1

lijfstijl.

Wat nietsdoen
met je doet
1 jaar mediteren: een getuigenis
 Dirk Rodriguez wijst je de weg
in de drankenafdeling

FLESSENGELUK
Een duo genaamd Fitou
Fitou is de oudste (erkend
sinds 1948) en bekendste
appellatie van de
Languedoc. Toch heeft
Fitou al die tijd twee
gezichten gehad omdat
het opgedeeld is in twee
duidelijk afgescheiden
sectoren. Een deel ligt
aan de zee en wordt
omringd door projecten
van ambitieuze bouwpro-
motoren, een ander deel
verschuilt zich in de heu-
vels en is omgeven door
een wilde begroeiing die
bekendstaat als ‘garrigue’.
Aan de kust wordt door-
gaans gemikt op hoge
opbrengsten, in de heu-
vels viseert men in het
algemeen een hogere
kwaliteit, al mag je nooit
veralgemenen. Was men
eerlijk geweest, dan had
men 2 appellaties ge-
creëerd: Fitou enerzijds
en Haut-Fitou anderzijds,
zoals in de Médoc. Maar
dat gebeurde niet. Hoe
kan je dan weten waar de
wijn vandaan komt?
Antwoord: aan de dorps-
naam waar de producent
gehuisvest is, in kleine let-
CATALAANS
KARAKTER
Ingehouden neus die na
walsen soepeler en krui-
diger wordt met een on-
dertoon van kreupelhout.
Stevig ‘Catalaans’ karakter
met een lichtjes minerale
en geslaagde afdronk.
Afkomstig uit het dorp
Tuchan, heuvels dus.
Karafferen mag. (13,5%)
Roc de L’Aigle, Fitou 2016
Carrefour, 7,99 euro
HHHH
LUCHTIGE
LENTEBRIES
Voor een wijn die gedo-
mineerd wordt door ca-
rignan is de aanzet rond-
Gwyneth Paltrow doet het, Tom Barman,
uit fruitig en gepolijst te Martin Scorsese en Jef Vermassen.
noemen. Ook de afdronk
is afgerond, alleen eindigt
Ook onze eindredactrice leerde een jaar
hij wat abrupt. Afkomstig geleden mediteren. Is die vloedgolf
uit Montseret, een dorp
net buiten de appellatie.
aan artikels, cursussen, apps en zelfs
Wijn uit ingekochte drui- stilteretraites here to stay? Wel... ja.
ven, dus. (14,5% alc.) tekst EVA KEUSTERMANS illustraties KWENNIE CHENG
Calcari ‘Calcaires’
Carignan, Fitou 2016
Colruyt, 6,49 euro
HHH
STEVIGER
Wijn die mikt op fruit en
e stoelen staan in een grote samen. In groep gaat het net iets

ters vermeld op het label.
Aan zee heten de dorpen
La Palme, Leucate, Fitou
Treilles en Caves. In de
heuvels wordt dat
Cascastel, Villeneuve des
Corbières, Paziols en
Tuchan. Ooit al gewinkeld
met een vergrootglas?
eenvoudig drinkplezier en
daar is niets mis mee.
Vlot op de tong met een
frisse wilde toets van
carignan in de afdronk.
Cascastel ligt in de heu-
vels, maar de producent
is een coöperatieve die
met een 70-tal wijnboe-
ren werkt. (13,5% alc.)
Domaine des Courtals
(Maîtres Vignerons de
Cascastel), Fitou 2017
Spar, 6,25 euro
HH
D
kring tegen de muren van
het kleine zaaltje. Er zijn er
maar een paar leeg gebleven. Ik
ken hier haast niemand, zelfs niet
van ziens, en net als de meesten
ben ik alleen gekomen. Onder mijn
stoel staat een beker thee koud te
worden. Ik wissel met niemand een
woord. Ook de anderen zwijgen,
onze ogen zijn gesloten. Het enige
wat we horen, is het lawaai buiten:
een ambulance, een vrolijk babbe-
lende studente op een rammelende
fiets, de laatste benen van de
avondspits. De gedempte sound-
track van de stad maakt dat onze
kleine stilte iets rebels heeft. Als
een luchtbel in een blok beton.
We mediteren. Met bijna dertig
beter dan thuis, in je eentje,
daarom zijn er zo veel mensen die
één keer per maand dat halfuurtje
reserveren in hun agenda. Voor de
wafeltjes en de babbel achteraf
bedank ik vriendelijk; met net iets
meer bounce onder mijn sneakers
stap ik weer de drukte in.
PLANEET ENYA
Precies een jaar geleden leerde ik
mediteren. Ik zag er een uitweg in
voor een redelijk lastige situatie die
in mijn hoofd muurvast zat: ik
wilde fulltime werken en óók een
fijne, aanwezige moeder, vriendin
en collega kunnen zijn. Ik holde
mezelf voorbij maar wilde weinig
tot niks lossen, kroop ’s avonds

vaak als een zombie in mijn bed,
bijna klappertandend van ver-
moeidheid.
Mijn creativiteit was niet opti-
maal, mijn ideeën borrelden niet
meer vanzelf op en thuis was ik
bovendien niet altijd een zonnetje.
Ik verlangde naar tijd voor mezelf,
naar rust: alle clichés, quoi. En ik
voelde dat mijn verlangen niet
enkel op te lossen viel met een
goeie gin-tonic of een paar dagen
comateus liggen wezen op een
strand.
In die periode las ik in een arti-
kel over transcendente meditatie.
TM voor de vrienden. Een ‘hobby’
die op het eerste gezicht best hoog
scoort op een schaal van nul tot
Ingeborg. Maar wat het met je zou
doen, zo werd enthousiast geroe-
pen, was eigenlijk één op één wat
ik nodig zou hebben: een bestaan
met minder stress, minder ver-
moeidheid, meer empathie en cre-
ativiteit.
Toen ik wat dieper in het inter-
net dook, bleek dat beoefenaars
van TM helemaal niet zweven in
een baan rond de planeet Enya.
Paul en Stella McCartney doen het,
David Lynch (oké, die is misschien
lichtjes coocoo), Oprah Winfrey,
Tom Hanks, en dichter bij ons
Kobe Desramaults, Jef Vermassen
en regisseur Tim Van Aelst, voor
wie ik tonnen bewondering heb:
hij is de man achter Studio Tarara,
Benidorm Bastards en Safety First!
(zijn getuigenis leest u verderop). levenslang deelnemen aan gratis
Een infosessie trok me verder groepssessies en je hebt een leraar
over de streep. Transcendente bij wie je altijd terecht kunt, van
Meditatie blijkt een wereldwijde wie je zelfs het gsm-nummer op
organisatie te zijn die waanzinnig speed dial mag zetten. Maar toch,
goed georganiseerd is. De beden- 800 euro... Dat is véél geld voor
ker is een intussen heengegane iemand die nooit vriendjes zal wor-
Indiër met pretoogjes die zich den met het einde van de maand.
‘Maharishi Mahesh Yogi’ liet noe- En waar gaat dat geld dan precies
men. Hij was ook degene bij wie naartoe? Naar een obscuur clubje
The Beatles een tijdje in de leer Maharishi-volgelingen die met forse
hingen. Het leven van Maharishi Dagobert-slag zwemmen in onze
Mahesh Yogi – ‘de Maharishi’ voor centen? Dankjewel hoor, uitge-
de vrienden – draaide rond medite- bluste westerlingen met jullie tol-
ren, en hij ontwikkelde een tech- lende kop.
niek voor ons, drukke wester-
lingen, zodat we zouden kunnen PERSOONLIJKE MANTRA
mediteren zonder ons leven ervoor Toch schreef ik me in. Ik schoof al
overhoop te halen: twee keer twin- mijn scepsis opzij. Waarom? Omdat
tig minuten per dag, daar kun je ik zonder veel nadenken al meer
zelfs met een minimum aan zelfdis- geld had uitgegeven aan een
cipline een gewoonte van maken laptop, een roeimachine, reisjes en
(ik kan het weten). zelfs aan een telefoon. Dan kon ik
Toen tegen het einde van de toch ook een keer serieus
infosessie de prijs viel, viel ik zelf investeren in de binnenkant van
haast van mijn stoel: het kostte mijn hoofd? Dat moet in het beste
meer dan 800 euro om het te geval nog een decennium of vijf,
leren. Oké, je kunt daarna ook zes mee.
TWEE KEER TWINTIG MINUTEN
PER DAG: DAAR KUN JE
ZELFS MET EEN MINIMUM
AAN ZELFDISCIPLINE
EEN GEWOONTE VAN MAKEN
3
TM komt hierop neer: tijdens een
kort ritueel dat nogal bizar is
(vooral omdat de leraar die net nog
Gents sprak, nu even naar
Sanskriet switcht) krijg je je per-
soonlijke mantra: een woord zon-
der enige betekenis. Het is niet de
bedoeling dat je dat mantra met
iemand deelt, en zo heb ik het ook
graag: het maakt deel uit van de
wereld in mijn hoofd, waar nie-
mand zaken mee heeft. Na het ritu-
eel en een paar groepslessen rond
de meer praktische kant van medi-
teren, is het aan jou: twee keer per
dag ga je twintig minuten zitten
met je ogen dicht, en denk je je
mantra in stilte. Niks geen lotus-
houding of wierook, het enige wat
je nodig hebt, is een rustige, com-
fortabele plek en de vliegtuig-
modus van je telefoon.
Je brein blijft natuurlijk actief
omdat je wakker bent. Van bood-
schappenlijstjes tot WhatsApp-
berichten die ik nog moet
beantwoorden, alles passeert hier
de revue. ‘Monkey brain’ is daar
trouwens de term voor: je gedach-
ten zijn als een vermoeiende aap
die maar niet wil stilzitten en onaf-
gebroken van tak naar tak springt.
Maar daarnaast gebeurt er ook
iets heel geks. Je gedachtenstroom
bevindt zich immers op slechts één
‘spoor’ van je brein, en met een
klein beetje oefenen, samen dus
met dat mantra, slaag je erin om
het volume daarvan wat stiller te
4
Regisseur Tim Van Aelst
mediteert al 6 jaar
“Vorige zomer
heb ik voor het
eerst enkele maanden
niet gemediteerd. Ik combineerde
de opnames van Studio Tarara met
Hoe zal ik het zeggen? Supertof,
maar gigantisch druk. Eigenlijk had
ik er gewoon de tijd niet voor. En
ineens kreeg ik een klap, in septem-
ber. Mijn spijsvertering blokkeerde:
een signaal van mijn lijf. De kunst is
dus eigenlijk om door te zetten met
mediteren als je het druk hebt, net
als bij sporten. En daar heb je disci-
pline voor nodig.
“Ik ben zes jaar geleden begonnen
met ademhalingsoefeningen om
meer energie te krijgen. Na een
slechte nacht doe ik die soms nog,
maar een jaar of drie geleden ben ik
naar transcendente meditatie over-
geschakeld. De eerste weken vond
ik het echt moeilijk. Ik kreeg er zelfs
hartkloppingen van. Dat heb ik nu
soms nog: misschien heb ik een
heel hardnekkige geest. (lacht) Mijn
twintig minuten verlopen eigenlijk
altijd identiek: eerst vijf à tien minu-
ten worstelen met mijn mantra en
doorzetten, daarna tien minuten
zaligheid. Alsof ik even de controle
verlies zonder dat ik verdoofd ben
door drank of drugs – even geen
honderd gedachten tegelijk meer,
gewoon eventjes 'zijn'. Ik word dan
een soort vreugde gewaar, een ge-
lukzalig gevoel dat van binnen
komt. David Lynch omschrijft het
als 'bliss'. Ik zie mijn gedachten als
een wild paard dat soms op hol
slaat. Met mijn mantra kan ik dat
temmen.”
DOUCHE VOOR DE GEEST
“Ik geloof trouwens niet dat je een
burn-out krijgt van hard te werken,
maar van die massa impulsen die
we door ons brein sturen. We gun-
nen onze geest geen rust meer, ter-
wijl het gewoon nodig is om het nu
en dan eens stil te maken in je kop.
De smartphone is een fantas-
tisch hulpmiddel, maar
ook een sluipmoor-
denaar: zelfs tijdens
de rit naar huis, na
een werkdag, zijn we
nog op dat ding bezig.
“Ik mediteer altijd ‘s
morgens in mijn bu-
reau, nadat mijn zonen
(10 en 14, red.) ontbe-
ten hebben. Soms lo-
pen ze binnen terwijl
ik zit te mediteren. Vind
ik niet erg: het is net goed dat ze er
vertrouwd mee raken. Die sessies
beschouw ik als een soort douche
voor mijn geest, ik begin daarna
veel frisser aan mijn dag. In de na-
middag heb ik geen vast moment,
soms squeeze ik het tussen twee
meetings in, soms doe ik het pas
vlak voor ik ga slapen. Je kunt zelfs
mediteren op de trein zonder dat
iemand je raar bekijkt.
“Ik denk dat je door meditatie dich- zetten. Haak je nu af, alle begrip
ter bij jezelf kunt komen. Dat je er hoor: al dagen ben ik me suf aan
op die manier ook meer voor ande- het piekeren over hoe ik dit nu
ren kunt zijn. Een goeie vriend heeft moet omschrijven, zonder dat er
me dat al gezegd: ‘Je blik is veran- wenkbrauwen gaan fronsen.
derd.’ Ik ben rustiger geworden, Nog een stapje verder, nu. Na
empatischer, geduldiger. een paar minuten met dat mantra,
“Of mediteren me creatiever maakt, voelt het alsof bepaalde gebieden
weet ik niet. Studio Tarara is mis- in je brein lichtjes onder stroom
schien wel het beste wat we ooit komen te staan, wat voor alle dui-
hebben gemaakt, tien jaar geleden delijkheid een zeer fijne sensatie is.
zou ik dat niet hebben kunnen Je lijf is ultra-ontspannen, je voelt
schrijven. Maar dat kan net zo goed je volkomen tevreden en intens
te maken hebben met ervaring, na- gelukkig, emoties die volledig uit je
tuurlijk. binnenste komen. Klinkt zweverig,
“Er bestaan veel misvattingen over is het helemaal niet.
mediteren. Dat het 'een soort reli- Voor ik mediteerde, ervaarde ik
gie' is, of dat het alleen werkt 'als je slechts heel af en toe iets wat dat
erin gelooft'. Veel mensen die het level van geluk evenaarde. Het
leren, stoppen er na een week of gebeurde soms tijdens zo’n per-
een maand al mee, omdat ze den- fecte vakantiedag, op een lege
ken: goh, dit werkt niet voor mij. namiddag die nog eindeloos zou
Maar dan heb je 't niet echt gepro- duren, op precies het moment dat
beerd, zoals je ook niet kunt ver- voorafgaat aan indommelen. Met
wachten dat je na een maand fit- binnen handbereik: een fantastisch
nessen al een spierbundel bent.” boek, een fris pintje en dito zwem-
bad. Extreme perfectie.
Herkenbaar?

Soms is mediteren fantastisch,
soms gebeurt er nada en zit je die
twintig (lange) minuten gewoon
uit, soms ben je een paar minuten
weg van de wereld of slechts één
flits, vaak val je gewoon in slaap:
het is altijd anders. En het is niet
eenvoudig om er routine in te krij-
gen. Want twee keer per dag is niet
niks. Ik probeer het nu één keer
’s morgens vroeg te doen, het liefst
voor mijn dochter wakker wordt,
en ’s avonds meteen nadat ze in
slaap is gevallen.
HET ZALIGE NIETS
We zijn nu één jaar verder. Ik zou
nu kunnen schrijven dat ik het licht
heb gezien. Dat ik stukken
gelukkiger en creatiever ben, nooit
meer mijn geduld verlies en ’s
morgens met een glimlach uit mijn
bed tuimel. Niks van. Ik heb het
nog even moeilijk om alle balletjes
in de lucht te houden. Ik hoor nog
altijd vaker ‘Amai, je ziet er moe
uit’ dan ‘Wow, je ziet er goed uit’.
Ik kan nog net zo goed zeven
paaseitjes na elkaar opeten en me
achteraf dik en schuldig voelen.
Maar er is wel iets veranderd. Ik
word milder voor mezelf en voor
anderen: boos worden in het ver-
advertentie
keer, daar zul je me niet meer op
betrappen. Zelfs toeteren komt me
nu te agressief over. Ik ben wat
standvastiger en daar vaart mijn
gezin wel bij. Ik voel minder angst,
onzekerheid en stress: zaken waar-
van ik dacht dat ze er sowieso bij
hoorden als je werkt in deze fra-
giele papieren sector, maar dat is
niet zo. Je kunt de harde feiten ook
gewoon verticaal klasseren en vro-
lijk doorgaan, net zolang tot ze je
van je toetsenbord komen wegsleu-
ren. Ik kan beter mijn aandacht bij
zaken houden, bij boeken en bij
vriendinnen die een verhaal doen.
Ideeën komen weer ietsje vlotter,
wat – denk ik – te maken heeft met
iets minder moe zijn. Een wereld
van verschil is het allemaal niet,
echt niet, maar toch.
En bovenal: wat is het zalig om
twee keer per dag helemaal niks te
doen. Je lijf en je brein diepe rust
gunnen. Niet bereikbaar zijn, niet
scrollen. Met rust gelaten worden.
Genoeg hebben aan alleen maar je
eigen gezelschap. In Amerikaanse
films zie je ze vaak, de doorleefde
personages die op hun veranda
naar de leegte zitten te staren.
Het zalige niets: ik kan dat. Het is
de max.
5 tips voor wie
het leren wil
• Lees je in. Er bestaan zo veel vor-
men en varianten, van mindfulness
tot zenmeditatie. Er zijn ook goeie
apps, zoals Headspace of Insight.
Het no-nonsense meditatieboek van
neuroloog Steven Laureyn (bij Bor-
gerhoff & Lamberigts) gidst je langs
het hele spectrum.
• Verwacht niet te veel. Mediteren
is niet de oplossing voor al je pro-
blemen – al willen sommigen je dat
wel doen geloven. Heb je mentale
issues, dan laat je je beter door een
professional helpen.
• Zet door. Het kan zijn dat er in het
begin niets gebeurt, dat je zelfs gek
wordt van de vloedgolf aan random
gedachten. Geef het een paar we-
ken. Minstens.
• Word geen ‘zweefteef’... Je kunt
je makkelijk verliezen in de hele we-
reld die schuilgaat onder de holle
noemer 'spiritualiteit'. Overdrijf niet,
blijf gewoon jezelf.
• ... of prediker. Ik ondervond dat je
beter niet te koop loopt met het feit
dat je mediteert. Sommige reacties
zijn awkward. Vertel het pas als het
echt aan de orde is, maar verwacht
niet dat iedereen begrijpt waar je
mee bezig bent: dat is niet zo.