Castillion Brothers Series 3: Third Castillion

by Kuyajen

COMPLETED
Soon to be published in Elf King Publishing House

This is an unedited version. Printed version will be edited.

Bookcover: Ruffa Mhae

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Third Series

Desiree Gale 'Inday Dyosa' Ancho Park. Babaeng humaling na

humaling kay Third Castillion na isa sa pitong magkakapatid na tinaguriang
Castillion Brothers. Sinong hindi mahuhumaling sa isang tulad nito na mayaman,
hunk, mataas, makapangyarihan at mabait. Siya ang nagpapatunay ng salitang perpekto
sa mata ng mga kababaihan pati na rin kay Gale.
Dahil sa labis na pagkagusto ay hindi siya nahihiyang lantarang ipakita ang
nararamdaman para dito.
Noong una ay pinapabayaan lamang siya dahil nga sa kabaitan nito pero umabot na
siguro sa puntong nasagad ang kabutihan nito kaya lantaran ang naging pandidiri sa
kanya at pagbibigay na masasakit na mga salita.
Hanggang kailan niya kakayanin na suyuin ang isang Third 'Intoy ko' Castillion?
Hanggang kailan niya tahimik na iindahin ang sakit na dulot ng pag-ibig niya para
rito?
-kuyajen
Please pakilike po ng page ko, Kuyajen's Warriors

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Prologue

"Hoy Desiree ano na naman ang ginagawa mo dito?" Nakangising tanong ni boss ng
makapasok ako. Ang Uncle kong Heneral pero kung umasta ay parang tambay lamang sa
kanto.
Nandito ako ngayon sa opisina niya upang ituloy ang naudlot kong pakay na
humingi ng leave.
"Yow, Uncle." Bati ko sabay fist bumb namin. Ang cool!
"Bakit nandito ka? Sana nagpakamatay ka nalang sa New York."
Napanguso ako. "Uncle naman imbes na congratulation ang isalubong mo sa'kin
parang hindi ka masayang nakabalik ako ng ligtas."
Humalakhak siya na parang may nakakatawa sa mga sinabi ko kahit alam kong wala
naman. "Hindi talaga ako masaya dahil sa sobrang katigasan ng ulo mo ay palaging
problema ang hatid mo sa'kin kapag nandito ka sa Pilipinas." Iginalaw niya pa ang
dalawang kilay. "If I know si Santez lang gumalaw sa inyong dalawa para matapos ang
mission." Kantiyaw niya pa.
Hindi ako naasar sa mga pinagsasasabi niya dahil alam ko sa sarili ko na malaki
ang naambag ko sa naging misyon namin ng isa ring agent na kapareha ko ng magtungo
kami sa New York n'ong isang linggo at ngayon kadarating ko lang.
Prente siyang nakaupo sa swivel chair niya habang suot suot ang kanyang
uniporme. Batang bata pa ang mukha ni Uncle dahil ito ang pinakabata sa mga kapatid
ni mommy. Ang nanay kong hindi ko alam kung saan na nagsuot at hindi magawang
magpakita sa'kin.
Oh well, wala naman akong paki sa kanya tulad ng palagi niyang ginagawa sa'kin,
ang iwan sa kung saan saan.
"Ewan ko sa'yo boss, kaya nagpunta ako rito para hingin na ang approval sa
leave ko, mawawala ako ng mga dalawang buwan."
Doon lamang nagseryoso ang kanyang mukha. Uncle mood talaga siya sa ganitong
bagay. Kahit naman kasi panay ang asar niya sa'kin at sinasabing mas masaya siya na
wala ako ay alam kong mahal niya rin ako. Siya ang tumayong ama at ina ko ng iwan
ako ng mga magulang ko.
Isa pa, sa halos sampung taon kong serbisyo sa kanya ay ngayon lang ako humingi
ng leave. Kilala ako bilang isa sa mga magaling na agent sa departamento namin
kahit na kalog at saksakan ako ng daldal dahil pagdating sa trabaho ay seryoso pa
ako sa salitang seryoso. Mahal ko ang trabaho ko dahil ito nalang ang meron ako na
maaari kong paglibangan para mailayo ang sarili ko sa kadramahan ng buhay ko.
"Bakit ba gusto mong magleave, and the heck Desiree Gale Ancho Park dalawang
buwan talaga?" Seryoso niyang tanong na ikinangiwi ko.
"Drop the Desiree, Ancho and Park boss pwede mo naman akong tawaging Gale,
nakakabakla ang pangalan ko at lalo naman ang middle at surename ko."
Hindi siya natinag, seryoso pa rin ang ipinupukol na tingin sa'kin na animo
binabasa ang laman ng kinakalawang kong utak.
"Bakit gusto mong magleave?" Ulit niya, napakamot nalang ako sa ulo.
"Personal matter boss."
Alam kong mas magpupumilit siya pero ayoko talagang sabihin ang dahilan. "Ano
nga? Hindi ko pipirmahan 'to kapag hindi mo sinabi sa'kin ang totoong rason." Tukoy
niya sa letter na hawak na niya ngayon, noong isang linggo ko pa iyon ipinasa pero
hanggang ngayon wala pa ring pirma.
"Ang daya mo naman boss ang usapan kapag natapos namin ang mission sa New York
na maayos at matiwasay ay papayagan mo akong magleave." Angal ko. Napag-usapan na
namin ito bago ako umalis pero sadyang makulit talaga siya.
"Not until you answer my question."
Nagtitigan kami ng ilang sandali at napabunting hininga nalang ako ng mapansing
hindi talaga niya ako papayagan kapag hindi ko sinabi sa kanya ang totoong rason.

Buhay nga naman! Noon siya pa ang nagtutulak sa'kin para

magleave kahit pa isang taon pero ngayong gusto ko naman ayaw niya akong pagbigyan.
"Okay, okay sasabihin ko na." Pagsuko ko. Huminga muna ako ng malalim bago
muling magsalita. "Mag-aasawa na ako."
Pagkarinig niya sa sinabi ko ay tila fireworks na nagliwanag ang kanyang mukha
at mabilis na pinirmahan ang papel, nanginginig pa. Ang kanyang mga mata ay parang
batang nabigyan ng laruan dahil sa pagkislap.
"Talaga mag-aasawa ka na? Oh, ayan sige na umalis ka na at pagkatapos ng leave
mo ay ipakilala mo sa'kin ang magiging manugang ko." Ipinagtulakan niya pa ako
palabas.
The fuck! Anong manugang pinagsasabi niya hindi ko naman siya magulang. Ulol
talaga itong si Uncle minsan, siya lang ang nakita kong kadugo na kung ipagtulakan
ang pamingkin na mag-asawa na ay wagas. Hindi manlang itinanong kong sino ang
maswerteng lalaking nakabihag sa mailap kong puso. Paano pala kung rapist o drug
lord ang mapapangasawa ko ayos lang sa kanya 'yon?
Nasa labas na kami ng headquarters pero ipinagtutulakan niya pa rin ako. "Boss
naman hindi mo na ako kailangang itulak, atat lang?" Ngayon bakas na sa mukha ko
ang pagkairita.
Napakalapad ng pagkakangiti niya na halos guhit nalang ang mata dahil abot
tenga ang pagbuka ng mga labi. Alam ko na kung saan ako nagmana ng kabaliwan, sa
asta palang ni Uncle halatang pareho ang dugong nananalaytay sa amin.
"Alam mo namang gusto ko ng mag-asawa ka para naman may magpatino sa'yo."
Aniya.
"Gan'on na ba ako kasakit sa ulo sa'yo?"
Walang pag-aalinlangan siyang agad na tumango. "Kaya kapag nakita ko ang
mapapangasawa mo ay magpapasalamat talaga ako." Tinapik niya pa ang balikat ko.
Hindi lang basta tapik dahil napakalakas.
Sinamaan ko siya ng tingin pero humalakhak lang siya. Wala na talagang pag-asa
ang isang 'to, kaya walang babaeng magkagusto dahil sa pagiging isip bata.
"Parang matagal tagal pa ang pagkakataon na 'yon dahil liligawan ko palang
siya." Ako naman ang napangisi ng makita ko ang pag-awang ng bibig niya pagkarinig
sa huli kong mga sinabi.
"W-What?" Utal niyang tanong. Nagsimula na akong humakbang papalapit sa motor
ko bago sinagot ang tanong niya.
"Magleleave ako dahil balak kong manligaw at kapag sinagot na ako pakakasalan
ko na, totoo na 'to boss kaya wag kang mag-alala bibigyan kita ng dalawang dosenang
pamangkin at apo." Nagflying kiss ako bago pa siya makalapit at walang habas na
pinaharurot ang motor ko.
"Desiree Gale!" Dinig kong sigaw niya pero tinawanan ko lang.
Napapailing nalang ako dahil sa planong nabubuo sa utak ko ngayon. Aba, ang
swerte nga ng mapapangasawa ko e, ako na manliligaw at naglaan pa talaga ako ng
dalawang buwan para mabigyan siya ng atensyon. Sa dami ng nagkakandarapa sa'kin na
hindi ko pinansin tapos siya liligawan ko, talagang napakaswerte niya.
"Here I come honey! My Third Castillion!" Sigaw ko.
Hindi ko binawasan ang bilis ng takbo ng motor ko kaya agad kong narating ang
location ng shooting ngayon ni Anton, ang sinasabi kong kapartner ko sa bawat
mission na nahahawakan ko at siya rin ang kasama ko sa New York. Isa siyang
magaling na direktor ng pelikula at mga sikat na teleserye, lahat ata kayang gawin
ng babaeng 'yon sa pagiging multitalented.
At dito ako pumunta dahil dito ko sisimulan ang plano ko. Alaga niya si Second
Castillion na kapatid ng mapapangasawa kong si Third, sisipsip muna ako sa kanya
para mapalapit ako sa kanyang kapatid. Ika nga, ligawan muna ang pamilya bago ang
totoong pakay para magkaroon ng kakampi sa sasabaking gyera.

"Cut!"
Mas lalong lumapad ang pagkakangiti ko ng saktong pagpark ko ng motor ay
narinig ko ang sigaw na 'cut', meaning break muna. Pinagtitinginan ako ng mga taong
nakakita sa pagbaba ko sa motor ko, Ducatti!
Nginingitian ko sila habang taas noong naglalakad papalapit sa pinakalokasyon
kung saan natatanaw ko na si Anton na seryosong nagpupunas ng pawis ni Second.
Aba nga naman, ipinanganak talagang swerte ang mga Castillion, mga habulin na
nga ng mga babae dahil sa yaman, kagwapuhan at kapangyarihan dikitin rin ng maalaga
at mapagmahal na mga tulad namin ni Anton.
"Yow Anton, natututo ka na talagang lumandi a." Biro ko ng nakalapit sa kanila.
Sabay silang napalingon sa'kin, ang maamong mukha ni Second ay napalitan ng
pagkaseryoso bago ako pasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa.
Taas noo pa rin ako dahil alam kong pasado ako kung ganda ang pinag-uusapan.
Kung hindi ka naman maganda kapalan mo lang mukha mo para mahatak, at dahil maganda
na ako at makapal pa ang mukha dahil sa nag-uumapaw na confidence kaya naging dyosa
na ako.
"Sino ka?" Kunot noong tanong ni Second syaka umakbay sa walang emosyong
babaeng nasa tabi niya.
Astig talaga itong si Anton, mas makunat pa ata sa balat ng kalabaw ang puso
dahil hindi manlang nakaramdam ng kahit anong kilig.
Matamis akong ngumiti. "Bayaw, ako ang mapapangasawa ng kapatid mo."
Mas lalong sumama ang tingin niya sa'kin, kay gwapong bata pero mas gwapo sa'king
mga mata ang aking Third.
 "Sinong kapatid? May asawa na ang Kuya First ko, at ang iba ko pang mga kapatid
ay walang balak mag-asawa." Seryosong tugon niya.
Tinamaan ako ng panghihinayang dahil sa sinabi niya. Walang balak magsipag-
asawa e' napakaganda ng kanilang lahi.
"Ow, sige magpapalahi nalang ako."
"Sino ba ang babaeng 'yan King, kilala mo?" Napipikon na siguro kaya si Anton
na ang tinanong at ang isa ay simpleng tango lang ang sagot.
"Yeah, my friend." Labas sa ilong na tugon niya. Napakasama talaga ng babaeng
'to. Hindi ko nalang pinansin.
Inilahad ko ang kamay ko kay Second. "Desiree Gale Gotez Mendes Ancho Park-
Castillion, gan'on na rin ang magiging apelyido ko kapag nakasal na kami ni Third
my hubby."
Medyo napasinghap pa ako ng magliwanag ang mukha niya ng marinig ang huli kong
sinabi. Hindi naman lingid sa kaalaman ko na mailap sa babae ang dalawang
magkapatid na ito at mas close kaysa sa iba pang mga kapatid kaya talagang nagtaka
ako ng magliwanag ang kanyang mukha.
Usap-usapan sa showbiz industry na hindi marunong ngumiti ang isang 'to kapag
nasa harap ng ibang babae samantalang ang kanyang kapatid na si Third ay mabait sa
lahat 'yon nga lang mailap talaga.
"Si Third ang tinutukoy mo?" Hindi makapaniwalang tanong niya sabay silay ng
magandang ngiti sa mga labi niya.
Tumikhim ako bago sumagot. "Yup, so pwede tayong maging magkaibigan?" Sabat ko
agad. Aba, ayoko ng magpatumpik tumpik pa dapat daanin agad sa paspasan.
"Kakaibiganin mo ako para sumipsip at tulungan kitang mapalapit sa kapatid ko?"
Napatalon ako sa tuwa. "Nadali mo bayaw, so pwede tayong maging magkaibigan?"
Napawi ang pag-asa ko ng para itong batang yumakap kay Anton mula sa likod at
ilang ulit na umiling. "Ayoko, buhay niya 'yon kaya ayokong makialam pero ayos lang
naman na ligawan mo siya."
Napatulala nalang ako sa pagtanggi niya dahil ang buong akala ko talaga ay
ngumiti siya tanda na tutulungan niya ako 'yon pala balak lang chumansing kay Anton
habang ang babaeng harot naman na ito ay tinapik tapik lang ng malamyos ang braso
ni Second na nasa bewang niya.
"Kapag ako hindi sinagot ng kapatid mo dahil hindi mo ako tinulungan ilalayo ko
sa'yo si Anton at sisiguraduhin kong hindi mo na siya makikita ulit." Banta ko pero
birong lang naman 'yon gusto ko lang siyang inisin.
Muling sumeryoso ang mukha niya at bago pa siya makasagot ay tumalikod na ako
at muling bumalik sa motor ko. Nagwave ako ng kamay ko na parang miss universe
finalist sa mga taong nakasunod pa rin ang tingin sa'kin.
Sumampa ako sa motor ko at pinaharurot palayo sa lugar. Nak nang! Wala akong
napala ngayong araw, may jetlag pa ako galing sa biyahe pero mas pinili kong gawin
'to para mapalapit agad kay Third. Kapag talaga naging asawa ko na ang lalaking
'yon mata niya lang ang walang kissmark.
Magtatalik talaga kami na ihi lang ang pahinga para naman mabawi ko lahat ng
pagod at paghihirap na dinanas ko ngayon at sa mga susunod pang araw at linggo.
"Tsk. Tsk. Dapat talaga magkaroon ako ng trabaho sa loob ng kompanya niya para
mas lalong mapadali ang paglalapit namin." Suhestyon ko sa sarili.
Napagpasyahan kong dumaan na muna sa isang fast food chain para bumili ng
pagkain dahil simula ng umalis kami sa New York ay hindi na ulit ako nakakain.
"Excuse me."
Awtomatiko ang pag-arko ng aking kilay dahil sa pagbaba ko ng motor at papasok
na ako sa loob ng fast food ay may lalaking basta basta nalang bumangga sa balikat
ko dahil sa pagmamadali nitong pumasok.
"Fuck you!" Bulong ko, lumingon ito sa gawi ko dahil siguro sa pagkarinig ng
sinabi ko.

Please vote and comment. I hope magustuhan niyo ang story ni Gale and Third.
Thank you nga pala kay Desiree Gale Park sa pagpapahiram ng name. This story is
for you.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 1

"Fuck you!" Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi ng babaeng hindi ko sinasadyang
mabangga ng papasok na ako dito sa pinakamalapit na fast food sa main building ng
CBE building.
Alam kong kasalanan ko dahil sa pagmamadali ko ay hindi ako naging maingat pero
hindi tama ang mga salitang narinig kong sinabi niya.
"What did you say Miss?" Kalmado kong tanong ng malingunan ko ang babae.
Nakatulala lamang ito at hindi nagawang sagutin ang tanong ko. Nagkaroon ako ng
pagkakataon na pasadahan ng tingin ang kabuohan niya dahil sa pagkatulala nito sa
kinatatayuan.
Nakasuot ito ng isang black silky fitted jeans na hapit na hapit sa slinder na
hita, sandong puti na hapit din sa perpektong hubog ng katawan. May itim na glove
itong suot na halatang gumagamit ng motor at isang killer high heeled leather
boots.
She's fucking hot with her innocent yet fierce get up.
Maamo rin ang mukha pero ang mga mata ay matapang kung tumitig. May kaliitan
ang hugis ng napakaganda nitong mukha. Sa isang tingin ay mapapasabi kang
napakainosente nito.
Black round eyes, cute pointed nose, long and seductive eyelashes. Bahagya ring
nakataas ang kanyang kilay kaya nagmukha siyang mataray sa likod ng inosenteng
mukha.
And her pouty lips na pulang pula na ngayon ay bahagyang napaawang. Napalunok
ako dahil sa sandaling pagtitig sa kanyang tila nang-iimbetang mga labi.
Yeah, fuck you Third!
Tumikhim ako dahil ang balak kong pagsungitan siya ay biglang naglaho ng makita
na parang anghel ang nakabangga ko.
Shit! Kailan pa ako bumase sa hitsura ng isang babae kung paano ako
makikitungo? Asik ko sa sarili.
Imbes na magsayang ng oras ay muli na akong tumalikod. Naalala kong kailangan
kong bumili ng makakain dahil kanina pa ako nagugutom.
Natigilan ako mula sa tatlong hakbang na nagawa ko dahil sa kamay na pumigil sa
braso ko. Nilingon ko ang may-ari n'on at hindi ako nagkamali ng makita ko ang itim
na glove sa kamay nito. Ang babaeng nakabangga ko, para siyang nahimasmasan mula sa
napakalalim na pag-iisip.
"Hubby!" Sabi niya na parang bulong lamang sa sarili ko nabasa ko sa konting
awang ng kanyang labi.
"Are you okay Miss?"
Napakurap kurap ito at nanlaki ang mga mata. "Putangina! Ikaw nga asawa ko."
Napaatras ako dahil sa biglaang pagdamba niya sa'kin ng yakap. Kinilabutan ang
buong katawan ko dahil ramdam na ramdam ko ang malulusog niyang mga dibdib na
dumidiin at sumasayad sa dibdib ko.
Sa pagkataranta ay mabilis ko siyang naitulak dahilan para mawalan ito ng
balanse at matumba sa sahig.
"My ass." Sigaw nito. "Ouch."
Doon lamang ako natauhan sa ginawa kong pagtulak sa kanya. Mabilis akong
lumapit lalo ng mapangiwi ito ng akmang susubukang tumayo.
"Hey, are you okay?"
"Buhatin mo ako." Utos niya.
Binuhat ko siya tulad ng gusto niya dahil alam kong mali ang ginawa kong
pagtulak sa kanya. Nagulat ako pero dahil babae siya dapat hindi gan'on ang naging
reaction ko.
Ibinaba ko siya sa isang bakanteng umupaan na pinakamalapit sa kinaroroonan
namin.
 "Saan ang masakit?"

Hindi niya nagawang sumagot kaya napabaling ako sa mukha

niya paranv tingnan ang kanyang reaction. Natigilan ako dahil ilang pulgada lang
ang layo ng mga labi namin sa isa't isa.
Natuon ang mata ko sa kanyang pulang pulang labi dahil sa pagkurba nito at
sumilay ang mapang-akit niyang ngiti.
"Hubby." Sabi na naman niya at syaka ako niyakap ng mahigpit.
"W-Wait, wait miss, miss get off me." Pilit kong tinatanggal ang kanyang mga
braso na nasa leeg ko pero mas malakas ang pagkakayakap niya.
Ayokong makaramdam ng pag-irita o inis dahil sanay akong nirerespeto ang mga
babae. I have my mother and sister in law, may pamangkin din ako na babae kaya alam
ko kung paano magbigay respeto sa tulad nila pero sa kilos ng isang ito ay parang
nauubusan ako ng pasensya.
"Nagkita din tayo sa wakas." Bulong pa nito.
Mas lalo akong nagpumilit na makalayo sa kanya dahil hindi ako komportable sa
sobrang lapit namin, wala ng personal space.
Sa tipo ng pagsasalita niya ay parang matagal na kaming magkakilala ngunit alam
kong isa lang siya sa mga babaeng gustong makakuha ng atensyon ko.
I'm not boastful or something pero ramdam ko kung ang isang babae ay may
interes sa'kin.
"I'm sorry miss sa pagbunggo ko at pagtulak ko sa'yo pero hindi naman siguro
tama na bigla ka nalang yayakap sa isang lalaking hindi mo kilala." Pilit ang
pagpapakalma ko sa boses kahit sa kabilang parte ng utak ko ay gusto ko na siyang
sigawan.
Nakahiga ako ng maluwag ng bahagya itong humiwalay para silipin ang mukha.
Nakakaramdam na ako ng ilang dahil sa mga tinging ipinupukol ng mga tao sa loob ng
lugar.
Lalo at nakakahiya ang posisyon namin. Bahagyang nakabend ang paa ko sa sahig
habang siya ay nakaupo. Nakapantay ang mukha ko sa dibdib na niya na mas lalong
nagpailang sa'kin.
Damn! I hate clingy!
"Kilala kita kaya nga kita niyayakap e. Ako lang naman ang magiging asawa mo."
Masayang masayang sabi niya. Sa sobrang paglalapit ng mukha namin ay amoy na amoy
ko na ang mabango niyang hininga na tumatama sa ilong ko. Nakahawak pa rin ang
kamay niya sa leeg ko.
"You're insane woman." Asik ko na hindi na nakapagpigil sa kabaliwang lumalabas
sa bibig ng babaeng 'to.
Umirap siya. "Duh, alam kong baliw ako no need to emphasize it, baliw ako,
baliw na baliw ako sa'yo." Walang pakandungang tugon niya.
"Don't shit the hell out of me, you're crazy."
Sa pagkakataong ito ay pinilit ko talagang bitawan niya ako na napagtagumpayan
ko naman. I hate it, ayoko sa mga babaeng lantaran ang pagpapakita ng interes sa
lalaki dahil isa iyon sa nagiging rason para mawalan ng respeto sa kanila ang
lalaki.
"Yeah, yeah, crazy over you hubby." Pakanta niya pang tugon.
Sinamaan ko siya ng tingin pero ngiti lang ang ganti niya.
"Stop calling me hubby I'm not your husband."
Kinilabutan ako sa isiping mag-aasawa ako. Magmamahal ng isang babae at iikot
ang mundo ko tapos magagawa kong sayangin ang buhay ko dahil sa putang pagmamahal
na 'yan. Ayokong matulad sa Kuya ko. Don't get me wrong, mahal ko sila ni Princess
Mimi na siyang asawa niya, ang mga taong nasaksihan ko kung paano nagmahal ng
totoo. Pero ayokong maranasan ang  bagay na iyon dahil sa mga consequences. For me
loving someone is a weakness and I don't want to be weak.
"Hindi nga pero malapit na-"
Hindi ko na pinatapos ang kung ano man ang sasabihin niya. Lumabas ako ng fast
food kahit na kumakalam ang sikmura ko. Alam kong nabastos ko siya sa ginawa kong
pagwalk out pero mas magiging bastos ako kung mauubos ang pasensya ko at
mapagsasalitaan ko siya ng mga salitang hindi dapat.

"WHAT'S with the face 'bro?" Bungad na tanong ni Second ng

makabalik ako sa opisina.
Pabagsak akong umupo sa swivel chair at agad na pinukot ang telepono na
nakaconnect sa secretary ko. "Please buy me a food for my lunch."
"Copy that sir." Agad namang sagot sa kabilang linya.
"Thank you."
Pagkababa ko ng tawag ay mariin akong napapikit at napahilot sa sentido. The
heck! Ngayon lang nasubukan ang pasensya ko at mukhang malapit na masagad dahil sa
babaeng 'yon.
"Nagkita na kayo ni bayaw?" Napadilat ako dahil sa tanong ni Second. He's older
than me, isang taon lang kaya hindi ako komportable na tawagin siyang Kuya.
Naguguluhan akong tumingin sa kanya pagkatapos kong luwagan ang necktie ko.
"Bakit naman kami magkikita ni Princess Imi, di ba nasa bakasyon sila ni Kuya
First?"
Umiling siya at tumawa. "No, not Princess Mimi, 'yong mapapangasawa mong
babaeng cool manamit."
Cool manamit? Wala akong kilalang babae na cool manamit dahil hindi naman ako
mahilig sa babae. Not until, a picture of a woman pouting her lips crossed in my
mind. 'Yong babaeng nasa chain kanina, aaminin kong cool siya pero kung lahat ng
cool ay magugustuhan ko ay baka matulad ako sa kapatid kong si Fifth na kaliwa't
kanan ang babae.
"The one wearing a white sando?"
Mas lalong lumapad ang pagkakangiti niya. "Oo, 'yong sumisilip ang cleavage."
Tumawa siya sa sariling sinabi pero ako nananatiling irita sa babaeng 'yon.
"Kilala mo 'yon?" Tanong ko.
"Hindi masyado, kanina ko lang nakilala dahil kaibigan siya ni King tapos
pumunta sa set kanina para kaibiganin ako dahil balak ka raw niyang ligawan."
Halos mahulog ako sa kinauupuan dahil sa sinabi niya. The heck! "Sinabi niya
'yon?"
"Aha huh, mukhang masusubukan ang pasensya mo brother, looking at her she's
persistent type of woman."
Napabuntong hininga nalang ako bago nagsimulang kunin ang mga papeles na dapat
kong pirmahan. Hindi ko dapat problemahin ang babaeng 'yon dahil hindi naman ito
ang unang pagkakataon na nangyari 'to sa'kin. Na may nanggulo at sinabing gusto
akong pakasalan but in the end sumuko din dahil wala talagang mapapala sa'kin. And
I know gan'on din ang babaeng nasa fast food kanina.
Looks lang naman ang habol nila, yaman na rin perhaps.
"At bayaw ang tawag sa'kin." Napaangat muli ang tingin ko sa kapatid kong
halatang nang-aasar, gumaganti siya dahil madalas ko siyang asarin tungkol kay
Anton, his manager and everything she can be for his.
"Don't mind her she's crazy 'bro." Baliwala kong tugon na ikinatango niya lang.
"Wag lang siyang magpapakita kay mommy dahil siguradong ang nanay pa natin ang
magtutulak sa kanya na pakasalan ka, you know our loving mother atat na magkaroon
ka ng asawa dahil baka tumanda kang binata."
"Nagsalita ang hindi kinukulit sa pag-aasawa." Balik ko. Pareho kaming
pinipilit ng magulang namin na magsettle down na dahil nagkakaedad na raw kami pero
hindi nalang namin pinapansin.
Naputol ang pag-uusap namin dahil sa pagpasok ng secretary ko na may dalang
pagkain. Inilapag niya ang mga dala sa lamesa ko at mayroon iyong kasamang red rose
na may decoration na ribbon sa gitnang parte.
"What's that? Bakit may rose?"
Napapakamot sa ulo siyang tumingin sa bulaklak. "Sir, may babae po kasing
nagpumilit na ibigay ko raw po 'yan sa inyo."
"Bakit mo tinanggap?" Kalmado lang ang boses ko, never in my entire life na
sinigawan ko ang isang empleyado kahit pa nagkaroon ng kasalanan. I'm always calm
and respectful. "Alam mo naman na hindi ako tumatanggap ng mga ganyang bagay lalo
kapag galing sa mga babae."
Yumuko siya dahil alam niyang tama ako. Kaya nga siya ang kinuha kong secretary
dahil ayokong may nakapaligid sa'king babae tapos magiging pabaya siya sa trabaho.
"I know sir, I'm sorry nagbanta po kasi siyang papasabugin niya ang buong
building kapag hindi ko siya sinunod." Namutla siya. "Tinutukan niya rin po ako ng
baril sa ulo."
Napanganga ako dahil sa explanation niya. "Sinong babae?"
Ang kaninang namumutlang mukha ay nagkaroon ng liwanag dahil sa naging tanong
ko. "Maganda po sir, sexy, mapang-akit ang ngumiti tapos cool--"
"Stop right there, tinatanong ko kung sino hindi ko sinabing purihin mo."
"Hindi ko po nakuha ang pangalan sir."
"Anong suot?" Tanong ko ulit dahil parang may hint na ako kung sino.
"Nakasandong white na hapit sa katawan." Agad niyang sagot, sa kislap palang ng
mata ay puno na ng paghanga habang tila minememorya sa isip ang mukha ng babaeng
'yon.
"You may leave."
Nang makaalis ito ay doon ko hinarap siya Second na ngayon ay nagpipigil ng
tawa habang nakatingin sa bulaklak. Simangutan ko siya kaya tuluyan na siyang
napahagalpak ng tawa. Halos mabaliw siya kakatawa at pasimple pa ang pagpahid ng
luha sa gilid ng mata.
"Woah! First day palang pinapabilib na ako ni bayaw." Kantyaw niya. "Hindi ko
ineexpect na gagawin niya 'yon."
Kahit ako ay nagulat sa sinabi ng secreatary ko. Sa amo ng mukha ng babaeng
'yon hindi mo masasabing kayang manutok ng baril.
"Crazy." Bulong ko.
Napabaling ako kay Second na may hawak na maliit na papel, kinuha niya iyon
mula sa bulaklak.
"Hi hubby, I miss you already, ang gwapo mo talaga. Love you. Muah-Your wife."
Pagbasa niya sa note na hindi ko napansin kanila. "Tangana! Lakas makapanligaw."
"Tuwang tuwa ka pa talaga." Salubong ang kilay ko dahil sa sobrang pang-aasar
niya.
"Syempre, sinong hindi sasaya kung ang kapatid ko ay malapit ng maikasal.
Siguradong magdidiwang ang buong pamilya kapag nalaman 'to. Sabihin ko kaya kay
mommy?"
"Don't you dare brother." Seryosong pakiusap ko sa kanya.
Kapag nalaman ito ni mommy tapos na ang maliligayang araw ko dahil one hundred
percent na ipagtutulakan niya ako sa babaeng 'yon kahit hindi pa nito kilala.
"Good luck sa pasensya mo."
"Wala lang magawa ang babaeng 'yon ni hindi ko nga kilala."
Bored lang 'yon sa buhay, mukha pa namang spoiled brat.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 2

"SINIRA mo ang kinabukasan ko Uncle." Inis na sabi ko dahil

sa isang linggo niyang pagdagit sa'kin papuntang Cebu para maggirl hunting.
Isang linggo ang itinaggal namin doon na wala akong napala. Isang linggo ko na
ring hindi nakikita ang future husband ko. Ang huli naming pagkikita ay noong
nagkabanggaan kami sa isang fast food chain.
Isang linggo akong tigang dahil sa walanghiya kong Uncle na kung kailan
kwarente y uno na ang edad ay syaka pa nagdecide na lumandi.
Hindi naman talaga dapat ako sasama pero kapag tumanggi ako ay tatanggalin niya
ako sa trabaho, though alam kong panakot lang 'yon at hindi niya magagawang
totohanin pero bilang pagrespeto na rin.
 "Ang OA mo, susuportahan naman kita sa panliligaw mo e." Sabat niya.
"Nasayang ang isang linggo ko sa wala." Pagmamaktol ko pa rin, papauwi na kami
sa apartment ko dahil ngayon palang kami umuwi pagkatapos ng isang linggo sa Cebu.
"Hindi nasayang ang isang linggo mo, may kapalit ang pagpapasama ko sa'yo."
Doon niya naagaw ang atensyon ko, bumaling ako sa kanya habang siya ay tutok sa
pagdadrive.
"Anong kapalit?" Sabik kong tanong.
"Here." Sabay abot niya sa'kin ng brown envelope na nasa dashboard.
"Aanhin ko 'to?"
"Try mo kagatin crunchy 'yan." Biro niya na ikinairap ko. Corny! "Seriously
speaking, it's an application form sa Castillion Brother Entertainment, pwede kang
mag-apply bilang DJ nila. Nasa first floor ang office niyan katabi ng office ni
Third Castillion. You know, he want his office in first floor para madaling mareach
ng mga employee, gan'on siya kabait kaya malas niya lang sa'yo."
Kahit may pang-aasar sa dulo ay tuwang tuwa pa rin akong napayakap sa kanya.
"Waaaa! Thank you boss, this is a big help, magkakaroon ako ng rason para maglabas
pasok sa building niya."
"Kung hindi lang lalagpas palagpas sa kalendaryo ang edad mo ay hindi ko talaga
sasakyan ang kabaliwan mo." Aniya.
Yeah, malapit ng lumagpas sa kalendaryo ang edad ko. I'm 29, never been kiss
never been touch kaya atat na atat si Uncle na mag-asawa ako bago pa mag-expired
ang bahay bata ko.
Imagine 29 years akong tikang, laan ko kasi 'yon sa mapapangasawa ko kaya nag-
ala Maria Clara ako ng mga kapanahunan ko pa.
"Paki baba nalang ako sa CBE building boss ngayon na ako mag-aapply." Tumango
naman siya. "Wait, paano nga palang nangyaring may hiring sila last week ng e-check
ko ay full na ang slot sa hiring?"
"May nagresign na DJ sa CBE dahil tutungo raw sa ibang bansa sakto at kakilala
ng kaibigan ko kaya sinabi ko na ikaw nalang ang ipalit, napag-usapan kasi namin
ang kabaliwan mo." Natatawang sagot niya.
"Whatever." I rolled my eyes.
Ilang sandali pa ay nakarating na kami sa harap building. Dali dali akong
bumaba at hindi na nagpaalam pa kay Uncle agad niya rin namang pinasibad ang
sasakyan paalis.
Pinasadahan ko muna ng tingin ang suot ko. Nakapekpek short ako kaya lantad na
lantad ang mapuputi kong hita at pinaresan ko iyon ng see through loose shirt na
kita ang pusod ko, sa ilalim n'on ay isang itim na sports bra. Para akong model ng
sexy magazine. Lalo pang naging hot dahil sa red stiletto na suot ko. Deadly weapon
ang nasa loob ng takong ko for emergency purposes.
"Hi manong." Bati ko sa guwardiya wearing my sweet-innocent smile. Ngumiti rin
ito.
"Bakit po ma'am?"
"Saan po ang area para mag-apply for DJ?" Magalang kong tanong, kailangan kong
maging magalang para mapalapit sa mga tao dito. Empleyado sila ni Third my hubby
kaya dapat lahat ng may connect sa magiging asawa ko ay kilala ko.

Nasabi na sa'kin ni Uncle kung saan pero gusto kong

makasiguro, sa lawak ba naman ng first floor baka masayang lang ang oras ko.
"Pasok lang po kayo sa lobby tapos makikita niyo agad ang sign kung saan ang
hiring sa bandang kanan po." Aniya.
"Thank you." Mas lalo pa akong ngumiti.
Sa'kin napunta ang atensyon ng lahat ng tao sa lobby. Matamis pa rin ang ngiti
ko at binabati ang lahat. Napansin kong karamihan sa mga empleyado ay lalaki at
bibihira lang ang nakikita kong babae. Actually nabibilang lang ng kamay ko sa
daliri.
Well, ayos na rin 'yon atleast sa loob ng company ng future husband ko ay konti
lang ang porsyento na maaari kong maging karibal.
 Maganda ang loob ng company, simple yet relaxing ang ambience, iyong tipong
mararamdaman ng papasok ang sinasabing feel at home. Maraming mga rooms na may
nakalagay kung para saan, may dressing room rin akong nabasa sa isang pintuan sa
kaliwa na hindi ko na pinansin pa dahil sa kanan ang tungo ko.
"Gotcha." Ngumisi ako nang sa wakas ay mapatapat ako sa pinto na magkasulat na
hiring for DJ's, pero ang mas ikinasaya ng puso ko ay dahil nabasa ko ang nakasulat
sa tabi nitong pinto.
Office of the President, Third Castillion.
Nakakaturn on talaga ang kabaitan niya. Biruin mo siya pa ang mag-aadjust ng
office para lang madaling mareach ng employees. Balita ko dati nasa top ang main
office niya at lumipat dito sa baba sa kadahilanang gustong maging kaclose ang mga
empleyado. So kind.
Napasimangot ako. So kind pero hindi siya gan'on sa'kin.
Nang magkasalubong kami sa fast food chain at dinamba ko siya ng yakap ay alam
kong hindi niya nagustuhan. Sino ba naman kasi ang matutuwa kapag bigla ka nalang
niyakap ng hindi mo kilala at sasabihing siya ang magiging asawa mo?
Kung ako siguro sa lagay niya ay nabaril ko na ang bumbunan ng magtatangka,
unless siya ang magtangka.
Imbes na sa unang pinto ako pumasok ay sa office niya ako tumuloy. Namiss ko
siya dahil isang linggo akong nasa ibang lupalop ng Pilipinas pero sa mga araw na
'yon hindi naman ako pumalya sa pagpapadala ng mga bulaklak. Isang rose kada araw,
hindi ko kasi afford ang bouquet mamumulubi ako sa dalawang buwan kapag 'yon ang
araw araw kong ibibigay sa kanya.
"Hello my future husband." Sigaw ko ng makapasok.
Lahat ng tao sa silid ay napabaling sa'kin, doon ko napagtanto na hindi siya
nag-iisa. Nandito ang mga kapatid niya pero hindi ako nakaramdam ng hiya dahil wala
ako n'on. Idinipa ko ang mga braso ko at lumapit sa kanya para yumakap.
Bakas ang gulat sa mukha niya gan'on rin ang mga kapatid niya sa biglaan kong
pagdating kaya nagkaroon ako ng chance na mayakap siya. Nakaupo siya sa swivel
chair niya habang ang mga kapatid ay nakaupo sa katapat na sofa. I know they are
his brothers dahil nagresearch ako tungkol sa kanya.
"Mga bayaw." Nakipagbeso ako isa isa sa kanila at doon lang sila natauhan.
"Yow bayaw." Si Second ang unang nag-approach sa'kin. Ngumiti ako sa kanya.
"Hot." Usal ng isa at nanglingunin ko ay si Fifth iyon.
"Thank you bayaw pero my bad hindi tayo talo e, baka magselos ang asawa ko."
Sabay nguso kay Third na ngayon ay masamang masama ang tingin sa'kin parang gusto
akong balian ng buto.
"What are dong here woman?" Walang modo niyang tanong. See? Hindi siya mabait
sa'kin, sa iba lang.
Dahil nakipagbeso ako sa mga kapatid niya ay nasa dulo ako ng sofa kaya
kailangan kong maglakad papalapit sa kanya para sabihin ang totoo kong pakay. May
matamis na ngiti sa aking labi at taas noong naglakad papunta sa harap niya.

Umupo ako sa mesa siya sabay lapag ng envelope kung saan

ang application ko. "Here."
Kita ko sa peripheral vision ko na nakamasd sa'min ang mga kapatid niya. Animo
nanonood ng sine at popcorn nalang ang kulang.
"What's this?" Madilim ang mukhang tanong niya.
"Tingnan mo kaya kaya ko nga ibnibigay sa'yo e. Tsk." Pagtataray ko, kahit
naman loves na loves ko siya hindi ko kailangang baguhin ang sarili ko at
mangpanggap dahil ito ang totoong ako. I hate fakes!
"Don't 'tsk' with me woman kung ayaw mong ipakaladkad kita palabas."
Ngumiti ako sa mga kapatid niya na may iba't ibang expression ang mukha pero
all in all gulat.
"No, you can't do that dahil kapag ginawa mo papasabugin ko 'tong building mo."
Akmang magsasalita siya ng putulin ko. "Don't try me hubby hindi mo alam kung ano
ang kaya kong gawin."
 Marahas siyang tumayo. "Wag mong puputulin ang mga sasabihin ko, I'm the boss
here." Nagtatagis na ang kanyang mga bagang habang ako ay kalmado lang.
Umalis ako sa pagkakaupo sa mesa niya at ako ang umupo sa swivel chair niya.
Agad ko iyong nagawa dahil nakatayo siya, ipinatong ko ang mga paa ko sa mesa while
sitting exposing my legs.
"You're not my boss not until you accept me as your employee, hubby." Sinadya
kong lambingan ang boses ko nagbabakasakaling madala siya pero mas lalo lang
nagalit sa'kin. Pabalang niyang ibinababa ang mga paa ko na nasa mesa.
"In your dream woman." Angil niya. Napairap ako dahil konti nalang mapipikon na
rin ako pero dahil ako ang nanunuyo dapat mas mahaba ang pasensya para hindi
mabusted. "Wag mo 'kong irapan."
Padabog akong tumayo at tinaasan siya ng kilay, namewang ako sa harap niya kaya
mas lalong tumaas ang damit ko pero wala akong pakialam.  "Lahat nalang bawal,
tangna, fuck, shit! Kainis." Malulutong ang mga murang pinakawalan ko. Wala na,
agad na naubos ang pasensya ko sa kanya, pinilit kong maging sweet pero napaarte
niya.
Nakipaglaban ako ng masamang tingin sa kanya.
"Kung magmumura ka mabuti pa umalis ka na bago pa ako mawalan ng kontrol at
samain ka sa'kin."
Kinuha ko ang cellphone na nasa short ko at agad na tinawagan si Anton. "Hello
Anton?" Walang sumagot pero alam kong nandoon lang siya, tinanggap niya ang tawag
e. Napatayo si Second kaya napangisi ako.
Patay na patay talaga 'to sa kaibigan ko e.
Muli akong bumaling kay Third na masama pa rin ang tingin sa'kin, napanguso ako
dahil sa sama ng tingin niya. "Hindi mo 'ko tatanggapin?"
"No." Pinal niyang sagot.
"Okay." Nag-iwas ako ng tingin dahil sa nanawala kong inis kapag nasisilayan ko
ang gwapo niyang mukha. "Anton di ba inalok kita kung sasama ka sa'kin sa Greece?
Bukas ang alis ko ano go ka?" Napangisi ako lalo ng makita ang pagkataranta ni
Second.
Lumapit ito sa kapatid.
"Fuck! 'Bro tanggapin mo na kung ano man ang trabaho na gusto niya mukha naman
siyang mapagkakatiwalaan." Kumbinse niya sa kapatid.
Pinatay ni Anton ang tawag dahil alam niyang nababaliw na naman ako at gumagawa
ng kalokohan. 'Yong pagpunta asa Greece biro lang 'yon gusto ko lang na tulungan
ako ni Second dahil alam kong hindi tatanggi sa kanya ang kapatid.
"Mapagkakatiwalaan tingnan mo nga ang suot mukhang strip dancer sa club." Ouch!
Ang cheap ko pala sa paningin niya. Pero minsan ko na rin namang pinasok ang
trabahong 'yon dahil sa trabaho kong pagiging Agent, para mas mabilis mahuli ang
target.
"Gusto mo strip dance kita? Samahan ko na rin ng lap dance." Biro ko pero
tinaasan niya lang ako ng kilay.
"Umalis ka na." Taboy niya.
"Hey, 'bro baka tuluyan niyang kunin sa'kin si King wala na mag-aalaga sa'kin."
Dinig kong bulong ni Second, gusto kong bumunghalit ng tawa dahil para siyang
batang anytime mawawalan ng laruan.
"Don't mind her 'bro, don't mind her baliw ang ang babaeng 'yan." Sagot ni
Third.
Mas lalo akong nakaramdam ng inis dahil sa katigasan ng bungo niya. Sa ganda
kong 'to kung tanggihan niya ako wagas tapos tatawagin pa akong baliw. Akala ko
simpleng ayaw niya lang sa babae pero sa nakikita ko ngayon parang nag-iiba ang
pananaw ko sa kanya, di kaya bakla siya?
"Bakla ka ba?" Lakas loob kong tanong dahilan para matahimik ang lahat na
parang nay anghel na dumaan.
Ilang sandali pa ay bumunghalit ng tawa ang kanyang mga kapatid.
"Hell, bakla ka raw 'bro?" Kantiyaw ni Fifth na sinundan rin ng tawa ng mga
kapatid niya.
Humakbang papalapit sa'kin si Third at basta basta nalang akong hinila palabas,
dahil nasa first floor kami ay madali niya akong nadala sa labas ng building.
 Kumakaway ako sa lahat ng nakakasalubong namin para sabihing ayos lang kami ng
boss nila, mabait pa rin ito sa kanila nga lang.
"Wag ka ng babalik sa building ko." Sigaw niya at pabalang akong binitawan.
Muntik na akong sumubsob sa semento mabuti naang ay maagap akong napakapit sa leeg
niya at dahil malakas siya ay hindi kami nabuwal.
Naramdaman ko ang pagpulupot ng mga braso niya sa bewang ko kaya lihim akong
napangiti. Mabait nga talaga siya 'yon nga lang nasasagad ang pasensya dahil
panggugulo ko.
"Clumsy." Asik nito.
Nag-init ang mukha ko ng mapagtantong magkadikit na ang mga ilong namin. Kung
ibang babae siguro ang nasa sitwasyon ko ay pabebeng lalayo pero dahil iba ako sa
kanila I grab the opportunity.
Kinabig ko ang batok niya at mabilis na hinalikan. Hindi ako gumalaw dahil ang
totoo ay hindi ko alam kung paano humalik.
"Sarap." Bulong ko, bago niya pa ako maitulak ay ako na ang humiwalay.
Napahagikhik pa ako dahil nagkalat ang lipstick ko sa labi niya, masyado ko
sigurong nadiinan.
"Ciao! Bye hubby, love you." Malalaki ang naging hakbang ko papaalis sa lugar.
"Tanggapin mo ang application ko ha?" Pahabol ko na hindi na siya nagawang lingunin
dahil alam kong masama na naman sa'kin ang tingin.
Ganito pala ang first kiss, ang tamis.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 3

Please vote and comment.

PADABOG kong binuksan ang pinto ng opisina ko dahil sa inis na nararamdaman.
Walang hiya talaga ang babaeng 'yon, pangalawang beses pa lang kaming nagkita
tapos kung umasta parang asawa ko sya. Kinkilabutan ako. Damn!
"Woah! Binata na ang kapatid natin may first kiss na." Sigaw ni Fifth pagkakita
sa'kin. Pare pareho silang may mga ngisi sa labi.
"How did you know?" Bumalik ako sa aking swivel chair, bahagya pa akong
natigilan dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy. Amoy lavander.
Inupuan nga pala ito ng babaeng 'yon. Kainis, dumikit ang amoy niya.
"May lipstick ka sa labi." Inulan na naman ako ng kantiyaw.
Pinunasan ko ang labi ko gamit ang panyo at totoo ngang may lipstick.
"Her name is Desiree Gale Ancho Park, 29 years old no boyfriend since birth so
never been kiss never been touch, hundred percent virgin. She's an agent." Salubong
ang kilay na bumaling ako kay Second na nakangisi habang may binabasa sa cellphone
niya. "Mula kay King ang impormasyon na 'to kaya alam kong totoo."
"She's an agent?" Ako.
"Yup, hindi lang basta agent dahil isa siya sa pinakamagaling sa kanilang buong
departamento, kaya niyang pumatay in a snap. Confidential ang information na 'yan
kaya wag niyong ipagsasabi sa iba."
"As if interesado ako." Hindi ko na sila pinansin at bumalik na sa
pagtatrabaho.
"Hindi ka nga interesado, hindi ka talaga interesado." Pang-aalaska nila pero
hindi ko pinansin.
"Kita niyo kung paano siya mainis kay bayaw, normal lang sana dahil talagang
makulit ang babae pero si Third Castillion 'yan e. Kasing haba ng Great Wall of
China ang pasensya tapos naubos 'yon sa simpleng pagdating lang ni bayaw. Woah!
Exciting mga 'bro." Boses ni Fifth.
"Yeah, yeah pero ang hot niya at ang ganda pa. Halatang magiging magaling sa
kama 'yon kapag naturuan."
Doon na ulit ako napaangat ng tingin sa kanila dahil kung mag-usap usap ay
parang wala ako dito.
 "Shut up, Six! Hindi tamang pag-usapan ang isa babae sa ganyang paraan isipin
mong may ina tayo, may sister in law at may pamangkin na puro babae. Paano kung
sila ang malagay sa ganyang sitwasyon na pinag-uusapan ng walang kamalay malay?"
"Easy, easy dude sorry naman." Depensa niya pero may pang-aasar pa rin na
ngisi.
"Tama nga naman si Kuya Third niyo brothers, siya nga sa isip niya lang
pinagnanasaan si bayaw tapos kayo bulgaran." Si Second.
Tumayo si Fifth habang nakapamulsa. "Nah uh hindi ako kasali, she's hot and
gorgeous but hindi ko siya pinagnanasaan kay Kuya Third siya 'no kaya hands off
ako." Naglakad siya papalabas na parang modelo sa Men's magazine. "But I like her
to be my sister in law too."
"Me too." Si Fourth syaka sumunod kay Fifth.
Nagsitayo na rin ang iba ko pang kapatid pero si Second ay nananatiling nasa
sofa habang abala sa kanyang cellphone.
"Good luck sa lovelife 'bro padalhan mo nalang kami ng wedding invitation medyo
magiging busy kasi tayo this coming days." Tugon ni Six, sabay silang umalis ni
Seven. Wala si Kuya First, ang panganay namin dahil palaging nakabuntot sa asawa
nito.
"Not gonna happen." Bulong ko.
Tutok ang mata ko sa laptop ng magsialisan ang mga kapatid ko ng magsalita si
Second.

"Bar tayo mamaya 'bro?" Aya nito. Umiling ako bilang

pagtanggi.
"Next time 'bro madami akong trabaho."
"Unwind muna tayo, sige na."
Dahil hindi ako makapagconcentrate sa ginagawa ko dahil sa pangungulit niya ay
tuluyan kong tinuon sa kanya ang atensyon.
"Di ba ayaw mo sa gan'ong mga lugar bakit para kang sinisilihan sa kagustuhang
pumunta doon?"
Natahimik siya at parang hirap lumunok, nag-iwas pa ng tingin. "I just want to
have a break."
"Have a break, really? Ano ba talaga ang rason, kapag sinabi mo sa'kin ang
totoong dahilan sasamahan kita kahit madami ang trabahong dapat kong tapusin."
Halata ang pagkahiya niya sa paraan ng pagkamot sa batok at hindi makatingin
sa'kin.
"Ahm. Narinig ko kasi na pupunta ngayon si King sa bar."
Tinaasan ko siya ng kilay. "Tapos?"
"Tsk. Basta gusto kong sumama baka mapa'no 'yong bestfriend ko." Halata na ang
inis sa boses niya kaya nagkibit balikat nalang ako. Ewan ko ba sa taong 'to kung
bakit naiinis nagtatanong lang naman ako.
"Okay sasamahan kita." Sagot ko nalang upang matapos ko na ang mga dapat na
gawin dahil kahit ilang ulit akong tumanggi igigiit niya pa rin na samahan ko siya.
"Thanks 'bro."
TULAD ng napag-usapan, pagsapit ng gabi ay nagyaya na si Second na pumunta kami
sa bar kung saan ang bestfriend niya.
Medyo malayo ito sa kompanya ko kaya alas nuebe na kami ng makarating doon.
Sinalubong kami ng isang bouncer at akmang kakapkapan kami ng matigilan ito ng
ipakita ni Second ang kanyang wallet na may pangalan niya.
"Sorry po Sir." Paumanhin ng bouncer.
"Ayos lang." Ako na ang sumagot dahil nagtuloy tuloy na ang kasama ko papasok
sa loob.
Kilala ang pamilya namin sa buong Pilipinas at ibang parte ng Asya pero iilan
lang ang nakakakilala sa mga mukha namin sa kadahilanang ayaw naming maging
espesyal ang trato sa'min ng mga taong nakapaligid sa'min. Gusto naming mamuhay ng
normal sa kabila ng yaman ng angkan ng mga Castillion.
Though, gumagamit pa rin kami ng connection kapag kinakailangan.
 "Nakita mo na?" Tanong ko.
Napakaraming tao sa loob at dahil medyo malalim na ang gabi ay nagiging wild na
ang mga nagsasayawan sa dance floor. Sikata na bar ito kaya hindi nakapagtatakang
marami ang nagagawi dito.
Dancing lights, flirty music, liquors, girls, make out at ang iba halos magsex
na. Iyon ang mga bagay na pinagkakaabalahan ng mga tao. A typical bar, maingay at
amoy usok ng sigarilyo pati na alak.
Wala akong namumukhaan sa mga nandidito. Hindi gaya ng bar na palagi naming
pinupuntahan ni Second malapit sa kompanya ko na may mangilangilan akong kilala sa
mukha.
"Ayon sila." Napabaling ako kay Second ng magsalita siya, pasigaw iyon dahil sa
lakas ng tugtog.
"Sila? Akala ko ba si Anton lang?" Tukoy ko sa bestfriend niya.
"Kasama niya ang kaibigan niya."
"May kaibigan pala 'yon? Mabuti may nakakatagal sa ugali niya."
Naglakad kami patungo sa pinakahuling table na nasa bandang sulok na. Hindi
lang simpleng upuan ang meron sa bar na ito kundi mga mamahaling couch at glass
tables. Mamahalin rin ang mga inumin.
"Yow bayaw, dito."
Nagpantig ang tenga ko pagkarinig sa pamilyar na boses na mas malakas pa sa
tugtog ang pagsigaw.

Hanggang sa makarating kami sa sinasabi ni Second na

kinaroroonan ng bestfriend niya doon ko nakompirma na tama ang pagkakadinig ko.
Nandito ang babaeng gusto kong iwasan.
Kapag minamalas ka nga naman.
"Ows, nandito rin pala ang future husband ko."
Hindi ko pinansin ang sinabi niya. Umupo si Second sa tabi ni Anton habang ako
ay umupo sa single couch na katapat nila, katapat ng babaeng parang baliw na
nakangisi ngayon.
"Hubby anong gusto mong inumin? Tatawag ako ng waiter."
"No need, hindi ako iinom."
"WAITER!"
Sa lakas ng sigaw niya ay tinalo pa ang isang mega phone na mas lalong
nakairita sa'kin. Kapag malapit itong babaeng 'to talagang nasusubukan ang haba ng
pasensya ko.
"Yes ma'am, what's your order?" Agad na tanong ng waiter pagkalapit nito.
"Bigyan mo ng juice ang asawa ko, bawal alak dyan kasi virgin pa." Tatawang
sagot nito na pinukol ko ng masamang tingin. Hindi siya natinag.
"Yon lang po ba ma'am?"
"Oo 'yon lang muna."
"Just wait a minute ma'am."
Hindi ko mapigilan na magsalubong ang kilay habang tinitignan ang pamumungay ng
kanyang mga mata na tanda na may tama na ito ng alak.
Napatingin ako sa table nila at napapailing ako ng makitang marami na ang
walang laman na bote ng hard liqour. Kababaeng tao ang lakas uminom.
"By the way Intoy ko, kumusta na 'yong ipinasa kong resume? Pasok ba?" Tumayo
siya sa harap ko at namewang.
Nadagdagan naman ang inis ko dahil sa itinawag niya sa'kin.
"Don't call me names." Kalmadong sabi ko pero ang totoo ay naiirita ako sa
presensya palang niya.
"Endearment ang tawag d'on, Intoy ko at ako ang Inday mo." Humalakhak siya na
parang tanga.
Pinili ko nalang na manahimik dahil kung sasagutin ko siya mas lalong hahaba
ang usapan.
Lihim akong napamura ng bigla niyang ilapit sa mukha ko ang mukha niya. Mabuti
nalang at mabilis kong naisandal lang ulo ko sa couch.
 "Alam mo ikaw lang ang nagpapalakas ng tibok ng puso ko sa simpleng paglapit
lang, ano bang ginagawa mo sa'kin?" Pupungas pungas na tanong niya at ngumiti pa.
Bahagya ko siyang itinulak para mailayo sa'kin ang mukha niya, hindi ko
mapigilang hindi makaramdam ng hilo dahil sa amoy alak niyang hiningang tumatama
sa'kin.
"Lasing ka na." Ako.
Humagikhik siya at umupo sa glass table paharap sa'kin. May tama na nga talaga.
"Stop it, may tama ka na." Saway kong muli dahil sa kakulitan niya.
"I know may tama na ako, may tama na ako sa'yo." Pumikit pikit ito na parang
pilit na inaaninag ang ang mukha ko. "Yang mukha napakagwapo ay hinding hindi ko na
nakalimutan simula ng una kitang makita, muntik ng malaglag ang panty at bra ko sa
mukha 'to." Muli siyang dumungay sa'kin pero ngayon ay nagtagumpay siyang haplusin
ang mukha ko. Mabilis ko iyong tinapik na ikinanguso niya. "Makikipagpatayan talaga
ako maging akin lang ang may-ari nito." Sabay halakhak niya. Hindi ko alam kung
dapat akong matouch o mainis sa mga pinagsasasabi niya.
Sinong matinong babae ang ipapangalandakan ang nararamdaman niya sa harap mismo
ng taong 'yon. Baliw lang ang gagawa n'on at sa asta niya ngayon kumbinsido akong
may tama sa utak ang babaeng 'to.
Akmang tatayo na ako para makalayo sa kanya ng bigla niyang higitin ang kwelyo
ko at ibinalik ako sa kinauupuan ko. Napasinghap ako dahil sa laki kong tao ay
nagawa niya akong pigilan, ang lakas niya.
"Wait lang Intoy ko, wait pakinggan mo muna ang kanta ko para sa'yo." Ungot
niya.
"Tsk. Ayoko."
"Sige na please, please Intoy ko." Pagpapaawa niya at sa kabila ng malakas na
musika ay dinig na dinig ko ang lambing ng boses niya.
Nagkibit balikat ako. "Go on pero pagkatapos nito ipangako mong titigilan mo na
ako." Pagsuko ko dahil mukhang hindi siya papaawat.
Napapalakpak siya na parang bata habang pupungay pungay ang mga mata dahil sa
kalasingan. Tumikhim muna ito bago tumingin sa mga mata ko at nagsimulang kumanta.
"My name is Gale, Gale with Gumamela...
Apir. Apir. Apir. Atok. Atok. Atok
A-line. A-line. A-line. A-kiss. A-kiss. A-kiss..." nasapo ko ang ulo ko ng
marealize ang lyrics ng kanta niya at mas masakit sa ulo ay 'yong action niyang may
panguso pa.
Pinagsisihan kong pinakanta ko siya pero kung ito ang way para tigilan niya ako
titiisin ko pansamantala.
"Por que ba gwapo ka 'kala mo kung sino ka.
Tingnan mo ang kilay ko mas maganda pa sayo.'' At mukhang masayang masaya siya sa
kabaliwan niya.
"Itigil muna 'yan." Saway ko ng hindi makayanan ang pinaggagagawa niya lalo at
halos lahat ng tao ay sa amin na nakatingin pero ang babaeng 'to ay walang
pakialam. Kumakaway pa.
"Ako si Desiree matangkad at maganda kapag ako inibig mo sasaya ang buhay mo.
Ako si Desiree at ikaw ang buhay ko kapag iniwan mo masasaktan ako." Napatakip ako
sa mukha ko dahil sa sobrang kahihiyan na ginagawa niya. Sintunado na nga umaasta
pang parang bata.
Akmang tatakpan ko na ang bibig niya para tumigil sa pagkanta ng ako ang
matigilan dahil sa sunod niyang sinabi
"Ps Ps I love you, mahal mo ba ako kasi mahal kita, Yes or No? Sagot!" Pasigaw
niyang kanta at itinapat sa mukha ko ang boteng wala ng lamang alak.
"No."
Automatic na nalukot ang mukha niya dahil sa walang pagdadalawang isip na sagot
ko. "Ngayong tapos ka ng kumunta kung kanta nga ba talaga ang mga pinagsasabi mo
siguro naman tumutupad ka sa usapan."
Natahimik siya at yumuko.
"Simula ngayon ay titigilan mo na ako." Seryosong tugon ko sa kanya at bumaling
kay Second na parang nanonood ng sine sa pagkaaliw ng mukha. Gustong gusto talaga
niya na nahihirapan ako sa ganitong bagay dahil hindi manlang ako tinulungan. "Una
na ako 'bro." At tuluyan na akong tumalikod.
"Gusto mo talagang tigilan na kita?" Tanong ni Gale, hindi ko siya nilingon
pero tumango ako.
"Oo."
"Okay kung 'yan ang gusto mo, simula bukas hindi na ako magpapakita sa'yo."
Bahagya akong natigilan pero agad ring nakabawi at nagpatuloy sa paglalakad.
Mabuti ng matahimik na ako.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 4

"WAAAAAA! I just want to die! Gusto ko ng mamatay!" Sigaw

ko habang nasa harap ng glass wall sa loob ng condo unit ko. Nakadipa ako habang
nakatanaw sa buong syudad.
"Gusto mo ng mamatay? Sige, itutulak kita." Natatawang sagot ni Uncle.
"Isang linggo na akong tigang dahil kahit ayoko tinutupad ko ang gusto niya
kasi naisip ko baka namiss niya ako pero wala... wala akong kwenta sa kanya! Masaya
siya habang ako nahihirapan dito." Litanya ko.
Isang linggo ko ng hindi nakikita si Intoy ko at para akong nauupos na kandila
dahil sa pagkamiss sa kanya. Palagi ko siyang pinapadalhan ng bulaklak araw araw at
bago ko nagawa 'yon kinailangan ko munang takutin ang secretary niya na papasabugin
ko ang buong building nila kapag hindi niya ibinigay kay Intoy ko ang mga bulaklak.
Ang usapan lang naman ay hindi ako magpapakita sa kanya pero pwede ko naman
siyang ligawan ng palihim.
"Kung hindi sana ako naglasing hindi ako basta papayag sa gusto niya." Panay
lang ang salita ko habang ang supportive kong Uncle ay tawa lang ng tawa sa
pagiging miserable ko.
Pinunasan ko ang mga imaginary tears ko bago nakapamewang na humarap sa kanya.
Nakadekwatro sya sa couch na nasa loob ng kwarto ko.
"Ano nga pa lang ginagawa mo dito?"
Oh diba ang galang ko lang.
May inilapag siyang folder sa center table habang ngingisi ngisi. "Alam mo
namang mahal kita pamangkin kahit na baliw ka kaya tumutulong ako."
"Ano namang klaseng tulong?" Pinulot ko ang folder at pinuklat kung ano ang
laman niyon.
Umusok ang tumbong ko ng makita ang mga litrato na nasa loob. Si Intoy ko may
kasamang babae habang kumakain sa isang fine dinning restaurant, sa isang sikat na
cafe at sa office niya. Marami pang mga pictures na hindi ko na tiningnan dahil
umuusok na ang dapat umusok sa'kin.
"Walang hiya siya isang linggo lang akong hindi nagparamdam nagawa na niyang
mangabit, kumalantari pa ng iba." Asik ko at pumasok sa walk in closet ko para
magbihis.
Hindi ako papayag na basta nalang siya maagaw ng kung sino mang babaeng 'yon.
Ilalaban ko ang akin, well hindi pa pala siya akin pero kahit na ako ang nauna kaya
dapat ako hanggang huli.
Nagsuot ako ng sexy dress na mga pribadong bahagi lang ng katawan ang
matatakpan. Iyong nakakapaglaway. Sexy ako at maganda kaya kahit sino makukuha ko
ewan ko lang kay Intoy ko dahil mukhang baliwala sa kanya ang alindog ko.
Naglagay ako ng konting make up bago ko isinuot ang six inches killer heels ko.
Ang for the final touch, naglagay ako ng pabango kong lavander ang amoy.
Itinali ko ang buhok kaya expose na expose ang dapat na maexpose. Sasabak ako
sa gera kaya kailangan handa ako dapat walang makikitang panlalait sa'kin ang
kalaban. Napangisi ako.
Kung hindi ka madadala sa santong dasalan pwes kukunin kita sa santong
paspasan.
"Her name is Nathalie Scovar a famous and in demand tv host and reporter mula
sa mayamang angkan, half pinay and half american." Bungad ni Uncle ng lumabas ako
na nakabihis na. "Isa siya sa asset ng CBE network dahil sa galing niya."
Kumuha ako ng baril at inilagay iyon sa holster na nasa hita ko. Siguradong
magagamit ko 'to.
May inabot siya sa'king isa pang folder na mabilis ko ring binuksan naglalaman
iyon ng kontrata bilang isang radio DJ sa CBE network at may pirma na ni Intoy ko
as president.
Nagtatatalon ako sa tuwa na yumakap kay Uncle dahil sa wakas makakapasok na ako
sa building ni Intoy ko ng walang bawal bawal.
"Wait, paano napirmahan 'to? Ang pagkakaalam ko ayaw niya akong magtrabaho
doon." Takang tanong ko, kasama kasi sa mga papel na hawak ko ngayon ay iyong
resume na ipinasa ko sa kanya noong last naming pagkikita.

"Napilitan siya dahil kailangan talaga nila at maganda ang

record mo." Sagot niya.
"Wow salamat sa pagdidiin na napilitan ha." Sarkastikong sabi ko at sabay
kaming natawa. Nag-apir kami dahil sa kabaliwan namin. "Bye, alis na ako at ng
makarami."
Tuluyan na akong umalis. Pagbaba ko palang sa lobby ng condinium ay
pinagtitinginan na akot napapasecond look ang kahit na sinong madaanan ko.
Kahit si kuyang guard at halos lumuwa na ang mata. Kinindatan ko siya bago ako
sumakay sa motor ko.
Wala akong pakialam kahit hindi appropiate ang damit ko sa paggamit ng motor.
Kailangan ko 'tong gawin para makuha ko si Intoy ko.
Ilang sandali pa ay nasa parking lot na ako ng CBE building at kapag sinuwerte
ka nga naman saktong nakita ko siya na papasok sa building at talagang kasama pa
ang kabit niya.
Taas noo akong naglakad papasok, with poise para dama nilang may nagbabadyang
world war.
"Ma'am hindi kayo pwedeng pumasok." Salubong sa'kin ng guard.
Tinaasan ko siya ng kilay sabay pakita sa kanya ng hawak kong folder na
naglalaman ng mga papeles na nagsasabing empleyado ako dito.
"Sorry ma'am wala po kasi kayong I.D."
"Malamang dahil bagong hire ako." Mataray kong sagot. Nawala na kasi ang mood
ko na maging mabait pagkatapos ng bungad sa'kin ng malandi kong si Intoy na kumabit
agad.
"Sige po ma'am magrerequest nalang po ako for I.D para sa inyo." Magalang na
sagot ni Kuya Guard.
Pagkatapos n'on ay tuluyan na akong pumasok. Dumiretso ako sa office ni Intoy
ko pero natigilan ako ng bumukas iyon at bumungad sa'kin ang secretary niya.
"Oh, hi Ms. Park." Bati niya pero halatang bakas ang takot aa mga mata.
Siya 'yong secretary na palagi kong tinatakot kaya naiintindihan ko ang
reaksyon niya.
"Nasaan si Third?" Tanong ko sa mataray na paraan pa rin.
"H-Hindi na po dito ang office niya, nasa top floor na po." Nauutal niyang
sagot.
Napatiim bagang ako dahil sa narinig ko. Lumipat siya ng office sa top floor
para hindi ko siya basta basta mapuntahan at para malaya siyang makipaglandian.
Aba, hindi pwede sa'kin ang ganito.
Sinusubukan niya talaga ako porque't sinusuyo ko siya sa magandang paraan.
Bumaling muli ako sa secretary niya. "What's your name again?"
"Ahm. Rico po ma'am."
Tumango ako. "Okay Rico pwede mo ba akong samahan sa office ng boss mo?"
Bakas ang pag-aalinlangan sa mukha niya kaya pinandilatan ko siya ng mga mata
kaya napilitan itong tumango.
"Matagal ka na bang nagtatrabaho dito Rico?" Pagbasag ko sa katahimikan noong
sakay na kami ng elevator at papunta na sa top floor.
 "Mga five years na rin po."
"Ang tagal na pala."
"Opo, ayaw po kasi ni Sir ng babaeng secretary dahil madalas siyang akitin kaya
n'ong nahire niya ako ay hindi na siya nagpalit." Kwento niya, mukhang kahit
papaano ay nawawala na ang ilang niya sa'kin.
Iyon ang gusto ko para mapalapit sa kanya tapos ikukuntyaba ko siya para
bantayin si Intoy ko.
"Sayang balak ko sanang mag-apply na secretary niya kaso kawawa ka naman kaya
wag nalang." Biro ko at napahalakhak ako dahil nakatulala lang siya sa mukha ko.

Hays, sana kung ganyan sa'kin si Intoy ko ay masaya sana

ang buhay. Araw araw sana buntis siya tapos araw araw rin manganganak.
"Nandito po tayo ma'am." Sabi ni Rico at ilang sandali lang ay bumukas na ang
elevator.
Napatingin sa'min ang mga taong nandoon. May iilang cubicle na nakalagay at ang
kalahating parte nito ay may isang pinto na may nasa sulat na office of the
president.
"Sino sya?"
"Isa na naman siguro sa mga babaeng nagkakandarapa kay Sir."
"Ang hot nya, ang swerte talaga ni Sir 'no ang gaganda ng mga chickas."
Hindi ko pinansin ang mga naririnig ko dahil wala naman akong pakialam sa mga
sasabihin nila.
Sabay kaming naglakad ni Rico papunta sa office ng boss niya. N'ong nasa harap
sa kami ay tumigil siya.
"Balik na po ako sa trabaho ko." Aniya habang itinuturo ang isang cubicle
malapit sa pinto ng office ni Intoy ko.
"Okay salamat."
"You're welcome po ma'am."
Hindi na ako nag-aksaya ng panahon na kumatok. Agad kong pinihit ang door knob
at pumasok. Naabutan kong nakaupo siya sa swivel chair niya at kaharap ang si
Nathalie Scovar, may pagkain na pumapagitna sa kanila habang ang babae ay panaw ang
tawa.
Tumikwas ang kilay ko 360 degree ng sabay silang tingin sa kinatatayuan ko.
Agad na nawala ang ngiti sa mukha ng Intoy ko at biglang sumeryoso. Lihim akong
napakuyom ng kamao dahil sa reaksyon niya. Kanina kung makatawa sa harap ng babaeng
linta na 'to wagas tapos nakita lang ako parang napasan na niya ang buong mundo.
Lets begin, the Gale's way.
Matamis akong ngumiti kahit gusto ko ng pagbuhulin ang mga bituka nila.
Nagpigil pa rin ako dahil alam kong nasa gitna pa rin namin ang salitang hindi siya
akin. Alam ko pa rin ang limitasyon ko.
"Good morning Intoy ko." Masiglang bati ko sa kanya. Full of confident akong
naglakad papalapit sa kanya at humalik sa labi niya. Hindi siya nakapagreact dahil
siguro sa pagkabigla. Smack lang naman.
"What are you doing here?" Iritang tanong niya makalipas ang ilang sandali.
"Namiss kita kaya dinalaw kita bago ako magsimula sa trabaho." Binigyan ko siya
ng masayang ngiti bago ako tumungo sa couch at nakadekwatrong umupo doon.
Nakasunod lang ang tingin nila sa'kin.
"Mukhang nakalimutan mo ang usapan natin." Aniya. Nakapamewang syang nagpunta
sa harapan mo. Bakas na bakas sa boses niya na hindi siya masaya na makita ako.
"Yon ba? Hindi ko naman nakalimutan pero wala rin naman akong balak na tuparin,
isang linggo na akong hindi nagpakita sa'yo para pagbigyan ka at hindi ko expected
na ito ang maaabutan ko kapalit ng isang linggo kong pagtitiis na hindi ka makita."
Tumayo rin ako at dahil sa taas ng heels ko ay halos magkapantay na ang mukha
namin.
Napakagwapo niya talaga lalo kapag malapitan. Hinawakan mo ang necktie niya at
bahagyang inayos ang konting gusot. Gan'on rin ang ginawa ko sa kwelyo at coat
niya.
 What a hunk.
Pinigilan ko ang pagngiwi ng tapikin niya ang kamay ko at iritang bumalik sa
kinauupuan niya kanina.
Nalipat ang tingin ko kay Nathalie na nakataas na ang kilay ngayon sa'kin.
Mukhang tuwang tuwa siya sa pagiging rude sa'kin ni Intoy ko base sa ngisi niya.
Hindi pa ako nagsisimula.
"Lumabas ka na Ms. Park, as you can see I'm busy." Tugon ni Intoy ko.
Bumalik ako sa pagkakaupo at seryosong bumaling sa kanya. Minsan nakakasawa rin
ang maging mabait lalo kapag nasasagad na ang pagtitimpi ko.
Nakakainis lang, sa iba napakabait niya. My gosh, lahat ng taong tinanong ko na
nakakakilala sa kanya puro kabaitan niya ang ipinagmamayabang sa'kin pero kapag ako
ang kaharap hindi ko makita ang kabaitang sinasabi niya.
Ang unfair niya.
And the hell, sinasabi niyang busy siya. Busy sa pakikipaglandian ng ganito ka
aga.
"Halos mag-iisang buwan na akong nagtitimpi sa'yo Tres at hindi mo gugustuhin
kapag napikon ako." Madiin ang bawat salita ko para madama niyang hindi ako
nagbibiro.
"Bakit kapag nasagad ang pagtitimpi mo papasabugin mo ang building ko? And
please stop calling me Tres we're not close."
Ouch! Tagos, double kill pero handa na ako sa mga ganyan simula ng magpasya
akong ligawan siya.
"Hindi ko lang papasabugin itong building mo I can do more than that. At hindi
mo gugustuhin na makita ang kakayahan ko, wag mo 'kong sagarin." Ngumisi ako syaka
lumapit ulit sa kanya. Sa totoo lang gusto ko ng kaladkarin ang babaeng hanggang
ngayon nandito pa rin pero syaka na kapag sumubro na siya.
Humalik ako sa pisngi niya. "Always take care okay? Eat on time wag kang
magpapakapagod masyado baka magkasakit ka. Sa baba lang ako magtatrabaho."
Malambing na sabi ko at agad ding lumayo sa kanya bago pa ako matulak. "I will miss
you for sure, bye bye. Mahal kita ng higit pa aa salitang mahal kita." Ngumiti ako
bago tuluyang umalis.
Nawala lang ang ngiti ko ng makalabas na sa office niya. Pasimple kong pinahid
ang luha ko na mabilis na nagsilabasan sa mga mata ko.
Tangna! Ang tapang tapang ko kapag kaharap siya pero palagi akong ganito kapag
nakatalikod na. Nasasaktan talaga ako sa pakikitungo niya sa'kin.
"Okay ka lang po ba ma'am?" Narinig ko ang boses ni Rico kaya ihinanda ko ang
ngiti ko paglingon ko sa kanya.
"Ha? Ayos lang ako napuwing lang ng konti." Natatawang sagot ko. Hindi ko
namalayang nakalapit na siya sa'kin. Umakbay ako sa kanya at ngumiti. "Tara samahan
mo akong magbreakfast gutom na ako e."
"Sige---"
"RICO 'YONG MGA PAPELES NA PINAPAAYOS KO SA'YO." Halos mapatalon kami pareho ni
Rico dahil sa malakas na sigaw ni Intoy ko at ang malakas na pagsara ng pinto sa
likod namin.
Bumaling ako kay Rico at kita kong namumutla na siya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 5

Sa pag-ibig hindi basihan kung sino ang babae o lalaki.

Kung sino ang dapat na manligaw o dapat ligawam dahil ang mahalaga ay kung gaano
katatag ang pagmamahal mo para ipaglaban ang isang bagay kahit hindi sa'yo.
My dear listeners, hindi porke't babae ka ay hindi ka na pwedeng magpahayag ng
damdamin mo para sa isang lalaki. Pwedeng pwede ngunit kailangan may lakas ka ng
loob at tatag ng damdamin dahil hindi biro ang maghabol sa taong hindi ikaw ang
gusto. Masakit na nga sa puso masakit pa sa bulsa.
 Nakangiti ako habang panay ang salita ko sa harap ng microphone, nakahawak ako
sa heat seat na suot ko. Feel na feel ko ang pagbibigay ng advice dahil damang dama
ko pa rin hanggang ngayon 'yong kirot sa nangyari kanina. Hindi man niya lantarang
sinabi na ayaw niya sa'kin ay basang basa naman 'yon sa kilos niya.
Ang sakit mareject.
"Thank you for listening, I am DJ Inday ang pinakamagandang inday sa balat ng
lupa. The next song requested by one of our listeners, titled Malaya by Moira Dela
Torre."
Iplinay ko ang kantang 'yon bago ako tumayo sa kinauupuan ko at lumabas ng
station. Tapos na ang ere ko kaya pwede na akong umalis total maghahapon na rin
naman.
Pasensya na, kung papatulugin na muna
Ang pusong napagod kakahintay
Kaya sa natitirang segundong kayakap ka
Maaari bang magkunwaring akin ka pa
Sana gan'on kadaling gawin tulad ng kung gaano kadaling kantahin.
Napapabuntong hininga ako habang papalabas ng building.
Mangangarap hanggang sa pagbalik
Mangangarap pa rin kahit masakit
Baka sakaling makita kitang muli
Pagsikat ng araw, paglipas ng gabi
Kung di pipilitin ang di pa para sa'kin
Baka sakaling maibalik
Malaya ka na, Malaya
Natigilan ako sa pagsampa sa motor ko ng makita ko si Rico na pumapara ng taxi.
Nagtaka ako kung bakit may dala siyang kahon.
Naglakad ako papalapit sa kanya bago pa man siya makaalis.
"Rico." Tawag ko. Lumingon siya at doon ko nakitang namumula ang mga mata niya.
"Anong nangyari sa'yo? Umiyak ka ba?"
Nag-iwas siya ng tingin. "Wala po ma'am."
Hindi ako kumbinsido sa sagot niya kaya pinaharap ko siya sa'kin. "Bakit may
dala kang gamit?"
Yumuko siya at pilit pa ring umiiwas. Parang alam ko na kung bakit may dala
siyang gamit pero gusto ko pa ring kompirmahin kung tama ang hinala ko.
"Rico!" Inis na tawag ko sa pangalan niya.
"F-Fired na po ako, nagalit po sa'kin si Sir kaya tinanggal niya ako."
Napipilitan niyang sagot.
"Tinanggal ka? Dahil ba 'yon sa nangyari kanina?" Hindi ko na itinago ang galit
ko.
"Nalate po ng ilang minuto ang papeles na hinihingi niya kaya po nagalit." Sabi
niya pa.
Hinila ko ang kamay niya at naglakad ako pabalik sa loob ng building. Hindi na
kami tinanong ng guard dahil alam niyang dito kami nagtatrabaho.
"M-Ma'am saan niyo po ako dadalhin?" Nagpumiglas siya pero hindi ako
nagpatinag.
"Basta sumama ka sa'kin hindi tama ang ginawa niya."
Hanggang sa makasakay kami sa elevator ay hindi siya nagsasalita at ramdam na
ramdam kong tensyonado siya.

Samantalang ako ay hindi mapigilan ang galit. Kanina nagawa

niya kaming sigawan sa maraming tao tapos ngayon naman ay sinisante niya ang isang
taong walang ginawa kundi pagsilbihan siya. Kahit ako hindi ko alam kung bakit
bigla bigla nalang siyang nanigaw kanina, ang alam ko ay ni minsan hindi siya
nagtaas ng boses sa mga empleyado niya.
Tapos ilang minuto lang na nalate ang papeles na hinihingi niya kay Rico
tinanggalan na agad niya ng trabaho, ayos lang sana kung hindi ko alam na mahaba
ang pasensya niya. Nakakastress.
 Muli kong hinila si Rico ng bumukas ang elevator. Tulad kanina ay
pinagtitinginan kami pero wala akong pakialam lalo ngayong galit ako.
"Dyan ka lang at wag kang aalis." Bilin ko sa kanya bago ko pabalibag na
binuksan ang pinto ng office ni Third. Hindi ko siya Intoy ngayon dahil galit ako.
"What the hell! Don't you know how to knock?" Natigilan ito ng makita ako.
Mukhang abala siya sa napakaraming papeles na nasa harapan niya. "What are you
doing here?" Tanong niya habang salubong na naman ang mga kilay.
"Bakit mo tinanggal sa trabaho si Rico?" Masama ang tingin ko sa kanya.
"Kailan pa nagkaroon ng karapatan ang isang empleyado na kwestyonin ang
desisyon ng boss niya."
"Ngayon lang, hindi ka ba nag-iisip? Limang taong nagtatrabaho sa'yo 'yong tao
tapos sa simpleng papeles lang mamawalan siya ng trabaho?"
"Gan'on kayo kaclose na pati ang pagsisante ko sa kanya umabot sa'to at ang
naging dahilan." Bakas ang sarkastiko sa boses niya.
Napahilot ako sa sentido ko. "Hindi ka ba naawa na baka nangangailangan ng pera
'yong tao, tinanggal mo malay mo naman na may ginawa siyang mahalaga kaya nadelay
ng ilang minuto ang papeles na hiningi mo."
Tumango tango siya pero irita naman ako mukha. Irita rin ako sa kanya ngayon.
Hindi porke't patay na patay ako sa kanya ay palalagpasin ko ang ganitong mga
pagkakataon.
"May ginagawa siyang iba, nakikipaglandian sa'yo. Mahalaga nga naman ang
paglalandian niyo." Asik niya.
Napamura ako. "Tangna! Naglalandian? Makikipaglandian lang ako kung ikaw ang
kalandian ko." Inis kong sigaw dahil ngayon ko lang nalaman na matigas pala ang
bungo niya.
"Sasabihin mo sa'kin 'yan pagkatapos ng nakita ko kanina? Tsk. I'm not stupid."
Ibinalik niya ang atensyon sa trabaho niya na mas lalong nakadagdag sa iritasyon
ko.
"Yes you are, hindi ba stupidity ang tawag sa ginawa mo? Napakababaw lang n'on
kumpara sa limang taong paninilbihan niya sa'yo." Sigaw ko at malalaki ang hakbang
na lumapit ako sa kanya para kunin kung ano man ang pinagkakaabalahan niya.
"Sa limang taon na 'yon sobra sobra ang suweldo niya kaya wala akong dapat na
ikakonsensya." Pagmamatigas niya.
"You're unbelievable!" Hinampas ko ang table niya kaya tumingin siya sa'kin na
nanlilisik ang mga mata.
"Wag mo akong sinisigawan at baka nakakalimutan mo ako ang boss dito."
Padabog kong hinubad ang heels ko at ibinato sa kanya. Napapadyak ako dahil
nasalo niya 'yon. Hinubad ko rin ang isa pa at gigil na ibinato sa kanya pero
nasalo na naman. Ngumisi ang gago.
"Napakagago mo! Ha, ngayon hindi na ako naniniwala na mabait ka tulad ng sinabi
nila dahil walang mabait na walang awang magsisesante sa isang empleyadong wala
namang ibang ginawa kundi ang sundin ka." Sigaw ko pa. Ayaw niyang sinisigawan siya
pwes gagawin lahat ng ayaw niya.
"Hindi ako mabait lalo na kapag ikaw ang kaharap ko." Pang-aasar niya.
"Gago!"
Nagkibit balikat siya. "In love ka sa gagong 'to so meaning gaga ka."

What the! Tinawag niya akong gaga? Alam ko gaga na ako

since birth pero hindi ko expected na tatawagin niya ako ng gan'on.
"Anong itinawag mo sa'kin?" Kulang nalang kumuwa ang mga mata ko sa panlilisik
sa kanya. Nakakainis!
"Gaga?" Tumawa pa siya.
"Gaga ako ha, pwes ipapakita ko sa'yo kung gaano ako kagaga."
Sa isang iglap lang ay nasa harapan na niya ako. Walang pag-aalinlangan akong
kumandong sa kanya paharap at hinawakan ang kwelyo niya.
Napangisi ako ng ang mga mata naman niya ang manlaki. "Ipapakita ko sa'yo
ngayon kung gaano ako kagaga." Nanggigigil kong kinagat ang labi niya.
 Itinulak niya ako pero mas lalong humigpit ang pagkakayakap ko sa leeg niya at
ang mga hita ko ay pinalupot ko sa bewang niya. Who cares kung mukha akong tuko sa
posisyon namin. Galit ako sa kanya!
Napapadaing siya pero hindi ko pinasin 'yon. Sinasakal ko siya habang kinakagat
ng paulit ulit ang mga labi niya. Inilayo ko sandali ang mukha ko. Napatawa ako ng
makitang napakasama na ng tingin niya sa'kin tapos nagkalat na sa bibig niya ang
pula kong lipstick.
"See kung gaano ako kagaga." Kinindatan ko siya.
Mahigpit niyang hinawakan ang bewang ko para alisin ako sa pagkakakandong sa
kanya pero hindi ako nagpatinag. Malakas ako dahil na rin sa isa akong agent sanay
ako sa pwersahan.
Bumaba ang labi ko sa leeg niya at doon naman siya kinagat. Panay ang mura niya
kaya mas lalo akong natatawa.
"Ouch! Argh! Ang sakit, ang gaga mo talagang babae ka." Daing niya.
"Gaga ako diba?" Mariin ko siyang kinagat sa kanang parte ng leeg.
Natigil siya sa pagpalag kaya ngiting tagumpay akong tumingin sa kanya.
Masamang masama na talaga ang timpla ng mukha niya.
"Hinahamon mo ako kaya walang sisingan." Mula sa seryosong mukha ay dahan
dahang umangat ang sulok ng mga labi niyang pulang pula na, may nabuong mapaglarong
ngiti sa labi niya.
Nanlaki ang mga mata ko ng maramdamang may bumubukol sa kinauupuan ko.
Napatingin ako doon at lihim na napamura ng makita ang zipper niyang nagtayo na ng
tent. Tarantang bumaling ako sa kanya at bakas na sa mga mata niya ang pagnanasa.
Lagot na, nagalit nga!
Akmang tatayo na ako para makaalis sa kandungan niya pero ipinulupot niya ang
mga braso niya sa bewang ko.
"Ooppss, wait a minute tatapusin natin ang sinimulan mo." Nakangising sabi
niya.
"Waaaaaa! Ayoko na!" Tili ko at nagpumiglas pero hindi niya ako pinakawalan.
Itinulak tulak ko ang dibdib niya, ang tigas kaso natatakot ako sa gagawin niya.
Kahit gaga ako at madumi ang bibig ay virgin pa ako. Malakas lang naman ang
loob ko sa ganitong bagay kapag joke joke lang pero takot ako sa totohanan.
"Anong ayaw mo na hindi pa nga tayo nagsisimula." Pinalambing niya ang boses
niya kaya napalunok ako. Ibang iba ang aura niya ngayon kaysa sa aura niya kapag
kaharap ang iba o kapag kinukukit ko siya.
"Waaaaaa! Rape! Rape! Ginagahasa ako!" Panay lang ang tili ko.
Ramdam na ramdam ko pa rin ang bukol sa kinauupuan ko na parang mas lalong
lumaki. Nagtaasan na lahat ng balahibo ko sa katawan.
"Trespassing ka kaya walang maniniwala sa'yo." Pananakot niya pa.
Natigilan ako sa pagpupumiglas. May pilit na ngiti sa labi ko na tumingin sa
kanya. Nakataas ang kilay niya habang nakangisi pa rin.
"Hehe. A-Ano, ahm, pakawalan mo na ako please? Kahit tawagin mo akong gaga
kahit kailan mo gusto basta pakawalan mo na ako." Pakiusap ko, para akong maamong
tupang nakikiusap sa kanya. Kapag kasi nagmatigas ako mas lalo siyang mang-aasar
kaya sa mahinhin na paraan ko siya dadaanin.
"Kanina para kang tigre tapos ngayon bigla kang umamo. Nagsisimula ka ng gulo
tapos aatras ka naman pala."
Nag-iwas ako ng tingin dahl sa hiya. "Hehe. Alam mo joke joke lang naman 'yong
kanina kaya pakawalan mo na ako." Pagpupumilit ko in a mahinhin way pa rin.
Hinawakan ko ang mga braso niya at lihim na inilalayo sa'kin ang katawan niya
kasi 'yong dibdib ko ay malapit ng dumikit sa dibdib niya.
"Kinagat mo ako sa labi tapos sa leeg at alam kong mag-iiwan 'yon ng marka
tapos sasabihin mo joke joke lang? Gaga ka nga." Seryoso na ang mukha niya, 'yong
mukhang gwapo pero nakakatakot naman.
Hindi ko na pinansin ang pagtawag niya sa'kin ng gaga kahit nagsimula na naman
akong mainis. Mamaya nalang ako gaganti kapag wala na ako sa ganitong sitwasyon.
"Pagagalingin ko nalang ulit." Parang tangang sabi ko. Ngumiti ako sa kanya
habang pumipikit pikit at ipinapakita ang eyelashes ko.
"Gaga, paano mo gagawin 'yon?" Taas kilay na tanong niya.
 Waaaa! Nandoon pa rin 'yong bukol at hindi ako mapakali dahil tumatama 'yon sa
pang-upo ko. Nakakatakot!
"Pakawalan mo na ako. Hmm?" Paglalambing ko, gusto kong ngumiwi dahil ang landi
ng boses ko. Inilapit ko ang bibig ko sa namamaga niyang labi at dahan dahan na
dinampian ng halik. Ilang ulit kong ginawa 'yon. "Mawala ka na para makaalis na
ako." Pagkausap ko sa labi niya habang kinikintalan ng magagaan na halik.
Ngayon pa lang nagsisisi na ako. Hinding hindi ko na uulitin 'to. Naramdaman
kong mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa bewang ko.
"Wag kayong magmamarka, okay?" Pagkausap ko rin sa pula pulang marka na nasa
leeg niya. Hinahaplos haplos ko 'yon para mawala.
Kinakausap ko sila dahil ika nga lahat ng problema nasosolusyonan kapag
dinadaan aa magandang usapan.
Bumalik ang tingin ko sa mukha niya at napangiti ako ng makitang nakapikit na
siya habang nakasandal ang ulo sa swivel chair. Dahan dahan kong tinatanggal ang
braso niya sa bewang ko pero ayaw talaga.
"Tsk. Wag kang malikot." Asik niya.
Tangna! Dahil sa inis ko sa kanya ay tinampal ko ang noo niya kaya napadilat
siya.
"Ang tigas talaga ng bungo mo kinakausap ka ng maayos ayaw mo at kapag
kinakausap ka ng hindi maayos ayaw mo rin. Aba, lokohan ba 'to?"
"The tiger mood is on." Tumawa pa siya.
Nanlaki ang mga mata ko ng siya naman ang kumagat kagat sa labi ko pati na sa
leeg.
"Waaaa! Vampire! Vampire! Ouch!" Tili ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 6

Third POV
ABALA ako sa pagbabasa ng mga papeles na kailangang pirmahan base sa nagustuhan
ko at sa hindi. Napangiwi pa ako ng maramdamang may pawis sa noo ko.
Tss. This is Gaga's fault.
Nang dahil sa kanya ay may scarf ako sa leeg para takpan ang mga marka ng mga
kagat niya kahapon. Kung pumapatol lang talaga ako sa babae ay matagal ko na siyang
sinakal.
Napailing ako sa iniisip ko. I know I can't do that, kahit gaano ako kagalit o
kairita kapag babae ay hindi ko kayang saktan. I love my mom, my sister in law and
my niece so that's why.
Hindi nakakagwapo at nakakadagdag sa pagkalalaki ang pananakit ng babae.
"Yow, Kuya kong tigang."  Bumaling ako sa pintuan ng opisina ko at doon nakita
ang nakangising si Fifth.
Tsk. One of my brother, the malibog.
"Anong ginagawa mo rito?" Tanong ko.
Naglakad siya papalapit sa'kin habang may yakap yakap na libro. Hindi iyon
ordinaryong libro dahil as usual ay konektado sa kalibugan niya. Hubo't hubad na
babae ang nasa cover n'on at mukhang proud na proud siyang iharap iyon sa kung sino
mang madadaanan niya.
"Well, nabored kasi ako kaya dinalaw kita. You know naman na madali kitang
mamiss, di ba." Sagot niya habang ginagaya ang boses ni Kris Aquino at sinundan
niya iyon ng halakhak.
Napapailing ako. "You're hopeless 'bro."
"Hopeless? Ako? Oh come on, araw araw akong nadidiligan kaya palagi akong
namumukadkad."
"Whatever you say just fucking shut up, as you can see I'm busy." Asik ko.
Natatawa lang siyang umupo sa visitor's chair na nasa harap ko. Napamura ako ng
bigla niyang hilahin ang scarf na nasa leeg ko.
 "Puta, Kuya what with this black scarf? Sumali ka na ba sa pederasyon ng mga
bakla at bumaliktad ka na ng tuluyan? Walang Castillion na mahilig sa saging, puro
mani ang mga hilig natin." Dada niya pero napaawang rin ang labi at nanlaki ang mga
mata ng mapatigin sa leeg ko. "Oh oh, chikinene."
"Tsk. Gago, kiss mark hindi chikinene." Ang dumi ng bibig niya kapag gumagamit
ng mga salita.
"Tarantado, chikinene 'yan Kuya." Humagalpak pa siya ng tawa. "Akala ko talaga
saging na ang gusto mo mabuti naman at mani pa rin, sino may gawa niyan sa'yo?"
Umiling ako. "None of your business, ano bang ginagawa mo rito?"
Mas lalong lumapad ang ngisi niya at itinaas baba pa ang mga kilay habang
nakatingin sa'kin.
"Iyon nga, sabi ko kanina nabored ako kaya nandito ako para magbasa."
"Pumunta ka dito para magbasa bakit hindi ka nalang umuwi sa bahay at tumulong
kay mommy?" Ibinalik ko ang atensyon ko sa pagpirma dahil kapag siya ang kaharap
alam kong puro kalokohan lang ang dulot niya.
"245 different sex position." Pagbabasa niya na agad ko ring ikinatingin sa
kanya. Hawak na niya ngayon ang dala niyang libro at nakaharap pa sa'kin ang cover
kung nasa ang babaeng walang itinago sa katawan.

"Really? 245? Don't tell me lahat 'yon nagawa mo na sa mga

babae mo." Hindi makapaniwalang tugon ko.
Nagtaas siya ng noo na para bang dapat ipagmalaki ang isasagot niya.
"Actually, tapos ko na 'to lahat nirereview ko nalang baka may nakaligtaan ako
para magawa ko na rin." Pacool na sagot niya.
"Bro, baka magkaHIV ka sa pinaggagagawa mo."
"Malinis ako, I don't do sex without protection kahit naman palaging matigas
ang ulo ko sa taas at baba ay nag-iisip naman ako."
Nakangiwi akong tumitig sa kanya at napailing nalang sa huli dahil kahit naman
anong sabihin ko hindi na siya magbabago. I don't have any idea why he's like that.
He likes fucking girls anywhere he want walang pinipiling lugar.
"Kung makangiwi naman 'to, seryoso ako at ito ang pinagkakaabalahan ko ngayon
nag-iisp ako ng ilang posisyon na wala dito. Gusto kong gawing one thousand sex
position." Pagmamalaki niya.
"Puro nalang sex ang laman ng isip mo." Sinamaan ko siya ng tingin pero
nakangisi lang siyang bumalik sa pagbabasa sa malakas na paraan.
"Cowgirl sex position, wew isa ito sa mga paborito kong posisyon Kuya. Para
lang kaming naghohorse back riding. Try mo kay bayaw minsan." Singit niya pa habang
sa libro pa rin ang tingin.
"Fuck you." Mura ko sa kanya dahil hindi ako natutuwa sa mga lumalabas sa bibig
niya.
"No thanks, I don't do incest Kuya." Pang-aasar niya. Ipinakita niya sa'kin ang
picture ng sex position na binabasa niya.
"A slender “cowgirl�? is bestriding a penis of the chosen one, moving
discouragingly and turning her partner on by waving her denuded breasts. In the
cowgirl position, it is a woman who sets the sex rhythm and dictates her own rules,
which her partner is to obeyinviolately. Such positions are in favour due to the
existing possibility of a more deep entry of the penis into the vagina, providing a
woman with an opportunity of a self-regulating penetration for her not to feel any
discomfort. Mas gusto ito ng mga babae kasi pakiramdam nila sila ang masusunod
dahil sila ang nagdadrive kung gaano kabilis ang rolling in the deep." Para siyang
siraulo.
"Stop it, kung magbabasa ka sa tahimik na paraan dahil nakakaistorbo ka." Saway
ko dahil hindi ako makapagconcentrate sa mga papeles ko.
I know what his talking about, that cowgirl position thing. Hindi ko man
ipinapangalandakan sa kanila pero nagawa ko na 'yon with some girl na naikama ko.
Well, I'm a guy, I have needs and fucking is normal lalo kung gusto rin naman ng
mga babae. I'm not innocent because I'm a Castillion at lahat kaming magkakapatid
ay iisa ang gawain though hindi bulgaran tulad ni Fifth.
Natitigil lang ang gan'ong habit sa lahi namin kapag nainlove kuno but I don't
believe it. Kahit proven and tested na kung gaano kaloyal at faithful si Daddy at
iba pa naming kamag-anak sa mga asawa nila. Hindi ako naniniwala kasi hindi rin
naman ako naniniwala na magmamahal ako, like head over heels with a woman.
Not my thing. For me love is curse.
"The next one is 69 sex position, woah my favorite. This position providing
opportunities for mutual oral affection, blowjob and cunnilingus simultaneously,
can be compared with an internal duel between a furious man and woman. Having sex
using 69 sex position, which provides an opportunity to make an exchange of oral
affections, the partners are discovering each other in a more profound way; they
turn out to be more touchy-feely by moving all the barriers aside. As the 69
position can have many variants, enjoyable and multifaceted ones, the partners are
provided with an opportunity to huddle each other’s genitals up, blessing him or
her in all possible ways. Mutual orgasm is considered as an extremelyartfulskill of
such positions." Pagpapatuloy niya na parang walang narinig. "Gustong gusto ko
talaga itong parte ng putukan lalo kapag sabay, my gosh ganern na ganern."

Wala na talaga siyang pag-asa, mamamatay siyang kalibugan

ang dala dala sa hukay. Lahat ng posisyon na sasabihin niya siguradong paborito
niya lahat. Wala akong idea kung saan siya nagmana sa sobrang hilig sa sex.
"Maiba ako, Kuya nagsex na ba kayo ni bayaw?" Biglang baling niya sa'kin,
napaubo ako dahil pakiramdam ko nasamid ako kahit na wala naman akong iniinom o
kinakain.
"Fuck, Singko 'yang bunganga mo hindi na ako natutuwa." Asik ko at ramdam na
ramdam na ang inis sa boses ko.
Mahaba ang pasensya ko pero hindi ko gusto ang gan'ong mga bagay. Ayoko sa
lahat 'yong pinag-uusapan ang kahit na sinong babae sa gan'ong paraan. It's about
sex at kahit puta ang makasex hindi pa rin tama na pag-usapan kasi pribado ang
gan'ong mga bagay.
When you fuck, just fuck.
"Sorry naman." Agad niyang hingi ng patawad habang napapakamot pa sa batok.
"Alam mong ayokong nambabatos ng babae kahit na pagtatanong lang basta tungkol
sa sex, yes I fucked them pero hindi ko iyon ipinagkakalat at dapat gan'on ka rin."
Seryoso kong tugon sa kanya. "Nasarapan ka na nga at nakaraos sa libog dahil sa
kanila kaya hindi makatarungan kong susuklian mo sila ng kabastusan."
"Okay okay, ang hot mo naman. Kalma lang."
"I know I'm hot." Sabat ko.
"Tsk. NapakaOA mo Kuya tinawag mo pa ako sa mabantot kong pangalan. Singko may
ass." Tumawa siya. Baliw.

Gale POV
KINABUKASAN ay nakascarf ako ng pumasok. Balot na balot ang leeg ko para itago
ang napakaraming marka na iniwan ni Intoy ko. Tangna! 'Yong lalaking 'yon mukhang
bampira hindi talaga ako tinigilan hanggat hindi ako umiiyak dahil dumudugo na ang
leeg ko.
"Ma'am bakit po kayo nakascarf mainit po ang panahon, ha." Pagkausap sa'kin ni
Kuyang guard.
"Walang basagan ng trip Kuya, kanya kanyang buhay kaya kanya kanyang trip."
Pagsusungit ko.
"Pasensya na ma'am." Napapakamot sa batok na sagot niya.
"Pasensya tapos uulitin niyo na naman dahil akala niyo lahat ng bagay pasensya
ang solusyon, aba kung pasensya lahat ng sasabihin kapag nagkamali ide sana hindi
na nag-alsa ng digmaan noong unang panahon." Asik ko.
 "Si ma'am talaga mapagbiro."
Lalong umusok ang ilong ko dahil sa sinabi niya. "Mapagbiro? Iyon rin ang
tingin niya sa lahat ng effort ko. Akala niya lahat biro hindi niya alam na mahal
na mahal ko talaga siya at handa akong gawin lahat para sa kanya pero hindi niya
ako sineseryoso dahil akala niya mapagbiro ako." Naluluha na ako at bago pa
mangyari 'yon ay nagmartsa na ako papasok sa building.
Natigilan ako ng makita kung sino ang makakasalubong ko. Kapag sinuswerte ka
nga naman, makakasalubong ko ang kabit ng aking Intoy. Taas noong naglakad ako with
poise dahil hindi ako papatalo.
Chin up. Breast out. Stomach in. And tsunami walk with ipo ipo and high tide.
Maganda siya pero ako half beautiful, one fourth pretty and pure dyosa kaya
wala siyang say sa'kin.
Napatingin din siya sa direction ko kaya tumaas agad ang kilay ko. Nakangiti
siya sa'kin at parang kandidatong politiko ang pagiging mabait ng mukha niya. If I
know recycable 'yang ngiti niya parang 'yong mukha niya plastic din, galing kasi sa
plastic surgery.
"Hi Gale." Bati niya sa'kin with all smile kita na ang gilagid. Nakasuot siya
ng corporate attire at mukhang kagalang galang samantalang ako para g
magtatrabahong stripper. Keber!
"Anong Hi? Tsk. Wag mo akong simulan, duh I am a legal wife and you are just a
jumper." Inirapan ko pa siya.
"Jumper?" Takang tanong niya.
Ngumisi ako. "Oo jumper, as in 'yong nakikikabit ng kuryente ng walang paalam
sa tunay na may-ri in short kabit, nakikikabit, kumakabit, nakakabit at kakabit."
Umawang ang bibig niya at hindi alam ang sasabihin. "See? Natulala ka kasi alam
mong ako ang legal at illegal ka." Dugtong ko pa.
"Hindi mo pag-aari si Third." Aniya sa mabait pa ring paraan na lalo kong
ikinagigil.
"Anong hindi, ineng nadilaan ko na at nakagat at nasipsip na rin hindi ka naman
siguro sumasalo ng nilawayan na at kung sumasalo ka man goodluck kasi hindi ko siya
ihuhulog sa'yo."
Doon na tumaas ang kilay niya na ikinatawa ko. Sabi ko na nga ba nasa bumbunan
niya ang sama ng ugali, unang kita ko palang sa kanya sa office ni Intoy ko ay
hindi ko na gusto ang presensya na.
"Are you insulting me?" Mataray niyang tanong.
"Oh, hindi pa ba halata? Gusto mo inform kita?" Tinignan ko siya mula paa
hanggang mukha gamit ang nakakainsultong tingin. "Iinsultuhin kita ha?" Pagpapaalam
ko sa kanya at ng hindi siya makasagot ay nagpatuloy ako. "Mukha kang tunog ng
martilyo."
"What? Tunog ng martilyo? Are you kidding me?" Ginawa niya rin ang tingin na
ginawa ko sa kanya kanina.
"That's how I say pokpok in a nice way." I smirk at iniwan siyang nakanganga.
Ang slow.
Tumuloy ako sa opisina ng Intoy ko habang may dala akong breakfast na ako mismo
ang nagluto. Ika nga,a way to a man's heart is through masturbation. Pero joke
lang, napahagikhik ako hanggang sa makarating ako sa pinto ng opisina niya.
"Pasok nalang po kayo ma'am, malakas kayo sa'kin e." Napangiti ako lalo ng
makita si Rico na nasa cubicle niya meaning hindi siya nasesante.
"I know, I know." Natatawang sagot ko at tuluyan ng pumasok.
"Pangatlong posisyon, woman on top. Ang sarap nito." Tuwang tuwang sabi ni
Fifth ng maabutan kong nababasa siya habang si Intoy ko ay halatang inis na.
"Woman on top looks impressive. From time to time, men like to stay passive
while sexual intercourse: now they can relax and observe their female partners,
taking a paramount pleasure of everything that is happening over here. Also it is
quite important for women to be on top, at least because now they are able to set a
pace, control the deepness of entry and other technical details of sexual
intercourse." Napatingin ako sa cover ng libro ni Fifth at napangisi.
"Good mornig Intoy ko and bayaw." Sigaw ko habang nakadipa kaya nagulat sila.
Napahagikhik ako.
 "Stop shouting!" Sigaw sa'kin pabalik ni Intoy ko kaya napasimangot ako.
"Intoy naman." Ungot ko habang naglalakad palapit sa kanya.
"What the! Intoy? Ang bantot ng endearment na 'yon." Natatawang sabat ni Fifth.
Tinaasan ko siya ng kilay. "Hindi mabantot 'yon, nakuha ko 'yon sa isang kanta.
Siya ang Intoy ko at ako ang Inday niya."
"Saang kanta?" Takang tanong ni bayaw.
"Maghihintay ako kahit kailan
Kahit na
Umabot pang ako'y nasa langit na
At kung 'di ka makita
Makikiusap kay Bathala
Na ika'y hanapin
At sabihinIpaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na  Inday sa'yo at Intoy akin lamang."
Nagkatinginan kami ni bayaw at sabay na humagalpak ng tawa samantalang si Intoy
ko ay masamang masama ang tingin sa'kin.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 7

At ako'y nagbabalik. Kuyajen here. Please drop a comment

and press the vote button para naman po maging motivated akong magsulat.
-kuyajen (Warriors)

Gale POV
NAGLALARO kami ni Fifth sa cellphone namin ng mini miletia dito sa loob ng
opisina ni Intoy ko. Pagkatapos naming kumain ng agahan ay hindi muna ako umalis
dahil mamaya pa naman ang ere ko sa trabaho.
Samantalang si Intoy ko ay bumalik sa pagtatrabaho, actually kanina niya pa
kami nataboy ni Fifth pero parehong matigas ang ulo namin kaya hindi kami umalis.
"Mamamatay na ako!" Natatawang sigaw ni Fifth. Napangisi ako habang tinatadtad
ng bala ang character niya. Magkalaban kami at ikalawang round na 'to hindi siya
manalonalo sa'kin.
"Puro ka lang bayag bayaw mahina ka." Kantyaw ko.
"Talo talo na 'to bayaw." Sinipa niya ang kamay ko na nagkokontrol sa pagbaril
kaya muntik ko ng mabitawan ang cellphone.
"Shit ka maduga ka." Tawa ako ng tawa habang binabaril niya ako pabalik,
nakatama lang siya dahil sa nawala ako sa focus.
Sinabunutan ko siya dahil sa ginawa niya at napahagalpak ako ng tawa ng mamatay
ang character niya. Para siyang nalugi dahil talo na naman siya.
"Ano ba naman 'yan hindi manlang ako pinagpawisan." Umiiling iling pa ako para
mas lalo siyang maasar.
"Isa pa at sa pagkakataong ito tatalunin na kita." Pagyayabang niya pa rin
kahit kanina niya pa 'yon sinasabi sa'kin.
Tumango ako. "Sige ba ng malampaso ulit kita."
"Yabang mo." Asik niya kaya binigyan ko siya ng ngising mapang-asar.
Magkaharap kaming nakaindian sit sa couch na nasa gilid ng office medyo malayo
kay Intoy ko.
Nagsimula ulit kaming maglaro. Kalmado lang ako dahil kitang kita ko na ang
pagngigigil ni Fifth, hindi ako magaling sa larong ito pero mas hindi siya marunong
kaysa sa'kin kaya lagi siyang talo.
"Barilin mo, barilin." Sabi niya habang panay pindot sa screen ng cellphone
niya.
Iniiwas ko ang character ko at nagtago sa bato habang siya panay ang sugod. At
nang makita kong wala na iyong tataguan ay inilabas ko ulit at sinalubong sa siya
ng pakikipagbarilan.
Natawa ako ng makita nanlaki ang mata niya sa strategy ko.
"Waaaaaah! Hindi ako pwedeng mamatay." Sigaw niya. Bigla niya akong dinamba
para kunin ang cellphone ko pero iniwas ko 'yon kaya bumagsak siya sa sahig. Halos
mamilipit na ako kakatawa dahil ang isip bata niya.
Ipinagpatuloy ko ang pagbaril sa kanya para mamatay ang character pero dinamba
na naman niya ako. Dinaganan niya ako habang tutok siya sa cellphone niya at
gumagante ng pagbaril. Hinihila niya ang braso ko pero nagmatigas ako.
"Madaya ka." Sigaw ko sa kanya.
"Walang madaya kapag gustong manalo." Nakangising sagot niya at pilit na
hinihila ang braso ko para makuha ang cellphone. Umiwas ako kaya sabay kaming
nahulog sa couch, nadaganan niya ako pero mas inuna ko ang pagbabantay sa cellphone
ko at gumapang palayo sa kanya.
Gumugulong na ako kakatawa pero itinuloy ko ang pagbaril sa kanya hanggang sa
mamatay ang character.
"Woaaaah! Boom sabog." Kantiyaw ko.
"Bakit hindi ako namalo sa'yo?" Inis niyang sabi at napatili ako ng hinila niya
ang paa ko. Sinipa sipa ko siya.
"Panalo ako kaya akin na 'yong libro." Tugon ko, pustahan namin na kung ako ang
manalo sa laro ay ibibigay niya sa'kin ang libro na binabasa niya kanina pero kapag
siya ay nanalo ililibre ko siya ng lunch sa loob ng isang linggo.

"Ayoko nga baby ko kaya 'yon." Angal niya. Hila hila niya
pa rin ang paa ko. Sinabunutan ko siya dahil sa inis.
"Maduga ka." Sabi ko. "Hoy hoy 'yong panty ko nakikita na." Natataranta kong
hinila ang dress ko pababa dahil ang ungas ng bubuso.
"Wala naman akong makita." Pang-aasar niya.
Dahil sa inis ko ay kinagat ko siya sa pisngi. Sumigaw siya at nabitawan ako
kaya mabilis akong tumayo. Nang makita ko ang mukha niyang namumula ay napahagalpak
ako ng tawa.
Natigil kami sa ginagawa ng makarinig kami ng pagkabasag. Napalingon kami sa
pwesto ni Intoy ko, masamang masama ang tingin nito at nakakatakot ang anyo habang
pinupulot ang bubog ng name plate nito na nakapatong kanina sa mesa.
Mabilis pa sa alas kwatrong tumakbo ako papalapit sa kanya at nawala bigla ang
atensyon ko sa cellphone ko na mabilis na naagaw ni Fifth.
"Ako na." Sabi ko at akmang aagawin ang mga bubog sa kamy niya ng bigla niya
akong itulak.
Nanlaki ang mga mata ko ng maramdamang may tumusok sa kamay na naitukod ko para
hindi ako tuluyang mapatumba. Napangiwi ako ng makitang may bumaon na bubog doon.
Mabilis ko iyong ikimuyom para pigilan ang pagdurugo at para hindi na rin niya
makita.
"Get out of here!" Biglang sigaw niya. Hindi ako natinag kahit pa para siyang
papatay sa sobrang sama ng tingin sa'kin. "Bullshit! Aalis ka o ipapakaladkad kita
sa mga guard? Wag na wag ka ng aapak dito sa opisina ko. Konting respeto naman sa
may-ari hindi 'yong dito ka pa tumambay para makipaglandian."
Doon na ako natigilan dahil sa mga sinabi niya. Hindi ako nagpahalatang
nasaktan sa mga sinabi niya, walang wala ang pagbaon ng bubog sa kamay ko sa mga
salitang sinabi niya.
Mariin kong kinagat ang dila ko habang pinagmamasdan siyang padabog na inipon
ang bubog. Pariin ng pariin ang pagkakakagat ko para pigilan ang emosyon na
lumulukob sa'kin. Aba, hindi ako dapat umiyak sa harap niya kahit para akong
sinaksak sa huli niyang salita.
"Ano pang ginagawa mo rito? Umalis ka na or I'll fire you." Asik nito.
Kahit ayaw ko ay tumayo ako at humakbang palabas ng walang lingon sa kanya.
Ayokong makita ang sakit na ibinubuga ng mga mata ko. Wala akong ideya kung bakit
galit na galit siya sa'kin gayong wala naman akong ginawang mali.
"Ma'am, d-dumudugo po ang kamay niyo." Hindi ko nilingon si Rico, nagtuloy
tuloy lang ako sa paglabas. Kinuha ko ang scarf na nasa leeg ko at itinali iyon sa
sugat ko para hindi na ako makagawa ng eskandalo.
Tumuloy ako sa parking lot kung nasaan ang motor ko. Bago sumampa doon ay muli
kong binaklas ang scarf ko sa kamay, napangiw ako ng biglaan kong hinugot mula doon
ang bubog. Mas lalong rumasa ang dugo lalo at may kalakihan ang babasagin na bumaon
doon.
"Bayaw." Napatingin ako sa entrance ng CBE at doon nakita kong tumatakbo
palapit sa'kin si Fifth. Bakas ang pag-aalala sa mukha niya. Samantalang ako ay
mabilis na ibinalik ang pagkakatali ng scarf sa kamay ko, wala na akong pakialam
kahit makita ng ibang tao ang hikey ko.
"Wazzup bayaw?" Ngumisi ako ng makalapit siya. Tinitigan niya ako ng ilang
minuto bago humugot ng malalim na buntong hininga.
"Cellphone mo." Iniabot niya sa'kin ang cellphone ko.
Agad ko naman iyong kinuha sa kanya. "Oo nga pala nandito pa naman ang mga
picture ni Intoy ko." Tumawa pa ako.
"Are you okay---"
"Next time don't ever ask me that kind of question, kalaban ko sa buhay ang
ganyang tanong." Tinapik ko ang balikat niya bago tuluyang sumampa sa motor ko at
binuhay ang makina n'on. "Ge, una na ako. See you when I see you bayaw." Tuluyan ko
ng pinaharurot ang motor ko na hindi hinihintay ang sagot niya.

Nagpunta ako sa headquarters at tumuloy sa opisina ng uncle

ko. Walang katok katok akong pumasok doon at nadatnan ko siyang may kandong na
babae at naghahalikan sila.
"Nice, porn." Komento ko syaka umupo sa visitor's chair na nasa harapan nila.
Mabilis niyang naitulak ang babae kaya natawa ako ng muntik na itong simalpak
sa sahig pero dahil isa ito sa mga agent namin na kaedaran niya rin ay mabilis ang
reflixes nito at naitimbang ang katawan.
"Putangina! Desiree hindi ka manlang ba marunong kumatok?" Asar na tanong nito
at sinenyasan ang babae na lumabas na mabilis namang sinunod nito.
"Alam mo namang hindi ako kumakatok kapag pumapasok ako dito." Sagot ko,
napapailing ito.
"Anong kailangan mo? Diba on leave ka?" Ngayon ay nakangisi na ito at
humalukipkip habang prenteng nakaupo sa swivel chair niya.
"Bigyan mo ako ng kaso." Walang kaabog abog kong sagot.
"Ano, hindi pwede on leave ka."
Nakipagtitigan ako sa kanya ng matagal at siya ang unang nagbawi ng tingin.
Nag-aalala siyang tumingin sa'kin, tingin bilang isang nagmamahal na uncle at hindi
isang heneral.
"May problema ba?"
Nagkibit balikat ako. "Medyo wasak lang puso ko ngayon kaya kailangan ko ng
magpagkakaabalahan na mailalabas ko ang galit ko." Simpleng tugon ko.
Naiiling siyang napahilot sa sentido. "Anong klase ng kaso ang gusto mo?"
"Yong papatay ako tapos 'yong medyo tatagal ng isang buwan."
"Isang buwan? Mauubos ang araw ng leave mo at hindi ka tuluyang makakaporma sa
nililigawan mo."
"Ayos lang basta ako na bahala d'on marami pa namang susunod na araw."
"Kung iyan ang gusto mo ay sige. Sakto may bagong kaso tayo ngayon hindi nga
lang sa ibang bansa kundi dito lang sa Pilipinas."
"Ayos na 'yon basta 'yong hindi puro tunganga."
Tumayo siya at lumapit sa drawer na nasa gilid kung saan doon inilalagay lahat
ng mga record ng kaso at ang lagay nito. Marami iyon kaya hindi kami maubus ubusan
ng nilulutas na problema ng bansa at personal na problema ng mga malalaking tao.
May hinugot siyang isang folder at bumalik sa harapan ko syaka inabot sa'kin
ang kinuha niya.
"Humingi ng tulong sa'kin ang may-ari ng bar dahil pwersahan daw na may
nagpapasok ng droga sa kanila at doon nagaganap ang bilihan sa pagitan ng mga
costumer. Sakto ang isang buwan kung magiging epektibo ang mga plano, hindi basta
basta ang grupong kinabibilangan ng mga nagpapasok ng droga sa lugar na iyan."
Paliwanag niya. Binuklat ko ang folder at muling ibinalik ang tingin sa kanya.
"Napatunayan na ba na totoong hindi gusto ng may-ari ang mga gan'ong
pagpapalitan ng droga? Baka naman pain lang 'yong gan'ong rason."
"Napatunayan na ang bagay na iyon at ang trabaho mo ay alamin kong sino ang
nagpapasok ng droga doon." Aniya.
"Madali lang 'yon."
Seryoso siyang umiling. "Wag kang maging kampante sa kasong 'to, I know you're
one of the best agent in our department pero kung aalamin mo ang nagpapasok ng
droga ay hindi malabong malaman mo rin kung sino ang puno at kapag nangyari 'yon ay
labis na mapanganib."
"Kaya ko naman 'to, hindi ba kasali ang pagpuksa ng kung sino man ang puno
nito? Siguradong malaking sindikato 'yon."
"No, may ibang nakaassign sa bagay na 'yan. Ang focus mo lang ay alamin kung
sino ang nagpapasok kahit wag na ang puno dahil kapag ginawa mo 'yon ay taon ang
aabutin mo. Pinagbibigyan lang kita sa hinihingi mong pansamantalang kaso."
Paliwanag niya pa na tinanguan ko nalang.
"Okay, okay mamaya na ako magsisimula. Salamat dito." Tukoy ko sa kaso at dahil
sa pag-angat ko n'on ay nakita niya ang kamay kong may scarf.
"Anong nangyari dyan?"
"Wala 'to malayo sa bituka kaya wag kang umiyak." Biro ko.
"Tsk. Hindi ako umiiyak kapal mo wala akong pakialam sa'yo, umalis ka na nga."
Pagtataboy niya sa'kin pero hindi naman nakaligtas sa'kin ang pag-aalala sa mga
mata niya.
"Tikang ka lang kaya ganyan ka, tuloy mo na 'yong ginagawa mo kanina para naman
madiligan ka." Kantyaw ko, kumunot ang noo niya tanda na pikon na kaya mabilis
akong tumayo at tumakbo patungo sa pinto. Binato niya ako ng ballpen pero nailagan
ko.
"Wag ka ng babalik!" Sigaw niya. Napahalakhak ako ng tuluyang makalabas.
Napatingin ako sa kamay ko at naiiling na lumabas ng headquarter. Napangiti ako
ng makasalubong ko si Anton.
"Naks, long time no see." Bati ko at sinapak ang braso niya. Binatukan niya ako
at sabay kaming natawa.
"Malandi ka kasi kaya hindi tayo madalas magkita."
Inirapan ko siya. "Ako pa? Ako pa ba?" Nabaling ang atensyon niya sa hawak kong
folder.
"Kaso?" Tanong niya.
"Oo."
"Akala ko leave ka." Takang sambit niya.
"Oo nga pero humingi ako ng pansamantalang kaso kasi gusto kong malibang, medyo
busted ako ngayon." Napangiwi ako ng maalala na naman ang ginawang pagtataboy
sa'kin ni Intoy ko at pag-aakusa niya sa'king lumalandi.
"Si Third ba? Tsk. Hindi ka medyo busted d'on dahil busted ka talaga. Tuod ang
nilalandi mo kaya hindi ka uubra."
"Wow, salamat ha ang supportive mo. Malambing kaya siya sa'kin." Sarkastikong
sabi ko, ayoko namang ipahiya ang sarili ko kahit alam kong totoo naman talaga ang
bagay na 'yon.
"Assuming." Akusa niya kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Wag mong bigyang
kahulugan lahat ng galaw niya dahil mabait lang talaga siya. Kahit ayaw niya sa tao
ay pinipilit niyang pakisamahan dahil mabait siya." Ngumisi pa siya.
"Sige ipagdiinan mo pa." Asik ko at pinaikot ang mga mata ko dahil sa mga
katotohanang inilaladlad niya sa harap ko.
Nagflip ako ng hair at sinigurado kong tatama iyon sa mukha niya bago ako
mabilis na tumakbo papunta sa motor ko. Tawa ako ng tawa habang nagdadrive pauwi sa
condo ko.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 8

Twenty comments before the first update. :) kapag hindi umabot sa kota ititigil ko
muna 'to.
-kuyajen

Gale POV

"DALIAN mo Inday ikaw na ang susunod." Tawag sa'kin ng manager ng mga dancer dito
sa bar.
Yes, pumasok ako bilang stripper dahil doon ko sisimulan ang plano ko. Madali
lang akong nakapasok dahil nasa akin lahat ng qualification nila. Maganda.
Nakakaakit. Sexy. Magaling sumayaw. Matangkad. At higit sa lahat dyosa.
Hindi ito ang unang pagkakataon na pumasok ako sa ganito trabaho dahil hindi
rin ito ang unang pagkakataon na humawak ako ng ganitong kaso. Kapag kasi ganito
ang trabaho ay malaya kong malilibot at mamamanmanan ang mga tao sa paligid at
buong lugar.
"Susunod na madame." Sagot ko.
Inayos ko ang sarili ko. Sinigurado kong makapal at nakakaakit ang nilagay kong
make up. Pulang pula ang lipstick ko tulad ng kulay ng suot ko. Kulay pulang lacy
bra at panty ang suot na napapalibutan ng mga kumikintab na pala muti, pinatungan
ko iyon ng black see through robe habang seven inches black stiletto ang ipinares
ko.
"Naku Inday napakaganda mo naman, siguradong pagkakaguluhan ka ng mga costumer
lalo at bago ka at mukhang sariwa." Tuwang tuwang puri sa'kin ng kasamahan ko na
nagngangalang Theria. Siya agad ang nakipagkilala sa'kin ng malamang dito na ako
magtatrabaho.
Iday ang ipinakilala kong pangalan dahil ang alam ng lahat ay isa akong
probinsyana na nagipit dito sa kamaynilaan kaya napilitang kumapit sa patalim at
tulad sa lagi kong ginagawa ay naniwala sila.
"Ako pa ba, dyosa 'to kaya dikit ka palagi sa'kin para mahawaan ka." Biro ko,
magtawanan kami habang abala ako sa pag-aayos ng curly kong buhok na kinulayan ko
ng silver. Lalo tuloy akong gumanda.
"Ikaw na Inday." Tawag ulit sa'kin kaya tumayo na ako, umakto pa akong nahihiya
at napipilitan para on character.
"Umayos ka nga." Iritang tugon sa'kin ng manager dahil mukha akong teenager na
hindi kilala kong ano ang porn. In short innocent kuno.
Hinila niya ako at pinagtulakan palabas ng stage. Sumalubong sa'kin ang
nakakasilaw na ilaw at ang hiyawan ng mga tao, lalo ng mga kalalakihan.
Puta! Ang swerte nila makikita nila ang ganda ng katawan ng tulad kong dyosa.
Nahiya nga si Aphrodite sa taglay kong alindog, balak ko na sana siyang palitan sa
pwesto niya bilang goddess of love and beuaty kaso busy ako kaya hindi naituloy ang
impeachment niya.
"Woah! Ang hot!"
"Wow pre bago mukhang sariwa."
"Akin 'yan, magwawaldas ako ng pera para ikama 'yan."
Iba iba ang komento ng iba ng makita ako. Parang mga tigang kung pumuri.
Napangisi lang ako sa loob loob ko.
Nagsimulang pumailanlang ang maharot na musika. Versace on the floor ni Bruno
Mars na may sexy and erotic rendition. Sinabayan ko 'yon, kung gaano kalandi ang
lyrics ay gan'on ko rin kalanding sinayaw. Dahan dahan kong iginigiling ang
balakang ko habang ang mga mata ko ay pasimpleng nakamasid sa paligid dahil
kailangan kong masimulan kung ano talaga ang pakay ko sa pagpasok dito.
Let’s take our time tonight, girl
 Above us all the stars are watchin�?
There’s no place
I’d rather be in this world
Your eyes are where
I’m lost inUnderneath the chandelier

We’re dancin�? all alone

There’s no reason to hide
What we’re feelin�? inside
Right now
So baby let’s just turn down the lights
And close the door
Oooh I love that dress
But you won’t need it anymore
No you won’t need it no more
Kagat labi akong dahan dahang naglakad para mas lalo akong makita ng mga tao.
Sexy at nang-aakit akong timingin sa kanila hanggang sa mapadako ang tingin ko sa
bar counter at nakasalubong ko ang mga mata ni Intoy ko. Walang emosyon ang kanyang
mga mata habang sumisimsim ng alak.
Hindi ko ipinahalatang natigilan ako at dinagsa ng kaba ang puso ko. Puta!
Hindi ko inaasahan na makikita ko siya dito, nalalimutan ko na ito ang bar na
malapit sa company niya at nadinig ko ayon sa pang-i-stalk ko sa kanya na ito ang
paborito niyang puntahang bar. Kasama niya ang mga kapatid niyang sina Second,
Fourth at Fifth.
Kunot noong nakatingin sa'kin si Fifth, si Fourth ay walang pakialam tapos si
Second ay nakangisi. Nakita kong nagsasalita ang mga ito ayon sa pagbuka ng mga
bibig pero tahimik lamang si Intoy ko.
Let’s just kiss ’til we’re naked, baby
Versace on the floor
Oooh take it off for me, for me,for me, for me now, girl
Versace on the floor
Oooh take it off for me, for me,for me, for me now, girl
I unzip the back to watch it fall
While I kiss your neck and shoulders
No don’t be afraid to show it off
I’ll be right here ready to hold you
Girl you know you’re perfect from
Your head down to your heels
Don’t be confused by my smile�?
Cause I ain’t ever beenmore for real, for real
So just turn down the lights
And close the door
Oooh I love that dress
But you won’t need it anymore
No you won’t need it no more
Itinuloy ko ang pagsabay sa maharot na musika pero kung kanina ay full of
confident ako dahil alam kong maganda at sexy ako ngayon ay nakaramdam ako ng hiya
at pagkailang dahil ramdam ko ang mata niyang nakatingin pa rin sa gawi ko.
Damn, Gale kailangan mong magfocus dahil nasa trabaho ka dapat hiwalay ang
trabaho sa lovelife. Paalala ko sa sarili ko.
Halos magwala na ang mga lalaki habang pinapanood ang pagsasayaw ko. Sa paraang
nakakaakit ay hinubad ko ang suot kong robe at hinayaan iyong mahulog sa sahig.
Napapalunok ang mga kalalakihan habang nakasunod ang mapagnasang mga mata sa
bawat indayog ng katawan ko.
Naglakad ako sa pole at doon muling sumayaw. Lahat ng alam ko sa pagsasayaw ng
ganitong klase ng harot ay ginawa ko na. May part sa'kin na gusto kong maapektuhan
din si Intoy ko tulad ng ibang lalaking narito. Gusto ko may epekto rin ako sa
kanya tulad ng dating niya sa'kin.

Oooh take it off for me,for me, for me, for me now, girl
It’s warmin�? up
Can you feel it?
It’s warmin�? up
Can you feel it?
It’s warmin�? up
Can you feel it, baby?
It’s warmin�? up
Oh, seems like you’re ready for more, more, more
Let’s just kiss ’til we’re naked
Versace on the floor
Ibinaba ko ang strap ng bra ko hanggang na parang hinuhubad pero hindi ko
hinayaang mahulog iyon. Aba, stripper lang ang tawag sa'kin pero hindi ako
nagpapakita ng mga pribadong parte ng katawan ko. Duh, kahit bayaran ako ng milyon
ay hinding hindi ko tatangkaing gawin 'yon. Well, in a second thought pwede naman
kung si Intoy ko ang kaharap, kahit walang bayad para akong globe. Go lang ng go.
Biglang tumayo ang isa sa kanila, nakabusiness suit iyon at malaki ang
pangangatawan. Nakangisi siyang naglalakad papalapit sa'kin. Akmang hahawakan niya
ang hita ko ng pasimple akong humakbang paatras, hindi halatang umiwas ako dahil
parang parte iyon ng step ko.
"You are so hot darling." Puno ng pagnanasang sabi nito. Ngumiti lang ako dahil
bakas na bakas sa mga mata niya ang pagnanasa. "Later baby I will take you in my
bed." Sabi pa nito at kagat labi akong tinitigan mula ulo hanggang paa at tumigil
ang tingin niya sa boobs ko.
Lihim akong napatiim bagang dahil sa sinabi niya kung nasa ibang sitwasyon lang
ay mawawala ng wala sa oras ang pinakaiingatan niya. Pinaalalahanan ko ang sarili
ko na kumalma dahil baka mabulilyaso ang plano ko.
Bumalik ito sa pagkakaupo sa kinaroroonan kanina pero hindi inalis sa'kin ang
puno ng libog na mga tingin.
Fuck boy ang gago!
Hindi na ako nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin ulit sa gawi nila Intoy ko
dahil ramdam ko ang talim ng mga mata niya. Kahapon nga nasabihan ako ng
nakikipaglandian kahit wala naman akong ginagawa ngayon pa kayang halos maghubad na
ako sa harap ng mga lalaki.
Siguradong nasa isip na niya ang imahe ko bilang babaeng bayaran at kahit gusto
ko mang itama ang marumi niyang iisipin sa'kin ay hindi na muna ngayon. Nasaktan
ako sa naging paratang niya sa'kin so why not prove to him that he's right.
Dalawang achievement sa iisang plano.
Hey baby
Take it off for me, for me,for me, for me now, girl
Versace on the floor
Oooh take it off for me, for me,for me, for me now, girl
Versace on the floor
Floor,
Floor
Nang matapos ang musikang sinasabayan ko ay agad na akong umalis sa stage at
bumalik sa back stage. Hindi na ako nag-abalang pulutin ang mga papel na perang
ibinabato sa'kin ng mga costume habang nagsasayaw ako. I don't need their money
dahil marami ako n'on. Though this is the high end bar ay may gan'ong eksina rin.
"Gosh, ang hot mong sumayaw Inday for sure maraming magkakandarapang mga
costumer sa'yo." Bungad sa'kin ni Theria na nakasabayan ko sa pagpasok sa dressing
room.
"Bayaan mo sila hindi naman ako mag-eentertain." Kalmadong sagot ko kahit ang
totoo ay hindi ako mapakali dahil sa sobrang kaba ko. Ito talaga ang epekto sa'kin
ng Intoy ko.
 "Mabuti nga at hindi ka pinaghuhubad dahil alam ni madame
na hindi mo pa kaya 'yon." Aniya, hindi tulad ko halos lahat ng mga dancer dito ay
naghuhubad kapag sumasayaw. Ang mga baguhan lang ang may consideration dahil ang
rason hindi pa sanay.
"Kahit naman kaya ko hindi ako maghuhubad." Sagot ko.
Kumuha ako ng short at sando sa bag na dala ko at mabilis iyong isinuot dahil
nilalag na ako. Fully aircon ang buong lugar kapag hindi pa ako nagdamit ay
maninigas ako.
"Tama na 'yang chika niyo, ikaw Theria sa table four ka at ikaw naman Inday may
gustong magtable sa'yo, siya 'yong anak ng may-ari ng bar na 'to kaya kapag
nagkataon ay tiba tiba ka." Litanya ni Madame na siyang kakapasok lang.
Agad namang tumalima si Theria kaya naiwan kaming dalawa.
"Madame ang usapan po natin ay sasayaw lang ako at hindi mag-eentertain ng
kahit sinong lalaki." Rason ko. "Duh, virgin pa ako manang kaya ayoko.".
Kumumpas siya sa harap ng mukha ko gamit ang namimilantik na mga daliri.
"I know, ngayon lang naman dahil nakakahiya naman sa anak ng amo natin." Pilit
niya pero umiling ako.
"Wala po akong pakialam kahit siya pa ang presidente ng Pilipinas basta ayoko
tapos."
Tinaasan niya ako ng kilay at humalukipkip. "Gusto mo bang mawalan ng trabaho?"
Natigilan ako sa sinabi niya. Mariin akong napapikit, kapag natanggal ako sa
trabaho ay hindi ko maisasakatuparan ang plano ko. Wala ng ibang paraan na
makapasok ako dito dahil hindi naman ako pwedeng maging bouncer at lalong hindi ako
pasado sa pagbabarista dahil hindi ako marunong maghalo ng alak. Syaka kapag
natanggal ako tyak na hindi na ulit ako matatanggap.
Muli akong dumilat at sinalubong ang tingin ni Madame na nakamasid lang sa'kin
habang mataray pa rin ang tabas ng mukha.
"Okay, sige na nga pero ngayon lang ha?" Paninigurado ko.
Napapalakpak pa siya. "Sure sure, sadyang gustong gusto ka lang talaga ni boss.
Nakuha mo sa paversace mo." Aniya na tuwang tuwa na.
Naiiling akong sumunod sa kanya palabas. Hindi na ako nag-abalang mag-ayos
dahil wala naman akong paki sa costumer ko. Napairap ako.
Nakakainis! Ayoko na nga sanang lumabas sa dressing room dahil nandito si Intoy
ko baka tuluyan akong mabusted sa panliligaw ko.
"Boss nandito na po siya." Masiglang tugon ni madame ng tumapat kami sa isang
table sa pinakasulok na parte, medyo madilim dito.
Napataas nalang ang kilay ko ng makitang ang tinutukoy ni madame ay 'yong
lalaking nakasuit kanina na lumapit sa'kin habang nagsasayaw ako. Kaya pala malakas
ang loob dahil anak ng may-ari.
"Good evening sir." Labas sa ilong na bati ko kaya siniko ako ni madame,
pangiwi akong ngumiti.
"Good evening to you too young lady." Nakangising balik bata niya habang ang
mga mata ay nasa hita ko.
"Sige po boss maiwan ko na kayo."
Hanggang sa makaalis si madame ay nakatayo lang ako sa pinag-iwanan niya
sa'kin. Pinagmasdan ko ang lalaki.
Tsk. Walang wala sa kakisigan at kagwapohan ng Intoy ko.
"What's your name?" Tanong nito.
Medyo pasigaw ang pagtatanong niya dahil sa malakas na disco music na
sinasabayan ng mga tao. Naipon na sila sa dance floor at parang mga hayop na
nakawala sa kulungan dahil kulang nalang magwala. Mga lasing na.
"Inday." Yamot na sagot ko.
"Inday?"
"Inday Dyosa, may asawa at isang dosenang anak. At ngayon na naman at buntis,
naglilihi." Sagot ko. Lihim akong mapangisi ng hindi siya makapagsalita ay halatang
natigilan. Kailangan kong magsinungaling at supalpalin siya para tantanan ako.
"Mahal na mahal ko ang asawa ko at hindi ako nagbebenta ng katawan." Dugtong ko pa.
"Kung gan'on ay bakit ka nagtatrabaho dito?" Tanong niya ng makabawi.
"Para may ipakain sa mga anak."
Akala ko ay titigilan na niya ako pero tahimik akong napamura ng tumayo ito at
bigla akong hinapit sa pamamagitan ng pagpulupot ng braso sa bewang ko.
"Hindi naman virginity mo ang habol ko, mukha ka namang parang walang anak so I
still want to fuck you babayaran kita ng malaki. I hope magaling ka sa kama dahil
nakadose ka ng anak." Arogante niyang tugon.
Para akong sasabog sa inis dahil sa mga sinabi niya. Hindi naman ako nainsulto
dahil wala namang katotohanan ang mga sinabi niya pero naiinis ako sa lalaking
tulad niya na walang galang sa babae.
Ngumisi ako at mahigpit na hinawakan ang mga braso niya na nasa bewang ko.
Kahit malaki siya ay nakita ko ang pagngiwi niya sa higpit ng hawak ko para
mabaklas iyon. I'm am agent kaya kahit gaano siya kalaki hindi siya uubra sa'kin.
"Magaling ako sa kama pero ang performance ko ay para lang sa Intoy ko." Nang
tuluyan kong matanggal ang kamay niya sa'kin ay binigyan ko siya ng matamis na
ngiti. "Magsarili ka nalang ng mailabas mo 'yang libog mo."
Tinalikuran ko na siya. Sa pagtalikod ko ay nakita ko namang nakatingin sa gawi
ko si Intoy ko, nakita ko ang disappointment sa mukha niya na umiling at naglakas
palabas ng lugat.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 9

30 comments para maging mabilis ang next update. Kailangan

maabot ang kota. Thank you.
-kuyajen
Gale POV

"Loving someone who can't love you back is like stabbing a knife on your chest with
your own hands. Para ka na rin kasing nagpakamatay, para mo na ring pinatay sa
sakit ang puso mo. Sobra kang masasaktan, sobra kang magseselos, at sobra sobra
kang aasa kahit wala kang karapatan.
Lihim na mawawasak ang puso mo pero wala kang karapatang dumaing dahil ikaw ang
nagmamahal samantalang siya hindi ikaw ang mahal.
That is the most painful reality about one sided love. Hihintayin mo nalang na
mapagod ang puso mo at ikaw na mismo ang sumuko pero hanggat hindi nangyayari 'yon
ay lulunurin ka ng sarili mong luha at wawasakin ka ng iyong pagkabigo.
Thank you for listening, I am DJ Inday ang pinakamagandang inday sa balat ng
lupa. Nagsasabing, hindi katangahan ang ipagsiksikan ang sarili mo sa taong hind ka
mahal dahil ang katangahan ay 'yong may nararamdaman ka pero hindi mo ipinapakita.
Oh, right!
The next song requested by one of our listeners, titled Dive by Ed Sheeran."
Nang matapos ang ere ko ay agad akong tumayo at naglakad papunta sa rest room
dahil para akong nahahapo. Nakakainis naman kasi, isang linggo na akong lutang
dahil isang linggo na rin akong hindi pinapansin ni Intoy ko. Simula ng encounter
sa bar ay hindi ko na siya nakita ulit doon.
Dito naman sa company niya ay nakikita ko lang siyang papasok sa elevator na
madalas hindi ko maabutan. Sinubukan ko rin siyang puntahan sa office niya pero
pinagbabawalan akong pumasok doon. Kahit si Rico ay hindi ko napakiusapan dahil
talagang magagalit daw ito at tatanggalan siya ng trabaho. Ayoko namang mandamay
kaya hindi na ako nagpumilit.
Ang tangi ko lang nagagawa ay padalhan siya ng pagkain na nabalitaan ko pang
itinatapon lang sa basurahan kundi naman ay ibinibigay kay Rico.
"Argh, bakit mo ako pinapahirapan?" Inis akong napasabunot ng buhok dahil sa
frustration. Nakatitig lang ako sa reflection ko sa salamin.
 "Intoy ko, Intoy ko, Intoy ko anong dapat kong gawin?" Tanong ko sa sarili,
naghilamos ako dahil bakas na bakas na sa mukha ko ang labis na pagod.
Sa umaga dito ako sa CBE kapag naman gabi nasa bar ako at madalas at madaling
araw na kung umuwi dahil iniinspection ko muna ang buong lugar bago umuwi.
At isang linggo na pero wala pa rin akong nakikitang kakaiba sa bar na 'yon.
Wala akong nakikitang nagbebentahan ng droga.
Bumukas ang pinto ng rest room at nakita ko sa pamamagitan ng salamin ang
babaeng pumasok. Mas lalo akong nadismaya ng makitang si Miss reporter 'yon. Siya
palagi ang kasama ni Intoy ko at naiinis ako dahil nauungusan na niya ako.
"Oh, look who's here the great stripper." Pasaring agad nito makita ako. Hindi
ko iyon pinansin dahil may mas mahalaga akong bagay na dapat intindihin at hindi
siya kasali sa mga bagay na 'yon. "Lakas makapanghusga na pokpok ako siya naman
pala 'yong nagbebenta ng laman sa mga lalaki para magkapera lang." Sabi niya pa.
Inignora ko ulit.
"Ang kapal ng mukha na akitin si Third bayaran naman pala siya." Tumayo siya sa
tabi ko at inilabas ang lipstick mula sa pouch. Inignora ko ulit.
"Ang mga desperada nga naman gagawin ang lahat mapabingwit lang ng malaking
isda." Nagtimpi lang ako, kuyom ko na ang kamao ko at isa nalang game ball na 'to.
"Hindi siya mahal ni Third at pati si Fifth ay nilalandi niya rin mabuti nalang
ay hindi pumapatol sa kanya. Duh, Castillion brothers pa talaga ang gustong
ibiktima. What a whore---"

Tuluyan ng nasaid ang pasensya ko dahil sa dumi ng bunganga

niya at naglalabas ng mga basura ang bawat salita.
Walang kime kong binunot ang baril na nasa holster ko at mabilis iyong ikinasa.
Itinutok ko sa bunganga niya. Agad na nawalan ng kulay ang mukha niya at nabitawan
ang lipstick dahil sa pagkabigla at takot na rin.
"Isa pang salita sabog 'yang mala basura sa Payatas mong bunganga." Banta ko
gamit ang pinakatakakatakot na boses na meron ako.
Nanlaki ang mga mata niya at natuod sa kinatatayuan. Ilang sandali lang ay
nakita ko na ang panginginig niya at naluluha luha na.
"Wag mo 'kong subukan dahil wala ka pa sa kalingkingan ko kung tutuusin. Para
kang aso, tahol ng tahol sa taong hindi mo kilala." Ngumisi ako. "Piliin mo ang
lalaitin mo kung ayaw mong sayo matapos ang lahi ng mga malalandi."
Hindi na ito nakapagsalita at mabilis nalang na tumakbo palabas, hindi alintana
na naiwan na ang pouch at lipstick na. Naiiling akong pumasok sa isang cubicle.
Kinuha ko ang cellphone ko na nakasuksok din sa holster at tinawagan ang numero
ni Anton.
"Yes?" Bungad niya makalipas ang limang ring.
"Pakihack naman ng CCTV dito sa rest room one ng CBE building at pakidelete ng
footage ko." Tugon ko
"K." 'Yon lang ang naging sagot niya at pinutol na ang tawag.
Muli akong lumabas at tumuntong sa sink. Binuksan ko ang isang na patungo sa
loob ng kisame at doon pansamantalang itinago ang baril ko dahil siguradong
nagsusumbong na ang babaeng 'yon.
Pagkatapos kong gawin 'yon ay muli akong humarap sa salamin at inayos ang
sarili ko. Nang masigurong ayos na ay lumabas na ako na parang walang nangyari.
Papasok na ulit sana ako sa station para kunin ang bag ko ng magvibrate nag
cellphone ko. Binasa ko ang text ni Anton.
All deleted.
Napangiti ako sa text niya at pasipol sipol na tuluyang lumakad papasok sa
station.
"Mukhang masaya ka DJ Inday." Puna ng Dj na siyang kasunod sa'kin.
"Kailangan talagang palagi tayong maging masaya dahil nakakabawas ng pagiging
dyosa kung palaging sisimangot." Tatawa tawa kong sagot bago tuluyang kinuha ang
gamit ko. Tinapik ko pa ang balikat niya bago muling lumabas.
Nasa exit na ako ng building ng pigilan ako ni manong guard. Tinaasan ko siya
ng kilay.
"Ahm, ma'am hindi po muna kayo pwedeng umalis. Nakatanggap po ako ng tawag mula
sa Presidente at sinabing pumunta raw kayo sa office niya." Magaling nitong tugon
at napapakamot pa aa ulo.
"Kaya nga ako palabas diba dahil pupunta ako sa malacañang kung nasaan ang
opisina ng presidente." Tumawa ako ng mapasimangot siya.
Inaasahan ko na naman na mangyayari 'to dahil alam kong doon ang takbo ni Miss
Reporter.
"Sa taas po ma'am si Mr. Third Castillion po ang tinutukoy ko na presidente."
Aniya.
"Binibiro lang kita ko." Pagkasabi ko n'on ay pumihit ako at tinahak ang daan
papunta sa elevator.
Nang makarating ako sa floor kung nasaan ang office ni Intoy ko ay
pinagtitinginan na naman ako ng mga tao. I know right, dyosa kasi ako sa ganda kaya
ganyan sila makatingin.
Biglang tumayo si Rico ng makita ako at sumalubong sa'kin. "Hi ma'am mukhang
lalo kayong gumaganda araw araw ha."
Nagflip ako ng hair at sabay kaming natawa. Nag-apir kami. "Gan'on talaga ako
bawat paglipas ng araw mas tumitingkad ang ganda minsan nga nakakapagod rin."

"Nakakapagod ang?"
"Ang maging maganda dahil madala akong habol habulin ng mga lalaki."
Natawa na naman kami dahil sa sarili kong kalokohan. Masarap kausap itong si
Rico dahil kahit medyo nerdy ay may sense of humor.
"Sya nga pala ma'am naghihintay na po sa'yo si Mr. President." Pagkuay sabi
niya. Tumango ako at nakipagfist bumb sa kanya bago tuluyang binalingan ang pintuan
ng opisina ng Intoy ko.
Ihinanda ko ang masayang masaya kong ngiti at walang katok na binuksan ko ang
pintuan.
"Good afternoon everyone I am Inday the Dyosa, twenty eight na nagmula sa Mt.
Olympus bumaba sa lupa at naghasik ng kagandagan. Naniniwala sa kasabihang, hindi
lahat ng ahas ay nasa gubat ang iba ay nasa harap ko lamang. And I thank you."
Pasigaw kong sabi habang nakapamewang na parang beauty queen na sasabak sa Ms.
Universe.
Confident akong naglakad papalapit sa kanila habang kumakaway wearing my close
up smile. Hindi ko masyadong pinagtuunan ng pansin ang naabutan kong eksina.
Magkayakap silang dalawa sa visitor's chair habang umiiyak si Ms. Reporter.
Mamaya ko nalang iindahin ang sakit.
"What is it this time Ms. Park?" May pagtitimping bungad ni Intoy ko.
Ms. Park? Puta! Mas gugustuhin ko pang tawagin niya akong gaga kaysa ganyan
siya kapormal.
Naglakad ako papalapit sa kanya para bigyan siya ng halik sa pisngi pero bago
ko pa man 'yon may itinulak niya ako. Malakas ang pagkakatulak niya kaya natapilok
ang isa kong paa dahil na rin aa taas ng heels ko. Pinagsawalang bahala ko 'yon
kahit ramda kong parang nabali ang sakong ko.
"I miss you." Nakangiti kong bati sa kanya, itinago ko sa ngiti ko ang pagkirot
ng paa ko.
"Stop that nonsense! You may sit." Lumayo siya sa'kin at pormal na umupo sa
swivel chair. Puno ng pag-aalala ang mga mata nito habang nakatingin sa umiiyak na
babae sa harap niya.
Hindi ko sinunod ang sinabi niya dahil kapag iginalaw ko ang paa ko ay
siguradong matutumba ako sa sakit.
Pero mas masakit pa rin talaga ang puso ko.
"Sabi ko maupo ka." Madiin niyang tugon, kung ang tingin niya kay Ms. Reporter
ay may pag-aalala sa'kin naman ay puno ng galit, kulang nalang masugatan ako sa
talim ng tinging ipinupukol niya sa'kin.
"Hindi na tatayo nalang ako dahil may pupuntahan pa akong trabaho pagkatapos
nito." Nakangiti pa rin ako.
Aba, kailangan kong maging maganda kahit nasasaktan ako dahil iyon nalang ang
maipagmamayabang ko sa lahat.
"Trabaho? Trabaho ang tawag mo sa paghuhubad sa harap ng mga lalaki?" Nang-
uuyam niyang tanong bakas ang pandidiri sa boses.
Nilunok ko lahat ng iyon dahil nakatitig lang ang sa gwapo niyang mukha. Miss
na miss ko na siya sa totoo lang at kahit gusto ko siyang yakapin at pupugin ng
halik ay hindi ko magawa dahil bukod sa galit siya sa'kin ay napinsala ang paa ko.
"Paki sabi nalang kung anong kailangan mo sa pagpapatawag sa'kin dito." Wala
akong lakas na makipagsupalpalan dahil sobra sobra na ang natamo ko ngayong araw.
"Nagsumbong sa'kin si Natalie tungkol sa ginawa mo sa rest room." Panimula
niya.
Natalie? First name basis samantalang sa'kin ay Ms. Park ang tawag. Adultery
'to.
"Wala akong ginawa sa kanya." Sagot ko.
"Anong wala, tinutukan mo ako ng baril tapos ay nilait lait mo ako. Wala naman
akong ginawa sa'yo, nagreretouch lang ako sa restroom na 'yon." Sigaw sa'kin ni Ms.
Reporter, hindi ako nagpatinag sa sigaw niya. Humalukipkip lang ako at ibinaling
ang tingin kay Intoy ko.
"Bakit hindi natin tingnan ang CCTV footage ng rest room na tinutukoy niya."
Hamon ko kay Intoy ko.
Nagtagisam muna kami ng tingin, masamang tingin niya laban sa malambing kong
tingin. Binuhay niya ang intercom at may kinausap.
"Pakihingi ng CCTV footage sa restroom ng firt floor."  Pagkatapos n'on ay
bumaling ito kay Ms. Reporter na lakas makaVilma Santos ng acting.
Napairap nalang ako, hindi ko naman nanaising magmukhang damsel in distress sa
harap ni Intoy ko para lang makuha ang atensyon niya. I am s strong woman at wala
akong hindi kinakaya. Hindi ako ang tipo ng babae na kailangan ng knight in shining
armor.
Para sa mga maarte lang ang mga gan'ong galawan.
"Are you okay Natalie?" Tanong ni Intoy ko. Nakatingin lang ako sa kanila,
kulang nalang popcorn at siguradong para na akong nasa sine at nanonood ng
nakakaumay na romantic movie.
"Natatakot pa rin ako sa maaaring gawin sa'kin ng babaeng 'yan." Sagot naman
niya.
Ang corny!
"Don't worry hindi na siya makakalapit sa'yo kapag napatunayan na may ginawa
nga siyang mali." Maamo na parang tupa ang Intoy ko.
Samantalang ako ito parang binubugbog ang puso ko dahil sa sakit ng mga
nakikita ko. Gusto kong umiyak pero hindi ito ang tamang lugar para sa bagay na
'yon.
Naagaw ang atensyon namin dahil sa mga katok at kasunod ang pagpasok ni Rico,
may dala itong USB at agad iyong ibinigay kay Intoy ko at muli ring nagpaalam na
aalis.
Nakatayo pa rin ako sa kung saan ako kanina habang piniplay niya sa laptop ang
laman ng USB. Kumunot ang kanyang noo habang pinapanood 'yon at sandaling tumingin
sa'kin samantalang ako ay kalmado lang dahil given na sa'kin na lumalakas ang tibok
ng puso ko kapag nakakasalubong ang mga tingin namin.
Ilang sandali pa ay inikot niya paharap sa'min ang laptop na parang sinasabi
niyang panoorin namin.
Kulang nalang ay pumalakpak ako ng makita ang laman ng video. Akala ko binura
lahat ni Anton pero may itinira pala siya, iyong pangyayari na nilalait lait ako ni
Ms. Reporter.
Mahahalikan ko mamaya si Anton dahil sa ginawa niya, kaya magkasundo kami n'on
dahil pareho ang likaw ng bituka namin.
"Siguro naman absuwelto na ako?" Singit ko habang si Ms. Reporter ay nanlalaki
ang mga mata.
"Hindi totoo 'yan." Sigaw niya, nagkibit balikat lang ako.
"Aalis na ako, nasayang lang ang oras ko dito." Mariin akong napapikit ng
ihakbang ko ang paa ko. Mas lalong sumidhi ang kirot niyon na parang may mga
karayom na tumutusok pero ginawa ko ang kaya ko para hindi mahalata.
Para akong maiiyak sa bawat hakbang ko. Laking pasalamat ko ng makalabas ako ng
opisina na hindi natutumba.
Pagkasara ko ng pinto ay doon ako napahikbi dahil sa sobrang sakit. Mabilis
kong pinahid ang mga luha ko at sa muli kong paghakbang ay tuluyan na akong
bumigay.
"Ma'am!" Dinig kong sigaw ni Rico na siyang mabilis na dumalo sa'kin.
Pinilit kong tumayo pero parang mas dumagdag lang kaya muli akong napaupo.
Puta! Ang malas ko naman.
"Ma'am tulungan ko na po kayo." Sabi niya.
Dahil alam kong hindi ko na kayang maglakad pa ay tumango na ako.
"Dadalhin po kita sa hospital kasi namamaga po ang paa niyo."
Tinanggal niya ang heels na suot ko at pinangko ako. Napaigik ako ng magalaw
ang paa ko, pakiramdam ko ay bali na ang buto ko doon.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 10

Drop your reactions guys. And please like my page on facebook,

Kuyajen's Warriors.
-kuyajen
Gale POV

"NASPRAIN ang ankle mo, nabigla ito kaya namaga. Kailangan mo munang ipahinga at
lagyan ng cold compress para mabawasan ang pamamaga." Sabi ng doctor na tumingin sa
paa ko.
"Hanggang kailan ko po kailangang ipahinga?" Tanong ko. Nakatayo lang sa tabi
ko si Rico na siya ring nagdala sa'kin dito.
"Mga tatlong araw at iwasan mo muna ang pagsusuot ng footwear na may takong
para hindi lumala."
"Pero may trabaho ako."
"In your case kailangang wag masyadong igalaw ang paa mo kaya maipapayo ko na
lumiban ka muna sa trabaho." Nakangiting tugon niya pa. "At gamitin mo muna 'to
pansamantala para hindi mapwersa ang paa mo sa paglalakad." Inilahad niya sa'kin
ang dalawang saklay.
"Magmumukha akong baldado." Komento ko.
"Tatlong araw lang naman Ms. Park dahil kung mabibigla na naman ang paa mo sa
ganyang lalagayan ay mas lalala."
Parang nakakadiring bagay ang tinging ipinukol ko sa saklay pero wala rin akong
nagawa dahil kailan kong gumaling agad. Marami akong trabahong dapat atupagin isama
pa ang panliligaw ko kay Intoy ko.
"Lumiban ka muna sa trabaho kung maaari." Ulit niya pa.
Parang gulay na nalanta ang mga balikat ko dahil bumagsak iyon sa mga nalaman
ko kay doc. Kailangan kong pumasok sa bar pero hindi rin ako makakasayaw dahil
hindi ko maitapak ang paa ko na walang kirot na mararamdaman.
"Ayos ka na ba?" Tanong ni Rico ng magpaalam ang doctor.
"Ayoko sa tanong mo." Nakangiwing tugon ko sa kanya na ikinataka niya. "Ayokong
tinatanong ako kung ayos ako, kung okay ako, o kung kumasta ako dahil nasasaktan
ako." Alam kong para akong tanga pero hindi ko lang kasi mapigilan.
Napapakamot siya sa batok. "Sorry po, ahm, magpapaalam na rin sana ako kasi
baka hinahanap na ako ni Boss."
Tinitigan ko siya syaka ako napabuntong hininga. Napatingin ako sa paa kong
namamaga at bumalik ulit sa kanya at sa saklay na hindi ako sanay na gamitin.
"Pwede bang ihatid mo muna ako sa sakayan ng taxi?" Pakiusap ko.
 Agad naman siyang tumango. "Oo naman po tutal doon rin naman ako pupunta."
Tulad kanina ay inalalayan niya rin ako hanggang sa makarating kami sa labas
kung saan makakapara ng taxi. Laking pasalamat ko talaga sa kanya at tinulungan
niya ako dahil kung hindi nandoon pa rin ako sa harap ng opisina ni Intoy ko at
nagmumukhang kawawa.
"Uuwi na po ba kayo ma'am?" Tanong niya pa ng makapara siya ng taxi na para
sa'kin.
"Hindi, may kaibigan lang akong pupuntahan."
"Mag-iingat po kayo."
"Sila ang mag-ingat sa'kin dahil kahit pilay ako ngayon hindi sila uubra."
Pagmamayabang ko. Tumawa siya at syaka binuksan ang pinto ng taxi. Una niya akong
pinasakay bago niya iabot sa'kin ang saklay. "Maraming salamat nga pala." Sabi ko
bago pa man niya maisara.
"Walang ano man po, basta kung kailangan niyo po ako ay wag kayong mahiyang
tumawag."
Nang magsimulang umandar ang taxi ay nahahapong napasandal ako sa upuan niyon
at mariing napapikit. Ang malas ko naman talaga, sa dami ng araw na mapipilayan ako
ngayon pa na may kaso ako.

"Saan po tayo ma'am?" Pagbasag ng driver sa katahimikan.

"Sa impyerno manong ng matapos na 'tong paghihirap ko sa lupa doon nalang ako
magpapasunog sa apoy." Sagot ko.
"Ma'am hindi ko po alam ang daan papunta d'on." Natatawang sagot niya dahil
akala niya nagbibiro ako.
"Sa CMH." Maikling sagot ko. Nakapikit pa rin ako dahil ramdam na ramdam ko ang
pagod ng katawan ko.
"Castillion Mental Hospital po?"
"Oo."
Ang CMH ay pag-aari ng mga Castillion basi na rin sa pangalan nito, isa sa
pinakasikat na hospital sa buong bansa dahil sa galing ng mga doctor at usap usapan
na maganda ang trato nila doon sa mga pasyente dahil hanggat maaari ay hindi nila
pinaparamdam na iba ang mga ito sa lahat. Isa iyong mental institution na
hinahawakan ni Seven Castillion at pupunta ako doon hindi para magpatingin baka
baliw na ako, baliw nga naman ako. Baliw sa pagmamahal sa Intoy ko.
Pero naisipian ko talagang pumunta doon dahil may dadalawin ako. Isang taong
lagi kong dinadalaw lalo kapag nasa ganito akong sitwasyon. Stress at hindi alam
ang gagawin.
Halos kalahating oras siguro ang itinagal ng biyahe bago ko narinig si manong
driver na nagsabing nandito na kami sa distinasyon, doon lang ako dumilat. Nagbayad
ako bago bumaba, pahirapan pa ang pagbaba ko dahil sa saklay na gamit ko.
"Mahal na mahal talaga ako ng Intoy ko, sa sobrang pagmamahal niya sa'kin
nasasaktan niya ako ng hindi niya alam." Natatawang pagkausap ko sa sarili bago
tuluyang naglakad papasok ng hospital.
Para pa akong pagong sa sobrang bagal kong maglakad. Isa akong agent at alam
kong nasa panganib palagi ang buhay ko lalo kapag nasa kaso, marami na rin ang
sugat na natamo ko doon pero sa tanang buhay ko ngayon lang ako nagsaklay, ang mas
masaklap ay hindi ito dahil sa trabaho ko kundi sa kalandian ko.
"Ate bayaw?"
Napalingon ako sa pamilyar na boses. Nasa lobby na ako ng hospital. Napangiti
ako ng malingunan ko si Seven.
"Yow, Pito." Balil bati ko. Napatingin siya sa saklay ko at kumunot ang noo
niya na muling napatingin sa mukha ko.
"Anong nangyari sa paa mo ate bayaw?" Lumapit siya sa'kin at inalalayan ako.
"Wala 'to natisod lang ako."
"Halata namang hindi tisod 'yan, nasprain ang paa mo." Komento niya, ano pa nga
bang aasahan ko kahit naman psychiatrist siya ay doctor pa rin.
"Basta wala lang 'to, nandito ako para dalawin ang gwapo mong pasyente." Pag-
iiba ko sa usapan dahil ayoko ng malaman niya ang tunay na dahilan kung bakit
nagkaganito ako.
"Tsk. Teka lang ikukuha kita ng sapin sa paa, nagpunta ka dito ng nakapaa
lang." Sermon niya na parang mas matanda siya sa'kin.
Hinayaan ko siya, napangiti nalang ako habang tinatanaw siya papunta sa opisina
niya. Lahat silang magkakapatid na Castillion ay nakilala ko na dahil minsan ay
isinasama ako ni Anton sa masyon ng mga ito, asawa na niya ngayon ang pangalawa sa
Castillion Brothers na si Second Castillion at dahil magkaibigan kami ay nadadamay
ako sa biyaya na masilayan ang mga adonis na nasa lupa.
Isa pa ay madalas kong makausap dito si Seven kapag dumadalaw ako sa pasyente
niya kaya medyo malapit na rin ako sa kanya. Hindi naman sila mahirap kaibiganin
dahil mababait sila at maalaga kahit hindi halata sa mga mukha.
Sa kanilang magkakapatid ko nakita ang tunay na pagpapahalaga sa tulad naming
mga babae dahil lahat ng napapalapit sa kanilang pamilya ay hindi nila itinuturing
na iba.
Kaya nga hindi ko maintindihan minsan si Intoy ko kung bakit siya gan'on
sa'kin. Nawawalan ang kabaitan kapag ako ang kaharap.
"Here isuot mo muna para hindi masugatan ang paa mo." Sabi ni Seven ng
makabalik na, ipinasuot niya sa'kin ang kinuha niyang tsinelas na kulay itim siguro
ay sa kanya iyon dahil kulay itim.

"Salamat bayaw." Natatawang sabi ko kahit ang totoo ay

naiiyak ako sa simpleng pagpapasuot niya sa'kin n'on dahil hiniling ko na nasa
dumating ang araw na maging ganito rin si Intoy ko sa'kin.
"Ihahatid na kita sa pasyente ko tutal ay doon rin ang punta ko ngayon." Aniya.
Nakasuot siya ng doctor lab gown at sa loob niyon ay blue v-neck shirt at
pinarisan ng white jeans. Malinis na malinis ang dating ni Seven tulad ng imahi ng
mga doctor kapag humaharap sa mga pasyente.
Batang bata pa siya kumpara sa mga kuya niya pero hindi nalalayo ang pagiging
makisig at napakagwapo. Siguradong marami ring nagkakandarapa dito pero wala akong
nababalitaan na girlfriend niya o nililigawan bukod sa nasagap kong tsismis na ex
niya ang babaeng asawa ngayon ng Kuya First niya. Si Princess Mimi na kasigg edad
niya rin lang.
Hindi naman nakapagtatakang mahalin niya ang babaeng 'yon dahil napakaganda na
nga napakabait pa, dumagdag pa na napakatalino kahit isip bata.
"Anong klaseng tingin 'yan? Hindi ako si Kuya Third ha." Natatawang tanong niya
ng mapansing nakatingin ako sa kanya. Siguro ganito rin ang mukha ni Intoy ko noong
nasa ganito siyang edad. Fresh na fresh at napakagwapo.
Umiling ako. "Naalala ko lang siya sa'yo."
Tumawa siya kaya ang mga mata niya ay nawala at linya nalang ang natira.
"Kumusta na nga pala ang panliligawa mo sa kanya?"
Nagkibit balikat ako. "Palagi naman akong busted pero hindi ako tumitigil dahil
alam ko namang nagpapakipot lang siya. Duh, sa ganda kong 'to siguradong mababaliw
siya sa'kin."
"Nice lakas ng tingin sa sarili ha."
"Syempre naman sino pa ba ang pupuri sa sarili ko kung hindi ako mismo."
"Oo nga naman pero ako hindi ko na pinupuri ang sarili ko tutal nakikita na
naman ang ebidensya." Banat niya kaya sabay kaming natawa.
"Naks, mas mahangin ka pa pala sa'kin." Komento ko.
"Nagmana lang ako sa'yo lakas ng impluwensya mo e." Kinurot niya pa ang pisngi
ko kaya sinapak ko siya sa braso.
Kahit mas matanda ako sa kanya ay hindi iyon halata dahil mas mataas siya
sa'kin dahil sa laki niyang lalaki.
Hanggang sa makarating kami sa kwarto ng pasyente niya ay panay ang kwentuhan
namin at tawanan kaya kahit papaano ay nakalimutan mo ang mga iniisip ko kanina.
Nang tuluyan niyang mabuksan ang pinto ng isang kwarto ay agad na hinanap ng
mga mata ko ang taong nasa loob niyon. Nakita ko siyang tahimik na nakaupo sa kama
at nakatanaw sa bintana. Nakatulala.
Bumaling ako kay Seven. "Kumusta na ang lagay niya?"
Ngumiti siya. "Medyo maayos na pero hindi pa rin siya nagsasalita palagi lang
siyang ganyan."
Napabuntong hininga ako at naglakad papalapit kay Winx. Yes, siya ang palagi
kong dinadalaw dito lalo kapag ganitong down ako. Si Winx Galero ay isa sa nagiging
inspiration ko para mas lalong tatagan ang panliligaw kay Intoy ko.
Nawala sa katinuan ang pag-iisip niya nga malamang patay na ang babaeng mahal
niya. Si Lorette Alegron. Mahal na mahal niya ang babaeng 'yon kaya hindi niya
kinaya ang lahat.
W is a very good guys kahit ngayong hindi siya magaling. Hindi siya tulad ng
mga baliw na nagwawala at nananakit. Palagi lang siyang tulala at kapag may
nakikitang tao ay tititigan niya lang at tahimik siyang iiyak.
Naaawa ako sa kanya at the same time himahanga, kaya nga siya ang puntahan ko
kapag may problema dahil kahit hindi siya nagsasalita ay nakikita ko ang sarili ko
sa kanya. Hindi man ako literal na baliw pero tulad ng paraan niya ng pagmamahal ay
gan'on rin ako kay Intoy.
Kahit alam kong malabong mahalin niya ako pabalik ay ipinapakita ko pa rin sa
kanya kung gaano ko siya kamahal. Kahit alam kong ipagtatabuyan niya ako ay palagi
ko pa ring ipinaparamdam sa kanya na nandito lang ako.
Tulad ni W ay malapit na akong mabaliw ng tunay dahil sa sakit na kinikipkip
ko.
Magpatapat ko sa kanya ay binatukan ko siya. "Hoy, kailan ka ba gagaling na
letshugas kang lalaki ka. Ang tagal mo na rito pero ganyan ka pa rin." Tugon ko.
Sinalubong ko ang walang buhay niyang mga mata at tulad ng inaasahan ko ay
nagsimula na namang mangilid ang mga luha niya. Ganyan siya palagi kapag nakakakita
ng tao, siguro may gusto siyang iparating na hindi niya lang masabi.
"Magpagaling ka na at kapag magaling ka na pakasalan mo nalang ako. Tayo nalang
para hindi na rin ako masaktan." Hindi ko napigilan ang pagkabasag ng boses ko
habang nakatingin sa kanya na tahimik na lumuluha.
He's not even my friend kahit noong nasa huwisyo pa siya pero simula ng makita
kong nawala siya sa katinuan dahil sa pag-ibig na wagas ay parang may kung anong
humihila sa'kin na dalawin siya at gawing inspirasyon kapag gusto ko ng sumuko.
Kami ni Anton ang nagdala sa kanya rito at ako ang madalas na bumibisita sa
kanya dahil ang kaibigan ko ay pahirapang payagan ni Second.
"Ang gwapo gwapo mo pero tulala ka lang palagi, magsalita ka naman kahit isang
salita lang para naman mailabas mo ang lahat ng lungkot mo." Tugon ko pa, hindi ko
na pinunasan pa ang mga luha ko dahil ayaw naman magpaawat.
Walang problema dito sa silid niya dahil napakalinis ng purong puting paligid
hindi mo masasabing nasa isa kang mental institution at ipinagpapasalamat ko 'yon
dahil kung nagkataong madumi dito ay siguradong lalala ang lagay niya.
Isinandal ko ang saklay ko sa gilid at tumabi ako ng upo sa kanya. Pilut akong
ngumiti at pinunasan ang mga luha niya.
"W, wag kang susuko at magpagaling ka. Hindi mo ba alam na idol na idol kita?
Gusto kong makausap ang idol ko at magpaautograph sa kanya kaya dapat magpagaling
ka." Inayos ko ang buhok na tumatakip sa noo niya, mahaba na ang buhok niya pero
maaliwalas naman ang mukha dahil palagi kong sinasabi kay Seven na linisin ito at
alisin ang buhok na tutubo sa mukha.
"Kapag bumalik ka na sa dati sasamahan kita puntod ng babaeng minahal mo."
Bulong ko pa.
Sa lahat ng sinabi ko ay wala akong nakuhang sagot mula sa kanya. Tulad ng
dati. Lumuluha lang siya habang balot ng lungkot ang mga mata.
Nararamdaman ko ang nararamdaman niya, hindi man eksakto pero dama ko ang
lungkot at sakit niya dahil iyon rin ang dala dala ko dito sa puso ko.
Hindi na ako magtataka kapag dumating ang araw na share na kami sa kwartong 'to
dahil nabaliw na rin ako.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kuyajen's Warriors

Good day my Warriors! (Tawag ko sa mga nagbabasa ng akda ko dahil kaya nilang
suungin ang mga scene na patayan at nakakaubos luha. Hahaha)
Please... Please... Please  read  this. Don't  scape  it  guys, kapag  binasa 
niyo 'to  ay  talagang  maaappreciate  ko.
I'm really sorry kung matagal akong makaupdate ngayon. I'm really busy po para
sa pag'aayos ng mga papers ko sa pagpasok sa college kaya pasensya na po.
Ang purpose talaga ng message ko ay paghingi ng tulong sa inyo.  :) Balak ko po
sanang isali ang kwento nina King Second and Queen Antonia,  ang Castillion Brother
Series 2 sa Wattys2018. Humihingi po ako ng tulong sa inyo sana po ay suportahan
niyo. Pretty please.
At sa kwento naman ni Inday Dyosa at ng kanyang Intoy, don't worry hahanap ako
ng oras na makapag-update.
Maraming salamat po sa pagbabasa. :) Mahal ko kayo.
Kung gusto niya po please like my facebook page.
Kuyajen's Warrios
And add my account.
Kuyajen Wp (Official)
Kung tutulungan niyo po ako kindly comment po your suggestions.  Salamat ng
marami.  Salamat talaga.
Hemwe! Hemwe! Hemwe!
Thank you for reading.
PS: Wag po madisappoint na hindi ito update kasi lagpas 5 chapters ang sunod
kong UD kapag nagkatime na. ;)

Nagmamahal,
Kuyajen.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 11

Gale POV
"KAILAN ka ulit dadalaw dito Ate bayaw?" Tanong ni Seven, nandito pa rin kami
ngayon sa room ni W. Pinagbabalat ko siya ng orange na ipinabili ko kay Seven
kanina ng matapos niyang tingnan ang lagay ni W.
Tulad ng dati ay hindi pa rin talaga ito nagsasalita at lagi lang nakatulala.
Ako mismo ang nagbubuka ng bibig niya para kumain siya ng prutas para maging
malakas siya.
Napapangiti ako kapag nakikita siyang lumulunok kahit papa'no. Ang bawat galaw
na ginagawa niya ay malaking development na tulad ng sabi ni Seven dahil sa madalas
na pagiging tulala nito.
Para siyang buhay na patay. Buhay ang katawan pero hindi ang puso dahil
nababalot iyon ng sakit at pangungulila.
"Kapag literal na akong baliw." Pabirong sagot ko sa tanong ni Seven pero ika
nga nila minsan kalahati sa biro ay totoo.
"Matagal ka ng baliw, baliw sa kakulitan." Tinawanan niya pa ako.
"Baliw kamo sa kuya mo, teka nga, speaking of Intoy ko. Bakit gan'on sa'kin
'yang kunya mong tuod, napakasungit." Napasimangot ako ng maalala ang mga sinabi
niya sa'kin na talagang tumagos sa puso ko. "Kapag sa iba mabait naman."
"I don't know dahil una hindi ako siya, pangalawa hindi nga ako siya at
pangatlo hindi talaga ako siya."
Dahil sa nakakabobo niyang sagot ay pumulot ako ng mansanas at ibinato iyon sa
gawi niya. Agad niya iyong nasalo habang tawa ng tawa at kinagatan pa iyon bago
kumindat sa'kin.
"Landi mo." Asik ko.
"Nagsalita ang hindi." Bwelta niya.
"Atleast ako naglalandi lang sa Intoy ko."
"Ang bantot ng tawag mo kay kuya." Ngumiwi siya na parang nandidiri. Tinaasan
ko siya ng kilay, nakaupo siya sa maliit na couch na nasa harap ng kama habang kami
ni W ay sa kama mismo nakaupo.
"Duh, hindi mabantot 'yon. Tsk. Ganyan rin ang sinabi ni Fifth pero iyon ang
gusto kong itawag sa kanya kaya wala kayong paki." Tumawa lang siya, dahil sa
ramdam kong pinagkakatuwaan niya ako ay may naisip akong kapilyahan.
"Ikaw kumusta ang pag-ibig mo sa asawa ng kuya mo?" Mas lalong lumapad ang
ngisi ko dahil natigilan ito at sunod sunod na kumagat sa apples na hawak niya.
"Why not sa bahay ka na magdinner?" Pag-iiba niya sa usapan, parang bulang
biglang naglaho ang pang-aalaska na dapat ay gagawin ko sa kanya dahil sa sinabi
niya.
"Talaga? Sige payag ako." Agad na sagot ko at wala akong balak na magpapilit.
Minsan lang akong mapadpad sa bahay nila at hindi rin naman ako nagtatagal dahil
panira ng trip palagi si Anton.
Ngumiti siya. "Hintayin mo lang akong matapos sa duty ko, may family dinner
ngayon dahil kauuwi lang nina mommy galing honeymoon."
Nanlaki ang mga mata ko dahil sa huling salitang mga sinabi niya. "Honeymoon?
Di ba matatanda na sila?"
"They're maybe old pero hindi naman hadlang 'yon para taon taon nilang
i'celebrate ang anniversary nila at ang tawag nila d'on ay honeymoon. It is not
about having sex, it is about having a good time together na kayong dalawa lang,
travel and such." Paliwanag niya.
Napangiti ako dahil habang nagsasalita siya ay bakas na bakas sa maganda niyang
mga mata ang paghanga sa tatag ng pagmamahalan ng mga magulang niya. Halatang
nakita nila ang pagiging pure ng pagmamahalan ng mga ito na kahit matanda na ay may
heartbeat at sweetness pa rin.
Ako kaya mararansan ko 'yong sa piling ni Intoy ko? Maybe, kapag hindi napagod
ang puso ko na masaktan.
Hindi tulad ng mga magulang na kinalakihan ko. Ay, wala nga pala akong magulang
na kinalakihan maliban kay Uncle. Ang nanay ko kasi ay tinalo pa ang kubute sa
biglang pag-alis ng walang paalam at pagsulpot. Tinalo niya rin ang mga OFW sa
pagpunta punta sa iba't ibang bansa na inaabot ng lagpas dalawang taon.

Ang rason niya? Ide ano pa, naghahanap ng majojowa at ng

madiligan siya kaya nga ako kahit madaldal ako sa mga bagay na 'yon ay iniingatan
ko ang puri ko, kahit magsuot ako ng mga revealing na damit at magsayaw sa harap ng
kalalakihan ay walang kaso sa'kin basta walang hawak at romansa.
Ayokong matulad sa nanay ko na pinanindigana ng pagiging Magdalena. Mababang
ang lipad.
BUONG maghapon kong kinausap si W kahit pa sabihing ni tango o ungol ay wala
siyang naisagot sa'kin. Ayos lang iyon dahil hindi ko naman kailangan ng
makakausap, ang kailangan ko ay ang makikinig.
Pagsapit ng out ni Seven ay siya namang pagpapaalam ko kay W. Hindi ako umalis
hanggat hindi siya nakakatulog, at dahil mukhang pagod sa paglalabas ng mga luha ay
agad na hinila ng antok.
"Ano bang favorite ng mga kuya mo?" Tanong ko kay Seven ng nasa sasakyan na
niya kami at tinatahak na ang daan pauwi sa mansyon nila.
Aba, kahit pilay ako ay hindi nabawasan ang landi ko sa isiping makikita ko
ngayon ang Intoy ko. Roromansahin ko siya ng mabawasan naman ang inis.
But seriously, minsan naiisip ko na pikutin nalang siya pero palagi kong
pinipigilan ang sarili ko dahil ayoko namang kunin sa kanya ang kaligayahan niya,
ang pagiging malaya.
"Naks, hindi pa ba tapos ang panunuyo mo isa isa sa'ming magkakapatid?"
Pasaring niya habang napapailing.
"Hanggat hindi pa kami kasal ni Intoy ko susuyuin ko kayong magkakapatid para
naman ilakad niyo ako kay Intoy ko." Seryosong sagot ko.
Kapag nagkakaroon ako na makita ni isa sa kanila ay palagi kong pinaparamdam na
matatakbuhan nila ako para naman hindi sila tumutol sa kabaliwan ko kay Intoy ko.
Kay Fifth, kahit hindi ako marunong maglaro ng mga online game nagtityaga akong
pag-aralan kahit papa'no dahil balita ko mahilig siyang makipaglaro n'on.
Si Seven naman ay 'yon nga kapag dumadalaw ako kay W ay nagpapalakas ako sa
kanya, minsan nagdadala ako ng coffee o kahit anong makakain dahil alam kong wala
na siyang time para sa bagay na 'yon sa pagiging busy niya aa trabaho. Kaso kanina
pumalya ako dahil nga sa pilay ko.
Kay Second naman kahit alam kong kasangga ko na siya noon pa ay palagi kong
binabantayan si Anton kapag lumalabas ito tulad ng bilin niya.
Sumisipsip ako sa kanila ng palihim kasabay ng panliligaw ko kay Intoy. Gan'on
dapat ang diskarte para makahanap ng kakampi 'yon nga kang kailangan ng matinding
effort.
Mga patunay 'yong kung gaano ako kahumaling sa kanya pero siya ay baliwala lang
lahat. Hindi niya nakikita ang mga ginagawa ko mapansin niya lang.
"So, ano na paborito ng mga kuya mo?" Tanong ko na bumasag sa sandaling
katahimikan.
Sandali niyang ihininto ang sasakyan dahil traffic. Maaga pa naman kaya ayos
lang.
Tumingin siya sa'kin at ngumiti. Bahagya niyang ginulo ang buhok ko. "Naaalala
ko si Princess Mimi sa'yo." Imbes ay sagot niya.
Ssumimangot ako. "Asawa 'yon ng kuya mo pinagnanasaan mo." Kantyaw ko.
Humalakhak siya. "Minahal ko naman talaga ng tudo ang babaeng makulit na 'yon
at aaminin ko na hanggang ngayon pa rin pero kapag nakikita kong masaya na siya sa
piling ni Kuya ay sumasaya na rin ako. Worth it na worth it ang mga sakripisyo ko."
Halos maluha ako dahil sa mga sinabi niya. Alam ko ang kwento tungkol doon,
ikinasal sila noon ni Princess Mimi pero ng malaman niyang mahal pa rin nito ang
Kuya First niya ay pinigilan niyang mapasa ang marriage contract nila kaya ang
kinalabasan ay wala iyong naging bisa.
"As I was saying naaalala ko siya sa'yo sa pagiging pursigido na suyuin si Kuya
Third, ang pinagkaiba niya lang mas matured ka at kaya mong ihandle ang pain na
nararamdaman mo..." sandali siyang tumigil sa pagsasalita dahil muli niyang
pinaandar ang sasakyan ng umusad ang traffic. "Boto ako sa ginagawa mo dahil kahit
saksakan ka ng kulit ay ideal girl ka. Maalaga, mabait, matalino, astig...argh,
stop the compliment. So, ang gusto kong ipayo sa'yo ay magtira ka para sa sarili mo
dahil wala pa sa kalingkingan ang kung anong sakit na pinipilit mong itago ngayon
sa maaari mong maramdaman dahil ipinipilit mo ang sarili mo sa taong hindi ka mahal
at wala kang aasahang pagmamahal na maisusukli sa'yo." Seryosong tugon niya.

Mas matanda man ako sa kanya pero sa paraan ng pagpapayo

niya ay masasabi kong mas may kaalaman siya kaysa sa'kin.
Speechless ako. Wala ni isang salita ang namutawi sa labi ko dahil ang bawat
salita niya ay sumasampal sa'kin dahil alam kong totoo pero ang mas nakakainis
kahit alam ko na iyon. At isinasampal na sa mukha ko ay nagpapakabingi lang ako at
matigas pa rin ang paninindigan ng puso ko.
Ilang sandali lang ay tumigil siya sa isang bakeshop at bumaling sa'kin.
"Favorite naming pagsaluhan 'yong black forest cake na may pares na soda."
Aniya, doon lang bumalik ang sigla sa pagitan namin.
Ngumiti ako at mabilis na lumabas ng sasakyan kahit hirap dahil sa saklay ko
para bumili ng sinabi niya, nakasunod siya sa'kin. Bumili kami ng dalawang box ng
black forest cake at sa katabing store ay bumili kami ng sampong bote ng soda. Nang
masigurong ayos na ay bumalik na kami sa sasakyan.
Marami ang napapatingin sa gawi namin dahil kay Seven, ang suot niya pa rin
kanina ang suot niya ngayon. Lab gown lang ang inalis pero nagsusumigaw pa rin ang
pagiging adonis.
"Hindi lang puso ang mabubutas sa'yo pati na bulsa." Tatawa tawang sabi sa'kin
ni Seven, ipinasok namin sa back seat ang mga pinamili namin.
"Ayos lang, close na naman ako sa inyo so makakautang na ako. Aba, ang yaman ng
lahi niyo kayo nga ata ang dahilan kung bakit may kantang, nasa'yo na ang lahat."
Mayabang siyang nagkibit balikat. "Castillion genes." Niya. Nagkatinginan kami
at sabay na natawa.
Wala na kaming ibang dinaanan pa at dumiretso na kami sa mansyon nila na ilang
minuto lang ay narating rin namin. Bumukas ang magarang gate at ipinasok ni Seven
ang sasakyan. Maliwanag na maliwanag ang kabahayan, buhay na buhay ito at sa labas
palang masasabi ng napuno iyon ng pagmamahal ng mga may-ari.
"Siguro kaya tayo nagkakasundo dahil kahit hindi mo sabihin nababasa ko sa mga
mata mo na nasasaktan ka. I am not a psychiatrist for nothing." Tugon niya pa bago
tuluyang bumaba, tumakbo siya sa gawi ko at siya mismo ang nagbukas ng pinto at
inalalayan ako. What a gentleman!
Napapailing akong bumaba at kahit gusto kong ako ang magdala ng mga pinamili
namin ay hindi siya pumayag dahil mas lalo lang akong mahihirapan sa paglalakad.
So siya na ang nagdala ng dalawang box ng cake at mga soda. Magkapanabay kaming
naglakad papasok. Sa front door palang ay rinig na namin ang ingay na nagmumula sa
sala.
"Good evening everyone." Masayang sigaw ni Seven pero imbes na sa kanya
mapatingin ay sa akin natuon lahat ng mga pares ng mata na nasa sala at nag-uunahan
na tumakbo sa'kin.
"Bayaw." Sigaw nina Second, Fifth at Six. Lumakad naman si Fourth at First
papalapit sa'kin.
Muntik na akong matumba ng dambain ako ng yakap ni Fifth at pinatungan 'yon ni
Second at Six. Natawa ako na naluluha dahil sa salubong nila sa'kin na akala mo ay
matagal na hindi nagkita.
Ngayon palang masasabi ko na napakaswerte ng bawat babaeng magiging parte ng
pamilyang ito.
"Hoy, nakita n'ong nakasaklay dinamba niyo ng yakap." Saway ni Fourth, tinapik
niya ang balikat ko. Ngumiti naman sa'kin sa First at tumango na nakapamulsa sa
gilid namin.
"Napano ka bayaw?" Kunot noong tanong ni Fifth.
Ngumiti ako ng humiwalay sila sa'kin. Sa laki ng mga katawan nila para akong
pumasan ng sako akong bigas. "Wala 'to, natapilok lang." Baliwalang sagot ko.
"Napano naman 'yang kamay mo?" Kunot noong tanong ni Six, napakamot ako sa ulo.
Napansin pa rin niya, nilagyan ko na nga lang ng maliit na band aid para hindi agaw
pansin.
"Nagluto kasi ako kanina nasugatan ng maghiwa ako ng sibuyas." Napaparami ang
mga kasinungalingan ko dahil sa mga tanong nila.
"Bakit ginawa mo bang tadtaran ang kamay mo? Ang bobo mo kung gan'on." Singit
ng boses ni Anton na nakaupo lang sa couch, nakadekwatro na parang reyna.
Naturingang kaibigan ang lukaret na 'to hindi na nga ako sinalubong tinawag pa
akong bobo.
Inirapan ko siya. "Tanga mo, namali ako ng hawak." Kibit balikat lang ang sagot
niya.
"Oh, nandito si Ate Gale." Tili ni Princess Mimi na nasa dulo ng grand stair.
Tumakbo ito pababa habang nakayapak lang at nakasuot ng jammies na kulay purple at
print na hello kitty.
"Baby, wag kang tumakbo baka mahulog ka." Agad na saway ni First at inilang
hakbang ang hagdan, sinalubong niya ang asawa niya at kinarga nalang ito para
ligtas na makababa.
Nakaramdam ako ng inggit dahil gusto kong gan'on rin sa'kin si Intoy ko, kaso
malabong mangyari. Agad rin akong lihim na umiling para alisin ang mga negatibong
bagay na pumapasok sa isip ko. Hindi ako nandito para mag-emote.
 "Wow, cake and soda." Tuwang tuwang bungad ni Princess Mimi ng ilapag siya ni
First sa harapan namin ni Seven.
Agad na lumapit dito si Seven para halikan sa noo at ngumiti. Gan'on ang
gesture ng magkakapatid kapag nakikita si Princess Mimi at napakaswerte nita dahil
siya ang unang babae na nakabingwit sa isa sa Castillion Brothers.
"Lets go luto na daw ang dinner, nasa dinning na sila." Pag-agaw ni Anton sa
usapan at nauna na itong maglakad papunta sa dinning.
"Queen, hintay naman." Ungot ni Second kaya huminto si Anton at hinintay siya.
Nang magkatapat sila ay agad na umakbay si Second sa kaibigan ko at masuyong
hinalikan ang pisngi nito.
Mapait akong napangiti. Ano ba naman 'yan bakit ipinapamukha sa'kin ngayong
araw ang mga bagay na posible kong maranasan. Nang-aasar lang? Tsk.
Sorry for the late update.Comment and vote. Mas mahabang comment mas masaya.�?
-kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 12

Gale POV
MAINGAY ang hapag dahil sa dami namin pero ang saya saya, hindi ko mapigilang
mapangiti at makitawa sa kalokohan ng magkakapatid. Habang nakikisalo sa kanila ay
napagtanto ko na iba sila kapag nasa labas. Kapag nasa meeting o nasa business ay
kinatatakutan ang mga aura nila, niyuyukuan at sobra sobrang ginagalang pero dito
ngayon sa hapag ay walang kaarte arte isa man sa kanila na tumatawa ng malakas at
nakikisabay sa usapan.
Wala ring gumagamit ng kubyetos dahil ang ulama ay malalaking ginataang
alimango, lahat kami nakakamay at napakasaya sa pakiramdam dahil parang kasali ako
sa pamilya nila.
Pero sa kabila ng saya ko ay may kulang pa rin. Wala si Intoy ko dahil may
inaasikaso pa daw itong papeles pero ang dinig ko kanina ay hahabol ito dahil
hinding hindi daw ito papansin ng ina kapag hindi umuwi.
"Iha, kumusta naman ang love life mo?" May pangangantyaw na mababakas sa boses
ng ina nina Seven.
Bagama't matanda na ay magandang maganda pa rin. Gwapong gwapo at matikas pa
rin ang asawa na hindi halata ang mga edad. Hindi na ako nagtataka dahil ang bunga
ng pagmamahalan nila ay niluluhuran ngayon ng mga babae at sinasamba.
"Busted po ako Tita pero hindi naman ako gan'on kabilis sumuko." Natatawang
sagot ko.
"Sa kapal ba naman ng balat niyan di 'yan tatablan ng busted." Gatong ni Anton
kaya tiwanan ako ng lahat.
"Si Fifth nalang gawi mong jowa para kapag nambabae putulan mo." Si Six.
"Ang kapal mo! Di ako pumapatol sa kapwa ko lalaki." Nang-aasar na sagot niya
at kinindatan ako.
"Kapal mo! Hindi ako pumapatol sa lalaking sagad hanggang buto ang libog."
Sagot ko at nginisihan siya.
"Malibog ka anak?" Pabirong pinalaki ng matandang Castillion ang mga mata na
parang gulat.
"Dy, hindi ako malibog talagang maganda lang ang lahi natin kaya nagkakandarapa
sa'kin ang mga babae." Pagyayabang niya, nagtatawanan lang naman ang iba.
"Yan ang anak ko." Proud na sabi ng ama.
"Proud ka pa, naku lahat ng anak mo mana sa pagiging mahilig mo sa babae, kahit
punong kahoy basta suotan ng saya pinapatos mo." Sabat ng asawa nito. Malakas akog
natawa dahil ang tarau ng dating niya tapos ang mga salitang ginagamit ay
pangkalye.
"Makakapito ba tayo kung hindi." Hirit ng matandang lalaki.
"Don't worry dad hahabol kami." Sabat ni Princess Mimi, para siyang batang
kinikilig kaya sa kanya lahat natuon ang atensyon namin. "Di ba First ko sabi mo
twelve ang gusto mong anak?"
"Tsk. Baby, wag mong idetalye okay?" Malambing na bilin ng asawa niya.
Napa'O nalang ang bibig ko dahil sa dami ng gusto nilang anak.
"Kami ni Queen hanggat may sperm cell ako at may egg cell siya ay gagawa kami
ng anak." Banat ni Second.
Mas lalong umingay ang hapag dahil sa usapang anak. Ang dalawang mas
nakakatanda sa magkakapatid lang ang tuwang tuwa sa topic habang ang mga nakababata
ay lukot na lukot na ang mga mukha.
"Nyenye...wala akong naririnig." Si Fifth.
"Hindi ko alam kung ano ang topic." Maang maangan ni Six.

"Mga baliw ba sila?" Nakangisi si Seven.

Samantalang si Fourth as usual kalmado lang na kumakain. Ang tatlo ay parang
diring diri na sa usapan kaya panay ang tawa namin ng mga magulang nila. Halatang
ayaw nilang matulad sa mga kuya nila, mga corny na kuno at nakakasuka.
"Good everning people, sorry I'm late."
Nafreeze ang ngiti ko ng marinig ang napakafamiliar na boses ni Intoy ko. Sabay
sabay kaming napabaling sa bukana ng dinning at doon nakita ko siyang malawak ang
ngiti pero agad na nawala iyon ng magkasalubong ang mga tingin namin.
"Tres, where can I put your coat?" Tinig ni Natalie ang narinig ko at ilang
sandali lang ay nakita na namin siyang pumasok at hawak niya ang coat ni Intoy ko.
Kaya pala nakasuot nalang ito ng white long sleeve na bukas ang tatlong butones sa
taas.
"Good evening po." Bati ni Natalie.
Nag-iwas ako ng tingin dahil baka sumabog ang itinatago ko kanina pang umaga.
Nagpatuloy ako sa pagkain kahit hirap akong makalunok. Kanina naman ay masaya ako
at ganadong kumain pero ngayong nandito na siya at may kasamang iba ay parang may
bumara sa lalamunan ko at ayaw na akong pakainin.
"Good evening to you too iha, Tres anak maupo na kayo at sumabay sa'min." Aya
ng ina nila, all smile ito tulad ng pagsalubong sa'kin. Maganda makisama ang mga
magulang nila dahil talagang mababait.
Tres. Iyon 'yong itinawag sa kanya ni Natalie kanina at mukhang masaya pa siya
samantalang noong ako ang tumawag n'on sa kanya ay nagalit siya at sinabing wag ko
siyang tawagin ng gan'on dahil hindi kami closes. So close sila? Halata naman.
Naupo silang dalawa sa bakanteng upuan at laking pasalamat ko ng hindi ko sila
maging kaharap. Nagpatuloy ang usapan pero hindi na ako sumasabat. Pilit na ngiti
nalang ang nagagawa ko upang umambag sa kasiyahan ng lahat.
"Mabuti at nakaabot ka anak." Tuwang tuwang tugon ni Tita.
"Syempre mom ayokong magtampo ka sa'kin." Masaya niyang sagot, ipinagkasya ko
nalang ang sarili ko na pakinggan ang masaya niyang boses.
Namiss ko siya kahit na nakita ko naman siya kanina. Kahit nga kasama ko siya
namimiss ko pa rin siya at ngayong may iba siyang babaeng kasama ay sobra sobra
akong nasasaktan. Parang libo libong kagat ng malalaking alimango ang bumabaon sa
puso ko.
"Ayaw pa nga po ni Tres na umuwi mabuti at napilit ko." Sabat ni Natalie.
"Salamat naman iha kung gan'on, kumusta ang parents mo?" Galak na sagot ni
Tita.
Sa paraan ng pag-uusap nila ay parang close na close sila at hindi ito ang
unang pagkikita nila. Siguro kaibigan ng mag-asawa ang mga magulang ni Natalie.
Hindi malayong mangyari ang bagay na 'yon.
"Ayos naman po, don't worry Tita ipaparating ko na tinanong niyo 'yan."
Hindi pa rin ako nagsasalita dahil pakiramdam ko ngayon isa akong batang
inagawan ng laruan. Gusto kong umiyak at magdabog pero alam kong hindi iyon tama.
Muntik na akong mapaigtad ng may sipit ng alimango ang kumurot sa nguso ko.
"Nguso mo Ate bayaw humahaba." Tatawa tawang sabi ni Seven.
Naningkit ang mga mata ko dahil sa ginawa niya. Mukhang tuwang tuwa siya sa
pang-aasar sa'kin at alam kong alam na niyang may iniinda na naman akong sakit sa
puso, siya na ang nagsabi na hindi siya psychiatrist ng wala lang.

Sa inis ko ay dumampot ako ng isang alimango kaso natigilan

ako dahil nagkasabay kami ni Intoy ko. Bolta boltahe na kuryente ang dumaloy sa
katawan ko ng magdampian ang mga kamay namin.
Gusto ko mang hawakan ng matagal ang kamay niya ay hindi ko magawa dahil
natatakot ako na ipahiya niya ako sa harap ng lahat. Nagparaya ako at iba nalang
ang pinulot. Nagpanggap akong wala lang ang nangyari at tinanggal ang shell ng
alimangong nakuha ko at itinapik ito sa mukha ni Seven.
"Bagay na bagay sa'yo."
Humagalpak ako ng tawa dahil sa mukha niya, hindi rin siya nagpatalo. Gamit ang
kamay na galing sa pagkain ay kinurot niya ang magkabila kong pisngi.
"Mas bagay sa'yo." Tugon niya. Napairap ako sa kanya dahil ramdam ko ang
panlalagkit ng mukha ko.
Tumingin ako sa hapag para maghanap ng tissue pero wala akong makita. Nanlaki
ang mga mata ko ng may dalawang panyo na bumungad sa harap ko. Nagpabalik balik ang
tingin ko kay Intoy ko at kay Fourth, si Fourth at Seven ang katabi ko kaya mas
malapit sila sa'kin unlike kay Intoy ko ay lihis sa pwesto ko.
Hindi ako nakagalaw lalo at sa'min napunta lahat ng mga mata na pag-aari ng mga
tao sa hapag. Nalamayan ko nalang na sa Fourth na ang pumupunas sa pisngi ko at
ibinaba na ni Intoy ko ang panyo niya. Nag-iwas nalang ako ng tingin.
"Ang tatanda na kasi ang haharot pa." Natatawang tugon ni Fifth. Nagtawanan rin
sila at ilulan kami ng kantyaw, nakisabay nalang ako dahil ramdam ko ang mapanlisik
na mga mata ni Natalie. Wala naman akong paki sa kanya kahit lumuwa ang mga mata
niya, ang iniisip ko ay si Intoy ko.
"Bakit nandito ang babaeng 'yan?" Bagama't kalmado ay ramdam ko sa tanong ni
Intoy ko na hindi siya natutuwang nandito ako.
"Duh, inimbeta ako ni Anton." Sagot ko.
Umiling si Anton. "Hindi ko siya inimbeta." Lihim akong nanggigil sa kaibigan
ko na inilaglag ako. Ngumisi pa siya sa'kin habang sinusubuan si Second.
"Ako nagsama sa kanya dito." Si Seven.
"Inimbeta ko siya." Si Fifth.
"Inaya ko siya." Si Six.
"Kaibigan siya ng reyna ko kaya welcome siya dito." Si Second.
Napangiti ako ng sabay sabay nilang sabihin ang mga sagot nila. Ito ang outcome
ng pagpapalakas ko sa kanila dahil hindi nila ako iniiwan sa ere samantalang si
Anton ay lakas mang-asar. Alam ko namang mahal ako niyang kaibigan ko may tuktok
nga lang sa ulo.
"Wag assuming Kuya Tres, hindi lang ikaw ang gwapo sa pamilya." Pang-aasar ni
Fifth. Nagtawanan kami kasama na ang mga magulang niya habang nakikita ko sa
peripheral vision ko na ipinaghihimay ni Intoy ko si Natalie ng alimango, hindi ito
marunong magkamay.
Ang arte kasi.
"Pagkatapos nito sa pool tayo tumambay bayaw kainin natin 'yong dala mo
kanina." Sabi ni Six.
"Oo ba, malakas kayo sa'kin e."
"Malakas kasi nanliligaw." Kantyaw ni Seven.
"Nanliligaw ka Gale? Di ba babae ka?" Singit ni Natalie sa usapan.
Nginitian ko siya. "Oo nanliligaw ako, si Intoy ko ang nililigawan ko at hindi
naman kaso sa'kin kung ako ang babae." Biglang naging seryoso ang mukha ko ng
salubungin ko ang tingin ni Intoy ko. "Ako lang kasi 'yong tipo ng tao na hindi
ikinahihiya na mahal ko siya, kahit pa sabihing napakadesperada ng move ko ay ayos
lang walang hiya hiya sa'kin kapag pagmamahal ng Intoy ko ang usapan." Madiin ang
bawat bigkas ko sa mga salita para dama niya. "Right, Third?"
 Nagsalubong ang mga kilay niya bago magkibit balikat. "I
don't think so na tama ang nagiging panliligaw mo sa Intoy mo kung nakikipaglandian
ka naman sa ibang lalaki." Tahasan niyang sagot pero hindi ko ipinahalatang
nasaktan ako sa akusasyon niya.
"Ang bibig mo Tres." Saway ni Tita.
"It's okay Tita." Awat ko at muling itinuon sa anak niya ang mga mata ko.
"Gan'on talaga ang mga tao sa lipunan makita ka lang na nakikipag-usap o
nakikibagay sa mga lalaki ay malandi ka na kung babae ka. Hindi naman na magbabago
'yon 'coz our society is full of judgemental people." Ngumiti ako sa kanya, ngiting
nagsasabing saktan mo lang ako ng saktan sa mga salita at kilos mo dahil hihintayin
ko nalang na mapagod ang puso ko at ito mismo ang sumuko sa pagmamahal sa'yo.
"Kahit naman nanliligaw ako sa Intoy ko ay may iba akong dapat na gawin dahil
may mga taong umaasa sa'kin. Kung gusto niya naman palang maging mundo ko siya
bakit ayaw niya akong bigyan ng pagkakataon para gawin 'yon? Ang gulo niya diba?"
Pahabol ko. Wala ng nagsalita pa ni isa sa kanila at saktong doon naman natapos ang
pagkain ng hapunan.
Nagkanya kanya na ng labas sa hapag hanggang sa maiwan ako sa dinning dahil
nagpumilit akong tumulong sa pagliligpit ng mga pinagkainan kasama ang mga
katulong.
Kinulit pa ako ng magkakapatid na ayos lang kahit hindi ko na gawin 'yon pero
nagpumilit ako dahil nakakahiya.
"Pwede ba tayong mag-usap iha?" Napabaling ako kay Tita na hindi pa pala
umaalis sa kinauupuan. Nakangiti siya sa'kin kaya gumante ako ng tingin.
"Oo naman po, tatapusin ko lang po ang paghuhugas." Magalang kong tugon.
"Kahit wag mo ng hugasan 'yan may mga katulong naman." Aniya.
Umiling ako. "Ayos lang po talaga Tita sanay na naman ako sa ganito  gawain."
"Sige kung 'yan ang gusto mo ikaw ang bahala." Nakipagbeso siya sa'kin bago
tuluyang umalis, nahiya pa ako dahil baka amoy alimango ang pisngi ko.
Tumuloy ako sa kusina kasabay ang mga katulong sa pagdadala ng mga pinagkainan.
"Ako na po ang bahala rito."
"Sigurado ka iha?" Tanong ng mayordoma.
"Opo, kaya ko na po ito." Sinamahan ko pa ng tango.
"Naku, napakabait mo talagang bata ka. Hindi ka naman laking mahirap basi sa
ganda mo pero napakadown to earth mo." Puri niya.
"Natuto lang po kasi ako."
"O siya kami nama'y magpupunas ng mesa." Nagpaalam na siyang aalis at naiwan
ako kaharap ang mga hugasan sa sink. Nakakaya ko na namang maglakad kahit na walang
saklay 'yon nga lang ay iika- ikaw pa rin talaga.
Nagsimula na akong maghugas, dito ko nalang itutuon ang bigat ng kalooban ko.
Ang sakit sakit kasi sa mata ng tanawin kanina sa dinning, ipinapamukha pa talaga
niya na wala akong pag-asa at ako namang si tanga nagpapakatanga.
Hindi ko rin naman masisisi ang sarili ko dahil hindi ko kayang kontrolin ang
nararamdaman ko. Palaging nananalo ang puso ko na siyang sumasabog ang pagmamahal
na meron kay Intoy ko.
"Nice move."
"Ay Intoy ko." Sambit ko dahil sa sobrang gulat, muntik ko pang mabitawan ang
platong nasa kamay ko.
Lumingon ako at doon ko nakita ang seryoso ngunit gwapong mukha ng Intoy ko.
Hindi pa rin siya nagbibihis na nakasandal sa bukana ng kusina at nakatingin
sa'kin.
"Bakit hindi mo nalang 'yan iwan at umuwi ka na?" Sarkastikong suhestyon niya.
Napataas ang kilay ko, pinunasan ko ang kamay ko at nakapamewang na humarap sa
kanya.
"Hindi ako ang taong tumatakbo at nang-iiwan ng responsibilidad." Mataray kong
sagot, kailangan ko ng katarayan para hindi maluha sa harap niya.
Napakagwapo ng gunggong na 'to at namumutuok ang muscles sa suot na long
sleeve. Kung ang yakapin siya ang magiging trabaho ay malugod kong gagawin kahit
walang sweldo.
 Nakaangaw ng bahagya ang mamula mula niyang mga labi, napalunok ako ng
mapatingin doon. Ang sarap halikan n'on panigurado. Tapos ang mga mata niya ay
namumungay dahil na rin siguro sa pagod pero hindi naman siya mukhang pagod. 'Yong
tangos ng ilong niya ang sarap siguro sa pakiramdam kung mabibigyan ako ng
pagkakataon na padaanin ang daliri ko sa katangusan nito.
Ang gwapo gwapo ng hinayupak!
"Tapos ka ng gahasain ako sa isip  mo?"
Napakurap kurap ako dahil sa sinabi niya at tumikhim. Ayos lang naman na mahuli
niya akong nakatitig sa kanya dahil alam naman niyang baliw na baliw ako sa kanya.
"Kung gagahasain kita hindi sa isip ko dahil live ko 'yong gagawin." Sagot ko
ng makabawi. Nagwawala na naman ang puso ko, hindi manlang mapagod.
Naglakad siya papalapit sa ref at kumuha ng tubig doon bago naglakad papalabas.

"Na-uh, hindi ako pumapatol sa stripper." Pahabol niya.

Ouch! Double to triple kill! Ang sakit sakit ng huli niyang sinabi.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 13

Hello po to Ate Antopina Marie and Ate Richell Vinteres. Para po sa inyo ito sana
po magustuhan niyo. Enjoy reading! :)
(Pasensya na po nagloloko si watty)
Third POV
BUMALIK ako sa pool side kung nasaan ang mga kapatid ko, ang mga babae naman ay
nasa sala. Nakagawian na naming magkakapatid na tumambay dito pagkatapos kumain,
nagpapababa kami bago maghanda sa pagtulog.
"Nakakatawa siya, kababaeng tao hindi ko matalo talo sa video game." Dinig na
dinig ko ang masayang halakhak ni Fifth. Pinagsasaluhan nila ay ang paborito namin
black forest cake at soda.
"Ayain nga nating maglaro ng dota kung talagang magaling, astigin talaga si
bayaw." Dagdag ni Six.
Pagkarinig ko sa salitang bayaw ay biglang uminit ang ulo ko. Hindi man nila
pangalanan ay alam ko na kung sino ang pinag-uusapan nila. Palagi namang ganito,
hindi manlang sila magsawa sa kakapuri sa babaeng 'yon. Tsk. Wala namang espisyal
sa kanya.
Umupo ako sa bakanteng upuan na katabi ni Kuya First, nasa circle table kami na
gawa sa kawayan at katapat namin ang pool. This is my favorite spot here in our
mansion, so relaxing and solemn.
"Bakit nga ba may saklay ang isang 'yon?" Si Second.
Nakikinig lang ako sa usapan nila dahil wala naman akong interes doon. Mabait
akong tao pero iba akong makisama sa mga babaeng ipinagpipilitan ang sarili nila
sa'kin. I really hate it.
"Sabi niya natapilok o natisod siya pero malala ang lagay ng paa niya kaya
siguradong nagsisinungaling lang 'yon." Paliwanag ni Seven.
Nagslice ako ng cake matapos kong ilagay ang bottled of water na kinuha ko sa
kusina. Uhaw na uhaw ako pero nawalan na ako ng ganang uminom dahil sa nakita ko
doon.
"Hindi naman kasi niya ugali ang magsumbong ng bagay na alam niyang simpe lang,
bala nga hindi niya natatakot na saluhin 'yon pa kaya." Puno ng paghangang sabat ni
Fifth.
Kumunot ang noo ko dahil sa mga sinasabi nila. Mukhang gusto pa rin nila si
Gale kahit na alam nilang stripper ito. Nagtagis ang mga bagang ko ng maalala na
naman ang tagpong nagsasayaw siya sa harap ng mga lalaking hayok sa laman na halos
wala ng itinago sa katawan.
Tila sanay na sanay siya sa gan'ong trabaho. Noong gabi ko lang siya nakita
doon sa bar na dinatambayan namin at simula n'on ay nawalan na ako ng gana na
pumunta doon. Ang sakit sa mata ng mga nagsasayaw sa stage.
May marangal siyang trabaho sa kompanya ko at isa siyang magaling na agent pero
bakit pumasok siya bilang stripper? Gan'on na ba siya kagipit para pati ang
paghuhubad ay patusin na niya. What a disgrace!
Tapos lalapit sa'kin at aastang naaapi. Hindi nga ako naniniwala sa sinabi noon
ni Second na never been kiss never been touch ito dahil sa galaw palang ay mukhang
sanay sa gan'ong gawain. Sasabihin niyang judgemental ang mga tao sa lipunan pero
sinasabi ko lang naman ang mga nakikita ko.
"Right 'bro?" Napabaling ako kay Fourth ng tapikin niya ako sa balikat.
"Ha?"
Nagtawanan sila na para bang may nakakatawa. "Sabi ko ang hot ni bayaw magstrip
dance." Aniya.
Nagkibit balikat ako. "Para siyang tuod walang epekto." Sagot ko.

"Nagsalita ang hindi tuod, tangna kung hindi lang ikaw ang
trip ni bayaw liligawan ko siya." Singit ni Fifth. "Ang ganda na sexy pa at partida
sa pisikal palang 'yon paano pa ang kalooban? Magalang kahit makulit, matalino
kahit madaldal, maalaga at marunong makisama, masayahin at maalalahanin. Mapagmahal
pa." Puri niya.
"Ide ligawan mo wala naman akong paki." Natahimik sila sa sagot ko. I just
shrugged. Sinasabi ko lang ang totoo.
"Ikaw ba talaga 'yan Tres?" Tatawa tawang tanong ni Second at umakbay pa siya
sa'kin. "Nasaan na ang mabait naming kapatid? Bakit mukhang tinubuan ka na ng
sungay?"
"Walang nagbago sa'kin sinasabi ko lang ang dapat kong sabihin. She's nothing
to me kaya walang kaso." Binuksan ko ang isang soda at inisang inom iyon.
Lahat ng mga mata nila ay nasa akin at pare parehong mga seryoso na para bang
may nasabi akong mali. I know malapit sila kay Gale at nagiging kaibigan na rin
nila ito pero hindi naman porke't magkakapatid kami ay kailangan kong makibagay sa
kinakaibigan nila.
Naramdaman ko ang kamay ni Kuya First sa balikat ko kaya nabaling ang atensyon
ko sa kanya. Seryoso siyang nakatingin sa cake na nasa hapag.
"Are you sure 'bro? Kahit katiting wala kang nararamdaman sa kanya?" Walang
pag-aalinlangan akong tumango. Ngumisi siya.
"Been there done that." Simpleng sagot niya at binitawan na ako.
"Hala ka Tres, alam mo bang 'yan din ang binitawang salita ni Kuya noong
nagkausap kami at sinabi kong hindi ako mahuhulog kay Queen? And look at me now,
happily married with her at hindi lang 'yon siya ang reyna ng buhay ko." Proud na
proud na gatong ni Second. Napangiwi ako.
"Ang corny mo. Tsk. Kung iniisip niyo na matutulad ako kay Kuya at Princess
Mimi, I'm telling you brothers hindi mangyayari 'yon. In fact, I'm courting Natalie
now." Muli na naman silang natahimik na ipinagkibit balikat ko lang.
It's true, kanina lang ay tinanong ko si Natalie kung pwede ko ba siyang
ligawan at pumayag siya. Matanda na ako at kahit anong pag-iwas ko ay alam kong
dadating ako sa puntong gugustuhin kong magsettle down kaya ngayon sisimulan ko na.
Tama si Mommy, hindi na ako pabata kaya ngayon pa lang gusto ko ng kilalanin si
Natalie. Her parents is my family's friend kaya hindi mahirap ang bagay na 'yon.
Para na rin tigilan ako ni Gale dahil wala siyang makukuha sa'kin. Naiirita na
ako sa pagpapakita niya ng motibo sa'kin kaya siguro naman titigil na siya kapag
nalamab niyang may gusto na ako.
"Then good luck 'bro, maganda rin naman si Natalie at sexy isa pa malapit na
kaibigan na rin natin ang angkan nila." Sabi ni Fourth na siyang unang nagsalita.
"Naks, kailangan ko na palang isabak sa blind date si bayaw para hindi na
matigang." Natatawang sabi ni Fifth.
Napapailing nalang ako at humangad sa kalangitan. Napakaraming bituin sa langit
at napakaliwanag ng buwan kaya gumagaan ang pakiramdam ko. Nakakapagod rin ang
trabaho ko at minsan lang akong makapagstar gazing.
Nang ibababa ko na ang tingin ko ay nahagip ng mata ko si Gale, nasa veranda
ito ng kwarto ni mommy at nakatayo sila doon at nag-uusap habang may hawak na tasa
ng kape.
Nagkatinginan kami at kahit gabi na ay kita ko ang masaya at maluwang niyang
ngiti habang nakatingin sa'kin. Naikuyom ko ang mga kamao ko syaka nag-iwas ng
tingin.

"Ate bayaw!" Sigaw ni Seven at kumaway sa gawi nila.

Kumaway pabalik si Gale. "Bakit?"
"Tara inuman tayo may sasabihin ako." Sagot ng kapatid ko.
"Mamaya nalang." Sigaw niya pabalik bago muling itinuon ang atensyon kay mommy,
nagtatawanan sila at kitang kita sa mga mata ng ina ko na naaaliw itong kausap ang
babae.
Lahat naman dito sa bahay ay naaaliw sa kanya, ako lang siguro ang hindi.
Napakakulit at daldal niya, masyadong clingy at bulgaran kung magpahayag ng
damdamin. Mga katangiang ayaw ko sa isang babae.
Bumalik sila sa pag-uusap usap habang ako ay nakatuon lang ang tingin sa
dalawang babaeng nag-uusap sa may veranda. Walang tigil sa pagkibot ang labi ni
Gale habang napapahampas pa sa braso ni mommy. Parang wala siyang pilay kung
gumalaw at ang saya saya niyang tingnan. Ngumunguso pa ito na parang bebe.
"Baliw na si Tres, ngumingiti ng mag-isap." Dinig kong sabi ni Second kaya
napabaling ako sa kanya at akmang babatukan siya ng marinig ko ang boses ni
Natalie.
"Tres, can you do me a favor?" Malambing nitong tanong.
Tumango ako. "Sure, what is it?"
"Nauuhaw kasi ako gusto ko ng water." Napangiti ako ng makita ang tubig na nasa
harapan ko. Kinuha ko iyon at iniabot sa kanya.
"Here, hindi ko pa nainuman 'yan." Tinanggap niya iyon at nagpaalam na babalil
sa loob.
Salubong ang mga kilay na dumating sa Anton at mukhang masama ang timpla. "Yong
inilakad niya papunta dito bakit hindi nalang siya tumuloy sa kusina para kumuha ng
tubig?" Mataray na tugon nito at tumabi sa asawa niya sa kabilang parte na may
bakante.
"Nahihiya lang 'yon." Tugon ko.
"Nahihiya? Nahiya ba siya ng utusan ka niya na parang siya ang may-ari ng
bahay?" Pabalang na sagot niya, napailing nalang ako.
Kung malakas ang tama ni Gale sa utak well, pati na rin ang kaibigan niya.
Tatahitahimik lang 'yan pero kapag nagalit sobrang nakakapanginig ng buto.
"Normal lang naman 'yon sa babae." Sabi ko pa at nginitian siya.
"The hell! Naging babae ang asawa ni First, babae ako at babae si Gale pero
hindi kami nag-inarte ng gan'on." Aniya.
Nagtawanan kami dahil sa pag-aalburuto niya. Alam ko kung bakit siya
nagkakaganyan, dahil kahit palagi niyang inaasar ang kaibigan niya ay madalas niya
itong ilakad sa'kin at ngayong dinala ko si Natalie dito ay galit siya para kay
Gale.
"Don't worry Queen hahanap tayo ng blind date sa kaibigan mo para makalimutan
si Tres." Hinalikan siya ni Second sa pisngi.
"Eww."
"Yuck!"
"Puta! Ang sagwa!"
"Get a room."
Iba't ibang reaction namin dahil sa nasaksihan. Ramdam na ramdam ko ang
pagtatayuan ng mga balahibo ko sa batok at mga braso dahil sa pagiging corny nila.
"Mga gago, inggit lang kayo." Asar ni Second.
"Wag na oy." Sabay sabay naming sagot at nagtawanan.
Ibinalik ko ang tingin ko sa veranda kung saan nandoon pa rin sina na mommy at
Gale pero ngayon ay magkayakap na sila.
Nagsalubong ang mga kilay ko ng makitang nagpapahid ito ng luha. Ano naman
kayang nangyari sa babaeng 'yon at umiiyak? Umiling lang ako, wala rin naman akong
paki kahit na umiiyak siya.
"Sa susunod na linggo ay birthday na ni Seven, anong plano mo 'bro?" Pag-iiba
ko sa usapan.
Ngumiti ito. "Tumatanda na pala ako, anyway gusto ko lang ng simpleng dinner at
pagkatapos ay magpool party tayong pamilya."
"Ayaw mo ng malaking party?" Tanong ni Kuya First.
Mabilis siyang umiling bilang sagot. "Alam niyo namang ayoko sa gan'ong bagay,
basta kompleto tayo ayos na sa'kin."
"Si Gale kunin mong tagaluto." Suhestyon ni Anton.
"Marunong siyang magluto?" Tanong nila, ako tahimik lang  habang nilalaro ang
tinudor na nasa kamay ko.
"Graduate siya ng culinary at sa kabila ng pagiging madaldal niya ay
napakasarap niyang magluto." Kwento niya.
"Bakit naging agent siya kung culinary naman pala ang tinapos niya?" Bakas ang
kuryusidad sa mga mata ni Six habang nagtatanong habang ang iba ko pang mga kapatid
ay matiim lang na nakikinig.
"Naging agent siya para matutong lumaban at ipagtanggol ang sarili. She's alone
since she was six ayon sa kwento niya dahil ang ama niya ay hindi niya alam kung
nasaan at ang ina ay walang pakialam sa kanya. She is a chef at the same time
agent, may tatlo siyang restaurant na naipatayo sa sariling sikap at madalas siyang
umalis ng bansa dahil sa mga kumukuha sa kanya para maging cook ng mga party."
Hindi madalas magdaldal si Anton pero kapag nagiging masipag ito sa pagsasalita ay
mga may kabuluhang bagay lang ang lumalabas sa bibig niya tulad ngayon. She's
talking about her friend na may pagmamalaki na mababakas sa mga mata.
"Hindi siya ordinaryong babae lang,mahirap siyang magtiwala sa kahit na sino at
takot magmahal kaya nga kahit twenty nine na siya ay wala pa ring boyfriend."
"Pero nililigawan niya si Tres." Si Second.
"That only means one thing, totoong mahal niya si Third." May kasiguraduhan sa
boses nito na para bang alam na alam niya ang bagay na 'yon.
"I'm empressed!" Manghang tugon ni Fourth.
"At kapag nasayang ang pagkakataon na nagmahal siya ngunit hindi nasuklian ay
siguradong hinding hindi na ito iibig." Tumingin siya sa'kin at ngumisi.
"Anong klaseng tingin 'yan?" Inis kong tanong.
Tumawa siya, tawang mapang-asar. "Alam mo bang napakaswerte mo dahil sa'yo siya
nahumaling? Nag-iisa lang ang Desiree Gale Ancho Park sa mundo kaya kapag sinayang
mo napakatanga mo." Madiin niyang tugon.
"Wala akong magagawa, hindi ko siya mahal kaya wala akong sinasayang."
Pagtatanggol ko sa sarili.
"Just saying." Aniya.
"Tres bakit hindi mo bigyan ng chance si Gale?" Pagkuay sabi ni Fifth.
"Are you insane? Hindi ako papasok sa isang relasyong walang pagmamahalan."
Asik ko, konti nalang ay mapuputol na ang pasensya ko sa takbo ng usapan.
Ano bang hindi malinaw sa mga katagang hindi ko siya mahal.
"Bakit mahal mo ba si Natalie?" Tanong nila, natigilan ako at parang nalunok ko
ang dila ko dahil wala akong mahanap na salitang isasagot.
"Alam mo ba na kapag nagmahal ang mga tulad natin ay wagas? Hindi sa
pinangungunahan kita pero hindi ko kasi nakikita ang wagas na 'yon kapag tumitingin
ka kay Natalie. Opinyon ko lang naman." Seryosong tugon ni Second.
"Basta ako ang payo ko sana wag mo akong tularan na sinaktan ng sobra ang
babaeng mahal ko." Si Kuya First.
Napahilamos ako ng mukha dahil sa punto nila. I hate this fucking conversation.
I don't love her.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 14

Dedicated po ito sa lahat ng nagbabasa. Salamat.

-kuyajen

Gale POV

"TITA, nandito na po ako." Nakangiting pag-agaw ko sa pansin ni Tita.

Pagkatapos kong maghugas ay agad kong tinanong ang mga katulong kung nasaan siya
dahil sabi niya ay gusto niya akong makausap.
At dito nga ako sa silid niya dinala ng isang katulong. Pahirapan pa ako sa
pag-akyat dahil sa paa ko. Nakatayo siya sa veranda ng magarang silid habang
nakangiti itong nakatanaw sa baba.
"Come here iha." Masayang bungaf niya sa'kin.
Nang makalapit ako ay may inapot siya sa'kin isang tasa ng hot chocolate na
kinuha niya sa mesang gawa sa salamin na naririto sa veranda. Itinabi ko na muna
ang mga saklay ko bago iyon inabot. Nagpasalamat ako at sumandal sa railings katabi
ng kinatatayuan niya.
"Ang gagwapo ng mga anak ko diba?" Tanong niya, napangiti ako at napatingin sa
lugar na kanina niya pa tinitignan. Nasa pool side ang magkakapatid at masasayang
nag-uusap usap.
"Opo, pero mas gwapo po si Intoy ko." Sagot ko. Tumawa siya at bumaling sa'kin.
"Nakakatuwa talaga ang pagtawag mo ng ganyan sa binata kong si Tres." Aniya at
sumimsim ng kape. "Siya ang pinakamabait kong anak, masunurin at mapagmahal ng
sobra sa mga kapatid kaya pinakaiingatan ko 'yan." Biglang naging seryoso ang mukha
niya kaya lumitaw ang pagiging mataray nito na ngayon ko lang nakita.
Sinalakay ako ng kaba dahil sa seryosong tingin niya sa'kin. Walang halong
pagbibiro at pang-aalaska.
"Boto ako sa'yo para sa Tres ko dahil nakikita ko ang sarili ko sa'yo noong mga
panahong ganyan ang edad ko sa'yo." Tinapik niya ang balikat ko. "Pero kahit gaano
kita kagusto sa kanya ay hindi ako ang magdedesisyon para sa kanya. Hindi ko ugali
ang makialam sa buhay pag-ibig ng mga anak ko dahil gusto kong malaya silang pumili
ng babaeng mamahalin. Gusto kong maranasan nila ang tunay na kahulugan ng pag-ibig
tulad namin ng ama nila." Muli iting ngumiti. Tumango ako pero hindi nakapagsalita
dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. Hanga ako sa pagiging ina niya.
"Gusto kong sumaya sila bago pa man kami mawala kaya sana kung nasasaktan ka
man ng anak ko ay ako na ang humihingi ng tawad para sa kanya. Takot si Tres sa
usaping pag-ibig dahil ayaw niyang masaktan kaya may mataas na pader na nakapalibot
sa puso niya para guwardyahan iyon. Maybe he can't love you back pero lagi mong
tandaan na itinuturing na kitang parte ng pamilya namin."
Pinigilan ko ang sarili upang hindi maluha dahil sa sinabi niya. Masaya ako
dahil tanggap niya ako para sa anak niya kahit alam niyang hindi ako mahal ni Intoy
ko. Masakit 'yon pero hindi ako basta basta susuko hanggat wala siyang babaeng
inihaharap sa altar. Susuko lang ako kapag nasa harap na sila ng pari kasama ang
babaeng mahal niya para magsabihan ng vows at I do's.
"Mamahalin ko po ng sobra ang anak niyo kahit na nasasaktan ako dahil alam ko
namang wala akong pag-asa sa kanya. I can handle the pain Tita kaya hindi niya
kailangang humingin ng tawad sa'kin." Ngumiti ako at humigop ng kape. Ibinalik ko
ang tingin sa baba at doon ko nakasalubong ng tingin ang mga mata ni Intoy ko.
Masaya akong napangiti habang pinagsasawa ko ang mga mata ko sa gwapo niyang
mukha. Naroon na naman ang malakas na kabog ng dibdib ko.
Please love me back! Bulong ko sa sarili, iyon ang gusto kong ipagmakaawa sa
kanya pero hindi ko gagawin dahil tulad ng sabi ni Tita ay gusto kong maging malaya
siya sa pagpili ng babaeng mamahalin niya.
 Maybe, panay ang kulit ko sa kanya pero hindi ko tuluyang
kukunin ang kalayaan niya. I'm desperate to have him but I'm not selfish.
"Nandito lang po ako palagi sa tabi niya hanggat wala pa siyang kinababaliwang
babae, hanggat hindi ko naririnig sa kanya ang pag-I-'I love you' niya sa isang
babae. Hindi pa naman po pagod ang puso, sa totoong lang nagsisimula pa alang ako
at wala pa po akong laban na inurungan." Sabi ko habang ang tingin ay hindi
ihinihiwalay sa lalaking tinitibok ng puso ko.
"You deserve best iha."
"But for me Third is the best Tita." Maagap kong sagot at doon na tuluyang
tumulo ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan. "So I deserve him?" Tanong ko.
"Yes ofcourse, but I'm sorry gustuhin ko man pero wala akong maitutulong."
Naluluha na rin siya habang nakatitig sa'kin. Ngumiti pa rin ako sa kabila ng luha
at tuluyang ibinaling sa kanya ang tingin ko.
"Ang tanggapin po ako ay malaki ng tulong."
Inilapag niya ang mga tasang hawak namin at mahigpit akong niyakap. "Oh, Gale
iha napakabuti mong bata." Bulong niya.
Gumanti ako ng mas mahigpit na yakap dahil sa sari saring emosyong lumukob
sa'kin. Ang sobrang pagmamahal ko kay Intoy ko at ang bigla kong pagkamiss sa ina
ko.
Kahit hindi ko siya madalas isipin at kahit tanggap ko na na hindi kami mabubuo
bilang pamilya ay isa pa rin akong anak na nangungulila sa yakap ng isang ina at
ang pangungulilang iyon ay pinunan ni Tita. Sa simpleng yakap niya ay bumuhos ang
katutuhanan na kahit kaya ko na ang sarili ko at malayo na ang narating ko gamit
ang sarili kong mga paa ay hindi kailanman naalis ang parte ng pagkatao ko na gusto
kong makapiling ang ina ko.
"Thank you for this hug Tita." Bulong ko at tuluyang napahagulhol.
"Anything for you." Aniya at bahagyang hinaplos ang buhok ko.
Isa akong malakas na babae, independent, hindi nagpapaapi, makulit, madaldal at
masayahin pero sa likod ng katangian kong iyon ay isang wasak na babae. Hindi buo
ang puso dahil wala akong kinalakhang magulang tulad ng mga karaniwang mga bata. Si
Uncle lang ang naging sandalan ko, mapagmahal siya at ibinibigay niya sa'kin lahat
ng gusto ko pero may isang bagay na hindi niya maibigay sa kabila ng lahat.
Iyon ay ang pagmamahal at presensya ng ina. Kapag may problema ako gusto kong
magsumbong sa nanay ko pero wala siya, kapag nalulungkot ako gusto kong mayakap ang
ina ko pero wala siya, kapag masaya ako gusto kong magkwento sa ina ko pero wala
siya.
Ngayong nagmamahal ako at nasasaktan gusto kong tumakbo sa ina ko at ilabas
lahat ng bigat sa kalooban ko pero wala pa rin siya.
I am in pain but yet I don't have a mother that can hug me when I'm sad and
alone.
"You can telle what is your problem iha, hindi ko man alam pero ramdam kong may
iba ka pang dinadalang sakit sa kalooban mo." Nag-aalalang tugon ni Tita ng
maghiwalay kami ng yakap. Pinunasan niya ang mga luha ko at hinaplos ang buhok.
"I'm okay Tita." Kinagat ko ang mga labi ko para pigilan ang muling paghagulhol
ng makita kong nag-aalala siya.
Pag-aalalang ni minsan hindi ko nakita sa ina ko. Ni hindi ko na nga halos alam
kung ano ang tunay na hitsura ngayon ng ina ko.

"But you look sad."

"I'm happy Tita, not sad." Sinundan ko iyon ng tawa para hindi na siya
magtanong pa. Nakakahiya naman kung maglalabas pa ako ng problema sa kanya gayong
nagmamalasakit na nga siya sa'kin.
"Ito talagang batang 'to napakapositive sa buhay." Ngumiti na rin siya.
"Syempre Tita baka nakakalimutan niyo na si Inday Dyosa ang kaharap niyo
ngayon." Pagmamalaki ko at sabay kaming natawa. Sabay kaming nagflip ng hair at
nag-apir. Kahut matanda na siya ay cool na cool pa rin ang kilos.
Naku, nakikita ko na ang sarili ko kapag tumanda ako. Maganda pa rin at fresh
tingnan.
"Maiba tayo tita, ano po bang sekreto niyo at nakapito kayo?" Iginalaw galaw ko
pa ang mga kilay ko.
Humagikhik siya at bumulong sa'kin. "Inaaraw araw 'yan."
Malakas akong napatawa dahil aa sinabi niya. Naks, gan'on pala 'yon masubukan
nga kapag asawa ko na si Intoy ko. Kung si tita ay araw araw ako gagawin kong oras
oras ng makarami.
Nagtatawanan kami ng tumunog ang telepono na nasa loob ng kwarto. Nagkatinginan
kami ni Tita, ngumiti ako at tumango.
"Sige na po Tita bababa na rin po ako dahil nag-aayang mag-inuman si Seven
makikiasalo lang ako sa kanila." Pagpapaalam ko.
"You sure?"
"Yes tita."
"Kung 'yan ang gusto mo basta tawagan mo lang ako kapag kailan mo ng kausap
nasa sa'yo na naman ang number ko." Nakipagbeso siya sa'kin bago naglakad papalapit
aa nag-iingay na telepono.
Ako naman ay kinuha na ang mga saklay ko at dahan dahan na naglakad palabas ng
silid. Ngiting ngiti ako dahil kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Tahimik kong tinahak ang hallway at hindi ko mapigilan na hindi humanga sa
ganda ng bahay nila. Napakaraming paintings na nakadisplay at may mga pirma 'yon
nga mga sikat na pintor. Napakayaman nga nila at nagpapatunay ang masyon na 'to sa
rangya ng buhay ng mga Castillion.
Nasa gitna na ako ng hagdan pababa ng makita kong pumasok sa kabahayan si
Natalie, natigilan ito sa pag-inom ng tubig ng makita ako. Sumunod ang tingin ko sa
bote ng tubig na hawak niya, mapait akong napangiti dahil iyon ang tubig na kinuha
ni Intoy ko sa kusina. Kumuha pala ito para kay Natalie.
Ang sweet niya naman pala.
Naglakad siya papalapit sa'kin ng nasa ikaapat na ako ng baitang para tuluyan
ng makababa. Ngumisi siya pero hindi ko pinansin.
"Oops! Sorry." Napasinghap ako ng bigla nalang niya ibinuhos sa mukha ko ang
natitirang tubig sa boteng hawak niya.
"Putangina!" Asik ko at pinanlisikan siya ng mga mata. Tumawa siya ng malakas
at umakyat ng hagdan. Nagtatagis naman ang bagang ko dahil sa inis pero hindi ko
siya pinatulan dahil hindi naman ako nasaktan.
Nanlaki ang mga mata ko ng humulagpos sa kamay ko ang hawak kong saklay dahil
sa hindi ko inaasahang pagtulak niya sa'kin. Hindi ko iyon napaghandaan kaya
nawalan ako ng balanse. Gumulong ako pababa at naging malakas ang pagbagsak ko sa
sahig. Napaungol ako ng sumidhi ang kirot sa paa at balakang ko.

Maluha luha ako dahil sa sobrang sakit. Tumawa na naman

siya ng mapang-asar at lumapit sa'kin. Nawala ng pagtitmpi ko, lahat ng frustration
na nararamdaman ko ay naipon dahil sa ginawa niya.
Pinilit kong tumayo kahit na parang nabalian ako ng buto at nang magawa ko iyon
ay walang pag-aalinlangan kong hinila ang buhok niya at pinagsasampal siya.
"Tarantada ka! Hindi kita inaano pero sinasagad mo ang pagtitimpi ko sa'yo."
Sigaw ko.
"Ouch! Tulong! Ouch!" Sigaw nito pero bingi ako dahil sa pandidilim ng mga mata
ko dahil sa ginawa niya sa'kin.
"Lumaban ka ng patas! Lumaban ka!" Galit na galit ako ang ramdam ang pagkapuot
ko sa pagkakataong ito.
Hindi ako palaaway ng pisikal pero kapag ako ang nasaktan hinding hindi ako
umuurong kahit pa sabihing anak siya ng presidente, kahit sino babanggain ko
maipagtanggol ko lang ang sarili ko.
"Tama na! Ouch!" Daing niya ng hindi siya makapalag sa pagkakahawak ko sa buhok
niya.
Sinampal ko ang mukha niya at hindi iyon tinigilan hanggat hindi siya umiiyak.
Nasa gan'ong tagpo kami ng makarinig ako ng mga boses.
 "What the hell is happening here!" Sigaw ni Third.
"Bayaw tama na!"
"Shit!" Umawat kayo.
Naramdaman kong may umaawat na sa'min pero nagpupuyos pa rin ako sa galit.
Natigilan lang ako ng may malakas na tumulak sa'kin. Sa lakas n'on ay muli akong
bumagsak sa sahig.
"Anong nangyayari dito?" Muling sigaw ni Third na yakap yakap na ai Natalie
matapos niya akong itulak.
Dinaluhan ako nina Fifth at tinulungang tumayo. Napaigik ako ng mamanhid ang
kalahating parte ng katawan ko. Hindi ko maipaliwanag ang sakit na lumulukob
sa'kin.
Naghahalo ang sakit sa pisikal at emosyonal. Puta! Tanggap ko ang pagtulak
sa'kin ni Natalie pero ang itulak ako ni Third ay parang punyal na tumusok sa puso
ko.
"Bakit mo siya tinulak?" Galit sigaw din ni Fifth.
Kumapit ako sa braso ni Seven at Second para tuluyang makatayo. Nakatingin ako
sa kanilang dalawa habang panay ang alo niya kay Natalie.
"Anong nangyari?" Malambing na tanong nito sa babae.
Panibago na namang sugat sa puso ko ang simpleng tanong niyang 'yon. Gusto kong
maiyak dahil pakiramdam ko talo ako pero hinding hindi ako iiyak sa harap nilang
dalawa. Hinding hindi ko ipapakita na nasasaktan ako.
"Bigla nalang niya akong sinabunutan at pinagsasampal.'" Sumpong nito.
Awtomatiko na lumipad ang galit na mga tingin sa'kin ni Third. Napangisi ako ng
makita ang pamumula ng mukha ni Natalie. Ako mana ng naagrabyado at least nakaganti
ako.
"Anong ginawa mo?" Galit na galit na naman ito, halos lumabas na ang litid sa
lalamunan.
Lihim akong tumikhim para alisin ang bumabara sa lalamunan ko. "Bakit kapag
sinabi ko ba sa'yo ang totoo maniniwala ka sa'kin?" Sarkastikong tanong ko. Hindi
siya nakasagot kaya pagak akong tumawa.
Ganito naman talaga ako, tumatawa kahit nasasaktan na.
"See? Hindi ka makasagot. Tsk. Nakikita mo 'to?" Itinuro ko ang buhok at damit
kong basa. "Tinapunan niya ako ng tubig ng makita niya akong pababa." Itinuro ko
naman ang bote na nasa sahig na. "At hindi pa siya nakontento itinulak niya ako ng
pababa ako ng hagdan, ayos lang nahulog lang naman ako at halos mamatay sa sakit."
Idinipa ko ang mga kamay ko. "Ang saya di ba? At dahil hindi ako santo ay gumate
ako kaya ayan iyak siya ng iyak. Gumagawa ng gulo pero hindi mapanindigan. Damn!
Hindi ako aaktong kawawa para makuha ang atensyon mo." Napangisi ako ng sumidhi na
naman ang sakit ng paa ko at sinabayan ng sakit sa balakang. Sinalubong ko ang
tingin niya ng matapang kong tingin.
"I don't need a knight 'coz I'm not a damsel in distress, that's bullshit!"
Pinahid ko ang pasaway kong luha na hindi nagpapigil. "I love you so much and
looking at you right now protecting her between your arms is killing me. Killing me
in so much pain my love."
This is too much but I know I can handle the pain.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 15

Wag po kayong mag-alala lahat po ng comments niyo ay binabasa ko. Kahit hindi ako
makapagreply dahil busy rin ako ay naaappreciate ko po talaga ang mga komento niyo.
Salamat.
-kuyajen
Gale POV
"HINDI na kami magtatanong kung ayos ka lang o okay ka dahil ayaw mo ng tanong
na 'yon pero umupo ka muna." Tugon ni Fifth. "Sigurado ka bang hindi ka na
magpapadala sa hospital?"
Inalalayan nilang akong makaupo ng couch. Kanina ng matapos akong magsalita ay
agad na umalis si Intoy ko para ihatid si Natalie. Napairap nalang ako dahil sa
kaartihan ng babaeng 'yon. Ayoko na nga ang inapi niya siya pa ang nagmukha kawawa,
well gan'on talaga ang style ng mga babaeng pabebe. Nakakainis!
"Hindi na, hindi naman doctor ang kailan ko sa sakit na nararamdaman ko. Alak
nalang ng makalimot naman ako kahit sandali." Natatawang sagot ko.
"Okay sige kukuha ako, mag-iinoman tayo sasamahan ka namin." Nag-aalalang tugon
ni Six. Ngiti lang ang isinagot ko.
Sumandal ako sa couch at mariin na pumikit, pinapakiramdaman ko ang bawat
pintig ng puso ko na may kasamang kirot. Hindi ko na iniinda ang sakit sa paa at
balakang ko dahil sanay na ako sa pisikal na sakit, sa klase ba naman ng trabaho
ko. Pero 'yong sa puso ko? Ewan, sa araw araw na ginawa ng diyos nasanay nalang ito
na kumikirot lalo kapag binabalewala ako ni Intoy ko.
Still, kahit nasasaktan ako ay Intoy ko pa rin siya. I love him really, walang
rason basta mahal ko siya ng sobra.
"Tsk. Dapat kasi hindi mo lang sinampal at sinabunutan dapat pinaputukan mo ng
baril ang bungo ng babaeng 'yon." Nagpupuyos sa galit si Anton na tumabi sa'kin ng
upo habang ang magkakapatid ay naupo sa mahabang couch na kaharap namin.
Halata ang pag-aalala sa mukha nila pero nginingitian ko lang sila para
sabihing ayos lang ako. Kaya ko pa naman.
"Wag niyo akong tignan ng ganyan na parang may nakakaawang sakit." Biro ko.
"Nagbibiro ka pa talaga gayog nasasaktan ka na." Inis na sabat ni Seven.
"Nasasaktan? Sos, sanay na ako. Hindi ako 'yong tipo ng babae na kapag
nasasaktan magmumukmok, hindi ako 'yon. Mas gusto ko pang makipagbarilan kaysa ang
umiyak sa sulok." Nagkibit balikat pa ako at ngumisi sa kanila.
Ang galing ko talagang magpanggap, sobra ko atang namaster ang pagiging agent
ko na magaling magbalat kayo lalo kapag nasa kaso. Pati sa personal kong buhay
nadala ko na ang pagpapanggap.
"Ang lakas mo talagang babae ka, kaya saludo ako sa'yo e." Tugon ni Fifth.
"May kapatid ka pa bang tulad mo lakad mo naman ako para maganda lahi."
Tumatawang sabat ni Seven.
"Pasensya na nag-iisa lang ang tulad ko sa mundo." Pagyayabang ko dahil totoo
naman.
"Enough the drama guys, here mag-inuman tayo hanggat kaya natin." Naglapag si
Six ng dalawang bote ng tequilla, lemon at pulutan. Naglapag din ang kasama niyang
katulong ng shot glass.
Walang sabi sabing agad kong kinuha ang isang bote at binuksan iyon. Lahat sila
napatingin sa'kin at napamura ng tunggain ko ang laman niyon. Napangiwi ako ng
malasahan ang pait at pagsayad ng init sa lalamunan ko dulot ng alak pero
ipinagpatuloy ko pa rin ang pag-inom.

"Easy bayaw." Saway nila pero umiling ako.

"Pabayaan niyo lang ako kaya ko ang sarili ko at ito ang kailangan ko ngayon."
Sagot ko at muling uminom, hindi na nila ako pinakialaman pa at nagsimula na rin
silang saluhan ako.
"Sino may gitara sa inyo?" Tanong ko ng mailapag ang bote sa mesa. Hindi ko pa
nakakalahati 'yon pero malapit na agad akong mahilo.
"Marunong kang maggitara?" Tanong ni Fifth.
Tumango ako. "Marunong nga akong magstrip dance ang maggitara pa kay."
"Speakin of strip dance bakit ka nga pala pumasok na stripper sa bar na madalas
naming puntahan?" Si Second.
"Kailangan ko ng pera." Pagsisinungalang ko dahil as agent confidential ang
kahit anong bagay na may kinalaman sa kasong hinahawakan ko. Hindi pwedeng ipagsabi
kahit sa mga kapamilya o kaibigan.
"Mukhang hindi ka naman kapos sa pera." May pagdududang tugon nila, hindi ko
na alam kung sino ang nagsasalita dahil nakapikit lang ako at pilit inaalis sa
isipan ko ang imahe nina Intoy ko at ni Natalie na magkayakap.
"Dyosa lang talaga ako kaya hindi nagmumukhang hikahos." Dumilat ako at
tumingin sa kanila isa isa. "So sino may gitara pahiram ako." Pag-uulit ko. Tumayo
si Seven at naglalad paakyat sa second floor bagbalil niya ay may dala na siyang
gitara. Napangiti ako, medyo matagal tagal na rin akong hindi nakakatugtog dahil sa
pagiging abala ko sa trabaho.
"Oh." Inabot niya sa'kin 'yon. Agad ko namang kinuha, lumagok ako ng alak bago
kinapa ang string ng gitara. Ginawa ko ng tubig ang alak pero hindi pa rin
nabawasan ang sakit. Naninikip pa rin talaga ang dibdib ko.
Bumuntong hininga ako bago magsimulang kumaskas at magtipa ng gitara.
"I were to open my eyes
And stare at the sun
The delicate brown would burn
It's too painful
Too painful
But I never never learn." Bawat bigkas ko sa salita ay nawawasak ang puso ko,
mariin akong pumikit bago muling sumabay sa tono ng gitara.
Ang sakit, sobra! Gusto ko ng sumuko pero hindi matuto tuto ang puso ko.
"If I were to go to the sea
With an open wound
The salty waves would sting
It's too painful
Too painful
But I haven't learned a thing
I haven't learned a thing
I'll never never learn
Never never never never learn..." Dumilat ako at sandaling tumigil para muling
uminom ng alak. Ang mga mata nila ay alam kong nasa akin nakatutok pero wala akong
paki kasi gusto kong ilabas ng sakit na meron sa loob ko.
I want to end this stupidity but I don't know how. I just don't know.
"If I were to hold on
To a high note
Until I cracked my voice
It's too painful too painful
But I know I have no choice
I know I have no choice
I'll never never learn
Never never never never learn." Bumalik ako sa pagkanta at pagpikit ng mga mata
habang naglalaro sa isipan ko ang masasakit na bagay na natamo ko simula ng
magpasya akong magpakita sa kanya ng pagmamahal.
'Yong mga pambabaliwala niya sa presensya ko, 'yong kasungitan niya kapag
nakikita ako, 'yong pagtapon niya ng mga pagkaing niluto ko para sa kanya every
breakfast and lucnh, 'yong mga jokes ko na para sa kanya ay kabaliwan. 'Yong
pagpapamukha niya sa'kin na hinding hindi niya ako mamahalin, 'yong palagi niyang
pagtatanggol kay Natalie at ang tingin niya sa'kin ay masama. 'Yong mga salita
niyang masasakit na parang mga karayom na tumutusok sa puso ko.
Too painful! Sobrang sakit!
Tuluyang nabasag ang boses ko perp hindi ako tumigil sa pagkanta. Mas lalo kong
diniinan ang kakapikit ng mga mata ko dahil sa masaganang mga luha na dumadaloy
doon.

Tanda na sobra sobra na ang sakit na nararamdaman ko. Hindi

ako iyakin pero sa pagkakataon ring 'to ay pagod na akong maging malakas.
I'm broken inside at tila nadidinig ko ang literal na pagkabasag ng puso ko.
"Still like a child
Drawn to touch the flame
Never mind, I would tell you
Never know why I do
Passion will rise above all wisdom
Still like a child
Drawn to touch the flame
Riding a roller coaster
Tell me I go too fast
Tell you - I know,
But I can't stop...
It's too painful." Damang dama ko ang kanta, ito talaga 'yong kantang palaging
nagpapaalala sa'kin ng lahat.
I can't stop even it's too painful, 'yon na 'yon ako ngayon. Kahit ang sakit
sakit na hindi ko magawang tumigil. Kaya ko pa. Hindi ko pa naibibigay ang lahat.
"Never never learn...
If I were to follow my dreams
And take to the road
Would you be here when I return?
You say...
Never never learn."
Mapait akong napangiti. Never never learn, kailan kaya ako matututong bumitaw?
Hanggang kailan ako kakapit? Hindi ko rin alam.
Pagkatapos kong kumunta ay niyakap ko ang gitara at doon ko inilabas ang hikbi
ko, malakas, puno ng sakit at pagkabigo, malaman ang bawat hikbi ko tanda na sobra
na akong nasasaktan.
Ramdam ko ang mga mata nilang nakatingin sa'kin. Walang ni isa ang nagsasalit,
ni hindi na nga nila ginalaw ang alak na nasa mesa.
Ilang sandali akong nasa gan'ong posisyon samantalang sila ay tila hinihintay
lang ang huli kong galaw. Inilapag ko ang gitara sa gilid ko at muling kinuha ang
bote ng alak at tumungga doon. Nahahalo na ang tequilla sa luha ko at sa basa ko ng
damit na tinapunan ng tubig ni Natalie pero hindi ko pinansin 'yon.
"Cheers!" Sigaw ko at humalakhak ako na parang baliw habang patuloy sa pagdaloy
ang mga luha ko.
"Never...never...learn." Pagkanta ko at dumipa. "Toooooooo
paaaaiiiiiinnnnnnffuuuullll!" Sigaw ko at umalingawngaw iyon sa buong kabahayan.
Walang umawat sa'kin pinabayaan nila akong ilabas lahat ng dinadala ko.
Nang magsawa sa kakasigaw ay mahigpit akong yumakap kay Anton na tahimik lang
sa tabi ko. Mas lalo akong napaiyak ng yakapin niya ako pabalik.
"Sobrang sakit na." Bulong ko, halos hindi ko na makilala ang boses ko dahil
bukod sa basag at garalgal na iyon ay halatang tinatamaan na ako ng alak.
Wala siyang isinagot kundi tanging paghaplos lang sa buhok at likod ko. Ilang
sandali kaming nasa gan'ong sitwasyon bago ako humiwalay at nakangiting bumaling sa
mga kasama ko.
"T-Tara inuman na tayo tapos na ang drama ni Inday Dyosa." Tugon ko at
sinalinan sila ng alak sa mga shot glass na nasa harap nila.
Tumango sila at doon kami nagsimulang mag-inuman. Matagal bago ako tumigil sa
pag-iyak, tumigil nalang ng kusa ang mga luha ko ng malango ako sa alak.
Umiikot na ang paningin ko at blurred na ang nasa paligid. Gumegiwang na rin
ang mga gamit na nakikita ko. Nahihilo na ako pero panay pa rin ang kanya ko ng Too
Painful ni Noa.
Ako lang ang umubos ng isang bote ng alak habang sila naman ay pinagsaluhan ang
isa pa. Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari sa paligid. Alam kong ako ang
pinakalasing sa aming lahat pero ayos lang atleast konti nalang ang kirot na
nararamdaman ng puso ko
"Lasing ka na." Sabi ng boses na hindi ko na makilala. Ngumiti ako ng maramdaman
kong hinawakan niya ako sa braso.
Malakas na malakas ang tibok ng puso ko dahil sa paghawak niyang iyon. Mas lalo
akong napangiti ng mapagsino ang lalaking nasa harap ko ngayon, blurry man ang
paningin ko pero hinding hindi nagkamali ang tibok ng puso ko.
"I-Intoy ko." Tawag ko sa kanya at kinapa ang gwapo niyang mukha.
 "A-Alam mo bang sobra sobra mo akong sinasaktan ngayon? Para mo akong pinapatay
ng paunti unti dahil sa mga ginagawa mo sa'kin." Hindi ko alam pero bigla na namang
bumuhos ang mga luha ko. Akala ko ubos na sila pero hindi pa pala, mabuti pa ang
mga luha ko nagpapahinga kahit minsan pero 'yong puso ko ay hindi talaga mapagod
pagod sa pagtibok para sa lalaking 'to.
"H-Hindi ko naman ipagsisiksikan ang sarili ko kung hindi mo ako binigyan ng
hint na ipagpatuloy ko ang nararamdaman kong pagmamahal sa'yo. N'ong nasa panganib
sina Anton at Second naramdaman ko noon na nag-aalala ka sa'kin. Palagi mo akong
pinapagalitan kapag may sugat ako kaya akala ko kahit papaano may puwang ako dyan
sa puso mo."
Hinang hina na ako sa emosyon na namamayani sa pagkatao ko. Lahat ilalabas ko
ngayon baka sakaling paggising ko bukas sakit lang sa ulo dahil sa hangover ang
maramdaman ko hindi na sakit sa puso ko.
"A-Ang mga sandaling 'yong ang pinanghawakan ko dahil akala ko may ibig sabihin
'yon sa'yo dahil sa'kin mahalaga 'yon pero bumalik ka na naman sa dati bigla.
Pinagtatabuyan mo ako na parang may nakakadiring sa'kit." Yumakap ako sa kanya ng
napakahigpit, wala akong ideya kung bakit nasa tabi ko na siya ngayon pero lulubos
lubusin ko na ang pagkakataon hanggat nahahawakan mo pa siya.
"N-Nasasaktan ako Intoy ko pero kaya ko pa naman. Siguro masyado lang akong
umasa na may kahulugan ang mga ipinakita mo noong mga panahong 'yon pero ang totoo
ay wala naman." Namamalat na ang boses ko dahil sa pag-iyak at para akong batang
nakakapit sa kanya at kailanman ay ayaw ng bumitaw.
"I love you so much, mahal na mahal kita kahit parang hindi na makatarungan ang
sakit na ibinibigay ko sa'kin." Doon ako tuluyang bumitaw sa pagkakayakap sa kanya
dahil hinihila na ako ng antok.
Pagod na pagod na ang katawan at kalooban ko kaya kailangan ko munang ipahinga
'to bago pa ako tuluyang mawalan ng lakas para ipaglaban ang nasimulan ko.
"I'm sorry." Dinig kong sambit niya. Naramdaman ko ang paglapat ng labi niya sa
noo ko.
Napangiti ako ng mapait bago tuluyang hilahin ng antok.
Aasa na naman ako.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 16

Gale POV

"GOOD morning Pilipinas, nandito na si Inday Dyosa!" Sigaw ko habang nakadipa ng

makapasok sa restaurant ko.
Isa ito sa tatlong branch na meron ako. Ang Ancho's restaurant na may ca'fe rin
sa loob. Napatingin sa'kin ang mga emplyedo ko at nagtatakbo palapit sa'kin.
"Ma'am Dyosa."
"Good morning ma'am, long time no see."
"Wow, ma'am mas lalo kayong naging dyosa."
Iba't ibang papuri ang isinalubong nila sa'kin kaya napangisi ako. Sa totoo
lang namiss ko rin sila, matagal tagal ko na ring hindi nadadalaw ang negosyo ko
dahil sa trabaho ko at panunuyo kay Intoy ko.
Ang speaking of Intoy ko, its been a month already simula ng maglasing ako
dahil sa sakit na naramdaman ko para sa kanya. At sa loob ng isang buwan na 'yon ay
hindi na muna ako nagpakita sa kanya o kahit sa ibang magkakapatid maliban kay
Seven na siyang palagi kong kasama sa pagbabantay kay W.
Iyon ang ginawa kong libangan sa loob ng isang buwan na lumipas. Napag-isip
isip ko na minsan kailangan ko munang ipahinga ang puso ko bago pa dumating ang
punto na wala ng matira sa sarili ko.
Tama na 'yong mga iyak at nailuha ko para sa kanya. Time out muna! Sobrang
namimiss ko na siya pero hindi ko naman pwedeng pabayaan ang sarili. Duh, tayong
mga babae kapag nasasaktan hindi dapat tayo nagpapakalusyang at pangit, ang swerte
naman ng mga kalalakihan kung magiging miserable tayo dahil sa kanila. My gosh,
kahit anong pain na maramdaman dapat palagi pa ring bumabangon, wag papatalo at
papaapi sa kalaban.
Dapat palaging ganda para saan man kayo magkasalubong ay hindi ka haggard at
masasabi mong, ito ang babaeng patay na patay sa'yo, napakaganda di ba? Kaso
sinasayang mo lang.
Nakangisi akong yumakap sa mga empleyado ko. Ito na muna ang pagkakaabalahan ko
sa ngayon habang hinihintay ang paghupa ng sakit na dinadala ko at kapag okay na
ako. Then boom, gagahasain ko na si Intoy ko at bubuntisin ng maikasal kami sa
lalong madaling panahon.
"Kumusta naman kayo dito?" Tanong ko.
"Naku ma'am ayos na ayos pero mas masaya dahil nandito na kayo ulit." Sagot ni
Camille, cashier ng resto ko.
"Alam niyo ma'am maraming mga papa ang pumupunta dito at hinahanap ang
napakaganda naming chef at amo." Malanding sagot ni Josepha, Joseph kapag umaga.
Isa siya sa mga waiter dito
Nagflip ako ng hair. "Hindi pa ba kayo sanay sa bagay na 'yon, naku sa ganda
kong 'to at sa naghuhumiyaw kong alindog talagang hahanap hanapin ako." Nagtawanan
kami. Sanay na sanay na sila sa pagsasabi ko ng katotohanan kaya wala ng komukontra
sa'kin.
"Siguradong dadagsain na naman tayo ng customer kapag nalaman nilang nandito
kayo." Si Nadia, isang waitress.
Lahat ng mga empleyado ko ay kilala ko. Mula  sa janitor hanggang sa taga punas
ng lamesa papunta sa manager ko. Gusto ko kasing maramdaman nila na hind na sila
iba sa'kin, na wala silang dapat na ikailang. Gusto kong hindi lang nila ako
ituring na amo kundi kaibigan na rin.
"Kung gan'on naman pala ay magstart na tayo ng makarami." Pumalakpak ako. "Ako
ang in charge ngayon sa kusina." Sabi ko pa. Bakas naman ang saya sa mga mukha
nila.
"Magtatagal po ba kayo dito ma'am?" Nakangiting tanong ni Raimond, siya ang
head chef dito kapag wala ako.
Alam kong maayos ang pamamalakad dito dahil si Uncle mismo ang bumibisita kapag
hindi ako nakakadalaw, and to think na si Uncle 'yon ay alam kong perfect ang
lahat.
"Mga isang linggo lang dahil alam niyo naman na may raket ako." Nagsimula na
kaming maglakad papunta sa kusina habang ang mga iba ko pang tauhan ay nagsibalik
na sa mga pwesto at trabaho nila.

"Ang yaman yaman mo na ma'am panay pa rin trabaho mo."

"Naku, kailangang kumayod para sa pagtataguyod ko ng pamilya. Alam mo kasi
kapag nasagot na ako ng nililigawan ko gagawin ko 'yong reyna ng bahay ko. Nakaupo
lang siya at hindiagtatrabaho, aba ayokong napapagod 'yon kapag nagkataon. Plus,
mag-aanak kami ng dalawang dosena kaya kailangan malaki ang ipon." Sagot ko.
Nanlaki ang mga mata niya kaya napahaglpak ako ng tawa.
"May nililigawan kayo?" Hindi makapaniwalang tanong niya.
Mabilis akong tumango. "Oo, you know naman na kahit isa akong dyosa sa
kagandahan at kasexy'han ay may mga bagay pa rin na dapat paghirapan para makuha."
Napapakamot siya sa batok dahil mukhang hindi niya bet ang mga sinasabi ko.
"Pero ikaw ang babae."
Tumuloy kami sa locker room at kinuha ko doon ang chef uniform ko. Namiss ko
itong suotin kaya medyo kinilig pa ako ng mahawakan ko.
"Moderno na tayo ngayon Raimond, hindi na nag-eexist si Maria Clara. Ako naman
ay reincarnation ni Gabriella Silang, dapat palaban at hindi umuurong. Wala ng kaso
ngayon kung babae ka at ikaw ang nanliligaw."
Hindi na siya sumagot pa ng senyasan ko siya na mauuna na ako sa comfort room
para makapagbihis. Napangiti ako ng sa wakas ay maisuot ko ang chef uniform ko at
nakita ko ang sarili ko sa salamin. Wala na ang suot ko kaninang white dress na
nabili ko lang sa tyangge at high stiletto na simbolo na isa akong matapang, ang
hitsura ko ay malayong malayo sa get up ko na nagsilbi kong maskara kapag humaharap
sa mga tao lalo at tinanggal ko rin ang pierce kong make up at red lipstick.
Simpleng chef uniform lang talaga ang suot ko kapag nasa ganito akong pagkakataon.
"Napakaganda mo talaga Inday Dyosa, ikaw na." Puri ko sa sarili ko.
Ito ang totoong ako kapag hindi ko suot ang maskara ko.
Tinitigan ko ang reflection ko, imahe ng babaeng nakangiti na parang walang
problema ang nakikita ko. Imahe ng babae na tila buong at hindi bigo. Imahe ng
babae na parang perpekto na ang buhay.
Pero sa kabila ng babaeng nakangiti ang totoo ay isang napakalungkot na dyosa
at may mabigat na problema. Ang totoo ay isang babaeng bigong bigo at wasak na
wasak. Ang babae na sa totoo ay hindi perpekto ang buhay.
"Fuck you ka pain." Natatawa kong sabi bago tuluyang lumabas sa rest room.
Nagsimula na kaming magtrabaho. Ang gaan gaan ng pakiramdam ko habang niluluto
ang mga specialty ko. Ganito kasimple ang buhay na gusto ko, 'yong parang noong
estudyante pa ako at nag-aaral sa isang culinary school. Kapag nasa cooking area
ako pakiramdam ko napakaperpekto ng lahat. Malayo sa sakit at pighate.
Ito ang comfort zone ko na talagang hinding hindi ko matatakasan. Masaya akong
nakangiti habang nagpeplating ng isa pang order. Hindi kami magkanda ugaga aa
pagtanggap ng mga order pero sa kabila n'on ay masigla pa rin ako at hindi manlang
makaramdam ng pagod.
"Ma'am may nag-oorder po ng black forest kaso tanghali na po kaya wala na po
tayo n'on." Tugon ni Josepha ng balikan niya ang order na hinanda ko.
"Ipaliwanag mo sa customer na hindi tayo makakagawa ngayon dahil masyadong
maraming order, alukin mo nalang muna ng ibang dessert." Mahinahon kong tugon.
Hindi ko nga namalayan na tanghali na. Parang kanina lang ay umaga palang,
masyado talaga akong nalibang kaya hindi ko na namalayan ang takbo ng oras.
"Sige po ma'am." Pagkaalis niya ay muli akong bumalik sa trabaho. Katulad ko ay
mga busy rin ang mga kapwa ko chef kaya wala sa'min ang pwedeng isingit ang black
forest cake isa pa ay ako ang gumagawa ng mga pastries dito.
Hindi ko pa man natatapos ang panibagong putahing lulutuin ko ng muli kong
narinig ang boses ni Josepha na tinatawag ang pangalan ko.
Lumapit ako sa counter kung saan tinatanggap lahat ng order ng mga customer.

"Oh kumusta anong sabi n'ong umoorder ng black forest?"

Bungad ko.
Nakangiwi siyang tumingin sa'kin. "Ma'am kasi po sinigawan ako ng alukin ko
siya ng ibang dessert at sinabing black forest lang ang gusto, sinabi niya pang
magsara nalang daw tayo kung hindi naman natin kayang iserve ang mga order nila."
Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Kailangan ba talagang sigawan ang
tao dahil lang sa inalok ito ng ibang dessert? Naiiling akong bumaling sa kanya.
"Pasensya na, sige ako ng bahala lalabasin ko nalang." Sabi ko.
"Sige po ma'am."
"Ayos ka lang ba?"
"Opo ma'am naku kung hindi lang siya customer at sa ibang pagkakataon kami
nagtagpo ay nasampolan ka siya. Aba, mana ata ako sa amo kong dyosa." Gigil na
gigil siya habang ako ay natatawa nalang.
Tinapik ko ang balikat niya bago ako tuluyang lumabas ng kitchen para kausapin
ng maayos ang customer na tinutukoy niya.
"Nasaan?" Tanong ko kay Josepha ng makalabas ako.
"Dito po ma'am." Naglakad kami patungo sa second floor ng resto ko, dalawang
palapag iyon ang first floor ay para sa mga taong kumakain lang talaga habang ang
ikalawang palapag ay para sa mga reservation at may mga businesses or dates. In
short, pang may kaya sa buhay.
Nakarating kami sa second floor at sa dulong parte nito kung nasaan ang last na
table kami huminto. Napakunot lalo ang noo ko ng makita ko ang dalawang taong
familiar.
"Hindi nalang sana sila nagtayo ng resto kung mahina naman pala ang service
nila. My gosh, so pathetic naman ng may-ari nito." Maarting litanya ng babaeng
nakaupo doon, nakatalikod siya sa gawi ko pero kilalang kilala ko ang kalandian
niya. Si Natalie.
Ngumiti ako ng matamis ng makita ko siya Intoy ko. At dahil siya ang nakapwesto
paharap sa'kin ay agad niya akong nakita.
Taas noo akong naglakad papalapit sa kanya at walang sabi sabing hinalikan siya
sa labi. Dampi lang iyon pero sumaya na agad ako. Mabilis rin akong humiwalay.
"Long time no see Intoy ko." Napakangiti pa rin ako, hindi agad siya nakasagot
na inaasahan ko na. Humarap ako kay Natalie na nakatikwas na ang kilay sa'kin.
"How dare you kissed my boyfriend?" Asik nito.
Sila na pala.
"Oopss, sorry sarap ng labi ng boyfriend mo e." Natatawang sagot ko.
Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa na para bang sinusuri at ng makita ang
suot ko ay mas lalong tumaray ang hilatsa ng mukha nito.
"So ikaw ang walang kwentang may-ari ng resto na 'to. No wonder, walang kwenta
service tulad mo." Pang-iinsulto niya.
Hindi ako nagpaapekto. Mababawasan ang pagkadyosa ko kung papatulan ko siya.
"May kwento po ang serbisyo namin at ang walang kwenta ay ang customer na
katulad mo." Inalis ko ang cap na nasa ulo ko at humalukipkip sa harap niya.
"Marami namang resto kaya pwede na kayong makaalis tutal hindi naman kayo kawalan.
Tsk. I'm busy kaya wala akong panahon na makipagbangayan sa'yo." Sumeryoso ako at
gan'on rin siya.
"See? Honey, ang pangit ng ugali niya at hindi marunong makisama sa customer.
Walang manners." Anito at nagpapaawa na naman kay Intoy ko. Nagkibit balikat ako.
"Hindi pangit ang ugali ko, at ako walang manners? Duh, kumusta naman 'yang
nabubulok mong pag-uugali?"
Tumayo si Intoy ko habang ramdam ko ang tingin niya sa'kin. Gan'on pa rin ang
epekto niya sa'kin, lumalakas pa rin ang tibok ng puso ko at halos hindi mapakali
ang kalamnan ko sa presinsya niya. Pero ang pagkakaiba ngayon ay alam ko na kung
paano kontrolin ang pagkabaliw ko sa kanya.
"I'm sorry about that Gale." Sabi niya, humarap ako sa kanya ng nakangiti at
hindi pinahalata na kinikilig ako.
"Oh, it's Ms. Park sir." Pormal kong tugon. Natigilan siya pero hindi ko
pinansin. "Nakakahiya naman po sa girlfriend niyo na first name basis tayo."
Umawang ang bibig niya at tila may gustong sabihin pero muli rin niyang isinara
iyon ng walang salitang namutawi doon.
"Makakaalis na kayo bago pa tayo magkagulo dito." Tugon ko at muling bumaling
kay Natalie na halos patayin na ako sa klase ng tingin niya. "Kahit hindi niyo na
bayaran ang una niyong mga naorder tutal barya lang naman 'yon para sa'kin."
Mas lalo siyang nanggalaiti at akmang sasapalin niya ako pero matapang kung
sinalubong ang tingin niya.
"Sige ituloy mo para ito na ang huling araw na makikita mo ang mundo." Itinuro
ko siya at parang baril na kunwari'y kinalabit ko iyon sa noo niya. "Hindi mo ako
kilala kong paano magalit kaya mag-iingat ka, kung ikaw ngang ahas nandito sa
syudad at wala sa kagubatan, well pwede kong patunayan sa'yo na hindi rin lahat ng
dyosa nasa Mt. Olympus 'yong isa nasa harap mo na." Natameme siya.
Lihim akong napatawa dahil narinig ko ang hagikhik ni Josepha.
"I hate you." Sigaw niya.
"Don't worry the feeling is mutual." Ngumisi ako sa kanya at tumingin ulit kay
Intoy ko, nakatayo lang siya at nakatingin pa rin sa'kin. Nakipagbeso ako sa kanya
bago bumulong. "Ilayo mo na dito ang girlfriend mo at pasensya na kung nasira ko
ang date niyo." Sabi ko at talagang pinagdiinan ko talaga ang salitang girlfriend
at date.
Tuluyan na akong tumalikod. Gusto kong magwala at magalit pero alam kong hindi
ko 'yon dapat gawin dahil wala namang magbabago. Imbes na magalit kay Intoy ko ay
ipinapakita ko sa kanya kung gaano ako kabuti para maisip niya kung gaano siya
kaswerte na siya ang minahal ko.
Ika nga, kill them with kindness.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 17

Hi po ulit kina Ate Richell delos Santos Vinteres at Ate

Mariecris Bayubay. Salamat sa suporta. Hope to see you soon mga ateng.
-kuyajen
Gale POV
"BYE ma'am dyosa." Lahat ng mga empleyado ko ay ihinatid ako sa labas ng resto
ng hapong iyon. Katatapos lang ng trabaho ko habang sila ay mamayang gabi pa.
Nakangiti rin akong kumaway pabalik.
"Isara niyo ng maayos ang resto okay? Babalik ako bukas."
Sabay sabay silang tumango. "Yes ma'am dyosa." Sagot nila.
Ngumiti ako bago nagsimulang maglakad papunta sa motor ko na ipinarada ko sa
likod ng resto ko. Pasipol sipol ako habang nilalaro sa mga daliri ko ang susi na
may nakasabit na key chain na hugis baril. Paborito ko ang magkolekta ng mga ganito
at itong hawak ko ngayon ang pinakapaborito ko.
Natigilan ako sandali ng makitang may taong nakasandal sa motor ko. Nakayuko
ito habang abala sa cellphone na hawak, hindi ko man kita ang mukha pero basi pa
lang sa pangangatawan at tindig ay kilalang kilala ko na.
Bakit ko naman hindi makikilala e, siya lang naman 'yong lalaking mahal na
mahal ko.
"Yow." Pag-agaw ko sa atensyon niya. Nag-angat siya ng tingin at bumaling
sa'kin. Puta! Hayop talaga sa kagwapohan ang Intoy ko. Simpleng maong short at
t'shirt lang ang suot niya pero magdadalawang lingon ka kapag nakita mo.
"Gale." Tawag niya sa pangalan ko. Napangiti ako kahit naguguluhan ang isip ko
kung bakit siya nandito.
"Oh, anong ginagawa mo rito?" Tanong ko, kunwari'y nagpalingon lingon pa ako sa
paligid na parang may hinahanap bago muling bumaling sa kanya. "Nasaan ang
bodyguard mo?"
Kumunot ang noo niya habang ibinubulsa ang hawak niyang cellphone kanina.
"Bodyguard?"
"Oo, 'yong girlfriend mong mukhang bouncer." Natawa nalang ako sa iba't ibang
tawag ko sa jowa niya.
"Tsk. Natalie is not a bouncer nor a bodyguard." Pagtatanggol niya. Ipinagkibit
balikat ko nalang iyon.
"As you say so, hindi mo naman ako masisisi kung 'yon ang hitsura ng jowa mo."
Napapailing ako. "Kung sinagot mo kasi sana ako may jowa kana sanang dyosa."
"Hindi ka dyosa." Angal niya. Para kaming mga tanga, ano ba naman kasing klase
ng usapan 'to.
"Duh, dyosa ako ng kagandahan." Taas noo akong tumitig sa mga mata niya. "Sige
nga sabihin mong hindi ka nagagandahan sa'kin, hindi ako maganda?"
Hindi siya sumagot kaya napangisi ako.
"See? Hindi ka makasagot kasi speechless ka sa ganda ko. Naku---"
"Tsk. Hindi ka maganda, napakaganda mo." Pagpuputol niya sa mga sasabihin ko.
Natigilan ako at napaawang ang bibig ko ng maintindihan ang mga sinabi niya.
Akmang dadambain ko na siya ng yakap dahil sa sobrang kilig ng may sumagi sa isip
ko kaya pinilit kong maging pormal.
"Gago, di mo ako mauuto alam ko naman na talaga na napakaganda ko." Nagflip ako
ng hair at lumapit sa motor ko, umalis siya sa pagkakasandal doon kaya malaya akong
nakasakay.
Binuhay ko na ang makina ng matapos kong isuot at gloves ko at nang
papatakbuhin ko na ay umangkas siya sa likod ko. Nanlalaki ang mga matang lumingon
ako sa kanya.
 "Anong ginagawa mo? May pupuntahan ako kaya umalis ka
dyan." Asik ko.
"I want to talk to you." Simpleng sagot niya.
"May pupuntahan ako kaya next time nalang."
Umiling siya at prenteng umupo. "Sasama nalang ako."
Bumulusok ang inis ko dahil sa sinabi niya. Pusang gala! Kahit gaano ko
kagustong makipaglandian sa kanya ngayon ay may importante akong pupuntahan at wala
akong panahon sa mga laro niya.
"Puta! Bumaba ka, hindi ako natutuwa. Kung pinaglalaruan mo lang ako dahil wala
dito ang jowa mong not bouncer nor bodyguard pwes wag ngayon Third dahil may mas
importante akong lakad." Panay ang mura ko dahil sa inis. Naiinis ako dahil kung
kailan nakikipaglandian siya sa'kin ay sya namang may pupuntahan akong mahalaga.
Oo, ako na ang tanga. May girlfriend na siya pero pumapayag pa rin akong
makipaglandian sa kanya na alam kong trip trip niya lang. Gan'on ang mga lalaki,
kapag alam nilang patay na patay sa kanila ang babae ay itetaken for granted nila
ang nararamdaman lalo kapag bored sila. Samantalang ang tulad kong babae ay aasa at
sa  huli masasaktan. That's life at tanggap ko 'yon.
Isa pa, ipinangako kong titigil lang ako sa paglalandi sa kanya kung may babae
na siyang ihaharap sa altar at ngayong girlfriend palang ay ayos lang sa'kin ang
maging pangalawa. Gan'on kalalim ang pagmamahal ko sa kanya, umaabot na ako sa
punto ng magiging martyr.
Ang isang buwang hindi ko pagpapakita sa kanya ay hind nangangahulugang gusto
ko siyang kalimutan. Ipinagpahinga ko lang ang puso ko sa labis na sakit para may
matira pa akong sa susunod na mga araw na mahal ko pa siya.
I love my Intoy very much at katangahan man para sa iba pero wala akong paki
dahil talagang mahal ko siya.
"I'm sorry for what happened." Sagot niya.
"Sorry? Sa anong pangyayari? N'ong palagi mo akong pinagsasalitaan ng masama, o
'yong lagi mo akong pinagtatabuyan, kung hindi naman ay 'yong tinulak mo ako para
protektahan ang jowa mong not bouncer not bodyguard gayong siya ang may kasalanan,
meron pa pala o 'yong itinulak mo ako kaya nasprain ang paa ko at hindi ako
nakalakad ng halos isang linggo o pwede rin 'yong sinigawan mo ako sa office mo at
tinawag mo malandi and lastly baka naman 'yong tinulak mo ulit ako kaya may bumaon
na bubog sa kamay ko?" Mahabang tanong ko sa kanya.
Hindi siya nakasagot kaya mas lalo akong nainis pero wala akong karapatang
manumbat dahil ako ang kusang nagmahal kahit alam kong hindi niya ako kayang
mahalin pabalik. Napabuntong hininga ako at napapailing na kinuha ang helmet kong
nakasabit sa harap ng motor ko.
Muli akong lumingon sa kanya. Nakatingin lang siya sa'kin ng ayusin ko ang
buhok niyang medyo magulo bago ko siya suotan ng helmet. Inayos ko iyon at
hinalikan ko ang tapat ng salamin n'on na nakatapat sa labi niya bago ko siya
nginitian.
"Hindi naaayon ang suot mo sa pagsakay ng motor." May diin ang bawat salita
niya habang nakatingin sa dress ko na lalong umikli dahil sa pagsampa ko sa motor,
halos umabot na sa singit ko.
"Ayos lang 'yon sa'kin."
Napasinghap ako ng hawakan niya ang laylayan ng dress ko at pilit hinihila para
matakpan ang mga hita ko. Kinilabutan ako sa sobrang kilig ng maramdaman ang mga
daliri niya na sumasayad ng bahagya sa hita ko.
"Sa susunod wag kang mag susuot ng ganito kapag nagmomotor." Iritang sabi niya
at dahil tumataas pa rin ang laylayan ng suot ko kahit anong unat niya sa huli ay
hinawakan niya nalang iyon.
Parang akong bulateng na binudburan ng asin. Gusto kong mangisay pero may
konting hiya pa naman ako sa obaryo ko kaya tumikhim nalang ako at nagsalita.
 "Tsk. Sige na isasama nalang kita, hindi talaga kita
matiis." Pag-iiba ko sa usapan. Kindatan ko siya bago kinuha ang isang braso niya
at inilagay sa gilid ng bewang ko. "Humawak ka ng mahigpit baka kasi kapag
nakabitaw ka hindi ko na makapitan ang kamay mo at tuluyan na akong humiwalay
sa'yo." Sambit ko, pinaharurot ko na ang motor ko.
Nasa daan na kami ng maramdaman ko ang pagpulupot ng isa niyang braso sa bewang
ko habang ang isa ay nakaalalay pa rin sa laylayan ng dress ko. Lihim akong
napangiti, kaya nga naisip kong isama nalang siya dahil alam kong kapag umangkas
siya sa'kin ay mapipilitan siyang yakapin ako para hindi mahulog partida may bunos
pang care para hindi ako masilipan. Dahil hindi ko naman siya pag-aari ide para
paraan nalang para kahit papa'no maramdaman ko ang yakap niya.
Nilingon ko siya. "Ayos ka lang?" Tanong ko na pasigaw para marinig niya.
Tumango siya habang nakatingin sa'kin ng seryoso. "We can talk later." Sabi
niya, hindi ko maintindihan kung may nagawa ba akong mali sa klase ng tingin niya
na parang gusto akong bugbugin.
Ipinagkibit balikat ko nalang 'yon at muling itinuon ang atensyon sa daan.
Hanggang sa makarating kami sa headquarters ay ramdam ko ang mahigpit niyang yakap
kaya ng huminto kami ay ngiting ngiti ako.
Naks, para akong nanalo sa luto. Sa tagal ko ng pagmomotor iyon ang
pinakamasayang experience na naranasan ko. Me between his arm, tangna, lakas
makaperfect.
"Gan'on ka ba magmaniho na parang magpapakamatay ka na?" Asik niya sa'kin ng
mahubad ang helmet.
"Basic nga lang 'yon." Natatawang sabi ko bago bumaba, akmang maglalakad na ako
papasok ng headquarters ng pigilan niya ang braso ko. Nagtataka akong lumingon sa
kanya habang siya ay masama ang tingin sa damit ko.
"Papasok ka ng ganyan ang hitsura?" Sarkastikong sagot niya. Natulala lang ako
sa gwapo niyang mukha na hindi na maipinta ngayon ng higitin niya ako papalapit sa
kanya at walang kaabog abog na inayos ang dress ko. Hinila niya iyon pababa at
umabot 'yong malapit sa tuhod ko na siyang normal naman talagang haba kaso magalaw
ako kaya tumataas.
Tinaasan niya ako ng kilay at sinamaan ng tingin. Napapailing ito na parang
puno ng konsimisyon ng mapatingin sa dibdib ko na kita ang cleavage. Inayos niya
rin iyon ang ginawan ng paraan para maitago. Sinipat niya muna ako bago nag-okay
sign.
Natatawang humalukipkip ako. "Hindi kaya bakla ka at kaya irita ka palagi at
ayaw mo sa'kin dahil inggit ka sa ganda ko?" Biro ko sa kanya pero hindi siya
tumawa mas lalo lang sumama ang tingin niya sa'kin.
"Tsk. Ginagawa ko lang para sa'yo ang bagay na hindi mo magawa sa sarili mo."
Ngiting ngiti akong pinanggigilan ang pisngi niya. "Ang gwapo talaga ng Intoy
ko." Tumingkayad ako at mariin siyang hinalikan sa labi tulad ng nakasanayan ko na.
Nagulat ako ng hapitin niya ako lalo at gumanti ng halik.
Naninibago talaga ako sa kanya ngayon at ilang beses na niya akong ginulat sa
mga galaw niya sa araw na ito.
Kinagat niya ang ibabang labi ko bago ako binitawan. "Mag-uusap tayo mamaya
kapag tapos ka na sa gagawin mo dito." Aniya, inabot niya ang buhok na tumabing sa
mukha ko at inilagay 'yon sa likod ng tenga ko.
Wala akong nakapangsalita dahil sa pagkamangha na may kasamang kilig. Tulala
lang ako sa kanya at doon lang ako natauhan ng maramdaman kong pinisil niya ang
pwet ko.
"What the!" Asik ko dahil sa ginawa niya. Ngumisi lang ang loko at nagkibit
balikat.
"Gago!" Inis na sambit ko. Hindi manlang niya ako ininform na mamimisil siya ng
pwet nakapaghanda man lamang sana ako.
"Gaga." Sagot niya. Inis ma binelatan ko siya at parang model na nagmartsa ako
papasok ng headquarters.
Nang masigurong hindi na niya ako makikita ay mabilis akong tumakbo sa office
ni Uncle. Mataas ang suot mong heels pero nakakatakbo na ako dahil magaling na
naman ang paa ko. Aba, halos isang linggo rin akong nagdusa sa paggamit ng saklay
n'on.
Walang katok na binuksan ko iyon at nagtititili sa loob. Naramdaman ko ang pag-
iinit ng mukha ko habang nagtatatalon.
"Waaaa! OMG, ganap na akong kabit! Party party! Woaahh!" Sigaw ko at yumakap
kay Uncle na muntik ng mahulog sa swivel chair niya sa sobrang pagkagulat sa tili
ko.
"Gale, umayos ka nga muntik na akong atakihin dahil sa'yo." Inis niyang sigaw.
Niyugyog ko ang magkabila niyang balikat habang tumitili pa rin. Inilalabas ko
lahat ng kilig ko. "Kabit na ako Uncel, waaa ako na ata ang pinakamasayang kabit."
Tili ko na naman.
Napangiwi ako ng batukan niya ako ng malakas. "Magtigil ka, anong kabit kabit
ang pinagsasasabi mo at masaya ka pa talaga sa lagay na 'yan. Gusto mong matulad sa
ina mo?"
Doon ako natauhan, hindi ako nakaimik dahil para akong pinukpok ng martilyo
para gisingin sa kabaliwan mo.
Tama siya, isang kabit ang ina ko at iyon ang palagi kong pangako sa sarili ko
na hindi matutulad sa kanya. Ang saya ko kanina ay parang bulang naglaho dahil sa
mga salita ni Uncle.
"Wala namang masama sa pagiging kabit." Sabat ng isang tingin.
Para akong nakakita ng multo ng malingunan ko ang babaeng matagal tagal ko ng
hindi nakita. Prente syang nakaupo sa couch sa may sulok habang naninigarilyo.
Hindi ko siya nakita kanina dahil sa sobrang excitement na nasa kalooban ko.
Siya ang ina ko.
Nakatanggap ako ng tawag kanina kay uncle noong nasa resto ako at sinabi niyang
may importante siyang sasabihin sa'kin kaya kailangan kong dumaan dito bago umuwi.
Agad naman akong tumalima dahil kapag sinabi niyang importante ay talagang
importante pa sa mismong salita.
"Tsk. At gusto mong igaya ang anak mo sa'yo. Libangan ang paninira ng pamilya."
Asik ni Uncle sa ina ko na hindi ko na nga makilala ang dating mukha.
"Ang sarap kaya sa pakiramdam lalo kung Castillion." Nakangising sabi niya.
Nagpantig ang tenga ko dahil sa narinig kong huling salita mula sa bibig niya.
"What do you mean na lalo kapag Castillion?" Doon ko lang nagawang sumabat.
Nagkibit balikat siya.
"Naging kabit siya ni Mr. Castillion." Imbes ay si uncle ang sumagot.
"You mean ng tatay ni Third?"
"Mismo." Sagot ng nanay ko, basi sa galaw niya ay parang proud na proud pa siya
sa mga sinabi niya.
Nagtagis ang bagang ko at naikuyom ang mga kamao. Akmang lalaba na ako dahil
pakiramdam ko kakapusin ako ng hininga ng muli akong tawagin ni uncle.
"Stay, may pag-uusapan tayong mas importante." Seryoso tugon niya.
Wala akong nagawa kundi ang manatili kahit ayaw ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 18

Hi to @Preciouspinkylicious. Salamat sa nakakainspired na

message, para sa'yo ang chapter na 'to.
-kuyajen
Gale POV
"SIYA ba ang sinasabi mong importante kaya mo ako pinapunta dito? Mukhang hindi
naman mahalaga." Pabalang akong umupo sa upuang kaharap ng table ni uncle.
Alam kong nagmumukha akong bastos pero ko mapigilan dahil sa bawat pagpapakita
niya sa'kin o sa'min ay laging problema ang dala niya. Mas masaya siya kapag nay
naghihirap dahil sa kanya.
"Wag mong pansinin ang mga kalokohan ng ina mo, kung ano man ang naging
kasalanan niya noon sa pamilya ni Third ay labas ka d'on." Seryosong sagot ni
Uncle.
"Pero totoong naging kabit siya ng matandang Castillion?" Paglilinaw ko dahil
baka kako nabingi lang ako kanina at namali ng dinig.
Tumango siya. "Oo, baliw na baliw 'yang nanay mo sa lalaking 'yon at dahil sa
pagkadesperada niya ay pumayag siyang maging kabit. Tulad ng ikinasasaya mo
kanina." Tumuon ang matalim niyang tingin sa'kin.
Hindi ako nakapagsalita. Hindi ko naman talaga sineseryoso ang mga sinabi ko
kanina nadala lang ako ng saya dahil sa ginawa niya kanina. Mali ba ang kiligin
dahil sa taong mahal mo? Pero sa kahit girlfriend niya palang ngayon si Natalie ay
alam kong nagmamahalan sila at sa gan'ong punto para na rin akong walang pinagkaiba
sa nanay ko.
Dahil baliktarin man ang mundo hindi niya ako mahal at pinagsisiksikan ko lang
ang sarili ko. Nakililimos lang ako ng atensyon at oras.
"Sorry for that, Gale. Alam kong mahal na mahal mo 'yong binatang 'yon at
willing nga akong tulungan ka para mapalapit sa kanya pero kung malalaman ko lang
pala na magiging kabit ka lang ay ako na ang nagsasabi sa'yo ngayong tigilan mo
na."
"Hindi gan'on kadali 'yon Uncle alam mo kung gaano ako kabaliw sa kanya."
Pagpupumilit ko kahit ang totoo ay sumagi na sa isip ko ang bagay na iyon. Na
tigilan na si Intoy ko at hayaan nalang para malayo ako sa imahe ng ina ko na ni
minsan hindi ko pinangarap.
Pagkatapos ko itong malaman ay hindi ko alam kong may mukha pa akong ihaharap
sa kahit na sino sa pamilya Castillion. Alam kong hindi dapat ako magpaapekto lalo
kung matagal na iyong nangyari pero natatakot ako na isipin nilang tulad ako ng
nanay ko. Gayong nakikita rin nila akong nagsasayaw sa bar na halos huba't hubad
na.
Napasentido ako dahil sa kunsimisyon. Napabuntong hininga akong bumaling sa
kinauupuan ng nanay ko. Tulog na ito ngayon at mukhang pagod na pagod.
Hindi ko mapigilang maawa sa hitsura niya, kahit naman puro kahihiyan ang hatid
niya sa'min ay hindi magbabago na nanay ko siya at siya ang magluwal sa'kin.
"Hindi iyon ang rason ko kaya gusto kong tumigil ka na sa paghahabol sa
binatang 'yon." Doon muling naagaw niya ang atensyon ko. Kunot noo akong humarap
kay uncle, doble na ang pagkaseryoso ng mukha niya ng balingan ko.
"Ano pang rason?"
May inilatag siyang mga larawan sa mesa kaya napasunod doon ang tingin ko.
Nakita ko ang litrato ko na nagsasayaw sa bar pero ang nakaagaw ng atensyon ko ay
ang pinakagilid ng litrato na may nakalitaw na baril at nakatutok iyon sa'kin.
Madilim ang kuha sa taong may hawak ng baril kaya hindi ko iyon makilala.

Marami pa akong litrato na kuha sa iba't ibang araw ng

pagsasayaw ko at lahat iyon ay may nakatutok sa'king baril.
"Nalaman na ng grupo na may ipinadala tayong tao sa loob ng bar para mag-
imbestiga sa nagaganap na transaction." Panimula niya.
"Sino ang kumuha ng litrato na 'to?"
"Si Tarinio Castillion, alam nating nakabase siya sa US pero dahil malaki ang
kasong ito ay kinuha ko siya para tulungan ka. Nakabantay na siya sa'yo since the
day na nakapagtip ang asset natin na alam na ng grupo na ikaw ang ipinadala."
Napatango tango ako. Kilala ko si Tarinio Castillion, ang tatay nito ay kapatid ng
tatay ni Intoy ko. Minsan ko na siyang nakasama noon ng mag-undergo ako ng training
sa US. Palaging pinag-uusapan ang pangalan nito sa departamento na nakabase sa US
dahil sa kakaibang galing nito sa hacking.
"Gaano kalaki ang kaso?" Tanong ko.
"Ang kasong hawak niyo ngayon ay kasama na ang pagpuksa ng ulo ng sindikato at
dahil napakadelikado ay lahat ng taong malalapit sa inyo ay maaaring madamay."
Natahimik ako dahil sa huli niyang sinabi. Naiintindihan ko ang bagay na iyom
dahil bilang agent ay katahimikan ang dala namin at hindi dapat kami mandamay ng
civilian. Alam ko na ngayon ang kung bakit kailangan kong layuan si Intoy ko.
"Naiintindihan mo na siguro kung bakit dapat mong layuan si Third, dalawa lang
ang pagpipilian mo ipagpapatuloy mo ang panliligaw sa kanya pero mapapahamak siya o
titigilan mo na siya para malayo siya sa kamatayan. Alam mo ang lagay kapag ganito
kalaking kaso ang hawak."
Ramdam na ramdam ko ang kirot na nasa dibdib ko dahil sa gagawin kong desisyon.
Ang pinakahuling bagay na gusto kong gawin ay ang layuan siya pero sa sitwasyon
ngayon ay hindi ako magdadalawang isip na iyon ang gawin.
Hindi ko kakayanin kapag napahamak siya ng dahil sa'kin. Kakayanin ko lahat ng
sakit sa pangtitiis ko sa kanya at ang pangbabaliwala niya sa'kin pero ibang usapan
kapag buhay niya ang sangkot dito.
"Makipagkita ka kay Agent Tarinio para sa panibago niyong plano." Dugtong niya
pa.
Tumango ako. "Alam ko na ang gagawin don't worry matatapos ang kasong ito na
walang nadadamay." Naikuyom ko ang kamao ko bago bitawan ang isang desisyon na
kahit wawasak ng puso ko ay hinding hindi ko pagsisisihan sa huli. "Lalayuan ko na
siya."
May awa sa mga mata ni Uncle dahil alam niya kung gaano ko kamahal si Intoy ko.
"Makipagkita ka kay Agent Tarinio bago ka umuwi, nandito ang number niya." Pinulot
ko ang calling card na ibinigay niya bago ako tumayo.
Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa dahil sa mga masasakit na bagay na
nasa puso ko. Lumapit ako sa nanay ko at humalik sa noo niya bago ako tuluyang
umalis sa opisina ni Uncle. Sumaludo ako sa kanya.
Wala pa man nasasaktan na ako.
Napasandal ako sa pader na katabi ng pinto ng opisina at mariing napapikit.
Para akong nahahapo at konti nalang ay lalabas na ang mga luha ko, iniisip ko
palang na lalayuan ko si Intoy ko ay parang hindi na ako makakatulog dahil sa
sobrang sakit.
Ilang sandali akong nanatili doon para pakalmahin ang sarili at ng masigurong
ayos na ang paghinga ko ay pilit akong ngumiti. Taas noo akong naglakad palabas ng
headquarters at tumuloy kung saan nakaparada ang motor ko.

Nakaupo siya doon habang nakatulala na parang ang lalim ng

iniisip. Napabuntong hininga na naman ako, ilang ulit na ba akong bumuntong hininga
ngayong araw dahil sa mga problemang dumarating.
Mukhang naramdaman niya ang presensya ko kaya lumingon siya sa gawi ko. Ngumiti
siya ng makita ako dahilan para lumakas na naman ang tibok ng puso ko. Ngumiti ako
pabalik at dinamba siya ng yakap.
Ito na siguro ang huling yakap ko sa kanya.
"Bakit ang bait bait mo sa'kin ngayon?" Tanong ko at ako na ang unang bumitaw
sa pagkakayap sa kanya bago pa ako maiyak.
Tinitigan niya ang mukha ko. "Gusto kitang makausap." Aniya.
"Okay, pero saglit lang may pupuntahan pa ako. Doon nalang tayo sa malapit na
cafe para makaalis agad ako."
"Saan ka ba pupunta?" Seryosong tanong niya ng bumaba siya sa motor ko.
"May bibilhin lang ako." Pagsisinungaling ko, hindi niya dapat malaman kung
saan talaga ako pupunta kaya nga lalayo ako a kanya para hindi siya mapahamak tapos
hahayaan kong malaman niya ang mga lakad ko? Ang tanga ko naman.
"Sige mukhang nagmamadali ka. Tara."
Tumango ako at nauna ng maglakad sa cafe na nasa kalapit lang. Binati kami ng
crew ng makapasok, pilit na ngiti lang ang sinagot ko. Hinila ko ang kamay ni Intoy
ko at dinala siya sa pinakasulok na parte ng lugar.
"Dito ka lang ako na ang oorder." Pinaupo ko siya at malibis na lumapit sa
counter.
"Ate dalawang slice ng black forest cake at hot chocolate."
"Wait a minute ma'am." Inasikaso niya ang order ko habang ako ay hindi mapakali
sa pagtingin tingin sa paligid.
 Binundol ako ng kaba ng may makita akong lalaking nakabaseball cap na umupo
malapit sa table na pinagdalhan ko kay Intoy ko. Naikuyom ko ang kamao ko ng
makitang may dala itong baril at camera.
Hindi man lantaran ang mga dala niya ay kilala ko iyon bilang isang magaling na
agent. Lahat ng dapat iinsayo ay nagawa ko na, mula sa pagbabasa ng galaw ng
kalaban hanggang sa pag-atake.
"Here's your order ma'am."
Ngumiti ako at pilit na ngiti pa rin ang tugon ko ng ilagay niya sa harap ko
ang mga order ko. Pagkatapos bayaran ay binitbit ko na ang mga 'yon sa isang table
na malayong malayo kay Intoy ko.
Hindi ako lumingon sa kanya pero ramdam ko ang tingin niya sa'kin. Alam kong
nagtataka siya dahil hindi ako lumapit sa kanya pero mas nanaisin ko ang mainis o
magalit siya sa'kin kaysa ang ipagkanulo siyang kilala ako gayong may nakamasid
sa'kin.
Puta! Wala akong dalang baril ngayon, nakalimutan ko sa condo ko.
Inilapag ko ang mga order ko at parang walang kasamang nagsimula ako kumain.
"Gale." Napapikit ako dahil sa pagtawag niya sa pangalan ko at ang papalapit
niyang yabag. Ihinanda ko ang sarili na gumawa ng acting. "Hey." Hinawakan niya ako
sa siko.
Mabilis ko 'yong tinabig at galit na tumayo. "Ano ba, puta wag kang bastos."
Sigaw ko kaya nakaagaw kami ng atensyon, lahat ng customer ay nakatingin sa'min
kahit ang lalaking nagmamanman sa mga galaw ko.
Hindi na talaga biro ang kaso na hawak ko.
"Anong sinasab mo?" Bakas ang kaguluhan sa mukha niya at akmang hahawakan ako
ulit ng sampalin ko siya.
"Sinabi ko ng tigilan mo ako. Hindi ba sinabi kong wag na wag mo na akong
lalapitan? Kulang ba pa lahat ng ginawa kong pagtataboy sa'yo para manggulo ka pa
rin. Nakakabastos ka na."
Nakita ko ang pagkuyom ng kamao niya at pagdilim ng mukha. Gusto kong sampalin
niya ako para makita ng lalaking 'yon na hindi ko siya kilala at wala akong ugnayan
sa kanila.
Kilala ko ang ganitong mga tao, hahanapin nila ang kahinaan mo at iyon ang
gagamitin nila para makuha ka at mapatay. Hinding hindi ko hahayaang maging
instrumento nila si Intoy ko para matigil ang pagpuksa sa kanila.
Ibubuwis ko ang buhay ko kung kailangan.
"Ano ba----"
Pinutol ko agad ang mga sasabihin niya. "Umalis ka na bago pa ako tumawag ng
pulis at ipakulong kita, kakasuhan kita ng sexual harrastment kapag lumapit ka pa
sa'kin at hinawakan ako."
"Iyon ba ang gusto mo, ang umalis ako?" Nang hahamon niyang tanong.
No, gustong gusto kitang makasama. Iyon ang gusto kong isagot pero hindi ito
ang tamang panahon para maglandi ako.
"Oo at wag na wag ka ng magpapakita sa'kin." Matapang kong sagot at bumalik sa
pagkakaupo.
Wala siyang naging salita na tinalikuran ako. Parang pinipiga ang puso ko at
pinipilas ang bawat parte nito ng tanawin ko siyang naglalakad palayo.
Napakasakit pala na makita ang taong mahal mo na naglalakad palayo at hindi
manlang nagawang lumingon ulit. Mapait akong napangiti at yumuko ng maramdaman ko
ang pagpatak ng luha sa mga mata ko.
Nagpatuloy ako sa pagkain ng cake. Ito ang cake na paborito ni Intoy ko kaya
ito ang iniorder ko pero sa ganito lang pala hahantong.
Siguro nga kailangan ko na siyang tigilan bago pa lumala. Makakaya ko naman ang
sakit sa katotohanang hindi ko siya pag-aari kaysa ang bawiin sa kanya ang buhay
niya at hindi ko na siya makikita kailanman.
Nakamasid pa rin sa'kin ang lalaki hanggang sa matapos ko ang pagkain ng
dalawang slice ng cake. Kuyom ang mga kamaong tumayo na ako ay lumabas ng cafe.
Nagtago ako sa sasakyang pinakamalapit sa entrance at hinintay ang paglabas niya.
Ilang sandali lang ang hinintay ko at nakita ko na agad siyang papalabas.
Palinga linga siya sa paligid habang ang mga kamay ay nakapaloob sa pocket ng
hoodie jacket na suot niya.
Napangisi ako habang nagpupuyos sa galit na nakatingin sa kanya. Ilang dipa
lang ang layo niya sa pinagtataguan ko ng walang pag-iingat kong hinila ang hood
niya at kinaladkad papunta sa tagong lugar. Eskinita ang tabi ng parking lot ng
cafe at doon ko siya dinala.
Ramdam na ramdam ko ang pagsabog ng galit ko ng sipain ko siya sa sikmura.
Napaigik ito pero hindi ko siya tinigilan, gumante siya ng suntok ng makabawi.
Umilag ako pero nahagip niya ang buhok ko at mariin akong sinabunutan.
Mas lalong nag-alab ang galit ko, wala akong naramdamang sakit dahil mas
nangingibabaw ang poot sa kalooban ko.
"Putangina ka! Hindi mo manlang pinalagpas ang araw na 'to." Asik ko at sinipa
ang pinakaiingatan niya gamit ang takong ng heels ko.
Nabitawan niya ang buhok ko at kinuha ko ang pagkakataon na iyon para suntukin
ang mukha niya. Pinaulanan ko siya ng malalakas na mga suntok at sipa. Hindi ako
nakuntento hanggang sa bumagsak siya sa sahig.
Tumatalsik ang dugo niya sa mukha ko pero hindi pa rin ako tumigil. Lahat ng
sama ng loob ko sa mundo ko ay ibinuhos ko sa bawat suntok na pinapakawalan ko sa
mukha niya.
Napangisi ako ng makita siyang wala ng malay. Kinapa ko ang hoodie jacket niya
at doon ko nakuha ang pistol niyang may silencer. Kinuha ko ang camerang nakasabit
sa leeg niya syaka ako umalis sa lugar at tumuloy sa headquarters.
"Anong nangyari sa kamay mo?" Nag-aalalang tanong ni Uncle ng makita akong
pumasok sa opisina niya.
Nagkibit balikat ako. Inilapag ko ang baril at camera.
"May sumusunod sa'kin at ito ang nakuha ko sa kanya, walang I.D o kahit na ano.
Paki balitaan nalang ako kapag may nakuha kayong impormasyon." Seryosong sabi ko at
muling umalis.
Tuluyan akong napaluha ng  bumalik ako sa motor ko. Ipinunas ko ang duguan kong
kamay sa dress ko at pinaharurot ng pagkabilis bilis ang motor ko ng walang
patutunguhan.
Gusto kong magwala sa sobrang sakit na lumulukob sa'kin. Puta! Para akong
tinatadtad ng bala sa puso ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 19

Hello to  @elle_ammara, thanks for alwayas commenting at sa

pagiging maingay sa reader. Hahaha I really appreciate it.
-kuyajen
Third POV
PADABOG kong binuksan ang pinto ng opisina ko ng makabalik ako doon na
papalubog na ang araw. Sobrang inis ako ngayon kaya kahit ang mga empleyado kong
nagpapaalam na magsisiuwian na ay hindi ko pinansin.
Mabait ako sa kanila pero kapag ganitong wala ako sa mood ay walang dapat na
humarang kundi mawawalan ng trabaho. Castillion ako at kahit mabait ay may
demonyong namamahay sa pagkatao ko at alam nila 'yon.
Damn this day!
"Oh, bakit mukhang torong umuusok ang ilong mo?" Bungad na tanong sa'kin ni
Second ng makita ako.
"Tsk. Anong ginagawa niyo rito?" Imbes ay balak tanong ko. Kompleto ang mga
kapatid ko na nasa loob ng opisina ko nga. Nakaupo sila sa kung saan sila
komportable na hindi ko na pinansin. May oras na naman silang tumambay dito dahil
siguro walang magawa sa mga buhay. May mga trabaho nga pero hindi naman kasing
seryoso ko kung gumawa ng dapat gawin.
Inis pa rin akong umupo sa swivel chair.
"Nag-aaya ng inom si Seven kasi nga di ba hindi natuloy ang papool party niya
dahil hindi naman sumipot si bayaw. Kaya ngayon nalang daw natin gawin, naghahanda
na sila mommy sa bahay." Paliwanag ni Fifth.
"Bakit ba bayaw ang tawag niyo sa babaeng 'yon, asawa ba ng isa sa'ting
magkakapatid?" Hindi ko na napigilan ang inis na kinikimkim ko at napasigaw na ako.
"Pucha, beastmode." Nagtawanan sila.
"May regla 'yan panigurado."
"Bakit ba galit ka? At sa dami ng sinabi ko 'yong salitang bayaw lang talaga
ang pinansin mo." May halong panunuksong tugon ni Fifth.
Hindi ako sumagot, kuyom ang kamao kong sumandal sa kinauupuan ko.
"Nagkita ba kayo ni bayaw? 'Yong loka loka na 'yon isang buwang nawala pati
birthday ko kinalimutan. Well, hindi naman talaga totally nawala araw araw naman
kaming nagkikita, ang totoo nga ay nagcelebrate kami ng birthday ko ng kaming
dalawa lang." Tuwang tuwang kwento ni Seven. Mas lalong tumindi ang galit ko.
"Sa'yo nagpapakita tapos sa'kin hindi? Sinigawan pa ako at sinampal tapos
sinasabing layuan ko na siya. Tsk. Anong akala niya hahabulin ko siya? Gaga
talaga."
"Hoy 'yang mga salita mo hindi na tama 'yan." Saway ni Kuya First kaya
natahimik ako. "Bakit magpapakita sa'yo, kayo ba?" Natameme ako. Kami ba? Syempre
hindi. "Bro, may girlfriend ka na at ilang ulit na kitang pinayuhan na wag padalos
dalos ng desisyon. Niligawan mo si Natalie at sinagot ka tapos aasta kang boyfriend
ni Gale dahil hindi siya nagpakita sa'yo ng isang buwan. Ginawa mong komplekado ang
lahat at lumalabas na pinaglalaruan mo lang sila, lalo na si Gale." Seryosong tugon
ni Kuya. Napayuko ako pero hindi pa rin nabawasan ang hinanakit ko sa gagang 'yon.
Ihinatid ko nga agad si Natalie kanina dahil gusto kong magsorry sa kanya sa
inasta ng girlfriend ko. Umasa akong ayos na dahil naging malambing naman siya
sa'kin noong papunta kami sa headquarters nila at pumayag siyang makipag-usap
sa'kin tapos noong nasa cafe na bigla nalang siyang nagalit.

"Magsosorry lang naman ako sa ginawa ni Natalie." Sagot ko.

"Yon lang ba? Bro, kapatid mo kami at hindi man tayo magkakambal ay nababasa
natin ang galaw ng isa't isa dahil simula pagkabata tayong pito na ang
magkakasangga. Magkakadugtong na ang mga bituka natin." Seryoso rin si Second,
lahat sila seryosong nakatingin sa'kin. "Noong isang buwan anong nagawa mong
matino?" Tanong niya pa. Akmang sasagot ako ng walang ni isang bagay na pumasok sa
utak ko para isagot.
"See? Sa isang buwan wala kang nagawa kahit dito sa pinakamamahal mong
kompanya. Tambak ang trabaho at sa mga conference meeting mo ay lagi kang lutang.
Nagrereklamo na rin ang girlfriend mo dahil hindi mo manlang siya inayang magdate o
dinalaw. Sa bahay, palagi kang nasa kwarto mo na parang teenager na nabroken
hearted. At sino ang rason? Sino pa ba idi si Bayaw. Ngayon mo sabihing wala lang
siya sa'yo gayong pati galaw mo apektado ng presensya niya."
"H-Hindi totoo 'yan wala lang ako sa mood n'on." Pagtanggi ko.
"Wow, hanep namang pagkawala mo sa mood isang buwan at tyempo pa talaga sa mga
araw na wala si bayaw." Si Six.
Wala akong maisagot sa kanila dahil sa bawat salita nila pakiramdam ko ay
nakocorner ako. Lahat naman ng ipinapamukha nila sa'kin ang totoo pero ayokong
tanggapin. Ayoko.
"Alam mo kaming dalawa ni Second nasaktan namin ang mga babaeng mahal namin
dahil may mabigat na dahilan, ikaw may dahilan ka ba?" Si Kuya. Napalunok ako at
pilit na hinahanap sa isip ko ang dapat na isagot para tigilan na nila ako sa mga
pinagsasasabi nila.
"Hindi ko siya mahal." Asik ko.
"Oh, really?" Sabay sabay nilang tanong at nang-uumay ang mga tingin sa'kin na
parang sinasabing kailangan ko pang magbigay ng mas convincing na sagot.
"Hindi naman pala niya mahal ide liligawan ko na tutal magkaedad lang kami."
Singit ni Fifth.
Ewan ko, pagkarinig ko sa sinabi niya liligawan niya sa Gale ay muling
humulagpos ang nagngingitngit kong galit at inis. Inilang hakbang ko ang pagitan
namin at dinamba siya ng suntok.
"Anong sabi mo?" Sigaw na tanong ko.
"Segundo itigil mo 'yan." Napahiwalay ako kay Fifth dahil sa paghila sa'kin ni
Kuya, sinapak niya ako at sinundan iyon ni Second. Napatumba ako dahil sa lakas ng
suntok nila, dumugo ang bibig ko.
"Pasalamat ka dalawa lang kaming nakakatandang kapatid mo kung nagkataon na may
bata ka anim na sapak mula sa'min ang aabutin mo. Putangina, sinasabi mong hindi mo
mahal pero narinig mo lang na liligawan ni Fifth sinuntok mo na ang sarili mong
kapatid. Ikaw ang matanda pero hindi ka nag-iisip." Umalingawngaw ang galit na
galit na sigaw ni Second sa buong opisina ko.
Nagtataas baba ang dibdib niya dahil sa galit. Pala biro siya pero kapag
nagagalit ay lumalabas ang pagkakuya niya na walang halong kalokohan.
"Paglalaruan niya lang si Gale." Sagot ko, yumuko ako dahil nag-iinit ang sulok
ng mga mata ko.
"Eh, anong tawag mo sa ginagawa mo? Pucha! Kuya pakisapak nga ulit 'yan para
sa'kin, tumatanda ng paurong. Kabanas." Asik ni Fifth, lumapit siya sa'kin at
sinabunutan ang buhok ko. "Hindi kita pwedeng sapakin kasi mas matanda ka sa'kin
kaya sasabunutan nalang kita." Sinundan niya iyon ng halakhak pati na ng mga
kapatid ko.
"Tumayo ka dyan, ayusin mo 'yang sarili mo." Maawtoridad na utos ni Kuya First.
Kahit malalaki na kami at may sarili ng mga buhay ay masusunod pa rin talaga
ang matanda sa'min. Walang nagbago tulad noong nga bata kami, kung sino ang mas
matanda sa isa ay dapat magbigay respeto.

Tumayo ako at bumalik sa swivel cahir ko. Binalot kami ng

katahimikan pero ramdam kong sa'kin pa rin nakatuon ang atensyon nila.
Hindi ko alam ang gagawin ko. Ayokong mainlove kay Gale, ayokong masaktan sa
huli tulad ng nangyari kay Kuya First at Second. Ayokong magmahal dahil baka hindi
ko kayanin ang lahat ng darating na pagsubok sa'kin.
Pero kahit anong pigil ko ay hindi pa rin mawala sa sistema ko ang babaeng
'yon. Ang paghalik niya na para bang iyon talaga ang obligasyon niya kapag nakikita
ako, ang pagpapaalala niya sa'kin na kumain sa tamang oras at pag-aalaga sa sarili
ko kahit na galit na galit na siya. Ang pangungulit at pagiging madaldal niya na
kapag nasa paligid siya hindi tumatahimik ang mundo ko. At higit sa lahat 'yong
pagyayabang niya sa lahat na napakaganda niya at siya ay isang diyosa. She even
called herself 'Inday Dyosa' dahil daw sa pagiging sobrang ganda niya.
"Naulol na, ngumingiti na ng mag-isa." Pasaring ni Second.
"Pakikuha nga ng papel at ballpen Seven ipapalista na natin si Third sa clan
nina Daddy. Pangalawang member na 'yan. Co-founder si Kuya First, unang member si
Kuya Second at pangalawa na siya." Kantyaw pa ni Fourth na nasa mood sigurong mang-
asar dahil mahaba haba ang sinabi.
"Bro iyakin ako pero hindi duwag, umiiyak rin lang naman ako kapag ang reyna ko
ang pinag-uusapan. Hindi rason ang pagiging duwag para palagpasin mo ang
pagkakataon na maging masaya." Si Second.
"Ayokong masaktan." Kusa iyong lumabas sa bibig ko na parang bulong lang pero
alam kong narinig nila.
"Ayaw mong masaktan? So kaya mong ipagpalit si Gale para lang hindi ka
masaktan? Kaya mong hindi marinig ang pagdadaldal niya buong buhay mo? Ang pagiging
makulit at astig niya. Kaya mo bang makita siyang masaya sa piling ng iba dahil
lang sa ayaw mong masaktan? Kung oo ang sagot mo itinatakwil na kita bilang kapatid
ko." Sabi niya pa.
Bawat tanong niya ay may kung anong masakit na pitik sa dibdib ko habang sa
utak ko naman ay pinapatay ko na ang lalaking maaaring mahalin niya ng mas pa sa
nararamdaman niya sa'kin ngayon.
"I don't know what to do." Napahilamos ako sa mukha ko dahil sa frustration na
nararamdaman ko.
 Takot at pagkalito ang meron ako ngayon. Natatakot ako na baka magmahal siya ng
iba at the same time ay nalilito ako sa nararamdaman ko.
"Well, magsimula ka ng mag-isip bago ka pa tuluyang mawalan." Nakangising
lumapit sa'kin si Fifth at ipinakita sa'kin ang cellphone niya. "Nasa Pinas na ang
pinsan nating si Tarinio at ang gago may chicks na agad."
"Bullshit!" Nasuntok ko ang mesa ko ng makitang magkasama si Gale at Tarinio,
base sa background ng picture ay nasa isang fine dinning restaurant sila.
"May paIG post pa ang loko, hashtag my partner." Sabi pa ni Six. Lahat sila ay
nakatingin sa cellphone nito at alam kong pare pareho ang tinitignan naming
picture. "Gan'on talaga, siguro napagod na siya kakasuyo sa isa dyan. Well,
nabubura naman talaga ang feelings ng isang tao lalo kapag binabaliwala."
"Nakakasawa rin naman kasi na masaktan dahil pinapaasa ka na akala mo meron
'yon pala trip trip lang." Si Fifth.
"Hindi ko siya pinaasa." Sabat ko.
"Anong tawag mo sa pagpapakita ng pakialam noong inililigtas natin si Kuya
Second? Anong tawag mo sa pakikipaglandian sa kanya? Tapos sa huli boom jowa mo na
si Natalie. Ang galing." Nanunuyang tugon ni Six ay pumapalapak pa. Gusto ko sana
siyang bigwasan dahil parang hindi niya ako kuya kung magsalita siya pero ako naman
ang may kasalanan kaya ganito sila magsalita.
"Ito na nga ba ang sinasabi ko, hindi naman nakakapagtaka sa ganda ba naman ni
bayaw ay talagang madaling makahanap ng iba." Tuwa pa si Seven, sinamaan ko siya ng
tingin kaya mas lalo siyang tumawa. "Peace Kuya Third, bayaw ko pa rin naman siya
kahit hindi ikaw ang maging asawa niya kasi mukhang kay Kuya Tarinio ang bagsak
niya."
"Ako ang magiging asawa niya!" Galit kong sigaw pero natigilan rin ako ng
marealize ang mga salitang lumabas sa bibig ko. Nakaawang ang mga labi nilang
nakatingin sa'kin at nanlalaki ang mga mata.
Tumikhim ako at umiling. "I mean..ahm. Tsk. Tara na nga sa bahay para sa party
ni Seven." Sabi ko dahil hindi ko alam kong paano ko babawiin ang mga sinabi ko.
Argh! Kapag talaga may kaugnayan sa babaeng 'yon natatanga ako. Kahit wala siya
pahamak pa rin siya sa buhay ko.
Naglakad na ako palabas ng opisina ko dahil sa inis. Ang sabi niya ay may
bibilhin lang siya kaya siya nagmamadali kanina 'yon pala ay makikipagdate kaya
ayaw niyang sumama ako sa kanya. Kaya pala hindi siya magkandaugaga sa pagpapaalis
sa'kin dahil gustong gusto na niyang makipagkita d'on sa ugok kong pinsan.
Napangisi ako ng may maisip.
Akala mo magiging madali ang paglapit mo sa pinsan ko, gagawin ko rin ang
pangungulit na ginawa mo sa'kin kapag lumalapit si Natalie. Tingnan natin ngayon
kung sino ang mas mahaba ang pasensya.
But before anything else I need to talk to Natalie bago ko gawin ang
pangungulit sa gagang babaeng 'yon.
"Bro hintay." Sigaw ng mga kapatid ko pero hindi ko pinansin. Pinagtitinginan
kami ng mga empleyado kong nandito pa sa building pero dahil makakapal ang mga
mukha ng mga kapatid ko ay wala silang pakialam.
"Woooaaaah! Lets rock in roll." Sigaw pa ni Fifth. Naghahagikhikan naman ang
mga babaeng madadaanan nila. "Mabuti pa ako makibabae pero maalaga naman at hindi
nananakit ng damdamin, mani lang ang sinasaktan ko." Nagtawanan sila dahil sa
huling sinabi nito na purong kalibugan na naman.
Napapailing nalang ako. Hanggang sa makarating sa parking lot ay nauuna ako sa
kanila. Kinuha ko ang kotse ko at pinaharurot pauwi, ilang sandali lang ay
nagkakarera na kaming pito sa daan kahit pa sabihing napakarami ng sasakyang
nakaharang sa harapan namin.
Sa bilis ng pagpapatakbo ko ibinuhos ang inis sa gagang babaeng 'yon. Makikita
mo ang hinahanap mo, kinulit kulit mo ako noong una tapos ngayong makikipaglandian
na ako sa'yo hahanap ka ng iba.
Tsk. Patay ka sa'kin ipapakita ko sa'yo kung paano lumandi ang isang Third
Castillion.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 20

Hi to @Princesslangs. Enjoy reading ateng.

-kuyajen
Gale POV
"BAKIT ba kasi isinama mo ako dito. Duh, hindi tayo close." Inirapan ko si
Tarinio habang pababa ako sa sasakyan niya.
"Arte nito, pinilit ako ni Seven na isama ka rito dahil may utang ka raw sa
kanya sa hindi mo pagdalo sa totoong date ng birthday niya." Inirapan niya rin ako
at ang loka loka hinila ang buhok ng makalapit sa'kin.
"Tangna mo! Sinisira mo ang buhok ko." Asik ko at sinapak siya sa dibdib. Kung
hindi lang ito Castillion iisipin ko talagang bakla ang ugok na 'to. Mas babae pa
sa'kin kumilos.
"Wala ng masisira sa'yo dahil mukha mo palang sirang sira na." Pang-aasar niya
pa.
Kanina lang kami nagkita sa personal pero kung makipag-usap siya sa'kin akala
mo naroon siya ng isilang ako. Napakafeeling close ng damuho na 'to.
Nanlaki ang butas ng ilong ko dahil sa sinabi niya. "For your fucking
information dyosa ako kaya lahat sa pagkatao ko ay maganda."
Napapailing lang siya at umakbay sa'kin at walang pag-iingat akong hinila
papasok sa mansyon ng mga Castillion.
"Ang liit ng mundo 'no kilala ka pala ng mga pinsan ko." Aniya na parang hindi
makapaniwala.
"Sa sobrang liit ng mundo pati gago nakapareha ko sa kaso." Pasaring ko. Siniko
ko siya kaya napaigik at napabitaw sa'kin.
Akmang sasabunutan na naman niya ako ng makarinig kami ng takbuhana at mga
sigaw.
"Bayaw!" Sigaw ni Seven. Nanlaki ang mga mata ko ng bigla na naman nila akong
dambain ng yakap. Itinulak pa nila si Tarinio. Halos kapusin ako ng hininga dahil
sa laki ng mga katawan nila na dumagan sa'kin.
Puta! Dito na ata ako mamamatay. Ang babango ng mga damulag na 'to at ang
lalaki ng mga katawan pero parang mga batang nakita ang inang OFW.
Gumanti ako ng yakap kasi namiss ko rin sila. Kahit naman si Intoy ang palaging
pakay ko sa pakikipaglapit sa kanila ay itinuring ko na rin silang pamilya.
"Mabuti at nakapunta ka kung hindi magtatampo na talaga ako sa'yo." Sabi ni
Seven na siyang umakbay sa'kin.
"Saan ka nanggaling bayaw isang buwan ka ring hindi nagpakita." Singit ni Fifth
na umakbay rin sa'kin.
"Inasikaso ko lang ang resto ko."
"Mamaya na tayo magkamustahan, umpisahan na natin ang party." Sigaw ni Six.
"Woaaah! Lets party party." Sagot ng mga kapatid niya.
Inilibot ko ang tingin ko dahil may tao akong gustong makita pero hindi ko
naman natanaw. Siguro wala siya dito.
Naglakad kami papunta sa pool side at doon nakita ko sina Tita at Anton na
nagluluto ng barbique habang sina Princess Mimi at ang matandang Castillion ay
naliligo na sa pool.
"Tita." Patiling tawag ko kay Tita kaya agad kong naagaw ang atensyon niya.
"Gosh, Gale iha mabuti naman at nagpakita ka na." Yumakap siya sa'kin at
nakipagbeso.

"Ayaw nga niyang pumunta mabuti at nahila ko." Singit ni

Tarinio.
"Oh my, Tarinio you're here." Tuwang tuwa ring yumakap sa kanya si Tita. "Lalo
kang gumagwapo iho."
 "Wala 'yan sa kalingkingan ng kagwapohan ng mga binata mo, my." Singit ng boses
na kadarating lang.
Lumakas na naman ang tibok ng puso ko ng makilala ang may-ari ng boses.
Napatingin ako sa kanya at napalunok ng makitang nakaswimming trunk lang siya at
topless. Kumakaway sa'kin ang mga abs niya na naghuhumiyaw.
Oh my gosh, ang sarap sigurong hawakan n'on.
Mariin kong kinagat ang mga labi ko para pigilan ang sarili ko na gawin ang
nasa isip ko. Kailangan kong dumistansya bago pa ako mawala sa sarili. Nag-iwas ako
ng tingin at minabuting lumapit kay Anton para makaalis sa usapan nila.
"Hindi kita namiss. Tsk. Wag kang lumapit sa'kin." Natawa ako sa naging bungad
niya.
"Pakyou ka! Hindi rin kita namiss." Inakbayan ko siya at tumulong na rin ako sa
pag-iihaw.
"Nabalitaan ko ang hawak mong kaso, bakit hindi ako ang partner mo?" Tanong
niya pa at halatang nagtatampo.
Mas lalo akong napangiti. "Masyadong delikado kaya hindi ka pwede dahil sa
opisina ka nalang ngayon, ayaw ng mister mong sumasabak ka sa laban."
Simula ng mag-asawa siya ay hindi ko na siya naging partner dahil sa office
nalang siya nakaassign. Pabor rin naman sa'kin 'yon dahil masyadong delikado ang
kasong hawak ko ngayon at ayokong pati siya mapahamak.
"Ate Gale tara bihis ka na magsisimula na ang party." Napabaling ako kay
Princess Mimi na ngiting ngiting lumapit sa'kin. Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi
niya bago mapatingin sa paligid at doon ko napansin na lahat sila at
nakapangswimming na ako nalang ang hindi.
Si Tarinio ay nakikipagtawanan na sa mga pinsan niya at mukhang close na close
sila kahit na sa US ito nakatira. Iyon ang isang bagay na maipagmamalaki ng pamilya
Castillion, iyong family bond nila na kahit nasa malayo ang iba ay hindi
nababawasan ang closesness.
"Wala akong dalang swimsuit hindi naman sinabi ni Tarinio na pool party pala."
Akala ko kasi ay simpleng dinner lang at hindi talaga ako handa dahil hinila lang
ako ni Tarinio noong paalis na kami sa resto na naging tagpuan namin para mapag-
usapan ang kaso.
"Don't worry namili kami ni Ate Anton kanina kaya meron kaming reserba na para
sa'yo." Humagikhik pa siya at hinila ako. Hindi na ako nakaangal dahil sa higpit ng
hawak niya sa'kin.
"Princess saan mo dadalhin ang bisita ko?" Sigaw ni Seven ng makita kaming
papasok ng bahay, nasa pool area na silang lahat.
"Wait lang magbibihis lang siya." Sigaw ni Mimi pabalik.
Agad kaming nakarating sa kwarto nila ng asawa niya at dumiretso siya sa walk
in closet. Paglabas niya ay may dala na siyang paper bag at inabot sa'kin 'yon.
"Here, bago 'yan hindi pa nagagamit." Kumikislap pa ang mga mata niya sa tuwa
na parang walang problema.
Nakangiting inabot ko 'yon bago niya ako ipagtulakan papasok sa banyo. Naiiling
na inilabas ko ang laman ng paperbag. Two piece bikini na kulay pula, lacy iyon at
parang sinulid lang strap at tali.

Isinuot ko 'yon dahil mukhang maganda, sanay naman na ako

sa pagsusuot nito kaya walang kaso sa'kin ang style. Hinubad ko ang suot ko at
inilagay iyon sa paperbag.
"Ang dyosa ko talaga." Pinalakpakan ko ang sarili ko ng makita ang napakaganda
kong reflection sa salamin.
Umikot pa ako sa harap ng salamin at itinali ko ang mahaba kong buhok in a
mesay bun bago muling lumabas.
"Wow, ang ganda mo talaga Ate Gale." Masayang masayang puri ni Mimi ng makita
ako.
"I know right, braso palang 'yan." Tumawa kaming dalawa na parang mga baliw.
"Tara na labas na tayo bago pa umusok ang ilong ni pitong bansot."
 Tulad ng sinabi niya ay bumaba na kami. Ipinatabi ko na muna ang paperbag ko.
Nakarating kami sa pool area at abutan namin silang nagkakasiyahan na. Walang ibang
bisita kundi ako lang at si Tarinio. Nagmistulan lang itong family bonding at hindi
birthday party. Sa sobrang yaman nila ay napakasimple lang nito.
"Come here guys magboblow na ng candle ang bunso ko." Tawag ni Tita matapos
niyang sindihan ang candle.
Lumapit agad kami doon at nakikanta ng happy birthday. Natatawa ako sa mukha ni
Seven habang hinihipan ang kandila dahil halatang pinilit lang siya ng mommy niya.
Pagkatapos niya iyong mablow ay nagsigawan kami at nagcheers ng wine glass.
"Hanep may pabikini ang lola." Nang-aasar na pasaring ni Tarinio. Tinaasan ko
siya ng kilay at buong pagmamalaking namewang ako aa harap niya.
Abala ang lahat sa pagkuha ng pagkain at pag-uusap usap habang ako ay nakatayo
lang, nakatingin aa kanila.
"Malamang alangan namang magsuot ng pantulog e pool party 'to. Kapal mo
talaga." Ganti ko.
"Daldal mo." Nginisihan niya ako.
"Pangit mo."
Natigilan lang ako sa pagsagot sa kanya ng maramdaman kong may tuwalyang
pumulupot sa katawan ko dahil doon ay natakpan ang kabuuhan ko.
"Inday Dyosa ko, alam mo namang ayokong nakikitang ganyan ang suot mo."
Napasinghap ako ng marinig ang boses ni Intoy ko sa likod ko.
Nakayakap sa'kin ang mga braso niya mula sa likod habang ang mukha niya ay nasa
batok ko at bumubulong.
Lihim kong pinaulanan ng mura ang sarili ko ng halos lumabas na sa ribcage ko
ang puso ko dahil sa sobrang pagwawala. Ramdam na ramdam ko ang mainit niyang
katawan na nakadikit sa likod ko.
"Bitawan mo ako." Gigil kong tugon ngunit pabulong rin lang.
Alam kong tutol ang puso ko sa sinasabi ko pero hindi ko dapat siya bigyan ng
pagkakataon na lumapit sa'kin bago ko pa hindi kayanin na mahiwalay sa kanya.
Tangna naman, sasabog na ako aa kilig sa posisyon namin pero kailangan kong
putulin ang pag-asam ko dahil hindi na pwede.
"Ayoko nga, baka kapag binitawan kita makuha ka ng iba." Natatawang sagot niya.
Mariin akong mapapikit lalo at bahagya niyang pinipisil ang bewang ko na parang
naglalaro.
"Get a room insan." Kantyaw ni Tarinio na nakalimutan kong kausap ko nga pala.
Pagdilat ko ay papatalon na siya sa pool.
Humugot ako ng sandamakmak na lakas ng loob bago kumbinsihin ang sarili na
baklasin ang mga braso niya na nakayakap sa'kin.

Langya! Miss na miss ko siya at kung pwede lang magkayakap

kami buong magdamig kaso hindi gan'on 'yon. Hindi pwede.
"Tres ano ba, bitaw nga." Asik ko dahil mas lalo lang humihigpit ang yakap niya
sa'kin.
O, tukso layuan mo ako...
"Tsk. Ayoko, maglalandian tayo." Seryosong sagot niya na ikinanganga ko.
Umakyat lahat ng init sa pisngi ko ng halikan niya ang gilid ng leeg ko. Mas
malandi pa pala sa'kin ang mokong na 'to. Kahit gustong gusto ko ay nahihiya rin
naman ako sa mga taong kasama namin pero siya walang pakialam.
"Hoy, hoy wag dyan." Tinapik ko ang kamay niyang pipisil sana sa dibdib ko.
Narinig ko ang halakhak niya at nakikiliti ako sa hininga niyang tumatama sa tenga
ko.
"Gale iha come here swimming na tayo." Tawag ni Tita pero may nang-aasar na
ngiti dahil alam niyang parang tuko na nakakapit sa'kin ang anak niya.
"Wait lang Tita." Sagot ko pabalik.
Malakas na malakas ang loob ni Intoy ko na landiin ako dahil ang mga kasama
namin ay tila wala lang namang pakialam pero kilala ko ang mga ngisi nila. Mukhang
ipinagkakanulo nila ako. Sana hindi nalang ako nagpunta dito.
 "Tres nga bitaw na." Ungot ko kaso nagtunog malandi na naman ako. Sino ba naman
kasing hindi lalandi kung ganito kagwapo ang kalandian mo tapos mahal mo pa.
"Hindi ako si Tres, ako ang Intoy mo diba? Inday Dyosa ko."
Inday Dyosa ko? Nak ng kalabaw parang gusto ko siyan gahasain sa sobrang
lambing ng boses niya.
Ilang ulit akong lumunok at ang balak kong sinkuhin siya para bumitaw ay nauwi
sa tili ng bigla niyang alisin ang tuwalya sa katawan ko at tumalon sa pool kasama
ako.
"Makakapatay ako!" Tili ko aa sobrang pagkagulat.
Dinig na dinig ko ang tawanan nila at nangingibabaw d'on ang kay Intoy ko.
Kahit nasa tubig na kami ay hindi pa rin siya bumibitaw sa'kin pero ngayon ay
nakayakap na siya sa'kin paharap.
"Ang lamig 'no?" Tatawa tawa niyang tanong.
"Gago! Kapag ako inataki sa'yo mapapatay kita." Asik ko, naiinis ako dahil
talagang nagulat ako sa ginawa niya.
"No need to kill me, patay na patay na ako sa'yo." Sinabunutan ko siya dahil
hindi ko alam kung saan ibabaling ang kilig ko.
"Tsk. Aahon na ako, ang lamig e." Pag-iiba ko sa usapan.
Hindi dapat ako magpadala dahil bukod sa may hawak akong napakadelikadong kaso
kaya nilalayuan ko siya ay itinatak ko sa isipan ko na ay girlfriend siya at
ayokong maging katulad ng nanay ko na naging kabit.
Iyon pa ang isang dahilan, nahihiya akong makiharap sa kanila dahil sa nalaman
ko. Ano nalang ang sasabihin nila kapag nalaman nilang anak ako ng naging kabit ng
tatay nila? I can't take it.
"Don't paiinitin natin." May pilyong ngisi sa labi niya, lumubog siya at hinila
ako pailalim. Mabilis niyang sinakop ang labi ko at walang awat akong
pinaghahalikan sa labi.
Mariin akong napakapit sa batok niya dahil sa klase ng halik niyang parang
hinihigop pati kalukuwa ko. Ngayon alam ko ng nakakatakot na maging malandi ang
isang Third Castillion dahil walang hiya. Tinalo niya pa ang kalandian ko.
"Hmmm." Ungot ko dahil ang kamay niya ay binabaklas na ang tali ng bra ko.
Iniahon niya ang ulo namin ng makitang halos hindi na ako makahinga.
"Puta! Ang landi mo." Nasambit ko habang pilit pinipigil ang kamay niyang
naglilikot na naman.
"Malandi talaga ako at magsisisi ka dahil binuhay mo ang kalandian na tinatago
ko." Itinaas niya ang kamay niya at napatakip ako sa bibig ko dahil hawak na niya
ang bra ko.
"What the--" aagawin ko palang pero kinabig na niya ang batok ko at mariin
akong hinalikan.
Humahaplos ang mga kamay niya sa kurba ng katawan ko at nanggigigil na
pumipisil doon.
"Kilalanin mo muna ang lalandiin mo, Inday Dyosa ko." Itinaas baba niya ang
dalawa niyang kilay ng maghiwalay kami at akala ko ay tapos na ang pangwewendang na
ginawa niya sa'kin pero hindi pa pala.
"Remebrance." Pilyong tugon niya at ipinakita sa'kin ang panty ko na nasa kamay
na niya.
Humahaklak siya ng makitang para akong kawatan na biglang sumiksik sa katawan
niya ng marealize ko na wala na akong saplot sa ilalim ng tubig.
"Puta ka! Napakalandi mo."
Niyakap niya ako. "Ngayon alam mo na na ako ang pinakamabilis manghubad sa'ming
magkakapatid. Ako ang pinakamabait pero ako ang pinakamalandi." Tumawa pa siya.
Habang naghahalikan kami kanina ay hindi ko talaga namalayan na hinuhubad niya
na ang panty ko.
Walang wala pala ako sa kalandian niya.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 21
 Hello 'to @iam_euhannbee. Salamat sa pagiging maingay na
reader ko. Haha kulit e.
-kuyajen
Gale POV

PILIT ko pa ring inaagaw kay Intoy ko ang two piece kong hinubad niya. Pulang pula
na ang mukha ko dahil tinablan ako ng hiya. Mabuti nalang at kahit papaano ay
madalim ang paligid dahil gabi kaya hindi alam ng iba na wala akong saplot sa
ilalim ng tubig.
"Akin na nga kasi." Pamimilit ko at inaabot sa likod niya 'yong saplot ko.
Nakatago ang mga kamay niya at nakangising nakatitig sa'kin.
"Tsk. Hindi ko ibibigay sa'yo kasi nga di ba maglalandian pa tayo." Pang-aasar
niya. Kanina niya pa ako inaasar sa landian na 'yan. Sinasabi niyang malakas ang
loob kong landiin siya noon dahil alam ko daw na hindi niya ako papatulan at
ngayong pumapayag na siyang maglandian ay hindi ko daw kaya.
Kung noon siya pumayag sa landian na sinasabi niya baka nakahome run na kami
pero ngayon kailangan ko ng iwasan siya dahil may mga responsibilidad ako na kapag
pinabayaan ko siya ang mapapahamak.
"Nilalamig na ako." Angal ko.
Impokrita ako kung sasabihin kong hindi ako natutuwa sa sitwasyon namin ngayon,
masayang masaya ako sa totoo lang dahil kahit alam kong hiram lang ang sandaling
ito na kapiling siya ay nagkaroon ako ng pagkakataon na yakapin siya.
Pero 'yong sakit na 'yon ay may kaakibat na kirot dahil alam ko na hanggang
ganito nalang ako sa kanya. Hanggang landi lang dahil hindi ko siya pag-aari.
"Ide painitin natin----"
"HELLO EVERYONE!" Natigil siya sa sanay sasabihin niya ng makarinig kami ng
matinis na sigaw. Familiar iyon at hindi nga ako nagkamali ng mapatingin sa bukana
ng pinto papunta dito sa pool, nandoon nakadipa si Natalie at mukhang tuwang tuwa.
May dala pa itong regalo para kay Seven.
Mapait akong napangiti ng mabilis na humiwalay sa'kin ng yakap si Intoy ko na
parang napaso ng makita ang girlfriend niya.
Para akong nasa magandang panaginip na bigla bigla nalang maririnig ang malakas
na alarm clock na gigising sa'kin sa katotohanan na lahat pala ng naramdaman ko ay
panaginip lang at hindi totoo. Ang tanging totoo lang ay 'yong sakit na
nararamdaman ngayon ng puso ko.
"I need to go." Iyon lang ang sinabi niya at ibinalik na sa'kin ang saplot ko
na kanina ay ayaw na ayaw niyang ibigay dahil remembrance daw.
Natawa nalang ako sa sarili ko habang tinatanaw siyang umaahon sa tubig para
lapitan ang babaeng totoong nagmamay-ari sa kanya.
"Honey!" Malambing na tawag ni Natalie habang masaya siyang sinasalubong. Bago
pa man maglapat ang mga labi nila ay nag-iwas na ako ng tingin dahil alam ko na ang
susunod na mangyayari at papatayin ko ang sarili ko sa sakit kong papanoorin ko
iyon.
Mabilis kong isinuot ang two piece ko habang mabigat na mabigat ang dibdib ko
na simisid sa ilalim ng tubig. Doon ko hinayaang humalon ang mga luha ko sa kulay
asul na tubig ng pool.
Kulang ang sabihing labis labis akong nasasaktan ngayon. Kanina ang saya saya
ko dahil nasa akin ang atensyon niya, sandali kong nakalimutan na iba pala ang
talagang nagmamay-ari sa kanya at isa lang akong babaeng ipinagsisiksikan ang
sarili ko para malimusan ng pagmamahal niya.
Pakiramdam ko nakahanap ako ng kutsilyong itatarak sa sugatan ko ng puso ng
muli akong sampalin ng katotohanan. Sa loob ng isang buwan ay pinilit kong buohin
ang sarili ko kaya hindi ako nagpakita sa kanya at akala ko buo na ako ng tuluyan
nafake news lang pala ako ng sarili kong puso dahil sa puntong ito bumalik lahat
lahat ng pagkabigo at pagkawasak ko simula ng mahalin ko siya.
 Ang tanga tanga ko lang kasi sa simpleng mga paglalambing
at haplos niya sa'kin lagi kong nakakalimutan na hindi niya pala ako mahal. Na
lumalapit lang siya sa'kin kapag wala ang girlfriend niya, nakalimutan ko na
libangan niya lang pala ako.
Akala ko ang isang dyosang tulad ko ay matalino 'yon pala mas tanga pa sa
salitang tanga.
Umangon ako sa tubig na hindi lumilingon kahit isa man sa kanila. Pinunasan ko
ang mukha ko at siniguradong walang makakahalata na umiiyak ako. Sanay na sanay
naman akong lihim na nasasaktan, lihim na iniinda ang sakit at lihim na nawawasak.
"Ahm. Tita I need to go home na po may trabaho pa ako bukas." Pinilit kong
maging normal ang boses ko habang humaharap sa kanila.
Magkakasalo na silang lahat sa mesa at nandoon na rin si Natalie at sinusubuan
ng cake si Intoy ko.
Gustong gusto kong pagtawanan ang sarili ko at kantyawan na napakatanga kong
tao dahil kahit nasasaktan na ako Intoy ko pa rin ang tawag ko sa kanya. Kaya
siguro sobra akong nasasaktan ngayon dahil palagi kong sinasabi sa sarili ko na
pag-aari ko siya kahit ang totoo ay ninanakaw ko lang siya kapag may pagkakataon
ako.
"Bayaw naman nagsisimula palang ang party ko." Angal ni Seven, nginitian ko
siya.
Ngiti? Iyon ang palagi kong armas kapag nilalamukos ng sakit ang dibdib ko.
Iyon ang sandata ko na nagsasabing matapang ako kahit mahinang ako sa loob ko. The
pain is too much at kapag nagtagal pa ako ay sasabog ako na parang bulkan.
Manunumbat ako ng iba dahil gusto kong alisin ang lumulukob sa'king sakit kahit ang
totoo wala akong dapat na sisihin dahil kusa ko siyang minahal.
"We're going Tita tutal sabay naman kaming pumunta ni Gale dito ay ako na ang
maghahatid sa kanya." Lihim akong nagpasalamat ng sumabat si Tarinio, agad niyang
tinapos ang pagkain at lumapit sa'kin.
Ramdam na ramdam ko na may pares ng mata na nakatingin sa'kin pero kinumbinse
ko ang sarili kong wag na wag babaling doon. Lalo akong masasaktan kapag sinunod ko
ang sinisigaw ng puso ko.
"Okay if that's what you want pero bumalik kayo kapag may free time, okay?"
Bakas ang panghihinayang sa mukha ni Tita ng makipagbeso siya sa'kin. "I
understand." Bulong niya na parang alam niya talaga ang totoong rason kung bakit
gusto ko ng umalis, hindi dahil sa trabaho ko kundi para umiwas sa pagkawasak.
"Thank you Tita."
Nagpaalam kami sa lahat bago kami sabay na naglakad ni Tarinio papasok ng
kabahayan.
"Magbibihis lang ako bago tayo umalis." Pagbasag ko sa katahimikan, seryoso
lang siyang sumasabay sa bawat hakbang ko. Nagtataka nga ako kung bakit hindi niya
ako binibiro o inaasar ngayon.
"Sige, hintayin kita sa labas kukunin ko lang 'yong kotse." Aniya. Tango lang
ang isinagot ko at nagtuloy tuloy na sa pag-akyat papunta sa kung nasaan ang
paperbag na naglalaman ng damit ko.
Nang tumalikod ako sa kanya ay doon nagsimulang tumulo ang mga luha kong hindi
ko na napigilan. Naninikip ang dibdib ko, kinakapos ako ng hininga at parang may
napakabigat na bagay na nakadagan doon na tanging nagawa ko lang ay ang umiyak.
Hindi na bago sa'kin ang ganitong pakiramdam pero iba ngayon dahil tilang
punong puno na ang didbib ko sa lihim na pag-inda ng sakit. Gusto ng sumabog dahil
nag-uumapaw na. Napahawal ako sa pader habang tinatahak ang hallway papunta sa
kwarto nina Princess Mimi dahil para akong matutumba sa sobrang emosyon na dinadala
ng puso ko.
Ito ang napapala ko sa pag-asa na mamahalin niya rin ako pabalik.
Ang sakit isipin na para siyang tukong nakakapit sa'kin kanina at naglalambing
na parang may kahulugan ang bawat tingin pero ng marinig ang boses ng kasintahan
niya ay biglang naglaho ang lahat.
 Para akong may nakakadiring sakit na agad niyang nilayuan
para hindi siya mahawa. Hindi na niya ako naalala at ang mararamdaman ko ng
dumating ang girlfriend niya.
Bakit nga naman niya ako uunahin kung nandoon naman ang babaeng mahal niya para
punan ang kalandian niya.
Sapo sapo ko ang dibdib ko ng tuluyan kong marating ang kwarto. Agad kong
pinulot ang paperbag na nakapatong sa kama at lumuluha pa ring pumasok sa C.R.
Humahagulhol ako habang nagbibihis at tinititigan ang reflection ng babaeng
wasak na wasak na masagananng lumuluha sa harap ng salamin.
Matapang at masayahin ako, iyon ang alam ng lahat pero hindi nila batid na sa
likod ng mga ngiti kong iyon ay isa akong babaeng nakikiamot ng pagmamahal. Isa
akong babaeng nabubuhay para nalang sa mga taong umaasa sa'kin pero hindi para sa
sarili ko. Dahil ang lalaking ginawa kong buhay ay umiikot ang mundo sa iba.
Ang saklap! Nadudurog ako. Nasasaktan. Lumuluha. Naghahanap ng masasandalan.
Naghahanap ng mayayakap para kahit konti ay mabawasan ang sakit.
"Ito ka Inday Dyosa, bigong bigo aa pag-ibig na ipinagpilitan mo." Sabi ko sa
sarili ko habang humihikbi. Ilang ulit ko mang pumasan ang mga luha ko ay 'sing
kulit sila ng puso ko na ayaw tumigil kahit sobra na.
Lumabas na ako ng C.R matapos kong magbihis at natigilan ako ng makita ang
lalaking nakaupo sa kama at tila may hinihintay. Huli na para punasan at itago ko
ang mga luha ko dahil nakita na niya.
"Gale." Tawag niya sa pangalan ko.
Mas lalo akong napaiyak ng maramdamang walang sawang tumibok ang puso ko ng
mabilis ng marinig ang boses niya na tinawag ang pangalan ko.
Ngayon masasabi kong wala ng natira sa sarili ko. Narealize ko na lahat ng
galaw at pakiramdam ko ay kontrolado na niya, siya ang dahilan kung bakit ako
nasasaktan pero siya rin ang dahilan kung bakit ako nagiging masaya. Siya na ang
mundo ko, siya na ang hangin na kailangan ko para makahinga at siya ang dahilan ko
para mabuhay kaya ngayon ay unti unti akong namamatay dahil nagising na ako sa
katotohanan na landian niya lang ako kapag wala ang nagmamay-ari sa kanya.
"Aalis na ako." Sabi ko at hindi ko na pinansin ang pagpiyok ng boses ko.
Nakita na niya akong wasak at wala ng dahilan para magpanggap akong matapang.
Nakikita na niya ngayon ang tunay na Desiree Gale 'Inday Dyosa' Ancho Park.
Mariing kung nakagat ang mga labi ko ng mahigpit niyang hawakan ang palad ko.
"Iiwan mo ako?" Tanong niya.
"May trabaho pa ako bukas." Pagdadahilan ko.
"At sa bar iyon?" Bakas ang diin sa boses niya na parang nagagalit siya dahil
magsasayaw na naman akong halos wala ng saplot sa harap ng ibang tao. Sa boses niya
parang may pakialam siya.
"Anong pakialam mo?"
Mas lalong dumiin ang pagkakahawak niya sa palad ko ng iharap niya ako sa
kanya. "Puta naman Gale! Ibabalandra mo na naman 'yang katawan mo sa mga lalaking
hayok sa laman. Gustong gusto mo talaga na lahat nalilibog sa'yo, 'yon ba?" Galit
niyang sigaw.
Lahat ng pagpipigil na kinakapitan ko kanina ay humilagpos na. Umigkas ang
malaya kong palad at sinampal ko siya ng paglalakas lakas.
"Gago! Napakagago mo! Alam mong ikaw lang ang gusto kong malibog sa katawan ko.
Alam mo na mahal na mahal kita. Alam mo na patay na patay na patay ako sa'yo. Alam
mo na baliw na baliw ako sa'yo tapos sasabihin mo 'yan? Kung ako walang karapatan
sa'yo, anong karapatan mo sa'kin?" Sigaw ko pabalik habang humihikbing nakatitig sa
gwapo niyang mukha.
"Alam mo na ikaw ang buhay ko kaya malakas ang loob mo na gawin ang lahat ng
ito. Kaya malakas ang loob mo na gawin akong reserba dahil alam mong mahal na mahal
kita. Puta! Sarili mo lang ang iniiisip mo, paano naman ako? Paano naman ako na
araw araw nawawasak dahil hindi mo ako magawang mahalin? Palagi mong ipinaparamdam
sa'kin na may pag-asa ako pero ang totoo wala."
Mas lalo siyang nagalit. "Palagi mong sinasabing mahal mo ako pero gustong
gusto mong sumasayaw sa harap ng mga kalalakiha para kunin ang atensyon nila. May
marapatan ako dahil mahal mo 'ko." Sigaw niya.
"Bakit ako ba mahal mo?" Bigla siyang natameme sa naging tanong ko. Sarkastiko
akong natawa habang dinadamdam ang panibagong sugat na gumihit sa puso ko ng makita
ang reaction niya. "Third Castillion, isang tanong isang sagot mahal mo ba ako?"
Pag-uulit ko sa tanong ko kahit alam kong sasalakay na naman ang nakakamatay na
sakit sa puso ko.
Hindi pa rin siya nakaimik at alam ko kung bakit. Hindi siya makasagot dahil
obvious na ang answer.
"Ano?" Marahas kong pinunasan ang mga luha ko.
"N-No, b-but--"
Hindi ko na hinayaang matapos ang mga sasabihin niya at muli ko siyang malakas
na sinampal. "But? Walang but sa pag-ibig Third, ako ba nakarinig ka sa'kin ng
gan'ong salita?" Mariin kong nakuyom ang mga kamao ko dahil walang wala na akong
lakas.
Ang sakit sakit sakit sakit sakit sakit ng sobra.
Yumuko siya at nag-iwas ng tingin dahilan para mas lalo akong mapaluha.
Napaluhod ako sa harap niya dahil sa sobrang panghihina ng tuhod ko. Nanginginig
ang mga kalamnan ko dahil sa pag-iyak. Para akong natutuyuan ng tubig sa katawan
dahil sa pag-inda ng sakit.
Para akong kandila na lumapit sa apoy at ngayon ay upos na upos na. Tunaw na
tunaw na at wala ng lakas.
"Mahal na mahal na mahal na mahal kita. I love you Third Castillion." Paulit
ulit kong tugon habang tinititigan ang mga luha kong bumabagsak sa sahig.
"Mahal na mahal na mahal kita pero pagod na pagod na pagod na ako. Ayoko na,
ayoko na kaya ngayon bumibitaw na ako." May bikig sa lalamunan ko ng sabihin ang
huling mga salita.
Wala na akong itinira sa sarili ko. Ayoko na.
"I am agent Inday Dyosa, I am now officially quiting the case of making Third
Castillion fall inlove with me. The case is unsolved and now closed." Tugon ko pa
bago pinilit ang sarili kong tumayo at lisanin ang lugar kasama ang durog kong
puso.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 22

Comment! Comment! Comment kayo ng reactions niyo sa daloy ng kwento as credits na

rin sa'kin dahil pinipilit kong mag-update kahit may sakit ako. Haha. Labs ko kasi
kayo. Bigyan niyo ako ng motivation.

-kuyajen

Gale POV

Ang pinakamasakit na parte sa pagkatao ko ngayon ay ang puso ko, ayaw sumuko ng
puso ko pero iyon ang gusto ng isip ko at for the first time simula ng mahalin ko
si Third ay ang utak ko ang nasunod this time.
Sa lahat ng laban na sinuong ko ngayon lang ako sumuko, hindi ako umaatras sa
kahit anong uri ng baril at patalim. Nakikipagpatayan ako dahil ayokong matalo ng
kahit na sino pero ngayong bigong bigo ako sa pag-ibig ay tinatanggap ko ng talo
ako. Napatunayan ko na ang pinakamakapangyarihan talagang pakiramdam sa mundo ay
ang pag-ibig.
Kahit gaano ka kalakas ay magagawa ka nitong maging mahina. Kahit gaano ka
katapang nagagawa ka nitong maging duwag. Kahit gaano ka katalino ay nagagawa ka
nitong maging tanga.
That's love.
 Malalaki ang mga hakbang na ginawa ko para agad na makalabas sa malaki nilang
bahay. Ayokong makita ako ng iba na nasa ganitong kalagayan.
Pinunas ko ang mga luha ko ng nasa labas na ako ng gate at lumingon lingon sa
paligid para hanapin kung nasaan ang kotse ni Tarinio.
"Gale!" Natulos ako sa kinatatayuan ko ng marinig ang sigaw ni Third.
Hindi ako lumingon at nagpatuloy nalang sa paglalakad para hindi niya ako
maabutan ngunit dahil na rin siguro sa panghihina ko ay nahablot niya ang kamay ko.
"Bitawan mo ako." Walang lakas kong tugon habang pilit na binabawi sa
pagkakahawak niya ang kamay ko.
"No, hindi kita bibitawan." Hinawakan niya ang sa magkabilang balikat at pilit
ipinaharap sa kanya. Yumuko ako dahil ayokong salubungin ang tingin niya. Wala pa
ring kapaguran ang mga luha ko na patuloy sa pag-agos.
"Ayoko na. Ayoko na." Paulit ulit kong tugon. "Bumibitaw na ako."
"Pwes ako naman ang hahawak sa'ting dalawa." Doon ako napatingin sa kanya dahil
sa mga sinabi niya. "I'm sorry kung nasaktan kita, hindi ko sinasadya ang lahat ng
'yon. I'm sorry kung palagi ka nalang umiiyak ng dahil sa'kin but please wag mo
naman akong sukuan. Patawarin mo ako sa naging pagtataboy ko sa'yo at sa mga
masasakit na salita na sinabi ko. I know sorry is not enough but please don't give
up." Hindi ko alam kung aware siya sa reaction ng mga mata niya ngayon.
Punong puno iyon ng sakit at pagsisisi habang hindi kumukurap na nakatitig
sa'kin. Gusto kong maniwala, gustong gusto na namang magpakatanga ng puso ko pero
nandito na ako. Totoong sumusuko na ako, hindi dahil sa naging kabit ng nanay ko
ang tatay niya at hindi dahil sa ayokong madamay siya sa pagresulba sa napakalaking
kasong hawak ko kundi dahil talagang pagod na pagod na ako. Walang wala ng natira
sa sarili ko dahil ibinigay ko lahat sa kanya.
Umiling ako. "Pinapatawad na kita, wala akong dapat na sisihin dahil ginusto ko
lahat ng sakit na 'to. Simula palang inihanda ko na ang sarili ko sa mga ganitong
pangyayari bago pa kita makabunggo noon sa fast food chain. Alam ko ng masasaktan
ako simula ng ipakita ko sa'yo kung gaano kita kamahal. I really love you pero may
pagkakataon talaga sa buhay natin na kailangan nating sumuko hindi dahil naduduwag
tayo kundi dahil wala na tayong maibigay pa. Naibigay ko na lahat sa'yo at wala na
akong itinira para sa sarili ko." Pahina ng pahina ang boses ko habang sinasabi ang
mga katagang 'yon at muli akong napahikbi.
Hinawakan ko ang dibdib ko para kahit papa'no ay masalo ang mga nadudurog na
parte nito. Parang binibiyak, dinudurog, nababasag at naghihiwahiwalay ito dahil sa
sakit na nasa pagkatao ko ngayon.

Sa dami ng bala na bumaon sa katawan ko simula ng pumasok

ako sa pagiging agent ngayon ko lang naramdaman ang ganitong klaseng sakit. Walang
wala ang mga bala at kutsilyo kapag puso mo na ang nabasag.
"Humawak ka sa'kin noon kahit alam mong hindi ako kakapit sa'yo kaya hayaan
mong ako naman ang humawak kahit alam kong bumitaw ka na. Please." Pagmamakaawa
niya at kitang kita ng dalawang luhaan kong mga mata ang paglandas ng mga luha sa
mga mata niya.
"Anong dahilan ng pagmamakaawa mo ngayon? Dahil ba mahal mo ako o dahil
natatakot ka na mawalan ng kalandian?" Pagmamatapang kong tanong pero ang totoo ay
triple ang sakit na nasa puso ko kanina dahil nakita ko siyang lumuluha.
Totoo pala talaga na kapag mahal mo ay isang tao ay doble ang balik sa'yo ng
sakit kapag nakikita mong nasasaktan sila, siya.
Nanginginig ang mga kamay na sinapo ko ang mukha niya para punasan ang mga
luha. Ayokong makita siyang umiiyak dahil nasasaktan ako, kaya kong indahin ang
sakit na dulot ng pagmamahal ko sa kanya pero hindi ang nakikita siyang lumuluha.
"Takot akong magmahal dahil ayokong masaktan pero nangyayari na ngayon sa'kin
ang kinakatakutan ko. Nasasaktan ako ng hindi ko namamalayan dahil alam kong
lumuluha ka na naman ng dahil sa'kin. Hindi ko masasabing magmamahal na ito dahil
minsan ay hindi pa ako umibig pero ang alam ko, hindi ko kakayanin kapag mawala ka
sa'kin." Dinig na dinig ko ang paghikbi niya.
 Naikuyom ko ang mga kamao ko para pigilan ang sarili na magbreakdown dahil sa
hindi maipaliwanag na sakit at pighati na namamayani sa pagkatao ko.
I am beyond broken. Namamanhid na ang puso ko pero tumitibok pa rin ito para sa
kanya.
"Sobra sobra na ang sakit Third--" bigla niya akong niyakap kaya hindi ko
natapos ang sasabihin ko.
"It's not Third, di ba Intoy ko ang tawag mo sa'kin? Hindi Third at lalong
hindi Tres. Wag naman ganito, please nagsisisi na ako. Please." Pareho na kaming
umiiyak sa gitna ng daan, palakasan kami ng hikbi at walang pakialam sa paligid.
"Hindi ako susugal sa isang bagay na walang kasiguraduhan lalo ngayong wala na
akong maibibigay sa'yo." Tugon ko, pinal na ang desisyon ko na sukuan siya kahit
anong mangyari. Ayoko na talaga.
"Wala kang ibibigay sa'kin na kahit ano, hayaan mong ako naman. Ako ang pupuno
sa hindi mo maibibigay basta wag mo lang akong sukuan." Taas baba na ang balikat
niya dahil sa pag-iyak tulad ko.
"May girlfriend ka." Bulong ko pero alam kong rinig niya iyon.
Naramdaman ko ang pagpatak ng mga tubig mula sa kalangitan. Napatingala ako at
nakita kong walang ni isang bituwin at buwan sa madilim na kalangitan. Umaambon na
at tila nakikisabay iyon sa mga nararamdaman namin. Umiiyal din ang langit dahil
umiiyak kami.
Napatakip ako sa bibig ko sa sobrang pagkabigla ng lumuhod siya sa harapan ko
at niyakap niya ang mga binte ko.
"Kaya kong makipagbreak sa kanya, kaya ko siyang iwan para sa'yo." Tugon niya.
"Tumayo ka diyan." Hinihila ko ang braso niya para tumayo pero ayaw niya at sa
laki niyang tao ay hindi ko siya mapilit.
Dapat masaya ako ngayon dahil nakikita kong may halaga ako sa kanya pero
umiiyak siya kaya hindi ko magawang maging maligaya gayong nasasaktan kami pareho.
"Tatayo lang ako kapag sinabi mong hindi mo ako susukuan at hindi mo ako
iiwan." Parang batang sambit niya habang nakaluhod pa rin at humihikbi. "Alam kong
ang tanga tanga ko dahil noon pinagtutulakan kita palayo, natatakot kasi akong
matulad sa mga kuya ko. Natatakot akong masaktan at madurog pero ito na nangyayari
na sa'kin. Para akong pinapatay dahil sinabi mong bibitaw ka na. Ayokong bumitaw
ka, nasasaktan ako." Patuloy siyang nagmamakaawa kaya lumuhod rin ako para
mapantayan siya.

Hinaplos ko ang napakagwapo niyang mukha at sinusubukang

tuyuin ang mga luha niya.
"Ayokong magdesisyon ka na pagsisisihan mo sa huli, kung papayag kang
ipagpatuloy natin ang bagay na hindi manlang nga natin nasimulan ay mas lalo kang
masasaktan. Mararamdaman mo ang sakit na kinakatakutan mo, 'yong mga naranasan ng
mga kuya mo mas malala pa doon. I am an agent, Third at araw araw ay nasa panganib
ang buhay ko. Sooner or later ay maaari akong mapatay at kapag nangyari 'yon hindi
ko mapapatawad ang sarili ko kapag iniwan kang nasasaktan." Mahinahon kong
paliwanag sa kanya at pilit siyang pinapakalma kahit ang sarili ko ay hindi ko alam
kung kumakalma rin ba, patuloy pa rin ako sa pag-iyak.
"Wag mong sabihin 'yan, Anton is an agent too pero masaya sila ngayon ni
Second." Napangiti ako dahil sa rason niya.
"Magkaiba kami ni Anton at muntik na rin siyang mamatay noon diba? Nakita mo
ang pagkawasak ni Second." Tumitig lang siya sa'kin at hindi sumagot. "Swerte sila
dahil sila ang para sa isa't isa kaya umayon sa kanila ang tadhana pero tayo simula
palang ay ipinagpilitan ko na kaya sa huli ay hindi naging masaya. Hindi tayo ang
para sa isa't isa Third." Para akong ilang ulit na pinatau dahil sa huli kong mga
binitawang salita.
Ang sakit sakit na alam mo ang katotohanan na hindi kayo para sa isa't isa. Na
ipinilit lang ang lahat, kung sana hindi ko nalang siya kinulit ay wala sana kami
sa ganitong sitwasyon.
"Hindi ikaw ang tadhana para sabihing hindi tayo ang para sa isa't isa." Asik
niya at nagsimula na namang humkbi. "Nasaan na 'yong sinasabi mo noon na 'Inday
sa'yo at Intoy akin lamang' hindi ako naniwala noon sa gan'on pero ngayon iyon ang
pinanghahawakan ko." Mahigpit niya akong niyakap. "Hayaan mong tuluyan kitang
mahalin." Sabi niya pa.
Mariin akong napapikit habang patuloy sa pag-agos ang hindi ko maampat na mga
luha. Napangiti ako ng malungkot ng maalala ko kung paano ko siya nakilala at bakit
minahal ko siya ng sobra.

"Anong ginagawa natin dito sa bookstore?" Yamot kong tanong kay Anton,
pagkatapos naming matanggap ang kaso sa pagdakip sa isang kurakot na congressman ay
bigla bigla niya akong hinila papunta dito sa mall.
"Tsk. Ang target ay pupunta mamaya sa isang orphanage at magpapanggap tayong
volunteer para makapasok." Sabi niya habang nagsisimula ng pumili ng mga coloring
books.
Dahil yamot ako ay pumulot ako ng isang libro na nasa harap ko. Napatitig ako
sa cover nito at doon ko napagtanto na magazine pala ang nakuha ko. Napatitig ako
sa gwapong gwapong mukha ng lalaking nasa cover ng best seller bachelor magazine,
hindi ako kumurap at kulang nalang ay tunawin ko ng tingin.
"Puta! Chicks 'to." Nausal ko at mabilis na binuklat. Pinagsawa ko ang mga mata
ko sa bawat pahina na mukha niya ang nakalagay.
Napapamura pa ako kapag nakikita ko kung gaano siya kahot wearing his corporate
attire. Seryosong seryosong ang mukha pero may mga kuha rin siyang nakangiti at
mukhang mabait.
Agad akong lumapit sa cashier para bayaran ang magazine na iyon at isinuksok ko
sa bulsa ng leather jacket ko.
Third Castillion.
Itinatak ko sa kaibuturan ng kaluluwa ko ang pangalan at mukha niya. Pangiti
ngiti ako habang hinihintay na matapos si Anton sa ginagawa niya habang
kinakabisado sa isip ko ang gwapong gwapong mukha ni Third.
Ngayon lang ako nagwapohan sa isang lalaki kaya nga akala ko tibo ako pero
ngayon napatunayan kong hindi.
"Tara." Ilang sandali ay yaya ni Anton, may dala na siyang school supplies.
Balita ko iyon din ang ipamimigay ng target namin sa pupuntahan naming orphanage.
Props naman kumbaga.
Kanya kanya kaming sakay ng motor namin at pinaharurot iyon papunta sa bahay
niya. At dahil hindi mawala wala ang traffic sa Pinas ay napahinto kami at hintay
na umusad iyon.
"Kumain kayo ng marami ha?" May narinig akong boses na napakalambing, hindi ko
alam pero may kung anong humihila sa'kin na hanapin kung saan nanggagaling 'yon.
At iyon ang ginawa ko, lumingon lingon ako sa paligid at natigilan ako ng
makita ang lalaking basa magazine na tinititigan ko kanina.
Nasa side walk ito sa harap ng isang magarang sasakyan na nakahinto rin at
nandoon siya nakaupo sa semento katabi ang mga batang pulubi. May napakaraming
supot ng pagkain na mula sa isang fast food chain ang nakalatag doon at pinapakain
niya iyon sa mga batang madudumi.
Masaya siyang nakangiti habang sinusubuan ang ilan. May kung anong humaplos sa
puso ko dahil sa tanawin na 'yon. Hindi lang pala maganda ang panglabas na anyo
niya kundi ang kalooban na rin. Ang perpekto niya.
Siguro'y naramdaman nito na may nakatingin sa kanya kaya nag-awat ito ng tingin
at saktong sa gawi ko siya nakaharap. Nagkasalubong ang tingin namin at ngumiti
siya, napamura ako ng tahimik dahil biglang lumakas ang tibok ng puso ko na para
akong nabibingi.
Napakurap kurap ako dahil para akong naengkanto sa kakaibang pakiramdam na
lumukob sa'kin. Muli akong tumingin sa kanya at bumilik na ang atensyon nito sa mga
bata.
Wala itong kaarte arteng nakaupo sa semento suot at siguradong mamahaling
slacks at white long sleeve na tinupi hanggang siko at ang napakakintab nitong
sapatos. Siguro ay pansamantala muna nitong inalis ang coat.
"Tara na." Dinig kong sabi ni Anton, hindi ko namalayang umuusad na pala.
 Napatingin ulit ako sa gawi ni Third. "Maghintay ka lang aasawahin kita." Usal
ko bago pinaharurot muli ang motor ko.
Simula ng araw na iyon ay hindi na siya nawala sa sisteme ko. Hindi ko alam
kung love at first sight iyon o secong sight.
Alam kong minahal ko na siya ng araw na iyon at sa bawat araw na lumipas lalo
ng magsimula akong kulitin siya ay mas lalong lumalim ang nararamdaman ko para sa
kanya.
Isang taon na ang lumipas simula ng unang makita ko siya sa isang magazine at
hindi ko akalain na aabot kami sa ganitong sitwasyon.
"Wag mo na akong mahalin, ayoko na." Sambit ko at ilang ulit na napalunok.
Mahal na mahal ko siya pero kailangan kong gawin 'to.
"No, please Inday Dyosa ko. Di ba nga ikaw ang dyosa ko?" Umiiyak pa rin kami
at hindi natinag kahit nagsimula ng lumakas ang ulan. Nasa gitna pa rin kami ng
daan.
"Kahit anong mangyari ikaw pa rin ang Intoy ko." Bulong ko at gumanti ng
mahigpit na yakap sa kanya hanggang sa mapaigtad kami dahil sa malakas na putok ng
baril na umalingawngaw sa paligid.
Naramdaman kong may mainit na bagay ang tumama sa ulo ko at may mainit na
likidong dumaloy sa mukha ko. Pula iyon at alam kong dugo.
"Gale!" Dinig kong sigaw ni Third at bumagsak ako sa balikat niya. "No, no, no
Gale. Gale wake up. Gale." Narinig ko ang desperado niyang sigaw pero wala na akong
maramdaman sa buong katawan ko. Namanhid kahit na ang puso ko.
"I love---" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil tuluyan na akong
napabitaw.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 23

Third POV
TILA pinagkaitan ako ng paghinga ng makita ang pagbagsak niya sa katawan ko.
Puno ng dugo ang buong mukha at hindi ko na makilala. Nanginginig ako at hindi
makagalaw dahil sa sobrang takot na lumukob sa sistema ko.
Nagsisigaw ako at pinipilit siyang padilatin ang mga mata niya pero wala
hanggang sa nagsidatingan na ang mga taong nasa loob ng bahay.
"Putangina! Tarinio secure the premises hanapin mo ang sniper!" Dinig ko sigaw
ni Anton, may hawak itong baril at tila handang pumatay ng makitang nakahandusay
ang katawan ni Gale.
"Kumuha kayo ng sasakyan!" Sigaw muli niya habang ang ay nanginginig ang buong
katawan na niyakap ng mahigpit ang duguang si Gale. Sarado ang isip ko at hindi ko
alam ang gagawin. Mas lalong dumagsa ang luha ko habang nakikita ang kalagayan
niya.
My heart ached. Parang dinukot ang puso ko at hindi na kailanman ibinalik
sa'kin, iyon ang pakiramdam ko sa isiping baka mawala siya.
"Wag mong gagalawin ang ulo upang hindi magalaw ang bala." Puno ng diing utos
ni Anton, maingat niyang hinawakan ang ulo ng kaibigan at seryosong tumingin
sa'kin. May laman ang tinging iyon pero hindi ko maintindihan. "Buhatin mo at
dadalhin natin siya sa hospital."
Naging mabilis ang kilos ko kahit na nanghihina ang mga tuhod ko. Gusto kong
gisingin siya pero wala na siyang malay at lupaypay na ang katawan.
"Dali!" Pumarada sa harap namin ang kotse ni Second. Mabilis kong binuhat ang
katawan ni Gale papuntang backseat habang nakaalalay ang mga kamay ni Anton sa ulo
niya.
"Seven, sumama ka at patigilin mo pansamantala ang pagdudugo." Utos ni Anton.
"Hindi na ako sasama kailangan kong hanapin ang may gawa nito." Pagkatapos niyang
sabihin iyon ay mabilis niyang inutusan si Second na paandarin.
Wala akong maapuhap na salita habang hindi kumukurap na nakatingin sa mukha ni
Gale. Natatakot ako. Sobrang takot ako ngayon sa maaaring mangyari sa kanya.
Hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko dahil naisip ko, kung hindi ko na
sana siya sinundan ay hindi na siya magtatagal sa lugar na 'to at agad siyang
makakauwi ng ligtas.
I'm a selfish bastard! Sarili ko lang ang iniisip ko pero hindi siya, simula ng
dumating siya sa buhay ko puro sakit nalang ang naibigay ko sa kanya at hanggang
ngayon ay gan'on pa rin. Wala pa rin akong magawa para hindi siya masaktan.
Basang basa ang mga katawan namin dahil sa malakas na buhos ng ulan habang nasa
labas kami. Hindi nakatulong ang pakikisabay ng langit sa bigat at sakit ng
kalooban ko.
"P-Please wag naman ganito." Sa wakas ay nasabi ko habang hinahaplos ang mukha
niya.
Inaasikaso siya ni Seven habang siya ay nasa bisig ko. Rinig na rinig ko ang
malakas na tibok ng puso ko habang pilit na inaamapat ang dugong maaaring mawala sa
kanya.
"K-Kuya Third kumalma ka, hindi pwedeng alugin ang katawan niya para masiguro
na hindi babaon sa vital part ng utak niya." Tugon ni Seven pero kahit siyang isang
doctor ay ramdam ko ang kaba niya at hindi mapakali.
Kinumbensi ko ang sarili ko na hindi humikbi upang maiwasan ang paggalaw ng
katawan ko pero hindi ko mapigilan ang emosyon ko.
"Nandito na tayo." Anunsyo ni Second, mabilis kaming bumaba sa sasakyan at
itinakbo siya sa hospital.
"EMERGENCY!" Sigaw ni Seven. Mahigpit na mahigpit ang pagkakahawak ko sa
katawan ni Gale pero puno ng ingat namin siyang dinadala.

Laking pasalamat ko ng agad na tumalima ang mga nurse na

may dalang stretcher. Isinakay namin ang katawan niya doon at mabilis na tumakbo
papunta sa emergency room kasama ang mga doctor na agad na kinausap ni Seven.
"Sir hanggang dito nalang po." Pigil sa'kin ng nurse ng tuluyan sana akong
sasama sa kanila sa loob.
Nagpumilit ako. "N-No, kailangan niya ako ngayon. Please, hindi ko siya pwedeng
iwan." Nagpumiglas ako dahil gustong gusto ko talagang nasa tabi niya habang
lumalaban siya para mabuhay.
"Hindi po talaga pwede sir." Dahil sa galit ko ay sinuntok ko ang lalaking
nurse, sumalampak siya sa sahig pero hindi lumaban.
"Third, kumalma ka hindi ka pwede sa loob dahil imbes na maging maayos ang
proseso ay baka makasagabal ka at mas lalong lumala ang lagay ni Gale." Si Second
na agad akong hinila palayo doon.
Dahil sa panghihina ko ay hindi na ako nakaangal ng paupuin niya ako sa waiting
area. Walang ampat aa pagtulo ang mga luha ko at pagtaas baba ng mga balikat ko.
"Kasalanan ko ang lahat ng ito!" Bulong ko gamit ang namamaos at basag na
boses, ni wala akong pakialam kahit na basang basa ako at tumutulo ang pinaghalong
dugo at tubig sa sahig.
Kanina ng marinig ko ang putok ay para akong tinamaan ng kidlat. Wala akong
ibang nagawa kundi ng matulala at sumigaw na wag niya akong iwan. Wala akong magawa
at pakiramdam ko napakawalang kwenta ko.
"Hindi mo kasalanan, walang may gusto sa nangyari Kuya Third." Si Seven.
Marahas akong umiling. "Kung sana hindi ko nalang siya hinabol, kung sana
hinayaan ko nalang siyang lumayo sa'kin sana wala siya ngayon sa letseng hospital
na 'to. Kung sana....kung sana...hindi ako natakot na mahalin siya sana hindi siya
nag-aagaw buhay ngayon." Napaluhod ako dahil sa pagbigay ng sistema ko.
Walang wala na akong lakas. Nilulukob ng guilt ang buong pagkatao ko at the
same time ay pagsisisi sa mga araw na pinalagpas ko na nakikita ko pa ang ngiti sa
mga labi niya.
Tuluyan na siyang bumitaw sa'kin dahil napapagod na siya, iyon palang ay malaki
na ang kasalanan ko sa kanya dahil sa labis labis na sakit na dulot ko.
"Stop blaming yourself 'bro, hindi mo kasalanan." Niyakap ako ni Second.
 "Sa sobrang takot ko mas lalong lumala ang sitwasyon. Natakot lang naman ako na
aminin sa sarili ko na mahal ko siya dahil ayokong maranasan ang mga naranasan niyo
pero kahit anong iwas ko dito pa rin ang bagsak ko sa sumpang hospital na 'to."
Naihilamos ko ang mga palad ko sa mukha, natigilan pa ako ng makitang puro iyon
dugo na galing kay Gale. Mas lalo akong napaiyak dahil nasa mismong palad ko ang
patunay na malaki ang posibilidad na mawala siya sa'kin.
"Everything happens for a reason, siguro ito ang paraan para sabihin sa'yo na
hindi maganda kung pinangungunahan ka ng takot. You need to conquer your fears bago
mo pa pagsisihan sa huli." Seryosong tugon ni Second habang tinatapik tapik ang
balikat ko. "Be strong 'bro, lahat ng problema ay may solusyon."
"Don't cry!" Napaangat ang tingin ko dahil sa nagsalita, si Anton iyon at
seryosong seryoso ang mukha niya ngayon. Palagi naman siyang seryoso pero madilim
ang aura niya ngayon.
Hindi ko namalayang dumating na pala sila. Wala sina mommy na mas lalong
ipinagpasalamat ko, tanging mga kapatid ko lang at si Anton kasunod ang pinsan kong
si Tarinio.

Hindi ako nakaimik at may hikbi pa ring kumawala sa bibig

ko. Paanong hindi ako iiyak kung nasa ganitong lagay ang Inday Dyosa ko? Paano ako
hindi iiyak kung nilalamon ako ng guilt at pagsisisi? Paano ako hindi iiyak kong
parang pinipilas bawat piraso ng pagkatao ko?
Hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. Sinuntok niya ako at kahit lalaki
ako at malaki ang pangangatawan ay pumagsak ako sa sahig at nalasahan ko ang dugo
sa labi ko.
Tunulungan akong tumayo ni Second at bakas ang paghingi ng paumanhin sa mga
mata niya.
"Pasensya na 'bro hindi ko siya maaawat kapag ganyan ang uara niya baka sa'kin
pa ibaling at hiwalayan ako niyan." Yumuko siya.
"Wag kang umiyak, walang magbabago kong iiyak  ka. Wag kang gumaya kay Segundo
na iniiyakan ang lahat ng problema." Puno ng diin nitong sambit, nakakuyom ang
kamao niya na tila sinasabing isang hikbi ko pa ay may kalalagyan ako.
Hindi ko magawang magalit sa kanya dahil sa pagsuntok niya sa'kin dahil alam
kong nag-aalala siya sa lagay ng kaibigan niya at isa pa ako naman talaga ang dapat
na sisishin.
"Hindi siya nagsakripisyo para lang iyakan mo." Napatigalgal ako dahil sa mga
sinabi niya.
Naguguluhan akong napatingin sa kanya. Wala pa ring nagbago, seryoso pa rin
siya at gan'on rin si Tarinio. Tahimik itong sumandal sa pader at nakapamulsang
tumingala.
"A-Anong sinabi mo?" Hindi ko napigilan ang pagkautal dahil doble ang kabang
lumukob sa dibdib ko.
Parang hindi ko mapapatawad ang sarili kong maririnig ko ang mga susunod niyang
paliwanag.
"Hinanap namin kung saan nanggaling ang bumaril at hindi ako nagkamali isang
sniper na hindi kalayuan sa bahay niyo ang may gawa nito. May natagpuan kaming
bonet doon sa naging pwesto nito at basi sa pagsuri ko sa anggulong kinalalagyan
niyo kanina at posisyon niyo ng madatnan ko ay ikaw talaga ang target." Tumitig
siya sa'kin habang ako ay pigil ang hininga at kuyom ang mga kamao.
Parang may sariling mga utak ang mga luha ko dahil tumigil iyon sa pagbagsak.
Umusbong ng unti unti ang galit sa kalooban ko dahil sa katotohanang may
nagtatangka sa buhay ko.
"Nasa likod mo nakapwesto ang sniper at kung nakayakap sa'yo si Gale ay
sigurado akong nakita niya iyon. She's not the best agent for nothing."
"Bakit hindi siya umilag? Bakit hinayaan niyang tamaan siya kung nakita naman
pala niya?" Naguguluhang tanong ko.
"Hindi ko alam ang sagot sa tanong mo dahil hindi ako si Gale pero alam nating
lahat na kayang kaya niyang gawin ang lahat para sa'yo. She's inlove with you,
really and madly inlove with you kaya prinotektahan ka niya." Naiiling siyang
napabuntong hininga na parang hirap na hirap rin at naiintindihan ko 'yon. "Kung
inilagan niya iyo ay siguradong magdadalawang kalabit ng gatilyo ang sniper para
tamaan ka kaya imbes na umilag ay sinalag niya ang bala na para sa'yo."
Nahahapong napasandal ako sa pader. Hindi kayang tanggapin ng utak ko ang mga
sinasabi niya. Ayokong paniwalaan pero alam ko rin na hindi magsasayang ng laway si
Anton na magpaliwanag kung hindi ito sigurado sa mga salitang binibitawan.
"Bakit may magtatangka sa buhay ko?" Naitanong ko sa labis na panghihina.
Naubos na siguro ang luha ko sa katawan dahil sa labis na pag-iyak ko kanina
dahil ngayon kahit anong sakit na nararamdaman ko ay hindi ko na magawang umiyak.
Manhid na siguro ako. Tulala lang ako habang nakatingin sa kawalan.
"May nagtatangka sa buhay mo dahil sa kasong hawak niya." Si Tarinio ang
sumagot.
"Kaso?"
"This is confidential but I know you need to know, may malaking hawak na kaso
si Gale at ako ang partner niya. Nalaman ng sindikato na ikaw ang kahinaan ni Gale,
napansin mong lumalayo siya sa'yo?" Marahang tango ang isinagot ko. "Ginagawa niya
'yon dahil ginagamit ka nila para bitawan ni Gale ang kaso, kapag nasaktan ka akala
nila ay aatras siya at tatalikuran ang kaso. Gale is one of the best agent at wala
pa itong hinawakan na kaso na hindi nalutas. So as you can see, alam nila na threat
siya sa organisasyon ng mga ito."
"Kapag humawak siya ng kaso ay hinding hindi siya bumibitaw kahit na buhay niya
ang kapalit lalo kung alam niyang marami siyang matutulungan kapag nalutas ang
kaso. It is a big drug syndicate na sumisira sa buhay ng mga kabataan." Dugtong ni
Anton.
Hindi ako nakapagsalita dahil sa mga nalaman ko. Kahit saan pala siya magpunta
ako pa rin ang inaalala niya. Kahit pala nasasaktan ko siya na iyon ang palaging
dulot ko sa kanya ay kapakanan ko pa rin ang iniisip niya.
"Sino 'yong sniper?" Tanong ko, nanginginig ang mga tuhod ko dahil gustong
gusto kong manuntok ngayon at pumatay ng tao. Gusto kong igante siya sa nanakit sa
kanya, kahit manlang iyon ay magawa ko para makabawi sa lahat ng kasalanan ko sa
kanya.
"Natalie Scovar." Nanlalaki ang mga natang naibalik ko ang tingin kay Anton.
"What?" Tanong ko dahil baka nabingi lang ako sa pangalan na binanggit niya.
Tumiim ang bagang niya bago muling sumagot. "Natalie Scovar is the big dealer
of illegal drugs here in the Philippines, siya ang malaking asset ng grupo at sa
kanya iniatang ang trabaho na patayin ka o si Gale. Siya ang palaging binabantayan
lahat ng galaw ni Gale sa bar."
Ngayon naging malinaw na sa'kin ang lahat. Nagtatrabaho siya sa bar na iyon
dahil doon nagsimula ang kaso niya.
Bullshit! I am really stupid! Nagpapasok ako ng ahas sa buhay ko.
Bumaling ako kay Tarinio na nakatingin rin pala sa'kin. Seryosong seryoso akong
kuyom ang mga kamao. Hinding hindi ko palalagpasin ang pagkakataon na bumawi sa
lahat ng nagawa sa'kin ni Gale.
"Ituloy mo ang hawak niyong kaso." Puno ng diin kong tugon.
"Yeah, iyon ang gagawin ko kahit hindi mo sabihin." Aniya.
"Ituloy mo ang hawak niyong kaso at ako ang papalit sa posisyon niya bilang
partner mo." Determindo kong tugon. Napaawang ang bibig niya na tila hindi sang-
ayon sa gusto ko. "I know it's illegal pero mananatali namang legal kung  walang
nakakaalam."
I am a Castillion at walang kahit na sino man ang pwedeng kumalaban sa'kin
dahil kung gaano ako kabait sa mga taong nangangailangan ng tulong ay triple ang
sama ko kapag kinalaban ako.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 24
Third POV
SABAY sabay kaming napatingin sa pagbukas ng emergency room at lumabas doon ang
isang doctor makalipas ang ilang sandali. Halos mag-uumaga na at hindi ko alam kung
gaano kami katagal naghintay sa labas ng ER.
"Pamilya ng pasyente?" Bungad nito. Agad akong napaalis sa pagkakasandal sa
pader at lumapit sa kanya gan'on din ang mga kapatid ko at si Anton.
"Kami ho ang pamilya." Sagot ko.
Tumango ito at pinagmasdan kami sandali bago tumikhim at nagsalita. Samantalang
ako ay hindi alam kung saan isisilid ang kabang namamayani sa dibdib ko.
Kinakabahan ako sa maaari niyang sabihin, baka hindi ko kayanin.
Damn! This is so gay!
"Gunshot in head is really critical, napakadelikado kapag ang tama ng bala ay
sa ulo." Panimula niya habang kami ay tahimik na nakikinig, dinig na dinig ko ang
tibok ng puso ko dahil sa kaba.
Kung ang iba ay gustong madaliin ang paliwanag ng doctor ako ay hindi dahil
hindi ko pa naihahanda ang sarili ko kung sakaling may masamang balita.
"Multiple factors determine the extent of damage caused by a gunshot in head.
Kasama na doon ang kalibre ng baril na ginamit, the size and speed of the bullet,
the trajectory and site of the injury." Ngumiti siya. "And luckily, hindi gan'on
kalalim ang naging baon ng bala sa ulo niya. A bullet goes through the right
frontal lobe tip towards her forehead and well above the base of her skull that is
likely cause mild clinical damage because it passes through no vital brain tissue
or vascular structures. In short, hindi na gan'on kasama ang lagay niya. At
natanggal na namin ang bala kaya masasabi ko sa ngayon na malayo na siya sa
kamatayan."
Kuyom ko pa rin ang kamao ko at kahit good news para sa'kin 'yon ay hindi ko
magawang magdiwang dahil pakiramdam ko may kasunod pa. Napakabigat ng loob ko!
"But." Muling sumeryoso ang mukha nito. "Kahit hindi sa mismong utak niya
pumasok ang bala ay may mga epektong nakuha ang ulo niya dahil sa bala. Though,
she's lucky becuase the bleeding stopped habang dinadala niyo siya dito."
"We conducted a CT-scan and we found out that the gunshot destroys her optic
nerve that can cause blindness. Maaaring mabulag ang pasyente kahit na hindi
gaanong naapektuhan ang kanyang utak."
Parang nanigas ang kalamnan ko ng marinig ang huling salita na sinabi niya.
Napakurap kurap ako at hindi makapaniwalang napatingin sa kanya.
"B-Blindness?" Utal kong tanong.
Tumango siya dahilan para gumuho ang mundo ko. "Maaaring mabulag ang pasyente
at malalaman natin ang pwedeng maging treatment kapag nagising na siya. And the
patient is considered to be in come within a month or even a years pero kung hindi
magiging maganda ang reponse ng katawan niya sa mga treatment na gagawin namin para
humilom ang sugat niya sa ulo ay malaki ang posibilidad na hindi na siya magising.
Hindi natin masasabi iyon sa ngayon, she needs to undergo observation para malaman
kung may iba pa bang naging epekto sa kanya ang nangyari but she's safe from death
sa ngayon." Pinagdiinan niya pa ang salitang sa ngayon na para bang sinasabing
hindi dapat kami makampante. "Bawat araw ay maaaring magbago ang kondisyon niya.
But don't worry gagawin namin ang lahat para mailigtas siya sa mga complications."
Hindi nakatulong ang mga pampalubag loob na sinabi niya mas tumatak sa isip ko
ang posibilidad na mabulag siya. No, hindi iyon posibilidad lang dahil kung totoong
nadamage ang optic nerve niya ay siguradong maaapektuhan ang paningin niya.

And she's in come for fucking months or years? At malaki

rin ang posibilidad na hindi na siya magising? Paano na ako kapag nangyari 'yon?
Hindi ko na alam kung ano ang dapat na isipin. Pati ang utak ko ay halos bumigay na
sa dami ng mga pasabog na nalaman ko resulta ng pagligtas niya sa'kin.
Natanggal man ang bala sa ulo niya ay para sa'kin hindi pa rin siya ligtas
hanggat hindi siya nakalalabas ng hospital na ito.
"Ililipat na siya sa isang pribadong silid para sa observation. Excuse me."
Umalis na ang doctor.
Pagkaalis ng doctor ay hindi ko napigilan ang sarili ko na magwala dahil sa
sobrang frustration. Wala na akong mukhang ihaharap sa kanya dahil nahihiya ako,
nahihiya ako na isang tulad ko lang na walang kwentang lalaki ang
pinagsakripisyohan niya ng paningin niya. Ang isang gagong tulad ko ang inalayan
niya ng buhay niya.
"Wala akong kwentang tao! Wala akong kwenta!" Sigaw ko at pinagsusuntok ang
pader na nasa harapan ko. Wala akong pakialam kahit na dumugo iyon o mabali ang mga
daliri ko sa kamay.
"Sana ako nalang ang nabaril! Sana ako nalang ang nasa kalagayan niya!" Sigaw
ako ng sigaw at pinagsisipa ko ang nga upuang nasa waiting area.
Wala akong pakialam kahit na inaawat na ako ng mga kapatid ko at
pinagtitinginan ng mga tao. Ano nalang ang sasabihin ko sa kanya kapag nalaman na
niyang wala na siyang paningin? Saan nalang ako pupulutin kapag hindi na siya
nagising.
"Tama na Tres, walang maitutulong ang pagwawala mo." Awat sa'kin ni Second at
hinila ako payakap sa kanya.
Nanghihina akong sumandal sa balikat niya at doon na ako napaiyak ng tuluyan.
Para akong babaeng malakas na humagulhol sa harap nilang lahat. Hindi ako iyakin
dahil lahat ng bagay ay kaya kong pasunurin ayon sa plano ko pero sa sitwasyon ko
ngayon ay wala akong magawa kundi ang ilabas lahat ng sakit.
Lahat ng mga bagay na nagawa sa'kin ni Gale bumalik sa alaala ko. 'Yong
pangungulit niya at pag-aalaga, ang pananamit niya na lagi kong kinaiinisan dahil
napakaraming lalaki ang nahahatak niya ang atensyon at palaging napapatingin sa
kanya kapag dumadaan siya. 'Yong kapag naglalakad siya na parang beauty queen.
Lahat ng pagkakataon na nasa tabi ko siya ay naalala ko at ngayon ay tinamaan ako
ng libo libong pagsisisi. Napakaraming sana ang meron ako ngayon.
Sana pinahalagahan ko nalang siya. Sana hindi ko nalang siya pinagtabuyan noon.
Sana hinayaan ko siya sa pangungulit sa'kin. Sana hinayaan ko nalang na dumating
ang araw na mahulog ako sa kanya. Sana hindi ako natakot na tanggapin kung ano man
ang nararamdaman ko para sa kanya.
Mga sanang malabo ng matupad ngayon.
Sa nararamdaman ko ngayon, napatunayan ko na nasa huli ang pagsisisi.
Napatunayan ko na mas makikita mo ang halaga ng isang tao kapag nasa puntong
malapit na siyang mawala sa'yo o tuluyang wala na siya sa'yo.
Really painful. Masakit na masakit na ang babaeng handang ibigay sa'kin pati
ang sarili niyang buhay ay hindi ko nagawang pahalagahan ng mga panahong kailangan
niya ang pagmamahal ko.
"B-Baka kamuhian niya ako." Tugon ko at bakas na bakas sa basag kong boses ang
labis na pangamba. "Hindi ko kakayanin kapag kinamuhian niya ako. Hindi ko kaya,
Kuya tulungan niyo ako."  Sa unang pagkakataon ay tinawag ko si Second bilang kuya
ko na hinihingan ko ng tulong dahil hindi ko na alam ang gagawin.
Yumakap ako ng mahigpit sa kanya dahil sa panghihina ng tuhod ko. "Kuya
tulungan mo ako baka mawala siya sa'kin." Pagmamakaawa ko.
Naramdaman ko ang pagyakap sa'kin ng mga kapatid ko at ang paghaplos nila sa
likod ko para kumalma ako pero hindi niyon napawi ang takot na meron ako sa
posibilidad na baka kamuhian ako ni Gale dahil mabubulag siya at ako ang dahilan.

"We're here hindi ka namin iiwan, hindi namin hahayaan na

mawala siya sa'yo. Gagawin natin ang lahat." Sagot niya Second habang tinatapik
tapik niya ang balikat ko.
"Mas gugustuhin ko nalang na mamatay kung kamumuhian niya ako."
Para akong masisiraan ng bait dahil sa pag-iisip ng mga maaaring mangyari.
Humiwalay ako ng yakap sa mga kapatid ko ng maalala ko si Anton. Bumaling ako sa
kanya na tahimik lang na nakatayo at nakatingin sa'min.
 "Kaibigan ka niya diba?" Patuloy sa pag-agos ang mga luha ko. "Pwede bang kapag
nagising siya sabihin mong wag siyang magagalit sa'kin, babawi ako sa kanya.
Gagawin ko ang lahat para makabawi sa lahat ng kasalanan ko sa kanya basta pakisabi
lang na wag niya akong kamuhian at palayuin sa kanya." Pagsusumamo ko, hindi ako
mapalagay na nakahawak sa kamay niya.
Napabuntong hininga siya. "Tsk. Magkapatid nga kayo ni Segundo." Seryosong
sagot niya. "Wala kang mapapala sa kakaiyak at isa pa mahal mahal ka n'on at kahit
gaano ka kagago patatawarin ka ng babaeng 'yon."
"Paano kung magalit siya sa'kin?"
"Noon bang sinaktan mo siya dahil sa pagmamahal niya sa'yo nagalit siya? Noong
nasugatan ang kamay niya dahil sa bubog ng itulak mo siya nagreklamo ba siya? Noong
natapilok siya at nagsaklay ng halos dalawang linggo sinumbatan ka ba niya? Noong
itinulak mo siya at mas pinili mo si Natalie nakarinig ka ba ng galit sa kanya?"
Natahimik ako.
Mas lalo akong nakaramdam nf galit sa sarili ko ng malaman ko 'yon. Hindi ko
alam na nasugatan siya ng itulak ko siya, hindi ko alam na kaya pala siya nagsaklay
dahil sa'kin. Ni hindi niya sinabi sa'kin ang mga bagay na iyon. Napasabunot ako sa
sarili ko.
Napakatanga ko! Ang tanga tanga ko!
"Kaibigan ko 'yong tao kaya alam ko lahat kahit hindi siya magsalita, kapag
nasasaktan siya alam kong ikaw ang dahilan at ngayon sasabihin mong kamumuhian ka
niya? Kapag sa'yo palaging bumibigay ang tapang niya. Sinalo niya ang bala na para
sa'yo hindi para magalit lang siya sa huli." Asik niya at ramdam na ramdam ko ang
mga panunumbat sa boses niya, mga panunumbat na hindi ko narinig kay Gale.
Hindi ko alam na tahimik niyang iniinda lahat ng kagaguha ko at ngayon dapat
lang sa'kin na maramdaman lahat ng 'to. Dapat lang na maghirap din ako sa pagdala
ng guilt and regrets dahil kulang na kulang iyon sa lahat ng atraso ko sa kanya.
"I-I'm sorry." Iyon ang tanging naisagot ko sa mga sinabi niya.
"Wag kang magsorry sa'kin dahil hindi ka sa'kin may atraso. Tsk. Magkakapatid
nga kayo." Sarkastikong sabi niya.
Napahikbi na naman ako. Ngayon naiintindihan ko na kung bakit gan'on nalang
umiyak noon si Kuya First dahil kay Princess Mimi at si Second dahil kay Anton.
Ganito pala ang pakiramdam na wala kang magawa kundi ipanalangin ang kaligtasan
ng babaeng mahal mo. Yes, mahal ko siya. Minahal ko siya ng hindi namamalayan o mas
tamang sabihin na minahal ko siya pero pilit kong itinatanggi.
I don't know the exact meaning of love dahil ito ang unang beses na nakaramdam
ako ng ganito katinding emosyon but I know this is love. Pagmamahal ang
nararamdaman ko para kay Gale.
Hindi pa ba pagmamahal 'yong hindi na ako makatulog ng maayos sa loob ng isang
buwan noong hindi siya sa'kin nagpakita, halos araw araw akong wala sa sarili dahil
namimiss ko ang kakulitan niya at kadaldalan.
Hindi pa ba pagmamahal 'yong para akong pinatay ng makita kong tinamaan siya ng
bala at duguan siya sa bisig ko.
Hindi pa ba pagmamahal 'yong hindi ko nakikita ang sarili ko sa mga susunod
pang araw na hindi ko siya kasama.
Hindi pa ba pagmamahal 'yong palaging nagwawala ang puso ko dahil sa sobrang
pagtibok nito kapag malapit siya.
Hindi pa ba pagmamahal 'yong handa akong gawin ang lahat manatili lang siya sa
tabi ko. At halos mabaliw na ako dahil sa kakaisip na baka magalit siya sa'kin,
isipin ko palang na pagtatabuyan niya ako tila sinasaksak na ako sa dibdib.
Kung hindi pa pagmamahal ang tawag d'on ay hindi ko na alam.
"Hindi malulutas ang isang bagay kung iiiyak mo lang. Bakit ba kayong
magkakapatid ay mga iyakin?" Tanong pa ni Anton.
"Hindi kami mga iyakin, patunay lang 'yon na lapag iniyakan namin ang isang
babae ay hindi kami mabubuhay ng wala sila." Seryosong sabat ni Kuya First.
"Nagiging iyakin kami dahil tanda 'yon na hindi kami nahihiyang maging mahina
sa harap ng lahat kung ang babaeng mahal namin ang pinag-uuspan." Dugtong pa ni
Second.
Ang mga kapatid ko at pinsan ay nakangiwi na dahil alam kong nakocorny'han sila
sa banat ng mga kuya namin. Gan'on rin ako noon dahil pakiramdam ko masusuka ako
pero ngayon naiintidihan ko na sila. Simula ng dumating si Gale sa buhay ko lahat
ng kacheesy'han ng dalawang nakakatanda sa'min ay normal nalang sa'kin.
Kinain ko na ngayon ang mga sinabi ko noon hinding hindi ako magmamahal. Kahit
anong pigil na gawin ko ay hindi paawat ang puso ko na mahalin siya.
"Kung ibang babae 'yon pakialam naman namin kahit siguro mamatay sa harap namin
wala kaming paki pero ibang usapan na kapag mahal na mahal namin ang babaeng nasa
gan'ong sitwasyon." Seryosong paliwanag ni Second, ako ay nakikinig lang habang
sinusubukang ikalma ang sarili. "Kapag kasi ang isang Castillion ang magmahal kahit
si kamatayan kayang labanan basta para sa babaeng mahal namin kaya wag ka ng
magtaka kung iyakin kami." Inakbayan niya ang asawa at hinalikan sa noo.
"Kapag ang isang babae iniyakan ng isang Castillion siya na ang
pinakamaswerteng babae sa balat ng lupa." Dagdag ni Kuya First.
"Hindi lang kami mayaman sa pera mayaman rin kami sa pagmamahal."
Once a Castillion fell inlove there's no turning back. Hanggang sa tumanda at
mamatay ay ikaw lang ang laman ng puso nila.
Proven and tested na iyon.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 25

Third POV
ISANG linggo ang matulin na lumipas simula ng mailipat si Gale sa observation
room. At kahit isang linggo na ang lumipas ay nasa dibdib ko pa rin ang takot kapag
pumapasok ako sa silid niya para bisitahin siya. Tulad ngayon.
Nakasuot ako ng green hospital gown, gloves at mask at nilagyan rin ako ng
sanitizer bago ako payagang pumasok.
Nangangatog ang mga tuhod ko habang humahakbang papalapit sa kanyang nakaratay
na katawan. Walang malay at may kung ano anong aparato ang nakakabit sa katawan
niya, sa bibig, sa mga braso, sa leeg at ulo. May benda rin ang kanyang mga mata.
At parang mga patalim na minu-minutong sumasaksak sa puso ko ang bawat pagtunog ng
mga aparato sa paligid niya.
Umupo ako sa bakanteng upuan na nasa harap niya at wala akong kakurap kurap na
tumitig sa ICU monitor, nangangamba ako na baka pagkurap ko ay bigla iyong tumunog
at maging flat line ang mga wavy lines na nakikita ko ngayon.
Dahan dahan akong bumaling sa kanya. Naninikip ang dibdib ko habang nakatitig
sa kalagayan niya.
"I-I'm sorry." Nanginginig ang boses kong tugon, ilang ulit ko na iyong sinabi
sa kanya sa loob ng isang linggo pero alam kong hindi sapat ang paghingi lang ng
tawad.
"I-I'm sorry kung ng dahil sa'kin nahihirapan ka, patawad kung ng dahil sa'kin
ay hindi ka makakakita pero gagawin ko ang lahat para maibalik ang paningin mo.
Handa akong gamitin lahat ng yaman at kapangyarihan na meron ako para makahanap ng
isang magaling na doctor na gagamot sa'yo. Just... just hold on please wag mo akong
iiwan." Masuyo kong hinawakan ang mga daliri niya habang pinipigil kong wag umiyak
pero kahit anong pigil ko wala pa rin akong nagawa ng masaganang nagsilabasan ang
mga luha ko. Mabigat na mabigat ang loob ko at araw araw akong nasasaktan kapag
nakikitang nasa ganito siyang kalagayan.
Nagiging iyakin na ako dahil hindi ko na alam kung paano dadalhin ang emosyon
sa kalooban ko.
"I-Ibibigay ko ang lahat basta ipangako mo na lalaban ka at hindi mo ako
iiwan." Tugon ko at hinalikan ang mga daliri niya, iyon lang ang parte ng katawan
niyang maaaring hawakan upang masigurong hindi magagalaw ang ulo niya. "I know
sobra sobra itong hihilingin ko sa'yo dahil sa dami ng kasalanan ko pero kakapalan
ko na ang mukha ko sa'yo." Ilang ulit akong lumunok upang alisin ang bikig sa aking
lalamunan dahil sa pag-iyak.
 "Please lumaban ka para sa'kin, wag kang susuko dahil kapag nawala ka para mo
na ring isinama ang paghinga ko." Hindi ko napigilan ang sarili ko kaya hinaplos ko
ang pisngi niyang namumutla na.
"Babawi ako sa lahat ng sakit na naibigay ko sa'yo. Kahit magalit ka sa'kin
tatanggapin ko basta gumising ka lang at maging maayos ang lagay mo." Patuloy ako
sa pagmamakaawa.
Yumuko ako habang hinahayaan ang paglakas ng hikbi ko. Wala sa hinuha ko na
iiyak ako ng ganito sa isang babae. Hindi pumasok ni sa panaginip ko hindi ko
mapipigilan ang sakit dahil sa nakikita kong kalagayan niya. At lalong hindi ko
naisip na darating ang araw na posible palang maging depende sa isang babae ang
magiging takbo ng buhay ko.
"I love you. I love you. I really love you at sana hindi pa huli ang lahat para
maipakita ko kung gaano kita kamahal." Paulit ulit kong hinalikan ang mga daliri
niya, doon ko araw araw na ibinubuhos ang mga paglalambing ko na hindi ko maipakita
sa kanya ngayon. Gustong gusto kong hinahawakan siya para kahit tulog siya ay
makasama niya ako sa panaginip.
"Lumaban ka, okay?" Pinatatag ko ang boses ko kahit ang hirap. "Di ba nga dyosa
ka? At ang isang dyosa ay hindi lang maganda at mapagmahal dahil matapang rin.
Lumaban ka para kapag gising ka na maipagmamayabang mo na ulit sa'kin kung gaano ka
kaganda tapos sasang-ayon ako kasi totoo naman." Inilagay ko ang mga daliri niya sa
space ng mga daliri ko at kahit papaano napangiti ako ng makita kung gaano ito
kasakto doon at parang ginawa talaga para sa'kin. Bagay na bagay ang daliri niya
habang nakapaloob iyon sa palad ko.

At alam kong corny pero ngayon naniniwala ako sa sabi sabi

ng ilan na kapag daw sakto ang sukat ng daliri ng babae sa lalaki ay sila ang para
sa isa't isa. Kahit manlang iyon ay pinanghahawakan ko para palakasin ang loob ko
na kahit anong mangyari magiging akin siya. Na kahit anong pagsubok na dumating sa
huli ay sa'kin ang bagsak niya dahil sa'kin siya nakatadhana.
"Kakantahan kita, gusto mo 'yon?" Tanong ko kahit na alam kong hindi siya
sasagot. Mapait akong ngumiti at pinunasan ang mga luha ko gamit ang malaya kong
kamay. Tumikhim ako bago nagsimulang kumanta.
"Di ba nila alam
Tayo'y nagsumpaan
Na Intoy sa iyo
At Inday akin lamang." Pag-iib ako sa lyrics tulad ng ginagawa niya noon kapag
kinakanta iyon.
Napangiti ako.
"Kahit anong manyari
Ang pag- ibig ko'y sa'yo pa rin
At kahit ano pa ang sabihin nila'y
Ikaw pa rin ang mahal
Maghihintay ako kahit kailan
Kahit na umabot pang
Ako'y nasa langit na
At kung 'di ka makita
Makikiusap kay Bathala
Na ika'y hanapin at sabihin
Ipaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na Intoy sayo at Inday akin lamang." Dinampian ko ulit ng halik ang mga daliri
niya.
"Alam mo bang simula ng kantahin mo 'yon ay naging paborito ko na 'yong kanta
kaso hindi ko gusto ang unang mga linya." Kunwari ay nagtatampo ako sa boses ko
baka sakaling gumising siya at lambingin ako pero alam ko namang malabo 'yon.
"Napansin mong hindi ko isinali sa pagkanya di ba? Naiinis kasi ako, ang sabi
doon.
Ikaw na ang may sabi
Na ako'y mahal mo rin
At sinabi mong ang pag- ibig mo'y di magbabago
Ngunit bakit
Sa tuwing ako'y lumalapit
Ika'y lumalayo
Puso'y laging nasasaktan'
Pag may kasama kang iba'. Ayokong isipin na may makakasama kang iba bukod sa'kin
tapos natatakot ako na bago lumayo ka sa'kin." May kirot na namang dumaan sa puso
ko.
"Then, naalala ko na ikaw ang kumanta n'on para sa'kin at doon ko napagtanto na
tuwing lumalapit ka lumalayo ako at palagi kang nasasaktan kapag may kasama akong
iba. I know how painful it is, kaya paulit ulit akong humihingi ng tawad sa'yo."
Pinaglaruan ko ang mga daliri niya.
"Alam mo ba na ang pinakapaborito kong line sa kantang iyon ay 'yong huli?"
Natawa ako sa sarili ko. Alam kong para na akong baliw pero kung ang maging baliw
lang ang paraan para makausap ko siya at maiparating kung gaano ko siya kamahal ay
handa akong maging baliw.
"Yong, Intoy sa'yo at Inday akin lamang." Ngumiti ako. "Tapos 'yong version mo
naman baliktad, Inday sa'yo at Intoy akin lamang."
Pinakatitigan ko siya habang pinapakinggan ang pagwawala ng puso ko dahil sa
lakas ng tibok. Noon hindi ako naniniwala sa sinasabi nilang darating ang araw na
titibok ang puso ng isang tao kapag nagmahal siya.
Bakit habang hindi ba sila nagmamahal in a romantic way ay hindi tumitibok ang
puso nila? Kung gan'on ang tugon ng isang tao ay siguradong hindi niya pa
nararanasan ang mainlove dahil kapag inlove ka pala ay totoong titibok ang puso mo
na parang palagi kang kinakabahan kapag malapit lang ang taong mahal mo.
Ako noon ay pilosopo ako sa bagay na 'yon pero ngayong nararanasan ko na ay
naiintindihan ko na 'yong sinasabi nilang heartbeat.
Hinayaan kong sandali kaming balutin ng katahimikan. 'Yong payapa lang ang
paligid at para kaming may sariling mundo.

"Sana gumising ka na dahil miss na miss ko na ang pagiging

makulit mo." Pagbasag ko sa katahimikan at napangiti ako ng may maalala.
"Alam mo ba noong una kitang nakita? 'Yong nasa kalagitnaan kami ng traffic
n'on at nagpapakain ng mga batang nasa lansangan. Ikaw 'yong nakamotor na nakita ko
noon habang naghihintay na umusad ang traffic." Mas lalong lumapad ang pagkakangiti
ko ng maalala ang reaction niya noong nginitian ko siya ng araw na 'yon. Mabait ako
sa mga taong nasa paligid ko pero hindi ako palangiti sa hindi ko kilala lalo kapag
babae. Pero ng mga panahon na 'yon ay napangiti talaga ako dahil 'yong nguso niya
humahaba habang nasa siksikan ng mga sasakyan.
Tapos ang cool niya pang magmotor. Nakita ko ring kasama niya si Anton ng mga
panahong 'yon pero hindi talaga niya nakuha ang atensyon ko dahil mas nahatak ng
pagiging cool at the same cuteness ni Gale ang mga mata ko.
Siya 'yong tipo ng babae na kapag dinaanan ka magdadalawang lingon ka at
tatatak sa utak mo ang kagandahan niya kaya nga noong bigla nalang siyang sumulpot
sa buhay ko at sinabing mahal niya ako at gusto niya akong mapangasawa ay hindi ako
naniwala.
Akala ko trip niya lang akong paglaruan lalo at alam ng lahat sa business world
na ako ang pinakamailap sa babae. Naisip ko na baka machachallenge lang siya tulad
ng naunang mga babaeng lumalapit sa'kin.
Hindi ko mapaniwala ang sarili ko na mahal niya talaga ako dahil sa sobrang
kagandahan meron siya, in and out beauty. I know I'm handsome pero bumababa ang
self-steem ko sa bagay na iyon kapag natatabi ako sa kanya dahil parang nasa kanya
na ang lahat.
Hanggang ngayon nga hindi ako makapaniwala na ako ang lalaking mahal niya.
Napakaswerte ko dahil sa dami ng lalaki sa mundo ay sa'kin siya nahumaling.
 "Akala ko nga noon may pictorial na nagaganap kasi para kang model na nakasampa
sa motor mo. How do manage to be cool and hot at the same time, Inday Dyosa ko?"
Natawa ako dahil sa emdearment ko sa kanya. Iyon kasi ang palagi kong naririnig sa
kanya kapag ipinagyayabang niya kung gaano siya kaganda.
Siya daw si Inday Dyosa na reincarnation ni Aphrodite, the goddess of love and
beauty. Tapos sasabihin niya na siya dapat ang ipapalit sa dyosang 'yon na nagmula
sa Mt. Olympus pero tinanggihan niya kaya hindi naituloy ang impeachment.
Kapag naaalala ko ang mga gan'ong senaryo napapatawa nalang talaga akong mag-
isa. Siya kasi 'yong mapagmayabang sa ganda niya pero hindi 'yong tipong
mapapaismid ka kundi mapapasang-ayon ka talaga.
Panay ang kwento ko sa kanya hanggang sa dumating ang time na pinapalabas na
ako ng nurse. May limitation kasi ang oras na pwede siyang dalawin dahil under
observation siya at may ventilation para mas mamonitor ang bawat pagbabago ng blood
pressure and vital signs niya.
"Pwede po kayong bumalik ulit bukas. Kailangan na po kasing magpahinga ng
pasyente." Sabi ng nurse ng makalabas ako.
"Natutulog naman siya diba kaya nakapahinga na siya." Kontra ko habang pilit pa
rin siyang sinisilip sa loob dahil ayokong iwan siya doon ng mag-isa. Gusto kong
kasama niya ako sa paglaban niya.
"Sir, ang pasyente pong nasa coma kahit po natutulog ay maaari niyang marinig
ang mga bagay at ingay sa paligid." Paliwanag nito.
"Really? So, narinig niya lahat ng kwento ko? Narinig niya na sinabi kong mahal
na mahal ko siya at hindi ko kayang mawala siya sa'kin kaya lumaban siya?" Masayang
sunod sunod na tanong ko.
Natawa ang nurse at namula ang magkabilang pisngi kaya napakamot nalang ako sa
batok ko.
"Ang sweet niyo pala sir ang swerte ni ma'am sa inyo." Kinikilig niyang sabi.
Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. "No, mas swerte ako sa kanya. Akalain
mo dyosa nagkagusto sa'kin." Seryosong sagot ko.
"Dyosa po?" Manghang tanong niya.
"Oo, Inday Dyosa ko siya." Ngumiti ako na puno ng pagyayabang. "Kaya kapag may
nagtanong sa'yo kung sino siya sabihin mo si Mrs. Castillion na asawa ni Third
Castillion."
Nanlaki ang mata ng nurse. "May asawa na po kayo?"
"Oo, 'yong babae sa loob asawa ko 'yon kaso ako palang ang nakakaalam na asawa
ko siya kaya wag mo munang sabihin sa kanya kapag nagising siya."
Tumango tango naman ito na parang hindi makapaniwala sa mga pinagsasasabi ko.
"Tsk. Mas malala ka pa sa'kin brother." Napalingon ako dahil narinig ko ang
boses ni Second. Nakita ko siyang nakasandal malapit sa kinatatayuan namin ng nurse
sa labas ng observation room kung nasaan si Gale. Kasama niya si Tarinio.
Nag-excuse ako sa nurse at lumapit sa kanila.
"Tsk. Sinasabi ko lang ang totoo."
Tinaasan ko siya ng kilay. "Totoo na asawa mo siya?"
Ngumisi ako. "Hindi pa sa ngayon pero mas mainam ang maagap kaysa ang makawala
pa."
"Tangna! 'Bro I'm so proud of you." Tuwang tuwa niyang tinapik ang balikat ko.
"Madidiligan ka na in sa wakas."
Tumawa si Tarinio habang ako ay gusto ng sakalin ang kapatid ko. "Ang babaduy
niyo."
"Gago!" Sabay naming asik ni Second sa kanya.
"Iisa lahi natin kaya maghanda ka kapag nahanap mo ang katapat mo, tingnan ko
lang kung makangisi ka pa ng ganyan kapag hindi ka mahalin ng babaeng mamahalin
mo." Sabi ko.
"Eww. Kasuka!" Namulsa siya at seryoso na ng tumingin sa'kin. "Enough sa mahal
mahal na 'yan nauumay ako." Tumitig lang kami sa kanya. "Payag na ako sa gusto mong
sasama ka sa'kin sa pagtapos ng kaso pero palihim lang."
"Deal, so anong balita?"
"On going pa rin ang operation nila sa bar at mukhang hindi alam ni Natalie na
may ideya na tayo kung sino talaga siya."
 Napangisi ako dahil sa sinabi niya. Kuyom ko ang mga kamao ko para pigilan ang
demonyong muling bunubuhay sa galit ko.
"So---" naputol ang sasabihin ni Tarinio ng tumunog ang cellphone ko.
Nagkatinginan kami at napatiim bagang ako ng makita kung sino ang tumatawag
sa'kin. Si Natalie.
"Oh, nice palay na ang lumalapit sa manok." Ani Tarinio.
Halos madurog na sa kamay ko ang cellphone dahil sa higpit ng pagkakahawak ko.
Galit na galit ako pero pilit kong pinapakalma ang kalooban ko para hindi ko masira
ang plano namin.
Nang kumalma ay sinagot ko ang tawag.
"Baby, I miss you." Bungad niya, napangisi ako ng marinig ang landi sa boses
niya.
"Yes, babe?" Sagot ko, nilambingan ko rin ang boses ko kahit ang totoo ay gusto
ko na siyang maulanan ng mura at kung pwede lang dukutin ko siya sa screen ng
cellphone at sakalin hanggang sa mamatay.
Sinimulan mo pwes ako ang tatapos. Ipapakita ko sa'yo kung paano maging demonyo
si Third Castillion.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 26

Third POV
NAGTATAGIS ang mga bagang ko habang mahigpit ang pagkakahawak sa monobela.
Nakapark kami ilang metro ang layo sa bar na palagi kong pinupuntahan at siyang bar
rin kung saan nagsayaw si Gale.
Gustong makipagkita sa'kin ni Natalie at ito ang nakitang pagkakataon ng pinsan
kong si Tarinio na simulan ang plano.
"Ang plano sana namin ni Gale ay ipagpapatuloy niya ang pagsasayaw habang ako
ay hahanapin ang taong nakabantay palagi sa kanya habang nakatutok ang baril para
magkaroon kami ng lead sa head ng sindikato." Paliwanag niya. Nasa backseat siya
habang patuloy sa pagsasalita kasabay ng paglalatag nito ng mga baril.
"Bakit ba strip dancing ang pinili niyang pasukin?" Mas lalong nadagdagan ang
galit ko dahil naalala kong muli kung paano malibugan ang mga tao sa bar na 'yon
kapag si Gale na ang sumasayaw.
Tsk. Kahit ako naman aminado na malaki ang epekto sa'kin kapag nakikita siyang
halos wala ng saplot. Kahit nga siguro bakla ay titigasan kapag nakita kung gaano
siya kasexy. Pero napapamura nalang ako, gusto ko ako lang ang makakita n'on kaya
galit na galit ako ng makitang nagsasayaw siya hindi na pumasok sa isip ko na parte
iyon ng pagiging agent niya.
"Ang order sa kanya dati ay alamin lang kung sino ang dealer ng droga sa bar at
madali niya iyong magagawa kung stripper siya dahil malilibot niya ang buong bar ng
walang naghihinala pero dahil lumalala ang sitwasyon ay ibinigay sa kanya ang buong
kaso which is kasama na ang pagtimbog sa pinakaulo ng sindikato." Seryosong sagot
niya.
"Gaga kasi ang babaeng 'yon, sa dami ng trabahong pwedeng pasukin 'yon pang
palaging hinahabol ni kamatayan. Tsk. Maganda siya at matalino kaya pwede siyang
maghanap ng mas magaan na trabaho. Isa pa may resto rin siya sana doon siya
nagfocus." Himutok  ko kahit alam ko namang wala ng magbabago at wala akong
karapatan na pigilan siya sa mga ginagawa niya.
"Patunay lang 'yon na may mga babaeng mas matapang kaysa sa mga lalaki. At
patunay rin 'yon na hindi lahat ng babae ay para lang sa mga magagaang trabaho."
Natatawang sagot niya.
"Kapag asawa ko na ang gagang 'yon hinding hindi ko na siya papayagang maging
agent, ikukulong ko sa kwarto ko para hindi makalabas." Napangisi ako sa isiping
magiging asawa ko siya. Kapag natapos ang lahat ng 'to iyon ang sunod kong gagawin.
"Makagaga naman 'to pero kung iyakan kulang nalang magpakamatay." Kantyaw niya 
I raised my middle finger.
"Kahit gaga 'yon sobrang mahal ko 'yon."
"Fuck you insan, ang corny mo hindi ka naman dating ganyan. Ikaw nga itong
halos isumpa ang kasal at ayaw na ayaw mo sa ideyang matatali ka sa isang babae."
Ngumiwi pa siya.
"Fuck you too. Wag mo akong kausapin sa gan'ong bagay ngayon dahil hindi mo pa
ako naiintindihan." Tinawanan niya lang ako at iiling iling na lumipat sa tabi ko.
"Sayang talaga dahil hindi pa man namin nasisimulan ang plano ay naunahan na si
Gale. Tsk. Naniniwala na ako ngayon na kahinaan talaga ang magmahal dahil kung
hindi naman inlove sa'yo 'yon sana siya ngayon ang nagsasalaysay sa'kin ng plano."
May panghihinayang sa boses niya at ramdam kong hindi niya rin gusto ang
kinahantungan ng lahat.
Hindi ako kumibo dahil sa pagkirot ng parte ng dibdib ko sa isiping ako nga ang
kahinaan ng babaeng mahal ko kaya ng dahil din sa'kin ay napahamak siya.

"But anyway, tapos na ang lahat ng 'yon kaya wag na nating

pag-uspan kailangan nating magfocus sa trabaho para hindi masayang ang sakripisyo
ni partner." Pag-iiba niya ng usapan ng ilang sandali kaming pagitnaan ng
katahimikan.
Kumunot ang noo ko ng hawakan niya ang buhok ko at para niya akong
sinasabunutan dahil sa pagkakadiin niya.
"What the--"
"Relax insan, dinidikit ko lang sa anit mo ang speaker na gagamitin para
madinig ko ang magiging usapan niyo at matimbrehan mo agad ako kapag nasa kagipitan
ka." Aniya na seryoso sa ginagawa.
"Bakit sa buhok pa?"
"Mas tago kapag nasa ulo mo dahil ang speaker chips na 'to ay kulay itim din at
hindi basta basta matatanggal sa simpleng haplos lang." Tumango ako ng matapos niya
iyong mailagay, tinapik niya ang balikat ko at nakangisng tinignan ako.
"Isa pa bago ko makalimutan kailangan wag kang maging padalos dalos. Alam kong
gustong gusto mo ng sakalin ang babaeng 'yon pero dahil nasa kalagitnaan tayo ng
plano ay hindi mo dapat gawin 'yon."
Sumama ang tingin ko sa kanya dahil sa sinabi niya. Ang unang unang gusto kong
gawin sa mga oras na ito ay sakalin si Natalie hanggang sa mamatay siya. Hindi
sapat ang buhay niya kapalit ng ginawa niya kay Gale.
Kay Inday Dyosa ko.
Hinding hindi ko siya mapapatawad kahit kailan lalo kapag mas malala ang maging
epekto ng mga nangyari sa magiging pakikitungo sa'kin ng babaeng mahal ko kapag
nagising na siya.
"Tsk. Anong saysay nito kung hindi ko naman pala mapapatay ang babaeng 'yon?"
Nagtitimping tanong ko.
"Wag kang magmadali dahil darating tayo sa punto na 'yon pero hindi pa ngayon.
Kailangang dahan dahan sa mga galaw pero sigurado ang kalalabasan. So, wag mong
sasaktan ang target kahit na gusto mo kung ayaw mong ngayon palang ay mabulilyaso
na ang lahat." Hindi ako sang-ayon sa mga sinabi niya pero napilitan ang tumango
dahil tulad ng sabi niya ay iyon ang plano ni Gale na dapat ipattern sa magiging
plano ngayon. Ang pinagkaiba nga lang ay ako ang nasa posisyon na dapat ay siya.
"Alam kong hindi na bago sa'yo ang pagpapasensya kaya hindi na mahirap gawin
'yon sa ngayon. Remember, ikaw ang Castillion na pinakamahaba ang pasensya." Bakas
ang pangangantyaw sa boses niya habang sinasabi ang huling mga kataga. Inaasar niya
ako dahil alam niyang mahihirapan akong pairalin ang pasesnsya ko ngayon.
"Walang pasensya pasensya kung ang pananakit sa babaeng mahal ko ang pinag-
uusapan. Kaya kong maging mamamatay tao maigante lang siya."
Umiling siya. "No, hindi gugustuhin ni Gale na maging mamamatay tao kaya ngayon
ang dapat mo lang gawin ay ilagay itong tracker sa kanya at itong chips. Sa balat
niya mismo para hindi basta basta matanggal, simula ngayon kailangan nating
imonitor lahat ng galaw at mga taong nakakausap niya, kung saan siya madalas
pumunta at ang pinag-uusapan ng mga tao sa paligid niya." Salaysay niya habang
inilalagay sa palad ko ang dalawang square chips na maliliit. Ni hindi ito madaling
mapansin kung hindi tititigan ng mabuti.
Napabuntong hininga ako bago tumango at akmang kukuha ako ng isa sa mga baril
niya ng mabilis niya akong pigilan na ipinagtaka ko.
"Why?"
"Hindi ka magdadala ng armas. Act normal hindi ka niya pwedeng nakapaan na may
baril sa katawan mo so haharap ka sa kanya ngayon bilang boyfriend hindi bilang
naghihigante." Kinuha niya sa kamay ko ang kalibre kwareta y singko.
Ilang ulit akong napamura bago tuluyang lumabas sa sasakyan ko. Masyado ng
malalim ang gabi kaya sigurado akong marami na ring tao sa loob ng bar at sakto
iyon para maging madali ang gagawin ko.

"Hindi na ako mag-aalala sa'yo dahil alam kong kaya mo na

'yon. Castillion ka kaya alam kong kung ano ang kaya ko ay kaya mo rin." Pahabol na
tugon ni Tarinio, tumango ako at nagsimulang humakbang patungo sa bar.
Tanging navy blue shirt, jeans at rubber shoes ang suot ko. My usual attire
kapag nasa labas ako ng trabaho at gusto kong magnight out. Normal lang ang kilos
ko pero ang totoo ay kumukulo ang dugo sa kalooban ko dahil sa sobrang galit.
Hindi ko pa rin lubos maisip kung bakit nasikmura kong gawing girlfriend ang
babaeng 'yon. Dahil sa pagnanais kong maitaboy si Gale sa sistema ko ay niligawan
ko siya at ginawang kasintahan kahit wala manlang siyang dating sa'kin.
Nasa huli talaga ang pagsisisi at sa huli rin nalalaman ang resulta ng
katangahan na nagawa ng isang tao.
"Good evening sir, ID ho?" Salubong sa'kin ng bouncer.
Dinukot ko sa bulsa ko ang VIP ID at ipinakita iyon sa kanya. Iyon ang
nagsisilbing entrance ticket para ipakitang regular costumer ka ng bar at hindi na
kailangang halungkatin ang pagkatao mo. Sapat na ang pagpapakita ng ID para agad na
papasukin.
"Thank you sir." Tugon nito at binigyan ako ng daan.
Kung nasa ibang pagkakataon ay gumante ako ng pasasalamat pero dahil wala ako
sa mood na magpakabait ngayon ay nilagpasan ko lang ito.
Nang tuluyan akong makapasok sa loob ay sinalubong ako ng malakas at maharot na
musika. Hindi ko pinagtuunan ng pansin ang mga tao dahil agad na hinanap ng mga
mata ko ang taong pakay ko. Napangisi ako ng makita itong mag-isa sa counter habang
umiinom.
"Here, babe." Dinig kong tawag nito ng makita ako at nakangiting kumaway
sa'kin.
Pinigilan ko ang sarili na mapatiim bagang dahil sa pagdagsa ng galit sa puso
ko ng makita siyang mukhang masaya. Masaya siya samantalang si Gale ay nasa
panganib ang buhay. Naikuyom ko ang mga kamao ko at ilang ulit na kinumbensi ang
sarili na kumalma. Kapag hindi ako kumalma ay siguradong mapapatay ko siya ngayon
mismo at hindi magandang ideya iyon.
Ngumiti ako. Putangina! Gusto kong pumatay pero dapat akong ngumiti para sa
ikasasaya nito at sa ikasasakatuparan ng plano.
Naglakad ako papalapit sa kanya. Mabilis niyang ipinulupot ang nga braso sa
leeg ko ng ilang dipa nalang ang layo namin. Malandi siyang ngumiti at humalik
sa'kin na palagi niyang ginagawa kapag nagkikita kami.
Hindi ko siya itinulak at pinabayaan lang siya sa ginagawa. Mas lalong dumiin
ang pagkakakuyom ko sa kamao ko. Sa isiping nakikipaghalikan ako sa babaeng dahilan
kung bakit naghihirap ngayon ang Inday Dyosa ko ay nakaramdam ako ng pandidiri para
sa sarili ko. Pakiramdam ko nagkakasala ako ng paulit ulit sa kanya at
pinagtataksilan ko siya pero kailangan kong magtiis.
Sa oras na malaya na akong masaktan ng pisikal ang babaeng 'to na hindi
ikasisira ng plano patawarin ako ng diyos dahil baka ako mismo ang kumitil ng buhay
niya gamit ang mga kamay ko.
"B-Babe." Ungol nito at mukhang lango sa alak dahil sa hininga nito. Kinuha ko
ang pagkakataon na iyon para hawakan siya sa batok habang nasa palad ko ang chips
na ibinigay ni Tarinio kanina.
Sandali akong gumante ng halik para hindi siya magduda. Mas lalo kong idiniin
ang palad kong nasa batok niya dahilan para mapakapit siya sa'kin.
"Ouch! Babe naman, ang sakit kaya." Maarteng tugon niya ng hindi ko namalayan
na napadiin ang pagkakahawak ko sa batok niya at kulang nalang ay sakalin ko siya.
Ngumisi lang ako ng mapansing parang wala lang iyon sa kanya dahil nagawa pa
nitong humagikhik na tili kinikiliti.
"Namiss mo talaga ako ano?" May halong pang-aakit niyang tanong at inilagay ang
mga palad sa dibdib ko. Dumadama iyon ng dahan dahan doon na para bang nang-aakit.
Nang-aakit? Tsk. Ni hindi nga ako tinigasan kahit halos wala na itong itinagong
balat ng katawan.
Kung ang Inday Dyosa ko ang gumagawa nito sa'kin ngayon baka nasa kama na kami
ngayon. Kahit balot ang katawan ng babaeng 'yon nakakaakit pa rin ang ganda.
Tumango lang ako at hindi ko na piniling magsalita at baka puro mura ang masabi
ko sa kanya. Hindi ako pumapatol sa babae dahil sa paniniwala namin ang pananakit
sa mga babae ay gawain ng mga duwag at hindi tunay na lalaki pero sa oras na ito
mas gugustuhin ko pang tawagin akong duwag at hindi tunay na lalaki maigante ko
lang ang Inday Dyosa ko.
Anong silbi ng pagiging matapang at tunay na lalaki kung ang babaeng mahal ko
naman ay hindi ko kayang ipagtanggol? It's still useless.
"Want some drink?" Tanong niya habang nakapulupot pa rin sa katawan ko ang
kamay niya na parang sawa.
"Sure." Tugon ko. Kumindat siya sa'kin bago humarap sa bartender.
Ipinalibot ko ang tingin sa mga taong nasa mismong lugar na parang mga hayop na
wala sa sarili. Nagsasayawan at halos magsex na sa mismong dance floor.
Salubong ang mga kilay ko ng mapatingin sa babaeng dumaan sa harapan ko at
malanding ngumiti sa'kin. Naagaw ng pansin ko ang kulay ng mata nito, namumungay
iyon at namumula.
Muli akong napabaling sa counter at nahagip ng paningin ko ang pasimpleng
paglagay ni Natalie ng kung ano sa inuming inorder niya para sa'kin. Mabilis pa sa
alas kwatrong ibinalik ko ang tingin sa mga tao at nagpanggap na walang muwang sa
mga nangyayari.
"Babe, here's your whisky." Tawag niya sa'kin at doon lang ako lumingon sa
kanya.
Inabot ko ang basong ibinigay niya sa'kin at nginitian siya. Umupo ako sa stool
at tumabi siya sa'kin, wala akong kibong nakamasid sa paligid habang siya ay
humahaplos ang mga kamay sa hita ko.
"Namiss kita alam mo ba 'yon?" Bulong niya sa'kin, ramdam ko ang hininga niya
sa tenga ko.
Hindi ako makaramdam ng konting libog, kahit katiting wala dahil mas lalong
nadagdagan ang poot ko ng may makita akong pasimpleng nag-aabutan ng sachet, hindi
ko man makita ng malapitan pero alam kong droga ang mga iyon.
Kumpirmadong may illegal na gawaing nagaganap sa bar na ito. Sa tinagal tagal
ng pagpunta ko dito ngayon ko lang napansing may mali talaga, ang galaw ng mga tao
ay tila hindi na kilos ng may mga matitinong pag-iisip. Noon kapag pumupunta kaming
magkakapatid dito ay hindi kami umaabot ng ganito kalalim ng gabi kaya siguro hindi
namin nakita ang ganito noon.
"I miss you too." Labas sa ilong na sagot ko.
Kung may namimiss man ako ng sobra ngayon ay ang kakulitan at kadaldalan ng
Inday Dyosa ko. Lagpas isang linggo ko ng hindi naririnig ang matinis niyang boses
na panay ang daldal
Damn! I really miss her.
"Really? So, what do you think my place or yours?" Nang-aakit niyang kinagat
ang pulang pula niyang labi.
Ngumisi ako bago sumagot. "Your place."
Nakita ko ang pagpasok ni Tarinio sa bar at agad na dumako sa'kin ang tingin
niya. Itinuro niya ang relong nasa bisig at muli ring lumabas ng lugar. Ibig
sabihin n'on ay kailangan ko ng umalis.
 Nagawa ko ng madali ang trabaho ko kaya wala ng rason para magtagal ako dahil
kapag ginawa ko 'yon baka humulagpos ang pagtitimping meron ako ngayon para hindi
mabali ang leeg ng kaharap ko.
"But maybe next time for now I think I need to go may trabaho pa ako bukas."
Tumayo na ako at inilapag sa counter ang whisky na hindi ko na tinangkang tikman.
Akmang konkontra pa siya sa sinabi ko ng mabilis ko na siyang tinalikuran at
walang lingon na lumabas ng lugar. Kinuha ko ang panyo sa bulsa ko at mariing
ipinunas sa labi ko na sinayaran ng labi ni Natalie.
I'm sorry Inday Dyosa ko, hindi ako nagtataksil kailangan ko lang talagang
gawin 'yon.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 27

Sorry for the late update guys. Wala po akong kitang tao dahil minor pa ako kaya
pahirapan ang pagkaroon ng pang-update. So kapag matagal akong walang update isa
lang ang ibig sabihin n'on, wala akong wifi/load. Sana maintindihan niyo.
-
kuyajen

Gale POV
SA PAG-IBIG hindi mo panghihinayangan ang mga bagay na isinakripisyo mo para
taong mahal mo. Hindi mo iisipin na nasayang ang buhay mo lalo kung ginawa mo iyon
para sa kaligtasan niya. Kahit sabihin ng iba na hindi siya karapat dapat ng mga
sakripisyo at pagmamahal mo.
Mula sa masamang bangungot ay nagawa kong magising. Wala akong ideya kung ilang
araw, linggo, buwan o baka umabot na ang taon akong natutulog. Nagawa kong maigalaw
ang mga kamay ko na akala ko hindi ko na kailanman magagawa. Nagawa kong igalaw ang
mga paa ko na akala ko hindi ko na mararamdaman pang muli simula ng tamaan ako ng
bala sa ulo. Naigalaw ko lahat ng parte ng katawan ko at ramdam ko na rin ang
normal na tibok ng puso ko.
Iisang bagay lang ang hindi ko nagawa. Ang makakita ng liwanag, hindi ko
magawang idilat ang mga mata ko dahil may nakatakip doon. Nababalot ng dilim ang
buong paligid ko dahilan para lukubin ako ng labis labis na kaba.
Ibinuka ko ang mga labi ko para sana magsalita pero hindi ko alam kung sino ang
dapat kong tawagin. Wala akong ama na hihingan ko ng saklulo, wala akong ina na
aasahan kong tutulong sa'kin para makakita ng liwanag. May kaibigan ako pero hindi
ko alam kung nandito siya at lalong hindi ko alam kung nandito rin ang lalaking
mahal na mahal ko.
Wala akong ibang nagawa kundi ang humikbi habang kinakapa ang ulo ko na may
kaunting kirot. Hindi ko man makita ay ramdam kong may benda iyon. Nahihilo ako at
parang hinihila pa rin ako ng antok pero pilit ko iyong nilalabanan.
"T-Tulong." Hirap na hirap iyong lumabas sa bibig ko.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto. "Ma'am gising na po kayo?" Dinig kong tugon
ng isang boses babae at kahit hirap ay iginalaw ko ang ulo ko para tumango. Rinig
na rinig ang hikbi ko sa kung saang lugar man ako. Siguro nasa hospital basi sa
amoy ng pinaghalong gamot. "May gosh, wag po kayong gagalaw lalo na po ang ulo niyo
tatawagin ko lang si doc." Bakas na bakas sa boses niya ang pagkataranta.
Hindi ko na nagawang sumagot dahil sa pagsidhi ng kirot sa ulo ko. Gusto kong
humingi ng saklulo pero nanghihina ako.
"P-Please." Pagmamakaawa ko kahit na walang nakakarinig sa'kin. Gusto kong
mawala ang kirot sa ulo ko at tanggalin ang nakabenda sa mga mata ko para makakita
ng liwanag.
Ilang sandali lang ay nakarinig ako ng mga yabag na nagtatakbuhan at siya
namang pagbukas ng pinto. Mas lalo akong napaiyak. Hindi ako iyaking tao pero sa
sakit na nararamdaman ko ngayon at sa takot na nasa loob ko ay hindi ko mapigilan.
"G-Gale." Dinig ko ang pamilyar na boses ni Intoy ko.
Biglang naalarma ang sistema ko. Pinilit kong maupo pero hindi ko nagawa dahil
sa sakit, gusto kong siguraduhin kung ayos lang ba siya at hindi siya sinaktan ng
taong bumaril sa'kin.
"Don't move, nurse hold her. Hindi mo pwedeng biglain ang katawan mo lalo na
ang ulo mo." Tugon ng lalaking siguro ay doctor.
May mga umalalay sa'kin habang patuloy ako sa pag-inda ng ulo ko.
"T-Tanggalin niyo ang sakit." Tanging nasambit ko.

"Anong masakit? Can you tell me." Ani ng doctor.

"M-Masakit ang ulo ko." Nangangatal ang mga labi ko dahil hindi ko makaya ang
tumutusok na hapdi sa sentido ko.
"Doc masakit daw ang ulo niya. Please gawin niyo ang lahat para mawala ang
sakit na nararamdaman niya. Please." Dinig ko ang boses ni Intoy ko.
"Calm down Mr. Castillion hindi makakatulong sa kalagayan niya ang pagpapanic
mo." Saway ng doctor.
"Paano ako kakalma kung nakikita siyang nasa ganyang kalagayan?" Galit na sagot
niya at naramdaman ko ang presensya niya sa gilid ng malambot na kamang
kinahihigaan ko.
Hinawakan niya ang kamay ko at mahigpit akong niyakap. Napahikbi ako at mariing
napahawak sa ulo ko. Hindi napakalma ng yakap niya ang kirot na naroroon. Patuloy
ako sa pag-iyak habang mahigpit na nakakapit sa damit niya sa bandang dibdib.
"Stop crying please makakasama sa'yo ang pag-iyak. Hush okay, I'm here, I'm
here." Paulit ulit niyang bulong.
Nanginginig ang mga kamay ko na kinapa ang mukha niya at nakapa kong lumuluha
rin siya. Masuyo iyong hinaplos.
"G-Gusto kong makita ang mukha mo. Gusto kitang makita Intoy ko, gusto kitang
makita." Tugon ko.
Gustong gusto kong masilayan ang gwapo niyang mukha upang masigurong ayos lang
siya. Na hindi siya nasaktan at miss ko na siya. Yumakap ako ng mahigpit sa kanya
kahit na humahapdi na ang bagay na nakaturok sa mga daliri ko.
Narinig ko ang hikbi niya lalo at naging tahimik ang buong paligid. Ramdam kong
hindi lang kami ang tao dito marahil ay nandito rin sina Anton at ang magkakapatid.
"Wag ka ng umiyak, makikita mo rin ako pero hindi pa ngayon na may sugat ka pa.
Kailangan mo munang magpagaling." Matatag ang boses niya pero dahil yakap ko siya
ay ramdam ko ang pagtaas baba ng balikat niya tanda na umiiyak.
"P-Pero bakit may takip ang mata ko? I want to see you." Humiwalay ako sa kanya
at hinawakan ang bagay na nakatakip sa mga mata ko para tanggalin iyon.
"No, no, no hindi mo pwedeng tanggalin ito." Pinigil niya ang kamay ko pero
nagpumiglas ako at lalong lumuha.
"Di ba sa ulo naman ako tinamaan? Di ba hindi naman sa mata pero bakit may
benda ang mga mata ko? Di ba dapat ulo lang?" Sunod sunod  kong tanong habang
nagpupumiglas pa rin sa hawak niya.
Hindi ko alam kung para saan ang kakaibang kaba na meron ako pero ayokong
pangalanan iyon dahil natatakot ako. Bakit may takip ang mata ko gayong ang
pagkakaalala ko ay sa ulo ako tinamaan ng bala? Hindi ko natandaan na tinamaan ang
mga mata ko kaya alam kong wala akong sugat doon.
"Wag mong saktan ang sarili mo, please tama na." Awat sa'kin ni Intoy ko,
hinalikan niya ako sa ulo habang hawak ang mga kamay ko para pigilan sa pagtanggal
ng nasa mga mata ko.
"Gusto kitang makita, ayoko sa dilim natatakot ako." Bulong ko, paos ang boses
ko dahil na rin sa pinaghalong uhaw at pag-iyak.
"Makikita mo rin ako pero kailangan mo munang magpagaling." Alo niya, umiling
ako.
"Magaling na ako."
"I know pero kailangan mo munang obserbahan lalo at kagigising mo lang. Wag
mong---"
Hindi na niya natapos ang mga sasabihin niya ng makawala ang isang kamay ko sa
hawak niya at nagkaroon ako ng tyansa na tanggalin ang nasa mga mata ko.

Mga singhap ang narinig ko habang ako ay idinilat ang mga

mata. Nanigas ako ng wala akong makita maliban sa dilim. Muli kong ipinikit ang mga
mata at muling dumilat umaasang may liwanag na sasalubong sa'kin pero wala.
Madilim. Wala akong maaninig ni gatuldok na ilaw o puti pero wala.
Napakurap kurap ako at ilang ulit na nagpumilit na sumagap ng nga pigura ng tao
pero wala.
"G-Gale." Tawag sa'kin ni Intoy ko at dinig ko ang panginginig ng boses niya.
Nanlamig ang mga palad ko at natulala ng may mapagtanto. Dilim pa rin ang
nakikita ko kahit nakadilat na ako at isa lang ang ibig sabihin n'on. Mas lalong
lumakas ang hikbi ko kasabay ng kakaibang pagsidhi ng sakit sa ulo ko.
Wala na akong paningin.
Para akong pinagkaitan ng hangin na hihingahan dahil sa pagbuhos sa'kin ng
katotohanan. Naikuyom ko ang mga kamao ko habang patuloy sa pagkapa sa mga mata ko.
Sa ulo ko tumama ang bala at maraming mga ugat sa katawan ng tao na nakakunekta sa
ulo at kapag napinsalang ugat doon ay maaaring makaapekto sa pandinig, paningin at
pag-iisip.
At ang paningin ko ang naapektuhan dahil sa nangyari?
Ibinuhos ko ang lahat ng luha na meron ako. Ni hindi ko na nga nagawang indahin
ang tila mga karayom na tumutusok sa ulo ko dahil sa katotohanang wala akong
paningin. Wala man akong narinig na paliwanag ay sapat na sa'kin ang kadiliman na
nasa paligid ko para masabing bulag na ako.
"Doc, pwede po bang turukan niyo ako ng pampatulog?" Tugon konng humupa ang
pagluha ko.
Mapait akong napangiti at pilit na nilunok ang bikig sa aking lalamunan. Mas
gusto kong matulog sa ganitong sitwasyon ko dahil alam ko sa sarili ko na kung
mananatili akong may malay ngayon ay mawawala ako sa sarili kong pag-iisip. Mas
mainam kung wala akong malay para hindi ko maiisip ang bagay na iyon.
"Are you sure?" Tanong nito. Agad akong tumango.
"G-Gale, I'm sorrry." Puno ng pagsisising tugon ni Intoy ko, kumirot ang puso
ko dahil sa klase ng boses niya.
Ngumiti ako at kinapa ang gwapo niyang mukha. Masakit sa'kin ang katotohanan na
hindi ko na makikita ang kagwapohan niya pero ni hindi pumasok sa isip ko na
sisihin siya sa mga nangyari. Wala akong pinagsisisihan sa lahat, sa pagsalag ko ng
bala ng makita kong may sniper na nakaabang sa kanya. Kung uulitin ulit ang
pagkakataon na 'yon ay hindi ako magdadalawang isip na gawin ulit ang ginawa ko.
"D-Don't worry about me Intoy ko, memorize ko naman ang mukha mo kaya kahit
wala akong paningin ay nakatatak ka naman sa isip ko." Pinasigla ko ang boses ko
pero sa pagkakataong ito ay hindi ako nagtagumpay na itago ang kalungkutan na meron
ako. Nabasag ang boses ko dahil sa pagkawala ng hikbi pero ngumiti pa rin ako.
"Wag mong sisisihin ang sarili mo, okay? Hindi ako galit sa'yo at kahit anong
mangyari ay hinding hindi ako magagalit dahil mahal kita at kahit wala na akong
paningin ay walang nagbago doon. Jut let me rest for awhile gusto ko lang ihanda
ang sarili ko para tanggapin na wala na akong paningin." Pagkatapos kong sabihin
iyon ay ako na mismo ang bumalik aa pagkakahiga at hinintay ang pagturok sa'kin ng
pampatulog.
Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at hinayaang maglandas ang mga luha ko
doon bago maramdaman ang karayom sa braso ko at ilang sandali lang ay tinangay na
ako ng antok.
I am blind. Katotohanang masakit man ay kailangan kong tanggapin.
Matatanggap ko rin ito, kahit hindi man ngayon pero masasanay rin siguro ako na
nasa dilim at walang liwanag na makita.
 Ang kaalaman lang na nasa tabi ko ngayon ang lalaking mahal
ko ay sapat na para maging malakas ang loob ko na harapin lahat ng mga pasakit na
ito.
I am Gale Ancho Park, si Inday Dyosa na reincarnation ni Aphrodite at wala
akong hindi kinakaya.
Third POV
SAPO sapo ko ang dibdib ko habang nakatitig sa natutulog na babaeng mahal ko.
Kahit anong pigil ko sa konsensya ko ay hindi ko mapigilan lalo at mas napatunayan
ko kung gaano siya kabuting tao.
Imbes na magwala kanina sa nalaman niya at sisihin ako ay hindi niya ginawa.
Bagkus ay mas pinili niyang natulog. Naririnig ko ang pagkabasag ng puso ko habang
sinasariwa sa isipan ko ang mga sinabi niya kanina.
Wag mong sisisihin ang sarili mo, okay? Hindi ako galit sa'yo at kahit anong
mangyari ay hinding hindi ako magagalit dahil mahal kita at kahit wala na akong
paningin ay walang nagbago doon. Jut let me rest for awhile gusto ko lang ihanda
ang sarili ko para tanggapin na wala na akong paningin.
"Sa'kin mo nalang ibaling lahat ng sakit na nararamdaman mo." Hinaplos ko ang
pisngi niyang may natuyong luha. "Bakit hindi mo magawang magalit sa'kin? Magalit
ka at isumbat mo sa'kin ang lahat mas makakampante ako kaysa ang sarilihin mo ang
sakit at piliting maging malakas."
Ramdam ko ang tingin sa'kin ng mga kapatid ko na narito rin sa kwarto ni Gale.
Kanina pa sila dito kasama ko ng ibalita saamin ng nurse na gising na siya. Halos
isang buwan rin ang itinulog niya at para akong nasa empyerno sa mga sandaling
hindi ko naririnig ang boses niya.
Hinalikan ko ang kanyang kamay at ipinadama iyon sa mukha ko. "Nandito ako,
hindi kita iiwan kaya please wag mo namang sarilihin ang lahat." Pagmamakaawa ko
kahit na alam kong nasa malalim siyang tulog.
"She's a strong woman 'bro pero sa nakita ko kanina alam kong nawasak siya ng
malaman niyang wala na siyang paningin." Tugon ni Second.
"Don't ever leave her side kami na ang bahalang humanap ng magaling na
ophtamologist para maibalik ang paningin niya." Si Kuya First.
Tango lang ang isinagot ko habang hindi kumukurap na nakatitig sa mukha ng
Inday Dyos ko.
"Bilib na bilib ako sa kanya dahil ako kahit lalaki hindi ko siguro magagawa
ang ngumiti kahit pilit lang kung nasa ganito akong sitwasyon." Puno ng paghanga at
the same time pag-aalala na komento ni Fifth.
"Nabibilang lang sa daliri ang babaeng kagaya niya at napakaswerte mo 'bro
dahil ikaw ang minahal niya. She is not an ordinary girl kaya wag na wag mo siyang
pakakawalan." Si Fourth.
Mas lalo akong naluha dahil sa mga sinabi ng mga kapatid ko. Yeah, they're
right. My Inday Dyosa is not an ordinary girl at napakaswerte ko dahil ako ang
minahal niya sa dami ng lalaking mas higit sa'kin dito sa mundo pero nagawa ko
siyang baliwalain at paluhain ng paulit ulit.
"I know, kaya nga parang hindi ko deserve ang pagmamahal niya. Walang wala ang
mga nagawa ko para sa kaniya kumpara sa mga nagawa niya para sa'kin. I'm fucking
asshole while she's perfect and too good to be true."
"Don't blame yourself, nagawa mo lang ang saktan siya noon dahil natatakot ka
at hindi mo alam kung paano haharapin ang nararamdmaan mo sa kanya. Gan'on talaga
kapag unang beses mong naramdaman ang tinatawag nilang pag-ibig. You deserve her
love, hindi pa huli ang lahat at marami ka pang pagkakataon para bumawi at
iparamdam sa kanya kung gaano mo siya kamahal." Tinapik ni Kuya First ang balikat
ko at kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Tama, marami pa akong pagkakataon para patunayan ang pagmamahal ko sa kanya. I
know hindi pa huli para sa amin ang lahat at sisiguraduhin kong mapapawi lahat ng
sakit na naramdaman niya sa pagmamahal na ibibigay at ipapakita ko.
Hinalikan ko ang labi niya at itinapat ang bibig ko sa tenga niya habang paulit
ulit na ibinubulong kung gaano ko siya kamahal. Hindi man sapat ang mga salita ay
gusto ko pa ring palagi ipaalala sa kanya na siya ang buhay ko.
 "I love you Inday Dyosa ko. Hmm?" Ninakawan ko ulit ng halik ang mga labi niya.
"Mahal na mahal kita, namimiss ko na ang landiin ka." Natawa pa ako sa huli kong
mga sinabi. "Kaya ngayon kahit tulog ka ay lalandiin kita."
"Ahem, lets go guys mukhang tinatamaan na naman ng kalandian si Kuya Third."
Pasaring ni Fifth kaya nagtawanan sila pero hindi ko pinansin at lihim kong
ipinagpasalamat ang paglabas nga nila sa kwarto.
Nang masolo ko ang Inday Dyosa ko ay inayos ko ang kinahihigaan niya bago
muling bumalik sa kinauupuan ko kanina.
Hinaplos ko ang buhok niya habang tinititigan ang maganda niyang mukha. Natural
na natural ang ganda niya at mas lalo akong nahuhulog kapag nakikita siyang ganito
kasimple. Walang make up at  kahit anong pampaganda na nakalagay sa kanyang mukha.
"Iniisip ko ngayon, ano kaya kung buntisin na kita para hindi ka na makapalag
kapag niyaya na kitang magpakasal?" Pinanggigilan ko ang labi niya at hindi ko na
mabilang kung ilang ulit ko siyang ninakawan ng halik.
Para akong fuckboy sa ginagawa ko pero kahit may makakita sa'kin ay ayos lang.
Hindi ako mahihiya dahil ang ninanakawan ko naman ng halik ay ang babaeng mahal na
mahal ko.
"Kapag ayos na ang lahat gagawa tayo ng baby na maraming marami." Sabi ko pa at
napangiti dahil sa isiping siya ang magiging ina ng mga anak ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 28

Gale POV
HINDI madali ang lahat dahil walang madali sa mundo pero kung puro pagluha lang
ang gagawin ay mas lalong bibigat ang problema. Ang lahat ng pighati ay hindi dapat
idinadaan sa mga iyak at paglukuksa.
Iyon ang paniniwala ko sa buhay. Kahit masakit na masakit na ang mga pagsubok
sa buhay ko ngayon ay kinukumbinse ko pa rin ang sarili ko na wag umiyak. Tila may
mga patalim na paulit ulit na tumatarak sa puso ko ng muli akong magising.
Akala ko masamang panaginip lamang ang lahat pero nang maidilat ko ang aking
mga mata na balot pa rin ng kadiliman ang bumungad sa'kin ay doon ko napatunayanag
totoo ngang wala na akong paningin.
Mapait akong napangiti lalo ng maramdaman kong may nakahawak sa kamay ko at
nilalaro ang mga daliri ko. Iginalaw ko ang malaya kong kamay at kinapa ang tabi
ko. Medyo gumaan ang pakiramdam ko ng may mahawakan akong malambot na buhok. Hindi
ko man makita ang may-ari niyon ay sapat na ang malakas na tibok ng puso ko para
makilala siya.
Si Intoy ko.
Naalala ko ang mga pinag-usapan namin bago ako mabaril. Nagmamakaawa siya na
hindi ko siya sukuan dahil maaari niya akong matutunang mahalin kahit alam kong
malabo. Simula pa lang kasi ay pinagpilitan ko na ang nararamdaman ko kaya baka
napepressure lang siya. Walang wala na akong maibibigay sa kanya pero hindi ko pala
kayang panindigan ang pagbitaw ko dahil ang puso ko kahit durog na durog na ng
pinong pino ay siya pa rin ang isinisigaw at hinahanap.
"Gising ka na." Puno ng emosyon niyang tugon ng siguro'y maramdaman ang kamay
ko. Hinalikan niya ako sa noo at mas lalong humigpit ang pagkakahawak sa kamay ko.
"Nagugutom ka na? Anong gusto mong kainin? May masakit ba sa'yo? Gusto mo tawagin
ko ang doctor?" Hindi magkamayaw niyang sunod sunod na tanong kaya napangiti ako
lalo.
Nagbabadya na naman ang luha ko pero pinigilan ko iyon. Masaya ako na nasa tabi
ko pa rin siya ng magising ako. Siguro naman ay makakaya kong manatili sa pagkapit
sa kanya hanggat nabubuhay ako. Sobrang mahal na mahal ko talaga siya at kahit wala
na akong maitira sa sarili ko ay ayos lang lulubus lubusin ko na hanggat humihinga
pa ako..
 Siguro nga napakadesperada ko na talaga dahil may parte sa puso ko na
nagpapasalamat dahil nangyari sa'kin 'to dahil doon ko naramdaman ang pag-aalala
niya. Kahit hindi iyon pagmamahal ay ayos na sa'kin.
Alam ko ang katotohanan na may mahal siyang iba kaya naguguluhan at nandito
lang siya ngayon dahil naaawa siya at para na rin siguro sa kabayaran ng pagligtas
ko sa buhay niya. Gan'on kalalim ang pagmamahal ko sa kanya dahil kaya kong balutin
ng kasinungalingan ang puso ko maramdaman lang na mahal niya rin ako kahit walang
kasiguraduhan.
Kaya kong paniwalaan ang mali basta nasa tabi ko lang siya.
"A-Ayos lang ako, medyo nauuhaw lang." Sagot ko.
"Sigurado ka?" Tumango ako. "Sige magpapabili lang ako ng tubig." Aniya at muli
kong naramdaman ang labi niya sa noo ko.
Akmang aalisin niya ang pagkakahawak sa kamay ko ng pigilan ko siya. "W-Wag mo
akong iwan." Hindi naitago ang pangamba sa boses ko.
Mabilis siyang muling humawak sa kamay ko. "Okay, okay. Hindi kita iiwan,
hinding hindi."
Nabalot ng saya ang puso ko dahil sa naging sagot niya. Baliwala ang bahagyang
pagkirot ng sugat ko sa ulo dahil sa sinabi niya.

I know, lunod na lunod na ako sa pagmamahal sa kanya pero

hindi ko pinagsisisihan na siya ang mahal ko.
"Tatawagan ko nalang si Fifth para bumili ng tubig." Sabi niya. Ngiti lang ang
naisagot ko dahil abala ako sa pagdama ng palad niyang nasa palad ko.
Kahit wala na akong makita ay may saya pa rin sa puso ko dahil ang sandaling
ito ay isa sa mga pangarap ko. Iyong siya ang hahawak sa mga kamay ko at
ipaparamdam sa'kin na kailan man ay hindi niya ako iiwan. Masaya ako dahil hindi
niya ako itinataboy ngayon, hindi niya ako pinagsasalitaan ng mga masasakit at nasa
tabi ko siya imbes na ipagtulakan ako.
"Bro, paki bili naman ng tubig. Yes, siguraduhin mong malinis." Narinig kong
kausap na niya si Fifth sa kabilang linya. "Dalian mo."
Pagkatapos niyang kausapin ang kapatid ay naging tahimik ang buong paligid.
Tanging paghinga nalang namin ang naririnig. Gustong gusto ko ang katahimikan sa
pagitan naming dalawa dahil nakakaramdam ako ng kapayapaan pero mas gusto kong
marinig ang boses niya. Wala akong kakayahang makita siya kaya kahit marinig
manlang ang malamyos niyang boses.
"Intoy ko." Napangiti ako dahil normal na normal na sa'kin ang tawagin siya sa
endearment na 'yon. Dahil tulad niya parte na iyon ng buhay ko, kahit sa iba ay
hindi maganda. "Pwede bang idescribe mo sa'kin ang suot mo ngayon?"
"I'm sorry." Imbes ay sagot niya. Alam ko ang bagay na ihinihingi niya ng
tawad.
Hinaplos ko ang kamay niya. "Di ba nga sabi ko sa'yo wag mong sisihin ang
sarili mo? Hindi ako galit sa'yo dahil bukal sa loob ang ginawa ko, kahit ilang
ulit na bumalik ang gan'ong pagkakataon sa buhay ko ay iyon at iyon pa rin ang
gagawin ko, ang iligtas ka. Wala bang masakit sa'yo? Noon bang tinamaan ako ay
hindi ka nahagip ng bala?" Bakas ang pag-aalala sa boses ko ng maalalang itanong
ang bagay na 'yon.
Hindi siya sumagot hanggang sa maramdaman ko ang kamay niya na masuyong
humahaplos sa pisngi ko. "Bakit ako palagi ang inuuna mo? Bakit ako? Bakit hindi mo
magawang magalit sa'kin?" Sunod sunod niyang tanong gamit ang garalgal na boses.
"Bakit ako pa ang inaalala mo kung ikaw ito ngayong nahihirapan? Bakit ang bait
bait mo? Ilang ulit na kitang nasaktan, ilang ulit na kitang pinaiyak pero bakit
hanggang ngayon ako pa rin ang inuuna mo imbes na sarili mo?" Niyakap niya ako ng
mahigpit.
Gumante ako ng yakap. "Dahil mahal na mahal kita." Tanging sagot ko at doon ko
narinig ang parang bata niyang iyak. Humahagulhol siya at malakas na malakas ang
paghikbi. "Lahat ng tanong at bakit na meron ka na gusto mong itanong sa'kin ay
iisa ang sagot. 'Yon ay ang sobra sobra kong pagmamahal sa'yo."
 "Hindi ko deserve ang pagmamahal mo pero gusto kong ako ang maging karapat
dapat sa'yo. Gagawin ko ang lahat ng gusto mo sabihin mo lang."
Mahalin mo ako. Iyon sana ang gusto kong sabihin pero kung hihilingin ko 'yon
ay alam kong kalabisan para sa kanya. Sapat na sa'kin 'yong nasa tabi ko siya
ngayon kahit hindi niya ako mahal kaysa ang pilitin ko siyang pasukin ang isang
bagay na alam kong hindi niya ikasasaya.
"Maging masaya ka, iyon lang sapat na." Napangiti ako kahit masakit sa dibdib
dahil mas lalong lumakas ang pag-iyak niya. Hindi ko alam na iyakin siyang tao.
"Tahan na, wag ka ng umiyak." Alo ko.
"Gagawin ko pero wag kang bibitaw, sana wag mong ituloy 'yong sinabi mo noon
dahil hindi ko magagawang maging masaya kung wala ka."
Tumango ako. "Kakapit ako para sa'yo, hindi kita iiwan."
"Mah---" Natigilan siya sa sana'y sasabihin niya ng bumukas ang pintuan.
"Desiree anak." Nanigas ako sa kinauupuan ko ng marinig ang familiar na boses
ng nanay ko.

Humiwalay sa'kin si Intoy ko at hinalikan ako ng mabilis sa

labi. "Ilang beses na siyang nagpabalik balik dahil hinihintay ang paggising mo.
Mukhang gusto kang makausap ni Tita." Bulong niya bago ko naramdaman ang pag-alis
niya.
Tita? Matawag niya pa kayang tita ang nanay ko kapag nalaman niyang naging
kabit ito ng tatay niya? Baka nga pati ang awang meron siya sa'kin ay mapalitan ng
galit.
Hindi ako gumalaw at pinakinggan lamang ang bawat hakbang ng ina ko papalapit
sa'kin. Wala akong galit sa kanya, iyon ang patuloy at paulit ulit kong sinasabi sa
sarili ko pero sa kabila ng mga pampalubag loob na isinisiksik ko sa kukute ko ay
hindi ko magawang maging malapit sa kanya.
Ramdam na ramdam ko ang pader na nasa pagitan namin dahil na rin siguro sa
takot kong matulad sa kanya. Isang babaeng libangan ang paninira ng pamilya,
kaligayahan ang maging kabit at ginawang buhay ang maging laruan ng mga lalaki.
"A-Anak." Utal niyang sabi. Gusto kong matawa dahil kahit siya ay halatang
hindi sanay na tawagin ako sa salitang 'yon, tulad ko na hindi sanay na may ina.
Siguro epekto na rin ng nangyari sa'kin dahil ngayon ay buhay na buhay ang
hinanakit ko sa kanya. Ang mga tampo ko at maraming bagay na maisusumbat sa kanya.
Na akala ko ay naibaon ko na dahil minsan ko na ring ninais na kalimutang may ina
ako.
"May gagawin na naman ho ba kayong kalokohan kaya kayo nagpakita sa'kin?"
Sarkastiko pa akong natawa dahil sa huling mga salitang sinabi ko. "Nakalimutan ko
hindi na nga pala ako nakakakita."
"D-Desiree." Tawag niya pa, mariin kong kinagat ang labi ko para pigilan ang
emosyon.
Desiree? Simpleng pagtawag niya sa pangalan ko ay naalala ko na lahat ng naging
paghihirap ko ng mga panahong hindi niya ginampanan ang pagiging ina sa'kin.
Siya lang ang tumatawag sa'kin n'on. At namalayan ko nalang noon ang sarili ko
na ayaw ko ng tawagin ako ng gan'on ng kahit sino kaya laking pasalamat ko ng may
ikalawa akong pangalan.
"Gale po ang itawag niyo sa'kin kasi ang nanay ko lang ang tumatawag sa'kin ng
Desiree." Pinatatag ko ang boses ko dahil sa nagbabadya kong luha.
"A-Ako ang nanay mo."
Naikuyom ko ang mga kamao ko dahil sa naging sagot niya. "Simula po ng maging
Gale ang pangalan ko ay kinalimutan ko ng may ina ako." Mahinahon lang ang
pagsasalita ko sa kabila ng nakamamatay na mga emosyon na nasa kalooban ko ngayon.
"I'm sorry anak." Nabasag ang boses niya ng sabihin ang tatlong mga salitang
'yon.
"Ano ho ang ihinihingi niyo ng tawad? 'Yon bang hindi kayo nakadalo sa birthday
ko simula n'ong seven years old ako? Humihingi ba kayo ng tawad dahil wala kayo sa
tabi ko ng mga panahong nagkakasakit ako at nilalagnat? 'Yong mga panahong wala
akong maiyakan at masandalan kapag may malaki akong problema at kailangan ko ng
isang ina? O, ang katotohanang hindi ka naging ina sa'kin?" Tuluyang bumadya ang
mga luhang pinipigilan ko. "Ano ho ang hinihingi niyo ng tawad?"
"Patawarin mo ako sa lahat lahat ng nagawa ko anak. Hindi ko ginusto na
pabayaan ka." Umiiyak rin siya basi sa kanyang paghikbi.
"Hindi mo ginusto? Hindi ko rin ho ginusto na dumating ang punto sa buhay ko na
hindi ko na kayo magawang patawarin." Napahikbi ako dahil kahit gan'on ang
lumalabas na mga salita sa bibig ko ay nasasaktan ako sa isiping umiiyak ang
babaeng siyang nagbigay sa'kin ng buhay.
Binibiyak ang puso ko sa bawat paghikbi niya na pumapailanlang sa buong silid.
"Marami taon ko po kayong hinintay na lumapit sa'kin at magpaliwanag kung bakit
pagkatapos niyo akong imulat sa mundo ay iniwan niyo ako sa pangangalaga ng uncle
ko. Hindi mo ba naisip na kailangan ko ng kalinga ng isang ina? Hindi niyo ba
naisip na nangungulila ako sa yakap niyo? Hindi niyo ba naisip na nasasaktan ako na
parang hindi niyo ako anak?" Hapong hapo ako habang sinasabi ang laman ng puso ko,
gusto kong ilabas ng hinanakit ko dahil sobra sobra na ang bigat nito. Ilang taon
ko iyong tinago at akala ko ayos lang ako pero ngayong nandito kami at magkaharap
ay parang kahapon lang nangyari ang lahat. Parang kahapon lang niya ako pinabayaan.
Malinaw na malinaw pa rin sa isip ko ang naging pagmamakaawa ko sa kanya na
hindi niya ako iwan noong pitong taon palang ako. Malinaw na malinaw sa'kin na mas
inuuna niya ang panlalalaki niya kaysa alagaan niya ang anak niya. Malinaw na
malinaw pa rin sa'kin na hindi niya ako magawang tawaging anak.
"Alam kong nasaktan kita at hindi ko alam kung paano ako makakabawi sa'yo pero
gusto kong malaman mo na ni minsan hindi ka naalis sa isip ko sa kahit saang bansa
ako makarating." Naramdaman ko ang mahigpit niyang yakap dahilan para mas lalo
akong humagulhol. Sinapo ko ang dibdib ko dahil sa kirot nito sa ginawa niyang
pagyakap sa'kin.
Halos kalahati ng buhay ko hinintay ko ang yakap na 'to. Nangulila sa kanya
pero hindi manlang niya ginawa dahil lagi siyang wala.
"Hindi man ako nawala sa isip mo pero mas pinili mo pa rin ang gusto mo kaysa
alagaan ang anak mo." Pilit kong pinapahid ang mga luha ko pero parang baliwala
lang iyon dahil patuloy sa pagdagsa. "At isang araw bigla kang magpapakita at
malalaman kong ang ama ng lalaking mahal na mahal ko ay naging kabit ka."
Wala siyang naging sagot habang ako ay mariing napapikit dahil sa pagpitik ng
sakit sa sentido ko. Hindi na halos kayanin ng damdamin ko ang sakit at lungkot na
namamayani sa'kin.
"T-Totoo ba?" Tanong ko, kahit inignora ko ang katotohanang iyon ay hindi pa
rin mawala sa isip ko ang tanong kung totoo ba iyon.
Ginugulo pa rin ako ng bagay na 'yon dahil natatakot ako sa magiging reaksyon
ni Third kapag nalaman niyang naging kabit ng ama niya ang nanay ko.
"Minahal ko ang ama niya, mahal na mahal ko siya tulad ng kung gaano mo kamahal
ang anak niya." Naging matatag ang boses niya pero naroon pa rin ang pag-iyak nito.
Ako naman ang hindi nakasagot dahil basi sa mga sinabi niya ay parang totoong
naging kabit siya. Kung katulad ng pagmamahal ko kay Third ang pagmamahal niya sa
ama nito ay parang hindi ko siya kayang husgahan dahil alam ko sa sarili kong kapag
nagkaroon ako ng pagkakataon ay papayag akong maging kabit makapiling ko lang si
Third. Gan'on ko siya kamahal na kaya kong tiisin lahat ng kahihiyan
Kahit takot akong matulad sa ina ko ay kaya kong baliin 'yon para sa pagmamahak ko
sa kanya.
"Mahal na mahal ko siya pero ni hindi niya ako tinapunan ng tingin dahil may
nauna na sa puso niya. Ginusto kong sirain ang pagsasama nila dahil sa sakit na
dulot niya pero kahit na ipinangalandakan kong kabit niya ako ay wala akong napala
dahil mahal na mahal niya ang asawa niya ngayon." Humagulhol siya at mas lalong
humigpit ang pagkakayakap sa'kin habang hinahaplos ang buhok ko.
"Patawarin mo ako kung naaapektuhan ka ngayon sa naging pagkakamali ko noon.
Nagmahal ako at sobrang nasaktan, nagkamali at pati ikaw napabayaan ko kaya hayaan
mo akong makabawi sa'yo ngayon, anak." Bulong niya.
Napakalas ako ng yakap sa kanya dahil sa pagsakit ng tuluyan ng ulo ko na
parang binibiyak. Napasigaw ako dahil para iyong pinupukpok. Namamanhid ang katawan
ko at nanlalamig ang mga palad ko.
"Aaaah!" Sigaw ko habang sapo ang ulo ko.
Rinig ko ang pagkataranta ng ina ko habang hinahaplos ang ulo ko.
"S-Sandali anak tatawag ako ng doctor." Sigaw lang ang naging sagot ko hanggang
sa makarinig ako ng natatarantang boses na papalapit sa'kin. Si Intoy ko.
"Doc, doc hurry up namimilipit siya sa sakit." Sigaw ni Intoy ko at niyakap
ako. "Magiging ayos rin ang lahat. Stop crying."
Mabilis na nagsidatingan ang mga doctor at nurse habang pasakit ng pasakit ang
sugat ko sa ulo. Napayakap ako kay Intoy ko at nakagat ko ang balikat niya para
pigilan ang pagsigaw dahil sa nakamamatay na sakit hanggang sa hindi ko na alam ang
nangyayari sa paligid. Namanhid ako. Nawalan ng malay.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 29

Gale POV
NAPANGIWI ako matapos ang maraming tanong ng doctor. Sumailalim ako sa check up
at theraphy para malaman kung may iba pang damage ang naging tama ko sa ulo at
laking pasalamat ko na bukod sa pagkabulag ay wala na akong ibang naging
komplikasyon tulad ng pagkawala ng memorya o pagkabingi.
Ilang araw na rin ang lumipas simula ng magkausap kami ng nanay ko at hindi na
iyon nasundan pa. Medyo maayos ko ng naigagalaw ang katawan ko pero doble pa rin
ang pag-iingat sa ulo dahil hindi pa magaling ang sugat ko doon. Sa bawat araw na
lumipas ay hindi umalis sa tabi ko si Intoy ko, mula sa pagtulog ko hanggang sa
paggising ay na tabi ko siya.
Masaya ako kahit papaano at dahil sa sayang nararamdaman ko ay natatakot akong
itanong sa kanya kung ano na ang nangyari sa relasyon nila ni Natalie. Sinabi
niyang handa siyang hiwalayan ito para sa'kin pero alam kong hindi madali ang bagay
na iyon lalo kung may nararamdaman siya para dito.
"Ahm. Ayos na naman ako kaya hindi mo na ako kailangang alalayan." Pigil ko ng
akmang bubuhatin niya ako pabalik sa kama. Nasa wheelchair ako dahil nanggaling
kami sa office ng doctor para sa CT-scan na ginawa.
"Tsk. Kahit kaya mo na aalalayan pa rin kita kasi kapag hindi ko ginawa
pakiramdam ko hindi mo na ako kailangan." Tugon niya na seryosong seryoso ang
boses.
"Alam mong palagi kitang kailangan kahit wala kang gawin."
"Gusto kitang pagsilbihan, aking dyosa." Natawa ako dahil sa sinabi niya.
"What? Wag mo akong tawanan ikaw na ang nagsabing dyosa ka at dahil mahal kita
papatunayan kong dyosa ka nga."
Nanigas ako ng sa wakas ay makaupo sa kami. Akala ko bulag lang ako pero para
akong nabingi dahil sa isang salitang nabanggit niya. Maraming salita ang sinabi
niya pero may isa doon na talagang nakapagpakabog ng puso ko. Siguro hindi niya
sinasadyang sabihin 'yon. Napabuntong hininga ako, para akong aatakihin sa puso.
"May masakit ba?"
Umiling ako. "W-Wala parang may narinig lang akong kakaiba." Nag-iinit ang
magkabila kong pisngi dahil nahihiya ako sa sarili ko. Nasobrahan ako sa pagiging
assuming kaya kung ano ano na ang naririnig ko.
"Bakit anong kakaiba sa pagsasabi kong mahal kita?" Baliwalang tanong niya
habang inaalalayan ako sa pagtaas ng mga paa papuntang kama.
Napahigpit ang pagkakahawak ko sa braso niya dahil nanginig ang tuhod ko.
Nagrarambolan ang mga daga sa puso ko dahil sa malalakas at mabibilis na kalabog
nito.
Ang lakas ng epekto niya. Mariin kong kinagat ang labi ko.
"H-Ha? O-Oo nga mahal na siguro ang bayarin ko dito sa hospital dahil ang tagal
ko na." Nagkandautal utal pa ako. Alam kong para na akong tanga ngayon dahil sa mga
pinagsasasabi ko na malayong malayo sa usapan namin.
"Alam mo bang hindi ko nagugustuhan ang reaksyon mo ngayon?" Mas humigpit ang
hawak ko sa kanya. Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko at ipinulupot ang mga
braso sa bewang ko. "Parang iniiba mo ang usapan." Hinapit niya ako papalapit sa
kanya at kung hindi ako nagkakamali dahil sa pagsagi ng hita niya sa hita ko ay
nakapagitna ako doon.
"A-Ano bang usapan?" Anak ng tinolang manok! Kailan pa ako naduwag?
Ngayon lang.
Naduduwag ako dahil baka pinaglalaruan niya lang ako dahil nasa ganito akong
kalagayan.
Bakit hindi mo siya paniwalaan? Handa ka ngang paniwalaan ang kasinungalingan
ano pa kaya 'yong sa kanya na mismo galing? Sermon ko sa sarili ko.
"Sinasabi ko sa'yong mahal kita." Hinalikan niya ang gilid ng leeg ko. "Marami
ng nangyari at alam kong may posibilidad na hindi mo ako paniwalaan o isipin mong
sinasabi ko ang mga ito dahil nagsisisi ako sa nangyari sa'yo pero totoong mahal na
mahal kita." Ramdam na ramdam ko ang hininga niya sa leeg ko at ang pagpatong ng
baba niya sa balikat ko. "I'm a jerk, asshole, fucker, coward...lahat lahat na
dahil sa sakit na naibigay ko sa'yo pero sana paniwalaan mong mahal kita."

"Itinaboy kita at napagsalitaan ng hindi magagandang salita

dahil simula palang iba na ang dating mo sa'kin. Simula palang napakalakas na ng
epekto mo sa pagkatao ko, natatakot ako dahil hindi ka nawawala sa isip ko mga
sinyales na ikinabahala ko dahil iyon din ang pinagdaanan ng mga kuya ko na ayaw
kong mangyari sa'kin." Hinaplos niya ang pisngi ko. Kahit hindi ko nakikita ang
ekspresyon ng mukha niya sapat na ang puno ng emosyon niyang boses para maramdaman
ko ang sinseridad sa mga salita niya.
"Ayokong magmahal, iyon ang pinakaayaw ko dahil noon nanaiisin ko nalang na
maging matandang binata kaysa hayaang umikot ang mundo ko sa isang babae. Ayokong
maidepende ang kaligayan ko sa isang babae kaya noong may isang dyosang nangahas na
pumasok sa buhay ko at sinubukang tibagin ang mga pader na nakaharang sa puso ko ay
naalarma ako." Natawa ako dahil sa sinabi niyang dyosa.
"Ang ganda ganda kasi ng dyosa na 'yon at halos lahat ng lalaki napapalingon
kapag dumadaan siya kaya mas ayaw kong mapalapit sa kanya dahil baka hindi ako
sapat. Pero dahil ang dyosa na 'yon ay sinasabing reincarnation ni Aphrodite ay
nakukuha niya ang lahat ng gusto niya sa pamamagitan lamang ng ganda, nakakasilaw
na ganda sa panlabas at nakakalunod na ganda sa panloob kaya pati puso ko nakuha
niya ng hindi ko namamalayan."
Napangiwi ako dahil sa kakaibang pakiramdam.
"Kahit anong pigil ko sa nararamdaman ko ay paulit ulit namang tinitibag ng
pagmamahal ng dyosa na 'yon ang takot na meron ako para magmahal. Lahat ng pag-
aalinlangan ko ay nawala ng malaman kong gusto mo ng bumitaw, nakakatawa kasi doon
ko naman gustong kumapit ka. Ayokong mapagod ka na mahalin ako dahil handa na
kitang saluhin ng walang takot at pag-aalinlangan." Hinalikan niya ako sa pisngi.
"Anong paki ko kung matulad ako sa mga kuya ko na nasaktan at lumuha sa bandang
huli naman ay naging masaya sila kapiling ang babaeng mahal nila. At gan'on rin
ako, kahit na masaktan at lumuha basta sa huli yayakapin pa rin ako ng pagmamahal
mo at nasa tabi kita."
Hindi ako makapagsalita dahil sa pinaghalong saya at ilang. Masayang masaya ako
dahil sa wakas ay minahal niya rin ako. Sulit lahat ng sakit at pighati na
naranasan ko ng dahil sa pagmamahal ko sa kanya. Hindi ko inaasahan na tutuparin
rin ang isang bagay na mahal ko ng hinihiling.
Thanks God.
Pero kasabay ng saya ay pagkailang dahil yakap yakap niya ako ng mahigpit at
nakakulong sa mga bisig niya samantalang may hindi kanais nais na nararamdaman ang
puson ko at gitnang parte ng hita ko.
"Hindi sapat ang sorry para makabawi ako kaya sana hayaan mo akong patunayan at
ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal."
 Gumanti ako ng yakap at isiniksik ang mukha ko sa leeg niya dahil nag-iinit na
naman ang pisngi ko. Nahihiya ako dahil parang hindi ito ang tamang oras para
sabihin ang nasa isip ko pero kung patatagalin ko ay mangangamoy ako. Mas
nakakahiya 'yon.
"Kinikilig ako sa lahat ng sinasabi mo pero sorry kung hindi ako
makapagconcentrate." Natatawang bulong ko sa leeg niya.
"Why?" Ramdam ko ang hininga niyang tumatama sa mukha ko.
"M-May...may...ano." hindi ko magawang tapusin ang sinasabi ko dahil nahihiya
ako.
Makapal ang mukha ko pero kapag ganitong mga bagay ay talagang umaasta akong
dalagan Pilipina.
"Come on, wag kang mahiya ako lang 'to."
Mas lalo akong nagsumiksik sa kanya at pikit matang sumagot. "M-Meron ako at
mukhang tumagos na." Kabadong kabado ako habang hinihintay ang pandidiri niya pero
hindi 'yon ang ginawa niya. Nanggigigil niya akong kinagat sa leeg habang
humahalakhak.
"You mean monthly period?" Mababakas sa boses niya ang pagkaaliw samantalang
ako ay nahihiyang tango lang ang isinagot.
Humalakhak siya at napakasexy n'on sa pandinig ko kaya kahit nasa gitna ako ng
kahihiyan ay pasimple kong inaamoy ang katawan niya. Gusto ko siyang panggigilan
pero nanlalagkit ako.

"Wag kang mahiya alam kong normal lang iyon sa babae."

Bulong niya sa'kin. "Kapit ka ng maigi dahil bubuhatin kita papuntang CR." Balak ko
pa sanang tumutol ng mabilis niya akong ipangko kaya napakapit nalang ako sa leeg
niya.
"Ako na." Pigil ko sa kamay niya na naramdaman kong nasa bewang ko. Ibinaba
niya ako at pinaapak sa tiles at nasasagi ng binti ko ang malamig na bowl. Nasa
loob na kami ng CR habang nasa harap ko pa rin siya.
"I can clean you, madali lang naman siguro kaysa ang mahirapan ka."
Mariin kong nakagat ang labi ko dahil kahit nasa ganito akong sitwasyon ay
nagawa ko pang kiligin sa mga sinasabi niya.
"Ako nalang, nakakadiri naman kung ikaw pa ang paglilinisin ko." Tanggi ko.
"Anong nakakadiri d'on? Ikaw naman 'yan kaya bakit ako mandidiri? Turuan mo
nalang ako sa gagawin."
"Ayoko nga, kaya ko na hindi naman ako baldado."
"But---"
"Ibili mo nalang ako ng sanitary napkin." Utos ko.
"Lilinisin muna kita." Pagpupumilit niya pa rin.
"Wag na nga, nakakahalata na ako ha. Gustong gusto mong ikaw ang maglinis
sa'kin para masilipan ako 'no?" Namewang ako sa harap niya at tinaasan siya ng
kilay. Wala man akong paningin pero ramdam na ramdam ko ang presensya niya.
"Partly yes." Tumawa siya at kinabig ako papalapit sa kanya. "Pero gusto lang
talaga kitang pagsilbihan."
Kinurot ko siya sa tagiliran. "Ibili mo nalamng ako ng napkin."
"Oo na Inday Dyosa ko." Pinanggigilan niya muna ang pisngi ko bago humiwalay
sa'kin. "Dyan ka lang sandali lang ako."
Nangingiti akong na sumandal sa pader ng CR habang pinapakinggan ang pag-alis
niya, base sa bilis ng yabag niya ay tumakbo siya.
Inday Dyosa ko? Halos mangisay ako habang inuulit ulit sa isip ko ang naging
tawag niya sa'kin. Para akong sinisilaban sa pwet at hindi pa ako kinilig ng ganito
sa tanang buhay ko. Ngayon palang.
'Yong tipong tawagin ka lang sa nakakatawang endearment ay buo na ang araw mo.
The fact, na kaya niya akong tawagin ng gan'on kahit nagmumukha siyang katawatawa
ay malaking bagay na para sa'kin. He's proud of that endeament at sa kaalamang iyon
ay mas lalong nababalot ng tuwa ang puso ko.
Hindi umabot ng kalahating minuto ang paghihintay ko ay narinig ko na ang
pagbalik niya. Tumapat siya sa'kin na dinig na dinig ko ang hingal niya.
"Here, bumili ako ng napkin at sinamahan ko na ng panty at short para
sigurado." May cellophane siyang binubuklat.
"Anong klaseng napkin?"
"Itinanong ko kay Anton ang madalas mong gamitin at 'yon ang binili ko. May
wings na rin sabi kasi ng tindera sa convinience store n binilhan ko nito mas
makapit daw ang may wings." Paliwanag niya. Inilahad ko ang kamay ko sa kanya para
kunin ang binili niya.
"Akin na magbibihis na ako." Pero hindi niya ibinigay.
"Ako na, ituro mo nalang sa'kin kung paano ilagay sa panty." Seryoso ang boses
niya at mukhang hindi papaawat sa gusto niyang gawin kaya pinabayaan ko siya.
Well, feel na feel ko rin naman kasi ang pagsilbihan ng Intoy ko.
"Buksan mo ang napkin at at tanggalin mo ang mga papel na nasa pandikit."
Pagbibigay ko sa kanya ng panuto.
Tahimik kong pinakinggan ang kaluskos na ginagawa niya. "Nagawa ko na, tapos?"
"Kunin mo 'yong panty tapos idikit mo doon sa gitnang parte."
"Okay." Ilang sandali lang ay sumagot siya ng. "Tapos na, itong sa gilid na
pinakawings ititiklop ko ba pailalim?"
Tumango ako.
"Done, anong sunod?" Hindi ko alam kung anong dapat na maging reaction dahil sa
pagiging pursigedo niyang paglingkuran kuno ako.
Para matapos na ay sinabi na sa kanya ang mga dapat na gawin at hinayaan siyang
gawin ang gusto niya hanggang sa matapos na niya akong bihisan.
Ang parte lang talaga na hindi ko siya pinahintulutan ay ang paghuhugas sa'kin
dahil hindi hindi ko kakayanin ang bagay na iyon na siya mismo ang makakatuklas.
Baka ako na ang maghukay ng sarili kong libingan dahil sa hiya.
"Komportable ka na ba?" Tanong niya matapos niya akong muling buhatin palabas
ng CR. "Hindi ba masakit ang puson mo o tiyan? May gusto kang kainin? Gutom ka ba?"
Natawa ako sa dami ng tanong niya. "Hindi naman sakitin ang puson ko kapag
meron ako at tama na ang mga tanong mo. May monthly period ako at hindi ako buntis
kaya wag kang OA."
"Wag mo mga akong tinatawanan buntisin kita dyan makita mo." Naahagikhik ako.
Ang landi ko talaga.
"Dito ka muna sa coach dahil may mantsa ng dugo 'yong kubre kama papalitan ko
lang." Aniya. Napangiwi ako dahil sa sinabi niya pero medyo nabawasan na ang hiya
ko dahil parang walang lang naman sa kanya ang bagay na iyon. Seryoso nga siguro
siya sa sinasabi niyang pagsisilbihan niya ako kahit hindi ko naman hinihingi.
Matapos niyang humingi ng pamalit na kubre kama sa nurse na dumating ay binuhat
niya ako pabalik doon at inalalayang humiga.
Hindi maburabura ang ngiti ko lalo ng tumabi siya sa'kin ng higa. Sandali niya
ring inayos ang dextrose at muling ikinabit sa'kin.
"Wait lang." Akala ko aalis siya pero sandali lang syang tumagilid.
"Anong ginagawa mo?" Takang tanong ko.
"Kinukuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko."
"May tatawagan ka?"
"Hindi, ilalagay ko lang sa reminders ng cellphone ko ang araw na 'to para
matandaan at sa susunod na buwan ako na ang magpapaalala sa'yo kung kailan darating
ang  period mo para hindi mo makalimutan. Ihahanda ko na rin ang gagamitin mo kapag
malapit na."
"What the! Hindi mo kailangang gawin 'yon." Halos singhalan ko na siya dahil sa
takbo ng pag-iisip niya.
"Alam kong kaya mo ang sarili mo at malakas ka pero gusto kong kahit gaano ka
kalakas at kaindependent magkaroon pa rin ako ng silbi sa buhay mo. Gusto kong
kailanganin mo ako."
Napayakap ako sa kanya ng mahigpit dahil sa mga sinabi niya. Hindi ko ramdam na
wala akong paningin dahil sa pagpapakita niya ng pagmamahal sa'kin.
Sa mga ginagawa at sinasabi niya ay mas lalo akong nalulunod at alam kong hindi
na ako makakaahon pa.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 30

Gale POV
"Dahil sa naging damage sa optic nerve mo ay naapektuhan ang iyong paningin. At
sa ngayon ay hinihintay na muna nating bumalik ang iyong lakas at ang paggaling ng
sugat mo para masimulan ang proseso upang maibalik ang paningin mo." Tahimik lang
akong nakikinig sa doctor. Ilang ulit akong napapabuntong hininga dahil kahit pala
tanggap ko na ay hindi ko pa rin maiwasang malungkot.
"Pero maliit lamang ang tyansa na manumbalik ang lahat kaya didiretsohin na
kita. Ihanda mo ang sarili mo dahil kung sasalang ka sa operasyon ay may
posibilidad na hindi maging maganda ang kalalabasan nito." Dugtong niya.
"Sinasabi mo ba doc na baka hindi na bumalik ang paningin ko kahit na
magpaopera ako?" Pilit kong nilunok ang bikig na namuo sa aking lalamunan.
Hindi ako emosyonal na tao pero sa pagkakataong ganito ay nagiging mahina ako.
Gusto kong ngitian lang lahat ng problema tulad ng nakasanayan ko na para sabihing
malakad ako pero ngayong nilalamon na ako ng katotohanan ay nasasaktan ako.
"I'm sorry pero bilang ophthalmologist mo ay iyon ang nakikita ko."
Kuyom na kuyom ko ang mga kamao ko upang pigilan ang mga luhang nagbabadya.
Tango na lamang ang naisagot ko sa kanya at hindi na ako nakaimik hanggang sa
magpaalam siyang umalis. Nilukob ako ng katahimikan dahilan para maramdaman ko kung
gaano kabigat ang problema ko.
Isa na akong bulag. Walang paningin at nananatili sa dilim at kapag nagkataon
na hindi maging successful ang operation ay hindi na kailanman ako makakakita. At
kapag nangyari ang bagay na iyon ay magiging pabigat ako sa mga taong nasa paligid
ko.
Noon akala ko mapapanatag ako at magiging masaya kapag nagawa akong mahalin ng
lalaking pinakamamahal ko pero sa isiping magiging pabigat ako sa kanya dahil bulag
ako ay nasasaktan ako ng sobra. Mahal niya ako ramdam ko 'yon kaya wala akong duda
pero nangangamba ako na baka pati kalayaan niya ay mawala ng dahil sa'kin.
Kahit gusto kong sa'kin umikot ang mundo niya ay hindi sa paraang aalagaan niya
ako dahil bulag ako.
Napahikbi ako at pinilit na tumayo mula sa kinauupuang kama. Hindi ko gusto ang
pakiramdam na wala akong kwenta. Ayokong maramdaman na wala akong magawa para sa
mga taong nasa paligid ko.
Hindi ko ininda ang sakit ng tuhod ko ng tumama iyon sa paanan ng kama. Pinilit
ko pa ring makakababa kahit nangangapa ako sa dilim.
Kailangan kong itayo ang sarili ko. Hindi dapat ako maging pabigat kahit na
wala akong paningin. Pauliy ulit kong tugon sa sarili ko.
Ang paghikbi ko ay naging hagulhol ng mahulog ako. Mariin akong napakagat labi
dahil sa pagsakit ng balakang ko habang ang masayang imahe ni Intoy ko ay naglalaro
sa isip ko.
"Bakit ba nangyayari sa'kin 'to?" Hindi ko mapigilang itanong.
Pinunasan ko ang mga luha ko habang pinipilit bumangon pero muli akong natumba
dahil wala akong makapitan. Nakasadlak ako sa malamig na semento habang yakap yakap
ang sarili ko.
Ang tahimik na silid ay hindi nagbigay sa'kin ng kapayapaan kundi pighati. Wala
akong kasama ngayon dito dahil may kanya kanya silang mga ginagawa, si Intoy ko ay
sandaling nagpaalam dahil may kakausapin daw itong mahalagang tao.
Ayaw ko man siyang malayo sa'kin ay alam kong may sarili siyang buhay at
maraming tao ang umaasa sa bawat galaw niya.
"Gale." Narinig ko ang pamilyar na boses ni Uncle, bakas doon ang pag-aalala.
Narinig ko ang mabibilis niyang paghakbang papalapit sa'kin at agad akong niyakap
ng mahigpit.
 Simula ng mahospital at magising ay ngayon ko lang siya
narinig na nagpunta dito. Namiss ko siya ng sobra dahil simula ng iwan ako ng
sarili kong ina ay siya na ang tumayong magulang ko at nag-aruga sa'kin.
"Anong nangyari? Bakit ka umiiyak?" Hinaplos haplos niya ang buhok. Napagante
ako sa kanya ng yakap.
"Uncle, gusto ko pa pong makakita." Bulong ako na tila batang nawalan ng laruan
at nagsumbong sa magulang.
"I heard what happened to you and yes gagawin ni Uncle ang lahat para makakita
ka ulit. Lahat gagawin ko, okay? Now, stop crying." Pag-alo niya.
Umiling ako. "Pero gusto ko 'yong sigurado, sabi ng doctor ay baka hindi maging
successful ang operation."
Naramdaman kong binuhat niya ako pabalik sa kama. "No, wag mong isipin ang
bagay na iyon. Kakausapin ko ang doctor mo at kung hindi nila kaya ang magiging
operasyon sa mata mo pupunta tayo ng States para humanap ng magaling na
opthamologist. Kahit lang ng pera ni Uncle maubos basta makakita ka lang ulit."
Hindi ako bumitaw sa pagkakayakap sa kanya. "Natatakot ako baka iwan ako ni
Third."
Walang kaso sa'kin ang kalagayan ko pero kapag naiisip ko na baka magsawa sa
pag-aalaga sa'kin si Intoy ko ay binabalot ako ng pangamba. Hindi ko kakayaning
iwan niya ako gayong hulog na hulog na ako sa kanya.
"Hindi ka niya iiwan, ako ang gagawa ng para at ikaw ang kailangan mo lang
gawin ay tumahan at hintayin ang operasyon mo. I'm always here not only as your
Uncle but also your dad and mom." Tumango ako at tahimik na nagpasalamat na may
isang taong tulad niya na kahit kailan ay hindi ako iniwan sa lahat ng laban ko sa
buhay.
Simula ng iwan ako ng nanay ko ay siya na ang umako ng lahat para palakihin
ako. Siya ang nasasandalan ko. Siya ang palaging nag-aalala sa'kin at nagpapaalala
na alagaan ko ang sarili ko. At kahit ngayong malaki na ako ay sya pa rin ang nasa
tabi ko kaya malaki ang utang na loob ko sa kanya at alam kong kahit anong gawin ko
ay hindi ko iyon masusuklian dahil sa sobrang laki.
"Ayokong malaman ni Third ang lagay ng mga mata ko. Ayokong sisihin na naman
niya ang sarili niya." Sabi ko ng humiwalay ako ng yakap pero patuloy pa rin ako sa
pag-iyak dahil hindi ko mapigilan. Siguro'y epekto ng nangyari sa'kin.
"Don't worry about it alam ko na ang gagawin. Kakausapin ko ang doctor mo."
Sandali kaming binalot ng katahimilan habang pinapakalma ko ang sarili ko.
Pinipigilan ko ang mga luha ko dahil sa dami ng pag-agos.
"Here, may dala akong prutas." Naramdaman kong may isinubo siya sa'kin na agad
kong tinaggap, nalasahan ko ang orange. "Wag mong dibdibin ang lahat. Nakalimutan
mo na bang ikaw ang pinakamaganda at matapang kong pamangkin? Laban lang, ang mga
tulad natin ay hindi basta basta sumusuko sa laban."
Kahit papaano ay gumaan ang loob ko dahil sa mga sinasabi niya. Iyon ang
kailangan ko ngayon para patuloy na lumaban.
Narinig ko ang pagtikhim niya. "Seriously, gusto kong magalit sa'yo dahil sa
ginawa mong pagsalag ng bala kung pwede namang si Third Castillion nalang ang
tamaan." Seryoso niyang tugon, alam kong alam na niya ang nangyari sa'kin kaya ako
nabulag kaya ganyan siya magsalita. "Pero hindi kita masisisi dahil alam ko kung
gaano mo siya kamahal, naiintindihan ko."
Napataas ang kilay ko dahil sa sinabi niya. "Naiintindihan mo ako? Ibig sabihin
ba nagmahal ka na rin tulad ng nararamdaman kong pagmamahal ngayon kay Intoy ko?"
May pang-aasar sa boses ko. Gusto ko kasing pagaanin ang atmosphere dahil
nakakabigat ng didbib.

"Nagmahal na rin naman ako, do you think bakit hanggang

ngayon wala pa rin akong asawa?" Naninibago ako dahil sa pagiging seryoso niya pero
malaki rin ang parte ng isip ko na gustong marinig ang mga sasabihin niya kaya
hindi ko nalang papansinin.
 "Kung nagmahal ka na nga, well siguro hindi ka pa nakakapagmove on kaya wala ka
pang awasa."
"Naks, ang talino mo talaga." Puno ng pagmamayabang akong ngumisi at tumango
tango. "Iyon nga, gusto man kitang pagalitan ay hindi ko nalang gagawin dahil
naiintindihan kita. Gan'on talaga kapag mahal natin ang isang tao ay kaya nating
gawin ang lahat para sa kanya kahit na ang kapalit ay tayo ang masasaktan at
magdudusa. Nagmahal lang tayo at sa pagmamahal na 'yon ay pakiramdam natin super
hero tayo na kayang gawin ang lahat." Tumawa pa siya pero ramdam ko na may lungkot
ang tawang 'yon. 'Yong tipong pilit. Matagal na kaming magkasama kaya kilala ko na
siya. Though, sa tagal ng panahon ay ngayon ko lang naramdaman na malungkot siya.
"Sino namang babae 'yan? Naku, ang tanga niya at pinakawalan ka pa." Patuloy
siya sa pagsubo sa'kin ng prutas habang nagkukwentohan kami.
"Wala na." Tanging sagot niya.
Mukhang ayaw niyang sabihin sa'kin kaya hindi na ako nagpumilit. Nagpatuloy
kami sa pagkekwentohan tungkol sa mga bagay bagay. At habang kausap ko siya ay
hindi ko ramdam na bulag ako, parang noon lang. Nagkukulitan at nagbibiruan kami na
parang magkaibigan lang.
Hindi ko mapigilang yakapin siya ng magpaalam na babalik na muna siya sa
headquarters. Ni hindi ko na kwenistyon kung bakit ngayon lang siya dumalaw dahil
naiintindihan ko kung gaano siya kabusy. Pareho kami ng trabaho at ang bawat oras
sa klase ng propersyon meron kami ay milyong buhay ang nakataya.
"Thank you, thank you for being my everything." Bulong ko.
"My everything pero noong mainlove ka hindi mo na nga ako naaalala." Sabay
kaming natawa dahil sa sinabi niya.
"Hindi kaya, ikaw ang pinakaunang lalaking minahal ko at mananatili 'yong
gan'on. Ikaw ang uncle ko at the same time daddy na rin syaka mommy."
Bahagya niyang ginulo ang buhok ko na ikinasimangot ko. "Ang cheesy mo
pamangkin, nakakasuka ka." Biro niya.
"Ikaw kayo 'yon."
"Okay, I need to go may trabaho pa ako." Hinalikan niya ako sa noo at bahagyang
hinaplos ang pisngi ko. "Take care."
"Sige, basta bumalik ka ha? Bili mo 'ko ng pizza kapag dumalaw ka ulit."
"Sure."

NAGISING ako dahil naramdaman ko ang pagbukas ng pinto. Nang makaalis si Uncle
kanina ay nagpahinga ako at pansamantalang inalis ang mga isipin ko. At kung hindi
ako nagkakamali sa tantya ko ay nasa kalagitnaan na ng gabi.
Mabilis kong kinapa ang bawat sulok ng kama at binundol ako ng matinding kaba
ng wala akong makapa at maramdamang presensya ni Intoy ko. Inalis ko ang swero na
nasa pulsohan ko at naupo habang hinihintay na marinig ang mga yabang ng pumasok.
Kumunot ang noo ko at mas lalo akong kinabahan ng ilang sandali na ay wala pa
ring naglalakad. Hindi ako pwedeng magkamali na may nagbukas at pumasok sa pinto.
Sa tagal ko na bilang agent ay may kakayahan na akong maramdaman ang nangyayari sa
palagid sa pamamagitan lang ng mga tunog at halinghing. Kahit walang paningin ay
nakakaramdam ako ng presensya ng tao.
"Sino ka?" Tanong ko.
Walang sumagot pero narinig ko ang hakbang nito. Kung ang magkakapatid ang
dumalaw sa'kin ay siguradong sa labas palang ay rinig ko na ang ingay nila at kung
si Anton man ay agad iyong magsasalita para ipaalam na siya 'yon, kaya sigurado
akong hindi ko siya kilala.
Walang dumadalaw sa'kin kapag ganitong oras maliban kay Intoy ko pero agad niya
akong tinatawag o hindi naman kaya ay magigising nalang ako sa yakap niya, isa pa
ay wala siya ngayon dito. Siguro'y busy sa kompanya niya.
Ihinanda ko ang sarili ko sakaling may maging maling galaw siya. "Anong
kailangan mo?" Tanong ko ulit, gusto kong marinig ang boses niya para makilala ko
pero wala pa ring sagot.
Hanggang sa maramdaman ko ang presensya niya ilang dipa malapit sa'kin ay hindi
siya nagsalita.
"Shit!" Nausal ko ng bigla niyang mahaklit ang leeg ko at sinakal ko.
Napakabilis ng galaw niya kaya hindi ako nakaiwas. Hinawakan ko ang kamay niya
at masasabi kong lalaki siya basi sa laki ng kamay niya. Mas lalong humigpit ang
pagkakasakal niya sa'kin kaya halos panawan ako ng ulirat dahil sa kakapusan ng
hangin.
Sa kabila ng hirap kung paghinga ay nagawa kong iigkas ang mga paa ko at
natamaan ko siya sa tiyan. Hinding hindi ako papayag na mapatay niya akong hindi
lumalaban.
Napahiga ako pabalik sa kama ng sampalin niya ako ng sobrang lakas. Para akong
nabingi dahil sa impact n'on at nalasahan ko rin ang dugo sa sulok ng labi ko.
"Tsk. Weak. Bulag na nga ginaganito mo pa." Puno ng panunuya kong tugon.
Ang kabang nararamdaman ko kanina ay agad na nawala at napalitan ng tapang.
Hindi ako makaramdam ng takot dahil kung mamamatay man ako ngayon ay ayos lang
atleast naramdaman at nalaman kong mahal ako ng Intoy ko.
Kung talagang balak niya akong kitilan ng buhay ay magagawa niya iyon dahil
kahil kahit manlaban ako hindi pa rin mababago na wala akong paningin kaya dehado
ako.
Napangiwi ako ng hablutin niya ang mahaba kong buhok at mahigpit na
sinabunutan. Parang matatanggal pati ang anit ko dahil sa higpit ng pagkakahawak
niya.
"Putangina mo!" Mura ko at dinuraan ko siya.
Namilipit ako ng sikmuraan niya ako. Tahimik na tahimik ang buong paligid dahil
na rin sa lalim ng gabi at dahil hindi siya nagsasalita ay boses ko lamang ang
pumapailanlang.
"Ilabas mo na lahat ng lakas ko dahil mamamatay ka na rin naman." Sa wakas ay
nagsalita ito, boses ng lalaki pero hindifamiliar sa'kin. Hindi ko kilala.
"Go on, mamatay man ako may hahunting sa'yo." Ngumisi pa ako para mas lalo
siyang mainis. Lihim kong pinupunit ang laylayan ng damit ko para kung sakaling
dalhin ako ng kumag na 'to ay malalaman nilang sapilitan akong nakuha.
Ramdam kong hindi niya ako papatayin dito dahil kung iyon ang balak niya ay
hindi na siya mag-aaksaya ng lakas. Sasaksakin na niya agad ako o babarilin.
"Bulag ka na at lahat lahat mayabang ka pa rin." Nakatanggap ako ng tatlong
sampal at ramdam na ramdam ko ang hapdi sa magkabila kong pisngi dahil sa lakas.
"Gago, si Inday Dyosa 'to. Mamamatay akong maganda." Itinaas ko pa ang kamay ko
at ipinakita ang middle finger ko. "Fuck you."
Nagpumiglas ako para makawala sa hawak niya at sumigaw ng sumigaw para may
makarinig sa'kin. Nahulog ako sa kama dahil sa sobrang pagmamadali. Nagsisimula na
namang kumirot ang ulo ko, kahit na ayos na ang pakiramdam ko ay hindi pa rin hilom
ang sugat ko at nagsisimula na naman iyong sumakit.
"Sigaw pa." Tumawa siya na tila demonyo.
"Aaaah!" Sigaw ko ng malakas niyang sipain ang sikmura ko habang nakahandusay
ako sa sahig.
Muli niya akong sinabunutan at halos maiyak ako dahil parang binibiyak ang ulo
ko kung nasaan ang sugat.
Napakasakit! Sobrang sakit!
"Magsadal ka na Agent Park." Bulong niya sa nakakakilabot na boses.
Sisigaw na sana akong muli ng makulong ang boses ko sa panyong itinakip niya sa
bibig ko.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 31

Happy fiesta Pambujan.

-kuyajen
 Tarinio POV
"BULLSHIT! This is shit!" Galit na galit sigaw ni Third.
Buong araw kaming nagplano para sa pagdakip kay Natalie at kung paano
sisimulang buwagin ang sindikatong kinabibilangan nito pero hating gabi na ng
mapasugod kami sa hospital dahil sabi ng nurse na nakaassign sa pagpapainom ng
gamot ni Gale ay nawawala ito.
Galit na galit talaga si Third at pinagsusuntok niya ang mga guard ng hospital
lalo at kaninang umaga pa siya hindi mapakali dahil minuminuto nag-aalala sa
kalagayan ni Gale. Napapailing nalang ako dahil sa pagiging OA niya.
"Kalma insan, walang maitutulong ang galit." Saway ko pero sa'kin natuon ang
galit niya at mabilis akong sinapak.
"Kung hindi tayo natagalan diyan sa mga plano mo nabantayan ko sana siya."
Sigaw niya sa'kin. Hindi ako kumibo dahil alam kong hindi ko dapat sabayan ang
galit niya. Kumbaga sa lasing hindi dapat biruin kapag bagong gising.
Imbes na makipagtalo sa kanya ay inilibot ko nalang ang tingin sa kama. Pinulot
ko ang piraso ng telang nasa kama, may bahid ng konting dugo iyon at alam kong
galing iyon kay Gale. Kahit ang sahig ay may bahid din ng dugo dahilan para mas
lalong manggalaiti si Third.
"Kailangan natin siyang mahanap ngayon din, hindi ako mapapanatag kapag lumipas
pa ang oras na hindi ko nasisigurong ligtas siya." Seryosong tugon niya habang
kuyom na kuyom ang kamao.
"Saan naman natin siya hahanapin?" Tanong ko.
"Gago! Agent ka ba talaga? Gamitin mo 'yang utak mo." Pasaring niya at mukhang
nawawalan na ng pasensya.
Tumango nalang ako dahil base sa ekspresyon ng mukha niya ay talagang hindi
siya mabibiro. Sa tabas ng seryoso niyang mukha ay hindi ko nakikita doon ang
mabait at may mahabang pasensya kong pinsan. Ang nakikita ko ngayon ay isang Third
Castillion na kayang pumatay gamit ang mga sariling kamay makita lang babaeng mahal
niya.
Tsk. Nagagawa nga naman ng pag-ibig.
Ngayon ko lang siya nakitang galit na galit at tatandaan kong hindi ko dapat
sagarin ang pasensya niya. Masamang magalit at mabait.
"So pupuntahan na natin ngayon si Natalie?" Iyon ang unang taong pumasok sa
isip ko na may kinalaman sa pagkawala ni Gale. Hindi naman ito naglayas base sa
nadatnan naming lagay ng hospital room niya.
"Oo." Nagsimula siyang humakbang paalis.
"Pwede naman sigurong hintayin natin ang umaga bago---" natigilan ako ng
marahas siyang humarap sa'kin.
"Hindi na ako maghihintay ng umaga kung kaya ko namang gawin ngayon. Sa bawat
paglipas ng oras mas malaki ang tyansa na masaktan siya at kapag nangyari 'yon
makakapatay ako, makakapatay ako ng hindi nagdadalawang isip." Nagtatagis ang mga
bagang niya habang kuyom na kuyom ang mga kamao.
"Okay sige sige, pupuntahan na natin si Natalie." Pagsuko ko. Inaalala ko rin
siya dahil wala pa kaming pahinga buong maghapon, walang kaso sa'kin dahil sa
trabaho ko sanay akong walang tulugan samantalang siya ay palaging nasa tamang oras
kung matulog tapos sasabak bigla bigla sa ganitong bagay.

"Wag na, kung napipilitan ka kaya ko nang mag-isa." Aniya

at muli akong tinalikuran.
"Tsk. Hindi ako napipilitan." Sumunod ako sa kanya at agad na sumakay sa
kotseng pag-aari niya.
"Iiwan ko muna ang kotse ko dito dahil sa ganitong pagkakataon dapat hindi
hiwalay ang sasakyan natin." Paliwanag ko ng samaan na naman niya ako ng tingin ng
makitang sumakay ako.
Hindi na siya umapila pa. Nagtungo kami sa condominium na tinutuluyan ni
Natalie at sa bilis ng pagpapaandar niya na parang nakikipaghabulan sa pagsikat ng
araw ay minuto lang ang binilang ko at nakarating na agad kami sa lugar na
kinaroroonan ng pakay namin.
Pinigilan ko siya ng akmang bababa na siya pagkaparada ng kotse.
"What?" Iritang tanong niya. Napakaikli ngayon ng pasensya niya malayong malayo
sa mabait niyang pagkatao na nakasanayan ng lahat.
Nakangisi kong itinaas ang dalawang baril na dala ko at iniabot sa kanya ang
isa. "Wag na wag susugod sa laban ng walang armas." Tugon ko, hinaklit niya iyon at
itinago sa likod ng damit bago  tuluyang pumasok sa building. Hindi na kami
pinigilan ng mga guard dahil ang building na ito ay ang Castillion Tower, pag-aari
namin.
Tahimik lamang kami hanggang sa makarating sa palapag na kinaroroonan ng condo
ni Natalie. Alam na alam ni Third kung saan iyon dahil minsan niyang hinatid ang
babae noong mga nagdaang araw base na rin sa planong alamin ang tinitirhan  nito.
At swerte dahil sa pag-aari ng angkan namin ang tinutuluyan niya kaya madaling
mamonitor ang bawat galaw niya. Nasa teritoryo namin siya, ika nga.
Mararahas ang mga katok na pinakawalan ni Third sa pintuan ng condo ng babae.
Siguro'y natutulog na ito kaya medyo natagalan ang pagbukas.
Nanlaki ang mga mata nito ng mapagbuksan kami. Tanging pantulog lamang ang
suot, muntik pa akong mapasipol ng makita ang magandang hubog ng katawan nito at
ang pagbakat ng nipples sa manipis na damit.
Ngunit ang pagkagulat niya ay napalitan ng matamis na ngiti ng makilala si
Third dahilan ng pagbulusok sa galit ng pinsan ko.
"Babe---" napaigik ito dahil sa biglaang pagsakal ni Third sa kanya.
"Sa loob insan baka may makakita dito." Bulong ko.
Hindi binabitawan ang leeg ng pobreng babae ay itinulak niya ito papasok.
Namumutla na ang babae pero parang wala lang sa kanya kahit na mapatay niya ito sa
sakal.
"Saan niyo dinala si Gale?" Asik niya, ang ugat sa noo niya at leeg ay malinaw
na malinaw, senyales na nag-uumapaw ang galit niya.
Hindi ko na tinangkang umawat dahil baka kami na ang magpatayan kapag sa'kin
niya ibinaling ang galit niya.
"H-Hindi ko---" hirap na hirap na itong makahinga base sa pagtaas baba ng
dibdib. Sinampal siya ng pagkalakas lakas ni insan kaya napasubsob siya sa sahig.
"Damn you! Sabihin mo na kung saan niyo siya dinala bago pa kita patayin ngayon
din." Sigaw niya, para akong nanonood ng isang leon na gustong gustong lumapa ng
karne.
Kulang ang sabihing galit na galit siya. Poot na poot ang mga salitang tamang
ilarawan sa hitsura nya ngayon at tila walang magpapakalma sa kanya kundi ang
pagkahanap kay Gale. Ni sa panaginip ko hindi ko nakita na darating ang panahon na
makikita kong nananakit siya ng babae.

Sa pamilya namin walang ni isang nananakit ng babae pero

ibang usapan kapag nakakaagrabyado ito ng sobra. Kahit ako ang nasa kalagayan ni
Third ay baka ganinn ang magawa ko.
"H-Hndi ko alam ang sinasabi mo, wala akong alam kay Gale at bakit ka ganito
ngayon? Ako girlfriend mo." Pinilit ng babae na magpakatatag sa harap namin pero
hindi nakaligtas ang ilang ulit niyang paglunok dahil sa kaba. Pulang pula ang leeg
nito na sinakal ni Third, malinaw na malinaw ang pagbakat ng palad niya dahil sa
puti nitong balat.
"Girlfriend? Fuck you! Sa lahat ng pagkakamaling nagawa ko sa buhay ko ang
ligawan ka at gawing kasintahan ang pinakapinagsisisihan ko." Sigaw niya, nagbabaga
ang mga mata at nag-aalab ang mga tingin. "Akala mo hindi ko alam na ikaw ang
bumaril sa kanya kaya ngayon ay wala siyang makita." Nanlaki ang mga mata ni
Natalie at nagtangkang gumapang palayo pero hindi siya nakaligtas sa galit ng
pinsan ko. Sinabunutan niya ito at ngayon ay bakas na bakas na ang takot ng
kawawang babae.
"Kapag hindi mo sinabi kung saan niyo siya dinala papatayin kita! Nagpatong
patong na ang mga atraso mo sa'kin at sagad na sagad na, kapag nasaktan siya
magdasal ka na dahil ako mismo ang papatay sa'yo." Sinampal na naman niya ito.
Napaigik si Natalie dahil sa sobrang sakit, nadudugo na ang magkabilang sulok ng
kanyang mga labi.
"Naiintindihan mo? I will kill you using my fucking bare hands at hindi mo
gugustohing makilala ang demonyo sa pagkatao ko." Iniangat niya ang mukha nito
patingin sa kanya sa pamamagitan ng paghaklit ng leeg.
Napapailing nalang ako dahil sa sitwasyon. Kahit naaawa ako kay Natalie dahil
hindi naman talaga siguradong may alam siya ay hindi ko magawang umawat dahil sa
nagawa niyang pagbaril kay Gale kaya nawalan ito ng paningin. She deserves it,
actually.
"H-Hindi...hindi...ko talaga alam, please maawa ka sa'kin." Pagsusumamo nito,
nag-iwas ako ng tingin.
"Maawa? Sa tingin mo magagaw ako pang maawa sa'yo dahil sa ginawa mong
pagpapahirap sa lagay ng babaeng mahal ko? Sa tingin mo gan'on lang kadali ang
lahat, well, I'm telling you. You messed with a wrong person and you will regret
it." Marahas niya itong binitawan at humarap sa'kin. Bakas na bakas pa rin ang
galit niya. Ni hindi nga siguro iyon nabawasan dahil mas lalong lumala. "Hindi na
natin susundin ang plano mo, wala akong pakialam kung pati buong sindikato nila ay
harapin ako ang gusto ko ngayon ay dalhin ang babaeng 'to. Ipaparanas ko sa kanya
ang empyerno dito sa lupa." Nagtatagis ang bagang na tugon niya at tumalikod.
Agad akong tumalima at lumapit kay Natalie. "You really messed with a wrong
person." Nasabi ko habang naiiling.
Hinubad ko ang jacket na suot ko at ibinalot sa kanyang katawan at pinatayo
siya. Humahagulhol siya at napaigik ng makatayo. Ayoko man pero kailangan kong
ingatan siya kapag nasa labas na dahil baka maghinala ang mga tao.
Inilabas ko ang baril ko kaya mas lalo lang siyang napaiyak. Kinabig ko siya
papalapit sa'kin at itinutok sa tagiliran niya ang baril. "Don't make any
unnecessary move, sumunod ka nalang kung ayaw mong dito palang mamatay ka na."
Nakangisi kong tugon.
"S-Susunod ako basta wag niyo lang akong papatayin." Pagmamakaawa niya.
"I can't promise you that, hindi ka sa'kin may atraso kaya hindi ako ang may
hawak ng buhay mo. You wake the demon inside him kaya kailangan mong harapin ang
consequences."
Napakapit siya sa braso ko dahil hindi na siya magkamayaw sa pag-iyak.
Nanginginig na rin ang katawan niya dahil sa takot. I know, kahit magaling siyang
myembro ng sindikato at may alam sa pakikipaglaban ay nakakaramdam siya ng takot
dahil baliktarin man ang mundo babae pa rin siya. Mahina at mas emosyonal.
"Act normal." Tugon ko bago ako nagsimulang maglakad palabas ng unit niya,
parang magkasintahan lang kami sa posisyon namin at walang mag-aakalang may baril
na nakatutok sa bawat galaw niya.
Dahan dahan siyang tumango habang pinupunas ang dugo sa kanyang mga labi at mga
luha. Inilugay niya rin ang mahabang buhok at itinabing sa mukha.
She really knows what to do.
Nakangiti lang ako hanggang sa makarating sa tapat ng kotse ni Third. Binati pa
kami ng guard na parang kinikilig pa sa tagpo senyales na walang nakahalata.
Pinagbuksan ko siya ng pinto sa back seat at itinulak papasok. Bago ako
sumunod.
"Tsk. Nabaliwala lahat ng paghihirap natin sa pagpaplano kung ito naman pala
ang gagawin." Tugon ko.
Hindi nagsalita si Third at mabilis na pinaharurot ang sasakyan, ni hindi niya
hinintay na makapagseat built si Natalie na muntik ng tumilapon sa biglaang pag-
andar mabuti nalang at mabilis kong nahila ang braso niya.
"Anong sunod na gagawin?" Pagbasag ko sa katahimikan dahil naririndi na ako sa
pag-iyak niya. "Stop crying wala na namang magbabago, gumawa gawa ka ng kalokohan
tapos iyakin ka pala." Asik ko. Yumuko siya na parang aping api, akala mo talaga ay
inosente at hindi makabasag pinggan.
"Kailangan nating mahanap ang Inday Dyosa ko bago sumikat ang araw." Seryosong
sagot ni Insan pero dinig na dinig ko ang basag niyang boses.
 "Tangna, umiyak ka? At anong sinasabi mong bago sumikat ang araw, sumisikat na
'bro." Sarkastiko kong tugon sabay turo sa silangan na malapit ng lumiwanag.
"Hindi mo alam kong gaano ako nag-aalala ngayon. Para akong nauupos na kandila
kapag lumilipas ang minuto na hindi ko siya nakikita." Sigaw niya. "Maraming
nakakatakot na tagpo ang naglalaro sa isip ko na maaaring gawin sa kanya, paano
kung matulad siya kay Anton? Paano kong umiiyak na siya ngayon dahil sa sakit?
Paano kung sumisigaw na siya ngayon dahil sa tanong?" Sunod sunod niyang mga tanong
habang pahina ng pahina ang boses niya.
Nag-iwas ako ng tingin dahil hindi ko matagalan na makita siyang magbreakdown
pagkatapos niyang maglabas ng galit kanina. Sa hitsura niya ay hinang hina siya at
bakas na bakas ang pag-aalala para kay Gale.
Napabaling ako kay Natalie na ngayon ay tulalang nakatingin kay Third. Patuloy
siya sa pag-iyak.
"I-I'm sorry." Usal niya pagkalipas ng sandali.
Malakas na napapreno si Third dahil sa sinabi ni Natalie at sa isang iglap ay
nailabas niya ang baril na binigay ko kanina at itinutok sa noo ng babae na
tinakasan ng kulay ang mukha.
"Wala kang karapatang humingi ng tawad dahil sa mga kasalanan mo, at kahit
mapatunayan kong hindi ka sangkot sa pagkawala niya wala pa ring magbabago.
Papatayin pa rin kita." Muling nanumbalik ang poot sa kanyang mga mata.
Walang awa. Walang kabaitan. Walang sinasanto. Walang pagpapasensya. Walang
pagpapatawad. Iyon ang nababakas sa mga mata ng pinsan ko. At sa ganitong sitwasyon
hinding hindi ko siya maaawat.
"Bawat sakit na naranasan niya ay ibabalik ko sa'yo para malaman mo kung gaano
kahirap ang malagay sa sitwasyon niya, sa sitwasyon namin."
Akmang magsasalita si Natalie ng mariin kong hinawakan ang braso niya at
inilingan dahil kung sasagot siya ay hindi ko mapipigilan kapag kinalabit ni Third
ang gatilyo at tapusin ang buhay niya.
"Don't you dare, you will die." Bulong ko sa kanya, nanigas siya sa kinauupuan
at nanlaki ang mga matang sinapo ang bibig para pigilan ang hikbi.
I will put in mind that I won't mess with Third Castillion.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 32

Sorry for the very very late update. Nasira po kasi ang cp
ko na siyang tanging ginagamit ko sa pag-uupdate kaya natagalan. Nanghiram lang
muna ako para kahit papaano ay unti unting matapos ang kwentong 'to.
Please vote and comment po. <3
-kuyajen

Gale POV
NAGISING ako na masakit ang ulo dahil sa hindi alam na dahilan. Akmang
tatawagin ko ang pangalan ni Intoy ko ng maalala ang nangyari sa'kin bago ako
mawalan ng malay. May pumasok sa hospital room ko at nakipaglaban ako hanggang sa
mawalan ako ng malay at alam kong dinala niya ako.
Sinubukan kong igalaw ang kamay ko at laking pasalamat ko ng wala iyong tali
pati na rin ang mga paa ko. Napangisi nalang ako sa sarili dahil bakit nga ba sila
mag-aaksaya ng panahon na talian ako gayong hindi na kailangan dahil bulag ako at
hindi ako makakalaban. Maybe makakagante ako kahit konte pero sa huli ay talo pa
rin ako. Hindi na rin kailangan ng piring dahil binabalot na rin naman ng dilim ang
mga mata ko.
Gusto kong maiyak sa kalagayan ko ngayon pero hindi dapat ako maging mahina.
Ako si Desiree Gale 'Inday Dyosa' Ancho Park at wala sa bokabularyo ko ang
panghinaan ng loob. Hinding hindi ako mawawalan ng pag-asa. Hanggat alam kong mahal
ako ni Intoy ko ay mananatili akong buhay.
 Naalerto ang sistema ko ng makarinig ako ng pagbukas ng pinto. Hindi ako
gumalaw sa kinahihigaan kong malamig na sahig habang pinapakiramdaman kung sino ang
pumasok.
"Gising ka na pala." Tugon ng boses ng lalaki. Sa pagkakaalala ko ay siya rin
ang lalaking nakaharap ko sa hospital at sigurado rin akong siya ang nagdala sa'kin
sa lugar na 'to.
Hindi ako nagsalita at pinakiramdaman lamang ang mga hakbang niya papalapit
sa'kin.
"Mukhang hindi ka manlang kinakabahan." Natatawang tugon pa nito.
"Bakit naman ako dapat kabahan?" Matapang kong tanong pabalik.
"Well, well dapat kang kabahan dahil baka ito na ang huling araw mo sa mundo."
Matamis akong ngumiti sa kanya at pinilit kong itago ang kabang lumulukob
sa'kin. Hindi ako takot mamatay kung ako lang pero sa isiping iiwan ko si Intoy ko
ng walang paalam ay nangangamba na ako.
"Araw araw akong nakahanda sa pagsundo sa'kin ni kamatayan."
Totoo iyon, sa klase ng trabaho ko baeat araw ay palagi kong ihinahanda ang
sarili ko sa pagharap kay kamatayan. Simula ng maging agent ako ay tanggap ko na
ang isang paa ko ay nasa hukay na at sa pagkakataong ito ay baka buong katawan ko
na ang maibaon sa lupa.
"Matapang ka bata." Humalakhak pa ito at hinila ang buhok ko. Nandoon na naman
ang kirot dahil sa injury ko sa ulo at ang natamo ko bago niya ako madala.
"Alam ko, kung hindi ako matapang ay hindi ko sana sinubukang buwagin ang grupo
niya." Wala man akong paningin alam kong nasa ganito akong sitwasyon dahil sa
hinawakan kong kaso. Gusto nila akong mapatay dahil banta ako sa pagkabuwag ng
grupo nila.
"At dahil sa ginawa mo ay katapusan mo na." Mas lalo niyang diniinan ang
pagkakasabunot sa buhok ko. Napangiwi ako.
"Bakit hindi mo nalang ako tapusin? Ang dami mo pang sinasabi." Panunuya ko
dahilan para pabalang niyang bitawan ang ulo ko.

"Kahit gusto kong ako ang tumapos sa'yo ay hindi pwede. Mas
maganda kong mamamatay sa kamay mismo ng kakilala mo."
Pagkatapos niyang sabihin iyon ay muling bumukas ang pinto. Kumunot ang noo ko
dahil sa sinabi niya. Mamamatay ako sa kamay mismo ng kakilala? Sino? Wala akong
kakilalang may galit sa'kin.
"Is she ready?"
Para akong binanlian ng mainit ma tubig ng marinig ko ang pamilyar na boses ng
babae na siyang naging kasagutan sa tanong ko. Kilalang kilala ko ang boses na iyon
kahit na minsan ko lamang siyang makita at makausap.
Natulala lamang ako habang unti unting kumukuyom ang mga kamao ko. Siya? Siya
ang nasa likod nito?
"Yes Madame." Magalang na sagot ng lalaki.
Madame? Wow, siya ang boss na siyang hinahanap namin para maisakatuparan ang
paglutas sa kaso? Pero paano niya pamumunuan ang malaking sindikato kung tama ang
nasa isip ko? Gulong gulo ang utak ko dahil sa dami ng tao sa mundo hindi ko
inaasahang nasa ganito siyang gawain. May kirot rin akong naramdaman sa puso ko
dahil kahit hindi pa ako sigurado dahil baka nagkamali lang ako ng dinig sa boses
ay naiiyak na ako sa sobrang disspointment. Binigo niya na naman ako.
"Kumusta?" Tanong nito ng maramdaman ko ang tunog ng kanyang sapatos sa harap
ko.
"B-Bakit?" Tanging salitang lumabas sa bibig ko. Sana hindi nalang ulit siya
nagsalita para hindi ko nakumpirma na tama nga ang pagkakakilala ko sa boses niya.
Magdalena Ancho Park. Ang aking ina.
Wala akong makapang dahilan para maging rason niya para ilagay ako sa ganitong
sitwasyon. Noong nakaraan lang ay nagkausap kami at humihingi siya ng tawad pero
bakit nandito ako ngayon. Bakit nagawa nya akong ipakidnap at pasaktan sa tauhan
niya? At paano niya ako natitiis?
 "Hindi pa ba sinabi sa'yo ng ama mo?" Malamig na malamig ang kanyang boses
habang nagsasalita siya. Hindi makikitaan ng awa at konsensya.
Putangina! Anak niya ako bukod sa katotohanang naghihirap ako ngayon dahil wala
akong paningin. Nababalot ako ng dilim pero hindi niya pinalagpas ang ganitong
pagkakataon.
"A-Ama? May ama ba ako?" Puno ng panunuya kong tanong rin sa kanya.
Bakit bigla bigla nalang niyang babanggitin ang isang taong ni minsan ay hindi
ko nakilala? Sa napakatagal na panahon bakit ngayon niya ba uungkatin ang bagay na
matagal ko ng tinanggap na hindi ko makikilala.
"Bakit hindi niya ba sinabi sa'yo?"
Napatiim bagang ako at hindi ko mapagilan ang galit na umaalpas sa kalooban ko.
Para niya akong pinaglalaruan sa pagbabalik ng mga tanong na hindi ko alam ang
sagot.
"Sabihin mo na ang gusto mong sabihin at kung balak mo akong patayin gawin mo
na! Hindi na ako magtataka kung kaya mong gawin 'yon dahil simula palang naman wala
ka na talagang kwentang ina!" Galit na galit na sigaw ko.
Lahat ng hinanakit na inipon ko ay mukhang maipapamukha ko na sa kanya ngayon.
Bago manlang ako mawala ay gusto kong wala ng mabigat na bagay na nakadagan sa
dibdib ko dahil sa pagdadala ng sama ng loob sa kanya.
"Wala akong kwentang ina dahil wala ring kwentang tao ang ama mo." Sigaw niya
rin na punong puno ng poot na tila pinakawalan lahat ng pagtitimpi na inipon niya.
Napahikbi ako dahil sa sinabi niya. Kuyom na kuyom ang kamao ko para pigilan ang
emosyon.
"Hinding hindi kita ituturing na anak dahil kahit galing ka sa sinapupunan ko
ay hindi ko mahal ang ama mong hayop!"
Hindi ko nagawang magsalita dahil gustong gusto kong malaman ang dahilan niya
kung bakit siya galit na galit sa ama ko basi sa pagkamuhi na mababakas sa boses
niyang napakalamig.

"Nang dahil sa kababuyan niya ay nawala ang lahat ng para

sa'kin. Ipinagkait niya sa'kin ang kaligayahan na matagal kong pingarap dahil sa
kasakiman niya." Parang binubugbog ang puso ko ng marinig ang pagkabasag ng boses
niya. Wala ng mas masakit na karanasan na mas makakatumbas sa sakit na nararamdaman
ng isang anak kapag naririnig at nakikita ang pag-iyak ng kanyang ina.
"Ako, ako sana ngayon ang Mrs. Castillion kung hindi niya ako binaboy, ako sana
ang masaya ngayon kung hindi niya ako ginahasa." Mas lalong dumagsa ang mga luha ko
dahil sa.mga rebilasyong naririnig ko sa kanya.
Ginahasa siya ng aking ama? At sa panggagahasang iyon ay ako ang naging bunga?
Bakit hindi ko alam? Kaya ba ni minsan ay hindi niya ako itinuring na anak? Ni
hindi niya nga ako matawag noon na anak at ni tumingin sa mga mata ko ay hindi niya
magawa. Pero sino ang ama ko?
"Malapit na kaming ikasal noon ng ama ni Third ng gawin niya ang kahayupan
niya. Sinasabi niyang mahal niya ako at ng hindi ko siya magawang mahalin ay
binaboy niya ako. At ikaw ang bunga ng masalimuot kong karanasan na iyon kaya
hinding hindi kita matatanggap bilang anak dahil ikaw ang dahilan kong bakit ako
miserable ngayon, kayong dalawa ng ama mo." Sinampal niya ako ng pagkalakas lakas
pero hindi ko magawang lumaban dahil ayoko. Ayokong dagdagan ang sakit na
nararamdaman niya dahil kahit galit ako sa kanya ay ina ko pa rin siya.
Lalo na ngayong nailabas na niya ang kinikimkim niyang poot dahil nagbunga ang
kahayopang sinasabi niya. Nasasaktan ako dahil nasasaktan siya. Buong buhay ko ay
tahimik akong nagalit sa kanya at nagtampo pero hindi ko alam na wala pala akong
karapatan dahil ako ang naging dahilan ng pagkasira ng kaligayahan na sana ay nasa
kanya ngayon.
"Gusto kong patayin ang ama mo pero ikaw muna ang uunahin ko dahil alam kong
hindi niya kakayanin kapag nawala ka. Gusto kpng siya mismo ang kumitil sa sarili
niyang buhay kapag nalaman niyang wala ka na." Basag na basag na ang boses niya
habang ako ay walang humpay sa paghikbi. Naiintindihan ko na ngayon kung bakit
hindi manlang siya nanghinayang na iwan ako noong bata pa ako at bumabalik lang
kapag nabbibigay ng problema.
"S-Sino ang ama ko?" Tanong ko dahil hindi mabubuo ang mga sagot sa katanungan
ko kung hindi ko alam kung sino ang pinagmulan ng lahat ng ito.
"Palagi mo siyang kasama at siya na ang itinuring mong ama." Sinakal niya ako
pero hindi ako umangal kahit may pagkakataon ako dahil tatanggapin ko lahat ng
sakit mabawasan lang ang galit niya sa naging bunga ng isang pagkalasala. At ako
'yon.
Umiling iling ako dahil sa naging sagot niya. Isang tao lang ang itinuring kung
ama at palagi kong kasama simula pagkabata at hindi ko kakayanin ang katotohanan
kapag sinabi niyang tama ang nasa isipan ko.
"Si General Wilzon Park ang ama mo." Halos isuka niya ang pagbanggit sa
pangalan na iyon samantalang ako ay halos mawala sa katinuan ng pag-iisip. Walang
direksyon ang bawat iling ko para sabihing hindi totoo iyon.
"N-No, hindi 'yan totoo." Gusto mang isigaw iyon ay namamalat na ang aking
boses kaya halos bulong nalang ang lumabas sa aking bibig. "N-Nagsisinungaling ka,
he's only forty at hindi niya ako maaaring maging anak dahil kapatid mo siya."
Pagpumilit ko.
Hinding hindi magagawa ni uncle iyon dahil napakabuti niyang tao. Siya ang nag-
alaga sa'kin at ni minsan ay hindi niya ako sinaktan o pinagbuhatan ng kamay. Lahat
ng gusto at desisyon ko ay sinusuportahan niya. Mabuti siyang heneral at marunong
makipagkapwa tao kaya hindi niya magagawa ang manggahasa ng sariling kapatid.
"Pinalaki ka niya sa kasinungalingan, he's fifty two years old now. And he's
twenty three when he raped me!" Madiin niyang tugon. "And no, he's not my brother.
Hindi kami magkadugo dahil anak siya ng pangalawang asawa ng ina ko. Pinaniwala ka
niya dahil ayaw niyang malaman kung gaano siya kademonyo."
Nanghihina akong lumuhod at kahit sinasaktan niya ako ngayon ng pisikal ay
pinilit ko pa ring yakapin siya.
Saktong sakto sa edad ko ngayon ang mga lumipas na taon simula ng gahasain siya
at kahit ayaw ko ay may parte ng pagkatao ko na naniniwala sa mga sinasabi niya.
Kapag nagkikita sila ni uncle ay palagi niya itong pinauulanan ng mga nakakasuklam
na salita, palagi siyang galit dito na akala ko noon ay simpleng ayaw lang ng
magkapatid.
Nagpumiglas siya sa yakap ko at pinagsasampal ako pero hindi ako bumitaw at
patuloy pa rin sa pag-iyak. Mahirap na mahirap sa kanya ang tanggapin ako dahil
kinasusuklaman niya ang pinagmulan ko at napakasakit n'on. Wala akomg muwang sa mga
nangyayari pero ngayon naiintindihan ko kung bakit hindi niya masikmura ang
katotohanan na anak niya ako.
Ako ang palaging nagpapaalala sa kanya ng mga kasalanan at pambababoy sa kanya
ng lalaking kinasusuklaman niya kaya hindi niya ako matatanggap.
Kaya ba hindi ako pinabayaan ni uncle sa kabila ng lahat dahil anak niya ako?
Mapait akong napangiti habang sabay sabay na iniinda ang kirot sa ulo at damdamin
ko. Sa kabila ng pambababoy niya sa ina ko ay minahal niya ako ng lubusan at
inalagaan. Siguro, siguro kaya niya lamang iyon ginawa ay dahil sa sobrang
pagmamahal. Alam kong hindi sa masamang tao at alam kong araw araw niyang
pinagsisisihan ang naging kasalanan niya.
Kapag sobra kasing nilamon ng pagmamahal ang isang tao ay nagiging desperado at
nakakagawa ng mga bagay na mali dahil sa labis na pag-ibig. Masama ang sobra kaya
siguro iyon ang kinahinatnan ng lahat.
Sa kabila ng lahat ng nalaman ko ay hindi ko magawang kamuhian ang taong
umaruga sa'kin dahil kahit bunga ako ng isang kasalanan ay naramdaman ko sa piling
niya ang pagmamahal ng isang ama. Hindi niya ako pinabayaan bagkus ay labis labis
niya akong minahal kahit ang paniniwala ko ay uncle ko lamang siya na kapatid ng
aking ina.
"I-I'm sorry." Bulong ko. "Patawad kong dahil sa naging kasalanan niya at
naging bunga nito ay hindi ka naging masaya. Ako na ang humihingi ng tawad sa mga
nagawa niya."
Malakas niya akong itinulak at ramdam ko ang malakas na pagtama ng ulo ko sa
pader na hindi ko alam na malapit lang sa'kin. Hindi ako dumaing dahil kung ang
buhay ko ang magiging kabayaran sa lahat ng kasalanan ng ama ko ay malugod kong
tatanggapin.
"Hindi sapat ang salitang patawad para patawarin ko siya. Pinagkait niya sa'kin
ang kaligayahan ko noon at ako naman ngayon ang magpaparanas sa kanya ng sakit na
pagkaitan ng saya at buhay." Sigaw niya at tila mas lalong dumoble ang galit sa
bawat salita niya.
Alam kong kapag nawala ako ay hindi kakayanin ng ama ko. Ilang ulit na niya
iyong sinabi sa'kin noon pero wala akong magagawa sa sitwasyon ko ngayon. Pagod na
pagod na ako at ayokong manlaban dahil ayokong saktan ang sarili kong ina. Tama na
ang sakit na naranasan niya noon ng baboyin siya, ayoko ng dagdagan pa.
Sabi nila walang magulang na makakatiis sa isang anak pero sa sitwasyon ko
ngayon ay maiintindihan ko kung matitiis niya ako. Balot na balot siya ng galit
kaya hindi na gumagana ang pagiging ina niya sa'kin.
Siguro pakitang tao lang niya ang paghingi ng patawad niya noong nasa hospital
pa ako para maging pain sa ama ko. Ngayon napagtagpi tagpi ko na ang lahat, kaya
dumalaw rin sa'kin si uncle dahil nabalitaan niyang lumapit sa'kin ang ina ko.
Naalala kong sinabi niyang hindi siya magagalit sa ginawa kong pagsalag ng bala
para kay Intoy ko dahil naiintindihan niya ako. Ang pagmamahal niya siguro kay
Magdalena ang tinutukoy niya.
"I love you, Mama." Sabi ko, sa unang pagkakataon ay tinawag ko siyang mama
para iparating na pinapatawad ko na siya sa lahat ng pagkukulang niya sa'kin.
Napahikbi ako ng maramdamang may matulis na bagay na bumaon sa dibdib ko.
Nagdala iyon ng kirot at kilabot sa'kin pero ang tanging nagawa ko lang ay ang
pumikit at tanggapin ang lahat.
Araw araw kong ihinahanda ang sarili ko sa pagsundo sa'kin ni kamatayan pero
hindi ko inaasahan na sarili kong ina ang maghahatid sa'kin doon.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 33

Third POV
"MAGSALITA ka na!" Sigaw ko habang kuyom kuyom ko ang mga kamao ko dahil sa
sobrang galit.
"W-Wala akong alam." Tanggi niya kaya mas lalong sumidhi ang galit ko.
Sinugod ko siya sa silyang kinauupuan niya at sinakal. Kanina ko pa siya
tinatanong kung saan nila dinala ang Indat Dyosa ko pero iyon lang palagi ang sagot
niya. Hindi ako naniniwalang wala siyang alam.
"Papatayin kita kapag nasaktan siya. Papatayin kita." Sigaw ko sa mukha niyang
duguan. Hindi ako nananakit ng babae dahil wala iyon sa bokabularyo ko pero sa
pagkakataong ito ay kaya kong baliin lahat ng paniniwala ko malaman lang kung saan
ang Inday Dyosa ko.
Laha na ng CCTV na malapit sa hospital at sa loob niyon ay hinack na ni Tarinio
pero wala pa rin kaming makihang lead kung saan siya dinala. Naghintay rin kami ng
tawag dahil baka pera lang ang habol ng kumuha sa kanya pero magtatanghali na wala
pa rin.
Lahat ng pera at kayamanan ko handa kong ibigay sa kanila ibalik lang nila
sa'kin ang Inday Dyosa ko na ligtas at walang galos.
"Insan, kalma baka mapatay mo siya." Awat sa'kin ng pinsan ko dahil namumutla
na ang mukha ni Natalie na halos hindi na makilala.
Handa akong pumatay sa ganitong pagkakataon. Wala akong paki sa batas dahil
kapag nasaktan ang Indat Dyosa ko ang batas ko ang masusunod.
"Papatayin ko talaga siya." Sigaw ko sa pinsan ko.
"Hindi mo siya pwedeng patayin hanggat hindi siya nagsasalita dahil kapag
nawala siya hindi na natin mahahanap si Gale." Doon ako napilitang bitawan siya,
tama si Tarinio ang babae nalang na ito ang pag-asa para mahanap namin ang Inday
Dyosa ko.
Nasa interrogation room kami ngayon ng headquarters ng pinsan ko at ilang oras
na naming pinapahirapan ang babaeng 'to pero ayaw pa rin magsalita. Mababaliw na
ako sa pag-aalala dahil baka napa'no na siya.
Lahat ng connection ko ay pinagalaw ko na, mga kapulisan at iba't ibang ahensya
ng gobyerno na maaaring makatulong sa pahahanap sa kanya ay inutusan ko na pero
wala pa rin ni isa ang tumatawag at nagsasabing nakita na nila.
Hindi ko kayang manahimik nalang sa isang tabi at umiyak habang wala akong
kasiguraduhan kong nasa ligtas ba siyang lugar. Konti nalang ay bibigay na ako.
Mawawala ako sa katinuan kapag hindi ko siya nakita.
"Kanina niyo pa pinapahirapan 'yan at walang patutunguhan kung ganyan lang."
Napalingo ako kay Fourth ng magsalita siya. Kasama ko ang mga kapatid ko ngayon
dahil kailangan ko ng tulong nila.
"Anong pwede nating gawin? May naisip ka?" Maagap kong tanong.
Umiling siya. "I'm not sure kung effective." Nagkibit balikat siya habang
nakasandal sa pader kasama ang iba pa naming mga kapatid habang si Tarinio ay
nakatayo sa tabi ko. "Lahat ng tao may kahinaan so why not gamitin natin sakanya
'yon?"
"At ano naman ang kahinaan niya?" Tanong ni Fifth bago pa ako makapagsalita.
"Her father? Her mother? Pero pwedeng  silang dalawa nalang para----"
"NO!" Agad akong napalingon dahil sa biglaang pagsigaw ni Natalie na hindi
nagpatapos sa pagsasalita ni Fourth. Umiiyak na naman ito at nagpupumiglas sa
pagkakaposas sa bakal na silyang kinauupuan niya.

"See? Tayong mga anak madalas ang kahinaan natin ay ang mga
magulang." Tila proud na nagtaas ng noo si Fourth habang nakatingin kay Natalie.
Kung nagmamatigas ito kanina ngayon ay bakas sa mga mata ang pangamba ng
marinig ang suggestion ng kapatid ko.
"Mga hayop kayo! Wala kayong kalukuwa." Sigaw niya.
Mapang-uyam akong ngumisi at muling humarap sa kanya. "Ngayon mo lang nalaman?
Pwede rin akong maging demonyo kong para sa Inday Dyosa ko." Tugon ko. Ipinaling ko
ang ulo ko sa gawi ni Tarinio. "Kunin mo ang mga magulang niya, sabihin mong
iniimbeta ko sila ng lunch. Hindi la mahihirapang pasunurin sila dahil ang alam
nila ay ako ang napakabait na boyfriend ng nag-iisa nilang anak."
Agad naman siyang tumango at tumalikod. "Ako na ang bahala."
"No! Please wag niyong idamay ang mga magulang ko! Magsasalita na ako,
sasabihin ko na lahat ng alam ko tungkol sa grupo. Please parang awa niyo na wag
niyong sasaktan ang mga magulang ko. Not my mom and dad please." Pagmamakaawa niya
ng malapit ng lumabas ng pinto ang pinsan ko.
Mas lalo akong napangisi at humalukipkip. Hindi naman ako gan'on kasama para
totoong idamay ang mga magulang niya pero kung talagang kailangan ay gagawin ko.
Mabuti nalang at mabilis siyang kumagat sa pananakot na sangkot ang mga magulang
niya.
"So, lets start. Just talk." Madiin kong utos sa kanya.
Mariin niyang kinagat ang putok niyang mga labi habang patuloy sa pagluha. Wala
akong makapang-awa kahit na babae pa siya dahil aa kong sa loob ng mahina niyang
pisikal na anyo nagtatago ang halimaw na kayang pumatay ng tao.
"Siguradohin mo lang na tama ang lahat ng salitang lalabas sa bibig mo dahil
kung hindi ako mismo ang papatay sa mga magulang mo." Muli kong banta. Tumango siya
ng ilang ulit at kahit na bakas pa rin ang pag-aalinlangan.
Yumuko siya at mas lalong lumakas ang paghikbi. "Ipangako niyo munang tutupad
kayo sa usapang hindi niyo sasaktan ang mga magulang ko." Paos na ang boses niya
dahil sa pag-iyak.
Tumango ako kahit hindi niya nakikita. "May isang salita ako." Tugon ko.
Nag-angat siya ng tingin at tumitig sa'kin. "Hindi ko talaga alam kung saan
siya dinala." Napatiim bagang ako dahil sa mga sinabi niya at akmang lalapitan ko
siya para tuluyang patayin ng matigilan ako sa sunod niyang sinabi. "Pero sigurado
akong ang nanay niya ang kumuha sa kanya."
Si Tita Magdalena? Bakit niya gagawin 'yon sa sarili niyang anak? Yes, kilala
namin siya dahil minsan niyang ipinangalandakan sa pamilya namin na kabit siya ng
daddy pero ni isa sa'min ay walang naniwala dahil alam naming hindi magagawa ni
daddy ang mangaliwa. At tama nga kami dahil siya lang ang nag-aasume na kabit siya
ni daddy kahit ang totoo ay hindi siya nito pinapansin.
We're Castillion at stick to one kami kapag nagmahal.
"Bakit siya kukunin ng sarili niyang ina?" Kuryuso kong tanong dahil hindi ko
mapigilan. Gusto kong malaman lahat.
"Magdalena Ancho Park is the head mistress of the Black Stone, ang sindikatong
dapat ay bubuwagin ni Agent Gale Park and Agent Tarinio Castillion. Patay na ang
head master ng grupo kaya siya na ang namamahala ng lahat." Natulala lamang ako
dahil sa rebelasyon niya.
Patuloy siya sa pag-iyak habang pilit na nililinaw ang mga salitang sinasabi
niya. "H-Hindi nagkataon na si Gale ang humawak ng kaso dahil sinadya iyon ng
Madame, si Madame Magdalena. Inutusan niyang magsumbong ang may-ari ng bar na isa
rin sa myembro ng grupo sa departamento ni Agent Park dahil alam na alam niyang
kapag ganitong mga kaso ay si Gale ang hahawak."

"At nang pumasok siya bilang stripper doon ay alam ni

Madame na matutupad ang plano niya."
"Anong plano?" Nagtatagis bagang na tanong ko.
"Ang patayin si Gale para pahirapan si General Park." Maagap niyang sagot
habang nanginginig ang mga daliri dahil sa paghikbi.
"Ang Uncle ni Gale?" Pagkaklaro ko.
Umiling siya kaya mas lalo akong naguluhan. "Hindi niya Uncle si General dahil
ito ang totoong ama niya. Anak ni Madame at General si Agent Gale, bunga siya ng
panggagahasa ni General sa step sister niyang si Magdalena."
"Paano ka nakakasiguro sa mga impormasyong sinasabi mo?" Singit na tanong ni
Tarinio.
"A-Alam ko ang lahat dahil ako ang kanang kamay ni Madame simula ng pumasok
siya sa grupo." Aniya. "Papatayin niya ako kapag nalaman niyang sinabi ko ito sa
inyo kaya sana ipangako niyo sa'kin na kayo ng bahala sa mga magulang ko."
Naikuyom ko ang kamao ko. Mas lalong nadagdagan ang pag-aalala ko sa Inday
Dyosa ko dahil sa mga sinabi niya.
"Pupuntahan ko si General." Usal ko at tinalikuran silang lahat. Ngunit parang
hindi na kailangan dahil pagtapat ko sa pinto ay bumukas iyon at iniluwa nito ang
taong gusto kong makausap.
"General." Tawag ko sa kanya, nakayuko lamang ito at kuyom na kuyom ang mga
kamao. "Nawawal si Gale."
Nag-angat siya ng tingin at natigilan ako dahil sumalubong sa'kin ang pulang
pula niyang mga mata na mukhang galing lamang sa pag-iyak. Sinalakay ako ng
matinding kaba dahil sa reaction niya.
"I-I know." Utal niyang tugon. Mahinang mahina ang kanyang boses at basag iyon
na tila wala siyang lakas.
Magsasalita palang sana ako ng magsimulang tumulo ang kanyang mga luha kasabay
ng pagpasok ng isang tauhan nila.
"General nasa labas po ang katawan ni Agent Park." Humihingal itong nagsalita.
Para akong natuod sa kinatatayuan ko dahil sa narinig ko. Hindi ako nakagalaw
at tila nanlamig ang buo kong katawan. Nanlalaki ang mga matang tumitig ako kay
General na mas lalong lumakas ang paghikbi at tumakbo palabas.
"Insan lets go, may bigla nalang daw nagtapon ng katawan ni Gale sa harap ng
headquarters pagkatapos tumawag ni Magdalena kay General." Tugon ni Tarinio pero
parang bula lang 'yon na hindi ko narinig o mas tamang sabihin na ayokong
paniwalaan.
Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa labas ng headquarters kung parang
napako ang mga paa ko sa kinatatayuan ko kanina. Pagkalabas namin ay nakita kong
isinasakay na ang katawan niya sa ambulance, hindi nakatakas sa paningin ko ang
dugong bumalot sa puti niyang damit. Pula na iyon dahil sa paliligo niya ng
sariling dugo.
Nanginginig ang buong kalamnan ko ngunit pinilit ko parang takbuhin ang
distansya patungo sa ambulansya.
"T-Tabi, tabi." Sigaw ko habang hinahawi ang mga agent na nakaharang sa daan.
Naabutan kong nasa loob na siya ng sasakyan at walang malay na nakahiga habang
si General ay hawak hawak ang kamay niya at walang tigil sa pag-iyak. Panay ang
halik niya sa kamay ni Gale at walang pakialam sa paligid.
Mabilis akong sumakay doon at hindi ko namalayang wala na ring tigil sa pag-
agos ang mga luha ko.
Hinawakan ko ang isang kamay ni Gale habang nakatitig sa walang malay niyang
mukha. May sugat siya sa dibdib na ngayon ay may benda na upang pigilan ang
pagdurugo.
Oh, God wag mo po sana siyang kunin sa'kin. Tahimik na usal ko ng dasal.
Hindi pa rin nababawasan ang panginginig ng buong katawan ko dahil sa sobrang
takot at pag-aalala ko sa lalagayan niya. Patuloy sa pag-iyak si General gan'on din
ako hanggang sa makarating kami sa hospital.
"Wag mo akong iiwan." Paulit ulit kong bulong sa kanya habang sumasabay ng
takbo sa stretcher na pinaghigaan niya.
Naninikip ang dibdib ko dahil sa tanawin. Ang babaeng mahal ko ay nasa ganitong
kalagayan. Para akong mawawalan ng malay dahil hindi ko alam kung paano dadalhin
ang kakaibang sakit na kumakain sa buong sistema ko.
"Bawal po kayo sa loob." Pigil sa akin ng nurse ng papasok na sa emergency room
dahilan para mabitawan ko ang kamay niya.
Ang takot na ayaw kong maranasan noong gumagawa ako ng paraan para mahanap siya
ay nangyari na. Nasaktan siya at ngayon ay walang kasiguraduhan ang kalagayan.
Naulit ang pangambang nararamdaman ko noong unang dalhin siya dito noon matamaan
siya ng bata sa ulo.
Napaluhod ako sa harap ng sumarang pinto habant sapo sapo ko ang bibig ko dahil
sa pag-alpas ng hikbi. Ayokong isipin na mawawala siya sa'kin dahil hindi ko alam
kong paano haharapin ang bukas ng wala siya. Hindi ko alam kung paano pa ako
hihinga kung wala na siya.
"Tahan na." Narinig ko ang pamilyar na boses ni daddy. Hindi ko alam na nandito
na agad sila.
Walang pag-aalinlangan akong yumakap sa kanya na parang batang inagawan ng
laruan. Sana nga ay gan'on nalang pero hindi. Ramdam na ramdam ko ang pagkahati ng
puso ko dahil sa hapdi na dulot ng mga nangyayari.
Hindi ko alam kung paano nakaya nina Kuya First at Kuya Second na harapin ang
ganitong klase ng sitwasyon gayong ako ngayon ay parang hindi na alam kung paano
huminga.
"Bakit siya pa po? Bakit siya pa sa dami ng tao sa mundo?" Umiiyak na tanong ko
habang mahigpit na nakayakap kay daddy. Hinahagod niya ang likod ko pero hindi iyon
nakabawas sa takot na nararamdaman ko ngayon.
Mahal na mahal ko ang Inday Dyosa ko. Noon hindi ko alam na may kakayahan
palang magmahal ang isang tao ng ganito katindi at kalalim. Noon tinatanong ko kung
posible ba ang umikot ang mundo mo sa isang babae at ngayon ay isa na ako sa
sumasang-ayon walang imposible sa laro ng pag-ibig.
May trauma na ako sa hospital dahil sa paulit ulit na trahedyang nangyayari sa
pamilya namin pero ngayon ay isinusumpa ko na ang ganitong lugar.
"Anak!" Naalerto ako ng marinig ko ang takot na takot na sigaw ni General at
walang nakaawat sa kanya ng pumasok siya sa emergency room.
Wala akong sinayang na oras kahit nanghihina ay sumunod ako papasok na sana ay
hindi ko nalang ginawa dahil iyon pala ang magiging dahilan ng pagguho ng mundo ko.
"Desiree Gale Ancho Park, time of death 1:02 PM." Humarap ang doctor sa'min.
"I'm sorry."
Huminto ang paghinga ko habang nakatuon nag paningin sa babaeng mahal ko na
walang buhay na nakaratay sa gitna ng silid. Flat line ang nasa machine tanda na
wala na siya.
 Sa isang iglap ay nawala siya sa'kin.
Wala na siya. At hindi ko kaya!
Pagbigyan niyo na ako. ;) gustong gusto ko talaga ang tragic ending kaya ibigay
niyo na sa'kin 'to.
Please vote and comment.
-kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 34

Two more chapters to go at Epilogue na. Thank you for

reading guys.
-Kuyajen
Third POV
"HINDI pa siya patay!" Sigaw ko at halos hindi lumabas sa bibig ko ang mga
salitang 'yon.
Hinawi ko sila para malapitan ko ang Inday Dyosa ko. Hindi ako papayag na
mawala siya sa'kin, hindi ko kakayanin. Humarap ako sa doctor at nagmamakaawa akong
humawak sa kamay nito.
"Please doc gawin niyo po ang lahat para mabuhay siya." Ilang ulit akong
umiling dahil sa pighating nararadaman ko. "Hindi ko kayang mawala siya sa'kin kaya
please buhayin niyo siya."
Pilit itong ngumiti sa'kin pero puno ng awa ang mga mata. "I-I'm sorry pero
ginawa na namin ang lahat pero hindi na kinaya ng kanyang katawan dahil sa dami ng
dugong nawala sa kanya at ang malubhang tama niya sa dibdib ang naging dahilan."
Paliwanag niya pero ayokong pakinggan.
Nanginginig ang mga kamay na hinawakan ko ang dibdib ng Inday Dyosa ko para
damhin kung tumitibok pa iyon pero para akong pinagbabato ng sibat sa puso ng
walang maramdamang kahit konting tibok mula doon.
Napahagulhol akong mahigpit na niyakap ang duguan niyang katawan. "Hindi ko
kaya, wag mo akong iwan. Magbabago na ako hindi na kita sasaktan kahit kelan basta
gumising ka lang. Parang awa mo na." Bulong ko at pilit siyang niyuyugyog kahit na
alam kong wala makukuhang sagot mula sa kanya.
"Inday Dyosa ko, ako 'to ang Intoy mo. Ako 'to, di ba sabi mo hindi mo ako
iiwan. Di ba sabi mo mahal na mahal mo ako sa kabila ng sakit na naibigay ko sa'yo.
Kung mahal mo talaga ako gumising ka para sa'kin. Para sa'kin, please." Lahat ng
mga salitang nasa isip ko ay sinabi ko na dahil nagbabakasakali akong baka
nagbibiro lang siya. Naghihintay ako ng himala habang paulit ulit na hinahalikan
ang kanyang walang kulay ng labi.
"Tutuparin ko pa ang pangakong ibabalik ko ang paningin mo. Wag naman ganito,
kung gusto mong gumante sa mga nagawa ko noon wag naman sa ganitong paraan." Masuyo
kong hinaplos ang walang buhay niyang mukha na may mga pasa.
Nasaktan na naman siya at wala na naman akong nagawa. Hindi pa pala sapat lahat
ng mga ginawa kong paghahanap sa kanya dahil hindi ko pa rin siya nailigtas. Wala
ni sa kalingkingan ng mga nagawa niya sa'kin ang nagawa ko para sa kanya.
"Buhayin niyo siya!" Sigaw ko. Nilalamukos sa sakit ang puso ko habang
nagmamakaawa sa lahat na ibalik nila sa'kin ang babaeng mahal ko.
Tumingala ako at mariing pumikit para makiusap sa Kanya, siya nalang ang pag-
asa ko ngayon.
Kung gusto niyo po akong pahirapan sa mga pagkakamaling nagawa ko nakikiusap po
ako na sana po ay wag niyo siyang idamay. Kahit ako nalang, ako nalang.
"Mahal na mahal kita, wag mo namang gawin sa'kin 'to." Pagmamakaawa ko sa kanya
pero tila walang nakarinig sa pagmamakaawa ko dahil nananatili siyang nakapikit at
hindi humihinga.
"M-Maaari niyo na ho siyang dalhin sa morgue." Nagpantig ang tenga ko dahil sa
narinig kong mga salita kay General.
 "NO! WALANG DADALHIN SA MORGUE! MABUBUHAY SIYA, MABUBUHAY SIYA!" Sigaw ko at
kulang nalang ay magwala ako dahil parang napakadali lang sa kanya ang lahat, pwes
sa'kin hindi.
Mahigpit kong niyakap ang katawan ng Inday Dyosa ko ng lalapit na sa kanya ang
mga nurse. Ayoko, hindi ko siya ibibigay dahil mabubuhay siya. Hindi ko hahayaang
mawala siya.

"Wag kayong lalapit, wag kayong lalapit sa kanya. Papatayin

ko kayo kapag lumapit kayo." Galit na galit kong sigaw habang patuloy sa paghikbi.
Ramdam na ramdam ko na durog na durog na ako, hindi ko na makita ang sarili ko na
humihinga sa susunod pang mga araw.
"Anak wala ng magagawa ang mga doctor---"
Agad kong pinutol ang dapat ay sasabihin ni daddy. "Hindi, mabubuhay siya."
Humarap ako sa ama ko at walang pag-aalinlangan na lumuhod. "Sabihin mo daddy'ng
mabubuhay siya dahil kapag nawala siya magpapakamatay ako, magpapakamatay ako."
Yumakap ako sa tuhod niya na parang bata.
"Wala na siya anak at kailangan mong tanggapin 'yon." Imbes ay sagot niya.
Umiling ako ng umiling para iparating na mali ang mga sinasabi niya.
Nagkukumahog akong bumalik aa pagkakayakap sa Inday Dyosa ko, kinulong ko siya
sa mga bisig ko at hinding hindi ko siya papakawalan.
"Magpapakasal pa kami, ipinangako ko 'yon na gagawin ko siyang Mrs. Castillion,
magiging asawa ko siya." Paulit ulit kong usal habang paulit ulit ring gumuguho
ang mundo ko.
Lahat ng pangarap ko para sa'min ay tila papel na pinagpirapiraso at itinapon
sa basurahan. Lahat ay nawala na parang bola dahil hindi na matutupad kapag wala na
siya. Nanginginig na ang buong katawan ko dahil sa sobra sobrang emosyon na lumukob
sa'kin. Sa tanang buhay ko ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong uri ng sakit at
kahit kailan ay hinding hindi ko na hihilingin ang babangot na ito.
"Ibalik niyo sa'kin ang Inday Dyosa ko." Pagmamakaawa ko sa kanila.
Nagsisisigaw ako ng hilahin ako ng mga kapatid ko palayo sa katawan ng babaeng
mahal ko dahil balak na itong takpan ng tela.
"Hindi, wag niyo siyang ilayo sa'kin. Magigising siya, ipinangako niyang hindi
niya ako iiwan. Hindi niya ako iiwan dahil mahal niya ako." Nagpupumiglas ako sa
hawak nila pero ayaw pa rin nila akong pakawalan.
"Tres, tama na." Pigil sa'kin ni Second. Itinulak ko sila palayo sa'kin.
"Kailangan mong tanggapin---"
"Nasasabi niyo lang iyan dahil wala kayo sitwasyon ko, madali saninyo dahil
hindi kayo ang nawalan ng babaeng mahal." Akmang lalapit na naman ako sa
kinahihigaan ng Inday Dyosa ko ay muli nila akong pinigilan. Mas lalong dumagsa ang
mga luha ko dahil ipinagkakait nila sa'kin ang mga sandaling mayayakap ko siya.
"Bitawan niyo ako! Sasama ko sa kanya." Kahit nanghihina ay nagpupumilit pa rin
akong kumawala sa mga hawak nila.
Wala na akong natitira sa sarili ko ngayon. Kung wala na siya ay wala na rin
akong dahilan para huminga. Gusto ko nalang na sumama sa kanya at magmamahalan kami
sa malayo sa kapahamakan at kaguluhan sa paligid. Kapag sumama ako sa kanya
magiging payapa kami.
"Parang awa mo na anak." Dinig ko ang pakiusap ni Daddy na basag na rin ang
boses kaya nanghihina akong napaupo sa malamig na sahig at piniga ang dibdib ko
kung saan nawawasak ang puso ko ng ilang libong beses.
"D-Daddy, gamitin mo po lahat ng yaman natin kahit po wala na akong kainin pati
kompanya ko kunin niyo na rin basta po ibalik niyo lang sa'kin ang Inday Dyosa ko.
Mamamatay ako kapag hindi ko siya nakasama." Patuloy ako sa pagmamakaawa habang
tinatanaw ang mga nurse na inilalabas na ang katawan niya sa emergency room na
kinaroroonan namin.
"I-Iho, maging matatag ka." Nagpantig ang tenga ko dahil sa sinabi ni General.
Lahat ng frustration at sakit na naipon sa kalooban ko ay nauwi sa matinding galit.
 Kuyom ang mga kamaong bumangon ako at lumuluhang sinugod
siya. "This is your fucking fault! Kung hindi dahil sa'yo ay hindi siya mawawala,
kung hindi dahil sa mga kasalanan mo ay hindi siya malalagay sa ganitong
sitwasyon!" Galit na galit na sigaw ko at wala akong pakialam kahit na ama siya ng
babaeng mahal ko at isa siyang General.
General siya na pinaglilingkuran ang mga naaapi pero sarili niyang anak ay
hindi niya nailigtas.
"That's enough Tres." Pinigilan ako ng mga kapatid ko. Marahas kong pinunasan
ang mga luha ko dahil sa panlalabo ng paningin ko.
"Wala kang kwentang ama, wala kayong kwentang magulang!" Hindi ito umimik at
yumuko lamang habang katulad kong nagtataas baba ang mga balikat dahil sa pag-iyak.
Tiim bagang kong hinawi ang mga kamay na nakahawak sa'kin at mabilis akong
tumakbo palabas ng silid para habulin ang mga nurse na nagdala ng katawan ng Inday
Dyosa ko. Nakita ko ito sa hallway at wala akong sinayang na sandali para malapitan
iyon.
"Inday Dyosa ko." Tugon ko at mahigpit na muling niyakap ang kanyang katawan na
unti unti ng nawawalan ng init.
Hindi pa rin kayang tanggapin ng puso't isip ko na wala na siya, na tuluyan na
niya akong iniwan. Kahit kailan ay hinding hindi ko matatanggap ang bagay na iyon.
Parang noong isang gabi lang ay magkatabi pa kaming natulog sa iisang kama na
magkayakap at naghaharutan kaya hindi ko matanggap na iniwan niya na ako ng gan'on
kadali.
I love her, I am deeply and madly inlove with Desiree Gale Ancho Park, ang
Inday Dyosa ko.
Ramdam na ramdam ko pa ang mabango niyang amoy na dumukit sa'kin noong mahigpit
ko siyang niyakap bago ko siya iwan sa hospital para puntahan siya Tarinio dahil sa
sanay magiging plano namin sa kasong hawak niya.
Kung alam ko lang sana ay hindi ko na siya iniwan. Sana mas inuna ko siya kaysa
sa kasong iyon. Sana mas lalo ko pang ipinaramdam sa kanya kung gaano ko siya
kamahal. Sana hindi ko siya nagawang saktan noon. Sana mas maaga kong inamin sa
sarilli ko na siya na ang babaeng handa kong mahalin habang buhay.
Napakaraming sana na habang buhay kong pagsisisihan dahil hindi ko iyon nagawa
para sa kanya.
"Mahal na mahal na mahal kita, habang buhay na ikaw ang nag-iisa at natatangi
kong Inday Dyosa at ako ang Intoy mo." Bulong ko sa kanya habang mahigpit kong
hawak ang kanyang kamay.

NAPAKASAKIT! Sakit na kahit kailan ay hindi na siguro mawawala sa sistema ko.

Ang mawalan ng babaeng pinakamamahal na siguro ang pinakamasakit na karanasan na
hinarap ko buong buhay ko.
Sa sobrang sakit hindi ko na alam kung paano pa ang mabuhay sa bawat minutong
lumilipas. Hindi ko na alam kung paano gagalaw tulad ng kung paano gumalaw ang mga
taong alam ang kanilang patutunguhan sa buhay.
Ako? Sa nararamdaman ko ngayon ay hindi ko na alam kung saan pa patungo ang
buhay ko. Namatay na rin ang kalooban ko ng makitang mawalan siya ng hininga. Isa
na ako sa halimbawa ng nabubuhay na may patay na pagkatao.
I'm dead inside!
Narinig kong may kumatok sa aking silid pero hindi ko pinagtuonan ng pansin.
Patuloy sa pagdaloy ang mga luha ko habang nakatulala sa kawalan. Binabalik balikan
ang mumunting alaala na naging kasama ko ang Inday Dyosa ko. Mariin kong kinagat
ang labi ko dahil sa palakas na palakas na paghikbing kumakawala aa bibig ko.
"Tres, we need to go." Dinig ko ang boses ni Second pero tila ako binging
walang narinig habang iniinda ang walang katapusang kirot na nararamdaman ng puso
ko.
"Baka malate tayo at matraffic papuntang sementeryo." Tugon niya pa.
 Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa mga sinabi niya pero hindi pa rin ako
nagsalita. Nakatingin lamang ako sa blankong dingding ng kwarto ko habang
nakasalampak sa sahig at patuloy na nilulunod ang pagkatao ko ng mga luhang walang
kapagurang dumadaloy sa mga mata ko.
"Hindi ka ba pupunta sa libing niya? Kahit sa burol ay hindi mo manlang siya
sinilip." Wala pa rin akong imik kahit na narinig kong nakapasok na siya sa silid
ko. Nakalock iyon ngunit nagawa niyang buksan.
"Hindi pa siya patay." Nagtatagis bagang na sa wakas ay tugon ko.
Hindi pa patay ang Inday Dyosa ko, babalikan niya ako dahil mahal niya ako.
Sandali kaming binalot ng katahimikan na sana ay gan'ong uri nalang ng lugar
ang tirhan ko. 'Yong tahimik at walang kahit anong sagabal.
"Naiintindihan ko kung anong sakit ang nararansan mo ngayon. Minsan na rin
akong nalagay sa sitwasyong halos mabaliw ako dahil napahamak ang babaeng mahal na
mahal ko pero Tres kailangan mo ring tanggapin." Panimula niya na agad kong
inilingan. Ni gatuldok ay hindi ako nakaramdam ng hiya kahit nakikita niya akong
wasak na wasaka at lumuluha. Hindi ko kayang itago ang sakit na nararamdaman ko
ngayon. Wala akong lakas para nagpanggap.
"Hindi pareho ang sakit na nararamdaman ko sa naramdaman mo noon. Ang babaeng
mahal mo ay nabuhay at naging masaya kayo pero ako ay nawalan at kahit kailan ay
hindi na siya babalik. Hindi ko na mararanasana ng saya." Tugon ko. Mapait akong
napangiti habang malinaw n malinaw sa alaala ko ang nakangiting mukha ng Inday
Dyosa ko.
Tanging alaala nalang.
"Ang palaging hangad ni Gale ay ang maging masaya ka kaya hindi siya matutuwa
kapag nalaman niyang unti unti mong pinapatay ang sarili mo dito sa loob ng kwarto
mo." Tinapik tapik niya ang balikat ko pero hindi ako nakaramdam ng kagaanan ng
loob. Mas lalo akong nalulunod sa sakit at lungkot.
"Hindi ko kayang mawala siya." Bulong ko.
Isang linggo na mahigit simula ng maiburol siya pero simula ng bitawan ko siya
sa hospital ay hindi na ako lumabas dito sa silid ko, hindi ko kayang makitang
nakahiga siya sa loob ng kabaong dahil pakiramdam ko ay mas gugustuhin ko na sumama
sa kanya ngayon din. Hindi ko kayang makita na ang huling alaala ko sa kanya ay
nasa kabaong siya.
Dito sa silid ko pakiramdam ko buhay siya. Gustong gusto kong paniwalain ang
sarili ko na hindi niya ako iniwan at busy lamang siya sa pagiging agent niya.
"Ipinagpalit niya ang paningin niya para lang mailigtas ka at sana hindi mo
baliwalain ang mga sakripisyo niya para manatili kang buhay. Gustonh gusto niyang
maging masaya ka ay kung totoong mahal mo siya magiging masaya ka kahit wala
siya." Hindi ako nakaimik dahil sa mga sinabi niya. Mahigpit kong niyakap ang
sarili ko at namaluktot sa paanan ng kama habang patuloy ako sa pag-iyak dahil sa
lungkot.
Parang may mga bakal na nakadagan sa dibdib ko dahil sa sobrang bigat at kahit
anong gawin ko ay hindi iyon mabawasan.
"Ito ang huling araw na makikita mo siya kaya sana maging matapang kang
magpaalam sa kanya. Ngayon ang libing niya." Hanggang sa lumabas si Second at
naiwan akong mag-isa ay hindi ko pa rin alam ang gagawin ko.
Paano akong magiging matapang kung ang dahilan ng lakas ko ay iniwan na ako.

Mas bet ko talaga ang tragidy kaya pasensya na talaga. (Sakit sa dibdib, naaawa
ako kay Intoy ko este Intoy ni Inday Dyosa.)
Please vote and comment.
-kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 35
 Third POV
THE most painful reality is there's no permanent in this world. Everyone come
and go! We don't know who will stay and leave. We don't know when they leave and
why. Pero sa pinakamasakit na katotohanan na 'yon ay ang realidad na umalis na siya
at iniwan na niya ako ng hindi ko alam kung bakit napakaaga siyang pinahiram sa'kin
at kinuha.
Isa ako sa mga taong nabibilang noon na hindi naniniwala sa pag-ibig dahil
takot ako sa mga consequences na maaaring maging kapalit ng pagmamahal. Hindi ko
magawang maniwala na dadating ang panahon na iikot ang mundo mo sa iisang tao.
Hindi ako naniniwala na kayang dumepende ng kasiyahan mo sa ibang tao. Hindi ako
naniniwala na masasaktan ang puso dahil lamang sa nararamdaman na 'yon.
Pero lahat ng 'yon ay pinatunayan sa'king totoo ng makilala ko ang isang
babaeng nagngangalang Desiree Gale Park, a cool and hot agent. Ang bestfriend ng
asawa ng kapatid kong si Second. Ang babaeng sa kabila ng pagiging makulit ay
napakabait. Ang babaeng napakatapang. Ang babaeng nagtiis na mahalin ako kahit na
lubos ko siyang nasaktan. Ang babaeng handang ialay ang buhay niya para sa'kin.
My Inday Dyosa, ang babaeng nagturo sa'kin kung paano maniwala sa pagmamahal.
Ang babaeng nag-alis ng takot at pag-aalinlangan ko para sumubok na magmahal. Ang
babaeng minahal at minamahal ko higit pa sa pagkatao ko.
My cool agent. My Inday Dyosa. Ang dyosa ni Intoy. Para sa iba ay nakakaumay at
nakakasuka ang gan'ong tawagan pero kung ang babaeng pinakamamal ko ang tatawagin
ko ng gan'on ay ipagmamalaki ko sa buong mundo na pag-aari ko siya. She's
everything to me and I know she'll be the first and last goddess of my heart.
At sa sobrang pagmamahal ko sa kanya ay pinilit kong lakasan ang loob na
bumangon mula sa pagkakasalampak ko sa malamig na sahig.
Gusto niyang maging masaya ako at kahit mahirap ay gagawin ko kahit sa kaunting
sandali. Kaunti dahil hindi ko alam kung hanggang kailan ko matitiis na malayo sa
kanya. Gusto ko ng sumunod.
Sa huling pagkakataon ay magpapaalam ako sa kanya ng personal kahit ang kapalit
n'on ay ang patuloy na pagkawasak ng puso ko. Ang patuloy na pagkabasag ko na
walang kahit sino mang makakabuo maliban sa kanya.
Dahil sa biglaang pagtayo ay nakaramdam ako ng hilo pero walang wala iyon sa
lungkot na nasa puso ko. Patuloy pa rin sa pagdaloy ang mga luha ko at wala akong
magawa para pigilan iyon. Hinang hina ako dahil ilang araw na rin akong walang kain
dahil hindi kayang tumanggap ng kahit ako ang katawan ko.
"Bumalik ka sa'kin, Inday Dyosa ko." Usal ko habang dahan dahang naglalakad sa
walk in closet ko para kumuha ng shade. Agad ko iyong isinuot para takpan ang
namamaga kong mga mata.
Ang damit na suot ko ng araw na isinugod siya sa hospital ay siyang damit pa
rin sa suot ko ngayon pero wala akong paki kung ano ang amoy at hitsura ko. Wala na
naman akong rason para magpabango at pomorma. Wala na ang Inday Dyosa ko na aamoy
sa'kin at makikipagcuddle buong araw.
She's gond but not dead. For me, she's still here. Here at my heart.
Ilang minuto siguro ang itinagal ko bago makababa mula sa silid ko. Nanlaki ang
mata ni mommy ng makita ako, nakabihis na sila ni daddy at papalabas na ng bahay.
"Oh my God, son." Naiiyak siyang lumapit sa'kin at niyakap ako ng mahigpit.
Walang paki kung madumi ang suot ko.
Imbes na gumaan ang loob ko ay mas lalo kong naramdaman ang pagkadurog n'on,
mas lalo akong naiyak. Isang linggo mahigit akong hindi lumabas ng kwarto ko,
walang kinakausap, hindi kumakain at tanging pag-iyak lamang ang ginawa ko.

"M-Mom, I'm dying in pain." Bulong ko habang humahagulhol.

"H-Hindi ko na po kaya ang sakit."
"Don't say that my son, be strong for her. For your love." Tugon niya pero
umiling lang ako.
"B-But the pain is to much mom, I can't handle it anymore."
Mas lalong humigpit ang pagkakayakap sa'kin. "Pupuntahan natin siya, pupunta
tayo sa kanya."
Dahan dahan akong tumango. Naramdaman ko rin ang pagyakap sa'kin ni daddy. "We
are here son, tutulungan ka namin."
Hindi ako nakasagot dahil pangit man pakinggan ay alam kong walang makakatulong
sa'kin pero alisin ang sakit. Tila permaninte na iyon sa puso ko lalo kapag naiisip
kong wala na siya.
"M-Mom, dad I want her to be my wife." Pareho silang natigilan dahil sa sinabi
ko.
"A-Are you sure?" Lumuluhang tanong ni mommy at walang pag-aalinlangan akong
tumango.
Hindi ko siya gustong pakasalan dahil iyon ang pangako ko kundi gusto ko siyang
pakasalan dahil gusto kong kahit sa huling panahon niya dito sa lupa ay may
panghahawakan ako na akin siya. Na kahit wala na siya ay matatawag ko siyang asawa
ko.
Hindi na ako magmamahal pa bukod sa kanya at sigurado ako sa bagay na iyon.
"I want to marry her, I want her to be my Mrs. Third Castillion." Sambit ko pa.
"Oh, son." Niyakap nila ako.
"If that's what you want then we will support you." Sagot ni daddy.
Pagkatapos kong tumango ay namalayan ko nalang ang sarili ko na tahimik na
umiiyak sa loob ng sasakyan habang ang mga magulang ko ay nasa unahan.
"Ang mga kapatid ko ay nauna na dahil sila ang tumulong sa pag-aasikaso ng
libing niya." Tugon ni daddy.
Mapait akong ngumiti habang nakatanaw sa kawalan ng daan na tinatahak ng
sasakyan. Kahit papaano ay nagpapasalamat ako dahil nandyan ang mga kapatid ko,
handa silang gawin ang bagay na alam nilang mahalaga sa'kin pero hindi ko magawang
harapin.
Nakangiti ako habang patuloy sa pag-agos ang mga luha ko. Sa kabila ng sakit ay
hindi ko mapigilang makaramdam ng excitement sa katotohanang ikakasal ako sa
babaeng mahal ko.
I know this is selfishness pero minsan lang ako maging makasarili. Gusto kong
maikasal sa kanya at maging mabisa 'yon kahit wala na siya. Wala man ang approval
niya ay alam kong pareho kaming sasaya kapag naging isa kami.
Marrying a dead person is the most memorable for me dahil ang pakakasalan ko ay
ang babaeng dahilan kung bakit ako buhay.
"We're here." Anunsyo ni daddy at ilang sandali lang ay tumigil na ang
sasakyan.
Pinanlamigan ako ng buong katawan ng matanaw ang sementeryo at sa pinakabukana
nito ay tanaw ko na ang mga kapatid ko na nakaharap sa puting kabaong habang ang
pari ay nasa harap nito. Binalot ako ng takot at panginginig dahil sa ilang libong
pagkakataon na pagkabasag ng puso ko sa isiping nasa loob ng kabaong na 'yon
nakahiga ang babaeng mahal ko.
Mariin akong pumikit at mahigpit na napahawak sa driver's seat. Hindi ko kaya,
hindi ko kayang makita siyang ganito.

"U-Umuwi na po tayo m-mom. I can't do this." Nauutal kong

tugon sa mga magulang ko at pilit kong iniwasan na mapatingin sa gawing wumawasak
sa puso ko.
"But Tres, my son you need to do this. Gusto mong maging asawa siya at ikasal
sa kanya, right?" Agad akong tumango habang hinahaplos ang dibdib ko para pawiin
ang sakit pero wala iyong naitulong kaya nakagat ko na lamang ang labi ko para
pigilin ang pag-iyak.
"I know you love her so much so please son be strong." Masuyong pinunasan ni
mommy ang nga luhang hindi ko mapigilan.
Mas lalo kong nilakasan ang loob ko at muling tumingin sa gawi nila. Natuon ang
buong atensyon ko sa puting kabaong na napalilibutan ng mga puting roses. Wala sa
hinagap ko dadating kami sa ganitong punto pero alam ko rin na kailangan kong
lakasan ang loob ko para sa kanya.
 Kahit ilang araw lang at pagkatapos n'on ay susunod ako sa kanya.
Gamit ang nanghihinang mga tuhod at paa ay sinubukan kong buksan ang back seat
ng kotse at nagsimulang humakbang papalapit sa kanya. Hindi ko hinubad ang suot
kong shades para takpan ang sobrang sakit na nararamdaman ko na agad na makikita sa
mga mata ko.
N
adidinig ko na ang boses ng pari at hagulhol ng mga kapatid ko at ni General na
siyang nakatayo sa gilid na parte kung nasaan ang pari.
"Our Father in heaven, we thank you that, through Jesus Christ, you have given
us the gift of eternal life. Keep us firm in the faith, that nothing can separate
us from your love. When we loose someone who is dear to us, help us to receive your
comfort and to share it with one another."
Hindi ko na napigilan ang paghagulhol ko ng matanawan ko ang kanyang magandang
mukha na nasa loob ng kabaong. Payapang natutulog na kailanman ay hindi na
magigising.
"We thank you for what you have given us through Desiree Gale. We now entrust
ourselves to you, just as we are, with our sense of loss and of guilt. When the
time has come, let us depart in peace, and see you face to face, for you are the
God of our salvation." Lahat ay napatingin sa'kin ng bigla akong tumakbo papalapit
sa katawan niya, nakasuot siya ng bestidang puti na sumisimbolo ng pagiging mabuti
at malinis niya.
Hindi ko palang kayang pigilan ang emosyon ko lalo ng makita ko siya ng
malapitan. Hinaplos haplos ko ang salaming humarahang para tuluyang mahawakan ang
kanya mukha. Kulang ang sabihing namamatay rin ako sa nasasaksihan ng mga mata ko.
Nililibing ang babaeng mahal ko at wala akong magawa. Kasabay ng paglakas ng
iyak ko ay paglakas din ng iyak ng mga kapatid ko, ni General, ni Anton at ng mga
magulang ko.
"Isama mo nalang ako, sasama nalang ako sa'yo." Pagkausap ko sa kanya, malabong
malabo na ang mga mata ko dahil sa pamamaga sa sobrang pag-iyak. "Hindi ko kayang
mag-isa."
Pinakatitigan ko ang mala anghel niyang mukha, ang labi niyang noon ay palaging
pula at madalas kumikibot kapag dumadaldal siya,  ngayon ay wala itong buhay at
nakatikom nalang. Ang ilong niyang napakatangos na nanlalaki ang butas kapag
naiinis siya sa'kin. Ang pares ng mga mata niyang puno ng pagmamahal kapag
tumitingin sa'kin. Lahat wala ng buhay, sobra sobra na ang pangungulilang
nararamdaman ko.
Walang wala ang sakit ng mga nagdaang linggo sa tripleng sakit na nasa puso ko
ngayon dahil nasa harapan ko na ang katotohanan na wala na siya. Naililing na ang
katawan niya at hindi ko na iyon mayayakap kahit kailan.
"Mahal na mahal kita, mahal kita Inday Dyosa ko. Mahal na mahal kita." Wala
akong sawang inulit ulit iyon, wala akong pakialam sa mga taong nakapaligid sa'kin.
"Inday Dyosa ko hindi ko kaya."

Na Inday ako at Intoy akin lamang.

Mas lalo akong nahirapang huminga ng rumagasa sa isip ko ang alaala ng pagkanta
niya. Pakiramdam ko mauubusan na ng tubig sa katawan pero ayaw pa ring mapagod ng
mga luha ko.
Naramdaman ko ang pagyakap sa'kin ni mommy mula sa likod ko. May katandaan na
siya ngunit hindi niya ako magawang pabayaan.
Humahagulhol din siya ng iyak. "S-Son, naiayos na namin ang lahat at handa ang
pari na ikasal kayo."
Mas lalo kong hinaplos ang salamin kung saan malinaw kong nakikita ang
magandang mukha ng Inday Dyosa ko.
"M-Magpapakasal tayo, gustong gusto kitang maging asawa. Gusto kong tuluyan
kang maging akin bago ka umalis." Pagkausap ko sa kanya habang may pilit na ngiti
sa mga labi ko.
Tumayo ako ng alalayan ako ng mga kapatid ko na pansamantalang lumayo sa
kabaong. May isang lalaking nakacorporate attire ang lumapit kay daddy at may
ibinigay na papel at maliit na kahong kulay pula.
Naikuyom ko ang mga kamao ko ng dahan dahan nilang buksan ang coffin para
tuluyan kong makita ang buong katawan niya.
"M-My daughter will be happy because she's going to be Mrs. Castillion." Hindi
ko nagawang sagutin ni General ng lapitan niya ako at niyakap ng mahigpit. Basag na
basag rin ang boses niya at may suot na salamin tulad ko para takpan ang pamamaga
ng mga mata. "Thank you for loving her 'til the end of her life."
"She's maybe dead but she will always be alive inside my heart. My heart is her
home." Naibulong ko.
"But you don't need to do this. Hindi mo kailangang gawin 'to dahil baka may
babaeng magmahal sa'yo at mahalin mo pabalik." Bakas ang pag-aalinlangan sa boses
niya. Marahas akong umiling.
"No, ginagawa ko 'to hindi dahil kailangan kundi dahil sobra sobra ang
pagmamahal ko sa kanya at wala na akong babaeng mamahalin pa buong buhay ko bukod
sa kanya. May babae mang magmahal sa'kin pero hinding hindi ko maibabalik ang
pagmamahal na para lang sa Inday Dyosa ko." Puno ng diin kong sagot, may pinalidad.
"Handa akong tumandang binata ng mag-isa." Hindi na siya nagsalita pa.
Ngumiti sa'kin ang pari bago ito nagsimula sa panibagong serimonya. A wedding
ceremony. Kasal namin ng Inday Dyosa ko.
Hindi ko inialis ang mga mata ko sa magandang mukha niya na payapang natutulog.
Mahigpit kong hinawakan ang kanyang kamay at dinama ang kanyang mga daliri, malamig
na ang kanyang katawan pero hindi nito napigilan ang kagustuhan kong maramdaman
siya.
This is the last time so I will treasure it 'til we me again.
"I love you my goddess." Hanggang sa dumating ang pagsasabi ko ng vow ay iyon
ang ibinubulong ko sa kanya.
"The wedding vow." Tugon ng pari, lumapit sa'kin si daddy na nakangiti ngunit
ang mga mata ay lumuluha.
Iniabot niya sa'kin ang pulang kahon at nang buksan ko iyon ay mahigpit ko siya
nayakap sa sobrang pagpapasalamat. Laman nito ay magkaparis na singsing na
napakagand sa paningin ko.
Kung nakikita mo ito ay alam kong nagugustuhan mo.
"I am very proud of you my son." Bulong nga ama ko.
"Thank you dad."
Muli kong hinawakan ang kamay ng Inday Dyosa ko ng matapos kong bitawan si
daddy. May ngiting kumawala sa mga labi ko pero ngayon ay totoo iyon dahil masayang
masaya ako na maikasal sa kanya ngunit kaakibat pa rin nito ang luha.
Nagsimula akong magbitaw ng vow ko habang dahan dahan kong isinusuot sa kanya
ang singsing.
"I call you 'My Inday Dyosa, my goddess' because you are my everything. Mahal
kita at kahit kailan ay hinding hindi kita bibitawan. I'm sorry for all the pain
and heartache I've caused. I'm sorry for not being with you right now my goddess
but I promise I will come with you anytime soon. Please wait for me." Rinig na
rinig ko ang malakas n iyak ni mommy ng marinig niya ang mga sinasabi ko.
I really know that I am being selfish right now dahil hindi ko iniisip ang
mararamdaman ng mga taong nagmamahal sa'kin pero hindi ko mapigilang sabihin ang
kung ano ang nasa puso ko ngayon. This is too painful for me.
"I remember once how I told to myself that I did not believe in love. I will
never forget those times. Until that I did not think you will come to my life. And
as time went by being with you, your love made me believe. Nagawa mo akong
paniwalain sa isang bagay na hindi ko magawang paniwalaan noon." Wala na akong
boses ngunit pinagpatuloy ko pa rin ang pagsasalita. This is my wedding vow for her
at gusto kong lahat sila ay marinig at malaman kung gaano ko kamahal ang dyosa ko.
"The feeling hit me the moment we made eye contact in a fast food chain. It was
so immediate and powerful—far deeper and inexplicably beyond any calculation of
time and place. I can't describe a feeling like that. You can't replicate it or
force it. You just let it flow in and around you. You go where it takes you. And I
don't know that my love for you is beyond the word itself." Hinalikan ko ang mga
daliri niya at mahigpit na niyakap ang malamig niyang katawan.
"I feel truly blessed because I've found a love with you that transcends and
grows despite of everything. Until today, the day that I told you I loved you, the
day that I knew I was going to marry you, that was the best day of my life. This is
the best day of my life, my life with you my goddess. Inday Dyosa ko." Pagkatapos
kong sabihin ang mga katagang 'yon ay dinampian ko ng halik ang kanyang mga labi.
"You are my light, and you've shown me more love than I've ever known. I really
love you 'til the day I die."
Hinayakap ako ng mga kapatid ko na nagsisiiyakan din. Lahat kami umiiyak pero
sa lahat ako ang pinakamalakas ang hagulhol. Pagod na pagod na ang buo kong katawan
pero hindi ang puso ko. Tumitibok pa rin ito para sa Inday Dyosa ko.
Isinuot ko ang isa pang singsing sa daliri ko at buong puso kong hinalikan 'yon
habang tinatanaw na nagsimula ng ibaba ang kabaong kung saan siya nakahiga simbolo
na ililibing na siya.
To be your husband is the best gift for me. This my happiest at the same time
most painful day of my life.
I love you my wife. My Inday Dyosa, my goddess. Please wait for me until we
meet again.

WOAH! Iyak ako ng iyak habang sinusulat 'to. Kahit ilang beses kong sabihin na
malapit ng matapos hindi ko magawang bitawan ang kwento ni Intoy.
Anyway, please keep on voting and dropping your comments. Enjoy reading guys.
-kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 36

Natouch ako sa mga komento niyo. :) maraming salamat sa

pagbabasa. And thank you to Desiree Gale Pablo @chimjile95 sa pagpapahiram ng
pangalan. Keep on reading guys, patapos na tayo.
-kuyajen
Third POV
NAGPAIWAN ako sa sementeryo kahit na tapos na ang lahat. Nag-iisa na lamang ako
sa lugar habang hindi kumukurap na nakatitig sa puntod ng Inday Dyosa ko.
Wala pa ring pinagbago ang sakit na nasa kalooban ko. Kahit ako ay namamangha
na nakakaya ko pang huminga ngayon sa kabila ng pagkalunod lunod ko sa sakit.
Mapait akong napangiti habang pinagmamasdan ang singsing na nasa daliri ko.
Singsing na nag-uugnay sa'min, kahit na ako nandito at siya nasa kabilang mundo.
Too much pain, too much heartache, too much suffering!
"Alam mo bang nasasaktan ako ngayon dahil iniwan mo ako ng ganito kaaga?"
Pinahid ko ang mga luhang nagbabadya na namang umagos sa mga mata ko. Hinaplos ko
ang pangalan niyang nakaukit.
Desiree Gale Park-Castillion.
Date of birth: February 12, 1989
Date of death: February 05, 2018
Napangiti ako ng mabasang kadugtong na ng pangalan niya ang apelyido ko. Asawa
ko na siya at kahit sa kabilang buhay ay ako ang nagmamay-ari sa kanya.
"Bukas na pala ang birthday mo, wala akong kasamang magcecelebrate." Ramdam na
ramdam ko ang malakas na tibok ng puso ko habang nakatanaw sa puntod niya.
"Dapat kasi talaga hindi mo ako iniwan, wala na akong mayayakap kapag pagod na
pagod ako sa trabaho, wala ng kakagat sa'kin kapag sobrang nakakainis ako, wala na
akong sasabihang mahal na mahal na mahal na mahal kita dahil wala ka na." Napailing
ako ng hindi ko na nagawang pigilan ang mga luha ko.
 Lumuluha akong humiga sa tabi ng puntod niya at niyakap iyon. Wala akong paki
kahit na napakadumi na ng suot ko at ngayon humiga pa ako sa damuhan. Yakap yakap
ko siya habang nakatingin ako sa kalangitan, maaliwalas na maaliwalas, puting puti
at mga ulapa at kulay asul ang iba pang nasasakupan tila masayang masaya
samantalang ako nagdurusa. Nakangiti akong iniisip na umaakyat na siya ngayon doon
at kahit kailan ay hindi ko na makakasama. Iyon ang katotohanan pero hindi ko
magawang paniwalaan dahil alam kong buhay na buhay siya dito sa puso ko at walang
makakapalit sa kanya na kahit sinong babae.
"I love my wife at paalam Inday Dyosa ko." Bulong ko at muling hinayaan ang
pagpatak ng aking mga luha.

"CUT! GOOD TAKE TRES!" Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga sa damuhan at
nakangiwing pinahid ang mga luha ko ng marinig ang sigaw ni Anton.
Pinapagpag ko ang buhok ko habang naglalakad papalapit sa kanila na
nagsisipalakpakan at nakatutok ang mga mata sa camera.
"Grabe boss ang galing niyo palang umarte, bakit hindi kayo nag-artista?"
Salubong sa'kin ni Rico at mabilis akong inabutan ng tubig at panyo.
Natatawang umiling ako. "Hindi ko gustong maging hassle ang bawat araw ko, isa
pa wala akong hilig doon napilitan lang ako kasi kailangan."
"Mas magaling kayo kay boss Second." Sabi niya pa kaya tuluyan akong natawa.
"Hoy, anong sabi mo? Huh, maa magaling ako dyan ako nga sana ang gaganap kaso
ayaw ni Queen." Sabat ni Second na nakalingkis na naman sa asawa na abala sa
pakikipag-usap sa mga cameraman.

"Pasensya na po." Yumuko si Rico kaya tinapik ko ang

balikat niya at tinanguan.
"Nice take Tres mukhang mananalo ang entry natin." Nakangiting tugon ni Anton.
Napapakamot sa batok na ngumisi ako. "Ang heavy naman kasi ng drama tapos
kwento pa talaga namin kaya nadama ko."
"Wag ka ngang ngumiti sa kanya Queen." Saway ni Second at tinakpan ang bibig ng
asawa, napapailing nalang ako sa asta niya. Akala mo naman aagawin ang kanya.
Naputol ang usapan namin ng makarinig kami ng humaharurot na motor at mabilis
iyong pumarada sa harapan namin.
Biglang sumeryoso ang mukha ko at kunot noong bumaling sa sakay nito. Malalaki
ang hakbang na lumapit ako at walang pag-aalinlangang pinangko ang may -ari nito
para bumaba.
"Shit! Ang tigas talaga ng ulo mong babae ka." Inis na tugon ko bago inalis ang
suot niyang helmet. Sinalubong ako ng nakangising mukha ng asawa ko na pulang pula
na naman ang lipstick.
"I miss you Intoy ko." Paglalambing niya at dinampian ako ng magaang halik sa
labi.
Nagdulot iyon ng kakaibang tibok sa puso ko tulad ng natural na epekto niya
sa'kin. Pero hindi ako nagpadala sa paglalambing niya, iyon ang palagi niyang
sandata kapag alam niyang sesermonan ko siya.
Tinaasan ko siya ng kilay kaya napanguso siya. Agad kong iniiwas ang tingin sa
labi niya bago pa magbago ang isip ko at lamukusin nalang siya ng halik imbes na
pagsabihan. Itinuon ko ang atensyon ko sa buhok niyang nagulo dahil sa helmet. "Di
ba sinabi ko sa'yong wag na wag mo ng gagamitin ang motor na 'yan, paano kung
mapahamak ka? Ayos sana kung mabagal kang magpatakbo pero hindi dahil parang palagi
kang nasa karera kapag nakasakay ka diyan."
"Pasensya na nga." Ungot niya at naglambitin sa leeg ko at dinamba ako ng
yakap, kahit inis ako sa kanya ay mabilis ko naman siyang inalalayan dahil baka
mahulog at masaktan pa na ayokong mangyari.
Ipinulupot niya ang mga hita niya sa bewang ko kaya napahawak ako sa pang-upo
niya. Lihim akong napangiti ng paghahalikan niya ako sa leeg habang panay ang hingi
ng pasensya.
"Nabored ako sa headquarters, isa pa mabagal lang naman ang pagpapatakbo ko."
Aniya habang isinisiksik ang sarili sa'kin.
"Tsk. 'Yong lipstick mo kakalat na naman sa leeg ko." Sita ko na kunwari ay
hindi pa rin natitig na kahit ang totoo ay agad ng nawala ang inis ko sa katigasan
ng ulo niya. At isa pa ay wala sa'kin kung kumalat palagi ang lipstick niya sa
balat ko as long as siya ang humahalik ay ayos lang.
Malakas ang loob niyang gumawa palagi ng kalokohan dahil alam niyang konting
lambing niya lang natitibag na lahat ng sermon ko sa kanya. Isa pa ay hindi ko
naman siya kayang tiisin.
"Sorry na, okay? Hmm, Intoy ko sorry na." Ikinulong niya ang mukha ko sa palad
niya at mariin akong hinalikan sa labi ko tuluyan na akong napangiti habang
magkalapat ang mga labi namin.
"Oo na, alam mo talaga ang kahinaan ko kaya ang tigas ng ulo mo." Ako naman ang
humalik aa kanya. "Basta ito na ang huling pagkakataon na gagamitin mo 'yan." Tugon
ko.
Nakita ko ang pagsilay ng nakakalokong ngiti sa labi niya at alam kong may
naiisip na naman siyang kalokohan. "Really, ito na ang huling pagkakataon ko na
gamitin ang motor ko?" Tumango ako pero natigilan ng ilapit niya ang bibig sa tenga
ko. "Hmm, akala ko ba favorite mo ang posisyon kapag sa motor tayo nagmemake love?"
Dumampi ang labi niya doon at mapang-akit na dinilaan ang gilid ng leeg ko. Mariin
kong nakagat ang labi ko at napahigpit ang pagkakayakap ko sa bewang niya.
"Mamaya ka sa'kin." Balik bulong ko at kinagat ang labi niya. Napasinghap siya
ng sadya kong idiin ang mga hita niya sa bagay na nabuhay agad sa gitna ng mga hita
ko. "Dahil sa pang-aasar mo sa'kin ngayon hindi kita patutulugin mamaya." 
Napangisi ako ng mawalan siya ng kibo. "Hmm, walang tulugan mamaya Inday Dyosa ko."
Natawa ako ng makitang pulang pula na ang buong mukha niya.

This is the reason why I really love her. At araw araw

akong mas lalong nahuhulog sa kanya. Malakas siyang mang-akit at mang-asar pero
kahit tinutotoo ko na ay umaatras sya.
Muli kong siyang hinalikan at bulong sa pagitan ng mga labi namin. "I will eat
you later."
"Tangna! Mamaya na kayo magkainan maraming tao dito mahiya naman kayo." Dinig
ko ang inis na sigaw ni Second pero hindi ako nag-abalang bitawan ang asawa ko.
"Baba na ako." Ungot niya at iginalagalaw ang mga paa dahil nakita niyang lahat
ng tao sa set ay nakatingin sa'min at ang iba ay kumukuha pa ng litrato at video.
"Don't be shy, alam ng buong mundo na ang dyosang karga ko ngayon ay isang Mrs.
Third Castillion." Tugon ko ng ibaba ko siya, bago pa man siya makalayo sa'kin ay
agad ko ng ipinulupot ang braso ko sa bewang niya. "And oh, hindi pa ako tapos sa
sermon ko sa'yo lalo at hindi ko gusto ang suot mong damit ngayon na halos wala ka
na namang itinago."
"Hmp, conservative na nga ang dating e." Angal niya habang masamang masama ang
tingin sa'kin.
Kinunotan ko ulit niya ng noo habang pinapasadahan ng tingin ang hitsura niya.
Isang short shorts na maong ang suot niya, sports bra na pinatungan ng see through
shirt. Conservative na iyon para sa kanya na halos wala ng tinakpang balat, nag-
t'shirt pero walang silbi. With her signature high heeled boots.
"Tsk. Conservative? Kita ang pusod mo, 'yang dibdib mo at ang mga hita mo. Ako
lang ang dapat makakita ng mga 'yan." Niyakap ko siya para itago ang katawan niya
at humarap ako kay Rico.
"Paki kuha ako ng damit sa tent isusuot ko lang dito sa asawa kong matigas ang
ulo."
Agad naman siyang tumango. "Tes sir, right away."
Napangiti naman ako ng hindi nagpumiglas ang asawa ko sa mahigpit kong yakap,
iniyakap niya pa ang mga braso sa bewang ko.
"Tsk. PDA." Naiiling na tugon ni Anton habang nakataas ang kilay sa Inday Dyosa
ko.
"Heh! Akala mo naman siya hindi." Reklamo ng Inday Dyosa ko at kumawala sa'kin
ng tila may maalala. Mabilis siyang humarap sa beatfriend niya at namewang.
"Ikaw ba may galit talaga sa'kin?" Ngumisi si Anton para inisin ang asawa ko
kaya natawa kami pareho ni Second. Alam ko na kung ano ang itatalak niya. "Pumayag
na nga akong love story namin ng Intoy ko ang gamiting entry sa Valentines Film
Festival tapos pinalitan mo pa ang ending. Duh, pinatay mo ako doon sa dulo at ang
mas nakakainis ay pinahiga mo ako sa loob ng kabaong." Bakas na bakas ang pandidiri
niya. Malakas akong natawa dahil kahapon ang shooting na 'yon na kasama siya at
nasa kabaong, kulang nalang maglupasay siya ng matapos dahil natatakot siya sa amoy
ng kabaong.
Noong pinaliguan ko siya pagdating namin sa bahay panay ang ungot niya na
buhusan ko daw siya ng mainit na tubig para maalis sa katawan niya ang amoy ng
kabaong. Nang hindi ko gawin ay inaway niya ako kaya ang ginawa ko ay tatlong oras
ko siyang pinaliguan.
"Sabihin mo lang kung may galit ka sa'kin, hindi ko talaga tanggap na patay ako
sa entry na 'yon. Duh, sa ganda kong 'to papatayin mo lang sa wakas. Dyosa ng
kagandahan tapos pinahiga sa kabaong." Litanya niya. Halos umusok ang ilong niya
habang nakaharap kay Anton at ang isa naman ay mapang-asar lang na nakangisi.
"Ang pangit pa ng make up mo sa loob ng kabaong." Dagdag asar ni Second at
humagalpak ng tawa kaya mas lalong naasar ang Inday Dyosa ko.
Mabilis kong itinikom ang bibig ko at pilit na pinigilan ang tawa ng bumaling
sa'kin ang nagbabaga niyang mga mata.
Napangiwi ako ng suntukin niya ako sa tiyan. "At ikaw tumatawa ka pa, ako ang
asawa mo tapos hindi mo ako ipinagtatanggol. Inaapi mo ako." Sinimangutan niya ako.
"Ikaw pa ang naaapi sa lagay na 'yan. Tsk. Kawawa nga 'yang si Tres dahil ikaw
naging asawa niya." Asar pa ni Anton. Umiling ako para senyasan siyang tigilan na
ang pang-aasar pero di siya nakinig.
Agad kong pinagsisihan ang pang-aasar sa Inday Dyosa ko ng makitang nakatitig
lang siya sa mukha ko at may nangingilid ng luha sa mga mata.
"Talaga bang kawawa ka kasi ako ang naging asawa mo?" Seryosong tanong niya.
Sinamaan ko ng tingin ang mag-asawa na nagtatawanan.
"No, wag kang---"
"Nagsisisi ka ba na ako ang naging asawa mo?" Tanong na naman niya na hindi
pinatapos ang sasabihin ko.
"Ofcourse not." Walang pag-aalinlangan kong sagot.
Akmang aalis siya ng mahigpit ko siyang yakapin. Wala pa ring pinagbago,
nagwawala pa rin ang puso ko dahil malapit na malapit siya sa'kin. Hinalikan ko ang
noo niya at ngumiti.
"Kahit kailan ay wala akong pinagsisisihan dahil ang maging asawa ka ang
pinakamagandang nangyari sa buhay ko. Ikaw ang buhay ko kaya pa'no ako magsisisi
kung gan'on ay para ko na ring sinabing ayoko ng mabuhay." Hinuli ko ang tingin
niya at pinunasan ang mga luhang malapit ng bumagsak sa mga mata niya. Ang ayoko sa
lahat ay ang nakikita siyang umiiyak, nasasaktan ako.
"Mahal na mahal kita at ni minsan hindi ko naisip na darating ang araw na
magsisisi ako dahil ikaw ang tinibok ng puso ko." Napanguso siya pero kita kong
nagpipigil siya ng ngiti.
Nanggigigil kong kinagat ang labi niya. "Ikaw ang Inday Dyosa ko, remember?
Kahit napakadaldal mo, makulit ka, matigas ang ulo mo dahil palagi mong ginagawa
ang gusto mo, kahit iyakin ka at minsan mas lalaki pa sa'kin makipagsuntukan, kahit
paulit ulit akong nagseselos sa mga lalaking tumitingin sa'yo lalo kapag ganyan mo
ay hinding hindi ako nagsisisi na dumating ka sa buhay ko."
"I love you, Inday Dyosa kita at wala akong balak pagsisisihan ang mga bagay at
pangyayari sa buhay ko na kasama ka. Ang swerte ko nga dahil sa dami ng lalaki sa
mundo ako ang minahal ng reincarnation kuno ni Aphrodite ang dyosa ng pag-ibig at
kagandahan." Natawa ako ng marinig ang hagikhik nya at paglalaro ng mga daliri niya
sa labi ko.
"Pinapakilig mo ako." Bulong niya.
"Mas gusto ko ngang kiligin ka para alam mo na."
"Ang landi mo." Tumingala siya sa'kin dahilan para magkasalubong ang tingin
namin.
 "Malandi talaga ako kasi ikaw ang nilalandi ko. At mamaya lalandiin talaga kita
hanggang umaga."
"Palagi naman akong pagod sa'yo e." Natawa ako dahil sa sinabi niya. Natigil
lang kami ng tumikhim si Rico.
"Boss ito na po."  Nagpasalamat ako ng iabot niya sa'kin ang pinakuha ko at
agad ko iyon isinuot sa asawa ko.
"Wag matigas ang ulo." Sabi ko.
"Yes Intoy ko." Sumaludo siya sa'kin at humalik.
"I love Inday Dyosa ko." Tugon ko.
"Love love rin kita Intoy ko."

Wetwew! Oh, ayan na sinunod ko na ang gusto niya. Hahaha next Epilogue and
special chapter.
Please drop your reaction about the whole story. Aasahan ko po 'yan. Salamat sa
pagbabasa.
-kuyajen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Epilogue

Hays, salamat sa lahat ng bumasa at sumuporta sa kwentong

'to mula simula hanggang dulo, salamat sa hindi niyo pag-iwan kina Intoy at Inday
Dyosa. Please magbigay po ng komento tungkol sa buong kwento. Muah. ;)
-kuyajen
Inday Dyosa POV
IT'S BEEN a year, simula ng nangyari ang lahat. Isang taon na simula ng mawalan
ako ng paningin dahil sa pagligtas ko sa lalaking pinakamamahal ko. Isang taon na
rin simula ng magkausap kami ng nanay ko sa hospital dahil sa paghingi niya ng
tawad.
Sa una ay mahirap magpatawad lalo kung masyado kang nasaktan sa isang bagay na
ginawa niya pero naisip ko, kailan ako magpapatawad? Kapag wala na siya? Kapag
hindi ko na siya makakasama? Kapag huli na ang lahat? Dahil gusto ko ring maging
masaya ng tuluyan ay natuto akong magpatawad at alisin ang galit na nasa dibdib ko
dahil sa pag-iwan niya sa'kin, sa hindi niya pag-alaga sa'kin ng mga panahong
kailangang kailangan ko siya.
She's maybe not a good mom to me but I want to be a good daughter to her kaya
nagpatawad ako. Hindi lang para sa kanya kundi para nna rin sa sarili.
Simula ng mabulag ako ay napilit ako ni Intoy ko na bitawan na lamang ang kaso
at pansamantalang tumigil sa pagiging agent hanggat hindi pa naibabalik ang
paningin ko, noong una ayoko dahil malaki na ang naisakripisyo sa kasong iyon kaya
gusto kong ako ang bubuwag at tatapos pero lumuhod siya sa harapan ko at nagmakaawa
na gawin ko ang bagay na iyon.
I really love my job but I also love him more than anything else in this world.
Nang marinig ko na umiiyak siya dahil sa pagmamakaawa ay tuluyan kong binitawan ang
serbisyo ko bilang agent.
"Please, Inday Dyosa ko naman kahit ito lang ipagkatiwala mo naman sa'kin,
ayoko ng makita kang nahihirapan so please just this one baby, just this one."
Dinig na dinig ko ang basag niyang tinig kaya naninikip na naman ang dibdib ko.
Kinapa ko siya sa aking tabi habang nasa kama ako nakaupo. Inabot ko ang gwapo
niyang mukha at ako mismo ang nagpunas ng mga luha niya. Hindi ko man iyon makita
ngayon ay hindi pa rin nabawasan ang sakit sa kalooban ko dahil alam kong umiiyak
siya.
"Wag kang umiyak." Pagtatahan ko sa kanya habang patuloy sa paghaplos sa
kanyang mukha.
Ramdam ko ang pag-iling niya at mahigpit na paghawak sa mga kamay kong nasa
pisngi niya. Ang mga labi niya ay gumawa ng malilit na halik sa palad ko.
 "K-Kung ang umiyak at lumuhod sa harapan mo ang paraan para bitawan mo ang kaso
ay gagawin ko. Alam kong parte iyon ng buhay mo at mahal mo ang trabaho mo pero
sana ngayon mas unahin mo naman ang sarili mo."
Nakagat ko ang aking mga labi at mapait na ngumiti. "H-Hindi sigurado kung
makakakita pa ako."
"No, don't say that. Lahat gagawin ko para makakita ka ulit. Pupunta tayo sa
iba't ibang bansa kung kinakailangan para humanap ng magagaling na doctor." Maagap
niyang sagot at mahigpit akong niyakap.
Ayoko mang maging pabigat sa kanya at gusto ko nalang na lumayo ay parang hindi
ko kaya dahil iniisip ko palang nasasaktan na ako.
"Bibitawan ko ang kaso para sa'yo pero gusto kong ipangako mo sa'kin na hindi
ka na iiyak, nasasaktan ako kapag naririnig o nakikita kitang lumuluha, hmm?"
Tumango siya.
"Hindi ako iiyak pero hindi ko maipapangako na mapipigilan ko ang mga luha ko
kapag nakikita na kitang naglalakad sa aisle papunta sa'kin para samahan ako sa
harap ng altar."

Napaawang ang labi ko dahil sa sinabi niya. Hindi man niya

direktang sinabi pero naiintindihan ko ang gusto niyang iparating at hindi
mapigilan ng puso ko sa pagwawala. Para iyong may sariling isip na nagdiwang.
"Si Tarinio na ang hahawak sa kaso ayon na rin sa ipinakiusap ko kay General at
ngayon ay nasa kamay na nila si Natalie." Pagkuay tugon niya makalipas ang ilang
sandaling katahimikang bumalot sa akin.
Kumunot ang noo ko dahil sa pagbanggit niya sa pangalan ng babaeng 'yon. "Anong
meron kay Natalie bukod sa siya ang girlfriend mo?" Hindi naitago ang sarkastimo sa
boses ko at bumitaw sa pagkakahawak niya.
Ang sayang nararamdaman ng puso ko kani-kanina lang ay biglang naglaho at
napalitan ng panibugho, nawala sa isip ko na may girlfriend na pala siyang tao.
Hindi namin iyon napag-usapan simula ng dalhin ako sa hospital.
"Inday Dyosa." Malambing niyang tawag sa'kin at muling hinuli ang mga kamay ko.
Hindi ako kumibo. "Inday Dyosa ko, oy." Tawag niya pero hindi pa rin ako nagkaroon
ng lakas na sumagot.
Nagpipigil lang ako ng ngiti dahil sa pagtawag niya sa'kin ng endearment na
puro kahihiyan kapag naririnig ng iba pero kapag siya ang tumatawag ay para akong
bulateng binuhusan ng asin.
"Bakit bigla kang tumahimik?" Ungot niya pa at sinapo ang mukha ko at kinulong
sa mga palad niya. "I broke up with her." Doon naging aktibo ang sistema ko. Parang
may mga anghel na kumakanta dahil sa narinig ko.
I am being selfish dahil nagsasaya ako sa kaalamang hiwalay na sila? Mali ba
ang maging masaya?
"Hindi ko kayang pakisamahan ang babaeng naging dahilan ng pagkawala ng
paningin ng babaeng mahal ko." Aniya.
"What do you mean?"
Humugot siya ng malalim na buntong hininga bago sumagot. "Siya ang sniper na
bumaril sa'yo at siya rin ang nagpupuslit ng mga drugs sa loob ng club. Isa siya sa
mga tauhan na myembro ng sindikato."
Naikuyom ko ang mga kamao ko dahil sa mga nalaman.
"Inday Dyosa ko?" Bumalik ang diwa ko mula sa malalim na pag-iisip ng
naramdaman ang mahigpit na yakap ni Intoy ko sa bewang ko.
"Hmm?" Sagot ko.
"Bakit tahimik ka?" Malambing niyang bulong at mas lalong nagsumiksik sa
katawan ko.
Pareho na kaming nakahiga ngayon sa kama at hindi ko namalayang kanina pa siya
naglalambing at alam ko na ang inuungot niya.
"Naalala ko lang ang nangyari years ago." Sagot ko.
Kinabig niya ako paharap sa kanya at sinalubong ako ng namumungay niyang mga
mata ngunit seryoso.
 "What about it, hmm?" Gumapang ang isang kamay niya sa hita kong lantad na
lantad dahil inalis niya ang kumot itinabing ko doon. I'm wearing his big shirt at
tanging panty lang ang nasa loob n'on, no bra.
"Naisip ko lang, paano kung naging totoo ang nasa script ng valentine film
festival entry niyo sa naging wakas ng love story natin? 'Yong ginawang script ni
Anton." Hindi kaagad siya umimik at nakatitig lamang sa mga mata ko.
"Paano kung totoong nakidnap ako tapos ang nanay ko ang naging leader ng
sindikatong nasa hawak kong kaso? Paano kung totoong ginahasa siya ni Uncle dahil
minahal siya nito? Paano kung totoong hindi sila magkapatid? Paano kung totoong
namatay---" agad niyang sinalubong ng halik ang labi ko kaya hindi na natapos ang
sasabihin ko.

"Kaya ko pang isipin na totoo nakidnap ka, na totoong

leader ng sindikato ang nanay, na totoong ginahasa siya ng uncle mo, na totoong
minahal niya ito at hindi sila magkapatid pero ang isiping mamamatay ka at iiwan
ako ay hindi ko kaya." Seryosong tugon niya at hinadkan ang noo ko kaya napapikit
ako. "Wag mo ng isipin ang bagay na 'yon at script lang iyon ni Anton ang mahalaga
alam natin na ang totoo lang sa istorya iyon ay hanggang doon sa nabulag ka and the
rest is only part of the entry."
Tumango ako dahil tama siya. Siguro ay paranoid lang akp dahil alam kong hindi
malabong mangyari ang lahat ng iyon dahil sa klase ng trabaho ko.
"Isang taon ng nakakulong si Natalie at napagtagumpayan na ni Tarinio ang
kasong 'yon kaya wag mo ng isipin." Aniya.
Pagkatapos umamin ni Natalie noon kung sino ang mga kasamahan niya ay naging
madali kay Tarinio na buwagin ang sindikato sa tulong na rin ng team niya. Nakulong
si Natalie habang nadakip naman ang pinuno nila.
Gusto ko mang tumulong noong mga panahong 'yon ay hindi ko nagawa dahil iyon
rin ang pagkakataon na lumipad kami papuntang U.S para operahan ako at halos
tatlong buwan ang itinagal namin doon upang hintayin na tuluyan akong makarecover.
And a month later ay nagpropose siya sa'kin at nagpakasal kami.
Nagkaroon ng epekto sa'kin ang gan'ong karanasan ng buhay ko. Madalas akong
dalawin ng masamang panaginip noon at nagkaroon ako ng phobia sa dilim pero lahat
'yon nalagpasan ko dahil ni minsan ay hindi umali sa tabi ko ang Intoy ko. Simula
ng mabulag ako at muling makakita ay hindi niya ako iniwan dahilan para mas lalo ko
siyang mahalin.
"Everything is in a perfect place no my Inday Dyosa kaya wag mo ng isipin
'yon." Sabi niya pa at muli akong binigyan ng magaang halik sa labi.
"I know, naisip ko lang naman dahil curious ako. Ano nga bang gagawin mo kung
namatay ako?"
Sinamaan niya ako ng tingin at alam kong hindi niya gusto ang naging tanong ko.
Naglalambing akong yumakap sa kanya.
"Eh, sige na sagutin mo gusto ko lang malaman." Ungot ko, napangiwi ako ng
kurutin niya ang tungki ng ilong ko.
"Tsk. Basta wag mo na ulit itatanong sa'kin ang ganyang bagay, 'kay?"
Napipilitan niyang tugon na agad kong tinanguan at binigyan siya ng matamis na
ngiti. Natawa ako ng mapanguso siya.
"Well, kung mangyayari man 'yon na alam ko namang hindi dahil hindi ko
papayagan." Seryoso sagot niya at mas lalong humigpit ang pagkakayakap sa'kin. "Mas
malala pa siguro ang gagawin ko kaysa kung ano ang nasa script, doon kasi kinaya
kong mabuhay pa hanggang mailibing ka pero kung totoo man 'yon baka noong pagsabi
pa lang ng doctor na huli na ang lahat at wala na silang magagawa ay agad kong
tatapusin ang buhay ko."
Hindi ako nakaimik dahil walang mababakas na pagbibiro sa mga mata niya na
nananatiling nakatitig sa'kin. Parang hinihigop ang kaluluwa ko dahil sa
nakakatunaw niyang tingin.
"Alam kong kasalanan ang magpakamatay pero mas kakayanin kong harapin ang
kasalanang iyon kaysa ang harapin ang mga araw na wala ka sa tabi ko." Umalpas ang
luha sa mga mata ko dahil sa sinabi niya, kahit siya ay nahihintab na ang mga mata
dahil sa pagbabadya ng mga luha.
"Ang gagawin ko ay pakakasalan muna kita bago ako susunod sa'yo sa araw mismo
na 'yon, gan'on kita kamahal Inday Dyosa ko. Nasa'yo ang buhay ko kaya kung
mawawala ka hindi ko na rin nanaisin na mabuhay."
Mabilis akong napayakap sa kanya at sumiksik sa leeg niya. Suminghot singhot
ako para pigilan ang mga luha ko.
"Mahal na mahal din kita at gan'on rin ako, kung mawawala ka sa'kin mas
nanaisin ko na rin na mamatay kaysa ang humarap sa panibagong araw na wala ka."
Bulong ko.
Niyakap niya ako ng mahigpit at ramdam ko ang ilang ulit niyang paghalik sa ulo
ko.
"Hanggang ngayon ay paulit ulit pa rin akong nagpapasalamat sa Kanya dahil
ibinigay ka niya sa'kin. I always thank God because he gave me the best goddess in
the world." Napatawa ako sa pagsabi niyang goddess. Siya kasi ang number one fan ko
simula ng sabihin ko na dyosa ako ng kagandahan, palagi niya iyong ipinagyayabang
kaya palagi akong natatawa.
Parang kailan lang noong isa lang akong pasaway na agent na napadpad sa
bookstore at nakita ko ang mukha niya sa magazine at nadaanan sa kasagsagan ng
traffic pero ngayon ay kayakap ko na siya at asawa na.
Wala talaga makakapagsabi kung ano ang mangyayari sa buhay ng isang tao. Noong
nanliligaw ako sa kanya at naghahabol ay hindi ko naisip na aabot kami sa ganito,
na mamahalin niya ako ng sobra sobra tulad ng pagmamahal ko sa kanya.
The pain and the heartached is worth it. Hindi ako nagsisisi na naranasan namin
ang mga bagay na iyon dahil kung wala ang mga karanasang iyon ay hindi kami lalakas
at pagtitibayin ng pagmamahal namin para sa isa't isa.
"Ang gwapo gwapo talaga ng asawa ko." Nanggigigil kong tugon at kinurot ang
magkabila niyang pisngi para itago ang kilig ko. "Kaya nga mahal na mahal na mahal
kita Intoy ko e." Pinupog ko siya ng halik sa mukha habang siya ay  tawa ng tawa.
"Patay na patay ka talaga sa'kin." Pagyayabang niya. Tinaasan ko siya ng kilay
dahil sa sinabi niya.
"Ako patay na patay sa'yo? Okay walang magaganap na love making hanggang
umaga." Napangisi ako ng manlaki ang mga mata niya sa sinabi ko at mabilis akong
hinapit at sumubsob sa leeg ko.
"Inday Dyosa ko biro lang naman 'yong sinabi ko. Ikaw patay na patay sa'kin?
Hindi kaya dahil ako ang patay na patay sa'yo, patay na patay na patay kaya ako
sa'yo baby." Bulong niya kaya napahagikhik ako. "Love making tayo, hmmm?" Ungot
niya habang panay ang halik sa leeg ko at minsan ay kakagatin dahil sa pangigigil.
"Wala, ayoko na nagbago na ang isip ko." Sabi ko pa pero gusto ko lang talaga
siyang asarin.
"Baby naman, kahit limang round lang." Kulit niya pa rin na akala mo ay
hunihingi lang ng limang piso.
Samantalang ramdam na ramdam ko naman ang pag-iinit ng magkabila kong pisngi.
Kahit naman kasi malandi ako pagdating sa kanya ay nahihiya pa rin ako dahil kung
landian ang usapan mas napakalandi nitong Intoy ko. Akala ko noon ay wala siyang
ganitong side pero n'ong mas nakilala ko juiceko, mas malandi pa sa higad. But I'm
still thankful dahil sa'kin lang siya gan'on.
"No." Pagmamatigas ko at bigla akong napatili ng pisilin niya ang isa sa mga
boobs ko. Hindi ko namalayang naipasok na niya ang kamay sa loob ng t'shit ko.
Naknang! Tinatalo pa talaga niya ang snatcher sa bilis ng kamay kapag gustong
makascore.
"Stop it!" Saway ko at pinalo ang kamay niya na pumipisil pa rin doon at hindi
na ako nagtaka ng hindi siya makinig.
Takot 'to sa'kin kapag nasa labas kami kwarto namin pero kapag nasa kama naku
walang pinakinggan.
"Inday Dyosa nga." Malambing na gumapang labi niya mula sa leeg ko papunta sa
panga, sa pisngi hangang sa hulihin niya ang labi ko. "Walang tulugan, ha?" Pahabol
niya sa gitna ng paghalik sa'kin. Natawa ako at sa huli ay niyakap ko ang mga braso
ko sa leeg niya at sinalubong ang bawat paggalw ng nga labi niya.
 "Bakit mukhang mas lalong lumalaki ang mga babies ko?" Nangingislap ang mga
mata niya ng tanungin niya iyon. Tuluyan na niyang nahubad ang t'shirt ko at
humantad sa kanya ang malulusog kong dibdib. Babies ang tawag niya doon dahil sa
sobrang kalandian niya.
"Paanong hindi lalaki 'yan kung sa bawat pagpisil mo akala mo mawawala." Irap
ko kaya malakas siyang natawa.
"Inday Dyosa ko naman binabati ko lang naman sila." Pilyong nakangisi siya at
napasinghap ako ng bigla nalang sumubsob doon.
"Ang landi mo talaga Third Castillion." Sinabunutan ko siya pero wala siyang
pakialam dahil abala sa ginagawa.
"Paki ko, lalandiin kita hanggang mag-umaga at wala kang magagawa d'on, hmm.
Inday Dyosa ko." Aniya.
Napaungol nalang ako at napatango. Kahit kailan hindi ko sia natalo sa landian.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Special Chapter

Thank you for reading Kjens.

(Kuyajen)
Special chapter can be read in the published printed book and ebook.
SOON.
You can add me in my facebook account for more inquiries:
Hope Castillana

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Another Special Chapter

Thank you for reading Kjens.

(Kuyajen)
Special chapter can be read in the published printed book and ebook.
SOON.
You can add me in my facebook account for more inquiries:
Hope Castillana