భచ్చల ఖుయయం

భధుబాఫు
 మచచల గుర్రిం

వి఩రీతమైన దాహం వేసంది వాయుణికి. ఄదే఩నిగా తడఫడటం

మొదలు పెట్టాయి ఄడుఖులు. గియుయగియుయన తియఖసాగాయి ఔళ్ుు. ' ఆఔ

నడవడం నావలుకాదు. నా ఩ని ఄయిపోయింది' ఄస఩షాంగా ఄంటూ

చ్తికిలఫడంది ఑ఔ చెటుా మొదట్లు.

ఫరిశె మాదిరిగా పొడుగావ౅ ఈనన ఑ఔ చెటుా కొభభని బిగించి

఩టుాకుని, ఑కొవృఔవృ ఄడుగే భుందుకువేసుునన చ్ందుయడ ఑ళ్ుు
ఝలుుభంది ఑ఔవృసారిగా.

తన వెనుఔవసుునన మానవుల ఖురించి ఩ట్ాంచ్ుకోలేదు

ఄ఩఩ట్వయకూ అ భహావామగరం. ఄసలు వాయు తనను

ఄనుసరిసుుననటుుగా కూడా దానికి తెలిమదు.

ఈననటుుండ వినవచిచన మాటల శబాానిన అలకించ్గానే ఖుండెలు

జలదరించేటటుు గాండిసూు గియుయన తిరిగింది వెనకివృ.

“వెళ్ళుపో వాయుణీ. వెనకివృ వెళ్ళుపో... ఄసలు ఇ ఩యదేశంలోనించి

దూయంగా పారిపో” ఄని వాయుణిని హచ్చరిసూు, చేతులోు ఈనన

చెటుాకొభభతో అ భీఔయభృగానిన ఎదిరించ్ట్టనికి సదా఩డాాడు
చ్ందుయడు.

ఄ఩఩ట్కి భూడు మాసాలనించీ అ ఄడవిలో విశృంకలంగా

విహరిస్ుంది అ కూయయభృఖం. ఎఔవృడనించి వచిచందో తెలిమదుగాని,

వచీచ రావటంతోనే ఄడవి ఄంచ్ున ఈనన ఈత఩లభహరిి అశయభం మీద

఩డంది దాని ఔనున.

఩ఖలు-రాతిి తేడాలేకుండా ఄవకాశం ఄంటూ లభంచిన వెంటనే

దాడచేమటం మొదలుపెట్ాంది అశయభంలో హాయిగా జీవించే

సాధుజంతువుల మీద.

నాలుఖు గోవులు, ఎనిమిది జంఔలు, ఩ది ఩ండెిండు

కుందేళ్ుు, రండు నెభళ్ుు ఔనిపంచ్కుండా పోయేసరికి
చిరాకు఩డాాడు ఈత఩లభహరిి.

“అ వామఘ్రరనిన హతమారిచతీరాలి... అ ఩ని చేసన వారికి అయు

రోజులు హరిహయజృయంలో జరిగే వసంతోతసవాలను చ్ూస అనందించే

ఄవకాశం ఔలి఩సాును” తనకు ఎంతో ప్రయతిపాతిమైన రండో నెభలి
మామమైపోయిన రోజున ఄందయూ వింటూ ఈండగా ఩యఔట్ంచాడు.
 ఄయువదిభందికి పెైగానే చ్దువుకుంటునానయు అ అశయభంలో.

ఔళ్ళంఖ కాభయూ఩ భఖధ పాంచాలరాజులకు చెందిన

రాజకుమాయులునానయు వారిలో.

విదయబ, వియూ఩, వెైరోచ్న దేశాలకు చెందిన

రాకుమారులునానయు. రాజ్యమలు లేఔపోయినా తతసమానమైన

వెైభోగాలను ఄనుబవించే వణిక్ సాయవభౌభుల బిడాలునానయు.

దండనామకుల బిడాలు, దళ్఩తుల సంతానాలు చాలాభంది

బకిుశయదధలతో విదామభ్యమసం చేసుునానయు.

ఈత఩లభహరిి ఩యఔటనను వినగానే ఈపొ఩ంగాయి వారి శరీరాలు.

పోటీలు఩డ తభ అశయభంమీద ఄఘ్రయితామనికి పాల఩డుతునన అ

కూయయభృగానిన వెదఔటం పారయంభంచాయు. ఄందయూ ఄనుసరించిన

మారావ౅నిన వదిలి ఄడుఖు తీస ఄడుఖువేమటం ఄతిఔషాభని ఄనిపంచే

ఈతుయ దిశలోకి వచాచయు వాయుణి, చ్ందుయడు.

చ్ుయఔతుులవంట్ భుళ్ుు ఔలిగివునన పొదలు, దటామైన చెటుు,

ఎఖుడుదిఖుళ్ుతో నిండ వునన నేల - సూయుమడు నడమింట్కి చేయుకునే

సభయానిఔలాు జౄరిుగా ఄలసపోయింది వాయుణి. తాభు ఎఔవృడ

ఈనానరో, ఎందుకు వచాచరో, భరిచపోయి నోయు విప఩ంది.

 తను మాట్టుడన రండే రండు మాటలు ఎటువంట్ ఩యమాదానిన
తెచిచపెట్టాయో చ్ూసేసరికి ఑ఔవృసారిగా నిలువు నీయయిపోయింది
అమ.

“నువువ కూడా వచేచయ్ చ్ందార... నువువ ఑ఔవృడవే దానిన

ఎదిరించ్లేవు. వచేచయ్” ఄని చ్ందుయడని హచ్చరిసూు, తాను ఏ

చెటుాకింద కూలఫడందో అ చెటుాను ఩టుాకుని పెైకి ఎఖబాఔట్టనికి

సదధం ఄయింది.

తన వెనుకే ఄతను వచేచసాుడని ఄనుకునన అమ అలోచ్నకు

మొదట్లునే విఘ్రతం ఔలిగింది. వెనకివృ వచేచమటం కాదుఔదా...

ఄసలు అమ మాటలు తనకు వినఫడనట్లు అ భీఔయభృగానిన

ఎదిరించాడు చ్ందుయడు.

ఄతని చేతులోు ఈనన చెటుాకొభభతగిలి రండుచోటు గామ఩డంది

అ జృలి శరీయం... ఎయయట్ నెతుుయు వెలుువలా ఫమట్కి వస్ుంది...

బరించ్రాని బాధతో దానికి పచిచ఩ట్ానటుు ఄవుతోంది. చెవులు చిలుులు

఩డపోయేటటుు దాయుణంగా గాండిసూు ఑ఔవృసారిగా గాలిలోకి

ఎగిరింది.
 విచ్ుచఔతుుల మాదిరి ఔనిపసుునానయి దాని ఩ంజ్యలకునన
గోళ్ుు. ఄవి తఖలటం ఄంటూ జరిగితే చ్ందుయడ ఩ని ఄఔవృడఔఔవృడే

జౄరిు ఄయిపోతుందని ఄయధమైపోయింది వాయుణికి. వెనుకా భుందు

చ్ూడకుండా, ఎఖబాకుతునన చెటుాను వదిలి, ఎగిరి నేలమీదికి

దుమికింది. కింద ఈనన ఑ఔ పెదా ఫండరాయిని రండు చేతులతోను

఩టుాకుని ఫలంగా విసరింది. చ్ందుయడ తలమీదికి లంఘంచ్బోతునన అ

వామగరజృ శియసుసకు తగిలింది అ ఫండరాయి. ఔళ్ుు బైయుుఔమాభయి

కాబోలు - ఖుండెలవిసపోయేలా ఄయుసూు ఑ఔ ఩ఔవృకు ఩డపోయిందా

భృఖం.

“కొట్లాయ్ చ్ందార. అలసమం చేశావంట్ల ఄది భన ఆదారీన ఔయఔరా

నమిలేసుుంది. లేచి నిలఫడఔభుందే నాశనం ఄయిపోవాలి” ఄని

చ్ందుయడని హచ్చరిసూు, కిందనించి ఆంకో ఫండరాయిని

ఄందుకుననది వాయుణి.

అమ హచ్చరిఔను ఄక్షరాలా ఄభలోుపెట్టాడు చ్ందుయడు.

చెటుాకొభభని గాలిలో గియుయన తిజృ఩తూ దెఫఫమీద దెఫఫగా

నాలుఖుదెఫఫలు వేసేశాడు నెతిుమీద.
 ఐదో దెఫఫ వేమఔభుందే గింగిరాలు తియుఖుతూ వచిచ
తగిలింది వాయుణి విసరిన ఫండరాయి.

భూడుభూయల ఎతుు, తొమిభదిభూయల పొడవు ఈనన అ

భీఔయ పారణికి తటుాకోవటం ఄసాధమమైపోయింది. ఎదిరించే అలోచ్నని

వియమించ్ుకుని ఄఔవృడ నించి పారిపోయే ఩యమతనం చేసంది. భూడు

ఄడుఖులు కూడా వేమఔభుందే ఖురిచ్ూస మడమీద వేశాడు

చ్ందుయడు ఫలమైన వేటు. ఩చిచ చిరిచింతకొభభ విరిగిపోయినటుా

ఛటభని శఫాం చేసూు విరిగిపోయింది దాని మడ ఎభుఔ.

అకరిసారిగా బావుయుభని ఑ఔ విఔృతశఫాం చేస భుందుకు

఩డపోయింది ఄది.

లావుగావునన భరో ఫండరాయిని ఩టుాకుని దాని దగివ౅రికి

దుభుఔబోతునన వాయుణి చెయిమ ఩టుాకుని అపేశాడు చ్ందుయడు.

“దాని ఩ని ఄయిపోయింది వాయుణీ.... చ్చిచ సవరావ౅నికో, నయకానికో

వెళ్ళుపోయింది. నువువ సిమితంగా నిలఫడు.... భుందు అ ఫండని

ఄవతల పారేయ్” భృదుసవయంతో అమకు చెపా఩డు.

ఄజృ఩డు, అ భువవనెనల మకం ఆఔ లేచి తియుగాడ లేదని

నిశచమంగా తెలిసన తయువాత తగివ౅పోయింది వాయుణిని
అవరించ్ుకుని ఈనన అవేశం. వెంటనే ఖుయుుకు వచాచయి అమకు తన

శారీయఔ బాధలు.

“దాహం వేస్ుంది. ఔళ్ుు తియుఖుతునానయ్” ఄంటూ భళ్ళు

నేలమీద చ్తికిలఫడపోయింది.

చేతులోునే ఈనన చెటుాకొభభని ఄవతలికి విసుయుతూ చియునవువ

నవావడు చ్ందుయడు. నవివనజృ఩డు ఄతని ఫుఖవ౅లు సొటాలు

఩డతాయ్... ఄతనికి తెలిమకుండానే ఔళ్ుు ఄయభూతలుగా

భూసుకుంట్టయి.

ఄలాగే చ్ూసూు ఈండపోవాలని ఄనిపసుుంది ఎవరికైనా. ఆజృ఩డు

మాతిం ఄలా ఄనిపంచ్లేదు వాయుణికి.

“చ్చిచపోతునాననురో దేవుడో ఄని నేను దేబిరిసుుంట్ల

ధవజసుంబం మాదిరి నిలఫడ చిలఔనవువలు నవువతునానవ.. నీకు

ఄసలు భతిలేదు....” చివాటుు మొదలుపెట్ాంది.

నవువతూనే పొదలోుకి పోయాడు చ్ందుయడు. ఩ది నిమిషాల

తయువాత ఔనిపంచింది ఑ఔ నీట్ఖుంట.

 అగి అగి వీసుునన చియుగాలుల తాకిడకి ఄలలు రేఖుతునానయి
ఄందులో. ఄయచేయి వెడలు఩న విచ్ుచకుని ఄందంగా ఔనిపసుునన

తాభయజౄలు, వాట్కి సంఫంధంచిన అకులు ఄనీన ఈయామలలు

ఉఖుతునానయి అ ఄలల మీద. ఫమట్కి చె఩఩ఔపోయినా చ్ందుయడ

గంతు కూడా ఎండుకుపోయినటుాగానే ఈంది.ఎదుట ఔనిపంచిన

జలాశయానిన చ్ూడగానే ఩యుఖు ఩యుఖున పోయి అ నీట్లో

దూకాలనన కోరిఔ ఔలిగింది ఄతనికి.

ఄయినా సరే తొందయ఩డలేదతను....

నెభభదిగా నీట్ ఄంచ్ును సమీపంచి, ద఺ణహసాునిన నెభభదిగా

ఄతి నెభభదిగా జ్యచాడు.

ఛటభంటూ నీట్ని చీలుచకుని అ చేతిని ఩టుాకోబోయింది

విఔృతయూ఩ంలో ఈనన ఑ఔ భఔరి.

ఄటువంట్ ఩యమాదం ఏదో ఑ఔట్ ఈండ వుండవచ్చని

భుందుగానే ఉహంచి ఈండటం వలు వేఖంగా చేతిని వెనకివృ
లాగేసుకునానడు చ్ందుయడు.

దొయఔవృ దొయఔవృ ఑ఔ మానవుడ చేయి దొయఔనే దొరికిందనన

సంతోషంతో పెైకి లేచిన భఔరికి నిరా శే మిగిలింది. తిరిగి నీళ్ులోు ఩డన
తరావత ఄలవాటు ఩యకాయం ఄడుఖు భ్యఖంలోకి వెళ్ళుపోలేదు ఄది.

఩టకా ఔతుుల వంట్ కోయలనీన ఫమట్కి ఔనిపంచేటటుా ఆంత లావున

నోట్ని తెరిచి ఫహుకూయయంగా చ్ూసంది ఄతనివంఔ.

ఆ఩఩ట్కే ఑ఔ పారణానిన ఫలితీసుకుని వునానను. వెంటవెంటనే

నినునకూడా చ్ంప జీవహంస చేమటం నావలుకాదు... నీ జోలికి నేను

రాను, నా జోలికి నువువ రాకుండా వుంట్ల చాలా సంతోషిసాును”

ఄంటూ ఖఫఖబా ఆంకో ఩ఔవృకి ఫమలుదేరాడు చ్ందుయడు.

భూడు బాయల దూయం ఄతనిన ఄనుసరించింది అ భఔయం.

ఄతను నీట్లో ఄడుఖుపెటాటం జయఖదని నిశచమం ఄయేమసరికి

నిరాశగా వెను తిరిగింది.

ఄటువంట్ ఩రిణాభం కోసమే ఎదుయు చ్ూసుునానడు

చ్ందుయడు. ఄది వెనకివృ భయలిన భయుక్షణం, దగివ౅రోు వునన

తాభరాకులు రండంట్ని జృటుాకువృన తెంపాడు. మిఠాయి పొటుం

మాదిరిగా చ్ుట్ా నీట్ని నింజృకునానడు.

తను మోసపోయినటుా ఖయహంచి పొడవాట్ తోఔతో నీట్ని

దఫుఫన బాదుతూ భళ్ళు ఄతనికేస వచిచంది అ భఔయం. మాటలు
రాఔపోయినా దాని ఔళ్ులోు ఔనిపసుునన కోోధభ్యవాలిన ఖభనించి తనలో
తను నవువకుంటూ వెంటనే వెనకివృ ఫమలుదేరాడు చ్ందుయడు.

“భుషిా భూడు దోసళ్ు నీళ్ుు తీసుకురావట్టనికి ఆంతసేపా?

నీకు ఄసలు ఎదుట్వాళ్ు బాధలిన ఖురించి ఩ట్ాంచ్ుకోవటం
చేతకాదా?” తాభరాకుల దొనెనలో వునన నీయు ఑లికిపోకుండా
జ్యఖయతుగా వసుునన ఄతనిన చ్ూస ఄమోభయుతలిులా ఄరిచింది వాయుణి.

“ఎకువృవగా ఄరిసేు గంతు చినిగి, శఫాపేట్ఔ పాడయిపోతుంది.

శాశవతంగా భూఖతనం వచేచసుుంది. నోయు భూసుకుని తాఖు. కాసని

నాకు కూడా మిఖులుచ” తాభరాకుల దొనెనను ఄందిసూు చెపా఩డు

చ్ందుయడు.

“నోయు భూసుకుని నీళ్ుు ఎలా తాఖుతారోయ్? నీకు ఄసలు

ఫుదిధలేదు” ఄంటూ ఖుటఔలేసంది వాయుణి.

“చాలా యుచిగా వునానయ్. నువువ ఄఔవృడే తాగి రావాలిసంది.

ఎందుకు తాఖలేదు?” ఄంటూ అకరోు నాలుఖు ఖుటఔల నీట్ని

మిగిలిచ ఄతనిఔందిసూు ఄడగింది.

ఏభయుపాటుగా వుంట్ల ఎగిరి చెయిమ఩టుాకోవట్టనికి

సయవసదధంగా వునన భఔరిని ఖురించి అమకు చె఩఩లేదు చ్ందుయడు.
“ఆ఩఩ట్కే చాలా అలసమం ఄయిపోయింది. ఖుయువుగాయు భనకోసం

అందోళ్న఩డుతూ వుంట్టయు... వెంటనే ఫమలుదేయఔపోతే చీఔట్

఩డపోతుంది. చీఔట్లు దారితపా఩భంట్ల ఎటు పోతామో

తెలుసుకోవటం ఔషాం” ఄంటూ పారణాలు వదిలేసన భహా వామఘ్రరనిన

ఄమాంతం పెైకతిు బుజంమీద వేసుకునానడు.

“దీనిన హతమాయచటమే భుకమం. భనవెంట తీసుకుపోవాలిసన

ఄవసయం ఏమాతిం లేదు” వచిచన దారినే వెనకివృ వేఖంగా నడుసూు

ఄననది వాయుణి.

“ఖుయువుగాయు గాని, ఖుయు఩తినగాని ఏమీ ఄనుకోయు. భనం

చెప఩ంది విని సంతోషిసాుయు. భన సహాధ్యమములు కొందరికి

ఄనుమానజృ రోఖం వుంది. ఒ ఩ట్టాన నభభయు” అమ వెనకే

ఄడుఖులు వేసూు చెపా఩డు చ్ందుయడు.

“వాళ్ుు నమిభతే భనకేమిట్, నభభఔపోతే ఏమిట్? భనం

చేమవలసన ఩నిచేసేశాం. ఄది చాలదా?” సూట్గా ఄతనివెైజృ

చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి.

“చాలదు. హరిహయజృయంలో జరిగే వసంతోతసవాలకు భనం

వెళ్ళులంట్ల ఇ కూయయభృఖం భయణించినటుు ఄనుమానం లేకుండా

ఄందరి఻ తెలియాలి. ఄలా తెలియాలంట్ల సాక్షమం వుండాలి” చెపా఩డు

చ్ందుయడు.

వసంతోతసవాల ఩యసకిు వచేచసరికి అనందంతో ఄయభూతలు

఩డాాయి వాయుణి ఔనులు. “ఎనిమిది సంవతసరాల నించీ ఇ ఄడవిలో

వుంటూ నాఖరిఔతకు దూయంగా ఫతుకుతునానం. విదామభ్యమసం

పేయుతో ఎనెననోన ఄనుబూతులను, ఄనుబవాలను కోలో఩తునానం....

వసంతోతసవాలలో పాలు఩ంచ్ుకోవటం ఄంట్ల నా భనసుస

ఈపొ఩ంగిపోతుననది” తనభమతవంగా చెప఩ంది ఄతనికి.

అ మాటలు ఖుయుదేవులుగాని, ఖుయు఩తినగాని వినటం జరిగితే

ఎలా స఩ందిసాురో ఉహంచ్ట్టనికి ఩యమతినసూు సాధమమైనంత వేఖంగా
ఄడుఖులు వేమడం మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు.

***

ఫండ చ్కాయల వంట్ పెదా పెదా ఔళ్ుతో, ఔతుుల మాదిరి ఔనిపంచే

కోయలతో, ఩యభ బమంఔయంగా ఔని఩ంచే విఔృత సవయూ఩ం భుందు
నిలఫడ ఖుప఩ళ్ుతో వెదజలాుడు వారిికుడు ఩సుజృ, కుంకుభలిన.

“఩లుకు తల్లు.... నీ ఫంగాయు నోట్ని తెరిచి మా భహారాజు

ఫతుకును ఖురించి భంచి ఩లుకులు ఩లుకు” ఄంటూ ఄరిధంచాడు.

 “యఔుజృ వాసన చ్ూపంచ్కుండా ఩లఔభంట్ల ఎలా
఩లుకుతాయురా? అఔలి ఄధఔంగా వుంది. అహాయం లేనిదే మాట

ఫమట్కి రాదు” ఈననటుుండ వినవచాచయి అ మాటలు అ అకాయం

నోట్నించి.

“తీసుకుయండరా... ఫలి జంతువులిన ఩డేస ఇడుచకు యండ”

కంఖుభంటునన ఔంఠంతో తన ఄనుచ్యులకు చెపా఩డు వారిికుడు.

నలుగా నిఖనిఖ మరిసే శరీరాలతో పెదా భట్ాఖుటాలాు ఔనిపంచే

ఄడవిదుననలు అరింట్ని ఄతి ఩యమతనం మీద ఄఔవృడకి లాకువృ
వచాచయు ఄతని ఄనుచ్యులు.

భూడు భూయల పొడవునన ఫలికడావ౅నిన ఩టుాకుని

చెలరేగిపోయాడు వారిికుడు. ఛట్టఛట్టభని తెగి విఔృత సవయూ఩జృ

పాదాల దఖవ౅య ఩డపోయాయి అ జీవాల తలలు. ఎయయట్ యఔుం

఑ఔవృసారిగా చివువన పెైకి ఎఖస అ అకాయజృ పాదాల చ్ుటూా ఩డంది.

“ఆచాచను తల్లు. ఫలి ఆచాచను... పెదవులు తడుజృకుని మాకు

భంచిమాటలు చెజృ఩....” కడావ౅నిన కిందపెట్ా చేతులు జోడసూు

ఄడగాడు వారిికుడు.
 “నాకు భంచి ఔనిపంచ్టం లేదురా... భృతుమవు ఔనిపస్ుంది...

సంహాసనం మీద కూయుచనన మీ చ్ఔివరిు జుటుా ఩టుాకుని కిందికి

లాఖటం గోచ్రిస్ుంది” ఈననటుుండ మాట్టుడంది అ విఔృతయూ఩ం.

భనసుస ఈపొ఩ంగిపోయే తీప మాటలు వినవసాుమని

ఎదుయుచ్ూసుునన వారిికుడ ఑ళ్ుు చ్లిగాలి వీచినటుా జలదరించింది.

“ఎవయు? సయవం సహా చ్ఔివరిు, ఄసమాన శౌయమసాహసాలు

ఔలిగినవాడు, ఇ వారిికుడని ఄమితంగా ఄభమానించేవాడు
ఄయినటువంట్ బుజంఖ బూ఩తిని సంహాసనం మీది నించి కిందికి
లాఖఖల మొనగాడు ఎవడు?” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో ఄడగాడు.

“బుజంఖ బూ఩తేకాదు - కాలం ఔలిసరాఔపోతే బూమిని మోసే

అదిశేషుడు కూడా ఄవమానాలపాలు కావాలిసందే... విధ లిఖితానికి

తలవంచాలిసందే” చెప఩ందా అకాయం.

“వీలుకాదు.... ఇ వారిికుడు ఫతికివుండగా ఄలా జయఖట్టనికి

ఄసలు వీలు లేనేలేదు... సభసుమైన జౄజలు చేసాును.... సయవశకుులిన

అవాహన చేసాును. అయు నూరైనా సరే నా చ్ఔివరిుని

య఺ంచ్ుకుంట్టను” అవేశంగా ఄనానడు వారిికుడు.

 “జయఖబోయేది చె఩఩భని ఄడగావు. చెపా఩ను. నభభటం,

నభభఔపోవడం నీ ఆషాం... నాతో ఩ని ఄయిపోయిందా?” ఄడగిందా

ఔంఠం.

“అయు జీవాల ఈసుయును దిఖమింగి ఄజృ఩డే వెళ్ళుపోతానంట్ల

ఎలా? ఎవరివలు అ ఩యమాదం వసుుంది? ఎలా వసుుంది? వివరాలు
చెజృ఩” ఄడగాడు వారిికుడు.

“చాభంతిచామ మేను.... నవివతే సొటాలు఩డే ఫుఖవ౅లు. ఎదిరిసేు

ఄధఃపాతాళ్ళనికి సాఖనంపే ఫలిషాభయిన హసాులు... వెనకాల

సననజ్యజ తీఖవంట్ నారీభణి.... వివరాలు ఔనిపంచ్టంలేదురా...

ఆ఩఩ట్కి ఆవే అకరి మాటలు....” య గా

తీవం అలోచించి

మాట్టుడుతుననటుా అగిఅగి చెజృ఩కొచిచందా అకాయం....

“ఄసంబవం.... ఄతి ఫలసం఩నునడయిన నా చ్ఔివరిుని

సాధ్యయణమైన వీయుడు ఎదిరించ్టం ఄసంబవం.... వాడవెనుఔ ఑ఔ

అడది వుంట్ల - నా చ్ఔివరిు వెనుఔ మంతి తంతి భంతి విదమలోు

మొనగాడనయిన నేను వుంట్టను....” చెపా఩డు వారిికుడు.

“నువువ కాదు, నేను వెనుఔ నిలఫడనా జయుఖబోయేది ఏదో

జరిగే తీయుతుంది. ఄఔిభ ఔృతామలతో, భదమాతసరామలతో క్షణక్షణం
రోజురోజు నిభుష నిభుషం భహా పా఩ఔృతామలు కావిసూు చెడుకు
఩యతియూ఩ంగా తయాయవుతునన మీ బుజంఖ బూ఩తికి చాలా దగివ౅రోునే
వుననది ఩తనం...” ఄంటూ మాటలిన అపంది అ యూ఩ం.

ఆంకా ఏదో చెజృతుందని ఉపరి బిఖ఩ట్ా ఎదుయు చ్ూశాడు

వారిికుడు. ఎంతసే఩ట్఻ మాట్టుడఔపోయేసరికి, వి఩రీతభయిన

అలోచ్నలతో ఑ఔవృసారిగా భుడుతలు ఩డంది ఄతని నుదుయు.

“ఆంకా కొనిన భహషాలిన ఫలి ఆచిచ ఆంకోసారి అవాహన

చేమండ దొరా” నెభభదిగా తన ఄభపారయానిన వెలుడంచాడు ఄతని
ఄనుచ్యులోు ఑ఔడు.

“ఄది వీలు఩డని ఩నిరా... ఄమావాసమ ఄషాభఖడలో వుననజృ఩డే

భనకి ఄందుబాటులోకి వచేచ శకిు ఆది. మాభూలు సభయాలోు

భహషాలనే కాదు, భన తలలిన నరికి ఫలిగా ఆచిచనా ఩నెనతిు

఩లుఔదు...” ఖట్ాగా నిటూాయుసూు వివరించి చెపా఩డు వారిికుడు.

“భరి ఆజృ఩డు భన ఔయువమం ఏమిట్? వినిపంచిన మాటలిన

తీసుకుపోయి చ్ఔివరిు చెవులకు చేయవేమటమేనా?” వెంటనే
ఄడగాడు అ వమకిు.
 తనను సంహాసనం మీదినించి కిందికి లాగే మొనగాడు ఑ఔడు
బూమి మీద వునానడని తెలిసన భయుక్షణం చ్ఔివరిు మొకంలో
ఎలాంట్ మాయు఩ వసుుందో ఉహంచ్ుకునేసరికి ఩చ్చని వేపాకులు కొనిన
నమిలినటుా ఩యభ చేదుగా తయాయయింది వారిికుడ నోయు.

సభ్య బవనం దదారిలిుపోయేటటుు పొలికేఔలు పెడుతూ

సంహాసనం మీది నించి లేసాుడు, తన చేతికి ఎలుజృ఩డు
ఄందుబాటులో వుండే కడావ౅నిన తీసుకుని “వదుా.... ఇ మాటలిన

భనం అమనకి చె఩఩వదుా” తనకు తెలిమకుండా బిఖవ౅రిగా ఄరిచాడు

వారిికుడు.

“రాబోయే వసంతోతసవాలకు హరిహయజృయం వెళ్ళులని చ్ఔివరిు

అకాంక్ష. రాజధ్యని వదిలి ఎఔవృడఔయినా ఫమలుదేరేభుందు భంచి

చెడులు చ్ూడభని భనకి వయుమానం ఩ంపంచే ఄలవాటు అమనది.

భరి ఆజృ఩డు ఏభని చెపా఩లి?” ఄడగాడు అ ఄనుచ్యుడు.

“ఄంతా భంచే జయుఖుతుందని చెపే఩సేు సరిపోతుంది...

సంహాసనం మీదినించి ఩డపోవడం ఆ఩఩ట్కిజృ఩డు జయఖబోవడంలేదు

ఔదా... అ సభమం వచేచ లో఩ల ఏదో ఑ఔ ఈపామం

అలోచించ్ుకోవచ్ుచను” ఈననటుుండ పెదవులు విప఩ తను

ఄనుకుంటుననది ఫమటపెట్టాడు ఆంకో ఄనుచ్యుడు.
 “అ అటలు చ్ఔివరిు భుందు సాఖవురా... జయఖబోయే చెడును

చె఩఩టంతోపాటు అ ఩రిసితిని తప఩ంచ్ుకునే మాయవ౅ం చెపే఩సేు

సంతోషిసాుడు...” యఔయకాల అలోచ్నలతో సతభతభవుతునన

వారిికుడు వెంటనే ఄనానడు.

“ఄయితే ఆజృ఩డు భభభలిన ఏం చేమభని మీ అజఞ? ”

ఄడగాడు మొదట్ ఄనుచ్యుడు.

“భన కాలపశాచి విఖయహం పాదాల దగివ౅య కాలకూట విషానిఔంటె

బమంఔయమైన భంతారలు లిఖించ్ఫడన భంతిం ఖయంథం వుంది. దానిన

తీసుకుయండ....”

వెంటనే ఔదలబోయిన ఄనుచ్యులిన భళ్ళు తానే చేతులు తట్ా

వెనకివృ పలిచాడు. “ఫలి కావాలని ఄంటుంది కాలపశాచి. ఖయంథ఩ఠనం

చేసన తరావత ఆసాుభని వాగాధనం చెమమండ” ఄని చెపా఩డు. తలలు

ఉప అ భందియంలోనించి ఫమట్కి ఩రిగెతాుయు వాళ్ుు.

***

“భూడు భూయల ఎతుు, తొమిభది భూయల పొడుఖు....

ఄబోఫ.... దీనిన మానవమాతుయడు ఎవయూ వధంచ్లేయు. ఄది కూడా

సరైన అముధం లేకుండా వట్ా చెటుాకొభభతో ఩డగటాడం - నాకు

నభభఔం లేదు.”

అశయభం వెలు఩లవుండే ఑ఔ ఫండరాయిమీద చ్ందుయడు

఩డవేసన భహావామగరజృ శరీరానిన ఄదే఩నిగా చ్ూసూు నాలుఔ
చ్఩఩రించాడు ఈనభతుుడు.

ఄతని ఄసలు పేయు ఄదికాదు. ఄయినా ఄందయూ ఄతనిన

ఄలాగే పలుసాుయు. ఄతను మాట్టుడతే మౌనంగా నిలఫడ వింట్టయు.

ఎందుఔంట్ల ఄతను సామానుమడు కాదు, పాంచాలరాజ్యమనికి

కాబోయే భహారాజు.

“నువువ చెప఩ంది నిజమే మితిమా... ఄసలు జరిగింది

ఏమిటంట్ల ఇ దుషాభృఖం భన చ్ందుయడ మీదికి లంఘంచే

సభమంలో ఄఔవృడకి కొందయు వనదేవతలు వచాచయు. పాంచాల

రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజు ఈనభతుుల వారితో ఔలిస

చ్దువుకుంటునానభని వారికి నేను చెపా఩ను. వెంటనే వారి

చేతులోునించి మయుజృలు ఫమటకువచిచ దీనిన ఄంతం చేసేశాయి”

ఎవరి఻ తెలిమని భహాయహసామనిన ఫమటపెడుతుననటుాగా మొకంపెట్ా
చెప఩ంది వాయుణి.
 “మితిమా.... వాయుణి నినున వెకివృరిస్ుంది” ఄందయూ పకువృన

నవవడంతో ఈనభతుుడ చెవిలో ఄదే విషయానిన ఉదాడు ఄతని

సేనహతుడు ఑ఔతను.

ఎయయఫడపోయాయి ఈనభతుుడ ఔళ్ుు.

ఖట్ాగా బిఖుసుకునానయి పడకిళ్ుు.

఩ట఩టభని శఫాం చేశాయి దంతాలు.

“ఏం జయుఖుతోంది ఆఔవృడ?” ఖంభీయంగా వినవచిచంది ఈత఩ల

భహరిి ఔంఠం.

భంతిం వేసనటుాగా మామమైంది ఈనభతుుడ అవేశం. ఄసలు

కో఩ం ఄంట్ల ఎలా ఈంటుందో తెలిమనటుు ఄమామఔంగా చ్ూసూు

నిలఫడపోయాడతను.

ఄతనిన భరింతగా అటలు ఩ట్ాంచ్ట్టనికి సంసదుధరాలై ఈనన

వాయుణి కూడా నిలుచ్ుండపోయింది ఏమీ ఎయుఖనిదానిలా.

఩యభ శాంతభూరిు మాదిరిగా ఔనిపంచే ఈత఩లభహరిిలో

ఄణిగిభణిగి ఈంటుంది దాయుణమైన కో఩ం. అశయభ నిమమాలకు

వియుదధంగా నడుచ్ుకునాన, ఄనవసయమైన గడవలకు కాయణమైనా,

అ ఩ని చేసనవారి మీద ఄగినహోతిం మాదిరి వియుచ్ుకు఩డతాడామన.

శిక్ష ఔఠినంగా ఈంటుంది. ఑కోవృసారి అశయభ ఫహషావృయం

విధం఩ఫడవచ్ుచ.

ఈత఩ల భహరిి అశయభంలో నుంచి ఫహషవృృతుడెైన విదామరిధకి

విదమను నేరే఩ సాహసం ఎవయూ చేమయు. నియక్షయ కు఺ మాదిరి

ఫితుఔవలసందే. తన అఖభనానిన ఖభనించి శిలా విఖయహాలాు

బిఖుసుకుపోయిన విదామయుిలందరి వంకా చాలా నిశితంగా

చ్ూశాడామన ఆజృ఩డు.

“ఄసలు ఆఔవృడ జయుఖుతుననదేమిట్?” ఄడగాడు.

“ఄదీ... ఄసలు విషమం ఏమిటంట్ల.... భన చ్ందుయడు”

తడఫడకుండా ఈండట్టనికి విశవ఩యమతనం చేసూు మాటలు

మొదలుపెట్టాడు ఑ఔ విదామరిి. ఄంతలోనే ఖుయువుగారి చ్ూజృ భహా

వామగరజృ శరీయం మీదికి భయలాయి.

“ఄరరే.... ఆది సుభోది ఩యవతాల భధమ సంచ్రించే దుషా

దురాభయవ౅జృ జీవి. చ్యభం చాలా భందంగా ఈంటుంది. మాభూలు

అముధ్యలతో దీనిన నిరిజంచ్టం ఔషాం... మడ ఎభుఔ విరిగితే త఩఩

దీని పారణాలుపోవు” అశచయమంగా మాట్టుడుతూ భరికొంచెందఖవ౅రికి
పోయి భరింత నిశితంగా చ్ూశాడు ఈత఩ల భహరిి.

“ఄదే జరిగింది ఖుయుదేవా! భన చ్ందుయడు ఑ఔ సామానమమైన

చెటుాకొభభతో దీని మడని విరిచేశాడు” ఎంత బిఖ఩టుాకునాన

ఄణిగివుండని ఈతాసహంతో చెప఩ంది వాయుణి.

వాయుణి చెప఩నదానికి సంతోషంగా తల ఉ఩వలసన

ఖుయుదేవుడు చ్టుకువృన తలతిప఩ సూట్గా చ్ూశాడు అమ
మొకంలోకి.

“ఎఔవృడో ఄడవిలో చ్ందుయడు చేసన గనకారామనిన ఖురించి

నీకలా తెలిసంది?” ఔనులు చిట్ుసూు ఄడగాడు.

అ మాటలకు బితుయపోయింది వాయుణి. సరైన సమాధ్యనానిన

అమ వెతుకోవృఔభుందే ఔలి఩ంచ్ుకునానడు ఈనభతుుడ ఩ఔవృనే

నిలఫడవునన ఄతని జతగాడు డంబకుడు.

“వాయుణికి తెలిమఔపోతే ఆంకవరికి తెలుసుుంది ఖుయుదేవా?

భఖ రాముడలాగా ఄతనితో ఔలిస చెటువెంట్ట, జృటాలవెంట్ట
తియఖటమే అమ ఩ని. తన తోట్ విదామరిినులు చేసే ఩నులేమీ

అమగాయు చేమయు” కోయగా చ్ూసూు తన ఄఔవృసునంతా వెలిఖయకావృడు.

 తాట్టకు భంటమాదిరి శయవేఖంతో ఖుయుదేవుడని కో఩ం
అవరించ్ు కుంటుందనీ, తిరిగినందుకు వాయుణిని, వెంట
తియఖనిచిచనందుకు చ్ందుయడనీ దాయుణభయిన శిక్షకు ఖురిచేసాుడని
అశించాడు ఄతను. ఄయితే కో఩ం తెచ్ుచకోవట్టనికి ఫదులు -

చిననగా నవివ, వాయుణి బుజ్యనిన అపామమంగా తట్టాడు

ఈత఩లభహరిి.

“బవిషమత్ తరానికి మాయవ౅దరిివి.... స్త్ుీలు వంట఩ని, ఆంట్఩నికి

త఩఩ భరందుకూ ఩నికిరాయని ఩యవచించేవాళ్ు నోళ్ుు భూయించ్ఖల

ధీయురాలివి. నాకు చాలా సంతోషభయింది వాయుణీ...” ఄంటూ

మచ్ుచకునానడు.

అశించినది జయఖఔపోవడంతో నివెవయపోయాడు డంబకుడు.

“ఄదేమిట్ ఖుయుదేవా? వివాహంకాని ఑ఔ ఔనెన఩డుచ్ు ఩రాయి

భఖవాడతో ఔలిస ఄడవిలో ఩చాయుు చేమట్టనిన మీయు
సభరిిసుునానరా?” అశచయమంగా ఄడగాడతను.

“అడా-భఖ తేడాలు ఔనిపంచ్కూడని ఩యదేశం ఆది. మీయందయూ

విదామయుిలు. మీయు వచిచన఩ని జౄయుయేమంత వయకూ ఄంతే...

విదామభ్యమసానిన జౄరిు చేసుకుని మీ మీ నెలవులకు వెళ్ళున తరావతనే

జ్యతిభేదాలు... ఄయిమైందా?” నొసలుభుడవేస చ్ూసూు ఄనానడు

ఈత఩లభహరిి.

భరొఔవృమాట తన నోట్నించి ఫమట్కి వెలువడతే ఩రిసితి

తనకు జౄరిు ఩యతికూలంగా మారిపోతుందనన ఄనుమానం వెంటనే
ఔలిగింది డంబకుడకి.

“ఄలాగే ఖుయుదేవా... మీయు ఎలా చెపతే ఄలాగే. ఎజృ఩డు

చ్ూసనా ఇ వాయుణి చ్ందుయడ వెనకాలే తోఔమాదిరిగా తియుఖుతూ

ఈంటుందని తభకు తెలిమ఩యచ్టమే నా ఈదేాశమం. వేరే

ఏమీకాదు....” చినన ఔంఠంతో చెప఩ అ తరావత తలవంచ్ుకునానడు.

ఄతనిన ఖురించి భరిచపోయాడు ఈత఩లభహరిి.

“నీ సాహసానికి చాలా సంతోషభయింది చ్ందార” ఄని

చ్ందుయడతో అపామమంగా ఄనానడామన.

“వాయుణి సహామం లేఔపోతే దీనిన చ్ం఩టం నావలు

ఄయివుండేది కాదు ఖుయుదేవా.... లావుపాట్ ఫండరాళ్ుతో తను దీనిన

ఄమితంగా బదయకొట్లాసంది. ఖురిచ్ూస మడ మీద కొట్లా ఄవకాశం

నాకు ఄందువలునే లభంచింది” వినమంగా చెపా఩డు చ్ందుయడు.

 “వాయుణి తెగింజృ ఎటువంట్దో నాకు తెలుసు. ఏది ఏమైనా

భన అశయభం మీద ఩ఖఫట్ానటుా ఩యవరిుంచిన ఇ దుషాభృగానిన

ఄంతమొందించి చాలా భంచి఩ని చేశాయు మీరిదాయూ...

హరిహయజృయంలో జయఖనునన భంతోరతసవాలను చ్ూడట్టనికి మిభభలిన

ఆదారినీ ఩ంపసాును. సంతోషమేనా?” చ్ూసూు ఄడగారామన.

నేతి కాఖడా మాదిరి వింతగా ఩యకాశించింది వాయుణి వదనం. అ

ఄవకాశం ఏదో తభకే లభంచినటుు పెదాగా చ్఩఩టుు కొట్టాయు కొంచెం

ఄవతలగా నిలుచ్ుని ఈనన ఆతయ విదామరిినులు. ఫండరాయిమీది భహా

వామగరజృ శరీరానిన తీసుకుపోయి అశయమానికి దూయంగా ఄడవి పొదల

భధమ కననం చేసయభభని ఈనభతుుడకి, ఄతని సేనహతుడు డంబకుడకి
అజఞ ఆచాచడు ఈత఩ల భహరిి.

“పాంచాల సంహాసనానిన ఄధషిాంచే భహతుయ వమకిువి, నీకు

ఆటువంట్ నీచ్కారామనిన ఄ఩఩గించ్డం నాకు భహా బాధగా ఈంది.

చేమనని చెపె఩య్ మితిమా” సేనహతుడ చెవిలో ఖుసఖుసలాడాడు

డంబకుడు.
 కాని ఄ఩఩ట్కే అలసమమైపోయింది. అజఞ ఆచిచన భయుక్షణం

అశయభంలోకి ఫమలుదేరాడు. ఈనభతుుడ మొకంలో ఔదలాడుతునన

భ్యవాలను చ్ూడలేదు.

***

“ఫలికావాలిరా... ఫలి ఔళేఫరానిన ఔళ్ుచ్ూడనిదే భంతి ఖయంథం

మీద మీయు చేతులు వేమలేయు... పొండ ఄవతలికి” చాలా ఔఠినంగా

హచ్చరించింది కాలపశాచి - తన ఎదుట్కి వచిచన వారిికుడ

ఄనుచ్యులిన.

పెదా లోహభ్యండంలాగా ఔనిపంచే ఈదయం - వెలఖ఩ళ్ు మాదిరిగా

పెదాగా వునన ఔనులు - బుజ్యలమీదికి ఩యుచ్ుకుని వునన బియుసైన

శిరోజ్యలు - ఩దునెైన కోయలు - పెదా పెదా చెవులు - భుంగాళ్ు మీద

కూయుచని వుననది అ విఖయహం. చ్లనం లేని అ బొభభలో మాటలు ఎలా

వసుుననయోమ వారిికుడ ఄనుచ్యులకు ఄయిం కాలేదు.

“వెళ్ళుపొభభంట్ల వెరియమొఖాలతో ఆఔవృడే నిలఫడతారేమిట్రా?

వెళ్ళుపొండ. అలసమం చేశాయంట్ల మిభభలేన ఫలి ఔఫళ్ళలుగా

స్త్వఔరిసాును” ఆంకోసారి హంఔరించింది అ విఖయహం. ఖజఖజ

వణికిపోయాయు వాళ్ుు. తభకు తెలిమకుండానే ఄడుఖులు వెనకివృ

వేశాయు.

“ఫలి కావాలంట్ల ఖుయువుగారినే ఄడగాలి. ఖయంథ఩ఠనం జౄరిు

ఄయిన తరావతనే ఫలి తతంఖం. ఄంతేనట” ఄతి ఩యమతనం మీద తన

బయానిన ఄదుజృలో పెటుాకుంటూ చెపా఩డు ఑ఔ ఄనుచ్యుడు.

“అ మాటలేవీ నా దగివ౅య చెలువు. ఔంకాళ్ మాంతిికుడు యచించిన

క్షుది భంతి ఖయంథానికి నేను కా఩లా.... ఫలి ఔఫళ్ళనిన ఔనులారా

చ్ూడనిదే మీ ఩ని జయఖదు. వెళ్ళుపోండ” భరోసారి చెప఩ంది

కాలపశాచి బొభభ.

అలసమం చేమకుండా వెనకివృ ఩రిగెతాుయు వాళ్ుు. జౄజ్య

భందియంలోనించి ఆవతలికి వచిచ ఄందంగా ఄలంఔరించ్ఫడ వునన ఑ఔ

భందియంలో భదిరాపానం చేసుునానడు వారిికుడు. సననగా, పొడుగావ౅

వునన ఫంగాయు పాతిలోకి భదియను వంప సవమంగా చేతులకు

ఄందిస్ుంది ఑ఔ ఄందాల సుందరి.

“భంతిఖయంథం ఏదిరా? ఆటు ఆవవండ” సఖం భతుు తలకు

ఎఔవృటంతో భుదా మాటలతో ఄనుచ్యులను ఩లుఔరించాడు
వారిికుడు. ఎందుకైనా భంచిదని అయు ఄడుఖుల దూయంలో నిలఫడ

కాలపశాచి చెప఩న మాటలిన ఄతనికి వినిపంచాయు వాళ్ుు.

దూయంగా నిలఫడటమే చాలా భంచిదయింది. ఫెడీభని

తనానడు వారిికుడు తన ఎదుట వునన ఑ఔ చెఔవృ ఫలుని. గింగిరాలు

తియుఖుతూ గాలిలోకి లేచి, అ భందియజృ గోడకు కొటుాకుననది ఄది.

భుఔవృలు భుఔవృలుగా విరిగిపోయింది. దగివ౅రిగా నిలఫడ వుంట్ల

తభలో ఎవరో ఑ఔరి శరీయం కూడా ఄదే మాదిరి తయారై ఈండేదని

ఖయహంచి, కొంచెం వెనకివృ జరిగాయు వాళ్ుు.

“పలిచినజృ఩డువచిచ, చెప఩న ఩నిని చేమవలసన ఑ఔ ఄయబఔజృ

పశాచానికి ఄంత తలపొఖరా? నా మాటనే ధఔవృరిసుుందా?
చ్ూసాును” ఄంటూ లేచాడు వారిికుడు.

ఄతను ఄవతలికి పోగానే, ఄతని అసనం ఩ఔవృన నిలఫడ వునన

ఄందాల సుందరిని ఄరిధంచి తాభు కూడా కాసుంత భదిరాను యుచి
చ్ూడవచ్చని పొయపాటున కూడా ఄనుకోలేదు ఄతని ఄనుచ్యులు.

ఎందుఔంట్ల మాభూలు మానవ మువతి కాదు అమ.... కాలపశాచి

మాదిరి ఔయవృశ సవయంతో మాట్టుడే బూతాల రాణి.

 “యండ... దఖవ౅రికి వచిచ మీయు భదియ జృచ్ుచకోండ” వారిికుడు

అ భంది యంలోనించి ఫమట్కిపోయిన భయుక్షణంలో వారిని

అహావనించింది అమ.

వారిికుడ కోపానిన చ్ూసన఩఩ట్ ఔంటె ఩దింతలు ఎకువృవగా

బమ఩డాాయు వాళ్ుు. ఑ఔవృమాటకూడా మాట్టుడకుండా

కూడఫలుకువృననటుా ఔలిసఔటుాగా అ భందియంలో నించి వేఖంగా

ఫమట్కి ఩రిగెతాుయు.

఩ఖలఫడ నవువతూ నిలుచ్ునన చోటునే మామమైందా సుందయ

యూ఩ం. తెలుట్ పొఖమాతిం ఔనిపంచింది. రండుక్షణాల తరావత ఄదీ

ఄదృశమమై పోయింది.

“భంతి తంతారలోు భహా నేయ఩రి ఔదా! భనం కూడా అ విదమలిన

నేయుచకుని హాయిగా ఫతఔచ్చని అశ఩డాాం.... ఄనునితమం

ఄంట్పెటుాకు తిరిగే భనలేన చ్ంప తినట్టనికి చ్ూసుునానయి ఆఔవృడ

శకుులు. ఆలా ఄయితే ఎలా?” భందియం వెలు఩ల ఑ఔ దావయం దగివ౅య

నిలఫడుతూ సహచ్యులతో ఄనానడు ఑ఔ ఄనుచ్యుడు.

“భంతి శకుుల తీరే ఄంత... భన జ్యఖయతులో భనం వుండాలి...

ఫలి ఆవవందే భంతిఖయంథానిన ఫమట్కి ఩ం఩నని కాలపశాచి

కండతంగా చెప఩న మాటలిన భరిచపోయారా? అవాహన చేస ఑ఔ
యూపానిన ఩యసాదించిన వారిికులవారికే ఎదుయు చెజృతోంది ఄది...

భనం ఎంత? భన ఫతుకులు ఎంత?” జరిగినదంతా

తలుచ్ుకుంటూ చెపా఩డు రండో ఄనుచ్యుడు.

“వారిికుల వాయు ఏం చేసుునానరో?” తన భనసులోని మాటని

ఫమటపెట్టాడు భూడో ఄనుచ్యుడు.

“ఏదో ఑ఔట్ చేసూునే వుంట్టయు..... ఄవసయం ఄనుకుని వుంట్ల

భనలిన వెంటయభభని పలిచి వుండేవాయు. పలవలేదు కాఫట్ా

భనఔనవసయం” ఄంటూ నిలఫడన ఩యదేశంలోనే చ్తికిల఩డాాడు

మొదట్ ఄనుచ్యుడు.

మిగిలిన వాళ్ుు కూడా ఄతని ఩ఔవృనే కూయుచనానయుగాని,

భూడో ఄనుచ్యుడు మాతిం ఄలా చేమలేదు.

“ఄయినదానికి కానిదానికి బమ఩డటం ఇ భధమ మీకు చాలా

ఎకువృవెైంది. నేనుపోయి చ్ూసవసాును” ఄంటూ కాలపశాచి విఖయహం

వునన భందియంకేస ఫమలుదేరాడు. వదుా వదాని వారించ్ట్టనికి

విశవ఩యమతనం చేశాయు ఄతని సహచ్యులు. కాని వినిపంచ్ుకోలేదతను.

నిశిఫాంగా ఄడుఖులు వేసూు అ భందియంలోకి వెళ్ళుడు.

 “ఄసంబవం వారిికా... ఫలిఔఫళ్ం కావాలిసందే....” తన ఎదుట

నిలఫడ ఈనన వారిికుడతో నొకివృ చెజృతోంది కాలపశాచి విఖయహం.

ఈననటుుండ తలతిప఩ దావయంలోకి వచిచన తన ఄనుచ్యుడని చ్ూశాడు

వారిికుడు.

“సరైన సభమంలో నీ ఄంతట నువేవవచాచవ. సంతోషమైంది.

దఖవ౅రికిరా” అపామమంగా పలిచాడు.

పలవకుండా వచిచనందుకు ఄతను ఖనుఔ కో఩ం చేసేు

ఎటువంట్ సమాధ్యనం ఆవావలో అలోచించ్ుకుంటునన అ
ఄనుచ్యుడకి భహదానందమై పోయింది.

కాలపశాచిని సభుదాయించి భంతి ఖయంథానిన తీసుకునే ఩దధతి

ఏమిట్ల తనకు తెలిమబోతుంది... ఎంతో ఄదృషావంతుడు తను -

మిగిలినవారి ఔంటె.

నాలుఖు ఄంఖలోు వారిికుడ దఖవ౅రికిపోయాడు ఄతను. “అజఞ

దొరా...” చేతులు జోడంచి తలను వంచ్ుతూ వినమంగా ఄనానడు.

“ఫలిఔఫళ్ం కావాలని మొండ఩టుా ఩డుతోందిరా కాలపశాచి. కాదని

ఄనటం నావలు కావటం లేదు... నీ సహామం కావాలి” ఄనానడు

వారిికుడు.
 “చె఩఩ండ దొరా... ఏమి చేమభంట్టరో వెంటనే చె఩఩ండ”

భరింత సంతోషంతో ఈపొ఩ంగిపోతూ సమాధ్యనం ఆచాచడు అ

ఄనుచ్యుడు.

ఄవే ఄతని అకరి మాటలు. ఄవి ఄతని నోట్వెంట

వెలువడుతునన సభమంలోనే కిందవునన ఑ఔ ఩దునెైన కడావ౅నిన

ఄందుకుని, ఄతని మడమీద ఫలంగా కొట్టాడు వారిికుడు.

ఔనునభూస ఔనున తెరిచేటంతలో తెగిపోయింది తల.

దొయుుకుంటూపోయి కాలపశాచి దఖవ౅య఩డంది.

఩ఔ఩ఔభని నవువతూ - ఑ఔ కాలును ఔదిపంది అ విఖయహం. అ

కాలు ఈనన ఩యదేశంలో ఩యతమక్షం ఄయిందొఔ చిననగయిమ. ఄందులో

వారిికుడకి ఔనిపంచింది దుభుభ కొటుాకుని ఈనన ఑ఔ పాతకాలజృ

తాళ్఩తి ఖయంథం.

***

వామఔయణశాసుీంలో భుకమమైన ఄంశాలు భూడంట్ని అ రోజు

శిషుమలకు బోధంచాడు ఈత఩లభహరిి. “దీక్షగా చ్దివి భనసుకు

హతిుంచ్ుకోవాలి. పెైపెైన చ్దివితే రేజృ ఇ సభయానిఔలాు

భరిచపోతాయు...” ఄంటూ అసనంలాగా నిరిభంచ్ఫడన భట్ా

ఄయుఖుమీదినించిలేచి, దూయంలో ఈనన తన ఩యణశాలకేస
ఫమలుదేరాడు.

఩యణశాల భుందు భ్యఖంలో అస్త్నురాలై ఈంది అమన భ్యయమ.

ఄయవిచిచన సననజ్యజులను పెదామాలగా ఔడుతోంది. నెభభదిగా వసుునన

బయును చ్ూడగానే లో఩లికి పోయి భృణభమపాతితో నీట్ని తెచిచ

ఄందించింది.

“ఆంకాసేస఩ట్లో తాళ్఩తి ఖయంథాలను భూసవేస ఆవతలకు

వసాుయు ఄందయూ. ఇ మాలలు ఔట్లా ఩ని వారిలో ఎవరికో ఑ఔరికి

ఄ఩఩గించ్వచ్ుచ” అమ చేసుునన ఩నిని ఖభనించి చిననగా ఄనానడు

భహరిి.

“మాలలు ఔటాటం ఑ఔ ఩ని కానేకాదు... ఆంతోట్ ఩నికి పలులిన

పలవటం నాకు ఆషాంలేదు...” ఄంటూ ఏదో చె఩఩బోయి - భధమలోనే

అగిపోయిందామ.

“నాతో చె఩఩దలుచ్ుకుననది ఏమిట్ల చె఩఩వచ్ుచ.

తట఩ట్టయించాలిసన ఄవసయం లేదు” ఄది ఖభనించి చిననగా

నవువతూ ఄనానడు భహరిి.
 “విషమం ఏభంత పెదాది కాదుగాని, ఄదే఩నిగా నా భనసులో
మదులు తోంది” ఄననది అమ.

“ఄదే ఏమిట్ల చె఩఩వచ్ుచ ఔదా... వినట్టనికి నేను సదధంగా

ఈనానను” నవువతూనే చెపా఩డు భహరిి.

“ఄదే.... వాయుణి చ్ందుయల ఖురించి... ఎంత విదామయుిలయినా

ఆదాయూ ఩యువపారమంలో ఈనానయు. ఑ంటరిగా ఔలసమలస తియఖట్టనిన

మీయు ఎందుకు హరిిసుునానయు? ఄదే ఩ని మిగిలినవాళ్ుు ఎవయు

చేసనా ఄలాగే ఉయుకుంట్టరా?” చిననఔంఠంతో ఄడగింది అమ.

“ఉయుకోను. వెంటనే ఄబమంతయం వెలిఫుచ్ుచతాను. ఑ఔవృ

వాయుణి చ్ందారలకే అ వెసులుబాటు” సియమైన ఔంఠంతో చెపా఩డు

ఈత఩లభహరిి.

“ఄదే ఎందుకు?” రట్ాంచింది అమన భ్యయమ.

“ఄది ఆజృ఩డు చె఩఩ట్టనికి వీలుకానటువంట్ది.”

“దేవ యహసమమా?”. . .

( పకువృన నవావడు భహరిి.)

 “ఎందుకా నవువ? నేను చెప఩న దాంట్లు నవువ వచేచది
ఏభుంది?” చియుకో఩ంతో ఄననది అమ.

“యహసామలోు దేవయహసామలు, మానవ యహసామలంటూ ఏమీ

ఈండవు. ఩రాయి వారవరి఻ చె఩఩కూడని మాటనే యహసమభని

ఄంట్టయు” ఒపఔగా చెపా఩డు భహరిి.

“నేను ఩రాయిదానినా?” చియుకో఩ం కాసాు ఄసలైన కో఩ంగా

మాయుతుండగా అవేదనగా ఄడగింది అమ.

“నువువ నాకు ఩రాయిదానివి కాదు. కాని వాళ్ు విషమంలో

మాతిం ఩రాయిదానివే” చెపా఩డు.

“మీకు చె఩఩ట్టనికి ఆషాంలేదని ఄనకుండా ఏమేమో

మాట్టుడుతునానయు. పొభభనకుండా పొఖపెటాటం ఄంట్ల ఆదే

కాబోలు”. ఆంకోసారి చిననగా నవివ తల ఄడాం తిపా఩డు ఈత఩ల

భహరిి. “ఄలాంట్దేమీ లేదుగాని నువువ ఄతిథి భరామదలకు

ఏరా఩టుు చెయిమ” ఄనానడు.

“ఄతిథి భరామదలా? ఇ సభమంలో ఆఔవృడకి వచేచ

ఄతిథులు ఎవయునానయు?” అశచయమంగా ఄడగిందామ.
 “పలువ౅న నఖయం నించి ఩డుతూ లేసూు ఩రిగెతుుకు వసుునానయు
ఄతిథులు. వెైరావతి నదికి వయదలు రావటం వలు అ నదిని

ఄధఖమించ్ట్టనికి చాలా బాధలు఩డాాయు.... విశారంతి తీసుకోవట్టనికి

ఎఔవృడెైనా అగితే కాలహయణం ఄవుతుందనన బమంతో ఄలాగే

఩యయాణానిన కొనసాగించాయు. అఔలి బాధ... దాహజృ బాధ” ఄంటూ

అశయభదావయంకేస చ్ూశాడు ఈత఩లభహరిి.

ఄలసపోయి ఏ క్షణంలోనెైనా కింద ఩డపోవట్టనికి సదధంగా

ఈననటుా ఔనిపంచే ఄశావలను ఄతి ఫలవంతంగా నడపసూు దావయం
దఖవ౅య ఩యతమక్షం ఄయామయు నలుఖుయు వమకుులు. ఄంతకుభుందు

ఎజృ఩డూ వారిని చ్ూస ఈండలేదు భహరిి భ్యయమ. అశచయమం నిలువెలాు

అవరించ్ుకుంటూ ఈండగా చేసుునన ఩నిని వదిలేస లేచి నిలఫడంది

అమ.... తనకు తెలిమకుండానే “వాయుణీ.... వాయుణీ.. ఑ఔసారి

వెంటనే వచిచ వెళ్ుు” ఄని ఖట్ాగా పలిచింది.

తోట్ విదామరిినుల భధమ కూయుచని ఖుయుదేవుడు చెప఩న

వామఔయణ విశేషాలిన తదేఔదీక్షతో ఩రిశీలిసుునన వాయుణి చ్టుకువృనలేచి
నిలఫడంది. ఩యుఖులాంట్ నడఔతో ఩యణశాల దఖవ౅రికి వచిచ “పలిచారా

తల్లు? ” ఄంది.
 “ఄతిథులు వచాచయు... ఄవసయమైన ఏరా఩టుు... “ ఄని

మొదలుపెట్ాంది ఖుయు఩తిన అమను చ్ూస.

మాటలు జౄరిుకాఔభుందే లేడపలుమాదిరి ఩యణశాలలోకి

఩రిగెతిుంది వాయుణి. వెనుఔభ్యఖంలో ఈనన పెదా భంచినీట్ బానలోనించి

చ్లుట్నీళ్ును నాలుఖు పెదా పెదా భట్ాపాతిలోుకి తీసుకుంది. వంటచేసే

఩యదేశంలో వునన ఈట్ామీది కుండలో ఈనన ఩ట్ఔబలుంవంట్ ఩దారాినిన

఑ఔ భట్ా భూకుడులోకి దించింది.

తీరిఔగా ఈనన సభమంలో ఈత఩లభహరిి తయాయు చేయించిన

కొనినభూలిఔల సమేభళ్నం వలు తయారైనటువంట్ది అ ఩దాయిం.

ఄతిగా ఩యయాణించ్టంవలు ఏయ఩డే మారావ౅యాసానిన భటుమామం

చేమడం దాని ఖుణం. తభ వాహనాలను అశయభదావయం దగివ౅య

వదిలి, నెభభదిగా భుందుకు వచాచయు ఄతిథులు.... తలలు వంచి

భహరిికి నభసావృరాలు చేసుునానయు.

“భుందు మీయు తీరిఔగా కూయుచని దాహం తీయుచకోండ.

కూరోచండ” ఄంటూ భహరిి ఩ఔవృన నిలఫడూు ఄంది.

అమ తెచిచన ఩దారాినిన సవమంగా ఄతిథుల చేతులోు పెట్ా

నీట్పాతిలను ఄందించాడు భహరిి. “చ్ందుయడని పలిచి ఄలసపోయిన
అ వాహనాలను” ఄని వాయుణికి చె఩఩బోతూ, అ మాటలిన
అపేశాడామన.

ఎవయూ తనకు చె఩఩నవసయం లేకుండానే, తన దగివ౅య ఈనన

తాళ్఩తి ఖయంథానిన ఔటాఔట్ా ఄవతల పెట్లాశాడు చ్ందుయడు. ఩యుఖులాంట్

నడఔతో అశయభదావయం దగివ౅య వునన ఄశావల దఖవ౅రికి పోయాడు. వాట్

ఔళేులను వదులు చేస నడుభుల మీద ఈనన జీనులిన తొలగించాడు.

఑కొవృఔవృదానిన విడవిడగా నడపంచ్ుకుంటూ ఑ఔ నీట్ ఖుంట

దగివ౅రికి తీసుకుపోయి నిలబట్టాడు.

“ఄశావలను ఎలా చ్ూసుకోవాలో బాగా తెలిసనటుుంది. బటుా

చేమకుండా ఄతను చెప఩నటుు నడుచ్ుకుంటునానయి” ఒ ఄతిథి

భహరిితో ఄనానడు.

“కేశవచ్ంది భహారాజులవాయు క్షేభమేనా? భహాభంతిి

విదామసాఖయుల వాయు కుశలంగానే ఈనానరా?” నవువతూ ఄడగాడు
ఄతనిన ఈత఩లభహరిి.

అ ఄతిథి మొకంమీది చియునవువ భటుమామం

ఄయిపోయింది “సావమీ మేభు వచిచన ఩ని ఏమిటంట్ల” ఄని ఆంకా
ఏదో చె఩఩బోతుండగా... చేయి ఎతిు ఄతనిన వెంటనే అపేశాడు

ఈత఩లభహరిి.

“ఄయిం ఄయింది. భహారాజులవారి వెనునమీద ఎవరి఻ ఄయింకాని

ఏదో శూల లేచింది. దాయుణమైన బాధతో విలవిలలాడపోతునానయు. నా

దఖవ౅రికి పోయి ఈ఩శభనం ఔలిగించే ఓషధం ఏదయినా తీసుకు

రావడం భంచిదని మీ అసాిన వెైదుమలు సూచించాయు. ఓనా?” ఎవరి఻

ఔనిపంచ్ని ఏదో దృశామనిన చ్ూసుుననటుా ఄనానడు.

“ఓను భహరిి.... భహాభంతిి విదామసాఖయులవాయు భరీ భరీ

చెప఩ ఩ంపంచాయు. ఈ఩శభనం మాతిమే కాదు. జౄరిుగా నమం చేసే

విధ్యనానిన కూడా తభరి దఖవ౅రినంచి తీసుకుయభభని చెపా఩యు” ఄనానడు

అ ఄతిథి.

“వాయుణీ....” ఄని పలిచాడు ఈత఩లభహరిి.

ఄతిథుల ఏరా఩టుు చేసుునన ఖుయు఩తినకి తోడెళ్ళుంది వాయుణి.

ఖుయుదేవుడ పలుజృను వినగానే ఩యణశాలలో నుంచి వెంటనే ఫమట్కి

వచిచంది.

“చ్ందుయడని పలువ” చెపా఩డు భహరిి.

 ఩యుఖులాంట్ నడఔతో నీట్ఖుంట దఖవ౅రికి పోయి, చ్ందుయడని
వెంటబటుాకు వచిచంది వాయుణి.

“తి఩఩నఖుంట దఖవ౅య తంగేడు పొదలు దటాంగా ఈంట్టయి.

నిలువెతుు ఫండరాళ్ు భధమ ఄలికిడ ఄయిన భయుక్షణం ఩డఖలు

పెైకతిు చ్ూసే విషనాఖులు కూడా చాలా ఄధఔంగా ఔనిపసాుయి. వాట్

బారిన ఩డకుండా తెలుట్ జృవువలు ఔలిగివుండే దేవభందాయజృ చెటుా

బయడును తీసుకురావాలి” చెపా఩డు భహరిి.

తల ఉప వెళ్ుునన చ్ందుయడ వెనుకే తను కూడా ఄడుఖులు

వేసంది వాయుణి.

***

పాతి మీద పాతిగా ఩ది పాతిల భధువును సేవించాడు

బుజంఖబూ఩తి. ఄ఩఩ట్఻ భతుు తలకు ఎఔవృఔపోవటంతో భరో

రండు తీసుకుయభభని సైఖచేశాడు ఩రిచారిఔలకు. చెప఩న ఩నిని వెంటనే

చెమమఔపోతే వి఩రీతమైన కో఩ం భుంచ్ుకువసుుంది అమనకి... అ

కో఩ంలో ఏం చేసాుడో, ఎటువంట్ శిక్షలు విధసాుడో అ సభమంలో

అమనకే తెలిమదు.
 “భధువు ఔలిపన భ్యండం నిండుకుననది..... జౄటకి రండు

భూడు పాతిలకు మించి ఏనాడూ సేవించ్ని ఩యబువులు ఇ రోజు

ఎందుఔనో హదుామీరి జృచ్ుచకుంటునానయు.... భధువులేదని చెపతే

మా పారణాలుదఔవృవు... ఄ఩రాహణవేళ్కే అయు భ్యండాలు ఩ంపసాునని

చెప఩న ఇ బవనయక్షకుడు ఏమైపోయాడో తెల్లదు.

“ఆజృ఩డు ఏం చేయాలో మాకు తోచ్డంలేదు” భహారాజు

భధుపానం చేసుునన భందియం వెలు఩ల నిలఫడ వునన భహాభంతిికి
చెజృ఩కుననది ఩రిచారిఔ ఑ఔరు.

“఩దిపాతిలు సేవించినా వారికి భతుు తలకు ఎఔవృఔపోవటం

ఄంటూ ఈండదు. నిండుకునన పాతిలనినంట్లోను నీళ్ుుపోస బాగా

ఔలిమతి఩఩ండ. ఏమీ తెలిమనటుు అ నీట్నే పాతిలోకి వంప చేతికి

ఄందివవండ” క్షణం అలోచించి, సమాధ్యనం ఆచాచడు భహాభంతిి.

తట఩ట్టయించాయు ఩రిచారిఔలు. చ్ూసూు చ్ూసూు ఄలాంట్

దాయుణమైన మోసం చెమమటం ఄంట్ల!

“ఏది మా భధువు? ఎఔవృడ??” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో

లో఩లినించి భహారాజు ఔంఠం వినరావటంతో తొలగిపోయింది వారి
ఄసందిఖధ ఩రిసితి. ఩యుఖులాంట్ నడఔతో ఩ఔవృ భందియంలోకిపోయి
భహాభంతిి చెప఩నట్లు భధుభ్యండాలోు కొంచెం నీట్ని పోస బాగా
ఔలిమతిపా఩యు. ఫంగాయుపాతి నిండుగా అ నీట్నే పోస

బుజంఖబూ఩తులవారి దఖవ౅రికి తీసుకుపోయాయు.

“ఄరిచి ఄరిచి మా గంతుఔ ఎండుఔపోయింది. మా భతుంతా

య గా
దిగిపోయింది. ఎవరార ఄఔవృడ?” భధుపాతిని ఄందుకుని, తీవం

చ్ూసూు ఄరిచాడు చ్ఔివరిు.

వెంటనే అమనభుందు ఩యతమక్షమై, తలవంచి నభసవృరించాడు

఑ఔ దావయపాలకుడు.

“భహారాజు సేవలోనే ఏభరిపాటును ఩యదరిించే ఇ

మొదుాభుఖాలు ఆతయుల఩నులిన జౄరిుగా నియుక్షమం చేసాుయు.

తీసుకుపోయి ఑కొవృఔవృరి఻ పాతిఔ కొయడాదెఫఫలు వడాంచ్భని

బవనయక్షకుడకి మా అజఞగా వినిపంచ్ు. తీసుకుపో” ఎయయఫడన ఔనులిన

గియుయగియుయన తిజృ఩తూ చెపా఩డు.

వి఩రీతమైన బమంతో ఎండుట్టకుల మాదిరి వణికిపోయాయు

అ ఩రిచారిఔలు. ఎనుబోతు చ్యభంతో చేమఫడన కొయడాదెఫఫ ఑ఔవృట్

఑ంట్మీద ఩డతేచాలు - బతెుడు వెడలు఩న ఉడ఩డుతుంది తభ

చ్యభం.
 పాతిఔ దెఫఫలంట్ల చె఩఩వలసంది ఏమీ ఈండదు.

వి఩రీతమైన బాధతో విలవిలలాడుతూ కింద఩డ పారణాలు

వదలటమే. వేరే దారిలేదు.

అజఞను పాలించ్టంలో అలసమం చేసేు తనకు ఄదే శిక్ష విధంచ్

ఫడుతుందనన బమంతో, “ఔదలండ - బవనం వెలు఩లికి ఩దండ”

ఄంటూ ఄదిలించి, వాయందరీన అ భందియంలో నుంచి ఫమట్కి

నడపంచాడు దావయ పాలకుడు.

“దేవరా.... యక్ష.... యక్ష... భభభలిన కాపాడే భ్యయం మీదే”

గోలుగోలున ఏడవట్టనికి సదధ఩డుతూ - వెలు఩ల నిలఫడ ఈనన

భహాభంతిి పాదాలమీద ఩డాాయు ఩రిచారిఔలు.

ఔనుసైఖతోనే దావయపాలకుడని ఔటాడ చేసేశాడు భహాభంతిి.

“వారి సంఖతి నేను చ్ూసుకుంట్టను. చ్ఔివరిు ఄడగితే నాకు

ఄ఩఩గించినటుాగా చెజృ఩కో” ఄంటూ ఄతనిన ఄవతలికి ఩ంపంచేశాడు.

తలలమీద ఎకివృ కూయుచనన భృతుమదేవత భటుమామం

ఄయిపోయినటుా తేలిఔగా నిటూాయుసూు చేతులు జోడంచాయు
఩రిచారిఔలు.
 “బవన యక్షకుడు భధువు నిండన భ్యండాలను తీసుకు
వచేచవయకు మీరవవయూ చ్ఔివరిు ఔళ్ుకు ఔనిపంచ్కుండా సంచ్రించ్ండ.

పొండ....” ఄంటూ వాయందరీన ఄవతలికి ఩ంప, బుజంమీద ఈనన జరీ

ఈతురీయానిన సయుాకుంటూ భందియంలోకి ఄడుఖుపెట్టాడు

భహాభంతిి.

“భనం హరిహయజృయంలో జయుఖబోయే వసంతోతసవాలను

సందరిించ్ట్టనికి వెళ్ళులని ఄనుకునానం. ఏరా఩టుు జౄరిు

ఄయామయా?” చ్ూసూు ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

“వాయంరోజుల తరావత జయఖబోయే అ ఈతసవాలకు ఆ఩఩ట్నించే

ఏరా఩టుు చేమటందేనికి భహా఩యబూ?” వినమంగా అమనతో
ఄనానడు భహాభంతిి.

“రోజు రోజు఻ నీది వట్ా భట్ా ఫుయయగా మారిపోతోంది

భహాభంతీి. ఏరా఩టుంట్ల ఩యయాణజృ ఏరా఩టుు కాదు. రాజధ్యనిని

వదిలి మేభు కాలు ఫమటపెటాటభంట్ల దేవతలు తభ తభ

ఖయబఖుడులను వదిలి ఉరేగింజృకు ఫమలుదేయటం వంట్ది. భంచి

చెడులు చ్ూడాలి. వాయం వయజయం ఖుణించాలి. వారిికుడకి ఔఫుయు

చేశారా చెమమలేదా?” భహాభంతిిని ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

 “చేశాను ఩యబూ... తభకోసం ఩యతేమఔంగా ఏదో హోభం

మొదలుపెట్టాటా. రేజృ ఈదమమే సవమంగా వచిచ తభతో భనవి

చేసుకుంట్టటా” చెపా఩డు భహాభంతిి.

“వారిికుడ వంట్ ఄసమాన శకిుశాలి భన సంసాినంలో

ఈండటం భన ఄదృషాం” ఄంటూ ఈండగా - తడఫడంది చ్ఔివరిు

మాట.... శరీయం మారింది. చేతిలోని భధుపాతి చ్ూసుుండగానే జ్యరి

కింద఩డపోయింది.

యఔయకాల భ్యవాలు శయవేఖంతో భహాభంతిి మొకంలో ఩యతమక్ష

భయామయి. ఎజృ఩డు చ్ూసనా ఩దిభంది ఄంఖయక్షకులు వెనుఔ

నిలఫడ వుంట్టయు. భరో ఩దిభంది భుందు భ్యఖంలో కా఩లా కాసూు

వుంట్టయు. రాక్షసుల వంట్ అ సైనికులు యక్షణగా వుండగా చ్ఔివరిుని

దగివ౅రిగా చ్ూడటం కూడా ఄసాధమమే. ఄటువంట్ చ్ఔివరిు ఑ంటరిగా -

ఔనీసం ఩రిచారిఔలు కూడా దఖవ౅య లేకుండా దొరికాడు అ రోజు...

ఄంతట్ ఄవకాశం భర఩఩ట్఻ తనకు లభంచ్దు.

వి఩రీతమైన దాహంతో ఎండుకుపోయినటుు తయారైన

పెదవులిన నాలుఔతో తడ చేసుకుంటూ చ్ుటూా చ్ూశాడు భహాభంతిి
఑ఔసారి.
 నిశిఫాం, నిరాభనుషమం. తాను, చ్ఔివరిు త఩఩ భరవవయూ

లేయఔవృడ. ఖుఫఖుఫలాడుతునన ఖుండెలిన చిఔవృ ఫటుాకుని, దుసుులోు

దాచ్ుకుని వునన ఩దునెైన చ్ుయఔతిు వెైజృ కూయయంగా చ్ూసూు ఫమట్కి

తీశాడతను.

“వారిికుడు.... భహాభంతివేతు... మా శేయయోభలాషి.....

మేభంట్ల ఩డ చ్చిచపోతాడు” భుందునన మతుట్ తలఖడ మీద తల

అనించి మాట్టుడు తునానడు చ్ఔివరిు.

఩దిపాతిల భధువును తాగిన తరావత కూడా తలకు ఎఔవృని

భతుు, భధుభ్యండాలోు ఔలిమతిప఩న నీట్ని యుచిచ్ూసన వెంటనే
తన ఩యతాపానిన చ్ూపంచ్టం మొదలుపెట్ాందని ఄయధమైపోయింది
భహాభంతిికి.

఩టారాని సంతోషానిన ఄతి఩దిలంగా తనలోనే ఄదుభుకుంటూ

చేతిలోని చ్ుయఔతిుని పెైకతాుడతను.

఑ఔవృట్ల పోటు.... ఎయయట్ యఔుం చివువన పెైకి లేచి ఩రిశుబింగా

ఈనన తలఖడలనీన భలిన఩డపోతాయి... గిల గిలా కొటుాకుంటూ తల

వాలేచసాుడు చ్ఔివరిు.... అమన ఩రిపాలించే అ సయవం సహా

బూభండలభంతా చిట్కలో తన కైవశమైపోతుంది. ఔనునభూస ఔనున

తెరిచేటంతలో తనే చ్ఔివరిు. ఉపరి బిఖ఩ట్ా చ్ుయఔతిుని ఫలంగా

దింపాడు భహాభంతిి చ్ఔివరిు ఖుండెలమీదికి.

ఄయక్షణంలో అరోవంతు.... అగివుంట్ల నిజంగానే ఄతను

ఉహంచిన విధంగానే జరిగి వుండేది. యఔుజృ భడుఖులో

విలవిలలాడుతూ వుండ వుండేవాడు చ్ఔివరిు.

కాని ఄది జయుఖలేదు.... చ్ుయఔతిు చ్ఔివరిు ఖుండెలిన

సమీపంచ్బోతునన సభమంలో “దోరహం.... మోసం... దగా...

వంచ్న...” ఄని ఖరిజసూు అ భందియంలో ఩యతమక్షం ఄయామడు

వారిికుడు.

఩యతమక్షభవుతూనే తన వాభహసాునిన విసుయుగా భుందుకు

జ్యచాడు. నాలుఔలు వియజ్యసుునన భంటలు ఈత఩ననమైనాయి అ

చేతిలో. మయుజృ తీఖలా వేఖంగా భుందుకొచిచ, భహాభంతిి

ఖుండెలకు తగిలినాయి.

వెరియగా ఄరిచి వెనకివృ ఩డపోయాడు భహాభంతిి. చ్ఔివరిు యకాునిన

యుచి చ్ూడవలసన చ్ుయఔతిు కాసాు ఄతని చేతిలోనించి జ్యరి

కింద఩డపోయింది.
 “఩యబూ.... భతుును వదిలి ఔనులు తెయవండ. ఏభరిపాటుగా

వునన సభమంలో ఇ దోరహ ఏం చెమమబోయాడో ఖభనించ్ుకోండ”

నిలఫడన చోట్నించి ఔదలకుండా చ్ఔివరిుని హచ్చరించాడు
వారిికుడు.

భూసుకుపోయిన ఔనులిన ఄతిఫలవంతంగా తెరిచాడు చ్ఔివరిు.

తనకు సమీ఩ంలో ఩డన చ్ుయఔతిుని చ్ూసేసరికి ఑ఔవృసారిగా

వదిలిపోయింది శియసుసను అవరించ్ుకుని వునన భతుు.

శతుయవులరాఔను ఩సఔట్ాన బఫుఫలిలా చివువన లేచాడామన తలఖడల

మీదినించి.

“దురాభయువ౅డా... నా ఈజృ఩తిని నాకే దోరహం తలపెడతావా?”

ఄంటూ చేతిని జ్యచి తన కడావ౅నిన ఄందుకుని ఑ఔవృట్ల వేటువేశాడు.

తెగి దొయుుకుంటూ దూయంగా పోయి ఩డంది భహాభంతిి శియసుస.

“నీ మీద నేను పెంచ్ుకునన నభభఔం వభుభకాలేదు. సరైన

సభమంలో పలవఔపోయినా వచిచ నా పారణాలు కాపాడావ. ఏం

కావాలో కోయుకో” ఎటూ ఔదలఔ భందియ దావయం దగివ౅య ఄలాగే

నిలఫడవునన వారిికుడ వంఔ చ్ూసూు అయాీంగా ఄనానడు చ్ఔివరిు.
 “మీ ఄభమానం, మీ అపేక్ష నాకు చాలు ఩యబూ. ఄయినా

కోయుకోభని ఄడగాయు కాఫట్ా సభమం వచిచనజృ఩డు ఄరిిసాును.

ఄజృ఩డు భరిచిపోకుండా దమ చేయించాలి” వినమంగా ఄడగాడు

వారిికుడు.

“ఎజృ఩డు ఏ సభమంలో ఏమి ఄడగినా ఆజృ఩డే ఆచేచశాం...”

అసనం మీద సయుాకు కూయుచంటూ చెపా఩డు చ్ఔివరిు. భహాభంతిి

యఔుంతో భలిన఩డవునన అమన కడవ౅ం మీద ఩డంది వారిికుడ దృషిా.

“ఏమిట్ నీ అలోచ్న?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

“సయయిన సభమంలో నేను రాఫట్ా పెను ఩యమాదం నించి

క్షేభంగా ఫమట఩డఖలిగాయు మీయు. ఄనిన సభయాలోును నేను ఆలా

రావడం జయఖఔపోవచ్ుచ. నేను రాని సభమంలో తభకు యక్షగా తభ

కడావ౅నిన నిమమిసేు ఎలా వుంటుందోనని అలోచిసుునానను.”

“కడావ౅నిన నాకు యక్షణగా నిమమించ్టమా? ఎలా??”

భరింత అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

ఆ఩఩ట్కి రండు వేల సంవతసరాల కియతం ఔంకాళ్ుడనే

భహామాంతిికుడు తను సాధంచిన భంతి తంతారలనినట్నీ ఑ఔ
తాళ్఩తి ఖయంథంలో ని఺఩ు఩రిచి వుంచాడు. నా ఖుయుదేవుల తరావత
ఆంత కాలానికి అ ఖయంథానిన నేను చ్ూడవలసన ఄవసయం ఔలిగింది”
భుందుకు వసూు చ్ఔివరిుకి చెపా఩డు వారిికుడు.

“స్దివదుా. విషమం ఏమిట్ల జౄరిుగా చెజృ఩” విసుఖు నిండన

ఔంఠంతో హచ్చరించాడు చ్ఔివరిు.

“సామానమమైన ఔతుుల఻ ఔట్టయుకి ఄదుబతమైన శకుులిన ఔలిగించే

భహా తంతి ఩యకియమ ఑ఔట్ అ ఖయంథంలో నాకు ఔనిపంచింది” చెపా఩డు
వారిికుడు.

“అలసమం దేనికి? వెంటనే దీనిన శకిువంతం చెయిమ” కడావ౅నిన

భుందుకు జ్యసూు అజ్యఞపంచాడు చ్ఔివరిు.

“తంతివిదమలు మాటలు చెప఩నంత తేలిఔకాదు ఩యబూ. యఔయకాల

దినుసులు, భూలిఔలు, వసుువులు సేఔరించాలి. అ పెైన భంతి

఩యయోగాలు చెయామలి. ఄవేవీ జయఖకుండా పలితం ఔనిపంచ్దు”

చెపా఩డు వారిికుడు.

“ఎవయఔవృడ?” చ్఩఩టుుచ్రిచి పలిచాడు చ్ఔివరిు.

వెంటనే లో఩లికి వచాచడు దావయపాలకుడు.

 తలతెగి ఩డవునన భహాభంతిి శరీరానిన చ్ూడగానే ఖజఖజ
వణికి పోయాడతను. “భుందు ఇ ఩యదేశానిన శుబిం చేయించ్ు.

బవనం వెలు఩ల వునన నా ఄంఖయక్షఔ ఫృందానిన లో఩లికి యప఩ంచ్ండ”

అజఞ ఆచాచడు చ్ఔివరిు.

ఖఫఖబా భుందుకు వచిచ భహాభంతిి శరీరానిన ఄవతలికి

తయలించ్ుకు పోయాడు అ బటుడు.

తరావత లోనికి వచాచయు ఄంఖయక్షకులు.

“ఆజృ఩డు వీరికి చె఩఩ండ. మీకు కావాలిసన వసుు ఩రిచ్మం

ఏమిట్ల వెంటనే తీసుకువసాుయు” వారిని వారిికుడకి చ్ూపసూు

చెపా఩డు చ్ఔివరిు.

“యుదారయణమంలో తి఩఩నఖుంట ఄనఫడే పెదా చెయువు ఑ఔటుంది.

వియఫూసన తంగేడుపొదలు పెదాపెదా ఫండరాళ్ుు ఔనిపసాుయి ఄఔవృడ.

఩డఖలు ఎతిు ఫుసలు కొట్లా కాలసరా఩లువుంటయ్... వాటనినంట్ భధమ

఑ఔట్ల రండో దేవభందాయజృ చెటుు మొలిచి వుంటయ్. తెలుట్ అ

చెటుా జృవువలను తీసుకురావాలి” ఄనానడు వారిికుడు.

“తరావత?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

 “భుందు వాట్ని తీసుకువసేు తయువాత చెపాును ఆంకేమి
కావాలో....” ఄనానడు వారిికుడు.

“భహాతంతివేతు చెప఩ంది ఏమిట్ల మీ తలలకు ఎకివృందా?”

ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

మౌనంగా నిలఫడ తలలు ఉపాయు ఄంఖయక్షకులు.

“ఄయితే వెళ్ుండ. అ చెటును ఔనిపెట్ా అ జృవువలను

తీసుకుయండ” ఖంభీయమైన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు చ్ఔివరిు. తలలు

వంచి ఄభవాదాలు చేసూు వెనుతిరిగి, బవనం వెలు఩లికి

వెళ్ళుపోయాయు శౌయమ఩యతాపాలలో సాట్లేని మేట్ వీయులని పేయుపొందిన
అ ఄంఖయక్షకులు.

***

“నడచి నడచి చాలా దూయం వచేచశాం... ఆంకా ఎంత దూయం

వెళ్ళులి?” ఄడాం వచిచన ఑ఔ చెటుాకొభభని విరిచి ఄవతలికి విసరేసూు

చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి.
 “నువువ నాతో రాకుండా ఈండాలిసంది. భనం వెళ్ుతుననది

మాభూలు ఩యదేశంలోకి కాదు. భహా దుయవ౅మాయణమంలోకి... ఄడుఖుకి

అయు ఩యమాదాలు పొంచివుండే ఩యదేశం....” ఄనానడు చ్ందుయడు.

“నీకు లేని ఩యమాదాలు నాకేంటయామ?” నవువతూ చ్ందుయడని

ఄడగింది వాయుణి.

“నా సంఖతి వేయు....” ఄనానడతను.

“నా సంఖతీ వేరే...” నవువతూనే ఄననది వాయుణి.

అ నవువవెనకాల ఄనవసయమైన మాటలు వదాని చెపే఩ సవయం

దాగివునన సంఖతి వెంటనే ఄయధమై మాటలిన మానేశాడు చ్ందుయడు.

చ్ూసూు చ్ూసూు ఈండగానే చీఔటుు ఄడవిలోకి ఩యవేశించి - భుందునన

దారి భూసుకు పోయినటుు ఄయింది. “భనం ఖుయుదేవులు చె఩఩నే

చెపా఩యుఔదా ఄని చెప఩న వెంటనే ఫమలుదేయడం చాలా పెదా తజృ఩.

రాతిి ఖడవనిచిచ తొలివెలుఖు వేళ్లో పెటుాకుని ఈండాలిసంది ఇ

఩యయాణం....” తనలో తను ఄనుకుంటుననటుు పెైకే ఄననది వాయుణి.

“ఆజృ఩డుమాతిం ఏమైందిట?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.

 “ఇ చీఔట్లు నడవడం చాలా ఔషాం.... తెలువారే వయకూ ఎదుయు

చ్ూసూు కూరోచవాలి. ఄనవసయభయిన శయభ” చ్ందుయడకి చెప఩ంది

వాయుణి.

ఫమట్కి చె఩఩ఔపోయినా ఄదేమాట చ్ందుయడ భనసులో

కూడా మదులుతోంది. ఄయితే - ఄటువంట్ వెసులుబాటు ఈండ

వుంట్ల ఖుయుదేవులే తభను భయునాడు ఫమలుదేయభని చెప఩

ఈండేవాయు. ఄ఩఩ట్ఔజృ఩డు ఩యయాణం చెమమభని అదేశించి

ఈండేవాయు కాదు.

“విశారంతి తీసుకోవాలి ఔదా.... ఆఔవృడెఔవృడెైనా భంచి చోటు

చ్ూసుునానవా?” ఄతని మౌనానిన భరోవిధంగా ఄయధం చేసుకుంటూ

ఄడగింది వాయుణి.

“మాటలు మాని భుందుకు చ్ూసుకో... సాధమమైనంత

దూయం వెళ్ళుపోవాలి” ఄంటూ ఄలాగే మొండగా ఔదిలాడు చ్ందుయడు.

గడమ గడమ చొజృ఩న ఄయధరాతిి వయకూ కొనసాగింది వారి

఩యయాణం. ఄంతఔంతకూ చీఔట్ దటాం ఄవడంతో

ఄసాధమమైపోయింది ఄడుఖు తీస ఄడుఖువేమటం. ఎతుుగా

విశాలంగా దికువృలనీన అవరించ్ుకుననటుా ఔనిపంచే ఑ఔ భరియచెటుాను
చ్ూస, చ్టుకువృన అగిపోయాడు చ్ందుయడు.

చెటుా మొదట్లు నేలరాలివునన అకులిన చేతులతో ఄటూ ఆటూ

చెలాుచెదుయు చేస వాయుణికి సైఖచేశాడు.

“నువువ విశారంతి తీసుకో, తెలువాయుఝాభు వయకూ నేను

కా఩లా ఈంట్టను. తరావత వెలుఖు వచేచవయకూ నువువ” ఄని అమకు

చెపా఩డు.

ఎదుయు చె఩఩కుండా అ ఩యదేశంలో మేను వాలిచంది వాయుణి.

చిట్కలో గాఢమైన నిదిలోకి జ్యరిపోయింది.

బాగా కిందికి వంగివునన ఑ఔ భరియకొభభని భధమకి విరిచి

అముధంలా తయాయు చేసుకునానడు చ్ందుయడు. విదామభ్యమసం

చేసుునన సభమంలో అముధ్యలిన వెంట బటుాకు తియఖటం నిషిదధం

కావటం వలు ఄతని దగివ౅య సరైన అముధం ఄంటూ
లేకుండాపోయింది.

' ఖుయుదేవులకు చెప఩ భంచి ఔతిుని వెంట తెచ్ుచకుని

ఈండనటుయితే చాలా బాఖుండేది. తజృ఩ చేశాను' తనలో తను

ఄనుకుంటూ వాయుణికి రండు ధనువుల దూయంలో కూయుచనానడు.

భరింత దటాం ఄయింది చీఔట్. చిభడలు, యఔయకాల కియమి఻టకాలు

పొదలభధమన చేరి విఔృతంగా ఄయుసుునానయి. భధమ భధమలో

వాట్గోలను దాట్ ఄతని చెవులకు చేయుతునానయి ఄడవి జంతువుల

చ్జృ఩ళ్ుు.

భనిషి వాసన ఖనుఔ తగిలితే వాట్లో ఏదో ఑ఔట్ త఩఩కుండా

ఄటుకేస వసుుందని ఄతనికి తెలుసు.

' వచేచది ఏదో తవయగా వచేచసేు బాఖుండు.. ఑ఔ ఩ని

ఄయిపోతుంది. చెటుాకొభభతో నాలుఖు వడాసేు దూయంగా

పారిపోతుంది. అ దృశమం ఔంట఩డతే త఩఩ ఄవతలికి పోవు మిగిలిన

జంతువులు' ఆంకోసారి తనలో తను ఄనుకుంటూ ఫదాఔంగా ఑ళ్ుు

వియుచ్ుకోబోయే ఩యమతనం చేసూు - ఄదిరి ఩డాాడు ఄతను -

఑ఔవృసారిగా.

భనిషి వాసనను ఩సఔట్ా ఄటుగా రావడంలేదు ఄడవి

జంతువులు. అ చెటుాకొభభల మీదనించి ఄతి నెభభదిగా కిందికి

దిఖుతునానయి రండు ఄస఩షామైన అకారాలు. ఉపరి బిఖ఩ట్లాశాడు

చ్ందుయడు.
 చెటుాకొభభని భరింత ఖట్ాగా బిగించి ఩టుాకుని, తాను వాట్ని
చ్ూడనట్లు ఔదలకుండా కూయుచనానడు.

జౄరిుగా కిందికి దిగిన తరావత స఩షాంగా ఔనిపంచ్టం

మొదలుపెట్ాంది వాట్ అకాయం.... నడుభులకు జంతువుల చ్యభం,

మడలో ఎభుఔల దండలు, చింపరి జుటుా - తలల మీద జ్యనెడు

పొడవునన కొభభలు.

నిజృ఩భుదాలవంట్ ఔళ్ును ఖుండింగా తిజృ఩తూ ఎగిరి ఖంతులు

వేసంది ఑ఔట్. “నయుడ మాంసం నోటన ఩డఔ నాలుఔ

చ్విచ్చిచపోయింది. దృఢంగా వునన అ భడస నా వంతు” చ్ందుయడకేస

చ్ూపసూు చెప఩ంది.

“చ్ూస్త్ చ్ూడగానే వంతుకు తయారైతే నీతో ఏభని

మాట్టుడేది? ఏదో ఑ఔవిధంగా సరిపెటుాకుంట్టను. నిదిపోతునన ఔనెన

నాకు చాలు...” ఄంటూ అలసమం చేమకుండా వాయుణికేస ఔదిలింది

రండో అకాయం.

చెటుా దిగిన తరావత తభలో తాభు తయజనబయజనలు ఩డుతూ

కొదిాసేజృ తాతాసయం చేసాుమని, ఇలోజృగా తాభు వాట్ శకిుముకుులిన
ఄవఖతం చేసుకోవచ్చని ఄనుకుంటునానడు చ్ందుయడు. ఄవి ఄంత

తవయగా ఔదులుతామని ఄతను ఏమాతిం ఄనుకోలేదు...

చివువన పెైకిలేచాడు కూయుచనన చోటునించి. “నిదిపోతునన

ఔనెన఩డుచ్ు జోలికిపోయేవాళ్ుు భుందుగా నా దఖవ౅రికి రావాలి....”

ఄంటూ ఎగిరి భుందుకు దూకాడు. ఄదిరి఩డంది వాయుణికేస

ఔదులుతునన అకాయం...

“భన ఖుటుా యటుా ఄవనే ఄయింది. మొకమాటం ఆంఔ

ఄనవసయం.... భుందుగా ఇ భడస ఩నే఩డదాం” ఄని ఑ఔదానిన

భరొఔట్ హచ్చరించ్ు కుంటూ వేఖంగా చ్ందుయడన వెంఫడంచినయ్.

చెటుాకొభభని గియగిరా తిజృ఩తూ వాట్ చేతులకి ఄందకుండా

వెనకివృ జరిగాడు చ్ందుయడు.

“఩టుాకో.... భుందుగా వాడ మడకామని ఩టుాకో” ఄంటూ

ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరి ఄతని బుజ్యలమీద నిలఫడంది మొదట్

అకాయం.
 నిలుచ్ునన చోట్నించి కొంచెంగా కూడా ఔదలకుండా చేతులిన
ఆంత పొడుఖున చాచి ఄతని చేతులోు వునన చెటుాకొభభని
ఎఖయగట్లాసంది రండో అకాయం...

పాభు నాలుఔ మాదిరిగా పొడుగావ౅ ఫమట్కి వచిచంది దాని

నాలుఔ. చేంతాడు మాదిరి పొడుగావ౅ సాగి చ్ందుయడ మడను ఫలంగా

చ్ుటుాకుంది. ఫలిషామైన పాదాలతో ఄతనిమడను ఄతిఫలంగా

నొఔవృడం మొదలుపెట్ాంది వడవడగా బుజ్యలమీదికి ఎకివృన మొదట్

అకాయం.

“రండు తరాలుగా ఇ చెటుాను సవంతం చేసుకుని ఆఔవృడే

ఫతుకుతునానం. దీనికిందికి ఎవయు వచిచనా మాకు అహాయంగా

మారిపోవాలిసందే. చావరా భడస్త్...... తొందయగా చ్చిచపో... అఔలి

చాలా ఎకువృవగా వుంది” ఄంటూ చేతులిన కిందికి దించి ఄతని

జుటుాను ఩టుాకుంది.

ఉపరి తీసుకోవడం చాలా ఔషామైపోయింది చ్ందుయడకి. పెైన

వునన అకాయం ఑ఔవృట్ల ఄయివుంట్ల ఏదో ఑ఔ విధంగా వదిలించ్ుకుని

వుండేవాడు. చేంతాడు వంట్ నాలుఔను జ్యచి ఄతని మడను ఖట్ాగా

చ్ుట్ా ఩టుాకుంది రండో అకాయం. ఄయినాసరే ఄధైయమ఩డకుండా శకిు

వంచ్న లేకుండా ఩యమతనం చేశాడు ఄతను అ ఩యమాదాల నుంచి
తప఩ంచ్ుకోవడానికి.

సాధమంకాలేదు. క్షణక్షణానికి బిగిసపోతోంది ఩టుా.... ఉపరి

ఄందఔ ఖుండెలు భంటపెడుతునానయి.

నిదిపోతునన వాయుణిని సహామంగా యభభని పలువలేదుకానీ...

఑ంట్లు వునన అకరి ఉపరి చ్ుఔవృలనినంట్నీ ఈ఩యోగించ్ుకుని

“పారిపో వాయుణీ... ఆఔవృడ నుంచి దూయంగా పారిపో... ఄని

ఄరిచాడు.

“చావు తెలివితేటలు చాలా ఎకువృవ ఇ భడసకి... తడవుచేస

఩యయోజనం లేదు. చ్ంపేయ్” ఄంటూ చ్ందుయడ తలను ఩టుాకుని

ఫలంగా పెైకి లాఖబోయింది బుజ్యల మీద నిలఫడన అకాయం.

మడ ఎభుఔ విరిగి తల తన శరీయం నించి విడపోతుననదని

తెలిస వచిచంది చ్ందుయడకి. “దయామలో బూతాలో వాముయూ఩ంలో

వునన పశాచాలో ఄని చాలా తేలిఔగా తీసుకునానను... ఄందుకు తగిన

భూలమం చెలిుసుునానను” తనలో తాను ఄనుకుంటూ అకరి

఩యమతనంగా గాలిలోకి ఎగిరి వెలిుకిలా నేలమీద఩డాాడు.
 చ్ందుయడు ఄలా కింద఩డపోతాడని ఄనుకోలేదు ఄతని
బుజ్యలమీద ఈనన అకాయం. కుదుయుగా నిలఫడ ఈండట్టనికి

శకిువంచ్న లేకుండా ఄదిచేసన ఩యమతనం వృథా ఄయింది.

ఄతనితోపాటుగా దభేలున కింద఩డపోయింది ఄది. దెఫఫ ఫలంగా

తగిలినటుా పెదాగా భూలిగింది.

రండో అకాయంమాతిం చ్ందుయడ మడను వదిలిపెటాలేదు. రండు

ఄడుఖులు భుందుకేస నాలుఔను భరింతగా జ్యచి, తన ఩టుాను

రట్ాంజృ చేసంది. “ఄయిపోయింది నా ఩ని... ఏదో సాధంచాలని వచిచ

ఇ నటాడవిలో పారణాలు పోగటుాకుంటునానను” తనలో తను

ఄనుకుంటూ అకరిసారిగా వాయుణిని ఑ఔసారి చ్ూడట్టనికి ఔనులను
ఄటుకేస తిపా఩డు.

తిప఩న వెంటనే ఝలుుభననది ఄతని శరీయం. ఄంతకు భుందు

ఄతను చేసన హచ్చరిఔ తన చెవుల ఩డగానే నిదిలేచింది వాయుణి.

ఎదుట ఄఖు పంచిన దృశామనిన చ్ూస బదిరిపోలేదు. ఩మిట్ చెంఖును

నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకుంటూ, పడకిళ్ుు బిగిసూు భుందుకు

వస్ుంది.
 “చ్ంపేసేయాలిరోయ్ ఇ భడసని, ఈకివృరి బికివృరి చేస
ఉపరిని లాగే యాలి” కిందినించి లేచి నడుభును నొకువృకుంటూ
రండో అకారానిన హచ్చరించింది మొదట్ అకాయం. దానిన ఖురించి

఩ట్ాంచ్ుకోలేదు వాయుణి. తనకి దగివ౅రిగా ఈనన రండో అకాయం మీదనే

తన దృషిాని కేందీిఔరించింది. సునినతంగా ఔనిపంచే అమ కోభల

హసాులోు ఎటువంట్ ఫలందాగి వుంటుందో చ్ందుయడకి బాగాతెలుసు.

ఫెడీ ఫెడీభని రండో అకాయం వెనునమీద ఩డాాయి భూడు

దెఫఫలు. ఄదిరి఩డ చ్ందుయడ మడను చ్ుట్ావునన నాలుఔను వెనకివృ

లాగేసుకుననది అ అకాయం. వెనకివృ తిరిగి వాయుణిమీద ఔలఫడట్టనికి

చ్ూసంది.

శకిుముకుులిన కూడఖటుాకునే ఄవకాశంగాని, అలోచించ్ుకునే

వమవధని గాని దానికి ఆవవలేదామ. పడకిళ్ును భుందుకు విసుయుతూ

బదికాళ్ళలా రచిచపోయింది.

మడమీది ఩టుా తొలగిపోగానే ఖుండెలనిండా గాలిని

ప్రలుచకుంటూ ఛంఖున లేచి నిలఫడాాడు చ్ందుయడు. ఄడవి

ఄదిరిపోయేటటుా ఑ఔ పొలికేఔ పెట్ా తనకు దగివ౅యగా ఈనన మొదట్

అకాయం మీద ఔలఫడాాడు.
 “సామం రావాలిరోయ్. నాకు సహామం కావాలి... చ్చిచ

భనకి అహాయం కావాలిసన ఇ భడస భకుయు భేతాళ్ుడ మాదిరి

రచిచపోతునానడు. తొందయగా వచేచయ్” రండో అకారానిన పెదాగా

పలిచింది ఄది.

ఄందలేదు దానికి సహామం. రండే రండు క్షణాలోు మొకం

఩గిలి పోయేటటుు దెఫఫలుకొట్ా కిందికి దొరిుంచేశాడు చ్ందుయడు. ఄది

చాలదని ఄనుకుననటుా దాని ఖుండెలమీద కూయుచనానడు.

ఇ లో఩ల రండో అకాయజృ జుటుా ఩టుాకుని, కొట్ాన చోట

కొటాకుండా వీయబాదుడు బాదేసంది వాయుణి.

“వదిలేయ్ తలోుయ్... నా జుటుాను వదిలేయ్. ఆంకా కొంచెం

ఖట్ాగా ఩టుాకునానవంట్ల మొతుం ఉడ వచేచసుుంది. నా శకుులు, నా

ఫలం ఄనీన నా జుటుాలోనే ఈనానయ్. నీకు దణణం పెడతా.... దమ

చ్ూపంచ్ు తలోుయ్” చేతులు జోడసూు బావుయు బావుయుభని

ఏడవటం మొదలుపెట్ాందది.

ఄయినాసరే దానిన ఄలాగే ఩టుాకొని చ్ందుయడ దఖవ౅రికి లాకువృ

వచిచంది వాయుణి.
 “నేను నిదిలేవటం ఆంకో క్షణం అలసమం ఄయి వుంట్ల
నిరాా఺ణమంగా నీ పారణాలు తీసేస, ఎభుఔలిన వియుసూు ఈండేవి. వీట్ని

ఫతఔనిమమకూడదు. ఏం చేసేు బాఖుంటుందో అలోచించ్ు” ఄంటూ

ఄతనికి చెప఩ంది.

“అలోచించ్ట్టనికి ఏమీలేదు... బూసాిపతం చేసేమటమే.

ఖుయువుగాయు నేరి఩న బూతసుంబన విదమని ఖుయుుచేసుకుంటునానను.

య గా అలోచిసుుననటుా మొకంపెట్టాడు
఑ఔవృ క్షణం అఖు” ఄంటూ తీవం
చ్ందుయడు.

బూతసుంబన విదమ కాదుఖదా ఔనీసం తేలు భంతారనిన కూడా

ఄతను నేయుచకోలేదని వాయుణికి తెలుసు. తయవృవామఔయణ మీమాంస

విదమలు నేయ఩టం జౄరిు ఄయిన తరావత వెైదమశాసుీం బోధసాుడు వారి

ఖుయుదేవుడు. అ తయువాత ఎవరికైనా ఄయహత ఈననదని భ్యవించిన

఩క్షంలో అకయన భంతిశాసుీ బోధన మొదలుపెడతాడు.

సామానమమైన శాసాుీలను చ్దువుకోవటం జౄరిు కాని చ్ందుయడకి

భంతిశాసుీంతో ఩రిచ్మం ఈండటం... జయఖని ఩ని. ఄయినా సరే అ

విషయానిన ఫమటపెటాటం గాని, ఄతని మాటలకు అశచయమపోవటం

గాని చేమలేదామ.
 “లససగా మాట్టుడావు... బూతసుంబన విదమ ఑ఔవృట్ల చాలదు.

ఄగినచాలన విదమని కూడా ఖుయుుకు తెచ్ుచకో... ఫడబానల వంట్

భంటని సృషిాంచి వీట్ని నిలువునా బసభం చేసేయ్...” ఄని

పోరతసహంచింది.

అ సంభ్యషణను వినేసరికి భరింతగా బమ఩డపోయినయ్ అ

అకారాలు... “ఄయామ... ఄమాభ... ఏదో సాధ్యయణమైన బాటసాయులని

బిభ఩డ మీ జోలికి వచాచం. భంతిశాసుీ కోవిదులని ఄనుకోలేదు....

మా మీద దమ చ్ూపంచ్ండ. ఆంకో జనభ ఄంటూ ఈంట్ల మీ

ఔడుజృన జృట్ా యుణం తీయుచకుంట్టం...” చేతులు జోడసూు

వేడుకోవడం మొదలుపెట్టాయి ఄవి.

“మీ వంట్ బూతపేయతాలిన బిడాలుగా పొందేఔంట్ల తలలిన నేలకేస

కొటుాకుని చ్చిచపోవటం చాలా ఈతుభమైన఩ని...” ఄంటూ

చ్ందుయడకేస చ్ూస “ఆంకా అలసమం ఎందుకు? భంతోరచాాటన

మొదలుపెటుా ఄని బిఖవ౅యగా ఄరిచి హచ్చరించింది వాయుణి.

తన ఖుండెలమీద కూయుచని ఈనన చ్ందుయడని ఑ఔవృ ఉజృలో

ఄవతలికి విదిలించి, ఄమాంతంగా వాయుణి పాదాలమీద
఩డపోయింది మొదట్ అకాయం.
 “మాతో ముదధంచేసన కాయణంగా ఄలసపోవటంవలు నీ
జతగాడ అలోచ్నలు సరైన దారిలో నడవటంలేదు... ఄదే఩నిగా

హచ్చరించి నువువ వాట్ని ఖుయుుచేమవదుా. నువువ ఏం చెపతే ఄది

చేసాుం... నువువ ఏమి కోయుకునాన వెంటనే తెచిచ ఆసాుం... భభభలిన

వదిలేయ్ తల్లు...” ఔనీనయు విడుసూు దీనాతిదీనంగా పారరిించింది.

అ మాటలిన వినగానే వింతగా మరిసపోయింది వాయుణి

వదనం... “ఄలాగెైతే మాకు తి఩఩నఖుంట దగివ౅య దొరికే దేవభందాయజృ

చెటుా బయడుకావాలి... తెచిచపెటాండ...” తడుభుకోకుండా చెప఩ంది.

తభ పారణాలు తభకు దకేవృ మాయవ౅ం ఔనిపంచినందుకు

సంతోషంతో ఩యవశించిపోతూ, నిఠాయుగా నిలఫడవలసన అ అకాయం
వినకూడని మాట ఏదో చెవుల ఩డనటుా చెవులిన ఖట్ాగా
భూసుకుంటూ తలవంచ్ుకుంది.

“ఏమిట్ అలసమం?” నడుభుమీద చేతులు వేసుకుంటూ

దానిని ఖదిాంచింది వాయుణి.

“నీకు తెలిమఔపోవచ్ుచగాని, భంతిశాసాుీనిన ఓపోసన ఩ట్ాన

నీ జతగాడకి త఩఩కుండా తెలిసే ఈంటుంది. ఄడుఖు తల్లు..” నెభభదిగా

చెప఩ంది రండో అకాయం.

 వి఩రీతమైన అశచయమంతో ఔనులిన పెదావిచేస చ్ందుయడ వంఔ
చ్ూసంది వాయుణి. ఔనిపంచీ ఔనిపంచ్కుండా ఄతను తల ఄడాం

తి఩఩ట్టనిన చ్ూస భళ్ళు అ అకారాల వంఔ భరోసారి చ్ూసంది.

“చె఩఩రా పోటుగాడా... దేవభందాయజృ చెటుా సమీ఩ంలోకి

పోయినా, అ చెటుా మీద చేతులు వేసనా మాలాంట్ వాట్కి ఏం

జయుఖుతుందో వివయంగా చెజృ఩..” చ్ందుయడని ఫతిమాలుకునానయి అ

అకారాలు.

ఄజృ఩డు ఄయధం ఄయిమంది వాయుణికి ఄసలు విషమం.

“ఒహోహ... మీయు భభభలిన ఎదిరించిన విధ్యనానిన ఫట్ా మీకు

ఄటువంట్ బమంలేదని ఄనుకునానను. నా ఄభపారమం త఩఩ని

ఆజృ఩డే తెలుసుకునానను... భరి మా కోరిఔ తీయడం ఎలా?” ఄంతా

తనకు తెలిసపోయినటుా ఖంభీయంగా మొకం పెడుతూ ఄడగింది.

“కావాలంట్ల మీ ఆదారీన తి఩఩న ఖుంట దఖవ౅రికి తీసుకుపోఖలం.

ఄంతకు మించి మేభు ఏమీ చేమలేభు...” రండు క్షణాలు తభలో

తాభు ఖుసఖుసలాడుకుని అమకు వివరించి చెపా఩యి అ అకారాలు.

 ఄడుఖు తీస ఄడుఖువేమటం ఄతిఔషాంగా ఈనన అ ఄడవిని
ఄధఖ మించ్ట్టనికి తేలికైన మాయవ౅ం లభసుుననదనన అనందంతో వెంటనే
తలవూపంది వాయుణి.

“యండ... యండ... వచిచ మా బుజసవృంధ్యలమీద కూరోచండ...”

ఄంటూ నేలమీద మోఔరించి కూయుచనానయి అ అకారాలు. ఄదే఩నిగా

తన పాదాలు ఩టుాకుని బాధలనీన చెజృ఩కునన మొదట్ అకాయం

బుజ్యలమీద కూయుచననది వాయుణి. అమ పడకిట్ పోటును యుచిచ్ూసన

రండో అకారానిన ఎంచ్ుకునానడు చ్ందుయడు.

నిఠాయుగా నిలఫడ పెదాగా హంకాయంచేస ఑ఔవృసారిగా గాలిలోకి

ఎగిరాయి అ అకారాలు... అ వేగానికి విసుయుగా వచిచ మొఖాలకు

తగిలిన గాలి దెఫఫకు ఔళ్ుు ఖట్ాగా భూసుకునానయు చ్ందుయడు -

వాయుణి.

తిరిగి వారిదాయూ ఔళ్ుు తెరిచేసరికి ఑ఔ పెదా చెయువు దగివ౅య నేలకు

దిగాయి అ అకారాలు.

“తి఩఩నఖుంట ఄంట్ల ఆదే... ఄవతలి఩ఔవృ నించీ ఄతి

బమంఔయమైన యుదారయణమం మొదలవుతుంది. మీకు కావాలిసన

దేవభందాయజృ చెటుు అ ఄడవిలోనే ఈంట్టయ్. వెళ్ళు తెచ్ుచకోండ”

ఄంటూ చ్టుకువృన మామం ఄయిపోయాయి. “భళ్ళు వెళ్ళు అ

భరియచెటుా దగివ౅రే కూయుచంట్టయి. భనలాంట్ వాళ్ుు ఎవరైనా వసేు

పారణాలు తీసేసాుయి” గాలిలోకి చ్ూసూు చెప఩ంది వాయుణి.

“భనం చేమఖలిగింది ఏమీలేదు... భనం కొట్ాన దెఫఫలు

వాట్ని కొంచెంగా బాధంచాయే త఩఩ పారణాలు తీమలేదు. వాట్ని

చ్ం఩టం సామానుమలకు సాధమంకాని ఩ని... వదిలయ్” చ్ుటూా

చ్ూసూు ఄనానడు చ్ందుయడు.

“తెలువాయట్టనికి ఆంకా చాలా వమవధ ఈంది. వెలుఖు వచేచవయకూ

అగి అ తరావత ఩యయాణం మొదలుపెడదాం” ఄంటూ చెయువు

ఖటుామీది నించి దిగి దూయంలో ఔనిపంచిన ఑ఔ ఖాళ్ళసిలంకేస నడచింది
వాయుణి.

***

సూరోమదమం ఄవట్టనికి సరిగావ౅ ఑ఔ గడమకాలం భుందుగా

మలకువ వచిచంది ఈత఩ల భహరిి సహధయభచారిణికి. ' సహామం

చెమమట్టనికి వాయుణి లేదు. పారతఃకాల బోధన ఄనంతయం పలులందరి఻

పలహారాలు సదధం చెయామలి...' ఄనుకుంటూ ఩డఔమీది నించి దిగి,

ఄలవాటు ఩యకాయం తన ఩తిదేవుడ పాదాలను తాకి నభసావృయం
చెమమబోయింది.

అమ లేచిన తరావత భరో ఄయధగడమకు నిదిలేవటం భహరిికి

ఄలవాటు. ఄటువంట్ది అ రోజున మాతిం అమఔంట్ల భుందుగానే

లేచినటుు ఖాళ్ళగా ఈననది అమన ఩డుకుని ఈండవలసన ఩యదేశం.

' ఆదేమిట్? ఎజృ఩డూలేనిది ఆవాళ్ ఆంత తవయగా

నిదిలేవటమేమిట్?' తనలో తను ఄనుకుంటూ ఩యణశాలలోనించి
ఫమట్కి వచిచంది సహధయభ చారిణి.

ఔణఔణభని వెలుఖుతునన ఑ఔ పెదా అభుదజృ దీ఩ం వెలుఖులో

పెదాఔలవం భుందు కూయుచని ఏవో భూలిఔలిన ఄదే఩నిగా
నూయుతునానడు ఈత఩ల భహరిి.

“మీయు తయాయుచేసుునన ఓషధం ఎవరికి?” అశచయమంగా

అమనను ఄడగిందామ.

“తెలువారి తొలి వెలుఖు రాఔభుందే ఆది తయారైపోవాలి.

సూయమకాంతి తగిలితే ఆను఩భుఔవృలమాదిరి ఖట్ా఩డపోతాయి ఇ

భూలిఔలు” చెపా఩డు భహరిి.
 “ఄంట్ల మీయు ఄసలు నిదిపోలేదననమాట... రాతింతా ఇ

ఔలవం భుందే కూయుచని ఈనానయననమాట” ఄననదామ. ఄవునని

తలవూపాడు ఈత఩లభహరిి.

“ఇ ఓషధం ఎందుకు? ఎవరికోసం?” ఄడగింది.

“నినన సామం సభమంలో వచిచన ఄతిథులకు ఆచిచ ఩ంపాలి.

కేశవచ్ందుయడని బాధసుుననశూలకు ఆదిజౄరిు వియుఖుడు కాదుగాని, అ

బాధనించి కొంచెంగా ఈ఩శభనానిన ఄందిసుుంది.”

“భరి భన చ్ందుయడని, వాయుణిని మీయు ఩ంపంది

దేనికోసం?”. . . “భహారాజులకు జౄరిు ఈ఩శభనానిన ఔలిగించే
ఓషధం తయాయు చేయాలంట్ల దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కావాలి.

దానికోసం...”

“ఆ఩఩ట్కిజృ఩డు అ బయడుతో ఄవసయం లేనజృ఩డు అ పలులిన

ఄ఩఩ట్ఔజృ఩డు చిభభచీఔట్లుకి తయభటం దేనికి? తెలువారాఔ ఩ంపంచి
ఈండవచ్ుచ ఔదా.”

“పచిచదానా... ఏ ఩నిచేమట్టనికైనా సభమం, సందయబం,

శుబభుహయుం ఄంటూ కొనిన ఈంట్టయి. వారిదాయూ అ సభమంలో

఩యయాణం ఄయితేనే ఄ఩఩చెప఩న ఩నిని దిగివజమంగా

జౄరిుచేమఖలయు. భరొఔవృ పావుగడమ అలసమం చేస వుంట్ల

దేవభందాయజృ బయడును తీసుకురావటం కాదు ఖదా... ఔనీసం

తి఩఩నఖుంట దగివ౅రికి కూడా పోవడం ఔషాం ఄయివుండేది.”

“ఏమిట్ల మీ మాటలు ఑కోవృసారి నాకు ఄయధం కావు. పా఩ం...

తలిుదండుయలిన వదిలి అశయభవాసం చేమట్టనికి వచిచన అ

఩సఔందులకు ఎలా ఄంతు ఫడుతునానయో ఏమిట్ల..' తనలో తను

ఄనుకుంటూ తిరిగి ఩యణశాలలోకి వెళ్ళుపోయింది అమ. మొకం మీది

నించి ఔలవంమీదికి ఩డబోయిన చెభట బిందువునొఔదానిన ఄవతలికి

విదిలిసూు చియునవువ నవావడు ఈత఩లభహరిి.

' బవిషమత్ ఏమిట్ల, ఎలా ఈంటుందో నీకు తెలిమదు.

తెలిసవుంట్ల ఆంత తాప్రగా నిలఫడ మాట్టుడ ఈండేదానివి కాదు...'

తనలో తను ఄనుకుంటూ తిరిగి ఔలవంలోని భూలిఔలను వేఖంగా

నూయడం మొదలుపెట్టాడు.

***

నులివెచ్చని సూయమకియణాలు వచిచ మొకంమీద ఩డేసరికి

ఈలికివృ఩డ లేచి కూయుచననది వాయుణి.
 ఑ఔవృక్షణం తను ఎఔవృడ ఈననదో అమకు ఖుయుుకు రాలేదు.

అశయభంలో తోట్ విదామరిినుల భధమ హాయిగా నిదిిసూుండవలసన తను

అ ఫహయంఖ ఩యదేశంలో ఔట్ఔ నేలమీద శమనించ్టం ఏమిట్ల
ఄంతుఫటాలేదు.

' ఏమిట్ది? నేను ఆఔవృడకి ఎలా వచాచను? ఄసలు నేను'

఑కింత అందోళ్నగా ఄనుకుంటూ లేచి నిలఫడుతుండగా జఞపుకి
వచిచంది జరిగిన దంతా. ఔనులు చిట్ుసూు ఩ఔవృకు చ్ూసేసరికి ఑ఔ చినన

చెటుాకింద ఆటుఔరాయి వంట్ చినన కొండరాయిని తలఖడమాదిరి

తలకింద పెటుాకుని నిదిిసుునన చ్ందుయడు ఔనిపంచాడు.

“ఎటువంట్ ఔషామైన ఩నినెైనా తేలిగావ౅ చేస పారేమఖల

పోటుగాడ మాదిరి ఫమలుదేరివచిచ పొదుాపెైకి వచిచనది కూడా
తెలిమకుండా నిదిపోతునానవు.... ఆలా ఄయితే వచిచన఩ని

జౄరైనట్లా” వెకివృరింజృగా ఄంటూ దూయంలో ఈనన చెయువు ఖటుా దఖవ౅రికి

ఫమలుదేరింది అమ.

అ మాటలకు చ్ందుయడకి వచేచసంది మలకువ. ఔళ్ుు వి఩఩గానే

అమ ఔంగాయు఩డనటుా తను ఄఔవృడకి ఎలా వచాచడోనని

ఔలత఩డలేదతను.
 “రాతిి అ బూతాలతో శిఖ఩టుు ఩టాటంతో ఑ళ్ుు జృలిస
పోయినటుా ఄయింది. ఄందుకే మలకువ రాలేదు” ఄంటూ అమ

వెనుకే ఄడుఖులు వేశాడు.

రండు తాడచెటుంత ఎతుుగా ఈనన చెయువు ఖటుామీదికి ఎకివృ

నీట్ని చ్ూశాయు వారిదాయూ.

“మొకమాయజనం ఄయామఔ నేను సాననం చేయాలి. భడుఖుగా

ఈండే ఩యదేశానిన చ్ూసపెటుా” ఄంటూ నీట్ దఖవ౅రికి నడచింది వాయుణి.

చేతిని జ్యచి నీట్ని భుటుాకోబోతుండగా “అఖండ... వెనకివృ

వచేచమండ” ఄంటూ బిఖవ౅యగా వినవచిచంది ఑ఔ ఔంఠం.

ఄదిరి఩డ భుందుకు జ్యచిన చేతిని వెనకివృ తీసేసుకుననది

వాయుణి. తల తిప఩ అ ఔంఠం వినవచిచన దిశలోకి చ్ూసంది. ఩దునెైన

గడాళ్ుని బుజ్యలమీద వేసుకుని, ఖటుామీద నిలఫడ ఈనన గారమీణులు

఩దిభంది ఔనిపంచాయు అమకు. “ఎవయు మీయు? ఎందుకు భభభలిన

అపాయు?” వారిని ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“ఏ తలిు ఔననబిడాలో గాని చెయిమవేసేు ఔందిపోయేటటుా

ఄజృయూ఩ంగా ఈనానయు.... ఆది తి఩఩నఖుంట. భనిషైనా, జంతువెైనా
నీట్ని భుటుాకునన భయుక్షణం పారణాలిన హరించి వేసుుంది” చెపా఩డు
఑ఔ గారమీణుడు.

నీలియంఖులో సవచ్ాంగా ఔనిపసుునన నీట్వంకా, ఄతని వంకా

మారిచ మారిచ చ్ూసంది వాయుణి. “మీయు ఎజృ఩డో ఏదో జయఖటంవలు

ఎజృ఩డూ ఄదే ఩యమాదం ఎదుయవుతుందని బమ఩డుతునానయు. ఇ

నీళ్ుు చాలా చ్ఔవృగా ఈనానయి” ఄంటూ చేతిని నీట్లో భుంచింది.

“ఄమమబాబోయ్... వదుా... వదామాభ... వదుా” బిఖవ౅యగా

ఄరిచాడు అ గారమీణుడు. ఄతనిలా ఄయవలేదు చ్ందుయడు. ఎగిరి

వాయుణికి దగివ౅యగా దుమికాడు. అమ నడుభు చ్ుటూా చేతులు చ్ుట్ా

ఄమాంతంగా ఎతిు రండు ధనువుల దూయంలో ఩డపోయేటటుు

విసరాడు.

“నీకు ఄసలు ఫుదిధలేదు. వీళ్ుని చ్ూసేసరికి వీళ్ు పరికితనం

నినున కూడా అవరించ్ుకుననటుుంది” కింద ఩డటంలో మోచేతులు

చిననగా గీయుకు పోయి, సవల఩ంగా బాధ ఔలఖటంతో కో఩ంగా
ఄరిచింది వాయుణి.

“బాగానే ఄరిచావు గాని, ఑ఔసారి నీళ్ుకేస చ్ూడు” నవువతూ

చెపా఩డు చ్ందుయడు. ఄటుకేస చ్ూసన వాయుణికి ఔనిపంచింది - పాతిఔ
భూయలకు పెైగా పొడుఖునన పెదా జలచ్యం. వాయుణి నీట్లో చెయిమ

పెటాగానే తన నోట్ని పెదాగా తెరిచి ఖట్ాగా ఩టుాకోబోయింది.

చ్ందుయడు వేఖంగా ఔదలటంవలు తీయకుండాపోయింది దాని

కోరిఔ. పొడవాట్ నాలుఔలను లో఩లికి ఫమట్కి అడసూు,

ఖజనిభభ఩ళ్ువంట్ ఔనులతో వారివంకే ఖుయుయగా చ్ూస్ుంది. “నీళ్ులోు

మొసళ్ుు ఈంట్టయి... కొనిన కొనిన చే఩ల వంట్ జలచ్రాలు

ఈంట్టయి. ఆదేవిట్ పాభులా ఈంది!” అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి.

“పాభులా ఈండటం కాదు తల్లు... ఄది పామే. తన శరీరానిన

తనే మోసుకోలేఔ నీట్లో నివసంచ్ట్టనికి ఄలవాటు ఩డంది.

దీనివంట్వి ఇ నీట్లో ఆంకా ఄనేఔం వునానయి. అఔలి ఄధఔం

ఄయినజృ఩డు ఑ఔదానిన ఑ఔట్ చ్ంజృకు తింటూ వుంట్టయి”

భుందుగా హచ్చరించిన గారమీణుడు అమ దఖవ౅రికి వసూు చెపా఩డు.

' ఇ మాట భుందుగానే చెప఩వుంట్ల చాలా బాఖుండేది'

తనలో తను ఄనుకుంటూ తిరిగి చెయువుఖటుా మీదికి ఫమలుదేరింది
వాయుణి.

“మీయు ఎవయు నామనా?” ఄడగాడా గారమీణుడు.

 ఏమీ దాచ్ుకోలేదు చ్ందుయడు. “యుదారయణమంలో మా

ఖుయువుగారికి ఑ఔ భూలిఔ కావాలిస వచిచంది. దానికోసం వచాచం....

మేభు ఈత఩లభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసే విదామయుిలం” ఈనన

విషయానిన చెపా఩డు.

దేశదేశాలోు వి఩రీతమైన పేయు ఩యతిషఠలునన భహానుభ్యవుడు

ఈత఩లభహరిి. అమన పేయు తెలిమనివాయంటూ ఈండటం

ఄసంబవం. గడాలి బుజంమీద వేసుకుని వునన అ గారమీణుడ

మొకంలో మాతిం ఎటువంట్ భ్యవాలు ఔనిపంచ్లేదు. “ననున ఄడగితే

అమన ఎవరోగాని నువువ చెఫుతుననంత గ఩఩ భనిషి మాదిరిగా

నాకు ఄనిపంచ్డంలేదు” చ్లుగా ఄనేశాడు చ్ందుయడతో.

రివువన వచేచసంది వాయుణికి కో఩ం. “ఎందుఔని?”

ఄతి఩యమతనం మీద ఄదుభుకుంటూ ఄడగింది.

“తి఩఩నఖుంట ఖురించి ఩సపలులిన ఄడగినా చెజృతాయు. ఆలాంట్

చోటును ఖురించి మీకు జ్యఖయతులు చె఩఩కుండా ఩ంపంచిన భనిషి

గ఩఩వాడు ఎలా ఄవుతాడు?” అమకు ఎదుయు ఩యశన వేశాడు
గారమీణుడు.
 తెలుట్ ఩లవయుస ఫమట్కి ఔనిపంచేలా నవివ - తల విదిలించింది

వాయుణి. “మా ఖుయుదేవుల ఖురించి తరావత

మాట్టుడకుందాభుగాని, భుందు మాకు దారి చ్ూపంచ్ండ...

ఄడవిలోకి వెళ్ళు” ఄంటూ ఄతనితో మాటలు మొదలుపెట్టాడు

చ్ందుయడు.

“ఄమమబాబోయ్.... వచేచస్ుంది... ఆఔవృడునంచి పారిపోండ

ఄందయూ. పారిపోయి పారణాలు దకివృంచ్ుకోండ” ఈననటుుండ

ఄరిచాడు ఆంకో గారభసుుడు.

బుజ్యలమీద వునన గడాళ్ుు వేఖంగా ఩రిగెతుట్టనికి ఄడాం

వసాుమని భ్యవించినటుా వాట్ని ఄవతలికి విసరేశాయు వాయందయూ.

ఉపయుు బిఖ఩ట్ా చెయువుఖటుా మీదినించి ఄవతలి ఩ఔవృకు ఩యుఖులు

తీశాయు.

“అఖండ. ఑ఔవృక్షణం అగి విషమమేమిట్ల చె఩఩ండ. అఖండ”

అశచయమం నిండన ఔంఠంతో ఄడగింది వాయుణి.

అ మాటలిన వినిపంచ్ుకోలేదు ఎవయూ. చెయువుఖటుా మీదినించి

దిగి ఔనునభూస ఔనున తెరిచేటంతలో మామమైపోయాయు. “వాళ్ు

మానసఔ ఩రిసితి సజ్యవుగా వుననటుా నాకు ఄనిపంచ్టంలేదు.

ఄయినదానికి కానిదానికి బమ఩డటం వీళ్ు అచాయం ఄనిపస్ుంది”
ఄంటూ మాటలిన భధమలోనే అపేసంది వాయుణి.

సూయుమడ కియణాలు఩డ చెయువులోని నీయు తళ్ుకు తళ్ుకుభని

మయు సుునానయి ఄ఩఩ట్వయకూ. ఆజృ఩డు అ మయుజృ మామం

ఄయిపోయింది. కాయుభఫుఫలు అకాశంలో ఩యతమక్షం ఄయినటుా

కావుయుఔమిభంది.

“వయిం వస్ుందంట్టవా చ్ందార? ఄడవి ఩యదేశాలోు ఄకాల వరాిలు

ఄతి సాధ్యయణం ఔదూ?” ఄని చ్ందుయడని ఄడుఖుతూ తలపెైకతిు
చ్ూసంది అమ.

వయిం కాదు అమకు ఔనిపంచింది... ఫిహాభండమైన రఔవృలిన

విశాలంగా తెరిచి కుబేయుడు ఈ఩యోగించాడనుకునే జృష఩ఔ

విమానంలాగా రివువన వచేచస్ుంది ఑ఔ భహా విహంఖం. ఫండ

చ్కాయలంత వునానయి దాని ఔనులు. నాలుఖు భూయల పొడవున

఩టకాఔతిులా ఔనిపస్ుంది భుకువృ. “ఄది భనలేన చ్ూస్ుంది...

కోడపలులిన తనునకుపోయే డేఖలా భనలిన తనునకుపోవడం త఩఩నిసరి”

఑ణుకుతునన ఔంఠంతో ఄననది వాయుణి.
 వేఖంగా కొటుాకుంటునన ఖుండెలిన చిఔవృఫటుాకుంటూ చ్ుటూా
చ్ూశాడు చ్ందుయడు. గడాళ్ును వదిలిపెట్ా దూయంగా పారిపోయిన

గారభసుుల మాదిరి తాభు పారిపోయేందుకు ఏభంత వమవధ లేదు.

చెయువుఖటుా మీదినించి కిందికి దిఖఔభుందే వచిచ఩డుతుంది అ

రాక్షస ఩఺. వాయుణి వెలిఫుచిచనటుా తభను కోడపలులాు

ఎఖరేసుకుపోతుంది.

“అలోచిసూు కూయుచని వుంట్ల జృణమకాలం ఖడచిపోతుంది.

ఏదోఔట్ చెయ్ చ్ందార.. తవయగా... తవయగా” బమ఩డపోతూ

హచ్చరించింది వాయుణి.

“ఏం చెయామలో నాకు తెలిసేు ఆంతసేపా? ఇపాట్కి ఎజృ఩డో

చేసేస ఈండేవాడని. చెవికోసన మేఔలాగా ఉరికే నసపెట్ా చ్ం఩కు”

ఄంటూ చ్ుటూా చ్ూశాడు చ్ందుయడు.

దఖవ౅రికి వచేచసందా భహావిహంఖం... దానిరఔవృల తాకిడకి

చెయువుఖటుా మీద ఈనన చెటుు చేభలు తుఫాను గాలిలో

చికువృఫడనటుా విఔృతంగా ఉఖటం మొదలుపెట్టాయి. చెయువుఖటుా

మీది చెటూాచేభ మాతిమే కాదు - చెయువులోని నీయు చెలాుచెదురై

ఄలల కింద యూపాంతయం చెందుతోంది.

 తభ ఫయువులను తామే మోసుకోలేఔ అ నీట్ని అధ్యయంగా
చేసుకుని ఫతఔట్టనికి ఄలవాటు఩డన పాభులు, వాట్తోపాటు
సహజీవనం చేసే జలచ్రాలు ఆట్లా ఔనిపంచి మయుజృవేఖంతో ఄట్లా
మామమైపోతునానయి.

“వచేచసంది చ్ందార... భుందు ననేన ఩టుాకుంటుంది”

వణుకుతునన ఔంఠంతో భరోసారి ఄరిచింది వాయుణి.

సరిగావ౅ ఄజృ఩డే ఄలుఔలోులం ఄవుతునన నీట్లో నించి తలను

ఫమట్కి పెట్ా, వేఖంగా వసుునన విహంగానిన చ్ూడగానే తిరిగి నీట్లో
భునిగిపోవట్టనికి ఩యమతనం మొదలుపెట్ాంది ఑ఔ పెదాపాభు.

పచిచపచిచగా పెైకిలేసుునన ఄలల కాయణంగా దాని ఈదేాశమం

నెయవేయటం చాలా ఔషాంగా ఈంది.

“వచేచయ్ వాయుణీ... కిందికి వచేచయ్” ఄని ఄయవటంతో

అఖకుండా వాయుణి చెయిమ ఩టుాకుని నాలుగే నాలుఖు ఄంఖలోు

ఖటుామీది నించి నీట్దఖవ౅రికి పోయాడు చ్ందుయడు. ఄఔవృడ వాయుణి

చేతిని వదిలిపెట్ా, నీట్మీద ఔనిపసుునన అ పాభుతోఔను ఩టుాకుని

ఫయుయన ఑డుామీదికి లాగాడు.
 భుంచ్ుకువసుునన ఩యమాదానిన ఖురించి భరిచిపోయి
వి఩రీతమైన అఖయహావేశాలతో చెవులు చిలుులు ఩డేటటుా
ఫుసలుకొడుతూ, ఆంత లావున నోట్ని తెరిచి ఄతని బుజ్యలిన
఩టుాకోవట్టనికి ఩యమతినంచిందా పాభు.

దగివ౅య దగివ౅యగా నలుఫది భూయల పొడుఖు, ఎనిమిది జ్యనల

లావు ఔలిగివునన అ క్షుదిజీవి ఄలా ఫుసలు కొటాటంతో తప఩పోయింది
ఄతనిన, వాయుణిని చ్ుటుాకోబోతునన ఩యమాదం. కోడపలుల వంట్

మానవులు ఑ఔ ఩ంట్కిందికి కూడా రాయని ఄనుకుందో లేఔ మరిసే

శరీయంతో నీట్లో నించి ఫమట్కి వచిచన అ పాభు భరింత
యుచిఔయమైన అహాయభని భ్యవించిందో గాని చెవులు చిలుులు ఩డేటటుా
కఔవృరించి, వజ్యరముధ్యల వంట్ కాలిగోళ్ుతో దానిన ఑డస఩టుాకుని
గాలిలోకి లేచిందా భహా విహంఖం. తగివ౅పోయింది ఇదుయుగాలి.

఩యశాంత యూపానిన పొందింది చెయువులోని నీయు. నిలఫడేందుకు ఒపఔ

లేనటుా నేలమీద చ్తికిల఩డపోయింది వాయుణి.

“ఆవాళ్ భనం లేచిన వేళ్ చాలా భంచిదెై వుంటుంది. చెటాంత

఩యమాదం చిట్కలో భన నుంచి తప఩పోయింది” మొకం మీదినించి

ఔనులోుకి జ్యయుతునన ఑కొవృఔవృ సేవద బిందువును ఄదుాకుంటూ
ఄననది.
 “భనం వెళ్ువలసంది యుదారయణమంలోకి. ఄఔవృడ ఆంతఔంట్ల

వందరటుు బయానిన ఔలిగించే ఩యమాదాలు తాయస఩డతాయి. నేను

఑ంటరిగా వెళ్ళువసాును. నువువ ఇ చ్ుటుా఩టు ఏదెైనా ఄడవి గారభంలో

విశారంతి” ఄంటునన చ్ందుయడు ఄతివేఖంగా తలవంచ్ుకునానడు.

చేతికి దగివ౅రోు ఈనన ఑ఔ లావుపాట్ భట్ాబడాను తీసుకుని,

ఄతని తలకేస ఖురిపెట్ా విసరింది వాయుణి.

ఄతను తప఩ంచ్ుకోవటంతో భరింత ఄధఔం ఄయిపోయింది

అమ కో఩ం. “ఆజృ఩డు ఄంట్ల ఄనానవుగాని, ఆంకోసారి ఆలాగే

మాట్టుడతే నీ భరామద దఔవృదు. నోట్ని ఄదుజృలో పెటుాకో” తయజని

చ్ూపసూు బదిరించింది.

నవువతూ భళ్ళు చెయువుఖటుా ఎకావృడు చ్ందుయడు. భహా

విహంగానిన చ్ూస చెలాుచెదురైన గారమీణులు తిరిగి ఖటుా దఖవ౅రికి

రావట్టనిన చ్ూస నవువతూనే చెయిమ ఉపాడు.

“నిజంగా మీయు ఎవరోగాని ఖుండెలు తీసన ఫంటుు. భహా

విహంఖం దృషిాలో ఩డనతరావత పారణాలతో తప఩ంచ్ుకుననవాయు

ఆంతవయకూ ఎవయూ లేయు... ఆ఩఩ట్వయకూ పాతిఔభందిని మా

వాళ్ుని పొటాన పెటుాకుంది ఄది...” చెపా఩డు ఑ఔ గారభసుుడు.

 “పాతిఔభందిని పొటాన పెటుాకుననదంట్ల దాని నివాసం ఆఔవృడకి
దగివ౅రోునే వుంటుంది. మీయందయూ ఔలసఔటుాగా ఔదిలిదానిన-” ఄంటూ

వారివదనాలోు ఩యతమక్షం ఄయిన భ్యవాలిన చ్ూస మాటని మింగేశాడు

చ్ందుయడు.

“భహా విహంఖం ధ్యట్కి శరీయభంతా భట్ా కొటుాకుపోయింది.

శుబింగా సాననంచేస ఔడుజృనిండా కాసని నీళ్ుు తాగాలి... సరైనచోటు

ఎఔవృడ ఈందో దమచేస చె఩఩రా?” ఈననటుుండ అ గారభసుులిన

ఄడగింది వాయుణి.

“ఄయోమ ఎందుకు లేదమాభ? ఄడఔవృ ఄడఔవృ అడకూతుయు

నోయు తెరిచి ఄడగితే కాదని ఄంట్టమా? మా ఆళ్ుు ఆఔవృడకి దగివ౅రోునే
ఈనానయి. మాతో యండ” ఄంటూ ఑ఔ ఩ఔవృకి దారితీశాయు వాళ్ుు.

చెయువుఖటుా దిగిన తరావత చెటు భధమగా ఄడుఖులు వేసూు

వారిని ఄనుసరించాయు వాయుణి, చ్ందుయలు.

రండు వందల ధనువుల దూయంపోయిన తరావత వారికి

ఔనిపంచాయి ఄడవి అకులతో ఔ఩఩ఫడన చిననచినన ఆళ్ుుకొనిన. “జృట్ా

పెరిగిన నేల వదిలిపెట్ా వెళ్ులేఔపోతునానం... ఔషామైనా నషామైనా

ఆఔవృడే బరించ్డం నేయుచకునానం” ఑ఔ ఆంట్ భుందునన భట్ా
ఄయుఖు మీద వారిదారినీ కూరోచపెడుతూ చెపా఩డు ఑ఔ గారభసుిడు.

అకాశంలో చ్ఔవృయుుకొట్లా భహావిహంఖం వంట్ ఩యమాదాలిన

ఖురించి ఄతను మాట్టుడుతునానడని తనలో తను ఄనుకునానడు
చ్ందుయడు.

“ఄదికాదు.... ఆంకా వేరే ఏదో ఈంది. ఎవరి మొకంలోనూ

నవూవ, సంతోషం ఔనిపంచ్డంలేదు. బాగా చ్ూడు” లోగంతుఔతో

చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి.

అమ మాటలోు ఄసతమం ఄంటూ ఏమీలేదు.

విషాదం నిండన మొఖాలతోనే ఄతిథులకి భరామదలు చేశాయు

గారభసుిలు. ఑ంట్మీది భురికిని వదిలించ్ుకునేందుకు పెదా పెదా

బానలోు నీళ్ుు ఆచాచయు. తరావత ఄడవి దుం఩లిన కాలిచ అహాయంగా

ఆచాచయు.

ఖుయుకులం నించి ఫమలుదేరిన దగివ౅రినంచీ విశారంతి

తీసుకోవట్టనికి సయయిన చోటు ఔనిపంచ్లేదు వాయుణికి. తినటం

జౄరిు ఄవగానే ఑ఔ ఇతాకుల చా఩మీద ఩డుకుని ఑ళ్ుు

తెలిమకుండా నిదిపోయింది.
 తిరిగి లేచేసరికి సామం సభమం ఄయింది.

“ఆంకాసేస఩ట్లో చీఔట్ ఩డుతుంది. చీఔట్లు మీయు ఩యయాణం

చేమటం చాలా ఔషాం. ఇ రాతిికి కూడా ఆఔవృడే ఈండండ. రేజృ

తెలాుయగానే వెళ్ువచ్ుచ” ఑ఔ భట్ాభుంతలో వేడవేడ మేఔపాలు పోస

ఆసూు అమకు అపామమంగా చెప఩ంది అశయమం ఆచిచన గారభసుుడ
భ్యయమ.

“క్షమించాలి.... ఄదే఩నిగా విశారంతి తీసుకుంటూ కూయుచంట్ల

మేభు వచిచన఩ని భట్ాకొటుాకుపోతుంది. చీఔట్఩డేలోగా

తి఩఩నఖుంటని దాట్ ఄవతలికి పోఖలం” ఄంటూ ఩యయాణానికి

సదధమైంది వాయుణి.

తను ఑ళ్ుు తెల్లకుండా నిదిపోయినందుకు చ్ందుయడు ఏదెైనా

వెటకాయం మాటమాట్టుడతాడేమోనని ఎదుయు చ్ూసంది అమ.

వెటకాయం కాదు ఖదా... వెకివృరింజృ మాట కూడా మాట్టుడలేదతను.

“ఇ ఩రిసరాలోు ఩ఖట్ సభమంలో ఔంటె చీఔట్ సభయాలోునే

఩యయాణం సుకఔయం ఄని నాకు ఄనిపస్ుంది” ఄంటూ గారభసుుల
దగివ౅య సలవు తీసుకుని భుందుకు ఄడుఖువేశాడు.

***
 వెలుఖు స్కితే ఆను఩భుఔవృల మాదిరి ఖట్ా఩డపోయే
భూలిఔలిన ఔలవంలో నూరిన తరావత భరికొనిన దారవకాలిన, అకు
఩సయును ఄందులో ఔలిపాడు ఈత఩లభహరిి. ఆంకో ఄయధగడమకు

చీఔట్఩డుతుంది ఄనగా అ ఓషధ్యనిన ఑ఔ భట్ాపాతిలో పోస, ఖట్ాగా

ఔనిపంచే ఑ఔ వసుీంలో ఫలంగా భూటఔట్టాడు.

“రోజు విడచి రోజు దానిన బాధ ఔలిగే ఩యదేశంలో లే఩నం చేసూు

ఈండండ... యుదారయణమంలోకి పోయిన నా శిషుమలు నేను చెప఩న

దేవభందాయ చెటుా బయడును తీసుకురాగానే సరైన ఓషధం

తయాయుచేసాును” వినమంగా నిలఫడన ఄతిథులతో చెపా఩డామన
భృదువుగా.

“భహారాజులవాయు ఇ విషమమై చాలా బాధ఩డుతునానయు.

ఎ఩఩ట్కి ఄది తయాయవుతుందని చె఩఩భంట్టయు?” ఄడగాడు వారిలో

఑ఔతను.

“ఫమట్నించి రావాలిసన దినుసుల విషమంలో కచిచతంగా

రోజులిన ఖుణించి చె఩఩టం ఔషాం. ఆజృ఩డు ఇ లే఩నానిన

వాడుతుననంతవయకూ భహారాజువారికి వచేచ ఩యమాదం ఏదీలేదు.

దమచేస నా మాట నభభండ” చెపా఩డు.

 తలలు ఉప తభ వాహనాలను ఄధవసంచి వేఖంగా ఩యయాణం
మొదలుపెట్టాయు అ ఄతిథులు.

“చెప఩న ఩నిని చెప఩నట్లా చేమఖల చ్ందుయడు, వాయుణి వెంటనే

వెనుతిరిగి రాలేదనా మీ ఈదేాశమం?” వాయు ఔనుభయుఖు కాగానే
భహరిిని ఄడగింది అమన భ్యయమ. “ఈదేాశించ్టం వయకే భనం

చేమఖలిగింది. మిగిలిన ఩నిని కాలం జౄరిు చేసుుంది” చెపా఩డు

భహరిి.

“ఇ భధమ మీకు వేదాంతం మాటలు చాలా ఎకువృవ

ఄయిపోయాయి. మీయు ఄనేది నాకు ఄయింకాలేదు” చియుకో఩ంతో

చెప఩ంది అమ. “ఏది ఎజృ఩డు, ఎఔవృడ, ఎలాజయగాలో ఄది

ఄజృ఩డు, ఄఔవృడ, ఄలా జరిగితీయుతుంది. చెపా఩ను ఔదా!

ఈదేాశించ్డంవయకే భన ఔయువమం. పలితానిన విధకి వదిలేయాలి”

చెపా఩డు భహరిి.

“ఄంట్ల చ్ందుయడు, వాయుణి ఆ఩఩ట్లు వెనకివృ రాలేయనన మాట”

ఄంతా విని అకరోు తీరాభనం చేసంది భహరిి భ్యయమ.
 అట పాటలతో సామం సభయానిన ఖడప, ఄలిసపోయివచేచ
శిషమఫృందానికి అహాయం సదధం చేమట్టనికి ఩యణశాలలోకి పోయింది
భహరిి భ్యయమ.

***

నడుసూు నడుసూు వుననటుుండ అగిపోయాడు చ్ందుయడు.

“ఏమిట్ చ్ందార? ఎందుకు అఖటం?” అశచయమంగా ఄడగింది

వాయుణి. దటామైన చీఔట్లో ఄడుఖులు ఄతి జ్యఖయతుగా వేసూు ఄడవిలో

఩యయాణం చేసుునానయు వారిదాయూ. భరో రండు ఖడమలపాటు

నడచిన తరావత ఎఔవృడో ఑ఔచోట అగిపోవాలని తీరాభనించ్ుకునానయు.

“ఎవరో హృదమవిదాయఔంగా ఏడుసుునన సవవడ ల్లలగా

వినవస్ుంది. శయదధగా అలకించ్ు” చ్ుటూా చ్ూసుునన వాయుణికి చెపా఩డు

చ్ందుయడు. చెవులు ఒయగా పెట్ా విననది వాయుణి. ఄయనిమిషం తరావత

అమకు వినిపంచింది చ్ందుయడు ఄదే ఩నిగా చెజృతునన రోదన ధవని.

“నిజమే చ్ందార... ఎవరో అడభనిషి” ఄంటూ ఄతని

సమాధ్యనం కోసం ఎదుయు చ్ూడకుండా అ ధవని వినవచిచన దిశలోకి

ఄడుఖులు వేసందామ.
 “తొందయ఩డకు... తాప్రగా నడువ” ఄని జ్యఖయతులు చెజృతూ

అమను ఄనుసరించాడు చ్ందుయడు.

వందధనువుల దూయంపోయిన తరావత వారికి ఔనిపంచింది

దాదాజృ శిథిలమై పోయినటుా ఔనిపసుునన ఑ఔ పాత కాలజృ భందియం.

ఖుటాలు ఖుటాలుగా ఩డపోయిన కొండరాళ్ు దగివ౅య కూయుచని ఄదే

఩నిగా ఏడుస్ుంది ఑ఔ అడకూతుయు.

చ్ుటుా఩టు ఎఔవృడో వునన ఏదో గారభంలోనించి వచిచంది కాబోలు

భుతఔచీర ఔటుాకుని వుననదామ.

జుటుా వియబోసుకుని ఔనిపస్ుంది. నయమానవుడంటూ ఎవయూ

ఔనిపంచ్ని అ దుయవ౅మాయణమంలో ఈననటుుండ తన ఎదుట్కి వచిచన

మువతీ మువకులిన చ్ూస చ్టుకువృన అపేసందామ ఏడుజృని.

“ఏమైందమాభ? ఎందుకు ఏడుసుునానవ? ఄసలు ఎవయు

నువువ?” దగివ౅యగా పోయి సానుబూతి ధవనిసుునన ఔంఠంతో ఄడగింది
వాయుణి.

“నాది ఆఔవృడకి రండు కోోసుల దూయంలో వుండే ఑ఔ ఄడవి

గారభం. నా బయుతో ఔలిస ఆఔవృడకొచాచను. జృటాతేనె తెసాునని చెప఩

భధ్యమననభనగా పోయాడు నా బయు.... ఆంతవయకూ తిరిగి రాలేదు.

ఄదే నా బాధ” ఄని ఆంకోసారి బిఖవ౅యగా ఏడవట్టనికి సదధ఩డుతూ
చెప఩ందా స్త్ుీ.

“ఄడవి జంతువులు ఏభయినా ఎదుయుదాడ చేమడం వలు

ఎఔవృడో ఑ఔచోట తలదాచ్ుకుని వుంట్టడు. తెలువాయగానే వచేచసాుడు.

ఏడవకు” సభుదాయించింది వాయుణి.

“చీఔట్ని చ్ూసేు నాకు చ్చేచటంత బమం. ఈకివృరి బికివృరై

ఉపరి అగిపోతుననటుాంది” భుకువృ ఖట్ాగా చీదుతూ చెప఩ందామ.

“నీకు బమం ఄనవసయం. విశారంతి తీసుకోవట్టనికి మేభు భంచి

చోటు వెతుకుతునానం. ఆఔవృడ బాగానే వుంది. నీతోపాటు తెలాురేదాకా

తోడు వుంట్టం! ఄంటూ చ్ందుయడకేస చ్ూసంది వాయుణి.”

దగివ౅రోు వునన ఑ఔ చెటుా దఖవ౅రికి పోయి, వెడలు఩గా మతుగా వునన

దాని అకులిన కోసుకువచిచ ఩డుకోవట్టనికి వీలుగా శిథిల భందియం
భుందునన రండు ఄయుఖుల మీద ఩రిచాడు చ్ందుయడు. “నేను

కా఩లావుంట్టను. నియబమంగా ఩డుకో” ఄని అ స్త్ుీకి చెప఩ తను

కొంచెం ఄవతలికి పోయి కూయుచనానడు.

అ రోజు సామంతిం వయకూ ఑ళ్ుు తెలిమకుండా నిదిపోయి

వుండటం వలు వాయుణికి నిదిరాలేదు. ఫలవంతంగా ఔళ్ుు భూసుకుని
఑ఔ ఄయధగడమ పాటు ఄయుఖుమీద ఩డుకుననది. అ తరావత

ఔదలకుండా ఩డుకోవడం ఄసంబవం ఄనిపంచి, ఄయుఖుమీది నించి

దిఖుతూ దిఖుతూ ఩ఔవృకి చ్ూసంది. బమం తీరి హాయిగా నిదిిసూు

ఈండాలిసన స్త్ుీ ఄయుఖుమీద లేదు.

఑ఔవృక్షణంపాటు ఝలుుభననది వాయుణి శరీయం. ' ఆంతలోనే

ఏమై పోయింది?' ఄని ఄనుకుంటూ చ్ుటూా చ్ూసంది.

దూయంగాపోయి కూయుచనన చ్ందుయడదగివ౅య ఔనిపంచిందా స్త్ుీ. అమకు

' చీఔట్ ఄంట్ల బమభని చెప఩ ఆజృ఩డు తను చేసుునన ఩ని ఏమిట్ల'
ఄని తనలో తనే ఄనుకుంటూ నిశిఫాంగా భుందుకు నడచిందామ.

“నాకేం తకువృవ? నువువ వెంటబటుాకు వచిచన పలుఔంట్ల

దృఢంగా ఈనానను. సరైన దుసుులు లేఔపోవడం వలు మొయటుగా

ఔనిపంచ్వచ్ుచ. నువువ ఑జృ఩కుంట్ల ఆంతఔంట్ల భంచి దుసుులను

ధరించి నీకు ఔనిపసాును” విసుగావ౅ చ్ూసుునన చ్ందుయడతో చెజృతోంది

అమ.

ఄ఩఩ట్ఔజృ఩డు అమ జుటుా ఩టుాకుని వీజృమీద రండు దెఫఫలు

వేయాలననంత కో఩ం వాయుణిని అవరించ్ుకుంది. ఄయితే

తొందయ఩డలేదు.
 అమ మాటలకు చ్ందుయడు ఏభని సమాధ్యనం చెజృతాడో
వినట్టనికి చెవులు రికివృంచింది.

“నేను ఈత఩లభహరిి ఖుయుకులంలో విదామభ్యమసం చేసుునన

ఫిహభచారిని. విదమ నేయుచకోవడం జౄరిు ఄయేమంతవయకూ అడవారి

వంఔ ఔనెనతిు చ్ూడకూడదు. ఖుయుకుల వాసం జౄరిు ఄయిపోగానే

వసాును. ఆదాయభూ ఇ ఄడవిలో హాయిగా విహరిదాాం” ఄంటునానడు

చ్ందుయడు.

“ఄంతవయకూ అగే ఒపఔ నాకులేదు. నా కోరిఔ వెంటనే

తీయుసాువా, తీయచవా?” కో఩ంగా ఄడగింది అమ.

“నీ బయు నీకోసం వెతుకువృంటూ వసేు చాలా ఆఫఫంది...

ఄనవసయమైన భనసాి఩ం...” ఄనానడు చ్ందుయడు.

“నీలాంట్ ఄందగాడని అఔరిించ్డం కోసం నేను ఄలిున ఔటుాఔథ

ఆది. నిజ్యనికి నాకు బయు ఄంటూ ఎవయూ లేయు....” నవువతూ చెప఩

లేచి నిలఫడంది అమ.

“నువువ ఎవరివి?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.

 “నేను ఎవరినో నీకు తరావత తెలుసుుంది. భుందు నా కోరిఔ

తీయుచ” ఄంటూ ఑ఔవృసారిగా ఄతనిన సమీపంచి తన బాహు ఩ంజయంలో

ఫంధంచ్ట్టనికి ఩యమతనం చేసంది అమ. ఫెడీభని కొట్టాడు చ్ందుయడు.

గావుయభని ఄరిచి వెనకివృ తూలింది అమ.

“చెటుు, జృటాలు, ఄడవి జంతువులు త఩఩ భనిషి ఄనేవాడు

ఔనిపంచ్ని ఇ నటాడవిలో ఑ంటరిగా ఔనిపసేు నిజమేననుకుని
నమేభసాుభని నీ ఉహ... చ్ూడు నినేనం చేసాునో” ఄంటూ కూయుచనన

చోట్నించి లేచాడు ఄతను. పడకిలి బిగించి మొకంమీద ఆంకో

దెఫఫవేశాడు.

రండు ధనువుల దూయంలోకిపోయి ఩డపోయింది అ స్త్ుీ.

“కోరివసేు నా కోరిఔ తీయచటం ఄటుంచి ననేన ఎదిరిసాువా? చ్ూడు

నినేనం చేసాునో” ఄంటూ ఛివాలున లేచి నేలను ఫలంగా తనినంది.

నిజృ఩లు ఩యతమక్షం ఄయామయి అమ తనినన చోట. దటామైన పొఖ

సుడులు తియుఖుతూ పెైకి లేచింది. అ పొఖను చేతులతో ఄవతలికి

విదిలిసూు రండు ఄడుఖులు భుందుకు వేసంది అమ.

భుతఔచీయ మామమై, నడుభుచ్ుటూా ఑ఔ జంతుచ్యభం

఩యతమక్షం ఄయింది. సునినతంగా, సుకుమాయంగా ఔనిపంచిన మొకం
కాసాు ఩యభ బమంఔయంగా తయారైంది. జ్యనెడు జ్యనెడు

పొడుఖునానయి చేతులగోళ్ుు. ఔతుులమాదిరి పొడుచ్ుకువచాచయి

కోయలు.

“తింట్టను. నీ ఎభుఔలిన విరిచి నమిలేసాును” ఄంటూ

చ్ందుయడ మీదికి ఎఖఫడంది. పడకిళ్ుు బిగించి పోరాట్టనికి సదధ఩డే

ఈనానడు చ్ందుయడు. ఄయితే ఄతను తన పడకిళ్ును

఩యయోగించ్ఔభుందే, అడచియుత మాదిరి అ బమంఔయ అకాయం

మీద ఔలఫడంది వాయుణి.

నీ అకారానిన చ్ూస బమంతో వణికిపోవట్టనికి మేం ఄలాుటపా఩

అటవికులం కాదు. ఈత఩లభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసే

విదామయుిలం” ఄంటూ ఎడాపెడా వీజృ మీద మోదడం మొదలుపెట్ాంది.

భుందునుంచి చ్ందుయడు, వెనుఔనుంచి వాయుణిని

తటుాకోవడం అ బమంఔయ అకారానికి ఄసాధమం ఄయిపోయింది.

఑ఔవృసారిగా ఩ఔవృకు తిరిగి ఄడుావచిచన పొదల మీదినించి ఎగిరగిరి

దూకుతూ ఩యుఖు మొదలుపెట్ాంది. “పారిపోనీమకూడదు,

఩టుాకోవాలి....” ఄంటూ దానిన ఄనుసరించింది వాయుణి.

అమ వెనుకే ఩యుఖు తీశాడు చ్ందుయడు.

 ఎతుయిన ఫండరాళ్ుు ఔనిపంచాయి వారికి. విశాలంగా

వెడలు఩గా ఈనన పాభు జృటాలు ఄఖుపంచాయి. జృటాల మీదికి ఎకివృ

఩డఖలు ఉజృతూ ఫుసలు కొడుతునన కాలసరా఩లు కూడా

ఔనిపంచాయి.

“చ్ందార.... అఖు.... ఑ఔవృ క్షణం అఖు....” ఈననటుుండ

అగిపోతూ చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి.

భుందు ఩రిగెతుుతునన అకాయం మీదనే దృషిాని నిలిప ఈనన

చ్ందుయడు ఈలికివృ఩డ అగిపోయాడు.

“భనం వచిచన ఇ ఩యదేశానిన ఖట్ాగా చ్ూడు.... ఫండరాళ్ుు,

పాభుల జృటాలు.... తంగేడు పొదలు ఎఔవృడయినా ఔనిపసేు భనం

వచిచన఩ని ఄయిపోయినట్లా. భనకి కావాలిసన దేవభందాయజృ చెటుు

కూడా ఆఔవృడే ఈండటం తథమం” చీఔట్లో చ్ుటూా ఈనన పొదలిన,

మొఔవృలిన ఩రిశీలనగా చ్ూసూు చెప఩ంది వాయుణి.

వాయు వెంట్టడుతునన బమంఔయ అకాయం ఑ఔ పెదా ఫండరాయి

చాటుకు పోయి మయుజృవేఖంతో ఄదృశమం ఄయిపోవడానిన చ్ూశాడు
చ్ందుయడు.
 “ఇ చీఔట్లో ఏది ఏ చెట్లా, ఏది ఏ విధమైన మొకోవృ
తెలుసుకోవడం చాలా ఔషాం. ఇ బూతం ఎవరోగాని భనకి మేలే

చేసంది. వెనకివృ పోయి అ శిథిల భందియం దగివ౅రే ఇ రాతిి

ఖడుజృదాం. వెలుఖురాగానే వచిచ వెతుకుదాం” ఄంటూ వెనకివృ

ఫమలుదేరాడు.

఩ది ఄడుఖులే వేశాడు ఄతను. ఩దకొండో ఄడుఖు

వేమబోతూ ఎఔవృడ వాడఔవృడ అగిపోయాడు.

“భళ్ళు ఏం ఖుయుుకు వచిచంది? ఆంకో అకాయం ఏదెైనా నీ దృషిా

఩థంలోకి వచిచందా?” ఄతని వెనకాలే నిలఫడుతూ ఄడగింది
వాయుణి.

“అకాయం కాదుగాని యీ దారి సరైనదని ఄనిపంచ్డం లేదు.

ఆందాఔ ఎలా వచాచమోగాని, ఆజృ఩డు మాతిం ఏదో ఩యమాదం

కాచ్ుకుని ఈందని ఄనిపస్ుంది” సాలోచ్నగా ఄనానడు ఄతను.

“ఄంతా నీ బిభ. ఆందాఔ లేని ఩యమాదం ఆజృ఩డు ఎఔవృడనించి

వసుుంది” ఄంటూ ఄతనిన దాట్ భుందుకు ఄడుఖువేసంది వాయుణి.

ఄంతే - ఑ఔవృసారిగా లో఩లికి కుంగిపోయింది అమ

ఄడుఖువేసన చోట నేల. “ఄమమబాబోయ్... ఆది ఏదో బోను...

కావాలనే ఎవరో దీనిన సృషిాంచాయు” తను కూడా లో఩లికి జ్యరిపోతూ
ఖట్ాగా ఄరిచింది అమ.

చ్టుకువృన భుందుకు వంగి అమ చేతిని ఖట్ాగా

఩టుాకోవట్టనికి ఩యమతనం చేశాడు చ్ందుయడు. ఩టుా సరిగావ౅ దొయఔలేదు.

తను కూడా తూలి భుందుకు ఩డపోయాడు - రండు నిలువుల

లోతునన పెదా గోతిలో.

***

పారతఃకాలంలోనే నిదిలేచి, తయవృశాసాుీనిన బోధంచ్ట్టనికి వచిచన

ఈత఩ల భహరిి దగివ౅రికిపోయి చేతులు ఔటుాకుని నిలఫడాాడు
ఈనభతుుడు.

“నాతో ఏదెైనా భుచ్చట్ంచ్దలుచ్ుకునానవా?” అదయంగా

ఄడగాడు ఄతనిన, భహరిి.

“భుచ్చట్ంచ్డం కాదు గాని, ఑ఔ భుకమమైన విషమం

ఖురించి మీతో మాట్టుడాలని ఄనుకుంటునానడు నా సేనహతుడు.

మీయు ఄనుభతి ఆసేు మాట్టుడతాడు” వెంటనే ఄనానడు ఈనభతుుడ

సేనహతుడు.
 “మాట్టుడభని చెజృ఩. కాలహయణం మాతిం చేమదుా”

ఄనుభతి ఆచాచడు భహరిి.

“పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజు మా ఈనభతుుడు.

పాంచాల రాజమసంహాసనం ఄధషిాంచాలంట్ల ఎంతో తెఖువ, శౌయమం,

తెలివి కావాలి... ఄవనీన ఄతనికి ఈనానయి” మాటలు మొదలుపెట్టాడు

అ సేనహతుడు.

“ఆంత఻ మీయు చె఩఩దలచ్ుకుననది ఏమిట్?” విసుఖు నిండన

ఔంఠంతో ఄడగాడు భహరిి.

“కేశవచ్ంది భహారాజుకి ఄవసయమైన దేవభందాయజృ

చెటుాబయడును తీసుకువచేచ తెగింజృ నాకు ఈననది. ననున కూడా

అశీయవదించి ఩ంపంచ్ండ” తన భనసులో మాటని ఫమటపెట్టాడు

ఈనభతుుడు.

ఄ఩యమతనంగా ఔనులిన పెైకి ఎతిు ఄతని భుకంలోకి సూట్గా

చ్ూశాడు ఈత఩లభహరిి. అశచయమం కాదు అమనకి ఔలిగింది, దానిన

మించిన ఆంకేదో విచితిమైన భ్యవం. ఄననదభుభల మాదిరి

అపామమతలిన, ఄభమానాలిన ఑ఔరితో ఑ఔయు ఩ంచ్ుకుంటూ

విదామభ్యమసం చేమవలసన ఩యదేశం ఄది.
 ఄసూయా దేవషాలకి అవగింజంతెైనా చోటు ఈండకూడని
తావు. కాని ఄవి ఆజృ఩డు ఈనభతుుడలో ఩యవేశించాయి. చ్ందుయడఔంటె

తాను తకువృవేమీ కాదని ససాక్షమంగా నియూపంచ్ుకోవాలని

త఩న఩డుతునానడు ఈనభతుుడు.

భంచిఔంటె చెడు ఎకువృవగా జరిగే ఩యమాదం పొంచి ఈంది.

“ఄనుభతి ఆవవండ ఖుయుదేవా! ఆట్లా వెళ్ళు ఄట్లా వచేచసాును....”

భరింత వినయానిన ఑లఔబోసూు, చేతులు జోడంచి ఩టుాదలగా

భరోసారి ఈనభతుుడు పారరిించేసరికి ఄరాధంతయంగా అగిపోయాయి
భహరిి అలోచ్నలు.

“చ్ూడు చియంజీవీ... పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజువి

ఔదా నువువ... నీ ఄంతట నువువగా ఏ ఩నీ చేమకూడదు ఔదా...”

చియునవువతో ఄడగాడు.

అ మాటల వెనుఔ దాగివునన వెకివృరింజృనుగాని,

హచ్చరిఔనుగాని ఖభనించ్లేఔపోయాడు ఈనభతుుడు.

“చ్ందుయడు ఑ఔ గడమలో చేమఖల కారామనిన నేను

ఄయధగడమలో జౄరిు చేమఖలను. దమచేస అశీయవదించి

఩ంపంచ్ండ” ఄంటూ తన భనసులో ఈనన ఄసలు ఄఔవృసును

ఫమటపెటుాకునానడు. లఔవృ఩యకాయం ఩యళ్మకాల ఩యబంజనంలా

దూసుకురావాలి భహయుిలవారికి దాయుణమైన కో఩ం... ఉపయుు

బిఖ఩ట్లాశాయు అ మాటలిన అశచయమంగా అలకిసుునన విదామరిినీ

విదామయుిలు ఄందయూ. అ రోజుతో ఈనభతుుడ ఩ని ఄయిపోయినట్లా

ఄనుకునానయు.

ఄలా జయఖలేదు. “ఄలాగే చియంజీవీ... చ్ందుయడఔంటె

సభయుిడనని నియూపంచ్ుకోవాలనే నీ కోరిఔను నేను ఖురిుంచాను....

త఩఩కుండా వెళ్ళురా..... తవయగా వెళ్ళు తవయగా వచేచయ్....” ఄంటూ

ఄనుభతిచాచడు భహరిి.

వి఩రీతమైన సంతోషంతో ఈపొ఩ంగిపోతూ, తన జతగాడెైన

డంబకుడని వెంటబటుాకుని అశయభంలో నించి ఫమట్కి వచాచడు
ఈనభతుుడు.

“చ్ందుయడు ఄంట్ల తాడూ బొంఖయంలేనివాడు. ఎవరికి

జృట్టాడో, ఎవరి దగివ౅య పెరిగాడో ఎవరి఻ తెల్లని ఑ఔ ఄనాభకుడు.

ఄతను కాలినడఔన ఩యయాణం చేసేు ఄయధం ఈంటుంది. నీకేం తకువృవ

మితిమా? నువువ కాలినడఔన ఫమలుదేయటం ఏమిట్?”

ఄయకోోసుదూయం నడచేసరికి అయాసం రావటంతో ఈనభతుుడతో
ఄనానడు డంబకుడు.

“మా తండిగారికి ఔఫుయు ఩ంపంచి సయయిన వాహన సౌఔరామలు

ఏయ఩యచ్ుకునే సభమం లేఔపోయింది.

ఇ చ్ుటుా ఩టు మా సైనిఔ శిబిరాలు ఏవెైనా ఔనిపసేు చ్ూస

చెజృ఩. ఫలిషామైన ఄశావలను తీసుకుపోదాం” తనకు కూడా అయాసం

భుంచ్ుకు వస్ుందనే మాటను ఔప఩ పెటుాకుంటూ చెపా఩డు

ఈనభతుుడు.

అశయమానిన ఄధఖమించి భరో రండు కోోసుల దూయం పోయిన

వెంటనే ఄతను చెప఩నటుాగానే డంబకుడకి ఔనిపంచింది., ఄడవి

ఄంచ్ులిన ఄతి జ్యఖయతుగా కా఩లా కాచేందుకు ఏరా఩టు చేమఫడన

సరిహదుా సైనిఔ శిబియం ఑ఔట్. పాంచాల రాజమజృ ఎలులే ఄవి.

ఈనభతుుడ తండిగారైన దుయజన భహారాజు ఩రిపాలన కింద

఩రిఖణించ్ ఫడుతుననవి అ ఩యదేశాలు.

ఎదుయుచ్ూడని విధంగా ఩యతమక్షం ఄయిన ఈనభతుుడని, ఄతని

సేనహతుడని చ్ూసేసరికి వి఩రీతభయిన ఄలజడకి ఖుయయామయు
ఄఔవృడ ఈనన సైనికులు.
 వారికి భరామదలు చేమట్టనికి ఔంగాయుగా ఄటూ ఆటూ
వేఖంగా ఩యుఖులు తీశాయు.

“ఆఔవృడకొచిచన తరావత నాకు ఆంకో అలోచ్న వచిచంది.

దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కోసం భనం పోవడం దేనికి? ఆఔవృడే

ఈండ, హాయిగా విశారంతి తీసుకుంటూ ఈందాం. ఇ సైనికులిన

఩ంపతే వారే తెచిచ భన చేతులోు పెడతాయు” ఈనభతుుడ చెవిలో

ఖుసఖుసలాడాడు డంబకుడు.

మతుట్ అసనం మీద కూయుచని సైనికులు తెచిచచిచన చ్లుట్

పానీయాలిన అపామమంగా జృచ్ుచకుంటునన ఈనభతుుడకి వెంటనే
వచిచంది అ అలోచ్న.

ఄ఩఩ట్ఔజృ఩డు అ సైనికుల మీద ఄధకాయం చెలాయించే

దళ్఩తిని తన దఖవ౅యకు పలిచి, దేవభందాయజృ చెటుాను ఖురించి
వివయంగా చెపా఩డు.

“మేభు ఆఔవృడే ఈంట్టం. మీయందయూ వెళ్ళు వెంటనే తెచిచ

మాకు ఆవవండ” ఄని అజఞ జ్యరీ చేశాడు.

కాదు, కూడదని ఎదుయుచెపే఩ సాహసం అ సైనికులు

చేమలేదు. “శిబియం జ్యఖయతు. చీఔట్మాటున ఄడవిలో నించి ఫమట్కి
వచిచ జన఩దాల మీద దాడులు చేసే అటవిఔ భూఔలు చాలా
ఄధఔంగా ఈనానయి....” ఄంటూ ఄ఩఩ట్ఔజృ఩డు తభ వాహనాలను

సదధం చేసుకొని ఄడవిలోకి ఩యుఖు తీయించాయు.

తభకు సేవలు చేమటం కోసం ఄందయూ ఔలిస వదిలి వెళ్ళున

నలుఖుయు సైనికుల చేత యఔయకాల వంటలు వండంచ్ుకు తినే ఏరా఩టుు
మొదలట్టాడు డంబకుడు.

కామలు, ఩ండుు, ఄడవిదుం఩లు వెదుయుచెటునించి

సేఔరించిన వెదుయు బిమమజృ జ్యవత఩఩ భరే విధమైన అహాయం
తీసుకోఔపోయి ఈండటం వలు సరైన యుచిలేఔ చ్వి చ్చిచపోయి
ఈనానయి వారి జహవలు.

“నువువ ఄధకాయంలోకి రాగానే అశయభంలోని ఩దధతులిన

మారి఩ంచేయాలి మితిమా! ఄనీన ఔలిగి వుండ కూడా బిచ్చగాళ్ు

మాదిరి అ చ్ప఩డ తిండ తినటం దాయుణం” శిబియ దావయం దగివ౅య

నిలఫడవునన ఈనభతుుడ దఖవ౅రికిపోయి తన భనసులోని మాటను
ఫమటపెట్టాడు డంబకుడు.

ఖంభీయంగా తలూజృతునన ఈనభతుుడకి ఄదే సభమంలో

ఄఖుపంచాయి వేఖంగా వసుునన ఄశావలు కొనిన.
 “ఄదేమిట్? ఆజృ఩డే ఖదా వెళ్ళుంది... ఄజృ఩డే జౄరిు

ఄయిపోయిందా ఄ఩఩చెప఩న ఩ని? అశచయమంగా ఔళ్ుు చిట్ుంచి

చ్ూసూు ఄనానడు డంబకుడు.

తాభు ఩ంపన సైనికులే వెనకివృ వసుునానయని ఄనుకునానడు

ఄతను. కానీ ఄ఩఩ట్ఔజృ఩డు అశయమానికి పోయి ఖుయుదేవుల

మచ్ుచకోళ్ును పొందే దృశామనిన ఉహంచ్ుకుంటూ ఄఔవృడే

నిలఫడాాడు ఄతను.

దఖవ౅రికి వచిచన తరావతగాని తెలిసరాలేదు ఄతనికి - అ

వచిచనవాళ్ుు పాంచాల సైనికులు కాదు ఄని.

“ఎవయు మీయు? ఏమిట్ మీ ఩ని?” ఄధకాయ దయ఩ం ఈట్ా఩డే

ఔంఠంతో వారిని ఩యశినంచ్బోయిన ఈనభతుుడ మీద ఎటువంట్
హచ్చరికా లేకుండా ఎదుయుదాడ చేమడం మొదలుపెట్టాయు అ
అశివకులు.

“' చ్ం఩ండ. వీయందరీన నిలబట్ా వధంచ్ండ” ఄని కేఔలు

పెడుతూ శిబియం వెనుఔభ్యఖంలోకి ఩రిగెతుబోయిన ఈనభతుుడని

఩టుాకుని విచ్క్షణా యహతంగా భుషిా ఘ్రతాలతో
హంసంచ్నాయంభంచాయు వాళ్ుు.
 “బుజంఖ బూ఩తులవారి ఄంఖయక్షకులం మేభు.... భభభలిన

చ్ూడగానే తలలు వంచి నభసావృయం చేమని వాయందరి఻ ఆటువంట్

శిక్షే ఩డుతుంది” దయ఩ంగా వెలుడంచాడు వారిలో ఑ఔతను.

“మేభు పాంచాల దేశీములం. ఆది పాంచాల సైనిఔ శిబియం.

ఆతను కాబోయే భహారాజు” ఻చ్ుఔంఠంతో పెదాగా ఄరిచి భరీ

చెపా఩డు డంబకుడు. అ మాటలు చెవుల఩డన వెంటనే భరింతగా

రచిచపోయాయు వాళ్ుు. సైనిఔ ఔటాడాలనినట్నీ వయసపెట్ా నేల

కూలేచశాయు.

“మా చ్ఔివరిు పాదాలదగివ౅య ఩డ వుండే ఄయహత కూడా లేదు మీ

భహారాజుకు, పోయి చెజృ఩కోండ...” ఄంటూ ఈనభతుుడని,

డంబకుడని, వారితో పాటుగా ఈనన సైనికులిన సఖం విరిగిపోయిన ఑ఔ

శిబియ సుంభ్యనికి ఄంటఖడుతూ చెపా఩యు. తయాయుచేమఫడన

యుచిఔయమైన అహాయ ఩దారాి లనినట్నీ సుషుాగా అయగించి, తభ దారిన

తాభు వేఖంగా వెళ్ళుపోయాయు.

“భనం ఆఔవృడ అఖకుండా భన దారిన భనం వెళ్ళుపోయి

ఈంట్ల బాఖుండేది మితిమా... ఇ ఄవమానం ఖుయుకులంలో తెలిసేు
ఎంత నఖుబాట్ల...” తగిలిన దెఫఫలకు విలవిలలాడుతూ వాపోయాడు

డంబకుడు.

***

చెయిమవేసేు జ్యరిపోయేటంత నునుజృగా ఈననది చ్ందుయడు,

వాయుణి ఩డపోయిన ఩లుజృ ఩యదేశం యొఔవృ గోడ. “ఆది కావాలని

తవివంది కాదు. సహజసదధంగా ఏయ఩డనదానిన ఎవరో తభకు ఄనువుగా

భలుచ్ుకునానయు” వెలుఖు వచాచఔ ఄనానడు చ్ందుయడు.

“ఎందుకు ఆలా చేస వుంట్టయంట్టవ?” కింద ఩డనజృ఩డు

నడుభుకు ఖట్ా దెఫఫ తఖలటంతో అ఩స్పాలు ఩డుతూ ఄడగింది
వాయుణి.

“అటవికులు ఎవరో చేసన ఩ని ఆది. తభ అముధ్యలకు

ఄందని ఄడవి జంతువులిన ఩టుాకోవట్టనికి ఈదేాశించినటువంట్ది”

ఄనానడు చ్ందుయడు.

“ఎందుకు ఈదేాశించ్ఫడనా భనకి ఄనవసయం. భుందు

ఆఔవృడనించి ఫమట఩డఔపోతే నాకు పచిచ఩ట్లాసుుంది” చ్ందుయడతో

ఄననది వాయుణి.
 జ్యరిపోతునన గోడలమీద ఩టుా చికివృంచ్ుకోవట్టనికి వివిధ
఩యమతానలు చేశాడు చ్ందుయడు. అకరికి వాయుణిని ఎతిు తన బుజ్యల

మీద నిలబటుాకునానడు.

ఄలా నిలఫడన తరావత కూడా ఏమాతిం ఄందలేదు వారికి అ

఩యదేశం యొఔవృ పెైభ్యఖం.

“ఄనవసయంగా ఄలసపోవడంత఩఩ ఆఔ ఎలాంట్

ఈ఩యోఖంలేదు” ఄతని బుజ్యలమీదినించి కిందికి దూకుతూ
హీనసవయంతో ఄననది వాయుణి.

“బమ఩డుతునానవా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.

బమ఩డుతుననది అమ. ఄయితే అ మాటని ఑జృ఩కోవట్టనికి

మాతిం ఄంగీఔరించ్లేదు. “బమమా? నాకా?” ఄంటూ ఑ఔ పెదా

నవువ నవివంది.

మొకం మీదినించి ఔళ్ులోుకి జ్యయుతునన సేవద బిందువులిన

ఄయచేతులతో ఄదుాకుంటూ ఑ఔ గోడను అనుకుని మోకాళ్ుమీద
కూయుచనానడు చ్ందుయడు.
 తాభు ఏరా఩టు చేసన అ బోనులోకి జంతువులు ఏవెైనా
఩యవేశించాయో లేదో తెలుసుకోవటం కోసం ఎవరో ఑ఔయు రావాలి....

వాళ్ుు వచిచ పెైకి లాఖఔపోతే తాభు తిండ తి఩఩లు లేకుండా

ఄందులోనే మాడపోవాలి.

ఄతని అలోచ్నలు జౄరిుకాలేదు... ఈననటుుండ వినిపంచ్డం

మొదలైంది డజృ఩లమోత.

చెవులు చిలుులు఩డే శఫాం ఄది....

ఖుండెలు ఖుఫఖుఫలాడే ధవని....

“ఏమిటది? ఎవయు మోగిసుునానయు? ఎందుకు?” ఄదిరి఩డ పెైకి

చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి.

అ గోయిని తయాయుచేసనవాయు వసుునానయని చ్ందుయడు

చెపా఩లిసన ఄవసయం లేకుండానే ఄయిమైంది అమకి. రండే రండు

నిమిషాల తరావత అమకు ఔనిపంచాయి ఄడవి తీగెలిన తలపాగాల

మాదిరి తలలకు చ్ుటుాకుని, యఔయకాల అకు ఩సయును మొఖాలనిండా
జౄసుకుని, పశాచాలాు ఔనిపసుునన జనం చాలాభంది.
 “఑హొహోహ.... తిండకి ఩నికివచేచ దినుసులు ఩డతామని

ఄనుకుంట్ల తిండని దిఖమింగే జృంజుపెటాలు ఩డపోయినయ్...

లాఖండరా ఫమట్కి” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు

ఄఔవృడ నిలఫడన వాయందరి఻ నామకుడ మాదిరి ఔనిపసుునన వమకిు.

ఫలంగా వునన ఄడవి తీగెలిన ఖఫఖబా గోతిలోకి వదిలాయు ఆదాయు

అటవికులు. వాళ్ుు లో఩లికి దిగి సహామం చేమఔభుందే తభంతట

తామే వాటని ఩టుాకుని పెైకి చేయుకునానయు వాయుణి చ్ందుయడు.

“మీయు చేసన సహాయానికి చాలా యుణ఩డపోయాం. మీకు మా

ఔృతజఞతలు. అ మాటలు మొదలుపెట్ాన వాయుణి మొకం మీద

ఫలంగా కొట్టాడు వారిలో ఑ఔతను. ఄది చ్ూస అవేశంగా భుందుకు

ఄడుఖువేమబోయిన చ్ందుయడ తలమీద కూడా ఩డంది ఆంకో దెఫఫ.

ఔళ్ుభుదు ఩ంచ్యంఖుల రాభచిలుఔలు ఩యతమక్షం ఄవుతుండగా

నేల కూలిపోయాడు ఄతను. తిరిగి ఔళ్ుు తెరిచేసరికి ఑ఔ పెదా

ఖుడసలో కాళ్ుు చేతులు ఔదలకుండా ఫంధం఩ఫడ వుననటుా

తెలిసంది.

“ఄభభమమ.... లేచావా? ఆజృ఩డజృ఩డే లేవవని

బమ఩డుతునానను” వెంటనే దఖవ౅రికి జయుఖుతూ అనందంగా ఄననది

వాయుణి. అమ మాతిం ఫంధతురాలు కాలేదు. కాళ్ుు చేతులు చ్ఔవృగా

ఔదులుతూనే వునానయి. ఩యశానయిఔంగా చ్ూసన చ్ందుయడ నెతిుమీద చినన

మొట్ాకామ వేసూు నోయు తెరిచి హాయిగా నవేవసంది అమ.

“భనిదారిలో నువువ మాతిమే ఩యమాదకారివని ఄభపారమ఩డాాయు

వాళ్ుు. అడదానిన కాఫట్ా నాకు ఎటువంట్ శ఻ు వుండదని

ఄనుకుంటునానయు” ఄంటూ తనను కూడా ఔట్ా఩డేమకుండా

వదిలినందుకు కాయణానిన చెప఩ంది.

“ఄసలు వీళ్ుు ఎవరో నీకు తెలిసందా?”

“యుదారయణమంలో వీళ్ుు భహాశకిుఔల అటవికులట.

వీళ్ునెదిరించి, పారణాలతో నిలఫడలేయట. వీరి నామకుడు ఩ని

ఔటుాకుని నాకు చెపా఩డు” చెప఩ంది వాయుణి.

“తజృ఩లేదు. ఎవరికి వాయు తాభు ఄందరిఔంటె గ఩఩వాళ్ుభని

ఄనుకోఔపోతే జీవితంలో పెైకి పోలేయు” ఄనానడు.

“఑ఔ మోసుయుగా ఄనుకుంట్ల ఎటువంట్ బాధ వుండదు.

ఄతిగా ఄనుకుంట్ల నిజంగానే పెైకి వెళ్ళుపోతాయు” ఄననది వాయుణి.

“భనలిన ఫంధంచ్ట్టనికి కాయణం ఏమిట్ల తెలిసందా?” ఆంకో
఩యశనవేశాడు చ్ందుయడు.

“తెలిమట్టనికి ఆందులో ఄసలేభుంది? ఄలవాటు ఩యకాయం

ఄడవి జంతువులిన డజృ఩మోతలతో ఄదయగడుతూ వేటకి
ఫమలుదేరాయు.

వేటకి ఫదులు భనం చికువృకునానం. ఆవాళ్ ఏదో సబ

ఏరా఩టుచేస భనలిన ఏం చెయామలననది నియణయిసాుయట...” చెప఩ంది

వాయుణి.

“రాతిిదాకా అగాలా... ఄబోఫ చాలా సభమం వృధ్య

ఄయిపోతుంది. ఄంతవయకూ అగే ఒపఔ నాకు లేదు” ఄంటూ

వెలుకిలా ఩డవుననవాడు కాసాు లేచి కూరోచవట్టనికి ఩యమతనం చేశాడు

చ్ందుయడు.

“పచిచవేషాలు వెమమకు... ఔదిలావంట్ల నీ కాళ్ుు చేతులు

విరిగిపోతాయ్” వినవచిచందో విఔృత ఔంఠం.

ఈలికిపాటును ఔప఩పెటుాకుంటూ ఄటు చ్ూసన చ్ందుయడకి

వెంటనే ఔనిపంచాడు ఖుడస భుకదావయం దగివ౅య కా఩లా నిలఫడ వునన
అటవికుడు ఑ఔతను.
 “లో఩లికిరా. వచిచ వియఖగటుా” కో఩ంగా సమాధ్యనం

ఆవవబోతునన చ్ందుయడ బుజంమీద చెయిమవేస వెంటనే అ ఩యమతాననిన

వారించింది వాయుణి.

“ఔట్ా఩డేమటం త఩఩ ఆంతవయకూ వాళ్ుు భనకి వేరే ఄ఩కాయం

ఏదీ తలపెటాలేదు. రచ్చగట్ా ఄనవసయమైన బాధలు ఎందుకు

తెచ్ుచకోవడం?” ఄని ఄడగింది.

అ మాటలు చ్ందుయడకి నచాచయి.

“కాళ్ుు చేతులు తిమిభరి ఎకివృ చ్చ్ుచ఩డపోయినటుా

ఄనిపస్ుంది. ఑ఔవృసారి లేచి కూయుచంట్టను. దమచేస ఄనుభతి

ఆవవండ” ఎవరో గ఩఩ గ఩఩వారిని ఄరిధంచినటుు చాలా భరామదగా

ఄడగాడు.

“ఄలా మాట్టుడు.... మా రాఫందు తెఖవాళ్ుని బదిరించి,

ఎవయూ ఎటువంట్ ఩నులు చేయించ్ుకోలేయు. భరామద మాకు చాలా

భుకమం” ఄంటూ లో఩లికివచిచ ఄతని ఫంధనాలని సడలించి, తనే

సవమంగా చేయి ఄందించి లేప కూరోచబట్టాడు అ అటవికుడు.
 చేతులిన విదిలించాడు చ్ందుయడు. కాళ్ుని జ్యడంచాడు... అ

ఖుడసలోనే ఑ఔ భూలగా వునన భట్ాబానలో నించి ఑ఔ భుంతతో

భంచినీళ్ుు తాగాడు.

“నా బాధలనీన సభసపోయినయ్... ఔట్లాసుకో” ఄంటూ తిరిగి

తనని భును఩ట్లా ఫంధంచ్భని చేతులను భుందుకు జ్యచాడు.

“ఄవసయం లేదు.... నీ ఩దధతి ఎలా వుంటుందో తెలిసే వయకూ

చ్ూడభని మా నామకుడ అజఞ. భరామదసుుడలాగానే వునానవ...

నాతో రా” ఄంటూ ఖుడస ఫమట్కి దారితీశాడు అ అటవికుడు.

అలసమం చేసేు భళ్ళు ఄతని భనసు మారిపోతుందని

బమ఩డనవాడలా ఄతని వెనుఔ నడచాడు చ్ందుయడు.

“నేనూ వసుునానను. ఑ంటరిగా ఈండాలంట్ల నాకు బమం”

ఄంటూ ఄతని వెనుకే నడచింది వాయుణి.

అమ చెప఩న సబ ఄ఩఩ట్కే ఏరా఩టు చేమఫడ ఈంది. యఔయకాల

ఄడవి తీగెలిన తలలకు చ్ుటుాకుని, అకు ఩సయును మొఖాలకి

జౄసుకునన అటవికులు ఄనేఔభంది వలయాకాయంలో కూయుచని
ఈనానయు.
 తభ భనిషి వెనుకే వచిచన చ్ందుయడవంకా, వాయుణి వంకా
య గా చ్ూశాయు ఄందయూ.
చాలా తీవం

“చీఔట్఩డన తరావత చ్లుఫండల దగివ౅రికిపోయిన మా వాళ్ుు

ఎవయూ ఆంతవయకూ పారణాలతో వెనకివృ రాలేదు. వాళ్ుని పొటాన

పెటుాకుంటునన దుషాభృఖం ఏదో మాకు తెలిమదు. దానిన

఩టుాకోవట్టనికి మేభు ఏరా఩టు చేసన గోతిలోకి మీయు ఎలా

య గానే చ్ూసూు
వచాచయు?” ఔనుబొభల భధమలో నుంచి తీవం
ఄడగాడు నామకుడు.

తాభు చ్ూసన ఫండరాళ్ుని వాళ్ుు చ్లుఫండలని పలుసుుననటుా

ఄయిమై, తలవంచి ఄతనికి, ఎందుకైనా భంచిదనే ఈదేాశమంతో
మిగిలిన వాయందరి఻ ఄభవాదం చేశాడు చ్ందుయడు. “నాఖరికులం

మేభు... ఈత఩లభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసుునానం. మా

ఖుయుదేవులు చెప఩న ఑ఔ ఩నిమీద ఇ ఄడవిలోకి వచాచభు” ఄంటూ

మొదలుపెట్టాడు.

తభను ఫంధంచిన వారి తలలమీది ఄడవితీగెలిన, మొఖాలకు

జౄసుకునన అకు ఩సయును చ్ూస చ్ూస ఑ఔ నియణయానికి వచేచసంది
వాయుణి. “వీళ్ుకు చెటుు, చేభలు ఄంట్ల భహాఆషాం ఄనిపస్ుంది.
ఎందుకైనా భంచిది, భనం ఎందుకు వచాచమో ఆజృ఩డజృ఩డే
ఫమట పెటాఔపోవడం శేయమసవృయం” చ్ందుయడ చెవిలో చిననగా చెప఩ంది.

చ్టుకువృన మాటలిన సయుాకునానడు చ్ందుయడు.

“శిథిల భందియం దగివ౅య విశారంతి తీసుకుంటూండగా ఏదో

అకాయం మామీద దాడచేసంది. పారిపోతూ పారిపోతూ మీయు

ఏరా఩టు చేసన గోతిలో ఩డపోయాం” ఄని మాతిం చెపా఩డు. “ఄదే...

అ అకాయమే ఎలా ఈంటుంది? జృలా, సంహమా, శయబమా...

తెలివిలేని లాంఖూలమా?” అతుయతగా ఄడగాడు నామకుడు.

తనకు ఔనిపంచిన అకారానిన వరిణసేు వాళ్ుు నభుభతారో,

నభభరో చ్ందుయడకి ఄవఖతం కాలేదు.

“చీఔట్ ఔదా... సరిగావ౅ చ్ూడలేఔపోయాభు” ఄని చెపా఩డు.

“ఆతను నిజమే చెజృతునానడు. శిథిల భందియం ఄయుఖుల మీద ఄడవి

అకులతో రండు ఩డఔలు ఏరా఩టు చేమఫడ ఈనానయి” వెంటనే

చెపా఩డు వలయా కాయంలో కూయుచని వుననవారిలో ఆంకో అటవికుడు.

“మీయు మాకు శతుయవులు కాయని మాకు నభభఔం చికివృంది.

అఔలి తీరేవయకూ మా అతిథమం స్త్వఔరించి, మీ దారిన మీయు ఎంచ్కావృ

పోవచ్ుచ” వెంటనే తన నియణయానిన వెలుడంచాడు నామకుడు.
 ఄంగీకాయ సూచ్ఔంగా తలలు ఉజృతునన ఄతని ఄనుచ్యులు
ఄందరి఻ తలవంచి ఆంకోసారి ఄభవాదం చేశాడు చ్ందుయడు. “అఔలి

లేదు. మీయు ఄనుభతి ఆసేు ఆజృ఩డే మా ఩యయాణం

మొదలుపెడతాభు” ఄంటూ వాయుణి వంఔ ఑ఔసారి చ్ూశాడు.

“భంచిగా మాట్టుడావు. చీఔట్఩డేలోజృగా అ చ్లుఫండల

దఖవ౅రికి పోయి దేవభందాయజృ చెటుా ఈననదేమో చ్ూసుకోవచ్ుచ. ఩ద

఩ద” తొందయ చేసంది.

సబ జయుఖుతునన ఩యదేశం దగివ౅రినంచే ఩యయాణం

మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. నూయు, నూటయాభై ఖుడసలు

మాతిమే ఈనన అ అటవిఔ ఖూడెంలో నుంచి ఫమట఩డ భళ్ళు

ఄడవిలో ఄడుఖుపెట్టాడు.

ఄయధగడమ తరావత ఄతనికి ఄఖుపంచాయి ఄంతకు భుందు

రాతిి చ్ూసన ఫండరాళ్ుు...

వాట్ భధమన ఈననజృటాలు.... వాట్లో నివసంచే కాల సరా఩లు

ఄనీన ఔనిపంచాయి.
 “ఄంతా బాగానే ఈంది. తంగేడుపొదలు ఏవీ? ఑ఔవృట్ కూడా

ఔనిపంచ్ దేం?” సాలోచ్నగా ఄంటూ చ్ుటూా చ్ూస ఑ఔవృసారిగా

ఄదిరి఩డంది వాయుణి.

“చ్ంది... చ్ంది... ఄటు చ్ూడు... ఄటుకేస చ్ూడు” ఄంటూ

఑ఔ ఩ఔవృకి చెయిమ చ్ూపంచింది.

రండు నిలువుల ఎతుునన జృటాల మీద మలిఔలు తియుఖుతూ

ఫుసలు కొడుతునానయి కాలసరా఩లు. ఎందుకో ఄవి ఩డఖలిన దించి

జృటాలోుకి పారిపోతునానయి. “ఆవి బమ఩డుతునానయి. వాట్

బయానికి కాయణం ఏమై ఈంటుంది?” ఄంటూ తలపెైకతిు చ్ూశాడు.

చ్ూసన వెంటనే ఄతనికి కూడా ఔలిగింది అ బమం.

“తి఩఩నఖుంట దగివ౅య భనమీదికి వచిచన ఩క్షో.... ఄటువంట్దే

భరొఔట్ల ఆట్ల వచేచస్ుంది. పారిపోఔపోతే మాతిం పారణాలు

పోగటుాకోవటం త఩఩దు” ఄంటూ వాయుణి చెయిమ ఩టుాకుని ఩యుఖు

మొదలుపెట్టాడు.

య గా ఉఖడం మొదలుపెట్టాయి అ
తుఫాను వచిచనటుు తీవం
చ్ుటుా఩టు ఈనన చెటుు.
 మొదలుఔంట్ట పెరికినటుా వేళ్ుతో సహా నేలలో నుంచి ఫమట్కి
వచేచసుునానయి పొదలు....

఩ళ్ుు బిఖ఩ట్ా ఩యుఖుతీశాడు చ్ందుయడు. ఑ఔ పెదా ఫండరాయి

చాటుకు పోగానే చ్టుకువృన ఩యుఖును అప నేలమీద మోఔరించి

కూరోచబోయాడు.

఩యుఖును అ఩డం వయకూ ఄతను ఄనుకునన విధంగానే

జరిగింది. అపన తరావత మోఔరించి కూరోచవడం మాతిం ఄతనికి

సాధమ఩డలేదు.

ఏదో పెదా రాక్షస కడవ౅ం పెట్ా ఖట్ాగా నరికినటుా రండుగా

చీలివుంది అ ఫండరాయి వెనుఔవునన బూభ్యఖం. కాలు

నిలదొకువృకోవడం ఄసాధమమైపోవడం వలు వాయుణితో పాటు అ

చీలిఔలోకి ఩డపోయాడు ఄతను. చీలిఔ ఄంట్ల అషామాషీ చీలిఔ కాదు.

దాదాజృ రండు వందల ధనువుల వెడలు఩ ఈంది ఄది. పాతిఔ ధనువుల

లోతుననది.

“ఆదేదో పెదా లోమ మాదిరిగా ఔనిపస్ుంది. కింద ఩డతే తలలు

఩గిలి చ్చిచపోతాం” అందోళ్నగా ఄంటూ చ్ందుయడతో పాటుగా

఩డపోయింది వాయుణి.
 పెదా పెదా ఫండరాళ్ుు వునానయి ఄడుఖుభ్యఖంలో. వాట్మీద఩డ

పారణాలు పోగటుాకోవడం త఩఩నిసరి ఄని చ్ందుయడు ఄనుకుంటునన

సభమంలో వేఖంగా పోయి ఩డనే఩డాాయు వారిదాయూ.....

జృచ్చకామలమాదిరి విచిచపోవాలి వారి తలలు. పెళ్ుసుగా

ఈండే దిరిశెన చెటుాకొభభల మాదిరి ఫెళ్ఫెళ్ భంటూ విరిగిపోవాలి వారి

శరీయంలో ఈండే ఎభుఔలు. ఄటువంట్దేమీ జయఖలేదుగాని,

వెనునమీద ఎవరో కొట్ానటుా ఛటభనే మోత, వెనువెంటనే తీయని బాధ

ఔలిగాయి.

' ఄయిపోతునానం భనం... చ్చిచపోతునానం' ఄని ఄయవాలని

ఄనుకుని కూడా అ ఩నిచేమలేఔపోయింది వాయుణి.

రండు నిలువుల లోతునన పెదా నీట్ఖుంటలో ఩డటమే ఄందుకు

కాయణం. ఩డన వెంటనే వేఖంగా కిందికి దూసుకుపోయి, ఄంతలోనే

నీట్పెైకి వచేచసంది అమ.

“వెనునమీద దెఫఫతగిలితే ఏ ఫండరాయో, చెటుా కొమోభ

పొడుచ్ుకుననది ఄనుకునానను. నీట్దెఫఫ ఆంత ఫలంగా

ఈంటుందనుకోలేదు” వెనున తడుభుకుంటూ ఑డుాను ఩టుాకుని

చ్ందుయడకి చెప఩ంది అమ.
 ఎఔవృడో చ్ుఔవృలోు ఈననటుా ఔనిపస్ుంది, వాళ్ుు ఎఔవృడ నించి
఩డపోయారో అ ఩యదేశం... ఄఔవృడకి తిరిగి చేయుకోవటం మాతిం

ఄసాధమంగానే ఄనిపస్ుంది.

“చెటు చాటున, జృటాలమాటున ఆటువంట్ లోమ

ఈంటుందని ఄసలు ఎవయూ ఄనుకోయు. ఉహంచ్యు. ఄంత

ఎతుునుంచి ఩డకూడా భనం పారణాలతో ఈండటం చాలా విచితింగా

ఈంది” తడసపోయిన దుసుులిన ఑ంట్ మీద ఈండగానే పండుకుంటూ
ఄననది వాయుణి.

“చితిమో, విచితిమో అ విషయాలనీన తరావత తీరిఔగా

అలోచించ్ు కుందాం. రాతిి ఔనిపంచిన బూతం వంట్ ఩యమాదాలేమైనా

ఈనానయేమో తెలుసుకోవాలి” ఄంటూ నడఔ మొదలుపెట్టాడు

చ్ందుయడు.

“తెలుసుకుని ఏమి చేసాువ?” ఄడగింది వాయుణి.

“దూయంగా పారిపోతాను... ఆజృ఩డునన ఩రిసితులోు ఩యమాదాలిన

ఎదురొవృనే ఒపఔ నాకు లేదు” ఄంటూ భరో పాతిఔ ఄడుఖులు

భుందుకు వేశాడు ఄతను.
 ఎదుయుగా ఔనిపంచింది ఄతనికి నలభై ఄడుఖుల ఎతుునన
పెదారాతిఖుటా. అ ఖుటా మీద ఄఖుపంచింది ఫలమైన చెటుా కొభభలతో

ఔటాఫడవునన చిననపాట్ ఔటాడం.

“ఄందులో ఎవరైనా నివససుునానరేమో చ్ూదాాం. చీఔట్ ఩డన

తరావత భనం విశారంతి తీసుకోవట్టనికి ఄనువుగా వుంటుంది”

ఄంటూ ఖుటా మీదికి ఎకావృడు ఄతను.

ఎకివృన తరావతగాని తెలిమలేదు ఄతనికి. వెనుకే వచిచన

వాయుణికైతే వెంటనే ఔలిగింది వి఩రీతమైన అశచయమం. చెటుా కొభభలతో

ఔటాఫడనటుా ఔనిపస్ుందిగాని, ఄది మానవులు నివసంచే ఔటాడం

కాదు... ఩క్షులు నివసంచే పెదాఖూడు.

“ఆంత పెదా ఖూట్ని నిరిభంచ్ుకునన అ ఩఺ ఏదోగాని

ఄతిబమంఔయంగా ఈండ వుంటుంది. కొం఩తీస ఄది తి఩఩నఖుంట

దగివ౅రా, ఆఔవృడా భనమీదికి వచిచన రాక్షస఩఺ ఄయి వుండదుఔదా!”

ఄని అమ చ్ందుయడ చెవిలో యహసమం చెజృతుననటుు

ఖుసఖుసలాడబోతునన సభమంలోనే మొదలైంది దాయుణమైన
ఇదుయుగాలి.
 ఖడఖడలాడపోయాయి ఖుటాచ్ుటూా ఈనన చెటుా చేభలు....

పడకిలి ఩రిమాణంలో ఈనన రాళ్ుు వాటంతట ఄవే గాలిలోకి లేచి

ఎటెట్ల వెళ్ళు఩డ పోయినయ్.

వాయుణి చెయిమ ఩టుాకుని ఄతివేఖంగా ఖుటామీదినించి కిందికి

దిగేశాడు చ్ందుయడు.

఑ఔ పెదా వృక్షం చాటుకుపోయి ఑దిగి నిలుచ్ునానడు.

దఖవ౅రికి దఖవ౅రికి వచేచసందా ఇదుయుగాలి... ఩యకాశవంతంగా ఈనన

అకాశం కావుయు ఔమిభనటాయిపోయింది. ఫిహాభండమైన రఔవృలిన

ఄలులాుడసూు వచిచ ఖుటామీది ఖూట్లో వాలింది ఑ఔ రాక్షస఩఺.

రండుసాయుు ఄటూ ఆటూ సయుాకుని, రఔవృలిన ఑ఔసారి

వెడలు఩గా తెరిచి, చెవులు చిలుులు఩డపోయేటటుా విచితిమైన శఫాం
చేసంది. చాలా పెదాగా ఈనన అ శబాానిన వినలేఔ చెవులిన ఖట్ాగా

భూసుకుంది వాయుణి. ' ఆంకోసారి ఄరిచిందంట్ల భనకి చెవుడు

వచేచసుుంది. సందేహం లేదు” చ్ందుయడ చెవిదఖవ౅య నోయుపెట్ా యహసమంగా

చెప఩ంది.
 సమాధ్యనం ఆవవలేదు చ్ందుయడు. అకాశంవెైజృ చ్ూడభని

అమకు సైఖ చేశాడు.

ఄటుకేస చ్ూసన వాయుణికి వెంటనే ఔనిపంచింది ఆంకో రాక్షస

విహంఖం. ఩దునెైన గోళ్ుభధమ పెదా ఔణుజుభృగానిన చికివృంచ్ుకుని

వేఖంగా వచిచ ఖూట్మీద వాలిందది.

అరిుగా అ ఩఺కేస చ్ూస, ఩దునెైన భుకువృతో దాని రఔవృలిన

అపామమంగా తడమింది మొదట్ ఩఺.

తీసుకువచిచన ఔణుజు భృగానిన తన భుకువృతో చీలిచ

భుఔవృలు భుఔవృలు చేసంది రండో ఩఺. ఑కొవృఔవృట్గా వాట్ని

మొదట్఩఺ నోట్కి ఄందించ్టం మొదలుపెట్ాంది. చిననపాట్

శఫాంకూడా చేమకుండా, ఔనుర఩఩లిన ఑ఔవృసారికూడా

ఔదిలించ్కుండా తదేఔంగా అ దృశామనిన చ్ూసన వాయుణి ఫుఖవ౅లు
కంజృలైపోయాయి సఖువ౅తో.

“ఄది భఖ఩఺ ఄయి వుంటుంది. వీట్ని తీసుకువచిచ పేయభగా

భ్యయమకి తినిపస్ుంది” అమ భ్యవాలను ఖభనించ్కుండా ఄట్ల చ్ూసూు

ఖుసఖుసగా చెపా఩డు చ్ందుయడు.
 “ఆజృ఩డు భనం ఏమి చేదాాం? ఆఔవృడే నిలఫడ వాట్
పేయభఔలాపాలిన ఩రికిసూు కూయుచందామా?” తనలోని భ్యవాలను
ఄదుభుకుంటూ విసుయుగా ఄడగింది వాయుణి.

కాయణం లేని అమ విసుయును ఖభనించి, అశచయమంగా తల

విదిలించాడు చ్ందుయడు. “ఇ బూమిమీద జృట్ాన ఩యతి పారణి఻ భనసు

ఄంటూ ఑ఔట్ ఈంటుందని, ఄది అయుుల఩టు పేయభని, శతుయవుల ఩టు

఩ఖని ఩యదరిిసూు వుంటుందని ఖుయుదేవులు చెప఩న మాటలు
మధ్యరాిలని ఆజృ఩డు నాకు ఄయిమైంది. భదించిన ఏనుఖులిన సైతం

ఄవల్లలగా ఎఖరేసుకుపోఖల ఇ రాక్షస ఩క్షులోు ఔనిపసుునన పేయభ,

ఄభమానాలే ఄందుకు తారావృణం” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖు
వేశాడు చ్ందుయడు.

ఖుటామీది ఩క్షులకు ఔనిపంచ్కుండా జ్యఖయతులు తీసుకుంటూ

ఄతనిన ఄనుసరించింది వాయుణి.

చ్ూసూు చ్ూసూు వుండగానే ఖడచిపోయింది ఩ఖట్

సభమం.... చీఔటుు అ లోమని చ్ుటుాభుట్ా ఄంధకాయభమం

చేమడం మొదలుపెట్టాయి.
 “సరైన చోటు భనకి ఔనిపంచ్కుండానే జృణమకాలం
ఖడచిపోయింది. ఇ చీఔట్లు ఎటు పోతునానమో, ఎటువంట్

఩యదేశంలో ఄడుఖుపెడుతునానమో తెలిమదు” నిరాశగా ఄంటూ

వెంటనే మాటలిన అపందామ.

వంద ధనువుల దూయంలో ఑ఔ చెటుాచాటున చినన చితుకుల

భంట ఔనిపంచ్టమే ఄందుకు కాయణం.

“భంట ఔనిపంచిందంట్ల ఄఔవృడ భనిషి వుననట్లా లఔవృ. భనిషికి

త఩఩ అ తెలివి భరవవరి఻ లేదు... తవయగా నడువ చ్ందార” ఄంటూ

ఄతనికి చెప఩, ఄతని సమాధ్యనం కోసం చ్ూడకుండా

఩యుఖుమొదలుపెటాబోయిందామ.

రండు ఄడుఖులు కూడా వేమఔభుందే చేతిని ఖట్ాగా

఩టుాకుని అపేశాడు చ్ందుయడు. “కొతుచోటు... ఔనిపంచిన వాళ్ుందయూ

భనలిన అదరించిన అటవికుల మాదిరిగా వుంట్టయని ఄనుకోకూడదు.

నిదానంగా నడువ” ఄంటూ అమను ఆంకో఩ఔవృకి లాకువృపోయాడు.

఑ఔ పెదా చెటుా చాటున నిలఫడ భుందుకి చ్ూశాడు.

భంట చిననదే ఄయినా వారికి ఔనిపంచిన చితుకుల భంట

చ్ుటూా ఩దిభంది దృఢకాములు కూయుచని వునానయు. విలువెైన
వసాుీలు, జరీకుచ్ుచల తలపాగా ధరించివునన ఒ వమకిు ఑ఔ ఫండరాయి
మీద కూయుచని మాట్టుడు తునానడు. గాలివాలున కొంచెం ఄటూ

ఆటూగా వినవసుునన అ మాటలిన అలకిసూు రాతిబొభభలా

బిఖుసుకుపోయింది వాయుణి. వాయు చ్ూసవచిచన రాక్షస ఩క్షులను

ఖురించే మాట్టుడుతునానడు ఄతను.

“భూడు రోజులనించీ నేను ఄతిజ్యఖయతుగా అ ఖూట్ని

఩రిశీలిసుునానను. నినన తన అహారానిన తనే సంపాదించ్ుకుంది అడ఩఺.

ఆందాఔ దానికి భఖ఩఺ తిండని తీసుకు వచిచంది. ఄంట్ల ఄది ఇ

రాతిికి ఖుడుు పెడుతుంది...” ఄంటూ చ్ూజృడువేలిని గాలిలో

ఉజృతూ తనకు తెలిసన విషయాలను ఎదుట వుననవారికి ఄయిం

ఄయేమ విధంగా వివరిసుునానడు అ భనిషి.

“ఖుడుు పెట్ాన తరావత ఩యతి రండు భూడు గడమలకు

఑ఔసారి ఖూట్లు నించిలేచి గాలిలో చ్ఔవృయుు కొడుతుంది. తన

సంతానానికి ఩యమాదానిన ఔలిగించేవి ఏవెైనా అ చ్ుటుా఩టు

సంచ్రిసుునానయేమో చ్ూడటం కోసం అ అడ఩఺ ఄలా చేసుుంది”
ఄంటునానడు ఄతను.

ఉపరి బిఖ఩ట్ా అ భటలిన వింటునన వాయుణికి ఄతను ఄలా

ఎందుకు చెజృతునానడో ఄయిభయేమసరికి భుంచ్ుకు వచేచసంది
వి఩రీతమైన కో఩ం. “వీళ్ుు అ ఩఺ఖుడుని దొంగిలించ్ట్టనికో, నాశనం

చేమట్టనికో వచిచ నటుునానయు. ఆలాంట్ వాళ్ుని క్షమించ్కూడదు.

నరికి ఈజృ఩పాతయ వేయాలిసందే” ఩ళ్ుు బిఖ఩డుతూ చ్ందుయడకి

చె఩఩బోయింది.

చ్టుకువృన చేయి జ్యచి అమ నోట్ని ఄదిమేశాడు చ్ందుయడు.

“ఄసలు విషమం ఏమిట్ల స఩షాంగా తెలిమకుండా అవేశ఩డతే

ఄపామం. వాళ్ుు ఩దిభంది. ఄందరి దగివ౅రా ఩దునెైన అముధ్యలు

ఈనానయి. భనం ఆదాయం చేతులు, కాళ్ుు త఩఩ చెటుాకొభభ కూడా

లేదు భన దఖవ౅య. కొంచెం ఒపఔ ఩టుా” ఄంటూ నెభభదిం఩చేశాడు.

ఉపరిని ఖట్ాగా ప్రలిచ వదులుతూ తిరిగి చితుకుల భంటకేస

చ్ూసంది వాయుణి. ఄఔవృడ జయుఖుతునన సంభ్యషణని అలకించ్టం

మొదలుపెట్ాంది.

“తడవకి రండే రండు ఖుడుు పెడతాయి ఄవి. పెట్ాన ఩ది

గడమలలోజృ వాట్ని భనం ఩ఖలగటాఖలిగితే లో఩లవునన పండాలు

గాలికి ఖట్ా఩డ ఄమోగమైన రాళ్ులా మారిపోతాయి.

శంఫళ్దేశంలో వాట్ని చినన చినన భుఔవృలు చేస, సానఫట్ా

విలువెైన మాణికామలుగా మాయుసాుయు. వాట్ విలువ ఄజౄయవం. ఑ఔ
ఖుడుాను సంపాదించ్ ఖలిగితే ఩ది తరాలపాటు తిని కూయుచనాన
తయఖని అసు హసుఖతమౌతుంది. రండుఖుడుు భనకి దకివృతే ఆఔ

చెపా఩లిసన ఄవసయం లేదు” ఄంటునానడు అ ఫండమీది భనిషి.

ఄరిచి కేఔలు పెట్ా అనందంతో ఖంతులు వేయాలిసన

దృఢకాములు మౌనంగా తలలు ఉపాయు.

“నా మాటలు మీకు సంతోషానిన ఔలిగించ్టంలేదా?”

ఄడగాడు విలువెైన దుసుులు ధరించి వునన భనిషి.

“ఄనుకుననది ఄనుకుననటుాగా జరిగితే ఄంతఔంటె

సంతోషించ్దగింది వేరే ఏమీ లేదు. ఖుడుు పెట్ాన తరావత గాలోుకి లేచే

అడ఩఺ని ఖురించి మాతిమే మీయు చెపా఩యు. భఖ఩఺ ఖురించి

చె఩఩లేదు. ఄది ఏం చేసూు వుంటుంది?” ఄని ఄడగాడు వారిలో

఑ఔతను.

“అహాయం కోసం వెళ్ుతుంది” కుు఩ుంగా ఄనానడు ఫండ మీది

భనిషి. “ఄఫదధం... అడ఩఺ ఖూట్ని వదిలి వెళ్ళున వెంటనే భఖ఩఺

కా఩లాకి వసుుంది” వెంటనే చెపా఩డు దృఢకాములోుని ఑ఔ

పొట్ాభనిషి.
 “భనం ఩నిచేసేది చీఔట్ సభమంలో. బఖబఖభండే కాఖడాలిన

సదధంగా వుంచ్ుకుంట్ల భఖ఩఺ భనలిన చేమఖలిగింది ఏమీ లేదు. ఏది

చేసనా అడ఩఺ తిరిగి వెనకివృ రాఔభుందే చేసేయాలి. తన సంతానానికి

఩యమాదం ఏయ఩డు తోందని తెలిసేు ఄది కాఖడాలను కూడా లఔవృ

చెమమదు” ఒపగావ౅ చెపా఩డు ఫండమీది భనిషి.

“ఆది చాలా ఔషామైన ఩ని.... వాట్వి భుకువృలు కావు.

ఔయుకుఔతుులు. ఑ంట్కి తగిలితే ఆంతే సంఖతులు” ఄనానడు మొదట్

దృఢకాముడు.

“ఄందుకే మిభభలిన పలుచ్ుకువచాచను. తలొఔ ఩ది వేల

వయహాలు ఆసుునానను. ఑ఔవృజౄట ఩నికి ఩దివేల వయహాలు ఆచేచ ఩ని

ఇ ఩య఩ంచ్ంలో ఆంకేదయినా వుంట్ల చె఩఩ండ. వింట్టను” ఄనానడు

ఫండమీది భనిషి.

తభలో తాభు ఖుసఖుసలాడుకోవటం మొదలుపెట్టాయు

దృఢకాములు.

“ఆఔవృడకి ఎందుకు వచాచరో వారికి నిజంగానే తెలిమదని

ఄంట్టవా? అ పెదాభనిషి చెపే఩దాకా వారికి రాక్షస ఩క్షుల ఖురించి
తెలిమదని భనం ఄనుకోవాలా?” యహసమంగా చ్ందుయడని ఄడగింది
వాయుణి.

“ఏం చెయామలో ఄఔవృడ వుననవాయందరి఻ తెలుసు. ఄందరిఔంటె

భుందుగా తన ఫలహీనతని ఎవయు భుందుగా ఫమట

పెటుాకుంట్టరోనని చ్ూసుునానయు. రాక్షస ఩఺ఖుడుకోసం ఄయుయలు జ్యచే

అ పెదాభనిషి వీళ్ుకి లోకువ ఄయి పోయాడు. ఄతని ఫలహీనతని

వీళ్ుు సొభుభ చేసుకోబోతునానయు చ్ూడు” ఄనానడు చ్ందుయడు.

ఄతను చెప఩నట్లు ఄయింది ఄఔవృడ. “తలొఔ ఩దివేలు చాలవు.

పాతిఔవేలు ఆప఩ంచ్ండ. పారణాలతో చెలగాటం. చాలాఔషాం”

ఈననటుుండ చెపా఩డు మొదట్ దృఢకాముడు.

వి఩రీతమైన కో఩ంతో విఔృతంగా మారిపోయింది ఫండమీది

భనిషి భుకం. “ఄనామమం ఆది. ఄఔిభం... నిలువుదోపడ”

విసుయుగా ఄరిచాడు.

“఑కొవృఔవృ ఖుడుా మీదా మీయు సంపాదించే ధనం విలువ ఎంతో

చ్ూసుకోండ.... మాకు ఆచేచది ఄందులో వెయోమవంతు కూడా

వుండదు.... బాగా అలోచించ్ుకోండ” తను చెప఩న మాటమీదినించి

కిందికి దిగే ఩యసకిులేనటుా కండతంగా ఄనానడు దృఢకాముడు.

 భుంచ్ుకువచిచన కోపానిన ఄతి఩యమతనం మీద ఄదుజృలో
పెటుాకుంటూ తల ఉపాడు ఫండమీద కూయుచని వునన భనిషి.

“ఄలాగే ఆసాును... భరి భోజనాలు భుగించి ఖూట్ దగివ౅రికి నడవండ.

కాఖడాలు సదధం చేసుకోండ” ఄంటూ తొందయపెట్టాడు.

సననగా వెలుఖుతునన అ చితుకుల భంట వెలుఖులోనే వెంట

తెచ్ుచకునన భూటలిన విప఩, దోయగా కాలిచ వునన రొటెాలిన అయగించ్డం
మొదలుపెట్టాయు దృఢకాములు. ఎండపోయిన సొయకామ ఫుయయలోుని

భంచినీట్తో దాహాలు తీయుచకుంటునానయు.

“అఔలి వేస్ుంది చ్ందార. భనకి కూడా రండు రొటెాలు పెడతే

బాఖుండును” చ్ందుయడకి చెప఩ంది వాయుణి.

రొటెాల మాట దేవుడెయుఖు... ఄసలు తాభు ఄలా చాటున

ఈండ అ మాటలనినట్నీ విననటుా వారికి తెలిసేు ఎలాంట్ ఩రిసితి

ఈత఩ననభవుతుందో చ్ందుయడకి బాగా తెలుసు. “కొంచెం ఒయుచకో....

ఇ గడవ ఩యమవసానం ఎలా ఈంటుందో చ్ూసన తరావత తిండని

ఖురించి అలోచిదాాం” ఄంటూ ఉయడంచాడు వాయుణిని.

అయధగడమ తరావత ఖాళ్ళ ఄయిన భూటలిన ఖట్ాగా

విదిలించి, చితుకులభంట దగివ౅య పోఖుగా పెట్టాయు దృఢకాములు.
తాభు కూయుచనివునన చెటుా మీదికే ఎఖబారకి పొడవాట్ కొభభలిన విరిచి
కింద఩డేశాయు.

పోఖుగా ఩డవేసన వసాుీలిన చింప అ కొభభలకి చ్ుట్ా కాఖడాలు

తయాయు చేశాయు.

చ్ందుయడు ఄంతకుభుందే చెప఩నటుా తాభు చేమవలసన

఩నేమిట్ల బాగా తెలుసు వారికి. తభతోపాటు రండు సొయకామ

ఫుయయలోు కాఖడాలకి ఄవసయమైన ఔందెనను వెంట తెచ్ుచకునానయు.

ఆజృ఩డు దానిన కొభభలకి చ్ుట్ాన వసాుీలమీద పోస లేచి నిలుచ్ునానయు.

తభకు ఄంతవయకూ వెలుఖునిచిచన చితుకుల భంటమీద

భట్ాని వియజమిభ అరే఩శాడు వారిలో ఑ఔతను. ఑ఔరి తరావత ఑ఔయుగా

ఄందయూ దూయంలో వునన ఖుటా దఖవ౅రికి నడచాయు. వారికి ఄలికిడ

తెలిమకుండా ఄనుసరించాయు చ్ందుయడు, వాయుణి.

***

సామం సభమంలో బోధంచ్వలసన శాసుీపాఠాలను అ రోజు

ఎందుకో బోధంచ్లేదు ఈత఩లభహరిి.
 “నా భనసుస ఎందుకో ఄలుఔలోులంగా ఈంది.. సంధ్యమవందనం

ఄయామఔ కొదిాసేజృ ధ్యమనంలో కూయుచంట్టను” ఄని ఄరాధంగికి చెప఩,

అశయభం వెలు఩ల వడవడగా ఩యవహంచే ఑ఔ చినన కొండవాఖు
దఖవ౅రికిపోయాడు.

“ఎజృ఩డూ లేనిది ఇమనగారి నోట్వెంట వింత మాటలు

వినవసుునానయ్. కాయణం ఏమై వుంటుది?” భోజనజృ ఏరా఩టుు

చేమడంలో తనకు సహామంగా ఈండట్టనికొచిచన విదామరిినులిన

ఄడగిందామన భ్యయమ.

“వాయుణి, చ్ందుయడు భుందువయసలో కూయుచని

ఔనిపంచ్ఔపోతే ఖుయు దేవులకు బోధన ఄంట్ల విసుఖు. మేభు

చాలాసాయుు ఖభనించాభు” ఄననది వారిలో ఑ఔరు.

“వారిదారినీ ఄడవిలోకి ఩ంపనందుకు ఖుయుదేవులు

బాధ఩డుతుననటుుంది... ఎంతెైనా వారిదాయూ అమనకి పయమశిషుమలు”

వెకివృరింజృగా ఄననది ఆంకో విదామరిిని.

చ్ుయుకుగా చ్ూసంది ఖుయు఩తిన అ పలువంఔ.

కో఩ంగా ఏదో ఄనబోయి ఄంతలోనే అ ఩యమతాననిన

వియమించ్ుకుంది. “సరి సరి.... ఎవయు పయమమైనవాళ్ళు,
ఄపయమమైంది ఆంకవరో తవయలోనే తెలుసుుంది.... చీఔట్ ఩డగానే

ఄందరినీ భోజనానికి పలవండ” ఄంటూ భుభ్యవంగా ఈండపోయింది

అమ.

సంధ్యమవందనం ఄయిన తరావత వాఖు ఑డుానే ఈనన ఑ఔ

ఫండరాయిమీద ధ్యమనభుదిలో కూయుచని వునన ఈత఩లభహరిి,
ఈననటుుండ ఈలికివృ఩డ ఔళ్ుు తెరిచాడు. ఩ఔవృనే పెటుాకునన

దండఔభండలాలను తీసుకుని వడవడ ఄడుఖులతో అశయభంలోకి

వచాచడు.

“ఏభయింది? ఏమిట్ ఇ అతుయత?” ఄంటూ అశచయమంగా

ఄడగింది భ్యయమ.

“తయువాత చెపాును. భుందు ఄతమవసయంగా అశయమానిన వదిలి

ఫమట్కి పోవాలి. పలులినపలువ” ఄంటూ అజఞ ఆచాచడు అమన.

ఄయధం కాలేదు అమన సతీభణికి. ఄయినా ఎదుయు ఩యశనలు

వేమకుండా ఩యణశాల ఫమట్కి పోయి పెదా ఔంఠంతో విదామయుిలందరినీ

పలిచింది.

విదామరిినులను వదిలేశాడు భహరిి. విదామయుిలోు దృఢంగా

తెగింజృ ఔలిగి వుననటుా ఔనిపంచే ఩దిభందిని ఎంచ్ుకునానడు.

“ఆఔవృడకి కొదిా దూయంలోనే పాంచాల సైనిఔ శిబియం ఑ఔట్ ఈననది.

భనం ఄఔవృడకి పోవాలి. ఩దండ” ఄంటూ వారిని వెంటబటుాకుని

అశయభం వెలు఩లికి నడచాడు.

***

తనను ఫంధంచిన శిబియ సుంబం దగివ౅రినంచి తప఩ంచ్ుకోవట్టనికి

విశవ఩యమతనం చేశాడు ఈనభతుుడ సేనహతుడెైన డంబకుడు.

఩యయోజనం ఏమీ ఔనిపంచ్ఔపోగా, ఄదే఩నిగా ఔదిలించ్డం వలు

ఄతని చేతులిన గామ఩రిచాయి ఔట్ావునన తాళ్ుు. “ఔదలవదుా

ఄమమలూ... చీఔట్ ఩డన వెంటనే అహాయం కోసం ఇ చ్ుటుా఩టు

సంచ్రిసాుయి తోడేళ్ుు. నెతుుయు వాసన స్కితే ఖుంజృగా వచిచ మీద

఩డపోతాయి” ఔదలకుండా ఎలా ఈననవాడు ఄలాగే నిలఫడన ఑ఔ

సైనికుడు, ఄతనిన హచ్చరించాడు.

“నెతుుయువాసన స్ఔటం ఏమిట్? నువేవం మాట్టుడుతునానవ?

ఎఔవృడ ఈంది ఆఔవృడ నెతుుయు?” కో఩ంగా ఄడగాడు ఄతనిన
డంబకుడు. మౌనంగానే ఄతని చేతుల వంఔ చ్ూశాడు అ సైనికుడు.

ఄటూ ఆటూ ఔదిలించ్డం వలు ఑యుసుకుపోయాయి డంబకుడ

చేతులు. సననసననగా యకాునిన వెలువ రిసుునానయి ఄవి.
 “ఆవా? వీట్ని గాయాలు ఄంట్టరా? వీట్లోనించి వెలువడే
నెతుుయువాసన దూయంగా ఈండే తోడేళ్ును అఔరిిసుుందా? సైనికులనే
పేరే త఩఩ మీరవరి఻ ఫుదిధలేదు. భట్ా ఫుయయలు మీవి” ఄతనితో పాటుగా

తనూ డంబకుడ చేతులకేస చ్ూసన ఈనభతుుడు కో఩ంగా ఄనానడు.

తలవంచ్ుకునానడు అ సైనికుడు. నోయు తెరిచి భరొఔవృమాట

మాట్టుడతే తన ఈదోమఖం ఉడపోవటమే కాకుండా పారణాలిన కూడా

పోగటుాకోవలస వసుుందని తెలిసపోయింది ఄతనికి.

“వీళ్ు మాటలకేమిగాని, నీ ఩యమతనమేదో నువువ కొనసాగించ్ు.

భుందు భనం ఇ ఫంధనాల నించి ఫమట఩డటం భుకమం”

డంబకుడతో ఄనానడు ఈనభతుుడు.

చేతులు చిభచిభలాడుతునానమని, అ నొప఩ని బరించ్టం

తనవలు కావడంలేదని ఄతనికి చె఩఩బోయి, ఄతని భుకంలోని
భ్యవాలిన చ్ూస బమ఩డాాడు డంబకుడు. “ఄలాగే మితిమా.... ఄలాగే

఩యమతనం చేసాును” ఄంటూ తిరిగి చేతులిన ఔదిలించ్డం

మొదలుపెటాబోతుండగా వినవచిచంది అ శఫాం.

ఄదిరి఩డ ఄటుకేస చ్ూసూు “ఄదేమిట్?” ఄడగాడు

ఈనభతుుడు. “తోడేళ్ు ఖుంజృ వచిచంది దొరా.... ఑ఔదానిన ఑ఔట్
఩లఔరించ్ుకోవడం కోసం ఄలాగే శబాాలు చేసాుయి” తడారిపోయిన
ఔంఠంతో చెపా఩డు సైనికుడు.

“చినాన చితకా జీవులకోసం వెం఩రాుడే అ జంతువులు ఆఔవృడకి

రావు. భనిషి జోలికివసేు పారణాలకు ఩యమాదభని వాట్కి తెలిసే

వుంటుంది” బింఔంగా ఄనానడు ఈనభతుుడు. ఄతని మాటలు

భుగిమడం - అ ఔట్ఔ చీఔట్లు చిననచినన జోమతులు వాయందరి఻

ఔనిపంచ్డం ఑కేసారి జరిగింది.

“ఄవేమిట్?” సైనికుడని ఄడగాడు ఈనభతుుడు.

“ఄవి. ఄవి.... తోడేళ్ు ఔళ్ుు. చీఔట్లు జోమతుల మాదిరి

ఔనిపసాుయి” వి఩రీతమైన బమంతో వణికిపోతూ చెపా఩డు అ

బటుడు.

ఄతని మాటలు భుగిసన వెంటనే చీఔట్కి ఄలవాటు ఩డన

ఈనభతుుడ ఔళ్ుకు ఔనిపంచ్నే ఔనిపంచాయి పాతిఔ సంకమకి పెైగానే ఈనన
తోడేళ్ుు. చ్ుయఔతుుల వంట్ కోయలు ఫమట్కి ఔనిపంచేలా నోళ్ుు

తెరిచి, పొడవుగా ఈనన నాలుఔలను ఄలులాుడసూు, ఑కొవృఔవృ ఄడుఖు

చొజృ఩న భుందుకు వసుునానయి.
 “భనం వాట్ని ఏమీ చేమలేభని తెలుసుకునానయి.

఑ఔవృసారిగా మీద఩డతే భనం చ్చిచపోయినట్లు” ఈననటుాండ బిఖవ౅యగా

ఄరిచాడతనితో మాట్టుడన బటుడు.

భుందుకు వసుునన అ క్షుదిపారణులు ఑ఔవృసారిగా

అగిపోయాయి. తలను వెనకివృ తిప఩ గాలిని వాసన చ్ూసంది వాట్లో

఑ఔట్. “నీ ఄయుజృకు ఄవి బమ఩డాాయి. ఆంకోసారి ఄయువు”

బటుడని ఈతాసహ఩రిచాడు ఈనభతుుడు. అనందంగా ఄయవాలిసన అ

బటుడు మాతిం అ ఩ని చేమలేదు.

నేను ఄరిచింది వాట్ని బమపెటాట్టనికి కాదు దొరా... భన

తలరాతలు తిననగా ఈంట్ల ఇ ఔట్ఔ చీఔట్లు ఎవయయినా బాటసాయులు

ఆటుగా వచిచవుంట్ల, వారిని అఔరిించ్ట్టనికి...” వణుకుతునన

ఔంఠంతో చెపా఩డు అ బటుడు. “ఇ చీఔట్లు బాటసాయులు ఆటుకేస

ఎందుకు వసాుయు?” కోయగా ఄడగాడు ఈనభతుుడు.

సరిహదుాలో వునన సైనిఔ శిబియం ఖురించి, అ శిబియంలో

కా఩లాగావునన సైనికుల ఖురించి దేశవిదేశాలోు ఩యచాయమైనటుా ఄతనికి
చె఩఩లేదు అ బటుడు. ఩రాయిదేశసుులు ఎవరైనా సరిహదుాను దాట్
పాంచాల రాజమంలోకి ఄడుఖుపెడతే అయునొనఔవృ వరాహా ఩నునగా
చెలిుంచాలనేది నిమభం.

అ ఩నున చెలిుంచ్టం ఆషాంలేని బాటసాయులు ఄజృ఩డజృ఩డు

చీఔట్ని చాటు చేసుకుని ఄటుగా రాఔపోఔలు సాగిసూు ఈండటం
కూడా ఩రిపాట్ల.... ఄటువంట్వాయు ఎవరో ఑ఔయు ఆజృ఩డు ఄటుగా

రాఔపోతారా??

బటుడ భనసుసలో మదిలిన అలోచ్నలు ఄవి.

ఈనభతుుడకి మాతిం తెలిమలేదు.

“నువువ నా ఩యశనకి సమాధ్యనం చె఩఩కుండా దికువృలు

చ్ూసాువేమిట్? చెజృ఩” ఄంటూ ఖదిాంచాడతను.

“ఄయవభను మితిమా... ఄవి దఖవ౅రికి వచేచసుునానయి. ఄతనిన

ఆంకోసారి ఖట్ాగా కేఔలు వెమమభని చెజృ఩” అ సంభ్యషణను

అలకించ్ని డంబకుడు వి఩రీతభయిన బమంతో ఻చ్ుగా ఄడగాడు.

“యండ... యండ... ఎవయయినా వచిచ భభభలిన ఇ పాడు

జీవాలనించి కాపాడండ....” తనంతట తనే బిఖవ౅యగా ఄరిచి భరీ

చెపా఩డు బటుడు.
 డంబకుడకి నాలుఖు ఄడుఖుల దూయంలోకి వచేచసంది ఑ఔ
తోడేలు. నోట్ని పెదాగా తెరిచి, కోయలిన ఩యదరిిసూు, వెనుఔ కాళ్ును

కొదిాగా కిందికి వంచింది.

“ఄదేమిట్, ఄలా చేస్ుందేమిట్?” అ ఔదలిఔకు ఄయిం

తెలిమఔ ఄయో భమంగా ఄనానడు డంబకుడు.

“ఎఖుయుతోంది సామీ... ఎగిరి నీ ప్రఔ ఩టుాకోవట్టనికి సదధం

ఄవుతోంది... తెంచ్ుకో... తాళ్ును తెంచ్ుకుని దూయంగా పారిపో”

ఄరిచాడు బటుడు.

మాభూలుగా ఈననజృ఩డే చేతులిన వదిలించ్ుకోవటం

చేతకాలేదు డంబకుడకి. ఎటా ఎదుట ఈనన ఩యమాదానిన చ్ూసన

తరావత చేతనవుతుందా?

“చ్చిచపోయాను మితిమా... నేను చ్చిచపోయాను” ఻చ్ు

ఔంఠంతో దీనంగా ఄరిచాడు.

ఎఖయనే ఎగిరింది అ తోడేలు.... నోట్ని ఆంకా వెడలు఩గా తెరిచి

ఄతని మడను ఩టుాకోట్టనికి చ్ూసంది.

 ఄదే సభమంలో ఇల వంట్ శఫాం చేసూు దూసుకు వచిచంది
పొడుగాట్ ముదధబాణం ఑ఔట్. డంబకుడ మడను ఩టుాకోబోతునన

తోడేలు ఔంఠంలో ఄటునుంచి ఆటు ఄడాంగా దిఖఫడ ఫమట్కి

పొడుచ్ుకు వచిచంది.

చిననపాట్ శఫాం కూడా చేమకుండా కింద఩డపోయిందా

క్షుదిజీవి.... “ఎవయు? బాణానిన వదిలింది ఎవయు?” అశచయమం,

అనందం ఔలఖలసన ఔంఠంతో బిఖవ౅యగా ఄడగాడు అ దృశామనిన

ఔనానయ఩కుండా చ్ూసన బటుడు.

ఄతని ఩యశనకు సమాధ్యనం ఄననటుా రివువ రివువన

దూసుకువచాచయి భరికొనిన బాణాలు.. మొదట్ తోడేలు వెనుకే

వసుునన మిగిలిన జీవాలకు తగిలి, వాటనినట్నీ నేలకు దొరిుంచాయి.

ఄఔవృడతో ఄంతరించిపోయింది మిగిలిన తోడేళ్ు ధైయమం. విఔృతంగా

ధవనులు చేసూు వెను తిరిగి చీఔటులోకి పారిపోయాయి.

“య఺ం఩ఫడాాం... మితిమా భనం కాపాడఫడాాం... ఇ చీఔట్

సభమంలో దేవుడ మాదిరి వచేచశాయు ఎవరో” అనందంగా ఄంటునన

డంబకుడని నోయు భూసుకోభననటుా విసుయుగా సైఖచేశాడు బటుడు.
 “ఏమిట్ నీ ఄహంకాయం... ఎవరితో సంభ్యషిసుునానవో

తెలుస్ుందా?” ఩యమాదం తప఩పోయేసరికి వి఩రీతమైన తెగింజృ

రావటంతో కో఩ంగా ఄడగాడు డంబకుడు.

“నోయు వెంటనే భూసుకోండ దొరా... పెనంమీదినించి

పొయిమలో ఩డాాం భనం.... ఄవి అటవికులు ఈ఩యోగించే

బాణాలు... శిబియంలో ఈండాలిసన వాళ్ుందయూ ఄడవిలోకి పోయినటుు

తెలిసంది కాబోలు - ఖుంజృగా వచేచశాయు” ఖఫఖబా చెపా఩డు

బటుడు.

ఄతని మాటలు భుగిమటం, బూతాల మాదిరి నిశిఫాంగా

఑ఔ ఩దిభంది అటవికులు ఄఔవృడ ఩యతమక్షం ఄవటం రండూ కూడా
఑కేసారి జరిగాయి.

“భంటలు వెమమండ. సుంభ్యలకు ఔట్లాస వుననవాళ్ుు ఄందరీన

భంటలోు ఩డేస మాడచ భస చేసేమండ” వసూునే పెదాఔంఠంతో అజఞ

ఆచాచడు వారి నామకుడు.

“ఄనామమం... దాయుణం...” ఄదిరి఩డనటుు బిఖవ౅యగా ఄరిచాడు

డంబకుడు ఑ఔవృసారిగా.
 “మావాళ్ుు ఑ంటరిగా దొరికితే మీయు చేసేది ఏమిట్రా?
కాళ్ుుచేతులు కండంచి చెటుకు వేలాడదీశాయు... ఄది నామమమా?”

కోయగా ఄడగాడు నామకుడు.

“నువువ ఎవరితో మాట్టుడుతునానవో నీకు తెలిమదు. ఆతను

నా సేనహతుడు. ఇ పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజు...”

ఈనభతుుడవెైజృ తలతో చ్ూపసూు బదిరించ్ట్టనికి ఩యమతనం చేశాడు

డంబకుడు.

“ఄహోహయ్... ఆవాళ్ భనం వేటకి ఫమలుదేరిన సభమం

చాలా భంచిది. కాబోయే భహారాజు భన చేతికి చికావృడు....

఩యతేమఔంగా ఆంకో పెదాభంట వేమండ. కాళ్ుు చేతులు ఔట్లాస

తలుకిందులుగా అ భంటమీద వేలాడదీదాాం...” అనందంగా

ఄరిచాడు అటవికుల నామకుడు. ఈనభతుుడ పేయు చెపతే ఄతను

బమ఩డ తభను వదిలివేసాుడని అశించిన డంబకుడకి

భతిపోయినంత ఩ని ఄయింది.

“య఺ంచ్ండ... దయాభములు ఎవరైనా భభభలిన ఇ

రాక్షసభూఔ బారినించి య఺ంచ్ండ” తనకు తెలిమకుండానే గంతెతిు

చాలా బిఖవ౅యగా ఄరిచాడు.
 ఄతని బయానిన చ్ూస గలుుగలుున నవావయు అటవికులు...

“ఆ఩఩ట్ వయకూ భనం చ్ూసన నాఖరికులోు ఆటువంట్ పరికి

నాఖరికుడు భరొఔడు లేడు. వాడని ఑కేసారి కాలచకూడదు. కొంచెం

కొంచెంగా కాలాచలి. వీడ ఄయుజృలతో ఄడవి దదారిలిుపోవాలి” ఄని

తభలో తాభు ఄనుకుంటూ భంటలు వేమటంలో నిభఖునలైనాయు.

“ఄడుఖు... వాళ్ుకి ఎంత ధనం కావాలో ఄడుఖు.... ఎంత

ఄడగినా ఆచేచసాుభని చెజృ఩....” ఩ఔవృన వునన బటుడకి చెపా఩డు

ఈనభతుుడు.

“ఄడవిలో అకులు ఄలభలు పోఖుచేసుకుని, జంతువుల

మాంసంతో పొటాలు నింజృకునే వీళ్ుకి ధనం ఎందుకు ఩నికివసుుంది
దొరా?” ఄడగాడు బటుడు.

“భరి భనం తప఩ంచ్ుకునే మాయవ౅ం ఏభుంది? ఎలా?”

భనసుసలో ఄడుఖుపెట్ాన బమం ఔిభఔిభంగా పెదాదవుతూ వుండగా
ఄడగాడు ఈనభతుుడు.

“అటవికుడు ఎవడు ఎదురైనా నిరాా఺ణమంగా నరికి

పారేమభని మీ నాననగారి అదేశం. అ ఩యకాయమే చేసూు వచాచం

ఆంతవయకూ. ఆజృ఩డు వాళ్ుకి ఄవకాశం దొరికింది. తలలు వంచ్ుకుని

భయణించ్టమే. వేరే మాయవ౅ం లేదు” అటవికులిన చ్ూసన భయుక్షణం

పారణాలపెై అశను వదిలేసుకునన బటుడు నెభభదిగా చెపా఩డు.

అ మాటలు వినన ఈనభతుుడకి ఄంత చ్లుట్ వేళ్లో కూడా

చెభటలు ఩ట్టాయి.... డంబకుడ మాట చెపా఩లిసన ఄవసయం లేదు.

తన తలిుదండుయలిన తలుచ్ుకుని బావుయుభనానడు ఑ఔవృసారిగా.

భంటలు వేస, ఔనిపంచిన కొమమ సామాగియనంతా వాట్లో ఩డేసుునన

అటవికులకు ఑ఔవృసారిగా వచేచసంది వి఩రీతమైన నవువ.

“చావంట్ల ఆంతగా బమ఩డే భనిషిని ఆదే మొదట్సారి

చ్ూడటం.. భుందుగా వాడనే తీసుకుయండ” అజఞ ఆచాచడు

నామకుడు. ఩దునెైన వేటఔతిుతో డంబకుడ ఫంధనాలిన తెంప,

చేతులు ఩టుాకుని విసుయుగా భంటల దఖవ౅రికి ఄతనిన

లాకువృపోయాయు ఄనుచ్యులు.

“య఺ంచ్ండ... ననున ఎవరైనా కాపాడండ...” ఄని ఆంకో సారి

ఄయుజృలు మొదలుపెటాబోయిన డంబకుడకి వెంటనే జ్యఞ఩ఔం

వచాచడు వారి ఖుయుదేవుడు.

“కాపాడండ ఖుయుదేవా! య఺ంచ్ండ భభభలిన...” తలను పెైకి

ఎతిు రండు కోోసుల దూయం విన఩డేటటుా చాలా బిఖవ౅యగా ఄరిచాడు.

఩ఔ఩ఔలాడుతూ ఄతని చేతులిన ఄతి ఫలవంతంగా భంటలోుకి
జ్య఩బోతునన అటవికుల నవువలు ఈననటుాండ అగిపోయాయి.

చిననగా వీసుునన గాలి తాకిడకి ఩డఖలు విప఩న పాభుల మాదిరి

ఉఖుతునన భంటలు చ్ూసూు చ్ూసూు వుండగానే అరిపోవటం
ఄందుకు కాయణం.

“ఆదేమిట్? భంటలు అరిపోవటమేమిట్?' ఄదిరి఩డ చ్ుటూా

చ్ూసూు ఄడగిన నామకుడు - ఑ఔవృసారిగా ఻చ్ుగా ఄరిచి, తన

విలుంఫులిన పెైకి ఎతాుడు. డంబకుడని వదిలిపెట్లాశాయు ఄతని

ఄనుచ్యులు... తభ తభ అముధ్యలిన గాలిలోకి ఎతిు ఄతనివంఔ

చ్ూశాయు.

“కొండవాఖు ఑డుాన ఖుడసఔటుాకుని జ఩ం చేసుకుంటూ

వుండే ఇ ఄయోమయు ఆఔవృడకి ఎందుకొచాచడు?” చినన ఔంఠంతో ఑ఔ
ఄనుచ్యుడని ఄడగాడు నామకుడు.

“నీకు ఎంత తెలుస్... ఄతనికి కూడా ఄంతే తెలుసు.

మీలాంట్వాళ్ుు ఆటువంట్ సాహసం ఏదో చేసాుయని ఄనిపంచి నేను

వచాచను...” ఩ది ధనువుల దూయంలో తన శిషుమలతో ఔలిస నిలఫడన

ఈత఩లభహరిి నవువతూ వివరించి చెపా఩డు ఄతనికి.

 “ఄరేయ్... ఏసేమండరా.... వెంట వచిచన ఫుడతళ్ుతో పాటు

ఄయోమరిని కూడా ఏసేమండ” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో అజఞ

ఆచిచ, తన వింట్కి బాణానిన తొడగాడు అటవికుల నామకుడు.

తొడఖటం వయకే చేమఖలిగాడు ఄతను. వింట్ నారిని వెనకివృ లాగి,

అ బాణానిన వదలటం మాతిం ఄతనికి చేతకాలేదు.

చ్చ్ుచ఩డనటుా కిందికి వాలిపోయాయి ఄతని చేతులు.

విలుంఫులు కూడా కింద ఩డపోయాయి. ఄతనికే కాదు, ఄతని

ఄనుచ్యులకి కూడా ఩ట్ాంది ఄదే ఖతి. ఄవిట్వాళ్ు మాదిరి ఄలాగే

నిలుచ్ుండపోయాయు.

“ఫంధనాలు సడలించి వాయందరినీ ఆవతలికి తీసుకుయండ”

తనతో వచిచన శిషుమలకి చెపా఩డు ఈత఩ల భహరిి. క్షణం అలసమం

చేమకుండా ఫంధంచ్ఫడ వునన వాయందరీన విడుదల చేశాయు వాళ్ుు.

ఈనభతుుడని, డంబకుడని భహరిి దఖవ౅రికి తీసుకుపోయాయు.

“జృలిని చ్ూస నఔవృ వాతలు పెటుాకుననదననమాట మీకు

ఖుయుుందా?” డంబకుడని ఄడగాడు భహరిి.

తల వంచ్ుకునానడు ఄతను. నోయు తెరిచి ఏదెైనా మాట్టుడతే

అమన నోట్వెంట ఆంకా ఎటువంట్ వెకివృరింజృ మాటలు

వినాలొససుుందోననన బమంతో మౌనంగా వుండపోయాడు
డంబకుడు.

“నామకుడు ఄనేవాడు తను భుందుండ, తన ఩రివారానిన

నడపంచాలి. వాళ్ుని నడవభని చెప఩ తభ వెనకాల నిలఫడకూడదు.

ఎందుకు చెజృతునాననో ఄవఖతభవుతోందా?” ఈనభతుుడని ఄడగాడు

భహరిి.

డంబకుడ మాదిరిగానే తనుకూడా తలవంచ్ుకునానడు

ఈనభతుుడు. చ్ందుయడ ఔంటె భుందుగా ఖుయువుగాయు ఄ఩఩చెప఩న

఩నిని జౄరిుచేయాలని వచిచ ఎటువంట్ దుసితికి ఖురి ఄయామడో

తలచ్ుకునేసరికి భరింత కిందికి వాలిపోయింది ఄతని శియసుస.

“మీయు సాధంచింది చాలు... అశయమానికి ఩దండ” ఄని ఄతనికి

చెపా఩డు భహరిి.

“మా సంఖతి భరిచిపోతునానవ ఄయోమరా....” శిషుమలందరితో

ఔలిస అమన వెనుతియఖబోతుండగా ఄరిచాడు అటవికుల

నామకుడు.

“కాళ్ుు చేతులు ఩నిచేమఔపోతే ఇ చీఔట్ మాటున మా

మీదికి అ తోడేళ్ళు, ఎలుఖుఫంట్లు ఏవో ఑ఔట్ వచిచ ఩డతాయి.
జపాలు చేసుకునే వాడవి, ఈట్ా జృణామనికి మా ఈసుయుఔటుాకోవడం
ఏభంత భంచిగా లేదు” ఄని కూడా ఄనానడు ఄతను.

చిననగా నవివ తల ఉపాడు ఈత఩లభహరిి.

“తాచ్ుపాభు తలవంచిందని చెప఩ దఖవ౅రికి పోయినా, జ్యలిగా

మాట్టుడాయని మీ ఎడల దమ చ్ూపంచినా ఏం జయుఖుతుందో నాకు
బాగా తెలుసు. మేభు రండు కోోసులదూయం పోయేటంతవయకూ మీ

఩రిసితిలో మాయు఩ రాదు. నువువ చెజృతునన ఩యమాదం ఏదెైనా ఎదుట్కి

వసేు మాతిం వెంటనే మాభూలుగా మారిపోతాయు....” ఄంటూ

఩యయాణం మొదలుపెట్టాడు.

తభ ఄవమవాలు తిరిగి తభ సావధీనంలోకి రావాలంట్ల వాయు

రండు కోోసుల దూయం ఩యయాణం చెయామలని తెలిస, వాళ్ుు
తవయతవయగా నడవాలని కోయుకుంటూ శిలావిఖయహాలాు
నిలుచ్ుండపోయాయు అటవికులు.

***

“నాకు చ్లివేస్ుంది చ్ందార.... ఇ లోమలో ఆంత చ్లిగా

వుంటుందని నేను ఄనుకోలేదు” నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకునన ఩మిట్

చెంఖును వదులు చేస బుజ్యల చ్ుటూా ఔజృ఩కుంటూ ఄననది వాయుణి.
 “నెభభదిగా మాట్టుడు. భన ఖురించి ఇ సనానసులకి

తెలిసపోయిందంట్ల, నీ చ్లి గిలి దూయంగా పారిపోతుంది” ఔనులు

చిట్ుంచి భుందుకే చ్ూసుునన చ్ందుయడు వెంటనే అమను
హచ్చరించాడు.” ఆంకా ఎంత సేజృ ఆలా అయుఫమట కూరోచవాలి?”

ఄతని మాటలు తనకు వినఫడనటుు ఆంకో ఩యశన వేసంది వాయుణి.

“ఄయధరాతిి ఖడచిపోయింది. ఆంకా కొదిాసే఩ట్లు” ఄని చ్ందుయడు

చె఩఩టం మొదలుపెట్ాన సభమంలోనే రఔవృలిన విశాలంగా తెరిచి

చిననగా కూతపెట్ాంది రాక్షస ఩఺.

రాతిఖుటాకు కొదిాగా ఄవతలవునన ఑ఔ వృక్షం మీదినించి వెంటనే

ఫదులు ఩లుకుతుననటుా తనూ శఫాం చేసంది ఆంకో ఩఺. విశాలంగా

తెరిచిన రఔవృలిన ఄలులాుడసూు ఖూట్ మీది నించి గాలిలోకి ఎగిరింది

రాక్షస ఩఺. చ్ూసూుచ్ూసూు ఈండగానే చీఔట్లో ఔలిసపోయింది.

వాయుణి, చ్ందుయడు కూయుచనివునన ఩యదేశానికి ఩దిహేను

ధనువుల దూయంలో దటామైన పొదచాటున మోఔరించి కూయుచనన
అఖంతకులోు చ్లనం వచిచంది.

“చీఔట్ సభమంలో అడ఩఺ ఄంతరిక్షంలోకి పోయిందంట్ల...

ఄది ఖుడుు పెట్ానట్లా లఔవృ.... కాఖడాలిన సదధంగా ఩టుాకోండ....” చినన

ఔంఠంతో వాయందరినీ హచ్చరించాడు జరీకుచ్ుచల తలపాగా
ధరించివునన భనిషి.

సదధంచేస తీసుకువచిచన కాఖడాలిన ఩టుాకునానయు నలుఖుయు

దృఢకాములు. వాట్ని వెలిగించ్డానికి నిజృ఩ కావాలి. అ నిజృ఩ని

జృట్ాంచే చెకుభుకిరాళ్ుని తభ సయంజ్యమాలోనించి ఫమట్కి తీశాయు

భరో ఆదాయు.

పాభుల మాదిరి మోచేతులపెై పాకుతూ ఖుటా దగివ౅రికిపోయాయు

మిగిలిన వాళ్ుు. ఄటూ ఆటూ చ్ూస కుందేళ్ు మాదిరి వేఖంగా

ఖుటామీదికి ఎఔవృడం మొదలుపెట్టాయు.

“చ్ందార.... నిజంగా వాళ్ుు అ ఩఺ ఖుడుని

దొంగిలించ్బోతునానరా?” ఈననటుుండ ఄడగింది వాయుణి.

“రామామణభంతా విని రాభుడకి స్త్త ఏమౌతుందని

ఄడగిందట నీవంట్ అడభనిషి...” చ్ూజృలిన ఖుటా మీదినించి

తి఩఩కుండా చెపా఩డు చ్ందుయడు.

“ఄదికాదు చ్ందార.... పా఩ం ఔదా.... ఩సఖుడుు... పారణం ఆంకా

జౄరిుగా పోసుకోని ఩సపండాలు.. నీకు బాధగా ఄనిపంచ్డంలేదా?”

ఄడగింది అమ.
 “వాట్ తలిు, తండి భనవెంట ఩డనజృ఩డు ఆట్టుంట్
అలోచ్నలు నీకు వచాచయా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“ఄజృ఩డు ఩రిసితి వేయు... ఄవి పారజఞత పొందిన జీవాలు. కాని

ఆజృ఩డు ఖూట్లో వునన ఖుడు సంఖతి వేయు. ఩సబిడాలిన చ్ం఩డం భహా

పా఩ం” ఈననటుుండ ఑ఔ నియణయానికి వచిచనటుా ఖంభీయంగా చెప఩ంది

వాయుణి.

“పా఩మో జృణమమో తరావత మాట్టుడుకుందాం. నువువ

కాసేసజృ నోయు భూసుకో” విసుయుగా చెజౄు చ్టుకువృన అమ చెయిమ

఩టుాకునానడు చ్ందుయడు.

ఏమిట్ ఄనిగాని, ఏభయిందనిగాని ఄడగే ఄవకాశం వాయుణికి

లభంచ్లేదు. ఈననటుుండ మొదలయింది బమంఔయమైన

ఇదుయుగాలి. చ్ందుయడు ఩టుాకోకుండా ఈననటుయితే కూయుచనన

చోట్నించి వెలుకిలా఩డ, దూయంగా దొయుుకుంటూ పోయివుండేది

అమ.

“ఖూట్మీద దాడ జయుఖుతుననటుా భఖ఩఺కి తెలిసంది. ఄది

గాలిలోకగిరింది” ఄంటూ దగివ౅రోు వునన చెటుాను కౌఖలించ్ుకుని

ఖుటావెైజృ చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
 బమంఔయంగా కూతలు పెడుతూ గాలిలోకి ఎగిరింది భఖ఩఺.

రఔవృలిన వేఖంగా ఔదిలిసూు ఖుటామీది దృఢకాములిన ఎదిరించ్డానికి

఩యమతనం చేస్ుంది.

ఄది ఄంతకుభుందు వయకూ కూయుచనివునన చెటుామీదినించి

లేవబోవట్టనిన కాసుంత భుందుగానే ఔనిపెట్ా చ్ఔచ్కా
చెకుభుకిరాళ్ుతో నిజృ఩ని చేస కాఖడాలిన వెలిగించాయు కింద ఈనన
దృఢకాములు. ఑ఔ చేతోు వాట్ని, రండో చేతోు ఩దునెైన అముధ్యలిన

఩టుాకుని అ ఩఺ని ఎదిరించ్డం మొదలుపెట్టాయు. మాభూలు

఩రిసితులోు ఄటువంట్వాయు శతసంకమలో వచిచనా కొంచెంగా కూడా

లక్షమపెట్లాది కాదు అ ఩఺. రఔవృలిన విసరి, గోళ్ుతో కొట్ా చిట్కలో

చెలాుచెదుయు చేస ఈండేది.

ఖూట్లో ఈనన ఖుడుు దాని ఔదలిఔలకు ఄడాంకిగా

తయారైనాయి ఆజృ఩డు. ఖట్ాగా రఔవృలిన విదిలిసేు ఖూడు చెదిరి ఄవి

ఖుటామీదినించి కిందికి ఩డపోతా యేమోననన బమం దీని వేగానిన

నిమంతిిస్ుంది.

“కొటాండ.... అడ఩఺ వచిచందంట్ల భన ఩ని

ఄయిపోయినట్లా.... ఄది వచేచలో఩లే దాని పొఖయు దిగిపోవాలి” ఖుటాకి

దూయంగా నిలఫడ పెదా ఔంఠంతో ఄయుసుునానడు జరీ తలపాగా
పెటుాకునన భనిషి.

ఄ఩఩ట్కే రండు దెఫఫలు తగిలి ఈనానయి భఖ఩఺కి. అ

ఄయుజృలతో భరింత ఈతాసహానిన తెచ్ుచకుని ఑కేసారి దాడచేశాయు

దృఢకాములు ఄందయూ.

భఖ఩఺ మడ గామ఩డంది. రఔవృల ఄడుఖుభ్యఖం కాఖడా

భంటల బారిన఩డ మాడపోయింది.

ఏనుఖులిన సైతం దూదిపంజలాు ఎఖరేసుకుపోఖల అ

భహావిహంఖం తన సంతానానికి ఩యమాదం ఏయ఩డుతుందేమోననన
బమంతో.... దృఢకాముల దౌషాాయనికి ఫలి ఄయిపోయింది.

హృదమవిదాయఔంగా శబాాలు చేసూు ఖుటా఩ఔవృనే నేలకూలిపోయింది.

జరీకుచ్ుచల తలపాగా భనిషి సంతోషానికి హదుా ఄనేది

లేకుండా పోయింది. “దొరిుంచ్ండ. ఖూట్లు ఈనన ఖుడుని కిందికి

దొరిుంచ్ండ” ఄని ఄరిచాడు.

కాఖడాలను, ఔతుులిన కిందపెట్ా ఖుటా పెైభ్యగానిన చేయుకునానయు

దృఢ కాములు. ఑ఔరి చేతులిన ఑ఔయు అసరాగా చేసుకుంటూ ఖూట్

లో఩లికి వంగాయు.
 “చ్ూసూు కూరోచవడం నావలుకాదు.... ఇ దాయుణానిన చ్ూస

బరించే శకిు నీకు ఈననదేమోగాని, నాకు మాతిం లేదు....” ఄంటూ

ఈననటుుండ పెైకి లేచింది వాయుణి.

“ఄమమబాబోయ్..... ఏమిట్ ఇ అవేశం? వాళ్ుు భనలిన

చ్ూసేు ఉరికే వదిలిపెటాయు. అఖు వాయుణీ” ఄంటూ అమను అ఩డానికి

఩యమతనం చేశాడు చ్ందుయడు.

ఄతని చేతులిన విదిలించికొట్ాంది అమ. వింట్ నుండ వెలువడన

బాణంలా ఖుటా దఖవ౅రికి ఩రిగెతిుంది.

“ఎవయు? ఎవయు నువువ? ఎవరివి?” అమను చ్ూస అందోళ్న

నిండన ఔంఠంతో ఄడగాడు జరీ తలపాగా భనిషి. అ మాటలిన

వినిపంచ్ుకోకుండా లేడపలులా ఖుటా మీదికి వెళ్ళుపోయింది వాయుణి.

రండే రండు ఖుడుు ఈనానయి ఖూట్లో. రండంట్నీ

ఔలసఔటుాగా ఩టుాకుని పెైకి ఎతుుతునానయు అ దృఢకాములు. వాయు

వదిలేసన ఔతుులోు ఑ఔదానిన చేజకివృంచ్ుకుని అడచియుత మాదిరి ఑ళ్ుు

జలదరించేటటుు హంకాయం చేసంది వాయుణి.
 ఄదిరి఩డ వెనకివృ చ్ూసన ఆదాయు దృఢకాముల శరీరాలు
కొంచెం ఖట్ాగానే గామ఩డాాయి.

“చ్ంపేమండ.... అ పలు ఎవరో భన ఩ని చెడగటాడానికి

వచిచంది. నరికేమండ” కో఩ంతో అకాశం ఫదధలైపోయేటటుు ఄరిచాడు

తలపాఖ భనిషి.

ఄయవటంతో అఖలేదతను. తన ఑యలోనించి పెదా ఔతిుని

ఫమట్కి తీస తను కూడా ఖుటామీదికి ఫమలుదేరాడు. భూడు

ఄడుఖులే వేశాడు ఄతను. నాలుగో ఄడుఖు వేమఔభుందే

వెనఔనించి ఄతని మడను దొయఔఫుచ్ుచ కునానడు చ్ందుయడు.

ఄమాంతం గాలిలోకి ఎతిు దూయంగా ఩డపోయేటటుు విసరాడు.

ఖుడును ఖుటాకిందికి దొరిుంచే అలోచ్నను మాని, ఔలసఔటుాగా

వాయుణిని ఎదిరించే ఩యమతనం చేసుునానయు పెైన ఈనన దృఢకాములు.

చేతిలో ఈనన ఔతిుని చాలా వేఖంగా తిజృ఩తూ భరో ఆదారిన

గామ఩రిచింది అమ. ఆంకో ఆదారిమీద దృషిాని లఖనం చేమబోతునన

సభమంలో సుడగాలి మాదిరి అమ ఩ఔవృకు వచేచశాడు చ్ందుయడు.

 “నువువ కిందికి వెళ్ళుపో... వీళ్ుని నాకు వదిలయ్” ఄంటూ

కింద వునన ఑ఔ కాఖడా ఔయయని తీసుకుని గియుయన తి఩఩డం

మొదలుపెట్టాడు ఄతను.

ఏటవాలు ఖుటా... ఎదుయుగా పెదా బవంతి వంట్ ఩఺ ఖూడు....

ఎఖుడు దిఖుడు నేల... ఎతుయిన ఫండరాళ్ుు. కాళ్ుు

నిలదొకువృకోలేఔపోయాయు దృఢకాములు.

“చ్ం఩ండ... నయఔండ.... చావకొటాండ” ఄని ఑ఔరినొఔయు ఎంత

హచ్చరించ్ుకునాన ఏమీ ఈ఩యోఖం లేఔపోయింది. ఑ఔరి తరావత

఑ఔయుగా ఆసుఔ భూటలు దొరిునటుు కిందికి దొయుుకుంటూ

వెళ్ళుపోయాయు.

చ్ందుయడు చేసన హచ్చరిఔను ఄక్షరాలా ఄభలులో పెట్ాంది

వాయుణి. ఖుటా కిందికిపోయి సదాంగా నిలఫడంది. దొయుుకుంటూ

వచిచన దృఢకాములిన ఑ఔవృయంట్ల ఑ఔవృరిని కూడా వదిలిపెటాలేదామ.

ఔతిుని వెనకివృ తిప఩ ఄందరి తలల మీదా ఫలంగా మోదడం

మొదలు పెట్ాంది. తటుాకోలేఔపోయాయు వాళ్ుు. ఑ఔరి తరావత

఑ఔయుగా అ చోటును వదిలి ఎవరికి వాళ్ుు దూయంగా ఩యుఖులు

తీశాయు.
 “భనం కూడా వాళ్ు మాదిరిగానే భన పాదాలకి ఫుదిధ చె఩఩డం
చాలా ఈతుభం” ఖుటామీదినించి వేఖంగా కిందికి వసూు ఄనానడు
చ్ందుయడు.

' ఎందుకు?' ఄడఖబోయి అగిపోయింది వాయుణి....

దూయంగా పోయిన అడ఩఺ శయవేఖంతో తిరిగి రావడం అమకు

ఔనిపంచింది.

ఄదే సభమంలో ఄంత చీఔట్లోను అమకు ఔనిపంచింది

ఆంకో దృశమం. ఔతిుపోటుకు, కాఖడా దెఫఫలకు ఖురై ఈనన భఖ఩఺

కొదిాగా ఔదులుతోంది. తన జోడీ తిరిగివస్ుందని ఖయహంచి చినన చినన

శబాాలు చేసూు లేచి నిలఫడే ఩యమతానలు మొదలుపెట్ాంది. ధ్యయలు

ధ్యయలుగా కాయుతోంది ఎయయట్ యఔుం దాని మడమీది గాయాలలోనించి.

ఄది చ్ుయుకుగా ఔదలలేఔపోవట్టనికి కాయణం ఄవే.

“చ్ూసూు ఈంట్ల ఆంకో గడమకో రండు గడమలకో దాని

పారణాలు ఄనంతవిశవంలోకి ఎగిరిపోవటం త఩఩నిసరి!” చ్ందుయడకి

చెప఩ంది వాయుణి.

“ఆంకో ఩ది క్షణాలు భనం ఆఔవృడే ఈంట్ల దానిఔంట్ల

భుందుగానే భన పారణాలు నువువ చెఫుతుననచోట్కి వెళ్ళుపోతాయి.
఩ద ఆఔవృడునంచి పారిపోదాం” ఄంటూ అమ చేతిని ఩టుాకుని
లాగాడు చ్ందుయడు.

“పారణాలు పోతామని చెప఩, ఎదుట ఈనన ఄభ్యఖమజృ జీవిని

఑ంటరిగా వదిలేసాుమా?” ఄడగింది వాయుణి.

“వదిలేమఔ ఏంచేసాుం? ఄకువృన చేయుచకుని అదరిసాుమా?”

అశచయమంగా ఄడగాడు ఄతను.

దఖవ౅రికి దఖవ౅రికి వచేచస్ుంది అడ఩఺. తన ఖూట్ దగివ౅య ఏదో

గడవ జరిగిందని దానికి ఄయామైంది కాబోలు - చెవులు చిలుులు

఩డేటటుు కూతలు పెడుతోంది.

దాని రఔవృల తాకిడకి ఈత఩ననభవుతునన ఇదుయుగాలికి వెలిుకిలా

఩డ పోకుండా ఒ ఫండరాయిని ఩టుాకుంటూ ఆంకోసారి వాయుణిని
హచ్చరించాడు చ్ందుయడు.

“వచేచయ్ వాయుణీ... వెంటనే పారిపోవాలి... అలసమం

చేమకూడదు” వినిపంచ్ుకోలేదు వాయుణి.

ఇదుయుగాలిని తటుాకునేందుకు బాగా భుందుకు వంగి,

భఖ఩఺ దఖవ౅రికి ఩రిగెతిుంది.
 ' ఒరి దేవుడా! ఎవరినెైనా ఄయధం చేసుకోవచ్ుచగాని, ఇ

అడవాళ్ుని ఄయిం చేసుకోవటం మాతిం ఄసాధమం. ఎజృ఩డు ఏం

చేసాురో వీళ్ుకే తెలిమదు...' ఄని తనలో తను ఄనుకుంటూ,

వెనకాలే తను కూడా ఩యుఖు తీశాడు.

అకరి దెఫఫలు ఑ఔట్ల రండో కొట్ా తన పారణాలు హరించ్ట్టనికి

వచాచయని ఄనుకుంది కాబోలు - వెయిమ తాచ్ు పాభులు ఑కేసారి

ఫుసకొట్ానటుా శఫాం చేసూు తలను విసరింది గామ఩డవునన భఖ఩఺.

ఄటువంట్ ఩ని ఏదో జయుఖుతుందని భుందుగానే ఖభనించి

ఈననటుా ఏమాతిం అలసమం చేమకుండా ఑ఔవృసారిగా ఎగిరి ఩ఔవృకు
దూకింది వాయుణి.

“శతుయవులం కాదు... ఩యసుుతానికి నీ శేయయోభలాషులమే. నువువ

యబస చేమకుండా కొంచెం ఒపఔ ఩డతే నీ గాయానికి చికితస

చేసాును... గడవ చెమమకు... ననున చ్ం఩ట్టనికి చ్ూడకు”

ఄబమభుది ఩ట్ానటుా కుడ ఄయచేతిని ఎతిుదానికి చ్ూపసూు చెప఩ంది.

“నీ భ్యష, నా భ్యష దానికి తెలిమదు... ఆంకోసారి తల విసరితే

భన ఩ని ఄయిపోతుంది. వెనకివృ వచేచయ్” ఫతిమాలుకుంటుననటుా

అమకు చెపా఩డు వెనకాల నిలఫడ ఄంతా ఖభనిసుునన చ్ందుయడు.

 “నువువ కాసేసజృ నోయుభూసుకో” ఄంటూ ఄతనిన ఔసరి ఆంకో
ఄడుఖు భుందుకు వేస ఄబమభుది ఩ట్ాన చేతిని భుందుకు
జ్యచింది వాయుణి.

తను ఉహంచినటుా వాళ్ుు వెంట వెంటనే తనమీదకి

రాఔపోవటం, భుందునన మానవి నిశచలంగా నిలఫడటం అ ఩఺కి
అశచరామనిన ఔలిగించాయి. ఩టకాఔతిు వంట్ తన భుకువృతో వారిని

దెఫఫతీయాలనే అలోచ్నని వదిలి, నెభభది నెభభదిగా అ భుకువృను

భుందుకు జ్యచి, వాయుణి చేతిని ఄలవోఔగా స఩ృశించింది.

“బమంవదుా. నా భూలఔంగా గాని, నా జతగాడ

భూలఔంగా గాని నీకు ఄపామం లేదు. ఔదలకుండా ఈంట్ల చికితస

మొదలుపెడతాను” ఄంటూ తన నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకుని ఈనన

పొడవాట్ వసాుీనిన ఉడదీసంది వాయుణి.

ఫలమైన గామలు తగిలితే ఈ఩యోఖ఩డుతుందని, ఑ఔ చినన

లఔవృబరిణెలో ఈత఩లభహరిి తయాయు చేసన ఏదో లే఩నానిన వెంట
తెచ్ుచకుననది అమ.

నడుభుకు చ్ుటుాకునన వసుీజృ భడతలోునే ఈననది అ బరిణె.

దానిలోని లే఩నాననంతా ఄయచేతికి జౄసుకుని, ఄతి నెభభదిగా అ ఩఺

మడ దఖవ౅రికి పోయింది. ఄవసయమైతే సాధమమైనంత వేఖంగా తలను

ఔదిప అమ శరీరానిన ఛినానభననం చేసేందుకు సదాంగా ఈంది అ ఩఺.

ఄది తలను ఔదిపే లో఩లే భుందుకు లంఘంచి, వాయుణిని

వెనకివృ లాగేందుకు తను కూడా సయవసననదధంగా నిలఫడాాడు
చ్ందుయడు. యఔుమోడుతునన గాయానికి చేతికి జౄసుకునన లే఩నం

మొతాునిన ఩ట్ాంచింది.

“చ్లుగా ఈంటుంది, యఔుం కాయటం అగిపోతుంది” ఄని

చెఫుతూ రండవ చేతిలో ఈనన వసుీంతో ఆంకా కొనిన గాయాలిన
భృదువుగా తుడచింది.

ఫండ చ్కాయల వంట్ ఔనుఖుడుని గియుయగియుయన తిజృ఩తూ తదేఔంగా

చ్ూసుునన అ ఩఺కి అమ మాటలోు ఈనన మధ్యయిం వెంటనే
ఄనుబవంలోకి వచిచంది.

ఄయభూతలు఩డాాయి దాని ఔళ్ుు. చాలా సుకవంతంగా

ఈననటుా ఄస఩షామైన శబాాలు చేసూు తలను ఆంకా కిందికి వంచి అమ

బుజ్యలకి అనించింది.

గామ఩డ తన దఖవ౅రికి ఩రిగెతుుకు వచిచన ఩సబిడాను

లాలించినటుా దాని తలను భృదువుగా నిభుయుతూ, “పచిచ ఩క్షీ...
భరేం పయవాలేదు... రేజృ ఇ పాట్ఔలాు నీకు నమమైపోతుంది.

ఖుడులో నించి ఫమట్కి వచేచ నీ సంతానంతో హాయిగా అకాశంలో

చ్ఔవృయుు కొటావచ్ుచ....” ఄని లాలింజృ మాటలు మాట్టుడంది వాయుణి.

“ఄది అకాశంలో చ్ఔవృయుు కొట్లామాట నిజమో కాదో

తెలిమదుగాని, ఆజృ఩డు నువువ, నీతోపాటు నేను అకాశంలో
చ్ఔవృయుు కొటాటం మాతిం నిజం...” చినన ఔంఠంతో వెకివృరించాడు

అమ వెనకాల వునన చ్ందుయడు.

“భనం చ్ఔవృయుు కొటాటం ఏమిట్?” ఄడగింది వాయుణి.

“ఄదిగో అడ఩఺ వచేచసంది. పొడచి పొడచి భన పారణాలు

తీసేసుుంది. పారణాలు పోయిన తరావత భనం చేసే ఩ని

వాముయూపాలోు అకాశంలో చ్ఔవృయుు కొటాటమే” ఄనానడు ఄతను.

ఄనటమైతే ఄనానడు గాని, తన పారణాలు కాపాడుకోవట్టనికి ఄఔవృడ

నుండ దూయంగా ఩రిగెతేు ఩యమతనం మాతిం ఄతను చేమలేదు.....

ఄతను బమ఩డనట్లా భహాబూతం మాదిరి వచిచ ఩డనే ఩డంది

అడ఩఺. వసూునే ఖూట్మీద వాలి తన సంతానం క్షేభంగా ఈననదీ,

లేనిదీ ఑ఔసారి చ్ూసుకుంది. అ తయువాత చెవులు చిలుులు ఩డేటటుా

కూతపెడుతూ ఖూట్మీది నించి కిందికి దూకింది.

 నిజృ఩భుదాలాు తయారైపోయినయ్ దాని ఔళ్ుు. వి఩రీతమైన

కో఩ం భూలంగా మడమీది ఇఔలనీన బారడు ఎతుుకులేచి

నిలఫడాాయి. రఔవృలిన విశాలంగా తెరిచి ఑కే ఑ఔ దెఫఫ కొట్ాంది ఄది...

ఎగిరి దాదాజృ పాతిఔ ధనువుల దూయంలో ఩డపోయాడు చ్ందుయడు.

రండవ రఔవృతో వాయుణి ఄంతు చ్ూడాలనన కోరిఔతో ఑ఔ

ఄడుఖు భుందుకు వేసంది అ ఩఺.

఑ఔవృ ఖంతులో ఩డన చోట్నించి లేచాడు చ్ందుయడు. చ్ుటూా

చ్ూస లావుపాట్ కొండరాయిని చేతులోుకి తీసుకునానడు. శరీయంలోని

శకిునంతా చేతులోుకే తెచ్ుచకుంటూ, దానిన అ ఩఺ తలకేస విసయబోతూ

అకరి క్షణంలో అ ఩యమతాననిన వియమించ్ుకుని, అశచయమంగా చ్ూసూు
నిలఫడపోయాడు. రఔవృను ఫలంగా విసరి వాయుణిని కూడా ఄవతలికి

విసరికొట్టాలనుకుంటునన అడ఩఺కి, ఄనూహమంగా ఄడాం఩డంది

భఖ఩఺.

ఎవరి఻ ఄయధంకాని ఏవో శబాాలు చేసూు, తలను భుందుకు జ్యచి

దాని తలను తన భుకువృతో స఩ృశించింది.

విశాలంగా తెరిచిన రఔవృలిన వెంటనే భుడుచ్ుకుంది అడ఩఺.

ఄంతకు భుందు భఖ఩఺ చేసన మాదిరిగానే తన తలను వాయుణి

బుజ్యలకు తగిలించి, వెనకివృ జరిగింది. ఑ఔవృ ఖంతులో వేఖంగా ఎగిరి

ఖుటామీదికి పోయి, తన ఖూట్మీద తీరిఔగా కూయుచంది.

“చ్ూశావా... భంచి చేసనవాళ్ుకి భంచే జయుఖుతుంది. నువువ

ఄనవసయంగా బమ఩డపోయావు....” నెభభదిగా ఄడుఖులు వేసూు

వచిచన చ్ందుయడకి చెప఩ంది.

“నీతో వాదించి, నీ ఄభపారయానిన మాయు఩ చేసే ఒపఔ నాకు

లేదు. నాకు నిది భుంచ్ుకు వస్ుంది. కాసేసజృ ఩డుకుంట్టను”

ఄంటూ ఑ఔ పెదా ఫండరాయిని ఎంపఔ చేసుకుని దానిమీద

఩యశాంతంగా ఩డుకునానడు చ్ందుయడు.

తన బుజంమీద వునన భఖ఩఺ తలను భృదువుగా ఩ఔవృకు నెట్ా

నిలుచ్ునన చోటునే తను కూడా చ్ందుయని వల నిదికు ఈ఩ఔిమించింది
వాయుణి.

***

“నా కడావ౅నికి ఄమోగమైన శకుులిన ఔలిగిసాునని చెపా఩వు.

ఎంతవయకు వచిచంది అ ఩ని?” సూరోమదమం ఄయిన వెంటనే

వారిికుడని తన ఎదుట్కి యప఩ంచ్ుకుని ఄడగాడు బుజంఖబూ఩తి.
 “అ శుబగడమ కోసమే నేను కూడా అతింగా ఎదుయు
చ్ూసుునానను. దేవభందాయ జృషా఩లను తీసుకు రావడానికి వెళ్ళున

తభ ఄంఖయక్షకులు ఆంకా తిరిగి రాలేదు...” వినమంగా చెపా఩డు

వారిికుడు.

“ఎజృ఩డనగానో వెళ్ళున అ భూయువౄలు ఆంకా తిరిగి రాఔపోవటం

ఏమిట్? ఎఔవృడ వునానరో, ఏం చేసుునానరో నీకు తెలిమదా?”
ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

“఩యబువులు భనినంచాలి. నాకు అ విషమం ఎలా

తెలుసుుంది?” అశచయమంగా ఄడగాడు వారిికుడు.

“ఎందుకు తెలిమదు? ఏమైపోయినయ్ నీ భంతి శకుులు?”

చియుకో఩ంతో ఄడగాడు బుజంఖబూ఩తి.

“ఄనవసయమైన ఩నులకు అ శకుులిన ఈ఩యోగించ్టం భంచిది

కాదు ఩యబూ” ఄనానడు వారిికుడు.

ఄధఔమైపోయింది చ్ఔివరిు కో఩ం. “మా యక్షణకి సంఫంధంచిన

విషమం నీకు ఄనవసయభయిన ఩ని మాదిరిగా ఔనిపస్ుందా? నువువ

ఎవరితో మాట్టుడుతునానవో తెలుస్ుందా?” ఔయఔయభంటునన
ఔంఠంతో ఄడగాడు.
 బితుయపోయాడు వారిికుడు. ఄంతవయకూ ఎజృ఩డూ చ్ఔివరిు

ఄతనితో ఄంత కో఩ంగా మాట్టుడంది లేదు.

“ఄదికాదు ఩యబూ! నా ఈదేాశమం ఏమిటంట్ల” ఄంటూ

సరిాచె఩఩ట్టనికి ఆంకా ఏదో ఄనబోయాడు.

“ఄధఔ ఩యసంఖం... భుందు మేభు ఄడగిన మాటకి

సమాధ్యనం రావాలి... వాళ్ుు ఎఔవృడ ఈనానరో, ఏం చేసుునానరో

మాకు తెలిస తీరాలి...” కచిచతమైన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు

బుజంఖబూ఩తి.

“చితుం... ఄలాగే ఩యబూ! ఆజృ఩డే తెలుసుకుంట్టను.

తెలుసుకోవటమే కాదు, తభకు ఩యతమక్షంగా చ్ూపసాును.... కాని”

ఄంటూ మాటలిన అపాడు వారిికుడు.

“ఏమిట్ నీ సంశమం?” కూయయంగా ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

“భంతిశకుులతో ఩ని. మాటలు చెప఩నంత సులువు కాదు....

ఔయణపశాచిని అవాహన చేసేు త఩఩ భనం తలపెట్ాన ఩ని దిగివజమం

కాదు. ఔయణపశాచికి ఫలి ఆవావలి.... ఄందుకే తట఩ట్టయిసుునానను”

ఄసలు విషయానిన నెభభదిగా ఫమటపెట్టాడు వారిికుడు.

 “ఎవరార ఄఔవృడ?” తలతిప఩ దావయంకేస చ్ూసూు
కంఖుభంటునన ఔంఠంతో పలిచాడు చ్ఔివరిు.

వెంటనే అ భందియంలోకి వచిచ వినమంగా నిలఫడాాడు ఑ఔ

బటుడు. “కారాఖృహజృ ఩నులిన ఩యమవే఺ంచే కోలాహలుడకి చెప఩ ఑ఔ

ఫందీని వెంటనే వెంటబటుాకురా. వెళ్ుు” అజఞ ఆచాచడు చ్ఔివరిు.

తాతాసయం చేసేు అ ఫందీకి ఩టాబోయేఖతి తనకే ఩డుతుందనన

బమంతో ఩యుఖు ఩యుఖున పోయాడు అ బటుడు. పావుగడమ

తరావత ఆను఩ సంకళ్ుతో ఫంధతుడెై వునన ఑ఔ ఫఔవృ చికివృన భనిషిని

తీసుకు వచిచ ఎదుట నిలబట్టాడు. చ్ఔివరిుని చ్ూడగానే సాధ్యయణ

ఫందీల మాదిరి బమంతో వణికిపోలేదు అ భనిషి.... ఄఔవృడే

ధైయమంగా నిలుచ్ునానడు.

“ఎవరితను?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

“఩దునెనిమిది సంవతసరాల కియతం తభయు ఩యవాళ్ దేశంమీద

దండెతిు అ రాజ్యమనిన అఔిమించ్ుకునానయు. అ రాజ్యమనిన ఩రిపాలించే

఻రిుసేన భహారాజును సంహాసనం మీద వుండగానే తలను నరికి

పారణాలు తీశాయు” చ్ఔివరిుకి ఖుయుుచేశాడు అ బటుడు.
 “ఄవును. అ ఻రిుసేనుడ భ్యయమ చ్ందివంఔ భహా ఄందఖతెు.

అమను చెయఫట్ా నా బానిసగా చేసుకుందాభని ఄంతఃజృయం మీదికి

కూడా పోయాను...” ఎజృ఩డో జరిగిపోయిన విషయాలిన

ఖుయుుచేసుకునానడు చ్ఔివరిు.

“భూడు వందలభంది ఄంతఃజృయ యక్షకులు తభకు ఄడుాగా

నిలఫడ రండు గడమలపాటు భడభలు తి఩఩కుండా
఩యతిగట్ంచాయు. ఖుయుుకు వచిచందా ఩యబూ?” భళ్ళు ఄడగాడు అ

బటుడు.

“ఄవును. ఑ఔ పాతిఔభందిని త఩఩ ఄందరినీ నా కడావ౅నికి ఫలి

ఆచాచను. కాని ఈ఩యోఖం లేఔపోయింది. కాలకూట విషానిన

సేవించి, తన పారణాలను తనే తీసుకుంది అ చ్ందివదన. మా

఩యమతనభంతా వృధ్య ఄయిపోయింది” నిరాశగా నిటూాయుసూు

చెపా఩డు చ్ఔివరిు.

“ఄజృ఩డు తను కడవ౅ ఘ్రతాలకు ఫలి ఄయిపోకుండా ఫతికి

ఫటాఔట్ాన పాతిఔభంది ఄంతఃజృయ యక్షకులోు అకరివాడు ఆతను...”

ఄజృ఩డు తను తీసుకువచిచన భనిషిని ఖురించి ఫమటపెట్టాడు అ

బటుడు.
 “భరి మిగిలినవాయు?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

“కాలఔిభంలో విఖతజీవులు ఄయిపోయాయు ఩యబూ! ఆతను

఑ఔవృడే పారణాలతో మిగిలాడు”.

“నువువ చెజృ఩కోవాలిసంది ఏమైనా వుననదా?” ఈననటుుండ అ

భనిషికేస చ్ూసూు ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

పకువృన నవావడు అ ఫంధతుడు. ఎయయఫడపోయినయ్

బుజంఖబూ఩తి ఔళ్ుు. “నీ ఄవినయానికి శిక్ష ఏమిట్ల తెలుసా?” ఩ళ్ుు

఩ట఩ట కొయుకుతూ ఄడగాడు.

“఩దునెనిమిది సంవతసరాలపాటు ఎటువంట్ విచాయణ

జయ఩కుండా శాశవత కారాగాయ నివాసని చేశాయు ననున. ఆంతఔంట్ల

ఄధఔభయిన శిక్ష ఏభుంటుంది? నీ ఆషాం వచిచనటుా చేసుకో...”

రొభుభ వియుచ్ుకుని చ్ఔివరిు భుందు నిలఫడుతూ ఄనానడు అ

భనిషి.

“ఄరేయ్.. ఇ ఄధఔ ఩యసంగి నాలుఔను నిలువునా చీలిచ

పారేమండ” సంహాసనం మీదినించి లేచి నిలఫడుతూ యంకపెట్టాడు

బుజంఖబూ఩తి.
 ఄదే సభమంలో ఩యుఖు఩యుఖున అ భందియంలోకి వచిచ
చ్ఔివరిుకి ఄభవాదం చేశాడు కారాగాయ వమవహారాలను చ్ూసే
కోలాహలుడు.

“఩యబువులు భనినసేు ఑ఔ చినన విషమం భనవి చేసుకుంట్టను”

ఄనానడు.

“భుందు అ ఄహంభ్యవికి శిక్ష... తరావత నీ భనవి” ఩ళ్ుు

బిఖ఩డుతూ చెపా఩డు చ్ఔివరిు.

“ఄతనిన ఖురించే చెపా఩లి ఩యబూ... తొందయ఩డఔండ....

సావధ్యనంగా చితుగించ్ండ” భరింత వినమంగా చ్ఔివరిుని

వేడుకునానడు కోలాహలుడు.

దేవభందాయ వృక్షజృ జృవువలను తీసుకురావట్టనికి వెళ్ళున

ఄంఖయక్షకులు ఏమైపోయారో తెలుసుకోవట్టనికి ఔయణపశాచిని అవాహన
చేసేందుకు సయవసననదధంగా ఈనానడు వారిికుడు. ఄందుకు

ఄవసయమైన ఫలి మానవుడ కాయణంగా ఈత఩ననభవుతునన

వాగివవాదాలు ఄతనికి విసుఖు జృట్ాంచాయి. ఄయినా సరే అ

విసుఖును ఫమటపెటాకుండా ఄలాగే మౌనంగా నిలఫడ వునానడు.

 “తవయగా నివేదించ్ుకో.. మాకు వమవధ లేదు. ఄవతల భరొఔ

భహతుయమైన ఩ని ఑ఔట్ ఄలాగే ఈంది” కోలాహలుడ వినయానికి

భుఖుధడెై, కొదిాగా శాంతించిన బుజంఖబూ఩తి ఄనుభతి ఆచాచడు.

“మీ చేతులోు ఘోయంగా హతుడెైన ఩యవాళ్ చ్ఔివరిు ఻రిుసేనుడకి,

కాలకూట విషానిన సేవించి ఄంతఃజృయంలో భయణించిన ఄతని భ్యయమ
చ్ందివదనకు రండు సంవతసరాల వమసుండే కుమాయుడు
ఈనానడు....

చ్ందిసేనుడు ఄని ఄతనికి పేయు. తభయు ఄంతఃజృయం మీద

దాడచేసన సభమంలో అ బిడాను ఇ ఄంతఃజృయ యక్షకులు ఎఔవృడో

దాచిపెట్టాయు” ఑కొవృఔవృ మాటను చెజృ఩కొచాచడు కోలాహలుడు.

విసుఖు నిండన ఔళ్ుతో చ్ూసూు, అ సంభ్యషణను వింటునన

వారిికుడ విసుఖు వెంటనే మామమైపోయింది. “అ బిడా ఆజృ఩డు

ఎఔవృడ? ఎవరి దఖవ౅య?”

“ఄదే తెలిమలేదు సావమీ. ఎనిన చితిహంసలు పెట్ానా భనకు

఩టుాఫడన ఄంతఃజృయ యక్షకులు ఎవయూ పెదవులు వి఩఩లేదు. అ

హంసల కాయణంగానే ఆతను త఩఩ ఄందయూ భయణించాయు...”

చెపా఩డతనికి కోలాహలుడు.
 “ఄంట్ల... మామం ఄయిన ఩యవాళ్దేశ మువరాజు అచ్ూ఻

తెలియా లంట్ల ఆతని ఑ఔవృడవలునే సాధమ఩డుతుందని మీ

ఄభపారమమా?” ఄడగాడు వారిికుడు.

ఄవునననటుు తలవూపాడు కోలాహలుడు.

“ఄయితే ఆతనిన తీసుకుపోయి మీ ఩యమతానలను

కొనసాగించ్ండ” బుజంఖబూ఩తి ఄనుభతి లేకుండానే తనంతట
తాను అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు.

“భరి భనం ఄనుకునన ఩ని సంఖతేమిట్?”

సంహాసనంలోనుంచి వంఖుతూ ఄడగాడు చ్ఔివరిు.

“భన ఄంఖయక్షకులు ఎఔవృడ ఈనానరో తెలుసుకోవటం ఔంటె

ఄతి భుకమమైన ఩ని ఆది. శతుయశేషం, ఊణశేషం మిగిలి

ఈండకూడదని పెదాలంట్టయు” చెపా఩డు వారిికుడు.

“ఄవును సావమీ.... మీ భంతిశకుుల సహామంతో అ ఫుడతడు

ఏమైపోయాడో తెలుసుకోవచ్ుచఔదా” ఈననటుుండ ఄనానడు

కోలాహలుడు.
 “ఄది మాటలు చెప఩నంత తేలిఔ కాదు. ఎజృ఩డో రండు

దశాబాాల కియతం జరిగిన సంగటనలు భంతి శకుుల ఔళ్ుకు

ఔనిపంచ్ఔపోవచ్ుచ. మానవ ఩యమతనంతోనే సాధంచాలి” ఄంటూ

చ్ఔివరిుకేస చ్ూశాడు.

“వారిికుడు ఆంత ఖట్ాగా చెజృతుంట్ల అలోచ్న ఄనవసయం.

తీసుకుపోయి ఆతనిన ఆంకా ఆంకా రాచి యంపాన పెటాండ” అజఞ

ఆచాచడు చ్ఔివరిు.

నియబమంగా నిలఫడ వునన ఫంధతుడ మడమీద చెయిమవేస

ఫలంగా భందియ దావయం కేస నెటాబోతునన కోలాహలుడకి దగివ౅రిగా
పోయాడు వారిికుడు.

“఑ఔవృ క్షణం.... ఑కే ఑ఔవృ క్షణం” ఄంటూ ఄతనిన వారించి,

ఫంధతుడ ఔళ్ులోకి చ్ూశాడు.

“నా చ్ఔివరిు కోసం, చ్ఔివరిు కుటుంఫం కోసం పారణాలు

ఆవవట్టనికి సదధ఩డన భనిషిని నేను. ననున నీ భంతారలు ఏమీ

చెమమలేవు” నవువతూ ఄతనికి చెపా఩డతను.

 “నీకు ఄ఩కాయం చేసే ఈదేాశమం నాకులేదు. మీ మువరాజు

శరీయఛామ ఎలాంట్ది? నవివతే ఫుఖవ౅లు సొటాలు ఩డతయామ?” చినన

ఔంఠంతో ఄడగాడు వారిికుడు.

఑ఔవృక్షణం పాటు ఑కే ఑ఔవృ క్షణిఔంపాటు ఔనిపంచింది అ

ఫంధతుడ ఔనులోు కొదిాపాట్ ఔలవయం.

ఄంతలోనే ఄది మామమైపోయింది.

“఩దునెనిమిది సంవతసరాల కియతం చ్ూశాను అ బిడాని. మీయు

పెడుతునన చితిహంసల కాయణంగా నాకు భతిభయుజృ వచేచసంది.

ఖుయుులేదు” చెపా఩డు.

చేతిలో ఈనన భంతిదండానిన ఎతిు ఄతని నోట్మీద కొట్టాలనన

కోరిఔని ఄతి ఫలవంతంగా ఄదుభుకుంటూ తల ఉపాడు
వారిికుడు. ఄతనిన తీసుకుపొభభని సైఖచేస తిరిగి చ్ఔివరిు దఖవ౅రికి

వచాచడు.

“నా భంతి భందిరానికి పోయి ఩యతేమఔమైన జౄజలు చేస రేజృ

ఇ సభయానికి మీకు ఄనిన విషయాలు నివేదిసాును. నాకు సలవు

ఆప఩ంచ్ండ” ఄని వేడుకునానడు.

 ఄనుకునన఩ని ఄనుకుననటుా జయఖఔపోవడంతో చాలా ఄసంతృపు
ఔలిగింది బుజంఖబూ఩తికి. “మాకు భనసు తిననగా లేదు. వేటకి

పోతాం. ఏరా఩టుు చేయించ్ండ” ఄని ఄతనికే చెప఩, తన ఄంతఃజృయ

భందియంవెైజృ వెళ్ళు పోయాడు. చినన చినన ఄడుఖులతో అ

భందియంలో నించి ఫమట్కి వచాచడు వారిికుడు.

ఄంతకుభుందు తను ఈపాసంచే ఔరాళ్శకిు చెప఩న మాటలే

ఄతని చెవులోు మారోభఖుతునానయి.

చాభంతి బిందుమేను, నవివతే సొటాలు ఩డే ఫుఖవ౅లు,

వజ్యరముధ్యలవంట్ ఫలిషామైన హసాులు ఔలిగిన మువకుడ చేతిలో
బుజంఖబూ఩తికి ఩రాబవం త఩఩దట.

చ్ఔివరిు చేతిలో విహతుడెైన ఻రిుసేనుడ ఖురించి, ఄతని భ్యయమ

చ్ందివదన ఖురించి, వారి బిడాడెైన చ్ందిసేనుడ ఖురించి తనకు
ఎందుకు తెలిమలేదు... ఄనీన చెప఩న ఔరాళ్శకిు అ మాటని ఎందుకు

వదిలేసంది? ఎంత అలోచించినా సమాధ్యనం లభంచ్ని అ ఩యశనలతో

సతభతం ఄవుతూ నఖయం వెలు఩ల వునన తన భంతి భందియంవెైజృ
నడచాడు ఄతను.

***
 సూయమకియణాలు సూట్గా వచిచ మొకంమీద ఩డడంతో ఔళ్ుు
తెరిచి, చ్ుటూా చ్ూస తను శమనించిన ఫండరాయి మీదే
కూయుచనానడు చ్ందుయడు.

ఄతని ఔంట్ల భుందుగాలేచి, ఄతని స్భరితనానిన ఖురించి

ఎతిుపొడుజృ మాటలు మాట్టుడే వాయుణి మాతిం ఆంకా లేవలేదు.

ఫండలతో నిండవునన ఔట్ఔ నేలమీద ఩డుకుని చినన బిడాలా

నిదిపోతూనే వుననది.

ఎజృ఩డూ లేనిది అమ ఄలా ఩డుకుని ఈండట్టనికి కాయణం

ఏమిట్ల రండు క్షణికాల తరావత ఄవఖతభయేమ సరికి, వేఖంగా
఩రిగెతుుకు వచేచసంది ఑ఔ చియునవువ చ్ందుయడ పెదవులమీదికి.

రఔవృలిన విశాలంగా విప఩ వాయుణిమీద ఎండ఩డకుండా

ఔజృ఩తోంది గామ఩డన భఖ఩఺. ఎండ తఖలఔపోవడంతో అమకు

తెలువారినటుా తెలిమడం లేదు.

“చేయించ్ుకునన సేవలు ఆఔ చాలు... లేచి నిలఫడతే భన

దారిన భనం వెళ్ళుపోవచ్ుచ” చినన ఔంఠంతో మలుగా అమను

హచ్చరించాడు చ్ందుయడు.
 ఈలికివృ఩డ ఔళ్ుు తెరిచి, ఖఫఖబా లేచి నిలఫడంది అమ. చినన

చినన శబాాలు చేసూు తన బుజ్యలను స఩ృశించిన భఖ఩఺ మడను

నిభుయుతూ తను లే఩నం జౄసన గాయానిన ఩రిశీలనగా చ్ూసంది.

ఈత఩లభహరిి సవమంగా తయాయుచేసన ఓషధ లే఩నం ఄది.

శయవేఖంతో మానిపోతోంది అ ఩఺ గామం.

కిందికి వదిలేసన లఔవృబరిణెను చేతులోుకి తీసుకుని, ఄందులో

అకరిగా మిగిలిన ఄడుఖుబొడుఖు లే఩నానిన, అ ఩఺రఔవృల కింది
భ్యఖంలోని కాలిన గాయాలకు కూడా జౄరిుగా ఩ట్ాంచింది వాయుణి.

“రేజృ ఇ పాట్ఔలాు నీకు బాధ ఄనేది లేకుండా పోతుంది. ఆంఔ

నాకు ఄనుభతి ఆసేు వెళ్ళుపోతాను...” ఄంటూ దాని తలను

అపామమంగా తడమి చ్ందుయడు కూయుచని వునన ఫండరాయివెైజృ

నడచింది.

అమ వెనుకే రండు ఄడుఖులు వేసంది భఖ఩఺. ఄంతలోనే

ఖూట్మీద కూయుచని వునన అడ఩఺ పెదాగా కూతపెటాడంతో

అగిపోయింది.

“భనం వచిచన ఩నేమిట్ల, ఆజృ఩డు చేసుుననది ఏమిట్ల కొంచెం

కూడా ఄయిం కాకుండాపోతోంది. తంగేడు పొదల భధమన ఈండే
దేవభందాయజృ వృక్షాలు భనకి ఔనిపంచేది ఎజృ఩డో తెలిమటంలేదు”
ఎఖుడు దిఖుడుగా ఈనన నేలమీద జ్యఖయతుగా నడుసూు వాయుణితో
ఄనానడు చ్ందుయడు.

“భనం అ చెటుు ఈండే ఩యదేశానిన వదిలి చాలా దూయం

వచేచశాభని నాకు చాలా ఄనుమానంగా వుంది” ఄని చెప఩ంది అమ.

చ్టుకువృన అగిపోయాడు చ్ందుయడు. “ఄయితే భుందుకు

పోవటం చాలా తజృ఩. వెనకివృ తిరిగి వచిచన దారిని ఩టుాకోవటమే

శేయమసవృయం” ఄనానడు.

“అ ఩ని చేయాలంట్ల ఆజృ఩డు భనభునన లోమలో నించి

చాలా పెైకి పోవాలి. ఄందుకు సరైనదారి ఈందేమో చ్ూడు” ఆంకో

మాట చెప఩ంది వాయుణి.

భుకంమీదికి ఩డుతునన పొడవాట్ జుటుాను చేతి వేళ్ుతో

వెనకివృ నెటుాకుంటూ చ్ుటూా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. వాయుణి మాటలు

ఄక్షయసతామలని వెంటనే ఄయిమైంది ఄతనికి. చాలా ఎతుుగా వునానయి

వాయునన లోమ గోడలు.

 పెైకి పోవాలంట్ల ఫలిుగానో, ఈడుభుగానో ఄవతాయం ఎతాులి.

భనిషి యూ఩ంలో అ నిటానిలువు గోడలిన ఩టుాకుని పాఔటం

ఄసాధమం, ఄసంబవం.

“వెనుకాభుందు ఏమి చ్ూసుకోకుండా వచిచ ఆందులో

఩డపోయాం. ఆజృ఩డు ఏమి చేమటం?” నిస఩ృహ నిండన ఔంఠంతో

ఄనానడు చ్ందుయడు.

“జరిగిపోయినదానికి బాధ఩డనందువలు ఈ఩యోఖం ఄంటూ

ఏమీ ఈండదు. ఒపఔ ఈననంతవయకూ నడవటమే భనం చేమవలసన

఩ని. ఎఔవృడో ఑ఔచోట ఏదో ఑ఔ మాయవ౅ం ఔనిపంచ్ఔపోదు” ఄంటూ

ఄతని చేయి ఩టుాకుని భుందుకు నడపంచింది వాయుణి.

తూయు఩దికువృన ఈనన సూయుమడు నడనెతిుమీదికి వచేచ వయకూ

ఎఔవృడా అఖకుండా నడచాయు వాళ్ుు.

వి఩రీతమైన దాహం, దాయుణమైన అఔలి తభ శరీరాలిన

వేధంచ్టం మొదలుపెటాగానే, వంద ధనువుల దూయంలో
ఔనిపంచినటువంట్ ఑ఔ పెదా భరియచెటుా కిందికి వాయుణిని
తీసుకుపోయాడు చ్ందుయడు.
 “నువువ ఆఔవృడే కూరోచ. ఇ చ్ుటుా఩టు నీట్ఖుంటలు ఏవెైనా

ఈంట్ల చ్ూస వసాును” ఄంటూ తను ఑ంటరిగా ఄఔవృడ నుండ

ఫమలుదేరాడు.

పావు గడమ తరావత ఔనిపంచింది ఄతనికి ఑ఔ పెదా చెయువు

మాదిరిగా వునన నీట్ఖుంట. సవచ్ాంగా ఈనానయి నీళ్ుు. అగి అగి

వీసుునన గాలితెయల భూలఔంగా చినన చినన ఄలలు కూడా

రేఖుతునానయి.

ఖుండెలమీది నించి కొండంత ఫయువు దిగిపోయినటుా తేలిఔగా

నిటూాయుసూు, ఖఫఖబా భుందుకు పోయాడు చ్ందుయడు. నీట్

ఄంచ్ున నిలఫడ చేతులు భుందుకు జ్యచ్బోతుండగా వినవచిచంది

ఄతనికి రోదనధవని.

ఎవరో అడభనిషి - ఖుండెలు పండే బాధను ఄణుచ్ుకోలేఔ

ఄదే఩నిగా మొతుుకుంటుననది....

ఔయణఔఠోయంగా ఈంది అ శఫాం. ఖుండెలిన ఔలిచివేసే విధంగా

వినవస్ుంది అ రోదనధవని.

నీళ్ులోు చేతులు పెట్లా అలోచ్నను వియమించ్ుకుని, వేఖంగా

఩రిగెతాుడతను అ ధవని వినిపసుునన దిశలోకి. వంద ధనువులు పోయిన
తరావత కూడా ఔనిపంచ్లేదతనికి ఏడుసుునన అడభనిషి. ఎతుుగా ఈనన

ఫండమీదికి ఎకివృ చ్ుటూాచ్ూసనా ఎవయూ ఄఖుపంచ్లేదు.

అటవికులకు ఩టుా఩డఔభుందు ఄడవిలో శిధల బవనం దగివ౅య

ఔనిపంచిన అడభనిషి ఔదలాడంది వెంటనే ఄతని ఔనులభుందు.

ఄలాంట్ విచితిమే ఆంకోసారి తనభుందు ఩యతమక్షం కాబోతుననదా? అ

మాట భనసులో మదిలిన వెంటనే ఫండమీది నుంచి కిందికి దూకి
చ్ుటూా చ్ూశాడతను. దగివ౅రోు ఈనన ఑ఔ పెదా ఫండరాయిని చేతులోుకి

తీసుకుని నెభభదిగా భుందుకు ఄడుఖులేశాడు.

ఈననటుుండ భళ్ళు వినవచిచందా శఫాం.

ఇసారి చాలా దఖవ౅రినంచి....

వేఖంగా కొటుాకుంటునన ఖుండెలిన చిఔవృఫటుాకుని, ఄటుకేస

నడచాడు ఄతను. ఏడుసుుననది ఎవరో తెలిమ లేదు గాని,

ఎండపోవట్టనికి మాతిం సదధంగా ఈనన ఑ఔ భహావృక్షం ఔనిపంచింది

ఄతనికి.

నిజృ఩లోు నిలఫడనటుా నలుగా మాడపోయి ఔనిపస్ుంది దాని

మొదలు. ఩చ్చదనం ఄనేది ఆసుభంత కూడా దానికి లేదు....

మొండగా ఄసి఩ంజయజృ వేళ్ు మాదిరిగా ఈనానయి కొభభలు. అగి అగి

వీసుునన గాలి తెయలకు ఄనుఖుణంగా ఄటూఆటూ ఔదులుతునానయి
కొభభలు....

చేతులోుకి తీసుకునన ఫండరాయిని కిందికి వదిలి, అ

చెటుావంఔ అశచయమంగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు.

ఄదే సభమంలో ఆంకా కొంచెం ఖట్ాగా వీచింది గాలి... ఆంకా

కొంచెం వేఖంగా ఔదిలాయి కొభభలు....

వెంటనే ఈత఩ననభయిమంది ఔయణఔఠోయంగా ఈనన శఫాం...

నీట్ఖుంట దగివ౅య ఈండగా ఄతనికి వినవచిచన రోదన ధవని సరిగావ౅ ఄదే

జృనరావృతభవుతుంది.

అశచరామనిన ఄణుచ్ుకోవడం ఄసాధమమై, ఖుండెలమీద చెయిమ

వేసుకునానడు ఄతను... వేసవికాలంలో చెటు రాపడకి సృషిాంచ్ఫడే

కారిచచ్ుచ భధమలో చికువృఫడ మాడపోయినటుా ఔనిపసుునన అ

భహావృక్షం, ఎవయూ ఉహంచ్ని ఩దధతిలో విచితిమైన శబాానిన
సృషిాస్ుంది.

గాలి ఫలంగా వచిచనజృ఩డలాు అ చెటుాకొభభలు ఑ఔదానికొఔట్

రాచ్ుకుంటునానయి. అ రాపడ శఫామే రోదన ధవని మాదిరిగా

వినిపస్ుంది.
 ఩య఩ంచ్ంలో ఈనన ఔషాాలనినట్నీ అరిచ తీరేచవాడ మాదిరిగా
఩రిగెతుుకు వచిచన తన ఄవివేకానికి కొంచెంగా సఖువ౅఩డాాడు చ్ందుయడు.

దాహంతో బాధ఩డుునన వాయుణి ఖురించి భరిచపోయి, ఄనవసయమైన

఩నులిన ఖురించి అలోచించి సభయానిన వృధ్యచేశాడు.

చెటుాకొభభలు ఔదిలి ఆంకోసారి విఔృతంగా రోదించేసరికి తన

అలోచ్నల నించి ఫమట఩డాాడు ఄతను. గియుయన వెనుతిరిగి

నీట్ఖుంటవెైజృ నడవ బోతుండగా - వెనుఔనుంచి ఎవరో తన మడను

ఖట్ాగా ఩టుాకునన ఄనుబూతి ఔలిగింది ఄతనికి.

ఄదిరి఩డ తలతిపే఩సరికి ఔనిపంచింది అ కొభభ.

గాలికి ఔదలటమే కాదు, తనకు కూడా సవమంగా ఔదిలే శకిు

ఈననటుా బాగా కిందికి వంగింది ఄది.

ఄతని మడమీద ఩టుా చికివృంచ్ుకోవట్టనికి ఩యమతనం చేస్ుంది.

చెభటలు ఩ట్లాశాయి చ్ందుయడకి. భంటలోు చికువృఫడ

మాడపోయినటుా ఔనిపంచే అ చెటుా సామానమమైంది కాదని

తెలిసపోయింది ఄతనికి.
 రోదన ధవని మాదిరిగా శబాాలు చేస మానవులిన తన దఖవ౅రికి
యప఩ంచ్ు కోవటం, వచిచన వారిని కొభభల భధమ ఆరికించ్ుకుని
హాయిగా అయగించ్టం దాని లక్షణం.

మడను ఖట్ాగా ఩టుాకుంటునన కొభభని ఫలంగా రండు

దెఫఫలు వేస, ఩ఔవృకు దూకాడు ఄతను.

ఖుండెలనిండా ఉపరి ఫలంగా ప్రలుచకుని ఫలంగా

఩రిగెతుట్టనికి ఩యమతనం చేశాడు.

రండు ఄడుఖులే వేశాడు ఄతను. భూడో ఄడుఖు

వేమఔభుందే వేఖంగా వచేచశాయి భరికొనిన కొభభలు. చెవులు

చిలుులు ఩డేటటుు ధవనులు చేసూు, ఄతని చేతులిన, కాళ్ుని,

నడుభుని ఖట్ాగా ఩టుాకునానయి.

శకిువంచ్న లేకుండా ఩యమతనం చేశాడు చ్ందుయడు

తప఩ంచ్ుకోవట్టనికి. ఈ఩యోఖం లేకుండాపోయింది... ఈననటుుండ

ఄతనిన గాలిలోకి ఎతేుశాయి కొభభలు...

తనకు తెలిమకుండానే ఖుండెలు జలదరించేటటుా పొలికేఔ

఑ఔట్ పెట్టాడు చ్ందుయడు.... “వాయుణీ... వాయుణీ” ఄంటూ బిఖవ౅యగా
పలిచాడు. ఄతని ఄయుజృలిన ఄయించేసుకుననటుా భరింత వేఖంగా

ఄతనిన కాండం దగివ౅రికి తీసుకుపోయాయి అ ఫలమైన కొభభలు.

నేలకు రండు ధనువుల ఎతుులో పెదా ఩ఖులు వంట్ ఖాళ్ళ

ఔనిపస్ుంది అ కాండం మీద. కొభభలు తీసుకు వసుునన మానవుడని

ఖభనించి, పెదా రాక్షసుడు నోట్ని తెరిచినటుా వెడలు఩ ఄయిమంది అ

఩ఖులు...

ఄందులోకి ఩యవేశించ్టం ఄంట్ల పారణాలు పోగటుాకోవటమే ఄని

ఖయహంచి, ఆంకా కాసు బిఖవ౅యగా వాయుణి ఄని గంతెతిు పలిచాడు
చ్ందుయడు.

దొయఔవృ దొయఔవృ దొరికిన మానవుడని చ్ూస అనందంతో

ఈపొ఩ంగి పోతుననటుా చ్లించింది అ వృక్షం... కాండంమీది ఩ఖులు

రండంతలు ఄయిమంది.

పారణాలమీద అశను వదిలేసుకునానడు చ్ందుయడు. ఔళ్ుు ఖట్ాగా

భూసుకునానడు. భూసుకునన భూడో క్షణంలో తెలిసవచిచంది,

తనను ఩టుాకుని వునన కొభభలు, తనను ఩ఖులువెైజృ నెటాకుండా

అగిపోవటం.
 ఔళ్ుు తెరిచి చ్ూసేసరికి ఔనిపంచింది ఄతనికి, వేఖంగా
఩రిగెతుుకు రావటం వలు తీవయ ఄలసటతో అయాసం వచిచ వఖయుసూు
నిలఫడన వాయుణి.

“దూయంగా నిలఫడు వాయుణీ... దూయంగా...” శరీయంలోని

శకిునంతా కూడఖటుాకుంటూ ఄరిచాడు.

అ మాటలు వాయుణి చెవులకు చేయఔభుందే వేఖంగా అమకేస

ఔదిలాయి ఄతనిన ఩టుాకుని ఈనన కొభభలు. తభతోపాటు ఄతనిన

కూడా తీసుకు పోయాయి.

భలుముదధం నేయుచకునే విదామయుిలకు వారి ఖుయువులు నేరే఩

మొటామొదట్ పాఠం అ సందయబంలో వెంటనే ఖుయుుకువచిచంది
చ్ందుయడకి.

఩యతమరిి ఩టుాలో చికువృఫడ ఈకివృరిబికివృరి ఄవుతుననజృ఩డు,

తభ శరీరానిన కుంచిం఩చేసుకోవటం భుకమం ఄని చెపాుయు
ఖుయువులు. శరీయంలోని గాలినంతా ఫమట్కి ఩ంపే ఩దధతి ఑ఔట్

వుంది.... తదావరా శరీయం కుంచించ్ుకుపోతుంది. ఩యతమరిి ఩టుా

వదులవుతుంది.
 “ఄదే... ఄదే ఩దధతి... ఄంతఔంట్ల వేరే మాయవ౅ంలేదు....

గాలినంతా ఫమట్కి ఩ంపేయ్...” మీదికి వసుునన కొభభలకు

ఄందకుండా వెనకివృ ఩రిగెతుుతూ చ్ందుయడ భనసుసను చ్దివినటుా

బిఖవ౅యగా ఄరిచింది వాయుణి.

దృషిానంతా తన నాసకాఖయం మీద కేందీిఔరించి, పెదాగా

హంకాయం చేశాడు చ్ందుయడు.

శఫాంతో పాటు ఫమట్కి వచేచసంది గాలి....

ఔనున భూస ఔనున తెరిచేటంతలో సగానికి సఖం

సననఫడపోయింది ఄతని శరీయం....

ఄతనిన ఩ట్ావునన కొభభల బిఖువు వెంటనే సడలిపోయింది.

ఎతుుమీది నించి జ్యరి కింద఩డన కొండరాయి మాదిరి దఫుఫన

కింద఩డపోయాడు చ్ందుయడు.

జరిగింది ఏమిట్ల ఄయధం చేసుకుననటుా ఄతివేఖంగా ఄఔవృడ

నుంచి ఄతని మీదికి వంగిన చెటుాకొభభలకి చాలా దగివ౅రిగా జరిగింది
వాయుణి.
 “఩టుాకోండ... మీకు చేతనయితే ననున ఩టుాకోండ” ఄంటూ

఑ఔ కొభభ మీద ఄయచేతోు ఫలంగా చ్రిచింది.

కింద వునన చ్ందుయడ ఖురించి భరిచపోయి, తాచ్ుపాభులా

అమ చేతిని ఩టుాకోవట్టనికి చ్ూసంది అ కొభభ. సదధంగా ఈనన

వాయుణి, వేఖంగా చేతిని వెనకువృ లాకువృంది. ఄంతేకాదు, తను

కూడా దాదాజృగా అయు ఄడుఖులు వెనకివృ వెళ్ళుపోయింది.

అ కాసు వమవధలోనూ చేతులిన ఫలంగా కింద అనించి కొదిాగా పెైకి

లేచాడు చ్ందుయడు.

ఖుండిట్ ఫండరాయి ఖునఖునా దొరిునటుా వేఖంగా దొయుుతూ,

వాయుణికి దగివ౅రిగా వెళ్ళుపోయాడు.

చెటుాకొభభల మీదినించి దృషిాని భయలించ్కుండా ఄతనికి చేయి

ఄందించి పెైకి లేపంది వాయుణి.

ఆదాయూ కూడఫలుకువృననటుా ఆంకా కొంచెం ఄవతలికి

఩రిగెతాుయు. చెటుాకొభభలు తభ దగివ౅రికి రాలేవని నిశచమ఩యుచ్ుకుని

అ చెటుావంఔ ఩రీక్షగా చ్ూశాయు.

 దొరికినట్లా దొరికి దూయంగా పోయిన మానవుడని తలుచ్ుకుని
య గా చ్లించిపోయింది
కో఩ంతో చిందులు తొకువృతుననటుా చాలా తీవం
అ చెటుా.

సుడగాలిలో చికువృఫడనటుా ఎడా పెడా ఉగాయి కొభభలు....

దాయుణ భయిన శఫాం, చెవులు చిలుులు఩డేటటుా వినవచిచంది.

“ఆంతవయకూ ఆది ఎంతభందిని పొటాన పెటుాకుని వుంటుందో

ఉహంచ్ఖలవా?” వెంటనే వాయుణిని ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“నేను సభయానికి రాకుండా వుండనటుయితే నీ

఩నేమైవుండేదో చె఩఩ఖలవా?” కో఩ంగా ఄననదామ.

చిననగా నవేవశాడు చ్ందుయడు. “ఖుయుదేవులు ఄ఩఩గించిన

఩నిమీద ఫమలుదేరినజృ఩డే ఆటువంట్ ఩యమాదాలను

ఎదురోవృవట్టనికి సదధ఩డాాను. ఆజృ఩డు కొతుగా అలోచించాలిసంది,

బమ఩డవలసంది ఏమీ లేదు...” ఄంటూ సాలోచ్నగా నుదుయు

యుదుాకునానడు.

“భళ్ళు ఏమి అలోచ్న వచిచంది?” చ్ందుయడని ఄనుమానంగా

చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి.
 “ఆది భహా ఩యమాదఔయమైన వృక్షం. దీనిన ఆలాగే వదిలేసేు ఎవరో

఑ఔయు దీనికి ఫలి ఄయిపోవడం తథమం” ఄనానడు చ్ందుయడు

సాలోచ్నగా.

“ఏం చేదాాభని నీ అలోచ్న?” ఄడగింది వాయుణి.

సమాధ్యనం చె఩఩లేదు చ్ందుయడు. తభ చ్ుటూా చ్ూశాడు.

ఎతెుతుుగా వునన ఫండరాళ్ు చ్ుటూా ఔనిపంచాయి ఄతనికి యఔయకాల

ఎండు పొదలు.

వాటనినట్ని ఏయుకువచిచ పెదా పెదా మోజృలుగా ఔట్టాడు ఄతను.

చినన చినన ఖులఔరాళ్ుు రండంట్ని వెతికి ఑ఔదానితో ఑ఔదానిన ఖట్ాగా

కొట్టాడు.

చెకుభుకి రాళ్ుమాదిరి నిజృ఩యవవలిన సృషిాంచాయి ఄవి. అ

యవవలు ఩డేసరికి బఖువ౅న ఄంటుకునానయి మోజృలుగా ఔట్ాన ఎండు

పొదలు.

భంటలు పెదావిగా మాయగానే, ఑కొవృఔవృ మోజృను ఎతిు అ

రాక్షస వృక్షం మొదట్లు ఩డేటటుు విసరాడు ఄతను. ఑ఔవృసారిగా

భంటలబారిన ఩డంది అ చెటుా మొదలు. చ్ూసూు చ్ూసూు

య ైన భంటలు.
వుండగానే పెైభ్యగానికి పాకాయి తీవమ
 చ్ందుయడు ఎండుపొదల మోజృలిన విసరిన ఩దే ఩ది నిమిషాలోు
జౄరిుగా వృక్షానిన అవరించ్ుకునానయి.

పారణభుననటుుగానే విలవిలలాడందా వృక్షం. ఖుండెలు

ఄవిసపోయేటటుా విఔృత శబాాలు చేసంది.

఑ఔదాని తరావత ఑ఔట్గా జౄరిుగా కాలి ఫూడదగా

మారిపోయాయి కొభభలు.

సూయుమడు ఩డభట్ దిశలోకి దిఖటం మొదలుపెట్లా సభయానికి

సయవనాశనం ఄయిపోయింది అ వృక్షం.

వెనకివృ నడచి చెయువులా ఔనిపసుునన నీట్ఖుంటలోని నీట్తో

దాహం తీయుచకుని ఏదో అలోచిసుుననటుా తాప్రగా ఄఔవృడే
కూయుచనానడు చ్ందుయడు.

“దాహం ఄయితే తీరింది. భరి తిండ సంఖతి ఏమిట్? అఔలి

బఖబఖ భంట్లంది” ఄననది వాయుణి.

అమను ఄఔవృడే వదిలి భరోసారి లేచి నిలఫడాాడు చ్ందుయడు.

ఇసారి ఄందుకు ఑జృ఩కోలేదు వాయుణి.

 “భళ్ళు ఆంకేదెైనా చెటుా ఔనిపంచ్వచ్ుచ. ఇసారి ఄరిచి కేఔలు

పెట్లా వమవధ ఆవవకుండా నినున ఖుటుకువృన మింగేమవచ్ుచ. ఎట్ా

఩రిసితిలోనూ నినున ఑ంటరిగా ఎఔవృడ఻ వెళ్ునిచేచది లేదు” ఄంటూ

ఄతనితో పాటు తను కూడా ఫమలుదేరింది వాయుణి.

మాడ ఫూడద ఖుటాగా మారిపోయిన రాక్షసవృక్షానిన దాట్

కొంతదూయం పోయాయు వారిదాయూ.

఩చ్చగా, దటాంగా ఔనిపసుునన ఑ఔ పొదకింద వాయుణికి

ఔనిపంచాయి కొనిన ఄడవిదుం఩లు.

“ఇ జౄటకి ఆవి చాలు.... ఇ దురాభయవ౅జృ ఩యదేశంలో భనకి

఩ంచ్బక్షమ ఩యమానానలు పెట్లావాళ్ుు ఎవయూ వుండయు....” ఄంటూ ఑ఔ

కొభభని సంపాదించి, నేలలో వునన అ దుం఩లిన తవవడం

మొదలుపెట్ాంది.

ఄదే సభమంలో అమకూ చ్ందుయడకి వినవచిచంది ఎవరో

పలుసుుననటుా ఑ఔ ఔంఠం.

“ఎవయు? నా భంతారల తోటలోకి ఄనుభతి లేకుండా వచిచ

ఄభృతంతో సమానమైన ఄడవి దుం఩లిన ఆషాం వచిచనటుా
తవువతోంది ఎవయు?”
 అ గంతు వింటూనే చేతిలోని ఎండు అ కొభభని వదిలేస
నేలమీద చ్తికిల఩డంది వాయుణి.

“భనిషిని చ్ూసేు వచిచ మీద఩డే వృక్షాలు, దుం఩లిన

తవువతుంట్ల వదాని వాదించే ఔంఠాలు... భనం నిజంగానే ఏదో

భంతారలలోమలోకి వచిచ఩డాాం” చ్ందుయడ వంఔ చ్ూసూు వాపోయింది

వాయుణి.

ఖుయుకులంలో నించి ఫమలుదేరేభుందు ఏదెైన అముధ్యనిన

తెచ్ుచకోవడం భరిచపోయినందుకు తనను తానే నిందించ్ుకుంటూ,
వాయుణి వదిలేసన కొభభని తను చేతులోుకి తీసుకునానడు చ్ందుయడు.

“దుం఩లిన తవువతోంది ఎవయని ఄడుఖుతుంట్ల సమాధ్యనం

చె఩఩రేమిట్? ఎవయు మీయు?” భళ్ళు వినవచిచందా ఔంఠం. ఎనుఫది

సంవతసరాల వమసుసకు పెైఫడన వృదుధరాలు వారి దఖవ౅రికి వచిచంది.

఑రిగిపోయిన నడుభు, భుడుతలు ఩డన చ్యభం,

ఎండపోయిన రలుు దుఫుఫలవంట్ జుటుా.

ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూశాడు చ్ందుయడు.

 “దారితప఩ పొయపాటుగా ఆటు వచాచం ఄవావ... ఆది నీకు

సంఫంధంచిన ఩యదేశభని మాకు తెలిమదు. తెలిసేు భుందుగానే నీ

ఄనుభతిని ఄరిధంచే వాళ్ుం” అమను చ్ూడగానే కిందినించి లేచి,

నభసావృయం చేసూు వినమంగా ఄననది వాయుణి.

కిందినించి పెైదాకా ఩ట్ా఩ట్ా చ్ూస, నోట్ని తెరిచి బోసనవువ

఑ఔట్ నవివంది అ వృదుధరాలు.

“భనిషి ఔనిపసేు ఖంఖ వెయుయలు ఎతేు రాక్షస వృక్షానిన దాట్

వచాచయంట్ల మీయు సామానుమలు కాయు. మిభభలిన ఄది ఎలా

వదిలేసంది?” చ్ూజృ సరిగావ౅ అననటుా చేతిని ఔళ్ుకు ఄడుాపెటుాకుని

చ్ూసూు ఄడగింది.

“ఄది రానీమలేదు ఄవావ.... మా ఆదారీన బ఺ంచ్ట్టనికే

చ్ూసంది. మేమే దానిన భంటలోు జౄరిుగా తఖలబట్లాశాం”

నిరొభహమాటంగా చెప఩ంది వాయుణి.

“రాక్షసవృక్షానిన భంటలపాటు చేసేశాయు.... తెలివెైన వాళేు

మీయు... భరి ఇ లోమ మొదట్లు రాక్షస఩క్షులు ఈనానయి... ఄవి

మిభభలిన చ్ూడలేదా?” ఆంకో ఩యశన వేసందామ. చిరాకు఩డకుండా

జరిగినదంతా వివయంగా అమకు చెప఩ంది వాయుణి. “అఔలి ఄధఔం

ఄయిపోతునన దవావ.... మాట్టుడట్టనికి నాలో ఆంఔ ఒపఔ లేదు.

రండు దుం఩లు తవువకుంట్టను” ఄననది.

“దుం఩లతో ఔడుజృ నింజృకోవాలిసన కయభ నీకందుకే

పచిచతల్లు.... రాక్షస఩క్షుల ఄభమానానిన సంపాదించిన దానివి...

సామానుమరాలివి కాదు... ఆందాఔ నువువ కోయుకుననటుా ఩ంచ్బక్షమ

఩యమాననజృ భోజనమే పెడతాను... నాతో యండ” ఄంటూ వెనుదిరిగి

నడవటం మొదలుపెట్ాంది వృదుధరాలు.

“సదధంగా వుండు చ్ందార... ఎజృ఩డు ఏం జయుఖుతుందో ఄయిం

కావటం లేదు....” లో గంతుఔతో చ్ందుయడని హచ్చరిసూు అమను

ఄనుసరించింది వాయుణి.

రండు వందల ధనువులదూయం నడపంచింది వారిని

వృదుధరాలు. ఑ఔ మయఔ ఩యదేశంలో నిరిభంచ్ఫడ వునన ఩యణశాల వంట్

ఖుడసలోకి వారిని తీసుకుపోయింది.

ఖుడస భధమలో వునన రండు చెఔవృ ప్రటలను చ్ూపంచి “వాట్

మీద కూరోచండ” ఄంటూ ఑ఔవృసారిగా రండు చ్఩఩టుు కొట్ాంది
పెదాశఫాం వచేచలా.
 చ్ందుయడ భుందు, వాయుణి భుందు వెంటనే ఩యతమక్షం
ఄయామయి రండు వెండ ఩ళ్ళురాలు.

వాట్ వెనుకే భరికొనిన పాతిలు వచాచయి. సఖలు పొఖలు

వెలువరిసూు అ పాతిలోు ఩యతమక్షం ఄయామయి యుచియఔమైన

అహాయ఩దారాిలు.

భుకువృ, మొకం తెలిమని కొతు ఩యదేశంలో ఄ఩రిచిత వమకుులు

పెట్ాన అహారానిన స్త్వఔరించ్టం అరోగామనికి భంచిది కాదని వాయుణికి
తెలుసు.

అతింగా చేయి ఔద఩బోతునన చ్ందుయడ వంఔ చ్ుయుకుగా చ్ూస

అపేసంది వాయుణి.

“ఄనుమానంగా వుననదా పలాు? అ ఩దారాిలు తినటం

భంచిదికాదని ఄనుకుంటునానవా?” బోసనవువ నవువతూ వాయుణిని
ఄడగింది వృదుధరాలు.

మౌనంగానే తల ఉపంది వాయుణి.

“రోట్లు తలపెట్ా రోఔలి పోటుకు బమ఩డటం దేనికే? ఄయినా

నీ పచిచతనం కానీ, మిభభలిన ఏమైనా చేమదలుచ్ుకుంట్ల ఆందాకే
చేస వుండేదానిన... టకువృ టమాయ ఖజఔయణ గోఔయణ ఆందిజ్యల
భహేందిజ్యల మంతి తంతి భంతి శాసాుీలోు నాకునన ఄనుబవం
సామానమమైంది కాదు. నిససంశమంగా భోజనం చేమండ. మీకు

ఎటువంట్ ఄ఩కాయభు జయఖదు” ఄననది భృదుసవయంతో.

చ్ందుయడ వంఔ చ్ూసంది వాయుణి.

“ఄవవ ఄంత ఖట్ాగా చెజృతుంట్ల ఄనుమాన఩డటం

ఄనవసయం... హాయిగా తిను” ఄంటూ భుందుగా తనే తినటం

మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు.

఩దిక్షణాలు అగి, ఄతనికి ఎటువంట్ చెడుజృ జయఖటంలేదని

నిశచమం ఄయిన తరావత తను కూడా ఩ళ్ళుయంలో చెయిమ పెట్ాంది
వాయుణి. ఄ఩఩ట్కి సూయుమడు జౄరిుగా ఩డభట్ దిశలోకి

దిగిపోయాడు. భసఔ చీఔటుు లోమను అవరించ్ుకోవటం

మొదలుపెట్టాయి.

భోజనం జౄరిు ఄయిన తరావత రండు ఩డఔలిన సృషిాంచింది

వృదుధరాలు. “శయభ తీరేదాకా నిదిపోండ” ఄంటూ తను అ ఖుడస

వెనుఔ భ్యఖంలోకి పోయింది.

 ఩డఔమీద ఩డుకుననట్లా ఩డుకుని చ్టుకువృన లేచాడు
చ్ందుయడు. ఄడుఖులో ఄడుఖు వేసుకుంటూ వెనుఔ భ్యఖంలోకి పోయి

తిరిగి చ్ూశాడు.

పొడుగాట్ చేతిఔయయతో నేలమీద చితి విచితిమైన భుఖువ౅లు

గీసంది వృదుధరాలు. అ భుఖువ౅లమీద భట్ా ఩యమిదెలతో చిననచినన

జోమతులు వెలిగించింది.

఩సుజృ, కుంకుభలతో అ జోమతులను ఄరి఩ంచి,

భుఖువ౅లభధమ కూయుచని ఔనులు భూసుకుననది.

“ఆది ఏదో ఩యయోఖం చేస్ుంది. ఎందుకో నాకు తెలిమటం

లేదు. భనిదారినీ ఩శువుల మాదిరిగానో, ఩క్షుల మాదిరిగానో

మారేచమట్టనికేనని నా ఄనుమానం” ఎజృ఩డు వచిచందోగాని

చ్ందుయడ వెనకాల నిలఫడ చినన ఔంఠంతో చెప఩ంది వాయుణి.

“భనలిన ఏదెైనా చేమట్టనికి ఆంత తతంఖం ఄవసయభని

నాఔసలు ఄనిపంచ్డంలేదు. ఏం జయుఖుతుందో చ్ూదాాం” ఄంటూ

తను నిలఫడన ఩యదేశంలోనే బాస఩టుా వేసుకూవృయుచనానడు చ్ందుయడు.

ఄయధగడమపాటు ఄతని వెనుకే కూయుచననది వాయుణి. అ

తరావత నిదిను అజృకోవటం అమకు సాధమ఩డలేదు. ఄతని

బుజ్యలమీద తల అనించి, ఄలాగే నిదిలోకి జ్యరిపోయింది. చీఔట్

దటాం ఄయింది.

మొదట్ రండు ఝాభులు ఖడచి భూడో ఝాభు

మొదలయేమ సభమంలో బూఔం఩ం వచిచనటుా చ్లించిపోయింది అ
఩యదేశం.

ఇదుయుగాలి వీచినటుు ర఩ర఩కొటుాకునానయి భట్ా ఩యమిదెలలో

వెలిగించ్ఫడన జోమతులు. “చాభుండీ... చ్ంచ్లాక్షీ... చ్ఔిధ్యరిణీ..

చ్ండాటాహాసనీ.. య఺ంచ్ు తల్లు... ననున కాపాడు జననీ...” చేతులిన

గాలిలోకి ఎతిు ఄతి దీనంగా అకోోశించింది భుఖువ౅ల భధమన కూయుచని

ఈనన వృదుధరాలు.

య ైంది. ఈననటుుండ
అఖలేదు బూఔం఩ం... భరింత తీవమ

దడదడభని విఔృత శబాాలు చేసూు నేల కూలిపోయింది ఩యణశాల వంట్

ఖుడస. ఖుజృ఩న గాలిలోకి లేచింది దుభూభ ధూళ్ళ. ఔడుజృనిండా

భోజనం చేమఖలిగాభనన అనందంలో మైభయచిపోయి, తాభు

ఄఔవృడ ఩వళ్ళంచి వుంట్ల ఏభయేమదో ఉహంచ్ుకునేసరికి చెభటలు
఩ట్లాశాయి చ్ందుయడ ఄరిచేతులు.
 య యమౌతునన బూఔం఩నలకు నిదార బంఖమై
క్షణక్షణానికి తీవత
ఖఫుకువృన ఔనులు తెరిచింది వాయుణి.

“ఏం జయుఖుతోంది చ్ందార.... ఆదేమిట్?”' ఔంగాయుగా

ఄంటూ పెైకి లేచి దూయంగా పారిపోవట్టనికి ఩యమతనం చేసంది.

చ్టుకువృన చేయి ఩టుాకుని అమను వారించాడు చ్ందుయడు. “భనకి

వచిచన బమం ఏమీలేదు గాని, భుఖువ౅ల వంఔ చ్ూడు” ఄంటూ

ఄటుకేస చ్ూపంచాడు.

అరిపోయాయి భుఖువ౅లమీద ఈనన జోమతులు ఄనీన....

భంతిదండం వంట్ చేతిఔయయతో నేలమీద గీమఫడన అ భుఖువ౅లు

కూడా ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని రాక్షసపాదం ఏదో ఖట్ాగా ఄదిమి
చెరిపేసనటుు ఄదృశమమైపోయాయి.

ఄదే పాదం వృదుధరాలిని వెలిుకిలా నెట్ా ఔంఠం మీదఖట్ాగా

ఄదుభుతుననటుా గావుయు గావుయుభని కేఔలు పెడుతోంది అమ.

“య఺ంచ్ు జననీ. కాపాడు తల్లు...” ఄని తాను అరాధంచే దేవతను

ఎవరినో వేడుకుంట్లంది.
 “ఄయిపోయింది ఄవవ ఩ని. ఆంకో ఄయక్షణంలో నెతుుయు

ఔకువృకుంటూ ఔళ్ుు తేలవేమటం త఩఩నిసరి” చ్ందుయడ వెనకాలే

నిలఫడ చిననఔంఠంతో చెప఩ంది వాయుణి.

“ఎందుకు జయుఖుతోంది ఆది? ఎవరి భూలంగా

జయుఖుతోంది? ఇ గటనలకు కాయణం ఏమిట్?” ఔనులు చిట్ుంచి
చ్ూసూు ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“ఏడచనటుాంది... మొదట్నించీ చ్ూస్ుంది నువువ. తెలిసేు నీకే

తెలియాలి. భధమలో నిదిలేచినదానిన నాకలా తెలుసుుంది?” కో఩ంగా

ఄడగింది వాయుణి.

భుఖువ౅లుండాలిసన ఩యదేశంలో ఈననటుుండ పెదా పొఖ

఩యతమక్షమైంది. సుడగాలి మాదిరి గియుయ గియుయన తియుఖుతూ వృదుధరాలిని

ఔభుభకోబోతోంది.

“ఏమైనా చేమదలుచ్ుకుంట్ల ఄందుకు ఆదే సభమం.

ఆంకోక్షణం తాతాసయం చేసేు అ భుసలిది భనకు ఔనిపంచ్దని నాకు

ఄనిపస్ుంది” ఄంటూ చ్ందుయడని భుందుకు నెట్ాంది వాయుణి.

రివువన భుందుకు పోయాడు ఄతను. సుడులు తియుఖుతునన పొఖ

఩ఔవృనించి భుందుకు వంగి వృదుధరాలి బుజ్యలు ఩టుాకునానడు.....

 “పారిపో.... పారిపోయి పారణాలు దకివృంచ్ుకోండ నామనా!

ధూభకేతు ఖభనిసేు మిభభలిన కూడా పొటాన పెటుాకుంట్టడు” ఄంత

బాధలోను ఄతనిన ఖభనించి అరిుగా హచ్చరించింది వృదుధరాలు.

ధూభకేతుడు ఎవరో, ఄతని శకిుముకుులు ఎలాంట్వో చ్ందుయడకి

తెలిమదు... ఄయినా సరే అఖలేదతను... అమ బుజ్యలిన భరింత

ఖట్ాగా ఩టుాకుని ఫయుయన ఆవతలికి లాగాడు.

“అ పొఖ నీ మీదికి కూడా వచేచస్ుంది.... ఩రిగెతుు చ్ందార...

ఄవతలికి ఩రిగెతుు....” బిఖవ౅యగా ఄరిచింది వాయుణి.

ఄయవటంతో అఖలేదామ. తనూ భుందుకు దూకింది. భుఖువ౅ల

వంట్ గీతలు గీసన తరావత తన చేతిఔయయను ఑ఔ ఩ఔవృన ఩డేసంది

వృదుధరాలు. ఆజృ఩డు వాయుణి చ్ూజృలు దానిమీద఩డాాయి. రండో

అలోచ్న లేకుండా దానిన చేతిలోకి తీసుకుని, సుడులు తియుఖుతూ

చ్ందుయడ మీదికి పోతునన పొఖను ఎడాపెడా కొటాటం మొదలుపెట్ాంది.

ఆవతలికి లాగిన వృదుధరాలిని ఄమాంతంగా పెైకతిు తన

బుజ్యలమీద వేసుకునానడు చ్ందుయడు. ఉపరి బిఖ఩ట్ా ఑ఔవృసారిగా

఩యుఖు మొదలుపెట్టాడు.
 ఄతనిన ఄనుసరించ్ట్టనికి ఩యమతనం చేమటం సుడులు
తియుఖుతునన పొఖకి సాధమం కాలేదు. వాయుణి కొడుతునన దెఫఫలకు

ఫలమైన గాలి వీచినటుా చెదిరిపోవటం మొదలైంది. ఑ఔట్నించి ఩ది

ఄంకలు లఔవృ పెట్లా లోగా సగానికి సఖం విడపోయింది ఄది. చ్ూసూు

చ్ూసూు ఈండగానే మొతుం గాలిలో ఔలిసపోయినటుు

భటుమామమైపోయింది.

చేతిఔయయను ఄవతలికి విసరేస తను కూడా ఩యుఖు

మొదలుపెట్ాంది వాయుణి. ఩దే ఩ది క్షణికాలోు చ్ందుయడని ఔలుసుకుంది.

సుడులు తిరిగే పొఖ భటు మామం ఄయిపోవటం బుజ్యల

మీదినించి చ్ూస ఩యుఖును అపాడు చ్ందుయడు. వృదుధరాలిని కూడా

కిందికి దించాడు.

“ఄపామం తప఩పోయింది ఄవావ! అ పొఖ పారిపోయింది”

అయాసానిన ఄణుచ్ుకోవట్టనికి ఩యమతనం చేసూు వృదుధరాలికి చెప఩ంది

వాయుణి.

అశచయమంగా వెనకివృ చ్ూస. ఄమాంతంగా అమ చెకివృళ్ుు జృణికి

భుదుాపెటుాకుననది వృదుధరాలు.
 “వట్ా చేతులతో భంతి తంతారలు ఈ఩యోగించ్కుండా
ధూభకేతు ఩ంపన బూతానిన తనిన తఖలేమఖల సాహసురాలివి...

ఎఔవృడనించి వచిచందే నీకు ఆంతట్ ధైయమం? ఏ తలిు ఔననబిడావే

నువువ?” అపామమంగా ఄడగి, అమ సమాధ్యనం కోసం
ఎదుయుచ్ూడకుండా చ్ందుయడకేస తల తిప఩ంది. మొకం మీద ఩యతమక్షం

ఄయిన సేవద బిందువులిన ఄయచేతోు ఄదుాకుంటూ అమను చ్ూస

చియునవువ నవావడు ఄతను.

“ఄబోఫ.... ఄనిన ఩నులు మొండగా చేమఖల దభుభ

ఔలవాడవి... ఖయహసితి సరిగా లేఔపోవటం వలు భఫుఫలు ఔమిభన

చ్ందుయడలా ఈనానవుగాని, భఫుఫలు తొలగిపోతే నీవంఔ తేరిపాయ

చ్ూడటం సాధమ఩డదు” ఄతను ఎవరో తనకు తెలిసపోయినటుా
నయభఖయబంగా మాట్టుడంది.

“మా ఖురించి మాకు బాగా తెలుసు ఄవావ! నువువ

఩నిఔటుాకొని ఏమీ చెపా఩లిసన ఄవసయంలేదు” ఄసహనంగా అ

వృదుధరాలితో ఄననది వాయుణి.

“భరి ఆంకేం చె఩఩భంట్టవే పలాు... నీకు సాహసంతో పాటు

విసుఖు ఎకువృవే” నవువతూ ఄననది వృదుధరాలు.

 “నువువ ఎవరివి? ఇ గోలంతా ఏమిట్?” శషభషలు లేకుండా
సూట్గా విషమంలోకి వచేచసంది వాయుణి.

“ఄబోఫ.... ఄదంతా ఑ఔ పెదా ఔథ.... ఎంత చెప఩నా ఆంకా

కొంత మిగిలే ఈంటుంది. తీరిఔగా కూయుచని మాట్టుడుకుందాం...

఩దండ” ఄంటూ వచిచన దారినే వెనకివృ ఫమలుదేరింది అ

వృదుధరాలు.

“ఄఔవృడ ఏమీ మిఖలలేదవావ. పొఖల బూతం ఩యతమక్షం ఄయేమ

భుందు బూమి ఔంపంచింది. నీ వసతి నేలభటాం ఄయిపోయింది”

భృదువుగా చెపా఩డు చ్ందుయడు.

“నేలన ఩డన ఩యతిదీ పెైకి లేసుుంది. పెదా ఆఫఫందేమీ లేదు. ఄది

఩డపోయిన సభమంలో మీరిదాయూ ఆవతలికి వచాచయు చ్ూడు... విధ

నియణమం ఄంట్ల ఄదే...” ఄంటూ ఩డపోయిన ఖుడస దఖవ౅రికి వచిచంది

వృదుధరాలు.

పొఖల బూతానిన బాది, వాయుణి ఄవతలికి విసరేసన చేతిఔయయను

వెతికి దానిన గాలిలో ఉపంది.
 “ధూభకేతు దురాఖతానికి ఫలైపోకుండా ఆ఩఩ట్కి ఎనోన
వందలసాయుు తప఩ంచ్ుకునానను. ఇ రోజుతో నాకు ఇ బూమిమీద

నూఔలు చెలిుపోయామని ఄనుకునాననుగాని, మీ భూలఔంగా నా

పారణాలు దకావృయి” వాయుణికేస చ్ూసూు చెప఩ంది.

“నావంఔ తరావత చ్ూడచ్ుచ. భుందు అ ఩డపోయిన ఖుడసని

పెైకి లేజృ” విసుగావ౅ ఄననది వాయుణి.

“నీకు కొంచెం తొందయపాటు కూడా ఎకువృవేనే పలాు... ఔళ్ుు

తెయుచ్ుకుని సరిగావ౅ చ్ూడు” ఄందామ.

ఄటు చ్ూసన వాయుణి అశచరామనికి ఄంతు ఄనేది

లేకుండాపోయింది. బూఔం఩ం వచిచనజృ఩డు ఎలా కూలిపోయిందో,

ఄలాగే ఄతి నెభభదిగా పెైకి లేస్ుందా ఔటాడం. చ్ూసూు చ్ూసూు

ఈండగానే జౄరిుగా లేచి ఄంతకుభుందు మాదిరిగానే ఖంభీయంగా

ఔనిపంచింది.

“యండ.... యండ... లో఩లికి యండ” ఄంటూ వారిదారినీ లో఩లికి

తీసుకుపోయింది వృదుధరాలు.

“దాహం వేస్ుంది ఄవావ... తాఖడానికి నీళ్ుు ఏమైనా

ఈననయామ?” ఄని ఄడగిన చ్ందుయడకేస చ్ూస నవివ “వట్ానీళేుమిట్టర

వెరియనామనా.. సుఖంధదివామలు ఔలిపన భధుయపానీమమే ఆసాును”

ఄని చేయి ఉపంది.

చ్ందుయడ చేతిలోను, వాయుణిదగివ౅రా ఩యతమక్షభయామయి రండు

ఫంగాయు పాతిలు. సువాసనలు వెదజలేు పానీమం ఏదో అ పాతిలో

తొణుకులాడుతోంది. “చె఩఩వావ... ఆజృ఩డు నీ ఖురించి చెజృ఩”

పానీమం సేవించి, యుచిని మచ్ుచకుననటుా తల ఉజృతూ ఄడగింది

వాయుణి.

“ఆ఩఩ట్కి వెయిమ సంవతసరాల కియతం శయభేందుయడనే భహరిి

దగివ౅య నేను, ధూభకేతు భంతిశాసాుీనిన ఄధమమనం చేశాం. నా

దీక్షకు, చ్దువుమీద ఈనన నా శయదధకు సంతోషించి శయభేందిసావమి

నాకు భైయవి భంతోర఩దేశం చేసాునని చెపా఩యు” మొదలుపెట్ాంది
వృదుధరాలు.

వెయిమ సంవతసరాల కియతం ఄనే మాటని విని ఑ఔరి మొకం

఑ఔయు చ్ూసుకునానయు చ్ందుయడు - వాయుణి.

“ఄతిగా అశచయమపోఔండ. భంతి సాధకుల వమసుసను ఎవయూ

ఉహంచ్లేయు....” ఄంటూ తిరిగి తన మాటలిన కొనసాగించింది

వృదుధరాలు.
 “భైయవి భంతోర఩దేశానిన పొందటం ఄంట్ల భంతి విదమలోు
సాట్లేని మేట్గా నిలఫడటమే.... ఇ బూమి మీద ఆఔ ఎదుయు ఄనేది

ఈండదు... సయవశకుులు, సయవసదుధలు సదా చెజృ఩చేతలోు ఈంట్టయి.”

నిది భుంచ్ుకు వస్ుంది వాయుణికి. ఔనుర఩఩లు వాటంతటవే

భూతలు఩డటం మొదలయిమంది.

అ సంఖతి తను ఖభనించ్నటుు తన మానాన తను

చెజృ఩కుంటూ పోయింది వృదుధరాలు.

“శారవణ ఫహుళ్ ఩ంచ్మి నాట్ ఈదమం భంతోర఩దేశ

భుహరాునిన నియణయించాయు శయభేందిసావమి. ఄంతకు భుందురోజు

ఄంట్ల చ్వితి రోజు సామంతిం సంధ్యమవందనం కోసం అశయభ

సమీ఩ంలో ఈనన నదీతీరానికి పోయాయు. అశయభంలోనే ఈండపోయాను

నేను.

ధూభకేతు మాతిం నాకు తెలిమకుండా ఖుయువుగారిని

ఄనుసరించి నదీ తీరానికి వెళ్ళుడు” ఄయభూసన ఔనులతో అ రోజు
జరిగిన సంగటనలను వయుసగా ఖుయుుచేసుకుంటూ చెజృతోంది
వృదుధరాలు.
 శయదధగా అలకిసుునన చ్ందుయడ ఔళ్ుభుందు దృశమ యూపాలుగా
యూపాంతయం చెందాయి అమ మాటలు.

***

దండ ఔభండలాలను నదీతీరాన వదిలి, ఈయఔలు వేసూు

఩యవహసుునన నదిలోకి ఄడుఖుపెట్టాడు శయభేంది సావమి. ఈననటుుండ

తన వెనకాల ఏదో ఄలికిడ ఄయేమసరికి అశచయమంగా వెనుతిరిగి

చ్ూశాడు.

అశయభంలో వుండాలిసన ధూభకేతు తన వెనుకే నిలఫడ

ఈండటం ఔనిపంచి, భరికొంచెం ఄధఔం ఄయింది అశచయమం.

“ఆఔవృడకి నువువ ఎందుకు వచాచవ? ఏమి కోరిఔ?” ఔనులు చిట్ుసూు

ఄడగాడు.

“ఖుయుదేవులు భనినంచాలి... నాకు కూడా భైయవీ భంతోర఩దేశం

కావాలి” తడబాటు ఄనేది లేకుండా తన కోరిఔను ఫమటపెట్టాడు

ధూభకేతు.

పకువృన నవావడు నీట్లో నిలఫడన శయభేందుయడు.

 “ఎందుకు ఖుయుదేవా నవవటం? నా కోరిఔలో ఄనుచితం
ఈననదా?” ఄడగాడు ధూభకేతు.

“ఄనుచితం లేదు. ఄజ్యఞనం ఈంది... ఆంతకాలంగా భంతిశాసుీ

సాధన చేసూు కూడా భైయవి భంతోరచాాటనకు సంఫంధంచిన పారథమిఔ

఩రిజ్యఞనం లేఔపోవటం నిజంగా అశచయమఔయం” ఄనానడు శయభేందుయడు.

“ఄంట్ల ఏమిట్ ఖుయుదేవా?” ఄడగాడు ధూభకేతు.

“ఇ ఩య఩ంచ్ంలో భైయవీ భంతిసాధన చేమఖల వాళ్ుు ఎజృ఩డు

చ్ూసనా ఑ఔరే ఈండాలి.

఩యసుుతం నేను. నా తరావత నేను ఎవరికి ఈ఩దేశం చేసేువాయు.

ఄంతే” ఄనానడు శయభేందిసావమి.

“ఄదే నాకు ఈ఩దేశించ్భని నా ఄబమయిన” ఄనానడు.

“ఄసంబవం... సునమనకి ఎననడో మాట ఆచాచను. అమకే

ఈ఩దేశిసాును. అ తరావత భరవవరి఻ అ భంతిం ఩నిచేమదు...

అకరికి నాకు కూడా” ఄనానడు.

 “ఄనిన ఄయహతలు ఔలిగివునన నాకు కాకుండా పోయి పోయి ఑ఔ
అడదానికి అ భంతోర఩దేశం చేమటం భ్యవమం కాదు” ఄనానడు
ధూభకేతు.

చ్టుకువృన ఎయయఫడాాయి శయభేందిసావమి ఔనుకొలకులు...

“భూయువౄడా.... స్త్ుీ సవయూ఩ంలో ఈండే భహాభైయవీ భంతారనిన

నేయుచకోవాలని ఑ఔ ఩ఔవృ కోయుకుంటూనే, భరో఩ఔవృ స్త్ుీని ఖురించి

చ్ులఔనగా మాట్టుడుతునానవు. నీ ఫుదిధ ఎటువంట్దో నాకు తెలుసు

కాఫట్లా నీకు అ భంతోర఩దేశం చేమదలుచ్ుకోలేదు.

ఄయిం ఄయిందా? ఆఔ వెళ్ళుపో” కండతంగా చెప఩

సంధ్యమవందన కాయమఔిమానిన పారయంభంచాడు.

భరో రండు క్షణికాలపాటు ఄఔవృడే నిలఫడ మలిుగా

వెనుదిరిగాడు ధూభకేతు. తలవంచ్ుకుని అశయభం దఖవ౅రికి వచాచడు.

“఩చ్చని అకులతో, చ్ఔవృట్ జౄవులతో అశయభ పారంఖణాననంతా

ఔనువిందుగా ఄలంఔరించింది ఄతనితో పాటుగా విదామభ్యమసం చేసుునన
సునమన. అశయభం వెనుఔ భ్యఖంలో నిలఫడ వునన ఔపలగోవు దగివ౅రికి

పోయి పాలు పతుకుతోంది.

 “ఏమిట్ ధూభకేతూ... భుకం ఄలా వుంది... ఏమిట్

సంఖతి?” ధూభకేతును చ్ూస లాలనగా ఄడగింది.

“భనసుస ఏమీ బాగోలేదు. కాసేసజృ మౌనంగా వుంట్టను”

ఄంటూ ఑ఔ చెటుా కిందికి పోయి కూయుచనానడు ధూభకేతు. పాలు

పతఔటం జౄరిుచేస, ఑ఔ భృణభమ పాతిలో వాట్ని సననట్ సఖమీద

కాచింది సునమన.

఩యతిరోజు నిదిపోయే సభమంలో పాలు తాఖటం

శయభేందిసావమికి ఄలవాటు. వేడ చ్లాురి సదాంగా వుండటం కోసం

అమన సేవించే క్షీరానిన ఆంకో చినన పాతిలో పోస భూత పెట్ాంది

అమ.

“నేను సాననం చేస రేజృ భంతోర఩దేశం పొందేందుకు ననున

నేను సదధ఩యుచ్ుకోవాలి. నదీ తీయంలో ధ్యమనం చేసుకుంట్టను.

ఖుయువుగాయు ఄడగితే చెజృ఩” ఄని ధూభకేతుకు చెప఩ అశయభం

వెలు఩లికళ్ళుంది.

చిభభచీఔటుు అశయభ ఩రిసరాలిన చ్ుటుా భుడుతునన

సభమంలో నదీ తీయంనించి తిరిగి వచిచ, అశయభంలో తన కోసం
నిరిభంచ్ుకునన ఔటాడం లో఩లకుపోయాడు శయభేందిసావమి. చెటుాకింద
కూయుచని వునన ధూభకేతు చ్టుకువృన లేచి, సునమన సదధంచేస
వుంచిన క్షీయపాతితో అమన దగివ౅రికి పోయాడు.

ఔటాడం వెలు఩ల వుండగానే ఄతనిచేయి తన దుసుులోు వునన

఑ఔ భూలిఔను ఫమట్కి తీసంది. ఉపరిబిఖ఩ట్ా దానిన క్షీయంలో

భుంచాడు ధూభకేతు. ఫుసుసభని చినన ధవని సుడులు తియుఖుతూ

఩చ్చట్ పొఖ. ఫుసఫుసభని పొంగి చ్ూసుుండగానే మాభూలుగా

మారిపోయాయి పాతిలోని పాలు. భరో ఩దిక్షణికాలు అగి, మలిుగా

లో఩లికిపోయాడు ఄతను.

“సునమన చేమవలసన ఩ని... నువెవందుకు చేసుునానవ?”

నేలమీద ఩రిచివునన ఩లచట్ వసుీం మీద ఩డుకుని వునన

శయభేందిసావమి ఄడగాడు ఄతనిన.

“తనని తాను భంతోర఩దేశం పొందట్టనికి సదధం

చేసుకునేందుకు నదీ తీరానికి వెళ్ళుంది. ఆంకా తిరిగి రాలేదు”

వినమంగా చెపా఩డు ధూభకేతు.

“సరే. అ పాతిని ఄఔవృడ పెట్ా నువువ వెళ్ుు” ఄనానడు

శయభేందుయడు అజఞ జ్యరీచేసనటుా.

 “ఆ఩఩ట్కే చ్లాురిపోయాయి. ఆంకాసేసజృ అగితే భరింత

చ్఩఩ఫడ పోతాయి. తాఖండ ఖుయుదేవా... సేవించ్ండ” ఄంటూ ఄలాగే

నిలఫడాాడు ధూభకేతు.

జరిగింది ఏమిట్ల శయభేందుయడకి తెలిమదు. ఎంత భూయువౄడు

ఄయినా ఄతను తన శిషుమడు కాఫట్ా ఄనుమానం ఔలుఖలేదు

అమనకి.

“సరే. ఆట్వువ” ఄంటూ పాతిని తీసుకుని క్షీరానిన ఖటఖట్ట

తాగేశాడు. అమన కిందపెట్ాన పాతిను తీసుకుని వెంటనే ఫమట్కి

వచిచ నిలఫడాాడు ధూభకేతు.

ఄయధగడమ తరావత నదీ తీరానికి వెళ్ళున సునమన తిరిగి

రావడం లేదని నిశచమ఩యుచ్ుకుని, భళ్ళు ఔటాడంలోకిపోయాడు.

మాఖనునగా ఩డుకుని వునన శయభేందుయడు “ఎవయది?” ఄని అతింగా

ఄడగాడు.

ఎంతనిదిలో వునాన ఖంభీయంగా వినవచేచ అమన ఔంఠంలో ఏదో

ఄ఩శృతి... ఏదో జీయ... ఖుభభం దగివ౅య ఄలికిడ ఄయిన వెంటనే

వచిచంది ఎవరో తెలుసుకోఖలిగిన అమన ఩యజఞ ఆజృ఩డు

భసఔబాయటం.
 ఄధఔం ఄయిపోయింది ధూభకేతు ఈతాసహం. ఄ఩యమతనంగా

చేతిని ఎతిు తన శియసుసమీద ఈంచ్ుకునానడు ఄతను. తిరిగి చేతిని

కిందికి దించే సభయానికి జౄరిుగా మారిపోయింది ఄతని యూ఩ం.

ఆజృ఩డు ఄతను ధూభకేతు కాదు... సునమన.

“ఎవయూ?” భరోసారి ఄడగాడు శయభేందిసావమి.

“ఖుయుదేవా... నేను సునమని... క్షీయం సేవించారా?”

భుందుకు ఄడుఖువేసూు సునమన మాదిరిగానే ఄడగాడు

ధూభకేతు. తల ఉపాడు శయభేందిసావమి.

తలతిప఩ చ్ూడబోయాడుగాని, శకిులేనటుా ఑ఔ ఩ఔవృకి

వాలిపోయింది ఄది. “ఖుయుదేవా... చ్వితి గడమలు దాట్ ఩ంచ్మి

గడమలు పారయంబమైనాయి. భంతోర఩దేశం చేమవచ్ుచ ఔదా”

ఄడగాడు ధూభకేతు.

“తెలువాయనీ... తొందరేభుంది?” ఄనానడు ఖుయుదేవుడు.

“తొందయ఩డటమే భంచిది ఄనిపస్ుంది ఖుయుదేవా... అ ధూభకేతు

మొకం భుడుచ్ుకు తియుఖుతునానడు. ఄతను నిదిలో వుండగానే

ఈ఩దేశం జౄరిు ఄయితే బాఖుంటుంది. మలకువగా వుంట్ల భరింతగా

బాధ఩డపోతాడు” ఄనానడు ధూభకేతు.

నిశితంగా అలోచించే శకిుని కోలో఩యినటుా ఄస఩షాంగా తల ఉప

దఖవ౅రికి పలిచాడు శయభేందిసావమి.

లేచి కూరోచవడం కూడా ఄసాధమం ఄయిపోయింది. ఩లుచ్ట్

వసుీం మీదినించే తన కుడచేతిని ఎతిు సునమన యూ఩ంలో వునన

ధూభకేతు తలపెై పెట్టాడు.

భంతి ఩య఩ంచ్ంలో సాట్లేని మేట్ ఄయిన భైయవ భంతిం

అమన పెదవుల భధమనించి ఫమట్కి రాబోతుండగా “ఖుయుదేవా!

నేను లో఩లికి రావచాచ?” ఄంటూ విన వచిచంది సునమన ఔంఠం.

నదీ తీయం నించి ఄజృ఩డే తిరిగివచిచంది అమ. ఖుయువుగారికి

ఆవావలిసన క్షీయపాతి ఔనిపంచ్ఔపోవటంతో ఄటుకేస వచిచంది.

భంతోర఩దేశం మొదలుపెటాబోతునానడు శయభేందుయడు. అమన

నాభఔభలం దగివ౅రినంచి ఫమలుదేరింది ఑ఔ వెలుఖు. ఖుండెలిన దాట్

ఔంఠనాళ్ళల భధమలోనించి నాలుఔమీదికి ఩యవాహంలా వస్ుంది.

 నిమిషం... ఑కే ఑ఔవృ నిమిషం అగితే జౄరిుగా ఫమట్కి వచిచ

సునమన యూ఩ంలో వునన ధూభకేతు శరీయంలోకి ఩యవేశిసుుంది ఄది.

అ ఑ఔవృ నిమిషానికి ఄడుాగోడలా వచిచ ఩డంది సునమన.

అలసమం చేసేు అమ లో఩లికి వచేచసుుందని ఖయహంచి ఎడభచేతిని

ఎతిు విసుయుగా వెనకివృ విదిలించాడు ధూభకేతు... ఔటాడం భుందు

నిలఫడవునన సునమన ఑ఔవృ సారిగా వెనకివృ తూలి వెలుకిలా

఩డపోయింది.

సుడగాలివంట్ది ఏదో అమను ఄఔవృడ నించి దూయంగా

ఇడుచకుపోవటం మొదలుపెట్ాంది.

ఔనునభూస ఔనున తెరిచేటంతలో ఏం జయుఖుతుననదో అమకు

ఄవఖతం ఄయిపోయింది.

“ఖుయుదేవా! దోరహం... మోసం.. వంచ్న...” గంతు

చినిగిపోయేటటుు బిఖవ౅యగా ఄరిచింది అమ.

నాలుఔమీదికి వచిచన వెలుఖు పెదవులమీద ఩యతమక్షం ఄయిమంది.

వి఩రీతమైన సంతోషంతో ఈపొ఩ంగిపోతూ తన తలను భరింత

భుందుకు జ్యచాడు ధూభకేతు. సరిగావ౅ ఄదే సభమంలో

వినవచిచంది సునమన ఄయుజృ.

 చెం఩మీద ఎవరో చాచిపెట్ా కొట్ానటుా ఈలికివృ఩డాాడు
శయభేందుయడు. పెదవులిన దాట్ ఑ఔ చినన జోమతి మాదిరిగా

తయాయవుతునన వెలుఖును తిరిగి తన నోట్లోకి ఄదుభుకునేందుకు

఩యమతనం చేశాడు. ఄమాంతంగా అమన చేతులిన

వడస఩టుాకునానడు ధూభకేతు....

“వదిలేమండ... వెలుఖును వదిలేమండ.. ఄది నాకు కావాలి”

ఄంటూ తన తలను వంచి, అమన నుదుట్ మీద ఫలంగా

పొడచాడు. శయభేందిసావమి పెదవులిన దాట్న జోమతి ఄలాగే గాలిలో

నిలఫడపోయింది.

శయభేందుయడు ధూభకేతు పొడచిన పోటుకు కొంచెం ఄవతలికి

దొరాుడు. “అవాహయామి... భైయవీ అవాహయామి” ఄంటూ గాలిలో

నిలఫడవునన జోమతిని తన చేతులతో ఩టుాకోబోయాడు ధూభకేతు.

ఄవతలికి దొరిున శయభేందిసావమి చేతులుఔదిలాయి. ధూభకేతు

ఉహంచ్ని విధంగా వేఖంగా లో఩లికి దూసుకువచిచంది, ఄతను

ఔటాడం వెలు఩ల వదిలి వచిచన క్షీయపాతి. ఎవరో చేయిపెట్ా నెట్ానటుా అ

పాతిలోకి వెళ్ళుపోయింది, అమన శరీయంలోనించి జోమతియూ఩ంలో

ఫమట్కి వచిచన భైయవీ భంతిం.
 ఇదుయుగాలిలో చికువృఫడనటుా పెైకిలేచి ఔటాడం వెలు఩లికి
వెళ్ళుపోయిందా పాతి.

ఄజృ఩డే కాదు. ఆంకజృ఩డూ తనకు అ భహాభంతిం

లభంచ్దని తెలిస పోయింది ధూభకేతుకి. భనసును మామచేస,

ఎదుట ఏమి జయుఖుతుననదో తెలుసుకోలేనటువంట్ భఖతను

ఔలిగించే ఄదుబతమైన భూలిఔని తను ఩యయోగించాడు. పారణాలకు

తెగించి సునమనలాగా యూపానిన మాయుచ కునానడు.

చిట్కలో నాశనమైపోయింది తన ఔషాం. అకరి క్షణంలో వచిచ

చేతికి ఄందబోతునన పలితానిన పాడు చేసంది అ మామదారి

సునమన. వి఩రీతమైన కో఩ంతో ఩ళ్ుు ఩ట఩ట్ట కొయుకుతూ

ఈననటుాండ పెైకిలేచాడు ధూభకేతు.

“ఄభభ... సునమనా... ఏం జరిగింది తల్లు...” ఄని ఔంగాయుగా

ఄడుఖుతూ తను కూడా లేచి నిలఫడట్టనికి ఩యమతనం చేసుునానడు

శయభేందిసావమి.

జౄరిుగా లేచి అమన ఖనుఔ తలని రండుసాయుు ఖట్ాగా విదిలిసేు

తను ఩యయోగించిన భూలిఔ తన ఩యభ్యవానిన కోలో఩తుందేమోననన
ఄనుమానం ధూభకేతుకి వెంటనే ఔలిగింది. తెలివి వచిచందంట్ల
జరిగిందేమిట్ల తెలుసుకుని అఖయహోదఖుధడు ఄయిపోతాడు అమన...

తన శకుులనినట్నీ కూడదీసుకుని భంతి ఩యయోఖం చేసాుడు.

ఄంతదాకా అగి అమన కోపానికి ఖురికావడం దేనికి?

భంచిచెడులను ఖురించి భరిచిపోయాడు ధూభకేతు. భంతి

఩యయోగాలలో తనకు ఎంతో కొంత ఩యవేశం ఔలఖట్టనికి కాయకుడు

అమనే ఄనే మాటను కూడా అ క్షణంలో విసభరించాడు. ఑ళ్ుు

జలదరించే బమంఔయమైన ఩దాలను ఔలిగి ఈనన ఑ఔ క్షుదిభంతారనిన

఩ఠిసూు తన ద఺ణ హసాునిన అమనకేస ఉపాడు.

పడుఖుపాటుకు ఖురి ఄయిన భహావృక్షంలా చ్లించి

పోయాడు శయభేందిసావమి.... ఖుండెలను ఄదుభుకుంటూ అ

ఔటాడజృ గోడకి కొటుాకుని కింద ఩డపోయాడు.

విఔృత శబాాలు చేసూు రండుగా చీలింది అమన ఩డన

఩యదేశంలోని నేల. అఔలిగనన పాభులాగా అమనిన తన లో఩లికి

లాఖుకుని ఎ఩఩ట్లా భూసుకుపోయింది.

“పా఩ం చేసుునానవ ధూభకేతూ.... నువువ భహాపా఩ం

చేసుునానవ... నీకు జృటాఖతులుండవ. రౌయవాది నయకాలోు ఩డ

నాశనమైపోతావ...” ఄతను సృషిాంచిన ఇదుయు గాలి వంట్ శకిునించి

తప఩ంచ్ుకుని ఄజృ఩డే ఄఔవృడకి వచిచన సునమన ఻చ్ుఔంఠంతో
పెదాగా హచ్చరించింది.

రాక్షసుడ మాదిరి నవువతూ అమకేస తిరిగాడు ధూభకేతు.

“భహాభైయవీ భంతారనిన నాకు కాకుండా చేసనందుకు నువువ కూడా

శిక్షని ఄనుబ వించాలిసందే... ఖుయు దేవుడని ఏ పాతాళ్ళనికి ఩ంపానో

నినున కూడా ఄఔవృడకే ఩ంజృతాను” ఄంటూ ఎడభపాదంతో నేలను

ఖట్ాగా ఄదిమాడు. దడదడభని శఫాం చేసూు రండుగా చీలింది

సునమన నిలఫడన ఩యదేశంలోని నేల.

తలుకిందులుగా అ చీలిఔలోకి అమ ఩డపోతుందని

ఄనుకునానడు ధూభకేతు. ఄతను ఈ఩యోగించిన భంతారల భూలిఔ

కాయణంగా శయభేంది సావమి ఑ఔ విధమైన భఖతకి ఖురై ఈండటంవలు

తేలిఔగా దెఫఫతినానడు గాని, ఄదే అమన తెలివిగా ఈండ ఈంట్ల
చిట్కలో అ ఩యయోగానిన తిప఩కొట్ా ఈండేవాడని భరిచపోయాడు.

జౄరిు తెలివిలో ఈననది సునమన. పెైపెచ్ుచ ఄఔవృడ జరిగిన

దాయుణానిన తన ఔళ్ళురా చ్ూస ఈంది. ఄంత తేలిఔగా ఄతని

఩యయోగానికి దొరికి పోతుందా?

 రఔవృలునన ఩఺లా ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరి చీలిఔలోకి
జ్యరిపోకుండా తప఩ంచ్ుకుననది అమ.

“వదిలిపెటాను సునమనా. నినున పొయపాటున కూడా

వదిలిపెటాను. నినున ఄంతం చేస తీయతాను” ఄంటూ భరో భంతి

఩యయోఖం చేశాడు ధూభకేతు.

నిటానిలువుగా నేల మీదినించి పెైకి లేచిన బమంఔయమైన

ఄగినజ్యవలలు, గాలిలోకి ఎగిరిన సునమనను ఄందుకోవట్టనికి
చ్ూశాయి. భయుక్షణం అలసమం చేసేు తను వాట్కి చికివృ మాడ భస

ఄయిపోవడం త఩఩దని ఄయిమై, రివువన భరింత ఎతుుకు

దూసుకుపోయిందామ.

ఄయితే అ వేగానిన ఄదుజృ చేసుకోవటం అమకు చేత కాలేదు.

వింట్ నుంచి వెలువడన బాణంలా పోయి పోయి ఑ఔ పెదాలోమలో

఩డపోయింది.

తల ఑ఔ పెదాఫండరాయికి తఖలడంతో వి఩రీతమైన బాధతో

విలవిల లాడుతూ స఩ృహను కోలో఩యింది.
 ఄయభూసన ఔనులతో ఎజృ఩డో జరిగిన సంగటనను
సవివయంగా వరిణంచి చెజృతునన వృదుధరాలి ఔంఠం ఈననటుుండ
ఖదవ౅దమైంది. మాటలు అగిపోయాయి.

శయదధగా వింటునన చ్ందుయడ ఔనుల భుందు ఔనిపసుునన దృశామలు

కూడా మామం ఄయిపోయాయి.

“శయభేందిసావమి అశయభం దగివ౅రినంచి పారిపోయిన అ సునమన

ఎఔవృడ ఩డపోయింది ఄవావ? అ తయువాత ఏం జరిగింది?” నిలఫడన
చోటు నుండ భరికొంచెం భుందుకు వంఖుతూ కుతూహలంగా
ఄడగాడు.

బోసనోట్ని తెరిచి బాధగా నవివంది అ వృదుధరాలు.

“నీ ఎదుట వుననది ఎవయని ఄనుకుంటునానవు? అ సునమనని

నేనే... అ రోజు నించీ ఇ లోమలోనే ఈండపోయాను” ఄని చెప఩ందా

వృదుధరాలు.

“భరి అ ధూభకేతుని ఄలా ఉరికే విడచిపెట్లాశావా?

ఎదుయుతిరిగి ఏదో ఑ఔట్ చేమట్టనికి ఩యమతినంచ్లేదా?” అశచయమంగా
ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“఩యమతనం చేశానుగాని, ఈ఩యోఖం లేఔపోయింది.”

 “ఄదేమిటవావ... మీరిదాయూ ఑కే ఖుయువు దగివ౅య భంతి విదమలు

నేయుచకునానయు. అ ధూభకేతుకి తెలిసన భంతారలు నీకు కూడా తెలిసే

ఈంట్టయి. ఄటువంటజృ఩డు వాడ బయతం ఩టాడం ఔషాంకాదు ఖదా”

ఄనానడు.

“పచిచనామనా.... నీకు అవేశమైతే ఈందిగాని లోఔజ్యఞనం

కొంచెం లోపంచింది. సరిసమానమైన ఩యజ్యఞపాటవాలు ఔలిగివునన

ఆదాయు యోధులు ఑ఔరితో ఑ఔయు తల఩డతే గెలుజృ ఎవరిది

ఄవుతుంది?” ఄడగింది వృదుధరాలు.

఩దిక్షణాలు అలోచించి, “భుందుగా ఎవయు దెఫఫ కొటాఖలిగితే

వారిదే విజమం” ఄనానడు చ్ందుయడు.

“ఄదే జరిగింది నా విషమంలో కూడా... మొదట్ నించీ

అతభయక్షణలో ఩డపోయాను. ఎదుయు దెఫఫతీసే ఄవకాశం ఆంతవయకూ

నాకు లభంచ్లేదు. లభసుుందనే అశ కూడా ఆఔ నాకు లేదు”

విచాయంగా ఄననది అమ.

“ఎందుఔని?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.

 “దెైవిఔ జౄజలతోపాటు క్షుదిదేవతలను అరాధంచి, నాఔంటె
ఄధఔమైన శకుులు సంపాదించ్ుకునానడు.”

“నువూవ ఄదేచేస ఈండాలిసంది” ఄనానడు చ్ందుయడు.

“చేయాలనే ఩యమతనం.... ఆందాఔ నువువ చ్ూసన దృశమమే

఩యతిసారి ననున వివశురాలిని చేస్ుంది. ఎజృ఩డు భంతిసాధన

మొదలుపెట్ానా ధూభకేతు ఩ంపే బూతాలు ననున చ్ం఩ట్టనికి

వసుునానయి. భంతిసాధనను భరిచిపోయి అతభయక్షణ కోసం

ఄఖచాటుు ఩డటంలోనే కాలం ఖడచిపోతోంది. ఑ఔట్కాదు రండుకాదు.

వెయిమ సంవతసరాలు...” నిటూాయుసూు చెప఩ంది వృదుధరాలు.

అ తరావత ఏం మాట్టుడాలో చ్ందుయడకి బోధ఩డలేదు. “సరే

ఄవావ... నీ ఔథ ననున కూడా బాధకి ఖురిచేసంది. నావలు నీకు కాదగిన

సహామం ఏదెైనా ఈంట్ల చెజృ఩... వెంటనే చేసేసాును” ఄనానడు

చ్ందుయడు.

“నువువ చేమఖలిగింది ఏమీ లేదురా నామనా.... పాతాళ్ంలోకి

వెళ్ళు పోయిన మా ఖుయుదేవులిన ఫమట్కి తీసుకురావాలి. ఄది నీవలు

ఄయేమ ఩నికాదు.
 క్షీయపాతిలో ఩యవేశించి ఎఔవృడకో వెళ్ళుపోయిన భైయవీ
భహాభంతారనిన వెతికి ఩టుాకోవాలి... ఄది దేవతలకు కూడా

సాధమ఩డదు” ఄననది వృదుధరాలు.

“ఎందుఔని?” ఆంకోసారి ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“తను మోసపోయానని ఖయహంచిన నా ఖుయుదేవుడు తన నాభ

ఔభలంలోనించి జోమతి యూ఩ంలో ఫమట్కి వచిచన అ భహాశకిుని,
తన భంతిఫలంతో క్షీయపాతిలోకి ఩ంప ఎట్ల విసరేశాయు. అ పాతి

ఎఔవృడ ఩డందో అమనకి కూడా తెలిస ఈండదు. తనంతట తను

ఎవరి఻ ఔనిపంచ్దు అ భహాశకిు. వెతికి ఩టుాకోవాలి. ఄది ఎవరి఻ చేత

కాని ఩ని” ఒపఔగా చెప఩ంది వృదుధరాలు.

ఎజృ఩డో ఎంతోకాలం కియతం ఎగిరిపోయిన అ క్షీయపాతిని,

ఄందులోని భైయవీ భంతారనిన వెతికి఩టుాకునే ఒపఔగాని, సభమంగాని
తనకు నిజంగానే లేదనే విషమం అమకు చె఩఩లేదు చ్ందుయడు.

“సరే ఄవావ... ఆ఩఩ట్కే చాలా పొదుాపోయింది. కాసేసజృ

విశారంతి తీసుకుంట్టను. రేజృ వెలుఖురాగానే భభభలిన ఇ

లోమలోనించి ఫమట఩డేయ్. ఄది చాలు మాకు” ఄనానడు ఔళ్ుు

నులుభుకుంటూ.
 “లోమలోనించి ఫమట్కి పోయి ఏం చేసాువ?” ఄడగింది
అమ. భుఔుసరి మాటలతో తాభు ఖుయుకులంనించి ఎందుకు

ఫమలుదేరిందీ అమకు చెపా఩డు.

“ఒ... దేవభందాయ వృక్షం కోసమా మీ వెతుకులాట... సరే.

నువువ కోరినటుుగానే చేసాును. హాయిగా నిదిపో” ఄంటూ ఄతని

బుజం తట్ా ఄఔవృడ నుంచి ఔటాడం వెలు఩లికి వెళ్ళుపోయింది

వృదుధరాలు.

ఔలలో కూడా ఉహంచ్ని ఩యమాదాలు ఎదుయవుతునన అ

లోమలో నించి ఫమట్కిపోయే మాయవ౅ం లభంచ్బోతుననదనన
సంతోషంలో తన ఩డఔమీద ఩డుకుని నెభభదిగా ఔనులు
భూసుకునానడు చ్ందుయడు.

***

రాతిి భూడవ ఝాభు ఖడచి నాలుఖవ ఝాభు

ఄడుఖుపెడుతునన సభమంలో కారాగాయం దఖవ౅రికి వచాచడు
భంతివాది వారిికుడు.

కునికిపాటుు ఩డుతునన భుకదావయ యక్షకుల దగివ౅య నిలఫడ

చిననగా గంతు సవరించ్ుకునానడు.
 ఈలికివృ఩డ ఔళ్ుు తెరిచాయు వాళ్ుు. ఄతనిన ఖుయుు఩ట్ా

వి఩రీతమైన బమంతో వణికిపోయాయు. విధ నియవహణలో

నిదిపోతుననటుా చ్ఔివరిుకి తెలిసేు ఉయుకుంట్టడా? తలలు నరికించి

పాతయ వేయించ్డూ?

“బమ఩డఔండ.... మీ ఄలక్షామనిన ఖురించి నేను ఎవరి఻

చె఩఩ను.... ఄలజడ ఄనవసయం” నవువతూ వారికి ధైయమం చెపా఩డు

వారిికుడు.

కుదుట఩డన ఖుండెలతో ఄతనికి సావఖతవచ్నాలు చెపా఩యు

వాళ్ుు. “ఇ వేళ్లో తభయు ఆటుగా వచిచన ఩నేమిట్ల చె఩఩ండ” ఄని

వేడుకునానయు.

“ఇ రోజు చ్ఔివరిు దఖవ౅రికి తీసుకురాఫడన అఖంతకుడని నేను

఑ఔసారి ఔలుసుకోవాలి” చెపా఩డు వారిికుడు.

రండో అలోచ్న లేకుండా ఄతనిన లో఩లికి తీసుకుపోయాయు

వాళ్ుు. ఎఔవృడో మాయుభూలన ఈనన ఑ఔ చీఔట్ ఖదిభుందు

నిలబట్ా, ఖది వెలు఩ల గోడకి ఖుచ్చఫడ ఈనన కాఖడా వాఔరానిన

వెలిగించాయు.
 కాఖడా వెలుఖులో వారిికుడకి ఔనిపంచాడు అ ఖది చివరి
భ్యఖంలోని ఑ఔ రాతి దిభభమీద ఩డుకుని ఈనన అ అఖంతకుడు.

తలుజృలు తెరిపంచి తను ఑ఔవృడే లో఩లికి పోయాడు వారిికుడు. అ

కాసు ఄలికిడకే ఑ఔవృసారిగా ఄదిరి఩డ లేచాడు అ భనిషి.

“మీ భహారాజు సంతానానిన ఎఔవృడ దాచిపెట్టారో నాకు

తెలియాలి” ఄతని ఔనులోుకి సూట్గా చ్ూసూు ఄడగాడు వారిికుడు.

“మీ బటులు ఇ మాటని ఆ఩఩ట్కి కొనిన వేల సాయుు ఄడగి ఈంట్టయు.

సమాధ్యనం చె఩఩లేదని చితిహంసలకు ఖురిచేశాయు. ఆజృ఩డు నువువ

వచాచవ” నవువతూ ఄనానడు అ భనిషి.

“నేను ఄందరిలాంట్ వాడనికాదు.... నువువ నాకు చెప఩

తీరాలి” ఖంభీయంగా ఄనానడు వారిికుడు. తల విదిలించి, మొఖానిన

఩ఔవృకి తిజృ఩కునానడు అ భనిషి.

“ఎజృ఩డు ఄడగినా ఄంతే సావమీ.. నోయు మద఩డు...

ఈలఔడు, ఩లఔడు” వెంటనే వారిికుడకి చెపా఩యు దావయం దగివ౅య

కా఩లా ఈనన బటులు.
 “ఄంత మొనగాడా... ఇ వారిికుడ ఎదుట్ల మొండతనం

఩యదరిించ్డమా?” ఄంటూ ఈననటుుండ చాచిపెట్ా అ భనిషి చెం఩మీద

కొట్టాడు వారిికుడు.

వి఩రీతమైన బాధ ఔలిగింది కాబోలు, చెం఩ను

తడుభుకుంటూ రాతి దిభభ మీది నించి కింద఩డపోయాడు అ
భనిషి. ఑ఔ ఄడుఖు భుందుకు వేస ఄతని జుటుాను ఩టుాకునానడు

వారిికుడు. కో఩ం ఩టాలేఔ ఄతను ఄలా ఩టుాకునానడని భ్యవించాయు

బటులు.

“మీకు శయభదేనికి? మేభునానభుగా. పడకిట్ పోటుతో ఄంతు

చ్ూడభంట్ల చ్ూసేసాుం” ఄంటూ లో఩లికి రాబోయాయు. ద఺ణ

హసాునిన ఎతిు వారించాడు వారిికుడు.

రండవ చేతోు అ భనిషి జుటుాను ఄలాగే ఩టుాకుని ఫలంగా

఑ఔవృసారిగా ఖుంజ్యడు. తడనేలలోనించి చినన చినన మొఔవృలు

ఉడవచిచనటుా చాలా తేలిఔగా ఄతని చేతిలోకి వచేచశాయి అ భనిషి

కేశాలు కొనిన.

“నోయు విప఩ ఫమట్కి చె఩఩ని మాటలు ఇ కేశాలు చ్ఔవృగా

విడభరిచి చెజృతాయి. ఆంకాసేస఩ట్లో ఆతను ఖుండెలోు
దాచిపెటుాకునన యహసామలనీన ఫమట్కి వచేచసాుయి” ఄంటూ ఫమట్కి
వచాచడు వారిికుడు.

పారణంలేని కేశాలు ఎలా యహసామలిన విప఩ చెజృతాయో బటులకి

ఄయధం కాలేదు. అ మాటని ఫమటపెటాలేదు వాళ్ుు. “భంతి తంతారలోు

భహామొనగాళ్ుు మీయు. మీకు సాధమ఩డని ఩నంటూ ఏమీ ఈండదు”

ఄని ఄతనిన మచ్ుచకుంటూ చీఔట్ఖది తలుజృలిన తిరిగి ఫంధంచేశాయు.

పెదా పెదా ఄడుఖులు వేసూు నఖయం వెలు఩లికి వచాచడు

వారిికుడు. తన భంతి భందియంలో ఩యవేశించి, శిషుమలందరినీ దఖవ౅రికి

పలిచాడు.

“జౄజకి సదధం చేమండ. ఇ రోజు భనం ఄతి భుకమమైన

యహసామనిన తెలుసుకోబోతునానం” ఄని చెపా఩డు.

సూరోమదమమైన రండు గడమలకు సయవం సదధం చేశాయు

శిషుమలు. తను తీసుకువచిచన అఖంతకుడ కేశాలను ఑ఔ ఩ళ్ళుయంలో

పెట్ా ఏవేవో భంతారలను చ్దువుతూ ఑ఔ పశాచానిన అవాహన చేశాడు

వారిికుడు.
 “ఇ వెంటుయఔలను ఫట్ా ఇ వమకిు జీవితాననంతా చ్ూడు...

మేభు తెలుసుకోదగిన విషయాలనినట్నీ వివయంగా చెజృ఩” ఄని

అజ్యఞపంచాడు.

విఔటంగా నవువతూ ఩ళ్ళుయంలోని కేశాలను స఩ృశించింది అ

పశాచ్ం. “ఎజృ఩డో కాలంచేసన ఩యవిళ్ చ్ఔివరిు ఻రిుసేనుడ ఄంఖయక్షఔ

దళ్ళధ఩తి ధనుంజముడ కేశాలు ఆవి...” తడుభుకోకుండా

చెప఩ంది.

తను హంసంచి వచిచన భనిషి ఑ఔ సామానమమైన బటుడు

మాతిమే ఄని భ్యవిసుునానడు వారిికుడు. ఄంఖ యక్షఔ దళ్ళనికి ఄతడు

నామకుడు ఄని తెలిసేసరికి ఄదిరి఩డ చాలా అశచయమంగా చ్ూశాడు.

“చ్ఔివరిు కుమాయుడని ఆతను తన ఆంట్కే ఩ంపాడు. తనకు

జనిభంచిన కూతుయు ఄ఩఩ట్కి అయు నెలల ఩సఖుడుా వాయుణితో ఔలిప

పెంచ్భని తన భ్యయమకు చెపా఩డు. ముఔువమసు వచిచ, విదామభ్యమసం

భుగిసన తయువాత జరిగిందేమిట్ల చె఩఩భని తన భ్యయమకు అజఞ

ఆచాచడు. ఄతని సూచ్న ఩యకాయమే ఄతని భ్యయమ చ్ఔివరిు కుమాయుడని,

తన ఩సబిడాతో సహా జృట్ాంట్కి తీసుకుపోయింది” తన మాటలిన

కొనసాగించింది అ పశాచ్ం.
 “ఎఔవృడ ఈననది? ఆజృ఩డు అమ, అ బిడాలు ఎఔవృడ?”
అతృతగా ఄడగాడు వారిికుడు.

“చ్దువుకునే వమసురాగానే చ్ఔివరిు కుమాయుడని దళ్఩తి

భ్యయమ, ఈత఩ల భహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసానికి ఩ంపంది.

ఄనుక్షణం ఄతనిన ఔనిపెటుాకుని కా఩లాగా ఈండేందుకు తన

కుమారును కూడా ఄదే చోట్కి ఩ంపంచింది” చెప఩ంది పశాచ్ం.

“చ్ూపంచ్ు... అ అశయమానిన ఄందులో విదామభ్యమసం చేసుునన అ

఩ఖవాడ కుమాయుడని నాకు వెంటనే చ్ూపంచ్ు” క్షణం

అలోచించ్కుండా అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు. ఩ది క్షణికాలకు పెైగానే

఩యమతనం చేసంది అ పశాచ్ం.

“అలసమం దేనికి? నా మాటలు నీకు ఄయిం కావడం లేదా?”

ఄసహనంగా ఄడగాడు వారిికుడు.

“దెైవీఔశకుులు ఏవో నా ఩యమతానలకు విఘ్రతం ఔలిగిసుునానయి.

ఈత఩ల భహరిి తపోశకిు కాబోలు... నావలు కావడం లేదు” చెప఩ంది

పశాచ్ం.
 “ఄలాగా... ఄయితే అ సంఖతేమిట్ల మేమే సవమంగా

తెలుసుకుంట్టం. వచిచన ఩ని ఄయిపోయింది. ఆఔ నువువ

వెళ్ళుపోవచ్ుచ” ఄంటూ చిట్కలు వేశాడు వారిికుడు.

ఎదుయుగా ఩యతమక్షమై వునన పశాచ్ం మామమైంది. చేతులు

ఔటుాకుని ఄతని దఖవ౅రికొచాచయు ఄతని శిషుమలు. “బుజంఖ బూ఩తికి

హాని ఔలిగించ్ఖలివ౅న శతుయవు ఈత఩ల భహరిి అశయభంలో పెరిగి

పెదావాడవుతునానడు. ఄతనిన ఄఔవృడ నించి ఫమట్కి యప఩ంచాలి.

ఎలాగో అలోచించి చె఩఩ండ” శిషుమలతో ఄనానడు వారిికుడు.

“దానికి ఆంత అలోచ్న దేనికి? చ్ఔివరిు చెవిలో ఉదితే చాలు.

సైనామనిన ఩ంప అ అశయమానిన నేలభటాం చేయిసాుడు”

తడుభుకోకుండా చెపా఩డా శిషుమడు.

“భూయువౄడా... అ అశయభం చ్ఔివరిు ఩రిపాలించే ఩యదేశంలో లేదు.

పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోలు చెందిన ఩యదేశంలో ఈననది. చ్ఔివరిు

సైనామనిన ఩ంపతే వాళ్ుు చ్ూసూు ఉయుకుంట్టరా?” కో఩ంగా

ఄడగాడు వారిికుడు.

' పోనీ మీ శకుులిన ఈ఩యోగించి.....' ఄంటూ మొదలుపెట్ా..

ఄంతకుభుందే అ అశయమానిన ఖురించి చెప఩న పశాచ్జృ మాటలు

జఞపుకి రావడంతో మాటలిన మింగేశాడు భరో శిషుమడు. పావు

గడమపాటు సుదీయవెంగా అలోచించి, అ శిషుమడని దఖవ౅రికి పలిచాడు

వారిికుడు.

“విదామరిి మాదిరిగా నట్సూు నువువ ఈత఩లభహరిి అశయభంలో

చోటు సంపాదించ్ుకో... ఄదనుచ్ూస అ శతుయవును అశయభంలో నించి

ఫమట్కి తీసుకురా... మిగిలిన ఩ని నేను జౄరిుచేసాును...” యహసమం

చెజృతుననటుా చాలా నెభభదిగా చెపా఩డు.

ఄంతా విని వినమంగా తల ఉపాడు అ శిషుమడు. ఄంతలోనే

ఄతనికి ఑ఔ ఄనుమానం వచిచంది.

“బుజంఖ బూ఩తికి మీయు దగివ౅య ఈండగా ఆ఩఩ట్కిజృ఩డు

వచిచన ఩యమాదం ఏదీ లేదు. ఄసలు తన శతుయశేషం ఆంకా మిగిలి

ఈననదనీ, ఄది అశయభంలో ఈననదనీ అమనకి తెలిమను కూడా

తెలిమదు. అమనకు చె఩఩కుండా భనం ఇ ఩నులు చేమటం

దేనికి?”

ఄనవసయమైన మాటలు మాట్టుడనందుకు వారిికుడు

కో఩గిసాుడని బమ఩డాాయు మిగిలిన శిషుమలు.
 వాయు ఄనుకుననటుా కో఩గించ్లేదు సరి ఔదా... సాలోచ్నగా తల

ఉప చిననగా నవావడు వారిికుడు.

“మీకు ఎవరి఻ తెలిమని విచితిమైన యహసమం ఑ఔట్ ఈననది.

సుమాయు వెయిమ సంవతసరాల కియతం శయభేందుయడనే భంతివేతు

ఄజౄయవమైన శకుులిన ఩యసాదించిన భైయవీ భంతారనిన పోగటుాకునానడు.

జోమతి యూ఩ంలో ఄతని నాభ ఔభలంలో ని఺఩ుమై ఈండే అ శకిు

ఫమట్కి వచిచ ఎఔవృడో ఩డపోయింది.

ఄది ఇ రాజమంలోనే ఩డపోయి ఈంటుందని నాకు భంతి

విదమలు నేరి఩న ఖుయుదేవులు చెపా఩యు....” ఄయభూసన ఔనులతో

చెపా఩డు.

“భంతిశకుుల సామంతో అ ఩యదేశానిన వెతఔటం ఄసంబవం,

మానవ ఩యమతనంతోనే సాధంచాలి. భనం భుందుగా బుజంఖ

బూ఩తి ఄభమానానిన జౄరిుగా సంపాదించి, అ తరావత ఄతని

సామంతోనే అ శకిుని వెతికి ఩టుాకోవాలి. ఄతని ఄభమానానిన జౄరిుగా

సంపాదించాలంట్ల, ఄతనికి భంచి జరిగే ఩నులు ఄధఔంగా చేసూు

ఈండాలి. ఆజృ఩డు ఄయిం ఄయిందా?” నవువతూనే వాయందరి వంకా

చ్ూసూు చెపా఩డు.
 బుజంఖ బూ఩తి ఄంట్ల ఄతనికి ఎందుకు ఄభమానమో
ఄజృ఩డు ఄవఖతమైంది వాయందరి఻. ఄతని దూయదృషిాకి

అశచయమ఩డకుండా ఈండలేఔపోయాయు వాళ్ుు.

“ఆజృ఩డు మీకు చెప఩ంది ఄతమంత యహసమం. ఫమట్కి పొఔవృ

కూడదు... భహా భైయవీ భంతారనిన సాధంచిన వాళ్ుకి ఇ ఩య఩ంచ్ంలో

ఎదుయనేది ఈండదు. వెళ్ళు మీ ఩నులు చ్ూసుకోండ” ఄంటూ చేయి

ఉపాడు వారిికుడు.

ఄతను చేయి ఉపన తరావత తాతాసయం చేసేు కొం఩లు

ఄంటుకుంట్టమని వారికి తెలుసు.

క్షణం కూడా అలసమం చేమకుండా అ భందియంలో నించి

ఫమట్కొచాచయు ఄందయూ.

ఈత఩లభహరిి అశయభంలో ఄడుఖుపెటాడానికి ఄవసయమైన

ఏరా఩టుు చేసుకుని, ఄందరి దగివ౅రా సలవు తీసుకునానడు అ ఩నికి
నియోగించ్ఫడన శిషుమడు.

***
 “ఄదిగో... అ దారివెంట నడసేు మీకు ఑ఔ చినన కొండఖుటా

ఔనిపసుుంది. దానిన ఄధఖమించిన తరావత ఇ లోమకునన ఑కే ఑ఔ

మాయవ౅ం గోచ్రిసుుంది. అ మాయవ౅ం దావరా మీయు వకుళ్ళనఖయం

చేయుకోవచ్ుచ.

కాలిబాట వంట్ ఑ఔ చిననదారిని చ్ూపసూు చ్ందుయడకి చెప఩ంది

వృదుధరాలు. “మేభు వకుళ్ళనఖరానికి కాదు వెళ్ువలసంది.

దేవభందాయజృ వృక్షాల దఖవ౅రికి...” వెంటనే ఄబమంతయం వెలిఫుచిచంది

వాయుణి.

“వకుళ్ళనఖయం నుంచి మాతిమే మీయు తిరిగి ఇ లోమ

మొదట్ భ్యఖంలోకి రాఖలయు. మీకు కావలిసన వృక్షాలు లోమ మొదట్

భ్యఖంలోనే ఈనానయి ఔదా...” ఄననది వృదుధరాలు. తలూపాడు

చ్ందుయడు.

“నాకు తెలిస దేవభందాయజృ వృక్షాల దఖవ౅రికిపోయి పారణాలతో

తిరిగి వచిచన మానవులు ఎవయూ లేయు. మీ ఖుయుదేవుడు భరి

మిభభలిన ఎందుకు ఇ ఩నిమీద ఩ంపంచాడో తెల్లడం లేదు. ఄయినా

దారి ఄడగాయు కాఫట్ా చ్ూపంచ్ఔ త఩఩దు. ఫమలుదేయండ” ఄననది

వృదుధరాలు.
 ఄందుకు ఑ఔవృక్షణం భుందు వయకూ ఎంతో సు఩యసననంగా
మాట్టుడన అమ ఈననటుుండ ఄటువంట్ ఄశుబ వాకామలను
఩లఔడం... వాయుణికి అశచరామనిన ఔలిగించింది.

“అ వృక్షాల దఖవ౅రికిపోతే ఏభవుతుంది ఄవావ?”

తడుభుకోకుండా అ వృదుధరాలిని ఄడగింది.

“ఄది నేను చెపతే మీకు ఄయధం ఄయేమది కాదు. పొదుా పెైపెైకి

వెళ్ళుపోతోంది. ఆంఔ మీయు ఩యయాణం మొదలుపెటాండ” కొంచెం

ఄసహనంగా చెప఩ంది వృదుధరాలు.

“ఇ భుసలిదానికేదో ఄయింది. భనలిన ఎంత తవయగా

వదిలించ్ుకుంట్ల ఄంతభంచిదని ఄనుకుంట్లంది” ఄడుఖు వేసూు

చ్ందుయడ చెవిలో ఖుసఖుస లాడంది వాయుణి.

“తన ఖతం ఖురించి మొతుం విప఩ చెపే఩సంది. దాచాలిసన

యహసామలు తన దఖవ౅య ఏమీ లేవనే నేను ఄనుకుంటునానను. వమసు

ఄధఔం కావటం వలు వచేచ చాదసుం భూలఔంగా ఄలా

మాట్టుడుతోంది ఄంతే. ఄంతఔంటె ఆంకేమీ ఈండ ఈండదు”

భుందునన మారావ౅నిన నిశితంగా ఩రిశీలిసూు సమాధ్యనం ఆచాచడు

చ్ందుయడు.
 “ఏమి చాదసుమో ఏమిట్లగాని, అ దేవభందాయ వృక్షాల
ఖురించి చాలా చెడా మాట చెప఩ంది. వాట్ దఖవ౅రికిపోతే ఏం

జయుఖుతుందో ఉహంచ్ఖలవా?” ఩యశినంచింది వాయుణి.

సమాధ్యనం చె఩఩లేఔపోయాడు చ్ందుయడు. మౌనంగా

భుందుకు ఄడుఖులు వేమటంలో నిభఖనమైపోయాడు.

***

ఫుసుసభని తలలు పెైకి ఎతిున రండు విషజృ నాఖులను తభ

఩దునెైన కడావ౅లతో భుఔవృలు భుఔవృలు చేసేశాయు దేవభందాయ వృక్షాల
నించి జృషా఩లిన సేఔరించ్ట్టనికి వచిచన బుజంఖ బూ఩తి ఄంఖయక్షఔ
సైనమం.

“చ్ూసుకుని నడవండ.. భరినిన జృటాలునానయి”

కంఖుభంటునన ఔంఠంతో ఄందరినీ హచ్చరించాడు వారి

నామకుడు. “నామకా.. భనం వచిచనదారిలో ఆంకవరో భనలిన

ఄనుసరిసుునానయు” ఈననటుుండ ఄరిచాడు ఄందరిఔంటె అకరోు ఈనన

వమకిు.

తల తిప఩ చ్ుయుకుగా చ్ూశాడు నామకుడు. రండు నిమిషాల

తయువాత ఄతనికి ఄఖుపంచాయు ఄలసపోయిన ఄశావలను

నడపంచ్ుకుంటూ వసుునన సైనికులు ఄనేఔభంది. “పాంచాలదేశం

వాళ్ుు, ఇ ఄడవిలో వారికి ఩నేమిట్ల!” తనలో తను

ఄనుకుంటుననటుు పెైకే ఄనానడు మొటామొదటగా వారిని ఖభనించిన

వమకిు.

నామకుడు అ మాటలకు స఩ందించేలోజృగానే భరింత దఖవ౅రికి

వచేచశాయు అ పాంచాల సైనికులు.

“హేయ్... ఎవయు మీయు? ఏం చేసుునానయు ఆఔవృడ?”

నయమానవుడు ఎవయూ ఔనిపంచ్యని ఄనుకుంటునన ఩యదేశంలో

హఠాతుుగా ఩యతమక్షం ఄయిన నూతన వమకుులిన చ్ూస అశచయమంగా
ఄడగాడు వారి నామకుడు.

“మేభు బుజంఖ బూ఩తుల వారి ఄంఖయక్షఔ దళ్ం...

మీయు??” ఎదుయు ఩యశనవేశాడు వారి నామకుడు.

“పాంచాల రాజమజృ సరిహదుా యక్షఔదళ్ం మాది... ఇ జృటాల

భధమ దేవభందాయ వృక్షాలునానమట... వాట్ బయడు మాకు కావాలి”

సమాధ్యన మిచాచడు వారి నామకుడు.

 “నామకా... ఏ చెటుాకైనా బయడు చాలా భుకమం. దానిన

తొలగిసేు చెటుా చ్చిచపోతుంది. చ్చిచపోతే జృషా఩లు లభంచ్వు” తభ

నామకుడ చెవి దఖవ౅య ఖుసఖుసలాడాడు ఄంఖయక్షఔ దళ్ంలో అకరిగా

నడుసుునన వమకిు ఑ఔడు.

“మాకు అ చెటుాకి జౄచే జృవువలు కావాలి. భుందుగా మా

఩ని జౄరిు చేసుకోనివవండ. తరావత మీ ఩ని” కచిచతమైన ఔంఠంతో

చెపా఩డు ఄతని నామకుడు.

ఄతనిన ఄతనితోపాటుగా నిలఫడ ఈననవారిని ఩రీక్షగా చ్ూస తల

ఉపాడు పాంచాల సరిహదుా యక్షఔదళ్ నామకుడు. ఄతను కాదు

కూడదని ఄంట్ల పోరాటం త఩఩దని ఄనుకుంటునన బుజంఖబూ఩తి

ఄనుచ్యులు తేలిఔగా ఉపరి ప్రలుచకునానయు అ మాటలు విని.

“మీయు ఆఔవృడే నిలఫడండ. మేభు మా ఩ని భుగించ్ుకు

వసాుం” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడు వారి నామకుడు.

తభను చ్ూస కో఩ంగా ఩డఖలు ఎతిున భరో నాలుఖు విషసరా఩ల

తలలు తెంప, జృటాల భధమ విశాలంగా ఈనన ఑ఔ చ్దును ఩యదేశానిన
చేయుకునానయు.
 నిటా నిలువుగా తాళ్వృక్షాల మాదిరి పెైపెైకి ఎదిగి ఈనన కొనిన
వృక్షాలు ఔనిపంచాయి వారికి.

సువాసనలు వెదజలుుతునానయి, వాట్ పెైభ్యఖంలో దటాంగా

జౄచి వునన తెలుట్ జృషా఩లు.

“ఆవే.... ఆవే భనకి కావాలిసన వృక్షాలు” అనందంగా చ్ుటూా

వుననవారితో ఄనానడు నామకుడు.

“ఆవే ఄవని కచిచతంగా తెలుసుకోవటం ఎలా?” ఄనుమానానిన

వెలువరించాడు ఑ఔ ఄనుచ్యుడు.

“ఇ జృవువలనించి వచేచ వాసనలకు ఄలవాటు ఩డటం వలునే

విషసరా఩లు ఇ చ్ుటుా఩టు నివాసాలు ఏరా఩టు చేసుకునానయి.

ఆటువంట్ సువాసనలు భరి ఏ చ్యజృషా఩లకు ఈండవు. ఄనవసయమైన

ఄనుమానాలిన వదిలి, పెైకి ఎఔవృండ” తాభు వచిచన ఩ని జౄరిు

కాబోతుననదనన సంతోషంతో ఖఫఖబా అజఞలు జ్యరీ చేశాడు
నామకుడు. తభ అముధ్యలిన కిందపెట్టాయు ఄతని ఄనుచ్యులు.

఑ఔరి తరావత ఑ఔయుగా అ వృక్షాల దఖవ౅రికిపోయి, పెైకి ఎఖబాఔట్టనికి

చేతులు జ్యచాయు.
 గావుయుభని ఄరిచాడు మొదటగా ఑ఔ చెటుాను స఩ృశించిన
వమకిు. “భంటలు.. నా ఑ళ్ుంతా భంటలు... చ్చిచపోతునానను...” ఄని

ఄయుసూు కింద఩డ గిలగిలా కొటుాకోవడం మొదలుపెట్టాడు.

అ దృశామనిన చ్ూస ఖఫఖబా అ వృక్షాల దఖవ౅రినంచి ఆవతలికి

఩రిగెతుుకు వచాచయు అ వమకిుతోపాటు అ చెటుా దఖవ౅యకు ఫమలుదేరిన
వీరాధ వీయులు ఄందయూ.

“నీళ్ుు పోమండ. వాడ ఑ంట్మీద నీళ్ుు చిలఔరించ్ండ”

బిఖవ౅యగా ఄరిచాడు నామకుడు.

భందపాట్ తోలుతితుులోు తాఖట్టనికి తెచ్ుచకునన నీట్ని

కింద఩డపోయిన భనిషి మీద కుభభరించాయు ఄందయూ.

భంటలమీద పోసనటుా ఫుసుసన పెైకి లేచాయి తెలుట్ పొఖలు.

నిజమైన భంటలోునే ఩డపోయినటుు నలుగా ఔమిలిపోయింది అ వమకిు

శరీయం.

“ఏం చేదాాం నామకా. ఇ చెటును ఏవో శకుులు అవహంచ్ుకుని

ఈనానమని నా ఄనుమానం” నెభభదిగా నామకుడకి చెపా఩డు ఑ఔ

ఄనుచ్యుడు.
 “శకుులు, పశాచాలు ఏవెైనా ఈంట్ల వారిికులవాయు భుందుగానే
హచ్చరించి ఈండేవాయు.... అమనకి తెలిమని విషయాలు ఏమీ

ఈండవు” సాలోచ్నగా ఄనానడు నామకుడు. “అమనకు తెలుస్

తెలిమదో ఆజృ఩డు ఄనవసయం. భన ఔయువమం ఏమిట్ల అలోచించ్ండ”

ఄనానడు ఆంకో ఄనుచ్యుడు.

ఄందరిఔంటె వెనుఔగా నిలఫడన ఄనుచ్యుడని భుందుకు

పలిచాడు నామకుడు. “ఆందాఔ భుటుాకునన చెటుాను ఏదో విషజృ

జంతువో, జృయుగో భనఔంటె భుందుగా ఄంటుకుని ఈండటంవలు

భనవాడు దెఫఫతిని ఈంట్టడు. నువువ ఆంకో చెటుాను ఩టుాకో” ఄని

అజఞ ఆచాచడు. మాడపోయినటుా ఩డపోయి ఈనన తభ సహచ్యుడ

వంఔ చ్ూస ఖుటఔలు మింగాడు అ ఄనుచ్యుడు.

“వెళ్ుు. చెప఩న఩ని చెయ్” విసుయుగా చెపా఩డు నామకుడు

ఄతనిని చ్ూసూు. ఄయినాసరే ఑ఔవృ ఄడుఖు కూడా భుందుకు

వేమలేదు ఄతను. చ్ూసూు చ్ూసూు ఩యమాదానిన ఎవరైనా నెతిుమీదికి

తెచ్ుచకుంట్టరా?

నామకుడకి ఄసహనం ఄధఔమైపోయింది. తన అజఞనే

ధఔవృరిసుునన అ ఄనుచ్యుడ మీద తన ఔతిుని దూమబోయాడు.

చ్టుకువృన చేతిని ఄడుాపెట్ా ఄతనిన అపాడు ఩ఔవృనే ఈనన
ఄనుచ్యుడు.

“నామకా.. తొందయపాటు తఖదు. ఑ఔ఩ని చేదాాం. వీట్ బయడు

కోసం వచిచన పాంచాల సైనికులిన పలిచి వారినే వీట్ దఖవ౅రికి ఩ంపదాాం”

ఄంటూ సూచ్న చేశాడు.

“వాళ్ుకి ఏమీ జయఖఔపోతే బయడును వలిచేసాుయు. జృవువలు

వాడ పోతయ్....” కొంచెంగా మతుఫడనటుా నెభభదిగా ఄనానడు

నామకుడు.

“వాళ్ుకి ఏమీ జయఖటం లేదని నిశచమం ఄవగానే భనం

ఔలి఩ంచ్ు కుందాం... మాట వినఔపోతే ఄందరినీ నిలబట్ా

నరికిపారేదాాం” చెపా఩డు అ ఄనుచ్యుడు.

నచిచంది అ అలోచ్న నామకుడకి.

తెలివి లేకుండా ఩డవునన తన సహచ్యుడ శరీరానిన ఑ఔ పొద

఩ఔవృకి చేరి఩ంచి చేతులు తట్టాడు.

వెంటనే ఩యుఖు ఩యుఖున ఄఔవృడకి వచాచయు సదధంగా ఈనన

పాంచాల సైనికులు ఄందయూ.
 “జృవువలు చాలా ఎతుులో ఈనానయి. కోమటం అలసమం

ఄవుతుంది. మీయు మీ ఩ని కానిచ్ుచకోండ” వారిమీద ఎంతో అపేక్షను

ఔనఫయుసూు చెపా఩డు నామకుడు.

ఔతుులుదూస ఑కేసారి వృక్షాల దఖవ౅రికి దూకాయు పాంచాల

దేశీములు. ఔతుులు వృక్షాలను స఩ృశించిన భయుక్షణం - ఇసారి

నిజంగానే ఔనిపంచాయి పెదా పెదా భంటలు. వెనకివృ దూకి

తప఩ంచ్ుకోవట్టనికి వాళ్ుు చేసన ఩యమతానలనీన వృథా

ఄయిపోయాయి.

బుజంఖబూ఩తి ఄంఖయక్షఔ దళ్ం చ్ూసూు ఈండగానే కింద఩డ

గిలగిలా కొటుాకుంటూ ఫూడద ఖుటాలుగా మారిపోయాయు సైనికులు
ఄందయూ.

చెభటలు ఔమిభన మొఖాలతో నోళ్ుు తెయుచ్ుకు చ్ూసుునన

బుజంఖబూ఩తి ఄంఖయక్షఔ దళ్ళనికి వెంటనే ఎదుయయింది ఑ఔ
఩యమాదం...

చెటును స఩ృశించిన పాంచాల సైనికులిన మాడచ భస

చేమటంతో అఖలేదు అ భంటలు.
 అఔలి ఄధఔమైన విషసరా఩ల మాదిరి నాలుఔలు వియజ్యసూు
వాయందరి మీదికి వచేచశాయి. “పారిపోండ. పారిపోయి పారణాలు

దకివృంచ్ుకోండ” ఄని ఄయుసూు వెనకివృ దూకి ఩యుఖు మొదలుపెట్టాడు

నామకుడు.

ఎంతో దూయం పోలేఔపోయాయు వాళ్ుు.

జృటాల దఖవ౅రికి వచేచసరికి ఫుసలు కొడుతూ ఩డఖలిన విసరాయి

విష సరా఩లు... భంటలినంచి పారణాలు కాపాడుకోఖలిగాయు కాని, అ

పాభుల దాడని తప఩ంచ్ుకోలేఔపోయాయు వాళ్ుు. ఔతుులు దూస

వాట్ని ఎదురొవృనే వమవధ వారికి ఏమాతిం లభంచ్లేదు.... రండే

రండు నిమిషాలోు పారణాలు కోలో఩యాయు ఄందయూ.

***

వృదుధరాలు చెప఩న కొండఖుటాను ఄధఖమించి, అ

లోమలోనించి ఫమట్కి పోవట్టనికి ఈనన ఑కే ఑ఔ మాయవ౅ంలోకి
ఄడుఖుపెట్టాయు చ్ందుయడు, వాయుణి.

“ఖుయుదేవులు ఄ఩఩చెప఩న ఩నిని ఄతి సులువుగా చేసేమవచ్చని

ఄనుకునానను. నడచి నడచి కాళ్ుు వాచి పోతామని ఄనుకోలేదు....”
రండు కోోసుల దూయం వెళ్ళున తరావత మొదట్సారిగా మాట్టుడంది
వాయుణి.

“ఄజృ఩డే ఏభయింది? వకుళ్ళ నఖయం ఆంకా ఎంత దూయంలో

ఈందో ఏమో!” ఄనానడు చ్ందుయడు.

ఄతను మాట్టుడన ఩దధతిని చ్ూసేసరికి, అ నఖయం ఆంకా చాలా

దూయంలో ఈననదని వాయుణికి ఄనిపంచింది.

“నడవడం నావలుకాదు, ఏదెైనా వాహనం దొయకాలిసందే”

ఄంటూ కాలిబాట ఩ఔవృనే ఑ఔ చెటుాకింద కూలఫడంది. “నిమిషానికి

఑ఔసారి ఆలా నేలమీద చ్తికిల఩డతే ఎలా? తఖుదునమాభ ఄంటూ

నా వెనకాలే వచాచవ.... ఄజృ఩డు తెలిమదా ఆలాంట్ బాధలిన

ఎదురోవృవాలిస వసుుందని?” చియుకో఩ంతో ఄనానడు చ్ందుయడు.

ఄనటం ఄయితే ఄనానడు గాని, వాయుణి ఄవసి ఄతనికి ఄయిం

ఄవుతూనే వుననది. నడచి నడచి నిజంగానే కామలు కాచాయి అమ

పాదాలు... ఄదే఩నిగా ఎండలో తియఖడంవలు ఔమిలిపోయింది అమ

సుందయ వదనం.
 “నువువ ఎనిన ఄనుకునాన నాకు నషాంలేదు. నేను మాతిం

నడచేది లేదు...” మొండగా చెప఩ వెనకాల ఈనన చెటుా మొదలుకు

చేయగిలఫడంది వాయుణి.

ఔళ్ుకు చేయి ఄడాంపెటుాకుని, తాభు వెళ్ువలసన దిశలోకి

దీక్షగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు.

఩దిక్షణికాల తరావత ఔనిపంచింది ఄతనికి నెభభది నెభభదిగా

గాలిలోకి లేసుునన పొఖ....

“ఄదిగో... ఄఔవృడ ఏదో పొఖ ఔనిపస్ుంది... ఫహుశా ఏదో ఑ఔ

ఄడవి గారభం ఄఔవృడ ఈండ వుండవచ్ుచ..... కాసేసజృ ఒపఔ ఩టుా...

ఄది కూడా చేతకాఔపోతే నా వీజృను ఩టుాకో. ఈజృ఩భూటను

మోసనటుా మోసుకు పోతాను” భృదుసవయంతో చెపా఩డతను

వాయుణికి.

“నువేవమీ మోయాలిసన ఄవసయం లేదు. కాసేసపే ఄనానవుగా....

నడుసాును” ఄంటూ నిలఫడంది వాయుణి.

ఄదే సభమంలో చ్ందుయడకి వినిపంచింది చినన సవవడ ఑ఔట్.

ఄడవిలో సంచ్రించే పెంజృడు జంతువుల పాదాలకు ఔట్లా భువవలు

చేసే శఫాం ఄది. దటామైన పొదలోు ఄవి ఖనుఔ దారి తప఩పోతే, వెతికి

఩టుాకోవట్టనికి పాభయులు ఔనిపెట్ాన ఈపామం ఄది.

“నువువ ఆఔవృడే ఈండు...” ఄంటూ వాయుణికి చెప఩ అ శఫాం

వినవచిచనవెైజృ ఩రిగెతాుడు ఄతను.

పాతిఔ ధనువుల దూయం పోయిన తరావత ఔనిపంచింది ఄతనికి

఑ఔ మేఔల భంద... అ భందకి కా఩లాగా వచిచన బాలుయు, బాలిఔలు

కూడా ఔనిపంచాయు.

తభను చ్ూస అశచయమంగా నిలఫడపోయిన చ్ందుయడ వంఔ

చాలా వింతగా చ్ూస, “ఎవయు నువువ, ఆఔవృడకలా వచాచవు” ఄని
ఄడగింది ఑ఔ బాలిఔ.

“వకుళ్ళ నఖయం వెళ్ళులిసనవాడని... నడచి నడచి

ఄలిసపోయాను. ఆఔవృడకి దగివ౅రోునే ఏదెైనా గారభం ఈననదేమో

తెలుసుకోవట్టనికి వచాచను” చెపా఩డు.

“గారభం ఈండటం ఄయితే ఈననది కాని, ఆజృ఩డు ఄఔవృడకి

వెళేుందుకు వీలులేదు” చెప఩ందా బాలిఔ.

“ఎందుఔని?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.

 “వకుళ్ళ నఖయం నించి సైనికులు వచిచ గారభంలోనే కూయుచని
ఈనానయు” చెప఩ంది అ బాలిఔ.

“సైనికులు కూయుచంట్ల ఏమౌతుంది?” భరింత అశచయమంగా

ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“ఏమౌతుందని నెభభదిగా ఄడుఖుతునానవా? వాళ్ుు ఖనుఔ

నినున చ్ూసేు ఇ ఄడవిలో తియుఖుతుననందుకు ఩నునగా రండు వెండ
నాణేలు ఆవవభంట్టయు.

పాదయక్షలు వేసుకు తిరిగినందుకు ఆంకో నాణెం.... తలకు

తలపాగా ఈంట్ల భరో నాణెం.

లేఔపోతే ఆంకో నాణెం... తభవెంట తీసుకువచిచన సంచ్ులు

నిండపోయే వయకూ ఏదో ఑ఔ కాయణానిన చ్ూపంచి ఩నునలు వసూలు

చేమటమే వారి ఩ని....”

“భరి మీ పెదావాళ్ుు ఏం చేసుునానయు? మీకు గారభపెదా ఄంటూ

ఎవయూ లేరా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.

చ్టుకువృన భుందుకువచిచ, చ్నువుగా ఄతని చెయిమ

఩టుాకుని ఑ఔ ఩ఔవృకి తీసుకుపోయిందా బాలిఔ.
 పొదలభధమ విశాలమైన ఖాళ్ళసిలం ఑ఔట్ ఄతనికి ఔనిపంచింది.

అ సిలంలో ఄఖుపంచాయు ఄనేఔభంది గారభసుులు. నడఔరాని

఩సబిడాలు, నడవలేని వయోవృదుధలు కూడా ఈనానయు ఄఔవృడ.

“భూడు రోజుల నించీ ఆఔవృడే ఈంటునానం. సైనికులు మా

గారమానిన ఎజృ఩డు వదిలిపోతారా ఄని ఎదుయు చ్ూసుునానం!”

బొభభలా నిలఫడపోయిన చ్ందుయడ చేతిని ఉజృతూ చెప఩ందా బాలిఔ.

తనకు ఔనిపంచిన పొఖ గారభంలో తిషావేస వునన సైనికులు

వంటలు చేసుకుంటూ ఈండటంవలు ఈత఩ననమైనదని తెలిసపోయింది
చ్ందుయడకి. ఏం చేయాలో ఄతను నియణయించ్ుకోఔభుందే భుందుకు

వచిచ ఄతనిన ఩లుఔరించాడు ఑ఔ వృదుధడు.

“఩యదేశి మాదిరిగా ఔనిపసుునానవ. భుందుకుపోతే ఏం

జయుఖుతుందో మా పలు నీకు చెప఩ంది ఔదూ?” ఄని ఄడగాడు.

భూఖగా తల ఉపాడు చ్ందుయడు.

“మేభు వెంట తెచ్ుచకునన అహాయ ఩దారాధలనీన

ఄయిపోయాయి. ఄడవిదుం఩లు త఩఩ వేరే ఏమీ లేవు. నీకు

ఄబమంతయం లేఔపోతే ఖండం ఖడచిపోయేవయకూ మాతోనే

వుండవచ్ుచ” చెపా఩డు వృదుధడు.
 ఄఔవృడ వుండటంఔంటె వేరే మాయవ౅ం ఔనిపంచ్లేదు చ్ందుయడకి.

అ సభమంలో, తెగించి గారభం దగివ౅రికిపోతే సైనికులకు ఆవవట్టనికి

వెండ నాణేలు కాదుఖదా ఖుడాఖవవలు కూడా లేవు ఄతని దగివ౅య.

“నాతోపాటు నా సహచ్యురాలు కూడా వచిచంది” ఄంటూ

ఄతను వాయుణి ఖురించి చె఩఩డం జౄరిుకాఔభుందే సవమంగా
వచేచసంది వాయుణి ఄఔవృడకి.

“ఄడవిగారమాలోు నివశించే వారికి ఄండగా వుండాలిసన సైనికులు

ఄజృ఩లవాళ్ు మాదిరిగా ఩యవరిుంచ్డం ఄమానుషం. భనం ఄఔవృడకళ్ళు

ఖట్ాగా ఄడగితే ఎలా వుంటుంది?” వసూునే తన ఄభపారయానిన

వెలుడంచింది.

మేఔల భంద దఖవ౅య వునన బాలకులతో మాట్టుడ ఄనిన

విషయాలు తెలుసుకుననదని ఖయహంచి తల ఄడాంగా ఄటూ ఆటూ
తిపా఩డు చ్ందుయడు.

“భనం వచిచన ఩ని వేయు. వాళ్ుతో వీళ్ుతో గడవలు ఩డతే

లేనిపోని చికువృలు. భనకి ఄనవసయం” ఄంటూ నిరొభహమాటంగా

తియసవృరించాడు.
 దూయదూయంగా వునన స్త్ుీలు కొంతభంది వచిచ సాదయంగా
అహావనించాయు వాయుణిని. తభతో తీసుకుపోయి తభ భధమ

కూరోచబటుాకునానయు.

సంధమ చీఔటుు అ ఩యదేశానిన చ్ుటుాభుడుతునన సభమంలో,

ఫమట్కి ఔనిపంచ్కుండా పొదలచాటున భంటలు వేస, ఄడవి
దుం఩లిన కాలాచయు స్త్ుీలు.

భుందు వృదుధలకి, తయువాత పలులకి పెట్ా, అ తయువాత

మిగిలినవి మిగిలినవారికి ఩ంచాయు.

రండే రండు దుం఩లు వచాచయి చ్ందుయడకి. ఄతని అఔలిని

ఏమాతిం తీయచఔపోగా ఄధఔం చేశాయి.

వాయుణి మాతిం తృపుగా అయగించినటుా స్త్ుీలతో ఔలిస ఑ఔ

఩ఔవృగా నిదికు ఈ఩ఔిమించింది. నిది ఔయువెైపోయింది చ్ందుయడకి.

నెభభదిగా లేచి తనకు మొదటగా మేఔలభంద ఔనిపంచిన ఩యదేశంలోకి

వచాచడు.

“ఇ ఩య఩ంచ్ంలో నీ వంట్ తిండపోతు భరొఔడు వుండడు.

఑ఔవృజౄట ఔడుజృ నిండఔపోతే పచిచ఩ట్ానటుు ఩చాయుు

చేమటమేనా?” చ్ందుయడ వెనుఔ నుంచి కంఖుభంటూ వినవచిచంది
వాయుణి ఔంఠం.

“నా వెనకాలే తియఖటం, ఏం చేసుునాననో అరా తీమటం త఩఩

నీకు వేరే ఩నేమీ లేదా?” వెకివృరింజృగా ఄనబోతూ అ మాటలిన
అజృకునానడు.

తన దుసుులోునించి ఑ఔ పెదా ఄడవి దుం఩ని అమ భుందుకు

జ్యచ్టమే ఄందుకు కాయణం. తన సంఖతి తెలిస, అమ అ దుం఩ని

అయగించ్కుండా దాచి తెచిచంది... తను ఄరాిఔలితో వుండపోతోంది.

“ఏదెైనా పెదా ఆఫఫంది ఎదురైతే ఎదురోవృవాలిసన వాడవి నువువ.

నేను కాదు. నీకు అఔలితో నీయసం రాకూడదు. ఄవసయం ఄయితే

ననున ఈజృ఩ భూట మాదిరిగా మోయాలి. పచిచ చ్ూజృలు

చ్ూడకుండా తిను” ఄంటూ చ్ందుయడ చేతిలో పెట్ాంది వాయుణి.

తనకు తెలిమకుండానే ఄదో విధమైన ఈదేవగానికి ఖురి

ఄయామడు చ్ందుయడు. అమ చేతిని ఖట్ాగా నొకివృ అ దుం఩ని

అయగించ్టంలో నిభఖునడెై పోయాడు.

“భనం ఆఔవృడ తిషావేమటం వలు ఇ గారభసుులకు ఎటువంట్

ఈ఩యోఖభు లేదు. ఈనన అహాయం వీళ్ుకే సరిపోవటం లేదు. భనలిన
బరించ్టం ఔషామే ఄవుతుంది” చినన ఔంఠంతో చెప఩ంది ఄతనికి
వాయుణి.

“వెళ్ళుపోదామా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“నేను సదాంగానే వునానను” ఄననది అమ.

దుం఩ని అయగించ్టం జౄరిు ఄవగానే ఄటునుంచి ఄటు

భుందుకు నడచాడు చ్ందుయడు. సరిగావ౅ ఑ఔ వంద ధనువుల దూయం

మాతిమే నడచాయు వారిదాయూ.

ఈననటుుండ చ్ందుయడ చెయిమ ఩టుాకుని ఫలంగా వెనకివృ లాగింది

వాయుణి. అమ ఄలా చేమవలసన ఄవసయం ఄఔవృడ ఏమీలేదు.

ఎందుఔంట్ల అమతోపాటు ఄతను కూడా చ్ూశాడు అ దృశామనిన.

దారికి ఩ఔవృనే వునన ఑ఔ పెదా వటవృక్షం దగివ౅య కూయుచని

వునానయి రండు భీఔయ అకారాలు.

“గారభం నిండా వకుళ్ళజృయం నించి వచిచన సైనికులు వునానయు.

ఄడవి పొదల భధమ గారభసుులు అదభరిచి నిదిిసుునానయు. ఆంతఔంటె

భంచి ఄవకాశం భనకి లభంచ్దు. ఆవాళ్ ఎవరిమీద దాడచేదాాం?”

కాళ్ుు బోరాుజ్యపకూయుచనన భఖ అకారానిన ఄడుఖుతోంది అడ
అకాయం.

“భనం ఄనవసయంగా శకిుని వృధ్య చేసుకోవటం దేనికి? పొదలోు

వునన గారభసుుల ఖురించి సైనికులకి వాయు ఄందచేసేు వాళేు ఄందరినీ
చావకొట్ా చెవులు భూసాుయు” ఫదాఔంగా అవలిసూు ఄంటుననది భఖ
అకాయం.

“నీకు ఫదాఔంతో భతిపోతోంది. సైనికులు గారభసుులిన

చితిహంసలు పెడతారేగాని చ్ంప శవాలుగా మాయచయు....

భరిచపోయావా?” చియుకో఩ంతో భఖ అకారానిన ఄడుఖుతోంది అడ

అకాయం.

“ఄయినాసరే... ఎవరో ఑ఔయు చావకుండా వుండయు. పోయిన

ఄమావాసమకి పొదలోుకి పారిపోలేఔ గారభంలోనే తల దాచ్ుకునన ఆదాయు

గారభసుులిన కొయడాలతో కొట్టాయు సైనికులు. వాళ్ుు శవాలుగా

మారిపోయాయు. భనకి భూడు రోజులపాటు చ్ఔవృట్ అహాయం

లభంచింది. నువువ భరిచపోయావా?” ఄడుఖుతోంది భఖ అకాయం.

“ఄయితే ఆజృ఩డు ఏం చేదాాం?”

 “గారభసుుల మాదిరి నట్సూు బిఖవ౅యగా మాట్టుడు. ఇ చీఔట్లు అ

శఫాం గారభంలో వునన సైనికులకి వినిపసుుంది” సలహా చెజృుంది భఖ

అకాయం.

ఉపరి బిఖ఩ట్ా అ మాటలనీన అలకించిన చ్ందుయడు

భతిపోయినటుా తల విదిలిసూు వాయుణికేస చ్ూశాడు.

“ఏ భుహయుంలో ఖుయుకులం నించి ఫమలుదేరామోగాని,

ఇ దెయామలు, బూతాలు భనలిన వదిలి పెటాటంలేదు. వాట్ ఄంతు

చ్ూడఔపోతే చాలా ఩యమాదం” చినన ఔంఠంతో చెప఩ంది వాయుణి.

సరిగావ౅ ఄదే సభమంలో నిది఩టాఔ నానా బాధలు ఩డుతుననటుా

పెదాగా భూలిగింది అడ అకాయం.

“ఎవరార? ఎవరార ఄఔవృడ వుననది?” గారమీణ స్త్ుీ ఄరిచినటుా

బిఖవ౅యగా ఄరిచింది.

“ఒస వీట్ దుం఩తెఖ... భనుషులకే ఈంటయ్ తెలివితేటలు

ఄనుకునానను నేను. భనిషిని మించిన ఫుదుధలునానయ్ వీట్కి” ఄననది

వాయుణి.
 “చ్ూడండరా! గారభంలో ఈనన సైనికులు వెళ్ళుపోయారో లేదో

భరోసారి చ్ూడండ. ఇ పాడు ఄడవిపొదల భధమ ఆంకనిన రోజులు

కూయుచంట్టం?” ఆంకోసారి భరింత బిఖవ౅యగా మాట్టుడంది అ

అకాయం. గాలివాలున అ మాటలు సైనికులకి వినిపసాుమని

తెలిసపోయింది చ్ందుయడకి. తోడేళ్ు భందలా ఩రిగెతుుకు

వచేచసాుయువాళ్ుు.

“ఄయవేవ ఆంకా ఖట్ాగా ఄయువ. పొటాలు ఩గిలిపోయేటటుా తిని,

ఖుయఔలు పెట్ా నిదిలు పోతుననటుానానయు. మలకువ వచేచ ఩దధతిలో

గావుకేఔపెటుా...” రండు నిమిషాలు ఖడచాఔ కూడా గారభంలో

ఎలాంట్ ఄలికిడ వినిపంచ్ఔపోవటంతో అడ అకారానిన ఖట్ాగా

భందలించింది భఖ అకాయం. చిననగా దగివ౅ గంతు సవరించ్ుకుననది

అడ అకాయం. అలసమం చేసేు దాని నోట్ వెంట ఆంకా పెదా పలుజృ

ఫమట్కి వసుుందని వాయుణి ఖయహంచింది.

“సైనికులు ఆటుగా రాకూడదు. వీట్ అటలు కొనసాఖకూడదు.

ఏం చేసాువో వెంటనే చేసేయ్...” ఄంటూ చ్ందుయడని హచ్చరించింది

వాయుణి.
 వదులుగా ఈనన దటీాని ఖట్ాగా బిగించ్ుకుంటూ భుందుకు
఩రిగెతాుడు చ్ందుయడు. ఖుండెల నిండా గాలిని ప్రలుచకుని ఖంయ్భని

ఄయవబోతునన అడ అకాయం ఄదిరి఩డ చ్ూసంది ఩రిగెతుుకొసుునన

ఄతని వంఔ.

“ఎవయు? ఎవయు ఆందాఔ పెదాగా ఄరిచింది? గారమానిన

వదిలిపెట్ా పారిపోయి వచిచన గారభసుులు ఄందయూ ఎఔవృడ?”
నడుభుమీద చేతులు వేసుకుంటూ చాలా ఖంభీయంగా ఄడగాడు
చ్ందుయడు.

“నువువ ఎవరివి?” ఄనుమానంగా చ్ూసూు ఄడగింది భఖ

అకాయం. “ఔనిపంచ్టంలేదా మొదుామొకమా! వకుళ్ళ నఖయ సైనికుడ

మాదిరిగా నేను ఔనిపంచ్టం లేదా?” నొసలు భుడవేస చ్ూసూు

ఎదుయు ఩యశనవేశాడు చ్ందుయడు.

“గారభసుులు ఄందయూ... ఄదుగో అ పొదల భధమన ఈనానయు.

తవయగా వెళ్ళు చావకొటుా” చెప఩ంది భఖ అకాయం.

“భరి మీరవయు?” ఆంకో ఩యశన వేశాడు చ్ందుయడు.

“మేమా? మేభు ఩రాయి దేశసుులం... చీఔట్ ఩డందని ఆఔవృడ

అగిపోయాం” చెప఩ందది.
 “ఄలాగా.. ఄయితే మీయు కూడా ఩నున ఔట్టాలి... మా

ఄడవిలోకి ఄనుభతి లేకుండా వచిచనందుకు వంద వెండనాణేలు.

చీఔట్ సభమంలో మా నిదిలు చెడకొట్ానందుకు ఆంకో వంద...

తవయగా ఫమట్కి తిమమండ” తనకు ఄట్లా వమవధ లేనటుా తొందయ఩ని

ఆంకేదో ఈననటుా హడావుడగా చెపా఩డు చ్ందుయడు.

“఩నాన? మేమా? ఔట్టాలా?” అశచయమంగా ఄడగింది అడ

అకాయం. ఎటువంట్ హచ్చరికా చెమమలేదు చ్ందుయడు. తను అ

క్షణంలో ఏం చెమమబోతునానడో ఄవి ఖభనించే లో఩ల ఛంఖున

భుందుకు దూకి అడ అకాయజృ జుటుాను బిగించి ఩టుాకునానడు.

రండవ చేతిని పడకిలిగా బిగించి ధభీధభీభని నడుభుమీద

మోదాడు.

“చ్చాచనురోయ్. నా నడుభు విరిగిపోయిందిరోయ్... ననున

కాపాడరోయ్” చ్ందుయడ ఈడుభు఩టుాలోనించి ఫమట఩డలేఔ

బిఖవ౅యగా ఄరిచింది అ అకాయం.
 పెదవులు భుడచి భీఔయంగా హంకాయం చేసంది భఖ అకాయం.

ఫలిషాంగా ఈనన తన చేతులిన జ్యచి చ్ందుయడ మడని ఩టుాకోవట్టనికి

చ్ూసంది.

తవయ఩డఔపోతే చ్ందుయడు ఔషాాలోు ఩డతాడని వాయుణికి

తెలిసపోయింది. వేఖంగా కొటుాకుంటునన ఖుండెలిన ఄదిమి

఩టుాకుంటూ చ్ుటూా చ్ూసందామ సరైన అముధం ఏదెైనా ఄఔవృడ

దొయుకుతుందేమోనని.

ఄది అమకు ఄఔవృడ దొయఔఔభుందే భరింతగా రచిచపోయాడు

చ్ందుయడు. అడ అకారానిన ఄతి ఫలవంతంగా నేలమీదికి నెట్ా ఇ సారి

భఖ అకాయం మీద ఔలఫడాాడు.

“చ్ంపేసాును... నినున చ్ంప నీ తలకామ మాంసానిన

భుందుగా తింట్టను” ఄని బదిరిసూు ఄతనిన గామ఩యచ్ట్టనికి

ఄవకాశం కోసం చ్ూసంది ఄది.

నిరొభహమాటంగా కొట్లాశాడు చ్ందుయడు. ఖుండెల మీద

ఫెడీఫెడీభని మోదాడు. కిందినించి లేవబోయిన అడ అకారానిన

తనపాదాలతో కూయయంగా హంసంచాడు.

 ఑ంటరివాడే ఔదా చిట్కలో తలుకిందులు చేసేమవచ్చని
ఄనుకునన భఖ అకారానికి చెభటలు ఩ట్లాశాయి. ఔళ్ుు గియుయన

తిరిగాయి చ్ందుయడు కొట్ాన దెఫఫకు.

“వదిలేయ్ బాబో.... భభభలిన వదిలేయ్” అడ అకాయం ఩ఔవృనే

వెలుకిలా ఩డపోయి దీనంగా ఄరిచింది.

“మా నిది చెడగట్ానందుకు మీయు శిక్ష ఄనుబవించాలిసందే”

లాగిపెట్ా తనున తనునతూ ఄనానడు చ్ందుయడు.

“ఫుదిధ వచిచంది నామనా! ఆంకజృ఩డూ ఄయవం.... నువువ

ఄడగిన ఩నున ఆజృ఩డే ఆచ్ుచకుంట్టం... భభభలిన వదిలేయ్....”

చేతులు జోడసూు చెప఩ంది ఄది.

చిభచిభలాడుతునానయ్ చ్ందుయడ పడకిళ్ుు వాట్ ఫలిషామైన

శరీరాలకు తగిలి. వాట్ని తన దుసుులకేస రాసుకుంటూ వెనకివృ తగివ౅

నిలఫడాాడు.

మోకాళ్ుమీద లేచి అం హం ఄంటూ ఏదో భంతారనిన

చ్దివింది భఖ అకాయం. వెంటనే చ్ందుయడ పాదాల భుందు ఩యతమక్షం
ఄయింది ఑ఔ చిననసంచీ... తళ్తళ్ మయుసూు ఄతనికి ఔనిపంచాయి

వాట్లోని వెండనాణేలు.

“ఆవి ఎనిన?” ఄడగాడు ఄతను.

“ఄడవిలోకి ఄనుభతి లేకుండా వచిచనందుకు వంద, మీ నిది

చెడగట్ానందుకు ఆంకో వంద. మొతుం రండు వందలు...” చెప఩ంది

అ అకాయం.

“ఄది తగాదా మొదలు కాఔభుందు... ఄనవసయంగా ననున

రచ్చగట్ా నా శకిుని బోలడంత కయుచ పెట్ాంచాయు. వందా రండు

వందలతో మీ ఄ఩రాధం సభసపోదు. చాలా కావాలి...” కింద ఈనన

సంచీని తాఔను కూడా తాఔకుండా చెపా఩డు చ్ందుయడు.

తను ఔలి఩ంచ్ుకోవాలిసన ఄవసయం లేకుండానే ఄతను అ

అకాయం ప్రచ్ం ఄణిచివేమఖలిగినందుకు సంతోషిసూు నిలఫడ వునన
వాయుణికి వెంటనే వచిచంది సందేహం.

ఆచిచందేదో తీసుకుని, గారభంలో ఈనన సైనికులకు తభ

ఖురించి తెలిమఔభుందే వాట్ని దూయంగా తరిమేమకుండా
తాతాసయం ఎందుకు చేసుునానడు?
 “చాలా కావాలా? ఄంట్ల ఎనిన నామనా? ఆంకో సంచీడు
సరిపోతమమ?” ఏదో ఑ఔ విధంగా చ్ందుయడని వదిలించ్ుకోవటం
భంచిదని ఄనిపంచింది కాబోలు - నీయసంగా ఄడగింది భఖ
అకాయం. “఑ఔ సంచీడు సరిపోవు.... వందకి పెైనే కావాలి...

లఔవృపెటాట్టనికి ఑ఔ జౄట సరిపోకూడదు... తవయగా.... తవయగా...”

తొందయపెట్టాడు చ్ందుయడు.

ఔనులు చిట్ుంచి తదేఔదీక్షతో చ్ూసుునన వాయుణికి

ఄవఖతమైపోయింది చ్ందుయడ భనసులో ఏభుందో.

గారభంలో ఈనన సైనికులిన రచ్చగట్ా పొదలోుకి యప఩ంచి, ఄఔవృడ

తలలు దాచ్ుకునన గారభసుులిన వారికి ఩ట్ాంచాలని, వాయుపెట్లా
చితిహంసలిన తటుాకోలేఔ పారణాలు కోలో఩యినవారిని అనందంగా
అయగించాలని ఩థఔం ఩నానయి అ భీఔయ అకారాలు.

వాట్ని బదయకొట్ా ఄవతలికి తయభటమో, పెదాగా ఄయవకుండా

చేమటమో ఏదో ఑ఔ ఩ని చేమట్టనికళ్ళున చ్ందుయడకి వాట్ శకిు
ఎటువంట్దో తెలిసపోయింది.

భుకువృలు పండ వసూలు చేసుునానడు బోలడనిన వెండ

నాణేలిన. వాట్ని తీసుకుపోయి గారభసుులకి ధ్యయపోసాుడు. సైనికులకు
఩నునలు చెలిుంచి, హాయిగా గారభంలోకి పోయే మారావ౅నిన వారికి
చ్ూపసాుడు.

అయాీమైపోయాయి అమ చ్ూజృలు. ఄ఩఩ట్ఔజృ఩డు భుందుకు

఩రిగెతిు ఄతని బుజంతట్ా ఄభనందించాలని ఄనిపంచింది. పలవలని

పేయంటం మాదిరిగా ఆజృ఩డు తను ఄఔవృడకిపోతే ఩రిసితి ఆంకో

విధంగా మాయవచ్ుచననే ఄనుమానం అమను ఔదలనీమలేదు.

“తిమమండ... నాణేలిన తీమండ... నాకు ఄవతల చాలా

఩నులునానయ్...” వెంటనే అ ఩ని చేమఔపోతే భరోసారి భయాన

కాయమఔిమానిన మొదలు పెట్లాందుకు సదధభవుతుననటుా పడకిళ్ుు

బిగిసూు హచ్చరించాడు చ్ందుయడు.

నిఠాయుగా నిలఫడ ఄంతకు భుందు చ్దివిన భంతారనేన భరో

రండుసాయుు చ్దివింది భఖ అకాయం.

ఆసుఔ భూటలు ఩డనటుా దఫుఫ దఫుఫన చ్ందుయడ పాదాల

దగివ౅య ఩డాాయి నాలుఖు పెదా పెదా సంచ్ులు....

“ఄంతే నామనా! రోజుకి రండుసాయుఔంట్ల ఎకువృవ ఩నిచేమవు

మా భంతారలు... వాట్తో సరిపెటుాకుని భభభలిన వదిలేయ్” చేతులు

జోడసూు పారరిించింది.
 “వదిలేసాును... ఄయితే మీయు ఇ చ్ుటుా఩టు నాకు

ఆంకజృ఩డూ ఔనిపంచ్కూడదు. దూయంగా వెళ్ళుపోవాలి” షయతు

విధంచాడు చ్ందుయడు.

“ఄడవిలో ఫతఔటం హాయిగా ఈంటుందని వచాచం. ఄడవి మా

఑ంట్కి సరి఩డదని తెలిసపోయింది. వచిచన చోట్కే వెళ్ళుపోతాం”

ఄంటూ ఄతని సమాధ్యనం కోసం ఎదుయు చ్ూడకుండా, అడ

అకాయం చెయిమ ఩టుాకుని ఑ఔవృ ఖంతు వేసంది భఖ అకాయం.

తెలుట్ పొఖ సుడులు తియుఖుతూ ఩యతమక్షం ఄయింది. పొఖ

గాలికి చెదిరిపోయిన తరావత చ్ూసేు ఄవి రండూ మామం

ఄయిపోయినటుా తెలిస వచిచంది.

“నిజంగా నీ తెలివి ఄమోగం. నినున ఎలా ఄభనందించాలో

నాకు తెలిమడం లేదు” వేఖంగా ఩రిగెతుుకు వచిచ చ్ందుయడ చెయిమ

఩టుాకుంటూ ఄననది వాయుణి.

“ననున తరావత ఄభనందించ్వచ్ుచ. భుందు భన

గారభసుులందరీన పలువ” ఄంటూ తన భుందు ఩డన సంచ్ులిన విప఩

చ్ూశాడు చ్ందుయడు. తళ్తళ్ మిలమిల మయుసుునన వెండ నాణేలిన
చ్ూసేసరికి ఔడుజృ నిండుగా భోజనం చేసనంత తృపు ఔలిగింది
ఄతనికి.

఩యుఖు ఩యుఖున పోయింది వాయుణి.

పావు గడమ తరావత పొదల భధమన తలలు దాచ్ుకునన

వాయందరిన వెంటబటుాకు వచిచంది. “ఇ నాణేలిన తీసుకుపోయి

సైనికులకు ఆవవండ. ఆంకజృ఩డూ ఄనాథల మాదిరి ఄడవిలోకి

పారిపోయి రాఔండ” నాణేల సంచ్ులిన గారభపెదాకి ఄందిసూు చెపా఩డు

చ్ందుయడు.

“మీకు మేభు సరైన భరామద చేమలేదు. ఄడవి దుం఩లు

కూడా అఔలి జౄరిుగా తీరేవయకూ పెటాలేదు. మాకోసం ఆంత ధనం

ఎలా సంపాదించారో మాకు ఄయిం కావడం లేదు” ఖదవ౅దసవయంతో

ఄనానడు గారభపెదా.

“ఄది దేవయహసమం. మీకు చె఩఩కూడదు. అలసమం చేమకుండా

గారభంలోకి వెళ్ళుపొండ” నవువతూ చెప఩ంది వాయుణి. చేతులిన

గాలిలోకతిు అమకు చ్ందుయడకి ఔలిప జమజమధ్యవనాలు

మొదలుపెట్టాయు గారభసుులు.
 “మీయు ఏ ఩ని చేసనా విజమం ఔలగాలి. మీకు బఖవంతుడు

అము రారోగామలు ఩యసాదించాలి. ఄషావిధ విధులు మీ ఔనుసననలలో

నిలఫడాలి” ఄంటూ పెదా పెదా మాటలు ఈ఩యోగించి దీవించాయు.

ఈబికి వసుునన నవువని ఄతి ఫలవంతంగా ఄదుభుకుంటూ

“తాతా వకుళ్ళనఖయం ఎంత దూయం?” ఄని ఄడగింది వాయుణి ఑ఔ
వృదుధడని.

“నలభై నాలుఖు కోోసులుంటుంది తల్లు. రండు రోజులు

఩యయాణం చేయాలి” చెపా఩డు ఄతను.

***

“తజృ఩ చేశాను చ్ందార... అ గారభసుిలతోపాటు గారభంలోకి

పోయి ఏదెైనా వాహనానిన తీసుకునే ఩ని.... నా కాళ్ునొజృ఩లు భళ్ళు

మొదలైనాయ్, ఄడవి గారభం దఖవ౅రినంచి ఫమలుదేరిన అయు

గడమల తరావత భరోసారి నస మొదలుపెట్ాంది వాయుణి.

ఄ఩఩ట్కి చీఔట్ పోయి వెలుఖు వచిచ చాలాసేపెైంది. ఎండ

వేడమికి మొకం మీదినించి ఔనులోుకి జ్యయుతునన సేవదబిందువులిన

ఄయచేతులతో ఄదుాకుంటూ ఑ఔసారి భుందుకు చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
 దూయంలో ఄడవిచెటు పెైభ్యఖంలో నించి సననగా గాలిలోకి వీసూు
ఔనిపంచింది ఄతనికి సననపాట్ పొఖ...

“ఄమమనామనోయ్. ఄది భళ్ళు ఔనిపంచిందా? ఆంకో గారభం.

ఄందులో వకుళ్ళనఖయజృ సైనికులు. వదుా చ్ందార, భనం ఄటుకేస

పోవదుా” ఄతనితోపాటు తను కూడా ఄబమంతయం వెలిఫుచిచంది

వాయుణి.

“భరేం పయవాలేదు... ఆ఩఩ట్కిజృ఩డు ఇ దారిని వదిలి

఩ఔవృకిపోయి కొతుదారిని వెతుకువృనే ఒపఔ నాకు లేదు” ఄంటూ

భుందుకే నడచాడు ఄతను.

ఄయధగడమ తయువాత ఔనిపంచింది వారికి, జౄయవ కాలంలో

ఎవరో ధరాభతుభలు బాటసాయుల కోసం నిరిభం఩చేసన పాతకాలజృ
ధయభసతిం.

“యండ... యండ...నడచి నడచి ఄలసపోయినటుానానయు.

భండువాలో మతుట్ చా఩లు ఩రిచి ఈనానయ్. నడుభులు వాలిచ

విశారంతి తీసుకోండ. వంటలు మొదలైనాయి” ఄంటూ వారిని

చ్ూడగానే ఎదురొచాచడో వమకిు.

“మీయు ఎవరో తెలుసుకోవచాచ?” ఄడగింది వాయుణి.

 “ఇ సతింలో కా఩లాదాయుడని. బాటసాయులకు అతిథమం

ఆవవటం నా విధ, ఔయువమం” ఄంటూ వారిని వెంటబటుాకుని

భండువాలోకి తీసుకుపోయి ఄఔవృడ ఩రిచి వునన చా఩లను
చ్ూపంచాడు. ఄంతట్తో అఖకుండా చ్లుట్ భంచినీట్ని రండు

భట్ాభుంతలోు తెచిచ ఆచాచడు.

ఎఔవృడకోపోతునన పారణాలు తిరిగి వచిచనటుయింది వాయుణికి.

“ఇ సతారనిన ఎవయు ఔట్ాంచారో చె఩఩ఖలరా?” ఄని ఄతనిన ఄడగింది.

“ఄబోఫ.... చాలాకాలం ఄయింది తల్లు. నా తండి ఫతికి

ఈననజృ఩డు ఩యవిళ్దేశానికి ఩యబువెైన ఻రిుసేనులవాయు ఑ఔసారి ఆటుగా

వచాచయా.

ఇ ఄడవిదారిలో ఩యయాణం చేసే బాటసాయులకు సరైన విడది

సౌఔరామలు లేఔపోవడానిన చ్ూస సవమంగా తనే దఖవ౅య ఈండ భరీ
నిరిభం఩చేశాయట. వచీచపోయే వారి ఄతిథి భరామదల కోసం అ

కాలంలోనే ఄయలక్ష ఫంగాయు నాణేలిన నా తండికిచాచయట”

చెపా఩డతను.

కుతూహలంగా వింటునన వాయుణి పెదవుల మీదికి వెంటనే

఩రిగెతుుకు వచిచంది ఑ఔ ఄందమైన నవువ.
 “ఆందులో నవవట్టనికి ఏభుంది?” ఄడగాడు.

“తలిుదండుయలు చేసన పా఩జృణామలు ఏవెైనాసరే సంతానం మీద

తభ ఩యభ్యవం చ్ూపసాుమని ఖుయుదేవులు ఄంటూ ఈండేవాయు”
చెప఩ంది వాయుణి.

“ఄంట్ల? అ మాటకి, ఆఔవృడ ఩రిసితికి ఏమిట్ సంఫంధం?”

చిరాకుగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.

“ఆజృ఩డు చెప఩నా నీకు ఄయిం కాదు. ఑ఔ తండి చేసన

భంచి఩ని కొడుకివృ ఈ఩యోఖ఩డుతుందని నాకు తెలిస వచిచంది.

ఄందుకే నవువ వచిచంది” ఄననది వాయుణి.

ఄయిం కాలేదు చ్ందుయడకి. రట్ాంచ్లేదతను.

“఑కోవృసారి నువేవం మాట్టుడతావో నీకే తెలిమదు. వట్ా జడుా

మొఖానివి” ఄంటూ చా఩మీద ఄటు తిరిగి ఩డుకునానడు.

“నువువ ఏభని ఄనుకునాన, ఎనిన ఄనుకునాన నాకు

ఄనవసయం. నాకు తెలిసంది చెపా఩ను. వింటం, వినఔపోవడం నీ

ఆషాం” ఄంటూ తనూ మేను వాలచబోతుండగా - వినవచిచంది

అమకు అ వేద఩ఠన శఫాం.

 మేను వాలేచ అలోచ్నను వియమించ్ుకుని, వేఖంగా ఄటుకేస
వెళ్ళుంది అమ. సతిం వెనుఔ భ్యఖంలో ఄఖుపంచారామకు ఩దిభంది

విజృయలు.

అచాయ వమవహారాలు ఄధఔమైనందువలు సతిం భనిషి తయాయు

చేయించే అహారానిన వాయు తీసుకోవడం లేదు. ఄతను సభకూరిచన

దినుసులతో తభ అహారానిన తామే తయాయు చేసుకుంటునానయు.

఑ఔ పెదా చెటుాకింద పొయిమ చేస కుండలో ఄననం

వండుతునానయు వారిలో ఆదాయు.

మిగిలినవాయు వలయాకాయంలో కూయుచని వేద఩ఠనం

చేసుునానయు. ఄడుఖులో ఄడుఖు వేసుకుంటూ వారి దఖవ౅రికి పోయి

వినమంగా నభసావృయం చేసంది వాయుణి.

“దీరావెముషాభనబవ... ఑ంటరిగా ఇ కాయడవిలోకి వచాచవేమిట్

తల్లు? ” అశీయవదిసూు ఄడగాడొఔ వృదుధడు.

“వకుళ్ళనఖయం వెళ్ుతునానభు. నా వెంట నా జతగాడు తోడు

ఈనానడు. మీరేమిట్ ఇ ఩యదేశంలో?” వెంటనే అ వృదుధడన ఄడగింది

వాయుణి.
 “ఄతియుదియాఖభని ఑ఔ భహాయాఖం చేయాలని మా కోరిఔ.

ఄందుకు చాలా ధనం కావాలి. ధరాభతుభలు ఎఔవృడ ఈంట్ల

ఄఔవృడకిపోయి సహామం చెమమభని ఄరిిసుునానం. వకుళ్ళనఖరానికి

఩యబువెైన ధనదతుులవాయు కూడా ఏమైనా ఆవవఔపోతారా ఄని అ

నఖరానికి ఫమలుదేరాభు” ఎటువంట్ దా఩రిఔభు లేకుండా
చెపా఩డు అ వృదధ బారహభణుడు.

తల ఉప భరోమాయు నభసవృరించి, వెనకివృ వచేచసంది

వాయుణి. “ఏభని చెపా఩యు వాళ్ుు? నినున కూడా సహామం

ఄడగారా?” ఩డుకునన చోట్నించి ఔదలని చ్ందుయడు నవువతూ

ఄడగాడు.

“ఄది కాదు చ్ందార. వారినీ వీరిని యాచించి ధనం పోఖు చేసుు

ననటుానానయు. వకుళ్ళనఖయంలో వారికి తి఩఩లు త఩఩వేమోనని నాకు

ఄనిపస్ుంది” చెప఩ంది వాయుణి.

“వకుళ్ళనఖయం పేయు త఩఩ భనకేమీ తెలిమదు. వారికి అ

నఖరానిన ఩రిపాలించే భనిషి పేయు తెలుసు. ఄతని ఩దధతులు కూడా

తెలిసే ఈంట్టయ్.... ఏది ఏమైనా ఄది భనకి ఄనవసయం. భన దారి

భనది” ఆంకో ఩ఔవృకి దొరిు ఔనులు భూసుకుంటూ చెపా఩డు
చ్ందుయడు.

చ్ూసూు చ్ూసూు ఈండగానే మిటాభధ్యమహనజృ వేళ్ ఄయింది.

ఔయచ్యణాలను శుబి఩యుచ్ుకోవట్టనికి నీయు ఆచిచ, వారిదారి఻ ఄడవి

అకులతో కుట్ాన విసుళ్ులో వేడ వేడ భోజనం వడాంచాడు సతిం
భనిషి.

“రాతిికి భంచి పలహాయం తయాయు చేయిసాును. రేజృ ఈదమం

వయకూ విశారంతి తీసుకుంట్ల మీ ఄలసట తీరిపోతుంది. పారతఃకాలంలో

఩యయాణం కావచ్ుచ” ఄంటూ చెప఩ ఄవతలికి వెళ్ళుపోయాడు.

“ఄతి వినమం ధూయు లక్షణం” భోజనం భుగించి

భండువాలోకి వసూు సననగా ఄననది వాయుణి.

“నీకు ఄనీన వింతగానే ఔనిపసుయ్... మాట్టుడకుండా కూరోచ”

చా఩మీద మేను వాలాచడు చ్ందుయడు.

ఄతను నిదికు ఈ఩ఔిమిసుుననటుా ఖయహంచి, సతిం వెనుఔ ఈనన

విజృయల దఖవ౅రికిపోయింది వాయుణి. చీఔట్ ఩డేవయకూ వారితో

మాట్టుడుతూ కాలక్షే఩ం చేసంది.

 తభను ఖురించి, తాభు చేమదలుచ్ుకునన ఄతి యుదియాఖం
ఖురించి చెపా఩యు వాళ్ుు. ఄంతవయకూ తాభు పోఖుచేసన ధనజృ

భూటలిన కూడా చ్ూపంచాయు.

“భండువా ఩ఔవృనే ఑ఔ చినన భందియం ఈంది. ఇ రాతిికి మీయు

అ భందియంలోనే నిదిచేమండ. ఇ ధనజృ భూటలతో అయుఫమట

నిలువ కూడదు” అకరోు చెప఩ంది వాయుణి. “ఄతియుదియాగానికి

ఄధ఩తి ఄయిన భహాయుదుయడు మా఩టు దమచ్ూపసాుడు.

ఆ఩఩ట్వయకూ జయుఖని చెడు ఇ రాతిికి జయుఖుతుందా?” నవువతూ

అమ మాటలిన కొట్ాపారేశాడు ఑ఔ విజృయడు.

చీఔట్఩డన వెంటనే అభుదదీపాల వెలుఖులో చ్ఔవృగా

వేయించిన సనఖలు ఎయయగా కాలిచన మొఔవృజొనన పొతుులు తీసుకువచిచ
ఆచాచడు సతిం భనిషి.

“నియబమంగా నిదిచెమమండ. నేను భుందుభ్యఖంలో కా఩లా

ఈంట్టను” ఄని చెప఩ వెళ్ళుపోయాడు.

పలహాయం జౄరిు ఄయిన వెంటనే భళ్ళు నిదికు ఈ఩ఔిమించిన

చ్ందుయడ మీద యుసయుసలాడంది వాయుణి. “అశయభం వదిలిన దగివ౅రినంచి
నీకు తిండ మీద, నిదిమీద యావ ఎకువృవెైంది. నిదిని అజృకోలేవు.

అఔలిని తటుాకోలేవు. ఆలా ఄయితే ఔషాం” ఄంటూ నిందించింది.

సమాధ్యనంగా ఄతను కూడా ఏమైనా మాట్టుడతాడేమోనని

ఎదుయు చ్ూసంది. ఄ఩఩ట్కే నిదిలోకి వెళ్ళుపోయి ఈనానడు ఄతను.

ఄసలు అమ నిందావాకామలోు ఑ఔవృట్ కూడా ఄతని చెవికి చేయలేదు.

భుకువృను ఖట్ాగా రండు సాయుు ఎఖబీలిచ, కో఩ంగా తలను విదిలించి

తను కూడా చా఩మీద ఩డుకుననది అమ. నిదిరాలేదు.

ఄజృ఩డే కాదు. ఄయధరాతిి సభమం దగివ౅య ఩డుతుననజృ఩డు

కూడా భూతలు ఩డలేదు అమ ఔనులు.

' ఖుయుదేవులు ఄ఩఩గించిన ఩నిని సఔిభంగా జౄరిు

చేసేంతవయకూ నాకు నిది సరిగావ౅ ఩టాదు' ఄని తనకు తనే
సమాధ్యనం చెజృ఩కుంటూ ఩ఔవృకు వతిుగిలి ఩డుకోబోతుండగా -

ఔనిపంచాడు సతిం భనిషి.

ఄడవి జంతువుల దావరా ఎటువంట్ ఄపామభు రాకుండా

సతిం భుందు భ్యఖంలో ఈండవలసన అ భనిషి భండవాలోకి
ఎందుకు వసుునానడో అమకు బోధ఩డలేదు. లేచి కూరోచకుండా

ఄలాగే ఩డుకుని నిది నట్ంచింది. రండు నిమేషాల పాటు వారిదారి

దఖవ౅రే నిలఫడాాడు సతిం భనిషి. అ తరావత నిశిఫాంగా ఄడుఖులు

వేసూు సతిం వెనుఔ భ్యఖంలోకి ఫమలుదేరాడు.

తన ఔదలిఔలు ఄతనికి ఔనిపంచ్వని స఩షాం ఄయిన వెంటనే

చ్ందుయడని తట్ా లేపంది వాయుణి.

ఔనులతోనే వెనుఔ భ్యఖంలోకి చ్ూపంచింది.

చ్జృ఩డు చేమకుండా లేచాడు చ్ందుయడు. ఄడుఖులు ఎతిుఎతిు

వేసూు ఄటుకేసపోయాడు. ఄతని వెనుకే నడచిన వాయుణికి, సతిం

వెలు఩ల ఔనిపంచిన దృశమం వి఩రీతమైన బయానిన, ఄసహామనిన

ఔలుఖజేసంది.

దుసుులోు దాచ్ుకునన ఩దునెైన ఔతిుని ఫమట్కి తీస నిదిపోతునన

విజృయల దఖవ౅రికిపోతునానడు సతిం భనిషి.

ఄతని ఈదేాశమం ఏమిట్ల ఑ఔయు చెపా఩లిసన ఄవసయం లేకుండానే

ఄవఖతమైపోతోంది.

గాఢనిదిలో ఈనన విజృయలందరి దఖవ౅యకు నిశిఫాంగా వెళ్ళు తన ఔతిుకి

ఫలి ఆవవబోతునానడు ఄతను.
 అ శరీరాలిన తీసుకుపోయి ఄడవిలో దాచేసాుడు. వారినీ వీరిని

యాచించి విజృయలు సంపాదించిన ధనానిన మొతుం తను

సావధీన఩యుచ్ుకుంట్టడు.

“బాటసాయులకు ఈ఩యోఖ఩డాలని ఑ఔ ధయభ ఩యబువు సతారనిన

ఔట్ాంచి, నియవహణ నిమితుం ఄంతులేని ధనానిన ఆచాచడు. అ ఩యబువు

ఈదేాశామనిన నాశనం చేసుునానడు ఇ దోరహ. ఄడుాకోవడం నీ ధయభం...

ఔయువమం” ఩ళ్ుు బిఖ఩డుతూ చ్ందుయడకి చెప఩ంది వాయుణి.

ఄందరిలోకి కాసుంత ఫలంగా ఈనన విజృయడ దఖవ౅య నిలఫడ ఔతిుని

ఄతని గంతుకేస ఖురిపెడుతునానడు సతిం భనిషి. వింట్నించి

వెలువడన బాణంలా భుందుకు దూసుకుపోయాడు చ్ందుయడు.

఩రిగెతుుతూనే గాలిలోకి ఎగిరాడు. ఔతిుని విజృయడ గంతుమీదికి

దిం఩బోతునన సతిం భనిషికి వినిపంచింది ఄలికిడ.

ఄదిరి఩డ వెనకివృ చ్ూశాడు ఄతను.

గాలిలో ఈండగానే ఎడభ పాదానిన జ్యచి ఫెడీభని ఄతని

ఖుండెలమీద తనానడు చ్ందుయడు. లావుపాట్ ఫండరాయి వచిచ

ఖుండెల మీద ఩డనటుు బాధగా ఄరిచాడు సతిం భనిషి.

 నిదారబంఖం ఄయింది విజృయలందరి఻.... ఔళ్ుు తెరిచీ తెయువగానే

ఔనిపంచిన దృశమం వి఩రీతమైన బయానిన ఔలిగించింది వాయందరి఻.

హడావుడగా పెైకి లేచి ఆవతలికి ఩రిగెతుుకు వచాచయు. “బమ఩డఔండ.

మీకు ఎటువంట్ ఩యమాదభూ లేదు. నా జతగాడు అ నీచ్ుడ ఄంతు

చ్ూసుునానడు” జరిగింది ఏమిట్ల వారికి వివరించి చెజృతూ బరోసా

ఆచిచంది వాయుణి.

సతిం భనిషిని కొట్ానచోట కొటాకుండా చితి విచితిమైన దెఫఫలు

కొడుతునానడు చ్ందుయడు. గావుయు గావుయుభని ఄయుసుునానడు

ఄతను. “ఫుదిధ వచిచంది బాబోయ్. నాకు తగిన శాసు జరిగింది.

వదిలిపెటుా భహావీయుడా... నీ కాళ్ుు ఩టుాకుంట్టను” చేతులు

జోడంచి ఄదే఩నిగా వేడుకుంటునానడు.

“తగిన శాసు జరిగిందని ఑జృ఩కుంటునానడుగా. ఆఔ వదిలేయ్

చ్ందార” ఑ఔ ఄడుఖు భుందుకు వేసూు చ్ందుయడకి చియునవువతో

చెప఩ంది వాయుణి.

“వదిలేమటం ఎలా కుదుయుతుంది వాయుణీ? కుఔవృ తోఔ ఎలా

ఈంటుందో నీకు తెలిమదా?” ఑ఔవృక్షణంపాటు వెనకివృ తగివ౅ ఄడగాడు
చ్ందుయడు.
 ఄతనిన ఑ప఩ంచే శకిు ఎవరికి ఈందో సతిం భనిషికి
ఄయిమైపోయింది. కింద ఈననవాడు కాసాు ఑ఔవృ ఖంతులో పెైకిలేచి

ఄమాంతంగా వాయుణి పాదాలమీద దఫుఫన ఩డపోయాడు. “య఺ంచ్ు

తల్లు! ననున కాపాడు. నలిగిపోయింది నా ఑ళ్ుు. విరిగిపోయినయ్

ఎభుఔలు. డజృ఩లు మోగిసుుననటుా పెదాపెదా శబాాలు

విన఩డుతునానయ్ చెవులకి” ఄంటూ ఫతిమాలటం మొదలుపెట్టాడు.

పారిపోవట్టనికి ఄతను పెైకి లేచాడనుకుంటూ, ఄతని వెనుకే

వచిచన చ్ందుయడ ఖుండెలమీద చెయిమవేస ఫలభంతా ఈ఩యోగించి
వెనకివృ నెట్ాంది వాయుణి.

“఑ఔవృ ఄవకాశం ఆచిచ చ్ూదాాం. మారిపోయానని

ఄంటునానడుగా.... నభుభదాం. ఑ఔవేళ్ భళ్ళు తన పాత ఫుదిధని

఩యదరిించ్టం మొదలుపెడతే ఇసారి తలనరికి సతిం ఖుమాభనికి

వేలాడఔడదాం...” ఄని చెప఩ సతిం భనిషికేస చ్ూసంది.

“బా఩నమమలు ఔదా! ఏం చేసనా ఄడగేవాళ్ుు లేయని ఄనుకుని ఏదో

ఔకువృరిు఩డబోయాను. ఆంకజృ఩డూ ఆలా చేమను....” చెం఩లు

వేసుకుంటూ పెైకిలేచి సతింలోకి వేఖమైన ఩యుఖుతీశాడు ఄతను.

 వెంటనే చ్ందుయడని చ్ుటుాభుట్ా ఔృతజఞత ఈట్ా఩డే చ్ూజృలతో
ఄతనిన చ్ూసూు అశీయవచ్న భంతారలను చ్దవటం మొదలుపెట్టాయు
బారహభణులు.

ఆఫఫందిగా చ్ూసూు ఄవతలికి ఄడుఖు వేమబోయిన చ్ందుయడ

చేతిని ఖట్ాగా ఩టుాకుని ఄఔవృడ నుండ ఔదలకుండా నిలబట్లాసంది
వాయుణి.

“దెైవిఔశకుులతో కూడన భంతిజ఩ం చేసే విజృయల అశీరావదాలకు

ఎంతో భహభ ఈంటుంది. వీరికి భనం ఎంతో కొంత ద఺ణ

సభరి఩ంచ్ుకోవాలి. ఎలా?” ఄని ఄడగింది. తెలుమొకం వేశాడు

చ్ందుయడు.

ఄడవిలో ఈండగా భీఔయ అకారాలు సృషిాంచిన వెండ నాణేల

భూట లనినట్నీ గారభసుులకే ఄరి఩ంచాడు.

కింద఩డ గిలగిలలాడనా ఔనిపంచ్దు తన దగివ౅య ఑ఔవృ చిలిుఖవవ

కూడా... ఏం చేమటం?

“వీళ్ుు వకుళ్ళ నఖరానికే వసుునానయు ఔదా! ఄఔవృడకి పోయిన

తరావత ఏదో ఑ఔట్ చేస ఎంతో కొంత సంపాదించ్వచ్ుచ. నువువ

ఔంగాయు఩డాలిసన ఄవసయం లేదు” తనే ఑ఔ మారావ౅నిన సూచించింది
వాయుణి.

తేలిఔ఩డన భనసుసతో నిఠాయుగా నిలఫడాాడు చ్ందుయడు. వారి

సంభ్యషణతో తభకు నిమితుం లేనటుా అశీయవచ్న భంతారలను జౄరిుగా

చ్దివాయు బారహభణులు.

“ఄవి యుదియాఖం చేమటం కోసం వారిని వీరిని యాచించి

మేభు కూడబట్ాన ధనం. హుళ్కివృ కాకుండా కాపాడన వీయుడవి....

నువువ, నీ ఩ఔవృన ఈనన ఫంగాయుతలిు సిమితంగా కూయుచంట్ల మీ

బవిషమతుు ఎలా ఈంటుందో చెజృతాం. చె఩఩భంట్టవా?” చ్ందుయడని

ఄడగాయు.

ఄలవాటు ఩యకాయం వాయుణికేస చ్ూశాడు చ్ందుయడు. రండో

అలోచ్న ఄననది లేకుండా తల ఉ఩వలిసన వాయుణి ఇసారి మాతిం

ఄలా చేమలేదు.

“మా బవిషమత్ ఎలా ఈంటుందో తెలుసుకోవాలిసన ఄవసయం

మాకు లేదు. మేభు ఈత఩లభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం

చేసుునానం. తెలుసు కోవాలిసంది ఏమైనా ఈంట్ల మా ఖుయుదేవులే

మాకు సవమంగా తెలిమచేసాుయు. మీ ఄభమానానికి ఔృతజుఞలభు”

ఄంటూ నిరాఔరించింది.

“ఄలాగా... ఈత఩లభహరిి గ఩఩తనానిన ఖురించి మేభు కూడా

విని వునానం. అమన అశయభవాసులకు ఩యతేమఔంగా మేభు

చె఩఩ఖలిగింది ఏమీ ఈండదు. భరి మీయు చేసన సహాయానికి ఩యతిగా

మేభు ఏదో ఑ఔట్ చేమటం సభుచితం.... ఏం చేమభంట్టయు?”

ఄంటూ తన ఩ఔవృన ఈనన విజృయలవెైజృ చ్ూశాడు ఄందరిలోకి వృదుాడు.

“కోనేట్ఖటుా దగివ౅య భనం చ్ూసన భచ్చల ఖురారనిన ఖురించి

చె఩఩వచ్ుచ. ఆటువంట్ సాహసవీయుడకి సరి఩డే వాహనం ఄది” రండు

క్షణికాలపాటు అలోచించి చెపా఩డు వారిలో ఑ఔ విజృయడు.

సంతోషించినటుాగా చియునవువతో తలవూపాడు వృదధ బారహభణుడు.

“భచ్చల ఖుయయమా! ఄదేమిట్?” అశచరామనిన ఄణుచ్ుకోలేఔ

కుతూహలంగా ఄడగింది వెంటనే వాయుణి.

“తల్లు! ఆఔవృడకి రండు కోోసుల దూయంలో కోనేట్ఖటుా ఄనే

కొండఖుటా ఈంది. దాని ఩రిసరాలోు ఑ఔ ఫలిషామైన ఄశవం

తియుగాడుతూ ఈంటుంది. ఆఔవృడకి వచేచభుందు మేభు దానిన

చ్ూశాభు. దానిన ఩టుాకుని భచిచఔ చేసుకోఖలిగితే ఄతమదుబతమైన

వాహనం ఄవుతుంది” అమకు నెభభదిగా చెపా఩డు వృదధ బారహభణుడు.

సరిగావ౅ ఄదే సభమంలో తిరిగి సతింలోనించి తల ఫమట్కి

పెట్టాడు సతిం భనిషి.

“ఆదిగో... అ బా఩నమమల మాటలిన విని అశ఩డఔండ. అ

భచ్చల ఖుయయం సామానమమైంది కాదు. దానిన ఩టుాకోవట్టనికి

చాలాభంది ఎనోన ఩యమతానలు చేస పారణాలు పోగటుాకునానయు. మీ

భంచికోరి చెజృతునానను” ఄని చెప఩లో఩లికి వెళ్ళుపోబోతుండగా

అపంది వాయుణి.

“ఄది ఄంత బమంఔయమైనదా? భనుషుమలను చ్ం఩ట్టనికి

ఄలవాటు ఩డన పారణమా?” ఄని ఄడగింది.

“ఄది చ్ంజృతుందో, అ ఩యదేశంలో తిరిగే కూయయభృగాలు

చ్ంజృతునానయో ఎవరి఻ తెలిమదు తల్లు... తెలిసందలాు ఑ఔవృట్ల... అ

ఄశవం కోసం వెళ్ళునవాయు ఎవయూ పారణాలతో వెనకివృ వచిచందిలేదు”

చెపా఩డు సతిం భనిషి.
 కింది పెదవిని భుని఩ళ్ుతో నొకువృకుంటూ దీయవెమైన
అలోచ్నలో఩డన వాయుణికేస చ్ూస ఏమిటననటుు ఩యశానయిఔంగా తల
ఎఖుయవేశాడు చ్ందుయడు.

“నడచి నడచి భన పాదాలు ఎందుకూ ఩నికిరాకుండా

పోతునానయ్... ఫలిషామైన వాహనం భనతో ఈంట్ల భహా హాయిగా

ఈంటుంది. రండు భూడు కోోసుల దూయంలోనే ఈంటుందని

ఄంటునానయు ఖదా! ఑ఔ ఩యమతనం చేస చ్ూసేు? ” చ్ందుయడని ఄడగింది

వాయుణి.

ఏదెైనా అలోచ్న అమ భనసుసలోకి ఩యవేశిసేు అ ఩ని జరిగేవయకూ

అమ విశయమించ్దని చ్ందుయడకి తెలుసు “తెలువారాఔ చ్ూదాాం” ఄంటూ
వెనుతిరిగి భండువాలోకి వచాచడు. విజృయలందరినీ తనతోపాటు

ఄఔవృడకి తీసుకు వచిచంది వాయుణి. “నాకు నిది రావటంలేదు. మీయు

నిది చేమండ. నేను కాజృంట్టను” ఄంటూ వాయందరి఻ సతిం

భనిషితో చిరిచా఩లు ఆప఩ంచింది.

***

“దేవభందాయ వృక్షాల దఖవ౅రికిపోయి వాట్ బయడును

తీసుకుయభభని భనం మీ బటులిన ఩ంపంచి చాలారోజులైంది.
ఆంకారాలేదు. కాయణం ఏమై ఈంటుంది మితిమా?” తూయు఩దికువృ

తెలుఫడాాఔ కొండవాఖు దఖవ౅రికి నడుసూు ఈనభతుుడని ఄడగాడు ఄతని

జతగాడు డంబకుడు.

“కాయణం నాకు కూడా ఄయిం గావటం లేదు. ఇపాట్కి

వచేచయాలి” ఄనానడు ఈనభతుుడు.

“నాకు తెలుసు మితిమా! ఇ భధమ ముదాధలు లేవు. తేయగా

తిని తాప్రగా కూయుచంటునానయు మీ బటులు. ఫదాఔం బాగా ఄలవాటు

ఄయిపోయి వుంటుంది. మీ తండిగారికి చెప఩ ఄందరి తలలు తెఖ

నరికించేసేు మిగిలినవాయు బాఖు఩డతాయు” రాజనీతిశాసుీం జౄరిుగా

ఓపోసన ఩ట్ానటుా చెపా఩డు డంబకుడు.

అ మాటలకు ఈనభతుుడు ఎటువంట్ సమాధ్యనం చె఩఩లేదు.

ఄతని చ్ూజృ మాతిం కొండవాఖు ఄవతలి ఑డుామీద కేందీిఔరించ్ఫడ

వుంది.

“ఏభయింది మితిమా? నీకు ఏమి ఔనిపంచింది?” ఄంటూ

తను కూడా ఄటు చ్ూశాడు డంబకుడు.
 నలిగి దుభుభ కొటుాకునన దుసుులు ధరించి వునన ఑ఔ మువతి
నిలఫడ ఈంది ఄవతలి వొడుామీద. ఖలఖలభని శబాాలు చేసూు వేఖంగా

఩యవహసుునన వాఖులోని నీట్వంఔ బదుయు బదుయుగా చ్ూస్ుంది.

“హేయ్.... ఎవయు నువువ? ఏం చేసుునానవ ఄఔవృడ?” బిఖవ౅యగా

ఄరిచాడు డంబకుడు.

ఈలికివృ఩డనటుు ఄయి ఄంతలోనే సయుాకుంది అమ. చేతులు

ఉజృతూ ఏదో చెప఩ంది కాని, ఈనభతుుడకి, డంబకుడకి అ మాటలు

వినఫడలేదు.

“ఄవతలి ఑డుాకు పోదాం” ఄంటూ డంబకుడ సమాధ్యనం

కోసం ఎదుయు చ్ూడకుండానే వాఖులోదిగి, వేఖంగా ఄవతలి ఑డుాకు
చేయుకునానడు ఈనభతుుడు.

నీళ్ుంట్ల, ఄందులోను వేఖంగా ఩యవహంచే వాఖులంట్ల

డంబకుడకి చాలా బమం. ఄందువలు ఆవతలి ఑డుానే అగిపోయి

ఄదంతా చ్ూసుునానడు.

“ఄయామ! ఄడవిలో దారితప఩ నానా బాధలు ఩డుతునానను.

దగివ౅రోు ఏదెైనా గారభం ఈననదేమో చె఩఩ండ. దారి తెలుసుకుని నా

బయుకు సమాచాయం ఩ంపంచ్ుకుంట్టను” వినమంగా ఈనభతుుడకి
చెప఩ంది ఄవతలి వొడుాన నిలఫడ వునన మువతి.

఩యువపారమంలో ఈనన అమ ఑ంజృసొంజృలిన దగివ౅రినంచి

చ్ూసేసరికి జగేలభననయ్ ఈనభతుుడ ఔళ్ుు. తను ఎవరో ఎఔవృడ ఈనానడో

భరిచిపోయాడు ఄతను.

“నీకు దారి చ్ూపంచ్టం ఑ఔవృట్లకాదు, దగివ౅య ఈండ

సవమంగా తీసుకు పోతాను. భరి ఄందువలు నాకు ఈ఩యోఖం

ఏమిట్?” వంఔయగా చ్ూసూు ఄనానడు.

ఄతని మాటలోుని ఖూడాయిం తనకు ఄవఖతం ఄయినటుు

సఖువ౅తో మలిఔలు తిరిగిపోయింది అమ.

“ఄవతలి వొడుాన నీ జతగాడు చ్ూసుునానడు...” ఔనులతోనే

ఄటు చ్ూపసూు ఄననది.

“వాడా? వాడు వట్ా శుంఠ.... నేను ఏమి చేసనా ఎవరి఻

చె఩఩డు. భరి అలసమం దేనికి?” ఄంటూ అమ చేయి

఩టుాకోబోయాడు. మతుగా నవువతూ ఑ఔ పొదచాటుకు జరిగిందామ.

“మితిమా! ఏమిట్ సంఖతి? ఏం చేసుునానవ నువువ?” విషమం

ఏమిట్ల సరిగావ౅ తెలిమని డంబకుడు దూయం నుంచే పెదాగా ఄరిచాడు.

ఄతని ఄయుజృను ఩ట్ాంచ్ుకోలేదు ఈనభతుుడు. తను విదామరిి

ఄనే మాటను భరిచిపోయాడు... అశయభవాసంలో ఫిహభచ్యమదీక్ష

త఩఩నిసరి ఄనే నిమమానిన కూడా విసభరించాడు. ఖుయుదేవులకు

తెలిసేు అఖయహంతో యఖులుకుపోతాయని తెలిస కూడా ఩ఔవృకు నెట్లాశాడు.

“఩లుటూరిదానివే ఄయినా సుందరీ ఄందం ఄజౄయవం

ఄదుబతం” ఄంటూ పొదచాటుకు పోయిన అ ఩డుచ్ును తన
బాహువులతో ఫలంగా చ్ుట్లాశాడు.

సరిగావ౅ ఄజృ఩డే ఎవరో చిననగా గంతు సవరించ్ుకునన సవవడ

ఄతని చెవులకు నెభభదిగా చేరింది.

ఄదిరి఩డ వెనకివృ చ్ూసేసరికి ఔనిపంచాడు పొదకు సరిగావ౅

భూడు ధనువుల దూయంలో ఈనన ఑ఔ పెదా చెటుా చాటు నుంచి
ఆవతలికొసుునన అఖంతకుడు ఑ఔతను.

“ఎవయు నువువ? ఏం ఩ని నీకు ఆఔవృడ?” తను

కౌగిలించ్ుకోబోయిన మువతిని ఎడభ చేతోు ఄవతలకు నెడుతూ
కో఩ంగా ఄడగాడు ఈనభతుుడు.
 “నేను ఎవరినో, ఆఔవృడ నాకు ఏమి ఩నో తరావత చెపాును.

భుందు నీ సంఖతి చెజృ఩. నువువ చేసుుననది ఏమిట్? ఈత఩లభహరిి

అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసూు కూడా నీతితప఩ ఩యవరిుంచే నీ ఖురించి

నీ ఖుయుదేవులకు చెపతే ఏభవుతుందో అలోచించ్ు” ఄనానడు అ వమకిు.

చెభటలు ఩ట్లాశాయి ఈనభతుుడకి. తన చేతల ఖురించి భహరిికి

తెలిసేు, అపెైన ఉహంచ్ట్టనికి కూడా బమం వేసంది ఄతనికి. ఄసలు

ఄటువంట్ ఩రిసితిలోకి తను ఄడుఖుపెటాడం ఏమిట్ల ఄయిం కాలేదు

ఄతనికి.

“఑ంటరిగా వుననదని ఏదో కాసుంత భనసు఩డాాను. నేను

ఎవరినో తెలుసా?”తన ఔలవయపాటును ఔప఩పెటుాకోవట్టనికి ఩యమతనం

చేసూు ఄనానడు

“తెలుసు. పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజువి.

నీవంట్వాడు చేమవలసన ఩నిమాతిం కాదు ఆది” ఄనానడు అ

భనిషి ఄంతే ఔటువుగా.

“జరిగినదానికి నేను కూడా చింతిసుునానను. నా తండిగారికి

ఔఫుయు఩ంప నీకు ఄనేఔమైన ఫహుభతులు ఆప఩సాును. ఆఔవృడ నుండ

వెళ్ళుపో” ధైరామనిన కూడఖటుాకుంటూ హుందాగా ఄనానడు ఈనభతుుడు.

 “అశయభవాసవి... అ ఩ని ఎలా చేమఖలవు?” ఄడగాడు అ

వమకిు. దుసుులిన తడుభుకునానడు ఈనభతుుడు.

తన తండికి ఔఫుయు ఩ంపంచ్టం ఎలాగో ఄతనికి తెలిమలేదు.

మువరాజు ఄయహతను సూచించే అబయణాలుగాని, ఔనీసం ఏదెైనా లేక

రామట్టనికి ఄవసయమైన సామాగియ కాని ఄతని దగివ౅య ఏమీలేవు.

ఄవతలి ఑డుానవునన డంబకుడకి చెపతే ఏదో ఑ఔ ఈపాయానిన

అలో చిసాుడు. కాని జరిగింది తెలిసేు ఄతని ఩యవయున ఎలా వుంటుందో

తెలిమదు.

“కాలయా఩న ఄనవసయం. నేను మీ అశయమానికి పోతునానను”

ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడా భనిషి.

చ్టుకువృన చేతిని ఄడాంపెట్ా ఄతనిన అపేశాడు ఈనభతుుడు.

“ఏం చేమభంట్టవో చెజృ఩. నువేవం చెపతే ఄది చేసాును”

ఫతిమిలాడుతుననటుుగా ఄనానడు.

“ఄయితే నీ ఖుయుదేవుడకి ననున ఩రిచ్మం చెయ్.... నీకు నా

ఖురించి బాగా తెలిసనటుా చెజృ఩. ననున కూడా ఖుయుకులంలో

చేయుచకోభని ఄడుఖు. ఏదో ఑ఔ విధంగా నేను ఖుయుకులంలో చేరాలి”

ఄనానడు అ భనిషి.

“ఄమోభ... ఖుయుదేవులు ఄంగీఔరించ్యు. ఑ప఩ంచ్టం చాలా

ఔషాం” బమం బమంగా ఄనానడు ఈనభతుుడు.

“ఄది నాకు ఄనవసయం. నువువ ఖట్ాగా చెజృ఩. తరావత నేను

చ్ూసుకుంట్టను” ఄనానడు అ భనిషి.

తనంతట తను వెళ్ళు ఖుయుదేవుడ ఎదుట పారధేమ఩డకుండా

తనను ఄడాం పెటుాకోవటం ఎందుకో ఈనభతుుడకి ఎంత అలోచించినా
ఄవఖతం కాలేదు.

“వమసుస కొంచెం ఎకువృవ. యఔయకాల ఩యశనలు వేమవచ్ుచ.

నేను నీకు చాలా బాగా కావాలిసన వాడనని చెపతే త఩఩కుండా

ఄంగీఔరిసాుయు” తనే సమాధ్యనం చెపా఩డు అ భనిషి ఄతని
ఄనుమానానికి.

“ఖుయుకులంలో చేరి ఏం చేసాువ?” ఄడగాడు.

“విదామభ్యమసం....” నవువతూ చెప఩ అలసమం బరించ్లేనటుా

చేయి వూపాడు అ భనిషి.... ఫమలుదేయభననటుా. అ రోజు

నిదిలేచిన వెంటనే తాను ఎవరి మొకం చ్ూశాడో ఖుయుుకు
తెచ్ుచకోవట్టనికి ఩యమతినసూు ఄవతలి ఑డుాకు ఫమలుదేరాడు
ఈనభతుుడు.

పొదచాటున వునన మువతిని ఖురించి జౄరిుగా

భరిచపోయాడు ఄతను. ఄతనిన నిలువరించిన భనిషి మాతిం

భరిచిపోలేదు. నవువతూ చ్ూశాడు అమ వంఔ.

“నువువ రావటం కాసుంత అలసమం ఄయితే ఎలుఖుఫంట్ లాగా

మీద఩డ వుండేవాడు” తనూ నవువతూనే చెప఩ందామ వచిచన అ
అఖంతకునికి.

తన దుసుులోునించి ఑ఔ నాణేల భూటని తీస అమకు

ఄందించాడు ఄతను. “వారిికులవారి అజఞ ఩యకాయం నేను

ఖుయుకులంలో ఩యవేశం పొందట్టనికి మాయవ౅ం సుఖభమైంది. నీ మేలు

ఎ఩఩ట్కి భరిచపోలేను. నీ గారమానికి వెళ్ళుపో. ఆంకజృ఩డూ ఆటు

రాకు” ఄనానడు.

ఄతను ఆచిచన నాణేల భూటని ఩మిటెచాటున

బది఩యుచ్ుకుంటూ వెను తిరిగి ఄయణమంలోకి వెళ్ళుపోయింది అమ.

వడగా ఩యవహసుునన వాఖును ఄధఖమించి ఈనభతుుడని చేయుకునానడు అ

భనిషి. “నా పేయు జీవలుడు... మువరాజులకు బాగా కావాలిసన

వాడని. పాంచాల సైనమంలో మా తండిగాయు దళ్఩తిగా ఩నిచేసుునానయు”

ఄంటూ తనను తాను డంబకుడకి ఩రిచ్మం చేసుకునానడు.

“నీకు బాగా కావాలిసన వాయందరి ఖురించి ఖతంలో చాలాసాయుు

చెపా఩వు. ఆతని ఖురించి ఎజృ఩డూ చె఩఩లేదు” ఈనభతుుడకేస చ్ూసూు

ఄనానడు డంబకుడు.

“ఄజృ఩డు ఄవసయం వచిచ వుండదు. ఆజృ఩డు చెజృతాడు”

నవువతూ ఄనానడా భనిషి.

తీరిఔగా సాననం చెమమవలసన ఈనభతుుడు అదరాబాదరాగా అ

఩ని భుగించ్ుకుని అశయభంకేస ఫమలుదేరాడు. ఄతని వెనుకే

ఄడుఖులు వేశాడు ఄతని నూతన సహచ్యుడు.

***

“నీకు వమసుస మీరిపోయింది. విదామభ్యమసం చాలా ఔషాం.

ఄనినట్నీ మించి అశయభ నిమమాలు నీకు బాధ్యఔయంగా ఄనిపసాుయి”

తన నూతన సహచ్యుడని ఩రిచ్మం చేసన ఈనభతుుడతో చెపా఩డు
ఈత఩లభహరిి.