0

“If two people are meant

to be together, eventually
they’ll find their way
back.”
- Chuck Bass

1
 Characters
Karmi Reigo (girl protagonist)

Mina Reigo (Karmi’s sister)

Khairro Reigo (Karmi’s brother)

Carmina Reigo (Karmi’s mother)

Tristan Caleb Radleigh (boy protagonist)

Aurora Radleigh (Tristan’s sister)

Gretta Radleigh (Tristan’s mother)

Kath, Megan, and Lauren (Karmi’s Bestfriends)

Theodore Wang (Theo)

2
 m

Prologue

Meet Karmi Reigo, a simple girl

with a simple life na atat na
atat magkaboyfriend kaya nagtry
sya sa Omegud, isang dating site
where you can chat with
strangers that has the similar
interests with yours. Tumagal ng
tumagal ang paggamit nya sa
Omegud but in the end, it always
says “stranger has
disconnected”. Nasanay na sya sa
ganoong routine until nakakausap
sya ng lalaking akala nya ay ang
“the one” niya. Humaba ang
kanilang usapan hanggang sa
nagtapat ito sa kanya.

3
 m

Chapter 1

Karmi’s POV
*kring kring kring kring
kring*

Haaaaayyyyyy! Umaga na naman,

panibagong araw na naman ang
tatahakin ng dyosang ito,
charot hehehe.

Bumangon na ako sa aking

higaan para maghanda ng mga
gamit at rektang pumunta sa
CR para maligo. After 30
minutes ay lumabas na ako at
nagbihis ng aking unform.

“Karmi! Anak! Bumaba ka na

riyan at tayo’y kakain na.”
narinig kong sigaw ni Mama
galing sa kusina namin sa
baba.

Hay nako, ito talagang si

mama, kailangan sabay sabay

4
talaga kapag kumakain ng
meals.

“Opo Ma, patapos na po,

susunod na.” sabi ko at
nagmadali sa pag-aayos ng
uniporme ko.

Pagkatapos kong isuot ang

nahuhuling butones ng aking
uniform ay dali-dali akong
bumaba at pumunta sa kusina.

“Good morning sa
inyoooooooo!” masigla kong
bati at humalik sa pisngi ni
mama.

“Good Morning din anak, ang

hyper mo ah. Sige na at kumain
ka na dyan.” sabi ni mama na
nagtitimpla ng gatas naming
magkakapatid.

Umupo na ako sa gitna nina

Khairro at Mina, ang aking
mga kapatid.

5
“Good morning dear brother
and sister.”sabi ko at
hinalikan sila sa pisngi isa
isa.

Ngumiti si Mina sa akin

samantalang si khairro naman
ay hindi maipinta ang mukha.
Ayaw pa rin talaga niyang
humahalik ako sa pisngi nya.
Akala mo naman kung sinong
pagkatanda tanda na hahaha.

“Good morning ate. How’s your

sleep po?” cute na cute na
sabi ni Mina sa’kin.

“Okay naman my bebegurl.”

sabi ko sa kanya sabay pisil
sa kanyang pisngi. Ang cute
cute talaga nya, mana sa ate
charr HAHAHA.

Nilapag ni mama ang mga gatas

naming tatlo at umupo na sa
kanyang upuan upang sumabay
saming kumain.

6
“O siya siya tama na yan, tama
na daldalan. Kumain muna kayo
at papasok pa kayong tatlo.”
sabi ni mama kaya nag-umpisa
na kaming kumain.

Naunang matapos si Khairro na

kumain samin kaya iritable
siyang nakatingin samin
habang kumakain. Hay nakoooo,
lagi na lang tong nauunang
matapos.

“Ate ano ba yan, bilisan

niyo na anong oras na ohh.”
frustrated na sabi nya sa
amin ni Mina.

“Wag mo namang madaliin ang

mga kapatid mo Khairro. Maaga
pa naman oh.” sabi ni mama na
nagkakape lang.

“Ito na saglit lang.”

nakangiti kong sambit kay
Khairro at sabay lingon sa
bunso naming kapatid, “Tara

7
na bebegurl at baka malate pa
kami.”

Tumayo na kami at nagmano kay

mama. “Ma, alis na muna kami
ah. Mag-iingat kayo dito.”

“Oo anak. Mag-ingat din kayo.

Siya sige na.” sabi ni mama
at hinatid na kami sa kotse
para maihatid na kami sa
kanya kanya naming
pinapasukan.

SCHOOL

After 30 mins., nakarating

din kami sa school. Inihatid
pa kasi namin si bunso sa
inaaralan niya kasi magkaiba
kami ng pinapasukan. Kaming
dalawa lang ni Khairro ang
magkasama sa iisang paaralan.

“Hays ang init talaga sa

Pilipinas.” rinig kong
reklamo ng mabait kong

8
kapatid pagkalabas naming ng
kotse. Ewan ko ba kung bakit
madaming nagkakagusto dito,
eh daig pa ang babae sa
kaartehan. Tingnan mo naka-
shades na agad, eh ang aga-
aga pa.

“Ba’t ba nakashades ka? Aga

aga pa oh. Ano bang trip mo
sa buhay ha kapatid?” tanong
ko sa kanya.

“Dami kasing chixx ate. Baka

masilaw sila kapag tinggal
ko.” Sabi niya sabay kaway sa
mga babaeng napapalingon sa
amin.

Panong di mapapalingon yang

mga yan eh mukhang tanga
itsura niya. Hay nako talaga.

“Papasok ka ba o magpapacute
ka na lang dyan?” inis na
tanong ko kay Khairro dahil
nagpapacute na lang sya sa
mga girls.

9
“Alam mo Ate, kaya ‘di ka
nagkakaroon ng lovelife eh,
ang sungit-sungit mo kasi.”
naka-ngising asar sa’kin ng
kapatid ko.
Aba’t! Ang kapal talaga
nento. Grr. Pag ako nagka-
lovelife, who you toh sakin.

“Bahala ka nga dyan, mauuna

na ako. malate ka sana.” inis
na sabi ko naman sa kanya at
naglakad na paalis. Narinig
ko pa ang kanyang malakas na
tawa, hinayupak talaga yun!
Napaka-GGSS talaga niya.

HALLWAY

Naglalakad na ako sa hallway

namin. Shet andaming
nagmamadali. Anong oras na
ba? Napatingin ako bigla sa
relo ko at napagtantong late
na pala. Halaaaaa.

10
Dali dali akong tumakbo
papuntang classroom namin.
Nung malapit na ako, narinig
at nakita ko sina Kath, Megan
at Lauren, ang aking mga mga
prendships sa may pintuan.

“Karmiiiiii!” rinig kong

sigaw ni Kath sa labas ng
pinto ng room namin.

Ang ingay talaga ng babaeng

‘to kahit kelan. Binagalan ko
na ang aking paglalakad dahil
malapit na rin naman ako sa
classroom namin.

“Kath ano? Wala pa ba si

Karmi?” biglang sulpot naman
ni Meg sa pintuan.
“Ayan na ang prinsesa! Ang
bagal talaga maglakad nento.”
sabay tawa na sabi ni Kath
noong nakita na akong malapit
sa kanila.

11
Ang lalakas talaga ng mga
boses nitong mga kaibigan ko,
daig pa mga taga-bundok kung
mag-usap eh. Binilisan ko na
ang aking paglalakad at
pumasok sa room. Dumiretso na
ako sa upuan ko sa likod,
katabi ng upuan nina Kath at
saktong dating naman ni Ma’am
Pia, ang teacher naming
mabangis magturo. Kahit
kalian talaga, on time ‘to
pumasok.

“Good Morning class! Bring

out your assignment, we will
start our lesson.” sabi ni
Ma’am sa buong klase.

Nagsilabasan na ng mga
assignments ang iba naming
kaklase sa unahan. Shet
nakalimutan ko yun ah. Pano
na yan?

“May assignment kayo?”

kabadong tanong ko sa mga
kaibigan ko. Sana wala rin

12
sila para damay damay na kami
hahaha.

“Wala nga eh.” sabay-sabay

nilang sabi at naging dahilan
ng pagtawa naming
magkakaibigan.“Birds with the
same feather, flocks
together.” Dagdag pa naming
apat.

“The four of you at the back!

Stand up!” galit na sabi
sa’min ni Ma’am Pia.

Nagkatinginan muna kaming

apat tsaka sabay-sabay na
tumayo. Shocksssssss. Ano ba
‘to, malalaman na tuloy na
hindi kami gumawa ng
assignment. Patay tuloy kami.

“Isn’t my rules clear? I

already told all of you that
no one is allowed to speak
when I’m already in front.”
sermon niya sa buong klase
pero sa aming apat lang

13
nakatingin. Mukhang masamang
pangitain ‘to ah. Feeling ko
mapapa-detention pa kami ng
wala sa oras.

“Where’s your assignment?”

tanong niya sa aming apat.
Sinasabi ko na nga ba
tatanungin nito kung nasaan
assignment namin eh.

Nagkatinginan ulit kaming

apat at sabay-sabay na
umiling at tumungo. Shet,
nakakahiya talaga tong
nangyayari samin. Sa susunod
nga, gagawa na ako.

“You’re all too confident to

laugh huh. I will give you
chance right now but if this
will happen again, I won’t
have second thoughts to give
you detention slips.
Understood?” seryosong sabi
ni Ma’am Pia sa’min.

14
“Yes Maám!” masaya naming
sambit at umupo.
Woooh thank you Lord!
Nakaligtas kami sa detention.
Akalain mo yon, may kabaitan
din palang taglay tong si
ma’am.

Natapos na silang mag-check

ng assignments kaya nagumpisa
na siyang magturo. Sumubsob
na ako sa desk ko dahil sa
antok na nararamdaman. Kahit
kelan talaga napaka-boooring
ng klase niya.

“Bes…” Narinig kong tawag ni

Kath at hindi ko namalayan na
nakatulog na pala ako.

15
 m

Chapter 2
Karmi’s POV

“Uy bes, gising naaaaa.

Umalis na si Ma’am.” sabi ni
Lauren sakin at inuga uga pa
ako.

Dali-dali kong pinunasan ang

panis na laway na nasa pisngi
ko at tinanggal ang muta sa
aking mga mata. Shocks,
nakakahiya. Ba’t kasi ako
nakatulog? Haaay.

Nilibot ko ang aking tingin

sa loob ng buong classroom.
“Nasa’n sila?” tanong ko kay
Lauren nang wala akong nakita
ni isa bukod sa kanilang
tatlo.

“Wala tayong teacher ngayon,

may pinuntahang seminar si
Sir.” singit na sagot ni Meg
na nakatingin sa phone nya.
For sure kausap na anman

16
nento yung boyfriend nya. Hay
nako.

“Uy ano na? Wala ba kayong

planong umalis dito?
Nabobored na ako eh.” sabi ni
Meg at naglagay ng bag sa
likod nya habang hawak pa rin
ang phone.

“May ka-chat ka na nga,

nabobored ka pa. Hanep ka
talaga.” sagot ko sabay tawa.
If I know, gusto lang niyang
pumunta ng cafeteria para
makita yung labidabs niya.
Like ewww! Charr hahaha.

“Tara na nga, baka mag-away

pa kayo dyan eh HAHAHAHA.”
sabi na akala mong inaawat
kami ni Lauren.

“Baka mag-away.” sabay

naming sabi ni Meg at
nagtawanan pa. Di naman kasi
talaga kami mag-aaway over
small things.

17
“Okay. Leggo gurls. Nagugutom
na ang mga buwaya ko sa tyan.”
sabi ni Lauren at sabay-sabay
kaming lumabas ng room namin
para pumunta sa cafeteria.

Habang naglalakad kami sa

hallway, tinuro sa’kin ni
Kath ang magaling kong
kapatid na may kasamang girl.

“Tingnan mo yang kapatid mo,

mas nauunahan ka pang
magkaroon ng lovelife.” sabi
ni Lauren sa’kin.

“Oo nga. Nangangamote ka na

yata pagdating sa lovelife
ah.” sabi naman ni Lauren at
sabay sabay silang tumawa.
Porket may mga lovelife sila,
ginaganyan na nila ang beauty
ko. Grr.

“Like duh! Ang saya kaya

maging single. Wala kang

18
pinoproblemang iba. Di mo
iisipin kung nambababae na ba
siya o ano.” sabi ko.

“Suuus, ang sabihin mo wala

lang nanliligaw sa’yo.”

“Atsaka, walang nagkakagusto

sayo kasi ang sungit mo.”

Sabay sabay silang tumawa

habang kamiý nag-lalakad. Mga
bwisit ‘tong mga ‘to, lakas
na naman mang-asar porke’t
may mga lovelife sila. Psh.

“Manahimik na nga kayo. Baka

pagkamalan tayong mga taong
bundok dito eh.” Sabi ko at
naglakad na kami habang
tatawa tawa pa din sila.

Malapit na kami sa cafeteria

ng biglang sumulpot si JD,
boyfriend ni Kath. Ayan na
naman ang sweetness overload.
Oh jusq, ayaw ko ng makita ang

19
mga susunod na mangyayari
dito.

“Kath baby koooooo.” pa-cute

na sabi ni JD kay Kath na
akala mo namang pogi.

Oo, may itsura siya pero like

duh! Maging sweet ba naman sa
harap ko. Diba sabi ko na sa
inyo pangit ang mga susunod
na mangyayari dito.

“Baby! Na-miss kitaaaaa.”

Sabi ni Kath kay JD at
nagyakapan pa talaga sa harap
namin. Yuck.

“Ang OA niyo naman. Parang

kanina lang hinatid ka niya
sa room na’tin ah.” sabi
naman ni Lauren sa kanila.

Iba na talaga pag may

boyfriend. May maghahatid sa
classroom, sa school o di
kaya naman sa bahay. Hays,

20
kelan kaya ako? Ay ano ba ‘to,
di ko dapat toh iniisip.
Erase erase!

“Ano? Maglalandian na lang ba

kayo dyan? Nagugutom na ako
eh. Kaloka kayo.” sabi ko at
nauna nang pumasok.

“Sabi ko nga eh bitter siya.

Tara na, pumasok na tayo.”
Narinig ko pang sabi ni JD.

Ang kapal talaga ng mga yon

hay nakooo.

Nauuna akong maglakad at nasa

likuran ko sila. Buti na lang
may nahanap kaagad kaming
table na wala pang umookupa.
Hay salamat, makakaupo na
rin.

“Sino oorder?” tanong ni

Megan saming lahat at
makahulugang tumingin kay JD.

21
Makaramdam naman sana si JD.
Kailangan naming ng libre
ngayon. HAHAHAHA.

Bumuntong hininga na lamang

si JD at tumayo na. Paalis n
asana sya kaso bigla namang
dating ni Mikael, boyfriend
ni Megan. Galing talagang tu-
miming nentong lalaking ‘to
HAHAHA.

“Oh babe, bakit ‘di pa kayo

nakain?” tanong ni Mikael kay
Megan.

Tingnan mo ‘tong lalaking

‘to, sa girlfriend niya lang
talaga siya nagtanong. Hay
nako. ‘Di na naka-imik ‘tong
si Megan kay Mikael kasi
hinila na agad siya ni JD.

“Tara na ‘pre, no choice

tayo. Tayo rin naman bibili.”
sabi ni JD habang papaalis
sila ng table namin.

22
Napailing na lang ako at
tumingin sa kanila. Napansin
kong biglang tumahimik si
Lauren. Ba’t kaya gano’n yun?
Bago ko pa siya matanong,
naunahan na ako ni Kath.

“Uy Lauren, bakit ang tahimik

mo? Anong nangyari sa’yo?”
tanong ni Kath kay Lauren.

Nakatingin lang ako sa kanila

at nakikitsismis kung ano ang
isasagot ni Lauren. Feeling
ko may problema ‘to. Usually
kase, ganto siya pag may
problema.

“Paano, hindi na naman ata

nagpaparamdam sa kanya si
Eros kaya ganyan yan.” parang
alam na alam na sabi ni Megan.

“Okay lang, at least alam

kong meron pa din. ‘Di
katulad ng isa dyan, walang

23
lovelife, WALA talaga.”
pagpaparinig sa’kin ni
Lauren.

“Atleast hindi nasasaktan.

Hindi katulad niyo bleh.”
sabi ko na lang at tinawanan
lang nila ako. Ang sasama
talaga nila huhu.

Nagkuwentuhan pa kami ng kung

anu-ano hanggang sa natanaw
naming sina JD kasama si
Eros. May gana pa talaga
siyang magpakita ah. Oh well,
wala pa namang nakukwento si
Lauren kaya for now, okay pa.

“Speaking of the devil, ayan

na yung love of your life mo
Lauren, ‘wag ka na
malungkot.”

Napasimangot lang siya pero

halata mo naman sa mukha niya
na masaya siyang makita ang
kanyang ‘love of her life’
niya. Nakakabitter sila.

24
Dumating na sina JD kasama ng
mga pagkain at nagkaniya
kaniyang upo sa mga partners
nila. Ngayon ko lang
narealize, magiging 7 th wheel
na naman ba ako. Haaays.
Hirap talaga kapag buhay
single.
“Karmi.”

Wala namang mali sa’kin,

pangit ba ako? Parang hindi
naman. Magkamukha naman kami
ng kapatid kong babaero.
Lamang lang siya sa’kin ng
isang paligo.

“Karmi.”

Pero bakit gano’n? Ang dami

pa ring nagkakagusto sa
kanya? Mabait naman ako ah,
ewan ko lang kung totoo yung
sinasabi ng kapatid kong
masungit ako.

25
“Karmiiiii!”

Nagising ako sa aking

pagmumuni-muni ng dahil sa
sigaw nila.

“Earth to Karms, okay ka

lang?” tanong sakin ni Kath.

“Kailan kaya ako magkakaroon

ng lovelife?”

“Huy ano bang sinasabi mo

dyan? Lutang ka na naman.”
sabi ni Eros sa’kin.

Halaaa, nasabi ko ata yung

nasa isip ko. Ba’t ko ba kasi
sinasabi ‘tong mga bagay
na’to? ERASE ERASE.

“Wala kaya akong sinasabi,

duh.” sabi ko sabay irap para
kunyari wala talagang alam.

26
“Ide-deny mo pa eh, huli ka
na nga.” sabi naman ni Megan
kaya napalingon ako sa
kanilang gawi at nakita kong
naka-akbay si Mikael sa
kanya.

“Alam mo kasi, dapat ‘di mo

pinoproblema yung lovelife.
Pero kung sabagay, ikaw na
lang ang nag-iisang single
dito at kung gusto mo
talagang makahanap ng
lovelife, may alam akong
dating site. Doon ko din
nahanap yung love of my life
ko eh.” sabi ni JD at
hinalikan pa sa pisngi si
Kath.

Napaismid na lang ako dahil

sa ka-sweetang taglay ng
dalawa. Akala mo talaga may
forever eh. Wala naman.

“Hindi ah, alam niyo namang

wala akong interes sa mga
ganyan. Masaya na ako sa

27
buhay ko, tsaka distraction
lang kaya yan.” sabi ko na
lang na kunwari ay hindi
interesado.

“Sus, kunwari lang yang si

Karmi. Pero ang totoo nyan,
interesado din siya, ‘di niya
lang talaga pinapahalata.”
sabi ni Lauren sabay kiliti
sa’kin.

“Oo nga. Kilala naming yang

si Karmi. Sa labas,
pinapakita niyang hindi
affected pero sa loon loob
niyan, nacu-curious na din
yan hahaha.” tawa naman ni
Megan.

Ang ba-bad talaga nila pag

dating sakin. Di naman ako
masama sa kanila,
bakiiiiiiit? T_T

“Anyways, saan nga pala ulit

kayo nagkakilala ni Kath,

28
dude?” tanong ni Mikael kina
JD.

Nakatingin lang ako sa kanila

upang makakuha ng
information. Malay mo, doon
ko na makita ang forever ko.
Charring

Ngumiti sina JD at Kath sa

isa’t isa na para bang
inaalala ang mga panahong
sila’y masayang masaya—ano ba
‘to. Nagiging makata na ako.
Kainis naman.

“Sa Omegud kami nagkakilala.

Dating site yun at bagay na
bagay yun for you Karmi.
We’re just lucky na nasa
iisang school lang pala kami
ng baby ko.” Sabi ni JD at
kinikilig na ngumiti naman si
Kath.

Hindi ko na pinansin ang iba

pa nilang kwento. Bigla na
lamang akong napangiti ng

29
marinig ko ang impormasyong
kanina ko pa hinahanap.

OMEGUD HERE I COMEEE!!!

:>>>>>

30
 m

Chapter 3
Karmi’s POV

Simula noong narinig ko kay

JD iyong tungkol sa Omegud,
hindi na ako tumigil sa
pakikipagchat doon sa site na
iyon. Nagbabaka sakali kasi
akong doon ko mahanap ang
aking love of my life katulad
ng kanila Kath.

Mahigit isang linggo na din

pala simula noong sinimulan
ko but until now, wala pa rin
akong nahahanap. Haaaaaays.
Yung iba kasi “Hi”pa lang ang
sinasabi ko dinidisconnect na
agad.

Malapit na akong sumuko kase

wala talagang tumatagal sakin
kaso isang gabi, I met this
guy named Theo. He’s actually
ncie and for the record, siya
ang unang-unang lalakeng

31
nakausap ko ng matagal. As in
siya lang talaga.

I enjoyed talking to him to

the point na hindi ko na
napansin ang oras. Tumingin
ako sa aking relo sa bedside
table ko at…

32
“Shet. 2 am na palaaa. May
pasok pa ko bukas. I need to
sleep na.” Napasabi na lang
ako sa sarili ko.

Nagpaalam na lang ako kay

Theo dahil baka ma-late na
ako ng gising bukas kung
hindi pa ako matutulog.
Sinabi niyang bukas na lang
kami mag-usap. Wag ko daw
baguhin iyong interests ko
para mag-connect ulit kami.
Hays, sayang. Gusto ko pa
sana siya makausap ng matagal
kaso may pasok. Ano ba
yaaaaaaaan.

I turned off my cellphone at

humiga na. I smiled. This
night was a blast. I’m
already looking forward for
tomorrow.

33
KINABUKASAN

“Anaaaaak! Malelate ka na,

gumising ka na!!”

Napabangon ako bigla ng

marinig ang sigaw ng aking
butihing ina sa labas ng
pintuan ko kasabay ng walang
habas niyang paghampas.

Napalingon ako sa bedside

table ko kung nasaan ang
alarm clock ko at sheeeet!
Late na akooo. Ba’t di pa kasi
‘to tumunog ehh.

“Opo ma! Maliligo na po!”

sagot ko na lang at dali
daling pumunta ng cr para
magbihis at maligo.

After ilang minute, lumabas

na ako ng banyo at nagbihis.
Wala ng arte arte!! Late na
ako. Ayaw ko pa naman

34
masermonan ng napakabait kong
teacher. Insert sarcasm
please.

Pagkababa ko sa aming sala ay

bumungad agad sakin ang
nakabusangot na pagmumukha ng
aking kapatid na si Khairro.

“Asan si Mina? Ba’t ikaw lang

mag-isa?” tanong ko sa kanya.

“Tinatanong mo pa talaga. Eh
kung hinintay niya tayo edi
sana late na siya.” Sabi niya
at tumingin sa akin ng
masama.

Ooooookay. Mainit ang dugo

niya ngayon. Di ko na muna
bubwisitin at baka masipa ako
palabras ng bahay ng wala sa
oras.

“Oh siya, tama nay an at male-

late na kayo. Lakad na. Mag-
iingat kayo.” Sabi ni mama at

35
dali-dali na akming nagmano
sa kaniya.

“Tara na li’l bro. Male-late

na tayo.” Sabi ko sabay hatak
sa kamay niya.

“Pag tayo nalate kasalanan

mo. Kupad kupad kasi.”

Ngiting aso lang ang sinagot

ko sa kaniya at sumakay na
kami sa sasakyan na
maghahatid samin sa paaralang
aming pinapasukan.

Badtrip talaga siya.

SCHOOL

Pagdating ko sa school,
kumaripas na agad ako ng
takbo papuntang classroom at
kung sinuswerte ka nga naman
oh! Wala pa kaming teacher!
Hooooray!

36
Umupo ako sa aking upuan at
tumingin sa mga kaibigan kong
nakatingin din sa akin.

“Bakit?’’ Tanong ko sa
kanila. Weird kasi,
nakatingin lang talaga sila.

“Nax. Iba awra natin ngayon

ah.” Bati ni Kath at tumango
naman yung dalawa.

“Huh? Panong iba? Wala namang

iba ah.” Nagtataka kong
tanong sa kanila.

“Hmm, wala lang. It’s obvious

kasi na puyat ka but still,
ang blooming mo tingnan.”
Saad ni Meg at ngumiti ng
nakakaloko at nakipag-apir pa
kay Lauren.

Aba’t! Inaasar na naman nila

akoooo. Ang weird talaga nila
ngayon.

37
Magsasalita pa sana ako kaso
biglang pumasok si Ma’am Pia
kaya nagsiayos na kami ng
upo.

“Morning. Ba’t ang iingay

niyo? Agang aga ah. Wag
ganun, magagalit si Lord.”
malumanay na sabi ni Ma’am
atsaka umupo sa kaniyang
trono.

Nagkatinginan kaming apat at

saka sabay sabay na tumawa ng
mahina. Mahirap na, ayaw
naming ma-sample-an ulit sa
unahan.

“You know what? Di ko alam

kung nasa akin baa ng
problema o kay Ma’am Pia pero
wala talaga akong
maintindihan sa mga
pinagsasasabi niya sa
unahan.”

38
“Yeah, ako nga din eh.
Nagpapanggap na lang akong
may naiintindihan pero yung
totoo, wala talaga.”

“Ikaw ba Karmi?”

“Karmi!”

“EARTH TO KARMI!”

“Ay Theo!” nagulat ako nang

biglang may humampas sa braso
ko.
Tiningnan ko sila ng masama
isa isa. Kailangan talagang
manghampas?

“Ano k aba? Kanina pa kami

salita nang salita dito,
luting ka na naman!” saway sa
akin ni Lauren.

“Puyat kase ako. Pagbigyan

niyo na. Minsan lang naman

39
eh.” Sagot ko at humalumbaba
sa mesa.

“Pero wait, I heard a name na

binanggit mo kanina. Tell us,
who’s Theo?” nakasingit na
tanong ni Kath at sabay sabay
pa nilang nilapit ang mukha
nila sa akin. Creepeh!
Charring haha.

“A-ano ba kayo! W-wala yun

no. Di ko nga kilala yon!”
nauutal kong sagot.

Shit! Ano ba naman kasi ‘to

eh. Pahamak tong bibig ko.
Tumungo na lang ako at
kinagat ang aking labi. By
the way, nandito pala kami sa
canteen ngayon because it’s
our breaktime. My favorite
subject! Wiiiie!

“Weeeeh? Sino nga?!

Naglilihim ka na samin ah.
Sino ba yang The—“

40
*Kriiiiiiiiiiiing*

O o p x. Save by the bell!!!

Hindi na natuloy ni Meg ang
pang-iintriga niya dahil
tumunog na ang bell.

Dali-dali kaming bumalik sa

room naming para sa isa na
namang boring na discussion.

“Napakadaya mo Karmi! Sino ba

kasi si Theo?! Uwian na nga
di mo pa rin sinasabi samin.”

Nagmamaktol na sabi ni
Lauren. Hanggang ngayon kasi
di ko pa din kinukwento sa
kanila kung sino ng aba si
Theo.

“Wala ngaaaa! Ang kulit niyo

naman kasi. Di ko nga kilala
yuuuun. Sige na, bye na. See
you tomorrow!” paalam ko at

41
tumakbo na para di na sila
magtanong ng magtanong pa.

Ayoko munang malaman nila

hangga’t maaari. Baka maudlot
eh. May mga lahing Madam
Auring pa man din yung mga
yun. May mga lovelife na
bitter pa din. Hahahaha.

Pag-uwi ko sa bahay,
dumiretso agad ako sa kwarto
atsaka nag-cellphone.
Syempre, ano pa nga ba? Wala
rin kasi kaming assignment
ngayong araw kaya swerte.

It took me few minutes bago

ko mahagilap ang mga salitang
ichachat ko kay Theo ngunit
bago pa ako makapag-isip ng
sasabihin ko sa kaniya,
naunahan niya na ako na agad
namang nagpangiti sa akin
nung nabasa ko ang nilalaman
noon.

42
Is this the “kilig” feeling
they’re talking about? Yiee.

43
 m
Chapter 4
Karmi’s POV

Naglalakad kami ngayon

papasok sa school. Hindi ko
kasabay ngayon ang aking mga
minamahal na kapatid sapagkat
sila’y nauna na kanina dahil
napaka-kupad ko daw gumalaw.

Haaaay nakakatamad naman

pumasok. Tell me, sinong
hindo tatamarin kung ang
first subject namin ay
Chemistry? Buti sana kung di
siya nakakaantok magturo eh
kaso hindi eh. Di na nga
naming siya maintindihan,
nakakaantok pa yung
pagsasalita niya at napaka-
strict pa niya. Juice
colored, tatanda kami ng
maaga sa kanya eh. Charring
lang haha.

Napatingin ako sa tawiran

namin saka sa stop light. Ano

44
ba naman toh? Bakit ang tagal
magbago? Kanina pa kami nag-
aantay dito di pa rin kami
nakakatawid. Hays. Pwede koi
tong maihalintulad sa kausap
ko sa Omegud, si Theo.
Pinapaasa lang ako eh. At eto
namang akong si tanga, hindi
ma-admit na sa sariling
umaasa pero deep inside
umaasa talaga. Psh. Sapakin
ko siya eh. Ayaw kasing
ibigay yung full name niya.
Di naman ako serial killer na
ipapahanap siya pag nisabi
niya yung pangalan niya eh.
Sus.

“Huy Karmi! Ano na? Diyan ka

lang at di ka na tatawid?
Palaging nakatulala ah.
Bilisan mo nga maglakad.”
Narinig kong sabi sa tabi ko.

Napalingon ako dito at tyaka

ko lamang napagtantong si
Lauren pala. Kahit kelan
talaga, parang kabute itong
babaitang ito. Laging

45
sumusulpot kung saan saan.
Hindi ko kinekeri.

“Bakit parang ang sungit mo

ata ngayon? Meron k aba?”
Natatawang tanong ko sa
kaniya.

Ang sungit niya kasi. Parang

nagmemenopause na. Charr
haha. Atsaka parang di niya
ata kasabay ngayon yung
boyfriend niya. Baka yun yung
dahilan. Hmm.

“Wala ako noh. Tara na nga.

Baka malate pa tayo.
Masesermunan na naman tayo
pag nagkataon.” Inis na sabi
niya at nauna ng tumawid.

Nagkibit balikat na lamang

ako at sumunod sa kaniya.
Mukhang may di na naman sila
pagkakaunawaan ni Eros ah. I
smell something… parang break
up. Charr HAHAHA.

46
SCHOOL

“Tingnan niyo oh, nandiyan na

yung dalawang single.
HAHAHAHAHA. Kaya pala ang
gloomy ng panahon ngayon eh,
nagsanin pwersa pala kayong
dalawa.” natatawang sabi ni
Kath saming dalawa ni Lauren.

Sinamaan ko siya ng tingin at

kinutusan siya. “Badtrip na
nga yang si Lauren, inaasar
mo pa. Nako nako, pag ikaw
sinapak niyan, tulog ka.”
Bulong ko sa kaniya.

“Hindi kita inaano diyan ah.

Nang-aano ka eh huh.” Sabi ni
Lauren tsaka inirapan si
Kath.

Hmmm. May something….

Something like World War III?
HAHAHA. Djk lang. Di yan mag-
aaway, friendship wins eh.

47
Walang titibag kahit lablayp
man yan hahaha.

“Sorry naaaaa. Jino-joke ka

lang naman eh. Ba’t ba kasi
ganyan mukha mo? Para kang
pinagsakluban ng langit at
lupa sa awra mo eh.”
Seryosong sabi ni Kath kay
Lauren.

Tumingin lang ako at nakinig

sa kanila. Mukha ngang may
problema si Lauren ngayon at
mukhang kay Eros yun. Hmmm, I
smell break up na talaga.

Ngumiti lang si Lauren ng

malungkot at nauna ng pumasok
sa classroom.

“Anyare dun?” Tanong ko kina

Kath at Megan.
“Aba malay. Kayo kaya ang
magkasabay noh?” sabi naman
ni Kath at sabay kaming
tumingin kay Megan.

48
Magsasalita pa lamang sana
kami kaya lang naunahan niya
na agad kami.

“Oops. Wala akong alam

diyan.” Sabi niya habang
nakataas pa ang dalawang
kamay at nauna ng pumasok sa
classroom.

“Weird ni ate gurl ah. Wala

pa nga eh. Advance mag-isip
hay nako.” Sabi ni Kath at
sabay kaming tumawa habang
pumapasok ng classroom. Puro
talaga kalokohan tong babaeng
toh.

Saktong pag-upo namin sa

aming upuan ay siyang
pagdating ni Ma’am Pia. Hay.
Eto na naman po tayo.

“Okay class, our topic for

today is all about covalent
bonding.”

49
Lumipas ang maghapon ang
maghapon at uwian na namin.
Hanggang ngayon, tahimik pa
din si Lauren at pangiti
ngiti lang. Hays. Ang bilis
talaga ng oras. Gustong gusto
ko ng umuwi dahil may gagawin
pa ako pero pano?? Eh ang
babagal ba naman gumalaw ng
mga toh.
“Huy dalian niyo naman. Uuwi
na lang tayo, ang babagal
niyo pa kumilos. Uwing-uwi na
ako ehh.” Nagrereklamo kong
sabi sa kanila.

Sinamaan nila ako ng tingin

at nagtinginan silang lahat
ng may makahulugang ngiti.
Ooookay. Ang weird nila
impernes.

“At bakit ka naman

nagmamadaling umuwi, Karmi
Reigo huh? Meron ba kaming
hindi nalalaman tungkol
sayo?” naka-litaw na ngiti
nilang sabi. Makangiti eh,

50
mukha namang mga aso. Joke
hahaha.

“Ah wala ah. Napapagod lang

ako. Gusto ko ng humiga
kanina pa.” palusot kong sabi
pero ang totoo ay excited
lang akong makausap ulit si
Theo hehe. Tsaka wala pa
talaga akong balak na sabihin
sa kanila ang totoo. Baka nga
kasi makita nila future
namin. Idagdag pa na ang
lalakas mang-asar ng mga ‘to.

“Oo na lang kami Karmi. Oo na

lang.” nailing na sagot ni
Kath at sabay sabay na kaming
lumabas ng classroom.

At last, after 123456789

years, nakalabas din kami.
Naglalakad na kami ngayon
palabras ng school. As usual,
7th wheel na naman ako sa
kanila. Mukhang okay naman
sina Lauren at Eros. I

51
wonder, ano kayang problema
neto kaninang umaga.
Nagpaalam na ako sa mga
kaibigan ko na mauuna na ako
sa kanila. Kakain pa yang mga
yan eh. Magmumukha na naman
akong loner kung sakali kase
nagsusubuan pa yang mga yan.

“Bye guyyys! Una na ako.

Ingat kayo! Wuv u all!!”
sigaw ko at mabilis na
tumakbo paalis.

“HUY KARMI REIG---“ rinig ko

pang sabi ni Kath kaso di ko
na sila pinansin.

Pagka-uwing pagkauwi ko sa
bahay. Sinalubong ako agad
nina mama at Mina.

“Oh anak. Ang aga mo ata

ngayon?” tanong sakin ni mama
habang nagmamano ako.

52
“Di po ako sumama sa kanila.
May gagawin pa po kasi ako
eh.” Sabi ko at tumaas na.

“Pero ate—“ rinig ko pang

sabi ni Mina pero sinara ko
na ang pintuan.

Agad agad kong binuksan ang

cp ko at sumalampak sa kama.
Binuksan ko ang Omegud at
nakita doon ang huling chat
ni Theo.

53
Nakaka-curious itong si Theo
eh. I-try ko ngang i-search
sa Facebook.

Lumipas ang ilang minutong

paghahanap kay Theo at
napadpad ako sa isang
profile.

54
“Feeling ko siya ‘to.” bulong
ko sa sarili ko at nag-
scroll. “Tingnan mo ‘tong
lalaking to. May girlfriend!
Hinayupak.” Dagdag ko pa.

Agad agad ko siyang chinat at

nagsend ng screenshot para
comprontahin siya.

55
 m
Chapter 5
Karmi’s POV

Magaling din tong lalaking

‘to eh. Magaling lumusot.
Para lang mapatawad ko siya
at masabing quits na kami,
magreto ba naman ng lalaki.
Hay nako. Kung malapit lang
‘to sakin, kinutusan ko na

56
‘to ng malakas eh. Litsi. I’m
really really really hurt sa
ginawa niya.

Napailing na lang ako at

sumimangot. Akala ko siya na
yung forever ko. Akala ko
siya na si “the one. Akala ko
siya na yung magpapakilig sa
araw araw ko. Akala ko….
Hays.

Pinatay ko na ang phone ko at

humiga. Tumitig ako sa
kisame. “Ano bang mali sakin?
Maganda naman ako eh. Hindi
nga lang ganon katalino pero
hindi din naman bobo. Mabait
naman ako.” Untag ko sa
sarili ko.

Bakit ganon? Bakit wala akong

mahanap? At bakit walang
magkagusto sakin?

*tok tok tok*

57
Naputol bigla ang aking pag-
iisip dahil sa kumakatok sa
pintuan. Peste naman ‘to eh.
Nagdadrama pa ako eh.

“Sino yan?” tanong ko.

“It’s me, Khairro. Bumaba ka

na muna diyan. Kakain na
tayo.” Sabi niya sa labas.

Ah, si Khairro pala.

Napatingin ako sa orasan at
tumayo na. Binuksan ko ang
pintuan at bumungad sa akin
ang pagmumukha niya. Mikhang
kakauwi pa lang ng magaling
kong kapatdi ah at may…. MAY
CHIKININI SIYA SA LEEG!

“Hoy lalaki! Ano yan?! Ba’t

ka may ganyan?!” tanong ko
sabay hablot sa kwelyo niya.

Aba’t! Mas bata pa siya saken

tapos may naglalagay na ng
chikinini sa leeg niya?! Nako

58
nako! Asan na ba si mama at
hindi niya sinisita ang leeg
ng magaling na ‘to?

“Ano ba ate? Wala yan. Kagat

lang yan ng langgam.” Sabi
niya at nauna nang maglakad
sakin.

Sumunod ako sa kanya sa

paglalakad. Aba! Kagat ng
langgam? Ang laki namang
langgam nung kumagat sa
kaniya.

Hinabol ko siya atsaka ko

siya hinarap sakin. “Hoy!
Kinakausap pa kita ah! Anong
kagat ng langgam? Sobrang
laki naman ng langgam na
kumagat sayo at ganyan.
Atsaka ano ‘to?” sita ko sa
kaniya at hinawakan ang
kwelyo niyang may LIPSTICK
STAIN.

Oo, you read it right. May

lipstick stain ang kwelyo ng

59
magaling kong kapatid. San ba
‘to nagmana?

“Ba’t ka may ganyan? Anong

ibig sabihin niyan?!” gigil
kong tanong sa kanya.

“Nadapa lang yung kaklase ko

ate kaya napasubsob siya sa
kwelyo ko atsaka, kagat nga
yan ng langgam. Ba’t ba
nangengealam ka? Nagseselos
ka noh? Wala kasing gagawan
mo niyan at gagawa sa iyo
niyan HAHAHHAHAHAA.” Sagot
niya. ABA’T!!!!

“Asa! Di ko kailangan niyan

noh. Ang bata bata mo pa kasi
may paganiyan ganiyan ka na.
Hala sige burahin mo yan!”
sigaw ko sa kaniya.

Ang pangit kasing tingnan.

Mukha siyang fboii na di mo
malaman. Ngumisi lamang siya
sa akin.

60
”Palibhasa kasi ate wala kang
lovelife kaya pati chikinini
ko pinoproblema mo HAHAHAHA.”
Halakhak niya.

Umirap na lang ako. Napaka

talaga ng lalaking ‘to. Pati
ba naman yon masingit pa
niya? Tss.

“Asan sina mama? Ba’t tayong

dalawa lang nandito?” tanong
ko sa kanya ng makapasok kami
sa kusina.

Kaya pala medyo tahimik ang

bahay. Wala pala sina mader
at Mina.

“Pumunta sila kina Tita.

Hindi nga nila sinabi kung
anong oras sila babalik eh.
Hays. Panigurado namang ako
ang maghihintay sa kanila
dito sa baba at hindi ikaw.”
Sabi niya habang naghahain ng
aming kakainin.

61
“Pfft. Malamang. Lalake ka
eh. Nakakahiya naman kung ako
ang magbabantay ng bahay
diba.” Natatawa kong sagot sa
kaniya.

“Ewan ko sa iyo ate. Wala

namanakong sinabing ikaw ang
magbabantay dapat eh. Ang
sabi ko lang, hindi ka
magbabantay kaya ako na.
Kumain ka na nga lang diyan.”
Sabi niya at nagsimula na
kaming kumain.

Nagkibit balikat na lamang

ako. May tama naman siya
doon, hindi na ako aangal
HAHAHAHAHA.

KWARTO

Bumalik na ako sa kwarto ko

at hindi ko alam kung bakit
pero hawak ko na naman tong
phone ko at nakatitig sa
convo namin ni Theo.
Tiningnan ko yung nirereto

62
niya sakin. Hay nako, bahala
na. Desperada na kung
desperada pero sige, wala
namang mawawala kung ita-try
kong kausap eh.

In-enter ko na ang interest

na binanggit ni Theo at chi-
nat na siya.

63
Napangiti na lamang ako.
Mabait pala ‘tong lalaking
‘to. Ang pangalan niya ay
Tristan. Marunong mag-alaga
at mukhang may respeto at
dignidad sa pagkatao in short
gentleman siyaaa. Di katulad
ng hinayupak na Theo nay un.
May girlfriend pala,
nanloloko pa ng iba. Pssh.

64
Pero shemay, nosebleed ang
lola mo. Ang hilig mag-
english kalokaaaaa. Buti na
lang keri ko magsalita ng
English tsaka nakakaintindi
siya ng Tagalog. Konti nga
lang pero okay na rin. Hindi
kasi siya pure Filipino.
Half-French and Half-Filipino
siya.

“Sana naman eto na talaga si

Mister Right diba.” Sabi ko
sa sarili ko at nakipag-chat
ulit sa kaniya.

65
Napatingin ako sa orasan sa
bedside table ko at sheet!
Late na naman ako nento
bukas. Sayang, I’m enjoying
his company pa namaaaan kaso
I really need to sleep na
because I have classes
tomorrow.

66
Nagpaalam na ako kay Tristan
dahil inaantok na rin ako at
bibigay na talaga ang talukap
ng mata ko.

Humiga na ako sa kama at

pinatay ang phone ko.
Napangiti na lamang ako at
pumikit na.

“Lord, I wish he’s the one.”

Sambit ko bago ako tuluyang
nilamon ng antok.

67
 m
Chapter 6
KARMI’S POV

Abala ang lahat ng tao sa

paligid. Maraming nagkalat na
tao ang may sakit at
nanghihingi ng tulong para
magamot sila.

Ito ang senaryong aking

inabutan sa lugar na ito na
hindi ko naman alam kung
saan. Nasaan na nga aba ako?
Ano bang ginagawa ko dito?

Nag-palinga linga ako sa

paligid hanggang sa nakuha ng
isang binatang lalaki na
nakasakay sa isang folding
bed ang atensiyon ko.
Inaasikaso siya ng mga taong
nakaputing uniporme at halata
mong nagmamadali na sila.

“Doctora, kailangan nap o

kayo sa Emergency Room.” Saad

68
ng isa sa mga taong
nakaputing uniporme sa akin.

“Ha? Sige. Tara na.” sagot ko

na lamang kahit hindi pa rin
lubos na maunawaan ang
nangyayari.

Pagpasok sa ER ay napahinto
ako at napatulala sa mukha ng
lalaking walang malay kanina
pa. Bumilis ang tibok ng
aking puso. Tila ako’y
kinabahan ng biglaan. Napaka-
pamilyar ng mukha niya para
sa akin. Teka…
“Ikaw si---“

PRESENT

Naalimpungatan ako sa aking

pagkakatulog dahil sa malakas
na pagyugyog na ginagawa sa
akin. Ano ba naman ‘to,
nananaginip pa ako eh. Ayan
tuloy, naputol.

69
“Tekaaaa, 5 mins. pa.”
Inaantok kong sabi at umurong
sa kabilang side ng kama.

“Hoy Karmi! Anong 5 mins.?

Gumising ka na diyan at
bumangon! Maliligo ka pa at
kakain, ang bagal bagal mo pa
naman kumilos. Pag na-late
ang mga kapatid mo dahil
diyan sa pag-pupuyat na
ginagawa mo, malilintikan ka
sa akin.” Ratrat na sabi sa
akin ni mama.

Arrrrgh! Ano ba yan.

Nakakatamad naman kasing
bumangon ehh. Nagmulat na ako
ng aking mata at nakitang
nakapamewang na si mama sa
tabi ng kama ko.

“Oh ano? Tutulog ka ulit? Ano

ba kasi yang pinag-pupuyatan
mo? Malamn ko lang na lalaki
yan, kakalbuhin talaga kitang
bata ka.” Sabi ni mama habang
nakatingin sa akin. “Oh siya,

70
bumangon ka na at maligo.
Nasa baba na ang mga kapatid
mo.” Dagdag pa niya at umalis
na.
Bumangon na ako at dumiretso
sa harap ng salamin. “Hays
Karmi. Panibagong araw na
naman ang tatahakin ng
kagandahan mo. Panibagong
araw na naman para umasa ka.”
Sabi ko sa sarili ko bago ako
dumiretso sa banyo atsaka
naligo.

Pagkalabas na pagkalabas ko
ay dali dali akong nagbihis
at bumaba na.

“Ma! Sa school na lang ako

kakain!” sigaw ko dahil nasa
kusina si Mama at si Khairro
lang ang nasa sala para
intayin ako.

“Tara na Kai. Baka ma-late pa

tayo, sisihin mo pa ang
kadyosahan ng ate mo.” Sabi

71
ko at nauna ng maglakad sa
kanya papuntang kotse.

Pagkasakay na pagkasakay ko
ay in-open ko na agad ang
cellphone ko. Nakita kong may
notification na sa dating
site na ginagamit ko, ang
Omegud.

Napangiti na lang ako ng

makitang nag-chat si Tristan,
yung nireto sakin nung
womanizer nan aka-chat ko na
si Theo.

72
Napangiti na lang ako sa
aking nabasa. Yiiiie, napaka-
sweet at caring talaga ng
lalaking ‘to. Sana naman wala
siyang girlfriend diba.

“Uyy aga aga, nababaliw ka na

naman. Nakangiti ka diyan ng
walang dahilan, mukha ka
tuloy aso.” Nang-aasar na
saad ni Khairro

“Bleh. Mind your own

business.” Sabi ko na lamang
at binalik ang aking tingin
sa convo namin in Tristan.

Ni-replyan ko na siya at um-

oo sa sinabi niyang hindi ako
magpapagutom. Binigay ko na
rin ang name ko sa facebook
para naman makapag-usap kami
ng mas maayos.

Itinago ko na muna ang

cellphone ko sa aking bag
dahil nakita kong malapit na

73
kami sa school. Sana siya na
talaga.

SCHOOL

Pagkadating namin ay bumaba

na agad ako at iniwang mag-
isa sa parking lot ang aking
kapatid. Ayaw kong makita ang
kahanginan niya ngayong araw.
Nakakasawa na kasi sa
paningin charr HAHAHA.

Dumiretso na ako sa room

namin at nakipag-usap muna sa
mga kaibigan kong lagging
nauuna sa akin dahil hindi pa
naman nagbe-bell.

“Wow naman Karmi, ganda natin

ngayon ah. Anong meron?
Blooming na blooming oh. May
bf ka na?” bungad na tanong
sa akin ni Kath at
nagkantyawan naman ang
magkapatid.

74
Grabe talaga tong mga babaeng
‘to. Di uso ang good morning,
kailangan intriga agad.
Kakadating ko lang ehh, pssh.

“As if. Magdilang anghel ka

sana.” Sabi ko at umupo na sa
desk ko.

“Ay wala pa ba? Hayaan mo,

dadating na siya. Malapit
na.” sabi naman ni Lauren at
sabay sabay silang tumawa.

Tiningnan ko na lang sila at

hindi na kumibo. Minsan
talaga, hindi ko alam kung
bakit ko sila nagging
kaibigan eh. Minsan may mga
sapak sa ulo. Hays.

Tumingin na lang ako sa

unahan at after ilang
minutes, dumating din si
Ma’am Pia kaya tumigil na
silang tatlo kakaasar sa
akin.

75
Nakinig na lang ako kay Ma’am
Pia dahil hindi din naman ako
inaantok ngayon. Ewan ko ba,
siguro epekto ‘to ng lsm
(long sweet message) sakin ni
Tristan kanina. Grabe lang.
Nakakapagpa-energize ng nerve
cells sa katawan sa sobrang
sweet.

Napangiti nalang ako ng bigla

kong maalala ang
napanaginipan ko kanina.
Bakit parang kilala ko yung
lalaking nakahiga dun sa
folding bed na yun? Bakit ang
bigat niya sa damdamin?
Aaaaaaah erase erase! Hindi
ko na muna iisipin yon. Baka
masira pa araw ko eh.

“Okay class, bring out ¼

sheet of paper. We will be
having our quiz about
significant figures.” Narinig
kong sabi ni Ma’am Pia sa
unahan.

76
Hays. Kelan kaya magigin
maluwag ang teacher na ‘to?

77
 m
Chapter 7
Karmi’s POV

Nandito kami ngayon sa

cafeteria dahil lunch break
na namin and as usual, 7th
wheel na naman ako ng mga
kaibigan ko dito. Hays. Hirap
talaga kapag walang jowa,
nagmumukhang loner dahil ang
su-sweet ng mga tao dito sa
paligid ko.

“Oh eto na yung mga in-order

niyo. Kainan naaaaa.” Sabi ni
Eros at inilapag nila lahat
ng in-order naming mga babae.

Subuan dito, subuan doon. Yan

ang makikita mo sa table
namin. Kulang na lang
magkandungan sila sa harap ko
eh hays.

“Baka naman pwedeng hinay

hinay sa pagsusubuan. Baka
bigla kayong magkapalit ng

78
mukha niyan nako.” Komento ko
habang natatawa sa kanila.

“Bitter ka lang talaga Karmi.

Maghanap ka na rin kasi.”
Sagot naman ni Eros nan aka-
ani ng malakas na tawanan sa
buong barkada.

“Barscxz ka na naman Karmi

HAHAHA.” Dagdag pa ni Megan
habang tumatawa.

Napailing na lang ako at

hindi na muling umimik. Sa
susunod nga hindi na ako
magkukumento. Kawawa ang nag-
iisang ako sa kanilang may
mga jowa eh hays.

Habang nakain kami, hindi ko

maiwasang maisip yung inaakto
ni Tristan tuwing magkausap
kami. Assumera na baa ng
magiging bansag sakin kung
sasabihin kong parang
nagpaparamdam siya? O o p x.
Wag pilosopo. Hindi literal

79
na multong nagpaparamdam
okay? Yung parang
nagpapahiwatig siya…

Nagpapahiwatig na may gusto

siya sakin. Oo na! Feelingera
na kung feelingera pero kasi,
di ko naman maiwasan yun.
Nakaka-fall din kasi yung mga
sinasabi niya, yung mga
pinapakita niya ganern kagaya
nito…

80
Alam ko namang ganyan yung
mga typical na linyahan ng
mga fboi, alam ko naman yun.
Kaso kase bakit ibang iba
yung dating pag siya na yung
nagsabi? I mean, duh, oo
walang nanliligaw sakin but
it’s because hindi ko sila
pinapayagan. Kaya naman kahit
papaano alam ko yung mga
ganyang linyahan ng mga
lalake. Pero bakit hindi ko
mapigilang umasa?

*kriiiiiiiiiiiiiing
kriiiiiiiiiiiiing*
Natigilan ang pamumuni ko at
napatingin sa lamesa ng
tumunog yung alarm. Oh? Asan
yung pagkain ko? Tumingin ako
sa kanila na parang
nagtatanong.

“Niligpit na namin. Sa sobra

kasing pagkatulala mo, di mo
na namalayan na ubos na pala
yung kinakain mo.” Sagot ni
Mikael sakin atsaka tumawa.

81
Lagi na lang silang tumatawa
pag nakikita ako. Hays, mukha
na ba akong clown? Kainis.

Sasagot pa sana ako kaso

humarang na agad si Kath
samin. “Oops oops oops! Tara
na. Wag na kayong mag-away.
Time na. Baka ma-late tayo,
patay na naman tayo sa
teacher natin.”
Hindi na lamang ako umimik at
nauna nang lumabas ng
cafeteria. *sighs* nasa
school ako, kailangan kong
mag-focus. Mamaya na kita
iisipin Tristan!!!

FASTFORWARD

Nakauwi na ko’t lahat-lahat

pero yung mga pinagsasasabi
pa rin ni Tristan yung nasa
isip ko. Hindi ko naman kasi
mapigilang umasa eh.

82
Muntik pa ako mapahiya kanina
sa sobrang pag-iisip ko sa
kanya. Bigla ba naman ako
tinawag sa recitation ng
teacher namin! Kulang na kang
ipa-report at kami na mag-
discuss ng mga topics, what
are friends are for, diba? So
ayun, may nangyaring bulungan
and voila, nakapag-recite ako
ng maayos. Kahit namna kasi
ganun yung mga kaibigan ko—o
mismong ako, may konting
knowledge din naman kami
HAHAHAHA.

Nagbihis na ako at cellphone

agad ang hinagilap ng aking
mga kamay. Hindi na ako
mapakali. Gusto ko ng malaman
kung ano ba talaga, kung
bakit ganoon yung pagtrato
niya sakin. Kung bakit habang
tumatagal eh mas nagiging
clingy siya sakin. Like,
gusto ko lang naman kasing
malaman kase kahit hindi ko
man aminin, umaasa pa rin

83
akong sana…. Sana totoo yung
hinala ko.

Hinintay ko yung reply niya

ng mahigit 20 minutes. Sa
sobrang tuliro ko, hindi ko
na napansin na hindi pala
siya online! Tanga tanga mo
talaga kahit kelan Karmi!

84
Naghintay pa ako ng ilang
oras para makapag-usap kami
kaso sa sobrang antok at
pagod ay nakatulog na lang
ako ng hindi namamalayan.

Pagkagising ko kinabukasan,
nagmulat siyempre muna ako ng
aking mga naggagandahang mga
mata. Charrot HAHAHA. Hinanap
ko agad ang phone ko.
Siyempre, lovelife muna. Baka
maudlot ‘to pag di ko
pinansin eh.

Tiningnan ko ang messenger

and….. may reply si
Tristan!!! Bubuksan ko sana
ang chat head kaso…

“Karmi, anak! Kakain na

tayo!!” sigaw ni mama mula sa
baba.

Ano ba yang si mama. Kung

kelan ayun na eh. Hays. Okay,

85
mamaya ka na Tristan. You are
life but food is lifer.
Wiiiiie.

Dali dali akong bumaba atsaka

umupo sa bakanteng upuan
katabi ni Mina.

“Mama, si ate blooming oh.”

Biglang nagsalita si Mina
habang tinutusok tusok pa ang
taguiliran ko. Hays eto na
namaaaan.

“Issue ka Mina?” kunware ay

pagtatary ko na lang sa
kanya.

“Wag kang mag-alala Mina,

hindi magkakaboyfriend yang
si ate. Panget lang niyan
HAHAHAHA.” Sagot naman ni
Khairro na nagging dahilan ng
pagsimangot ko sa kanya.
Kahit kelan talaga ‘tong
lalaking ‘to. Napakasama sa
ate niya.

86
Si mama naman eh masama na ang
tingin sakin dahil sa sinabi
ni Mina. Nginitian ko lang
siya at nagsimula ng kumain
ng kaniyang nilutong agahan.
Bawal pa talaga, mamaya
makalbo ako ng wala sa oras.
I love my hair more than I
love him charring HAHHAHA.

Kakatapos ko lang maghugas ng

pinggan. At dahil isa kaong
butihing anak, natulong ako
sa bahay. Umakyat na ako sa
kwarto at hinawakan ang phone
ko. Binuksan ko ang messenger
and finally…….

*drum rolls*

At tumigil ang mundo,

nung ako’y ituro mo
“Siya ang panalangin ko.”
Parang narinig ko yung boses
ni Moira na kumakanta ng
Tagpuan dahil sa kabog ng

87
dibdib ko dahil sa reply
niya. Charring HAHAHA.

Pero ang totoo, para talagang

tumigil ang mundo ko nung
nabasa ko yung reply ni
Tristan. Kinikilig na ba ako
nito?

88
 m
Chapter 8

Karmi’s POV

Hindi ko in-expect yung

magiging reply sakin ni
Tristan. Hindi ko alam kung
seryoso ba siya o nagbibiro
lang at bakit ganito tong
nararamdaman ko? Bumibilis
yung tibok ng puso ko pero
hindi naman ako mukhang
kinakabahan.

“Karmi, umayos ka. Si Tristan

lang yan.” Sabi ko sa sarili
ko at hinawakan na ulit ang
phone ko.

Shit! Kinakabahan talaga ako.

AaaaaaaAaaa bahala na kung
anong mai-reply ko sa kanya.

89
Naihagis ko bigla yung phone
ko at nagpagulong gulong sa
kama ng mabasa ko ang sinabi
niya.

*inhale* *exhale*

90
Okay Karmi, relax.
Napaghahalataan ka. Hays, ito
na ng aba ang sinasabi ko eh.
Kaya pala may kakaiba sa
kaniya nitong mga nakaraang
araw.

Meron sa part kong ayaw

maniwala pero meron din
namang masaya. Hays hindi ko
na maintindihan ang sarili
ko.

91
Habol ko ang hininga ko ng
ibaba ko ang cellphone. Hindi
ata ako nahinga kanina habang
kausap ko siya. Hindi ko
matake lahat ng sinasabi
niya. Hindi ko kasi alam kung
maniniwala ba ako or what.

Bumaba na ako sa sala at

dinala ang cellphone ko.
Wala sina mama, Mina at Kai
ngayon. Pumunta kina Tita.
Niyayaya nga ako kaso ayaw
kong sumama kasi lam nyo na.
hehe.

Umupo na ako sa sofa at

binuksan ulit ang phone ko.
Binasa ko ng paulit ulit ang
message ni Tristan.

Ewan ko ba, mukha naman

siyang sincere pero kasi
parang ang bilis? Yung tipong
parang kahapon lang ang
kausap ko yung kaibigan niya
tapos ngayon mahal niya na
ako. Agad agad. Pero di ko

92
naman din maikakaila sa
sarili ko na gusto ko siya.

Hindi ko na maintindihan ang

sarili ko. Mukhang kailangan
ko ng kumonsulta sa mga
prenships ko.

Tinawagan ko sila isa-isa at

sinabing kailangan ko ang
tulong nila. Buti na lang
talaga lagging one call away
tong mga ‘to. For sure,
magugulat sila kapag
kinuwento ko ‘to. Wala kasi
silang kaalam alam tungkol
kay Tristan eh.

Umakyat na ako at nag-ayos na

ng aking sarili. Kinuha ko
yung phone ko at tinawagan si
mama.

*kriiiing kriiiiiing*

[Hello anak? Oh ba’t ka

napatawag?]

93
“Uhhm, mama aalis po kasi
ako. Magkikita kita kami sa
mall nila Meg. Ila-lock kop o
itong bahay.”

[Ah. Akala ko naman kung ano

na. Sige sige, mag-ingat ka
anak ha? Mamaya pa kaming
hapon uuwi kasama ‘tong mga
kapatid mo.]

“Opo ma, kayo din po.” Sabi

ko at pinatay yung tawag.

Dali dali akong lumabas at

sinarado yung bahay. Baka
kasi nag-iintay na sa akin
ang mga iyon, iingay pa naman
ng mga bibig non HAHHAHA.

MALL

After 123456789 years in

mainit na byahe, sa wakas
nakarating na rin ako sa
mall.

94
Since wala pa naman sila,
naghanap na ako ng pwede
naming kainan at the same
time yung makakapag-usap
kami. Alam ko naman kasing
mga gutom na din yung mga yon.

Naglakad lakad na ako at

pumasok sa Pizza Hut. Pwede
na ‘to. Chinat ko na sila na
dumiretso sa Pizza Hut at
sinabi ko na rin na wag nilang
isamayung mga bebe nila since
girl’s talk yung mangyayari.

Umupo na ako sa isang table

at in-open yung mobile data
ko since wala pa naman sila.
Nakita kong may chat si
Tristan kaya binuksan ko agad
ito.

95
Napangiti na lang ako sa chat
niya. Ganyan naman kasi
talaga siya sakin kahit dati
pa. Yung tipong lagi niya
akong ni-reremind sa mga
gagawin ko which I found
sweet. Siguro kasi alam ko na
may feelings siya sakin kaya
ganon.

96
Saktong pagkasend ko ng reply
ko sa kanya ay dumating naman
ang mga bessywaps ko.

“Guys! Here!” sigaw ko dahil

hinahanap nila ako. Sabay
sabay silang umupo sa aking
tabi at harapan.

“So…. What’s your problem the

gurl? Para san ‘tong biglaang
meeting na ‘to?” tanong ni
Kath

“Oo nga and take note ha,

hindi mo pa talaga pinasama
mga boyfriends namin.” Sabi
naman ni Lauren

“Guys… Umorder muna tayo.

Pagka-order natin, saka natin
siya intrigahin.” Sabi ni
Megan at kinuha na yung menu.

“Ang sabihin mo lang,

nagugutom ka na. Pfft.” Sabi

97
ko na lang at nagkanya
kanyang order na kami.

Pagkatapos naming umorder ay

sasabay-sabay silang lumingon
sa akin. Pansin ko lang,
kanina pa sila sabay sabay
ah? Hmm.

“So, anon gang problema mo?”

tanong sa akin ni Meg at
humalumbaba sa harapan ko.

“Wag kayong magagalit ah.”

Sabi ko at tumingin sa
kanila. “Nagsecret kasi ako
sa inyo. Remember nung
inaasar ako ng mga boyfriend
niyo na ako na lang ang single
satin?”

“Oh tapos? Don’t tell me,

kumabit ka sa isa sa mga
boyfriend namin? Ay nako
Karmi, pupugutan kita talaga
ng leeg kapag si JD yan.” Sabi
ni Kath kaya nabatukan ko
siya ng wala sa oras.

98
Nagsitawanan naman yung
dalawa.

“Sira! Patapusin niyo muna

kasi ako.” Sabi ko at
sinamaan sila ng tingin.

“Oh go na. Tuloy mo na ang

storytelling mo.” Natatawang
sabi naman ni Lauren

Hindi ko na lang siya

pinansin at tinuloy ang
pagkukwento ko. “Kasi
namaaaaan, nabwisit kasi ako
sa mga boyfriend niyo non
idagdag mo pa na binanggit ni
JD yung Omegud kaya ayern.
Nagtry ako.” Sabi ko

“Tapos? Anong nangyari? Dali

daliiiii! Ohemgeee!”
kinikilig na wika ni Lauren.

Tumingin lang ako sa kanya at

nagbuntong hininga. Kahit

99
kelan talaga ‘tong babaitang
‘to.

“Ayun ngaaa, may nakilala ako

then pinakilala niya yung
friend niya saki—“

“At yun yung lagi mong ka-

chat kaya ka wala sa wisyo?”
tanong ni Kath. Napatango na
lamang ako.

“Kaya ka laging tahimik?”

tanong naman ni Meg at
tumango ulit ako

“Kaya ka namin nahuhuling

nakangiti sa cellphone mo
this past few days?” tanong
naman ni Lauren at napatango
ulit ako.

“OH EH ANONG PROBLEMA DON?!”

sabay sabay na sabi nila kaya
binatukan ko sila isa-isa.

100
“Aray naman Karmi! Oh eh ano
ngang problema?” asar na
tanong ni Meg dahil nga
binatukan ko silang tatlo.

Ang iingay talagakahit kelan

ng mga ‘to. Kahit saan
magpunta eh noh.
“Sabi niya kasi mahal niya
daw ako…” pag-amin ko sa
kanila at tumungo dahil
namumula na yung mukha ko.

Naalala ko kasi yung convo

namin eh. Kung gaano siya ka-
sweet, kung gaano niya ako
inaalagaan. Hays.

“Dalaga na siya HAHAHAHA!”

sabi ni Kath at nag-apir
silang lahat.

“Ayyiiiiie! Ba’t ngayon mo

lang sinabi samin? Tsaka
anong problema dun?” nag-
aasar na sabi ni Lauren.

101
“Kanina kasi lang siya umamin
tsaka hindi ko kasi alam yung
gagawin ko. Yung tipong paano
ko siya pakikitunguhan
ganern. You know me naman,
first time ko ‘to.” Sabi ko
sa kanila.

“Eh mahal mo ba?”

“Hindi ko alam. Hindi ko

naman kasi alam kung pano
magmahal eh.” Sagot ko sa
tanong nila.

I honestly don’t know talaga.

Ngayon ko lang naman kasi
naranasan ‘to eh.

“Hindi moa lam o hindi mo

maamin na you’re starting to
fall inlove with him na?”
nakangiting saad sa akin ni
Kath.

Napatungo na lang ako. Hindi

ko naman kasi talaga alam eh.

102
“Teka teka, ano bang name
niya? Kanina pa natin siya
pinag-uusapan hindi mo man
lang mabanggit yung name
niya.” Sabi ni Megan

“Tristan Radleigh.” Banggit

ko ng pangalan niya.

“Tristan Radleigh? Parang

familiar yung name niya. Di
ko lang maisip kung saan ko
narinig yung pangalan na
yan.” Sabi ni Kath

Napalingon tuloy kami sa

kanya. “Kilala mo??” sabay
sabay naming tanong.

Bigla akong kinabahan ng

walang dahilan. Shit! Ano ba
‘tong nararamdaman ko?

“Wait. I think siya yung

kinukwento sakin ni JD nung
isang beses. Yung friend daw
nila Theo ba yun?” sabi ni

103
Kath at parang iniisip talaga
bawat detalye ng sinabi sa
kanya ni JD.

Pero shit! Si Theo din kasi

ang nagpakilala sakin kay
Tristan diba?

“Alalahanin mo na daliiii!
Kinakabahan na si Karmi dito
oh.” Sabi ni Megan na tutok
na tutok din sa sasabihin ni
Kath.

“Aha! Siya yung sinasabi ni

JD noon na friend niya na
sinamahan niya sa hospital.”
Sabi ulit ni Kath

“Baka naman coincidence lang.

Baka magkapangalan lang
talaga sila.” Sabi naman ni
Lauren

Baka nga coincidence lang

kase wala namang nasasabi

104
sakin si Tristan na may sakit
siya.

“Wait. May picture ako nun

eh. Nagsend kasi si JD ng pic
na kasama niya yung Tristan.”
Sabi niya at naghalughog sa
phone niya.

All the time, wala kaming

imik sa table namin. Nag-
iintay lang kami ng ipapakita
niyang pic at nung tumunghay
siya. Sabay sabay kaming
nagsilapitan ang mukha.

“Here oh. Eto yung pic niya

Karmi.” Sabi ni Kath at
pinakita sakin.

Nanginig agad yung kalamnan

ko ng makita yung picture.
Magkatabi sila ni JD kasama
si Theo at nasa hospital
sila. Naka-hospital gown siya
at mas payat kesa sa nasa
profile niya.

105
“Kath ano bang meron? Bat daw
napa-ospital yung Tristan?”
tanong ko kay Kath habang
hindi inaalis ang tingin sa
screen ng cellphone niya.

“May sakit daw sa puso yan.

Binisita nila and kumuha sila
ng pic together kase 1 week
na siyang naka-confine sa
ospita.” Pagkasabi non ni
Kath ay tumulo na agad ang mga
luha ko.

Hindi ko alam pero nasasaktan

ako. Nasasaktan ako sa
kaalamang may sakit siya sa
puso.

106
 m
Chapter 9
Karmi’s POV

Hindi ko alam kung paano ako

nakauwi ng bahay, pero… ang
huling natatandaan ko na lang
kasi ay yung kasama ko pa ang
mga kaibigan ko. Niyayakap
nila ako at pinapatigil sa
pag-iyak, nadala na rin
siguro ako sa matinding
emosyon na naramdaman ko
noong nakita ko ang picture
na pinakita sa akin ni Kath,
kung saan ang laman ng
picture na ito ay sina Theo
at JD noong binisita nila sa
hospital si Tristan ng ma-
confine ito ng isang linggo
sa hospital.

Hays. Jusko. Bakit wala akong

kaalam-alam dito? Halata ko
naman na iisang tao lang ang
binabanggit naming pareho ni
Kath eh. Ang masakit lang,
bakit ganoon pa?

107
“Oh, anak bakit ka umiiyak?”
nag-aalalang sambit sa akin
ni Mama pagkapasok ko sa
bahay namin. Nakakahiya kay
Mamaaa, aaAAAaAAAa.

“Ah wala po ma, napuwing lang

po.” Pagpapalusot kong sabi
at patagong pinunasan ang mga
luhang ayaw tumigil sa
paglandas sa’king mga pisngi.

Ngunit alam kong hindi

maniniwala si Mama sa sinabi
ko dahil halatang pugto na
ang aking mga mata dahil na
rin sa kanina ko pang pag-
iiyak.

“Anak, alam mo, kung may

problem ka man, you can open
it up to me. Kahit tungkol pa
yan sa love life mo, ‘wag kang
mahihiya na mag-kwento. Nako
ang anak ko nagdadalaga na,
hmm.” Sabi sa akin ni Mama ng
nakangiti at binibigyan ako
ng go-spill-it-look.

108
Wala na rin akong nagawa
dahil bumigay na din ako.
Niyakap ko ng mahigpit si
Mama at naramdaman kong
sumabog na ang aking mga luha
at nag-uunahan na naman ang
mga ito sa pagladas patungo
sa aking pisngi.

Alam ko na matutulungan ako

ni Mama sa problema kong ito,
kaya napagdesisyonan ko nang
ikwento sa kanya ang
nangyari.

“Sige lang anak, iiyak mo

lang yan. Ilabas mo lang,
para naman mawala kahit
papaano yang sakit na
nararamdaman mo sa puso mo.”
Sabi ni Mama habang
tinatapik-tapik ako sa likod
ko.

“Ma, mayroong umamin sa’kin

na mahal niya na daw ako.
Syempre ma, babae ako eh,
naging masaya ako nung sinabi

109
niya sa’kin yun. Kasi ma,
alam mo naman po ‘diba?”
hindi ko matapos-tapos
sabihin ang aking dapat
ikukwento dahil sa luhang
tuloy-tuloy na umaagos pa rin
na nagmumula sa aking mga
mata.

“Sssshhh, kumalma ka anak.”

Pang-aalo sa’kin ni Mama pero
hindi pa din tumitigil sa
pag-agos ang aking mga luha.

“Maaa, alam ko pong

naramdaman niyo na din ‘to.
Ang sarap lang po sa feeling
na minamahal ka din ng taong
pinahahalagahan mo. Yung
taong ayaw mo ng mawala sa
tabi mo at yung taong
inaalagaan ka. Ma, akala ko
okay na eh. Akala ko magiging
masaya na lang kami palagi.
Pero bakit gano’n ma? Ano po
gagawin mo kapag nalaman mong
yung taong mahalaga sa’yo ay
may sakit sa puso? Hindi ko
po alam yung gagawin ko dahil

110
hindi rin po siya nagsasabi
sa’kin.” Sabi ko kay mama na
may kasamang hagulgol ng pag-
iyak.

Oo, alam kong wala pa akong

karapatang malaman lahat ng
impormasyon tungkol sa kanya
pero sana bilang isang taong
malapit na rin sa kanya, sana
sinabi niya man lang sa’kin
yung kondisyon niya.

“Siguro naman anak naghahanap

lang siya ng tamang
pagkakataon para masabi sa’yo
‘diba? Nagkataon lang siguro
na nauna mong malaman bago
niya masabi sa’yo. Alam kong
may balak siyang sabihin yun
dahil mahalaga ka sa kanya,
anak.” Pagpapaliwanang sa’kin
ni Mama.

“Hindi ko po alam ma kung may

balak ba talaga siyang
sabihin sa’kin yun pero sige
po, hahayaan ko na lang po

111
siya hanggang sa masabi niya
din po sa’kin. Sana nga po
tama kayo.” Balik kong sagot
kay Mama.

Bibigyan ko ng pagkakataon si
Tristan na sabihin sa’kin ang
tungkol sa kalagayan niya
basta kung kailan na siya
ready. Magpapanggap na lang
muna ako na walang alam.
Nasabihan ko na rin naman si
Kath na huwag munang
magbanggit kay JD na kakilala
ko si Tristan, at buti na lang
ay pumayag siya.

“Tama yan anak, bigyan mo

siya ng pagkakataon. Every
people deserves a second
chance because if you will
not give him a chance, it will
seem that you prevent him
from doing the right thing
despite of the wrongdoings
that he did. Oh siya, maiwan
muna kita ha, maghahanda muna
ako ng pagkain para makakain

112
ka na din.” Pagpapaalam ni
Mama.

“Sige po ma, salamat po.”

Sambit ko kay Mama sabay
labas niya ng aking kwarto.

Mag-isa na naman ako, ang

dami-dami na namang pumapasok
sa isip ko na mga what-ifs.

What if hindi ko nalaman yung

tungkol sa sakit niya? What
if hindi niya sabihin sa’kin?
What if nagsisinungaling lang
siya na mahal niya ako? Anong
gagawin ko? Hindi ko na
talaga alam yung gagawin ko,
litong-lito na ako sa mga
nangyayari. Pwede pala
talagang tumigil ang mundo ng
isang tao emotionally sa loob
ng isang araw ‘no? Ganoon
yung nangyayari sa’kin
ngayon. Arrrgghh Tristan, ano
ba ‘tong ginagawa mo sa’kin?

113
Tiningnan ko yung cellphone
ko at nakita kong may message
sa’kin si Tristan.

Pagkakita ko sa message niya,

naalala ko na naman bigla yung
nangyari kanina. Kung kaibigan
niya si JD, for sure nakukwento

114
na nito sa kanya si Kath.
Perooo, wala naman akong
magagawa kundi magpanggap na
walang alam.

Oo, sinungaling na kung

sinungaling. Pero wala na
akong magagawa, no choice na
din ako kumain kanina nung
lumabas kami.

115
After ko kasing tumigil sa
pag-iyak, pinilit nila ako
kahit wala na talaga akong
gana at yun din kasi yung
kapalit para hindi sabihin ni
Kath kay JD. Ohaaa, nakuha pa
talaga nila akong i-black
mail. At last, walang galaang
nangyari ng dahil na rin
sa’kin.

Sa totoo nyan, hindi

talaga ako nabusog kakaisip

116
sa’yo Tristan. Jusqqqqqqq.
Gusto ko mang sabihin sa’yo
pero hindi pwede. Oo, tama,
hindi talaga pwede. Sa tagal-
tagal na naming nag-uusap,
hindi pa rin kami nagkikita
kahit isang beses kaya wala
akong gaanong kaalam-alam sa
kanya bukod sa mga sinasabi
niya sa’kin thru chat.

117
Busy ba talaga sa school o
busy sa pagpapagaling? Sana
kasi sabihin mo na sa’kin
Tristan eh.

Nakakaramdam ako ng antok

habang kausap ko siya dahil

118
na rin siguro ‘to sa kakaiyak
ko kanina at sa sobrang pagod
na din kaya natulog na muna
ako. Hindi na rin ako
nakapagpaalam sa kanya dahil
nakatulugan ko yung cellphone
ko.

“Ateeee! Gising ka na diyan.

Kakain na tayo!”

Nagising ako ng marinig ko

ang boses ni Mina na
tinatawag ako para kumain na
sa baba. Ewan ko kung bakit
wala pa rin akong ganang
kumain. Pero hindi pwedeng
hindi ako kumain. Kailangan
ko ng lakas at buti na lang
Sabado ngayon at walang pasok
bukas.

“Ate kakain na.” sabi sa’kin

ni Mina pagkabukas ng pintuan
ng aking kwarto.

“Susunod na.” matamlay kong

sabi.

119
“Sige, Ate.” Huli niyang sabi
bago bumaba.
Pagkababa ko sa hagdan ay
nakita kong nagsisimula na
rin silang kumain.

“Ate anong nangyari sayo?

Bakit namamaga yang mata
mo?" chismisong tanong
nitong kapatid kong si
Khaiiro.

Gaano ba ako tagal umiyak

para mahalata agad niyang
umiyak ako?

"Wala, huwag mo na lang

pansinin.” sabi ko dito at
nagsimula ng kumain

"Anak dagdagan mo pa yang

pagkain mo." pagpansin ni
mama sa kinuha kong pagkain.

120
Wala talaga akong gana eh,
pinipilit ko lang kumain
kahit kaunti.

"Ok lang po ma, wala din

naman po akong gana." sabi
ko na lang kay mama.

Pagkatapos kong kumain ay

nagpaalam na ako kila mama
na aakyat na ulit ako sa
aking kwarto. Pumayag naman
ito. Siguro dahil alam
niyang may pinagdadaanan
ako. Mukha namang nilalagnat
si Khairro kasi siya yung
tumulong kay Mama na
magligpit ng pinagkainan.
Isang malaking himala yun,
taas siguro nung lagnat nun.

Paghiga ko sa kama ko, muli

kong binuksan ang cellphone
ko para tingnan naman kung
naka active now si Tristan.
This past few days kasi
napapansin kong lagi na
siyang maaga nag o-offline,

121
siguro kailangan niya na
matulog ng maaga. Alam ko
namang masamang magpuyat
lalo na sa karamdaman niyang
ganoon.

AFTER 1 WEEK

One week na ang nakalilipas

simula noong malaman ko ang
tungkol sa sakit ni Tristan
pero hindi ko pa din siya
tinatanong tungkol dito.
Inaantay ko na siya yung
kusang magsabi pero mukhang
wala pa talaga siyang balak.

Maayos naman kaming

nagkakausap, parang kagaya pa
rin naman ng dati, normal
lang. Hindi ko pinapahalata
sa kanya na may alam ako.

Mas lalo kong naconfirm ang

tungkol kay Tristan noong
makausap ko si JD noong
Monday, pinakiusapan ko na
din siyang wag sasabihin kay

122
Tristan na nagtanong ako
about sa kanya. Kay JD na rin
ako humihingi ng update sa
kondisyon nito.

"Anong balita kay Tristan?

May update na ba tungkol sa
progress niya?" isa lang yan
sa mga tinatanong ko sa kanya
at luckily sinasagot niya
naman ako.

Wala na akong ibang pwedeng

pagtanungan bukod sa kanya.
Hindi ko kasi maiwasang mag-
alala tuwing may sasabihin
siya sa akin.

123
Iyan ang mensaheng natanggap
ko mula kay JD, hindi ko alam
kung anong magiging reaction
ko. Ok lang sakin na malaman
niyang kaibigan ko si JD pero
yung mawalan ng update
tungkol sa kanya? Hindi ko
alam.

124
Sana sabihin na niya sa akin
dahil padating na ang
examination naming. Mas lalo
akong magiging busy sa school
pero hindi parin ako
nawawalan ng time na kausapin
si Tristan, syempre. Part na
siya ng pang araw-araw na
buhay ko eh.

Nabawasan lang siguro yung

time namin makapag-usap at
tulad ng sinabi ni JD hindi
ko na muna siya tinatanong
about sa kalagayan ni
Tristan, hays.

"Grabeeeee! nakakastress ang

daming ginagawa."
naghihimutok na sabi ni Meg
habang kumakain kami sa
cafeteria.

"Hindi ka pa ba nasanay? Lagi

naman tayong maraming
ginagawa." dagdag naman ni
Lauren na natatawa pa.

125
"Iba kasi ngayon, parang
inipon lahat ng gagawin
natin." dagdag himutok ni
Meg. Totoo naman kasi ang
dami naming kailangan ipasa
bago kami mag-exam, psh.

"Mag sesembreak na kasi kaya

maraming pinapagawa sa’tin
kapag natapos naman natin
ito, ok na eh. " pagpapalakas
loob na sabi naman ni Kath.
Bilib talaga ako sa babaeng
‘to eh.

Tinapos na lamang naming ang

pagkain namin para makagora
na rin kami.

AFTER 2 WEEKS

Finally! Tapos na rin ang

exam at nakapagpasa na din
ako ng mga dapat namin ipasa.
Sinabi na rin ang naging
result ng exam at buti na lang
ay matataas yung mga nakuha
kong score.

126
Last day na ng pasok ngayon
dahil sembreak na namin. Sa
wakas, makakapag pahinga na
din pagkatapos naming
magpuyat ng ilang araw.

"Nandyan kana pala,

maghapunan kana. Nauna na
pala kaming kumain." salubong
sakin ni mama pagkadating ko.

"Sorry po pala ma, kung

ginabi ako ng uwi dumaan po
kasi kami kila Meg. "
panghihingi ko ng paumanhin
kay Mama. Nagpaalam naman ako
kaso sa text nga lang, iba pa
din kapag sa personal.

"Ano ka ba, ayos lang. Minsan

ka lang naman umuwi ng
ganitong oras, tsaka
nagpaalam ka naman sa akin sa
text." mabait na sabi nito.
Buti na lang may mama akong
napaka-understanding.

127
"Nga pala ma, busog pa po ako.
Kumain din po kasi kami doon
bago umuwi, akyat na po pala
ako. Sige po." pagpapaalam ko
kay mama mula sa sala.

"Siya, sige na magpahinga ka

na, mukhang pagod ka eh."
Sabi niya at yun na ang naging
hudyat ko para pumunta na sa
kwarto ko.

Pagkatapos kong magbihis

tulad ng dating gawi,
binuksan ko na ang cellphone
ko. At hindi nga ako
nagkakamali, may message na
doon si Tristan.

128
Sasabihin na ba niya yung
tungkol sa sakit niya? Orrrr?
Hays, I dunno.

Kinakabahan talaga ako ng

walang dahilan. Tingnan mo,
namamawis na tong mga palad
ko. Pati nga ata buong
katawan ko, namamawis na eh
haaaaaays.

129
Putol yung message na nasend
niya, ayoko nman agad mag-
assume na yun na yung
sasabihin niya.

Oo kinakabahan ako lalo na’t

sa kanya na manggagaling if
ever man na yun yung sabihin
niya kaya tinanong ko na
siya.

130
Tama nga ako, sinabi na niya
sa’kin pero hindi ko makuhang
matuwa sa isa ko pang
nalaman.

Ang selfish ko naman kung

sasabihin ko sa kanya na may
part sa’kin na nalungkot nung
malaman kong aalis siya ng
bansa. Pero kailangan kong
tanggapin para sa ikabubuti
naman niya yun.

131
Bukas na agad sila aalis. Ito
na ba ang magiging huli
naming pag uusap?

Ang OA mo Karmi ano? May

Internet naman! For sure
hindi pa yan yung last. Sana
nga.

132
Tuluyan ng tumulo ang luha ko
pagkasend ko sa kanya noon.
Akala ko matatanggap ko
kaagad kahit ‘di pa din kami
nagkikita sa personal pero
hindi pala. Iba pa din kasi
kung alam mong nasa malayong
lugar yung taong mahal mo.

133
Pagkatapos kong kausapin si
Tristan at sa lahat ng
nalaman ko hindi ako agad
nakatulog kaya naman tinang
hali ako ng gising
kinabukasan. Sinabi ko kay
mama yung tungkol sa naging
pag-uusap namin, pati na rin
sa mga kaibigan ko.

Alam na ni Kath na aalis si

Tristan, hindi niya lang din
sinasabi sa’kin kasi alam
niya ng may plano na ‘tong
aminin sa’kin lahat. Ngayong
gabi na din pala ang alis nila
Tristan papuntang France.

After a year

Pagkatapos umalis ni Tristan

nakakausap ko padin siya then
suddenly bigla kaming nawalan
ng communication kaya nawalan
na rin ako ng balita sa kanya.

Sinubukan kong tanungin yung

mga kaibigan niya pero kahit

134
sila wala din masabing
impormasyon sa’kin.
Nag-aayos ako ng gamit ko ng
makatanggap ako ng isang
mensahe. Nagulat ako dahil
unknown ang nagpadala pero
ang hindi ko alam mas
magugulat pa pala ako sa
mismong message.

“Karmi wala na si Tristan,

hindi kinaya ng katawan niya
yung naging operation sa
kanya.”

Yan yung nabasa kong message.

naguguluhan ako kaya naman
nireplyan ko ito at tinigil
ang aking ginagawa.

[Ano pong ibig niyong

sabihin?] reply ko sa kanya.

Naguguluhan kong reply dito,

nagkakaroon na rin ako ng
hinala pero gusto ko pa rin
iconfirm.

135
“Patay na si Tristan hindi
naging successful yung heart
transplant na ginawa sa
kanya.”

Pagkabasang-pagkabasa ko pa
lang, nag-unahan na kaagad
ang aking mga luha sa
paglandas. Tila ba may
hinahabol silang deadline ng
bilang ng pagpatak ng aking
mga luha.

Akala ko ang pinakamasakit na

mararamdaman ko ay yung
nalaman ko na may sakit si
Tristan, pero ang malamang
wala na si Tristan? Boom! Mas
masakit pa sa salitang
pinakamasakit.

Hindi man lang kami nagkaroon

ng pagkakataon para magkita
sa personal. Bakit naman
gano'n Lord? Kailangan ba
talaga may mawala sa buhay ng
isang tao?

136
 m
Chapter 10

After one and a half years

later…

Karmi’s POV

Today is December 30 and

pauwi kami ngayon probinsiya
namin which is Tarlac para
doon magcelebrate ng New Year
since yun naman yung
nakagawian namin.

Habang nakasakay ako sa isang

bus papunta sa bus station,
oh diba ameyzing. Pwede
namang dumiretso na agad sa
Tarlac yung bus, ba’t
kailangang lumipat pa ng
ibang bus diba? Bakit di ka
na lang makuntento sa isa?
Ba’t kailangan mo pang
humanap ng iba?

Hays.

137
Pero syempre charrot lang.
Bet ko lang humugot, ba’t ba?

So back to the topic itself,

hanggang ngayon sariwa pa rin
sa aking alaala ang nangyari
kay Tristan. Ewan ko ba pero
may feeling ako na parang may
hindi tama. May mali sa mga
nasagap kong impormasyon
tungkol sa kanya.

Malapit na kami sa bus

station ng bigla akong
nakaramdam ng kaba. Hindi ko
alam kung bakit. Yung tipong
parang gusto ko nang
paliparin ‘tong sinasakyan
para makarating dun sa bus
station kase medyo traffic.

Hindi naman ako naiihi. Hindi

din ako natatae. Hindi din
ako nagugutom. AaaaAaa basta
ewan ko. KInakahabahan ako ng
hindi malaman.

138
“Ate mukha kang constipated
dyan. Problem?” biglang
tanong ni Khairro.

Umiling na lang ako. Masyado

bang obvious? Pero seriously,
hindi ko rin alam ba’t
ganito. Grabe yung kabog ng
dibdib ko. As in grabe grabe,
grabe grabe, grabe grabe,
gusto pa rin kita kahit—
charrot lang ulit.

Lagi naman akong nachacharot

so why not ako naman ang
mangcharot diba?

Pero yun nga. Grabe ung tibok

ng puso ko. Kinakabahan ako
ng sobra. Pero yung kaba ko,
hindi yung katulad ng ibang
kaba na parang premonition
mon a may mangyayaring
masama. Parang—basta iba.

139
Di ko namalayan, nakatulog na
pala ako. Nagising na lang
ako na nandito na kami sa bust
station. Mas lalo tuloy
dumoble yung kaba ko. But I
still don’t know why. Panes
ingrish yan hahah.

“Karmi, mag-cr na kayong

magkakapatid kasi mahaba-haba
ang byahe natin. Alam nyo
naman yan. Bumili na din kayo
ng makakain.” sabi ni Mama at
nag-abot na ng pera samin.

Agad ko namang hinigit yung

dalawa kong kapatid.
Napatingin ako bigla doon sa
public restroom. Hindi ko
alam pero gusto kong pumunta
don.

“Khairro, kayo na bumili ng

pagkain. Ihing-ihi na kasi
ako eh.” Pagdadahilan ko at
inabot na sa kanila yung
pera.

140
Hindi naman nagreklamo si
Khairro kaya nanakbo na ako
agad papunta doon sa
restroom.

Himala nga na walang pila eh.

Karaniwan kasi sobrang haba
ng pila dito lalo na ngayon
since ganitong date talaga
ang uwian ng mga tao sa
probinsiya.

1 minute…

3 minutes…

5 minutes…
Limang minute na akong
nakatayo lang sa tapat ng
restroom. Ewan ko ba kung
bakit. Ni hindi ko na nga
inisip nab aka hinahanap na
ako nila mama eh.

Paalis n asana ako ng biglang

bumukas yung pintuan ng

141
restroom na panlalaki.
Napalingon ako don at….

“Tristan?” gulat na gulat

kong tanong.

Siya bat oh? Pero diba wala

na siya? I mean, patay na?

Lumingon agad yung lalaki

sakin at shit! Hindi ako
pwedeng magkamali. Siya nga
si Tristan! Siya nga ‘to!

“Karmi…” ang gulat na

ekspresyon sa kaniyang
pagmumukha ay napalitan din
agad ng lungkot.

Pero bakit? Bakit andito

siya? Multo ba tong nakikita
ko? Pinaglalaruan lang ba ako
ng mga mata ko?

“Akala ko… Sabi ng mama mo…”

hindi ko matuloy yung

142
sasabihin ko dahil sa halo
halong emosyon.

Bigla na lamang tumulo yung

luha ko.

“I’m sorry.” Sabi niya at

tumalikod na at katulad sa
mga teleserye, pinigilan ko
siya.

Sobrang higpit ng hawak ko sa

mga kamay niya. Ayoko siyang
bitawan. Ayokong mawala ulit
siya sakin. Ayoko.

“Tristan bakit? Sabi ng mama

mo—“

“I’m sorry.” Muli niyang sabi

at saka pilit na inalis ang
pagkakahawak ng mga kamay ko
sa kamay niya. Naglakad na
siya paalis ng ganon ganon na
lang.

143
Ano ba talaga ang totoo?
Bakit puro paghingi lang ng
tawad ginagawa niya? O baka
naman nag-iilusiyon lang ako?
Baka naman sa sobrang
pangungulila ko sa kaniya,
nakikita ko siya kahit wala
na siya?

“Ate kanina ka pa hinahanap

nina mama.” Bungad na sabi
sakin ni Mina ng makalapit
siya. “Tsaka sino yon?”

Nakita siya ni Mina! Nakita

ni Mina si Tristan! Ibig
sabihin totoo siya. Totoo si
Tristan. Buhay siya! Pero ano
ba talaga ang nangyari?

“Wala yon. Nagtanong lang ng

direksiyon. Tara na, sabi mo
hinahanap na ako nina mama.”
sabi ko na lang atsaka
inakbayan siya’t naglakad na.

144
 m
Epilogue
Karmi’s POV

“Sigurado ka bang siya yon?

Baka namalikmata ka lang.”

“Oo nga naman. O di kaya naman

baka minumulto ka niya. Hala
kaaa, patay ka. Awoooo!”

Parang mga tanga eh. Kanina

pa ako nagkukwento, ayaw
maniwala! Kung sabagay, kahit
ako din kasi hindi
makapaniwala eh. Hays. Pero
imposible namang imagination
ko siya kasi alam mo yun?
Nakita rin siya ni Mina eh.

Magkakasama kaming apat

ngayon kasi nga nagkukwento
ako sa kanila sa kung anong
nangyari nung pauwi kami sa
Tarlac and sa lahat ng
nangyari, I must say nay un
yung kaisa-isang shit na
pinanghahawakan ko but up

145
until now, wala pa rin. Wala
pa rin akong alam kung ba’t
sinabi ng nanay niya na patay
na siya kahit hindi naman.
“Totoo nga! Nakita rin siya
ni Mina kaya alam kong totoo
siya! Totoo yung mga
nangyari.” Pagpipilit ko.

Hanggang ngayon pa rin kasi

wala pa rin siyang tawag o
text o kahit chat man lang.
Hindi naman ako nagpapalit ng
number dahil nga kahit sinabi
sa akin na patay na siya,
unconsciously ko pa din
siyang iniintay.

Yung tipong kahit isang tawag

lang. Isang paliwanag lang ng
“I’m sorry” na sinabi niya,
okay na ako. Malaman ko lang
kung ano yung totoo, kait wag
niya na akong balikan. Kahit
wag na siya ulit magparamdam,
okay sa akin.

146
“Sigurado ka bang si Tristan
yon ha?” pahabol na tanong ni
kath sa akin.

“Oo naman! Hindi ako

magkakamali pagdating sa
kaniya noh!” pagtatanggol ko
sa sarili ko.

Alam ko naman kasing iniisip

nila na nababaliw na ako. Na
hinahanap ko sa ibang tao
yung taong alam kong patay na
para maibsan yung sakit na
nararamdaman ko. Buti ng
asana kung ganun na lang eh.
Ang kaso hindi. Hindi
magiging ganon kasi totoong
buhay siya.

“Hindi ka nagkamali sa kanya

pero ba’t iniwan ka niya? Ni
isang paliwanag nga hindi
niya iniwan sayo eh.” biglang
banat ni Lauren.

“Ay ni-realtalk grabe

grabeee!” asar naman ng

147
dalawa sa akin at nagtawanan
silang tatlo.

Sumimangot na lang ako.

Seryoso kasi ako tas
pinagtatawanan lang nila?
Pero infairness, sapul yun
sinabi niya mamsh.

“Hoy Karmi! Tara na! Bagal mo

eh.” sabi ni Megan sakin.

“Wait lang! Ba’t ba kayo

nagmamadali?” inis kong
tanong sa kanila.

Alkala mo naman kasi

hinahabol ni kamatayan, wagas
kung magmadali eh. Gusto lang
naman nila makita jowa nila.
Duh? Di ba sila nagsasawa sa
mukha ng isa’t-isa? Araw-araw
silang nagkikita tapos lagi
pa silang magkasama. Hindi
mapaghiwalay. Pssh.

148
Tunog bitter na ba ako? Well,
ganito naman ako simula noon
diba? Nagbago lang simula
nung dumating si Theo na
akala ko prince charming ko
na, pero dahil nga ambisyosa
ang lola mo, joke joke lang
pala.

Hanggang sa dumating siya….

Lagi na lang si Tristan!
Kasalanan kasi ‘to ni JD saka
ni Kath eh! Kung hindi ko sana
nalaman yung tungkol sa
Omegud…

Edi sana di ko nakilala si

Tristan. Pero naging masaya
na rin ako’t nakilala ko
siya. Masaya kahit
panandalian lang. Naging
masaya ako sa piling niya sa
maikling panahong ibinigay ng
Panginoon.

“Hoy. Kanina pa nagvavibrate

ýang cellphone mo. Baka siya
nay an. Yiiiie, charrot. Wag

149
umasa.” pabirong sabi ni
Megan.

Agad kong chineck ang phone

ko. Umaasang baka nga siya
yon. Sana si Tristan yon.

Hindi siya si Tristan. Hindi

ko siya inaasahan. Pero mas
lalo yung sinabi niya Hindi
ko inaasahan.

150
Third Person’s POV

I’m very sorry, my Titanium.

Please, wait for me to come
back. I will be back to you.
I promise.

151
 AUTHORS
Baroja, Vyeia Mae R.
Evidente, Jerica Christine N.
Artates, Maryun A.
Cajigas, Yna Marie

11-ISAAC NEWTON

152