Η γλώσσα αποτελεί βασικό στοιχείο με το οποίο οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνήσουν.

Η ομιλία και ο λόγος δημιουργούν μία σύνθετη σχέση μεταξύ του εγκεφάλου και του νου
με αποτέλεσμα να επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό η γλωσσική συμπεριφορά του ανθρώπου.
Εν τούτοις υπάρχει και μία μερίδα ανθρώπων οι οποίοι εμφανίζουν διαταραχές στην ομιλία
και στην ομαλή ροή του λόγου .Η διάγνωση και η αποτελεσματική αντιμετώπιση του
τραυλισμού αποτελούν ζωτική σημασία αφού οι συνέπειες στη ζωή του ανθρώπου είναι
καθοριστικές για την ψυχολογία του, την κοινωνική του ένταξη και την επαγγελματική του
αποκατάσταση.

Ο τραυλισμός ανήκει στις νευρολογικές διαταραχές της ομιλίας του λόγου και
συγκεκριμένα στις μη συντονισμένες κινήσεις του μυϊκού συστήματος της αναπνοής ,της
φωνής και της άρθρωσης .Οι διαταραχές αυτές οφείλονται τόσο στις γλωσσικές νευρώσεις
όσο και σε διάφορα ψυχοσωματικά αιτία. Οι άνθρωποι τραυλισμό παρουσιάζουν υπο-
ενεργοποίηση του αισθητικοκινητικού κέντρου στο αριστερό ημισφαιρίου και των
ομολόγων δομών του δεξιού ημισφαιρίου κατά τη διάρκεια του λόγου (Στασινός, 2009)

Παιδιά με την εν λόγω διαταραχή έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και αντιμετωπίζουν

αρκετά προβλήματα στις κοινωνικές του σχέσεις (Μεσσήνης και Αντωνιάδης
,2001).Ορισμένα από αυτά αγχώνονται όταν προσπαθούν να επικοινωνήσουν ορθά με
αποτέλεσμα να αποκτούν κάποιες διαταραχές στα χέρια ή και μορφασμούς στο πρόσωπο
(Καμπανάρου,2007). Έτσι πολλές φορές αποφεύγουν να μιλάνε και να συναναστρέφονται
με τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο αφού φοβούνται μήπως γίνουν αντικείμενο
χλευασμού. Συχνά τα άτομα με τραυλισμό αναπτύσσουν συναισθήματα και αρνητικές
στάσεις σχετικά με την λεκτική επικοινωνία (Gregory,2003).Αισθήματα όπως θυμός,
ντροπή, άγχος και φοβίες και την διάρκεια της ομιλίας είναι συνήθεις γνωρίσματα των
ατόμων με τραυλισμό.

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος βασική προϋπόθεση αποτελεί η δημιουργία ενός
κατάλληλου περιβάλλοντος το οποίο θα προάγει τη δυνατότητα της ομιλίας. Τα άτομα με
τραυλισμό με τις κατάλληλες συνθήκες που θα έχουν δημιουργηθεί θα αισθάνονται πιο
άνετα και θα εκφράζονται πιο ελεύθερα (Καραγιάννης, 2011).Με την λογοθεραπεία οι
πάσχοντες θα εφαρμόζουν διάφορες τακτικές οι οποίες θα τους βοηθήσουν στην ενίσχυση
της εύχερης ομιλίας. Τέτοιες τακτικές είναι το ήπιο ξεκίνημα φώνησης ,η παρατεταμένη
φώνηση, οι απαλές αρθρωτικές επαφές καθώς και η ρύθμιση της αναπνοής. Σε αυτή την
προσπάθεια ο λογοθεραπευτής θα πρέπει να συμβουλεύσει τους γονείς να μην ασκούν
κριτική και να δέχονται τις δυσρυθμίες του λόγου του παιδιών τους εμψυχώνοντας τους για
επικοινωνία( Tsai et al,2011)

Βιβλιογραφικές Αναφορές

Gregory H., (2003), Stuttering Therapy - Rationale and Procedures, Pearson Education, USA.

Tsai P.T., Lim V.P.C., Brundage S.B., Bernstein R.N., (2011), Linguistic analysis of stuttering in
bilinguals: Methodological challenges and solutions, In: P. Howell, P., & J. Van Borsal (Eds.),
Multilingual aspects of fluency disorders, St. Nicolas House, Bristol.
Καμπανάρου Μ., (2007), Διαγνωστικά Θέματα Λογοθεραπείας, Εκδόσεις Έλλην, Αθήνα.

Καραγιάννης Σ., (2011), Σημειώσεις για το μάθημα: «Διαταραχές της ροής της ομιλίας»,
Α.Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Σχολή Σ.Ε.Υ.Π., Τμήμα Λογοθεραπείας.

Μεσσήνης Λ., Αντωνιάδης Γ., (2001), Νευροκινητικές Διαταραχές Ομιλίας, Νευρολογικά

Στοιχεία και Χειρισμός, Εκδόσεις Έλλην, Αθήνα. Στασινός Δ.Π., (2009), Ψυχολογία του λόγου
και της γλώσσας, Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα

Στασινός Δ.Π., (2009), Ψυχολογία του λόγου και της γλώσσας, Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα.