ΚΑΤΩ ΑΠ’ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ

Εm D Em
Κάτω απ' το μαξιλάρι
Em G Am
είναι ένα βαθύ πηγάδι
Am Em
που μέσα κατοικούν
G Am
οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Em D C Em

Παλεύουν κάθε βράδυ , με τα κιούγκια στο σκοτάδι

να φτάσουν στα ψηλά, πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο, να σε μπάζουνε σε κήπο

με αϊ-Γιάννη και λωτούς, με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει, για τα σκάρτα που 'χεις

πράξει-
κύμα φαρμακερό, να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι, που 'χουν μέσα του φυλάξει

άχυρο απ' τη γη, που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα, πρόσωπα λησμονημένα,

άδεια και χλωμa, από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι, στο ταξίδι, στο καρτέρι,

στον ύπνο το βαθύ, είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι, κάτω απ' το μαξιλάρι

ρίχνονται οι ψυχές, Ηλιε μου τώρα βγες.