ததிருப்புமுனன

மணவவை முஸ்தபப, எம.ஏ

Copyright
This book is self-published by using Amazon Self – Publication
Resources.

Copyright © 2018 - 2019 Publisher

First Edition: JUNE 2018

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced,

distributed, or transmitted in any form or by any means, including
photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods,
without the prior written permission of the author, except in the case
of brief annotations and quotations embodied in reviews and certain
other noncommercial uses permitted by copyright law. This book may
not be stored in any retrieval system.

Cover design, Formatting, and Proof reading done by Author.

 பபபருளடக்கம
முன்னுரர
1. பபாகம
2. பபாகம
3. பபாகம
4. பபாகம
5. பபாகம
6. பபாகம
7. பபாகம
8. பபாகம
9. பபாகம
10. பபாகம
11. பபாகம
12. பபாகம
13. பபாகம
முன்னுவர

இன்ரறைய சிறுவர்கள் நபாரளைய நற்குடிமக்கள்:

எதிர் கபாலத்தில் அவர்கள் சிறைந்தவர்களைபாக
விளைங்க வவண்டுமமனில் அவர்கள் இளைம வயத
முதவல சிந்தரனையிலும மசெயலிலும
சிறைந்தவர்களைபாக விளைங்குவதற்வகற்றை பயிற்சி
மபறுதல் அவசியம. அத்தரகய பயிற்சிக்
களைமபாக அரமந்திருப்பவத பள்ளி வபாழ்க்ரக.

இனியனின் இனிய இயல்புகள் வழி தவறிய

கண்ணபாயிரம வபபான்றைவர்கரளைத் தடுத்த, வநர்
வழிக்கு மகபாண்டு வரத் தரணயபாயரமகின்றைனை.
அவர்களின் வபாழ்க்ரகரயப் பற்றிய கரதவய
அவர்கட்கு வபாழ வழிகபாட்டுகிறைத.
பத்தபாண்டுகட்கு முன்பு அரனைத்திந்திந்திய
வபாமனைபாலி சிறுவர் நபாடக விழபாவில் ‘எத
அறிவ?’ என்றை மபயரில் ஒலிபரப்பப்பட்டு
பல்லபாயிரவர் பபாரபாட்ரடப் மபற்றை நபாடகவம
இன்று புதினை உருவில் ‘திருப்புமுரனை’ என்றை
மபயரில் மவளிவந்தள்ளைத. இதவம மபாணவ,
ஆசிரிய செமுதபாயத்தின் வபரபாதரரவப் மபறும
என்றை நமபிக்ரக எனைக்குண்டு.

அன்பன்

மணரவ முஸ்தபபா

நூலபாசிரியர்
1. பபகம

கபாலம கடந்தமகபாண்வட இருந்தத.

வநரம மசெல்லச் மசெல்ல அருள் மபபாறுரம

இழந்தபான். இனியன் வரும வழிரய நூற்றி
மயபாரபாவத முரறையபாக ஏறிட்டு வநபாக்கினைபான்.
யபார் யபாவரபா வந்த வபபாய்க்மகபாண்டிருந்தபார்கவளை
தவிர எதிர்பபார்த்த இனியன் வருவதபாகத்
மதரியவில்ரல. செலிப்வபபாடு தன்னிடம இருந்த
இனியனின் புத்தகப் ரபரய அப்படியும
இப்படியுமபாக நகர்த்தினைபான். மகபாஞ்செம
மகபாஞ்செமபாக அவன் மனைம அன்று மபாரல
வகுப்பில் நடந்த செமபவத்ரத அரசெவபபாடத்
மதபாடங்கியத. அக்கபாட்சி அவன் மனைத்திரரயில்
படமபாகத் வதபான்றி மரறைந்த மகபாண்டிருந்தத.
இரண்டபாம வரிரசெயில் அமர்ந்திருந்த
மபாணிக்கம ஒவிய வகுப்பில் படம வரரந்த
மகபாண்டிருந்தபான். கண்ணபாயிரம தனைக்குப் படம
வரரந்த தருமபாறு மபாணிக்கத்ரத
உதவிக்கரழத்தபான். அதற்கு மபாணிக்கம தனைத
படத்ரத வரரந்தவிட்டு பிறைகு உதவவதபாகக்
கூறினைபான். மபபாறுரம இல்லபாத கண்ணபாயிரம
அவரனைப் பபார்த்த வமபாசெமபானை வபார்த்ரதகளைபால்
திட்டினைபான். அரதக் வகட்டு வகபாபத்தபால்
உணர்ச்சிவசெப்பட்ட மபாணிக்கம வழக்கமபாக
வரும வலிப்பு வநபாயபால் பபாதிக்கப்பட்டு
ரககபால்கரளை இழுத்தக் மகபாண்டு
மபஞ்சியிலிருந்த கீவழ விழுந்தபான். வபாயில்
நுரர நுரரயபாக வர, ஆசிரியரும வகுப்புத்
தரலவன் இனியனும பதறிப் வபபாய் அவரனைத்
தபாக்கி ஆசுவபாசெப் படுத்தினைபார்கள். பிறைகு
பூரணமபாக நிரனைவ திருமபிய மபாணிக்கத்ரத
இனியன் ரகத்தபாங்கலபாக அவன் வீட்டிற்கு
அரழத்தச் மசென்றைபான். அப்வபபாத தன்
புத்தகப்ரபரய பபார்த்தக் மகபாள்ளுமபடி
தன்னிடம இனியன் ஒப்பரடத்தச்மசென்றைத
ஆகிய அரனைத்தம அடுக்கடுக்கபாக அருளின்
மனைத்திரரயில் வதபான்றி மரறைந்த
மகபாண்டிருந்தனை. கபாத்திருந்தவன் ஏவதபா ஒரு
முடிவக்கு வந்தவனைபாக எழுந்த தன்
புத்தகப்ரபரய ஒரு வதபாளிலும இனியனின்
புத்தகப் ரபரய மற்மறைபாரு வதபாளிலுமபாகச்
சுமந்தபடி நரடரய ஒட்டினைபான்.

சிறித தூரமதபான் வபபாயிருப்பபான். விரளையபாட்டு

ரமதபானைத்திலிருந்த விரரந்த வந்த மணி
அவவனைபாடு வசெர்ந்த நடந்தபான். இருவரும
மமளைனைமபாக நடந்தபார்கள். மணி ஒரு கரனைப்
புடன் அருளின் மவனைத்ரதக் கரலத்தபான்.
"அருள்! இன்னிக்கு மபாணிக்கம திடீர்'னு
வகுப்பிவல கபாக்கபாய் வலிப்பு வந்த கீவழ
விழுந்தரத மநனைச்செபா மரபாமப கஷ்டமபா
இருக்குடபா."

தயரத்ரத மவளிப்படுத்தம வரகயில் தன்

முகத்ரதச் செற்வறை வவகமபாக ரவந்தக்மகபாண்டு
வகட்டபான்.

இவர்கன் இருவருக்கும பின்னைபால் வந்த

மகபாண்டிருந்த கண்ணபாயிரம இவர்கள் வபச்சின்
இரடவய புகுந்த வபசினைபான்.

"ஆமபான்'டபா, மயங்கி கீவழ விழுந்த ரக

கபால்கரளை இழுத்தக் மகபாண்டு வபாயில் நுரர
தள்ளை அவன் பட்ட அவஸ்ரதரய நிரனைக்கும
வபபாத எனைக்குக்கூட மரபாமபக் கஷ்டமபாக
இருக்குடபா."
கண்ணபாயிரத்தின் வபச்சில் தக்கத்ரதவிட,
பபாசெபாங்கு அதிகமபாக இருப்பத அருளுக்குத்
மதரியபாமல் இல்ரல.

“அனுதபாபமதபான் மபரிசெபா இருக்கு. அவன்

உன்னைபால்தபாவனை வலிப்பபால் மயங்கி விழுந்தபான்.
நீ வமபாசெமபானை வபார்த்ரதயபால் திட்டியதபால் தபாவனை
அவன் உணர்ச்சி வசெப்பட்டபான். மபாணிக்கம
உணர்ச்சி வசெப்பட்டபால் அவனுக்கு இப்படி
ஏற்படும என்பத உனைக்கும மதரிந்தத தபாவனை.
எல்லபாத்தக்கும நீவய கபாரணமபாய் இருந்தட்டு
இப்ப வந்த மபரிசெபா அனுதபாபப்படறிவயபா!”

வநரடியபாக மநத்தியடிவபபால் மபபாரிந்த

தள்ளினைபான் அருள். கனைமபாக இருந்த அவன்
மனைம வலசெபானைதவபபால் வதபான்றியத.

வமலும மதபாடர்ந்தபான் அருள்:

“மபாணிக்கம மயக்கமபா விழறைப்வபபா நீ
பக்கத்திவலதபாவனை இருந்வத; அப்வபபா நீ பயந்த
வபபாய் விலகிப் வபபானிவய தவிர ஓடிப்வபபாய்
உதவரலவய. மூணபாவத வரிரசெயிவல இருந்த
இனியன் எவ்வளைவ வவகமபாக விரரந்தவபபாய்
தூக்கினைபான்.”

அருள் கூறியரத ஆவமபாதிப்பவன் வபபால்

மணியும ஒத்தப் வபசினைபான்:

“அவதபாட மயக்கம மதளிந்த மபாணிக்கத்ரத

அவன்தபாவனை வீட்டுக்கும அரழச்சிட்டுப்
வபபாயிருக்கபான்.”

கண்ணபாயிரத்தக்குக் ரகமகபாடுக்கும முரறையில்

அவன் நண்பன் தங்கதரரயும வந்த வபச்சில்
கலந்த மகபாண்டபான். வகலியும கிண்டலும
கலந்த முரறையில் நமுட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தபடி,
“ஒருவவரளை இதக்கும ஏதபாவத பரிசு
தருவபாங்க’ன்னு ஓடிப்வபபாய் உதவியிருப்பபான்!”
என்று கூறிச் சிரித்தபான் தங்கதரர.

“வசெபாழியன் குடுமி சுமமபாவபா ஆடும?” என்று

கூறிவிட்டு கண்ணபாயிரமும அவனுடன் வசெர்ந்த
சிரித்தபான்.

இவர்களின் ஏளைனைச் சிறிப்ரபக் கண்ட

அருளுக்கு இருவர் மீதம மவறுப்பும எரிச்செலும
ஏற்படவவ மசெய்தத.

"ஏன்'டபா, இப்படி எப்பப் பபார்த்தபாலும

இனியன்வமவல மபபாறைபாரமப்படறீங்க. நமம
கிட்ட இல்லபாத எத்தரனைவயபா நல்ல குணங்கள்
அவன்கிட்ட இருக்கு. வவண்டிய அளைவக்குத்
திறைரமயும இருக்கு. அதனைபாவல அவரனை
எல்லபாரும பபாரபாட்டறைபாங்க; பரிசு தந்த
புகழ்றைபாங்க!!
இரதக் வகட்கப் பிடிக்கபாதவனைபாகத் தங்கதரறை
எதிர்ப்புக் குரல் மகபாடுத்தபான்:

“என்னைடபா, மபரிய திறைரம? நமமகிட்ட மட்டும

இல்ரலய?”

தங்கதரரயின் வபச்சில் ஆணவம மதரிந்தத.

“பள்ளிக்கூடத்தின் எல்லபாப் பரிசுகரளையும

இனியவனை வபாங்குறைதக்குக் கபாரணம திறைரமயும
இல்வல, மண்ணபாங்கட்டியும இல்வல. அதக்கு
ஒரு மபரிய ரகசியவம இருக்குடபா!”

தங்கதரரயின் வபச்ரசெ இரடமறித்த

மர்மமபாகப் புதிர் வபபாட்டபான் கண்ணபாயிரம.

பரிசு மபறும மர்மத்ரத அறிந்த மகபாள்ளைத்

தடித்தபான் தங்கதரர. மபபாறுரம இழந்தவனைபாக
“அமதன்னை அவ்வளைவ மபரிய ரகசியம?” எனை
வினைபா மதபாடுத்த விரடக்கபாக கண்ணபாயிரத்தின்
முகத்ரத வநபாக்கிக் கபாத்திருந்தபான்.

“மசெபால்லுடபா, நபாமும அதன்படி நடந்த பரிசும

பபாரபாட்டும வபாங்கலபாம.” தரிதப்படுத்தினைபான்
மணி.

மர்மத்ரத நீடித்தத் தன் நண்பர்கரளைக் கபாக்க

ரவக்க விருமடபாத கண்ணபாயிரம புதிரர
அவிழ்க்கத் மதபாடங்கினைபான்:

“அவன் ஆசிரியர்கள்'ட்வட குரழஞ்சு குரழஞ்சு

அவங்கரளைமயல்லபாம நல்லபா கபாக்கபா பிடிச்சு
வச்சிருக்கபான்'டபா!”

மரலரயக் மகல்லி எலிரயப் பிடித்தத வபபால்

இருந்தத. கண்ணபாயிரம கூறிய கபாரணம
'செப்'மபன்று இருந்தபாலும, அதிலும உண்ரம
இருப்பதவபபால் மணியும தங்கதரரயும கருதி
அரத ஆவமபாதிக்கும பபாவரனையில் தரலரய
ஆட்டிக் மகபாண்டிருந்தபார்கள். இவர்களின்
வபபாக்ரகக் கண்டு அருளுக்குச் சிரிப்பு வந்தத.

“பசி எடுத்த பறைரவ பழ மரத்ரத நபாடிப்

வபபாறைதிவல என்னை தப்பு? அறிவப் பசி மகபாண்ட
இனியன் ஆசிரியர்கரளைத் வதடிப் வபபாறைபான் இத
எப்படித் தவறைபாகும? அதவவ ஒரு திறைரம
தபாவனை!”

அருளின் கபாட்டமபானை பதில் அவர்கள் வபாரய

அரடத்தத; என்னை வபசுவத எனைத் மதரியபாத
ஒருவர் முகத்ரத ஒருவர் பபார்த்தக் மகபாண்டனைர்.

“அருள் எப்பவம இனியரனை ஒசெத்திவய தபான்'டபா

வபசுவபான்”. மமதவபாக முணுமுணுத்தபான் மணி.

“என்னை ஆனைபாலும செரி. இந்த ஆண்டு பள்ளிப்

வபபாட்டி எல்லபாத்திவலயும நபாமும பங்கு
மபறைணும. இனியரனை எந்தப் பரிசும வபாங்க
விடக்கூடபாத, எல்லபாம நபாவமதபான்
வபாங்கணும.” தன் ஆரசெரய வீரபாப்பபாக
மவளிப்படுத்தினைபான் தங்கதரர. மபருமித
உணர்வ மபபாங்க மற்றைவர்களின் முகத்ரத
ஏறிட்டு வநபாக்கினைபான்.

தங்கதரர கூறியரத ஆவமபாதிப்பவன் வபபால்

மணி தரலரய ஆட்டியபடி வபசினைபான்:

“நல்ல வயபாசெரனைதபான். ஆனைபால், அதக்கு மரபாமப

அறிவம திறைரமயும வவணுவம. அதக்கு நபாம
எங்வகடபா வபபாறைத!”

இவர்கள் வபசுவரதப் மபபாறுரமயபாகக்

வகட்டுக் மகபாண்டிருந்த அருளுக்கு இரதக்
வகட்டவபபாத சிரிப்பு வந்தவிட்டத. வகலி
மசெய்யும பபாவரனையில்,
“அறிவம திறைரமயும எங்வகயபாவத கரடயில்
விற்குமபா என்று வதடிப் பபார்த்த வபாங்கினைபா
வபபாச்சு!” என்று வவண்டுமமன்வறை கிண்டல்
மசெய்தபான் அருள்.

இரதக் வகட்டவபபாத கண்ணபாயிரத்தக்கு ‘சுரீர்’

என்றைத. வந்த வகபாபத்ரத அடக்கிக் மகபாண்டு
வன்ம உணர்ச்சிவயபாடு வபசினைபான்:

“நமமபாவல பரிசு வபாங்க முடியபாவிட்டபாலும

அவரனை வபாங்கவிடபாமல் தடுத்திட்டபா அதவவ
நமக்கு மவற்றிதபாண்டபா.”

கண்ணபாயிரம வபசியதன் உட்கருத்த

மற்றைவர்களுக்குத் மதளிவபாகப்
புலப்படவில்ரல.

“அமதப்படிடபா முடியும?” வகள்விக் கரனை

மதபாடுத்தபான் தங்கதரர.
“தங்கதரரக்கு எப்பவம எதிவலயும
அவநமபிக்ரகதபான். முயன்றைபால் முடியபாதத
உண்டபா? மபபாறுத்தப் பபார், எல்லபாம மதரியும?”

கண்ணபாயிரத்தின் வபச்சு ஏவதபா விபரீதத்தக்கு

வழி வகுப்பத வபபால் அருளுக்குத் வதபான்றியத.
தவறைபானை வநபாக்கும வபபாக்கும உள்ளை
அவர்கவளைபாடு மதபாடர்ந்த வபசெவவ அவனுக்குப்
பிடிக்கவில்ரல. இருப்பினும அவர்கள் மசெல்ல
முரனையும பபாரத மிகத் தவறைபானைத எனைச்
சுட்டிக்கபாட்டும வரகயில் செரியபானை பபாரதரயக்
கபாட்டிப் வபசெலபானைபான்:

“உங்க முயற்சிரய படிப்பிவலயும நல்ல

மசெயல்கள்’வலயும திருப்பினைபால் உங்களுக்கும
பரிசும பபாரபாட்டும தபானைபாக வரும. அடுத்த
வனுக்குத் தீங்கு மசெய்யறைதிவல சிந்தரனைரயச்
மசெலுத்தினைபா பழியும தண்டரனையுமதபான்
மிஞ்சும. உங்க வழிக்கு நபான் வரவலப்பபா,
நூலகத்தக்கு நபான் வபபாகனும வநரமபாச்சு.” எனைக்
கூறி நடக்கத் மதபாடங்கினைபான் அருள்.

அருளின் அறிவரரரயக் வகட்க

பிடிக்கபாதவர்கள்வபபால ஒருவரர ஒருவர்
பபார்த்தச் சிரித்தக் மகபாண்வட அவர்களும
கரலந்த மசென்றைபார்கள்.
2. பபகம

இனியன் வீட்டிற்குச் மசெல்லும செபாரலயில்

அருள் திருமபுவதற்கும இனியன் அங்கு வந்த
வசெருவதற்கும செரியபாக இருந்தத. அருள் சிறித
செலிப்புடன் வபசினைபான்:

“என்னைடபா, உனைக்கபாக எவ்வளைவ வநரம கபாத்தக்

கிடக்கிறைத. நீ பபாட்டுக்கு மபாணிக்கத்ரதக்
கூட்டிக்கிட்டு அவன் வீட்டுக்குப் வபபாயிட்வட.
உன் புத்தகப் ரபரய நபான் தூக்கிக்கிட்டு
அரலயவறைன். நல்ல சுரமடபா.”

“அருள்! முடிஞ்செ மட்டும அறிரவ மநரறையச்

சுமக்கனும’டபா.” தன் புத்தகப் ரபரய வபாங்கிக்
மகபாண்வட இனியன் வபசினைபான்.
“அத செரி! அதக்கபாக உனைக்கு நபான் ஏடு தூக்கியபாக
இருக்க முடியபாதப்பபா ! இந்தக் கிழிஞ்செ ரபயிவல
நீ திணிச்சு வச்சிருக்கிறை உன் அறிவச்மசெல்வம
இன்னும மகபாஞ்செ வநரத்திவல மபபாத்தக்கிட்டு
கீவழ விழுந்தபாலும விழுந்திடும!” சிரித்தக்
மகபாண்வட வகலி வபசினைபான்.

“அறிவ ரபரயப் மபபாருத்தத இல்ரல அருள்.

அரதப் பிடிக்கிறை ரகரயயும படிக்கிறை
மனைரதயும மபபாருத்தத.” வினையமபாகக் கூறி
முடித்தபான் இனியன்.

“வபச்சுப் வபபாட்டிவல முதற்பரிசு

வபாங்குறைவனைபாச்வசெ அகப்பட்டபா விடுவியபா? அத
செரி மயக்கம வபபாட்டு விழுந்த மபாணிக்கம இப்ப
எப்படி இருக்கபான்?”

வபச்ரசெ மபாற்றி ஆவவலபாடு வகட்டபான் அருள்.

“பபாவம'டபா. அவன் வலிப்புடன் மயக்கமபா
விழுந்த வசெதிரயக் வகட்டவடவனை
வநபாயபாளியபாய் இருக்கிறை அவன் அமமபா
எப்படிமயல்லபாம அழுத புலமப
ஆரமபிச்சுட்டபாங்க மதரியுமபா?
மபாணிக்கத்தக்கிட்வட படிப்புத் திறைரமயும
இல்வல, அவன் வீட்டிவலவயபா வவறு எந்த
வசெதியும இல்ரல. அவன் நிரலரம மரபாமபப்
பரிதபாபம'டபா,”

“உண்ரமதபான்'டபா, நமப வகுப்பிவல

கண்ணனும மபாணிக்கமும தபாவனை படு மட்டம:
வமலும, எப்பப் பபார்த்தபாலும மபாணிக்கம
வசெபார்ந்தவபபாய்த்தபான்'டபா இருக்கபான்.
வபபாதபாக்குரறைக்கு வலிப்பு வநபாய் வவவறை" தன்
மனை ஆதங்கத்ரத மவளிப்படுத்தினைபான்.
“அவன் வசெபார்வக்குக் கபாரணம வசெபாமவபறித்
தனைம மட்டுமில்வல, அருள். அவன் வீட்டிவல
செபாப்பபாட்டு வசெதிவயபா, படிக்கிறைதக்கு ஏத்த எந்த
ஒரு வசெதியுவமபா, இல்ரல’டபா. அவன் அமமபா
தன் வறுரமரயச் மசெபால்லி அழுதபாங்கடபா”.

“அப்படியபா?”

ஆமபா, அருள். மபாணிக்கம பிறைக்கறைதக்கு மகபாஞ்செ

நபாள் முன்னைதபாகவவ அவன் அப்பபா
இறைந்தட்டபாரபாம. அவன் அப்பபா பட்டிருந்த
கடனுக்கு வீடும வபபாய்விட்டதபாம.
செபாப்பபாட்டுக்கு வழியில்லபாம அவன் தபாயபார்
ரதயல் வவரல மசெய்த மபாணிக்கத்ரதயும மற்றை
மூனு மபண் பிள்ரளைகரளையும வளைர்த்த
வர்றைபாங்களைபாம. கடந்த மூணு மபாசெமபா
மபாணிக்கத்வதபாட அமமபாவம படுத்த
படுக்ரகயபாயிட்டபாங்களைபாம. மபாணிக்கத்தக்குப்
படிப்பும செரியபா வரரலவய’ன்னு மரபாமபக்
கவரலப்படறைபாங்க அருள்.” மபாணிக்கத்தின்
குடுமபச் சூழ்நிரலரய இனியன்
விளைபாவபாரியபாக விளைக்கிக் கூறினைபான்.

இனியன் கூறியரத ஆவமபாதிக்கும வரகயில்

அருள் வபசெலபானைபான்.

“மபாணிக்கம வநபாஞ்செபானைபா இருக்குறைதக்குக்

கபாரணம இப்பத்தபான் புரியுத. உடல் வலுவவபா,
படிப்வபபா இல்லபாத மபாணிக்கக்ரத மநனைச்சு
அவன் அமமபா வருந்தறைத நியபாயமதபாவனை? நமம
வகுப்பிவல கண்ணனுக்கு அடுத்தபடியபா
மபாணிக்கமதபாவனை மக்கு’ன்னு வபரு வபாங்கி
யிருக்கபான்.”

“கண்ணனுக்குப் படிப்பில்வலன்னைபாலும
பயில்வபான் மபாதிரி உடமபிருக்வக! அவன் எந்த
வவரலயும மசெய்த பிரழச்சுக்குவபான்.
மபாணிக்கத்தபால் அதகூட முடியபாவத அருள்.”

இனியன் தன் அச்செத்ரத கவரல வதபாய்ந்த

முகத்தடன் மவளிப்படுத்தினைபான். இரதக்
வகட்ட அருள், மபாணிக்கம இவ்வபாறு
வநபாஞ்செபானைபாக இருப்பதற்கபானை கபாரணத்ரதப்
பற்றி ஆரபாய முற்பட்டபான்.

“இளைம வயதிவல நல்ல ஊட்டச்செத்த இல்லபாத

வபபானைபால் மூரளை வளைர்ச்சி மரபாமபவம
பபாதிக்கப்படும’னு எங்க டபாக்டர் ஒருசெமயம
அப்பபாகிட்வட மசெபால்லிக் மகபாண்டிருந்தரத
நபான்கூடக் வகட்டிருக்வகன். செரி, வநரமபாயிட்டுத.
எங்கமமபா வதட ஆரமபிச்சுருவபாங்க. இந்தபா உன்
புத்தகப்ரப. நபான் வபபாய் வவரன் ‘டபா.” என்று
கூறியபடி விரரந்த தன் வீட்ரட வநபாக்கி
நரடரயக் கட்டினைபான். மபாணிக்கத்
தின் நிரனைவிலிருந்த முற்றிலும
விடுபடபாதவனைபாக, ஏவதவதபா சிந்தரனைவயபாடு
நடந்தபான் இனியன்.
3. பபகம

பள்ளிக்கூடம முடிவரடந்தரதக் குறிக்கும

வரகயில் மணி அடித்த ஓய்ந்தத. அவிழ்க்கப்
பட்ட மூட்ரடக்குள்ளிருந்த மநல்லிக்கபாய்கள்
சிதறி ஒடுவரதப்வபபால் வகுப்பரறைகளிலிருந்த
மபாணவர்கள் ஒட்டமும நரடயுமபாக உற்செபாகத்
வதபாடு மவளிவயறினைபார்கள். சிறித வநரத்தில்
ஆரபாவபாரம அடங்கி அரமதி குடிமகபாள்ளைத்
மதபாடங்கியத.

வகுப்பரறையிலிருந்த மவளிவந்த கண்ணபாயிரம

தன் நண்பர்கரளை எதிர்வநபாக்கியவனைபாக
வழக்கமபானை மரத்தடி வவரின் மீத மசென்று
அமர்ந்தபான். ஒருவர்பின் ஒருவரபாகத் தங்க
தரரயும மணியும அங்கு வந்த வசெர்ந்தபார்கள்.
வகுப்பில் ஆசிரியர் நடத்தம பபாடத்தில் கவனைம
மசெல்கிறைவதபா இல்ரலவயபா இந்த மரத்தடியில்
கூடி ஊர் வமபளைப்பதில் கவனைம மசெலுத்தத்
தவறுவவத இல்ரல. கண்ணபாயிரத்தின் நண்பர்
குழபாம வகுப்புக்கு வரபாமல் வபபானைபாலும இந்த
மரத்தடி மபாநபாட்டில் கலந்தமகபாள்ளைத்
தவறுவவத இல்ரல. பபாடத்ரதத் தவிர்த்த
மற்றை எல்லபா விஷயங்கரளைப் பற்றியும இங்வக
விரிவபானை விவபாதம நரடமபறும.

வழக்கப்படி வமபளைப்ரபத் மதபாடங்கி

ரவத்தபான் கண்ணபாயிரம.

“எங்கடபா நமம கண்ணரனை மரண்டுமூணு நபாளைபா

கபாவணபாம. லீவ மலட்டர்கூடவரரல’ன்னு
வபாத்தியபார் மசெபான்னைபார்.” கண்ணன் வகுப்புக்கு
வரபாத கரிசெனைத்ரத மவளிப்படுத்தினைபான்
கண்ணபாயிரம.
கண்ணனின் இயல்ரப நன்றைபாகவவ புரிந்த
ரவத்திருந்த தங்கதரர தன் கருத்ரத மவளிப்
படுத்தினைபான்:

“அவன் கபாடபாறு மபாசெம வீடபாறு மபாசெம’கிறை

மகபாள்ரகரயக் கண்டிப்பபா கரடப்பிடிக்கிறை
வன்’டபா. அவனுக்கு மவளியிவல மபபாழுத
வபபாக வழி இல்ரல’ன்னைபாதபான்
பள்ளிக்கூடத்தக்கு வருவபான்.”

பள்ளிக்கூடம வருவதில் கண்ணனுக்கு

நபாட்டமில்ரல என்பரதக் குறிப்பபாக மவளிப்
படுத்தினைபான் தங்கதரர.

அதற்கு வமலும விளைக்கமதர முன்வந்தபான் மணி.

“அவன் என்னை'டபா பண்ணுவபான். தப்பித் தவறிப்

பள்ளிக்கு வந்தபாலும இருக்கிறை வநர மமல்லபாம
மபஞ்சு வமவலவய நிற்குமபடியபாயிடுத.”
வநரத்திற்கு வரபாதரதயும படிப்பில் வமபாசெமபாக
இருப்பரதயும நபாசூக்கபாகச் மசெபான்னைபான் மணி.
இதரனை வலுப்படுத்தம வரகயில் வமலும
அடுக்கினைபான் கண்ணபாயிரம:

“படிக்கிறைததபான் பழக்கமில்வல. பள்ளிக்குப்

புத்தகவமபா வநபாட்வடபா எடுத்த வர்றைதகூட
அவனுக்குப் பழக்கமில்லபாப் வபபாயிடிச்வசெடபா!”

கண்ணபாயிரம கூறியரதக் வகட்ட மூவரும

சிரித்தக் மகபாண்டபார்கள்.

“அவன் அப்பபா வபாங்கிக்

மகபாடுக்கறைதில்ரலவயபா என்னைவவபா?”

தன் ஐயப்பபாட்ரட மவளிப்படுத்தினைபான்

தங்கதரர. அரத அடிவயபாடு மறுக்க
முரனைந்தபான் மணி.
“நல்லபா இருக்குடபா கரத? அவன் மரபாமப நல்லபா
படிக்கனும’னு அவன் அப்பபா எவ்வளைவ
ஆரசெப்படறைபார் மதரியுமபா? பபாடப்புத்தகம,
வநபாட்டுப் புத்தகம, தின்பண்டம அத இத’ன்னு
அவன் எரதக் வகட்டபாலும மறைக்கபாம வபாங்கித்
தர்றைபார்.”

அரத அப்படிவய ஆவமபாதித்தபான் கண்ணபாயிரம.

கண்ணவனைபாடு மிகவம மநருங்கிப் பழகியதபால்
அவன் நிரலரமகள் அரனைத்தம
கண்ணபாயிரத்தக்கு அத்தப்படி. அவன்
கூறினைபான்.

“கண்ணன் வபாய் எப்பவம எரதயபாவத

அரரச்செபடிவயதபான்’டபா இருக்கும. அவன்
இப்படி பள்ளிக்கூடம வரபாம ஊர் சுத்தறைரதக்
கண்டிச்சு அவன் அப்பபாவம எவ்வளைவவபா
திட்டிப் பபார்க்கிறைபார்; அடித்தப் பபார்க்கிறைபார்;
அவன் திருந்தவவ இல்ரல. அவன் பபாரத
யிவலதபான் அவன் வபபாயிட்டிருக்கபான்”.

இவர்கள் கண்ணரனைப் பற்றி விமர்செனைம மசெய்த

மகபாண்டிருக்குமவபபாவத, கண்ணன் இவர்கரளைத்
வதடிக் மகபாண்டு அங்வக வந்த வசெர்ந்தபான்.
எப்வபபாதம குதூகலமபாக வரும அவன் இன்று
கவரலவய உருவபானைவனைபாக அங்வக வந்தபான்.
அவன் வதபாற்றைம அவன் நண்பர்கரளைத்
தணுக்குறைச் மசெய்தத. ஏன் இந்தக் வகபாலத்தடன்
வந்திருக்கபான் எனைப் புரியபாத திரகத்தவர்களைபாக
ஒருவரரமயபாருவர் பபார்த்தக் மகபாண்டனைர். ஒரு
நிமிடம அவர் களுக்கிரடவய மயபானை அரமதி
நிலவியத அரமதிரயக் கரலத்தபான்
கண்ணபாயிரம.
“என்னைடபா கண்ணபா, ரகயிவலயும முகத்
திவலயும பிளைபாஸ்திரி வபபாட்டிருக்வக. உதடு
வவவறை வீங்கியிருக்கு. யபார் கூடவபாவத செண்ரட
வபபாட்டியபா?”

அக்கரரயும அனுதபாபமும பின்னிப் பிரணய

கண்ணபாயிரம வகட்ட வகள்வி கண்ணன்
மனைதக்கு இதமபாகவம ஆறுதலபாகவம இருந்தத.
கண்ணபாயிரத்ரத ஒரு முரறை வபாஞ்ரசெவயபாடு
பபார்த்தபான். தபான் மசெபால்லப் வபபாகும பதிரல
ஆவல் மபபாங்க எதிர்வநபாக்கிக் கபாத்திருக்கும தன்
நண்பர்கரளை ஒருமுரறை வநபாட்டமிட்டபான். ஒரு
கரனைப்புக் கரனைத்தத் தன் மதபாண்ரடரயச் செரி
மசெய்த மகபாண்டு வபசினைபான்:

“என் கிட்ட யபார்’டபா செண்ரடவபபாடமுடியும?

எங்கப்பபா...... ” கண்ணன் முடிப்பதற்கு முன் தன்
அனுமபானைத்ரத மவளிப்படுத்த முரனைந்தபான்
மணி. கண்ணபாயிரத்ரதப் வபபாலவவ அவனும
கண்ணவனைபாடு மநருங்கிப் பழகியவன் ஆதலபால்
இரடமறித்தப் வபசினைபான்:

“அப்வபபா செரி, வழக்கமபா நடக்கிறை அப்பபா பூரஜ!

இன்னிக்குக் மகபாஞ்செம உக்கிரமபா நடந்திருக்கும
வபபால இருக்கு இல்வலடபா கண்ணபா!”

மணியின் இரடமறிப்புக் வகள்வியில் இருந்த

வகலியும கிண்டலும கண்ணனின் ஆத் திரத்ரத
வமலும அதிகப்படுத்தியத அவன் ஒருவித
வன்ம உணர்வடன் வபசினைபான்.

“எல்லபாம அந்த இனியனைபாவலதபான் எனைக்கு இந்த

நிரல.”

கண்ணன் அப்பபாவிடம அடிபட்டதற்கும

இனியனுக்கும என்னை செமபந்தம. நண்பர்கள்
அவரவர்கள் வபபாக்கில் அனுமபானிக்கத்
மதபாடங்கினைபார்கள்.

“உன்ரனைப் பற்றிய உண்ரமகரளைமயல்லபாம

உங்கப்பபாகிட்வட மசெபால்லிட்டபானைபா?” மணி தன்
யூகத்ரத மவளிப்படுத்தினைபான்.

“அவனுக்கு ஏதடபா அவ்வளைவ ரதரியம?

இனியன் ஏரழப் ரபயனைபாக இருந்தபாலும
எவ்வளைவ நல்லபாப் படிக்கிறைபான்.
எல்லபாருகிட்வடயும நல்ல ரபயன்’னு வபரு
வபாங்குறைபான். வபபாட்டி, பரிசு அத இத'ன்னு
எவ்வளைவ மபருரம'ன்னு அவவனைபாடு ஒப்புக்
கபாட்டிவய என்ரனை அடிச்சு மநபாருக்கிட்டபார்'டபா.”

கண்ணனுக்கு ஆறுதலும வதறுதலும தரும

வரகயில் அவனுக்கு உற்செபாக வபார்த்ரதகள் கூறை
முரனைந்தபான் கண்ணபாயிரம.
“எல்லபாத்தக்குவம அந்த இனியன் வபபாக்குத்
தபான்’டபா கபாரணம. அவன்
மகபாட்டத்ரத எப்படியும அடக்கணும, அவன்
மபருரமரயத் தரர மட்டமபாக்கனும.
ஊமரல்லபாம அவரனைப் பழிக்குமபடியபாச்
மசெய்யனும. இததபான்’டபா இனி நமம லட்சியம”

கண்ணபாயிரத்தின் வபச்சில் வன்ம உணர்ச்சி

வலுவபாக மவளிப்பட்டத. அவன் கூறிய
பழிவபாங்கும வபபாக்ரக அவன் நண்பர்கள்
மணியும தங்கதரரயும முழு மனைவதபாடு
ஏறைகவில்ரல என்றைபாலும மறுப்வபதம கூறை
முரனையவில்ரல. ஆனைபாலும அவன் கருத்ரத
முழுரமயபாக ஏற்கும பபாவரனையில், “உன்
லட்சியம தபான் என் லட்சியம. இதக்கபாக நபான்
எரதயும மசெய்யத் தயபார்!’ எனைத் தன்
முழுமனைதபானை ஆதரிப்ரப உறுதியபாக
மவளிப்படுத்தினைபான் கண்ணன்
4. பபகம

வகுப்புகள் மதபாடங்க இன்னும சிறித வநரம

இருந்தத. வகுப்புக்குள் நுரழந்ததம
நுரழயபாததமபாக தங்கதரர இருந்த மபஞ்சிரய
வநபாக்கி விரரந்த மசென்றைபான் கண்ணன். அவன்
முகத்தில் மகிழ்ச்சி நிரறைந்திருந்தத.

“தங்கதரர நமம மணி பிறைந்த நபாள் விருந்த

மரபாமப வஜபார்டபா! எத்தரனை வரக யபானை ஸ்வீட்,
செபாப்பபாடு!!”

“விருந்த மட்டுமபா? விதவிதமபானை அலங்கபாரம.

பபாட்டுக் கச்வசெரி, எல்லபாம ஒவர அமர்க்களைம'டபா”

தன் மகிழ்ச்சிரயத் தங்கதரரவயபாடு பகிர்ந்த

மகபாண்டபான் கண்ணன்.
எரதவயபா நிரனைவபடுத்தம பபாவரனையில்
ஆர்வத்வதபாடு ரகரய உயர்த்தியபடி வபசினைபான்
கண்ணபாயிரம.

“கண்ணன் ஒன்ரறைக் கவனிச்சியபா?”

வகள்விக்குறி வடிவில் மநற்றிரயச் சுழித்தபடி
வினைபா எழுப்பினைபான் கண்ணபாயிரம.

“முந்திரிப் பருப்பும திரபாட்ரசெப் பழமுமபாக

இருந்த பபாயபாசெத்ரதத்தபாவனை மசெபால்வறை.”
அலட்சியமபாக கண்ணபாயிரத்ரதப் பபார்த்தக்
கூறினைபான் கண்ணன்.

“நீ செபாப்பபாட்டு இரலவயபாடவவ இரு. சுத்த

செரமயல்கட்டுடபா நீ.” நளினைமபாகக் கிண்டலடித்
தபான் கண்ணபாயிரம.

“நமம ஆசிரியர் புத்தகப் பபாக்மகட் ஒன்ரறைப்

பரிசெபாகக் மகபாடுத்தரத மணிவயபாட அப்பபா
மரபாமபவம அலட்சியமபா வபாங்கி அப்பபாவல
வபபாட்டரதயும, அதக்கபாக நமம ஆசிரியர்
வருத்தப்பட்டரதயும தபாவனை மசெபால்வறை?”
தபான் நிரனைத்தரத செரிபபார்த்தக் மகபாள்ளை
முயன்றைபான் தங்க தரர.

“ஆமபாடபா, பிறைந்த நபாள் பரிசெபா மபரிய புத்தகப்

பபாக்மகட்ரட, மணி ரகயிவல மகபாடுத்த.
‘நல்லபா கஷ்டப்பட்டுப் படிச்சு வபாழ்க்ரகயிவல
முன்வனைறைனும’னு வபாழ்த்தினைப்வபபா மணிவயபாட
அப்பபா வழிமறிச்சு......” கண்ணபாயிரம
முடிக்கவில்ரல. அதற்குள் கண்ணன்,

“இரடமறிச்சு என்னை மசெபான்னைபார்?” எனை ஆர்வத்

தடிப்புடன் வகட்டபான்.

கண்ணபாயிரம மதபாடர்ந்தபான்:
“என் மகன் அதிகமபாப் படிக்கக் கூடபாதங்கறைத
என் மகபாள்ரக. அவனுக்கு வவண்டிய அளைவ
மசெபாத்த இருக்கு. அவன் வபாழ்நபாள் முழுக்க
சுகமபாகவவ வபாழ முடியும. அவன் ஒண்ணும
அதிகம படிச்சு உத்திவயபாகம அத இதன்னு
அரலய வவண்டிய அவசியம இல்வல, ஏவதபா
பபாஸ் பண்றை அளைவக்கு படிச்சு முடிச்செபா
வபபாதம’னு மசெபால்லி அலட்சியமபாக நம
ஆசிரியர் தந்த புத்தகப் பபாக்மகட்ரட வபாங்கி
அப்பபாவல வபபாட்டபார்.”

“கண்ணபாயிரம கூறிய மசெய்திரயக் வகட்ட

அவன் நண்பர்களுக்கு மணியின் அப்பபா வபபாக்கு

பிடித்தமபாக இல்ரல என்பத அவர்களின்

அரமதிவய புலப்படுத்தியத. எனினும, அடுத்த
என்னை நடந்தத என்பரத அறிய தங்கதரர
ஆர்வப்பட்டபான்.
“அப்புறைம?' வினைபா மதபாடுத்தபான் தங்கதரர

“அப்புறைம என்னை? ஆசிரியர் வகபாபமபா

மவளிவயறைத் மதபாடங்கினைபார் உடவனை மணி
ஓடிவந்த, செமபாதபானைம மசெபால்லத்
மதபாடங்கினைபான். அப்வபபாத அவனுரடய
அப்பபா வந்த...”

“அப்பபா வந்த என்னை மசெபான்னைபார்?” ஆர்வ

மிகுதியபால் கண்ணபாயிரத்ரத இரடமறித்தக்
வகட்டபான் கண்ணன்.

“செமபாதபானைம மசெபான்னைபார்.” கண்ணபாயிரம

கூறினைபான்.

“என்னை செமபாதபானைம மசெபான்னைபார்?” ஆர்வப்

மபருக்குடன் வினைபா எழுப்பி கண்ணபாயிரத்தின்
முகத்ரத உற்று வநபாக்கினைபான் கண்ணன்.
கண்ணபாயிரம மணியின் அப்பபா கூறியரத
அப்படிவய கூறைத் மதபாடங்கினைபான்.

“மணியின் அண்ணன் மசெந்தில் படிப்பில்

மரபாமபக் கவனைம மசெலுத்தி வந்தபான்.
வகுப்பிவல எப்வபபாதம முதலபாவதபாக வருவபான்.
எப்பவம புத்தகமும ரகயுமபாகவவ இருப்பபான்.
இரவ பகலபாகப் படிப்பபான். அவன் கல்லூரிப்
படிப்ரப முடிப்பதற்கு முன்னைதபாக மூரளையில்
கட்டி வந்த இறைந்தவிட்டபான். இரடவிடபாத
படிப்பினைபால் தபான் இந்த இறைப்பு ஏற்பட்டதபாக
இன்னும நமபிக் மகபாண்டிருப்பதபாகவம
மணிக்குப் படிப்பில் ஆர்வம இருந்தபாலும
அவரனை அதிகமபாகப் படிக்கவிடபாமல் தபான்
தடுத்த வருவதபாகவம மசெபான்னைபார்.”
“இதக்கு நமம ஆசிரியர் எதவவம
மசெபால்லரலயபா? கண்ணபாயிரத்தின் பதிரலத்
மதபாடர்ந்த வகள்வி வகட்டபான் தங்கதரர.

“மணிவயபாட அப்பபாவின் முடிவ ஒருவித

மூடநமபிக்ரக'ன்னும, மூரளையிவல ஏற்பட்ட
கட்டிக்கும படிப்புக்கும எவ்விதத் மதபாடர்பும
இல்ரல’ன்னும எடுத்தச் மசெபால்லி விளைக்கினைபார்.
அவதபாட, மபற்வறைபார்களின் ஒத்தரழப்பு
இல்லபாததபாவலயும வீட்டில் நல்ல சூழ்நிரல
இல்லபாததனைபாவலயும மணி திறைரமசெபாலியபா வர
முடியபா மல் வபபாச்சு’ன்னும ஒரு குட்டி வகுப்வப
நடத்தி முடிச்சிட்டபார்.”

எரதவயபா நிரனைவபடுத்திக் மகபாண்டவனைபாக

கண்ணன் வவமறைபாரு விஷயத்ரதச் மசெபால்ல
முரனைந்தபான்.
“இரதமயல்லபாமவிட சுரவயபானை செமபவம
ஒண்னு அங்வக நடந்தத உங்களுக்குத்
மதரியுமபா?” கண்ணன் வகள்வி அவன்
நண்பர்களி ரடவய ஆர்வத்ரதத் தூண்டியத.
அவன் மசெபால்லப் வபபாகும விஷயத்ரதத்
மதரிந்த மகபாள்ளை ஆர்வப்பட்டபார்கள். தங்கள்
கபாத கரளைத் தீட்டிக் மகபாண்டு அவன் வபாய்
அரசெரவவய உற்று வநபாக்கினைபார்கள்.

“என்னை அத?” கண்ணபாயிரம முந்திக் மகபாண்டு

வகட்டபான்.

“நமரமப் வபபால இனியன் விருந்தக்கு வந்தம

விருந்த செபாப்பிடவலடபா.” கண்ணன் பூடகமபாகச்
மசெபால்லி முடித்தபான்.

“ஏன்’டபா? ஒருவவரளை ஆசிரியருக்குப் பரிஞ்சு

வகபாவிச்சுக்கிட்டு வபபாயிட்டபாவனைபா?” தன்
அனுமபானைத்ரத மவளிப்படுத்தினைபான் தங்கதரர.
“அமதல்லபாம இல்ரல.” தங்கதரர
அனுமபானைத்ரத நிரபாகரித்தபான் கண்ணன்.

“பின்வனை? என்னை’ன்னு மசெபால்லு'டபா”

கண்ணபாயிரம மபபாறுரம இழந்தவனைபாகக்
கண்ணரனைத் தரிதப்படுத்தினைபான்.

வமலும மர்மத்ரத நீடிக்கபாமல் புதிரர விடுவிக்க

முரனைந்தபான் கண்ணன்.

“தனைக்குச் செபாப்பிடத் தந்த செபாப்பபாட்ரட

யபாருக்கும மதரியபாமல் ஒரு மபபாட்டலமபாகக்
கட்டி ரகயிவல எடுத்தக்கிட்டு வபபானைபான்’டபா,”
ஒரு வழியபாகக் கண்ணன் மசெபால்லி முடித்தபான்.

இரதக் வகட்டவபபாத கண்ணபாயிரமும

தங்கதரரயும முகத்ரதச் சுழித்தபார்கள்
இனியரனைப்பற்றி ஏளைனைமபாக அவர்கள் உள்ளைம
நிரனைப்பரத முகக்குறிப்பு மவளிக்கபாட்டத்
தவறைவில்ரல.

இவர்கள் மூவரும இனியரனைப் பற்றிப்

வபசிக்மகபாண்டிருப்பரத மசெவி மடுத்தவபாவறை
அருள் வகட்டுகமகபாண்வட அங்வக வந்த வசெர்ந்
தபான். இனியனின் இரணபிரியபாத் வதபாழன்
ஆதலபால் அவரனைப்பற்றி ஏளைனைமபாக எள்ளி
நரகயபாடிப் வபசுவரத அவனைபால் மபபாறுக்க
முடியவில்ரல. இருப்பினும அரத
மவளிக்கபாட்டிக் மகபாள்ளைபாமவல வந்ததம
வரபாததமபாகப் வபசினைபான்:

“நீங்க மநரனைக்கிறை மபாதிரி தன் வீட்டுக்கு அவன்

அரத எடுத்தச் மசெல்லவில்ரல. நபானும
செந்வதகப்பட்டு அவன் பின்னைபாவலவய வபபா
வனைன். அவன் அரத வநபாவயபாடு
பட்டினி கிடக்கிறை மபாணிக்கம தபாயபாரிடம
மகபாண்டு வபபாய்க் மகபாடுத்தச் செபாப்பிடச்
மசெபால்லி வற்புறுத்தினைபான். நபான் அரதக் வகட்டு
மநஞ்சு மநகிழ்ந்திட்வடன். எனைக்குக் கண்ணீவர
வந்திருச்சு. இனியனின் அன்ரபயும
மனிதபாபிமபானை உணர்ச்சிரயயும இரக்க
சிந்ரதரயயும கண்டு அந்த அமமபா
கண்ணிர்விட்டு அழுதட்டபாங்க.”

அருள் தன் நண்பன் இனியனின் இனிய

மசெயரல விளைக்குமவபபாத அவன் கண்களில்
உணர்ச்சி வமலீட்டபால் நீர் சுரந்த நின்றைத. இரதக்
கண்ட தங்கதரரயும கண் கலங்கினைபான். அவன்
தன் உணர்ச்சிரய அடக்க முடியபாதவனைபாக
மவளிப்படுத்தினைபான்.

“என்னைடபா, கண்ணபாயிரம நமம அருள் மசெபால்றைத

மநஞ்ரசெ உருக்குறை கரதயபாயிருக்வக?”

“அதபான் நீவய மசெபால்லிட்டிவய.”

“என்னை?ன்னு?”

“கரத’ன்னு!”

கண்ணபாயிரத்தின் வபச்சு அருளுக்குப்

பிடிக்கபாததபால் அவன் செட்மடன்று அந்த
இடத்ரதவிட்டுக் கிளைமபினைபான். அடுத்த அவர்
களும புறைப்பட்டபார்கள்
5. பபகம

தனைக்கு முன்னைபால் மசென்று மகபாண்டிருக்கும

இனியரனை எட்டிப் பிடிக்கும பபாவரனையில்
தரித நரடவபபாட்டு வந்தபான் அருள் இனியரனை
மநருங்கியதம வகட்டபான்:

“இனியபா! பள்ளி ஆண்டுவிழபாக் கட்டுரரப்

வபபாட்டிக்குப் மபயர் மகபாடுத்தட்டியபா?” ஆர்வத்
தடிப்புடன் வகட்டுவிட்டு, இனியனின்
முகத்ரதப் பபார்த்தபான்.

“நபான் மட்டுமபா? நமம கண்ணபாயிரம, கண்ணன்,

மணி, தங்கதரர எல்லபாருவம மபயர்
மகபாடுத்திருக்கபாங்க.”

இனியன் தந்த பட்டியரலப் பபார்த்தவபபாத

அருளுக்கு ஆச்செரியம ஏதம ஏற்படவில்ரல.
“அவங்கள்’லபாம மபயர் மகபாடுப்பபாங்கன்னு
எனைக்கு முன்னைபாவலவய மரபாமப நல்லபாத்
மதரியும! இவங்களுக்கும கட்டுரரப்
வபபாட்டிக்கும என்னைடபா செமபந்தம? ஒழுங்கபா
பபாடத்ரதப் படிக்கிறைதம பள்ளிக்குவர்றைதவம
தகரபாறு. இதிவல...” அருள் முடிக்கும முன்வப
இனியன் இரடமறித்தப் வபசினைபான்.

“அவங்களும வபபாட்டியிவல பங்மகடுக்கிறைத

நல்லததபாவனை, அருள். வபபாட்டி
கடுரமயபா இருந்தபாத்தபாவனை திறைரமயபானை
வங்கரளைத் வதர்ந்மதடுக்க முடியும. பரிசு
வபாங்குறைவங்க மதிப்பும உயரும. வபபாட்டியிவல
கலந்த திறைரமரய கபாட்டறைதக்கபாகவபாவத
நிரறையப் படிக்கனும சிந்திக்கனும இல்ரலயபா,
அருள்.”
இனியனின் கருத்ரத முழுக்க ஏற்க இயலபாத
என்றை பபாவரனையில் தரலரய வமலும கீழுமபாக
ஆட்டி அழகு கபாட்டினைபான் அருள்.

“அவங்க சிந்திக்க ஆரமபிச்சுட்டபாங்கன்னைபா

யபாருக்வகபா ஆபத்த’ன்னுதபான் அர்த்தம.” கடந்த
கபால அனுபவ அடிப்பரடயில் கருத்தரரத்தபான்
அருள்.

“நமப நண்பர்கரளைப்பத்தி நபாவம தப்பபாப்

வபசெக்கூடபாத அருள். அவங்களும நல்லவங்க.
நபாளைரடவிவல திருந்தவபாங்'கன்வனை
நமபுவவபாம.”

“நீ நமபிக்கிட்வட இரு நபான் வர்வறைன்.’

கூறிவிட்டு அருள் விரரந்த நடக்கலபானைபான்.
நபாளைரடவிவல திருந்தவபாங்’கன்வனை
நமபுவவபாம”.
6. பபகம

பள்ளிக்கூட விரளையபாட்டுத் திடலின் ஒரமபாக

உள்ளை மரத்தடிதபான் அவர்களின் அரட்ரட
மபாநபாடு நரடமபறும வழக்கமபானை இடம.
அன்ரறைக்கும அவர்கள் அங்வக குழுமத்
தவறைவில்ரல.

கண்ணபாயிரமும தங்கதரரயும மணியும

முன்வப அங்வக வந்த வசெர்ந்தவிட்டபார்கள்.
கண்ணரனை இன்னும கபாவணபாம. அவன்
வருரகரய எதிர்வநபாக்கியபடி கபாத்திருந்தனைர்.
எதிர்பபார்த்தபடிவய கண்ணனும வந்த
வசெர்ந்தபான். அவன் ரகயில் ஒரு ‘ஸ்வீட்
பபாக்மகட்’ இருந்தத. இரத முதலில் கண்ட
கண்ணபாயிரம ஆவவலபாடு அரதப்பற்றி
வினைவினைபான்.
“என்னைடபா, கண்ணபா ரகநிரறைய ஸ்வீட்
பபாக்மகட். இன்னிக்கு என்னை உனைக்குப் பிறைந்த
நபாளைபா? நீ எங்களுக்குச் மசெபால்லவவ இல்
ரலவய?” வியப்வபபாடு வினைவினைபான்.

“எனைக்குப் பிறைந்த நபாமளைல்லபாம ஒண்னு

மில்வலடபா. ஆனைபால், ‘இத கண்ணனின்
வபாழ்விவல ஒர் புதரம நபாள்’னு மசெபால்லி
எங்கப்பபா இன்னிக்கு எனைக்கு 5 ரூபபா
மகபாடுத்தபார்’டபா. அப்படிவய அதக்கு ஸ்வீட்
வபாங்கிட்டு உங்கரளைப் பபார்க்க வந்தட்வடன்.”
மூச்சு விடபாமல் கூறி முடித்தபான் கண்ணன்.

“புதரம நபாளைபா! ஒண்ணும புரியரலவய?”

வியப்புடன் வகட்டபான் தங்கதரர.

“ஒரு வவரளை கண்ணன் பள்ளிக்கூடம வபபாகவல,

படிக்கவல, நல்ல மபார்க் எடுக்கரல’ன்னு
எப்பவம அடிக்கிறை அவன் அப்பபா, இன்னிக்கு
அப்படி அடிக்கபாதரத புதரமயபா மநனைச்சு
புதரம நபாளைபா மகபாண்டபாடறைபாவரபா என்னைவவபா?”
கிண்டலபாகக் வகட்டபான் மணி.

“அமதல்லபாம ஒண்ணுமில்வலடபா. நீங்கள் "லபாம

கட்டபாயப்படுத்தினைதபாவல கட்டுரரப்
வபட்டிக்குப் மபயர் மகபாடுத்வதனைபா, அரத நமம
ஆசிரியர் எங்கப்பபாகிட்வட வநற்று
மசெபால்லியிருக்கிறைபார். எங்கப்பபாவக்கு மரபாமப
செந்வதபாஷம ஏற்பட்டிருச்சு. கண்ணபா! நீ
இப்படிமயல்லபாம திறைரமயபாளைனைபா
இருக்கனும’னு தபான் நபான் கனைவ
கபாண்கிவறைன்’னு மசெபால்லி தின்பண்டம
வபாங்கிக்க 5 ரூபபா மகபாடுத்தபார்டபா.”

‘ஸ்வீட் பபாக்மகட்’ வந்த வரலபாரறைச் மசெபால்லி

முடித்தபான் கண்ணன்.
“ஐவயபா பபாவம'டபா உங்கப்பபா!” இரங்கல்
தீர்மபானைம நிரறைவவற்றினைபான் மணி.

“தின்பண்டம வபாங்கித் தின்னை செதபா கபாசு

மகபாடுத்த, கண்ணன் தன் கவனைத்ரதப் படிப்புப்
பக்கவம திருமபவிடபாம, தீனி வமவலவய இருக்

குமபடியபா வச்சிருக்கபாவர அதக்கபாக அனுதபாபப்

படறியபா? இல்வல...” மணியின் அனுதபாப
வபார்த்ரதக்கு கபாரணம கற்பிக்க முற்பட்டபான்
தங்கதரர.

“இல்ரலடபா, கண்ணரனைப்பற்றி அவன் அப்பபா

மரபாமப நல்லபா தப்புக்கணக்குப் வபபாட்டரத
மநனைச்சுத்தபான் அனுதபாபப்படவறைன்.” மணியின்
வபச்சு கண்ணனுக்கு வகபாபத்ரத
ஏற்படுத்திவிட்டத.
'கபாப்பியடிச்செபாக்கூட கணக்கிவல பத்த
மபார்க்குக்கு வமவல வபாங்கபாத நீ எங்கப்பபா
கணக்ரகப்பத்திப் வபசெரறையபா?” சுடச்சுடப்
பதில் தந்தபான் கண்ணன்.

இவர்களின் வபாய்ச்செண்ரட கண்ணபாயிரத் தக்கு

என்னைவவபா வபபாலிருந்தத. அவன் இரட
மறித்தப் வபசெலபானைபான்.

“வபபாதம'டபா. உங்களுக்குள்வளை செண்ரட

வவணபாம. நமம கபாரியம மகட்டுடும.
வபபாட்டியிவல எப்படியும இனியன்
வதபால்வியரடயணும.” தங்களின் குறிக்வகபாரளை
நிரனைவப்படுத்தி வபாய்ச்செண்ரட வளைரபாமல்
தடுத்தபான் கண்ணபாயிரம.

“நபாம மவற்றி மபறைணுமனைபா அவன் மபாதிரி

எப்படி’டபா கட்டுரர எழுதறைத? எனைக்கு
நல்லபா வருமபாடபா?” தன் மீவத தனைக்குள்ளை
அவநமபிக்ரகரய மவளிப்படுத்தி
அப்பபாவித்தனைமபாகக் வகட்டபான் கண்ணன்.

“உங்கப்பபாகிட்வட இன்னும அஞ்சு ரூபபா வபாங்கி

நல்லபா தீனி தின்னுடபா, பிரமபாதமபா வரும.” வகலி
மசெய்தபான் தங்கதரர.

“என்னைடபா வரும? தூக்கமபா?” கிண்டல்

மசெய்தபான் மணி.

கபாரியத்திவலவய குறியபா இருந்த

கண்ணபாயிரத்தக்கு இந்தக் வகலிப் வபச்சும
கிண்டல் வபார்த்ரதகளும பிடிக்கவில்ரல.
நண்பர்களின் வவடிக்ரகப் வபச்சுக்கு
முற்றுப்புள்ளி ரவக்க முரனைந்தபான்.

“வபபாதம’டபா வகலி. வநபாட்டீஸ் வபபார்டிவல

கட்டுரரத் தரலப்பு இன்னும வபபாடலிவய.”
ஆர்வத்வதபாடு வகட்டபான் கண்ணபாயிரம.
“செரியபாப் வபபாச்சு! கட்டுரரத் தரலப்ரப
வநபாட்டீஸ் வபபார்டுவல எழுதிப் வபபாட்டு ஒரு
மணி வநரம ஆவத.” நிரனைவூட்டினைபான்
தங்கதரர.

“என்னைடபா தரலப்பு?” ஆர்வப் மபருக்வகபாடு

வகட்டபான் மணி.

“உரழப்பும உயர்வம” தரலப்ரபக் கூறினைபான்

தங்கதரர.

தரலப்ரபக் வகட்டவபபாவத கண்ணனுக்குத்

தரல சுற்றைத் மதபாடங்கியத. எந்தக் கபாரியம
தங்களுக்குப் பிடிக்கபாவதபா, ஆகபாதவதபா அரதவய
தரலப்பபாகக் மகபாடுத்திருப்பரதக் கண்டு
ஒருகணம மரலத்தபான்.
“ஐயவகபா! என்னைடபா இத! தரலப்வப தகரபாறைபா
இருக்வக. நபாம எப்படிடபா இந்தத் தரலப்பிவல
கட்டுரர எழுதறைத?”

கண்ணன் கருத்ரத எதிமரபாலித்தபான் மணி.

“அதபாவனை, நமக்குச் செமபந்தவம இல்லபாத

விஷயத்ரதப்பத்தி நபாம எப்படி'டபா கட்டுரர
எழுதறைத? பரிசு வபாங்குகிறைத?”

தரலப்ரபக் வகட்டு மரலத்த நின்றை

நண்பர்களின் கவனைத்ரதத் திருப்ப முயன்றைபான்
கண்ணபாயிரம.

“நபாம பரிசு வபாங்குவறைபாமபா இல்ரலயபாங்குறைத

பிரச்சிரனை இல்ரல. இனியன் எந்தப் பரிசும
வபாங்கக் கூடபாத. இததபாவனைடபா நமம வநபாக்கம?”

“கமரக்டுடபா கண்ணபாயிரம” முழுரமயபாக

ஆவமபாதித்தபான் தங்கதரர.
“இனியன் கட்டுரர எழுதினைபாலும
எழுதபாவிட்டபாலும நபாம கட்டுரர
எழுதித்தபானைடபா ஆகணும. இல்வலன்னைபா,
எப்படிடபா நமக்குப் பரிசு கிரடக்கும?”

நரடமுரறைப் வபபாக்ரக நபாசுக்கபாக

உணர்த்தினைபான் கண்ணன்.

“பரிசு வபாங்குறைதபா? இருந்தபாலும இவனுக்கு

மரபாமபப் வபரபாரசெடபா.” கிண்டல் மசெய்தபான்
மணி.

“இந்தத் தரலப்புள்ளை கட்டுரர வவமறை எந்தப்

புத்தகத்திவலயபாவத இருந்ததன்னைபா அரதப்
பபார்த்தச் சுலபமபா கபாப்பியடிச்சு கட்டுரர எழுதி
பரிசு வபாங்கிடலபாம'டபா.” தனைக்குத் மதரிந்த
வழிரயச் சுட்டிக் கபாட்டினைபான் தங்கதரர.
“மதபாட்டில் பழக்கம சுடுகபாடு மட்டும'னு
மசெபால்லுவபாங்க. இந்த விஷயத்திவல நீ எப்பவம
மபாஸ்டர்தபான்’டபா.”

தங்கதரரரயச் சீண்டினைபான் மணி.

தங்கதரரயின் வயபாசெரனை கண்ணபாயிரத்தக்கு

மிகவம பிடித்தத. மவறுங்ரகயபால் முழம
வபபாட முடியுமபா?

“அந்தத் தரலப்புள்ளை கட்டுரர எந்தப்

புத்தகத்திவல இருக்குங்றைரத எப்படிடபா கண்டு
பிடிக்கிறைத?”

கண்ணபாயிரத்தின் செந்வதகத்ரதப் வபபாக்கி உதவ

முன்வந்தபான் தங்கதரர.

“இதக்கபாக அதிகம கஷ்டப்பட

வவண்டியதில்ரல. நூலகத்திவல இருக்கிறை
புத்தகம எல்லபாத்ரதயும ஒரு புரட்டு புரட்டினைபா
எதிவல இருக்கு’ன்னு மதரிஞ்சிட்டுப் வபபாவத.”

மதபாடர்ந்த தன் வயபாசெரனைக்குச் மசெயல் வடிவம

தந்த மசெபால்லி முடித்தபான் தங்கதரர.

வயபாசெரனை நல்லதபாக இருந்தபாலும, மசெயல்

படுத்த முடியபாததபாகத் வதபான்றியத மணிக்கு.
அரத அவன் சுட்டிக்கபாட்டிப் வபசினைபான்:

“இருக்கிறை அஞ்செபாறு பபாட புத்தகங்கரளை ஒரு

முரறை புரட்டறைதக்வக ஒரு வருஷம வபபாதவல.
இன்மனைபாரு வருஷமும அவத வகுப்பிவல
இருந்த புறைட்டுமபடியபா இருக்கு. நூலகத்திவல
இருக்கிறை எல்லபாப் புத்தகங்கரளையும
புரட்டனும'னைபா இன்னும மரண்டு மூணு
மஜன்மம நமக்குத் வதரவப்படும’டபா.”

அனுபவப்பூர்வமபாகப் வபசினைபான் மணி.

ஏவதபா ஒரு முடிவக்கு வந்தவரனைப் வபபால
பரப்பரப்புடன் வபசினைபான் கண்ணபாயிரம.

“எனைக்கு சுருக்கபானை ஒரு குறுக்கு வழி

வதபாணுதடபா. கண்ணபாயிரம பீடிரகவபபாட்டுப்
வபசினைபான்.

“உனைக்கு எப்பவவம அந்த வழிதபாண்டபா

வதபாணும:” மணி வகலி மசெய்யத் தவறைவில்ரல.

“அத என்னை சுருக்கபானை குறுக்கு வழி?”

கண்ணபாயிரம மசெபால்லப் வபபாகும வழிரய
அறிய அவசெரப்பட்டபான் தங்கதரர.

“இனியன் இந்தக் கட்டுரரரய எழுத

என்மனைன்னை மசெய்யறைபான்? எரத எரதப்
படிக்கிறைபா'ன்னு தப்பறியனும. நபாமும அவத
மபாதிரி மசெஞ்சுட்டபா வபபாட்டியிவல சுலபமபா
மவற்றி யரடயலபாம.”
ஏவதபா ஒரு நல்ல வயபாசெரனைரயச் மசெபால்லிவிட்ட
மபருமிதம கண்ணபாயிரம முகத்தில் கரளை கட்டி
நின்றைத. மவற்றிப் புன்னைரகவயபாடு தன்
நண்பர்களின் முகத்ரத மபாறி மபாறிப் பபார்த்தபான்.

“எப்படிவயபா, கரடசியிவல இனியன் வழிக்வக

எல்வலபாரும வபபாய்க்கிட்டிருக்வகபாம,
இல்ரலயபா?”

மணி கூறுவத ஒரு வரகயில் உண்ரம

யபாயிருந்தபாலும கபாரியம செபாதிப்பதிவலவய கருத்
தபாக இருந்தபான் தங்கதரர.

“இனியனிடம வபபாய் அரத எப்படி’டபா

கண்டுபிடிக்கிறைத?”

தங்கதரரயின் வகள்விக்கு மணி பதில் கூறை

முற்பட்டபான்.
“இதக்கு ஏன்டபா மண்ரடரயப் வபபாட்டு
உரடச்சுக்கிறீங்க நீ என்னை புஸ்தகம படிச்சு
கட்டுரர தயபாரிக்கப் வபபாவறை'ன்னு இனிய
ரனைவய வகட்டுட்டபாப் வபபாச்சு. சுருக்கமபானை
குறுக்கு வழியிவல நமம கபாரியம சுலபமபா
முடிஞ்சிடும.”

மணி கூறியத கண்ணபாயிரத்தக்கு அவ்வளைவபாகப்

பிடிக்கவில்ரல.

“நமம எதிரபாளிக்கிட்வடவய நமரம

செரணரடயச் மசெபால்றைபான்'டபா.”

தன் அச்செ உணர்ரவ மவளிப்படுத்தினைபான்

கண்ணபாயிரம.

“தகறைபாரர விடுங்கடபா. இப்ப இனியன் எங்வக

இருக்கிறைபான்? என்னை படிக்கிறைபான்? எப்படி
கட்டுரர தயபாரிக்கிறைபான்’ங்கிறைரத
எப் படியபாவத தப்பறிஞ்சு கண்டுபிடிக்கணும.
இல்ரலயபா?

செமபாதபானைப்படுத்தம வரகயில்
நடுநிரலரமவயபாடு வபசினைபான் தங்கதரர.

“இப்ப அவன் எங்வகடபா இருப்பபான்?” கண்ணன்

எழுப்பிய வினைபா மணிக்கு சிரிப்ரப
வரவரழத்தத.

“நிச்செயமபா நமம மபாதிரி எங்கபாவத மரத்தடியிவல

உட்கபார்ந்த செதித் திட்டம வபபாட்டுக்கிட்டிருக்க
மபாட்டபான்.”

அவன் வகலி வபசியத கண்ணபாயிரத்தக்குப்

பிடிக்கவில்ரல.

“சுமமபா இருடபா. இனியன் இப்ப எங்வக

இருப்பபான்னைபா...” கண்ணபாயிரம முடிக்குமுன்
தங்கதரர கூறினைபான்.
“கழுரத மகட்டபா குட்டிச் சுவருமபபாங்க.
இனியன் வீட்டிவல இருப்பபான். இல்வலன்'னைபா
நூலகத்திவல இருப்பபான். அங்வகயும இல்
வலன்னைபா யபாரபாவத ஒரு ஆசிரியர் வீட்டிவல
செந்வதகவமபா பபாடவமபா வகட்கப் வபபாயிருப்பபான்.”

“அவன் எங்வக இருந்தபாலும செரி. என்னை படிச்சு

எப்படி எழுதறைபான்’னு நபான் தப்பறிஞ்சு வந்த
மசெபால்வறைன்டபா. இன்னிக்குச் செபாயந்தரம
பள்ளிக்கூடத்தக்குப் பக்கத்திவல இருக்கிறை
மரத்தடியில் செந்திக்கலபாம'டபா' கூறிக் மகபாண்வட
விரரந்த நடந்தபான், நண்பர்களும நமபிக்ரக
வயபாடு கரலந்த மசென்றைபார்கள்.
7. பபகம

இனியரனைத் வதடிக்மகபாண்டு வந்த அருள்

மதருமுரனை திருமபவம இனியன் அங்வக
வரவம செரியபாக இருந்தத.

“எங்வக இனியன் வபபாயிருந்வத, உன்ரனை

எங்வகமயல்லபாம வதடறைத?”

செற்று செலிப்புடன் இனியரனை வநபாக்கிக்

வகட்டபான் அருள். அவன் வகட்ட
வகள்வியிலிருந்த நீண்ட வநரமபாக அவரனைத்
வதடி அரலந்திருக்கிறைபான் என்பத
இனியனுக்குப் புரிந்தத. அரலந்த வந்த
அவரனைச் செமபாதபானைப்படுத்தம வரகயில் பதில்
கூறினைபான் இனியன்.
“நமம மபாணிக்கத்வதபாட அமமபாவக்கு உடல்
நிரல மரபாமப வமபாசெமபாயிடிச்சுடபா. வவரலக்குப்
வபபாயிருந்த எங்கப்பபா வவரல முடிஞ்சு
வீட்டுக்கு வந்தவடவனை மசெபான்வனைன். அவர்
உடவனை

புறைப்பட்டுப் வபபாய் மபாணிக்கத்தின் தபாயபாரர

ஆஸ்பத்திரியிவல மகபாண்டுவபபாய் `மபட்’ல
வசெர்த்திட்டபாரு. நபான் மபாணிக்கத்ரதப் பபார்த்த
ஆறுதல் மசெபால்லிட்டு இப்பத்தபான் வர்வறைன்.
மபாணிக்கம பபாவம’டபா”.

“அத செரி’டபா. வபபாட்டிக்குக் கட்டுரர மகபாடுக்க

இன்னும மரண்டு நபாள்தபாவனை இருக்கு கட்டுரர
எழுதியபாச்செபா?

அருளின் வகள்விக்கு இனியன் பதில்

மசெபால்வதற்குள் அங்கு வந்த வசெர்ந்தபான் மணி.
அருளின் வகள்விக்கு மணி பதில் கூறை முரனைந்
தபான்.

“அவனுக்மகன்னைடபா அருள், ச்சூ! மந்திரக்

கபாளி’ன்னு மந்திரவபாதி மபாங்கபாரய
வரவரழக்கிறை மபாதிரி,எழுத உட்கபார்ந்தபா
வபபாதம,கட்டுரரயும முடிஞ்சிடும; பரிசும
வந்திடும. உ.ம...”

எனைக் கூறிய ரகவயபாடு மபரிதபாக ஒரு

மபருமூச்சுவிட்டபான். மதபாடர்ந்த “நமரமச்
மசெபால்.” என்று அருரளைப் பபார்த்த வினைபா எழுப்பி
தன் இயலபாரமரய மவளிப்படுத்தினைபான்.

மணி வபசிய வதபாரரண இனியனுக்கு மனைக்

கூச்செத்ரதக் மகபாடுத்தத. வநருக்கு வநரபாக

மணி தன்ரனைப் புகழ்வத அவனுக்குஎன்னைவவபா

வபபால் இருந்தத.
“அமதல்லபாம இல்வலடபா, மனைசிவல
நிரனைக்கிறைரத எழுதவறைன். அருள்கூட
ஒவ்மவபாரு வபபாட்டிவலயும ஏதபாவத பரிசு
வபாங்கபாமல் விடறைதில்ரலவய.”

இனியன் அடக்கமபாகப் பதில் கூறினைபான்.

“இருந்தபாலும எப்பவம முதற்பரிசு உனைக்குத்

தபானைடபா கிரடக்குத.” மதபாடர்ந்த கூறினைபான்
மணி.

“ஏவதபா பூவவபாட வசெர்ந்த நபாரும நறுமணம

மபறும'பபாங்க. அதவபபால இனியவனைபாட
வசெர்ந்திருக்வகன்’ல அதனைபால மரண்டபாவவதபா
மூணபாவவதபா, இல்லபாட்டி ஆறுதல் பரிவசெபா
கிரடக்குத.”
இனியன் தன்ரனைப் பபாரபாட்டும வரகயில்
வபசியதற்குப் பதிலளிக்கும வரகயில்
தன்னைடக்கமபாகப் பதில் கூறினைபான் அருள்.

இனியன் பபார்ரவ மணிரய வநபாக்கிச் மசென்றைத.

“இந்த ஆண்டு மணிகூட வபபாட்டியிவல

கலந்தக்கப் வபபாறைபான்'டபா.”

அருரளை வநபாக்கி வியப்பபாகக் கூறினைபான்

இனியன்.

“அரத ஏன்'டபா வகக்கிவறை தங்கதரர, கண்ணன்,

கண்ணபாயிரம இவங்கள்'லபாம வபபாட்டிக்குப்
வபர் மகபாடுத்தபாங்க. அவங்க வற்
புறுத்தினைபாங்கன்’னு நபானும வபர்
மகபாடுத்திட்வடன். இப்ப என்னை மசெய்யறைதன்வனை
மதரியவல. எனைக்குக் மகபாஞ்செம உதவடபா
இனியன்!”
மகஞ்சும பபாவரனையில் இனியரனை வநபாக்கி
வவண்டுவகபாள் விடுத்தபான் மணி.

மணியின் அன்பு வவண்டுவகபாள் இனியன்

மனைரத மநகிழச் மசெய்தத. அவனுக்கு உதவ
இனியன் உள்ளைம தடித்தத, 'என்வனைபாடு என்
வீட்டுக்கு வபாடபா கட்டுரர செமபந்தமபா ஏதபாவத
புத்தகம தபாவறைன், உனைக்குப் பயன்படும,” எனைக்
கூறி அன்வபபாடு அரழப்பு விடுத்தபான்.

“கருமபு தின்னைக் கூலியபா? . இப்பவவ

வர்வறைன்'டபா, வபா வபபாகலபாம.” எனைக் கூறி
வபாய்ப்ரப நழுவவிடபாத இனியன் வீட்ரட
வநபாக்கி அவவனைபாடு நரடரயக் கட்டினைபான்
மணி.
8. பபகம

இனியன் தன் வகுப்புத் வதபாழனைபாயிருந்தம மணி

ஒருமுரறைகூட அவன் வீட்டுக்கு வந்ததில்ரல.
வர விருமபியதம இல்ரல. இன்று கட்டுரர
ரகசியம மதரிந்தவர தன் நண்பர்களுக்கபாக
வலுக்கட்டபாயமபாக வரவவண்டியதபாகி விட்டத.
இனியனின் வபச்சும மசெயலும மணிக்கு
மகிழ்ச்சியபாக இருந்தத. இருவரும வபசிக்
மகபாண்வட வீட்ரட மநருங்கினைபார்கள். இனியன்
வீடு கூரர வீடபாக இருந்தபாலும விசெபாலமபாக
இருந்தத.

“இனியன்! உங்க வீடு கூரர வீடபாக இருந்தபாலும

மரபாமபச் சுத்தமபாகவம அழகபாகவம இருக்குடபா.
நீ படிக்கிறை அரறை எத'டபா?”
“இவதபா: இந்தச் சின்னை அரறைதபான்’டபா நபான்
படிக்கிறை அரறை.”

மணிரயத் தன் படிப்பரறைக்குள் அரழத்தச்

மசென்று கபாட்டினைபான் இனியன். மணி அந்த அரறை
முழுதம தன் பபார்ரவரய ஓட்டினைபான்.

“சின்னை அரறையபாக இருந்தபாலும ஆடமபரம

இல்லபாம அரமதியபானை இடமபா இருக்குடபா. ஒரு
சின்னை நூலகமகூட வச்சிருக்கிவய. எல்லபாப்
புத்தகமும உங்கப்பபா வபாங்கிக் மகபாடுத்ததபாடபா?”

“எங்கப்பபாவக்கு அவ்வளைவ பணவசெதி ஏதடபா?

எல்லபாம நபான் பரிசெபா வபாங்கினை
புத்தகங்கள்தபான்!”

“இனியன்! நீ புத்தகங்கரளை அடுக்கி வச்சிருக்கிறை

அழரகப் பபார்த்தபாவல அரவகரளை எடுத்தப்
படிக்கனும, வபபாலத் வதபாணுதடபா. அரமதியபானை
சூழ்நிரலயிவலதபான் நிரறையப் படிக்க
முடியும’னு நமம ஆசிரியர்கூட அடிக்கடி
மசெபால்வபார். படிக்குமிடம மதய்வ செந்நிதிவபபால
இருக்கணுமனு நபான் எங்வகவயபா படிச்சுக்கூட
இருக்வகன்’டபா,”

“உண்ரமதபான்’டபா” மணி கூறியரத இனியன்

முழுமனைவதபாடு அங்கீகரித்தபான்.

இனியனின் அப்பபாரவத் தன் அப்பபாவவபாடு

மணி ஒருகணம ஒப்பிட்டுப் பபார்க்கபாமல் இருக்க
முடியவில்ரல. அத ஏக்க உணர்வபாக
மவளிப்பட்டத.

“இனியன்! உங்க அப்பபா எவ்வளைவவபா

வதவரல’டபா. எங்கப்பபா அதக்கு
வநர்மபாற்றைம’டபா. நிரறைய படிக்கபாவத; படிச்செபா
மூரளை குழமபிடும; உன் அண்ணன் மபாதிரி
மூரளையிவல கட்டி வந்த மசெத்தப்
வபபாயிடுவவ’ன்னு மசெபால்லி அடிக்கடி
பயமுறுத்தறைபார். பபாடப் புத்தகம தவிர வவறு
புத்தகங்கரளை வீட்டிவல படிக்கவவ
விடமபாட்டபார்’டபா. எங்க வீட்டிவல எங்கப்பபா
கணக் குப் புத்தகங்கரளைத் தவிர வவறு
புத்தகங்கரளைப் பபார்க்கவவ முடியபாத. உனைக்கு
இருக்கிறை படிக்கிறை சூழ்நிரல எனைக்கு இருந்தபா
நபானும எவ்வளைவவபா படிச்சு பரிமசெல்லபாம
வபாங்குவவன்.

தன் ஆற்றைபாரமரய மவளிப்படுத்தினைபான் மணி.

“மணி! நீ கட்டுரரப் வபபாட்டியிவல

வசெர்ந்திருக்கிறைத உங்கப்பபாவக்குத் மதரியுமபா?”

“மதரிஞ்செபா திட்டுவபார்'டபா!”

“உண்ரமயிவலவய உங்கப்பபா ஒரு அதிசெய

மனிதர்தபான்’டபா.”
வபச்ரசெ மபாற்றை முற்பட்டபான் மணி.

“கட்டுரர எழுத உதவறை மபாதிரி ஏதபாவத புத்தகம

இருந்தபால் மகபாடு'டபா.” தபான் வந்த வநபாக்கத்ரத
இனியனுக்கு நிரனைவபடுத்தினைபான் மணி. தன்
புத்தக அலமபாரியிலிருந்த ஒரு புத்தகத்ரத
எடுத்த மணிக்கு வநரபாக நீட்டினைபான்.

“இவதபா பபார் மணி! அறிவச் சுடர்'ங்கிறை புத்தகம.

நமம ஆசிரியர் எழுதியத. கட்டுரரத் மதபாகுப்பு
நூல். இதிவல ‘உரழப்வப மசெல்வனும’ ஒரு
கட்டுரர இருக்கு. அரதப் படிச்சிட்டு வபபாட்டிக்
கட்டுரரரய நீ எழுதலபாம.

நூரல மணியின் ரகயில் மகபாடுத்தபான். மணி

தன் ரகயிலிருந்த நூரல புரட்டிக் மகபாண்வட
இனியரனை வநபாக்கி வியப்வபபாடு வகட்டபான்:
“இரத என்கிட்வட மகபாடுத்திட்டபா நீ எப்படிடபா
வபபாட்டிக் கட்டுரர எழுதவவ?”

“நபான் இரதமயல்லபாம முன்வப படிச்சிட்வடன்.

எழுதறைவபபாத மனைசிவல என்னை வருவதபா அரத
எழுதவவன். இன்று இரவ வபபாட்டிக் கட்டுரர
எழுதலபாம’னு இருக்வகன். நீ இந்தப் புத்தகத்ரத
எடுத்தக்கிட்டுப் வபபா.”

இனியன் தன் திறைரம மீத மகபாண்டுள்ளை

நமபிக்ரகயும மற்றைவர்களுக்கு உதவ வவண்டும
என்றை உயர்ந்த எண்ணமும மணிரயச் சிறித
வநரம திக்குமுக்கபாட ரவத்தத. இனியனின்
இனிய பண்ரப நிரனைந்த மநகிழ்ந்தபான்.

“மரபாமப நன்றி இனியன். நபான் வர்வறைன்” என்று

கூறி விரடமபற்றுச் மசென்றைபான்.
9. பபகம

வழக்கமபாகக் கூடும மரத்தடியில் தங்கதரரயும

கண்ணபாயிரமும கூடினைர். மணியின்
வருரகக்கபாக ஆவவலபாடு கபாத்திருந்தபான். சிறித
வநரத்தில் மணியும அங்கு வந்த
வசெர்ந்தபான். அவரனைக் கண்ட நண்பர்கள்
இருவரும மகிழ்ச்சி வயபாடு அவரனை
வரரவவற்கத் தயபாரபாயினைர். மவற்றிப்
புன்னைரகவயபாடு வந்த வசெர்ந்தபான்.

“என்னைடபா மணி வபபானை கபாரியம என்னைபாச்சு?”

கண்ணபாயிரம பரபரப்புடன் வகட்டபான்.

“அவன் சிரிச்சுக்கிட்டு வர்றைதிவல இருந்த

மதரியவல, நூத்தக்கு நூறு மவற்றி"ன்னு.” தன்
எதிர்பபார்ப்ரப மவளிப்படுத்தினைபான் தங்கதரர.
“இனியன் மரபாமப நல்லவன்’டபா. அவன்
படிக்கிறை அரறைரயவய அறிவபாலயமபா
வச்சிருக்கபான்'டபா. அவன்கூட மகபாஞ்செ வநரம
வபசினைபா நபாமும அவரனைப் வபபால திறைரமயபானை
மபாணவனைபா மபாறிடலபாம'டபா.”

மணி இனியரனைப் பற்றிப் புகழ்ந்த கூரிய

வபார்த்ரதகள் கண்ணபாயிரத்தக்குப்
பிடிக்கவில்ரல. இருப்பினும அரத
முழுரமயபாக மவளிப்படுத்த விருமபபாமல்
செற்வறை மவறுப்புடன்,

“வபபாதம'டபா இனியன் ததி புரபாணம. புத்தகம

கிரடத்ததபா? அவன் கட்டுரர எழுதிட்டபானைபா?
அரதச் மசெபால்லுடபா முதல்வல.” தரிதப்
படுத்தினைபான் கண்ணபாயிரம.

“இவதபா பபார்’டபா, 'அறிவச் சுடர்’ங்கிறை புத்தகம.

நமம ஆசிரியர் எழுதினை இந்தப் புத்தகத்திவல
‘உரழப்வப மசெல்வம’னு ஒரு கட்டுரர இருக்கு.
அரதப் படிச்சிட்டு உரழப்பும உயர்வம'ங்கிறை
தரலப்பிவல வபபாட்டிக் கட்டுரர எழுத'ன்னு
அவவனை மகபாடுத்தபான் ”டபா.” எனைக் கூறி மணி
புத்தகத்ரதத் தன் நண்பர்கரளை வநபாக்கி
நீட்டினைபான்.

“உண்ரமயிவலவய இனியனுக்கு மரபாமப நல்ல

மனைசுடபா!” புத்தகத்ரத வபாங்கிக் மகபாண்வட
பபாரபாட்டினைபான் தங்கதரர.

“ஏன்'டபா, இனியன் கட்டுரர எழுதரலயபா?”

அவசெரப்பட்டபான் கண்ணபாயிரம.

“அவன் இரதமயல்லபாம முன்வப

படிச்சிட்டபானைபாம. இன்னிக்கு இரவ எழுதி
நபாரளைக்குக் மகபாடுக்கப் வபபாறைதபாச் மசெபான்னைபான்.”
என்று மணி கூறி முடித்ததம கண்ணபாயிரம
மமல்லிய குரலில் தனைக்குத் தபாவனை “நீ எழுத,
நபான் மகபாடுக்கிவறைன்னு முனுமுணுத்தபான்.
இவன் முணுமுணுத்தத மற்றைவர்கட்குச் செரிவர
வகட்க வில்ரல. என்னை முணுமுணுக்கிறைபான்
என்பரத அறிந்த மகபாள்ளை ஆவல் மகபாண்டபான்
தங்கதரர.

“கண்ணபாயிரம’ என்னைடபா முணுமுணுக்கிவறை.”

இக்வகள்விக்குக் கண்ணபாயிரம பதில் ஏதம
கூறைவில்ரல.

“இனியன் வமல் இருக்கும மபபாறைபாரமரய

மமன்று தின்கிறைபான்வபபால் இருக்கிறைத.” என்று
கூறி மணி கிண்டல் மசெய்தபான். அரதக்
கண்ணபாயிரம மபபாருட்படுத்தியதபாகத் மதரிய
வில்ரல.

புத்தகத்ரதப் பிரித்த உரழப்வப மசெல்வம’ங்கிறை

கட்டுரரரய அங்மகபான்றும இங்மகபான்றுமபாகப்
படித்தப் பபார்த்தபான் தங்கதரர. அவன் முகம
மகிழ்ச்சியபாலும நமபிக்ரகயபாலும மலர்ந்த
மகபாண்டிருந்தத. ஆழ்கடலில் தத்தளிக்கும
ஒருவனுக்குக் கரரவசெர தடுப்புக்
கிரடத்ததவபபால் அந்த நூரலக் கருதினைபான்.
அவனுள் நமபிக்ரக பூத்த மணம பரப்பத்
மதபாடங்கியத.

“கட்டுரர மரபாமப நல்லபா இருக்குடபா. இந்தப்

புத்தகத்ரத வச்வசெ முதற்பரிசு
வபாங்கிடலபாம’டபா.” தன் நமபிக்ரகரய
வபார்த்ரதகளைபாக மவளிப்படுத்தினைபான் தங்கதரர.

“கபாப்பியடிக்கிறை கரலதபான் உனைக்குக் ரக வந்த

கரலயபாச்வசெ!” மணி வகலி மசெய்தபான்.

இவர்களின் மனைப்வபபாக்கிலிருந்த வவறு

பட்டவனைபாகக் கண்ணபாயிரம
கபாணப்பட்டபான். அவன் தனைக்குள் ஏவதபா ஒரு
முடிரவ எடுத்த விட்டவனைபாக நமபிக்ரகவயபாடு
வபசினைபான்:

“நீங்க எரதப் பபார்த்தபாவத எழுதங்க. நபான் புதக்

கட்டுரரவய எழுதிப் வபபாட்டிக்குக் மகபாடுத்தப்
பரிசு வபாங்கவறைன்.”

கண்ணபாயிரம இவ்வபாறு கூறியரத அவன்

நண்பர்களைபால் நமபவவ முடியவில்ரல. மணி
வகட்வட விட்டபான்.

“அமதப்படி'டபா முடியும? வகுப்பில் பயிற்சிக்

கட்டுரர எழுதறைவத உனைக்குத் தகரபாறு. நீயபாவத
வபபாட்டிக் கட்டுரர எழுதி பரிசு வபாங்குறை
தபாவத?”

மபபாறுத்திருந்த பபாருடபா. கண்ணபாயிரம

திறைரமரய...” நமுட்டுச் சிரிப்புச் சிரித்தக்
கண்ரணச் சிமிட்டிக்மகபாண்டு நடக்கலபானைபான்.
“என்னைவமபா விபரீதம நடக்கப் வபபாவதடபா.
நமக்வகன்’டபா வமபு. வபாங்கடபா நபாம வபபாவவபாம.
மணி அபபாயச் செங்கு ஊதிக்மகபாண்வட நடந்தபான்.
10. பபகம

அன்றுதபான் வபபாட்டிக் கட்டுரரகரளை

ஆசிரியரிடம வசெர்ப்பிக்கும கரடசி நபாள்.
இனியரனைத் தவிர மபயர் மகபாடுத்திருந்தவர்கள்
எல் வலபாரும கட்டுரரரயக் மகபாண்டுவந்த
மகபாடுத்த விட்டபார்கள்.

எப்பவவம எல்வலபாருக்கும முன்னைதபாகப்

வபபாட்டிக் கட்டுரரக் மகபாடுப்பவனைபாயிற்வறை
இனியன்? இன்று ஏன் இன்னும மகபாண்டுவந்த
மகபாடுக்கவில்ரல. ஆசிரியருக்கு இத வியப்பபாக
இருந்தத. எப்படியும கட்டுரரவயபாடு வந்த
விடுவபான் என்றை நமபிக்ரகவயபாடு கபாத்திருந்தபார்.
அவர் நமபிக்ரக வீண் வபபாகவில்ரல. தளைர்ந்த
நரடவயபாடும வசெபார்ந்த மனைவதபாடும இனியன்
ஆசிரியரிடம வந்தபான்.

“இனியன்! கட்டுரரப் வபபாட்டிக்குப் மபயர்

மகபாடுத்திருந்தபாவய. இன்னிக்குத்தபாவனை கரடசி
நபாள். ஏன் இன்னும கட்டுரர மகபாடுக்கவல?
வபபாட்டியிவல கலந்தக்கப் வபபாறைதில்ரலயபா?
கண்ணபாயிரமகூட வபபாட்டிக்குக் கட்டுரர
மகபாடுத்திட்டபாவனை.” படபடமவனை வகள்விவமல்
வகள்வியபாகத் மதபாடுத்தபார் ஆசிரியர்.

“வபபாட்டிக் கட்டுரர எழுதி, திருத்தப்படியும

எடுத்த வச்சிருந்வதன் செபார், ஆனைபால்,

இன்னிக்குத் திடீர்னு அத கபாணபாமற்

வபபாயிடிச்சு. எங்வக வதடியும கிரடக்கவல.
எப்படி கபாணபாமப் வபபாச்சு"ன்னும மதரியவல.
அந்தக் கட்டுரரயின் `ரஃப் கபாப்பி’ தபான் செபார்
இப்வபபா என்கிட்வட இருக்கு. திருத்தப்படி
எடுக்கவம வநரமில்வல. செபார்! நீங்க அனுமதிச்செபா
இந்த ரஃப் கபாப்பிரயவய வபபாட்டிக்குத்
தந்திடவறைன்,செபார்!”

“அப்படியபா செங்கதி? அடித்தல் திருத்தல்

இருந்தபாலும பரவபாயில்ரல. அந்தக்
கட்டுரரரயக் மகபாடு, வபபாட்டியிவல
வசெர்த்திடவறைன்.”

அன்வபபாடு வகட்ட ஆசிரியரிடம, “இந்தபாங்க,

செபார்,” என்று ரஃப் கபாப்பிக் கட்டுரரரய
நீட்டினைபான். அரத வபாங்கிப் பபார்த்த ஆசிரிய
ருக்கு ஆச்செரியமபாக இருந்தத.

“இவத மபாதிரி தபாள்'வல இவத மபாதிரிக்

ரகமயழுத்தள்ளை கட்டுரரரயப் வபபாட்டிக்கு
வந்த கட்டுரரகள்’வல பபார்த்ததவபபால நிரனைவ
இருக்கு. செரி, இருக்கட்டும. எல்லபாத்ரதயும நபான்
பபார்த்தக்கிவறைன், மசென்று வபா.” எனைக் கூறி
இனியரனை அனுப்பி ரவத்தபார்.

ஆசிரியர் கூறியத எதவம இனியனுக்கு

விளைங்கவில்ரல. ஏவதபா குழப்பம
ஏற்பட்டிருக்கிறைத என்பத மட்டும மதளிவபாகப்
புரிந்தத.

தரலரயச் மசெபாரிந்தபடிவய, எப்படிவயபா

வபபாட்டில் கலந்த மகபாண்வடபாவம என்றை
திருப்தியுடன் இனியன் மவளிவய வந்தபான்.
11. பபகம

தபானும வபபாட்டியில் கலந்த மகபாண்டரத

நிரனைக்க நிரனைக்க கண்ணபாயிரத்தக்கு ஏற்பட்ட
மகிழ்ச்சிக்கு அளைவவ இரல. மபருரம யும
பூரிப்பும வபபாட்டி வபபாட்டுக் மகபாண்டிருந்தனை.
வபபாட்டி முடிரவத் மதரிந்தமகபாள்ளை
தடிக்கலபானைபான்.

“ஏன்'டபா, மணி! எப்படபா கட்டுரரப் வபபாட்டி

முடிவ மதரிவிப்பபாங்க, முடிவ மதரிய ஒவர
ஆவலபா இருக்குடபா.”

கண்ணபாயிரம தடிப்பரதப் பபார்த்த மணிக்கு

வியப்பபாக இருந்தத. ஆச்செரியத்தடன் அவரனை
வநபாக்கினைபான்.
“நீ ஏன்’டபா இப்படி தடிக்கிவறை! என்னைவமபா முதற்
பரிசு வபாங்கப் வபபாறைவனைபாட்டம.”

மணியின் எகத்தபாளைமபானை வபச்சு கண்ணபா

யிரத்ரதச் சீண்டுவத வபபாலிருந்தத.

“வபாங்கப் வபபாறைவனைபாட்டம என்னைடபா? வபாங்கத்

தபான்'டபா வபபாவறைன்! வருஷம தவறைபாமப் பரிசு
வபாங்கி வந்த இனியனின் பரிசு ஆதிக்கம இந்த
வருஷத்வதபாடு அமவபல்’டபா. வபபாட்டி முடிவ
மதரிஞ்செப்புறைம உனைக்வக அத புரியும.
முடிவதபான் எப்ப அறிவிப்பபாங்கவளைபா மதரி
யவல.”

“நபாரளைக்கு நடக்கப் வபபாறை பள்ளி ஆண்டு

விழபாவிவல வபபாட்டி முடிரவ அறிவிச்சுப்
பரிசும மகபாடுக்கப் வபபாறைதபா இப்பதபான்'டபா நமம
ஆசிரி யர் மசெபான்னைபார்.” வந்த மகபாண்டிருந்த
தங்கதரர ஆசிரியரின் அறிவிப்ரப
ஒப்புவித்தபான்.
12. பபகம

பள்ளி ஆண்டு விழபா வகபாலபாகலமபாகத்

மதபாடங்கியத. வமரட வண்ண வண்ணத்
வதபாரணங்களைபால் அழகு மசெய்யப்பட்டிருந்தத.
மபாணவர்கள் மகிழ்ச்சி ஆரபாவபாரத்தடன்
அமர்ந்திருந்தனைர். வமரடயில் விழபாத்
தரலவரும தரலரமயபாசிரியரும
ஆசிரியர்களும அமர்ந்திருந்தனைர். கடவள்
வபாழ்த்தப் பபாடி முடிந்தவடன் ஆண்டறிக்ரக
வபாசிக்கப்பட்டத. கட்டுரரப் வபபாட்டிப்
மபபாறுப்பபாளைரபாக இருந்த ஆசிரியர் ஒலிமபருக்கி
முன் வந்த நின்றைபார். ஒரு கரனைப்புக் கரனைத்தக்
மகபாண்டு வபசெத் மதபாடங்கினைபார்:

“தரலவர் அவர்கவளை! மபாணவச் மசெல்வங்கவளை!

நமத பள்ளி ஆண்டு விழபாவிவல
குழுமி யிருக்கும நீங்கமளைல்லபாம கட்டுரரப்
வபபாட்டி முடிரவ அறிந்தமகபாள்ளை
வபரபாவவலபாடு இருக்கிறீர்கள். இந்த ஆண்டுக்
கட்டுரரப் வபபாட்டியில் ஒரு புதரமரயக்
கபாண்கிவறைன்...”

ஆசிரியர் இவ்வபாறு கூறைத் மதபாடங்கிய வபபாத

கண்ணபாயிரம மிடுக்வகபாடு தன் செட்ரடக்
கபாலரரத் தூக்கிவிட்டுக் மகபாண்டபான். ஒரு விதப்
மபருமிதப் பபார்ரவ பபார்த்தடி தன் நண்பன்
தங்கதரரரயப் பபார்த்தப் வபசினைபான்.

“வடய் தங்கதரர! நல்லபாக் கபாரதத் தீட்டிக்

மகபாண்டு வகள்’டபா, முதற்பரிசு யபாருக்கு’ன்னு!!

ஆசிரியர் மதபாடர்ந்த வபசினைபார்.

“...வபபாட்டிக்குக் கட்டுரர எழுதிய மபாணவர்கள்

எல்வலபாருவம நன்கு எழுத
முயன்றிருக்கிறைபார்கள். சிலர் `அறிவச் சுடர்' என்றை
எனைத புத்ககத்திலுள்ளை உரழப்வப
மசெல்வம’ங்கிறை கட்டுரரரய வரிக்கு வரி
விடபாமல் கபாப்பியடித்த எழுதி
இருக்கிறைபார்கள்...”

ஆசிரியர் வபசிய வதபாரரணரயக் வகட்ட

மணிக்கு வியர்த்வத விட்டத. அவன் மமதவபாகத்
தங்கதரரயின் கபாதில் கிசுகிசுத்தபான்.

“என்னை’டபா தங்கதரர! நமரமமயல்லபாம

‘கபாப்பிக் கரலஞர்கள்’னு பட்டங்
மகபாடுத்த வரிரசெயபாகக் கூப்பிட்டு நிறுத்திடுவபார்
வபபாலிருக்கு.”

மணி தன் அச்செ உணர்ரவ மவளிப்படுத்தினைபான்.

ஆசிரியர் மதபாடர்ந்த வபசினைபார்.
“...சிலர் மற்றைவர் எழுதிய கட்டுரரரயத் திருடி,
எழுதியவர் மபயரர மட்டும மபாற்றி, அதில் தம
மபயரர எழுதியிருக்கிறைபார்கள். பபாவம!
மபயரரத்தபான் மபாற்றை முடிந்தவத தவிர
கட்டுரரயிலுள்ளை ரகமயழுத்ரத மபாற்றை
முடியவில்ரல.

“ஏன்’டபா தங்கதரர! வபபாட்டி இறுதி நபாளைன்று

இனியன் தபான் எழுதி வச்சிருந்த கட்டுரர
கபாணபாமப் வபபாச்சு’ன்னு மசெபான்னைபாவனை,
ஒருவவரளை அதவபாக இருக்குவமபா?” மணி
தங்கதரரயின் கபாரதக் கடித்தபான்.

“மபபாறுத்திருந்தபபார்த்தபா எல்லபாவம புரிஞ்சு

வபபாயிடுத” தங்க தரர பதில் மசெபான்னைபான்.
ஆசிரியர் மதபாடர்ந்த வபசிக் மகபாண்டிருந்தபார்.

“...முதற் பரிசுக்குரிய கட்டுரரரய எழுதிய

மபானைவன் உரழப்ரப மனை உரழப்பு-உடல்
உரழப்பு எனை இரு வரகயபாகப் பிரித்தக்
மகபாண்டு மிக அழகபாக எழுதியுள்ளைபான்.

“மனை உரழப்பு எத்தரகயத என்பரதயும,

அதனைபால் இறைவபாப் புகழ்மபற்றை அறிஞர்கரளை

யும, உடல் உரழப்பின் தன்ரமகரளையும

வமன்ரமகரளையும அதனைபால் நபாம மபறைக் கூடிய
பயன்கரளையும பல்வவறு செபான்றுகளுடன்
அருரமயபாக விளைக்கியுள்ளைபான். பல்வவறு மலர்
களிலுள்ளை வதரனை ஓரிடத்தில் மகபாண்டுவந்த
வசெர்க்கும வதனி வபபான்று பல்வவறு நூல்கரளைப்
படித்த, அவற்ரறை அடிப்பரடயபாகக் மகபாண்டு
சிந்தித்த, மதளிவபாக எழுதியுள்ளைபான். அவனுக்கு
என் பபாரபாட்டுக்கள்.

“‘இளைரமயில் கல்’ என்றைபடி படிப்பில்

வபரபார்வம மகபாண்டு, தபாம கற்றை நூலளைவவ
ஆகுமபாம நுண்ணறிவ என்றை பழமமபாழிக்வகற்ப,
படிக்கும கபாலத்தில் தம சிந்தரனைரயக்
கண்டபடி சிதறைவிடபாமல் நூல்கரளைக் கற்பதிலும
சிந்திப்பதிலுவம மசெலவிட்டபால் அவர்கள் அறிவ
வளைர்ச்சியில் மபரு முன்வனைற்றைம கபாண்பபார்கள்
என்பதற்கு இன்று முதற் பரிசு மபறும
மபாணவவனை தக்க செபான்றைபாக உள்ளைபான் என்வபன்.
அறிவத் திறைம என்பத பரமபரரயபாக வருவத
என்றைபாலும இளைரமயில் நபாம மபறும நல்ல
ஊட்டச் செத்ததபான் நம மூரளைரயப் பலம
அரடயச் மசெய்கிறைத. நல்ல சூழல் நம அறிரவ
வளைமரடயச் மசெய்கிறைத. கடுரமயபானை மனை
உரழப்பு நம அறிரவக் கூர்ரமப்படுத்தகிறைத.
அவதபாடு நம எதிர்கபால வபாழ்வக்கு அதவவ
இரணயற்றை ஏணியபாக அரமகிறைத. புகரழயும
மபபாருரளையும வவண்டிய அளைவக்குத வதடித்

தருகிறைத. இந்த உண்ரமகரளை மனைதிற் மகபாண்டு

பபார்க்குமவபபாத வபபாட்டியில் முதற் பரிசு
மபறும மபாணவன் எல்லபா வரகயிலும
இங்குள்ளை மபாணவர்களுக்கு ஏற்றை எடுத்தக்
கபாட்டபாக அரமந்தள்ளைபான் என்பதில் சிறிதம
ஐயமில்ரல. அறிவபாலும குணத்தபாலும சிறைந்த
விளைங்கும அந்த மபாணவன் யபாமரன்று
உங்களுக்மகல்லபாம மதரியும. அவன்தபான்
இனியன்!

“இனியன் எழுதிய கட்டுரரரயத் திருடி,

மபயரர மட்டும மபாற்றி தன் மபயரரப்
வபபாட்டு கட்டுரரப் வபபாட்டிக்கு அனுப்பிய
கண்ணபாயிரத்தக்கு, அவன் மசெய்த திருட்டுக்
குற்றைத்தக்கபாக ஐந்த ரூபபாய் அபரபாதம
விதிக்கப்படுகிறைத.”

ஆசிரியர் கூறியரதக் வகட்டவபபாத

கண்ணபாயிரத்தின் நண்பர்கள் எல்வலபாரும அவன்
மவறுப்புக் மகபாண்டனைர். “கண்ணபாயிரத்வதபாடு
வசெர்ந்ததக்கு நபாமமல்லபாம
மவட்கப்படனும’டபா” வவதரனைவயபாடு
கூறினைபான் மணி.

“இனி, அவன் திருட்டு முகத்திவலவய விழிக்கக்

கூடபாதடபா” உறுதிபடக் கூறினைபான் தங்கதரர.
13. பபகம

பள்ளி ஆண்டுவிழபாவில் தன் செபாயம

மவளுத்ததபால் தகர்ந்த வபபானைபான் கண்ணபாயிரம.
ஆசிரியர்களும தன் நண்பர்களும தன்ரனை மிகக்
வகவலமபாகக் கருத வநர்ந்தரத எண்ணி எண்ணி
குரமந்தபான். யபார் முகத்திலும விழிக்க
முடியபாமல் வபபாய்விட்டவத என்று வருந்திக்
கண்ணிர் விட்டபான்.

தன் வீட்டபாருக்கு இந்த விஷயம மதரிந்தபால்

தனைக்கு என்னை தண்டரனை கிரடக்குவமபா எனை
எண்ணி மருகிக் மகபாண்டிருக்குமவபபாத
இனியன் கண்ணபாயிரத்ரதத் வதடிக்மகபாண்டு
அங்வக வந்தபான். தபான் மகபாஞ்செமும எதிர்பபாரபா
நிரலயில் அங்கு வந்த வசெர்ந்த இனியரனைக்
கண்டவபபாத கண்ணபாயிரத்தக்கு
அதிர்ச்சியபாகவவ இருந்தத. அவன் முகத்ரத
ஏறிட்டுப் பபார்க்கவவ மவட்கப்பட்டபான்.
எப்படிவயபா ஒரு வழியபாக செமபாளித்தக் மகபாண்டு
இனியனிடம மனைமவிட்டுப் வபசினைபான்:

“இனியன்! உன் மீத நபான் மகபாண்ட

மபபாறைபாரமக்கும, உனைக்குப் பரிசு கிரடக்கக்
கூடபாத, எனைக்வக கிரடக்கணும’கிறை வபரபாரசெ
யினைபாவல உன் கட்டுரரரயத் திருடியதற்கும
செரியபானை தண்டரனையும அவமபானைமும கிரடச்

சிருச்சு நீ என்ரனை மன்னிக்கணும. மகபாஞ்செமும

உரழக்கபாம பரிசுமபறைப் வபரபாரசெப்பட்ட
எனைக்கு இதவம வவணும” இன்னைமும
வவணும.

கண்ணபாயிரத்தின் வபார்த்ரதகள் இனிய னின்

மனைரதத் மதபாட்டனை.
“வருந்தபாவத கண்ணபாயிரம. உன் விருப்பத்ரத
என்னிடம மசெபால்லியிருந்தபால் நபாவனை உனைக்கு
நல்ல கட்டுரரயபா வபபாட்டிக்கு எழுதிக்
மகபாடுக்திருப்வபன்.”

இனியனின் பரந்த மனைப்பபான்ரமயும உதவத்

தடிக்கு உபகபார உணர்வம கண்ணபாயிரத்தின்
கண்கரளைக் குளைமபாக்கினை. அவன் தழதழத்த
குரவலபாடு வபசெத் மதபாடங்கினைபான்.

“உன் உயர்ந்த குணத்ரதச் செரியபா புரிஞ்சுக்கபாம

நபான் மபரிய தவறு மசெஞ்சுட்வடன். இனி நபான்
குறுக்கு வழியிவல தவறைபானை வபபாக்குகரளை
கனைவிலும நிரனைக்க மபாட்வடன். உன்ரனைப்
வபபால் நபானும கடுரமயபாக உரழப்வபன். மனைம
வபபானை படி சிந்தரனைரயச் மசெலுத்தபாம
படிப்பிவலவய கவனைத்ரதச் மசெலுத்தவவன்.
உன்ரனைப் வபபால நிரறைய அறிவ நூல்கரளைப்
படிச்சு திறைரமரய வளைர்த்தக் மகபாள்வவன்.
அதன் மூலம அடுத்த ஆண்டுப் வபபாட்டியிவல
உன்ரனைப் வபபால் முதற்பரிசும பபாரபாட்டும
மபறுவவன். இத உறுதி.”

கண்ணபாயிரத்தின் மசெபாற்கள் இனியனுக்குத்

வதனைபாக இனித்தனை. அவன் மனை உறுதி அளைவிலபா
மகிழ்வூட்டினை.

“கண்ணபாயிரம! உரழப்பில் வபாரபா உறுதிகளில்

உளைவவபா?ன்னு அறிஞர் ஒருத்தர் மசெபான்னைபார்.
‘உரழப்பும உயர்வம’ங்கிறை கட்டுரரத் தரலப்பு
உனைக்குப் பரிசு வபாங்கிக் மகபாடுக்கபாட்டபாலும
செரியபானை பபாரதக்கு உன்ரனைத் திருப்பிய
திருப்புமுரனையபா அரமஞ்சிருச்சு. உன் அறிவம
சிந்தரனையும செரியபானை பபாரதயிவல தரித நரட
வபபாட ஆரமபிச்சிருச்சு. இதவவ உன்
வபாழ்க்ரகயிவல நீ மபற்றை மபரும பரிசு’ன்னு
மசெபால்லலபாம.

இவ்வபாறு இனியன் ஆலுதலும வதறுதலுமபாகக்

கூறிய ஊக்க மமபாழிகள் கண்ணபாயிரத்ரத புதிய
ரபாஜ பபாட்ரடயில் நடக்கத் தூண்டினை. இருவர்
உள்ளைத்திலும மகிழ்ச்சி தபாண்டவமபாடியத.

))******************************((