"Sibal..." tawag ko.

Tumango agad siya. Ang mukha ng dalawang kaibigan ko ay sindak parin habang
pinapanood si Sibal na
inaayos ang gamit nila sa cart. Kulang na lang ay tumulong si Cissy sa pagtutulak
noon.
P 22-4
Ako na lang ang pumindot ng elevator. Siniko siko ako ng dalawa habang nasa
elevator kami. Naiirita na ako
pero para matigil sila ay ginawa ko ang matagl na nilang asam.
"Sibal, these are my friends, by the way. Si Cissy, Brenna, at Bronson... Friends,
this is Sibal..."
"Hi!" maagap na naglahad ng kamay si Cissy.
"Hello, Miss..." bati ni Sibal.
Nagpahid pa ng kamay si Brenna sa kanyang damit bago rin siya naglahad ng kamay.
Bronson eyed them
coldly...
"Bron..." siniko siya ni Brenna. "Si Bronson nga pala, pinsan ko, ex ni Snow..."
Bahaw ang tawa niya.
Sumulyap si Sibal kay Bronson, pagkatapos sa akin. Nagtaas lamang ako ng kilay.
Then the elevator door
opened. Nauna kaming lumabas. Niyuyugyog na ako ng dalawa habang naglalakad kami.
I'mnot sure if I should tell himto shut up because he's mine or what. I don't want
Tita Maremto know about
it. Pakiramdamko ay malalaman niya kapag nalaman nila.
"He looks familiar. Like I've seen him. Or seen someone who looks like him..."
bulong ni Brenna.
"May nakita akong Casa Riego bago napadpad dito... Kanila ba iyon?" tanong naman ni
Cissy.
I cannot believe they know his surname.
"No... Maraming Riego rito. He's a son of a fisherman, Ciss..." sabi ko.
"Talaga? He looks..."
Natigil sila nang nalapit si Sibal sa amin. I opened their room. Gusto nilang nasa
isang roomlang sila kaya
isang Deluxe suite ang kinuha ko para sa kanila. One big bed and one single bed
para magkasya sila.
TANGINAJACK HANUBAHAHAHAAHAHAHAHA
P 22-5
Kabanata 21
603K 17.7K 11.4K
by jonaxx
Kabanata 21
Royalty
Tulala ako sa byahe patungo sa sunod na isla. Hindi ako makasabay sa mga kaibigan
ko. I still feel the
coldness of my stomach because of what happened. Talagang natakot ako sa nangyari.
Hindi ako nakatingin kay Sibal ngunit nararamdaman ko ang titig niya sa akin. Hindi
naman namalayan ng
mga kaibigan ko iyon dahil abala sila sa mga pictures.
Sa pangatlong isla lamang ako nabuhayang muli. Isla Cana, I think, has the whitest
beach. Doon kami
namalagi. Mayroong mga turista roon galing sa ibang resort at mayroon ding locals.
Mas malaki rin kasi iyon
kumpara sa mga islang napuntahan ko na noong nakaraang island hopping.
The clear blue water is very inviting. Iyon nga lang, ayaw ko na munang lumangoy.
Naglatag na lang ako ng
sarong sa lilimng puno ng niyog. Naroon din ang mga gamit ng mga kaibigan ko. And
because it's their first
time here, they want to swimin all of the places we've been to.
Inaayos ni Sibal ang bangka. Si Jack naman ang nagmistulang gabay ng tatlo. Ayaw pa
sanang sumama ni
Bronson ngunit pinilit siya nina Brenna at Cissy kaya pinagbigyan niya na lang.
Nananghalian kami kanina sa isang isla. May dala kasi kaming pagkain galing sa
hotel para hindi na kami
gutumin.
"Mag-isa ka, Miss President..." ani Sibal nang nakalapit sa akin.
Naglalaro ako ng buhangin. Dinadampot ko iyon tapos tinatapon sa malapit. Umupo si
Sibal sa tabi ko.
Malayo ang tingin ko sa dagat samantalang siya naman ay hanggang mukha ko lang.
"Napapagod akong lumangoy..." sabi ko.
"Iyon na ba ang ex mo?" he scoffed.
"Anong ibig mong sabihin?"
Bahagya akong nairita sa tono niya.
"Ni hindi man lang ako natatakot, Snow..." aniya.
Ang lokong ito! Namilog ang mga mata ko habang pinagmamasdan siya. He looks so
cocky lalo na nang
nagkibit siya ng balikat.
P 23-1
"Di hamak na mas gwapo ako roon!"
"Wow! You have the guts, really?"
"Bakit? Hindi ba?"
Pinagtaasan niya ako ng kilay. I looked away. I can't believe it. Even when he's
cocky, he still drives me nuts.
"At bakit? Gusto mo ba ng natatakot ka?" iritado kong wika.
"Hindi. Totoy pa iyang naging lalaki mo, Snow."
"Totoy? Apat na taon lang ang agwat mo sa amin..."
Kung sabagay, kung ikukumpara nga ang dalawa ay totoy si Bronson. He's even bulkier
than any other
seventeen year old at that.
"Kaya nga. Sabihin mo sa akin kung sino ang naging pangalawa mo at bakit parang
palipat lipat ka? Bata ka
pa, a..."
Natawa ako roon. "Wow! Palipat lipat, Sibal? Kung makapagsalita ka parang sobrang
dami kong naging
lalaki!"
Tinampal ko ang braso niya. Ngumisi lamang siya.
"E, ikaw? Sabagay at si Katarina lang naman ang nakaaligid sa'yo, hindi ba?" may
bahid na pait doon sa
sinabi ko.
I still don't understand why Katarina seems to be so emotionally attached with
Sibal. It's possible na may
relasyon nga sila... o kahit noon. O kahit mahal man lang ni Katarina si Sibal.
"Magkababata kami, Snow. She's close to us."
"Bakit sinabi ni Jack..." nag-iwas ako ng tingin at niyakap ko ang aking tuhod.
"...Ideal girl mo raw siya..."
"Sinong hindi magugustuhan ang babaeng maalaga at mabait?"
Pakiramdamko ay tumaas muli ang temperatura ng aking pisngi. Not with embarassment
but with frustration.
Kung mabait iyon at maalaga, ba't 'di na lang siya ang ibigin niya kung ganoon?
"Bakit hindi siya, kung ganoon? Mukhang may relasyon naman kayo, e..." padabog kong
nasabi.
He chuckled. "Hanggang doon lang ang kaya ko para sa kanya. Nirerespeto ko ang
pakiramdamniya para sa
akin kaya't-"
Namilog ang mga mata ko at pinutol ko agad siya. "May nararamdaman siya sa'yo?"
Damn, it's obvious, Snow. Hindi mo parin ba nakuha?
P 23-2
"She cares for me more than a friend. Marami akong naging kasalanan sa kanya pero
napagbibigyan niya ako.
Niligawan ko siya noong..." he trailed off and then his eyes drifted to the sea.
"Noong?" I probed.
"Noong sobrang gusto na kita para mawala ang atensyon ko sa'yo..."
Nanatili ang tingin ko sa kanya. Bumaling din siya sa akin. We were both serious as
we looked at each
other's eyes.
Ano ang nagpipigil sa kanya sa aming dalawa? Social status and Tita Marem? Is it
really that bad?
"She knew you courted her for that?"
Tumango si Sibal, bakas ang pait sa mukha.
Kaibigan niya si Katarina. And yet he's hurt her just to avoid me. Iniisip kong
ganoon ba talaga kasama ang
pakikipagrelasyon sa akin para isakripisyo niya ang kanyang kaibigan. He cared for
her, too. I know.
"Sobrang nakakahiya ba talaga makipagrelasyon sa mayaman, Sibal?"
He smiled. "Baliktad yata, Miss President..."
"If people in this place thinks it's absurd, then don't think I'mone of them. I
don't see it that way..." marahan
kong sinabi.
"Alamko, Snow. You've proven that to me..." malungkot siyang ngumiti.
Nag-iwas ako ng tingin at bahagyang umusog malapit sa kanya. Halos magdampi ang
balat naming dalawa
dahil sa ginawa ko. Ramdamko ang init niya habang nasa gilid niya ako.
I want to share a quiet afternoon with himbut it seems like he just won't let me.
Napalundag ako sa gilat nang may tinapon siya sa hita ko.
"Isarado mo 'yan mo makakagat ka..."
Mabilis agad siyang tumayo nang tinulak ko siya sa gulat. Tumili ako habang
pinapalis ang maliit na kasag sa
aking hita. Nabuhay ang buong sistema ko sa ginawa niya.
Tumayo ako at sinuntok ang kanyang braso. Natatawa siyang tumakbo. Isang dakot ng
buhangin ang tinapon ko
sa kanya. Nakalayo na siya kaya hindi na siya naabutan.
"Sibal!" sigaw ko.
Kumuha ulit ako ng buhangin nang tumigil siya sa pagtakbo para salubungin ako.
Tinapunan ko siya ng
buhangin sa mukha. Pumikit agad siya ng mariin!
Hinampas ko ang dibdib niya ng buong lakas. Hindi parin kumakalma ang puso ko sa
ginawa niya. Why'd he
P 23-3
always make me nervous like that.
"Snow!" mariin niyang sinabi at ginagap ang aking siko.
Ang isang kamay niya ay marahan nang kinuskos ang mga mata.
"Pumasok yata sa mata ang buhangin..."
I didn't believe him. Tinampal ko siyang muli ngunit wala siyang naging reaksyon.
It's like the sand is giving
hima worse time that he couldn't even think about the pain fromme.
Jhope?? Breakfast lngwalang tayo??
P 23-4
Kabanata 22
574K 17.7K 12.9K
by jonaxx
Kabanata 22
Pearl
Iba-iba ang reklamo ni Tita Maremsa mga empleyado pagdating niya. Iyong mga hindi
nalinisan na parte ng
mansyon ay sinisi niya sa kanilang lahat.
"Natatakot akong palinisan ang ibang kwarto, Tita, at baka ayaw mong pagalawin ang
mga iyon..." paliwanag
ko pagkatapos niyang mansermon sa mga dinala naming empleyado roon.
"Ayaw kong magaya ang mansyon na ito sa mga mansyong narito sa kahabaan ng Costa
Leona," mapait niyang
usal. "Hindi ito napapabayaan. I come here often and you are here. This is why I
want you to stay here
instead. Bakit nga ba sa hotel ka tumutuloy gayong may mansyon naman?"
Kahit na may ibang dahilan naman ako para roon ay para akong nanlamig sa sindak. I
know Sibal's just
probably overreacting about Tita Marem. Kung ano man iyong mayroon sa kanila ni
Tito Achilles, labas na
kami roon.
"Mag-isa ako rito, Tita. Mas gusto kong sa hotel."
Nagtaas siya ng kilay at binalingan ang mga kuwadro sa taas ng grand piano namin.
Pinasadahan niya ng
daliri ang mga iyon para makita kung may alikabok ba. Mabuti na lang at nilinisan
naman iyon nang huling
punta ko roon.
"You have class today? Anong oras?" she asked.
"Alas dose, Tita..."
"You better prepare now. I'll be in charge of the supervision here. Don't worry
about it..."
Tumango ako at hinayaan siya sa gusto niyang mangyari.
Tila nabunutan ako ng tinik pagkaalis sa mansyon. Pakiramdamko ay masyadong mabigat
sa loob ang
presensya ni Tita Marem. Months ago, I would gladly welcome her here because I want
a family member to
be with me. Ngayon, tila natatakot ako sa maaaring mangyari habang nandito siya.
Binuksan ni Sibal ang pintuan ng Expedition pagkarating ng North Western Colleges.
Matamis na ngiti naman
ang sinalubong ko sa kanya. Tumagilid ang ulo niya.
"Dumating na ang Tita Maremmo?" maagap niyang tanong bago kinuha ang mga dalang
libro ko.
"Oo. Via chopper. Sinalubong ko siya kanina sa helipad..."
Sabay kaming pumasok sa eskwelahan. Mas maaga akong dumating ngayon. Siguro ay
dahil narin kay Tita. I
P 24-1
don't want to be around too much at the hotel now that she's there.
Hindi naman sinabi ni Sibal na huwag naming ipaalamkay Tita ang tungkol sa amin.
Ayaw ko ring magtanong
dahil natatakot ako. Para bang may invisible agreement sa aming dalawa na kung
maaari ay mas mabuting
hindi malaman ni Tita Maremito.
Papasok kami sa school ay nakita ko si Katarina sa isang bench kasama ang mga
kaibigan niyang babae.
Nakikipagtawanan siya kasama nila at nang nakita kami ay naging maasimna lamang ang
mukha.
Sibal joined my line of vision and then he turned to me.
"Do you still talk?" tanong ko.
Tumango naman si Sibal na parang normal lamang iyon. "Oo naman. Bakit?"
Nakakalito ako. Kahit na ayaw ko kay Katarina, pakiramdamko ay unfair naman kung
iwasan siya ni Sibal
kaya nagustuhan ko na magkaibigan parin sila hanggang ngayon. Maybe she truly cares
for Sibal that way.
"Wala lang. Mabuti at magkaibigan parin kayo..."
He smirked. I feel like he doesn't believe my sentiment.
"Totoo!"
Tumigil ako sa paglalakad at humilig sa dingding ng aming classroom. Dahil maaga
akong dumating, may
naunang klase pa sa loob. Sa harap ko ay si Sibal, hinuhuli ang mata ko.
"Nagseselos ako noon sa inyo pero alamko namang mas nauna kayong naging
magkaibigan. I bet she's in love
with you, Sibal. And then I came along. I know it's unreasonable to get jealous but
I still did."
Nilagay niya ang kanyang kamay sa dingding at marahang humilig, ilang dipa na lang
ay magkakalapit pa lalo
kami. Ang hindi niya alam, sa simpleng mga kilos niyang ganito ay naghuhuramentado
ang tiyan ko.
"You're funny when you get jealous..."
Nanulis ang labi ko bilang pagprotesta sana ngunit hindi na ako nagsalita.
Nagtawanan na lang kaming
dalawa.
"My, My... another Riego-Galveztandem..." bulong bulong ng dumadaang matandang dean
ng Maritime
Education ng eskwelahan.
Bumaba ang kamay ni Sibal para maharap ang dumadaan. Napangiti ako sa propesor. He
smiled back and
then turned to Sibal in a formal way.
"Percival, pagkatapos ng unang klase mo, pumunta ka agad sa opisina ko tulad ng
usapan..." he said.
"Yes, Sir..." pormal na sinabi ni Sibal bago umalis ang matandang propesor.
Dahil kilala iyon ni Tito Achilles, madalas na tumutulong si Sibal sa matanda.
Bumaling muli si Sibal sa
P 24-2
akin.
"Ganoon ba talaga ka sikat sina Tita Maremat Tito Achilles at parang alamniya?"
Tumawa si Sibal. "Hindi lang ng propesor, Miss President. Subukan mong magtanong
tanong at magugulat
kang alamng halos lahat ng tao rito..."
I wonder what Tito Achilles was like when he was younger? Naiisip ko lamang si
Sibal sa kanya. Naiisip
kong ganito rin siya tulad ni Sibal - minsan seryoso pero madalas mapagbiro. Siguro
ay habulin din siya ng
babae. Si Tita Maremkaya? Naisip kong tulad ko o mas malala pa siya sa akin - very
primand proper.
Gusto kong magtanong kay Sibal tungkol sa relasyon ni Tito at ni Tita pero ayaw
kong lumabas na walang
respeto sa ina nila ni Jaxon. Reliving whatever's in between themfeels like
disrespecting Sibal's mom.
Kinagabihan ay nasa opisina ako. Naroon din si Tita Marempara mapag-usapan namin
ang growth ng hotel.
Kung kumusta ang ginawa ni Papa'ng desisyon na taasan ang sahod ng mga empleyado.
"You know what? The digits could've been better if Kuya did not adjust the salary
of these people..." she
scoffed after seeing the graph I made.
Bumaba ang sales dahil wet season. Ngunit totoong mas lalong lumiit ang profit
dahil sa pagtaas ng sweldo
ng mga empleyado. Nadagdag iyon sa expenses kaya naging ganito ang resulta sa
ngayon.
"Do you have other marketing strategies to increase the sales kahit na tag-ulan?"
tanong niya sa akin.
"I updated the social media accounts of The Coast. Iyong mga artistang pumupunta
rito ay inaadvertise ko-"
"Do you shoulder their expenses?" tanong ni Tita pagkatapos ay umupo sa upuang nasa
harap ng aking
lamesa.
It's awkward to be sitting in this swivel chair while she's in front of me.
"No, Tita. Nakikisakay lang ako kung may vacation sila..."
"Which is very rare because people will always choose to go to Boracay since mas
malaki ang crowd doon
kumpara rito. This is the only five star hotel here in Costa Leona. The other
resorts are small. Kaya
understandable na hindi sila pupunta rito."
"According to an actor who came here recently with his family, pumunta siya rito
para makapag relax. Hindi
niya iyon mararanasan sa ibang resort na crowded. Dito lang, Tita..."
Tumango si Tita at huminga siya ng malalim. It's almost ten at narito parin kami sa
opisina at nag bibrainstorming.
"So I guess our target market will be those people who'd love a serene vacation.
Kung party ang gusto nila,
nasa ibang resort iyon at hindi rito."
"You are right, Snow. But still, we should invite more influential people to come
here and relax. Shoulder
their expenses at mababalik sa'yo ang nagastos mo kapag naadvertise ng mabuti ang
hotel na ito."
P 24-3
Tama rin si Tita. I can send four to five invites to some big stars. Natutulala ako
sa kakaisip nang biglang
tumunog ang door handle at bumukas ang pintuan.
Lumipad agad ang tingin ko roon. Sibal's bringing a tray with cookies and milk!
Pumasok siya sa opisina at
nakita kong bahagya rin siyang nagulat sa nadatnan niya. He paused midstep but
continued to go inside. Alam
kong gusto niyang huwag tumuloy nang nakita si Tita Marempero mas lalo lamang
kaming pagdududahan
kung sakaling hindi siya tumuloy.
Tinapunan siya ng tingin ni Tita Marem. Mabilis ang kalabog ng puso ko habang
nakikita ang pagkunot ng noo
ni Tita Maremsa kanya.
I wonder if she knows that he's the son of Tito Achilles. Of course she knows! He's
a spitting image of him!
Kitang kita ko ang pag-ismid ng aking Tiyahin habang isa-isang nilapag ni Sibal ang
mga nakalagay sa tray.
She eyed me curiously and then went to Sibal again.
"Thanks..." sabi ko.
Bumalik muli ang tingin ni Tita sa akin. Parang mahihimatay na ako sa kaba habang
tinitingnan ako ni Tita.
"Sibal..." tawag ni Tita.
"Madame, magandang gabi..." bati ni Sibal sa isang pormal na tono.
"Bakit ikaw ang naghahatid ng pagkain ng pamangkin ko gayong isa kang bellboy?" may
bahid na pagdududa
roon.
"Tita, I hired himas my personal bodyguard because Kuya Viktor and Kuya Lando won't
be enough for the
three shifts a day..."
Sumulyap lang si Tita sa akin ngunit binalik din kay Sibal ang tingin.
"You hired himas a bodyguard? Why is he waiting, then? Dinadalhan ka ba ng pagkain
ng Kuya Lando at
Kuya Viktor mo rito, Snow?"
"Minsan po..." I lied.
"Talaga..." She frowned.
"Nakakaistorbo ako sa inyo, Madame, Miss President... Maiwan ko na kayo..." ani
Sibal.
Tumango lamang ako. Pinagmasdan ni Tita Maremsi Sibal nang paalis na ito hanggang
sa sinarado na ang
pintuan. Isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin. Only disturbed by the
clicks I'mdoing with
my mouse.
Inabala ko ang sarili ko sa paglipat lipat ng sheets sa MS Excel para mabasag ang
awkwardness na
nararamdaman ko.
Hindi na siya muling nagtanong tungkol doon. Nabunutan naman ako ng tinik sa
pagtahimik niya. Pinagsabihan
P 24-4
ko rin si Sibal na huwag nang pumunta ng maaga sa hotel at baka magduda pa si Tita
Marem. Pati sa Linggo
ay ayaw kong naroon siya para hindi na maging gasolina pa sa ningas ng kuryusidad
ng aking tiyahin.
Linggo ng umaga at nag-aantay kami ng mga serbidora sa hapag. Tahimik kaming pareho
ni Tita Marem. I'm
looking at my breakfast while she's looking straight at me.
Nagsisilbi si Omar sa amin. Naglalagay siya ng tubig sa aming mga baso. Kumuha siya
ng isang bote ng wine
at nagsalin sa baso ni Tita.
"Give my niece some, please..." aniya kaya napatingin ako sa kanya.
"Where is your bellboy?" nagtaas siya ng kilay.
Ginapangan muli ako ng kaba roon. Why is she bringing this up? Damn it!
"I don't know, Tita. It's his off today. At isa pa, pang gabi lamang siya kaya kung
hindi niya man off ay wala
na dapat siya ngayon dito dahil umaga na..."
"Pang gabi... hmmm..." She smiled. "Ang sinabi ni Bronson ay may nagugustuhan ka na
raw dito sa Costa
Leona. I'msure Stav will be very disappointed with that news..."
Sinabi iyon ni Bronson? What the hell?
Nanlamig ang aking mukha. Hindi na ako magtataka kung namumutla ako ngayon. Kung
sinabi ni Bronson ang
lahat, malaking tsansa na alamna nga ni Tita Maremiyong tungkol kay Sibal!
"Tita Marem... I tried to like Stav. There's just no spark between us. And... no...
Bronson is mistaken. Nagaaral
at nagtatrabaho ako rito. Wala na akong panahon para makipagrelasyon..."
"Pero may nagugustuhan ka? Maraming mayayamang angkan sa paaralan mo. May I know
some of your
classmates? I might know themby their family..."
Pinagsalikop ni Tita Maremang kanyang mga daliri at naghihintay sa isasagot ko. If
I say Jaxon Riego, she'll
think it's Jack!
"Wala sa mga kaibigan ko ang tinutukoy mo, Tita. At hindi rin ako masyadong
pamilyar sa mga kaklase ko
dahil masyado akong abala sa trabaho."
Linggo ng hapon ay hindi ko na nakita pang muli si Tita Marem. Hindi naman siya
nagpaalamna umalis pero
tingin ko'y nagpahinga lang siya sa mansyon.
Sibal:
Miss President, may ginagawa ka ba ngayon?
Halos napabalikwas ako sa pagkakaupo ko sa lobby. Hindi na pumunta si Sibal buong
araw dahil kay Tita
Marem. Hindi ko na rin inisip na magkikita pa kami ngayon dahil na rin sa parehong
rason.
Ako:
P 24-5
Wala akong ginagawa. Bakit?
Sinabi niya sa aking magkikita kaming dalawa ilang metro ang layo galing sa tabing
dagat ng aming mansyon.
Hindi ko pa napupuntahan ang lagpas doon kaya gusto ko ang ideya niya. And that
way, nobody would see us,
too.
Nagbihis ako ng isang tank top na may burdang mga dahon at isang maong shorts.
Tumulak na agad ako alas
tres y media pa lang ng hapon kahit na alas kwatro ang kasunduan namin ni Sibal.
Sa tabing dagat ako dumaan. Ayaw kong dumaan pa sa bakuran ng mansyon at baka
magkita pa kami ni Tita
Marem.
When I entered our private beach, nagtatatakbo agad ang puso ko. Nilingon ko ang
aming mansyon. Medyo
malayo iyon sa beach kaya imposibleng matanaw ako ni Tita Maremunless kung nasa
veranda man siya. Walang nasa veranda kaya natahimik naman ako.
Nakahinga ako ng maluwang nang nalagpasan ko ang private beach at napadpad ako sa
kaniyugan.
Ang mga unang niyog ay nakabaon pa sa buhangin. Ang mga sumunod ay nasa lupa na.
Nagpatuloy ako sa
paglalakad. My cellphone's just on my pocket. Tatawag ako kay Sibal mamaya kung
wala talaga siya rito.
Huni ng kakaibang mga ibon ang narinig ko kasabay ng paghampas ng tubig dagat sa
buhangin. It's a relaxing
sound.
"Sibal?" tawag ko habang hinahawakan ang katawan ng niyog.
Kukunin ko na sana ang cellphone ko nang biglang may humawak sa aking baywang.
Mabilis kong nilingon
kung sino iyon at tumalon agad ako para mayakap nang nakitang si Sibal iyon!
Tumawa siya at inangat ako ng bahagya.
"Sorry at hindi tayo masyadong nakakapag-usap sa hotel..." usal ko sabay kalas sa
yakap.
Nanatiling magkahawak ang aming kamay. He's wearing a white t shirt and a black
jersey shorts. Medyo
magulo ang buhok niya dulot ng hangin.
"Ayos lang iyon. Nasaan ang tiyahin mo ngayon?"
"Hindi ko alam. Tingin ko'y nasa mansyon..."
Nilingon ko ang tanaw na private beach namin. Tahimik naman roon. Binalik ko ang
tingin sa mga niyugan.
"Saan tayo pupunta?"
Tinuro niya ang malawak na kahabaan ng Costa Leona sa silangang bahagi. Tumango ako
nang naintindihan
iyon. Anywhere as long as we're out of the hotel... out of Tita Marem's sight.
"Anong mayroon doon?" tanong ko at nagsisimula na kaming maglakad.
P 24-6
He's holding my hand. Sinisipa ko naman ang mga nakikita kong butas sa buhangin
para matabunan iyon.
Hindi ako nakakalayo sa kanya dahil nakahawak siya sa akin. I'd bounce back
everytime I try to go away and
find more holes.
"Costa Leona..." he chuckled.
Sarkastiko ko siyang nginitian. Hinigit niya naman ako dahilan kung bakit napalapit
muli ako sa kanya.
Nakakita kami ng isang lumang mansyon sa gitna ng mga niyugan. It's made of wood.
Maraming wind chimes
sa veranda nitong gawa rin sa kahoy.
"Kaninong bahay kaya iyan?"
Bahay is an understatement. Mansyon iyan, hindi nga lang naalagaang mabuti.
Hinila muli ako ni Sibal dahil nanatili na ang mga mata ko sa matandang bahay na
iyon. Nang bumaling uli
ako sa kahabaan ng baybayin.
Nagulat ako nang nalagpasan na namin ang niyugan. Napunta na kami sa isang lugar na
may mas malawak na
buhanginan. It's unexplored! Isang malaking bukid na bato ang tapat nito.
"May tao ba rito?" tanong ko kay Sibal.
Sa sobrang haba ng baybayin noon ay pakiramdamko susuko na ako sa paglalakad.
"Mayroong mga tao sa likod ng bukid na iyan..." ani Sibal.
"Nakapunta ka na sa mga lugar na ito?" tanong ko.
"Dito ako lumaki. Wala akong hindi napupuntahan dito..."
Kinalas ko ang kamay ko sa kanya at sinubukan kong tumakbo. It's frustrating to see
that the next coconut trees
were still about half kilometer away!
Marahas ang ihip ng hangin sa aking buhok. Hindi ko na masikop ang lahat dahil
masyadong malakas ang
hangin.
"Nakakapagod!" hingal ko nang nagkalahati ako.
Nilingon ko si Sibal at nangiti lamang siya. Naglalakad parin siya kaya tumigil ako
sa pagtakbo. Hihintayin
ko siya bago magpatuloy.
"Hindi ko alamkung kaya ko pa bang bumalik sa hotel. Ang layo na nito..." usal ko.
"Hanggang sa mga niyog na iyan lang tayo..."
Tinuro niya ang dulong mga niyog. Alamkong mahaba pa ang silangang bahagi nito.
"Madalas private beach na ang mga nariyan..." wika ni Sibal.
P 24-7
Tumango ako at sinabayan na siya sa paglalakad. Hinawakan niyang muli ang kamay ko.
Ngumiti ako at
nagpatuloy na kami sa paglalakad.
May nakita kaming grupo ng mangingisda na naglalagay ng mga huli nila sa loob ng
timba. Tumigil si Sibal
doon at tiningnan ang mga huli.
"Ang dami n'yo pong huli..." sabi niya sa mga ito.
"Sibal, ikaw pala 'yan... Oo... Marami talaga ngayon..."
Hindi na nga pala siya nakakapangisda. Nilingon ako ng mga matatandang mangingisda
at tinanguan. Tipid
akong ngumiti.
"Gusto mo ng isa?" tanong ng matanda kay Sibal.
"Ayos lang po ba?" he asked.
Pipigilan ko na sana siya. Nakakahiya naman kung manghingi kami. Pwede namang
bayaran, e.
"'Tong batang 'to! Syempre! Sabi ng tatay mo, hindi ka na nakakasama tuwing
madaling araw, a..."
Tumango si Sibal at kinuha iyong isang malaking isda. Nilagay niya iyon sa loob ng
plastic.
"Oo, uncle. Abala ako sa trabaho. Pero kaya na nila iyon..."
"Kung sa bagay..."
Sumulyap ang mangingisdang kausap ni Sibal sa akin. Kung hindi pa ito sinita ng
kasamahan para sumali sa
pag-angat nila ng isang balde ay siguro'y nanatili ang titig nito sa akin.
"Salamat po!" sabi ni Sibal at ipinakita ang isdang nakuha.
"Walang anuman..." nahihirapang sagot nito habang inaangat ang isang balde palayo
sa bangka.
Nagpatuloy kami sa paglalakad ni Sibal. Naiwan naman ang tingin ko sa mga
mangingisdang nagtutulungan
para sa kani kanilang mga huli.
"Anong gagawin mo sa isda na nakuha mo?" tanong ko at bumaling sa kanya.
"Iihawin... Kakain ka ba?"
Tumango ako at ngumiti.
Umamba siyang aakbayan ako pero hindi niya tinuloy. Tinagilid ko ang ulo ko sa
pagtataka.
"Marumi ang kamay ko..." he explained.
Nagpatuloy siya sa paglalakad. Ngumuso ako at pinagmasdan ang kanyang likod. I
don't care...
Tinakbo ko ang kaonting distansya at hinawakan ang kamay niya. He flinched at my
move. I smiled at himand
P 24-8
he understood.
Nang nasa mga niyugan na kami, nakakita agad ako ng isang napakalaking mansyon.
This mansyon is also not
well tended. But unlike the first one we saw, it looks better. It's a classic
spanish style mansion. Ganoon din
ang amin ngunit may touch of modern na iyon dahil sa mga renovation. This one looks
ancient! May mga
baging pa sa dingding nito. I can imagine a beast inside that house.
"Dito tayo?" tanong ko.
Umiling si Sibal at tinuro ang isang puno ng niyog na may duyan sa 'di kalayuan.
Binitiwan ko siya at tinakbo
kong muli ang distansya.
"Sa wakas! I can now sit down!" sabi ko.
Nang umabot sa duyan ay agad akong umupo. Gawa sa rattan ang duyan at hindi ko
alamkung parte ba iyon
ng mansyong natatanaw namin.
Imbes na umupo siya ay pumasok sa sa property. Kumuha siya ng iilang mga tuyong
dahon at malalaking bato.
Pinagmasdan ko siya habang ginagawa niya iyon.
"Anong gagawin mo?"
"Maghahanda ng apoy, Miss President."
Tinaas niya ang isdang dala at doon ko pa lamang naintindihan. Pinanood ko siya
habang hinahanda iyon.
Nang umapoy ang mga nakuhang kawayan ay pumalakpak agad ako. Tinusok niya ang isda
sa isang tuyong
sanga at nilapit niya sa baga.
Tumayo si Sibal at tumakbo patungo sa dagat. Tumayo rin ako at sinundan siya.
Sa hanggang tuhod na dagat ay naghugas kami ng kamay. Habang seryoso siyang
naghuhugas ng kamay ay may
naging ideya ako.
Binasa ko siya ng tubig dagat! Napapikit siya sa gulat sa ginawa ko. Humagikhik ako
at bahagyang lumayo.
Akala ko'y magagalit siya pero sumalok siya ng tubig para mabasa ako.
"Sibal!" kunwaring pagalit kong sinabi.
He splashed me another one and it hit my face. This time, I'malmost seriously mad.
"Sibal!"
Sumalok muli ako ng tubig at binasa siya. Mabilis ang ginawa ko para hindi na siya
magkaroon ng
pagkakataong bumawi. Ngunit tingin ko'y wala siyang planong bumawi. Hinayaan niyang
basain ko siya
hanggang sa nakalapit siya sa akin.
Ikinulong niya ako sa kanyang mga bisig at inangat para maibalik sa tuyong
buhangin.
"Tama na, Snow... Basang basa na ako..." he said.
P 24-9
Tumawa ako at hinayaan siyang dalhin ako patungo sa duyan. Natatawa parin ako
habang siya'y umiiling at
tinatanggal ang ilang ilang seaweed na dumikit sa kanyang puting damit.
Walang pasubaling tinanggal niya ang kanyang t-shirt. My breath hitched at the
sight of his body naked.
Natigil ako sa pagtawa at napansin niya iyon. Sumulyap lamang siya sa akin bago
binalikan ang niluluto.
May ginawa siya sa sanga ng isda bago bumalik muli sa akin sa duyan. Sinampay niya
ang kanyang t-shirt sa
lubid ng duyan bago lumapit sa akin.
Hinawakan niya ang duyan dahilan kung bakit muntikan na akong mabuwal. Tumili ako
at tinulak siya.
"Ano ba?" kumunot ang noo ko pero natatawa parin.
Unti-unti siyang lumuhod sa akin. I stopped giggling and stared at him. Nakahawak
siya sa upuan ng duyan,
pinipirmi ako para hindi gumalaw.
"Dito ka na lang sa tabi ko..." anyaya ko sa kanya. "Kasya ka pa naman dito..."
Umusog ako ng konti hanggang sa nagtama ang hita ko at ang kanyang kamay. Napalunok
ako sabay tingin sa
kanya.
Umiling siya sa akin, tahimik, walang bahid na biro.
"Bakit?" tanong ko dahil hanggang ngayon ay nakaupo parin siya sa harap ng duyan
ko.
May dinukot siya sa kanyang bulsa. Noong una ay hindi ko naintindihan iyon ngunit
nang hinarap niya na sa
akin ang isang maliit na singsing ay hindi na ako nakapagsalita.
It's made of a silver steel and the tip of it is an irregular creamy pearl.
Napaawang ang bibig ko habang
pinagmamasdan iyon.
Nilahad niya ang kamay niya sa akin. Nag-aantay sa kabilang kamay kong ipatong
doon.
"A-ano 'to?" tanong kong nanginginig.
"Gusto kong mangako sa'yo, Miss President. I'mgonna marry you..."
Umihip ang malakas na hangin. Nanatili akong nakatulala sa kanya. Pumungay ang mga
mata niya.
"Maghihintay ako kung kailan ka handa..."
Parang may nagbabara sa lalamunan ko habang pinagmamasdan siya sa paanan ko
struggling to find the right
words to make me say yes.
"Pagkatapos kong mag-aral, gusto kong bumuo ng pamilya kasama ka. Gagawin ko ang
lahat ng makakakaya
ko para matustusan ang kakailanganin mo at ng bubuuin nating pamilya..."
Isa-isang patak ng luha ang lumandas sa aking pisngi. Nanatili sa ere ang kanyang
singsing. Nilagay ko ang
kamay ko sa kanyang kamay sabay tango.
P 24-10
"Handa ako kahit kailan mo gusto..." walang pag-aalinlangan kong sinabi.
Namatay ang kung ano mang takot at pagdududa sa puso ko sa aming relasyon. All that
matters to me right
now is his promise of us. And if he's right, my family would disagree with us,
alamkong kaya kong
panindigan ang magiging desisyon ko.
Hinila niya ang kamay ko at sinuot niya sa akin ang singsing. Hinila ko rin siya
patayo. Tumayo naman siya at
umupo sa tabi ko sa duyan.
Niyakap niya ako ng mahigpit. Umiyak ako sa kanyang balikat.
Alamkong bata pa ako. Hindi pa kami pwedeng ikasal. At maaaring marami pang tumutol
sa magiging
desisyon namin pero ang puso ko'y handang handa nang makasama siya.
Inangat niya ang ulo ko at pinalis ang mga luhang lumandas sa aking pisngi. Kinagat
ko ang pang-ibabang labi
ko. He removed it fromthe bite with his thumb.
Hinawakan niya ang isang kamay ko at dinala niya iyon sa kanyang labi. He showered
my hand with shallow
kisses. Bawat daliri ay hinalikan niya. Kinalma ko ang sarili ko pero tila kay
hirap gawin. Lalo na nang
marahan niyang hinalikan ang aking palad. He passionately kissed the bottomof my
thumb. He sucked it
gently, too.
Natigil ang luha ko. Napalitan ang nararamdaman ko ng init.
He kissed my index finger and slightly sucked it, too.
Hinahabol ko na ang aking hininga dahil sa ginawa niya. Binaba niya ang kamay ko at
hinigit niya ako palapit
pa lalo sa kanya.
In a swift motion, he made me sit on his lap. Kinagat ko ang labi ko habang
dinarama ang init ng kanyang
palad sa aking balikat at sa aking braso.
"Ang hirap hirap maghintay sa'yo, Miss President..." bulong niya sabay halik sa
pulso ng aking leeg. "Pero
maghihintay ako... kaya kailangan sigurado..." he murmured.
Pumikit ako nang naramdaman ang kanyang kamay sa gitna ng aking dibdib.
"Handa ako..." halos padaing kong nasabi iyon.
He chuckled gently then he kissed my nape.
"In two years, handa ka parin ba?" tanong niya.
Halos mapasinghap ako nang naramdaman ang kanyang daliri sa tuktok ng aking dibdib.
He gently molded it
with his fingers making me moan a bit.
"Ang tagal..." I whispered.
He chuckled again. His hand cupped my other breast and found the other tip. I
whimpered. Nagulat ako nang
P 24-11
kinalas niya iyon at niyakap na lamang ako ng sobrang higpit.
ANO TO HAHAHHAHAHA??????????
P 24-12
Kabanata 23
488K 16.8K 12.2K
by jonaxx
Kabanata 23
History
Ginabi kami sa pag-uwi. Hindi naman nagutomdahil nakakain naman kami noong isdang
inihaw.
Tuwang tuwa ako habang naglalakad kami pabalik. Sobrang dilimat nakakatakot. Kung
ako lang iyon magisa
ay tumakbo na ako. Pero dahil kasama ko si Sibal ay natuwa lang ako.
Ang mga lumang bahay ay nagmistulang mga haunted house sa ilalimng bilugang buwan.
Nang natanaw ko na ang ilaw sa hotel at sa mga torch na nilalagay sa dagat malapit
doon ay tumakbo na ako.
Tumawa ako at nilingon si Sibal.
"Bilis!" I said.
Muli ay naglakad ako palapit sa mga sun lounger. Nakatiklop na ang mga payong doon.
Bukod sa hampas ng
dagat at bagsak sa tubig ng pool, naririnig ko rin ang live band malapit sa Seaside
restaurant.
Nagse-set up na ng fireworks ang iilang empleyado para sa fireworks display tuwing
weekends.
Nagulat ako nang nakita ko si Tita Maremna nakahalukipkip sa hagdanan. Nakatingin
siya sa akin, walang
ekspresyon ang mukha.
Nilingon ko si Sibal at pinanlakihan ng mata. Sumenyas ako sa kanya na dumiretso na
lang siya ng lakad dahil
pupuntahan ko si Tita.
Lumiko ako palapit sa hagdanang kinatatayuan niya. Tumingin siya sa likod ko, kung
nasaan si Sibal.
My heartbeat raced but still I managed to smile.
"Magandang gabi, Tita..."
I kissed her cheeks. She's wearing a white three fourth dress with a lacey hemon
the skirt. Hindi siya
gumalaw nang hinalikan ko siya. Tinitigan niya lamang ako. Walang make up si Tita
ngunit halos walang
pinagkaiba iyon sa mukha niyang mayroon. She always have this winged eyeliner na
wala ngayon. And his
lips were red even without lipstick.
"Where have you been?"
Oh shit...
"Uh, just at the shore near the mansion. Kumain ka na ba, Tita?"
P 25-1
"Hindi pa... I was waiting for you... They said you were out near the shore..." she
smiled.
"Yes, I was, Tita. Tara na at gutomna ako..."
Nilagpasan ko si Tita para ipakitang gusto ko na ngang umalis doon. Mabuti na lang
at sumunod naman siya
sa akin.
People flocked to the Seaside Restaurant because that's where the buffet is every
dinner. Sinenyasan ko si
Ryan na ihanda ang exclusive roompara sa amin. Tumango naman siya at tinuro iyon.
Nakita kong nakahanda na nga ito. Siguro ay pinahanda ni Tita Maremhabang wala ako.
Seafoods ang inihain sa amin. Iba't ibang klase ng shells, crabs, and lobsters ang
naroon. Umupo ako at
uminomna ng tubig.
"Hindi ka ba magbibihis?" tanong ni Tita.
Napatingin ako sa aking damit. Of course she'd want to dine with a formal Snow
but...
"Hindi na, Tita. I'mcomfortable with this..."
Tumango siya. "Besides, we're near the beach."
Pinulot ko na ang kubyertos at nagsimula nang kumuha ng ulam. Ganoon din ang ginawa
ni Tita Marempero
tahimik siya. I should be used to that. We don't have anything to talk about...
Sumulyap ako sa kanya at nakita kong nakatingin siya sa aking daliri ng may hawak
na kutsilyo. Tumikhim
ako at padarag na nabitiwan ang kutsilyo para maitago lamang ang kamay.
Tumaas ang dalawang kilay niya at nagpatuloy na lamang sa pagkain. Ilang sandali
akong nanatiling ganoon
bago ko naiangat muli ang aking kamay.
"Galing akong mansyon para magpahinga. Hindi naman kita nakita sa tabing dagat..."
she said calmly.
"I explored what's beyond the mansion, Tita."
"Were you alone?"
Pakiramdamko ay alamniya na ang sagot sa tanong na iyon. Nagpatuloy siya sa pagkain
ngunit nang inangat
niya ang tingin sa akin ay kitang kita ko ang pagiging sarkastiko ng kanyang
ekspresyon.
"I'mwith... Sibal, Tita..."
Humugot ako ng malalimna hininga. I feel like she knows something.
"I see... You're fond of him..."
Nagpatuloy siya sa pagkain. Mabilis niyang nabalatan ang shrimp at sinubo lang na
parang walang problema.
Meanwhile, I'msitting in front of her, I'msweating bullets big time.
P 25-2
"Is it his schedule?" dagdag pa niya.
"Day off niya po ngayon but... I do give himextras for Overtime..."
"I see... Does yourKuya Viktor and Kuya Lando do overtimes, too?"
"Minsan po..." I half heartedly said.
Sinubo ko ang unang shell na nakain ko. Hindi ako makakain ng maayos sa kakasagot
ng mga katanungan niya.
Nang tumigil ang hagupit ng mga tanong ay nag concentrate na lang ako sa pagkain.
About three minutes later, uminomsi Tita Maremng wine. Muli akong sumulyap sa kanya
at nakita ko ulit
ang kanyang titig sa akin. It's like she's reading my actions.
Bago ko pa mabalatan ng maayos ang shrimp ay kinuha ni Tita Maremang aking kamay at
inangat niya iyon
para mas makita ng mabuti ang naroon.
"Tita!" sabi ko sabay bawi sa kamay ko.
Maagap ko naman iyong nabawi ngunit nabasag na ang kapayapaan sa gitna naming
dalawa.
"Who gave you that ring?" mariin niyang tanong.
Nanginginig ang labi ko habang nag-iisip ng isasagot.
"Si Sibal ba?" she immediately answered.
Hindi na ako nagpatuloy sa pagsagot. I want to lie to her but it feels so wrong. I
can only lie about small
things... never about big things...
"What's that for, darling?" she sarcastically smiled.
Putol putol ang madilimniyang tawa habang pinupunasan ang kanyang labi. Nanginginig
ang balikat niya sa
tuwa habang ako'y nasisindak sa kanyang reaksyon.
"Did he promise you forever?" she mocked.
"Tita, please... It's not that..."
"Then what is it, darling Snow?" pabulong na iyon ngayon.
Hindi na ako nagsalita. Halos sakupin ng kadiliman ang aking utak dahil sa reaksyon
ni Tita Marem. If she's
going to be violent about this then I must say that Sibal's right...
"Is it a promise ring? An eternity ring? Engagement ring..." mas malamig ang
pagkakabanggit niya ng huling
hula.
She pursed her lips. Naningkit ang mga mata niya habang naghihintay ng isasagot ko.
Kinagat ko ang pangibabang
labi.
P 25-3
"Percival Riego is a bellboy slash fisherman of Costa Leona..." she smiled again.
Nagtagis ang bagang ko sa rahan ng pagkakasabi niya noon. It's almost an insult.
"Meanwhile, Nieves Solanna Galvezis the daughter of the great Remus Eugenio Galvez.
Granddaughter of
Admiral Rodolfo... Sandalio... Galvez... one of the greatest people of the islands
of Visayaz."
Tinagilid niya ang ulo niya. Mabibigat na ang hininga ko. Anong pag-aalab ang
nararamdaman ko sa aking
tiyahin? Tunay na nakakatakot na siya noon pa man pero ngayon ko lang talagang
naramdaman ang takot para
sa kanya.
"May relasyon ba kayo ng mandaragat na iyon, Snow?" marahan ngunit may diin ang
pagkakatanong niya
noon.
Nanginginig ako sa takot pero kaya kong lumaban. Why is she like this? May nangyari
ba sa kanila ni Tito
Achilles noon? Bakit ganito siya karahas pagdating kay Sibal?
Bumagsak ang ulan sa labas. Kitang kita ko ang pagtakbo ng mga tao papasok sa
Seaside at sa mga tent namin
doon. Hindi man lang naputol ang titig ni Tita sa akin kahit na ganoon.
"Sagutin mo ako, Snow," buo na ang boses niya ngayon.
"Kung meron, Tita, ano ngayon?" matapang kong sinabi.
Humagalpak siya sa tawa. Nanginginig na naman ang balikat sa sobrang tuwa. Ayos
lang sana kung masaya
nga siya pero ramdamko ang pait sa bawat patak ng tawa niya.
"Why'd you step light years down our level!?" pabulong niya iyong tanong.
"Hindi ako matapobre, Tita..." Hindi ako tulad mo.
Umigting ang kanyang panga. All traces of humor gone now...
"Hindi ito pagiging matapobre, Snow. This is about using this..." tinuro niya ang
kanyang utak. "Rat poor
people will try everything to get to the top."
Napasinghap ako sa tawag ni Tita sa kanila. Gusto ko siyang sigawan pero pinigilan
ko dahil kahit paano'y
tiyahin ko siya. I need to respect her to earn her respect back!
"Hindi ganoon si Sibal, Tita..."
"Ilang buwan na kayong magkakilala? Binigyan ka niya agad ng singsing? Para saan,
darling? Para
magpakasal kayo agad? Why? Why can't he wait for years?" mababa ang tono niya.
Hindi ako nakapagsalita. I agree that it's way to early but I understand that Sibal
only wants to show me that
we're on this promise together. Kahit siya man ay gustong ilang taon pa muna.
Matapos muna siya sa pagaaral.
"Tita, I have hints about you and your history with the Riegos... Please, don't let
your opinion of themshake
P 25-4
us..." matapang kong sinabi.
Naging isang linya ang kanyang labi. I feel like I stepped on a landmine because of
her reaction!
"How dare you speak of history!" sigaw na iyon ngayon.
Nakurap kurap ako sa sobrang takot sa kanyang sigaw. Hinampas niya ang lamesa
dahilan kung bakit
napatalon ang mga kubyertos.
"I... loved Achilles Riego truly, Snow. He was admitted to the Philippine Navy
because of me... Because I
want himto succeed and yet..."
Naestatwa ako sa kinauupuan ko. Hindi ko inakalang kaya itong sabihin ni Tita
Maremsa aking harap. Moist
filled the sides of her eyes. I can almost conclude that those were unshed tears.
"Anong ginawa niya? Iniwan niya ako para sa ibang babae... Isang kababatang taga
Costa Leona ang
pinangasawa niya. Iniwan niya ako pagkatapos ko siyang tulungan sa lahat, Snow!
Kaya ngayon, sige at
sabihin mo na kung anong maitutulong namin sa bastardong anak ni Achilles at nang
matapos agad ang
kahibangang pinapaniwalaan mo!" sigaw niya.
"I don't know what's the real story about you and Tito but I'msure Sibal won't do
that to me!" namaos ako.
"Sige at tingnan nating dalawa iyan! At kapag nadapa ka ngang tunay ay huwag na
huwag mo akong hingan ng
tulong, Snow!"
Tumayo ako sa iritasyon ko. Nagbabadya na ang mga luha ko at ayaw kong makita ito
ni Tita na bumuhos
kaya nilagpasan ko siya.
"Pati ba naman ang asal mo ay naging tulad na rin ng mga mandaragat na iyan, Snow?"
Padabog kong sinarado ang glass door doon at agad nang tumakbo patungo sa elevator.
Bumuhos ang luha ko sa habang nasa elevator ako. Hinahabol ko maging ang hikbi ko.
Tinakbo ko ang
distansya galing doon patungo sa aking kwarto.
I can't believe Tito Achilles did that to Tita Marem. Although, I truly believe
Sibal, hindi naman maalis sa
isip ko ang katotohanan sa mga sinabi ni Tita. True that she's uptight but she'll
never lie to me when it comes
to that! She'll never fake it!
Sinubsob ko ang aking ulo sa aking unan. Agad akong nagtipa sa aking cellphone para
makapagtext kay Sibal.
Maybe he's not yet out of the resort. Maybe he's just somewhere near the rock
formations. Maybe he's just
waiting for me.
Ako:
Sibal, where are you?
Tumunog ang door handle hudyat na may papasok sa aking kwarto. Napabalikwas agad
ako. Wala nang ibang
pwedeng pumasok dito gamit ang spare card kundi siya.
P 25-5
"Sibal!" tatakbo na sana ako ngunit laking gulat ko nang si Tita Maremiyon.
She's shocked too. Her eyes widened in horror! Napaatras ako.
"Please, Tita, I want to be alone..." I said.
"At bumibisita pa pala iyon dito?" sigaw niya sabay huli sa kamay ko.
"Tita, bitiwan mo ako..." sabi ko habang hinihila ang aking kamay.
Hindi niya iyon binitiwan. Sobrang sakit ng palapulsuhan ko habang hinihila niya
iyon para lang mapapirmi
ako sa kanyang harapn.
"If only I can let you do that same mistake again just to make you learn, I will,
Snow! Pero hindi ko iyon
makakaya! Hindi ko kayang makita kang matulad sa akin?" she cried and shook her
head. "Mahal na mahal
kita, aking pamangkin..."
Bumuhos ang panibagong luha sa aking mga mata. Hindi ko alampero pati ang
paniniwala ko ay nayayanig ng
mga salita.
"Tell me, Snow... May nangyari na ba sa inyo noong lalaking iyon?"
Hinila ko ang aking kamay para makawala ngunit matindi ang kapit ni Tita. I want to
stay on my bed and
cover my face.
"Tell me..." she said weakly.
I did not respond. Nag-iwas na lamang ako ng tingin at parang lumundag sa gulat ang
puso ko nang lumagapak
ang isang mahapding sampal sa aking pisngi!
"If he was really true to you, he wouldn't let you fall in that kind of pit. If
he's really a good man, he'd respect
you as a lady, as a woman, as a girl... But he didn't... You didn't see that one
coming? Huh?" marahan niyang
sinabi.
Hindi ako nagsalita. Patuloy lamang na bumuhos ang luha ko.
"Menor de edad ka, Snow! At ilang taon ang lalaking iyon? Huh? Did you submit
youself to himbecause you
want to pleasure himso bad? Kung tunay ka niyang mahal, hindi ka niya ginalaw ng
basta-basta!"
Marahas niyang kinuha ang singsing sa aking daliri at tinapon iyon sa salamin. Agad
akong kumawala sa
kanya para kunin iyong singsing na ngayon ay nasa sahig. The pearl got detached
fromthe silver steel!
"Tita, please..." sabi ko habang lumuluhod at umiiyak.
Nanginginig ang kamay ko habang inaayos ang singsing sa una nitong anyo. Nahuhulog
ang perlas dahilan
kung bakit pinulot kong muli iyon sa nanginginig na kamay.
"I don't care about hell, Snow. I'mgoing to hell saving you, no matter what!" she
declared and she stormed
out of my room!
P 25-6
Buong gabi ako umiyak. Sibal replied but I didn't text himback. I was scared he'd
ask me about what
happened. Hindi ko kayang aminin sa kanya ang mga pang iinsulto ni Tita Marem.
Higit sa lahat, hindi ko
kayang aminin na tunay akong hindi naniniwala sa tiyahin ko. I admit it, some parts
of me slightly believe her.
Not because her story is perfect but because the virtues she believed in is...
Sibal:
Nasa bahay na ako. Anong sabi ng Tita Maremmo?
Ako:
Wala naman. Nasa kwarto na ako ngayon.
I replied like nothing happened. Bukas, Lunes, nagdesisyon akong mag-aaral din ako
ng parang walang
nangyari sa gitna namin ni Tita.
I hate to admit it but she's right. This is all too fast. I like Sibal... no...
I'meven in love with him... But the
story between Tita Maremand Tito Achilles was too familiar. Tito left Tita for a
Costa local. Sibal is with
Katarina... What if... what if... What if he's trying to get to me because I'ma
Galvez.
Nanlaki ang mga mata ko nang napagtantong alamng lahat na may planong expansion ang
The Coast. This
will mean new buildings for the resort... or even a new resort...
Pinilig ko ang ulo ko. Ayaw kong mabahiran ang tingin ko kay Sibal. Ayaw kong
magkaroon ako ng
pagdududa sa kanya.
Puyat ako kinabukasan. Hindi nabura ng yoga ang stress na naramdaman ko. Lalo na't
pinilit ko pa kagabi na
maayos iyong bigay ni Sibal na singsing sa akin.
Wala si Tita Maremsa breakfast. Ang sabi ng mga tauhan ay nasa mansyon lamang siya.
Nagpatuloy naman
ako sa mga normal kong ginagawa pero mas mabagal lang ang mga kilos ko sa sobrang
daming iniisip.
I still went to school. Like the usual, inabangan ako ni Sibal sa gate ng paaralan.
He opened the door for me.
I accepted his hand and walked outside.
Pinagsalikop niya ang aming mga daliri at dinala niya sa harap ang aking kamay para
makita iyong singsing.
Nilingon ko siya. Kinagat niya ang kanyang pang-ibabang labi.
"Inspirado akong mag-aral dahil dito..." aniya.
Tipid akong ngumiti. "Mag-aaral din ako ngayon. Sobrang lapit na ng finals..."
"Pupwede ba akong maagang pumunta mamaya o?"
Hinarap ko siya. Nakita kong biglang nagseryoso ang kanyang mukha.
"Mas mabuting huwag na lang munang maaga. Baka kasi makita ulit tayo ni Tita. Ayaw
ko ng ganoon."
P 25-7
Tumango si Sibal at tipid na ngumiti. "Naiintindihan ko, Snow. Ayaw ko ring mag-
away kayo ng tiyahin mo.
Hindi pa ba siya nagdududa?"
I shook my head and then looked away. "Hindi pa naman..."
Hinila niya ako para bumagsak sa kanyang dibdib. Diniin niya ang aking ulo sa
kanyang dibdib. His warmth
enveloped me but the coldness of my stomach didn't even feel it.
Sa kauna unahang pagkakataon ay nakita ko kung paano tumingin ang mga tao sa aming
dalawa. The girls near
the building were looking at us. Nang nakita akong napatingin sa kanila ay agad
nag-usap usap tungkol sa
kung ano.
Lumipad ang tingin ko sa mga babaeng nasa benches. Kitang kita ko ang pag-iling ng
ibang engineering
students na kasama nila.
May mga lalaki naman sa ilalimng isang punong nag-uusap usap sabay tingin sa aming
dalawa. Nang
nakitang nakatingin ako ay lumayo sila sa puno. Ang tanging natira ay si Katarina
na naiiwan ang tingin sa
amin. She shook her head and then went with the boys.
Bahagya kong tinulak si Sibal at nag-angat ako ng tingin sa kanya. He smiled
wickedly.
"Malilate na ako..." sambit ko.
"Hindi pa, Miss President..."
Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ang likod ng aking palad.
"May ilang minuto pa tayo... Huwag mo namang ipagkait sa akin."
Napapikit ako ng marahan habang hinihila siya palayo roon. What's the matter, Snow?
Psssh lets see..........??ayaannn naaa
P 25-8
Kabanata 24
462K 14.8K 11.2K
by jonaxx
Kabanata 24
Exchange
Hindi ako nasundo ni Sibal gabi noong araw na iyon. Nagrereview yata para sa
nalalapit na exams kaya
umuwi na lang ako.
Inabala ko rin ang sarili ko sa pagrereview sa loob ng aking kwarto habang
hinihintay siyang mag duty.
Though, I amnot sure what it's going to be like when he's here just after Tita
Marem's warnings.
Kahit na nag-away kami ni Tita kagabi, nagawa parin niyang kumain kasama ko.
I'msurprised with myself,
too. Hindi man lang ako nagdalawang isip na lumapit sa lamesa namin. Ganoon din
siya.
Tahimik kami habang kumakain. Hindi ko siya dinalaw ng tingin sa takot kong magtalo
muli kami. Panay
naman ang sulyap niya sa akin.
She's wearing a bohemian long dress with long sleeves. Ako naman ay naka usual
white dress.
"Lilipat ka sa mansyon..." hindi iyon tanong.
Napa-angat ako ng tingin kay Tita. She's being unreasonable.
"Your roomcan be used by the guests... May kwarto ka naman sa mansyon kaya roon ka
dapat tumitira..."
Gusto kong umapila ngunit ayaw ko nang magtalo pa kami. Ginagawa niya ba ito para
malayo ako kay Sibal?
Ibig sabihin, kapag shift na ni Sibal, saan siya magrereport? Sa aming mansyon?
Sigurado akong hindi
makakapayag si Tita Marem.
"Bukas, ipapaayos ko na ang gamit mo at ipapadala ko na sa mansyon..." she
declared.
Iyon lamang ang sinabi niya sa akin buong hapunan. Pagkatapos noon ay bumalik na
ako sa aking kwarto para
makapagreview.
Nagtipa rin ako ng mensahe para kay Sibal. I know I asked himnot to come here early
but because we didn't
see each other after class, I kind of miss him.
Ako:
Sibal, anong oras ka darating?
Ilang minuto pa siya bago nakapagreply. I keep checking on my phone to see if
there's a text but it came
minutes after...
Sibal:
P 26-1
10pm. Bakit? Ayos ka lang?
Ako:
Ayos lang naman. Nag-aaral ka?
I shouldn't disturb him. He's probably studying for the finals.
Dumating ang alas diez ngunit hindi bumukas ang aking pintuan. Tinext ko siyang
muli para magtanong kung
nasaan na siya ngunit hindi na siya nakapag reply.
Alas diez y media ay nagpasya akong lumabas ng kwarto. Hindi pa ako inaantok at
gusto kong malaman kung
nasaan si Sibal. Laking gulat ko nang may isang security guard akong naabutan sa
labas!
"Magandang gabi, President..." anang mama sabay yuko.
Kumunot ang noo ko at hinarap siya. "Ba't po kayo nandito?"
"Ako ang magbabantay sa iyo ngayong gabi..."
Pagkasabi niya noon ay agad akong dumiretso sa elevator. My heart raced so fast. I
couldn't almost contain it.
Halu-halong emosyon ang naramdaman ko... takot, kaba, at pag-aalala.
Bumaba ako ng building. Pagkadating ko ng lobby ay ginala ko ang mga mata sa
nakahilerang bellboy at mga
driver sa bukana ng hotel. Halos lahat sila ay nakatingin sa akin. They are doing
their work but some of them
are talking and whispering. Nang makita ako ay tumahimik sila.
Lumapit ako sa front desk. Si Esme na nakatingin sa akin ang agad kong nilapitan.
"Nasaan si Sibal?" tanong ko.
May ilang tawanan akong narinig galing sa mga driver. Nilingon ko agad iyong
nagtawanan at nakita kong
nag-alisan sila sa kinatatayuan nila.
"Hindi ko po alam, President..." sagot ni Esme.
I want to shout at her and bribe her just to tell me the truth. Nararamdaman kong
alamniya naman kung nasaan
si Sibal.
"President Snow, anong kailangan mo?" tanong ni Mrs. Gorres.
Ang dalawang kamay niya'y nasa likod habang hinaharap ako. I turned to her.
"Alamn'yo po ba kung nasaan si Sibal? Ang nagbabantay sa akin ay isang security
guard. I believe that it's
his schedule now..." sabi ko.
Tipid na ngumiti si Mrs. Gorres. I can sense sarcasmbut I did not mind it. I need
her answer!
"Nasa opisina ni Mrs. Agdipa, President..." ani Mrs. Gorres.
P 26-2
Hindi na ako nagpasalamat. I went to the Manager's office right away to see if
Sibal's truly there. Hindi na
ako kumatok. Agad kong binuksan ang pintuan at tama nga iyon!
Nakatayo si Sibal sa harap ng lamesa ni Mrs. Agdipa. Kasama niya si Kristina at si
Rolly sa kanyang likod.
Nilingon agad nila ako.
"Snow..." ani Sibal, bahagyang nagulat sa pagdating ko.
"President..."
Tumayo si Mrs. Agdipa. Malungkot siyang ngumiti at sinenyasan si Sibal na huwag
munang lumapit sa akin.
Hindi ko maintindihan!
"Utos ni Madame Maria Emilia na tanggalin si Sibal-"
"Ma'am!" ani Sibal.
Tinaas ni Mrs. Agdipa ang kanyang kamay at nagpatuloy.
"... sa pagiging bellboy mo. He's still under the hotel but not anymore exclusively
for you..."
Hindi ko alamkung matutuwa ba ako o hindi. Gusto kong matuwa man lang dahil at
least ganoon lang ang
ginawa ni Tita Marem. Hindi niya pinatanggal si Sibal o 'di kaya'y pinagbawalang
pumunta rito. I guess I can
deal with that.
Bumaling ako kay Sibal. He smiled weakly.
"Okay, Mrs. Agdipa. Ayos lang 'yon. Nagulat lang ako at iba na iyong nagbabantay sa
aking kwarto..." Saglit
akong nag-isip. "Ganitong shift ka parin ba, Sibal?"
Umiling si Kristina at kumunot ang kanyang noo. Tinapik niya ang balikat ni Sibal.
"Yes, Miss President..." sagot ni Sibal.
Ngumiti ako at nabunutan ng tinik. This arrangement is fine. This is okay. All that
matters to me is that he's
still working here.
Bumukas ang pintuan sa likod ko. Pagkalingon ay nakita ang pamalit kay Sibal.
"President Snow, ako po ang malalagot kapag nalaman ni Madame na umalis kayo ng
kwarto dis oras ng
gabi..." usal niya.
Tumango ako at binalingang muli si Sibal. He smiled at me and he nodded his head.
"Matulog ka na, Miss President..."
Ginala ko ang mga mata sa mga taong nasa harap namin. Gusto ko sanang sabihin sa
kanya na magreply
naman siya sa mga texts ko but I find that awkward to say in front of these people.
P 26-3
May bahid na awa ang tingin ni Kristina sa akin. Nag-iwas naman ng tingin si Ryan
sa akin. Si Mrs. Agdipa
ay patuloy na lumalapit.
"Mabuti pang sundin mo ang sinabi ni Sibal, President..." dagdag nito.
"Maiwan ko na po kayo, kung ganoon. I'll sleep now. Have a good night!" sabi ko at
tinalikuran ko na silang
lahat.
Pagkalabas ko ng opisina ay agad akong nagtipa ng mensahe sa cellphone.
Ako:
Lilipat ako bukas sa mansyon. Makakapuslit ka ba kahit saglit gabi-gabi?
It took himminutes to reply. Nasa kama na ako at patay na ang mga ilaw 'tsaka ako
nakatanggap ng mensahe
niya.
Sibal:
Oo. Pwede tayong magkita sa tabing dagat. Sana lang ay huwag umulan...
Nilingon ko ang bintana at nakikita ko sa labas ang malupit na pagbuhos ng ulan.
Tinaas ko ang kamay ko, sa dilimay naaaninag ko ang maliit na bato ng perlas sa
singsing na binigay ni
Sibal. In the end, I feel asleep with a heavy heart.
I guess I should be grateful na ganito lamang ang naging aksyon ni Tita Marem. I
should be okay with it. This
is okay.
Kinaumagahan ay abala na agad ako sa pag-iimpake. Tumulong ang iilang mga taga
housekeeping sa
pagdadala ng bag ko patungo sa mansyon. Kinuha ko ang lahat ng gamit ko roon sa
kwarto at nilagay na lang
sa maleta.
Nang nakarating naman ako sa mansyon ay ang pag-aayos naman ng gamit ang
pinagkaabalahan ko. Marami
tuloy akong naantalang trabaho sa opisina. I'll work later this night... that way,
I can also see Sibal.
Magpapahatid na lang ako sa kanya pabalik sa mansyon.
Ako:
Sibal, nasa opisina lang ako mamaya. Pagkadating ng alas diez, lalabas ako. Ihatid
mo na lang ako sa gate ng
aming mansyon.
Tahimik ang mga meals namin ni Tita Marem. Most of the time, may katawagan siya
tungkol sa business so
she keeps on excusing herself.
Kabado ako nang patungo na ako sa eskwelahan. Syempre, magkikita kami ni Sibal.
Kahit na nagkita naman
kami saglit kagabi, iba parin iyong makasama siya.
Hindi ko inakalang mas magaan ang loob ko ngayong patungo na ako sa school. Kapag
kasi nasa hotel o sa
P 26-4
mansyon ay para akong nakakulong. I never thought I'd feel this way towards going
to school.
Pagkapark ng Expedition namin sa gate ay walang Sibal na nagpakita. Noong una nga,
akala ko nagkamali si
Kuya Viktor sa pagmamaneho at nasa tapat kami ng Nort Western High School.
Magkatabi lang kasi ang
dalawang eskwelahan.
Lumabas si Kuya Viktor at pinagbuksan ako ng pintuan. Siguro ay nagulat dahil ilang
sandali pa akong
nanatiling nakaupo ng walang kibo.
"May hinihintay po ako, Kuya Viktor..." sabi ko.
Tumango siya at sinarado ulit ang pintuan. Umikot siya at bumalik sa driver's seat.
Inusog niya ang sasakyan
to give way to other vehicles dropping some students.
Mag-aalas dose na nang hindi parin dumadating si Sibal. I've decided to get out of
the car and just look for
himinside our school. Siguro ay naunang pumasok para mag review. Hindi rin kasi
siya nagrereply sa mga
text ko.
Pagkapasok ko ng eskwelahan ay 'tsaka ako nakatanggap ng text galing sa kanya.
Gumaan ang pakiramdamko
nang nabasa ko iyon.
Sibal:
Mauna ka na sa classroommo. Nasa bahay pa ako. Hahabol lang ako. May ginawa kami ni
Papa kaninang
umaga...
Ako:
Okay... Aantayin kita mamaya.
Dumiretso na lang ako sa classroom. Some flocks of students were eyeing me like I
did something wrong.
Iyong ibang Engineering students na nakakasalubong ko ay umiiwas pa sa akin. It's
weird.
Nasa loob na ng classroomang aking mga kaklase. Napansin kong wala pa si Jack.
Siguro, tulad ni Sibal ay
natagalan din ito.
"Nasaan si Jack?" tanong ko kay Polly.
Nagkibit siya ng balikat at nag-iwas ng tingin sa akin.
Siguro ay darating din iyon. Hinayaan ko na lang muna. Ano naman kaya ang ginawa
nina Sibal kanina? Baka
nangisda kaya natagalan?
I went to my major class. Nag concentrate na lamang ako sa naging lesson namin.
Malapit na ang finals at
gusto kong makakuha ng mas magandang marka kumpara sa midterms.
Sa huling klase ko sa araw na iyon, kaklase ko dapat si Jack. Ngunit mukhang buong
araw yata siyang wala.
"Polly, si Jack ba hindi pumasok buong araw?" tanong ko muli.
P 26-5
"Hindi, e..." Umiling siya at tumayo para mauna na palabas.
Humilig ako sa likod ng aking upuan. Ilang saglit akong natulala bago niligpit ang
aking mga highlighter.
Nanghihina ako. Ano kayang nangyari kina Sibal?
I took my phone out and I saw Sibal's message just a few moments ago.
Sibal:
Miss President, maaga ako mamaya. Sa hotel na lang tayo magkita? Hindi ako
nakapasok ngayon. Tumulong
ako kay Papa sa pangingisda. Ganoon din si Jack.
Nabunutan muli ako ng tinik. It really helps when he texts me. Kanina pa ako nag-
aalala!
Ako:
Kanina pa ako nag-aalala. It's so unusual. Okay... see you later...
Kinuha ko ang bag ko at tumayo na. Wala na mga estudyante sa loob ng
classroomngunit may sumalubong sa
akin.
Katarina who looked very torn is in front of me. Yakap niya ang kanyang mga libro
habang nakatitig sa akin.
"Katarina..." tawag ko.
Pabagsak niyang binaba ang libro sa isang desk malapit sa akin. Inayos niya ang
kanyang sling bag at pinalis
niya ang luhang lumandas sa kanyang pisngi.
"What is it now?" pagod kong tanong.
I remember the last time she came to me. Sobrang dami niyang sinabi sa akin na
tingin ko'y ang pagmamahal
niya lang naman kay SIbal ang dahilan. If she'll give me more shits today, I won't
buy it anymore.
"Snow..." nanginig ang kanyang boses. "Ayaw kong suwayin ang sinabi ni Sibal sa
akin pero nagmamakaawa
ako sa'yo ngayon..."
She cried. Napaatras ako at humalukipkip. Oh, the drama of this girl.
"Bakit? Kasi gusto mo siya? Bakit sa akin ka nagmamakaawa? Sana ay sa kay Sibal ka
umapila! Ano na
naman ngayon ang palusot mo? Na kabit ako? Na tulad ako ni Tita Marem? Na alamkong
gusto ka niya kaya
dapat lumayo ako!?" I started.
Pinakita ko sa kanya ang aking daliri. I want her to see that I'mnot hallucinating!
"Sibal gave me this ring as a sign of his love! Ngayon, ano pa ang gusto mo para
masira kaming-"
"Bilang kaibigan ni Sibal, gusto ko lamang na layuan mo siya dahil alamko, simula
pa lang, ganito na ang
mangyayari! Palibhasa hindi mo alamkung ano ang nangyari kina Tito Achilles noon
kaya parang wala lang
ito sa'yo!"
P 26-6
Binaba ko ang kamay ko. Kahit na gusto kong malaman kung ano pang masasabi ni
Katarina ay hindi ako
nagpahalata. Taas noo ko siyang hinarap at nilagpasan.
"I don't care about it!" sabi ko sabay tulak sa kanya para makadaan ako.
Hinigit niya ang aking braso dahilan kung bakit napabalik ako.
"Ano ba?" sigaw ko.
It's only a matter of time now. If my bodyguard hears me, he'll come here and
remove her.
FUCK YOUTO THEDEPTHS OF HELL. I HOPEYOU'LLDIE SOON. YOUBITCH. INGGITKALANGKASE
SNOW'S LOVE
STORYIS NOT LIKEYOURS! TRASHYANDFULLOF BULLCRAP! WTF?
P 26-7
Kabanata 25
493K 16.9K 9.1K
by jonaxx
Kabanata 25
Hindi Ko Kaya
Naupo ako sa sofa habang kinakalma ang sarili ko. Hindi ko alamkung ano ang gagawin
ko, iyon ang totoo. I
want to save Sibal frommy Tita's plans but I also don't want to hurt him.
Nasa harap ko ngayon ang isang papel kung saan may pangalan ko para pirmahan sa
baba. Nakalagay doon
ang pagtetestify ko na na-rape nga ako ni Sibal. Hindi ko pipirmahan iyon, kahit
anong mangyari. Ngunit kung
hindi ko iyon pipirmahan ay sasabihin ni Tita kay Papa ang nangyari. Laking takot
ko sa magiging reaksyon
ng aking ama.
THe only choice I have is to leave Sibal alone. Iyon lamang talaga ang nakikita
kong paraan. But how can I
leave him?
"Kanina pa nag-aanta si Stav sa labas. Kumain na tayo, Snow..." mahinahong sinabi
ni Tita Maremsa akin.
Tumayo ako at iniwan ang papel na nasa lamesa. Mahapdi ang mga mata ko sa kakaiyak.
Nakauniporme pa
ako at kailangan ko pang magbihis para sa hapunan.
"Magbibihis lang po ako..." mahinahon kong sambit pagkatapos ay nagtungo na sa
pinto.
Dumiretso ako sa kwarto. I don't mind if Stav's waiting. I'msure Tita Maremcan do
something about it.
Nagtagal ako sa shower dahil sa pag-iisip. Gulong gulo ang utak ko sa lahat ng
pwedeng mangyari.
Ayaw ni Sibal na malaman ko ang problema niya kay Tita. Tulad ng sinabi ni
Katarina, sinuway niya si Sibal
dahil sinabi niya sa aking namomroblema siya. And will I ever have the chance to
talk to himbesides through
my phone? And what will I say?
Ang pamilya ko ang nagpapahirap sa pamilya niya. I can only imagine Jack's horror
when he found out that
their scholarship was lifted! Tapos hindi pa papayagang lumayag ang mga bangka
nila.
Should I wait for himto tell me? Ano naman ang maaari kong sabihin kung sakaling
sabihin niya sa akin ang
problema? I cannot stop Tita Marem. Anything I'll do is going to be useless!
"Snow, hindi ka pa ba tapos?"
Narinig ko si Tita Maremsa aking pintuan. Humugot ako ng malalimna hininga.
Ganito na lang ba matatapos ang lahat ng ito?
"Bababa na po ako..." usal ko at nagsimula nang magbihis sa loob ng banyo.
P 27-1
My head is throbbing because of all the thoughts inside it. Takot akong basahin ang
mensahe ni Sibal sa
cellphone ko. Sinabi niyang sa hotel na lang kami magkikita. Papasok ba siya gayong
tinanggal na pala siya?
Ililihimniya ba sa akin ang nangyayari at aantayin na umalis si Tita Marem. But
will she go away after one
month?
"Are you okay, Snow?" may bahid na pagdududa sa tanong ni Stav.
Kanina pa niya ako pinagmamasdan. Hindi naman ako makatingin ng diretso dahil
natatakot akong makita
niya ang pamumugto ng aking mga mata. I covered it with make up but I guess the
redness just won't go away.
"I'mfine..." I smiled.
"Stav, this is our world class restaurant..." banidosong sinabi ni Tita nang
nakarating kami sa Seaside.
"Yes, Tita. I've heard that your food is great here!" tuwang tuwa na sinabi ni
Stav.
"Have a seat..."
Nilahad ni Tita ang karagdagang upuan sa madalas naming lamesa tuwing kumakain kami
roon.
"Maraming guests, ah..." sabay ngiti ni Stav sa akin habang tinitingnan ang labas
ng exclusive room.
Sa glass walls ay kitang kita ang mga guests na pumipila sa mga buffet tables
namin. Maraming pagpipilian
kaya hindi magsasawa ang guests. The buffet consisted with eight long tables with
dishes fromdifferent sides
of the world.
Busog na busog ang paningin ni Stav sa mga iyon. He is to inherit anothe chain of
hotel. Mayroon sila sa
Cebu, sa Maynila, at sa Batangas. Iyan ang dahilan kung bakit gustong gusto ni Tita
Maremsi Stav para sa
akin.
"So... let's eat?" ani Tita Marem.
Binuksan ni Baldo ang lalagyanan ng roasted chicken. Binalot agad ang roomng amoy
nito. While they were
admiring its aroma, my phone beeped.
Nilingon agad ako ni Tita Marem. Sa ilalimng lamesa ay tiningnan ko iyon.
"How many chefs do you have?" tanong ni Stav na dahilan kung bakit nadivert ang
atensyon ni Tita.
Maremi ng mensahe si Sibal. Inisa isa kong basa iyon.
Sibal:
Nasaan ka na?
Sibal:
Nakalimutan kong wala ka na nga pala sa kwarto mo.
P 27-2
Sibal:
Nasa counter ako. Sino 'yang kasama mo?
Nag-angat agad ako ng tingin sa counter. Nakita ko siya roon malapit sa pintuan
papasok sa kitchen. He's
with the other waiters. He's wearing a white shirt. I wonder if he still has a
uniformnow that he's already out
here. Maaring pinapasok lang siya rito dahil mga kaibigan niya ang mga crew.
Magtitipa na sana ako ng irereply nang biglang kinuha ni Tita Maremang atensyon ko.
"Sobrang laki na pala talaga ng kanilang business, Snow! To manage around 2000
people is something!"
tumango tango si Tita.
Tumango rin ako at pinasok na lang ang cellphone sa bulsa.
"Daddy trained me, Tita. Si Snow din naman, nati-train na ngayon..." ani Stav.
"Oo nga at sana maging handa na siya sa pamamahala..."
Nagsimula na kaming kumain. Tinanggal ko ang tunog ng aking cellphone at hinayaan
kong magvibrate na lang
ito.
Sumulyap ako sa may counter at nakita ko si Sibal doon sa gilid na nakatingin sa
akin. He looked tired but
was still able to smile when an employee said something. Nang nakita niya akong
nakatingin ay nagtaas
lamang siya ng kilay.
"Umaambon yata sa labas..." ani Tita.
Napatingin ako sa seashore. Inayos ng iba ang mga tent at malalaking beach umbrella
panangga sa ulan.
"Sayang at gusto ko sanang mamasyal sa pool..." si Stav.
"Oh! Snow will definitely join you tomorrow..." ngumiti si Tita sa akin.
Tumango ako. "Sige, Stav."
"Hindi ba ay nag-aaral siya? And besides, kung ambon lang naman ay siguro mawawala
rin 'yan mamaya. I
want to see the side bars. Mukhang maganda ang mga banda n'yo rito..."
"Of course! These are province based good bands. Iyong mga past bands namin ay
nangibang bansa na dahil
talagang magagaling."
"Oh? You must give thembetter salaries para hindi na umalis..."
"We are, we are... Iyong iba lang talaga ay gustong maka experience sa ibang
bansa..." ani Tita.
Nakangiting tumingin si Stav sa akin. Nagpatuloy lang ako sa pagkain.
"Tahimik ka yata, Snow?" ani Stav.
P 27-3
"Ah... I'mjust hungry..." palusot ko.
Nakita kong naglakad si Sibal galing sa counter palabas. Pakiramdamko ay babaliktad
ang sikmura ko sa
kaba kung sakaling makita siya ni Tita Marem.
"I forgot to tell you that she's scheduled to have her check up tonight..." gulat
na sinabi ni Tita Marem.
Umiling agad ako. "Hindi na, Tita. I'mokay..."
Kung papayag ako sa gusto niya'y mas lalo lang madidiin si Sibal.
"Oh?" nagtaas siya ng kilay. "Okay... So you finally made up your mind, huh?"
Hindi ako nakapagsalita.
"Bakit, Tita? Nagkasakit ba si Snow?" litong tanong ni Stav.
"Oo, hijo. Just flu... I just want her checked..."
Tumawa si Stav. "That's odd. Mukhang hindi naman ako nahahawa kahit na hinalikan ko
siya kanina..."
"Hmmm..." Eksaheradong tumikhimsi Tita Marem. "Kayo talaga... You two broke up in
the U.S. so you can
do all the things you need to do... You two should catch up now. Mali pa yata na
sumabay ako sa inyo rito."
"Naku, Tita. Hindi po! I'mglad you're here actually. I invited Snow to a restaurant
kaso mukhang kailangan
niyang umuwi talaga rito..."
"Oh?"
Nagkatinginan kami ni Tita. Tinagilid niya ang ulo niya, tila nagtatanong kung
bakit ako tumanggi.
"I'msure bukas, pwede na si Snow."
"Anong oras ba ang eskwela mo, Snow?" Stav asked.
"Twelve to six, Stav..."
"I can drive you to school and pick you up right after tulad ng ginawa ko kanina."
Nagulat ako roon. "But you can just stay here and enjoy your vacation!"
"No, it's okay. Nalilibang ako sa paglilibot sa buong lalawigan. Nakakita ako ng
mga windmills sa 'di
kalayuan. Gusto kong lapitan. At ang ganda ng sentro rito, maraming tao at maraming
nakatuwang restaurant.
Habang naghihintay ako, doon muna ako pupunta."
"That's a great idea! But of course, are you okay kung isama ni Snow ang kanyang
bodyguard. Kanina,
pinauwi mo raw iyon..." si Tita Marem.
Tumawa si Stav. "Kung pwede lang ay ako na ang magbantay, Tita."
P 27-4
"Huwag na at baka pagkaguluhan ka ng mga kaklase nito..."
They continued chatting. Palipat lipat si Sibal sa kinatatayuan niya. Minsan ay
nasa counter, minsan nasa
labas, minsan ay malapit sa kitchen.
Pagkatapos naming kumain, tama si Tita Marem. Kumalma ang ambon dahilan kung bakit
nagpasya silang
lumabas at tingnan ang lawak ng aming swimming pool.
Naiiwan ako sa paglalakad. Lagi akong palinga-linga para hanapin si Sibal sa
paligid. Nakikita ko siya sa
likod, nagbi-blend in sa ibang bisita o ibang empleyado.
"Snow!" tawag ni Tita nang nahuli akong palinga linga sa likod.
"Tita..."
"Why don't you explain to Stav kung anong mayroon dito? He's curious, hija!"
Nakangiti si Stav sa akin. I hate to disappoint him, really. I stepped beside
himthen started pointing at the
pools.
"We have jacuzzis here. May hot, may cold din. Depende..."
"I see that this hotel has many pools."
"Yes, iyan ang pinagmamalaki rito. If you're bored with the sea, you can come
here..."
"May poolside bar din. Something that our hotels don't have..." nilingon ni Stav
ang poolside bar.
Nilingon ko si Sibal na may kausap na iilang babaeng guest. Mukhang may iniuutos sa
kanya.
Nang napansin kong tumingin si Tita Maremsa akin ay binaling ko ang mata ko sa
pool. She searched my line
of vision and then she sighed. Dapat ay hindi niya makita si Sibal!
"Dalawa ang pool side bar namin. Isa sa entrance pools, isa naman sa main pools..."
"Wow! That's amazing!" nilingon naman ako ngayon ni Stav.
"You should put up a poolside bar, too. It attracts foreigners and it's also
picturesque..." si Tita Marem.
Nakatitig si Stav sa akin. Kumunot ang noo ko habang tinitingnan siya.
"You have a..." may tinuro siya sa kanyang mukha.
Nagtaas ako ng kilay at tiningnang mabuti ang mukha niya. Ano ang tinuturo niya
roon?
Hinaplos niya ang aking labi. Uunahan ko na sana siya nang napagtanto kong ang ibig
niyang sabihin ay may
dumi ako sa mukha. Napaatras ako sa sobrang kaba ngunit huli na ang lahat.
"There..." he declared.
P 27-5
"I'mstarting to think that I should now go and leave you..." Tita Maremlaughed.
Uminit ang pisngi ko at agad ginala ang mga mata. Nakita ko si Sibal na binaba ang
tray na hawak at
umambang pupunta patungo sa amin. Hindi na ako nag-isip pa.
"Bathroomlang po muna ako. I'll check if there's more on my face..." sabay turo ko
sa aking mukha.
"Wala na..." ani Stav pero hindi na ako nagpapigil.
Tumatakbo ang pintig ng puso ko sa kaba. Lalo na nang nakita ang pag igting ng
panga ni Sibal. Siguro'y
nakita niya ang nangyari.
Pagkasalubong ko sa kanya ay tinulak ko agad ang kanyang dibdib para mapigilan sa
pagsugod.
Nilingon ko sina Tita Maremat agad siyang hinila paliko para hindi kami makita.
Halos 'di ko siya maitulak
dahil sa lakas niya.
"Ano 'yon?" mariing tanong niya sabay turo sa banda nina Tita.
"Sibal, please... Let's go somewhere else. Tinitingnan nila ang pool side..."
"Sino 'yon, Snow?" baritonong boses ang gamit niya.
"That's Stav. That's my ex..."
"Ex mo na pala. Bakit nandito?" kumunot ang kanyang noo.
Hinilot ko ang aking sentido at nagsimula nang maglakad pabalik ng hotel. Is he
even allowed here?
"Snow, kausapin mo ako..." now he sounded more calm.
Hinila niya ako para magkaharap kaming dalawa. Nilingon ko siya. Ngayong nasa
pasilyo na kami ng hotel
ay mas nakita ko ang puyat sa kanyang mukha. Parang may humaplos sa aking dibdib.
Kumikirot iyon at hindi
ko mapigilan ang panghihina.
Can I really leave him? Can I really do it?
Kinuha niya ang kamay ko at tiningnan kung naroon pa ba ang singsing. Nang nakitang
naroon pa ay binaba
niya iyon.
"Siya ba ang sumundo sa'yo kanina sa eskwelahan?" tanong ni Sibal.
Tumigil kami sa paglalakad. Humalukipkip ako at tiningnan siya. Maybe Katarina saw
us... she told him.
Nagdilimang titig ni Sibal sa akin ngunit bakas parin doon ang pagod.
"Oo. Sibal, mas mabuti sigurong umuwi ka na muna. Kapag nakita ka ni Tita Maremna
nasa paligid ay baka
magalit siya..."
Umigting ang panga niya at inangat niya ang aking baba. Gamit ang likod ng kanyang
kamay ay marahas
P 27-6
niyang pinunasan ang aking labi.
Iniwas ko ang aking mukha sa kanya at tinabunan ko ang aking labi.
"Bakit mo ako pinapaalis? Dahil nandito iyong lalaking iyon?"
Shit. Please, Sibal. Not now...
"Hindi, Sibal. Ang ibig kong sabihin ay bumalik ka na sa trabaho mo. Huwag kang
sunod nang sunod at baka
magalit si Tita..."
"Papaano ako hindi susunod ngayon kung kaya kang halikan ng lalaking iyon ng basta-
basta?" tumaas ang
kanyang boses.
I groaned.
"Alamko, Snow!"
"Sibal, please!" hinawakan ko ang braso niya.
Napatingin siya sa mga kamay ko. Bumagsak ang kanyang balikat at huminga siya ng
malalim.
"Babantayan kita buong gabi. Saan tumutuloy iyon? Sa mansyon?"
"Sibal, anong sasabihin ng mga bodyguard ni Tita kung umaligid ka sa mansyon? Ang
mabuting gawin mo
ngayon ay ang umuwi..."
"Hindi ako uuwi..."
Humakbang siya. Napaatras naman ako at napahilig sa dingding. Hinawakan niya ang
dingding sa taas na
gilid ko para magawang suporta sa gilid ang kanyang braso. He bended slightly so
our eyes leveled.
Unti-unti kong naalis sa isip ko ang lahat. Ang madilimniyang mga matang nakatingin
sa akin ngayon ay tila
gasolinang mas nagpabaga sa apoy na pilit kong tinitupok. I looked away thinking
it's better that way ngunit
isang angat niya lang sa baba ko ay napatingin ulit ako sa kanya.
Nakatingin siya sa aking labi ngayon. His heavy breathing made me tremble.
Tinagilid niya ng bahagya ang kanyang ulo. HInabol ko na agad ang hininga ko. Hindi
pa ako kumakalma ay
dinampian niya na ako ng sunod sunod na halik.
Napapikit ako. My legs turned like jelly as his kisses burned. Nilagay ko ang aking
palad sa kanyang dibdib.
I'mready to push himaway but then my hands weakened as his kisses went deeper.
He slightly bit my lip and stopped.
"Stay away fromyour ex..." bulong niya.
Hindi ko maidilat ng maayos ang aking mga mata. Gustong gusto kong ikawit ang aking
braso sa kanyang leeg
P 27-7
para mas mahalikan pa siya pero tumigil siya sa paghalik.
"Sibal, babalik na ako. Kung hindi ay hahanapin ako ni Tita. Bumalik ka na sa
trabaho mo..." sabi ko.
Nakaawang ang labi niya, pulang pula ang mga iyon. Its moist is very tempting. Nag-
iwas na lamang ako ng
tingin at nilagpasan siya. He tried to pull me pero sa panghihina niya'y nakawala
ako.
Inayos ko ang sarili ko pagdating sa kina Tita Maremat Stav. May dala na silang
wine at umiinomna roon sa
isang lamesang niset up para sa amin.
Lumapit ang isang bodyguard kay Tita Marem. Kabado akong umupo at kumuha ng isa
pang wine glass at
agad na pinangalahatian ang laman.
"Your hotel is cool..." sabi ni Stav.
Ngumiti ako at tumango.
May inutos si Tita sa bodyguard niya. Sinundan ko ng tingin ang bodyguard at
nakitang patungo ito sa hotel.
Nagtama ang tingin namin ng aking tiyahin. Makahulugan niya lamang akong tinitigan
bago pinansin muli si
Stav.
"After this, we'll go back to the mansion so we can finally rest..." ani Tita
Marem.
"Mabuti pa nga po. Bukas ay mamamasyal muli kami ni Snow dito..."
"That's great! I'msure Snow will be glad!"
Nagngitian muli kami ni Stav. Matalimko namang tiningnan si Tita Marem. Ano kayang
inutos niya sa
kanyang bodyguard. I can feel the gnawing feeling in my stomach as I imagine what
she's done.
'Tsaka ko lang nakumpirma iyon nang nasa mansyon na kami.
"Maraming salamat talaga, Tita Marem. I would gladly stay in the hotel for an
experience but since you
insisted that I should stay in this extravagant room..." ngumiti si Stav.
We made himstay in one of our guest rooms. Malalaki ang mga kwarto sa bahay na ito.
Kasing laki ng mga
presidential suite namin sa hotel. Pinaayos ng mabuti ni Tita ang lahat ng
kakailanganin.
Nakatayo na ako sa pintuan at naghihintay na matapos ang usapan nilang dalawa.
"You're very welcome here, Stav. Now, shall we leave you so you can rest?"
"Sure, Tita. Thank you and good night!" ani Stav.
Tumayo siya at tinungo ako. Napatuwid ako sa pagkakatayo. Hinalikan niya ang aking
noo at tinapik ang
aking balikat.
"Good night, Snow..."
P 27-8
"Good night, Stav..." sabi ko at umatras na.
Si Tita ang nagsarado ng pintuan para kay Stav. Aalis na sana ako para sa aking
kwarto ngunit hinila ako ni
Tita Marem.
"Akala mo nakatakas sa akin ang ginawa ninyong landian ng hampaslupang iyon sa
hotel?"
Masakit ang pagkakahawak niya sa aking braso.
"Hindi ka talaga nadadala! Pwes... bukas na bukas-"
I stopped her mid sentence. "I will do it! I will leave Sibal, okay? Just you wait,
Tita! Pwede ba! I amnot as
merciless as you. I loved himand he loves me, too!"
Nagtagis ang panga ni Tita. Padarag niyang binitiwan ang aking braso. Ginagap ko
agad ang bandang masakit.
"Just make sure! Kapag nalaman ko pang nakikipaglandian kang muli sa kanya, I will
push the case, Snow.
You are not to have that kind of relationship with a grown man! Especially to a
Riego!" kahit mahina ay may
diin sa kanyang boses.
"Just give me time, please..." nanginig ang boses ko.
I can't believe that this is going to end this. I hope that someday, I'mgoing to
make it all right. Sa panahon na
hindi na ako bata... sa panahon na kaya ko nang labanan si Tita... sa panahon na
kaya ko na siyang
ipaglalaban...
No matter how my heart wants to fight right now, I know that there's just nothing I
can do anymore. I will end
up ruining Sibal's family. I will disappoint my father. I don't even want to
imagine his reaction if he finds out.
Hawak ako ni Tita Maremsa leeg.
"I want you to leave himimmediately, Snow! Bakit mo pa pinapatagal!?"
Hindi na ako nagsalita. Dahan dahan na lang akong naglakad patungo sa aking kwarto.
Pumasok ako roon at
binagsak ang katawan sa kama.
I embraced my comforter and the pillows. Patuloy ang pagbuhos ng luha ko.
My phone vibrated. I took it out immediately to see who texted.
Sibal:
Nasa labas ako ng mansyon n'yo...
What the hell?
Mabilis akong lumuhod at nagtungo sa bintana sa ulunan ko. Malapit sa mga banga ay
may nakita akong
munting ilaw galing sa cellphone. The lamp posts were not near there so it's dark.
Nakatingin lamang si Sibal
sa kanyang cellphone.
P 27-9
Gusto kong bumaba at puntahan siya. Mabilis akong tumayo ngunit sunod kong tingin
ay nilapitan na siya ng
mga bodyguard ni Tita Marem.
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko habang nakikitang sinuntok niya iyong isa. Two
bulkier men went to
him.
Nanlaban siya ngunit napaligiran siya ng naglalakihang experto. Namilog ang mga
mata ko nang nakitang
tumama ang isang suntok sa kanyang mukha. Tinakpan ko ang bibig ko para mapigilan
ang sarili sa pagsigaw.
Lumuhod ako sa sahig at umiyak. Hindi ko siya kayang makitang naghihirap. Hindi ko
kakayanin.
Nanginginig ang kamay ko habang nagtitipa. Nababasa ang screen ko ng mga luhang
ayaw maubos.
Ako:
Please, go home...
Fuck, I'msorry... I'msorry, baby... Pero... hindi ko kaya...
SiElijah talaga naalala ko ehhBwisit ka maremepal bitter kalang buseeeeeeeetmamatay
kana go to hell????
P 27-10
Kabanata 26
488K 17.9K 13.6K
by jonaxx
Kabanata 26
Stop It
Pagod na pagod na ako sa kakaiyak buong magdamag. I couldn't even get myself to
text himbecause I'm
scared. Gusto kong malaman kung kumusta siya o ayos lang ba siya. Of course, hindi.
Ayaw ko lang talaga
aminin sa kanya na wala akong magawa. Kung mayroon man, mas lalala lang itong
nangyayari sa amin.
"What did you do, Tita?" sigaw ko kay Tita Maremnang nawala na si Sibal sa labas.
Pinagkakatok ko ang kanyang pintuan para lang makapasok. I know she's still awake.
Paniguradong nireport
sa kanya ng mga tauhan ang nangyari.
"Hija, it's late..." bungad niya pagkabukas ng pintuan.
She sounds like it's all normal habang nanginginig na ako sa galit at pag-aalala.
"Bakit ginawa nila iyon kay Sibal!? Wala siyang ginagawang masama!" reklamo ko.
"Tone down your voice or Stav will hear you!" pabulong ngunit may diin niyang
sinabi.
Hinawakan niya ako sa braso at nilabas sa kanyang kwarto. Nanginginig ang kamay
niya habang bumubuhos
ang luha ko.
"You have no heart!"
"I said, tumigil ka, Snow! Matulog ka na roon at pinaalis lang naman si Sibal
dito!"
"They punched him!"
"They punched himbecause he won't go kung hindi dadaanin sa dahas!"
Punong puno ng galit ang puso ko habang tinitingnan ko ang aking tiyahin. She acts
like it's all nothing. Like it
just doesn't matter to himif she's hurt another person!
Umiyak ako magdamag sa kwarto. Wala na akong nakitang Sibal sa labas. Siguro nga ay
tuluyan na lang itong
umuwi. With no support fromme, natural lamang na panghinaan siya ng loob. Damn!
Kinabukasan, nakapagdesisyon ako. I've decided to finally tell himabout it.
Napagtanto kong hindi ko kakayaning magkahiwalay kami. We just don't have any
choice so I'mchoosing the
hard way. I want us to stay together after all of these.
Kinaumagahan ay ginising ako ni Tita Maremdahil maaga ko raw ipapasyal si Stav sa
buong resort.
P 28-1
Syempre, sa hotel kami nagbreakfast tatlo. Hindi ako makatingin kay Tita habang
kumakain kami. Tuwing
nagagawi ang paningin ko kay Tita Maremay sumasariwa sa aking utak ang lahat ng
nangyari kagabi.
Sana ay hindi na nanlaban pa si Sibal. Pumikit ako ng mariin.
"So where do you plan to tour Stav today, Snow?"
Bumaling si Stav sa akin ng nakangiti. They were both expecting me to answer the
question in a very
interested manner. Huminga ako ng malalim.
"Sa spa, sa pools, at sa beach, Tita."
"That's great! I hope you two enjoy..."
"I will surely. Gusto kong makita kung anu-anong mga activities ang mayroon sa
pools at sa beaches..." si
Stav.
"Oh! We have Pedalos, Kayak, Glass boats, name it, Stav..."
"That's great! Kung may oras lang ay gusto kong subukan."
Their conversation went on and on habang ang tanging naiisip ko ay si Sibal. He
didn't text me. Ayaw ko
sana siyang itext hanggang sa magkita kami pero hindi ko na napigilan.
Ako:
I'msorry last night. I was told to stay in my room. Are you okay?
"Abala ka, ah?" puna ni Stav nang naglalakad lakad na kami sa beach.
Pinakita ko na sa kanya ang spa, ang pool activities, ang iba pang features at
ngayon ay nasa beach na kami.
Iilang turista ang nagkakayak, iyon ang tanaw namin. Dahil hindi naman summer ay
hindi rin masyadong
maaraw. Just enough to light the whole place but not enough to burn the skin.
"Sorry... just... business..." sabi ko at nilusot sa bulsa ang aking cellphone.
Ngumiti siya at tumingin sa kawalan. Mukhang malalimang iniisip. I know I should
care about what he's
thinking but I can't seemto find my interest.
"I admire you so much, Snow. Sa murang edad ay nakaya mo nang pagdesisyunan ang mga
nangyayari sa
hotel."
"It's a tough job, Stav but I admit it... it's not all on me. Malaki ang tulong ng
mga managers at mga in charge
sa trabaho ko. Plus I have Papa and Tita Marem."
"Your Dad is planning to buy a property for your next hotel?"
"Yes, it's a losing hotel. Bibilhin niya ang stocks tapos babaguhin ang pangalan.
Igagaya sa whole The Coast
ang basic features tapos konting renovation."
P 28-2
"I think he should expand this one, too. It's in a good place..."
"Yes, that's his plan. Hindi ko nga lang alamkung kailan magsisimula iyan. Since I
think his priority is to
secure the two properties. Iyong isang resort at isang lupa sa Quezon."
"Those are great investments," ani Stav.
Our conversation went on. Naramdaman kong nagvibrate ang cellphone ko sa gitna ng
tawanan namin ni Stav.
Gusto kong tingnan iyon at basahin. Baka si Sibal ang nagtext sa akin.
'Tsaka ko lang nabasa nang bumalik na ako sa kwarto para makapagbihis. Stav will
drive me to school today.
Alamkong kahit anong tanggi ko ay hindi ko siya mapapahindi.
Sibal:
Maghihintay ako sa'yo sa gate.
"Shit!"
Ako:
Huwag na. Sa loob ka na lang maghintay...
Sibal:
Bakit?
Hindi ako mapakali. Sa lahat pa talaga ng araw, ngayon pa ito mangyayari.
Ako:
Ihahatid ako ni Stav, iyong ex ko...
Hindi na nagreply si Sibal. Pagkatapos kong magbihis ay kabado na ako.
I wonder if he'll test what's going to happen or he'll save my ass. Tuliro ako
buong byahe sa kakaisip sa
maaring mangyari. Nararamdaman ko ring ramdamiyon ni Stav pero pilit niya lang
inaalis sa isipan.
"When's your finals?" he asked.
"Next week..." sagot ko.
"Oh. So you're gonna be very busy this week. But it's almost your break, then?"
"Yes."
Hindi ko na pinapaikot ikot ang mga usapan dahil sa kaba ko.
"So the whole province is powered by those?" nginuso ni Stav ang mga windmills sa
bukid.
P 28-3
"Kind of..." sagot ko ng wala sa sarili.
Tanaw ko na ang gate ng high school. Konti na lang ay makikita ko na ang bukana ng
kolehiyo
Maraming estudyanteng papasok kaya hindi ko makita ng maayos kung naroon ba si
Sibal o wala. Patuloy ang
pag gala ng aking mga mata at nang mas nakalapit ay nabunutan ako ng tinik. Sibal
isn't there. Maybe he's
really inside the campus.
"Thanks, Stav..." sabi ko at binuksan na ang pintuan.
He called me but his voice got drowned because I shut the door. Nang umamba akong
bubuksan muli dahil
may sasabihin pa siya'y naunahan niya naman ako. Lumabas siya ng sasakyan.
He smiled and then went up to me.
"Ihahatid na kita sa loob..." aniya.
Immediately, I shook my head in protest. I can't let himgo inside the campus.
"Huwag na. Bukod sa kailangan ng I.D. para makapasok ay mahihirapan ka lang. Malayo
ang building..."
palusot ko.
"O kahit sa gate na lang..."
I don't want to haggle too much. The gate is still a better idea than going in so I
agreed. Ilang hakbang lang
naman iyon.
Nang nasa tapat na kami ay talagang tumigil ako para magpaalamna. Hindi ko
kakayanin kung magpupumilit
pa si Stav na ihatid ako sa loob.
"I'll go now. Thanks for the ride..." sambit ko sabay ngiti.
Before I can even protest, pinatakan ako ni Stav ng isang halik sa labi. Sa gulat
ko ay bahagya ko siyang
naitulak. Mabibigat ang hininga ko at napaatras agad.
"Ingat ka... I'll pick you up after class..."
Tumango ako, hindi makapagsalita. Maagap akong pumasok sa gate na medyo tulala.
Hindi ko pa
napoproseso ang lahat ng nangyari nang nakita ko si Sibal na naka hilig sa
dingding. Hindi kalayuan sa gate
iyon at sa dilimng tingin niya sa akin, alamko na agad na nakita niya ang nangyari.
Umiling siya at tinalikuran ako.
"Sibal!" tawag ko.
Students who saw us even smirked at me. I can only imagine their thoughts!
"Sibal, wait..."
P 28-4
Hinabol ko siya dahil mabilis ang lakad niya paliko sa likod ng building. Sinundan
ko siya kahit doon. Nang
nakahabol ako'y agad kong hinila ang kanyang braso. Hinarap niya ako.
"Sibal, let me explain..." nanginig ang boses ko.
"Akala ko ba ex mo 'yon?" tanong niya.
"Oo! Ex ko na si Stav but-"
"Bakit kayo ganoon magtratuhan? Iyan ba ang dahilan kung bakit ayaw mong nag-aantay
ako sa labas? Kasi
alammo na hahalikan ka niya? At hindi ka marunong tumanggi?"
Umusok ang tainga ko sa panggagalaiti niya. Kitang kita ko ang galit at panggigigil
sa kanyang mga mata.
Students fromthe benches near it saw us. Ngunit hindi tulad noong nasa harap kami'y
konti lang ang mga iyon.
"Westernized masyado si Stav! And if you look closely, I pushed him-"
"You did not push himhard enough then!" sigaw niya sa akin.
Halos manliit ako. Mas lalo kong napagtanto kung gaano siya kagalit sa nangyari
ngayon. Tatalikuran na sana
niya ako pero hinila ko siyang muli.
"Look, please... listen..." I said bitterly.
I don't have a choice. I can't go to class while we're on this fight. I need to
explain to himeverything. Ngayon
ko lang din napansin na may band aid sa baba ng left eye niya. Tingin ko'y nakuha
niya iyon sa nangyari
kagabi. Medyo pula ang balat na nakapaligid sa band aid.
Sinubukan ko iyong haplusin. Hinawi niya ang kamay ko at nag-iwas siya ng tingin.
Parang may humawak sa puso ko. Gusto ko siyang yakapin. Lalo na nang nakita ko ang
lungkot at pagkukulang
sa kanyang mga mata.
"Sibal, please..." halos pabulong kong sinabi.
Hindi siya kumibo ngunit nanatili siya sa harapan ko. Kitang kita ko parin ang
galit at lungkot sa kanyang mga
mata pero nanatili parin siya roon.
"Nakuha mo iyan kagabi..."
Humakbang ako palapit sa kanya. He noticed how close we were but he didn't step
back.
"Wala lang 'to..." giit niya.
I smiled weakly. How he didn't even realize that I saw himand I didn't do anything
about it. Maybe he
understood how helpless I was. Maybe he knows that I can easily be manipulated...
Maybe he's trying to
understand.
"Gusto ni Tita Maremna maghiwalay tayong dalawa... alamko..."
P 28-5
Ngayon niya pa lang akong muling tiningnan. His eyes widened like it's a surprise
that I know. Siguro'y
iniisip niyang nililihimito ni Tita Maremat ng mga taong nasa paligid ko. I can't
believe that I can even thank
Katarina on my mind, for telling me the truth. She truly cares for Sibal and his
family.
"She lifted your scholarship, stopped you fromfishing, tinanggal ka sa trabaho, at
nagbabantang kakasuhan
ka, hindi ba?"
"Kaya kong bayaran ang tuition. May iba akong trabahong makukuha..." matapang
niyang sinabi.
That's not even true. For sure, Tita Maremwould block himfromfinding another job.
At isa pa, paano niya
matatakasan ang kaso? I will never testify against himbut... if it's a choice
between my father and him...
"Paano iyong kaso..." sabi ko.
"Hindi niya ako maaring kasuhan. Kailangan noon ng testimonya mo..."
"This is very difficult..."
"Anong sinasabi mo, Snow?" He frowned.
Umiling ako. "Sibal, kahit saan ka maghanap ng trabaho ngayon, pagagalawin ni Tita
Maremang
kapangyarihan niya. You won't find another job-"
"Sanay akong magbalat ng buto, Snow. Kung hindi mo alam..."
"That's not my point. No matter how hard you try to find job but if Tita
Maremdestroys you, she will..."
"Sumama ka sa akin, kung ganoon!"
Nagulat ako sa sinabi niya. Hinawakan niya ang kamay ko. His fingers reached the
pearl on my ring. He
caressed it in feathery strokes. Nanikip ang dibdib ko lalo na nang nakita ko ang
pamumula ng kanyang mga
mata.
"Kung hindi ako makakahanap dito ng trabaho, makakahanap ako sa ibang lugar. Kaya
kong tapusin ang pagaaral
ko sa ibang eskwelahan, Snow... Sumama ka sa akin..."
That's not even a fucking choice.
Mahal na mahal kita, Sibal, pero hindi ganito ang naiisip ko. The thought of living
with himis fine but it
scares the shit out of me. Leaving Costa Leona would mean leaving my family, the
resort, Kael, my Papa, and
my obligations.
Kung sana ay ang pag-alis para lang sa pagmamahal ko sa kanya, magagawa ko pa. Pero
ang pag-alis na
hinihingi niya ay mangangahulugang iiwan ko rin ang pamilya ko.
"Sibal, hindi ko kaya..."
Pumungay ang mga mata niya at binaba niya ang kamay ko. I hate how weak he's
holding my hand. Hinawakan
ko ng mabuti ang kamay niya para hindi tuluyang makalas.
P 28-6
"Leaving would mean I'll leave my family..."
"Ayaw ng pamilya mo sa akin, Snow. Ipapakita ko sa kanila na kaya kitang buhayin.
Kaya kitang alagaan. Na
kahit anong sira nila sa atin, tayo parin ang mananaig!"
Buseeeeeet ka marem???? Wtflmao ??
P 28-7
Kabanata 27
547K 18.6K 24.9K
by jonaxx
Kabanata 27
White
Pinaglalaruan ko ang bibig ng wine glass habang nakatulala. Ang sabi nila,
tumutunog daw iyon kapag
ginawa mo. Kaya lang, hindi ko marinig kung tumutunog nga ba ito dahil sa ingay na
nanggagaling sa mga
stereo.
Si Brenna ay nasa tabi ko habang si Bronson ay nasa tapat namin. May dalawang babae
sa kanyang gilid at
pareho niya iyong inaakbayan. Cissy is dancing with someone she just met.
"Sayaw na tayo, Snow. Ano pa bang pinunta natin dito? Ang pagtunganga mo riyan?"
Brenna giggled.
Umirap ako at tumingin sa kanya. She just wants to dance because a famous idol is
on the dancefloor.
"Ikaw na lang muna..." sabi ko.
"Hah!" she scoffed. "Kung uuwi ka bukas ng Costa Leona, hindi ka man lang ba
magsasaya ngayon para hindi
mo naman ma miss ang syudad?"
It's been five years since the last time I was there. Inaamin kong hindi naging
madali ang limang taon na iyon
lalo na tuwing naaalala ko ang sakit sa mga mata ng lalaking iniwan ko para sa
ikabubuti niya.
Nasa isang malaking bar kami ngayon. The booming music fromthe stereo is deafening
and the bodies on the
dancefloor looks blurry. I think I had too much wine.
Bumalik ako rito sa pag-aakalang narito si Papa sa Maynila. Gusto niya raw akong
kausapin tungkol sa
expansion ng resort pero ang nadatnan ko lang ay ang chopper namin.
Papa wants me to go back to Costa Leona and manage it again. Noong umalis ako
limang taon ang nakalipas
ay si Tita Maremang sumalo ng lahat ng iniwan ko. Inakala ko noon na kaya na iyon
ni Tita Maremlalo na't
dinala niya ang kanyang pamilya sa Costa para manirahan habang inaayos ang
kumpanya.
And right now, I receive this news? I can't believe it!
"I amvery sure you'd be so depressed with your work, Snow..." Brenna said as she
downed another shot of
whatever liquor she's drinking. "Bakit daw ba umalis si Tita Marem?"
"Hindi ko alam. Hindi ko na siya naabutan dito sa Maynila. Pagdating ko kahapon ay
iyon 'yong flight nila
patungong America..."
Umalon ang hanggang balikat na kulot na buhok ni Brenna sa kakatingin sa dancefloor
at balik naman sa akin.
"Tingin mo, bakit siya tuluyang umalis?"
P 29-1
Nagkibit ako ng balikat kahit na may ideya na ako. "She's probably very guilty
about what happened..."
"Magkano ba ang nakuha noong contractor na pinagkatiwalaan niya?" tanong ni Brenna.
"Thirty Five Million..." sagot ko.
"That's so bad... Bakit siya nagtiwala roon?"
"Kilala niya yata..."
Tinangay ang pera namin ng napiling contractor ni Tita Marempara sa renovation ng
resorts. Iyon yata ang
dahilan kung bakit siya nagmamadaling umalis. Nagmamadaling tinake over din ni Papa
ang resort at ngayon
pinapasalo niyang muli sa akin dahil hindi na naman daw maganda ang lagay niya. Of
course, I'mwilling to
do it again. For him. For the sake of our resort.
Bigla akong hinila ni Brenna sa dancefloor. Halos matapon ang iniinomko dahil sa
ginawa niya.
"Wait!" I protested but it's too late.
Nasa gitna na kami ng dancefloor. She made her way to the center and started
dancing. Hinawakan niya ang
kamay ko. She swayed it and laughed. Natawa na lang din ako. Lasing na yata 'to!
I danced with her. Noong nahanap kami ni Cissy ay sumali siya sa amin. Her boylet
is just behind her while a
tall handsome man went beside Brenna. Kumunot ang noo ko nang napagtantong medyo
pamilyar siya.
Ah. He's the idol I'mtalking about. Makahulugang nanlaki ang mga mata ni Brenna sa
akin at mas lalong
pinag igihan ang malagkit niyang pagsasayaw. Someone's behind my back, too. Mabilis
kong nilingon kung
sino and I realize it's a friend of the idol I'mtalking about.
Sinubukan ko na lang ding sayawin siya pero parang nagpupumiglas ang utak ko. All
thoughts about himwere
quickly extinguished by my comparison of a man I knew before.
Hinarap ko siya. Matangkad ang kasayaw ko ngunit mas matangkad iyong kilala ko. His
nose is narrow, pero
mas maganda ang tangos ng ilong ng kilala ko. His hair is messy, but someone's hair
is a better mess minus
the expensive products. He smells like wine a cigarette, my someone doesn't smell
like this. Bakit ko
kinukumpara? Pakiramdamko ay sa loob ng limang taon, ganito lang ang ginagawa ko
palagi tuwing may
nagtatangkang lumapit sa akin. My heart is fully owned by someone else. It is not
mine to give anymore.
"It's getting hot in here..." he whispered. "My condo is just near..."
Nah. Not you.
"My feet is tired. Babalik lang ako rito. I want to rest a bit..." sabi ko kahit na
off topic.
"Oh..." medyo nagulat siya sa sinabi ko. "Okay, then..."
Tumigil ako sa pagsasayaw at mabilis na bumalik sa lamesa kung nasaan si Bronson.
He's already kissing the
girl on his lap. Nawala na iyong isa. Siguro ay nakapili na siya.
P 29-2
Nilagok ko ang isa pang baso ng wine at sumalampak na pabalik sa sofa. Sa ingay na
nagawa ko ay natigil
ang dalawa sa harap.
"Sorry!" I said raising my finger.
"Are you okay?" Bronson wiped his red lips.
"Yup..." tumango tango ako at tumingin muli sa ibang banda.
For years, there's just nothing that's on my mind but to be back in Costa Leona. I
want to go back there to
apologize to him. I want to say sorry for not being strong enough. I want to say
sorry for judging himon my
mind. I want to say sorry for being too young to decide on my own.
Sa araw na paalis ako patungong America ay nalaman ko na sa loob ng halos animna
buwan, hindi kinuha ni
Sibal ang kanyang sahod sa hotel. Tumawag si Mrs. Agdipa sa akin para magtanong
kung anong gagawin niya
sa pera ni Sibal na hindi niya kinuha sa mga buwang iyon.
I was so shocked. I was shocked because at the back of my mind, I doubted his
sincerity, too. I doubted his
true motive because I find it all too fast. Plus the history of Tita Maremand Tito
Achilles.
Guilty ako sa pag-iisip ng masama sa kanya.
Still, that's not the reason why I left him. I left himbecause he needs me out of
his life. Tita can destroy their
life. Ang dahilan kung bakit sa loob ng ilang taon ay hindi ako bumalik ay dahil
naroon parin si Tita. She'd do
anything to destroy them, for sure.
Papa's weakness is scary. I couldn't tell himthe truth because I'mscared of what
will happen if he finds out.
Medyo rin kasi gusto niya si Gustav para sa akin tulad ni Tita Marem. However, he
doesn't openly tell me to
date himunlike Tita. He just wants me to be a good companion to him.
"Ano ka ba?!" ani Brenna nang bumalik siya sa akin.
Eissen Philips, the idol I'mtalking about, is already behind her. Pulang pula ang
pisngi ni Brenna habang
ngumingiti sa akin.
"Sayaw ulit tayo, Snow!" she asked me.
"Ayaw ko na. Pagod na ako..." sabi ko at nagsalin muli ng wine sa aking baso.
"Fine. Just don't go out of this club without telling us! Wala kang bodyguard, my
God! Malalagot kami..."
Uminomna lamang ako at hinayaan siyang umalis para makipagsayawan ulit. People
fromthe other table
noticed me. They waved at me and I just nodded. May iilang mga kaklase ako sa
lamesa nila at may iilang
family friends din.
@fvriavnicee 5 yearssss wadapak shooktsiachoe bwahahahahaha Sibaaaaaal
P 29-3
Kabanata 28
552K 19.5K 21.3K
by jonaxx
Kabanata 28
End
I'mstarting to think about our mansion. Bakit kaya hindi ganitong ayos ang gawin
doon? Kung sabagay, if we
won't retain its spanish colonial beauty, it's not anymore the same mansion our
ancestors built us.
Kinusot ko ang mga mata ko at inangat ang ulo. Nakaidlip ako rito sa sofa.
Nakakarelax kasi dahil nakasabit
iyon at masyado pang malambot ang mga unan.
Papalubog na ang araw. Medyo madilimna rin ang paligid dito kaya tumayo na ako para
makaalis na. Umihip
muli ang hangin dahilan kung bakit napatingin muli ako sa bahay na pinanggalingan
ko.
Walang nakatira. Siguro nga'y naging resthouse na nga ito.
"Kanina ka pa hinahanap. Ngayon pa tayo magsasabay kumain tapos wala ka..." ani
Papa nang dumating ako
sa exclusive roomng Seaside restaurant.
Naroon na si Kael sa tabi niya. Pareho silang nakatingin lamang sa akin nang
dumating ako.
"Namasyal lang po ako..." sabi ko sabay upo.
"Saan ka naman namasyal?"
Tinuro ko ang silangang bahagi ng resort.
"May narenovate palang mansyon hindi kalayuan, Papa?" tanong ko.
"Alin ba roon at maraming nagrenovate ng mansyon ngayon. Iyong pinakamalaking
mansyon sa kahabaan ng
Costa Leona ay may renovation schedule din. Gagawin din yatang resort iyon ng mga
Mercadejas..."
"Ganoon po ba?" nawala ang isip ko sa katabing mansyon na tinutukoy ko. "Ibig
sabihin magkakaroon tayo ng
kompetensya?"
"Hindi naman, hija. We're a high end hotel. Theirs will be just a mid class private
resort. And that will take a
long time to renovate since they aren't here..."
Kahit sa sinabi ni Papa ay hindi ako naging kumbinsido. Hindi maganda ang estado ng
resort namin dahil sa
nangyaring pagtangay ng pera. Ngayon kung may magtatangkang kompetensya, no matter
how small that resort
is, I can't help but be concerned about it.
"Dapat ay matapos na ang renovation sa lalong madaling panahon! Hindi ba natin i
me-meet ang
P 30-1
pinagmamalaki mong Engineer bukas, Papa?"
"Nagpatawag na ako ng meeting for all the concerning parties this Monday. Tomorrow
is a Sunday, hija.
Don't be so hard on these people even when you're paying them. They deserve to
rest..."
Nagtagis ang bagang ko. I need to fix the resort immediately. I don't want to feel
threatened with small time
businesses.
After our dinner, we spent the rest of the night near the beach, drinking wine.
Hindi naman pinagbabawalan
ni Papa si Kael. Hindi naman siya kailanman naging mahigpit sa amin.
"Dito po ba mag-aaral si Kael, Papa?" tanong ko.
"Kung iyon ang gusto niya. Maayos naman ang North Western. Diyan naman ako
nagtapos..." he said.
"What are you planning to take, Kael?" I asked.
"Engineering..." sagot ni Kael.
Napainomako ng wine. A memory flashed on my mind once again. I wonder where he is
right now?
"Nga pala't balak niyang magtrabaho rito sa hotel..."
Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Papa. Nilipat ko ang tingin kay Kael. "Anong
trabaho?"
"I offered himto manage the housekeeping, he refused. He wants to start below..."
Nakatitig lamang ang kapatid ko sa kanyang baso. Is that a serious statement? Medyo
napaawang ang bibig
ko.
"Like... What?" medyo lito kong tanong.
"Waiter... housekeeper... driver... anything..." sagot ni Kael.
Natawa akong bahagya. "You can manage. At your age, Kael, naging Presidente ako ng
buong hotel kaya kaya
mo rin iyon."
"Hindi sa abilidad, Ate. Gusto kong paghirapan ang lahat..."
What the hell?
"Now you're making me feel guilty for jumping to the President status right
away..."
"Iba iyan. Kailangan mo iyan. Hindi ko naman kailangan, Ate. Gusto ko lang
masubukang magtrabaho sa
pinakamababang posisyon. Gusto ko ring ako ang nagbabayad ng tuition ko sa
eskwelahan."
Bahagya akong natigilan sa pagkamangha. Tumatango tango si Papa sa sinabi ni Kael.
"Are you Solomon's son?" humagikhik si Papa.
P 30-2
Napakurap kurap ako sa pagpoproseso ng sinabi ni Kael.
He's a son of a multi billionaire. Nanakawan kami ng thirty five million pero barya
lang iyon kumpara sa
tunay na yaman ni Papa at ng buong pamilya. Hindi kami naghihirap. But I understand
Kael's ego. I just can't
believe he's this kind of man now...
"You can apply for a scholarship since you're good..." I suggested.
"And the school will require himto pass the bank statement of his father... or look
into his roots. Apelyido
niya palang, hija, hindi na papasa iyan."
"But he's very qualified, Papa."
"Binibigyan lamang nila ng scholarship ang mga nangangailangan, Ate..."
"Fine!" I give up. "Just tell me where you want to work then we'll see..."
We spent the whole night catching up. Tawanan at seryosong kwentuhan ang ginawa
namn. I missed simple
nights like this. Dahil sa kumplikadong estado ng buhay namin, hindi na kami
nagkakareunion ng ganito. Just
us three. So I treasured the whole night in my heart. We avoided negative talks. We
were content with
whatever we have now...
Tinanghali ako ng gising kinabukasan. Naligo muna ako at nagbihis bago bumaba sa
mansyon.
Sa hagdanan pa lang ay naamoy ko na kaagad ang luto sa kusina. I wonder if it is
the chef? Pinapunta ba ni
Kael ang chef dito?
Nang nakita ko ang kapatid kong nakatalikod at kaharap ang stove ay lumapad ang
ngiti ko.
"How sweet of you to cook for me..." sambit ko.
Nilapag niya sa counter ang courdon at pasta. Inamoy ko ang dahong nilagay niya sa
taas ng cream
pagkatapos ay umakyat sa high chair para makakain na.
"Wala akong ginagawa..." sagot niya.
Kinuha ko ang tinidor at inikot ang pasta roon. One taste and I'msure everything on
the plate tastes good.
Pakiramdamko ay mas naging independent si Kael sa lahat ng nangyari sa amin.
Napilitan siya, tulad ko. But
it did good to him...
"Samahan mo na lang ako ngayon..." sabi ko.
"Saan naman?"
"I want to go beyond the rock formations..."
"Anong lugar ba ang pagkatapos ng rock formations?"
"Still Costa Leona."
P 30-3
He nodded. "Okay..."
"Hindi ka pa nakakapasyal sa buong lalawigan?"
"There's nothing much here. Ang bayan ay maliit. Maraming abandonadong mansyon sa
silangang bahagi. At
sa timog, kung nasaan ang mga windmills ay mas marami pang luma at naglalakihang
mansyon."
SIBALAHAHAHALAVET ?? TAEOKAYNASANAE
P 30-4
Kabanata 29
563K 19.7K 16.3K
by jonaxx
Kabanata 29
Drown
"The small yacht I bought is here. Kagagaling lang nito ng Boracay last week kaya
tamang tama sa pagdating
n'yong lahat!"
Patuloy ang pagkain ko habang nag ku-kwentuhan ang board at nagmamalaki naman si
Papa. Alamkong isa
ito sa mga plano niya. It's okay... At least bago ko nalamang si Sibal ang
Engineer.
Of course, Snow. Why didn't I think of that? An engineer, who's a local fromCosta
Leona? Bakit hindi ko
naisip na maaaring siya iyon?
"I'minterested with the sand bars, Remus! Konti lang ang mapapasyalan na ganoon sa
amin at ang alamko'y
marami rito..."
"Yes, we have a lot of islets around... Rock formations, El Calor, Altagracia, name
it... It's here..."
Mabuti na lang din talaga at hindi ko kaharap ang dalawa. That would be a disaster!
Hindi ko alamkung
maaarok ko bang makita silang naglalampungan sa harap ko.
What do I expect, anyway? Sa limang taong nawala ako nang 'di sinabi sa kanya ang
tunay na dahilan,
maaaring marami ng nagbago. His love for me faded. Whatever we had, it only lasted
for months... for him.
Parang kinukurot ang puso ko habang nag-iisip.
Ano nga ba talaga ang tunay kong inasahan sa pagdating ko rito? I thought I'mgoing
to meet himhere in Costa
Leona. He'll be in his house or maybe in his boat... trying to fish...
Pawis siya habang tinatanaw ang dalampasigan. Titigil ako nang nakita ko siya.
Pagkatapos ay matitigilan din
siya habang naglalayag hanggang sa tuluyang tumigil ang bangkang sinasakyan sa
buhangin.
And I'll jump to himin happiness because finally we saw each other again after how
many years.
That's what's at the back of my mind. Although I prepared myself for his
indifference, I have unconscious
expectations, too.
"So shall we meet again after lunchand can you all prepare your things, too?" ani
Papa.
Hindi ko namalayang nakatayo na pala ang lahat. Nagkakamayan na na tila tapos na
ang lahat ng ito.
"I suggest, President, na mas mabuting ilahad ko na rin ang plano sa mansyon..."
Sibal went up to Papa to say that. Tumayo ako at nag-ayos sa sarili. May lumapit sa
akin para kamayan ako,
P 31-1
tinanggap ko iyon.
"Sasama ka ba mamaya, Miss Galvez?" another manager fromBoracay asked.
Tingin ko ay mas matanda lamang ng konti ang babae sa akin. I smiled at here.
"Most probably..."
"That's great!" singit naman noong isang lalaking manager.
Tipid akong ngumiti at bumaling sa banda ni Papa at Sibal. Sumulyap si Sibal sa
akin habang
nakapamaywang. Kumunot ang kanyang noo at muling bumaling kay Papa.
"So! Its safe to say that the meeting is adjourned?" Tumawa si Papa. "Dito na lang
din kayo kumain. I'll give
you enough time to rest and your lunch will be according to your own schedule..."
"Thank you, Remus..." Tinapik ng dalawang businessman si Papa sa balikat at
nagpaalamna para makaalis.
"Hi!"
Napatingin ako sa isang matamis na boses galing sa likuran. Namilog ang mata ko
nang nakita iyong si
Architect Gracie Racaza na naglalahad muli ng kamay sa akin. Hindi pa ba sapat ang
isang kamayan at bakit
may pangalawang ulit pa?
Why amI suddenly thinking about rude things? I firmly shook her hand and smiled
again.
"I've seen some articles about you in the newspaper. You're branded as the youngest
hotel CEO..."
Tinagilid ko ang ulo ko. Kahit ako'y naiisip kung gaano ka sarkastiko ang tingin ko
sa kanya.