Professional Documents
Culture Documents
Σωτηρία Μπέλλου-η Μεγαλύτερη Ρεμπέτισσα Του Ντουνιά.
Σωτηρία Μπέλλου-η Μεγαλύτερη Ρεμπέτισσα Του Ντουνιά.
Καμιά φορά πας να γράψεις για κάποιους ανθρώπους και νιώθεις σαν να
έχεις βρεθεί στο ίδιο δωμάτιο με αυτούς, λίγο πριν γίνετε εραστές. Τους
έχεις φανταστεί, τους έχεις ακολουθήσει με το βλέμμα σου καθώς
περπατούν. Έχεις περιεργαστεί τα ρούχα τους και έχεις ποντάρει στη
μυρωδιά τους. Άνθρωποι που ερωτεύεσαι ανεξαρτήτως το φύλο τους,
ενώνεσαι με την αύρα τους, χωρίς να ξέρεις πώς να τους ακουμπήσεις,
πιο κουμπί της ψυχής τους να ανοίξεις πρώτο. Ένας τέτοιος άνθρωπος
γεννήθηκε και πέθανε τον μήνα που καίει η άμμος και μαυρίζουν τα
κορμιά, που πίνουμε φουμάροντας τα πάθη μας. Τον μήνα, που όλοι
μοιάζουμε λίγο πιο αληθινοί. Γιατί η Σωτηρία Μπέλλου, ήταν σαν
Αύγουστος…
Ήταν ο σπόρος που έπεσε το 1921, σε μια οικογένεια στην Οκτωνιά της
Χαλκίδας. Ένας σπόρος που έμεινε απότιστος μην τυχόν και μεγαλώσει
και όταν τελικά τα κατάφερε, ξεριζώθηκε βίαια από μια οικογένεια που
το κορίτσι δεν μπορούσε να είναι και μάγκας.
"Φεύγω, αλλά μια μέρα θα γυρίσω στη Χαλκίδα μεγάλη και τρανή".
Λες δεν μπορεί, θα σπάσει, θα λυγίσει. Ξανά φυλακή, ξανά ξύλο, πόσο
τσαμπουκά να φτύσει στα φασιστόμουτρα μας; Εμφύλιος και νέος
αγώνας για το αυτονόητο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του μυαλού. Όταν
αφεθεί ελεύθερη από το υπόγειο της οδού Βουκουρεστίου, θα τρυπώσει
στην ταβέρνα του Καλλέργη στα Εξάρχεια. Εκεί, με μια κιθάρα θα γίνει
η φωνή του ρεμπέτικου τραγουδιού στην Ελλάδα, δίπλα
στον Τσιτάνη. Μαρμάρινη φωνή, δεν υφίσταται τη φθορά του
χρόνου.
"Έξι άτομα με βαράγανε στο πάλκο αλλά αυτό που με πόνεσε πιο πολύ
ήταν που δεν σηκώθηκε ένας άντρας να με υπερασπιστεί".
Η εγγονή του παπά, η κόρη του εύπορου εμπόρου, η βιτριολίστρια, η
ΕΑΜίτισσα, η ρεμπέτισσα που αναδείχτηκε από τον Τσιτσάνη, όλα
είναι Σωτηρία. Ένα κράμα παθών, που χωρίς αυτά μάλλον η ζωή της
δεν θα μπορούσε να συνεχίσει. Ζάρια βουτηγμένα στο αλκοόλ, λεφτά
που φτερούγιζαν στο καπό ενός ταξί…
"Στη διάρκεια της νοσηλείας το σκάει από το νοσοκομείο, έρχεται
με βρίσκει και μου ζητάει λεφτά. Την ακολούθησα να δω πού θα
πάει και την βρήκα να παίζει ζάρια έξω από το νοσοκομείο της
Βούλας, σε μια πιάτσα, στο καπό ενός ταξί" Κάππος