ako sa sakit.

"Ano? Lalaban ka pa?" Mas diniinan niya ito kaya halos magsusumigaw ako sa sakit.
Tinulak niya ako ng malakas kaya napasubsob ako sa semento.

"P-parang awa niyo na. H-huwag niyo akong sasaktan." Napapikit na lang ako ng
tinadyakan niya ang tiyan ko. Lumalabo na ang paningin ko. Pinilit kong idilat ang
mga mata ko pero hindi ko na kaya.

"Dalhin niyo ito."

"Masusunod boss."

Hindi ko na marinig ang iba pa nilang sinasabi. Pumipintig ang puso ko at ang
tanging nasa isip ko lang ay ang kaligtasan ng anak ko.

"T-tulungan mo ako Ace." Hanggang sa mawalan ako ng malay.

***

3rd Person

Tumingin-tingin si Mika sa buong paligid ng makalabas siya sa kanyang kuwarto.

Mahina itong naglakad patungo sa pinto. Dahan-dahan niya itong mabuksan. Nang
makalbas siya ay sinara na niya ito.

Sinigurado ni Mika na walang taong makakita sa kanya bago siya lalabas. May tumawag
kasi nito kanina kaya siya lumabas ngayon. 'Yun 'yung lalaking dumakip sa kanya at
pinagbantaan siya. Binigyan rin siya ng lalaki ng cellphone dahil kapag nakapag-
isip na ito ng plano, tatawag na lang ito sa kanya para ibalita ang planong pagkuha
kay Adrian.

Palinga-linga siya sa paligid hanggang nasa tapat na siya sa gate.

"Ahm guard, pwede mo bang pagbuksan ang gate?" Pakiusap nito. Napakunot naman ang
noo ng guard.

"Hindi na pwede hija, gabi na kasi." Sabay kamot nito sa ulo niya. Kagat ang labing
nag-isip si Mika na ipapalusot niya sa guard.

"N-nawala kasi 'yung wallet ko kuya. Baka nahulog sa daan kaya titignan ko.
Importante kasi iyon." Pagdadahilan niya na may kasamang lungkot. Naawa tuloy ang
guard kaya pinagbuksan niya na lang ito. Nakita niya sa di kalayuan ang isang
lalaking nakahood habang nag-iintay kay Mika. Agad siyang nagtungo rito at kinausap
kaagad.

"K-kukunin ko na ba si Adrian?" Utal kong tanong. Ngumisi lang ang lalaki rito.

"Huwag mo ng kunin ang bata. Change of plan tayo."

"H-huh?" Nauutal paring tanong nito at naguguluhan niya itong tinignan.

"Mas mapapadali ang plano natin kapag hindi na natin kukunin si Adrian. Alam kong
lalabas ngayon si Jane para lumayas." Napakunot ang noo ni Mika dahil sa sinabi ng
lalaki.

"Bakit alam mong lalayas si Ma'am Jane?"

"Basta, huwag ka nalang magtanong. Hantayin na lang natin itong makalabas." Walang
magawa si Mika kundi ang sumunod nalang sa lalaki at baka ano pa ang gawin nito.
Maya-maya ay nakita niyang lumabas ang kanyang amo dala-dala si Adrian at ang mga
gamit nito.

Bigla siyang nalungkot ng makita niya ang kanyang amo na umiiyak. Bigla itong na
guilty dahil sa ginagawa nito ngayon.

"Sige na, umalis ka na at baka makahalata siya sa 'yo." Utos ulit ng lalaki kay
Mika. Nagulat na lang si Mika ng tumingin si Jane sa kanya habang nakakunot ang
noo. Napalunok ng paulit-ulit si Mika at dali-daling pumasok sa bahay.

Napangisi lamang ang lalaki habang tinitignan si Jane. Gusto na niyang simulan ang
plano kaya ng makaalis si Jane ay agad itong tumawag.

"Mark, may iuutos ako ulit sa 'yo." Nakangising pagsisimula ng lalaki habng tutok
ang kanyang paningin kay Jane na ngayon ay nagsimula ng maglakad.

"Ano iyon? Alam mo namang nandito ako sa motel ngayon at may ikinakamang babae."
Natatawang tugon ng kanyang kausap.

"Tch! Change of plan tayo! Magtawag ka ng kasamahan natin!" Sigaw nito at nagtungo
kaagad sa sasakyan. Pinaandar niya ito at sinundan si Jane sa paglalakad.

"Saan tayo magkikita?"

"I track mo nalang ako! Nakaopen ang gps ko gago!" Napamura na lang ito. Agad
niyang pinatay ang tawag at itinapon sa backseat ang kanyang cellphone.

Napangisi na lang ang lalaki ng biglang tumakbo ang babae. Agad niyang ipinarada
ang kanyang sasakyan sa tabi at patakbo ring sinundan ang babae hanggang sa huminto
sila sa may kadiliman na parte.

"Huwag mong takbuhan ang kamatayan Jane." Usal ng lalaki. He smirked when he saw a
black van. Patungo ito kay Jane.

"Magaling Mark." Napatango-tangong tugon ng lalaki. Tumigil ang van sa tapat ng

babae at lumabas doon ang anim na lalaking nakamask.

Umatras si Jane at hindi alam ang gagawin hanggang sa napasandal na lang siya sa
lalaki. Humarap naman kaagad si Jane. Napangisi tuloy ang lalaki ng makita niya ang
takot na takot na mukha ng babae.

"T-tulungan niyo po ako. May humahabol sa akin." Tinignan lang ng lalaki si Jane na
walang emosyon.

"Oo, tutulungan kita." Gusto niyang matawa sa kanyang sinabi. Pasikreto niyang
sinulyapan si Mark na ngayon ay tinitignan rin siya. Gamit ng mata nila ay parang
nag-uusap sila.

Agad nagtago ang babae sa likuran ng lalaki.

"Boss. Kukunin na ba namin siya?" Tanong ni Mark sa akin.

"Sure, why not?" Nakangising tugon ng lalaki. Makikita sa mukha ng babae ang takot.
Umatras naman ito sa kanya.

"D-don't tell me ikaw 'yung boss na sinasabi nila?" Nanginginig na tanong ng babae
habang mahigpit ang hawak nito sa kanyang anak.

"Hindi ba halata?" May halong birong tanong nito. Hinablot niya ang bata na hawak-
hawak ng babae. Sumasakit ang tenga ng lalaki dahil sa lakas ng pag-iyak ng
sanggol.

"Ano kayang gagawin ko rito?" Natatawang tanong ng lalaki habang nakangising

tinignan ang babae na ngayon ay namumutla na sa takot at hindi alam ang gagawin.

"H-huwag mong sasaktan ang anak ko please." Napangiti ang lalaki ng makita itong
lumuhod. Parang ginaganahan siyang makita ang babaeng nagmamakaawa oara sa buhay ng
anak niya.

"Kunin mo nga itong batang hawak ko." Utos ng lalaki kay Jane. Nanginginig na
napatayo ang babae at hindi alam ang gagawin. Kukunin na sana niya ito ng inihagis
ng lalaki ang sanggol kay Mark. Nasalo naman kaagad ng Mark ang sanggol.

Napatili ang babae dahil sa ginawa ng lalaki. Agad siyang lumapit eito at
pinaghahampas siya pero nahawakan ng lalaki ang isang kamay ng babae at pinilipit
iyon patungong likuran nito. Napadaing naman sa sakit ang babae kaya mas diniinan
niya ang pagkakapilipit rito.

"Ano? Lalaban ka pa?" Tinulak ng lalaki ang babae sa semento. Naiiyak na

nagmamakaawa si Jane.

"P-parang awa niyo na. H-huwag niyo akong sasaktan." Parang nabingi ang lalaki
dahil sa sinabi nito. Nilapitan niya ito 'tsaka malakas na tinadyakan. Napatawa ang
lalaki ng makita ang nakahandusay na babae habang nakapikit at iniinda ang sakit.

"Dalhin niyo na ito." Utos ng lalaki sa kanyang kasamahan. Lumapit naman ang
inutusan ng lalaki at binuhat ang walang malay na babae at inilagay ito sa van
kasama ang anak nito. Natatawang tinignan niya ang papalayong van.

"Iligtas mo ang mahal mo sa buhay Ace. Kundi makikita mo nalang silang naliligo ng
sarili nilang dugo."

~TO BE CONTINUED~

Salamat sa mga bumabasa ng story ko. Happy 39.1k reads and 1.37k votes. Don't
forget to vote and comment.

I wanna know your thoughts, comment kayo.

Enjoy Reading!

Chapter 34

Someone
PAGKABUKAS ko ng pinto ay ang pagsunod ng mga tauhan ko habang buhat nila ang
walang malay na babae kasunod ang anak nito na hindi tumitigil sa pag-iyak. Humarap
ako na ikinatigil nila sa paglalakad.

"Ilagay niyo 'yang babaeng 'yan katabi nu'ng hayop. Siguraduhin niyong mahigpit ang
pagkakatali sa kanya." Maawtoridad kong utos. Tumango naman sila.

"Masusunod boss."

Aalis na sana ako ng may humawak sa balikat ko.

"Paano itong sanggol?" Tanong ni Mark. Pinasadahan ko naman ng tingin ang sanggol
na namumula dahil sa kaiiyak.

"Ipaalaga mo nalang 'yan kay Manang. Total siya lang naman marunong mag-alaga ng
bata."

"Kailan tayo titigil?"

"Titigil lang tayo kapag nakapaghiganti na ako sa kanila." Sinabi ko 'yun ng may
diin habang matalim siyang tinignan. Umiwas nalang ito bago umalis. Umakyat ako at
dumiretso sa kuwarto. Umupo ako kaagad sa kama habang hinihilot ang aking paa dahil
sa pagod.

Pesteng babaeng 'yun. Pinatakbo pa ako.

Biglang may nahulog galing sa table nito kaya agad ko itong kinuha at ibabalik na
sana ng magpatanto niyang picture frame iyon. Napakagat nalang ako sa aking labi
habang tinitignan ng maigi ang picture naming dalawa. Bumalik na naman sa akin ang
alaalang nangyari sa kanya.

Hawak-hawak ko ang ang isang box ng cake habang kasama ko si Mark. Gusto kong
surpresahin siya kaya gumawa kami ng ganitong pakulo. Ngiti-ngit kami hanggang nasa
bungad kami ng pinto. Bubuksan ko na sana ito pero nakalock ito.

Kumatok nalang ako habang hindi mawala-wala ang aking saya.

"Mom?" Tawag ko rito habang kumakatok parin. Parehong nakakunot ang mukha namin ni
Mark.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Nabitawan ko ang sahig at malakas na sinipa
ang pinto. Pagbukas nito ay sumalubong sa amin ang madilim na paligid.

"Buksan mo ang pinto Mark." Utos ko habang pikit na inaaninag ang buong paligid
kahit madilim. Ilang saglit ay bumukas ang pinto at bumungad sa aming harapan ang
nagkakalat na mga bagay pero wala doon ang aking atensyon kundi sa aking Mommy na
ngayon ay nakahiga sa kama.

Putlang-putla ito at kung titignan mo ay parang mahimbing lang itong natutulog.

Kagat-labi akong pumunta sa kanyang deriksyon habang lumulunok.

"M-mom." Utal kong sabi ng makalapit rito. Agad kong hinawakan ang kamay nito at
nagulat nalang ako dahil sobrang lamig ng kamay nito. Umiling-iling ako at isa-
isang pumatak ang aking luha.

"N-no... T-this can't be.." Nanginginig ko itong niyakap at humagulgol. "M-mom.

Huwag mo kaming iiwan." Pagmamakaawa ko.
Hindi maproseso sa utak ko. Hindi pa siya patay! Hindi pa!

"M-mark, 'di ba hindi pa siya patay? Natutulog pa siya hindi ba?" Pilit akong
ngumiti habang tinatanong siya. Tumingin naman ito sa akin at mababakas sa kanyang
mukha ang lungkot. Umiiyak rin ito.

"P-patay na siya. Patay na si Mama." Hikbi nitong tugon. Tumayo ako at kinuwelyuhan
siya.

"Bawiin mo ang sinasabi mo Mark! Hindi pa patay si Mommy!" Sigaw ko rito. Yumuko
lang ito.

"P-patay na siya. Patay na siya!" Sumigaw ito sa akin. Nabitawan ko ang damit nito
at parang binagsakan ng langit at lupa dahil sa narinig ko. Humarap ulit ako kay
Mama at niyakap ulit.

Doon ako umiiyak na malakas habang paulit-ulit siyang niyuyugyog.

Napatingin ako sa gamot na nagkakalat sa higaan nito.

Ito ba ang ginamit niya para magpakamatay?

"M-mom, 'di ba sabi niyo hindi niyo ako iiwan? H-huwag ka namang magbiro ng
ganito." Hinawakan ko ang magkabilang pisnge nito. Napako ang aking paningin sa
kamay nitong may hawak-hawak na litrato. Kinuha ko naman kaagad ito umigting ang
panga ko dahil sa nakita.

Si Mommy iyon na may kasamang lalaki. Masaya silang nagyayakapan habang nakatingin
sa camera.

Ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay ang lalaking kasama ni Mommy.

Siya! Siya ang pumatay kay Mommy!

"Hanapin mo ang taong ito Mark! Huwag kaang titigil hangga't hindi mo siya
nahahanap." Mariin kong sabi habang tutok ang aking paningin sa lalaki.

"Papatayin kita! Papatayin kita kasama ng mahal mo sa buhay. Buhay sa buhay."

Naramdaman ko nalang na pumatak ang luha ko sa picture frame.

"M-mom. Ipaghihiganti kita. Bibigyan ko ng hustisya ang pagkamatay mo." Bulong ko

at nagsisimula na namang kumulo ang dugo ko dahil sa galit at poot.

***

3rd Person

"Nakita niyo na ba sila?" Tanong nito sa mga pulis na pinapahanap niya.

"Wala po kaming makita maski isa sa kanila Sir Ac--"

"Fuck you asshole! Find them or else mawawalan kayo ng trabaho!" Sigaw nito sa mga
pulis. Pabagsak siyang umupo sa sofa habang sinasabunutan niya ang kanyang ulo.

Hindi siya makatulog dahil bumabagabag sa kanyang isipan ang imahe ng pinakamamahal
niyang babae at ang anak nila.

"Ito lang po ang nahanap namin." Dumapo ang tingin nito sa isang bagahe na hawak-
hawak ng pulis. Bumilis ang tibok ng puso nito ng makilala niya kung sino ang
nagmamay-ari ng bag nito.

Dahan-dahan siyang lumapit rito at agad hinablot ang bagahe. Binuksan niya ito at
doon tumulo ang luha niya ng mapagtantong damit ito. Damit ito Kay Jane at kay
Adrian.

"Fuck! This is my fault! This is all my fault!" Umiiyak nitong sigaw habang
niyayakap ang bagahe. Ilang saglit ay tumayo ito at seryosong hinarap ang mga
pulis.

"Hanapin niyo sila please." Ang seryoso nitong mukha ay napalitan ng pagmamakaawa.
Wala na siyang pakialam kung anong nakikita ng mga pulis sa mga mukha nito.

"Gagawin po namin ang lahat ng aming makakaya para mahanap sila." Wika ng isang
pulis. Kahit anong sabihin nila ay hindi mawala-wala ang bigat ng pakiramdam ni
Ace. Umalis na ang mga pulis at sinimulan ng gawin ang kanilang trabaho habang si
Ace ay naiwang tulala habang mahigpit hinawakan ang bagahe.

Sa kabilang banda naman ay tahimik na nagmamasid si Mika sa kanyang amo na si Ace.

Naiiyak na rin ito.

Gulong-gulo ang kanyang isipan. Gusto niyang sabihan ang kanyang amo sa kanyang
nalalaman pero natatakot siya kung anong mangyayari sa kanyang pamilya.

Ang tanging ansa isip niya ay kailangan niyang gawin ang tama. Nanginginig na
lumapit si Mika sa kinaroroonan ng kanyang amo. At ng makalapit ito ay huminga ito
ng malalim bago magsalita.

"S-sir Ace." Garalgal nitong pagsisimula. Walang emosyon na humarap ito sa kanya.

"May sasabih--"

"Kung wala namang kuwenta ang sasabihin mo, makakaalis ka na." Pagpapahinto ni Cae
sa sasabihin Mika. Tumalikod na ito at akma na sanang aalis ng bigla na namang
magsalita si Mika.

"Alam ko po kung nasaan si Ma'am Jane ngayon." Pinikit niya huwag mautal at nagawa
naman niya ito. Dahan-dahang humarap ulit si Ace sa kanya.

"Anong sinabi mo? Can you repeat it?" He asked in serious yet cold tone. Mika's
hands are shaking in fear. She don't know what to say.

"A-alam ko po kung nasaan si M-ma'am Jane." Nakayuko nitong sabi. Lumapit naman si
Ace kay Mika at pahablot na hinila ang damit nito.

"Nagbibiro ka ba?" Seryoso ngunit madiin na pagkakasabi nito. Umiiyak na si Mika

ngayon dala narin sa takot.

"H-hindi po ako nagbibiro Sir Ace.. A-alam ko po talag kung nasaan si Ma'am Jane at
k-ung sino ang kumuha rito."

"Bakit mo alam huh?!" Sigaw ni Ace. "Answer me!" Dagdag nitong sabi. Napahikbi
nalang si Mika.

"K-kasabwat po ako sa pagkuha at pagdakip ni M-ma'am Jane at ni Adrian."

Umigting ang panga ni Ace at dumilim ang kanyang paningin. Binalibag niya si Mika
sa pader. Napaigik si Mika dahil sa lakas na pagkabalibag niya sa pader.
"What the fuck Mika?! All this time niloloko mo lang pala kami simula nu'ng una ka
pang pumasok sa bahay ko?! Pera ba ang habol mo sa amin? Sa akin? Sumagot ka!" Ace
shouted.

"H-hindi po Sir Ace.. Hindi pera ang habol ko sa inyo. Pinagbantaan niya ako na
papatayin niya ang pamilya ko kapag hindi ko isinagawa ang plano."

Napatigil si Ace. "Anong pinagbantaan? At sinong siya?"

"Nu'ng makita niyo akong walang malay sa daan ay kagagawan iyon ng lalaking
nagbanta sa akin. T-tinakot niya ako at ang plano lang sana niya ay k-kunin ang
anak mo pero biglang nagbago ang plano. K-kinuba niya na rin pati si Ma'am Jane."

"Where is my wife and my son?" Nagtitimping tanong nito.

"Sasamahan ko po kayo basta huwag kayong magpasama ng pulis." Umiiyak paring wika
ni Mika. Nangunot naman ang noo ni Ace.

"But why?"

"Magiging delikado ang buhay nila."

"At bakit naman ako maniniwala sa 'yo?"

"Huwag kang maniwala sa akin pero sinasabi ko sa 'yo Sir Ace, maaring ikamatay nila
ang padalos-dalos mong desisyon." Seryosong sabi ni Mika at pinahiran ang kanyang
luha.

***

Jane

"N-nasaan ako?" Agad kong inilibot ang tingin sa buong paligid. Wala akong makita
maski isa dahil sa sobrang dilim. Pinilit kong igalaw ang aking kamay pero hindi ko
ito maigalaw, pati na rin ang mga paa nito. Napagtanto nalang niya na pareho pala
itong nakatali ngayon.

"Pakawalan niyo ako dito! Parang awa niyo na!" Sigaw ko ulit at nagsimula na akong
umiyak. Narinig ko na may gumalaw sa tabi ko kaya bigla akong napatahimik.

"S-sino iyan?" Nanginginig kong tanong habang panay ang tingin kung saan may
gumalaw.

"Hmmm." Napakagat nalang ako sa labi ko ng may narinig akong umungol. Hindi ko alam
kung tao ba ito o multo. Bumibilis ang tibok ang aking puso at nagsisimulang
magsitaasan ang balahibo ko.

"S-sino ka?"

"Shhh. Huwag kang maingay." Kumunot ang noo ko. Boses lalaki iyon.

"A-anong ginagawa mo rito? K-kagaya ka ba sa akin na kinidnap?" Utal na tanong ko.

Narinig ko itong tumawa.

"Oo, kagaya mo rin ako."

"Bakit tayo dinakip? May nagawa ba tayong kasalanan?" Tanong ko at tahimik na

humikbi.
"Hindi ko alam kung may nagawa ka bang kasalanan pero kung itatanong mo kung may
nagawa rin akong kasalanan, ang sagot ay oo."

"A-ano bang kasalanan mo?" Tanong ko ulit.

"Kasalanan ko? Ako lang naman ang dahilan kung bakit namatay siya. Ako ang sinisisi
ng anak niya kaya ako nandito." Bigla akong nalungkot ng marinig ko itong
magpaliwanag.

"Paano tayo makakalabas?" Pag-iiba ko sa usapan. Bigla nalang may pumasok sa isip
ko at 'yun ay imahe ng anak ko.

"Ang anak ko! Adrian nasan ka?! Adrian!" Nagsimula na naman akong sumigaw.

"Tumahimik ka. Baka dumating sila." Mahinahon paring sabi nito. Paano siya
makakahinahon sa lagay namin ngayon?!

"H-hindi! Hindi ako tatahimik kapag hindi ko nakikita ang anak ko!"

"Wala ka ng magagawa! Baka patay na ang anak--"

"Hindi pa patay si Adrian! Hindi pa patay ang anak ko.." Napayuko nalang ako at
humagulgol.

Narinig kong may bumukas sa pinto at napatingin naman kaagad ako. Napikit nalang
ako sa aking mata ng bumukas rin ang ilaw. Maya-maya ay dahan kong idinilat ang
aking mata at ganu'n nalang ang aking pagkagulat sa nakita.

"I-ikaw?" Hindi makapaniwalang tugon ko. Siya 'yung driver sa taxi. Ngumisi lang
ito.

"Miss me?" May halong birong tanong nito. Matalim ko siyang tinignan.

"Nasaan ang anak ko?! Nasaan siya?!" Umiiyak kong tanong. Narinig ko siyang
humahalakhak.

"Anak mo?" Kumunot ang noo nito at tila nag-iisip. "Ahh anak mo! Gusto mo na ba
siyang sundan?" Dagdag nito. Biglang nagsitaasan ang balahibo ko habang hindi
maproseso sa utak ko ang aking narinig.

"A-anong sinasabi mo?"

"Patay na ang anak mo Jane, patay na." 'Tsaka siya ulit tumawa. Umiling-iling ako.

"Hindi pa patay ang anak ko! Hindi pa patay si Adrian..."

"Kung ayaw mong maniwala. Nandito ang pruweba." 'Tsaka niya inihagis sa aking
harapan ang isang sanggol. Hindi ko makita ang mukha nito dahil lapnos na ang lahat
ng katawan nito. Umiiyak ko itong pinasadahan ng tingin. Tumatak sa aking isipan na
ang batang nasa harapan ko ay walang iba kundi ang anak ko.

"H-hayop ka! Hayop ka!" Sigaw ko rito at pinilit na makawala sa pagkakatali ng

paa't kamay ko. Tawa lang ito ng tawa.

"Kung hayop ako? Ano yan?" Sabay turo niya sa katabi ko. Tinignan ko naman ito at
ganu'n nalang ang aking pagkagulat ng makita ang isang may katandaang lalaki. Puro
pasa ang mukha nito habang may dugo ba sa labi niya. Naaawa ko itong tinignan.
"Dahil sa kanya kaya nandito ka ngayon. Dahil sa kanya kaya namatay ang anak mo.
Kaya huwag mong isisi ang lahat sa akin! Isisi mo diyan sa katabi mo!" Galit na
galit na usal rito. Kung nakakamatay ang tingin nito ay kanina pa ako namatay.

Naguguluhan ko itong tinignan. Napangisi naman siya.

"Hindi mo alam? Siya lang naman ang ama ni Ace at siya rin ang pumatay sa Mommy
ko!" Sigaw nito at nakita ko sa kanyang mata ang lungkot, galit at poot.

"A-ano?" Hindi makapaniwalang tanong ko habang tinitignan ang katabi ko na ngayon

ay nakayuko. "Ikaw ang ama ni Ace?" Dagdag ko. Tumingin naman ito sa akin. Wala
akong natanggap na sagot.

"Tama na 'yang drama ninyong dalawa! Malapit rin naman kayong mamatay. Uunahin ko
nalang si Ace." Sambit nito.

Iyak lang ako ng iyak hanggang sa makaalis ito. Pinilit kong lumapit kay Adrian
pero kahit anong pilit ko, hindi ko magawang maigalaw ang katawan ko. Tinignan ko
nalang si Adrian.

"P-pasensiya kana anak kung hindi kita nailigtas.. H-hindi ako naging mabuting ina
sa 'yo." Saad ko habang hindi tumitigil sa pagtulo ng luha ko.

"Kasalanan ko ang lahat! Dahil sa akin kaya nadamay kayo. Ako ang dahilan kaya
namatay ang anak mo." Narinig kong magsalita ang lalaki. Biglang kumulo ang dugo ko
sa galit. Umigting na rin ang panga ko.

"Hayop ka! Katulad ka rin nila! Mamamatay tao! Kaya dapat kalang mamatay!" Wala sa
sariling sabi ko dala narin ng galit. Nakita ko itong umiyak.

"P-pasensiya na talaga." Hinging patawad nito. Kahit anong sabihin nito, hindi na
niya maibabalik ang buhay ng anak ko.

Itinuon ko nalang muli ang aking atensiyon sa anak. Mga hayop sila! Pinatay pa nila
ang sanggol na walang kamuwang-muwang!

Bumukas ulit ang pinto at akala ko ay 'yung lalaki na naman pero bumungad sa aking
harapan ang humahangos na si ineng.

"A-anong ginagawa mo rito ineng?"

"Mamaya nalang po ako magpapaliwanag Ma'am Jane, basta makalabas kayo rito." Aniya
'tsaka lumapit sa akin. Agad niyang sinimulan ang pagtanggal ng kamay ko. Nang
matanggal iyon ay sinunod niya ang paa ko. Pagkatayo ko ay agad akong lumapit kay
Adrian at niyakap ko ito ng mahigpit.

"S-sino iyan Ma'am Jane?" Nagtatakang sabi ni ineng. Tumingin ako rito.

"Si Adrian... ang anak ko." Pagkakasabi ko nu'n ay umiyak ako. Nanlaki naman ang
mata nito.

"Imposible Ma'am Jane. Nakita ko pa ang anak mo na binabantayan ng isang yaya."

Napatakip nalang ako sa aking bibig dahil sa sinabi nito.

"Nasaan si Adrian? Gusto ko siyang makita!"

"Oo kukunin rin natin siya." Pagpapahinahon ni ineng sa akin. Hidni ko magawang
kumalma. Kahit buhay ang anak ko, delikado parin ang buhay niya.
"Si Ace?" Biglang sumabat ang lalaki na ngayon ay tinatanggalan narin ni ineng.
Galit ko itong tinignan. Hindi parin mawala sa aking isip na dahil sa kanya, jaya
nangyayari ito sa amin.

Biglang napahinto si ineng sa kanyang ginawa. Bigla akong kinabahan.

"S-si Ace ineng? Ligtas lang ba siya?"

"H-hindi ko alam Ma'am Jane. Nag-iba kami ng deriksyon na pinuntahan. Kailangan

kasi naming makawala sa mga bumabantay." Wala akong magawa kundi ang magdasal na
sana buhay siya.

~TO BE CONTINUED~

Hello readers! Dahil sa inyo kaya palagi akong nag-uupdate araw-araw. Don't forget
to vote and comment. Kung may itatanong kayo ay magcomment lang kayo at isasagot ko
lahat ang mga tanong ninyo.

Enjoy Reading!

Chapter 35

3rd Person

SABAY na umalis sina Mika at Ace para puntahan at iligtas sina Jane at Adrian.
Sakay nila ang kotse ni Ace.

Maya-maya ay nakita na ni Mika sa di kalayuan ang isang malaking bahay kaya gad
niyang pinahinto si Ace.

"Dito lang po tayo Sir Ace." Pigil ni Mika sa akmang pagmamaneho rito. Nang makita
ni Mika ang mukha ni Ace na nagtataka kaya ipinaliwanag niya ito.

"Hindi tayo pwedeng magpakita sa kanila. Delikado silang tao at pumapatay rin."
Napapalunok na sabi ni Mika. Hindi niya nakitaan si Ace ng takot. Labag sa loob na
tumango nalang ito.

Naunang lumabas si Mika at sumunod naman si Ace. Dahan-dahan silang naglakad

patungo sa bahay kung saan nakakulong sina Jane at Adrian. Agad silang nagtago sa
puno ng may biglang lumabas na isang lalaki sa gate at nagtungo sa puno kung saan
sila nagtatago.

Nanginginig ngayon si Mika at ramdam niya na pinagpapawisan ito habang si Ace naman
ay napapalunok narin.

"B-baka alam niya na nandito tayo." Nanginginig na bulong ni Mika sa kanyang amo.

"Shh. Huwag kang maingay." Sambit niya rito. Nang makalapit ang lalaki sa kanila ay
yumuko ito at ipinagdikit ang kanilang katawan para hindi sila makita. Nakaginhawa
nalang si Mika ng makita niyang umiihi lang pala ang lalaki.

"Hays! Akala ko makikita na niya tayo." Nanlaki ang mata ni Mika dahil sa lakas ng
pagkakasabi niya rito. Sinamaan siya ng tingin ni Ace.

"Sino iyan?! May tao ba diyan?!" Sigaw ng lalaki at palinga-linga sa paligid.

Hinanda na niya ang armas nito at baka may kalaban.

"Meow, meow." Saad ni Mika. Nanlaki ang mata ni Ace sa ginawa ni Mika. Hindi niya
pinansin ito at nagpatuloy sa kanyang ginagawa.

"Meow, meo--" Hindi nakapagtapos ng pagsasalita si Mika ng may humablot sa damit

nito at marahas na pinatayo.

"Sino ka?! Anong ginagawa mo rito?" Galit na tanong ng lalaki at madiin na

isinandal sa puno. Napaigik naman si Mika sa sakit. Hindi napansin ng lalaki si Ace
na ngayon ay kumuha ng kahoy at pumewesto sa likod ng lalaki.

"Bitawan mo siya." Mariin ngunit malamig na wika ni Ace. Dahan-dahang humarap ang
lalaki sa kanya at bago pa siya nito makita, hinampas ni Ace ng malakas sa ulo ng
lalaki ang hawak-hawak nitong kahoy.

Napabitaw naman ang lalaki sa pagkakahawak ni Mika kaya tinadyakan niya ito sa
parte kung saan lumalabas ang ihi nito. Napahiyaw naman sa sakit ang lalaki.

Ginawa na ni Ace ang nararapat kaya bago pa ito kumuha ng armas ay hinampas niya
ulit ito ng kahoy sa batok nito na ikinawalang malay ng lalaki. Napatalon naman sa
tuwa si Mika dahil sa ipinakitang galing ni Ace.

"Saan mo 'iyon natutunan Sir Ace?" Nakangiting tanong ni Mika.

"We don't have time to explain." 'Yun na lang ang initugon ni Ace bago niya kinuha
ang armas ng lalaki.

"Kumuha ka rin ng kahoy Mika. Hindi pwedeng palagi ka nalang umaasa sa akin."
Walang magawa ito kundi ang maghanap ng matibay na kahoy. Dahan-dahan silang
nagtungo sa gate. Kumatok naman si Ace at ilang saglit pa ay may biglang bumukas.

"Sino ka? Bo--" Bago pa ito makasigaw ay hinampas na ni Ace ang hawak-hawak nitong
kahoy sa ulo ng lalaki. Dumugo naman kaagad ang ulo nito at nakahandusay habang
namimilipit sa sakit. Tinadyakan pa ito sa sikmura ni Ace hanggang sa mawalan ito
ng malay.

Sa kabilang banda naman ay todo hampas si Mika sa lalaking kaharap nito pero kahit
anong hampas nito, nakakaiwas ang lalaki.

"Tch. Sinasayang mo lang oras ko binibini." Nakangising saad ng lalaki. Nanginginig

sa takot si Mika dahil wala siyang alam sa pakikipaglaban. Kinuha nito ang baril at
bago niya ito ipinaputok sa direksyon ni Mika, may biglang sumipa sa kamay nito
para mabitawan ang baril. Ginawa na ni Mika ang kailangan. Labag sa loob niyang
hinampas ang hawak nitong kahoy sa mukha ng lalaki para mapadaing ito sa sakit at
sumuka ng dugo. Hinampas niya pa ito ng paulit-ulit hanggang sa humiga na ang
lalaki at hindi na gumagalaw.

"Itigil mo na yan Mika. Baka makapatay ka." Pagpapatigil ni Ace sa akmang

paghahampas ulit ni Mika sa lalaki. Bigla naman itong natauhan at nanginginig na
tumingin sa lalaking hinampas niya.

"H-hala. Sorry kuya." Mangingiyak na paumanhin nito at sinubukang lumapit pero

pinigilan kaagad siya ni Ace.

"Umalis na tayo rito bago pa sila makahalata." Sumunod nalang si Mika kay Ace at
sabay silang nagtungo sa pinto. Tumigil si Ace sa paglalakad.

"Dito ka pumasok, sa likod ako." Utos ni Ace kay Mika na ngayon ay nagulat sa
sinabi ng lalaki.

"P-pero Sir Ace! H-hindi ko alam paano lumaban." Lumuluha na ito ngayon dahil sa
takot. Bumuntong hininga si Ace at binigyan siya ng baril.

"Kunin mo ito."

"H-hindi. Hindi pa ako nakakahawak niyan." Pigil ni Mika habang tumitingin sa

baril.

"Kaya nga ngayon ka makakahawak nito. Gusto mo bang maligtas ang buhay mo? Kunin mo
nalang ito." Nanginginig parin ang kamay ni mika at kinuha ang baril na bigay ni
Ace. Agad tumakbo si Ace at iniwan si Mika na nakatayo.

Huminto si Ace ng nasa likod na siya ng bahay. Napakunot ang noo nito na walang
makitang pinto maski isa.

"Shit?! Paano ako makakapasok rito?!" Inis na bulong nito ha ang palinga-linga sa
bahay. Napatigil na lang siya sa kanyang ginawa ng may naramdaman siyang bagay sa
kanyang ulo.

Nakatayo ang lalaki sa likod ni Ace habang nakatutok ang baril nito sa ulo.

"Ace." Bulong ng lalaki sapat na para marinig ni Ace. Hindi na makapag-isip ng tama
si Ace.

"Gusto mo bang makita ang mahal mo sa buhay?" Nakangising tanong ng lalaki at

humalakhak. Hinampas ng lalaki ang batok ni Ace gamkt ang likod ng baril nito.
Napasubsob naman si Ace sa damuhan habang namimilipit sa sakit. Napapapikit pa ito.

"Nakakaawa kang tignan Ace Montefalcon. Ang hina mo! Paano mo malikigtas ang mahal
mo sa buhay kung hindi ka naman lumalaban?" Pang-iinsulto ng lalaki. Galit na
iniyukom ni Ace ang kanyang kamay. Patalikod niyang sinipa ang lalaki at natamaan
naman iyon sa paa. Patalon na tumayo si Ace at susuntukin sana ito ng mahagip ng
lalaking ang kamao nito.

"Tch! Anong silbi ng kamao mo ku--" Hindi nakapagtapos ng pagsasalita ang lalaki ng
mabilis niya iton sinuntok sa panga. Nabitawan naman siya ng lalaki habang
nakahawak ito sa kanyang panga na napuruhan. Umigting ang panga nito at galit na
tinignan si Ace.

"Hayop ka! Wala kang karapatan na saktan ako!" Galit na wika ng lalaki at tumakbo
papalapit kay Ace. Bago siya masipa ng lalaki ay dumapa na ito kaagad at hinawakan
ang paa nito. Marahas niya itong hinila hanggang sa masalampak sa damuhan ang
lalaki. Kaagad na pumaibabaw si Ace rito at sinuntok. Todo ilag naman ang lalaki.
Hindi namalayan ni Ace ang kamay ng lalaki kaya nasuntok siya nito sa mata.

Nakatayo na ang lalaki at nagpalit sila ng posisyon ni Ace. Siya naman ang
pumaibabaw rito at binigyan siya ng malakas na suntok na hindi kayang iwasan ni
Ace. Napaubo nalang si Ace at nahihirapang huminga.

"Ano?! Lalaban ka pa ah?!" Sigaw ng lalaki at tumayo. Sinipa niya ng paulit-ulit

ang tiyan ni Ace hanggang sa sumuka ito ng dugo. Hinila niya ito patayo gamit ang
buhok ni Ace. Ididilat na sana niya ang mata nito ng malakas siyang siniko ng
lalaki ng ikinawalang malay niya.
Sa kabilang banda naman ay hindi alam ni Mika kung papasok ba siya sa bahay o
hindi. Inilagay niya nalang sa kanyang bulsa ang baril at mahigpit na hinawakan ang
kanyang kahoy. Ipinangako niya sa kanyang sarili na hindi siya gagamit ng baril
dahil labag sa kanyang kalooban ang makapatay ng tao. Dahan-dahan itong pumasok at
nakita niya sa di kalayuan ang grupo ng lalaki na masayang nag-iinuman. Hindi siya
nito mapapansin kaya mahina itong umakyat. Pagkatapos ay napakagat na lamang siya
ng labi habang tinitignan ang mga kuwarto. Sobrang dami nito at kung ibibilang niya
ay nasa dalwampu't isa ang kuwarto.

Ngumiwi ito bago isa-isahin niyang pagbuksan ang pintong nadadaanan niya. Hanggang
sa bigla na lamang may humila rito at titili na sana ito ng tinakpan ang kanyang
bibig.

"Huwag kang sumigaw. Hindi kita sasaktan." Bulong ng lalaki sa kanyang tenga.
Parang biglang may dumaloy na kuryente sa kanyang katawan ng maramdaman niya ang
katawan ng lalaki sa kanyang likuran.

Binitawan naman siya ng lalaki at pinaharap siya.

"Ako si Mark at nandito ako para iligtas kayo." Nalaki ang mata ni Mika ng makilala
ang lalaki.

"'Di ba ikaw 'yung lalaking nagbigay ng pagkain sa akin?" Tanong ni Mika.

Piansadahan lang siya ng tingin ng lalaki.

"Oo ako nga. Kapatid ko ang may kagagawan ng lahat ng ito at hindi ako umaayon sa
desisyon niya kaya tinutulungan ko kayo."

"P-pero... Bakit?" Naguguluhang tanong ni Mika.

"Hindi ito ang gusto ko. Hindi ko gusto ang makapanakit ng tao." Mahinahong wika ng
lalaki. Napatingin naman si Mika sa mapupulang labi nito at may umudyok sa kanyang
halikan ito.

'Shit Mika! Umayos ka, nasa labanan ka ngayon!' Saad nito sa kanyang isip at
umiling-iling.

Nagtaka ang lalaki sa inasta nito. Bigla siyang tumingin rito at agad namula ng
mapagtanto ang kanyang ginawa.

'Nakakahiya ka Mika!'

"Ayos ka lang?"

"O-oo." Hindi siya makatingin sa lalaki.

"Nakikita mo 'yun." Turo niya sa pinakadulong pinto na may nagbabantay na dalawang

lalaki. Napakamot nalang siya sa kanyang ulo dahil sa katangahan nito. Hindi niya
nakita ito kanina at kapag makakapunta siya sa pinakadulo, tiyak na ikamamatay
niya.

"Oo, nakikita ko." Sabay tingin ni Mika sa mukha ng lalaki. Nagtatakang tumingin
rin ang lalaki sa kanya.

"Huwag kang tumingin sa akin. Alam kong gwapo ako." Mayabang nitong sabi na
ikinairap niya at agad umiwas ng tingin.

"Bakit mo tinuturo 'yang pinto?"

"Nandiyan nakakulong si Jane." Biglang bumilis ang tibok ng puso niya sa kanyang
narinig.

"Nagbibiro ka ba?"

"May panahon ba ako para magbiro?" Sarkastikong tanong ng lalaki, o di kaya'y Mark.
Napapahiyang nag-iwas muli ng tingin si Mika.

"S-sige na, ipagpatuloy mo na ang naudlot mong kuwento."

"Lalapit ako sa kanilang dalawa." Tukoy niya sa mga lalaking panay ang tingin sa
paligid. Malalaki ang katawan nito. "Habang abala akong nakikipagkuwentuhan sa
kanila, papasok ka kaagad sa pinto. Naintindihan mo?" Tumingin si Mark kay Mika na
ngayon ay wala sa sariling napatango. Pinitik niya ang noo ni Mika na ikinabalik ng
diwa nito.

Dahan-dahan silang naglakad patungo sa pinakadulong pinto. Hindi sila makikita ng

mga lalaki dahil may kadiliman ang nilalakaran nila. Namg nasa tapat na sila rito
ay agad lumabas si Mark sa pinagtataguan niya at nagsimulang magkuwento sa mga
lalaki para ilibang ito. Ginawa naman kaagad ang plano ni Mika at agad niyang
binuksan ang pinto pero nakalock iyon.

Biglang tumingin ang isang lalaki ng matamaan niya sa mata na may nagpupumilit ng
buksan ang pinto.

"Huy! Sino ka?!" Sigaw ng lalaki. Bumuntong hininga si Mark at hinawakan ang
balikat nito.

"Huwag mo na siyang pakialaman." Mahinahon ngunit seryosong sabi nito sa lalaking

nakakita kay Mika.

"At bakit boss?" Nagtatakang tanong nito kay Mark. Ngumisi ito at sinuntok ng
malakas ang mukha ng lalaki. Naramdaman ni Mark na may papalapit sa kanya kaya
sinipa niya ito sa mukha. Napasandal naman sa pader ang lalaki dahil sa lakas ng
pagkakasipa ni Mark sa kanya.

Hindi namalayan ni Mark na nakatayo na pala 'yung lalaking sinuntok niya kaya hindi
niya nasangga ang suntok na ibinigay ng lalaki. Tumama iyon sa labi nito at
naramdaman niya ang dugo rito. Susuntukin na sana siya ulit nito pwro nasangga iyon
ni Mark at ginawaran ang lalaki ng mas malakas na suntok. Ramdam rin ni Mark ang
sakit at hapdi ng kamay niya dahil sa tigas ng mukha nito.

Natatarantang naghanap si Mika ng bagay para tulungan si Mark. Nang may nahanap
siyang flower vase na nakadisplay sa gilid ay agad niya itong kinuha at lumapit sa
lalaki na ngayon ay nasa likuran ni Mark habang may hawak-hawak itong kutsilyo.
Isasaksak na sana niya ito ng malakas niyang ipinukpok ito sa ulo ng lalaki.
Nawalan naman ito kaagad ng malay. Napansin ni Mark ang pagkakabagsak ng lalaki sa
likod nito. Seryoso niyamg tinignan si Mika.

"Salamat." Sambit ni Mark at nginitian si Mika. Agad namang namula ang buong mukha
nito at umiwas ng tingin. Pareho ng walang malay ang dalawang lalaki kaya lumapit
si Mark sa isang lalaking may naaksabit na susi sa leeg nito. Agad niya itong
hinila at ibinigay kay Mika.

"Buksan mo na kaagad ang pinto bago pa may makakita sa 'yo. Ako nalang bahala
rito." Mahinang sabi ni Mark. Tumango si Mika at agad binuksan ang pinto.

Si Ace naman ay naalimpungatan dahil may nararamdaman itong bigat sa kanyang

katawan. Nanlaki ang kanyang mata dahil nakatali ito ngayon habang nakaupo.
"Gising na pala ang duwag na Ace.."

Sinamaan ni Ace ang lalaki na ngayon ay prenteng nakaupo sa sikya habang

pinagmamasdan siya. Hindi niya alam kung saan siya dinala ng lalaki. Puro mga
sirang bagay ang nandito at may mga sasakyan na nakaparada. Napagtanto niyang naa
garahe siya.

"Pakawalan mo ako!" Sigaw ni Ace at pilit na iginagalaw ang kanyang katawan.

"Ops! Huwag kang malikot at baka mapilitan akong pasabugin ang bungo mo."
Nakangising sabi ng lalaki.

Ang nasa isip ngayon ni Ace ay ang makatakas rito, pero... Paano siya makakatakas?
Sino ang tutulong sa kanya?

Nawawalan na ng pag-asa si Ace kung mabubuhay pa ba siya. Hindi niya gustong

mamatay dahil gusto pa niyang makasama ng matagal si Jane at makitang lumaki si
Adrian.

"Bakit mo ginagawa ito sa amin?" Seryosong sabi ni Ace sa kanyang kaharap. Tumayo
naman ang lalaki at nilapitan siya. Mariin itong hinawakan ang kanyang panga.

"Bakit ko ginagawa ito? Simple lang ang sagot. Gusto ko lang makapaghiganti."

"Makapaghiganti sa saan?"

"Sa pagkamatay ng Mommy ko." Napakunot ang noo ni Ace dahil sa narinig na sagot ng
lalaki.

"Gago ka pala eh! Ano bang kinalaman namin sa pagkakamatay ng Mommy mo?!" Mura niya
rito. Matalim siyang tinignan ng lalaki.

"Wala kayong kinalaman pero ang magaling mong ama ang dahilan kung bakit
nagpakamatay ang Mommy ko!" Sigaw niya rito habang dinuro-duro niya si Ace. Hindi
naman ito makapalag dahil hindi niya rin maigalaw ang buo nitong katawan.

"Imposible! Nasa ibang bansa si Daddy! At hindi niya magagawang pumatay ng tao!"

"Nasa ibang bansa? Nagpapatawa ka ba? Hawak ko ang daddy mo Ace."

Nanlaki ang kanyang mata sa narinig. Galit niyang tinignan ang kanyang kaharap.
Nanalilisik na ang mata nito sa galit.

"Huwag mong gagalawin si Daddy! Papatayin kita kapag nakalabas ako rito." Banta ni
Ace. Tumawa lang ito.

"Go on." Marahas niyang binitawan ang panga ni Ace at 'tsaka umalis sa garahe.
Sinara niya pa ito at tanging dilim na lang ang nakikita nito.

"Somebody help me." Hinging tulong nito pero alam naman niyang walang makakarinig
sa kanya maski isa.

~TO BE CONTINUED~

Thank you sa mga sumuporta parin ng story ko. Don't forget to vote and I wanna know
your thoughts kaya comment kayo.

Enjoy Reading!
Chapter 36

Jane

Nang makalabas kami ay naunang lumakad si ineng habang kami ay nakasunod sa kanyang
likuran. Dahan-dahan kaming bumababa at walang ginawang ingay maski isa. Parang
isang hangin kami dahil sa wala talagang maririnig na yabag ng paa dala narin ng
takot namin at kaba.

Nang nasa pinakadulo na kami ay nahagip ang aking mata sa di kalayuan na mga
grupong umiinom. Nakaginhawa ako ng maluwag dahil hindi nila kami mapapansin.
Sumenyas si Mika sa amin at agad kaming napahinto. Nauna parin itong lumakad
patungo sa pinto at animo'y chinicheck iyon kung may tao ba sa labas.

Nanlaki ang aking mata ng may humila kay Mika. Hindi ako makakilos dahil sa kabang
idinulot ng pagkawala ni Mika. Lalabas na rin sana ako ng may humawak sa braso ko
para pigilan ang binabalak ko.

"Huwag," Bulong nito. Matalim ko itong tinignan at marahas na hinablot ang aking
braso para makawala sa pagkakahawak niya..

"Saan kayo pupunta?" Halos mapaatras ako ng may taong bumungad sa pinto. Naalala
kong siya 'yung naghagis sa akin ng sanggol na akala ko'y anak ko.

Napatingin ako sa hawak-hawak nito na si Mika. May nakatutok na kutsilyo sa leeg

nito at sa maling galaw lang nito ay tiyak na masusugatan siya. Lalapit na sana ako
ng itinaas niya ang kanyang kamay na para bang sinsabi na huwag akong lumapit.

"Bitawan mo siya." Mariin kong pakiusap rito at panay ang tingin kay Mika.

"At paano kung ayaw ko? May magagawa ka ba 'don?" Sarkastikong tugon ng lalaki at
mas idiniin ang kutsilyo sa leeg ni Mika. Nakita kong nasugatan na ito at
nagsisimulang tumulo ang dugo nito pababa sa kanyang damit.

Napahiyaw ako dahil sa nakita at nakuha ko ang atensyon sa mga grupong nag-iinoman.
Agad nilang kinuha ang kanilang baril at lumapit kaagad sa amin.

"Mga inutil!" Mura ng lalaki sa mga ito habang isa-isa niya itong matalim na
tinignan na parang pinapatay sa kanyang isip. "Ang tanga-tanga niyo, gago! Hindi
niyo namalayan na nakalabas na pala sila!" Dagdag nito. Yumuko naman sila bilang
paggalang rito.

"Pasensiya na boss, hindi po namin napansin." Hinging paumanhin ng iaang tauhan.

Matalim siya nitong tinignan. Binitawan niya si Mika sa pagkakahawak kaya agad
akong lumapit rito at niyakap. Todo iyak naman si Mika at akala na nito'y mamamatay
na siya.

Natuon ang atensyon ko sa lalaking lumapit sa kanyang tauhan at kinuha ang isang
baril sa isa niyang tauhan at walang atubiling pinaputok iyon sa lalaking humingi
ng tawad kanina. Tumama iyon sa mismong noo ng lalaki.
Napatili ako dahil sa nasaksihan kung karumal-dumal na pagpatay. Tumingin ang
lalaki sa aming direksyon at parang sinasabi rito na kapag aalis kami, magagaya
kami sa lalaking namatay.

Nakanganga ang bibig ko at hindi ako makapag-isip ng maayos. Lumapit ang mga tauhan
sa amin at marahas kaming hinawakan sa kamay.

"Bantayan niyong maigi sila at huwag patakasin, maliban rito..." Turo ng lalaki sa
akin at makikita ko sa kanyang mata na tumingin pa ito sa aking ulo hanggang paa na
para bang kinikilatis ang katawan ko. "Sumunod ka sa akin." Anito at saka tumalikod
at nagsimulang lumakad.

Naiiyak na tumingin ako kila Mika. Natatakot ako sa gagawin ng lalaki sa akin.
Nakita ko sa mata ni Mika ang takot pero wala itong magawa dahil wala kaming laban
rito maski isa. Labag sa loob akong sumunkd sa lalaki at tahimik na umiiyak.
Umakyat kami at maya-maya'y huminto kami sa tapat ng pinto.

Pumintig ng malakas ang puso ko at parang alam ko na ang gagawin ng lalaki sa akin.
Hindi ko kayang isipin ito.

Gamit ang susi ay binuksan ito ng lalaki at naunang pumasok. Hindi pa rin ako
kumikilos papasok sa loob.

"Ayaw mong pumasok?" Malamig nitong tanong. "O papatayin ko nalang kaya sila?"

"H-huwag, papasok na ako." Halos manghina ang mga tuhod ko ng makahakbang ang aking
mga paa papasok. Nagulat nalang ako ng inilock niya ang pinto.

"A-anong gagawin mo? Buksan mo ang pinto!" Sigaw ko rito. Hindi ito sumagot at
basta nalang lumapit sa akin at hinalikan ako. Nagpupumiligas ako pero hinawakan
lang niya ang dalawa kong kamay at idinikit iyon sa pader.

Naramdaman ko ang kanyang labi sa tenga ko pababa sa leeg ko hanggang nasa dibdib
na ito. Umiiyak akong umiling at hiniling na wala siyang gagawin sa akin.

"Huwag!" Napahiyaw ako ng sinira niya ang lang-itaas kong damit. Bumungad sa kanya
ang aking bra. Hinalikan niya ito habang nakatingin sa akin ng may pagnanasa.
Umiwas ako ng tingin habang humihikbi. Naramdaman ko na lang na tinanggal niya ang
bra ko.

"T-tama na please..." Nagsimula ng maglikot ang dila nito sa dibdib ko. Para itong
batang uhaw na uhaw. Gusto ko ng mandiri sa sarili ko!

"Ace... tulungan mo ako."humahagulgol na ako. Pinahiga niya ako sa kama. Naramdaman

ko ang kamay nito na nakalakbay sa maseselang parte ng katawan ko. Tatanggalin na
sana niya ang palda ko ng pinigilan ko ang kanyang kamay.

"M-maawa ka sa akin please. H-huwag mo itong gawin." Pakiusap ko rito. Para itong
bingi na walang narinig at marhas na tinanggal ang palda ko. Impit akong napaiyak.

Sinunod na niya rin ang panty ko. Napaigtad nalang ako ng dinilaan niya ang
pagkababae ko. Pilit kong inilalayo ang kanyang mukha sa parte ng katawan ko kung
saan niya ito dinilaan. Sinampal niya ako ng malakas sa mukha habang dinuro-duro
ako.

"Tumigil ka diyan! Kundi papatayin kita." Wala akong magawa kundi hayaan siya sa
kanyang ginagawa.

Napalayo siya sa akin ng may narinig kaming sirena ng pulis. Agad akong nabuhayan
ng pag-asa

"Tulon--" Agad niyang tinakpan ang bibig ko para hindi ako makalikha ng ingay.

"Buwiset! Sinong gago ang tumawag ng pulis!" Rinig kong mura niya. "Magbihis ka
diyan." Utos nito sa akin. Nagpapasalamat ako na hindi natuloy ang binabalak nito
pero hindi parin nawawala ang pandidiri.

Nagbihis nalang ako at ng matapos ako ay hinawakan niya ako ng mahigpit sa braso.
Napadaing naman ako sa sakit. Lumabas kami habang hila-hila niya ako.

"Mga inutil! Maghanda kayo! May pulis na dumarating!" Sigaw niya rito sa kanyang
tauhan. Agad silang lumabas at napatili nalang ako ng magsimula na silang
magpaputok. Napatingin ako kina mika at ama ni Ace na ngayon ay nakaluhod at
parehong nakatali ang kamay.

Pareho itong nakatingin sa akin at mababasa ko sa kanila ang takot at kaba. Gusto
ko silang tulungan pero hindi ako makawala sa higpit ng pagkakahawak ng lalaki.
Sumigaw na naman ako ng hinila niya ako palabas ng bahay.

"S-saan mo ako dadalhin?" Pumipiyok kong tanong. Basta nalang akong hinila rito
hanggang sa huminto kami sa isang van. Agad niya akong pinasakay.

"Si A-ace, ang anak namin... si mika." Humahagulgol na pagsambit sa mga pangalan
nila.

"Hindi mo na sila makikita Jane." Saad ng lalaki na ngayon ay nasa harapan kung
saan siya ang magmamaneho. Tumabi ang mga lalaki sa akin na nakamask. Hinawakan
nila ang kamay ko.

"Anong ibig mong sabihin?" Natatakot ako dahil sa narinig ko. May tinutukoy ito
pero hindi ko masabi kung ano iyon.

"Sasabog rin sila. May itinanim akong bomba doon." Natulala ako ng ilang saglit.
Gusto kong umiyak pero parang naubusan na ako ng luha.

Hindi! Hindi pwedeng mamatay sila!

Pinaandar na nito ang van at mabilis na pinaharurot iyon. Biglang huminto bigla ang
van. Agad nagsilabasan ang mga lalaki at napayakap nalang ako sa aking tuhod ng
marinig ang mga putok na baril.

Biglang may humila sa akin palabas at tinutukan ako ng baril sa ulo.

"Papatayin ko ito! Bitawan niyo mga baril niyo!" Banta ng lalaki at idiniin sa akin
ang kanyang hawak na baril. Doon ko lang nakita ang dami ng mga pulis na
nakapalibot sa amin. Patay na ang mga aksamahan nito at siya nalang ang nabuhay.

Walang magawa ang pulis kundi ang ibaba ang baril nila.

"Hayaan niyo akong makaalis kapalit ng buhay ng babaeng ito." Tumango ang mga pulis
sa sinabi ng lalaki. Tinulak ako ng lalaki kaya napasalampak ako sa lupa. Nanlaki
ang aking mata ng itinutok niya ang baril sa akin at parang huminto ang mundo ko ng
lumabas ang bala rito patungo sa akin.

Napapikit nalang ako habang ninanamnam ang ilang sandali ng aking buhay.

Lumabas ang mga imahe sa aking isip. 'Yung mukha ni Ace kapag nagagalit, ang tawa
ni Adrian, ang inosenteng mukha ni Mika, ang pamilya ko....
Biglang may naramdaman akong yumakap sa akin. Napamulat nalang ako at nakita ko si
Ace na umuubo ng dugo. Napaiyak nalang ako ng mapagtanong siya ang sumalo sa bala
na dapat sa akin tatama.

"Shh. D-don't cry wife.." Nahihirapan nitong sabi habang nakangiti sa akin.
Hinawakan niya ang magkabilang pisnge ko at marahan iyong hinaplos.

"Ace, bakit mo ginagawa ito?" Naiiyak kong tanong. Muli itong ngumiti.

"Because I love you." Humagulgol ako sa balikat nito at niyakap siya. Wala akong
pakialam kung nagmumukha akong tanga ngayon.

Umubo ito ulit. "I think this is the last time that I would see your beautiful
face.."

"H-huwag ka ng magsalita Ace! Dadalhin kita sa hospital."

"Y-you don't need to bring me to the hospital... Just take care of our child, I
love you Jane." Parang binagsakan ako ng langit at lupa ng hindi ko na siya
maramdamang huminga. Agad akong kumalas sa yakap rito at napahiga ito sa hita ko.

Malakas akong umiyak habang nanginginig kong hinawkan ang mukha nito at dinampian
ng halik sa labi.

"Ace! Huwag ka namang ganito! 'Di ba sabi mo walang iwanan? N-nagsisisi ako Ace sa
ginawa ko sa 'yo.. S-sana hindi nalang ako umalis. Hindi na sana m-mangyayari
ito..." Hirap kong sabi. Nakapikit ito ngayon. Galit kong tinignan ang taong
bumaril rito. Nakahiga na ito sa lupa habang naliligo sa sariling dugo. Agad
nagsilapitan ang pulis sa amin. Biglang dumating ang ambulansiya at isinakay si Ace
doon. Umiiyak akong sumama rito at walang tigil na hinahalikan ang kamay nito.

"Huwag mo akong iwan Ace..." Usal ko.

3rd Person

Biglang may nagbukas ng garahe. Tumambad sa kanyang harapan ang isang hindi niya
kilalang tao.

"Sino ka?!" Sigaw ni Ace. Bumuntong hininga ang lalaki at saka lumapit rito.
Tinulungan niya itong makawala sa pagkakatali at ng magawa niya iyon ay pinatayo
niya si Ace.

"Ako si Mark at nandito ako para tulungan kayo." Mahinahon na sabi ni Mark.

Gustong magpasalamt ni Ace pero hindi niya nalang ito sinabi. Agad pumasok sa isip
niya sina Jane at Adrian.

"Si J-jane! A-ang anak ko?" Garalgal nitong tanong sa lalaki.

"Ligtas ang anak mo. Hawak siya ni Mika." Biglang nakaginhawa ng maluwag si Ace.
Sabay silang lumabas sa garahe at bumungad sa kanilang harapan si Mika na may
hawak-hawak na sanggol pero natuon ang atensyon nito sa kasama ni Mika.

"D-dad?" Agad lumapit ang Daddy ni Ace sa kanya at mahigpit itong niyakap.

"Salamat at buhay ka anak.." Umiiyak na sabi ng Daddy nito. Galit siyang lumayo
rito.

"This is your fault Dad! This is your fucking fault!" Sigaw ni Ace sa kanyang ama.
"Nadamay ang pamikya ko dahil sa krantaduhan mong ginawa! I can't believe na
magagawa mong pumatay!" Dagdag ni Ace.

Rumehestro sa mukha ng kanyang ama ang gulat.

"Hindi ko magawang pumatay Ace.. Maniwala ka. Oo, kasalanan ko kung bakit nadamay
kayo at pinagsisihan ko iyon. Pero hindi ko siya oinatay! Siya ang nagkusang
pumatay sa sarili niya!" Sigaw ng ama rito. Napasinghap ang lahat ng may biglang
sumuntok rito at hinawakan niya ito sa kuwelyo.

"Damn you! Hindi sana nagpakamatay si Mama kung hindi mo siya iniwan! Ikaw ang
naudyok sa kanyang patayin ang sarili niya kaya huwag mong isisi sa kanya ang
lahat!" Galit na galit na sabi ni Mark. Susuntukin na sana niya ito ng pinigilan
siya ni Ace.

"Kailangan nating maligtas si Jane." Pagsusumamo ni Ace kay Mark. Ang kaninang
galit na galit na mukha nito ay naging mahinahon.

Nagtungo silang apat sa sasakyan. Si mark ang nagmaneho habang katabi niya si ace
habang ang nasa likod naman ay sina Mika at ang ama ni Ace.

Maya-maya ay nakita nila ang ang mga pulis na pinalilibutan ang isang itim na van.
Nang makalapit sila rito ay agad bumaba si Ace at pilit na pumasok.

"Sir, bawal po kayong pumasok." Saad ng pulis ng humarang rito. Galit na galit ang
mukha na iniharap niya ito.

"Kilala ko ang taong hostage ngayon! Kaya papasokin mo ako." Mariing sabi ni Ace.
Hinarang parin siya ni Ace at walang magawa kundi ang suntukin ito. Nang mapahiga
ito sa lakas ng suntok ay agad itong tinakbo ni Ace at doon niya lang nakita si
Jane na nakasalampak sa lupa habang may nakatutok na baril rito. Agad siyang
tumakbo papalapit kay Jane at niyakap ito. Napaigtad si Ace ng maramdaman niya ang
pagtama ng baril sa likuran nito. Hinawakan ni Ace ang magkabilang pisnge ni Jane
at marahan iyong hinaplos.

Pilit na nagsalita si Ace kahit nahihirapan itong ibuka ang kanyang bibig. Tuloy-
tuloy ang paglabas ng dugo sa bibig nito. Napakagat nalang ng labi si Ace ng
maramdaman niayng nalalagutan na siya ng hininga.

"I love you Jane." 'Yung ang huling sinabi nito bago ito pumikit.

Sa kabilang banda naman ay tumakbo si Mark papalapit sa kapatid nito na ngayon ay

makahiga habang naliligo sa sariling dugo. Binuhat niya ito at pinaupo sa kanyang
hita.

"K-kuya.." Mangingiyak na sabi ni Mark sa kanyang kapatid. Dahan-dahang iminulat ng

lalaki ang kanyang mukha at napangiti ng makita ang kanyang kapatid.

"Ililigtas kuta kuya, huwag ka na munang matulog." Itatayo na sana siya ni Mark na
pinigilan niya ito.

"H-huwa--" Umubo ito. Natataranta si Mark kung ano ang gagawin sa ka yang kapatid.

"P-pasensiya kana Mark kung naging matigas a-ang ulo ko..... N-ngayon ko lang
napagtanto na m-mali ang ginagawa ko... P-patawarin mo sana ako.." Hirap na hirap
na sabi nito kay Mark. Agad namang umiling si Mark habang maluluhang tinignan ang
kanyang kapatid.

"Huwag ka ng magsalita, mabubuhay ka pa kuya.." Humahagulgol na ito. Ngumiti lang

ito kay Mark.

"T-tandaan mo, na kahit mawala ako... Mahal na mahal kita. Magsasama na kami ni
Mommy." Hanggang sa ipinikit na nito ang kanyang mga mata. Sumigaw ng napakalakas
si Mark.

Umiiyak na lumapit si Mika habang bitbit niya si Adrian. Nasaksihan niya ang lahat.
Ang pagbaril kay Jane na tatama sana sa kanya pero si Ace ang natamaan. Mahigpit na
niyakap niya si Adrian na ngayon ay inosenteng nakatingin sa mga taong
nagkukumpulan.

~TO BE CONTINUED~

Sorry dahil lame update ko ngayon. Don't forget to vote and comment.

Enjoy Reading!

Chapter 37

Jane

5 months later

Limang buwan na ang nakakalipas simula nu'ng may nangyari sa amin. Akala ko mamatay
na si Ace pero sabi ng doctor, isang himala daw ang nangyari dahil 50/50 na ang
buhay ni Ace.

Laking pasasalamat ko nu'n. Wala akong magawa kundi ang magpasalamat sa panginoon
dahil siya ang nagligtas kay Ace. Naramdaman ko nalang ang paghaplos ng buhok ko.

"Ang lalim yata ng iniisip mo wife." Wika ni Ace. Napangiti naman ako at saka siya
niyakap.

"Akala ko, mawawala ka na ng tuluyan sa akin.." Naluluhang saad ko.

"Matagal na iyon Wife." Kumalas ako sa pagkakayakap at tinignan siya. Hinawakan

niya ang makabilang pisnge ko. "Buhay ako. Nahahawakan nga kita." Natatawang dagdag
nito. Napanguso naman ako.

"Eh kasi... hindi ko kayang mawala ka." Nakayuko ako.

"At kung mamatay man ako, babantayan naman kita palagi kaya h'wag kang mag-aalala."
Pinalo ko ito at tumawa naman ito. Nag-iwas ako ng tingin at pasikretong umiiyak.

"Hey wife. Why are you crying?" He asked and pulled me closer to him. Hindi ko ito
pinansin.

"H-hindi nakakatawa ang biro mo." I said between my sobs. I heard him sighed.
"I'm sorry." Paumanhin nito sa akin. Dahan-dahan naman akong humarap rito at
tinignan siya sa mata. "Matagal na 'yun kaya kalimutan nalang natin."

"Hindi madaling kalimutan 'yung nangyari Ace." Kapag naiisip ko iyon ay napapaiyak
nalang ako. Hindi ko kayang mawala si Ace sa akin. Hindi ko kaya talaga.

"Hush," Bulong nito. Napasubsob ako sa balikat rito at doon umiyak. Nagtataka nga
ako dahil nu'ng nahospital si Ace, palagi nalang akong naiiyak. Hindi naman ako
maiyakin pero lately, nagiging maiyakin na ako.

"Surprise!" Bigla kong naitulak si Ace ng bumukas ang pinto at tumambad sa aming
harapan si Caleb na nakangiti habang may dala-dalang cake. Nagtaka tuloy ako.

"Bakit ka nagdala ng cake Caleb? Para saan 'iyan?" Pinahiran ko ang luha ko at
nagtataka siyang tinignan. Napakunot naman ang noo nito.

"Did you forgot?"

"Anong nakalimutan ko?" Naguguluhang tanong ko. Tinignan ko si Ace ngayon na

nakangiti. Mas lalo akong naguluhan dahil sa mga magkakapatid na 'to.

"It's your birthday wife." Nanlaki ang mata ko. Shit! Oo nga, birthday ko pala
ngayon!

"Happy birthday!" Sumigaw si Caleb. Mas nagulat ako ng may nagsidatingan na mga tao
sa bahay. Napatayo kami ng sabay ni Ace sa couch.

Mangiyak-ngiyak kong nilapitan sina Manang belin at Jacob at binigyan sila ng

mahihigpit na yakap.

"Happy birthday bestfriend." Nakangiting sabi ni Jacob ng makalapit ako rito.

Yayakap na sana ako ng may humila sa akin.

"Don't you dare touch my Wife." Seryosong sabi ni Ace at masamang tinignan si Jacob
na ngayon ay nag-iiwas ng tingin. Napanguso naman ako saka ito pinalo.

"Ano ka ba? Bestfriend ko 'yan kaya huwag kang magselos!" Singhal ko rito. Agad
itong umiwas ng tingin.

"I'm not j-jealous." He said in a stuttering tone. We just laughed.

"Hindi daw nagseselos pero namumula ang tenga." Pang-aasar ni Caleb. Ace gave him
deadly glares. Napalunok si Caleb at saka nag peace sign sa kapatid nito.

"Wala ba kaming yakap diyan birthday girl?" Rinig kong tanong. Tumingin naman ako
at masayang nakita sina Daddy, Mommy, Becca at lolo. Patakbo akong lumapit sa
kanila at binigyan rin sila ng tig-iisang yakap.

"I miss you dad." Bulong ko kay dad ng niyakap ko ito. Sunod si Mommy Veronica na
nakangiti sa akin.

"Happy birthday jiha. Pasensiya na sa attitude ko nu'ng una. I'm not a prefect
mother to you." 'Ayun naman si Mommy na umiiyak. Palagi nalang siayng humihingi ng
tawad sa akin kapag nagkikita kami. Matagal ko na itong napatawad.

"It's okay Mom. Naintindihan naman kita." Ngumiti ako rito. Humarap ako kay Becca
na ngayon ay nakataas ang kilay.

"Anong tingin-tingin mo sa akin?" Mataray na sabi ni becca hanggang sa mapalitan

iyon ng ngiti. "Happy birthday sister!" Tumili rin ito at napaubo ako sa dahil sa
higpit ng pagkakayakap niya sa akin.

"Sorry dahil wala akong gift sa 'yo. Ito lang maganda kong mukha ang maiiregalo
ko." Mayabang nitong sabi na ikinatawa ko. 'Yung Becca na kinaiinisan ko, kinakulo
ng dugo ko, ang pag-aagaw nito kay Ace, ay nagbago na. Nawala nalang iyon ng parang
bula. Humingi rin kami ng tawad sa isa't isa dahil apreho naman kaming may
kasalanan.

"Happy birthday apo." Sinalubong ako ni Lolo ng matamis na yakap sabay halik sa noo
ko. Niyakap ko rin ito ng pabalik.

Masaya kaming nagtungo sa dining area at nagulat nalang ako ng makitang nakahanda
at nakaayos ang lahat. May mga pagkain na nakalatag na sa lamesa. Nakita ko si Mika
na nakangiting lumapit sa akin habang bitbit nito ang anak ko.

"Happy birthday Ma'am Jane!" Hinalikan niya ang pisnge ko. Napailing nalang ako ng
makita kong nag-aagawan ang pamilya ko kung sino ang magbubuhat kay baby at ang
nanalo naman sa huli ay si Lolo.

Naramdaman ko nalang ang paghawak ni Ace sa bewang ko.

"Happy birthday wife." Pag-uulit nitong bati sabay nakaw ng halik sa labi ko.
Narinig ko naman ang tuksuhan kaya nahihiyang napatingin ako rito. Nakita ko si
Becca na nagtataray at mukhang bitter pa. Si Jacob na nakangiti sa akin habang naka
thumbs up ito. Si Caleb na oarang babae kung kiligin.

Masaya kaming nagkukuwentuhan habang kumakain. Hindi mawala-wala ang biro ni Caleb
at Ineng. Bagay silang maging clown.

Nang matapos kaming kumain ay nagpaalam si Ace sa pamilya ko pati na rin sa kapatid
nito na hindi mawala-wala ang asar.

"Gagawa na ba kayo?" Tumataas-taas pa ang kilay na nagtatanong na si Caleb.

Humagikhik ang iba. Namumula tuloy akong umiwas ng tingin.

"Shut your fucking mouth Caleb or you'll taste hell." Nahihiyang banata ni Ace.
Sumipol nalang si Caleb. Nagtaka tuloy ako kung bakit hindi ko makita ang ama nito.

"Where's your dad Ace?" Tanong ko. Siya lang kasi ang wala.

"I don't know. Maybe sinisisi niya parin ang sarili niya sa nangyari." Paliwang ni
Ace at saka bumuntong-hininga.

Hindi sila masyadong nakakapag-usap pero ang alam ko ay nagkaayos na silang mag-
ama.

"Saan mo pala ako dadalhin?" Pag-ibaba ko ng usapan.

"Secret. You'll know later." He just winked na ikinasimangot ko. May pasikreto pang
nalalaman. Wala akong magawa kundi ang suumunod rito na papalapit sa kanyang
sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pinto kaya pumasok ako kasunod siya.

Maya-maya ay huminto kami sa isang garden. Sabay kaming lumabas at magkahawak ang
kamay. Namamangha kong tinignan ang buong paligid. May nagagandahang bulaklak akong
nakita. Nilanghap ko ang masariwang hangin at napangiti ng wala sa sarili.

"Do you like it?" Nakangiting tanong ni Ace habang ang kanyang paningin ay nasa
garden parin.
"Yes.. sobra.." Niyakap ko ito at isinandal ang aking ulo sa kanyang dibdib.

Hindi ko alam kung ano kami ni Ace. Hindi naman kami boyfriend at mas lalong hindi
kami mag-asawa. Nakakapanghinayang lang na hindi niya pa ako inaalok sa kasal.
Hindi naman sa nagmamadali ako pero I'm the right age to get married. May anak na
nga kami eh. Kasal nalang ang kulang.

"Where's my gift Ace?" Kumalas ako ng yakap rito at napasimangot ng mapagtantong

hindi niya ako binibigyan ng regalo.

"Me." Sabay turo niya sa sarili niya. Napakunot naman ang noo ko.

"Anong ikaw?"

"Nandito na ang regalo sa harapan mo, nakatayo. Maghahanap kapa ba ng iba?" May
halong pagmamayabang sa tono nito. Inirapan ko nalang ito at saka malungkot na nag-
was ng tingin.

Wala itong regalo sa akin at 'yun ang ikinalulungkot ko.

"Wife." Hindi ko parin ito pinapansin.

"Wife, don't be mad." Pagsusumamo nito pero kahit anong gawin nito, hindi mapapawi
ang lungkot ko.

"Humarap ka nga sa akin." Padabog akong humarap at nagulat nalang ako ng lumuhod
ito sa aking harapan. Hindi pa nga ito nagsisimulang magsalita pero naluluha na
ako.

Biglang nanumbalika ng saya ko at nandoon sa kalooban ang pag-asa ko.

"Pinagsisihan ko Jane na sinaktan kita nu'ng una. Napakagago ko ng mga sandaling

iyon.." Panimula niya. "Dederetsuhin ko na ito," Huminga ito ng malalim at seryoso
akong tinignan. Hindi ko alam kung maiilang ba ako o iiwas ng tingin. "I want you
badly Jane, I want your full attention to me, I want to make a good memories with
Adrian and you. Falling inlove with you was never my attention but It became my
addiction." Sa huling sinabi nito ay kinilig ako ng todo kahit pinipigilan kong
tumulo ang luha ko.

"Will you marry me?" Doon ko hinayaang tumulo ang luha ko. May inilabas siyang
isang kahon sa kanyang bulsa at binuksan iyon. Nanghihinang napatingin ako sa
singsing at kumikinang pa iyon dahil natatamaan ito ng araw.

Hindi ako makapagsalita. Huminga ako ng malalim at nag-isip.

Natupad na ang pinapangarap mo Jane! Ang makasal kay Ace! Ano pang hinihintay mo?
Sabihin ko na ang karapat-dapat na isagot!

Tulala ko lang itong tinignan. Napakamot na tumayo si Ace. Mukhang nangangalay na

ito sa pagkakaluhod.

"Jane?" Tanong ni Ace. Makikita ko sa mga mata nito ang saya. Para namng hinaplos
ang puso ko.

"I'm so sorry Ace." Nanlaki ang singkit nitong mata at lumulunok.

"W-what do you mean?" Gumagaralgal na tanong nito. Ngumiti naman ako ng matamis sa
kanya.
"I'm so sorry but...." Binitin ko ang huling dapat na sasabihin ko. Hinawakan ko
ang pisnge nito at umigtad para halikan siya.

Dahan-dahan kong binitawan ang labi nito at tinignan siya sa mata.

"My answer is YES!" Sumigaw ako. 'Yung kaninang takot niyang mukha ay napalitan ng
saya. Tumalon ito na parang bata at nagulat nalang ako ng binuhat niya ako. Todo
tili naman ako.

"You don't know how happy I am Jane! I love you." Mukhang ito ang napakasarap na
marinig sa tanang-buhay ko. Binaba niya ako saka isinuot ang singsing sa kamay ko.

Tinignan ko naman iyon at namamangha dahil sa ganda.

"I love you Jane."

"I love you too Ace."

Sabay kaming pumasok sa bahay habang may ngiti sa mga labi. Ikinataka iyon ng
lahat.

"Anong ngiti-ngiti mo diyan Ace?" Nagmamasungit na tanong ni Caleb. Nakaupo sila sa

mga sofa at nagkukuwentuhan kanina pero naputol iyon ng makita kami.

"I'm engaged!" Sabay na bulaslas namin ni Ace at natawa. Parang naistatwa ang nasa
loob ng bahay.

"I need water." Sabi ni Dad saka tumayo at nagpunta sa kusina para uminom ng tubig.

"Holy shit!" Napamura pa si Caleb at paulit-ulit na kinukurap ang kanyang mata.

Nakangiti akong napatingin sa gawi nila Lolo na ngayon ay nakanganga.

"I-is it true apo?" Tanong ni Lolo sa akin. Masaya akong tumango. Narinig kong
tumili ang mga babae at nagtatalon sa saya.

"I'm happy for you sister." Marteng sabi ni Becca at lumapit sa akin at niyakap
ako. Nakita ko pang sumulyap ito kay Ace bago kumalas sa pagkakayakap sa akin. Todo
bati naman ang iba na 'congrats' and 'I'm happy to the both of you'.

Pagkatapos ng araw na iyon ay inihatid pa namin palabas ang mga ito kasama si Ace.
Hindi parin mabitiwan ni Ace ang pagkakahawak sa kamay ko habang tinatanaw namin
ang mga sasakyang umandar na papaalis.

Pagkapasok namin ay agad akong nagtungo kay ineng para kunin at buhatin si Adrian
para hinalikan ito.

Ngumiti namang lumapit sa amin si Ace at niyakap kaming pareho.

"Ay! Ang sweet naman nila Sir at Ma'am! Sana ako rin my lovelife." Ani mika. Natawa
naman kaming pareho.

"Si Caleb kaya?" Nag-aasar na tanong ko. Agad naman nanlaki ang mata nito at
mabilis na umiling.

"Magpapakamatay nalang ako Ma'am kesa makatuluyan ko si Caleb! Alam niyo naman sino
ang nagugustuhan ko ngayon at nilalaman ng puso ko." Malanding sabi nito na
ikinangiwi namin ni Ace. Alam kung si Mark ang itinutukoy nito.
Nakakulong ngayon si Mark. Hindi namin alam kung kailan ito makakalabas.

Nauna akong pumasok sa kuwarto kasunod si Ace. Agad kong inihiga sa crib si Adrian
na ngayon ay natutulog. Napatingin naman ako kay Ace ng marinig na sinara niya ang
pinto. Kinilabutan ako sa pagkakangisi rito.

"Anong mukha iyan Ace?" Wala akong natanggap na sagot at basta nalang akong
sinunggaban. Napahampas tuloy ako sa balikat nito ng sinimulan niyag halikan ang
leeg ko.

"Ace! Natutulog ang bat-- hmmm." Hindi ko mapigilang mapaungol. Naramdaman ko

nalang na naglalakbay na ang kamay nito sa katawan ko. Ramdam kong nagpipigil ito.

Dinampian niya muna ako ng halik sa labi bago lumayo sa akin.

"Gusto kong maangkin kita Jane pero hindi pa ito ang tamang oras.. Nirerespeto ko
ang desisyon mo." Parang hinaplos ang puso ko dahil sa mga sinasabi nito.

Ang swerte ko talaga sa lalaking ito.

"Kailan pa ba ang tamang oras na sinasabi mo?"

"Kapag kasal na tayo." Napangiti nalang ako sa walang sarili at hindi makatiis na
lumapit para yakapin ito.

"Salamat Ace dahil dumating ka sa buhay ko."

"Ako dapat ang magpasalamat dahil ikaw ang nagbibigay ilaw ng buhay ko."

"Ang korni mo!" Natatawa kong sabi. Tabi kaming natulog na may ngiti sa mga labi.

~TO BE CONTINUED~

Epilogue is next guys! Thank you sa palaging sumusuplort at bumabasa sa story ko.
Mahal ko kayo! Don't forget to vote and comment.

Enjoy Reading!

Epilogue

Ace

Nagpunta kami sa office kung saan doon namin kikitain ang designer. Kakilala daw
ito ni Becca.

"I want this one Ace." She said while starring at the lacy dress. Kumunot ang noo
ko dahil makikita ang katawan nito. See through kasi ang gitna nito.

"No Jane. Pick another one." I said. She just raised her eyebrow at me and rolled
her eyes. Narinig ko pang bumubulong-bulong ito.

"Ito kaya Ace?" Pinakita niya sa akin ang isang white gown. Maganda na sana ito
pero see through pa rin. Pumikit ako dahil konti-konti nalang at magagalit ako.

"Balak mo bang ipakita ang kaluluwa mo sa ibang tao Jane?" Naiinis kong tanong.
Napanguso naman ito saka tinignan ang designer.

"'Di ba ate bagay sa akin?" Ngumiti naman ang designer saka tumango.

"Bagay naman pala eh! Ba't ka nagagalit diyan? Tadyakan kita!" Napailing nalang ako
dahil sa kabrutalan nito.

"Pick a simple gown Jane. Huwag mong pinapainit ang ulo ko." I said. Pinilit kong
maging mahinahon ang boses ko. Padabog itong sinauli ang hawak-hawak nitong gown at
saka naghanap ng iba.

"Ito?! Tatadyakan talaga kita kapag hindi mo nagustuhan." Pagbabanta nito. Pinakita
niya sa akin ang isang white gown. Hapit ito sa katawan niya pero hindi naman
nakakabastos tignan. Simple lang ito. Ngumiti ako saka tumango.

"That's good." Ngumiwi nalang ito. She just rolled her eyes at sumunod sa designer
para sukatin ang gown.

Matapos ipakita ni Jane sa akin ay napagdesisyunan namin na iyon nalang ang

pipiliin namin. Umuwi na kami sa bahay. Nagpasalamat ako ng wala si Caleb sa bahay
dahil baka uminit na naman ang ulo ko at hindi mapigilang masapak siya.

Naisip ko na rin na dagdagan na dapat namin si Adrian. I want another child.

Nakangiti akong tumingin kay Jane.

"Wife.."

"What?!" Iritang tugon nito.

"I want a child."

"Nandiyan naman si Adrian. Kunin mo nalang kay ineng."

"That's not what I mean. I want another baby." Lumaki naman ang mata nito at
bahagyang umatras.

"Are you crazy Ace? Ikakasal na nga tayo tapos ngayon mo pa gustong gumawa ng
baby!" Inis nitong sabi. Napanguso naman ako.

Ano bang problema sa tanong ko?

"Maghihintay pa naman tayo ng 3 months para sa kasal natin. Pwede ka namang

maglakad sa altar na bunti--"

"Shut up Ace! Maghintay ka kapag natapos na ang kasal sa atin! No more buts!"
Pagtatapos nito sa usapan. Wala akong magawa kundi ang sumimangot.

***

Falling inlove with her is the best thing that came into my life. Gago ako nu'ng
oras na sinaktan ko siya at iniwan. Sinisisi ko palagi ang sarili ko nu'n.

Finally, the church door si open and I saw Jane standing the made my heart beats
fast. He walked gracefully. I felt like our hearts connected when I gazed into her
eyes. Kasama na nito ang mga magulang niy at nasa harapan ko na siya. Hindi ko
namalayan na tumulo na pala ang luha ko.

"Uy si kuya, umiiyak." I heared Caleb said. Sasamaan ko na siya ng tingin ng

hinawakan ni Jane ang kamay ko. Pati na rin siya ay naiiyak.

"Take care of our daughter Ace." Habilin ng ama ni Ja e or should I say, Daddy.

"Gosh! Naiiyak na rin ako." Pinaypay ni Tita Veronica ang kamay nito. Napatawa
nalang kami.

"Wife," Nakangiti kong tawag kay Jane. I gave her a sweetest and heartfelt smile,
gumanti rin ito kaya inalahad ko na ang kamay ko sa kanya. Tinanggap niya iyon at
sabay kaming naglakad papunta sa pari.

"Dear beloved friends, family, and honored guests. We are gathered here to witness
Ace Montefalcon and Jane Alcantara in the union of marriage."

"Each of them prepared vows they will about to say." Pagpapatuloy ng pari.
Everything went blur. Parang nananaginip ako ngayon at hindi makapaniwalang ngayon
na kami ikakasal at ipapahayag ang aming sumpaan.

"Ace, I promised to stay by your side and loved you until death do us apart."
Nakita kong tumulo na ang luha nito kaya pinahiran ko ito gamit ang hintuturo ko.
"Let's creat more memories. Sabay nating aalagaan at palalakihin si Adrian at sa
magiging anak pa natin. Let's fall inlove with each other over and over again. I
love you."

"Jane, I vow infront of God and all the witnesses in this church that I will love
you with all my heart. Sabay nating harapin ang ating takot. You never know how I'm
much thankful to God that he gave me a woman like you. Gagawin ko ang lahat para
pasayahin ka. Liligawan kita araw-araw. Till death do us apart." Pagtatapos ko sa
vow.

"Ace, please place the ring on Jane's left hand and repeat after me; As a sign of
my love, that I have chosen you, above all else, with this ring, I thee weed."

"As a sign of my love, that I have chosen you, above all else, with this ring, I
thee weed."

"Jane, place place the ring on Ace's left hand and repeat after me; As a sign of my
love, that I have chosen you, with this ring, I thee weed."

"As a sign of my love, that I have chosen you, above all else, with this ring, I
thee weed."

"Is there anyone against this weeding? Please raise your hand." Ani pari. Masaya
kaming nakangiti ni Jane. Wala namang tumutol kaya tumingin ang pari sa amin.

"And now by the power vested in me, It is my honor to declare your married. You may
seal this declaration with a kiss. You may now kiss your bride."

Humarap kami ni Jane. Umiiyak na kami ngayon.

"Jane, are you ready?" Nakangiti kong tanong. Nakakunot naman ang noo nito.

"Saan?"

"Sa honeymoon." I said and lift her veil. I gave him a sweet and passionate kiss.
Narinig namin ang hiaywan ng mga tao. Pagkatapos naming humalik ay nakangiti kaming
humarap sa tao. Nakita ko pa si Daddy na pinupunasan ang mata nito. Ngumiti ako sa
kanya at ginantihan naman niya ako ng ngiti.

"Be ready for our honeymoon, Ms. Montefalcon." I said and winked at her. She just
rolled her eyes.

***

5 years later

Pagkapasok ko sa kuwarto ay may bumato sa akin ng unan. Nanlaki naman ang mata ko
na nakita si Jane na galit na galit at parang maiiyak na.

"Bakit mo ako binato wif--" Umilag ako ng binato niya ako ng sapatos.

"Lumayas ka dito Ace! Magsama kayo ni Becca!" Sigaw nito at tuluyang umiyak.
Lumapit naman ako rito at niyakap siya.

"Anong magsama kami ni Becca Wife?" Nagtataka kong tanong. Galit niya akong tinulak
saka dinuro ako.

"Nakita ko kayo sa labas, nag-uusap! Anong pinaplano mo Ace? Na iiwan mo na naman

ako at ipagpapalit sa kapatid ko?! Tapos ano, babalikan mo naman ako ulit makalipas
ang isang taon tapos hihing--"

"Wife. We're just talking about you. She just asked kung lalaki ba o babae ang anak
nati--"

"Manahimik ka diyan Ace kundi susuntukin ko kayo!" Sigaw nitong banta.

"Wife, 'di ba nagkabati na kayo sa kapatid mo? Bakit mo siya pinagsasalitaan ng

ganyan?" Nanlalaking matang tanong ko.

"Mahal ko kapatid ko pero wala parin akong tiwala sa kanya!" Namumulang sabi ni
Jane dahil sa galit at inis.

"The hell Jane?! Jacob and Becca are dating. Wala kang dapat ipag-aalala."

"Minumura mo na ba ako Ace?! Huh?!" Sasapakin na sana ako ng hinawakan niya ang
tiyan na.

"Letche! Huwag naman ngayon." Narinig kong bulong ni Jane. Natataranta ako at hindi
alam ang gagawin kung lalapit ba ako.

"Dalhin mo na ako Ace! Mukhang mangnganak na ako!" May tumulo na tubig sa hita
nito. Agad akong lumabas ng kuwarto at nagtungo sa kotse ko. Sumakay ako kaagad at
paaandarin na sana ng may nakalimutan ako.

"Peste ka Ace Momtefalcon! Papatayin mo ba ako sa sakit?!" Narinig kong sigaw ni

Jane sa loob ng kuwarto. Pagkalapit ko rito ay sinabunutan niya ako. Tiniis ko
nalang ang sakit at binuhat ito na parang kasal.

Natataranta akong naglakad ng pabalik-balik sa hallway habang hinihintay ang Doctor

na lumabas.

"Daddy!" Lumingon ako kung sino ang sumigaw at nakita ko si Adrian na tumakbo
papalapit sa akin kasabay si ineng.
Binuhat ko naman ito saka hinalikan sa pisnge.

"Is Mommy will be okay?" He asked in a sad tone. I just nod and smiled.

"Of course, baby your Mommy will be ok--"

"Mr. Montefalcon?" Agad kong ibingay si inemg kay Adrian at patakbong lumapit sa
Doctor na kakalabas lang sa kuwarto.

"Kamusta ang asawa ko doc?" Kinakabahan kong tanong. Ngumiti naman ito.

"She's okay. Puntahan mo na siya sa loob." Agad akong pumasok at nakita ko si Jane
na nakahiga habang hinahaplos ang baby sa tabi nito. Isa-isang pumatak ang luha ko
ng malapitan ko sila. Hinalikan ko sa noo si Jane.

"Ang anak natin Ace." Pati narin ito ay naiiyak. Dahan-dahan kong binuhat ang anak
namin. Nakangiti kong hinapla ang pisnge nito.

"Anong ipapangalan natin sa kanya wife?" Tanong ko habang ang aking atensiyon ay
nasa anak ko.

"Janice Elizabeth Montefalcon."

~END~

Finally, natapos na rin ang Carrying Mr. CEO's Child! Salamat sa mga sumuporta
palagi sa story ko. Kayo ang dahilan kung bakit palagi akong nag-uupdate. Hindi ko
inaasahan na macocomplete ko pala ito. Tha k you Readers! Hanggang sa muli.

Susunod ko namang tatapusin ay ang Ms. Childish Got Pregnant By The Mafia boss.
Supurtahan niyo rin gaya ng pagsupurta niyo rito. God bless us all. Enjoy Reading!

🌷 Converted By Annie 🌷