Professional Documents
Culture Documents
ŁACINA NA CO DZIEŃ
NON TAM PRAECLARUM EST SCIRE LATINE QUAM
TURPE NESCIRE (C Í C E R O BRUTUS) KTO NIE UMIAŁ PO ŁACINIE, MUSIAŁ
PASAĆ ŚWINIE (SENTENCJA SZKOLNA XVIII W.)
Znajomość języka łacińskiego w społeczeństwie polskim stopniowo zanika. Starsza
generacja, wykształcona w szkołach humanistycznych, wymiera, młodsze pokolenie styka się
z tym językiem w szkole w stopniu bardzo ograniczonym. A jednocześnie łacina w postaci
przysłów, sentencji, powiedzeń występuje i na scenie, i w radiu, i w literaturze, i w prasie, i w
mowie potocznej. Niestety, często nawet u znanych autorów spotykamy błędne formułowanie
zdań łacińskich, świadczące o nieznajomości podstaw języka, w wymowie zaś zjawiskiem
nagminnym jest fatalne akcentowanie. PoniewaŜ zapewne jeszcze dość długo zwyczaj
stosowania fragmentów łaciny w Ŝyciu codziennym będzie praktykowany, a — z drugiej
strony — w piśmiennictwie starszym łacina występuje dość często, uwaŜałem za wskazane
opracować słownik najczęściej spotykanych zdań i powiedzeń łacińskich. Nie jest bez
znaczenia, Ŝe zawierają one wiele treści filozofii Ŝycia.
Dla uniknięcia błędów podałem równieŜ zasady wymowy i akcenty.
Niniejsze, piąte wydanie zostało przejrzane, poprawione i znacznie rozszerzone.
AUTOR
WYMOWA
c przed samogłoskami e, i, y oraz przed dwugłoskami ae, oe, eu wymawia się jak c,
przed samogłoskami a, o, u jak k, przed spółgłoskami i na końcu wyrazu jak k*
ae czyta się jak e
oe czyta się jak e, ale jeŜeli nad e jest znak zwany trema (ë), wówczas czyta się
oddzielnie a i e, o i e
ch odpowiada polskiemu ch
i wymawia się jak i, ale przed samogłoską naleŜącą do tej samej sylaby jak j
ngu wymawia się jak ngw przed samogłoską naleŜącą do tej samej sylaby
ph wymawia się jak f
qu wymawia się jak kw
s wymawia się jak s
su wymawia się jak sw, jeŜeli następuje samogłoska naleŜąca do tej samej sylaby, w
innych wypadkach jak su
rh wymawia się jak r th wymawia się jak t
ti wymawia się jak ej, ale po t, s, x w wyrazach z i długim oraz w wyrazach
pochodzenia greckiego jak ti
v wymawia się jak w
x wymawia się jak ks
y wymawia się jak y
z wymawia się jak z
AKCENT
Akcent w zasadzie kładzie się na drugiej zgłosce! od końca. W innych wypadkach akcent
jest podany nad wyrazem (‘)
*
Rzymianie wymawiali c jak k w kaŜdym połoŜeniu, podana tu wymowa przyjęła się od V wieku n.e.
A
DÁEMONI ÉTIAM VERA DICENTI NON EST CREDENDUM — Diabłu, nawet gdy mówi
prawdę, nie naleŜy wierzyć (Ś w . C h r y z o s t o m )
DAEMON LANGUEBAT, MÓNACHUS BONUS ESSE VOLEBAT; POSTQUAM CONVÁLUIT,
MÁNUIT, UT ANTE FUIT — Gdy diabeł niedomagał, chciał stać się poczciwym mnichem, ale
gdy ozdrowiał, został, czym był poprzednio — Gdy się diabeł zestarzeje, chce zostać
mnichem
DA LOCUM MELIÓRIBUS! — Ustąp miejsca lepszym (od ciebie), dla tego, co lepsze w
tobie!
DA MIHI FACTUM, DABO TIBI IUS — Udowodnij fakt, a przyznam ci prawo, wymierzę
sprawiedliwość
DA MIHI VIRTUTEM CONTRA HOSTES TUOS — UŜycz mi męstwa przeciw wrogom twoim
DA RÉQUIEM: REQUIETUS AGER BENE CRÉDITA REDDIT — Daj wypocząć; wypoczęte pole
z zyskiem oddaje to, co mu powierzono (O v í d i u s )
DAMNANT, QUOD NON INTÉLLIGUNT — Potępiają to, czego nie rozumieją
DAMNATUR — Potępia się (formuła cenzury zabraniającej druku)
DAMNOSA HERÉDITAS — UciąŜliwy spadek
DAMNUM ABSQUE INIÚRIA — Scheda bez prawnie uzasadnionej krzywdy
DARE EST DOCERE RÉDDERE — Dawać znaczy uczyć zwracać
DATA ET ACCEPTA — Wydatki i dochody
DAT BENE, DAT MULTUM, QUI DAT CUM MÚNERE VULTUM — Daje dobrze, daje duŜo, kto
daje z podarkiem uśmiech
DAT CENSUS HONOREM — Majątek daje zaszczyty
DDD = DAT, DICAT, DEDIT — Daje, poświęca, dał
DAT VENIAM CORVIS, VEXAT CENSURA COLUMBAS — Cenzura wybacza krukom, a gnębi
gołębie (I u v e n a l i s Satirae II, 63)
DATE ÓBOLUM BELISÁRIO — Dajcie obola, pomóŜcie temu, kogo los zgnębił
DAVUS SUM, NON ÓEDIPUS — Jestem Dawus, nie Edyp — Jestem pospolitym
człowiekiem, nie królem — Nie potrafię rozwiązywać zagadek jak Edyp (T e r é n t i u s
Andria I, 2, 24)
DE AUDITU — Na podstawie zasłyszanego
DEBELLARE SUPKRBOS — Patrz: PÁRCERE SUBIECTIS etc.
DEBEMUS MORTI NOS NÓSTRAQUE — Jesteśmy skazani na śmierć i my, i wszystko, co
nasze (H o r á t i u s Ars poet. 68)
DEBES, ERGO POTES — Winieneś, a więc moŜesz
DEBITA IUSTÍTIAE — Obowiązki sprawiedliwości
DECET CARIOREM ESSE PÁTRIA NOBIS QUAM NOSMET IPSOS — Przystoi, aby ojczyzna
droŜsza nam była niŜ my sami sobie
DÉCIES REPETITA PLACEBUNT — Powtórz dziesięć razy, a spodoba się (H o r á t i u s Ars
poët. 365)
DECÍPIMUR SPÉCIE RECTI — Zwodzą nas pozory prawdy (H o r á t i u s Ars poet. 25)
DE COELO IN COENUM — Z nieba w błoto
DE CÓMMODO ET INCÓMMODO — O wygodzie i niewygodzie
DECORUM AB HONESTO NON POTEST SEPARARI — Zaszczytu nie moŜna oddzielać od
szlachetności!
DE CUIUS SUCCESSIONE ÁGITUR — Ten, o którego; spadek chodzi
DE DATO — Od dnia wystawienia dokumentu
DE DIE IN DIEM — Z dnia na dzień
DEDISCIT ÁNIMUS SERO, QUOD DÍDICIT DIU — Późno zapomina się to, czego uczyło się
długo
DE DUOBUS MALIS MINUS EST SEMPER ELIGENDUM — Z dwojga złego naleŜy wybierać
mniejsze
DE FACTO — W istocie — W rzeczywistości
DEFENSOR PÁTRIAE, FÍDEI — Obrońca ojczyzny, wiary
DE FIDE — W sprawie wiary, zaufania
DEFIT NUNQUAM IN AMORE TIMOR — Nigdy nie brak w miłości obawy (J .
K o c h a n o w s k i Elegia XII)
DE GUSTIBUS ET COLÓRIBUS NON EST DISPUTANDUM — O upodobania i kolory nie naleŜy
się spierać
D. G. = DEI GRATIA — Z łaski Boga (Vulgata, I list do Koryntian)
DE IURE — Z prawa, stanowiska prawnego
DE LANA CAPRINA — O wełnę kozią (spierać się) — O byle co (H o r á t i u s Epist. I, 15,
18)
DE LEGE FERENDA — O ustawie, która ma być uchwalona
DE LEGE LATA — O ustawie obowiązującej
D. = DELE — Zniszcz, zetrzyj
DELENDA EST CARTHAGO — Trzeba zburzyć Kartaginę (Słowa K a t o n a S t a r s z e g o u
F l o r u s a História Romana II, 15)
DEL. = DELETUM — Zniszczone, zepsute
DELIBERANDUM EST SAEPE, STATUENDUM SEMEL — RozwaŜać trzeba wiele razy,
postanawiać raz
DELÍBERAT ROMA, PERIT SAGUNTUM — Rzym obraduje, a tymczasem Sagunt ginie
(L i v i u s Ab u. c. XXI, 7)
DELICTO DOLERE, CORRECTIONB GAUDERE OPORTET — Trzeba boleć nad występkiem,
ale cieszyć się z poprawy
DELPHINUM NATARE DOCES — Uczysz pływać delfina
DE ME SINE ME — O mnie beze mnie (decydować)
DE MÍNIMIS NON CURAT LEX (PRAETOR) — Prawo (sędzia) nie interesuje się drobiazgami
DEMONSTRÁTIO AD ÓCULOS — Dowód naoczny
DE MÓRTUIS AUT BENE, AUT NIHIL — O zmarłych naleŜy mówić dobrze albo wcale
(P l u t a r c h Solon 21)
DE MÓRTUIS NIL NISI BENE (BONUM) — Zmarłych naleŜy wspominać tylko dobrze
(D i o g e n e s , L a e r t i u s , C h i l o n )
D. = DENÁRIUS — Denar
DE NÍHILO NIHIL FIT — Z niczego nic nie powstaje
DE NÍHILO NÍHILUM, IN NÍHILUM NIL POSSE REVERTI — Z niczego nic, nic moŜe się
zmienić tylko w nic
DE NON PRAESTANDA OBOEDIÉNTIA — Artykuł o wypowiedzeniu posłuszeństwa (w
artykułach Henrykowskich)
DE NÓVITER = DE NOVO — Na nowo
DENTE LUPUS, CORNU TÁURUS PETIT — Wilk atakuje zębami, byk rogiem (H o r á t i u s
Ecloga II. 1, 52)
DENTE SUPERBO — Wzgardliwym zębem — Z lekcewaŜeniem, wyniośle (H o r á t i u s , //,
6, 87)
DÉNTIBUS ALBIS — Zachowując biel zębów, nie gryząc do krwi
DEO FAVENTE — Za łaską boską
DEO GRÁTIAS — Bogu dzięki
DEO IGNOTO — Nieznanemu Bogu
DEO IUVANTE — Z boską pomocą
DE OMNI RE SCÍBILI ET O.UIBUSDAM ÁLIIS — O wszystkich poznawalnych i niektórych
innych sprawach
D.O.M. = DEO ÓPTIMO, MAXIMO — Bogu najlepszemu i najwyŜszemu
DEORUM INIÚRIAE DIS CURAE — O krzywdy bogów niech troszczą się bogowie
(T á c i t u s Amales I, 73)
D.V. = DEO VOLENTE — Z wolą boską
DE PLANO — Łatwo, bez trudności
DEPORTATIO IN INSULAM — Zesłanie na wyspę w odległym kraju
DEPRENDI MÍSERUM EST — Nieszczęściem jest być przyłapanym (H o r á t i u s )
DE PROFUNDIS CLAMAVI — Z głębin wzywałem, wołałem (Vulgata Psalm pokuty CXXIX)
DE PRÓPRIO PARVUM NÚTRIO LACTE LUPUM — Oto własnym mlekiem karmię małego
wilczka (K . J a n i c k i Epigr. XLI)
DE PÚBLICIS — O sprawach publicznych
DESIDERATA — śyczenia
DESINE FATA DEUM FLECTI SPERARE PRECANDO — Porzuć nadzieję, Ŝe prośbami
zmienisz los przez bogów wyznaczony (V e r g í l i u s Aen. I)
DÉSINIT IN PISCEM — A w końcu ryba (wbrew początkowej zapowiedzi) (H o r á t i u s
Arspoet. 4)
DESÍPERE IN LOCO — śartować we właściwym miejscu (H o r á t i u s Cármina IV, 12, 28)
DESPERÁTIO AUT MÍLITEM FACIT AUT MÓNACHUM — Rozpacz czyni z człowieka albo
Ŝołnierza, albo mnicha
DE STÉRCORE ENNII — Z gówna Enniusza (zapoŜyczenie)
DE SUIS HÓMINES LÁUDIBUS LIBENTER PRÁEDICANT — O własnej chwale ludzie chętnie
mówią (C a e s a r De bello civ. II, 39)
DÁSUNT CÉTERA — Reszty brak
DE TE FÁBUŁA NARRATOR — O tobie mowa (w bajce) (H o r á t i u s Sátirae I, 1, 69)
DE TOTO ÍNTEGRA RES EST — Sprawa toczy się o całość (M i n u c i u s F e l i x Octatius 4)
DETUR DIGNIORI! — Niechaj będzie dane godniejszemu!
DETUR PULCHRIORI! — Niechaj będzie dane piękniejszemu!
DEUS AVERTAT! — Niech Bóg uchowa!
DEUS DET! — Daj, BoŜe!
DEUS, ECCE DEUS — Bóg, oto bóg (V e r g í l i u s Aeneis VII, 46)
DEUS ET NATURA NIHIL FÁCIUNT FRUSTRA — Bóg i natura nic nie robią na próŜno
DEUS EX MACHINA — Bóg zstępujący z maszyny (niespodziewany i nienaturalny udział
osoby lub wypadku w rozwiązaniu jakiejś sytuacji; wyraŜenie zaczerpnięte z techniki teatru
greckiego)
DEUS MIRÁBILIS, FORTUNA VARIÁBILIS — Bóg działa cuda, a los jest zmienny — Fortuna
kołem się toczy
DEUS MISEREATUR! — Niech Bóg się ulituje!
DEUS NOBIS HAEC ÓTIA FECIT — Bóg (cesarz Oktawian August) zezwolił nam na ten
spokojny wypoczynek (V e r g í l i u s Ech I, 6)
DEUS VOBISCUM — Bóg z wami
DEUS VULT — Bóg tak chce (Hasło krzyŜowców)
DE VISU — Na podstawie widzianego, własnymi oczami, jako świadek naoczny
DÉXTER HOMO — Człowiek zręczny, umiejący się zachować
DÉXTERA PRAECÍPUE CAPIT INDULGÉNTIA MENTES; ASPÉRITAS ÓDIUM SÁCRACUE BELLA
MOVET — Zręczna łagodność szczególnie zjednywa szorstkość sprowadza nienawiść i wojny
(O v í d i u s Ars am. II, 145–6)
DEXTERO TEMPORE — W dogodnym czasie
DEXTRA álite — Pod dobrą wróŜbą (K. J a n i c k i Ad I. Uchanium)
DIÁLOGUS MUSARUM — Dialog muz
DIC, CUR HIC! — Powiedz, dlaczego tu jesteś! (na miejscu zbrodni)!
DIC DUC, FAC, FER! — Mów (prawdę), sprawuj urząd (sumiennie), spełniaj swoje
obowiązki i znoś (co los zsyła)
DIC, HOSPES, SPARTAE, NOS TE HIC \TOISSE IACENTES, DUM SANCTIS PÉTRIAE LÉGIBUS
OBSÉQUIMUR — Przechodniu, powiedz Sparcie, Ŝe widziałeś tu nas poległych w imię
posłuszeństwa świętym prawom ojczyzny (Cicero Tusc. disp. I, 42)
DICAMUS BONA VERBA! — Powiedzmy dobre słowo (słowa pomyślności)!
DICERE NON EST FÁCERE — Mówić to nie znaczy działać
DICIS CÁUSA — Mówisz dla oka, na pozór
DICTA PROBÁNTIA — Dowody słowne
DICTATUS PAPAE — Dyktat papieŜa (doktryna niezaleŜności kościoła sformułowana przez
papieŜa Grzegorza VII)
DICTUM ACERBUM — Przykre powiedzenie — Gorzka prawda
DICTUM DE DICTO — Opowiadane na podstawie zasłyszanego
DICTUM, FACTUM — Powiedziano, zrobiono — Rozkazano, wykonano
DICTUM SAPIENTI SAT — Słowo mądremu wystarczy. Mądrej głowie dość dwie słowie
(P l á u t u s Persae 4, 7, 19)
DIEM PERDIDI — Zmarnowałem dzień (Słowa cesarza Tytusa, gdy sobie uświadomił, Ŝe w
danym dniu nie spełnił Ŝadnego dobrego uczynku) (S u e t o n i u s Titus 8)
DIES ACADÉMICUS — Dzień wolny od wykładów
DIES ATER — Czarny dzień
DIES DIEM DOCET — Dzień uczy dzień — Z kaŜdym dniem jesteśmy mądrzejsi
DIES FASTI (PROFASTI) — Dni sądowe, powszednie
DIES FAUSTUS — Dzień pomyślny
DIES INFAUSTUS — Dzień niepomyślny
DIES IRAE — Dzień gniewu (pieśń religijna)
DIES NEFASTI — Dni, kiedy sąd nie działa — Dni niepomyślne
DIES NON IURÍDICUS — Dzień, kiedy sąd nie działa
DIFFERÉNTIA SPECIFICA — RóŜnica gatunkowa (termin z logiki formalnej)
DIFFÍCILE EST CRIMEN NON PRÓDERE VULTU — Trudno nie zdradzić zbrodni wyrazem
twarzy (O v í d i u s )
DIFFÍCILE EST SATIRAM NON SCRÍBERE — Trudno nie pisać satyry (nie potępiać)
(I u v e n a l i s Sátírae I, 30)
DIFFÍCILE GENUS HÓMINUM — Trudny gatunek ludzi
DIFFÍCILES NUGAE — UciąŜliwe drobnostki (M a r t i a l i s Epigr. II, 86)
DIFFÍCILIS EST ARS REGENDI REM PÚBLICAM — Trudna jest sztuka rządzenia państwem
DIFFÍCILIS IN ÓTIO QUIES — Trudno zachować spokój w bezczynności
DIFFÍCILIS LABOR EST, CURUS SUB PÓNDERE LABOR — Trudna to praca, pod której
cięŜarem padam
DIFFÚGIUNT CADIS CUM FAECE SICCATIS AMICI — Rozbiegają się przyjaciele osuszywszy
do dna beczki (H o r á t i u s Cármina I, 35)
DÍGITO MONSTRARI — Być pokazywanym palcem — Być znanym
DIGNUS EST INTRARI — Godzien jest wejścia (do jakiegoś ciała zbiorowego)
DIGNUM LÁUDE VIRUM MUSA VETAT MORI — Muza nie pozwala umrzeć człowiekowi
sławnemu (H o r á t i u s Cármina IV, 8)
DI IMMORTALES — Nieśmiertelni bogowie
DI MAIORUM GÉNTIUM — Bogowie wyŜszej rangi (12 bóstw mitologii klasycznej)
DI MELIORES PIIS — Bogowie lepiej opiekują się poboŜnymi
DI MELIUS FACERE — Bogowie lepiej zrządzili, uczynili (H o r á t i u s )
DI PENATES — Bóstwa domowe
DI MINORES — Bóstwa drugorzędne: talenty drugorzędne, ludzie zajmujący stanowiska
wybitne, ale nie pierwszorzędne
DILEXI IUSTÍTIAM ET ODI INIQUITATEM, PROPTÉREA MÓRIOR IN EXÍLIO — Ukochałem
sprawiedliwość, nienawidziłem niegodziwości, i dlatego umieram na wygnaniu (papieŜ
Grzegorz VII)
DILIGÉNTIA DITAT — Pilność wzbogaca
DIMIDIUM FACTI QUI COEPIT, HABET — Połowę dzieła wykonał, kto zaczął — Początek
jest połową dzieła (H o r á t i u s Epistolae I, 2, 40)
DIRA NECESSITAS — Ponura, okrutna konieczność (H o r á t i u s )
DIRECTE — Wprost
DIRUMPIT SACCUM SUS, POSTQUAM GRANA COMEDIT — Świnia, gdy poŜre ziarno,
rozdziera worek — Świnia, jak zje, koryto przewróci
DIS ALITER VISUM — Bogom zdało się inaczej (V e r g í l i u s Aen. II, 428)
DISCE AUT DISCEDE — Ucz się albo odejdź
DISCE, PUER, LATINE, EGO FÁCIAM TE MOŚCIPANIE — Ucz się, chłopcze, łaciny, a ja
zrobię cię panem (rzekome słowa Stefana Batorego).
DISCE, SED A DOCTIS — Ucz się, ale u uczonych
DÍSCERE BENE NEMO POTEST, NISI QUI RECTE INTÉLLEGIT — Nikt nie moŜe uczyć się
skutecznie, kto nie rozumie właściwie
DISCIPLINA ETRUSCA — Wiedza święta, tajemna
DÍSCITE IUSTÍTIAM MÓNITI ET NON TÉMNITE DIVOS — Uczcie się sprawiedliwości i nie
lekcewaŜcie bogów (V e r g í l i u s Aeneis VI, 670)
DISIECTA MEMBRA POËTAE — Rozproszone części poety, utworu poetyckiego
(H o r á t i u s Sátirae I, 4, 62)
DISCÓRDIA CIVIUM PLERUMQUE MAGNAS CIVITATES PESSÚMDEDIT — Niezgoda zwykle
gubiła wielkie państwa
DISPÍFCUIT NASUS TUUS — Twój nos się nie spodobał (I u v e n a l i s )
DISTINGUO — WyróŜniam
DIVES AUT INIQUUS EST, AUT INIQUI HERES — Bogacz albo jest niesprawiedliwy, albo
spadkobiercą niesprawiedliwego
DÍVIDE ET ÍMPERA — Dziel i rządź (Zasada polityki senatu rzymskiego)
DÍVIDE, UT REGNES — Siej waśń, aby rządzić
DIVISIM — Oddzielnie
DIVÍTIAE ET HONORES INCERTA ET CADUCA SUNT — Bogactwa i zaszczyty są niepewne i
krótkotrwałe
DIVÍTIAE, HONORES, IMPERIA, VICTÓRIAE FORTUITAE SUNT — Bogactwo, zaszczyty,
władza, zwycięstwa to rzecz przypadku
DIVÍTIAE MUTANT MORES NON IN MELIORES — Bogactwo nie powoduje zmiany
obyczajów na lepsze
DIXI — Rzekłem (i koniec)
DIXI ET ÁNIMAM LEVAVI — Powiedziałem i uspokoiłem swoje sumienie (Vulgata,
Ezechiel 3,19)
DIXI ET SALVAVI ÁNIMAM MEAM — Powiedziałem (ostrzegłem) i uspokoiłem swoje
sumienie (Vulgata)
DOCENDO DÍSCIMUS (DÍSCITUR) — Ucząc (innych) uczymy się sami (S é n e c a Epistolae
7, 8)
DOCES ÁQUILAM VOUTARE — Orła uczysz fruwać
DOCTI MAŁE PINGUNT — Uczeni źle malują — Wielcy uczeni źli pisarze
DOCTOR ANGÉLICUS — Doktor anielski (Św. Tomasz z Akwinu)
DOCTOR BULLATUS, ÁSINUS CORONATUS — Doktor wg bulli (z dokumentu), a osioł
koronny w rzeczywistości
DR.MED. = DOCTOR MEDICINAE — Doktor medycyny
DR.PHIL. = DOCTOR PHILOSOPHIAE — Doktor filozofii
DOCTOR IN UTROQUE (IURE) — Doktor obojga praw
DOCTOR UTRIUSQUE IURIS — Doktor obojga praw (cywilnego i kanonicznego)
DOCTRINA MULTTPLEX, VERITAS UNA — Nauk jest wiele, prawda jedna
DOCTRINA VIM PRÓMOVET ÍNSITAM — Nauka umacnia wrodzoną siłę (H o r á t i u s
Cármina IV, 4)
DOCTUS EX LIBRO — Uczony z ksiąŜki (ograniczający się do zapoŜyczeń idei z cudzych
dzieł)
DOLI CAPAX — Skłonny do podstępu, zdrady
DOLOR ESSE VIDETUR ACÉRRIMUS VIRTUTIS ADVERSARIUS — Ból zdaje się być
największym przeciwnikiem cnoty (C í c e r o Tusc, disp. V, 27)
DOMI LEONES, FORIS VULPÉCULAE — W domu lwy, poza domem liski (P e t r o n i u s )
DOMI SUAE QUÍLIBET REX — W swoim domu kaŜdy ; panem
DÓMINA RERUM, ELOQUENDI VIS, QUAM EST PRACLARA QUAMQUE DIVINA — Pani
wszystkiego, . siła wymowy, jakŜe jest sławna i boska (C í c e r o De natura deorum II, 148)
DÓMINE, DIRIGE — Nos BoŜe, kieruj nami (motto Londynu)
DÓMINICA PALMARUM — Niedziela Palmowa
DÓMINUS AC REDEMPTOR NOSTER — Pan i odkupiciel nasz
DÓMINUS DEDIT, DÓMINUS ABSTULIT, SIT NOMEN DÓMINI BENEDICTUM — Bóg dał, Bóg
wziął, niechaj imię Pana będzie błogosławione (Ks. Joba I, 20)
DÓMINUS ILLUMINATIO MEA — Pan — moja światłość
DÓMINUS VOBISCUM — Pan z wami
DOMUS ET PLACENS UXOR — Dom i miła Ŝona
DONA DANTUR DESUPER — Dary przychodzą z góry
DONEC ERIS FELIX, MULTOS NUMERABIS AMICOS, TÉMPORA SI FÚERINT NUBILA, SOLUS
ERIS — Dopóki będziesz szczęśliwy, wielu będziesz miał przyjaciół, gdy los cię opuści,
będziesz sam (O v í d i u s Tristia I, 4, 5)
DONIS ÍMPII NE PLACARE ÁUDEANT DEOS — Niechaj bezboŜni nie ośmielają się zdobywać
łask; boskich darami
DONO DEDIT — Dał w podarunku
DORMIENTIS RETE CAPIT — Sieć śpiącego łapie (ryby) — Trafiło się ślepej kurze ziarno
DORMITAT HOMERUS — Homer drzemie — I Homera opuszcza niekiedy natchnienie
DOS EST MAGNA PARENTUM VIRTUS — Cnota ojców to wielki posag (H o r á t i u s )
DOS EST UXÓRIA LITES — Posag Ŝony to kłótnie (O v í d i u s Ars am. II, 155)
DOSIS TOLERATA — Dawka dopuszczalna (na recepcie)
DO, UT DES — Daję (ci), abyś i ty dał (mnie)
DO, UT FÁCIAS — Daję (ci), abyś zrobił (to dla mnie)
DRÁMATIS PERSONAE — Osoby dramatu
DUABUS SELLIS SEDERE — Siedzieć na dwu stołkach
DÚBITO, ERGO SUM — Wątpię, więc jestem
DUBIUS EVENTUS BELLI — Wynik wojny wątpliwy
DUC AUT DOTA — śeń się albo wyposaŜaj
DULCE „DOMUM” — Słodkie „Do domu” (Początek pieśni uczniowskiej śpiewanej przed
feriami)
DULCE EST DESÍPERE IN LOCO — Miło jest być dowcipnym we właściwym czasie
(H o r á t i u s Cármina III, 2, 13)
DULCE EST NOMEN PACIS — Słodkie jest imię pokoju
DULCE ET DECORUM EST PRO PÁTRIA MORI — Słodko i zaszczytnie jest umrzeć za
ojczyznę (H o r á t i u s )
DULCE MÓRIENS REMINISCITUR ARGOS — Umierając wspomina się drogie Argos
(V e r g í l i u s Aeneis X, 782)
DÚLCIA LÍNQUIMUS ARVA — Porzucamy miłe niwy (V e r g í l i u s Ecl. I, 3)
DÚLCIBUS EST VERBIS MOLLIS ALENDUS AMOR — Czułą miłość trzeba karmić słodkimi
słówkami (O v í d i u s Ars am. II, 152)
DUM CANIS OS RODIT, SOCIUM, QUEM DÍLIGIT, ODIT — Gdy pies ogryza kość, nienawidzi
towarzysza, którego zwykł lubić — Gdzie jedna kość, a dwa brytany, tam pokój nieznany
DUM CANTAT FLAMEN, RESPONDIT CLÉRICUS AMEN — Gdy kapłan śpiewa, kleryk
odpowiadał „amen” — Tańcz, jak zagrają
DÚMMODO SIT DIVES, BÁRBARUS IPSE PLACET — Podoba się nawet prostak, byleby był
bogaty (O v í d i u s Ars am. II, 276)
DUM PLÚITUR VOBIS, NOBIS STILLARE NECESSE EST — Kiedy wam się leje, dobrze, Ŝe
nam choć kapie
DUM SPIRO, SPERO — Dopóki oddycham (Ŝyję), nie tracę nadziei
DUM MRES ANNIQUE SINUNT, TOLERATE LABORES — Dopóki siły i lata pozwalają,
znoście trudy (Ovfdius Ars am. II, 669)
DUM VITANT STULTI VÍTIA, IN CONTRÁRIA CURRUNT — Gdy głupiec unika grzechu,
powoduje przeciwny skutek (H o r á t i u s )
DUM VIVÍMUS, VIVAMUS! — Dopóki Ŝyjemy, uŜywajmy Ŝycia!
DUO CUM FÁCIUNT IDEM, NON EST IDEM — Gdy dwaj robią to samo, to nie jest to samo
(T e r é n t i u s )
DUOBUS LITIGÁNTIBUS TÉRTIUS GÁUDET — Gdzie dwóch się kłóci, tam trzeci korzysta
DUO NON FÁCIUNT COLLEGIUM — Dwóch nie moŜe stanowić stowarzyszenia, zebrania
DUOS QUI LÉPORES SÉQUITUR, NÉUTRUM CAPIT — Kto chwyta dwa zające, nie złapie
Ŝadnego — Łapać dwie sroki za ogon
DURA LEX, SED LEX — Twarde prawo, lecz prawo
DURA NECESSITAS — Twarda konieczność
DURA TAMEN MOLLI SAXA CAVANTUR AQUA. PENELOPEN IPSAM, PERSTA MODO, VINCES
— Twardą skałę drąŜy delikatna woda. Samą Penelopę zdobędziesz, wytrwaj tylko
(O v í d i u s Ars am. L 474)
DURANTE BENE PLACITO — Podczas trwania przyjemności
DURANTE CÁUSA DURAT EFFECTUS — Dopóki działa przyczyna, trwa i skutek
DURANTE VITA — Za Ŝycia
DUX FÉMINA FACTI — Kobieta kierowała czynem — W tym była ręka kobieca
(V e r g í l i u s Aeneis I, 364)
E
EANDEM CANTILENAM CANUNT — Jedną śpiewkę! śpiewają — Jeden taki dobry, jak drugi
EBRÍETAS DAT AMICÍTIAS, DAT NOMEN, HONORES CUMQUE ÓPIBUS TÍTULOS, QUI SAPIS
ERGO, BIBE! — Pijaństwo rodzi przyjaźń, zaszczyty i wraz z majętnościami tytuły. PijŜe więc,
kto niej głupi! (K. J a n i c k i Epigrammata LIV)
EBRÍETAS EST METRÓPOLIS ÓMNIUM VITIORUM — Pijaństwo to siedlisko wszystkich
występków
EBRÍETAS EST VOLUNTÁRIA INSANIA — Pijaństwo to dobrowolne szaleństwo
ECCE HOMO — Oto człowiek (Ewangelia św. Jana) — Słowa namiestnika Piłata pod
adresom Chrystusa)
ECCE ÍTERUM CRISPINUS — Oto znowu ten nudziarz Kryspin (I u v e n a l i s Satirae IV, 1)
ECCE SIGNUM — Oto znak
ECCLÉSIA NON FESTIKAT — Kościół nie spieszy się
ECCLÉSIA NON SITIT SÁNGUINEM — Kościół nie łaknie krwi (Zasada przekazywania
wyroku inkwizycji do wykonania władzy świeckiej)
E CONTRA — Z przeciwnego stanowiska
E CONTRÁRIO — Wychodząc z przeciwnego stanowiska
E CONVERSO — Odwrotnie
EDAX RERUM — PoŜeracz rzeczy, wszystkiego
ÉDIMUS, UT VIVAMUS, NON VÍVIMUS, UT EDAMUS — Jemy, aby Ŝyć, nie Ŝyjemy, aby jeść
EDÍNO CASTIGATA (EXPURGATA) — wydanie drugie (z opuszczeniami)
EDÍTIO PRINCEPS — Pierwsze wydanie
EDO, ERGO SUM — Jem, więc jestem
EFFÍGIEM DEI FORMAMQUE QUAERERE IMBECILLITATIS HUMANAE EST — Szukać postaci
i kształtu boga to znak ułomności ludzkiej (P l i n i u s S e c u n d u s Historia naturalis II, 14)
E FRUCTU ARBOR COGNÓSCITUR — Po owocu poznaje się drzewo
EFFÚGIUNT STRUCTOS NOMEN HONOSQUE ROGOS — Imię i godność unikną stosu
EGÉRIA — Egeria — kobieta, doradczyni króla Numy Pompiliusza — Kobieta, która
sprowadza natchnienie
EGESTA — Wydaliny
EGO — Ja
EGO SUM, QUI SUM — Jestem, który jestem; jestem istotą najwyŜszą (Słowa Boga do
MojŜesza Exodus III, 14)
EGO ÚLTIMUS — Ja ostatni
EHEU, FUGACES LABUNTUR ANNI — Niestety, mijają chyŜe lata (H o r á t i u s Cármina II,
14, 1)
EI SANE NON MULTUM POTEST OBESSE FORTUNA, QUI SIBI FÍRMIUS IN VIRTUTE, QUAM IN
CASU PRAESIDIUM CÓLLOCAT — Zaprawdę niewiele los zdoła zaszkodzić temu, kto silniejszą
upatrzył dla siebie obronę w cnocie niŜ w przypadku (C í c e r o )
EIUSDEM FARINAE — Z tej samej mąki — Jednako dobry (w sensie ujemnym)
EIUSDEM GÉNERIS — Tego samego rodzaju
ELECTA UNA VIA NON DATUR RECURSUS AD ÁLTERAM — Gdy się wybrało jedną drogę,
nie powrotu do innej (wybór jednego śród prawnego wyłącza moŜność uŜycia drugiego]
ELEPHANTUM EX MUSCA FACIS — Robisz z muchy słonia — Z igły widły
ÉLIGAS, QUEM DILIGAS — Wybieraj, kogo masz kochać (C í c e r o )
ELOQUÉNTIA MAŁE SINE MÓRIBUS DÍSCITUR — Trudno uczyć się wymowy bez
obyczajów (Q u i n t i l i a n u s )
ELOQUÉNTIAE SATIS, SAPIÉNTIAE PARUM — Wymowy dość, rozumu mało
(S a l l u s t i u s )
EMAX DÓMINA — Pani lubiąca pasjami zakupy
E MÉDIO FLÚMINE MELLA PETAT! — Niech szuka miodu pośrodku rzeki! (O v í d i u s Ars
am. I, 746)
EMINENTÍSSIME! — Najdostojniejszy!
ÉMPTIO LOCATUM TOLLIT — Kupno przekreśla najem
EMUNCTAE NARIS — Osoba o wraŜliwym węchu (H o r á t i u s Sátirae I, 4, 8)
EN QUO DISCÓRDIA CIVES PRODUXIT MÍSEROS — Oto do czego doprowadziła nieszczęsna
obywateli niezgoda
ENSE ET ARATRO — SłuŜyć mieczem (w czasie^ wojny) i pługiem (w czasie pokoju)
ENS INTENTIONALE — Byt myślowy
ENS PER ÁCCIDENS — To, co istnieje z przypadku
ENS PER SE — To, co istnieje samo przez się, jako substancja
ENS RATIONIS — To, co istnieje jako fakt rozumowy
ENS REALE! — To, co istnieje jako fakt rzeczywistości
EO IPSO — Tym samym
EO NÓMINE — Pod tym imieniem — Z tego tytułu
EPICUREOS AGEMUS! — Zabawmy się w epikurejczyków!
EPICURI DE GREGE PORCUS — Wieprz z trzody Epikura (dogadzający sobie bez
ograniczeń) (H o r á t i u s Epistolae I, 4, 16)
EP. = EPISCOPUS — Biskup
EPÍSTULA NON ERUBESCIT — List się nie rumieni — Pisze się swobodniej, niŜ mówi
(C í c e r o Epist. 5, 12)
EPÍSTULAE OBSCURORUM VIRORUM — Listy ciemniaków (Tytuł dzieła Reuchlina)
E PLÚRIBUS UNUM — Z wielu jedno stworzyć (Motto Stanów Zjednoczonych)
EQUI FRENATO EST ÁURIS IN ORE — Ucho konia jest w okiełzanym pysku (tędy przyjmuje
rozkazy)
EQUIS PRAECURRO ALBIS — Jadę na przedzie w białe konie — Wyprzedzam innych,
triumfuję (triumfatorzy w Rzymie jechali na rydwanie zaprzęŜonym w białe konie)
(H o r á t i u s )
EQUO NE CRÉDITE, TÉUCRI! — Nie ufajcie koniowi, Trojanie! (V e r g í l i u s Aeneis II, 48)
EQUUS SEIANUS — Koń Sejana, przynosi pecha (G e l l i u s II, 9, 6)
E RE NATA — To, co wynikło z konieczności, z istoty sprawy, rzeczy
E RE PÚBLICA — Z korzyścią rzeczypospolitej Ergo A więc
ERGO BIBAMUS! — A więc pijmy! (Zawołanie papieŜa Marcina IV jako zakończenie
dyskusji)
ERGO GLÚTINE CAPIUNTUR AVES — A więc ptaszki łapią się na lep
ERÍPITUR PERSONA, MANET RES — Ginie osoba, sprawa pozostaje — Nie ma osób
niezastąpionych
ERÍPUIT COELO FULMEN, MOX SCEPTRA TYRANNUS — Wydarł niebu piorun, wnet wydrze
ranom berło (M a n i l i u s Astronómica I, 1)
ÉRITIS SICUT DII — Będziecie podobni bogoi (Genesis III, 5)
ERRANT, QUI IN PRÓSPERIS REBUS ÍMPETUS FORTUNAE IN OMNE TEMPUS FUGISSE SE
PUTANT — Błądzą ci, którzy w pomyślności sądzą, Ŝe na zawsze uniknęli ciosów losu
ERRARE HUMANUM EST — Błądzić — rzecz ludzka!
ERRARE MEHÉRCULE MAŁO CUM PLATONE — Na Herkulesa! Jeśli mam błądzić, to juŜ
wolę z Platonem (C í c e r o Tusc. disp. I, 6)
ERRATA — Błędy — Wykaz błędów
ERRATA CORRIGENDA — Błędy do poprawienia — Sprostowanie omyłek
ERRAT ET IN NULLA SEDE MORATUR AMOR — Amor; błąka się i nigdzie nie zagrzewa
miejsca (O v í d i u s Ars am. III, 436)
ERROR FUNDAMENTALIS — Błędne załoŜenie
ERROR IN OBIECTO — Omyłka co do rzeczy
ERROR IN PERSONA — Błąd co do osoby
ES TIBI IPSE MERCÚRIUS! — Bądź sam sobie Merkurym (posłańcem)!
ESSE OPORTET, UT VIVAS, NON VÍVERE, UT EDAS — Trzeba jeść, aby Ŝyć, a nie Ŝyć, aby
jeść
ESSE QUAM VIDERI — Być raczej niŜ wydawać siej
EST ÁLIQUID PÁTRIIS FÍNIBUS VICINUM ESSE — Jest coś w tym, Ŝe człowiek chce być
blisko ojczystej ziemi (O v í d i u s Tristia)
EST DEUS, EST SCÉLERUM VINDICTA, EST POENA § MALORUM: UNDE PUTES MÍNIME
VENIRE, VENIT — Jest Bóg, jest pomsta za zbrodnie, jest kara za zło, a przychodzi ona stąd,
skąd najmniej moŜesz się jej spodziewać (K. J a n i c k i Vitae regum Polonorum XII)
EST DICTUM VERUM: PRIVATA DOMUS VALET AURUM — Słuszne to powiedzenie: dom
własny wart złota
EST DÓMINA OMNIUM ET REGINA RATIO — Rozum jest panem wszystkiego i królem
(V e r g í l i u s Tusc. disp. II, 2)
EST ENIM AMICÍTIA NIHIL ALIUD NISI ÓMNIUM DIVINARUM HUMANARUMQUE RERUM
CUM BENEVOLÉNTIA ET CARITATE CONSÉNSIO; QUA QUIDEM EXCEPTA NIHIL MÉLIUS
HÓMINI SIT A DIS IMMORTÁLIBUS DATUM — Przyjaźń bowiem nie jest niczym innym jak
zgodnością we wszystkich sprawach boskich i ludzkich połączoną z Ŝyczliwością i miłością;
niczego lepszego poza nią nie dali bogowie ludziom (C í c e r o Laelius 20)
EST GÁUDIA PRODENTEM VULTUM CELARE — Dobrze jest nie zdradzać uczuć radości
wyrazem twarzy (H o r á t i u s )
EST GLÓRIA LAUS RECTE FACTORUM MAGNORUMQUE IN REM PÚBLICAM MERITORUM —
Sława to uznanie dla słusznych czynów i wielkich wobec państwa zasług (C í c e r o
Philippicae I, 29)
EST HOC COMMUNE VÍTIUM IN MAGNIS LIBERISQUE CIVITÁTIBUS, UT INVÍDIA COMES
GLÓRIAE SIT ET LIBENTER DE IIS DÉTRAHANT, QUOS EMINERE VIDEANT ALTIUS — Jest to
powszechna wada w wielkich i wolnych państwach, Ŝe towarzyszem chwały jest zawiść i
często pozbawia się chwa ły tych, którzy znacznie się wyróŜniają (N e p o s XII, 3) J
EST ÍGITUR NEFAS VANIS CONFÍDERE REBUS — Nie godzi się więc ufać marności spraw
ziemskich (K. J a n i c k i Cármina et epigrammata X) r
EST MIHI CURA FUTURI — Gnębi mnie troska o przyszłość (O v í d i u s Tristia)
EST MODUS MÁTULAE — Jest miara w garnku — Trzeba mieć umiar w piciu
EST MODUS IN REBUS, SUNT CERTI DÉNIQUE FINES, QUOS ULTRA CITRAQUE NEQUIT
CONSÍSTERE RECTUM — Jest miara we wszystkim i są określone granice, przed którymi i za
którymi nie moŜe ostać się słuszność (H o r á t i u s Sátirae I, 2, 106)
EST MOS HÓMINUM, UT EUNDEM PLÚRIBUS REBUS EXCELLERE NOLINT — Taki jest
zwyczaj wśród ludzi, Ŝe nie chcą, aby ten sam wyróŜniał się w wielu dziedzinach
EST PROFECTO ÁNIMI MEDICINA PHILOSÓPHIA — Zaiste filozofia jest lekiem dla duszy
(C í c e r o Tusc. disp. III, 3)
EST PRÓPRIUM STULTÍTIAE ALIORUM VITIA CÉRNERE, OBLIVISCI SUORUM — Jest cechą
głupoty dostrzegać błędy innych, zapominać o swoich (C í c e r o Tusc. disp III, 30)
EST QUAE DAT FLERE VOLUPTAS — Jest jakaś przyjemność w płaczu
EST QUODAM PRODIRE TENUS, SI NON DATUR ULTRA — Dobrze jest posunąć się trochę,
jeŜeli nie moŜna dalej (H o r á t i u s )
EST QUOQUE CUNCTARUM NÓVITAS CARISSIMA RERUM — Te nowinki to najdroŜsza rzecz
ze wszystkiego (O v í d i u s )
EST RERUM ÓMNIUM MAGISTER USUS — Nauczycielem wszystkiego jest praktyka
(C a e s a r De bello civili II, 8)
EST TEMPUS LOQUENDI, EST TEMPUS TACENDI — Jest czas na mowę i na milczenie (Ś w .
Jan Nepomucen)
EST VIRTUS REBUS PÁRCERE MAGNA SUIS — Być oszczędnym to wielka zaleta (K.
J a n i c k i Vitae Archiepiscoporum Gnesniensium)
ESTE PROCUL LITES ET AMARAE PRÓELIA LINGUAE! DULCIBUS EST VERBIS MOLLIS
ALENDUS AMOR — Precz spory i gorzkie walki na słowa! Czułą miłość sycić trzeba słodkimi
słowy (O v í d i u s Ars om. II, 151—2)
ESTO PERPÉTUA! — Niech trwa wiecznie!
ESTO, QUOD ESSE VIDERIS — Bądź tym, czym się wydajesz
ET CAMPUS UBI TROIA FIUT — I równina, gdzie była Troja (Przypomnienie o losie
wygnańców z ojczyzny) (V e r g í l i u s Aeneis III, 12)
ET CÉTERA — I tak dalej
ET DÓMINO SATIS ET NÍMIUM FURIQUE LUPOQUE — Wystarczy i dla pana, i dla złodzieja
jeszcze, i dla wilka (T i b u l l u s )
ET EGO IN ARCADIA — I ja byłem w Arkadii (Wiem o niej tyle, co kaŜdy z nas)
ET GENUS ET VIRTUS NISI CUM RE VÍLIOR ALGA — I pochodzenie, i cnota nie poparte
odpowiednim czynem są warte mniej niŜ morskie wodorosty (H o r á t i u s )
ET HAEC OLIM MEMINISSE IUVABIT — Kiedyś i pamięć o tym miła będzie (V e r g í l i u s )
ET HOC GENUS OMNE — I cała reszta tego rodzaju
ÉTIAM LATRONES SUIS LÉGIBUS PARENT — I zbóje mają swoje prawa (C í c e r o )
ÉTIAM PERIRE RUINAE — Zginęły nawet ruiny (L u c a n u s Pharsalia IX, 969)
ÉTIAM POST MALAM SÉGETEM SERENDUM — I po złych zbiorach trzeba siać (S é n e c a )
ÉTIAM SI OMNES, EGO NON — Nawet gdyby wszyscy, ja nie (Ewangelia wg Mateusza
XXVI, 36)
ET NUNC INTELLÍGITE — A teraz zrozumcie (K. N o r w i d List do J. Koźmiana)
ET NUNC, REGES, INTELLÍGITE; ERUDÍMINI, QUI IUDICATIS TERRAM — A teraz
zrozumcie, królowie; uczcie się wy, którzy stanowicie o losach ziemi (Słowa psalmisty II, 10)
ET PRÓPRIUS PANIS MAGIS EXSTAT IN ORE SUAVIS — Własny chleb wydaje się
smaczniejszy, lepiej smakuje — Milszy chleb własny razowy niŜ pański nie zawsze zdrowy
ET PROPTER VITAM VIVENDI PŚRDERE CÁUSAS — Aby Ŝyć, tracić to, co jest sensem Ŝycia
(I u v e n a l i s , Sátirae VIII, 84)
ET QUASI CURSORES VITAE LÁMPADA TRADUNT — I jak gońcy przekazują światło Ŝycia
innym (Lucretius De natura rerum II, 79)
ET QUIDQUID SÚPEREST MEI, IMMENSUM RÉLIQUUS TOLLOR IN ÁETHERA — A cokolwiek
pozostanie ze mnie, uniosę się w nieskończone niebo (M. S a r b i e w s k i , Lyric. L. I, ode 19)
ET QUORUM PARS MAGNA FUI — W czym i ja odgrywałem wielką rolę (V e r g í l i u s
Aeneis II, 6)
ET SECUNDAS RES FACIT AMICÍTIA SPLENDIDIORES ET ADVERSA PÁRTIENS
COMMUNICANSQUE — Przyjaźń i szczęście czyni jaśniejszym, i nieszczęście przez udział i
współuczestnictwo (C í c e r o Ldelius 22)
ET SEQ. = ET SEQUENTES — I następnie
ET SEQQ., ET SQ. = ET SEQUENTIA — I dalej
ET SI COELUM RUET, IMPÁVIDUM FÉRIENT RUINAE — JeŜeli niebo się zawali, ruiny
zgniotą i nieulękłego (H o r á t i u s )
ET SIC DE CÉTERIS — I tak o reszcie, o pozostałych
ET SIC DE SIMÍLIBUS — I tak o podobnych, o podobieństwie
ETSI NIHIL HABET IN SE GLÓRIA, CUR EXPETATUR, TAMEN VIRTUTEM TAMQUAM UMBRA
SÉQUITUR — A chociaŜ sława nie zawiera w sobie nic, dlaczego by się o nią ubiegać, to
jednak jak cień podąŜa za cnotą (C í c e r o Tusc. disp. 1, 45)
ET TU, BRUTE, CONTRA ME? — I ty, Brutusie, przeciwko mnie? (Rzekome ostatnie słowa
Juliusza Cezara przed śmiercią skierowane do wielce umiłowanego Brutusa)
ET TU QUANDOQUE DEGUSTABIS IMPERIUM — I ty zakosztujesz kiedyś władzy (T á c i t u s
Annales VI, 20)
EVENTUS ACTA PROBAT — Wynik jest uznaniem działania
EVENTUS STULTORUM MAGISTER — Wynik, rezultat, jest nauczycielem głupców
EX — Z, precz!
EX ABRUPTO — Nagle
EX ABUNDANTE CAUTELA — Z przesadnej ostroŜności
EX ABUNDANTI — Nadmiernie, z nadmiarem
EX ABUSU NON ARGÚITUR AD USUM — NaduŜywanie rzeczy nie jest dowodem przeciwko
właściwemu jej uŜytkowaniu
EX ACCIDENTI — Przypadkiem
EX ADVERSO — Z przeciwnej strony
EX AEQUO — Na równi, jednakowo
EX ÁFRICA SEMPER ÁLIQUID NOVI — Z Afryki zawsze coś noweeo (Plinius Historia
naturałis II, 8, 42)
EX ANIMO — Z duszy, z serca
EX AUCTORITATE MIHI COMMISSA — Powierzone mi przez władzę
EXAUDI — Wysłuchaj
EX CAPITE — Z głowy — Z pamięci
EX CÁTHEDRA — Z katedry — Urzędowo — W sposób przecinający dyskusję
EXCÉDERE MODUM — Przebierać miarę
EXCÉLSIOR — WyŜszy
EXCÉPTIO CONFTRMAT RÉGULAM — Wyjątek potwierdza regułę
EXCEPTIS EXCIPIENDIS — Z wyjątkiem tego, co naleŜy wyłączyć”
EXCERPTA — Wyciągi — Wybór
EX CÓMMODO — Jak wygodniej
EX COMÓEDIA SAEPE FIT TRAGÓEDIA — Komedia często zamienia się w tragedię
EX CONCESSIS, EX CONCESSO — Na zasadzie ustępstwa
EX CONSENSU — Za zgodą
EX CONSEQUENTI — W konsekwencji — Na drodze wnioskowania
EXC. = EXCUDIT — Wygrawerował — Odlał
EX CUPIDITÁTIBUS ODIA, DISCIDIA, DISCÓRDIAE, SEDITIONES, BELLA NASCUNTUR — Z
namiętności rodzą się nienawiści, rozdźwięki, niezgody, wojny
EX DEBITO IUSTÍTIAE — Ze względu na sprawiedliwość
EX DEFINNIONE — Na mocy definicji (zwrot uŜywany dla podkreślenia, iŜ zdanie jak i
zawarta w nim definicja są prawdziwe)
EX DELICTO — Z powodu przestępstwa
EX DONO — Z (czyjegoś) daru, jako dar
ÉXEAT — MoŜe wyjść (Zezwolenie na krótki urlop)
ÉXEAT AULA, QUI VULT ESSE PIUS — Niech opuści salę, kto chce być poboŜnym
EXEGI MONUMENTUM AERE PERÉNNIUS — Wzniosłem pomnik nad spiŜ trwalszy
(H o r á t i u s Cármina III, 30, 1)
EXEMPLA SUNT ODIOSA — Przykłady są nienawistne, nieprzyjemne, budzą niechęć
EXEMPLI CAUSA — Dla przykładu
E. G. = EXEMPLI GRÁTIA = EXEMPLI CÁUSA
EX EST — Minęło
EXEUNT, EXIT — Wychodzą, wychodzi (zwykle ze sceny)
EX FÁCILI CÁUSA DOMINO MUTATUR ET ÁURA — Z błahego powodu zmienia się humor
pański
EX FÁCILI CÁUSA MÚLIER MUTATUR ET AURA — Z błahego powodu zmienia się gust
kobiecy i pogoda
EX FACTO IUS ÓRITUR — Prawo ma swe źródło w fakcie (powstaje na podstawie faktów)
EX GRATIA — Z łaski
EX HYPÓTHESI — Z załoŜenia
EXÍGUA EST VIRTUS PRAESTARE SILÉNTIA REBUS; AT CONTRA GRA VIS EST CULPA
TACENDA LOQUI. — Mała to cnota dochować tajemnicy; natomiast cięŜką jest winą wygadać
się z tym, o czym powinno się milczeć (O v í d i u s Ars am. 603–4)
EXÍGUUM MALUM INGENS BONUM — Drobne zło to wielkie dobro
EX IMPROVISO — Niespodziewanie
EX INIÚRIA NON ÓRITUR IUS — Z bezprawia nie powstaje prawo
EXISTIMARE DE PRINCÍPIBUS NÉMINI FAS EST — Nikt nie ma prawa rozwaŜać zasady
EXITUS ACTA PROBAT — Wynik potwierdza słuszność czynów
EXITUS LETALIS — Zejście śmiertelne
EX IURE — Z mocy prawa
EX IUVÁNTIBUS — Na podstawie leków (rozpoznanie choroby)
EX LEGE — Z mocy ustawy
EX LIBRIS — Spośród ksiąŜek — Z księgozbioru
EX MALIS ELÍGERE MINIMA OPORTET — Trzeba wybierać najmniejsze zło
EX NECESSITATE — Z konieczności
EX NÍHILO NIHIL FIT — Z niczego nic nie powstaje (P e r s e u s Sátirae III, 24) (Resume
filozofii Lukrecjusza i Epikura)
EX NÍMIA LICÉNTIA UT EX STIRPE QUADAM EXISTIT ET QUASI NÁSCITUR TYRANNUS — Z
nadmiernej wolności powstaje i jakby rodzi się tyran (C i c e r o De re publica I, 68),
EX NUCEĘ FIT CÓRYLUS — Z jądra orzecha powstaje leszczyna — Z dzieci wyrastają
ludzie
EX NUDO PACTO ÁCTIO NON ÓRITUR — Z gołego układu nie ma powództwa
EX OFFÍCIO — Z urzędu, na mocy władzy
EX ÓPERE OPERATO — Na podstawie wykonanego dzieła
EX ORE PARVULORUM VERITAS — Prawda płynie z ust dzieci
EXORIARE ÁLIQUIS NOSTRIS EX ÓSSIBUS ULTOR — Z naszych kości powstanie jakiś
mściciel (V e r g í l i u s Aeneis IV, 625)
EX ORIENTE LUX — Ze wschodu przychodzi światło
EX PARTE — Jednostronnie
EX PEDE HÉRCULEM — Po nodze poznasz Herkulesa
ÉXPEDIT ESSE DEOS ET, UT ÉXPEDIT, ESSE PUTAMUS — Wypada, aby istnieli bogowie, a
skoro wypada, to uwaŜajmy, Ŝe są
EXPEDITE — Szybko — Doskonale
EXPENDE HANNIBALEM — Weź pod uwagę Hannibala — Nie rób rachunku bez
gospodarza
EXPERIÉNTIA DOCET STULTOS — Doświadczenie uczy głupców
EXPERIMENTUM CRUCIS — Próba krzyŜa, decydująca
EXPERIMENTUM IN ÁNIMA VILI — Doświadczenie na istocie nędznej, na zwierzętach
EXPERTO CRÉDITE — Ufajcie doświadczonemu (O v i d i u s Ars am. III, 511)
EXPERTUS MÉTUIT — PoniewaŜ ma doświadczenie, obawia się
EXPLICIT — Ma się ku końcowi (na końcu starych tekstów)
EXPLÍCITE — Jasno, wyraźnie — Bez ogródek
EX POST — Po fakcie
EX PRAETÉRITIS PRAESÉNTIA AESTIMANTUR — Na podstawie przeszłości ocenia się
teraźniejszość’
EXPRESSIS VERBIS — Dobitnymi słowami — Wyraźnie
EX PROFESSO — Z urzędu, z powołania, według swej specjalności, na podstawie
doskonałego znawstwa przedmiotu, celowo, dokładnie
EX PROMPTU — Bez przygotowania
EX PRÓPRIIS — Z własnych środków
EX PRÓPRIO MOTU — Z własnych pobudek
EX RE — Z okazji — Z powodu
EX QUOCUMQUE CAPITE — Z jakiegokolwiek źródła
EX ROTUNDIS QUADRATA FÁCERE, EX QUADRATIS ROTUNDA — Z kanciastego robić
okrągłe, z okrągłego kanciaste (A . F r y c z M o d r z e w s k i )
EX SENTÉNTIA TIBI CADUNT ÓMNIA — Wszystko układa ci się według Ŝyczenia
EXSEQUATUR — Niech wypełnia (swoją funkcję) (Uznanie przez państwo obcego
przedstawiciela w jego oficjalnym charakterze)
EXISTIT QUÁESTIO, NUM QUANDO AMICI NOVI VETÉRIBUS SUNT ANTEPONENDI —
Powstaje pytanie, czy kiedykolwiek naleŜy przekładać nowych przyjaciół nad starych
(C í c e r o )
EXSTINCTUS AMÁBITUR IDEM — Po śmierci będzie tak samo kochany (H o r á t i u s
Epistolae II, 1, 14)
EX TÉMPORE (DÍCERE) — Bez przygotowania (mówić)
EXTRA — Nadzwyczajnie, dodatkowo
EXTRA IUDÍCIUM — Poza sądem
EXTRA MODUM — Nadmiernie
EXTRA MUROS — Poza murami
EXTRA ÓRDINEM — Poza porządkiem
EXTRA PERÍCULUM ESSE — Być poza niebezpieczeństwem
EXTREMA NECÉSSITAS EXTREMIS NÍTITUR RATIÓNIBUS — Ostateczna konieczność
posługuje się ostatecznymi argumentami — Tonący brzytwy się chwyta
EXTREMIS MALIS EXTREMA REMÉDIA — Na wyjątkowe zło wyjątkowy lek
EXTREMUM — Kres — Ostateczność
EX UNGUE LEONEM (COGNÓSCIMUS) — Poznajemy lwa po pazurach (po drobnostce)
(P l u t a r c h De defectu oraculorwn)
EX UNO DISCE OMNES — Podług jednego sądź o wszystkich
EX USU — Na mocy zwyczaju — Według zwyczaju
EX UTRAQUE PARTE — Z obu stron
EX VOTO — Na zasadzie ślubowania, przyrzeczenia
F
FASER EST QUISQUE FORTUNAE SUAE — KaŜdy jest kowalem własnego losu (A p p i u s
Claudius Caecus)
FAC ET EXCUSA — Najpierw zrób, a potem usprawiedliwiaj się
FÁCIES ABDOMINALIS = FÁCIES HIPPOCRÁTICA
FÁCIES HIPPOCRÁTICA — Twarz ludzi umierających (H i p p o c r a t e s Prognósticori)
FÁCILE DICTU, DIFFÍCILE FACTU — Łatwo powiedzieć, trudno zrobić
FÁCILE EST FRÁNGERE INERME CAPUT — Łatwo zmiaŜdŜyć bezbronną głowę (K.
J a n i c k i Cármina et epigrammata II)
FÁCILE EST INVENTUS ÁDDERE — Łatwo jest uzupełniać to, co juŜ odkryto
FÁCILE PRINCEPS — Łatwo, bez trudu pierwszy
FÁCILIS DESCENSUS ÁVERNI — Łatwe jest zejście do Avernu (do piekieł) (V e r g í l i u s
Aeneis VI, 126)
FÁCINUS MAIORIS ABOLLAE — Czyn większego płaszcza — Większa zbrodnia
(I u v e n a l i s Satirae III, 115)
Rowling Joanne K. — Harry Potter i Ksiaze Polkrwi 2.jpg — Czyni razem — Suma —
Rezultat końcowy
FACIT INDIGNÁTIO VERSUM — Oburzenie kształtuje wiersz (wpływa na treść)
(I u v e n a l i s Satirae I, 79)
FAC SÍMILE — Zrób podobne (dokładne odtworzenie pisma lub podpisu)
FACTA, NON VERBA! — Czynów, nie słów!
FACTUM EST — Stało się
FACTUM, NON FÁBUŁA — Fakt, a nie bajka — Niewiarygodne, a jednak prawdziwe
FACTUM ÓBIIT, MONUMENTA MANENT — Czyn przeminął, wspomnienia o nim pozostają,
trwają (O v í d i u s )
FACULTAS DOCENDI — MoŜność, prawo nauczania
FACUNDUS COMES IN VIA PRO VEHÍCULO EST — Wymowny towarzysz zastępuje w
podróŜy pojazd
FAECEM BIBAT, QUI VINUM BIBIT — Kto pije wino, niech pije i osad
FAENUM HABET IN CORNU — Ma siano przywiązane do rogów — Bodzie (H o r á t i u s )
FAEX PÓPULI — Męty społeczne
FALLÁCIA FICTAE UNIVERSALITATIS — Błąd wynikający z pośpiesznego uogólnienia
FALLÍTE FALLENTES — Oszukujcie oszukujących (O v í d i u s Ars am. 645)
FALSA DEMONSTRÁTIO NON NOCET — Fałszywe oznaczenie (przedmiotu) nie szkodzi
F. L. = FALSA LECTIO — Błędny odczyt
FALSI CRIMEN — Zbrodnia oszustwa
FALSUS HONOR IUVAT ET MENDAX INFÁMIA TERRET QUEM NISI MENDOSUM ET
MEDICANDUM — Fałszywe poczucie godności bawi, a kłamliwa niesława przeraŜa tylko
człowieka pełnego wad lub chorobliwie wraŜliwego (H o r á t i u s )
FALSUS IN UNO, FALSUS IN ÓMNIBUS — Fałsz w jednej sprawie, fałsz we wszystkich
FALSUS ÚTINAM VATES SIM! — Obym był fałsz prorokiem!
FAMA CÁNDIDA ROSA DÚLCIOR — Niesplamiona; sława słodsza od róŜy
FAMA CLAMOSA — Głośna, skandaliczna plotka
FAMA CRESCIT EUNDO — Plotka po drodze rośnie (V e r g í l i u s Aen. IV)
FAMA NIHIL EST CELÉRIUS — Nic szybszego nad plotkę
FAMA NON TÉMERE SPÁRGITUR — Plotka rozchodzi się nie bez podstaw — Nie ma dymu
bez ognia
FAMA PLURIS QUAM OPES — Sława więcej znaczy niŜ majątek
FAMA SEMPER VIVAT! — Sława o nim niech Ŝyje zawsze! — Niechaj jego sława trwa
wiecznie!
FAMA VOLAT — Wieść leci szybko (V e r g í l i u s Aeneis III, 121)
FAMÉLICUS NON EST INTERPELLANDUS — Głodnego nie naleŜy zaczepiać
FAMES ÁRTIUM MAGISTRA — Głód nauczycielem wiedzy
FAMES EST ÓPTIMUS COQUUS — Głód jest najlepszym kucharzem
FAS EST ET AB HOSTE DOCERI — Godzi się uczyć i od wroga
FAS ET NEFAS — To, co godziwe i niegodziwe
FATA NOLENTEM TRAHUNT — Los ciągnie wbrew woli (S é n e c a Epistulae 107, 11)
FATA OBSTANT — Los sprzeciwia się
FATA PREMÉNTIA LONGOS EFFÍCIUNT, CÉLERES, FATA BENIGNA DIES — Zły los wydłuŜa
dni, a pomyślny je skraca (K. J a n i c k i Yariae elegiae XXI)
F. = FECIT, FEMININUM, HAT — Wykonał, rodzaj Ŝeński, niech się stanie
FERRUM FERRO ACÚITUR — śelazo ostrzy się Ŝelazem
FERRUM REX — śelazo królem
Fertilior seges est alienis semper in agris vicinumque pecus grándius uber habet — śniwo
jest zawsze lepsze na cudzym polu, a krowa sąsiada ma pełniejsze wymię (O v í d i u s Ars om.
I, 350)
FERTILÍSSIMUS IN AGRO ÓCULUS DOMINI EST — Najbardziej urodzajne na polu jest oko
pańskie (C. Plinius Secundus Historia naturalis XVIII, 42)
FERVET OLLA, VIVIT AMICÍTIA — Dopóki kipi w garnku, trwa przyjaźń
FERVET OPUS — Praca wre (V e r g í l i u s Geórgica IV, 169)
FESTINA LENTE — Spiesz się powoli (Słowa Oktawiana Augusta we Swetoniusza Divus
Augustus 25)
FESTINÁTIO IUDICIORUM NOVERCA — Pośpiech jest macochą sądu — Sędzia nie
powinien się śpieszyć
FIAT EXPERIMENTUM IN CÓRPORE VILI! — Niech doświadczenie odbędzie się na
przedmiocie bez znaczenia!
FIAT IUSTÍTIA! — Niechaj się stanie sprawiedliwość!
FIAT IUSTÍTIA, PÉREAT MUNDUS! — Niechaj ginie świat, byleby działa się
sprawiedliwość!
FIAT IUSTÍTIA, RUAT COELUM! — Niechaj zawali się niebo, byleby działa się
sprawiedliwość (Dewiza Ferdynanda I, cesarza świętego cesarstwa rzymskiego)
FIAT LUX! — Niechaj się stanie światłość! — Niech prawda wyjdzie na jaw! (Genesis I, 3)
FIAT PANIS! — Niechaj stanie się chleb! (Dewiza FAO)
FIAT VOLUNTAS TUA! — Niechaj się dzieje w< twoja!
FICUM CUPIT — Chce figi, potrzebuje czegoś (dlatego taki uprzejmy)
FIDE ET AMORE — Wiarą i miłością
FÍDEI DEFENSOR — Obrońca wiary
FIDÉLITER ET CONSTANTER — Wiernie i wytrwale
FIDE MAŁA — W złej wierze
FIDE, NON ARMIS — Wiarą, nie oręŜem
FIDE, SED CUI, VIDE — Ufaj, lecz bacz, komu
FIDE ET FIDÚCIA — Wiarą i zaufaniem
FIDE ET FORTITÚDINE — Wiernością i męstwem
FIDES EX NECESSITATE ESSE NON DEBET — Wiara nie powinna wynikać z konieczności,
musu (Paweł Włodkowic)
FIDES GRAECA — Grecka wierność — Wiarołomstwo
FIDES PÚNICA — Wierność punicka — Wiarołomstwo (Sallustius Bellum Iugurtinum 108,
3)
FÍDITE VIRTUTI, NUNO.UAM QUAE MÉRGITUR IMO GÚRGITE, IACTÉTUR NÁUFRAGA SAEPE
LICET — Zawierzcie cnocie, bo ta nie zatonie na największej głębinie, chociaŜ często miotana
jest po niej jak rozbitek (K. J a n i c k i Epigrammata XXI)
FIDUS ACHATES — Wierny Achates, przyjaciel (V e r g í l i u s Aeneis VI, 158)
FIDUS ET AUDAX — Wierny i sprawiedliwy
FEERI CURAVIT — Zatroszczył się, aby dzieło było wykonane
FI. FAC. = FIERI FACIAS — Zrób tak, aby się stało
FÍLIA NON RECTE GÉNERIS DATUR DUOBUS — Nie jest rzeczą właściwą wydawać jedną
córkę za dwu zięciów
FÍLIOQUE — I od syna
FÍLIUS NULLIUS — Syn bez ojca, bastard
FÍLIUS PÓPULI — Syn ludu
FÍLIUS TERRAE — Syn ziemi
FINIS — Koniec
FINIS ADEST ÓPERI — Dzieło zmierza do końca (O v í d i u s Ars am. II, 734)
FINIS CORONAT OPUS — Koniec wieńczy dzieło
FIXUS LOCUS — Miejsce stałe
FLAGÍTII PRINCIPIUM EST NUDARE INTER CIVES CÓRPORA — Początkiem hańby jest
obnaŜanie ciał przez obywateli (E Ennius)
FLAGRANTE BELLO — Gdy szaleje wojna
FLAGRANTE DELICTO — Na gorącym uczynku, na miejscu zbrodni
FLATUS — Natchnienie
FLECTAMUS GÉNUA! — Zegnijmy kolana (klęknijmy)!
FLÉCTERE SI NÉQUEO SÚPEROS, ACHERONTA MOVEBO — Jeśli nie mogę wzruszyć bogów
(nieba), wzruszę Acheront (piekło) (V e r g í l i u s Aeneis VII, 82)
FLECTI, NON FRANGI — Być zgiętym, ale nie złamanym
FLET VICTUS, VICTOR INTERIIT — ZwycięŜony płacze, zwycięzca skonał
FL. = FLÓREAT, FLÓRUIT — Niechaj kwitnie, zakwitł, rozwinął się
FLÓRUIT — Rozkwitł — Był w okresie największego rozwoju
FLÓSCULI SENTENTIARUM — Kwiatki mądrych zdań
FLOS POËTARUM — Kwiat (elita) poetów (P l a u t u s )
FLÚCTUAT NEC MÉRGITUR — Rzuca nim fala, ale nie tonie (dewiza ParyŜa, emblemat
statek)
FLUMEN DICENDI — Potok wymowy
FÓLIO AVERSO — Na odwrotnej stronie
FÓLIO RECTO — Na wierzchniej stronie (pierwszej)
FONS ET ORIGO MALI — Źródło i początek zła
FONS LACRIMARUM — Źródło łez
FONTES AQUARUM — Źródła wody, obfitość (Psalm XLI)
FONTES IPSI SÍNUNT — Nawet źródłom doskwiera pragnienie (C í c e r o )
FORENSIS STRÉPITUS — Hałas na rynku, podczas zgromadzenia
FORIS UT MOS EST, INTUS UT LIBET — Poza domem zgodnie z obyczajem, w domu jak się
podoba
FORMA BONUM FRAGELE EST — Piękno to kruche dobro (O v í d i u s Ars am. II, 113)
FORMA DEI MUNUS — Uroda to dar boga (O v í d i u s Ars am. III, 103)
FORMA VIROS NEGLECTA DECET — MęŜom przystoi piękno, ale bez starań o nie
(O v í d i u s Ars am. I, 507)
FORMALITER — Formalnie
FORSAN ET HAEC OLIM MEMINISSE IUVABIT — Być moŜe kiedyś przyjemnie będzie i to
wspomnieć (V e r g í l i u s Aeneis I, 203)
FORTES CREANTUR FORTTBUS ET BONIS — Z dzielnych rodzą się dzielni i zacni
(H o r á t i u s Cármina IV, 4)
FORTES FORTUNA ÁDIUVAT — Śmiałym los sprzyja — MęŜnym szczęście sprzyja
(T e r é n t i u s Phormio 203)
FORTI FORTUNA — Szczęśliwym trafem (P l a u t u s Bacchides 916)
FÓRTIAQUE ADVERSIS OPPÓNITE PÉCTORA REBUS! — Przeciwstawcie (dzielną pierś)
odwagę przeciwnościom! (H o r á t i u s )
FORTI ET FIDELI NIHIL DIFFÍCILE — Dla dzielnego i wiernego nic nie jest trudne
FORTIS CÁDERE, CÉDERE NON POTEST — MęŜny moŜe paść, ale nie ustąpię
FÓRTITER ET RECTE — MęŜnie i sprawiedliwie
FÓRTITER IN RE, SUÁVITER IN MODO — Mocno w treści, łagodnie w formie
FORTUNA CAECA EST — Los jest ślepy
FORTUNA FAVET FATUIS — Los sprzyja głupcom
FORTUNA FAVET FÓRTIBUS — Los sprzyja dzielnym
FORTUNA FORTES ADIUVAT — Los pomaga dzielnym
FORTUNA NON MUTAT GENUS — Sam los nie zmienia rodu
FORTUNA NON MUTAT MORES — Sam los nie zmienia obyczajów
FORTUNA NUSQUAM NON REGNAT — Los rządzi wszędzie
FORTUNA PÁTRIAE NOSTRAE ÉTIAM MEA FORTUNA EST — Los mojej ojczyzny jest moim
losem
FORTUNA QUAM PLÚRIMUM POTEST IN RÉLIQUIS REBUS, TAM PRAECÍPUE IN BELLO:
PARVIS MOMENTIS MAGNAS RERUM COMMUTATIONES ÉFFICIT — jak los najwięcej moŜe
zdziałać w innych sprawach, tak szczególnie na wojnie: w krótkiej chwili powoduje wielkie
zmiany (C a e s a r De bello dviii III, 68)
FORTUNA TIBI EST — Masz szczęście
FORTUNA TIBI FAVET — Los ci sprzyja
FORTUNAE CÉTERA MANDO — Resztę powierzam losowi (O v í d i u s Ars am. II, 140)
FORTUNAM REVERENTER HABE, QUICUMQUE REPENTE DIVES AB EXSILIIS LOCO — Ty, z
nędznego stanu wyniesion nagle, przypisuj kornie losowi zasługę (K. J a n i c k i Vitae regum
Polonorum IX)
FORTUNATE SENEX! — Szczęśliwy starcze! (V e r g í l i u s Ecl. I, 46)
FRACTA PÁGINA — Strona złoŜona (we dwoje i z jednej strony zapisana)
FRANGE, PUER, CÁLAMOS ET INANES DÉSERE MUSAS! — Złam, chłopcze, pióro i porzuć
nieuŜyte muzy! (C a l p u r n i u s Bucólica IV, 23)
FRANGES, NON FLECTES — Złamiesz, ale nie ze—gniesz
FRAUS EST CELARE FRÁUDEM — Oszustwem jest ukrywanie oszustwa
FRAUS LATET IN GENERÁLIBUS — Oszustwo kryje się w ogólnikach
FRAUS PIA — Oszustwo w zboŜnym celu
FRÍGIDUS IN VÉNEREM — Nieczuły na miłość, zimny w miłości
FRONS ÁNIMI LANUA — Oblicze — wrota duszy
FRONTE LAETUS, PECTORE ÁNXIUS — Na czole radość, w duszy smutny
FRONTI NULLA FIDES — Nie ufaj pozorom
FRUCTUS CAPE CUM PANE, SI VIS VÍVERE SANE — SpoŜywaj owoce z chlebem, jeśli
chcesz Ŝyć zdrowo
FRUCTUS LIBERTATIS — Owoc wolności
FRUGES CONSÚMERE NATI — Zrodzeni, aby spoŜywać płody ziemi
FRUSTRA HÉRCULI — Na próŜno sprzeciwiać się Herkulesowi
FRUSTRA: NAM COMES ATRA PREMIT SEQUITURQUE FUGACEM — Na próŜno: bowiem za
uciekającym podąŜa krok w krok złowieszcza towarzyszka (H o r á t i u s )
FUGE MAGNA: LICET SUB PÁUPERE TECTO REGES ET REGUM VITA PRAECÚRRERE AMICOS
— Unikaj wielkości: moŜna i pod ubogim dachem przewyŜszać sposobem Ŝycia królów i
królewskich przyjaciół (H o r á t i u s )
FUGE SOCIETATEM LEONINAM! — Unikaj towarzystwa lwa!
FUGIENDA SEMPER INIURIA EST — Wyrządzania krzywdy naleŜy zawsze unikać (C í c e r o
De officiis I, 25)
FUGIT HORA — Czas ucieka
FUGIT INTÉREA, FUGIT IRREPÁRABILE TEMPUS — A tymczasem czas bezpowrotnie
ucieka (V e r g í l i u s Geórg. III, 284)
FUGIT RETRO LEVIS IUVENTUS ET DECOR — Ucieka wstecz wesele i piękno młodości
(H o r á t i u s Córmina II, U)
FÚIMUS ROES, FUIT ÍLIUM ET MAGNA GLÓRIA DARDÁNIDUM — Byliśmy Trojanami, był
Ilion i wielka chwała potomków Dardana (W przenośni: skończyły się czasy świetności)
(V e r g í l i u s Aen. II, 235)
FUIT, FUIT ISTA QUONDAM IN RE PUBLICA VIRTUS — Była, była niegdyś cnota w
rzeczypospolitej (C í c e r o Oratio in Catilinam I)
FULGENTE TRAHIT CONSTRICTOS GLÓRIA CURSU — Za lśniącym rydwanem sława wlecze
jeńców (H o r á t i u s )
FULMEN BRUTUM — Piorun nieszkodliwy
FUNCTUS OFFÍCIO — Będący poza słuŜbą
FUNDAMENTOM RELATIONIS — Podstawa wzajemnego stosunku
FUNGUS UNA NOCTE NÁSCITUR — Grzyb wyrasta w ciągu jednej nocy — Zło rośnie
szybko
FURENS QUID FÉMINA POSSIT — Co moŜe (uczynić) oszalała kobieta
FUR MANIFESTUS — Jawny złodziej
FUROR ARMA MINISTRAT — Wściekłość wkłada broń do ręki (V e r g í l i u s Aeneis I, 150)
FUROR LOQUENDI — Pasja mówienia
FUROR POËTICUS — Napad natchnienia
FUROR SCRIBENDI — Pasja pisania
FUROR TEUTÓNICUS — Germańska gwałtowność (L u c a n u s Pharsalia I, 255)
G
HABEAS CORPUS — śebyś miał ciało — Zachowaj ciało nietykalne (abyś mógł stanąć
przed sądem dla ustalenia słuszności aresztowania) (Angielskie prawo o nietykalności
osobistej)
HABEAT SIBI! — Niechaj sobie ma! Niechaj zachowa dla siebie! Co to mnie obchodzi?
(S u e t o n i u s Divus Iulius I, 1)
HABEMUS CONFITENTEM REUM — Mamy oskarŜonego uznającego winę (C í c e r o Pro
Ligano I, 2)
HABEMUS PAPAM — Mamy papieŜa — Wybraliśmy papieŜa
HABENT SUA FATA IMÁGINES — Wizerunki mają teŜ własny los
HABENT SUA FATA LIBELLI — KsiąŜki mają swój los, ulegają swemu przeznaczeniu
HABES–HABÉBERIS — Od tego, co masz, zaleŜy, za kogo mieć cię będą (P e t r o n i u s )
HABET ET MUSCA SPLENEM — Mucha ma teŜ śledzionę (moŜe się równieŜ rozzłościć) —
Nie ma człeka bez złości
HÁBITA TECUM — Wniknij w siebie — Zastanów się nad sobą
HÁBITA UT MIGRATURUS — Mieszkaj, jakbyś miał odejść
HÁBITUS — Zewnętrzny wygląd człowieka (termin medyczny)
HAC LEGE — Na podstawie tego prawa
HAEC COELÉSTIA SEMPER SPECTATO, ILLA HUMANA CONTÉMNITO — Patrz w niebo, tym,
co ludzkie, gardź (C í c e r o De re publ. VI. 20)
HAEC EST HUMANARUM RERUM CONDÍTIO — Taki to los spraw ludzkich — Tak to się w
Ŝyciu układa
HAEC EST VITA SOLUTORUM MÍSERA AMBITIONE GRAVIQUE — Oto Ŝycie ludzi wolnych
od nieszczęsnej i uciąŜliwej pychy
HAEC RES TIBI CORDI SIT! — Miej tę sprawę na sercu, na uwadze!
HAEC SIBYLLAE FÓLIIS OBSCURIORA — To mniej zrozumiałe od wyroczni Sybilli
HAERES NEQUICQUAM CAENO CUPIENS EVÉLLERE PLANTAM — Toniesz w błocie,
pragnąc na próŜno wyrwać z niego stopę (H o r á t i u s )
HANC PERSONAM INDUISTI, AGENDA EST — Wziąłeś na siebie tę rolę, więc graj ją!
(S é n e c a De beneficiis II, 17, 2)
HANC TIBI CANE CANTILENAM! — Śpiewaj sam sobie tę piosenkę!
HANC VÉNIAM PETIMUSQUE DAMUSQUE VICISSIM — Prosimy o przebaczenie (łaskę) i
sami go udzielamy
HANNIBAL AD (ANTE) PORTAS — Hannibal u bram (Rzymu) — Grozi bezpośrednie
niebezpieczeństwo (L i v i u s Ab u.c. 23, 16)
HAUD DIFFÍCILE CRÉDITU EST — Nietrudno uwierzyć — To brzmi prawdopodobnie
HAUD FÁCILE QUISQUAM GRATUITO BONUS EST — Niełatwo być komukolwiek dobrym za
darmo
HAUD LONGIS INTERVALLIS — Z niedługimi przerwami
HAUD MIHI VITA OPUS EST HAC — Takiego Ŝycia mi nie trzeba (H o r á t i u s )
HÁURIT AQUAM CREBRO, QUI DÍSCERE VULT SINE LIBRO — Sitem czerpie wodę, kto chce
uczyć się bez ksiąŜki
HÉCTOREM QUIS NOSSET, FELIX SI TROIA FUISSET? — KtóŜ znałby Hektora, gdyby Troja
była szczęśliwa? (O v í d i u s )
HÉLENAM EGO CRÍMINE SOLVO; USA EST HUMANI COMMODITATE VIRI — Zwalniam
Helenę od winy: skorzystała z uprzejmości ludzkiego człowieka (O v í d i u s Ars am. II, 371–
2)
HELLÉBORO INDIGET — Potrzebuje ciemierzycy (rośliny leczącej choroby psychiczne) —
Nie jest przy zdrowych zmysłach — Jest puknięty
HÉLLUO LIBRORUM — Mól ksiąŜkowy
HEU, FORTUNA, QUIS EST CRUDÉLIOR IN NOS TE, DEUS? — O Fortuno, jakiŜ bóg jest
okrutniejszy wobec nas? (H o r á t i u s )
HEU, PÉETAS, HEU, PRISCA FIDES! — Gdzie Ŝyczliwość, gdzie dawna wierność?
HEU, VATUM IGNARAE MENTES! — O nieszczęsna ślepoto wieszczków, jasnowidzów!
(V e r g í l i u s Aeneis IV, 65)
HIC ET NUNC — Tu i teraz, zaraz
HIC ET UBIQUE — Tu i wszędzie
HIC FINIS FANDI — Tu koniec gadki
HIC HAERET AQUA — Tu woda stanęła, zatrzymała się — w tym sęk — Tu trudność
HIC HAERET NEBULO — Tu wpadł szubrawiec — Tu go mam
HIC HOMO ALLIGATUS ENSI — To człowiek przywiązany do miecza — śołnierz z
przypadku
HIC IACET — Tu leŜy (spoczywa) (napis na nagrobkach)
HIC IACET LEPUS — Tu leŜy zając — W tym rzecz, trudność
HIC LABOR, HOC OPUS EST — Tu jest trud, tu zadanie
HIC ŁABOR EXTREMUS, LONGARUM HAEC META VITARUM — To ostatni trud, to kres
długiej drogi (V e r g í l i u s Aeneis III, 714)
HIC MÓRTUI VTVUNT, HIC MUTI LOQUUNTUR — Tu (w księgach) Ŝyją martwi, mówią
niemi
HIC MÚLIER — To baba — Kobieta energiczna — Herod–baba
HIC NATUS EST CONRADUS MDCCCXXIII CALENDIS NOVEMBRIS — Tu narodził się
Konrad pierwszego listopada 1823 roku (A. Mickiewicz Dziady)
HIC NIGER EST, HUNC TU, ROMANE, CAVETO! — Oto jest czarny (charakter), wystrzegaj
się go, Rzymianinie! (H o r á t i u s Sótirae I, 4, 85)
HIC QUIESCIT, QUI NUNQUAM QUIEVIT. TACE! — Tu spoczywa, który nigdy nie odpoczął.
Zachowaj ciszę! (napis na nagrobkach)
HIC RHODUS, HIC SALTA — Tu Rodos! Tu skacz! — PokaŜ, co umiesz (Aesopus Fabulae
203)
H.S.E. = HIC SEPULTUS EST — Tu pochowany
HIC SITUS EST — Tu leŜy pochowany
HIC SUNT LEONES — Tu są lwy (oznaczenie białych plam na mapach)
HIC VÍVIMUS AMBITIOSA PAUPERTATE OMNES — Tu Ŝyjemy wszyscy w dumnym
ubóstwie (I u v e n a l i s Sátirae 3, 182)
HIC ILLAE LÁCRIMAE — Stąd te łzy, narzekania (T é r e n t i u s Andria I, 8, 99)
HINC LUCEM ET PÓCULA SACRA — Stąd światło (czerpiemy) i łyki świętej nauki
HISTORIA EST MAGISTRA VITAE — Historia jest nauczycielką Ŝycia
HISTÓRIA TESTIS TÉMPORUM, LUX VERITATIS, VITA MEMÓRIAE, MAGISTRA VITAE,
NUNTIA VETUSTATIS — Historia to świadek czasów, światło prawdy, Ŝywa pamięć, mistrzyni
Ŝycia, zwiastunka przeszłości (Li vi u s)
HISTÓRIAM NESCIRE HOC EST SEMPER PÚERUM ESSE — Nie znać historii to być zawsze
dzieckiem (C í c e r o )
HIST. = HISTÓRICUS — Historyczny, historyk
HOC AGE! — Rób to (i nie gadaj o tym)
HOC ANNO — W tym, obecnym roku
HOC ERAT IN VOTIS — O to się modliłem — Tegom sobie Ŝyczył (H o r á t i u s Sátirae II,
6, 1)
HOC LOCO — W tym miejscu
HOC MIHI SI DÍXERIS, ERIS MIHI MAGNUS APOLLO — JeŜeli mi to powiesz, będziesz dla
mnie wielkim Apollinem (wyrocznią)
HOC MÍSERAE PLÉBI STABAT COMMUNE SEPULCRUM — Oto wspólny grób dla biednego
plebsu — Grób łączy wszystkich nieszczęśliwych (H o r á t i u s )
HOC OPUS, HIC LABOR EST — Oto trudność, oto kłopot (V e r g í l i u s Aeneis VI, 129)
HOC SAXUM PÓSUIT — Ten kamień połoŜył (napis nagrobkowy)
HOC SIGNO VINCES — Patrz: IN HOC SIGNO VINCES
H.T. = HOC TEMPORE — W tym czasie, dziś, obecnie
HOC VOLO, SIC IUBEO, SIT PRO RATIONE VOLUNTAS! — Tak chcę, tak rozkazuję, niech
wola’ moja będzie uzasadnieniem! (I u v e n a l i s Sátirae VI, 223)
HÓDIE MIHI, CRAS TIBI — Dzisiaj mnie, jutro tobie
HOMÁGIUM — Hołd
HÓMINEM FELICEM! — Szczęśliwy człowieku!
HÓMINEM FRUGI ÓMNIA RECTE FÁCERE — Człowiek dzielny robi wszystko właściwie
(C í c e r o Tusc. disp. IV, 16)
HÓMINEM NON ODI, SED EIUS VÍTIA — Nienawidzę nie człowieka, lecz jego wad
HÓMINEM QUAERO — Szukam człowieka (P h a e d r u s Fdbulae II, 19, 9)
HÓMINEM TE ESSE MEMENTO! — Pamiętaj, Ŝe jesteś człowiekiem!
HÓMINES CAECOS REDDIT CUPFDITAS — Namiętność oślepia ludzi
HÓMINES, DUM DOCENT, DISCUNT — Ludzie ucząc innych uczą się sami (S é n e c a )
HÓMINES INTERDUM NULLAS CONSEQUUNTUR VOLUPTATES, QUARUM POTIUNDI SPE
INFLAMMATI MULTOS LABORES SUSCEPERUNT — Są ludzie, którzy nie doznają Ŝadnej
radości z osiągnięć nawet wtedy, kiedy oŜywieni nadzieją ich zdobycia, poświęcili im wiele
trudu
HOMÍNIBUS NATURA PRODESSE IUBET — Sama natura kaŜe ludziom być uŜytecznymi
(S é n e c a De lita beata XXIV, 2)
HOMÍNIBUS PLENUM, AMÍCIS VÁCUUM — Ludzi pełno, przyjaciół brak
HÓMINI DILIGENTI SEMPER ÁLIQUID SUPERSET — Człowiek pilny ma zawsze coś do
zrobienia
HÓMINI IUSTO NUNOUAM GRÁTIA FACTA PERIT — Łaska wyświadczona człowiekowi
sprawiedliwemu nigdy nie ginie
HÓMINIS EST ERRARE — Rzeczą ludzką jest błądzić
HÓMINIS MENS DISCENDO ÁLITUR ET COGITANDO — Nauka i myśl jest poŜywieniem
umysłu człowieka
HOMO ALIENI IURIS — Człowiek podległy innemu prawu
HOMO ANTIQUA VIRTUTE ET FIDE — Człowiek staroŜytnej cnoty i wiary
HOMO ARTIFEX — Człowiek artysta
HOMO CREATOR — Człowiek twórca
HOMO FABER — Człowiek rzemieślnik — Wytwórca
HOMO GLÓRIAM ÁDPETENS SAEPE A VIRTUTIS VIA DEFLECTIT — Człowiek ubiegający się
o sławę często zbacza z drogi cnoty
HOMO HÓMINI ÁNGELUS — Człowiek człowiekowi aniołem
HOMO HÓMINI DEUS EST — Człowiek jest dla człowieka bogiem
HOMO HÓMINTI LUPUS — Człowiek człowiekowi wilkiem (P l a u t u s Asinaria II, 4, 88)
HOMO ÍMPROBUS BEATUS NON EST — Człowiek nieuczciwy nie jest szczęśliwy
HOMO LOCUM ORNAT, NON LOCUS HÓMINEM — Człowiek zdobi miejsce, nie miejsce
człowieka — Nie suknia zdobi człowieka, ale człowiek suknię
HOMO LONGUS RARO SAPIENS — Człowiek wysoki rzadko mądry
HOMO LUDENS — Aktor
HOMO MULTARUM LITTERARUM — Człowiek mający zasługi literackie, naukowe
HOMO NÁSCITUR POËTA — Człowiek rodzi się poetą (B e n e d e t t o C r o c e )
HOMO NOVUS — Człowiek nieznany, nowy — Parweniusz (C i c e r o De officiis I, 39)
HOMO NULLIUS COLORIS — Człowiek bezbarwny, przeciętny (P l a u t u s Pseudoius IV, 7,
99)
HOMO OECONÓMICUS — Człowiek gospodarujący
HOMO PACÍFICUS PLUS POTEST QUAM BENE DOCTUS — Człowiek pokojowo usposobiony
moŜe więcej osiągnąć niŜ wielce uczony
HOMO PISTRINO DIGNUS — Człowiek godny tego, aby go zemleć — Nicpoń
HOMO POLÍTICUS — Człowiek w społeczeństwie — Polityk
HOMO PROPONIT, DEUS DISPONIT — Człowiek zamierza, Bóg decyduje — Człowiek
strzela, Pan Bóg kule nosi
HOMO RAPAX — Człowiek zachłanny
HOMO SÁPIENS — Człowiek rozumny (termin naukowy dla oznaczenia rodzaju ludzkiego)
HOMO SUI IURIS — Pan samego siebie, niezaleŜny
HOMO SUM, HUMANI NIHIL ALIENUM A ME ESSE PUTO — Jestem człowiekiem i sądzę, Ŝe
nic, co ludzkie, nie jest mi obce (T é r e n t i u s Heautontimorumenos I, 1, 25)
HOMO TÓTIENS MÓRITUR, QUÓTTENS AMITIT SUOS — Człowiek tyle razy umiera, ile razy
traci swoich bliskich
HOMO TRIUM LITTERARUM (EST) = FUR — Człowiek oznaczany trzema literami =
Złodziej (P l a u t u s Aulularia II, 4, 46)
HOMO UNIUS LIBRI — Człowiek jednej ksiąŜki, ograniczony (Św. Tomasz z Akwinu)
HOMÚNCULUS — Ludzik — Człowiek reprodukowany drogą chemiczną (Fantazja lekarza
średniowiecznego Paracelsusa)
HONESTA NÓMINA PRAETENDEBANT — Nadawali szlachetne nazwy podłym sprawom
(T á c i t u s Annales 14, 21)
HONESTE ID EST CUM VIRTUTE VÍVERE — śyć chwalebnie to Ŝyć cnotliwie
HONESTUS RUMOR ÁLTERUM PATRIMONIUM — Dobra sława to jakby drugi spadek
HONORES MUTANT MORES — Godności zmieniają człowieka
HONORES MUTANT MORES, SED RARO IN MELIORES — Zaszczyty zmieniają obyczaje, ale
rzadko na lepsze
HONORIS CÁUSA (GRATIA) — Dla zaszczytu — Dla podkreślenia zasług
HONOS ALIT ARTES — Zaszczyty Ŝywią sztuki — Sztuka wymaga uznania (Ci cer o Tttsc.
disp. I, 2, 47)
HONOS HABET ONUS — Zaszczyt pociąga za sobą obowiązki
HONOS VIRTUTIS PRÁEMIUM — Zaszczyt — nagroda cnoty
HORA FUGIT — Godzina, czas ucieka
HORAE CANÓNICAE — Godziny kościelnych modlitw z brewiarza
HORAE SUBSECIVAE — Godziny nadliczbowe, godziny wypoczynku, wolne
HORAS NON NÚMERO NISI SERENAS — Liczę tylko godziny szczęśliwe
HORRENDUM — Rzecz straszna
HORRESCO RÉFERENS — DrŜę opowiadając o tym (V e r g í l i u s Aen. II, 204)
HORRÍBILE DICTU — Strach mówić
HORROR VÁCUI — Obawa próŜni (zasada fizyki staroŜytnej, według której natura nie
znosi próŜni — A r y s t o t e l e s )
HORTUS SICCUS — Zbiór zasuszonych roślin — Herbarium
HOSPES–HOSTIS — Obcy — to wróg (wyraz szowinizmu)
HOSPES HÓSPITI SACER — Gość to świętość dla gospodarza
HOSPES, SALVE! HOSPES, SOLVE! — Gościu, witaj! Gościu, płać!
HOSTEM ESSE ATQUE INIMICUM HÓMINUM MORUMQUE MALORUM, CONTRA
DEFENSOREM HÓMINUM MORUMQUE BONORUM, CÓMMODA PRAETÉREA PATRIAE SIEI
PRIMA PUTARE — Być wrogiem i nieprzyjacielem ludzi i obyczajów złych i na odwrót, być
obrońcą ludzi i obyczajów dobrych, a nadto korzyści ojczyzny za rzecz najpierwszą uwaŜać
(przytoczone przez A. M i c k i e w i c z a w Wykładach lozańskich słowa L u c i l i u s a )
HOSTI PECTUS, COR AMICO — Dla wroga pierś, dla przyjaciela serce
HOSTIS HONORI INVÍDIA — Nienawiść wroga jest zaszczytem
HUMANUM EST ERRARE — Błądzić — rzecz ludzka
HUMILIS LOCO — Niskiego stanu
HUNGÁRIAE NATUM (VINUM), POLÓNIAE EDUCATUM — Zrobione wino na Węgrzech,
dojrzało w Polsce
HYGIENA AMICA VALETÚDINIS — Higiena przyjaciółką zdrowia
I
IACTA ÁLEA EST — Kości rzucone (Wiersz Menandra powtórzony po grecku rzekomo
przez Cezara przy przekraczaniu Rubikonu) (S u e t o n i u s Ditus Iulius 32)
IAM AGNOSCO CARTHÁGINIS FORTUNAM — JuŜ widzę los Kartaginy (Słowa Hannibala po
śmierci jego brata Hazdrubala) (L i v i u s Ab u.c.)
IAM PRÓXIMUS ARDET UCÁLEGON — JuŜ pali się tuŜ leŜący Ukalegon — JuŜ pali się
sąsiednia chata (V e r g í l i u s Aeneis II, 311)
IAM SATIS MOMORDISTI LABRUM — JuŜ napyskowałeś się dosyć
IAM SEGES EST, UBI TROIA FUIT — Teraz zasiewy są tam, gdzie była Troja (O v í d i u s
Heróides I, 53)
IÁNUIS CLÁUSIS — Przy zamkniętych drzwiach
IB. = IBID. = IBIDEM — TamŜe — W tym samym miejscu
IBI PÁTRIA, UBI BENE — Tam ojczyzna, gdzie dobrze
IBI SEMPER EST VICTÓRIA, UBI CONCÓRDIA EST — Tam jest zawsze zwycięstwo, gdzie
panuje zgoda
I.E. = ID EST — To jest — To znaczy
ID GENUS OMNE — Cały ten rodzaj, gatunek
ID QUOD ERAT DEMONSTRANDUM — To, czego naleŜało dowieść
ID. = IDEM — Ten sam (autor)
IDEM PER IDEM — To samo przez to samo (Określenie czegoś przez rzecz określaną) —
Masło maślane
IDEM SONANS — Śpiewając to .samo — Ta sama śpiewka
IDEM VELLE ATQUE IDEM NOLLE — Chcieć i nie chcieć tego samego — Być
jednomyślnym
IEIUNUS RARO STÓMACHUS VULGÁRIA TEMNIT — Głodny Ŝołądek rzadko gardzi
pospolitym jadłem (H o r á t i u s )
I.H.S. = IESUS CHRISTOS — Jezus Chrystus
IESUS CUM MARIA SINT NOBIS IN VIA! — Niechaj nam Jezus i Maria towarzyszą w drodze!
IESUS HÓMINUM SALVATOR — Jezus zbawca ludzi
IGNAVIS SEMPER FÉRIAE — Lenie zawsze mają święto
IGNI ET FERRO — Ogniem i mieczem
IGNIS ET AQUAE INTERDÍCTIO — Zakaz wody i ognia (zesłanie na wygnanie)
IGNIS FATUUS — Błędny ognik
IGNIS, MARE, MÚLIER — TRIA MAŁA Ogień, morze, kobieta — trzy nieszczęścia
IGNIS NON EXSTÍNGUITUR IGNE — Ognia nie gasi się ogniem
IGNORAMUS ET IGNORÁBIMUS — Nie wiemy i nie będziemy wiedzieli (Zakończenie
rozprawy fizjologa niemieckiego D u B o i s – R a y m o n d a )
IGNORANS IGNORÁBITUR — Pozostanie nieznany ten, co sam nic nie wie
IGNORÁNTIA FACTI EXCUSAT — Nieznajomość stanu faktycznego jest okolicznością
usprawiedliwiającą
IGNORÁNTIA IURIS (LEGIS) NOCET — Nieznajomość prawa (ustawy) szkodzi
IGNORÁTIO ELENCHI — Nieznajomość przedmiotu sporu — Błąd logiczny polegający na
obalaniu nie postawionej przez oponenta tezy
IGNORÁTIO FUTURORUM MALORUM UTÍLIOR EST QUAM SCIENTIA — Niewiedza
przyszłych nieszczęść poŜyteczniejsza jest aniŜeli wiedza (C í c e r o De dwinatione II, 23)
IGNORÁTIO LEGIS NÉMINEM EXCUSAT — Nieznajomość prawa nie usprawiedliwia nikogo
IGNOTI NULLA CUPIDO — Nie pragnie się rzeczy nieznanej — Nieznane nie nęci
(O v í d i u s Ars am. III, 397)
IGNOTI NULLA CURÁTIO MORBI — Nie ma leku na chorobę nieznaną
IGNOTO DEO — Nieznanemu Bogu (Vulgata 17, 23)
IGNOTUM PER IGNÓTIUS — Określenie nieznanego przez jeszcze bardziej nieznane
IGNOTUM PER IGNOTUM — Wyjaśnienie (określenie) nieznanego przez nieznane
ILLA DUCIS LAUS EST CERTO VERÍSSIMA MAGNI, QUI SACRA, QUI IUSTUM CUM PIETATE
COLIT — To z pewnością jest najprawdziwszą chwałą wielkiego władcy, który zboŜnie czci
religię i sprawiedliwość (K. J a n i c k i Vitae regum Polonorum XLIII)
ILLE CRUCEM SCÉLERIS PRÉTIUM TULIT, MC DIADEMA — Ten poniósł za zbrodnię karę na
krzyŜu, tamtego koronowano
ILLE DIES UTRAMOUE DUCET RUINAM — Ów dzień dla obu sprowadzi upadek
(H o r á t i u s Cármina II, 12)
ILLE SALUBRES AESTATES PÉRAGET, QUI NIGRIS PRÁNDIUM MORIS FÍNIET, ANTE GRAVEM
QUAE LÉGERIT ÁRBORE SOLEM — Ten zdrów przeŜyje lata, kto skończy śniadanie czarną
morwą zdjętą z drzewa przed nadejściem upału (H o r á t i u s )
ILLE TERRARUM MIM PRAETER ÓMNIA ÁNGULUS RIDET — Ów kącik na ziemi jest mi
milszy ponad wszystkie inne (H o r á t i u s Cárm. II, 6)
(ILÍACOS) INTRA MUROS PECCATUR ET EXTRA — Grzeszy się i wewnątrz murów (Ilionu),
i poza nimi — Obie strony są winne (H o r á t i u s Epistolae I, 2, 16)
ILUSTRÍSSIMUS PRINCEPS — Wódz najsławniejszy (H. S i e n k i e w i c z Ogniem i mieczem
II)
IMBERBIS ABÍERAS, REDIISTI BARBATUS — Odchodziłeś bez brody, wróciłeś z brodą
IMITÁTIO CHRISTI — Naśladowanie Chrystusa
IMMEDICÁBILE VULNUS ENSE RECIDENDUM EST, NE PARS SINCERA TRAHATUR —
śelazem trzeba wyciąć ranę nieuleczalną, aby nie zaraziła zdrowej części (O v í d i u s
Metamorph. I, 190)
IMMORTÁLIA NE SPERES, MONET ANNUS ET ALMUM, QUAE RAPIT HORA DIEM — Nie
oczekuj nieśmiertelności: o tym przypomina rok i godzina unosząca ze sobą Ŝyciodajny dzień
(H o r á t i u s Cdr—mina I, 3)
IMO PÉCTORE — Z głębi serca (V e r g í l i u s )
IMPAR CONGRESSUS ACHILLI — Nierówne spotkanie z Achillesem
IMPARES NASCIMUR, PARES MÓRIMUR — Rodzimy się nierównymi, ale równi umieramy
(S é n e c a )
IMPÁVIDUM FERIENT RUTNAE — Świat zwali się na niego, a on nieustraszony nie drgnie
(H o r á t i u s Cármina III, 3, 8)
IMPEDIMENTA — BagaŜ, tabor, przeszkody
IMPERARE SIBI MÁXIMUM EST IMPÉRIUM — Panować nad sobą to najwyŜsza władza
(S é n e c a )
ÍMPERAT AUT SERMT COLLECTA PECÚNIA CUIQUE — Nagromadzone pieniądze albo
panują nad człowiekiem, albo mu słuŜą (H o r á t i u s Epistolae I, 10, 49)
IMPÉRIUM BLANDUM IMPERIOSÍSSIMUM — Władza łagodna jest najpotęŜniejsza
IMPÉRIUM ET LIBERTAS — Władza i wolność (są nierozłączne, bo w przeciwnym razie
powstałby despotyzm albo anarchia) (C í c e r o Philipp. IV, 4)
IMPÉRIUM IN IMPÉRIO — Państwo w państwie
IMPÉRIUM TERRAE FINITUR, UBI FINITUR ARMORUM POTESTAS — Władza nad ziemią
kończy się tam, gdzie kończy się panowanie oręŜa
IMPONDERABILIA — Wartości nie dające się zwaŜyć (moralne)
IMPOS ÁNIMI — Słaby na umyśle (P l a u t u s Bacchides)
IMPOSSIBÍLIUM NULLA OBLIGÁTIO — Nikt nie jest obowiązany do rzeczy niemoŜliwych
IMPRIMATUR — Wolno drukować (pozwolenie cenzury duchownej)
ÍMPROBE AMOR, QUID NON MORTÁLIA PÉCTORA COGIS? — Nieuczciwy Amorze, do
czego ty nakłaniasz śmiertelników? (V e r g í l i u s Aeneis IV, 412)
ÍMPROBI SEMPER SUNT IN MĘTU, NE POENA AFFICIANTUR ALIQUANDO — Ludzie
nieuczciwi są ciągle w strachu, aby nie byli kiedyś ukarani
IMPROVISA LETI VIS RÁPUIT RAPIETQUE GENTES — Siła śmierci nieoczekiwanie porywała
i porywać będzie narody (H o r á t i u s Cármina II, 13)
IN ABSÉNTIA — Podczas nieobecności — W nieobecności
IN ABSTRACTO — W oderwaniu od rzeczywistości — Odrębnie
IN ACTU — W działaniu
IN AEQUALI IURE MÉLIOR EST CONDÍTIO POSSIDENTIS — Przy równych prawach lepsze
jest połoŜenie posiadającego
IN AETERNUM — Na wieki
IN ALBIS — KsiąŜka nieoprawna (Termin uŜywany aŜ do w. XIX)
IN AMBÍGUO — W razie wątpliwości
IN AMICÍTIA NIHIL FICTUM EST, NIHIL SIMULATUM ET QUIDQUID EST, ID EST VERUM EL
VOLUNTÁARIUM — W przyjaźni nie ma nic udawanego, nic zmyślonego, a cokolwiek jest,
jest prawdziwe i dobrowolne (C í c e r o Laelius 26)
IN AMORE HAEC SUNT MAŁA: BELLUM, PAX RURSUM — W miłości to jest nieszczęściem:
raz wojna, to znowu pokój (H o r á t i u s )
IN ANGUSTO SPES EST — I w trudnej sytuacji jest nadzieja
IN ÁNIMA VILI — Na istocie lichej — Na zwierzęciu (przeprowadzać doświadczenia)
INÁNIUM INÁNIA CONSÍLIA — Puste zamiary pustych ludzi
IN AQUA SCRIBIS — Piszesz palcem na wodzie
IN ARENA AEDÍFICAS — Budujesz na piasku — Zamki z piasku
IN ARTE LIBERTAS — W sztuce wolność
IN ARTE SUA QUÍLIBET REX — W swojej sztuce (dziedzinie) kaŜdy jest królem
IN ARTÍCULO MORTIS — Wobec bliskiej śmierci — W godzinie śmierci
IN BANCO ASINORUM — Na oślej ławie
IN BANCO REGIS — Na królewskiej ławie, na tronie
IN BELLONAE HORTIS NASCUNTUR SÉMINA MORTIS — W ogrodach Bellony (bogini
wojny) rosną nasiona śmierci
IN CÁPITE ET IN MEMBRIS — W głowie i w członkach — W całości i w szczegółach
IN CÁUDA VENENUM — W ogonie trucizna — Na końcu (np. recenzji) zarzut zgryźliwy
INCERTA PRO NULLIS HABENTUR — Niepewne nie ma znaczenia
ÍNCIDIT IN SCYLLAM CUPIENS VITARE CHARYBDIN — Wpada na Scyllę pragnąc ominąć
Charybdę — Z deszczu pod rynnę (cytat z H o m e r a w przekładzie łacińskim Odyssea XII,
85–110)
ÍNCIPIT — Zaczyna (początek jakiegoś dzieła)
INCÓGNITO — Skrycie, pod zmyślonym nazwiskiem, nie ujawniając swego nazwiska
IN COMMENDAM — Do uŜytku
IN CONCRETO — W określonej sytuacji — W określonym wypadku
IN CONTÍNUO — W dalszym ciągu — Nieprzerwanie — Ciągle
IN CONTUMÁCIAM — Zaocznie (zaoczne skazanie z powodu niestawiennictwa, oporu)
IN CÓRPORE — W całości — Wszyscy razem
IN CÓRPORE SANO MENS SANA — W zdrowym ciele zdrowy duch
INCREDIBILE DICTU — Nie do wiary
INCREDÍBILE VERUM ET VERISÍMILE MENDACIUM — Niewiarygodna prawda i
prawdopodobne kłamstwo (M i n u c i u s F e l i x Octavius 14)
INCREDÍBILE VISU — Niepodobna uwierzyć własnym oczom
IN CRUDO — W stanie surowym, pierwotnym
IN CRUDO RADICE — Na gołym korzeniu — W terenie dziewiczym
INDE IRAE ET LÁCRIMAE — Stąd gniew i łzy (I u v e n a l i s Sátirae I, 10, 34)
IN DEPÓSITO — Dla zabezpieczenia
INDEX EXPURGATÓRIUS — Spis ksiąŜek zakazanych
INDEX LIBRORUM PROHIBITORUM — Wykaz druków zakazanych przez kościół
INDEX NÓMINUM — Wykaz imion
INDEX RERUM — Spis rzeczy
INDÍCIA CRACOVIÉNSIA — Krakowskie kalendarze (Pełne fałszów) — ŁŜe jak w
Krakowie
INDIGNE VIVIT, PER QUEM NON VIVIT ALTER — Niegodnie Ŝyje, kto nie daje Ŝyć innemu
INDOCTI DISCANT ET AMEMT MEMINISSE PERITI — Nieuczeni niechaj się uczą, a
wiedzący niechaj chętnie sobie przypominają
IN DOMINO — W Panu
IN DUABUS SELLIS SEDERE — Siedzieć na dwóch stoikach
IN DÚBIIS LÉNIUS — W sprawach wątpliwych łagodniej (naleŜy oceniać rzeczy)
IN DÚBIO — W razie wątpliwości — W wątpliwym przypadku
IN DÚBIO MÍTIUS — W razie wątpliwości łagodniej (wyrokuje się)
IN DULCI IÚBILO — W słodkiej radości — Bawmy się, skoro moŜemy (początek starej
pieśni wielkanocnej)
IN DUPLUM — Podwójnie
INEDITA — Utwory literackie nie wydane
IN EFFÍGIE — W obrazie, podobiźnie (powieszenie na szubienicy portretu, podobizny
skazanego zamiast niego samego z powodu jego nieobecności)
IN EQUILIBRIS — Dla równowagi
IN ESSE — W istocie, faktycznie
IN EXCELSIS — Na wysokościach — Na najwyŜszym punkcie
IN EXTENSO — Dokładnie — W całości
IN EXTREMIS — W ostateczności — W chwili śmierci
IN FÁCILI EST OMNIA POSSE DEO — Dla boga wszystko łatwe
INFANDUM, REGINA, IUBES RENOVARE DOLOREM — KaŜesz mi, królowo, ból
niewymowny odnawiać (V e r g í l i u s Aeneis II, 3)
IN FAVOREM — Na czyjąś korzyść
INFERIORES NON DEBENT DOLERE SE A SUIS SUPERARI — NiŜsi nie powinni lamentować,
Ŝe towarzysze ich przewyŜszają
INFELICÍSSIMUM GENUS INFORTÚNII EST FUISSE FELICEM — Najnieszczęśliwszy rodzaj
niepowodzeń — to, Ŝe się było szczęśliwym (S é n e c a Epistulae morales ad Lucilium ep.
124)
ÍNFIMA SPÉCIES — NajniŜszy okaz (włączony do gatunku albo klasy)
IN FINE — Na końcu stronicy, rozdziału
IN FLAGRANTI (CRÍMINE COMPREHENSI) — Schwytani na gorącym uczynku, w chwili
popełnienia występku (Kodeks Justyniana z r. 529)
IN FLAGRANTI DELICTO = IN FLAGRANTI
IN FLAMMAM FLAMMAS, IN MARĘ FUNDIS AQUAS Płomień podsycasz płomieniem, do
morza wlewasz wodę (O v í d i u s )
IN FÓLIO — W formacie pół arkusza
IN FORMA PÁUPERIS — W postaci biedaka
IN FORO CONSCIÉNTIAE — Przed sądem sumienia
INF. = INFRA — Na dole, poniŜej
INFRA DIGNITATEM MEAM — PoniŜej mojej godności
IN FRÁUDEM LEGIS — Z obejściem prawa
IN FUNDO — W więzieniu — W wieŜy
IN GÉNERE — W ogóle
INGÉNIUM COELESTE SUIS VELÓCIUS ANNIS SURGIT — Dar niebios ujawnia się wcześniej,
niŜ wskazuje wiek (O v í d i u s Ars am. I, 85)
INGÉNIUM INGENS INCULTO LATET SUB HOC CÓRPORE — Ogromny talent kryje się w tym
nieokrzesanym ciele (H o r á t i u s )
INGÉNIUM MAŁA SAEPE MOVENT — Często nieszczęście rozbudza talent (O v í d i u s Ars
am.
II, 43)
IN GLOBO — W całości
INGRATA PÁTRIA, NE OSSA QUIDEM HABEBIS — Niewdzięczna ojczyzno, nie zachowasz
nawet kości (Słowa S c y p i o n a A f r y k a ń s k i e g o )
IN GRÁTIAM — Na cześć
IN GRÉMIO — Razem — Wspólnie — Zbiorowo
IN GULAM DA! — Daj w gardło! (okrzyk skazujący gladiatora na śmierć)
IN HAC LACRIMARUM VALLE — W tej dolinie łez
IN HOC SALUS — W nim zbawienie
IN HOC SIGNO VINCES — Pod tym znakiem zwycięŜysz (E u s e b i u s C a e s a r i e n s i s
Słowa Konstantyna Wielkiego)
(IN) ILLO TÉMPORE — W owym czasie — Niegdyś
I IN MALAM CRUCEM! — Idź na krzyŜ! Powieś się! (P l a u t u s Cas. 977)
INIMICI SAEPE VERUM DICUNT, AMICI NUNQUAM — Wrogowie często mówią prawdę,
przyjaciele nigdy (C í c e r o )
IN INFINITUM — W nieskończoność
IN ÍNTEGRUM RESTITÚERE — Przywrócić do poprzedniego stanu prawnego (Caesar
Bełlum civ. III, 1)
INIT. = INÍTIO — Na początku
INÍTIO CAEDIS ORTO DIFFÍCILIS MODUS — Kiedy się zacznie karać śmiercią, trudno
zachować miarę (T á c i t u s Históriae I, 39)
INÍTIUM SAPIENTIAE TIMOR DOMINI — Bojaźń Boga to początek mądrości (Ecclesiastes
I, 16)
IN NÍHILUM NIHIL POSSE REVERTI — Nic moŜe zamienić się tylko w nic
INIÚRIAM QUI FACTURUS EST, IAM FACIT — Kto ma zamiar wyrządzić krzywdę, juŜ
krzywdzi (S é n e c a )
IN IÚDICE NULLA MORA EST — Sędzia nie zwleka (O v í d i u s Metamorph. XI, 160)
INIÚRIA SOLVIT AMOREM — Krzywda — kres miłości
IN LÍBERIS SUFFRAGIIS — W wolnym głosowaniu (H. S i e n k i e w i c z )
IN LÍMINE — U progu — Na początku (procesu)
IN LOCO — W miejscu — Zamiast
IN LOCO PARENTIS — Zamiast rodzica (pełniący obowiązki)
IN LUCTU — W rozpaczy — W Ŝałobie
IN MAGNIS ET VOLUISSE SAT EST — W wielkich sprawach juŜ sama chęć zasługą
(P r o p e r t i u s II, 10, 16)
IN MALAM PARTEM — W sposób szkodliwy, nieprzychylny
IN MALEFÍCIIS YOLUNTAS SPECTATUR, NON ÉXITUS — Przy przestępstwach bierze się w
rachubę chęć, nie wynik
IN MANUS TUAS, DÓMINE, COMMENDO SPÍRITUM MEUM — W ręce Twoje, Panie, oddaję
mego ducha (Ewangelia według Łukasza XXIII, 46)
IN MARI AQUAM QUAERIT — W morzu szuka wody
IN MÉDIAS RES — W środek rzeczy — W sedno rzeczy — W istotę (H o r á t i u s Ars p.
148)
IN MÉDIO STAT VÉRITAS — Prawda leŜy pośrodku
IN MÉDIO STAT VIRTUS — Cnota leŜy pośrodku
IN MÉDIO VERO ÓMNIUM RÉSIDET SOL — Zaś pośrodku wszystkiego mieści się słońce (M.
Kopernik)
IN MÉDIUM QUAEREBANT — Szukali ugody (V e r g í l i u s Geórg. I, 128)
IN MEMÓRIAM — Na pamiątkę
IN MÉRITO — W samej treści — Merytorycznie
IN MINUS — Na zniŜkę, na niekorzyść
IN MISERIAM NÁSCIMUR SEMPITERNAM — Rodzimy się na wieczne nieszczęście
(C í c e r o Tusc. disp. 1,5)
IN NATURÁLIBUS — W stanie naturalnym — Nago
IN NECESSÁRIIS ÚNITAS, IN DÚBIIS LIBERTAS, IN ÓMNIBUS CHÁRITAS — W potrzebie
jedność, w rzeczach wątpliwych swoboda, we wszystkim miłość
I.N.C. = IN NÓMINE CHRISTI — W imię Chrystusa
I.N.D. = IN NÓMINE DEI — W imię Boga
INNÓCUE VÍVITO, NUMEN ADEST — śyjcie uczciwie, bóg na was patrzy (O v í d i u s Ars
am. I, 368)
IN NOVA FERT ÁNIMUS MUTATAS DICERE FORMAS CÓRPORA — Chcę opiewać postacie
przemienione w nowe kształty (O v í d i u s Metamorph. I, 1)
IN NÚBIBUS — W chmurach
IN NUCE — W jądrze orzecha — Krótko — W streszczeniu (P l i n i u s M a i o r Hist.
natur. VII, 21, 85)
IN OCTAVO — W ósemce — W formacie ósmej części arkusza
IN ÓCULO, IN LÓCULO, IN PÓCULO MORES NOSCES UT SPÉCULO — Po spojrzeniu,
szkatułce, kielichu poznasz obyczaje jak w lustrze
IN ODORE SANCTITATIS — W atmosferze świętości — W stanie świętości
IN ÓMNIBUS ÁLIQUID, IN TOTO NIHIL — Ze wszystkiego coś (wiedzieć), a razem nic — O
wszystkim coś, a razem nic
INOPS POTENTEM DUM VULT IMITARI, PERIT — Słaby, kiedy chce naśladować mocnego,
ginie (C. I u l i u s P h a e d r u s Fabulae Aesopicae I, 24)
IN ÓPTIMA FORMA — W najlepszej postaci
IN PACE LEONES, IN BELLO CERVI — W czasie pokoju lwy, podczas wojny jelenie
IN PARTIBUS INFIDELIUM — W prowincjach zamieszkanych przez niewiernych (tytuł
nadawany biskupom, których diecezje były w rękach niewiernych); ironicznie o urzędnikach
bez funkcji
IN PÁTRIA NATUS NON EST PROPHETA VOCATUS — Nikt nie jest prorokiem we własnym
kraju
IN PÁUCIS — W krótkich słowach
IN PECTORE — Sekretnie
IN PERPETUUM — Na zawsze
IN PERPÉTUAM REI MEMÓRIAM — Na wieczną rzeczy pamiątkę
IN PERSONA — Osobiście
IN PLENO — W komplecie — W pełnej liczbie
IN PLUS — Na zwyŜkę — Na korzyść
IN PÓCULIS — Z kielichem w ręku — Podczas pijatyki
IN PONTIFICÁLIBUS — W szacie kapłańskiej
IN POSSE — Jako moŜliwość
IN POTENTIA — W stanie moŜliwości
IN PRAESENTI — Obecnie
IN PRAXI — W praktyce — W rzeczywistości
IN PROMPTU — Na poczekaniu — Natychmiast
IN PRÓPRIA NON PELLE QUIESSEM — Nie spoczywałbym we własnej skórze — Nie
byłbym zadowolony ze swego połoŜenia (H o r á t i u s )
IN PRÓPRIA PELLE QUIESCERE — Siedzieć we własnej skórze, nie wywyŜszać się
(H o r á t i u s )
IN PRÓPRIA PERSONA — We własnej osobie
IN PUNCTO — Odnośnie
IN PUNCTO PUNCTI — Odnośnie najwaŜniejszego punktu
IN PURIS — W stanie czystym — Nago
IN PURIS NATURÁLIBUS — Zupełnie nago
IN QUARTO — W formacie czwartej części arkusza
IN RE — W rzeczy samej
I. N. R. I. = IESUS NASARENUS REX IUDAEORUM — Jezus Nazareński, król Ŝydowski
IN RERUM NATURA — W naturze rzeczy, rzeczywistości, istocie
IN SACRIS — Jako święte — Wśród rzeczy świętych
IN SÁECULA SAECULORUM — Na wieki wieków
INSALUTATO HÓSPITE — Bez powitania gościa
INSANI SÁPIENS NOMEN FERAT, AEQUUS INIQUI, ULTRA QUAM SATIS EST VIRTUTEM SI
PETAT IPSAM — Niechaj mądry ma miano szaleńca, opanowany gwałtownego, jeŜeli
przesadza w dąŜeniu do cnoty (H o r á t i u s )
IN SCIRPO NODUM QUAERIS — Na trzcinie szukasz węzłów (P l a u t u s Menaechmi 249)
IN SEDÉCIMO — W formacie szesnastej części arkusza
IN SILÉNTIO ET SPE — W milczeniu i nadziei
IN SILVAM NON LIGNA FERAS — Nie noś drew do lasu (H o r á t i u s Sátirae I, 10, 34)
INSIPIENTIS EST IN ERRORE PERSEVERARE — Rzeczą głupców jest obstawać przy błędzie
IN SITU — Na samym miejscu, w pierwotnym połoŜeniu, nie przesunięte
IN SÓLIDO — W masie — Razem
IN SPE — W nadziei — W przyszłości
IN SPIRITUÁLIBUS — W sprawach ducha
INSTÁNTIA EST MATER DOCTRINAE — Upór jest matką nauki
INSTAR ÓMNIUM — Na podobieństwo wszystkich — Jak wszyscy
IN STATU NASCENDI — W chwili powstawania, rodzenia się — W stanie zaczątkowym
IN STATU PRAESENTI — W stanie obecnym
IN STATU PUPILLARI — W stanie opieki
IN STATU QUO ANTE — W stanie poprzednim
IN STATU QUO ANTE BELLUM — W stanie przedwojennym
IN SUDORE VULTUS TUI VESCERIS PANEM — W pocie czoła twego spoŜywać chleb
będziesz
IN SUMMA — Razem — W ogóle — W całości
IN SUMMO GRADU — W najwyŜszym stopniu
IN SUSPENSO — W zawieszeniu — Bez decyzji
ÍNTEGER VITAE SCELERISQUE PURUS — Nieskazitelnego Ŝycia i nie splamiony zbrodnią
INTELLIGENTI PÁUCA — Rozumnemu nie trzeba wielu słów — Mądrej głowie dość dwie
słowie
INTEMPERÁNTIA EST MEDICORUM NUTRIX — Brak umiarkowania jest źródłem dobrobytu
lekarzy (Plinius Maior)
INTEMPESTIVE QUI DOCET, ILLE NOCET — Kto poucza nie w porę, ten szkodzi —
Wszystko w porę
IN TEMPORÁLIBUS — W sprawach doczesnych
IN TEMPORE OPPORTUNO — W dogodnym czasie
IN TÉNERIS CONSUESCERE MULTUM EST — Przyzwyczajenie w młodości wiele znaczy
INTER ALIA — Między innymi
INTER ARMA CÁRITAS — Wśród szczęku broni miłość
INTER ARMA SILENT LEGES — Podczas wojny milczą prawa (C í c e r o )
INTER ARMA SILENT MUSAE — Podczas wojny milczą muzy
INTER BONOS BENE — Między dobrymi wszystko układa się dobrze (C í c e r o )
INTER CAECOS LUSCUS REX — Wśród ślepych jednooki królem
INTER DÓMINUM ET SERVUM NULLA AMICITIA — Nie ma przyjaźni między panem i
niewolnikiem
INTER DUOS LITIGANTES TÉRTIUS GAUDET — Gdzie się dwóch kłóci, tam trzeci korzysta
ÍNTEREST ÓMNIUM RECTE FÁCERE — Wszystkim zaleŜy na właściwym postępowaniu
ÍNTERIM — Tymczasem — Stan tymczasowy
ÍNTERIM FIT ÁLIQUID — A tymczasem coś się dzieje
INTER ÍNCUDEM ET MÁLLEUM — Między młotem a kowadłem (znaleźć się)
ÍNTERIT IRA MORA — Gniew słabnie z czasem (O v í d i u s ArS am. I, 374)
INTER LIBERTATEM ET MAIESTATEM — Między wolnością (szlachecką) i majestatem
(królewskim)
INTER NOS — Pomiędzy nami — W cztery oczy
INTER NOS LOQUENDO — Mówiąc między nami, w cztery oczy
INTER PÓCULA — Podczas pijatyki — Przy kielichach
IN TERMINIS — We właściwym czasie
INTERROGARE SAPIENTER EST DOCERE — Mądrze pytać to znaczy uczyć (Alcuin)
IN TERROREM — Dla zastraszenia, ostrzeŜenia
INTER SE — Między sobą
INTER VIVOS — Wśród Ŝywych
IN TOTO — W całości
INTRA MUROS — W obrębie murów
IN TRANQUILLO QUÍLIBET GUBERNATOR — W czasach spokojnych kaŜdy moŜe rządzić
IN TRÁNSITU — W przejściu
INTUS ET IN CUTE — Do głębi (znam cię), wiem, co masz pod skórą (P e r s i u s áatirae III,
30)
INTUS HÉCUBA, FORIS HÉLENA — W domu Hekuba (cnotliwa), na zewnątrz Helena
(rozpustna)
INTUS, INTUS EST EQUUS TROIANUS — Wewnątrz, wewnątrz jest koń trojański (C í c e r o ,
Pro Murena)
INTUS TRIPÚDIUM, PRO FÓRIBUS LAMENTUM — W domu zabawa, poza domem lament
INTUS UT LIBET, FORIS UT MOS EST — W domu wedle uznania, poza domem jak obyczaj
kaŜe
IN TYRANNOS — Przeciw tyranom (Fr. S c h i l l e r )
IN UNO HABITANDUM, IN ÓMNIBUS VERSANDUM — W jednym miejscu mieszkaj, we
wszystkich się obracaj — Wybierz sobie jedno umiłowane zajęcie, ale nie zaniedbuj innych
IN USU — W uŜyciu — W praktyce
IN USUM — Do uŜytku
IN USUM DELPHINI — Na uŜytek Delfina (francuskiego następcy tronu) — Na uŜytek
określonego człowieka, ludzi, zwłaszcza młodych
IN UTRAMQUE PARTEM — Za i przeciw
IN UTROQUE IURE — W obu prawach (cywilnym i kanonicznym)
IN UTRUMQUE PARATUS — Przygotowany na kaŜdą moŜliwość (V e r g í l i u s Aeneis II,
61)
IN VÁCUO — W próŜni
INVÉNIAS ÉTIAM DISIECTA MEMBRA POETAE — Nawet z urywków poznałbyś poetę
(H o r á t i u s Satirae I, 4, 62)
INV. = INVENIT, INVENERUNT — Wykrył, wynalazł, wykryli
IN VERBA MAGISTRI (IURARE) — Na słowa mistrza (przysięgać) (H o r á t i u s Epistolae I,
1, 14)
IN VESTIMENTIS NON EST SAPIÉNTIA MANTIS — Nie ubiór czyni mędrca
ÍNVIA VIRTUTI NULLA EST VIA — Dla cnoty nie masz bezdroŜa (O v í d i u s )
INVICTA FATI EST IÁNUA CLÁUSA SERA — Niezłomnym zaworem zamknięta jest brama
przeznaczenia (K. J a n i c k i Tristia IX, 121)
INVICTIS VICTI VICTURI — Przez niezwycięŜonych zwycięŜeni jeszcze zwycięŜą
INVÍDIA GLÓRIAE ASSÍDUUS COMES EST — Zawiść jest stałym towarzyszem sławy
INVÍDIA SÍCULI NON INVENERE TYRANNI MAIUS TORMENTUM — Sycylijscy tyrani nie
wynaleźli większej tortury nad zawiść (H o r á t i u s )
IN VINO FÉRITAS — W winie dzikość — Wino czyni ludzi dzikimi
IN VINO VÉRITAS — W winie prawda (człowiek podpity niechcący mówi prawdę)
IN VINO VÉRITAS, IN AQUA SÁNITAS — W winie prawda, w wodzie zdrowie
INVITA MINERVA — Wbrew Minerwie (bogini mądrości) (H o r á t i u s Ars p. 385)
IN VITRO — W szkle (badanie Ŝycia w probówce)
IN VIVO — Na Ŝywym organizmie (badanie)
I.C.R. = IOANNES CASIMIRUS REX = INITIUM CALAMITATIS REGNI — Król Jan Kazimierz
= Początek klęski Rzeczypospolitej (H. Sienkiewicz)
IOCI CÁUSA — Dla Ŝartu — śartem
I.O.M. = IOVI ÓPTIMO MÁXIMO — Jowiszowi najlepszemu, największemu
ÍPSAQUE MORS NIHIL — Sama śmierć niczym (S e n e c a Troianae 398)
IPSA SUA MÉLIOR FAMA — Lepszy od opinii o nim (O v í d i u s Epistulae ex Ponto I, 2,
143)
IPSE DIXIT — On sam powiedział (W ten sposób uczniowie Pitagorasa uzasadniali swoją
naukę) (C í c e r o De natura deorum I, 5, 10)
IPSE FECIT — Sam wykonał
IPSE LICET VÉNIAS MUSIS COMITATUS, HOMERE, SI NIHIL ATTÚLERIS, IBIS HOMERE,
FORAS — Choćbyś przybył, Homerze, sam w towarzystwie Muz, jeśli nic nie przyniesiesz ze
sobą, odejdziesz precz (O v í d i u s Ars am. II, 279—80)
IIPSÍSSIMA VERBA — Dokładnie te same słowa — Najdokładniej
IPSO FACTO — Na mocy samego faktu — Tym samym
IPSO IURE — Z samego prawa
I.Q. = IDEM QUOD — To samo, co
IRA FUROR BREYIS EST: ANIMUM REGE, QUI NISI PARET, IMPERAT — Gniew to
krótkotrwały szał: panuj nad umysłem, który jeśli nie jest ci uległy, staje się twoim
rozkazodawcą (H o r á t i u s Epistolae I, 2, 62)
IRA ÓDIUM GÉNERAT, CONCÓRDIA NUTRIT AMOREM — Gniew rodzi nienawiść, zgoda
Ŝywi miłość
IRA PROCUL ABSIT, CUM QUA NIHIL RECTE FÍERI, NIHIL CONSIDERATE POTEST — Unikaj
gniewu, bo w nim nic nie moŜe stać się właściwe ani rozsądnie (C í c e r o De officiis I, 136)
IRREMEÁBILIS UNDA — Fala, która nie wraca — Śmierć (V e r g í l i u s Aeneis VI, 425)
IRREPARÁBILE DAMNUM — Strata niepowetowana
IRRITABIS CRABRONES — RozdraŜnisz szerszenie — WłoŜysz kij w mrowisko (P l a u t u s )
IS DEMUM MISER EST, QUI AERUMNAM SUAM NEQUIT OCCULTARE — Ten dopiero jest
nieszczęśliwy, kto nie moŜe ukryć swej troski
IS FECIT, CUI PRODEST — Uczynił ten, komu przyniosło to korzyść (zasada dochodzenia
karnego)
IS PATER EST, QUEM NÚPTIAE DEMONSTRANT — Ten jest ojcem, na kogo wskazuje
legalne małŜeństwo
ISTA QUIDEM VIS EST! — ToŜ to gwałt!
ITA DIIS PLÁCUIT — Tak podobało się bogom
ITA EST — Tak jest
ITA VIXI, NON FRUSTRA NATUM ME ESSE EXÍSTIMEM — śyłem tak, Ŝe — jak sądzę —
urodziłem się nie na próŜno (C i c e r o Cato Maior 84)
ITE IN BELLA PARES — Idźcie na wojnę uzbrojeni jednako (O v í d i u s Ars am. III, 3)
ITE, MISSA EST — Idźcie, msza skończona
IT. = ITEM — TakŜe — RównieŜ
ITERUM — Znowu — Ponownie
IUBILATE — Radujcie się
IUCUNDI ACTI LABORES — Miła jest praca skończona (C í c e r o )
IUCUNDI PERACTI LABORES = IUCUNDI ACTI LABORES
IUCUNDIOREM FACIT LIBERTATEM SERVITUTIS RECORDÁTIO — Wspomnienie niewoli
czyni wolność przyjemniejszą
IUCUNDUM EST MEMINISSE LABORUM ACTORUM — Przyjemnie wspomina się dokonane
prace
IUDEX DAMNATUR, CUM NOCENS ABSÓLVITUR — Sędziego się potępia, jeśli winowajca
uszedł kary (został uniewinniony)
IÚDICE ME FRAUS EST CONCESSA REPÉLLERE FRAUDEM, ARMAQUE IN ARMATOS SÚMERE
IURA SINUNT — Według mego zdania wolno odpierać fałsz fałszem i prawo pozwala odpierać
oręŜem oręŜ (O v í d i u s Ars am. III, 491—2)
IUDÍCIO FORMAE NOXQUE MERUMQUE NOCENT — Sądowi o pięknie nie sprzyja ani noc,
ani wino (O v í d i u s Ars am. I, 226)
IÚDICIS EST INNOCÉNTIAE SUBVENIRE — Obowiązkiem sędziego jest pomagać
niewinnemu
IUNCTIM — Łącznie
IUNCTIS VÍRIBUS — Połączonymi siłami
IUNIORES, AD LABORES! — Młodzi, do pracy!
IÚPPITER PLÚVIUS — Jowisz niosący deszcz — Deszczowa pogoda
IURARE IN VERBA MAGISTRI = IN VERBA MAGISTRI IURARE (H o r á t i u s Epistolae I, 1,
13)
IURA STOLAE — Dochody prawne proboszczów (za wykonywanie czynności kościelnych)
IURE CADUCO — Prawem kaduka — Przemocą, bez podstawy prawnej
IURE DIVINO — Według praw boskich
IURE ET FACTO — Z prawa i stanu faktycznego
IURE HUMANO — Według praw ludzkich
IURIS CONSULTUS — Radca prawny
I.U.D. = IURIS UTRIUSQUE DOCTOR — Doktor obojga praw (cywilnego i kanonicznego)
IURO — Przysięgam na to
IUS CANÓNICUM — Prawo kanoniczne
IUS COMMÉRCII — Prawo utrzymywania stosunków handlowych
IUS CONUBII — Prawo zawierania związków małŜeńskich
IUS EST ARS BONI ET AEQUI — Prawo jest sztuką dobra i sprawiedliwości (Digesta)
IUS EST IN ARMIS — Prawo jest w oręŜu — Siła przed prawem
IUS ET NORMA LOQUENDI — Prawo i zasada języka (H o r á t i u s Ars p. 72)
JUS GÉNTIUM — Prawo narodów — Prawo międzynarodowe (nie rzymskie)
IUS GLADII — Prawo miecza — Prawo Ŝycia i śmierci
IUS MIŁITARE — Prawo wojny, rycerskie
IUS NATURALE — Prawo przyrodzone, naturalne
IUS PATRONIS EGET — Prawo wymaga patronów (dobrej pomocy)
IUS PRIMAE NOCTIS — Prawo pierwszej nocy
IUS PRIMI OCCUPANTIS — Prawo pierwszeństwa do zajęcia (ziemi)
IUS PRIVATUM — Prawo prywatne, cywilne
IUS PUBLICUM — Prawo publiczne
IUS ROMANUM — Prawo rzymskie
IUS SANGUINIS — Prawo krwi (prawo uzaleŜniające obywatelstwo dziecka od
obywatelstwa rodziców)
IUS TALIONIS — Prawo odwetu — Oko za oko
IUSTA CÁUSA — Sprawa słuszna — Prawna podstawa posiadania — Przyczyna oparta o
prawo
IUSTAE NUPTIAE — MałŜeństwo legalne
IUSTÍTIA CIVITATIS FUNDAMENTUM — Sprawiedliwość podwaliną państwa
IUSTÍTIA EST OBTEMPERÁTIO SCRIPTIS LÉGIBUS INSTITUTISQUE POPULORUM —
Sprawiedliwość to posłuch dla praw pisanych i instytucji narodów
IUSTÍTIA FUNDAMENTUM REGNORUM — Sprawiedliwość podwaliną władzy królewskiej,
królestw
IUSTÍTIAE PRIMUM MUNUS EST, UT NE CUI QUIS NÓCEAT NISI LACESSRRUS INÍURIA,
DEINDE UT COMMÚNIBUS PRO COMMÚNIBUS UTATUR, PRIVATIS UT SUIS — Pierwszym
obowiązkiem sprawiedliwości jest, aby nikt nikomu nie szkodził, chyba powodowany
krzywdą, następnie, aby kaŜdy uŜywał dobra wspólnego jako wspólnego, a prywatnego jak
sweao (C í c e r o De officiis I. 20)
IUSTÍTIAS VESTRAS IUDICABO — Sprawiedliwość waszą sądzić będę
IUSTUS ET TENAX PROPÓSITI VIR — MąŜ sprawiedliwy i stanowczy
IUVENILES LACRIMAE VÍTIIS OBSTANT — Łzy młodzieńcze chronią od błędów
IUVENILIA — Utwory młodzieńcze — Czyny młodych
IÚVENI PARANDUM, SENI UTENDUM — Młody po winien przygotowywać, stary uŜywać
IUVENTUTEM NEMO INTÉLLEGIT DISCEDERE, SED DISCESSISSE ET SENECTUTEM NON
SENTIMUS ADVENIRE, SED ADVENXSSE — Nikt nie rozumie, Ŝe młodość odchodzi, lecz Ŝe
odeszła, i nie czujemy, Ŝe starość nadchodzi, ale Ŝe nadeszła
L
NAMQUE ALIENA PETENS PERDIT SUA LUSOR ET ÁURUM DUM CUPIT AMISSO FLENS ABIT
AERE DOMUM — Bowiem gracz pragnący cudzego przegrywa swoje; poŜądał złota, a
odchodzi z płaczem do domu straciwszy wszystko co do grosza (K. J a n i c k i Vitae regum
Polonorum XXVI)
NATURAM SI SEQUEMUR DUCEM, NUNOJJAM ABERRÁBIMUS — Jeśli przewodnikiem
naszym będzie natura, nigdy nie zbłądzimy
NATURA SANAT, MEDICUS CURAT — Natura uzdrawia, lekarz tylko leczy
NAVEM ÁGERE IGNARUS NAVIS TIMET — Boi się prowadzić okręt ten, kto się na nim nie
zna (H o r á t i u s )
NAVIGARE NECESSE EST, VÍVERE NON EST NECESSE — śeglowanie jest koniecznością,
Ŝycie nią nie jest (P l u t a r c h Pompehis 50)
NE BIS DE EADEM RE SIT ÁCTIO — Nie naleŜy wszczynać dwukrotnie postępowania w tej
samej sprawie
NE BIS IN IDEM PROCEDATUR — Nie moŜna dwa razy orzekać w tej samej sprawie
NE CAESAR QUIDEM SUPRA GRAMMÁTICOS — Nawet Cezar musi się poddać regułom
gramatyki
NE CEDE MALIS — Nie ustępuj przed złem
NEC CALIDAE CMUS DECEDUNT CÓRPORE FEBRES, TEXTÍLIBUS SI IN PICTURES OSTRCQUE
RUBENTI IACTERIS, QUAM SI IN PLEBEIA VESTE CUBANDUM EST — Nie prędzej ustąpią z ciała
gorączki i dreszcze, jeśli będziesz się miotał na tkaninach zdobionych w desenie purpurą, niŜ
gdyby ci wypadło leŜeć w plebejskiej szacie (T. Lucretius Carus De rerum natura II, 34–37)
NEC CUIQUAM BONO MALI QUICQUAM EVENIRE POTEST NEC VIVO NEC MÓRTUO —
Prawemu człowiekowi nie moŜe przytrafić się Ŝadne zło ani za Ŝycia, ani po śmierci
(C í c e r o Tusc. disp. I, 41)
NEC CÚPIAS, NEC MÉTUAS! — Nie miej pragnień ani strachu!
NEC DEUS, NEC HOMO EST SOLITÁRIUS — Ani Bóg, ani człowiek nie jest samotnikiem
NECESSÁRIUS NECESSÁRIUS — Przyjaciel pozostaje zawsze przyjacielem
NECESSE EST, QUI FORTIS EST, EUNDEM ESSE MAGNI ÁNIMI — Z konieczności człowiek
męŜny jest wielkoduszny
NECÉSSITAS CARET LEGE — W sytuacji przymusowej nie ma prawa
NECÉSSITAS DURUM TELUM — Konieczność to twardy oręŜ
NECÉSSITAS FERHS CARET — Konieczność nie uznaje świąt
NECÉSSITAS LEGEM FRANGIT — Konieczność łamie prawo
NECÉSSITAS NON HABET LEGEM — Konieczność nie zna prawa (zakazu)
NECÉSSITAS ÚLTIMUM ET MÁXIMUM TELUM — Konieczność jest ostatnią i
najpotęŜniejszą bronią
NECESSITATI NE DI QUIDEM RESISTUNT — Konieczności nie oprą się nawet bogowie
NECESSITATIS INVENTA ANTIQUIORA SUNT QUAM VOLUPTATIS — Wynalazki
spowodowane koniecznością są starsze niŜ spowodowane przyjemnością
NE CUI OBTRECTÁVERIS, NEVE CUI TEMET ANTEPOSUERIS, NEVE TUA IACTÁVERIS! —
Nie pomniejszaj nikogo, nie wywyŜszaj się, nie chwal się!
NE ÉXEAT! — Nie pozwolić mu oddalić się!
NEC HÉRCULES CONTRA PLURES — I Herkules nie sprosta wielu — Siła złego na jednego
NEC HISTÓRIA DEBET ÉGREDI VERITATEM ET HONESTE FACTIS VÉRITAS SÚFFICIT —
Historia nie powinna wykraczać poza prawdę, a czynom szlachetnym prawda wystarczy
(Plinius Minor)
NEC LOCUS, UBI TROIA FUIT — Zniknął nawet ślad, gdzie była Troja
NEC MINOR EST VIRTUS, QUAM QUÁERERE, PARTA TUERI — Nie mniejszą jest cnotą
zachować to, coś osiągnął, niŜ to, o co się ubiegałeś (O v í d i u s Ars am. II, 14)
NEC NATARE NEC LÍTTERAS NOVIT — Ani nie umie pływać, ani nie jest uczonym (jest
kompletnym głupcem)
NEC NOS AMBÍTIO NEC AMOR NOS TANGIT HABENDI — Nie kieruje nami ani pragnienie
zaszczytów, ani posiadania (O v í d i u s )
NEC PLÚRIBUS IMPAR — WyŜszy ponad wielu, ponad świat (Ludwik XIV)
NEC PLUS ULTRA Ani kroku dalej
NEC QUAE PRAETÉRIIT ÍITERUM REVOCÁBITUR UNDA, NEC QUAE PRAETÉRIIT HORA
REDIRE POTEST — Ani nie przywołasz fali, która minęła, ani wrócić nie moŜe godzina, która
przeszła (O v í d i u s Ars am. III, 63–4)
NEC QUISQUAM NÓCEAT CÚPIDO MIHI PACIS! — Niechaj nikt nie przeszkadza mi w
pragnieniu pokoju!
NEC QUICQUAM SINE VIRTUTE LAUDÁBILE Nie ma nic chwalebnego bez cnoty (C í c e r o
Tusc. disp. V, 16)
NEC SCIRE FAS EST ÓMNIA — Nie wolno znać wszystkiego
NEC SEMPER VÉNERIS SPES EST PROFITENDA ROGANTI: 1NTRAT AMICÍTIAE NÓMINE
TECTUS AMOR — Nadzieja osiągnięcia celu nie powinna ujawniać się w tych zabiegach:
ukryje miłość pod płaszczykiem przyjaźni (O v í d i u s Ars am. I, 717–18)
NEC TEMERE, NEC TÍMIDE! — Ani zuchwale, ani tchórzliwie (działaj)!
NEC TÉNERAS SEMPER TUTUM CAPTARE PUELLAS — Nie zawsze jest bezpiecznie
podrywać młode dziewczyny (O v í d i u s Ars am. I, 401)
NEC UMQUAM SATIS FIDA POTÉNTIA, UBI INIÚRIA EST — Nigdy władza nie jest dość
pewna, jeŜeli istnieje krzywda (T á c i t u s Históriae II, 92)
NEC UTENDUM IMPÉRIO, UBI LÉGIBUS AGI POTEST — Nie naleŜy rozkazywać tam, gdzie
moŜna uŜyć prawa (T á c i t u s Annales III, 69)
NEC VERO TERRAE FERRE OMNES ÓMNIA POSSUNT — Wszystkie ziemie nie wszystko
wydać mogą (V e r g í l i u s Geórgica II, 109)
NEC VÍOLAE SEMPER NEC HIÁNTIA LÍLIA FLORENT — Nie zawsze kwitną fiołki i lilie
otwierają kielichy (O v í d i u s Ars am. II, 115)
NEGATWA NON SUNT PROBANDA — Faktów negatywnych nie naleŜy dowodzić
NEGLECTIS TIRENDA FILIX INNÁSCITUR AGRIS — Na zaniedbanym polu wyrasta chwast,
który trzeba (później) wypalać (H o r á t i u s )
NEGLIGENTIA DÍLIGENS — Staranne niedbalstwo (K. N o r w i d Stygmat)
NEGO ANTE MORTEM QUEMQUAM BEATUM ESSE PRAEDICANDUM — Mówię, Ŝe nie
moŜna nikogo przed śmiercią nazwać szczęśliwym
NE MAIUS FÁCIAS ID, QUOD SATIS ESSE PUTAT PATER ET NATURA COËRCET — Nie ceń
wyŜej tego, co za wystarczające uznaje ojciec i co określa natura (H o r á t i u s )
NE MARGARITAS APUD PORCOS! — Nie rzucaj świniom pereł!
NE.CON. = NÉMINE CONTRADICENTE — Wobec braku sprzeciwu
NEMINEM CAPTIVÁBIMUS NISI IURE VICTUM — Nikogo nie uwięzimy, o ile go prawem
nie przekonamy (przywilej nietykalności osobistej nadany szlachcie przez Władysława
Jagiełłę)
NEM.DIS. = NÉMINE DISSENTIENTE — Wobec braku sprzeciwu
NÉMINI VOX DENEGANDA — Nikomu nie moŜna odmówić głosu
NE MISCEANTUR SACRA PROFANIS! — Nie mieszać rzeczy świętych ze świeckimi! .
NEMO — Nikt
NEMO ÁDEO FERUS EST, UT NON MITÉSCERE POSSIT, SI MODO CULTURAE PATIENTEM
CÓMMODET AUREM — Nikt nie jest tak dziki, aby nie mógł złagodnieć, jeśli tylko poda
cierpliwe ucho wychowaniu (H o r á t i u s )
NEMO ANTE MORTEM (ÓBITUM) BEATUS ESSE POTEST — Nikt nie moŜe być szczęśliwy
przed śmiercią (Herodot Dzieje I, 32 Słowa Solona przed Krezusem)
NEMO BENEFÍCIA IN CALENDÁRIO SCRIBIT — Nikt nie zapisuje dobrodziejstw w
kalendarzu — Niewdzięczność jest nagrodą (S é n e c a )
NEMO EST MORTÁLIUM, QUI SÁPIAT ÓMNIBUS HORIS — Nie ma człowieka, który byłby o
kaŜdej godzinie mądry
NEMO FERE SALTAT SÓBRIUS NISI INSANIT — Nikt nie tańczy na trzeźwo, chyba Ŝe oszalał
NEMO IUDEX (TESTIS) IDÓNEUS IN PRÓPRIA CÁUSA (IN RE SUA) — Nikt nie jest
odpowiednim sędzią (świadkiem) we własnej sprawie
NEMO ME IMPUNE LACESSIT — Nikt mnie nie prowokuje bezkarnie
NEMO MORTEM EFFUGERE POTEST — Nikt nie moŜe ujść śmierci
NEMO PARUM DIU VIXIT, QUI VIRTUTIS PERFECTAE PERFECTO FUNCTUS EST MÚNERE —
Nikt nie Ŝył za krótko, aby nie mógł doskonale wypełnić swego Ŝyciowego obowiązku
(C í c e r o Tusc. disp. I, 45)
NEMO POTEST DIU PERSONAM FERRE — Nikt nie moŜe długo nosić maski (udawać)
(S é n e c a )
NEMO PROPHETA SPLÉNDIDUS IN PATRIA SUA — Nikt nie jest sławnym prorokiem we
własnej ojczvźnie (Vulguta, Ewangelia wg Mateusza 13, 57)
NEMO PRUDENS PUNIT, QUIA PECCATUM EST, SED NE PECCETUR — Nikt rozsądny nie
karze za wykroczenie, ale aby mu zapobiec
NEMO REPENTE FUIT TURPÍSSIMUS — Nikt nie stał się nagle szubrawcem
NEMO SAPIENS, NISI FORTIS — Nie jest mądry, kto nie jest męŜny (C í c e r o Tusc. disp.
III, 6)
NEMO SÁPIENS, NISI PÁTIENS — Nie nabędzie mądrości, kto nie ma cierpliwości
NEMO SCIT, UBI CÁLCEUS URAT, NISI QUI EUM PORTAT — Tylko ten wie, gdzie trzewik
ciśnie, kto go nosi
NEMO SIMUL DÓMINIS PÓTERIT SERVIRE DUOBUS — Nikt nie moŜe słuŜyć jednocześnie
dwu panom
NEMO SINE CRUCE BEATUS — Nikt nie moŜe być szczęśliwy bez krzyŜa (cierpienia)
NEMO SINE VÍTIIS EST — Nikt nie jest bez wad (grzechu) (S é n e c a )
NEMO TENETUR AD IMPOSSÍBILE — Nikt nie moŜe być zmuszony do rzeczy niemoŜliwych
NEMO TENETUR SE IPSUM ACCUSARE — Nikt nie moŜe być zmuszony do oskarŜania
samego siebie
NEMO UMQUAM SINE MAGNA SPE IMMORTALITATIS SE PRO PÁTRIA ÓFFERET AD MORTEM
— Nikt nie odda się śmierci (nie umrze) za ojczyznę bez wielkiej nadziei nieśmiertelności
(C í c e r o Tusc. disp. 1, 15)
NEMO UMQUAM IMPÉRIUM FLAGÍTIO QUAESITUM BONIS ÁRTIBUS EXERCUIT — Nikt
nigdy władzy zdobytej zbrodnią nie wykonywał w sposób łagodny (T á c i t u s Históńae I, 30)
NE NÓCEAS, DUM VIS PRODESSE, MEMENTO! — Pamiętaj, abyś nie zaszkodził chcąc
pomóc! (O v í d i u s )
NE NOS INDUCAS IN TENTATIONEM! — Nie wódź nas na pokuszenie!
NE OBLIVISCARIS! — Nie zapominaj!
NE PLUS ULTRA! — Ani kroku dalej!
NE PÚERO GLÁDIUM! — Nie dawaj dziecku miecza do ręki!
NEQUAM — Nicpoń, próŜniak, niegodziwiec, łotr
NEQUAM IN SINU GERIT — Chowa draństwo za pazuchą
NEQUE AD FORUM, NEQUE AD CHORUM — Ani na rynek (do polityki), ani do chóru (spraw
kościelnych) — Ani do rady, ani do zwady
NEQUE ENIM LEX ULLA ÁEQUIOR EST NECIS ARTÍFICES ARTE PERIRE SUA — Nic
sprawiedliwszego niŜ zagłada ich własną bronią tych, którzy wynaleźli sposób wysyłania na
śmierć (O v í d i u s Ars am. 1, 653)
NEQUE IMBELLEM FEROCES PROGÉNERANT ÁQUILAE COLUMBAM — Nie płodzą dzikie
orły spokojnych gołębi (H o r á t i u s Cármina IV, 4)
NEQUE PERINDE A PARÉNTIBUS LÍBERI, QUAM AB IMPUDICA ADÚLTERI MUTANTUR — Nie
inaczej zmieniają się dzieci pod wpływem rodziców, jak pod wpływem rozpustnicy
cudzołoŜnicy (T á c i t u s Annales XIII, 21)
NEQUE SEMPER ARCUM TENDIT APOLLO — Nie zawsze Apollo napina łuk (wysyła
śmiertelne strzały’) (H o r á t i u s Cármina II, 10, 19)
NEQUE TURPIS MORS FORTI VIRO POTEST ACCÍDERE… NEC MÍSERA SAPIENTI — Ani
walecznego męŜa spotkać moŜe śmierć haniebna, ani nędzna mędrca (C í c e r o In Catilinam
IV, 2)
NEQUE ULLA EST AUT MAGNO AUT PARVO LETI FUGA — Ani wielki, ani mały nie uniknie
śmierci (H o r á t i u s )
NE QUID DETRIMENTI RES PUBLICA CÁPIAT! — Aby rzeczpospolita nie poniosła jakiegoś
u—szczerbku!
NE QUID NIMIS! — Aby nie za duŜo! — Aby nie zanadto — We wszystkim naleŜy
zachować umiar (T é r e n t i u s Dziewczyna z Andros I, U 34)
NE QUIS IUDEX IN PRÓPRIA CÁUSA — Nikt nie ma prawa być sędzią we własnej sprawie
NERVUS PROBANDI — Argument zasadniczy, decydująca podstawa dowodzenia
NERVUS RERUM — Nerw rzeczy (spręŜyna wszelkich czynności ludzkich; Ŝartobliwie
pieniądze)
NÉSCIO VOS — Nie znam was (Ewangelia wg Mateusza XXV, XII)
NESCIS, MI FILI, QUANTILLA PRUDÉNTIA MUNDUS REGATUR — Nie wiesz, mój synu, jak
znikoma mądrość wystarczy do rządzenia światem
NESCISTIS AMARE, DEFICIT ARS YOBIS, ARTE PERENNAT AMOR — Nie umieliście kochać,
brakuje wam sztuki, a to właśnie sztuka powoduje trwałość miłości (O v í d i u s Ars am. III,
41–2)
NESCIT VOX MISSA REVERTI — Słowo wymówione nie wraca (H o r á t i u s Ars p. 390)
NE SCÚTICA DIGNUM HORRÍBILI SECTERE FLAGELLO! — Zasługującego na rzemień nie
karz batogiem!
NE SIMUS SEVERI CENSORES ALIORUM! — Nie bądźmy surowymi sędziami innych!
NE SIS PATRUUS MIHI! — Nie bądź mi stryjem! — Nie zrzędź! — Nie gań! (H o r á t i u s )
NE SIT SAME SUMMUM MALUM DOLOR, MALUM CERTE EST — Przypuśćmy, Ŝe ból nie jest
najwyŜszym nieszczęściem, ale jednak jest (C í c e r o Tusc. disp. II, 6)
NE SUS MINERVAM (DÓCEAT)! — Niech świnia nie uczy Minerwy! — Niechaj głupi nie
uczy mądrego! (P l u t a r c h Demostems 11)
NE SUTOR SUPRA (ULTRA) CRÉPIDAM! — Niechaj szewc nie wynosi się ponad trzewik!
Jeśliś szewc, patrz swego kopyta! (P l i n i u s M a i o r Historia naturalis 35–36)
NE TIMEAMUS MORTEM! — Nie bójmy się śmierci!
NE VARIETUR! — Nie dokonywać zmian!
NICÓLAO COPÉRNICO GRATA PÁTRIA — Mikołajowi Kopernikowi Wdzięczna Ojczyzna
NIGRO NOTANDA LAPILLO — Trzeba oznaczyć czarnym kamieniem (o dniach
niepomyślnych)
NIHIL ÁDEO MALUM EST, QUIN BONI MIXTURAM HÁBEAT — Nic nie jest tak złe, Ŝeby nie
miało przymieszki dobrego
NIHIL AD REM — To nie ma nic do rzeczy
NIHIL AGENDO HÓMINES MAŁE FÁCERE DISCUNT — Przez nieróbstwo ludzie uczą się
czynić źle (C í c e r o Cato Maior)
NIHIL ÁRDUUM FATIS — Dla losu nie ma nic trudnego (T a c i t u s Históriae II. 82)
NIHIL BONUM NISI QVOD HONESTLM, NIHIL MALUM NISI QUOD TURPE — Dobro to tylko
to, co szlachetne, zło to tylko to, co haniebne (C í c e r o Tusc. disp. II, 12)
NIHIL CÍTIUS ARESCIT QUAM LÁCRIMAE — Nic nie wysycha szybciej od łez
NIHIL CÍTIUS SENESCIT QUAM GRÁTIA — Nic nie starzeje się szybciej niŜ wdzięczność
NIHIL MAGIS CAYENDUM EST SENECTUTI, QUAM NE LANGUORI SE DESIDIA£QUE DEDAT.
LUXÚRIA VERO SENECTUTI FOEDISSIMA — Starość niczego nie powinna wystrzegać się
bardziej niŜ ulegania obojętności i bezczynności. Najbrzydsza dla starca jest rozkosz
(C í c e r o De off. I, 23)
NIHIL EST AB OMNI PARTE BEATUM — Nie ma pełnego, bezwzględnego szczęścia
(H o r á t i u s Cármina II, 16)
NIHIL EST ALIUD DÍSCERE NISI RECORDARI — Uczyć się to nic innego jak przypominać
sobie (C í c e r o Tusc. disp. I, 24, 58)
NIHIL EST DICTU FACILIUS — Nic łatwiejszego nad słowo
NIHIL EST INCÉRTIUS VULGO, NIHIL OBSCURIUS VOLUNTATE — Pospolicie nic nie jest
bardziej niepewne, bardziej zagadkowe nad ludzkie pragnienia (C í c e r o Pro Murena 14)
NIHIL EST IN INTELLECTU, QUOD PRIUS NON FÚERIT IN SENSU — Nie ma nic w
świadomości ludzkiej, czego nie było uprzednio w doznaniu zmysłowym (A r y s t o t e l e s O
duszy)
NIHIL EST PROFECTO HÓMINI PRUDÉNTIA DÚLCIUS — Zaiste nie ma nic przyjemniejszego
dla człowieka nad zdolność przewidywania (C í c e r o Tusc. disp. I, 39)
NIHIL EST TAM ANGUSTI ÁNIMI QUAM AMARE DIVÍTIAS — Nic tak nie świadczy o
ograniczoności jak umiłowanie bogactwa
NIHIL EST VERITATIS LUCE DÚLCIUS — Nie ma nic słodszego nad światło prawdy
(C í c e r o )
NIHIL IN BELLO OPORTET CONTEMNI — Podczas wojny niczego nie naleŜy lekcewaŜyć
(N e p o s De viris illustribus 8, 2)
NIHIL IN DISCÓRDIIS CIVÍLIBUS FESTINATIONE TÚTIUS — W waśniach domowych nic
bezpieczniejszego nad pośpiech (T á c i t u s Históriae I, 62)
NIHIL IN MALIS DUCAMUS, QUOD SIT VEL A DIS IMMORTÁLIBUS VEL A NATURA PARENTE
ÓMNIUM CONSTITUTUM — W nieszczęściu za nic miejmy to, co postanowili bogowie
nieśmiertelni albo rodzicielka wszystkiego, natura (C í c e r o Tusc. disp. I, 49)
NIHIL MISERABILIUS QUAM INCERTA SEDE VAGARI — Nie ma nic gorszego niŜ błądzenie
po nieznanych krajach (Homer)
NIHIL NOVI — Nic nowego (konstytucja radomska z r. 1505)
NIHIL (NIL) NOVI SUB SOLE — Nic nowego pod słońcem (Ecclesiastes I, 10)
NIHIL OBSTAT — Nic nie stoi na przeszkodzie
NIHIL PROBAT, QUI NÍMIUM PROBAT — Niczego nie dowiedzie, kto chce zbyt wiele
dowieść
NIHIL SEMPER FLORET: AETAS SUBSEDIT AETATI — Nic nie rozkwita stale: wiek
przychodzi po wieku (C í c e r o )
NIHIL SEMPER SUO STATU MANET — Nic nie trwa wiecznie w tym samym stanie
NIHIL SINE CONSENSU ÓMNIUM — Nic bez zgody wszystkich (zasada, na której opierała
się polska praktyka parlamentarna)
NIHIL SUAVE, QUOD PERPÉTUUM — Co nie ma końca, nudzi — Co się nadmiernie ciągnie,
nudzi
NIHIL SUPRA! — Nic ponadto! Doskonale!
NIHIL VÍLIUS QUAM TEMPUS EXPÉNDITUR — Niczym nie szafuje się pospoliciej niŜ
czasem
NIL ADMIRANDUM — Nie naleŜy dziwić się niczemu
NIL ADMIRARI PROPE RES EST UNA SOLAQUE, QUAE POSSIT FÁCERE ET SERVARE BEATUM
— Niczemu się nie dziwić (nie przejmować) — to jedno chyba, co moŜe człowieka uczynić
szczęśliwym i zachować w szczęściu (H o r á t i u s Epistulae I, 6, 1)
NIL AD REM — To nie ma nic do rzeczy
NIL AGIT EXEMPLUM, LITEM QUOD LITE RESOLVIT — Nie ma wartości przykład, który
jedno sporne pytanie rozwiązuje przy pomocy drugiego pytania spornego (H o r á t i u s )
NIL DESPERANDUM — Nie naleŜy rozpaczać (H o r á t i u s )
NISI IN BONIS AMICÍTIA ESSE NON POTEST — Przyjaźń moŜe istnieć tylko wśród ludzi
prawych (C í c e r o Laelius 33)
NOLI ME TÁNGERE! — Nie dotykaj mnie! (w med. choroba zakaźna, w przen. kwestia
delikatna, draŜliwa)
NOLI TURBARE CÍRCULOS MEOS! — Nie psuj moich kół! (Archimedes)
NOLLE PRÓSEQUI — Nie chcieć ścigać — Zaprzestać sprawy
NOLO EPISCOPARI — Nie chcę być biskupem — Nie chcę ponosić odpowiedzialności
NOMEN AMICÍTIA EST, NOMEN INANE FIDES — Przyjaźń to słowo, puste słowo wierność
(O v í d i u s ‘Ars am. I, 738)
NOMEN EST OMEN — Nazwisko stanowi wróŜbę — W nazwisku tkwi wróŜba (P l a u t u s
Persa)
NOMEN NOMINANDUM — Imię nieznane, ale które powinno być wymienione
NÓMINA STULTORUM LEGTJNTUR UBIQUE LOCORUM — Imiona głupców czyta się
wszędzie — Imiona głupie na kaŜdym słupie
NÓMINA SUNT ODIOSA — Wymienianie nazwisk jest niewskazane, moŜe spowodować
przykrości (C í c e r o Pro S. Roscio Amerino 16, 47)
NÓMINA SUNT ÓMINA — Imiona są wróŜbami, mają treść wróŜebną
NOMINATIM — Po imieniu, z imienia
NOMÍNIBUS MOLLIRE LICET MAŁA — Zło wolno okraszać słowami (aforyzm przytoczony
przez K . M a r k s a w I t. Kapitału)
NON AD VANAM CAPTANDAM GLÓRIAM, NON SÓRDIDI LUCRI CAUSA, SED QUO MAGIS
VÉRITAS PROPAGETUR — Nie dla osiągnięcia próŜnej chwały, nie dla brudnego zysku, lecz
by prawda bardziej się krzewiła (z przysięgi doktorskiej)
NON ÁNIMO AEQUO PÁUPERES ALIENAM OPULÉNTIUM INTUUNTUR FORTUNAM —
Nieobojętnie biedacy patrzą na pomyślność bogaczy (N e p o s De tiris illustribus XII, 3)
NON AQUA, NON IGNI PLÚRIBUS LOCIS ÚTIMUR QUAM AMICÍTIA — Nie korzystamy
częściej z wody i ognia niŜ z przyjaźni (C í c e r o )
NON BENE CUM SÓCJIS REGNA VENUSQUE MANENT — Nie bardzo dają się dzielić z
towarzyszami władza królewska i miłość (O v í d i u s Ars arn. III, 564)
NON BENE, QUAE FÚERIT RES MAŁE PARTA, PERIT — Marnie przepada mienie w zły
sposób nabyte (K. J a n i c k i Vitae archiepiscoponim Gnesnensium XXXII)
NON BENE PRO TOTO LIBERTAS VÉNDNDITUR ÁURO — Nie sprzedaje się wolności za złoto
(K. J a n i c k i Cármina coli. V)
NON BIS IN IDEM — Nie dwukrotnie w tej samej sprawie — Nie naleŜy wznawiać sprawy
osądzonej — Nie naleŜy karać drugi raz za to samo
NON CÁUSA PRO CÁUSA — Nibyprzyczyna zamiast przyczyny (nazwa błędu logicznego,
kiedy jakieś zjawisko czy rzecz ma być przyczyną drugiej, np. pojawienie się komety
przyczyną wojny)
NON CESSAVERE POËTAE NOCTURNO CERTARE MERO, PUTERE DIURNO — Poeci nie
przestali zmagać się z czystym winem po nocach, a tchnąć nim we dnie (Horatins)
NON COMPOS MENTIS — Niespełna rozumu (C í c e r o Contra Pisonem 20, 48)
NON CONTÍNUO, SI ME IN GREGEM SICARIORUM CÓNTULI, SUM SICARIUS — JeŜeli
znalazłem się w otoczeniu zbójców, to nie jestem zaraz sam zbójcą (C í c e r o Pro Lucio
Roscio 94)
NON CUTÚSLIEET EST ADIRE CORINTHUM — Nie kaŜdemu wolno odwiedzać Korynt —
Nie kaŜdego stać na korynckie przyjemności — Wedle stawu grobla
NON CUIVIS HÓMINI CÓNTIGIT ADIRE CORINTHUM — Nie kaŜdemu udało się odwiedzić
Korynt (Mieć powodzenie w Ŝyciu, poznać przyjemności) (H o r á t i u s )
NON DATUR VÁCUUM — Nie ma absolutnej próŜni
NON DECET — Nie przystoi
NON DÉFUIT VOLUNTAS, SED VÉTUIT NECESSITAS — Nie brakowało dobrej woli, ale
przeszkodziła konieczność
NON DETERRET SAPIENTEM MORS, QUÓMINUS IN OMNE TEMPUS REI PÚBLICAE SUISQUE
CÓNSULAT — Nie powstrzyma mędrca śmierć od nieustannej troski o państwo i ziomków
(C í c e r o Tusc. disp. I, 38, 91)
NON DICTIS, SED FACTIS — Nie słowami, ale czynami
NON ÉADEM EST AETAS, NON INGÉNIUM — To juŜ nie ten wiek, nie ten umysł
(H o r á t i u s )
NON EGO VENTCSAE PLEBIS SUFFRÁGIA VENOR — Ja nie poluję na głosy zmiennego jak
wiatr tłumu (H o r á t i u s )
NON ÉMITUR TUTO TIBI CLÁUSA PECÚNIA SACCO — Nie jest bezpiecznie nabywać
pieniądz schowany w worku — Nie kupuj kota w worku
NON ERAT HIC LOCUS — Tu nie było miejsca na to (H o r á t i u s Ars p. 19)
NON ESSE CÚPIDUM PECÚNIA EST — Nie być chciwym to pieniądz
NON EST HOSTIS METUENDUS AMANTI; QUOS CREDIS FIDOS, FUGE! — Kochanek nie
powinien bać się wroga; unikaj tych, którym ufasz! (O v í d i u s Ars arn. I, 750)
NON EST INVENTUS — Nie odnaleziono go
NON EST OPUS — Nie trzeba — Nie ma potrzeby
NON EST REMÉDIUM ADVERSUS SYCOPHANTAE MORSUM — Na ukąszenie złych języków
nie ma lekarstwa
NON EST SATIS UNIUS OPÍNIO — Nie wystarcza zdanie jednego
NON EST TUUM, FORTUNA QUOD FACIT TUUM — Nie jest twoje, co los uczynił twoim
NON EST VÉNERIS PROPERANDA VOLUPTAS, SED SENSIM TARDA PROLICIENDA MORA —
Nie trzeba się spieszyć z rozkoszami Wenery, ale wywoływać je stopniowo, zwlekając
(O v í d i u s Ars am. II, 717)
NON ÉXPEDIT — Nie wypada — Nie naleŜy
NON EX QUOVIS LIGNO FIT MERCÚRIUS — Nie z kaŜdego drewna powstaje Merkury, nie
kaŜde się nadaje
NON EX RUMORE STATUENDUM — Nie naleŜy postanawiać na podstawie pogłosek
(T á c i t u s Annales III, 69)
NON EX SINGULIS REBUS PHILÓSOPHI SPECTANDI SUNT, SED EX PERPETUITATE ATQUE
CONSTÁNTIA — Na filozofów patrzeć naleŜy nie na podstawie szczegółów, ale ze stanowiska
ciągłości i niezmienności (C í c e r o Tusc. disp. V, 10)
NON FERENDUS EST, QUI QUOD IN ÁLTERO VÍTIUM REPREHENDIT, IN EO IPSO
REPREHENDITUR — nieznośny jest człowiek popełniający występek, który u innego potępia
NON GENUS VIRUM ORNAT, GÉNERI VIR FORTIS LOCO — Nie urodzenie lepszym cię czyni,
lecz kaŜdy cnotą sam swój ród zdobi (A c c i u s Diomedes)
NON HETTAE TE FÁCIO — Nie mam ciebie za hetkę pętelkę
NON IDEM EST LOQUI, QUOD DÍCERE — Nie jest to samo rozmawiać i mówić
NON IDEM SEMPER FLÓRIBUS COLOR EST — Kwiaty nie zawsze mają ten sam kolor — Nie
jednemu psu Burek
NON IGNARA MALI MÍSERIS SUCCURRERE DISCO — Świadoma nieszczęścia, uczę się
wspomagać nieszczęśliwych (V e r g í l i u s Aeneis I, 630)
NON ILLE PRO CARIS AMICIS AUT PÁTRIA TÍMIDUS PERIRE — On nie obawia się umrzeć
za drogich przyjaciół albo za ojczyznę (H o r á t i u s Cármina IV, 9)
NON IN CARO NITORE VOLUPTAS SUMMA, SED IN TE IPSO EST — NajwyŜsza przyjemność
zawiera się nie w kosztownym blasku, ale w tobie samym (H o r á t i u s )
NON ÍNTEREST, QUID MORBUM FACIAT, SED QUID TOLLAT — Nie jest waŜne, co wywołuje
chorobę, ale co ją usuwa (Celsus)
NON LEGIS IUSSU LECTUM VENISTIS IN UNUM; FÚNGITUR IN VOBIS MÚNERE LEGIS AMOR
— Nie z nakazu prawa weszliście do jednego łoŜa; nakaz prawa spełnia w was miłość
(O v í d i u s Ars om. II, 157–8)
NON LICET — Nie wolno — Nie godzi się
NON LICET PROPTER VITAM VIVENDI PÉRDERE CÁUSAS — Nie wolno dla przemijających
korzyści Ŝyciowych tracić z oczu wielkich spraw Ŝycia
NON LIQUET — Nie jest jasne
NON MINUS EST IMPERATORIS CONSÍLIO SUPERARE QUAM GLÁDIO — Nie mniejszą wagę
ma zwycięstwo odniesione przez plan wodza niŜ mieczem (C . J . C a e s a r De bello civili II,
4)
NON MULTA, SED MULTUM — Nie duŜo, ale gruntownie (umieć) (P l i n i u s I u n i o r
Epistulae VII, 9)
NON MULTUM CARMEN HONORIS HABET — Niewiele zaszczytu przynosi wiersz
(O v í d i u s Ars am. II, 274)
NONNE ÓPTIMUS ET GRAVÍSSIMUS QUISQUE CONFITETUR MULTA SE IGNORARE ET MULTA
SIBI ÉTIAM ATQUE ÉTIAM ESSE DISCENDA? — CzyŜ kaŜdy zacny i powaŜny człowiek nie
wyzna, Ŝe wiele nie wie i Ŝe ciągle powinien się uczyć (C í c e r o Tusc. disp. III, 28)
NON NISI PARENDO VÍNCITUR — ZwycięŜa się tylko posłuszeństwem, uległością
NON NOBIS — Nie nam (ale Bogu) dzięki
NON NOCERE — Nie szkodzić (zasada prawa rzymskiego)
NON NOVA, SED NOVE — Rzecz nie nowa, ale podana w sposób nowy
NON NUMLRANDA SED PONDERANDA SUNT ARGUMENTA — Argumenty naleŜy oceniać nie
według liczby, ale wagi, znaczenia
NON OLET PECUNIA — Pieniądze nie śmierdzą — KaŜdy zysk jest dobry (S u e t o n i u s
słowa Wespazjana) (C í c e r o De oratoribus 45, 154)
NON OMNE LÍCITUM HONESTUM — Nie wszystko, co dozwolone, jest godziwe
NON OMNES, QUI CÍTHARUM HABENT, CITHAROEDI — Nie wszyscy mający cytry są
muzykami (Varro T. R.)
NON ÓMNIA PÓSSUMUS OMNES — Nie wszystko moŜemy wszyscy (V e r g í l i u s Eclogae
VIII, 63)
NON OMNIS ERROR STULTÍTIA EST DICENDUS — Nie kaŜdy błąd naleŜy nazywać głupotą,
nieuctwem
NON OMNIS MÓRIAR — Nie wszystek umrę (H o r á t i u s Cármina III, 30, 6)
NON OPUS EST FOLLO SUSPÉNDERE TÝMPANA COLLO — Nie trzeba na głupim karku
wieszać dzwonków — Poznać błazna i bez dzwonków
NON PASCES IN CRUCE CORVOS — Nie będziesz pokarmem kruków na krzyŜu — Nie
będziesz ukrzyŜowany (H ó r a t i u s )
NON (NEC) PLUS ULTRA! — Nic ponadto! (przenośnie szczyt doskonałości)
NON POSSIDENTEM MULTA VOCÁVERIS RECTE BEATUM — Słusznie nazwałbyś
szczęśliwym tego, kto nie posiada wiele (H ó r a t i u s Cármina IV, 9, 45)
NON POTEST BENE GERI RES PUBLICA MULTORUM IMPÉRIIS — Nie moŜe dobrze być
rządzone państwo pod rozkazami wielu (N e p o s De viris illustribus X, 6)
NON PÓSSUMUS — Nie moŜemy (odpowiedź odmowna papieŜa na Ŝądanie władzy
świeckiej)
NON POSSUNT UNA IN CIVITATE MULTI FORTUNAS AMÍTTERE, UT NON PLURES IN EANDEM
TRAHANT CALAMITATEM — Nie mogą w jednym państwie liczni tracić majątku nie
pociągając za sobą w to samo nieszczęście jeszcze liczniejszych (C í c e r o De imperio Cnei
Pompei VII, 19)
NON POTEST AMOR CUM TIMORE MISCERI — Miłość nie moŜe łączyć się ze strachem (L.
A. S é n e c a Epistulae morales 47)
NON POTEST ESSE MISER QUISQUAM SENSU PEREMPTO — Nikt nie moŜe być
nieszczęśliwym, jeŜeli utracił czucie (C í c e r o Tusc. disp. I, 36)
NON POTEST IUCUNDE VM NISI CUM VIRTUTS VÍVITUR — Nie moŜna Ŝyć przyjemnie,
jeŜeli nie Ŝyje się cnotliwie
NON PRÓGREDI EST REGREDI — Nie iść naprzód to cofać się
NON QUANTITAS, SED QUÁLITAS — Nie ilość, lecz jakość
NON QUI PARUM HABET, SED QUI PLUS CUPIT, PAUPER EST — Ubogi jest nie ten, kto mało
posiada, ale kto więcej pragnie (S é n e c a Epistulae ad Lucilium II)
NON QUIVIS, QUI VESTEM GESTAT TIGRIDIS, AUDAX — Nie kaŜdy, kto nosi skórę tygrysa,
jest odwaŜny
NON SCHOLAE, SED VITAE DÍSCIMUS — Uczymy się nie dla szkoły, lecz dla Ŝycia
(S é n e c a hm. Epistulae 106)
NON SEMPER ANTHESTERIA — Nie zawsze niedziela
NON SEMPER QUOD ES, ILLUD ERIS; VENTURI MEMENTO — Nie zawsze będziesz rym,
czym jesteś teraz; myśl o tym, co będzie (K. J a n i c k i Epigrammata XXV)
NON SÉQUITUR — Nie wynika (z przesłanek)
NON SÍLICE NATI SUMUS — Nie z kamienia (krzemienia) jesteśmy stworzeni (C í c e r o
Tusc. disp. III, 9)
NON, SI MAŁE NUNC, ET OLIM SIC ERIT — JeŜeli teraz źle, nie zawsze ma być tak —
Spodziewaj się lepszego jutra (H ó r a t i u s Cármina II, 11)
NON SI TE RÚPERIS, PAR ERIS — Nawet jeśli pękniesz z wysiłku, nie dorównasz
(H ó r a t i u s )
NON SINE CÁUSA DÍCITUR MATREM TÍMIDI FLERE NON SOLERE — Nie bez przyczyny
mówi się, Ŝe matka tchórza nie zwykła płakać (N e p o s De tiris illustribus 8, 2)
NON SUM, QUALIS ERAM — Nie jestem tym, kim byłem
NON TALI AUXÍLIO — Nie przy takiej pomocy (jak ta)
NON TAM CÚMULUS EONORUM ESSE POTEST IUCUNDUS QUAM MOLESTA DECÉSSIO — Nie
tyle moŜe być przyjemne nagromadzenie dóbr, ile przykry ich ubytek (C í c e r o Tusc. disp. I,
45)
NON TÉMERE FAMA NASCI SOLET — Plotka zwykła powstawać nie bez powodu — Nie ma
dymu bez ognia
NON TIBI SANUM EST SÍNCIPUT — Niezupełnie masz klepki w porządku (P l a u t u s )
NON TIBI SPIRO — Nie dla ciebie oddycham, Ŝyję
NONUMQUE PREMATUR IN ANITOM — Przetrzymaj (swój utwór) aŜ do dziewiątego roku
(H o r á t i u s Arsp. 388)
NON MAŁE VIXERUNT ET TUM, QUO TÉMPORE TERRIS NULLUS ADHUC ÁURI DÍVITIS USUS
ERAT — Nie Ŝyli źle ludzie i w tych czasach, kiedy na ziemi nie znano jeszcze uŜytku złota
(J. Kochanowski Elegiarum III, 2)
NON UT LUBET SED UT LICET, VÍVIMUS — śyjemy, nie jak chcemy, ale jak wolno
NON VIDEBIS ANNOS PETRI — Nie zobaczysz (doŜyjesz) lat świętego Piotra
NON VÍRIBUS AUT VELOCITATE AUT CELERITATE CÓRPORUM MAGNAE RES GERUNTUR,
SED CONSÍUO, AUCTORITATE, SENTENTIA — Nie dzięki sile albo zręczności ciała dokonuje
się rzeczy wielkich, lecz radą, powagą, myślą (C i c e r o Cato Maior 17)
NON VFVERE, SED VALERE VITA — Nie Ŝyć, ale znaczyć w Ŝyciu
NOSCE TE IPSUM! — Poznaj samego siebie! (Napis nad portykiem Apollona w Delfach)
NÓSCITUR A SÓCIIS — Poznaje się go po kompanach
NÓSCITUR EX SOCIO, QUI NON COGNÓSCITUR EX SE — Tego, kto nie daje się poznać sam
przez się, poznaje się po jego towarzystwie
NOS DEBEMUS, AMICI, SI QUOD EST VITIUM, NON FASTIDIRE — My, przyjaciele, nie
powinniśmy czuć niechęci do siebie, jeśli nawet mamy jakieś wady (H ó r a t i u s )
NOS, HÍLAREM PÓPULUM, FÉMINA LAETA CAPIT — Nas, ludzi pogodnych, pociąga
niewieścia wesołość (O v í d i u s Ars ani. III, 518)
NOS NUMERUS SUMUS ET FRUGES CONSÚMERE NATI — Stanowimy tylko liczbę i po to
jesteśmy na świecie, aby spoŜywać chleb (H ó r a t i u s )
NOTA BENE! (N.B.) — ZauwaŜ dobrze! Mówiąc nawiasem
NOTA LINGUAE — Plaga za uŜycie języka (Tabliczka przekazywana kolejno
pochwyconym na posługiwaniu się mową polską w kolegiach jezuickich. Ostatni, kto się jej
nie pozbył, otrzymywał plagi)
NOTA MORUM — Tabliczka sprawowania (noszona w szkołach jezuickich)
NOTA RES MAŁA ÓPTIMA — Dobrze jest, gdy się zna zło
NOVA, SED NON NOVA — Rzecz nienowa, ale podana w sposób nowy
NOVI SIMONEM ET SIMON ME — Znam Szymona, a Szymon mnie — Łobuz pozna łobuza
NOVÍSSIMA VERBA — Ostatnie słowa — Słowa umierającego
NÓVITAS GRATÍSSIMA RERUM — Nowość ma szczególny powab
NOVUM — Coś nowego — Nowość
NOVUS FRUCTUS, NOVUS LUCTUS — Nowe dzieci, nowy kłopot
NOVUS REX, NOVA LEX — Nowy król, nowe prawo — Nowa miotła lepiej wymiata
NOX NÉMINI AMICA — Noc nie jest niczyim sprzymierzeńcem
NUBE SOLET PULSA CÁNDIDUS IRE DIES — Zwykłe gdy rozpływa się chmura, przychodzi
jasny dzień (O v í d i u s )
NUDA PER LUSUS PECTORA NOSTRA PATENT — Przy grze ujawnia się nasz charakter bez
osłonek (O v í d i u s Ars am. III, 372)
NUDA VERITAS — Naga prawda (H ó r a t i u s Cármina I, 24, 7)
NUDIS REBUS EUNDUM EST — Trzeba iść otwarcie, prostą drogą, bez wybiegów
(O v í d i u s Ars am. III, 747)
NUGAE — Błahostki
NULLA AETAS AD DISCENDUM SERA — Na naukę nigdy nie jest za późno
NULLA BONA — Bez Ŝadnego majątku
NULLA CAPITÁLIOR PESTIS QUAM VOLUPTAS CÓRPORIS HOMINIBUS A NATURA DATA —
Nie ma większej zarazy niŜ rozkosz zmysłowa dana ludziom przez naturę (Cícero Cato Maior
39)
NULLA DIES SINE LÍNEA — Ani jeden dzień bez kreski, bez postępu w pracy (P l i n i u s
M a i o r Słowa Apellesa) (Historia naturalis 35–36)
NULLA FIDES TÁBULAE! — Precz z zaufaniem wśród graczy! (O v í d i u s Ars am. III, 377)
NULLA EXCULPÁTIO SINE LEGE — Nie ma usprawiedliwienia bez oparcia o przepis
prawny
NULLA NISI ÁRDUA VIRTUS — Bez niebezpieczeństwa nie ma zasługi (O v í d i u s Ars am.
II, 537)
NULLA PLACERE DIU NEC VÍVERE CÁRMINA POSSUNT, QUAE SCRIBUNTUR AQUAE
POTÓRIBUS — nie mogą podobać się ani trwać wiecznie pieśni napisane przez pijących czystą
wodę (bez wina) (H o r á t i u s )
NULLA POENA SINE LEGE — Nie ma kary bez podstawy prawnej
NULLA POTÉNTIA SUPER LEGES ESSE DEBET — śadna władza nie powinna być ponad
prawem
NULLA RÉGUŁA SINE EXCEPTIONE — Nie ma reguły bez wyjątku
NULLA RES TAM NECESSÁRIA EST OMNI GÉNERI HÓMINUM QUAM MEDICINA — Nic nie
jest tak potrzebne człowiekowi jak medycyna (Q u i n t i l i a n u s )
NULLA SALUS BELLO — śadnego ocalenia w wojnie (V e r g í l i u s Aeneis XI, 362)
NULLA SÁTIETAS RERUM HONESTARUM — Czynów szlachetnych nigdy za duŜo
NULLA SCÁBIES SCABIÓSIOR SUPERSTITIONE — śaden parch nie jest bardziej parszywy
od przesądów
NULLA SÉRVITUS TÚRPIOR EST QUAM VOLUNTÁRIA — śadna niewola nie jest
haniebniejsza od dobrowolnej (L. A. S é n e c a Epistulae morales 47)
NULLA SORS LONGA EST, DOLOR ET VOLUPTAS INMCEM CEDUNT — Los nie jest stały —
cierpienie i przyjemność następują na przemian po sobie
NULLA TAM ODIOSA NARRÁTIO QUAM SUI IPSIUS LAUS — Nie ma przykrzejszego gadania
niŜ samochwalstwo
NULLA VIS ÁURI AUT ARGENTI PLURIS QUAM VIRTUS AESTIMANDA — śadnej ilości złota
czy srebra nie powinno się cenić wyŜej od cnoty
NULLI CONSULENDUM EST DÚCERE UXOREM, TRANSMARINAM FÁCERE
PEREGRINATIONEM, STIPÉNDIA MERERE — Nikomu nie zaleca się Ŝenić, odbywać podróŜe
zamorskie, słuŜyć w wojsku
NULLIS DECRETIS DAMNATUR OPUS LOCÚPLETIS — śadnym dekretem nie potępisz czynu
bogacza — Głupstwa bogacza uchodzą zawsze za mądrość
NULLI SECUNDUS — Po nikim drugi — Nikomu nie ustąpi
NULLIS ADDICTUS IURARE IN VERBA MAGISTRI — Nie zmuszony do składania przysięgi
za Ŝadnym panem
NULLUM ÁNIMAL FÍDIUS EST CANE — śadne zwierzę nie jest wierniejsze od psa
NULLUM BARBATUM FÁCIET SUA BARBA BEATUM — śadnego brodacza nie uczyni broda
szczęśliwym
NULLUM CRIMEN SINE LEGE, NULLA POENA SINE LEGE — Nie ma zbrodni, nie ma kary
bez uzasadnienia prawnego (Zasada w rzymskim postępowaniu sądowym)
NULLUM EST IMPÉRIUM TUTUM NEI BENEVOLÉNTIA MUNITUM — śadna władza nie jest
pewna, jeŜeli nie zabezpiecza jej przychylność obywateli (N e p o s De viris illustribus X, 5)
NULLUM OTIUM SERVIS — Praca niewolnicza nie ma końca
NULLUM SAEVA CAPUT PROSÉRPINA FUGIT — Niczyjej głowy nie omija sroga Prozerpina
(H o r á t i u s Car mina I, 28)
NULLUM PÓTENTIUS SATELLÍTIUM QUAM AMICI FIDELES — Nie ma potęŜniejszych
obrońców nad wiernych przyjaciół
NULLUM THEATRUM VIRTUTI CONSCIENTIA MAIOR EST — Dla cnoty nie ma Ŝadnego
większego teatru nad sumienie (Ciccro Tusc. disp. II, 26)
NULLUM VINUM NISI HUNGÁRICUM — Nie ma wina nad węgrzyna
NULLUS EST LOCUS DOMÉSTICA SEDE IUCUNDIOR — śadne miejsce nie jest milsze nad
domowe pielesze
NULLUS LOCUS TIBI DÚLCIOR ESSE DEBET PÁTRIA — śadne miejsce nie powinno być ci
milsze nad ojczyznę (C í c e r o )
NUMERO DEUS ÍMPARI GÁUDET — Liczba nieparzysta podoba się bogu (V e r g í l i u s
Eclogae VIII, 75)
NUMERUS CLÁUSUS — Liczba zamknięta, ograniczona
NUMMIS PRAESTAT CARERE QUAM AMICIS — Lepiej obywać się bez pieniędzy niŜ bez
przyjaciół
NUMMO VENALIS FAVET ORDO PONTIFICALIS — Sprzedajny stan duchowny hołduje
mamonie
NUMMUS IN EXÍLIO COMES ÓPTIMUS EST PEREGRINO — Pieniądz na wygnaniu to
najlepszy towarzysz obcokrajowca — Pieniądze wszędzie mają wejście
NUM TIBI, QUUM FÁUCES URIT SITIS, ÁUREA QUAERIS PÓCULA? — Gdy w gardle ci
zasycha, czy złotej szukasz czary? (H o r á t i u s )
NUNC DIMITTIS SERNOJM TUUM, DÓMINE — Teraz uwalniasz sługę swego, Panie
(Ewangelia wg Łukasza //, 25)
NUNC EST BIBENDUM — Teraz pora pić (H o r á t i u s Cármina I, 37)
NUNQUAM EXPLETUR DIVITIARUM SATIS — Bogactw nigdy dość
NUNQUAM MINUS SOLUS QUAM CUM SOLUS — Nigdy się nie jest mniej samotnym, niŜ gdy
się jest samotnym (C í c e r o )
NUNQUAM RETRORSUS! — Nigdy wstecz!
NUNQUAM SAPIENS IRÁSCITUR — Mądry nigdy się nie gniewa (C í c e r o Pro Murena 30)
NUPTA VIRUM TÍMEAT! — MałŜonka niechaj czuje lęk przed męŜem! (O v í d i u s Ars am.
III, 613)
NUPTIAE NUPTIARUNJ SUNT OCCASIONES — Jedno wesele jest okazją do drugiego
NUPTIAS NON CONCÚBITUS, SED CONSENSUS FACIT — MałŜeństwo nie jest skutkiem
fizycznego stosunku, ale wspólnej zgody
NUPTUS UXORI SUAE — Wydany za swoją Ŝonę — Pantoflarz
NUSQUAM TUTA FIDES — Wierność nigdzie nie jest pewna. — Nie moŜna wierzyć
Ŝadnemu człowiekowi (V e r g í l i u s Aeneis IV, 373)
NUTRIMENTUM SPÍRITUS — Pokarm dla ducha
O
QUAE BÉLUA RUPTIS CUM SEMEŁ EFFUGIT, REDDIT SI: PRAVA CATENIS! — Jakie zwierzę,
gdy się raz wyrwało z kajdan, byłoby tak przewrotne, aby wrócić do niewoli? (H o r á t i u s )
QUAE CARET ORA CRUORE NOSTRO? — Na jakim brzegu zabrakłoby naszej krwi?
(H o r á t i u s Carnńna II, 1, 36)
QUAE DATUR OFFICIO, NON EST MIHI GRATA VOLUPTAS. OFFICIUM FÁCIAT NULLA
PUELLA MIHI — Przyjemność dawana z obowiązku nie jest mi miła; niechaj Ŝadna
dziewczyna nie spełnia—wobec mnie takiego obowiązku (O v í d i u s Ars am. II, 687–8)
QUAE ENIM POTEST IN VITA ESSE IUCÚNDITAS, CUM DIES ET NOCTES COGITANDUM SIT
IAM IAMQUE ESSE MORIENDUM — JakaŜ bowiem przyjemność moŜe być w Ŝyciu, kiedy
dniami i nocami myśli się tylko o tym, Ŝe trzeba umrzeć (C í c e r o Tusc. disp. I, 7)
QUAE FÚERANT VÍTIA, MORES SUNT — Co dawniej było przywarą, obecnie weszło w
zwyczaj
QUAE HAEC EST FÁBULA? — Co to za bajka?—Co to ma znaczyć?
QUAE MEDICAMENTA NON SANANT, FERRUM SANAT; QUAE FERRUM NON SANAT, IGNIS
SANAT, QUAE VERO IGNIS NCN SANAT, INSANABÍLIA REPUTARE OPORTET — Czego leki nie
uzdrowią, uzdrowi nóŜ (skalpel); czego nóŜ nie uzdrowi, uzdrowi ogień (przypalenie); czego
zaś i ogień me uzdrowi, to naleŜy uwaŜać za nieuleczalne (H i p p o c r a t e s )
QUAERE! — Szukaj!
QUAERENS, QUEM DÉVORET — Szukając kogoś na poŜarcie (Vulgata Listy Piotra
Apostola I, 5, 8)
QUAE RIMOSA BENE DEPONUNTUR IN AURE — Co dobrze układa się w dziurawym uchu
(nieskłonnym do utrzymywania sekretu) (H o r á t i u s )
QUAERIT AQUAS IN AQUIS — Szuka wody pośród wód (Tantal) (O v í d i u s Remedia
amoris II. 2, 43)
QUÁERITUR — Jest pytanie
QUÁSTIO FACTI — Pytanie dotyczące przebiegu wydarzenia
QUAESTIO IURIS — Pytanie dotyczące strony prawnej
QUAESTUM CÓRPORE FÁCERE — Kupczyć ciałem (T á c i t u s Annales II, 85)
QUAESTUS AB ARTE QUÁLIBET DEBEAT ESSE PROCUL — Myśl o zysku powinna być
daleka od wszelkiej prawdziwej sztuki (K. J a n i c k i Epigrammata LXXV)
QUAE VIDENTUR UTÍLIA, HONORES, DIVTTIAE, VOLUPTATES, CETERA. GENERIS EIUSDEM
HAEC AMICITIAE NUNQUAM ANTEPONENDA SUNT — To, co wydaje się poŜyteczne,
zaszczyty, bogactwa, przyjemności i inne rzeczy tego rodzaju nigdy nie powinny być
przenoszone nad przyjaźń (C í c e r o De officiis II, 43)
QUAE VOLUMUS, EA CREDIMUS LIBENTER, ET WAE SENTIMUS IPSI, RÉLIQUOS SENTIRE
SPERAMUS — Wierzymy chętnie w to, czego pragniemy, i spodziewamy się, Ŝe nasze uczucia
podzielają inni (C a e s a r De bello ckili)
QUALE PRETIUM, TALE SACRIFICIUM — Jaka Opłat takie naboŜeństwo a
QUALIS AB INCEPTO — Jaki od początku (taki i potem)
QUALIS ÁRTIFEX PÉREO! — Ja, taki artysta, umieram! — Jaki artysta ginie w mojej
osobie! (Suetonius Nero 49, słowa Nerona)
QUALIS AVIS, TALIS CANTUS — Jaki ptak, taki śpiew — Jaki pan, taki kram
QUALIS MATER, TALIS FÍLIA — Jaka matka, taka córka
QUALIS PATER, TALIS FÍLIUS — Jaki ojciec, taki syn
QUALIS REX, TALIS GREX — Jaki władca (państwa), taka trzoda (poddani)
QUALIS VIR, TALIS ORATIO — Jaka głowa, taka mowa
OUALIS VITA ET MORS ITA — Jakie Ŝycie, taka śmierć
QUAM ÁRDUUM EST EODEM LOCO POTENTIAM ET CONCORDIAM ESSE — Jak trudno jest
godzić jednocześnie władzę i zgodę (T á c i t u s Annales IV, 4)
QUAM BENE VIVAS, REFERT, NON QUAM DIU: SAEPE ÁUTEM IN HOC EST BENE, NE DIU —
WaŜne jest, czy dobrze Ŝyjesz, nie jak długo: często zaś to jest dobre, Ŝe niedługo (S é n e c a
Epistula ad Lucilium CI, 14–15)
QUAMDIU SE BENE GÉSSERIT? — Jak długo będzie się dobrze sprawował?
QUAM PARVA SAPIENTIA REGITUR MUNDUS — Jak niewiele trzeba mądrości, aby rządzić
światem!
QUAM SERUM EST TUNC VÍVERE INCÍPERE, CUM DESINENDUM EST — Jak trudno jest
wtedy zaczynać Ŝyć, kiedy trzeba przestać (S é n e c a De breiitate vitae III, 2–5)
QUAM TÉMERE IN NOSMET LEGEM SANCIMUS INIQOUM! — Jak skwapliwie uświęcamy
bezprawie w stosunku do nas samych! (H o r á t i u s )
QUAMVIS, QUANTUMVIS MÓDICAE SUB TÉMPORE VITAE MAXIMA, QUI GESSIT, VIVIT
ABUNDE DIU — JeŜeli ktoś w krótkim Ŝyciu dokonał bardzo wielkich rzeczy, Ŝył
wystarczająco długo (K . J a n i c k i Vitae reg. Pol XVI)
QUANDOQUE BONUS DORMITAT HOMERUS — Niekiedy i znakomity Homer drzemie — I
Homera opuszcza niekiedy natchnienie (H o r á t i u s Ars p. 359)
QUANTA DE SPE DÉCIDI! — A to niespodzianka! — Jestem zaskoczony!
QUANTI QUISQUE AMICOS FACIT, TANTI FIT AB AMICIS — Jak kto ceni przyjaciół, tak
cenią go przyjaciele
QUANTI QUISQUE SE IPSE FACIT, TANTI FIT AB AMICIS — Na ile ktoś sam siebie ceni, na
tyle jest ceniony przez przyjaciół
QUANTO IGITUR RERUM DOMINIS SECURIUS AEVUM (QUOD QUIDAM SCRIPSIT), CERNITE,
PAUPER AGIT? TEMPORA SUNT, LOCA SUNT QUAEVIS METUENDA POTENTI, QUOD VIVIT,
TOTUM EST: CURA, PERICLA, METUS — ZwaŜcie więc, o ile (jak to ktoś napisał) człek ubogi
pędzi Ŝycie bezpieczniej niŜ królowie; kaŜdej chwili, kaŜdego miejsca muszą się obawiać
władcy, całe Ŝycie jest dla nich troską, niebezpieczeństwem, strachem (K. J a n i c k i Vitae
reg. Pol XXX)
QUANTO IUDÍCIUM TARDUM, TANTO MAGIS IUSTUM EST — O ile sąd jest późniejszy, o
tyle sprawiedliwszy (M i n u c i u s F e l i x Octavius 36)
QUANTUM EST HOMÍNIBU PRAESÍDIUM IN ANIMI FIRMITUDINE! — Jak wielkim oparciem
dla człowieka jest stałość ducha (Caesar De bello civili III, 28)
QUANTUM MUTATUS AB ILLO! — JakŜe inny od tego, jakim był! (V e r g í l i u s Aeneis II,
274)
QUANTUM EST UNI PLACERE VIRO! — Jak trudno kobiecie płonąć miłością do jednego
męŜczyzny! (O v í d i u s Ars am. 328)
QUANTÚMLIBET — Do woli
Q. P. = QUANTUM PLACET — Ile się podoba
QUANTUM SATIS (Q. S.) — Ile trzeba — Dostatecznie (napis na receptach)
QUANTUM SCIMUS, GUTTA EST, IGNORAMUS MARE — To, co znamy, jest kroplą, czego nie
znamy, morzem
Q. S. = QUANTUM SÚFFICIT — Ile wystarczy, ile trzeba
QUARTO — Po czwarte
QUÁTTUOR ARTÍCULI IUDÍCII CASTRENSIS: STUPRUM, INCÉNDTUM, LATROCINIUM ET VIS
ARMATA ALIENIS ÁEDIBUS ALLATA — Cztery są artykuły sądu wojennego: o zgwałcenie,
podpalenie, rozbój i o najście zbrojne (H . S i e n k i e w i c z )
QUÁELIBET VULPES CÁUDAM SUAM LÁUDAT — KaŜdy lis (sroka) swój ogon chwali
QUAE NOCENT, DOCENT — Co szkodzi, uczy — Uczymy się przez doświadczenie
QUAE NON POSUISTI, NE TOLLAS! — Czegoś nie połoŜył, nie bierz!
QUAE PÓTUI, FECI, FÁCIANT MELIORA POTENTES — Co mogłem, zrobiłem, lepiej niech
zrobią ci, którzy mogą
QUAE TUA SUNT, TIEI HABE, QUAE MEA, REDDE — Co twoje, zachowaj dla siebie, co moje,
zwróć!
QUAEVIS TERRA PÁTRIA — KaŜda ziemia ojczyzną
QUAE VÓLUMUS, CRÉDIMUS LIBENTER — Chętnie wierzymy w to, czego pragniemy
QUAM QUIQUE NOVIT ARTEM, IN EA SE EXÉRCEAT — Niechaj kaŜdy ćwiczy się w tej
sztuce, którą zna (C í c e r o Tusc. disp. 18, 41)
QUASI DICTATA — Jakby powtarzane za kimś — Za panią matką pacierz (C í c e r o Tusc.
disp. II, U)
QUARE ÍMPEDIT? — Dlaczego przeszkadza, przeciwstawia się?
QUEM DEUS EX POLONIS AMAT, ILU DOMICILIUM VARSAVIAE CONCEDIT — Kogo Pan
Bóg miłuje, temu pozwala mieszkać w Warszawie (E r n d t e l Varsdvia physice illustrata,
sive de äere, aquis locis et íncolis Varsdviae eorumque móribus et mórbis tractatus cui
annexium est viridiárium vel catalogiis plantarum circa Varsáviam nascéentium. Dresni
1730)
QUEM DI DILÍGUNT, ADULESCENS MÓRITUR — Kogo bogowie ukochają, ten umiera młodo
— Ukochani przez bogów umierają młodo (P l a u t u s Bacchides IV, 7, 18)
QUEM DI PÉRDERE VOLUNT, EUM DEMENTANT — Kogo bogowie chcą zgubić, tego
najpierw pozbawiają rozumu
QUEM (QUOS) DEUS PÉRDERE VULI, EUM OCCAECAT — Kogo bóg chce ukarać, tego
najpierw oślepia (S o p h o c l e s Antigone)
QUEM MÉTUUNT. ODERUNT, QUEM QUISQUE ODIT, PERIISSE ÉXPETIT — Nienawidzą,
kogo się boją; dąŜą do śmierci tego, kogo nienawidzą (E n n i u s )
QUEM NEQUE GLÓRIA, NEQUE PERÍCULA ÉXCITANT, NEQUIQUAM HORTARE — Na próŜno
napominałbyś tego, kogo nie wzrusza ani sława, ani niebezpieczeństwo
QUEM RES PLUS NIMIO DELECTAYERE SECUNDAE, MUTATAE QUATIENT — Kogo
szczęście pieściło nadmiernie, tym zmiana wstrząśnie (H o r á t i u s )
QUIA INCERTUM EST, QUO LOCO TE MORS EXSPECTET, TU EAM OMNI LOCO EXSPECTA —
PoniewaŜ nie jest pewne, gdzie czyha na ciebie śmierć, czekaj na nią wszędzie
QUIA ME VESTÍGIA TERRENT, ÓMNIA TE ADVERSUM SPECTÁNTIA, NULLA RETRORSUM —
PrzeraŜają mnie ślady, wszystkie bowiem prowadzą w twoim kierunku, a Ŝaden wstecz —
Nie wypuszczasz Ŝadnej ofiary (H o r á t i u s )
QUIA NÓMINOR LEO — PoniewaŜ nazywam się lew (stąd szczególne prawa) (P h a e d r u s
Fábulae S)
QUI ALTARI SERVIT, EX ALTARI VIVIT — Kto słuŜył ołtarzowi, z ołtarza Ŝyje
QUI ANTE DIEM PÉRIIT, SED MILES, SED PRO PÁTRIA — Zginął młodo, ale jako Ŝołnierz,
ale za i ojczyznę
QUIBUS DÉERAT INIMICUS. PER AMICOS OPPRESSI — A kto nie miał wrogów, tego uciskali
przyjaciele (T á c i t u s Históriae I, 1)
QUI BENE AMAT, BENE CASTIGAT — Kto kocha naprawdę. ten karci surowo
QUI BENE CÓNSTRUIT, BENE VERTIT — Kto umie budować; umie rujnować
QUI BENE DISTINGUIT, BENE DOCET — Kto dobrze odróŜnia, dobrze uczy
QUI BENE DÚBITAT. BENE SCIET — Kto ma uzasadnione wątpliwości, osiągnie wiedzę (a.
frycz modrzewski De re publica emendanda)
QUI BIBIT, DORMIT, QUI DORMIT, NON PECCAT, SANCTUS EST — Kto pije, śpi, kto śpi, nie
grzeszy, kto nie grzeszy, jest święty, a więc: kto pije, święty jest
QUI BONO QUID VOLUNT NUNTIARE, AFFINGUNT ÁUQUID — Kto pragnie zwiastować
dobrą nowinę, dodaje coś od siebie
OUID AD REM? — Co to ma do rzeczy? (H o r á t i u s )
QUID AETERNIS MINOREM CONSILIIS ÁNIMUM FATIGAS? — Po cóŜ niepokoisz troskami o
wieczności, któryś nie dorósł do tego? (H o r á t i u s Cńrmina II. 11)
QUID AGIS, DULCÍSSIME RERUM? — Co porabiasz, najdroŜszy?
QUID ÁLII FÁCIANT, IPSI VÍDERINT! — Co inni robią, mnie to nie obchodzi — KaŜdy sobie
rzepkę skrobie
QUIDAM — Ktoś (N o r w i d )
QUID DÉCEAT, QUID NON — Co przystoi, a co nie (H o r á t i u s Ars p. 308}
QUI DEDIT BENEFÍCIUM, TÁCEAT; NARRET, QUI ACCEPIT — Kto spełnił dobry uczynek,
niech milczy; niech mówi ten, kto przyjął
QUI DESÍDERAT PACEM, PRÁEPARET BELLUM — Kto pragnie pokoju, niechaj
przygotowuje się wojny (V e g e t i u s )
QUIS DESIDERIO SIT PUDOR AUT MODUS? — Dlaczego trzeba by się wstydzić albo
miarkować pragnienie, tęsknotę?
QUI DICIT QUAE VULT, ÁUDIET, QUAE NON VULT — Kto mówi to, co chce, usłyszy, czego
nie chce.
QUI DIÚTINA PACE VOLUNT FRLI, BELLO EXERCITATI ESSE DEBENT — Kto chce korzystać
z trwałego pokoju, winien być wyćwiczony w wojnie
QUID ENIM DIFFERT, BARATHRONE DOXES, QUIDQUID HABES, AN UNQUAM UTARE
PARATIS? — Jaka róŜnica, czy brzuchowi złoŜysz to, co posiadasz, w ofierze, czy teŜ nigdy
nie uŜyjesz nagromadzonych zasobów? (H o r á t i u s )
QUID ESSENT LEGES SINE MÓRIBUS? — Czym byłyby prawa bez dobrych obyczajów?
QUID EST REI? — O co chodzi?
QUID HOC SIBI VULT? — Co to ma znaczyć?
QUID EST NEQUIUS AUT TÚRPIUS EFFEMINATE VIRO? — CóŜ bardziej niegodnego albo
haniebnego niŜ zniewieściały mąŜ? (C í c e r o Tusc. disu. III, 17)
QUID INDE? — CóŜ stąd?
QUID IURIS? — A co prawo?
QUID IUSTUM EST, UBI IUS IN ARMIS? — co ze sprawiedliwością, gdzie prawem oręŜ? (S .
K o n a r s k i Ode pósthuma)
QUID LEGES SINE MÓRIBUS VANAE PROFÍCIUNT? — Co warte puste prawa bez
obyczajów? (H o r á t i u s Cármina III, 29)
QUID LATET, IGNOTUM EST; IGNOTI NULLA CUPIDO — Co ukryte, jest nieznane, a
nieznane Ŝądzy nie budzi (O v í d i u s Ars cm.)
QUID MAGIS EST SAXO DURUM, QUID MÓLLIUS UNDA? DURA TAMEN MOLLI SAXA
CAVANTUR AQUA — CóŜ twardszego nad skałę, a bardziej miękkiego od wody? A jednak
miękka woda drąŜy skałę (O v í d i u s )
QUID NON EBRIÉTAS DESIGNAT? OPERTA RECLUDIT, SPES IUBET ESSE RATAS, AD PROELIA
TRUDIT INERTEM, SOLLICITIS ÁNIMIS ONUS ÉXIMIT, ÁDDOCET ARTES — Czego nie dokona
podchmielenie? Otwiera to, co zamknięte, spełnia nadzieje, ospałego popycha do walki, z
duszy zdejmie cięŜar niepokoju, uczy sztuk (H o r á t i u s )
QUID NON MORTÁLIA PÉCTORA COGIS, AURI SACRA FAMES? — Do czego doprowadzasz
ludzi, przeklęty głodzie złota? (V e r g i l i u s Aeneis III, 56)’
QUID NOVI? — Co nowego? — Co słychać?
QUID NUNC? — Co teraz?
QUID OPUS EST VERBIS? — Na co tu słowa?
QUID PLACET AUT ÓDIO EST, QUOD NON MUTÁBILE CREDAS? — Czy jest coś miłego albo
przykrego, czego nie moŜna by odmienić? (H o r á t i u s )
QUID PRODEST? — Jaka stąd korzyść?
QUID POTEST ACCÍDERE TALE EI, CUI NIHIL, QUOD HÓMINI EYENIRE POSSIT, NON
PRAEMEDITATUM EST? — CóŜ takiego moŜe przytrafić się temu, kto z góry przemyślał to, co
moŜe wypaść człowiekowi? (C í c e r o Tusc. disp. IV, 26)
QUID PRO QUO? — Co zamiast czego?
QUIDQUID AGIS, PRUDENTER AGAS ET RÉSPICE FINEM! Cokolwiek czynisz, czyń
roztropnie! Patrz końca! (O v í d i u s )
QUIDQUID DELIRANT REGES, PLACTUNTUR ACHIVI — Za kaŜde szaleństwo królów cięgi
biorąl Achajowie — Kowal zawinił, Cygana powiesiłĄ (H o r á t i u s Epistułae I, 2, 14)
QUIDQUID FIT CUM YIRTUTE, FIT CUM GLÓRIA — Cokolwiek dzieje się z poświęceniem
dla dobrał państwa, przynosi sławę (P u b l i l i u s S y r u s )
QUIDQUID HONESTUM EST, IDEM EST ÚTILE — Co szlachetne, to poŜyteczne
QUIDQUID ID EST, TÍMEO DANAOS ET DONA FERENTES — Cokolwiek to jest, boję się
Danajów (Greków), nawet gdy przynoszą dary (V e r g í l i u s Aeneis II, 49)
QUIDQUID NON DISCÚTITUR, IUSTITIA NON PUTATUR — Cokolwiek nie jest rozwaŜone,
nie moŜe uchodzić za sprawiedliwe
QUIDQUID TENTABAM DÍCERE, VERSUS ERAT — Cokolwiek próbowałem powiedzieć,
wychodził wiersz (O v í d i u s Tristia IV, 10, 26)
QUID REI EST? — O co chodzi?
QUID RIDES? — Czego się śmiejesz?
QUID SIT FUTURUM CRAS, FUGĘ QUÁERERE! — Co będzie jutro, nie pytaj! (H o r á t i u s
Cármina I, 9, 13)
QUID SIT PACE DULCIS? — CóŜ moŜe być słodszego nad pokój?
QUID TIBI PECÚNIA OPUS EST, SI UTI NON POTES? — Po co ci pieniądze, jeśli nie moŜesz
ich uŜyć?
QUID VANAE SINE MÓRIBUS PROSUNT LEGES? — CóŜ pomogą puste ustawy bez
obyczajów?
QUID VESPER FERAT (VEHAT), INCERTUM RST — Nie wiadomo, co wieczór przyniesie
QUI NUCE NUCLEUM ESSE VULT, FRANGIT NUCEM — Kto chce zjeść z orzecha jądro,
tłucze orzech
QUIESCERE IUVENTUS NESCIT — MłodzieŜ nie umie trwać w spokoju
QUIETA NON MOVERE — Nie poruszaj tego. co leŜy w spokoju — Nie budź licha
(Sallustius Catilina XXI, 1)
QVI EX ERRORE IMPERITAE MULTITÚDINIS PENDET, HIC IN MAGNIS VIRIS NON EST
HABENDUS — Kto opiera się na błędnych sądach tłumu, tego nie moŜna uwaŜać za wielkiego
człowieka (C í c e r o De officiis I, 65)
QUI FACIT FÓVEAM, ÍNCIDIT IN EAM — Kto pod kitu dołki kopie, sam w nie wpada
QUI GENUS HUMANUM SUPERAVIT — Ten, który przerósł rodzaj ludzki (L u c r e t i u s )
QUI GLÁDIO FÉRIT, GLÁDIO PERIT — Kto mieczem wojuje, od miecza ginie
QUI HABET AURES AUDIENDI, AUDIAT! — Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!
QUI HIC MÍNXERIT AUT CACÁVERIT, HÁBEAT DEOS SÚPEROS ET ÍNFEROS IRATOS! — kto
tu liaszczv ulbo nasra, na tego niechaj spadnie gniew nieba i piekieł! (napis na pomnikach
grobowych)
QUI IN LÍBERA CIVITATE ITA SE ÍNSTRUUNT, UT METUANTUR, IIS NIHIL POTEST ESSE
DEMENTIUS — Ci, którzy w wolnym państwie tak się zachowują, aby się ich bano, nie mogą
uczynić nic głupszego (C í c e r o De ojficiis II, 2)
QUI IURE SUO ÚTITUR, NÉMINEM LAEDIT — Kto nie przekracza przysługującego mu
prawa, nie narusza praw drugiego
QUI MEDICE VIVIT, MÍSERE VIVIT — Kto Ŝyje według wskazań lekarzy, marnie Ŝyje
QIU MÉTUENS VIVIT, LISER MIHI NON ERIT UNQUAM — Kto Ŝyje w strachu, nie będzie dla
mnie nigdy wolny (H o r á t i u s )
QUI MORTEM IN MALIS PONIT, NON POTEST EAM NON TIMERE — Kto uwaŜa śmierć za
zło, nie moŜe się jej nie bać
QTU NESCIT DISSIMULARE, NESCIT REGNARE — Kto nie umie udawać, nie umie rządzić
(Maksyma L u d w i k a X I )
QUI NESCIT ORARE, DISCEDAT IN MARE — Kto umie się modlić, niech wypuści się na ino
(to się nauczy)
QUI NIMIS PRÓPERE, MINUS PRÓSPERE — Kto zbyt pospiesza, działa niezbyt rozwaŜnie —
Co nagle, to po diable
QUI NIL POSSEDIT. NIHIL SE PÉRDERE CRUWE — Kto nic nie posiadał, wierzy, Ŝe nic nie
trac|
QUI NÍMIUM PROBAT, NIHIL PROBAT — Kto chce udowodnić zbyt wiele, nie udowodni
niczego
QUI NIMIUM PRÓPERAT, SERIUS ABSOLVIT — Kto zbyt śpieszy, później kończy
QUI NON DEFENDIT NEC ÓBSTITIT INIÚRIAE, SI POTEST, TAM EST IN VIITIO, QUAM SI
PARENTES; ALT AMICOS AUT PATRIAM DESERAT — Kto nie broni przed krzywdą ani się jej
przeciwstawia,; jeŜeli moŜe, jest tak samo winien, jak gdyby porzucił rodziców albo
przyjaciół, albo ojczyznę (C í c e r o De officis I. 2, 3)
QUI NON HABET EQUUM, VADAT PEDIBUS — Kto nie ma konia, niech idzie pieszo
QUI NON LABORAT, NON MANDUCAT — Kto nie pracuje, ten nie je
QUI NON PRÓFICIT, DÉFICIT — Kto nie idzie naprzód, cofa się
QUINTA ESSÉNTIA — Piąty Ŝywioł (A r y s t o t e l e s a)
QUI NUNQUAM MAŁE, NUNQUAM BENE — Kto nigdy nie postąpił źle, ten nigdy nie
postąpił dobrze
QUI ÓMNIBUS DIFFIDIT, IS NUNQAM AMICOS SIBI COMPARAVIT — Kto nikomu nie ufa. ten
nigdy nie zdobył sobie przyjaciół
QUI PARTI CÍVIUM CÓNSULUNT, PARTEM NÉGLEGUNT, REM PERNICIOSÍSSIMAM IN
CIVITATEM INDUCUNT, SEDITIONEM ATQVE DISCÓRDIAM — Ci, którzy części obywateli
sprzyjają, część lekcewaŜą, wprowadzają do państwa rzecz najzgubniejszą, bunt i niezgodę
(C í c e r o De officiis I, 85)
QUI PAVET EX CULMIS, STÍPULIS NON INCUBAT ULLIS — Kto boi się słomy, nie chodzi po
rŜysku — Kto boi się wilka, nie chodzi do lasu
QUI PECCAT, ÉBRIUS, LUAT SÓBRIUS! — Kto grzeszy po pijanemu, niechaj pokutuje, kiedy
wytrzeźwieje!
QUI PECCAT, VÍTIO PÉRDITUR IPSE SUO — Kto grzeszy, sam się gubi swym występkiem
(K . J a n i c k i Vitae archiepisc. Gnesn. XVIII)
QUI PLURA LÓQUITUR, IS DIEPTUS ESSE DÍCITUR — Kto duŜo mówi, uchodzi za głupca
QUI PRO QUO? — Kto za kogo? — Zabawna pomyłka, pomieszanie osób, nieporozumienie
QUI SAPIT, IN TÁCITO GÁUDEAT ILLE SINU! — Mądry niechaj chowa uciechę swoją w
fałdach togi! (Tibullus IV, 13)
QUI SCRIBIT, BIS LEGIT — Kto pisze, jakby podwójnie czytał
QUIS CUSTÓDIET IPSOS CUSTODES? — A kto pilnować będzie samych straŜników?
QUIS IGNORAT UTÍLIUS AC MELIUS EST FRUI PACE QUAM BELLO VEEXARI? — KtóŜ nie
wie, Ŝe poŜyteczniej i lepiej jest kosztować pokoju niŜ być nękanym wojną?
QUIS ENIM INVITUM SERVARE LABORET? — KtóŜ bowiem trudziłby się ratowaniem kogoś
wbrew jego woli?
QUI SEMEL SCURRA, NUNQUAM PATER FAMÍLIAS — Kto raz był nicponiem, nigdy nie
będzie przyzwoitym ojcem rodziny
QUIS HOC CREDAT? — Kto mógłby w to uwierzyć?
QUI SE MÉTUI VOLENT, MÉTUANT IPSI NECESSE EST — Kto chce, aby się go bano, z
konieczności sam bać się musi
QUID PRAECLARUM, NON IDEM ARDUUM? — Czy to, co sławne, nie jest zarazem trudne?
(C i c e r o Tusc. clisp. III, 34)
QUI SINE PECCATO EST? — Kto jest bez grzechu (Ewangelia wg Jana VIII, 3, 12)
QUIS LEGET HAEC? — A któŜ to będzie czytał? (P e r s i u s )
QUIS FÁMULUS AMÁNTIOR DÓMINI QUAM CANIS! QUIS FIDÉLIOR COMES? QUIS CUSTOS
INCORRÚPTIOR? QUIS INVENIRI POTEST VIGILÁNTIOR? — Ja sługa bardziej kocha pana niŜ
pies? Kto je wierniejszym towarzyszem? Kto bardziej nieprzekupnym stróŜem? KtóŜ moŜe
być Czujniejszy? (C o l u m e l l a De canibus VIII, 12)
QUIS MUTARE CAKEM VEL AQUA PÉCTINE POSSET? — Kto moŜe zmienić psa za pomocą
wody lub grzebienia?
QUIS NOSSET HOMERUM, ÍLIAS AETERNUM SI LATUISSET OPUS? — KtóŜ znałby Homera,
gdyby to wieczne dzieło, Iliada, było w ukryciu? (O v í d i u s Ars am. III, 413)
QUIS, NISI MENTIS INOPS, TÉNERAE DECLAMA AMICAE — Chyba tylko pozbawiony
rozumu deklamuje wiersze swej młodej przyjaciółce (O v í d i u s Ars am. I, 463)
QUIS POTEST MORTEM MÉTUENS ESSE NON MISER? — Kto bojąc się śmierci moŜe być
szczęśliwy!
QUIS POTEST MORTEM AUT DOLOREM MÉTUENS, QUORUM ÁLTERUM SAEPE ADEST,
ÁLTERUM SEMPE IMPENDET, ESSE NON MISER? — Kto moŜe ni czuć się nieszczęśliwym z
obawy przed bólem albo śmiercią, z których jeden często nas dotyka, a druga zawsze grozi?
(C í c e r o Tusci disp. V, 6)
QUISQUE PRAESÚMITUR BONUS, DONEC PROBETUR CONTRÁRIUM — KaŜdy dopóty
uchodził za prawego, dopóki nie udowodni mu siej czegoś przeciwnego
QUIS, QUID, QUIBUS AUXÍLIIS, CUR, QUOMODO, QUANDO? — Kto. co, gdzie, przy jakiej
pomocy, dlaczego, w jaki sposób, kiedy?(Q u i n t i l i a n u s Rhetorica)
QUISQUIS AMAT RANAM, RANAM PUTAT ESSE DIANAM — Kto kocha Ŝabę, myśli, Ŝe to
Diana
QUISQUIS ERIT VITAE, SCRIBAM, COLOR — Jakakolwiek będzie barwa (sposób) Ŝycia,
będę pisać (tworzyć) (H o r á t i u s )
QUIS SCIT, AN ADÁCIANT HODIERNAE CRÁSTIMA SUMMAE DI SÚPERI? — Kto wie, czy
dorzucą niebianie czas jutrzejszy do dni przeŜytych? (H o r á t i u s Cármina IV, 7, 17)
QUI SIBI NOTUS ERIT, SOLUS SAPEENTER AMABIT ATQUE OPUS AD VIRES ÉXIGET SUAS —
Tylko ten, kto zna siebie, będzie rozsądny w miłosnych uniesieniach i dostosuje do sił swe
zapędy (O v í d i u s Ars am. II, 501–502)
QUI SPERNIT CONSÍLIUM, SPERNIT AUXÍLIUM — Kto gardzi radą, gardzi i pomocą (nie
moŜe liczyć na pomoc)
QUISQUIS SAPIENTER AMABIT, VINCET — Ktokolwiek będzie kochał mądrze, zwycięŜy
QUIS SEPARABIT? — Kto rozdzieli?
QUI STULTUS EXIT, STULTUS REVÉRTITUR — Kto wychodzi jako głupiec, głupcem
powraca
QUI TACET, CONSENTIT — Kto milczy, ten zgadza się
QUI TACET, CONSENTIRE VIDETUR — Kto milczy, ten zdaje się zgadzać (Zasada prawna
Bonifacego VIII)
QUI TOTUM VULT, TOTUM PERDIT — Kto chce Wszystkiego, wszystko traci
QUIS TÚLERIT GRACCHOS DE SEDITIONE QUAERENTES? — Kto zniósłby Grakchów
uskarŜających się na bunt? (I u v e n a l i s Satirae II, 24)
QUI UNUM VIDIT, NIHIL VIDIT; QUI MILLE VIDIT, VIDIT — Kto widział jedno (dzieło sztuki
antycznej), nic nie widział; kto widział tysiąc, widział jedno
QUI VÍNCITUR, VINCIT — Kto doznaje klęsk, zwycięŜą
QUI VITAT MOLAM, VITAT FARINAM — Kto unika Ŝaren, nie będzie miał mąki
QUI VULT FINEM, VULT MÉDIA — Kto chce końca, chce i środka — Jak się powiedziało A,
trzeba powiedzieć i B
Q. L. = QUANTÚMLIBET — Do woli
QUOAD HOC — Jak dalece tego dotyczy
QUOD ÁTTINET — Co dotyczy
QUOD AVERTAT DEUS! — Oby Bóg to odwrócił
Q.B.F.F.F.Q.S.P.R. = QUOD BONUM, FELIX, FÁUSTUM FORTUNATUMQUE SIT PÓPULO
ROMANO! — Oby to było dla szczęścia, dobra i pomyślności narodu rzymskiego!
QUOD CITO FIT, CITO PERIT — Co powstaje szybko,] szybko ginie — Co nagle, to po
diable
QUOD DATUR EX FÁCILI, LONGUM MAŁE NUTRRIT AMOREM — Co daje się łatwo, to źle
wpływa na] trwałość miłości (O v í d i u s Ars am. III, 579)
QUOD DEUS IGNOSCIT, MISERETUR, SUBLEVAT,| AUGET, UNA PRAECIPUE EST HAC
RATIONE DEUS — Bóg przede wszystkim dlatego jest Bogiem, \ Ŝe przebacza, lituje się,
wspiera, dodaje sił (K. J a n i c k i Epigr. LXV)
QUOD DIFFERTUR, NON AUFERTUR — Co Się odwlecze, to nie uciecze
QUOD DI OMEN AVERTANT! — Oby bogowie odwrócili ten znak!
QUOD DISCIS, TIBI DISCIS — Czego się uczysz, dla siebie się uczysz
QUOD DIXI, DIXI — Co powiedziałem, to powiedziałem, obstaję przy swoim
QUOD DÚBITAS, NE FECERIS! — Nie rób, jeŜeli masz wątpliwości! (P l i n i u s M .)
Q.E.D. = QUOD ERAT DEMONSTRANDUM — Co trzeba było udowodnić
QUOD ERAT FACIENDUM — Co trzeba było uczynić
QUOD EST ABSURDUM — A to jest niedorzecznością
QUOD FACTUM EST, TEGE, QUOD FUTURUM, REGE! — Zapomnij o tym, co było (złego),
kieruj dobrze tym, co będzie!
QUOD FÍERI POTEST PER PÁUCA, NON FÍERI DEBET PER PLURA — Nie naleŜy przeciągać
tego, co moŜna było zrobić prędko
QUOD HÓDIE NON EST, CRAS ERIT — Czego nie ma dzisiaj, będzie jutro
QUOD HONESTUM NON EST, ID NE ÚTILE QUIDEM — Co nie jest moralnie dobre, nie jest
poŜyteczne (C í c e r o De officiis III, 48–49)
QUOD IURATUM EST, ID SERVANDUM EST — Co zostało zaprzysięŜone, tego naleŜy
dochować
QUOD IUVET, EX AEQUO FÉMINA VIRQUE FERANT — Aby doznać prawdziwej
przyjemności, trzeba, aby kobieta i męŜczyzna uczestniczyli w niej jednakowo (O v í d i u s
Ars am. II, 682)
QUOD LATET, IGNOTUM; IGNOTI NULLA CUPIDO — Co zakryte, jest nieznane, a
nieznanego się nie pragnie (O v í d i u s Ars am. III, 397)
QUOD LICET IOVI, NON LICET BOVI — Co wolno Jowiszowi, tego nie wolno wołowi
(S é n e c a )
QUOD MALE FERS, ASSUESCE: FERES BENE — Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił:
przywyknij tylko (O v í d i u s Ars am. II, 647)
QUOD MEDICORUM EST, PROMITTUNT MÉDICI, TRACTAKT FABRÍLIA FABRI, SCRÍBIMUS
INDOCTI DOCTIQUE POËMATA PASSIM — Co naleŜy do lekarzy, to załatwiają lekarze,
rzemieślnicy parają się rzemiosłem, ale poematy piszemy wszyscy — 1 uczeni, i nieuczeni
(H o r á t i u s )
QUO NON ARS PÉNETRAT? — Dokąd nie niknie sztuka? (O v í d i u s Ars am. III,
QUOD NON EST IN ACTIS, NON EST IN MUNDO — Czego nie ma w aktach, tego nie ma dla
świata (to nie ma znaczenia)
QUOD NON OPUS EST, ASSE CARUM EST — Co potrzebne, grosz warte
QUOD NON VIDET ÓCULUS, COR NON DOLET — Czego oko nie widzi, tego sercu nie Ŝal
QUOD PÉRIIT, PÉRIIT — Co zginęło, to zginęło — Co się stało, nie odstanie się (nie wróci
(P l a u t u s )
QUOD PLERIQUE PÁUPERES DÍCIMUR, NON INFAMIA NOSTRA, SED GLORIA — Ŝe
większość z nazywają biednymi, to nie hańba dla nas, chwała (M i n u c i u s F e l i x Octavius
36)
QUOD PRÍNCIPI PLACUIT, LEGTS HABET VIGOREM — Co podobało się władcy, ma moc
prawa
QUOD QUIS PER ÁLIUM FECIT, IPSE FECIT — Kto działał przez innego, jakby działał sam
QUOD RÉFUGIT, MULTI CUPIUNT, ODERE, QUOD INSTAT — Wielu pragnie tego, co
wymyka się a przeklinają to, co jest w zasięgu ręki (O v í d i u s Ars am. I, 715)
QUOD SATIS EST, PLUS QUAM SATIS EST — Co duŜo, to za duŜo — Co zanadto, to
niezdrów
QUOD SCRIPSI, SCRIPSI — Co napisałem, to napisałem (i nie zmienię) (Ewangelia wg Jana
XIX, 22)
QUOD SEMPER MOVETUR, AETERNUM EST; QUOD ÁUTEM MOTUM ADFERT ALÍCUI
QUODQUE IPSUM AGITATUR AŁIUNDE, QUANDO FINEM HÁBEAT MOTUS, VIVENDI FINEM
HÁBEAT, NECESSE EST — Co zawsze porusza się, jest wieczne, co zaś przekazuje ruch
innemu i co samo porusza się skądinąd, poniewaŜ ma kres ruchu, z konieczności ma i kres
Ŝycia (C í c e r o Tusc. disp. I, 23, 54)
QUOD SÉQUITUR, SPECTA! — Patrz, co z tego wyniknie!
QUOD SIT FUTURUM CRAS, FUGE QUÁERERE, ET FORS DIERUM CUMQUE DABIT, LUCRO
APPONE, NEC DULCES AMORES SPERNE, PUER, NEQUE TU CHOREAS, DONEC VÍRENTI
CANÍTIES ABEST MOROSA — Unikaj pytań, co będzie jutro, a kaŜdy dzień, jaki da ci los, za
zysk uwaŜaj i nie gardź, chłopcze, słodyczą miłosną, dopóki z dala jeszcze od ciebie,
młodego, draŜliwa starość (H o r á t i u s Cármina 1, 9)
QUOD SPIRO ET PLÁCEO, TUUM EST — śe Ŝyję i cieszę się uznaniem, zawdzięczam to
tobie (H o r á t i u s Cármina IV. 4)
QUOD SUÁVIUS AMICITIA? — CóŜ słodszego nad przyjaźń?
QUOD TIBI DÉERIT, A TE IPSO MUTUARE — PoŜycz od samego siebie, czego ci brak — Nie
poŜyczaj, zły obyczaj
QUOD VERUM EST, ID MERUM EST — Co prawdziwe, jest jasne
QUOD VIDE (Q.V.) — Co zobacz (odsyłacz) — Miej to na uwadze
QUOD VIS FÁCERE, FAC CITO! — Rób szybko, co chcesz robić!
QUO EST DETESTABÍUOR ILLORUM IMMÁNITAS, QUI LACERARUNT OMNI SCÉLERE
PÁTRIAM ET IN EA FÚNDITUS DELENDA OCCUPATI ET SUNT ET FUERUNT — Tym godniejsza
potępienia jest potworność onych, którzy wszelakimi zbrodniami rozdzierają ojczyznę i są, i
byli zajęci jej doszczętnym zniszczeniem
QUO IURE? — Jakim prawem?
QUO MODO? — W jaki sposób?
QUÓMODO FÁBUŁA, SIC VITA: NON, QUAM DIU, SED QUAM BENE ACTA SIT, REFERT — Z
Ŝyciem, jak ze sztuką w teatrze: waŜne, nie jak długo trwa, ale jak jest zagrana (S é n e c a
Epistulae 77, 20)
QUÓMODO SEDET SOŁA CÍVITAS PLENA PÓPULO! — Jak osamotnione jest miasto, chociaŜ
pe ludu! (Treny Jeremiasza, Vulgata I, 1)
QUÓMODO VALES? — Jak się miewasz?
QUO QUISQUE SAPIÉNTIOR EST, EO SOLET MODÉSTIOR — Im kto mądrzejszy, tym zwykle
skromniejszy
QUO, QUO, SCELESTI, RÚITIS AUT CUR DÉXTERIS APTANTUR ENSES CÓNDITI? — Dokąd
pędzicie, zbrodniarze, albo po co w prawicach waszych dobyte miecze? (H o r á t i u s Epodon
7)
QUORUM (PRAESÉNTIA SUFFICIT) — Ich liczba wy starcza — Dostateczna liczba
QUO NON VERSANTUR CATI, MURES DOMINANTURI — Gdzie nie ma kota, tam rządzą
myszy — Kocura nie ma, to myszy biegają
QUORUM PARS MAGNA FUI — W czym i ja sam| miałem wielki udział (V e r g í l i u s
Aeneis II, 6)\
QUO NON ASCENDET? — Dokąd on się nie wdrapie?
QUOT COELUM STELLAS, TOT HABET TUA ROMA PUELLAS — Ile ma niebo gwiazd, tyle
twój Rzym dziewcząt (O v í d i u s Ars am. I, 59)
QUOT CÁPITA (HÓMINES), TOT SENTENTIAE — Ile głów (ludzi), tyle zdań — Co głowa, to
rozum (T é r e n t i u s Phormio II, 4, 14)
QUOS EGO! — Ja was (nauczę)! (V e r g í l i u s Aeneis I, 135)
QUO SEMEL EST IMBUTA RECENS, SERVABIT ODOREM TESTA DIU — Czym nasiąknie
świeŜa skorupka, zachowuje ten zapach długo — Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na
starość trąci (H o r á t i u s Epistulae I, 2, 69)
QUOS VULT IÚPPITER PÉRDERE, DEMENTAT PRIUS — Kogo Jowisz chce pokarać, temu
najpierw odbiera rozum (Eurypides)
QUOT CÁPITA, TOT SENSUS — Ile głów, tyle rozumów
QUOT CÁPITUM VIVUNT, TÓTIDEM STUDIORUM MÍLIA — Ile głów, tyle tysięcy upodobań
(H o r á t i u s )
QUOT SERVI, TOT HOSTES — Ilu niewolników, tylu wrogów
QUOUSOUE TANDEM, CATILINA, ABUTERE PATIENTIA NOSTRA? — Jak długo jeszcze,
Katylino, naduŜywać będziesz naszej cierpliwości? (C í c e r o In Catilinam I, 1, 1)
QUO VADIS? — Dokąd idziesz? (H . S i e n k i e w i c z )
Q.V. = QUANTUM VIS — Ile chcesz, do woli
R
ALKAJOS Z MITYLENY na Lesbos (przełom VII–VI w p.n.e.), słynny grecki poeta liryczny;
autor hymnów, pieśni wojennych, miłosnych i biesiadnych, twórca strofy zwanej od niego
alcejską
ANZELM Z AOSTY (w. XII), Włoch z pochodzenia, arcybiskup Canterbury, teolog,
właściwy ojciec scholastyki
APPIUS CLAUDIUS CAECUS (w. IV p.n.e.), cenzor, autor zbioru maksym pt. Sentenłiae
Apostata Iulius (Odstępca), cesarz rzymski w latach 361–364, zwolennik filozofii
neoplatońskiej, zniósł edykt tolerancyjny mediolański (313 r.), gwarantujący chrześcijanom
wolność wyznania, i dąŜył do przywrócenia dawnej religii rzymskiej
ARCHIMEDES Z SYRAKUZ (ok. 287–212 p.n.e.), wybitny fizyk i matematyk, napisał traktat
o kwadraturze odcinka paraboli, pierwszy podał wartość π, twórca hydrostatyki i statyki,
prekursor rachunku nieskończonościowego. Zabity przez Rzymian po zdobyciu Syrakuz
ARYSTOFANES (Aristophanes z Aten, ok. 446–385 p.n.e.), najwybitniejszy twórca komedii
staroattyckiej. Najsłynniejsze jego dzieła: Acharneis (Acharnejczycy), Hippeis (Rycerze),
Nephelai (Chmury), Sphekes (Osy), Eirene (Pokój), Ornithes (Ptaki), Lysistrate, Batrachoi
(śaby), Plutos (Bogactwo). W twórczości swej, mającej ostre akcenty społeczne i polityczne,
daje Arystofanes bogaty obraz Ŝycia Aten
ARYSTOTELES ze Stagiry w Tracji (IV w. p.n.e.), załoŜyciel szkoły filozoficznej Lykaion
w Atenach, autor dzieł: Ta metąphysika, Ta Physiká, Politika, Órganon i innych
ŚW. AUGUSTYN Aureliusz (354–430 r.), ojciec kościoła, teolog i filozof, biskup w Hippo
Regius, autorytet filozofii chrześcijańskiej, autor dzieł Confessiones i De civitate Dei
ŚW. BENEDYKT Z NURSJI (ok. 480–553), załoŜyciel zakonu benedyktynów i opat
pierwszego klasztoru benedyktyńskiego na Monte Cassino
BIAS Z PRIENE (VI w. p.n.e.), jeden z siedmiu mędrców
BOHR NIELS (1885–1969 r.), sławny fizyk duński, laureat Nagrody Nobla za kwantową
teorię budowy atomu
DU BOIS REYMOND (w. XIX), niemiecki fizjolog i filozof, jeden z twórców
elektrofizjologii; w poglądach filozoficznych przedstawiciel agnostycyzmu
BORGIA CESAR (1475–1507), znany z okrucieństwa i braku skrupułów władca Walencji.
Macchiavelli wziął go za wzór do swego dzieła Il principe
CAESAR CAIUS IULIUS (100–44 p.n.e.), zamordowany przez opozycję republikańską.
Wybitny wódz i organizator oraz działacz polityczny republiki rzymskiej. Autor dzieł
historycznych: De bello Gallico (O wojnie galickiej), Commentarii de bello civili (Pamiętniki
o wojnie domowej)
CALPURNIUS TITUS SICULUS, sielankopisarz z czasów Nerona
CASSIUS DION (ok. 155–235), konsul w r. 229, autor dzieła Romainé historiá
obejmującego dzieje Rzymu od załoŜenia do panowania Aleksandra Sewera
CATO Marcus Porcius, zwany Maior (234—149 r. p.n.e.), wybitny polityk i mówca,
reprezentant starych konserwatywnych tradycji rzymskich, autor dzieł: Origines (Początki
Rzymu) i De agricultura (O rolnictwie)
CATULLUS Caius Valerius (87–54 p.n.e.), poeta rzymski, autor liryków miłosnych do
Lesbii i drobnych utworów zwanych przez niego „nugae” (fraszki)
CELSUS Aulus Cornelius (I w. n.e.), pisarz rzymski z czasów Tyberiusza, autor dzieła
encyklopedycznego Artes (Sztuki), z którego dochowało się do naszych czasów tylko 8 ksiąg
o medycynie
CÍCERO Marcus Tullius (106–43 p.n.e.), najwybitniejszy mówca rzymski, prozę łacińską
doprowadził do szczytu doskonałości, popularyzator filozofii greckiej, działacz polityczny i
mąŜ stanu, słynny ze stłumienia spisku Katyliny. Zostawił ogromny spadek literacki. Dzieła
retoryczne: De oratore (O mówcy), Brutus, Orator. Dzieła filozoficzne: De re publica (O
państwie), De officiis (O powinnościach), De finibus bonorum et malorum (O granicach
dobra i zła), Tusculanae disputationes (Rozmowy tuskidańskie), Cato Maior de senectute
(Katon Starszy o starości), Laelius de amicitia (Leliusz o przyjaźni). Ogromną wartość mają
obfite Epistulae (Listy) Cycerona. Najcenniejszą część jego twórczości stanowią mowy, z
których najlepsze to: Ora—tiones in Catilinam (Mowy przeciwko Katylinie), Pro Sexto Roscio
Amerino ( W obronie S.R.A.), In Yerrem (Przeciwko Werresowi), De imperio Cnei Pompei (O
naczelnym dowództwie Pompejusza), Pro Murena (W obronie Mureny), Pro Archia poeta (W
obronie poety Archiasza), Pro Milone (W obronie Milona), Orationes Philippicae in
Antonium (Filipiki przeciwko Antoniuszowi)
CLAUDIANUS Cláudius (IV–V w.), ostatni wielki poeta rzymski, autor poematu De bello
Getico, De laudibus Stilichonis, Gigantomachia, Raptus Proserpinae. Wzorował się na
Owidiuszu. Pisał po grecku i po łacinie
COMÉNIUS (Kómensky Jan Amos, 1592–1670), twórca nowoczesnej pedagogiki, autor
dzieł: Didáctica Magna i Orbis pictus
DESCARTES René (1596–1650), ojciec nowoczesnej filozofii, twórca geometrii
analitycznej, racjonalista, autor dzieł: Discours de la méthode (Rozprawy o metodzie), Les
principes de la philosophie (Podstawy filozofii)
DIÓGENES Laertios z Cylicji (II w. n.e.), autor kompilatorskiego dzieła pt. Pert bion,
dógmaton kai apophthegmaton ton en philosophia eudokimesanton (Zbiór Ŝywotów i nauk
filozofów), jednego z najpowaŜniejszych źródeł do historii filozofii greckiej
ENNIUS Quintus (239–169 p.n.e.), najwybitniejszy poeta rzymski z okresu
przedklasycznego, autor tragedii i innych utworów poetyckich, w których popularyzował
mistykę pitagorejską i filozofię grecką
ERAZM Z ROTTERDAMU (ok. 1466–1536), filozof i filolog holenderski, sławny humanista
Odrodzenia, zwalczał metody scholastyczne, autor między innymi dzieła Laus stultitiae
(Pochwala głupoty)
EUMENIUS, nauczyciel retoryki i pisarz z III/IV w. n.e., autor panegiryków
EURYPIDES (480–406 p.n.e.), najmłodszy z trzech wielkich tragików greckich, autor wielu
tragedii; wyznawał poglądy postępowe i demokratyczne. Najwybitniejsze dzieła: Hipolit,
Trojanki (Troades), Blagalnice (Hiketides), Ifigenia w Aulidzie, Orestes
EUSÉBIUS Caesariensis (268–338), pisarz kościelny, autor dzieła dogmatycznego i
historycznego Ekklesiastike historia Ewangelia, nauki Jezusa Chrystusa, obejmuje cztery
Ewangelie (Mateusza, Marka, Łukasza, Jana)
Ecclesiastes — księga Starego Zakonu, „Kaznodzieja”, przypisywana Salomonowi i
włączona przez kościół katolicki do ksiąg kanonicznych
GELLIUS Aulus, pisarz rzymski z II w.p.n.e. Autor dzieła antykwarycznego pt. Nóctes
Atticae (Noce attyckie) zawierającego wyciągi z dzieł pisarzy greckich i rzymskich, dotyczące
historii literatury, filozofii, retoryki, zagadnień antykwarycznych i gramatycznych Genesis,
pierwsza księga Pentateuchu, pięcioksięgu MojŜesza
GRZEGORZ VII (ok. 1020–1085), papieŜ, jako mnich opactwa benedyktyńskiego w Cluny
nosił imię Hildebranda. Piastował urząd w stolicy apostolskiej od 1073 do 1085. Reformator
kościoła znany z walki z cesarzem Henrykiem IV o inwestyturę
HADRÍANUS Públius Aelius (76–138), cesarz rzymski, opiekun sztuk i uczonych, sam
próbował swych sił na polu piśmiennictwa
HERAKLIT Z EFEZU (ok. 540–480 p.n.e.), grecki filozof, materialista, ujmujący przyrodę
dialektycznie. Poglądy swe zawarł w dziele Peri physeos (O przyrodzie)
HERODOT Z HALIKARNASU (Herodótos, 489–425 p.n.e.) uwaŜany jest za ojca historii,
autor historii wojen grecko–perskich
ŚW. HIERONIM ZE STRYDONU (ok. 340–420), znawca literatury hebrajskiej i greckiej,
tłumacz Pisma świętego na język łaciński (Vulgata)
HIPPÓKRATES Z WYSPY KOS (460–377 p.n.e.), Grek, twórca medycyny jako nauki,
najznakomitszy lekarz staroŜytności. Pisma jego zostały zebrane pod nazwą Corpus
Hippocrateum (Zbiór Hippokratesa)
HOBBES THOMAS (1588–1679), filozof angielski, materialista, teoretyk nauki o państwie,
zwolennik silnej władzy państwowej, w psychologii poprzednik asocjacjonistów, autor dzieł
Lewiatan i Elementy filozofii
HOMER (Hómeros, IX w.p.n.e.), najdawniejszy poeta grecki, rzekomy twórca Iliady i
Odysei
HORÁTIUS Quintus Flaccus (65–8 r.p.n.e.), jeden z najwybitniejszych liryków rzymskich,
swą twórczością wywierał wpływ na teorię literatury do XIX w., napisał: Epodon liber
(Epody), Sennones (Satyry), Cármina (Pieśni), Epistulae (Listy)
HUS Jan (1369–1415), czeski profesor i rektor uniwersytetu w Pradze, reformator religijny,
zwalczał oficjalny kościół; oskarŜony o herezję został spalony na stosie
JANICKI Klemens (XVI w.), poeta Renesansu polskiego, syn chłopa, poeta laureatus, autor
Cármina, Tristium liber i innych
IULIANUS Flavius Claudius (331–363), bratanek Konstantyna Wielkiego, cesarz rzymski
od 361 r. Odwołał edykt tolerancyjny Konstantyna, zwolennik filozofii neoplatońskiej,
pragnął przywrócić stanowisko dawnej religii rzymskiej. Dlatego nazwano go Apostatą
(Odstępcą)
IUSTINIANUS Flavius, cesarz bizantyjski (VI w. n.e.), zasługą jego jest kodyfikacja prawa
w tzw. Codex Iustinianus
IUVENALIS Décimus Iunius (55–130), rzymski poeta satyryczny. Autor Satyr będących
wyrazem protestu przeciwko okrutnej władzy cezarów i krytyką współczesnego
społeczeństwa
KOCHANOWSKI Jan (w. XVI), największy poeta polskiego Renesansu. Obok głównych
utworów w języku polskim pisał sporo po łacinie
LACTANTIUS Caecilius Firmianus (III–IV w.), autor dzieła Institutiones divinae będącego
apologią chrześcijaństwa
LEIBNIZ Gottfried Wilhelm (1647–1716), niemiecki filozof i matematyk. Jego główne
dzieło Monadologia zawiera system metafizyczny, którego podstawą są substancje duchowe,
zwane monadami
LIVIUS Titus (59 p.n.e.–17 n.e.), historyk rzymski, autor dzieła Ab urbe condita (Od
załoŜenia miasta Rzymu) obejmującego okres od załoŜenia Rzymu do czasów, w których Ŝył
autor
LOYOLA Ignacy (1491–1556), Hiszpan, załoŜyciel i pierwszy generał zakonu jezuitów
LUCANUS Marcus Annaeus (39–65 n.e.), autor epopei historycznej Pharsalia
przedstawiającej wojnę domową między Pompejuszem a Cezarem
LUCRETIUS Titus Carus (ok. 99–55 r. p.n.e.), przeniósł na grunt rzymski atomistykę
Epikura i dał w swoim dziele De rerum natura wykład filozofii materialistycznej swego
mistrza
LUCILIUS Caius (180–103 p.n.e.), wybitny poeta rzymski, twórca satyry politycznej i
społecznej Ludwik XI (1423—1483), król, przyłączył do Francji Burgundię, Prowansję,
Maine i Anjou, złamał opór szlachty feudalnej i umocnił władzę królewską, popierał rozwój
gospodarczy kraju
MANILIUS Marcus (I w.n.e.), poeta rzymski, autor poematu dydaktycznego Astronómica,
opiewającego wpływ gwiazd na Ŝycie ludzi i państw
MARTIALIS Marcus Valerius (ok. 40–102 r.n.e.), epigramatyk łaciński, autor dzieł: Liber
spectaculorum (Księga widowisk), Xenia (Podarki) i Apophóreta (Fanty)
MENANDER (342–291 r.p.n.e), najwybitniejszy przedstawiciel greckiej komedii nowej,
autor komedii charakteru, rodzinnych i komediofars Mnstucrus Felix Marcus (II w.n.e.),
apologeta chrześcijaństwa
MODRZEWSKI Frycz Andrzej (1503–1572), wnikliwy pisarz polityczny, autor sławnego
dzieła De re publica emendanda (O naprawie Rzeczypospolitej) o tendencjach
reformatorskich
NEPOS Cornelius (I w.p.n.e.), historyk rzymski, autor dzieł: Chrónica, Exempla, De tiris
illustribus
NIETZSCHE Friedrich (XIX w.), filozof niemiecki, czołowy przedstawiciel niemieckiego
dziewiętnastowiecznego irracjonalizmu, autor dzieł: Antychryst, Tako rzecze Zaratustra, Woła
mocy i inne
NORWID Cyprian Kamil (1821–1883), poeta, dramaturg, malarz. Autor dzieł:
Promethidion, wierszy lirycznych, dramatów: Kleopatra, Krakus, Pierścień wielkiej damy,
nowel i in.
OCTAVIANUS Caius Iulius Caesar (63 r.p.n.e.–14 r.n.e.), zwycięski uczestnik drugiego
triumwiratu, faktycznie jedynowładca państwa rzymskiego, twórca systemu zwanego
pryncypatem. Rządy jego były okresem wspaniałego rozwoju kultury rzymskiej
ORZECHOWSKI Stanisław Ŝyjący w latach 1513–1566, pisarz polityczny, polemista
religijny, zwalczał reformację, bronił wolności szlacheckich, autor wielu dzieł, z których
najwaŜniejsze są: Dyalog około egzekucyjej Polskiej Korony i Quincunx, to jest wzór korony
na cynku wystawiony
OVÍDIUS Publius Naso (43 p.n.e.–ok. 17 n.e.), najbardziej utalentowany poeta elegijny
epoki Augusta, ostatni wielki poeta Rzymu. Utwory jego szeroko znane to: Amores (Miłostki),
Ars amatoria (Sztuka kochania), Remedia amoris (Lekarstwa na miłość), Heroides (fikcyjne
listy miłosne bohaterek mitycznych), De medicamine faciei (O kosmetyce twarzy kobiecej),
Metamorfozy, Fasti (Kalendarz), Tristia (śale), Epistulae ex Ponto (Listy z Pontu)
OXENSTIERNA Axel (1583–1654), szwedzki mąŜ stanu, doradca Gustawa II Adolfa
PACUVIUS Marcus (220–130 p.n.e.), tragediopisarz rzymski. Pozostały po nim fragmenty
kilkunastu utworów. Dzieła jego: Antiope, Armorum iudicium, Hermiona, Paulus i inne,
zachowały się we fragmentach
PÉRSIUS Aulus Flaccus (34–62 r.n.e.), satyryk rzymski, autor utworów satyrycznych
piętnujących w duchu stoickim wady ówczesnego społeczeństwa
PETRÓNIUS Caius, zw. Arbiter (w r. 66 n.e. odebrał sobie Ŝycie na skutek oskarŜenia o
udział w spisku przeciwko Neronowi), wytworny znawca dobrego smaku, autor drobnych
wierszyków i powieści satyrycznej Satiricon libri Phaedrus (I w.n.e.), bajkopisarz,
przedstawiciel nurtu plebejskiego w literaturze rzymskiej. Przetłumaczył na łacinę bajki
greckie Ezopa Pico de Mirandola Giovanni (1463–1494), uczony włoski o wszechstronnych
zainteresowaniach, stanowczy w swoich tezach filozoficznych, humanista, przedstawiciel
idealistycznego synkretyzmu
PITTAKOS, władca Mityleny na Lesbos (ok. 648–569 p.n.e.). Zaliczono go do siedmiu
mędrców Grecji
PLATON (427–347 p.n.e.), jeden z najwybitniejszych filozofów staroŜytności, twórca
syntezy filozofii idealistycznej. Napisał wiele dzieł przewaŜnie w postaci dialogów: Laches
(O odwadze), Harmides (O roztropności), Eutyfron (O poboŜności), Gorgias (O retoryce),
Protagoras (O cnocie), Apołogia Sokratus (Obrona Sokratesa), Politeia (Rzeczpospolita),
Fąjdros (Stosunek duszy do idei), Faidon (O nieśmiertelności duszy), Nomoi (Prawa)
PLAUTUS Titus Maccius (250–184 p.n.e.), największy komediopisarz rzymski. WaŜniejsze
jego utwory: Miles gloriosus (śołnierz samochwal), Aulularia (Skarb), Asinaria (Komedia
ośla), Menaechmi (Bracia), Captwi (Jeńcy)
PLINIUS Caius Secundus, zwany Maior (23–79 n.e.), uczony o wielostronnych
zainteresowaniach naukowych. Pozostało po nim dzieło o charakterze encyklopedycznym,
Historia naturalis (Historia naturalna) Plinius Caius Caecilius, zwany takŜe Minor (ok. 61–
113 n.e.), autor listów i korespondencji z cesarzem Trajanem
PLUTARCH z Cheronei (ok. 50–125 n.e.), jeden z najwybitniejszych pisarzy Grecji, autor
dzieła Bioi paralleloi (śywoty sławnych męŜów), obejmującego biografię 50 sławnych
Greków i Rzymian oraz pism o treści moralnej i literacko–krytycznej
Psalmy, hebrajskie pieśni religijne, tworzą Psałterz wchodzący w skład Starego
Testamentu. Autorstwo ich przypisuje się królowi Dawidowi
PUBLILIUS Syrus, pisarz rzymski z I w.p.n.e., wyzwoleniec, autor mimów zawierających
szereg głębokich sentencji
QUINTDLIANUS Marcus Fabius (I w.n.e.), nauczyciel i autor podręcznika retoryki Institutio
oratoria
SALLUSTIUS Caius Crispus (86–34 p.n.e.), polityk i historyk rzymski. Jest autorem dwu
monografii: De coniuratione Catilinae (Spisek Kąty liny) i Bellum Iugurtinum (Wojna z
Jugurtą)
SALVIANUS, pisarz chrześcijański z V w.n.e. Autor dzieł: Adtersus ataritiam, De
gubernatione Dei
SARBIEWSKI Maciej Kazimierz (w. XVI–XVII), wybitny poeta baroku, pisał po łacinie
SÉNECA Lucius Annaeus (4 r.p.n.e.–65 r.n.e.), retor, pisarz, poeta i filozof rzymski.
Zachowały się głównie jego dzieła filozoficzne: De clementia (O łagodności),— De vita beata
(O Ŝyciu szczęśliwym), Dialogi, De ira (O gniewie), Epistularum moralium libri XX (20 ksiąg
listów moralnych); ponadto pisał dzieła przyrodnicze i tragedie, np. Trojanki, Medea, Fedra
SPINOZA Barach (1632–1677), filozof holenderski pochodzenia Ŝydowskiego, główny
przedstawiciel racjonalizmu XVII w.
STATIUS Publius Papinius (zmarł ok. 95 r.n.e.), poeta rzymski, autor epopei Thebais i
wierszy okolicznościowych
STATIUS Caecilius (początek II w.p.n.e.). poeta komiczny, jeniec wojenny, autor
kilkudziesięciu komedii znanych jedynie z fragmentów
SUETONIUS Caius Tranąuillus (ok. 75–ok. 150), znany historyk rzymski. Zachowały się
jego dzieła: De vita caesarum (śywoty cezarów) i częściowo De liris illustribus (O wybitnych
męŜach)
TÁCITUS Publius Cornelius (55–120), najwybitniejszy historyk rzymski epoki cesarstwa.
Autor dzieł: Germania, Históriae (Dzieje), Annales (Roczniki), Dialogus de oratore
(Rozmowa o mówcy)
TÉRENTIUS Publius Afer (ok. 190—ok. 150 r. p.n.e.), ostatni wybitny komediopisarz
rzymski, autor Heautontimorwnenos (Samodręczyciel), Eunuchus (Eunuch), Phórmio
(Formion), Adelphói (Bracia)
TERENTIANUS Maurus, pisarz rzymski Ŝyjący pod koniec III w.n.e., autor wierszowanej
pracy o sztuce poetyckiej w 3 księgach (De littehs, De syllabis, De metris)
TERTULLIANUS Quintus Septimius Florens (ok. 160–225), najwybitniejszy łaciński pisarz
kościelny przed św. Augustynem. NajwaŜniejsze jego dzieło — Apologeticus
TIBULLUS (50–19 p.n.e.), poeta rzymski, autor utworów elegijnych opiewających miłość i
Ŝycie wiejskie
TOMASZ Z AKWINU (1225–1274). filozof i teolog. Główne jego dzieło Summa theológiae
Ulpianus Domitius z Tyru, wybitny prawnik —rzymski z I połowy III w.n.e., autor wielu
dzieł dotyczących prawa pretorów i prawa cywilnego
VALERIUS Maximus, pisarz rzymski z I w.n.e.. autor dzieła Factorum et dictorum
memorabilium libri IX (Wypadków i powiedzeń godnych pamięci ksiąg IX), zawierającego
zbiór anegdot dotyczących głośnych wydarzeń i wielce poczytnego u schyłku staroŜytności
VEGETIUS Flavius Renatus (druga połowa IV w.n.e.), autor podręcznika o sztuce wojennej
Rei militaris instiiuta
VELLEIUS Paterculus Caius, historyk rzymski ur. ok. 19 r.p.n.e., autor szkicu dziejów
rzymskich Históriae Romanae ad M. Vinicium consulem Hbri duo
VERGÍLIUS Publius Maro (70 p.n.e.–19 n.e.), największy epik rzymski, autor poematu
Geórgica (Ziemiaństwo), eposu Aeneis (Eneida) oraz sielanek Bucólica i Eclogae
Vulgata, tekst Biblii, tzw. łaciński przekład Biblii św. Hieronima
śUŁAWSKI Jerzy (1874–1915), poeta, powieściopisarz, dramaturg. Dzieła: Na srebrnym
globie, Ijola, Eros i Psyche i in.
SKRÓTY TYTUŁÓW PRZYTACZANYCH DZIEŁ
Vivat Academia,
vivant professores,
vivat Academia,
vivant professores,
vivat membrum quodlibet,
vivant membra quaelibet,
setnper siat in flore,
semper sint in flore!