Sage of Kanchi

VIRTUAL MAHAPERIYAVA TEMPLE

HOME › DEIVATHIN KURAL › 236. THE STRENGTH OF SHIVA; NARAYANA’ S S IS T ER BY MAHA

PERIYAVA (PART 3)

236. The Strength of Shiva; Narayana’s Sister by

Maha Periyava (Part 3)
BY SAI SRINIVASAN on NOVEMBER 20, 2018 • ( 0 )

2 Votes
Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – Sri Periyava tells us a Ramayanam that we all do
not know How many of us know that Sita Devi is Paramasiva and Sri Rama is Ambal?
Read this very interesting chapter were Periyava also tells us how to crush our desires.

Many Jaya Jaya Sankara to Smt. Sunitha Madhavan for the translation. Rama Rama

வத் ன் சக் ; நாராயண ஸேஹாதரி

அம் பா க் ம் மஹா ஷ் க் ம் ேபத ல் ைல என்பைதத் தத் வ

ரீ ல் ெசான்ேனன். இப் ேபா உங் க க் த் ெதரியாத ஒ கைத
ெசால் ேறன். ராமாயணம் உங் கள் எல் ேலா க் ம் ெதரிந்த கைததான்.
ஆனால் அந்தத் ெதரிந்த கைதையேய உங் க க் த் ெதரியாத மா ரி
ெசால் ேறன். வால்
, கம் பர், ள தாஸர் எ யைவ த ர, ஆனந்த
ராமாயணம் , அற் த ராமாயணம் , ர்வாஸ ராமாயணம் என்ெறல் லாம்
பல இ க் ன்றன. அ ல் ஏேதா ஒன் ல் இந்த ஷயம் இ க் ற .

அம் பாள் தான் ராமனாக அவதரித்தாள் என்ப கைத. ஈ வரேன

ைதயாக உடன் வந்தார். ராமன் நல் ல பச்ைச நிறம் . ‘மரகதமணி
வர்ணன்’ என்பார்கள் . அம் ைகைய ‘மாதா மரகத யாமா’ என் றார்
காளிதாஸர். த் ஸ்வா த ம் ‘மரகதச்சாேய’ என்
னா ையப் பற் ப் பா றார். ஷ் , ஸ் சம் ஹாரத்ைதத்
தாண் ல காரணமாக இ க் றேபா பராசக் ெசக்கச் ெசேவல்
என் இ ந்த ேபா ம் , ம் ர்த் களில் ஒ த்த க் ப் பத் னியா ப்
பார்வ யாக இ க் றேபா பச்ைசயாகத்தான் இ க் றாள் . இவள் தான்
ராமச்சந் ர ர்த் யாக வந்தாள் . பரேம வரன் தா ேத யானார்.

பைழய காலத் ல் ன்ன வய ேலேய ழந்ைதக க் க் கல் யாணம்

ெசய் வார்கள் . அப் ேபா ேஹாமம் த ய கர்மங் களால்
ழந்ைதக க் அ ப் த் தட் டப் ேபா றேத என்
ப் ப த் வதற் காக ைளயாடல் , ஊஞ் சல் , நலங்
, ஊர்வலம்
என்ெறல் லாம் ைவத் ந்தார்கள் . ஊர்வலத் ன் ேபா கல் யாணப்
ெபண் க் ள் ைள ேவஷ ம் , மாப் ள் ைளக் ப் ெபண் ேவஷ ம்
ேபா வார்கள் . இந்த மா ரி, ேலாகத் ல் ரா ஸ பயத்ைதப் ேபாக்
ைளயாட்டாக ஊர்வலம் வ வதற் அம் பாள் ராமனாக ம் , ஈ வரன்
ைதயாக ம் ேவஷம் ேபாட் க் ெகாண்டார்கள் . இ ஒ த்த க் ம்
ெதரியா . ராம ம் ைத ம் ட இைத மறந்ேத ேபான ேபால்
இ ந்தார்கள் . ஆனால் ெராம் ப ம் உணர்ச் ேவகம் ஏற் பட்டால்
மன ன் அ ேல எங் ேகா மைறந் ப் ப ட ெவளி ேல ெவ த்
ற அல் லவா? இப் ப ஒ கட்டம் ராமாயணத் ல் வ ற .

ராமன் ைதைய ட் ட் க் காட் க் ப் ேபாவ என் ர்மானம்

பண்ணி றார். அப் ேபா ேத க் உணர்ச் க்ெகாண்
வந் ற . “காட் ேல ஷ்டர் பயம் , க பயம் இ க் ற
என்பதால் ெபண்டாட் ைய அைழத் ப் ேபாக ம க் றாேர, இவ ம் ஒர்
ஆண் ள் ைளயா” என் ஸ்வா னத் ல் அவ க் மகா ேகாபம் வர,
அந்த ேவகத் ல் ஓர் உண்ைமையச் ெசால் றாள் .

“உம் ைம மாப் ைளயாக வரித்த என் தா ஜனகர் நீ ர் ஷ ேவஷத் ல்

வந் க் ற ஒ ஸ் ரீ (ஸ்த்ரியம் ஷ க்ரஹம் ) என்பைதத்
ெதரிந் ெகாள் ளாமல் ேபானாேர!” என் ராமைனப் பார்த் சண்ைட
ேபா றாள் தா ேத . இ சா ாத் வால் ராமாயண வசனம் .

ராம க் அவர் அம் பாள் தான் என்பைத இப் ப ் மமாக

ஞாபகப் ப த் ட்டாள் ைத. உடேன அவ க் அவதாரக் காரியம்
நிைன ற் வந்த . ரா ஸ சம் ஹாரம் ெசய் ய ேவண் ம் என்ற
நிைனப் வந்த ம் , அதற் அ லமாகேவ ைளயாட்
நடப் பதற் காக ைதைய அைழத் க் ெகாண் காட் க் ப் ேபானார்.

இவரால் சம் ஹரிக்கப் பட ேவண் ய ராவணேனா ெபரிய வபக்தன்.

ஆ ல் அவ க் வைனேய ைகலாஸத் ந் இலங் ைகக்
இ த் க் ெகாண் வந் அேசாக வனத் ல் ைவத் ைஜ ெசய் ய
ேவண் ம் என் ஆைச. அதற் காகத்தான் ைகலாஸத்ைதப் ெபயர்த் ப்
பார்த்தான். அப் ேபா அம் ைக பயந் ஈ வரைனக் கட் க் ெகாள் ள
அவர் ரல் னியால் மைலைய அ த் ட்டார். தப் ேனாம்
ைழத்ேதாம் என் இராவணன் இலங் ைகக் ஒ வந்தான். மகா வ
பக்தனாதலால் அவ க் க் தன் ைடய ஈ வரன்தான் ைதயாக
வந் க் றார் என் ெதரிந் ட்டதாம் . ன் அம் பாளால் தான் தன்
காரியம் ெகட் ப் ேபாச் என் ற ேகாபத் ல் , இப் ேபா அவள் தைல
இ க்கக் டா என்ேற ராமைர அப் றப் ப த் ட் ைதைய க்
வந் அேசாக வனத் ல் ைவத்தானாம் . ஆனா ம் ரா ஸ
அ வானதா ம் அம் ைமயப் பனான ேஜா ல் ஒன்ைற ட் ஒன்ைற
மட் ம் த் க் ெகாண்டதா ம் ராவண ைடய அன் காரப் பட் க்
காமமா ற் . இ ந்தா ம் வபக் னால் இவ க் அவதார
ரக யம் அவ் வப் ேபா ளி ெதரிந்த
. ஆஞ் சேநயைரப் பார்த்த டேன
ராவணன், ‘இவர் யார்? நந் யம் ெப மானா?’ என்
நிைனக் றான். ‘ ேமஷ பகவான் நந் ?’ என்ப வால் ராமாயண
வசனம் . தா ராமர்களின் பரமதாஸனாக இ க்கப் பட்ட ஹ மாைரப்
பார்த்த ம் ைகலாஸத் ல் ஸ்வா க் ம் அம் பா க் ம் தாஸனாக
இ க் ற நந் தான் அவர் என்ப ரிந்த ேபால ராவணன் ேப றான்.

அம் பாேள நாராயணன் என்பதற் காக இந்தக் கைத எல் லாம்

ெசால் ேறன். இரண் ம் ஒன்றாக இ க்கட் ம் ! ஆனால் நாராயணன்
என் ற ஷ பம் அம் பாளின் ஸ் ரீ பம் இரண் ம் நன்றாக
இ க் ன்றனேவ; இரண்ைட ம் ைவத் க் ெகாள் ளலாேம என்
ேதான் ற . அப் ேபா அவர்கைள சேகாதரர்களாக ைவத் க்
ெகாள் ளலாம் . அம் பாைள நாராயண சேகாதரி என் ெசால் வதற் ப்
ராணக் கைதகள் எல் லாம் பக்கபலமாக இ க் ன்றன.

ஆைசகள் அத்தைன அனர்த்தத் க் க் காரணம் . ஆைசதான் காமம்

என்ப . ஆைசப் பட்ட ைடக்கா ட்டால் ேராதம் , ேசாகம் எல் லாம்
உண்டா ன்றன. காமத் ல் றப் உண்டா ற . ேராதத்தால் நம் ைம
நாேம ெகான் ெகாள் ேறாம் . எனேவ ஜனன மரணத் ந் பட
ேவண் மானால் நம் ைமக் காம ம் ேராத ம் அண்ட டக் டா .
மைழ ஜலம் உள் ேள கெவாட்டாமல் நல் ல டஃேபேடா ைடத் ணி
காப் பாற் ற . அைத ‘வாட்டர் ப் ஃப் ’ என் ேறாம் . இேத மா ரி
நமக் க் காம ப் ஃபாக, க்ேராத ப் ஃபாக, ேசாக ப் ஃபாக ஒ கவசம்
இ க் றதா என்றால் , இ க் ற .
அம் பாளின் ைபதான் அந்தக் கவசம் . நமக் ெராம் பப் பணம்
இ க்கலாம் . ெசல் வாக் இ க்கலாம் . ‘ப ஷ ’ யா இ க்கலாம் .
அழ ஆேராக் யங் கள் இ க்கலாம் . இைவெயல் லாம் அம் பாள்
அ க் ரஹத்தால் ைடத்ததாக நாம் ெசால் க் ெகாள் ளலாம் .
ஓரள க் அப் ப ெசால் வ வாஸ்தவம் தான். ஆனா ம் ஆைச ம் ,
ெவ ப் ம் , பய ம் , க்க ம் மன க் ற வைர ல் இ கள்
எல் லாம் ைடத் த்தான் என்ன? ஆனப யால் உண்ைம ல் அம் பாள்
அ க் ரஹம் இ ப் பதற் அைடயாளம் நம் ைம, ஆைச ம் , ேவஷ ம் ,
பய ம் அ ைக ம் ெதாடாமல் இ ப் ப தான்.

ேவஷம் , பயம் , அ ைக அைவக க் ம் லக்காரணம் ‘நான், நான்’

என் ஒன் டம் ஆைசதான்; காமம் தான். எனேவ காமம் ஒன்
ெதாைலந்தால் ேபா ம் . அத்தைன அனர்த்த பட்டாள ம் ெதாைலந்
ேபானதாக ஆ ற . அதன் ன், இந்த உலகத் ல் , இந்தச் சரீரத் ல் நாம்
இ க் ற ேபாேத ேமா ஆனந்தம் தான்.

காேம வரி என் ம் காமா என் ம் ெபயர் பைடத்த பராசக் ைய

மன ப் ரார்த் த்தால் அவள் நம் காமத்ைத அ ேயா வம் ஸம்
ெசய் றாள் . காேம வரி தான் பஸ்பமா ட்ட காமைன ம ப
உண்டாக் யவள் . அதன் ன் காமதகனம் ெசய் த பரேம வர க் க்
காமம் ெபாங் ற மா ரி தன் கண்களில் ேரைம ெபாங் கப்
பார்த்தவள் தான் காமா . இவ ைடய அ க் ரஹத்தால் நமக் க்
காம ஜயம் ஏற் ப ெமன்றால் ஒன் க்ெகான் ரணாகத் ேதான் ற .
ஆனால் ரண் இல் ைல. பரப் ரம் ம ேலாகப் ரக்ைஞேய இல் லாமல்
இ ந் ட்டால் , மாயா ேலாகத் ல் மாட் க் ெகாண் க் ற நாம்
எப் ப ப வ ? நம் ைம க்கேவ அதற் க் கா ண்யம்
உண்டா ற . இந்தக் க ைணையத்தான் பரேம வர க் உண்டான
காமம் என் ெசால் ேறாம் . இந்தக் க ைண உணர் அவ க் ப்
றப் பதற் க் காரணமாக இ ந்த சக் ைய காமா என் ேறாம் .
ஸமஸ்த வரா க ம் ே மமாக இ க்க ேவண் ம் என்ற காமம் த ர,
ேவ ஒ ஆைச ம் இல் லாத பரம அன் ைல அ .

______________________________________________________________________

The Strength of Shiva; Narayana’s Sister

I have told you philosophically how there is no difference between Ambal and
Mahavishnu. Now I am going to tell you a story which you do not know. The epic
Ramayana is well known to you all. From that familiar story I will narrate what you do not
know. There are many versions of Ramayana other than those written by Valmiki,
Kambar, and Tulasidas, such as Ananda Ramayanam, Arpudha Ramayanam, Durvasar
Ramayanam, etc. In one of them we have this information.
The story is that Ambal incarnated as Sri Rama. Eswara accompanied her and descended
on earth as Sita. Sri Rama’s complexion is rich green. He is referred to as ‘Maragatha
mani vannan’, that is, green sapphire-like colored. Kalidasa calls Ambikai as ‘Matha
Maragatha Shyama’, that is the Mother having the complexion of green sapphire gem.
Muthuswami Dikshithar sang on Meenakshi as ‘Maragatha chaye’ [chaye-colour]
Parashakthi, who transcends creation, preservation, and destruction and being the root
cause of everything, exhibits pure reddish glow. When She is Parvathi, the wife of one of
the Thrimurthis, She remains in greenish hue. It is She who came as Sri Ramachandra
murthy. Parameswaran became Sita Devi.

In olden times children were married off at very young age. Then in order to keep the
children in good humour and not to let them become weary of performing Homa and
other rituals, celebrations like Vilaiyadal (playing), Oonjal (Swing), Nalangu, and Oorvalam
(procession) were all held. During the procession the bride will be dressed up as a boy
and the groom will be dressed up as a girl. In the same way, to ward off the fear of
demons in this world, Ambal and Eswaran playfully came in procession with roles cast
as Rama and Sita respectively. No one knew of this. Sri Rama and Sita also remained as if
they had forgotten their identities. But will not the overpowering emotions bring out what
is hidden underneath? Such a situation arises in Ramayana.

Sri Rama decides to leave Sita behind and go to the forest. Then Devi displays a sudden
outburst of feelings. ‘’ If a man refuses to take his wife along to the forest fearing danger
from brutes and beasts, can such a person be called a man at all?’’ asks Sita and in that
emotional spurt also spells out the actual fact. ‘’Alas! My father Janakar who embraced
you as his son-in-law failed to recognize you as a lady clad as a lad!’’ Saying so, Sita
quarrels with Rama. This is the exact dialogue found in Valmiki Ramayana. (“Sthreeyam
Purusha Vigraham”)

In this subtle manner, Sita hints to Sri Rama that He is really Ambal. He is at once
reminded of the purpose of His Avathar. Rama realizes that in order to accomplish the
mission of annihilating the demons, it would be helpful if Sita accompanied Him to the
forest and so took her along.

Ravana who is to be killed by Rama is a great devotee of Siva. In the beginning, he had
yearned to bring Siva from Kailasam to Lanka and worship Him by keeping Him in
Ashoka vanam. That is why he attempted to uplift Mount Kailash. At that time, Ambikai
getting scared hugged Siva, who then by the tip of His toe, pressed the mountain firmly.
Ravana struggled to escape alive and ran away to Lanka. It was because he was an
ardent Shiva devotee he now knew that Shiva had come as Sita. Since earlier it was
because of Ambal that his plan was foiled, the enraged Ravana was determined this time
to separate Rama, kidnap Sita and keep Her in Ashoka vanam. But his demonic
perversion made him to discriminate between the Universal Parents, singling out one
and shunning the other. Ravana’s devotion was distorted and degenerated to lust. Even
then, being a steadfast devotee of Shiva, he could discern now and then the mission of
the Avathar. The moment he saw Anjaneya, Ravana recalls “Who is he? Could he be Lord
Nandhi?” The script in Valmiki Ramayanam is: ‘’Kimesha Baghawan Nandhi?’’ On seeing
Hanuman who is the devotee of Rama and Sita, Ravana seems to have understood that it
must be Nandhi, the devotee serving Swami and Ambal at Kailasam.

I am telling you all these episodes to establish that Ambal is Narayanan. Let the two be
one! The masculine form of Narayanan being the counterpart of Ambal’s feminine form
is indeed good perception. We wish to keep them both. We can regard them as brother
and sister. All Puranic stories support this stand that Ambal is Narayanan’s sister.

Desire is the cause for all misconceptions. Desire is lust. When we are not able to get
what we desire, anger and sorrow arise. Lust results in birth, anger results in self
destruction. Therefore to be liberated from birth and death we must guard ourselves not
to get tainted with lust and hatred. The polyester taffeta cloth prevents rainwater from
seeping inside the umbrella. We call it water proof. If we set to ask whether in the same
way there is a lust proof, hatred proof, sorrow proof armour for us, the answer is yes.

That armour is Ambal’s benediction. We may have lot of money, authority, beauty, health,
and everything. We may say all these were obtained by Ambal’s blessings. To some
extent it is right to say so. But when there is desire, hatred, fear, and sorrow in our mind,
of what use are these, even if we possess them? Therefore if Ambal’s grace is truly on
us, we are obviously unscathed by desire, hatred, fear, and sorrow.

The root cause for hatred, fea, and sorrow is ego; love and desire on this ‘I’. So it is
enough to banish desire. It is then clear that the trail of all bad traits will be washed out.
Then we in this world, in this physical frame, can attain liberation and bliss.

If we fervently pray to Parashakthi who is known as Kameswari and Kamakshi, She will
completely crush our desires. When the Lord of love, Kaman was reduced to ashes, it
was Kameswari who brought him back to life again. Thereafter by looking at
Parameswaran who earlier had burnt up Kaman , with Her eyes brimming with pure
love, She made Him experience love. Inconsistent it may appear that with Her blessing,
we can win over our desires. But it is not a contradiction. If the Parabrahmam is devoid of
worldly consciousness, how are we to be redeemed from delusion? In order to free us
from bondage, the Supreme Being exuberates spontaneous deep sympathy for us. It is
this strong affection which arose in Parameswaran that we consider as love. We address
Shakthi who inspired this deep compassion to grow in Him as Kamakshi. This is the
divine play of supreme love, having the only concern of promoting the well being of all
creations and nothing else.