"Magbihis ka. Aantayin kita sa labas. Huwag kang madudulas ulit...

" banta niya at

lumabas siya sa banyo.
Matalimkong tinitigan ang pintuan at padabog ko iyong sinarado!
Hinarap ko ang salamin at nasapo ko na lamang ang ulo ko. I can't wait for all of
these to be over. I can't wait
to just suddenly leave Costa Leona. I want it tomorrow. Kung kaya ko lang talaga.
Kung kaya na sana ni
Papa.
Half asleep akong nagbihis. Lumabas agad ako at nakita ko siyang inaayos ang aking
kama. Medyo mabutibuti
na ang pakiramdamko pero sobrang hilo parin ako. Umayos lamang ang aking sikmura
pagkatapos kong
magtoothbrush.
Umupo ako sa aking kama at pumikit na lamang. He's not done making sure my pillows
were arranged so I
stayed like that.
P 18-6
"Humiga ka na, Miss President..." sabi ni Sibal.
Hindi ko alamkung bakit sobra sobra ang sakit na naramdaman ko nang narinig ko sa
kanya iyon. The term...
Miss President. I feel like he's all just doing these all because I'mhis boss. But
then I feel like he's not, too.
But of course he is... may girlfriend na siya.
Dumilat ako at matalimsiyang tinitigan ngayon. Pagkatapos ay humiga ako sa aking
kama. Hulog ang
dalawang paa ko sa sahig.
"Miss President..." ani Sibal. He's probably bothered with my position.
Ilang sandali ang lumipas ay hinawakan niya na ang likod ko at ang baywang ko para
maingat ng maayos sa
mga unan. Agaran ay dumilat ako at ikinulong ang kanyang batok sa aking braso para
madampi ko ang aking
labi sa kanya.
I kissed him. I never really remember when was the last time I kissed someone
softly. Tila balahibo lamang
ang dampi ko sa kanyang labi and he did not even respond... even a bit. Maybe it's
too lovely to respond at...
maybe he need something that's burning... something hot.
Nilapag niya ako sa aking unan. Nangilid ang luha sa aking mga mata. For the
insults, the heartbreaks, the
pain, the desperation, and everything.
I will never be probably enough to make anyone stay with me...
Kinalas ko ang aking braso sa kanyang batok. Hinayaan ko ang sariling umiyak. Hindi
bale na't nariyan siya.
Mukhang nawalan na talaga ako ng kontrol sa aking sarili.
"Huwag ka nang magpumilit pa na subukan muling magsilbi sa akin, Sibal. Dadagdagan
ko ang pasahod mo
huwag ka na lang muli maging ganito ka lapit sa akin dahil hinding hindi ko
maiintindihan ito... You have a
girlfriend while I like you. I will try to stay away but I can't promise to be so
away when you're this close..."
"Wala akong girlfriend, Miss President..."
Napadilat ako sa sinabi niya.
"Liar! I have heard what Katarina said! Sinasagot ka na niya!" sigaw ko, tunog
nang-aakusa.
Nag-iwas siya ng tingin sa akin at tumayong matuwid. Bumangon ako para makitang
mabuti ang kanyang
ekspresyon.
"Hindi kami..." aniya.
"Pero gusto mo siya! Pero... mahal mo siya, hindi ba? The reason why you stay away
because you've been
loyal. You told me you like her right after I told you I like you, Sibal!"
"Gusto ko siya, oo, pero..." he trailed off.
Hindi niya na dinugtungan. Nag-antay ako pero wala siyang dinugtong kundi...
P 18-7
"Matulog ka na, Miss President-"
"Don't fucking call me that!" sigaw ko sabay tayo para harapin siya.
His eyes widened. Umatras ang luha ko dahil galit na ngayon ang nararamdaman ko.
"My rule in life is fucking simple! If you want something, go for it. If you don't,
then... don't! Bakit ikaw, ang
hirap? Gusto mo si Katarina pero may pero ka! Hindi kayo. Pinapaasa mo ako! Paasa
ka!" sigaw ko sa kanya.
"I like you, Snow!" sigaw niya pabalik.
Nanlaki ang mga mata ko at para akong nabilaukan sa lahat ng mga salitang gusto ko
pang pakawalan.
Nalunok ko sila ng wala sa oras.
Kitang kita ko ang frustration sa kanyang mukha. Humakbang siya palapit sa akin.
Nanginig ang aking tuhod.
"I like you very, very much, Miss President..."
He closed the space between us. Hanggang bibig niya ang mata ko. Yumuko siya ng
konti para magtama ang
ilong naming dalawa. Hindi ako makagalaw. I never really thought it's this stunning
to hear it fromhim!
"At hindi dapat iyon. Hindi dapat tayo nagtatagpo ng ganito. Hindi dapat... Pero...
gustong gusto kita..."
"Huh?"
Napaatras ako. Tinagilid niya ang ulo niya para maabot ang labi ko. He softly
kissed me once. I ampositive
that I'mdizzy, not because of alcohol, but because of his kiss.
"Ang hirap iwasan ng taong gusto mo. Kaparusahang walang kapantay, Snow..."
He kissed me again. This time, deeper. His tongue made it's way to all the secrets
of my mouth. Napaatras
ang ulo ko sa atake niya ng halik. Hinawakan niya ang braso ko at agad kong
naramdaman ang init. He
stopped mid kiss and then he breathed heavily. He rested his nose on mine.
"Bakit mo ako iniiwasan kung ganoon?" pabulong kong sinabi.
Iyon pa talaga ang naisip kong itanong kahit mas marami pa talagang mas
importanteng itanong sa kanya sa
panahong iyon. Like... why did you court Katarina? Why did you say you like her? Is
it because you want me
to stop liking you? Were you successful, though? Fuck.
"Please, Snow... Matulog ka na muna. Lasing ka..." aniya.
"Hindi ako lasing..." inangat ko ang tingin ko sa kanya.
Ngayon punong puno na ng giliw ang kanyang mga mata.
"Please... magpahinga ka na muna..." suyo niya.
XETHOY! PINOYAKO! BUO AKINGLOOB! MAYAGIMATANGDUGO KO!!!????
P 18-8
Kabanata 17
605K 21.3K 24.2K
by jonaxx
Kabanata 17
Enough
Kung nakatulog man ako, marahil dahil iyon sa alak. Ngunit pagkagising ko agad,
muli kong binalikan ang
nangyari kagabi. Iyong mga mata ni Sibal, iyong mga nasabi ko sa kanya. Naisip kong
baka panaginip lang
ang lahat ng iyon. Naisip ko na baka hindi totoo iyon.
Bumangon ako at inapakan ang lugar kung saan ako tumayo at naghintay ng kanyang
halik. Hinawakan ko ang
aking labi at ramdamna ramdamko parin talaga ang kabog ng puso ko at ang diin ng
kanyang malalambot na
labi sa akin. I'msure it wasn't a dream!
Kung ganoon, tama lamang ang mga tanong ko. Why did he want to mislead me? He wants
me to believe that
he likes someone else. Bakit? Ano ang problema kung malaman ko na gusto niya rin
ako?
I explored the possibilities on my mind. Naputol lamang ang pag-iisip ko nang
tumawag si Tita Marempara
sabihin sa aking bisitahin ang mansyon at magdala ng tao para linisan dahil
maaaring uuwi siya rito anytime
this month at doon siya tutuloy.
Pagkatapos kong kumain ng almusal ay nagdala ako ng dalawang housekeeper patungo sa
mansyon. It's only a
few steps away fromthe hotel. Pagkatapos ng ilang hakbang ay may isang malaking
gate. Ang mga dingding
ay napapalibutan ng cobblestone. Unlike some mansyon here in Costa Leona, it is
still well tended.
Nag-aagaw ang buhangin at bermuda sa inaapakan ko ngayon pagkatapos kong buksan ang
gate. Tanaw ko
agad ang spanish inspired mansion namin. The roof is coral-colored and the concrete
walls is colored cream.
Ilang beses na itong na renovate. Sa pagkakaalala ko ay hindi ito ganito noon. It's
still as grand but it isn't this
contemporary before.
"Kailan ito huling inayos ni Tita Marem?" wala sa sariling tanong ko kay Kristina.
Isa siya sa dinala ko roon
para maglinis.
"Two years ago, President..." aniya.
Tumango ako at nagpatuloy sa paglakakad. Mamasa masa ang bermuda nang inapakan ko
iyon. Umambon yata
kaninang madaling araw.
May security guard sa malayong gate nito. Umamba itong lalapit sa amin para
siguro'y kumustahin ako.
"Magpapalinis ako ngayon, Manong. Utos ni Tita Marem..." salubong ko.
Tumango siya. "Nililinisan naman ito madalas ng mga taga housekeeping, President,
pero hindi iyong linis na
gusto ni Madame Maria Emilia..."
P 19-1
"Iyon nga ang nasabi niya kaya narito sila ngayon para maglinis ng mabuti..."
Sa ilang buwan kong punta rito, hindi ko nabibisita itong mansyon. Masyado kasi
akong abala.
Kristina and her partner open the patio door widely. Agad hinipan ng hangin ang mga
puting kurtina roon.
Hinawi ko agad iyon para makita ko ang kabuuan ng sala. Halos ganoon ang muwebles.
I'mimpressed that
the interior is almost the same.
Naalala ko pa kung paano ako tumakbo takbo rito noon habang si Kael ay nag-aaral pa
lang maglakad.
Tiningnan ko ang karpetadong sahig at napansin na pati iyon ay pareho lang sa
naaalala ko. Nilingon ko ang
tanawin sa labas. Ang mga halaman sa isang clay jar ay maayos na. Noon ay
pinapalibutan lamang iyon ng
korales, ngayon ay nasa jar na. Ang hardwood floor ng patio ay matibay parin
hanggang ngayon. Ang mga
puting victorian styled outdoor chair ay tulad parin ng dati, intricate ang disenyo
at ni isang kalawang ay
wala kang makikita.
Naglakad ako papasok sa bahay. Ang dalawang kasama ko ay nagsisimula nang maglinis.
The grandiose
staircase made me imagine my childhood. How I'malmost always isolated here. Tuwing
nag-aaway sina
Mama at Papa sa kanilang kwarto ay nasa mga palapag ako nito at umiiyak.
Lumapit ako sa aming grand piano. I remember how my mother taught me how to play.
She said a girl should
learn how to play even just one instrument.
Binuksan ko iyon at nakita kong may tatlong keys roon na nawawala. Ngumiti ako at
pinindot ang isa.
"President, pati ba ang kwarto ay lilinisan?" tanong ni Kristina.
"Please. Huwag n'yo na lang galawin ang gamit ni Tita Maremat baka magalit pa
siya..."
"Yes, President..."
Sinarado ko ang grand piano at dinala ang mga mata sa nakapatong na mga kuwadro
roon. Naroon ako at si
Kael. Pareho kaming masaya habang nakasuot ng mga party hat. Naroon din ang iilan
kong pinsan. Minsan
noong bata pa kami ay nakatira kami rito kaya narito kaming lahat.
Sa gitna ay ang family picture nina Papa. Si Papa ang eldest, pagkatapos ay si Tita
Marem, at si Tito
Solomon.
Tumingala ako sa dingding. Hardwood iyon at nakasabit ang iilang picture ni Lolo.
Nangangaso siya sa mga
picture na iyon. He's holding what seems like a rifle with his other friends.
Mas malaki pang kuwadro ang may laman na picture doon ng pamilya ni Lolo. With my
great Grandma and
Grandpa. And then the biggest picture, of course, is my Lolo's picture above. He's
wearing a uniformwith an
insignia on his left chest. Below it is his name.
Admiral Rodolfo Sandalio Galvez
Lalapitan ko pa sana ang dingding para makita pa ang iilang picture na hindi ko
naman nakita noon nang
nahagip ng aking siko ang isa sa mga kuwadro ng nasa piano.
P 19-2
Sinalo ko iyon. Mabilis ang pintig ng aking puso sa takot na mabitiwan ko iyon.
Nang nasalo ay tiningnan ko muna bago ibinalik. It's a class picture with a 19
something batch below.
Mukhang High School yata ito na picture. Sino kaya ang mga narito? Is it my Dad's?
Tito Solomon? Tita
Marem?
Hinanap ko ang pwedeng maging naroon at nang nakita ko ang isang batang Tita Marem,
she looks like me by
the way, huminga na lamang ako ng malalim.
"Buti 'di ka nabasag. Patay ako kay Tita..."
Nilapag ko iyon sa taas ng piano at ilang sandali pang tiningnan. Nilapitan ko ang
picture na iyon.
"I really look like her, huh?"
Hooded eyes, narrow nose, thin lips, and straight long hair. Ibang pagkakaparte nga
lang. Sa akin ay side
parted samantalang ang kanya ay sa gitna. Lumipat ang tingin ko mga lalaking nasa
taas, nakatayo. Nagulat
ako nang ang nasa tapat niya roon ay kamukhang kamukha ni Sibal.
Even at the distance, I can see the strange color of his eyes. His hair is more
thick than Sibal's but his
eyebrows look the same! He's smirking. Very unlike Tita Marem's cold expression!
"Kristina..." tawag ko at nilingon siya.
Nagwawalis siya sa sahig. Binalik ko ang tingin ko sa kuwadro.
"Si... Papa ba ito ni Sibal?" tanong ko.
Akala ko'y lalapit siya ngunit agaran ang pagsagot niya.
"Si Tito Achilles po ba? Oo..." kumpirma niya. "Siya 'yan..."
"Classmate sila ni Tita Maremnoon? Kaya pala magkakilala sila..."
Hindi na ako kinausap ni Kristina. I get that she's probably so busy cleaning.
Lumapit pa ako sa iilang mga kuwadro. Never did I have any interest in looking all
these pictures until now.
May isa pang medyo malaking kuwadro roon. It's a picture of my Grandma, Alondra,
beside two other girls.
The girl on her right side looks so innocent. Jet black hair, fine skin, shy smile.
The other girl looks a bit
proud. She's smirking, with almond eyes, and better clothes. Si Lola naman ay tipid
lang din ang ngiti habang
nakakapit sa dalawa. Probably her bestfriends.
"Eto, Kristina, Kilala mo sila?" nang nilingon ko si Kristina ay iba ang bumungad
sa akin.
Si Sibal ay nakatayo sa aking harap. Nakapamulsa at nakatitig sa akin. Halos
lumundag ang puso ko.
"Sibal... nandito ka?"
P 19-3
"Ayos ka lang ba? Lasing na lasing ka kagabi..."
Sunday ngayon. Hindi niya duty. Hindi rin yata duty ang sadya niya dahil hindi
naman siya naka uniporme.
Just his usual faded jeans and black shirt.
"Ayos lang ako..."
Sumulyap ako kay Kristina sa likod nang napansin ko ang pag-iling niya.
"Kristina! Tulungan mo naman ako dito! Iuusog ko itong lamesa kaso sobrang bigat!"
sigaw ng isa pang
housekeeper na dinala ko.
"Nagdala ka ng maglilinis dito ngunit puro babae?" tanong ni Sibal sa akin.
That did not cross my mind. I've forgotten that most furniture here are made of
hard wood kaya medyo
mabigat.
"Oo nga pala... Tatawag ako ng pwedeng lalaki..." sabi ko.
"Ako na ang tutulong..." ani Sibal.
"Ngunit hindi mo duty ngayon..."
Bago ko iyon nasabi ay pinuntahan na ni Sibal ang kusina para tulungan sina
Kristina. I cha-charge ko na lang
ito sa kanyang overtime, I guess?
Pinuntahan ko na rin sila sa kusina. Pinanood ko kung paano niya pinagsabihan ang
dalawa na siya na ang
bahala.
"Sibal, tutulong kami..." ani Kristina sabay hawak sa dulong parte ng mesa.
Dahil sa bigat ay konti lamang ang naangat nila. Ngunit natulungan parin nila si
Sibal sa pag-usog nito.
His biceps flexed when he lifted the table. Bumuntong hininga sina Kristina
pagkatapos.
"Salamat..." sabi ko kay Sibal.
Nang nagtama ang tingin namin at lumapit siya ay doon ko lamang napagtanto ang
lahat. We kissed last night!
I kissed him. He kissed me...
Uminit ang pisngi ko habang naiisip ko iyon. I can't get over his tender lips on
mine. Nanginginig ang katawan
ko habang naaalala iyon. How it's going to feel when it's on my cheek, or on my
neck... damn it!
"Nakauwi ba sina Jack kahapon? Pag gising ko'y sinabi ni Omar umuwi na naman
sila..." sabi ko.
"Oo. Umuwi sila kagabi. Sinamahan ko pauwi..."
"Pasensya na kayo..." sabi ko habang umaalis sa kusina.
P 19-4
Sumunod lamang ako kay Sibal. Nakita kong kinuha niya ang vacuum, mukhang seryosong
maglilinis siya.
"Ginabi tuloy kayo... Madaling araw pala. I just want us to have fun. Pasasalamat
na rin sa kanilang pagiging
patient sa akin..." sabi ko.
Hindi na siya nagsalita. He started cleaning the carpet. At dahil medyo maingay ang
vacuumay tumahimik na
lamang ako. Marami akong tanong ngunit sinarili ko na lang muna iyon pansamantala.
Iniwan ko siya roon. Umakyat ako sa pangalawang palapag nang nakitang umakyat sina
Kristina roon.
Pinabuksan ko sa kanila ang pitong kwartong naroon. Wala naman masyadong alikabok
sa labas. Sa loob ng
mga kwarto ay marami. Marahil 'di nga iyon nililinisan sa takot na may mawalang
gamit at sila pa ang
mapagsabihan.
Nagpatawag ako ng pang tanghalian. Tumigil kami ng nag alas dose para kumain ng
saglit. Tahimik si Sibal
at medyo dumaldal si Kristina at iyong isang housekeeper.
"Ang tagal ko nang pinangarap na makakain sa isang engrandeng dining table!" aniya.
"Ano ka ba, Zai. Nakakahiya kay President..."
Ngumiti lamang ako sa kanila. "May pagkakaiba ba ang kumain sa engrandeng lamesa sa
hindi engrandeng
lamesa?"
"Mayroon, syempre, President! Ang engrandeng lamesa, pakiramdammo prinsesa ka tulad
mo. Sa ordinaryo,
para ka lang ding ordinaryong mamamayan."
"Ordinaryo lang din naman ako..." sambit ko.
It made me think. Is money the only reason to feel like you're a princess? No...
Love makes you feel you're
special. Not the material things. People seemto have different views when it comes
to this. Siguro ay dahil
hindi pa nila iyon nararansan. Ako na nakararanas halos araw-araw ay alamang kulang
sa aking buhay.
"Hindi, President. President ka, e. Paano magiging ordinaryo!"
Kumunot ang noo ko at nagpatuloy na lamang sa pagkain. Sibal is beside me, eating,
too.
"Ikaw Sibal, nakakain ka na ba sa iang magandang lamesa?" tanong noong housekeeper.
"Wala namang pinagkaiba," ani Sibal. "Kung hindi masarap ang luto, doon lang may
pagkakaiba..."
Tumawa si Kristina at tumango.
"Tama si Sibal, Zai. Iyon lang talaga ang importante. Kahit sa lamesang kawayan
basta ba masarap..."
"Sus! Kayong mga lalaki, pagkain lang talaga ang inaalala n'yo. Kailangan mo ng
magaling magluto na asawa,
kung ganoon. Magaling bang magluto si Katarina?"
Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko. The first time I saw Sibal and Katarina
together, I already concluded
something. Paano na lang iyong mga taga Costa Leona? Malamang ay ganoon na rin ang
iniisip nila.
P 19-5
"Magaling magluto si Katarina..." ani Sibal.
Nanatili ang mga mata ko sa pagkain. Hindi na ako makangiti. Ni hindi ko alamkung
kaya ko pa ba silang
tingnan.
"O... Kaya pala gusto mo siya?" tanong ng housekeeper.
Tumawa si Sibal. "Anong klaseng gusto?"
"Gusto... as in? Bakit? Hindi mo ba siya gusto bilang girlfriend?"
"Magkababata kaming dalawa. Syempre, gusto ko ang kababata ko."
"Anong sagot iyan, Sibal? Nabanggit ni Katarina sa akin noon..." si Kristina na
ngayon. "Na kapag tumanda
kayo't 'di mo nahahanap ang babaeng mamahalin mo ng husto ay si Katarina ang
pakakasalan mo?"
Fuck. He said that? Para akong hindi nakahinga sa narinig.
Uminomako ng tubig pagkatapos ay tumayo.
"Babalik muna ako sa hotel. May kukunin lang ako. Babalik din agad ako rito.
Kristina, kayo na ang bahala sa
mga gawain. Sibal, pakitulungan sila sa paglilinis at idadagdag ko rin ito sa
overtime mo..."
Hindi na sila nakapagsalita nang tinalikuran ko. Ang bigat bigat ng puso ko habang
naglalakad pabalik sa
hotel.
Wala naman akong gagawin doon pero hindi ko kayang marinig ang mga sasabihin pa
nila. Nang nakalapit
ako sa gate ay nagpasya akong hindi na muna bumalik sa hotel. Nakita ko ang limang
lounger sa tabing dagat.
May mga nakatiklop na payong sa kanilang gilid.
Ang isa roon ay inayos ko para makapagpahinga ako sa ilalimnito. I removed my
slippers and feel the fine
sand on my feet. Pagkatapos ay sumalampak agad ako sa lounger at pilit na pinikit
ang mga mata.
I'mtrying to figure himout. Kung naisip niyang pakasalan si Katarina pagkatapos ng
ilang taon, ano ang
tawag niya sa ginawa niya sa akin kung ganoon? He said he likes me... Gaano niya
ako ka gusto? He likes
Katarina, too. Is he fucking two timing?
Dalawa kaming gusto niya? Ano siya siniswerte? Nakapa paasa niya talaga!
Come on, Snow. You've been with playboys and you're sure he's playing! It's right
in front of your face, bakit
hindi ka parin nakukumbinsi? Bakit tila linta ka paring nangangarap na makadikit
diyan?
Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Kinusot ko ang mata ko at minasahe na
lamang ang buong mukha.
Magkakasakit din yata ako, tulad ni Papa. Nakakastress pala talaga rito sa Costa
Leona. Konti na lang at
papayag na akong si Tita Maremna lang ang gumawa ng lahat.
Nakaupo ako roon ng mahigit tatlong oras nang biglang may bumasag sa katahimikan. I
heard footsteps
behind. Before I could look back, lumagpas si Sibal sa aking lounger, he removed
his slippers. He's walking
P 19-6
barefoot and topless in front of me...
Kumikislap ang pawis sa kanyang balat. Mukhang katatapos lang nilang maglinis.
"Tapos na kayo?" malamig kong tanong at bumangon.
Nanlaki ang mga mata ko nang biglang bumaba ang kanyang pantalon.
"What the hell are you doing?" pasigaw kong tanong sabay iwas ng tingin.
"Pawis na pawis, Miss President. Maliligo lang ako..." aniya at agad na pumunta sa
dagat with only his black
boxers!
Matalimko siyang tinitigan habang lumalangoy na sa malayo. Bakit kayang kaya niya
talagang guluhin ang
utak ko?
Umahon din siya, hindi nagtagal sa dagat. His muscles is dripping with sea water.
His pecks and abdominal
muscles look like it's sculpted. Nag-iwas lamang ako ng tingin.
What's it with him? His face? His body? I don't really understand. I don't know!
Ginulo niya ang buhok niya nang nakalapit sa aking lounger. Akala ko'y uupo siya sa
tabing lounger ngunit
tumigil siya sa harap ko. Bahagyang nabasa ang binti ko ng tubig galing sa
ginugulong buhok.
"Nandito ka buong hapon?" tanong niya at umupo sa gilid ng aking lounger.
Umusog ako para hindi ko siya masagi. Umangat ang gilid ng kanyang labi sa ginawa
ko.
"Oo..." malamig kong sagot.
Huminga siya ng malalim. "Hindi ka pumuntang hotel?"
"Hindi. Bakit ka nagtatanong?" pabagsak kong tanong.
His lips twitched as if he wants to hide a smile.
Leche ka, Sibal. Bakit ang guwapo mo? Uminit ang pisngi ko at muli'y nag-iwas ng
tingin. Halos mabutas ko
ang gilid ng lounger nang pinaglaruan ko ang foamnito.
"Galit ka ba?" tanong niya.
"Hindi. Ba't ako magagalit?"
Naiinis na ako. Pwede bang magsabi na lang ng totoo? But my pride didn't let me. Of
course not! At kapag
magtatanong siya kung bakit ako galit, aamin muli ako? Ilang beses akong aamin bago
niya maintindihan ang
nararamdaman ko? Na nagseselos ako at bullshit siya dahil gusto niya kaming dalawa
ni Katarina.
Bumangon ako para sana umalis doon sa tabi niya at iwasan siya ngunit nilagay niya
ang isang kamay niya sa
gilid ng lounger, tila kinukulong ako.
P 19-7
Pinandilatan ko siya.
"Anong ginagawa mo?"
Tinagilid niya ang ulo niya at mataman akong tinitigan. Damn his eyes! Damn him!
Nang nilapit niya ang kanyang mukha sa akin ay gusto ko nang magpumiglas. Gusto ko
siyang itulak. A two
timer can't kiss me! I don't want to be fooled! Ngunit sa utak ko lang iyon lahat.
My body is submitting
everything. My body is a traitor.
I let himkiss me again. At traydor na nga'ng sobra sobra dahil nabitin pa ako sa
isang dampi ng halik niya.
Mas lalo lamang akong nagalit. Tinulak ko ang kanyang dibdib palayo sa akin.
"Ano ka ba, Sibal? Kung gusto mo ng halik, huwag ako! Doon ka nga kay Katarina!
Willing iyong
magpahalik!" sigaw ko.
Damn! What the hell, Snow?
He now sported an amused grin. I hated it so much. I want to just slap him!
"Magkaibigan lang kami, Miss President," aniya.
"Sinungaling ka. Magpapakasal pala kayo! Doon ka na sa kanya!" Tinulak tulak kong
muli siya.
Hinagilap niya ang kamay ko at binaba niya iyon sa aking hita. Nag-aalab sa galit
ang mga mata ko habang
tinitingnan ko siya.
"Sa kanya iyon, Miss President."
"Hindi ba gusto mo nga siya?"
Dumilimang kanyang mukha. His eyes looks so strange. I should be scared not but
I'mnot. I only felt guilt.
Dapat ay 'di ko na sinabi iyon. Pakiramdamko'y ginalit ko lamang siya.
"Gusto ko siya bilang kaibigan. Sinabi ko lamang iyon sa'yo para ganoon ang maisip
mo. Gusto kong umiwas.
Ginigising mo ang iba't ibang emosyon sa akin. Ang mga emosyong kahit ang pamilya
ko'y hindi pa nakikita,
Snow."
Nagtiim-bagang ako sa sinabi niya.
"Pinaniwala mo ako na gusto mo si Katarina! Niligawan mo pa siya!" Fuck why amI
saying all of these.
Humalakhak siya. "Pasensya na't naduduwag talaga akong mahalin ka... Mas gugustuhin
kong maniwala ka na
mahal ko si Katarina."
Sinampal ko agad siya. Ang sakit sakit ng puso ko habang sinasabi niya iyon at
parang wala lang iyon sa
kanya!
"Kapag 'di ako dumating dito, baka talagang naging kayo nga, hindi ba? Kaya hindi
mo na kailangan pang
P 19-8
magsinungaling, Sibal!" giit ko. "You like her. You just changed your mind because
I came!"
"I like her as my companion. Tulad mo, hindi ako naniniwala sa pag-ibig tulad ng
mga nasa libro at TV. Ang
pinapaniwalaan ko ay pagmamahal bilang kaibigan..." titig na titig siya habang
sinasabi niya iyon. "Noong
nakilala kita, napatunayan kong tunay iyon. Dahil kung hindi, bakit pa ako narito?"
"Liar..." I said softly.
I'mmelting like a fucking ice near a very hot sun.
"Kung gusto kong tunay si Katarina tulad ng pagkagusto ko sa'yo, bakit hindi ko
siya niligawan bago ka
dumating?" aniya.
Nanghina ako sa sinabi niya.
"Ngayon, hinding hindi kita papakawalan kahit anong mangyari..."
"Iniwasan mo ako. Anong hindi papakawalan? Kung hindi kita hinalikan kagabi, hindi
ko malalaman na..."
"Kung hindi mo ako hinalikan kagabi, ako ang humalik sa'yo..." aniya.
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Nanatili naman ang mga mata niya sa akin. His
breathe attacking my cheek.
"Kailangan kitang iwasan... Kailangang kailangan. Hindi ko lang magawa dahil
gustong gusto kita..." bulong
niya sabay halik sa aking pisngi.
Napapikit ako pagdampi ng kanyang labi.
Damn it!
"Mayaman ka. Mahirap ako."
Iyan ba ang dahilan ng pag-iwas niya? I never really thought that social status is
such a big deal. Sabi sa
movies, big deal daw iyon. Ngayon, totoo pala talaga.
Nilingon ko siya. "Importante ba iyon?"
Malungkot siyang ngumiti. "Hindi mo lang alam... Pero bahala na... Gustong gusto
kita, Miss President."
His jaw clenched. Nararamdaman ko ang pagbabawal niya sa kanyang sariling gawin ang
isang bagay.
Hinawakan ko ang kanyang panga.
"Huh? Gaano ka gusto?" tanong ko.
"Gustong gusto. Kaya kong maghirap habang buhay, makasama lang kita palagi..."
Ngumiti ako. Hindi ko hahayaan iyon.
Tinagilid ko ang ulo ko at hinalikan ko ang kanyang labi. Hinawakan niya ang aking
braso. Ako naman ay
P 19-9
nakahawak sa kanyang dibdib. His kisses were like no other. I feel like I have
never really kissed someone
wholeheartedly until I met him.
"Enough..." bulong niya at bumitiw sa paghalik sa akin.
Mabibigat na ang hininga ko at muli'y hinalikan siya. He gave in and then he ended
the kiss again.
"Enough, Snow..." malambing niyang sinabi.
"You said you like me very, very much..." bulong ko pabalik at muli'y dinampian ang
kanyang labi.
"I don't want to be a cradle snatcher. Hindi ko alamkung makakapagpigil ako sa'yo
kung masyado kang
agresibo..."
Ngumuso ako. "You're not going to be a cradle snatcher, Sibal. I'malmost out of the
cradle you're talking
about..."
Tumawa siya at nagtaas ng kilay sa akin.
"Talaga, huh? Napakaagresibo mo, hindi halata sa'yo..." aniya.
Now I wonder how he liked me. I'mvery, very hard on him. Istrikta akong boss.
Madali pang magalit.
"Ano bang nagustuhan mo sa akin, kung ganoon?" napatanong ako.
Tinitigan niya lamang ako. Tila siya'y nag-iisip din kung ano nga ba.
The first time I met himflashed on my mind. Iyong nakahilera rin sila sa hall at
tinitingnan ko siya. His smirk
flashed on my mind.
Ako... anong nagustuhan ko sa kanya? Ewan ko. Gustong gusto ko lang din talaga
siya. Damn!
Maria Georgianne Marfori?? Ses
P 19-10
Kabanata 18
617K 19.7K 17.2K
by jonaxx
Kabanata 18
Two time
I wonder if Katarina knows about all of these. Pinaasa kaya siya ni Sibal? O
alamniya simula pa lang ang
nangyayari?
Para akong baliw kinabukasan ng Lunes. Ang aga kong nagising para maligo at
magbihis. Nagdadalawang
isip pa ako kung mag yo-yoga ba ako o mag-aantay kay Sibal doon sa kwarto.
Sa huli, syempre nagpatuloy ako sa dati kong ginagawa. Ayaw kong maisip niyang
magkakandarapa ako dahil
lang sinabi niyang gusto niya rin ako.
Ngunit habang nagyo-yoga ay hindi ako mapakali. Lumilipad ang utak ko sa
napakaraming bagay. Almost all
of it is concerning him.
Pagkatapos kong mag yoga ay dumiretso ako sa Seaside para kumain. Umupo ako roon
para mag antay kay
Omar nang bigla kong nakita si Sibal na may hawak na pitsel.
Nagpigil lamang ako ng ngiti. Is he back in serving me now because...
"Milagro... Ikaw na ang nagseserve ngayon..." sabi ko at pinagmasdan ang pagsasalin
niya ng tubig sa aking
baso.
Ngumisi siya. "Hirap tingnan ni Omar lagi tuwing nakangisi siya sa'yo..."
Napatingin ako kay Omar na nasa counter. Nanonood siya sa amin. He smiled when he
saw that I'mlooking
at him.
Tama si Sibal. Natawa na lamang ako.
"May iba ka pa bang gusto?" tanong niya.
"Hmmm. This is fine..." sabi ko habang pinagmamasdan ang aking pagkain.
I wonder if he'll give me my snack, too?
Habang kumakain ako ay naiisip ko ang bagong shift niya. Oo nga pala at malapit na
iyong pagbabago ng
kanilang shift. AmI going to stick to my words or what? Kung ipagpapatuloy ko iyon,
ang tanging choice ni
Sibal ay ang paglipat niya sa pang gabi. Alas diez hanggang alas sais ng umaga.
Hindi siya makakapangisda.
Ngunit kung hindi ko naman itutuloy iyon, kawawa sina Kuya Lando at Kuya Viktor.
Nakapagbitiw na ako ng
salita.
P 20-1
Si Sibal ang naglapag ng aking snack. Nakapagdesisyon na ako at mabuting siya nga
ang naghatid noon para
makausap ko siya.
"Sibal..." tawag ko nang paalis na siya.
"Miss President?" he turned to me.
"About sa shift. Hindi ko na siya pwedeng iatras dahil nagkasundo na kami nina Kuya
Lando at Kuya Viktor.
Pasensya ka na. Ayos lang naman kung hindi ka na lumipat ng shift at maging regular
bellboy ka na lang.
Magkikita rin naman tayo..." sambit ko.
The last words sound like a whisper. I can't say it properly. He grinned
seductively. Or is it just me? I find
himreally seductive.
"Kukunin ko ang shift na iyon, Miss President. Hindi bale na kung hindi ako
makakapangisda..." sabi niya.
"Pero... mapupuyat ka..."
"Makakatulog ako sa umaga. Pagkatapos ay magkita na lang tayo sa school."
"Talaga?" nag-aalala kong tanong.
"Yes, Miss President..."
Ayaw kong talikuran niya ang pangingisda. Ngunit kung siya naman ang nagdesisyon na
ganoon ang gagawin
ay hahayaan ko muna siya. Tutal siguro sa susunod na bago ng shift ay
makakapangisda muli siya.
Hinatid niya muli ako sa aming classroom. Nagmamasid na si Jack sa akin pagkadating
ko. Gusto kong
ngumiti pero pinipigilan ko na lang ang sarili ko. I maintained a straight face.
Kumunot ang noo ni Jack at pagkatapos ay ngumisi. Tila alamkung ano ang nangyayari.
"Alis na ako..." kibot ng labi ni Sibal galing sa labas.
Tumango ako at tipid na ngumiti pagkatapos ay kinawayan siya. Tumango si Sibal at
nawala na sa pintuan ng
aming classroom.
"May nagbago, ah..." puna ni Jack 'tsaka tumawa.
Inirapan ko siya at nilatag na ang mga kakailanganin para sa subject.
"Anong sinabi sa'yo ni Kuya? Broken hearted si Katarina simula pa noong Biyernes.
Kahapon ko lang
nalaman..." he inquired.
"Jack, hindi ko alam. Bakit 'di mo tanungin ang kapatid mo?"
Maging ako'y nalalabuan sa dalawa kahit na sinabi na ni Sibal sa akin ang totoo. He
used Katarina to reject
me. But did she hope for him? Jack said she's Sibal's ideal girl.
P 20-2
"Baka lang may hindi siya sinasabi sa akin..." wika ni Jack.
"Bakit? Anong sinabi ni Sibal sa'yo?" natigilan ako roon.
"Ayaw kong sabihin. Mamaya masapak ako noon kapag 'di pa niya ito nasasabi
sa'yo..."
Right. His loyalty will always be with his brother. Until now, I amnot sure if I
can trust him. He never
betrayed me but it's his nature as a playboy... I couldn't trust.
"Sinabi niya gusto niya raw ako..." maliit ang tinig ko nang sinabi ko iyon.
"Sabi niya nga rin sa akin. Matagal ko nang halata. Tagal din niyang inamin..." he
said matter of factly.
"Talaga? Bakit mo sinabi sa aking ideal girl ng kuya mo si Katarina?"
Nagkibit siya ng balikat. "Bago ka dumating, nag-usap kami tungkol riyan. He said
his ideal girl is kind,
gentle, easy to be with, magaling magluto, maganda... Nagtanong ako kung tulad ba
sa kababata naming si
Katarina. Sagot niya, parang ganoon."
Umismid ako. I'mnot kind... I'mnot sure if I'mgentle. And I'mpretty sure I'mnot
easy to be with. Nairita
tuloy ako sa naging sagot.
"Pero iba parin talaga kapag gusto mo na ang isang tao. Kahit gaano kasalungat sa
gusto mong maging
girlfriend, wala kang pakealam..."
"Are you saying that I'mnot kind, gentle, and easy to be with, Jack?" iritado kong
baling sa kanya.
He held his hands up as a shield fromme.
"Hindi sa ganoon, Snow," sabay tawa niya.
Pinalagpas ko lamang iyon. Tutal kahit paano'y may punto nga siya. Kahit ako, hindi
ko naman ideal man si
Sibal. Hindi ko na rin iyon inalintana. Hindi ko nga maintindihan kung bakit
nagustuhan ko siya.
Tuwing tapos na ang aking huling klase ay kinukuha niya pa ako sa aking classroom.
Jack would smirk
everytime he sees us together. Hindi ko na rin masyadong nakikita si Katarina na
kasama niya but I'msure
when they're in their classroom, nagkakausap naman sila.
"Uuwi ka na?" tanong ko nang nakababa ang salamin sa aming Expedition.
"May tatapusin pa akong plates sa loob. Naroon ang ilang kaklase ko," ani Sibal.
Bumagsak ang balikat ko. Gusto ko siyang ihatid na lang sa kanilang bahay ngunit
kung may gagawin pa siya
ay wala na akong magagawa.
"Okay..." sabi ko. "Uuwi na ako..."
Tumango siya at ipinakita ang kanyang cellphone. "Ititext kita pagkaalis mo."
P 20-3
Umaliwalas ang mukha ko. Hindi ko inasahan iyon. Ni nakalimutan kong pwede nga pala
kaming magtext!
"Okay. Huwag ka masyadong magtagal, huh?"
"Yes, Miss President..." aniya.
Ngumuso ako at nanatiling nakatitig sa kanya. His eyes drifted on my lips
pagkatapos ay nilingon niya si
Kuya Lando sa driver's seat.
Parang sasabog sa init ang aking pisngi. Pakiramdamko ay alamniya ang iniisip ko.
"Sige na, Miss President. Para maaga akong matapos."
Inirapan ko na lamang siya. Ang duwag talaga nito. Iniisip niya parin ba ang estado
naming dalawa? Walang
pake si Kuya Lando kung sakaling maghalikan kami rito.
But then I still have some modesty left, of course. Sinarado ko ang salamin at
pinirmi na lamang ang mga
mata sa harap.
"Tayo na, Kuya Lando..." sabi ko at tumulak na kami.
Hindi pa nakakalayo ay nakatanggap na agad ako ng text. I'mnot surprised that he
has my number. I have his.
Sibal:
Sarap mo sanang halikan, Miss President.
Mariin akong pumikit. Parang gusto kong manliit. Ganito ba siya kung makapagtext?
He's too straightforward!
Ako:
Bilisan mo na lang diyan at nang makauwi ka na.
Sibal:
Istrikta mo talaga, Miss President.
Hindi ko na napigilan ang ngiti ko. Ang kulit din talaga ng isang ito.
Kumakain na lamang ako ng dinner ay nagtitext parin kaming dalawa. I suddenly
wonder kung may matatapos
ba ito sa lahat ng ginagawa niya.
Sibal:
Pauwi na ako, Miss President. Anong oras ka bang natutulog?
Matinding kalabog sa puso ang nararamdaman ko sa tanong niya. Seriously, what's
wrong with me?
Ako:
P 20-4
Depende kasi. Bakit?
Sibal:
May mga tatapusin ako ngayon. Pero kapag wala akong ginagawa, bibisita ako sa hotel
n'yo.
Ako:
Tapusin mo na lang ang mga ginagawa mo. Dalawang araw na lang, change shift ka na.
Makakapunta ka rin
dito kapag gabi.
Days passed by, ganoon ang trato ni Sibal sa akin. Pakiramdamko ay buhay na buhay
ako araw-araw. Lalo
na tuwing nasa school.
Isang araw ay dumaan ako sa kanilang classroomat nakita kong may groupings sila. Si
Sibal may mga
kagrupong puro lalaki. Si Katarina naman ay nasa ibang grupo at medyo seryoso sa
ginagawa.
Hindi ako nakakapagtanong kay Sibal tungkol kay Katarina. Wala rin naman siyang
sinasabi tungkol roon
kaya hindi ko na muna siya kinulit.
"Sigurado ka bang ayos na itong dala ko?" tanong ni Brenna sa akin habang
ipinapakita ang dalawang
malalaking stroller bags.
Ilang araw lang naman sila rito sa resort. Busy kasi ang kanyang schedule. Pati rin
si Cissy at si Bronson.
Pinagkasya lang nila dahil hiningi iyon ni Tita Marem.
"Ayos na iyan..."
Actually, that's too much. Kung ako'y ayos na sa akin ang isang stroller. Hindi na
kailangang dalawahin.
"Sigurado ka? Excited na ako! I can't wait to post pics of me in a bikini!" aniya
sabay tawa.
It's been three weeks since Sibal changed his shift. Pang gabi na siya ngayon kaya
nasa opisina ako ngayon at
dilat na dilat pa.
Madalas, natutulog ako pagkatapos naming magkita. Ang bitin nga, e. Mas gusto ko
iyong umaga siya't
nagkikita kami laging dalawa. Ngayon sa school na lang kami nagkikita. At kung
hindi ko pa siya aantayin
tuwing gabi, hindi na kami magkikita rito sa hotel.
Minsan ay maaga siyang pumapasok. Minsan naman kapag maraming ginagawa ay
natatagalan siya tulad
ngayon.
"Excited na rin ako..." sabi ko.
"Bakit parang hindi?" ani Brenna.
Nabuhayan ako sa pamumuna niya. Agad akong tumuwid sa pagkakaupo.
"Of course I'mexcited! Anong oras nga ulit ang dating n'yo ngayong Sabado?"
P 20-5
They're just here for the weekends and that's all. Mabuti na rin iyon dahil hindi
ko sila maeentertain tuwing
weekdays dahil sa trabaho at sa klase na rin.
"Alas kwatro! Kukunin kami ng van n'yo sa airport, 'di ba? Ilang oras ba bago
makarating diyan?"
"Isa at kalahati siguro..." sagot ko.
"Sayang at hindi kasama si Tita Marem. Gusto ko pa naman sumabay sa kanya next week
kaso may shoot ako
that time. Magcha-chopper pa naman iyon..."
Ngumiti ako. "Balik ka na lang next time..." pagod kong sinabi.
Nag ngising aso si Brenna sa akin. "Excited na si Bronson..."
Wala akong masabi. Pagkatapos noong mga nangyari sa amin ni Sibal, hindi na ulit
ako nagkwento masyado
kay Brenna. Paano ba naman kasi, maging ako ay medyo hindi sigurado sa kung ano
talaga kaming dalawa.
Kumatok si Sibal sa pintuan at agad iyong umilaw.
"Bren, I need to go. Bye! I'll sleep now. See you this Saturday!" sabi ko sabay
patay agad sa tawag ng aking
kaibigan.
Pumasok si Sibal. He's already in his uniform. It's quarter to ten. Maaga sa
kanyang duty. Ngunit medyo
matagal kumpara sa mga oras na dating niya noong mga nakaraang araw.
"Sinong katawag mo?" he asked immediately pagkatapos ay naglapag ng cookies at
gatas sa aking lamesa.
It's really funny. I mean... I don't eat these before sleeping but because of him,
nakagawian ko na lamang.
"Si Brenna. Iyong kaibigan ko. Kinwento ko sa'yo 'yon, 'di ba? They'll be here this
coming Saturday..." sabi
ko.
Tumango siya. "Iyong itinerary mo para sa kanila, ganoon pa rin ba?"
"Oo. Are you free?"
"Oo. Gusto mo dalhin ko si Jaxon?"
Tumayo ako at kinagatan ang isang cookie. Tumango ako sa tanong niya.
"Mas mabuti pa..."
"Okay... Sasabihin ko sa kanya..."
Nilapag ko pabalik ang cookie pagkatapos ay pinangalahatian ko ang gatas. He
smirked right after it.
He brushed the moist fromthe milk just above my lips. Hindi ako nakagalaw sa ginawa
niya.
"Matulog ka na. Alas diez na..." aniya.
P 20-6
Nalungkot ako roon. Gabi gabi ganito ang nangyayari. Pagdating niya, matutulog na
lamang ako.
"Kapag Friday at Saturday pwede akong matagal matulog..." tukso ko.
"Thursday ngayon kaya matulog ka ng maaga. Mas mabuti rin iyon para mabilis kang
tumanda..." tukso niya
pabalik sabay kurot sa pisngi ko.
"What?" Hinawi ko ang kamay niya.
He grinned seductively. Hinigit niya na lang ako palabas ng opisina nang napagtanto
niyang hindi na naman
ako aalis.
"Sige na, Snow. Matulog ka na at maaga ka pa bukas para magtrabaho..."
Kahit simpleng ganoon lang ang nangyayari sa amin tuwing duty niya ay para na akong
nakahithit kung
makabalik balik nito tuwing umaga. Nangingiti ako lagi kahit na mag-isa lamang ako.
Si Kuya Lando ang naghahatid sa akin patungo sa school. Si Sibal naman ay nasa gate
nag-aantay sa
pagdating ko tuwing alas onse y media ng tanghali.
Everytime he spots our Expedition, he'd open the passenger door para makalabas na
ako.
"Thanks..." I said and went out of the car.
Of course I don't think people would question our closeness. Alamnaman din ng lahat
na nagtatrabaho siya
sa amin kaya hindi na nakapagtataka kung pagsilbihan niya nga ako ng todo.
Alas syete ng gabi at kumakain ako ng dinner nang biglang may tumayo sa harap ko. I
amso surprised to see
Katarina in front of me.
She's wearing her usual white dress. Her hair is tied in a pony tail and her side
bangs parted in a perfect
way.
"Katarina, anong ginagawa mo rito?" tanong ko.
"Mag-usap tayong dalawa..." mariin niyang sinabi sa akin.
Luminga linga ako at nakita ko si Kristina sa counter. Nanliliit ang mga mata niya
habang nakatingin sa aming
dalawa. Naroon din si Rolly, mukhang nagtataka sa biglaang pagpunta ni Kristina.
Si Kuya Viktor ay nasa paligid lang.
Nag-angat muli ako ng tingin kay Katarina. Pinagtaasan ko siya ng kilay.
"Nag-uusap na tayo..." sabi ko.
Kitang kita ko ang iritasyon sa kanyang mukha. I can even see the sides of her eyes
moist because of unshed
tears. What is this?
P 20-7
I don't want to be rude to her. Wala siyang ginawang masama. Maaring nagselos ako
sa kanya noon ngunit sa
nagawa ni Sibal sa kanya, kung pinaasa siya nito, maaring tunay na nasaktan si
Katarina.
"Ang tagal kong kinimkimnito, Snow. Ngayon, hindi ko na kaya!" sigaw niya.
Some waiters went to us. Paano ba naman kasi'y tumataas ang boses niya.
"Ryan, leave us. It's okay..." sabi ko.
Tumango ang waiter at pansamantalang umatras dahil sa utos ko. Tinuro ko kay
Katarina ang upuan. Kung
nakaupo siya, hindi siya threat tingnan. Pero dahil nakatayo siya, hindi maganda
ang impresyon ng mga tauhan
ko sa kanya.
"Anong kinikimkimmo?"
"Kayo na ba ni Sibal?" agad niyang tanong.
I don't know about that. I have no proper answer but whatever's going in between us
right now is just fine
with me.
"Oh, I think I get this. Is this about himcourting you?" tanong ko. I don't want to
sound rude but I still did. I
don't know how to break it to her gently. "Kung may problema kayo ni Sibal, better
tell himinstead. Huwag
ako dahil wala akong maitutulong sa'yo..."
Lumandas ang luha sa kanyang mga mata at agaran niya iyong pinunasan. Nasindak ako
roon. Natigil ako sa
pagsasalita.
"Alammong nililigawan ako ni Sibal noon, bakit patuloy kang lumalapit sa kanya?
Huh?" she cried.
Wow. This is so long overdue. It's been almost a month!
"Hindi ako lumalapit sa kanya, Katarina. It's his duty to serve me-"
"Ginagamit mo iyang kapangyarihan mo para lang pagsilbihan ka niya!" paratang niya
sa akin.
I don't want to be rude pero masyado naman yata siya kung makaparatang. Tumayo ako
para maharap ko siya.
Why is she so hysterical now? Did Sibal ever tell her the truth? Or... baka naman
pinaikot siya? Baka
pinaikot kaming dalawa? Sa puntong iyon ay mas lalo lamang akong nagalit!
"Bakit ako ang inaaway mo ngayon, kung ganoon? Doon ka sa kanya ngumawa, Katarina!
Hindi ko siya
pinipilit kapag ayaw niya-"
"Alammong nanliligaw siya sa akin, bakit mo siya pinatulan? You have no respect at
all!" she spat.
"I did not want himto go near me, Katarina. Bakit sa akin ka nagrereklamo at bakit
hindi kay Sibal?" sigaw
kong muli.
"Dahil ikaw ang babae. Ikaw ang dapat na umiiwas kung alammong may nagmamay ari na
sa puso ng lalaki.
P 20-8
Pero iba ang ginawa mo. You are just like your Tita-"
I did not let her finish. Agad ko na siyang sinabuyan ng tubig sa galit ko. Mabilis
ang hininga ko. Natauhan
lamang nang nakita kong basang basa siya dahil sa ginawa ko.
"Layuan mo siya habang maaga pa. Kung talagang mahal mo siya, layuan mo siya-"
"How dare you give me that choice! That is not mine to make! Why don't you fucking
tell Sibal to stay away
fromme so you can benefit, huh?" sigaw ko.
Mabilis kaming pinalibutan ng mga waiter. Hinawakan ni Kuya Viktor ang braso ni
Katarina.
"Bitiwan mo ako!" sabi ni Katarina kay Kuya Viktor.
"Snow!" Sibal's voice echoed on the whole West Coast restaurant.
Natauhan ako dahil sa tinig niya. Agad niyang dinaluhan si Katarina na ngayon ay
umiiyak dahil sa ginawa
mo. He then eyed me coldly.
"Snow... Anong-"
Hindi ko na siya pinatapos. Tinalikuran ko na agad silang dalawa at nagmartsa na
ako paalis doon.
Kung may problema kayong dalawa, ayusin ninyo iyan. Labas ako riyan. Huwag n'yo
akong isali. Hindi ko
kailangan ng dagdag pang problema pagdating sa inyo.
Kahit na ganoon ang iniisip ko, pagdating ko sa elevator ay para parin akong
nawalan ng lakas. What the fuck
was that? Did he two time us?
Mabilis akong pumasok sa kwarto. Bumagsak ako sa aking kama at binaon na lamang ang
ulo sa aking unan.
Did he two time us? Did he make her believe that we're actually nothing?
Nabilog niya ba ako ng husto?
Fuck!
Halos ihampas ko ang ulo ko sa unan dahil sa nangyari. Tita Marem's voice echoed on
my mind. My
happiness is does not come fromother people. My happiness definitely doesn't come
fromhim!
Tumunog ang alarmng pintuan hudyat na may nagbubukas noon. Agad akong bumangon at
umatras sa aking
kama. Kinuha ko ang dalawang unan na naroon.
Nang nakita ko si Sibal sa aking harap ay agad ko siyang pinagbabato ng mga hawak
kong unan!
Ang unang unan ay nailagan niya. Tumama iyon sa salamin. Sa sunod kong bato sa
kanya ay natamaan ang
kanyang baywang. Inubos ko ang apat ngunit hindi siya natinag sa pamamato ko.
"Umalis ka rito!" halos mapaos ako sa sigaw na iyon.
P 20-9
Kitang kita ko ang frustration sa kanyang mukha habang lumalapit siya sa akin.
Takot na takot ako sa paglapit
niya. Hindi ko kayang lumapit pa siya. Pakiramdamko ay mabibilog niyang muli ako.
Ayaw ko ng ganoon!
Tinulak ko siya ngunit hindi siya nagpatinag sa akin. Sinampal ko siya. Nag-iwas
lamang siya ng tingin at
pumikit.
"You two timed us!" sigaw ko.
Umiling siya.
"Napakasinungaling mo! Napakasinungaling mo!" paulit ulit kong sinabi sabay tulak
sa kanya.
I believed. That's what's sad. Hindi si Katarina ang problema ko. Si Sibal mismo
ang problema ko. Dahil
napaniwala niya kaming dalawa.
"Ano? Bakit siya sumugod? Kayo pa? Huh?" sigaw ko sabay tulak muli sa kanya.
"Hindi kami, Snow..."
"Talaga? Sinong niloloko mo? Huh?" nanginig na ang boses ko habang sumisigaw sa
kanya.
I can only imagine what Papa's gone through when he learned that my Momcheated.
Paano niya kaya iyon
hinandle?
"Wala kaming relasyon na dalawa. Hindi kami nagkaroon ng relasyon kailanman..."
Like I would believe that bullcrap, right? Hell, I won't believe that!
"Gusto niya lang na lumayo ako sa'yo... Ganoon ka rin sa akin..."
"Bakit? Anong rason? The only fucking reason I could think about is because you are
in a relationship, that's
why!" sigaw ko. "She's bitching about you courting her while I'mflirting with you.
Iyon lamang ang tanging
rason na nakikita ko, Sibal!"
Pagod niya akong pinagmasdan. Hindi ako mapakali. Nangingilid ang luha sa aking mga
mata. There's
probably no reason that can convince me right now. It's clear. He two timed us!
"Gusto niyang maisip mo ito at lumayo ka sa akin..."
"Hindi ko maintindihan-" sigaw ko na agad niyang pinutol.
"Usap usapan na ang pagbabalik ng Tita Maremmo, Snow! Magagalit iyon kapag nalaman
ang tungkol sa
ating dalawa!" tumaas ang boses niya para makain ang mga sigaw ko.
"I don't believe that... You're making this up..." may pag aalinlangan kong sinabi.
Pumikit si Sibal ng ilang sandali bago niya ako binalingan. His tired eyes makes me
want to believe him.
"Ayaw kong sabihin sa'yo 'to, Snow. Pero kung magagalit ka sa akin dahil hindi mo
alamang totoo, sasabihin
P 20-10
ko..."
Hindi ako nakapagsalita dahil sobrang seryoso ng kanyang mukha. Is he exaggerating
things? So what if Tita
Maremwill get mad? He's chickening out! Syempre, magagalit iyon. Sino ba naman kasi
ang mag-aakalang
iibig ako sa isang bellboy na tulad niya.
"Is this about our social status, Sibal? Magagalit si Tita Marem, oo, pero wala
siyang magagawa! This isn't
enough reason for Katarina to come here and shout at me!" giit ko.
"Mawawala sa akin ang trabaho na ito, Snow... At maaaring pati ang hanapbuhay ni
Papa kapag nalaman ni
Maria Emilia na may relasyon tayong dalawa..."
Umiling ako. I still don't get it. I don't believe him!
"Katarina is just concerned. Kung tunay na may relasyon kami, noong una pa lang
dapat sinugod ka na niya.
Ngayon ka pa lang niya sinugod nang usap-usapan na ang pagbabalik ng Tiyahin mo..."
"I don't believe you... No..." Nangilid ang luha ko.
It's really not enough reason to believe. Umiling ako habang lumalandas ang luha sa
aking mga mata.
Kumunot ang kanyang noo at mas lalong lumapit sa akin.
Umatras ako at nang nasandal na sa dingding ay tinulak ko na lamang siya para
makalayo siya.
Sinubukan niyang palisin ang aking luha ngunit tinampal ko ang kanyang kamay.
"Leave! I don't believe you! I don't believe you! That's not enough reason! You are
lying!" paratang ko.
"Miss President, please..."
"Please leave, Sibal! I want you to fucking leave!" sigaw ko.
Pumungay ang kanyang mga mata. Tila antok at pagod na pinaghalo.
"Si Papa ay tinanggal sa Philippine Navy dahil sa kagustuhan ng Tiyahin mo..." he
said even when I already
want himto shut up.
"Liar!"
"Nagtayo siya ng negosyo na pinasarado rin ni Maria Emilia. Ang tanging
pinahintulot lang ng Tiyahin mo,
Snow, ay ang pangingisda niya."
"Liar... Why would Tita Maremdo that?" humikbi ako sa galit ko sa kanya.
Ayaw kong maniwala. Hindi iyan totoo.
"Ayaw kong malaman mo ito galing sa akin, Snow. Pero ayaw ko ring ganito tayong
dalawa. Hindi ako
makakatulog kapag galit ka sa akin..." aniya.
P 20-11
"I don't believe you! You are making this up..."
"Sana nga ay gawa gawa ko lang ito..." He smiled weakly.
Hinaplos niya ang aking pisngi. Nanlalamig ako ngunit nang naramdaman ko ang
kanyang palad doon ay
parang guminhawa ang pakiramdamko. Mainit ang kanyang kamay. It brings me so much
comfort.
"Believe me, please... I don't want us to fight..." bulong niya.
His nose touched mine. Umiling muli ako.
PotahLETSEEEEEEGASHGASHGASH
P 20-12
Kabanata 19
628K 21.3K 18.2K
by jonaxx
Kabanata 19
Blood
"Please, Miss President. Ayaw ko ng nag-aaway tayo," malambing na dagdag ni Sibal.
Gusto kong kalasin ang puting comforter na nakapalupot sa aking katawan. I want to
throw it to him. Hinugot
ko iyon ngunit hindi ko makuha ng maayos.
Hinawakan ni Sibal ang aking kamay. Tumigil ako at binalingan siya. He looks pained
and frustrated at the
same time.
Bumaba ang tingin niya sa aking balikat at inangat niya ang nahulog na strap ng
aking dress. The way his
fingers glide against my skin made me shiver.
"Hindi pa ako nagmahal, kahit kailan, Miss President. Sa'yo pa lang..." aniya.
Nagtiimbagang ako. I want to believe himso bad but a part of me doesn't trust
himfully. Hindi ka naman
talaga maniniwala sa bagay na hindi mo naiintindihan.
Unti-unting nanlaki ang mga mata ko nang napagtanto ang sinabi niya. Mahal? Mahal
niya ako? Paano
nangyari!? These are all lies!
"Alamni Katarina ang lahat ng ito. Alamniya rin kung bakit ko sinabi sa'yo na siya
ang gusto ko. Gusto kong
layuan ka. Gusto ko ring layuan mo ako... Pero tuwing magkasama tayo, ang hirap
hirap mong pakawalan..."
Mahapdi ang mga mata ko habang tinitingnan ko siya. I'mtrying my best to not give
in to every word he said.
It's damn hard.
"Alamng buong Costa Leona kung gaano lamang ang galit ng Tiyahin mo sa aming
pamilya, Snow. Kahit si
Katarina, alamiyon. Gusto niya akong tulungan sa pamamagitan ng pagpapalayo sa'yo.
Lalo na ngayong
pauwi na si Madame. This is why she's doing this-"
"How dare your girl compare me to what Tita Maremis doing, Sibal! Hindi ako kabit!
Hindi ko kailanman-"
Nilagay niya ang kanyang noo sa aking balikat. Gustuhin ko mang lumayo ay natatakot
naman akong babagsak
siya sa aking dibdib kung nangyari iyon.
"You are my girl. At hindi ka magiging katulad ng Tiyahin mo..." aniya.
Parang kinukurot ang puso ko sa mga sinabi niya. Hindi ako nakapagsalita. Nag
concentrate na lamang ako sa
pagpigil sa mga luhang nagbabadyang tumulo.
"I'min love with you, Miss President," bulong ni Sibal.
P 21-1
Marahan akong pumikit habang dinadama ang mababa niyang hininga sa aking balikat.
"Ikaw lang ang pipiliin ko. Ikaw lang ang gugustuhin ko..." aniya.
"Really..." now my voice sounds more hopeful than sarcastic.
Tumango siya kahit na nakahilid parin ang kanyang noo sa aking balikat. Hinawakan
ko ang pisngi ni Sibal at
inangat ko ng bahagya. His head rose and then we stared at each other's eyes.
Siniil ko ng halik ang kanyang labi. Tasting every corner of it. Enjoying it like
it's my favorite dessert. He
kissed me back, too. Ngayon ay pinapantayan ang gawa kong halik.
When his tongue entered my mouth, nilagpasan niya pa ang init na handog ng halik
ko. My head spinned like
mad. My concept of time and space got warped.
My bones seemed to melt when his hand held my head back. Inilalayo niya iyon sa
kanyang mukha dahilan
kung bakit mas lalo lang akong nabitin. My body lit up like a torch. Halos hindi
ako makahinga.
"Enough, Snow..." bulong niya at tumigil ulit sa paghahalik.
Hinaplos niya ang aking buhok sa taas ng batok. Ang isang kamay niya'y nakahawak sa
aking baywang.
Lumuhod ako at bahagyang lumapit sa kanya para mawala ang espasyo sa aming gitna.
Hinuli ko ang iniilag
niyang labi. At nang nagawa ko iyong halikan ay nanatili siyang estatwa at
nakadilat ang mga mata.
"You said you like me... that you love me..." I whispered.
"Oo, Miss President..." aniya.
"Why can't you kiss back?" I hate to sound like I'mbegging.
"Hindi ganoon ang gusto kong mangyari sa atin..." he half-heartedly said.
Pinasadahan ko ng mga daliri ang aking buhok. Umangat ang mga mata niya sa
pagbagsak ng aking buhok
pagkatapos ay sa aking labi.
"Why? AmI not attractive to you, Sibal? Do I really look too young?" malungkot kong
sinabi.
Pumikit siya ng mariin. Para bang ang sakit sakit sa kanya ng sinabi ko. Nang
dumilat siya ay ginawaran niya
ako ng nagbabagang halik.
Halos mapahiga ako sa pagkakadagan niya sa akin. Halos bumigay ako dahil sa pag
atake niya sa aking labi.
"I'll lose all my damn control, Miss President. Ayaw kong mangyari iyon..." he
whispered and then kissed me
again.
Pinaglandas ko ang aking mga palad sa kanyang katawan. I amamazed by how his
sculpted muscles feel so
solid and warmat the same time. Nang nahawakan ko na ang kanyang t-shirt ay unti-
unti ko iyong inangat.
P 21-2
"Fuck..." he cursed and then his kisses went to my pulsating neck.
He licked my skin. I tipped my head to one side so I can give himaccess to it.
Nahuhulog na naman ang strap
ng damit ko.
Inangat ko ang kanyang t-shirt para maramdaman ko ang kanyang balat sa aking palad.
He felt so hot! I traced
the sculpted lines fromhis pectorials down to his abdomen.
Malutong siyang nagmura muli. Dumilat ako at nakitang tumingala siyang nakapikit.
His eyebrows meeting in
frustration. Bumaba ang tingin ko sa aking damit at nakita kong halos hubad na ang
butones ng aking spaghetti
blouse. My bra is already showing.
"Sibal..." I couldn't recognize my own voice when I tried to kiss himagain.
Dinungaw niya ako gamit ang nag-aalab na mga mata. Burning lust and adoration are
embedded in his eyes. I
can't help but get lost in them.
Mabilis niyang kinulong ang aking binti sa kanyang mga tuhod at halos pumutok ang
mga butones ng aking
blusa nang sinubukan niya itong ibaba kasama ang aking bra. My one boob got
exposed!
Uminit ang pisngi ko. His eyes drifted to it. At halos pumikit muli ako nang nakita
kong paano niya iyon
tingnan. Tila ba'y naputol na lahat ng pagpipigil niya dahil sa nakita!
Hinubad niya ang kanyang t-shirt pagkatapos ay hinalikan ang aking collarbone. His
other hand went to the
other strap so he can remove it. Lumiyad lamang ako nang naramdaman ang kanyang
magaspang na palad sa
lambot ng aking dibdib.
Sinabunutan ko siya habang bumababa ang kanyang halik doon. And then he started
showering light kisses on
my other boob. When his mouth closed on its tip, it sent electricity shooting in my
veins.
Lumiyad muli ako. This time, his other hand held my thighs para hindi iyon
makabalik pababa. Nanlaki ang
mga mata ko nang naramdaman ko siya sa gitna ng aking mga hita. The bulk of
himright in between me made
me moan.
Oh shit! I want him. I want himso bad!
A part of me wants to stop it. I just really want to kiss him. Hoping that I'd
satisfy myself somehow ngunit
pakiramdamko ay hindi ako natatapos sa kanya. Hindi ako nakatigil. Hindi ako
nakuntento. Gusto ko pa siya.
Gustong gusto ko pa.
He gently pushed me. His bulk caressing my throbbing insides. Hindi ko na napigilan
ang mga daing ko.
Panay naman ang mura niya habang hinahagkan ang aking dibdib. Palipat lipat tila ba
hindi nababayaran ng
bawat halik ang kanyang pagka uhaw.
Gently, he parted my thighs with his knees. He positioned himself right in front of
me. Binalik niya sa aking
labi ang kanyang halik. His tongue darted inside my mouth and I could hardly catch
my breath.
Ang isang kamay niya ay bumaba na sa aking lacey shorts. Walang pag-aalinlangan
niyang nililis iyon ng
walang kahirap hirap. I even helped himremove it. Ang tanging natitira ay ang aking
panty na lamang
P 21-3
samantalang balot pa siya sa kanyang pantalon.
Parang may sariling isip ang aking kamay. Instinctively it reached for himbelow.
The bulk I'mfeeling
between my thighs is on my palmnow.
Tumigil siya sa paghalik at napadaing sa ginawa ko. Tumindig ang balahibo ko sa
pag-iisip na grabe ang
naidudulot ko sa kanya.
He frantically unbuttoned his maong. Tutulong sana ako ngunit nanginginig ang kamay
ko habang sinusubukan. With a swift movement, he removed his pants and now he's
just in his boxers in front of me.
Muli ay inangkin niya ang aking bibig. Wala akong pinagkait sa kanya. I fully gave
in to himwithout thinking
about time, space, reason, or anything at all. It's just going to be me and Sibal
right now!
"Miss President, please tell me you love me, too. Na hindi ito laro sa'yo..." aniya
at binaba ang kamay sa
aking panty.
I can't even draw a breath properly. How can I say what he wants to hear then? Lalo
na noong naramdaman
ko ang kanyang daliri sa gitna ng aking hita. Kahit na may namamagitang tela ay
para na akong kinukuryente.
"My gosh, Sibal. What game are you fucking..." hindi ko matapos dahil paulit ulit
niyang hinaplos ang gitna.
How can he say that I'mplaying when my panty is obviously soaking wet? Damn it!
"Sibal..."
Sinabunutan ko siya. Lalo na nang naramdaman ko ang pagbaba niya sa aking panty. He
gently massaged the
throbbing folds. Hindi ko na mahabol ang sarili kong hininga dahil sa ginagawa
niya.
I can't help but join the rhythmof his fingers. He kissed me, too. His tongue
gently following the same rhythm
his finger is doing to me.
"Please..." I can't help but beg.
A finger slid inside of me. Halos umiwas ako sa kanyang halik nang naramdaman ko
iyon. It stings! Damn it!
I can feel how wet his fingers were as it gently went in and out of me. Mas lalo
lamang akong nabaliw sa
ginawa niya. Imbes na ipatigil siya ay sinabayan ko pa iyon.
The deep-seated hunger inside of me went to the verge of explosion. His lips grazed
the pulse on my throat
while his fingers continued doing his thing. And then when I felt himrub the convex
of my folds, I screamed
and stopped because of a powerful foreign sensation!
I moaned as the power spiraled down. Nang tumigil iyon ay nanghina ako ng husto.
Halos namanhid.
Nagpatuloy siya sa paghalik sa akin. His hand left my folds and then he cupped my
breasts, tila ba binibigyan
ng kaonting oras iyon para kumalma.
Bumaba ang kamay ko galing sa kanyang dibdib patungo sa kanyang torso. I felt the V
line on my fingertips.
P 21-4
Hinaplos ko lamang iyon. Sinundan hanggang sa maramdaman kung saan ako dinadala
niyon.
His masculinity is standing proudly. My body may be innocent but my mind is not.
Halos lahat ng kaibigan ko
sa ibang bansa ay nagkaroon na ng karanasan. The reason why my opinion about
relationships is a bit
distorted. I find physical attraction shallow. I find it so easy to give... almost
with no meaning. Ngunit sa
kaibuturan ko ay pinreserba ko iyon para sa taong mahal ko... para sa taong iibigin
ko habang buhay.
At ngayon, heto ako at walang pag-aalinlangan kong binibigay sa lalaking una at
sana'y huling magpapatibok
ng puso ko. I don't care if our status doesn't match. I don't care if Tita
Maremwill get mad. I don't care about
the past. I care only about our future... together.
Hinawakan ko ang kanya. He groaned. Kinagat ko ang labi ko. I really like it when I
can see that he's
affected. I feel like I have some power over him. A power no one, not even his
future employers, can have!
"Please, Sibal..." hindi ko na makilala ang sarili ko.
Kitang kita ko ang kalasingan sa kanyang mga mata. I can't hardly cup his whole
thing. I didn't bother to. I just
want to feel himso bad. I want us...
Tinutok niya iyon sa akin. When his tip and mine touched, napapikit ako. Hinalikan
niya ang aking leeg. He
licked, bit, and kissed my skin there habang unti unti niyang pinapasok ang aking
kabuuan.
Halos dumugo ang labi ko nang napagtantong ganoon ka sakit iyon. Hindi pa siya
natatapos ay gusto ko nang
sumuko.
"Gusto mong tumigil?" his pained voice asked.
Umiling ako. Hindi na makasagot. "Please, just... I want you... I want you so
much..."
Tila gatilyo ang mga salita ko. He entered me slowly until even I can feel an
exquisite barrier in between us.
Ang luha ay nakaantabay na sa gilid ng aking mga mata. I don't want to open my eyes
so he wouldn't see how
painful it is. I just want him. I just want to give myself to him.
"Huwag ka munang..."
Hindi ko siya pinatapos! Hindi ako huminga nang diniin ko ang sarili ko sa kanya.
Ikinawit ko ang aking
braso sa kanyang likod para magdikit kaming dalawa at tuluyan niya akong maangkin!
Sumigaw ako sa sakit
na naramdaman.
"Snow!" pagalit niyang sigaw sabay halik sa aking noo.
Hinihingal ako at napaiyak sa sobrang sakit. Pumirmi siya sa aking loob. My body
tensed because of a
foreign entrance but I moved slowly so I can feel him.
"I said stop moving!" pagalit niyang sinabi sabay hawak sa aking baywang.
Dahan dahan akong gumalaw. Feeling all the pain and the tenderness inside. I can't
want for my body to
finally be familiar of him. But right now, all I can feel is pain. Will I ever be
familiar? Damn it!
P 21-5
"Snow!" sigaw niyang muli.
"Sibal, please... Gustong gusto ko 'to..." I moaned.
"Shit!" sigaw niya sabay hawak sa aking baywang. "Huwag kang magsalita ng ganyan!"
I grinded against him. Never minding the pain. Malutong na mura ulit ang inabot
bago niya hinawakan muli
ang aking baywang. Pinirmi niya iyon.
Dumilat ako at nakita ko siyang tumingala. His Adam's apple protruded and then he
started moving steady.
It's so painful! Halos hindi ako humihinga sa bawat labas pasok niya. But I teased
him, still. Sinalubong ko
ang bawat balik niya. Nagmura ulit siya.
"Please... I can't..." halos maiyak ako. "I want more..."
Isa pang mura at pumusisyon siya ng mabuti sa aking gitna. Pagkatapos ay biglang
bumilis at mas lalong
dumiin ang bawat pasok niya. Umiyak ako sa sakit at fulfillment na pinaghalo. Until
I heard himgroan... he
stopped for a moment and then suddenly he left me. He closed my legs. Lumayo siyang
bahagya at narinig ko
muli ang malutong niyang mura.
Pinalis ko ang luha sa aking mga mata at pinagmasdan siyang mapupungay ang mga
matang nakatingin sa akin.
"Huwag mo nang ulitin iyon..." nanghihina niyang sinabi at marahan akong dinaganan.
Hinalikan niya ang aking noo, ang aking ilong, ang aking labi.
Pumikit ako at nanghihinang hinilig ng mabuti ang ulo sa unan.
"Are you sleepy?" he asked.
Tumango lamang ako.
"Linisin ko muna ang kama mo... There's blood in it, Snow..." bulong niya.
Dumilat ako at mata niya agad ang nakita ko. He smiled weakly.
"Huwag mo nang ulitin iyon. Hinding hindi ako makakapagpigil pagdating sa'yo..."
aniya at nilagay ang
kanyang mukha sa aking leeg.
HAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAMYGHADSTOBIT
P 21-6
Kabanata 20
701K 20.5K 14.8K
by jonaxx
Kabanata 20
I'mSorry
I cuddled with Sibal last night. Kaya napabalikwas agad ako nang naramdaman kong
nawala siya sa aking
tabi, madaling araw ng Sabado.
Bumangon agad ako galing sa pagkakahiga. Kakagising ko lang. Napatingin ako sa
orasan sa gilid ng kama at
nakitang hindi pa nag-aalas sais ng umaga.
Panandalian akong natulala. Nangyari ba talaga iyong kagabi? I remember how light
headed I was habang
nakaupo sa sofa. Nagtatanggal si Sibal ng sheets at nagpapalit din. He carried me
to bed right after he
changed it. Aalis na sana siya ngunit hinila ko siya pabagsak sa kama.
I told himnot to leave. I want to sleep beside him.
Nagbaga agad ang pisngi ko nang napagtanto ang nangyari. We made love! I made love
to him!
I amnot really good with virtues but somehow it's a big thing for me. Kahit naman
siguro sa ibang babae. At
wala akong pinagsisisihan na naibigay ko iyon sa kanya dahil mahal ko siya.
Speaking of, where is he? Ginala ko ang mga mata ko sa kwarto. Night shift siya
ngayon. Nakatulog akong
nasa tabi ko lang siya. I wonder if he left right after I slept. Sana ay hindi. I
want himto cuddle me. We just
made love, after all!
A part of me got disappointed at the thought of himgoing out right after it. Ayaw
ko ng ganoon. I feel like it
doesn't matter to him.
Narinig kong tumunog ang door handle. Mabilis kong inayos ang nabulabog kong buhok.
Inayos ko rin ang
damit kong suot. Sinuot ko iyon kagabi habang nag-aayos si Sibal ng kama.
"Good morning!" Sibal greeted.
May dala siyang isang tray ng breakfast. Nilapag niya iyon sa lamesa malapit sa
aking veranda bago niya ako
nilapitan. He's wearing his uniformnow, mark that he's on duty.
Hinagkan niya ang aking noo at tumabi siya sa aking kama. Uminit agad ang pisngi
ko. Nanulis din ang aking
labi.
"You got up while I'msleeping?" tanong ko.
P 22-1
Umiling siya. "Gumising ako ng alas tres..."
"You are working when you're beside me..." ayaw ko mang masyadong maglambing ay
hindi iyon makatakas
sa boses ko.
He smirked. I can't help but be stunned with his features. Ang guwapo naman nito!
"Ginagawa mong alibi ang trabaho ko, huh? Miss President, maaga pa tayo ngayon,
hindi ba? Ngayon ang
dating ng mga kaibigan mo?"
Halos mapatalon ako sa sinabi niya. Muntik ko nang makalimutan na ngayon nga pala
ang dating ni Cissy,
Brenna, at Bronson. Kailangan ko nang kumain!
Parang alamniya ang iniisip ko. He placed the tray on my lap.
"Ikaw? Kumain ka na ba?" tanong ko.
"Tapos na sa kitchen. Kumain ka na..." aniya.
Mabilis kong nilantakan ang pagkain. Mashed potato, beef steak, sweet corn, and
vegetable ang naroon. Pati
ang creme brulee ay inubos ko. Wala sa sarili kong sinimot ang mashed potato nang
napansin ko ang paninitig
niya sa akin.
"What?"
My cheeks heated.
"Busog ka na?" pabiro niyang sinabi.
Mas lalong uminit ang pisngi ko sa pagkahiya! Syempre, busog na ako! Anong akala
niya sa akin, gutomna
gutom?
Sumulyap siya sa pinggan ko. Agad kong binigay sa kanya ang tray. He sported an
amused grin.
"Syempre! Ba't ako 'di mabubusog, Sibal?" pagalit kong sinabi.
Tumawa siya at tinabi ang tray pagkatapos ay umupong muli sa kama ko. I have
completely forgotten about
this side of him. I'mnot sure if I hated it or I loved it!
"Nakakagutompala..." makahulogan niyang pinabitin iyon.
"Hmp! Syempre, ilang oras akong natulog kaya gutomako! Kung ayaw mong tumaba ako
kaya ka nagbibigay
ng komentong ganyan, umalis ka na nga lang diyan!"
tinulak ko siya para makaahon na ako sa kama. Natatawa niya akong pinagbigyan.
"I'mjust kidding..."
Maagap niyang hinawakan ang aking siko para mabalik ako sa kama. Iniwas ko iyon
pero walang bahid na
P 22-2
galit. Pagtatampo lang ang mayroon. At mga pag-iisip na dahil may nangyari na sa
amin, mas lalo tuloy akong
na conscious sa kanya.
"Maliligo lang ako..." sabi ko ngunit hindi ako makawala.
Bumagsak ako sa kanyang bisig. Napaupo ako sa kanyang hita. Nagpumiglas ako ngunit
kinulong niya akong
mabuti.
"Ano ba, Sibal!" sabi ko sabay kagat sa aking labi.
The heated moments of last night flashed on my mind. I remember how he whispered to
my ears. I remember
how his kisses felt.
Nilagay niya ang kanyang ilong sa aking tainga. Ayaw ko ng ganito. Lalo na't bagong
gising ako. Baka
mamaya ay mabaho pa ako!
"Simula ngayon hanggang dito na lang muna tayo, Snow. Hindi na tayo muli lalagpas
sa linya..." aniya.
Natigil ako sa pagpupumiglas dahil sa kanyang sinabi. May isang matulis na sundot
sa aking puso dahil sa
sinabi niya. Nilingon ko siya at sinimangutan.
"Bakit? I did not pleasure you properly last night?"
He sighed heavily. "Hindi iyan, please..."
"Then why do you sound so guilty, huh? Hindi mo ba nagustuhan?"
"Of course, guilty ako. Naging mapusok ako at pinagbigyan ko ang sarili ko. Dapat
kasal na tayo bago iyon..."
Nanlaki ang mga mata ko. The thought of marrying Sibal made me high. Is that really
possible?
Bumagsak ang balikat ko nang libo libong problema ang sumagi sa isip ko. Ano kayang
iisipin ni Papa? O ni
Tita Marem? Aside fromthat, we're young to get married. Isa pa, ano iyong sinabi ni
Sibal na pinatanggal si
Tito Achilles dahil kay Tita Marem?
Tito Achilles is part of the Phillipine Navy? I can't take it all in.
Kasal. Parang kay labo. Parang pangakong hindi matutupad. But I'mhopeful, though.
Because above all, what
i really want right now is to just be with Sibal.
"Hmmm. Ganoon ba talaga ang gusto mo?" tanong ko.
Tumango siya, determinado.
"Let's try that, then..." panunukso ko sa kanya.
Pumikit siya. He licked his lower lip as a wriggled in his arms. Pinakawalan niya
agad ako.
"Maligo ka na!" pagalit niyang sinabi.
P 22-3
Humagalpak ako sa tawa. Kinuha niya ang tray, an excuse to go out of my room.
Sinundot sundot ko pa siya
bago siya makalabas doon. Natatawa ako nang pumasok sa shower.
Although I may sound brave. Sa totoo lang ay natatakot akong may mangyari muli sa
amin. Last night was
damn painful. Nalagpasan ko lang iyon because I want so bad to pleasure him... and
of course my bottled
feelings.
Pagkatapos kong magbihis ay tinawagan na ako ni Sibal sa room. He informed me that
my friends are already
at the lobby. Bigla akong nahiya dahil dapat ako ang sumasalubong sa kanila roon.
Bumaba na agad ako para ma meet ang aking mga kaibigan.
True enough, the three of themwere sitting on our sofas. Si Cissy ay nakatingin sa
kay Sibal na nakatayo sa
gilid nila. Si Brenna ay nasa cellphone niya at si Bronson naman ay naka headset.
May sinabi si Sibal sa kay Cissy na dahilan kung bakit napatingin ang kaibigan ko
sa akin. Kumaway agad
ako, malapad ang ngiti.
Nang namataan ako ni Brenna ay sinugod niya ako at agad na niyakap. Sumunod din si
Cissy sa kanya. Binaba
ni Bronson ang kanyang headset. His red lips pouted.
"Bron..." ngumiti ako at binigyan siya ng maikling yakap.
Taas baba na ang kilay ni Brenna sa akin. Alamko ang ibig niyang sabihin. I'mtrying
so hard not to look at
Sibal kahit na nanunulis na ang labi niya kakanguso sa banda roon.
"Kanina pa 'tong si Cissy na titig sa kanya..."
I turned to Cissy. She flushed. Her pale cheeks turned red. Gusto ko siyang
pagsabihan but I stopped myself.
This is not the time to claimwhat's mine, of course. Mangha lang ang mga ito dahil
sa gwapo ba naman ng
bellboy ko.
Umiling na lamang ako. Inikot ikot ni Cissy ng kanyang mahabang buhok habang
nagpapacute. Panay naman
ang tawa ni Brenna sa ginagawa ng aming kaibigan. You all need to go to your
roomnow. Kung alamko lang
na ganito talaga ka grabe ang impact niya ay hindi ko na siya pinag extend. Puyat
pa naman iyan.
"Anyway, I'mgonna escort you to your room..." sabi ko.
"Are you staying here? Hindi ka sa mansyon ninyo?" tanong ni Bronson.
Umiling ako. "Hindi. Dito ang trabaho ko kaya dito ako nags-stay."
Malamig na tumango si Bronson. I'mused to him. He's usually like that.