ΠΑΝΤΡΕΥΟΥΝΕ ΤΟΝ ΚΑΒΟΥΡΑ ΕΛΑ ΒΡΕ ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ

(Τραγούδι αποκριάτικο με προέλευση τη Πελοπόννησο.) (Παραδοσιακό)

Παντρεύουνε τον κάβουρα, ωωω Έλα βρε Χαραλάμπη,

και του δίνουν τη χελώνα να σε παντρέψουμε,
ντράγκα ντρούγκα τα `ργανα να φάμε και να πιούμε
ώρε τα `ργανα και να χορέψουμε.

Κάλεσαν και τον πόντικα, ωωω -Δεν τη θέλω!

τα συμβόλαια να γράψει -Θα την πάρεις!
ντράγκα ντρούγκα τα `ργανα -Άλλα λόγια λέτε, βρε παιδιά,
ώρε τα `ργανα τι καμώματά ‘ναι τούτα
με το ζόρι παντρειά!
Καλέσαν το σκατζόχοιρο, ωωω
γιε μ’ τα στέφανα ν’ αλλάξει
βρε τι καμώματά ‘ναι τούτα
ντράγκα ντρούγκα …..
με το ζόρι παντρειά!
Καλέσαν και το τζίτζικα, ωωω
για να παίξει το βιολί του Έλα βρε Χαραλάμπη
ντράγκα ντρούγκα …. μην γίνεσαι κουτός
θα πάρεις κοριτσάκι
Καλέσαν και το γάιδαρο, ωωω εξήντα δυο χρονών.
για να πάει να τραγουδήσει
ντράγκα ντρούγκα ….. -Δεν τη θέλω!
-Θα την πάρεις!
Καλέσαν και το μέρμηγκα, ωωω -Άλλα λόγια λέτε, βρε παιδιά,
τα προικιά να κουβαλήσει τι καμώματά ‘ναι τούτα
ντράγκα ντρούγκα …. με το ζόρι παντρειά!
Καλέσαν και την αλεπού, ωωω
βρε τι καμώματά ‘ναι τούτα
γιε μ’ τις κότες να μαδήσει
με το ζόρι παντρειά!
ντράγκα ντρούγκα ….

Καλέσαν και το βάτραχο, ωωω Πάρτη βρε Χαραλάμπη

το νερό να κουβαλήσει κι είναι νοικοκυρά
ντράγκα ντρούγκα …. σκουπίζει , ξεσκονίζει
στο χρόνο μια φορά.
ΜΙΑ ΓΡΙΑ ΜΠΑΜΠΟΓΡΙΑ
-Δεν τη θέλω! ….
(Τραγούδι αποκριάτικο με προέλευση τη Λέσβο.)
Αφήσατε τα λόγια
Μια γριά τσικιρικιτρόμ τρακατρούμ τρακατρόμ,
και τα μοιρολόγια,
μια γριά μπαμπόγρια λάχανα μαγείρευε.
ο γέρο Χαραλάμπης
------
δεν θέλει παντρειά.
Κει που τα τσικιρικιτρόμ τρακατρούμ τρακατρόμ,
'κεί που τα μαγείρευε 'κεί της ήρθε μια βοή
Δεν τη θέλω! …
για να πάει να παντρευτεί.
------
Το νου σου, Χαραλάμπη,
Δίνει μια τσικιρικιτρόμ τρακατρούμ τρακατρόμ,
μίλα πιο λογικά
δίνει μια του τέντζερη κι άλλη μια του καπακιού.
και θα σε καταφέρω
------
να βάλεις τα χαλκά.
Φάτε κό... τσικιρικιτρόμ τρακατρούμ τρακατρόμ,
φάτε κότες λάχανα και 'σείς γάτες τα ζουμιά.
Δεν τη θέλω! …
------
Γιατ' εγώ τσικιρικιτρόμ τρακατρούμ τρακατρόμ,
γιατ' εγώ θα παντρευτώ και θα νοικοκυρευτώ.
ΣΤΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ

Στου Λινάρδου τη ταβέρνα

βλέπεις πρόσωπα μοντέρνα
Πάνε όλοι, ένας κι ένας,
οι αστέρες της ταβέρνας

Έκεί πάει ο Παπαρούνας,

ο Βαρέλας κι ο Μουρούνας
Πάει ο Σκόρδος ο τεμπέλης
και ο Θρούμπας ο τσιγγέλης

Πάει κι η κυρά Αγγέλω

με το μαύρο της το βέλο
και η μερακλού η Φώτω
που μεθάει με το πρώτο

Εκεί πάει κι η Σταμάτα,

που μεθά και σπάζει πιάτα
Πάει κι η κυρά Πιπίνα,
για να πιει καμιά ρετσίνα

Εκεί πάει ο Νταμιτζάνας,

Μαϊντανός και Μελιτζάνας
Πάει ο Ρέγγας κι ο Μπαρδάκος,
Νεροχύτης και Ταμπάκος

Εκεί πάει ο Χατζημπάμιας,

ο Γαρδούμπας και ο Λάμιας
Πάει κι ο Χατζηραπάνης,
Παστουρμάς και Μπεχλιβάνης

Σ’ ένα τέτοιο ραβαΐσι,

ποιος μπορεί να μη μεθύσει
Άλλος τραγουδα, χορεύει,
κι άλλος έρωτα γυρεύει

Άλλος πίνει και πληρώνει,

κι άλλος ζούλα την καρφώνει
Βρε Λινάρδο ταβερνιάρη,
γράφτα κάτ’ απ’ το σφουγγάρι