JF - RNS 2 - Obey Him

Obey Him ✔️
11.9M Reads 499K Votes 67 Part Story
By JFstories
Completed
Read
Would you marry your young drop dead gorg step-dad? PS. He has an
attitude problem. PS again, he's the youngest politician in town. RNS#2
A novel by Jamille Fumah
Story Content:
View/Download Only Text
Prologue
"Bakit masaya ka ngayon?"
"Dahil ang bago kong daddy ay isang prinsipe. Napakaguwapo niya, maganda
siya manamit at pino ang kanyang kilos at pananalita. Higit pa roon ay
napakayaman niya, nakapakalaki ng bahay niya, at marami siyang
tagasilbi."
"Gusto mo ba siya?"
Mabilis akong tumango kay Francisco Justimbaste, siya ang aking lolo. Ang
papa ng mama ko.
Unang kita ko palang sa bago kong daddy ay alam ko na agad na gusto ko

siya. Kahit napakabata niya para sa mama ko, ayos lang sa akin. Ang
mahalaga ay magkakaroon na ako ng buong pamilya. Makakasama ko na sa
wakas si Mama, 'tapos magkakaroon pa ako ng daddy.
"Masaya ako na masaya ka, apo." Ginulo ni Lolo Isko ang buhok ko.
"Mapapanatag na ako na iwan kayo ng mama mo dahil alam kong nasa mabuti
na kayong kalagayan. At alam ko na pati ang ating kompanya ay nasa mabuti
ng mga kamay."
***
"ANONG ITINATANGA-TANGA MO DIYAN?!"
Napakurap ako habang nakatingin sa maputlang babae na nakahiga sa gitna

ng malaking kama. Payat na payat na ito at nangangalumata na. Pero kahit
ganoon ay matalas pa rin itong manalita. Nakakasugat pa rin ng puso ang
mga sinasabi niya.
Dalawang taon na mula ng mamatay si Lolo Isko. Dalawang taon na rin mula
ng lumipat ako sa mansiyon na ito kasama si Mama. Pero sa loob ng
dalawang taon na iyon, isang taon ko lang nakasama si Mama. Dahil iniwan
niya rin ako matapos niyang sumama sa ibang lalaki. Iniwan niya ako sa
napangasawa niya, bumalik lang siya ngayon dahil may malubha na siyang
karamdaman.
"Get out, Frantiska!" Sigaw niya sa akin. "I don't need you here!"
Napayuko ako sa kalamigan ng boses niya. Kung kausapin niya ako ay parang
hindi niya ako kaanu-ano. Kung tratuhin niya ako ay parang hindi ako bata
na dose anyos lang ang edad. Minsan tuloy pakiramdam ko ay hindi na nga
ako bata. Siguro dahil na rin sa ganitong ugali niya sa akin kaya unti-
unti kong naunawaan ang mga bagay-bagay.
"Saglit lang po, Mama," mahinang pakiusap ko.
Gusto ko lang naman siyang kumustahin dahil kahit nasa isang bahay kami
ay miss na na miss ko pa rin siya. Alam kong hindi na siya magtatagal
kaya naman gusto kong sulitin ang bawat araw na nakikita ko pa siya.
Stage 4 na ang cancer niya, at wala siyang balak magpagamot. Madalas
niyang sabihin na gusto niya ng mamatay at sumunod kina Lolo at Lola
dahil pagod at sawa na raw siya sa buhay niya.
"Get out, I said!"
Tiningnan niya ako nang masama ng hindi pa rin ako tuminag sa

pagkakatayo. Sumimangot ang maputla niyang mukha at pinilit niya ang
kanyang sarili na sumandal sa headboard ng hinihigaang malawak na kama.
"I pity you, Fran," matamlay na sabi niya. "You're only twelve, pero heto
at mauulila ka na. You don't know your real dad and your mom is dying.
Kanino ka maiiwan?"
Saan nga ba ako pupulutin? Wala na sina Lolo at Lola, at mawawala na rin
si Mama. Paano na ako? Pero importante ba ako? Hindi naman.
"Sa tingin mo ba kukupkupin ka pa ng asawa ko kapag wala na ako?" Umismid
ang namumuti niyang mga labi. "That bastard is a heartless creature! Wala
siyang pakialam sa akin, sa 'yo pa kaya na hindi niya naman anak?"
Pumatak ang mga luha kong kanina pa pala nandiyan.
Nagkamali ako sa paghanga sa aking step-father. Hindi naman talaga

prinsipe ang napangasawa ni Mama, kundi isang taong bato na walang
emosyon at pakiramdam. Tanging mukha lamang nito ang maamo, pero ang buo
nitong pagkatao ay malamig pa sa yelo.
"Kung pwede lang kitang patayin, Fran, para matapos na. Para sama-sama na
tayo."
Biglang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Manang Nora, ang sikwenta
anyos na mayordoma ng mansiyon ng mga Cole dito sa Davao. "Marsha, ano ka
ba?!"
Hinila ako ni Manang Nora palayo kay Mama.
"Wag mong idamay ang anak mo sa kamiserablehan mo, Marsha!"
Nanlisik ang mga mata ni Mama. "At anong kaparatan mong pagsabihan ako, e
muchacha ka lang naman dito? Kahit mamamatay na ako, amo mo pa rin ako!"
"Marsha," mahinahon na ang boses ni Manang Nora. "Nauunawaan kong may

karamdaman ka, pero huwag mo naman sanang itrato nang ganito ang anak mo.
Bata pa si Frantiska, dose anyos pa lamang siya, hindi mo dapat sinasabi
sa kanya ang mga ganoong bagay. Higit kanino man, ikaw na ina niya, ikaw
na nag-iisang kamag-anak niya sa mundo ang dapat na prumotekta sa
damdamin niya."
Lumabas na ako ng kuwarto. Ayaw ko ng marinig ang isasagot ni Mama kay

Manang Nora, dahil alam ko na masasaktan lang naman ako sa mga sasabihin
niya.
Kahit kailan ay hindi ko namulatan ang pagmamahal niya. Mula ng magkaisip

ako ay sina Lolo Isko at Lola Tisha na ang nasa aking tabi, at si Mama na
anak nila ay naging malaya pa rin bilang isang dalaga. Eighteen lang kasi
si Mama nang ipagbuntis niya ako, hindi pa handang maging ina. Kahit
kailan ay hindi niya itinago sa akin na hindi planado ang pagkabuo sa
akin, na ni hindi niya kilala kung sino sa mga naging flings niya ang
aking ama.
Nawala ang lahat ng kalayaan ni Mama ng bumagsak ang negosyo nila Lolo
Isko. Namatay si Lola Tisha sa sakit sa atay, at lalong nanghina si Lolo
dahil don. Iyon ang naging hudyat para maputol na ang kalayaan ni Mama.
Sa edad niyang 29 ay pinabalik siya sa Pilipinas ni Lolo para sa isang
arranged marriage.
Nine years old ako ng ikasal si Mama sa isang lalaking mas bata sa kanya.
Pumayag sa kasal si Mama dahil inakala niya na porket batang lalaki ang
magiging asawa niya ay makakaya niya itong paikutin at kontrolin, pero
pinagsisihan niya ang kanyang desisyon nang makilala niya na ang tunay
nitong katauhan.
Suplado, malamig na tao at nakakatakot suwayin ang naging asawa ni Mama.

Wala itong sinasanto kapag ito ay galit, kaya walang nagtatangka na ito
ay galitin.
Kahit bata pa ay iginagalang ng lahat ang step-father ko. Magaling ito at

tuso sa negosyo, ayon na rin kay Mama. Hindi niya raw ito maisahan lalo
na sa usaping pera. Hindi ipinaranas ng lalaking iyon kay Mama ang mga
luhong kinasanayan niya. Sinagip lang nito ang papalubog naming negosyo
pero hindi nito itinuring na asawa si Mama. At bago mamatay si Lolo last
year ay lumayas si Mama para makisama sa ibang lalaki. Pero ngayong taon
ay bumalik siya dito sa mansiyon dahil nga sa mayroon na pala siyang
malubhang karamdaman.
***
Madilim na nang magising ako. Nakatulog pala ako sa pag-iyak. Maingat

akong bumangon sa kama at hinagilap ang switch ng lampshade sa aking
tabi. May naririnig akong ingay mula sa ibaba.
Lumabas ako ng kuwarto matapos kong magsuklay at mag-ipit ng buhok. Nasa

second floor ang kuwarto ni Mama, at bilang ang kuwarto ko ay nasa third
floor ng mansiyon kaya kailangan ko pang bumaba ng hagdan. Kumunot ang
noo ko nang makitang maraming tao sa second floor ng bahay. Pati ang mga
bodyguards na naka all black suit ay naroon din. At mayroon ding mga
pulis.
"Ano pong nangyayari?" tanong ko sa malaking lalaki na nakatayo sa paanan

ng hagdan.
Nagulat ako ng lumingon ito sa akin. Seryoso ang mukha niya at

nakakatakot ang laki ng katawan kahit na nababalot siya ng itim na
jacket. May sukbit siyang baril sa tagiliran. "Miss Fran, bumalik ka muna
sa kuwarto mo."
Napalunok ako. Kung hindi ako nagkakamali ay siya si Tarek. Siya ang
personal bodyguard ng asawa ni Mama. Kaya isa lang ang ibig sabihin kung
bakit siya naririto, malamang na narito rin ang kanyang amo.
Naririto ang step-father ko!
Nakita ako ni Manang Nora, agad akong nilapitan ng matanda. "Bumalik ka

na muna sa kuwarto mo, Fran. Sige na."
"Pero bakit po maraming tao rito? At bakit nandito si Tarek?" Bihira ko

kasing makita sa loob ng mansiyon si Tarek, kadalasan ay sa labas lang
ito ng mansiyon naglalagi.
Napansin ako ang pagka-aligaga ni Manang Nora kaya kinutuban ako ng hindi
maganda. Dumagdag pa sa kaba ko ang dalawang nakaputing lalaki na galing
sa pinto ng kuwarto ni Mama. Kung hindi ako nagkakamali ay doktor ang
dalawang lalaki.
"Manang, nasan si Mama? Anong nangyari sa kanya?!"
Nagsimulang manubig ang mga mata ni Manang Nora. "Fran, hija, sige na.
Doon ka na muna sa kuwarto mo. Tatawagin na lang kita kapag—"
"Ayoko, Manang!" Itinulak ko siya at nanakbo papunta sa kuwarto ni Mama.

Sa pagkabigla ng mga kasambahay na naroon ay hindi na nila ako napigilan.
Nakapasok ako sa loob ng kuwarto ni Mama.
Natulala ako sa pagkahindik ng makita ko kung ano ang pinagkakaguluhan

nila. Nasa sahig si Mama habang naliligo siya sa kanyang sariling dugo,
at sa kaliwang kamay niya ay naroon ang isang baril. At may mga pulis na
tumitingin sa kanya sa loob.
Ang dilat na mga mata ni Mama ay nakabaling sa gawi ko. Duguan siya kaya
alam kong wala na siya, at ang tanawin na nakikita ko ay binabasag ang
katauhan ko. Bakit kailangan kong maranasan ang ganitong pangyayari?
Bakit mama ko pa? Bakit ako? Bakit sa akin?
"Fran!" Hinila ako ni Manang Nora palabas ng kuwarto.

"Manang, patay na si Mama..." humihikbing sumbong ko sa kanya. "Patay na
siya, iniwan na ako ni Mama!"
Niyakap niya ako at inalo. "Isipin mo na lang na nasa tahimik na lugar na

siya kung saan hindi na siya mahihirapan."
Napaiyak ako sa dibdib niya. "Pero hindi ko na siya makikita pa. Hindi ko
na siya makakasama..."
"Tahan na, hija... tahan na... Diyos ko po, tahan na..."
Alam ko na pinapagaan niya lang ang loob ko. Alam ko na hindi mapupunta
si Mama sa tahimik na lugar dahil hindi naman siya namatay nang basta
lang. Namatay siya dahil sumuko siya, at mali iyon. Alam ko dahil lumaki
ako sa mga pangaral ng namayapa kong lola. Pero sana nga ay totoo na
hindi na mahirapan pa si Mama sa kung saan man siya ngayon naroroon.
Dinala sa morge ang bangkay ni Mama at unti-unti ng tumahimik ang

mansiyon. Pinilit kong sumama pero hindi nila ako hinayaan. Hanggang sa
maiwan akong nag-iisa sa sala.
Sa isang iglap, ulila na ako.
Sa isang iglap, mag-isa na ako.
Nagkatotoo ang sinabi ni Mama kanina. Darating ang pagkakataong itatanong

ko sa sarili ko kung saan na ako pupulutin pagkatapos ng lahat ng ito.
Nanatili ako sa sofa habang tahimik na umiiyak. Pigil na pigil ko ang

makagawa ng ingay kahit pa wala ng tao sa paligid. Wala na si Manang Nora
dahil tumulong siya sa ibang kawaksi sa paglilinis ng kuwarto. Mga ilang
minuto akong mag-isa nang makarinig ako ng mga yabag ng paa mula sa
hagdan.
"Sir, you have a flight at one am."
"Cancel it." Malamig na boses na nagpatingala sa akin.
Uncle!
Natulala ako ng makilala ko ang lalaking kausap ni Tarek. Kahit pa alam
kong naririto siya ay hindi pa rin ako makapaniwala na nakikita ko ngayon
ang asawa ni Mama. Ilang buwan na kasi itong hindi umuuwi rito sa Davao.
Pababa ng hagdan si Tarek at ang asawa ni Mama. At kahit ayaw ko ay

kusang napatitig ang mga mata ko sa kanya. Sabi ni Manang Nora ay busy
raw kasi ito sa mga negosyo ng daddy nito sa Maynila kaya hindi nito
nadadalaw si Mama.
Naramdaman niya yata ang pagtitig ko sa kanya, napatingin siya sa akin.

Nagsalubong ang kanyang mga kilay ng magtama ang aming mga mata. Agad din
siyang nagbawi ng tingin para muling kausapin ang kanyang personal
bodyguard na si Tarek. Nag-usap sila tungkol sa mga business na naiwan sa
Maynila, hanggang sa huli ay nagkasundo na hindi muna aalis ng Davao.
Sa buong pagkakataon ay nakamasid lang ako kay sa kanya.
Makakapal pa rin ang itim na itim niyang mga kilay niya, mahahaba pa rin
ang kanyang pilik-mata, makinis pa rin ang kanyang mukha, matangos pa rin
ang aristokrato niyang ilong at wala pa ring kangiti-ngiti ang mapula at
manipis niyang mga labi.
Bukas ang ilang pirasong butones na kulay itim na long sleeve na polo na
tinupi hanggang sa siko, itim din ang suot na pantalon at sapatos, at
makinang ang suot niyang relo sa kaliwang kamay. Walang mababakas na
kahit anong emosyon sa perpekto niyang mukha maliban sa kalamigan at
kaseryosohan. Ilang beses na ring sinabi ni Mama noong buhay pa siya na
baka raw ipinaglihi sa sama ng loob ang lalaking ito.
Sinenyasan niya si Tarek, at nakakaintinding umalis ang malaking lalaki.
"Fran," baling niya sa akin ng wala na si Tarek.
Napalunok ako. Dalawang taon na ako sa mansiyong ito, pero kahit kailan
ay hindi niya pa ako kinausap. Tanging ngayon lang. Pero bakit?
"Have you had dinner?"
"Po?" Napakurap ako sa kaswal niyang tanong.
"Because I haven't had my dinner yet." Namulsa siya. "Let's eat

together."
At hindi siya sanay na hinihindian. Wala akong nagawa kundi sumunod sa
kanya sa hapag-kainan para samahan siyang kumain.
Kung hindi ako natatakot sa magiging reaksyon niya kung tatanggihan ko

siya ay baka nakatanggi na nga ako. Sino ba kasi ang gaganahang magdinner
sa ganitong sitwasyon? Kamamatay lang ng mama ko, pero heto at nakaharap
ako sa mesa na punong-puno ng masasarap at mamahaling pagkain.
"Eat," utos ng lalaking kasalo ko. Nasa harapan ko siya, at sa kalmante

niyang anyo ay hindi mo aakalaing galing pa siya ng Maynila kanina. At
hindi mo rin aakalain na kakamatay lang ng asawa niya— na mama ko.
Gusto kong magalit sa kanya. Dahil parang ipinapamukha niya lang sa akin
na wala talaga siyang pakialam kay Mama.
Finest siyang uminon ng tubig matapos niyang maubos ang steak sa plato
niya. Tumingin siya sa akin at bahagyang napailing. "You didn't touch
your food."
"Wala akong gana, Uncle..." mahinang saad ko. Kamamatay lang ng mama ko,
at ulila na ako! Paano ako gaganahang kumain?
Ipinatong niya ang isang braso sa ibabaw ng mesa at nangulumbaba. "You

worry about what's gonna happen to you now that your mother is dead, am I
correct?"
Napatanga ako sa kanya. Bukod don, sana naman maisip naman niya na
namimiss ko na agad si Mama.
Tumaas ang gilid ng bibig niya. "From now on, you don't have to worry
about yourself, because I am here to worry for you."
"Po?"
Tumayo siya at gumilid sa kinauupuan ko. Nanuot agad sa ilong ko ang

kaaya-ayang amoy niya. Naghahalo ang natural niyang amoy at amoy ng
mamahalin niyang panlalaking pabango.
"You should rest now, Frantiska. It's been a long day for you." Nanigas
ang katawan ko nang bigla niya akong buhatin gamit ang kanyang mga bisig.
Wala akong nagawa kundi mapakapit sa matigas niyang mga balikat dahil
agad akong nalula.
Mistulan lang akong magaang manika habang karga-karga niya ako papunta sa
hagdan. Ang lahat ng nakakasalubong naming mga katulong ay natitigilan at
napapatanga sa amin. Maging si Manang Nora ay natutop ang sariling bibig
ng makita niya akong nasa bisig ni Uncle Jackson.
Sino ang hindi magtataka? Kailan man ay hindi siya naging malapit kay
Mama, lalo pa sa akin. Pero ngayon ay nasa mga bisig niya ako at tila ako
isang mamahaling bagay na pinakaiingatan niya. Itinago ko na lang ang
namumula kong mukha sa matigas niyang dibdib.
Inilapag niya ako sa ibabaw ng kama ko nang makapasok kami sa aking

kuwarto. Nakatingin siya sa akin habang nakapamulsa. "Starting tonight,
you're now under my responsibility."
Tumango ako habang nalulula sa intensidad ng mga mata niya.
Yumuko siya upang pumantay sa akin. Nagulat ako ng sa kauna-unahang

pagkakataon ay gumuhit ang maliit na ngiti sa sensual niyang mga labi.
"Chill. I've got you."
JAMILLE FUMAH
Chapter 1
233K 8.3K 2.3K
by JFstories
Chapter 1
May dugo! May dugo sa shorts ko!
Napatuwid ako ng makarinig ako ng yabag ng mga paa na papunta sa kuwarto

ko. Sumilip ang matandang mayordoma na si Manang Nora sa pinto. "Ineng,
kanina ka pa hinahanap ng uncle mo."
Namutla agad ako. Nandito na si Uncle Jackson sa Davao?!
"Sige na, babain mo na." Lumamlam ang mga mata niya. "Alam mo naman iyon,
ayaw kang mawawala sa paningin niya kapag nandito siya."
"P-pwede po bang mamaya na?" Binabaha ng kaba ang dibdib ko. Alam ko kung
bakit siya nandito, malamang nakarating na sa kanya ang pagtakas ko last
week.
"Naku, Fran, alam mong hindi pwede. Ayaw na ayaw non na darating siya na
hindi mo siya sasalubungin."
Si Uncle Jackson ang dating asawa ni Mama bago ito namatay sa sakit na
cancer three years ago. Naiwan ako sa poder niya dahil wala naman na
akong ibang kamag-anak maliban sa mama ko. Wala akong ibang mapupuntahan
kundi siya. Siya ang may ari ng mansiyon na ito. Ipinagkatiwala ako sa
kanya, kaya siya na ang tumatayong guardian ko as he is my stepfather by
law.
"Nasan po siya?"
"Nasa sala sa ibaba. Hinihintay ka at sabay kayong kakain na dalawa."
"Bababa na po ako..." mahinang sabi ko.
Aligaga ako sa kung ano ang uunahin. Kung magpapalit ba muna ako,
matatakot o bababa na. Ang pinaka ayaw ko kasing gawin ay ang paghintayin
si Uncle Jackson, dahil alam ko kung gaano siya kamainipin.
At natatakot ako na makaharap siya ngayon dahil may kasalanan ako sa

kanya. At alam ko na kaya siya napauwi nang maaga rito sa Davao ay dahil
alam niya na ang kasalanan ko. Umalis ako last week nang walang kasama,
at ayaw niya ng ganon. Batas niya na hindi ako pwedeng umalis ng mansiyon
na walang kasamang bodyguards.
Minsan lang siyang umuwi dito sa Davao because of his business in Manila,
at ayaw ko sanang galit siya sa akin habang nandito siya. Dahil sa totoo
lang, naiilang at nahihirapan na akong makasama siya tuwing matatapos
niya akong saktan. Yes, nasasaktan niya ako.
The last time na nasuway ko ang batas niya ay pinalo niya ako gamit ang
kanyang leather belt. That was two years ago. At ayaw ko na sana iyong
maulit o maalala pa.
"S-sunod na lang ako, Manang." I decided to change my shorts and panties

first. Hindi ko alam pero biglang lumamang ang hiya ko sa aking
nadaramang takot. Tinalikuran ko ang matanda para pumunta sa banyo ng
kuwarto ko.
"Ay, bakit may dugo ang shorts mo?" Namilog ang mga mata ni Manang Nora
ng mapatingin siya sa shorts ko. "Diyos ko! Regla ba iyan? Aba'y oo nga
pala, magkikinse ka na!"
Regla?
Napalingon ako sa kanya. Posible bang ang dugong ito ay dahil don? At
hindi dahil sa cancer? Natulala ako nang marealize ko kung gaano ako
katanga. Masyado akong nag-iisip ng kung anu-ano, kinalimutan ko na ang
fact hindi na talaga ako bata.
Dalaga na ako...
"Magpalit ka na muna ng damit, magpapabili agad ako sa bayan ng napkin
mo."
"Opo..." Kumuha agad ako ng panties and shorts sa closet.
"Hala baba na, baka naiinip na si Jackson," palatak niya ng bumalik kami
sa reyalidad. "Sige na, Fran, babain muna ang uncle mo. Nakalimutan ko
siyang abisuhan, malamang gigil na gigil na iyon kakahintay."
Napalunok ako.
"Ku ang lalaking iyon, ke bata-bata pa ay daig pa ang nagme-menopause na

babae. Palaging mainit ang ulo."
STORY CONTINUES BELOW
Maiksi rin ang pasensiya niya. Malungkot na dugtong ko sa isip.
"Hay, ako ang naaawa sa'yo, Ineng. Kung bakit ba naman kasi sa kanya ka
iniwan ng nanay mo."
"Wala naman na pong pag-iiwanang iba sa akin ang mama ko..." Ni pera nga
ay walang iniwan sa akin ang mama ko. Lustay na ang pera namin, at maski
ang kompanyang iniwan ni Lolo ay si Uncle Jackson pa ang nagsalba. Lahat
ng bagay na meron ako ngayon ay galing lahat kay Uncle Jackson.
"O siya sige babain mo na muna at magpakita ka. Hindi naman siguro
malakas agad 'yang regla mo. Bilisan mo lang at bumalik ka agad dito para
makapaglagay ka ng napkin."
Saktong paglabas namin ng banyo ay siyang pagbukas ng pinto ng aking

kuwarto.
"Frantiska." Isang buo at matigas na tinig ang nagdulot ng kuryente sa

aking katawan.
Dumaloy ang kaba sa ugat ko nang masalo ko ang nagbabaga nitong tingin.
Ganoon na lang ang kabog ng takot sa dibdib ko ng humakbang ito palapit.
Pareho kaming natigilan ni Manang Nora. Paano ay nasa harapan namin

ngayon ang isang matangkad na lalaki na nagtataglay ng mabigat na aura.
Expressive dark eyes, dominant pointed nose and natural red lips.
Tila ito diyos na nakatayo sa harapan namin. Ang makakapal na kilay nito
ay bahagyang magkasalubong.
"Señorito..." Napahawak si Manang Nora sa balikat ko. Kahit mas matanda

siya kay Uncle ay takot siya rito.
Lahat naman ay takot sa uncle ko. Kahit ako...
Sa akin lamang nakatingin ang mga mata ni Uncle Jackson. Sa akin lang
nakatuon ang intensidad ng kulay abo niyang mga mata.
Hinintay ko na muling bumukas ang natural na mapupula niyang labi...
kahit pa natatakot ako sa boses niya na hatid ay kalamigan at kaba sa
aking sistema.
"Uncle..." nakatingala ako sa kanya dahil hanggang dibdib niya lang ako.
"What took you so long?" Bagamat kalmante ang kanyang guwapong mukha ay
may kakaiba talaga sa kanya na katatakutan mo.
Bata pa naman si Uncle Jackson pero hindi siya palangiti. Parang pasan
niya ang mundo. Parang kapos sa childhood, siguro dahil mahigpit na ama
si Vice Salvo.
"Sir, bababa na po talaga si Señorita Frantiska ang kaso ay—"
"Leave us alone, Manang." Ni hindi niya pinakinggan ang paliwanag ng

matanda.
"P-pero, Señorito, wag niyo na po sanang sasaktan si Señorita Frantiska.

Hindi na po siya dapat sinasaktan dahil—"
"I said, leave."
Nakatungo at malungkot na lang na umalis si Manang Nora. Naiwan kaming

dalawa sa kuwarto ko. Halos hindi na ako makahinga dahil sa takot na
bumabalot sa akin.
"Bakit napakatigas ng ulo mo?"
"I just wanted to visit Mama—" Hindi ko natapos ang sinasabi ko ng bigla
niyang tinakpan ang bibig ko.
Nanlaki ang mga mata ko ng dumampi sa mga labi ko ang mainit niyang
palad.
"What did I tell you?" maaligasgas ang buong tinig na tanong niya.
Napalunok ako. How can I tell him that I had no choice kundi tumakas?
Last week was my mother's birthday. Gusto kong puntahan si Mama sa
sementeryo, pero alam kong hindi ako papayagan ng mga bodygurads hanggat
walang utos niya. At paano ako magpapaalam sa kanya? He was so busy in
Manila, ilang months na siyang hindi umuuwi. And I don't even know his
personal phone number para makapagpaalam ako.
Napahikbi ako ng itulak niya ako paupo sa kama. Alam ko na ang gagawin
niya, papaluin niya na naman ako!
"Dapa!"
"Uncle, wag..." Napausod ako hanggang sa headboard ng kama.
Ayaw ko na nang ganito. I'm not a kid anymore! Bakit kung paghigpitan
niya ako ay para pa rin akong limang taong gulang?!
"You need to be disciplined," malamig na sabi ni Uncle habang hinuhubad
niya ang suot niyang belt.
Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya. Lalo na ng simulan niya ng iikot
sa kamao niya ang kanyang sinturon.
"Ayoko po..." Napahagulhol na ako.
Napakapit ako sa headboard ng sumampa siya sa kama. Lumapit siya sa akin

at hinawakan ang garter ng suot kong shorts kasama ang aking panloob at
marahas iyong hinila paalis sa katawan ko. Napasigaw na lamang ako dahil
hindi ko na siya napigilan.
Higit na mas malakas sa akin si Uncle. Hinila niya ang bewang ko at

pinatuwad ako. Nag-init ang buong mukha ko sa pagkapahiya at awa sa aking
sarili. Wala akong ginawa kundi umiyak habang nakangudngod ako sa kama.
Hiyang-hiya ako hindi lang sa kanya, kundi pati mismo sa sarili ko.
Hinintay ko na tumama sa akin ang belt niya. Hinihintay ko na saktan niya

na ako. At sana matapos na agad siya para umalis na siya. Sana umalis na
siya...
Pero lumipas ang ilang minuto na wala akong naramdamang sakit o tama ng
belt sa puwitan ko.
Anong nangyari? Akala ko papaluin niya ako? Tumigil ako sa paghikbi.
"What the fuck?" paos na usal niya.
"Uncle..."
"Y-you're bleeding..."
Napaahon ako sa kama at saka agad na tiningnan ang mga hita ko. Nakita ko
na tumutulo ang dugo ko sa kama.
Nang tingnan ko si Uncle ay nakaawang ang mga labi niya at namumutla

siya. Para siyang naestatwa habang nakatulala sa pagitan ng mga hita ko.
Anong nangyari sa kanya?
JF
Chapter 2
"YOU'RE BLEEDING."
Hindi siya makatingin sa akin. Iwas na iwas siya na magtama ang mga mata
namin.
"Meron na po ako..."
Nangangapal ang mukha ko sa hiya. Kahit step-dad ko siya, lalaki pa rin

siya.
Nakita niya na ang hindi niya naman dapat makita. Pakiramdam ko, pati
talampakan ko ngayon ay namumula.
"You didn't tell me." Napasentido siya. Para siyang biglang namroblema.
Paano ko sasabihin kanina e pinipigilan niya akong magsalita.
"How old are you now, Fran?" Hindi pa rin siya makatingin sa akin.
"F-fifteen..."
"Time flies so fast."
Napayuko ako. Hindi na ako katulad noon. I'm fifteen now. Marami nang
nagbago sa akin at sa katawan ko, lumalaki na ako, bakit hindi niya
naisip iyon habang nasa Maynila siya?
Ano bang akala niya sa akin? Manika?
Inayos niya ang belt niya saka siya umalis sa kama. "Pack your things."
Napatingala ako sa kanya. "Po?"
Namulsa siya pagkatapos, habang sa sahig nakatingin. "You'll come with me

in Manila."
Napamulagat ako sa sinabi niya. Isasama niya ako pabalik ng Maynila?
"I'm giving you fifteen minutes, Fran." Tumalikod siya at tinungo ang
pinto.
Nang lumabas na siya ng pinto ay madali akong tumayo. Hindi ko alam kung
ano ang uunahin ko, kung mag-iimpake na ba ako o tutulala muna. Hindi
kasi ako makapaniwala.
Ano ba ang nangyari kanina?
Bigla-bigla siyang tumigil. Ibinalik niya ang sinturon niya sa kanyang

pantalon. Matapos ng sunod-sunod na pagpapakawala niya ng mahinang mura
ay hinila niya ang kumot at itinakip sa maselang parte ko.
Tulala lang ako sa kanya habang hindi niya malaman ang gagawin. Hinila
niya ang shorts at panty ko pabalik at saka niya ako inayos sa
pagkakahiga.
Sa buong iyon ay hindi siya tumitingin sa mukha ko, pero nakikita ko ang
pamumula niya hanggang sa kanyang leeg. Anong nararamdaman niya?
Nakonsensiya ba siya?
Ngayon ba ay narealized niya nang dalaga na ako? Na hindi niya na dapat

ako itinatrato nang ganoon?
Nahihiya pa rin ako sa nangyari, pero may parte ko ang natutuwa. Malakas
ang kutob ko na magbabago na ngayon ang lahat sa pagitan namin. He will
start seeing me as an adult, and not a kid anymore.
Ibig sabihin, pwede na akong mangatwiran at magdesisyon!
Napangiti ako at na-excite na makarating ng Maynila. Ano ba ang meron sa

Maynila? Ah, bagong buhay. Bagong mundo.
Inimpake ko ang mga importante kong gamit saka ako pumasok sa banyo para
magpalit ng damit. Fitted jeans at poloshirt na kulay baby pink ang
isinuot ko. Itinali ko paitaas ang hanggang balikat kong buhok saka ko
sinuklay ang ilang piraso kong baby bangs. Naglagay rin ako ng pulbo at
kaunting liptint.
"Saan ka pupunta?"
Pagbaba ko ng hagdan ay nakasalubong ko si Manang Nora. Sa sobrang

excitement ko ay nakalimutan ko siya.
"Manang..." Nakonsensiya ako nang makita ang namamasang mga mata ni

Manang Nora.
Nasa sala na si Uncle Jackson kasama ang bodyguard niyang si Tarek.

Hinihintay na nila ako. Pero hindi ko magawang iwan si Manang nang ganoon
na lang.
"She'll be staying with me in Manila," sabi ni Uncle Jackson at

sinalubong ako. Kinuha niya ang bitbit kong LV traveling bag. "We're in
hurry, Manang."
"Hija, aalis ka na..." baling niya sa akin na bagamat nakangiti ay

malungkot ang mga mata.
"Biglaan po ang desisyon ni Uncle, Manang." Hinawakan ko ang kamay niya

at pinisil. Ramdam ko ang takot na malalayo na ako sa kanya.
Siya lang ang kasundo ko sa mansiyong ito. Siya lang ang nakakaintindi sa
akin, kahit noong buhay pa si Mama.
Gumanti siya ng marahang pisil sa palad ko. "Hayaan mo, makikiusap ako sa
kanya na pasunurin ako ron para makasama mo ako."
"Sige po. Aasahan ko po."
"Mag-ingat ka ron. Palagi kang magpapakabait don, ha? At sikapin mong

sundin lahat ng iuutos niya, at wag na wag kang magpapasaway sa kanya."
Maluha-luha akong tumango.
"Miss Fran," tawag sa akin ni Tarek.
"Ito na po." Niyakap ko muna nang mahigpit si Manang Nora saka ako
patakbong sumunod palabas ng mansiyon.
Sumakay kami sa service car na maghahatid sa amin sa gitna ng hacienda ng

mga Cole kung saan naroon ang helipad na kinaroroonan ng private chopper
na sasakyan namin patungong Maynila.
...
"TAREK," tawag ko sa personal bodyguard ni Uncle Jackson.
May kausap sa cell phone si Uncle Jackson, kasama niya ang dalawang
bodyguards sa mansiyon at ako naman ay nandito na sa bukas na chopper.
Bahagya na akong nakakaramdam ng inip kaya naisipan kong kulitin si
Tarek.
Hindi ako alam, siguro naniniwala pa rin ako na pwede namang maging
friendly si Tarek kahit pa kamukha niya iyong mga napapanood na goons sa
mga pelikula. Feeling ko, kapag naging komedyante siya ay talagang marami
siyang mapapatawa.
Tumingin sa akin ang maskuladong lalaki na naka-all black, as usual. Ni

hindi ito ngumiti. Katulad ng amo nito ay madamot sa emosyon si Tarek.
Pero alam ko na mabait naman itong tao.
"Anong itsura ng Maynila, ha?"
Kinunutan niya lang ako ng noo. Nagtataka siguro siya kung bakit ko siya
chini-chika.
"Magkwento ka naman, o. Please? Wag ka namang gumaya sa amo mo, masyadong

seryoso."
Kumunot ang noo niya. "Hindi ka dapat nakikipag-usap sa akin, Miss Fran."
"At bakit naman?" Lumabi ako. Bawal ba?
Gusto ko nang baguhin ang buhay ko. Ilang taon na akong walang ibang
kinakausap sa masiyon kundi si Manang Nora, ang home teachers ko, ang mga
kasambahay at ang pader ng kuwarto ko. Nakakapagod na ang ganoon.
Lalong kumunot ang noo niya. Umiling-iling siya saka tumalikod.
"Nakakainis," bulong ko. Mukhang wala akong aasahang friendship kay

Tarek.
Mayamaya ay may lumapit sa aking matangkad na lalaki, siguro nasa mid

thirties ito. Mestizo at mukhang hindi masungit na katulad ni Tarek.
"Okay lang po ba kayo, Miss Fran?"
Tipid ko siyang nginitian. "Okay lang."
Sino kaya siya? Ngayon ko lang siya nakita. Bago siguro siyang bodyguard
ni Uncle Jackson. O baka naman bodyguard siya nito sa Maynila?
"Mukhang bored na bored na po kayo."
Napangiti ako sa kanya. "Medyo nga po. Anong name niyo? Bodyguard din po
ba kayo ng uncle ko?"
"Isa sa mga bodyguards. I'm Calder Raegan Night, 25. Two-years in

service, but first time here in Davao."
Tumango-tango ako. At least mukhang mas friendly siya kaysa sa iba.

Kaedad niya si Uncle Jackson.
"Ano bang oras tayo aalis, Kuya Calder?" tanong ko sa kanya.
Napangiti siya sa tawag ko sa kanya. Tumingin siya sa suot na kulay itim

na military wristwatch. "In twenty minutes, Miss Fran."
"Excited na akong makarating ng Maynila."
"First time mo?"
Tumango ako.
"Okay ron. Maraming guwapo."
Napanguso ako.
"Pero sa klase ng uncle mo, baka kahit lalaking lamok, hindi makadapo sa
'yo."
Napahagikhik ako sa biro niya. Magaan na agad ang loob ko sa kanya.
Natigil kami sa pagkukuwentuhan ng makitang palapit na sa amin si Uncle

Jackson na kasunod si Tarek. Pang Byernes santo ang mga mukha nila, wala
talagang kangiti-ngiti. At sa isang iglap, poker face na ulit si Kuya
Calder.
Mukhang isa sa requirements ni Uncle Jackson sa mga bodyguards niya ay

ang bawal ang masaya.
Sumakay na sa helicopter si Uncle Jackson, sa tabi ko siya sa kanan

naupo. Si Tarek naman ay sa tabi ng driver sa harapan naupo. Si Kuya
Calder naman ay sa kaliwa ko. Hindi na ito umiimik, seryoso mode na rin.
Ang ku-cute nila.
Hindi ko mapigil ang pagngiti ko. At mukhang hindi iyon nagustuhan ni

Uncle Jackson, nilingon niya ako habang nakataas ang isa niyang kilay.
"What are you smiling at?"
"Ha?"
"You're smiling." Halos hindi naghiwalay ang mga labi niya.
"Ah, may naalala lang ako..."
"What is it?"
Kailangan ko bang sabihin kung ano man iyon?
"Ah, w-wala po, Uncle." Napayuko ako.
"I don't want you hiding anything from me, Fran," matigas ang tinig na
sabi niya.
Sinenyasan niya ang piloto na wag munang paliliparin ang chopper. Mukhang
hindi kami aalis dito hanggat hindi ko siya nasasatisfy.
"Naalala ko lang po iyong napanood kong movie, nakakatawa po kasi."
Sa wakas ay mukhang naniwala siya. Hindi na siya nag-usisa. Ilang sandali

pa ay umaandar na ang chopper.
First time kong sumakay sa chopper kaya hindi ko mapigil ang sarili ko na
wag malula. Pakiramdam ko ay hihimatayin ako sa takot nang umangat na
kami. Kabadong-kabado ako na baka bumagsak kami.
Nang lingunin ko ang mga katabi ko ay pareho silang kalmado. Mabuti pa

sila, cool lang. Si Kuya Calder, nakapikit. Si Uncle Jackson naman ay
seryoso lang habang tuwid ang tingin. Samantalang ako, pati lamang loob
ko ay nanginginig na sa takot.
Naramdaman ko ang mainit na palad na humawak sa kamay ko. Gulat akong

napatingin kay Uncle Jackson. Hindi siya nakatingin sa akin pero tila ako
pinapakalma nang marahan niyang pagpisil niya sa kamay ko.
Siguro dahil sa takot ko ay nakatulog na ako sa biyahe. Naging

kumportable ako sa sinasandalan ko.
"We're here, Fran."
Mabango at mainit na hininga ang gumising sa diwa ko. Para akong

kinikiliti ng baritonong boses na bumubulong sa akin, at ng mainit na
palad na humihimas sa kaliwang braso ko.
Agad akong napadilat. Ang bumungad sa akin ay ang perpektong mukha ni

Uncle Jackson, wala siyang kangiti-ngiti pero hindi siya nakasimangot.
Kaswal lang.
"We're here."
"Po?" Napahiwalay ako sa kanya nang marealize ko na halos magkayakap na
kami. Ginawa ko yata siyang unan at tandayan sa buong biyahe namin sa
ere. Mabuti at hindi niya ako ihinulog.
"Nakaidlip ka," kaswal na sabi niya.
Nauna ng bumaba sina Kuya Calder at Tarek. Nasa isang helipad kami sa
tuktok ng isang building. At nasa Maynila na nga kami.
Inalalayan ako ni Uncle Jackson na makababa ng chopper. Agad akong

sinalubong ng malamig na hanging panggabi. Binasa ko ng laway ang aking
nanunuyong mga labi. Mas nilamig ako. Pero wala na akong nararamdamang
takot dahil nakababa na kami. Pero ang kaba ko, hindi pa rin nawawala.
Pero ang kaba na ito, hindi ko na mawari kung para saan.
"You're cold."
Napatingala ako sa kanya. Nasa tabi ko siya, at magkahawak pa pala ang

mga kamay naming dalawa.
Siguro kaya niya nalamang nilalamig ako dahil sa hawak niya ang kamay ko.
Aagawin ko sana ang kamay ko pero hindi niya iyon binitawan. Sa halip ay
lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa akin.
"Let's go, Fran." Para akong manika na hila-hila niya.
Sumunod kami sa mga lalaking nakakulay itim na tux. Lahat sila ay may
dala-dalang baril.
Kung maraming bodyguards si Uncle Jackson sa Davao, ay mas marami pala

rito sa Maynila. Siguro dahil Vice President ng bansa ang daddy niya. At
dahil sa napakarami nilang negosyo.
Hanggang sa elevator ay hindi niya binibitawan ang kamay ko. Naiilang na

ako dahil ngayon lang naman nangyari ito, pero nahihiya naman ako na
sitahin siya.
O natatakot siguro ako sa magiging reaksyon niya kapag sinita ko siya.
Mapapahiya kaya siya? Maiinis dahil ang arte ko? O baka malulungkot siya
dahil ayaw ko siyang kaholding-hands? Alin kaya ron? 7
Nagpapawis na ang kamay ko. Kailan niya ba kasi ako bibitawan?
"You have to change."
"Ha?" Napatingala ako sa kanya. Hindi talaga pwedeng hindi ko siya

tingalain kasi ni hindi man lang ako umabot sa balikat niya.
"'Said you have to change." Pinindot niya ang button ng elevator to 27th
floor. Nang bumukas iyon doon ay hinila niya na ako palabas.
"S-sandali." Kandatalisod ako dahil higit na mas malalaki ang nagagawang
hakbang ng mahahaba niyang binti kumpara sa akin.
Huminto lang kami sa tapat ng isang pinto na may sign ng ladies' room.
Napanganga ako ng maunawaan ko ang sinasabi niya.
"You've got stains on your jeans," malamig na sabi niya.
Sinilip ko ang puwitan ko, at dahil light ang kulay ng suot kong jeans ay
kitang-kita ang kulay maroon na mansta na hugis mapa ron. Napangiwi ako
sa hiya.
Agad ang ahon ng init sa mukha ko. "H-hindi ko alam."
"I'll wait you here."
Pumasok na ako agad ng banyo. Ilang minuto lang kami sa ere, bakit
tinagusan agad ako?
May sanitary napkins sa loob ng banyo ang kaso ay wala naman akong pera
para ihulog sa machine. Paano 'to?
Gusto ko na lang kalbuhin sa sabunot ang sarili ko dahil sa inis. Bakit

ba hindi ko naisip ang mga ganitong posibilidad? Sabagay, paano naman ako
magkakapera gayong hindi naman ako nalabas ng mansiyon? Home school ako
from the start, kaya saan ko gagamitin ang pera?
Dalawang katok mula sa labas ang nagpapitlag sa akin. Mukhang naiinip na

ang step-father kong ipinaglihi sa sama ng loob.
Anong gagawin ko? Ang lansa ko na!
Napabuntong-hininga ako matapos kong pag-isipan nang mabilis ang aking

susunod na hakbang. Wala naman kasi talaga akong choice kundi gawin ang
nag-iisang paraan para makapagpalit ako ng napkin.
Salubong ang makakapal niyang kilay nang buksan ko ang pinto.
"Pwede bang humingi ng pera?"
Lalong nagsalubong ang mga kilay niya.
"Iyong vendo kasi, kailangan ng pera..." Nakagat ko ang ibaba kong labi
sa hiya.
Saglit siyang napatitig sa mukha ko bago hindi makapaniwalang napailing.

"I don't have cash here."
"Hindi ako makakakuha ng pamalit kung ganon..."
"Geez." Napasabunot siya sa kanyang buhok.

"Sorry..." Ngayon ko lang siya nakitang nafrustrate nang ganito.
Kasalanan ko.
"How much do you need?" mayamaya ay tanong niya.
"Five pesos..."
"Wait here." Tinalikuran niya ako.
Sinilip ko siya at nakita kong pinuntahan niya sina Tarek. Kinuha niya
ang traveling bag ko at saka siya humingi ng pera. Kitang-kita ko ang
awkwardness sa pag-abot nito sa kanya ng limang piso. Agad siyang nanakbo
pabalik sa akin pagkatapos.
"Here." Abot niya sa akin ng barya.
"Thank you." Kinuha ko rin ang traveling bag ko dahil nandito ang mga
damit ko.
Hindi ko maiwasang di mapangiti nang mapansin ang pawis sa gilid ng noo

niya. Sa kauna-unahang pagkakataon, mukhang natensyon ko ang yelong si
Jackson Cole.
"Why are you smiling again?" sita niya sa akin. Pati dulo ng matangos
niyang ilong at may pawis na rin.
Umiling ako. "Masaya lang ako. Thank you, Uncle."
Nagpalit na agad ako sa loob ng banyo. Paglabas ko ay naroon pa rin siya

at naghihintay. Wala sa loob na kumapit ako sa braso niya, narealize ko
lang iyon ng maramdaman kong bahagya siyang napapiksi. Pero hindi naman
siya nag-react kaya pinangatawanan ko na lang kahit akward.
Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit bigla na lang akong palagay sa

pagdikit sa kanya. Siguro dahil ang tagal ng holding-hands namin kanina.
Sa parking lot ng building ay may isang kulay itim na kotseng naghihintay

sa amin. Nagulat ako ng sa passenger's seat niya ako paupuin at siya
naman sa driver's seat. Ang mga bodguards niya ay may ibang kotseng
sinakyan, pero nakasunod lahat sa amin.
"I know what you're thinking," sabi niya habang ini-start ang kotse.
"Ha?" Nilingon ko siya.
"You're scared?" Nakita kong tumaas ang gilid ng bibig niya.
Hindi naman ako natatakot, nagtataka lang ako.
"This car is bulletproof."
"Ah..."
Nang ma-start ang kotse ay pinasibad niya na iyon. Sa buong biyahe ay
nakatingin lang ako sa kung paano niya swabeng imaneho ang manibela,
tapakan ang dapat tapakan, at kung paano niya masdan sa ang kalsada at
ang mga motorista sa harap at sa tabi namin.
Imbes na tanawin ang pagkaabalahan ko ng panahon ay sa kanya nakatutok

ang buo akong atensyon. Ngayon ko lang siya nakita sa driver's seat. And
I must admit, he was good.
Napaka-easy niya lang gumalaw. Kumbaga, cool lang siya. Ultimo pagtingin
sa rearview mirror, pagtapik-tapik ng daliri niya sa manibela, at
pagtapak niya sa break kapag naka-red light ang sign ay parang natural
lang. Smooth. Hindi siya kaskasero, saktong-sakto.
"Staring is rude, young lady."
Napaurong ako. Ang tanga ko, imposible namang hindi niya mapansin na
kanina ko pa siya minamatyagan. "S-sorry..."
Hindi na siya nagsalita pa. Lalo tuloy akong nanliit sa pwesto ko.
"Uhm, saan k-ka pala nakatira rito?" tanong ko para lang mabago ang
atmosphere.
"I have a mansion in QC, doon tayo pupunta."
QC. Quezon City. Maganda sigurado don.
Ang yaman niya talaga. Ang dami-dami niyang mansiyon sa ibat-ibang parte
ng Pilipinas. Sino-sino kaya ang nakatira sa mga mansiyon niya? Babae
kaya? Natigilan ako. Bakit nga ba hindi ko iyon naisip?
Imposibleng wala siyang naging girlfriend matapos mamatay si Mama. Kahit

naman masungit siya ay guwapo at napakayaman niya, imposibleng walang
ibang babae sa buhay niya. Bata pa naman siya, he's only twenty-five.
Kung mag-aasawa siya ulit, paano ako? Gugustuhin ba ng bago niyang

mapapangasawa na nasa poder nila ako?
Nilingon ko siya ulit. "Uncle..."
"Yes?" sa daan nakatutok ang paningin niya.
"M-meron bang..." Paano ko ba siya tatanungin? "Meron ka na po bang

girlfriend?" Nilakasan ko na ang loob ko. Dito nakasalalay ang
kababagsakan ko.
"What made you think that?"
Napalunok ako. "Hindi naman masama, at hindi imposible. Saka natural lang
naman na magkaroon ng ibang babae sa buhay mo at-"
"Wala."
"Ha?" Nang muli ko siyang lingunin ay nakatingin na rin pala siya sa
akin. Posible ba talagang kasing wala?
"You don't belive, do you?" Kinabig niya ang manibela papasok sa isang
private subdivision. Agad na sumaludo sa kanya ang mga guwardiya sa gate.
Napayuko na lang ako. Posible ba talagang wala?
Siguro nga posible na wala. Knowing him, sobrang busy niya sa negosyo.
Baka nga talaga wala siyang panahon na-
"There's only you, Fran."
Gulat akong napalingon sa kanya. Sa kalsada na siya muling nakatingin.

"A-ano po?"
Hindi na siya muling nagsalita hanggang sa makarating kami sa isang

magarang mansiyon sa loob ng subdivision. Bumaha ang paghanga sa dibdib
ko dahil higit na mas moderno at mas maaliwalas ang mansiyon na ito kaysa
sa lumang mansiyon sa Davao.
Bumaba kami ng kotse at agad na sinalubong ng mga kasambahay. "Welcome

po."
Pasunod na ako sa pinto ng bahay ng tawagin ako ni Uncle Jackson.

Nagtatakang nilingon ko siya.
Nakapamulsa siya sa suot na denim habang seryosong nakatingin sa akin.

"What I said earlier..."
Napalunok ako.
"It's true," napakakaswal na sabi niya saka lumapit sa akin para guluhin
ang buhok ko.
"Uncle Jacson..." sambit ko sa pangalan niya habang nakatingala ako sa

kanya.
Pinisil niya ang baba ko. "You are the only one, doll."
JF
Chapter 3
212K 9.6K 2.3K
by JFstories
Chapter 3
"This will be your new home, doll."

This is the first time he called me that. Siguro natutuwa lang siya sa
akin kaya ganon.
He's cold. Pero kahit nakakapaso sa lamig, naaabot ko na siya ngayon.

Parang bigla niya na lang akong binigyan ng access na malapitan siya. O
guni-guni ko lang iyon?
Pumasok kami sa loob ng kabahayan at hindi ko napigilan ang isang

bulalas. "Ang laki..."
Nauuna siyang maglakad sa akin papasok sa mansiyon. "You'll be fine

here."
Namimilog ang mga mata ko sa paglingap sa paligid. Mas malaki, mas modern
talaga ang bahay na ito kaysa sa mansiyon sa Davao. Isang babaeng payat
at hindi hindi palangiti ang lumapit sa amin sa entrada ng mansiyon. Sa
tingin ko ay nasa mid forties lang ang edad ng babae, pero pinapatanda
ito ng seryoso nitong ekspresyon. Parang mahirap biruin dahil mukhang
magagalitin.
"Welcome back, Sir Cole," pormal na pormal na bati nito kay Uncle
Jackson, ni hindi ako tinapunan ng kahit katiting na tingin.
Kulay puti ang plantsadong uniporme nito na wala ni isa mang dumi o
mantsa. Sarado hanggang sa dulo ang butones nito kaya mukha na itong
hindi makahinga, at may ribbon ito sa dibdib na kagaya ng sa ibang
kasambahay sa mansiyon.
"Mrs. Cruz, I would like you to meet Fran. She'll be living here with us
starting tonight."
Saka lang ako tiningnan ng babae. Tinaasan ng kilay.
Itinuro sa akin ang magiging kuwarto ko na sabik ko namang pinuntahan.

Mas malaki rin ang kuwarto ko rito sa Maynila kaysa sa mansiyon sa Davao.
Mas maaliwalas din dito. Siguro dahil walang masakit na alaala rito.
Matapos kong magbihis ay bumaba ako ng hagdan para lang matigilan dahil
sa isang pag-uusap. Bumalik ako at binisita ang paligid. Sa dulo ng
hallway ay merong malaking veranda kung saan may dalawang lalaking
nakatayo.
"You brought her here?"
"Yes, Dad."
Agad akong nagtago sa likod ng posteng haligi. Kilala ko ang lalaking

kausap ni Uncle Jackson, siya ang vice president ng bansa, si Vice Salvo
Cole III. Nakita ko na siya noon sa civil wedding nina Uncle at Mama. At
ngayon ko na lang ulit siya nakita.
"Well, ayos lang. At least hindi ka masasabihan ng mga tao na wala kang
kwentang stepfather. Mas maigi na rin kung ipapasok mo siya sa malaking
university here in Manila."
Namilog ang mga mata ko sa excitement. University? Mag-aaral ako sa isang

university?!
"I will think of that."
"Wag mo ng pag-isipan, Jackson."
"Hindi sanay si Fran na makihalubilo sa ibang tao."
Napasimangot ako. Paano naman kasi ako masasanay e hindi naman niya ako
hinahayaang humalubilo sa ibang tao? Eversince home schooling ako.
Tumayo si Vice Salvo Cole III at tinapik sa balikat ang unico hijo. "And
it's already time na masanay siya."
Tila bilang naging anghel sa paningin ko ang matandang Cole. 5
"She's turning sixteen, dapat lang na matuto na siya. Wag mo siyang

ikulong lang dito na gaya ng ginawa mo sa kanya sa Davao." 2
He's right, Uncle! Please listen to him!
"Son, makakatulong kung mag-aaral siya sa isang magandang university.

Babango ang pangalan mo. Good publicity will help you on the next
election."
"Don't you think it's too early for me to run for a position?"
"Masyado na ngang huli. Kung pwede lang, senatorial position na agad ang
takbuhan mo."
Hindi kumibo si Uncle Jackson.
"Believe and trust your dad on this. You will win be the next mayor of
Quezon City and I will be the next president of the country. Sigurado na
'yan."
"Hindi pa ako nagpapasya tungkol sa pagtakbo sa pagiging mayor, Dad,"

walang gana ang boses ni Uncle Jackson. Nang silipin ko siya ay
nakapamulsa siya sa suot na pants at nakatingin sa kawalan.
"Pwes, ako, nakapagpasya na ako na tatakbo ka. Ako ang bahala sa

kandidatura. You will be the youngest yet smartest mayor of Quezon City.
Rest assured that you will be loved and adored by people. And next, sa
senate ka na agad."
Umalis ako sa pinagtataguan ko. Nawawala na ako sa usapan nila, naliligaw

na sila ng paksa.
"Frantiska?" Napalingon sa akin si Vice.
Magalang akong bumati. "Good evening, Vice."
"Good evening, too, dear."
Wala pa rin siyang ipinagbago. Dumami lamang ang gatla sa kanyang balat
dahil sa kanyang edad, ngunit naroon pa rin ang kanyang kakaibang
karisma. Naghahalo sa aura ng mayamang vice ang kadominantehan at ka-
istriktuhan.
Lumapit siya sa akin at bumeso. "Pretty... very pretty. Hindi ko akalaing

lalaki kang sobrang ganda."
Matamis talaga ang dila ng mga nasa politika. Parang kailan lang noong
kasal nila Uncle at Mama, ni hindi niya nga ako tinapunan man lang ng
tingin.
"Support your uncle's candidacy, all right?"
Tumango ako.
"Good. Good." Niyakap niya ako. "I know you will. Malaki ang utang na
loob mo sa amin, I'm sure you will help us in every way you can, right?"
"Opo..."
Tumingin siya kay Uncle Jackson. "I'll go ahead, Jackson. May pupuntahan
pa akong meeting."
"All right."
Tinapik pa ako ng vice sa balikat bago siya umalis.
"Bakit hindi ka pa natutulog?" sita sa akin ni Uncle Jackson.
Nakagat ko ang ibaba kong labi. "Narinig ko ang pinag-uusapan niyo."
Kahit katiting lang ang liwanag sa parte ng kinatatayuan niya ay hindi

nakaligtas sa akin ang pag-igting ng kanyang panga.
Bakit ba kasi nakalimutan ko na hindi ako dapat nakikinig sa usapan ng

ibang tao? Masyado akong naexcite at nakalimutan ko na ang manners ko.
"Sorry, hindi ko naman po sinasadya. Napadaan lang kasi ako at narinig ko

ang pangalan ko. S-sorry." My voice was trembling. "I will not do it
again, I promise."
"Stop that."
Gulat na napatingin ako sa kanya.
"Tigilan mo ang kakasorry mo," paismid na sabi niya.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking balikat.
"Dalaga ka na, Fran. Hindi na para saktan kita."
Napalunok ako.
Saglit siyang napaisip. "But I could still punish you in other way."
"H-hindi na ako gagawa ng kahit anong ikakagalit mo..."
Ginulo niya ang buhok ko. "Good then."
Nakatingala ako sa kanya kaya kitang-kita ko ang paglalakbay ng mga mata

niya sa mukha ko. May kakaibang kislap akong nakikita sa mga mata niya na
hindi pamilyar sa akin.
Si Uncle Jackson ang unang nag-iwas ng tingin. Binitawan niya ako at

namulsa siya. Ang mga mata niya ay wala na sa akin, sa halip ay ibinato
niya iyon sa kawalan. Tumikhim siya at bahagyang tumalikod.
"T-talaga bang iniisip mo kung papasok ako sa isang university?"

Pagmamatapang na tanong ko. Handa akong irisk ang hiya ko para lang sa
tanong na ito.
Hindi ko makita ang reaksyon niya dahil nakatalikod siya. Hindi ko tuloy
alam kung galit ba siya o ano.
"Kahit hindi matuloy, masaya pa rin ako na dumaan iyon sa isip mo, Uncle.
Pero hindi ko itatago na gusto ko po talagang maranasang pumasok sa isang
university." At makasalamuha ng ibang tao...
"How can I let you?"
Napakurap ako. Anong problema?
"How can I let you?" ulit niya na parang sarili ang kausap at hindi ako.
Pumait ang panlasa ko. "Gusto kong maranasan ang mundo..."
"You're too beautiful," maaligasgas ang boses na halos bulong niya.
Tinawag niya ulit ako sa ganoong paraan. Nakakapanibago pero dahil sa

kaswal na pagkakabanggit niya sa salita, nahihirapan akong mailang. Para
tuloy normal na lang na ganoon ang tawag niya sa akin.
Humarap siya sa akin at mataman akong pinakatitigan. "Too beautiful..."
"Uncle..."
"I couldn't help but to be paranoid."
Napapikit ako ng hawakan niya ang pisngi ko at marahang haplusin.

"I can't share you to the world. It's too risky."
JF
Chapter 4
230K 9.3K 2.2K
by JFstories
Chapter 4 It's too risky...
HINDI AKO MAPAGKAKATIWALAAN?
Maybe like my mom, iniisip niya na hindi ako pwedeng pagkatiwalaan. Dahil
kahit bago na ang panahon, hindi pa rin nagbabago ang paniniwalang kung
ano ang puno ay siya rin ang bunga. Sa huli, makakagawa rin ako ng bagay
na ikasisira ko at ikasisira niya.
"I understand..." Nalulungkot na tumango ako. Kung ganoon, hindi ako

matutuloy sa university. Hindi ako makakapag-aral ng college.
Nakatingin pa rin siya sa akin. Ako naman ay hindi makagalaw sa

kinatatayuan ko. Dapat umalis na ako, ang kaso parang tanga ang katawan
ko na ayaw gumalaw.
Napagod siguro siya sa kakatingin sa akin kaya bahagya siyang umiling.

"Fran."
Yes, that's right. Mas gusto ko na "Fran" o "Frantiska" na lang ang

itawag mo sa akin kaysa kung ano pa man. Hindi naman ako espesyal.
"Are you mad?"
"Ha?" Napatingin ako sa kanya. Wala siyang emosyon.
"You looked mad."
Kandailing ako. "H-hindi po." Ano naman ang karapatan kong magalit? Meron
ba? Kahit nga magtampo, wala.
Pinisil niya ang ilong ko na aking ikinagulat. "I want you to go to your
room now and sleep."
Kailan pa siya naging touchy. At bakit ang ilong ko?
...
Naging magaan naman ang buhay ko sa bago kong tirahan. Mabait ang mga
kasambahay, maliban kay Mrs. Cruz na palaging tila problemado sa buhay.
Pero so far, okay ako rito. Namimiss ko nga lang si Manang Nora sa Davao.
Alas-sinco na ng hapon, gusto ko sanang mamasyal sa hardin nitong
mansiyon ang kaso ay pinagbawalan ako ni Mrs. Cruz. Okay lang, dito na
lang muna ako sa kuwarto ko. Hindi naman ako nabobored dahil sanay naman
ako na nasa kuwarto lang, kahit noong nasa Davao pa ako.
Kung hindi ako mag-aaral ng college, malamang na dito na nga lang talaga
sa kuwartong ito ako mabubulok. Wala naman akong magagawa, hindi ko kaya
ang sarili ko. Hindi ko kaya si Uncle Jackson.
Tumayo ako sa tapat ng salamin. Hawak ko sa kamay ko ang lip tint na

bigay sa akin ng isa sa mga batang kasambahay na si Ate Minda. Nahuli ko
kasi siya kanina na nagbebenta ng lip tint sa ibang kasambahay, kaya ito,
binigyan niya ako ng isa. Libre ito dahil alam naman niyang wala akong
pambayad.
Hindi ako naglalagay ng kahit anong kolorete sa mukha, pero okay lang
naman siguro na magsimula na ako ngayon. Kahit sa bahay lang, maramdaman
ko naman na maganda ako.
Dalaga na ako. Hindi na masama kung magsisimula na akong magpaganda, di

ba?
Naglagay ako nang kaunti sa pisngi at sa mga labi ko. Agad iyong kumulay
kahit kaunti lang ang inilagay ko, natural lang ang dating kaya okay
lang. Mukhang safe naman itong lip tint dahil organic ito.
Natigil lang ako nang biglang bumukas ang pinto. Hindi ko nga pala iyon
nailock kanina. Sumilip sa pinto ang seryosong mukha ng mayordoma ng
mansiyon na si Mrs. Cruz. Agad kong itinago sa likuran ko ang lip tint.
"Wala ka bang balak na lumabas?" tanong niya na walang kangiti-ngiti.
"Ah, palabas na po ako. Tutulong po ako sa pagluluto niyo ng dinner

natin."
"Hindi ko kailangan ang tulong, kaya kong magluto mag-isa."
Oo nga pala. Sa dinig ko sa kwentuhan ng mga kasambahay ukol kay Mrs.

Cruz, pagdating daw sa pagluluto ay ayaw nitong may nakikialam dito.
"Tulungan mo na lang si Minda na maglinis-linis para naman may magawa

kang makabuluhan."
"Sige po..." Sumunod na ako sa labas. Pinunasan ko na lang ng palad ko

ang nguso ko, ang kaso ay hindi nga pala agad nabubura ang lip tint kaya
wala rin. Mabuti na lang at hindi napansin ni Mrs. Cruz na namumula ang
nguso ko dahil nakayuko ako habang kinakausap niya ako kanina. 1
Sa second floor ko natagpuan si Ate Minda, twenty-three daw siya.

Panganay sa apat at breadwinner ng pamilya. Tubong Leyte siya. Chubby,
kikay at palangiti. "Hi, Ate Minda. Saan po ako makakauha ng dust cloth?"
8
"O, Miss Fran. Bakit ka andito? Saka bakit ka naman naghahanap ng
basahan?"
"Tutulungan ko po kayong maglinis dito."
"Naku, ano ka ba naman?" Natatawang ikinumpas niya sa hangin ang kanyang

kamay. "Bakit mo naman ako tutulungan? Trabaho ko ito, ano?"
"Pero wala naman po kasi akong ginagawa..."
"Alam ko na." Nagkamot siya ng pisngi. "Puntahan mo na lang sa kusina

iyong mga kape na pinatimpla ko kay Ate Vicky, 'tapos ikaw na ang magdala
don sa study room ni Sir Jackson."
Tumango ako.
"Sayang."
"Ha?" Nagtatakang nilingon ko siya. "Anong sayang?"
"Sayang 'kako. Ako sana ang magdadala nong mga kape ron sa study room e,
ito naman kasing si Mrs. Cruz, minadali ako na maglinis dito sa second
floor," nakangusong sumbong niya.
"Ako na lang ang magdadala ng mga kape. May bisita po ba si Uncle?"
"Oo! Mga kaibigan niya!" Nagliwanag ang bilugang mukha ni Minda. "Mga
guwapo!"
"Talaga?" May mga kaibigan pala si Uncle Jackson.
"Oo. Mga kasosyo niya rin yata sa negosyo dahil puro pera ang naririnig
kong pinag-uusapan nila."
Kung ganoon ay mayayaman ang mga kaibigan na iyon ni Uncle Jackson.

Sabagay, hindi naman siya ang klase na makikipag-kaibigan lang kahit
kanino. Parang namimili siya, o mas tamang sabihin na mailap siya.
"Sila iyong may ari nong dalawang sportscar sa ibaba. At ang babango
nila, Fran!" Naninirik ang mga mata ni Ate Minda. "Minsan lang magawi ang
mga iyon dito, pero sulit. Wala akong tulak-kabigin! Lahat subo-kain-
lulon!"
Napahagikhik ako. Mukhang makulit at masayahin talaga si Ate Minda.
"Dalawa lang iyong ngayon e, pero minsan kompleto sila. Ang paborito ko
sa kanila ay si Sir Acid, may ari siya ng Thunderwood Homes, Thunderwood
Subdivision at Thunderwood Land! Meron din siyang mga condo na pagmamay-
ari. Ang kaso, may asawa na."
Kilig na kilig si Ate Minda habang nagpapagpag ng mga sofa at

nagkukuwento.
"Pangalawa naman sa crush ko ay si Sir Ala. Kaso sobrang madalang pa sa
bluemoon kung magpakita dito. Pumupunta lang 'pag magpapa-areglo ng kung
ano sa daddy ni Sir Jackson. Pero guwapo rin iyon, sobra. Bad boy looking
nga lang kasi maraming tattoo."
"Kahit gaano sila kaguwapo, wala namang mas guguwapo pa sa uncle ko."
"Ay, sabagay, bias tayo!" Hagikhik na naman ang babae. "Basta lima silang
lahat na kaibigan ni Sir Jackson, lahat sila guwapo. 'Kaso mga tahimik.
Pero mas okay naman sa lalaki ang tahimik kaysa madaldal, di ba? Like Sir
Jackson, bilang din sa daliri ang mga salita."
Kung ako ang tatanungin, mas gusto ko ang madaldal na lalaki. Iyong
palabiro. Iyong hindi ako mapapanisan ng laway at hindi kakabahan sa
kakaisip kung ano ang tumatakbo sa isip niya.
Mukhang marami pang kwento si Ate Minda pero nagpaalam na ako at baka
lumamig na ang kape. Kumaway na ako sa kanya para magtungo sa kusina.
"Bakit wala ka sa second floor?" sita sa akin ni Mrs. Cruz nang

makasalubong ko siya. May bitbit siyang malaking kaserola. "Ngayon mo pa
talaga naisipang maglibot-libot kung kailan may bisita si Jackson."
Hindi na ako nakapangatwiran dahil tinalikuran niya na agad ako.
"Bumalik ka sa second floor at maglinis ka ron!"
Nang makita ko ang tray ng mga kape sa ibabaw ng kitchen table ay

pasimple ko na agad iyong kinuha. Hindi ko na hinintay na lumingon si
Mrs. Cruz, umalis na agad ako. Sa study room ako pumunta.
Dahil bitbit ko ang tray na may lamang dalawang tasa ng kape at mga
kutsarita ay hindi ko na nagawang kumatok. Good thing dahil nakabukas
naman ang pinto. Pumasok na agad ako sa loob.
Si Uncle Jackson agad ang nakita ko. Nakatayo siya sa tabi ng bintana at
may hawak na goblet sa kaliwa niyang kamay. Lumingon siya sa akin at agad
na nangunot ang kanyang noo.
"Whoa! And who are you?"
Napalingon ako sa lalaking nakaupo sa swivel chair. Nakataas ang kilay

nitong may ahit sa gitna. Guwapo ito, may hikaw sa kaliwang bahagi ng
matangos na ilong, makakapal ang kilay at pilik-mata, mukhang may lahi
dahil sa tingkad ng pagkakulay itim at abo ng mga mata nito.
Sa sofa naman ay may isa pang lalaking nakaupo. Kulay berde naman ang mga
mata nito at katulad ng naunang lalaki, guwapo rin ito. Ngunit mas mabait
ang bukas ng mukha kaysa sa isa. Kapansin-pansin din ang malabong pilat
na guhit ekis sa kaliwa nitong pisngi.
Inipag ko sa harapan ng sofa ang tray ng mga kape. Sila pala ang mga
bisita ni Uncle Jackson. Sa tingin ko ay hindi nagkakalayo ang mga edad
nila, mid twenties or early thirties.
"Who's she, Jackson?" tanong muli ng lalaki sa swivel chair na may ahit
sa gitna ng kaliwa at kanang kilay. Simpatiko ito ngunit sa maangas na
paraan.
"My stepdaughter," salat sa emosyong sagot ni Uncle.
Napapalatak ang lalaki. "Your what?"
"She's the daughter of my late wife."
"Nah!" Inikot nito ang swivel chair at ipinatong ang mga paa sa ibabaw ng
study desk. "Are you fucking with me, man?"
Nagkadaubo sa pag-inom sa hawak na goblet si Uncle Jackson. "Why should I

fuck with you?! You asshole!" Pulado ang mukha niya sa asar.
"Because she could pass as your lover, man."
"Shut up!"
"Or your sex slave perhaps—"
Binato ito ng kutsarita ng lalaking nasa sofa, iyong may ari ng berdeng
mga mata.
"What the fuck, X?!" Nasalo nito ang kutsarita sa ere.
"Your filthy tongue, Sanvictores."
"This filthy tongue is in demand, Xerxes Batalier." Tumayo ang lalaki at

lumapit sa akin bitbit ang sinalong kutsarita. "Hi, Señorita."
Nakakagulat. Alam ko naman na matatangkad sila, pero hindi ko akalain na

halos kasinglaki niya si Uncle Jackson. Hanggang dibdib niya lang din ako
at tingin ko ay kakasya ang buong mukha ko sa palad niya.
Saka ko lang napansin na may hikaw rin siya sa dila. Naiilang na

nginitian ko siya. "H-hello..."
"I'm Roosevelt Sanvictores."
"Nice meeting you. I'm Frantiska—" Bigla niyang hinila ang isang kamay ko
at ikinulong sa malaki niyang palad.
"Let go of her hand, Bullet." Tila kulog ang boses na nagpapitlag sa

akin. Agad kong nahila ang aking kamay palayo sa may hawak nito.
"It's Volets, man." Nakasimangot ang lalaki sa harapan ko.
Tumikhim si Xerxes. "Onti na lang, Voltes V na."

"Fuck you, psycho!" Gigil na lingon dito ni Roosevelt Sanvictores.
"Psycho?" Umismid si Xerxes sa kanya. "As far I remember, ako lang ang
matino sa atin, Volets Man."
"Whatever!"
Inilapag ni Uncle Jackson sa mesita ang goblet na hawak-hawak. "Pwede na

kayong umalis."
"All right. Just inform us when will you be available for the site
visit," malumanay ang tinig na tumayo na si Xerxes. Pero hindi si
Roosevelt.
"Try visiting the RNS Underground nextweek, Jackson. Ilang meeting ang
wala ka. Wala kang kamalay-malay na inuubos na namin ang pera mo sa
stocks."
"I trust Acid. As long as he's there, hindi niyo ako malalamangan."
"Sinalvage ko na si Acid, di mo ba nabalitaan?"
"Gago. Tara na nga." Tumayo si Xerxes at hinila sa kwelyo si Roosevelt

Sanvictores o Volets o Bullet. Itinulak niya ito palabas ng pinto.
"Welcome back again, Xerxes."
"Thanks, man. I'm planning to stay here in the country for good."
"Good for you."
"And goodluck to your candidacy."
Tumango si Uncle Jackson sa dalawa. Mukhang hindi lang sila ang kaibigan
at kasosyo ni Uncle Jackson, mukhang marami sila. Mukha silang hindi
basta-basta. Mukhang hindi lang milyon ang pera nila, parang higit pa. At
tingin ko, mukha lang maloko iyong Voletz, pero mabait naman ito.
Nang kami na lang sa loob ng study room ay isang matalim na tingin ang
ipinagkaloob niya sa akin.
"That's one of the reason kaya hindi kita pwedeng pakawalan."
"Uncle..."
"Sila palang ang nakakasalamuha mo, pero hindi mo na makontrol ang sarili
mo. Nauuhaw ka sa atensyon, Fran. At 'yan ang ikapapahamak mo."
Napayuko ako nang magsimula siyang lumakad. Bigla ang ahon ng rebelyon sa
dibdib ko.
"You can't be trusted. You're too naïve for your own good."
Naikuyom ko ang mga palad ko. Bakit ganito niya ako pagsalitaan? Bakit
parang sa simpleng pagkausap ko sa kaibigan niya ay napakasama ko na?
"How can I let go of you? Tell me."
Huminto siya isang hakbang mula sa kinatatayuan ko. Dama ko ang mainit
niyang tingin sa akin, at ang pagtama sa ulo ko ng kanyang paghinga.
Nanginig ako sa galit na hindi ko alam kung saan nagmula.
Natigilan siya. "Fran—"
Umiwas ako ng akma niya akong aabutin. Umatras ako palayo sa kanya.
"Sana hindi na lang namatay si Mama... sana hindi na lang siya namatay at
sana hindi ka na lang niya pinakasalan. Di bale nang maghirap ang pamilya
namin, basta hindi ako parang presong nakakulong! You're a selfish man!"
Nang tingnan ko siya ay nasa mukha niya ang pagkagulat. 46
Kahit naman ako ay nagulat din sa mga nasabi ko. Dahil tanging ngayon
lang ako nakapagsalita sa kanya nang ganito.
Mabilis akong tumalikod at nanakbo palabas ng study room. Dumiretso ako

sa kuwarto ko at agad na nagkandado ng pinto.Takut na takot ako. Hindi ko
siya nakitang nagalit subalit alam kong kasunod na iyon ng kanyang
pagkagulat.
Hindi siya sanay na sinusuway siya kaya malamang na magagalit siya sa

ginawa ko. Hindi niya na nga ako sasaktan pero alam ko na paparusahan
niya ako.
Parurusahan niya ako dahil mali ang nagawa ko.
"B-bakit ko ba nasabi iyon?" Napalingon ako sa salamin na nasa tabi ng

aking kama.
Magulo ang buhok ko at namumula ang aking ilong. Nasa mukha ko ang
pagsisisi ngunit nasa mga mata ko pa rin ang inis at pagrerebelde.
Napapitlag ako ng makarinig ako katok sa pinto.
Siya ba iyon?
Pero mahihinang katok lang ang aking naririnig. Hindi mabibigat, hindi
galit.
"Fran."
Napaurong ako.
"Fran, open this." Kasunod ay mga katok.
Hindi ko binuksan. Nakatitig lang ako sa pinto hanggang sa tumigil na ang

mga katok.
Hinintay ko na maulit ang mga katok pero wala na akong narinig pa na
kasunod. Lumipas ang isang oras, na boses ni Mrs. Cruz naman ang narinig
ko mula sa labas ng pinto.
"Hindi ka kakain ng hapunan?"
Lumapit ako sa pinto pero hindi ko iyon binuksan. "H-hindi po ako

nagugutom..."
"Bahala ka sa buhay mo! Papansin!" Kasunod niyon ay mga yabag na

papalayo.
Kumakalam ang tiyan ko pero ayaw kong lumabas dahil alam ko na makakasalo
ko sa hapag si Uncle Jackson. Nahihiya ako sa kanya. Sumapit ang alas
onse ng gabi, gutom na gutom na ako. Tumayo ako mula sa kama at lumapit
sa pinto. Idinikit ko ang tainga ko ron para makiramdam.
Umalis kaya si Uncle Jackson? O tulog na kaya siya?
Nakapagtataka lang, kasi kung gusto niya talaga akong pasukin dito ay
madali niya lang namang masisira ang pinto ko. O kaya ay gagamit lang
siya ng dup key na alam kong meron siya.
Bahala na. Nagugutom na talaga ako. Lalabas na ako.
Pipihitin ko palang sana nang biglang may kumatok mula sa labas. Nanigas
ang katawan ko ng kasunod ay marinig ko ang mababang boses ni Uncle
Jackson.
"Are you still mad, Fran?"
Hindi ako makasagot.
"Can you open the door? I want to see you."
Muli siyang kumatok.
"I know you're there. Can you open the door for me?"
"M-matutulog na po ako..."
"I really want to see you, please open the door."
Bumilis ang tibok ng puso ko. Bakit ba gusto niya akong makita? Para ano?
Para mapagalitan niya ako? Para maparusahan niya ako at—
"Pinapayagan na kitang mag-aral sa labas, Fran."
Natulala ako sa pinto. Tama ba ang narinig ko?
"You can go to college. Now open the door."
Seryoso ba siya? O niloloko niya lang ako? Pinapasakay niya lang ako?
Tila nababasa niya ang isip ko na sumagot siya. "I'm serious, Fran. And I
honor my word."
Naluluha akong lumapit sa pinto at marahang binuksan iyon. "Thank you."
Hindi ko na napigilan ang sarili ko, inilang hakbang ko ang pagitan namin
saka ko siya niyakap sa bewang. Huli na para marealize ko na kahit kailan
ay hindi ko pa nagawa sa kanya ang bagay na ito.
Maski si Uncle ay nanigas dahil sa nagawa ko. Naiwan sa ere ang mga kamay
niya.
I bowed my head; I couldn't look at him. "S-sorry. M-masaya kasi ako at

hindi ko—" hindi ko natapos ang pagsasalita nang higitin niya ako.
He pulled me back in and just held me.
Ako naman ang natulala. Ngunit sandali lang ay gumanti ako ng yakap sa
kanya. Napakasaya ko. Sa wakas, mararanasan ko na ang mabuhay nang
normal.
"I'm giving you a chance to prove yourself. Don't disappoint me, doll,"
bulong niya sa akin habang hinahagod niya ang likod ko.
Naiiyak akong tumango. Magpapakabait ako. Mag-aaral ako nang mabuti.

Hindi ko sasayangin ang tiwala niya sa akin.
"Thank you, Uncle..." Nang tingalain ko siya ay seryoso ang kanyang mga
mata habang nakatingin siya sa akin.
"Just be a good girl. Obey my rules and I'll give you everything you
want."
JF
Chapter 5
HINDI AKO MAKATULOG.
"You should sleep. That's the best thing that you can do instead of
staring at me."
Bakit niya alam?
That's exactly what he said to me. E kasi para akong shunga na nakatitig
sa likod niya. Hindi naman sa umaasa ako na lilingon siya. Pero kung
lumingon siya e di...
Pero hindi siya lumingon. Pero parang ganon na din, kasi para naman
siyang may mata sa likod dahil alam niya na nakatitig nga ako sa kanya. O
malakas lang talaga ang pakiramdam niya.
"Go, my doll. Take a rest now."
"S-sorry. Sige." Napahiya na ako kaya kahit nanginginig ang mga tuhod at
pinilit kong makalayo sa kanya.
Bakit kasi sumunod pa ako hanggang sa balcony? Ano pa ba ang kailangan

ko? Pumayag na nga siya e.
Hindi lang kasi ako makapaniwala na pumayag na siya. Na mag-aaral na ako

sa isang university, na magkakaroon na ako ng mga kaibigan, na malalasap
ko na ang mundo. Na pinagkakatiwalaan niya na ako.
Hanggang sa kama ko, hindi na tuloy ako mapakali. Hindi ako makatulog
ngayon kakaisip. Siguro dahil nae-excite talaga ako na mag-college. Wala
namang ibang dahilan para hindi ako antukin. Knowing me, tulog is life.
Masandig lang, tulog agad.
But tonight was different. Why? Why I couldn't sleep? Bakit kahit tumuwad
at tumumbling na ako rito ay hindi pa rin ako dalawin ng antok?
Ang resulta, alas onse na ako ng umaga nagising kinabukasan. Bumaba na

ako at kumain ng diretso brunch na dahil sa lipas gutom ko nong nagdaang
gabi. Wala si Uncle Jackson kaya mabilis at magaan ang mga pagkilos ko.
"Bukas mag-e-enroll na ako," paulit-ulit ko iyong pinapaalala sa sarili

ko tapos sasaya na ako. Malilimutan ko na ang ibang gumugulo sa isip ko
na hindi ko maintindihan.
Maagang umalis si Uncle Jackson. Sinundo siya ni Vice. Magpapasa siya ng

application para sa pagtakbo sa paparating na eleksyon. Narinig ko na
nag-uusap si Mrs. Cruz at iyong guwardiya sa patio at pinag-uusapan ang
nalalapit na halalan, hindi daw malabo na manalo si Uncle Jackson dahil
kilala ito sa buong Quezon City at kahit sa buong Pilipinas.
Kilala pala ang late mother niya sa mga foundation na itinayo nito noong
nabubuhay pa. At hanggang ngayon, existing pa rin ang mga foundation na
iyon. At dagdag pa sa popularidad niya na ang daddy niya ang bise
presidente ng Pilipinas. At matagal na ring inaabangan ang pagpasok ni
Uncle Jackson sa pulitika.
Kapag may party na inaattendan si Vice, palagi nitong bukambibig ang

anak. Kung minsan ay isinasama pa nito. Kahit tahimik at mailap sa camera
si Uncle Jackson, hindi iyon naging dahilan para makalimutan siya. Sa
halip ay lalo pang nacurious at natuwa sa kanya ang mga tao. Lalo na ang
mga kababaihan, matanda man, may asawa, dalaga o kabataan.
Kapag nanalo siya, mas magiging busy siya. Tapos ako naman, magiging busy
sa eskwela. Lalo akong napangiti.
"Uy, masaya yata ngayon si Ganda, ah?"

Sinalubong ako ni Ate Minda sa daan. "Hi, Ate. Good morning po."
"Pag tayo lang, Ganda na lang tawag ko sa 'yo. Mas bagay sa 'yo kasya sa
pangalan mo."
Dumadami na ang pangalan ko sa mansiyon na ito. Si Mrs. Cruz kailan kaya

makakaisip ng itatawag sa akin?
"Masaya ka nga. Anong meron?" Lumapit siya sa akin habang bitbit ang
dusting board. "Hanga rin ako sa'yo, Ganda. Nakukuha mo pa ring maging
masaya kahit pa nandito ka lang at di ka nakakalabas, ano? Happy ka pa
rin kahit wala kang friends."
Lumabi ako. "Friends ko po kayo, di ba? Lahat kayo."
"Maliban malamang kay Mrs. Cruz!" Humina ang boses niya at saka
humagikhik. "Walang friends iyon!"
"Ate Minda talaga!"
"O di ba? Hindi ba? Pero balik tayo sa 'yo, bakit ang saya mo, ha?"
"Kasi po pinayagan na ako ni Uncle na mag-aral sa university."
"Ay, siya nga? Naku, congrats! Mags-school ka na talaga for real! Excited
ka na siguro."
"Opo!" Excited na excited talaga ako.
"Dapat paghandaan mo 'yan. Malamang na maninibago ka sa buhay

kolehiyala."
"Paano po bang pagbabago?" Kung sa pakikisama, magagawa ko naman siguro

nang maayos. Basta maging approachable lang ako sa lahat.
"Sa porma, syempre!"
"Porma po?"
"Oo. Syempre sa college, mga binata at dalaga ang makakasalamuha mo.

Syempre dapat presentable ka."
"Kailangan ko pa bang magshopping?"
"Hindi lang iyon. Kailangan mo ring mag-ayos!"
"Mag-ayos? Maglalagay ng liptint?"
"At magkukulot ng buhok. Teka saglit." Nanakbo siya papunta sa kusina.

Nagtatakang nakasunod lang ako ng tingin. Makaplipas ang ilang minuto ay
humahangos na bumalik si Ate Minda, hindi na dusting board ang bitbit
kundi isang kahon na mas mahaba lang nang onti sa kahon ng sapatos.
"Ano 'yan, Ate?"
"Iron hair curler!" Inabot niya sa akin ang kahon. Saka ko nakita ang
nakadrawing sa labas niyon. "Marunong ka bang gumamit niyan, Fran?"
"Napapanood ko po sa cable."
"Madali lang 'yan. Instinct lang. Saka para alam mo at makontrol mo kung
anong kulot ang gusto mo."
"Salamat, Ate." Nayakap ko sa tuwa ang karton.
"Tiyak ko lalo kang magmumukhang manika kapag kulot na ang buhok mo.
Maraming lalaki malamang ang manliligaw sa 'yo."
Manliligaw? Handa na nga ba ako para sa ganoon?
"Pagkatapos ko sa labada, pupunta ako sa kuwarto mo. Tutulungan kitang

magkulot ng buhok mo kaya maligo at magblower ka na."
Umakyat na ako sa itaas ng saktong ala-una. Dahil nalibang ako sa

pakikipagkuwentuhan kay Ate Minda ay hindi ko na napansin ang oras.
Pagkapasok sa kuwarto ay naligo na ako. Suot ko ang kulay pink kong
bathrobe ng lumabas ako ng banyo. Tinuyo ko ang buhok ko gamit ang blower
saka ko kinuha ang iron curler sa ibabang ng vanity table.
"What are you doing?"
Muntik na akong mahulog sa upuan ng biglang bumukas ang pinto. "Uncle!"
"Kanina pa ako kumakatok."
"Ha? Kanina pa?" Bakit hindi ko man lang narinig? Dahil ba sa sobrang
excitement ko sa pangkulot ni Ate Minda?
Saka bakit ang bilis niyang bumalik?
"We're going to the mall." Kumunot ang noo niya ng makita ang hawak kong
plantsa. "What's that?"
"Ahm..." Napatingin din ako sa hawak-hawak ko, saka ko napansin na may

scotchtape ang dulo ng pangkulot. "Iron curler..."
Nagulat ako ng lumapit siya at kunin iyon sa akin. "How to use this
thing?"
"Pinapainit tapos ipupulupot diyan ang buhok para makulot."

"Are you sure this is safe?" Sa scotchtape siya nakatingin.
"S-safe naman po."
"I doubt that."
Napakurap ako habang nakatingin sa kanya. Nakakatuwa siyang pagmasdan

habang nakakunot ang noo, salubong ang mga kilay at nagtatagis ang mga
ngipin niya habang sinusuri ang iron curler ni Ate Minda.
"'Yan ang laging gamit ni Ate Minda, nilagyan niya lang siguro ng
scotchtape para mas tumibay."
Nakatitig pa rin siya sa curler.
"Ah, bakit po pala tayo pupunta sa mall, Uncle?"
"To buy school supplies." Napapalatak siya bigla. "This thing is fake."
"Ha? Hindi, ah! Ginagamit nga 'yan ni Ate Minda—"
"Low quality."
"Pero nagagamit!"
"Do you reall want to want to use this?"
Marahan akong tumango. Inabot ko sa kanya ang curler at isinaksak.

Sinimulang kulutin ang buhok ko ng mainit na ang plantsa. Gusto kong
makita niya na gumagana itong curler, na hindi ito peke. Napangiti ako sa
resulta dahil nagcurl na ang dulo ng buhok ko sa unang pagpapainit
palang.
Sa buong proseso ay nakatanga lang siya sa akin. Parang hindi

makapaniwala na kulot na ako.
"Aw!" Nabitawan ko ang plantsa ng mapaso ako sa daliri.
"Hey! Are you okay?" Agad siyang yumuko to check on me. "I told you, that
thing is fake!" Kulang na lang ay durugin niya iyon.
"Hindi po fake. Hindi ko lang kasi maabot nang maayos iyong likuran ko
kaya napaso ako."
"Whatever. Stop this nonsense."
Lumabi ako. "Pero hindi pantay. Hindi kulot iyong likod..."
"Do you really need na pantayin pa 'yan?"
Kagat-labi akong tumango. I want to finish it. Ang ganda ng kulot ko sa

harapan.
"Geez." Nagulat ako ng bigla siyang yumukod para kunin sa sahig ang
curler.
"A-ano pong gagawin mo?" Natatakot ako na baka itapon niya iyon sa
bintana.
Pero hindi. Muli niya iyong isinaksak at pinainit, pagkatapos ay

pumuwesto siya sa likuran ko. "Tell me if I'm doing it wrong."
Hindi ko alam kung magugulat ako o mangingiti.
Sa salamin ay kitang-kita ang ekspresyon niya. Panay palatak siya habang

tinitingnan ang curler. Ayoko naman siyang pigilan dahil baka maoffend
siya kaya kahit nahihiya ay tinuruan ko na lang siya kung ano ang
gagawin.
"Kumuha ka ng isang bungkos ng buhok, ipulupot mo sa curler at hayaang

uminit. After ay hilahin mo nang marahan."
Mayamaya lang ay kinukulot niya na ang buhok ko. Magaan ang bawat hawak
niya, na para bang nananantiya. Takot na baka mahila niya ang buhok ko o
mapaso niya ako. Kahit malamig ang aircon sa kuwarto ko ay pinagpapawisan
siya sa noo, hindi maitatatwa na tensiyonado siya sa ginagawa. At ang
mukha niya, seryosong-seryoso. He's cute. So cute.
Too cute.
Paanong ang isang seryosong katulad niya, isang iginagalang pagdating sa

business industry, isang tumatakbong mayor ay naging tagakulot ng buhok
ko?
Mas pinapanood ko siya kaysa sa ginagawa niya sa buhok ko. Sa bawat pag-
igting ng panga niya, pagkibot ng mapulang mga labi, pagkunot ng noo at
pagsasalubong ng kilay ay nakabantay ako. Kahit ultimo pagtulo ng pawis
niya mula sa kanyang pisngi patungo sa gilid ng kanyang leeg ay nakamasid
ako.
Nagtaka ako nang bigla siyang huminto. "Tapos na po ba, Uncle?"
"Y-yeah..." Nasa sahig na ang iron curler na hindi ko namalayang nabagsak

niya.
Nang muli akong tumingin sa salamin ay sa iba na nakatingin si Uncle.

Nanlalaki ang mga mata niya. At nang sundan ko ang tinitingnan niya ay
windang na napanganga ako. Nakabukas na pala ang suot kong bathrobe!
Nang magtama ang paningin namin ni Uncle ay mabilis akong tumayo at

inayos ang harapan ng bathroble. "A—ah, m-magbibihis na ako..."
Nag-iwas siya ng paningin saka pormal na tumango. "Yeah. I'll wait for
you outside."
"S-sige. Saglit lang po ako."

"Take your time." Paghakbang niya ay may narinig akong nawarak.
Nakalabas na si Uncle ng pinto ay hiyang-hiya pa rin ako.
Nakalitaw na kanina ang dibdib ko sa pagkakabuka ng suot kong bathrobe.

Nipples na lang ang kulang, halos nakahubad na ako. At nakita iyon ni
Uncle! Nakakahiya!
Pagbaba ng paningin ko sa sahig ay natilihan ako. Iyong nawarak kanina,

iyon palang iron curler ni Ate Minda! 122
JF
Chapter 6 Crush
Pano mo ilalayo ang isip mo sa isang bagay na ayaw at gusto mong iwasang
isipin? Simple. Just think of other things.
I NEED TO HAVE A CRUSH!
Wait! What? San galing iyon?
Ginugulo na naman ang isip ko ng itsura ni Uncle Jackson habang kinukulot

niya ang buhok ko kanina. Kung paano siya pagpawisan, paano magsalubong
ang kilay niya at paano umigting ang kanyang panga at paano gumalaw ang
mahahaba niyang daliri habang hawak ang iron curler.
He was so cute. I must give him that.
Kung iyon lang sana ang laman ng isip ko, okay lang. I can deal with his
cuteness kahit sa sobrang guwapo niya at seryoso, hindi bagay ang
salitang cute lang sa kanya. Pero hindi lang naman kasi iyon ang
bumabagabag sa akin. May iba pa.
"Kapag may crush ka na, siya na lang ang iisipin mo. Magiging inspirasyon
mo siya at magiging palagi kang masaya," Ate Minda once said to me.
Nabanggit ni Ate Minda na sa isang school kung saan maraming estudyante,

mga lalaki, mga babae, hindi maiiwasan ang crushes. Which is normal. So
mararanasan ko rin iyon. Either ako ang magkakagusto o ako ang
magugustuhan.
Having a crush means a new world. A new kind of feeling. A new

experience.
Pag may crush ka na, kahit malungkot ka, iisipin mo lang ang crush mo,
sasaya ka na. At makakalimot ka. So I think it's right to think about
having a crush. That's normal anyway. Para naman mabaling sa iba ang isip
ko.
Napanguso ako habang nakatingin sa repleksyon ko sa salamin. Bihis na
ako. Hindi na ako nakabathrobe lang, pero mainit pa rin ang magkabila
kong pisngi dahil sa nangyari kanina. Iyong nangyari kaya natigil siya sa
pagkukulot sa buhok ko.
Pag pipikit ako, naaalala ko ang mukha ni Uncle Jackson nong nanlalaki
ang mga mata niya at nakanganga siya sa dibdib ko. Pati ang warak na iron
curler sa sahig ay naiisip ko.
Paano ko kakalimutan iyon? Paano ako lalabas at haharap kay Uncle Jackson
kung hindi ako mapakali at naiilang ako?
Wala lang naman iyon. Wala namang malisya iyon. Nakakahiya lang ako lalo
kung kikilos ako na parang meron.
He's still a man. So what if he's your stepfather? He's still a man,
hindi ka na bata at di kayo magkadugo. Natural mailang ka sa kagagahan
mo. Shit! Bakit tinotorture ako ng sarili kong utak?! At hanggang kailan
ito?!
Right. Gusto ko nang magkacrush para lumimot. Ayokong dalhin ito nang
matagal. This isn't right.
Isang katok sa pinto ang nagpapitlag sa akin. "Doll."
Nakagat ko ang labi ko ng mapatingin ako sa wall clock. Thirty minutes na

akong nag-aayos, masyado kong inenjoy ang pagpapahintay. "Coming!"
Dinampot ko ang leather sling bag na ipinatong ko kanina sa kama saka ako
muling sumulyap sa salamin.
Polo dress na kulay baby pink at sandals na ganoon din ang kulay. Ang
buhok ko na kinulot ang dulo ay maganda at malinis tingnan, lalo na at
nagsuot ako ng simpleng headband. Wala akong suot na alahas maliban sa
silver at manipis na strap kong relo. Sa mukha naman ay lip balm lang at
pulbo.
"Sorry, natagalan."
"Let's go baka gabihin tayo." Nauna na siyang bumaba ng hagdan, ni hindi

niya na ako tiningnan.
Sana nakalimutan niya na iyong kanina. Okay na iyong ako na lang ang
magdusa at mailang basta wag na siya.
Asa ka namang unforgettable ang dibdib mo? Kalakihan ba? Napanguso ako at
iritableng nagmartsa palabas ng mansiyon.
Oo hindi kalakihan, pero hindi naman maliit. I'm only fifteen, alangan
namang ga-papaya na ito agad? Lalaki pa ito pag lumaki ako. Hindi ko alam
kung bakit nakikipagbangayan ako sa sarili ko at kung anong ipinaglalaban
ko.
"Faster, doll."
Maagap akong sumunod. "Opo, Uncle."
He's calling me "doll". Walang malisya iyon since wholesome ang mga
dolls. Meaning I'm still a little girl for her. This time gusto kong
ipagpasalamat iyon kaysa magmaktol na paslit pa rin pala ako sa paningin
niya.
Sa lawn ay naghihintay na ang dalawang SUV. Sa pangalawa kami sumakay ni

Uncle Jackson. Magkatabi kami sa loob at sa unahan ay isang driver at ang
bodyguard niyang si Tarek na as usual ay walang kangiti-ngiti.
Sa dami ng bodyguards dito sa mansiyon ay si Tarek lang hanggang ngayon

ang kilala ko since siya ang palaging kasama ni Uncle Jackson. Hindi ko
na napagkikita iyong batang bodyguard na nakasama namin sa chopper
papunta ng Manila nong gabing umalis kami sa Davao.
Nasan na kaya ang isang iyon? That Calder guy. Dito rin kaya siya naka-
assign?
Pero hindi ko siya nakikita tuwing nagmamasid ako sa paligid kapag nasa
terrace ako. Sana makita ko ulit siya. Mukhang sa lahat kasi ay siya lang
ang marunong ngumiti.
Baka naman hindi na siya bodyguard? Baka nagpalit na siya ng trabaho?

Baka narealize niya na mas babagay siyang model kaysa bodyguard?
Napahagikhik ako sa naisip ko.
Mabuti na lang at malapit lang ang mall kaya hindi ako masyadong
napraning sa sasakyan habang bumabyahe kami. Tahimik lang din si Uncle
Jackson. Sa mall ay tatlo lang kaming pumasok kasama si Tarek na
nakasunod lang sa amin kahit saan kami pumunta.
"Do you have a list of what you're planning to buy?"
"Kaunti lang naman ang bibilhin ko kaya hindi na ako naglista."

Nagpasalamat ako at kaswal lang ang pagkausap sa akin ni Uncle Jackson.
Sa entrada palang ng mall ay agaw-pansin na kami. Napakatangkad niya,

napakaguwapo at kahit malabo ang mata, imposibleng hindi mapansin ang
isang tulad niya. Kung hindi ko siya uncle, baka katulad lang ako ng
ibang hahabulin siya ng tingin at kasabay ng confusion kung diyos ng
Griyego ba siya o tao.
Siguro iyong iba ay nakikilala siya since palaging laman ng news at

diyaryo si Vice at siya naman ay madalas sa mga business mag as one of
the most sought after bachelor in town.
Sa isang boutique lang kami ng damit nagpunta. Naawa na ako sa kanila ni

Tarek na halatang out of place sa boutique ng damit ng mga babae. At
naaawa ako kay Uncle Jackson na halos hindi na tantanan ng tingin ng mga
sales lady.
Bakit ba ako naaawa sa kanya? Parang wala lang naman sa kanya ang lahat
ng atensyon. Parang sanay na siya o mas madaling sabihing wala siyang
pakialam.
Kahit na, binilisan ko pa rin ang pagpili ng mga damit para makaalis na
kami. Kung ano lang iyong nandon, iyon lang ang mga pinagpilian ko.
Kaunting pares at ilang dress lang ang binili ko. Ni hindi ko na
isinukat, tinantiya ko na lang kung kakasya sa katawan ko. Sa sapatos
naman ay ganoon na lang din ang ginawa ko.
"Next week you'll have your own personal shopper," sabi niya pagkuwan.
Nalulula akong tumango. Pero mas mabuti na iyon kaysa aalis ako para
magshopping na kasama si Uncle Jackson. Iyong personal shopper, pwede ko
namang kausapin na wag akong dalhan ng masyadong mahal at magagarang
damit.
Sa National Book Store na ang huling pupuntahan namin para sa school

supplies. Kagaya sa boutique ay mabilis lang din ang paghahanap ko ng
gamit sa bookstore. Halos iyong una kong makita ang agad kong dinadampot.
Basta hindi gaanong mahal, dinadampot ko na at nilalagay sa cart.
Pagkabayad, alis.
Akala ko uuwi na kami paglabas namin ng magsabi siya na dadaan pa kami sa

department store.
Tumikwas ang isang kilay ko. "May bibilhin ka?"
"I'll buy you a new iron curler," sagot niya na hindi sa akin tumitingin.
Nauna na siya papasok kaya no choice na kami ni Tarek kundi ang sumunod.
Sa may mga stand ng mga pang-ayos ng buhok kami nakarating. Bumili siya
ng dalawang iron curler, parehong mamahalin para tiyak daw ang kalidad.
Iyong isa raw ay pamalit sa nasirang pahiram ni Ate Minda sa akin.
Pauwi ay wala ni isa ang umiimik. Nang magyayang kumain sa isang resto si
Uncle Jackson ay tumango na lang ako. Hindi kasama si Tarek kaya kahit
ayaw ko ay naiilang na naman ako. Katulad sa sasakyan ay wala kaming
imikan habang kumakain. Feeling ko tuloy hindi ako natunawan sa tensyon.
"Ipinapatawag ka ni Sir Jackson," bungad sa akin ni Ate Minda ng

pagbuksan ko siya ng pinto. Kakapalit ko lang ng damit ng katukin niya
ako.
"Sige, susunod na ako."
"Sige. Oy, thanks pala ulit sa pangkulot!" Ngising-ngisi siya. Kanina pa

pagdating ko inabot sa kanya ang kahon ng bagong iron curler. Parang
natuwa pa nga siya na nasira iyong luma niya, at masaya siya sa kapalit
niyon.
"Welcome, Ate. Thank you rin at pasensiya na ulit."

"Sus. Mas like ko iyong new ko! Orig pa! Tagwalong libo!" Hindi ko na
kasi naalis iyong tag price pagkabigay ko sa kanya.
Paglabas niya ay hinanap ko agad ang suklay para ayusin ang nagulo kong
buhok. Bakit kaya ako pinapatawag?
Siguro dahil may sasabihin siya? Enrollment ko na bukas, baka may

ibibilin siya? Baka ibilin niya sa akin na bawal akong magkacrush?
Napailing ako sa naisip ko. Kahit pwede niya nga talagang sabihin iyon sa
akin. Over protective siya gaya ng sinasabi ni Ate Minda. Posible na
pagbawalan niya nga ako sa ganoong antas. Pero kung sakali ba ay
malalaman niya kung susuway ako?
Malalaman niya kung babasahin niya ang nararamdaman ko which is very

impossible. Saka crush lang naman, may masama ba sa paghanga at
paghahanap ng inspirasyon?
Bumaba na ako sa sala at nadatnan ko si Uncle Jackson doon na nag-iisa.

Nakapamulsa siya sa suot na denim at parang malalim ang iniisip. Ni hindi
niya nga ako agad napansin.
"Uncle, pinapatawag niyo raw ako?" untag ko sa pananahimik niya habang

ang isip ko ay abala sa aking magiging crush.
Saglit siyang tumingin sa akin bago muling magblangko ang kanyang

paningin. "I can't go with you tomorrow."
Nakagat ko ang ibaba kong labi.
"Pero may ibang sasama sa 'yo."
Mula sa pinto ay pumasok ang isang matangkad na lalaki na naka all white.
White pants, white shirt and white shoes. Maamo ang mukha nito bagaman
walang kangiti-ngiti. Kung hindi lang sa gun holster na walang laman na
nasa tagiliran ay mapagkakamalan mo na itong anghel. 6
"Tomorrow is your enrollment," ani Uncle Jackson at lumapit sa lalaking

bagong dating. "He'll be the one to accompany you tomorrow and to the
following days."
Tumingin sa akin ang lalaki at bahagyang tumango. Seryoso siya ngunit may
kakaibang kislap ang kanyang mga mata. "Calder Raegan Knight at your
service, Señorita."
So it's him. My new bodyguard.
JF
Chapter 7
206K 8.3K 1.8K
by JFstories
Chapter 7
Maaga akong gumising because today is my first day in school and I'm
excited! Hello, papasok na sa school at college na ito! Sino ba ang hindi
mae-excite? 33
"Goodluck sa school!" ani Ate Minda nang sumilip siya sa kuwarto ko.
"Magkwento ka mamaya tungkol sa bodyguard mo, ah!"
Akala ko pa naman about sa school ang ipapakwento niya sa akin. Ngumiti

na lang ako sa kanya at nagpaalam na. Nasa sala na rin kasi si Uncle
Jackson ay mukhang bago ako pumasok ay may sasabihin siya sa akin. Ano
kaya? Baka igu-goodluck ako?
Nakauniform na ako nang bumaba ako sa sala. One-inch above the knee dark
green pencil cut skirt na tinernuhan ng white long sleeve blouse na may
necktie na kakulay ng pang-ibaba ko ang aking suot. Sa mga paa ko ay flat
black semi dollshoes naman. Isang leather shoulder bag ang kinalalagyan
ng ilang notebooks ko ang aking natatanging bitbit. Dahil sa sobrang
excitement ay ipinonytail ko lang ang buhok ko. Wala na akong suot na
accessories maliban sa suot kong simpleng silver watch.
Nasa gitna ng sala ko natagpuan si Uncle Jackson. Para siyang diyos na

nakatayo ron at naghihintay ng aalipinin niya. Ganoong pakiramdam talaga
ang dala ng aura niya lalo kapag ganitong wala siyang kangiti-ngiti.
Hindi siguro maganda ang gising. 8
Okay lang. Sanay naman na ako na parang araw-araw yata ay hindi maganda
ang gising niya. Kung di salubong ang kilay niya, wala siyang reaksyon.
Siguro mas mash-shock pa ako kung salubungin niya ako ng ngiti at wide
open arms. 17
Guwapo pa rin naman si Uncle ko kahit kapresyo yata ng Microsoft ang

ngiti niya. 30
Nakapamulsa siya sa suot na sweatpants na kulay itim. Muscle shirt na

kulay gray naman ang pang-itaas niya at basang-basa iyon ng pawis na
nagmumula sa kanyang pawisang leeg, maskuladong likod at mga balikat.
Gulo-gulo pa ang kanyang buhok. Mukhang galing siya sa pagwo-workout
dahil pati ang mga balahibo niya sa braso ay basa ng pawis. 14
Tumaas ang isang kilay niya dahil sa tagal ko na palang nakatitig sa

kanya. Napayuko tuloy ako.
Bakit nga ba kasi kailangan ko siyang titigan pa? E ano kung basa siya ng
pawis? Hindi naman siya mabaho. Sa totoo lang ay mukha pa rin naman
siyang mabango kahit pawisan siya. 15
Sa pagyuko ko ay nagawi ang aking mga mata sa center table kung saan may
nakalagay na rectangular box na kulay puti. Nang tingalain ko si Uncle
Jackson ay nakatingin siya sa akin at ang mga mata niya ay nag-uutos na
kunin ko raw ang box. 1
Yes, sa panahong nakasama ko si Uncle Jackson ay aware na rin ako sa mga
body language niya kapag tinatamad siyang magsalita o magpaliwanag. 11
Kinuha ko ang box at sinipat. "A phone?" 1
Bukas na ang box. Gusto kong klaruhin kung para nga ba ito sa akin. Baka
umasa ako 'tapos iuutos niya lang pala na ibigay ko kung kanino itong CP,
mabo-brokenheart talaga ako pag ganon. Matagal ko na kasing pinapangarap
magkaroon ng ganito.
"Uncle, ano pong gagawin ko dito sa phone?" 19
"You need that," aniya at hinawi ang ilang pirasong bangs na bumagsak sa
kanyang noo. 15
Pagkasabi niya'y kinuha ko agad mula sa box ang phone. Kandatulo ang
laway ko ng mahawakan ko ang manipis na gadget. 2
"My number is already there." Hindi na siya sa akin nakatingin ng sabihin

iyon.
Tiningnan ko agad ang phonebook. Nakasaved na nga ang numero niya rito.
Jackson – +6349-3906-46 129
Ang pormal masyado. Saka ko na lang siguro ie-edit ang name niya para
lagyan ng "uncle". 15
"I also saved Calder's number in your phone book. You can give him a ring
in times of emergency." May diin ang huling salita niya. So ibig sabihin
kahit kanino ay hindi ako pwedeng magtext o tumawag kung hindi lang
emergency?
Nasa phonebook ko nga ang number ni Kuya Calder. Nakasaved ito sa

pangalang "Bodyguard Knight". Napakapormal. 19
"Salamat, Uncle."
"Nakaline na iyan. Kung sakaling mawawala, just tell me para maipa-cut at

macheck natin ang location. Everything can be checked, just so you know."
7
Bakit parang sinasabi niya na pati messages and calls ay ich-check niya?
Hindi naman siguro. 24
"Señorita." 9
Lumipad ang paningin ko mula sa phone patungo sa lalaking nagsalita sa

tagiliran ko. Narito na pala ang aking bodyguard/driver. Katulad ng amo
ay pormal na pormal ang mukha nito.
Kagaya kahapon ay naka all-white na naman ito. White long sleeve polo na
itinupi hanggang siko, white pants at white shoes. Mabuti naman at walang
nakasabit na holster ng baril sa katawan nito ngayon. 9
"Use the Red Camaro." Inihagis ni Uncle Jackson ang susi ng sasakyan sa
aking bodyguard na agad naman nitong nasalo nang walang kahirap-hirap. 16
"Copy that, Sir."
"Always be contacted, Fran." At tumalikod na sa amin si Uncle Jackson.
Nang maiwan ako kay Calder Raegan Knight ay wala akong nadamang
pagkailang dahil kasabay ng pag-alis ni Uncle Jackson ay ang pagngiti
niya sa akin. Ang plastic talaga nitong lalaking 'to. Di ko napigilang
matawa. 56
"What's funny, Señorita?" mapaglaro ang mga matang tanong niya.
"Wag na lang ganyan ang itawag mo sa akin." Lumabi ako. Feeling ko kasi
kapanahunan pa ng lolo at lola ko kapag naririnig ko ang ganong tawag.
"Sure, Milady." 52
Napairap ako. "Baka gusto mo pa mademoiselle?" 1
Nagulat ako ng bigla siyang humalakhak. Halos mag-isang guhit ang mga
mata niya sa galak. 24
Nakakatuwa makakita ng mga taong tumatawa sa bahay na ito. Alam kaya ni

Uncle Jackson na mababaw ang kaligayahan ng itinalaga niya sa aking
bodyguard?
"Pwede magtanong?"
Ngising-ngisi siya ng sumagot. "Walang time."
"Walang time saan? Sa itatanong ko?"
"No time for a relationship." 52
"Ha?"
"Di ba itatanong mo if I't already taken?" Lalong ngumisi ang lalaki.

"The answer is no, Milady." 23
"Hindi, ah!" Kandaluwa ang mga mata ko. "Hindi iyon ang itatanong ko!"
Tumawa na naman siya. Seriously? May problema yata siya?
"Okay. Ano ba iyon?" Humalukipkip siya at sumeryoso nang mapansing

nakasimangot na ako.
"Itatanong ko lang kung may batas ba ang uncle ko na bawal ngumiti ang
mga taong nasa paligid niya. 'Pansin ko kasi lahat ng tauhan niya ay
parang pasan ang mundo."
"Mukha bang pasan ko ang mundo?" 9
"Actually, oo. Kapag nandiyan na siya, nagta-transform ka na. Nagiging

robot ka." 3
Umiling siya at ginulo ang buhok ko gamit ang malapad niyang palad at
mahahabang mga daliri sa kanyang malaking kamay. "Akala ko naman kung
anong importante 'yang tanong mo." 1
"As if kaya mong sumagot nang seryoso sa importanteng tanong."
"So let's go?"
"Let's go!" Masayang sambit ko at nauna na ako sa garahe.
And the whole drive to school was fun! Di ko alam pero palagay na agad
ang loob ko sa kanya. Parang pwede ko na siyang biru-biruin at barahin
since tila maloko at makulit talaga ang kanyang personality. At least my
bodyguard is not boring. 3
...
But the first day of school was so boring...
Marami ngang guwapo, matalino, mabait at mukhang matitino. Pero hanggang

doon lang. Wala akong makitang pwedeng gawing crush. At masyado pang
maaga for that. 16
May iilang nakikipagkilala at nakikipagkaibigan. Isa na ron si Olly

Daniela Bernal. Same course. Olly was jolly and nice. Hindi pa lang
talaga siguro ako sanay makihalubilo kaya hindi ko pa siya masyadong
maappreciate, but I know that I'm on my way there. 3
After school ay nakareceived agad ako ng text from Kuya Calder. Yes, I'm
calling him "kuya" sa ayaw man at sa gusto niya. He's ten years older
than me kahit para lang kaming magka-edad dahil sa ugali niya na maypagka
childish. I gave him my number bago ako pumasok sa gate ng Don Eusebio
Mariano University. 9
KUYA C
Parking lot na, Milady. 3
Napangisi ako. Talagang pinangatawanan niya na ang pagtawag sa akin nang

ganoon. Iyong isa, "Doll", ito naman "Milady". Dagdag pa si Ate Minda na
"Ganda" naman ang tawag sa akin.
"Merienda, Milady?"
"Libre mo ba?"
"Ikaw 'to diyang may credit card at may libuhing cash," aniya na nasa
daan ang mga mata. Kahit naman medyo madaldal at maharot si Kuya Calder
ay masasabi kong maingat at maasahan talaga siyang driver. 10
"Ikaw nagyaya, dapat po libre mo."
"Bente lang ang cash ko rito."
"Pwede na 'yan!" Itinuro ko ang nadaanan naming stand ng fishball sa

gilid ng kalsada.
"Seryoso ka?" Pati ang mga mata niya ang nakangiti nang lingunin niya
ako. 2
"Oo naman. Dream ko pong kumain niyan, baka di mo alam."
"Then tuparin natin 'yang dream mo na 'yan." Ipinark niya sa tabi ang Red
Camaro. 3
"Kuya tigsampu."
"Kinse na sa 'yo, sa'kin lima," aniya.
"Sus. Dapat pantay." Binigyan ko siya ng stick niya at nagsimula na akong

tumuhog ng fishball at kikiam na worth ten pesos. Gumaya na rin siya. 4
May mga babaeng estudyanteng naglalakad na napapatingin sa amin,

partikular kay Kuya Calder. Pati iyong mga nakakotse na napapalingon sa
kanya kapag nadadaan na sa kinatatayuan namin. Well, I can't blame them.
Ang pogi ng bodyguard ko at ang lakas ng dating. 2
Siniko ko siya. "Sikat ka o."
Ngisi lang ang tugon niya sa akin. Busy ang loko sa pag-ubos ng fishball.
Nangangalahati palang ako ay ubos niya na iyong kanya at masama na ang
tingin niya sa natitira kong fishball sa stick ko.
Tiningnan ko siya nang masama. "Huy! Akin 'to."
"May kadamutan ka, Milady." 48
"Ngayon na lang kasi ako nakakain nito. Last time ko pa ay iyong Grade
two ako. Buhay pa non iyong lolo ko sa Davao."
Nagulat ako nang bumunot siya ng wallet sa bulsa. Naglabas siya ng buong
limang-daang piso at inabot sa vendor ng fishball. "Manong, tag two-fifty
kami nitong babaeng madamot na kasama ko." 83
Ang lakas ng tawa ko. Halos makalimutan ko nang ngayong araw palang
kaming nagkasamang dalawa.
Kalahating oras din kaming nagfoodtrip doon. Ang natira sa five-hundred
niya ay hindi niya na kinuha kaya pati si Manong Vendor ay maligaya rin.
2
Pagkauwi sa mansion ay back to being robot na naman si Kuya Calder. Pa-

mysterious na naman siya.
Ako naman ay naging busy sa pag-iinstall ng Facebook app at Messenger sa

bago kong phone. Tinuruan ako ng new friend kong si Olly. Actually, siya
na rin ang gumawa ng account ko kanina na ila-log in ko na lang ngayon.
She's really nice. Hindi niya ako hinusgahan kahit pa weird na pala sa
panahon ngayon ang isang teen-ager na walang social media account. 7
I spent my two hours browsing the Internet. Masaya, nakakalibang at

nakakaaliw pala ang Social Media. And I must admit na toxic din ito. 56
Pagabi na nang lumabas ako ng mansiyon para hanapin si Ate Minda.

Siguradong may FB din siya. I will add her.
Nakarating ako sa garden kakahanap sa kanya pero wala siya. Baka may
inutos si Mrs. Cruz sa kanya. Pabalik na sana ako nang madaanan ko ang
puno ng sampaloc. Natatakam na kusang huminto ang mga paa ko. 1
May ganito rin palang puno sa hardin dito. Sa Davao kasi ay ito ang
paborito ko kapag nagagawi ako sa hardin doon.
Luminga-linga ako sa paligid at nang makitang walang tao, walang Uncle

Jackson at Mrs. Cruz na tiyak na sasaway sa akin ay sinamantala ko na ang
pagkakataon. Naghubad ako ng tsinelas at inakyat ang hindi naman
kataasang puno.
Pagkarating ko sa sanga na kinaroroonan ng sampaloc ay umabot na agad ako

ng isa at sinimulang upakan iyon. God, I really missed this!
May pumalakpak sa likuran ko sanhi para ako'y mapalingon. Nanlaki ang mga
mata ko nang makita si Kuya Calder na nakatayo sa ibaba ng puno.
Nakapamulsa siya sa suot na fitted jeans at bagong paligo dahil basa-basa
pa ang kanyang magulong buhok. Hindi pa siya nagsusuklay! 1
"What a tough girl you are, milady." Nakangisi siya habang nakatingala sa
akin.
Sa pagkabigla ko ay muntik na akong makabitaw.
"Umalis ka diyan!" sigaw ko sa kanya.
He was staring at me, his wicked smile playing on his sensual lips. Bakit
parang nagpapacute siya? 16
"A-anong ginagawa mo?" manghang tanong ko. "Umalis ka nga diyan!"
Umiling siya at lumapit pa lalo. Inihain niya ang kanyang braso sa akin.
"Don't worry, I'll catch you if you fall." 585
jfstories
Chapter 8
221K 8.2K 2K
by JFstories
Chapter 8 6
NO MORE CRUSHES! 16
Dahil lang don sa arte ni Kuya Calder kaya nai-stress ako ngayon. Hindi
ko naman siya crush pero naiirita ako kasi ang harot niya. 19
Kung di ko lang siya kuya, baka isipin ko, dumidiga siya sa akin.
Thank you, Facebook! Ang dami kong new knowledge sa mundo. Mula sa mga
seryoso hanggang sa kalokohan. At masasabi ko na hindi na ako ganun
katanga ngayon. 4
Pagkababa ko sa sanga kanina ay talagang dinurog ko sa irap si Kuya

Calder. Tawa lang siya nang tawa. Ligayang-ligaya! 7
Siya ang mukhang tanga. Guwapo nga siya pero mukha siyang tanga. Lalo na
nong dumating si Uncle Jackson, nagtransform na naman into robot ang
bodyguard ko na nasa loob ang kulo. 15
Bukas magpapalibre ako sa kanya ng fishball para makabawi ako. Nasan na

kaya iyon ngayon? I-text ko kaya?
Ka-excite lang gamitin itong bago kong phone. Walang ibang nasa contacts
kundi sina Uncle Jackson, Ate Minda at syempre nga ang bago kong
bodyguard na si Kuya Calder. Nakalinya ako, maraming pangcall at pantext
pero mas nagagamit ko ang phone na ito pangresearch, pangFacebook at
pangselfie.
“Kung makangiti ka diyan, para kang nalandi sa lalaki.” 34
Agad kong itinago ang cell phone ko at ang ngiti ko na rin nang lumabas
ng kusina si Mrs. Cruz.
“Kakapasok mo palang sa eskwela, Frantiska. Unang araw mo palang.” Wala

siyang kaemo-emosyon maliban sa malamig niyang titig. 23
“Good evening po, Mrs. Cruz.”
“Hindi ka pinag-aaral para kumire.” 63
Napipi ako sa sinabi niya.
“Kung sa Davao ay walang dumidisiplina sa 'yo, dito ay ibahin mo. Hindi

ko gusto ang mga babaeng makakati. At tigilan mo ang pakikipaglapit kay
Luzviminda, napakalandi non. O talagang nagkakasundo ang mga taong pareho
ng pag-uugali?” 100
Pahiyang-pahiya ako sa mga sinabi niya. Masama ang titig niya sa akin
nang talikuran niya ako.
Tama naman siya. Hindi ako pinag-aral para humarot. Pwede naman akong
mabuhay nang masaya kahit wala akong crush. Hindi ko pa siguro talaga
panahon ang ganon. Bakit ba kasi kailangang magmadali? Saka dapat pag-
aaral ang atupagin ko. 7
Bigla tuloy akong nahiya sa sarili ko. At syempre sa taong nagpapaaral sa

akin, kay Uncle Jackson. Kung malalaman niya lang ang nasa isip ko ay
baka makalimot iyon at masinturon na naman ako. 1
Kandahaba ang nguso ko habang nakatingin sa screen ng bago kong cell

phone na inilabas ko na ulit.
“'Musta ang first day of school, Ganda?”
“Ate Minda!” Huminto ako at lumapit sa kanya. Nagpapagpag siya ng mga

pillow case sa sofa. “Okay lang po.” Naalala ko ang sinabi ni Mrs. Cruz.
Naawa tuloy ako kay Ate Minda dahil nahusgahan agad siya nang walang
kalaban-laban.
“Marami bang pogi?”
Napangiwi ako. “Marami naman po.”
“Speaking of pogi. Kumusta iyong bago mong bodyguard?” Huminto siya sa

ginagawa at lumapit sa akin. “Crush na crush ko rin iyon.” 3
“Si Kuya Calder?” Doon ako napangisi. “Okay siya.” 2
“Oo naman! Okay talaga. Masungit nga lang. Hindi namamansin iyon, e.
Manang-mana sa amo natin. Pero ayos lang. Makita lang sila, maligaya na
ako. Sila na lang na mga guwapo sa bahay na ito ang libangan ko,
pampaalis ng stress kay Mrs. Cruz kumbaga!” 1
Hindi ko na sinabi na iba ang ugali ni Kuya Calder kapag kami lang
dalawa. Feeling ko, gusto ng lalaking iyon maging misteryoso siya sa mga
tao. Ayaw ipaalam na deep inside, kengkoy siya. E di pagbigyan. 6
“Alam mo kaya ayaw kong magresign dito e dahil marami talagang masasarap
sa mata. Maliban lang syempre don sa nag-e-early menopause na si Mrs.
Cruz.” 7
“Wag ka magreresign, Ate Minda. Ikaw lang ang friend ko rito.”
“Kaya nga hindi talaga. Tinitiis ko na lang talaga iyang toyo ni Mrs.
Cruz. Actually, lahat ng kasambahay rito, tiis to the max sa babaitang
iyon. Kay Sir Jackson lang iyon mabait. Plastic!” Ang sama ng mukha ni
Ate Minda, mukhang naiinis talaga siya kay Mrs. Cruz. 5
Bakit kasi napakasungit ni Mrs. Cruz? Inaano ba namin siya? 28
“Sige balik na ako sa paglilinis at baka dumating ang bruha, malintikan

na naman ako.” 3
“Sige, 'Te.” Tinungo ko ang hagdan.
“Nasa veranda pala sexy mong uncle at ang sexy mo ring bodyguard, nag-
uusap,” pahabol niyang nakangiti. “Mag-iisang oras na sila ron. Nagha-
heart to heart talk yata ang dalawang guwapo!” 32
Nag-uusap sila. Close ba sila? 2
Sa glass door palang ay tanaw ko na ang dalawang matangkad na bulto na

malapit sa pasimano ng balcony. May mapusyaw na liwanag malapit sa
kanila, dagdag pa ang liwanag ng buwan kaya kahit medyo malayo ay nakita
ko ang anyo nila. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila Uncle Jackson at
Kuya Calder.
Umiral na naman ang pagiging chismosa ko na imbes umalis ay nag-stay ako.

Kapansin-pansin kasi ang nasobrahan sa pagkaseryosong mukha ni Kuya
Calder. Parang hindi siya. 1
Oo madalas siyang seryoso pag nariyan si Uncle Jackson, pero mas higit
siya ngayon. At parang galit siya? Bakit? 2
Lumabas ako at lumapit. Dahil wala ako sa line of vision nila kaya hindi
nila ako napansin. Nakatagilid sa gawi ko si Kuya Calder at busy sa
pagsimsim ng kape sa hawak na tasa. Si Uncle Jackson naman ay nakatalikod
at mukhang busy sa pag-iisip. Hindi gumagana ang matalas niyang
pakiramdam dahil hindi niya talaga ako napuna.
Bahagyang tumagilid si Uncle Jackson. Napatanga ako sa ganda ng mga mata

niya sa liwanag ng buwan. He got gorgeous eyes, yet they were ruthless.
“I plan to take care of her.”
Anong pinag-uusapan nila? Sino ang tinutukoy niya?
“You’re already decided, Sir.”
“I will win this election. Iyon lang naman ang kailangan para hindi
guluhin ni Dad si Fran.”
“Kung hindi ka lang pinendeho ng nanay niya, kung hindi lang mas matanda
sa 'yo ang namatay mong asawa, at kung hindi mo lang siguro ikinulong
nang matagal sa mansiyon mo sa Davao si Fran ay magiging madali na sana
ang lahat sa kandidatura mo. Pero marumi ang politika, hindi lang sila
basta titingin sa kabutihan mo na kupkupin ang anak ng namatay na si
Marsha, mas titingnan at uusisain nila ang mga hindi magagandang pasya mo
sa buhay mo.” 5
“Hindi siya makakaapekto sa kandidatura ko. I just need to take care of
some things para hindi na maungkat kung saan galing si Fran.”
Tumalim ang mga mata ni Kuya Calder. “Pero hindi ni Vice. And now, gusto
niyang paalisin mo rito si Fran at ideny mo ang koneksyon niyo sa isat-
isa.”
“I will not do that.” He folded his muscular arms over his chest as he
talked. He didn’t even wince.
“Kung sakali lang maisip mong sundin ang plano ni Vice, maaasahan mo
naman ang serbisyo ko. I can take care of her while—” 17
“Stop it. Fran will stay here with me and that’s final.” 13
Nong nakaalis na si Uncle Jackson ay pasimple akong lumabas sa

pinagtataguan ko. Aalis na sana ako nang biglang magsalita si Kuya
Calder.
“Kailan mo pa naging ugali makinig sa usapan ng iba, Milady?” 4
Napatigil sa paghakbang ang mga paa ko. Nang tumingin ako sa kanya ay
hindi naman sa akin nakatutok ang kanyang paningin.
“Gano ka na katagal diyan?”
“Kani-kanina lang...” 2
Inilapag niya sa pasimano ng veranda ang tasa ng kape. Namulsa siya at

humakbang palapit sa akin. Nakataas ang kaliwa niyang kilay at gilid ng
kanyang labi.
“You’ve heard it.”
Napayuko ako sabay kagat ng labi. Hindi siya naniniwala na hindi ko

napakinggan ang pinag-uusapan nila tungkol sa akin. Bakit kasi halata
agad kapag nagsisinungaling ako?
“He’s a shark in the business indurstry.”
“Ha?” 4
“Wala siyang negosyo na hinawakan na hindi lumago nang sobra pa sa tubo.

Wala ring nakakaisa sa kanya. Wala pa.”
Hindi ko matumbok ang sinasabi niya.
“Chill, Milady. Kung gusto niyang maging mayor, mananalo siya.” Seryoso
ang mga mata niya habang nakatingin sa aking reaksyon. “Matalino pa sa
daga ang uncle mo.” 6
Tumango ako. I get it. Kumalma ako kahit paano.
“Hindi ikaw ang ikababagsak niya. Maniwala ka,” makahulugang sabi niya
saka ngumiti at ginulo ang buhok ko. 20
Napanguso ako at tinabig ang kamay niya. Nakakainis. Palagi na lang

niyang ginagawa ito.
“If he wanted something, he will going to get it.” 7
Kuya Calder is right. Meron bang taong kayang pabagsakin ang uncle ko?
Wala. At walang magtatangka. 9
...
CALDER RAEGAN 21
My phone beeped inside my jeans pocket. Dinukot ko iyon at tiningnan. I

wasn’t expecting anyone to text me in this late hour. Wala ring
nakakaalam ng number na ito maliban kay Frantiska at sa uncle niya. At
hindi ugaling magtext ng huli.
Awtomatikong gumuhit ang ngisi sa mga labi ko nang mabasa ang sender’s
name ng message. “Gising pa ang nene.” 57
FRANTISKA
Thank you sa pagkalma sa'kin kanina, Kuya C. In fairness naman sa'yo,
pwede ka rin pala maging seryoso ( smile emoticon)
Nagtipa ako ng reply.
ME
Di ba dapat tulog ka na, Milady? Alam mo ba kung anong oras na? You have
an early class tomorrow.
Saglit lang ay nagbeep ulit ang phone.
FRANTISKA
Serious again? Hula ko, kasama mo na naman uncle ko.
ME
Oo. Katabi ko. He’s reading your message actually. 1
FRANTISKA
Seryoso?!!
ME
Muehehe. Kidding. Pwede ka nang huminga. 64
FRANTISKA
Nakakainis ka. Kinabahan ako! Dahil diyan libre mo ko bukas ng fishball!
ME
Sorry gipit ako ngayon. May pinag-iipunan. Baka pwedeng ikaw muna
manlibre tutal libo naman baon mo. 5
FRANTISKA
Kuripot ka lang. Sigurado naman ako na malaki sahod mo.
ME
Goodnight.
FRANTISKA
Goodnight sa bodyguard kong kuripot pero ililibre pa rin ako ng fishball
bukas kasi kung hindi, hindi ko siya papansinin! Hehe. (smile emoticon)
I laughed out loud and shook my head. Damn this girl. 2
Nagtipa ako muli at nagpaalam na dahil baka mapuyat pa lalo ang nene.
Ngising-ngisi pa rin ako habang ibinabalik sa bulsa ko ang cell phone.
“Mukhang masaya ka.”
Mabilis na nabura ang ngisi ko nang makita sa bungad ng pintuan si Mrs.

Cruz, the 48-year-old woman na head ng mga kawaksi. 36
“Gising ka pa,” pormal na bati ko sa kanya.
Walang kangiti-ngiti ang babae dahilan kaya mukha tuloy mas matanda siya
sa kanyang edad. Maputla siya at may iilang visible fine lines at
wrinkles sa mukha.
“Tiningnan ko lang kung sino ang tao rito. Ano palang ikinakasaya mo?
Ngayon lang kita nakitang ganyan kasaya, ah.” 14
Kumunot ang aking noo at sinalubong ang nanlilibak niyang mga mata.
“Calder, wag ka sanang makakalimot.” 93
Nagtagis ang mga ngipin ko.
“Matulog ka na.” Tumalikod na ang babae.
Wala na sa paningin ko si Mrs. Cruz ay mainin pa rin ang ulo ko. “I know
what I’m doing,” anas ko sa hangin. 77
...
FRANTISKA
Kinabukasan ay ganado akong dumeretso sa garahe. Nakatayo na sa tabi ng

Red Camaro si Kuya Calder at nakangiting naghihintay sa akin.
Nakarating na kami sa gate ng Don Eusebio Mariano University ay wala pa

ring kaimik-imik si Kuya Calder sa driver seat. Ipinark niya sa gilid ang
Camaro saka bumuga ng hangin at ibinagsak ang likuran sa sandalan ng
driver’s seat.
“Ang tahimik mo kanina pa,” puna ko sa kanya.
Umiling siya at ngumiti sa akin sa rearview mirror ng kotse. “Kulang lang

sa kape.”
“Sige baba na 'ko. Basta mamaya, ah? Fishball ko!” Pababa na ako ng
sasakyan ang kaso hindi ko mabuksan ang pinto sa passenger side. “Huy!
Buksan mo!”
Nakatingin lang siya sa akin habang pinanlalakihan ko siya ng mata.
“Buksan mo na nga! Bat mo ba nilock?!”
“I need to tell you something first.”
Umarko ang kilay ko. Hindi ba makakahintay ng mamaya ang sasabihin niya?
“Ano ba iyon? Na hindi mo 'ko ililibre mamaya?”
Mahina siyang tumawa saka inabot ako para guluhin ang buhok ko.
Kandatulak naman ako sa kanya.
Nakakainis naman kasi ang ayos-ayos ng buhok ko 'tapos ginulo na naman

niya. Mabuti na lang at tamang pony-tail lang ang ginawa ko at hindi ako
nag-effort na magkulot ngayon, kundi yari talaga siya sa akin.
“Galit ka na ba niyan?” Nanunuya ang boses niya pero ang mga mata niya ay
hindi naman mukhang nakikipagbiruan. Ang weird niya ngayon. 1
“Ano ba kasi iyong sasabihin mo!?”
“Frantiska Jezebel Justimbaste...” sambit niya sa pangalan ko. 21
“Ano ba iyon?”
Matagal muna siyang ngumisi bago magsalita. “I think...”
“You think what?”
“I think I like you.” 628
JF
Chapter 9
216K 8.8K 2.8K
by JFstories
Chapter 9 41
"I LIKE YOU. IS THAT A BAD THING?" 20
Napakurap-kurap ako. Naabsorb na ng isip ko iyong sinabi niya. Ang

tahimik ko lang hanggang sa marinig ko ang click ng lock sa tabi ko.
Binuksan niya na.
"Milady..." paos ang tinig na sambit niya.
Umiling ako. "Hindi masama. Walang masama."
Tumaas ang isa niyang kilay na parang hindi naniniwala.
"We are all allowed to like someone." 8
"Really? 'You think so?"
Tumango ako. "May batas ba na nagbabawal na gustuhin mo ang isang taong

gusto mo?" Ano ba itong sinasabi ko? Tama ba itong tinatakbo ng usapan
namin? 1
Like lang naman e. Siguro natutuwa lang siya sa akin kasi mabait ako sa
kanya. Deserve naman niya ang pakikipagkaibigan ko dahil mabait siya sa
akin. And I am comfortable with him.
Nginitian ko si Kuya Calder. "Gusto rin naman kita." 90
Matagal siyang nakatingin sa akin na muntik ko na namang ikailang. Mabuti

na lang at mayamaya pa ay ngumisi na ang mga labi niya na tila natural na
kay pula.
Sumandal siya sa sandalan at tumingin sa labas ng sasakyan. Maraming

naglalakad na estudyante sa labas. May iilang magkaka-partner na lalaki
at babae na magkakaholdinghands. 2
"'Wag mong gagayahin ang mga 'yan, bata ka pa."
"Opo, Kuya." 6
Nakangiwi siya nang muli akong lingunin. "Bumaba ka na nga." 31
"Bye. See you later!" Binuksan ko ang passenger side at umibis na ng

Camaro. Kumaway pa ako kay Kuya Calder bago ako lumakad patungo sa gate
ng DEMU. 6
Sinalubong ako ni Olly sa gate. Siya iyong friendly kahapon na nagturo sa

akin on how to use social media. Especially Facebook. Katext ko siya
kanina at sinabi nga niya na hihintayin niya ako para sabay kaming
pumunta sa first class namin. "Hi, Fran!"
"Hello, Olly. Kanina ka pa?" 3
Umiling siya at tumingin sa likuran ko. "Where's your Instagrammable

bodyguard?" 8
"Instagrammable bodyguard? Si Kuya Calder?"
"Yup!" Nagningning ang mga mata niya. "He's gorgeous. Pang IG. Speaking
of IG, igagawa rin pala kita later."
"Umalis na e. And thanks but okay na muna ako sa FB."
"Okay." Sumimangot siya. "Tinext kita kanina, ah. Sabi ko ipakilala mo

ako sa bodyguard mo."
"Next time. Nagmamadali kasi siya e."
"Sige na nga. Tara na sa loob."
Makwento si Olly habang papunta kami sa building ng College of Business

Administration. Napakasweet niya rin at halos lahat ng nakakasalubong
namin ay binabati siya.
"Hi, Olly!"
"Hello, Kristine! You look good today!" 3
"Aw, thank you, dear. You too." 3
"No. Mas pretty ka, Kristine. Parang ang fresh mo today. Are you in
love?"
"Hello, Kathy! Nice bag. Ang galing mo talaga magdala ng luxury bags
because you looked expensive. Effortless ka and you're very pretty." 2
"You're so sweet, Olly."
"Hello, Jessica! Nice hair." 25
At marami pang iba. Lahat ng bumabati sa kanya ay naka-all smile. Lahat

din ay magiliw niyang binabati. Olly is a sunshine. Napakafriendly niya
at halos nga lahat ay kilala niya na at kilala na siya. Iyong iba naman
daw ay mga dati niyang kaklase sa high school. 6
Sa lahat ng bumabati kay Olly ay hindi niya ako nakakalimutang ipakilala

bilang kaibigan niya, at aaminin ko, masarap iyon sa pakiramdam. "They
like you, Fran!"
"Thank you for introducing me to your friends, Olly," nakangiting

pasasalamat ko.
"Wala iyon. Makilala mo rin naman sila soon so inunahan ko na lang." Pati
ang mga mata ni Olly ay nakangiti. Masayahin naman kasi talaga siyang
klase ng tao. And she was very humble.
Olly was pretty. May times din na cute siya dahil sa maypagka-kikay
niyang pag-aayos sa sarili. Ngunit kahit naman makulay ang suot niyang
mga accessories mula headband, hikaw, kwintas at relo, pati na rin ang
color pink teddy na nakapin sa kanyang tie ay hindi naman siya ganoon
kabongga tingnan. Sa ayos niya at pananamit, masasabing may pinag-aralan
at mayaman siya.
Sa room namin ay may mga ilang bumati rin kay Olly. Umalis siya saglit sa
upuan dahil may tinawagan siya sa phone niya. Pagpasok niya sa pinto ay
kinawayan niya agad ako. 5
"You're really so pretty, Fran! I could cry," sabi niya nang bumalik sa
upuan.
"Maganda ka rin naman, Olly."
"Hindi naman. Nadala lang ng smile." Bumungisngis siya. "Compare to you,

I'm nothing. Baka kahit dandruff mo ay hindi ako pumasa."
"Stop it, Olly. Nahihiya na ako."
"Hmn... but it's true. Get used to it, my so very pretty friend." Siniko
niya ako. "Look at the guys! They are all looking at you. Hindi na ako
magtataka kung magkakaboyfriend ka agad." 8
"Wala sa isip ko ang pagb-boyfriend." Dahil narealize kong tama ang

mayordoma ni Uncle Jackson. Hindi ko dapat unahin ang pagb-boyfriend sa
pag-aaral.
"Sabagay. Mahirap matali agad." Umiling-iling siya. "Unlucky guys, they

don't stand a chance on you."
"Marami pa namang ibang girls dito sa campus. I'm sure maraming mas
maganda diyan sa tabi-tabi."
"I beg to disagree, Goddess of beauty! Wala ng gaganda pa sa 'yo dito sa

Don Eusebio Mariano University. Believe me, I know." 3
"Olly, may makarinig sa 'yo, sabihin ang feeler ko dito.."
"Totoo lang naman. Hindi sila magagalit sa 'yo, don't worry. Mahirap
kayang magalit sa mukhang anghel." Nangalumbaba siya sa desk niya habang
nakatanghod sa akin. "Your face is so angelic and your skin looks smooth
and delicate. Kumbaga fragile ka. Kaingat-ingat kasi napakahalaga." 17
"Hi, Olly Daniela!" 3
Napatingin kami sa pinto ng classroom. Tatlong magagandang babae ang

pumasok at malayo palang ay nakangiti na ang mga ito.
"Sacha!" Napatayo si Olly at sinalubong ng beso ang mga dumating, lalo na

ang pinakamatangkad sa mga ito-si Sacha.
"Olly, bakit di ka na sumasama sa amin?"

"Oh, naging busy lang, Sach. Anyway, nagpatan ka ng balat? God! Bagay sa
'yo. Lalo kang nagmukhang mannequin."
"Thanks, Olly." Sa akin nakatingin si Sacha. "New friend mo? She's

pretty, huh?!"
Proud na binalingan ako ni Olly. "Yup. She's Frantiska Jezebel

Justimbaste. Fran, these gorgeous ladies were my classmates in high
school. Sina Sacha, Hyra and Jaeda."
Unang nagpakilala sina Hyra and Jaeda; kapwa nakangiti ang mga labi na
may bahid ng pink lipstick. Ang pinakahuli ay si Sacha. I can say na siya
ang pinakamaganda sa tatlo.
Sacha's wearing a red lipstick at mas malalaki ang curls ng pagkakakulot

sa kanyang buhok. Sa tindig at ganda ng katawan niya ay papasa na siya
kung sasali siya sa Binibining Pilipinas.
"Hi, I'm Sacha Zonia Hynarez. Seventeen next month." Lumapit pa si Sacha
para makipagbeso sa akin naamoy ko tuloy ang kanyang mabangong pabango na
tiyak na mamahalin. "Pinakamatangkad lang, plus my heels, but ako ang
pinakabata sa aming tatlo. O siguro sa ating lahat na rin." 7
"Actually, Sach, sixteen palang itong si Fran. Magsi-sixteen palang

actually," ani Olly na ngiting-ngiti.
"Really? Why so young?" Namilog ang mga mata ni Sacha kaya nahalata ko na
hindi totoo ang mahahaba niyang lashest. Gayunpaman napakaganda pa rin ni
Sacha. Mukha na siyang dalagang-dalaga.
"Maaga siyang nag-aral. And home schooled siya sa Davao."
"I see." Ngumiti na ulit si Sacha.
Nang magpaalam na ang tatlo ay hinarap ako ni Olly. "Wag kang masyadong
makikipagkaibigan sa kanila. Iyong sakto lang dapat, Fran." 7
"Bakit? Mga kaibigan mo sila, di ba?"
"Kaya nga pinapaalalahanan kita." Hinawakan niya ang kamay ko. "Ang grupo
nila Sach and pinakamean sa campus namin nong high school. Mga bullies at
wala silang sinasanto. Ayaw nila na nalalamangan sila. Especially si
Sacha, their leader." 6
Wala naman akong balak manlamang sa kahit kanino. Nandito ako para lang
mag-aral. Period.
Tila nabasa ni Olly ang nasa isip ko. "I know naman na mabait ka, Fran.
Ang kaso hindi naman lahat ng mabait ay pinakikisamahan din nang mabuti
ng ibang tao. Sa case mo, kahit maging santa ka pa, magkakaroon pa rin ng
mga taong maiinis sa 'yo unang-una na dahil sa inggit." 16
Tumiim ang titig ni Olly sa akin.
"Napansin mo ba na mula nong pumasok ka ay wala ng ibang tiningnan pa ang

mga kaklase nating lalaki maliban sa 'yo? Pati nga iyong mga lalaki
nating prof ay parang naaamaze sa mukha mo. Dito sa buong klase natin,
kulang na lang ay magliwanag ka dahil sa sobrang angat mo sa aming
lahat." 4
"Hindi ko naman ginustong maging maganda." 77
Napangiwi ako nang marealize ko iyong sinabi ko. Para ko na ring sinang-
ayunan na angat ako sa kanila.
Gitna ng third subject ko nang magbeep ang phone ko. Pasimple ko iyong
inilabas sa bulsa ng suot kong pencit cut uniform. "Si Uncle?"
Unang beses ito na nagtext siya. Bakit daw kaya?
JACKSON
Still in class? 15
Nagtype ako ng reply. Hindi ko alam kung bakit wala akong pakialam kahit
mahuli ako ng prof na gumagamit ng CP sa klase. This is the freakin'
first time na nagtext si Uncle Jackson sa akin kaya excited akong
magreply.
ME
Yes nasa class po, Uncle. Why?
JACKSON
Just checking on you. 13
Anong ire-reply ko? Napanguso ako habang paulit-ulit na binabasa ang

message niya. Iyon na iyon. Hanggang don na lang. Iyon ang klase ng text
na mahirap sundan.
Wala ng kasunod. Don na natapos ang convo. Dry. 1
"May katext ka?" Kinalabit ako ni Olly.
"Uncle ko." Ibinalik ko sa bulsa ko ang phone. "Just checking on me."
"An uncle checking on you in the mid of your class? Weird." Nagkibit-
balikat si Olly. "Baka nagla-life crisis na." 13
Hindi na ako kumibo. Hindi pa pala alam ni Olly na twenty-five years old
lang ang uncle na tinutukoy ko. 3
Paglabas namin sa huling subject ay nagmamadali na si Olly. "Susunduin ka

ulit ni Calder?"
"Yes. Baka nandiyan na nga siya." Tiningnan ko ang cell phone ko. Nagtext
na nga siya na naron na daw siya sa parking lot.
"Introduce us to each other, Fran." 2
"Sige. Halika na." Kasunod kong maglakad si Olly. Ewan ko kung bakit
nagpapahuli siya gayong sinisikap ko na ngang magkasabay kami ng lakad.
Mayamaya ay humabol na siya sa akin. "Anong oras na bat ganyan ka pa?"

nakalabing tanong niya.
"Ha? Anong ganyan?"
Pabiro siyang umirap. "Ang fresh-fresh ng aura mo kahit pawisan ka at

messy na iyang buhok mo. Kahit yata lagyan ko ng putik ang skin mo,
diyosa ka pa rin." 32
"Tama na nga, Olly." Hiyang-hiya na talaga ako dahil buong araw niya na
akong pinupuri. 4
Sa parking lot ay natanaw na agad namin si Kuya Calder na nakatayo sa

gilid ng Camaro. Nilalaro niya ang susi ng kotse habang nakatingin sa
kawalan.
"Fran, ang guwapo niya grabe."
"At mabait 'yan." Proud ako, obviously. "Merienda tayo para makilala mo
siya."
"Really? Sige, magyaya ka sa harap niya." 12
"Sige." Kinawayan ko si Kuya Calder ng lumingon siya sa amin.
Lalapitan na namin si Kuya Calder nang biglang bumagal ang lakad ni Olly.
Hinawakan ko siya sa kamay at hinila papunta kay Kuya Calder.
"Kuya Calder, siya si Olly. My friend."
"Umn, nakakahiya naman, Fran," bulong ni Olly sa akin. 8
"He's nice, don't worry, Olly." Sinenyasan ko si Kuya Calder na

magpakilala sa kaibigan ko.
"Hello, Olly. I'm Calder Raegan Knight. Call me Calder." 4
Kiming kumaway si Olly. "Hi, Calder. I'm Olly Daniela Bernal. Olly for
short." 10
Nagsimula na akong yayain si Olly. "Gusto mo bang magmerienda muna, Olly?

Sama ka sa amin."
Nagulat ako ng tumanggi siya. "Naku, hindi na muna, Fran. Birthday ng

tita ko kaya doon ako dideretso sa kanila ngayon. Baka nga nandon na
iyong parents ko and cousins." 36
"Ah, ganon ba? Sige," kahit nagtataka ay sabi ko. 13
Bakit humindi si Olly? Wala naman siyang sinabi sa akin na may iba siyang
lakad ngayon, ah? Sa sobrang curious ko ay itinext ko siya.
ME
Olly, bakit umiwas ka? I thought gusto mong makilala si Kuya Calder?
Merienda sana tayo sa Pancake House. 1
OLLY
Of course hindi pwedeng ang babae ay bigay agad. Ayaw ng mga guys nang
ganon. Kapag easy ka, easy ka rin nilang iiwan at papalitan. Gets now? 77
Ganon ba iyon?
Hindi ko pansin si Kuya Calder na nagtataka habang nakatingin sa akin.

Hindi pa kasi ako pumapasok sa loob ng kotse kahit kanina niya pa ako
pinagbuksan ng pinto. Nang nasa sasakyan na ay hindi ko naiwasang
magpakawala ng buntonghininga.
"Ayos ka lang?"
Marahan akong tumango.
"You looked tired."
"Because I'm tired." Nilingon ko siya.
"Kwento ka."
"Mahirap palang maging maganda." 187
Ang lakas ng tawa ni Kuya Calder. Nahawa na rin ako dahil mukhang good na
naman mood ni Guwapo. Kinalimutan ko na muna si Olly pansamantala. 1
"Mahirap talaga 'yan," aniya na iiling-iling habang nagmamaneho.
"'Sinabi mo pa," nakangisi ako.
"Sobra, 'no. Iyong tipong pati bodyguard slash driver mo, may crush sa
'yo." 67
"Hala!" Nanlaki ang butas ng ilong ko. "Seryoso ka?!"
Nabura ang ngiti niya. "Ano bang akala mo sa sinabi ko kaninang umaga?
Joke?"
Natensyon ako kasi bigla na lang siyang sumeryoso.
Bakit ganon? Akala ko kanina like niya ako sa ibang paraan. Kagaya na
gusto ko siya bilang bodyguard at driver ko. At syempre bilang kaibigan
na rin. 2
"Gusto mo pa akong ibenta ron sa kaibigan mo, ah," komento niya na hindi
ko alam kung nagbibiro pa ba o hindi na. Hindi na kasi siya nakangiti. 18
Ano bang dapat kong sabihin? Ginugood-time niya lang ba ako?
Iyong masayang hangin kanina, biglang nawala. Hindi na rin kasi nagsalita
pa si Kuya Calder. Focus na ang buong atensyon niya sa pagmamaneho.
Napapaisip tuloy ako. Nang sulyapan ko siya sa rearview mirror ay busy na
siya. Parang bigla ko na lang namiss iyong tawa niya. Sana naman sabihin
niya nang joke lang iyon.
Lumipas ang minuto hanggang sa makauwi na kami sa mansiyon. Ipinasok niya

na ang kotse sa gate pero hindi niya ako ibinaba sa entrada ng kabahayan,
isinama niya ako hanggang sa garahe.
Pumitik siya sa harapan ko. "Earth to Milady."
Tinabig ko ang kamay niya at saka ko siya tinitigan nang masama. Halos
maiyak ako sa inis kasi nakatawa na ulit siya. Meaning pinagti-tripan
niya lang ako. "Wag mo kong lolokohin diyan!"
"Hey!" Nakangising ipinark niya na sa garahe ang kotse. "Crush palang, ni

hindi nga kita nililigawan, lolokohin na agad?" 25
"Hindi naman iyon ang ibig kong sabihin, eh." Kandairap ako sa kanya.
"Tumino ka muna kasi." 1
"Matino naman ako. Sino bang may sabing hindi?"
"E bakit sinasabi mong crush mo ako kahit hindi naman? Niloloko mo ako!
Salbahe ka!" Hindi ko alam kung bakit bigla akong nagagalit sa isiping
hindi niya nga ako tunay na crush. Ewan! Nakakainis! 31
"Crush naman talaga kita," nakangising sagot niya at pinatay ang makina
ng Camaro. 1
Natigilan ako. Totoo nga?
Pinagbuksan niya ako ng pinto. Nakangisi pa rin siya. "Para kang natuka
ng ahas diyan kung makanganga ka."
Hala para akong tanga. Bakit importante na totoo dapat na gusto niya nga
ako? Bakit bigla-bigla? Paano naman iyong friend kong si Olly? Sabagay,
wala lang naman ang crush e. Mababaw na bagay lang iyon.
Okay lang 'yan. Crush lang naman. Hindi naman porket crush mo e gusto mo
ng asawahin. 3
Lumabi ako. "Bakit mo nga ko crush?"
"Kasi ang cute mong ngumanga." Tapos bigla siyang tumawa. 84
Sa asar ko ay iniwan ko siya sa garahe. Pero hindi ko rin napigilan na di

siya lingunin.
Nakapamulsa siya habang nakahabol ng tingin sa akin. "Nang-iiwan ang
nene, o." 9
Humakbang siya papunta sa akin. Kung hindi ako umatras ay baka nabunggo
na iyong mukha ko sa matigas niyang dibdib. Ilang hakbang niya lang kasi,
nasa harapan ko na agad siya. Ikaw na may mahahabang binti.
"Dahan ka naman diyan!"
Nakangisi pa rin siya nang guluhin niya ang buhok ko.
"Wala ka lang magawa e."
Siya ang bumitbit sa bag ko kahit kayang-kaya ko naman iyon. Sabay kaming
umalis ng garahe habang nagkukulitan. Sa sobrang hulog namin sa
pagbibiruan ay hindi namin napansin ang paglabas ng isang matangkad na
lalaki mula sa entrada ng mansiyon. 27
"Kung nahihirapan ka sa pagiging maganda, ako rin naman, hirap na hirap

na sa pagiging guwapo't simpatiko." 14
"In your dreams!" irap ko kay Kuya Calder.
"In my dreams I'm with you, Milady." 24
"And in reality she's with me." 1K
Sabay kaming napalingon ni Kuya Calder sa nagsalita. 89
JF
Chapter 10 Confused
13
"UNCLE!" 15
Nang tingnan ko si Kuya Calder ay burado na ang mapaglaro niyang

ekspresyon. Seryoso na siya pero kalmado. Parang hindi siya takot na
narinig ni Uncle Jackson na nilalandi niya ako. 14
"Nagbibiruan lang kami." Gusto kong kutusan ang sarili ko kung bakit pa
ako nagpaliwanag.
Lalong kumunot ang noo ni Uncle Jackson. Tumingin siya sa suot na

wristwatch. "Calder, pick up Valentina from the airport. She'll message
you the details. Take her to Shang after." 6
"Copy that, Sir."

Tumalikod na si Kuya Calder at nakapamulsang naglakad pabalik sa garahe.
Nakasunod ako sa kanya ng tingin pero hindi na siya lumingon pa sa amin.
"You're not replying to my messages."
Bumalik ang tingin ko kay Uncle Jackson. Messages? Nag-text ba siya?

Kailan? Kanina nong nasa kotse kami ni Kuya Calder?
"S-sorry kasi—"
"Never mind." Tinalikuran niya na rin ako. 3
Naiwan ako na para bang may nagawa akong malaking kasalanan. Hindi ko
alam kung bakit nakakaramdam ako ng guilt gayong wala naman talaga akong
ginawa. Maliban sa hindi ko nga nabasa ang messages niya.
Habang naglalakad papunta sa mansiyon ay tiningnan ko ang phone ko. May

two messages nga. Wala namang importante, sinabi niya lang na umuwi on
time at always be contacted. Ano naman ang ire-reply ko sa ganoong text
messages? 70
Dinner time ay walang imik si Uncle Jackson sa kinauupuan niya. Nasa dulo
siya ng pahabang mesa, at ako naman ay nasa gilid. Tatlong upuan ang layo
ko mula sa kanya. Sanay naman ako na hindi siya nagsasalita, pero
nakakakabag ang dead air ngayon. 4
Nasa pagkain ang buo niyang atensyon kahit hindi naman siya mukhang
gutom. Marahan ang mga kilos niya, maski ang paghawak niya ng spoon and
fork ay very gentle. Ni hindi tumatama sa babasaging plato. At kahit ang
pag-inom niya ng tubig mula sa baso at mabining pagpupunas niya ng table
napkin sa kanyang bibig ay nakasunod ang mga mata ko. The fineness of his
features was intimidating because he seemed too perfect. Napailing ako at
nagfocus na lang sa aking plato. 4
Natapos ang dinner na hindi siya nagsalita. Kung sa ibang pagkakataon ay

okay lang ang ganito, ngayon ay kakaiba. Ramdam ko kasi na galit siya.
Pero ano ba ang ikinakagalit niya? 19
Bagsak ang balikat ko nang walang imik na siyang umalis sa mesa. Hindi
niya naubos ang pagkain niya. Nagsisikip ang dibdib ko habang habol siya
ng tingin.
"Ganda, okay ka lang?"
Mga ilang minuto akong tulala nang biglang magsalita si Ate Minda na
nakalapit na pala sa akin. May bitbit siyang tray. "Ayaw mo na ba? Masama
ba pakiramdam mo?"
"Busog na ako." Tumayo ako at tinulungan si Ate Minda na magligpit ng

pinagkainan. "Okay lang, 'Te. Pagod lang sa school."
"Ah, nakakapagod naman talaga ang mag-aral. Katawan at utak kasi ang
gamit diyan." Pinagpatong-patong niya ang mga plato. 9
"Ate Minda, hindi ko yata nakikita si Mrs. Cruz?"
"Ay, naku, mabuti nga at wala. Umuwi raw sa probinsiya, pero bukas
nandito na ulit para pahirapan ang mga buhay namin." 11
Tipid akong ngumiti. Mabuti rin. Kasi kung makakasalubong ko ito ngayon
at susungitan ako ay baka lalo na akong madepress. Lungkot na lungkot ang
pakiramdam ko ngayon at ayoko muna ng kahit anong magpapalala sa
nararamdaman ko.
"Umalis si Calder ngayon, ah?"
"May pinasundo si Uncle Jackson sa airport." Natigilan ako ng maalala ko.

Babae ang susunduin ni Kuya Calder. Sino kaya ito?
"Talaga? Sino?"
"Valentina."
"Ay, anak ng ahas naman!" Nagkalansingan ang mga kubyertos ng basta niya
iyon ipatong sa mga plato. "Si Valentina Zosia Hynarez!" 11
"Kilala mo?" Nilingon ko siya habang pinupunasan ko ang mesa.
"Naman!" Umikot ang bilog sa mga mata niya. "Business partners nila ang
pulitikong ama non. Pero ngayon, sila na ang magpartner dahil magf-focus
na raw sa business ang babaita. Ewan ko kung totoo."
Hindi naman siguro siya importante. Kasi kung importante siya, dapat si
Uncle Jackson mismo ang susundo sa kanya. 4
"Ay, mabait naman yon si Valentina." Bumuntong-hininga si Ate Minda.

"Hindi ko lang talaga type ang pagdikit-dikit niya kay Calder." 9
Nabitawan ko ang basahan.
"Palagi niyang nire-request na si Calder ang maghatid sa kanya, sumundo

sa kanya et cetera! Kung pwede niya nga lang irequest kay Sir Jackson na
si Calder na rin ang magpaligo at magpakain sa kanya ay baka matagal niya
na ng ini-request." 15
Nanahimik ako at napaisip. "M-maganda ba si Valentina?" mahinang tanong

ko.
"Maganda. Kung ikaw manika, siya naman mannequin!" Namewang siya at

tumitig sa akin. "Bakit ganyan ang reaksyon mo? Para kang nalugi?" 16
"Ha? Hindi, ah." Lumabi ako. "Pagod lang talaga ako." Kinuha ko na ang
mga plato sa isang tray at nagpatiuna na sa kusina.
"Ganyan talaga tayong magaganda, ayaw na may mas gaganda pa sa atin." 48

Pagkahatid namin ng mga plato sa kusina ay nagpaalam na ako kay Ate Minda
na magpapahinga. Hindi na siya nagtanong dahil napansin naman niyang wala
na ako sa mood magsalita.
Sobrang bagal ng mga lakad ko papunta sa hagdan. Dalawang lalaki ang

laman ng isip ko at ginugulo nila ako. Si Uncle Jackson at ang cold and
silent treatment niya sa akin at si Kuya Calder na bigla na lang nag-
evaporate at hindi na nagparamdam. Nadaganan na yata ng eroplano. 14
Sa hallway papunta sa mga kuwarto ay nakasalubong ko si Uncle Jackson.

Galing siya sa kuwarto niya. Nakasuot siya ng clear glasses na kulay itim
ang frame, nakapajama siya na kulay asul, puting t-shirt at pambahay na
tsinelas sa kanyang mga paa. Medyo basa-basa pa rin ang kanyang buhok na
ibig sabihin ay kagagaling niya lang magshower. 21
Hindi ko alam kung ngingiti ba ako o tutungo. Hindi naman kasi siya
nakatingin sa akin at pormal ang kanyang mukha. Diretso rin ang lakad
niya na parang hangin lang ako sa harapan niya.
Tumungo na lang ako at pinagpatuloy ang marahang paglalakad hanggang sa

makalampas na kami sa isat-isa. Hindi ko rin naman napigilang lingunin
siya. Pumasok siya sa study room at walang lingon na ipininid niya ang
pinto.
Nagpakawala ako ng paghinga kasabay ng paghawak ko sa aking dibdib.

"Bakit ganito? Parang pinipiga ang puso ko?" 14
Iniligpit ko ang nagkalat na notebooks sa ibabaw ng aking kama pagpasok

ko sa kuwarto. Tinapos ko ang mga dapat gawin para mabaling sa iba ang
aking isip. Alas onse na ng makatapos ako. Inihiwalay ko ang mga printed
assignments ko at inilagay sa kanya-kanyang folder bago ako nahiga.
Hindi ko pa narinig na bumukas ang gate mula kanina, ibig sabihin ay

hindi pa umuuwi si Kuya Calder. Isinubsob ko ang mukha ko sa unan.
Hindi pa talaga iyong uuwi dahil ihahatid niya pa sa kung saan ang
Valentina na iyon pagkasundo niya sa airport. Nakakaasar lang isipin na
malamang may waiting time naman sa pagsundo kay Valentina, pero hindi man
lang ako nakuhang i-text ni Kuya Calder. 31
Pero bakit niya ba ako kailangang i-text?
Napabangon ako at kinuha ang aking cell phone. Ang last message sa inbox
ko ay galing pa kay Uncle Jackson. Nang maalala ko ang kaseryosohan niya
kanina sa mesa at sa hallway ay napasubsob ulit ako sa unan.
"Ano ba?! Bakit ba ang bigat ng loob ko?!"
Bakit ba siya galit? Galit ba talaga siya? E bakit siya galit?! 9

Pero sana kung galit siya, sinigawan niya na lang ako. Sana inaway niya
na lang ako para aware ako kung bakit siya galit. Sana igrinounded niya
na lang ako! Mas gusto ko pa iyong ganon kaysa ganitong sina-silent
treatment niya ako! 4
Pinakaisip-isip ko kung ano ba iyong pwedeng pinagmulan ng galit niya

maliban sa hindi ko siya nareply kanina. Wala talaga akong maisip na iba
pang dahilan kahit itaktak ko na ang utak ko. Wala naman kasi akong
natatandaang may nagawa akong kasalanan sa kanya pero iyong kalamigan
niya sa akin, parang ang laki ng kasalanan ko. 4
Wala akong ginagawa pero iyong guilt ko, ayaw mawala. Sa huli nagpasya
ako na ibalik sa dati ang nakasaved na name ni Kuya Calder sa phonebook
ko. From Kuya C, ibinalik ko iyon sa BODYGUARD KNIGHT.
Binura ko rin ang past conversation namin ni Kuya Calder para kung sakali
mang icheck ni Uncle Jackson ang phone ko, at least wala siyang masasabi
sa akin.
Ang weird lang sa pakiramdam dahil biglang nabawasan ang guilt ko

pagkatapos. 13
...
Nagulat ako nang kinabukasan ay hindi si Kuya Calder ang naghihintay sa

akin sa garahe. Isang may edad bagamat bato-bato ang pangangatawan ang
nakatayo sa tabi ng kotse na maghahatid sa akin sa school. 19
"Good morning, Miss Fran. Tara na po." Ipinagbukas niya ako ng pinto sa
backseat.
"Si Kuya Calder?" tanong ko sa bagong driver.
"May pinaasikaso po sa kanya si Boss."
Tumango ako kahit nagtataka kung bakit bigla-bigla naman yata ito. Baka
puyat kay Valentina kagabi? 4
O baka kasama niya pa ang Valentina na iyon hanggang ngayon? E ano ngayon
kung kasama niya pa ito? Bakit ba pino-problema ko pa sila? Paki ko ba
kung anong ginagawa nila ng Valentina na iyon! 2
Pagpasok ko sa kotse ay inilabas ko agad ang phone ko para i-text siya.

Nakakainis lang kasi hindi ako mapakali hanggat hindi ko siya naiti-text.
7
ME:
Bakit wala ka? Ni di ka man lang nagsabi! 28
So what kung tunog boss ako? Boss niya naman talaga ako dahil pasweldo
siya ng uncle ko!
Ako rin ang napahiya sa naiisip ko. Kailan pa ba ako yumabang nang
ganito? Kasalanan ng Calder Raegan Knight na iyan kung bakit ang aga-aga
ay sumasama ang ugali ko!
Saglit lang ay nagb-beep na ang phone ko sa reply ni Kuya Calder.
BODYGUARD KNIGHT:
Missed me already? ;) 60
Ngumuso ako at nagtype ng reply. Kakainis dahil sa isang smiley lang ay

wala na iyong asar ko sa kanya. 10
Mabilis ang reply niya, meaning he's not with Valentina. Ewan ko kung
bakit ko nasabi iyon. Feeling ko lang talaga hindi niya na kasama. 1
ME:
Di noh. Mas guwapo sa'yo iyong bagong driver ko. Wag ka na bumalik. 7
Napahagikhik ako nang mapatingin ako sa driver na nasa unahan ko. Dulo
lang ng napapanot nitong ulo ang nakikita ko dahil nakasubsob ito sa
manibela habang nagmamaneho. At sa lapad ng balikat nito ay halos hindi
ko na talaga ito makita. 3
Wala nang reply si Kuya Calder. Nagtatampo yata.
Nakarating na ako sa school pero wala pa rin talagang reply ang lalaking
iyon. Hmp. Bahala siya! Siya ito diyang biglang umaalis nang walang
paalam 'tapos siya pa ito diyang may ganang magtampo? Neknek niya! Don na
siya kay Valentina!
"Fran!"
"Olly!" Nilapitan ko si Olly na naghihintay sa akin. Palagi niya na akong

hinihintay. Hindi na siya pumapasok na hindi ako kasama. 2
"Nakakainis ka talaga. Mas lalo kang gumaganda araw-araw!" nakangiting

bati niya sa akin. Ganito niya ako i-greet ng "good morning" every day.
"Ikaw rin naman." Sabay na kaming naglakad papasok ng university.
"Di ka nag online kagabi."
"Ang dami kasi nating assignments. May research pa kaya naubos ang time
ko at hindi na nakapag Facebook." 9
"Masyado mo namang siniseryoso ang studies. Chill ka lang, kaka-start

palang hinahaggard mo na sarili mo. Sabagay, mukhang never ka namang
mahaha-haggard."
Ngumiti lang ako.
"Bakit hindi pala bumaba si Calder ngayon?"

Kusang naglaho ang aking ngiti at umismid ang mga labi ko. "Hindi naman
siya iyong naghatid sa akin."
"Ganun? Sayang. Akala ko pa naman makikita ko siya ngayon."
Biglang tumunog ang phone ko. Kanda-kumahog ako sa pagbukas ng message

niya. Pero hindi si Kuya Calder ang nag-text.
JACKSON
Be home on time. 22
"Sino iyong nagtext?" excited na tanong ni Olly sa akin.
Nagkibit ako ng balikat kay Olly. "Uncle ko."
Nagusot ang kanyang mukha. "Anong sabi?"
"Umuwi raw ako nang maaga."
"Ano ba 'yang uncle mo?"
"What do you mean?"
"Para kasing bata ka kung ituring. Saka ang OA niya, ha? Ano, araw-araw
ka na lang uuwi nang maaga? Nakakainis kasi yayayain pa naman sana kita
mamaya magbar."
"Bar?"
"Oo. Magre-relax lang. Sama tayo kina Sacha." 2
"Pwede na ba tayo ron?"
"Kami pwede na. Ikaw, kailangan mo maglagay ng heavy make up para

makapasok ka ron dahil mukha kang nene. At syempre, magpapalit ka ng
damit. Bawal naka-uniform don."
"Wala naman akong dalang damit."
"Daan muna tayo sa house ko, papahiramin kita. Kahit everyday pa."
"Next time na lang siguro, Olly." Masyado pang maaga for that, and I
don't think I'm ready for that kind of lifestyle. Hindi ko rin kaya ang
consequences kung sakaling malalaman ni Uncle Jackson na nagbar ako. 2
Saglit siyang sumimangot pero ngumiti rin pagkatapos. "Okay. Basta next
time, sumama ka na, ha? Marami akong friends na gusto kang makilala.
Mostly boys."
"Next time, Olly."
"Uhm, Fran, pwede ba akong humingi ng number ni Calder sa 'yo?"

Saglit akong napatitig sa kanya bago ako nakapagdesisyon. "Itatanong ko
muna sa kanya, baka magalit e." 18
...
After school ay sinubukan ulit akong yayain ni Olly sa bar. Gusto raw
talaga akong makilala ng mga friends niya. At gusto rin daw akong
makabonding nina Sacha.
"Tara na. Wala naman tayong exam bukas." Sinales talk niya pa ako
hanggang sa gate ng Don Eusebio Mariano University.
"Hinihintay ako ng uncle ko."
"Ano ba 'yang tanders na 'yan, iniintindi ka pa, malay magjogging na lang

para hindi rayumahin." 56
"He's not that old," medyo pikon na wika ko. Hindi ko alam bakit bigla
akong napikon kay Olly. Mali, dapat pala sinabi ko, hindi pa matanda si
Uncle Jackson.
"Fine. But still, he's irritating. Hindi ka niya dapat hinihigpitan na

parang tatay mo siya."
"He's my late mom's husband. So technically, he's my stepfather."
"Yeah, right." Bumagsak ang kanyang balikat. "Ulila ka na nga pala, and
he's the only person na kumakalinga sa 'yo kaya hindi mo siya pwedeng
balewalain."
Tumango ako.
"Regards na lang sa uncle mo. Sabihin mo pag may time siya, ise-set ko
siya ng date sa widow Aunt ko. He'll surely love my aunt." 2
"How old is your aunt?" walang-gana kong tanong.
"Fifty-nine but still slaying." 84
Wala ka bang aunt na sixteen years old? Gusto kong itanong pero nang
marealized ko iyon ay napangiwi ako. 7
Nawala ang atensyon sa akin ni Olly. "Mercedes-Benz G-Wagon so freakin'

handsome!" 3
Sinundan ko ang tinitingnan ng nagniningning niyang mga mata. Isang matte

black na luxury car ang pinakatititigan niya. Huminto ito sa tapat namin
ni Olly.
Matagal bago ko naproseso kung kanino ang Mercedez Benz na ito. Sa dami
ng kotse na nakikita ko sa garahe, hindi ko na malaman kung isa ba ito sa
mga iyon. Nang bumaba ang nasa driver seat ay saka ko lang nahugot ang
aking paghinga.
Siniko ako ni Olly. "He's hotter than his car!" 11
Naka-dark shades ang matangkad na lalaki na nagmula sa loob ng sasakyan.

Black long sleeve polo and denim jeans ang suot niya at magulo ang
kanyang buhok na tila sinuklay lang gamit ang sariling daliri sa kamay.
27
Tumingin siya sa amin at hinubad ang kanyang suot na shades. "Frantiska."
"Uncle Jackson..." bulalas ko sa mahinang boses na dinig na dinig ni

Olly. 1
"He's your goddamned uncle?! For real?!" 202
JF
Chapter 11
“BAKIT KA NANDITO?”
Nasa harapan na namin ni Olly si Uncle Jackson. Sa akin siya nakatingin,

sa mukha ko, sa reakyon ko na parang natuklaw ng sawa. Tumaas ang isang
kilay niya na parang naiirita sa tanong ko?
Napangiwi ako nang marealized ko ang aking tanong. Irritating nga. Wala
akong masabi kaya nagkusa ang aking bibig. Dahil hindi ko talaga
inaasahan na makikita siya rito. Why is he here? I thought he’s busy with
the business and campaign.
“He’s your uncle?” bulong sa akin ni Olly. “Damn you! You didn’t tell me
that he’s still young!”
Hindi ko masagot si Olly dahil pakiramdam ko, kahit bumulong ako ay

maririnig pa rin ako ni Uncle Jackson. O di kaya ay mababasa niya ang
bukas ng aking bibig. Hindi niya kasi inaalis ang matiim niyang paningin
sa akin.
“Hi po.” Si Olly na ang nagpakilala sa kanyang sarili. “I’m Olly Daniela
Bernal, friend of her.”
Tiningnan lang siya ni Uncle Jackson.
“Wala yata si Calder? Bakit ikaw ang sumusundo? How sweet of you naman
kay Fran. My friend is indeed a lucky girl.”
Siniko ko na si Olly dahil baka kung ano pa ang kanyang masabi. “Aalis na
ko. 'Kita na lang tayo tomorrow.”
Nagniningning ang mga matang tumango si Olly. “Ow-kay?”
“Let’s go, Frantiska.” Tumalikod na si Uncle Jackson.
Namilog ang mga mata ni Olly habang habol ng tingin ang nakatalikod ng si
Uncle Jackson. Damn Olly! She was looking at his butt for Pete’s sake!
“He had a great booty!”
“Olly!” Pinandilatan ko si Olly matapos kurutin sa tagiliran.
“What?” Nakatawang tanong niya.
“Ang halay mo!” Hindi ko alam kung bakit bigla akong nagalit kay Olly.
Sumunod na ako kay Uncle Jackson na nakatayo sa tabi ng passenger’s side.
Siya ang nagbukas ng pinto sa akin.
Sa loob ay super awkward. Kung pwede lang akong lumipat sa backseat ay

ginawa ko na. Nakakahiya lang na lumipat dahil magmumukha siyang driver
ko, kahit pa sabihing wala namang makakakita dahil heavily tinted ang mga
salamin ng kotse. Saka baka isipin naman niya na nag-iinarte ako. So
tiniis ko na lang ang thick air sa pagitan naming dalawa.
“Who’s she?” tanong niya habang nagmamaneho.
“Ha?”
He talked? Talaga?
Hinintay kong ulitin niya iyong tanong niya, kasi medyo mahina iyong una,
pero hindi na siya nagsalita pa. “My friend,” sagot ko.
Sinulyapan niya lang ako nang saglit na saglit sa rearview mirror saka
niya muling ibinalik ang paningin sa daan. Kung umasta siya ay parang
wala siyang pakialam na may kasama siya sa loob ng kotse. Napahiya tuloy
ako.
“S-sorry pala sa tanong ko kanina. Nabigla lang ako na ikaw ang sumundo
sa akin...”
Nasan ba kasi si Kuya Calder e?! Siya dapat ang sumusundo sa akin at
hindi si Uncle Jackson.
O kaya kung wala si Kuya Calder, iyong matandang driver na lang sana
kanina. Hindi iyong ganito na para akong maiihi sa kinauupuan ko dahil sa
tensiyon na ako lang yata ang nakakaramdam. Obviously ako lang talaga
dahil kalmado lang ang katabi ko.
Hindi naman niya ako sinagot. Buong atensyon niya, nasa daan lang. Para
tuloy akong nagsalita sa hangin. Bakit niya pa ako sinundo kung ganito
lang din siya sa akin?
I sadly faced the windshield. The silence was awkward throughout the
entire drive. Hindi ko matiis, kasi ang sakit sa dibdib.
Nakapagtataka na habang nakatingin ako sa mga motorista sa kalsada ay

bigla na lamang bumigat ang talukap ng aking mga mata. Kahit nasa loob
ako ng kotse ay tila ako napupuwing. Nanlalabo ang aking paningin.

Narinig ko ang pagpapakawala ng paghinga ng aking katabi, kasabay ng
pagbagal ng takbo ng sasakyan.
Suminghot ako nang maramdaman ko na para akong sisipunin. Hindi naman ako
magkakasakit, pero iyong dibdib ko, masakit. “Galit ka sa akin...”
There, I said it.
“Di ba?” Nilingon ko siya. “Galit ka...”
Nilingon niya ako. “Tell me why should I be mad at you.”
Napalunok ako sa lamig ng titig niya.
“Tell me,” aniyang nasa daan na muli ang mga mata.
“Ikaw ang magsabi.” Napiga ko sa aking mga palad ang strap ng bag ko.
“Hindi ko alam kung bakit ka galit, pero alam ko na galit ka.” I could
feel it. Sanay ako sa silent treatment niya, kaya alam ko kapag may
something wrong.
Ayoko nang ganito. Ayoko na galit siya kasi kahit hindi siya magsalita,
ramdam na ramdam ko na may nagawa ako sa kanya na masama, na hindi niya
gusto, na bawal. At hanggat alam kong galit siya, hindi ako matatahimik
at mapapakali. Parang konektado iyong nararamdaman niya sa nararamdaman
ko, nasasaktan ako na itinuturing niya akong hangin.
Nagulat ako ng ihinto niya sa tabi ng kalsada ang sasakyan. Sumandal siya
sa sandalan at lumingon sa akin. Nakataas ang isa niyang makapal na
kilay. “I want to know what you’re thinking, doll.”
Napasinghap ako ng tawagin niya ulit ako sa ganoong paraan. Hindi ko alam
kung bakit may kakaibang dating iyon sa akin ngayon.
“I want to know everything.”
Everything?
“Come on...” Kahit hindi siya nakangiti ay tila may naglalarong ngisi sa
mapula niyang mga labi.
Pwede pala iyon? Na seryoso ang mga mata mo pero ang mga labi mo ay may
nagbabadyang ngisi. Hindi ko tuloy maturol kung nanunudyo siya o galit.
“B-bakit kailangan kong sabihin lahat?” Hindi ba ako pwedeng magtira para
sa sarili ko?
Tumalim ang mga mata niya.
“I mean, wala naman kasi akong itinatago o itatago. Alam mo lahat.

Pumapasok ako sa oras at umuuwi sa oras. Hindi kita sinusuway at—”
“You didn’t reply to my text messages.”

Napaawang ang mga labi ko.
“Yet you have already sent forty-five messages in just three days.”
Gilalas ako na naicheck niya na agad iyon kahit hindi pa nag-i-isang

linggo.
“Saan mo ginamit ang thirty-eight messages?”
Bilang na bilang niya ang pitong pirasong reply ko sa maiiksi niyang text
na akala ko ay wala siyang pakialam.
At bakit kailangan niya pang itanong kung kanino ko ginamit? Malamang

naman na nakita niya na sa record kung sino ang itini-text ko maliban sa
kanya. Unless gusto niyang marinig mula mismo sa akin.
Lumabi ako. “Alam mo naman kung sino, di ba?”
Wala siyang sagot.
Iyon ba ang ikinagagalit niya? Iyon lang ba? Dahil lang doon? Bakit ang
babaw naman?
Napahikbi ako. “W-wala naman akong ginagawang masama...”
Hindi ba niya alam na takot ako na magalit siya? Na nasasaktan ako sa

isiping galit siya sa akin? Pwede niya naman akong kausapin, bakit parang
gini-guilt trip niya pa ako?
“Wala akong ginagawang masama, alam ko. Lahat naman ng gusto mo,
sinusunod ko. Bakit kailangan ganituhin mo ako? Ikaw na lang ang meron
ako sa buhay ko, ayokong magagalit ka sa akin. Ayoko na hindi mo ako
papansinin at ayoko na ipinaparamdam mo sa akin na nakagawa ako ng
kasalanan sa 'yo, na hindi mo ako pinagkakatiwalaan.” Napahagulhol na
ako.
Bakit ganito? Bakit ang iyakin ko sa kanya?
Hindi ko alam bakit ganito? Naiinis ako sa sarili ko at nahihiya ako sa

mga pinagsasasabi ko. Pero hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil sa
paninikip ng aking dibdib. My tears were falling thick and fast. It was
that painful.
Minuto rin akong ganoon nang marinig ko ang pagtunog ng recliner ng

driver’s seat. Nang tingnan ko siya ay nakasandal siya sa sandalan at
prenteng nakatingin sa akin.
Nahihiyang nag-iwas ako ng paningin. Pasimple kong kinusot ang mga mata
ko at pinahiran ang aking luhaang pisngi gamit ang likod ng aking mga
palad. Nakakainis kasi napapahikbi at napapasinghot pa rin ako kahit todo
na ang pagpipigil ko.
“How can I be mad at you, my doll?”

Muli akong napatingin sa kanya. Ganoon pa rin ang kanyang pwesto ngunit
may kakaiba na sa kanyang mga mata habang nakamasid siya sa akin.
“You are painfully innocent.”
Napalunok ako nang umangat siya at bahagyang lumapit.
May kinuha siya mula sa bulsa ng suot niyang jeans at inabot sa akin.
Matagal akong napatitig sa panyo na inaabot niya. I hesitated to accept
it for a moment. Nang akma ko na iyong kukunin ay nagulat ako ng hindi
niya naman iyon bitawan.
“Uncle...”
“I’m sorry for all the tears I’ve caused you today.” Lumapit siya at
pinunasan ang gilid ng aking pisngi. Langhap na langhap ko ang kanyang
mabangong amoy.
Pati ang pawisan kong noo at leeg ay pinunasan niya rin. Napapikit ako.
Pigil ko ang paghinga ko dahil halos magdikit na ang mga mukha namin sa
sobrang lapit niya sa akin.
“I don’t want you crying anymore, my doll.”
He slowly bent down to kiss my forehead and my eyes fluttered open.
Napakapit ako sa matigas niyang braso. “H-hindi ka na ba galit sa akin?”
Hinaplos niya ang aking buhok. “I wanna know everything about you, doll.
Tell me everything.”
I bit my lower lip.
“Everything, Fran.” Maaligasgas ang kanyang boses. “Can you do that?Can

you give me that?”
“Good.”
Sasabihin ko ang lahat-lahat sa kanya? Sana nga kaya ko. If only it were
that simple.
“I don’t want you hiding anything from me.”
Hindi na ako sumagot. Hahayaan ko siya kung ang malaman ang lahat sa akin
ang gusto niyang gawin, I will let him. Kung hindi naman din dahil sa
kanya ay wala ako ngayon dito. Siya ang nagpapapakain, nagbibihis,
nagpapaaral at kumukupkop sa akin. Utang ko ang lahat-lahat sa kanya.
Bumaba ang malalaki at maiinit niyang palad sa braso ko, marahan niya
akong hinaplos doon at pagkatapos ay lumayo rin siya.
“Uncle...” Nang tingalain ko si Uncle Jackson ay nakatingin pala siya sa
akin.
“You’re so fragile and precious...”
“And you are so myterious...” malakas ang kabog ng dibdib na sabi ko.
Tumiim ang bagang niya.
Nilakasan ko ang aking loob. “G-gusto ko ring malaman ang tungkol sa

'yo.”
Gusto kong higit siyang makilala. Gusto ko siyang maintindihan.
“P-pwede ba? You don’t have to tell me everything though. I just want a
piece of you. I want to understand you better.”
“Really, huh?”
Akala ko magagalit siya, pero hindi. Sinamantala ko ang pananahimik niya.

Pinagmasdan ko siya. Pinagsawa ko ang mga mata ko sa kaperpektuhan niya,
pero hindi naman ako nagsawa, ni napagod.
“Please? Pwede ba kitang higit na makilala?”
Nagulat ako nang bigla siyang ngumisi at umiling. “No."
JF
Chapter 12
192K 7.6K 1.3K
by JFstories
Chapter 12
HOW CAN HE BE SO UNFAIR?
I frowned. As if may karapatan akong magreklamo. He can be unfair to me,

wala akong magagawa. Nakakatampo lang na hindi niya ako mapagbigyan na
mas makilala siya, pero ako, bawal maglihim sa kanya. Okay, kung iyon ang
gusto niya, fine. I'm giving it to him.
Tumihaya ako sa kama. "Tulog na kaya si Uncle Jackson ngayon?"
Ipinatong ko ang kaliwa kong braso sa aking noo habang nakatingala sa

kisame. Hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Hanggang ngayon kasi ay
naiisip ko pa ang nangyari kanina. He kissed my forehead. Ang init ng
lips niya, nag-stay. Nadama ko tuloy ng palad ang aking noo.
Hinalikan niya talaga ako for real... sa noo.

Nang makauwi kami ay hindi na siya nagsalita ulit, pero hindi na thick
ang air. Hindi na siya galit. Hindi naman daw siya nagagalit sa akin.
Basta okay na sa akin na maramdaman iyong ganoon, panatag na ako sa
ganoon. At nong hapunan, sabay kaming kumain. Nakakailang pa rin dahil
nagkakatinginan kami minsan sa mesa, pero anong magagawa ko? Paano ako
iiwas e dalawa lang naman kaming palaging sabay na kumakain?
Bumangon ako at tumingin sa phone ko na nasa ibabaw ng side table. One am

na. Puyat na ako.
Kinuha ko ang aking phone. Magpapaantok na lang ako by scrolling my

Facebook newsfeed. Nang iswipe ko ang screen ay may unread message pala
ako from Olly.
OLLY
How can you sleep soundly at night knowing that you're sharing a one roof
with your hottie uncle?
Kumunot ang noo ko sa unang text.
OLLY
Goodnight, my gorg very lucky friend. Oh, just reminding you, HE IS
FORBIDDEN.
"Baliw talaga 'to si Olly." Agad kong binura ang mga messages niya. Uncle
ko nga e, 'tapos i-issuehin niya ako sa uncle ko? Luka-luka naman.
Sana pala hindi ko na lang binasa ang text niya, naiirita tuloy ako.
Gusto kong kilabutan kasi naiisip ko iyong sinabi niya—but the case is,
hindi ako kinikilabutan.
Nagcheck ako ng Facebook ko, kataka-taka na dumarami na ang friends ko

gayung hindi naman ako nag-a-add at nag-a-accept. The last time I've
checked, sina Kuya Calder, Ate Minda, Olly, Sacha, Hyra at Jaeda lang ang
friends ko. Bakit naging one-hundred plus na ngayon ang nasa friendlist
ko?
Tiningnan ko ang profile ni Kuya Calder. Nothing's new. Maraming nagpo-

post sa timeline niya, halos puro babae, pero wala naman siyang
pinapansin. Kaunti lang din ang photos ni Kuya Calder, halos puro half
face ang kuha. Halata ring hindi siya active.
Ichineck ko naman ang kay Ate Minda, super active ng profile niya. Mayat-
maya siyang may selfie at status. Meron siyang latest post na parang
meron siyang kaaway na kamag-anak niya, meron din siyang mga post ng mga
photos ng ulam niya kanina, may mga shared quotes and patama lines
tungkol sa mga relasyong sinira ng mga kabit at mga shared post na issues
tungkol sa mga local celebrities. Buhay na buhay ang kanyang wall.
Ang kay Olly naman ay puro Godly quotes, movie memes at iilang pirasong
selfie na may inspirational captions. Nang magsawa na ako kakatingin ay
umalis na ako sa profile nila.
May biglang nagpop up na message notif from certain King Latorre Jr. Nag-
ha-hi. Hindi ko na pinansin. Nag-log out na ako dahil wala naman akong
balak makipagchat kahit kanino. Baka mamaya ay masamain pa ni Uncle
Jackson ang pakikipagchat ko sa mga lalaki kong FB friends. Ibinalik ko
sa side table ang phone.
"Agh!" Sinabunutan ko ang aking sarili.
Naalala ko na naman iyong sa kotse, iyong pag-iyak ko, iyong paghalik

niya sa noo ko. Bakit big deal sa akin lahat ng iyon? Bakit?
Siguro kasi first kiss ko iyon – sa noo.
HE IS FORBIDDEN. Napalabi ako sa text ni Olly. Alam ko naman na forbidden

siya. Hello? Uncle ko nga iyon e. Stepdad ko. Ten years older than me. As
if makakalimutan ko lahat ng iyon?
Bakit ba kasi iniissue ako ni Olly, wala naman kasi dapat talagang issue!
Ma-itext na nga lang si Kuya Calder. Sana naman bukas siya na ulit ang
driver ko. Pero paghiga ko ay nakatulugan ko na ang balak na i-text si
BODYGUARD KNIGHT.
Hanggang sa panaginip, paulit-ulit iyong text ni Olly sa akin tungkol kay

Uncle Jackson. That HE. IS. FORBIDDEN.
NANGANGALUMATA ako sa school pagpasok ko. Ibang driver pa rin ang

naghatid sa akin. May pinuntahan daw kasi si Kuya Calder kaya can't
report for duty pa siya ngayon.
"Ayos ka lang, my friend?"
Sinimangutan ko si Olly. Nang dahil sa kanya, mas nahirapan akong

makatulog kagabi.
"Olly, bakit pala dumarami ang friends ko sa FB?" tanong ko sa kanya ng

maalala ko.
Ngisi lang ang sagot niya sa akin. Vacant time namin pero nasa loob pa
rin kami ng room.
"Olly, wag mo na pala muna akong igawa ng IG. Hindi ko naman kailangan e.
Sa Facebook pa nga lang ay hindi na ako makapag-active masyado, hindi ko
na kayang magdagdag pa ng socmed account."
"Sus, iyon lang? Balak pa nga kitang gawan ng FB page e."
"Pang artista lang iyon, di ba?"
"Hindi lang. Pang mga magagandang babae rin iyon. Like you." Siniko niya
ako. "Talunin mo si Sacha, may page iyon. Puro kaartehan lang naman ang
post niya, at mga make up tutorial at shopping escapades. Nakakainis na
kaya."
"Ano naman ang ipopost ko ron? Saka, Olly, wala akong time sa mga
ganyan."
"Akong bahala. Ako magiging admin mo."
Napailing na lang ako. Ayoko nang makipagtalo sa kanya.
"Uy, kwento ka naman na about Jackson."
Inirapan ko siya. "You can call him sir. He's older than you, in case you
forgot."
"Sir? Bakit prof ko ba siya?" Bumungisngis siya. "I can smell jealousy."
"Olly, please!" Pinandilatan ko siya.
"Ikaw naman, hindi ka na mabiro." Sumandal siya sa sandalan ng upuan.

"Pero ang guwapo talaga ng uncle mo. Ganong klase ng lalaki ang gusto
kong mapangasawa e."
Humalukipkip ako. "He's boring, Olly. Mapapanisan ka ng laway sa kanya."
"Believe me, my friend, hinding-hindi mapapanis ang laway ko kung

magiging asawa ko iyon."
Hinarap ko siya. "Are we really talking about this? Ang babata pa natin.
Ang bata mo pa."
"KJ ka talaga. Siya nga pala, hindi ko na nakikita si Calder, ah?"
"Akala ko nalimot mo na dahil kay Uncle."
Ang tamis ng halakhak niya. "Magpakita na kamo siya, kung di papalitan ko

na siya ng uncle na may great booty!"
"Sira ka!" Hinampas ko siya ng libro pero nakatawa. Nahawa na ako sa

kalokohan ni Olly.
Sabagay, tama siya. Uncle Jackson really had a great booty.
...
"Ganda, tawag ka ni Sir Jackson."
Napalingon ako sa bumukas na pinto. Hindi ko pala nailapat iyon sa

pagmamadali ko. Nakadungaw si Ate Minda at nakangiti sa akin.
"Okay, sandali, 'Te." Iniligpit ko ang nagkalat na notebooks sa ibabaw ng

aking kama. Pagkauwi kasi ay inuna ko muna ang mga assignments dahil
hindi pa ako nagugutom.
O wala akong gana na kumain ng hapunan since late umuwi si Uncle Jackson
ngayon. Tumikwas ang nguso ko at saka ako tumayo.
Dumaan ako sa salamin para magsuklay bago ako lumabas ng kuwarto. Dim ang
ilaw sa sala dahil gabi na. Iisang chandelier na lang ang may sindi, at
iyong pinakamaliit pa. Kung hindi ko pa sinuyod ng paningin ang paligid
ay hindi ko pa makikita si Uncle Jackson.
He's from work pero hindi siya mukhang pagod at stressed. In fact, he
looks so fresh and huggable. Huggable? Saan galing iyon?
Nakakahiya kay Uncle Jackson. Napangiwi ako sa pumasok sa isip ko. Kung
malalaman niya lang na gusto ko siyang yakapin, baka maduraan niya ako.
Ang lagay ay nahalikan lang ako sa noo, umabuso na ako.
Tumikhim ako para kunin ang kanyang atensyon. Ang kaso, ako lang yata ang
nakarinig sa tikhim ko. Ang hina kasi. Nahihiya kasi ako sa kanya.
Relaxed na relaxed ang kanyang anyo. Nakaupo siya sa sofa habang

nakapikit, at nakataas ang kanyang mga binti sa center table. Sa
pagkakapikit niya at pagkakatagilid ng pwesto mula sa aking kinatatayuan
ay kitang-kita ko ang mahahaba niyang pilik mata at ang matangos niyang
ilong. Mukhang wala siyang hinihintay.
Pwede ko kaya siyang istorbohin?
Alinlangan ang paglapit ko sa kanya. "T-tawag mo raw po ako?"
Dumilat siya at marahang lumingon sa akin. "Have you eaten?"
Tumango ako kahit hindi. Baka kasi magalit siya o magtaka kung bakit
hindi pa ako kumakain samantalang magti-ten pm na.
Pinagpag niya ang kanyang tabi habang nakatingin sa akin.
"Ha?"
"Sit beside me."
Napalunok ako.
"Doll." Tila siya naiinip sa aking pagkilos.
Humakbang ako palapit sa kanya. Walang ibang tao rito sa sala maliban sa
aming dalawa kaya siguro ako naiilang. Sa huli ay naupo na rin ako sa
kanyang tabi.
Napakislot ako ng bumaba ang braso niya patungo sa aking balikat. "Tell
me about your day."
Tiningnan ko siya, nakapikit siya ulit.
"Doll," inip na sabi niya.

Ah, oo nga pala, may reporting na magaganap. Nag-yes nga pala ako sa
kanya na sasabihin ko sa kanya ang lahat.
"Studies... doon lang umikot ang araw. Si Olly lang ang kasama ko, iyong
nakita mo the last time. Nong vacant, nagkuwentuhan lang kaming dalawa."
"About what?"
"Uhm... about studies din." Nakagat ko ang ibabang labi ko. Hindi ko pala
pwedeng sabihin sa kanya ang lahat.
Alangan namang sabihin ko na pinagusapan namin ni Olly ang pwet niya?
"This Olly... is she your only friend?" Nakapikit pa rin siya habang
nakasandal sa sofa.
"May iba akong kakilala pero si Olly lang ang palagi kong kausap at
kasama."
"I see."
"Mabait si Olly."
"May nanliligaw sa 'yo sa school?"
Nanigas ang katawan ko sa kanyang tanong.
"You're too young for that, Fran. Can you promise me that you will not
entertain suitors until I say so?"
Marahan akong tumango. Bigla kong naisip si Kuya Calder kahit hindi naman
ito nanliligaw sa akin. Naisip ko lang na kasali ba sa bawal ang
pakikipagkulitan ko sa aking bodyguard?
Nakaramdam na ako ng pagkailang dahil masyado nang matagal ang kanyang

braso sa aking balikat. Hindi sa nabibigatan na ako kundi nagwoworry lang
na baka may makakita sa amin.
"Ah, p-pwede na ba akong bumalik sa kuwarto—"
"Dito ka muna." Dumilat na siya at umayos ng upo. Ang kanyang braso ay

bumagsak sa likuran ko, at ang kanyang kamay ay napunta sa gilid ng aking
bewang.
"May tinatapos kasi akong assignment e." Halos malulon ko ang mga salita
dahil sa pagkabigla ng haplusin ng mainit niyang palad ang tagiliran ko.
"You had a tiny waist, doll..."
Hindi ako makasagot dahil wasak ang sistema ko sa sensasyon at kuryenteng

hatid ng mga palad niya sa aking bewang. Ni hindi ko namalayan na
nakasandal na pala ako sa matigas niyang dibdib habang humihigpit ang
pagkakahawak niya sa akin.
"Kumakain ka ba sa school?"
Kung may makakakita sa amin ay malamang na iba ang iisipin. At dahil

malaking lalaki siya ay halos lamunin niya na ako sa ayos namin dito sa
sofa.
"You're tensed, doll..." maaligasgas ang baritono niyang boses sa punong

tainga ko.
Ano ito? Ano itong ginagawa niya?
At bakit ganito ang pakiramdam ko? Hindi ko maipaliwanag ang kakaibang

init. Nababaliw na ako. I shouldn't feel this way! This man is forbidden.
For heaven's sake! He's my uncle!
"What's going on here?!"
Sabay kaming napalingon sa pinto ng mansiyon na hindi namin namalayang

bumukas.
Ramdam ko ang pagtakas ng kulay sa aking mukha nang malingunan ko ang

daddy ni Uncle Jackson na si Vice Salvo Cole III na bagong dating. Sa
likuran niya ay naroon si Kuya Calder na nabigla rin sa naabutang eksena.
"Jackson!" Lumalagutok ang baston ni Vice sa marmol na sahig.
"Hindi ka nagpasabi na dadating ka," kalmanteng sabi ni Uncle Jackson at

kaswal na binitawan ako.
Tumaas ang isang kilay ng nakatatandang Cole. "Kailangan bang magpa-abiso

muna ako? Para ano? Para makapaghanda ka? Don't you like surprises, my
son?"
Halos lumubog ako sa kinatatayuan ko dahil sa mahalay na titig sa akin ng

daddy ni Uncle Jackson. At kahit wala akong kaharap na salamin ay alam
kong kulay kamatis ako ngayon matapos kong mamutla kanina.
"Masyado pang maaga para magkalat ka, Jackson. Tandaan mo, wala ka pang
napapatunayan. Ni hindi ka pa nga nananalo sa eleksyon! Milyones na ang
nalustay ko sa kampanya mo, wag mong sayangin!"
"Seriously, why are you here?" Nakahalukipkip na hinarap niya ang ama.
"Hindi na ako natutuwa sa pinagagagawa mo. Nauubusan ka na ba ng

pagkakaabalahan at gusto mo namang sirain ngayon ang sarili mo? I'm
telling you, my son, ang kasiraan mo ay kasiraan ko rin."
Nang magtama ang mga mata namin ni Kuya Calder ay wala siyang reaksyon.
"And you, Fran." Bumaling sa akin ang daddy ni Uncle Jackson. "Can you
help my son by reminding him to not ruin his reputation? To not ruin
himself?"
"Leave her out of this," matigas na sabi ni Uncle Jackson.
"Very well, my son. Anyway, dumaan lang talaga ako rito para sabihin at
ipaalala sa 'yo na mainit ang mata sa 'yo ng media. You are my son, at
nakalinya ka na rin sa pulitika, maging aware ka sana sa mga kilos mo."
Tumalikod na si Vice.
Naiwan kaming tatlo nila Kuya Calder, Uncle Jackson at ako. 1
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko para tanungin siya. "Ayos
ka lang?"
Tiningnan ako ni Uncle Jackson ngunit hindi niya ako sinagot. Awkward
silence followed.
"Sorry..."
Kumunot ang kanyang noo. "Why are you saying sorry?"
Napayuko ako. "H-hindi ko alam."
"Don't mind him, Fran."
Pwede bang hindi ko isipin iyong mga narinig ko? Ako ang susi para masira
siya.
Nang tumingala ako ay nasa akin pa rin pala ang paningin niya. Tila
nababasa niya ang isip ko. "You shouldn't be afraid, doll. Don't you
trust me?"
"I trust you..."
"Good. Because you know what?" Ginulo niya ang buhok ko ngunit ang
kanyang blangkong paningin ay nakay Kuya Calder na. "No one can ruin
someone as great as me."
JF
Chapter 13
195K 7.7K 2.1K
by JFstories
Chapter 13 8
HE'S BACK! 12
Napangiti ako nang makita sa tabi ng Camaro si Kuya Calder. Mabuti naman.
Mabilis akong lumulan ng sasakyan at nagkabit ng seatbelt. Ang tahimik
naman niya sa driver's seat. Parang may malalim siyang iniisip. Baka
hindi nakapagkape? 1
Nang paandarin niya na palabas ng garahe ang kotse ay nakikiramdam pa rin

ako sa kanya. Mukhang hindi nga maganda ang kanyang gising. Akala ko pa
naman ay magku-kuwentuhan kami ngayon. Bakit bigla naman siyang ganito?
"Hindi ka nagsasalita," puna ko kay Kuya Calder. Kanina pa siya tahimik

e. Hindi siya nagkukuwento, nangungulit o nagtatanong.
"May dapat ba akong sabihin?" walang ganang sabi niya. 28
Lumabi ako. Ah, siguro dahil sa naabutan niyang eksena kagabi kaya ganito
siya makitungo sa akin ngayon. Kahit naman ako e nabibigla pa rin sa
nangyari, pero ito, pinipilit ko nang magmove on. So sana siya rin.
"Magtanong ka na, alam ko naman na gusto mo akong tanungin," nakangusong

sabi ko.
Hindi siya nagsalita. Seryoso pa rin siya habang nagda-drive.
Humalukikip ako. "Sige, ako na lang ang magtatanong."
Wala pa rin siyang imik.
"Sino ba si Valentina na iyon?"
Ramdam ko na bahagya siyang natigilan.
"Bakit kailangan na ikaw ang sumundo sa kanya sa airport?" Hindi ko

itinago ang inis sa boses ko nang maalala ko ang dahilan ng ilang araw
niyang pagkawala. "'Tapos ikaw pa iyong naghatid sa kanya sa hotel. Hindi
lang iyon, mukhang hanggang kinabukasan ay ibini-babysit mo siya.
Dalawang araw kang napaabsent sa pagsusundo at paghahatid sa akin dahil
sa kanya." 41
Nang silipin ko siya ay may ngisi na sa kanyang mga labi. 11
"Bat nakatawa ka diyan?!" sita ko sa kanya.
"I'm not." Pilit niya pa ring pinangangatawanan ang pagkaseryoso.
Dinuro ko ang mukha niya. "Ayan at nakangisi ka!"
Inihinto niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at nilingon ako. "Namiss

mo ba ako?"
Inirapan ko siya. "Hindi kaya."
"Ganyan ka makamiss, ipinagpapalit mo agad sa iba." 21

"Huy!" Hinampas ko siya sa balikat.
"Valentina is just a friend, Milady."
"Weh?"
"Yeah." Saglit siyang tumitig sa akin saka unti-unting ngumiti. "Magsabi

ka nga nang totoo, nagseselos ka?"
Nanlaki ang mga mata ko. "Kanino? Kay Valentina at sa 'yo? Utot mo!" 3
Ngumisi siya. "She's my boss' business partner. Technically, boss ko na

rin siya."
"Ganon? So kapag inutusan ka niya, susundin mo rin siya?"
"Ganon na nga."
"Kahit anong utos niya? Susundin mo?!" 1
"Syempre depende kung kakayanin ba ng estamina ko ang iuutos niya." 3
"Ang landi mo sa part na iyan, Calder!" tili ko na kunwari'y galit. 18
Ang lakas ng halakhak niya. Nang makabawi ay pinisil niya ang ilong ko.
"Alam na alam ng nene kung paano ako aamuhin." 38
"Ano ba?!" Tinabig ko ang kamay niya. "Baka naman maalis na ang ilong ko
niyan!"
"E di okay. Mukha ka ng alien. Wala na akong kaagaw sa 'yo." 72
"Ewan ko sa 'yo. Magdrive ka na nga diyan!" Sinimangutan ko siya. Hindi

ko na siya kinausap ulit. Nakakainis kasi, ngingiti-ngiti na ang loko
habang nagmamaneho.
Pero deep inside ay nangingiti na ako. At least wala nang sumpong ang
aking paboritong driver slash bodyguard! 41
...
BODYGUARD KNIGHT
Until what time ka sa library?
ME:
Before 7 tapos na ako...
Pahirapan pa ang paalam ko. Hindi naman kasi ako basta-basta pinapayagan
na mag overtime sa school. Kahit pa sabihing studies ang dahilan.
"Oh, shit, Fran!" Pasalampak na ibinalik ni Olly ang phone niya sa loob
ng kanyang bag. "They are flooding my inbox!"
"What's wrong, Olly?" Katabi ko siya sa bench at kanina pa siya aligaga

sa phone niya.
"Wrong timing ang pag-uwi nang maaga ni Mommy. Eight palang daw nasa
house na siya, e sina Sacha nagyayaya ng party. Paano kaya ang gagawin
ko?"
"Saan na naman nagyayaya? Kakabar niyo lang nong isang gabi, ah? Hindi ka
ba pwedeng magpass muna diyan?"
"May pa pool party si Jaeda sa kanila. Pupunta lahat. Meaning, ako lang
ang wala ron pag nagkataon."
"E paano nga iyan? Baka magalit na ang mommy mo sa sunod-sunod mong
gala?"
"Di mo kasi naiintindihan," buntong-hininga niya. "Last time we went to

the bar, I got drunk. Nagsuka ako." Sumimangot siya. "I messed up. Kung
anu-ano pang embarassing ang ginawa ko."
"Hindi ka naman kasi dapat naglalasing kung hindi mo kaya."
"Please?! Sermon ang pinakahuling bagay na gusto kong marinig from you!"
Dumikwatro siya. "Kailangan kong makabawi kina Sacha, okay? Ayoko na
isipin nila na weak ako. Na wala akong kwenta. Na feelingerang gimikera
lang ako. Hindi ako mahina, Fran." 34
Issue ba ang pagiging mahina?
"I know you won't understand me, Fran. Pero malaking bagay sa akin na
maplease sila Sacha. Ang hirap makapasok sa circle nila, at nandon na
ako. Ayoko nang lumabas pa." 6
"I understand the peer pressure. Mahirap tanggihan iyan, pero may mga
pagkakataon na kailangan tingnan ang limitasyon." 2
"Fran, ang bata mo pa! Wag kang pakamatured masyado. Hello? Mas bata ka
sa aming lahat, ikaw ang mas dapat nag-e-enjoy." Hinawakan niya ako sa
kamay. "Alam ko na! Sumama ka kaya? Para may reason ako na umuwi agad."
15
"Susunduin ako by seven ni Kuya Calder."
"Five palang o? Saka saglit lang tayo kina Jaeda promise. Saka Saturday
naman bukas, plus nakapagpaalam ka naman na magla-library ka. Sabihin mo
na lang na nagkaroon ng biglaang group project kaya mas matatagalan ka."
46
"But, Olly..."
"Please? Ngayon lang ako hihiling sa'yo. Saka saglit lang naman tayo ron
e. Magpapakita lang ako then uuwi na tayo." 19
Nagtext ako kay Kuya Calder na magkakaroon ako ng group project kaya baka
eight pm na kami makatapos. Hindi ko na binasa ang reply niya. Binura ko
na iyon agad dahil sa guilt ng aking pagsisinungaling. Ipinut on silent
ko rin ang setting ng phone. 21
Pagkarating ng sundo ni Olly ay sumakay na agad kami. Sa bahay nila kami

dumiretso para makapagpalit ng damit. Pinahiram niya ako ng color royal
blue na halter blouse at color black na skirt at wedges. Siya na rin ang
nagmake up sa akin at nag-ayos sa buhok ko. Bago mag seven ay nasa taxi
na kami papunta sa subdivision nila Jaeda. 1
Nang makarating kami sa bahay nila Jaeda ay bumaba na agad kami ng taxi.
Hindi ko alam kung bakit ayaw ni Olly na may makakita sa amin na nakataxi
lang kami sa pagpunta rito.
"'Yaman nila, 'no?" siko sa akin ni Olly. "Magkasingyaman sila Sacha,

Jaeda at Hyra." Parang labas sa ilong niya ang pagkakasabi niyon. 7
Tama si Olly, mayaman sila Jaeda. Mansiyon sa laki ang bahay nito. Halos
doble ito ng bahay nila Olly. At ang gate, napakalayo sa mismong bahay.
May garden pa na katulad ng sa mansiyon ni Uncle Jackson.
"Bilisan natin, nagsisimula na." Dinig na dinig na kasi namin dito palang
sa labas ang malakas na sounds mula sa loob ng mansiyon.
"Olly, hindi ba talaga masyadong sexy itong suot ko?"
Siya kasi ang pumili ng isusuot ko. Bagay raw sa akin ang kulay nitong
halter blouse kaya ipinilit niya talaga ito sa akin. Hindi naman ito
gaanong revealing pero hindi lang talaga ako sanay na onting tungo ko
lang ay makikita na ang cleavage ko. Nakapush up bra kasi ako kaya kahit
hindi kalakihan ang aking dibdib ay bahagya itong yumabang. 2
"Hindi, 'no!" nakatawang sagot ni Olly. "Ang cute mo nga diyan. Para ka
na talagang barbie doll!"
"Masyado kasing maiksi ang palda. 'Tapos hindi ako sanay na naka
sleeveless."
"Wag kang mag-alala, Fran. Hindi ka mukhang bastusin, inosenteng-inosente

ka pa rin kahit medyo sexy ka ngayon. May magic ka yata e." 4
Sa bungad ng pinto ng mansiyon ay may mga nakatambay na lalaking

nagsisigarilyo. Mga estudyante rin sa DEMU. 10
"Bago?" tanong ng isa sa mga nakatambay. "Who's she?"
Ngumiti lang si Olly at hinila ako papasok sa loob. Patay-sindi ang party
lights sa loob kaya masakit sa mata. Sa malawak na sala ay may mga
nakatambay habang nag-iinuman. May mga nagkukuwentuhan kahit halos hindi
na magkarinigan dahil sa lakas ng music. Maraming nakatambay sa loob, isa
sa mga mukhang nakilala ko ay si Jaeda, ang hostess ng party. Isa sa mga
kaibigan nina Sacha at Olly. 2
"Olly's here!"
Lumapit sa amin ang napakagandang si Sacha na naririto rin pala sa sala.

Katulad ko ay nakahalter blouse rin siya, ang kaibahan lamang ay mas
mayabang ang kanyang dibdib kaysa sa akin. 1
"Hey there!" masayang bati niya sa amin.
"Hi, Sach! I'm with Fran pala." Hinila ako ni Olly.
Ibineso ako ni Sacha. Napakakinis at napakabango ng kanyang pisngi nang

magkadikit kaming dalawa. "Hello, Fran. Mabuti naman nakasama ka na this
time."
"Magandang gabi sa 'yo, Sacha."
Classy na napahalakhak siya. "Cut the formality, my god!"
Nagkaroon na ng ibang kakuwentuhan si Sacha kaya tumungo na kami ni Olly

sa pool area. Patay sindi rin ang mga ilaw dito, lamang ang neon colors
na nasa gawing pool. Umuulan ng alak sa mga table stand sa gilid-gilid.
Marami na ang nagsu-swimming, mga naka-two piece na babae at naka-trunks
na lalaki. May ilan pang halos sa pool na nagme-make out kaya agad kong
inalis ang aking paningin doon.
Nakasalubong namin si Hyra na may kaakbay na lalaki. Sweet na sweet ang

mga ito habang nagtatawanan. Nang mapatingin sa gawi namin ay ngumiti
agad ang babae. "Fran, you're here!"
"Nahirapan nga akong kaladkarin 'yan dito," tawa ni Olly.
"Matutuwa ang hari niyan!" 1
"Wag ka maingay, marinig ni Sach!"
Napahagikhik si Hyra. "Wala na siyang karapatan sa hari!"
Hindi ko maintindihan ang pinag-uusapan nila kaya ngingiti-ngiti na lang

ako sa tabi ni Olly.
Kinawayan ako ni Hyra. "BF ko pala, si Benson."
"Hi!" friendly na bati sa akin ng boyfriend niya.
"Hello..."
"Tara pakilala kita ron." Hinila na ako ni Olly sa part ng mga may nag-
iinuman.
Ang daming lumapit sa amin, isa-isa akong ipinakilala ni Olly sa kanila.

Matapos ang konting pakilala ay naiwan na akong mag-isa sa upuan na nasa
poolside. Siguro naramdaman ng mga kaibigan ni Olly na boring akong klase
ng tao kaya hindi na sila nagtagal sa pagkausap sa akin. 4
Umalis saglit si Olly dahil may tumawag sa kanya, hindi ko na siya

napigilan dahil alam kong umpisa palang ay disappointed na siya sa
pagiging malamya ko. Napahiya siya sa mga friends niya dahil obviously,
wala akong kagana-gana. 4
Patingin-tingin ako sa paligid habang panaka-nakang sumusulyap sa suot

kong relo. Malapit nang mag-eight pm. Nagcheck ako ng phone. 2 messages
ang nasa screen. 'Pag open ko palang ng inbox ay nabasa ko na agad ang
dalawang new messages.
BODYGUARD KNIGHT: 1
Where are you? 7
JACKSON:
Where are you? 73
Nalito agad ako kung sino ang uunahin kong sasagutin.
Nakauwi na kaya si Uncle Jackson sa bahay kaya alam niyang wala pa ako?
Si Kuya Calder ba? Galit kaya siya kasi hindi ko na hinintay ang sagot
niya sa paalam ko kanina? 1
"Hi!"
Nahinto ang pagta-type ko sana ng reply kay Uncle Jackson nang biglang
may umupo sa aking tabi. Gulat akong napalingon sa lalaking nakakulay
itim na polo at may magandang ngiti sa mga labi.
"Alone?"
"Uhm, I'm with Olly."
"I'm King Latorre. Third-year. From Engineering Dept." Inilahad niya ang
palad sa akin. 37
"Frantiska," tipid kong sagot. Tinanggap ko ang pakikipagkamay ni King.
"Frantiska Jezebel Justimbaste, right?"
Napamata ako sa kanya.

Tumawa siya nang mahina. "Hindi ako stalker. Nagkataon lang na friend ko
si Olly, palagi kitang nakikita na kasama niya."
Ibinalik ko ang phone ko sa bag ko. Mamaya na ako magrereply sa dalawa

kapag pabalik na ako sa school.
"Umiinom ka ba, Fran?"
Umiling ako.
"Uminom ka kahit kaunti. Mahirap masabihan ng KJ." 3
"Hindi pa kasi ako nakakaranas uminom..."
"There's always a first time, you know." Kinindatan niya ako.
"King—" Nagulat ako ng hawakan niya ako sa braso at itayo.
"Don't worry, akong bahala sa 'yo."
"King, hindi talaga." 6
Pero hindi niya ako pinansin. Nakakahiya naman na magwala ako para lang
makawala sa kanyang pagkakahawak. Hinayaan ko na lang siya na dalhin ako
sa loob ng bahay.
"King, my man!"
"Hey! What's up?!" Nang matamaan ng ilaw ay saka ko lang napansin na

namumula na ang mga mata ni King. Siguro ay kanina pa siya napapainom
dito. 7
"Bago 'yan, ah?"
Nilingon niya ako. "Si Fran pala. Freshman."
Nakipag-apir sa akin ang kausap niyang lalaki. "Batang-bata compared to

Sacha."
"Yeah. Maaga nakagraduate. Accelerated pa. Matalino ito." 1
"Magaling ka talagang pumili, King." 4
Paano niya nalamang maaga akong naka-graduate? Alam din kaya ni King na
home schooled ako sa Davao?
"Olly!" tawag ko nang mamataan ko si Olly.
Nanakbo siya papunta sa akin. "Uy, binalikan kita! Kasama ka na pala ni

King!"
"Olly, matagal pa ba tayo dito?"

"Hello? Kararating natin." Mapupungay na ang mga mata niya. 2
"Lasing ka na ba, Olly?"
"Oh, just tipsy. Sila Sacha kasi, pinainom agad ako." Pabiro niya akong
hinampas sa balikat. "Mukhang okay kayo ni King, ah? Crush ka niyan!
You're so very lucky talaga, my dear!"
"Ex siya ni Sacha," pagdidiin ko.
"So? Ex na nga, di ba? Saka don't worry, hindi kawalan kay Sacha 'yan.
Halos kalahati yata ng guwapong populasyon ng Don Eusebio ay kung hindi
ex-boyfriend e ex-fling ni Sacha!"
"Olly, akala ko sandali lang tayo?"
Ngumiwi siya. "Nagtext si Mom, e. Hindi pala siya makakauwi tonight so

okay lang kahit gabihin tayo." 45
"Pero ako, kailangan nang umuwi."
"Hindi ka ba nag-e-enjoy?" Lumungkot ang kanyang mukha. "Itext mo na lang

ang driver mo na mayamaya ka pa. Tell him na marami tayong projects na
gagawin." 14
"Olly, hindi pwede."
"Hindi kita maihahatid kasi nakapag-yes na ako kina Jaeda. May dare sila
sa akin mamaya sa pool e. Ayaw ko masabihan ng KJ, Fran." 47
"Paano 'yan? Kailangan kong magpalit ng damit. Nasainyo iyong uniform ko,
hindi ako pwedeng umuwi na ganito ang suot ko."
"Alam ko na!" Kinawayan niya si King. Sakto na umalis na ang kausap ng

lalaki.
"Hey, Olly!"
"King, ikaw na munang bahala sa friend ko. Kailangan niyang umuwi nang
maaga, but wala siyang sasakyan. Need niya ring dumaan muna sa house ko
to change." 28
"Ako nang bahala."
"Thank you!" Nagbeso sila saka ako hinarap ni Olly. "Chill now, okay.
Don't worry, you're in good hands!" 1
"Olly!" Pero nakatalikod na ang babae.
"Come." Naramdaman ko ang paghawak ni King sa palad ko.
Pasimple ko namang binawi ang aking kamay. "Kailangan ko na kasi talagang

umuwi, King."
"Ihahatid kita. Inom muna tayo konti." 7
Sumunod ako sa kanya kahit pa may pag-aalinlangan ako. Gusto ko na

talagang makauwi dahil alam kong hinahanap na ako ngayon ni Uncle
Jackson. 10
"Isa lang talaga, Fran," bulong ni King sa akin. "Masamang ginagalit ang
mga 'yan, dapat pagbigyan." 2
Pagdating sa table ay binigyan agad kami ng tag-isang shot. Isang sip

lang, ayoko na. Siguro dahil hindi ako sanay o hindi ko talaga gusto ang
lasa. Kitang-kita ko ang pagtataasan ng mga kilay ng mga kaharap naming
babae. Including Sacha na nasa table na rin. Pero sa anong magagawa nila
e sa ayoko na nga.
Uminom naman ng mga apat na shots si King bago siya nagpaalam na ihahatid
na ako. Umungol sa pagtutol ang mga kaibigan niya pero wala namang nagawa
nang umalis na kami. Sa tingin ko, iginagalang nila ang pasya ni King.
"Lasing ka na yata?" worried na tanong ko. 1
"Nope."
Hindi ako naniniwala. Mukhang kanina pa nga siya umiinom at talab na

talab na ngayon sa kanya ang alak. Touchy na siya at hindi na tuwid ang
kanyang paglalakad. Natatakot ako na maaksidente kami dahil mukhang hindi
niya na kaya ang magdrive.
Tinabig ko ang braso niya nang subukan niya akong akbayan.
"Narinig mo iyong sabi ni Olly? You're in good hands. Chill, baby."
"King, okay lang kung mag-Grab na lang ako pabalik sa school. Hindi na
muna ako dadaan kina Olly para magpalit—"
"Hey? Wala kang tiwala sa akin?" 29
"Hindi naman. Ayoko lang din na kunin ang gabi mo. Dapat nag-e-enjoy ka
ron sa loob with your friends at hindi maghahatid sa akin." 2
"Mas enjoy ako na ihatid ka."
Hindi kami sa garahe ng mansiyon pumunta sa halip ay sa gilid ng madilim

na garden. Walang katao-tao ron bagamay abot naman ng kaunting liwanag
mula sa mansiyon at sa liwanag ng buwan. Palinga-linga ako sa paghahanap
kung saan banda rito nakaparada ang sasakyan ni King pero wala akong
makitang ni isang kotse na naririto. 6
"You're cold." Hinaplos niya ang braso ko.
Pasimple akong lumayo sa kanya. "San ba ang sasakyan mo?"

"Sa dulo."
Imbes na kotse ang naghihintay sa amin ay isang big bike ang natanaw ko
na natatakpan pala dahil may nakaharang na puno. Nang malapitan namin ay
kumpirmadong iyon nga ang sasakyan na hinahanap namin. Ducatti ang tatak
niyon, pula na may halong itim ang kulay. Napalingon ako kay King.
"That's my baby," proud na sabi niya.
Inilabas niya ang susi ng motor saka lumapit doon. Wala akong helmet na
nakikita sa paligid kaya tiyak na hindi kami maghehelmet. Lalo tuloy
akong kinabahan.
"King, ayos lang talaga na umuwi akong mag-isa..."
Pumalatak siya. "Pinapasama mo naman ang loob ko."
"Sorry pero hindi kasi ako umaangkas sa motor."
"E di good! First time mo ngayon."
"King, kasi—"
"You know what? I'm happy, Fran. Lahat ng first time mo, mukhang sa akin
mangyayari." Bigla siyang humarap sa akin. 57
Nagulat ako nang dikdikin niya ako sa puno. Nalanghap ko agad ang amoy ng
pinagsamang alak at mamahaling perfume sa kanyang katawan.
"Can I also have your first kiss?" 8
"Ano ba, King?!" Nanghihilakbot na iniharang ko ang mga palad ko sa

pagitan namin.
"O baka meron na?" Bumaba ang mga kamay niya sa bewang ko.
"Bastos ka!"
Tumawa siya. "Wala pa akong ginagawa."
"Bitawan mo ako kundi sisigaw ako!"
"You can try. But I'm telling you, you'll just waste your energy. Wala
namang tutulong sa 'yo rito." Ngumisi siya. "Wala ang parents ni Jaeda
ngayon, kaya nga siya nagpaparty, di ba? Wala ring guards dito. At hindi
ka maririnig sa mansiyon dahil malakas ang sounds doon, plus lahat ay
busy sa party."
Napalunok ako.
"Malayo ang ibang bahay rito..." Bumaba ang labi niya sa gilid ng leeg
ko. "Wala ring dumaraan sa labas..." 1
Sumasalit sa isip ko ang galit na mukha ni Kuya Calder. Kapag napahamak
ako ngayong gabi ay wala akong ibang pwedeng sisihin kundi ang sarili ko.
Walang alam si Kuya Calder na naririto ako, mas lalong walang idea si
Uncle Jackson kung nasaan ako. Alam ko na pareho ko silang masasaktan
dahil sa katigasan ng ulo ko. 2
Natatakot ako sa galit ni Uncle Jackson. Hindi siya nagkulang ng

pagbabawal at paghihigpit sa akin. At ang mapariwara ang pinaka hindi
niya nanaising sapitin ko. I respect him so much and disappointing him
was the last thing I wanted.
"Please..."
"Please what, Fran? Hmn, baby?" Tumigil si King sa paghalik sa leeg ko. 1
"Stop this, please. I'm willing to forget about this just please... let
me go..."
Idinikit niya ang kanyang noo sa akin. "Hindi naman kita sasaktan e. I
just wanna feel you..."
Napaiyak ako nang bigla niyang ipasok ang kamay niya sa loob ng palda ko.
Mabilis ang mga palad niya sa paghaplos sa magkabila kong hita pataas sa
aking bewang. 4
"King, please, no..."
"Shhh..." Ang mga daliri niya ay huminto sa garter ng aking suot na

underwear.
Kumalma ako. Pinairal ko ang isip ko kahit pa gulong-gulo ito. Hindi ako
nanlaban dahil natatakot na baka lalo siyang maging marahas at masaktan
niya pa ako. Hinayaan ko muna siyang isipin na sumusuko na ako, na payag
na ako. Nang maramdaman ko na hulog na siya sa ginagawa ay saka ako
humanap ng tyempo para makapwesto sa pagitan ng mga hita niya.
Napaluhod siya sa harapan ko nang tuhurin ko siya sa kanyang crotch area.

"Putang—"
"I-I'm sorry, King!" Namumula ang mukha niya habang gulat na nakatingala
sa akin.
Buong lakas ko siyang itinulak kahit pa nanginginig pa rin ako sa takot.

Nang makawala ako ay nanakbo ako sa abot ng makakaya ko.
Nang makabawi ay nagsisi-sigaw si King. Galit na galit siya. Tinatawag

niya ako ngunit hindi na ako nagtangkang lumingon. Habol ang paghingang
tinakbo ko ang gate ng mansiyon at walang pag-aalinlangang lumabas. Gusto
kong makalayo sa kanya.
Nasira na ang takong ng sapatos na ipinahiram sa akin ni Olly at

naghahalo na ang luha at pawis sa aking mukha ngunit wala pa rin akong
tigil sa pagtakbo. Kung hindi pa ako natalisod ay hindi pa ako hihinto.
Walang sumusunod sa akin. Wala si King. Sapat na iyon para makahinga ako
at maramdaman ko ang pagod sa pagtakas ko. Naupo ako sa gutter ng
kalsada, mga limang dipa ang layo mula sa pinakamalapit na lamppost.
Hindi ko alam kung saan ang papunta sa gate ng subdivision, naliligaw na

ako. Walang nagro-roving na guards, walang dumaraang sasakyan at matataas
ang mga sementong bakod ng mga kabahayan sa paligid. Hindi ko alam kung
kanino hihingi ng tulong.
Binuksan ko ang aking bag, nasa loob ang phone ko. Madali ko iyong
kinuha. Nasa sikwenta ang missed calls at messages. Naka-silent pala ito
kaya hindi ko napansin. Nang magkaroon ng incoming call ay agad ko iyong
sinagot. "H-Hello?"
"Where are you?!" Galit at pikon ang boses na narinig ko.
"Kuya Calder!" Napaluha ako.
Kahit pautal-utal ay sinabi ko kung nasaan ako. Tiniyak ko ang street na

kinaroroonan ko para madali niya akong matunton. Ilang minuto lang ay
nasisilaw na ako sa headlights ng paparating na sasakyan. Tumayo ako mula
sa gutter ng kalsada nang makilala ko ang umibis mula sa driver's seat ng
Camaro.
Salubong ang mga kilay niya nang makita ako. "What happened?"
"Kuya Calder!" Sinalubong ko siya ng mahigpit na yakap.
"Tangina! Anong nangyari sa 'yo?! Bakit ganyan ang suot mo?!" Galit na
galit siya pero alam ko na hindi sa akin. 2
Napahagulhol ako. Umiyak ako sa polo niya. "Sorry! Sorry!" 1
Ang matigas niyang katawan ay unti-unting kumalma. Gumanti siya ng yakap

sa akin at marahang hinagod ang aking buhok. "Hush..." 12
"Uwi na tayo, Kuya Calder..." 2
Nagulat ako nang imbes na alalayan ay kinarga niya ako papunta sa

sasakyan. Hindi na rin ako nagreklamo dahil sa totoo lang ay pagod na
pagod na ako.
Nang nasa loob na ng sasakyan ay si Kuya Calder na rin ang nagkabit ng

seatbelt ko. Wala siyang imik pero ramdam ko na nag-aalala pa rin siya.
Panay ang sulyap niya sa akin mula sa rearview mirror.
Nang makarating kami sa mansiyon ay hindi niya muna ako pinababa. 1
"Wala ka ba talagang balak sabihin sa akin kung ano ang nangyari?"
Umiling ako nang marahan.
"Fran..."
"Wag mo nang uulitin iyon. Pinag-alala mo ako nang sobra."
Napahikbi ako. "Sorry..."
"Ayoko ng sorry lang. I want you to promise me na hindi ka na ulit gagawa

ng pwede mong ikapahamak. Hindi dahil sa natatakot akong mawalan ng
trabaho kapag may nangyaring masama sa 'yo." 2
Nang tingnan ko si Kuya Calder ay nagtatagis ang mga ngipin niya habang
nakayuko siya. Ang mga kamay niya ay mahigpit na nakakapit sa manibela.
Nilingon niya ako. "Mahal kita, sana aware ka." 722
JF
Chapter 14
175K 7.6K 1.4K
by JFstories
Chapter 14 21
“ARE YOU OKAY NOW?” 1
Okay na nga ba ako after what happened?
Hindi ko makuhang sumagot kay Kuya Calder. Ang gulo ng gabing ito. Muntik
na akong mapahamak, pero may natutunan ako. Lesson learned. Na hindi ako
dapat basta-basta sumasama at nagtitiwala. 7
“By the way Fran, iyong sinabi ko kanina.”
“What about it?” mahinang tanong ko. Isa pa iyon sa nakakagulo sa akin.
Mahal niya ako? Paanong mahal?
“Kalimutan mo muna. Magrelax ka, mas kailangang relax ka ngayon, okay? Sa

mga oras na ito, malamang nagkakagulo na sa mansiyon sa pagpapahanap sa
'yo.” 1
Sinulyapan niya ang naka-off na phone sa kanyang tabi. Kanina pa iyon

tumutunog kaya niya pinatay. Kung hindi si Uncle Jackson ay malamang mga
tauhan nito ang kumu-contact sa kanya. Malamang sa malamang na
pinaghahanap na kami. Ako.
Nakaparada ang kotse sa kalsada na malapit sa gate ng subdivision namin.

Kinakabahan ako lalo pa at mag-a-alas diez na sa oras ng suot kong
wristwatch. Pagkatapos kasi naming kunin ang mga damit ko sa bahay nila
Olly ay tumambay pa kami malapit sa school. Hinintay niya pa kasi na
mahimasmasan ako.
Umusod si Kuya Calder papunta sa akin. “Come.”
Napatingala ako sa kanya nang maramdaman ko ang pagkabig niya sa akin

palapit. May hawak siyang panyo. Masuyo niya iyong ipinunas sa mukha at
leeg ko. Mayama ay suklay naman mula sa glove compartment ang kanyang
inilabas. Pinatalikod niya ako nang bahagya saka niya marahang sinuklayan
ang buhok ko. 43
“May panali ka?” tanong niya.
Naghanap ako sa loob ng bag ko pero isang pirasong naligaw na sanrio lang
ang nakita ko. Inagaw niya iyon sa akin.
“Pwede na 'to.” Itinali niya nang pa-ponytail ang aking buhok. Maluwag na
pagkakatali dahil manipis lang ang goma, ngunit sapat na para hindi
magkalat ang buhok ko. “Put some powder, Fran.”
Kinuha niya sa kandungan ko ang aking bag at siya na ang nagbukas niyon
this time. Nakatingin lang ako sa kanya habang naghahalughog siya sa
loob. Inilabas niya ang maliit kong pouch saka siya naghanap doon ng
pulbo. Nang makakita siya ng loose powder ay walang pasabing binuksan
niya iyon. Balak ko sana siyang sawayin ang kaso ay nakatapat na sa akin
ang sponge. 1
“Wag kang malikot.” Inangat niya ang aking mukha gamit ang kanyang
daliri. 80
Kahit naiilang ay hinayaan ko na lang siyang pahiran ng pulbo ang aking

magkabilang pisngi. Isinunod niya ang gawing mata ko. Kinapalan niya ang
pahid partikular sa ilalim ng mga mata.
“There.” Napangiti siya habang nakatingin sa akin pagkatapos. “Hindi na

masyadong halata na namumugto.” 4
Hindi ko sure kung ano kinalabasan ng ginawa niya kaya kinuha ko ang
salamin para icheck ang itsura ko. Okay naman. Pantay naman. Maputla nga
lang dahil makapal ang pagkakalagay niya.
Muli siyang nagbutingting sa bag ko. “Do you also have a lipstick here? O
kahit liptint lang?” 23
“Don’t tell me ikaw rin ang maglalagay non sa akin?” hindi ko napigilang
tanong sa kanya.
Nagkamot siya ng pisngi. “As much as I want to... hindi na keri ng powers
ko. Baka magmukha kang clown.” 107
“May liptint ako diyan.” Sakto na nakita niya ang cherry flavor tint sa
pouch. Inabot niya iyon sa akin. 3
“Manipis lang ang ilagay mo. Natural lang dapat.” 18
Nagpahid nga ako nang kaunti lang sa mga labi para hindi naman ako ganoon
kaputla. Ibinalik ko ang pouch sa bag ko pagkatapos. Si Kuya Calder naman
ay inayos ang necktie ko na bahagyang nakatabingi.

“Tara nang umuwi?”
Tumango ako kahit muling bumalik ang kaba sa aking dibdib.
He turned the engine on. “Relax lang.” Kinuha niya ang isang kamay ko at
hindi binitawan. 2
Agad sumaludo ang mga guwardiya pagpasok ng sasakyan namin sa gate ng

subdivision, at malamang na may magra-radyo na sa mansiyon na paparating
na kami.
Napatuwid ako nang pagkakaupo. Matapos ang ilang liko ay nakita ko na ang
street namin.
“We’re here, milady.”
“S-sandali.” Nakagat ko ang ibaba kong labi nang nasa tapat na kami ng
mismong gate ng mansiyon.
“You’re cold.” Pisil niya sa kamay ko na hawak niya pa rin.
“B-baka kasi galit na siya...”
Anong baka? Imposibleng hindi pa galit si Uncle Jackson sa mga oras na

ito. Ilang missed calls and text messages niya ang hindi ko nasagot,
siguradong salubong na ang mga kilay niya ngayon.
“You’ll be okay. Do you trust me?”
Napahikbi ako. Natatakot talaga ako.
“Just do what I’ve told you and you’ll be okay. Ako nang bahala sa iba.”
Humigpit ang hawak niya sa kamay ko. “Hindi naman kita papabayaan.” 4
Yumuko ako at minasdan ang magkasalikop naming mga palad. Sa tensyon ay

napakapit na rin pala ako sa kanya. 3
Hanggang sa makauwi kami sa mansiyon ay hindi binitawan ni Kuya Calder

ang kamay ko, binabawi niya lang iyon kapag gagamit siya ng kambyo, pero
mabilis na mabilis lang. Isang kamay niya lang ang nasa manibela. 1
“Relax. He can never hurt you.”
How can he be so sure?
Hindi ko pa alam kung paano masagad si Uncle Jackson. Kung noong bata ako
ay nasisinturon niya ako, ano na lang ngayon na malaki na ako? Kahit
sinabi niyang ibang disiplina na ang nababagay sa akin ay natatakot pa
rin ako. Pakiramdam ko kasi ay mas masakit sa latay ng sinturon ang
matitikman ko kapag nagalit siya sa akin nang husto. 68
Hindi sa garahe nagpark si Kuya Calder. Inihinto niya ang kotse sa

harapan mismo ng giant fountain. Nauna siyang bumaba. “Just relax,
milady.”
Sa lawn ng mansiyon ay pabalik-balik ang mga lalaking naka-black suit,
may mga baril sa holster na nakasukbit sa tagiliran ng mga ito.
Sinalubong agad nila si Kuya Calder.
“Knight, you’re uncontacted. Kanina ka pa hinahanap ni Boss.”
“I forgot my phone in the car. May dinaanan pa kasi ako.”
“Where’s Miss Fran? Tumawag ang guards sa gate, kasama mo na raw.”
“Yeah. She’s with me.”
Saka ako bumaba ng sasakyan. Nang makita nila ako ay may nagradyo agad at
mayamaya lang ay pababa na sa hagdan si Uncle Jackson. Pormal ang mukha
niya nang senyasan niya ang mga tauhan na iwanan kami.
His eyes darted between me and Kuya Calder, as though measuring as both.
“Inside, Frantiska.” 20
Kinakabahan akong sumunod. Ngunit agad ding nabawasan ang kaba ko nang
maramdaman kong kasunod ko si Kuya Calder.
Huminto sa gitna ng sala si Uncle Jackson habang ang mga kamay niya ay
nakapaloob sa bulsa ng suot niyang itim na pantalong. 5
“Saan ka galing?” nakatalikod na tanong niya sa akin.
Sumulyap ako kay Kuya Calder na titig na titig sa akin. Ang mga mata niya
ay ipinapaalala ang hinabi naming kwento sa sasakyan kanina. “Sa school
library, Uncle.”
“Library?”
Tinatagan ko ang nanginginig kong mga tuhod. “After kong maglibrary, I

mean. N-nagkaroon kasi kami ng biglaang meeting sa ibang place para sa
groupings namin. Doon ako natagalan.”
Humarap siya sa akin. “And you didn’t even bother to update me.” 1
“I’m sorry...”
Umarko ang makapal niyang kilay.
“Nakalimutan ko kasi nawindang na ako sa groupings namin. Bago lang din

kasi sa akin makisama sa mas maraming kaklase, plus pa na pressured kami
sa ginagawa namin. Plan ko sanang tumawag sa 'yo ang kaso baka busy ka at
makaistorbo ako. Akala ko rin kasi saglit lang ako doon hanggang sa
mawala na sa isip ko ang oras, late ko na rin nakita ang mga missed calls
mo dahil nakasilent iyong phone ko.” 24
Bumaling ang malalamig niyang mga mata kay Kuya Calder. “How did you find
her?”
“Pagbalik ko sa school, nandoon na sila ng mga classmates niya.”
Tumango-tango siya. “I see.”
Nagkatinginan kami ni Kuya Calder. Hindi ko alam kung naconvinced na ba

namin si Uncle Jackson o hindi. Walang makapagsabi. 9
“You can now go to your room, Fran.”
Napatuwid si Kuya Calder. “Sir, hindi pa siya kumakain—”
“She will not eat,” matigas na putol ni Uncle Jackson. 2
Ngunit matigas din si Kuya Calder. “With all due respect, Sir, Miss Fran
must be starving from all the schoolworks.”
“I don’t care.” 3
“But, Sir—”
“You heard me, Frantiska will not eat tonight.” 53
Napalunok ako nang magtagis ang mga ngipin ni Kuya Calder. Tinatambol ang
dibdib ko sa kaba. Baka magkainitan sila at saan pa sila humantong.
Sumabat na ako. “Okay lang ako. Hindi naman ako gutom—” 1
“Sir, I insist that Miss Fran must eat first before she get some rest.” 1
“I think you forgot your position in this house.” Paismid na ngumisi si

Uncle Jackson at saka humakbang palapit. 12
Dahil halos magkasing tangkad sila ay para tuloy akong napagigitnaan ng

dalawang poste na anumang oras ay sabay na puputok dahil sa overheat. 4
“Sir.”
Sana wag na uling magsalita si Kuya Calder. Sana wag niya nang ipilit
iyong gusto niya, kaya ko namang magtiis ng gutom.
“Would you like to lose your job, bodyguard?” 15
Kitang-kita ko ang pamamawis ng leeg ni Kuya Calder. “N-no, Sir.” 9
Tinapik niya sa balikat si Kuya Calder. “You can go back to work now.”
Bumaling siya sa akin pagkuwan. “And you, young lady, you can go to your
room now.”
“Y-yes, Uncle...”
Bago umalis si Kuya Calder ay tinawag niya itong muli. “Know your place
next time.” 6
“Yes, Sir.”
“Don’t stick your dick in other’s business again.” 364
JF
Chapter 15
170K 7K 2.7K
by JFstories
Chapter 15 17
“Anong ginagawa mo rito?”
Hindi ako makatulog dahil sa pagtunog ng aking tiyan sa gutom. Napabangon

ako ng may kumatok sa sliding door sa terrace ng kuwarto ko. Isang
lalaking nakakulay itim na hood ang nasa labas.
“Sino 'yan?” Kabado akong tumayo dahil hindi nakalock ang sliding door.
Sumenyas ang lalaking nakaitim na hood. Binuksan nito ang sliding door.
“Shhh... It’s me.” 1
Kinabahan ako pero hindi naman ako natakot. Siguro dahil alam kong
mahigpit ang security dito sa mansiyon, o dahil siguro deep inside me ay
alam kong siya lang ang pupunta sa akin dito sa ganitong paraan.
“Anong ginagawa mo rito?! Paano ka nakaakyat?”
Bakit nga ba nagtanong pa ako? Alam ko namang maparaan siya.
Isinara niya muli ang sliding door at tinakpan ng kurtina. “Mabuti gising
ka pa.”
“Ano bang pumasok sa isip mo at nagpunta ka rito? Baka may makakita sa

'yo—”
“Walang makakaalam, basta wag ka lang maingay.” Ngumiti siya. “Mabuti di

ka sumigaw.”
“Ano iyan?” Nanlaki ang mga mata ko sa hawak niyang tupperware. Noon ko
lang napansin ng magkaharap na kami.
“I brought you food.” 47
Inilapag niya iyon sa ibabaw ng kama. Dalawang tupperware na magkapatong

ang dala niya. Agad akong naglaway ng makita ang pagkain. Sa unang
tupperware ay kanin ang laman, ang pangalawa naman ay pininyahang manok.
“Sinong nagluto?”
“Yours truly.” May hinugot siya sa back pocket ng kanyang maong pants—
bote ng mineral water. “Panulak.” 26
Mangiyak-ngiyak ako sa pasasalamat. “Thank you!”
Nilantakan ko na ang pagkain. Gutom na kasi talaga ako kaya kiber lang
kahit nakatingin siya sa akin habang ako’y kumakain. Binuksan niya ang
bote ng mineral at inabot sa akin. “Dahan-dahan.”
Nang makatapos ay tinulungan niya akong magligpit.
“Bakit mo ito ginagawa?” tanong ko pagkuwan.
Ngiti lang ang sagot niya sa akin.
“Salamat ulit.”
“Magpahinga ka na.” Tumayo siya at pumunta sa sliding doors. Ichineck

niya muna ang labas bago niya iyon marahang binuksan. “And please lock
your doors, milady.”
“Nakalimutan ko lang kanina.”
“Wag mo nang kakalimutan ulit.”
“Opo.”
“Good. Sa akin lang dapat palaging bukas ang pinto mo.” Pagkasabi’y
lumabas na siya. 160
Wala pang ilang minuto ay nilamon na ng dilim sa labas ang anino niya.
Gaanon kabilis. Katulad ng bigla niyang pagsulpot, ay ganoon din siya
kabilis na umalis. Napangiti na lang ako habang hinihimas ang nabusog
kong tiyan. 1
...
Wala si Uncle Jackson kinabukasan. Maaga raw na pumunta sa munisipyo.

Pagbaba ko sa dining room ay bumabaha ng pagkain. Breakfast lang pero
maraming putahe ng ulam ang nakahain. Marami ring prutas, desserts at
inumin. 34
Lumabas mula sa pinto ng kusina si Ate Minda. May bitbit siyang bandehado
ng umuusok na kanin. “Kain na, Ganda.”
“Bakit ang dami naman ng pagkain, Ate Minda?” 1
“Ewan ko nga, e. Daig pa ang fiesta.” Inilapag niya sa mesa ang kanin.
“Aba wala pang alas dos ng madaling araw ay kinalampag na kami ng
nakasimangot na si Mrs. Cruz sa servant’s quarter. Utos daw ng boss na
magluto ng sangkatutak ngayon.” 8
“Ha?”
Ngumisi siya. “Gutom ka raw kasi sabi ng pogi mong uncle!” 80
Napatingin ako muli sa hapag kainan. Pinahanda niya ang lahat ng ito para
sa akin? Bakit?
Nakonsensiya ba siya dahil hindi niya ako pinakain kagabi?
“Hoy, kumain ka na. Pinag,rereport kami kung kakain ka ngayon.”

Ipinaghila niya ako ng upuan. “May baon ka pa, pabaunan ka raw ng food.
Ayaw ng tiyuhin mo na mangayayat ka.” 1
Kahit aandap-andap ang loob ay kumain na rin ako. Masarap lahat ng

nakahain kaya nakarami ako. Busog na busog ako nang tumayo. Napakarami
pang tira sa mesa nang umalis ako sa dining room. Dumeretso na ako sa
garahe at agad na napangiti nang makitang nag-aabang na sa akin doon si
Kuya Calder. As usual, naka all-white attire na naman siya. White pants,
white polo and white shoes. 6
“Akala ko hindi na naman ikaw ang driver ko.”
Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kotse. “Natakot ka ba na hindi mo ako

makikita today?”
Lumabi ako. “Secret.”
Pagkasakay namin ay nilingon niya ako. “You’re so cute when you’re doing
that. Sarap mong kagatin.” 198
“Ano?”
“Wala. Wear your seatbelt, milady.” 1
“Wag mo na nga akong tawaging ganyan.”
“What? My lady? Ano bang gusto mo?”
“Ewan ko sa 'yo.”
“Ah, okay. Ayaw mo ng lady? I understand. Bata ka pa naman kasi. Okay na

ba kung my baby na lang?” 136
“Baby na suntok gusto mo?”
Tumawa siya at kumindat sa akin. “Fine, my girl.”
Tiningnan ko siya. Pasipol-sipol na siya habang nagda-drive. At ewan ko

kung bakit parang... kinikilig ako? 174
...
“HOY, GALIT KA BA?” 6

Sa university ay pilit kong iniiwasan si Olly. Ni hindi ako sumabay sa
kanya pagpasok sa first subject namin. Hindi ko rin siya pinapansin kahit
na anong papansin niya sa akin. Nakasunod siya pero hindi ko siya
nililingon.
“Pwede ba kung galit ka, sabihin mo.” 23
Pagkarating sa first subject namin ay naupo na agad ako sa upuan ko saka

nagbuklat ng libro.
“Bumalik si King kagabi, ang sabi niya hinatid ka na raw niya. Okay ka
naman daw. So bakit ka nga galit?”
Sinungaling na King! 2
“King is a perfect guy, hindi ko maintindihan bat nagkakaganyan ka

samantalang ang swerte mo nga kagabi dahil nasa 'yo ang whole attention
niya. Biruin mo, inihatid ka pa niya sa inyo. He must be really
interested in you, Fran.” 13
Hindi ako kumibo. Masyado na siyang bulag sa King na iyon. Wala akong
balak ikwento pa sa kanya ang tunay na nangyari. Dalawa lang naman iyan,
either hindi siya maniniwala or iisipin niya na maarte ako. 3
For Olly, King is perfect. O siguro kahit sa ibang babaeng estudyante

rito sa Don Eusebio Mariano University ay humahanga o kung di man ay
nahuhumaling din kay King. Nasisilaw sila itsura, antas sa buhay ay sa
coolness ng lalaking iyon kaya hindi nila nakikita ang totoo— na walang
respeto si King sa mga babae at masyado itong arogante. 3
Pumikit ako nang mariin. Ayoko lang ng gulo at eskandalo kaya ayokong
magsalita tungkol sa nangyari sa amin ni King kagabi, pero hindi ibig
sabihin non na kinalimutan ko na ang kabastusan na ginawa ng lalaking
iyon sa akin. Hanggang ngayon ay nandidiri at kinakabahan pa rin ako pag
naaalala ko ang mga halik at hawak niya sa aking katawan. Sana lang
talaga ay hindi na magsanga ang landas naming dalawa. Kahit pa
imposibleng mangyari iyon dahil nasa iisang unibersidad lang kami.
“Fran, ano? Nagkamabutihan ba kayong dalawa? Ano? Dinigahan ka ba? Anong

ikinakagalit mo diyan? Binigyan na nga kita ng possible soon-to-be-
boyfriend e 'tapos ganyan ka pa!” 23
“Olly, please wag muna tayong magusap. This is not about King, okay?
Gusto ko magfocus sa studies ngayon.”
“Ang lalim mo agad, ah?” 1
“Please, Olly?”
“Fine!” Tumayo siya at lumipat ng ibang upuan. Buong araw na hindi na

kami nagpansinan. 7
Kahit during vacant ay mag-isa lang ako. Hindi na ako lumabas ng room
dahil may baon naman ako. Samantalang si Olly ay sumama kina Sacha
Hynarez sa canteen. 1
“War kayo?” nakatawang tanong ni Sacha pagkabalik nila. Si Olly naman ay

sa malayong upuan naupo kasama sila Hyra at Jaeda.
Napaangat ang paningin ko kay Sacha nang tabihan niya ako. Umaalingasaw
ang mamahalin niyang pabango. “Can I sit here, Fran?”
“S-sure.” Hindi ko naman siya mapaalis dahil karapatan naman niyang maupo
sa kahit saan niya gustong maupo.
“I heard nililigawan ka ni King? How true?” mayamaya ay tanong niya.

Naka-dequatro siya habang nakapatong ang dalawang makikinis na braso sa
desk.
“Hindi ako nagpapaligaw,” tipid kong sagot.
“Really, huh?” Ngumisi siya. “Anynway, birthday ng big sis ko next month.
She’s from the States at magkakaron ng party sa house. I’m inviting you,
Fran. Baka gusto mong pumunta?” 8
“Hindi siguro. Hindi ako papayagan.”
“Boring.” Sa sumunod na mga minuto ay busy na siya sa pagtitipa sa

kanyang iPhone. Hanggang matapos ang klase na kaklase ko si Sacha ay
hindi niya na ako muli pang kinausap. Pero ramdam ko, hindi niya ako
gusto. At wala namang kaso iyon sa akin.
Sa uwian ay akala ko’y tatantanan na ako ni Olly. Nagulat ako nang

sumunod siya sa akin kaysa sumama kina Sacha. “Fran, wait!”
“Olly, nandiyan na ang sundo ko.”
“Fran, hindi ako sanay na ganyan ka sa akin. Please naman o? I thought

we’re best friends?” 43
“Magkaiba ang friends sa best friends.” 31
Lumabi siya. “Galit ka talaga sa akin.”
“Hindi ako galit. Nagtatampo, oo. Hayaan mo na lang ako. Mawawala rin
naman ito e. Magkaibigan pa rin naman tayo.”
“Tell me bakit ka nagtatampo.”
Bumuntong hininga ako. “Call me selfish, pero ang pag-iwan mo sa akin sa

ere kagabi after mong mangako na uuwi rin tayo agad ang dahilan kaya
nagtatampo ako. Pero wag kang mag-alala, lilipas din ito, Olly. Pero I’m
sorry kung magla-lielow na muna ako sa pagiging magkaibigan natin. I hope
you understand na gusto ko mas magfocus sa studies ngayon.”
“Parang iyon lang, Fran. Saka wag mo na ngang gamiting dahilan ang
studies sa paglayo mo sa akin. Hindi naman sagabal ang pakikipagkaibigan
sa pag-aaral.” Umirap siya at tumalikod na. “Ikaw na ang inaamo, ikaw pa
ang pabebe diyan.” 106
Ngayon ko lang nakita ang ganitong side ni Olly, at aaminin ko,

nakakagulat. 1
Nakayuko na nagsimula na akong maglakad palabas ng gate ng university.

Nahinto lang ako nang may humarang na pumpon ng mga bulaklak sa harapan
ko. Gulat akong napatingala sa may hawak nito.
Nakangiting mukha ni Kuya Calder ang aking nakita. “Roses for my baby.”
94
Ang pagkakasimangot ko kanina ay nauwi sa ngiti hanggang sa maging

mahinang halakhak. “Anong arte ito?!”
“Tanggapin mo na lang, nangangalay na ako e.”
Kinuha ko ang bouquet of roses na may ibat-ibang color. Magkahalo ang

pink, red, at white. “Para saan ba ito?”
“Para sa 'yo.” Kinuha niya sa akin ang bag ko kahit maliit lang iyon at
kayang-kaya ko namang bitbitin. 2
“Akin na. Magaan lang naman 'yan e.”
“It’s okay. Magconcentrate ka na lang diyan sa roses.” Walang keme na

isinukbit niya sa kanyang balikat ang kulay violet kong shoulder bag na
may palawit pang maliit na colorful unicorn sa harapan. 10
Napailing na lang ako. Kahit yata kulay pink ang bag na bitbitin niya ay
lalaking lalaki pa rin siya. Maangas pa rin siyang tingnan kahit na maamo
ang kanyang mukha at ang linis-linis niya sa kanyang all white attire.
Sa sasakyan ay hindi niya muna ini-start ang makina. Pagkakabit niya sa

akin ng seatbelt ay hinarap niya ako. “How’s your day?”
Nagkibit ako ng balikat. “Same old.”
“Wala bang nangyari?”
“Ha?”
“You know what I mean.” Bigla siyang pumormal.
“W-wala.” Dahil hindi nagkrus ang landas namin ni King. At wala na akong
balak makita pa ang bastos na lalaking iyon.
Kahit hindi ko ikinuwento ang buong detalye kay Kuya Calder noong gabi na
binastos ako ni King ay alam kong kuha niya na ang nangyari. Hindi lang
siya nagsasalita at nangungulit pero alam kong alam niya na. At alam ko
ring nag-aaala siya.
“Gusto mo ba magfishball?” 1
Napalingon ako sa kanya. “Ngayon?”
“Yup. My treat.”
“Wow. Galante ka ngayon, ah,” biro ko.
“Syempre, nagpapalakas ako sa 'yo.” 2
“Nagpapalakas?” Natigilan ako dahil sa lagkit ng tingin niya sa akin.

Pinilit kong tumawa at pabiro siyang inirapan. “Sorry ka na lang kasi
busog ako.” 2
“Okay.” Bigla siyang tumamlay. “Ge, uwi na tayo.”
Hindi na siya ulit nagsalita kaya naman nakonsensiya agad ako. Hay, naku.
Ang bilis ko lang talagang talaban sa pag-iinarte ng lalaking 'to.
Kinalabit ko siya sa braso. “Uy!”
Ini-start niya na ang kotse.
“Galit ka ba?” 2
Wala siyang sagot. Nakatulis ang nguso niya habang nagmamaneho. Parang
teen ager na nagmamaktol. 3
“Wag ka na magalit. Busog lang kasi talaga ako e...” Nakapagmerienda na

kasi ako sa room ng last subject ko kanina. May pinabaon kasi sa aking
desserts si Ate Minda, pwera pa sa lunch ko.
“Oo nga, marami kasing pinaluto step-dad mo para sa 'yo. Pinabaunan ka

pa.” 2
“Pero mas masarap pa rin iyong luto mo sa akin kagabi.” 53
Inirapan niya ako sa rearview mirror ng kotse. “Wag mo na akong bolahin,

ineng.” 23
“Hindi bola iyon.” 1
“Asus. Ang sabihin mo, pinakain ka lang, napatawad mo na agad sa

panggugutom sa 'yo. At wag mong sabihing di ka nasarapan sa pinahanda
niya sa 'yo dahil nakasilip ako sa bintana ng dining room kaninang umaga
habang nakain ka. Ligayang-ligaya ka habang nakain ka.” 11
Natawa ako sa pag-iinarte niya. “Uy, hindi ah!”
“Mga babae talaga, huli na, magsisinungaling pa.” 17

“Promise nga. Mas masarap iyong sa 'yo.” 220
Nasamid siya at muntik na kaming bumangga sa sasakyang nasa unahan namin

dahil sa bigla niyang pagtapak sa preno. Kung hindi ako nakaseatbelt ay
baka nakahalikan ko na ang dashboard ng sasakyan. 6
Tinampal ko siya sa braso. “Ano ba?! Di ka nag-iingat!”
“Ikaw ang di nag-iingat. Bunganga mo!” 28
“Ha? Bakit?” Nahawakan ko ang bibig ko. Ano bang nasabi ko? 1
“Pero di nga? Mas masarap ba talaga iyong sa akin?” 97
Nang tingnan ko siya ay nakangisi siya nang nakakaloko habang

nagmamaneho.
Nanlaki ang mga mata ko. “Ano?!”
Nilingon niya ako. “Mas masarap talaga luto ko.” 3
Pinamulahan ako ng mukha. Nang makabawi ay tinampal ko ulit siya. “Hindi

naman si Uncle Jackson ang nagluto e, sina Ate Minda! Saka bat ganyan ka
magsalita, ha?! Ang berde mo!” 2
“Hey! Stop it! Baka mabangga tayo.” Panay iwas niya sa mga hampas ko.
“Saka anong berde ka diyan? Utak mo, ah!” 4
“Kainis ka! Ang landi mo, Calder! Pasalamat ka natuwa ako dito sa mga
roses mo, kundi tinadyakan na kita palabas ng kotse!” Humalukipkip ako at
umayos ng upo. 7
“Nagiging bayolente ka na my lady—my baby.” Ngising-ngisi pa rin ang

lintek. 41
Hindi ko na siya pinansin. Inabala ko na lang ang sarili ko sa panonood

sa mga sasakyang nakakasabay namin sa kalsada.
“Siya nga pala, Fran.”
“Oh?” Hindi ko siya nilingon.
“I just want to inform you that today is my first day.”
“First day of?”
Nagulat ako ng bigla niyang kunin ang kamay ko. Nang tingnan ko siya ay
seryoso siya habang nakatutok ang mga mata sa kalsada, pero ang kamay
niya ay hindi bumibitaw sa kamay ko.
“My first day.” Dinala niya ang kamay ko sa mainit niyang mga labi saka
niya ako nilingon. 1
“A-anong ginagawa mo?” 2

Matamis siyang ngumiti. “Nililigawan ka.” 541
JF
Chapter 16
180K 6.3K 2.2K
by JFstories
Chapter 16 6
HINDI ko alam kung matatawa ako o maaasiwa o kikiligin. Kahit hindi ko

masyadong sineseryoso ang mga pahaging niya though deep inside me, I was
expecting this. And yes, I'm also attracted to him. Kasi hindi ako
kikiligin kung hindi. 39
Calder was a breath of fresh air. Mula ng makilala ko siya, sumigla na

ang buhay ko. Siya iyong klase ng lalaki na masarap kausap at kasama.
He's not just a crush material but, the boyfriend material type. 36
Hindi ako worried sa realization na may gusto rin ako kay Calder. In
fact, I'm relieved na siya ang nagustuhan ko. The first time I met him in
Davao, I trusted him instantly because I could feel that he's a good man.
17
Pumitik siya sa harapan ng mukha ko. "Nagulat ka pa? Kagabi nga lang,
'sabi ko mahal kita, e." 3
Pigil ko ang ngiti ko. "Akala ko joke lang iyon e..."
"Hindi ginagawang joke ang love, uy, 'Neng." 38
"Pero seryoso ka ba talaga?" Baka kasi pag sineryoso ko na, joke lang
pala sa kanya. 11
"Oo. Kaya stop calling me kuya, nakakakilabot na." 42
"Pero bakit ako?" 2
"Alam mo, gasgas na iyang tanong na iyan, e." 2
Ngumuso ako. "Ang bata ko pa kasi." 5
"Wala naman akong sinabing aasawahin na kita e. Ligaw pa lang. Jowa muna,
'Neng." Bumalik na siya sa pagmamaneho. 99
Padabog akong humalukipkip. "Ganyan ba iyong nanliligaw? Sarcastic?"
"E nakakainis ka kasi. Parang hindi mo sineseryoso iyong feelings ko."

Pero nakangiti siya habang sinasabi iyon. 3
"Pero mahal mo talaga ako? Hindi ba pwedeng crush muna?"

"Dumaan naman sa crush. Nadevelop na lang ngayon sa love kaya heto,
nililigawan na kita." 30
Namilog ang aking mga mata. "Kailan mo ako naging crush?"
"Sa Davao palang." 8
"Ha?"
"Nong dinaldal mo ako sa helipad." 3
Hindi na ako nakapagsalita pa. Kinikilig na talaga ako. 41
"I'm willing to wait, Fran," mayamaya ay mahina niyang wika habang

nagmamaneho. 6
Ramdam ko ang pag-iinit ng magkabila kong pisngi. "B-bahala ka."
"So may pag-asa?" Ngumisi siya saka kumambiyo. "Wala nang bawian." 9
Buong biyahe ay nakangiti si Kuya— si Calder. 3
Yes, I'm calling him Calder now. Awkward na tawagin ko pa siyang kuya
ganitong nililigawan niya na nga ako, and even hindi ko directly sinabi,
pumayag na rin ako na ligawan nga niya. This time ay hindi ko na
napigilan ang paguhit ng ngiti sa mga labi ko. Nabura lang ang ngiting
iyon ng bigla akong may maalala...
Paano nga pala kung malaman ni Uncle Jackson ang tungkol dito? 129
...
Pagkauwi sa mansiyon ay kaswal na naghiwalay kami ni Calder. Kasabay ng

pagbaba namin sa sasakyan ay ang pagkabura ng mga ngiti namin at
pagseryoso ng aming mga mukha. Hindi namin pinag-usapan ang set up but
we're aware na walang pwedeng makaalam sa kung ano ang nangyayari ngayon
sa amin. 3
Bago ako pumasok sa pinto ng mansiyon ay pasimple ko siyang nilingon,

pasimple rin siyang lumingon sa akin. Pormal ko siyang tinanguan bago ako
tumalikod.
"Andito ka na pala, ganda!"
"Hi, Ate Minda!"
"May pinabibigay si Sir Jackson sa 'yo." Nakangiti niya akong hinila. Sa

kilos niya ay para bang excited na excited siya. "Bilin niya na ipakita
agad sa 'yo pagkauwi mo!" 3

"Ano?" Napasunod ako sa kanya sa sala dahil hindi niya na binitawan pa
ang kamay ko. Kahit ayoko ay nakaramdam din ako ng excitement.
Ano na naman kaya ang meron ngayon?
Huminto kami sa tapat ng malaking center table sa gitna ng kulay abong

mamahaling carpet. Bumagsak ang mga balikat ko at nabura ang aking ngiti.
Sa ibabaw ng mababang lamesa ay may tatlong paper bag na may tatak ng mga
brand na alam kong hindi biro ang presyo. 13
"Dinala iyan ng shopper ni Sir Jackson kaninang tanghali. Pinabili raw

iyan sa 'yo ng uncle mo, at tumawag pa siya talaga para ibilin na ibigay
iyan sa 'yo pag uwi mo."
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Hinawakan ko ang unang paper bag.
Kulay orange ito at nababasa ko sa labas ang brand na Hermes. Hindi ko na
inusisa ang loob dahil hindi ako interesado. Hindi ako mahilig sa bag.
Lalo sa mamahaling bag. Bakit niya ako binilhan ng mga ito? 2
"Alam mo ang swerte-swerte mo, ganda," nakalabing sabi ni Ate Minda.

"Hindi mo pa hinihiling, ibinibigay na sa 'yo. Sobrang swerte mo talaga."
"Gusto mo ba ang mga ito?" tanong ko sa kanya. "Pumili ka. Sa 'yo na ang
isa." 10
Namilog ang mga mata niya saka siya nagpalinga-linga nang mabilis sa
paligid bago muling humarap sa akin. "Hoy? Anong akin na ang isa?
Nagbibiro ka ba?!"
Umiling ako sanhi para butas naman ng ilong ni Ate Minda ang manlaki. 1
"Milyones ang halaga ng bawat isa niyan 'tapos ibibigay mo lang sa

akin?!" Kandatalsik pa ang laway niya dahil sa pagkabigla. 1
"Why not? You're my friend and you're nice to me."
"Magagalit ang tiyuhin mo!"
Nagkibit-balikat ako. "Bigay niya na sa akin iyan. Meaning, akin na iyan.

Gagawin ko ang gusto ko sa mga gamit ko. At gusto kitang bigyan ng isa sa
mga 'yan, hindi naman siguro masama iyon, di ba?" Kahit diskumpyado ako
sa sinasabi ko ay nag-go na ako. Napaasa ko na si Ate Minda kaya ayoko
nang bawiin ang alok ko sa kanya, at isa pa, hindi talaga ako interesado
sa mga bags na ito. 48
Daig ko pa ang binigyan ng tatlong milyon dahil sa mga ito. Pakiramdam

ko, suhol ang mga ito dahil sa nakonsensiya si Uncle Jackson sa di niya
pagpayag na magdinner ako kagabi. Nililinis niya ang konsensiya sa
pamamagitan ng pagpapahanda ng maraming pagkain sa akin kanina at ngayon
naman ay sa pagbibigay ng mamahaling gamit sa akin. I'm not impressed. 8
Nong nasa Davao ako noon, kapag napapalo niya ako nong bata pa ako,
kinabukasan ay may darating na mamahaling laruan at mga damit mula sa
Maynila para sa akin. Parang iyon ang way niya ng pakikipagbati o
pagbawi. At ganitong-ganito ang nangyayari ngayon. Parang nauulit lang.
17
"Pumili ka na, Ate. Iyong matitira, pakidala na lang po sa kuwarto ko."

Tulala ang babae ng iwan ko siya sa sala.
Sa kuwarto ay agad akong nagpalit ng damit saka sumampa sa kama. Ang cell
phone ko ang agad kong hinanap at kinutingting. May message sa akin si
Calder na sabik ko agad na binuksan. Si Calder na lang talaga ang
nagpapasaya sa akin. 30
BODYGUARD KNIGHT:
Bilhan kita ng new sim bukas.
Nagtype ako agad ng reply.
ME:
Para san?
BODYGUARD KNIGHT:
Para bukod ang record ng messages at calls natin.
51
Napangisi ako. Magaling ah, naisip niya iyon? Sabagay, at least hindi na
mamomonitor ni Uncle Jackson ang mga messages at calls ko.
BODYGUARD KNIGHT:
I'm awesome, right?
ME:
Oo na!
BODYGUARD KNIGHT:
I miss you already.
16
Di na ako nagreply pa kasi namilipit na ako sa kilig.

108
Hanggang dinner ay dala ko ang sigla. Dahil wala si Uncle Jackson, hindi
pa umuuwi ay nakatambay pa ako sa sala. Pag napapadaan si Calder sa pinto
pasimple kaming ngumingiti sa isat-isa. Wala pa sana akong balak pumanhik
sa itaas kung di lang dumating si Mrs. Cruz para i-meeting ang mga
kawaksi sa mansiyon.
At bago matulog ay ka-text ko pa ulit si Calder. Wala kaming kasawaan at

kapaguran sa pagkukulitan. Kahit ano na lang ang topic namin. Iyong mga
usapang kahit wala ng sense basta may mapag-usapan lang. Buhay na buhay
ang aking dugo hanggang alas-onse ng gabi. Ang sarap sa pakiramdam.
Pakiramdam ko rin, bigla akong nagmature. 19
Nang marinig ko ang pagbukas ng gate sa labas ay saka lang ako huminto.
Automatic na itinabi ko na ang cell phone ko at nawalan na ako ng gana.
Siguro kasi alam kong umuwi na siya— Umuwi na si Uncle Jackson. 8
Kinabukasan ay mag-isa lang ako sa mesa. Katulad kahapon ay bumabaha na

naman ng pagkain. Utos daw ulit ni Uncle Jackson, pero wala siya ulit
ngayon. Maaga ulit umalis papunta sa munisipyo. 4
Patay-malisya naman kami ni Calder. Pormal lang. Mahirap na at baka may

makahalata. Lalo na at ihinatid ako ni Ate Minda sa garahe dahil gusto
nga raw nitong sumilay sa aking bodyguard slash driver and slash suitor.
1
"Ang pogi talaga niyang si Calder."
Tipid na ngiti lang ang isinagot ko kay Ate Minda.
"Ingat kayo, ganda!" Kumaway din ito kay Calder. "Ingat ka, Calder!"
Hindi ko namalayan na nakasimangot na pala ako kung di pa ako siniko ni

Ate Minda. "Bad morning ka, ganda?"
"Ha?" Nahihiyang tumingin ako sa babae. "Ah, h-hindi. Masakit lang ang
tiyan ko..."
"Naku, baka sa school ka magkalat niyan. Umabsent ka na kaya?"
"Hindi, 'Te. Kaya ko ito. Sige po, bye." Nagmamadali na akong pumasok sa
backseat at nagsara ng pinto. Hindi na ako nahabol pa ni Ate Minda.
Pagpasok ni Calder sa driver's seat ay kitang-kita ko sa salamin ang

pagkakangisi niya.
"Anong nakakatawa?!" sita ko sa kanya.
"Ang cute mo magselos." 5
"Hmp! Ewan ko sa 'yo." 71

Pagkalabas ng subdivision ay inihinto niya sa tabi ng kalsada ang kotse
para makalipat ako sa passenger's seat.
"Malapit na birthday mo."
Napalingon ako sa kanya. Paano niya nalaman?
"Nagtataka ka bat ko alam?" sinulyapan niya ako sa rearview mirror.
"Stalker ka sa FB ko, 'no?"
Birthday ko na pala next month. Hay, sisxteen palang. Ang tagal pa nong
eighteenth birthday ko. Balak ko kasi, sa eighteenth birthday ko siya
sasagutin. Iyon ay kung matatag pa siya by that time. 76
"Matagal ko na pong alam, ineng. Nasa Davao ka palang, alam ko na. Ako
ang inuutusan ni Jackson magpadala ng package papunta sa Davao tuwing
birthday mo."
Tuwing birthday ko nga ay may dumarating na regalo mula sa Manila. Galing

kay Uncle Jackson. Madalas manika, libro o kaya mga mamahaling damit.
Hindi ko iyon masyadong naa-appreciate dahil alam ko naman na hindi si
Uncle Jackson ang personal na pumipili at bumibili ng mga iyon. Ni
maghatid nga ay inuutos niya pa sa mga tauhan niya. 5
Sa school ay hindi na ako nilapitan pa ni Olly. Parang galit na siya sa

akin based sa mga matatalim niyang sulyap. Hindi ko na lang din siya
pinagtuunan ng pansin. Magaan ang pakiramdam ko ngayon at wala akong
balak na sirain ang araw na ito para sa isang tampuhan. 16
...
Bago ako pumanhik sa aking kuwarto kinagabihan ay tinanggap ko ang bagong

sim na bigay ni Calder. Tuwing gabi ay isasalpak ko ang sim para iyon ang
gagamitin ko sa palitan namin ng messages. Para kaming mga kriminal na
nagtatago, but I must admit na exciting ito. 6
Alas diez ng gabi natapos ang palitan namin ng messages. Tumayo ako at
pinatungan ng silk na robe ang pajama at spaghetti cotton top na suot
kong pantulog. Kailangan kong magtimpla ng gatas para makatulog na kaya
nagpasya akong bumaba muna sa kusina. 1
Nasa hagdan na ako pagkatapos kong uminon ng gatas nang makarinig ako ng
tila nabasag na gamit. Napabilis ang akyat ko sa hagdan dahil malapit
lang dito ang study room ni Uncle Jackson at tiyak kong mula roon ang
nabasag na bagay. Kinakabahang lumapit ako sa pinto na hindi pala gaanong
nakasara. Muling may kumalabog sa loob. Marahan kong itinulak ang pinto
para tingnan kung ano ang nangyayari.
Sa pagsilip ko ay agad na nawala ang kulay sa aking mukha. Nakaupo sa

swivel chair si Uncle Jackson habang nakatingala siya, at sa harapan niya
ay may babaeng nakasubsob. 2
Napasabunot siya sa buhok ng babae. "Faster! Oh, fuck... fuck!" He bit
his lip and threw his head back. 221
Walang tigil ang pagtatagis ng mga ngipin niya habang tingalang-tingala.

Pawisan ang kanyang pisngi maging ang gilid ng matangos niyang ilong.
Dinig ko mula rito ang marahas na pagmumura ni Uncle Jackson habang tila
siya kinakapos sa paghinga. Hindi ko matiyak kung nasasaktan ba siya o
nasasarapan based sa mga mararahas niyang ungol. 2
Ang babae naman na nakangudngod sa kanyang kandungan ay mariringgan ng

basang ungol. May pagkakataon pa na tila ito nabubulunan ngunit hindi
naman humihinto, sa halip ay mas lalong lumiliksi at bumibilis ang pag-
alon ng ulo sa pagitan ng mga hita ni Uncle Jackson. 2
Napasandal ako sa pader habang habol ang aking paghinga. "Diyos ko..."
Napapikit ako nang mariin. "Ano iyon? Bakit ganon?" 40
Saglit na panahon lang para maunawaan ko ang ginagawa nila. Hindi ako
makakilos kahit gusto ko nang umalis. Butil-butil na ang pawis sa noo at
leeg ko. Tumatakbo ang oras pero naririto pa rin ako at naninigas sa
aking kinatatayuan. Bakit parang nakapako ang mga paa ko rito? 2
Nakarinig ako ng kaluskos mula sa loob, pagkatapos ay nakakabinging

katahimikan. Tapos na sila? Tapos na siguro sila.
Hindi na ako makalingon dahil ultimo leeg ko ay tila natrauma na rin at

tuluyan nang naparalisado. Kasunod ng mga kaluskos ay yabag ng mga paa.
Mga paang papalapit sa akin. 15
Impit akong napahikbi. Gusto ko nang umalis at magkulong sa kuwarto ko—
Biglang may matigas na palad na humila sa aking pulso. Napaangat ako at

napayakap sa kanya nang isalya ako sa pader ng kung sino man ito.
Nanlaban ako at pilit na nanulak. "Bitawan mo ako! Wala akong nakita! W-

wala akong nakita maniwala ka..." 32
Hinuli ng isa niyang kamay ang pisngi ko at pilit akong inihaharap sa

kanya. Napaiyak na ako ngunit agad ding tumigil nang maramdaman ko ang
mainit niyang mga labi sa ibabaw ng mga labi ko. 457
JF
Chapter 17
220K 8.7K 5.6K
by JFstories
Chapter 17 10
"Shhh..."
He bent down and lifted my face for me to look at him. "Calder..." 337
"Yeah. It's me. 'You okay?" 6
Pawisan akong tumango. Amoy alak siya. Nakainom siya dahil kung hindi,
hindi siguro siya mangangahas na lumapit nang ganito kalapit sa akin. At
talaga bang hinalikan niya ako? 11
"You shouldn't be here. You should be sleeping by now."
Nakatulala ako sa kanya at sa mga mata niyang may bahid ng galit. Bakit
siya galit? 21
"Uminom ka..." nasambit ko.
"Just a little. Birthday ni Tarek." 9
Gusto ko siyang tanungin kung anong ginagawa niya rito sa second floor
pero hindi ko na nagawa. Mas may iba akong inaalala. 1
Hinila niya ako sa pulso. "Come..."
Marahan ang mga hakbang ko dahil nanghihina pa rin ako sa aking nakita.
Sabog pa rin ako, at kahit anong gawin kong bura sa isipan ko ay hindi ko
talaga makalimutan ang naabutan kong eksena sa loob ng study room.
"Fran..." Nilingon ako ni Calder nang hindi na muling humakbang ang mga
binti ko pasunod sa kanya.
Naningkit ang mga mata niya at binitawan ang aking pulso. Salubong na
salubong ang kanyang mga kilay habang nagtatagis ang mga ngipin. He was
about to say something ng may mauna sa kanya.
"Frantiska." 18
Nanigas ang leeg ko ng marinig ang malalim boses na mula sa study room.
That deep voice sent shivers all over my body. 19
"What are you guys doing here?" Malambing na boses naman ng isang babae
ang sumunod. "Calder, may kailangan ka kay Jackson?" 12
"Yes. Ibabalik ko lang ang susi ng Jaguar." Pormal na ang mukha ni Calder
at ang dalawang kamay ay nasa loob na ng kanyang bulsa.
Lumitaw sa harapan ko ang magandang mukha ni Valentina. Litaw na litaw

ang makinis at morena nitong balat sa suot na kulay puting halter blouse.
Maayos ang buhok nito na nakapuyod, manipis lang ang make up sa mukha at
lipstick sa mga labi. Kaswal ang kilos niya na parang walang ginawang
kahit anong kahalayan ng nagdaang oras. 31
"Frantiska, why are you still awake?" malamig ang boses ni Uncle Jackson,
katulad ng kanyang mga mata. 2
"Uminom... ako ng tubig."
Namilog ang mga mata ni Valentina. "She's Fran? The daughter of your late
wife?"
Sa akin nakatutok ang walang emosyong mga mata ni Uncle Jackson. "Fran, I
would like you to meet Val."
"Valentina Zosia Hynarez." Inilahad ng babae ang palad sa akin. "I've

heard so much about you." 25
Nanginginig ang kamay na tinanggap ko ang palad ni Valentina. Mainit-init

iyon. Ayoko ng isipin kung saan niya ihinawak ang palad na ito. 111
"You're really a beauty! Mukha kang manikang babasagin, kaya siguro ingat
na ingat sa 'yo itong si Jackson." Friendly itong tumawa. "Ganon talaga
kapag mga dalagita, iniingatan nang bongga. You know what? I have a
younger sister. Same age mo lang siguro. Ipapakilala ko kayo kapag
nagkatime. Pwede kayong maging magkaibigan." 32
I wonder who's her younger sister. At kung alam ba nito ang pinagagawa ni
Valentina. 14
"Gusto ko pa sanang magtagal, ang kaso may meeting pa ako tomorrow.

Dumaan lang talaga ako to ask for Jackson's suggestion para sa project na
winowork out ko. And maaga rin ang school mo tomorrow, right? Kaya ba-bye
na lang talaga muna. We can bond some other time." Niyakap ako ni
Valentina. "Anyway, nice to finally meet you, Fran." 20
"Nice to m-meet you, too." Napigil ko ang aking paghinga dahil sa

kakaibang amoy na nasamyo ko mula sa babae. Humahalo sa mamahalin niyang
perfume ang amoy na iyon. Hindi naman matapang at mabaho, kakaiba lang
talaga. 90
Bumaling ito kay Calder. "Ikaw na ang maghatid sa akin." 28
Mabilis akong napalingon kay Calder na pormal pa rin ang reaksyon ng

mukha. Hinintay kong tumanggi siya, ngunit nadismaya lang ako nang
tumango siya at mauna nang tumungo sa hagdan ng mansiyon.
Sumunod naman agad si Valentina sa lalaki. At ako? Nakasunod din ako ng

tingin sa kanilang dalawa hanggang sa tuluyan na silang mawala sa mga
mata ko.
"How's your day, doll?" 55
Napakislot ako at agad nag-iba ng tingin. Hindi ko alam kung napansin ni

Uncle Jackson ang pagsama ng timpla ko habang nakasunod ng tingin sa
dalawa. Sinikap ko pa ring ngumiti nang maliit. "A-ayos lang po..." 2
"You may go back to your room. You should be sleeping by now." Kay
hinahon ng boses niya na nakapagtataka. 15
Tumango ako at nanatiling nakaiwas ang mga mata sa kanya. Hindi ko

magawang tumingin sa kanya na hindi ko naaalala ang reaksyon niya kanina
habang nasa ilalim niya si Valentina.
Tumalikod na ako at marahang naglakad pabalik sa aking kuwarto. Gustuhin

ko mang magmabilis ay parang napakabigat talaga ng aking mga paa. Inabot
yata ako ng ilang minuto sa paglalakad lang. Ito na yata ang
pinakamatagal na paglalakad sa buong buhay ko, lalo pa at ramdam ko na
nakasunod pa rin ng tingin si Uncle Jackson sa akin.
Nagulat ako nang pagpasok ko sa kuwarto ay naroon si Calder. Nakaupo siya

sa gilid ng kama habang nakayuko. 29
"Anong ginagawa mo rito?!" Agad kong ini-lock ang pinto at nilapitan

siya.
Nag-angat siya ng tingin at ngumisi.
"Nasaan si Valentina?"
"Umuwing mag-isa."
"Ha?"
Tumayo siya at namulsa. "Alam ko na magseselos ka. Gumawa ako ng paraan."

63
"P-pero baka malaman ni Uncle Jackson..."
"He will never know."
Napalunok ako. "P-pero..."
Lumapit siya at hinawakan ako sa magkabilang balikat. Agad akong

napapikit. Ramdam ko ang pagyuko niya para hagkan ako sa noo. "Goodnight,
my baby. Please forget what you saw tonight..." 144
Nang dumilat ako ay wala na siya. At nakasara na muli ang sliding door sa
terrace ng kuwarto ko. "Goodnight too, Calder." Hindi ko lang alam kung
kakayanin kong makatulog ngayong gabi, o kung magagawa ko bang kalimutan
ang nakita ko kanina... 2
...
Hindi ko na namalayan ang oras sa kagustuhan kong gawing busy ang aking
maghapon sa school. To be busy was the only way para makalimot sa mga
bagay na gusto kong kalimutan. After my research ay nautusan pa ako ng
librarian na maghatid ng files sa kabilang building. Nagtagal pa ako ng
ilang minuto sa loob at halos wala na talagang ibang estudyante maliban
sa nagpa-practice sa gym. I texted Calder na palabas na ako ng gate,
dahil malamang na kanina pa siya sa parking lot. Walang reply mula sa
kanya.
My mind was somewhere else kaya hindi ko napansin ang mga lalaking
nakatambay sa parking lot.
"Brod, she's here." 2
Napaangat ako ng mukha at napatingin sa kanila. Tatlo sila na nakasandal

sa kulay pulang sedan. Isa lang ang nakauniform pa na nakilala ko agad
kahit pa nakatagilid ito at nakayuko sa hawak na cell phone.
Napaatras ako ng marahan siyang lumingon sa akin, nakangisi. It was King

Latorre! Anong ginagawa niya rito? Hinihintay niya ba ako? Bakit? Hindi
ko na siya idinemanda sa panghaharass niya sa akin! Ano pa ba ang
kailangan niya? 3
"Wala naman palang kasama, kaya mo na 'yan, Latorre," said the man beside
him.
Napalingap ako sa paligid. Wala si Calder! 6
Mangilan-ngilan na lang din ang sasakyan dito at wala nang katao-tao.

Papadilim na rin at kahit ang anino ng guard sa pinakamalapit na gate ay
hindi ko na matanaw. Pinilit kong ignorahin sila at magpanggap na hindi
natatakot. Naglakad ako palampas sa isa sa mga kasama niyang lalaki para
makapunta sa kalsada ngunit hinagip nito ang aking braso.
"Masungit pala talaga 'to e."
"Ano ba?!" Pinagpag ko ang kamay ng lalaking humarang sa akin. "Bitawan

mo ako!"
"Matigas 'yan," narinig kong sabi ni King. Nasa harapan ko na agad siya.
"Pakawalan niyo ako parating na ang sundo ko!"
"Parating palang pala, e. Meaning wala pa."
"Sama ka muna kay Latorre. Magusap daw muna kayo."
Gigil na tinapunan ko ng matalim na tingin si King. "And why should I

talk to you, you jerk?!"
Nakangisi niyang pinisil ang pisngi ko gamit ang isa niyang kamay. "Ang
tapang mo rin, ano? Ikaw pa ang may ganang magtaray after what you did to
me?"
Nanlaki ang mga mata ko. How dare him?! Ako pa ang lumalabas na may
atraso?!
"You're the first woman who ever did that to me, Frantiska Jezebel
Justimbaste!" 3
"Let me go!" Panay iwas ang ginawa ko ngunit hindi niya ako binibitawan.
"You made me look like a fool!" Napaluha ako sa sakit ng diinan niya ang
pagkakapisil sa aking pisngi. "At muntik pang maperwisyo ang susunod kong
henerasyon sa kabayolentehan mo! You kicked my balls, you shitty bitch!"
4
"You deserved it, maniac!" Dinuraan ko siya na mabilis niya namang

naiwasan. 20
Nagtawanan ang dalawa niyang kasama. "Brod, akala ko ba syota mo na 'to?"
"What?" Tiningnan ko ang lalaking nagsalita. "Who told you that?! Hindi
ko siya boyfriend at kahit kailan he will never be my boyfriend!"
Muling pinisil ni King ang pisngi ko. Mas mariin na halos bumaon na ang
mga daliri niya sa akin. "We're in a M.U. stage, bitch. Matapos mong
magbigay ng motive, you'll just gonna deny me like this? Di ka pa masaya
na ginago mo ako nong party?!" 38
"Motive?! Anong sinasabi mo?!"
"Playing innocent again, Fran?! O baka magpanggap ka na naman na ngayon

mo lang din ako nakilala at nakausap? Ganyan ba ang laro mo? Nag-e-enjoy
ka ba sa pagmamaang-maangan? Okay, sige sasakyan ulit kita ngayon.
Magpakilala ulit tayo sa isat-isa!" He grabbed my arm and pulled me to
the car. 2
"A-ano ba?! Hindi ko alam ang sinasabi mo—" Pinaghahampas ko siya nang
pakaladkad niya akong hinila papunta sa backseat ng sedan. "Where are you
taking me?! Ano ba?! Bitawan mo ako!"
"Just fucking shut up, bitch!"
"No! Ayoko! Bitawan mo ako—" Isang sapak ang ibinigay niya sa akin na
halos magpadilim sa paningin ko. 7
"Sinabi na kasing manahimik ka! Nakakapikon ka na!" Pilit niya akong

pinapapasok sa loob.
Binuksan ng isa sa mga kasama niya ang pinto at tinulungan pa si King na

ipasok ako sa loob. Kahit mahigpit ang kapit ko sa pinto at napabitaw rin
ako ng mahilo ako sa natanggap kong sapak mula kay King. Napahagulhol na
lang ako habang pilit pa ring nanlalaban.
Ang isa sa mga lalaki naman ay napapalatak ng makitang umiiyak na ako.

"Mga brod, out na muna ako. Baka madale ako dito." 2
"Phil, ang baby mo!" asar na busga ng lalaking nagbukas sa pinto ng
sedan. 1
"Gago, ayoko madamay. Graduating na ako, maigi na iyong nag-iingat. Yari

ako kay erpat kapag di pa ako nakagraduate this year."
"Bahala ka! Basta wag ka maingay, hindi mo kami pwedeng ibagsak."
Tumalikod na ang lalaking nagngangalang Phil. Mabilis ang mga lakad nito
palayo.
Lalo akong napahagulhol sa takot ng maiwan kami. "Parang awa mo na,

pakawalan mo ako, King. Uuwi na ako... please..." 1
"Panyo, Arevalo!" Nakalitaw sa bulsa ng lalaki ang kulay maroon na

obviously branded scarf. Inabot iyon ni King ngunit pinigilan siya nito.
2
"Damn, brod, this is Sandoval's!" 43
"Papalitan ko 'yan, and will you stop acting like a pussy?!" Padaskol
niyang inagaw ang scarf mula rito at mahigpit na itinali sa magkabila
kong pulso. 2
"H-hayup ka..." Nanghihinang sambit ko. Nawawalan na ako ng lakas at pag-

asa.
"Hindi naman aabot sa ganito kung di ka masyadong matapang!" singhal niya

sa akin. "Kung hindi ka nag-inarte, mag-uusap lang sana tayo! Pero gaga
ka! You pushed me to do this to you!"
"Kikidnapin mo iyan? Latorre, may CCTV dito, gago!"
"Madali na ipabura ang records niyan. Saka ibabalik ko rin naman 'to,
tuturuan ko lang ng leksyon. Don ka na sa unahan, umalis na tayo!" 4
Butil-butil ang pawis ni Arevalo habang nakatingin sa akin. Si King naman

ay pilit akong pinapahiga sa backseat.
"Are you really sure about this, brod?"
"Yes. Drive the car bago pa may makakita sa atin!"
"San tayo?"
"Sa Batangas."
Nahintatakutan ako sa pwede kong sapitin sa mga kamay nila. "No,

please..." impit na iyak ko.
Napahinto sila pareho ng may dumating na kotse. Isinubsob ako ni King sa

upuan. "Dont you fucking make a noise!" Mariin ang hawak niya sa leeg ko.
Hindi na ako makahinga. "Arevalo, kilos na! Isarado mo ang pinto!"
Hindi ko na alam kung nasaan si Arevalo ngunit hindi sumara ang pinto ng
backseat. Matapos ang katahimikan ay nakarinig ako ng putok ng baril.
"Shit!" Bumitaw sa akin si King.
Saan galing ang putok ng baril?!
"Tangina, brod! Tangina, may tama ako!" Boses ni Arevalo. 60
Inipon ko ang aking lakas para tumihaya at tingnan ang nangyayari.

Mabilis naman akong nakakilos dahil umalis sa likuran ko si King. Bumaba
siya ng kotse para harapin ang kung sino.
"Who the fuck are you?! Bakit ka nakikialam dito?!" 1
"Binaril ako sa binti, gago! Tangina!" hiyaw ni Arevalo. 5
"Sino ka sabi bakit binaril mo ang kaibigan ko, gago ka!"
Madilim na sa labas at si King na lang at ang matangkad na lalaki na nasa

harapan niya ang nakikita ko. Malamang na nakalugmok sa sahig si Arevalo
dahil may tama ito. 1
"Tangina ayoko pa mamatay! Ga-graduate pa ako!" Patuloy pa rin ito sa

pagmumura hanggang sa makita ko ito na gumagapang papunta sa harapan ng
kotse. Kumapit ito sa pinto ng passenger's seat at nagpumilit makatayo.
43
Pasugod si King sa lalaking may baril ng bigla itong huminto at napaluhod

sa sahig matapos ang dalawang putok.
"Argh! My knees!" Basag ang boses ni King. "F-fuck..." Sumubsob ito sa

kung saan. 2
"Latorre!" sigaw ni Arevalo. Hindi nito malaman kung ano gagawin, kung
pupuntahan si King o tatakas na lang na mag-isa. Sa huli ay tinalikuran
nito ang kaibigan at paika-ikang pumasok sa driver's seat.
Nagpanic ako ng nasa harapan na ng manibela si Arevalo. Ngunit bago nito

ma-start ang kotse ay dalawang putok pa ulit ang narinig namin at
pagkatapos ay maingay na singaw ng mga nabutas na gulong.
Napapalahaw ito sa manibela. "Putanginaaa!" 43
Humawak ako sa pinto ng kotse upang lumabas. Nasa harapan ko na ang

matangkad na lalaking nagligtas sa akin. Nanginig ang aking mga labi nang
salubungin niya ako sa paglabas ng kotse.
Napuno ng luha ang mga mata ko. Akala ko hindi na siya darating. Hiniklas
niya ang bewang ko at payapos akong hinila pababa. Napahagulhol agad ako
sa kanyang dibdib. Hinayaan niya lang akong umiyak sa dibdib niya. 32
Gumanti siya ng yakap sa akin. Mas mahigpit. Inalis niya ang nakataling
scarf sa mga pulso ko. Kinarga niya ako matapos ang ilang minuto at saka
dinala sa nakaparang sasakyan. Kulay puti ang kotse na dala niya ngayon,
hindi ko na nabistahan kung anong kotse dahil sa nanlalabo pa rin ang
aking paningin sa luha. Hindi ko na rin nakita kung ano ang nangyari kay
King. 1
Pagkalapag niya sa akin sa passenger's seat ay umikot na siya sa kabila.

Nakayuko pa rin ako habang umiiyak kahit nasa tabi ko na siya. 1
"I'm sorry h-hindi ko sinabi sa 'yo ang tungkol kay King. Ayoko lang na
mag-alala ka at may gawin ka. As much as possible, gusto ko na lang
sanang kalimutan ang nangyari, hindi ko kasi akalain na babalikan niya pa
ako." 4
Tahimik lang siya sa aking tabi.
"That night..." sumisigok na simula ko. "Ihahatid niya lang dapat ako
mula sa party na pinagdalhan sa akin ni Olly. Akala ko mabait siya...
akala ko ihahatid niya nga talaga ako pauwi..." 14
Dinig na dinig ko ang paglagutok ng mga buto niya sa kamay.
"P-pero hindi niya ako hinatid..." Muli akong napaiyak. "Sinubukan niya
akong pagsamantalahan. Hinalikan niya ako at hinawakan sa kung saan-saan.
Hindi ko siya malabanan dahil mas malakas siya sa akin. I... I tricked
him na okay lang sa akin ang ginagawa niya, para lang pumanatag siya..."
Pumiyok ako sa panginginig habang nagkukuwento. "Dahil doon natakasan ko
siya."
Hindi pa rin siya kumikibo. 26
"I'm sorry, matigas ang ulo ko. Muntik na akong mapahamak. God knows,
sising-sisi ako pagkatapos. Diring-diri ako sa sarili ko. Kung hindi
dahil sa 'yo, baka hindi ko na makalimutan iyong nangyari..."
Naramdaman ko ang pagpatong niya ng jacket sa katawan ko.
"S-sana hindi magbago ang tingin mo sa akin after all what I've told
you... sana m-mahal mo pa rin ako..." 139
Hindi siya sumagot kaya kinabahan ako. Ayaw niya na ba? Nandidiri na ba
siya sa akin?
"U-umuwi na tayo..." nauutal na sabi ko. "Tara na. Gusto ko na lang

magpahinga..."
Ngunit lumipas na ang ilang minuto na hindi niya pa rin ini-start ang
makina ng kotse. 1
Kumuyom ang mga palad ko sa aking kandungan. "Ano ba?! Ang sabi ko, tara
na! Bingi ka ba, ha?! Gusto ko na sabing umuwi at magpahinga!"
Wala pa rin siyang sagot kaya nilingon ko na siya. Naiinis na kasi ako.
Bakit hindi siya nagsasalita?
Napaawang ang mga labi ko nang tingnan ko siya at magsalubong ang mga
mata namin. "Uncle Jackson..." 1.6K
JF
Chapter 18
163K 7.3K 1.8K
by JFstories
Chapter 18 98
Wala siyang imik hanggang makauwi kami. Kung pwede ko lang hilingin na
kainin na ako ng lupa, ginawa ko na. Ramdam ko ang galit niya, pero hindi
siya nagsasalita. 34
Hindi rin ako makapagsalita dahil sa pagkabingi ko sa lakas ng kabog ng

sarili kong dibdib. Kinakabahan ako sa iniisip niya. Seryoso siya habang
nagmamaneho at panaka-naka kong napapansin ang pagtunog ng mga buto niya
sa kamao at pagtatagis ng kanyang mga ngipin. 27
Nakakatakot siya dahil hindi siya nag-aalinlangan na manakit kapag galit

siya. Binaril niya si King! Wala siyang pag-aalinlangan ng gawin niya
iyon. Binaril niya nang dalawang beses, pati ang kasama nito!
Natatakot ako sa pwede niya pang gawin at kaya niya pang gawin. Hindi
sana madamay si Calder. Hindi ko alam ang pwede niyang gawin ngayon na
alam niya na ang nangyari.
Bakit kasi ang daldal ko? Bakit hindi ko muna sinigurado kung sino ang
kasama ko?
Baka anong gawin niya kay Calder... 49
Pagkahinto ng kotse sa garahe ay nauna siyang bumaba. Umikot siya papunta

sa passenger's side at pinagbuksan ako ng pinto.
"S-salamat..." Hindi ako makatingin sa kanya nang diretso.
Hinawakan niya ako sa siko at inalalayang makababa. Nasamyo ko pa ang

amoy ng mamahalin niyang pabango. Pumikit ako nang mariin saka
nagpakawala ng buntong-hininga dahil sa abot-abot na kaba. 6
Hanggang sa pinto ng mansiyon ay hindi niya ako binitawan. Sana lang ay

hindi niya mapansin ang panginginig ko dahil sa pagkakahawak ng mainit
niyang palad sa balat ko.
"Hi, Ganda!" Lumabas mula sa kusina si Ate Minda. Natigilan ang babae ng
makitang kasama ko si Uncle Jackson. "Ay, Sir! Nandito na po pala kayo!"
"Get her a first aid kit."
"Po?" Napatingin sa akin si Ate Minda. At agad na bumaba ang paningin

niya sa braso ko na hawak pa rin ni Uncle Jackson.
"Treat her bruises." Saka palang niya ako binitawan.
Nang makaalis si Ate Minda para kumuha ng ipinapakuha niya ay lakas loob
na tiningala ko siya. "K-kaunti lang n-naman ang mga gasgas... H-hindi
rin naman malala..."
Hindi ako pinansin ni Uncle Jackson. Blangko ang mga mata niya at ni
hindi siya tumitingin sa akin.
"Ito na po, Sir!" Bumalik si Ate Minda at agad na lumapit. "Bakit may
gasgas ka, Ganda? Anyare sa 'yo?"
"W-wala..." mahinang sagot ko. Naglakad na paalis si Uncle Jackson.

Iniwan niya na ako kay Ate Minda.
"Ganda, okay ka lang ba? Napano ka nga?"
"Nadapa lang..." pagsisinungaling ko.
Sinipat niya ang braso ko na namumula. Pati sa gawing leeg ko at pisngi

na may maliit na gasgas ay pinakatitigan niya. "Sure ka?"
Nanlulumong tiningnan ko si Ate Minda. "Okay lang ako, 'Te. Aakyat na ako
sa kuwarto."
"Hindi ka ba muna kakain? Tumawag ang uncle mo kanina e, nagpaluto ng

marami kasi magdidinner kayo pag-uwi niyo. E teka, bat umalis nga pala
iyon? Akala ko sabay kayong kakain ngayon?" 17
Umiling ako. "Kumain na kami sa labas," muli'y pagsisinungaling ko.

"Sige, 'Te, magpapahinga na muna ako."
Limot ko ang pagod at gutom nang umakyat ako sa hagdan patungo sa second
floor. Nanginginig ako sa bawat hakbang ko at kusa ring tumutulo ang mga
luha ko kahit anong pigil ang gawin ko.
Sino ba ang hindi magagalit? Nagsinungaling ako kahit nangako ako na

hindi ako maglilihim sa kanya. Hindi counted na ayoko lang ng gulo kaya
hindi ko sinabi sa kanya ang totoo. Ang counted dito ay kahit bali-
baliktarin ang mundo, naglihim at nagsinungaling pa rin ako. 2
Pagkapasok sa kuwarto ay malungkot kong tinitigan ang phone ko. Nanlaki

ang mga mata ko nang maalala ko ang iba kong sinabi bago ko marealize na
si Uncle Jackson ang kasama ko kanina.
"S-sana hindi magbago ang tingin mo sa akin after all what I've told
you... sana m-mahal mo pa rin ako..." 16
Natutop ko ang aking bibig. OMG!

Agad akong nagtype sa screen ng cell phone ko. Nagpapanic na isinend ko
agad ang message kay Calder.
ME:
Nasaan ka? Bakit hindi ikaw ang sumundo sa akin?
Walang reply. Nagtype muli ako.
ME:
Calder, pumunta ka dito sa kuwarto ko ngayon. Hihintayin kita!
Tumayo ako at nagpalakad-lakad sa tapat ng sliding doors. Nagbilang ako

hanggang sa abutin ng twenty minutes ang pagpapalakad-lakad ko ngunit
wala pa ring Calder na dumarating. Ni reply sa messages ko ay wala rin.
Nagtype muli ako.
ME:
We need to talk. Si Uncle Jackson ang sumundo sa akin kanina at may
nangyari sa school. Kinakabahan ako dahil binaril niya sa magkabilang
tuhod ang dalawang schoolmates ko.
Wala pa rin. 28
ME:
I need you now. Pls. 27
Sinubukan ko na siyang tawagan para lang marinig ang boses ng operator.

Patay ang phone niya. Bagsak ang balikat na napaupo ako sa gilid ng kama.
Kailangan makapagusap kami. Kailangan makapagplano kami lalo ngayon na

alam na ni Uncle Jackson ang nangyari sa amin ni King, at posibleng alam
na rin niya kung ano ang namamagitan sa amin ni Calder-kung hindi siya
tanga alam niya na iyon. 20
At sigurado akong hindi siya tanga. 3
Masyadong mahaba ang gabi kahit pa kulang na kulang ang tulog ko dahil sa
pag-aalala. Maaga akong bumangon at naghanda sa pagpasok sa school.
Kinakabahan ako sa dadatnan ko sa school pero mas gusto kong pumasok
kaysa nandito ako sa bahay at clueless sa mga mangyayari. Isa pa,
natatakot pa akong magkaharap kami ni Uncle Jackson. At kailangan ko rin
talagang makausap si Calder. Kailangang-kailangan!
Si King, kumusta na kaya? Buhay pa ba? 3
Nanlamig ako sa pag-alala sa nangyari kagabi. Sa tuhod lang yata o sa

hita siya binaril, hindi naman siguro siya mamamatay agad. Sana lang ay
hindi siya maubusan ng dugo. Kahit galit ako sa kanya, hindi ko rin naman
gustong tuluyang may mangyaring masama sa kanya.
"Si Olly? Alam niya na kaya ang nangyari kina King?" Agad kong ichineck
ang Facebook ni Olly.
Wala namang kakaibang post nong puntahan ko ang timeline niya. Wala rin
siyang message sa akin sa inbox ko. Sunod kong binisita ang timeline ni
King, wala rin. Bakit ganon?
Tumunog ang phone ko. Nagtext si Ate Minda.
ATE MINDA:
Goodmorning! Gising ka na? Baba ka na, Ganda.
Dahil hindi ako naghapunan kagabi ay gutom na gutom ako pagbaba ko sa

hagdan. Hindi na ako umaasa na may dadatnan akong pagkain dahil malamang
na wala. Siguro walang almusal. Siguro walang pagkain hanggang mamayang
gabi. Possible din na ipa-cut niya ang mga cards ko.
Nagti-think negative na ako para hindi ako mabigla sa mga parusa na pwede
niyang ipataw sa akin na alam ko namang deserve ko. 8
Mabuti na lang at may kakaunti akong tirang cash, pwede na siguro iyon
para makakain ako sa school. O kaya ay uutang na lang ako kay Calder.
"Hi, Ganda!" Sinalubong ako ng naka apron na si Ate Minda. "Tara na sa

hapag, kakain na."
"Ha?" Biglang kumalam ang tiyan ko pagkarinig ko sa salitang "pagkain".
Wala sa sarili na sumunod ako sa kanya dahil may naaamoy rin akong
mabango na nagmumula sa dining room.
"Tsaran!" Huminto si Ate Minda at namewang sa gilid ng mahabang dining

table. "Fiesta na naman!"
Napatunganga ako sa dami ng pagkain sa mesa nang makarating kami sa

dining table. Ang daming klase ng ulam, pastries, prutas at desserts.
"At syempre, puyat na naman ang sangkabahayan sa paghahanda." 3
Naluluhang nilapitan ko ang mesa na puno ng pagkain. "B-bakit maraming

pagkain, 'Te Minda?"
"Bago umalis ang uncle mo, pinaluto niya lahat iyan. Kumain ka nang
marami dahil para sa 'yo lahat 'yan. 'Wag kang mag-alala sa tira, marami
kaming nakaabang." 35
"Minda!"
"Ay, Mrs. Cruz!" Napatiklop si Ate Minda nang dumating ang masungit na
mayordoma.
"Napakadaldal mo," sita sa kanya ni Mrs. Cruz pagkuwan ako na ang hinarap
ng babae. "Kumain ka nang hindi masayang ang pagod ng mga naghanda
niyan." 1
"Opo..."
"Sige, Ganda." Umusod siya sa akin at simpleng bumulong. "Saka palike

pala nong profile picture ko pag mag-online ka, ha? Nagpalit kasi ako
kagabi." 46
"Okay." Naupo na ako pag-alis nila.
Mag-isa lang ako sa hapag habang kumakain. Puno ng tanong ang mga isip ko
habangko habang ngumunguya; gaya ng bakit imbes na parusahan ako ni Uncle
Jackson ay ganito pa ang nadatnan ko? Ayoko sanang mapraning pero
nakakapagtaka lang talaga. 14
Baka naman para akong bihag na pinapataba lang dahil sa huli ay kakatayin
pala? 59
Ipinilig ko ang ulo ko saka tinungga ang isang baso ng juice na nasa
gilid ng aking plato. Nakakainis! Nakakapraning talaga!
Muli akong sumandok ng kanin at dalawang klase ng ulam. Inabala ko ang

sarili ko sa pagkain habang patingin-tingin sa screen ng phone ko na nasa
aking kandungan. Wala pa ring reply si Calder sa mga messages ko, pero
sigurado namang nandon na iyon ngayon sa garahe at naghihintay sa akin.
Binilisan ko ang pag-ubos ng pagkain sa aking plato saka ako tumayo.
Saktong balik ni Ate Minda na may dalang tray na may bandehado ng umuusok
na tila soup. "O tapos ka na?"
Tumango ako at tumingin sa wall clock. "Mali-late na e."
"Ah, sige. Sayang lang di mo na matitikman itong soup. Gawa 'to ni Mrs.
Cruz e, baka magtampo ang majonda sa 'yo." 4
Nginisihan ko siya. "Initin na lang mamayang gabi."
"Siya, sige. Mukhang hindi rin naman to yummy!" Bumungisngis siya. "Ingat
at goodluck sa eskwela. Hi mo na lang ako kay Calder!" pahabol niya pa. 4
Bitbit ang bag na lumabas ako ng mansiyon. Mabilis ang mga hakbang ko
papuntang garahe, ngunit kusa iyong bumagal nang makitang ibang tao ang
naroon. At ang Camaro na ginagamit ko sa pagservice sa akin sa school ay
nakacover sa likuran ng lalaking naroon na may dalang mga envelope.
"Good morning, Miss Fran," bati ng tingin ko'y nasa mid 40's na lalaki.
Isa ito sa mga driver dito sa mansiyon. Ipinatong nito ang dalang mga
envelope sa hood ng kulay itim na SUV na naririto rin sa garahe. Inayos
lang nito ang suot na jacket saka muling dinampot ang mga envelope.
"Bakit nakacover pa po iyong kotse?" Inginuso ko iyong Camaro sa likod

niya.
"Ah, pinalinis po kasi 'yan ni Boss kaninang madaling araw." 7
"Pakialis na iyong cover kasi mali-late na ako sa school," utos ko sa

kanya. "At nasaan na si Ca-Kuya Calder?"
"Si Knight po? Wala siya rito, Miss Fran. Kanina ko pa nga siya hindi
nakikita." 22
"E sinong maghahatid sa akin? Ikaw?"
"Hindi ko po kayo mahahatid dahil may utos po sa akin si Boss. May

ihahatid akong documents sa office, Miss Fran."
"Pero papasok po ako..."
"Ay, hindi ka raw muna papasok ngayon, Miss Fran." 13
Napalingon ako sa nagsalita. Ito iyong dating pumalit na driver kay

Calder noon.
"Ano? Sino nagsabi niyan sa 'yo?"
Nagkamot ito ng batok. "Si Boss po."
Ang isang driver naman ay pumasok na sa driver's seat ng SUV, bitbit ang
mga dadalhin daw nitong documents sa kompanya ni Uncle Jackson.
"Bakit hindi ako papasok?" Nanghihina ako sa sinabi niya. "Hindi pwedeng
hindi ako pumasok, Kuya. Please po, ihatid niyo ako sa school."
"E ayoko pong mawalan ng trabaho, Miss Fran. Pasensiya na kayo pero
ayokong suwayin ang utos ni Boss."
Uminit na ang ulo ko sa kanya. "Nasaan si Calder?!" 65
"Maaga pong umalis, may inutos po si Boss sa kanya."
Utos? Anong utos? Bumilis ang tibok ng puso ko sa pagka-praning. "Anong

dalang sasakyan, Kuya?" 1
"Nakabig bike po." 2
"Shit!" 3
Kahit kailan ay hindi umalis si Calder ng mansiyon na walang dalang

kotse. Bakit siya nakabig bike? Saan siya pupunta? Anong utos ang
ibinigay sa kanya ni Uncle Jackson?! 24
Madali akong bumalik sa mansiyon. Wala, kahit anong gawin ko, hindi na
ako makakapasok sa araw na ito. Anong laban ko kung pipigilan ako ng mga
guards sa labas kung magpumilit man akong umalis? 1
Hindi sila makikinig sa akin dahil hindi naman ako ang kanilang amo.
Napaiyak na ako habang naglalakad. Kahit si Ate Minda na nakasalubong ko
sa daan ay hindi ko na pinansin noong tinawag niya ako.
Pagkapasok sa kuwarto ay inilabas ko agad ang phone ko at tinawagan si

Calder. Katulad kagabi ay patay pa rin ang phone niya kaya wala akong
choice kundi itext na lang siya nang itext at umasang mababasa niya ang
mga messages ko sa kanya.
[ Message 1 ] ME:
Calder, nasaan ka? Bakit patay ang phone mo? Kagabi pa kita hindi
macontact. Pls message me.
[ Message 2 ] ME:
We need to talk. Natatakot ako dahil alam na ni Uncle ang nangyari nong
gabing isinama ako ni Olly.
[ Message 3 ] ME:
Nasaan ka? Bakit hindi ka nagrereply?!
[ Message 4 ] ME:
Please magreply ka. Nagwoworry na ako! 36
Nang biglang magring ang phone ko. Sa gulat ko ay sinagot ko agad iyon
without checking kung sino ang caller.
"Hello, Fran?" Boses ni Olly. "Hello, Fran? Nandiyan ka ba?"
"Y-yes..."
"Why are you absent today? Alam mo na ba ang balita?"
"A-anong balita?"
"Nagkakagulo ang mga prof and students kanina. May kumakalat na balita
kasi na magsasara na ang DEMU." 170
Natigilan ako at sandaling napatulala. Hindi naman niya siguro kagagawan

ito... hindi naman siguro... 1
"Sad, right? Ang mahal-mahal ng tuition fee 'tapos hindi naman pala
matibay ang school na ito." Dinig na dinig ko pa ang pag-ismid ni Olly.
"'Dami palang case ng school, at lahat iyon, nireopen bigla ng kung sino.
Delikado na talaga. Mukhang pababagsakin talaga ang school. What a shame,
right?" 34
Nanginginig ako habang nakikinig kay Olly.
"So Fran, kung magsara ang Don Eusebio Mariano University, saan ka
lilipat ng school? Gusto ko sana same university pa rin tayo e." 80
Hindi ko na siya nasagot dahil nabitawan ko na ang phone ko sa sahig. So

ito? Ito ang parusa ko? 257
JF
Chapter 19
156K 6.7K 2K
by JFstories
Chapter 19
Hindi pa rin nagpaparamdam si Calder sa akin kaya hindi ako mapalagay.

Ano bang nangyari sa kanya? Bakit bigla na lang siyang nawala na parang
bula? Ni wala siyang pasabi. Nag-aalala ako sa kanya dahil baka napaano
na siya, pero hindi ako makakilos dahil hindi ko naman alam kung saan ako
magsisimula. 40
At kung ang pagsisimula ay ang pagtatanong kay Uncle Jackson, hindi ko

talaga kayang magsimula. Dahil paano mo lalapitan at tatanungin ang isang
tao na kung iwasan ka ay para kang may sakit na nakakahawa? 24
Sa sobrang busy ko sa pag-iisip kay Calder ay hindi ko alam kung umuuwi

pa ba si Uncle Jackson dito sa mansiyon.
The next day ay nakapasok na ako sa school, pero may apat na bodyguards
na nakabuntot sa akin, pwera pa sa driver ng SUV na naghahatid sa amin sa
Don Eusebio Mariano University.
"Hi, Pretty Fran!" Nakangiting nilapitan ako ni Olly. 24
Alisto ang mga guwardiya sa paglapit sa akin ni Olly. Naiilang ako dahil
para akong anak ng presidente na kahit saan ako magpunta ay hindi talaga
lumalayo ang apat na lalaking inutusan daw ni Uncle Jackson upang
bantayan ako. Hanggang sa mismong pinto ng classroom ay naroon sila.
Naupo si Olly sa bakanteng upuan na nasa aking tabi. "Ano palang meron?
Bakit ang dami mong guwardiya?"
"Utos ng step-dad ko," tipid kong sagot sa kanya.
"Oh, really? Ang protective naman masyado, e hindi ka naman prinsesa." 92
Nagkibit ako ng balikat.
"Love na love ka ng uncle mo. E pano ka na maliligawan niyan kung marami

ka ng bantay?" Lumabi siya. "Sad." 46
Nakapagtataka na kinakausap ako ni Olly na parang hindi niya ako

sininghal-singhalan noong huli naming pagkikita. Hinayaan ko na lang din
siya na muling tumabi sa akin.
"Saka pala, nabalitaan mo ba iyong nangyari kay King?"
Hindi ako kumibo dahil alam ko na kahit naman hindi ako magtanong ay
matutuloy-tuloy pa rin ang kwento niya.
"Nasa ospital sila ng tropa niya. May tama ng baril pareho."
Tahimik lang akong nakikinig kay Olly, kunwari ay hindi interesado sa

impormasyon.
"Pinagbabaril sila sa legs at tuhod kaya hindi makatayo ang dalawa. Ang
gago talaga nong may gawa non sa kanila, pero mabuti na rin na ganon lang
ang ginawa at hindi sila tinuluyan."
"Sino ba iyong g-gago na gumawa non sa kanila?" hindi ako nakatiis na

hindi magtanong.
"Holdapper daw e." 18
Tumango-tango ako. Mabuti na lang at duwag si King— Duwag sa katotohanan.

6
"Mabuti at hindi sila pinuruhan," komento ko, fishing din kung ano na ang
lagay nina King.
"Right! And okay naman na sila, mabuti talaga at hindi sila pinatay.
Kinuha lang iyong mga gadgets and cash nila. Ang kaso, iyon nga, baka
magsaklay muna sila para lang makalakad ulit."
"H-hindi ba nahuli iyong holdapper?"
"Hindi e. Diyan sila naholdap sa parking ng Gate 1, pero hindi na nahuli

ang suspect kasi mabilis daw na nakaalis. Nong pinacheck naman iyong
CCTVs, sakto pa na nagloko that time iyong mga cameras kaya wala ring
napala iyong mga pulis." 3
Magaling ang pagkakagawa, sa isip-isip ko. Iba talaga ang nagagawa ng

pera. 2
"Sinamahan ko nga si Sacha kahapon sa hospital to visit King. Ang

babaitang iyon, may pagtingin pa rin yata ron sa ex niya."
Hindi na ako nagcomment. Hinayaan ko na lang si Olly na magkwento nang

magkwento. Sapat na sa akin ang nalaman ko na hindi napuruhan si King at
ang kasama nito.
"Iyong issue pala ng pagpapasara ng DEMU, tuloy na tuloy na pala.

Nakakalungkot dahil hindi pala tayo rito gagraduate." Kinalabit niya ako.
"May lilipatan ka na bang school?"
"Wala pa."
"Tell me kung saan, ah? Doon din ako e." 2
Tumango lang ako.
"Saka nga pala, bati na tayo, ah? Namiss kita, BFF!" 164
Right after class ay umuwi agad ako. Ni hindi na ako nakadaan sa library
dahil sa sobrang awkward na may mga bodyguards na nakasunod sa 'yo.
Nagmukha talaga akong ewan dahil sa mga ito. Ultimo hanggang pinto ng
banyo ay sumusunod sila. Kahit nga nong break time ay hindi ako nakakain
nang maayos dahil wala talaga silang balak lubayan ako ng tingin. Okay na
rin pala na ganoon kasi kahit si Olly ay hindi na lumapit pa sa akin.
Nailang din siguro sa titig ng mga guwardiya ko. 4
Nakakalungkot lang dahil buong magdamag na naghintay ako ng text o tawag

from Calder ngunit kagaya noong nakaraang gabi, hindi pa rin siya
nagparamdam. Hanggang kinabukasan ng Sabado ay wala pa rin kahit anino
niya. 2
"Ate Minda, nakita mo na ba si Calder?" Nakapangalumbaba ako sa armchair

ng sofa habang pinapanood si Ate Minda na magpagpag ng mga throwpillows.
"Oo. Dumating kanina pero umalis din agad e."
Napaunat ako sa pagkakaupo. "Talaga? Dumating na siya?!"
"Oo." Nilingon niya ako. "Nagmamadali ring umalis."
"Anong sabi?"
"Wala e."
"As in wala? Wala siyang sinabi na kahit ano?" dismayadong tanong ko.
"Bakit ba, Ganda? Tamang hi at hello lang kami kanina sa isat-isa. Ewan
ko ba ron kay pogi, parang wala sa mood." Ibinalik niya na sa
pagkakasalangsang ang mga throwpillows.
"What I mean is may pinapasabi ba siya sa akin?"
Nanulis ang nguso ni Ate Minda. "Wala naman. Bakit may kailangan ba
siyang sabihin?"
Umiling ako. "W-wala..."
Tila napansin niya ang katamlayan ko. "Okay ka lang?"
Tumango ako at tumayo. "Punta muna ako sa kuwarto ko, Ate Minda."
"Di ka na naman maghahapunan. Makakagalitan na naman kami ng uncle mo

niyan."
"Hayaan niyo siyang magalit."
"Hala siya..."
"Magalit siya hanggat gusto niya. I don't care." 147
Tulala si Ate Minda ng iwan ko siya. Hindi niya yata inaasahan ang sinabi
ko patungkol kay Uncle Jackson. Papunta ako sa hagdan nang mapatingin ako
sa labas ng main door. May matangkad na lalaking nakaputi ang biglang
dumaan. Natulala ako ng ilang minuto.
Namilog ang mga mata ko nong marealized ko kung sino iyong lalaking naka
all-white. Napatakbo agad ako palabas kahit pa pangbahay na tsinelas ang
suot ko. 2
"Miss Fran, may kailangan kayo?" Lumapit sa akin ang isang guard na may
hawak na pit bull na nakatali. 2
"Si Calder, parang nakita ko–" Nahinto ako nang makita ang papalabas na
big Ducatti bike mula sa garahe. Ang nagmamaneho nito ay nakakulay puting
shirt at puting pants. Tanging suot na helmet lamang nito ang kulay itim
at ang mismong Ducatti big bike.
"Miss Fran, sandali! Bawal ho kayong lumabas!"
Hindi ko pinansin ang guard. Nanakbo ako para habulin ang Ducatti at ang
lulan nito. "Calder!" 51
Halos magkatali-talisod ako. Sinisigaw ko ang pangalan niya habang

nananakbo ngunit hindi niya ako naririnig. Malas lang talaga, bago pa ako
makalapit ay nakalabas na sa gate ang big bike. Humihingal na hanggang
habol tanaw na lang ako.
Bakit hindi niya ako narinig? Bakit hindi niya ako nilingon? 11
Agad na isinara ng mga guwardiya ang gate matapos akong tapunan ng

sulyap. Mangiyak-ngiyak na bumalik ako sa mansiyon.
Saan ba siya pupunta? Kailan siya babalik? 2
Mabaliw-baliw na ako sa pag-iisip. Nagkulong na lang ulit ako sa kuwarto

at hindi lumabas maghapon. Kahit noong tawagin ako ni Ate Minda para
magmerienda ay hindi ako nagbukas ng pinto. Good thing na buong araw rin
na wala si Uncle Jackson kaya malaya akong nagmukmok sa aking kama.
Nakaidlip ako at naalimpungatan bandang alas-siete ng gabi. Tumutunog

pala ang phone ko at meron na akong sampung missed calls. Lahat ay galing
kay Olly. Io-off ko na sana iyon nang bigla iyong magring ulit. This time
ay hindi si Olly ang caller.
"Hello?" mabilis kong sagot.
Nagsimula na akong maluha. Mabuti naman at tumawag na siya.
"Hello, Calder?" Napabangon pa ako sa kama habang hawak ang dibdib ko.
"I'm so glad na tumawag ka. Alalang-alala ako sa 'yo, e. Nabasa mo ba
iyong mga messages ko?" 2
Hindi siya sumagot, nagpatuloy ako sa pagsasalita. Natatakot ako na

maputol ang tawag na ito kaya ang bilis-bilis ng buka ng bibig ko habang
panay tingin ako sa pinto. 14
"Kailangan nating magusap. Alam na ni Uncle Jackson ang nangyari.
Kinakabahan ako dahil hindi niya pa ako kinokompronta pero ramdam ko na
galit siya. At alam mo ba na ipapasara na ang DEMU? May kutob ako na siya
ang may gawa non. Galit siya sa akin, Calder. Natatakot ako! Please,
magusap tayo. Hindi ko na alam ang gagawin ko, gusto kitang makita at
makausap." 47
Matagal na naghintay ako sa kanya. Nakapagtataka dahil tahimik lang siya

sa kabilang linya. Parang pinakikinggan niya lang ang boses ko.
"Hello? Nandiyan ka ba? Bakit hindi ka nagsasalita?"
"I'm sorry, Frantiska." Malamig ang boses niya ng magsalita siya. 14
"B-bakit naman buong-buo ang pangalan ko?"
Bigla akong kinabahan sa kalamigan niya. Ini-expect ko pa naman na iko-

comfort niya ako dahil nagpapanic at nagwoworry ako. Ini-expect ko na
sasabihin niya sa akin na wag akong mag-alala dahil gagawa siya ng
paraan. Ini-expect ko rin na maglalambing siya sa akin, magjo-joke siya
at dadaanin sa patawa ang pagkapraning ko. Lahat ng iyon wala dahil
napakalamig niya ngayon bigla. 6
"H-hindi ako sanay na ganyan ang tawag mo sa akin." Napahikbi ako. "Mas
gusto ko iyong milady... gusto ko na iyon..." O kaya iyong my baby... 67
Hindi na naman siya nagsalita. Ang tahi-tahimik kung nasaan man siya.
"Hello, Calder?"
"Yeah, 'still here. I just called to check on you. Hindi ka na guguluhin

ni King at kung ipapasara na ang university niyo, meaning mas safe ka na.
Kailangan mo na lang lumipat ng ibang—"
"Why are you like that?" medyo inis na ako. Sobrang cold niya at hindi ko
na ito matagalan. Hindi ako sanay. "Kinausap ka ba ni Uncle?" 3
"'Have to go."
"Teka sandali!" pigil ko sa kanya. "Hindi pa tayo tapos mag-usap!"
Buntonghininga ang aking narinig mula sa kanya.
"Bakit ka ba nagmamadali? Ngayon na nga lang tayo nagkausap e, 'tapos

ganyan ka pa!" Wala na akong pakialam kahit para akong bata na
nagmamaktol sa kanya. Naiinis ako kasi ang lamig-lamig niya bigla. 35
Bakit siya ganito sa akin? Hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko.
Hindi ko na alam kung ano iyong mararamdaman ko dahil gulong-gulo na ako.
"Nagkausap na ba kayo ni Uncle Jackson?"
"It's late. You should be sleeping by now."

"Ayoko pang matulog! At hindi pa late! Seven palang!" Tumaas na ang boses
ko. "Ano bang problema mo, Calder? Bakit ka ganyan?! Bigla ka na lang
hindi nagpakita at nagparamdam diyan?!" Inis na inis na ako at hindi ko
na maampat ang pagtulo ng luha ko. 36
Siya iyong iniisip kong kakampi ko, pero iniiwan niya ako sa ere!
"Alam mo para kang tanga? Matapos mong magpa-cute, magparamdam at

magpaasa, bigla-bigla ka na lang mawawala at di magpapakita. Mas ikaw ang
nakakatawa!" Pumiyok ako. 24
Nang marinig niya ang pagpiyok ng boses ko ay alam ko na nagtagis ang mga
ngipin niya.
"Nananahimik ako nang guluhin mo ako. Pinaasa mo ako sa wala. Anong trip
iyong ganon? Anong laro iyon? Anong napala mo? Mas gumuwapo ka ba? Mas
naging macho ka ba?" Napahagulgol na ako sa frustration. 82
"Fran..."
"Don't Fran me! Sabihin mo, pinaglaruan mo lang ba ako? Bakit dahil
gullible ako? Iyon ba ang tingin mo sa akin, ha?!" 8
"Hindi sa ganon, Fran. Hindi mo naiintindihan..."
"Alin ang hindi ko naiintindihan?!"
"Mag-uusap tayo pagbalik ko."
Agad na nagpanic ang aking sistema. "Ano? Aalis ka? Saan ka pupunta?!"
"I can't tell you right now," mababa na ang kanyang boses.
"At bakit hindi?" kanda sigok na ako sa pagpipilit makapagsalita sa

pagitan ng pag-iyak. "Bakit nga hindi?! At bakit ka aalis?!"
"Please, Fran. Don't make this harder for me." 12
"Bakit kung magsalita ka parang malayo ang pupuntahan mo, ha? Saan ka ba
pupunta?"
Hindi siya makasagot.
"Bakit hindi mo p-pwedeng sabihin, ha? Bakit? Tell me, si Uncle Jackson
ba ang dahilan kaya ka aalis? Pinaalis ka ba niya? Sumagot ka!" 33
"Fran..."
"Siya di ba ang dahilan? Aminin mo na! Tinakot ka ba niya?! Akala ko ba

kaya mo siya? Bakit pumapayag ka na ilayo ka niya sa akin?! Akala ko ba
ikaw ang bahala sa akin? Nagsisinungaling ka lang ba?!" I know I sounded
like a crazy bitch – which I am right now. Hindi ko mapigil ang sarili
ko, ngayon lang ako nagkaganito. 6
"Please wag kang mag-isip ng iba. Walang nagbago sa nararamdaman ko para
sa 'yo, Fran. I just realized na hindi palang talaga panahon para sa
atin. Kailangan ko munang umalis. But I will be back." 47
"Bakit ka aalis kung mahal mo ako? Meron bang mahal na iniiwan?!" Kulang
ang salitang sumisigaw na ako. 73
"Mahal kita kaya ako babalik. Mahal kita kaya kita babalikan." 151
"Kung may babalikan ka pa!" Pinatay ko ang phone at ibinato iyon sa

dingding saka ako parang batang humagulhol sa sama ng loob at sakit na
ngayon ay aking nararamdaman. Sa kauna-unahang pagkakataon sa buong buhay
ko, nabasag ang puso ko. 307
JF
Chapter 20
153K 8K 3.2K
by JFstories
Chapter 20 18
Oo alam kong bata pa ako para sabihin kong in love nga talaga ako, pero
kung hindi love ito? Ano ito? 104
"I hate him." Pinunasan ko ang luha sa aking pisngi. Naglalakad ako
ngayon sa hallway patungo sa study room.
Kumukulo ang dugo ko. Pakiramdam ko inagawan ako ng kaligayahan at

kalayaan. Galit ako ngayon. Galit na galit at hindi ko kontrolado ang
bugso ng damdamin ko. Gusto ko siyang makita ngayon para isumbat sa kanya
ang kauna-unahang heartbreak ko. 3
"I hate you, Uncle Jackson. I hate you so much." 55
Ayaw niya akong maging masaya? Ano ang gusto niyang mangyari sa buhay ko?
Maging miserable na katulad niya? Ano bang kasalanan ko sa kanya? Meron
ba? Bakit ginaganito niya ako? 5
"Palibhasa kasi walang nagmamahal sa kanya kaya gusto niya, maging

miserable rin ako na tulad niya." 103
Huminto ako sa tapat ng pinto ng study room. I know he's inside. Malamang
nagtatago. Ayaw niya kasi akong makita dahil alam kong galit din siya sa
akin. Ganito naman siya palagi, akala mo diyos na siya lang ang may
karapatang magalit sa lahat. Ang tingin niya kasi sa lahat ng bagay sa
mundo, kontrolado at pag-aari niya. 9
Hindi ako kumatok, basta ko pinihit ang doorknob at pumasok sa loob.

Siguro naman this time ay wala siyang kababalaghang ginagawa. 1
Nadatnan ko siyang nakatayo sa gilid ng table niya. Nakatingin siya sa
dingding at tila may malalim na iniisip. Ni hindi niya nga napansin na
nakapasok na ako sa loob ng study room. 6
Tatawagin ko na sana siya para sabihin sa kanya ang mga salitang inipon
ko at pinaghirapang buuhin—pero bakit ganito? Bakit bigla ay napipi ako?
42
Habang nakamasid ako sa kanya ay hindi ko rin namalayan na tumatakbo na

ang segundo na nakatayo lang ako sa bungad ng pinto. Uncle Jackson was
really blessed physically. Sobrang guwapo niya kahit pa ganitong magulo
ang kanyang buhok at hindi maayos ang pagkakabutones ng suot niyang polo.
Hindi ko masisisi si Valentina sa karupukan niya sa lalaking ito. 66
Gumalaw ang mahahabang pilik-mata ni Uncle Jackson. Marahan siyang

kumurap saka yumuko at mahinang nagsalita. "May kailangan ka?"
Napakislot ako dahil alam niya palang nandirito ako. Huminga ako nang
malalim bago nagsalita. "C-can we talk?" 16
Bwisit! Bakit ako pumiyok?! 3
Walang emosyon ang mga mata niya ng tingnan niya ako.
Muli akong huminga nang malalim at tinatagan ang sarili para masalubong
ko ang mga tingin niya na nakakapanghina. "Alam ko gasgas na 'to, but I
want to say sorry." Diretso ang paningin ko sa kanya habang nagsasalita.
"Sorry kasi nagsinungaling ako at itinago ko iyong nangyari."
Teka? Bakit ako nagso-sorry? Di ba galit ako? 129
Muling bumuka ang bibig ko. "Deserve ko ang galit mo. Kung galit ka sa
akin, sige, magalit ka." 49
Bahagyang tumaas ang isa niyang kilay. "Do you really think I am mad at
you?" 14
"Hindi ba?"
Kumibot ang gilid ng kanyang mga labi. Inismiran niya ako?! 2
Bakit siya ganito? Bakit cool lang siya kahit ang awkward naming dalawa?
Nakakainis! Nabuhay tuloy ang galit ko na kani-kanina lang ay tila bulang
naglaho. 12
"Ito na naman tayo. Ginaganyan mo na naman ako. Alam mo bang ang hirap
hulaan ng nasa isip mo?" 9
Bahagyang dumilim ang mga mata niya. "Go back to your room now. It's
getting late." 21

"Hindi pa ako aalis dahil kakausapin pa kita!" matigas kong sabi na hindi
ko alam kung saan ko nahugot ang lakas ng loob para sagutin siya nang
pabalang. But I'm so proud of myself na nasagot ko siya. 31
Tila naman siya nabigla sa sinabi ko. And his reaction was priceless! 2
Nagpatuloy ako. It's now or never. Kailangan niyang marinig ang mga
sasabihin ko. "Pumunta talaga ako rito para kausapin ka!"
"Really, huh?"
"Gustong-gusto mo akong laruin nang ganito. Nililito mo ako. Pinapakapa

mo ako sa dilim kahit pa alam na alam ko naman na galit ka sa akin. Bakit
hindi mo na lang kasi ako diretsahin at parusahan nang harapan? Bakit
patalikod ka kung tumira?!" 309
"Are you raising your voice on me?" 18
"Oo!" nakataas ang baba na sagot ko. "Dahil hindi ko itatago ang feelings
ko. Hindi ako makikipagplastikan na okay ako kahit hindi ako okay!" 23
Napailing-iling ang kanyang ulo. "You're really a grown up lady now,

doll. Marami ka ng salitang alam." 39
Maraming salitang alam? Natigilan ako. Bakit? Dahil ba noong bata pa ako
ay wala akong alam sabihin kundi "sorry" tuwing may kasalanan ako? Pero
ngayon ay kaya ko nang manumbat at mangatwiran?
Itinaas ko ang baba ko tiningnan siya nang matalim. Ganado ako dahil
malakas ang loob ko ngayon. "Ikaw ang nagpapasara ng DEMU. Alam ko na
ikaw lang ang may kakayahang gawin iyon. Bakit kailangan mong idamay ang
buong eskwelahan?" 1
Nagsalin siya ng wine sa kanyang wineglass at sinimsim iyon habang

nakatingin sa akin. 3
"Paano ang mga scholar sa school? Paano ang ibang estudyante na

graduating at maaapektuhan nito? Paano ang mga ordinaryong empleyado ng
DEMU? Mula sa mga prof, janitors, guards at iba pa? Inisip mo rin ba
sila? Sana hindi lang sina King ang inisip mo! Sana sila rin!" 8
Wala siyang imik. Hindi siya apektado sa laki ng desisyon niya. Nalulula
ako kung paano gumalaw ang taong ito. Wala siyang puso. 14
Anong klaseng pag-iisip ang magdedesisyon agad nang ganoong katinding

desisyon? Kumbaga sa krimen, hindi lang ito basta murder kundi massacre!
At maraming nadamay na wala namang kasalanan!
"Ako ang naagrabyado ni King, hindi naman ikaw!" Dinuro ko siya. "Pero
kung makareact ka, parang ikaw ang binastos at sinaktan! Hindi naman
ikaw, kasi ako! Ako rin ang may kasalanan kaya nagawa niya iyon sa akin.
Dahil matigas ang ulo ko, dahil sinuway kita kaya ako napahamak. Kaya ako
ang dapat sisihin, ako lang dapat!" 61
Nag-iwas siya ng tingin sa akin. Ang mga kamao niya ay nakakuyom at dinig
ko ang pagtunog ng mga buto niya sa kamay. 17
"Sa akin ka lang magalit, wag kang mandamay ng iba!" 8
Gustong-gusto ko ring ibulyaw sa pagmumukha niya na hindi niya dapat

idamay si Calder sa galit niya sa akin. Dahil kahit hindi niya sabihin,
alam ko na may kinalaman siya kaya wala na rito sa mansiyon si Calder.
Minuto ang nagdaan, wala siyang imik. Makailang beses siyang nagsalin ng
wine at tinungga iyon habang ang mga mata ay nakatutok sa dingding.
"Bakit mo pinaalis si Kuya Calder?" mahinang basag ko sa katahimikan.
Huminto sa ere ang hawak niyang wineglass.
"Pinaalis mo siya, di ba?"
"No."
"So kusa siyang umalis? At bakit naman?" Mapakla akong ngumiti. "Aminin
mo na kasi, pinalayas mo na siya at pinagbawalan na makipagusap sa akin.
At dahil tinakot mo siya, kaya wala siyang ibang magagawa kundi sundin
ka!" 28
"Iyan ba ang sabi niya sa 'yo?" malumanay niyang sabi at marahang ibinaba
sa mesa ang wineglass. 3
"Hindi niya kailangang sabihin. Alam ko na pinaalis mo siya."
Nagtagis ang mga ngipin niya. "Hindi ko siya pinaalis, Fran!" 22
"Pero bakit nga wala siya? Ni hindi ko na nga siya macontact pagkatapos
niyang magpaalam, e! Aminin mo na kasi—"
Napatigil ako ng bigla niyang ibato sa dingding ang wineglass. Lumikha

iyon ng nakakangilong ingay noong tumama sa sementadong pader. Basag iyon
noong bumagsak sa carpeted na sahig. 77
Parang bigla na inilipad ang tapang ko palabas ng bintana. Luhaang

napatingin ako sa kanyang mukha na ngayon ay pulang-pula na.
"Do you wanna find him?" 17
Nanlambot ako nang magtama ang aming paningin. Hindi na siya galit, iba
na ang nasa mga mata niya. Hindi na galit pero mas nakakatakot na
emosyon. 6
"Do you wanna find him?" ulit niya sa mas malamig na boses.
Napaatras ako. "U-uncle..." 8
Lumakad siya palampas sa akin.

"Go ahead, find that man. Kung magpapakita pa siya sa 'yo." 5
Matagal siyang nakatayo paharap sa pinto ng study room. Gusto ko siyang

tawagin ngunit hindi ko naman alam ang pwede kong sabihin. Lumipas ang
mga minuto na ganoon lang kaming dalawa; nandon lang siya at naririto
lang ako na nakatingin sa perpektong likuran niya. 1
"Fran." Malungkot ang mga mata niya ng lingunin niya ako. 39
Ito ang unang beses na nakita ko siyang ganito kalumbay ang mga mata.
Pakiramdam ko ay may sumikmura sa akin dahil doon. 1
"Fran, hindi lang ikaw ang may pakiramdam sa ating dalawa." 121
"Uncle..."
"You disobeyed me when I chose to trust you. Do you have any idea how
that makes me feel?" Tila patalim na humihiwa sa akin ang mga salita
niya. 63
Napahikbi ako. Sa isang iglap, gusto kong lunukin ang lahat ng sumbat na
pinakawalan ko kanina. 3
"No, Fran. You have no idea. You know why?" 1
Napayuko ako.
"Dahil buong atensyon mo, nakay Calder lang. At kailangan ko pa siyang

alisin sa landas natin para lang mapansin mo na nag-e-exist ako sa
mundong ginagalawan mo." 1K
JF 19
Chapter 21 30
"Alam mo na ba ang bagong balita?" 7
Nakayuko ako at nilalaro ang hawak kong ballpen. Balita? May bago ba?
Ilang araw na akong balisa para intindihin ko pa ang mga nagaganap sa
paligid. Wala na akong time para makibalita. Hindi lang si Calder ang
gumugulo sa isip ko ngayon, kundi pati ang last conversation namin ni
Uncle Jackson. First time na makita ko ang vulnerable side niya...
Hindi ko makalimutan iyong sakit sa tono niya at iyong pait sa kanyang

mga mata. Hindi ako mapalagay sa fact na nasaktan ko siya. 28
Malinaw na gusto niyang sa kanya lang iikot ang mundo ko, pero paano
naman ako? Gusto ko lang naman maranasan ang nararanasan ng isang normal
na teen ager. Gusto ko ng freedom to enjoy my teen age life, to have a
crush and to fall in love... 49
Ano ba ang dapat kong gawin? Bakit pwede ko ba siyang maging crush? 156
Nag-init ang aking mukha ng makita ko sa isip ang nakasimangot na mukha

ni Uncle Jackson. Agh! Erase! Erase! Bakit ba kung ano-ano ang pumapasok
sa isip ko?! 9
Hampas sa balikat ang natamo ko. "Hoy, nakikinig ka ba? 'Sabi ko, hindi
na magsasara ang DEMU!" 25
Saka lang ako napabaling kay Olly. "Anong sabi mo?"
"What's happening with you ba? Bakit palagi ka na lang tulala? Saka bakit
namumula iyang pisngi mo?" 1
"Ha? Namumula ako?" Napamulagat ako sabay hawak sa magkabila kong pisngi.
"Yup. You're blushing. Sino ba ang iniisip mo? Si King?" 42
"Hindi, 'no!"
"E bat ganyan ka? May sakit ka ba?"
"W-wala akong sakit..."
"Wala ka naman palang sakit e. Siguro ganyan talaga 'pag mga kutis
porselana, pulahin ang pisngi. Hay, kainggit talaga 'yang skin mo." 12
"B-baka iyon nga ang dahilan..." 3
"Anyway, ito pala ang balita, hindi na magsasara ang university natin.
Hindi ko alam ang nangyari pero ayun, hindi na nga magsasara. In fact,
magtatayo pa nga ng isa pang building malapit sa Gate 2."
Paanong hindi na magsasara? Bakit? Anong nangyari kaya?
"Pero may bad news pa rin." Tumagilid siya paharap sa akin at dumi-quatro
ng pagkakaupo saka nangalumbaba sa desk ko. "Bad news kasi na-expelled si
King Latorre." 47
Napalunok ako. Parang alam ko na ang nangyari.
"Walang may alam ng reason, basta expelled siya. Sabagay, hindi pa rin
naman siya makakapasok since nagpapagaling pa siya. Hindi niya pa rin
kaya lumakad nang maayos e. Sad lang kasi naunsyami na ang lovelife mo na
sana." 34
"Ayos lang iyon." Pagkatapos ay hindi na ako muling nagsalita pa.

Hinayaan ko si Olly na titigan lang ako.
"Worried ka, 'no?" Siniko ako ni Olly pagkuwan. "Gusto mo ba siyang

dalawin sa kanila? Gusto mo samahan kita?" 30
"Hindi na."
"Pupunta ka mag-isa?"
"No." Tumaas ang boses ko. "I mean, wala akong balak na dalawin siya. B-
baka mamaya mag-isip ng kung ano si Sacha," pagsisinungaling ko.
"Gabi-gabi na dinadalaw ni Sacha si King. Baka nga nagkabalikan na iyong

dalawang iyon. Harot din ni Sacha, 'no? Mag-ex na sila, may iba na nga
siyang kaflirt pero babalik-balik pa kay King. 'Kainis iyong ganon, 'no?"
59
Nagkibit lang ako ng balikat.
"Naiintindihan na kita ngayon kung bakit pinipigilan mo ang sarili mo kay

King. Ayaw mo lang ng lalaking merong sabit. Pero kung sakaling maisipan
mo lang na dalawin pa rin siya para makausap, 'wag kang mag-alala, Fran,
I will help you. Ako ang bahala kay Sacha." 59
Maigi nang isipin ni Olly na si Sacha ang dahilan kaya iiwas ako. Kahit
wala naman talaga akong balak dalawin si King, ni kahit makita pa ang
anino ng bastos na iyon.
"Hay, may mga babae talaga na makakati. Ang daming reserba. Kuha nang
kuha ng lalaki, tapos bibitawan kapag bored na. Pero kapag alam na may
pupulot nang iba sa binitawan nila, babalikan naman nila. Makati na,
madamot pa." 40
Hindi na ako nagsalita pa. Sa totoo lang, mas naiirita ako kay Olly kaysa
kay Sacha. Akala ko ba magkaibigan sila? Bakit ganito siya? I wonder kung
ginaganito niya rin ako kina Sacha kapag hindi niya ako kasama. 83
Ang kaibigan dapat kaibigan pa rin kahit hindi mo kasama. Anuman ang inis
at tampo mo rito, hindi mo pa rin ito dapat i-bad mouth sa ibang kaharap
mo. Kaibigan ka ba talaga kung ganoong klase ka ng tao? 48
...
WALA!
Wala pa rin siyang paramdam. Pagkagaling sa school ay cell phone ko agad

ang ich-nicheck ko pagkapalit ko ng uniform. Ni isang text mula kay
Calder, wala. Talagang umalis na siya at nagpakalayo sa kung saan mang
lupalop. Uncontacted na ang number niya at deactivated na ang kanyang
Facebook. Ganon-ganon na lang niya talaga akong iniwan. Kahit hindi
naging kami, hindi pwedeng hindi pa rin ako mabalisa na bigla siyang
nawala. 18
Ang hirap lang kasi talaga na maiwanan ka ng mga tanong na hindi mo

masagot. Gusto ko na kasi magmove on. Siguro dapat tanggapin ko na lang
talaga na wala na talaga para makausad na ako. Ang hirap kasi umasa sa
baka meron pero baka rin wala na talaga. 5
Akala niya ba may babalikan pa siya? Akala niya ba maghihintay ako sa
kanya? Akala niya lang iyon! 47
Pero nakakainis pa rin siya. Naiinis ako sa kanya. Masyado niya akong
trinauma! Hindi niya ba inisip na siya ang first love ko? Natigilan ako
sa naisip ko. First love? First love ko nga ba siya talaga? Hindi ko
alam. Ang bata ko pa para ma in love, pero dahil nasasaktan ako sa pag-
papaasa at pang-iiwan niya sa akin, baka nga mahal ko talaga siya. Maybe
he's really my first love. 53
Gullible talaga ako. Palibhasa wala akong experience sa love at tatanga-

tanga pa kaya ang bilis kong mapaniwala, mapaasa at maakit sa guwapong
mabait. Ito tuloy ang napala ko, iniwan lang pala at niloko. 15
Oo para sa akin panloloko ang ginawa niya. Dahil bakit niya ako niligawan
in the first place kung hindi niya rin pala ako kayang ipaglaban at
panindigan? Ang dami pa niyang dahilan pero ang bottom line dito, iniwan
niya pa rin ako! 8
At si Uncle Jackson? Galit sa akin. So wala na. Wala nang natira sa akin!
42
Dinampot ko ang phone ko na nasa sahig. May gasgas na iyon dahil sa

pagkakabato ko noong nakaraan. 1
"Ano pang silbi mo e wala na rin naman akong gamit sa 'yo?" kausap ko sa
cell phone. "Kahit si Uncle Jackson ay hindi ako tinitext! Iyong isang
iyon, kung makaiwas din ngayon sa akin, parang may sakit ako na
nakakahawa!" Napahikbi ako. 14
Dati-rati naman ay nagtetext siya ng "where are you?", "checking on you",

at "go home early". Ngayon wala! Galit kasi siya sa akin, e! 13
"So wala ka ng silbi!" Dinala ko ang phone sa may dresser ko. "Ikaw na
cell phone ka, hindi naman talaga kita kailangan! Ayoko na sa 'yo! Walang
silbi ang message inbox mo at call logs! Ayoko namang magFacebook at
Instagram! Pinapaalala mo lang iyong mga taong kinalimutan na ako!" 28
Kinuha ko ang iron curler ko sa drawer saka ipinukpok sa screen ng phone

ko. Lumikha ng tunog ang pagkabasag ng screen. 56
"Masira ka na sana! Hindi na kita kailangan!" 19
Para akong tinatakasan ng bait. Nanggagalaiti ako. Tinigilan ko ang cell

phone at bumalik ako sa ibabaw ng kama pagkatapos. 1
Hindi ko na alam kung kanino at saan ako mas apektado. Kay Calder at sa
pag-alis nito o kay Uncle Jackson at sa silent and cold treatment niya na
naman sa akin.
"Agh!" Gigil na ibinato ko ang unan na nahawakan ko. 4

Dumampot pa ako ng unan at ibinato rin. Lahat pati kumot ibinato ko sa
sahig. Lahat ng inis ko, ibinuhos ko sa pagbabato ng gamit. Pero hindi
naman ako nagbasag, mga malalambot at safe lang iyong ibinabato ko, at
pupulutin ko rin iyon at ililigpit mamaya. 94
"Bwisit ka! Bwisit ka!" Pati hot dog pillow at mga stufftoys ay hindi ko
pinaligtas. Pinagbabato ko rin iyon. "I hate you! I hate you! Bwisit ka!"
18
"What are you doing?" 39
Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto at iluwa niyon ang nakasimangot
na si Uncle Jackson. Huling-huli niya ako. 2
"Uncle!" Napaalis agad ako sa kama pagkakita sa kanya.
Napapalatak siya ng makita ang mga ikinalat ko sa sahig. Pulang-pula

malamang ang mukha ko dahil naabutan niya akong parang tangang nagwawala.
12
Salubong ang mga kilay na pinagdadampot niya ang mga ibinato kong unan,
kumot at stufftoys sa sahig. Ibinalik niya iyon isa-isa sa ibabaw ng
kama. Nakamasid lang ako sa kanya at hindi makapaniwala na naririto siya
ngayon sa harapan ko—dito sa loob ng kuwarto ko. 5
Nakapatong pa sa balikat niya ang hinubad niyang kulay gray na coat kaya
alam ko na kakarating niya lang. V-neck shirt na kulay puti, semi fitted
jeans at combat shoes ang kanyang suot. Tanging relo lang na ginto ang
accessory niya sa katawan. 24
"B-bakit ka nandito?" Bakit ka rin nakasimangot at bakit ni hindi ka man

lang kumatok, basta ka pasok? Gusto ko pa sanang idugtong kaso baka lalo
siyang mabwisit. 6
Namulsa siya at hinarap ako. "Hindi ka raw nagdinner." 2
"Ha?" 6
"Alam mong uuwi ako ngayon, kaya hindi ka lumalabas ng kuwarto mo."
Pormal na pormal ang pagkakasabi niya. Parang kabusiness meeting niya
lang ako sa klase ng pagkausap niya.
Napalabi ako. Hindi ko alam na uuwi siya, anong sinasabi niya diyan?
Malay ko ba sa uwi niya. At bakit naman hindi ako lalabas ng kuwarto kung
uuwi siya ngayon? E sa tinatamad talaga akong lumabas. Saka naparami kasi
ang kain ko ng meryenda kanina kaya busog ako para magdinner pa. 7
Iniisip niya ba na iniiwasan ko siya kaya hindi ako bumaba para kumain ng
hapunan? Kung alam lang niya na palagi akong nakaabang kung kailan siya
uuwi dahil halos hindi ko na siya makita. Siya nga diyan ang umiiwas
dahil halos araw-araw, maaga siyang umaalis at tuwing gabi naman ay tila
sadyang late siyang umuwi. 2
Matagal na magkahinang ang mga mata namin bago siya maunang magbawi ng
tingin. Dumako ang mga mata niya sa ibabaw ng dresser table ko kung saan
naroon ang sira kong phone. 5
Shit!
Humakbang siya palapit doon. Hindi ko na siya naawat dahil ilang hakbang
lang ng mahahaba niyang binti ay naroon na siya. Kumunot ang kanyang noo
ng makitang nakaalis ang case at basag ang screen ng phone.
Dinampot niya iyon at sinuri. "Your phone is broken. So this is why you
didn't know that I'm coming home early tonight."
Napanganga ako. So nagtext siya ngayon-ngayon lang? Ang tanga ko talaga!

Bakit sinira ko kasi agad ang phone? 22
"You broke it," flat ang tono na sabi niya. 1
Narinig ko ang pag-tsk niya at pagpapawala ng buntong-hininga. Ibinalik

niya sa ibabaw ng dresser ang phone at lumapit sa akin. "Why did you
break it?"
Nakagat ko ang ibaba kong labi. Hindi ko alam ang isasagot sa tanong
niya. Nahihiya ako dahil sinira ko ang cell phone na ibinili niya sa
akin.
"'Cause he's not texting you anymore?" patuya ang tono ng boses niya. 36
Napaangat ang mukha ko. "Ha?"
"Are you disappointed that he's not coming back?"
"H-hindi naman—"
"What? You'll deny it?" Umismid ang mapula niyang mga labi. "I know what
you're thinking, doll." 7
Nangilid ang mga luha sa mata ko dahil sa sakit na dulot ng matalim

niyang tingin sa akin. Mas okay pa pala na wag na lang niya akong
pansinin kaysa ganito... 1
"I am a monster in your eyes." 51
"H-hindi..."
"Kung pwede mong isisi sa akin pati pagkamatay ni Marsha, baka ginawa mo
na." 10
Natulala ako sa pagkabanggit niya kay Mama. Ayaw niyang pinaguusapan

iyon. Kailanman hindi siya nagbabanggit tungkol kay Mama, tanging ngayon
lang. And he didn't even wince while mentioning her.
"O baka sinisisi mo nga ako sa pagkamatay niya. You hate me that much." 2
Napaiyak na ako, samantalang siya ay blangko na ang ekspresyon. Malamig
pa sa yelo.
"I should have been nicer to you," mapaklang sabi niya. "If only I could
turn back time." 48
Damang-damang ko ang sarcasm at bitterness sa kanyang boses. Ang sakit.

Masakit pa itong pakiramdam na ito sa pang-iiwan ni Calder sa akin sa
ere. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ito kasakit. 6
"I'm tired of being the villain in your story, Frantiska. So fucking

tired." 117
"Uncle..." hikbi ko.
Naglakad na siya patungo sa pinto, bago siya umalis para iwan ako ay
bahagya niya pa muna akong nilingon. "Don't worry, I'll go easy on you
this time." 192
JF
Chapter 22
One week ko na siyang hindi nakikita. Gigising ako, wala na siya.

Matutulog ako, wala pa siya. Ganoon parati. Umiiwas siya sa akin. Ayaw
niya akong makita. 36
Wala na rin akong bodyguards. Okay lang, I'm safe now dahil wala naman na
si King sa DEMU. Pero hindi lang naman iyon ang nagbago. Ang totoo, ang
daming nagbago. Nakakauwi na ako ng late at walang kumu-kwestiyon sa
akin. At kahit hindi ako maghapunan sa gabi, walang katulong na
mangungulit sa akin na kesyo pagagalitan sila ni Uncle Jackson 'pag hindi
ako kumain. At kahit lumabas ako ng mansiyon, wala na ring mga guwardiya
na humaharang sa akin. 21
He'll go easy on me. Iyon siguro ang ibig niyang sabihin don. Ang kaso
hindi ako mapakali dahil sa huling pag-uusap namin. Nagtatampo siya sa
akin dahil kay Calder at iyon ang pinakamalabong bagay na akala ko ay
pwedeng mangyari.
"Wala pa ba si Uncle Jackson?" tanong ko kay Ate Minda. Pababa siya ng

hagdan ng tawagin ko. 9
Napahinto siya sa pagbaba. "Ay, nasa study room na, ganda. Kakarating
lang. Nagpahatid nga sa akin ng kape. Ay teka, bat pala gising ka pa?" 1
"Kakausapin ko sana siya. Salamat, 'Te." Iniwan ko na siya para puntahan

si Uncle Jackson. Alas dose na ng hating gabi sinadya ko na hindi pa
matulog para maghintay. Sabi ko na, hintayin ko lang siya at maaabutan ko
siya. Noong nasa tapat na ako ng pinto ng study room ay hindi naman ako
makapagdesisyon kung kakatok ba ako o hindi. Binaha ako ng kaba bigla.
Ano nga bang sasabihin ko sa kanya? Sorry? Sorry ulit? Sorry saan? Sorry
na mas natuon ang pansin ko kay Calder kaysa sa kanya? Napangiwi ako.
Kaya ko ba? 19
Kaya ko bang humarap sa kanya? Saka naaalala niya kayang birthday ko na

bukas? 12
Minuto ang lumipas na nakatayo pa rin ako sa tapat ng pinto at kung

kailan kakatok na ako ay saka ako nakarinig ng lagutok ng heels sa marmol
na sahig. Pagtingin ko sa pinanggalingan ng paparating na yabag ay nakita
ko si Val, si Valentina Zosia Hynarez.
"It's midnight, young lady. Why are you still awake?" Walang kangiti-
ngiti ang mga labing nitong namumula sa nakapahid na lipstick. 20
Gabing-gabi na bakit nandito ka? Sa isip ko lang iyon sinabi pero

gustong-gusto kong isaboses kay Val. Bigla ay kumulo ang dugo ko sa
kanya, siguro kasi dahil hating gabi na ay labas pa ang cleavage, pusod
at mga hita niya sa suot niyang halos kapirasong tela na lang. 14
"Pumasok ka na sa kwarto mo, hija," utos niya sa akin. 4
"Kakausapin ko pa sana si Uncle Jackson."
"Hindi ba makakapaghintay bukas ang sasabihin mo sa kanya?" 9
Hindi ko sinagot ang kanyang tanong.
"Matulog ka na, Fran. May mas importante kaming pag-uusapan ng uncle mo."
Hindi ko alam kung bakit may diin ang salitang 'uncle' ng banggitin niya.
52
"Sorry pero importante rin kasi iyong sasabihin ko. Pero okay lang na
dito ako at maghintay hanggang matapos kayong mag-usap," seryosong sabi
ko.
"Seriously?" Sumimangot ang maganda niyang mukha. "Ano bang problema mo,
Frantiska?" 27
Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko, dito sa tapat mismo ng pinto ng

study room.
"Look, I'm being nice here though honestly I really don't like you." 40
Ganoon? Ibig sabihin pina-plastic niya lang ako mula simula. Sa isang
iglap nakita ko kung ano talaga si Val.
Sinikap ko pa rin siyang ngitian. "I'm sorry kung nakakaistorbo ako sa

pag-uusapan niyo. Sige bukas ko na lang siya kakausapin." 1
"Hindi mo ba kaya ang sarili mo, Fran? Bakit sa lahat ng oras kailangan
ka pa niyang isipin at alalanin? Kung tutuusin nga hindi ka naman niya
talaga kargo dahil hindi ka naman niya kaano-ano." 21
Kahit nagulat ako sa sinabi niya ay hindi na lang ako kumibo, at

humakbang na ako paalis sa tapat ng pinto. Hindi pa ako nakakalayo ng
magsalita ulit si Val. "Wait, Fran."
Nilingon ko siya. "Bakit?"
"Ano ka ba talaga sa buhay ni Jackson?" 47
Humakbang siya palapit at pinamewangan ako. Matalim ang mga mata niyang
nakatingin sa akin at ewan kung bakit hindi ko iyon kayang salubungin. 1
"Tell me. Bakit ganoon ka na lang niya intindihin? Kung hindi ka nga lang
menor de edad ay baka pagdudahan na kita na baka higit pa ang relasyon
niyo sa bahay na ito." 17
Napakamalisyosa ng sinabi niya kaya bakit nakapagtataka na hindi man lang

ako kinilabutan? 24
"Hindi ako natutuwa sa 'yo, Fran. God knows I tried na pakisamahan ka,
but you're getting into my nerves. Nagiging sagabal ka na to the point na
napagtatalunan ka na namin ni Jackson. And you know what's pissing me
more? Iyon iyong mas importante ka pa rin hanggang sa dulo ng sagutan
naming dalawa." 34
Ako? Bakit naman nila ako pagtatalunang dalawa? Bakit nasasali ako sa
kung ano man ang meron sa kanila? 1
"Fran, can you just go back to Davao?" 12
Mahinay akong umiling. "Kahit gustuhin ko, kung ayaw niya ay wala akong
magagawa. Siya ang nasusunod." 1
Umismid si Val. "Don't mind him and stop acting weak, Fran. E di tumakas
ka if you really wanto to go back to Davao! Napakadali kung talagang
gusto mo! Hindi naman talaga kayo magkaano-ano. Hindi mo naman siya
uncle, stepdad mo lang siya pero wala na ring nag-uugnay sa inyo dahil
wala na si Marsha. Your mom is dead and you're not legally a Cole. Sampid
ka lang sa buhay niya." 58
Nagbago ang mukha ni Val ng bumukas ang pinto ng study room at iluwa
niyon si Uncle Jackson. Napakunot ang noo ng lalaki ng makita si Val.
"Valentina?"
Ngumiti nang malawak si Val. "Oh, there you are! Hi, honey!" 6
Honey? Sila ba talaga? Malamang sila. Sa akto ni Val at sa nahuli kong

ginagawa nila the last time ay malamang na sila talagang dalawa. 1
Lumapit sa amin si Uncle Jackson na walang kangiti-ngiti. Parang wala

siyang paki kung naririto man si Val. Nilapitan siya ng babae at
hahalikan sana sa pisngi, pero hindi siya yumuko man lang kaya sa leeg
tumama ang mga labi nito. 5
Ilang na ilang naman ako dahil sa akin siya nakatingin. Nagtataka siguro
siya kung bakit gising pa ako at bakit ako nandito.
"Honey, you're not answering my calls." Lumabi si Val. "And why I'm not
seeing Calder here? Nong tumawag ako sa landline niyo, ang sabi ng maid
niyo hindi raw nila alam bakit hindi na umuuwi si Cal—" 19
"What are you doing here?" malamig na tanong ni Uncle Jackson kay Val.
Ngumuso ang babae. "Visiting you? What else?" natigilan si Val nang
mapansin na sa akin lang nakatutok ang tingin ni Uncle Jackson. "Hey? Are
you mad at me, honey?" 3
Pasimple akong napaismid. Hindi ko alam bakit naiinis ako sa kaka-honey

ng babaeng ito. Okay, now the feeling is mutual. Inis na rin ako sa
kanya. 11
"So you're mad, huh?" Tumawa si Val. "I knew it! You're jealous!" 47
"Go home, Val. It's late." 1
"Yeah sure." Ngiting-ngiti si Val. "Uuwi na ako. Next time hindi ko na

hahanapin si Calder, hindi na rin ako magdididikit sa kanya para naman
hindi ganyang parang Biernes santo ang mukha mo." 34
Palagi namang nakasimangot o di kaya ay sobrang seryoso ni Uncle Jackson.

1
"Uhm, anyway I just dropped by to remind you na sa susunod na gabi na ang

birthday ko." Nilingon ako ni Val. "And you too, pretty lady, sana
makasama ka sa uncle mo." Muli ay may diin ang salitang uncle sa
pagbigkas niya. "I want you to be there, Fran." 24
Tinanguan ko siya. "Thanks for the invitation."
"You're welcome. And please pagsabihan mo ang uncle mo na wag masyadong

seloso." Pakendeng ang puwitan na tumalikod at tinungo na ni Val ang
hagdan. 18
Nang dalawa na lang kami ni Uncle Jackson ay hinarap ko siya. "Isa ba si

Val sa dahilan kaya pinaalis mo si Calder? Nagseselos ka sa kanila—"
Hindi ko natapos ang sinasabi ko dahil tinalikuran niya na ako agad. 33
Fine. Nagtatampo pa rin siya. 7
...
Pagkatapos ng birthday ko, birthday naman ni Val. Iyong birthday ko, sa

bahay lang. Maraming pagkain, pero walang bisita. Wala kasi akong
inimbita kahit pa panay ang kulit sa akin ni Olly na gusto niyang
pumunta. Si Uncle Jackson naman ay missing in action pa rin. Umiiwas pa
rin. Wala siya sa birthday ko pero may mga bago akong signature bags,
shoes and clothes as gifts na binili sa akin ng personal shopper ko. 9
At least nga naman hindi siya nakalimot. May expensive gifts pa rin ako
from him—na sa totoo lang ay hindi ko magawang i-appreciate.
Kinagabihan nang saktong alas siete ay tumawag si Uncle Jackson sa

landline. Si Ate Minda ang nakasagot. Pinag-aayos daw ako at
pinagbibihis. Isasama niya ako sa birthday ni Val. Ayoko sanang sumama,
pero chance na rin iyon para magkita kami. At sana makapag-usap na rin.
Chance na rin na mabati niya ako ng kahit belated happy birthday man lang
sana. Sana.
Nang dumating siya na walang kangiti-ngiti ay nabahag tuloy ang buntot

ko. Kahit mag-hello sa kanya ay natatakot ako.
"Let's go." Hindi niya na ako hinintay na sumunod, nauna na siyang

lumabas ng mansiyon.
"S-sige..." Kandatalisod ako sa pagsunod sa kanya. Binilisan ko na pero

nauna na talaga siya sa Ferrari. Nagtaka pa ako e ang hahaba ng binti
niya, hindi ko talaga siya maaabutan kahit siguro manakbo ako.
"Get in." Pagkabukas niya ng pinto ng passenger seat at umikot na siya sa

driver's seat.
Nang magkatabi na kami sa loob ay halos mapanis ang laway ko. Nawala ang
lahat ng plano ko na kakausapin ko siya sa kotse. The whole drive to
Hynarez's residence was awkward. Wala kaming kibuan kahit magkatabi kami.
Seryoso siya habang nagda-drive habang ako ay halos mabalian ng leeg sa
kaka-maintain ko sa pagtitig sa labas ng bintana ng kotse. Mabilis ang
tibok ng puso ko at para akong lalagnatin. Nakahinga lang ako nang maayos
nang makarating na kami sa bahay nila Val. 1
Si Uncle Jackson din ang nagbukas ng passenger door sa akin nang bababa
na kami. This time ay napalapit ako sa kanya dahil naabutan ko ng pagbaba
ang pag-alis niya sa harapan ng pinto. Nalanghap ko tuloy ang mabango
niyang amoy na nakakahalina sa ilong. Ang sarap singhutin. Ang sarap
siguro niyang yakapin. Pero syempre ay hindi ko iyon kayang gawin. 4
Sa gate palang ay sinalubong na kami ni Val na naniningkad sa suot na

kulay pulang boho dress. "Honey!"
"Happy birthday, Valetina." May inabot na maliit na mahabang kahon si

Uncle Jackson sa babae. 15
"Nag-abala pa ang shopper mo—I mean, ikaw." Umingos ito. "Honey, alam mo
naman na hindi ko naaappreciate ang mga material things pag galing sa
'yo. Mabuti sana kung ikaw mismo ang pumili at bumili, but I know na
hindi."
I feel you, Val. 17

"You can throw it if you want," walang emosyong sagot ni Uncle Jackson sa
kanya. 23
"Of course I won't do that. Still this is from you, 'no." Hinila na siya
ni Val sa loob. "Enjoy yourself, Fran. Hihiramin ko muna ang uncle mo."
Mukhang hindi papayag si Uncle Jackson na iwan ako mag-isa kaya

sinamantala ko ang paghila ni Val sa kanya. Tumalikod agad ako para
pumunta sa lalagyanan ng mga pagkain. Nang lingunin ko sila ay nasa gilid
na sila ng pool at nag-uusap, pero ang mga mata ni Uncle Jackson ay nasa
gawi ko. Hindi maalis ang tingin niya sa akin kaya naman hindi maipinta
ang mukha ng birthday celebrant. 16
It's her birthday, ibibigay ko ang gabing ito sa kanya. Mamaya naman ay
may chance pa ako na makausap si Uncle Jackson.
Nang may dumaang waiter na may dalang tray ng champagne flute ay humingi
ako ng isa. Champagne lang naman e at isa lang naman. Hindi naman siguro
masamang uminom ako nito. Uhaw na rin kasi ako.
Pumuwesto ako sa malayo sa mga bisita, malayo sa mga tao at ingay ng

party. Habang uminom ako ng champagne ay naramdaman kong may nakatingin
sa akin. Hinanap ko ito hanggang sa dumako ang paningin ko sa papunta sa
garden ng mansiyon nila Val. May matangkad na lalaking nakatayo ron
ngunit hindi ko makilala kung sino dahil may kadiliman na sa parteng
kinatatayuan nito. Basta ang tiyak ko lang ay may saklay ito. 29
"Frantiska, fancy meeting you here." 18
Nagulat ako nang makilala ang babaeng lumapit sa akin. Si Sacha.

Nakakulay pulang boho dress siya na hanggang kalahati lang ng kanyang
tuhod. Kulot ang buhok niya na nakalugay at may maliliit na bulaklak na
mga pin sa laylayan. Simple lang ang make up niya ngayong gabi. 2
Nginitian ko siya. "Sacha, anong ginagawa mo rito?"
"It's my sis' birthday today, my dear." 21
"Ate mo si Val?"
"Yeah. At ngayon ko lang nalaman na uncle mo pala si Kuya JC." 9
JC?
"Ah, oo uncle ko nga si JC... si Uncle Jackson." Nakakatuwa na may

sariling nickname siya para kay Uncle Jackson. Close siguro sila. "Ikaw
pala iyong sinasabi ni Val na kapatid niya."
"Are you enjoying yourself here?" bigla niyang tanong. "Wala ka naman
kasing kakilala rito. And I bet hindi ka rin sanay sa mga parties.
Nabanggit ni Ate na home school ka pala dati at hindi nakakalabas ng
bahay niyo sa Davao."
At sino ang nagkwento kay Val? Si Uncle Jackson? O si Calder?
"And hindi ka rin umiinom. Siguro nabobored ka na, 'no?"
Kanda-iling ako. "Ah, hindi naman."
"Come on. Don't lie to me. Tayo tayo lang naman dito, e. Hindi kita
isusumbong kay Kuya JC." Ngumisi siya lumapit sa akin. "Kaya kung ako sa
'yo, umuwi ka na, Fran." 20
"Okay lang talaga, Sach—"
"Go home, my dear. Sa totoo lang, hindi ka naman invited dito. Nahiya
lang siguro si Ate kay Kuya Jackson kaya kunwari invited ka rin. Do you
thing my sister likes you? Hindi, Fran. Hindi ka niya magugustuhan dahil
ikaw ang tinik sa kanyang lalamunan." 43
I know. Alam ko na hindi ako gusto ni Val. She told me.
"Umuwi ka na." Tumalim ang mga mata ni Sacha. "Nasa gate ang driver ko,
ihahatid ka niya sa inyo. Ako nang bahala magsabi kay Kuya JC na nakaalis
ka na."
"Sorry, Sacha, but I can't do that," magalang na sagot ko sa kanya.
"Tsk. Hindi naman niya mapapansin, you see, he's busy with my sister." 1
"Kahit na."
"Basta umuwi ka na, Fran." Nagulat ako ng magtaas siya ng boses. "Naiinis
ako sa 'yo kaya umuwi ka na!"
"Anong kasalanan ko sa 'yo, Sacha bakit ka nagagalit sa akin? Sinabi ko

na I can't go home without Uncle Jackson. Magagalit siya sa akin kapag—"
"Napakalandi mo talaga!" 34
Napaurong ako nang duruhin niya ako bigla-bigla. Sa lakas pati ng boses
niya ay may ilang guests sa kalayuan na napatingin sa amin.
"Hindi ka pa kontento kay King? Hindi ka pa nakontento sa mga atensyon ng

mga lalaki sa DEMU? Pati sarili mong step-father, nilalandi mo! Fran,
manang-mana ka talaga sa nanay mo!" 13
Tinabig ko ang kamay niya. "'Wag mong idamay ang mama ko sa kung ano mang
ikinagagalit mo sa akin, Sacha! Wala na siya, wag mo siyang bastusin! Wag
na wag!"
Kaya ko namang magtiis sa kahit anong masamang salita, basta wag lang
madadamay si Mama.
"Bakit hindi ba siya kabastos-bastos? And so what if she's dead?"
Namewang siya sa harap ko. "My sister told me kung anong klaseng ina ang
nanay mo. Isa siyang disgrasyada. Hindi pa siya nakontento na may anak na
siya sa pagkadalaga, pinakasalan niya pa rin si Kuya JC kahit ang laki ng
ibinata nito sa kanya. And for what, huh? For money and power!" 7
"Wala kang alam sa pinagdaanan ng mama ko at ng pamilya ko para humusga

ka agad nang ganyan, Sacha."
"Really? Bakit ano bang pinagdaanan ng pamilya niyo?" Tumango-tango siya.

"Ah, oo nga pala nalugi ang negosyo ng grandpa mo kaya kaya kailangan
niyo ng sasalo sa mga utang niyo at ng kompanya. And since magkaibigan
ang grandpa mo at ang daddy ni Kuya JC kaya naman napilitan si Kuya JC na
pakasalan ang mama mo kahit doble ang tanda nito sa kanya."
"Stop, Sacha. Wala akong balak pagusapan ang tungkol diyan." Patalikod
ako sa kanya ng pigilan niya ako sa balikat.
"Wag kang duwag. Harapin mo ang katotohanan, Fran. Pakinggan mo ang

kwento ng babaeng pinagmanahan mo ng kalandian." 1
"Wag mong bastusin ang mama ko!" Hindi ko na napigil ang sarili ko,
pasugod na sana ako sa kanya nang may humaltak sa magkabila kong braso.
Ang dalawang babae na pumigil sa akin ay sina Hyra pala at Jaeda. Nandito
rin pala sila. Nakangisi ang dalawa kay Sacha. 1
"Hold her, girls. Kailangan niyang marinig ang sasabihin ko." 4
Pilit akong kumakawala kina Hyra at Jaeda pero matigas ang kapit nila sa
akin na halos bumaon na ang mga kuko nila sa balat ko. "Ano ba bitawan
niyo ako!" Halos mapaluhod na ako sa sahig sa pagpupumiglas.
Sa likod ni Sacha ay nakita kong nakatayo si Olly. Invited din pala ito
rito. Nakakita ako ng kakampi sa katauhan ng babae. 7
Tinawag ko ito. "Olly, please help me!" makaawa ko.
Ngunit nagkibit balikat lang si Olly at tumalikod paalis. 96
"Olly!" Hindi na ako nito nilingon.
Pinisil ni Sacha ang aking pisngi. "Listen, you bitch. Walang utang na
loob 'yang mama mo. Tinulungan na nga siya na maisalba ang kompanya niyo,
nanlalaki pa siya. Oo nga't hindi naman normal na mag-asawa ang mama mo
at si Kuya JC, pero kahit ganoon ay dala niya pa rin ang pangalan nito.
Sa ginawa niyang pagloloko, tinapakan niya ang pride ng lalaking
tinatawag mo ngayong uncle."
Natulala ako kay Sacha. Paano niya nalaman ang tungkol doon? Sinabi ba
iyon ni Val sa kanya? Pero bakit pati iyon ay alam ni Val?! Parang malabo
na si Uncle Jackson mismo ang magkwento sa babaeng iyon. 1
"Nagulat ka ba kung bakit alam ni Ate ang tungkol sa baho ng mama mo?"
"My god, akala ko pa naman perpekto. Napakabaho naman pala," komento ni
Jaeda na nasa kaliwa ko. 2
"Who told you that Fran is perfect?" si Hyra sa kanan ko. "Unang kita ko
palang sa babaeng ito, alam ko na agad na sa pusali ito galing. Tama nga
ang hinala namin ni Olly, may itinatagong kabulukan 'to." 11
"Hush, girls," saway ni Sacha sa dalawa. "Don't be too hard on her.

Matindi na nga ang pinagdaan niya, ginaganyan niyo pa." Sabay tawa.
"Don't you girls know na nagkaroon ng malubhang sakit ang mama nitong si
Fran? What do you call that sickness? Ah, karma!" 1
Napahagikhik naman ang dalawang nakakapit sa magkabilang braso ko. Wala

naman akong magawa kundi umiyak habang pilit pa ring kumakawala. 2
"Paano ba naman hindi magkakasakit iyon? E sumama nga sa ibang lalaki.

Ayun, bumalik lang nong wala ng pera at may sakit na. Iniwan na kasi nong
lalaki niya nong wala na siyang pera e. Sa sobrang depressed,
nagpatiwakal ang kawawang Masha Justimbaste." 4
"Tama na, Sacha..." nanghihinang pakiusap ko sa kanya. 1
"Why? You can't stand it? Sorry, my dear, but that is the truth. Your mom
is a user and a flirt!"
"Please... uuwi na ako... tama na..." 1
Sinenyasan niya sina Hyra at Jaeda na agad naman akong binitawan.
"Go home now, bitch." Itinulak ako ni Sacha sa balikat. "At wag ka ng
mamagitan pa sa ate ko at kay Kuya JC. Tama na ang dinanas na paghihintay
ni Ate sa kanya! She waited three years for him. Wala na nga ang mama mo,
umeepal ka pa! Pabayaan mo na silang sumaya!" 20
Nanakbo ako palabas ng mansiyon ng mga Hynarez. Saktong may dumaang taxi
kaya nakasakay agad ko. Sa biyahe ay walang hinto ang pagtulo ng mga luha
ko. Nang makauwi ako ay saka lang ako tumigil sa pag-iyak. 4
Inayos ko ang sarili ko bago ako pumasok sa loob ng mansiyon. Alas diez
na ako saktong nakauwi, marami pang gising na kasambahay. Sa sala ay
nakasalubong ko si Mrs. Cruz. 1
Tumingin siya sa likuran ko at muling tumingin sa akin. "Mag-isa ka

lang?"
"Nauna na po ako."
Lumapit sa akin si Mrs. Cruz. Hindi siya nakangiti, hindi rin naman
nakasimangot na gaya ng parati niyang reaksyon. "Okay ka lang?" 40
"Okay lang po. Pagod lang po ako kaya gusto ko nang magpahinga."
"O siya sige, magpahinga ka na. Paaakyatan kita ng gatas kay Minda sa
kwarto mo." Tinapik niya ako sa balikat bago iniwan.
What's her problem? Bakit bigla yata siyang bumait sa akin? 16
Umakyat na ako sa second floor at nagkulong sa aking kwarto. Wala akong

cell phone para i-text si Uncle Jackson kaya walang paraan na masabi ko
sa kanya na nakauwi na ako. Ayoko namang gumamit ng landline para tawagan
siya. Hindi ko kayang makipagusap ngayon kahit kanino—lalo na sa kanya.
Kumuha ako ng pamalit na pantulog. Isang loose silk sleeveles and shorts
ang napili ko dahil tinamad na akong maghalungkat kung may natitira pa
akong malinis na pajama pagkatapos ay pumasok na ako sa banyo para
magshower. Paglabas ko ay muntik na akong mapatalon sa gulat nang
madatnang nakahiga si Uncle Jackson sa ibabaw ng kama ko. 250
Anong ginagawa niya rito?! 276
JF
Chapter 23 57
He's in my room. Pagkalabas ko ng banyo ay naririto na siya. Halos

sakupin niya ang buong kama ko dahil sa mismong gitna siya nakapwesto, at
ang laki niyang tao. He's a well built man and a six footer for god's
sake! Hindi siya bagay sa color pink kong beddings! 22
But what is he doing here? 7
Hindi ako makapagdesisyon kung lalapitan ko ba siya upang gisingin dahil

mukhang malalim na ang kanyang paghinga. Mukhang sa kanyang paghiga ay
nakatulog agad siya. Nakatihaya siya at ang kanyang mga braso ay
nakadipa. Pero bakit nga nandito siya sa kwarto ko at wala sa kwarto
niya? 19
Nagkamali lang ba siya? Sa sobrang pagod niya ba ay akala niya kwarto

niya ang kanyang napasok at kama niya ang kanyang nahigaan? Pero tandang-
tanda ko na ini-lock ko kanina ang pinto bago ako pumasok ng banyo.
"You left without me." 22
Napaigtad ako nang bigla siyang nagsalita. Hindi siya tulog!
"And without even telling me that you're leaving."
"Sorry kasi—"
"Don't you have any idea how worried I am?" Hindi pa rin siya dumidilat.
51
Naimagine ko tuloy ang kanyang reaksyon nang malaman niyang nauna na
akong umuwi. Siguro nang marealized niyang wala na ako sa party ay bigla
siyang nataranta at napauwi kaya nandito na siya agad ngayon. At
naiimagine ko na rin ang yamot na reaksyon ni Val dahil nasira ko ang
birthday niya.
Humakbang ako palapit sa kama. "Sorry. Akala ko sasabihin sa 'yo ni Sacha

na umalis na ako."
Wala pa rin siyang katinag-tinag sa pagkakahiga. Hindi niya na suot ang

tux niya at tanging polo na bukas ang unang butones na lang ang pag-itaas
niya, at sa ibaba ay jeans. Nakakalat naman sa sahig ng kwarto ko ang
hinubad niyang tie at sapatos. Sa ibabaw ng dresser ko ay nakapatong ang
mamahalin niyang cell phone at relo. 37
Hmn... mukhang uminom siya sa party. Kaya siguro siya nagkamali ng

pinasok na kwarto dahil lasing siya. 3
Pinagmasdan ko siya habang nakapikit ang kanyang mga mata. Ang amo ng
mukha niya kapag ganitong nakapikit at hindi seryoso. Wala akong mabakas
na kahit na katiting na kasungitan. Pinagmasdan ko lahat ng detalye mula
sa makinis na balat, makakapal niyang kilay, malalantik na pilikmata,
perpektong ilong at mamula-mulang mga labi. Nakapaguwapo niya lalo
ngayong hindi nakakunot ang kanyang noo at wala ang malamig niyang mga
tingin. 7
"Staring is rude, doll." 11
Nag-init ang pisngi ko.
"So why are you staring at your stepfather?" 197
Napangiwi ako. How did he know that I'm staring at him? May mata ba siya
sa noo? 27
"So why did you left the party without me?"
"Ah... s-sumakit ang tiyan ko. Hindi na kita inistorbo dahil nakita kong
busy ka with Val." Na sa sobrang busy mo yata ay nakalimot ka ng kasama
mo ako. Dugtong ko sa isip. 9
Katahimikan.
"Galit ka ba?" di nakatiis na tanong ko. 1
"Yes," sagot niya na hindi pa rin dumidilat.
"S-sorry na..." Wag mo na sana akong icold treatment at iwasan. Wala na

nga si Calder, pati ba naman ikaw mawawala rin? 60
Nangapa ang isang kamay niya sa kama para maghanap ng unan. Nang makuha
niya ang unang sa gawing kanan niya ay niyakap niya ito at pagkatapos ay
saka siya roon sumubsob. 29
Shocks! Tandayan ko iyon! Inamoy-amoy niya pa yata. 102
Nakangiwi ako nang magsalita. "You don't have to forgive me. I understand
if you're mad, but I think hindi mo ako kayang pagalitan ngayong gabi
dahil bukod sa mukha kang pagod at inaantok, amoy alak ka rin. You need
to rest now, balikan mo na lang ako bukas para pagalitan kapag okay ka
na." 3
Hindi siya sumagot, sa halip ay lalo siyang sumubsob sa tandayan kong

unan. 16
"Uncle Jackson, kailangan mo na pong pumunta sa kwarto mo. Doon ka na

para mas makapagpahinga ka." At para makapagpahinga na rin sana ako.
Humakbang pa ako palapit sa kama kung saan siya nakahiga. Mukhang tulog
na.
"Uncle Jackson," tawag ko sa kanya. 3
Hindi na gumagalaw ang talukap niya nang silipin ko ang kanyang mga mata.
Hay, ang hahaba talaga at ang lalantik ng pilikmata niya. Parang angel.
Sa sobrang peaceful ng itsura niya ay nakokonsensiya na tuloy akong
gisingin siya. Mukhang no choice ako kundi ang hayaan siya rito. 2
Doon na lang siguro ako sa isa sa mga guestrooms matutulog. Nilakasan ko

ang aircon ng aking kwarto para mas masarap ang tulog niya. Iiwan ko na
siya nang maalala kong nakasilk sleeveless and shorts lang pala ako.
Babalik sana ako sa closet para magpalit nang mas matinong damit nang
tawagin niya ako. 1
"Bakit?" Nilapitan ko siya. "You can sleep here kung di mo na talaga

kayang bumangon. Sa guestroom na lang ako matutulog—" Hindi ko na
naituloy ang pagsasalita nang bigla siyang bumangon. 1
Iniyapos niya ang isang braso niya sa bewang ko at hinigit ako pabagsak
sa kama kasama siya. 165
"Uncle Jackson!" Nanlaki ang mga mata ko sa ayos namin. Magkaharap kami
habang nakahiga patagilid. Ang isang braso niya at hita ay nakadantay sa
akin haang habang ang kanyang mukha ay nasa leeg ko nakasiksik. 146
"Don't move," mahinahong wika niya nang sumubok akong kumawala. 22
Kahit kalahati lang ng katawan niya ang halos nakapatong sa akin ay bigat
na bigat pa rin ako. Naiilang ako sa ayos namin lalo na at nararamdaman
ko ang mainit niyang paghinga sa aking leeg. 3
Kahit anong tulak ko, hindi ko talaga maalis ang braso niya sa bewang ko.
Naiilang ako dahil ang nipis-nipis ng suot kong pantulog!
"Why? Don't you like being with me?" 34
"H-hindi kasi ako makahinga..." pagsisinungaling ko. 2

Bahagya niyang niluwagan ang pagkakadantay sa akin pero hindi pa niya ako
pinapakawalan.
"Tell me, Fran. You don't like being with me, right?" 1
"A-ano bang sinasabi mo diyan?"
"Pag kay Calder okay lang?" 67
Itinulak ko siya kahit pa hindi naman siya matinag-tinag. "Wag mo siyang

isali rito. Wala na nga siya, di ba? Magpahinga ka na lang at bukas na
tayo mag-usap. Pakawalan mo na ako—" 2
"Shhh." Umalis siya pagkakasubsob sa leeg ko. Umangat siya at idinikit

ang kanyang noo sa akin. Kay lamlam ng mga mata niya nang magtama ang
aming paningin. "I have a favor to ask." 9
"A-ano iyon?" Kandalunok muna ako bago makapagsalita. Pero nautal pa rin.
"From now on I want you to refrain from calling me uncle." 100
"Pero b-bakit?"
"Because we're not related by blood, Fran."
"E ano nang itatawag ko sa 'yo? Kuya?" 175
"You really know how to annoy me, young lady." Ngumiti siya na
ikinatulala ko. 35
At bakit ganito ang boses niya? Bakit napakalambing? Ganito ba kapag

nalalasing? 2
"Pero a-ano nga ang itatawag ko sa 'yo?" 6
"Jackson." 17
"Ha?" 4
"Just call me by my name." 17
"Jackson..." 26
"That's more like it. Now let's rest." 16
"O-okay pero doon muna ako sa guestroom. Ikaw, dito."
"No."
"Ha?" Napatingala ako sa kanya. "Hindi ka dito sa kwarto ko matutulog?"
Umiling siya. 1
"Saan ka matutulog, Jackson?" 11

"Sa 'yo, Fran. Sa'yo ako matutulog..." At muli siyang sumubsob sa aking
leeg. 980
JF
Chapter 24
Kailan pa ako nagkaroon ng matigas at mainit na unan?
Ang sarap ng tulog ko. Kung hindi pa nag-alarm ang alarm clock ko na
nakapatong sa bedside table ay hindi pa ako magigising. Komportable ako
sa inuunanan ko at kayakap—
Kayakap?!
Napadilat ako at agad na napaurong nang marealize na hindi ako nag-iisa

sa kama. Na may katabi ako sa buong magdamag. Na sa kwarto ko natulog si
Un—Jackson.
Gigisingin ko ba siya? Nagdadalawang isip ako kung iistorbohin ko ba siya

o hindi. Sarap na sarap siya sa pagkakahiga sa unan ko, nakakaawang
gisingin.
Dahil umaga na ay pumapasok na sa bintana ko ang liwanag mula sa labas.

Napakalinaw na ng kanyang anyo sa aking paningin at ang cute niya palang
matulog. Hindi lang siya guwapo, cute rin. Ngayon ko lang nalaman na
pwede palang maging guwapo at cute nang sabay.
Nang dumilat siya ay natulala ako. Oh my... ang ganda ng mga mata niya sa
liwanag. Naghahalo ang pagka gray at itim. Ang linaw. Nakakahypnotize! 75
At nakaka-amaze kasi wala siya maski isang muta!
“Good morning.” Maaligasgas at kaysarap sa pandinig ang lalaking-lalaking

boses na kumiliti sa tainga ko.
Napakurap ako nang marealized na gising na siya. Shit! Gising na nga

siya!
“B-babangon na ako,” kandautal na sabi ko.
Hindi siya tuminag. Nakatingin lang sa akin ang maganda niyang mga mata.
“Ang s-sabi ko, babangon n-na ako.” Shit! Bakit ba ako nauutal?
“Okay.”
“Iyong braso at hita mo nakadagan pa sa akin—” Natigilan ako ng ngumisi

siya. Saka ko napansin na nasa tagiliran niya na ang isa niyang kamay.
Nang tingnan ko ang katawan ko ay nakagat ko ang aking ibabang labi sa
hiya. Wala na ang ang kanang hita niya sa mga hita ko, wala na rin ang
braso niya sa ibabaw ng aking sikmura sa halip ay ako ang nakayakap pa sa
dibdib niya at nakatanday sa kanyang bewang!
Mabilis akong lumayo sa kanya at umupo. “S-sorry!” Ramdam ko ang pagapang

ng pula sa magkabila kong pisngi.
Nakatihaya pa rin siya at mukhang walang kabalak-balak na bumangon.

Nakataas ang sulok ng kanyang bibig habang pinapanood ang pag-alis ko sa
kama. 67
“Maaga pa.” Tinapik niya ang kanyang tabi, pinapabalik ako.
“May pasok ako.”
“Ugh.” Nasapo niya ang kanyang noo. “Yeah. Right.” Bumangon siya at
hinagilap sa sahig ang hinubad niyang sapatos.
Hindi ko na siya pinansin pa. Bitbit ang tuwalya na pumasok na ako ng

banyo. Isinabit ko agad ang tuwalya pagkapasok ko. Nang mapatingin ako sa
salamin na nasa itaas ng lababo ay napangiwi ako. Shocks! May tuyong
laway ako sa gilid ng bibig! Nakita niya kaya ito?!
Magulo ang buhok ko tapos may panis na laway pa ako sa gilid ng labi nang
magising siya. Todo yakap pa man din ako sa kanya kaya siguradong kitang-
kita niya ang pagmumukha ko nong dumilat siya. Baka nong nagsalita ako
naamoy niya pa ang panis kong hininga. Nakakahiya talaga!
Pero naamoy niya nga kaya ang hininga ko? Nabahuan ba siya? Nagpanggap
lang ba siya na di affected para di ako mapahiya? Ugh! Bwisit!
Binasa ko ang mukha ko sa gripo saka ako naghubad at sumampa sa bathtub.

Nagshower na agad ako at hindi na nagtagal pa dahil gusto ko nang umalis.
Paglabas ko ng banyo ay madalian din akong nagbihis. 15
Tumawag ako sa ibaba na dalhan na lang ako ng gatas at sandwich dito sa

kwarto for my breakfast para hindi na ako required na dumaan ng dinning
area dahil baka nandoon si Jackson. Hindi ko na yata kayang makita pa
siya ngayon sa sobrang hiya ko sa kanya.
“Hoy madapa ka!” nakatawang sita sa akin ni Ate Minda. Nasa gitna siya ng
hagdan nang magkasalubong kami. “Hindi ka pa naman late, ah? Ke aga pa!”
“Nasa akin ang susi ng gate ng DEMU!” sa kawalan ng isasagot ay nasabi

ko.
Naniwala naman siya. “Talaga? Matalino ka siguro kaya ikaw tagahawak ng

susi ano?!”
“Oo 'Te, sige bye!” Nilampasan ko na siya. Mabilis akong bumaba ng

hagdan.
“Di ka pa nanunuklay!” habol niya sa akin.
“Sa kotse na, 'Te!”

Pagdating sa sala ay kandalaglag ang mga bitbit kong libro. Basta ko na
lang iyong niyakap saka ako naglakad palabas ng main door para lang
magulat na nakatayo sa labas ng pinto si Jackson. Sa akin siya
nakatingin. Bahagyang kumunot ang noo niya sa ayos ko.
Pero teka? Ang bilis naman niya yata? Parang nakipagkarera siya sa akin.
Nakaligo na siya agad. Plain tshirt na kulay puti at gray sweatpants ang
kanyang suot. Sa paa niya ay itim na Gucci sleapers. Ang presko-presko
niyang tingnan.
Nakipagkarera? Ang assuming ko sa part na iyon e obviously namang

effortless ang kaguwapuhan niya ngayon at kahit kailan o magpakailanman.
At wala akong maipintas sa kanya kahit halatang daliri niya lang ang
ginamit niyang panuklay sa kanyang itim na itim at tila kaylambot na
buhok.
“You’re in hurry?” Nakapamulsa siya sa suot na sweatpants.
“O-oo...” Napalunok ako. Muntik ko na sanang idugtong na ako ang may

hawak ng susi ng DEMU, mabuti at hindi ko nagawa kundi mas lalo akong
nagmukhang eng-eng nun.
Hindi pa ba ako mukhang eng-eng nito? Ang gulo ng buhok ko at tagilid ang
suot kong school necktie. Tsk! Kahihiyan na naman!
Napayuko ako nang marealize kong matagal-tagal din akong nakatitig sa

kanyang kabuuhan. “Papasok na ako.” Nilampasan ko na si Jackson.
Conscious na conscious ako habang naglalakad palayo.
Mabilis ang mga hakbang ko papunta sa garahe. Nasa tabi ng Wrangler

Unlimited Dragon Jeep si Tarek at naghihintay sa akin doon. Si Tarek na
kasi ang bago kong driver kapalit ng isang batalyong bodyguards na inalis
sa akin. Kumbaga si Tarek ang katumbas ng isang batalyong iyon.
“Good morning, Kuya Tarek. Tara na po?”
Pero hindi tuminag ang maskuladong lalaki. Para itong robot na nakatingin
lang sa akin. Sa Davao palang naman ay sanay na ako kay Tarek kaya hindi
na ako nagworry na baka na-stroke ito sa pagkakatayo kaya hindi gumagalaw
kahit ang ugat nitong nakalitaw sa gawing sentido.
“Ah, iyan na po bang Wrangler ang bago kong service?” Sasakay na ako kung
iyon na nga ang new service ko. Baka kasi pag nasa loob na ako ay saka
palang kumilos si Tarek.
Wala na talaga iyong red Camaro. Malungkot akong napabuntong-hininga.

Last week ko pa nabalitaan ang masamang kapalaran ng Camaro na dati kong
service sa university. Nasa junkshop na ito ngayon at pira-piraso na. May
sira raw kasi kaya ayun pinahatak na sa truck. Sayang lang talaga dahil
bago pa yun pero wala na raw pag-asa ayon sa isang guard na napagtanungan
ko kaya pinayupi na matapos pira-pirasuhin.
Hay, goodbye Calder’s memories na talaga.

“Keys.”
Napalingon ako nang biglang may magsalita sa likod ko. Si Jackson!

Kasunod ko pala siya rito sa garahe!
Inihagis ni Tarek ang hawak na susi kay Jackson. Don’t tell me he’ll be
my driver today? 65
Kandabuhol ang paghinga ko sa kaba nang senyasan niya akong pumasok na sa

passenger’s seat. Mukhang siya nga ang maghahatid sa akin sa school.
Dahil hindi pa rin ako kumikilos, kinuha niya ang bitbit kong mga libro
at ipinagbukas ako ng pinto. “Get in, doll.”
Tumango ako at nanginginig ang mga tuhod na sumakay ng kotse. Pinanood ko

sa salamin ang pag-ikot niya patungo sa driver’s side. Nang sumakay siya
sa loob ay wala na akong marinig sa lakas ng tibok ng puso ko.
Bakit ganito? Never naman akong nagkaganito kay Calder noon 'pag ito ang
driver ko?
Ah, baka natatakot lang ako kay Jackson kasi mas powerful siya sa lahat
ng tao sa bahay na ito. Pati na rin sa buhay ko. Napahinga ako nang
malalim ng umandar na ang Wrangler.
Ngayon ko lang siya nakitang ganito kakalmado. Sa totoo lang, para siyang
teen ager bigla. Bumata siya kahit bata pa naman talaga siya. Sa pagiging
masyadong seryoso niya kasi ay ang hirap niyang abutin.
“Uhm, pwede ko bang buksan iyong radio?” paalam ko. Nakakakaba kasi lalo
ang katahimikan e.
“Be my guest,” kaswal na sagot niya habang nakatutok ang paningin sa

kalsada. One hand lang siya habang nagda-drive.
In-on ko ang radio.
♫ ...You are too beautiful for the human eye

You are the dream that never dies
You are the fire that burns inside...
Sumandal ako sa sandalan ng passenger’s seat at marahang pumikit.
Baby...♪
“I never thought that I could love someone as much as I love you.”
Napadilat ako bigla at napalingon sa kanya.
“I know it’s crazy but it’s true...”

He’s singing! Nasa kalsada pa rin siya nakatingin habang mahinang
sumasabay sa music. Totoo ba talaga ito? Ang lamig ng boses niya at
marunong pala siyang kumanta!
“I never thought that I could need someone as much as I need you. I love
you...”
Hindi ko alam kung bakit nag-iinit ang pisngi ko sa pagkanta niya. Para
akong idinuduyan at ang sarap sa pakiramdam. 75
Hindi ko na namalayang ini-enjoy ko na iyon at nakangiti ako sa buong

biyahe. Pagkarating sa DEMU ay saka lang ako bumalik sa realidad.
“Your hair.”
“Ha?” Napatingin ako sa rearview mirror at napangiwi. Oo nga pala hindi

pa ako nagsusuklay. Tsk nakakahiya talaga ang buong umagang ito!
Hinagilap ko ang suklay ko sa dala kong school bag pero wala akong suklay
na nakita. 'Pag minamalas ka nga naman talaga. Mukhang naiwan ko pa sa
dresser ang suklay ko.
“'Problem?” tanong niya. Nakatingin siya sa akin.
“Uhm, naiwan ko kasi ang suklay ko.” Napayuko ako sa hiya. “May suklay ka
ba diyan?”
Nang silipin ko siya ay nakaawang ang kanyang bibig. Gusto kong batukan
ang sarili ko sa tanong ko. Obviously wala siyang suklay. Hay, bakit ba
inuulan ako ng katangahan ngayong umaga?
“We can buy a new comb—”
“No need!” mabilis na agap ko. Alanganin akong ngumiti. “Keri lang... Sa
loob ko na lang ng campus susuklayin, hihiram ako sa kaklase ko ng
suklay. For now, keri namang kamayin.”
“Kamayin?” amazed na tanong niya.
“Oo. Ganto o.” Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang aking mga daliri.
Makukuha naman ng ganito, hindi naman alambre ang buhok ko— Natigil ako
ng bigla siyang umusod at abutin ako. “A-anong gagawin mo?”
“Let me.” Kay lapit ng mukha niya sa akin. Naramdaman ko ang mga daliri
niya sa laylayan ng aking buhok.
Nanigas ang mga kamay ko at hindi na nakagalaw. Hinayaan ko na lang si

Jackson na mag-isang suklayin ang laylayan ng aking buhok gamit ang
mahahaba niyang daliri. At tuwing sumasanggi ang daliri niya sa leeg ko
ay pakiramdam ko’y may kumukuryente sa akin. Nahihiya ako sa kanya pero
hindi ko naman siya kayang patigilin.
“Done.” Lumayo siya at tipid na ngumiti.

“Ha?” Parang bigla ay namiss ko ang init ng paghinga niya na kanina’y
tumatama sa pisngi ko habang inaayos niya ang aking buhok. “T-talaga?”
“Yeah. Hindi na gaanong gusot.” Umayos na siya ng upo sa driver’s seat at

umiwas na sa akin ng tingin.
“T-thank you...” Tiningnan ko ang aking sarili sa rearview mirror. Hindi

na nga ako mukhang sinabunutan. Ang galing niya...
Bago ako bumaba ng sasakyan ay may inabot siya sa akin mula sa glove
compartment. Namilog ang mga mata ko ng makita ko iyon. Nong isang gabi
lang ay nalulumbay ako sa isiping mukhang malabo na akong magkaroon ng
ganitong bagay, ngunit heto ay naririto na ito sa harapan ko.
“Sa akin ito?” manghang tanong ko habang hawak ang box ng Samsung S10+.
“Ayaw mo?”
“G-gusto.” Maluha-luha ako habang nakatingin sa bagong cell phone na

bigay niya. Honestly nagsisi ako talaga ako nong kinuha niya ang basag
kong phone.
Huli ko na narealize ang kahalagahan ng cell phone. Sa phone kasi ay

mabilis akong nakakapag-research. Sa phone ay nalilibang ako kaka-scroll
sa newsfeed tuwing nabobored ako. Kahit mga posts lang ni Ate Minda ang
madalas kong makita ay okay na ring pamatay oras. Saka sa phone din ako
nagpapatugtog, nanonood ng video tutorial sa youtube about cooking, at sa
phone din ako nakakapaglaro ng candy crush kapag hindi pa ako tinatamaan
ng antok. Saka gusto ko ring i-try sana ang maglaro ng ML katulad ni Ate
Minda.
Halos mayakap ko ang box sa sobrang tuwa ko. Binuksan ko agad iyon para
tingnan ang phone sa loob. Akala ko talaga hindi na ako magkakaroon ulit
nito. Nang tingnan ko si Jackson ay mataman siyang nakatingin sa akin.
“My number is already there.”
Nang icheck ko ang contacts ay nandoon nga ang number niya. Tatlong
number ang nasa phonebook, iyong kanya, kay Ate Minda, at kay Kuya Tarek.
“Thank you...”
Tumango lang siya.
“Ibig sabihin ba nito, nagtitiwala ka na ulit sa akin?”
“Just never lie to me again.”
Sunod-sunod akong tumango. Hindi na. Hindi na talaga ako

magsisinungaling. Ngayon ko kasi napagtanto na napapahamak lang ako kapag
sinusuway ko siya.
Nakalabas na ako ng kotse nang tawagin niya ulit. “Bakit?”
“I forgot something.”
“Ano iyon?”
“I want you to text me every five minutes and make sure to be home at
exactly five pm. Also just want to inform you, there’s a tracker in your
phone.” Pagkasabi’y ibinaba niya na ang bintana at pinaandar paalis ang
Wrangler.
Bumagsak ang balikat ko kasabay ng lahat ng aking excitement sa katawan.

Yeah, right. Nagtitiwala na nga siya ulit sa akin.
JF
Chapter 25 38
Two years passed like a blur. I am now eighteen- in legal age. 46
Puno na siguro ng tao ang garden. Doon kasi gaganapin ngayong gabi ang
debut ko. Mabilis na preparation sa tulong ng event planner na pabalik-
balik dito sa mansiyon since last month. Kung ako ang tatanungin, ayoko
talaga ng magarbong handaan, pero hindi ko naman pwedeng palayasin ang
event planner dahil lang sa hindi ko gustong magpaparty, kaya inentertain
ko na lang ito at ibinigay ang mga details na hinihingi nito sa akin.
"Barbie!" Nagniningning ang mga mata ng baklang nag-ayos sa akin. 9
"Thank you, Mommy Pritz." Siya ang hair and make up artist ko. Actually
tatlo sila, pero siya ang pinaka leader. 1
"No. Thank you! Ang sarap-sarap mong ayusan, para kang manika!"
Tumayo ako mula sa vanity chair at humarap sa salamin. Nagco-compliment

ang manipis kong make up sa aking color peach tube basque gown. May
inilagay ring kaunting highlighter sa balat ko na nagco-compliment sa
tunay na mga swarovski crystals sa gown na suot ko. 31
Inalalayan ako ni Ate Minda pababa ng hagdan hanggang sa pinto ng

mansiyon. Madilim na sa labas pero kumikislap ang repleksyon ng mga ilaw
mula sa lawn kung saan ginaganap ang party.
"Ganda, saglit lang, ah? Iihi lang ako." Iniwan akong mag-isa ni Ate
Minda sa hagdan ng pinto. Katulad ko ay nakagown din siya. Mas simple nga
lang ang kanya. Talagang hindi ako pumayag na hindi siya mapagawan ng
gown dahil sa lahat ng bisita ay siya lang naman malamang ang kilala ko.
She's one of my eighteen candles.
Habang hinihintay siya ay naalala ko ang taong nangako sa akin na

hihintayin ako hanggang maging eighteen na ako. Nakakatawa lang kasi
baliktad ang sitwasyon dahil umalis siya at parang ako pa ang naghihintay
sa kanya ngayon. Wala akong idea kung saang lupalop siya ng mundo naroon
ngayon pero kung nasaan man siya, mukhang hindi niya naalala na ngayon
ang debut ko. 53
Bakit ba hinihintay ko pa ang isang tao na iniwan naman ako? Ang dapat sa
mga taong nang-iiwan, kinakalimutan. 48
Nainip ako kay Ate Minda kaya pupunta na sana akong mag-isa sa garden ng
may marinig akong sitsit. Napatingin ako sa gate na nasa di kalayuan.
Madilim sa part na iyon at walang guwardiya, dahil ang kabilang gate sa
may lawn ang nakabukas ngayon para sa mga bisita. 14
Imagination ko lang yata na may sumitsit. Aalis na dapat ako pero hindi
ko magawang bawiin ang paningin ko sa may gawing gate. Para kasing may
nakatingin sa akin mula sa labas. Hinanap ko iyon ng tingin ngunit wala
naman akong makita. 5
"Waiting for someone?"
Napapiksi ako nang may mainit na palad na humawak sa akin. "Jackson!" 60
"Your guests are waiting for you." Nakahawak siya sa siko ko. At medyo
mahigpit ang pagkakahawak niya na para bang kakawala ako. Ano na naman
kayang problema nito? 16
"Ah, si Ate Minda kasi umalis saglit. Pero hindi ko na siya hihintayin."
Dahil mukhang bored ka na, dugtong ko sa isip. 1
"All right. Let's go to your party, big girl." 39
"Sige." Nahuli na iyong sagot ko dahil hinila niya na ako paalis.
Bago kami pumunta sa garden ay nahuli kong matalim ang mga matang
sumulyap siya sa tinitingnan ko kanina sa gate. Ipinagkibit-balikat ko na
lang iyon. 53
Bago makarating sa garden ay nilingon niya ako.
"B-bakit?" kabadong tanong ko.
Bumaba ang paningin niya sa balikat ko na nakahubad, because I'm wearing

a tube style gown. Saglit na kumunot ang kanyang noo bago niya hinubad
ang suot na tux at ibinalabal sa akin. Napanganga ako sa kanyang ginawa.
Nagmukha akong hiphop sa laki ng tux niya. 34
"Hey! Anong ginagawa mo? You're ruining my gown-"
"Shut up and don't move." Hindi pa siya nakontento at gusto niya pa

yatang iikot sa katawan ko ang amerikana. Mukha tuloy akong burito.
"There! Mas okay." 17
"Anong okay? Hindi na kita ang gown ko at mukha na akong shawarma dahil
sa laki nitong amerikana mo! Sayang naman ang mahal nong gown ko at ang
ganda tapos tatakpan lang-"
"Don't you dare remove it," nakasimangot na utos niya. 6

"Mukha akong katawa-tawa rito!" reklamo ko. Ano bang problema niya? Para
siyang nagsasayang ng pera kung hindi naman mae-expose ang mamahaling
gown na ipinatahi niya for me. 1
"Mahamog na. Baka sipunin ka." 11
Ako naman ang sumimangot. "Ano ko sanggol?" 21
"Hindi maganda ang gown mo." Kahit sa dim na liwanag ay kapansin-pansin

ang pamumula ng magkabila niyang pisngi. 27
"Anong alam mo sa fashion?" Inirapan ko siya at inunahan siyang maglakad.

Hinubad ko rin ang tux at ibinato sa kanya. Hindi naman siya nagreklamo
pero nakasimangot naman ang pagmumukha. 51
Oo nga pala, nasasagot-sagot ko na siya minsan. Pero minsan lang. Medyo

takot pa rin kasi ako kapag seryoso siya. May ilang nagbago lang sa akin
the past years, iyon ay ang feeling ko tumapang at nagmature ako ng ilang
posyento. 5
Nalula ako ng nasa garden na kami ni Jackson. Umiilaw at nagniningning

ang paligid. Iyong mga nakikita sa mga ball party sa fairytale books ay
tila naririto lahat. Ang kaibahan lang ay puro paborito ko ang nakikita
ko rito. Lahat ng nasa harapan ko ay mga paborito kong kulay, bulaklak,
pagkain at pati ang kantang kinakanta ng banda sa stage. 1
"Princess Fran!"
Nagulat ako nang makita si Olly. Kumakaway siya sa akin. What is she
doing here? Who invited her? 130
Mabuti at tinawag na ako ng emcee kaya hindi na ako naharang ni Olly. Sa

totoo lang, hindi ko siya ininvite. Hindi na kasi kami magkaklase dahil
nagdrop siya last year. Kung ano ang reason sa pagda-drop niya, I have no
idea. And seriously, I don't care. Bihira ko na rin siyang makita at
makausap after niya akong talikuran noong hinaharass ako nina Sacha sa
birthday ni Val. Doon na ako natauhan na she's not really a friend. At
kahit sa Facebook ay hindi kami nagkakachat. Kaya paano niya nalaman na
ngayon gaganapin ang debut party ko? 13
Naririto rin ang mga schoolmates ko na hindi ko alam kung paano nakapunta
rito at sino ang nag-invite gayong wala akong inimbitahan ni isa man sa
kanila. 1
Speaking of eighteen roses, wala ako nun. Ay meron pala. Mga guwardiya ni
Jackson. Pumili siya ng seventeen na magiging escort ko, at syempre siya
iyong pang eighteen-my last dance. 9
Smooth na nagsimula ang party. Kahit hindi ko kilala ang ibang invited ay
nag-enjoy naman ako. Lahat ng favorite songs ko, pinapatugtog. Nasunod
talaga lahat ng bilin ko sa event planner.
Si Jackson ay kausap ng mga invited na politicians. Yes, may politicians
na pumunta sa party ng isang katulad ko lang. I don't know kung bakit
nandito sila, maybe because Don Salvo-Vice President Cole invited them.
Sabagay, isa nga pala akong charity case sa mata ng madla, at mas babango
ang pangalan ng mayor ng Quezon City dahil sa grand debut party ko na
ito.
Oo, he won the last election. Mayor na ng bayang ito si Jackson. Kahit
tahimik, mukhang suplado at masyadong seryoso ay nagtiwala sa kanya ang
nasasakupan. May kung ano sa kanya na pinagkatiwalaan agad ng mga
mamamayan. Mabilis siyang minahal ng mga tao siguro dahil guwapo siya?
Dahil bago siya? Dahil iba ang plataporma niya at curious ang mga tao sa
kanya. At malaking bagay na rin siguro na bise prisedente ng bansa ang
kanyang ama. 13
"Eighteen blue bills..." narinig kong announce ng emcee. 85
Bumaling ang paningin ko sa mga taong magdidikit ng tag iisang libo sa

laylayan ng suot kong gown. Nagpasalamat ako sa kanila kahit hindi ko
naman sila mga kilala. Karamihan sa kanila ay mga asawa ng mga pulitiko,
na malamang si Vice din ang umimbita. Magaganda ang ngiti ng mga
mayayamang ginang, mga ngiting hindi ko tantyado kung ngiting totoo o
pakita lamang. Hindi naman kasi lingid sa akin na marami ang napapataas
ang kilay kung bakit nasa poder pa rin ako ni Jackson magpasahanggang
ngayon. Dahil kung tutuusin daw ay wala naman na itong pananagutan sa
akin mula ng mamatay ang mama ko. 5
After the eighteen blue bills ay eighteen treasures, eighteen gifts,

eighteen shoes, eighteen perfumes, eighteen bags, eighteen candles na mga
hindi ko rin kilala, maliban kay Ate Minda. Bumaha ang mga mamahaling
regalo sa lawn ng mansion. Ah, hindi ko alam kung paano iisa-isahin ang
mga iyon. At hindi ko rin sure kung magagamit ko ang lahat. 85
Last, the eighteen roses. Pinatayo ako ng emcee at isa-isa ng lumapit sa

akin ang mga guwardiya at bodyguards ni Jackson. 18
Mabilis lang ang sayaw. Halos hindi tumagal ng minuto. Paglapit sa akin,
onting sayaw, aalis na kaagad ang kasayaw ko. Parang inoorasan sila,
parang mga may lakad, mga nagmamadali. At halos hindi rin humawak sa
akin. Awkward tuloy dahil nakalutang ang mga palad nila sa aking bewang
habang isinasayaw ako. 120
Halos kilala ko na ang lahat sa kanila dahil karamihan sa kanila ang

nakakasama ko sa school. Sa lahat ay si Tarek ang pinakakilala ko dahil
sa Davao palang ay nakakasalamuha ko na. 1
"Happy birthday, Miss Fran," wala itong kangiti-ngiti. Seryoso. Just like
the others. 9
"Thanks, Tarek." Nginitian ko siya nang matamis. Gusto ko pa sana siyang

kwentuhin dahil napanis ang laway ko sa mga nauna sa kanya, ang kaso ay
mukhang wala rin siyang balak na makipag-usap sa akin. Sayang, plan ko pa
naman silang i-match ni Ate Minda. Nahuli ko kasi siya last time na
simpleng tinitingnan si Ate Minda habang nagdidilig ito. 56
Nang bumitaw na sa akin si Tarek ay biglang bumilis ang pintig ng puso

ko. Nakapagtataka.
"And the last dance..." boses ng emcee sa mic. "The handsome mayor of
Quezon City! Mayor Jackson Cole!" 73
Sandaling nabingi ang magkabila kong tainga sa palakpakan ng lahat at

hiyawan ng mga kababaihan, mula sa mga invited na DEMU students, sa mga
maids sa mansiyon, sa mga kasama ng ibang guests. May ilang bulungan din.
Nasilaw rin ako sa sunod-sunod na kislap ng camera mula sa mga event
photog at sa ilang media men na napaunlakang makapasok. 1
You're just too good to be true

I can't take my eyes off you
You'd be like heaven to touch
I wanna hold you so much 98
Napanganga ako sa kanta na biglang pumailanlang. Hindi ko iyon inirequest

sa DJ. Wala akong natandaang inilista ko iyon sa mga tutugtugin.
Nevertheless, I love the song. It's soothing...
Hindi tumigil ang pagkislap ng mga camera para kumuha ng pictures. Kahit
ang videographer ay hindi ibinaba ni minsan ang hawak na camera at tuloy
lang sa pagrerecord. Hindi ako kinakabahan sa kanila, kinakabahan ako sa
matangkad at simpatikong lalaki na papalapit ngayon sa akin.
My last dance...
Wala siyang kangiti-ngiti, pero sanay na ako. Ang hindi lang ako sanay ay
sa mga mata niyang kakaiba ang kislap ngayong gabi. Mahiwaga, misteryoso,
tila may gustong iparating. Nang nasa harapan ko na siya ay hindi ko na
marinig ang paligid. Tibok na lang ng puso ko ang aking naririnig at
mahinang background music.
"Can I have this dance, big girl?" 15
Napangisi ako at tinanggap ang nakalahad niyang palad. "Sure, big boy."
228
Hindi nakaligtas sa akin ang tipid niyang pagngiti.
♪
At long last love has arrived
And I thank God I'm alive
You're just too good to be true
Can't take my eyes off you
♫♬ 8
Nasa bewang ko ang malalaki niya at maiinit na mga palad. Ang mga kamay
ko naman ay nakapatong sa matigas niyang dibdib. Ang bango-bango niya.
Marahan lang kaming sumasayaw. Ito ang pinakamatagal na pagkakataon na
magkadikit kaming dalawa. Halos yakap niya na ako. 8
Ganito pala iyon? Ganito pala makaramdam na safe ka sa yakap ng isang

tao. 2
Tiningala ko siya. "Hindi mo pa ako binabati ng happy birthday." 5
Ngisi lang ang sagot niya sa akin. Sa pagngisi niyang iyon ay lalo siyang
gumuwapo sa aking paningin. Okay fine kung ayaw niya akong batiin. 24
♫♫
I love you baby
And if it's quite all right
I need you baby
To warm the lonely nights
I love you baby
Trust in me when I say
♪ 32
Ito ang pinakamatagal kong sayaw ngayong gabi. Parang hindi na ito
matatapos. Parang ayaw naming tumigil.
Humigpit ang pagkakakabig niya sa bewang ko. Ang mainit at mabango niyang
hininga ay mas lalong lumapit sa balat ko. 1
"Oh, pretty baby..." mahinang kanta niya. "Don't bring me down I pray oh
pretty baby..." 157
Ngumiti ako sa ilalim niya. Walang may alam na kinakantahan niya ako. Ano
kayang sasabihin ng mga bisita at ng media kapag nalaman nila ito?
Magkakagulo siguro sila. Pero sorry na lang sila, dahil ako lang ang
makakaalam na kumakanta si Mayor Jackson Cole. 4
♪♪
Now that I've found you stay
And let me love you, baby.
Let me love you...
♬ 12
Habang sumasayaw kami ay inilibot ko ang aking paningin sa paligid.

Napakarami talagang bisita na hindi ko kilala. Lahat ay nakatingin sa
amin, nagtataka siguro kung bakit hindi pa kami tumitigil dito.
May mga matang matimbang sa lahat. Hinanap ko iyon at natagpuan sa

pangalawang lamesa mula sa stage. Nakaupo ron ang nakasimangot na si Val.
So she's here? 32
Ang ganda-ganda ni Val kahit dim ang ilaw sa gawi niya. Mayamaya ay may
babaeng lumapit sa kanya at tumabi. Nakasimangot ito at sa amin din ni
Jackson nakatingin.
Oh, wait! Sacha is here? Sino ang nag-invite sa kanya? The last time we
saw each other ay iyong hinarass niya ako. Nag-stop na rin kasi siya. She
got pregnant-with King's baby. Alam ng lahat iyon dahil hindi nagsayang
ng oras si Olly na hindi maipamalita ASAP ang pagbubuntis ni Sacha sa
buong DEMU. And even Jaeda and Hyra ay katulong sa pagpapalaganap ng
balita. Naging controversial chismis ang pagbubuntis ni Sacha. 7
She's wearing a fitted black chiffon dress. Ang sexy niya pa rin, parang
hindi nanganak. Lumaki nga lang lalo ang dibdib ng babae. Balita ko ay
nasa custody niya ang baby nila ni King, while King is in the states.
Tinakbuhan siya, based sa mga chismis na kumakalat.
"Bakit ba kung saan-saan ka tumitingin?" iritadong boses. Halatang

naiinis. 10
Napatingala ako sa lalaking aking kasayaw. Nakasimangot ang guwapo niyang

mukha.
"Sorry po." 4
"Whatever." Umismid siya. 7
Huminto na kami sa pagsasayaw pero nasa gitna pa rin kami ng lawn, at ang
lahat ng guests ay nakatingin sa amin. Nasa mga mata nila ang curiosity
sa pinag-uusapan namin ni Jackson.
Dahil mukhang wala na siya sa mood ay nawala na rin ako sa mood. Hindi pa
tapos ang kainan sa lawn ay umakyat na ako sa kuwarto. Natapos na rin ang
party ng saktong ala una ng madaling araw. 3
Mag-a-alas dos ng lumabas ako. Hindi ako makatulog. Hindi ko alam kung
bakit parang hinihila ako ng mga paa ko palabas ng kwarto. Pababa na ako
ng hagdan nang mapatingin ako sa nakabukas na sliding doors patungo sa
verandah. Nagkusa ang mga paa ko na humakbang papunta doon. Sa bukana
palang ay ramdam ko na ang malamig na hangin mula sa labas. Malamig ang
hangin at damang-dama ko iyon dahil silk ang tela ng suot kong pantulog
na pinatungan ko lang ng bathrobe. 4
Aalis na ako nang makarinig ako ng pagtikhim. Nang igala ko ang aking
paningin sa paligid ay saka ko nakita ang lalaking nakatayo sa gilid.
Drawstring pants at white shirt ang suot niya, may hawak siyang tasa ng
kape. 14
Nasa verandah si Jackson. At sa akin siya nakatingin.
"Bakit gising ka pa? Hindi ka ba pagod?" He said between sips of his

coffee. 9
May kusa talaga ang mga paa ko dahil kusang humakbang ang mga ito palapit
sa kanya. Huminto lang ng isang dangkal na lang ang pagitan naming.
"Pagod." Sumandal ako sa kabilang bahagi ng verandah. Hinahangin ang
mahaba kong buhok ng hanging panggabi.
"Then why are you here?"
"Ah... Magpapahangin..." bakit umiinit ang pisngi ko kahit malamig naman

dito? 3
"Sira ba ang aircon sa kwarto mo?" 3
Inis ko siyang nilingon. Bakit parang may toyo na naman siya? Ano na
naman kaya ang nagawa ko? 3
Tinaasan niya ako ng isa niyang makapal na kilay. "Don't you have your
own verandah in your room?" 2
"Meron. E ikaw? May verandah ka rin sa kwarto mo, di ba? Bakit ka rin
nandito? Sira rin ba aircon mo?" 75
Nakita kong tumaas ang sulok ng kanyang bibig. Kahit ang mga mata niyang
misteryoso at madalas seryoso ay tila ngumiti.
Sa mga dumaang taon ay naging palagay na ako sa kanya. Siguro nagsimula

iyon noong hindi ko na siya tinatawag na uncle. Feeling ko nawalan ng
pader sa pagitan namin, iyon nga lang ay may mga pagkakataon na
pakiramdam ko tuloy ay para kaming friends. Hindi na kasi siya ganoon
kahigpit sa akin. Ramdam ko rin na nagtitiwala na siya sa akin, kahit pa
ibinalik niya na ang sangkaterba kong bodyguards. At katulad ngayon,
pinagkakausap niya na ako, kahit paminsan-minsan lang ito, naaappreciate
ko.
Kung may downside man ang pagiging cool niya sa akin, iyon ay ang minsang
awkward moments kapag dumidikit-dikit siya. Kahit simpleng tapik kasi sa
balikat ko ay para akong sinisilihan. Hindi ko maintindihan kung bakit
ganoon, at kung bakit may times na touchy siya. At nakakainis kasi habang
tumatanda ako, mas napapansin ko kung gaano siya kaguwapo. 8
"Eighteen," sambit niya na tila nakakatuwang bagay ang salitang iyon. "So
this is the eighteen Fran." 18
"Ha?"
Humarap siya sa akin. "Brave. Bold. Fierce." 34
Nag-init ang mukha ko sa klase ng titig niya. Isa pa itong titig niya sa
mga ikinakabalisa ko minsan. 10
Humakbang siya palapit at ikinulong ako sa pagitan ng mga braso niya at

ng barandilya ng verandah. "Happy birthday, doll." 20
"Jackson!"
"May sasabihin ka?" Naglalaro ang ngisi sa mapula niyang mga labi. 6
Kandalunok ako. "Uhm... thank you."
"What else?" Nakangisi pa rin siya. Parang natutuwa siya sa balisa kong
reaction. 3
"Iyon lang." 6
Akala ko aalis na siya pero lumakad siya pabalik. Hanggang sa dangkal na

lang yata ang pagitan namin.
Bigla akong tinubuan ng hiya. "S-sige, babalik na ako sa kwarto ko."
"Okay." Pero hindi naman siya umalis sa harapan ko. 1
Inisang hakbang niya ang natitirang layo naming dalawa hanggang sa

pagtingala ko ay leeg niya na ang nakikita ko.
"Jackson... paraanin mo ako."
"Can I touch you?" 153
"Ha?" 8
Lumamlam ang kanyang mga mata habang nakatitig sa akin. "I can't believe
that you are real. How did I ever find you?" 52
Pasalita niya binanggit ang lyrics, dapat matawa ako sa kanya, pero
hindi. Naghahalo ang lamig at init sa baritono niyang boses, at natutuwa
ang puso ko na marinig ang kanyang sinasabi.
"You are the dream that saved my life. You are the reason I survived,
baby." 38
"Kanta iyan, e." 3
Ngumisi siya muli at humakbang palapit kaya tuluyan na akong nagitgit sa

pagitan niya at ng verandah. Nalanghap ko ang pinaghalong amoy ng
mamahalin niyang pabango at ng alak. Kaya siguro siya nagkakape dito
dahil uminom siya kanina.
"You're drunk," sambit ko na hindi maiwasang hindi mapatitig sa mamula-

mula niyang mga labi.
"Can I hold you?" 11
He can sing. Narinig ko na siya sa kotse noon, at kanina sa party ko,

pero iba ang impact na binabanggit niya lang ang lyrics ngayon. At
nakakagulat na may kabisadong kanta ang isang Mayor Jackson Cole.
Ano itong nararamdaman ko? Bakit ganito? Kusang tumaas ang isang palad ko
patungo sa balikat niya. Wala na kaming pagitan, at hindi ako
nakakaramdam ng kahit katiting na pagkailang. Para bang ok ang ganito.
Parang natural lang. Parang dapat noon pa nangyari, nahuli lang dahil sa
ibang bagay na kailangang lumipas at matapos. Weird pero iyon ang
pakiramdam ko. 2
"Girl, your smile lights up the sky. You are too beautiful for the human
eye..." 1
"Jackson..." anas ko sa kanyang pangalan. 7
"You are the dream that never dies..." Pahina nang pahina ang boses niya.
"You are the fire that burns inside, baby..." 33
Magsasalita sana ako pero hindi ko na nagawa. Hindi ko na nagawa dahil

may pumigil sa akin. May pumigil na mainit at malambot na mga labi na
humarang sa aking mga labi para ako'y makapagsalita. At ang matamis na
mga labing ito ay pag-aari niya. 423
Nang humiwalay siya ay parang hiniwalayan na rin ako ng katinuan. Pinisil

niya ang pisngi ko. 12
"That's my birthday gift to you, big girl." 537
JF 39
SONGS: Can't Take My Eyes Off You and Never Thought
Chapter 26
215K 8K 3.1K
by JFstories
Chapter 26
Wshhhh... 49
"Sino ka at bat ikaw wiwi sa garden namen, ah?!" 22
"Fuck!" Agad akong napatagilid. Muntik ko nang maihian ang aking pantalon
nang may biglang sumulpot na batang babae sa tagiliran ko. Nakasimangot
ang maliit at cute na cute nitong mukha habang nanunulis ang mamula-
mulang nguso. 21
Akala ko naman kasi walang tao kaya dito na ako nagdilig. Ayoko sa loob
ng mansion dahil nababanas ako kay Dad. Bigla niya akong pinapunta dito
kahit alam niyang may audition ako ngayon sa Black Omega Society band. I
just received an invitation letter from that revived band, and I am so
happy because singing is my thing. 66
"Anong fuck?!" Lalo itong sumimangot. Nasa five years old lang yata ang
age ng bata based sa liit nito. The little girl was wearing a pink cute
floral bow dress and her shiny dark brown hair was tied in a pigtail. 15
"Hala, birdie 'yan!" Namilog ang mga mata ng paslit sabay turo sa harapan
ko. 89
Napatulala ako sa kanya nang ilang segundo. Mukhang naglalaro ito rito sa
garden kaya natyempuhan ako.
"Hala, ampanget! May balahibong black! Parang big itik!" 394
"Shit," usal ko nang marealized kung saan nakatitig ang inosente nitong
mga mata.
Agad kong isinara ang zipper ng aking pants. Tumalikod ako sa kanya at
mabilis na tinapos ang aking ginagawa—na sa kasamaang palad, hindi pa rin
matapos-tapos. Isang galon ba naman yata ang nainom ko kanina sa haba ng
biyahe papunta rito. 2
After school ay pinasunod agad ako ni Dad dito sa Davao. Hindi ako
nagchopper, nag chance passenger lang ako sa sa eroplano, kaya pagbaba ko
ng airport ay bumyahe pa ulit ako by land. Hindi ko alam na napakalayo ng
Hacienda Justimbaste from the airport.
"Shit—" Natutop nito ang munting bibig. "Alam ko 'yan! That's a bad
word!" Namilog ang mga mata nito. "You're a bad man!!!" Agad itong
tumalikod. 3
Patakbo ito sa mansiyon nang maabutan ko ang dulo ng buhok nitong naka-
pigtail. Nagkakawag ang bata pero agad ko itong nabuhat at nabitbit sa
gitna ng garden kung saan wala talagang katao-tao. Hindi ito makasigaw
dahil tulala ito. Tulala, ewan ko kung bakit. 3
Nang ibaba ko siya pinisil ko ang makinis niyang pisngi. "Listen, baby
girl, I'm not a bad man, okay?" 60
Wala itong imik habang namimilog ang mga mata at nakaawang ang pinkish
nitong little lips. 5
"Hey! Magsalita ka diyan!"
Tulala pa rin ito. Sa pagkakatulala nito, nagmukha tuloy itong mannequin.

No. A doll. 11
"Baby girl?" Tinapik ko ang makinis niyang pisngi. 18
Hindi pa rin ito tuminag. Hindi kaya natrauma siya sa big itik—I mean sa
nakita niya kanina? 55
Goddamn it! Mukhang natrauma ko talaga ang batang ito! Napakabata niya pa
para makakita nang nakita niya kanina. 2
Muli ko siyang tinapik sa matambok niyang pisngi. Doon lang kumurap ang
batang babae. 1
"Are you okay?" alalang tanong ko sa kanya.
Tumango siya at mayamaya'y sumimangot muli. "Sino ka at bat wiwi ka sa

garden namen, ah?!"
"I'm Jackson. What's your name and how old are you?"
"My name is Fran. I'm five." Itinaas niya pa ang munting kamay para
ipakita sa akin ang limang mga daliri. 26
She's really a cutie.
"And I'm fifteen." Itinaas ko rin ang mga kamay ko. "Ten plus five."
Iwinasiwas ko ang isa kong palad. 96
"Ah..." Ngumisi siya. "You're old!" 11
Napangiwi ako. 28
"Frantiska!"
Sabay kaming napalingon sa babaeng parating. It was Marsha Justimbaste.

Makapal ang make up ng babae at tuwid na tuwid ang mahabang blonde na
buhok. Fitted ang suot nitong black chiffon dress. Pahinto-hinto ang
lakad nito dahil sa pagbaon ng takong ng suot na sapatos sa damuhan.
"Kanina pa kitang hinahanap na bata ka!" Hinawakan agad nito ang mabilog
na braso ng batang babae. "Nandito ka na naman! Nakipaglaro ka na naman
siguro sa mga aso ni Dad! Napakatigas talaga ng ulo mo!" 4
"Aray, Mama!" Ang cute na mukha ni Fran ay nalukot dahil sa pagbaon ng

mahahabang kuko ni Marsha sa balat niya. 1
"Hey, you're hurting the kid!"
Matalim ang sulyap na ibinato sa akin ni Marsha. "My kid is none of your
business, you little boy!" 10
"Marsha!" Mula sa mansiyon ay tawag ng matandang Justimbaste, the Don

Justimbaste. May hawak itong tungkod sa kaliwang kamay. "Wag mo na namang
pag-initan ang anak mo dahil lang hindi kita pinayagang umalis ngayong
gabi!" sigaw nito. 4
Binitawan ni Marsha si Fran at nakasimangot kaming tinalikuran.
"Come here at may sasabihin sa 'yo si Senator Cole." Tukoy nito sa aking
ama.
Senator. Yeah, my father is a senator of this country. Alam ko, may plan
na si Dad na tumakbong vice president this coming election. Hindi na ito
nakuntento sa pagiging senador, katulad ng hindi nito pagkakakuntento sa
pagiging mayor, gobernador, pumasok na rin ito federal position. Hilig ni
Dad ang politika noon pa man. Naging SK ako sa lugar namin because of
him. Pero hindi ko hilig ang politika, ang hilig ko talaga ay musika. 8
Bago makalayo si Marsha ay lumingon ito sa akin. "Masusurpresa ka sa
pinag-uusapan ng mga tatay natin, little boy." Ngumisi ito nang
nakakaloko. "Ngayon palang, nakikiramay na ako sa 'yo." 7
Kumunot ang noo ko. Anong ibig niyang sabihin?
"Tama 'yan, magpractice ka ng i-babysit ang anak ko." Pagkasabi'y

tumalikod na ulit ito.
Isang maliit na kalabit sa tagiliran ang kumuha ng atensyon ko. Nang

bumaba ang aking paningin ay ang cute na mukha ni Fran ang aking
nasilayan.
"Magiging yaya ba kita?" inosenteng tanong niya. 71
"Huh?" Bumaba ang tingin ko sa braso niya na bahagyang namula dahil sa

pagpisil ng kanyang ina rito kanina. Nagtagis ang mga ngipin ko sa inis.
Damn that woman. Bakit ganon niya tratuhin ang anghel na ito? 1
"Mom said that you'll babysit me..." Ngumuso siya. "Tutuo?" 7
Hindi ko napigilang ngumiti—which is matagal ko ng hindi nagagawa since

my mom died. 1
"You'll take care of me po?" 1
Ginulo ko ang kanyang buhok. "If I will be given a chance, I will." Hindi
ko alam kung bakit ko iyon nasabi. Siguro dahil nainis ako kay Marsha sa
ginawa nito kanina.
"You're really not a bad man?"
Lalo akong napangiti. "I'm not a bad man." 2
"Promise?"
"Promise." Lumuhod ako sa harapan niya para magpantay kaming dalawa. "But
I can be strict. Hindi pwedeng kung anu-ano ang nakikita ng mga batang
tulad mo." 1
Lumabi siya. "Bawal akong makakita ng big itik?" 59
Natatawang pinisil ko ang kanyang pisngi. "Not until you turned eighteen,
doll." 355
...
I SLOWLY OPENED MY EYES.

Nakatulala si Fran sa harapan ko at hindi makapaniwala. Kahit ako ay
nagulat sa aking nagawa. Fran was saying something before I dominate her
lips. Her words lost against my mouth, and I was lost in her lips. 3
"Happy birthday, doll."
Napakurap siya. Her lips were parted and still moist from the kiss.
Matagal na nakatingin lang siya sa akin, at ako sa kanya.
Napalunok siya at nag-iwas ng tingin. "S-sige, matutulog na ako..." Kahit

medyo madilim dito sa verandah ay alam kong namumula ang mukha niya.
"Okay," I said to her.
"S-sige... t-thank you..." 34
I nodded. Wala na akong masabing iba. Hindi ko naman pwedeng sagutin ang
pagpapasalamat niya ng "welcome" 2
Mabilis siyang tumalikod at halos patakbong umalis. Nang wala na siya sa

paningin ko ay saka ako napangiti. My doll... she's really now a grown up
woman. 48
...
FRANTISKA
"BAKIT AKO NAG-THANK YOU?!!!" 59
Nag-thank you ka kasi binigyan ka niya ng birthday gift, gaga! Sagot sa

akin ng isip ko. 8
"Ahhhg!" Halos pabalibag kong isinara ang pinto ng aking kwarto. Para
akong hinahabol ng sampung kabayo sa bilis kong maglakad pabalik dito.
Nanginginig ako. Buong sistema ko, naghuhurumentado. Hindi ko ma-explain
pero ang bilis-bilis ng tibok ng puso ko. Para akong sasabog anumang
oras.
He kissed me! At hindi ko siya sinaway! Hindi ko siya inaway! Pero bakit
ko siya aawayin?
Jackson and I... we just kissed. He breathed against my lips, and I

breathed against his. Oh my God!
Tinampal-tampal ko ang aking pisngi. "Baka panaginip lang 'to!" 2
Nanakit na ang magkabilang pisngi ko sa aking kakasampal pero hindi pa

rin ako nagigising. Meaning, this is not a dream! Niregaluhan talaga ako
ni Jackson—ng kiss! 5
Hala!
Pasubsob akong dumapa sa aking kama. Nabigla ako. Nagulat. Nalito.
Naguluhan. Nagpanic ang buong sistema kasi bakit niya ginawa iyon?
Bakit niya ako hinalikan?! Bakit?! Anong ibig sabihin non?! Normal ba
iyon?! Bakit?! At bakit hindi ako galit?!
That was my first kiss... at masarap siya. 222
Hindi ko alam at hindi ko inexpect, pero bakit hindi ako bumitaw? Bakit
hindi ako kumawala? Siguro nga kasi dahil masarap. Bakit masarap? Ugh! 20
Hindi iyon gaya ng mabilis at halos daplis lang na paglapat ng mga labi
ni Calder sa akin noon, hindi ganoon. Jackson's kiss was different. Far
different! Iyong kay Calder, hanggang kisame lang, iyong kay Jackson,
hanggang langit. Hanggang galaxy! It felt like it awakened something
inside me. It steals my breath, my sanity. Nawala ako bigla. 64
Napapitlag ako nang biglang magbeep ang phone ko sa bedside table. Agad
ko iyong kinuha para lalong mataranta nang makitang "siya" ang sender ng
one message. Nanginginig pa ang daliri ko sa pagclick ng open message.
JACKSON
Have a sweetdreams, big girl. 29
'Big girl' basa ko muli sa last two words ng message niya. Hindi ko alam
kung bakit bigla na lang akong... bigla na lang ako napangiti. 3
Oh my God... anong nangyayari sa akin? Anong nangyayari sa amin? 102
JF 67
Hi! My book "The Untold Story of Ara" is now available at all National
Book Stores nationwide! It's a two stories in one uncut big book! Hope
you grab your very own copy soon. TY
Chapter 27
69
Pwede bang iregalo ang kiss? 26
Napakurap ako habang nakatingala sa kisame ng aking kuwarto. Naaamoy ko

pa rin ang mabangong hininga ni Jackson at nararamdaman ko pa rin ang
init niya. 5
Nakarinig ako ng katok sa labas ng pinto. Mahihinang katok. Binaha agad

ako ng kaba at excitement na hindi ko alam kung saan nagmula. Bakit ako
kinakabahan at nae-excite? Baliw na ba ako? 4
Tumayo ako para buksan ang pinto ng kuwarto. But it was Ate Minda—Hindi
siya. Hindi iyong inaasahan ko sana. 3
"Bakit dismayado ka?" nakataas ang isang kilay na taong niya sa akin. 3
"Po?" Napalunok ako. "Ah, hindi, ah! Nagulat lang ako, 'Te, kasi anong
oras na pero nandito ka. May kailangan po ba kayo sa akin?"
Itinulak niya ako nang bahagya para makapasok siya sa loob ng kuwarto.
Siya na rin ang nagsara ng pinto. Narinig ko ang pagtunog ng lock kaya
napatingin ako sa mukha niya.
"Bakit, Ate?"
"Fran, hindi sa nanghihimasok ako, ah." 1
Kinabahan ako agad sa klase ng kanyang tono. Saka hindi niya ako tinawag
na "Ganda" ngayon.
"Alam ko na yaya lang ako dito sa bahay na ito. Pero magkaibigan tayo at
concerned ako sa 'yo."
"Ate Minda, ano po bang sinasabi niyo?" tagaktak ang pawis na tanong ko.
Biglang nawalan ng silbi sa akin ang nakatodong aircondition ng kuwarto
ko.
"Dalaga ka na, at kaya mo nang magdesisyon para sa sarili mo, pero hindi
sa mga bagay na bago ka palang."
"Ate Minda, hindi kita magets—"
"Nakita ko kayo ni Sir Jackson sa verandah." 35
Napatigagal ako.
"Nakita ko kayo na naghahalikang dalawa!" 5
Napayuko ako sa hiya.
"Hindi ko alam kung ano ang meron sa inyong dalawa. Naguguluhan ako.
Hindi ka naman malihim sa akin, kaya nagulat ako sa nakita ko."
Hiyang-hiya ako sa kanya na hindi ko masalubong ang mga tingin niya sa

akin.
"Oo matagal ko nang napapansin na napaka-protective sa 'yo ni Sir

Jackson. Sobrang protective na halos pakialaman niya na ang lahat para
lang masure ang kalagayan mo. Matagal ko na ring napapansin na ikaw lang
ang dahilan ng pagbabago ng mood niya. Ikaw lang rin ang halos nakikita
ng mga mata niya sa bahay na ito." 16
Natatakot ako sa mga sasabihin pa niya pero nakaabang naman ang mga
tainga ko na pakinggan siya.
"Puro ikaw. Laging ikaw. Wala nang iba kundi ikaw. Pero sa lahat ng iyon,
iniisip ko lang na baka kaya siya ganoon dahil sa ang tingin niya sa 'yo
ay responsibilidad ka niya." 17
Hindi ako makapagsalita. Naiiyak na ako.
"Alam mo bang madalas ang mga pagkakataon na nahuhuli ko siyang nakatitig

sa 'yo kapag hindi ka nakatingin?" 41
Natigilan ako at napaangat ang tingin kay Ate Minda. Nasa mga mata niya
ang katotohanan ng kanyang sinasabi.
"Hindi ako manhid. Nakailang crush, M.U., boyfriend at muntik na akong

makipag-live in. Marami na ang nagparamdam sa akin na mas maganda at sexy
ako kay Catriona Gray. At marami na rin ang bumiyak sa akin na para akong
buko na matapos masimot ang katas, sa basurahan ibinabagsak." 126
Humakbang siya palapit sa akin, at napaatras naman ako.
"At hindi lang si Sir Jackson ang nahuhuli kong tumitingin nang malagkit
sa 'yo, pati ikaw mismo! Hindi mo siguro napapansin ang sarili mo na
madalas ka ring tumitig sa kanya." 22
Ako tumititig kay Jackson?
"Alam na alam ko ang mga tinginang ganoon. Titig na may pagnanasa!" 17
"Ate Minda!" windang na bulalas ko.
"Walang masama, Ganda. Dalaga ka na, at binatang pogi na macho na mabango

naman si Sir. Okay na okay rin siya financially, hindi rin naman siya
barumbado, at mukhang hindi naman din siya bato since natuka ka na nga
niya kanina. At sampung taong mahigit lang ang tanda niya sa 'yo, ideal
age gap naman 'yan. Ang concern ko lang ay ang sasabihin ng ng lipunan sa
inyo." 50
Bumagsak ang balikat ko. Tama si Ate Minda, isang malaking factor ang
lipunan. Ang tingin ng lahat sa akin ay charity case lang ni Mayor
Jackson Cole.
"O wag na iyong lipunan ang isipin natin. Kahit iyong sasabihin na lang
ni Vice." 6
Mas lalong bumagsak ang balikat ko. Malamang na hindi matutuwa si Vice
kapag nalaman niyang hinalikan ako ng kanyang unico hijo. 9
"Sorry Ganda, kung wala nang filter ang bibig ko, ha. Saka bakit pa ba
ako magdadahan-dahan e nakita ko na nga kayong natutukaan kanina. Nabigla
ako. Nawindang. Na-stressed nang very light at... well, kinilig. Pero
nakakagulat pa rin talaga ang nakita ko. So umamin ka, may relasyon ba
kayo ni Sir? At kailan pa?" 16
Napatanga ako sa tanong ni Ate Minda.
Relasyon? Ako at si Jackson magkakaroon ng relasyon? Bakit ganoon? Bakit

tumataas ang mga balahibo ko sa katawan pero hindi sa nakakakilabot na
paraan? Shit.
"Ganda, tayo lang namang dalawa e. Alam mo namang mapagkakatiwalaan mo

ako."
Napatitig ako kay Ate Minda. Nakakatakot lahat ng pwedeng mangyari kapag
may ibang nakaalam sa nangyari kanina sa amin ni Jackson sa verandah.
Magiging issue iyon. Baka ako pa ang maging reason para masira siya.
Kahit pa ipaliwanag kong regalo lang iyong kiss na iyon ay wala namang
maniniwala. Baka pagtawanan lang ako kapag sinabi ko iyon. 3
"Nagkakamali po kayo ng iniisip." Umiling ako.
"Ano ang mali sa naiisip ko? Sabihin mo nga, ano ang mali? Dis oras na ng
gabi, madaling araw na nga, tapos madadatnan ko kayong nagtatagpo doon sa
verandah, sa gitna ng dilim, sa ilalim ng buwan? At naghahalikan." 19
"Kaya ko naman pong ipaliwanag kung hahayaan niyo lang akong—"
"Sus!" Humalukipkip siya. "'Wag kang mag-alala, hindi kayo masagwang

tingnan kanina. Ang totoo niyan, ang cute niyo nga kaya kinuhanan ko kayo
ng picture." 85
Nanlaki ang mga mata ko. "Kinuhanan niyo po kami ng picture?!" 1
"Oo. Pero wala akong balak ipagkalat kayo, kumalma ka."
"P-pwede ko po bang makita iyong picture?"
"Oo kaso deadbat na e. Nakalimutan ko magcharge e. 'Buti nga naclick ko

pa iyong capture bago mamatay iyong CP ko." 1
Sayang. Balak ko pa naman sanang diretsong burahin iyon. 26
"Gusto mo ba talagang makita?" Siniko niya ako. "In fairness, ang lakas
ng picture niyo. Dinaig niyo iyong mga poster ng mga romantic films!"
"T-talaga?" Napangiwi ako sa aking tanong. Kahit hindi ko nakikita ang

sarili ko ay alam kong namumula na ako ngayon.
"Oo. Hayaan mo, magch-charge lang ako mamaya tapos ip-private message ko
agad sa Facebook mo" 67
Dalawang malakas na katok ang nagpalingon sa amin sa pinto. Si Ate Minda

ang nagbukas ng pinto kahit obviously na kinakabahan siya. Nang mabuksan
niya iyon ay sabay kaming nakahinga nang maluwag.
"Minda, anong ginagawa mo rito?" Kunot na kunot ang noo ni Mrs. Cruz.
"Ay, Mrs. Cruz. Dinalhan ko lang ng milk si Miss Fran kasi hindi siya
makatulog." Kumindat sa akin si Ate Minda. "Sige Ganda, sleep ka na."
Nang makalabas si Ate Minda ay matagal na tumitig pa sa akin si Mrs. Cruz

bago ito umalis na rin. Nang wala na ang dalawa ay inilock ko na ang
pinto at bumalik ako sa aking kama.
Nahiga na ako at tumulala. Mga anong oras kaya isesend ni Ate Minda iyong
picture? 21
Ano kayang iisipin ni Jackson kapag nalaman niyang may picture ang
paghalik niya sa akin? Gusto kong makita ang magiging reaction niya.
Napangiti ako habang iniimagine ang pagsasalubong ng kanyang mga kilay.
Noong hinalikan niya ako kanina, sa isang iglap nagbago ang tingin ko sa
kanya. Parang kanina lang kaming dalawa nagkakilala. At parang gusto kong
ipag-pray na hindi na lang siya si Jackson Cole na mayor ng QC. Sana
hindi na lang siya iyong lalaking naging asawa sa papel ng mama ko ito
namatay. Sana hindi niya ako step-daughter. Sana ordinaryong tao na lang
siya. 3
Inilabas ko ang phone ko at itinype ang pangalan niya. Marami siyang

Facebook pages, karamihan ay gawa ng mga fans niya. Doon ako sa official
FB page niya nagpunta. Walang masyadong posts dahil obviously, hindi
naman nagpi-Facebook ang Mayor. Wala siyang Facebook dahil hindi siya
marunong at wala siyang paki. Ginawa lang ang page na ito ng kung sino
para lang masabing may page siya. At halos lahat ng kuha niyang photos
dito, stolen noong panahon ng kampanya.
"Bakit ganito ka? Kahit stolen shots, ang sungit pa rin ng pagmumukha
mo?" Lumabi ako.
Titig na titig ako sa kuha niyang bahagyang naka-sideview. Kitang-kita

kung gaano kaperpekto ang ilong niya at pilik-mata sa kuhang ito.
Napakaguwapo. Siguro kaya hindi ko ma-appreacite ang mga lalaki sa aking
school ay dahil naging batayan ko na ang mukha at tindig ni Jackson.
'Tingin ko, walang hihigit sa kanya. 2
Hindi makatarungan ang picture niya dito sa Facebook page ng Office of

the Mayor-Quezon City. Hindi siya mukhang politiko, mukha siyang modelo
rito. Kahit hindi siya nakangiti sa kuha, malakas na malakas pa rin ang
datingan ni Mayor. At photo na ito ay may 64,000 likes and hearts
combined. At sa comments, pati mga hindi taga-QC ay makikita mong mga top
fans ng page. 15
Napailing ako. Sino naman kaya ang nagma-manage ng page na ito? Hindi
naman marunong magFB si Jackson. Ni wala nga siyang pakialam noong
nagtrending siya dahil sa bansag sa kanyang "Babe Mayor" 64
Pero dapat lang ay may social media account siya. Importante iyon para
pag magde-declare siya ng walang pasok o kung may ia-announce man siyang
importante. Nasa social media na halos lahat ng tao ngayon, kaya
kailangan niyang makiuso. Sa katunayan ay dahil din sa social media kaya
siya nanalo. Naging popular siya dahil sa platform na ito. 19
Alas cuatro na ng madaling araw ng isend sa akin ni Ate Minda ang picture
na sinasabi niya. Masyado raw siyang naging abala sa textmate niya kaya
nalimutan niyang isend sa akin agad ang picture. Ah, kilala ko pala iyang
textmate na iyan. Kagabi kasi bago matapos ang party ay nahuli ko siyang
nag-iwan ng tissue sa harapan ng table ni Kuya Tarek. Ang hula ko ay doon
sa tissue niya isinulat ang cell phone number niya dahil huling-huli ko
rin ang pagbubulsa ni Kuya Tarek sa tissue na iyon.
36
Nanginginig ang mga daliri ko habang binubuksan ang message ni Ate Minda.
Nakazoom ang kuha at sakto ang liwanag ng buwan kaya kitang-kita kami ni
Jackson sa picture. Magkadikit kami. Ang mga palad ko ay nasa dibdib
niya. Siya naman ay nakahawak sa aking bewang ang isang kamay at ang isa
ay sa batok ko. 3
At sa picture na ito, magkalapat ang mga labi namin...
I replied Ate Minda's message. Ipinakiusap ko sa kanya na burahin na ang

picture, at umoo naman siya. Tiningnan ko muna nang matagal ang picture,
pinakatitigan at binalak na i-delete na rin pero nagdalawang isip ako. 13
Dapat ang mga regalo ay iniingatan at itinatago. I should treasure this

one. 49
Nakatulog ako ng may ngiti sa mga labi. Saglit lang at umaga na kaya
puyat-puyat ako nang bumangon. Naligo agad ako at nagbihis para makababa
agad. I don't know why I'm so energetic today. Nakakapanibago lang kasi
madalas na akong tamaring pumasok lately. Naiinip na kasi ako sa pag-
aaral. Gusto ko nang grumaduate, magmature pa lalo, magkaroon ng mas
mabibigat na responsibilidad sa buhay. 4
Wala na si Jackson nang bumaba ako. Maaga raw umalis papuntang munisipyo.
Mula ng maging mayor siya rito sa QC ay bihira ko na lang siya makasabay
sa mesa sa almusal. Maaga siya palaging umaalis dahil bukod sa flag
ceremony ay nagroronda pa si Mayor sa kung saan-saan. Takot ang lahat sa
kanya dahil hindi siya naniniwala sa second chances, pag nagkamali ka,
agad-agad, sibak ka. Ang laki ng iginanda ng bayan na ito mula ng maupo
siya sa pwesto. Nahawa sa kapogihan niya ang nasasakupan niya. 12
Sino ba ang mag-aakala na magiging effective mayor si Jackson e ang alam

lang non ay sumimangot. Tatahi-tahimik lang iyon pero mabangis. 16
After breakfast ay sa garahare na ako dumiretso. Nakasandal si Kuya Tarek

sa Jaguar habang busy sa pagtitipa sa hawak na cell phone nang tumikhim
ako. Agad na naging bumalik sa pagkapoker face ang mukha ng lalaki. "Good
morning, Miss Fran."
"Chill." Nakangising pumasok na ako sa passenger's seat.

Namumula ang magkabilang pisngi na seryosong sumunod naman sa pagsakay sa
driver's seat si Kuya Tarek. Pinasibad na agad niya ang sasakyan para
ihatid ako sa DEMU. Mukhang excited na siyang idispatsa ako para
maipagpatuloy ang naudlot niyang pakikipagusap sa katext niya. 6
Ang gandang salubong ang araw na ito for the eighteen years old Frantiska
Jezebel Justimbaste because love is in the air. 1
...
Sa Don Eusebio Mariano University pa rin ako nag-aaral at ngayon ay third

year na at ilang buwan na lang, fourth year na. Wala ng Sacha at Olly sa
college life ko dahil nagdrop na ang dalawa sa kani-kanilang reason.
After Olly ay wala na akong naging kaclose pa sa DEMU. Kahit nga sina
Jaeda at Hyra na nakikipaglapit sa akin ay hindi ko pinapansin. Sapat na
sa akin ang tamang kakilala lang, kaklase at schoolmates. Wala akong
masasabing close friends. So far, okay naman ako. Okay ang college life
ko. 6
"He is her uncle!" 1
Matinis ang boses ni Hilda na rinig hanggang pinto ng room. Naudlot ang
paghakbang ko nang marinig ang usapan ng mga kaklase ko. Papasok na sana
ako sa room ko for first subject.
Tatlo ang kababaihang magkakaharap at nag-uusap, sina Hilda, Elvy at Bea.

Kilala ko lang sila sa mukha at pangalan, but never ko pa silang nakausap
since first sem. Natatandaan ko rin na umattend sila sa debut ko.
Actually halos lahat ng kaklase ko sa ibat-ibang subjects, at kahit
schoolmates ko lang ay nagsipuntahan din noong birthday party ko. Who
invited them? I really don't know.
"Yup. He's her uncle, pero may something sa kanilang dalawa."
Hala! Anong pinag-uusapan nila?!
"The uncle is young and so very handsome kaya nafall si girl. Plus the
fact that hindi naman talaga sila totoong magkamag-anak. So I guess okay
lang maging sila." 29
Napalunok ako.
"I agree too! Besides she just turned eighteen. She's now in the legal
and right age. And the guy is not that old naman. Kapiranggot lang ang
age gap nila so it's okay if maging sila nga." 14
Napalunok ulit ako.
"Right! Hindi naman talaga sila magkaano-ano. Though tinatawag niyang

uncle iyong guy." Si Elvy na namimilog ang mga mata. 3
"Sabagay," sang ayon na ni Hilda. "Ang kaso lang, the society will surely
raised an eyebrow kapag nalamang may something sila. Even though they are
not blood related, and they are both young, still ay kilala sila bilang
pamilya. Issue pa rin iyon." 7
Tuloy-tuloy sa pagpapalitan ng salita ang mga ito habang ako ay naninigas

na dito sa kinatatayuan ko.
"I can't really blame her. She's feeling alone, lonely and there's a man
who's giving her attention. If I were in her shoes, I will fall for this
tall, mysterious and so very handsome man, too. Regardless if he's my
guardian in the eyes of judgemental society." 5
Pakiramdam ko ay pati talampakan ko'y namamawis na habang naririnig ang

usapan nila.
Napalingon sa akin ang isa sa tatlo kong kaklase, si Elvy. "Oh,

Frantiska's here! She's listening to our topic." 1
Namutla ako nang pati ang dalawa ko pang kaklase ay napatingin na sa

akin. Sa itsura nila, hindi naman sila mukhang guilty na pinag-uusapan
nila ako.
"Nakikinig ka sa pinaguusapan namin?" nakangiting tanong sa akin ni Elvy.

Relax lang ito na parang hindi ko sila huling-huli sa chismisan nila
tungkol sa buhay ko at ni Jackson.
"Yes," sagot ko sa magaang boses kahit pa nanginginig na ang mga kamay ko

sa kaba.
Ngumiti sa akin si Bea. Inosente ang ngiti nito at malambing na

nagsalita. "Come on, Fran. Wag kang mahiya sa amin. If you like to join
us, no problem."
"Yup! You can join us if okay lang sa 'yo," si Elvy na lumawak ang
pagkakangiti. "Kung okay lang sa 'yo na makabond kami, aba mas okay na
okay sa amin."
Mukhang mababait ang bukas ng mga mukha nila pero ang hirap nang
magtiwala. I've learned my lesson in my past experience with Olly.
Saka bakit ako makikipagkaibigan sa tatlong ito gayong pinag-uusapan nila

ako? And now they are acting cool na parang wala lang na narinig ko sila.
At bakit nila pinapakialaman ang buhay ko? Ang buhay namin ni Jackson—
"You should read this book, too, Fran!" 1
Napalingon ako kay Hilda. She's holding a book in her left hand. "Book?
What book?" Ikinunot ko ang aking noo.
"This novel." Itinaas niya ang libro na kulay pula ang cover. "This is a
Wattpad story na pinublish. It's about an eighteen-year old girl who fell
with a guy na sa society ay kilalang uncle niya. Though they are not
really blood-related. The story is cool, pero horror genre." 86
Napanganga ako sa kanilang tatlo at sa librong nasa tapat na ng mukha ko.
1
Tumayo si Elvy. "You should buy the book. It's a must buy. It's uncut and
with additional scenes plus the intriguing sequel. The title is The
Untold Story of Ara." 146
Tumikhim si Bea. "Wag niyo nang pilitin si Fran. Hindi niya siguro tipo
ang nagbabasa ng libro or magbasa kahit sa Wattpad app. Tayo lang ang
book nerd dito, girls."
Kimi akong ngumiti sa kanila. "No, Bea. I read too." 3
Nagliwanag ang mga mata ni Bea. "Really?! Wow! Hindi pala iba sa atin si
Fran kahit ang ganda-ganda niya."
"Mas maganda ang mga babaeng mahilig magbasa." Ngumisi si Elvy. "Welcome
to the club, Fran. Akala talaga namin snob ka." 5
Sa kanila na ako tumabi sa buong subject namin. Pinag-isipan ko agad sila

nang masama kaya I owe them. Hindi naman siguro lahat ng tao ay may
masamang intensyon. Nagmental note din ako na dumaan ng National
Bookstore mamaya to look for the book na ibinibida nila sa akin. Hindi sa
nakakarelate ako ron, ha? l I'm just curious with that book.
11
After class ay hindi agad ako nakalabas ng building dahil umaambon-ambon

at nakalimutan ko kaninang umaga na magdala ng payong. Saka ko na
bibilhin iyong book dahil umaambon. Kahit ambon lang 'yan, hindi ako
pwedeng matalamsikan niyan. The last time kasi na naambunan ako ay
sinipon ako. Simpleng sipon lang naman iyon, ang kaso ay isang linggo
akong hindi pinapasok ni Jackson. Itinuring niya lang namang trangkaso
ang simpleng sipon. Mahirap na raw kasi at baka matuluyan ako.
I can still remember his words nung nagpumilit akong pumasok. Ang sabi
niya "We're under the same roof. Kapag lumala ang sipon mo, mahahawa
lahat ng tao rito. Don't be selfish, kapag nahawa ako sa 'yo, mawawalan
ng mayor ang bayan na 'to. So you're not going to school until gumaling
ka na." 73
So iyon. Sa simpleng sipon, pwedeng mawalan ng mayor ang Quezon City kaya
hindi na lang ako pumasok ng isang linggo para gumaling ako. At araw-
araw, may tambak akong oranges plus dalawang beses yata sa loob ng isang
araw dumadalaw sa akin ang private doctor ng mga Cole. 18
Nakapagtataka lang dahil takot mahawa sa akin si Mayor pero mayat-maya

naman ako sinisilip sa kuwarto ko. Kapag nahuhuli, nagsusungit. Parang
tanga. 89
Pinatila ko pa para lang makapunta sa parking lot kung saan naghihintay

ang bodyguard slash driver ko na si Kuya Tarek. Pagsayad palang ng pwet
ko sa backseat ng kotse ay umandar na agad ito. Ganito palagi, excited
umuwi si Kuya Tarek. Siguro utos ni Jackson na bawal magsayang ng
sandali. O baka excited lang siya na makita si Ate Minda.
Sa mansiyon ay nagulat ako nang makita si Jackson. Ang aga niya ngayon.
He's busy with his phone. May kung ano siyang kinakalikot doon.
"Hi." Ako ang unang bumati sa kanya.
Tumingin siya sa akin. Tinging wala. Tinging wala lang.
Kumunot ang noo ko. Sabay pa kaming kumunot ang noo kasi ang tagal na
pala naming nakaharap sa isat-isa.
"Kakauwi ko lang, maaga natapos iyong class sa last subject ko—"
"Kakauwi ko lang, maagang natapos ang meeting sa munisipyo—" 83
Sabay kaming napatigil sa sabay naming sinasabi. Para kaming sira na

nakatitig sa isat-isa. Kitang-kita ko na naiilang siya, at ganoon din
ako. Kung hindi pa may tumikhim mula sa likod ko ay hindi pa mabibreak
ang connection ng mga mata namin ni Jackson.
"Hi Fran! Nandito ka na pala."
Nanigas ang leeg ko nang makilala ko ang matinis na boses—It's

Valentina's! 20
"Fran, happy birthday again." Bumeso siya sa akin. "Gosh! Saglit lang
pero dalagang-dalaga ka na talaga. And you are so lovely I could cry." 55
Tipid akong ngumiti kay Valentina. Ano bang ginagawa niya rito? Matagal
ko na siyang hindi napagkikikita, maliban sa party ko kagabi at ngayon.
Bakit bumabalik na naman siya? Umaasa pa rin ba siya hanggang ngayon?
Lumingon ako kay Jackson. Nagtatanong ang tingin ko sa kanya pero

nakayuko na siya ulit sa hawak niyang cell phone at busy na naman siya
roon. Kung anong pinagkakaabalahan niya ay nakakacurious. Hindi naman
kasi siya ang klase ng tao na mahilig magphone. As far as I remember,
calls lang ang pakinabang sa kanya ng gadget niya and nothing more. 30
And why is he like this? Bakit wala siyang paki sa paligid niya? Naaalala
niya pa kaya na hinalikan niya ako? Imposible naman sigurong hindi.
Nagsalita na naman si Valentina. "So JC, dinner tayo later? You owe me
remember? Ilang beses ka nang tumanggi sa akin. Bumawi ka."
Napaismid ako. At iyon ang reaction ko na nahuli ni Jackson nang alisin

niya ang paningin niya sa hawak niyang cell phone.
"Go home, Val. I have more important thing to do tonight," sagot niya sa
babae ngunit sa akin naman nakatingin. 42
Napalunok ako nang padabog na umalis si Valentina. Si Jackson naman ay

muling sumubsob sa cell phone niya habang mahinang napapamura.
"Why is this so hard ang complicated?" bulong niya habang gigil sa
pagtitipa. 25
Lalo akong nacurious sa ginagawa niya.
"Gotcha!" Bigla siyang ngumisi na parang tanga. 43
Patalikod na sana ako nang biglang magbeep ang notif ng phone ko.
Nakalimutan ko palang patayin ang data ko. Nang icheck ko iyon ay may new
friend request ako from a newly made account. Napanganga ako nang maview
nang buo ang notif. 11
Jackson Cole added you as a friend 527
JF
Chapter 28 24
“WHAT’S WITH THAT LOOK?”
Napangiwi ako nang simangutan niya ako. Mukhang naasar siya sa aking
reaksyon.
“Just accept my request and move on.” Tumalikod na siya. 31
Sungit ni Mayor!
“Oy may LQ kayo?” Nang makaakyat na sa second floor si Jackson ay siyang

dating naman ni Ate Minda. 1
“Ate!” saway ko sa kanya. “Baka may makarinig!” 2
“Ay, secret nga pala.” Tinutop niya ang kanyang bibig.
Napailing na lang ako. Hindi ko na talaga mabago ang iniisip niya about
sa amin ni Jackson. Siguro saka ko na lang ipapaunawa sa kanya ang totoo.
Ang totoo na wala naman talaga kaming relasyon ng sumpungin na iyon.
“Nakasimangot ka, Ganda. So LQ nga?”
“Ha?” Nakatingin pa pala siya sa mukha ko.
“Hay... Hindi ko mapigilang hindi kiligin.” Ngumuso siya. “Hindi pa

talaga ako makaget over na may something kayo ni Sir. Dati-rati’y baby ka
pa, ngayong bebe ka na niya.” 152
“Ate!” Natatawang tinakpan ko ang bibig niya. “Kung ano-anong sinasabi mo

diyan!”
“Sus! Kilig ka naman!”

“Huy di ah!”
“E bat namumula ka!”
“Hindi!”
“Anong ikinakaligaya niyo diyan?” Sabay kaming napalingon kay Mrs. Cruz
na nakatayo sa gilid namin. Bigla na lang talaga itong sumusulpot. 8
“Wala po.” Sabay pa halos kaming sumagot ni Ate Minda.
“Wala pala e.” Tiningnan ako ni Mrs. Cruz. “Sinabi ko na sa 'yong umiwas
ka rito kay Minda dahil malandi ito.” 51
“Hala siya! Ni hindi man lang ako hinintay na umalis muna!” Pabulong pero
rinig namang sabi ni Ate Minda. “Grabe talaga si Thunders.” 16
“May sinasabi ka, Minda?” Matalim ang mga mata ni Mrs. Cruz na bumaling
sa kanya.
Kandailing naman ang babae habang nakabungisngis. “Naku wala, Mrs. Cruz.
Di ko po ugaling magparinig promise. Ayoko kasing nakakasakit ng
feelings.” 5
Umismid lang ang babae. “Bumalik ka na sa kusina at tumulong ka maghanda

ng hapunan!”
Bago umalis si Ate Minda ay pasimple siyang kumindat sa akin. Naiwan kami
ni Mrs. Cruz sa sala. Hindi ko alam kung aalis na rin ba ako o mag-i-stay
pa kasi hindi niya ako tinatantanan ng tingin. Ano ba kasing problema
niya? May times na mabait siya, may times na ganito, parang gusto niyang
lununin ako nang buo. 1
Tumikhim siya. “Anong gusto mong ulam?” malumanay niyang tanong.
“K-kahit ano po...” Nakakailang talaga siya kapag ganitong marahan siyang
magsalita. Hindi pa rin ako masanay.
Tumango siya. “Sige. Ipapatawag na lang kita kapag handa na ang hapunan.
Magpahinga ka na muna.”
“Salamat po.”
Nang hapunan na ay hindi na ako bumaba dahil hinatiran na ako ni Ate

Minda ng pagkain sa aking kuwarto. Tinamad na rin akong bumaba kasi hindi
naghapunan si Jackson. Nawalan na tuloy ako ng gana na maghapunan sa
dining table dahil alam ko na mag-isa na naman ako ron. Marami raw kasi
itong gagawin, busy, kaya hindi makakababa. Kung anong pinagkaka-busyhan
niya, hindi ko alam. Baka trabaho. 6
Pagkakain ay naligo ako at naupo sa gilid ng kama. Since hindi pa ako

gaanong inaantok ay nagselfie ako matapos kong magsuklay ng buhok. Ang
background ko ay headboard ng kama. Ipinost ko agad ang picture ko with
the caption na : goodnight, world! 25
Ilang minuto lang ay may anim na akong hearts. Puro hearts talaga.
Nangunguna si Ate Minda, sumunod si Hilda, si Bea, si Elvy, at dalawang
boys na taga DEMU na di ko alam kung bakit nasa friendlist ko, pero hindi
ko naman na pinagkaabalahang i-unfriend. Mayamaya ay may humabol pa na
isang nagheart sa photo ko—si Olly. 6
Napabuga ako ng hangin. Hindi ko alam kung ano na ang pinagagagawa ni

Olly sa buhay niya ngayon pero active taga-heart ko pa rin siya. Minsan
din ay nagko-comment pa rin siya at pinupuri ang mga photos ko. Madalas
na kasi akong magselfie ngayon, nagaya na ako kay Ate Minda. 5
Ilang sandali pa ay may mga bagong hearts ulit. Karamihan from boys na
taga DEMU, na tulad noong naunang dalawa ay hindi ko rin alam kung paano
ko naging FB friends. Siguro nagkaroon ng auto-accept noon just like what
Olly explained to me when she made this account. 46
Patulog na sana ako nang magbeep ulit ang notif ko. May naglike ng
picture ko. Like lang. Nakakapanibago kasi usually ay hearts at wow
reaction ang nakukuha ko tuwing nagpopost ako ng aking selfie. Mukhang
hindi ko yata naplease ang isang ito kaya like lang ang ibinigay niya sa
akin. Curious na ichineck ko kung sino 22
Jackson Cole reacted to your photo 93
Napakurap ako at agad na iclinick ang profile niya. May profile pic na
ang account niya, may cover photo na rin! He’s really doing FB now! 14
Sa profile pic niya ay nakasideview siya. Pixelated. Cropted mula sa mas

malaking picture. Kinuha niya lang siguro sa page na nagpost ng photo
niya. Sa cover photo naman ay picture ng carpet sa sahig ng study room
niya. Napangiwi ako. Mukhang wala siyang magawa kaya kung anu-ano na lang
ang isiniset niyang photo sa kanyang account. 106
Iniscroll ko ang timeline niya. May ilang photos, kagaya ng picture ng

hagdan ng mansiyon, picture ng pinto, picture ng tasa ng kape at picture
ng ballpen niya na nakapatong sa kanyang mesa. Mukhang nag-e-experiment
pa sa pagkuha ng picture ang mayor niyo. Cute! 171
Nagtipa ako at nagcomment sa bago niyang post na picture. Kuha naman iyon
ng kanyang kamay. Mahahaba at perpektong mga daliri, malilinis na kuko at
bahagyang balbong kamay. Nagcomment ako doon ng “Wow! Bakit hindi face?
This is Facebook you know. 🤪” 46
Sa huli ay nahiya ako sa comment ko dahil baka maoffend siya. Buburahin

ko na sana iyon ng magreply siya.
“Ok. I’ll delete it now.” 31
Nanlaki ang mga mata ko. Hala minasama niya?! 1

Magco-comment back sana ako na nagjo-joke lang naman ako pero wala na
iyong photo. Deleted na. Bumagsak ang mga balikat ko. Mukhang naoffend
nga talaga si Mayor!
I was about to send him a private message nang maisip ko kung para saan?
Hindi ba ako magmumukhang engot kung ipi-PM ko pa siya e nasa iisang
bubong lang naman kaming dalawa? Hindi naman 'to textserye e. 7
Sa huli ay hindi ko na itinuloy ang balak ko na magmessage. Eleven PM

nang magbeep ang notif ko. Someone sent me a video. Jackson sent me a
video. Nang buksan ko ay ganoon na lang ang gulat ko. The video was a
porn! A virus! 225
Mukhang may naclick na spam si Mayor nang hindi niya nalalaman! 1
...
“You’ve sent me a spam.”
Napaangat ang mukha niya mula sa cell phone na hawak-hawak.

Nakakapanibago talaga siya. Dati-rati’y hindi mo siya makikitang
nakatutok sa cell phone, pero ngayon, halos wala na siyang ginawa kundi
ang mag cell phone nang magcell phone. Nakakapagwork pa kaya siya nang
maayos niyan?
“What?” Nagsalubong ang kilay niya.
Napangiwi ako. Paano ko ba ie-explain?
“What spam?” tanong niya na medyo may pagpa-panic. 18
Dapat lang naman talaga siyang magpanic. Paano kung pati ibang politiko
na nasa friendlist niya ay nasendan niya non? O what if in public niya
mismo napost iyon? Baka trending na naman siya. Baka isipin pa ng mga tao
na maniac siya. 10
Tumayo siya at lumapit sa akin. “Show me what kind of spam I’ve sent
you.” Seryosong-seryoso siya. 2
“Uhm, basta spam. Nabura ko na e,” pagsisinungaling ko dahil ang awkward

naman na ipakita ko pa iyon sa kanya. Ang laswa non at baka kung ano pang
isipin niya—
“Show me.” 4
“Nabura ko na nga—” Naagaw niya sa akin ang phone ko.
Tiningnan niya agad iyon. Madali lang niyang makikita ang message niya na
nasa inbox ko kaya nakita niya agad ang spam message na galing sa kanya.
Kitang-kita ko ang panlalaki ng kanyang mga mata.
“Did I really send you this?!” Pati ilong niya ay pulang-pula nang
tingnan ako. 2
Marahan akong tumango. “Yup. Alam ko naman na hindi mo sinasadya so it’s

okay—”
“This is a porn!” gigil na hiyaw niya. Nag-echo ang boses niya sa buong
sala. 21
“Huy!” Napalingon ako sa paligid kasi baka may makarinig.
“Did you watch this?!” gigil pa rin si Mayor. 53
“Of course not! Why should I?!” pati tuloy ako ay nanggigil na. Sabi na
kasing wag niyang tingnan e! 1
“Damn it.” Nagtipa siya sa phone ko and obviously, binubura niya ang
mahalay na video. Pulang-pula na pati ang kanyang leeg. 2
“Akina—” Kukunin ko na sana ang phone ko dahil tapos na siya pero

ibinulsa niya iyon. 1
“I’ll buy you a new one.” 44
“Ha? Bakit?”
“Hindi mo na 'to dapat gamitin!” 11
“Huy! Hindi naman navirus buong CP, e. Saka nabura mo naman na. Ganyan
kasi talaga sa FB siguro may naclick ka kaya ka nakapagsend ng ganyan.”
“No. I’ll buy you a new phone tomorrow,” mariin at final na sabi niya
sabak lampas sa akin. 13
Hinabol ko siya hanggang sa hagdan. “Sandali! 'Wag ka ngang OA!”

Pinigilan ko siya sa braso. “Iyong CP ko please! May mga nakasave sa docs
diyan na need sa thesis ko.”
“I said no, Frantiska!”
“Akina sabi!” Sa inis ko ay hindi nag-iisip na dinukot ko ang phone sa

bulsa niya. Natigilan din ako nang nasa loob na ang kamay ko. 32
Ang init ng loob ng bulsa ni Mayor! 112
“What the fuck?!”
Napaangat ang mukha ko sa kanya. Nanlalaki ang mga mata niya at mas doble
na ang kanyang pamumula. 8
Hinugot ko agad ang kamay ko paalis sa kanyang bulsa. “A-ano ba wag mo

nga 'tong k-kuning cell phone ko...” kandautal ako.
“Don’t do that again,” pantay ang tono na wika niya. Sa iba na siya
nakatingin. 15
“A-ang alin?”
“Go.”
“Ha?”
“Go. You have a class today, right?” Hindi na siya makatingin sa akin.
“Go now. You’ll be late kapag hindi ka pa umalis.”
“S-sige... Bye...” Patalikod na ako nang tawagin niya ako. “B-bakit?”
Umalon muna ang kanyang Adam’s apple bago siya nakapagsalita. “Ako na ang
maghahatid sa 'yo sa university.” 10
Bago pa ako makapagsalita ay nauna na siyang lumabas ng pinto. Sinipulan

niya si Kuya Tarek at inihagis nito sa kanya ang susi ng Jaguar. Nang
lingunin niya ako ay nakataas ang isa niyang kilay. Sumakay ako sa
passenger’s seat at nanahimik na lang ng sumakay na rin siya sa aking
tabi. Awkward ang buong biyahe hanggang makarating kami sa school. 2
The whole day in school ay wala akong ginawa kundi sulyapan nang sulyapan
ang screen ng phone ko. Walang bago from Jackson. Siguro nahiya na siyang
magFacebook since nalaman niyang nasendan niya ako ng spam. Siguro
dinamdam niya iyon nang husto. Siya pa naman iyong klase ng tao na
masyadong perpekto at hindi sanay na nagkakamali.
Hay, ang lalaking iyon talaga. Kakaiba talaga siya, pero ang cute niya
kapag —
“What’s with the smile, Miss Justimbaste?” 1
Napaangat ang tingin ko sa prof na nasa unahan ng klase. “P-po?”
“You’re smiling like crazy, don’t you know that?” Nakataas ang isang
kilay niya habang nakatingin sa akin. At pati ang buong klase ay nasa
akin na rin ang buong paningin.
Ako ngumingiti?
“Mukhang masayang-masaya ka at hindi ka na nakikinig sa lesson ko.”
Nag-init ang aking mukha ng magtawanan ang mga kaklase ko sa subject.

Napayuko ako. “Sorry po, Ma’am...”
“In love 'yan!” tukso ng isa sa mga kaklase ko. Lalong umugong ang
tawanan sa room.
Yukong-yuko na ako sa hiya. Ngumingiti ba talaga ako? Pero bakit ako
nangingiti? Iniisip ko lang naman si Jackson ah. Natigilan ako bigla. Oh,
my God! 4
“Ma’am, blushing si Justimbaste o!” 1
Aish! Buwisit! 2
...
Hindi na talaga nag-active ulit si Mayor. Sayang, may bago pa naman akong
selfie post. Inaasahan ko pa naman na ila-like niya iyon. 2
Balak ko sanang lumabas ng bahay para hulihin sina Ate Minda at Kuya
Tarek na madalas nang magtagpo sa garden kapag palubog na ang araw, ang
kaso ay maambon sa labas. Pero hindi naman mukhang uulan nang malakas
dahil wala namang balita na magkakabagyo. Nahiga na lang ako sa kama at
ichineck ang timeline ni Jackson kahit wala namang mga posts na makikita
doon. 1
Huh?! Ang dami niya na agad followers! Nasa 200 na ang nakakaalam na may
Facebook na siya. Pero ang friends niya da-dalawa pa rin. Teka? Dalawa?
Maliban sa akin, sino pa nga ba ang isa? Hindi ako nagsayang ng sandali
at agad iyong ichineck only to find out that it was Valentina Zosia
Hynarez.
And when I checked all Jackson past posts, lahat iyon ay may heart from
Valentina. Ngayon ko lang napatunayan na totoo pala na pwedeng kumulo ang
dugo mo sa loob ng iyong katawan. 8
...
MAAMBON ulit kinabukasan, pero hindi naman mukhang uulan nang malakas.
Tumila ang ambon kagabi at ngayon lang ulit umaga bumalik. Wala namang
balita na magkakabagyo kaya hindi na ako magdadala ng payong. Maaga akong
bumaba dahil ayokong makita si Jackson ngayon. Hindi ko alam pero naiinis
ako sa kanya. Oo alam kong wala akong karapatan na mainis, pero basta
naiinis lang talaga ako sa kanya.
Ang galing ni Valentina dahil nalaman nito agad na may FB na si Jackson.

At hindi talaga siya nagsayang ng sandali, nagsend agad ng friend reuqest
na inaccept naman agad nong isa. Malamang na nasendan niya rin ng spam
ang babaeng iyon.
Ano kaya ang reaksyon ni Valentina nang mareceive niya ang sinend ni
Jackson na video tungkol sa couple na hataw na nagdu-do sa kotse? 50
Pumasok din sa isip ko na pwedeng after akong i-add ni Jackson ay sunod

niyang in-add si Valentina. Pwede iyon. At mas nakakainis. Okay lang sana
kung bukod sa aming dalawa ay may iba pa sa friendlist niya. Ang kaso
wala. As in kami lang dalawa. Pinagsabay niya kaming dalawa sa friendlist
niya— 8
“Aga-aga, di maipinta iyang mukha mo? LQ na naman ba?” 1

Hindi ko man lang napansin si Ate Minda na nasa harapan ko na pala habang
may hawak na pamunas.
“Anong LQ ka diyan?” Inirapan ko siya. Walang LQ! Kasi walang L! Bwisit

ang mayor na 'yan, hindi naman marunong magFB, nagmamarunong. Kung ano-
ano ang isinisend, at kung sino-sino ang ina-add! 26
Ang tali-talino, pero shunga sa social media. Sana wag na siyang matuto
at baka sa susunod, mapabayaan niya na ang trabaho niya dahil adik na
siya sa FB. Baka sa susunod, makikita ko na siyang nagsh-share ng memes!
Kainis! 80
“Huy! Lukot na lukot mukha mo, Ganda! Mukhang hindi maganda gising mo,
ah!”
Bakit nga ba gigil na gigil ako? Pake ko ba sa Facebook ng mayor ng

Quezon City? Ano bang pake ko? Hindi niya naman ako first lady! 11
“Ganda, okay ka lang ba?” Nag-aalala na ang tono ni Ate Minda.
Pinilit kong kumalma. “Sorry, 'Te. Ang pangit lang kasi ng napanaginipan
ko kagabi.”
“Tungkol ba saan?” 1
“Tungkol sa ahas, 'Te.” 12
“Naku, masama 'yan.” Tumingin siya sa labas ng bintana ng sala. “Titindi

kaya ang ambon?”
“Hindi. Wala namang bagyo. Sige, 'Te, alis na ako.”
“O? Aalis ka?” Saka siya napatingin sa suot kong uniform. “Oo nga
nakauniform ka! Papasok ka?” Manghang-mangha siya. 1
Kinunutan ko siya ng noo. “Oo naman, 'Te. May pasok ako, 'Te. Friday
palang po.”
Kumunot din ang kanyang noo. “Walang pasok all levels ngayong araw.” 17
“Po? Sino may sabi?” 2
“Inannounce ni Mayor.” 6
“Mayor?” Nanlaki ang mga mata ko.
Nakarinig ako ng tikhim at sa paglingon ko sa hagdan ay nakatayo na ron

si Jackson. “Umaambon, baka bumagyo kaya inagahan ko na ang
announcement.” 630
Napanganga ako.
“Eat your breakfast at sumunod ka sa studyroom ko pagkatapos. May gagawin
tayo.” 80
“A-anong gagawin?” 30
Tumaas ang gilid ng kanyang labi. “You will teach me how to use
Facebook.” 445
JF
Chapter 29 19
Classes – All levels. Public and private in Quezon City are suspended
today due to inclement weather. 94
Lumabi ako habang nakatingin sa glass window ng study room ni Jackson.

Mabuti at natuluyan ang pag-ulan kung hindi ay parang tanga lang siya na
nagsuspende ng klase kahit wala namang ulan. Tsk. Hindi rin talaga siya
umalis ng bahay maghapon para lang magpaturo sa akin gumamit ng social
media. 29
Bumukas ang pinto ng banyo at lumabas doon si Jackson. Wiwi break lang
ang nagpa-stop sa session namin. Kung hindi pa siya naihi ay hindi niya
pa ako tatantanan. 30
Naupo siya ulit at humalukipkip. "Where are we?" seryosong tanong niya na
akala mo naman e isang napakabuluhang bagay ang pinagkakaabalahan namin.
14
"Facebook pa rin." Iniscroll ko ang newfeed niya. "Kailangan mong mag-add

ng friends para hindi boring ang FB life mo." At para hindi kami lang ni
Valentina ang nasa friendlist mo dahil nakakainis ang ganun! 3
"All right. Add Minda."
"Si Mrs. Cruz add ko rin?" biro ko. Wala naman kasing FB si Mrs. Cruz.
Sinearch ko na pero wala talaga. CP nga nun e Nokia 3310 pa. Ewan ko
bakit ganun iyon e may pambili naman ng mas magandang phone kung
gugustuhin. Malaki pa ang sahod niya ng dalawang beses kaysa kay Ate
Minda kasi mayordoma siya sa mansion. 7
"She has an FB?" Gulat naman si Jackson.
"Wala. Joke lang. Patola ka." 57
"Patola?" Nanlaki ang mga mata niya. 31
Napakamot ako ng pisngi. Ang hirap kapag masyadong seryoso ang kausap mo,
hindi makasakay sa mga simpleng joke. 1
Need ko pa tuloy i-explain. "Patola, ibig sabihin, mapagpatol." 15

Wala siyang kibo. Namumula ang pisngi at dulo ng kanyang ilong. Galit ba
siya? 66
"Galit ka ba? Joke lang naman iyon... Hindi naman kita kinukumpara sa
patola. It's just a word na ginagamit kapag—" 8
"Don't use that word again." Nag-iwas siya ng tingin. 66
"It's a millenial word."
"Whatever. Where are we again?" Ibinalik niya ang paningin sa phone. 3
Nanulis ang nguso ko sa kasungitan niya. "Sa pag-a-add po ng friends,

Mayor."
Nakasimangot na siya at hindi na nawala iyon. Hay, sa haba ba naman ng

pag-stay ko sa DEMU, at pakikipahgkwentuhan kay Ate Minda, ang dami ko ng
na-adopt na millenial words. Iyong mga nauuso. Pati ng beki language at
mga pamimiloso, ang dami kong learnings. Nakalimutan ko na ang kaharap ko
pala ay isang seryosong tao na parang hindi dumaan sa childhood. 1
Nasa swivel chair siya at ako ay sa isang upuan na nakaharap sa kanya.
"Ito naman, ganito ang dapat mong gawin." Kandangawit ako sa pagpapakita
sa kanya ng dapat niyang makita.
"Hindi ko makita." 7
"Lalapit pa ba ako? Ito o."
Para kaming mga timang. Kanina ko pa hindi maipaliwanag nang maayos sa

kanya dahil magkaharap kami. Kailangan ko pang magpatayo-tayo para
ipakita sa kanya at mapaliwanag nang maayos kung paano ginagamit ang
Facebook. 4
Mukhang nainis na rin siya. Bigla siyang tumayo at hinuli ang pulso ko.
"Doon tayo sa sofa para mas malawak at makakilos tayo nang maayos." 149
Nang makalipat kami sa sofa ay mas lalo naman akong hindi makakilos dahil
sa magkadikit na magkadikit kaming dalawa. Kulang na nga lang ay mag-
akbayan kami. Desidido talaga siya kaya nakakaawa namang hindi pagbigyan.
6
"Gusto mo bang private account ito or open sa public? Pwede naman nating
iset ang setting na friends mo lang ang makakakita ng ibang posts mo na
sa tingin mo ay hindi mo gustong i-share sa iba." Clinick ko ang setting
ng account niya.
Nang makatapos kami sa basic ay hinayaan ko na siyang mag scroll sa feed

niya. Naglike ako ng mga pages na tingin ko ay ok sa kanya. Mostly about
politics, news page and pages about sports.
"Mag-ingat ka sa mga link na ikiclick mo, madalas kasi mga spam iyon.
Makikita mo naman if the source is legit or not."
Tatango-tango siya habang nakatutok din naman ang mata sa screen.
"Also, hindi lahat ng mga nasa Facebook ay totoo. Some are using fake
dummy accounts to troll. Hindi malabong hindi ka makaka-encounter niyan
dahil public figure ka. Sa page mo, marami ang ganun. But don't worry
dahil mas marami namang nagmamahal sa 'yo—" Natigilan ako sa pagsasalita
dahil sa akin na siya nakatingin. 15
Hindi na sa gadget nakatutok ang pansin niya kundi sa akin. Hindi ko alam
kung gaano katagal nang ganoon. 18
Sa tagal na magkatitigan lang kami ay hindi ko na nacontrol ang sarili ko

na tingnan ang mga labi niya na kasing pula ng mansanas. Oo ganoon kapula
ang labi ng lalaking 'to. Ganoon kapula ang mga labing umangkin sa labi
ko noong birthday ko... 14
Hindi ko pa rin iyon nakakalimutan...
Mahina siyang nagsalita. "Fran..."
Napaangat ako ng tingin sa mga mata niyang kasing dilim ng gabi ngayon.
"T-tapos na kitang turuan..."
"Right." Tumaas ang gilid ng bibig niya.
Tumayo na ako. "Ay, may gagawin pala akong project. S-sige, punta na ako
sa kwarto ko. Bahala ka na diyan, kaya mo na 'yan." Sinikap kong ngitian
siya. "G-good luck, ah!"
Tumalikod na ako at mabilis na naglakad papunta sa pintuan. Nabibingi ako

ngayon dahil may mga bagay na hindi ko dapat naririnig pero heto at
naririnig ko ngayon—katulad ng malakas na tibok ng puso ko.
"Fran."
Tumigil ang mga paa ko sa paghakbang. Parang bigla ay hindi ko na

pagmamay ari ang mga ito dahil kusa at bigla ang pagtigil ng aking mga
paa dahil lang sa tinawag niya ako.
Matamlay ko siyang nilingon. Seryoso pa rin ang reaksyon niya kaya lalo
akong nanamlay. Parang hindi siya ok e. May nagawa ba ako? Pangit ba ang
pagtuturo ko? Hindi ba siya natuto?
"May kailangan ka pa ba sa akin?" 4
Hindi niya ako sinagot. Umiwas siya sa akin ng tingin saka nagsalita.
"Thank you for teaching me. I've learned a lot today." Pagkatapos ay
pinaikot patalikod sa akin ang inuupuan swivel chair. 3
Hindi ko alam kung bakit tinalikuran niya na ako ay nakuha ko pang
ngumiti. Ngumiti nang matamis. 5
...
ANO KAYANG GINAGAWA NI MAYOR NGAYON? 13
The next day sa DEMU. Hala palagi ko na lang siyang naiisip kahit nandito
ako sa school. Baka makagat niya na ang labi niya niyan. Di ba ganun daw
iyon? 1
Speaking of kagat. Okay nang labi niya ang makagat niya, 'wag lang labi
ng iba. 33
Binatukan ko ang aking sarili dahil sa pinag-iiisip ko. Hindi ko lang

talaga maiwasan lalo na't may bad record na sa memory ko si Jackson.
Hindi ko pa limot iyong kahalayan nila noon ni Valentina sa studyroom
niya. Na-trauma ako noon. Pero napatawad ko naman na rin sila. 1
Sana lang talaga e hindi na naulit at hindi na maulit iyon. Hindi ko na

sila mapapatawad 'pag ganun. 3
"Hi, Fran!" Lumapit sa akin sina Elvy, Hilda at Bea. Si Bea ang
kumakausap sa akin. "May gagawin ka pa? Last class mo na rin, di ba?" 3
Ha? Tapos na pala ang klase? Sa sobrang lalim ng iniisip ko ay hindi ko

na talaga namalayan ang mga nangyayari. Maaga ang uwian ngayon dahil
dalawang prof ang wala sa course namin.
"Ask lang namin baka gusto mong sumabay sa library?" yaya nila.
Alanganin ang mga ngiti nila sa akin. Siguro iniisip nila na baka
tumanggi ako. I gave them a big smile. "Sure."
Sabay-sabay na nagliwanag ang mukha ng tatlo. Ngayon na lang ulit ako

nagkaroon ng kasama dito sa school. Masayang kasama sila Elvy, Hilda at
Bea. Sa totoo lang, ramdam ko agad na genuine ang kabaitan nila. Hindi
ako bihasa sa pagkilatis ng tao, pero iba lang talaga ang vibes sa
kanilang tatlo. Wala silang arte. Wala silang ere. At itinuturing nila
akong kapantay nila. 3
"Okay pala itong si Fran e, akala ko talaga snob."
"Hindi, ah." Nginitian ko si Hilda. "Nahihiya lang rin akong

makipaglapit."
"Sorry, Fran, if naiisip naming snob ka. Usually kasi sa mga pretty girls
dito sa campus ay snob. Lalo sa aming mga nerdy type." 1
"Hindi naman kayo nerd, ah!"

"Binansagan na kaming ganoon kaya ayun, nakasanayan na rin namin na ang
tawag sa amin ay Nerdy Trio."
"Nerd na kasi ngayon ang palaging mataas ang grades mo, active ka sa mga
school participations, acad clubs at madalas na paglalagi sa library.
Hay, judgemental society talaga!" Naiiling-iling pa si Bea. Medyo chubby
ito, morena at cute ang mga matang chinita, palaging may yakap na libro
at napakaconservative manamit. Parang palaging sasamba. 7
"Bahala sila. Hindi naman nila tayo pinapalamon para intindihin natin mga
kuda nila sa life." Si Hilda naman ay slim, nakaglasses nang makapal at
ipon na ipon ang lahat ng hibla ng buhok sa mahigpit nitong pagkaka-
pigtail. 1
"Hayaan na natin sila. Basta alam natin ang totoo, at hindi rin naman
masama maging nerd kung ikinakabuti mo naman ito sa iyong pag-aaral." Si
Elvy naman ay kulot na kulot ang napakaiksing buhok at may glasses din
pero hindi kasing kapal at labo ng kay Hilda. Makulay ang damit nito.
"Tama," sang ayon ko. "Tara sa canteen muna. Merienda muna tayo before
maglib. My treat."
Ngumiwi si Hilda. "Naku wag na. KKB na lang tayo, nakakahiya baka
mamihasa kami."
Napangiti ako, at nagtawanan naman ang tatlo.
Sa totoo lang, gumaan ang buhay ko sa DEMU sa iilang araw na nakakasama

ko sila. Natuloy pa rin kami sa canteen pero natuloy rin ang KKB kahit na
nagpumilit ako na ilibre sila. After naming magmerienda ay nagyaya na si
Hilda sa library at doon namin inubos ang natitira pa naming oras bago
mag five pm. Saktong alas-sinco na kami lumabas.
"Nangibang landas ka na pala, Fran."
Napalingon ako sa nagsalita sa tabi ng dinadaanan namin nina Hilda.

Nakatambay sina Jaeda ay Hyra sa gilid ng hagdan papunta sa second floor
ng Engineering building. May iba pa silang kasama, karamihan ay mga boys
na ang pang-ibaba lang ang suot na uniform pero nakacivilian sa pang-
itaas.
"Nauubusan ka na ba ng kakaibiganin at pati iyang mga small people na

'yan e tina-tiyaga mo na?" Nilapitan ako ni Jaeda. "We're still here you
know? You're welcome to our club."
Napatingin ako kina Hilda, Bea at Elvy na mga nakayuko sa gilid ko.
"Hindi kami small people!" mahinang alma ni Hilda na pigil ang gigil. Sa
maiksing panahon ay nakilala ko na ang ugali nito. Mainitin ang ulo kapag
nasasaling pero matindi naman ang pisi ng pasensiya para umiwas sa gulo.
"Small people!" Si Hyra na ngising-ngisi na lumapit sa amin. "Mga

nakapasok lang dito because of the scholarship. Nakakainis lang dahil
eyesore sila sa campus. Hindi na nga sana sila kapansin-pansin ang kaso
dinikitan mo naman sila, Fran. Binuhay mo lang ang inis ng mga tao rito
sa tatlong 'yan." 1
"Ano bang kasalanan nila sa inyo?" napipikong tanong ko. Kaibigan ko na

ang tatlo kaya nasasaktan ako sa klase ng pananalita nina Jaeda.
"'Yang payatot na 'yan," tukoy ni Hyra kay Hilda. "'Yan ang umagaw ng
pagiging valedictorian ng kapatid ko noong high school. Akalain mo iyon?
Iyan pang pipitsuging 'yan na nakakapag-aral lang naman dahil sa
scholarship ang tatalo sa kapatid ko na ang tutor pa ay from England?
Obviously dinaya niya ang kapatid ko!" 10
Nang tingnan ko si Hilda ay pulang-pula ang mukha nito.
"At dito pa talaga nila sa DEMU naisipang pumasok ng college. Ayan, hindi
tuloy dito nag-enroll ng college ang sis ko dahil natatakot siyang madaya
na naman niyang payatot na 'yan." 4
"Hindi naman yata maganda na magbintang ka," saway ko kay Hyra. 2
"Bintang? Excuse me, Fran, huh!" Namewang si Hyra sa harapan ko. "Paanong
magiging valedictorian ang isang busabos na kagaya niyan e samantalang
wala nga 'yang own computer sa house nila. Ikumpara mo naman sa sis ko na
complete sa lahat. Pati tutor non, from abroad. Obviously dinaya ng
babaeng 'yan ang kapatid ko. Balita ko pa nga favorite ng mga teachers
yan noong high school dahil sipsip at paawa yang babaeng 'yan!"
"Enough!" mariing awat ko kay Hyra. "Wala naman dito ang sister mo sa
DEMU kaya pabayaan mo na si Hilda. Hindi ka naman siguro nagbabalak
maging cum laude para mainis ka sa kanya, di ba?" 3
Namula ang buong mukha ng babae. Nagtawanan naman ang mga kaibigan nito
sa likod.
"Hyra cum laude? When the hell freezes over!" anang lalaki na may hikaw
sa itaas ng labi. Naghalakhakan ang mga ito including Jaeda mismo.
"Shut up!" bulyaw naman ni Hyra sa mga so called "friends" nito.
Hinila ko na paalis sina Hilda, Bea at Elvy. "Don't mind them, girls,"
ani ko sa kanila.
"Sanay na kami," nakangusong sagot ni Elvy.
"'You okay?" tanong ko sa tahimik na si Hilda.
"Oo... Salamat, Fran." Yumuko ito. "Hindi ko alam kung paano ko sila
tatakasan, kahit saan na lang ipinapahiya ako ng mga iyon."
"Hindi na nila iyon magagawa ngayon." Hindi ko alam kung saan galing
iyong lakas ng loob ko para sabihin ito kay Hilda. Parang bigla ay naging
matapang ako.
Gusto kong tumayo para sa kanila. Ayoko na ulit mangyari ang nangyari sa
akin noon. Iyong pinagtulungan ako nang walang kalaban-laban, at ang
inaasahan kong kakampi na akala ko'y tutulungan ako, tinalikuran lang ako
sa gitna ng aking pangangailangan. 1
...
Inihatid ako nila Elvy hanggang sa gate ng DEMU. Nauna nang umuwi si Elvy
dahil sinundo siya ng daddy niya samantalang sina Hilda at Bea ay sabay
na magko-commute. Isang way lang kasi ang inuuwian nila. Hinihintay lang
nila akong masundo rin bago sila umalis.
Panay ang tingin ko sa suot kong wrist watch dahil kadalasan naman ay
maaga si Kuya Tarek, ngayon lang siya nahuli ng ilang minuto. 1
Isang color black Scrambler Ducati ang dumating. Nakahood na kulay black,
faded jeans and black boots ang lalaking sakay. Black din ang kulay ng
suot niyang helmet na inalis niya nang huminto siya sa tapat namin. 5
Pwedeng may iba akong isipin ng makita ko palang ang big bike motor pero
hindi ko sumagi iyon sa isip ko dahil kahit nakahelmet siya ay kilala ko
na siya. 2
"Ang guwapo..." bulong ni Bea na dinig na dinig ko.
"Si Mayor!" bulalas ni Hilda kaya agad akong napalingon sa kanya. "Siya
sundo mo, Frantiska?" 10
"Hilda, 'wag kang maingay." Napalingon-lingon ako sa paligid bago ako

nanakbo kay Jackson. Inagaw ko agad sa kanya ang hawak niyang helmet.
Salubong ang makakapal na kilay ni Jackson nang agawin ko ang kanyang

helmet.
"Ano ka ba?" sawak ko sa kanya sabay balik ng helmet sa kanyang ulo.

"Baka may makakilala sa 'yo rito."
Nilingon ko ang dalawa kong bagong kaibigan. "Sorry."
"Ano ka ba? Bat ka nagsosorry?" Nakangiti si Bea sa akin. Ganoon din ang
katabing si Hilda.
"Ingat kayo." Nagba-bye sila sa akin.
"Ingat din kayo." Kinuha ko ang extra helmet na dala ni Jackson saka ako
sumampa nang patagilid sa likod. "Tara na."
Nang paandarin niya ang motor ay humawak ako sa kanyang bewang, dahil
kung hindi ko iyon gagawin ay baka mahulog ako sa bilis niyang
magpatakbo. Diyos ko! Dinaig pa niya si Calder sa gigil sa pagmamaneho.
20
Hindi pa ako nakakaangkas kahit kailan kay Calder pero alam ko na
kaskasero iyon. Nabanggit niya ring mahilig ito sa racing. At ito naman
ang unang beses na nakita kong nagpatakbo ng motor si Jackson. Bagay rin
pala sa kanya. At marunong din pala siya.
"Hold on tight." 4
"Ok." Hinigpitan ko naman ang kapit ko sa kanya na amoy na amoy ko na ang

gamit niyang mamahaling perfume. Sininghot-singhot ko pa iyon dahil
napakabango. Lalo iyong bandang nasa leeg niyang amoy. 10
Siguro iyong pawis niya e humalo na sa pabango niya. Okay naman iyong
kinalabasan. Mas mabango.
"Fran." Inis ang tono niya kaya naalarma ako.
"Bakit?" Diniinan ko ang kapit sa bewang niya at bahagya siyang

napaigtad.
"Nakikiliti ako." 76
"Ops." Inayos ko ang hawak pataas pero lalo siyang napaigtad. Gumewang
din kami nang kaunti. 1
"Not like that." Nag one-hand siya at ginamit ang libreng kamay para
ayusin ang pagkakahawak ko sa kanya. Mula sa bewang niya at hinila niya
ang mga kamay ko papunta sa kanyang matigas na tiyan.
"Tighter." 8
Napalunok ako at napasubsob na sa kanyang likod. Sige e di higpitan pa

lalo. 17
"Bakit naisipan mo akong sunduin?" Nang nakamotor. Habol ko pero sa isip

na lang nasabi. 1
"I just want to have fun." 13
Fun? Kailan pa? Napanguso ako. Mukhang may mabigat na dinadala si Mayor
ngayon. Okay lang, nandito ako para dumamay. Hindi lang pang FB tutor,
kundi sandalan din ng nasasaktan. Napangisi ako bigla sa kalokohan ko.
Pero hindi naman siguro masamang mag-assume na ako ang gusto niyang
karamay ngayong mukhang badtrip siya sa buhay.
Natutuwa ako. Natutuwa ang puso ko at hindi ko alam kung bakit. Ang dami
na namang walang sagot sa isip ko pero hindi ko na pinag-iintindi. Basta
natutuwa ako sa sitwasyon na mas malapit na ako ngayon kay Jackson.
"Are you hungry?" tanong niya habang umaandar kami.
"Hindi." Umiling ako. "Kumain kami sa canteen bago maglibrary. Ikaw?"
"I'm fine. Hawak ka lang, malayo ang pupuntahan natin." 17

Hindi ko alam kung saang malayo pero tumango ako kahit hindi niya
nakikita. Hinayaan ko siyang dalhin ako sa kung saan mang malayo na
tinutukoy niya. Sabado naman bukas kaya okay lang mapagod at mapuyat. 17
Medyo matagal ang biyahe. Kahit mabilis ang pagpapatakbo niya, ramdam ko
ang pag-iingat sa tuwing may nakakasabay kami. Gabi na nang makarating
kami sa Tanay, Rizal. Sa isang private property kami tumungo. Isang
modern rest house na bungalow ang nasa loob ng garaheng pinasukan namin.
Pagkababa ay kinuha niya ang bag ko at dinala sa loob ng bahay. Binalikan
niya ako at hinila papunta sa likod ng rest house. 21
"Anong meron dito?" nagtatakang tanong ko.
Bukod sa maraming pananim na bulaklak, mesmerizing view of over looking

metropolis. Napanganga ako sa ganda ng naaabot ng aking paningin.
"Hala! May ganitong lugar kang alam!" bulalas ko. Bakit ngayon ko lang
ito nalaman at narating? Ang ganda rito! Romantic! Ang ganda ng lahat at
ang lamit at presko ng hangin!
"Dito kami palagi ng mommy ko bago siya namatay," walang emosyong kwento
niya.
"Bakit mo ako dinala rito?" Ibinalik ko ang paningin ko sa kanya. At

bakit ganoon? Hindi siya nalalayo sa magagandang view na tinitingnan ko
kanina. 1
"I need someone to be with," kaswal niyang tugon. 3
Okay lang. Okay lang na gawin niyang companion. Ayos lang sa akin. Medyo
nakakapanibago lang mapag-isa sa lugar na siya lang ang kasama.
Kinakabahan din ako pero alam kong hindi dahil sa takot. 1
"Naririnig mo rin ba iyon?"
"Ha? Ang alin?" Inilingap ko ang aking paningin sa paligid. Super tahimik
naman dito. Wala naman akong ibang naririnig kundi ang tibok ng puso ko—
4
"Iyon." Napatanga ako kay Jackson dahil titig na titig siya sa akin. 4
"A-ano ba iyon?" Puso ko lang kasi ang naririnig ko. O baka puso niya rin
ang naririnig niya ngayon—
Umiling siya at namulsa. "Nevermind." 1
"Bakit mo nga ako dinala dito? Papaturo ka ba ulit magFacebook? Malakas

ba signal dito kaya dito mo ako dinala?" 20
Hindi siya nagsasalita kaya nanahimik na ako. Masyado na siyang focus sa

pagtingin sa nasa ibabang metropolis. Parang maliliit na ibat-ibang
kulang ng bombilya ang nasa ibaba. Parang malalayong Christmas lights na
kumukuti-kutitap. Nakakaalis pagmasdan ang lahat mula rito sa itaas kaya
namalayan ko na lang ang sarili ko na nalilibang na rin.
"This is my mom's favorite place and we used to go here every weekend.

She died here."
Napakurap ako.
"She died in a heart attack."
Nang lingunin ko siya ay may lungkot na sa kanyang mga mata. Sa isang

iglap, nakita ko ang vulnerable side ng mayor ng Quezon City. 1
"We were so close... I love her very much." Ngumiti siya nang mapait.
Nasa metropolis pa rin ang kanyang malungkot na paningin.
Nanahimik ako. Hindi ko alam ang kwento tungkol sa mommy ni Jackson, pero
alam kong kahit istrikto ito ay mabuti namang ina sa kanya. Hindi ko alam
na dito mismo sa lugar na ito namatay si Donya Jaqueline Cole. 3
I am happy that he opened up with me. Lalo na tungkol sa kanyang mommy

niya na napakasensitibong usapin para sa kanya.
"Kung buhay pa siya, hindi ako nasa politika ngayon." Tumingin siya sa
akin. "May iba akong gustong gawin."
"Bakit hindi mo ginawa?" Bakit mas pinili mong sundin ang lahat ng utos
ng daddy mo? Dugtong ko sa isip.
"I lost the drive. Sa dami ng nangyari, hindi ko na inisip ang tungkol sa
gusto at kailangan ko. Ang kailangan na lang ng naiwang pangalan ni Mom
ang gusto kong protektahan. Ang reputasyon na lang ng pamilyang iniwan
niya ang mahalaga."
"Mas mahalaga kaysa sa 'yo?"
Umiling siya at bahagyang ginulo ng mahahabang daliri ang sariling buhok.

"Wala akong pinagsisisihan sa lahat ng nagawa ko na." Mahina siyang
tumawa. "Hindi ko na iyon mababago kagaya ng nabago ako dahil sa mga
nagawa ko."
Nagulat ako nang bigla niya akong akbayan. 2
"Sa loob na tayo, mahamog na." Hinila niya na ako na parang laruan lang.
Anga laki-laki niya kasi tapos ang liit at ang nipis ko. 6
Nang pumasok kami sa loob ng bungalow ay napahanga na naman ako.

Minimalist ang arrangement. Cozy. Modern. Home. 1
"Dito ba tayo matutulog?" baling ko kay Jackson na nakalimutan ng alisin

ang braso niya sa balikat ko. Pero okay lang naman, medyo nakakailang
lang, pero mabango.
"Yes. Uuwi sa mansion si Dad kaya dito tayo hanggang sa makaalis siya."
Lumabi ako. Mabuti. Ayoko ring makita si Vice. Habang tumatagal kasi ay
mas lumalala ang trato sa akin ng daddy ni Jackson. Kapag wala siya ay
pinaparinggan ako nito. Palaging pinapaalala sa akin ang lugar ko, ang
mga utang na loob ko sa kanilang mag-ama. May times din na isinusumbat
nito sa akin ang panlalalaki ni Mama kahit wala naman akong kinalaman
doon.
"Can you order something for dinner?" Alanganin ang tingin niya. Parang
nananantiya. "You can use the Internet for that. There are apps for food
ordering, right?"
"May Grab ako," presinta ko. "Grab food na lang tayo."
Doon na siya tipid na ngumiti. Parang medyo nahihiya pa. Sa totoo lang
ang cute niya. Gustong-gusto ko siya ngayong nandito kami. Mula kaninang
nakita ko kung ano pa ang ibang side na meron siya ay pakiramdam ko, mas
napalapit ako sa kanya. Parang tuluyang nabasag ang pader sa pagitan
naming dalawa.
"I'll order now!" Nginitian ko nang matamis si Jackson. "What do you

like?"
"Anything." Inalis niya na ang pagkakaakbay niya sa akin...na parang

gusto kong biglang habulin. 5
"Okay. Pizza? Okay lang ba iyon? Minsan lang naman—"
"Okay."
Namilog ang mga mata ko. "And sodas!"
"So unhealthy." Pero hindi naman siya nakasimangot.
"Minsan lang, Mayor."
Nagulat ako ng ngumiti siya. "You know what?" 1
"What?" nagniningning ang mga matang tanong ko.
"Sa 'yo ko lang na-e-enjoy na marinig ang pagtawag nang ganyan sa akin."
42
"What? Iyong mayor?" Napangisi ako. "You like it? Akala ko naaasar ka
nga."
"No. I like it." 4
"Then from now on, hindi na uncle, hindi na Jackson... kundi Mayor na."
Kinindatan ko siya. "Ayos ba?" Agad ding napalis ang ngiti ko kasi hindi
siya gumanti ng ngiti sa akin. 6
Hala! Bakit? Nasobrahan ba ako sa pagkapalagay? Nacornihan ba siya? Ang
tahimik niya na naman kasi habang nakatingin lang sa akin. 10
"Teka, oorder na ako," pagbabago ko ng topic para makaiwas sa nakakapaso

niyang titig. "I'll order pizza and sodas, 'no? So baka Shakeys na lang
or ano kaya—" 1
"Fran, let's start anew," bigla niyang sabi na nagpatigil sa akin. 78
Sa ganoon lang, nangusap ang aming mga paningin. Naiintindihan ko siya

kahit ang lakas na naman ng kabog ng dibdib ko. Pagkaorder ko ng pizza ay
nagtabi lang kami sa sofa. Tahimik. Nagpapakiramdaman. Magkadikit ang mga
balikat habang inuubos ang gabi.
Bago ako makatulog sa balikat ni Jackson ay naramdaman ko pang hinawakan

niya ang aking kamay. "Goodnight, Fran. Thank you for coming into my
life." 34
At nang magising ako kinabukasan, nasa loob na ako ng bisig niya habang
nakasubsob ako sa kanyang mabangong leeg. Imbes na bumangon ay mas lalo
ko pang ibinaon ang aking sarili sa kanya. Isa ang maliwanag sa akin at
natitiyak ko, at iyon ay ang gusto ko ang mga pagbabagong ito. 184
JF
Chapter 30 17
Time changes everything.
I'm no longer a child. Hindi na sa isip, sa pisikal, at sa asal. I'm now

in the legal age. Marami na akong alam. Marami na akong bagong
nararamdaman. Marami na rin akong pwedeng gawin at subukan. 11
Huminto kami sa lawn ng mansiyon. Nauna akong bumaba sa motor, kasunod si

Jackson. Siya ang naghubad ng suot kong helmet.
"'You okay?" Tinapik niya ang aking pisngi na bahagyang nanlamig.
"Hmn," tango ko.
My heart was beating wildly the whole drive back to Quezon City. Hindi ko
namalayan na nakabalik kami. Ni hindi man lang ako nilamig sa byahe dahil
sa mainit ang jacket na aking suot at mainit ang katawang yakap ko.
Nagworry lang ako sa kanya kasi naka-Tshirt lang siya dahil ako nga ang
gumamit ng kanyang black jacket. Pero mukha namang okay lang si Jackson,
hindi naman kasi siya nagreklamo. Basta naiinis lang siya kapag lumuluwag
ang kapit ko sa kanya. 2
Siguro kasi giniginaw. 46

Ngayon na lang kami ulit nag-usap. Buong stay kasi namin sa rest house sa
Antipolo ay magkatabi lang kami sa malaking sofa. Nakasandal lang ako sa
kanya habang nakaakbay siya sa akin. Ganoon lang kami habang nanonood ng
kung anu-ano sa Netflix at nagfu-foodtrip. Chill lang kahit ang totoo e
wala akong naintindihan sa kahit isa man sa mga pinanood namin. Ewan ko
lang siya. 40
Hindi ako makapag-concentrate kasi katabi ko siya. Kasi nararamdaman ko

ang init ng katawan niya. Kasi nalalanghap ko kung gaano kabango ang amoy
niya. Kasi naririnig ko nang malapitan ang tibok ng puso niya. 2
At pinakaiisip-isip ko iyong sinabi niyang magsimula kami ulit. Magsimula

ng bago. Parang magkakilala palang.
Sinalubong kami ng guwardiya sa mansiyon. Inabot ni Jackson ang susi ng

Ducati rito at saka hinila ako sa pulso. Parang wala lang na hawak-hawak
niya ako, parang hindi kami pinagtitinginan ng mga tauhan niya sa lawn.
Paano ba naman? Naka-uniform pa ako mula sa kahapon kong suot.
It's seven in the evening. Akala ko nga maaga kami aalis sa Antipolo pero
buong araw na natulog si Jackson sa sofa— sa kandungan ko. Ayoko siyang
gisingin dahil baka iyon na lang ang pahinga niya. Mula kasi ng maging
mayor siya ay hindi na siya halos nagpapahinga. 21
Nang feeling ko tulog na tulog na siya, saka lang ako umalis sa sofa. Ang
hirap kasi kapag gagalaw ako e pinipigil niya ang kamay ko. Ihing-ihi na
ako pero tiniis ko para lang mapasarap ang tulog niya. Nang makatayo ako
ay naligo ako agad at ibinalik sa closet ang stock na damit na hiniram ko
sa magdamag. Nang magising siya nagpadeliver ulit kami ng Grab food tapos
tahimik na kaming umalis.
"At saan kayo galing?" 1
Muntik na akong mangudngod sa likod ni Jackson nang bigla siyang tumigil

sa paglalakad. Nasa gitna ng sala si Vice. Ang daddy niya. 4
"Uncontacted kayong dalawa since yesterday!" Salubong na salubong ang

kilay ng bise prisidente ng Pilipinas. Ang aristokrato niyang mukha ay
seryoso, hindi tulad ng ipinapakita niyang palangiting anyo kapag
nakaharap sa publiko. 9
Jackson didn't mind the presence of his dad. Hila-hila pa rin ako ng
lalaki papunta sa hagdan. Ayoko sanang sumunod dahil kabastusan na
talikuran si Vice pero mahigpit ang pagkakahawak ni Jackson sa aking
pulso.
"Frantiska!" sigaw ni Vice na nagpahinto ulit sa akin.
"Jackson..." I called out Jackson. I wanted to stop. Natatakot ako kapag

galit ang daddy niya.
"Bumalik ka rito, babae!" gigil ang tono ng matanda. Lumagutok pa ang

baston nito sa marmol na sahig. 5
Pero ayaw tumigil ni Jackson kaya napahakbang ako. Pinigilan ko siya sa
paghila sa akin at kunot noo niya akong nilingon.
"Ang daddy mo..." naiiyak na anas ko. Para akong naiipit sa dalawang
nagbubungguang bato. 2
"Damn it," mariing usal niya.
"'Wag mo siyang sasagutin..." mahinang pakiusap ko. Ayokong magsagutan na

naman silang mag-ama.
He threw his dad a sharp look. At kahit hindi ako nakatingin ay ramdam ko
sa likuran ko ang matalim ding tingin ng matanda para sa kanya.
"What do you want?" kalmado pa pero mariing tanong ni Jackson sa ama. 3
Narinig ko ang paglapit sa amin ni Vice. Hindi ako makalingon dahil

natatakot ako sa makikita kong reaksyon ng matanda. Napapalakas ako ng
pagkakahawak ni Jackson sa akin kaya kahit paano kinakaya ko ang tensyon.
"What the hell do you think you're doing with that girl?!" 1
Jackson's jaw clenched.
"You're ruining your political career! Saan ka nakakita ng mayor na

nakasakay sa motor at may angkas na babae?! Babaeng naka-uniporme ng
kolehiyo at masaklap, babaeng anak ng ex-wife mo!" 19
Jackson let go of my hand. "Go to your room, Fran." 14
"Don't leave, you ungrateful brat!" pigil na sigaw sa akin ni Vice. 4
Hindi ko alam kung sino ang susundin sa kanila dahil pareho silang galit.
"Umakyat ka na sa itaas," gigil na utos naman sa akin ni Jackson. 1
Mangiyak-ngiyak na ako sa tensyon at takot kaya hindi ko napansin na

humawak ulit ako sa kamay ni Jackson. Naninigas siya pero nang lumapat
ang palad ko sa kamay niya ay naramdaman ko ang kanyang bahagyang
pagkalma.
I looked at him with a heavy heart. I don't wan't to leave him here dahil
siguradong papalagan niya si Vice kapag prinovoke pa siya nito. Dapat
nandito lang ako.
Hinarap niya ang kanyang ama. "What's your problem? And why are you
here?"
"Ako ang may tanong, at ang tanong ko ang sagutin mo! Why are you with
her? At saan kayo galing? Hindi kayo umuwi!"
"It's none of your business, old man." 17

"None of my fucking what?!" Humampas ang baston sa gilid ng hagdan. "'Wag
mo akong tinatarantado, Jackson!" 18
"Fran, umakyat ka na sabi sa itaas."
"Bakit ayaw mong marinig ng babaeng 'yan ang pag-uusapan natin? Hayaan mo
siya rito para malaman niya na salot siya sa buhay mo! Salot siya
political career mo!" 7
"Hindi mo ba nakikita ang pinagagagawa mo? Umalis kayo using a big bike
at nakauniforme pa iyang tinangay mo sa magdamag! Malaking kasiraan ito!
Paano ka magiging senador kung ngayong mayor ka palang e nagkakalat ka
na?!"
I bit my lower lip. Sanay na ako sa ganito, pero masakit pa rin.
"Why can't you get rid of her? Do you like her? Sabagay, hindi na iyan
batang paslit. Pero mag-isip ka, use your brain, hijo. Maraming babae sa
mundo, mas may halaga diyan. Mas magaganda, mataas ang pinag-aralan at
may mga narating na. Hindi diyan sa estudyanteng palamunin mo lang dito."
22
Yukong-yuko ako habang nagsasalita si Vice. Humihigpit naman ang

pagkakahawak ni Jackson sa kamay ko.
"Why not settle with one the women in your circle? Maigi rin na mag-asawa
ka na para lalong mahalin ka ng masa. People love a family man. People
love romance. Pakiligin mo ang buong Quezon City. Look for a suitable
woman and propose to her!" 17
Nang silipin ko ang mukha ni Jackson ay pulang-pula na siya hanggang sa

kanyang leeg. Nagtitimpi na lang siya.
"You've done enough for the Justimbaste's, my son. Pwede mo ng pabayaan

si Frantiska. Sustentuhan mo hanggang makatapos ng college and that's it.
Sobra-sobra na ang gastos mo kung tutuusin, wala ka namang napapala kundi
issues. Dahil ang babaeng 'yan ay paalala lang na nagkaroon ka ng asawang
mas matanda sa 'yo. Na pinindeho ka ni Marsha, na nagsuicide siya.
Kasiraan mo lang ang lahat ng iyon. Anong sasabihin ng mga tao sa 'yo?" 2
"Just to remind you in case you forgot, you're the one who planned
everything that happened in the past, Dad." 8
"I know and I regret it now." Matalim akong sinulyapan ni Vice. "Kung
alam ko lang na totoong palugi na ang negosyo ng mga Justimbaste, na
gagamitin lang nila tayo, na magkakaroon ka ng pabigat na sampid dito,
hindi na sana kita ipinakasal kay Marsha na doble-doble ang tanda sa
'yo." 2
"I don't regret anything in the past, kahit pa ayoko sa ibang ipinagawa
mo sa akin. Nangyari na iyon, wala ka ng magagawa. Just live with the
outcome. And leave Frantiska alone," matigas at mariing bitaw ni Jackson
kay Vice.
"That girl will ruin you!"
"Then be it!" Tiningnan ako niya ako. "Let's go, Fran." Hawak niya ang
kamay ko ng umakyat na kami sa hagdan.
"Jackson, hindi pa tayo tapos! Come back here! O talagang tototohanin mo

nang asawahin ang babaeng 'yan! Then do it! Pero wag kang magkalat in
public! Do it privately, you son of a bitch!" 141
Hindi na rin ako lumingon. Galit na galit na naiwan sa sala si Vice,

ngunit hindi na siya ang inaalala ko ngayon kundi si Jackson na ramdam
kong nagpipigil pa rin ng galit. Namumula pa rin siya at salubong pa rin
ang makakapal na kilay.
"Kumalma ka na..." mahinang wika ko.
Magpapaalam na sana ako na pupunta na sa aking kuwarto, ang kaso hindi

niya pa rin ako binibitawan. At mukhang wala pa siyang balak na bitawan
ako.
"Sumama ka muna sa akin."
Sa studyroom kami tumuloy. Inilock niya ang pinto saka ako inalalayang
maupo sa sofa. Tahimik lang kami. Nakatayo siya sa harapan ko pero hindi
sa akin nakatingin. 12
"Gusto mo ba ng tubig?" tanong ko.
Hindi ko na siya hinintay na sumagot, tumayo ako at ikinuha siya ng tubig

sa dispenser na nasa loob din ng kuwarto. Inabot ko sa kanya ang may
lamang baso.
"Thanks." Kalmado naman ang awra niya, pero namumula ang kanyang makinis
na balat at salubong ang kanyang mga kilay kaya batid kong sa loob-loob
ay asar pa rin siya.
He's good in hiding emotions. O nakasanayan niya na talaga ang ganoon. I

guess mula ng mamatay ang mommy niya ay naging ganoong klaseng tao na
siya. Itinatago palagi ang tunay na nadarama.
I sat up on the sofa again and looked at him. Nakasandal siya sa mahogany
table at nakatingin na sa akin. "Don't mind the old man," he said.
I forced a smile and nodded my head. "Okay na ako. Alam mo, sanay na ako
kay Vice. Hindi ko na masyadong kinikimkim." Hindi ko na sinabi sa kanya
na nadudurog pa rin ako kapag nagsasalita nang hindi maganda sa akin ang
daddy niya. Ayoko ng gumatong sa inis niya kay Vice.
Tumango-tango siya.
"Sana kasi hindi mo na siya sinagot pa. Daddy mo siya eh."

He just looked away. Minsan talaga para siyang bata na ayaw mapagsabihan.
1
"Jackson..."
Namulsa siya at nagpakawala ng buntong hininga. "And what do you expect

me to do? That old man must stop. Hindi na siya nakakatuwa." 3
"But he's still your dad. Natutuwa ka man or not. Sino lang ba ako
compared to him para mainis ka sa kanya because of me. And just like what
I've said earlier, sanay na ako. Maiintindihan ko naman kung hindi mo ako
ipagtatanggol sa daddy mo."
Napahaplos siya sa kanyang batok at nagbuntong-hininga. Kalmante na siya

talaga. Hindi na nagliliyab ang mga mata niya at hindi na rin siya
gaanong namumula. Mabuti naman.
"Basta sana next time, 'wag mo na uling sagutin ang daddy mo kung tungkol
lang rin naman sa akin. Wala namang katotohanan iyong ibinibintang niya
sa 'yo..." Wala ka namang gusto sa akin... 11
Natigilan siya at parang malalim na nag-isip.
"Bakit?"
Tumingin siya sa akin. Matagal. Ako ang unang bumawi ng tingin dahil
kahit kailan naman ay hindi ko kayang makipagtagisan sa mga mata niya na
parang pinapasok ang hanggang kaloob-looban ko.
Bigla akong naconscious. "B-bakit nga?"
"I just realized something," sabi niya na naiiling.
I winced. "What?"
"I think I'm crushing on you." 211
Napatanga ako sa kanya. "Ha?" 5
Kumiling ang ulo niya. "It's a millenial thing, isn't it?" 24
"Sigurado ka ba sa sinasabi mo?" tanong ko at huminga nang malalim. Hindi

ako makapaniwala sa naririnig ko.
"Yeah." Tamad siyang tumango. "I like you. I like you more now that
you're already a grown up lady," balewang sabi niya. 30
Walang kabuhay-buhay ang tono niya, pati ang emosyon niya ay parang nasa
meeting lang siya sa munisipyo; seryoso. Pero iyong gulat at kaba ko, ang
taas ng level. 7
Wait! Bakit ba ako nag-iisip agad ng kung anu-ano? Crush lang naman.
Natutuwa siguro siya sa akin dahil palagi ko na siyang sinusunod. Gusto
niya lang rin ako kasi nga nagkakasundo na kami ngayon dahil hindi na
kami nalalayo sa isat-isa. Baka ganun. Pero gusto kong klaruhin. 3
Sinikap kong ngumiti nang kaswal kahit naiilang at natataranta talaga ako
ngayon. "C-crush lang naman, di ba? Crush, paghanga. Thank you." 12
"No it's more than that," he spoke tenderly. 24
Ang dibdib ko, parang mawawasak sa kaba. "A-anong ibig mong sabihin?"
Kumunot ang noo niya. "I guess I used the wrong word. What I feel is
really more than that." 22
Hindi na ako humihinga ngayon. Pero si Jackson, wala man lang kaemo-
emosyon, cool lang sa harapan ko habang nakapamulsa sa suot na pants at
nakatingin nang diretso sa akin.
"A-ano bang nararamdaman mo... para sa akin?"
"There are no words to describe it." 33
I am now more than confused and frustrated. Ayokong mapuyat kakaisip ng

sagot. Para na nga akong mababaliw ngayon 'tapos hindi ko pa masure kung
ano ba talaga ang nararamdaman niya. Gusto ko nang maiyak.
Sumimangot ang guwapo niyang mukha. "I never felt like this before so I
can't explain it. Ok?" 1
Bumagsak ang balikat ko. "Bakit parang galit ka?" 19
Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. Ang mapula niyang mga labi ay
bahaya ring umismid. Pero bakit ganoon? There's still sophistication in
his rudeness.
"I'm new to this. I can't explain my feeling to you, but I will try to
express it. Would that be okay?" Kung magsalita siya, parang may
isinasara lang siyang deal. 5
"H-hindi naman kita pini-pressure sa feelings mo..." I said, stuttering.

4
"Yeah. Don't do that."
"I just wanna know what kind of... feelings do you have for me. Anong
level.... ganun..." Gusto kong kaltukan ang aking sarili dahil hindi ko
mapunto ang sasabihin ko. "Basta... kung anong feelings iyong sinasabi
mo, okay na iyon." Tumayo ako at pilit na ngumiti. "Goodnight. Tulog na
a-ako." 4
Nagmamadali ang kilos ko sa kaba dahil nakatingin siya sa akin. Para

akong sira na hindi mapakali at nagkakanda-tali-talisod pa. Nakakainis
bakit ganito ako!
"Fran. I just found words to explain it," habol niya sa akin.

"Ha t-talaga?" nauutal pa rin ako. Hindi na tumino ang dila ko mula
kanina.
"Yes," pormal na sagot niya.
"A-ano naman?"
Pormal na pormal ang mukha niya. "I don't want you to be with somebody
else but me." 421
JF
Chapter 31 30
GUSTO NIYA AKO. Tumingin ako sa nakabukas na bintana. Maaga akong

nagising para isipin siya. He opened his life to me. Dinala niya ako sa
Antipolo, ikinuwento niya sa akin ang tungkol sa mommy niya at nagpalipas
kami ng magdamag at maghapon na kami lang dalawa—sa iisang sofa. 12
Ramdam ko ang pagapang ng init sa aking magkabilang pisngi. Kahit hindi

ko maamin sa aking sarili ay ina-anticipate ko na ito kasi parang gusto
ko rin— "Mali 'to..." 4
Napakabig deal nito sa akin sa totoo lang. Maraming beses na ring may
nagtangkang manligaw at magtapat sa akin ng feelings sa school pero ibang
usapan si Jackson. Nakakalula siya. Hindi dahil nakakalulang Mayor ng
isang city ang may gusto sa akin kundi dahil "siya" iyon. Siya ang may
gusto sa akin. Hindi siya basta-basta lang. Hindi siya kung sino lang. OA
na kung OA pero ano ba ako kumpara sa kanya? Nakapayaman niya,
napakatalino, maraming achievements, at mayor siya ng isang malaking
city, at ako? Palamunin niya lang ako rito. Kumbaga prinsipe siya at
palaka lang ako. 13
Kahit gaano pa ako kaganda e palamunin pa rin ako. 15
Napapikit ako nang mariin. "No. Hindi pwede!" Binatukan ko ang aking
sarili. "Mali nga 'to! Gulo 'to!" 6
Alas diez y sinco nang lumabas ako ng kuwarto. Isang basong gatas lang
ang inalmusal ko dahil hindi ko magawang kumain nang ganito. Parang hindi
ako matutunawan sa isiping may gusto siya sa akin.
Pumasok sa kumedor si Ate Minda. "Ganda, ang blooming mo lalo."
"Ikaw rin, 'Te. In love ka, 'no?" 1
Namula ang pisngi ng babae. "Sus bat ba sa akin mo itinatanong iyan,"

umiwas siya ng tingin. "E ikaw ito diyang luma-lovelife!" 1
"Shhh!" Hinila ko siya papuntang sala. "Marinig na naman tayo diyan ni
Mrs. Cruz!"
"Hayaan mo nga siya nang tubuan naman ng inggit at magjowa na rin! Aba,
siguro kaya sobrang sungit nun kasi kulang sa dilig!" 4
"Ate!"
"Chareng lang! Hanap ka nga pala ni Mayor." Inginuso ni Ate Minda ang
daan papunta sa pool area ng mansiyon.
"Hindi siya pumunta sa munisipyo?"
"Kakauwi lang niya. Ayun nagsu-swimming, stressed siguro." 1
Hindi na ako nagtanong sa mood ni Jackson. Pumunta na ako sa pool area.

Minsan lang naman kasi siya magswimming at iyon ay kapag hindi maganda
ang mood niya. Huli ko na ang ganoong gawain niya. Madalas kapag mag
problema sa kompanya niya o sa munisipyo, saka lang siya naglulublob.
Pang alis siguro ang tubig ng init ng ulo. Kapag good mood naman siya ay
sa gym siya ng mansiyon naglalagi. Ano kayang problema niya ngayon?
Badtrip ba siya dahil hindi ako nakasagot sa mga sinabi niya kagabi?
Saktong paglabas ko ng mansiyon ay ang pagtalon niya sa pool. Tumalamsik

ang tubig kasabay ng paglubog niya. Sa kinatatayuan ko ay nasisinag ko
siya sa ilalim na lumalangoy papunta sa kabilang bahagi ng pool. Itim na
plain trunks lang ang kanyang suot at mahahaba ang mga hita at binti
niya. Magaling talaga siyang sumisid kahit noon pa. 114
"Tawag mo raw ako," agaw ko sa atensyon niya nang umahon na siya sa

kabilang part ng pool.
Hindi siya tumingin sa akin. Pagkaalis sa pool ay tinungo niya ang puting
tuwalya na nasa open cabana. Ang tuwalya ay hindi niya ginamit para sa
basa at hubad niyang katawan kundi pangkuskos lang sa tumutulong tubig
mula sa kanyang buhok. Nakatingin lang ako hanggang matapos siyang
magpunas. Parang ginulo niya lang ang buhok niya gamit ang tuwalya, saka
niya iyon isinampay sa kanyang balikat. 6
Palagi ko naman siyang nakikitang nags-swimming pero hindi ako lumalapit.

Ngayon lang kasi pinatawag niya ako. At ngayon ko lang nabistahan ang
katawan niya. Matangkad, matipuno, malapad ang mukhang kay tigas na
dibdib, light brown ang nipples, walo ang abs at may manipis na balahibo
sa ibaba ng pusod niya. Hanggang doon lang ang tiningnan ko. 70
"You're staring at me like you want to lick my whole body." 102
Napatingin ako sa mukha niya. "A-ano?"
He raised me an eyebrow.
Agad nag-init ang pisngi ko nang magsink in sa akin ang kanyang sinabi.
"H-hindi, ah! Ano bang sinasabi mo diyan?!" 3
"Did you sleep well?" he casually asked me. Kinuha niya ang kanyang phone
sa ibabaw ng mesa, patalikod siya sa akin nang gawin niya iyon kaya hindi
ko naiwasan mapatingin sa kanyang pang-upo. 7
Mas matambok ang pwet niya ngayon dahil manipis na trunks lang ang
kanyang suot. Napailing agad ako at pilit itinaas ang tingin ko sa
kalevel ng ulo niya. 10
"Ngayon ka lang ba nagising?" tanong niya ulit. May chineck lang siya sa
phone at ibinaba niya rin iyon agad para harapin ulit ako. 1
"Oo," sagot ko sa pilit na pinakalmang boses. Nagpapanic kasi ako. Gaano

ba kami katagal mag-uusap na ganito lang ang suot niya? 1
"Nagbreakfast ka na?"
"Oo." Bakit dami niyang tanong?
At bakit ganun? Bakit parang kumikinang siya sa ilalim ng sikat ng araw?

Saka ang hirap makipagusap nang ganito na nakahubad ang kaharap mo. 3
"Good. Do you want anything?"
"Ha?" 8
"Anong gusto mo?" 24
Siya ang nagpapunta sa akin dito tapos ako ang tatanungin niya nang
ganito?
"I mean do you want me to give you gifts?" Napaka-cassual pa rin ng tono
niya.
"Gifts? Wala namang okasyon."
"Kailangan ba ng okasyon?" Napahimas siya sa baba niya. "I am asking you

if you want flowers, chocolates, balloons..." 13
"Hep!" awat ko sa kanya nang magets ko na siya. "At bakit bibigyan mo ako
ng mga iyon?"
"I already told you why."
"Yup. You like me." Napabuga ako ng hangin. "Pero bakit mo gagawin iyon?
Hindi mo ba naiintidihan? Kapag binigyan mo ako ng alin man sa sinabi mo,
meaning liligawan mo na ako—"
"So?" Namewang siya. Nagmukha tuloy siyang model na nakapose sa harapan

ko. Pero sana lang takpan niya iyong harapan niyang nakaka-distract. 40
"So you'll gonna court me?" 9

Ang kapal kong pangunahan siya, pero dapat lang namang klaruhin ang
intensyon niya. Dahil hindi mo pwedeng sabihin sa isang tao na gusto mo
siya. Kapag sinabi mo iyon, dapat may gawin ka. Kailangang kumilos ka
para hindi manatiling salita lang ang lahat. Dapat gawin mong official
kung totoong seryoso ka. 1
"Ayaw mo bang manligaw?"
"It's okay. I mean sure." Salubong ang makakapal niyang kilay. Inalis
niya ang tuwalya sa balikat at itinapis sa ibabang bahagi ng kanyang
katawan. Mabuti naman. Napansin niya yatang ang awkward makipagusap sa
kanya dahil sa kanyang ayos. 2
"Parang pinipilit lang kita, ah!" 2
"Courting you is fine with me." Nagkibit siya ng balikat. "In fact, even
if you ask me to court you for the rest of your life, I'll do it." 64
Napanganga ako. Okay na sana. Kikiligin na pati ang bato sa sinabi niya
kung sinabi niya lang sana iyon nang ibang tono. Iyong tonong hindi
parang nag-uutos lang na naman na ipagtimpla ko siya ng kape. 2
"Okay. Liligawan mo ako dahil gusto mo ako, right?" nagtitimping tanong

ko. "Pero bakit ganyan ka? Ang cold mo. Ganyan ba kapag nagkakagusto ka?"
Kumunot ang noo niya. "Sorry. I'll try to express my feelings more." 5
Sige na nga. 2
"Bibigyan kita ng bulaklak, chocolates, balloons araw-araw, I will text

and call you on your phone from time to time, ihahatid at susunduin kita
sa school, and will have dinner kapag maluwag ang time ko." 15
"Hindi naman kailangan ang lahat ng iyan sa panliligaw—"
"But I want to do those things." Lumamlam ang mga mata niya. "Just bear
with me for now. I'll improve in time." 3
"Jackson..."
Dinampot niya na ang phone sa mesa.
"Bakit ako?"
Napatigil siya. "Any idea?"
Lumabi ako. Ano nga ba? "Hmn... Kasi maganda ako?" 46
Nagulat ako nang bigla siyang ngumiti. "No arguments here," sabi niya
saka ako iniwanan sa pool area. 12
...
"I'LL TRY TO EXPRESS MY FEELINGS MORE." Paulit-ulit sa tainga ko iyng

huling mga salita niya. Sabi niya gusto niya ako, pero ang cold niyang
tao. Nacu-curious ako kung paano niya i-e-express iyong feelings niya, at
the same time kinakabahan ako. Gulo ito e. Maraming dahilan para kabahan
at matakot. Isa sa maraming dahilan ay si Vice President Salvo Cole III.
2
"Ganda!!!"
Walang katok-katok, pumasok agad sa kuwarto ko si Ate Minda. Hindi ako sa

kanya nagulat kundi sa bitbit niyang one dozen of white roses. Meron din
siyang hawak na heart-shaped chocolate box. Dire-diretso siya sa akin.
Ang lakas-lakas ng kalabog ng dibdib ko. 1
Agad kong tinanggap ang mga inaabot niya. "S-saan galing, 'Te?" maang-
maangan ko.
"Kanino pa ba? Sa tingin mo ba kung sa ibang tao galing iyan e

makakapasok ang mga 'yan dito sa mansiyon?" Ngiting-ngiti siya. "Lumabas
na sa lungga ang manok ko! Handa nang ipangalandakan sa mundo ang pag-
ibig niya sa 'yo!" 32
Namutla ako agad. "Nakita ba 'to ni Mrs. Cruz?!"
"Malay ko sa majondang bitter na iyon. Basta inabot sa akin iyan ni Tarek

kanina, akala ko nga para sa akin, ang kaso inunahan niya na agad ako
bago pa ako maiyak sa tuwa, sinabi niya na kay Mayor galing 'yan. Para
raw sa 'yo 'yan." Lumabi siya. "Ganda mo talaga, 'Day! Malapit-lapit ka
ng maging first lady ng QC!" 20
Sana lang hindi ito nakita ni Mrs. Cruz. Ang kaso, ang sabi ni Jackson ay
araw-araw niya akong bibigyan ng ganito, kaya hindi imposibleng isa sa
mga ibibigay niya ay makita ni Mrs. Cruz. Pero bakit nga ba ako natatakot
kay Mrs. Cruz? May dapat ba akong ikatakot sa kanya? 1
"Paano kaya pag malaman ito ni Vice?" narinig kong tanong ni Ate Minda.
Napatitig ako sa mga bulaklak na nasa kandungan ko. Tinotoo niya talaga
na bibigyan ako ng bulaklak at chocolates. E iyong balloons kaya nasaan?
Baka nakalimutan o walang nabilhan. Pero siya nga kaya ang bumili ng mga
ito o inutos niya lang kung kanino?
Siniko niya ako. "Sa tingin mo, Ganda? Ipaglalaban ka naman siguro ni
Sir, ano?"
"H-hindi ko alam..."
"Hala siya..."
Hindi ko naman kasi talaga alam kung gaano kalalim itong nararamdaman sa
akin ng mayor ng bayan.
"Ah, basta, Ganda, nananalig ako na ipaglalaban ka ni Sir. Mula nang
dalhin ka niya rito sa Quezon City e sa 'yo na umikot ang mundo nun. Para
ron, mahalaga ka pa sa mahalaga kaya hindi iyon papayag na may humadlang
sa inyong dalawa, kahit pa mismong bise presidente ng bansang 'to. Itaga
mo 'yan sa bato!" 9
Nang umalis si Ate Minda ay nakatitig lang ako sa mga bigay ni Jackson.
Sana nga ipaglaban niya ako at 'wag iwan sa ere nang nag-iisa. Nakakatiis
pa ako sa pananahimik pero binulabog niya ako. Siya ang nanguna. Siya ang
nagsimula ng lahat ng ito.
Hapon nang makareceive ako ng call from Hilda regarding our upcoming tour
sa isa naming subject. Hindi naman compulsory pero malaki ang maitutulong
for additional points sa grades this sem. Saka educational iyong tour na
isa sa mga benefits maliban sa gala and bonding na rin with other
students. Hindi ako ron sa bonding nae-excite kundi sa experience. Never
pa kasi akong nakasali sa mga activities na kinakailangang lumabas ng
school e. And noong bata ako ay hindi rin naman ako nakakapag-fieldtrip
dahil home schooling ako. 2
"Hindi ka naglalalabas pag walang pasok. Mas gusto mo ring magkulong sa

bahay, ah."
"Oo, Hilda. Peaceful dito e." Saka nandito sa bahay ang lahat ng
kailangan ko.
"Hmn, oo naman. Mukhang masayang housemate si Babe Mayor!" Humagikhik

siya. 5
Napangiti ako. Walang alam sila Hilda sa past ko. Ang alam lang nila ay
nakikitira ako kina Jackson pero hindi kami magkaano-ano at kinikilig na
sila sa thought na iyon. Kahit tinutukso ako nila Hilda ay hindi ako nao-
offend sa kanila. Iba ang biro nila na talagang biro lang kaysa sa mga
biro ni Olly noon na may laman. 1
"Fran, kapag sumama lang siguro kayo nina Bea sa tour, saka lang rin ako
sasama. Hindi naman kasi compulsory iyon though gusto kong sumama dahil
sa extra points, inaalala ko nga lang talaga na wala naman akong ibang
friends maliban sa inyo. Baka kako langawin ako sa tour."
"I'll try magpaalam, Hilda. Sabihan agad kita." Lumabas ako ng kuwarto
para puntahan si Jackson.
Payagan kaya ako nun? Siguro naman oo. Syempre hindi siya hihindi dahil
ganun naman talaga kapag gusto mo ang isang tao, hindi ka makakahindi.
Tiyak papayagan niya agad ako.
Sinadya ko siya sa study room. Pagkakatok ay pumasok na ako. "Hi."
Mula sa binabasang papeles ay umangat patungo sa akin ang kanyang

paningin. Nasa gitna ng straight bridge ng matangos na ilong niya ang
suot na eyeglasses. "Did you like the flowers?"
Nakangiti akong tumango. "Thank you pala."

"Good. I'll buy you again tomorrow," sabi niya saka bumalik sa binabasa.
Hindi ako umalis sa pagkakatayo.
Muli siyang tumingin sa akin. "Yes?"
"May sasabihin kasi ako kaya ako nandito. May tour kasi sa sa isang
subject, magpapaalam sana ako. Not compulsory but may extra points sa
grades. Two days lang naman and near Manila lang ang pupuntahan. It's an
educational tour." 1
Tumaas ang isang kilay niya.
Naka-crossed fingers ako sa likod ko. "So okay lang ba na sumama ako? Two
days lang naman."
Dumi-quatro siya habang itinatapik ang hintuturo sa ibabaw ng table. "How

about... no?" 2
"Akala ko ba gusto mo ako!" pabulong na maktol ko. 25
"Two days, Fran. Nilalang mo iyon?" 1
Sumimangot ako.
"I can't see you for two days, and you think it's okay?" 47
Nabura ang pagkagusot ng aking mukha at napatingin ako sa kanya.
"But the decision is still up to you, Fran. Ayokong isipin mong

hinihigpitan kita."
"You mean?" Nagningning ang mga mata ko.
"I mean, the decision is your, Fran."
He's letting me decide now? Parang may mga nag-awitang anghel sa paligid.
"You're old enough to decide for your own, hindi na kita pangungunahan.
Kung gusto mong umalis, fine. Maiksi lang talaga siguro sa 'yo ang
dalawang araw na wala ako. I hope you enjoy the tour." 61
Bumagsak ang balikat ko. "Hindi naman sa ganun..."
"I told you, kung ako ang tatanungin, hindi kita pinapayagan. But, the
final decision is yours, big girl." 13
No, hindi niya ako hinahayaang magdesisyon, kundi kinokonsensiya niya

ako! At nakokonsensiya naman ako lalo ngayong ang lamlam ng mga mata
niyang nakatingin sa akin. Sa huli ay wala akong nagawa kundi sumuko. "S-
sige na... H-hindi na ako sasama sa tour..." 30
Gumuhit ang ngiti ng tagumpay sa mapula niyang mga labi. "Good girl. And
because you chose to be with me, let me tour you instead." Napaangat ang
mukha ko nang tumayo siya at lumapit sa akin. 227
JF
Chapter 32 20
WHAT A BEAUTIFUL DAY IT IS. Panibagong araw, panibagong bulaklak,

chocolates at ngayon may tatlong pirasong malaking red heart-shaped
balloons. Ngiting-ngiti ako habang hinahaplos ang mga balloons. Katulong
ko si Ate Minda na magdala ng mga ito sa sala. Sa sobrang busy ko ay
hindi ko napansing nasa di kalayuan pala si Mrs. Cruz at seryosong
nakatingin sa akin. Mayamaya ay umalis din naman ito at naging busy na sa
lumang model nitong telepono. 18
"So do you like the gifts?" Hapon nang tumawag si Jackson sa messenger.
Yes, sa FB messenger at pa-VC kami. 22
I opened my cam for him to see me. Hindi siya sa akin nakatingin dahil
may kung anong mga papeles siyang binabasa at mukhang itinayo niya lang
kung saang parte ng table niya ang kanyang phone.
"I like them."
He grinned. "I like you, too." 163
Umiinit ang pisngi ko nang bigla siyang tumingin sa screen. Huling-huli

niya ang pagka off guard ko.
"A-anong oras ka pala uuwi?" pag-iiba ko. Hindi niya ako sinundo ngayon
sa school dahil napaaga ang uwi ko at siya naman ay OT sa munisipyo.
"Mamaya," tipid na sagot niya.
"Oras na pala ngayon ang mamaya." 2
Tumingin ulit siya sa cam. "I'll try to be home as early as I can."
"Baka may daanan ka pang iba. Uwi agad..." 17
"Ay possessive ni Ganda!" Si Ate Minda na nasa tabi ko at nag-aayos ng

mga bulaklak sa vase. Puno na ng vase ang mansiyon dahil nga sa araw-araw
akong may dozen of roses from Jackson. 3
"Who's that?" Kumunot ang noo ni Jackson.
"Si Ate Minda." Pasimple kong siniko ang babae para manahimik ito pero
dumaldal pa rin.
"Ako lang 'to, Sir! Inaalagaan kong mabuti ang bebe mo, don't worry." 11
"What are you doing right now?" sa halip ay tanong niya sa akin kaysa
pansinin ang sinabi ni Ate Minda sa kanya.
"Inaayos lang iyong flowers tapos nagku-kuwentuhan lang kami ni Ate

Minda."
"About?" Ang mga mata niya ay nasa hawak-hawak niya na namang mga papel.
"Sa mga bagay-bagay lang..."
"Like?"
"Kung anu-ano... Ganun. Ayun."
Tamad na tumingin siya sa akin. "I could goddamn relate." 16
Napalabi ako. "Hindi ko pwedeng ikwento masyado marami at mahaba."
"I'm all ears here."
"Habang nagbabasa ng papers? Kaya mo iyong pagsabayin? Magtrabaho ka muna

diyan, kwento ko na lang sa 'yo 'pag may time." Kusang nanghaba ang nguso
ko.
Hindi na siya nagsalita. Ipinatong ko sa center table sa sala ang phone

ko pasandal sa vase para nakikita ko pa rin siya at nakikita niya pa rin
ako. Hindi ko na muna siya aabalahin para makatapos na siya sa ginagawa
at makauwi na, baka kasi mamaya ay puntahan pa siya ni Valentina at
yayaing magdinner. 1
"Ate Minds, saan na nga pala iyong kwento mo?" Lingon ko sa aking katabi.
1
"So ayun nga, Ganda, maraming galit sa akin noon. Halos lahat ng kaklase
ko, ayaw sa akin kasi iyong mga crush nila, ako ang gusto. Pati nga
kabilang section, padaan-daan sa room namen dahil nasilay sa akin! 'Tapos
kung tratuhin ako ni Tarek parang hangin lang? Hindi niya ba alam na
dalawa iyong hiniwalayan ko para lang makapagfocus ako sa kanya? Tapos
gaganituhin niya lang ako? Treat me like I'm nothing?! Baket, 'Day? Dahil
nakahalik na siya sa aking ungas siya?!" 77
Nagpatuloy sa pagku-kuwento si Ate Minda tungkol sa mga escapades niya

mula noong high school siya at mga iba pa niyang hinanaing sa buhay
magpasa hanggang ngayon. Natatawa ako, minsan napapa-sad face, depende sa
scene na naiimagine ko sa kwento niya.
Nagbreak lang sa pagku-kuwento si Ate Minda nang maihi siya. Nagpaalam

siyang iihi kaya naiwan akong mag-isa kaharap ang phone ko.
"You're cute."
"Ha?" Napatingin ako sa screen ng phone ko. Kanina pa ba siya nakatingin
sa akin? 1
"You're making faces while Minda's talking."
Napakamot ako sa pisngi. "Sorry di na kita naalala, nag-enjoy na ako

kakakwento ni Ate Minda."
"Yeah I can see that. Hulog na hulog ka sa kwentuhan niyo and you forgot
about me. Not that I'm complaining. I enjoyed watching your reactions
though." 1
Nag-iwas na ng tingin si Jackson sa screen. "My battery is going dead and

I forgot my charger in the car." 1
"Okay lang pauwi ka na rin naman. See you na lang rito—" Hindi ko na
natapos ang pagsasalita nang mawala na siya. Deadbat na nga yata.
Ate Minda came back after a few minutes. "Saan na nga ba tayo, Ganda?
Doons a ex kong sikyu pala, ano nga bang naging dahilan ng break up
namin? Ah, iyong kumpare niya kasi nafall sa akin e ayoko namang masira
ang friendship nila kaya—" 8
"Pumasok ka muna sa kitchen, Minda." Biglang dating ni Mrs. Cruz.
"Ay, bakit Mrs. Cruz? Nagsaing naman na si Fiona," tukoy niya sa cook ng
mansiyon. "Tapos na rin ho ako sa trabaho ko—" 1
"Sinabi nang pumasok ka muna sa kitchen at wag kang aalis doon." Tumingin
sa akin si Mrs. Cruz. "Mamaya ka na umakyat sa kuwarto mo, Frantiska."
Nagtataka man ay sumunod kami ni Ate Minda sa utos ni Mrs. Cruz. Saka
gusto ko ring hintaying umuwi si Jackson. Nasasanay na naman kasi ulit
ako na nakakasabay ko iyon sa breakfast at dinner. Parang hindi na
kompleto ang araw nang hindi ko siya nakakasabay kumain.
Hindi ko napansing nangingiti na pala ako kung hindi lang tumikhim si

Mrs. Cruz. Tinalikuran ako nito nang walang pasabi. Nagkibit-balikat na
lang ako at nagpalakad-lakad sa sala. Pabalik na sana ako sa sofa nang
biglang bumukas ang main door.
"Vice!" Gulat na napaatras ako nang pumasok ang naka-amerikanang matanda

na salubong ang makakapal na kilay.
"Where is he?"
Napayuko dahil sa kaba na ibinibigay ng matatalim nitong tingin. "Nasa

munisipyo pa po..."
Isang sampal ang dumapo sa pisngi ko na ikinawindang ko. Parang naalog

ang utak ko sa lakas niyon.
"Nahihiya ka pa ba?" singhal niya sa akin. "May hiya ka pa ba?!" Dinuro
niya ako sa noo. 5
"V-Vice..." Maluha-luha akong napaatras.
Dumaan si Mrs. Cruz sa tabi namin na bigla na lang sumulpot. "Gusto niyo
ho ba ng kape, Vice?" 47
Hindi siya pinansin ni Vice na galit na galit ngayon sa akin at parang

gusto na akong tirisin. Walang imik na umalis na si Mrs. Cruz matapos
akong tapunan ng blangkong tingin.
"Akala niyo hindi ko malalaman ang mga kawalanghiyaan niyo sa bahay na

ito? Akala niyo hindi makakarating sa akin?!" Lumalagutok ang baston niya
sa sahig. "And what's next, huh? Anong sunod mong target? Ikaw naman ang
pakasalan niya?! Nangangarap kang maging first lady ng Quezon City o ng
buong Pilipinas kapag naging presidente siya? Ang kapal ng mukha mo!" 1
Hindi ako makasagot sa pagkabigla at takot.
"Ahas ka na pinakain ko sa palad ko pero sa huli, tinuklaw mo ako!" Akma

niya akong hahampasin ng baston nang may tumikhim—si Mrs. Cruz ulit. 9
"Pauwi na raw ho si Jackson sabi sa munisipyo," walang emosyong wika

nito. May hawak na itong wireless telephone.
Ibinaba ni Vice ang baston at may dinukot sa loob ng pantalon. Nang

ilabaw nito ang kung anong kumikinang na bagay ay nanlaki ang aking mga
mata. Isinuot niya iyon sa kanyang kamay at madilim ang mukhang naghintay
sa may pinto. 1
"Vice..." nanginginig na tawag ko.
"Hintayin natin ang gagong iyon." Nagtatagis ang mga ngipin nito habang
hinihimas ang suot na asero. 14
Kalahating minuto ang lumipas pero hindi pa rin ako makagalaw sa aking
kinatatayuan. Sabog ang isip ko sa takot habang palakad-lakad sa harapan
ko si Vice at patingin-tingin sa main door ng mansiyon. Nang lingunin ko
ang papunta sa kusina ay nakatayo doon ang walang kaemo-emosyong si Mrs.
Cruz. Hawak nito ang susi ng kusina habang mula roon ay may kumakatok.
Siguro nag-aalala si Ate Minda sa akin. Pero may magagawa ba ito? Baka
madamay lang ito sa galit ng daddy ni Jackson.
Nang marinig ko ang pagbukas ng gate sa labas at busina ng kotseng

dumating ay tuluyan na akong napaiyak.
"YOU SON OF A BITCH!" 11
Napabiling ang mukha ni Jackson ng salubungin siya ng suntok ni Vice

pagkapasok na pagkapasok niya.
"You think I wouldn't know?!" Dinuro siya nito.
"And you think I care kahit malaman mo?" Balewalang idinura ni Jackson sa
marmol na sahig ang naipong dugo sa kanyang bibig. Pati ang ilong niya ay
may dugo rin na basta na lang niyang pinunasan ng kanyang kamay. 14
Pagewang na umayos ng tayo si Jackson nang mapatingin siya sa akin.

Nanlaki ang mga mata niya nang makita ako. "What did you do to her?!"
parang kulog ang boses na baling niya sa ama. Hindi pa siya nakuntento,
sinugod niya ito at akmang ku-kwelyuhan nang suntukin siya nitong muli. 1
Sadsad siya sa sofa habang sargo ang dugo sa bibig. Akmang susuntukin
ulit si Vice nang mapahawak ito sa sariling dibdib. Tila biglang nanikip
ang paghinga ng matanda. 18
Natigilan si Jackson nang makitang hirap makahinga ang ama. "What's

happening?"
Humihingal na idinuro ni Vice ang baston sa akin. "Ang babaeng iyan...

Ang babang iyan ang sisira sa atin!"
"You leave her out of this. Ilang beses ko bang kailangan sabihin sa 'yo
wag mong pakikialaman si Frantiska!"
Mapait na ngumisi si Vice kahit pagewang na ang pagkakatayo. "Handa kang

masira para sa kanya?"
Tumingin sa akin si Jackson.
"Ano bang nagawa niya sa buhay mo? Wala ni isa! Samantalang ako, pinag-
aral kita, binihisan kita, pinalamon kita! Ako ang kadugo mo pero mas
pinipili mo ang babaeng 'yan!" 6
"Shut up, old man."
Pumalatak ito. "Really, son, what did you see in her?!"
"She is everything to me." His deep cold eyes never leaving mine. Ni wala
siyang paki sa kalagayan ng ama. 24
Napahikbi ako nang magsimula siyang humakbang palapit sa akin.
"You're just smitten, my boy," patuyang ani Vice sa hirap na tinig.

"Magsasawa ka rin. Iwasan mong magpundar nang masyadong malalim dahil
baka kapag ayaw mo na, hindi mo na magawa pang makaahon."
Jackson clenched his jaw, his eyes going dark as he took a step forward.
1
"Listen to your father, you dimwit!"
"Like hell I would."

Nang nasa harapan ko na siya ay saka palang lumamlam ang mga mata niyang
kanina'y nagbabaga. His big hands cupped my face as he tilted my head
slightly. "'You okay?"
"Oo," I replied immediately, feeling my heart skip a beat. Lahat ng takot

ko kanina, nawala kasi nasa harapan ko na siya.
"I promise this won't happen again." Hinaplos niya ang buhok ko saka
tumingin sa nakabukas na pinto. "Tarek!"
Saglit lang ay nariyan na si Tarek.
"Bring that old man out of this house." 7
Napatingin ako sa nanlalaking mga mata ni Vice.
"Are you fucking with me?!" Gigil na nagpapalag ito ngunit hindi
bumibitaw ang seryosong si Tarek. "Let me go you, piece of shit! Jackson,
patigilin mo ang tauhan mo! You can't don't do this to your own father!"
9
Pakaladkad na hinila ni Tarek si Vice patungo sa main door ng mansiyon.

14
Jackson smiled a wry smile. "Hindi sa 'yo ang bahay na ito kundi kay Mom.
Ipinamana niya ito sa akin, at hindi sa 'yo so I have all the rights to
ban you from coming back here." 1
Nagpapasag si Vice. "Let me go! Kaya kong umalis mag-isa!"
Naalarma ang mga bodyguards ni Vice sa labas nang marinig ang panlalaban
ng matanda. Saka lang ito binitawan Tarek nang sumenyas si Jackson.
Pinagpagan nito ang sarili saka matalim ang mga matang tumingin sa akin.
"You'll regret this, little wench."
Biglang bumukas ang pinto sa kusina. Patakbong lumabas mula ron si Ate
Minda bitbit ang maliit na basin na may lamang tubig, yelo at bimpo.
"Gamutin mo iyong nguso ni Sir, Ganda."
"Thank you..."
Tumango siya. "Sige ha, basta tawagin mo lang ako kapag may kailangan ka.
Kahit pigilan ako ni thunderbird, sisikuhin ko panga niya. Lintek na
matandang iyon, ilock ba naman ako sa loob kanina!" 24
"Kaya ko na, Ate, salamat... Kausapin ko lang rin po muna si Jackson."
"Siya sige. Ako nang bahala sa ibang katulong para hindi muna pumunta
rito sa sala."
Pinuntahan ko si Jackson na nakaupo sa sofa at nakayuko. Tikom pa rin ang

mga kamao niya nang tabihan ko siya. Inilapag ko sa mesa ang basin at
kinuha ang bimpo na piniga para idampi sa gilid ng putok niyang labi.
Itinaas ko ang ulo niya, hindi naman siya pumalag.
"Tama na, ha?" masuyong sabi ko habang idinadampi-dampi ang bimpo sa

kanya. "Kalma na, ha?" 46
Wala siyang imik but I could feel his eyes on me.
"Sorry na ha..." Hindi ko maiwasang hindi humikbi. Hindi naman kasi siya
magkakaganito kung hindi dahil sa akin. 13
Nagkabanggaan na naman sila ng ama niya, but this this is different dahil
may kasamang sakitan. Kung tutuusin, kayang-kaya niyang labanan ang ama
niya kung gugustuhin lang niya, pero hindi niya iyon gagawin. Magpipigil
siya hanggat kaya niya, hindi ko nga lang alam kung hanggang kailan niya
iyon magagawa. Mahal niya ang daddy niya dahil wala itong inutos na
sinuway niya, kahit pa nga labas sa kanyang loob, ginagawa pa rin niya
ang mga utos nito at ngayon lang hindi—dahil sa akin.
Naiinis ako sa sarili ko kasi dahil sa akin nag-away sila ng daddy niya.
Mahal niya ang daddy niya kahit pa napaka-istrikto ni Vice Salvo, at alam
kong nahihirapan siya dahil naiipit siya sa akin at dito. At kung
malalaman ni Jackson na sinaktan ako ng daddy niya, baka ikagalit niya
iyon lalo. Hindi iyon pwedeng mangyari kaya hinayaan ko lang na magulo
ang buhok ko, hinayaan ko lang na bahagyang tumabon ang ilang hibla sa
kaliwa kong pisngi. Sana lang bukas ay maitago ko ng concealer ang
magiging pasa ko dahil sa sampal ng daddy niya sa akin kanina. 2
"This won't happen again, doll..."
"Hindi na. Pinalayas mo na iyong daddy mo e..." Inilublob ko ulit ang

bimpo sa basin at piniga ulit. Paulit-ulit. Kahit parang wala nang dugo
sa gilid ng bibig niya ay paulit-ulit pa rin ako na parang sirang plaka.
"Are you mad because I did that to him?"
Umiling ako. "No. I'm not mad at you. I'm mad at myself because I'm the
reason why you did that to your own father."
Hindi na siya nagsalita pa. Sumandal siya sa sofa at pumikit. Nagpatuloy

naman ako sa pagdampi ng bimpo sa kanya habang pinagmamasdan siya. May
pasa na sa gilid ng kanyang bibig, masakit siguro iyon. 1
Natigilan ako sa pagdadampi ng bimpo sa pisngi niya ng hawakan niya ang

kamay ko. "This is also one of the reasons why..."
Napatingin ako sa mga mata niya na nakadilat na pala. My heart started to

beat wildly when our eyes met.
"You're the only one who can do this to me, Fran."
Ibinaba niya ang bimpo at pinaglapat ang mga palad namin.

"You're the only person who can calm my rage..." he whispered, looking at
me fiercely. "Ikaw lang ang may kaya nito." 3
Pumatak ang luha ko. "Ako rin ang magdadala sa 'yo sa kapahamakan dahil
komplikasyon ako sa buhay mo."
Humigpit ang hawak niya sa akin. "I don't care."
"Tama naman si Vice... Kumplikado iyong—"
"I don't care if our situation is complicated."
"Wala ka rin bang pakialam kahit masira ka dahil sa akin?"
"Hmn," he nodded.
Pagak akong tumawa. "Hindi ko alam na nababaliw na ang mayor ng Quezon

City..."
"If being crazy means sticking with you, then I'll let the world call me
a mad man." Ngumisi siya. "I'd rather lose everything than lose you, you
know." 57
"Siraulo ka na..." 1
He pulled me to him. Ako na ang napasandal this time sa sofa. Nang

magdikit ang mga noo namin ay alam ko na ang kasunod. Ayoko, natatakot
ako pero ayaw umatras at umiwas ng katawan ko. 1
"Sandali, Jackson..." 4
His eyes fell on my lips. "Fran..."
"Baka may makakita—" 1
"'You scared?" anas niya sa akin. Halos magdikit na rin ang mga labi
namin. "Don't think of them, they don't matter..." 2
Napapikit ako nang unti-unti ko nang maramdaman ang mga labi niya sa
akin. Walang pakialam kahit pa sino ang dumating at makakita sa amin.
"Fuck the world and just think of us." And then he fully claimed my
lips... Napakapit na lang ako sa kanya nang kargahin niya ako paalis sa
sofa. 523
JF
Chapter 33 13
NAPADILAT AKO NANG lumapat ang likuran ko sa malamig na pader. Nang
tingnan ko ang paligid ay nasa ikalawang palapag na pala kami ng
mansiyon. Nandito kami sa hallway malapit sa pinto ng kuwarto niya.
Naiakyat ako rito ni Jackson nang hindi ko namamalayan. Smooth. 108
Hindi na pala magkadikit ang mga labi namin pero kanina pa ako nakapikit.
Siya naman ay nakamasid sa akin. Kanina lang hinahalikan niya ako sa sala
tapos dinala niya na ako rito. Napahiwalay siya sa akin nang kaunting
espasyo at parang nagwala ang lahat ng laman-loob ko sa pagtutol.
"Hahalikan mo ba ako ulit?" mahinang tanong ko. 39
Kumibot-kibot ang labi ko at doon siya napatingin. He groaned, leaning

forward and pressing his forehead against mine.
Ang init-init ng magkabila kong pisngi nang iiwas ko ang mga mata ko sa
kanya. Yumuko ako kaya ang bibig niya ay napunta sa bandang ulo ko.
"Hindi mo ako dapat hinahalikan kasi hindi mo naman ako girlfriend.
Nililigawan mo palang ako..."
"May balak ka bang bastedin ako?" halos bulong lang ang boses niya. May
masuyong paghingal. 17
Napapikit ako sa init ng mabango niyang paghinga na tumatama sa aking

noo.
"Wala di ba?" Siniksik niya ako sa pader. 26
Kusa akong tumango. 3
"Good." He kissed my forehead, eyelids, my nose, the side of my mouth,

but never dared to claim my lips again.
"Bakit ayaw mo akong halikan sa labi?" nakapikit pa rin ako nang

magtanong. 48
"Kumain ka na ba bago ako dumating?"
Tumango ako. Nagmeryenda ako kanina at marami-rami iyon. Busog na ako.

Hindi na rin yata ako makakaramdam ng gutom dahil sa mga nangyayari
ngayon.
"Are you tired?"
Medyo. Sagot ko sa isip.
"Ikaw pagod ka ba? Galing ka pa sa munisipyo at marami kang trinabaho..."
"Do you want to sleep with me tonight?" sagot niya na malayo sa tanong
ko. 79
Hindi niya ako hinintay na makasagot dahil siguro alam niyang hindi ako
makakasagot. Blangko ang utak ko sa nangyayari. Parang sasabog naman ang
puso ko sa kaba at antisipasyon. 1
Hinila niya ako papasok sa kanyang kuwarto niya at pinaupo sa gilid ng
malaki niyang kama. Hindi siya tumabi sa akin sa halip ay pumasok siya sa
banyo bitbit ang isang malaking kulay itim na tuwalya. Nakahabol lang ang
mga mata ko sa kanya hanggang sa maisara niya na ang pinto. Ang kasunod
kong narinig ay ang tunog ng bumubuhos na tubig mula sa shower. 14
Tulala ako ng ilang minuto bago natauhan. Ipinikit ko ang aking mga mata
at idinilat ulit. Parang hindi totoo ang nangyayari. Nandito ako sa
kuwarto ni Jackson at ngayon lang ako nakapasok dito. Iginala ko ang
aking paningin sa paligid ng malaki at malinis niyang kuwarto.
Siyang siya ito. Katulad niya ang kuwartong ito—malinis, minimal ang mga
gamit, dark at presko sa paningin at pakiramdam.
Gumalaw ang kamay ko sa ibabaw ng mattress. Makinis ito. Parang ang sarap
higaan dahil mukhang mabango at napaka-komportable. 3
Bumukas ang pinto ng banyo at iniluwa niyon ang topless na si Jackson.

Nakasuot siya ng silk black pajama at ang dala niyang black towel kanina
ay nakasampay sa balikat niya. 1
Iniwas ko ang aking paningin sa patag niyang tiyan at malapad na dibdib.

"D-doon na ako sa kuwarto ko." 4
Ibinaba niya ang tuwalya sa monoblock chair na malapit sa kama. Medyo

basa pa ang buhok niya pero hindi naman tumutulo. Ang bango-bango niyang
tingnan at ang presko-presko. 3
Lumakad siya palapit sa akin at inalalayan akong maupo ulit sa gilid ng

kama. Nakatingin lang ako sa kanya habang hinahawi niya ang buhok ko na
nagulo. Ang sinop at ang lambing ng mga daliri niya habang ginagawa iyon.
"Dito ka matulog sa tabi ko ngayong gabi." 5
Napalunok ako.
"Gusto kitang katabi." 1
"P-pero..."
"Natatakot ka sa akin?" 21
Umiling ako.
Tipid siyang ngumiti na sapat na para magwala ang puso ko. Kinuha niya
ang kamay ko at pinisil nang magaan. "Higa na tayo." 7
Nahiga kami nang magkatabi sa gitna ng malaki niyang kama.
"Payakap..." 103
Nakahubad pa rin siya sa pang-itaas nang yakapin niya ako sa bewang.
Hinalik-halikan niya ang balikat ko bago siya sumubsob dito. 2
Gusto lang ba niyang matulog kami nang magkatabi? 77
Hindi ako makahinga nang maayos dahil nararamdaman ko ang init na

isinisigaw ng katawan niya. Medyo mabigat din siya kahit pa hindi naman
siya totally nakadagan sa akin. Natataranta rin ako dahil nga sa halos
hubad siya. Kumalma lang ako nang ilang sandali lang ay pantay na ang
kanyang paghinga.
"Jackson?" Nakatulog na ba siya agad? 4
Sinilip ko ang kanyang mukha. Nakapikit na nga siya at ang payapa ng

kanyang anyo habang nakayakap sa akin. Napangiti na lang ako at yumakap
din sa kanya. Siguro gusto niya lang talaga ng makakatabi kaya niyaya
niya ako dito.
Nakatulog na rin ako matapos ang ilang minuto. Naaalimpungatan lang ako
kapag humihigpit ang yakap niya sa akin sa tuwing napapalayo ako nang
kaunti sa kanya. At bago siya mawala sa tabi ko ay naramdaman ko pa ang
paglapat ng mainit at mabango niyang hininga sa mga labi ko. 16
...
TANGHALI na ako nagising. Magaan ang pakiramdam ko dahil kompleto ang

aking tulog sa magdamag. Masarap ang tulog ko. Pagbangon ko ay wala na
akong katabi sa kama. Nasa munisipyo na siguro si Jackson ngayon.
Natulog kami nang magkatabi, magkayakap. Napangiti ako nang maalala siya.
Kinikilig ako. 17
Iba iyong kilig na ito. Malalim. 9
Bumalik ako sa kama para higaan ang hinigaan ni Jackson kagabi. Nandito
pa ang amoy ng men's shampoo na gamit niya. Ang bangu-bango ni Mayor. 1
Tumunog ang phone ko na nasa mesa kaya kinailangan kong tumayo para
abutin iyon. Kay Jackson galing ang text message.
Jackson:
May breakfast na hinanda si Mrs. Cruz. Kumain ka. Walang pasok ngayon
dahil sa bagyo. 11
Kusang bumungisngis ang mga labi ko. Saan pa ako? Diretsong nag-aannounce
sa akin ang mayor na walang pasok dahil sa bagyo. I feel so special! 196
Sumilip ako sa labas ng bintana. Madilim ang langit at malakas ang bugso
ng ulan. Mukhang may bagyo nga. Paano kaya sila Hilda kung ganitong nag-
uuulan. Malapit na ang tour at mahirap magbiyahe kapag masungit ang
panahon. Muling nagbeep ang phone ko.
Jackson:
Still asleep?
Magtatype palang sana ako ng reply nang biglang mag-appear ang name niya
sa screen. He's calling!
"Hello?" sagot ko.
"Hey. Did I wake you?" parang natataranta ang tono niya.
"Naku, hindi. Kanina pa ako gising. Nag-almusal ka ba bago ka umalis?"
"Just a cup of coffee."
"Kumain ka diyan."
"Yes." 3
"Wag kang magpapaulan ha?" Normal na normal ang palitan namin ng salita.
3
Naglevel up na talaga kami. Siguro sasagutin ko na siya sa 19th birthday

ko. Saka ko na iisipin si Vice. Kagabi takot ako kay Vice, but now hindi
na gaano. Natatabunan na ng feelings ko kay Jackson ang lahat ng mga
pangamba ko. Hindi naman siguro masama na maging masaya ako. Ah, bahala
na ang bukas. Iyong ngayon muna ang ie-enjoy ko. 3
"Wag kang lalabas."
"Syempre hindi. Naulan nga e." 4
"See you later."
"Sige. Bye."
"Bye."
"Bye, Fran."
"Oo. Bye." 11
Nakarinig ako nang mahinang "Tsk" sa kabilang line. Nangingiting ako na

ang naunang magbaba ng call dahil baka abutin kami ng alas-dose ng
tanghali sa kaka-babye sa isat-isa. 8
Madilim man ang langit sa labas ay napakaliwanag at napakalinaw naman ng

nararamdaman ko. Mahal ko si Jackson. Mahal ko siya. Mahal ko ang mayor
ng Quezon City! 91
... 2
KAKAIBA ang mga tingin sa akin ni Ate Minda. Kung hindi lang ako maingat
at mabilisang lumabas ng kuwarto ni Jackson kanina ay baka isipin kong
nalaman niyang doon nga ako nagpalipas nang magdamag.
Pero mukhang iba ang nakita ni Ate Minda. Baka nakita niyang hinahalikan
ako ni Jackson kagabi. Based sa mga ngiti niya ay mukhang iyon nga ang
nakita niya. Minsan nahuhuli ko siyang nangingiti habang nagwawalis, at
minsan ay namimilipit pa siya na parang kinikilig. Nasa patio ako at
nakasunod na naman siya sa akin habang bitbit ang walis niya.
"Nawalisan na ito rito kanina, Ate."
"E di walisan ulit." Ngiting-ngiti pa rin siya.
"Bakit ang saya mo?"
"Kasi boom na boom ang mga lovelife natin, Ganda!" impit pa siyang
napatili. Lumapit siya sa akin. "Bati na kami ni Tarek. Umeeffort na rin
siya. Ibibili niya rin daw ako ng bulaklak kapag nagpabili ulit si Sir sa
kanya."
"Ang sweet pala ni Kuya Tarek." Hindi ko maimagine kasi super seryosong
tao nun.
"Mas sweet ang bebe mo!" Pabiro niya na naman akong kinurot sa tagiliran.
"Alam mo bang mga sampung beses yata kaming pinaalalahanan ni Sir na
ipaalala sa 'yong mag-almusal ka, kumain ka ng tanghalin, magmeryenda ka
at wag kang palalabasin dahil baka magkasakit ka sa ulan. Jusmio,
Frantiska! Kulang na lang irecord niya ang mga habilin niya bago siya
lumayas kanina! Umay kaming lahat dito!" 4
Napangiti na rin ako. Agad niya naman akong kinurot sa tagiliran.
"Ate naman e!" Pigil ang halakhak ko.
"Landutay kang bata ka!"
"Ate, marinig ka ni Mrs. Cruz, yari tayong dalawa!" saway ko sa kanya. 1
"Mainggit siya!" ingos niya. "Pero ano na ba talaga ang lagay niyo ni
Sir? Malapit ng gumuho tong bahay sa dami ng langgam e!" 5
"Ate, okay lang ba talaga kami?" nakalabing tanong ko sa kanya.
"Oo naman. Ano bang tanong iyan?!"
"E mas ahead siya sa akin. 'Tapos ampon ako dito sa bahay niya..."
"So? Sampung taon lang ang tanda niya sa 'yo. Uso iyang ganyan. Saka
hello? Pogi siya, maganda ka. Anong problema?!" 35
Umiling ako.
"Wag mong isipin ang ibang tao. Isipin mo ang kaligayahan mo. Hindi ka ba
napipilitan lang? Talaga bang natutunan mo na siyang mahalin?"
"Ate, kahit naman noon gusto ko na siya. Crush ko na siya. Nasa kanya ang
lahat ng dapat magustuhan kahit pa masungit at seryoso siya. Humahanga na
ako sa kanya kahit noong bata pa ako..."
"Nasa hustong gulang ka na ngayon."
"Opo. At ngayon mahal ko siya, Ate..."
"O yun naman pala e!"
"Pero ang ugnayan namin ang inaalala ko... Si Mama... Si Vice..."
"Ikaw at siya lang ang isipin mo para hindi ka ma-stress."
"Minda! May tumatawag bingi ka ba?!" sigaw mula sa loob ng mansiyon.
"Ay sus! Ayan na si Thunder!" Sumimangot si Ate Minda. "Andon naman siya
e bat di pa siya ang sumagot ng tawag! Kaimbyernang matanda! Papatulan ko
na talaga 'yan e!" 4
"Hayaan mo na, 'Te. Sige na sagutin mo na iyong tawag."
Nagmamartsang pumasok sa loob ng mansiyon si Ate Minda. Ilang minuto

siyang nawala at nang bumalik ay hindi tahimik.
"Sino iyong tumawag sa landline natin, Ate?"
Hindi siya sumagot.
"Sinong kailangan, Ate?"
Tumingin siya sa akin. "Ikaw raw..." 10
"Ha? Sino raw, 'Te?" Sila Bea lang naman ang pwedeng tumawag sa akin, but
I didn't give them the house phone number.
Napansin ko na nakakunot nang maigi ang noo ni Ate Minda kaya nilapitan
ko siya. Hindi niya pa sinasagot ang tanong ko kung sino ang tumawag sa
akin sa telepono.
Nagkibit siya ng balikat at maliit na ngumiti. "Siguro wrong number lang,

Ganda." 65
Wrong number pero ako ang hinahanap?
"Sige, balik na pala ako sa kusina at baka gigil na naman si Mrs. Cruz."
This time nakangiti na talaga siya kaya umokay na ako. "Wag mo na isipin
iyon. Focus ka sa lovelife mo kay Mayor." Kinindatan niya pa ako bago
siya umalis. 3
...
SEVEN pm nang umuwi si Jackson. Lumabas ako ng kuwarto at pinuntahan siya
sa study room dahil doon siya dumiretso. Mukhang wala siya sa mood dahil
ang tahimik niya nang pasukin ko siya. 1
Ni hindi niya ako pinansin kahit nasa loob na ako. Nakatayo lang siya sa
gilid ng bintana at walang imik habang hawak ang goblet na may lamang
alak.
"Hi."
Ni hindi niya ako nilingon.
"Ginabi ka. Kumain ka na ba?"
Wala pa rin siyang sagot. Parang hangin lang ako rito na hindi niya
pinagkakaabalahang tingnan man lang. Seriously masakit.
"May problema ba?" mahinang tanong ko. Kapag hindi pa siya sumagot ay
aalis na muna ako. Mukhang wala siya sa mood na makipagusap...
Matagal siyang tahimik. Parang hindi niya talaga ako naririnig. Parang
hindi niya ako nakikita. Parang hindi niya nararamdamang nandito ako para
sa kanya.
"S-sige aalis muna ako—"
"Yakapin mo ako." 72
"Ha?" 4
Tumingin siya sa akin. Matamlay ang itim na itim niyang mga mata. "Today
is my late mom's birthday." 2
"Sorry..."
"Don't be. Sanay naman na akong wala siya. Kahit noong buhay siya, wala
rin naman siyang nagagawa sa mga gusto ni Dad. Hindi niya magawang
suwayin ang mga desisyon ni Dad sa buhay ko." Yumuko siya at nilaro ng
mga daliri ang hawak na goblet. "I just miss her sometimes..."
Tahimik na lang akong nakikinig sa kanya habang kumikirot ang puso ko

dahil sa sakit na nadadama ko sa boses niya. 2
"Kung si Dad lang ang nauna kay Mom na namatay, baka hindi ako ganito,
Fran. Baka hindi ako ganitong parang pinagkaitan ng lahat. Baka ibang
course ang kinuha ko sa college, baka hindi ako palaging babad sa pag-
aaral, sa pagsunod kay Dad. Baka hindi ako mayor ngayon. Maybe I'm a part
of music band now. Maybe instead of being inside the municipal ay nasa
rehearsal ako ng banda o sa isang gig. Or maybe in a concert. Music is my
passion pero nandito ako ngayon sa politika." 35
Kung ganoon nga ang nangyari ay baka hindi siya naikasal kay Mama. Baka
naenjoy ni Jackson ang buhay niya nang malaya. Baka hindi kami nagkita...
5
I feel bad for him pero hindi ko maiwasang hindi maging selfish sa
isiping kung ganun nga ang nangyari ay baka ni hindi ko man lang siya
nakilala. O kung naging parte siya ng isang banda, baka hanggang sa
radyo, Internet at TV ko na lang siya makikita.
"I miss her, Fran. She left me with Dad kahit ipinangako niya na hindi
siya mawawala, iniwan niya pa rin ako." May pait ang boses niya nang
tingnan niya ako.
Jackson is a grown up man. Matangkad, guwapo, matikas at malakas ang

dating. Walang hindi hahanga sa tulad niyang matalino, magaling sa
negosyo at tapat magserbisyo. Nasa kanya ang lahat ng katangiang
sasambahin pero walang may nakakaalam na sa kabila ng lahat ng meron siya
ay isa siyang anak na nawalan ng ina at kalayaang magpasya para sa sarili
niya.
"Mula nang mawala siya, si Dad na ang nasunod sa buhay ko. Pero hindi ako
nagsisisi dahil nawalan man si Mom, may pumalit sa kanya."
"Jackson..."
"It's you, Fran. Ikaw ang kapalit ng nawala sa akin. Eversince you came
into my life, nangako na ako sa sarili ko na iki-keep kita. Dito ka
lang." 44
"Gusto mo pa bang yakapin kita?"
Kahit malungkot ang mga mata ay ngumiti siya. "Come here please."
Kusang humakbang ang mga paa ko papunta sa kanya. Nang maabot ko siya ay
agad ko siyang ikinulong sa mga bisig ko. Hinayaan ko lang siyang
nakasubsob sa leeg ko hanggang sa gumaan ang kanyang pakiramdam. 1
"Fran..."
"Hmn..."
"Gusto ko 'to. Gusto kong palagi mong gagawin 'to kapag nalulungkot ako."
5
"Oo..." pangako ko.
"Thank you."
Ngumiti ako at lalong hinigpitan ang yakap sa kanya. Ang init-init ng

katawan niya, mabango at matigas ang mga kalamnan. Ang laki niyang tao
pero ito, nanghihina siya. Hindi pala lahat ng nagpapakita ng kalakasan
ay talagang matibay.
"Sa akin ka na, Fran. Hindi ka na pwedeng umalis sa tabi ko," bulong
niya, ang mainit na hininga ay kumikiliti sa leeg ko. "Bawal mo akong
iwan." 82
Tumango ako. Mas pinagbuti ko ang pagkakayakap sa kanya. May kahinaan din
ang lahat ng tao gaano man nila piliting itago ang emosyon nila. Parang
si Jackson. Seryoso lang siya, tahimik pero may malalim na sugat pala sa
puso niya.
"Bawal, Fran. Bawal mo akong saktan." 13
"Hindi kita sasaktan."
"Kahit sino ang bumalik sa buhay mo, hindi mo ako ipagpapalit. Hindi ka
aalis sa tabi ko kahit anong mangyari. Promise me." 178
"Pangako..." 2
"Good. I have a better idea para matupad mo 'yan. How about you'll marry
me?" 70
"Ha?" Napadilat ako at napalayo. Nakangiti sa akin si Jackson habang ang

mga mata niya ay mainit at nakakapaso ang mga tingin. 5
"We should get married, Fran. Yeah, let's get married." 402
JF
Chapter 34
"HUY SIRAULO KA NA?" 29
Tumawa si Jackson at hinila ako palapit at niyakap nang mahigpit.

"Sobrang tapang na ng bibig mo." 17
Itinulak ko siya para lang mangudngod sa matigas niyang dibdib. Hindi

niya ako pinapakawalan. "Bakit ka kasi nagyayaya ng kasal?!" 2
"I just wanna make sure na akin ka na palagi." Hinila niya ako at naupo
siya sa kanyang swivel chair. Sa kandungan niya naman ang landing ng pwet
ko nang hilahin niya na naman ako. 12
"Gusto mo bang magdeklara ng world war ang daddy mo?"
Ginusot niya ang buhok ko kaya nalaglag tuloy sa may noo ko ang aking
medyo mahaba ng bangs.
"I'm serious, doll, I wanna marry you." Nakatitig siya sa akin na parang
nasisiyahan sa itsura ko. 29
Pinitik ko ang matangos niyang ilong. "Wag kang magsasalita nang ganyan
nga." 2
Hinuli niya ang kamay ko at dinala sa mga labi niya. "Ayaw mo ba akong
maging asawa?" 25
Lumabi ako.
"Wala ng magagawa si Dad kapag tapos na. And about my past with your late
mom, mabubura na iyon. Wala nang makakaalala."
Napabuntong-hininga ako. Ano ba ang dapat kong sabihin sa kanya?
"You have nothing to worry because I'll take care of everything." Marahan
niyang kinagat ang hintuturo ko. 25
"Jackson..." Ramdam ko ang pagapang ng init mula sa gilid ng mga tainga

ko hanggang sa pisngi. Inisa-isa niya ang mga daliri ko. 2
"Marry me, Fran." Seryoso siya at parang bibigay ang mga tuhod ko sa mga
titig niya. He's still biting my the tip of my fingers. 12
"Masyadong mabilis..."
"Doon din tayo pupunta." 1
"Gaano ka kasigurado?"
"Basta alam ko." Ang buhok ko naman ngayon ang nilalaro niya. "Okay na
ako. Hindi na ako malungkot, my doll." 1
"Mabuti naman. Ayaw kong malungkot ka. Hindi ako sanay na malungkot ka."
"Saan ka sanay?" Ngumisi siya at kinabig ang bewang ko.
"Sa nagsusungit ka. Sa seryoso ka lang. Iyon ang kinasanayan ko."
"Hindi na ako magsusungit sa 'yo. You're a big girl now. Sumasagot ka na

nga sa akin e." 9
Bumungisngis ako. "I am happy to be a big girl." 4
"And I am happy too."
Nakagat ko ang ibaba kong labi nang mapunta roon ang mainit niyang mga
mata.
"Can the big girl kiss the big boy in front of her?" 97
Napalunok ako. "Ngayon?"
"As in right now."
Napatingin ako sa mga labi niya at natutuksong dinama iyon ng aking

daliri. Malambot. Nasa isip ko pa ang lasa nito. Tumingin ako sa mga mata
ni Jackson na parang nag-iba na ngayon. Parang mas naging madilim at
mainit. 1
"Pikit ka..." utos ko sa kanya. Nahihiya kasi ako. 2

He obliged.
Para akong timang na nakatitig sa kanya habang nakapikit siya. Sobrang

guwapo niya talaga. Hindi ako makapaniwalang nasa ganitong sitwasyon
kami. Hinaplos ko ang pisngi niya at saka ako lumapit. Nang halos one
inch na lang ang pagitan namin ay huminto ako. Nakakabingi kasi ang
kalabog na naririnig ko sa loob ng dibdib ko. 1
Ilang beses akong lumunok habang nakatitig sa mga labi niya na hindi ko
magawang abutin sa kaba. Bakit ba kinakabahan pa ako e ilang beses naman
na kaming nagkiss?
"Matagal pa?" 24
"Teka..."
Nataranta ako nang dumilat siya. Huling-huli niya ang parang tanga kong
ekspresyon. Nangingiting hinila niya ang dalawang braso ko para ipatong
sa kanyang balikat. "You're still scared of me. Aren't you?"
"H-hindi naman e. Nagrerelax lang kasi muna ako dahil baka kapusin na
naman ako ng paghinga kasi matagal ka humalik—" Hindi ko na natapos ang
aking sinasabi ng siya na ang umabot sa mga labi ko.
Magaan lang ang halik niya pero para akong inuubos. Lutang ang pakiramdam
ko kaya hindi ko na namalayang mahigpit na ang kapit ko sa kanya.
Gumaganti na rin ako sa halik niya sa paraang alam ko. Napaungol siya
dahil dito. He deepened the kiss, sliding his hot tongue inside my mouth.
19
"Hindi ako magsasawa rito," he whispered between kisses. Ang palad niya
ay nakadiing maigi sa bewang ko. He angled his head, taking more of me.
His fingers gently ran up and down my spine at lalo akong nagliyab na
parang lalagnatin na. Hindi ko maintindihan pero mas kakaiba ngayon ang
palitan namin ng halik. Parang ayaw kong tumigil ito. 14
Narinig ko ang pag- reclined ng swivel chair. Bumaba kami at ngayon ay

nakadagan na ako kay Jackson padapa. Tuloy ang pag-angkin niya ng mga
labi ko.
"S-sandali..." Napaangat ako at nanlalaki ang mga mata. May tumutusok

kasi sa akin. 107
Namumula siya hanggang sa leeg. Parang inaantok naman ang kanyang mga
mata. Umahon ako at siya naman ay umayos ng upo. Hindi ako makatingin sa
kanya. Hinagod niya ang likod ko at hinalikan ako sa balikat. "Pumunta ka
na sa kuwarto mo."
Tumango ako.
"Pahahatiran na lang kita ng dinner."
"Ikaw?"
"Sa kuwarto ko."
"Anong gagawin mo?" 10
"'Will take a shower." 137
Tumayo na ako at tumungo sa pinto. Nilingon ko pa siya bago ako lumabas

ng study room. Nakaupo pa rin siya sa swivel chair at pulang-pula pa rin.
3
...
"GABI NA. PAGAGALITAN KA NA BA?"
"Hindi. Nagpaalam naman ako," sagot ko kay Bea. Siya lang ang kasama ko
dahil nauna na iyong dalawa kanina pang 5pm. Kami ni Bea ang nagtagal sa
library na inabot na ng lampas alas seis.
May reason kaya pinayagan akong magpaabot ng dilim. Nasa labas lang naman
kasi ng campus si Tarek mula 5pm. Bale lugaw ito sa labas at malamang na
malayang ka-text si Ate Minda. Gagabihin din si Jackson sa munisipyo
dahil may program. Fiesta kasi ngayon ng Our Lady of Consolation Parish,
QC. May event ngayon sa labas ng munisipyo at doon ako didiretso para
sabay kaming uuwi ni Jackson. Mahirap na at baka nandoon din nakikifiesta
si Valentina. Nasa ibang bansa si Vice ngayon kaya malamang hindi ito
pupunta sa munisipyo.
Mabuti na lang civilian kami ngayon kaya hindi ako naka-uniform.

Nanalamin muna ako sa dala kong mini mirror. Liptint lang ang nasa labi
ko at wala na akong inilagay na iba sa aking mukha. Fitted faded jeans,
pink fitted poloshirt at white sneakers ang suot ko and my hair was up in
a messy bun. 3
"Alis na ako, Bea," paalam ko sa kanya.
"Sige ingat ka ha!"
Nauna na ako sa gate nang makita ko nang nakatayo roon si Kuya Tarek.
Malaking lalaki ito at bato-bato ang katawan kaya kita ko agad. Seryoso
itong nagtitipa sa hawak na CP ng tawagin ko. Ang seryosong mukha nito ay
lalong sumeryoso nang makita ako.
"Tara na, Kuya!" Paglapit ko sa kanya ay hinanap ko agad ang sasakyan.
"Hindi na po kayo magbibihis, Miss Fran?"

"Okay na ito. Hindi naman ako paparty ron." Saka mga taong-bayan lang na
halos cassual lang ang suot ang pupunta sa party kaya okay na itong suot
ko.
Sa labas ng munisipyo ginaganap ang program. May nakalagay na stage sa

pinakaharap ng munisipyo at nandoon si Jackson kasama ng iba pang
pulitiko. Maraming tao dahil may mga invited na artista. May dance
contest din mayamaya. Sa gilid ng kalsada ipinarada ni Tarek ang sasakyan
nang makarating na kami.
"Miss Fran, ihahatid kita sa office ni Boss."
"Hindi na. Gusto kong manood dito e." Sinundan niya ako nang lumabas ako
ng kotse.
Kitang-kita mula sa kinaroroonan ko ang pasimpleng paglabas ni Jackson ng

phone mula sa bulsa ng suot niyang black slacks. Nagtipa siya at mayamaya
lang ay nagbeep na ang phone ko.
JACKSON:
Where are you?
Nagtipa agad ako ng reply.
ME:
Nandito na. Ayoko sa loob ng office mo, gusto kong manood ng program e.
Kasama ko naman si Tarek dito kaya nothing to worry. I'm safe.
JACKSON:
Hindi ka pa kumakain.
ME:
Kakain ako pagkatapos mo. 1
JACKSON:
No. Pumasok ka sa office ko at magpadeliver ng dinner.
Kapansin-pansin na sa cell phone siya nakatutok kaya naman tinawag siya

ng emcee. "Aba busy si Mayor natin. May katext!" 1
Naghiyawan at nagtilian ang mga babae sa audience lalo nang ifocus ang
camera kay Jackson, kitang-kita tuloy siya sa malaking screen na nasa
taas ng stage ngayon. Maging ang mga katabing pulitiko ay nagngitian. Big
deal sa kanila na may katext ang mayor nila. Napaangat naman ang mukha ni
Jackson papunta sa emcee. Sa klase ng tingin niya rito ay parang gusto
niya itong sakalin. 38
Deadma ang baklang emcee. Mas lalo pa nga itong ginanahang biruin si
Jackson dahil sa nakuhang response sa mga tao. "So sino kaya ang katext
ng mayor natin?" 1
Muli ang pag-iingay ng crowd.

Nang lingunin ko si Kuya Tarek ay nakatingin siya sa akin. Ibinalik ko
ang mga mata ko sa stage. Kinakabahan ako for Jackson.
"Ibig sabihin ba nito malapit na tayong magkaroon ng mayora?"
Ang ingay-ingay ng mga tao. Mukhang lahat ay nae-excite sa kaalamang may

lovelife na ang mayor nila.
"Sino naman kaya? Baka naman si Miss Val na 'yan, ah!" Nakatawang sabi ng
emcee. Lalo pang nag-ingay ang mga tao habang seryosong-seryoso lang ang
mukha ni Jackson.
"Bakit si Val?" nakasimangot na tanong ko sa hangin.
"Miss Fran, okay lang po ba kayo?"
Hindi ko pinansin si Kuya Tarek. Naiinis ako kasi bakit si Valentina? Bat
inililink ba siya kay Valentina? Bakit naman mag-iisip nang ganoon ang
mga tao?
"Miss Val?" Nakangiting tawag ng emcee. "Hindi ka pa yata kilala ng ibang

kalugar natin. Curious sila sa 'yo, Madam. Naku pagkaganda at kagalang-
galang na babae ito. Siya na nga ba ang magiging first lady natin? Payag
kayo?"
Mula sa kung saan ay sumulpot naman si Valentina. Napaka-sexy nito sa

suot na fitted black dress na pinapatungan ng white formal blazer.
Nakaheels at clear glasses ito. Kumaway lang ang babae sa audience at
pagkatapos ay bumaba ulit. So nandito nga talaga si Valentina. 2
Mukhang hindi natuwa ang audience kay Valentina dahil kaunti lang ang
nagtilian nang kumaway siya. At isa ako sa hindi natutuwa sa kanya.
Ano nga kaya ang sasabihin niya kapag nalaman niya ang tungkol sa amin ni
Jackson? Baka masampal niya na ako. Baka samahan pa siya ng kapatid niya
na awayin ako. Pero hindi na ako bata. Hindi ko sila lalabanan pero hindi
ko rin sila hahayaang apihin ako.
"Guys! Alam niyo ba ang chismis?" Gumitna na naman ang baklang emcee.
Kumikinang ang suot nitong lady tux. "Ang mayor natin, dati palang
kumakanta noong high school siya! Baka naman pwede tayong makahingi ng
sample ngayon, 'no? Gusto niyo bang marinig kumanta si Mayor Jackson?" 3
Nag-isang boses ang mga tao.
"Mayor, nagrerequest ang mga tao mo. Baka naman?" baling nito kay
Jackson. 3
Naghihintay ako na tumanggi siya kaya laking gulat ko nang tumayo si

Jackson at kunin ang microphone.
"O isang masigabong palakpakan muna para sa ating minamahal na mayor!" 1

Nagpalakpakan naman agad ang mga manonood na may kasama pang tilian. Pati
ang emcee ay halos mamilipit sa pagcheer sa kanya. Iniwan siya nito sa
gitna ng stage at mayamaya ay nanahimik na ang paligid.
Tahimik na pero ako ay hindi mapakali, katulad ng mga mata ni Jackson na

tila may hinahanap sa crowd.
"And as I look into your eyes I see an angel in disguise..." buo ang
boses niya, malamig pero nagbibigay ng kakaibang init sa gabi. 15
Lahat ay tulala habang nakikinig. Siguro namamangha sila na kayang

kumanta ni Jackson. Na maganda ang boses niya.
"Sent from god above for me to love, to hold and idolize. And as I hold
your body near, I'll see this month through to a year. And then forever
on 'till life is gone I'll keep your loving near."
Sa dami-dami ng tao ay nakita niya ako. Nandito ang paningin niya sa

kinatatayuan namin ni Kuya Tarek. Alam ko na nandito na siya nakatingin,
nararamdaman ko na sa akin nakatutok ang mga mata niya kahit pa
napakalayo ko sa kanya.
"And now I've finally found my way to lead me down this lonely road. All
I have to do
Is follow you to lighten off my load."
Hindi ko alam kung bakit naiiyak ako habang pinapakinggan siya ngayon.
Kung bakit damang-dama ko iyong emotion ng kantang ito.
"You treat me like a rose. You give me room to grow. You shone the light
of love on me and gave me air so I can breathe. You open doors that close
in a world where anything goes.You give me strength so I stand tall
within this bed of earth just like a rose." 23
Tapos na ang pagkanta niya ay nakatanga pa rin ang audience. Nang

mahimasmasan ang mga tao ay napuno ng hiyawan at palampakan ang paligid.
Bumalik ang emcee sa stage. Kilig na kilig ito.
"Thank you very much, Mayor Jackson Cole! My god! Binigla mo kami! Pasok
na pasok ka sa Black Omega Society! Hindi ka dapat mayor! Pwedeng-pwede
kang itapat kay Rogue!" 84
"Mayor! Mayor! Mayor!" Iisang boses ng mga tao. 1
"Nagulat kayo, 'no?" baling ng emcee sa mga ito. "Hindi niyo akalain
iyon, 'no?! E si Miss Val ano kayang say?" 5
Nakita sa big screen ang nangingiting mukha ni Valentina. Nakatutok sa

babae ang camera ngayon. Kumaway pa ito matapos magtakip ng bibig na
parang nahihiya. Tuloy naman ang panunukso ng crowd at ng emcee. 23
Nang sa wakas ay matapos ang program ay umalis na sina Jackson sa stage.
Napalitan na rin ang emcee dahil iba ang program para sa dance contest na
aabutin hanggang madaling araw.
"Tara na, Miss Fran," tawag sa akin ni Kuya Tarek.
Sumunod na ako pabalik sa kotse. Tahimik lang ako kahit dalawa na kami ni
Kuya Tarek sa loob.
"Kuya?" pukaw ko sa pagce-cell phone niya.
"Yes, Miss Fran?" Sinulyapan niya ako sa rearview mirror.
"Okay lang po ba kayo ni Ate Minda?"
Hindi nakasagot agad si Kuya Tarek.
"I mean, hindi po ba nangyayari sa inyo na nagseselos ka o nagseselos

siya?"
"Wala siyang dapat ipagselos dahil siya lang ang babae sa buhay ko. Wala
na akong nanay." 183
Lumabi ako. "E ikaw? Nagseselos ka ba? Kasi di ba maraming nagkakagusto

sa kanya? Iyong gardener sa kabilang mansiyon ay hindi pa rin sumusuko sa
panliligaw sa kanya kahit kayo na. Pati iyong guard sa village natin e
willing to wait din daw kay Ate Minda." 29
"Kung talagang mahal niya ako, wala akong dapat na ipag-alala. Kahit sino
pa ang nakapalibot sa kanya, hindi siya titingin sa iba." 35
"Mahal ka nun." Ngumiti ako at tumingin sa labas ng bintana ng sasakyan.

1
"May problema ba, Miss Fran?"
"Wala po." Nakakatuwa siya. Kaylaking tao at bato-bato pero may puso.
Napakaswerte ni Ate Minda sa kanya.
"Mukhang meron, Miss Fran."
Umiling ako. "Wala po talaga, Kuya..."
"Pwede niyong sabihin, Miss Fran." Hindi ko inaasahang mangungulit nang

ganito si Kuya Tarek sa akin. Hindi naman kasi siya palasalitang bato
este tao. 14
"Nagseselos ako kay Valentina." Ayun nasabi ko na. Medyo lumuwag ang
dibdib ko na nagsisikip na kanina.
Parang napaisip muna si Kuya Tarek bago nagsalita. "Matagal nang nandiyan
si Miss Val, pero hindi naman nagbago ang kinatatayuan niya sa buhay ni
Boss." 2
Pero inis pa rin ako lalo na at nahuli ko na sila noon. Ano ba talaga ang
Valentina na iyon kay Jackson? Bakit feel na feel niya masyado ang
panunukso ng emcee sa kanya kanina?
"Relax ka lang po, Miss Fran."
May humintong itim na van sa gilid ng sasakyan namin. Mula doon ay bumaba
si Jackson at kumatok sa bintasa sa tabi ko. Binuksan ko siya ng pinto at
sumakay agad siya patabi sa akin. Umalis na rin agad ang van.
"Let's go, Tarek," utos niya pagkuwa'y lumingon sa akin. "Okay ka lang?"
Tumango ako. "Nice performance."
Kitang-kita ko ang pamumula niya kahit pa medyo dim ang ilaw sa dito sa
loob. 5
Umiwas siya ng tingin. "Kain muna tayo." May sinabi siyang resto kay Kuya
Tarek at pagkatapos at sumandal siya sa balikat ko habang hawak ang isa
kong kamay. 7
"Pagod ka?" Hinagod ko ang likuran niya. 4
Tumango siya. Nakapikit siya habang nakasandal sa akin.
Nagtatampo ako pero natutuwa na sa akin siya ngayon. Hinayaan ko siyang

magpahinga dahil halatang pagod siya sa maghapon. Pagkarating namin sa
restaurant ay magana siyang kumain, mukhang gutom na gutom. Nauna na si
Tarek na umuwi, nag Grab ito dahil pinapauwi ni Ate Minda. Mukhang may LQ
ang dalawa. 4
Naiwan kami ni Jackson sa mini garden ng restaurant pagkatapos naming

kumain. Ako ang gumawa ng paraan para makauwi si Kuya Tarek. Okay naman
kay Jackson na siya na ang magmaneho pauwi tutal nakapagpahinga naman na
siya.
"Sobrang ganda ng boses mo." Nakatingala ako sa kanya habang magkaharap

kami sa gilid ng fountain ng garden ng resto. Christmas lights lang ang
ilaw sa gawing ito.
Ngumiti lang siya. Nakakatuwa talaga na palangiti na ngayon ang taong

ito.
"Hindi ka nga dapat mayor. Magtayo ka kaya ng band?"
"Tapos na iyon." Ginusot niya na naman ang buhok ko. Nagiging hobby niya
na ito, nakakainis kasi parang sa bata lang dapat ito ginagawa di ba? 1
"Kahit naman nasa politics ka na, hindi mo pa rin dapat talikuran ang mga
bagay na gusto mo."
"Hindi naman kita tinatalikuran." 137
Nakagat ko ang aking labi dahil ayaw kong ngumiti.
Pinisil niya ang baba ko. "Spend the night with me." 17
Umiwas ako ng tingin dahil nakakatupok na naman ang mga mata niya na
kasing itim ng gabi.
Mayamaya ay mahina akong nagsalita. "Hindi ba nababawasan iyong

nararamdaman mo sa akin sa paglipas ng mga araw?" 2
"No."
"Talaga..."
"Actually I fell for you a little bit more every day." 4
Tumingin ako sa kanya. "Sige." 3
"What?" Kumunot ang noo niya.
"Sige magpakasal na tayong dalawa." 134
Matagal siyang nakatitig lang sa akin habang nakaawang ang kanyang

mapulang mga labi. Mayamaya lang ay ngumiti siya. Hinawakan niya ang
kamay ko. "The big girl is going to be my wife hmn..." 46
Nag-iinit ang pisnging yumuko ako. "Jackson, I love you..." 62
"That's the best thing I've heard from you." Hinila niya na ako papunta
sa parking lot kung nasaan nakapark ang kanyang kotse. 181
JF
Chapter 35 14
AYAW niyang bitawan ang kamay ko kahit nasa loob na kami ng sasakyan.
Para namang tatalon ako sa daan pababa sa higpit ng hawak niya. Mabuti na
lang hindi ako pasmado kaya hindi nagpapawis ang palad ko. 21
“Dahan-dahan sa pagda-drive. Makakarating rin tayo.” 8
Panay ang tingin ko sa kanya habang seryoso siya sa pagmamaneho. Isang

kamay niya lang ang nasa manibela habang nagda-drive siya. We are heading
to Taytay Rizal. Nandun nakatira iyong ninong niyang judge. 26
Yes, we are going to get married tonight. Pagkasabi ko ng oo sa kanya sa

resto, nagyaya na siya kaagad. Sandali niya lang na kinausap ang ninong
niyang judge para ikasal kami. Hindi na ako pwedeng umatras kasi nandito
na ito. At wala rin naman akong balak umatras. I’m already decided to
marry this mas beside me. Ibig sabihin lang naman na kapag kasal na kami
ay sa kanya na ako at sa akin na siya. Iyon lang ang laman ng isip ko
mula pa kanina. 29
“Damn it,” mahinang usal niya nang tumunog na naman ang phone sa ibabaw
ng dashboard.
Kanina pa nagb-beep iyon pero hindi niya pinapansin. Ang kaso makulit e,
panay beep pa rin. Nung magstart ng tumawag ang kung sino mang gusto
siyang makausap ay saglit niyang binitawan ang manibela para i-off ang
phone niya. Oo iyong manibela iyong binitawan niya at hindi iyong kamay
ko. 27
Ang dami kasi talagang nagt-text at tumatawag sa kanya. Isu-suggest ko sa

kanya na bumili ng isa pang phone, para bukod iyong contacts sa personal
at iyong sa panunungkulan niya as mayor of QC.
“We’re here, Fran.” Sa Ridgemont Executive Village kami pumasok. Sa

pangalawang kanto kung saan may malaking bahay na blue ang pintura kami
huminto. Sinalubong agad kami ng mga kawaksi at pinatuloy sa loob. 10
Isang maputi at may edad na lalaking payat ang naghihintay sa amin sa

main door. Naka-PJs na ito, mukhang patulog na nang istorbohin ni
Jackson. Ngumiti agad ito nang makita kami. “JC!” 1
“He’s Judge Ulyssis Madriaga, my godfather,” pakilala ni Jackson. “Siya

ang magkakasal sa atin. And 'Nong, this woman beside me is my fiancée.” 4
“Good evening po.” Nagmano ako dito.
“Very lovely. No wonder at ayaw nang ipagpabukas pa ng inaanak ko ang

kasalang ito.” 1
I wonder kung kilala ba ako ng ninong niya. Kung alam ba nito kung paano
ako napadpad sa buhay ni Jackson.
“By the way, JC, alam ba ito ng daddy mo?”
“Malalaman palang.”
Napangisi ang judge at niyaya na kami sa study room niya na nasa second
floor ng malaking bahay.
“These are the legal papers na kailangan niyong pirmahan. After tonight,
mag-asawa na kayo.” Pinapwesto na kami ng ninong ni Jackson sa tapat ng
mesa niya. “Bukas din ay registered na ito. Ako nang bahala sa lahat.
Hindi aabutin ng tanghali.”
Mayamaya ay dalawang tauhan nito ang pumasok. Ang mga ito raw ang
magiging witness ng kasal. Nang magstart ang pagkakasal sa amin ni
Jackson ay nakalutang ang pakiramdam ko. I was nervous and excited the
whole time. This moment felt almost surreal.
Lalo na ng sabihin ni Judge Madriaga na tapos na ang kasal. “You may now
kiss your lovely wife.” 39
Nahihiyang tumingin ako kay Jackson, sa asawa ko. I was about to close my
eyes to wait for his kiss when I noticed that he’s just staring at me. 9
He’s not making any move to claim my lips. Dapat ba ako ang hahalik sa
kanya? Ako dapat ba muna?
Hindi na ako mapakali. Nagsisisi na ba siya agad at ngayon lang natauhan

kung kailan kasal na siya sa akin? Hala hindi dapat ganun. Bakit ganito
siya makatingin? Naghihintay si Judge Madriaga pero nakatitig lang talaga
sa mukha ko si Jackson.
“All right, I won’t look.” Nangingiting umalis na sa harapan namin ang

kanyang ninong. Pati ang mga tauhan nito ay inutusan na nitong lumabas. 3
“Jackson, bakit ganyan ka makatitig sa akin?” Hindi nakatiis na tanong

ko. Kinakabahan na kasi ako.
Nagulat ako nang bigla siyang ngumiti. Dahil doon nawala na lahat ng mga
pag-ooverthink ko kanina. 1
Yumuko siya para abutin ako. “I’m gonna kiss you now, wife.” 74
Then, he passionately kissed me, tickling my tongue with his. Hindi lang
ito simpleng halik. Isa itong nakakabaliw na halik. Hindi ko alam kung
gaano katagal, basta hindi na ako makahinga pero gusto ko pa. 6
Katok sa pinto ang nagpatigil sa amin. Sumungaw ang ninong niya. “Matagal
pa ba?” 22
Nang tingnan ko si Jackson ay pulang-pula ang mukha niya hanggang leeg.

Cute talaga niya pag ganito. 3
Hindi ko mapigil ang ngiti ko nang hatakin ko na si Jackson sa braso.

“Tara na... Baka matutulog na iyong ninong mo.” 6
Tumango siya at lumabas na rin kami ng study room. Hila-hila niya ako sa
kamay pabalik sa sasakyan. Umuwi kami ng mansiyon na mag-asawa na. 7
Hindi ko ma-explain iyong nararamdaman ko habang nagpapalitan kami ng

tingin. Pasimpleng mga tingin pero may laman. Pagpasok namin sa mansiyon
ay hinawakan niya ulit ang kamay ko. Mabuti na lang at mukhang tulog na
ang mga kawaksi kaya malaya kaming nakaakyat sa itaas. Sa hallway ay saka
niya ako binitawan.
“Sasabihin ba natin na kasal na tayo?” tanong ko sa mahinang boses.
“Yes.”
“Pero wag muna agad...” Siguro after next election na lang. Mas worried
pa ako sa political career niya kaysa sa kanya na parang walang pakialam.
Pinisil niya ang baba ko. “We’re already married. Stop worrying too
much.” 1
Napayuko ako. Ayaw kong sirain ang gabi pero hindi ko talaga maiwasang
matakot. Ginagap niya ang kamay ko at dinala sa mga labi niya.
“See you tomorrow, Wife.” 2
Napanganga ako. Ngayon lang bumaon sa utak ko iyong bagong tawag niya sa
akin. Hindi na “doll”, “Fran” o “Big Girl” kundi “Wife” na. Iba iyong
dating nun, mas malalim, mas masarap. 37
Talaga bang asawa ko na itong poging ito? Dati lang sinusungit-sungitan

ako nito e.
“Goodnight,” mahinang sabi ko. Nginitian ko siya. Nginitian ko ang asawa

ko.
Tumango siya at tumalikod na.
Hindi ako makapaniwalang kasal na kaming ng lalaking naglalakad palayo.

Kumakalabog ang puso ko sa isipin palang na may feelings siya para sa
akin, kaya ngayong kasal na kami ay parang ikamamatay ko na ang pagwawala
ng puso ko sa loob ng aking dibdib.
Sandali? Iyon na ba iyon? Dapat di ba may ginagawa pa after ng wedding?

Ah, baka sa ibang araw na lang iyon since pagod at antok na kaming
dalawa. Okay lang, makakapaghintay naman. 121
...
Nasa cafeteria ako nang mag VC si Jackson kinabukasan. Napalingon muna

ako sa paligid bago ko iyon sagutin. Vacant ko at ako lang mag-isa
ngayon, good thing at pinakadulong upuan ang pinili kong pwesto. Sinuklay
ko muna ng mga daliri ang buhok ko bago pindutin ang camera. “Hi!” 1
Agad na bumungad sa akin kung gaano siya kaguwapo at kung gaano siya
nakakamiss. Kainis kasi ang aga niyang umalis kaninang umaga dahil may
emergency sa munisipyo.
“Hello, wife.” 13
Pati iyong boses niya sobrang namiss ko.
Nakasandal siya sa kanyang swivel chair at mukhang ipinatong niya lang sa

mesa ang phone niya kaya pataas ang anggulo ng kuha nito sa kanya.
Messy ang buhok ni Jackson, medyo pawisan din ang gilid ng noo at ng
matangos niyang ilong. Ang buong nakikita ko sa screen ay ang upper part
ng leather belt niya na kita sa dahil mga dalawang butonoes yata sa ibaba
ng suot niyang polo na color white ang bukas. Bukas din ang dalawang
butones sa bandang itaas kaya kitang-kita ko rin ang collarbone niya at
bukana ng matigas na dibdib. Parang init na init siya e naka-aircon naman
ang buo niyang opisina. 16
“Vacant ko ngayon kaya nagmemerienda ako. Ikaw?”
“Merienda rin.”
“Nasaan ang merienda mo?” Hindi naman siya mukhang nakain kasi nakaupo
lang siya habang nakasandal sa sandalan ng swivel chair niya.
“Ikaw.” 52
“Ha?” 2
Gumuhit ang isang pilyong ngisi sa mapula niyang mga labi. “Ikaw ang
merienda ko ngayon.” 42
Ramdam ko ang pagapang ng pamumula sa buo kong pisngi. Mabuti na lang

talaga ang naka-headset ako kaya malabong may makarinig sa sinabi niya
maliban sa akin.
“I mean, makita lang kita, busog na ako.” Hindi pa rin maalis ang pilyong
ngisi niya. 22
Pasimple ko siyang inirapan.
“Go. Kumain ka na. I’ll watch you.”
“Makakain ba ako ng merong nanonood sa akin?” 1
“Kunwari nasa commercial ka.” 9
Ganun? Ano bang tumatakbo sa isip nitong lalaking ito? Ang pilyo niya
ngayon e.
“Come on. Eat your food.”
Bahala nga siya. Gutom na ako dahil hindi ako nakapaglunch kanina kaya
kakain ako kahit nanonood pa siya. Dinampot ko ang sandwich ko at
nagsimulang kumagat doon. Tahimik lang siya sa screen.
“Okay na ba iyong emergency diyan?” tanong ko para patayin ang tensyon sa

hangin. Kainis kasi nakakailang pala talagang kumain kapag may nanonood
sa 'yo.
“Yeah. Kulang pala ng truck ng bumbero dito kaya nagpabili na ako kanina
ng lima.” 1
“Galing sa sarili mong bulsa?”
“Sa bulsa ni Dad.” 8

Napahagikhik ako. “Uy galing niya na magjoke o.”
“That’s not a joke.” Ngumiti siya nang tipid. “Plano kong magpatayo ng
bagong mga building para sa mga public school. Masyado nang crowded sa
bawat rooms.”
“Mayor, dahan-dahan. Kaya ba ng budget iyan?” Sinimulan ko ng ilabas sa

paper bag ang sandwich na binili ko. 3
“Budget is not a problem.”
“Mag-aabono ka na naman?” Kumagat ulit ako sa sandwich.
“Why not?” He raised his one brow. “I can also ask for money donation
from my brotherhood ko.” 2
Nachismis na sa akin ni Ate Minda na mayayaman ang mga kaibigan ni

Jackson. Nakita ko na rin ang iba sa kanila one time na dumalaw sila sa
mansiyon. Sikat din ang samahan nila na ang tawag ay Red Note Society.
Discreet sila pero may mga lumalabas pa ring article tungkol sa kanila
minsan. Wala naman kasing nakakalusot sa mga makukulit at desididong
media.
Nang maubos ko ang sandwich ay sumipsip na ako sa straw ng binili kong

milktea. Puno pa ang bibig ko e kandasipsip na ako sa straw. Nakalimutan
ko na iyong pagkailang ko dahil pinapanood ako ni Jackson na kumain. 10
Gutom pala talaga ako kasi nga hindi ako nakapaglunch. Ni hindi ko na nga
pinansin ang sarili ko na may tunog na pala iyong paghigop ko sa straw
dahil may bumarang sago. 1
“I should go.” 3
Napatingin ako sa kanya. “Whrrat?” 3
“I said I should go.” Hindi na siya sa akin nakatingin. Ewan ko kung

saan. 31
“De okeyyr larng...” Nilunok ko muna iyong nasa bibig ko sabay sipsip
ulit. Marahang sipsip lang para hindi naman mukhang sabik na sabik. 31
Saan ba siya nakatingin? Iwas na iwas na kasi ang paningin niya sa cam. 5
“Concentrate on your food.” Pagkasabi’y bigla na lang niyang hininto ang

video call namin. 1
...
Gabi nang may kumatok sa pinto ng aking kuwarto. Kakatapos ko lang kumain
nang umakyat ako dahil ang tagal niyang umuwi. Pagkatapos kong magshower
ay nakarinig na ako ng busina ng sasakyan mula sa gate. Dumating na siya.
Kumain na kaya siya? 2
“Wait lang.” Expected ko na siya itong kumakatok kaya mabilis ang pagtayo
ko kahit pa kabado ako. And I am right. Si Jackson nga ang nasa labas.
Suot niya pa rin ang polo niya na color white pero halos bukas na lahat
ng butones niyon. 4
“Hi.” Mapungay ang mga mata niya ng pagbuksan ko.
Bumaba ang paningin niya sa suot kong partner na pajama. Nginitian ko

siya. “Hello. Kumusta?”
“I’ll sleep here tonight.” Pagkasabi’y pumasok na siya. 24
Habol ko siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala na asawa ko na

siya. Kailan kaya ako masasanay?
“Dito ka matutulog, you mean?” Isinara ko agad ang pinto dahil baka may
makakita pa sa kanya.
Tuloy-tuloy siya sa kama ko at pabagksak na nahiga. “Yup.”
“Gusto mo bang magshower muna? Ikukuha kita sa kuwarto mo ng damit na

pamalit.”
“No need.” Tumayo siya at basta dinampot ang kulay pink kong tuwalya na
nakasampay sa dresser. Iyon ang ginamit ko kanina nung magshower ako.
Basa-basa pa nga iyon dahil kakagamit ko lang. 54
Hindi ko na nahabol si Jackson ng isampay niya iyon sa balikat niya sabay

pasok niya sa banyo ko. Lagaslas na lang ng tubig from the shower ang
narinig ko ng mga sumunod na sandali.
Wala akong click ng lock na narinig kaya hindi siya naglock ng pinto.
Hindi ba siya natatakot na baka bigla ko siyang pasukin at kuhanan ng
picture? Hindi siya nag-iingat. Sabagay bat ko naman iyon gagawin? 45
Nakatitig lang ako sa pinto ng banyo at hinihintay ang paglabas niya.

Nag-iisip pa rin ako kung anong gagamitin niyang damit after niya maligo
since ayaw naman niyang ikuha ko siya ng bihisan sa kuwarto niya. Wala
rin akong maipapahiram na damit ko dahil kahit yata iyong mahahaba kong
pajama ay hindi uubra sa haba ng kanyang mga biyas. 1
Ah, baka iyon pa ring suot niya ang kanyang susuutin. Baka nga. 9
I sat on the edge of my bed while waiting for him. Patingin-tingin ako sa
oras, inoorasan ko kung gaano ba siya katagal sa loob. Saktong 8 minutes
ay bumukas ang pinto. Suot niya lang sa pang-ibaba niya ang pink towel
ko! 12
“G-gusto mo ba ng bathrobe?”
“No, thanks.” Tumutulo pa ang basa niyang buhok ng pumunta siya sa
dresser ko at naghagilap ng suklay. Nang makita niya ang Hello Kitty comb
ko ay basta na lang siyang nagsuklay. 6
Naaamoy ko sa kanya ang soap and shampoo ko, pero lalaking-lalaki pa rin
ang dating niya sa akin.
Nakatowel pa rin siya na nagpalakad-lakad sa kuwarto ko. Hindi niya

alintana na wala siyang suot at baka malaglag na lang bigla iyong towel
na nasa bewang niya. Sa bawat galaw niya ang nakasunod naman ako.
“Hinaan ko ba iyong AC?” Baka lang kasi lamigin siya... 2
Tumingin siya sa akin. “No need. Sanay akong matulog nang nakahubad.” 26
He removed the pink towel from the lower part of his body. Akala ko
hihimatayin na ako pero may boxers siya na kulay gray sa ilalim. 83
“K-kumain ka na ba?” Ang lapit niya... 7
Tumango siya at basta ihinagis pasampay ang tuwalya ko papunta sa upuan.

Nahiga siya sa gilid ng kama ko, sa left side. 3
Pinagpag niya iyong katabi niya habang sa akin ang mga mata. “Dito ka.”
“Sige...” Natataranta akong sumampa sa kama at nahiga sa tabi niya.

Nakakatulog naman na akong katabi siya, iba lang talaga ngayon na asawa
ko na siya. Parang may naghahabulang mga daga sa loob ng dibdib ko tapos
iyong tiyan ko, puno ng paru-paro.
Bakit kaya ang init niya kahit malamig ang aircon at medyo basa pa siya?
10
“This is our first day as husband and wife,” sabi niya habang nilalaro
ang kamay ko. 9
“Oo nga...” Sumandal ako sa balikat niya.
Kailan kaya pwedeng sabihin at ipaalam sa lahat na asawa ko na siya?

Gusto ko ring makita ang magiging reaction ni Valentina, kahit wag na
iyong reaction ni Vice kasi natatakot ako. 2
“How old are again you, wife?” bulong niya sa punong tainga ko. 11
“Going twenty...” 3
“Okay na iyon.” 159
Naramdaman ko ang isang palad niya sa aking likod. Ang init-init ng palad
niya at tumatagos iyon sa cotton kong suot na pantulog. Nang tingalain ko
siya ay nakapikit ang kanyang mga mata.
“Matutulog ka na ba?” 5
Umiling siya at ngumiti. Kainis bakit kailangan niya pang ngumiti? Ang
guwapo niya pa namang ngumiti habang nakapikit. 2
“When is your last menstruation?” biglang tanong niya na hindi ko

inaasahan. 90
“Last month...”
Nang dumilat siya ay malunod-lunod ako sa kanyang mga mata. “Your next?”
Napalunok ako. “Baka this week...” 11
“That’s good to know.”
“Bakit?”
“I just wanna make sure that you’re safe tonight.” 66
“Ha?” 1
“I don’t want to ruin your studies.” 26
Napatingin ako sa isang kamay ko na hawak-hawak niya. Ipinatong niya iyon

sa ibabaw ng matigas niyang sikmura. Kusang gumalaw ang palad ko dahil
napapaso ako.
“Tomorrow is Saturday, Wife.” Hinalik-halikan niya ang gilid ng mukha ko.

“Okay lang naman sigurong mapuyat ka.” 119
“Anong gagawin natin?” 8
“We’re going to make love...”
JF
Chapter 36 24
"HARD OR GENTLE?" 214
"Fast or slow?" 62
"Ikaw ang bahala..." 11
Pinisil niya ang baba ko. "Of course it would be slow and gentle, big
girl." 59
"This big girl is your wife now, Mayor." Tinulungan ko siyang alisin ang
suot kong brassiere. 18
His eyes roamed my naked body. "What an angelic face with a body of
succubus..." 68
Namumulang nag-iwas ako ng tingin ng hawakan niya ang kanyang sarili sa

ibabaw ng suot na boxers. 47
Sana kaya ko rin siyang pagmasdan gaya ng halos pagkabisado niya sa lahat
ng parte ng katawan ko kanina. Sana may ganoon din akong lakas ng loob.
Di bale, nagsisimula palang naman kami. 1
Pilit kong itinataboy ang hiya ko pero hindi ko talaga magawa kahit pa
isiping asawa ko na siya. Tinakpan ko rin ng mga braso ko ang aking
dibdib. Narinig kong mahinang tumawa si Jackson at inalis niya ulit iyon.
"Let me feel them please..." 31
Napapikit na lang ako nang maramdaman ko ang mainit niyang hininga sa

ibabaw ng aking balat. Maging nang sakupin ng bibig niya ang dulo ng
dibdib ko. Nagtagal siya sa isa habang hawak niya rin ito ng malaki
niyang palad. Pigil ko ang pag-alpas ng ungol kahit nasa dulo na ako ng
pisi.
"Tasty..." Umangat siya. Akala ko tapos na but he just moved to my other

breast. 55
Hindi ako makatingin sa kanya nang bumaba siya. Kissing me down my

stomach, he wrapped his arms under my thighs pulling me to him. 4
"J-Jackson!" I arched my back when I felt him there. Para akong kakapusin
na ng paghinga lalo nang ipagsiksikan niya pa ang sarili niya doon. 4
Patuloy siya sa ginagawa. Hinayaan niya akong mabaliw habang sinasamba

niya ako sa pagitan ng aking mga hita.
My body went limp as the new sensation hit me to the core. I closed my
eyes and submitted to Jackson's power.
"Ah..." hindi ko na napigilan. 10
I felt something inside me that wanted to come out and I told him that.
Akala ko aalis na siya dun pero hindi pa. He stucked his tongue even
further inside me and my inner muscles clenched as I came straight to his
mouth. 10
Hiyang-hiya ako sa kanya nang umangat siya. Ngumisi siya at ramdam ko

iyon sa balat ko. "I think I should make this room soundproof." 29
Mahina ko siyang itinulak na hindi naman niya ikinatinag. Tumatawang

hinuli niya ang magkabila kong pulso.
My lips parted when I felt his thing between my thighs. Nahubad niya na
pala ang suot niyang boxers, hindi ko alam kung kailan. At kahit dim ang
ilaw at against the light siya ay nakikita ko pa rin ang hugis at
pagtibok niyon. Parang papasang kasukat ng bisig ko. 163
Jackson spread my legs, positioning his throbbing erection against my
opening. At nang maramdaman ko na siya ay wala na akong magawa kundi ang
pumikit at tiisin ang sakit na gumuguhit. Kahit gaano niya pa dahan-
dahanin o bagalan, ganoon at ganoon pa rin talaga ang pakiramdam. He's
still too big for me. Namalayan ko na lang na umiiyak na pala ako.
He pressed his lips on my neck. "Do you want me to stop?" he whispered in

my skin. 2
Umiling ako at pinunasan ang aking luha. "K-kaya ko..." 55
Tumulong ang mga labi niya para tuyuin ang pisngi ko. Nanginginig ako sa
ilalim niya pero isinisigaw siya ng katawan ko. At makakaya ko naman
talaga dahil hindi naman niya ako papabayaan.
His hands tightened, holding me still, as he thrust. He was now so deep

and I could feel him growing bigger and harder inside me. Lalo lang akong
naiiyak. 1
Dumiin siya sa akin lalo at pahingal na inalo ako. "I'm near... Don't
worry I'm near..." 32
Ilang saglit lang matapos niyang bumilis ay tumigil siya. Pikit ang mga
mata at kagat ang ibabang labi na tumigil siya. Nakatitig ako sa guwapong
mukha ni Jackson at gusto kong kabisaduhin ang reaction niyang ito. He
was so divine... and sexy at the same time. Paano nangyaring posible
iyon?
Hinaplos ko ang pisngi niya. "M-mahal kita..." 3
He groaned and burried his face between my breasts. Habol niya ang
kanyang paghinga. Ilang minuto pa bago siya bumagsak sa tabi ko. Masakit
ang katawan ko kaya hindi ko siya mahabol. Hinayaan ko siyang magpahinga.
A moment later, he rolled and reached me, wrapping me in his arms. "Anong
sabi mo kanina?" 6
Nanghihina akong ngumiti. "Sabi ko, mahal kita."
He placed his forehead against mine. "You are my everything." 45
Gumanti ako ng yakap habang nakasubsob sa mabangong leeg ni Jackson.
"Rest, wife..." he whispered in my ear.
Wife... unti-unti na akong nasasanay.
Nanghihina na ako at bahagya nang nakakatulog nang maramdaman kong umalis

siya sa tabi ko at bumalik din matapos ang ilang minuto. Mayamaya ay may
mga kamay na ginagalaw ang katawan ko. Hindi ko na inalam kung ano iyon
dahil nga sa tuluyan na akong nilamon ng pagod at antok. 21
...
"JACKSON?"
Marahan akong nagmulat ng mga mata. Ang una kong nakita ang red rose na
nakapatong sa ibabaw ng bedside table. "Jackson?" 6
Wala na siya sa tabi ko. He's nowhere to be found, but his addicting
scent still lingered in my crumpled bed sheets. 1
Nang kapain ko ang aking sarili ay nagulat ako nang malamang may suot na
akong loose shirt na mukhang duster sa haba. Kulay cream ito at may print
na Mickey Mouse sa harapan. Isa ito sa mga pantulog ko na mukhang kinuha
pa sa aking closet. May nakatakip din sa aking kumot kaya pala hindi ako
nilalamig kahit nakatodo ang AC dito sa kuwarto. Iyon nga lang ay wala
akong suot na pang-ibaba ng silipin ko iyon.
Bumangon ako at naghanap ng orasan. Dinampot ko ang phone ko at doon ko

nakitang pasado alas nueve na. Ganoon ako katagal nakatulog? Ganoon ako
kapagod? 1
May isang new message na kanina pang 6 am dumating. It's from Jackson.
Jackson:
Wala kang gagawin maghapon kundi magpahinga. 8
Napangiti ako at nagtype ng reply sa kanya.
Me:
Di ba dapat ikaw iyong nagpapahinga? Mas pagod ka kaysa sa akin.
Saglit lang ay may reply agad siya. Malayo sa putukan na sagot niya. 14
Jackson:
Your breakfast is ready. I'll message Minda to bring it to you.
Me:
Okay. Pero siguro pwede naman akong lumabas? Kahit sa garden lang.
Nakakatamad naman na buong araw na dito lang ako.
Wala naman talaga akong balak lumabas, sinabi ko lang iyon. Masakit ang
mga kasukasuhan ko, mabigat din ang katawan ko kaya malamang na dito lang
talaga ako sa kuwarto maghapon.
Jackson:
Wag matigas ang ulo mo, Frantiska Jezebel Justimbaste-Cole. 85
Ay... 4
Isa pa ulit message from him.
Jackson:
Lunch, merienda and also your dinner will be served in your room.
Sinabihan ko na ang lahat sa mansiyon na bawal kang istorbohin maliban
kung dadalhan ng pagkain o may iuutos ka. 10
Jackson:
You are not allowed to leave your room and that's an order from the mayor
of the city you're living in. This conversation is over. 81
Sungit o. Sige na nga. Mahirap nang i-stress ang mayor dahil maram itong
ginagawa para sa ikakaunlad ng bayan. Nahiga na ako at hinintay na lang
ang breakfast na dadalhin sa akin ni Ate Minda. Napangiti pa ako ulit
nang maimagine ko ang mukha ni Jackson habang nakasimangot na nagta-type
sa phone niya in the middle of a meeting.
Pero mayamaya lang ay nagbeep na naman ang phone ko. Lalo akong napangiti
nang mabasa ang message niya.
Jackson:
I just want you to rest ok? Hindi ako galit. 64
...
Kinagabihan ay iniwan kong hindi nakalock ang pinto ng kuwarto ko. Mga
seven pm right after kong magdinner ay bumukas iyon. Sa natitirang ilaw
na galing sa lampshade ay nakilala ko si Jackson. Nakasuot na lang siya
ng t-shirt na white and gray sweatpants. Amoy na amoy ko rin mula rito sa
kama ang amoy ng shampoo and aftershave na ginamit niya. Mukhang naligo
muna siya sa kuwarto niya bago dumiretso rito.
"Hi." 1
Bumangon ako. "Kumain ka na?"
Tumango siya at lumapit sa akin. Tumabi siya kaagad saka hinaplos ang
gitna ng mga hita ko. "Does it still hurt?" 41
Nag-init ang pisngi ko.
"We're just going to sleep tonight, at bukas ng gabi, at sa susunod na

gabi pa, at sa mga susunod pa." Masuyo niya akong hinalikan sa noo.
"Pagaling ka muna." 43
Tumango ako at yumakap sa kanya.
Pero kailan kaya iyong mga susunod na gabi pang sinasabi niya? Baka naman
sa after two years na iyong mini-mean niya? Hindi kaya? 22
...
Monday.
Yup. Monday na. Monday na ulit. Ang bilis 'no? Kainis 'no? 30
The whole Sunday ay nasa kuwarto ko si Jackson, at syempre walang may
alam nun. Nagdala siya ng maraming food sa kuwarto ko at maghapon lang
kaming nanood ng Netflix habang nakaunan ako sa matigas niyang dibdib.
Ayaw niya akong palabasin at pakilusin kaya nakakulong ako sa mga braso
niya hanggang gumabi. At tapos na iyon dahil Monday na ngayon. Back to
school ako at back to his office naman siya. 7
But before ako pumasok kanina ay maaga niya akong ginising para sa isang
warm bath. Para raw gumaan ang pakiramdam ko sa buong day ko sa school.
Medyo masakit pa kasi iyong sa gitna ko nung gumising ako kaninang umaga,
pero nawala na iyon nang mababad sa maligamgam na tubig. 13
Saktong six pm ay nasa labas na ng gate ang sundo ko. Natanaw ko agad
iyong pulang BMW. Minsan na akong sinundo ni Kuya Tarek gamit ito dati
kaya kilala ko ang kotseng ito. Hindi ko na ito gaanong nakikita sa
garahe, kaya bat kaya ito ang ginamit ngayon ni Kuya Tarek pagsundo sa
akin? Bukas na ang pinto ng backseat paghawak ko kaya pumasok na ako
agad. Umandar na ang kotse pagkaupong-pagkaupo ko. 17
Ano kayang ginagawa ni Jackson ngayon? Bakit buong maghapon siyang hindi
nagparamdam?
Nagbeep ang phone ko. Akala ko siya na, si Bea pala.
Siguro nga busy si Jackson sa work. Hello? Mayor siya hindi tambay.
Malamang busy talaga siya. Saka aside from being the mayor of this town,
may iba rin siyang negosyo. Importante na asikasuhin niya iyon. Dapat
maging maunawarin ako...
Nagfocus ako sa phone ko. Katext ko si Bea tungkol sa plan naming

maglibrary after ng last subject namin tomorrow. After ng paguusap namin
through text ay ibinalik ko na sa bag ang phone. Nang tumingin ako sa
bintana sa aking tabi ay kapansin-pansin na iba yatang daan ang
tinatalunton ng kotse. 17
"Kuya Tarek, may dadaanan pa ba tayo?"
Wala siyang kibo kaya napaangat na ang mukha ko para tingnan siya. Ang
unang kong napansin ay ang suot niyang color black na cap. At parang ang
kinis at ang puti yata ng batok ni Kuya Tarek? 25
"Kuya Tarek?" tawag ko.
Nang tumingin ako sa rearview mirror ay namilog ang mga mata ko. Hindi si
Kuya Tarek ang nasa harapan ko. Hindi siya kundi si Calder! 583
JF
We are giving away 2 of JF selfpub books and a free lifetime VIP

Membership next month for a two lucky readers. For details, visit
JFstories FB page! 77
-Team JF
Chapter 37 14
INIHINTO ni Calder ang sasakyan sa park malapit sa school. Nauna siyang

bumaba habang tahimik lang ako sa passenger seat. Kinatok niya ang
windshield sa tabi ko kaya napilitan akong bumaba na rin.
"Whoa, you're taller than the last time."
Hindi ko pinansin ang pagbubukas niya ng pag-uusap. Lumakad ako papunta

sa bilog na fountain. Nakatalikod ako sa gawi niya habang nakasunod siya
sa akin. Nakakainis lang dahil hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko
ngayon na nandito na siya. Like seriously? Bigla-bigla na lang siya
lilitaw na walang pasabi. Parang katulad lang ng pag-alis niya noon.
Napansin niyang wala ako sa mood kaya sumeryoso siya. "How have you been,
My lady?" 53
And he's using that on me again na parang kahapon lang siya nawala.
"Are you still mad?"
Hindi pa rin ako kumikibo.
"I bet you still are." 4
Hindi ko alam kung galit pa ba ako o hindi ko alam kung paano siya
kakausapin. He's been gone for years at ang awkward na makipagusap na
lang ako basta sa kanya. Especially now that me and Jackson were already
married.
Dahil marahan ang mga lakad ko ay bahagya siyang nauna sa akin. Pasipol-
sipol siya habang nakapamulsa. Wala sa loob na hinabol ko siya ng tingin
at pinagmasdan. His appearance improved. Mas gumuwapo siya ngayon. Mas
mukha ring confident kaysa noon. Kung noon ay cool at parang walang
kaproble-problema ang mga galaw niya, mas lalo ngayon.
Bumagal siya nang kaunti para pumantay sa akin. "So you're still mad at
me, hmn?" 3
We continued walking around the circle.
"I couldn't blame you, though. I left you."
Tahimik pa rin ako.
"My mom was sick."
Napatigil ako sa paglakad.
"Hindi ko siya pwedeng pabayaan sa oras na kailangang-kailangan niya ang

buong atensyon ko." 15
"Okay na ba siya ngayon?"
Lumingon siya at ngumiti. "Yeah. In fact, she's now in a better place." 1
Kinunutan ko siya ng noo. "What do you mean by that?"
"She's dead now, My lady. She died last month." 19
Literal na napanganga ako.
"Pero okay na rin iyon dahil wala na siyang poproblemahin pa. 'Tapos na
ang pagdurusa niya sa mundong ito. I'm sure she's happy now."
"My condolences, Calder..." tanging sambit ko.
Masuyo siyang ngumiti. "Now, am I forgiven?" 3
Hindi na naman ako makapagsalita. Nakatingala ako sa kanya habang

papalapit siya sa akin.
"By the way, how are you, Fran?"
Nasa harapan ko na siya. Hindi ko siya matingnan sa mata nang sumagot

ako. "Okay lang."
"I mean, how's life with that control freak?" 26
I was sure I'd heard that line before, and I didn't care. But now?
Naiinis ako. Naiinis ako na may nagsasalita nang ganun kay Jackson.
"I'm sorry for leaving you alone with that jerk." 25
"Gusto ko nang umuwi!" Napasigaw ako bigla. His last word had hit a
nerve. 2
"Okay." He sadly smiled at me. "I'll make up for all the times na wala
ako. I promise you." 37
Nauna na ako sa kanyang bumalik sa kotse. Nakagat ko ang labi ko ng

makitang may 50 missed calls na pala ang phone ko na naiwan sa bag. At
lahat ng tawag ay sa iisang tao lang nanggaling- sa asawa ko. 19
...
Nanginginig ang mga binti ko nang bumaba ako ng sasakyan. Sa lawn palang
ay nagpumilit na akong bumaba. Nagkalat ang guwardiya sa paligid, at
parang ngayon ay mas marami sila. Kanya-kanya sila ng pagra-radio at
pagpapaikot-ikot sa paligid.
Kahit mga unipormado, seryoso ang mga bukas ng mukha ay kitang-kita sa

kanila ang takot at pagkataranta.
"Miss Fran!" Nagliwanag ang mukha ng isang guwardiya na nakakilala sa
akin. Ang iba pa ay nagsilingunan din sa gawi ko.
Nakatingin sila sa akin at kay Calder na nasa likuran ko. Basta na lang
pala nitong iniwan ang kotse sa harapan ng gate at hindi na
pinagkaabalahang dalhin sa garahe.
"Walang may alam kung nasaan siya?!" 1
Sa bukana palang ng pinto ay rinig ko na ang malakas at tila kulog na

boses ni Jackson.
"Tarek, answer me! Where the hell is Frantiska!" 1
I saw the fire in his eyes even from where I stood.
"She's with me," nabigla ako nang biglang magsalita sa likuran ko si

Calder. Nakasunod na siya sa akin. "Ako ang sumundo sa kanya." 1
Lumipat sa amin ang paningin ni Jackson. Kung kanina'y lumiliyab iyon,

ngayon naman ay nakakangilo sa lamig. 1
"Vice ordered me to fetch her. Akala niya kasi kasama mo si Tarek sa

munisipyo." Walang katakot-takot na nakatayo sa tabi ko si Calder. 17
Akala ko magagalit si Jackson, but hindi ganun ang nangyari. Sinenyasan

niya akong lumapit sa kanya.
Pahakbang ako ng mahinang magsalita si Calder na abot lang sa pandinig

ko. "I'll be right here in case you need me."
Hindi ko siya pinansin. Nagtuloy ako kay Jackson at ngumiti sa kanya. "K-
kumain ka na ba?"
He just looked at me with his cold eyes.
"Magpapahatid na lang ako ng food kay Ate Minda sa room ko," makahulugan
kong sabi. Para sumunod siya sa akin. Doon na lang siguro ako
magpapaliwanag kung meron man akong dapat ipaliwanag sa kanya.
Patakbo akong umakyat sa itaas. Pagpasok ko sa kuwarto ay naligo at

nagtoothbrush agad ako. 6
This time ay hindi ako nagsuot ng nakasanayan kong pajamas na pantulog.

Long navy blue silk nightdress ang pinili kong suutin. Tumingkad lalo ang
mapusyaw na kulay ng balat ko dahil sa kulay ng nightdress. Hinayaan ko
lang rin na nakalugay ang buhok ko at saka ako nagpabango. Wala lang,
gusto ko lang. 96
Saka alam kong badtrip siya dahil sa hindi ko nasagot ang calls niya
kanina kaya plan ko na suyuin siya. Ayoko na talaga na may
misunderstanding kami, especially that we're now husband and wife. 3
Dumating ang dinner ko na hindi pa rin nagpapakita si Jackson. Hindi ko
naubos ang pagkain kaya ipinababa ko na iyon kay Ate Minda. Nashock si
Ate Minda nang makita ang ayos ko kanina. Sinabihan niya akong hihiramin
itong nightdress kapag sawa na ako. 12
First time kong nagsuot nang ganito kaya hindi ko alam na ang lala pala
nito kapag suot na. Isa ang nightdress na ito sa maraming luxury clothes
na ibinili sa akin noon ng personal shopper na hinire ni Jackson.
Luwa na ang lahat ng luluwa sa akin dito. Kahit ang pagitan ng mga hita
ko ay medyo bakat kahit pa may suot naman akong underwear. But I must
admit na super comfy nitong pangtulog. Nakakataas-balahibo lang talaga
dahil sobrang sexy ng cut.
"Nasaan na kaya iyon?" Excited at kabado ako sa magiging reaction ni

Jackson dito sa suot ko.
Nakita niya naman na lahat kaya wala na akong dapat ikahiya sa kanya.
Nakakahiya pa rin pero dapat sigurong masanay na ako. Di ba ang mag-asawa
ay dapat sanay na sa isat-isa?
Medyo unfair lang kasi iyong "kanya" ay hindi ko naman napagmasdan dahil
nanghihina ang loob ko. Di bale next time, tatatagan ko na ang sarili ko
para wala akong mamiss. 38
Nakailang gulong na ako sa kama. Alas onse na pero wala pa ring Jackson
na pumapasok sa pinto ng kuwarto ko. I've checked my phone at wala rin
siyang paramdam doon. Hindi na ako nakatiis, itinext ko na siya. 1
Me:
Nasaan ka?
Sinundan ko agad.
Me:
Dito ka ba ulit matutulog?
Naghintay ako ng reply, pero wala akong nareceive sa loob ng ten minutes.
Napipikong naghanap ako ng bathrobe na ipapatong sa suot kong silk.
Mukhang ginagantihan niya ako dahil hindi ko nasagot ang calls niya
kanina.
At galit din ba siya na kasama kong umuwi si Calder? Malamang oo. Sige na
nga, susuyuin ko na ang pogi.
Pagkarating sa tapat ng kuwarto niya ay pinihit ko agad ang doorknob.

Mabuti at hindi nakalock kaya nakapasok ako agad.
Isinara ko agad ang pinto at ini-lock. Wala naman sigurong nakapansin sa

pagpunta ko rito. Malinis ang kama, hindi pa nahihigaan. Tatawagin ko
sana siya nang marinig ko ang lagaslas ng shower mula sa nakasaradong
pinto ng banyo. Napalunok ako.
Hihintayin ko ba siyang lumabas? 1
Nang marinig ko ang pagtigil ng shower. Natatarantang hindi ko alam kung

ano ang gagawin. Aalis ba ako o mag-stay?
I chose to stay. Nandito na ako e, bakit aalis pa ako? Ang

misunderstanding ay hindi ipinagpapabukas.
Inalis ko ang suot kong silk robe at saka sumampa sa malaking kama niya.
Hindi ko alam kung tama itong ginagawa ko pero wala akong choice. Gusto
kong makatabi ngayong gabi ang asawa ko kahit hindi ko alam kung gusto
niya rin ba akong makatabi since hindi siya sumunod sa akin kanina. Kung
magpapanggap akong tulog na ay hindi niya naman siguro ako papaalisin
basta-basta di ba? Awa niya na lang. 5
Parang nakakainis iyong awa. The right word must be "love". Syempre dapat
mangibabaw ang pagmamahal niya sa akin kahit pa nagtatampo siya na hindi
ko nasagot ang calls niya kanina, at kasama ko pang umuwi si Calder.
Nang bumukas ang pinto ng banyo ay pigil na pigil ko ang aking paghinga.
Inayos ko ang pagkakahiga ko sa gitna ng kama. Patalikod ako mula sa
pinto kaya ang hubog ko ang unang-una niyang makikita sa kanyang
paglabas.
Pati ang paglapat ulit pasara ng pinto ng banyo ay dinig ko kaya alam
kong nakalabas na si Jackson. I could feel his eyes on me. 7
Ang tahimik niya kaya hindi ko alam kung ano ang reaksyon niya na nandito
ako. Kinakabahan ako dahil baka galit siya.
Ang suot kong silk nightdress ay hanggang kalahati lang ng hita ko ang
inabot ng haba. At dahil nakakalat ang buhok ko sa hinihigaan kong unan
ay nakalantad ang kalahati ng likod ko dahil sa backless ang style ng
nightdress.
Kung hindi lang talaga dim ang liwanag mula sa lampshade ng kuwarto ni
Jackson ay hindi lalakas ang loob ko nang ganito.
Nang lumundo ang kama dahil sa pagsampa niya ay kunwari akong umungol na
parang naalimpungatan. 23
Naramdaman ko ang pagdantay ng palad niya sa balakang ko. Mainit ang

malaki niyang palad. "Fran."
"Hmn..." ungol ko. 7
Tinantiya ko ang boses niya. Parang hindi naman siya galit. Pero
nagtulog-tulugan pa rin ako.
Wala akong kakilos-kilos kahit nung inayos niya ang malilis papunta sa
kalahati ng braso ko ang spaghetti strap ng nightdress. Sinikap kong wag
mag-react kahit nakakahiya dahil lumadlad ang kalahati ng kaliwang dibdib
ko dahil wala naman akong suot na bra. May manipis na pads na kasi itong
suot kong nightdress.
"Stop pretending," mahinahong sabi niya. 48
Ha?
"You're not asleep, Fran."
Napabangon ako bigla. Nanlalaki ang mga mata ko kay Jackson na nakahiga
sa tabi ko.
Nakaunan ang ulo niya sa isa niyang braso at wala siyang suot maliban sa
underwear na white. Para siyang nagmomodel ng boxers sa itsura niya, lalo
na at wet look ang kanyang buhok at nagmumura ang abs sa kanyang tiyan.
14
At syempre, mas malakas magmura iyong nasa gawing ibaba ng tiyan niya. 10
"So bakit ka nagtutulug-tulugan sa kama ko, Misis?" 64
Napangiwi ako sa pagkapahiya. "Bat alam mo?"
One of his brows curved up. Oh, hot!
Saka may pa-Misis si Mayor! Kainis na kakilig! 8
He traced my shoulder with his two fingers. "Explain." 1
Ngumuso ako bago nagsalita. "Gusto kong tabi tayo matulog..."
"Pupuntahan kita sa kuwarto mo."
Napakurap ako. "Talaga? Kaya ka ba nagshower? After pupunta ka na sa

akin?" 1
He nodded.
"E bakit hindi ka na lang sa banyo ko nagshower? Nagawa mo na iyon, di

ba?" Parang mauubos ang paghinga ko sa paghahabol ng galaw ng daliri
niya. Nasa hita ko na kasi ang mga iyon ngayon.
Nakatingin lang sa akin ang mainit na mga mata ni Jackson. "Have you seen
your feed?"
"Ha?" halos paungol na sambit ko. 3
"We're all over the newsfeed." Ang dalawang daliri niya ay pumasok sa
ilalim ng nightdress kaya hindi na ako makahinga. "On Facebook."
"B-bakit?"
"Someone saw us in Antipolo," parang balewala lang na sabi niya. "Reason
why I was so worried. Akala ko nakita mo na at dinamdam mo kaya hindi ka
pa umuwi kanina." 1
Iyon ba talaga ang reason kaya worried siya? 1
"But hindi naman pala ako dapat magworry, you're with the bodyguard..."
Ang mga daliri niya ay dumiin sa balat ko, papunta sa pagitan ng aking
mga hita.
Tinabig ko ang kamay niya bago pa ako malagutan ng hininga. 1
Seryosong usapin ang ikinukwento niya at hindi iyon dapat

ipinagpapawalang-bahala. Hinagilap ko sa bedsite table ang phone niya
since naiwan ko sa kuwarto ko ang akin. Wala namang lock ang phone niya
kaya agad akong nakapunta sa FB app. Pag-open ko palang ng app ay
bumulaga na agad sa akin ang isang post sa newsfeed. Stolen photos namin
ni Jackson habang siya ay nakasakay sa big bike red Ducati at ako naman
ay pasampa sa likod. Nasa isang gasoline station kami. Ito iyong last
time na pauwi na kami from Antipolo, Rizal.
"S-sino ang kumuha nito?" gulat na tanong ko.
The caption read, "MUKHANG MAY MAYORA NA. HINDI SI MISS VAL! THE TABLE
HAVE TURNED! SI VALENTINA NA ANG NAAHAS NGAYON! *laughing emoticon*" 18
At bakit damay na naman ang pangalan ni Valentina? Inis na tiningnan ko

si Jackson na cool lang na nakahiga sa kama.
"Don't worry, nagawan na ng paraan. May ilan posts lang na naiwan."
Sobrang kalmante niya, parang ang hirap paniwalaan na itong issue na ito
ang dahilan kaya nagworry siya sa late kong pag-uwi kanina. 1
"Your face on the photo isn't that clear, and you're not wearing your
school uniform kaya walang makakaalam na ikaw 'yan. Nakagawa na rin ng
paraan ang tao ko na matabunan ang issue."
I couldn't decide if I should be sad or glad. Yes, I was relieved but,

may part ko na feeling empty. Siguro kasi nakatago pa rin kami ni
Jackson. Nauunawaan ko naman na para sa kapakanan ko ang pagtatago namin,
pero hindi ko lang maiwasang hindi masaktan na kailangan naming magtago.
Ang gulo ko, alam ko. 3
Bumangon siya at kinuha ang phone sa kamay ko para ibalik sa bedside

table. "You have nothing to worry because I will protect you."
Tumango na lang ako.
"Matulog ka na." He pinched the bridge of my nose.
"You have to stop doing that to me," seryosong sita ko sa kanya.

"And why?" tanong niya na may naglalarong ngiti sa labi.
Obviously, he was making fun of me.
"Ginagawa lang 'yan sa mga bata," inis na sagot ko. Hindi ko na itinago
ang inis. "Okay lang sana kung pumunta ako dito sa kuwarto mo nang
nakapajama at hindi ganitong halos nakahubad na ako." 1
Naghihintay ako ng something from him. Wala man lang ba siyang reaction
sa suot ko ngayon?
Inuna niya pa iyong issue na hindi naman pala ganun ka-issue kaysa i-
appreciate ang kasexy-han ko tonight? 5
Hindi niya ba na-aapreaciate na sa maiksing panahon, nahabol ko na agad

ang size ng dibdib ni Valentina? Na mas maganda ang tubo ng sa akin kaysa
sa babaeng iyon? 59
Hindi niya ba ako namiss kahit nakabalandra na sa kanya ang katawan ko

ngayon?
"Don't you like my lingerie?" 13
Tumiim ang titig ni Jackson sa akin pero tinatagan ko ang aking sarili
para makaya ko ang intensity. I wanted him to realized how strong and
mature I am in spite of my young age.
"Hindi na pala masakit, Jackson." 137
Nagsalubong ang makakapal niyang kilay.
"I said, hindi na masakit." Kinuha ko ang kamay niya at ipinatong sa

ibabaw ng isa kong legs. 28
Tumaas ang sulok ng kanyang bibig. "Are you sure?"
"Hmn..." tango ko. "Magaling na. Saka sayang naman 'tong outfit ko kung
matutulog lang tayo." 45
He shifted his eyes on my breasts. "Okay."
"A-anong okay?"
"I said, it's okay." At bigla na lang siyang bumangon para ihiga ako. Sa
isang iglap, nasa ilalim na ng katawan niya.
"Jackson..."
"Yes, naughty girl?" Ngumiti siya na ikinatunaw ko. 13
"Nahihiya ako, pero kiss mo na ako." 216

Natawa siya. "You have no idea how I longed to kiss your lips again." And
then he kissed me gently.
His kisses was gentle yet so sensual and it was getting me hot.
Hinila niya ang kumot at itinalukbong sa amin. Nakangisi siyang muling

bumalik sa ibabaw ko. And under the sheets, he continued kissing me. This
time in a very erotic way. 1
I moaned against his mouth when he started touching and feeling my body.
Hindi siya nag-abalang alisin ang suot kong nightdress, sa halip ay basta
niya na lang iyong itinaas hanggang sa malantad sa kanya ang katawan ko.
Sinubukan kong hubarin iyon para tulungan siya pero pinigilan niya ang
mga kamay ko at dinala sa aking uluhan.
"It's okay, baby." 11
Ang underwear ko lang ang inalis niya at saka pinaghiwalay ang aking mga
hita. Parang nagustuhan niya nang sobra ang nakikita niya dahil ang tagal
niya pang nakatitig sa katawan ko bago siya naghubo ng boxers niya.
Hinintay ko rin ang time na ito dahil ang plano ko talaga ay makita na
rin ang "kanya". Inihanda ko na ang sarili ko this time. Kahit kumurap ay
wala akong balak. 16
And we he finally removed his boxers, masasabi kong it's worth it. 99
He was huge and hard. Probably hard as a rock, or harder than that. Para
malaman ko, sinanggi ko nang kaunti ng hita ko, napaungol si Jackson.
"You are very naughty," he rasped. 39
"Sorry. Continue please." 25
Dumagan siya ulit sa akin para sambahin ang katawan ko. Wala akong ginawa
kundi umungol the whole time. I am not even sure if ungol pa ba ang
ginagawa ko o sumisigaw na ako. Siguro nga sumisigaw na ako dahil
tinakpan niya ng kamay ang bibig ko habang nakasubsob siya sa akin. 4
I didn't close my eyes kahit pa gustong-gusto ko nang mapapikit sa halo-

halong pakiramdam. Gusto ko talagang makita ang lahat. Ayokong may
mapalampas. The sight of Jackson between my legs was making me crazy.
Mas nakakawala pala sa katinuan na makitang nandun siya na parang may

mina ng ginto doon na ayaw niyang tigilan hanggat hindi niya nauubos. At
nang maubos niya ang mina ay gumuho na ang minahan. Napaluha na lang ako
sa pagsabog ng kung ano sa akin. 6
The feeling was pure ecstacy. Pero hindi pa tapos, nagsisimula palang
talaga kami.
I opened my eyes again and I saw him slide his length into me.
"Masakit pa?" bulong niya.

"No... no..." I looped my arms around his neck. "Go on..."
Hindi na masakit gaya noong una. Mas masakit pa nga yata kapag hihinto
siya. At mukhang masakit din para sa kanya na huminto, dahil wala na
siyang tigil pagkatapos kong sabihing tumuloy siya. Sama-sama ang ingay
ng ungol namin at ng paglangitngit ng kama sa loob ng ilang minuto. Nang
matapos ay pareho kaming habol ang paghinga na naghiwalay.
"Before we rest, I'm gonna tell you a secret," humihingal na idiniin niya
ang mga labi sa gilid ng tainga ko. Niyakap niya ako at ramdam ko na
napagod talaga siya dahil lupaypay na iyong nakadikit ngayon sa tagiliran
ko. 3
"Hmn...?" Bahagya lang akong dumilat dahil sa pagod. Wala akong ginawa
kundi umungol pero nakakapagod din iyon. 5
"I'm an addict." 10
"Ha?" Tuluyan akong dumilat at tiningnan siya. 1
May naglalarong ngiti sa mapula niyang mga labi. "I got addicted to your
taste." 63
Those were the sexiest words from his mouth. Sobrang palagay na ba siya
at mukhang nags-start na siyang magdirty talk sa akin? I've read that
kind of thing sa isa sa mga book na ipinahiram sa akin ni Hilda.
I giggled wickedly. "I have a secret to tell, too, Mayor."
"And what is it?"
"I am also addicted..." I said playfully. "To the sight of you between my
legs. Because, Mayor, that was so hot..." Hinaplos ko ang pisngi niya.
"Hotter than ecstacy." 101
His jaw's tightened. "And you just made me hard again, wife." 52
Napatili ako nang muli niyang italukbong ang kumot sa aming dalawa. 17
Akala ko pagod na siya, pero mukhang aabutin kami ng umaga. At akala ko

rin talaga pagod na ako, pero hindi pa rin pala.
JF
Chapter 38 8
HE GOT REALLY TIRED. 2
He was still asleep when I woke up. Nagising ako na hindi nilalamig dahil
nasa loob ako ng yakap ni Jackson. Nakasubsob ako sa mabangong leeg niya.
20
Nang tingalain ko siya ay hindi ko maiwasang mapatitig sa kung gaano siya
kaperpekto. Kahit siguro kami na lang ang matirang tao sa mundo, hindi
ako magsasawa na siya lang ang makikita at makakasama ko. 1
"Love the morning view?" Napapitlag ako nang bigla siyang nagsalita. 1
Nakapikit pa rin siya pero nakangiti na ang mapulang mga labi. 2
"K-kanina ka pa ba gising?" Nahila ko ang kumot papunta sa aking dibdib.

Maliwanag na kasi kaya kitang-kita na ang paligid. Bold pa rin kasi kami
sa ilalim ng kumot. 45
Dumilat ang isang mata niya. "Ngayon lang. Naramdaman ko kasing may
nakatitig sa akin. Parang crush ako." 82
I felt the blush creep unto my cheeks. "Hindi kaya..." 1
Bigla akong kinabig ng braso niya palapit kaya nabitawan ko ang

pagkakahawak ko sa kumot. Napadikit ako sa kanya at ganoon kabilis,
parang uminit ang umaga. 1
"Kung hindi lang ako mayor at CEO ng isang kompanya, I'd rather stay in
bed with you."
Napalabi ako. "Eh kaso hindi ka ordinaryong tao lang. You have a lot of
responsibilities kaya hindi pwedeng humilata lang maghapon."
"Yeah, right," paungol na sagot niya saka sumubsob sa leeg ko. 5
"Your stubble..." angal ko. Nakakakiliti kasi.
"Shhh..." Lalo lang siyang sumubsob, this time ay pababa na hanggang sa

dibdib ko.
"Jackson!" Napatili ako lalo ng maramdaman ko ang palad niya sa pagitan

ng aking mga hita. 3
Natatawang nagpatuloy siya hanggang sa maabot niya ang tunay na pakay.

Napapikit na lang ako at napakapit sa braso niya. He slowly and teasingly
slipped his finger inside me. 13
"You are still so tight..." 1
"Oh, Jackson!" I gasped, then bit my lower lip.
Ang bilis niyang nakapasok. His finger thrusted inside and out until I
wasn't sure how much longer I could stand it. Sa huli ay nanghihinang
napayakap ako sa kanya.
"You're a very naughty boy," humihingal na sabi ko.

"And you're a very naughty girl." His voice was on a teasing tone.
Umangat siya at sinalubong ang mapungay kong mga mata. "Good morning,
wife."
"I'm tired..." nakangiting sagot ko sa kanya. Ang aga-aga, ubos agad ang
lakas ko dahil sa ginawa niya.
"Eh kaso hindi ka na elementary na pwedeng umabsent, you're now in

college at dapat kang grumaduate kaya hindi pwedeng humilata lang
maghapon," version niya na nakangisi. 5
"Hindi ba pwedeng mag-announce ka na lang na may bagyo, Mayor?" 27
"Bakit gusto mo bang mabagyo?" pilyong tanong niya. 62
"Hindi pala!" Napabangon ako. "Salbahe ka!"
Ang lakas ng tawa niya. Binuhat niya na ako at sabay kaming nagshower.
Hindi ko alam kung paano siya nakasurvive gayong the whole time in the
shower room ay aroused na aroused siya. Pinauna niya akong lumabas after
kong magbanlaw. 13
Nagkiss muna kami bago ako lumipat sa kuwarto ko para magbihis. Siya na
rin ang maghahatid sa akin sa university kahit pa nasa garahe nun si
Calder at naghihintay yata sa akin. 2
Nakasunod ng tingin sa amin si Calder nang magtungo kami sa nakaparadang

Jaguar. Nasa loob na ako ng sasakyan at paikot si Jackson papunta sa
driver seat ay nakatingin pa rin si Calder sa akin na parang nakikita
niya pa ako sa kabila ng tinted na windshield. 15
Hindi niya kasalanang mawala ang mama niya. Nakikisimpatya ako sa kanya
kasi alam ko kung paano maiwan. Kung paano maulila sa ina. Pero hindi ko
pa rin talaga lubos maintindihan kung bakit kailangan niyang umalis nang
hindi sinasabi ang dahilan. Kung bakit kailangan niyang maglaho at hindi
magparamdam. Naalala ko tuloy iyong mga panahon na nag-alala ako sa kanya
at nasisi ko pa si Jackson.
Pagsakay ni Jackson sa tabi ko ay binawi ko na ang aking mga mata kay

Calder. Bago niya ini-start ang sasakyan ay napansin ko na tinapunan niya
ng malamig na tingin si Calder na nakatayo pa rin sa labas. 6
Medyo late kami at naabutan na ng traffic ngayon. Sa intersection ay

kandabuhol ang mga sasakyan dahil walang traffic enforcer. Nakakarinig na
rin kami ng busina mula sa ilang motorista. Itinabi niya ang sasakyan sa
tapat ng saradong shop. Tahimik na bumaba si Jackson bago ko pa siya
mahabol.
Nagulat ako nang pumunta siya sa gitna. Pumuwesto siya sa intersection at

nagtraffic. Biglang gumanda ang takbo ng mga sasakyan dahil siguro
natakot din ang ibang pasaway na mismong mayor na nila ang gumagawa ng
paraan para hindi sila magkarambola. 56
Pero mukhang gusto nang magsibaba ng mga pasahero para makapagpa-picture
sa guwapong taga-traffic! 3
May ilang pasahero sa jeep ang naglabas ng mga phones nila para kunan ng
pictures or videos si Jackson. Ang iba na kahit nasa private vehicles ay
napapasilip sa bintana.
Parang gusto ko na rin tuloy bumaba para tabihan si Jackson. Mainit kasi.
Papayungan ko lang sana siya habang nagta-traffic. Saka syempre, para
tubuan naman ng hiya ang mga nagnanasa! 3
Mabuti na lang at mayamaya lang ay may dumating ng enforcer. Kinausap ito

saglit ni Jackson bago bumalik sa sasakyan namin. Nang pumasok siya sa
driver seat ay basa siya ng pawis. Kahit ang polo niya ay basa ang likod.
Pero mabango pa rin siya. 2
"May extra shirt ka? Baka matuyuan ka." 5
"Wala akong dala." Hinubad niya ang suot na polo at ibinato iyon sa
backseat. Ini-start niya ang makina saka nagdrive.
Yup. Nagdrive siya while topless! 29
Naiiling na nangingiti na lang ako sa passenger seat. See? My husband is

a baddass mayor of the town! 2
Pagkarating sa university ay nilingon ko siya. Nakasimangot ako. "Pupunta

ka sa munisipyo nang ganyan? Baka naman magahasa ka sa gate pa lang." 8
He chuckled. "Akong susundo sa 'yo mamaya."
"Sige." Ang rupok ko dun! 15
Sumeryoso siya. "Bawal kang sumama kahit kanino." 2
"Yes, Mayor."
Lumapit siya at naintindihan ko kung bakit. He was aiming for my lips.

Sinalubong ko siya at ilang segundo rin kaming nagsalo sa isang mainit na
halik. When the kiss stoped, I was almost breathless. 2
"Jackson..." humihingal na sambit ko. "Hindi ka ba talaga nagsisisi na

pinakasalan mo ako?"
"Never."
"I could ruin you..."
"It's okay. Ruin me anytime, Ma'am." 38
Napangiti ako. "Siraulo..." 5

Sumubsob siya sa leeg ko. "When I fell in for you, I already gave you the
power to destroy me." 30
But I don't want to do that. Hinaplos ko ang ulo niya. Dahil mas gusto ko
siyang buuhin kaysa wasakin. 4
I am grateful na wala siyang pakialam sa kabila ng pwedeng mangyari sa

kanya kapag nalaman ng lahat na pinakasalan niya ako. He just made me
feel so important. Wala akong gustong gawin kundi ang tumbasan iyon sa
kahit sa anong paraan.
"I'll be faithful to you..." bigla ko na lang nasabi. 33
Ngumiti siya. "You better be."
...
VICE SALVO COLE III's 43
"Vice, you have a visitor." Sumilip sa pinto ng study room ang isa sa mga
tauhan ko.
"Let him in."
Kagagaling ko lang sa palasyo at pagod ako sa meeting. Pero wala akong

pwedeng tanggihang bisita kahit pa gaano ako kapagod. Papalapit na naman
ang eleksyon, hindi ako pwedeng mabahiran ng kahit anong issue because I
am going to run for presidency. Kaya nga playing hero ako sa mga
mahihirap na Filipino ngayon. At malamang importanteng bisita ito para
basta na lang makapasok sa pamamahay ko. 2
Inayos ko ang suot kong americana suit saka naghintay sa pagbukas ulit ng
pinto. Nang bumukas iyon ay pumasok ang isang matangkad at guwapong
lalaki. He was wearing a black shirt and a pair of dark jeans. Nakasuot
ng itim din na cap. 7
"And what can I do for you, young man?"
My brows were knitted in a small frown. I wasn't expecting him. Ano na

naman kaya ang problema?
Namulsa ito sa suot na jeans. "Mukhang hindi na ako welcome sa mansion,"

he casually said. 10
"Oh, really? And why is that so?"
Tumayo ako at inalis na ang maskarang maka-diyos, makabayan at

makamamamayan. Hindi ko kailangang magpanggap sa harap ng taong ito. 2
"This must be a misunderstanding between you and Jackson. You've been

gone for years, baka akala niya hindi ka na talaga babalik," mahinahon
kong sabi.
His expression hardened. "Hindi ako nawala nang basta na lang. You know
about my mom. At alam din naman siguro iyon ng anak mo." 2
"Oh, I've heard about that. My condolences for your mom."
"So pwede ba ako rito sa 'yo? Wala na akong trabaho kapag sibakin na ako
ng anak mo." 6
Napangiwi ako. "I don't think he will do that to you if you just explain
the real reason why you left."
Narinig ko ang pag-Tsk niya. Wala talagang modo.
"Come on, young man, chill. He won't fire you." 3
"How can you be so sure? Hindi ka ba aware kung gaano kagalit sa akin
iyon dahil kay Frantiska?" 1
Hindi ako nakasagot. I remembered the fire in my son's eyes when he saw
Frantiska with this man back then.
"My mom is gone." Tumingin sa labas ng glass window si Calder. "I can't
afford to lose my job too, Vice."
Tumikhim ako. "As if you need your job." 4
"Of course I do. I need something to make me occupied."
I let out a sigh. "Okay then, start a business. You can do that with all
the money that you have." 9
"You really don't get my point?" Nagulat ako nang biglang ngumisi ang
lalaki. "Or you're just acting dumb here?" 3
Pasimpleng nag-iwas ako ng tingin. "You know you can't work here.
Kompleto na ang mga tauhan ko."
"So paano ako kapag pinalayas ako ng anak mo?"
"E di lumayas ka. Mag abroad ka. Libutin mo ang mundo kung ayaw mong
magnegosyo."
Umiling-iling si Calder. "You really don't get it. Do you?"
"Sabihin mo lang kung anong kailangan mo nang magtigil ka na. Karagdagang

pera ba?" Nayamot na ako.
"Hindi."
"Then what? Sabihin mo na lang nang matapos na ang walang kwentang

usapang 'to! Sabihin mo kahit ano and I will do everything in my power to
give it to you." 7
"Really, huh?"
"Yes. So tell me, what the hell do you want?!"
"I want Fran." 202
Napatigagal ako sa sinabi niya.
"Give her to me and I will not bother you anymore." 381
JF
Chapter 39
NAPATIGIL ako nang makitang nakatayo si Calder sa ibaba ng hagdan.

Nakapamulsa siya at nakasandal sa handrail na parang may hinihintay.
Mayamaya ay napatingala siya nang maramdaman ako. Agad gumuhit ang ngiti
sa mga labi niya nang makita akong pababa. 2
"Bakit ka nandiyan?"
Nagkibit siya ng balikat. "Nagmeryenda ka na?"
Umiling ako.
"Good. Hindi pa rin ako e. Sabay tayo?"
"Uhm, wala akong gana e. Magtitimpla lang talaga ako ng gatas sa kusina
'tapos babalik na ako sa kuwarto ko."
"Masama ba ang pakiramdam mo?" Bigla niyang sinalat ang leeg ko.
Pasimple akong napaurong. Nakakabigla kasi nang bigla niya akong abutin.
Parang napaso ako ng dumikit ang likod ng palad niya sa akin. 5
"Hindi ka pumasok today. Hindi ka naman pala-absent kaya naisip ko na may

sakit ka."
"W-wala akong sakit." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Ang totoo ay

tinamad akong pumasok dahil pagod ako sa magdamag. 43
"This is so unlike you."
"Marami nang nagbago mula nang umalis ka." 7
Hindi na siya nakapagsalita. A faint smile playing on his lips. 1
Wala naman akong imini-mean sa sinabi ko. Totoo lang naman na marami na
ang nagbago since umalis siya years ago. Kung may iba man siyang iniisip
sa sinabi ko, bahala siya. Wala ako sa mood mag-explain ngayon at humingi
ng pasensiya. 2
Gusto ko lang talagang magtimpla ng gatas at bumalik sa kuwarto ko para
mahiga ulit. Hindi naman na ako ganun kapagod na katulad kaninang
pagising ko. Okay na ako ngayon. Medyo miss ko lang si Jackson.
Mabuti pa ang isang iyon, nakapasok pa sa munisipyo. Paano niya kayang

nakayang bumangon kaninang madaling araw matapos niyang lumuhod magdamag?
Amazing! 135
"Ah, Fran!" Nakahabol sa akin si Calder. "Are you sure you're okay?
Parang hirap kang lumakad." 32
Nag-init ang pisngi ko at pasimple siyang inirapan. "Okay nga sabi ako."
"Galit ka ba?"
"Magagalit palang." 21
"Ha?" 8
Huminto ako at nilingon si Calder. "Gusto kong uminom ng gatas, iyon

lang, please?"
"Okay." Ngumiti siya.
Kung dati ay nanghihina ako sa ngiti niya, ngayon naman ay nalilito. Cute
pa rin namang ngumiti si Calder, ang kaso, mas cute na talaga si Jackson
sa paningin ko. Kahit nga nakasimangot ang isang iyon ay naku-cute-an pa
rin ako. Lalo na kapag humihingal iyon at nakakagat-labi, hay ang cute-
cute. 168
Pagdating sa kusina ay naabutan naming nakasimangot si Ate Minda. Hawak

nito ang cell phone habang nagmumura nang pabulong. "Tangina gago,
mukhang pera ang hayup!" 20
"Ate, okay ka lang?" tanong ko.
May LQ kaya sila ni Kuya Tarek?
"Ayos lang, ganda." Padaskol na naupo siya bar stool ng kitchen.
"Parang inis na inis ka diyan sa phone mo. May problema ba kayo ni—"
Nahinto ako nang maalala na nasa likod ko lang si Calder.
"Hindi siya ang problema ko."
Tinabihan ko siya. Naupo rin ako sa kalapit niyang bar stool. Nakalimutan
ko na ang tungkol sa gatas dahil sa pag-aalala ko sa kanya.
Kandatulis ang nguso ni Ate Minda. "Ito kasing binabasa ko e, under Paid
Program na. Kailangan ko nang magpurchase ng coins para lang makabasa.
Gagu nong author, mukhang pera ang hayup! Tatlo pa talaga sa story niya
ang hinayaan niyang malagay sa paid! Hindi na libre! Hayup mamatay na
sana!" 523
Napangiwi ako. "E di magbasa ka na lang ng ibang free, 'Te." 9
"Hindi pwede! Gigil ako, Fran! Naku! Litsi talaga! Sana kasi libre na
lang lahat! Bakit kailangang may ganto pa, napakahayup!" 43
"E di bumili ka ng coins para makabasa ka." 1
"Ayoko, mabawasan pa load ko! Manonood na lang ako ng ads para maka-earn
ng free coins." Noon niya napansin na nasa likod ko si Calder. 116
"Hi, Minds." Nginitian siya ng lalaki.
Tumingin sa akin si Ate Minda. "Ano 'yan? Comeback?" 20
Pasimple ko siyang pinandilatan. "Ah, oo nga pala magtitimpla po ako ng

gatas e." Umalis ako sa upuan at pumunta sa lalagyanan ng mga garapon.
"Kumusta? Hindi pa tayo nagkakakumustahan," narinig kong sabi ni Calder

kay Ate Minda.
"Oo nga e. Bigla ka naman kasing naglaho na parang bula. Ayan, Team Mayor
na ako—" 33
"Ate!" Bigla akong napasigaw. "Wala na palang asukal?!"
Ibinaba ni Ate Minda ang phone sa counter table. "Hala meron pa, ah?"
Lumapit siya sa akin at nakihanap. "Oh, ito o! Anong tawag mo rito? Di ba
asukal ito?"
"S-sige, 'Te." Kinuha ko iyon kahit ang totoo ay alam ko namang may
asukal talaga. "Baka gusto mo ring magtimpla."
"Naku, baka antukin ako. Maglilinis pa ako ng patio mamaya."
"Di ko po yata nakikita si Mrs. Cruz?" Last month ko pa napapansin na

palaging wala si Mrs. Cruz. Akala ko nagkakasalisi lang kami ng masungit
na mayordoma, pero mukhang wala talaga siya sa mansiyon. 4
Umismid si Ate Minda. "Naka one-month leave. Baka pabalik na rin iyon isa
sa mga days na ito."
"Bakit kaya?" Nilingon ko si Calder na seryosong nakatingin sa akin.

"Gusto mo ba ng gatas?"
"Okay lang ako."
Nang makapagtimpla na ako ay bumalik ako sa bar stool. Mamaya na lang ako
aakyat sa kuwarto ko. Gusto ko munang damayan si Ate Minda sa mga
hinanaing niya sa binabasa niya. Mukha kasing hindi pa siya nakakapag-
move on. 3
Nagtipa-tipa sa hawak na cell phone ulit si Ate Minda. "Nakisabay pa
ito!" Nalukot na naman ang mukha. "Pati pagbabasa ko, pinagseselosan!
Masyadong mapaghinala! Akala, may iba akong ka-text kapag nangingiti ako
sa phone ko." 30
Napangiti ako. "Mahal na mahal ka lang talaga, Ate. Syempre, hindi

mapakali, hindi ka mapabayaan dahil baka nga naman maagaw ka pa ng iba."
Doon na ngumiti si Ate Minda. "Sabagay, sa kakaganito nitong lalaking ito

e hindi na talaga ako makatingin sa iba. Bantay-sarado na naman ako e!"
May kilig ang mga ngiti ng babae. "Nakakatuwa lang kasi kahit anong busy
nitong taong ito, hindi talaga ako nakakalimutan. Hay, lalo tuloy akong
nahuhulog." 7
Nakangiti pa rin ako. Natutuwa ako sa lovelife nina Ate Minda at Kuya
Tarek. Hindi ko talaga akalain noong una na pu-puwede silang dalawa. Love
is so amazing talaga.
Nabura lang ang ngiti sa mga labi ko nang mapansing nakatitig sa akin si
Calder. 2
Pumalatak si Ate Minda. "Kapag talaga ang lalaki hindi ka iniiwan, palagi
kang binabantayan at ipinaparamdam sa 'yo na mahal ka at ikaw lang, naku,
hinding-hindi ka talaga maagaw ng iba." 37
Tumango at pilit na ngumiti. "Kaya nga Ate, ikeep mo si Kuya Tarek."
"Truely, Ganda! Kahit pa napakaraming umaaligid sa akin, hinding-hindi ko

ipagpapalit iyon. Kahit pa medyo suplado minsan, kering-kering lang!" 8
"So si Tarek pala, Ate Minds? Kayo na pala? Nice, ah." Nakangiti si
Calder pero may kung ano sa mga mata niya na parang taliwas sa
ipinapakita niyang ngiti. 13
Dumi-quatro si Ate Minda. "Oo. Dami mo talagang namissed!"
"Oo nga e. Kaya nga nandito ako ngayon, babawiin ko iyong mga namissed
ko." Sabay tingin niya sa akin. 19
"Sige bawiin mo lang," nakangisi si Ate Minda. "Nakaka-thrill 'yang

bumabawi ka. Pero dahan-dahan lang rin, kasi marami na talagang nagbago.
Baka magulat ka lang na iyong akala mong ganoon dati, ganito na pala
ngayon." 47
Nagbeep ang phone ni Ate Minda. Nagpa-panic na tumayo ito at nagpaalam na

may parating pala itong Shopee delivery. Naiwan kaming dalawa ni Calder
sa kusina. 35
"Sigurado ka bang ayaw mo ng gatas? O kape kaya?" pagbubukas ko ng usapan

dahil nakakailang ang katahimikan.
"Ayoko ng kape, baka kabahan ako e." Ngumisi siya at sumandal sa mesa.
Nakatingin pa rin sa akin ang mga mata niya na hindi ko magawang
salubungin dahil may kung ano akong nakikita roon na hindi ko matanggap.
6
Pinilit kong maubos ang isang basong gatas kahit pa parang masuka-suka na
ako. Bigla na lang kasing nawalan ng kakayahan ang lalamunan kong
lumunok. Nate-tensiyon ako.
"Hatid kita bukas sa school."
"Aabsent ulit ako bukas." 3
"Wow. Batas." 44
"Wala naman kasing masyadong ginagawa ngayon sa school."
"Kain na lang tayo sa labas. Fishball gusto mo?" 21
Tumayo na ako at basta hinayaan ang baso na may laman pang kalahating
gatas. Ayoko sanang magsayang, hindi ko ugaling magsayang pero hindi ko
na talaga mauubos iyon. Hindi ko kaya at ayokong pilitin ang sarili ko na
i-try. 2
"Fran, what do you think? Or samahan na natin ng kikiam at squidballs,

alam ko namang bitin ka sa fishball lang." 4
Tiningnan ko si Calder at simpleng nginitian. "Nakakaantok iyong gatas.

Balik na ako sa kuwarto ko, ha?"
Napasuklay siya sa kanyang buhok gamit ang mahahaba niyang daliri. "Di ba
sabi ko babawi ako. Magkano ba gusto mo? Kung gusto mo, iyong buong cart
bilhin ko—" 29
"Ayoko." Hindi ko na napigilan ang bibig ko.
"Fran..."
"Hindi na ako kumakain ng fishball ngayon, Calder." 39
"Okay, di iba na lang?"
"Ayoko na ring kinakausap mo ako nang ganito." Nagpakawala ako ng

buntong-hininga. Ayokong makasakit ng damdamin, pero minsan kailangan
talaga ng diretsong salita. Makasakit man o hindi. 4
"And why? Namiss kitang kulitin."
"Bat di na lang sa iba?"
"No, Fran." Malungkot siyang umiling. "I only want this with you." 13
Hindi ako nakakibo.

"Bat ka nagbago? Meron na bang bago?" 157
Tipid ko siyang nginitian saka tumalikod na ako.
...
"BAKIT NGAYON KA LANG?" 19
Nahinto sa pagbubukas ng closet si Jackson at napatingin sa kama kung

saan nakaupo ako. Isang lampshade lang ang bukas kaya siguro hindi niya
napansin na kanina pa ako dito sa kuwarto niya.
"Alas-onse na, uwi ba 'yan ng matinong asawa?" 143
Kahit katiting ang liwanag ay kitang-kita ko ang pagngiti ng mga labi

niya, na kahit dim light ay kapansin-pansing mamula-mula. 3
"So?" Tumayo ako at namewang. "Saan ka galing? Bukas pa ba ang munisipyo

ng ganitong oras? Wala ka ring kasamang driver and bodyguards, kaya saan
ka galing?" 3
Hininto niya ang plano sanang pagbibihis. Humakbang siya palapit sa akin.
"Kumain ka na?'
"Bakit ako kakain? Masama ang loob ko sa 'yo." Pero ang totoo, kumain na
ako. 24
"May inasikaso ako." Mahinahon ang boses niya na medyo malambing.

Nakakainis! 12
"At ano naman iyon?"
"New project."
"Hmn? Ano?" Kinakapos ng paghingang tanong ko. Paano kasi ay nakapulupot

na sa bewang ko ang matigas niyang mga braso. Saka naaamoy ko siya, ang
bango-bango. 10
"Magpapatayo kasi ako ng mga free funeral room chapels para sa burol ng
mga walang pambayad. Saka nakipag-negotiate din ako sa ilang morgue for
free funeral services." 11
Ang mainit na palad ni Jackson ay nasa ilalim na ngayon ng suot kong

blouse. Humahaplos-haplos sa tiyan ko at tagiliran. 3
"Para iyong mga kapos nating kababayan na namatayan, wala nang po-
problemahin. Iiyak na lang sila." 238
"Ah... That's so nice of you." Tinabig ko ang kamay niya. "Tara muna sa
kusina? Hindi ka pa nakain malamang." Hindi na siya nakatanggi nang
hilahin ko na siya.
Masyado siyang ngumudngod na naman sa trabaho ngayong araw. Ang sama kong
asawa kung di ko man lang siya pakakainin bago patulugin. Pagdating sa
kusina ay ipinaghain ko na siya. 7
Ako ang nag-init ng ulam, nagsandok sa plato niya ng kanin. Ako rin ang
naghanda pati ng baso at tubig. Since tulog na si Ate Minda at ang ibang
kasambahay ay malayang kong napagsilbihan si Jackson sa kusina. Ngayon ko
lang naramdaman ang ganitong saya sa puso ko dahil sa pinagsisilbihan sa
hapag ang asawa ko. 3
Tahimik lang naman si Jackson. May naglalarong ngiti sa mga labi niya
habang nakamasid sa pagkilos ko. 2
Nang makatapos ay naupo ako sa katapat ng upuan niya. "Kain na."
Magana naman siyang kumain. Nang makatapos ay talagang hinugasan ko ang

isang pirasong plato at basong ginamit niya. Pati mga kubyertos aty
hinugasan ko. Pagkatapos ay niyaya ko na siya sa itatas. Nakaakbay siya
sa akin nang papunta kami sa hagdan ng mansiyon.
Iba pala talaga kapag solo, malaya kaming nakakakilos. Ang sarap sa
pakiramdam. 5
Nagyaya muna siya sa balcony para magpababa ng kinain. Since wala naman
ng gising maliban sa mga guwardiya sa baba ay malaya pa rin kaming
magngitian.
Magkaharap kami habang nakatayo sa tabi ng railing ng balcony. Kinumusta

niya ang araw ko, kinumusta ko rin ang kanya. Nagpalipas kami ng oras sa
ilalim ng liwanag ng buwan. 5
Nahuli ko ang pagtalim ng mga mata ni Jackson nang mapatingin siya sa

ibaba. Nang tingnan ko ang tinitingnan niya ay wala naman doong tao. 27
"Jackson..." tawag ko pagkuwan. "Thank you kasi kahit pagod ka from work,
naglaan ka pa rin ng time para i-spend sa akin." 1
"May kapalit iyon."
Nakalabing humalukipkip ako. "Anong kapalit?"
"Ano?"
"Sabihin mo. I'll give it to you as your prize." Ngumisi ako. Ngisi na
nabura nang magsalita siya.
"I want you wet and soaking." 124
Napalunok ako. Lumapit ako sa kanya at tiningala siya. "Tara?" 71
Walang salitang hinuli ni Jackson ang pulso ko. Bago kami umalis ay
nakita ko pang sumulyap ulit siya sa ibaba ng terrace. Nakangisi siya
nang hilahin ako papasok sa loob ng mansiyon. 255
JF
Chapter 40 11
HE’S STILL INSIDE ME. Still hard and throbbing. 115
But this time, my butt was against him. After the two rounds, hinila niya
ako at pinadapa patalikod sa kanya. This is the first time we are going
to do this. I panicked at first, but then I remember how Jackson loves
me. And I know he’s not capable of hurting me. So I decided to trust him
with all my heart. 34
Naramdaman ko ang paghaplos ng palad niya sa likod ko. Alam ko na ang

sunod nang kumapit na siya sa aking magkabilang bewang. Napapikit ako
nang gumalaw na siya sa loob ko. He’s still in the same hole, but the
feeling right now was so different. 25
Ganito pala iyon? Ganito pala? 24
Jackson was making sexy sounds behind me. He was groaning as he push
himself deeper into me. 3
He’s now hitting a spot inside me that I didn't even know that existed.
Halos mapunit ko ang sapin ng kama kung saan ako nakakapit. The new
sensation was driving me wild and crazy.
“I am the only one who can do this to you, you understand?” humihingal na
sambit niya habang labas-masok sa pagitan ng nanginginig kong mga hita.
49
“Y-yes...” I whimpered.
“I am not satisfied with your answer, Mrs. Cole...” 40
Napaliyad ako nang mas lalo siyang bumaon.
“I want you to say it, wife...” 5
Kahit kandahirap, sinabi ko. “Y-you’re... the only one... who... can do
this...to me...” 5
Right now, I could feel him getting bigger inside. I know he’s near, and
so I am.
“Good... That’s a good answer....” Niyakap niya ako mula sa likuran. Ang
isang palad niya ay nasa isang dibdib ko, at ang isa ay nakaalalay sa
aking bewang. “I love you...” 43
Napapikit ako nang pumulupot ang isang braso niya sa tiyan ko para
yakapin ako nang mahigpit. And after the mind blowing climax, napatulala
na lang ako. I just can’t believe it really happened. That I came in this
position!
His release mixed with my own juices at kitang-kita ko iyong mula sa
aking pagkakayuko. Umaagos pababa sa magkabila kong mga hita, patungo sa
sheet ng kama. 22
Yakap niya pa rin ako nang alalayan niya akong mahiga. Ipinunas niya ang
dulo ng kumot sa hita ko.
“Did I hurt you?”
I slowly shook my head.
Nang pumasok kami sa kuwarto kanina ay walang nasayang na sandali.

Mabilis, sigurado at may gigil ang mga kilos na nakarating kami sa kama.
He started kissing my neck, down to the valley of my breast, to my
stomach, until he reached my very sensitive part between my thighs.
Hindi ko namamalayang napapahiyaw na ako maliban pa sa mga ungol na hindi

ko rin mapaniwalaang galing sa akin. Parang nag-iibang tao ako kapag
nagaganun kami. 13
Nakakawala kasi sa sarili. And I guess sinasadya ni Jackson iyon. Gusto

niya na makalimutan ko ang lahat—maliban sa kanya. 6
Mainit at may paghingal ang paghinga niya sa gilid ng aking mukha. Pagod
na pagod siya. Nakailan kami, pagkatapon may last pa na ibang position.
Umangat siya at tumitig sa mga mata ko. “Fran...” 4
Tumingin ako sa kanya at ngumiti. Ayokong pag-alalahanin pa siya kung

okay ako o hindi. Okay naman kasi ako. Nabigla lang talaga.
Hinaplos ko ang pisngi niya. “Masyado mo akong namiss, 'no?” 1
“Come here.” 1
Umusod naman ako papunta sa kanya kahit pa nanghihina ako. Para akong
napilayan pero balewala iyon dahil kapalit naman ay satisfied siya. And I
am more than satisfied too. Jackson is really a sex god in bed, I must
admit. 7
Hindi ko tuloy maiwasang magselos sa ibang babaeng dumaan sa buhay niya.

Oo wala akong pakialam doon dahil past na iyon, but still hindi ko talaga
maiwasang mainis na naranasan na rin ng iba ang nararanasan ko ngayon.
Kung pwede lang sana na sa umpisa palang ay ako na agad para wala ng
ibang nakinabang. 18
Naiinis ako sa lahat ng nauna. Especially that Valentina. Sulit na sulit

ang babaeng iyon sa asawa ko. Ah, I still remember how she sucked him in
his studyroom. Ugh! Nabu-buwiset pa rin ako. 14
Mas nakakabuwiset pa dahil hanggang ngayon, may gusto pa rin siya kay
Jackson. Ano kaya ang magiging reaction niya kapag nalaman niyang wala na
talaga siyang pag-asa? Baka mapatay na ako ng babaeng iyon.
Pero kailan nga kaya darating iyong araw na pwede ng malaman ng lahat na
ako, si Frantiska Jezebel Justimbaste-Cole ay asawa na ng mayor ng city
na ito. Na ako na ang nagmamay-ari ng puso ni Jackson at wala ng iba.
Kailan kaya? 1
Jackson rested my head on his hard chest and I could hear his heart
beating fast. Napangiti ako. Sa ngayon, okay na muna siguro ang ganito.
Makokontento na muna ako sa ganito.
“I could feel you smiling.”
Tiningala ko siya. “Yup. Because I am happy you love me.” 2
“Rest now, wife.” He was so sexy while saying that. Kahit namumungay na
ang mga mata niya, wala pa rin yatang mas guguwapo sa lalaking ito.
“I love—”
“I know,” putol niya sa sasabihin ko. “And I love you more than you love
me.”
Napangiti na lang ako. Bumalik ako sa matigas niyang dibdib at sumunod sa

sinabi niya. Saglit lang ay nakatulog na ako. Ni hindi ko na namalayang
nag-umaga na at umalis na si Jackson sa tabi ko para pumasok sa trabaho
na para bang walang kinapagurang extra-curricular activity last night. 17
As a CEO and a city mayor by day and a full-time sexy husband by night,
he’s truly perfect without a doubt. 6
...
JACKSON’s 12
“YOU ARE LATE.” 6
I found the vice president of the country, my very own father, sitting in
my swivelchair when I entered my office. I creased my brows at him but
didn't say a word.
“So very unlike my very organized and punctual son.”
“I have a lot of works to do, you know.” I said in a flat tone. I placed
the documents I brought with me on the table. “So if you’ll excuse me,
please get out of my chair and my office.” 4
He nodded and stood up, but didn’t leave the room. “Hindi ako nandito
para makipagtalo sa 'yo. Dahil kahit yata hamunin kita ng wrestling ay
wala ring mangyayari. Hindi ka pa rin magpapatinag. You’re stubborn like
that.” 12
Ignoring his presence, I slumped into my swivelchair. I was about to
check the documents when he knocked on my table.
“What?” I looked at him, annoyed.
“I am not here for you to ignore me, young man.” 1
“If this is about me and Frantiska, just leave. Mind your own business
and leave us alone.”
“Kung akala mo at kung iniisip mo na napakamasunurin mo ng anak dahil

ginawa mo ang lahat ng sinabi kong gawin mo noon, you are dead wrong,
Jackson. Wag mong palabasing masama akong ama sa 'yo. Dahil kung
tutuusin, kung hindi dahil sa akin ay baka—” 7
“What part of leave me and Frantiska alone you didn’t understand?”
“Mula noon hanggang ngayon, gagawin ko pa rin lahat para mapanatili ang
kaayusan ng buhay mo. I’m not gonna stop kahit magmukha pa akong control
freak sa mga mata mo o sa mata ng mga tao! I just want the best for you
because you are my son!” Naglalabasan ang mga litid sa leeg ng matandang
lalaki. 1
“If you really want the best for me, then leave me alone.”
“I will kung titigilan mo ang kahibangan mo sa anak ni Marsha! Sisirain

ka lang niya, o sisirain mo siya. Alin lang sa dalawa ang mangyayari.
Kaya hanggat kaya ko, pipigilan ko ang pagkawasak niyong dalawa.
Especially you, because you are my son. Hindi ko hahayaang mauwi sa wala
ang pagsisikap kong buuhin ka at ayusin ang buhay mo—” 10
“Shut up,” I calmnly said to him. 1
Matamlay na tumitig siya sa akin. “We both know the truth here.” 60
I threw him a deadly glare as a warning. 1
“You should let her go, son, please! You know the truth—” 41
“I said shut up!” Nagtagis ang mga ngipin ko. Bigla akong tumayo para
kwelyuhan siya. 1
“You are not capable of loving, Jackson. You know it. You know it very
well.” 78
“I told you to shut up.” Halos iangat ko na siya sa ere.
Kahit kababakasan ng takot ang mga mata niya ay umiling siya. “No, I will
not shut up. I will not let you ruin your life... and her life. Set her
free while it’s not yet too late.” 18
“I’m gonna kill you,” I said with my clenched teeth. 1

Nanginginig ang mga labing ngumiti si Vice Cole III. “I’m no longer
scared of you, my son. You can not scare this old man anymore. And I will
not shut my mouth until you listen to me. Set Frantiska free. Let her go
while you can still control yourself!” 485
JF
Chapter 41
"Problema ni Calder at lumayas nang nakasimangot?" 19
I didn't bother to answer Ate Minda's question. Busy ako sa ginagawa.

Nakaupo ako sa bar stool ng kusina while typing on my cell phone. I made
an Instagram account for Jackson. Iyong personal account at hindi hawak
ng kung sino-sino. Nakakainis kasi dahil may kumakalat na account at
nakapangalan sa kanya, claiming that it was him, pero alam ko namang
hindi. Malay ba niya mag IG? Sa FB pa nga lang, patay na bata na siya,
mag-a-IG pa ba siya? 6
Wala naman kaso sa akin na may mga nagkalat na dummy niya. Ang nakakainis
lang kasi dahil iyong IG niya na may libong followers na ay ipino-promote
ang loveteam nila ni Valentina. Hindi man lantaran, pero parang ganoon na
rin. Mga stolen photos kasi nila sa munisipyo at sa ilang mga private
parties ang nakapost doon.
Hindi ko alam kung sino ang administrator ng IG na iyon, masyadong

papansin. 8
"Ganda, paano nga pala mag-unfriend dito sa IG?" tanong sa akin ni Ate
Minda. Katatapos lang naming magmeryenda at ito, kasama ko siyang nagce-
cell phone sa bar table ng kitchen.
Pagkauwing-pagkauwi ko from school ay dito ako dumiretso. Nagpapaturo rin

kasi si Ate Minda na gumawa ng IG. Meron na siya before, nakalimutan niya
nga lang ang password. 2
"Wala yata, Ate. Unfollow lang." Hindi rin kasi ako masyadong marunong.
Basic knowledge lang ang alam ko. And dati ko kasing friend at kaklase na
si Olly ang gumawa ng mga social media accounts ko. Mas babad din ako sa
FB kaya pagawa ng account sa Instagram, at pag-scroll ng newsfeed lang
ang alam kong gawin. 1
At ito nga, dito ko nakitang napakaraming post ng kung sino mang admin ng
dummy Instagram na ito ni Jackson. May post pa ito na kasama niya si
Valentina sa dilim. Parang nag-uusap sila rito nang palihim.
Controversial ang photo, although cropped naman para lang palabasin na
sila lang dalawa sa lugar na kinuhanan.
Papansin talaga. Masasakal ko ang nag-aadmin ng account na ito! 3
"Hala, Ganda!" Hinampas ni Ate Minda ang mesa. "Ano itong post tungkol
dito sa Valentina Soza Hynarez na ito?!" Ipinakita niya sa akin ang
screen ng kanyang phone.
Viral na talaga ang photo sa dilim.
"Para silang lovers na nagtatagpo nang patago rito, ah!"
Nakapapag-init talaga ng ulo, pero hindi ako sumagot.
"Feelingera itong Valentina na ito, ah! Hindi ako naniniwala rito, Ganda!
Kung papatulan 'yan ni Sir, dapat dating-dati pa. E hanggang FUBU lang sa
buhay ni Sir ang naabot nitong bwakananginang babaeng 'to e!" 42
Bigla akong nasamid. 1
"Ayos ka lang?" Hinagod niya ang likod ko.
"O-okay lang, 'Te." Napaubo ako. Nakakawindang kasi iyong sinabi niya e!
"Nakakainis itong Valentina na ito." Hindi pa pala tapos sa hinanaing si

Ate Minda. "Malamang namang siya lang ang may kagagawan ng mga
naglipanang fake news na ito. Itong kuha nila ni Sir sa dilim, obvious
naman na may iba silang kasama sa paligid. Cropted lang para magmukhang
malaswa at sila lang ang makikita. Gusto niya lang ma-issue, lintek siya!
Kung gusto niya ng issue, aba bibigyan ko siya! Ipopost ko iyong totoong
ka-issue-issue. Iyong halikan niyo sa dilim ni Sir ang isasampal ko sa
mukha niya dahil iyon talaga ang hindi fake news!" 29
"Ate Minda!" Nag-iinit ang mukhang saway ko sa kanya.
Napahagikhik siya. "Joke lang!" 1
Pero ano nga kaya ang magiging reaction ni Valentina kapag makita niya
ang picture na iyon? Agh! Bakit ba iniisip ko pa iyon? Ano bang pakialam
ko sa kanya? Kahit anong mangyari, ako ang asawa ni Jackson at hindi
siya.
Itinutok ko na ulit ang mga mata ko sa screen ng phone para ituloy pagsi-
set up ng Instagram na ginawa ko for Jackson. Kakagawa ko palang ay may
nag-message na agad. Nang i-check ko ang inbox ay sumama lang lalo ang
aking loob. 1
Walang naniniwala na ito ang real Instagram account ni Jackson. Galit

lahat ng nasa inbox at sinisita ako. Bakit ko raw ginagawan ng dummy ang
mayor nila. Kung alam lang ng mga ito na asawa ako ng mayor na tinutukoy
nila. Nakakainis talaga, pero wala naman akong magawa. 2
Sa huli, I decided to deactivate the newly made Instagram account.
"Gaga lang 'yang si Valentina dahil hindi niya naisip magselfie noong
nadidiligan pa siya ni Sir Jackson. E di sana mas kapani-paniwalang may
relasyon sila ngayon, di ba? E kaso ano pang ipo-post niya ngayong ni
tingnan siya ay hindi na magawa ni Sir Jackson! Desperadang nilalang!" 5
Hindi ako umimik. Bumabalik sa alaala ko iyong time na nahuli ko sina
Jackson at Valentina sa study room noon, kinikilabutan pa rin ako kahit
matagal na iyon.
Kinalabit ako ni Ate Minda nang hindi ko pansinin ang sinasabi niya.
"Alam ko namang alam mo rin e. Kahit nga ibang katulong rito sa bahay ay
nahuhuli sila noon. Paano ba naman, kahit saan abutan ang dalawang iyon.
Minsan pa nga sa hagdan kapag tipong tulog na ang lahat sa mansiyon." 11
I gritted my teeth. Bukas na bukas ay ipapalampaso ko ang buong

staircase. 41
"Grabe pagka-girlscout ni Ate mo gurl. Hindi mo aakalaing sa likod ng

pagiging sosyal at classy, may itinatagong mahiwagang kati. Mabuti na
lang talaga ang behave ang mga kapwa ko maid here, walang nakakalabas na
chismis. Mabuti na lang talaga." 8
Hindi ko namalayang mariin na ang pagkakahawak ko sa cell phone. Tuloy

naman sa pagsasalita si Ate Minda habang nags-scroll ng cell phone niya.
"Pero past is past. Ni hindi na nga nakakatungtong 'yang si Valentina

rito sa mansiyon. Sawa na si Sir sa kanya." 1
Natigilan si Ate Minda nang mapansing seryoso na ako sa ginagawa ko.
Siniko niya ako. "Alam mo, normal lang kasi sa mga lalaki ang maglaro.
Laro dito, laro doon hanggang mapagod. At kapag pagod na, kapag sawa na,
pipirmi na 'yan. Magpapahinga na sa lugar na komportable sila. Gets mo?"
1
Hanggang ngayon hindi pa rin clear sa akin kung may past sila o with
benefits lang. Nahihiya akong itanong kay Jackson, pero nangangati na
akong i-nag ang lalaking iyon. Lalo ngayon na G na G na naman itong
Valentina na ito.
Sobrang ingay ngayon sa social media. Pinagf-fiestahan ang gawa-gawang

romance ng dalawa. Kesyo bagay na bagay raw kasi parehong matalino,
mayaman at maganda't guwapo. Mas ini-issue pa sila ngayon dahil sabi sa
interview ng ninong nitong gobernador ay tatakbo na rin daw sa next
halalan si Valentina bilang isa sa mga konsehal ni Jackson.
Nag-vibrate ang cell phone ko. Actually kanina pa ito nagv-vibrate.

Tumatawag at nagti-text si Jackson. Ini-off ko ang gadget at hinarap si
Ate Minda.
"Ikaw, Ate? Matagal ka na ba dito?"
"Oo naman. Dito na ako nagdalaga. Why?" Tuloy pa rin siya sa pagsi-cell
phone. Nang silipin ko ang ginagawa niya ay napangiwi ako. Tadtad na ng
selfies niya ang Instagram feed dahil sa sunod-sunod niyang upload.
"Wala naman, Ate." Nangalumbaba ako. "Pero Ate, anong klaseng pamilya ba
ang mga Cole noon?"
Ang totoo ay echos ko lang iyong tanong. I just wanted Ate Minda to tell
me about Jackson. Like kung ano bang ugali niya noon. Mga ugali ng
lalaki, mga madalas gawin et cetera. Kahit ano, gusto kong malaman.
Mukhang nahulaan ni Ate Minda ang gusto kong marinig. Napangisi siya at
ibinaba rin ang hawak na cell phone. "Dati ng ganyan si Sir."
"Ha?" Maang-maangan ko.
"Sus!" Pabiro niyang tinusok ng daliri ang tagiliran ko. "Kunwari ka pa

diyan e!"
I pouted my lips. "Ate naman..."
"Talande!" Napahagikhik siya. "Basta, ang maku-kwento ko lang sa 'yo ay

kung ano si Sir ngayon, ganoon din siya noon. Seryoso siyang madalas,
hindi palasalita."
Ganoon na pala siya dati pa...
"Pero natatandaan ko noong binatilyo pa 'yan, mahilig 'yan sa music.

Palaging may nakasalpak na earphones sa tainga niya. Minsan music
headphones o iyong neckbands ba iyon. Tahimik lang siya, soundtrip lang.
Ganern." 9
Nakwento nga ni Jackson sa akin ang hilig niya sa music noon. He opened
himself to me when we're in Antipolo, Rizal. Noong nasa rest house kami
ng mommy niya sa Antipolo ay ikinuwento ni Jackson sa akin na kung hindi
siya mayor ay nasa music industry sana siya. Iyon naman daw kasi talaga
ang first love niya.
Sa music siya kumakalma. Sa music siya may peace. Sa music din niya
nakakalimutan ang reality.
Mula kasi noong mamatay ang mommy ni Jackson ay naging sarado na siya sa
lahat ng bagay. He was in his teens when his mom died. Hindi niya
matanggap na nawala na ang nag-iisang taong nakakaintindi sa kanya. At
mula nga noong patay na ang kanyang mommy ay minanipulate na ni Vice ang
buhay niya.
"Kahit noong bata pa kasi si Sir Jackson ay super tahimik niya na. Iyong
katahimikang nakaka-worry na. Elementary pa nga lang raw iyon, nagka-
cutting na. 'Tapos kapag hinahanap ng teacher ay doon sa ilalim ng puno
nakikita si Sir Jackson, nagsa-soundtrip mag-isa. Mas gusto pa nun kasing
mag-soundtrip kaysa makihalubilo sa mga kapwa-bata." 4
"Hindi ba siya pinagsasabihan nina Vice?" Nagulat ako dahil ngayon ko

lang nalaman ang tungkol dito. Parang sa kwento ni Ate Minda ay may
problema si Jackson.
"Pinagsasabihan. Nasisinturon pa nga siya. Ang kaso ay balewala lang kay

Sir Jackson ang lahat ng sermon ni Vice. Noong high school siya,
ipinadala na siya sa Amerika para doon mag-aral. Pagbalik niya akala
namin okay na, pero ganoon pa rin pala. Mas lumala pa nga ang pagiging
tahimik niya."
Bakit parang napakalungkot ng childhood ni Jackson? 7
"Masyadong misteryoso 'yan si Sir Jackson. Hindi malaman ang natakbo sa

utak. Parati lang nakakulong sa kuwarto, gumagawa ng lyrics ng kanta ko
kaya nagsa-soundtrip mag-isa. Nagalit si Vice dahil nga habang tumatagal,
nalululong lalo si Sir Jackson sa music. Sinira niya lahat ng music
instrument dito sa mansiyon at pagkatapos ay ipinadala niya ulit sa
Amerika si Sir Jackson. Hindi rin naman nagtagal ay pinabalik niya rin,
kasi nga ipinakasal niya. Fixed marriage. Hindi ko alam kung natuloy ba
iyong kasal na iyon o hindi."
Nag-iwas ako ng mga mata kay Ate Minda.
"Matapos ang mga taon, heto, lumayas na si Vice dito sa mansiyon.

Samantalang si Sir Jackson ay ayaw umalis dito, siguro dahil pamana sa
kanya ng mommy niya itong bahay na ito."
"Ganoon ka na pala talaga katagal dito, Ate?"
Proud siyang tumango. "Sinabi mo pa! Minana ko 'tong pagiging tagasilbi

sa mga Cole. Di mo naitatanong, iyong nanay ko ay dating labandera dito."
"Really, Ate?"
"Magha-high school palang ako, isinasama na ako dito ng nanay ko. Hindi
pa ipinapanganak si Sir Jackson, madalas na ako dito. Naabutan ko pa nga
si Donya Jacqueline." 22
"Ang mommy ni Jackson?" Nagningning ang mga mata ko.
"Oo." Bumuntong-hininga si Ate Minda. "Tandang-tanda ko pa kung gaano

kaganda at kabait si Donya Jacqueline Cole. Sayang nga lang at maaga
siyang nawala sa mundo."
Mapait akong napangiti. Kahit maagang nawala ang mommy ni Jackson ay

nakasama niya naman ito nang matagal. Umabot pa rin ang mommy niya
hanggang sa magbinata siya, iyon nga lang at namatay na rin ito
pagkatapos. Ni hindi na naabutan ni Donya Jacqueline ang pagiging mayor
ng anak.
"Pero alam mo Ganda, mabait talaga iyong mommy ni Sir."
I could imagine. Sobrang mahal na mahal nga ni Jackson ang mommy niya.
Noong nasa Antipolo kami ay damang-dama ko sa mga kwento niya kung gaano
niya kamahal si Donya Jacqueline. Halos lahat ng alaala nilang mag-ina ay
nakatanim pa rin sa puso at isip niya— 2
"Sayang lang kasi ni hindi naabutan ni Sir ang mommy niya," biglang sabi
ni Ate Minda.
"Ha?"
"Ang ikinamatay kasi ni Donya Jacqueline ay ang mismong panganganak kay

Sir Jackson." 30
Natigilan ako. "Ano bang sinasabi mo, Ate Minda? Nakasama niya pa ang
mommy niya di ba? Ang alam ko, teen ager na siya noong namatay si Donya
Jacqueline..." Bigla akong naguluhan. 24
Natawa si Ate Minda. "Fake news ka! Ang panganganak kay Sir Jackson ang
ikinamatay ng mommy niya. Meaning baby pa lang siya, ulila na siya sa
ina." 69
"Mali yata iyong kwento mo, Ate. Kasi—"
"Fran."
Napatigil ako. Napalingon kami ni Ate Minda sa pinto ng dirty kitchen.

Nakatayo roon si Jackson at nakatingin sa akin.
"Kanina ka pa?" Umalis ako sa bar stool at nilapitan siya. "Ang aga mo
yata ngayon. Kumain ka na?"
Tumikhim si Ate Minda sa likod ko.
I bit my lower lip. "Uhm... If h-hindi ka pa nakain... ah, ipaghahanda ka

ni Ate Minda," nauutal na sabi ko. Nang lingunin ko si Ate Minda ay pigil
ang ngisi ng babae. 1
"It's okay. Don't bother, Minda. Kumain na ako sa labas." Lumapit si

Jackson at hinuli ang pulso ko. "I'll just borrow Fran for a while."
Doon na lumabas ang kaninang pinipigilang ngisi ni Ate Minda. "Kahit 'wag
niyo na pong isauli, Sir!" 9
Pandidilatan ko sana siya kaso nahila na ako ni Jackson paalis ng kusina.
Nakasunod lang ako sa kanya hanggang makarating kami sa study room niya
sa ikalawang palapag ng bahay. Hindi niya binibitawan ang kamay ko, kahit
pa may ilang kawaksi kaming nakasalubong sa sala kanina. At ewan ko ba
kung bakit bigla ay wala na rin akong pakialam kung may makakita man sa
amin na magkahawak-kamay.
Nawala na rin sa isip ko ang tanungin siya about his mom.
"You're not answering my calls," malumanay na sabi niya. Naupo siya sa

sofa, at dahil hawak niya ako ay napaupo na rin ako, pero hindi sa sofa.
Kundi sa mismong kandungan niya. 2
Akma akong aalis ng ipulupot niya ang braso niya sa akin. He raised me an
eyebrow.
Napalabi ako.
"Is something the matter?"
"Wala."
"I've read about this."
"Ha?" Napatingin tuloy ako sa nakakunot niyang noo.
"I've read about this," ulit niya. "I browsed the Internet and from what
I've read, ugaling sabihin niyong mga babae ang salitang wala, kahit
meron naman. Now tell me, what's the problem?" 38
Literal na napanganga ako sa kanya.
"What's our problem, wife?"
"A-ano nga ulit ang ginawa mo?"
"I browsed the net. I just wanna know everything about women. Especially
your weird behaviors. Like saying no while you really wanna say yes. And
vice versa." 2
Lalo akong napanganga. "What do you mean? You wasted your time by
browsing the net to figure out women's behavior?" 1
"Yes," walang gatol na sagot niya. Parang proud pa. 1
Was he serious? Nagbrowse siya sa Internet ng ganoong topic? Well, this

was a shocking revelation. 2
"I want to fully understand you." 4
Pigil ang ngiting inirapan ko siya.
Gusto ko ring maintindihan siya. Ang kaso mukhang wala sa Internet ang
sagot para maintindihan ko si Jackson. Hindi pa nailalagay sa google ang
tungkol sa ugali niya. But it's okay. Gusto ko naman ang pagiging
misteryoso niya minsan.
"So what's the reason why you're not answering my phone calls and
messages?" Hindi pa rin pala siya makamove on.
"Kasi ginawan kita ng IG."
"IG?"
"Instagram. Uso rin kasi iyon ngayon. Mas personal pati siya and puro
photos and videos siya madalas. Pwede mo rong i-upload ang mga projects
mo. Pwede ring kahit ano, halimbawa picturan mo iyong tasa ng kapeng
iniinom mo, 'tapos i-post mo roon."
Nakikinig lang siya sa akin.
"Pero hindi ko na itinuloy e."
"And why?"
"Basta."
"Basta means a lot of reasons." 10
Napangiwi ako. Nag-research nga pala siya. 1
"I could see in your eyes how upset you are."
Napalabi ako ulit. "I'm upset because my husband is so handsome."
"Huh?"
Tinaliman ko siya ng mata. "Masyado ka kasing guwapo, Mayor." 4
"I don't get it. You're upset because of that?"
"Wala iyon sa sinearch mo, 'no?" I teased him. "Masyado ka kasing guwapo
kaya naiinis ako. Hindi naman kasi dapat ganoon e. Bakit kailangang
ganoon? Hindi ka naman artista. Hindi ka model. Mayor ka!" 5
Lalong kumunot ang noo niya. "And that is my fault?" 4
"Yes! Bakit kasi ganyan ka kaguwapo?" Pinisil ko ang pisngi niya. "You're
unnecessarily handsome for a mayor. And yes, that is your fault." 1
"Then I'm sorry for being handsome." 69
Natigilan ako nang makitang seryoso siya sa paghingi ng sorry. Inako niya
talaga at tinanggap na kasalanan niya iyon? Parang masama pa ang loob
niya at nagsisisi siya na bakit nga sobrang guwapo niya.
"I'm sorry, okay? I didn't mean to be handsome," he said apologetically.

In his very serious tone! 49
Hindi ko napigilang hindi matawa.
Nagsalubong tuloy ang mga kilay ni Mayor. "I didn't search about this." 1
Hinawakan ko siya sa kwelyo. "Sad. Hindi mo alam kung bakit biglang

tumatawa ang mga babae after nila magalit," tukso ko.
"You're not mad anymore?"
"Hmn mad pa rin. Hindi porket tumawa na, hindi na galit." Inirapan ko
siya. 11
Para namang naguguluhang napatitig siya sa akin. Ang cute lang dahil
sinasakyan niya ang kadramahan ko.
Nakakatuwa dahil wala sa seryosong itsura niya ang magta-tyaga sa aking

tantrums at immature behavior. Parang ang layo na ang isang kagalang-
galang at saksakan ng guwapong mayor ng siyudad ay namo-mroblema ngayon
sa kaartehan ko sa buhay.
"Tell me what's upsetting you."
Napabuntong-hininga ako. "Okay! Si Valentina kasi. Masyado siyang

mapapel. Bakit ganun siya? Bakit kung umasta siya ay parang may something
kayo? At bakit ini-issue kayo ng mga tao?"
My hands flew to my mouth when I realized what I just said to him. Hala!
"Ang ibig kong sabihin ay—"
"She doesn't mean anything to me," balewala niyang sabi.
Napatitig ako sa mga mata ni Jackson, napakaseryoso. Nakakalula. Ang

hirap na hindi paniwalaan ang sinabi niya dahil parang wala siyang
kakayahang magsalita ng hindi totoo.
Kakampante na ba ako?
Napalunok ako. "B-but she likes you." Or probably more than that.
"Then it's her problem not ours."
"May tiwala ako sa 'yo, sa kanya wala e."
Tumaas ang isa niyang kilay.
"Baka akitin ka nun tapos bigla ka na lang hindi umuwi dito."
"That's bull."
Napatingin ako sa mga mata niyang titig na titig sa akin.
"A man in love cannot be seduced." 180
"Jackson..."
Saka ko napansin na nasa ilalim na ng shirt na suot ko ang kamay niya.

Bakit ba hinahayaan kong sirain ni Valentina ang dapat masaya naming gabi
ng asawa ko?
"A-anong ibig sabihin niyang kamay mo diyan, ha?" Nag-iinit ang pisnging
tanong ko. 7
Ngumiti siya nang ngiting nakakalunod. Kinarga niya ako paalis sa sofa
hanggang sa namalayan kong nakaupo na ako sa ibabaw ng study table niya.
"Now, are you still mad?" 4
Umiling ako. Iling na may kasamang halinghing dahil nasa sahig na agad
ang shorts na kanina'y suot-suot ko. 20
"Good. Because I would love to pump hard between these creamy thighs." He
spread my legs widely so he can have better access. 45
I swallowed when he lifted my chin with his finger.
"Kiss me and make up for all my messages and missed calls that you
ignored." 61
I obliged. 35
JF
Chapter 42
NAKATAYO si Calder sa kitchen island at may hawak na umuusok na tasa ng

kape. Tahimik siya na parang malalim ang iniisip. Ni hindi niya napansin
na pumasok ako. Wala sa loob na pinagmasdan ko siya. 2
Nagsisikip pa rin ang dibdib ko kapag naaalala ko iyong mga gabing

umiiyak ako dahil bigla siyang umalis nang walang maayos na paliwanag.
Gustong-gusto kong malaman kung bakit bigla niya akong iniwan sa ere
after niyang iparamdam sa akin na kakampi ko siya at parati siyang
nandiyan kapag kailangan ko. 1
Unfortunately wala akong nakuhang kahit isang explanation kung bakit

kailangan niyang biglang mawala. I was hurt. I felt betrayed. I was
fuming mad that time and I even blamed Jackson for that.
Hindi ako matahimik kakaisip kay Calder kung kumusta na siya, nasaan na
siya. I've waited for him to come back. Hanggang sa napagod na ako sa
paghihintay. I've been busy with my studies at sa pagma-mature. 1
I must admit, isa sa mga dahilan ng pagkapagod ko ay iyong isang araw na

nagising ako, umiikot na iyong mundo ko kay Jackson. 8
Naramdaman yata ni Calder na may nakatingin kaya napaangat ang mga mata
niya papunta sa akin. "Hey..."
Maliit akong ngumiti. "I'm looking for Ate Minda."
"Lumabas lang saglit. Kausap yata si Tarek sa garahe." 6
"Ah, okay..."
"Mukhang close na close kayo." Ipinaghila niya ako ng stool na upuan.

"Thanks." Naupo ako. "Nasanay na kasi ako na kakwentuhan siya lalo kapag
maaga akong umuuwi from university."
"I see."
Dead air. 2
Wrong move yata na pumunta ako rito. Para akong nalulunod sa pagkailang
at ramdam ko na naiilang rin si Calder. Unavailable ang confidence at
naughty button niya ngayon. Mukhang katulad ko ay wala siyang maisip
sabihin. 2
Mayamaya ay naupo siya sa tabi ko. "Coffee?" alok niya.
"No, thank you."
Mahina siyang tumawa. "Ang awkward grabe, mare!" 29
Natawa na rin ako. "Magkape ka na lang kasi diyan, pare." 7
Napahimas siya sa batok habang nakatingin sa akin. Ayun, activated na ang

ulit ang button. At ako naman, naghihintay sa sasabihin niya. Ang kaso
biglang lumitaw mula sa backdoor si Ate Minda.
"Ganda!" Mugto ang mga mata ng babae. "Mabuti nandito ka! I'm sow glad!"
"Ate, may problema ka ba?" Nilapitan ko siya at inalalayang maupo sa

stool.
Matalim na tiningnan ni Ate Minda si Calder. "Manhid lang?" 1
Inosenteng napa "Huh?" naman si Calder.
"Mage-gurlstalk kami ni Ganda, obvious ba?" 3
Naiiling na nangiti na lang si Calder. "All right, girls."
Iwinasiwas ni Ate Minda ang kamay. "Chupi! May balak ka pa yatang dumiga
rito, ah! Choo!"
"You're so bad to me, Luzviminda, huh. Dati lang crush mo ko e!" 18
Pinandilatan siya ni Ate Minda. "Dati iyon, noong hindi ka pa umaalis!

Aalis-alis ka kasi, mabuti nga sa 'yo!" 19
"Ate..." saway ko sa babae.
Nag-init ang mukha ko ng makitang nakangiti sa akin si Calder. Bago

lumabas ng kusina ay tumingin pa siya ulit sa akin. Kung hindi pa ako
tinapik ni Ate Minda ay hindi ko pa marerealize na wala na pala sa pinto
ang lalaki.

"A-ano nga ba iyong kwento mo, Ate?" Kandautal ako.
Sukat ay biglang humagulhol si Ate Minda. "Hindi na ako mahal ni

Tarek!!!" 35
Nagtuloy sa pagku-kuwento si Ate Minda tungkol sa biglaang coldness daw

ni Kuya Tarek sa kanya. May hinala raw siya na may kinalolokohan ng ibang
babae si Kuya Tarek dahil bigla-bigla na lang raw itong nawalan ng oras
sa kanya.
"Ate, baka naman busy lang..."
"Walang busy-busy pagdating sa taong mahalaga sa 'yo. Kahit gaano

kaimportante ang ginagawa mo, titigil at titigil ka makapagbigay lang ng
time. Hahanap at hahanap ka ng paraan, hindi dahilan! Kahit nga paghinga,
ititigil mo kung kinakailangan!" 19
Napabuntong-hininga ako. Wala akong choice kundi pakinggan ang rant ni

Ate Minda. Kailangan niya ng kausap para gumaan ang loob niya, and I will
give it to her.
Hinawakan ko siya sa kamay. "Sige, Ate Minda, makikinig ako."
At doon na nga nagsimula ang three-hours story telling niya tungkol sa LQ

nila ni Kuya Tarek. 3
Natigil lang kami sa pag-uusap nang pumasok na sa kusina si Mrs. Cruz

para magluto ng hapunan. As usual, mula ng bumalik from one month leave
ang babae ay naka-all black pa rin siya. Naisip na namin ni Ate Minda na
baka namatayan si Mrs. Cruz pero natatakot naman kaming i-approach siya
ng kahit i-condolence man lang dahil parang palaging manininghal ang
itsura. 5
Paglabas ko ng kusina pagkatapos naming mag-usap ni Ate Minda ay nagulat

ako nang makitang nakatayo sa sala si Valentina. 2
What the hell is she doing here? Ang tagal na niyang hindi nagagawi rito,
bakit nandito siya ngayon? Anong meron?!
Nang makita ako ay lumagutok agad ang heels niya dahil nilapitan niya
ako. Black fitted mini dress na pinatungan ng maong jacket ang suot niya.
Maiksi ang laylayan ng jacket kaya kita pa rin ang lapad ng hips niya.
Kita rin ang cleavage na inipit sa suot na push up bra sa loob ng damit.
Kahit nasa thirties na, mukha pa rin siyang nasa mid twenties. And I must
admit, the woman's still a knock out.
"The baby girl is home!" malambing ang boses na sabi niya. At maamo ang
mga mata na ang gilid ay itim na itim dahil sa mascara.
I tried my best to be civil. "Wala pa si Jackson." 5
Her left brow curved up. Saka ko naalala na nag-first name basis ako kay
Jackson. I didn't call him uncle.
Ngumiti si Valentina nang makabawi. Ngiting matamis na kung hindi mo siya
kilala ay hindi mo iisipin ang mga kaya niyang gawin. 1
"If you'll excuse me, I have something to do in my room."
"Oh! Is it important?"
Hindi na ako nakaalma ng hawakan niya ang kamay ko at hilahin papunta sa

L-shaped sofa na nasa gitla ng malawak na sala. He sat beside me. 4
"Baka gabi pa iyon umuwi. Bumalik ka na lang." Tatayo na sana ako nang
pigilan niya na naman.
Natatawang pinabalik niya ako sa kanyang tabi. "Come on! Gusto ko lang
maka-kwentuhan ka. Look at you, dalagang-dalaga ka na talaga." She
giggled. "And so very pretty!" 6
Kung makapagsalita siya ay parang hindi siya um-attend sa debut ko.

Samantalang nandoon siya at halos patayin ako sa tingin habang isinasayaw
ako ni Jackson.
"I'm sorry, Val, pero I can't entertain you. May gagawin pa nga ako sa
room ko."
"Why so tensed, baby girl? Kalma, ako lang 'to." 63
Hindi ko alam kung ano talaga ang pakay niya pero naiinis na ako at hindi
ko na maitago iyon. Hindi sa pagiging rude, but we have nothing to talk.
As far as I remember ay hindi maganda ang last conversation namin years
ago. I mean, hindi maganda ang itrinato nilang magkapatid sa akin.
Naalala ko pa tuloy ang sister niyang si Sacha na ex-best friend nina

Olly, Hyra, and Jaeda. Ang memories ko lang sa kanila ay kapahamakan para
sa akin. Especially si Sacha mismo na sa pagkakaalam ko ay kinakasama pa
rin si King Latorre, the guy who tried to abduct and rape me.
"Come on, Fran. Gusto lang talaga kitang kumustahin and nothing more."
Hindi ako nagsalita.
"I know you hate me. I've been a bitch to you at nagsisisi na ako. Kahit
nga noong nalaman ko na inaway ka ng sister ko and her friends ay
pinagalitan ko talaga sila. Alam mo namang para na kitang anak, di ba?"
42
Anak? My ass! Kulang sampung taon lang ang tanda niya sa akin!
Kinuha niya ang palad ko. "Forgive me, please?" 1
Tiningnan ko siya at kahit napakaamo ng mukha niya ay wala akong makapang

kahit na kaunting sincerity.
"Even Sacha, gusto na rin makipag-ayos sa 'yo. She's sorry sa nagawa ni
King sa 'yo." 2
"You know what happened between me and King?"
"Yes. Sacha told me. Hindi niya itinago sa akin na pinagtangkaan ka pala
ng gagong King na iyon. Alam ko rin na si Jackson ang may gawa kung bakit
pipilay-pilay si King. Binaril niya sa magkabilang tuhod noong iniligtas
ka niya, right?"
Nang hindi ako mag-react ay nagpatuloy si Valentina.
"I'm sorry too if nagalit sa 'yo si Sacha. Normal reaction lang iyon
dahil nagselos siya sa 'yo. Ang alam niya kasi, inakit mo raw si King.
Supposedly kasi, magkakabalikan na sila noon, but you entered the
picture."
I gritted my teeth. Malamang dagdag-bawas na ang kwento ni King kay Sacha

kaya galit na galit si Sacha sa akin.
"Hindi ko sila kinukunsinte, Fran. Believe me, hindi ako boto kay King
for Sacha, but I had no choice dahil nga nabuntis na ang sister ko. King
is a rich guy, he's his parents' only heir. Kahit napilay at nakick out
pa siya sa school, still he can provide for my sister. And besides, my
sister still loves the guy. Kahit tumutol pa ako, wala ring mangyayari.
So I want to say sorry to you dahil pinapabayaan kong nasa poder namin
ang lalaking nambastos at nagbalak nang masama sa 'yo. Please understand
my reason, and I hope you take time to explain my side to Jackson. I am
pretty sure your uncle will listen to you." 18
Pansin na pansin ko ang pagdidiin niya sa word na uncle.
"Please Fran, help me. Pagod na ako sa kakaiwas niya e. Gusto ko nang
bumalik kami sa dati ni Jackson. I miss him so bad, you know." 7
"Iniisip mo na si King ang reason kaya ka niya iniiwasan?"
Tumango si Valentina. "I have a strong feeling that yes, it's the reason.
Mula nang mangyari iyon, at nalaman niyang tumulong ako sa pagprotekta
kay King ay nag-iba na siya. He even asked me kung may kinalaman ako sa
pakikialam ng ninong kong governor sa kaso ni King na isinampa niya. I
explained to him na hindi ko naman kasi pwedeng pabayaan si King because
my sister was already pregnant that time. At si King ang ama." 4
Kaya pala hindi tuluyang nakulong si King. Napabuntong-hininga ako.
"You know Jackson hates King to bits after what happened. Gusto na nga
niyang patayin. Noong nalaman niyang buntis si Sacha with King, doon lang
siya kumalma. Pero sa akin naman nabaling ang galit niya. Mula noon, nag-
iba na si Jackson sa akin. Umiwas na siya sa akin." Lumungkot ang mga
mata ni Valentina.
There's another reason why he's avoiding you. Gusto ko sanang sabihin sa
kanya ngunit nagtiis ako.
"I want you to know that I am sincere, Fran. Sana mapatawad mo ako dahil
ang kapatawaran mo, kapatawaran din ni Jackson. You are so important to
him kaya wala akong magawa kundi dumaan sa 'yo if I want his forgiveness.
Ikaw ang puno't dulo ng lahat ng ito. Ikaw ang main reason kung tutuusin
kung bakit nawala sa akin ang lalaking mahal ko." 28
Kumuyom ang kabilang kamao ko dahil sa sinabi niya.
"You see, inaayos ko na ang lahat. Nagpapakababa ako dahil ayokong ma-
hassle. Sa tingin ko naman, hindi pa huli para magkasundo tayong dalawa,
Fran. Mahalaga ka kay Jackson kaya mahalaga ka rin sa akin." 10
Napatitig ako sa desperado niyang mga mata.
"I want him back, Fran. This time, I want him for good. I'm not letting
him go again. Tama na ang mga nasayang na oras na pinabayaan ko siya.
Tama na ang mga sandaling hinayaan ko siyang walang pakialam sa akin. I
am ready now to fight for him. For the man I love." 40
Tumayo na ako. "I understand. Babalik na ako sa kuwarto ko."
I had enough. Kahit pinigilan niya ulit ako ay iwinasiwas ko ang

pagkakahawak niya sa kamay ko. Tuloy-tuloy ako sa hagdan dahil baka kung
ano pa ang masabi ko sa kanya kung kakausapin ko pa siya. I don't want to
lose my temper. Hindi pa panahon para malaman ng lahat kung ano na ako sa
buhay ngayon ni Jackson.
Pero nananalig ako na darating rin ang tamang panahon para sa akin. Para
masampal ko sa mukha ni Valentina na wala na siyang hahabulin pa sa asawa
ko! 5
Narinig ko pa ang sigaw ni Valentina sa ibaba. "Help me with Jackson,

okay, baby girl?! I'm leaving. Bye!" 14
Sa inis ko ay natadyakan ko ang hamba ng pinto ng study room. "I'd rather

die than to help you get my man!" gigil na sigaw ko na alam kong hindi na
niya maririnig dahil nakalabas na siya ng pinto. Nagma-martsang bumalik
na ako sa kuwarto ko. 54
Sa tindi ng inis ko ay hindi ko na napansin na nasa hagdan lang si Calder

at nakatingin sa akin. 215
JF
Chapter 43 10
"OKAY KA LANG?"
Sobrang tahimik ni Jackson mula nang dumating siya. Hindi ko na lang muna
siguro babanggitin ang tungkol sa pagdating ni Valentina dito kanina.
Sasarilinin ko na lang muna. 2
Nakaupo siya sa swivel chair at nakatingala sa kisame. Bukas ang mga

unang butones ng suot niyang kulay black na polo at magulo ang kanyang
buhok. Ang pulang mga labi niya ay mamasa-masa pa at may bahid ng
purplish red color ng wine na nasa ibabaw ng mesa. Walang wine glass
kundi iyong bottle lang. Mukhang basta na lang siyang tumungga roon. 9
Hindi niya pinansin ang tanong ko kaya malamang na may problema nga.
Nilapitan ko siya kahit parang nakakailang na ganito siya katahimik.
Parang hindi niya nga ako nakita kanina sa sala nang dumating siya.
Pagkapasok niya ng main door, dumiretso na siya sa hagdan. Dito siya sa
study room niya nag-stay ng ilang oras. Kakatukin ko na sana siya bandang
ten pm nang dumating naman si Vice. Nag-usap sila pero hindi umabot ng
twenty minutes, umalis na rin si Vice. At kagaya niya, hindi rin ako
pinansin o kahit tinapunan man lang ng tingin ng daddy niya.
"Pagod ka ba? Gusto mo masahiin kita?" Huminto ako sa gilid ng mesa.

Kalahating dipa ang layo ko sa kanya. 3
Naghahalo ang amoy ng wine at ng men's perfume sa katawan niya. Mild lang
ang amoy pero hindi ko maiwasang hindi singhutin. Nakaka-adik kasi talaga
ang amoy ni Jackson, at mas nakakaadik ngayon dahil sa humahalong amoy ng
alcohol.
"Hindi ako marunong but I can try." Hahawakan ko na sana siya sa balikat
nang magsalita siya.
"I'm fine." His voice sounded so grim.
Napaatras ako. "Okay. Doon na lang muna ako sa kwarto ko—" 1
Saka lang siya tumingin sa akin. "No. Stay." 6
"Ha?" 1
"Actually, I've been waiting for you."
"May problema ba?"
Tumayo siya at sa gulat ko ay bigla niya na lang akong binuhat. Naglakad

siya papunta sa sofa na karga-karga ako. 9
Kung kargahin niya pa ako, parang ang gaan-gaan ko.
Inalis niya ang wallet sa bulsa at inilapag sa center table pagkatapos ay

naupo siya sa sofa habang kalong niya ako. "Tell me about your day."
"About my day?" Ipinatong ko ang mga braso ko sa magkabilang balikat

niya.
"Yeah. Come on. Tell me." Inayos niya ako sa kandungan niya saka niyakap.
3
"Sige..." Worried pa rin ako sa kanya pero wala akong choice kundi
sagutin siya. Mukha namang hindi niya iku-kwento sa akin kung bakit wala
siya sa mood na umuwi. Ayoko naman siyang pilitin mag open kung hindi
siya ready. And based sa pagpapakuwento niya sa akin ay gusto niyang
makalimutan ang kung ano mang dahilan ng stress niya ngayong araw.
Ikwinento ko lahat, kahit iyong chismisan namin ni Ate Minda tungkol sa

LQ nila ni Kuya Tarek. Ang paghihinanakit ng babae dahil cold na raw
ngayon si Kuya Tarek sa kanya. Ikwinento ko rin pati iyong parang naiiyak
pero feeling strong pa rin si Kuya Tarek noong sinundo ako sa university
kanina. 2
"Sa school, nothing's new naman. Ganoon pa rin. After class, naglibrary
lang kami ng mga kaklase ko sa isang subject tapos umuwi na ako. Naubos
na ang oras ko sa pakikipag-kwentuhan kay Ate Minda. Need niya kasi ng
kausap."
Hindi ko na talaga binanggit ang tungkol sa pagdating ni Valentina

kanina. Nakatingin lang si Jackson sa akin habang nagku-kwento ako. Ang
mga braso niya, nakapulupot sa bewang ko.
"Pero tingin ko, miscommunication lang ang problema nilang dalawa.

Mapaghinala kasi si Ate Minda kaya madalas silang mag-away. Si Kuya Tarek
naman, masyadong sinasarili ang lahat at hindi showy kaya tuloy naiisip
ni Ate Minda na merong third party. Sa tingin mo?"
Ngumiti lang siya.
"Kanino ka kampi? Kay Ate Minda o kay Kuya Tarek? Malamang bias mo si
Kuya Tarek!"
Ngingiti-ngiti lang siya habang ang isa na palang kamay ay nasa gilid ng
hita ko. Dahil sa pagkakaupo ay mas tumaas ang shorts ko.
Pasimple kong tinabig ang kamay niya at baka kasi kung saan makarating.
Baka maawa lang ako sa kanya kapag nagyaya siya tapos hindi pwede dahil
meron ako ngayon. 45
Ibinaling ko ang paningin ko sa iba kaya napansin ko ang leather wallet

niya na nasa ibabaw ng centertable. "Nagpapalit ka ba ng wallet?"
Ngayon ko lang napansin na luma na ang wallet niya. Leather iyon pero
namumuti na ang gilid.
Regulahan ko kaya siya ng wallet sa pasko? 1
Inabot ko iyon at binusisi. Wala namang imik si Jackson na ngayon ay

nakasubsob na sa balikat ko.
"Ayaw mo itong lagyan?" Mga cards ang laman at ilang pirasong lilibuhin.
Sa lalagyanan ng picture ay walang nakalagay kahit karton.
"Wala akong ilalagay."
Napatingin ako sa kanya. "Ganun?"
"Yeah," he lazily answered.
Napaismid ako saka marahang itinulak ang noo niya paalis sa balikat ko.
Sumandal siya sa sofa at tumingin din sa akin. "Kailangan bang lagyan?"
"Para saan pa't may lalagyanan ng picture 'to kung ayaw mong lagyan?"
"Anong picture ang ilalagay ko?" 1
Parang nagpanting ang tainga ko sa tanong niya. Ganito ba siya ka-dense?

Akala ko matalino? 3
Napansin niya yatang wala ako sa mood. Mukhang nakahalata na rin. "Do you
want me to put your photo there?" 3
Nanulis ang nguso ko. "Kahit wag na!"
"You're mad again."
"Ayoko namang ilagay mo rito ang picture ko dahil lang sinabi ko na

ilagay mo. Nagtataka lang naman ako kasi bakit hindi mo kusang naisip
iyon? Kapag tinitingnan mo itong wallet mo, ni hindi mo man lang yata
naalalang asawa mo ako." 19
I'm being immature again, I know. E nakakainis lang talaga kasi. Hindi
niya na nga ako pwedeng gawing wallpaper at screen saver dahil baka may
makakita sa phone niya, pati ba naman sa wallet hindi pwede ang
pagmumukha ko? 4
Kung sana nga lang pwedeng pati sa mismong dashboard ng sasakyan niya ay
may picture ako e... 4
"I'm sorry if that offended you."
Napabuntong-hininga ako.
"I just don't feel the need."
"Ang honest mo. You know too much honesty can hurt—" 1
"I just don't feel the need because I already have a photo of you in my
heart." 52
Bigla nangiti ang mga labi ko. Hinarap ko siya. "Alam mo bang ang cute-
cute mo?" Pinisil ko ang pisngi niya. 19
"Cute? I thought I am handsome?" He raised me his left brow. 1
"Hmn yup!"
"And gorgeous."
"Uy, wala pa akong sinasabing ganun!"
Inilapit niya ang mukha sa akin at hinalikan ako nang mabilis at mariin.
"How much do you love me?" he said against my lips.
Yumakap ulit ako sa leeg niya. Magkadikit ang mga noo naming dalawa at
naaamoy ko ang mainit at mabango niyang hininga. Ang naghahalong amoy ng
mint, mouthwash, at ng wine. Inabot ko siya at ako naman ang lumasa sa
mga labi niya. "Hmn... sobra." 4
Humalik din siya sa akin. "When did you start?"
"Slumbook ba ito?" 6
Ni hindi man lang ngumiti sa joke ko. Bigla na naman siyang sumeryoso.
Inilayo niya ako. "I want you to promise me that you will stay with me
not just for today or tomorrow, but for always." 5
Nagtama ang mga mata namin. Sobrang seryoso niya at parang malulunod ako
sa klase ng kanyang mga tingin.
"I want you to promise that you will never stop loving me, Frantiska
Dyesebel Justimbaste-Cole." 6
Parang tukso na bumalik sa alaala ko ang ngiti ni Calder kanina. Inis na

itinaboy ko iyon sa isip ko. "I promise," sagot ko kay Jackson. 45
"Good. Thanks."
Nagulat ako nang bigla siyang tumayo. May kinuha siya sa drawer ng desk
niya at pagbalik ay bitbit niya na ang isang puting envelope. Inabot niya
iyon sa akin.
"A-ano ito?"
"That is the reason why I waited for you." Tinulungan niya akong kunin
ang documents sa loob saka inabot sa akin. "Sign this."
"Ha?" Nang i-check ko kung anong documents ang aking hawak ay napaangat
agad ang tingin ko pabalik kay Jackson. "A contract?"
"Yeah," he smirked. "It was written there that you will never leave me,
replace me, and stop loving me." 193
Napanganga ako dahil nga, seryoso siya na papirmahan sa akin ang contract
na ito. 91
JF
Chapter 44 5
"BAKIT KAILANGAN NITO?" Bakit kailangang may contract? Iniisip niya ba na

bigla na lang akong aalis at iiwan siya? Sa tingin niya ba kaya ko iyon?
Kumunot ang kanyang noo. "Is there a problem?" 6
"Wala naman."
"Good." Ngumiti ang mapula niyang mga labi. "Then sign it."
Kapag ganitong nakangiti siya, iyong simpleng ngiti lang pero makikita mo
sa mga mata niya na happy siya ay parang ang hirap niyang tanggihan.
Minsan lang kasi ngumiti ang lalaking ito, kaya every time na ngingiti
siya ay nagsisirko talaga ang puso ko.
One of my weaknesses when it comes to this man that I could never

overcome, his million dollar smile... 3
"Wait. I'll get you a pen."
"S-sandali!" Naibagsak ko sa center table ang contract.
His lips fell open. Jackson looked offended. 3
"S-sandali lang..."
Naupo siya sa tabi ko at malamlam ang mga mata na napatitig doon. "You
don't want to sign it? Do you?" mahinang sabi niya. 7
"H-hindi sa ganun." Nagpapanic na ako sa nakikitang emosyon ng mga mata

niya. "I was just asking you kung bakit need pa nito? Don't you trust me
—" 2
"I do." Tumingin siya sa akin. Seryoso.
"Kaya bakit may ganito pa?" nananantiyang tanong ko.
"It's stupid, right?"
I bit my lower lip.
"Forget about it," he breathed out. He was about to leave when I stopped
him by holding his hand. Nakataas ang isang kilay niya ng lingunin niya
ako. 2
"Nasaan ang ballpen?" nakangiting tanong ko. 19
Tumaas ang sulok ng bibig niya. 1

"Ballpen, sabi ko..."
"You don't have to do it if you really don't want to."
Umiling ako. Mas ayoko siyang saktan sa pagtanggi na pirmahan ang

contract niya. "Gusto ko. Sige akin na iyong ballpen..."
"I don't want to force you in doing things that you don't like." 18
"Jackson, isa!"
"But..."
"Dalawa!" Pinanlakihan ko siya ng mata. 13
"Fine." Tumalikod siya at pagbalik niya at may bitbit na siyang black

sign pen. "Here."
Inabot ko iyon at agad na nag-sign sa contract. Hindi ko na gaanong

binasa ang ibang nakasulat sa papeles dahil may tiwala naman ako kay
Jackson. Mostly lang rin naman ng mga nakalagay rito ay iyong bawal ko
siyang iwan. 55
Nakakainis lang kasi nagworry pa ako ng mabasa ko ito kanina, samantalang

kung tutuusin ay dapat pa nga akong kiligin. This is a love contract for
god's sake! Gustong makasigurado ng asawa ko na kanya lang ako for the
rest of our lives and that is the sweetest! 6
Nang ibalik ko ang contract kay Jackson ay nakangiti na siya. Simpleng

ngiti lang but I could see in his eyes how happy he was after I've signed
the contract. 21
Itinago niya ang white envelope saka bumalik sa tabi ko. Inakbayan niya
ako at hinalikan sa pisngi. "Are you hungry? What do you want to eat?"
Umiling ako. "Kakakain ko lang. Ikaw?"
"I've had nothing since breakfast except a cup of coffee, and I'm
famished."
"Wait. Bababa ako sa kusina, ipaghahanda kita. Dadalhin ko na lang rito

after."
"Let's just order. Marami pang gising na katulong sa baba, and I still
want to be beside you." Hinigpitan niya ang akbay sa akin.
"Oh-kay!" Inilabas ko ang cell phone ko saka ako um-order online.
While waiting for the delivery ay inabala muna namin ang isat-isa sa
isat-isa. Nang 3 mins na lang at arriving na ang delivery, saka lang ako
humiwalay kay Jackson. Humabol pa siya ng isa pang halik.
"Nakakahiyang kunin iyong delivery. Namamaga yata nguso ko." 14
Natawa siya. "Silly."
Hinawakan ko ang labi ko. "Magsorry ka rito." 1
"Later para isang sorry na lang." Nakangiti siyang tumayo. "Ako na kukuha
ng deliver. Stay here."
"Yes, Mayor!" 6
Sinundan ko siya ng tingin habang papunta siya sa pinto ng study room.

Nakatuck-in ang kulay light blue na polong suot niya kaya kitang-kita ang
upper part ng kanyang jeans. Pabaston type but hindi sobrang fitted,
bagay na bagay sa body structure niya ang kahit anong isuot dahil nga
long legged, at sexy butt. Napabungisngis ako sa naiisip.
Ang hirap talagang hindi maisip ang butt niya kasi kapag ganitong
nakatalikod siya at naglalakad ay hindi talaga pwedeng hindi mo iyon ma-
appreciate. He's blessed with a very fine ass. Nang makalabas na si
Jackson sa pinto ay ngingiti-ngiti pa rin ako.
Nagmental note ako na kapag nag-shower kami nang sabay ay kukurutin ko

iyon. 40
...
Two Facebook notifications after class. Una, friend request ni Calder.

Napansin na yata niya na unfriended na siya sa account ko. Hindi ko naman
siya in-unfriend, si Jackson ang nang-unfriend sa lahat ng guys sa
account mula nang malaman niya kung paano mang-unfriend. 33
Second notif, comment sa isa kong woke-up-like-this selfie na ipinost ko

kanina bago ako pumasok sa school. Nakapajama ako sa selfie ko, magulo
ang buhok dahil nga bagong gising. Ang comment ay from Olly. It read:
"I miss you, BFF. Let's chat when you have time." Followed by crying and
a heart emoticon. 58
Ibinalik ko ang phone ko sa bag saka lumabas na ng gate. Ka-text ko na si

Jackson bago pa ako lumabas ng library. Siya ang sumundo sa akin after
class.
Nasa labas na raw siya nakapark at nakita ko agad ang brandnew maroon
Bugatti Chiron Sport na gamit niya na first time ko lang nakita sa
personal. Katabi niya ako sa kama ng orderin niya ang sasakyan na ito.
Ang balak niya yata, tuwing susunduin ako at ihahatid sa university ay
bagong sasakyan ang gagamitin niya. He said, gusto niyang makaiwas sa
intriga. Alam na nga yata ng mga tao ang lahat ng sasakyan niya kaya
naisipan niyang bumili na lang nang bumili ng bago. 18
I know he can afford luxury cars, pero wala akong balak kunsintihin siya
sa pagwawaldas niyang ito. Lalo pa kapag matatapos niyang gamitin ang
kotse ay balak niyang ibenta at diretso donate ang napagbentahan. Okay
lang rin naman mag-donate, hindi lang kailangan na ganoon kalaki at
ganoon kamayat-maya.
Pumasok ako sa passenger seat. I made sure na sarado agad ang pinto sa
tabi ko pagkapasok ko. Humalik agad ako sa pisngi niya. "Hi!" 1
Ikinabit ko ang seatbelt at pinanood siya sa pagmamaneho. Astig talaga

itong taong 'to. Iyong iba di ba naiilang kapag tinititigan, siya wala
lang. Seryoso pa rin.
"Ah, saan pala tayo pupunta? Diretso uwi na ba?" Maaga kasi ang uwi ko
today. Wala kaming usapan na kakain sa restaurant dahil umiiwas pa nga
kami sa intriga. Saka busog kami pareho. Sabi niya sa text kanina, kumain
na siya. Busog din ako kasi late na akong nakapaglunch kanina.
Kung diretso uwi, okay lang rin. Actually, mas ok. Sa labas kasi hindi ko
siya mayakap, at least sa bahay, mayayakap ko siya. Ngayon pa nga lang
kung hindi lang siya nagda-drive e yayakapin ko siya. Kahit nakita ko pa
siya kaninang umaga, namimiss ko na agad siya. Lalo na kasi parang habang
tumatagal mas gumuguwapo at bumabango 'tong lalaking ito. Ano kayang
sekreto?
Sumandal ako sa sandalan ng passenger's seat saka siya pinagmasdan.

Gustong-gusto ko talagang naka-sideview siya e, ang tangos kasi ng ilong
at ang haba ng lashes. Saka ewan ko ba, nase-sexy-han ako sa Adam's apple
ni Jackson. Lahat naman sa kanya sexy. Kahit nga iyong isang pirasong
butil ng pawis niya sa leeg, sexy. 1
Tumaas ang isang kamay niya papunta sa akin. Hindi ako nakailag ng bigla
niya pisilin ang ilong ko. 8
Nakasimangot na hinampas ko siya sa braso. "Ano ba?!"
Nakangiti na siya habang nagda-drive. Napangiti na rin tuloy ako. At

hindi niya ako napigilan dahil hanggang makarating kami sa pupuntahan
namin ay nakatitig lang ako sa kanya.
"We're here." Sa isang parking lot kami huminto.
Mataas na building ito sa Mandaluyong. Foresteir Tower ang nabasa ko sa

labas. Hindi ko alam kung company ba ito o condo, pero napakaraming
guwardiya sa labas. Mukhang bigating building ito. 21
Pinagbuksan ako ni Jackson ng pinto at inalalayan papunta sa loob. I was

expecting na up button ang pipindutin niya sa elevator pero hindi.
Jackson pushed the basement button. Saka ko lang rin napansin na private
elevator ang sinakyan namin.
"Saan ba tayo pupunta?"

Hindi niya man lang ako sinasagot. Basta nakahawak lang siya nang
mahigpit sa isang kamay ko.
Natatakot na ako kasi nagpatay-sindi iyong ilaw sa elevator, 'tapos nang

huling magkailaw, kulay red na iyong ilaw. Masakit sa mata ang pulang
liwanag. Para pating may mga laser-beam sa paligid na neon colors. Nang
tingalain ko sa tabi ko si Jackson ay napatanga ako sa kanya.
Dahil sa red lights kasi ay luminaw ang detalye ng kanyang balat,

partikular sa may bandang gilid ng leeg, papunta sa batok. Saka ko lang
napansin na parang may music note tattoo siya sa parteng iyon. Maliit
lang, but I'm sure that it's a music note. Parang quarter note sa unang
tingin pero hindi, because it's a sixteenth note. 14
Hindi ako nakuntento at inabot ko iyon. "You really have a tattoo..."
Lumingon siya sa akin. "Yes.
"Hindi mo sinabi sa akin..." Parang gusto ko biglang magtampo. 1
Nakita ko na ang lahat sa kanya, pero hindi ko alam na may nakamarkang

hindi nakikitang tattoo sa balat niya. 2
"I'm sorry if I didn't tell you sooner."
"Bakit ngayon ko lang nakita 'yan?"
"Because this is the right time for you to see this."
"Paano mo naitago iyan?"
"Because I'm in a public service. It's a million dollar invisible ink."

Nakangiti ang mga labi niya. 32
So red light lang ang makakapagpalabas ng tattoo niya... Habang

nakatingin ako sa notang nasa leeg niya ay parang unti-unting nag-iiba
ang tingin ko kay Jackson. He used to be a formal guy in my eyes, pero
ngayon, biglang naging semi rugged even with his formal polo. Mas lalong
lumakas ang dating niya. He's stunning and heart-stoppingly gorgeous. 13
Tulala pa rin ako nang bumukas na ang elevator. "Let's go." Nangingiti
siya nang hilahin ako papasok sa loob.
Napakatahimik ng paligid. Dim ang ilaw sa napakalawak na basement. Ang

unang nakita ko ay mga billiard tables na parang gawa sa salamin.
Dumiretso kami sa isa sa mga pinto na naroon. Sumalubong sa amin ang
mahabang table kung saan ang dulo ay mini bar na puno ng mga imported at
mamahaling alak.
May nakasalubong kaming magandang babae, morena. Nakangiti sa amin sa

paraang parang pangiwi na. Nang mapatingin ako sa leeg ng babae ay nakita
kong namumula ang balat niya sa parteng iyon. Naglugay siya ng buhok at
naupo sa may leather sofa sa tabi. 19
Mayamaya ay isang lalaking may berdeng mga mata ang lumabas sa pintong
pupuntahan namin ni Jackson. The man looked familiar. Di yata siya iyong
isa sa mga lalaking dumalaw noon kay Jackson? Kaibigan ni Jackson, ka-
frat, sa pagkakaalala ko sa kwento ni Ate Minda. Tumango lang ang lalaki
sa amin saka sinundan sa sofa ang morenang babae. 37
"Sino sila?" baling ko kay Jackson na may tinitingnan sa hawak ng phone.
"Batalier, a business partner and his wife." 58
Business partner? Ang sabi ni Ate Minda, hindi lang business partner ang
mga lalaking dumalaw sa kanya noon kundi mga ka-frat. Saka ko naalala na
kabilang si Jackson sa isang elite underground fraternity.
Tinapunan ko ulit ng tingin ang mag-asawa sa sofa. Nagyakap ang mga ito
at parang humihingi ng sorry ang lalaki sa babae. Humihikbi ang babae
habang hinahampas sa balikat ang asawa, pero iyong hampas na hindi naman
galit kundi parang pabebe lang. Hinawi niya ang buhok at tiningnan naman
iyon ng lalaki. Saka ko lang rin natitigan na ang namumula sa balat niya
ay bagong gawang tattoo—a barcode tattoo! 109
"Let's go. The room is empty now." Hinila na ako ni Jackson. 2
Doon kami pumasok sa kuwarto nilabasan ng mag-asawa kanina. Dim din ang
ilaw sa loob at may lazyboy chair sa gitna. Inutusan ako ni Jackson na
maupo roon. Sumunod ako at hinintay ang susunod na mangyayari.
Mayamaya ay lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa noo. "I love you." 1
"What are we going to do here?" kabadong tanong ko sa kanya.
He lifted my chin as he looked straight into my eyes. "Do you like my

tattoo?"
Ngumiti siya sa akin. "Good. We're here because you're going to have
yours tonight." 13
Napaawang ang mga labi ko. "You're kidding..."
"No. I'm serious, wife." Parang sa isang iglap, nag-iba ang kislap ng mga
mata niya. May pinindot siya sa likod ng lazy boy chair sanhi para
mapahiga ako. 1
Nanlaki ang mga mata ko nang makitang nagsusuot na siya ng guantes sa mga
kamay niya. "J-Jackson..."
"Don't worry, wife. I'll be the one to mark you and I will be very
gentle." 331
JF
Chapter 45 18
"DON'T MOVE." 2
Butil-butil ang pawis ko habang kagat-kagat ang aking ibabang labi. It

was painful, but I can still manage.
"Stay put, Fran. We're almost there."
It's fine. Natitiis ko pa naman. Mas masakit lang ang ngayon kaysa
kanina. A while ago, he tattoed a bar code with the date today on the
left side of my neck. Ngayon naman ay nasa groin ko na ang needle. He's
going to put his sign there. Masakit dahil manipis ang skin sa part na
ito. 55
Nagulat ako nang sabihin niya kaninang huhubarin niya ang cycling shorts
ko. Hindi na ako tumutol dahil noong sinabi niya iyon, hindi naman siya
humihingi ng permission. Sinabi niya iyon para gawin ko. 2
Tumingin ako kay Jackson na nakatingin pala sa akin. I could only see his
eyes dahil may suot siyang surgical mask. Ina-assure ako ng mga mata
niya.
Pahapyaw niyang binanggit kanina na lahat ng napapangasawa ng mga

kasamahan niya sa secret underground fraternity na ito ay kailangang may
bar code sa gilid ng leeg. The bar code with the date kung kailan ginawa
ang tattoo at initial nila. Sa groin naman ay signature nila. Of course
gamit ang isang super expensive special ink. Hindi nga lang invisible ink
na katulad ng sa kanya. 15
Yup sinabi niya na rin sa akin na hindi niya lang mga kabusiness partners
ang mga kaibigan niya kundi brothers niya sa fraternity—the Red Note
Society. It's an elite private underground fraternity. 9
Iyong note na tattoo niya sa leeg at iyong barcode ko sa leeg ay pass

para makapasok sa place na ito. May invisible laser iyong elevator
kanina, at kung wala kang tattoo o kasama na may tattoo sa elevator ay
masusuffocate ka dahil magbubuga raw ng poison smoke sa loob. Parang
pinaka-protection ang identity pass para makarating dito. Nandito rin daw
kasi sa basement ang pinaka-bank ng grupo nila. Hindi lang raw pera ang
nakadeposit dito, kundi pati gold bars. Ganoon sila kayaman. Isa rin kasi
sa negosyo na pinagsososyohan nila ay oil and mining business. 23
Hindi niya binanggit kung sino-sino ang mga kabrod niya, malamang mga
pribado at mayayamang tao ang mga iyon. Mga kasosyo niya sa negosyo,
malalaking negosyo. Hindi na ako nagtataka kung bakit payaman si Jackson
kahit pa hindi naman lahat ng negosyo ng daddy niya ay hinahawakan niya.
May own business siya at mukhang kumikita iyon ng ilang digits sa ilang
oras lang. 1
Bilang asawa ng isang member ng RNS, required na may sign kami sa balat.
It's like wearing them on our own skin. Pagiging possessive siguro ay isa
rin sa reason ng tattoo. Pero isa sa mga katanggap-tanggap na reason ay
pass nga ito para dito sa underground. Para may access din kami dito at
sa pera at ari-arian ng mga asawa namin.
I know it's crazy na pumayag ako. Nararamdaman ko na safe ako sa ginagawa

ni Jackson, na kahit weird ay wala namang mali rito. Iyong dalawang mag-
asawa nga sa labas ay okay naman, kaya naiisip ko na hindi rin naman
siguro maling gawin ni Jackson ito sa akin. I am his wife, therefore I am
his. He can do anything he wants to do with me. 4
Pumikit ako nang muling dumikit sa balat ko ang karayom. Masakit

talaga...
"Done." Napadilat ako nang magsalita siya.
Nakatayo na si Jackson sa harapan ko habang hinuhubad ang suot na guantes

ng mga kamay.
Marahan akong bumangon at hinagilap ang shorts ko. Bago ko pa 'yun

damputin ay naunahan niya na ako. Kinuha niya iyon saka siya yumukod.
Nakaluhod ang isa niyang tuhod nang isuot niya sa akin ang shorts.
Hinayaan ko lang siya. Noong nasa kalahati na ng mga hita ko ay saka ko
lang siya tinulungan. Tumayo ako at inayos ang pagkakasuot ng shorts sa
akin.
Inalis niya ang surgical mask at hinila ako pakulong sa kanyang mga
braso. "Sorry..." 17
Sumiksik ako sa matigas niyang dibdib. Wala akong masabi, pero hindi
naman ako galit.
"Sorry," he repeated.
Tumingala ako at tiningnan siya sa mga mata. Normal lang ang emosyong
nakikita ko. Sincere naman siguro siya sa pagso-sorry, hindi lang talaga
maaninag sa kanya ang pagsosorry niya. Nginitian ko siya. "Uwi na tayo?"
1
"Yeah," sagot niya.
Kinarga ako ni Jackson in a bridal-style way. Nagulat ako pero hinayaan

ko na lang siya. Kung sasabihin ko kasing ibaba niya ako ay baka hindi
rin naman niya ako sundin kaya hinayaan ko na lang. Yumakap ako sa leeg
niya.
Paglabas namin ng kuwarto ay marami ng tao sa labas. Nasa may babasaging

billiard table na nasa pinakamalapit sa sliding door. Apat ang lalaki,
pare-pareho halos ng tangkad. Kahit hindi ko kaharap ay sure ako na
walang tulak-kabigin sa mga itsura nila. They are all gorgeous men.
Magaganda rin ang bulto ng katawan, iyong sakto lang sa tangkad ng mga
ito, parang mga lalaki sa GQ magazine. Familiar ang iba kaya alam ko na
agad na business partners and frat brothers ang mga ito ni Jackson.
Sa leather sofa naman ay may dalawang babaeng nagkukuwentuhan. Nandoon
ang morenang babae kanina at ngayon ay may kausap na siyang isa pang
babae. Babaeng maganda rin, at buntis. Sa laki ng tiyan ay parang
kabuwanan na. 17
"Hello," bati sa akin ng buntis ng mapadaan kami ni Jackson. 1
"Hi," ganting bati ko. Nakakahiya kasi karga pa rin ako ni Jackson, pero
mukha namang hindi ito issue sa dalawang babae. Parang sanay na sila sa
ganitong eksena. At mukha naman silang mababait at hindi masusungit.
"Hi, Mayor!" bati naman ng babaeng morena kay Jackson sabay baling sa
akin. "Frantiska, right? Nice to meet you. Bonding tayo minsan." 6
Sasagot sana ako nang lumakad na si Jackson. Kinawayan ko na lang tuloy

ang dalawang babae. "Ano ka ba? Kinakausap pa nila ako," sita ko kay
Jackson ng makalayo kami.
"Wala silang sasabihin sa 'yo," kaswal na sagot niya. 2
Nang madaan naman kami sa mga nagbibilyar ay nilapitan siya ng isa sa mga
lalaking nandoon. Grey ang mga mata ng lalaki. Mukhang masungit, ngunit
guwapo. "JC." 14
"My wife," pormal na pakilala niya sa akin sa lalaking grey ang mga mata.
Parang balewala lang na karga niya ako. Ni hindi nga yata siya
nangangalay. At parang wala lang rin sa kausap niya na may karga siya.
"She should hang out with the girls."
"Maybe some other time."
"And when is that time?"
"Maybe if you already have your final woman."
Napangisi ang lalaking grey ang mga mata. Lalo itong gumuwapo dahil sa
biglaan na pagngisi. "Final women," he corrected Jackson. 30
"Tsss. Master, not a good example." 5
"We are not good examples, JC." Tumingin sa akin ang lalaki at
makahulugang ngumiti. 1
Hindi ko alam ang pinaguusapan nila kaya nakatanga lang ako. Tumalikod na
si Jackson at tinungo na namin ang elevator. Nang nasa loob na kami ay
hindi niya pa rin ako ibinababa. Ako na ang nagpilit na bumaba dahil baka
nga mangalay na siya.
"Sino siya?" tanong ko.
"Foresteir." 52
"Ah..." Mukhang surname basis sila ng mga friends niya. Hindi na ulit ako
nagtanong pa. Ang importante, may bagong natutunan ako sa kanya. Nakita
ko at narating na ang isa sa mga lugar na pinupuntahan niya. Nakasalamuha
ko na rin ang mga taong madalas niyang nakakasalamuha.
Marahan niya akong ibinaba. Nang makatayo na ako sa sariling mga paa ay
humarap siya sa akin. "Are you sure you're okay?"
"Oo nga. 'Wag mo akong alalahanin. Nilagyan mo lang ako ng tattoo, hindi
mo naman ako inoperahan."
Inalis ang suot kong pony tail. Inilugay niya ang buhok ko sanhi para
matakpan ang maliit na barcode tattoo sa gilid ng aking leeg. "Don't show
your tattoos to anyone." 1
"Yes, Mayor!"
Ngumiti siya at hinalikan ako sa noo. "Thank you for wearing my love on
your skin." 6
"And thank you for showing me your world." Yumakap ako sa kanya. Ano pa
man ang malaman ko about my husband, I will accept it with all my heart.
6
...
I was staring on the ceiling for almost an hour. I should be sleeping by

now pero hindi ako makatulog. Gumagala ang isip ko sa kung saan-saan.
Nakahiga sa tabi ko si Jackson at alam kong tulog na siya. Nakayakap ang
isang braso niya sa bewang ko at nakasiksik ang mukha sa aking leeg.
Nilingon ko siya. Nakapikit ang mga mata niya. Ang mahahabang lashes ay
hindi gumagalaw. Tulog na tulog na talaga. Tumagilid ako at pinagmasdan
si Jackson.
Bigla na lang ay pumasok sa isip ko ang tanong na kung kailan ko nga ba

siya sinimulang mahalin.
He's perfect. Too perfect. He waited for me hanggang sa mag eighteen ako.
Ang lahat ng nangyari sa amin mula pa noon ay nasa timing, parang may
calculation. Walang pagmamadali.
I know I am safe with him. Kaya bakit ba ako nag-iisip pa ng kung anu-
ano? Sumiksik ako sa kanya at niyakap siya. Nasa akin si Jackson. Nasa
akin ang pinakamatinong lalaki sa mundo kaya dapat mapanatag ako. 72
Sinikap kong maging kalmante hanggang sa wakas ay tinamaan na rin ako ng

antok. Malalim na ang tulog ko nang marahan siyang bumangon at umalis sa
tabi ko. Hindi ko na namalayan kung saan siya pumunta at kung anong oras
siya nakabalik. 1
Basta namalayan ko na lang na umaga na at nang hinanap ko si Jackson ay
nakaupo na siya sa sofa na kaharap ng hinihigaan kong kama.
Bumangon ako at natulala sa kanya. Preskong-presko siya habang nakaupo

roon at nakamasid sa pagtulog ko. Black polo na nakatupi ang manggas
hanggang siko, fitted jeans at black boots ang suot niya. Basa ang buhok
kaya alam kong nakaligo na siya. 6
"B-bakit di mo man lang ako ginising?" Bigla tuloy akong nailang. Kainis!
Siya fresh tapos malamang ako may muta-muta pa. 1
Tipid lang na ngumiti ang mapula niyang mga labi.
Nahihiwagaan akong tumayo at kumalong sa kanya. I gently touched his

face. "Mauuna ka bang umalis sa akin ngayon? Nakabihis ka na, hindi pa
ako naliligo." 1
"Hindi na natin kailangang magsabay palagi paalis." 16
"Ha?"
"Pero susunduin kita sa school para sabay tayong uuwi." May inabot siya
sa aking box.
"Ano iyan?" Nang tanggapin ko iyon ay namangha ako. Bagong cell phone na
may nakapatong na new SIM sa ibabaw. "May cell phone pa naman ako e." 1
"You forgot your phone on the floor. Natapakan ko." 58
Napakurap ako. "What?" At bakit ko naman iiwan sa sahig ang cell phone
ko?! Gulat na napatitig ako kay Jackson. "E nasaan na? Hindi naman siguro
nasira. Saka iyong SIM ko roon magagamit pa naman—" 20
"Naitapon na. I forgot about the SIM." 2
Napatitig ulit ako sa box ng bagong cell phone ko at sa bagong SIM card.
Ano pa nga bang magagawa ko?
Hinalikan niya ako sa pisngi saka inalalayang makatayo. "'Gotta go. I

already saved my number there, text me every hour."
"Okay." Tiningala ko siya. Kinailangan ko pang tumingkayad para abutin

siya sa pisngi at halikan. "Every two hours, I will text you."
"One hour." 19
Natawa ako. "Sige na nga." Kumaway ako nang pumunta na siya sa pinto.
Saglit siyang lumingon. "Oh by the way, I fired Calder this morning." 164
Napatanga na lang ako nang tuluyan na siyang lumabas ng aking kuwarto.

5
JF
Chapter 46 18
"HELLO, PRETTY GIRL!" 1
Nahinto ako sa paglalakad. Four pm at katatapos lang ng last class ko.

Galing akong comfort room at babalik na sana sa bench kung saan
naghihintay sina Hilda sa akin nang biglang may humarang sa daan.
"How are you?" Nakangiti siya nang lumapit.
"Okay lang." I casually smiled at her. "Sige, ah? May naghihintay kasi sa
akin." Nilampasan ko na siya.
Ano bang ginagawa niya rito? As far as I know, hindi na siya student
dito. Kahit naglalakad na ako palayo ay ramdam ko pa rin ang mga mata
niya. When I turned, she was still there.
Kumaway siya at humabol. "Saan ka ba? Sinong naghihintay sa 'yo?"
"My friends..."
Namilog ang mga mata niya. "May kaibigan ka?" 6
"Mga kaklase ko sa isang subject." Hindi ko alam kung bakit sinasagot ko

pa ang mga tanong niya. "And yup, mga kaibigan ko sila."
"Sila? So marami ka na palang friends?"
Mabilis ang mga lakad ko kasi gusto ko nang makalayo, pero mabilis din
ang mga lakad niya pasunod sa akin. Sa pagmamadali ko ay hindi ko
namalayang may bato sa daan, natalisod ako at muntik nang mangudngod sa
semento kung hindi lang naagapan ni Olly ang buhok ko.
Napangiwi ako nang hilahin niya ang buhok ko na nakapigtail. "Okay ka

lang, Fran? Di ka kasi tumitingin sa daan." 25
"I... I'm okay. Please get your hand off me."
"Some things never change, 'noh? Hindi ka pa rin pwedeng mag-isa, kasi
napapahamak ka. San ba 'yang mga friends na sinasabi mo? Mga di
maaasahan."
"Oh, look who's here. Reunion ba 'to?" Boses mula sa may ari ng kulay
itim na stilettos sa harapan ko.
I looked up to see a familiar face. Sacha was staring at me with her

mocking eyes. 6
Napatuwid ako nang tayo sabay pagpag sa kamay ni Olly na nakakapit pa rin
pala sa buhok ko. "Olly, my hair!"
Binitawan niya ang buhok ko saka ako hinawakan sa balikat. "Don't worry,
Fran, I got your back this time." 6
"So Olly, are you sure you're siding with that girl now?" Tiningnan ako
ni Sacha.
Napangiwi ako. Mukhang reunion nga ito. Reunion ng mga plastic. 26
"Why so surprised that I am here?" nakasimangot na tanong ni Sacha.

"What, Fran? Wala akong karapatang magback to school? Why? Feeling mo
ikaw na ang reyna rito? Ang pinakamaganda after kong umalis dito?" 5
"Wala akong ganyang iniisip, Sacha," mahinahong kong sagot sa kanya. 3
Humakbang palapit si Sacha at pinasadahan ako ng tingin. "You haven't

changed one bit. Inosenteng-inosente pa rin ang peg mo." 3
"May naghihintay sa akin, maiwan ko na kayo." Nilampasan ko na silang

dalawa ni Olly.
Hahabol sana si Olly sa akin pero binilisan ko na ang lakad hanggang sa

para na akong hinahabol ng siyam na kabayo. Hinihingal ako nang marating
ang bench. Nagtataka ang mga mata nina Hilda nang dumating ako.
"Ayos ka lang, girl?" tanong ni Bea sa akin. 1
Tumango ako at ngumiti. Dito ako nararapat. Dito sa mga tunay na

kaibigan. Hindi na ako humiwalay sa kanila kahit pa nasa di kalayuan si
Olly at nakasimangot na nakatingin sa amin. Nang dumating ang sundo ko ay
saka palang ako humiwalay kina Hilda. Hindi na ako nalapitan pa ni Olly.
Pero may part ko na kinakabahan pa rin... lalo ngayong mukhang magbabalik

na rito sa Don Eusebio Mariano University sina Sacha at Olly. 8
...
JACKSON's
4
Bumukas ang pinto ng opisina. "Jackson."
"What are you doing here?" Sumandal ako sa sandalan ng swivel chair at
tiningnan siya.
Iiling-iling na lumapit sa akin si Dad. Hindi siya nagsasawa sa

pagpapabalik-balik dito.
"You're selling our land in Bulacan." 12

"It's my property. I'll do anything I want with it."
Ibinagsak niya ang mga palad sa mesa ko. "Your property?!"
"Sa akin ipinamana ni Mom, so it's mine."
"Alam kong sa 'yo nakapangalan, pero hindi mo man lang ba isasangguni sa

akin?! Bakit kailangan mong ibenta iyon? Marami ka namang pwedeng ibenta?
Bakit iyon? Alam mong mahalaga ang lupang iyon!"
Tinaasan ko siya ng kilay. "Bakit mahalaga? Dahil doon kayo ikinasal ni

Mom?" 1
Natahimik siya. Why is he here anyway? Kailangan ko nang umuwi. Nasa

bahay na ngayon si Frantiska and I should be there bago siya mainip at
mag-isip. I think I should buy her roses. I read about giving roses in
the Internet— 6
"Mahalaga sa akin ang lupang iyon, Jackson."
Kumunot ang noo ko. I was thinking about buying roses pero naistorbo ako.
Nawala ako sa pag-iisip dahil nagsasalita si Dad nang malakas sa harapan
ko. Ano nga bang sadya niya? Anong sinasabi niya? Ah, the land in
Bulacan. 9
"Kailan pa nagkaroon ng halaga sa 'yo ang lupang iyon?"
"Ibenta mo na ang lahat pero wag ang lupang iyon. Malaki ang sentimental
value ng lupang iyon sa akin, anak."
I can't help but grinned. "Really? Dahil doon kayo ikinasal ni Mom? So
are you implying that mom is important to you? Nandito ka ba para
patawanin ako?"
Namula si Dad. "Wala kang alam sa nangyari sa amin ng mommy mo!

Habangbuhay mo mang isumbat sa akin na hindi ako naging mabuting asawa sa
ina mo, hindi mo pa rin maaalis sa akin na minahal ko si Jacqueline.
Kahit paniwalaan mo iyon o hindi, iyon ang totoo!" 3
"Ikaw lang ang naniniwala sa sinasabi mo."
"Wala kang alam, Jackson!"
"I know everything. She told me." 39
"She told you? How?!" Humagalpak siya ng basag na tawa. "And Jacqueline
told you what?!" 1
Nagtagis ang mga ngipin ko.
"Come on, son! Ikwento mo sa akin ang mga pinag-usapan niyo ng mommy mo!"
Tumawa siya ulit at nanlilisik ang mga matang dinuro ako. "Ginagago mo na
naman ako, Jackson!" 14
"Get out of my office."
Hindi niya ako pinansin. "Wala ka nang pag-asa!" Pinagduduro niya ako.
Pinaghahagis niya ang mga folders sa ibabaw ng desk ko. Galit at gigil na
gigil siya habang kalmante ko siyang pinagmamasdan.
"Leave. May mas importanteng bagay akong dapat gawin kaysa kausapin ka."
"Anong importante? Ang maging butihing mayor? Ano bang pakiramdam mo na

mayor ka na? Fulfilling ba? Gusto mo ito, right? Gusto mong maging mayor
pero pinalabas mo lang na ayaw mo para pilitin kita, para i-guilt-trip
ako at palabasing controlling, but the truth is ikaw ang control freak sa
ating dalawa!" 37
Naglabasan ang mga litid sa leeg niya habang namumula siya. Ang ganitong
itsura ni Dad ay malapit na para magsikip ang kanyang dibdib.
"Ugali mong hindian ang mga bagay-bagay, pero ang totoo gusto mo naman
talagang gawin! Di ba gusto mo naman talagang maging mayor? Ngayong mayor
ka na, feel na feel mo ang pagtulong sa mga tao. Pakiramdam mo may silbi
ka na sa mundo dahil dito. You're just satisfying your hungry soul.
Because the truth is, you are pathetic!" 2
My phone beeped at nang tingnan ko iyon ay pangalan ni Frantiska ang

nakita ko sa screen. I deleted the message even before reading it. 77
"You're living in lies, my son." Hindi pa pala tapos si Dad. "Kailan ka

titigil? Akala mo ba lahat ng bagay mako-control mo? Kaya ba pinuntirya
mo ang anak ni Marsha dahil alam mong bata pa siya noon, mako-control mo
siya at ang sitwasyon? Dahil ang gusto mo lahat ng bagay ay sunod sa
plano mo? Sa calculation mo? Dahil gusto mo perpekto ang lahat?" 59
"You're saying nonsense, old man."
"Nonsense? No! This isn't nonsense, my son! Ang nonsense ay ang mga
kagaguhan diyan sa isip mo. I am trying my best to fix your life! Hindi
kita sinukuan kahit patapon ka na noon pa man, pinilit ko pa ring ayusin
ka! Pero pinaikot mo lang ako sa mga kamay mo! Pinaniwala mo lang ako na
sinusunod mo ako pero hindi naman pala. Hindi pala plano ko ang sinusunod
mo kundi sarili mong plano!"
Tumayo ako at hinarap siya. "And are you saying?"
"Sinasabi ko lang na alam ko na kung ano ang plano mo." Dinuro niya ako
sa dibdib. "Gusto mo akong ma-guilty na pinilit kitang pakasalan noon si
Marsha, right? Pero alam mo ang totoo. Pinasakay mo lang ako na kunwari
ay tutol ka sa pagpapakasal kay Marsha! But no! Alam mo ang totoo na
gusto mo talagang pakasalan si Marsha dahil may plano ka sa anak niya!
Gusto mong gawing laruan si Frantiska!" 124
Hindi ko alam kung paano pero nang idilat ko ang mga mata ko ay nasa
carpeted na sahig na si Dad. Duguan ang nguso niya habang nakatingala sa
akin. 2
Madilim ang mukha niya. "I just realized it now, my son. You're bored and
sad with your life kaya naghanap ka ng something to look forward in the
future, at iyon ay si Frantiska. Admit it! You want that kid since the
first time you saw her!" 42
Nakikita kong bumubuka ang bibig ni Dad pero hindi ko na naririnig ang
mga sinasabi niya.
"You planned everything! Nakikita mo na mako-control mo siya dahil bata

pa siya. Ikinulong mo siya sa mansion sa Davao, home-school, pinalibutan
ng mga guwardiya, at itinago sa mga tao. At noong nagdadalaga na siya,
dinala mo na siya rito para mabantayan mo. Hinintay mo siyang maging
legal at nang maging disi-otso siya, saka ka kumikilos para mahulog siya
sa 'yo. You calculated and planned everything. No, you don't love her,
you just love the idea of a perfect ending of your plan." 68
Muling luminaw ang mga sinasabi niya. Lumilinaw, lumalabo. At ngayong

curious ako sa sinasabi niya ay saka ko palang siya naririnig ulit. 2
"Paano kung malaman niya?" I heard him saying.
"What?"
He smiled wickedly. "That you are the one who ended her mother's life
because you badly wanna have her full custody! And yes, you are not sane.
You're more than just a control freak, you are a psycho!" 692
JF
Chapter 47 12
"CAN YOU JUST DIE NOW?"
Naiirita ako sa paulit-ulit. She's sick and dying. Pinapahirapan niya ang
lahat ng tao rito, from Manang Nora, her doctor, nurses, and her own
daughter.
"Mamamatay naman na talaga ako. I am poor now and sick. Wala na akong
pera, maski ang kahuli-hulihang kusing na galing sa kompanya ng parents
ko, wala na! Akala ko kapag nagpakasal ako sa 'yo, tutulungan niyong
makaahon ang kompanya namin, pero pinabayaan niyo naman kaming lumubog!"
"Because it's useless to help your company, Marsha."
"Pero para saan pang pinakasalan mo ako kung useless naman pala? Anong
napala mo sa akin? Wala! Nagkaroon ka lang ng asawang matanda, nadungisan
lang ang pangalan mo." Umiwas ng tingin ang maputlang babae na nasa kama.
2
"It was too late for my dad to realized that. But you're free now,
Marsha. You may go anytime. And you don't have to worry about your
funeral wake because I will take care of that. You will have a grand one,
I promise you." 4
"What a good young husband you are," she sneered. "And how about my
daughter if I die, huh?!"
"She'll be free from you."
"Hindi iyon ang ibig kong sabihin, Jackson! What I mean is paano ang anak
ko pag wala na ako! She's too young! I know and I admit na hindi ako
naging mabuting ina sa kanya, but I can't leave her alone! Saan siya
mapupunta kapag wala na ako! Kung pwede lang sanang isama ko siya sa
kabilang buhay." 27
"You don't have to worry about her," kalmanteng sagot ko.
Natigilan siya at napatitig sa akin. "And why? Kukupkupin mo ba siya?

Wala na kaming kamag-anak kaya kapag namatay ako, automatic na sa 'yo
mapupunta ang custody since you are my husband by law. Pero alam kong
wala kang pakialam sa anak ko, kaya natatakot ako kung saan siya
mapupunta." 2
"You are wrong about your assumption. I care for your daughter, Marsha."
"Care?" Matabang siyang tumawa. "You are cold as ice! Kahit kailan hindi
ka magkaka-care sa kahit ano o kahit sino. Lalo pa sa anak ko!"
Saglit lang ay natigilan si Marsha at napatitig nang matagal sa akin.
"Are you serious, Jackson? How can you care for my daughter?! At ni hindi
ka nga umuuwi dito sa Davao, ni hindi kayo nagkikita ng anak ko so nasaan
ang care doon?!"
"I just want her to live her life away from me para kapag dinala ko na
siya sa Manila, maninibago siya." 4
"I don't get it." Napahilamos ang payat na mga kamay niya sa kanyang
mukha. "Kahit kailan ay hindi kita maunawaan, Jackson! Pero kung sinasabi
mong kukupkupin mo nga anak ko, mapapanatag na ako. Basta ipangako mo sa
akin na hindi mo siya papabayaan. Na mabubuhay pa rin siya nang marangya.
Gawin mo ang request ko, Jackson." 2
"Consider it done."
Naluha ang mga mata niya. "T-then thank you..."
"But I cannot do that if you're still alive, Marsha." 13
Napamaang siya.
I let out a sigh. "Marsha, you should die so I can have the full custody
of your daughter." 71
Tumutulo ang mga luhang tumango siya sa akin. "J-just promise me that you
will take care of her... for me..." 32
The same day rin nang matagpuang malamig na bangkay na si Marsha sa

kuwarto niya. 61
...
FRANTISKA's
NAGMAMADALI kong nilapitan si Jackson. Pawisan siya nang bumangon sa kama

ko. "Are you okay? What happened?"
Tumingin siya sa akin ngunit hindi nagsalita.
"Nightmare?" Hinaplos ko ang pisngi niya.
Ano kayang napanaginipan ni Jackson? Balisa siya sa pagtulog at minuto

lang nang bigla siyang bumangon. Hindi makatingin sa akin ang mga mata
niya.
"Jackson, you can tell me..." 1
Kanina palang ay napansin ko nang may iba sa kanya. Pagkauwi niya kanina
ay dito siya agad dumiretso sa kuwarto ko. Ni hindi na siya nakapagpalit,
basta na lang siyang nahiga sa kama ko. Hindi ko na siya ginising dahil
baka pagod maghapon sa munisipyo.
"Bakit hindi ka tumabi sa akin?" imbes sagutin ako ay sabi niya. Sa iba
pa rin nakatingin ang mga mata niya.
"May tinapos kasi akong project sa laptop pero patabi na rin ako sa 'yo.
Anong napanaginipan mo?" Sinalat ko ang noo niya, mainit. "May lagnat
ka."
Hinuli niya ang kamay ko at hinila ako sanhi para mapahiga ako sa ibabaw
niya. "I'm fine."
"No you're not." Ramdam ko ang sumisingaw na init sa katawan niya.

Nilalagnat siya.
"I said, I'm fine."
"Hindi. 'Wag kang makulit." I pushed him back to the bed. "Diyan ka lang,
I'll get you a med."
Ang mga mata niyang nakasunod sa akin ng tingin ay para bang naa-amazed.
Pinuntahan ko ang med box ko sa banyo saka ako kumuha ng isang basong
tubig mula sa pitsel na nasa desk ko. Pagbalik ko ay inabot ko sa kanya
ang gamot. 1
"Kumain ka ba?"
He nodded.
"Sigurado ka?"
"Yeah."
"Sige nga, anong kinain mo?"
"Siopao sa 7-Eleven. Bumili si Tarek kanina." 31
Napangiti ako. "Okay, inumin mo na 'yan." Tinulungan ko siyang i-take ang

Biogesic. "Bakit ka nagkasakit? 'Di ka nag-ingat, 'noh?" 10
Nahiga na siya ulit. I could smell his cologne from where I sat and had
to resist the urge to sniff his neck. Damn it. Why he's smelled this
good? Hindi ba siya pinawisan sa maghapon? 4
Naiiling na bumalik na lang ako sa banyo para magbasa ng towel. Kaysa

panggigilan ko si Jackson, pupunasan ko na lang siya dahil nga sa may
lagnat siya.
"Fran..."
"Coming!" Nainip agad si Mayor saglit palang akong nawawala. 3
Pagbalik ko ay pinunasan ko siya. Tahimik lang naman siya habang

pinupunasan ko. Ang bait-bait, nakatingin lang. 14
Hinila ko pahubad sa kanya ang suot niyang jeans hanggang matira ang
boxer na kulay grey. Hinubad ko rin ang suot niyang polo at pinagsuot
siya ng t-shirt. Mabuti at may naiwan siyang malinis na t-shirt dito sa
kuwarto ko. Iyon nga lang ay hubo siya sa pang-ibaba.
Hinawakan niya ang laylayan ng suot kong shorts pantulog. "Remove this
too. You're not fair." 81
Sinimangutan ko siya. "Bawal. You're sick, baka mabinat ka." Tumabi ako
sa kanya at pinakatitigan siya. "I'll take care of you from now on, ayoko
nang magkakasakit ka." 4
"Remove this..." ungot niya. Pinag-iinitan talaga ang shorts ko. 11
"Bawal nga."
"But I want to," nakalabing sabi niya. 28
Kainis bat kailangang lumabi, ayun tuloy nahubo niya na iyong shorts ko
hanggang sa kalahati ng hita. "May sakit ka nga..." 27
Umusod siya palapit sa akin at hinalikan ako sa noo. Ang isang braso niya
ay umilalim sa bewang ko para yakapin ako. And that instant, his warm
skin grew hot against mine.
"Jackson, please..."
"I'm just making it up to you. It's been four days and three nights..."
"You don't have to make it up to me, ano ka ba? May sakit ka..."
"You don't want me to stop." 3
Namumulang napatingala ako sa kanya. His eyes half-open, gazing at my

face. I could see his dimples on his cheeks as he grinned.
"You want this, and I'm giving it to you."
My nails dug into his back as soon as he touched me between my thighs.

Napasinghap ako nang maramdaman ko kung gaano kainit ang mga daliri niya
na humahaplos sa akin doon.
"Jackson... Oh, Jackson!" In just a couple of minutes, I was already

moaning with pleasure. 14
Hinalikan niya ako sa leeg. "So very sexy..."
Napadilat ako at sinalubong ang nagbabaga niyang mga mata. "You naughty
mayor..." 4
He chuckled before kissing the tip of my nose. "I'm gonna insert another
finger, is that okay?" 6
Kagat-labing tumango ako.
"Don't move."
I obliged and stayed put and then I felt him inserting another finger
inside me. Masakit sa una pero unti-unti akong nasasanay hanggang sa
magmabilis siya. Minutes later, my body went limp as I reached my climax.
1
"P-paano ka?" may hingal na tanong ko.
Ngumisi siya. "Lista muna." 118
Napabungisngis na rin ako sabay yakap nang mahigpit sa kanya. "Tubuan mo

pa." 77
Hinila niya ako padagan sa kanya. "So very naughty first lady." At sa
ganoong position kami nakatulog magdamag. 71
JF 9
Chapter 48 2
ANG DAMI KONG TEXT, wala man lang reply. Kainis. 'Tapos noong umuwi siya
kagabi, dinaan niya lang ako sa kalabit. Hay, kapag talaga love mo,
mabilis kang mapapaamo. Kahit gusto ko pang magtampo, makita ko lang
siyang nakatitig sa akin, nauubos na agad ang lakas ko. 25
Pagkagising ko naman ngayong umaga, wala na si Jackson. Pagod ako

magdamag kaya hindi ko na siya namalayang umalis kanina.
Nagmadali na rin akong maligo at mag-ayos para maaga akong makarating sa

school. Gusto ko pa kasi sanang mag-library bago pumasok sa first class.
Pagbaba ko ng hagdan ay napansin ko agad si Mrs. Cruz sa tapat ng
landline sa sala. Pabulong ang boses ng may edad na mayordoma habang
gigil na hawak ang telepono. 4
Out of curiosity ay nilapitan ko siya para pakinggan.
“Nora? Sinong Nora? Sa Davao? Ayaw ni Sir Jackson na tumatanggap ng tawag

galing diyan—” 1
Agad kong inagaw kay Mrs. Cruz ang telepono. Gulat siyang napalingon sa
akin. “Punyeta!” 8
“Sorry, Mrs. Cruz,” mabilis na hingi ko ng pasensiya. Nabigla lang naman

kasi talaga ako kaya naagaw ko iyong phone. Mukha kasing pagbababaan niya
na si Mang Nora. “Kilala ko po ang caller. Siya po ang nag-alaga sa akin
sa Davao noon,” paliwanag ko sa kanya.
“Ano ngayon?” Kumunot ang noo ni Mrs. Cruz. “Ayaw ni Sir Jackson na
basta-basta tumatanggap ng tawag kahit kanino. Lalo sa Davao dahil—” 5
Kumunot din ang noo ko. “At bakit naman po bawal tumanggap ng tawag from
Davao?”
Hindi ako naniniwala na ipinagbabawal ni Jackson ang pagtanggap ng tawag

from Davao. Alam naman ng asawa ko kung gaano kahalaga sa akin si Manang
Nora at ang mga kawaksi sa mansion na tinirahan ko sa Davao kaya bakit
niya pagbabawalan na makausap ako ng mga ito?! Hindi ko maintindihan.
Hindi naman na nagsalita si Mrs. Cruz sa halip ay inirapan ako saka

tinalikuran.
Nang wala na si Mrs. Cruz ay agad kong sinagot si Manang Nora. Sobrang
miss ko na siya. Mula nang itapon ni Jackson ang SIM ko sa dati kong CP
ay wala na akong contact kay Manang Nora. Hindi ko na tuloy siya
makumusta.
“Fran!” sabik na tawag sa akin ng matandang katiwala sa mansion sa Davao.
“Hello po, Manang!”
“Diyos mio! Ang hirap niyong contact-in diyan! Palagi akong pinagbababaan
ng tawag ng mga katulong diyan! Tapos iyong bigay mong CP number,
itinitext ko, hindi ka naman nagre-reply! Para saan pa’t pinadalhan mo
ako ng cell phone noong nakaraang buwan kung hindi rin pala kita ma-
contact! Hay naku, kung maalam lang sana ako sa social media ay doon na
kita hahagilapin, ang kaso ay hindi ko talaga matutunan 'yang fesbuk na
'yan!”
“Sorry na, Manang… Hayaan niyo, sasabihin ko ang mga tao rito na kapag
kayo ang tatawag, sabihin agad sa akin.”
“E bakit ba pati ang telepono mo sa kuwarto ay hindi na rin macontact?” 1
“Sira po. Hindi ko po alam bakit nasira e. Pero ipapaayos daw po iyon,
hindi pa nga lang dumarating iyong mag-aayos.” Naiinis na rin ako dahil
walang dumarating na tagaayos ng telepono kahit ilang beses ko ng
ipaalala sa mga tauhan dito sa bahay ang tungkol doon.
“E kumusta ka na ba diyan, hija?”
“Okay lang po. Pero nagtatampo po ako sa inyo kasi hindi kayo pumunta
noong debut ko. Hinintay ko pa naman po kayo.”
“Sus itong batang ito. Sorry na, ha? Alam mo namang sinusumpong na akong
madalas ng rayuma ko. Saka takot nga ako sa airplane, pasasakayin mo pa
ako sa helicopter. Hayaan mo ha, babawi na lang ako kapag nakauwi ka
rito. Ipagluluto kita ng sinangdayan!”
Napangiti ako. “Promise mo 'yan, Manang, ah?” Tubong Samar si Manang Nora
at specialty niya ang sinangdayan, klase ng tinapay na may saging at
kamote. Palagi niya akong ipinagluluto ng ganoon noon, at namimiss ko na
nga iyon ngayon.
“Oo naman! Ikaw pa ba? E baby pa rin kita kahit dalaga ka na.”
“Sana nga, Manang, makauwi ako diyan. Kahit dalaw lang. Minsan ta-try
kong yayain si J—Uncle Jackson.”
“Ay oo nga pala, hija. Kaya ako napatawag kasi may itatanong ako sa 'yo!”
“Ano po iyon?”
“Natanggap mo na ba iyong mga papeles na ipinadala ko? Ano? Nasurpresa ka

ba?” Mataginting at ramdam ang pagkasabik sa boses ng matanda.
“Ano pong papeles?” Wala naman kasi akong natatanggap na papeles.
“Kay Sir Jackson ko ipinangalan. Itanong mo na lang, hija!”
“Ano po ba iyon? About what po?!”
Napahingal si Manang Nora. “Ay, hija! Mahal na mahal ka talaga ng lolo

mo! Kahit ako ay nasurpresa noong malaman ko ang tungkol sa mga papeles
na 'yan!”
“Po?”
“Hay, oo na sige, sasabihin ko na! Birthday gift sa 'yo 'yan ng lolo mo

para sa debut mo. Kahit wala na siya, sinigurado pa rin niya na
mapapabuti ang lagay mo. Natatandaan mo ba iyong lupain niyo sa Tagaytay?
Iyong rest house na gustong ibenta ng mama mo, pero hindi niya naibenta
kasi akala niya hindi na iyon sa inyo?” 2
Napigil ko ang aking paghinga. Dumadagundong ang dibdib ko sa excitement.

Ang lupang sinasabi ni Manang Nora ay ang lupang binili ni Lolo noong 5th
birthday ko. Dinala kasi nila ako sa Tagaytay noon at gustong-gusto ko
roon, kaya naisipan ni Lolo na bumili ng lupa roon at ipagawang malaking
rest house. Pero ang alam ko ay kasama iyon sa mga properties ng mga
Justimbaste na naibenta na mula nang malugi ang aming kompanya. 2
“Hija, hindi siya totoong ibinenta ng lolo mo. Ang totoo niyan, itinago
niya lang iyon para hindi mapakialaman ng mama mo. Para sa 'yo talaga ang
property na iyon.”
Napaawang ang bibig ko.
“Well maintained hanggang ngayon. Kasama sa papeles na ipinadala ko diyan

ang litraro. Diyos ko! Napakaganda! Ang sabi pa ni Attorney, nasa twenty-
million daw ang halaga ng property ngayon. Ginawa lang transient house
ang kalahati para kumita. Ang lahat ng kinita ay nahati sa pangmaintain
ng lugar, sa caretaker, at sa bangko.” 1
“Bangko po?”
“Oo. May pera ka sa bangko maliban pa sa trust fund mo, hija.”
Ako may trust fund?! 3
“Alam ko nabibigla ka, Fran. Kahit ako ay nagulat nang dumating ang
abogado dito ng lolo mo. Kabilin-bilinan pala sa kanya na hindi pwedeng
malaman ng mama mo na may trust fund ka. Doon ibinuhos ng lolo mo ang
lahat ng natitirang pera para masecure ang kinabukasan mo. At ngayong 18
ka na, pwede mo na iyong makuha.” 18
Nagsimulang magluha ang mga mata ko. Alam ko kung bakit ginawa ito ni
Lolo. Kung nalaman kasi ni Mama noon na may pera pa kami ay malamang
hindi siya titigil hanggat hindi iyon nasisimot.
Hanggang sa huling sandali ng buhay ni Lolo ay inalala niya ang

kinabukasan ko…
“Hija, nandiyan ka pa ba? Bat di ka na nagsasalita? Nasabi ko na ba sa

'yo na nasa thirty million ang nakalagay sa trust fund mo? Plus pa ang
kinita ng pagpapa-transient sa kalahati ng rest house.” 2
Napasinghot ako sabay punas ng tumulo kong luha.

“Imbes na gamitin ang perang iyon para sumugal at maisalba ang kompanya
niyo noon, mas pinili pa rin ng lolo mo na i-secure ang iyong
kinabukasan. Mayaman ka pa rin, Hija. May pera ka pa rin.”
“Salamat sa pagsabi, Manang… Sa ngayon po mas gusto kong makita ang rest
house, iyon na lang po kasi ang alaala na iniwan ni Lolo at Lola sa
akin.”
“Sige, puntahan mo kahit kailan. Itanong mo kay Sir Jackson kung nasaan
na ang papeles para mapirmahan mo na rin at magawa mo na ang gusto mong
gawin sa trust fund mo.”
Napaisip ako. Kasi kung makapagsalita si Vice sa akin ay para akong daga
na nakikitira lang dito sa mansiyon. I wonder kung alam niyang may pera
ako. “Manang, alam po ba nina Vice ang tungkol sa trust fund ko at sa
rest house?”
“Aba’y hindi ko alam kay Vice. Pero sigurado ako na noon pa lang ay alam
na ni Sir Jackson ang tungkol dito. Sabi kasi ng abogado ng lolo mo ay
kasama si Sir Jackson noong nagkapirmahan tungkol sa trust fund. Siguro
inutusan din ng lolo mo si Sir Jackson na wag munang sabihin ang tungkol
doon kahit kanino.”
Napatango ako kahit medyo napapatanong pa rin sa isip. Pati ba sa akin ay

kailangang itago ni Jackson ang tungkol sa trust fund at rest house? 1
Pero nag-18 na ako ilang buwan na ang nakaraan, bakit hindi pa iyon
nababanggit man lang sa akin ni Jackson? 10
“Manang, kailan niyo po pala ipinadala ang papeles?”
“Aba e magda-dalawang linggo na. Ipina-LBC ko!” 1
Kung two weeks nang nai-send ang papeles, dapat nandito na iyon ngayon.
Natanggap na nga siguro ni Jackson. Hay, siguro dahil sa sobrang pagka-
busy sa munisipyo at sa sariling kompanya ay nakalimutan na niyang
ipaalam sa akin. Anyway, tatanungin ko na lang siya paguwi niya mamaya. 1
PAGKABABA sa kotse ay nagpaalam na ako kay Kuya Tarek. Siya na kasi ulit
ang tagahatid at tagasundo ko ngayon. Dumiretso na ako sa gate ng DEMU
ngunit hindi agad pumasok. Hinintay ko pang dumating sina Hilda.
Nakayuko ako habang nagta-type sa hawak na phone nang biglang may aninong
humarang sa aking harapan. Natakpan ng kung sino ang sikat ng araw.
Isang pares ng itim na Balenciaga sports casual shoes ang nasa harapan
ko. Gulat na napatingala ako sa may ari nito.
“Fran, you need to know something.” 4

“Calder?”
Hinuli niya ang pulso ko at hinila ako papunta sa nakaparadang tinted

Lexus SUV na kulay puti sa tapat ng kalsada.
Nasa passenger seat na ako nang matauhan. “Why are you here?” Nilingon ko
siya na nakaupo na sa driver seat. “Calder, mainit ka kay Jackson. Hindi
niya pwedeng malaman na pinuntahan mo ako.”
Tumingin siya sa akin. “Pinagbabawalan ka niya? Kaya pinalitan niya na

naman ang number mo?”
“Calder, please…”
“Please what?” Tumaas ang sulok ng bibig niya. “I am not afraid of him,
Fran.”
“Ayoko lang ng gulo. Ano ba kasing kailangan mo?”
“Gulo na ba ang dala ko ngayon?” Lumamlam ang mga mata niya.
Hindi ako nakapagsalita. Naaawa ako sa kanya pero hindi ko naman siya
pwedeng hayaan na makipagkita sa akin anytime. Ayoko na magsinungaling
kay Jackson. Mas importante siya sa akin kaysa kay Calder dahil asawa ko
siya.
“I’m sorry…” Hinawakan ko ang kamay niya. “Calder, I’m sorry.”
“You’re saying sorry for what?” matabang na tanong niya.
Nabitawan ko bigla ang kamay niya. Para saan nga ba ang pagso-sorry ko?
Tumingin siya sa labas ng sasakyan. “I know what’s happening between the

two of you, Fran. I am not a fool.”
“Calder…”
“Hindi naman kita masisisi kasi siya iyong nandiyan e. Siya iyong nasa
tabi mo noong bigla akong nawala. Kasalanan ko iyon.” 1
“'Wag mo sanang sasabihin kahit kanino…”
“Bakit kailangan ka niyang itago kung mahal ka niya?”
“You know the answer. Public figure siya. Nasa public service. Ano ang
sasabihin ng mga tao kapag nalaman nila?” balik ko sa kanya.
“Mas importante ba ang sasabihin ng mga tao kaysa sa 'yo?” Kitang-kita ko

ang pagtatagis ng mga ngipin niya.
“Complicated pa, pero sasabihin naman namin—”

“You know what?” May tunog na umismid siya. “Tama lang na wag niyong
sabihin. Mas okay na iyong walang may alam. Para ano man ang mangyari,
wala ring may alam.” 3
Napayuko ako. Hindi ko alam kung hanggang saan ang alam niya tungkol sa
amin ni Jackson, pero ayoko na ring magtanong. Weird pero ayokong pag-
usapan namin ni Calder ang tungkol doon.
“Do you love him?”
Napa-tsk siya at napailing. “Mahihirapan na pala talaga ako.”
“Calder, saan ka na ngayon nakatira? Saan ka na nagta-trabaho?” Doon ako

napatingin sa suot niyang relo. Alam ko kung anong brand iyon, luxury
brand. Saka ko lang narealized ang brand ng sapatos na suot niya kanina
pati na rin kung anong sasakyan itong sinasakyan namin. 3
Nang ibalik ko ang paningin kay Calder ay seryoso pa rin siya.
Siya pa rin naman iyong dating Calder na kilala ko pero may kung anong
nagbago, may nadagdag. Bakit ba hindi ko agad napansin na umpisa palang
noong bumalik siya ay puro luxury items na ang gamit niya?
Mula sa suot na relo, polo, at sapatos. May sarili siyang sasakyan sa

garahe sa mansiyon nang bumalik siya noon. Hindi ko pinansin ang brand
pero alam kong luxury car iyon. Saka itong gamit niya, ibang sasakyan pa
ito at mahal din.
Alam ko naman na may ipon siya dahil malaki ang salary niya kay Jackson,
pero never ko siyang nakitang may luxury items noon. O baka naman dahil
patay na ang mother niya kaya solo niya na ang kanyang pera. Wala na
siyang ipinapagamot kaya nabibili niya na ang gusto. At siguro rin ay way
niya ng pag-momove on at pag-aliw sa sarili ang pagbili ng mga mamahalin.
Mula sa loob ng sasakyan ay dinig namin ang pagtunog ng bell ng DEMU.

“Seven na, magstart na ang first class ko.”
“Give me your new number, Fran.”
Humigpit ang hawak ko sa phone ko. Hindi ako makasagot.
“Di ba may sasabihin ako sa 'yo? Paano ko sasabihin kung hindi ko alam
kung paano ka kakatagpuin. I will text you when and where.”
“Bakit hindi mo pa sabihin ngayon!” naiinis na tanong ko.
“Gusto mo bang masira ang araw mo?” Ngumisi siya. “Hindi lang pala araw
mo ang masisira kapag nalaman mo ang sasabihin ko, Fran.”
“Kung ganoon ay hindi ako interesado sa kung ano man 'yan.”

Tumiin ang titig niya sa akin. “So you rather believe in lies than
knowing the truth?I didn’t know that you’re a coward, Fran.”
“Sabihin mo sa akin ngayon ang sasabihin mo.” Sinalubong ko ang titig

niya. “Para malaman mo kung duwag talaga ako.”
Pinisil niya ang baba ko. “I’ll tell tonight.”
“Bahala ka sa buhay mo.” I tried na iopen ang pinto sa tabi ko pero

nakalock iyon.
Kinalabit niya ako. “You don’t have to save my number, I just wanna have
yours. Please?”
“Calder, wala ka na sa mansiyon. Mukhang okay ka na rin naman, hindi ka

naman mukhang naghihirap kahit wala ka ng work kay Jackson ngayon.” Hindi
ko siya matingnan sa mga mata. “Siguro okay na rin na wala tayong contact
sa isat-isa—” Bigla niyang kinuha sa aking kamay ang phone ko. “Calder!”
1
“Security code. Hmn…” Isang hula lang, mabilis niyang naopen ang phone.
“Next time, choose a harder code.” Nakangiting ibinalik niya sa akin ang
phone matapos kabisaduhin ang number ko sa contacts.
Napangiwi ako. Birthday ko lang kasi iyong security code ko.
Kinuha niya ang phone niya at isinave doon ang number ko. Kumindat siya
saka tumunog ang lock ng pinto sa tabi ko. “Good luck sa class.”
Nakasimangot na bumaba na ako ng kotse niya. Patakbo akong bumalik sa

gate ng DEMU nang magbeep ang phone ko. It’s from him, kahit hindi ko
itanong.
+63932675888
You don’t have to save my number.
25
Binura ko agad ang message. Hindi ko na masyadong inintindi iyong gustong

sabihin ni Calder, sabihin na lang niya kung kailan niya trip. Mas
inaalala ko kasi ngayon iyong ipi-LBC na papeles ni Manang Nora kay
Jackson. Buong araw ko iyong inisip hanggang sa makauwi ako ng hapon.
I TEXTED Jackson na sa kuwarto ko siya dumiretso dahil may itatanong ako.
Saktong 10pm nang makauwi siya. Siguro busy na naman from work.
Pagkarating ay sa kuwarto ko siya tumuloy. Naupo siya agad sa gilid ng
kama.
Nilapitan ko siya at hinawakan sa ulo. “May nareceive ka bang papeles

from Davao?”
Salubong ang mga kilay na tiningala niya ako.
“Tumawag kasi si Manang Nora kanina—”
“Wala.”
“Ha? Pero sabi niya may ipinadala siyang papeles?”
Hinuli niya ang kamay ko at dinala sa mga labi niya. “Walang dumating.”
61
“Two weeks na kaya dapat nareceived mo na iyon. Sigurado ka bang wala?

Hindi kaya naligaw? Pwede naman siguro nating mafollow up or ma-tract sa
LBC kung anong nangyari sa—” Natigilan ako nang makitang nakapikit siya
habang hinahalikan ang palad ko.
“I’m tired and I wanna rest now, wife.” 9
“S-sige…” 3
Dumilat siya ang malamlam niyang mga mata. “Tabi tayo.” 1
“Okay…” sagot ko kahit pa hindi ako mapalagay. Siguro bukas ko na lang

siya kukulitin about sa papeles.
Tumayo siya at niyakap ako sa bewang. Hihiga na sana kami nang mapatingin
siya sa phone na hawak-hawak ko.
“Give me your phone.” 1
“Ha?”
“Give me your phone.”
Kahit nagtataka ay inabot ko sa kanya ang phone ko.
“Sinong pinagbigyan mo ng number mo?” 17
“Si Ate Minda, ang mga kaibigan ko sa school na sina Hilda, Elvy and Bea.
Iyon lang.”
“Are you sure?” Ang malamlan niyang mga mata ay parang biglang
nagkatalim.
“Oo. Ay, si Manang Nora pala binigyan ko rin. Hindi pa kasi ayos iyong
landline ko rito sa kuwarto at hindi niya ako macontact.”
Tumayo siya at inilapag sa dresser ang phone. “Do you want to study
abroad?” 33
“Ha?” Bat bigla naman niyang naopen iyon?

Biglang nagbeep ang phone na nasa dresser. Namilog ang mga mata ko nang
biglang may naalala, pero bago ko pa makuha ang phone ay nauna na si
Jackson na damputin iyon.
Nakataas ang isang kilay na chineck niya ang phone. Kinabahan na agad ako
nang mag-iba ang timpla ng mukha niya pagkabasa sa text message na
dumating.
Tinungo ang pinto. “Stay here.” 7
“S-saan ka pupunta?” nauutal na tanong ko.
“He’s outside the gate,” he calmly said.
Napalunok ako. Kahit hindi niya sabihin kung sino ang nagtext ay alam ko
na agad kung sino iyon— it’s Calder. 18
“I can explain…”
Blangko ang emosyon na tumingin siya sa akin. “No you don’t have to. Let
him explain himself.” Pagkasabi’y binitawan niya ang phone ko sa katabing
trashcan at saka siya lumabas ng pinto. 201
JF
Chapter 49
NANG mahimasmasan ako ay sumunod ako kay Jackson palabas ng kuwarto.

Akala ko hindi ko na siya maaabutan kaya nagulat ako nang makitang
kalalabas niya lang sa study room. Isinara niya ang pinto at sa isang
kamay niya napako ang aking mga mata. He was holding a gun in his left
hand! 39
"Jackson!" tawag ko.
Kalmanteng tinungo niya ang hagdan na parang hindi man lang ako nakita o
narinig.
"Jackson, ano ba?!" Wala akong pakialam kahit nakayapak akong humabol sa
kanya. Sa pagkataranta ko, hindi ko na pala nasuot kahit ang aking home
slippers. Naabutan ko siya sa braso ngunit tuloy lang siya sa pagbaba. 1
Hindi niya ako pinapansin hanggang makarating kami sa sala. Siguro galit
siya dahil nalaman niyang sinuway ko siya, ibinigay ko ang number ko kay
Calder, pero may paliwanag naman ako na ayaw niya lang pakinggan.
"Jackson, please..." Humihingal na humarang ako sa harapan niya bago pa

siya makalabas ng main door. "Bakit ba may baril ka? What are you going
to do with that?!"
Doon niya lang ako tiningnan, at parang ngayon niya lang narealized na
nakasunod ako sa kanya. "I told you to stay in your room," malamig na
sabi niya.
"Paano ako mag-stay e ganyang para kang wala sa sarili!" Kumapit ako sa
braso niya. "Please let's talk at ibaba mo 'yang baril mo!"
"He's outside." Tumingin siya sa nakabukas na pinto.
"Please, magusap na lang tayo... Please, please..." Takot na takot na

ako.
"Didn't you hear what I've said? There's a man outside and he's waiting
for my wife." Malamlam ang mga mata niya. Oo kalmado siya pero mas
natatakot ako sa pagiging kalmado niya. 24
"Wala akong balak lumabas," matigas na sabi ko. "Hindi ko alam kung anong
sadya niya, baka may itatanong lang or nakalimutan dito sa mansiyon."
"How did he get your number?" kunot ang noong tanong niya.
"Hindi ko ibinigay... Siguro nga hihingi lang siya ng favor kaya kinuha
niya ang number ko sa school. Nag-iiwan kasi ako ng number sa library
kapag nanghihiram ako doon ng libro." Wala akong balak ipahamak si Calder
kaya hindi ko sinabi ang nangyari kanina. 3
"Go back to your room," malumanay na ang boses niya. 3
"Tara..."
Ayoko siyang iwan dito magisa dahil alam kong lalabas pa rin siya. At
tama ang hinala ko dahil pinagpag niya ang kamay kong nakahawak sa
kanyang braso. Walang salita siyang lumabas ng pinto at kahit anong tawag
ko sa kanya ay hindi niya ako pinansin.
Wala akong nagawa kundi sumunod na rin. Sinenyasan ko ang mga guwardiya
sa labas na sumunod para in case na magkagulo, may aawat. Pero ni hindi
man lang ako sinunod ng mga guwardiya palibhasa walang utos na galing
mismo kay Jackson. 1
Nakangisi si Calder nang lumabas kami ng gate. Nakatayo siya sa tabi ng

kulay pulang Ducatti big bike. Nakapatong sa upuan niyon ang kulay itim
niyang helmet. Iyon pa rin ang suot niya nang puntahan niya ako sa DEMU
kanina. Meron siyang hawak ngayon na isang color brown envelope. 1
"Si Fran lang ang natatandaan kong itinext ko, hindi ka kasali." 13
"Calder, stop..." saway ko sa kanya. Hindi niya ba nakikitang may hawak

na baril si Jackson?
"Hindi ikaw ang sadya ko. Si Frantiska."
Ikinasa ni Jackson ang baril.
May kinuha mula sa likod si Calder at ganun na lang ang panlalaki ng mga
mata ko ng makita ang baril na hawak niya sa kaliwang kamay. Tuwid ang
titig niya kay Jackson habang naglalaro ang isang ngisi sa kanyang mga
labi. 25
"Calder, please... Umalis ka na..." makaawa ko. Para akong nakatakdang

maipit sa dalawang naglalakihang mga bato. Batong ubod ng titigas. 2
"Hindi ako aalis hanggat hindi ko nasasabi sa 'yo ang gusto kong
sabihin."
"Get inside the house," mahina at mahinahong utos ni Jackson sa akin.
Pumalatak si Calder. "I didn't know that the mayor of this city is a
coward."
Pumagitna na ako sa kanila. "Calder, ano ba?! Umalis ka na nga sabi!"
Ngumiti si Calder sa akin. "You'll thank me after this, Fran. Believe

me."
"Ano ba kasing kailangan mo?"
"I just wanna tell you something." Saka siya tumingin kay Jackson. "But
since he's here too, bakit hindi na lang siya mismo ang magsabi sa 'yo?
Malamang mas alam niya ang buong info." 2
"Frantiska." Napatingala ako kay Jackson na nasa tabi ko. Binanggit niya
ang pangalan ko, mahinahon pero may kakaibang lamig. Alam kong
disappointed siya na hindi ako sumunod sa utos niyang pumasok ako sa
bahay.
Kung kanina ay ayaw kong bumalik sa loob dahil sa natatakot akong

magkagulo sila, ngayon ay ayokong bumalik sa loob dahil may kung anong
humihila sa akin dito para mag-stay.
"You've been living in lies all your life, Fran."
"Anong sinasabi mo, Calder?" malakas ang kabog ng dibdib na tanong ko.
Hindi ko na inalala na baka ikagalit ni Jackson ito.
"It took me years just to have this." Itinaas ni Calder ang envelope na
hawak-hawak. "Nakikita at naririnig ko lang noon, but now I already have
proof. Hindi lang ako makakilos nang malaya noon dahil may
pinoprotektahan ako, pero ngayon wala na akong dapat protektahan." Kay
Jackson siya nakatingin. "Wala ng dahilan para manahimik ako sa mga
katarantaduhan niyan." 4
Naguguluhan ako. Gusto kong isipin na nangti-trip lang si Calder pero sa

nakikita kong pamumula ng mukha at leeg ni Jackson ay mukhang alam niya
kung ano ang pinupunto ng lalaki.
"Ayaw mong sabihin? Fine. I'll tell her for you." Bumalik ang tingin sa
akin ni Calder. "That man conned your grandfather into giving him money."
3
It doesn't make sense. Anong pera ang sinasabi ni Calder? Wala ng pera
ang lolo ko noon kaya ano pa iyong ibibigay niya kay Jackson.
"That man manipulated your whole life, Fran. Plinano niya ang lahat. Kung
paano ka lalaking malayo sa ibang tao, kung paano ka pupunta ng Manila,
kung paano ka niya papaibigin kapag nasa tamang edad ka na."
Nang tingnan ko ulit si Jackson ay wala siyang reaction habang nakatayo

sa tabi ko. Ni hindi siya mukhang bothered sa mga pinagsasasabi sa akin
ni Calder. 3
Calder continued, "nang iwan niya kayo ng mama mo sa Davao after the
wedding, umalis siya. Hindi dahil sa ayaw niyang makisama sa mama mo,
kundi dahil may iba siyang gustong gawin. Gusto niyang ipamukha kay Vice
na kaya niyang yumaman ng triple pa sa yaman nito."
I know that. Kahit batang-bata pa ako noon, natatandaan ko pa rin na

after mismo ng kasal ay umalis nga si Jakcson at ilang taon ding hindi
nagpakita. Bumalik siya noong mga huling linggo na ni Mama sa mundo.
"There's an elite underground fraternity kung saan kakailanganin mo ng

one hundred million to join. There susugal ka, susukatin ang talino mo sa
pagmamanipula ng tao at pera, and once you passed, magiging official bro
ka nila. At sa mismong brotherhood na iyon isinangla ni Jackson ang
kaluluwa niya, doon mismo kung saan ang members ay mga demonyong may
sayad din na katulad niya." 96
Was he talking about the Red Note Society? The Red Note Society
Brotherhood... 4
"He joined that fraternity para pagyamanin ang perang hindi kanya. Do you
know kung kaninong pera ang dala niya? Of course hindi galing kay Vice,
dahil maski piso ay hindi siya humihingi sa ama niya. Galit siya kay Vice
mula pa noon kasi iniisip niyang nagpakamatay ang mommy niya because of
his own dad. Kaya lumayas siya at bitbit ang huling pera ng mga
Justimbaste! Pera ng lolo mo, Fran!" 3
"Are you crazy?" nanginginig na pala ako na ni hindi ko man lang

namalayan.
"Pera ng lolo mo, Fran, ang totoong nagpayaman sa taong 'yan," maanghang
na turan ni Calder.
"What the hell are you saying, Calder?!" Napipikon na ako, gulong-gulo na
ang isip ko. "Paanong pera ni Lolo? Wala na kaming pera noon! Kaya
ipinakasal ni Lolo si Mama kay Jackson kasi wala na nga kaming pera! Lugi
na ang negosyo namin noon!"
"Iyon ang akala mo at ni Vice. Pero hindi iyan ang totoong nangyari
noon."
Tumulo na ang mga luha ko. "Jackson, ano iyong mga sinasabi niya...
Naguguluhan ako..."
Malungkot na tiningnan ako ni Calder. "This is the truth, Fran, and you
need to know this. Your mom was a drug addict. Walang tiwala ang lolo mo
sa mama mo, at totoong palugi na ang kompanya niyo noon, pero kaya pang
maililigtas. May pera pa kayo."
"Then bakit hindi iniligtas ni Lolo ang kompanya? Mahal na mahal niya ang
kompanyang iyon!"
"He's sick and old, that's why."
"I don't get it!" hiyaw ko. Nafr-frustrate na ako.
"Sumuko na ang lolo mo. Alam niyang hindi niya maaasahan ang mama mo. Ang
tanging gusto ng lolo mo ay siguraduhin na lang ang kinabukasan mo kaya
naman nakipag-negotiate siya kay Vice na ipakasal ang mama mo kay
Jackson. Akala niya matutulungan ng mga Cole ang kompanya niyo, pero
hindi nila kayo tinulungan hanggang sa tuluyang malugi ang kompanya
niyo."
Napailing ako habang lumuluha.
"Walang alam si Vice at ang mama mo tungkol sa pera na nakay Jackson

noon. Nakuha ni Jackson ang perang iyon ng kompanya after ng kasal nila
ng mama mo. At imbes gamitin iyon para isalba ang kompanya niyo as he
promised, hindi niya ginawa. He used that money for his own sake!"
Napahikbi na ako. "Why are you making stories..."
"Why don't you ask Jackson, Fran? Paano siya nakasali sa elite fraternity
na sinalihan niya? He needed that money to join that brotherhood. Dala
niya ang one-hundred million nang umalis siya. At bumalik lang siya noong
malago na ang pera." 9
Ayoko. Ayokong tanggapin ang mga naririnig ko.
"Makinig ka sa akin, Fran. Pagbalik niya noon, nakita ka niya ulit. Nang
time na iyon, lumalaki ka na. Natuwa siya na umaayon sa lahat ang plano
niya. To have your full custody, ang kailangang mangyari ay mawala ang
mama mo, at iyon naman ang sinunod niyang asikasuhin, ang itulak ang mama
mo sa kamatayan nito."
"I refuse to believe that!" luhaan nang sigaw ko. "Tama na, Calder!
Please..."
Hindi magagawa ni Jackson sa mama ko ang ibinibintang niya. Hinding-hindi

talaga.
Tinalikuran ko siya at hinarap si Jackson. "H-halika na sa loob..."

"Fran, maniwala ka!" habol ni Calder. "I am telling you the truth! Noong
nawala ako, hindi ako basta umalis lang! Nasa paligid pa rin ako,
binabantayan pa rin kita! At inaalam ko ang totoo para matulungan ka.
Kahit noon pa man kasi, ramdam ko nang may kakaiba sa pagkupkop niya sa
'yo. I am his bodyguard ng ilang taon, alam ko na kung anong klaseng tao
siya, at naniniwala akong walang puso at kaluluwa ang taong 'yan!" 13
"Calder, tama na sabi..." 1
"Open your eyes, Fran. Hindi ka ba nagtataka kung bakit umabot sa ganito
ang lahat? Wala ka man lang bang naramdamang kakaiba sa kanya?" 1
Natigilan ako at napatingala kay Jackson na nakatayo pa rin sa

kinatatayuan mula kanina. Formal ang maamo niyang mukha at hindi
kababakasan ng kahit anong emosyon. Parang wala siyang pakialam sa mga
sinasabi ni Calder. 1
"Fran, kung ayaw mong maniwala sa sinasabi ko lang, fine! Pero may proof
ako! I have papers to prove my claim! Matagal kong nilikom ang mga
ebidensiya na isasampal ko kay Vice para malaman niya ang kagaguhan ng
anak niyang 'yan! Lahat kayo, Fran, biktima rito!"
Nang lingunin ko ulit si Calder ay napatingin ako sa kanina niya pang

hawak na brown envelope. Mabilis siyang lumapiat at inabot iyon sa akin.
"Those are the papers na magpapatunay na hiningi niya ang one-hundred

million pesos sa lolo mo. Iyon ang natitirang pera ng kompanya niyo.
Nandiyan din ang photo copy ng written letter ni Don Francisco
Justimbaste kung saan sinasabi niya kay Jackson na ingatan ka kapalit ng
perang iyon. Ang akala ng lolo mo, gagamitin ni Jackson ang perang 'yan
para idagdag sa pag-ayos ng kompanya niyo, at para masecure ang future
mo. Walang kaalam-alam ang lolo mo na after niyang mamatay, umalis din si
Jackson bitbit ang pera."
"S-saan mo ito nakuha?" Pati ang mga palad ko na nakahawak sa envelope ay

ramdam ko na ang panginginig.
"Sinabi ko na sa 'yo, habang wala ako, gumagawa ako ng paraan para alamin
ang totoo. Galing mismo 'yan sa abogado ng lolo mo na sinesante ni
Jackson."
Nang buksan ko ang envelope ay una kong nakita ang nasa harap na papel
kung saan mababasa ang photocopy ng letter ni Lolo. Kahit bukana palang
ang nakikita ko ay natitiyak kong penmanship nga ito ni Lolo.
"About sa pagamit niya ng perang 'yan, may proof din ako. May mga papers
ako na nakuha ko sa office ni Vice na magpapatunay na during the years na
wala si Jackson ay nakafreeze ang mga accounts niya, meaning maski piso
ay wala siyang natatanggap sa daddy niya. At ang perang ginagamit niya
during those years ay ang pera nga ng lolo mo. He used that money to
gamble sa brotherhood nga na sinalihan niya." 4
Mapait akong ngumiti kay Calder. "Salamat..."

His mouth fell open. "Fran..."
"Thank you, Calder. Pero umalis ka na, mag-uusap kaming dalawa,"

malumanay na sabi ko. 13
"Pagisipan mo, Fran. Hindi kita papabayaan sa kung ano man ang magiging
desisyon mo."
"Sige na, Calder, salamat... Umalis ka na..."
"Babalikan kita, Fran. Mag-isip ka. Pag-isipan mo ang lahat." Hindi niya
na binawi sa akin ang brown envelope.
Napa-tsk pa siya bago tumalikod. Sumakay siya big Ducatti bike at nagsuot
ng helmet. Paharurot niyang pinasibad palayo ang dina-drive na motor.
Nang makaalis na siya ay nilingon ko si Jackson.
Kahit hirap akong makapagsalita dahil sa emosyon ay pinilit ko pa ring

mabitawan ang tanong. "Ang papeles na padala ni Manang Nora from Davao,
nasaan?" 2
Napakurap si Jackson at parang ngayon lang nagkaroon ng pakiramdam sa

paligid. "I don't know."
Pinahid ko ang mga luha sa aking pisngi. "Paanong you don't know? Alam mo
bang pera ko iyon? May trust fund ako at rest house. Alam mo ba ang
tungkol doon?"
"Those are no longer yours, Fran," he said in a flat tone. 9
Napamulagat ako. "Pero para sa akin iyon. Bigay ni Lolo!" Nagsimula na

akong maghysterical. "Kaya anong sinasabi mo na hindi na sa akin iyon?!"
Ang mga ni Jackson na kanina'y kalmado, ngayon ay naging madilim.

"Remember the contract that you've signed? Aside from not leaving me, it
was also written there that you are legally giving me everything you
own." 135
Windang at durog ako sa sagot niya.
"But you don't have to worry about what you've lost because you still
have me." 50
Napaurong ako at bigla ay parang hindi ko na siya kilala. "You

bastard..." 20
Masuyo niyang ginulo ang buhok ko saka siya kalmadong ngumiti. "Tara na
sa loob, mahamog na. Baka sipunin ka." 603
JF
Chapter 50
DID HE REALLY DO THAT? 23
Kay Lolo? Kay Mama? Sa akin?
Nasa kuwarto na kami kanina pa at nabibingi na ako sa sobrang

katahimikan. Nakapamulsa si Jackson sa suot na pants habang kalmadong
nakatingin sa kung saan.
"Why?" Matapos ang ilang minuto, kusa na lang akong nakapagsalita. Sa

iisang salita naipon lahat ng tanong ko.
He didn't answer me. Wala lang, like he didn't hear anything.
Pinilit kong huwag mautal sa pagsasalita. "Iyong mga sinabi ni Calder,

totoo ba iyon?" Inilapag ko sa dresser ang brown envelope. Heto na nga
iyong ebidensiya, pero gusto ko pa rin marinig ang side niya. 1
Kanina pa ako parang sasabog. Sana man lang may gawin siya o sabihing
kahit ano para mawala ang lahat ng bumabangong pag-aalala at sakit sa
dibdib ko. Sana man lang magpaliwanag siya at sabihin ang side niya para
naman maintindihan ko siya. Gusto ko lang namang malaman ang totoo galing
sa kanya, dahil gusto kong sa kanya pa rin sana maniwala. 6
I've waited for him to talk. Naghintay ako ng ilang minuto pa para lang
madisappoint na wala siyang pakialam kahit nababaliw na ako sa harapan
niya.
Naiinis na nilapitan ko siya. Inabot ko ang pisngi niya at pilit na

hinarap sa akin ang kanyang mukha. "Jackson, magsalita ka naman!"
He just looked at me with his calm eyes.
Hinaplos ko ang pisngi niya. "Jackson, please tell me everything that I

need to know. I deserve to know the truth..."
Wala pa rin siyang imik.
"Jackson, please..." Napaiyak na ako. Hindi ko na kinaya, bumagsak na ang

mga luha ko. "Hindi ko na alam saan ako maniniwala, pero gusto ko sana na
sa 'yo pa rin... sa 'yo pa rin..." 12
Ito ang unang pagkakataon na tiningnan niya lang ang mga luha ko na wala
man lang siyang reaction.
"Bakit mo ako pinapirma ng kontrata na nagsasabing sa 'yo na ang lahat ng

sa akin? Bakit mo rin itinago sa akin ang tungkol sa trustfund ko? At
iyong tungkol kay Mama, gusto kong sabihin mo sa akin ang totoong
nangyari sa kanya. Hindi ako naniniwalang ikaw ang reason kaya namatay
siya. She killed herself, nandoon ako at ako ang unang nakakita sa kanya
noong wala na siyang buhay. At hindi ako naniniwalang kaya mong gawin
iyon sa mama ko kaya please, magpaliwanag ka sa akin. Sige na naman...
please..."
Nanatili pa rin siyang kalmado. Anong iniisip niya? Bakit ganito siya? At
bakit parang wala lang sa kanya ang lahat?
"Anong nangyayari sa 'yo?" Napahagulhol na ako nang wala pa rin siyang

reaction. "Anong lahat ng ito? Natatakot na ako sa mga nalalaman ko,
nalilito na ako... Please! Don't do this to me!"
Para akong kumakausap at nagmamakaawa sa hangin. Sa lahat ng ito,

nakamasid lang sa akin si Jackson.
"How can you look at me like that?" nadudurog na tanong ko. "Hindi mo ba
nakikita? Nahihirapan ako... Nahihirapan na ako..." 18
I'm still waiting for him... baka maawa siya. Baka hilahin niya ako,
yakapin. Baka may sasabihin siya na magpapawala ng bigat sa dibdib ko.
But instead ay tinalikuran niya ako. Nahiga si Jackson sa kama ko. 5
Ipinatong niya ang isang braso sa noo saka pumikit. "You should rest
too." 1
Ang mga hikbi ko ay nauwi sa mahinang hagulhol. Para akong batang

sinaktan. Umiyak ako nang umiyak hanggang sa manakit ang aking lalamunan
at maubos ang luha sa mga mata ko.
Paanong nauwi ako sa pagpapakasal sa lalaking ito? 14
Paano ko siya minahal nang sobra-sobra at higit pa sa sarili ko? Paano? 1
Humakbang ako palapit sa kama. Nakapikit na siya habang nakapatong ang

isang braso sa kanyang noo. Hindi ko masabi kung tulog na nga ba talaga
siya, kung paano niya nagawang matulog knowing na nandirito ako at
nahihirapan. Pero nakapikit na siya, pantay ang paghinga.
Napatitig ako sa maamo niyang mukha na hindi ko akalaing kayang

magsinungaling. Hindi ko namalayang umiiyak na naman ako habang
nakatingin sa kanya. Pinagmasdan ko siya, mula sa makinis niyang balat,
magaganda at makakapal na pares ng itim na itim na kilay, malalantik na
pilik-mata, matangos na ilong, at mamula-mulang labi... He was so
perfect... so perfect... 5
Halos sambahin ko siya. Bakit kailangang masira iyong pagkakakilala ko sa

kanya? 1
...
PAGISING ko kinabukasan ay wala na si Jackson. Ang huli kong naaalala ay

sa sahig ako magdamag na umiiyak hanggang sa doon na rin makatulog.
Naaalala ko pang nakasandal ako sa gilid ng sofa, pero ngayon nasa kama
na ako.
Marahan akong bumangon. Masakit ang ulo ko pero kailangan kong tumayo
dahil may pasok ako ngayon. Tumingin ako sa relo na nasa side table, 4:30
am pa lang pala. Sobrang aga pa, at ang aga ring umalis ni Jackson.
Siguro siya ang magbubukas ng munisipyo. 19
Mapait akong napangisi. Tumakas siya. Tinakasan niya ako ganoon?
I've waited for him to talk and to explain himself, pero wala. Wala akong
napala. Mabuti pa nga siya nakatulog nang maayos samantalang ako—
Napatingin ako sa kinahihigaan ko, maayos na maayos ang pagkakakumot sa
akin. Natulog nga ba talaga si Jackson o nagpanggap lang siya at
naghintay na mapagod ako sa pag-iyak at makatulog?
Bumangon na ako. Ayoko muna siyang isipin. Ayokong isipin ang iniisip
niya dahil baka mabaliw ako. Nagmadali na akong maligo at magbihis. Gusto
ko na ring umalis, malibang sa school para sandaling makalimot bago pa
ako tuluyang mabaliw. 1
"Parang masama yata ang gising mo, Ganda," bungad sa akin ni Ate Minda.
Siya agad ang nakasalubong ko sa pagbaba ko ng hagdan. "Paakyat palang
sana ako para gisingin ka e."
Lumabas ng kitchen si Mrs. Cruz. As usual, very formal na naman ang mukha
ng mayordoma. Sa akin siya diretsong nakatingin. "Kumain ka bago umalis,"
pagkasabi'y bumalik siya sa kanyang pinanggalingan.
Nakangiti si Ate Minda nang lumapit sa akin. "Fiesta na naman sa kusina,

anong meron?"
"Ha?"
"Aga na naman ni Mayor nangalampag kanina. Pang isang baranggay na naman

ang ipinahanda para almusal mo." Kinikilig-kilig na may pahampas pa si
Ate Minda. 2
Nagsalubong ang mga kilay ko. Katulad noon kapag alam ni Jackson na
masama ang loob ko, magpapaluto siya ng maraming pagkain. Kung noon
nasisikmura kong kaninin ang mga pinahanda niya, ngayon ay maski tingnan
ang mga nakahain sa mesa ay hindi ko magawa. Wala akong panlasa. Wala
akong gana. 5
"Huy, Ganda!"
Napakurap ako at napalingon sa kanya. "Ate, sabi mo namatay si Donya

Jacqueline noong ipinanganak niya si Jackson, di ba?"
Tumango siya. "Bakit?"
"Wala lang. Sige aalis na ako." Tinalikuran ko na at iniwang nagtataka sa

sala si Ate Minda.
Si Kuya Tarek ang naghatid sa akin sa DEMU. Buong biyahe ay tulala lang
ako, nag-iisip. Nababaliw sa kakaisip. Paulit-ulit iyong mga tanong na
bakit? Bakit nangyayari ito? Bakit ginawa ni Jackson?
Noong nakaraan, masaya ako na malamang may iniwan sa akin si Lolo, na
hindi pala totoong walang-wala ako. Ngayon, walang-wala na talaga ako.
Wala na akong karapatan sa pera ko dahil sa pinapirmahan sa akin ni
Jackson. Sinadya niyang walang matira sa akin maliban sa kanya. Pero
bakit? 14
"Okay lang po ba kayo, Miss Fran?"
Napatingin ako sa unahan ng kotse. Hindi ko napansing pumapatak na pala

ang mga luha ko. "H-hindi, Kuya."
Nakatingin si Kuya Tarek sa reflection ko sa rearview mirror.
"Hindi po ako okay. Gusto kong i-report mo sa boss mo na hindi ako okay."
Nang dumating na kami sa tapat ng gate ng university ay bumaba na ako.
Katulad ni Ate Minda ay iniwan ko ring nagtataka si Kuya Tarek. 1
Magsumbong siya sa amo niya na buong biyahe akong umiiyak. Kung may
pakialam si Jackson o wala, bahala siya sa buhay niya!
"Fran!"
Nahinto ako sa paglalakad at nilingon ang tumawag sa akin. "What is it

this time?"
Napakamot siya ng batok. Puting polo, puting pants, at puting sneakers.

So anghel ang peg niya ngayon? Nasa gilid ng kalsada ang Ducatti motor
bike niya na kulay puti rin. 6
"I'm sorry." Hinawi ni Calder ang ilang hibla ng buhok niya na tumabing
sa kanyang mga mata. Mukhang nakakalimutan niya nang magpagupit ng buhok,
medyo mahaba na. 1
"Bakit ka nagso-sorry? Dahil ba nagsisinungaling ka lang?"
"Of course not!" Nagusot ang matangos niyang ilong. "Bakit? Ano bang
sinabi niya sa 'yo? Ikinaila niya ba?"
Umiling ako. "Wala siyang sinabing kahit ano."
Napa-tsk siya.
"Gusto kong malaman lahat, Calder."
"Ask Vice."
"At anong sasabihin niya sa akin?"
"Siguro iyong totoo." Nagkibit siya ng balikat. "Gigil na gigil din iyon
noong malaman ang mga pinagagagawa ni Jackson. Akala niya ang tino ng
anak niya, mali naman ang akala niya."
Akala ko rin... 1
"Umalis ka na sa poder niya."
Napatingala ako sa kanya. "Calder..."
"Leave him, Fran." Seryoso ang mga mata niya. 6
"How can I leave him? Walang-wala ako..." At hindi ko alam kung kaya kong
iwan si Jackson, piping dugtong ng puso ko. 2
Nakalutang pa rin ako hanggang ngayon. Wala pa rin akong nabubuong

desisyon. Maski isiping umalis ay hindi ko pa naiisip man lang. Natatanga
pa rin ako at umaasa na baka may dahilan lahat ng ginawa ni Jackson, at
kailangan ko lang hintayin iyong time na ready na siyang magpaliwanag.
Pero hanggang kailan ko kayang maghintay? Kailan pa? Kapag nabaliw na ako
nang tuluyan?
Nagulat ako nang hulihin ni Calder ang pulso ko. "You don't deserve this,
Fran." 1
Napapasong hinila ko ang kamay ko. "P-papasok na ako." 1
"Wait!" habol niya.
"Calder, mahuhuli na ako sa first class ko." Kahit maaga pa naman talaga.
"Wait lang." Kinuha niya ang bag ko ay binuksan ang zipper nito.
"Ano ba?!"
May inilagay siya roong maliit na cell phone, iyong basic. Nokia yata.
"May load 'yan. Nakasaved na rin ang number ko diyan. Itago mong mabuti,
ko-contact-in din kita diyan." 4
"Hindi ko kailangan nito." Aalisin ko sana ang cell phone pero nai-zipper
na agad ni Calder ang bag ko.
"You need it. Believe me, you need it."
"Calder, ayoko ng gulo..."
"Sino ba ang nanggugulo? Itong nangyayari, hindi ba ito magulo?" Malamlam

ang mga matang ngumiti siya. "Sorry. Sorry kung nasira ko kung anong
pinapaniwalaan mo." 17
"Ang totoo, hindi ko na alam kung ano ang papaniwalaan ko. Gusto kong
makinig pa sa sasabihin mo, pero ayokong maniwala sa 'yo. Hindi ko alam
pero naguguluhan ako. Saka na muna siguro tayo mag-usap." Nilampasan ko
na siya.
"Fran, palagi lang akong nandito. Hindi na ako aalis, Fran!" sigaw niya.
Hindi ko na siya pinansin. Tuloy-tuloy ako sa paglalakad papasok sa gate.
"Fran, wala namang nagbago sa akin. Ganoon pa rin. Fran, hindi na talaga
ako aalis!" 22
Napapatingin na ang ibang estudyante sa gawi ni Calder pero ako, hindi ko

na talaga siya nilingon.
...
"Wala sa sarili ang muse natin," narinig ko ang boses ni Hilda.
Nang tumingala ako ay patabi na siya sa akin. Kasunod niya sina Elvy at
Bea. Tapos na pala ang klase na ni hindi ko man lang namalayan. Kanina
ilang beses akong tinawag ng prof namin, ilang beses din akong walang
naisagot. Mabuti na lang at mabait si Professor Ruiz, kahit nagmukha
akong boba kanina na maski ang tanong niya ay hindi ko maalala, hindi pa
rin siya nagalit. Kung ibang prof siguro, baka ipinahiya na ako.
"Katamad..." Nakaupo na si Elvy sa tabi ko, sa may left side. Si Bea

naman sa right side, katabi niya si Hilda sa kabila.
"Fran, wala tayo prof sa next subject," kalabit ni Hilda sa akin.
Napapalakpak si Elvy. "Wala rin akong prof sa next subject. Library na

lang tayo?"
"Pwede ba, Hilda, nabasa mo na yata lahat ng libro sa library,"

nakabungisngis na ani Bea. "Pwede stop muna? Kahit ngayon lang? Kaya tayo
natatawag na nerds eh, wala tayong ibang tambayan kundi ang library.
Itsura mo pa, onti na lang mukha ka ng libro."
Library? Kung ang itinuturo ng mga prof na nagdaan sa maghapon ay wala

akong naintindihan, magbabasa pa ba ako ng libro?
"Eh anong gagawin? Wala naman tayong ibang magagawa kundi iyon." Si
Hilda.
Iritable ang boses ni Bea nang muling magsalita. "Kaumay na nga mag-
library, promise! Iba naman."
"Bea is right," sabat ko bigla. "Tama na muna tayo sa library."
Napatingin sila sa akin.
"Let's do something else..." Wala sa loob na nahaplos ko ang gilid ng

aking leeg, sa gawi kung saan may markang itinatago ng nakalugay kong
buhok. Hindi naman talaga totoong walang-wala ako. Siguro wala na talaga
akong karapatan sa pamana ni Lolo sa akin, pero sa pera ng asawa ko,
meron. 25
Ang akin ay kanya, at ang kanya ay akin. Hindi niya ba naisip kung sino
ang lugi sa aming dalawa? Kasi ngayon ko lang narealized, hindi naman
pala ako ganoon kakawawa. 7
"Hmn..." Tumingala pa si Elvy para mag-isip. "Magpahangin sa bench?

Magkutuhan? Ay, wala pala tayong kuto. So kwentuhan na lang? Di pa natin
nata-try magchismisan, magandang pamatay oras daw iyon sabi ng kapitbahay
namin!" 9
"Alam ko na!" Napapadyak pa sa excitement si Bea. "Pagkwentuhan natin si

Mayor!"
Tiningnan ko sila isa-isa. "No, girls. May iba tayong gagawin." 1
"Ano naman?" halos sabay-sabay na tanong nina Hidla, Elvy at Bea.
Muli kong nahaplos ang gilid ng aking leeg. Nginitian ko sila. "Magsh-
shopping tayo, and it's my treat." 218
JF
Chapter 51
"BILHIN NIYO KAHIT ANO. AKONG BAHALA." 32
Sabay-sabay naghugis malaking O ang mga bibig nina Hilda, Elvy and Bea.
Nagkalabitan at nagsikuhan pa sila, obviously shocked sila. Naninibago
bigla na parang hindi nila ako kilala. Hindi na sila nakatanggi dahil
nakabook na agad ako ng Grab car. Napa O na lang ulit sila ng makitang sa
Greenbelt Makati kami papunta. 2
Sa Greenbelt 4, first floor kami unang nagpunta. Lahat ng madaanan naming

boutique ay pinapasok namin—I mean pinipilit ko silang pasukin namin.
From Bottega Venetta, Gucci, Jimmy Choo, lahat binilhan namin—I mean
"ko". 8
Bakit ba ako matatakot manlibre? Mayaman kaya ang asawa ko. 47
Nothing's wrong with this. I am a rich man's wife, hindi naman masamang
waldasin ko ang pera ni Jackson at i-treat ang mga kaibigan ko na naging
mabuti sa akin. Hindi ako maluhong tao pero hindi masamang sumubok ng mga
bagay na bago katulad nito. 5
"Fran, are you really sure about this?" Nanlalaki ang mga mata ni Bea
habang hawak ang paper bag kung saan nandoon ang Jimmy Choo shoes na
ibinili ko sa kanya. Worth Fifty thousand pesos iyon. 12
"Bakit gusto mo pa ba ng isa?" Hinila ko siya. "Come on. Pili ka pa."
Nagbutil-butil ang pawis ni Bea.
Binalikan ko sa labas sina Hilda at Elvy. May bitbit na paper bags ang
dalawa. "What about expensive cosmetics?" I asked them. 1
Napansin ko kasi na wala man lang silang kahit anong kolorete sa mukha.
Plan ko rin silang ibili ng pang skin care at ipa-salon na rin. Masyado
silang mga simple kaya madalas na tuksuhing nerd at makaluma. 3
Wala silang nagawa nang hilahin ko sila ulit sa kung saan. Kahit
tumatanggi ay pinipilit ko pa ring ibili sila ng kahit anong sa tingin ko
ay babagay sa kanila. Huminto lang ako nang ibalik na sa akin ng cashier
ng isang boutique ang mga cards ko. 2
"What happened, Fran?" worried na tanong ni Hilda. Sa tatlo ay siya ang

pinakakabado. Siya kasi ang talagang hindi sanay sa pagsh-shopping. Hilda
came from a poor family at nakapasok lang siya sa DEMU because of her
scholarship. Kanina pa talaga siyang pinagpapawisan nang malapot kahit
napakalamig ng AC dito sa mall.
Nginitian ok siya. "Max out na."
"Hala..."
"Don't panic, Hilda." Kinuha ko ang ATM card ko at niyaya sila sa bangko.
Saglit lang ay nakapagwithdraw na ako. "Girls, what about luxury
jewelries?" 9
Napanganga na naman sila.
"Chanel, like niyo?" tanong ko habang naglalakad kami. Hindi na sila

magkada-ugaga sa mga bitbit na paper bags. 7
Unang napalunok si Bea.
But this time ay hindi na ulit ako nakapagwithdraw. Said na lahat ng mga
ATMs at kailangan kong gumawa ng paraan para magkapera. Nagpaalam muna
ako kina Hilda na aalis lang sandali. Iniwanan ko sila sa isang
mamahaling resto at nagpahatid ako sa Grab car papuntang Foresteir tower.
4
Abot-abot ang kaba ko pero lamang ang determinasyon. Hinaplos ko pa muli

ang gilid ng leeg ko bago ako pumasok sa lobby. I was asked for my finger
prints on the frontdesk, and just for a few minutes, pinatuloy na ako sa
loob. I headed straight to the elevator kung saan naaalala kong sinakyan
namin ni Jackson nang dalhin niya ako rito.
Tumindi ang kaba ko na nadagdagan ng takot nang nasa loob na ako ng

elevator. What if hindi gumana iyong tattoo ko? Magbubuga raw ng
poisonous smoke itong elevator at pwedeng dito na ako mamatay. Hanggang
sa tumunog ang elevator bilang tanda na nasa basement na ay saka lang ako
nakahinga nang maluwag. I survived! Hindi ako namatay! Gumana ang tattoo!
Umibis agad ako ng elevator. Walang tao. Saan ko nga pala hahanapin dito
iyong vault ng asawa ko?
Dim ang ilaw na kulay pula kaya nanakit ang mga mata ko sa paglingap ng
paligid. Mayamaya ay may namataan akong babae na papalapit sa akin. Who's
this woman?
Kinusot ko ang mga mata ko hanggang sa unti-unting luminaw sa akin ang

bagamat simple ngunit napakagandang mukha ng babaeng nasa harapan ko.
Wala ni isang kolorete ang mukha niya, para siyang anghel sa sobrang amo
ng kanyang mga mata. "Sinong hanap mo?"
"Uhm..." Nakagat ko ang ibaba kong labi.
Kilala niya kaya ako? Alam niya kayang asawa ako ni—
"Gaia nga pala," pakilala niya. 2
So kilala niya ako. "Gaia..." I repeated her unusual name.
"It's Galatea Thunderwood." 5
Nginitian ko siya dahil mukha naman talaga siyang mabait... kahit pa ang
dungis niya— Oo madungis siya. Puno ng grasa ang mga kamay at ang suot
niyang over sized jumper. 9
Napangiti siya nang mapansing nakatingin ako sa mga grasang nasa kanyang
katawan. "Ah, katatapos ko lang kasing maglinis ng mga makina ng kotse
nila kaya ganito ako." Napahagikhik pa siya. "Libangan ko lang
magkutingting pag may time ako."
Ah, I see. Swerte naman ng RNS, may sexy at magandang mekanika.
"Ano palang sadya mo rito? Wife ka ni Mayor, di ba?"
"I need money..." kusang nasabi ko. "Sabay sana kaming pupunta rito, kaso
nauna na ako. May work pa kasi siya sa munisipyo, Gaia. Sa sobrang busy
niya, he forgot na hindi niya pa ako natuturuan kung paano makakuha ng
pera from his vault." Pinangatawanan ko na lang bago pa siya makahalata
na hindi alam ni Jackson na nandito ako.
"Sisiw!" Ngumisi siya at hinila ako sa pulso.
Nagpatianod ako sa paghila niya. Dinala niya ako sa isa pang basement. Oo
bukod dito sa basement na ito, may isa pa palang basement. Sa elevator ay
halos himatayin ako sa kaba dahil mas maraming red lines ang sumusukat sa
akin. Tuwing tumatama iyon sa balat ko ay para akong kukuryentehin. Si
Gaia naman ay chill lang sa tabi ko. 1
"You'll find his vaul on the third cell." Itinuro niya ang papasok sa
hallway kung saan may magkakaharap na selda. Iyong itsura ng prison sa
ibang bansa, malinis at grey ang mga rehas at pader.
Lumakad na ako papunta si itinuturo ni Gaia. Sa bawat paghakbang ko

papasok sa hallway ay umiilaw ang mga fluorescent sa itaas. Automatic
pala na gumagana ang lights sa lugar kung saan may nadedetect na tao.
Amazing place. So ganito pala ka-hightech at kayaman ang mga member ng
Red Note Society. 2
Nilingon ko pa si Gaia bago ako pumasok sa selda na tinutukoy niyang kay

Jackson. Nakangiti sa akin si Gaia habang nasa bukana lang siya. Nakatayo
siya roon at naka-thumbs up sa akin. "Go! May mga money sack sa gilid,
you can get one para may lalagyan ka." 1
Napalunok ako at tumango.
"Your tats on your groin, girl!" sigaw niya pa. 1
Pumasok na ako sa loob ng selda ni Jackson. Kasing lawak ng banyo sa

kuwarto ko ang loob ng selda. Para talaga akong nasa isang pelikula kung
saan may katapat akong malaking vault na kasing laki ng dalawang normal
na pinto ang bukasan. May maliit na parang tablet na nakakabit sa
harapan, pero hindi ko naman alam ang code so useless din.
"How can I open this vault now?" Namomroblemang napabuntong-hininga ako.
Nilingap ko ang paligid. May mga umiilaw na kulay pula sa kisame, ewan
kong CCTVs ba iyon or what. Pinagmasdan ko na lang ulit ang pinto ng
vault, saka ko napansin na bukod sa parang tablet ay may nakalawit din na
bidet sa gilid. Bidet talaga?
Kinuha ko iyon at pinakatitigan. Hindi pala bidet, mukhang bidet lang.

Sensor ang dulo at nagbi-blink-blink pa ang tila maliit na flashlight
niyon. I think alam ko na kung paano bubuksan ang vault.
Itinaas ko ang suot kong palda matapos isaklang ang isa kong biti sa
pinto ng vault. Mabuti at mahaba itong mala bidet na sensor, hindi ako
nahirapang puntiryahin ang tattoo ko sa groin area. Pirma ni Jackson ang
tattoo na ito, hindi lang ako sure pero may ininject pa siya ritong kung
ano. Baka mico-chip or something. Isang click ang narinig ko matapon ma-
scan ang tattoo.
"Oh my..." Natulala ako nang biglang bumukas ang pinto ng vault.
Binitawan ko agad ang sensor saka ako pumasok sa loob. Hindi nga lang
talaga pera ang nasa vault, kundi pati gold bars! Patong-patong ang mga
ito, patong-patong na mga ginto! 8
Damn! I'm really a rich man's wife! 15
...
NAPANGITI AKO nang makita si Jackson. Ginabi na ako nang uwi. "Nandito ka
na pala. Kanina ka pa? Sorry ginabi na ako."
Gusto niya ng kaswal lang, iyong malumanay, iyong kalmado... I'm giving
it to him. Ayaw niyang magusap kami about what happened last night? Okay,
fine. 4
"Kumain ka na? Baka di ka pa kumakain?"
Tiningnan niya lang ako at di pinagkaabalahang sagutin. Nakaupo siya sa

gilid ng kama ko. Polo na puti at itim na jeans ang suot niya, wala na
siyang sapatos sa paa.
"Pakilapag na lang po diyan," utos ko sa anim na katulong na kasunod kong

pumasok ng kuwarto. Lahat sila ay may bitbit na tag-aapat na malalaking
shopping bags. Matapos iwan ang mga shopping bags sa carpeted na sahig ay
isa-isa na silang lumabas ng pinto. 1
Hinubad ko ang suot kong pink gold Chanel necklace at ipinatong sa

dresser. Sinunod kong hubarin ang hikaw, singsing, at bracelet na pawang
mga mamahalin at branded din. Kakabili ko lang ng mga ito ngayong araw. 1
Tiningnan ko si Jackson na tahimik pa rin. Nakayuko siya habang nakaupo.

Ang mga palad niya ay nakapatong sa ibabaw ng kanyang tuhod.
"How's your day, Mayor?"
Wala siyang sagot.
"Ako di mo ba tatanungin kung kumusta ang araw ko? I got bored kaya
naisipan kong magshopping sa Greenbelt with my friends. Kilala mo naman
iyong mga kaibigan ko, di ba? Sina Hilda? You've met them before. Naku
ayaw pa nga nilang sumama kung di ko pa pinilit e. Nahihiya siguro kasi
nga ililibre ko sila." 1
Wala pa rin siyang sagot.
"Max out na nga pala lahat ng credit cards ko, ha? Pati iyong ATM na
bigay mo, ubos na. Medyo madami kasi akong binili," kwento ko sa kanya.
11
Wala pa rin siyang kaimik-imik habang ako ay nagkakakalkal na sa mga

shopping bags. Inuna kong i-check ang Hermes bag na nasa orange paper bag
tapos isinunod ko iyong Tory Burch, PRADA at GUCCI. Ay, wait! Hindi pala
ako nakabili ng Louis Vuitton! Ano ba yan! Di bale bukas na lang, balik
ako doon. Bibili ako ng tatlo. 5
"Actually super kulang pa nga," malungkot na sabi ko. "Aside from shoes,
clothes, and jewelries kasi, ibinili ko rin ang mga kaibigan ko ng bags.
Tapos naisipan kong ibili rin ng bags ang mga mama nila, kapatid, tita,
pinsan. Alam mo na? Baka magkainggitan e." 46
Wala pa ring sagot. Para lang ako nakikipag-usap sa hangin, pero tuloy
lang ako sa pagkukuwento.
"Super bitin talaga ng budget kaya naisipan ko nang pumunta sa
underground bank niyo sa Foresteir Tower. I remember kasi sabi mo, as a
RNS Member's wife, anytime pwede pumunta roon to get money, right?"
Kahit reaction, wala pa rin akong napapala kay Jackson. 9
"So ayun, mabuti nandoon din sa underground iyong asawa nung isang bro
mo. Galatea Thunderwood daw iyong name niya. She's nice. She helped me
with the process. Nakaka-amazed. Itong bar code pala sa groin ko iyong
key to open your safe."
Doon na tumayo si Jackson at lumapit sa akin.
Masigla ang boses na hinarap ko siya. "Hay, until now hindi pa rin ako
makapaniwala sa laman ng safe vault mo. Grabe ang dami mong gold bars at
pera sa loob. Iyong money, iba-ibang currency. Kukuha sana ako ng dollars
kaso katamad magpapalit so Philippine money na lang ang kinuha ko.
Inilagay ko sa sako. Nagmamadali na kasi ako dahil bumalik pa ako ng
Greenbelt." 15
Humalukipkip siya habang nakatingin sa akin. Blank ang emotion niya.
"Ay, baka pala magulat ka, ha? Twenty million yata iyong kinuha ko.
Ibinili ko rin kasi ng sports car sina Hilda. Tag iisa lang naman sila,
nasa 5M lang yata nagastos ko each. 'Tapos ako, bumili rin ng for me.
Bukas daw ide-deliver." 122
"Nakamagkano ka the whole day?" kalmanteng tanong niya. Sa wakas,

nagsalita rin. Parang gusto kong magpa-party. 1
Lumabi ako. "Forty M lang yata." 77
Tumaas ang isa sa makakapal niyang kilay niya.
At may reaction na rin, ha? So kapag usaping pera, active ang braincells
niya, is that it? 7
Nginitian ko siya nang matamis. "Yup! Ay, plan ko palang ipa-renovate

'tong bahay, ah? Sawa na kasi ako sa itsura."
"So what's your plan?"
Hmn, may conversation na... nice. 2
"Balak kong ipalipat iyong hagdan sa left side, tapos iyong pool sa
likod, balak kong ipalipat sa gilid. Iyong garahe naman saka lawn,
pagpalitin sana." Napaisip pa ako nang kaunti. "Uhm, okay lang ba na
gawing hanggang fifth floor 'tong house? O pabawasan na lang ng floor?
What do you think?" 11
"Baka gusto mo ng gawing building." Nakakunot ang noo ni Jackson pero

kalmante pa rin. 44
"Ay, good idea 'yan! Tutal marami naman tayong money to do that, e."
Nagningning ang mga mata ko. "Pero mas type ko iyong mahati sana sa
dalawa 'tong mansion." 11
He raised me his left brow. Damn it! Bakit ba ang guwapo niya pag ganun?
No, I shouldn't feel attracted to him. 6
Nagpilit akong magpaka-cassual. "So ano? Gawin nating dalawa, ganun.

'Tapos doon ka sa kabila, ako sa kabila. Lagyan ko rin sana ng pader,
para mas cute! What do you think?" 50
Tumaas ang sulok ng bibig niya.
"Do you like my idea ba—" Hindi ko na natapos ang sinasabi ko nang bigla
niya akong haltakin at durugin nang mainit na halik sa labi. 5
Sinubukan kong kumawala pero matibay at matigas ang malabakal niyang mga
braso na nakayakap sa akin. Hanggang sa namalayan ko na lang na hindi na
pala ako nanlalaban, sa halip ay gumaganti na ako sa bawat galaw ng
mapagparusa niyang mga labi. Nang bitawan ako ni Jackson ay pareho kaming
habol ang paghinga.
"Do anything you want with my money, I don't care..." humihingal na

sambit niya. 61
"Sure..." Kahit namumula ang mukha ay sinikap kong sumagot nang tuwid at
tumingin sa kanya nang diretso.
"Do anything and everything..." Lumamlam ang mga mata niya. "Just
don't... don't you dare leave me, Frantiska." 234
"Jackson..." Napalunok ako dahil sa lungkot na bigla kong naramdaman

habang nakatingin sa kanya. 3
Mapait siyang ngumiti. "Iyon lang. Iyon lang ang hiling ko sa 'yo." 109
Pigil ang mga luhang tumango ako. 198
JF
Chapter 52
15
HE'S NO PRINCE CHARMING. 1
Jackson was peacefully lying on my bed with his eyes closed. Kung
makapag-chill siya ngayon, parang hindi ko ginastos ang pera niya
maghapon. Parang wala siyang kaproble-problema sa buhay. Parang hindi
siya nagmakaawa sa akin kanina na 'wag ko siyang iiwan. 3
At parang wala lang, basta na lang siyang nahiga sa kama ko pagkatapos.
Talagang dito siya sa kuwarto ko dumiretso. Wala na siyang pakialam kahit
nakita siya ng mga katulong.
Napabuntong-hininga ako habang nakamasid sa kanya. His perfect facade was

in front of me, teasing and seducing me. Kahit galit ako sa kanya, hindi
pumapasok sa isip ko na saksakin na lang siya habang tulog. Mas gusto ko
siyang lapitan, haplusin sa mukha, halikan... habang tulog siya. Habang
hindi niya alam na ginagawa ko iyon, kasi ayokong isipin niya na mahina
ako. 10
Kahit ang totoo ay mahina naman talaga ako. Dahil kung hindi ako mahina,
bakit humantong sa ganito ang lahat? Bakit kahit ramdam ko na noon na may
mali sa kanya ay nahulog pa rin ako? 3
Akala ko sa maiksing panahon, nakilala ko na siya. Hindi pala. Kahit

asawa ko na siya, kahit mahal ko siya, marami pa pala talaga akong hindi
alam at naiintindihan kung sino ba talaga si Jackson Cole.
Mga ilang minuto na rin ang lumipas na nakatayo lang ako sa gilid ng
kama. Akala ko talaga tulog na siya kaya muntik na akong mapatalon sa
gulat nang bigla siyang magsalita. "Not sleepy yet?"
He opened an eye.
I climbed into the bed, but keeping a big space between us. Jackson
frowned at me. Like he was complaining about the space.
"I'll just take a rest for a bit. Babangon pa ako para ayusin mamaya
iyong mga pinamili ko," defensive kong paliwanag. Pero wala naman na
talaga akong pakialam sa mga pinamili ko.
Jackson responded by reaching me with his left arm and dragging me into
him. He pressed my back into his chest, curling his muscled arm over my
waist.
I instantly stiffened when I felt his erection pressing against the upper
part of my butt. "Jackson, ano ba..." 5
Sinubukan kong kumawala, lalo lang humigpit ang yakap niya sa akin.
"Relax. I'm not gonna force you to do anything with me." 26
Napalunok ako.
Hihinga na ba ako nang maluwag dahil sa sinabi niya?
Dapat kumampante na ako, hindi ko nga lang magawa. Kasi paano ako
kakampante kung ganitong ramdam na ramdam ko kung iyong matigas na nasa
likuran ko na mas lumalaki sa bawat paglipas ng mga segundo.
"We're not gonna do it," he assured me. His hot breath was fanning my
neck. 19
Okay... I should be relaxing by now. Ipinikit ko ang mga mata ko. He gave
me his words na walang mangyayari. Tabi lang kami ngayong gabi—
"Fran..."
Napadilat ako ulit. "B-bakit?"
"I'm sorry."
"Ha?" Lilingunin ko sana siya nang itihaya niya ako at saka niya idinagan
ang kabigatan sa ibabaw ko. 1
"I'm sorry, I lied." 27
"J-Jackson..." Naipon na sa lalamunan ko ang iba ko pa sanang sasabihin

dahil sinakop na ng mainit niyang mga labi ang mga labi ko.
He lifted my hands above my head and he pressed his lower body to me.
Hindi niya hinayaang magkahiwalay ang mga labi namin hanggang sa hindi ko
na siya itinutulak. 22
Bumaba ang mga labi niya. He's now on the sensitive spot of my neck,
licking and sucking me there, causing me to shiver and to forget about
everything except him. 6
Kumawala ang mga kamay ko nang lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin. Ang
mga palad kong itinutulak siya sa balikat ay kulang sa lakas. Nauubos ako
sa bawat paghalik at pagsipsip niya sa balat ko. 1
Nang nasa dibdib ko na ang isang kamay niya ay nakalmot ko siya sa braso.
Nanlalaki ang mga mata ko nang matuklasang wala na siyang suot na pang-
itaas at bukas na ang zipper ng kanyang jeans. Nasa tabi ko na rin ang
belt niya nang hindi ko man lang namalayang inilagay niya roon. 16
"Jackson, a-ayoko..." walang lakas kong pigil sa kanya. 5
He just growled as his hands started to peel my clothes off. Nahubad niya
lahat sa akin at ang pinakahuling suot ko ay pinunit niya na lang at
inihagis sa sahig. Tikom ang mga hita ko kahit anong haplos niya.
"Let me in..." paos na pakiusap niya. 97
Para akong nadudurog sa boses niya. Dinig ko ang hirap niyang paghinga at
ang paghingal niya sa leeg ko. Gusto ko siyang tanggihan, pero hindi ko
siya kayang mahirapan. Pikit-mata kong ibinuka ang mga hita ko ay
hinayaan siyang pag-isahin ang mga katawan namin. 7
"Thank you..." he whispered into my ear. 28
I shuddered as soon as Jackson was inside of me. Ubos at wala nang natira
nang natira sa akin matapos ang ilan pang sandali.
Humihingal na dumagan siya sa akin pagkatapos.
Hindi ako makakilos sa ilalim ni Jackson. Pigil ang mga luha ko habang
nakikiramdam. Pagod na pagod ako kahit wala naman akong ginawa kundi
hayaan siyang angkinin ako. Hindi ko masabing pinilit niya ako dahil
hindi ko naman na siya pinigilan, siguro dahil tanga ako at mahina ako
pagdating sa kanya. 6
"Fran..."
Hindi ako sumagot dahil sa hiya ko sa sarili at sa kanya.
"You're my life. If you'll leave me, I'll die..." 64
My heart skipped a beat at the sounds of those words from his lips.
Napapikit ako nang mariin. Kahit kung anu-ano na iyong nangyari, mahal ko
pa rin talaga ang lalaking ito... 9
...
ANO KAYANG NASA ISIP NIYA? 4
I spent the night listening to his breathing and staring at his serene
face while he's sleeping. Nakadapa siya habang ang maamong mukha ay
nakabaling sa akin. Nakahubad siya at walang kumot.
Gusto kong pumasok sa isip niya para alamin kung nanaginip ba siya ng
maganda kasi ang payapa ng paghinga niya. Ang sarap ng tulog niya habang
ako, hindi ko makalimutan iyong nangyari kanina. Ganun-ganun lang, nakuha
niya ulit ako. Ganun-ganun lang, gusto ko nang maniwala sa kanya kahit
wala pa siyang ipinapaliwanag sa akin na kahit ano. 3
Ganun-ganun lang, mahal ko siya at gusto ko na lang ayusin iyong

pagsasama namin kahit pa wala pa kaming pinag-uusapan na dalawa. Sobrang
hina ko na ramdam ko iyong karupukan ko sa kanya. 7
Marahan akong bumangon at umalis sa kama. Hindi na ako nahirapang gawin

iyon dahil tulog na tulog si Jackson. Hinanap ko iyong mga damit kong
ipinagbabato niya kanina sa kung saan-saan saka ko isinuot ulit, minus my
underwear dahil winasak niya na.
Bago ako pumasok sa banyo ay sinulyapan ko pa muna siya ulit sa kama.

Nakadapa pa rin siya at hubo. Mukha naman talagang tulog na tulog na
siya. Ni wala nga siyang pakialam na wala siyang kumot at nakabilad ang
maambok at makinis niyang pwet. Picturan ko kaya iyon para may
pangblackmail ako sa kanya? Baka lang kasi kailanganin ko in the future.
59
I shook my head at the thought. Hindi ko rin yata kayang ipangblackmail

sa kanya iyon, ayoko ring makita ng mga tao ang butt niya. Pumasok na ako
sa banyo at naglock. 1
Hinagilap ko sa bag ko ang basic phone na bigay sa akin ni Calder. Balak

ko sana itong itapon, pero hanggang balak lang. Alam kong marami pa akong
dapat at kailangang malaman tungkol sa asawa ko, at kung si Jackson ang
aasahan kong magsabi sa akin ng mga bagay na iyon ay baka abutin na ako
ng pagiging senior citizen ko ay hindi pa magsasabi sa akin ang lalaking
iyon. 3
Ichineck ko ang inbox ng phone. Two messages lang naman ang laman niyon.
CALDER
Can I see you tomorrow?
CALDER
Are you okay? May ginawa ba siya sa 'yo?
Meron. At pumayag ako. Sagot ko sa isip. 7
Hindi ko nireply si Calder. Malamang gagawa naman siya ng paraan na

magkita kami. Itinago ko ulit ang phone saka ako lumabas ng banyo. Tulog
pa rin si Jackson nang bumalik ako sa kama.
Kinumutan ko siya saka ako tumabi ng higa, pero may pagitan. Nakatulog na
rin ako matapos ang ilang minuto nang pagtulala.
Naalimpungatan ako na may nakatitig sa akin. Naaamoy ko rin ang mabangong

aftershave, mamahaling men's perfume sa paligid. Mukhang umaga na,
mukhang gising na siya. 1
Hindi nga ako nagkamali. I opened my eyes to find him sitting on the edge
of the bed. Bagong ligo, bihis na bihis na, at ang guwapo-guwapo.
Nakakainis talaga. At hindi siya nakangiti, pero seryoso siya habang
nakatingin sa akin. 4
Hindi ako makapagsalita. Hindi dahil sa nagwoworry ako sa hininga ko

dahil kakagising ko lang, kundi dahil sa parang may laman ang tingin
niya. What is it this time?
Habangbuhay na lang yata akong mangangapa. Dati-rati'y nalalambing ko

siya para pilitin na sabihin sa akin ang iniisip niya, ngayon hindi ko na
iyon magawa. Parang ako pa iyong may kasalanan dito na nahihiya sa kanya,
samantalang siya naman ang nagsimula kaya kami ganito.
Sa kakalihim niya sa akin, sa panloloko niya sa akin, at sa

pagmamanipulate niya sa buhay ko, ako pa talaga ang nahihiya sa kanya. 1
"You're frowning, Fran," kaswal na puna niya.
Nanlaki ang mga mata ko. Nagreflect pala sa mukha ko ang frustration ko?!
Napapitlag ako ng ilapat niya ang daliri sa gitna ng mga kilay ko para
pawiin ang aking pagkunot-noo. Pinisil niya ang ilong ko pagkatapos.
"Take care and enjoy your day. Do anything that will make you happy..."
mahinang sabi niya. "Treat your friends, buy anything you want." 14
Napalunok ako sa klase ng titig niya.
"Anything, Fran. Gawin mo lahat, pero 'wag na wag mong kakalimutang umuwi
dito." 44
"Jackson..."
"Wag mong kakalimutang umuwi sa akin." After saying that, he stood up and
left the room. 413
JF
Chapter 53 17
CALDER's POV
"ANG AGA MO YATANG BUMISITA?"
Nangialam ako ng alak sa mga mamahaling alak na naka-display sa cabinet

niya. Kumuha rin ako ng shot glass at nagsalin doon. "I'm lonely,
kailangan ko'ng karamay." Labas-masok na ako sa mansion niya, wala nang
sumisitang tauhan niya sa akin ngayon.
"Nang ganito kaaga?"
"Nang ganito kaaga," I repeated his words. "I'm also here to do a follow
up. Nasaan na ang pangako mo sa akin? Nasaan na si Fran?"
Nag-iwas ng tingin sa akin ang matanda bise presidente ng bansa, si Vice

Salvo Cole III. 5
"Hindi mo pa rin kaya ang anak mo hanggang ngayon?" Umismid ako. "Takot
ka pa rin sa kanya hanggang ngayon?"
"Mahirap ang gusto mo, Calder," mariin niyang sabi.
"Walang mahirap dito. Gawin mo lang ang sinasabi ko, ibigay mo sa akin si
Fran. Maawa ka sa kanya dahil wala naman siyang kasalanan sa mundong ito
para magdusa sa piling ng anak mong gago." 21
Napatayo siya mula sa lazy boy chair. "Why are you so obsessed with that
girl? Bakit hindi niyo siya mabitawan? Bakit kailangang pag-agawan niyo?
Napakaraming babae sa mundo."
"Nag-iisa lang si Frantiska!" Ibinagsak ko ang shot glass sa ibabaw ng

babasaging mesa. 13
Napailing ang matanda.

"Natatakot kang masira ang pangalan mo, right? Pwes alisin mo na sa buhay
niyo si Frantiska dahil hindi ako titigil hanggat hindi lumalabas ang mga
kasiraan niyo hanggat nasa inyo siya. My mom died because of your son, si
Frantiska ang gusto kong kapalit." 31
"Mamamatay na talaga ang mama mo kaya 'wag mong isisi lahat kay Jackson—"
19
"Isisisi ko sa inyo lahat hanggang gusto ko. Malaki pa rin ang ambag
niyong mag-ama kung bakit nagkasira-sira ang buhay ni Mama, 'wag kang
makakalimot sa atraso niyong mag-ama." 3
Nagtagis ang mga ngipin niya.
"At hindi ba sinabi sa 'yo ng magaling mong anak na bago mamatay si Mama
ay pumunta siya sa ospital kahit pa sinabihan ko na siyang wag na wag
magpapakita doon? May usapan kaming hinding-hindi siya magpapakita kay
Mama kapalit ng pag-alis ko sa mansiyon, pero pumunta pa rin siya para
magpakita. Maybe it's his way to warn me na kapag sinuway ko siya,
babalik siya para guluhin si Mama." 4
"Jackson won't stoop that low!" 6
"Iyon ang akala mo!" gigil na sigaw ko. 1
Hanggang ngayon, kahit obvious namang may topak ang anak niya, bulag-
bulagan pa rin siya sa ibang kagaguhan ni Jackson. Hindi ko alam kung
anong meron at hanggang ngayon, nabibilog pa rin ng lalaking iyon ang ulo
ng matandang ito. 1
"Hindi niya para idamay ang mama mo, Calder. He can't do that."
I shook my head and gave him a short and saracastic laugh. "Vice, alam
naman nating kahit kailan, hindi perpekto ang anak mo. Sa dami ng ginawa
niya behind your back, gusto mo pa ring maniwala na pwede pa siyang
maging santo?"
Nanahimik siya.
"Wala lang akong magagawa noon para labanan siya. Kayang-kaya niya kasing
magpakita kay Mama kahit kailan niya gusto, kahit pigilan ko siya,
makakagawa siya ng paraan. Pero ngayon, wala na si Mama. Wala na siyang
leverage over me. Lalabanan ko na siya ngayon nang harapan lalo ngayong
nakakita na ako ng kahinaan sa kanya." 9
"At si Frantiska ang nakikita mong kahinaan niya?"
Ngumiti ako nang mapait. "Kinuha niyo si Mama sa akin, kukunin ko naman
ngayon si Fran sa inyo." 1
"Why Frantiska? You know, you don't love that girl. You're just seeing
her as a trophy here." 3
Tinungga ko ang laman ng shotglass at ibinato iyon sa malapit na
basurahan. "'Wag mo akong husgahan dahil hindi mo ako kilala. Money is
nothing to me. I want Fran dahil siya lang naman ang may halaga na pwede
kong kunin mula sa poder niyong mag-ama. Gusto ko na kayong kalimutan,
gusto ko na nang bagong buhay at kailangan ko si Fran to do that." 64
Walang imik ang matanda nang iwan ko na siya.
...
'WAG MONG KAKALIMUTANG UMUWI SA AKIN... 4
Wala ako sa sarili sa buong byahe papuntang school. Naibaba na ako ni

Kuya Tarek sa tapat ng gate, pero tulala pa rin ako. Nakarating na ako sa
Don Eusebio Mariano University ay paulit-ulit ko pa ring naririnig ang
boses ni Jackson. Parang kasama ko pa rin siya, parang naririnig ko pa
rin ang simple pero tagos sa pusong bilin niya, parang nararamdaman ko pa
rin ang init ng katawan niya, parang naaamoy ko pa rin kung gaano siya
kabango...
Agh... baka pati iyong nangyari sa amin kagabi, maalala ko pa.

Napakahalay ko na! 3
"FRAN!" Humahangos si Bea papunta sa akin sa labas ng gate ng DEMU. Saka

lang ako natauhan at bumalik sa realidad.
Kinawayan ko si Bea. Ang buhok niyang may highlights at curly na ngayon

ay hinahangin habang nananakbo siya. Maganda ang bawat hakbang niya dahil
feel na feel ng babae ang suot na Balenciaga fashion high leisure
footwears. Pahampas-hampas din sa hangin ang bitbit niyang Gucci sling
bag.
Napangiti ako, ang ganda ni Bea. Maganda rin naman pala ang kinalabasan
ng pagasta ko ng pera ni Jackson kahapon. Napasaya ko ang mga kaibigan
ko.
"My God, Fran! Muntik ko nang maibangga iyong sports car, di ako sanay!"
Kumikinang ang diamond stud Chanel earrings niya."Ano? Hindi ka ba
pinagalitan ni Mayor sa panlilibre mo sa amin kahapon?" 2
Umiling ako. Hindi ako pinagalitan, pero naparusahan sa ibang paraan. Sa

mahalay na paraan, sagot ng utak ko. 11
"Sabagay, hindi ka naman papagalitan ni Mayor."
Tumaas ang kilay ko.
Ngumisi sa akin si Bea. "Mabait si Mayor, alam mo kung bakit? Dahil ma-
booty siyang tao." 49
Nahampas ko siya sa braso. "Sira ka talaga, Bea!" Namula ang mukha ko sa
pagkaalala sa matambok na pwet ni Jackson kagabi. 1
Tawa lang naman nang tawa si Bea sa pamumula ko.
Magsasalita pa sana ako nang may pumaradang pink ford Mustang sa tabi
namin. Bumukas ang bintana niyon at sumungaw ang nakangiting mukha ng
babaeng nakafull make up at nakasuot ng Gucci headband. "Girls!"
"Hilda!" sabay naming bulalas ni Bea. Pareho kaming nabigla dahil ngayon
lang namin nakitang nagmake up si Hilda—at medyo lampas ang lipstick
niya.
"Hello! Grabe, ang sarap pala magdrive ng sarili mong kotse!" Humagikhik
siya at itinaas ang kamay para i-check ang oras sa suot na St. Tropez
Chariol watch. "Sige, park muna ako!" 2
Tumango na lang kami ni Bea. Samantalang ang ilang estudyante at prof na

nakita si Hilda ay lahat mga nagtataka. Mga hindi makapaniwala ang mga
tingin sa Mustang na iminamaneho ni Hilda. Kilala kasing scholar si Hilda
sa DEMU, alam halos ng lahat na nakakapasok lang siya rito dahil sa
scholarship. 1
Mayamaya ay si Elvy naman ang dumating. Naka-civilian ang babae. White

fitted t-shirt dress na napapatungan ng pink sleeveless tulle ang suot
niya. Iyon iyong Prada na damit na kauna-unahan niyang napili sa mga
pinamili niya nang magshopping kami kahapon. Tinernuhan niya iyon ng
black na Chanel headband, LV egg shaped monogram canvass bag, at white
Jimmy Choo high-heel sandals na may design na feather and crystal. Sa
kaliwang kamay naman niya ay Chariol bangles. 5
Sabay-sabay na kaming tatlo na pumasok sa loob ng university. Sa room na

lang ng first subject namin hihintayin si Hilda. Habang naglalakad kami
ay parang gusto kong manliit sa dalawa kong kasama. Pormang-porma kasi
sila, kahit pa naka-uniform si Bea ay naka-high footwear siyang
Balenciaga, bag na Gucci, at ang shiny ng buhok niyang may highlights.
Lalo naman si Elvy na pagkaganda-ganda at mukhang prinsesa sa ayos
ngayon.
Anong sinabi ng buhok kong hindi ko man lang nasulay dahil sa

pagmamadali? Tapos wala ako maski pulbos sa aking mukha, kitang-kita
tuloy ang eyebags ko dahil napuyat nga ako. Iyong labi ko pa, medyo maga
at namumula dahil napanggigilan ito kagabi. 8
Sa daan ay pinagtitinginan ng lahat sina Bea at Elvy. Lahat ay shocked sa

kanila. Hindi lang kasi sila basta maporma at yayamanin ngayon, parang
bigla rin silang tinubuan ng confidence sa katawan. Ngayon ko lang silang
nakitang taas-noo habang naglalakad.
"Fran, thank you. Feel na feel ko..." bulong sa akin ni Elvy na nasa
kaliwa ko.
"Ako rin, mga sis. Parang bigla, ang ganda ko." Si Bea naman sa kanan ko.
"Grabe nga, hindi ako natulog magdamag kaka-testing nung mga mamahaling
make up na ibinili mo sa akin. Panay nood ko ng make up tutorial sa
Youtube. Pangarap ko lang lahat iyon e. Gusto ko nga magpabili ng mga
iyon kay Mommy, kaso nahihiya akong pagtawanan ako ng mga ate ko. Sa amin
kasing magkakapatid, ako iyong chaka at nerd, kaya imbes na make up at
magagandang damit at gamit ang ibili sa akin nila Mommy, puro libro ang
ibinibili nila sa akin. Pero kagabi, nagulat sila nang makita akong
nakamake over. Ang sarap sa pakiramdam na makita silang nakanganga sa
akin. Siguro nagulat sila na iyong pangit nilang kamag-anak ay may chance
pa palang gumanda." 3
"Who told you that?" Inis kong nilingon si Bea. "You are beautiful, Bea."
Hindi naman pangit si Bea. Hindi lang talaga siya palaayos. Masyadong
simple, makaluma, may pagkabaduy dahil kung anu-anong kulay ang
pinagpapares, kaya minsan parang losyang tingnan. Pero maganda ang babae,
cute. Chubby at makinis ang balat. Nakakalungkot isipin na sarili niyang
pamilya ay minamaliit siya. 3
Kinuha ko ang tag isang kamay nila ni Elvy habang naglalakad kami.
"Magaganda kayo. At mas maganda kayo dahil magaganda ang mga ugali niyo."
"Amen!" sabay nilang sabi habang nakangiti.
Ngingiti-ngiti ako na agad ding natigil nang mapansing may nakatingin sa

akin mula sa oval. Nangunot ang noo ko nang makitang nakatayo roon si
Olly at masama ang tingin sa akin. 7
"Ex-pet mo," bulong ni Elvy sa akin. 10
Napahagikhik si Bea. "Bat ka kasi nag-alaga ng ahas before, Fran? Ayan o,

gusto ka nang tuklawin. Grabe makatingin." 7
Hinila na ako nila Bea at Elvy palayo dahil baka matunaw pa kami sa kalse
ng titig ni Olly sa amin. Hindi ko maintindihan, bakit parang si Olly pa
talaga ang galit sa akin? 3
Pagkarating sa classroom ay una kong chineck ang basic phone na bigay ni

Calder. May message siya sa akin.
CALDER:
I'll pick you up at 2:OO pm.
Napataas ang isang kilay ko sa message ni Calder. May klase ako ng two
pm, anong problema niya? Ano na naman kaya ang sasabihin niya? Hindi ako
matatahimik kakaisip kaya nagpaalam muna ako kina Elvy na lalabas saglit
habang wala pa kaming prof.
Sa may hallway kung saan walang masyadong estudyante ang nagdaraan ko
tinawagan si Calder. Isang ring lang nang sagutin niya ako. "Hi, my
lady."
"Bakit mo ako susunduin ng two pm?" inis kong sagot. "May klase ako noon,
and Calder, hindi ako sasama sa 'yo. Magagalit si Jackson kapag nalaman
niya!"
"Mas importante ba ang galit niya?" biglang humina ang boses niya.
"Importante ang sadya ko sa 'yo, Fran."
"Then sabihin mo na lang ngayon."
"Fran, I received a message with a photo in it from a dummy account.

Ngayon lang."
Napalunok ako kasi ang seryoso ng boses niya.
"Kailangan kitang kunin or else..."
"Or else ano?"
"Ikakalat daw niya iyong photo sa Internet."
Napalunok ako. "A-anong photo?"
"A photo that could ruin Jackson's reputation... and yours." 10
Nanghihina akong napahawak sa kalapit kong pader. Parang alam ko na kung

ano ang tinutukoy niya, pero ayoko pa ring paniwalaan. Dahil kanino iyon
manggagaling? Nasa inbox ko lang iyon, paano iyon makakalabas?! 10
"Fran, ang gusto ng kung sino mang nagsend nito sa akin ay kunin kita at
'wag nang pabalikin sa mansion, or else ilalabas niya itong photo. This
photo is a big scandal on Jakcson's part kapag kumawala ito sa public.
This could ruin him." 39
"A-anong photo nga, Calder?!" Napasigaw na ako. Nanginginig na ako sa

kaba.
It took him a while before he could answer me. "Photo na naghahalikan

kayong dalawa," sagot ni Calder na may diin at pait. "Nandito ka, Fran.
Nakayakap ka nang mahigpit kay Jackson habang naghahalikan kayong
dalawa!" 183
JF
Chapter 54
"FRAN!" Nasa labas na ng gate si Calder nang saktong alas-dos ng hapon.

Kulay itim na hood ang suot niya at nakasuot siya ng dark shades at
surgical mask sa bibig. Ni hindi naitago ng mask ang bridge ng matangos
niyang ilong. 23
Nilapitan niya agad ako. Bantulot ako sa paghakbang, though kahit saan
naman ako pumunta ay alam kong haharang siya.
"Let's go."
"No."
Kahit nakashades ay kitang-kita ko ang pagsalubong ng kanyang mga kilay.

"Fran, you know what's gonna happen, right?"
Inabot ko ang kanyang kwelyo at hinila ko siya patungo sa akin. "Who

messaged you?"
"I told you, I don't know. The account is a dummy account and was newly
made." 15
"Tumingin ka sa akin!" Hinablot ko ang suot niyang shades para tingnan

siya sa mga mata. Tumalsik ang kanyang Ray-Ban sa sementadong sahig. Pati
mask niya, hinubad ko para makita ko ang buo niyang mukha. "Who messaged
you?!" 2
"I really don't know. I just received the message this morning—" 1
Hindi ko na siya pinatapos. Kinapkapan ko siya.
"Fran, nakakakiliti!" 51
"Shut up!" Kinapa ko ang lahat ng bulsa niya. Sa likuran niya ko nakuha
ang kanyang iPhone. "Anong password?!"
"Fran..." Kandakamot siya ng batok.
Pinandilatan ko siya. "Ano nga sabing password?!"
"Tss..." he shrugged.
"Isa!"
"Okay, okay!" sumusukong sabi niya. "14344." 21
"What?" Seriously? It was his password? I couldn't supress a smile. Ang

laki niyang tao, ang guwapo, 'tapos password niya ganun ka-corny? 1
"Iyon nga!" Namumula ang pisngi na nag-iwas siya ng tingin sa akin. 5
Sinubukan ko ang password na sinabi niya, at iyon nga talaga ang password
ng lalaking ito! Jusko! 1
I went to his Messenger app, and there, nakita ko na nasa pinakaunahan

iyong message from an unknown dummy account named Frantiska Cole. At
talagang iyon ang gamit na pangalan? Kung sino man ang nasa likod ng
dummy account na ito ay mukhang kilala ako in person.
I opened the message ang Calder was right. Oh, God! This was the photo
that Ate Minda sent in my inbox. Bakit ba hindi ko agad ito binura noon?
Bakit mas gusto kong ikeep? Sana isinave ko na lang ito sa gallery ko
para hindi na nakuha nang kung sino man. Pero sa inbox ko nga ba mismo
nakuha ang photo na ito? 10
Dalawa lang naman ang pwedeng panggalingan nito. My messenger inbox or

Ate Minda herself. And I am one-hundred percent sure that Ate Minda will
never betray me. Kaya malamang na sa inbox ko nga nakuha ang photo na
ito. But who hacked my account? At bakit? Bakit kailangang iblackmail ako
at idamay pa si Calder?! 13
Pinakatitigan ko ang photo at ang message. Sa photo ay malinaw na malinaw

ang pagmo-moment namin ni Jackson sa balcony. Ang liwanag ng buwan ang
nagbigay ng maganda kuha sa shot na ito. Walang mag-iisip na wala kaming
relasyon dahil magkalapat ang mga labi namin ni Jackson dito habang
nakapulupot ang mga braso ko sa leeg niya.
The message read:
Alam ko kung sino ka sa buhay ni Franstiska. Wag mo na siyang hayaang

makauwi pa sa mansion dahil ikakalat ko ngayong gabi ang photo na ito sa
social media kapag umuwi siya. Sisirain ng picture na ito hindi lang ang
pangalan ni Mayor JC kundi pati na rin ang reputasyon ni Frantiska. Dahil
anong klaseng babae siya? Nakipagrelasyon siya sa taong kumupkop sa
kanya, sa step-dad niya! Wala siyang utang na loob, ang kapal ng mukha
niya. Dapat sa kanya, mawala na. Kaya ilayo mo na siya. Gusto mo si
Frantiska, di ba? Pwes pagkakataon mo nang gamitin ang chance na ito para
makuha siya. Kunin mo na siya at wag mo na siyang ibalik pa. Tell her na
kapag hindi siya sumama sa 'yo, katapusan niya na at ni Mayor JC. 15
Napaangat ang tingin ko pabalik kay Calder. "Sino sa tingin mo ito?" 14
"I seriously don't have an idea, Fran." Sumeryoso ang mukha ni Calder.
"Pero inaalam ko na."
Nanahimik ako.
Naghimas ng baba si Calder. "Gusto kong isipin na si Vice, pero malabo.

Shunga sa FB iyon." 122
Malabo ngang si Vice. Dahil kahit mag-utos sa iba ay hindi niyon gagawin
dahil sa hiya.
Kinalabit niya ako. "So what's your plan? Are you coming with me?"
Tinaasan ko siya ng kilay. "At saan mo ako dadalhin?"
"Ilalayo. Iyon ang utos niyang sender, di ba?" 1
"Gaano kalayo?"
"Basta malayo. Syempre." He pouted his lips. "Gusto naman talaga kitang
ilayo." 15
"Ha?"
"Tsk." Binawi niya ang phone niya sa akin. "Gusto kitang ilayo para
manahimik na tayong pare-pareho."
"Pero..." Ibinilin ni Jackson na umuwi ako. 2
"Tara na." Inilahad niya ang kamay sa akin. "Di pa ako nagtatanghalian e,
kain muna tayo—"
Hindi na naituloy ni Calder ang sinasabi dahil sa dulo ng baril na

nakatutok ngayon kanyang ulo, isang inch lang ang layo sa mismong sentido
niya. 34
Dumadagundong ang dibdib na dahan-dahan akong napatingin sa lalaking may

hawak ng baril. Para akong mauubusan ng hininga nang makilala ko kung
sino siya. "J-Jackson..." 8
Ni hindi namin namalayang dumating siya. Straight ang braso niya habang
ang kamay niyang may hawak ng baril ay direktang nakatutok kay Calder.
"Get in the car," kalmadong utos niya sa akin habang kay Calder diretsong
nakatingin ang mga mata niyang walang kaemo-emosyon. 9
Nang tumingin ako sa likod niya ay nakaparada roon ang kulay itim niyang
Jaguar. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin. Kung mag-stay ako o susunod
kay Jackson. Kung pupunta na ba ako sa kotse ay susunod na rin agad siya
sa akin o baka naman hindi? Paano kung iputok ni Jackson ang baril? 3
Sa huli, pinili kong magtiwala at sundin si Jackson. Sinikap kong

kumalma. "Jackson, p-pupunta na ako sa kotse... S-sumunod ka, ha?" I gave
Calder a warning look. Sana wag na siyang magpasaway para matapos na ito.
Patalikod na ako ang kaso ay gumalaw si Calder kaya ako biglang

napahinto. Kumasa ang baril na nakatutok sa sentido niya. Shit!
"Move and you'll die." Mababang tono pero napakalamig ng boses na

nagpanginig sa mga binti ko. 11
Walang takot na ngisi ang tugon ni Calder sa kanya.
"Calder, tama na," naiiyak na saway ko sa kanya. "Uuwi na kami!" Halos

magmakaawa ang tingin ko.
"I am not afraid of this devil, Fran."
"Tama na sabi! Uuwi na nga kami!" Kapag ganito ang mga mata ni Jackson,
alam kong wala na naman siya sa sarili niya. Ayokong makagawa siya ng
krimen dahil lang sa pang-aasar ni Calder.
"Let him," nagtatagis ang mga ngiping turan ni Calder. "Hayaan mo siyang
ipakita sa lahat ang tunay na kulay niya." 1
"Tama na sabi!"
Pero patuloy siya sa pang-aasar na parang walang katakot-takot sa buhay

niya. "Shoot me now, Cole."
Nagkakagulo na ang nakapalibot sa amin. Marami nang tao ang nakatingin sa

amin dito. Karamihan pa ay mga estudyante at pasimple na silang kumukuha
ng photos ng nangyayari. Malamang mamaya lang, kalat na sa social media
ang lahat ng ito.
"Please, wag kayong kumuha ng pictures!" makaawa ko sa mga nakakasaksi.
Kahit ang mga guwardiya na nakakakilala kay Jackson ay umaawat sa mga

estudyanteng nagv-video pa sa nangyayari.
"Ma'am, may tumawag na ho ng pulis, baka mayari po si Mayor," anang guard

na kilala ko.
"Aalis din po kami... Aalis na po kami." Hindi ko alam kung ano ang
gagawin dahil walang balak magpatalo si Calder kahit isang kalabit lang
ay katapusan niya na. Wala siyang katakot-takot. 1
Nanlaki ang mga mata ko nang makitang gumalaw ang hintuturo ni Jackson sa
tapat ng gatilyo ng baril. "No... wag, please..." Tumulo na ang mga luha
ko. "Umuwi na lang tayo..." 2
Wala siyang tinag. Parang wala siyang narinig.
"Jackson!" Tinakbo ko ang maliit naming pagitan saka ko siya niyakap sa

bewang. "Tama na...! Tama na..."
His body stiffened like a board when I hugged him 4
"Let's just go home, please..." Hinigpitan ko ang pagkakayakap ko sa

kanya. "T-tara na..."
Mayamaya ay naramdaman ko ang marahang pagbaba ng kamay niyang may hawak

ng baril. Sinamantala ko iyon. Kinuha ko ang baril sa kamay niya at
iniharap ko siya sa akin.
Nang tingalain ko si Jackson ay blangko pa rin ang tingin niya. Hinaplos

ko ang pisngi niya at kahit puro luha ako ay pinilit ko siyang ngitian.
"Hindi naman ako sasama sa kanya kasi uuwi ako sa 'yo." 27
Mabilis kong ibinalot sa panyo ko ang baril ni Jackson. Inalalayan ko

siya papunta sa nakaparada niyang Jaguar bago pa may dumating media o
pulis dito.
"Fran..." basag ang boses na tawag ni Calder sa akin. 33

Ni hindi ko na pinagkaabalahang lingunin pa si Calder. Nakaakbay sa akin
si Jackson hanggang makarating kami sa sasakyan. Ipinagbukas niya ako ng
pinto saka siya sumakay sa driver's seat. Tahimik siya sa loob at hindi
man lang pinagkaabalahang buksan ang ilaw.
"C-can you drive?" nauutal na tanong ko sa kanya.
"Yeah," malamig at maiksing sagot niya. He started the car's engine.
Grabe ang pagpipigil ko na wag lingunin si Calder kahit pa papunta na

siya sa tapat na siya ng bintana ngayon. Bago pa siya makalapit ay
humarurot na palayo ang sinasakyan namin ni Jackson.
"J-Jackson, dahan-dahan..." takot na napahawak ako sa pinto dahil sa

bilis ng pagpapatakbo niya.
Pero imbes sundin ako ay lalo lang niyang binilisan.
"Jackson, please!"
Nangain na ng ibang lane ang Jaguar. Mabuti at wala pa kami nasasaging

sasakyan sa bilis ng patakbo niya. Kapit na kapit ako sa gilid dahil sa
klase ng pagmamaneho niya. Kulang na lang ay humagulhol ako sa kinauupuan
ko sa sobrang kaba. Sa masikip na street kami lumiko para umiwas sa
traffic ang kaso ay maraming nakaparadang sasakyan sa mga gilid at may
mga naglalakad sa daan.
"Jackson, baka makabangga ka!"
Kahit mabagal na ay wala pa rin siya sa ayos. Ilang aso, pusa, at mga
nagdaraan ang muntik-muntikan niya nang mahagip, pero hindi pa rin siya
umaayos sa pagda-drive. Iyong mga nagiinom sa gilid ay binato na ang
sinasakyan namin ng bote ng Redhorse dahil nasagi na ni Jackson inuupuan
ng mga ito. 1
Nakahinga lang ako nang makabalik na kami sa hi-way. Ang kaso ay balik
tulin na naman ang takbo ng Jaguar. Pinipituhan na kami ng mga enforcer.
May blue boys na ring humahabol sa amin sakay ng patrol car. Alam kaya ng
mga iyon na mayor mismo nila ang pasaway na driver ng sasakyang ito? 1
Nakarating kami sa subdivision namin sa wakas. May mga humahabol pa rin,

pero sa guard house palang ng subdivision ay naharang na ang mga blue
boys. Walang nagawa ang guwardiya ng subdivision kundi pabayaan si
Jackson na makapasok sa loob. Pagdating sa mansiyon ay nasa gate palang,
bumaba na kami. Ipinasa niya sa isa niyang tauhan ang susi.
Nasa loob na kami ng mansiyon nang dumating ang mga pulis at hulihin ang
tauhan ni Jackson sa labas. Wala siyang pakialam na dumiretso sa kuwarto
niya habang bitbit ako sa pulso. Maski nga sa akin ay wala siyang
pakialam kahit magkanda-tali-talisod na ako dahil sa bilis niyang
maglakad. 4
Pagkarating sa kuwarto ay saka niya lang ako binitawan.

Nag-iwas ako ng paningin. "B-bakit dito mo ako dinala? Hindi dito ang
kuwarto ko."
"This is your room from now on."
I bit my lower lip.
"One year..." he quietly said as he unbuttoned his polo. "No. Less than
one year..."
"Ha?" Nagtatakang napatingin ako sa kanya. Anong sinasabi niya?
"You'll be graduating soon, right? Or maybe you can stop from studying."
Lumapit siya sa akin at hinawakan naman ang butones ng uniform blouse ko
sa harapan. 17
"Jackson..."
Hinalikan niya ako sa noo saka niyakap. "I think it's about time for us
to have a baby, Fran." 623
JF
Chapter 55 25
MARAHAN kong tinabig ang kamay ni Jackson. “Bakit ka nagmamadali?” 7
He looked away.
“Bakit ka nagmamadali? Hindi naman kita iiwan.” 6
“Right,” nang-iinsulto ang tono niya. 1
Nanlaki ang mga mata ko. “It was not as bad as you put it!”
Tinaasan niya ako ng kilay. Sa lagay, mukhang iba ang intindi niya.
“You listen, okay?” I cleared my throat as I try to calm my self down.

“This is what happened, pumunta lang bigla si Calder sa university dahil
may nareceived siyang message at ipapakita niya iyon sa akin. That
message could ruin—”
“I’m not interested.” Tumalikod siya. 23
“Jackson!” Gigil na hinabol ko siya bago pa siya makalabas ng pinto.

Hinila ko siya manggas ng suot niyang polo. “Galit ka? Galit ka?! Sabihin
mo sa akin kung galit ka!” 10
Nakatingin lang siya sa pinto at walang imik habang hinahaltak ko ang

manggas niya.
Hinampas ko siya braso. “Ikaw lang ang may karapatang magalit dito?! Ako,
wala?!” 11
Here we go again. Hindi na naman siya nagsasalita.
I wanted to scream. Gusto ko na talagang magwala. Kung alam lang niya na

siya naman ang inaalala ko kaya kinausap ko si Calder. Nag-aalala lang
naman ako sa reputasyon niya kapag kumalat iyong picture. At kahit may
hinanakit ako sa kanya ay ayoko pa rin siyang mapahamak. Ayoko siyang
saktan kaya nga uuwi pa rin ako sa kanya kahit anong mangyari.
Nanghihinang binitawan ko siya saka ako yumuko. I was mentally shaking my

head. Ganito na naman. Sobrang naf-frustrate na ako. “H-hindi naman ako
sadyang nakipagkita sa kanya...” pumiyok ang boses ko. 2
I could feel his eyes on me.
“Wala naman akong masamang ginagawa...” 3
Bigla niya akong hinila sa kamay at saka ikinulong sa matitigas niyang

bisig.
Sumubsob ako sa dibdib niya. “Bakit parang ako iyong masama? Ni hindi mo
man lang inalam muna kung bakit kami nag-uusap!” Napahagulhol na ako. 6
Masuyo niyang hinagod ang likod ko. “Tahan na...” he softly said, kissing
my forehead. 73
Parang tanga naman akong sumunod at huminto sa paghikbi. Nakasubsob pa

rin ako kay Jackson habang yakap-yakap niya ako. Kumakalma nang kusa ang
sistema ko dahil lang sa pagkakalapit namin. Kilalang-kilala na siya ng
katawan ko. 2
Ngayon na lang pala ulit ko siya nayakap nang ganito. Siguro namiss siya
ng katawan ko kaya nawalan na naman ng logic ang utak ko, natalo ng
pangungulila ko sa init ng katawan niya. 1
Marahan siyang humiwalay sa akin matapos ang ilang minuto. Gusto ko pa na

habulin sana siya, iyon nga lang ay nagising na ang control ko. Mabuti
naman at nagising na pati ang pride ko, dahil doon gumana na ulit ang
utak ko. Kasi dapat galit din ako. Dapat galit ako. Siya ang mas may
kasalanan sa akin kung tutuusin pero para akong siraulo na ang rupok-
rupok sa kanya.
Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat. I forced a teardrop in my eyes

because I wanna see his reaction. His jaw's tightened upon seeing my
tears. 12
Now I know, niyakap niya ako kanina kasi umiiyak ako and he don’t wanna
see me crying. Pinakawalan niya naman ako ngayon dahil alam niyang
tumahan na ako.
Jackson tilted my chin with his fingers. “Let’s not talk about him.”
“Pero may kailangan kang malaman.”
Kumunot ang noo niya. “If it’s about him, I’m not interested.”
“Jackson, this is not about—”
“Have I told you how much I love you?” putol niya sa sinasabi ko. 44
Napatanga na lang ako sa kanya. Ang amo-amo ng mga mata niya na nakatitig
sa mukha ko. 2
Sa isang iglap, tinititigan niya ako na parang isa akong santang

nagmimilagro. Kung hangaan ako ng mga mata niya, parang wala nang mas
gaganda pa sa akin. Tss... he really know how to play with my emotion. 3
Ngumiti siya. “How about we make a deal?” 10
“Ha?” 6
“I’ll forget about what happened today, but in return you’ll stop seeing
him.” 2
Napaawang ang mga labi ko. “Why do you have to make it sound that bad?
Hindi nga ako nakikipagkita sa kanya! Bigla lang siyang pumunta sa
university! Stop acting na parang ang lala ng naabutan mo kanina! We were
just talking! At hindi rin naman ako sasama kahit na isama niya ako!” 1
“I can do that,” he calmly said, ignoring what I was saying to him. “I

can forget everything that happened today.” 11
I let out a frustrated sigh. “You know what? I really can't stand you
when you’re being like this.”
Hinaplos niya ang pisngi ko. “I can erase select memories from my head if
I want to. And I will do that if you promise me that you won’t see him
again.” 14
“Damn you!” 1
“Can you promise?”
Naiiling na hindi ko alam kung matatawa, maiinis, o maiiyak ako.

Obviously, hindi niya talaga ako naririnig. He just block my voice from
his system.
Biglang may kumatok sa pinto. Sunod-sunod na katok. Nagkatitigan kami ni

Jackson, saka lang siya parang bumalik sa kasalukuyan. Parang iyong katok
iyong umalis sa kung ano mang pangb-block ng utak niya sa ingay sa
paligid. 1
Akala ko hihinto na iyong katok ang kaso, tuloy-tuloy pa rin. Hindi na
nakaangal si Jackson ng puntahan ko ang pinto at buksan. Si Ate Minda ang
nasa labas. Hindi na nagulat ang babae ng makita siya sa kuwarto ko.
Diretso ang tingin niya kay Jackson ng magsalita. “Nasa baba po si Vice.”
Nag-aalalang nilingon ko si Jackson.
“Stay here,” malumanay niyang bilin saka lumabas ng pinto.
Susunod sana ako kung hindi lang ako nabahala sa itsura ni Ate Minda.
Namumutla kasi siya at parang nanginginig pa. “Ate, may problema ba?”
Maluha-luha siyang pumasok at agad na hinawakan ang mga kamay ko para

pisilin. “Sorry, 'Ganda.” 8
Oh, God...
“Sorry. Maniwala ka, hindi ko akalaing aabot sa ganito. Wala akong

intensyon na ganito, maniwala ka.” Pumatak ang kanyang mga luha. 3
Agad ko siyang binitawan saka ko hinagilap ang cell phone ni Jackson na

naiwan niya sa ibabaw ng kama ko. Pumunta agad ako sa Facebook app niya
at nagbrowse sa newsfeed. Nanigas agad ako nang makita ang mga comments
sa official page ni Jackson. Ikino-comment ng mga netizens ang picture
namin ni Jackson. 3
“Hindi ko alam na kakalat.” Garalgal ang boses ni Ate Minda. “Wala naman
akong ibang sinendan kundi ikaw. Kahit mamatay ako ngayon, ikaw lang
talaga ang sinendan ko at binura ko na rin iyong sarili kong kopya ng
picture.” 10
Ibinulsa ko ang phone ni Jackson at muli siyang hinarap. “I believe you,

Ate.”
Alam ko naman na hindi niya talaga sinadya na magkaganito. At may mas

responsableng tao sa nangyayaring pagkalat ng picture na iyon kaysa kay
Ate Minda. Tao na may itinatagong galit.
Sa nakita kong mga malalaswang comments na karamihan ay ginawa ng memes

ang picture namin ni Jackson ay tiyak na iyon nga ang plano ng kung sino
mang may gawa nito. Siguro kung sumama rin ako kay Jackson ay gagawin
niya pa rin ito. Gusto kong malaman kung sino siya at bakit niya ito
ginagawa. 17
“Ate Minda, wag mo na lang sabihin kahit kanino na ikaw ang kumuha ng
picture. Ako nang bahalang magpaliwanag kay Jackson.”
Nagpunas siya ng luha. “Pero galit na galit si Vice. Baka sapakin na

naman niya si Sir Jackson.”
Lumabas ako ng kwarto para sundan si Jackson. Nasa likuran ko lang naman
si Ate Minda. Pababa na kami sa huling baitang ng hagdan nang harangin
kami ng mayordoma na si Mrs. Cruz. 3
Masama ang tingin ng babae sa akin. Mukhang alam na rin niya ang sadya ni
Vice. Nakayukong nilampasan ko siya, pero humabol siya at marahas at
mariin akong pinigilan sa braso. 1
“Tingnan mo ang kalokohan mo,” malamig na sabi niya sabay baling sa

matandang lalaki na kaharap ni Jackson sa gitna ng malawak na sala.
“Sinasabi ko na nga ba na simula pa lang, salot na 'yang babaeng 'yan

dito!” nag-e-echo ang boses ni Vice Salvo Cole III. 9
Gustuhin ko mang kumawala sa hawak ni Mrs. Cruz ay mariin ang kuko niya
na nakabaon sa braso ko. Nasa tabi namin si Ate Minda na para namang
maiihi sa kaba. 4
Sa gitna ng sala nakatayo ang mag-ama. Tahimik lang na si Jackson habang

pulang-pula si Vice habang dinuduro siya ng baston. May ilang katulong
rin na nakasilip mula sa pinto na papunta sa dining area.
“At gagawa lang kayo ng kalokohan, hindi pa kayo nag-ingat! Ano ngayon
ang kinalabasan? Pinagpi-fiestahan ka sa social media! That you’re a
cradle-snatcher! Ang malala, sinasabi nila na tatahi-tahimik ka pero nasa
loob ang kulo mo! Na bantay-salakay ka! Na pervert ka! Na nagpalaki ka ng
momolestyahin sa sarili mong teritoryo! Sobrang kasiraan!” 36
Kalmante lang si Jackson na nakikinig at naghihintay na matapos sa speech

ang ama. Ang mga nakikinig naman sa paligid ay halata ang shocked sa mga
mukha. Napatingin pa ang mga ito sa gawi ko. Malamang talaga na magulat
ang lahat sa narinig nila mula kay Vice. Tanging ako lang, si Mrs. Cruz
at si Ate Minda ang hindi nagulat.
“Mabuti sana kung 'yang babaeng 'yan ang napasama, ang kaso ikaw ang
napasama! Nasira ang pangalan mo! Ang credibility mo sa mga tao!”
Lalong dumiin ang kuko ni Mrs. Cruz sa balat ko ngunit hindi ko na iyon
ininda. Mas masakit ang kahihiyan na nakaatang kay Jackson ngayon dahil
sa akin. 30
“Bakit hindi mo na lang kasi hayaang mapunta kay Calder 'yan!” 18
Doon nagbago ang mukha ni Jackson. “What did you say?” 48
Natahimik ang matandang lalaki at bahagyang napaatras.
“What did you say?!” ulit ni Jackson sa mas tila kulog na boses. Ang
kaninang kalmadong aura niya ay ngayo’y napalitan ng galit na kasing
tigas at lamig ng yelo. 5
Nakabawi si Vice at muling matapang na dinuro ng baston ang anak. “Stop

this, Jackson. Hindi na tama itong nangyayari. Pakawalan mo na si Fran at
magsimula ka ng panibago, ayusin mo na ang sarili mo—”
Nagbabaga ang mga mata ni Jackson nang bigla niyang kwelyuhan si Vice.
Tumalsik ang hawak na baston ng matandang lalaki sa marmol na sahig. “Say
that again!”
“P-pabayaan mo na siya kay Calder..!” 13
“And why?” Inalog niya ang namumutlang matanda. “Why the fuck would
fucking I do that?!” 10
“Para sa ikabubuti—” Hindi na natapos ni Vice ang sinasabi dahil bigla na

lang siyang ibinagsak ni Jackson sa sahig. Kandaubo ang matanda. 3
“Listen to me very carefully, hindi ko ibibigay si Fran.” 2
“Jackson...” nanunubig ang mga matang anas ko.
“Hindi ko ibibigay si Fran sa bastardo mo.” 286
Humakbang siya palapit sa nakalugmok na matanda sa sahig.
“Hindi ko ibibigay si Fran kahit kanino. Hindi ko ipapamigay ang asawa

ko!” 195
Nanlalaki ang mga mata ni Vice na napatingala kay Jackson. Maging sina
Ate Minda, Mrs. Cruz at ibang mga katulong na nasa gilid ay laglag ang
mga panga. 16
Ngunit higit ang pagkagulat sa reaksyon ni Calder na kapapasok lang sa

pinto. 57
Lumingon si Jackson sa bagong dating. Nakangisi ang mapulang mga labi at

nagbabaga sa lamig ang kanyang mga mata ng magsalita siya. “Sa. Akin.
Lang. Ang. Asawa. Ko.” 1.6K
JF
Chapter 56
BASTARDO? Ang ibig bang sabihin ay anak din ni Vice si Calder? Pero
paano? 28
"What did you say?" Sa pagkakataong ito, kay Vice galing ang tanong. 1
Bastardo at asawa... Dalawang pasabog ang nakawala ngayong gabi. Hindi

alam ng lahat kung saang revelation higit na magugulat. 3
"What?" Lalong ngumisi si Jackson. "That I have no plans of giving my

wife to your bastard?" 14
Kahit mahihina ang bulungan ng nakakapakinig na mga katulong ay nakaabot

iyon kay Mrs. Cruz. Tiningnan nang masama ng mayordoma ang mga ito.
"Pinakasalan mo ang babaeng 'yan?!" Halos idura ni Vice ang mga salita.
20
Si Calder naman ay hindi maalis ang titig sa akin. I couldn't meet his
gaze because I knew how disappointed he was with me. 7
Parang aatakihin si Vice na nagpumilit makatayo matapos damputin ang

baston. "Kailan pa?! Kailan pa, Jackson?!" 7
"Ganda, totoo ba?" pabulong na tanong ni Ate Minda sa akin. 5
Lalong bumaon ang kuko ni Mrs. Cruz sa balat ko. "Manahimik ka,
Luzviminda," mariing sita ng mayordoma. 40
"I'm not surprised to hear that." Salubong ang mga kilay ni Calder ng
magsalita siya. "Everything is planned from the start. I knew you will do
this para makasigurado. But sorry to disappoint you, marriage is just a
piece of paper. Madaling mapawalang-bisa ang kasal lalo kung ang ground
for annulment ay wala sa katinuan ang isa. And I'm sure, alam naman
nating lahat dito kung sino ang may sira sa ulo." 57
"Candida wants me to live a normal life; to get married, to be happy with

the woman I chose to be with," nakangising wika ni Jackson. "Who am I to
disappoint her?" 15
"'Wag mong idamay ang alaala ni Mama!" Halos lumiyab ang mga mata ni
Calder. Mga matang ngayon ko lang narealized kung kanino kahawig. 7
"It's actually Candida's idea that I should get married." Wala pa ring
pinagbago sa reaksyon ni Jackson maliban sa nabura na ang ngisi sa mga
labi niya. He's still very calm and confident. 1
"Why did you do this, Jackson?" Vice asked him with a disappointed tone.
"Hindi kita maintindihan. Ginagawa ko naman ang lahat para mapaayos ka,
pero bakit ikaw mismo ang sumisira sa sarili mo?!"
Namulsa si Jackson at kinunutan ng noo ang ama.
"And you, Frantiska! Anong klaseng babae ka na magpapakasal sa dating

asawa ng sarili mong ina?! Masaya ka ba sa nakikita mong nasisira ang
anak ko dahil sa 'yo?!" 33
"Fran, umakyat ka na," malumanay na tumingin si Jackson sa suot niyang

wristwatch. "It's getting late and you should rest." 12
"Late? Wala pa ngang alas-siete at di pa tayo naghahapunan lahat," bulong

ni Ate Minda. 118
"Manahimik ka sabi, Luzviminda!" mariin at gigil na muling binalingan ni

Mrs. Cruz si Ate Minda. 21
Napayuko na lang ang babae, ngunit mahina pa ring bubulong-bulong.

"Let Frantiska decide," malamig na boses ni Calder na nagpalingon sa akin
sa kanya. "Do you really wanna stay with your mother's murderer?" 31
My knees and hands trembled. What he just asked me caught me completely

off guard.
"Bakit mo kinalimutan ang sinabi ko sa 'yo? Bakit, Fran? Anong pinakain

niya sa 'yo para basta ka na lang makalimot?" 36
"Tumahimik ka!" Vice shouted.
Not minding Vice, he went on talking to me like we're the only persons
here. "Bakit hinayaan mong paikutin ka ng isang mamamatay-tao?"
"Stop this bullshit!" Vice looked at the maids. "What the hell are you
still doing here?! Mga chismosa kayo! Magsilayas kayo!" 26
Saka lang nagpulasan ang mga katulong. Nagtutulakang nagpuntahan ang mga
ito sa kusina. Maski si Ate Minda ay nanginginig na sumunod sa mga
kasamahan. Si Mrs. Cruz lang talaga ang hindi tuminag sa kinatatayuan.
Hindi siya kakikitaan ng pagkasindak. Maski nga ang kapit niya sa braso
ko ay hindi man lang lumuluwag kahit pa pawisan na ang kanyang palad sa
aking balat. 20
Iika-ikang nilapitan ni Vice si Calder at dinuro ng baston. "Wala kang

ebidensiya sa sinasabi mo!"
Tinabig niya ang baston ng matanda. "I don't think evidence is still
needed. But if Fran will ask for it, then I will gladly look for it." 10
"Wala ka talagang modo!"
"Fran, do you want me to look for evidence?"
Jackson looked at Mrs. Cruz. "Let her go." Then he looked at me. "Fran,
go to your room." 3
I didn't move a bit. I met his gaze with bravery. "Totoo bang pinatay mo
si Mama?" mahinahon kong tanong. 11
I've been avoiding the possibility that Jackson was the one who killed my
mother. Paulit-ulit ko itong isinasantabi kasi ayokong paniwalaan. But
this time, I want to know the truth. And I'm hoping that Jackson will
cooperate. Even Vice and Calder are waiting for his answer.
"Iyong tungkol sa pera ni Lolo, wala na akong pakialam kung alin doon ang
totoo. Kahit 'wag mo nang ipaliwanag sa akin. Ito na lang ang sagutin mo,
did you really kill my mother—"
"No."
My mouth fell open at the calmness of his eyes upon answering my

question.
"Now go upstairs and wait me there." 3
"S-sabay na tayo..." 117
Mapait ang ngiti ni Calder habang naiiling. He even raked his long
fingers to his hair. 36
Nakapamulsa si Jackson na lumapit sa akin saka ako inakbayan. Ni hindi

niya pinansin ang presensya ni Mrs. Cruz sa tabi ko. 3
Kahit si Vice ay wala ng nagawa nang umakyat na kami sa hagdan. Kahit

anong sigaw niya ay hindi na siya pinagkaabalahan man lang na maski
lingunin ni Jackson.
Nakaakbay pa rin siya sa akin hanggang sa second floor and I thought

we're heading to my room, but he guided me to his room instead.
Pagkapasok namin ay inilock niya ang pinto. Napalingon pa ako sa pagclick
ng doorknob.
I was sitting on the edge of the bed when Jackson kneeled down in front
of me. He gently placed his face on the top of my lap. Para siyang pusang
naglalambing. 49
"Jackson..." Hinagod ko ang kanyang buhok.
He just moaned. 24
"Totoo ba ang sinabi mo na hindi ikaw ang pumatay kay Mama?"
Lalo niyang ibinaon ang mukha sa kandungan ko.
"It's not that I don't believe you..." I continued finger combing his
hair. "I just wanna hear it again from you." 1
"I didn't kill your mom," he softly said and nuzzled on my lap.
Napahigpit ang kapit ng isang kamay ko sa buhok niya. 1
"But Calder's right. I wanted Marsha to die." Umahon siya at tiningala

ako. "So I can have your full custody." 34
"Jackson..." Pumatak ang mga luha ko dahil sa sobrang pagkabigla. Hindi

dahil sa sinabi niya kundi dahil sa inilalagay niya ngayon sa kaliwa kong
pulso.
Ni hindi ko namalayan kung saan niya iyon nakuha, kung paano niya iyon
naitago sa akin, at kung paano niya naibaling sa paglalambing niya ang
buong atensyon ko... ang alam ko lang ay nakahanda na siya mula pa
kaninang nilapitan niya ako.
"It's late, and we're both tired, so let's call it a night," mahinahon
niyang sabi matapos ikabit ang kabilang pares ng posas sa kanan niyang
pulso. 236
Sa pagtayo niya ay dala niya ako. Inalalayan niya akong mahiga sa kama
saka siya tumabi sa akin. 1
"Sleep now, my wife. Mahal na mahal kita," pagkasabi'y pumikit na siya.

220
Lalong tumulo ang mga luha ko. 92
JF 37
Future With You, a new story is now up for free reading!
Chapter 57
"MASAKIT NA." 34
It's already ten in the morning. Kanina pa nagriring ang phone ni Jackson
sa bedside table at kanina pa rin kami kinakatok ni Ate Minda pero parang
wala siyang balak kumilos.
"Jackson... may sugat na yata ako..."
Lumingon siya sa akin. Magkatabi kami sa ibabaw ng kama sa mga oras na

ito.
"Alisin mo na please?" 43
Bumangon siya at ichineck ang pulso ko. Namumula na iyon at halos

magsugat na dahil sa bawat paghila ko ng kamay ko ay lalong humihigpit
ang pagkakaposas sa akin. Nakikiskis ang balat ko lalo sa bakal.
Kinuha niya ang susi sa loob ng bulsa ng kanyang jeans. Nang maalis ang
pagkakaposas namin ay tumayo siya. Pagbalik ay may dala na siyang
medicine box. Tahimik niyang nilagyan ng Betadine ang maliit na galos sa
pulso ko at saka tinakpan ng band aid. 5
"Hindi ka ba pupunta sa munisipyo ngayon?" mahinang tanong ko sa kanya. 1
"Magre-resign na ako," he quietly said. 7
"No!" Napahawak ako sa braso niya. "Hindi pwede. Kailangan ka ngayon ng

mga tao. May krisis ngayon at kailangan ng Quezon City ang mayor nila."
286
Tumango siya. "I'll be back before six." 1
Napalunok ako. "H-hihintayin kita..."
Tumitig siya sa mga mata ko. "I believe you." 12

"I love you..." Inabot ko ang mga labi niya para halikan siya nang
magaan. 1
Pero ang magaan na iyon ay biglang dumiin at lumalim nang hindi niya ako
pakawalan. He kissed me like there's no tomorrow. Like he was aiming to
eat me. 13
Inilapat ko ang aking mga palad sa dibdib niya para marahan siyang
itulak. "S-sige na... You should go. Kailangan ka ng mga tao..."
He let out a sigh. "All right."
Tahimik siyang tumayo at pumunta sa banyo. Paglabas niya ay nakatuwalya

na lang siya at tumutulo ang basa niyang buhok patungo sa kanyang balikat
at dibdib.
Tumayo ako para tuluyan siyang maghanap ng damit. Kulay puting polo at
dark jeans ang pinili ko para sa kanya. Ako na rin ang nagtupi ng bawat
siko niyon. And the whole time, Jackson was just staring at me. 7
"Ingat ka..."
Nagulat ako nang bigla niya akong kabigin at yakapin. "You'd still be
here when I get back, right?" 38
"Mmn..." I nodded. 2
He pulled me closer, his lips on my ears. "I love you." 43
Nakalabas na ng kuwarto si Jackson pero nakatulala pa rin ako sa tapat ng

closet. Nangingilid ang mga luha ko kapag naiisip ko ang reaction niya
mamaya paguwi niya na wala na ako. 144
Masyado ng magulo. Gusto kong mag-isip. Gusto kong pag-isipan ang lahat.
Hindi normal si Jackson. Walang normal sa nangyayari. He need help. Pero
paano ko siya tutulungan kung ayaw niyang tanggapin na kailangan niya ng
tulong? 34
Pumasok ako sa banyo at naligo. Kailangan kong umalis, pero kailangan ko

ng timing para makapuslit mula sa mga guards sa labas. Gusto ko rin
munang umiwas sa mga katulong sa ibaba, lalo kina Ate Minda at Mrs. Cruz.
Hapon na ng makarating ako sa Don Eusebio Mariano University. Sa tagal ng

pagpaplano ko kung paano pupuslit sa mansiyon ay inabot na ako ng hapon.
Hindi ko alam kung bakit dito ako napadpad, siguro dahil wala naman akong
ibang pwedeng puntahan kung hindi dito lang. Mabuti na lang talaga at
wala na masyadong estudyante nang pumasok ako sa loob.
"Is she the girl?" I heard someone said.
Pilit kong itinutuwid ang leeg ko dahil ayaw kong lumingon. Akala ko kung
kaunti na ang estudyante ay hindi ko na mararanasan ang ganito, but I was
wrong. Hindi pa rin ako nakaligtas sa mapanuring mga mata ng mga
natitirang estudyante. And even professors.
"See it on your newsfeed. It was her."
Nagmanhid-manhiran ako sa titig ng nadaanan kong dalawang professor na

nakatayo sa gilid ng hagdan. Kahit nakatalikod na ako sa kanila ay ramdam
ko pa rin ang mainit nilang mga mata.
"She's pretty though," mahinang boses naman sa likod ko. Mga estuyanteng
papalabas ng HRM building.
"But she's too young."
"Yeah, pero bata pa rin naman si Mayor, right?"
"Yes. But hello? Nagsasama na sila sa isang bubong. Supposedly guardian

niya si Mayor, 'tapos sila pala? Kailan pa? Baka hindi pa siya
nagkakaregla, sila na? Can you imagine?" 53
"Yikes!"
Kasunod ay papahina at papawalang hagikhikan. 3
Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad papunta sa building kung saan nandoon

ang library. Sana lang ay nandoon pa rin sina Hilda. Wala naman kasi
akong ibang malalapitan maliban sa kanila.
Nang tingnan ko ang aking relo ay mag-si-six pm na pala. Siguro naman ay

hindi ako tatanggihan ng kahit sino sa kanila kung makikiusap ako na doon
muna ako ngayong gabi. I need time to think things over. 2
Mabuti na lang at nang nasa likod na ako ng campus ay wala na talagang

gaanong tao. Sarado na rin ang dalawang building na nadaanan ko. Nasa
papasok na ako sa hallway papunta sa main door ng library nang makita
kong walang ilaw sa loob. Mukhang wala nang tao. But why? Ang aga naman
yata?
"Miss, maglibrary ka?" May kumalabit sa akin.
Isang petite na babaeng estudyante ang aking nalingunan. Ngumiti siya.
"Wala ngayon. May meeting ang mga staff. Mag-library nga rin sana ako e."
"Ganoon ba?" Bumagsak ang balikat ko. Kaya pala wala na ring katao-tao sa
papunta rito.
Nauna nang umalis ang estudyante pero nakatitig pa rin ako sa bintana ng
madilim na library. Nakakapanlumo lang dahil ang ibig sabihin nito ay
nakauwi na rin ang mga kaibigan ko. Paalis na sana ako nang may marinig
akong tawanan sa likod ng library building.
"Kung ako ang tatanungin, no, ayoko na talagang magback to school. Hello?
I can launch a fashion business if I want to. With my Instagram followers
and my sister's connection, I am pretty sure that my business will be
successful in no time."
"Iba talaga kapag social media influencer, noh? Tapos iyong Ate Valentina
mo pa, sikat din."
Natigilan ako. I can't be wrong. The last voice was Olly's.
"So sure it'll be successful talaga, Sacha! Pero sino mag-aalaga sa baby
mo?"
"Excuse me? Dami kaya nilang nanny!"
"Baka nakakalimutan mo, mayaman sila. So bat itatanong mo pa 'yan? So

stupid, huh?!"
Hyra and Jaeda. Sila nga. Kitang-kita ko silang apat ngayon mula rito sa
kinatatayuan ko. Nacurious ako na may tao pa pala rito gayung mamaya lang
ay magsasara na ang gate ng DEMU. Nandoon silang apat sa mahabang bench.
Ang gitna ng bench ay maliit na round table kung saan nandoon ang mga
gamit nila at isang bote ng nangangalahati ng Henessy.
Si Jaeda lang ang nakatayo habang naghihipak sa hawak na kulay pink na

vape, si Hyra naman ay nakataas ang mga paa pa-Indian sit habang
nagtitipa sa hawak na iPhone, si Olly naman ay nakatingin lang kay Sacha
na abala naman sa pagtitig sa kawalan. Tila nangangarap ang babae.
"So ano nagawa mo na ba?" biglang nagsalita si Sacha at nilingon si Olly.
"Hmn, yup! Madali lang naman i-hack kasi alam ko iyong recovery pass.
Hindi ko na lang siya nilogout after ko ichanged pass, para di niya alam
na nahack nga. Tanga naman iyon, so malamang di niya rin nahalata." 21
Naikuyom ko ang aking mga kamay.
Nakangising umiling-iling si Sacha. "Dumb girl."
"'Sabi mo pa! Kaya nga nakapagtataka bakit nagustuhan iyon ni Mayor e.

Maganda lang naman, pero sabaw ang utak." 1
"Inosente. Inosente kuno, but malandi. Deadly combination, sis." 7
"Pati nga si King di ba nilandi nun?"
Naningkit ang mga mata ni Sacha. "That bitch! Nahuli ko pa si King na

chini-check ang FB niya kahapon. Malamang nagpakita iyon ng motibo kaya
natukso na naman si King." 10
"Yes, Sis!" Sang-ayon ni Olly. "So kailan pala iyong gimik niyo? Sasama
niyo ba talaga ako?"
Sina Jaeda at Hyra ay bigla na lang naghagikhikan. "Sa Italy, Sis, ang
gimik namin. Are you sure you can come?" 21
Natigilan si Olly. "Italy? Ang layo naman!"
"'La kang visa, ghorl?" 12
"M-meron..." Umilap ang mga mata ni Olly. "Problem lang is baka hindi ako
payagan ng uhm... nina Mommy..."
"Boomer!" nakatawang nakipag-apir si Sacha kina Jaeda at Hyra. 1
"Sayang, Olly. We're going to Riviera Romagnola pa naman."
Ngiting-ngiti si Sacha. "Yeah. We'll going to experience a luxury loaded

nightlife there. We'll party 'till we drop!"
"Uhm, s-sige gagawan ko ng paraan para makasama ko—" Nahinto sa

pagsasalita si Olly nang mapagawi ng tingin sa akin. "Fran!"
Pati sila Sacha ay napatingin na rin sa akin. "What the hell?!"
"Olly..." mahinang anas ko.
Sa mga narinig ko, napatunayan ko lang na hindi ako nagkamali na putulin

ang ano mang pagkakaibigan na meron kami. Mula pa noon, hindi naman niya
talaga ako itinuring na kaibigan. Masyado lang akong nagpabulag sa mga
pinapakita niya, pero ang totoo, umpisa palang, hindi ko na talaga siya
kaibigan.
Humakbang ako palapit sa kanila. "Masaya ba kayo sa ginawa niyo? Na

ipahiya ako? Si Jackson? Anong napala niyo?" puno ng hinanakit ang mga
mata ko na kay Olly lang nakadiretso.
"Fran, I'm so sorry..." 5
"No. Don't say sorry to me, Olly. Ang totoo niyan, I should be grateful
to you." Nginitian ko siya. "Because of you, hindi na ako tanga. Because
of you, hindi na ako basta-basta magtitiwala sa iba. You're a great
lesson to me." 14
Biglang tumalim ang mga mata niya. "Kasalanan mo naman kaya kita
trinaidor, Fran. Masyado ka kasing feeling. Gusto mo ikaw lang palagi ang
maganda, mabait, matalino et cetera. Masyado mo kasing in-enjoy ang
spotlight e. Papansin ka. Walang kaibigan talaga ang magtatagal sa 'yo—"
18
"You're wrong, Olly!" sikmat ko. "Nakikita mo ba ang mga kaibigan ko

ngayon? They are far better from you. Hindi lahat katulad mo. Hindi lahat
user at insecure." 5
"Yabang mo talagang magsalita, 'noh?" mapait na wika ni Olly. Nangingilid

ang luha sa mga mata niya. "Itinuring kitang kaibigan, Fran. Totoo iyon.
Kaso wala kang kwenta! At maniwala ka, ginagamit ka lang ng mga kaibigan
mo ngayon—" 1
"Who are you to say that? At wala akong pakialam kahit gamitin pa nila
ako. Kahit bigyan ko sila ng tagsa-sampung milyon, okay lang. Kahit nga
ilibre ko pa sila ng one month sa Italy, okay lang, Olly. Kasi alam mo?
Deserve nila iyon. Pero ikaw? Kahit fishball, hinding-hindi ka
makakatikim sa akin!" 63
"I hate you! I so hate you!" Gigil niyang singhal sa akin. "Pero
nakaganti na ako! Nasira ko na kayo ni Mayor JC!"
"Iyon ang akala mo." Nginisihan ko siya. 7
Kahit sina Sacha ay biglang napaabante sa aking sinabi.
"Hindi mo ba alam na sa ginawa mong paglalantad sa amin ay binigyan mo

lang kami ng lakas ng loob para hindi na magtago? Dahil sa ginawa mo,
binigyan mo kami ng freedom na lumabas. At 'yang kumakalat na issue about
us, mamamatay rin 'yan kapag nagsawa na ang mga tao. Pero ako at si
Jackson? Malaya na kami!" 17
"You're really a bitch like your mom!" Hindi nakatiis na sabat ni Sacha.
7
"'Wag mong idamay ang mama ko!" 1
"Idadamay ko kahit sino!" Dinuro ako ni Sacha. "Walanghiya ka talaga,

Frantiska! Matapos sa nanay mo, ikaw naman ang aagaw kay Kuya JC sa ate
ko! Malandi ka!"
"Wala akong magagawa kung ayaw ni Jackson sa ate mo! At wala akong
magagawa kung kahit pilantod na ang kalive in partner mo e hindi pa rin
siya makuntento sa 'yo!" 72
Sukat ay inisang hakbang ako ni Sacha para hilahin ang buhok ko. Sa tindi
ng inis na nararamdaman ko ay nilabanan ko siya. Halos masubsob siya sa
lupa ng higitin ko ang bangs niya. Napahiyaw siya sa sakit. 27
Hindi ko ugali at wala sa hinagap na makikipag-away ako nang ganito, but

Sacha left me with no choice. Binastos niya si Mama, binastos niya kami
ni Jackson. Masyado nila akong kinakaya kasi hindi ako lumalaban sa
kanila. Pero ngayon tapos na ang pagiging matiisin ko, hindi na ako
papayag na tapakan ako ng kahit sino! 7
Nagtitili si Sacha ng iwasiwas ko siya habang hila ko ang buhok niya.

"What the fuck are you guys doing?! Help me here!" 9
Naramdaman ko na may biglang humaltak sa akin mula sa likod. Nang

lingunin ko ito ay si Hyra pala. Si Jaeda naman ay pinigilan ang mga
kamay ko na may hawak sa buhok ni Sacha. Nang makabawi si Sacha ay
sinampal niya ako. 5
"Hayup kang malandi ka! Ang tapang mo, ha? Akala mo may laban ka sa akin,
ha?!" Pinagsasampal niya ako. 2
Itong nangyayaring ito. Nangyari na rin ito noon. Pinagtulungan din nila
ako.
Bumagsak ako sa sahig ng tadyakan ako ni Jaeda sa tagiliran. "You don't

mess with the queen, Bitch," aniya. 13
"I am the queen of this campus." Nilapitan ako ni Sacha. "And no one mess
with me!" 8
Akma akong tatayo ng may tumadyak naman sa likod ko. Halos maubo ako
dahil doon.
"Hindi matatahimik ang buhay mo habang nilalandi mo si Kuya JC. Hindi rin
matatahimik si Kuya JC dahil habang nasa tabi ka niya, gugulo at gugulo
lang ang buhay niya. Ikaw ang magiging malas at sisira sa kanya!"
Yumuko si Sacha sa harapan ko. Napaigik na lang ako ng bigla niyang

haltakin ang suot kong dress. Bumagsak sa lupa ang dalawang butones niyon
sa harapan. Kahit nanghihina ay pinilit kong makatayo nang bitiwan na ako
nina Hyra at Jaeda.
"Tuturuan kita ng leksyon. Para sa pang-aagaw mo kay King sa akin, at kay

Kuya JC kay Ate Val."
"Olly!" Naluluhang hinanap ko ng tingin si Olly. Nakatayo lang siya sa

likuran ni Sacha.
"Don't worry, Fran, I am not turning my back on you this time," Olly said
with a smile. 5
"Hubaran niyo iyong babaeng 'yan." Inilabas ni Sacha ang cellphone niya.
"No!" I turned to run, but Olly grabbed a handful of my hair. 2
"I told you, I'm not gonna turn my back on you this time." Nakangisi siya
nang iharap niya ako sa kanya. 1
"Why are you doing this?" Pumatak na ang mga luha ko. 1
"You get something, you lose something."
"Olly..." Namilog ang mga mata ko nang makitang may hawak siyang gunting
sa isa niyang kamay.
"Nasa'yo na lahat, Fran. Magbawas ka naman. 'Wag kang masyadong gahaman."

24
Akma akong sasaksakin ni Olly sa mukha ng gunting nang may matangkad na

lalaking tumadyak sa kanya sa tagiliran sanhi para lumupagi siya sa lupa.
45
"Ahg!" Luhaang namilipit si Olly sa semento. 4
"The fuck?!" Si Sacha naman ay napaatras sa takot dahil palapit sa kanya

ang lalaki. Nang nasa harapan niya na ito ay buong lakas siya nitong
sinampal. Umikot siyang parang trumpo bago bumagsak sa semento. Duguan
ang ilong at putok ang labi niya. 52
Naglabas ng baril ang lalaki. "Bibilang ako ng tatlo, kapag hindi kayo
lumayas sa paningin ko, babarilin ko ang mga mukha niyo!" 27
Kahit mahilo-hilo ang dalawa ay nagpumilit silang tumayo at paika-ikang

nagmamadaling tumalilis paalis. Ganoon din sina Hyra at Jaeda na saglit
pa munang napatulala sa lalaki. 1
Nang kami na lang dalawa ay saka ako napaiyak.
"Fran, bakit ba ang tigas ng ulo mo?" mariin ngunit kababakasan ng pag-
aalala ang boses niya. 1
Napahagulhol na ako. "Calder..." 56
Ni hindi niya ako tinanong kung ano ang totoong nangyari. He took my
wrist and pulled me to him. "I'm not going anywhere again, Fran. Hindi na
kita iiwan. You hear me?" 350
JF 95
Chapter 58
WHAT WAS HIS REACTION? 36
I wanna know. Hindi ko tinupad ang pangako ko na hihintayin siya. Nagalit

ba siya? Malamang. I'm sure aligaga na naman lahat sa mansiyon mula
kahapon. Ang mga guards niya, siguradong hindi na mapakali kaka-radio at
kakaikot para hanapin ako. At si Jackson? Hindi iyon matatahimik sa
paghahanap sa akin. 7
Matapos akong i-save ni Calder kina Olly ay isinama niya na ako.

Nakasunod pala siya sa akin mula pa nang umalis ako ng mansiyon noong
hapon kaya alam niyang pumunta ako sa school. Nahuli lang siya ng dating
dahil nahirapan siyang makalusot sa guard sa gate. Isinama niya na ako
pagkatapos. At alam ng guard ang nangyari, sinabi ni Calder bago kami
umalis. Kaya malamang alam na rin ni Jackson...
I was silently crying while watching the television. Ang palabas ay

SpongeBob SquarePants dahil wala namang ibang mapapanood ngayon na
pwedeng kumuha ng interes ko. 14
"Kaiyak ba?" Biglang may nagsalita mula sa pinto. Ni hindi ko namalayang

bumukas iyon. 6
Gulat akong napalingon sabay punas ng aking mga luha. Si Calder ang
bagong dating. Hinubad niya ang suot na kulay grey na hoodie at isinampay
sa likod ng pinto. Dito kami sa cabin ng kakilala niyang attorney
tumuloy. Sabi niya kasi ay kayang hanapin ni Jackson ang lahat ng mga
properties niya kaya mas makakabuti if dito muna kami mag-stay.
"Palamig ka muna." May bitbit siyang Ministop paper bag sa isa niyang
kamay nang lumapit siya. "Anong gusto mo Coke o Sprite?" Nilabas niya ang
laman ng paper bag. 7
"Coke."
"Mismo?" 37
"Oo."
Napangisi siya. "Isang araw palang miss mo na. Bangis naman." 114
Nakamamatay na irap ang ibinigay ko kay Calder saka ko hinablot ang hawak
niyang Coke in can.
"'To naman, binibiro ka lang." Kinuha niya ang remote at pinatay ang TV.
"Mula kasi nang dalhin kita rito, nag-iiiyak ka na lang. Ni hindi ka na
makausap." 1
Napayuko ako. "Sorry..."
"Sorry for?" Naupo siya sa sahig para silipin ang mukha ko. "Galit ba
ako? Hindi di ba? Ayoko lang talaga na ganyan ka." 3
"Calder..."
"Naiintindihan ko, Fran." Ngumiti siya ngunit malungkot ang kanyang mga
mata. "Naiintindihan ko na mahal mo iyon kahit may saltik iyon." 48
Magsasalita sana ako nang biglang magring ang phone niya. Mabilis siyang
tumayo at sinagot ang call. Ilang segundo rin siyang hindi nagsasalita at
nakikinig lang sa kausap sa other line.
"Are you sure, Officer? Thanks, thanks. 'Will talk to my attorney about
this." Pinatay niya na ang call at seryosong lumingon sa akin.
"Sino iyon?" kabadong tanong.
"I already have evidence that Jackson killed your mom, Fran." 40
Nanghihinang nabitiwan ko ang Coke. "You're lying..."
"Sana nga. Sana nga para hindi ko nakikitang nasasaktan ka ngayon." 4
...
SECOND DAY.
Pangalawang araw na akong hindi umuuwi sa mansiyon. At kalat na kalat na
ang mukha ko sa diyaryo at maging sa TV. I am now a missing person at
laganap na ang pagpapahanap sa akin. One-hundred million lang naman ang
reward sa makakakita sa akin. 62
"Tss..." Pasalampak na naupo sa katapat kong upuan si Calder. "I was

right, he's insane." 1
"Saan ka na naman ba galing?" I asked him. Umalis kasi siya kaninang

umaga at ngayon lang siya umuwi.
Napasabunot siya sa kanyang buhok matapos maghimas ng batok. "I went to

your school."
"Ha?"
"Nahatulan ng disciplinary action iyong mga nambully sa 'yo. Lahat

nakick." Tumingin siya sa akin. "Iyong Olly..." 4
Bigla akong kinabahan. "What happened to Olly?"
"She tried to kill herself." 6
"What?" Bigla akong napatayo.
"Bagsak negosyo nila. Iyong tatay niya nakulong kasi daming kaso ng
panggagantso. Nahalughog lahat iyon. Nadepressed siguro si ate mo girl
kaya naglaslas." 178
Natigilan ako nang may maisip. "Si Jackson ba ang may gawa nito?"
"Alangan namang ako?" Umirap siya. 76
"Sina Jaeda, Hyra, at Sacha? Kumusta sila?"
"Di ko naman kilala iyong mga iyon e. Pero alam ko, may kanya-kanya
silang pinaglagyan. Iyong kapatid ni Valentina, ayun naka-quarantine sa
kanila. Nabugbog daw ng tatay dahil nga sa napahiya sila nang kumalat
iyong balita ng pambubully nila." 50
Nanahimik ako. Alam ko namang may kasalanan sila, pero nakakaawa pa rin
ang nangyari sa kanila. Lalo na kay Olly. 12
May ibinatong basic cell phone sa akin si Calder. "Tatawagan ka ni Tiya."
"Tiya?"
"Si Mrs. Cruz. Kapatid ng mama ko." 22

"Kukumustahin ka lang. Ayaw maniwala na di kita pinagsasamantalahan dito
e. Concerned din naman sa 'yo iyon kahit paano." 15
That was another revelation. Ano pa bang hindi ko alam? Maliban sa

nagsinungaling si Jackson sa akin nang sabihin niyang hindi niya pinatay
si Mama. Nagtagis ang mga ngipin ko nang maalala ko ang huli naming pag-
uusap ni Jackson about Mama. 1
Nag-aalalang tiningnan ko si Calder. "Paano na pala? Pinapahanap na ako

ni Jackson. Manenelikado ka kapag may nakaalam kung nasaan tayo." 1
"Walang may alam nito." Tumingin siya sa malayo. "Sa ngayon."
"Calder, uuwi na lang ako."
"Why?" Biglang lumungkot ang mga mata niya. "Para isako ka na ni Jackson
this time?" 50
"Ayaw kong mapahamak ka." At ayaw kong tuluyang mabaliw sa pag-aalala si

Jackson sa akin. Kahit pa may kasalanan siya, hindi ko siya kayang
pabayaan. Siguro dahil baliw na rin akong katulad niya, dugtong ko sa
isip. 34
"Kahit naman umuwi ka na, gigil na sa akin si Jackson." 27
Napatitig ako kay Calder. Nang maalala ko ang connection nila ni Jackson
ay nakalimutan ko muna panandalian ang mga problema namin. Parang may
humihipo sa puso ko habang pinagmamasdan ko ang mukha niya. Ngayon ko
lang narealized na maliban sa hugis ng mga mata ay pareho rin pala sila
ni Jackson ng ilong. Magkasing tangos. Magkasing perpekto. 6
"Kamukha mo ang kuya mo," I said to him all of a sudden.
Umismid siya na parang bata. "Kuya my ass!" 43
"Siya ang nauna, kaya kuya mo siya." Nginitian ko siya. "Nakaka-curious,

kailan mo nalaman na kapatid mo siya? Alam din ba niya?"
"Alam namin simula pa lang."
"Talaga?" Tuluyan na akong nakalimot sa problema at nafocused na sa

curiosity tungkol sa kanilang dalawang magkapatid.
He reclined his chair. "Katulong sa mansiyon ang mama ko at si Tiya. Sila

na lang kasi sa buhay e, kaya noong magkatulong si Mama sa mga Cole,
bitbit niya si Tiya. Working student si Tiya noon kaya hindi siya madalas
sa mansiyon. Nandoon lang siya pag walang klase, ganun."
Tahimik lang akong nakikinig.
"Buntis si Donya Jacqueline, maselan. Ayaw tumabi sa asawa. Hayun, ang

lasing na Don, mama ko ang tinabihan." 109
"Ha?" Napahawak ako sa mattress.
"Vice raped my mother." Malungkot siyang tumingin sa akin. 45
"Oh God..." My mouth fell open.
"Hindi doon natapos. Naulit pa iyon. Hindi sinasabi ni Mama kay Tiya kasi
ayaw niyang magulo sa pag-aaral si Tiya. Saka wala naman silang
pupuntahan kung aalis sila e. Baon din sila ng utang sa mga Cole dahil
bago mamatay iyong lolo ko, naospital muna iyon. Cancer. Sinagot ng mga
Cole lahat pati chemo hanggang libing."
Pakinig na pakinig ako at wala akong masabi ni katiting. Ramdam na ramdam

ko ang pait sa kwento ni Calder.
"So ayun nga. Naging favorite comfort woman ni Vice noon ang mama ko.
Hanggang sa nabuo ako. Hanggang sa nalaman ni Donya Jacqueline. Napaanak
ng wala sa oras ang donya, namatay rin sa panganganak kasi maselan nga
ang pagbubuntis." 33
"Totoong namatay ang mommy ni Jackson sa panganganak? Kung ganoon sino

iyong mommy na ikinukwento niya?"
"Gawa-gawa lang ng utak niya." Bahaw na tumawa si Calder. 96
I was shocked and saddened to hear the truth. I could imagine the young
Jackson being an orphan. Na dahil sa kalungkutan, napunta siya sa ganoong
kalagayan. Parang pinupunit ang puso ko. 2
Hindi ko namalayang tumutulo na ang luha ko.
"Pareho lang naman kaming lumaking walang magulang e, pero hindi naman
ako nabaliw na tulad niya. Pero iyong mama ko, nabaliw talaga." 1
"Ha?" Nagpunas ako ng luha.
"Noong namatay si Donya Jacqueline..." his voice suddenly broke.

"Pinalayas ni Vice ang mama ko sa mansiyon." 11
"But she was pregnant..."
"So? Pakialam ba ni Vice kung buntis si Mama? Basta pinalayas niya.

Umuulan iyon. Pinalayas niya. Umuulan iyon. Natulog sa kalsada si Mama
noon. Nakabalik lang sila sa mansiyon noong umuwi si Tiya galing school.
Wala kasing alam si Tiya na si Vice ang tatay ng ipinagbubuntis ni Mama
e. Akala ni Tiya e iyong dating boyfriend ni Mama na sekyu sa kabilang
mansiyon." 25
Now I fully understand Mrs. Cruz' behavior. 4
"Pero nagbreak na si Mama saka iyong sekyu na iyon. Kahit mahal na mahal
ni Mama iyon, kailangan niyang makipagkalas kasi nga buntis na siya sa
ibang lalaki e." 2
"Anong nangyari nang bumalik sila sa mansiyon?"
"Tinanggap naman ulit sila. Si Tiya ang naging tagapangalaga kay Jackson
habang wala pa raw nakukuhang babysitter that time. At iyon din iyong
time na alcoholic na si Vice. Si Mama ang pinag-iinitan niya. Sinisisi
niya si Mama kasi namatay nga si Donya Jacqueline. Napaanak na lang si
Mama sa takot. Wala e, mahina talaga loob ni Mama." 32
My hands clenched tightly on the mattress.
"Nang maipanganak ako ay saka lang sinabi ni Mama kay Tiya ang totoo.
Nagalit si Tiya kay Vice. Nagbanta na magdedemanda, pero pinigilan siya
ni Mama. Ayaw ni Mama ng gulo. Sobrang traumatized na rin siya kay Vice
kaya gusto na lang niyang lumayo kapalit ng malaking halaga bilang
kabayaran. Binigyan sila ni Vice ng five million kapalit ng pananahimik
nila. Tinanggap nila. Naging practical sila. Nagkapirmahan. Pero after
noon, nawala na sa sarili si Mama. Hindi niya na kinaya." 1
Walang kasing sama. Paanong nagkaroon ng ganoong ama sina Jackson at

Calder? 12
"Hindi na nakatapos sa pag-aaral si Tiya kakaalaga sa akin at kay Mama.

Two years old ako nang maging sakitin. Dalawa na kami ni Mama na labas-
masok sa ospital. Naubos iyong pera dahil inuna ni Tiya na makabili ng
bahay para may tutuluyan kami. Naubos sa needs at sa maling paghawak. I
was eleven nang bumalik si Tiya sa mansiyon para mamasukan ulit.
Tinanggap siya ni Vice, ewan kung bakit. Siguro nakokonsensiya. Si Tiya
na ulit ang nag-alaga kay Jackson after that."
"Sino ang nagbabantay sa mama mo?"
"Sa bata kong edad, ako na ang nag-alaga kay Mama. Medyo naging okay na
rin kasi siya kalaunan. Minsan naman okay si Mama e, may times lang
talaga na sinusumpong siya."
Tumango-tango ako.
"Naging maayos na rin si Mama noong nineteen ako. Actually, nakapag-asawa

pa siya. Isang American citizen. Si Joseph Knight, my step-dad. Naging
okay naman sila. Until malooban kami, napatay si Daddy Joseph dahil sa
pagtatanggol niya kay Mama. Binalak kasing pagsamantalahan pa ng mga
nanloob sa amin si Mama. Doon na natuluyang nabaliw si Mama."
Napabuntong-hininga siya. 9
"I'm sorry..."
"Akala ko talaga, Fran, okay na e. Kasi may bago na akong daddy. Buo na
ang pamilya ko at okay na si Mama... pero ganun-ganun lang, naglaho rin
ang lahat." 1
"Calder..." Inabot ko ang kamay niya at marahang pinisil.

"Gabi-gabing nagwawala si Mama. Isinisigaw niya ang pangalan ni Vice.
Galit na galit siya. Takot na takot. Nag-aalala. Halo-halong emosyon.
Nagwawala siya, nananakit. Wala kaming nagawa ni Tiya kundi ipasok na
siya sa mental institution para mas matutukan siya ng mga espesyalista."
7
Ramdam ko ang pagtigas ng kamao niya sa loob ng palad ko. Nahihirapan

siya sa pagkwento, but this is the only way na rin para mailabas niya ang
mga naipong galit sa kanyang dibdib.
"Nang malaman ni Jackson ang tungkol kay Mama, dumalaw siya sa mental.
And you know what happened? Nagwala si Mama. Inatake. Why? Because she
saw Vice in him. The younger version of her rapist, the one who ruined
her life!"
"Kaya nakipagkasundo ka kay Jackson noon na wag magpapakita sa mama mo

kapalit ng pag-alis mo sa mansiyon?"
Marahan siyang tumango. "Hindi matapos-tapos ang problema, Fran. My

mother was diagnosed with cancer while she's in mental institution. Just
like my late grandfather, nagka-cancer si Mama. Kinailangan siyang ilipat
sa mas malaking ospital." 1
"Dinalaw siya roon ni Jackson?"
"Yeah. May times na okay naman si Mama e, may times pa nga na naaabutan
kong dinadalaw siya ni Jackson at maayos silang nag-uusap na dalawa. Pero
itong mga huli bago bawian ng buhay si Mama ay hindi niya na makilala si
Jackson bilang si Jackson. Ang tingin niya na rito ay si Vice noong
kabataan nito. At hindi nakakatulong iyon sa kalagayan ni Mama."
"At ginamit niya iyon laban sa 'yo? Para umalis ka? Para... iwan mo ako
noon..."
"Yes he fucking stoop that low." Naiiling siya habang pinalalagutok niya
ang mga daliri niya sa isa niyang kamay. "Ganun siya ka-obsessed sa 'yo
at sa mga plano niya sa 'yo. He saw me as a threat that time kaya
kinailangan niya akong idispatsa. The only way para mapapayag niya akong
lumayo ay ang takutin ako about my mother. Alam niya kasi na si Mama lang
ang kahinaan ko sa mundong ito." 9
Napayuko ako. "I'm sorry..."
Napatawa siya. "Bakit ka magso-sorry? Kasalanan mo bang minahal kita?

Kasalanan mo bang minahal ka namin? Hindi mo kasalanang maging lovable."
169
Lumabi ako. "Nagagawa mo pa diyang magbiro."
Ngumisi siya. "Pero alam mo? Mabait naman din iyon si Jackson kapag
walang sumpong. Actually, nang malaman niyang may kapatid siya sa labas,
pinahanap niya ako. Kahit ayaw ng daddy niya, pinapunta niya ako sa
mansiyon. He even hired me as his bodyguard since ayoko tumanggap ng
limos mula sa kanila, sinuswelduhan niya na lang ako ng five times higher
than the usual bodyguard fee." 16
"Pero si Mrs. Cruz hindi na talaga umalis sa mansiyon."
"Napamahal na siya kay Jackson e. Naaawa siya kasi katulad ko, biktima
lang rin si Jackson. Saka isa pa, ayaw niyang mawalan ng koneksyon sa mga
Cole dahil gusto niya akong ipaglaban. Gusto niya may makuha ako sa yaman
ng mga Cole since anak din ako ni Vice." 2
"At hindi siya mapaalis ni Vice dahil maraming alam si Mrs. Cruz. Now I
know kung bakit parang ang powerful ng aura niya." 2
"Ganun lang talaga iyon." Tumawa siya muli. "Marami kasi iyong
pinaghuhugutan. Hindi nga nakapag-asawa, di ba?" 28
"Do you love your brother?" bigla kong naitanong.
Sandaling nanahimik si Calder bago siya mahinang tumawa. "Gusto ko siyang

mapaayos. Gusto ko siyang tumino. Sa mundong 'to, ako lang naman ang
hindi in denial na may topak siya. Ako lang ang hinding-hindi kukunsinti
sa kanya." 9
Napangiti ako. "So you love him."
Tiningnan niya ako. "Pero mas mahal na kita ngayon." 93
Nag-iinit ang mukha na nag-iwas ako sa kanya ng tingin. 2
"I want a new life with you, Fran. Ikaw na lang ang meron ako..." 5
I let go of his hand. "Ako na lang ang meron siya..." 136
Namayani ang katahimikan sa amin. 1
"Fran, dito ka muna. Mag-isip-isip ka muna," pagkasabi'y tumayo siya.

"Kumain ka na lang kung anong trip mo diyan kapag nagutom ka, ha? Sa
labas lang ako." 4
Napaangat ako ng tingin. "Anong gagawin mo sa labas?"
"Tutulala sa stars." 129
"Can I go with you?" Mababaliw na kasi ako dito sa kuwarto. Mula kasi
noong dumating kami rito ay hindi na ako lumabas. 3
Nakangisi siyang lumingon. "Sigurado ka sasama ka sa pag-star gazing sa

akin? Ang romantic nun. Hindi pwede, may asawa ka na e." 56
"Lumayas ka na," gigil ko siyang pinagdabugan.
Tatawa-tawa na lumabas na nga si Calder. 2

Nang wala na siya ay bumalik ako sa katahimikan. Alam ko, nararamdaman
ko, hindi lang ipinapakita ni Calder sa akin pero katulad ko, nasasaktan
din siya. Tama nga talaga si Sacha at si Vice. Malas ako.
Ako ang lason hindi lang kay Jackson. Kundi pati kay Calder. Ako ang
sisira sa kanilang magkapatid. 2
Nang masiguro kong nakaalis na talaga si Calder ay isinuot ko ang aking

sandals at marahan kong tinungo ang pinto. Palabas na ako ng hallway nang
biglang may baril na biglang tumutok sa aking noo.
"And where do you think you're going, huh?"
Napalunok ako.
Idiniin niya pa lalo ang baril sa sentido ko. "You don't wanna stay here?
Fine! Maybe it's better if you just die," pagkasabi'y ngumisi siya na
tila demonyo. 7
Mapait akong ngumiti sa kanya. "Valentina..." 372
JF 9
Chapter 59
"KUNG KAYA LANG KITANG DALHIN, KUNG PWEDE LANG MAMATAY KA NA RIN!" 47
Masakit ang mga sinabi ni Mama sa akin pero naiintindihan ko siya. Siguro
nasabi niya lang sa akin iyong masasamang salitang iyon kasi nag-aalala
siya na wala na akong kasama kapag wala na siya. Malala na kasi ang sakit
ni Mama at may taning na raw siya sabi ng doktor, hindi na siya
magtatagal. Ang totoo, kahit ako e nag-aalala para sa sarili ko. Kasi
tama si Mama, paano na nga ba ako pag nawala na siya? Wala na kaming
pera, wala na rin akong kamag-anak na iba... saan ako mapupunta? 1
Natigilan ako nang maalala na may step-father ako, na may asawa si Mama.
Asawang huli kong nakita ay noong kasal pa nila. Ang lalaking iyon ay
bigla na lamang naglaho right after their civil wedding. Batang-bata pa
ako noon. Hindi na siya muling tumungtong rito sa mansiyon at halos hindi
ko na nga matandaan ang kanyang mukha dahil palagi siyang wala. Basta ang
alam ko lang, bata pa siya, at masungit siya. 1
Ano kayang nasa isip ng lalaking iyon? Bakit hindi man lang siya
nagpapakita?
Malungkot na lumabas ako ng kuwarto. Pupuntahan ko na lang ulit si Mama.

Sisikapin ko na pasayahin siya kahit pa parati siyang galit sa akin.
Sisikapin ko pa rin na iparamdam sa kanya na mahal na mahal ko siya kahit
pa ipagtabuyan niya ulit ako. Nasa second floor ang kuwarto ni Mama, at
bilang ang kuwarto ko ay nasa third floor ng mansiyon kaya kailangan ko
pang bumaba ng hagdan. Kumunot ang noo ko nang makitang maraming tao sa
second floor ng bahay. Pati ang mga bodyguards na naka all black suit ay
naroon din. At mayroon ding mga pulis.
"Ano pong nangyayari?" tanong ko sa malaking lalaki na nakatayo sa paanan

ng hagdan.
Nagulat ako ng lumingon ito sa akin. Seryoso ang mukha niya at

nakakatakot ang laki ng katawan kahit na nababalot siya ng itim na
jacket. May sukbit siyang baril sa tagiliran. "Miss Fran, bumalik ka muna
sa kuwarto mo."
Napalunok ako. Kung hindi ako nagkakamali ay siya si Tarek. Siya ang
personal bodyguard ng asawa ni Mama. Kaya isa lang ang ibig sabihin kung
bakit siya naririto, malamang na narito rin ang kanyang amo!
Naririto ang step-father ko!
Nakita ako ni Manang Nora, ang tagapag-alaga ko rito sa Davao. Agad akong
nilapitan ng matanda. "Bumalik ka na muna sa kuwarto mo, Fran. Sige na."
2
"Pero bakit po maraming tao rito? At bakit nandito si Tarek?"
Napansin ako ang pagka-aligaga ni Manang Nora kaya kinutuban ako ng hindi
maganda. Dumagdag pa sa kaba ko ang dalawang nakaputing lalaki na galing
sa pinto ng kuwarto ni Mama. Kung hindi ako nagkakamali ay doktor ang
dalawang lalaki.
"Manang, nasan si Mama? Anong nangyari sa kanya?!"
Nagsimulang manubig ang mga mata ni Manang Nora. "Fran, hija, sige na.
Doon ka na muna sa kuwarto mo. Tatawagin na lang kita kapag—"
"Ayoko, Manang!" Itinulak ko siya at nanakbo papunta sa kuwarto ni Mama.

Sa pagkabigla ng mga kasambahay na naroon ay hindi na nila ako napigilan.
Nakapasok ako sa loob ng kuwarto ni Mama.
Natulala ako sa pagkahindik ng makita ko kung ano ang pinagkakaguluhan

nila. Nasa sahig si Mama habang naliligo siya sa kanyang sariling dugo,
at sa kaliwang kamay niya ay naroon ang isang baril. At may mga pulis na
tumitingin sa kanya sa loob.
Ang dilat na mga mata ni Mama ay nakabaling sa gawi ko. Duguan siya kaya
alam kong wala na siya, at ang tanawin na nakikita ko ay binabasag ang
katauhan ko.
Napadilat ako bigla. "Mama!"
Bangungot!
Nagbalik na naman sa akin ang pagpapakamatay ni Mama. Nagpakamatay siya.

Hindi siya pinatay at— 8

Sinubukan kong kumilos pero hindi ako makagalaw. Kaya pala, nakatali ang
mga aking mga kamay at paa sa upuang nasa likuran ko. Nasaan ako? Bakit
ako nakatali? Inilingap ko ang aking paningin sa malawak at bakanteng
kuwarto na kinaroroonan ko. Nag-iisa lang ang pinto nito at nasa bandang
harapan ko iyon.
Natigilan ako nang maalala ang nangyari. Dumating si Valentina at walang

alam si Calder na kinidnap ako! "Calder!" 12
Nagsisisigaw ako. Siguradong mahahanap ako ni Calder. Ililigtas niya ako.
"Tulong! Tulong! Calder!"
Ilang minuto lang ay bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Valentina Soza
Hynarez. Nakangiti siya sa akin.
"Hi, sweet Fran. So glad that you're awake now." Malamyos ang boses niya.
She's wearing a red Prada dress and a red pair of stilettos. She's also
wearing a red lipstick. 29
"What is this, Val?" gigil na sita ko sa kanya.
"Ito? Uhm, nothing. Wala na kasi akong maisip na paraan para mapigilan ka
sa kalandian mo." Ang mga mata niya ay biglang tumalim. 7
Sinubukan kong kumalma. "Hindi mo ba alam na sa ginagawa mong ito ay

pwede kang makulong?"
"Bago ko pa gawin 'to, inisip ko na lahat ng pwedeng mangyari." Ngumiti

siya muli. "Katulad ng mawawala ka na sa landas ko at masosolo ko na si
Jackson." 20
Pagak akong tumawa. "Papatayin mo talaga ako?"
"Why not? Kung iyon na lang ang way para talagang masure ko na hindi ka
na haharang sa daan ko!" Inilabas niya ang baril mula sa bitbit na hand
bag. 1
Ang mga mata ni Valentina ay puno ng galit. Kinimkim na galit. Pero kung
papatayin niya talaga ako, bakit hindi pa kanina? Bakit hindi pa kanina
noong kidnapin niya ako? Bakit kailangan niya pang mag-aksaya ng panahon
na itali at ikulong ako rito? 1
"Wala naman talaga akong balak kidnapin ka e. Ang kaso, tinangay ka ng

pakialamerong bodyguard ni Jackson. Sinundan ko kayo, at habang tumatagal
na magkasama kayo, nakaisip ako ng idea na tingin ko e magiging
successful." 2
I sighed. She's just like Sacha kapag in love.
"Hindi mapakali si Jackson kakahanap sa 'yo, you know that? Araw-araw may
sinasapak siyang tauhan niya kasi hindi ka pa makita-kita. Wala siyang
pakialam kahit pag-usapan siya ng mga tao, nagpa-announce pa rin siya TV,
radio and newspapers para ipahanap ka. See? Sinusugal niya ang sarili
niyang pangalan just for you!" Pinanlisikan niya ako ng mata. 21
Nanahimik ako. I could imagine him beating all his guards. Ang daming
nadadamay dahil sa akin...
"Sinisira niya ang pangalan niya para lang sa 'yo! Pangalan na ako ang
katulong niyang bumuo! Ni hindi niya na ako inisip! Hindi niya inisip na
halos igapang ko siya sa promotion niya last election! I used all my
connections and resources to promote him last election! And even today,
halos ipagtanggol ko siya sa lahat ng pumupuna sa kanya!" 28
Napayuko ako. "Valentina, please..."
"Please what?!" singhal niya. Her composure was gone.
"Let me go... Ayusin natin 'to... Maaayos pa naman ito..." malumanay kong
sabi. And I am serious. Handa akong ayusin ito... 1
Alam ko na matindi ang galit niya sa akin, pero alam ko rin na matino
siyang babae. Kung may mali man siya, iyon ay nagmahal lang siya ng
lalaking hindi siya ang minahal sa huli. 4
"Kung ako ang makakasira kay Jackson, pwede naman akong lumayo. Lalayo na
lang ako—"
"Tanga ka ba? E di ba nga lumayo ka na? Pero anong ginawa niya? Hinahanap
ka niya! At hindi iyon titigil hanggat hindi ka nakikita! Kahit itaob
niya ang buong Pilipinas, mahanap ka lang, gagawin niya!" 10
"So what are you going to do now?!"
Tumigas ang mukha niya. "Kill you."
Umiling ako. "And you think pag napatay mo ako okay na? Sa 'yo na siya?"
7
Siya naman ang nanahimik.
"Valentina, maganda ka. Mayaman ka at matalino. Wag mong sirain ang

sarili mo sa ganitong paraan!" 3
"Shut up!" Frustrated siyang nagpalakad-lakad sa harapan ko. Dinuro niya

ako. "You have no rights na pangaralan ako. Baka nakakalimutan mo? I am
older than you, kid!" 15
"Please stop this habang maaga pa!"
"I said, fucking shut up! Hindi naman kasi mangyayari ito kung hindi mo
trinabaho si Jackson! Akin iyon e. Akin! Akala ko okay na ako dahil
namatay na iyong mother mo, 'tapos pati pala ikaw kalaban ko pa?!" 21
Para siyang nanghihinang napahawak sa pader ng kuwarto. Bagsak ang mga
balikat niya habang nakatingin sa akin.
"Like what the fuck, right? Saan ako nagkulang? Halos ako iyong palagi
niyang kasama. Ako iyong palaging nandiyan. Ako iyong palaging available
kapag nangangailangan siya. Iniintindi ko siya, sinusuportahan, at higit
sa lahat, minamahal ko siya nang sobra-sobra. Pero sa huli, hindi pala sa
akin ang bagsak niya? Sa iba pa rin pala!" 44
Nagulat ako nang pumatak ang mga luha ni Valentina. Ngayon ko lang siya
nakitang ganito kadurog.
"I've waited for him. Inubos ko ang buong buhay ko sa paghihintay sa

kanya. Ibinigay ko lahat sa kanya kahit para sa sarili ko, halos wala
nang natira. Naghihintay ako e... Umaasa ako e... Pero sa iba lang pala
siya mapupunta." 5
"Valentina, I'm sorry..."
"Sorry for what? For ruining my life?" Matabang siyang tumawa habang
pinupunasan ang mga luha niya. "I just want a happy ending with him. I
wanna see myself growing old with him. Why do you have to ruin
everything?" Tiningnan niya ako. "Why?" 9
Hindi ako makapagsalita. Ramdam ko ang sakit sa boses niya. Isa siyang
matatag at matapang na babae, pero ngayon, durog na durog siya.
"We are so compatible, you know? We're both in politics, both serious
type, both rich... Ako iyong bagay sa kanya kasi sa lahat, ako lang ang
nakakaintindi kung bakit cold siya. Ako lang iyong nakakatagal sa mga
oras na hindi siya magsasalita. Ako lang iyong mamahalin pa rin siya sa
kabila ng mga flaws niya. Ako lang, Fran..." 14
Bigla akong nag-angat ng mukha. "I'm sorry pero hindi ako sasang-ayon sa
'yo sa bagay na yan..." 15
Nandilat ang mga mata niya sa akin.
"Val, oo cold siyang tao. Oo mahirap siyang intindihin. Oo marami siyang

flaws... pero katulad mo, kaya ko pa rin siyang mahalin. Kaya ko ring
tiisin ang mga oras na mahirap siyang intindihin. Kaya ko ring sakyan ang
pagiging seryoso niya. At kaya ko ring makinig kahit pa usapang pulitika,
business, o kahit pa anong seryosong bagay." Sinalubong ko ang mga mata
niya. "Kasi ang totoo, lahat ng kamalian ng isang tao, nagiging tama
kapag minahal mo na siya. At oo... mahal ko si Jackson kung ano man at
sino man siya." 14
"How dare you... How dare you love the man I love!" puno ng hinanakit ang
boses na sumbat niya sa akin. 22
"I'm sorry but I am not sorry." Nginitian ko siya. "I am not sorry for
loving him, Val." 1
Umiling-iling siya. "I've wasted my life loving him..." 3

"It's not his fault if you thing you've wasted your time by loving him.
Hindi ka niya inutusang mahalin mo siya. Kusa mo siyang minahal. Kusa
mong pinaasa ang sarili mo na may happy ending kayong dalawa. But it's
not yet too late para umatras at mahalin mo naman ngayon ang sarili mo."
24
Napayuko siya.
"Hindi mo dapat isumbat sa taong mahal mo kung bakit siya ang mahal mo o
kung bakit mo siya mahal. Karapatan ng lahat ng taong magmahal, at
karapatan din ng lahat ng tao na tumanggi sa pagmamahal. Katulad ng hindi
mo kasalanan minahal mo siya, at hindi rin niya kasalanan kung bakit
hindi ka niya mahal." 15
Nagpunas siya ng luha at tinungo ang pinto.
"Val, believe me, hindi kita isusumbong. Pakawalan mo na ako at kalimutan

na natin ito. Please, wag mong sirain ang buhay mo."
"Fran..." Marahan siyang nagsalita. "I can't back out, Fran. Puso ni
Jackson ang gusto kong anihin, hindi ang galit niya."
"Don't worry I'll talk to him para—"
"No need for you to do that." Nilingon niya ako at mapait siyang ngumiti
sa akin.
"Ha?"
"Kaya nga pala ako pumunta rito is because I wanna inform you na nahuli
na ng mga tauhan ni Jackson si Calder. At malamang sa mga oras na ito,
pinapasuka niya na ng dugo ang lalaking iyon para lang ituro kung nasaan
ka. And since wala naman talagang alam si Calder kung nasaan ka at sino
ang kumuha sa 'yo, ang langit na lang ang makakapagsabi kung bubuhayin pa
siya ni Jackson o hindi na." 53
Napatulala ako sa sinabi niya. "No..."
"Di ba sinasabi mo na kilalang-kilala mo na si Jackson, siguro naman may

idea ka na kung bakit hindi na ako pwedeng umatras pa. Siguro naman
malinaw sa 'yo kung anong ugali meron ang lalaking pareho nating mahal. "
3
Isa-isang pumatak ang mga luha ko.
"Alam mong wala siyang sasantuhin kapag galit siya. At alam na alam mo,
that man has no remorse." 180
JF
Chapter 60 34
"THAT MOTHERFUCKING BEAST!"
Bumalik si Valentina matapos lang ang ilang oras. May ibinato siyang
envelope sa harapan ko. Sumabog sa sahig ang laman niyong mga papel.
Hindi ko man mabistahan nang isa-isa ang mga papel ay sapat na ang ilang
parte na nahagip ng mga mata ko.
"S-saan mo nakuha 'yan?"
"I found that envelople in Calder's cabin. Fortunately, he's no longer

there when I arrived." Sinipa niya ang mga papel sa sahig para magkahiwa-
hiwalay. Inilapit niya sa akin ang mga iyon gamit ang paa niya na may
suot na pulang high heel stilettos.
Ang mga papeles na nasa harapan ko ay ang mga ebidensiyang sinabi ni

Calder sa akin noong huling pag-uusap namin. Ang mga ito ang nagsasabing
hindi nagpakamatay si Mama. Hindi nagpakamatay kundi pinatay.
"I'm still in shock, you know?" Tumawa pa si Valentina at umiling-iling.

"He's really a motherfucking beast!"
Nanghihina akong tumingala sa kanya. "Can you read those papers for me?"
"What?"
"Sinabi ba diyan na si Jackson ang pumatay kay Mama?" mahinang tanong ko.
Napalunok siya at napatitig sa mga papeles na nasa sahig.
"Hindi sinabi, di ba? Sinabi diyan na pinatay si Mama, na hindi siya

totoong nagpakamatay, pero hindi sinabi na si Jackson ang pumatay sa
kanya!"
"Sino sa tingin mo ang gumawa?" Pinulot niya isa-isa ang mga papeles.
"Sino, Fran? May gagawa pa bang iba kung hindi siya? Siya lang ang
intensiyon. Siya lang!"
Pumatak ang mga luha ko. "He told me it wasn't him..." 10
And I believed him that time... but now? I don't know.
"Goddammit! You are fully aware that his words never supported his
actions. You fucking know it but you're not doing anything! You're
letting him deceive you!" 2
Lumuluha akong umiling.
"No!" Valentina snapped. "We are not talking about a normal guy here,
Fran. We are talking about Jackson Fucking Cole!" 7
Para akong mabibingi sa malakas na boses ni Valentina.

"Pinatay niya ang mama mo! Pinatay niya tapos ayaw mong maniwala?! Ayaw
mong tanggapin ang totoo kasi umaasa ka na normal na tao lang iyong
pinaguusapan natin dito! No, Fran! Gago si Jackson!" 54
Tahimik lang akong umiiyak. Durog na durog ako. Pinabayaan ko siyang

sabihin ang lahat ng gusto niyang sabihin. Tinanggap ko lahat ng
masasakit na salita dahil siguro nga deserve ko lahat iyon. Deserve ko
iyon sa pagiging gullible ko. Dahil kahit gulong-gulo ang utak at
damdamin ko, gusto ko pa ring makita si Jackson. 8
"A beast is not worthy of a beauty like you," she said with a mocking
tone. "Kung sana umiwas at lumayo ka na lang, baka wala ka rito. Baka
hindi magiging patapon ang buhay mo. Dahil sayang ka, Fran." 22
Naging tahimik ang paligid. Kung napagod o nagsawa na si Valentina, hindi

ko alam. Pero ramdam ko na hindi umalis sa akin ang paningin niya. Alam
ko na sa mga oras na ito ay sinusukat niya pa rin ako. Sinusukat niya
kung hanggang saan ako kakapit sa lalaking hindi ko alam kung dapat ko pa
bang paniwalaan at mahalin kahit napakagulo na ng mga nangyayari. 1
But this is not the right time to weigh my feelings for him. Calder needs
me. 1
"Valentina..." marahan ko siyang tiningala.
"What?!" She raised me her left brow.
"Valentina, despite everything, you still love Jackson, right? Siya ang
puno't dulo ng galit mo. Okay lang na ibuhos mo na lang sa akin ang lahat
ng galit, pero wag mo sanang hayaang makapanakit siya. Hindi pa huli,
tulungan mo si Calder," pakiusap ko sa kanya. 2
Umiling siya at mapait na ngumisi. "I'm not stupid."
"I know you're not stupid, so please stop this."
"Hindi mo pa ba naiintindihan? Hinahanap ka ni Jackson. Kahit ano pang

reason kung bakit ka nawawala, hindi na mababago ang galit niya. Pero
iyong pagbubuntunan niya ng galit niya, pwedeng maibaling sa iba! At
hindi ako ang aani ng galit niya!" 1
"Kung ang galit niya ang iniintindi mo, I can promise you na gagawin ko
ang lahat para lang—"
"Shut up!" Nilapitan niya ako at ubod lakas na sinampal. "'Wag mong
ipamukha sa akin na kayang-kaya mo siyang pasunurin, dahil hindi! Hindi
mo kaya! Walang may kaya, Fran!" 28
"Please... Val, baka anong gawin niya kay Calder..."
"I don't care!" hiyaw niya saka siya tila litong nagpalakad-lakad sa
harapan ko. "Nandito na 'to. Hindi na ako makakaatras. This is win-win
situation for me. Mawawala ka, maiiwan kaming dalawa ni Jackson." Tumigil
siya at tumingin sa akin. "At si Calder ang masisisi, hindi ako." 12
"Hindi mo maitatago habangbuhay ang tungkol dito kahit pa patayin mo ako

at ibaon sa kung saang tagong lupalop ng mundo!"
Nagtagis ang mga ngipin ni Valentina.
"At pag nalaman niya, hindi ka niya mapapatawad! Hindi ka niya

mapapatawad na dahil sa 'yo, ang sarili niyang kapatid ang sinisi niya sa
pagkawala ko!"
Her eyes widened in shock. "Y-you knew?"
Kahit ako ay nagulat na alam na din ni Valentina. "Alam mo na ang tungkol

kay Calder?"
Napahilamos siya sa kanyang mukha. "It's a top secret..."
"Kailan mo pa alam, Val?"
Matalim ang mga matang tiningnan niya ako. "Matagal na! Paano mong
nalaman ang tungkol kay Calder?! It's a freakin' top secret! Walang may
alam at walang dapat makaalam!"
"Sinabi ni Jackson..." mahinang sagot ko.
Nilapitan niya ako. "Pati ang bagay na ito, sinabi niya sa 'yo? Bakit?
Ano bang meron ka? Bakit pinagkakatiwalaan ka niya sa mga bagay na
ganito? Ang uncle ko ang abogado ng mga Cole, at siya lang ang may alam
ng tungkol sa bastardo ni Vice. Wala akong alam noong una, pero
palaisipan na sa akin kung bakit sa kabila ng pagtutol ni Vice ay nasa
mansiyon si Calder bilang tauhan ni Jackson. Pero ako iyong taong hindi
matatahimik kapag may mga bagay na nagpapagulo sa akin kaya I did
everything para malaman kung bakit mahalagang tao si Calder sa mag-amang
Cole. Butas ng karayom ang sinuong ko just to know the truth about him.
'Tapos ikaw? Basta niya lang sinabi sa 'yo?" 37
Umiwas ako ng paningin. "Pakawalan mo ako, Val. Pakawalan mo ako at hindi

ako magsusumbong. I promise you, hindi ka mapapahamak... at hindi
mapapahamak si Calder."
"And then what? Uuwi ka kay Jackson?" maanghang niyang tanong.
Hindi ako nakaimik. Ang sagot, hindi ko alam. Hindi ko alam kung uuwi
ako, kung dapat bang umuwi ako. Kailangan kong umuwi para hindi
magkagulo, pero paano naman ako? Magulong-magulo na ang mundo ko.
"No, Fran. Hindi kita mapagbibigyan. Pero wag mo na rin masyadong

alalahanin si Calder. Malaki na iyon. Mautak iyon. Kaya naman siguro niya
ang sarili niya." Tumalikod na sa akin si Valentina.
Kahit anong tawag ko sa kanya ay hindi na siya lumingon pa. Lumabas na

siya ng kuwarto. Naiwan na ulit akong nag-iisa at takot na takot. Pero
hindi takot para sa sarili ko ang nararamdaman ko, kundi takot para sa
dalawang lalaking naging malaking parte ng buhay ko.
"WAKE UP, BITCH!" 2
Nagising ako sa malamig na tubig na tumapon sa aking mukha. Sa pag-iyak

ko kanina ay hindi ko na namalayang naigupo na ako ng antok at pagod.
Hindi ko alam kung ilang oras na akong nakatulog, basta nagising na lang
ako sa tubig na ibinuhos sa akin at sa lakas ng boses na alam kong hindi
kay Valetina.
Gulat akong napatingala sa babaeng nasa harapan ko. "Sacha?!" 14
Nanlilisik ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. "Hi,bitch! I'm so
glad to see you again! Ano, akala mo hindi mo na ako makikita since
nakicked out na ako sa school?!"
What was she doing here? Alam ni Sacha na kinidnap ako?! Kasabwat ba ni
Valentina ang kapatid niya?
Hinila niya ang buhok ko. "Do you really think na nanalo ka na, Fran?" 3
Nang makabawi ay sinagot ko siya. "Walang nagpapaligsahan dito, Sacha. At

bakit ka nandito? Kasabwat ka ba ng ate mo sa pagkidnap sa akin?!"
Ngumisi siya. "Actually, no. But damn, bitch! I was thrilled when I
learned about this kidnap 'thingy'." Napahagikhik siya. "So maybe you can
say that I'm an accomplice here since I wanna get even with you."
"Hindi mo ginagamit ang isip mo, Sacha!"
"What?!"
"Papatayin ako ng ate mo! May motibo siya na gusto niya akong idispatsa!
At ang pagpatay sa akin na lang ang way para hindi ko kayo isumbong sa
mga pulis! Dahil lang sa gusto mong gumanti sa akin, gusto mo na ring
maging mamamatay tao? Ganon mo ka-idol ang ate mo?!" 19
Kitang-kita ko ang paglunok ng makinis na leeg ni Sacha. It seemed like

she had no idea what was really going on.
"Sa tingin mo talagang walang makakaalam na si Valentina ang mastermind

ng pagkidnap at pagpatay sa akin? Sa tingin mo titigil si Jackson nang
hindi nalalaman ang totoo? At sa tingin mo kapag hinuli na ng mga pulis
si Valentina ay hindi ka kasama?! You are so wrong, Sacha! So wrong!" 1
Natigilan siya matapos manlaki ng mga mata.
"So please habang hindi pa huli, don't do this, Sacha. Maawa ka sa anak
mo. Maawa ka sa future mo!"
Iiling-iling siyang umatras. "'The fuck are you saying!"

"I'm just stating facts here, Sacha—"
Pabalandrang bumukas ang pinto ng kuwarto. Pumasok ang namumulang si

Valentina. "Sacha, what the hell are you doing here?!"
Agad na namutla si Sacha. "Ate, I just wanna see—" Malakas na sampal ang
nagpatigil sa pagsasalita niya.
"You're just involving yourself in this mess!"
"But, Ate!"
"Go home, Sacha!"
Nangilid ang mga luha ni Sacha habang nakatingin sa nakatatandang

kapatid. "Ate, is that true na papatayin mo si Fran? I thought you're
just gonna teach her lessons and—"
"It's not that easy, Sach. Malaking gulo ito, hindi ka dapat nandito!"
mariing ani Valentina. "Please umuwi ka na!"
"I'm scared, Ate... What if malaman ni Kuya JC—"
"He won't! Kaya umuwi ka na at wag mong ituturo kahit kanino ang lugar na
ito. At mas lalong wag mong sasabihin kahit kanino na alam mong ako ang
nagpakidnap kay Fran!"
Tumingin sa akin si Sacha. Ang mga mata niya na puno ng galit kanina ay
ngayo'y naglaho na, ang tanging nakikita ko na ngayon sa kanya ay takot
at pag-aalala. At kahit hindi niya aminin, may natitira pa ring
konsensiya sa kaibuturan niya.
"Do you really need to kill her?" mahinang anas niya. "I know she's a
bitch and a pain in the ass, but do you really need to kill her, Ate?" 1
"Yes," diretsong sagot ni Valentina.
"Ate, you will kill—"
"I don't have a choice, Sach. Para matapos na ito, iyon na lang ang
kailangang mangyari. Pero wag kang mag-alala, hindi naman ako mismo ang
papatay sa kanya kundi ang mga tauhan ko." Hinila niya ang kapatid at
hinaplos sa pisngi. "Hush, baby sis. Hindi mo kailangang isipin si Fran,
all right? She's not important. You'll forget about her. You'll forget
about this. Everything will be back to normal once she's gone. Nakaganti
ka na sa pang-aagaw niya kay King sa 'yo, wala ka ng aalalahanin pa, at
ikaw na ulit ang prettiest girl in the campus. At ako? I will be happy
with Jackson, finally." 53
Tumango si Sacha pero ang mga mata ay may bahid pa rin ng takot. Kahit si
Valentina ay mababakasan din ng takot pero pilit na tinatapangan ang
sarili.
"Go home, baby sis. I promise, everything will be okay after this."
Hinalikan niya sa noo si Sacha. "Okay?" 7
"But I'm still scared... what if may makaalam, Ate?" 1
"Walang makakaalam. Ako na ang bahala kaya umuwi ka na habang maaga pa—"
"Too late." 29
Sabay kaming tatlo na napalingon sa nagsalita mula sa pinto. Ni hindi

namin napansin na may pumasok na pala sa loob. Nakatayo si Calder sa may
pinto habang chill na nakapamulsa sa suot na tight jeans.
"Too late for the both of you, Hynarez Sisters." Nakangisi ang lalaki
habang tila aliw na aliw sa pagda-drama ng magkapatid. 10
"What the fuck?!" gulat na bulalas ni Valentina.
"Calder!" Maluha-luha ako habang nakatingin sa kanya. Naiiyak ako hindi

dahil sa narito siya para iligtas ako, kundi dahil walang nangyaring
masama sa kanya. Ang sabi ni Valentina, nahuli na siya ng mga tauhan ni
Jackson kaya paano siya nakatakas? Anong nangyari? At si Jackson, nasaan
siya? Kumusta na siya? Hinahanap niya pa ba ako? I can't wait to ask
Calder those questions. 9
"You should be dead by now! Galit na galit si Jackson sa 'yo, paano ka

nakatakas sa mga tauhan niya?!" labasan ang litid sa leeg na sigaw ni
Valentina. "And how did you get in here?!" 3
Napakamot sa ulo si Calder. "'Nu ba 'yan daming tanong." 167
"You are a dead man the moment you entered this place! Hindi ko hahayaang
makalabas ka rito ng buhay para ipagkalat mo pa sa iba at sabihin kay
Jackson na ako ang kumuha kay Fran! I'm not letting you or anyone ruin my
plan!"
Umarko ang isang kilay ni Calder. "Ow?" 65
Nang makabawi ay biglang tumawa si Valentina. "Kahit pa well trained ka,

wala kang laban magisa sa mga tauhan ko." Inilabas niya ang cell phone
mula sa hand bag. "You're doomed, Calder Raegan Knight."
"Ops! Who told you na mag-isa ako?" 35
Natigilan si Valentina. "Huh?"
Lalong lumaki ang ngisi ni Calder. "And who told you na may tatawagin ka
pang tauhan sa labas?" 29
"What the..." Hindi na natapos ni Valentina ang sinasabi nang mula sa

likod ni Calder ay may isa pang lalaking dumating. 6
"Oh my, Ate..." Naluluhang napakapit si Sacha sa kapatid. 26

Maging ako ay hindi makapaniwala sa nakikita ko. Ang matangkad na
lalaking kasunod ni Calder ay may taglay na malamig na mga mata at sa
kaliwang kamay niya ay may hawak siyang .45 caliber. 80
"Jackson..." nangingilid ang mga luhang sambit ko sa pangalan niya. 628
JF
Chapter 61 17
"See, girls? I'm not alone," nakangising sabi ni Calder sabay lingon sa
lalaking bagong dating. "Kasama ko kuya ko." 145
"Nasaan ang mga tauhan ko?!" gigil na sigaw ni Valentina. 5
"Ayun, may mga gripo na," iiling-iling na sagot ni Calder sa kanya. 48
"I don't believe you!"
"Nakasilencer kaya di mo narinig." Nilapitan ni Calder si Jackson at

inalis ang silencer sa baril nito. 3
Natulala ako nang marealized ang nangyayari. They were outside. At ang
mga tauhan ni Valentina, pinatay nila. They killed just to save me!
"So anong plano natin, Kuys?" 250
Sa klase ng kalamigan ng mga mata ni Jackson ngayon, alam kong nasa

panganib sina Valentina at Sacha. Ayoko. Ayokong marumihan na naman ang
kamay niya ng dahil sa akin.
"Jackson..." kahit nanghihina ay pilit kong tawag sa kanya.
Hindi ako nahirapang kunin ang atensyon niya dahil sa akin din siya
nakatingin. Tuwid na nakatingin. Iyong parang wala na naman siyang
nakikitang iba sa paligid niya kundi ako. And for the first time, I was
glad because of it. At least he won't be able to hurt Valentina and
Sacha. 5
"Anak ng tipaklong! Nasa zero zone na naman!" Naiiling na palatak ni

Calder. 102
Si Valentina ay halos magkulay papel na sa putla samantalang si Sacha ay

nanginginig habang tumutulo ang luha. 5
"Fran, sinaktan ka ba ng dalawang to?!" tanong sa akin ni Calder habang

inginunguso sina Valentina. 2
Mabilis akong umiling pero ang mga mata ko ay nakay Jackson pa rin.
Ayokong bumitiw. 2
"Good girls naman pala." 47

Lumapit sa akin si Jackson at kinalagan niya ako mula sa pagkakatali.
"Stop right there!" sigaw ni Valentina. May hawak ng baril ang babae at
nakatutok ito ngayon sa amin ni Jackson.
"No, Sacha!" Bigla akong nahintatakutan, not for myself but for her and
her sister.
"Ate!" takot na tawag naman ni Sacha sa kapatid. 2
"Sacha, leave this place now!" utos ni Valentina. "I don't want you to be
involved here! You're not part of this, okay? So please, leave now!"
"No, Ate... Please ibaba mo 'yang bari-"
"I can't afford to lose!" 3
"Ate, it's over! Wala na ang mga tauhan mo at nandito na sina Kuya JC!"
"Shut up, Sach! Oo wala na ang mga tauhan ko! Oo nabuko na ako!" Galit na
tumitig sa akin si Valentina. "At alam ko na wala na rin sa akin si
Jackson ngayon kaya wala na rin namang mawawala sa akin kung aatras man
ako o hindi!" Itinutok ni Valentina ang baril sa akin. 5
"Hoy maiputok mo 'yan!" sigaw ni Calder. 141
Tila hibang na tumawa ang babae. "Magsama-sama na tayo, okay?" 7
"Ate, please... No, please..." Nanginginig na si Sacha sa takot.
"Sacha, if you don't leave this place, I'm gonna shoot you!" 27
Napaatras si Sacha.
"Leave now, Sacha!" hiyaw ni Valentina sabay diin sa pagkakahawak ng

baril.
Sa takot naman ni Sacha ay nanakbo na ito palabas. At ilang saglit lang

ay nakarinig na kami ng papaalis na sasakyan.
Nakangising ibinalik ni Valentina ang tingin niya sa akin. "You ruined my

life, Frantiska. You ruined me!" then she pulled the trigger. 4
"Shit!" singhal ni Calder ng paputukin ni Valentina ang baril. 2
Sobrang bilis ng pangyayari. Napaiyak na lang ako nang makarinig ng putok

ng baril. Walang masakit sa akin dahil sa pader pinatama ni Valentina ang
bala. Pero ang kabog ng dibdib ko ay masahol pa sa taong nag-aagaw-buhay
na. Natatakot ako ngayon, pero hindi para sa akin kundi para kay
Valentina.
Jackson blinked. I am not sure if he was now back to his senses or he
just noticed Valetina's presence in the room. Napatitig siya sa pader na
nasa likuran ko kung saan nakabaon ang pinaputok na bala ng baril ni
Valentina. Umuusok pa iyon ngayon. Sukat ay nagsalubong agad ang mga
kilay niya. 1
"No..." My eyes widened when he stood up.
Nang lingunin ni Jackson si Valentina ay umaapoy na sa lamig ang mga mata

niya. Ito... ito ang kinakatakot ko. 6
"Why did you do that?" mahina, marahan, pero may diin ang boses ni
Jackson. 52
Si Valentina ay tila biglang natauhan. Namumutla na ngayon ang babae

habang marahang napapaatras. "No, Jackson... This is just a
misunderstanding... Please... Please hear me out first... Please..." 39
Marahang itinaas ni Jackson ang hawak niyang baril at itinutok sa ulo ni

Valentina.
"Jackson, wag!" sigaw ko pero ni hindi niya ako nilingon. 1
Napahagulhol na si Valentina. "You know how much I love you, right? You
know how long I've waited for you! You know I gave you everything! I
supported you all the way!" 14
Pero walang tinag si Jackson sa paglapit sa kanya habang nakataas ang

kamay na may hawak ng .45 caliber.
Tinakbo ko si Calder na hanggang ngayon ay nakanganga pa rin. "Stop him!

Stop your brother!" sigaw ko sa kanya. 9
"Fuck..." anas ni Calder na matapos mahimasmasan ay tila biglang

namroblema. 16
"Please stop him, Calder!"
Naiiling na nilapitan ni Calder si Jackson. "Tama na 'yan." 23
Naluluhang tumingin sa akin si Valentina. "This is your fault... you

ruined me. You ruined Jackson... You ruined everything!" 10
"Val, tahimik na!" saway ni Calder sa babae. "Tumakbo ka pag count ko ng

tatlo, all right? At sa pagtakbo mo, wag ka nang lilingon!" Biglang
hinila ni Calder ang braso ni Jackson. "Isa! Tatlo agad! Takbo!" 231
"Die," mahinang sabi ni Jackson kasabay ng pagkalabit sa gatilyo. 35
Nagtitili si Valentina dahil sunod-sunod na putok ang pinakawalan ni

Jackson. Nanakbo na sa labas ang babae. Naiwang nagbubuno naman ang
magkapatid.
"Tama na sabi hoy!" nagsisisigaw si Calder. Pilit niyang inaagaw ang
hawak na baril ni Jackson na ang puntirya ay ang lumabas na si Valentina.
34
Sunod-sunod ang putok ng baril. Walang control. Blangko ang mga mata ni
Jackson at wala siyang pakialam sa paligid niya. Kahit ako ay pwedeng
matamaan ng mga lumilipad na bala na kung saan-saan na tumatama. Halos
mabingi na rin ako sa mga putok. Nakasiksik na lang ako sa isang sulok sa
takot. 15
"Putangina!" hiyaw ni Calder. 14
"Calder?" Nanlaki ang mga mata ko nang makitang duguan ang braso at
pantalon niya. 13
Napaluhod ang lalaki sa sahig. Samantalang walang tinag si Jackson. Dire-

diretso siya palabas ng pinto habang tuloy siya sa pagpapaputok ng baril.
Tumatama ang nakakangilong mga bala sa pader, sa kisame, sa sahig, at sa
mga poste. Kung hindi ko pa narinig ang pagsagitsit ng paalis na sasakyan
ay hindi pa ako makakahinga nang maluwag. At least nakaalis na si
Valentina. 2
Nag-aalalang tinakbo ko si Calder na ngayon ay halos mamilipit sa sahig.

"Calder! Kailangan kang dalhin sa ospital!"
Nakangiwi na pilit siyang tumayo. "Hita at braso lang. Malayo sa bituka

'to." 6
Napaiyak na ako. "Baliw talaga kayong magkapatid!" 59
Nakangising tiningnan niya ako. "Wag ako ang alalahanin mo. Mas malaki
ang problema natin, kung paano natin papakalmahin iyong nagwawalang tigre
sa labas."
Sukat ay muling bumalik ang takot ko. Wala na akong naririnig na putok
ngayon. Nasaan na si Jackson? Ano nang nangyari sa kanya?
"Let's go..." Iika-ikang nauna nang lumabas ng pinto si Calder. Inilabas

niya ulit ang baril niya.
"Calder, anong nangyayari kay Jackson?" alalang tanong ko.
"Ganun iyon. Sanay na ako don. Ako tagaawat non kahit noon pa kapag
tinotoyo siya." 102
Nakagat ko ang ibaba kong labi. Sa nangyayari kay Jackson, possible

talaga na makasakit or worse ay makapatay siya ng tao.
Bumalik sa alaala ko ang nangyari mahigit tatlong taon na ang nagdaan.

Noong muntik na akong kidnappin nina King at ng mga barkada ng
walanghiyang iyon sa parking lot ng DEMU. Dumating noon si Jackson at
pinagbaba-baril sila. Nang time na iyon ko unang nakitang nagblangko ang
emosyon sa mga mata ni Jackson.
Napahinto ako sa paglalakad nang biglang huminto rin si Calder.

Napadiretso ako ng tingin sa gate. Nakatayo pala kasi roon si Jackson
ngayon. Nasa kaliwang kamay niya pa rin ang baril, but his eyes were calm
now.
Okay na ako. Kakampante na rin sana ako since wala na si Valentina, pero
may dalawang duguang lalaki sa bakuran ng bungalow na ito. If I'm not
mistaken, kasama ang mga ito sa mga tauhang tinutukoy ni Valentina
kanina. Hindi ko alam kung buhay pa ang mga ito, pero duguan sila na
malamang na tama ng bala.
Isang itim na Pajero ang huminto sa tapat ng gate at mula roon ay bumaba
ang dalawang uniformed guards, kasunod ng mga ito si Vice. Kunot ang noo
ng matandang lalaki ng lumapit at pumasok sa loob ng gate.
"I called him," boses ni Calder mula sa likod ko.
Nilingon ko siya.
Nginisihan niya ako. "Wala namang ibang may kakayahang luminis ng kalat
ng hubby mo kundi siya." 49
"What happened here?!" Dumadagundong ang boses ni Vice. Nakay Calder ang
nanlilisik at nagtatanong niyang mga mata. 1
"Obvious ba?" Nakapamulsang lumapit si Calder sa kanya. 25
Nagsimutlang mamutla si Vice. 4
"Don't worry, anim 'yang mga yan kanina. Malamang nabuhay pa iyong iba
kaya nakaalis pa kasama ng amo nila, pero itong dalawa..." Tinapunan ni
Calder ng tingin ang dalawang nakahandusay sa lupa. "I doubt."
Pinagpawisan ako. Si Jackson ang bumaril sa mga ito. Pinatay niya ang mga
ito!
"It was self defense, right?" Lumikot ang mga mata ni Vice.
"You can say that. Kasi kung hindi niya naman pinaulanan ng bala 'yang
mga 'yan kanina using his Cabot Gran Torino SS .45 gun with silencer e
baka kami ang nakabulagta diyan ngayon." 8
Tumango-tango ang matandang lalaki. "Walang pwedeng makaalam nito,

Calder. Do you understand? Linisin mo ito."
"Paano kung iyong amo nila ang magsalita? Baliktarin kami?"
"Then akuin mo! Sabihin mo ikaw ang namaril!" 91
Calder just nodded his head. 120

"Jackson... Oh, my son!" Sunod na nilapitan ni Vice si Jackson. With his
convulsing shoulders and shaking arms, he hugged his son. Tulala pa rin
si Jackson pero kalmado pa rin siya. Ni wala siyang pakialam kahit
humagulhol na si Vice habang yakap-yakap siya. 9
Oo at maraming kasalanan si Vice. Noon at ngayon, marami siyang

kasalanan. Pero hindi maipagkakaila ang pagmamahal niya kay Jackson. Now
I understand him kung bakit ganoon na lang ang pagtutol niya sa akin for
Jackson, dahil wala naman siyang ibang hangad kundi ang mapayapa, maayos,
at perpektong buhay para sa anak niya. 1
"He needs help..." I said with a very low voice. 1
Tumingin sa akin si Vice.
"I'm sorry for butting in... but... I care for Jackson. I really care for
him." My eyes started to water again. "And Jackson needs help, Vice. A
professional help..." 7
Bumalasik ang luhaang mga mata ng matanda. "What in the hell you're
saying?!"
"She's right," biglang sabi ni Calder. Nasa likuran ko na pala siya.

"Nakakapagod na maging tagaawat at tagalinis ng kalat ng anak mo. I've
been doing that for how many years." 5
Napayuko si Vice at napakalas ng yakap sa wala pa ring katinag-tinag na

si Jackson.
"Nakokonsensiya ka di ba? Nakokonsensiya ka dahil ikaw ang dahilan kung

bakit ganyan 'yan! Ikaw ang dahilan kung bakit may toyo 'yan! Wag na
natin ungkatin kung kailan at paano nagsimula, pero aminin na lang natin
na tama si Fran. Kailangan ni Jackson ng tulong. Tanggapin mo na, hindi
perpekto ang anak mo." 11
"Stop..." Ang mga kamao ng matanda ay tikom.
"No I'm not gonna stop, old man." Mapait na ngumiti si Calder. "Alam mo
sa sarili mo na hindi siya okay. Mula nang bata pa 'yan, pilit mo nang
iniiwasan ang totoo kahit pa alam mo sa sarili mo na may mali sa kanya.
Kinakasabwat mo ang tiyahin ko na mayordoma ng mansiyon para alamin kung
sino-sino ang mga nakakapansin na may tililing ang anak mo, at
sinisesante mo ang mga ito agad-agad! Iyong iba, binabayaran mo ng
malaking halaga para magsitahimik sila! At si Jackson? Imbes na ipatingin
mo siya sa espesyalista, anong ginawa mo? Ipinadala mo sa Amerika!
Hinayaan mo siyang mabuhay mag-isa!" 37
Bagsak ang balikat ni umiling si Vice. "Ginawa ko lang ang alam kong
tama..."
"Gago ka ba? Walang tama sa lahat ng ginawa mo! Matagal ko nang gustong
isumbat sa 'yo kung bakit hinayaan mong lumala nang ganito ang kapatid
ko!" Pulang-pula ang mukhang sigaw ni Calder. 54
I put my face in my hands and cried silently. I could't bear to look
either of them in the eye. Bawat bitaw ng salita ni Calder kay Vice ay
mas lumalalim ang galit at panunumbat sa mga mata niya, habang si Vice
naman ay unti-unting nawawasak ang malaking pader na iniharang niya sa
kanyang sarili. 1
"Alam mo bang nasusuka ako sa 'yo sa tuwing inuutusan mo ako noon na

siguraduhing walang makakaalam sa pagpunta-punta ni Jackson sa rest house
sa Rizal? Kasi alam mong nagha-hallucinate ang anak mo na naabutan niya
pang buhay si Donya Jacqueline at nakakasama niya pa roon! Alam mong
hallucination lang ng anak mo na naabutan niya pang buhay ang mama niya!
Alam mong naghihirap iyong anak mo, pero binabalewala mo! Gusto mo kasing
paniwalain ang sarili mo na walang mali sa mga nangyayari!" 11
Hindi na nakapagsalita pa si Vice. Tahimik na umaalog na lang ang balikat

ng matanda habang nakayuko.
"Kung talagang mahal mo 'yan, ito na lang iyong way to help him." 39
Nagpunas ako ng luha at pilit na pinatatag ang aking sarili. Kailangan ni

Jackson ng tulong at magsisikap akong makamtan niya ang tulong na iyon.
Kahit kabado at nanghihina ay pilit kong inihakbang ang mga paa ko

palapit kay Vice. "Please, Vice... Iyon ang pinakahigit na kailangan niya
kung gusto niyong mapaayos ang buhay niya. Hayaan niyong magamot si
Jackson. Tulungan niyo siyang maayos ang buhay niya sa tamang paraan."
Marahang tumango ang matandang lalaki at tumalikod. May kinuha siyang

phone sa loob ng tux na suot, at mayamaya ay may kausap na. Based sa
naririnig kong pag-sasalita niya ay private doctor ang kausap niya.
Matapos makipagusap ay humarap siya sa akin at mahinahon na nagsalita.
"You need to leave my son, you know that?" 24
Hindi ako nakapagsalita. I swallowed the lump in my throat before

answering him. "K-kaya ko ho..." 17
"Good. Dahil iyon ang mangyayari. Hindi ka na niya pwedeng makita pa."
387
JF
Chapter 62
"KAYA MO? BAKIT KA UMIIYAK?" 49
Napasinghot ako.
Tumiim ang titig sa akin ni Vice. "Can you still love my son despite of
his imperfections?"
Nagpahid ako ng luha. "Yes, Vice."

"Even after you learned that he's the one who killed your mother?" 1
"Yes, Vice..." I sobbed at my reply. 18
Matagal na hindi nagsalita si Vice habang ako naman ay umiiyak lang.
"I don't know if you can still be with him when he gets better, Fran,"
sabi ni Vice mayamaya. "Ni hindi pa nga natin sigurado kung..." Natigilan
siya. "Kung gagaling pa siya." Humina ang boses niya sa mga huling
salita. 12
"He'll be okay..." kulang sa kasiguraduhang sabi ko. Pigil na pigil ko

ang paghagulhol dahil hanggang sa mga oras na ito ay tulala pa rin si
Jackson.
"Pag-isipan mo."
"Vice..."
"Pag-isipan mo lahat-lahat bago ka magsalita na gusto mo pa ring makasama

ang anak ko. Pag-isipan mo muna. Lumayo ka sa kanya. Kilalanin mo muna
ang sarili mo, alamin mo ang mga gusto mo nang malaya na walang kumo-
kontrol sa 'yo. Mabuhay ka muna nang wala siya. At kapag sa tingin mo,
nakapag-isip-isip ka na pero gusto mo pa ring makasama ang anak ko, then
sige. Maski anino ko, hindi na magiging sagabal pa sa inyo." 74
Nang tumingin ako kay Calder ay nasa mga mata niya ang pagdamay sa akin.
"Fran, you both need the time..." 2
I know. Kailangan namin pareho ang oras na magkalayo. Dahil katulad ni

Jackson, wasak na wasak din ako. Marami pa akong tanong at magulo pa rin
ang utak ko. 1
Ilang sandali lang ay may mga sasakyan na ulit na paparating. Ang isa ay
private morgue service na kukuha sa dalawang bangkay na tauhan ni
Valentina, ang isa ay ambulance, at ang isa ay private car na may sakay
na investigator. Lumapit ang investigator kay Vice at nag-usap ang
dalawa. Malamang na inaayos na nila ang mga detalye upang hindi na
madungisan pa ang pangalan ng mga Cole.
Nang maging busy na ang lahat ay saka ko pa lang pinuntahan si Jackson.

Saka palang ako nagkalakas-loob na lapitan siya.
My mysterious and not-so-perfect, yet so loving husband... 49
Mabilis at malakas ang kabog ng dibdib ko nang nasa harapan niya na ako.
Pinagmasdan ko pa siya nang matagal. Kinabisado ko pa ang bawat detalye
ng perpekto niyang mukha bago ko marahang inabot ang makinis na pisngi
niya upang haplusin.
"Jackson..." masuyong tawag ko sa kanya.

Ang magaganda niyang mga mata na matagal na walang emosyon ay nagkabuhay
bigla. Kumurap siya at sa isang saglit lang ay nakatitig na siya sa akin
nang katulad ng pagtitig ko sa kanya. 5
Hinuli niya ang kamay ko. "Fran..." 2
"You should rest..." Pinilit kong ngitian siya. "Nanlalalim ang mga mata
mo, siguro ilang gabi kang walang tulog. Hindi ka rin siguro kumakain
nang maayos." Pigil na pigil ko ang pagpiyok at pagtulo ng mga luha ko. 3
"Then umuwi na tayo." Tinalikuran niya na ako para lumabas ng gate. Ni

hindi niya pinansin sina Vice at Calder na nakatingin sa amin. 1
"Galit ka ba?" tanong ko kahit alam ko na hindi na naman siya sasagot.
Huminto siya sa paglalakad.
"Jackson, I—"
"Yes."
"Ha?" 1
Bigla siyang lumingon. "Yes. I am mad."
He looked at me with so much anger boiling in his eyes. At deserve ko

lahat ng galit na meron siya.
"I am mad. Galit na galit ako!"
Napaatras at napayuko ako sa lakas ng tila kulog na boses niya.
"Do you even know why I am mad?"
Napahikbi na ako. Alam ko. Alam ko na galit siya dahil sa katigasan ng

ulo ko. Galit siya dahil nagsinungaling ako at tumakas—
"I am mad because you've been kidnapped! Galit na galit ako kasi muntik
ka nang mapahamak! Galit na galit ako dahil muntik ka nang mawala sa
akin!" 85
Nakaawang ang mga labing muli akong napatingala sa kanya. "Jackson..."
"Pinag-alala mo ako nang sobra!" His voice trailed off and his eyes now
was filled with tears. 42
Lumapit siya sa akin.
"I was shocked, hurt and fucking scared because I thought I'm gonna lose
you!" 26
Napaiyak na ako. "Sorry... sorry..."

"Hindi ko pa rin talaga kayang magalit sa 'yo." His hands cupped around
my face as he tilted my head slowly. "You drive me crazy but you're the
only one who can keep me sane." 34
"Jackson..." hikbi ko.
Idinikit niya ang kanyang noo sa akin. "Do you still love me?" 15
Lalong tumulo ang mga luha ko sa mahina at puno ng damdaming tanong niya.
"Do you still love me?" he repeated. His lips brushed mine as he spoke.
"Yes..." I replied, feeling my heart skipped a beat. Yes, I still love

him. I will always love him.
"Sorry but I need to hear it again."
"I love you..." nanginginig ang mga labing ulit ko. "Mahal na mahal kita
kahit naguguluhan ako. Kahit ang gulo-gulo ng mundo, gusto ko pa ring
bumalik sa 'yo." 29
Ngumiti ang mapula niyang mga labi. 2
"Jackson, kahit hindi ka perpekto, mahal pa rin kita. Kahit pa alam kong
may kakaiba sa 'yo, mahal pa rin kita. Kahit anong ginawa mong tama o
mali, mahal pa rin kita. At totoo man o hindi na ikaw ang pumatay kay
Mama, mahal pa rin kita." Napahagulhol na ako habang nagsasalita. "Mahal
pa rin kita... Ito ang ginawa mo sa akin, ito ang plano mo na sa kabila
ng lahat, mamahalin pa rin kita. Jackson, panalo ka na..." 23
Akma niya akong sisiilin ng halik pero umiwas ako.
"Jackson, sa sobrang pagmamahal ko sa 'yo, wala akong ibang gustong

mangyari kundi ang maging maayos ka." 2
"Fran..."
"Gusto kong mapabuti ka kaya kailangan kong iwan ka..." 18
Nakatitig lang siya sa akin.
"Kailangan mong magpagamot. Kailangan mong ayusin ang sarili mo para sa

sarili mo. Iyon ang dapat mangyari. Ayusin muna natin ang kanya-kanyang
buhay natin. Kailangan, Jackson. Kailangang pagdaanan ito." 1
Kitang-kita ko ang sakit na bumalatay sa mga mata niya. "Have you ever
considered that I could be shattered in the process?" 15
Marahan akong tumango habang umiiyak. "Sorry..."
"Why are you hurting me?" this time ay kasing lamig na ng yelo ang tono
niya. 24
Umatras ako palayo sa kanya. "Sorry..." that's all I can say to him.
Nagtagis ang mga ngipin niya. "No. I'm not letting you go." 8
Nang akma lalapit sa akin si Jackson ay agad kong inagaw ang hawak na
baril ni Calder at itinutok sa kanya. "I'm sorry, Calder, pahiram muna."
33
Naningkit ang mga mata ni Jackson sa hawak kong baril. Ilang sandali lang
ay naiiling siyang ngumiti nang mapait. "Can you pull the trigger?"
mahinahon niyang tanong sa akin. 10
Napaatras ako nang lumapit pa rin siya. Diretso ang nakakapanghinang

titig niya sa akin. Hindi siya huminto hanggang sa nasa dibdib niya na
ang dulo ng baril na hawak-hawak ko.
"Jackson, please..." naiiyak na pakiusap ko sa kanya.
Wala ng reaksyon ang mga mata niya ng hawakan niya ang kamay ko na
nakahawak sa baril. "You know you can kill me and I'd die happy." 75
Nanginginig ang mga daliring bibitawan ko ang baril pero idiniin niya ang
ang kamay niya sa akin kaya humigpit lang ang hawak ko sa baril.
"Jackson, ano ba?!" 1
"Leaving me is like killing me too. There's no difference." 39
Napahagulhol na ako. Gusto ko na lang siyang yakapin ngayon. Kahit magulo

pa ang utak ko, gusto ko siyang yakapin.
Bibitawan ko na ang baril nang bigla akong nakarinig ng kalabog. Nanlaki

ang mga mata ko ng bumagsak si Jackson sa harapan ko. "Jackson!" 3
Saka ko lang nakita si Vice na nakapalapit na pala sa amin. May hawak

siyang baril. Baril na ginamit niya sa pagpukpok sa ulo ni Jackson. Nasa
mga mata ng matanda ang naghahalong takot at desperation. Maluha-luha pa
siya ng tumingin sa akin. "Leave... Sumama ka muna kay Calder... Dalian
niyo!" 33
"You're a dead old man," naiiling na palatak ni Calder. Kahit siya ay

nagulat sa ginawa ni Vice. 16
I felt a searing pain inside my chest as I walked away from Jackson.

Hindi ko alam kung mapapatawad niya pa ako na sa pangalawang pagkakataon,
iiwan ko na naman siya. 107
----
I apologize for the slow updates. You may visit my Facebook account:
Jamille Fumah for the update details and announcements (naka-tag). Thank
you ;) 76
JF
Chapter 63 10
"...He generally went ballistic when he woke up."
Nagpahid ako ng luha at tumingin kay Calder. Marami siyang sinabi pero
ang huli ang pinakatumatak. Surely Jackson will stubbornly refuse to
understand Vice's reason. I could even imagine him aiming a gun at his
own father.
"Ginagawan na ng paraan ni Vice ngayon kung paanong maitatago sa mga tao

ang nangyayari." Naiiling na sabi ni Calder. Nakatayo siya sa harapan ko
habang hawak ang isang basong tubig. 1
Mapait akong napangisi. Oo naman gagawin ni Vice ang lahat para hindi
mapasama ang imahe ni Jackson. Pero sana gawin niya rin ang lahat para
gumaling ang anak niya. Sana totohanin niyang ipapagamot niya si Jackson.
Kailangang gawin niya iyon dahil iyon ang pinanghahawakan ko para
magpatuloy at maging matatag. 3
Nasa isang tagong private resort kami ngayon ni Calder dahil sa utos
niyang wag muna kaming magpapakita kay Jackson. Dito ako dinala ni Calder
at dito muna kami habang hindi pa namin alam ang susunod na gagawin dahil
napakagulo ng iniwan namin sa Quezon City. 15
Bukod sa hindi ako pwedeng makita ni Jackson ay nanganganib din ako sa

tatay ni Valentina at Sacha. Calder also warned me na maging kay Vice ay
hindi ako pwedeng magtiwala.
Valetina and Sacha's father, Governor Valerio Hynarez and their uncle
Congressman Pedro Hynarez ay parehong nasasangkot sa issue ng corruption.
Marami na ang galit at tumalikod sa mga ito. Samantalang si Jackson ay
kahit kailan ang pangalan ay hindi nadungisan ng korupsyon. Mula nang si
Jackson ang naging mayor ay naging maunlad na ang buong Quezon City.
Kilala siya ng lahat at hinahangaan despite of him being aloof and snob.
Mas minahal pa nga siya ng taong bayan dahil sa hindi siya ma-press na
pulitiko. He works in silence at ang mga proyekto na lang niya ang
bahalang gumulat sa publiko. 22
Si Jackson lang rin ang bukod tanging walang kinabibilangang partido.

Wala siyang pakialam sa ibang pulitiko kahit pa marami ang pilit na
kumukuha ng loob niya—nangunguna na syempre ang mga Hynarez. 2
Umaasa ang mga Hynarez na sina Valentina at Jackson sa huli. Ang buong
pagkakaalam nito ay matagal na ang dalawa sa isang on and off
relationship ng mga ito. Walang ginawa si Vice para hindi maniwala ang
congressman na hindi. 1
Dahil utak pulitika si Vice, boto siya kay Valentina para kay Jackson.
Ang babaeng iyon ang nakikitaan niya ng perpektong future para sa anak.
At hindi na ako magtataka kung katulong si Vice ng mga Hynarez sa pagpa-
plano tungkol sa pagkakalat ng balita tungkol kina Jackson at Valentina
ngayon.
Valetina Soza Hynarez was all over the new since yesterday. Hindi dahil
sa kinidnap niya ako, dahil hindi naman nagfile ng case si Vice against
her. Laman lang siya ng balita dahil naaawa ang mga tao sa kanya.
Lumalabas na siya ang bida at ako ang villain sa mata ng mga tao tungkol
sa kumalat na stolen photo namin ni Jackson kung saan ay naghahalikan
kami sa dilim. 21
Ang kumakalat na balita ngayon ay ako ang nanghalik kay Jackson. Ako lang
ang may gusto. At kasabwat ko ang kumuha ng picture at nagpakalat nito
dahil gusto kong sirain ang loveteam ng bayan.
Mahina akong nagsalita. "Hindi ba naging dagdag kasiraan kay Gov. Hynarez
noong nakick out si Sacha?"
"Hindi. Natapalan agad nila ng pera ang media e. Though may mga nakalabas
pa ring usap-usapan na nakick out nga ang bunso niya. Pero usap-usapan
lang iyon, at alam mong ang mga usap-usapan ay madali lang patayin kung
matatabunan ng iba na namang issue."
"Kagaya ng issue na si Valentina na at Jackson?"
"Alam mo naman ang totoo na hindi."
Tiningnan ko nang tuwid si Calder. "At alam ko rin na gagawin ni Vice ang
lahat para malinis si Jackson." Kahit pa ang ilaglag ako.
Si Calder naman ngayon ang nagbawi ng tingin.
"Alam ko na alam na ni Congressman Hynarez ang tungkol sa mama ko. Kung

paano namatay ang mama ko at sino ang suspect sa pagkamatay niya." Hindi
na lihim iyon sa mga Hynarez. "Pero hindi nila nilalabas ang totoo
because they're still protecting Jackson."
Nang pumutok ang balita tungkol sa ibang babaeng kasama at kahalikan ni

Jackson sa stolen shot na kumalat sa social media ay nagkagulo ang mga
Hynarez. Kasunod na niyon ang pagpapa-imbestiga ng gobernador at
congressman tungkol sa akin at pagkakalkal na rin ng pinagmulan ko.
Hindi na ako magtataka kung sa mga oras na ito ay naiipit na si Vice.

Hindi niya pwedeng isapubliko na ipapagamot niya si Jackson dahil ayaw
niyang magkalamat ang pangalan ng anak. Hindi pwedeng magkalamat ang
pangalan ni Jackson dahil kailangan pa ito ng mga Hynarez para sa
kanilang pulitika. Kung masisira si Jackson, tiyak na ilalabas ng mga
Hynarez ang alas nila laban sa mga Cole – at ako iyon.
Ako ang sisira nang tuluyan kay Jackson. Dahil sa pagkamatay ni Mama, sa
pag-angkin niya sa pera ni Lolo, at maging ang aming relasyon. Lahat iyon
ay puro kasiraan. Kaya maiintindihan ko na ilalaglag ako ni Vice para
isalba si Valentina, dahil iyon lang rin ang paraan para isalba si
Jackson. 2
"Hindi ako galit kay Vice kahit ano pa ang maging desisyon niya.
Maniniwala na lang ako na lahat ng plano niya ay para sa ikabubuti ni
Jackson." Tumulo ang luha ko. 6
Nagpahid ako ng luha matapos ang ilang minuto nang tahimik na pagluksa.
Sinikap kong ngumiti kay Calder. "Pwede na siguro tayong magbook

papuntang Singapore?"
Matagal na nanahimik si Calder at tumitig lang sa akin.
"Di ba iyon ang isa sa naisip nating plano kagabi?" Pilit kong itinatago
ang lungkot na nararamdaman ko pero nanunuot pa rin iyon sa boses ko.
"Calder, sige na... Lumayo na tayo." 25
Kahit malamig ang buga ng aircon ay butil-butil ang pawis sa noo ni

Calder. Ang mga kamay niya ay nanginginig. Nasa mga mata niya ang
matinding pagpipigil sa sarili. Sa huli ay nagbawi siya ng tingin at
naiiling na ngumiti. 2
"Calder..." tawag ko sa kanya sa mahinang boses. "Kapag umalis na tayo,

hindi na tayo babalik..." 10
"Tsss..." Lalo siyang nag-iwas ng tingin.
Alam kong natutukso siya sa pag-alis dahil iyon naman ang plano niya noon
pa. Noon niya pa ako gustong ilayo. At ito na iyon. Sasama na ako.
Siguro kung noon pa ako sumama sa kanya ay hindi na sana kami aabot sa
ganito. At kung noon pa sana ako sumama sa kanya, hindi na sana siya
mahihirapan manimbang ng desisyon ngayon.
"Calder, Jackson will be fine. Walang mangyayari sa kanya rito. K-kahit

ganoon si Vice, mahal niya ang... kapatid mo. Kahit hindi pa sa ngayon,
alam ko na gagawa ng paraan si Vice para maipagamot siya. Para maging
okay siya. And by that time, he will start anew..."
Tumiim ang kanyang bagang.
"He'll be okay and eventually, he will forget about us..." 19
"Easy to say..." malamig na sabi niya.
I bit my lip. "Hindi siya pwedeng umalis sa QC. Kailangan siya ng mga
tao. Kailangan siya ni Vice... at hindi siya pwedeng sirain ng mga
Hynarez. Hindi na para durugin pa siya dahil hindi niya deserve iyon." 19
Kahit totoo mang pinatay niya si Mama. Kahit totoong magulo ang tumatakbo
sa isip ni Jackson ay hindi ko pa rin siya kayang mahirapan. Pero hindi
pwedeng mag-stay ako sa kanya dahil kahit baliktarin man ang mundo, siya
pa rin ang dahilan kung bakit nawala si Mama sa buhay ko. May kasalanan
pa rin siya hindi lang sa akin at sa batas... kundi pati sa mata ng
Diyos. 6
Makasalanan din ako dahil nagmahal ako ng makasalanang tao kaya deserve
ko ang magdusa habangbuhay. Deserve ko na mabuhay na malayo sa taong
mahal ko. Dahil gustuhin ko man siyang makasama, ang mga bagay ay
komplikado. At kahit gusto ko siyang makasama, araw-araw lang rin akong
masasaktan at makokonsensiya na mas pinili ko siya kaysa sa hustisya. 31
Tumunog ang cellphone niya sa kanyang bulsa. Tumingin siya sa akin bilang
paghingi ng minuto. I nodded at him.
Umalis si Calder bitbit ang cellphone at pagbalik niya matapos ang ilang
sandali ay namumuti na sa putla ang kanyang mukha.
"What happened?" Sinalubong ko siya sa pinto.
"He resigned." 27
Awang ang mga labi ko.
"Hindi siya napigilan ng mga guwardiya sa mansiyon. Umalis siya at

pumunta sa munisipyo. He resigned, Fran. At alam na iyon ngayon ng
media!" Nawala ang pamumutla niya nang tumalim ang kanyang mga mata.
"Hindi siya nag-iisip!" 8
No...
"At isa lang ang mangyayari ngayon. He will be facing the wrath of
Governor Valerio Hynarez!" 7
Nanghihina akong lumakad patungo sa sofa at naupo roon.
"Pwede nang ilaglag ni Governor Hynarez si Jackson ngayon since wala na

rin siyang magiging pakinabang rito. Kahit si Vice walang magagawa kung
uusigin ng batas at ng mata ng mga taong-bayan si Jackson. Alam na ni
Governor Hynarez ang tungkol sa pagkamkam sa pera ng lolo mo, pagpatay sa
mama mo, at maging ang tungkol sa 'yo. You were just a minor when Jackson
married your mother. And now, you are his wife. Pwede pa nilang palabasin
na minolestiya ka at labag sa kagustuhan mo ang pagpapakasal." 17
"K-kasalanan ko ito..." 5
Valentina and Sacha was right, ako ang may kasalanan. Simula't sapul, ako
talaga ang malas. Kung sana nakinig ako sa kanila. Kung sana umalis at
lumayo na ako noon pa man, hindi sana mangyayari ito.
"Fran, may magagawa ka kaysa sisihin mo ang sarili mo..." Pulang-pula ang
mukha at leeg ni Calder
Luhaan akong nag-angat ng tingin sa kanya.

"Be on his side. Protect him!" 11
Nanlaki ang mga mata ko.
"Sabihin mo na na hindi si Jackson ang pumatay sa mama mo." Lumapit si

Calder sa akin at lumuhod sa harapan ko. Kinuha niya ang nanginginig kong
mga palad at pinisil. "You can do that for him, right? Right?" 28
Lumamlam ang mga mata ko sa kanya.
"Hindi siya pwedeng makulong, ang kailangan niya ay magamot. Ang

kailangan niya ay katahimikan dahil pagod na rin siya, Fran. Pagod na
siya. Kaya please... Sabihin mo na hindi siya ang pumatay. Kahit anong
ebidensiya, walang magagawa dahil ikaw ang pinaka-ebidensiya rito.
Nandoon ka nang matagpuan na walang buhay ang mama mo. You just have to
lie na nakita mong hindi si Jackson ang—" Napahinto siya. 31
Ang mga mata ni Calder ay nawalan ng lohika. Puno na iyon ngayon ng

desperasyon. Taliwas ito sa mga naunang beses na pinagusapan namin ang
tungkol sa mama ko. This time, he's against the truth.
"He's a good person. You know that, right? Jackson is a good person. He's
just a victim of circumtances." 1
Napahikbi ako nang makita ang pangingilid ng mga luha sa mata ni Calder.
9
"Hindi man siya perpektong tao, pero mahal ka niya. Kahit gago siya,
mahal ka niya. Kahit galit pa rin ako sa kaniya at kay Vice... M-mahal ko
sila..." 91
Nanginig ang mga labi ni Calder. 1
"Noong araw na nahuli ako ng mga tauhan niya, papatayin niya na dapat
ako, Fran. He was raging mad that day dahil kinuha kita sa kanya. Pero
hindi niya ako sinaktan. He believed in me noong sinabi kong kinuha ka ng
mga tauhan ni Valentina. He believed in me, Fran. He even forgave me for
loving you. Samantalang ako, samantalang ako hindi ko siya mapatawad kasi
minahal ka niya! Kahit dapat akin ka!" 40
Tumutulo na ang luha ni Calder sa mga kamay kong hawak-hawak niya.
"It's time for you to protect him."
Dalawang katok ang kumuha sa atensyon namin. Nagpalitan kami ng tingin ni

Calder.
"It's Vice..." Lulugo-lugo siyang tumayo.
Tumango ako at tumayo na rin. Ako na ang nagtungo sa pinto habang abala
si Calder sa pag-ayos at pagpapakalma sa kanyang sarili. Pinunasan ko
lang ang luhaan kong mga mata bago ko kinalas ang mga lock ng pinto.
"Good evening, Frantiska."

Gulat na napatitig ako sa matandang lalaki na napagbuksan ko ng pinto.
Kahit expected ko na siya ay hindi ko pa rin maiwasang hindi magulat.
Itim na tux ang suot niya at itim din na slacks pambaba, at syempre ang
kanyang baston ay hindi mawawala.
Mapait siyang ngumiti sa akin. "I am here to inform you that I am

choosing my son." 20
Laking gulat ko ng bigla na lang siyang lumuhod sa haparan ko. "Umuwi ka

na sa mansiyon. I'm begging you. My son needs you..." 101
Agad na nag-unahang tumulo ang luha mula sa mga mata ko.
"Please go home, Fran..."
Aabutin ko sana ang matanda nang bigla kaming gulatin ng isang putok. Sa
luhaang mga mata ni Vice ko lamang naaninag ang naganap sa aking likuran.
5
"C-Calder..." Nanghihina akong napalingon. Lalo akong nanghina nang

makita ang gulat niyang reaksyon.
Nakatitig sa akin ang nangungusap niyang mga mata habang ang bibig niya
ay inaagusan ng kulay pulang likido. Sa likod niya ay may isang lalaking
nakasuot ng itim na bonet at may hawak ng baril na umuusok pa ang dulo.
68
"Calder!" Tila kulog ang sigaw ni Vice nang akmang magpapaputok ulit ang
lalaking nakabonet. 8
Pero bago pa nito makalabit ang gatilyo ay may nauna ng putok mula sa
likuran ko ngayon. Matapos itong tamaan ng bala direkta sa ulo ay sunod-
sunod na putok pa ang narinig namin hanggang sa nagmistulang shooting
target stand ang katawan ng nakabonet na lalaki bago ito walang buhay na
bumagsak sa sahig. 3
Sino ang walang awang nagpaulan ng bala? Hindi si Vice dahil nakalugmok
pa siya sa sahig nang lumingon ako sa kanya.
Ngunit nang mag-angat ako ng paningin ay nanlaki ang aking mga mata sa
pagkabigla. Sa likuran kasi ni Vice ay nakatayo ang isang lalaki na may
hawak na baril. "Jackson!" Nasa mga mata niya ang matinding galit habang
nakatitig sa akin. 310
JF
Chapter 64 17
Lumapit siya habang nakatutok pa rin ang hawak na baril. Nakatulala ako
sa kanya hanggang sa huminto siya sa tapat mismo ng nakahandusay na
gunman. Binaril niya pa ito ng isa sa dibdib. 16
"Tama na..." anas ko sa halos hindi na marinig na boses. Pero kahit gaano
kahina, narinig niya ako.
Marahan niyang ibinaba sa gilid ang baril at nilingon ako.
"Tama na. P-patay na siya. Tama na..."
"Calder!" Agad na inangat ni Vice ang katawan ni Calder para makaupo. 6
"Ugh!"
"'You okay?" tanong ni Vice.
"M-mukha ba akong okay?" Pinahiran ni Calder ang gilid ng bibig na may

dugo. 69
"Si Calder!" pagkasabi ko'y napakurap si Jackson.
Dinaluhan namin si Calder at inalalayang tumayo. Sa may gilid ng balikat

niya sa kaliwa ang tama.
"Malayo naman sa bituka 'to," aniya pero nakangiwi ang mga labi. 8
"We need to go," malamig na sabi ni Jackson.
Saglit na natigilan si Vice at saka nanlalaki ang mga matang nagsalita.

"Yeah. Kailangan na nating makaaalis. Hindi ko alam kung tama ang kutob
ko na parang may nakasunod sa akin kanina—"
Hindi na natapos ang pagsasalita nang may dalawang lalaking nakabonet ang
bigla na lamang pumasok sa pinto.
"Pasensiya na, Vice, napag-utusan lang kami para itumba 'yang babaeng
'yan!" 14
Nakatutok ang mga baril nila sa amin. Nakahawak ako kay Calder habang
hinaharangan kami ni Jackson.
Napaatras ang Vice. "Sino kayo?! Sino ang nag-utos sa inyo?!"
Napa-tsk ang isa sa mga nakabonet na gunmen. "Mayor, malinaw ang utos sa
amin na itumba 'yang babae sa likod mo. Kapag hindi ka umalis, madadamay
ka."
Pero hindi tuminag si Jackson sa harapan.
"Manolo, dalhin niyo na si Vice at si Mayor. Kami nang bahalang magligpit

sa maiiwan."
"No!" sigaw ni Vice. "Kung sino man ang nag-utos sa inyo, tell him na
hindi ako papayag sa plano niya!"
"Vice, may Plan B ito. Kapag hindi kayo nakisama, madadamay ka at si

Mayor. Mawawalan kayo ng pakinabang at mas gugustuhin na lang ng amo
namin na lahat kayo, pare-parehong dispatsahin." 20
Marahan ang pag-atras namin. Si Vice naman ay patuloy sa pakikipagusap sa

mga gunmen na may suot na mga bonet.
"Si Hynarez ba ang nag-utos sa inyo? Sino sa kanila? Si Congressman o si

Gov?! Answer me!"
"Vice, wala kang kasama nang nagpunta rito, wala ring may alam na
nandidito kayo. Kung lahat kayo, ililigpit dito, wala ring makakaalam
kahit ikaw pa ang bise presidente ng bansa." 5
"I will not let you kill any of them—"
Isang putok ang nagpatigil sa pagpapalitan nila ng salita. Napatulala ako

nang bumuga ng dugo ang isa sa mga naka-bonet. Umuusok ang noo nito nang
bumagsak sa sahig. 19
"Jackson!" napatili ako dahil itinulak niya kami.
Nanlisik ang mga mata ng isa pa sa mga lalaki na katabi ng binaril ni

Jackson. "Putangina ng anak mo!" 3
"Mga anak ko! Mga anak ko ang mga ito at hindi ako papayag na saktan niyo
isa man sa kanila!" Nakitulak na rin si Vice papunta sa likod ng mahabang
sofa. 62
Akala ko iisa na lang ang kalaban pero meron pa mula sa labas. Dalawa pa
ang pumasok at kapwa nakabonet ang mga ito. Tatlo ngayon ang
nagpapakawala ng putok ng baril habang hindi kami magkadatuto sa
pagtatago sa mga antigong sofa, cabinet hanggang sa makarating sa island
table ng kusina. 3
Mabulit at malawak ang paligid ng nag-iisang malaking bahay na ito sa

isang tagong resort. Mga antigo rin ang malalaking gamit na salit-salitan
naming tinataguan.
Nasa harapan ko si Jackson habang hawak pa rin niya ang baril na hindi ko
sigurado kung may bala pa ba.
"M-may baril ako sa kuwarto..." may paghingal sa boses ni Calder.
"Buhay ka pa?" Nilingon siya ni Jackson. 176
Ngisi lang ang sagot ni Calder sa kanya. 1

"Here. Cover me!" Inabot ni Jackson ang baril saka siya nakatungong
nanakbo patungo sa pinto ng nag-iisang kuwarto.
Nanggagalaiti ang mga nasalisihang gunmen. "Putangina mo, Mayor! Siyam ba

buhay mo?!" 127
Sunod-sunod naman ang pagkalabit ni Calder sa gatilyo. Nagmumura ang mga

lalaking nakabonet sa sala.
"Vice, putangina talaga ng anak mo!" 46
"Putangina mo rin!" sigaw ni Calder sabay angat sa island table para

magpakawala ng dalawang bala. 149
"Pakialamero kang guwardiya ka! Isa ka pang putangina!" 28
"Agh!" Sigaw ni Calder.
Pagbaba niya ay namilog ang mga mata ko. Duguan ang kanyang kaliwang
braso habang sapu-sapo iyon ng kamay niya. 1
"Daplis lang!" Nakangiwi niyang sabi pero todo ang paghingal niya. 17
Agad na lumapit si Vice sa kanya. Nanlilisik ang mga mata ng matandang

lalaki ng agawin niya ang hawak na baril ni Calder. Umangat siya at
pinagbababaril ang mga nasa sala.
"Para sa ginawa niyo sa anak ko, putangina niyo!" Vice yelled at them.
175
Takip na takip naman ako sa tainga ko.
"Badass!" nakangising ani Calder kahit halatang hirap na hirap na siya.

21
Pagbaba ni Vice ay putlang-putla ang matanda. "Wala ng bala!" 33
"Inubos mo e, pasikat ka masyado!" Napailing si Calder. "Pano tayo niyan?

Mukhang nakatulog na sa kuwarto iyong paborito mong anak. Di na bumalik
e." 226
"Shut up! Wag ka nang magsalita at baka lalo lang dumugo iyang mga sugat
mo!" 2
"Daplis nga lang..." 1
"Sa braso, oo! Pero iyong sa likod mo?!" Hinaltak siya ni Vice sa kwelyo
ng suot niyang polo. "Let me see!" 10
"Ano ba—ugh!" Hindi na nakapalag si Calder ng hilahin siya ni Vice.
Nagluha ang mga mata ko nang makitang umaagos ang dugo mula sa tama ng
bala sa likod ni Calder. 1
Hinubad ni Vice ang suot na amerikana at inabot sa akin. "Fran, pressure
on the wound!"
Tumango ako at idiniin ang pinaikot na amerikana sa mismong tama ni

Calder. Kandangiwi siya sa sakit.
"Ano wala na kayong bala?!" nanunuyang sigaw ng isa sa mga goons. "Pwede
na ba kayong bisitahin diyan?!" 21
"Walang tao sa kuwarto!" sumigaw ang isa sa kanila.
Kahit ngiwing-ngiwi sa sakit ay nakuha pang magsalita ni Calder. "Umuwi

na yata si Mayor." 171
Pinandilatan ko siya. "Sinabi na wag ka na magsalita!"
Pausod-usod na lumayo sa amin si Vice hanggang sa makarating siya sa

kanto kung saan naroon ang oven. Inalis niya ang dulo ng baston niya at
nakakagulat na ang totoong dulo pala nito ay patalim. "Hindi lang sila
ang may plano," bulong niya.
Namumutla man ay proud siyang ngumiti sa akin. 1
"Pag wala akong nasaksak nito..." Itinaas niya ang baston. "Papasabugin
ko na lang ito." Siko niya sa katabing kalan. Saka ko lang napansin na
ang kaliwang kamay niya ay may hawak na lighter. 14
Nang tingnan ko si Calder ay nakatingin din pala siya kay Vice. "Tuso
talaga si Thunderbird..." anas niya. 167
Minuto na lang ang bibilangin, pwede na kaming lapitan ng mga goons dahil
wala ng bala ang baril ni Calder. Todo na ang pagkaputla ni Vice sa kanto
ng kusina habang mahigpit ang hawak niya sa kanyang baston.
Pasimple nang binubuksan ni Vice ang tangke ng kalan.
Napasinghap ako. "Pag sumabog 'yan, mamamatay tayong lahat..." 3
Alanganin ang ngisi ni Vice. Sumenyas siya nang wag maingay. "Ako lang.
Tatakas kayo!" pabulong niyang sabi sa amin. 16
"Siraulo..." Calder sighed. 25
Nakarinig kami ng palitan ng putok kaya agad umangat ang mukha ni Vice.
"My Jackson!" 54
Someone threw us a gun, dumulas iyon sa tiles papunta sa gilid mismo ng

island table na pinagtataguan namin dito sa kusina. Padaskol na inabot
iyon ni Calder gamit ang isa niyang paa.
Pagkakuha sa baril ay kinasa niya agad iyon at nilingon ako. "Help me to

get up..."
Nakatanga lang ako sa kanya. Sobrang putla niya na at hinang-hina na kasi
siya para tumayo pa at makipagbarilan.
"Come on, Fran!" inis na untag sa akin ni Calder.
"P-pero..."
"Just help me so I can back him up!" 1
Kahit si Vice ay tila tutol habang nakatingin sa akin, pero anong

magagawa namin? Nagpupumilit makatayo si Calder kahit pa halos kulay
papel na siya sa putla.
"What?!" singhal niya kay Vice. "Pabayaan kong mamatay paborito mong
anak?" 16
"Calder!" sigaw ko nang makatayo na siya.
Pumapalatak pa siya habang iika-ika sa pagpunta sa sala. "Ang daya

talaga! Sa kanya armalite sa akin handgun lang!" 91
Kino-cover siya ni Jackson kaya walang makaangat sa mga kalaban.
Sunod-sunod ang palitan ng putok sa sala. Nang sumilip ako ay nasa may
likuran ng poste si Jackson at may hawak siyang armalite. He was licking
his lower lip while while firing at the gunmen. 136
Nakaikot pa si Calder sa kabilang dulo ng sala, sa may papasok sa banyo.

"Ako naman!" sabay kalabit niya sa gatilyo ng baril. 2
"Fran!" sitsit sa akin ni Vice.
Tumango ako at pagapang na pumunta sa pwesto niya. Inabot niya sa akin

ang hawak na phone at sinenyasan ako. Nang tingnan ko ang screen ng phone
ay connected ito sa isang tawag. "Help is coming," he said. 16
Nanubig ang mga mata ko. "We'll be okay..."
He nodded. "I hope so..."
Sunod-sunod pa rin ang barilan. Parang hindi sila nauubusan ng bala.

Halos dumugo na ang magkabilang tainga ko dahil sa nakakarindi ang mga
putok.
"Bro, keri mo na?!" sigaw ni Calder na kahit pinipilit maging matigas ay

kararamdaman ng panghihina. 104
"Stay where you are," kalmado ang boses ni Jackson na papalayo ang tunog.
"Sure! May tama na naman ako e!" 14
Ginapangan ako ng takot dahil ang iba na ang boses ni Calder ngayon.
"May tama siya sa tiyan..." naluluha ang mga mata ni Vice nang magsalita
siya. Nakasilip siya sa kinaroroonan ni Calder. "H-hindi na makatayo ang
anak ko..." 38
Pinisil ko ang kamay ng matanda. "He'll surely be glad to see your

concern. Pag nakaalis tayo, alagaan mo siya, ha?" 6
Umismid man si Vice ay masisinag sa mga mata niya ang pag-aalala.
Itinuro niya ang nakasaradong pinto palabas ng garden na ngayon ay

malapit-lapit na sa amin. "We'll go there!"
Patayo na kami nang masilip kong nakahandusay na ang isa sa mga gunmen sa
sala. Hinila ko pabalik si Vice dahil naglalakad na si Jackson patungo sa
natitirang isang gunman.
Nakatayo ang gunman at nakatutok din ang hawak na baril kay Jackson.
"Napakayabang mo talaga, Mayor! Ano bang pinagyayabang mo, ha? May siyam
na buhay ka ba?!" 28
"Kneel and I will not shoot you," He said, his voice sounding incredibly
calm. 3
"Robot ka ba, Mayor? Wala ka man lang kakaba-kaba ah!"
"I said, kneel."
"Ano? Di ko maintindihan inglesh eh!" Tumawa ito. "Mas naiintindihan ko

pa ungol mo noon tuwing tinitira mo ang anak ng boss namin!" 95
Humigpit bigla ang pagkakahawak ko sa kamay ni Vice kaya napangiwi ang

matanda. 23
"Inggit na inggit ako sa 'yo, Mayor! Hindi mo lang alam pero

pinagnanasaan ko nang matindi si Ma'am Val! Tuwing nagtitirahan kayo,
kung hindi sa garahe, sa ibabaw ng kotse, sa hagdan ng mansiyon nila, at
kahit sa kuwarto mismo ng babaeng iyon... nandoon ako!" Tumawa ulit ang
gunman. 126
Parang balewala na rito kung mapatay siya ni Jackson, o kung sinong

mauuna sa kanilang magpaputok.
"Ang sarap-sarap ba? Tapos iyong ampon mo rin, ang ganda-ganda; parang
manikin! Masarap din ba? Sino mas masarap sa kanila— Ugp!" 49
Napaluhod ang gunman nang barilin siya ni Jackson sa binti. 1
"Putangina mo talaga, Mayor!"
Nakarinig kami ng click na walang kasunod na putok ng baril. Nakatalikod

si Jackson sa gawi ko kaya hindi ko alam ang kanyang reaksyon. Nakatutok
ang armalite niya pero wala na iyong bala dahil sabaw na ang bawat kasa
at kalabit niya sa gatilyo.
Parang baliw ang tawa ng natitirang gunman. "Supot ka na, Mayor! Wala ka
nang ibubuga!" 40
"Go!" pasigaw na bulong ni Vice sa akin.
Binilisan ko ang pag angat at patakbo na sana ako papunta sa kinaroroonan

ng pinto palabas ng garden nang mapahinto ako. Paano'y nakatingin sa akin
ang gunman na kausap ni Jackson.
Agad na lumingon sa akin si Jackson kasunod ng nakakangilong putok ng

baril.
"F-Fran..." Blood spilled from his mouth. 28
Akmang magpapaputok uli ang gunman nang may naunang putok na

umalingawngaw. Kasunod niyon ang pagbagsak nito sa likuran ni Jackson.
"Jackson..." Hindi iyak ko ang aking naulinigan.
Sa pinto ngayon nakatayo ang dahilan kung bakit wala ng buhay ang gunman
na may tama sa ulo ng bala. Nakatayo ngayon si Valentina habang hawak pa
rin ang baril na ginamit. 2
"I heard about my dad's plan..." she said, her voce was trembling. 2
Nanginginig ang babae habang luhaan ang mga mata.
"I can't let him kill Jackson... I can't let him kill the man I love!"
Saka niya sunod-sunod na pinaulanan ng bala ang nakahandusay na gunman.
"I'm tired of all this! I'm so fucking tired!" 17
Nakatakip ang magkabilang palad sa tainga na marahan akong lumapit.
Nang mahimasmasan si Valentina ay nabitawan niya ang baril at nanlalaki

ang mga matang napatingin siya sa akin kaya ako nahinto sa paglapit.
"I just killed..." Gulat na gulat ang reaksyon niya. "Oh my god... Hindi
kita napatay pero nakapatay ako ng ibang tao. Gamit ang sarili kong
kamay!" She dropped her face to her hands. 1
Mayamaya lang ay humahagulhol na si Valentina.
Nang mag-angat siya ng paningin ay nagsalita siya. "But it's worth it,
right, Fran? You'll do the same for Jackson, right? You will kill for him
too, right? O ako lang? O ako lang?!" 11
Mapait ko siyang nginitian. "You just saved the man we both love, Val..."
1
Napakurap siya at tumulo ang luha.
"Paparating na ang mga pulis, Val... Tatanungin nila kung bakit ito
nangyari at sino ang may gawa..."
"F-Fran..." malat na boses ni Jackson.
Bigla na lang nawala ang pag-aalala ko kung gagamitin ba ulit ni

Valentina ang baril niya. Agad kong tinakbo si Jackson. "Shhh... Don't
talk please..." I took his face into my hands. "You'll be fine." 2
Pagkatapos ay diniinan ko ang dibdib niya kung saan nandoon ang tama ng
bala. 2
Sige ang pagluwa niya ng dugo habang nakatitig sa akin ang magagandang
uri ng mga mata niya. 1
"Paparating na ang mga pulis, ang ambulansiya... Please... Hold on..."
"I... m... glad you're... safe..." 12
"I said, don't talk!" sigaw ko. Halo na ang luha at pawis ko. Diin-diin
ko pa rin ng magkapatong kong palad ang sugat niya. 3
Si Valentina naman ay tulala habang nakamasid sa amin.
Nakarinig kami ng sirena ng pulis. Pumasok ang mga pulis sa loob ng

bahay. Kasunod ng mga ito ang mga lalaking may dalang stretcher. 3
Si Vice ay halos ayaw pang bitawan si Calder para mailagay sa stretcher.

"Ngayon ka magyabang, wag kang mamamatay!" 92
Nang mailagay sa stretcher si Jackson ay sumunod ako sa labas. Sa loob ng

ambulance ay nilagyan siya ng oxygen. Ayaw ko pa rin siyang bitiwan kung
hindi lang ako pinatabi ng isa sa mga nurse dahil iaakyat ang stretcher
na kinaroroonan ni Calder.
Itinabi si Calder sa kuya niya. Si Vice ay sumampa rin sa loob ng

ambulance.
Hindi na tumigil ang pag-iyak ko nang makitang halos maligo na sa

sariling dugo si Calder. "Calder, hold on, okay? Dadalhin na kayo sa
ospital." 6
Magaan siyang ngumiti sa akin. "W-we used to be okay..." 7
Hinaplos ko siya sa pisngi. "Shhh..."
"Fran..." Inalis niya ang oxygen niya. "You... have to hear what... I'm
gonna say..."
"Calder naman..."
"Tinanggap mo... ako di ba kahit ayaw sa akin ni Vice... Ikaw ang
tumanggap sa akin..." putol-putol na sabi niya. 29
He was crying now. 1
"Fran kung... ano man mangyari sa akin, wag mong sisisihin sarili mo
dahil ikaw lang... Ikaw lang ang magandang nangyari sa buhay ko." 153
Napahagulhol na ako sa kamay niya.
"Ito..." tukoy niya sa katabing si Jackson.
"Calder, please..." I pleaded. 1
Pero patuloy sa paputol-putol at hirap na pagsasalita si Calder.
"Ito, Fran... Ito kahit may topak 'to... Mahal ka nito. Ibinuwis pa nga
buhay para sa 'yo..." 34
"Please wag ka na sabing magsalita!"
"Calder, stop talking!" sumabat na si Vice na wala na ring pakialam kahit

naghahalo na ngayon ang sipon at luha sa mukha. 8
"I think I'm gonna die now, old man..." Calder shut his eyes and gasped.
99
Inagaw ni Vice ang kamay ni Calder mula sa akin. "Shut up! I said, stop
talking, you brat!"
Hindi na ulit nagsalita si Calder. Nakatitig na lang ang luhaan niyang

mga mata kay Vice. 1
"No, no! Don't you fucking dare die on me!" Vice yelled, grabbing Calder,
pulling his body to his. 15
"Vice..." Pinigilan ko sa braso ang matanda na pilit niyayakap si Calder.
Nang matapos ang mga nurses kay Jackson ay binalingan nito si Calder at
inayos ang oxygen. Patuloy sa pagawa ng first aid ang dalawang nurse sa
loob.
Pikit na ang dalawa sa buong byahe. Pagkarating sa ospital ay nauna na

kaming pinababa dahil naghi-hysterical na si Vice. Sa Emergency palang ay
sandamakmak na ang media kaya kinailangan pa namin ang tulong ng mga
guwardiya at pulis para makalampas.
Kalmado na ang matanda pero wala pa ring tigil sa pagluha. Katulad ko

lang rin siya na parang mauuna pang bawian ng buhay dahil sa takot at
kaba.
Nagulat ako nang bigla siyang magsalita sa mababang tono. "Mahal ka nila.
Mahal ka ng mga anak ko." 61
Inalalayan ko siya patungo sa bench na kaharap ng operating room. Nang
lumabas ang doktor ay ako ang naunang sumalubong. Hindi ako makapagsalita
kaya mga mata ko na lamang ang nagtanong.
May mga sinabi ang doktor pero para akong bingi na hindi iyon
maintindihan. Si Vice ang sumunod na kinausap. Paatras ako nang paatras.
Sumisigaw si Vice pero parang echo lang iyon sa tainga ko. Umiiling ako
at pilit na umaalis. 24
Ang dalawang nurse na sumalubong sa ambulansiya kanina sa labas ng

ospital ay nadaanan ko. Malungkot na nakangiti sa akin ang isa sa kanila.
Kinakausap ko na pala sila nang hindi ko alam. "We are very sorry,
Ma'am..." 7
Umawang ang mga labi ko.
"Maam, dead on arrival na po iyong isa." 1.2K
JF
This is the Last Chapter, but there'll be an Epilogue after.

163
Chapter 65 1
"Dead on arrival na po yung isa." Nakayuko ang nurse nang masalo niya ang
nanunumbat kong mga mata. 40
Para akong tinamaan ng kidlat sa sinabi ng nurse. Sino sa kanila? Sino sa

kanila?! Nakakalat na ang media sa aking harapan ngunit tulala pa rin ako
at hindi makagalaw.
"Ikaw ang ampon ng mga Cole at kahalikan ni Mayor sa stolen photo na

kumalat sa Internet, right? Ma'am, anong masasabi niyo ngayon sa
nangyari? Sa tingin niyo ay plano ito ni Miss Valentina Hynarez katulong
ang daddy niya para maghiganti?" 3
Napatitig ako sa camera na nasa harapan ko. Nakalapit na pala sila sa

akin nang hindi ko man lang nararamdaman.
"Ma'am, totoo ba na pinakasalan kayo nang lihim ni Mayor? At hindi iyon

alam ni Miss Valentina? Totoo bang niloko niyo si Miss Valentina kaya
naghihiganti siya sa inyo?" 7
Sumalit sa isip ko ang luhaang mukha ni Valentina habang hawak niya ang
baril na pumatay sa sarili nilang tauhan. Umiling ako at hinawi ang mga
camera sa harapan ko.
Hindi ko ilalaglag si Valentina dahil pinili niya ang tama. Katulad ko ay
nagmahal at nasaktan lang rin siya. Hindi pa huli para sa kanya. Pero sa
ama at tiyuhin niya? Huli na.
"Ma'am, anong masasabi niyo? Pahingi ng statement—" 1
May mga guwardiya na humarang sa mga media men. May humigit sa kamay ko
at nang lingunin ko ito ay seryosong mukha ni Tarek ang aking nabungaran.
Inalalayan niya ako palabas ng ospital hanggang sa makarating kami sa
nakaparadang itim na Pajero. Binuksan niya ang pinto sa backseat ng
sasakyan at inalalayan akong sumakay. 2
Hindi na ako nagulat nang makita si Ate Minda sa loob. Sinalubong ako ng
babae nang mahigpit na yakap.
"Ate..." Napahagulhol agad ako sa balikat niya. Para akong biglang

nakakita ng kakamping masasandalan. 9
"Hush, Ganda..." alo niya sa akin sa boses na garalgal. Maging ang

balikat niya ay nanginginig sa mga oras na ito. 1
Ibinuhos ko ang lahat ng sakit sa pag-iyak. Hinayaan ako ni Ate Minda ng

ilang minuto rin. Wala akong narinig na kahit ano mula sa kanya. Kahit si
Tarek ay tahimik lang sa driver's seat. 1
Ring ng phone na hawak ko ang nagpatigil sa akin. Nanginginig pa ako nang

sagutin ang tawag.
Basag na boses ng matandang lalaki ang nagsalita. "Fran, wala na siya.

Wala na ang anak ko..." 61
"Fran, saan ka pupunta?" luhaang tanong ni Ate Minda sa akin.
Hindi ko na siya nasagot. Kahit nanghihina ay sinikap kong lumabas ng

kotse at wala na akong pakialam sa mga camera na nakatutok sa akin.
Patakbo akong bumalik sa ospital habang walang pugto ang pagtulo ng mga
luha ko.
Wala nang mga media sa loob. Ang nagkalat na lang ay mga tauhan ng mga
Cole. Sinalubong ako ni Vice pero hindi ko na siya napagtuunan ng pansin
dahil dire-diretso ang tila may sariling isip kong mga paa patungo sa
kinaroroonan ng morge.
Nakasunod sa akin si Vice at ang mga tauhan niya. Kahit sina Tarek at Ate
Minda ay narito na rin at pilit na umaalalay sa akin.
Nanghihina ang mga tuhod ko pagpasok sa loob ng morge kung saan

naghihintay ang nasa mid thirties na babaeng morgue staff na magtuturo
kung nasaan ang bangkay na pakay namin.
Tigmak ang luha ng matandang lalaki na bise presidente ng bansa ng siya'y

magsalita.
"He's gone. My son is gone!" Halos lumuhod siya sa sahig ng morge. 30

Inalis ng staff ng morge ang puting kumot na nakatakip sa mukha ng

katawan na nasa pinakaunang mortuary table.
Una kong nakita ang maputlang balat at ang mahahaba at payapang pilik-
mata ng lalaki. Kung makahimlay siya roon ay aakalain mong isa lang
siyang prinsipe na nagpapahinga. 41
Ano bang masamang biro ito?
Nanginginig ang mga tuhod na nilapitan ko siya at masusing pinagmasdan.

Baka kasi nangti-trip lang siya. Baka ginu-good-time niya lang kaming
lahat dito. 1
"Come on, big guy..." 21
Hinawakan ko siya sa malamig niyang balikat.
"Wake up now, okay? Hindi na nakakatuwa 'tong joke mo na ito e."

Nagsimulang gumaralgal ang boses ko and I hate it. 12
Bakit ako iiyak e joke lang nga ito. 3
"Sige na, bumangon ka na..." 5
Napakatahimik niya. Hindi pa rin siya kumikilos.
"Come on... This isn't funny anymore..." 7
Lalong lumakas ang paghagulhol ni Vice na nakasalampak pa rin sa sahig ng

morge habang inaalalayan ng kanyang mga tauhan.
"Ayan o, naririnig mo siguro na sobrang nasasaktan ang daddy mo. I told

you, he cares for you. Nahihiya lang talaga siya na ipakita, pero mahal
ka niya." 166
Wala pa ring pagkilos sa mortuary table ang bangkay at napipikon na ako.
Tinapik ko siya sa balikat. "Come on! Bumangon ka na diyan! Maawa ka sa

daddy mo! Kahit naman badtrip ka sa kanya, alam ko naman na hindi mo siya
matitiis, di ba? Kaya bumangon ka na diyan bago pa siya atakihin sa
puso!"
May humawak mula sa likod ko. "Ganda..." It was Ate Minda.
Tinabig ko ang kamay ng babae at saka muling tinapik ang balikat ng

bangkay. This time ay halos alugin ko na siya. "Bumangon ka na sabi
diyan! Naiinis na ako! Naiinis na talaga ako!" 16
"Fran!" Niyakap na ako ni Ate Minda mula sa likuran. Nanginginig ang

katawan niya siguro dahil katulad ko ay umiiyak siya.
Pinipigilan niya ako sa ginagawa ko. Ayaw kong tumigil. Ang kulit ni Ate
Minda.
"Ano ba?! Ate, hindi mo ba nakikita na ginigising ko 'to!" Pilit akong

kumakalas sa kanya at tuluyan ng inuga ang mortuary table.
"Fran, ganda, tama na..." basag ang boses na awat niya sa akin.
"Ate, hindi nga! Hindi babangon 'to diyan hanggang hindi ako ang gigising
e!" 2
"Tama na..." Hinang-hina siyang bumitaw sa akin para lang lumipat sa

harapan ko.
"Ate, tumabi ka diyan. Pababangunin ko pa 'yan! Pinaglololoko tayo e!" 16
"T-tama na, Ganda..." Umaalog ang balikat na umiling siya at hindi umalis
sa pagkakaharang sa mortuary table. Basang-basa na ng luha ang kanyang
mukha.
"No!" Napasigaw na ako nang makitang tatakpan na ulit ng morgue staff ng

kumot ang bangkay.
Pilit kong hinahawi si Ate Minda. Maski si Tarek ay pumipigil na rin sa

akin pero nagwala ako.
"Bumangon ka sabi! Hindi kita mapapatawad kapag hindi ka bumangon!"
Nanlaban ako sa kanilang lahat at nagsisisigaw.
"Bumangon ka! Sinabi ko ng tama na bumangon ka—"
May humila sa akin at malakas akong sinampal. "Tumigil ka na sabi!" 9
Doon ako natauhan. Daig ko pa ang binuhusan ng malamig na tubig nang

mahimasmasan.
Natulala ako sa babaeng nasa harapan ko. "M-Mrs. Cruz..."
"Tama na! Tama na, Fran! Let him rest!" sigaw niya na halos mamaos na. 13
"Mrs. Cruz..." hikbi ko.
"Pabayaan na natin siyang makapagpahinga. Pagod na siya. Matagal na

siyang pagod... Ito na siguro ang talagang dapat para sa kanya..." Puno
ng luha ang mga mata niya na dati ay wala namang mababakas na kahit anong
emosyon. 76
Parang bata ako na bumunghalit ng hagulhol at yumakap sa kanya. "Mrs.

Cruz, sorry... Sorry... Sorry po!..." 4
Sa unang pagkakataon ay narinig ko siyang umiyak. Ginantihan niya ang
yakap ko at hinayaan akong tumangis sa kanyang balikat.
"Sorry po... Sorry po talaga... Sorry..."
Walang imik na hinagod niya ang likod ko para pakalmahin. Kahit sa mga
oras na ito na alam kong halos madurog siya na tulad ko ay mas pinili
niya pa ring maging matatag at matapang. 11
...
Calder is dead and Jackson is in coma. Sobrang sakit. Sa ilang linggo na

lumipas ay para akong pinapatay sa sakit. 393
Pinipilit ako nina Ate Minda na umuwi para magpahinga pero ayoko. Ayokong
iwan si Jackson. Kung umaalis man ako sa ospital ay iyon ay para sumilip
lang kay Calder sa sementeryo. Ganoon lang ang ginagawa ko sa araw-araw.
Salitan kong binibisita at binabantayan ang dalawa. 8
Katatapos lang ma-cremate ni Calder pero gusto ni Mrs. Cruz na ilibing pa

rin ang lalaki katabi ng libingan ng yumao nitong ina at amain. Sa wakas
ay makakapiling na ulit ni Calder ang pamilya na nawala sa kanya. 57
Kahit anong pagluhod at pakiusap ni Vice habang yakap-yakap ang urn ni

Calder ay hindi siya nagwagi sa kagustuhan ni Mrs. Cruz na ipalibing ang
patay. Matigas ang puso ng may edad na mayordoma. Ni hindi nito
pinakinggan ang pagmamakaawa ni Vice na hayaan ang urn ng anak na
manatili sa kanya. 1
Si Mrs. Cruz ang natitirang legal na kamag-anak kaya wala ring nagawa si
Vice kundi hayaang malibing si Calder matapos ang dalawang gabi lamang ng
madamdaming burol.
Wala yatang oras na hindi ako umiiyak. Hindi ko pa rin kayang tanggapin
na hindi ko na makikita at makakausap si Calder na katulad noong dati. 30
Hindi ko na siya maririnig na magbiro, mang-asar at magreklamo. Hindi ko

na mararanasang ipagtanggol niya. Hindi ko na rin matitikman ang mga luto
niya. At hindi na rin siguro magiging ganoon kasarap ang lasa ng kahit
anong fishball, kikiam at kwek-kwek kahit saan. 36
Umiiyak din ako na halos maubos na ang tubig sa katawan dahil hanggang
ngayon hindi pa rin nagigising si Jackson... ang asawa ko. Puno pa rin
siya ng tubo sa katawan habang wala siyang malay. 2
Nang ilipat siya sa VIP room ng ospital ay hindi na talaga ako natulog
kahit segundo. Ni idlip ay hindi ko dinanas sa buong pagbabantay ko. The
possibility that Jackson will leave me too like Calder did was
terrifying. 4
Nang makaramdam ako ng pagkahilo ay saka lang ako umalis sa tabi ni
Jackson. Pumasok ako sa banyo ng VIP Room at tumitig sa salamin na
naroon. 1
"I need to be strong..." I forced myself to smile.
Kailangan kong lumaban. Namamayat na ako pero hindi ito pwede. Hindi
katanggap-tanggap para sa kalagayan ko ngayon ang magpabaya. 13
Nakarinig ako ng kaluskos sa kuwarto kaya madali akong bumalik para lang
magulat at madatnan na nakadilat na si Jackson. 6
"Oh, God!" Napaluha ako agad at nanakbo pabalik sa kanya.
Umungol siya. Nanghihina ang mga kamay niya na humawak sa aking braso.
Ang malamlam na mga mata niya ay walang kurap sa pagtitig sa akin.
"Gising ka na..." hikbi ko.
Kinuha ko ang kamay niyang may swero at pinaghahalikan.
"Gising ka na talaga... Oh, God..."
Marahan niyang inalis ang oxygen na nakaharang sa kanyang bibig.
"I'm thirsty..." he said in a hoarse voice.
Napangiti ako kahit lumuluha. "I'll call your doctor—"
"P-please call my dad too, Nurse..." 82
Napatigagal ako. "N-nurse?" 20
Bahagyang kumunot ang kanyang noo habang nakamasid sa akin. "Aren't you
the nurse?" 139
Napalayo ako sa kanya bigla. Ang mga luha ko ay kusang dumaloy na parang
wala na yatang katapusan.
"Why are you crying?" he asked. His face was plastered in confusion. 16
Umiiling akong umatras at tinungo ang emergency button. Mabilis ko iyong

pinindot saka ako nanakbo palabas ng VIP Room.
Para akong masisiraan ng bait habang nasa labas. Kung hindi pa dumating
si Ate Minda kagaya nang parati niyang ginagawa ay hindi pa ako titinag
sa kinatatayuan ko.
Hinila ako ng babae palabas ng ospital at papasok sa kotseng nakaparada

sa labas. "Umuwi muna tayo, Ganda. Kailangan mong magpahinga."
I let her take me. Wala akong imik o reklamo. Lumulutang ang isip at
damdamin ko at hindi ko kayang makipag-argumento. Tahimik lang ako kahit
si Ate Minda at Tarek sa buong byahe hanggang sa makarating kami sa
mansiyon. 1
Sa mansiyon ay tahimik din ang lahat. Mula sa mga guwardiya, kasambahay

at maging sa mga hardinero ay walang sumulyap sa amin. Walang nagsasalita
o lumilikha ng kahit anong ingay. Nakakabingi ang katahimikan at masakit
sa pakiramdam ang pag-iwas ng lahat sa katotohanan.
Si Ate Minda ang nagtyaga na sumama sa akin hanggang sa kuwarto ko. Siya
ang pumili ng isusuot ko. Siya ang nagpuno ng tubig sa bathtub at maging
ang naghubad ng suot ko.
Tahimik niya akong inalalayang sumampa sa bathtub. Wala akong imik habang
pinapabayaan siya na tulungan akong makaligo. I even leaned forward so
she can scrub my back with a loofah.
Matapos maligo ay tinulungan niya rin akong magbihis. Ate Minda was also
the one who combed my hair.
"O ayan, e di fresh ka na ulit, Ganda." Ang boses niya ay pilit ang
pagiging masaya.
"I wanna go back to the hospital, Ate..."
Maliit siyang ngumiti. "Sige ako ang bahala kay Tarek."
Naiiyak na nilusob ko siya nang mahigpit na yakap.
...
Ang ilang minuto na pagbalik sa ospital ay parang ilang buwan para sa

akin. Ang byahe ay nakakainip at nakakapikon.
Baka hinahanap na ako ni Jackson.
Baka nahimasmasan na siya at pinapahanap niya na ako.
Hinahanap niya na ako.
Hahanapin niya ako.
Paghinto sa harap ng ospital ay sulyap lang ang naibigay ko kina Ate

Minda at Tarek dahil mabilis na akong umibis sa backseat para takbuhin
ang lobby.
Hindi na rin ako nagtyaga na maghintay sa elevator. Pinili ko ang hagdan

dahil ayaw kong may mamatay na segundo na nakatulala lang ako. Ang bawat
hingal ko sa pag-akyat patungo sa 5th floor ay sulit ng nasa harapan na
ako ng VIP Room na kinaroroonan niya.
Agad kong pinihit ang pinto at pumasok ako sa loob. Ang lalaking doktor
na nasa mid fifties at isang babaeng nurse ang nadatnan ko. Wala si Vice.
Pero gising si Jackson at nakatingin sa ibang panig ng kuwarto.
Ni hindi siya nagsayang ng panahon na tingnan man lang ako...
Kahit saglit...
Kahit saglit lang...
Nagsimulang mangatog ang mga tuhod ko. Ang mga mata ko naman ay unti-
unting nagtutubig. Hindi niya pa rin ba ako matandaan? Hindi pa rin ba
niya ako kilala?
"Mrs. Cole?" Lumapit sa akin si Dr. Ferillo. 7
Nangingilid ang mga luhang tumango ako.
"I'm glad you're here now, Mrs. Cole."
"K-Kumusta siya, Doc?"
"I am done evaluating him. Physically, stable na ang pasyente."
"But he can't remember, Doc..." kumakabog ang dibdib sa sabi ko. 1
"Just some details in his life." 1
"Natatandaan niya ang lahat maliban sa ibang b-bagay?" I stammered on the

last word.
The doctor nodded. "It's a Dissociative Amnesia , Mrs. Cole. Trauma and
stress caused it." 14
Tuluyan na akong napaiyak. 1
"There's no nutritional deficiencies, infections and other issues. He

already gone through MRI and CT Scan last week, but there's also no brain
damage detected. His amnesia is all about trauma and stress."
Maraming ipinaliwanag ang doktor pero ang tungkol sa trauma ang pinaka-
pinagdiinan niya. Dissociative amnesia ang nararanasan ni Jackson ngayon.
Ang mga naaalala lang ni Jackson ay mga piling bagay sa buhay niya.
Sariling utak niya ang nagblock ng mga pangyayaring masasakit at ayaw
niya nang alalahanin. Walang nakakaalam kung kailan siya gagaling o kung
gusto niya pang gumaling. 12
The doctor suggested na once okay na si Jackson physically ay sumailalim

naman siya sa isang psychologist. Kahit nakalabas na ang doktor at nurse
ay nakatayo pa rin ako at hindi makalapit kay Jackson.
Siya na ang unang pumansin sa akin. "I'm sorry, Miss." 14
Napalunok ako sa klase ng mga titig niya. Mga titig na nagsasabing hindi
niya talaga ako kilala. 2
"I really thought you're a nurse. Ikaw kasi ang una kong nakita nang
magising ako." Bahagyang ngumiti ang maputla niyang mga labi. 30
Pinunasan ko ang mga luha ko at hinayaan lang ang sarili na pagmasdan

siya. Despite of his paleness, he's still nonetheless handsome as ever.
Namiss ko na makita siyang gising. Namiss ko na marinig ang boses niya.

Gusto ko na sana siyang yakapin ngayon. Gusto ko nang isumbong sa kanya
ang mga pinadaanan ko sa loob ng mahigit dalawang linggo na in coma siya.
3
Gusto ko ring sabihin sa kanya na hirap na hirap na ako at ang sakit-

sakit dahil wala na si Calder. Kailangan ko ng karamay. Kailangan ko ng
magpapakalma sa akin. Nang magsasabi na okay lang at magiging maayos din
ang lahat.
"You're crying again." 4
Lalo akong napaiyak habang siya naman ay takang-taka sa akin.
"You know what, Miss? May kamukha ka?"
Iyak pa rin ako nang iyak.
"Parang kamukha mo iyong batang makulit sa Davao." 41
Napatigil ako at natulala sa kanya.
Jackson smiled at me. "Yeah, kamukha mo siya. That doll in Davao." 56
Dahil ako nga iyon... Ako nga iyong doll mo...
Para akong baliw na humahagulhol sa harapan niya. Wala na akong pakialam

kahit takang-taka na talaga siya sa akin. 2
"Miss, can you call my dad?"
Mahinang katok ang pumukaw sa akin. Agad kong tinungo ang pinto. And
speaking of his Dad...
"Hello, Frantiska." Si Vice.
"Hinahanap ka niya..." I told him.
Parang biglang kinabahan si Vice. "Can you give us a minute?"
"S-sige po..." Tumango ako at tahimik na lumabas.

Sa labas ng VIP Room ay umiiyak pa rin ako. 5
Naaalala pa rin ako ni Jackson... Naaalala niya ang batang ako. Kung
ganoon, bahagi pa rin ako ng mga alaala niyang masaya...
Ngingiti ako tapos iiyak ulit. Parang nasisiraan ng bait habang iniisip
ang nakaraan namin sa Davao. Ang una naming pagkikita...
"Fran..." Bumukas ang pinto ng VIP Room at iniluwa niyon si Vice matapos
ang ilang minuto.
Mabilis akong nagpahid ng luha kahit pa useless na iyon dahil mugtong-

mugto naman ang mga mata ko.
"Nakatulog na siya."
Bumagsak ang balikat ko.
Ngumiti ang matandang lalaki at nilapitan ako. "You know what?"
Napaangat ang tingin ko sa kanya.
"Even before... May kakayahan na siya to erase memories na ayaw niyang

maalala." 31
At ngayon ayaw niya na rin akong maalala? Parang tinutusok ng maraming

aspile ang puso ko sa mga nagdaang minuto. 4
"Marami akong pagkukulang, Fran."
Pagak siyang tumawa at tumingala sa kisame upang sikilin ang pagsilip ng

luha.
"Totoo lang ang mga sinabi ni Calder. Lahat kasalanan ko. Sa sobrang
pagkaguilty ko sa pagkasira ng pamilya ko, pagkamatay ng asawa ko dahil
sa karupukan ko, at sa pagsira ko sa buhay ng mga anak ko na kapwa
biktima lang sa mga kasalanan ko... dahil sa lahat ng iyon, binalot ko
ang sarili ko ng kamanhiran." 5
Malungkot na sinulyapan ni Vice ang pinto ng VIP Room na kinaroroonan ni

Jackson.
"Akala ko kapag naging manhid ako, magiging malakas ako. Akala ko rin na
maitatama ko pa ang mga mali sa pamamagitan ng pagmamanipula ng mga buhay
nila." 1
Nang bumalik sa akin ang paningin ni Vice ay nanghina ako sa kirot at

pait na nasinag ko roon.
"Sinikap kong kontrolin ang buhay niya. Sinikap kong planuhin ang buhay
niya sa pulitika. Para sa akin hindi sapat na maging successful
businessman lang. I wanted him to have more power and connections. Ang
pagiging politician ko, ang ilang ulit kong termino sa pagkabise-
presidente, lahat ng ito para kay Jackson. Dahil gusto ko na may
makapangyarihan siyang ama na masasandigan niya." 3
Inabot ko ang kamay ni Vice at hinawakan. "Ginawa niyo lang po ang alam
niyong makakabuti sa kanya."
He slowly shook his head. "My son is broken... Alam ko na iyon simula
palang pero nagbulag-bulagan at nagbingi-bingihan ako. Hindi ko alam na
habang pinipilit ko siyang ayusin, lalo pala siyang nawawasak." 9
Sarkastiko siyang ngumisi sa kawalan.
"You see? Marami siyang pinagdaanang sakit nang nag-iisa. Kinimkim niya
lahat ng pait. Itinago niya ang lahat ng emosyon hanggang sa wala na
talagang matira. Ito na siya ngayon, binura na rin niya pati ang
masasakit na alaala."
Bumitaw siya sa akin at tumalikod na.
"I'm telling you this because I want you to understand my son better."
Nang humarap siya muli ay napunasan niya na ang nagbabantang luha sa

kanyang malamlam na mga mata kanina.
"After hearing everything, will you still stay with him?"
Maliit akong ngumiti. "Nothing's changed."
Tumango siya na tila nakahinga. "Good. By the way, I just came here to
say I am sorry for everything... and goodbye." 12
"Po?" I blinked.
"I'm leaving."
"Where to?"
Nagkibit-balikat siya. "Somewhere far." 25
"Pero hahanapin kayo ni Jackson—"
"Believe me he won't." 11
Napatitig ako kay Vice. Puno ng lungkot ang mga mata niya pero sinisikap
niyang ngumiti.
"Nakausap ko na siya, Fran. Okay na kami. Alam niyang aalis ako."
May inabot siyang envelope sa akin. "This is for you. And I have two
favors to ask you."
"Ano po ang mga iyon, Vice?" Napatitig ako sa envelope na tinanggap.

"First, open the envelope once wala na ako. Second, wag na wag mong
susukuan ang anak ko. Ipaglaban mo siya gaya ng paglalaban niya sa 'yo. 1
"I'll do it," mabilis kong sagot.
Mahina at pagak siyang tumawa. "Sorry may pang-third pa. Give him a happy
family." 36
Naluluha akong tumango. Sunod-sunod na tango.
"Oh, may pang-fourth pa pala..." Lumamlam ang mga mata niya. "Don't
forget to visit my Calder on his grave. Dalhan mo siya lagi ng bulaklak,
ha?" 83
Napahikbi ako kasabay ng singhot. "I'll do that, too." 3
"I know you will." Ngumiti siya na may lungkot sa mga mata.
"Vice..."
"It's Dad." Tinapik niya ako sa balikat. "Fran, you're now part of the
family. The daughter that I never had. Again, I apologize for
everything." 66
Huling beses pa siyang sumulyap sa pinto ng VIP Room bago siya tahimik na
naglakad paalis.
Ang papalayong tunog ng kanyang baston ay parang naiiwan pa sa aking

pandinig. 1
Hindi ko alam kung bakit sobra-sobra ang kaba ko habang nakatingin sa

papaliit na anyo ng matanda. Gusto kong habulin si Vice, pero hindi ko
kayang iwan si Jackson dito. Parang kapag aalis ako ay may mangyayaring
hindi maganda. At kung hindi ko rin susundan si Vice ay parang meron pa
ring mangyayari na hindi maganda. 9
Hindi ko alam kung saan lulugar.
Pero katulad nang parati, pinili ko si Jackson. 1
Bumalik ako sa loob ng VIP Room. Natutulog na nga siya pagpasok ko.
Mahimbing na tila haring natutulog doon.
"Hmn..." mahinang ungol na nagpalapit sa akin sa hospital bed.
"Jackson?" Natutulog pa rin siya at parang naalimpungatan lang.
Nakahiga siya sa kama habang payapang nakapikit ang mga mata. Marahan
akong umupo sa tabi niya.
"Tulog ka lang... Pahinga ka lang..."
Dahan-dahan akong humiga sa tabi niya at sumiksik sa kanyang tagiliran.

Iniyakap ko rin ang isang braso ko sa kanya.
"Jackson, namimiss na kita..." 2
Mahina siyang umungol. 1
Lalo akong sumiksik sa kanya. "Sana bumalik ka na..."
Ang mahahabang pilik-mata niya ay walang kagalaw-galaw, at ang paghinga

niya ay pantay na ulit. Tila nahimbing na sa pagtulog. Nag-iinit ang mga
mata ko habang nakasiksik ako sa kanya. 4
"Bumalik ka na..." Kinuha ko ang isa niyang kamay na may swero at

inilapat sa aking tyan. "Bumalik ka na. Kailangan kita. Kailangan ka
namin ni Baby. Kaya bumalik ka na dahil magkakaanak na tayong dalawa..."
393
------------ 1
Before you read the Epilogue, gusto kong sabihin na alam kong marami ang
nasasaktan, and I am one of you. I just made an announcement on my
Facebook account: Jamille Fumah, totoo yun. Yes, there'll be a bonus
chapter. Also, I'll be posting updates re the next story. 195
-JF 6
Maraming salamat sa pagsama sa akin hanggang sa dulo ng kwentong ito. 170
Epilogue 20
"Marsha, you should die so I can have the full custody of your daughter."
5
The woman eyes welled with tears as they rushed down her cheeks like
waterfall. "J-just promise me that you will take care of my daughter..."
"You need to go now, Marsha." Lumabas ng kuwarto ang matangkad na

lalaking kausap niya.
Patuloy sa pag-iyak si Marsha, she just stopped when she heard a noise—a
cough from the bathroom.
"S-sino 'yan?" Kahit nanghihina ay napaangat siya sa kama. "I know

someone's in there. Sino ka?!"
The bathroom's door opened, and an old man inside pointed a .38 special
revolver at her.
Marsha's eyes widened in fear. "Don S-Salvo..." 69

The old man walked toward the bed with the gun pointed at her. "Masyado
ka nang nakakabigat sa anak ko." 8
Todo iling ang luhaan niyang mukha. "N-no... P-please..."
"Why are you afraid to die? Dito ka rin naman na pupunta at pabibilisin
lang natin." Pagkasabi'y kinalabit nito ang gatilyo ng baril sanhi upang
malaglag sa sahig si Marsha. 2
Mabilis namang pinunasan ng matandang lalaki ang baril at saka inilagay

sa kamay ng walang buhay na babae. "You can now rest, Marsha. You no
longer have to worry about your daughter now." 29
...
St. Peter Cemetery, PRESENT DAY 2
Bitbit ang basket na puno ng bulaklak ay bumaba ako ng sasakyan.

Sinabihan ko si Tarek na hintayin na lang ako kaysa sumama pa siya sa
akin dito. Tinahak ko ang daan papunta sa puntod na pakay ko.
Habang naglalakad ay hindi ko maiwasang hindi balikan ang nakalagay sa

sulat na ibinigay sa akin ni Vice. Oo nabasa ko na ang laman niyon at
alam ko na ang tunay na nangyari noon. He's the one who killed my mother.
16
Ang buong akala ni Vice ay may mapapala siya sa mga Justimbaste kaya
ipinagkasundo niya si Jackson kay Mama noon. Umaasa pala si Vice na
tatakbo bilang mayor ng Davao si Lolo Isko at alam ng lahat na sure win
ang mangyayari dahil minamahal ng mga tao ang lolo ko. Malinis ang
reputasyon ni Lolo at kilala ito bilang pilantropo. Pero walang balak si
Lolo na pumasok sa politika. Ang gusto na lang ng matanda ay magpahinga.
Isa pa, saan kami kukuha ng pangtustos sa kampanya gayong limitado na ang
pera ng pamilya namin. 3
Nang malaman ni Vice na wala siyang mapapala ay sinubukan niyang umatras

sa usapan. Pero huli na ang lahat dahil si Jackson na mismo ang may gusto
na maipakasal kay Mama. Walang may alam na may sarili na palang usapan
sina Lolo at Jackson noong panahong iyon, isang usapan tungkol sa
kinabukasan ko.
Wala ng nagawa pa si Vice kundi hayaang matuloy ang kasal dahil alam
niyang hindi na rin niya mapipigil si Jackson dahil nakapagdesisyon na
ito. Pero hindi doon natapos ang lahat dahil isang tuso si Vice. Hinayaan
niya nga na matuloy ang kasal pero sinigurado niya na hindi legal na
mare-rehistro ang mga dokumento.
Hindi legal ang kasal ni Jackson kay Mama. 46
Wala ng pakialam si Vice sa mga Justimbaste dahil ikinatuwa niya nang

matapos ang pekeng kasalan ay umalis din agad ng Davao si Jackson. Ang
buong akala niya ay hindi na babalik ang anak niya, pero bumalik ito
noong malala na ang sakit ni Mama. Palihim na sumunod siya sa Davao para
alamin ang nangyayari, at hindi niya nagustuhan ang kanyang natuklasan...
Gusto akong dalhin ni Jackson sa Manila and Vice hated that idea.
Tumingala ako sa langit upang pawiin ang paninikip ng aking dibdib. Tama
ang pagtitiwala ko kay Jackson. Totoo na hindi nga siya ang may gawa.
Hindi siya ang pumatay kay Mama. 24
Humingi ng kapatawaran si Vice sa sulat. Sinabi niya roon na

pinagsisisihan niya na ang lahat-lahat at okay lang kung hindi ko siya
mapapatawad dahil deserve niya ang magdusa hanggang sa kabilang buhay...
1
Hindi ako ganoon.
Hindi ako magtatanim ng galit para pahirapan ang sarili ko. Nasaktan ako
at nasasaktan ako pero hindi ako maghihiganti. Hindi ko hahayang sirain
ng galit ang puso ko. 28
Ipinagdadasal ko siya kasama ng pasasalamat dahil siya pa rin ang daan

kung bakit nagsanga ang mga landas namin nina Jackson at Calder. Sila ang
mga importanteng tao sa buhay ko.
Sana lang ay kung nasaan man ngayon si Vice ay makita niya si Mama para
personal siya na makahingi ng kapatawaran sa nagawa niya. 29
Nahinto ako sa paglalakad nang matanaw ang paparating. Isang babae na

nakasuot ng bestidang itim at may dala ring bulaklak ang papunta sa
kinatatayuan ko.
Nagliwanag ang aking mukha nang makilala siya. "Mrs. Cruz!"
"Kumusta?" seryoso pa rin ang tono niya tulad noon.
"Kayo po ang kumusta? Hindi na po kayo bumalik sa mansiyon. Saan na po

kayo nakatira ngayon?" sunod-sunod kong tanong.
"Sa bahay na binili ni Calder para sa akin." Ngumiti nang tipid ang may
edad na babae. 36
Sinabayan ko siya sa paglalakad. "Sa tingin ko po ay matutuwa si Calder

dahil sa wakas ay nagretiro na kayo at tinanggap niyo na ang bahay na
binili niya para sa inyo."
"Para saan pa ba na manatili ako sa mansiyon?" Nagkibit siya ng balikat.

"Wala na akong ipaglalaban doon. Wala na si Vice at wala na rin si
Calder." 35
Sabay kaming naglakad patungo sa kinaroroonan ng puntod. Nasa tabi ng
libingan ni Calder ang libingan ng mama niya at ng kanyang step-dad.
Pagkarating namin ay nagtataka akong napatingin kay Mrs. Cruz. 2
Kanino galing ang kandila at mga bulaklak? Meron na kasi doon at ang
kandila ay halatang kasisindi lang. May nauna sa amin?
"Nakasalubong ko si Miss Valentina. Galing siya rito," she supplied. 8
Namilog ang mga mata ko. Dinalaw ni Val si Calder?
Mula noong tumestigo si Valentina laban sa tatay at tiyuhin niya ay wala

ng may alam kung nasaan ang babae. Kahit si Sacha ay hindi alam kung
nasaan ang kapatid. 8
Nai-issue na ang mga Hynarez, but still Valentina chose to testify

against her own family. Walang may alam kung bakit. 4
Ang hinala ni Ate Minda ay matagal na ring nasusuka si Valentina sa

sistema at tanging si Jackson na lang ang pinagkukunan ng babae ng lakas.
"Siraulo man si Valentina sana ay mahanap niya pa rin ang para sa kanya.
Sana sumaya na siya," naiiling na sabi ni Mrs. Cruz. 29
Nagtirik din kami ng kandila at inayos ang mga dala naming bulaklak sa
puntod ni Calder. 2
"Hoy kumusta ka na diyan?" kausap ko. 2
Nasa tabi ko lang si Mrs. Cruz at nakikinig.
"Masaya ba sa heaven, Calder? Bawal ang maligalig diyan, ha?" Pasimple

kong pinahid ang isang butil ng luha na umalpas sa aking mata. 65
Tumayo ako at hinarap si Mrs. Cruz. "Baka nagpapasaway na po iyong

pamangkin niyo kay God ngayon. Maligalig po iyon e." 3
Ngumiti siya. "Baka pinagtatawanan niya tayo ngayon. Alam kasi niya na
ayoko sa 'yo pero heto ngayon at magkasama tayo." 13
Napangiti na rin ako. "Gusto niyo na po ako ngayon di ba?"
"I am sorry, Fran." Nag-iwas siya sa akin ng tingin. "Sorry kung inisip
ko na isa kang balakid para sa ipinaglalaban ko noon..."
Napayuko ako. Naiintindihan ko na ngayon ang pinaghuhugutan ni Mrs. Cruz.
"Nagtyaga ako sa mansiyon dahil ayokong isuko ang pakikipaglaban para sa

pamangkin ko. Gusto ko na maging pantay si Vice sa mga anak niya mula sa
mana, karapatan at maging sa pagkilala."
Bumuntong-hininga siya.
"Pero sa pananatili ko sa mansiyon, hindi ko akalain na mapapamahal ako
sa batang si Jackson. Siguro dahil naging mabuti sa akin noon si Donya
Jacqueline kaya ang anak niya ay hindi ako nahirapang mahalin..." 2
Nakangiting minasdan ko ang mga bulaklak sa puntod. Napakabait nga raw ni

Donya Jacqueline based sa mga kwento ng mga tauhan sa mansiyon.
"Hindi ko kayang iwan si Jackson habang lumalaki siya. Daig ko pa ang

isang istriktang ina sa pag-aalaga sa kanya. Ayoko siyang pabayaan dahil
alam kong walang maidudulot na maganda si Vice sa buhay niya."
"Hindi po ba nagtampo si Calder dahil mas inalagaan niyo si Jackson?"
"Naiintindihan ako ng pamangkin ko kung bakit si Jackson na ang mas

naging priority ko. Naiintindihan niya na higit na mas mahina at mas
nangangailangan ng atensyon ang kapatid niya kaysa sa kanya." 24
"Alam niyo po ang tungkol sa kalagayan ni Jacksoon noon pa?"
Tumango si Mrs. Cruz. "Isa iyon sa dahilan kaya hindi ko talaga magawang
umalis. Nang malaman ko na tila may sakit siya sa pag-iisip ay halos
madurog ako. Gabi-gabi ko siyang naririnig na kinakausap si Donya
Jacqueline na tila buhay ito at nakikita niya. Naririnig ko siya na
naglalambing, nagsusumbong, at kinumusta ang isang taong wala na sa
mundong ito..." 63
At ang buong pagkakaalam ni Jackson ay teen ager na siya noong mamatay sa

rest house sa Rizal ang mama niya. Ang kwento na iyon ay minanipula lang
ni Vice.
"Ang iniisip ng lahat ay malakas siya at walang damdamin, pero hindi. Sa

kanilang dalawa ni Calder, siya ang mahina. Itinatago niya lang ang lahat
ng emosyon pero sa loob, wasak na wasak siya. Dahil alam niya ang lahat
ng nangyari. Isinusuka niya ang sariling ama. Dala niya ang guilt sa
nangyari sa mama ni Calder." 5
"Kaya pinahanap niya si Calder, Mrs. Cruz? Gusto niyang makilala ang
kapatid niya."
Tumango siya. "Kahit ayaw ni Vice, pinapasok niya si Calder sa buhay

niya." Ngumiti si Mrs. Cruz at tumingala sa langit. "At kahit itanggi ng
magkapatid na 'yan, alam ko sa puso ko na mahal nila ang isat-isa." 22
Tumingala rin ako sa langit. "He's the most selfless guy I've ever
known." 5
"Ang batang iyon... Tigas-tigasan pero malambot ang loob. Idinadaan niya
sa biro ang lahat, pero nasasaktan siya sa totoo lang. Nahihirapan na
siya at napapagod na pero mas pinipili niyang wag pag-alalahanin ang mga
tao sa paligid niya." Napayuko si Mrs. Cruz at dinig ko ang kanyang
mahihinang hikbi. 24
Kahit ako ay naluluha na naman. Wala rin yatang pagkakataon na dumadalaw
ako rito kay Calder na hindi ako maiiyak.
Masakit pa rin kasi talaga. 8
Parang kailan lang, siya ang una kong kaibigan.
Siya ang nagpapatawa, nang-aasar, at nagpapakilig sa akin. Siya pa nga

ang puppy love ko bago ko marealize na mas masarap siyang maging
kaibigan. 14
Nagpaalam na si Mrs. Cruz matapos ang ilang minuto namin sa puntod. Ang
sabi niya ay magsisimula siya ng bagong buhay bilang Miss Cruz dahil
dalaga naman talaga siya. At this time ay hindi na siya magpapanggap na
ibang tao. Mabubuhay na siya bilang siya. 2
Mayaman siya dahil sa kanya iniwan ni Calder ang mga properties at ipon.
Ang sabi niya, maglilibot siya sa buong mundo hanggang sa hindi niya na
kaya. Hanggang sa kulubot at mahina na siya. 19
Deserve ni Mrs. Cruz ang mabuhay nang malaya. At alam ko na kung nasaan
man si Calder ngayon ay masaya siya. 1
Muli kong pinagmasdan ang puntod. "Pakabait ka palagi, ha? Wag mo ng

alalahanin ang kuya mo dahil ako ang bahala sa kanya. So paano? Aalis na
ang milady mo... Mahal kita." 174
... 2
Pagkababa ko ng sasakyan ay sumalubong agad si Ate Minda. Humihingal siya

at ni hindi niya man lang nasalo ang "hello kiss" ni Tarek sa kanya dahil
sa akin siya agad dumiretso. 37
"Ganda, si Sir Jackson hinahanap ka!" 11
Napatingin ako sa nakabukas na pinto ng rest house. Dito na kasi kami

ngayon nagi-stay sa Tanay, Rizal. Dito ko pinili na dalhin si Jackson
para ilayo siya sa media at sa mata ng mga tao sa Quezon City. Dito namin
sisimulan ang simpleng pagbabagong-buhay. Dito kung saan malayo sa
siyudad at magaan sa pakiramdam ang tanawin at malamig na hangin. 7
I left around 9am when Jackson was still asleep in our bed. Malamang nang
magising siya ay ako agad ang hinanap ng mga mata niya.
Kalaunan kasi ay natanggap niya na rin na ako ang batang babae na

nakakausap niya noon sa Davao. Naging palagay na rin ang loob niya sa
akin. Nitong huli ay alam na rin niya na mag-asawa na kaming dalawa.
"Nasaan siya Ate?"

"Nasa garden sa likod. Tumawag kasi kanina sa landline si Sir Acid about
sa business." 41
Mula ng naririto na si Jackson ay madalas na ang tawag ng mga brothers

niya sa Red Note Society. Ang mga ito ang umaasikaso ng negosyo nila
dahil nagpapagaling pa siya. 17
Ang mga ito rin ang umasikaso para mas mapabilis ang kaso ng mga Hynarez.
Nauna na akong pumasok sa loob ng rest house. Tinungo ko agad ang sliding
doors papunta sa likod kung saan naroon ang malawak na hardin ng rest
house. That's our favorite part of this place. Doon namin paboritong
tumambay dahil sa overlooking view ng Metro. Lalo tuwing gabi kung saan
parang may mga nakalatag na maliliit na ilaw sa ibaba.
I went outside the sliding doors and there he was. Standing there,
wearing a white shirt, his hands in his jeans' pockets, and looking so
handsome as ever. Nang lumingon siya ay nahigit ko ang aking paghinga.
"Jackson..." I called his name.
Ang magagandang uri ng mga mata niya ay tumitig sa akin. For a moment,
that's all there was, the unbreakable connection between us.
Mayamaya ay humakbang siya palapit sa akin. Ang pakiramdam ay parang

katulad pa rin ng noon... nakakapanghina.
"What took you so long?" 29
I smiled sweetly at him. "You missed me?" 2
Nag-iwas siya ng tingin ngunit sa mapula niyang mga labi ay naglalaro ang
isang ngiti. 29
Oo nagsimula na. Nagsimula na nga kami sa bagong buhay na magkasama. Mga

bagong alaala, mga alaalang matatamis at magaganda na lang mula ngayon
ang iipunin naming dalawa. 7
...
FOUR MONTHS LATER 1
I am now six months pregnant and based on the ultrasound report, I am

having a healthy baby boy. Nasa Europe na kami ni Jackson ngayon kung
saan siya nagpapagamot. Hindi ko siya sinusukuan kahit pa hanggang ngayon
ay hindi niya pa rin naaalala ang nakaraan. 51
Kahit pa para kaming nagsimula sa umpisa ay hindi naging sagabal iyon

para magdamayan kami sa lahat ng masasaya at masasakit na sandali...
Five months ng patay si Vice. He died by suicide. He left a letter na
ipa-cremate siya agad once matagpuan ang katawan niya sa kanyang hotel
room na wala ng buhay. Huli na para makita pa siya ni Jackson dahil urn
na lang ng abo ang dumating sa amin matapos siyang macremate sa
Pilipinas. 74
Hindi ako umalis sa tabi ni Jackson. Palagi akong nakaalalay sa kanya at

nakasuporta.
Hindi na siya nagpaconfine sa ospital pero regular ang session niya with
his private psychologist. He's taking his meds too. 1
Desidido siyang gumaling dahil ang gusto niya ay makabalik na kami sa

Pilipinas sa lalong madaling panahon. Gusto niya na doon namin
palalakihin ang anak namin. Gusto niya rin na bumalik ako sa pag-aaral at
siya naman ay aasikasuhin ang kompanya na iniwan ng daddy niya. Syempre
hindi pa rin kami mawawalan ng oras para sa baby namin. 4
Ang pangarap naming kompleto at masayang pamilya ay malapit na naming

mabuo paglabas ng baby sa tiyan ko.
Siya nga pala... Si Mrs. Cruz ay nasa mansiyon na ulit. Nagsawa na agad
sa pagliliwaliw ang tita ni Calder. Hindi niya raw pala type ang
magbuhay-reyna. Hindi raw kasi niya kayang mabuhay na wala siyang
binubwisit at sinusungitang mga kasambahay, so ayun siya na ulit ang
mayordoma doon. Baka malamang na isa si Mrs. Cruz sa magiging babysitter
ng magiging baby namin ni Jackson. 47
Si Ate Minda naman at Tarek ay ikinasal na last month. Magkikita kami

kapag nanganak na ako at bibinyagan na si Baby. Syempre sila ay magiging
ninang at ninong. Ninang rin ang mga kaibigan ko sa DEMU. 21
Si Sacha at ang baby nito naman ay sumama na kay Valentina at huling

balita ay nagmigrate na ang mga ito sa States.
Tungkol kay Olly, sumusulat pala sa akin ang babae. Hindi pa rin kami
bati pero pinatawad ko na siya. Hinihintay ko na lang na tuluyan niyang
marealized ang mga pagkakamali niya. 15
Pwede na rin kami umuwi ng Pilipinas na walang inaalala dahil ang lahat
ng gusot ay naayos na ng kinabibilangang fraternity ni Jackson, and Red
Note Society. Dahil sa pera at koneksyon, malinis na ang lahat ng
komplikasyon
Bumukas ang pinto ng kuwarto at iniluwa niyon ang napakaguwapo kong

asawa. He's wearing a black turtle neck pull over and a khaki fitted
pants. Hinubad niya ang suot na eyeglasses at saka siya lumapit sa akin.
24
"Just done with the session with Doc. Flaming..." He sat on the side of
the bed. 4
"Sorry hindi ko man lang nabati si Doc." Kakabangon ko lang dahil mabigat
ang pakiramdam ko kanina.
"It's okay." Hinaplos niya ang tiyan ko. "Are you feeling better now?" 4
Ngumiti ako. "Yes."
"Mangga?" 9
"No. I'm good." Inabot ko siya sa balikat.
Ilang buwan na pero wala pa ring nangyayari sa amin kahit pa sa iisang

kuwarto at iisang kama naman kami natutulog. 11
Palaging yayakapin niya lang ako, hahalikan at hahaplusin. Halos palaging

ako lang ang nakikinabang. Samantalang siya, pagkatapos ng maiinit na
eksena ay tatayo na at magkukulong sa banyo. 73
"It's okay..." sabi ko sa kanya sa mahinang boses. "Sabi ng OB ko, pwede

pa." 22
"Fran..." Lumamlam ang mga mata niya.
"You used to call me doll..." bulong ko "Or your wife..." 6
Kitang-kita ko ang pag-alon ng Adam's apple ni Jackson. 4
Hinila ko ang isang kamay niya patungo sa gitna ng mga hita ko. Ilang
sandali lang ay marahan niya na akong hinahaplos doon. Sinamantala ko ang
pagkakataon, hinila ko siya para abutin sa mga labi. Katulad ng parati ay
agad naman siyang gumanti ng halik. 13
Jackson parted my legs wide. He moaned into my mouth as his fingers

touched the inside of my panties. 1
"Oh..." ungol ko nang maramdaman ang init ng mahaba niyang daliri. Ramdam
ko ang panginginig ng aking parte at pagkabasa doon.
"Damn it," he growled when our lips parted. 3
I automatically arched my body against him. Noong mga nakaraan ay sobrang

ingat niya sa akin. Sobrang marahan na para akong mababasag kapag hindi
niya pinakaingatan. But lately ay bumabalik na ang dating Jackson. Iyong
mas mapusok, mas mainit at maiksi ang pasensiya.
Jackson's middle finger slowly stroked my wetness until he slid it

inside. He fingered me deeply and then slid his wet fingers up and down
my throbbing core. 13
Lalong humigpit ang pagkakakapit ng isang kamay ko sa kanya dahil

nahihibang na ako sa sensasyon na dumudoble habang tumatagal. Ang isang
kamay ko ay mabilis na kinalas ang ribbon sa suot kong pantulog hanggang
sa bumagsak na ito sa aking bewang. Wala akong suot na bra kaya
naramdaman niya agad ang kalambutan ng aking magkabilang dibdib.
"Oh, damn..." Para siyang kakapusin ng paghinga habang mainit na
nakatitig sa hinaharap ko.
"Suck them... Play with them... Please..." 60
Nagliliyab ang mga mata niya nang tumitig sa akin.
"Please..." Kinabig ko siya sa batok.
He leaned down to suck my boobs. A soft sound escaped my lips as he

alternately lick the tip of each puckered nipple. His other hand cupped
my left breast, squeezing it lightly as his mouth continued sucking and
licking the nipple of my other breast. 3
Itinaas ko ang mukha niya para halikan siya ulit. Para akong malulunod sa
paghalik niya. Ang init at napakabango ng bibig ni Jackson. Napahiwalay
lang ako nang maramdamang nasa sukdulan na ako.
Nanginig ang balakang ko at napayakap ako sa kanya nang mahigpit habang

bumibilis naman ang labas-masok ng dalawa niya ng daliri sa akin.
"Ahhh..." Mahinang sumandal ako sa balikat niya pagkatapos.
Mabilis pa ang paghingal niya samantalang pumapantay na ang aking

paghinga.
Inabot ko siya. "We're not done yet..." 1
Pumikit siya nang mariin kasabay ng pagtatagis ng mga ngipin. 1
"Let me..."
He drew in a sharp breath when I touched his crotch. Lumapit ako sa kanya
at idinikit ang hubad kong dibdib sa kanyang braso. Ramdam ko ang
pagpipigil niya.
"You're so huge and hard..." anas ko.
"We should stop," he growled the words in my ear. 14
Napasunod ako sa kanya nang bigla siyang tumayo at umalis sa kama.
Lumapit siya pero para lang ayusin ang suot ko na nahubad sa akin. Siya
rin ang nagtaas ng naibaba kong underwear.
"Jackson..."
Hinalikan niya ako sa noo at hinimas ang may kalakihan ko ng tiyan.
"Mahal ko..." I hugged him and felt him stiffened. 6
Napatingala ako sa kanya para masdan ang kanyang reaksyon pero umiwas
siya ng tingin. Bagay na madalas niya na ngayong gawin.
"What's wrong?" I asked him.
Ramdam ko na hindi na ito tungkol sa pagtabi sa akin. Hindi na tungkol sa

kung gagawin namin ang ganoon o hindi.
Bigla siyang umiwas at nakapamulsang at lumabas sa sliding door ng kwarto

na patungo sa veranda. Nakahabol lang ako ng tingin sa kanya.
I dont know but it felt weird these past few weeks. Parang may iba sa
kanya. Parang pakiramdam ko, bumalik na ang dating Jackson ko. Parang
ayaw niya na malaman ko na nakabalik na nga siya.
Pero imposible dahil sabi ng doktor niya, wala pa rin siyang naaalala. At
okay naman na kami ngayon kahit pa ang lahat ng pinagsasaluhan naming
memories ay bago.
Paglabas ko... nakatingala siya sa langit habang ang mga kamay ay nasa
loob ng bulsa ng suot na pantalon. 1
"Jackson..."
"I'm sorry for using your grandpa's money," he said all of a sudden. 6
Napasinghap ako sa sinabi niya. "What did you say?"
"I did that dahil walang-wala ako." 4
Hindi pa rin siya tumitinag sa kinatatayuan. Nakatingala pa rin siya sa

kalangitan na parang wala lang ang sinabi niya.
I went near him. "Jackson..."
"Ayokong humingi kay Dad. Gusto kong may patunayan, and your grandpa
trusted me enough kaya binigyan niya ako ng karapatan sa pera niya."
"Believe me. I tried convincing your grandpa to use the remaining money
to save your falling company, but he refused. Papalubog na talaga, at
ayaw na rin niyang magkaroon ng alalahanin."
Nangilid ang mga luha ko. "Naaalala mo na?"
Saka lang bumaling sa akin ang malamig niyang mga mata. "The deal with
your grandpa, yes."
Bumagsak ang balikat ko. Hindi naman na importante sa akin ang tungkol sa
pera ni Lolo o kung ano man ang totoo tungkol doon.
"Believe me, ayaw niya na. He just wanted to make sure your future."
"I believe you."

Tumango siya at maliit na ngumiti. "Still, I'm sorry for not telling you
sooner."
Lumapit ako sa kanya at tiningala siya. "I love you..." 1
Matagal na nakatitig siya sa akin bago siya mahinang nagsalita.
"Calder." 16
Napakurap ako. "Ha?"
"Let's name him Calder." Ang isa niyang palad ay humakaw sa kaliwang
balakang ko at ang isa ay masuyong humaplos sa aking tiyan. "Calder was
my favorite person before you came into my life." 261
Nanubig ang mga mata ko. "Jackson..." 1
"Laging may kulang dito." Itinuro niya ang kanyang dibdib. "Kapag wala
ka, nasasaktan ako. Naaalala at hinahanap ka nito. Dahil alam nito na
ikaw ang pinakaimportanteng tao sa buhay ko." 8
"I'm okay with that." Ngumiti ako kahit naiiyak. "I'm totally okay with
that." 1
Maliit na isang hakbang at niyakap ko siya. Isinandal ko ang pisngi sa

kanyang matigas na dibdib.
"Wag na nating alalahanin ang masasakit. Basta naaalala mo lang na mahal

mo ako at mahal na mahal kita... Okay na iyon. Mabubuhay na tayo nang
masaya sa ganoon." 1
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. Naguguluhan ako pero hindi ko na

inintindi pa ang pagtataka, nakontento na ako sa kung anong meron sa amin
ngayon. 6
"Let's not think about the past, Jackson. Magsimula tayo ulit. Kasama si
Calder..." 9
"We will... Mrs. Cole." 14
Naramdaman ko ang paghalik niya sa ulo ko at paghaplos sa buhok ko.
Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya. "Hindi na tayo maghihiwalay,

Jackson. Tayong tatlo. Tayo ng magiging baby natin. Bubuo tayo ng
masayang pamilya. Pamilya na hindi tayo pinalad na magkaroon noon.
Mararanasan nating maging masaya. Hindi na tayo maghihiwalay." 6
Nang tingalain ko siya ay sinalubong ako nang mga mata niya na puno ng
emosyon. Mga emosyong parang nakita ko na rin noon. At ang kainosentehan
ng mga mata niya ay parang naglaho na talaga ngayon. But who cares? Ang
importante magiging magkasama kami sa lahat ng oras at pagkakataon. 4
I'll be with the man who made me feel like I'm on the highest of heights
and sometimes in the deepest of depths. Hindi na ako aalis. Sasamahan ko
siya kahit saan at kahit kailan. 8
Ngumiti siya at hinaplos ang aking pisngi. "I love you, Mrs. Cole." 34
At tingin ko ay gagawin na namin mamaya ang hindi namin magawa-gawa the

past months. Napakapit na lang ako sa kanya ng buhatin niya na ako
pabalik sa aming kwarto. Pabalik sa aming kama. 95
WAKAS
Jamille Fumah

JF - RNS 2 - Obey Him

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

JF - RNS 2 - Obey Him

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Obey Him ✔️

11.9M Reads 499K Votes 67 Part Story

A novel by Jamille Fumah

"Bakit masaya ka ngayon?"

Unang kita ko palang sa bago kong daddy ay alam ko na agad na gusto ko

Napakurap ako habang nakatingin sa maputlang babae na nakahiga sa gitna

"Saglit lang po, Mama," mahinang pakiusap ko.

"Get out, I said!"

Tiningnan niya ako nang masama ng hindi pa rin ako tuminag sa

Pumatak ang mga luha kong kanina pa pala nandiyan.

Nagkamali ako sa paghanga sa aking step-father. Hindi naman talaga

Hinila ako ni Manang Nora palayo kay Mama.

"Wag mong idamay ang anak mo sa kamiserablehan mo, Marsha!"

"Marsha," mahinahon na ang boses ni Manang Nora. "Nauunawaan kong may

Lumabas na ako ng kuwarto. Ayaw ko ng marinig ang isasagot ni Mama kay

Kahit kailan ay hindi ko namulatan ang pagmamahal niya. Mula ng magkaisip

Suplado, malamig na tao at nakakatakot suwayin ang naging asawa ni Mama.

Kahit bata pa ay iginagalang ng lahat ang step-father ko. Magaling ito at

Madilim na nang magising ako. Nakatulog pala ako sa pag-iyak. Maingat

Lumabas ako ng kuwarto matapos kong magsuklay at mag-ipit ng buhok. Nasa

"Ano pong nangyayari?" tanong ko sa malaking lalaki na nakatayo sa paanan

Nagulat ako ng lumingon ito sa akin. Seryoso ang mukha niya at

Naririto ang step-father ko!

Nakita ako ni Manang Nora, agad akong nilapitan ng matanda. "Bumalik ka

"Pero bakit po maraming tao rito? At bakit nandito si Tarek?" Bihira ko

"Manang, nasan si Mama? Anong nangyari sa kanya?!"

"Ayoko, Manang!" Itinulak ko siya at nanakbo papunta sa kuwarto ni Mama.

Natulala ako sa pagkahindik ng makita ko kung ano ang pinagkakaguluhan

"Fran!" Hinila ako ni Manang Nora palabas ng kuwarto.

Niyakap niya ako at inalo. "Isipin mo na lang na nasa tahimik na lugar na

"Tahan na, hija... tahan na... Diyos ko po, tahan na..."

Dinala sa morge ang bangkay ni Mama at unti-unti ng tumahimik ang

Sa isang iglap, ulila na ako.

Sa isang iglap, mag-isa na ako.

Nagkatotoo ang sinabi ni Mama kanina. Darating ang pagkakataong itatanong

Nanatili ako sa sofa habang tahimik na umiiyak. Pigil na pigil ko ang

"Sir, you have a flight at one am."

"Cancel it." Malamig na boses na nagpatingala sa akin.

Pababa ng hagdan si Tarek at ang asawa ni Mama. At kahit ayaw ko ay

Naramdaman niya yata ang pagtitig ko sa kanya, napatingin siya sa akin.

Sa buong pagkakataon ay nakamasid lang ako kay sa kanya.

Sinenyasan niya si Tarek, at nakakaintinding umalis ang malaking lalaki.

"Fran," baling niya sa akin ng wala na si Tarek.

"Have you had dinner?"

"Po?" Napakurap ako sa kaswal niyang tanong.

"Because I haven't had my dinner yet." Namulsa siya. "Let's eat

Kung hindi ako natatakot sa magiging reaksyon niya kung tatanggihan ko

"Eat," utos ng lalaking kasalo ko. Nasa harapan ko siya, at sa kalmante

Ipinatong niya ang isang braso sa ibabaw ng mesa at nangulumbaba. "You

Tumayo siya at gumilid sa kinauupuan ko. Nanuot agad sa ilong ko ang

Inilapag niya ako sa ibabaw ng kama ko nang makapasok kami sa aking

Tumango ako habang nalulula sa intensidad ng mga mata niya.

Yumuko siya upang pumantay sa akin. Nagulat ako ng sa kauna-unahang

May dugo! May dugo sa shorts ko!

Napatuwid ako ng makarinig ako ng yabag ng mga paa na papunta sa kuwarto

Namutla agad ako. Nandito na si Uncle Jackson sa Davao?!

"Nasa sala sa ibaba. Hinihintay ka at sabay kayong kakain na dalawa."

"Bababa na po ako..." mahinang sabi ko.

At natatakot ako na makaharap siya ngayon dahil may kasalanan ako sa

"S-sunod na lang ako, Manang." I decided to change my shorts and panties

"Opo..." Kumuha agad ako ng panties and shorts sa closet.

"Ku ang lalaking iyon, ke bata-bata pa ay daig pa ang nagme-menopause na

STORY CONTINUES BELOW