Scorching Love

1.1M 19.9K 2.9K

by jonaxx
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and
incidents are either the products
of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to
actual persons, living or dead,
or actual events is purely coincidental.
Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works
fromor exploit the contents
of this story in any way. Please obtain permission.
覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧覧-
P 1-1
Simula
1.1M 28.4K 24.9K
by jonaxx
Disclaimer: I do not have portrayers for any or my characters. Social Media
accounts with my character's
name on it is not affiliated with me.
Simula
Nilalamig ako sa kwarto kung nasaan si Papa. Although I amused to the cold, I
amstill shivering right now.
The news of himbreaking down because of stress made us all panic. Syempre, bata pa
si Papa para
magkasakit.
"Kael!" tawag ko sa kapatid kong ginalaw ang tubo ng IV sa kamay ni Papa.
Gulat na napatingin si Kael sa akin. His big looking eyes innocently watched me as
I shook my head. Inayos
niya ang kanyang glasses na siyang nagpapalaki sa mga mata niya ngayon.
"Don't touch that! We don't know what if can do..."
"Sorry, I just want to check on Papa," yumuko si Kael.
For the past three years, ako ang tumayong ina ni Kael sa America. Umuwi kami ng
Pilipinas ngayon dahil sa
nangyari kay Papa.
Ang sabi ng doktor, nastress daw si Papa at nagkamild stroke. Naagapan, mabuti na
lang.
Hinahagilap ko ang konting hibla ng aking katinuan nitong mga nakaraang araw. My
Papa is entrusting me a
big responsibility and I'mnot even sure if I can do it. Hindi parin ako maka-Oo sa
kanya kahit na alamkong
wala na akong magagawa.
He's sick and we need to take care of our resort. He can't do it while he's
recovering. Kael is just twelve.
Kakagraduate ko lang ng Senior High at dapat magka-college na ako sa ibang bansa
kung hindi lang
kinailangan kong umuwi.
Pwede kong iwan si Kael para makapagpatuloy siya sa pag-aaral abroad ngunit hindi
naman siya pumapayag.
So I was forced to bring himhere now.
"Ate, itatransfer ba si Papa sa Manila?" tanong ni Kael habang umuupo sa gilid ng
kama ni Papa.
Tulog na tulog si Papa. Noon ay hindi ko masyadong pinagtuonan ang mga linya sa
mukha niya. Ang mga iyon
ang nagpapatanda sa kanya. It's probably caused by stress. Is the resort that hard
to manage, then?
"Titingnan pa natin, Kael. Kapag kulang ang pasilidad dito, maaring ganoon ang
mangyari..." usal ko.
Pagkatapos kong magsalita ay bumukas ang pintuan ng kwarto. With the doctor is my
Tita with some of her
P 2-1
body guards.
"Tita..." tawag ko sabay lapit sa kanya.
Lumapit din ang kapatid ko para magmano. She held out her hand and removed her
black gloves. Naka allblack
si Tita Marem. Black dress, black stilletos, black fedora, black gloves. Her
necklace and earrings
were pearls. She looks so classic. Like an Aubrey Hepburn painting.
"Ang tigas ng ulo ni Kuya..." ani Auntie sabay iling.
Pagkatapos kong magmano ay nilagpasan niya kaming magkapatid para tingnan ang
kalagayan ni Papa. Tulog
si Papa kaya hindi niya makakausap. She turned to me when she realized that.
"Ilang oras na siyang tulog?" tanong niya.
"Three hours..." sabi ko.
Ngumiti siya. Even under her fair skin, her high cheekbones were highlighted.
"Paano iyong resort?"
"Maayos pa naman, Tita," sagot ko.
Tinanggal niya ang isang gloves sa kabilang kamay at tinagilid ang ulo.
"Darling Snow, I know Kuya needs to rest. It's either you let himdo that here..."
She sarcastically eyed the whole hospital roomna tila ba naliliitan siya rito and
then she turned to me.
"Or in Manila. Which will mean that no one can handle the resort... I can handle
it. I volunteer!"
Papa warned me about this. Interesado si Tita Maremsa beach resort namin. Hindi
naman first class ang
resort ngunit ang mismong pinagtatayuan ng resort ay ang pinakamagandang spot sa
buong lalawigan. In front
of it is a sandbar. Ilang minuto ang layo ay makakaabot ka na sa iilan pang mga
islang magaganda.
Sa sobrang kaakit akit ng pinaglalagyan nito ay marami na ring nagkainteres na mga
businessman. Papa did
not give it up. Malaki ang kita namin sa resort. Marami ang nagpupunta roon. Papa's
dreamis to make it five
star eventually.
"I can handle it, Tita Marem..."
Papa asked me to run the resort while he's recovering. Anong magagawa ko, hindi ba?
My majors were about
business but I don't have a proper degree for it. Sa madaling salita, wala akong
tiwala sa sarili kong
mapapatakbo iyon.
Napawi ang ngiti sa labi ni Tita Maremsa sinabi ko.
"Trust me, you don't want to go there..." ani Tita. "You don't know how to run the
business."
P 2-2
"I can do it, Tita Marem. Isa pa, pinagkatiwala sa akin ni Papa ang resort."
"Hindi mo makakaya iyon, Snow. Anong magagawa ng isang High School sa pamamahala ng
resort?"
"I'ma graduate, Tita..."
"What's the difference? Unless you get a degree, then you can brag. Wala ka pa kaya
baka mas lalong ma
stress lang ang Papa mo kapag 'di mo nagawa..."
Bahagyang kumulo ang dugo ko sa sinabi ni Tita. Matagal na siyang ganito. Medyo may
pagkamaldita. The
reason why Papa warned me about her.
"Marem..." tawag ni Papa.
Bahagya kaming tumigil sa pagtatalo dahil nilingon namin si Papa.
"Papa..." tawag ni Kael sabay lapit sa kanyang kama.
"Hayaan mo na si Snow. Naniniwala akong kaya niya..."
Lumapit na rin ako kay Papa at tipid na ngumiti.
"And may I ask why were you so stressed, Kuya? When all you are seeing is the
beautiful view of Costa
Leona? Ipapahamak mo lang si Snow."
"Kaya ng anak ko. I'll be there to guide her..."
"Hindi ka ba magpapaospital sa Manila?" tanong ni Tita.
"It won't take forever. I can rest at the resort. Or here, Marem."
Umiling si Tita. Bakas na bakas ang disappointment sa kanyang mukha. Nilagay niya
ang isang butterfly
sunglass bago nagsalita muli.
"Well then, if this is what you want. I'll always be here. I can help you. Just
call us... In the mean time I have
a flight back to Manila."
Tumango ako. Mabuti na lang at aalis na si Tita.
"Kael, take care of your Ate. Snow, good luck!" ani Tita bago kami tinalikuran.
Her bodyguards joined her. Sinarado nila ang pinto at natahimik na ulit ang kwarto.
"I knew she'd come here to offer that..." ani Papa.
"Are you sure about this, Papa? Tita Maremcan handle the resort properly. Bakit pa
ako?" tanong ko.
"You can handle it properly, too. Ikaw din ang mamamahala niyan balang araw. Kaya
bakit patatagalin?"
"That's different. I'mnot ready. I don't know how to handle a business."
P 2-3
"You lived on that resort for a long time, anak. You can do it. I believe in
you..."
Hindi papigil si Papa. I guess I really have no choice on this.
"Isasama ko si Kael sa Maynila. Doon na muna siya mag-aaral. Ayaw kong may inaalala
ka bukod sa
negosyo. Tumawag ka sa akin kung may problema o nahihirapan ka. Tutulungan kita,
Snow. Hindi naman
kami magtatagal. Kung papayag na ang doktor ay uuwi ako sa Costa. Doon ako
magpapahinga para
magabayan ka."
Pinag-isipan niya na talaga itong mabuti. The details about it were already said.
Talaga palang matutuloy
iyon.
I was left with no choice but to act as the President or CEO of the whole resort.
Mabuti na lang at iyong
binibili ni Papa na resort ay hindi pa lubusang natatapos or else I'll be doomed.
Running one resort is already
a big thing, paano pa kaya kung dalawa na?
Tiningnan ko ang aking repleksyon sa salamin ng aming sasakyan. Ilang oras pa ang
byahe bago makarating sa
probinsya. Naaalala ko kung paano kami bumyahe noon. Mahigit kumulang isang oras
lang ang layo nito sa
airport ngunit probinsyang probinsya ang dating noon.
Sa probinsyang iyon nakatira ang buong pamilya ni Papa. May ancestral house roon na
siyang ginawang
bahay ng pamilya ni Tita Marem. Hindi kalayuan sa bahay ay ang buong building ng
resort. Ang kahabaan ng
Costa Leona ay tanaw kahit nasa ikalawang palapag ka pa lang ng building na iyon.
"Sino pong tao sa mansyon?" tanong ko sa driver.
Isang driver at isang bodyguard ang pinasama ni Papa sa akin. Si Kael, tulad ng
gusto ni Papa, ay iniwan ko
sa kanya.
"Umalis sina Ma'am Maria Emilia kaya maaaring walang tao ngayon doon."
Pinag-isipan kong mabuti kung saan ako tutuloy. Kung sa mansyon ba o sa isang
kwarto na lang sa hotel. It's
going to be accessible if I stay at the hotel. Plus... it's cheaper, I think. Kesa
sa isang buong bahay ang
guguluhin ko, mas mainamna sa isang kwarto na lang sa hotel ako tutuloy.
"Sa hotel n'yo na ako idiretso. Kukunin ko ang malaking kwarto sa ikatlong
palapag..." sabi ko.
"May numero na po ba kayo kay Ma'amAgdipa?" tanong ng driver.
"Wala pa nga po, e. Doon ko na lang kukunin sa kanya pagkarating ko..."
At an early age, I was forced to be more responsible. When Mama left us, ako ang
tumayong ina sa aming
pamilya. I encouraged Papa to push his plans on the hotels kahit na halos wala na
siyang gustong gawin noon
kundi magpakalasing. I sing a lullaby for Kael so he can sleep at night. Tumayo
akong ina niya. Kaya dapat
ay madali lang itong gagawin ko sa akin.
Tulad ng sinabi ko, sa hotel pumasok ang aming sasakyan. The Coast - that's what I
saw at the gates of our
resort. Big italicized gold letters. Sa likod ng pangalan ay ang marmol na dingding
at sa paligid ay ang mga
halamang sinadyang itanimdoon para maging maganda ang tanawin.
P 2-4
The Coast Group of Hotels. Mas maliit namang mga salita sa baba ng mismong pangalan
ng hotel.
Tumigil ang sasakyan at lumabas agad ang bodyguard. Lumabas na rin ang driver para
kunin ang aking mga
maleta sa loob.
"Ako na po ang kukuha ng kulay brown na bag..." sabi ko.
Ilang saglit pa akong nanatiling nakatulala bago ako nagdesisyon na gumalaw.
Binuksan ko ang pintuan ng
sasakyan at lumabas na ako.
Bukas ang pintuan sa likod dahil kakakuha lang ng driver at ng bodyguard ng mga
gamit ko. Nauna na silang
pumunta papasok sa hotel habang kinukuha ko iyong bag sa likod.
And then below the chairs of the car I saw my lipstick. Mukhang nakatakas ito sa
aking bag kaya gumulong
iyon sa baba ng mga upuan.
"You better be my favorite shade..." bulong ko sabay yuko at suot ng braso sa mga
upuan.
I know I can get the lipstick if I turn around and open the damn side of the door
but that would take much
effort.
Hindi ko maabot!
Sinuot ko ang ulo ko para makita ang lipstick na gumulong pang muli. Kung i-
sstretch ko pa ang kamay ko ay
makukuha ko rin iyan.
I stretched my arms again and tried to get the black bullet but... someone
whistled.
Sinulyapan ko kung sino iyon. At first, I didn't mind my awkward position but then
when I saw the man
standing behind me and feasting on my soul below I immediately stopped what
I'mdoing.
What the hell?
Kumunot ang noo ko at nilingon ko siya. He's approximately five meters away fromme.
The lust in his eyes
were very evident and his devilish smile made me want to puke.
Inayos ko ang palda ng aking dress. Alamko kung anong tinitingnan niya kanina.
Hanggang ngayon ay naroon
parin ang mga mata niya!
But then I remember... we're in our resort. He might be a guest. But if he's a
guest, that doesn't mean that it's
okay to be a pervert.
"Good afternoon, Miss!" maligayang bati niya sabay ngisi. "Ano kayang kinukuha mo
riyan at parang kay
hirap?"
Bahagya pa siyang umuko para tingnan "kuno" kung ano ang kinukuha ko sa ilalimng
mga upuan kahit na ang
mga mata niya'y nasa aking palda.
Tumikhimako at mas lalong inayos ang palda ng aking damit.
P 2-5
"Excuse me, Mister. You might want to get lost before I throw you out of this
place."
I freaking don't care if he's a guest or not. Wala siyang karapatang mamboso!"
Napawi ang ngiti niya but amusement is still evident on his eyes. Then I realize,
he's... kind of... well... you
can say that actually... no... mahal ang praises ko.
"Gusto ko lang tumulong, Miss... Iyon bang itimna bagay sa ilalim?"
Uminit ang pisngi ko nang tinuro niya ang ilalimng mga upuan. Which looks like, by
the way, he's pointing at
my undies.
I'mon the verge of calling all the security teamof the whole frigging resort to
throw himout. I don't care
whoever he is. Son of politician, action star, big tycoon, whatever! I need himout
of this place!
"What did you say?" pagalit kong sinabi.
"May maitimsa ilalimng upuan ng Expedition n'yo. Iyon ba iyon?" inulit niya.
Tinuro ko siya, nagbabaga ang aking pisngi.
"Alamko ang ibig mong sabihin, Mr. Kilala mo ba ako? Kung hindi ay mas mabuting
tumahimik ka na lang
dahil ipapalabas kita sa resort na ito kung hindi ka tumigil!" sigaw ko.
"Hindi ko alamkung anong ibig mong sabihin, Miss, pero iyong nasa ilalimng upuan
n'yo ang tinutukoy ko.
Hindi ba inaabot mo nga iyon?" mas lumalimang boses niya.
Humakbang siya palapit sa akin. Nanatili akong nakatayo roon. Wala akong balak na
umatras kahit rapist pa
siya.
"Nahuli kitang sinisilipan ako. You're a rapist waiting to happen!"
Kumunot ang noo niya at yumuko sa paraang ginawa ko kanina. Walang kahirap hirap
niyang nakuha ang
lipstick ko.
Nilahad niya iyon sa akin ngunit hindi ko iyon kinuha. Nanatili akong galit,
mabilis ang bawat hinga.
"Kung sinilipan kita, dapat ay hinawi ko na iyang palda mo. Yumuyuko ka kanina nang
nakikita ang kabuuan
ng panty mo kaya nakita ko. Hindi iyon silip dahil ipinapakita mo naman!"
Nanlaki ang mga mata ko. It's like saying that it's not rape because I'mwearing a
bikini!
Isang sampal ang ginawad ko sa kanya. Hindi ko maalala kung may nasampal na ba ako
noon ngunit sa
ginawa ko ay pakiramdamko sanay na sanay ako. Sa sobrang lakas ng sampal ko, pati
ang palad ko ay
masakit!
Hindi siya agad nakabawi. His hair got kind of messed up and his jaw showed.
Umigting ang kanyang panga.
He pouted his red lips and then slowly he turned to me.
P 2-6
"Iyan ba ang pagpapasalamat mo?" tanong niya at nilapag ang aking lipstick sa likod
ng sasakyan.
"You're a pervert. Future rapist!" I accused himwithout hesitation.
I don't care what happens next. If he's gonna sue me or what.
Umiling siya at humugot ng malalimna hininga bago unti-unting umalis. Sinundan ko
siya ng tingin. Inayos
kong muli ang palda ng aking dress. So much for my first day as President. Fuck
this.
TANGINAKA-MISS SI SIBALYIEEEE 9:58 1/21/18
P 2-7
Kabanata 1
749K 22.3K 16.9K
by jonaxx
Kabanata 1
Bellboy
"Magandang hapon, Miss Galvez. Shall I call you President Nieves?" tanong ng
manager ng aming resort.
Papasok ako sa resort at siya ang sumalubong sa akin. Mrs. Susana Agdipa is the
manager of The Coast
resort. Naka itimsiyang corporate attire na may kulay sky blue na scarf na siyang
motif ng buong resort.
"Nieves is an old name. I prefer you call me Snow..."
Ayon sa mga nababasa kong libro, in order to be an effective leader, I should
believe in myself. Wala akong
panahon upang pagdudahan ang aking sariling kakayahan.
I need to believe in myself so people will believe in me. Hindi ibig sabihin na
bata pa ako ay hindi ko na
seseryosohin ang mga suliranin dito sa resort. I want themto feel that I'mserious
with my job.
"Sige po, President..."
"You can call me, Snow, Ma'am. I'mfine with that..." ngumiti ako.
Hilaw na ngiti lamang ang binigay ni Mrs. Agdipa sa akin. Iginiya niya ako sa
elevator. Nauna ako papasok
pagkatapos ay sumunod siya.
"So we arranged a dinner meeting for you. Iyon din ang inutos sa amin ni
President."
Tumango ako.
"At ang opisina ni President noon ay ang opisinang nasa tabi lamang ng gusto mong
kwarto. Sigurado po ba
kayong ayaw n'yo sa isa sa mga presidential suite?"
"Hindi na. Mag-isa lang naman ako. 'Tsaka, masasayang lamang iyon. Paano kung may
gustong mag check in
doon habang fully booked na?"
Tumango naman si Mrs. Agdipa. Naiintindihan ang sinabi kong rason.
"We'll wait for you in our convention center after an hour so we can have the
dinner. Iyong mga imbetado ay
iyong nasa ibang shift at ang iba'y aalis pagkatapos kang ipakilala."
"Okay. Hindi na po ako magpapahinga. Maliligo lang ako 'tsaka magbibihis. Lalabas
agad ako para sa
dinner. Can you please give me a little overview of the resort. It's been ages..."
sabi ko.
Bumukas ang pintuan ng elevator at tumulak na kami palabas. Nilahad niya ang kamay
sa tamang daanan at
sumunod naman ako. Beach front iyon kaya ayos lang.
P 3-1
"The resort has 270 rooms, 5 villas. Dalawang pool front at tatlong beach front.
Can house up to 800 to one
thousand people. It has three large swimming pools. Dalawang restaurant. Seaside
and West Coast. Gym,
souvenir shop, bars, and the latest spa..."
Imagine all of that in my command. Ngayon pa lang ay nalulula na ako sa trabaho.
"May incharge ba ng reservation online?" tanong ko.
"We're working on that, Miss President..."
"Just call me Snow, Ma'am," I politely said.
Hilaw na ngiti muli ang pinakawalan ni Mrs. Agdipa. Tinuro niya sa akin ang isang
pintuan na may
nakamarkang "Office".
"Ito ang opisina ni President. Nariyan lahat ng kailangan mo. Ang iyong kwarto
naman ay naroon..." Itinuro
niyang muli ang dulong pintuan. "Ito ang card para roon..."
"Salamat. Magbibihis lamang ako at bababa rin..."
"Sige po. Maghihintay kami sa convention center."
Pagkatapos ng usapan ay dumiretso na ako sa kwarto. Nilagay ko ang keycard sa
lalagyanan para mag
activate ang kuryente ng buong room. Agad umandar ang aircon at mga ilaw. Nasa
gilid ko ay ang bathroom.
Nakita ko ang mga maleta ko sa gilid ng cabinet.
May isang sofa, upuan, at lamesa. May isang king size bed at may balcony.
Binuksan ko ang glass windows ng balcony at lumabas ako para makita ang kahabaan ng
Costa Leona. The
island far away in front of me looks majestic. The pristine blue waters of the sea
is screaming tranquility.
Iilan lamang ang nasa mga sun lounger at halos foreigner lahat.
Umihip ang malakas na hangin at pumikit ako. I've been here way back but those were
short stays because of
something my father wants to forget.
Nilingon ko ang gilid ng balkonahe at nakita ko ang isa sa mga swimming pool ng
buong resort. Kids were
playing and they are having fun.
I can also see the villas. They were small wooden huts with airconditioned rooms.
Inisip ko kung kumusta
ang lagay ng mga kahoy na ginamit para roon. Kailangan ba ng resort bombahan ng
anti-termite para
mapanatiling maayos ang mga iyan? Concrete walls are perfect when you're near the
sea, too. Mabilis masira
ang kahoy kapag malapit sa dagat.
Ah! I need to think about that later. In the meantime, I need to get ready.
Pumasok ulit ako sa kwarto at inayos na ang mga gamit. I'mgoing to wear a white
dress with floral print for
the dinner. I need to look serious and mature. Pumps will also do.
Naligo na muna ako bago magbihis. Tumawag pa si Papa habang naliligo ako.
P 3-2
"How's your trip?" he asked.
"I'mfine, Papa. Bababa ako ngayon sa convention para i meet ang staff ng resort."
"I'msorry you have to deal with this, Snow."
"It's okay, Pa. Wala kang ibang aasahan kundi ako. Kakayanin ko ito."
"Just call me if you have questions. I know you can do it, hija..."
"Thank you for believing in me, Papa."
Natigil ang tawag roon. Pinagmasdan ko ang sarili ko sa harap ng salamin. Basang
basa ang buhok ko at
tumutulo ang tubig sa aking noo.
Nagbalik ako sa kwarto ng tanging puting tuwalya lamang ang nakatapis sa aking
katawan. Kinuha ko iyong
damit at dinala ko sa loob ng banyo.
I put on some lotion on my skin first then I combed my hair. May blower doon sa
loob ng banyo kaya ginamit
ko iyon pampatuyo.
My naturally brown hair later revealed itself. Kailangan ko ring maglagay ng make
up para magmukhang mas
mature. Dark red lipstick should do the trick. Pink would make me look so young.
Malalalimang mga mata
ko, matataas at makurba ang eyelashes kaya madaling lagyan ng make up. I'malso a
bit fair, thus, I was called
Snow. I need to put color on my skin.
Tinagilid ko ang mukha ko habang naglalagay ng blush on. My jaw resembled that of
Tita Marem. Angled and
with high cheekbones.
Matangkad ako kaya madalas ay hindi naniniwala ang mga tao ko sa tunay kong edad. I
look more like early
twenties than a seventeen year old girl. That's okay. Actually, gusto ko nga ng
ganoon.
Lumabas na ako sa kwarto pagkatapos kong bahagyang kulutin ang dulo ng buhok ko
gamit ang iron.
Dire diretso ang lakad ko patungong elevator. I checked my phone to see the
messages of my bodyguards.
They will be staying on our staff room. May ibang staff kasi na stay in. Sasama
sila roon.
Pagkababa ko ay naaninag ko agad ang isang babaeng naka kulay beige na corporate
attire, isa sa mga
uniporme ng empleyado rito.
"Here's the way, Miss President..." she said.
I smiled at her. I wonder if she thinks I'molder than her?
Dire diretso muli ang lakad ko patungo sa convention center. Wala ito noon. Mukhang
isa sa mga ginawa ni
Papa para palaguin pa lalo ang buong resort.
A man is standing in front of the brown double doors. He held the door open for me
and he slighlty bowed.
P 3-3
"Welcome, Miss President..." aniya.
Nakahilera sa dadaanan ko ang lahat ng empleyadong naroon. Eight men were standing
beside me wearing a
dark blue uniform, siguro'y mga security. Sa harap ko ay si Mrs. Agdipa na
nakangiti.
"Everyone, this is Miss Nieves Solanna Galvez, daughter of President Remus Eugenio
Galvez..."
Habang nagsasalita si Mrs. Agdipa ay pinapasadahan ko ng tingin ang mga empleyado.
Almost all of them
are wearing the Type A uniform. Iyong kulay beige na may burda ng vines sa harap.
Mukhang barong sa mga
lalaki at mukhang filipiniana sa mga babae. But then the girls hair were fall off
their shoulders. I want it
clean... I'll suggest it soon.
Tumigil ang tingin ko sa isang matangkad at pamilyar na lalaki. Sa tabi niya ay
isang lalaking hindi
katangkaran at sa isang tabi ay isang babaeng nakanguso. Bumaling ulit ako sa
lalaking nakilala ko.
He smiled. His perfect teeth showed up! What the hell? Ang future rapist ay isa sa
mga magiging empleyado
ko?
I cannot believe it! I mean... I thought...
Iniwas ko ang tingin sa kanya. I can't let himsee that I'maffected. Or that
I'mthinking about himtoo much!
"Siya ang mamahala pansamantala sa buong resort. Miss President, these are the
staff. The security team."
Itinuro ni Mrs. Agdipa sa akin ang walong security guard na naroon sa gilid ko.
"Which means that the gates are open for everyone right now because you are all
here?" I suddenly asked.
Napawi ang ngiti ni Mrs. Agdipa.
"Ang mga bodyguards mo muna, President, ang pinagbantay ko roon. Ngunit mabilis din
naman ang
mangyayaring ito."
Tumango ako at binaling ang mga mata sa sunod na hilera.
"These are our online team. Sila ang incharge sa mga tawag for reservations at sa
mga mag eemail na rin. Ito
naman ang mga maids, sila ang in charge sa housekeeping. Pupwede po kayong
magrequest ng isa sa kanila
para maglinis ng kwarto mo..." ani Mrs. Agdipa.
Tumango ako. Medyo hindi ko gusto na nakatitig silang lahat sa akin ngayon ngunit
kailangan kong mag
seryoso. I need to get used to this.
"Ito naman ang chefs. Mga incharge sa kitchen ng dalawang restaurant..."
"Magandang gabi po, President..." ngiti ng isang matandang chef.
"Magandang gabi rin po..."
"Waiter and waitresses sa mga bars at pati na rin sa restaurants... Ito naman ang
mga para sa roomservice..."
ani Mrs. Agdipa sabay turo malapit doon sa lalaking rapist.
P 3-4
Okay. I don't wanna be judgemental but I don't have his name so allow me to call
himthat in the mean time.
"Concierges and Front Desks clerks..." sabay turo niya malapit sa mga babaeng
katabi noong rapist. "Drivers
and bellboys..." turo niya sa rapist at sa mga nasa likod nito.
Tumango ako at nilingon muli ang ibang banda.
"You can all call me Snow while I'mworking here. Tulad ni Papa, ang opisina ko ay
naroon din sa ikatlong
palapag. Hindi ako tutuloy sa aming mansyon at dito ako sa hotel pansamantalang
tutuloy para sa trabaho,"
seryoso kong sinabi. "Si Papa ay nagpapagaling. He's scheduled to fly to Manila
soon so he can rest and be
checked by better technologies."
Ngumiti ako sa kanila. Medyo bumangon ang usap-usapan concerning my father. I
cleared my throat.
"Ngunit habang narito ako ay tutulungan niya akong ayusin ang resort. Gagabayan
niya ako dahil ito pa
lamang ang unang pagkakataong mamamahala ako nito. So I expect full support fromyou
for the betterment of
the resort my grandfather built. Can I expect that fromall of you?"
"Of course!" ani Mrs. Agdipa.
Sumang-ayon ang lahat.
"Syempre, President..." isang pamilyar na boses ang humalakhak.
I tried so hard not to look at himbut my eyes betrayed me. Siniko siya ng katabi
niyang lalaki. Tumigil ang
rapist sa pagtawa at kinagat niya ang pang ibabang labi niya. I tore my eyes
fromthat line of sight. Damn it!
"S-so... Uh... Let's work hand in hand for the future... of The Coast and it's
upcoming hotels..." tumango ako at
bahagyang humakbang para matapos.
"Okay! That's it! All night shifts, bumalik na kayo sa mga pwesto n'yo. You can all
claimyour food here
later. At ang mga first shift at second shift ay pwedeng manatili rito sa center
para samahan si Miss President
na kumain."
May iilang umalis. Iilan ang nilapitan ako at nginitian. I smiled back at them.
They introduced themselves but
I couldn't quite remember all of their names so I only smiled.
Iginiya ako ni Mrs. Agdipa sa isang mahabang presidential table para sa pagkain.
Iba ang lamesang iyon
dahil marami ng pagkain samantalang ang ibang lamesa ay nilalagyan pa.
Maingay dahil sa usap-usapan. Panay ang ngiti ko sa mga tumitingin sa akin.
"These are the heads of the different offices, Miss President. Sa security,
services, spa, restaurants..."
Ngumiti ako sa mga katable ko. Halos lahat ay medyo may edad na at mukhang matagal
na rito sa resort.
They all mentioned their names to me. I smiled and shook their hands.
"Sana ay matulungan ninyo ako."
P 3-5
"Syempre, Ma'am. Matagal na kami rito at susuportahan ka namin tulad ng suporta
namin kay President
Remus..."
Ngumiti ako. "I really appreciate it..."
Pagkatapos ng ilan pang kwentuhan ay nagsimula na kaming kumain. Kinwento nila sa
akin kung gaano
binabalikbalikan ang pagkain sa buffet ng mga restaurants namin. Na magaling ang
mga chef.
Seryoso akong nakikinig ng bigla kong napasadahan ng tingin ang kabilang lamesa.
Naroon si rapist,
kumakain kasama ang kanyang mga kaibigan. Ganadong ganado siyang kumain. Men.
Napatingin siya sa akin.
Nagtaas ang isang kilay niya.
Kumunot ang noo ko at hinawi ko ang buhok na nasa aking balikat.
"Wala po bang reklamo in terms of services? You know, dysfunctional staff? Drivers?
Bellboys?" I asked the
one incharge for services.
Kumunot ang noo ng matandang babae at umiling. "Wala naman, Miss President. Meron
alamko sa booking.
Kasi mabagal daw ang pagbobook. Inaabot ng ilang araw ang follow ups..."
"So walang reklamo sa mga... uhm... impolite staff?"
"Lahat ng staff dito nakangiti at bumabati sa bisita. Pero syempre, kung reklamo,
hindi iyon maiiwasan lalo
na sa toxic guests..."
AmI toxic?
Uminomako ng juice at pasimpleng tumingin muli sa kay rapist na nasa kabilang
lamesa. Nakikipagtawanan
siya sa mga kasama niyang bellboy at napatingin muli sa akin. Napawi ang ngiti
niya.
Bumalin ulit ako sa kausap ko.
"What about pervert staff? Say... roomboys, housekeeping, bellboys?"
Halos ma offend iyong tinanong ko.
"Excuse me, Sibal!" sigaw niya sabay taas ng kamay para sa kabilang lamesa.
Napatuwid ako sa pag-upo lalo na noong nakita kong tumayo si rapist. His fucking
name is Sibal?
"Ryan, Omar, tawagin n'yo ang iba pang mga bellboys at drivers..."
Halos isang linya silang tumayo. Napalunok ako.
As I was about to say that the incharge didn't have to do this, lumapit na sila. Sa
likod ko ay naroon na si
Sibal.
Tumikhimako at nagseryoso na lamang. Nilingon ko sila.
P 3-6
"We won the Best in Services Award for hoteliers last year, I'msure you know that,
Miss President..." sabi
noong incharge.
Tumango ako. "Well, yes."
"These are my bellboys, si Sibal, Ryan, Omar, Rolly, Baldo, Ruben, ang iba ay nasa
kanilang mga posts.
These are my drivers..."
She mentioned each driver. Ngumiti lamang ako at tumayo.
Si Sibal ay nasa gilid ko. Matangkad palang talaga siya. Kahit na medyo matangkad
na ako ay dinudungaw
niya parin ako.
"Show why we were all given that award to Miss President, everyone..." anang
incharge sabay tayo na rin
tulad ko.
"I amnot questioning their abilities, Mrs. Gorres. I merely want to knoe if they
are, indeed, effective..." I
said politely.
"Kung gusto n'yo po, Ma'am, magvovolunteer akong personal n'yong bellboy at
housekeeper para malaman
n'yo kung talagang epektibo kami..."
Pinandilatan ko si Sibal at pormal na idinirekta ang tingin ko sa kanya. Plastik
akong ngumiti ngunit walang
humor sa kanyang mukha.
"Then we're all set!" sabi ni Mrs. Gorres.
Binuksan ko ang bibig ko para makaapila. Gusto ko sanang babae ang gagawa noon
ngunit...
"This is Percival Riego, Sibal for short... one of the best bellboys we have, Miss
President. He'll take care
of your needs fromnow on..."
Ngiting ngiti si Mrs. Gorres sa sinabi niya. What... what needs? Umiling iling ako
at kumurap kurap. That
escalated quickly!
"Wait... I still need to think about this, Mrs. Gorres."
"Hayaan n'yo, President. Gusto ko pong gawin ito bilang paumanhin sa unang
pagkikita natin..." ani Sibal sa
isang seryosong tono.
Nilingon ko siya. The men beside himwere smirking and he's all so serious like he's
not serious at all! Some
female employees were looking at me like I did something wrong!
"We're ll set!" deklara ni Mrs. Gorres.
Halos mapafacepalmako nang nagpalakpakan silang lahat dahil sa deklarasyon. What
the hell?
P 3-7
NEEDS HAHAHAHAsanalahatmatangkad
P 3-8
Kabanata 2
696K 22.3K 20.4K
by jonaxx
Kabanata 2
Mangingisda
"You're in the Philippines but you failed to visit us? Really, Snow?" boses ng
kababata kong si Brenna ang
nasa kabilang linya.
Unang umaga ko rito sa Costa Leona at ito agad ang bumungad sa akin. She had been
trying to call mo for the
past few days para lamang sumbatan ako nito. Ngayon lang ata siya nakahanap ng
numero ko.
"I was busy, Brenna. Umuwi ako rito sa isla dahil nagkasakit si Papa. Ngayon, ako
ang mamahala sa buong
resort dahil nagpapagaling pa siya..." I explained.
Maaga akong nagising kanina para pumasok sa aking opisina. Papa's office is clean.
Ang desk lamang ang
medyo magulo sa mga papeles. May mga budget na kailangan ipaapprove, increase ng
sweldo, at dagdag tao.
Inisip ko noong una na dapat ko munang tingnan ang buong resort ngunit pagkapasok
ko rito ay isang tawag
agad ang natanggap ko sa telepono ni Papa. Ni loudspeaker ko na lang dahil abala
ako sa pagtatrapo ng
alikabok sa aking lamesa.
"Hindi ba ay luluwas ang Papa mo? Hindi ka sasama, kung ganoon?"
"Hindi. Dito nga lang ako, pansamantala."
"What about us, then? Your friends? Hindi ka man lang ba bibisita? You have your
managers to look into
your hotel, Snow."
"Hindi ganoon kadali iyon. And besides, hindi ba busy ka sa mga tapings mo?"
Isa siyang rising teenage star ngayon. Simula palang noon ay ganyan na ang hobby ng
mga kaibigan ko. Iyon
din yata ang gusto ng kanilang mga magulang. Tita Maremoffered me to do that, too,
but I refused.
"Ang sinabi ni Bron, umalis siya ng U.S. noong nalaman niya na pinagbigyan mo raw
iyong si Ram. Nagaway
raw kayo?"
Bronson was my first boyfriend. I was thirteen years old when we first entered a
relationship. Syempre,
immature pa lang ang lahat ng iyon. I was also very disturbed because of our family
problemso I was leaning
more to my friends than my parents.
Biglang may kumatok sa opisina. Nilingon ko ang pintuan. Sasabihin ko na sana na
maari siyang pumasok
ngunit hindi na nahintay ng nasa labas. Binuksan niya na iyon.
P 4-1
Sumungaw ang ulo ni Sibal galing sa labas. He smiled devilshly then opened the door
widely.
"Brenna, I have no time for the drama right now. Tell him. I'mbusy with what
I'mdoing here..."
Tumikhimsi Sibal at pumasok na sa loob. Sa labas ay nakita ko ang cart na may
lamang cleaning materials.
May dala siyang panlinis ng salamin at lumapit agad siya sa malaking salamin sa
aking gilid, facing the pool
side of the resort.
"Fine, I'll tell him. Can we go there, by the way? If my schedule clears, they want
to go there. Alammo na,
publicity na rin sa inyong hotel."
"Fine. Just a free room, okay? For three days..." sabi ko.
"Yes!" ani Brenna. "Iyon ay kung maayos ang schedule ko. Ano? Sabi ni Tita Marem,
hindi ka raw magaaral?
Wala bang college riyan? Para na rin makapag-aral ka na lang kahit paano?"
"Wow! You sound like Papa, Brenna. I'll look into that. Anyway, it's still summer."
Habang nag-uusap kami ay narinig kong may iba pang tumatawag. I need to cut the
call to answer whoever's
calling. It might be important kung talagang dinirekta sa akin ang tawag.
"Brenna! Can I call you again later? Someone's calling..."
"Sus! Do you already have a phone? Kung wala pa ay bumili ka na."
"Yes, yes. Please, I need to go. This might be important..." sabi ko.
"Fine. Bye..."
Pinatay ko agad ang tawag para sagutin ang susunod. Sumulyap ako kay Sibal na
ngayon ay naglilinis ng
bintana. Well, if he's going to be my personal housekeeper, he needs to know my
terms.
"Snow..." si Papa iyon.
"Pa... O, kumusta? Nakakuha na ba kayo ng ticket pa Manila?"
"Yes, Kael and I will be leaving to Manila this coming Friday. How's your first
night?"
"Fine, Papa. Nakatulog ako ng mahimbing dahil sa pagod."
"Your Tita Maremcalled and insisted that you should somehow enrol yourself in a
near school. Gusto kitang
bigyan ng pagkakataong mag-isip tungkol riyan. I know the task I'mgiving you is
already heavy but I can't
deprive you of education if you want to..."
May punto si Tita Maremsa gusto niyang mangyari. Siguro naman ay hindi ako
masyadong magiging busy
kung hindi ko i full load ang aking aaralin, hindi ba?
"I want to go to school, Papa. Syempre, po. I'll look into that."
P 4-2
"Your Tita Maremsaid you need to decide now so she can contact a friend of hers in
the North Western
Colleges, Snow..."
Sumulyap si Sibal sa akin. Kumunot ang noo ko kaya bumalik siya sa paglilinis ng
bintana.
"Okay. I'll call her later, Papa. Gusto ko po ang ideya niya. It wouldn't hurt,
right? Kahit twenty units lang ang
kunin ko para hindi maubos ang oras ko sa pag-aaral."
"Sige, anak. Kael wants to talk to you, too, but he's still asleep right now. I'll
call later para makapag-usap
kayo."
"Sige po, Papa."
"Bye, Snow. Be good there..."
Napangiti ako at tumango na lang. "Bye..."
Pinutol ko agad ang tawag at bumaling na kay Sibal na ngayon ay sinubukan ulit na
sumulyap sa akin.
"Pinalitan ko ang tuwalya ng kwarto mo, Miss President."
Nagtiimbagang ako. He went into my room? Hindi naman sa wala akong tiwala ngunit
ayaw ko lang talagang
may nakekealamsa mga gamit ko ng 'di ko namamalayan.
"Why did you do that? Ayos pa ang tuwalya ko roon."
Now that I think about it, I should buy my own towel, right?
Tumigil siya sa paglilinis at hinarap ako. His broad shoulders blocked the sunlight
fromoutside. The
silhouette of his face can pass for a Calvin Klein model. Oh my God, amI praising
him?
Hindi naman sa nangmamaliit ngunit hindi parin talaga ako makapaniwala na
nagtatrabaho siya rito bilang
bellboy. I thought he's a guest! Not that I'msaying na walang karapatang maging
ganyan ang itsura ng mga
nagtatrabaho bilang empleyado namin pero...
"May rule asi kami rito na kapag hindi nilagay sa sabitan ang tuwalya, ibig sabihin
ayaw na ng may-ari iyong
gamitin muli."
Napakurap kurap ako. Nakaligtaan ko iyong rule na iyan. Nilagay ko lang kasi iyon
sa lamesa. I need to
seriously clean my room, too.
"No... Not that. I mean, I'muncomfortable na pinapasok mo ang roommo na wala ako."
Umangat ang gilid ng kanyang labi. Tumikhimako.
"So... gusto n'yong papasok lamang ako kapag nariyan ka?"
Bumagsak ang tingin ko sa mga papeles sa aking lamesa. Bakit ganito ang pinag-
uusapan namin? Well, my
terms that is. Alin ba ang mas maganda? Pumasok siyang wala ako o pumasok siyang
naroon ako? But I
P 4-3
already told himthat I don't want himmessing around my stuff while I'mnot around my
roomso kailangan ko
iyong panindigan.
"Oo. I'mmore comfortable that way..." sabi ko sa isang matapang na tono.
"Noted, Miss President..." aniya.
"Siya nga pala..."
Umupo ako sa aking swivel chair at pinanatili na lang ang mga mata sa laptop. Sa
gilid ay nakikita kong
nagsisimula ulit siyang maglinis ng bintana.
"Alammo ba kung saan patungo ang North Western Colleges?" tanong ko.
"Doon ako nag-aaral," aniya.
Nag-aaral siya? He looks mature. Parang tapos na sa pag-aaral.
"Gusto mo bang mag enrol doon? Pwede kitang samahan. Ang kapatid ko'y mag eenrol
din doon. Anong year
ka na ba, Miss President?"
Tumikhimakong muli. "First year..."
Natigilan siya at tinitigan ako. I tried to look at himback but I just couldn't
last long. Bumaling muli ako sa
laptop kahit na puro scroll down lang ng emails ni Papa ang ginagawa ko.
"Pareho kayo ng kapatid ko, kung ganoon..."
"Babae o lalaki?"
"Lalaki..."
What? There's another one like him, then?
"Baka magkaclassmates kayo sa minor subjects kung sakaling tumuloy ka sa pag-
eenrol. Anong kukunin mong
kurso?"
"Business..." malamig kong sinabi.
Ano kayang kurso niya? Hindi ko na tinanong. It's enough that we are having this
conversation. I don't need to
look deeper.
"Pasensya na nga pala sa nangyari sa atin kahapon..."
Kinailangan ko ulit siyang tingnan. Para akong napapaso tuwing nagkakatitigan kami.
Awkward. At the same
time, naiirita ako sa sarili ko. What the hell, Snow? He's your employee, for
Pete's sake!
"I really hate perverts." I said casually.
P 4-4
Kahit na hindi naman ako lubusang inosente sa bagay na iyan. I have been into
relationships. My lips isn't
virgin anymore. I've known bases, too. Ngunit hindi parin ako sang ayon sa ginawa
niya kahit tingin lamang
iyon.
"Kaya nga ako nagmamagandang loob ngayon..."
So he's not denying that he's a pervert?
"Hindi maganda iyan para sa guests. Paano kung guest ako? Anong sasabihin niya sa
mga empleyado rito?"
"Masyado rin kasi talagang maiksi ang damit mo. Para hindi ka masilipan, mag maong
ka na lang. O 'di
kaya'y paldang mahaba..."
Matalimko siyang tinapunan ng tingin. He smiled devilishly. Who are you to suggest
things like that? Papapel
din ang isang ito, ha!
"Are you saying that it's my fault? Hindi ibig sabihin na dahil maiksi ang damit ko
ay may karapatan ka nang
sumilip."
Umiling agad siya. "Hindi iyon ang punto ko, Miss President. Ang punto ko ay kung
hindi maiksi iyong naging
damit mo, pagkayuko mo noon ay hindi ko makikita ang panty mo."
"Are you going to clean the whole office or just the windows?" mariin kong tanong.
I want to end our
nonsense conversation right away.
"Kung ano ang gusto mo, iyon ang masusunod, Miss President."
"I can clean the desk. The sofa doesn't need the cleaning. The floor, too. Kaya
ayos na iyang windows. You
can go now..."
Tumango si Sibal at dumaan sa harapan ko para makaalis na sa buong kwarto. Umiling
na lamang ako. Even
though he's seriously attractive, I'mnot attracted at all.
My exes were attractive. Well, they dress good and they are into business. So
I'mnot really amazed by a
bellboy who's rate is five above in terms of face and body.
"Hindi ka pa nagbibreakfast. Gusto mo bang kumain sa restaurant o dadalhin ko
rito?" tanong niya.
"Sa restaurant na. Papasyal ako sa buong resort ngayon. Thanks sa offer..." sabi ko
ng nakatingin sa laptop.
"Sige, Miss President. Magandang umaga."
Sinarado ni Sibal ang pintuan at natahimik na ang buong room. Ilang saglit kong
inisip ang buong usapan bago
pinilig ang ulo ko. I need to stop thinking about that.
I called Tita Maremto tell her that I want her offer. She was delighted. Tinawagan
niya agad ang may-ari ng
North Western Colleges para iinformna hahabol ako sa entrance examinations.
Ipapadala ko raw ang mga papeles ko roon at pupwede na akong mag enrol sa Business
Management course.
P 4-5
I need to informmy bodyguards about it kaya pinatawag ko sila sa opisina ko.
Dalawa ang dala ko. Napagtanto kong hindi ko pwedeng gamitin sila buong araw dahil
syempre, kailangan
din nila ng pahinga.
"Tatlong shift din po, kung gusto n'yo. Sa hapon at gabi..." suggested by Kuya
Lando.
"Kaya lang dalawa lang kayo..." sabi ko.
Pumasok sa isip ko si Sibal. I don't know what his shift here in the hotel but I
think it's morning. So
pupwedeng isa sa hapon, isa sa gabi, at si Sibal sa umaga, hindi ba?
"Hapon at gabi lang kayo. I'll deal with who's going to be in the morning shift..."
I said.
They both agreed. Pagkatapos noon ay nagpasya na akong bumaba para kumain. Nagulat
ako nang pagdating
ko sa restaurant ay sobrang daming tao. Buffet ang istilo ng pagkain namin at meron
halos lahat ng cuisine.
Ngunit hindi ko inasahan na ganito ang dadatnan ko ngayon.
"Malapit na po kasi ang pista ng baryo kaya medyo marami ang guests natin..." sabi
ni Mrs. Agdipa sa akin.
Tumango ako. "Kaya pala... Sige. Hindi na ako makikisali sa breakfast ng hindi na
maabala ang mga waiter."
"No, Miss President. Kapag breakfast kasi, dito sa West Coast restaurant kakain at
kapag dinner naman ay sa
Seaside. Ibig sabihin, walang tao sa Seaside ngayon. Naroon na po ang personal
ninyong waiter na si Sibal.
Naghihintay na kanina kaya roon ka na lang kumain."
"Oh! Okay then, Mrs. Agdipa. Thank you very much..."
Ngumiti ako at tinalikuran na ang naunang restaurant. Ibig sabihin, mamayang gabi
ay sa Seaside naman ang
maraming tao at sa West Coast naman ako kakain.
Pagkapasok ko ng West Coast ay namangha ako sa glass walls na nakapaligid. Kitang
kita ang kagandahan ng
dagat ng Costa Leona. Sa malayo ay kita mo rin ang rock formations at iilang isla.
I suddenly want to stroll.
But I'mnot here for a vacation, though.
Napatingin ako sa natatanging lamesa na may nakatayong waiter. Nagsasalin ng tubig
si Sibal sa aking baso.
Lumapit agad ako roon at nagseryoso.
"Salamat..." sabi ko at sumimsimna sa tubig.
Tiningnan ko ang sobrang daming ulamsa aking harap.
"Next time, I'mfine with bread, sausage, and fruits. I don't need all of these..."
Tumango si Sibal. "Sige, Miss President. Next time. Maiwan na muna kita para
makakain ka..."
Hindi na ako nagsalita. Pagtalikod niya ay pinagmasdan ko siyang palayo sa akin.
Tinusok ko iyong sausage
at nilagay sa aking pinggan.
P 4-6
Iilang empleyado ang nakaabang sa bar para sa magiging panauhin at sumama si Sibal
sa kanila.
My schedule for today is to stroll around Costa Leona. Sa kahabaan para matingnan
ko kung anong klaseng
lugar na ito simula noong umalis ako. Pagkatapos ay sa buong resort na. Pagkatapos
ng lahat ay titingnan ko
ulit ang mga papeles sa opisina at hihingi ako ng suhestiyon kay Papa sa mga
mahihirap na issue.
A young foreigner went up to me suddenly. Kumakain pa ako ng sausage kaya binaba ko
muna iyon nang
ngumiti siya at tinuro ang upuan sa harap ko.
The whole restaurant is big. It can house, probably, a hundred of people. At wala
ring tao roon dahil ang
lahat ay nasa West Coast para sa buffet breakfast pero pinili ng batang foreigner
na umupo sa harap ko.
"May I sit here?" in a british accent.
Ngumiti ako. Of course not! But I want to be polite to a guest.
May tumikhimagad sa aking gilid. Nilingon ko si Sibal at halos ma relieve ako nang
nakita ko siya roon.
"Excuse me, Sir. Table for one? We have themhere, too..." turo niya sa ilang
lamesa.
Nanliit ang mata ko. Nagulat ako sa saktong ingles niya. Well, hindi ko siya
minamaliit pero...
"Oh! AmI not allowed to sit with a beautiful lady?" the foreigner asked.
"No, sir. I'msorry," may diin sa sinabi ni Sibal. "Our waitress will guide you to
your table..."
Tinuro ni Sibal ang isang waitress na lumapit sa foreigner.
"Oh! Okay..." Ngumiti ang foreigner sa akin.
I awkwardly smiled back at himbago siya umalis. Nanatili si Sibal sa aking gilid
habang pinapaupo iyong
lalaki malayo sa akin.
"Dalawang linggo na iyong guest na iyon dito, Miss President. Iba-ibang babae ang
dinidiskartihan niya.
Sorry kung inistorbo ko kayo..." ani Sibal.
"Walang anuman. Salamat. I'mnot comfortable with it so I'mrelieved. The next time,
remove the chair in
front of me when I'meating alone..."
"Sure, Miss President..." malamig na sinabi ni Sibal at lumayo muli sa akin.
Nagpatuloy ako sa pagkain. Binigyan ng menu iyong foreigner at habang nagbabasa
siya ng menu ay sumilip
siya sa akin. He winked at me and then he smiled. Binitiwan kong muli ang sausage
na kinakagatan ko. Damn
it!
May sinulat siya sa tissue at ipinakita niya sa akin. It says "what's your
roomnumber?"
Yuck!
P 4-7
Suminghap ako at tiningnan kung saan nakatayo si Sibal. Nakahalukipkip siya habang
seryoso akong
tinitingnan. Tinaas ko ang kamay ko at agad siyang lumapit sa akin. Tumuwid ako sa
pagkakaupo at uminom
ng juice.
"More juice?" he asked.
Umiling ako. "Can you sit in front of me, please. The guest is bothering me..."
Tiningnan niya iyong foreigner na ngayon ay nakatutok na sa menu na parang walang
nangyari.
"Okay, Miss President..." aniya sabay upo sa harap ko.
But then he's wearing a beige uniformour employees have. Of course the guest would
know that he's an
employee. So what?
"Hindi ka pala sanay na may pumoporma sa'yo?" tanong ni Sibal.
I did not give himthe right to interview me. I just need his presence in front of
me! Matalimko lamang siyang
tinitigan bago nagpatuloy sa pagkain.
Naisip ko tuloy kung kumain na ba siya. The kind person inside of me wants to ask
but President Snow told
me I shouldn't... Of course, kumain na sila. May trabaho, e!
"Nagkasundo kami ng bodyguards ko na magkaroon ng shift sa kanilang mga oras. Dahil
dalawa lamang sila,
ikaw ang gagawin kong pangatlo bilang pang umagang shift. Ano ba ang shift mo
rito?"
"Umaga." His face brightened. "Karangalan sa akin iyan, Miss President."
There goes his evil smile again.
"Okay, then. Papasyal ako ngayon sa kahabaan ng Costa Leona. I want to reach the
rock formations to see
what kind of beaches they have here. You need to join me..." sabi ko.
"Sige. Walang kaso iyon sa akin. Hindi kalayuan dito ang bahay namin."
Tinagilid ko ang ulo ko. "Nasa Costa Leona ang bahay n'yo?"
Tinuro niya ang rock formations sa malayo.
"Pagkatapos ng mga batong iyan ay kahabaan ulit ng mapuputing buhangin. Naroon ang
bahay namin."
"Oh? So there's life after the rock formations?"
He chuckled. "Of course, Miss President. Marami kami roon. Iyang mga bangkang
iyan..."
Itinuro niya ang mga nasa laot na bangka.
"Ay galing doon sa amin. Pangingisda ang pangunahing kabuhayan ng mga narito sa
Costa Leona..."
P 4-8
"Nangingisda ka?" tanong ko.
"Tuwing madaling araw, Miss President."
Tumikhimako. Mangingisda rin pala ang isang ito. "And after that you come here to
work? Kailan ka nagaaral,
kung ganoon?"
He licked his lips before answering. "Hapon, Miss President. Pagkatapos ng shift ko
rito, diretso ako sa
North Western. Pagkauwi ko ng bahay, natutulog ako at maagang nagigising para
mangisda."
Marahan akong tumango. It hit me hard... How different lives of people are, huh?
Very, very different.
????????JUSME
P 4-9
Kabanata 3
624K 20.6K 22.3K
by jonaxx
Kabanata 3
Witty
Pagkatapos kong kumain ay sinunod ko na ang gusto kong mangyari para sa araw na
iyon. Sumunod si Sibal
sa akin habang naglalakad lakad ako sa tabing-dagat.
May iilang mga foreigner na nagbibilad sa init. May iilan namang naliligo sa
malinaw na dagat ng Costa
Leona.
May iilang rock formation 'di kalayuan sa tabing dagat na pinupuntahan madalas ng
mga naliligo lalo na
kapag lowtide. Sa malayo naman ay iilang isla ang kita mo.
May mga resort-owned boats na pupunta sa mga isla kapag nirequest ng mga guests.
May aalis pa nga para
siguro sa island hopping. I've tried it before but I was too young that time to
remember every bit of it.
"Nakapag island hopping ka na, President?" tanong ni Sibal sa aking likod.
Sumulyap ako at nagpatuloy sa paglalakad.
"Oo. Noon," simpleng sagot ko.
Mahirap maglakad sa buhangin. Nakakangawit sa binti pero pinagpatuloy ko parin
hanggang sa mapadpad
kami sa dulo ng shoreline ng resort kung saan magsisimula ang rock formations.
Nakatsinelas lamang ako ngunit hirap pa rin ako sa pagsisimula ng lubak-lubak na
daanan. Mas nauna tuloy si
Sibal sa akin dahil mas mabilis siyang naglakad.
There were parts when I needed to climb rocks just so I could get past themand
advance to the next steps.
Tumagilid ang ulo ni Sibal habang pinagmamasdan ako. I hate how the amusement is
etched on his
expression. Naglahad siya ng kamay sa akin. Ilang saglit ko lamang iyong tinitigan.
"No, thanks. I can do this..." I said but just after I uttered it, muntik na akong
nadulas!
"Akala ko ba kaya mo na iyan, Miss President?"
I glared at him. I can't believe he's talking to me that way! I have never ever met
someone who talk like that.
Kahit ang mga kaibigan ko'y nagbibiro ngunit hindi ganito. Immediately, he got hold
of my waist and my hand.
"Ingat ka, President..." bulong niya.
P 5-1
Humawak ako sa braso niya at agad na tumuwid sa pagkakatayo. I can't help but
notice how tight his biceps
were. Yeah, I know... must be fromhardwork.
Pinalagpas ko ang biro niya kanina. I know he's naturally witty. Based on my first
impression so I think I can
deal with that. Huwag niya lang lagiin at baka masisante ko siya ng wala sa oras.
"Thanks..." sabi ko at iniwan siya roon para magpatuloy.
Binitiwan niya ako nang bahagya akong nakalayo ngunit mas lalong lumupit ang mga
bato. Matutulis ang mga
iyon at alamkong isang tama lang ay masusugatan ako.
"Sibal..." I called himand held my hand.
"Miss President.. Sinasabi ko na nga bang kailangan mo ang tulong ko," maagap
niyang hinawakan ang kamay
ko.
Matalimko siyang tinapunan ng tingin ngunit binalewala ko rin. Matinding ginhawa
ang naramdaman ko nang
nagpatuloy akong hawak niya. Hindi ako madudulas o masusugatan.
"Hay!" sambit ko nang natapos sa rock formations.
Pinagpawisan ako roon! Binitiwan ko agad si Sibal at bahagyang nagpahinga. Doon ko
lamang nakita kung
anong mayroon doon.
Kabahayan malapit sa dalampasigan. Mga bangka at mga tao ang bumungad sa akin. At
sa malayong mga
bulubundukin ay kita ang iilang windmills na siyang pinagkukuhanan ng kuryente ng
buong probinsya at
lalawigan.
"Sibal!" may narinig akong sigaw.
Lilingunin ko sana ang katabi ko ngunit nilagpasan niya na ako. Sibal immediately
went up to the nearing
boat.
Sa loob ng bangka ay may nakasakay na babaeng may napakahabang buhok, isang
lalaking kamukha ni Sibal,
at dalawang matandang lalaki na may dalang lambat.
Agad naglahad ng kamay si Sibal sa babaeng malapad ang ngiti sa kanya. A flower's
on her ear. She's bronze
like Sibal's color.
"Ano? Nagbubulakbol ka sa trabaho? Ba't ka andito?"
Tinulungan siya ni Sibal pababa. Nang nakababa ang babae ay niyakap niya agad si
Sibal. Suminghap ako at
naglakad palapit sa kanila.
Napatingin ang lalaking kamukha ni Sibal sa akin. He's a lot younger. His nose is
kind of red maybe because
of the heat and his hair slightly messy.
"Sibal! Nandito ka?" isang ganoon ding katangian ang nagsalita galing sa bangka.
P 5-2
The man looks like on his forty's but I realized he looks younger because of his
physique. Matipuno parin.
Bronse ang kulay ngunit kita roon ang pamumula at may kakaiba pang kulay sa kanyang
mga mata tulad ng
mayroon kay Sibal madalas kung naaarawan.
"Pa, kasama ko po ang bagong mamamahala ng Coast," ani Sibal.
"Huh? Sino?" tanong noong babae.
Bumaling agad ang Ama ni Sibal sa akin. That explains it. He's their father. And
the other boy's probably his
brother.
"Jack..." naglahad ng kamay ang kanyang kapatid sa akin sabay ngiti.
Ngumiti ako pabalik. He seriously looks like he's up to something. "Snow..."
Nagkamayan kami.
"Tss..." ani Sibal sabay hawi sa kamay ng kapatid niya.
Tumawa si Jack at umiling.
"Huwag kang paranoid, Kuya. Pasensya ka na, Snow..." ani Jack. "Ilang taon ka na ba
at mukhang ang bata
mo pa?"
"I'mseventeen..." sabi ko.
"Magkaedad pala tayo kung ganoon..."
"Jack..." tawag ng kanilang ama.
The man went to us. His black longsleeve rashguard is very fitted that I can see
the muscles behind it.
"Kumusta, Miss Galvez? Napasyal kayo rito?" tanong ng Ama ni Sibal sa akin. "Ako
ang ama ni Sibal at ni
Jax," sabi niya.
"Mabuti naman po. Gusto ko lang makita kung anong mayroon pagkatapos ng rock
formations. Nakikita kong
payapa kayong namumuhay dito..."
Ngumiti ang Papa ni Sibal sa akin. Now I know where he got his perfect whites.
"Malapit lang dito ang bahay namin..." sabay turo niya sa isang konkretong bahay
'di kalayuan.
Ang pangalawang palapag ang gawa na sa kahoy, walang pintura, at simple.
Tumango ako. Not knowing what to say to himI turned to their boat that says "Salmo
III"
"Nangisda po kayo?" tanong ko.
"Oo. May walong bangka kami rito na siyang pinagkakakitaan namin..." sabi ng Papa
ni Sibal sabay turo sa
P 5-3
mga bangka nilang pare parehong may nakalagay na "Salmo".
"Ang dami n'yo po palang bangka..." I awkwardly said.
"President, ito nga pala si Katarina..." sabi ni Sibal sabay tingin sa babaeng nasa
tabi niya.
Who is the girl? His girlfriend? His sister? His... wife?
"Kumusta?" bati ko.
Ngumiti lamang siya sa akin.
Nilingon ko ang rock formation. I admit it. I amnot yet used to meeting people
casually like this. I amkind of
uneasy.
"Baka hinahanap na ako..." sabi ko.
"Gusto mo bang magmeryenda muna sa amin?" tanong ng Papa ni Sibal.
Tumawa ako at umiling. "Huwag na po. Kakakain ko lang ng almusal..."
Sumulyap ako kay Sibal na ngayon ay nakatingin sa akin habang pinupunasan noong si
Katarina ang pawis sa
noo niya. Inilipat ko agad ang tingin ko kay Jack na ngayon ay nag-aayos ng lubid.
Magsasalita na sana ako ngunit biglaang tumunog ang cellphone ko. Ngumiti ako sa
kanila.
Thank God for Tita Marem's call!
"Excuse me lang po. Tawag galing kay Tita..." sabi ko at bumalik sa dinaanan kanina
para mapalayo.
"Hello, Snow..." bungad ni Tita Marem.
"Tita..."
"Where are you? I called the office, you weren't there..."
"Narito po kasi ako ngayon sa dulo ng resort. I explored the whole Costa Leona,
medyo mahaba po palang
white sand ito..."
"A-Okay... Hmmm. I called because the director said that it's the last day of the
entrance examinations. I
suggest you go to the North Western Colleges today and take the exampara makahabol
ka..."
"Oh? Sige po. I have a sched to go through the whole resort today but-"
"Do it the next day, hija. Mas importanteng mag-aral! At isa pa, did your father
tell you about the meetings
you will have with some companies?"
"It's on my schedule, Tita. Kaya nga mas mabuting matapos ko po ang lahat ng gawain
tungkol sa eskwelahan
ngayon."
P 5-4
"Okay, that's good then."
"Sige po. Salamat Tita!"
Binaba ko agad ang cellphone at binalingan silang naroon. Nag-uusap usap sila
tungkol sa kung ano at tumigil
nang nakitang palapit ako.
"Tita Maremcalled. She wants me to take the examat North Western so I have to
leave..." diretso kong
sinabi.
Tumango ang Papa ni Sibal at nilingon si Jack. "Magfi-first year ka pala? Ito ring
isang anak ko..."
Ngumiti si Jack sa akin. "Anong kurso mo? Baka magkaklase tayo..."
"I'mBusiness Management. Ikaw?"
"Engineering. Pero baka sa minors magkaklase tayo..."
Ngumiti ako pabalik. "Sana nga. Wala akong kilala sa bayang ito. Hindi ko pinlanong
mag-aral pero dahil
may oportunidad ay kukunin ko..."
Tumawa ng bahagya ang kanilang ama. "Mabuti nga iyon..."
"I need to go... Para po makahabol pa ako sa exam. Nice meeting you!"
Nilipat ko ang mata ko kay Katarina at ngumiti siya sa akin.
Tinalikuran ko silang lahat.
"Ingat kayo..." sabi ng Papa ni Sibal.
"Kuya, kunin mo schedule ko. Tinatamad ako pumuntang school!" Jack shouted.
Hindi sumagot si Sibal. Makes me wonder if he really did go with me. Sumulyap ako
sa likod at nagulat
akong sobrang lapit ko siya.
Hinawakan niya agad ang kamay ko nang nakalapit kami sa rock formations. Aangal na
sana ako ngunit
nakatulong naman siya kahit paano kaya hinayaan ko siya.
Tawag nang tawag si Tita Maremnang pabalik na kami sa resort. She wants me to go to
school immediately.
Kailangan ko pa syempreng magbihis ng mas pormal na damit at inayos ko pa ang mga
dokumento ko.
Tumawag pa ako sa front desk kung may available bang driver para maihatid ako sa
kung saan man ang
paaralang iyon.
"President, may available po mamaya. Galing pa po iyong airport at nasa mga
tatlumpong minuto pa bago
makarating dito. Makakapaghintay ka po ba?"
Really now? Sa labing limang Hiace ay walang available? Well... just what they said
yesterday... it's fiesta!
P 5-5
"Can you connect me to Sibal, please?" pormal kong sinabi.
"Okay po. Sibal... Tawag ka ni President..." narinig ko pa sa background.
"Hello, Miss President..."
Napataas ako ng kilay nang narinig ang boses niya sa telepono. It's weird because
his voice is low and dark.
Parang dj sa radio na malamig ang boses. Iyong tipong hehele sa'yo sa pagtulog.
Bakit ko ba ito napupuna?
"Uh, you can drive, right?"
"Yes."
"Kunin mo iyong susi ng Expedition namin sa guards at ihanda mo iyon. Pababa na
ako. You'll drive me to
school."
"No problem, Miss President. Iyon lang ba?" he sounds so cocky.
Tumikhimako. "Yes, that's all."
Pagkatapos ng tawag ay huminga ako ng malalimat bahagyang natulala. Damn it, Snow.
You should move
now!
Taas noo akong lumabas ng elevator. Natapon iyong isang timba ng maduming tubig ng
janitor dahil sa
kakatingin sa akin. Nilipat ko na lang ang tingin ko sa labasan ng hotel at naroon
na ang Expedition. Nakahilig
si Sibal sa nguso nito at nagtaas ng kilay nang nakita ako.
He then went to the driver's seat to open the door.
"Thanks..." I said.
I want to sit on the front seat but I stopped myself. Ayos na iyong dito ako sa
likod. Napansin ko ang
paghagod ng kanyang tingin mula ulo hanggang paa ko.
Napatingin din ako sa sarili ko. I'msporting a white skirt, a floral sleeveless
turtleneck top and a metalic
stilletos. I find it chic so...
"What?"
Umiling siya. "Wala po, Miss President..."
He closed the door between us. Binaba ko ang aking sun glass at tumuwid na sa
pagkakaupo. Nasa purse ko
ang mga papeles.
Inayos ni Sibal ang rearview mirror at nagtama ang mga mata namin. He's still
wearing the uniform. It's
weird. No... not the uniform... I find it weird that I think he shouldn't wear
that.
Hindi naman masyadong matagal ang byahe patungo sa school. Limang minuto mahigit
lang siguro. At sa
byahe pa ay nadaanan namin ang mga bulubunduking kita ang mga windmills. I can't
take my eyes off them.
P 5-6
"Saan nga pala kukuha ng exam? Iyong kapatid mo ba, tapos na? Iyong girlfriend mo?"
tanong ko nang
naglalakad na kami sa North Western Colleges.
You can't expect it to be like the leading schools in Manila of course. May dalawa
o tatlong building akong
nakikita. Isang malawak at undeveloped field na ang tanawin ay iyong mga windmills
sa bulubundukin.
The walls of the buildings were painted royal blue. Ang isang building tingin ko ay
iyong gymnasiumnila.
May mga float pa roong may mga imahe ng isda - pangunahing yaman ng buong probinsya
at kung anu-ano pa.
"Sa testing center, Miss President."
"Sibal!" sigaw noong grupo ng madudungis na lalaki sa malayo. Mukhang kagagaling
lang nilang
magbasketball.
Oh I hate that sport. Men stink because of it. Tumikhimna lamang ako.
"Sino 'yang kasama mo?" tanong nila.
Sumenyas lamang si Sibal ng hindi ko alamdahilan kung bakit naging "oh" ang mga
bibig ng mga lalaking
iyon. Nilingon ko agad si Sibal para makita kung ano ngunit wala na sa kanyang
expresyon ngayon.
"Anong sinabi mo?" tanong ko.
Nilingon ako ni Sibal. "Boss..."
Bumalik ang tingin ko sa mga building... sa isang pintuang may nakalagay na testing
center.
"Si Jack, tapos nang kumuha ng exam. Kukunin ko na lang ang kanyang schedule
ngayon. Pati ang akin. Wala
naman akong naaalalang may pinakilalang girlfriend sa'yo, Miss President?"
"Oh? Hindi ba iyong babaeng naroon kanina? Katerina, is it?"
Humagikhik si Sibal. Nasa tapat na kami ngayong ng testing center kung nasaan may
opisina rin ng guidance
counselor sa tabi.
"Hindi ko girlfriend iyon, Miss President. Kaibigan at kaklase ko lang iyon sa
engineering. Bakit? Mukhang
kuryoso ka sa akin, ha?"
Oh so he's an engineering student, too? And the girl's not his girlfriend!
Umismid ako sa mga huling sinabi niya. A smile crept on his mouth. Is he flirting
or what? It's very
unbecoming for an employee to flirt. I need to build high walls in between us so
he'd feel the gap!
"Oh really? Well then, I should go in, I think..." malamig kong sinabi sabay turo
sa opisina ng counselor,
binalewala ang mga huling sinabi niya.
Nag-usap kami noong counselor. Pinatawag niya pa ang Vice President para makausap
ko. Pagkatapos
naming mag-usap ay pinagtake na nila ako ng exam. Hindi naman mahirap. Nahirapan
lamang ako sa history
dahil medyo hindi ako pamilyar doon.
P 5-7
Pagkatapos kong mag-examay agad na chineck ang testpaper ko. I waited for fifteen
minutes so I can see my
result. Medyo kumalamna ang sikmura ko sa gutomat naisip kong kakain na lang muna
sa cafeteria ng school
pagkatapos nito. And of course, ililibre ko si Sibal dahil nag-aantay din siya sa
akin.
"You passed, Miss Galvez. We are now processing your enrolment. Agarang makukuha
ang iyong schedule.
May gusto ka bang tamang schedule para sa'yo?"
"Uh, I want my schedule to fall on the afternoon dahil baka maging busy ako tuwing
umaga. And the subjects I
want to get, iyon lang po ang gusto ko. I can't get all the subjects of a regular
first year since I have work."
"No problem. Sinabi na rin iyan ng Tita mo, Miss Galvez."
Ilang sandali ang nakalipas ay nakuha ko rin agad ang schedule ko. Higit dalawa at
kalahating oras ako roon
sa roombago nakalabas.
Luminga-linga agad ako para mahanap si Sibal at naroon nga siya nag aantay sa akin
na may dalang
bananacue at isang bote ng softdrinks.
"Alamkong gutomka na, Miss President..." he said.
Tumikhimako. "Saan mo binili iyan?"
"Maghahanap sana ako ng mas maayos na pagkain sa cafeteria kaya lang ay ito lang
ang mayroon doon dahil
walang pasok ngayon. Kumakain ka ba nito?" tanong niya.
"Well, I can eat that now..." sabi ko.
Nilahad niya sa akin ang isang stick ng bananacue. Tinanggap ko naman iyon. The
corner of his mouth rose.
"Kumusta ang exam, Miss President?" tanong niya habang tinatanggap ko ang
bananacue.
"Hi Percival... ayos ka lang kagabi?" isang grupo ng babae ang lumagpas sa amin na
ganoon ang tanong.
Sumenyas lang si Sibal sa kanila at bumaling sa akin. I got kind of distracted so I
couldn't get the stick
properly. Mali ata ang pagkakahawak ko dahilan kung bakit dumulas ang unang saging
at tumama sa puting
damit ko.
"What the f..." Napapikit ako habang dahandahang naglakbay ang saging at ang kulay
nitong nagmantsa sa
aking damit.
Binigay ni Sibal sa akin ang softdrinks at kinuha niya ang kanyang panyo. Kinuha ko
agad ang panyo niya.
"Huwag, Miss President! Magmamantsa lang lalo!" aniya.
Ngunit huli na ang lahat. Naipahid ko na ang panyo niya sa aking damit dahilan kung
bakit mas lalong
nagmantsa iyon! Halos manggigil ako sa inis sa nangyari!
"Ba naman 'to!" maarte kong sinabi at nagpatuloy sa paglalakad.
P 5-8
Nilingon ko siya upang padabog na ibalik ang softdrinks. Nagpatuloy ako sa
pagpapahid ng mantsa sa aking
damit. Nabalewala ko na ang gutomko dahil sa nangyari.
Pinagtitinginan kami ng iilang estudyanteng nagpapaenrol din doon. Uminit ang
pisngi ko nang may nakitang
nagbulong-bulungan habang tinitingnan ang damit ko! Even my skirt is ruined because
of the stain!
Pinatunog ni Sibal ang aming Expediition at diretso na akong pumasok. Padarag akong
umupo sa loob.
Sumakay din agad si Sibal sa driver's seat.
"You ruined my dress..." I said coldly even though I know it's my fault.
"Pwede ko iyang labhan, Miss President-"
"Huwag na!" sigaw ko. "Umuwi na tayo!"
"Ang hawakan ng bananacue ay nasa baba noong stick, hindi sa gitna..." nahihimigan
ko ang sarcasmsa
kanyang tinig.
"Are you saying that it's my fault, Sibal?" pagalit kong sinabi.
"Ang sinasabi ko ay hindi tama ang pagkakahawak n'yo..." he said matter of factly.
Nagpupuyos ako sa galit pagkabalik sa resort. How can he talk to me like that? He's
just my employee!
Pagkadating ko sa resort ay dire diretso ang lakad ko papasok. Hindi ko na hinintay
si Sibal na lumabas.
"Magandang hapon, Miss President..." bati ng ilang bellboy malapit sa reception na
binalewala ko.
"President, lalabhan ko na lang ang damit mo..." nakasunod pa siya sa akin.
Pinindot ko agad ang elevator. Nakita ko pa siya nang pasarado na iyon. Hinampas
niya ang buton pero
pinindot ko ang close door dahilan kung bakit hindi na siya nakapasok.
I immediately went out of the elevator. It's crazy, I think. How I'mtaking this
seriously...
Bumuntong hininga ako at lumapit na lang sa pintuan ng kwarto ko.
"President, ilagay mo rito sa basket iyang damit mo at nang malabhan ko. May
kasalanan ka rin naman sa
nangyari pero kaya kong labhan iyan..." si Sibal ay nakaabot pa sa pamamagitan ata
ng hagdanan.
Ayos na sana na lalabhan niya. Ngunit naiirita ako sa paraan ng pagkakasabi niya!
"Fine! Stay outside! Antayin mo ang mga damit ko rito at labhan mo ng maayos iyan!"
Sinarado ko ang pintuan sa gitna naming dalawa at agad akong naghubad ng damit.
Nagmura ako nang
napagtantong kailangan ko pang magsuot ng panibago bago ko iyon ibigay sa kanya.
"Here!" sigaw ko sabay tapon sa damit ko roon sa basket na dala niya.
P 5-9
Talagang nag-antay siya sa tapat ng aking pintuan.
"Ayusin mo iyan! Kung masira iyan, pagbabayarin kita!" pagalit kong sinabi.
Mabilis ang hininga ko habang sinasabi ko iyon sa kanya. Kitang kita ko ang pagbaba
ng mga mata niya
patungo sa aking dibdib.
I'monly wearing my white spaghetti strap and a short shorts just so I can hand
himmy clothes!
Napatingin ako sa aking dibdib at nakita kong pulang pula ito siguro sa galit at
tensyon.
"What are you staring at?" sigaw ko.
Ngumuso si Sibal sabay angat muli ng tingin. Tinuro niya ang aking dibdib. Muli ko
iyong pinasadahan ng
tingin.
"Namumula ka, Miss President. Huwag ka nang magalit..." he smiled.
What? Nanlaki ang mga mata ko at uminit ang pisngi ko. I amlost for words!
"Maglalaba na ako..." tumawa siya bago tumalikod.
Pinagmasdan ko ng ilang sandali ang pag-alis niya bago ko padabog na sinarado ang
pinto para marinig niya
ang galit ko!
Sisantehin na, Snow! Ano pang hinihintay mo!? Damn it!
Wala pang story cJack Diego hahaha BWAHAHHAHAHAHAH
P 5-10
Kabanata 4
580K 19K 16.9K
by jonaxx
Kabanata 4
Galit
I realized that I've been thinking too much about some nonsense. Kailangan kong
magseryoso sa trabaho.
Sa mga sumunod na araw ay pinuno ko ang schedule ko sa mga meetings at check ups
para sa hotel.
I spent three days working on some new employees. May aalis din, mangingibang bansa
kaya naghiring kami.
Sa sumunod pang mga araw ay may mga meetings ako kasama ang Department of
Tourismrepresentatives,
ilang hoteliers sa karating bayan, at ilan pang investors ng lalawigan.
"Our company will set a party for the suppliers. All our events were successful and
that's thanks to the
efficient management of the Department of Tourism! We will definitely build more
properties here!"
Pumalakpak kaming lahat sa sinabi ng isang europian billionaire sa harap ng
meeting. They own a five star
hotel sa ibang lalawigan.
"All the successful events were possible with the help of The Coast's efforts,
too..." sabi noong head ng
Department of Tourism.
Tumikhimako. I'mthe youngest among them. Syempre noong ibinigay sa akin ang
spotlight ay nasa akin lahat
ang atensyon. Tila ba hinihintay nila kung anong klaseng lider ako.
"It is our pleasure to help the province, of course. I'mthinking of new things for
the next year's fiesta. We
would like to be part of the sponsors for the pageant you're doing. That's our own
way to help the province.
Our hotel could gain more publicity that way, too..."
"Magaling!" sabi noong taga Department of Tourism. "It's done deal, then!"
Ngumiti ako at tumango sa kanya.
"Your father never suggested it..." sabi noong may-ari ng isang maliit na hotel sa
may bayan doon.
"Costa Leona's products could also be promoted that way, I guess. Hmm... That's a
good idea! The products
of Costa can be used as a theme for the whole of Nabas' next year!" sabi noong
head.
"My father probably didn't think about that since the pageant is almost always held
on the plaza..."
Nagtanguan sila at naisipang maganda rin ang ideya ko. Hindi ba iyon naman talaga
ang ginagawa ng mga
pageants ngayon? Madalas ay sa hotel sila hinahouse? Well, this time, we'll
sponsor. I think that's feasible.
Hinilot ko ang sentido ko pagkatapos isipin iyon ng mabuti sa aking opisina. Mag
dadalawang linggo na ako
P 6-1
rito at puro meeting ang nagagawa ko. Ilang beses akong nag aapruba ng kung anu-ano
sa isang araw at
madalas tig sasampung pahina pa ang babasahin ko bago ma aprubahan.
I couldn't get past this one page because I'mthinking about what I said in that
meeting.
Kung dito ihahouse ang mga pageant girls, ilan sila? Say there are ten of them. I
can put three each per room
since we have rooms with one king size bed and one single bed. That's fine. So...
dalawang rooms?
I can provide themwith venue for the swimsuit competition and the coronation night
however I need to
prepare at least ten rooms for the guests, girls, and othe important people. Sa
isang araw na sana ay fully
booked kami! Is it worth it?
But this will surely boost the sales of the hotel since it is not very known yet.
It is only known as an
expensive hotel... most of our customers are the middle class and the rich. And we
should maintain it that
way because my father wants it to be a five star hotel.
Halos mapatalon ako nang biglang tumunog ang telepono rito sa aking opisina.
"Jesus!" umiling ako sabay kuha sa receiver. "Hello?"
"Miss President, tumawag muna ako bago pumasok dahil baka ayaw mo sa dala kong
meryenda..." si Sibal.
"Ano bang dala mo?" pagalit kong sinabi.
It's almost 2PM. Minsan ay dire diretsong pumapasok si Sibal dito sa opisina ko.
Ilang beses ko na siyang
halos mapatay sa gulat. Hindi parin nadadala. Ngayon lang naisipang tumawag.
"Carbonara, Miss President."
"What? That's heavy, Sibal. Gusto ko ng fresh fruits..."
"Okay, Miss President. Papalitan ko na..."
Binaba ko agad ang tawag. Ayaw ko nang mag-isip ng kung ano. I need to concentrate
and decide. Should I
call Tita Maremfor guidance? No... I should do this, alright! If I call Papa, he'd
get worried. It's still next
year so I shouldn't worry much about it. Ngunit may nagpapabooking na sa amin as
early as now for the next
year! I should decide before we get fully booked!
Isang katok at pumasok agad si Sibal dala ang isang tray ng gusto ko. Sa malayo pa
lang ay naispatan ko na
agad kung gaano ka palpak ang ginawa niya. Nasapo ko na lang ang noo ko. Don't tell
me I said something
wrong again.
"I said fresh fruits, Sibal! Ngunit iyong nabalatan na! And how many times do I
have to tell you that you
should knock and ask for permission before coming in?"
Nilapag niya parin sa aking lamesa iyong tray kahit na nagsisimula na naman akong
magalit! How dare him!
Hindi porke't... naku!
"Nagsalita ako, Miss President. Hindi mo ata narinig dahil sound proof ang dingding
rito kaya pumasok na
P 6-2
ako..."
Pilosopo pa talaga, huh? Humalukipkip ako at nakita ang kutsilyong hawak niya.
"Babalatan ko ang mga prutas sa harap mo para mas fresh, Miss President."
Fuck, really? Hindi ko alamkung sinasadya niya ba ito upang magpa cute o talagang
ganito siya.
"Seriously?" Umiling ako at bumaling sa mga papel. "Bahala ka riyan."
Nagtiimbagang ako habang binabasa ulit ang dokumentong kanina ko pa inulit-ulit.
Gwapo ka sana pero...
ugh!
"Sinabi kong gusto mo ng fresh fruits kay Mrs. Agdipa. Ito ang binigay niya. Sinabi
ko namang baka gusto mo
ng nabalatan na pero pinilit niya ito. Balikan ko na lang daw siya kung ayaw mo
para makasigurado kaya
nagdala na lang ako ng kutsilyo."
"And why would Mrs. Agdipa give you that? Obviously, Sibal, hindi iyan ang ibig
kong sabihin," sabi ko.
"Masyado silang takot sa'yo, Miss President. Ayaw magkamali. Masyadong literal ang
pag intindi nila dahil
doon. Ikaw kasi... bakit masyado kang mukhang masungit?"
Binaba ko ang papel at nilingon ko siya. Why do I have this talkative bellboy
again? He grinned. I can't help
but look away. Hindi ko kayang tingnan ng diretso ang mukha niya ng hindi naiisip
ang iilang mga adjectives.
Sumulyap ako sa manggang hinati niya ng tatlong beses, watermelon na hinati niyang
patrayanggulo.
"Siguro naman marunong kang magbalat ng saging, Miss President... Ikaw na niyan..."
ani Sibal.
Kumunot ang noo ko at tiningnan siya. Inaaraw-araw niya na yata itong lahat ng ito,
ah?
"What do you mean by that, Sibal?"
Humilig ako sa aking swivel chair. Gusto ko na talagang iwasan itong issue ko sa
kanya dahil pupwede
naman akong mamuhay ng binabalewala ang mga remarks niya pero ngayon hindi ko
mapalagpas.
"Alin? Na marunong kang magbalat ng saging?" nakataas ang dalawang kilay niya, tila
inosente.
May ibang meaning ba siya o sadyang green lang itong utak ko?
"Bakit mo sinasabi iyan?"
"Hindi ka ba marunong magbalat ng saging, Miss President?" now he's amused!
"No... I mean..." I sighed. "May ibang meaning sa tanong mo."
Nagtaas siya ng isang kilay at para bang hinihintay ang magiging sagot ko.
Magsasalita pa sana ako ngunit
tumunog ang cellphone niya.
P 6-3
Umigting ang bagang ko nang nakitang kinuha niya iyon galing sa bulsa niya.
Sumulyap pa siya sa akin.
"Tanggapin ko lang 'to..." he confidently said and turned my back on me.
What the hell? Just what the hell, right?
"Katarina..." aniya. "Malapit na. Mamaya na..."
Tumayo ako at humalukipkip. The heat is building up in my throat. Like a dragon I
amready to breathe fire at
him.
Wala akong pakealamkung si Katarina'ng kaibigan niya ang kausap niya o kung
importante man iyon. Binaba
ni Sibal ang kanyang phone at bumaling sa akin. He wasn't even shocked that I'mnow
standing with a face I
only make everytime I'manger is overwhelming.
"Why are you using your phone? It's office hours!" mahinahon ngunit may diin kong
sinabi.
Hindi na ako sumisigaw kapag sobrang galit ko na.
"Past 2 na, Miss President. Nag extend lang ako para mabalatan ang mga prutas
mo..." sabi niya. "Pero tama
ka, pasensya na. Akala ko ayos lang dahil tapos na ang oras ng trabaho."
Napatingin ako sa relo. It's 2:15pm. He'll now leave! Madalas ay 'di ko
namamalayan. Nagugulat na lang ako
na kapag tumatawag ako sa reception at nagpapalinis ng office ay ibang housekeeper
ang pumupunta, hindi si
Sibal. Ngayon ko lang siya naabutan kalagitnaan ng shift.
"Fine! You go ahead and leave so you can finally... do whatever you want...
Rendezvous with whoever that
is..."
Dahan-dahan akong umupo muli sa swivel chair. I need to calmdown. It's just him.
Pinulot ko ulit ang papel
at binasa kahit na wala naman akong maintindihan. Naka tatlong sentence ako at
naroon parin siya.
"What? Hindi ka pa maga-out?" tanong ko.
"Wala ka na bang kailangan, Miss President?" tanong niya. "Pwede akong mag overtime
ngayon kung gusto
mo..."
Napakurap kurap ako lalo na nang nakita kong seryoso ang ekspresyon niya. How the
hell can he be so witty
and serious at the same time?
"No. You can go..." hirap na hirap pa akong sabihin iyon at ilipat muli ang mata sa
papel.
"Kung iyon ang gusto mo, Miss President..." ani Sibal sabay labas sa aking opisina.
Sinundan ko siya ng tingin at nang nasa pintuan na ay bumaling muli ako sa papel.
Nang tuluyan na iyong
naisarado ay bumuntong hininga ako.
I tried to read again but I only wasted fifteen minutes. Hindi man lang pumasok sa
utak ko ang kahit isang
salita.
P 6-4
"Bren... I want to share something..." sabi ko sa kaibigan ko nang tumawag ako
kinagabihan.
I will lose my mind here. My friends are far and I don't have anyone here except
for Sibal. And I think he's
causing me a lot of problems.
"What is it?" tanong niya habang kumakain ng crackers.
Wala lang sa kanya samantalang problematic ako rito. Bakit pa kasi ganito?
"It's a guy fromhere..." sabi ko.
Agad siyang naging attentive. Hinarap niya ako sa Facetime. "A guy?"
"Yes..."
"What? An investor? Manager? Tourist?"
Paano ko ba ito sasabihin sa kanya. She's not used to me liking someone like Sibal.
I mean, my world
revolved around people like themso I never really got a chance to see the other
worlds beyond ours. Ngayon
lamang ako nabigyan ng pagkakataon.
"He's a local here..." I simply said.
Kinwento ko ang ilang detalye sa kanya. I revealed her Sibal's jokes and remarks.
Pili lamang dahil hindi ako
sigurado kung kaya kong sabihin ang lahat.
"Hindi ba overthinking lamang iyan?" tanong ni Brenna sa akin. "Huwag mo masyadong
isipin. Hindi ka
naman ganito, a?"
Nagulat ako sa sinabi ng kaibigan ko sa akin. She's right! I'mnot like this! Hindi
naman ako nagsusumbong sa
kanya noon dahil hindi naman ako naguluhan sa isang lalaki.
"Wala ka rin kasing kaibigan diyan, hindi ba? Wala sina Tita Maremat ang kanyang
pamilya. So you're by
yourself. The people you're with are serving you because you're the boss..."
Huminga ako ng malalim. Tama si Brenna sa sinabi niyang iyan. These people are only
good to me because
I'mthe boss. Hindi exception si Sibal doon.
Sa huli ay nahiya ako dahil ginawa kong big deal pa iyon. It shouldn't be a big
deal, right? He's just doing his