க்

க்
ெப மாள் கன் ( . 1966)
பைடப் த் ைறகளில் இயங் வ பவர். அகரா யல் ,
ப ப் ஆ ய கல் ப் லத் ைறகளி ம்
ஈ பா ள் ளவர். அர கல் ரி ஒன் ல் த ழ் ப்
ேபரா ரியராகப் பணியாற் ன்றார்.
ெப மாள் கன்

க்

காலச் வ ப ப் பகம்
 க் Ç நாவல் Ç ஆ ரியர்: ெப மாள் கன் Ç © . இளம் ைற,
எ. . இளம் பரி Ç தல் ப ப் : சம் பர் 2013 Ç ெவளி : காலச் வ
பப் ளிேகஷன்ஸ் ( ) ட்., 669, ேக. . சாைல, நாகர்ேகா ல் 629001

puukkuzi Ç Novel Ç Author: PerumalMurugan Ç © M. Elampirai,

E.M. Elamparithi ÇLanguage: Tamil Ç First Edition: December 2013
Published by Kalachuvadu Publications Pvt. Ltd., 669 K.P. Road, Nagercoil
629001, India Ç Phone: 91-4652-278525 Ç e-mail:
publications@kalachuvadu.com
ISBN: 978-93-89820-59-1
த ம ரி இளவரச க்
 ன் ைர

ஆ ரமா ரம் ேகள் கள்

‘ க் ’ ன் ன்றாம் ப ப் இ . நான்
எ யவற் ல் இரண்டாம் ய நாவல் இ . தலாவ
‘நிழல் ற் றம் .’ வாழ் ைவ ஒ ேகாணத் ல் அ வைத
தன்ைமயாக் ப் ற ேகாணங் கைள ம்
ெகாண் வந் ரண்கைளக் ர்ைமயாக் க் காட் ம்
தன்ைம ல் எ தப் பட்ட இ . ப ண்ைமயல் லாத
க த் க்களின் நாம் ெகாண் க் ம் மான ம்
அவற் ைறக் காப் பாற் ற எைத ம் ெசய் யத் தயாராக
இ க் ம் ெவ நிைல ம் என்ைன யப் பைடயச்
ெசய் ன்றன; ச ப் ற ம் ைவக் ன்றன. ஏன் நாம்
ேவ பா கைள ன்னிைலப் ப த் ேறாம் ? அவற் ைற
இயல் பாகக் கடந் அன்ேபா ம் ம ழ் ச ் ேயா ம் வாழ
இயலாதா? நம் ந்தைன ன் க க் க் காரணம்
என்ன? இந்தப் ரபஞ் சம் தன் ரிைவ ஏன் நமக் ள்
கடத்த ல் ைல?
ற் றாண் க் ந்ைதய நம ன்றாம்
தைல ைற னைரப் பற் க் ட ஏ ம் அ யாதவர்கள்
நாம் . அ த்த ற் றாண் க் ப் ந்ைதய ன்றாம்
தைல ைறையப் பற் ம் ஊ க்க ம் இயலாதவர்கள்
நாம் . ஆனால் இன்ைறச் சா வதம் என் நம் சக
வன்கைள ெவ த் ம் ம த் ம் பைகத் ம்
வாழ் ேறாேம, இ வாழ் தானா? நாேம
நிைல ல் லாதவர்கள் என் ம் ேபா நம்
க த் க்க க் ஏ நிைலத்தன்ைம? வாழ் ைவ
நிைனத்தாேல ப ர் என் றேத, ஏன் இப் ப
ஆக் க்ெகாண்ேடாம் ?
இந்த நாவைலப் பற் ேயா க் ம் ேபா எப் ேபா ம்
எனக் த் ேதான் ம் ஆ ரமா ரம் ேகள் கள் . அவற் ல்
ல ேகள் களாவ வா ப் ேபா க் த் ேதான் ம்
என் ம் நம் க்ைகேயா இந்நாவைல ம ப ப் ட
ைழ ேறன். நான் எ ர்பார்க்காத ேகள் க ம்
ல க் எழலாம் . அவர்க க்காக இச் ப் :
இந்நாவல் வ ம் ைன ; அதாவ கற் பைன. இ ல்
பயன்ப த்தப் பட் ள் ள ெபயர்ச்ெசாற் கள் யா ம்
கைதக்கானைவ. எவைர ம் எவ் டத்ைத ம் ப் பன
அல் ல.
இந் ைலத் ெதாடர்ந் ப ப் த் வ ம் காலச் வ
கண்ண க் நன் கள் .
ெப மாள் கன்
நாமக்கல்
26-11-16
 1

ெபா உச் ந்த ெவ ல் ேவைள ல்

சேராஜா ம் மேரச ம் ேப ந் ந்
இறங் னார்கள் . சாைலப் ளியமரங் கைளக் கடந்
ந்த பார்ைவ ல் ெபாட்டல் கா கள் பரந்
ெதரிந்தன. எட் ய ெதாைல வைரக் ம் எ ம்
கண்ணில் பட ல் ைல. கானல் அைலய க்க அந்தரத் ல்
ெவள் ைளச்ேசைலகைள ரித் ட்டமா ரி ெவ ல் .
ஆள் நடமாட்டத்ைதேய காேணாம் . பறைவச்
சத்தங் க ம் இல் ைல. எங் ம் அனல் ய் த்த சாம் பல்
வல் . ைழந் ெசல் லத் தயங் னாள் . ‘வல கால
எ த் ெவச் எறங் ’ என் ரித்தப மேரசன்
ெசால் ந்தான். அவன் ேக க் ச் ெசான்னானா
உண்ைமயாகவா என்பைதப் ரிந் ெகாள் ள யாத
த மாற் றம் அவ க் இ ந்த .
இயல் பாகேவ வல கால் தான் ேழ இறங் ய . அவன்
கவனித்தானா என் ெதரிய ல் ைல. அ வைர இ ந்த
ைதரியம் ேபாய் மன படபடத்த . கால் மண்ணில்
ப ந்த ம் ‘எல் லாம் நல் லப ஆக ம் ’ என் தனக் ள்
ெசால் க்ெகாண்டாள் . கண் க் ள் சட்ெடன எந்தச்
சா ம் வர ல் ைல. மேரசனின் லெதய் வப் ெபயர்
மட் ேம ெதரி ம் . ‘ ளிம் மா’ என் ெசால் ந்தான்.
ளி ன் உ வம் ேகா ல் எப் ப க் ேமா
ெதரிய ல் ைல. அகட் ய க டன் ேகாரப் பற் கள்
ெதரியத் ெதாங் ம் நாக் ப் ேபயா ய அவள்
கற் பைன ல் வந்தாள் . அந்தக் ளிைய வணங் க
ய ல் ைல. பயமாக இ ந்த .
இறங் யவன் ெவ ரம் ேபாய் ட்ட மா ரி
ேதான் ய . சட்ெடனச் தாரித் க் மேரசனின்
ேவகத் ற் நடக்க யாமல் சற் ேற ஓ அவேனா
இைணந் ெகாண்டாள் . கனத்த ைபையக் ைக
மாற் யப அவைளப் பார்த்தான். அவ க் எ ம்
 தாகத் ெதரிய ல் ைல. நள் ளிர ல் ட வந்
இறங் ச் ெசல் ம் இடம் . கால் கள் உற் சாகமா
ேவகமாக நைட ம் . இப் ேபா ம் அப் ப ேய
உணர்ந்தான். ஆனால் ட வ ம் அவள் தான் .
ெச த்த ேசாளப் ப ர். ேலசான வாடல் . மைழத் ளி
ந்தால் இன் ம் தா ம் . அவள நைடேயாட்டம்
கண் தன் ேவகத்ைதக் ைறத் க் ெகாண்டான்.
இப் ேபா அவ க் அ ேமல் அ எ த் ைவத்
நகர்வ ேபா ந்த . அப் ப நடப் பதால் பதற் றம்
அ ங் ஆ வாசம் ய . ெநரிசல் ங் ம்
நகரத் க் ள் இ ந் ட் ஆேள இல் லாத இந்த ஊைரப்
பார்த் சேராஜா பயந் ப் பாள் என ஊ த்தான்.
அவள் கத்ைதப் பார்த்தான். கைலந்த ம ர்க்கற் ைற
ஒன் கன்னத்ைத உர ஆ ய . அைத ஒ க் ட் ப்
பார்க்க ஆைசயாக இ ந்த . கட் ப் ப த்த யன்றான்.
எனி ம் மன ரல் கட் ப் பட ல் ைல. அவைளேய
பார்த்தப ‘மத் யான ேநரம் னா ஊர்ல காக்கா
ட ெவளிய வரா . உங் ராட்டம் ெபரிய
பட்டண ல் ல இ . ன்னப் பட் க்கா . ேபாவப் ேபாவப்
பா . இங் க இத்தன ஆ இ க்கறாங் களா, இப் ப
இப் ப ஆ வல் லாம் இ க்கறாங் களான் ம்
அரி யப் ப வ. மத்தப பயப் படாத. நானி க்கறன்’
என் ரித்தான்.
அவ க் ள் பல ைற ஒத் ைக பார்த் க்ெகாண்ட
ட்டம் இ ந்த . எல் லாம் அதன்ப தான் நடக் ம் ,
நடக்க ேவண் ம் என் நம் னான். ஏதாவ மாற் றம்
இ க் மா என்பைத ேயா த் ேயா த் த் ேதான் ய
மாற் றங் க க் ஏற் பத் ட்டத் ம் மா தல் கைளச்
ெசய் ைவத் ந்தான். எப் ேபர்ப்பட்ட ட்டம்
ேபாட்டா ம் அைதக் ைலக் ம் ப ஒன் நடந் ம்
என்ப ெதரிந்ேத இ ந்த . ட் த் ைதரியம் ஒன் ம்
அவைனச் ெச த் ய .
அவன் ேதாள் பட்ைடைய அ த் ப் த்தாள் . அவன்
கால் க க் ள் தன் கால் கள் க் டாதப நடந்தாள் .
ேலசாகச் ரித்தாள் . ‘உன்ைனத் த ர எனக் யா ம்
இல் ைல. உன்ைன நம் த்தான் வந் க் ேறன்’ என்
ரிப் க் அர்த்தம் எ த் க்ெகாண் ப் பானா என
ேயா த்தாள் . இ ப் பான். ெந ங் காலம் பழ யவன்
ேபால அவள் அைச க க்கான அர்த்தங் கைளப்
ரிந் ெகாள் ள அவனால் வைத ஏற் கனேவ
உணர்ந் ந்தாள் . அவள் பற் றல் அவன் ேவகத்ைதக்
கட் ப் ப த் ப் ன்னி த்த . பற் ற ல் இ க் ம் கம்
உணர்ந் அைத அ ப த்தவாேற நடந்தான்.
கரட் ரி ந் ஓைட க் ச் ெசல் ம் ரதான
சாைல அ . ஆட் க் ச் சாைல ந் ஒ கல்
ெதாைல நடக்க ேவண் ம் . வ கைளப் பற்
அவ க் ளக் க்ெகாண்ேட வந்தான். படபடப் ைபக்
ைறக்க இந்தப் ேபச் அவ க் உத ய . ஊர்
அைமப் ைபப் பற் ெயல் லாம் அவன் ேபச் ரிந்
ெசல் வதாக உணர்ந்தாேள த ர அவற் ல் அவள் மனம்
அவ் வளவாகப் ப ய ல் ைல. தன் ரில் என்ன
நடந் க் ம் என்பைத ேயா த் ேயா த் ச்
ேசார்ந் ந்த மனம் இப் ேபா இங் ேக என்ன நடக் ம்
என் ழம் ய . இர க்க ம் ன்னாேலேய
ேபா ஸ்காரர்கள் ெதாடர் ற மா ரி ம் எந்த நி ச ம்
மேரசனிட ந் அவைளப் ரித்
இ த் க்ெகாண் ேபாய் வார்கள் என்பதாக ம்
கற் பைன ரிந் ற் ற் ம்
பார்த் க்ெகாண்ேட ந்தாள் .
அப் ப எ ம் நடக்க ல் ைல என்ற ம் ‘ேபாய் த்
ெதாைலயட் ம் ’ என் தைல ட்டார்கேளா என்
ேதான் ய . எைத ம் எ த் ப் ேபாக ல் ைல, கட் ய
ணிேயா தான் ேபா க் றாள் என்
சந்ேதாசப் பட் ப் பார்கேளா. அவ் வள தானா. எல் லாம்
அவ் வள தானா. இத்தைன வ ட ஒட் ம் உற ம்
ஒன் ேம இல் ைலயா. ஏன் ேத வர ல் ைல. பயமாக
இ ந்தா ம் ன்னாேலேய யாேர ம் வந் ந்தால் அ
ேபா ேஸ என்றா ம் நிம் ம ஏற் பட் க் ம் . இப் ேபா
யா ேம இல் ைல என் ம் ெவ ைம. எல் லாம் கடந்த ன்
இனி எப் ேபாதாவ அங் ேக ேபாய் நிற் க மா?
அப் ப நின்றால் ஆதரவாகச் ேசர்த்தைணக்க யாராவ
இ ப் பார்களா? ‘ேபானவ அப் ப ேய ேபாவ
ேவண் ய தாேன’ என்பார்கள் .
மேரசேனா ேசர்ந் ேபானால் ைதரியமாக
இ க்கலாம் . தனியாகப் ேபாகக் மேரசன்
டமாட்டான். அச்சம் ேபாக் நம் க்ைக ஊட் ம்
ஏராளமான வார்த்ைதகைள அவன் ெகா த் க் றான்.
‘உனக் இன்னேம நாந்தான் எல் லா ன் நம் க்க
வந்தா எங் ட வா’ என் ேகாபத்ேதா அவன் ெசான்ன
இ ச் ெசாற் கைளக் ெகட் யாகப் பற் க் ெகாண்டாள் .
அைனத் ம் ட்டா ம் அவன் ேபா ம் . ‘நாந்தான்
எல் லாம் ’ என் அவன் ெசால் க் றான். அைத
மந் ரம் ேபால அவனிடேம ம் பத் ம் பப் பல ைற
ெசால் ல ம் ெசய் தாள் . அப் ேபாெதல் லாம் அவன்
ரித்தான். ஆேமா க் ம் ரிப் அ .
அவன் ேதாளில் சாய் ந் ேப ந் ல் பயணம் ெசய் த
இர ம் மணம் த் க் ளம் யேபா ம்
ம் பத் ம் பக் மேரசன் ெதளிவாகச்
ெசால் ந்தான். அவ ைடய அம் மா ம் சரி,
மற் றவர்க ம் சரி எ ேகட்டா ம் ஒ வார்த்ைத இரண்
வார்த்ைத ப லாக அவள் ேப னால் ேபா ம் . மற் றப
எல் லாவற் ைற ம் அவன் ேப க்ெகாள் வான். ‘எ னா ம்
நா . . . ெசான்னா அம் மா ேகட் க் ம் . மத்தவங் க என்ன
ெசால் வாங் கன் ெகாஞ் சம் ேயா க் ம் . க் ரம்
ெசரியா ம் . ஒன் ம் பயப் படாத’ என் பல ைற
பாடம் எ ப் ப ேபால ெவவ் ேவ தமாகச்
ெசால் ந்தான். அவள் தைலயாட்
எல் லாவற் ைற ம் நல் ல ள் ைளயாய் க்
ேகட் க்ெகாண்டாள் . ேபசாமல் இ ப் ப அவள்
இயல் க் உகந்ததல் ல என்றா ம் இங் ேக அவன்
ெசால் யப ேபசாமல் இ ப் ப தான் தன் ேவைல
என் உணர்ந்தாள் . எல் லாவற் ைற ம் அ ந் ெகாண்ட
ன் ேவண் மள ேப க்ெகாள் ளலாம் . அ வைரக் ம்
அவன் ெசான்னப தான் இ க்க ேவண் ம் .
 ன்னா ேய இப் ப என் சகமாக அவன்
அம் மா க் உணர்த் ப் பதாக ம்
ெசால் ந்தான். ேபான ைற ஊ க்
வந் ந்தேபா ‘என்னடா ெபாண் ப் பாக்கலாமா’
என் அம் மா ேகட்டாளாம் . ‘அெதல் லாம் ெபா ைமயாப்
பாத் க்கலாம் ’ என் அவன் ெசான்னானாம் .
‘ெவளி ர்ல ேபா க்கற. அ இ ன் பலவற் றப்
ள் ளயப் பாத் க் இ த் க் ட் வந்தராத’ என்
ெசால் அம் மா ேநாட்டம் பார்த்தாளாம் . அதற் அவன்
‘ ன்ன எனக் நாேன பாத் க்காத நீ யா பாப் ப. ெவச் ப்
ெபாைழக்கறவன் நாந்தான’ என் ரித்தானாம் . அம் மா
அதற் ப் ன் எ ம் ேபச ல் ைலயாம் . ேயா க்கட் ம்
என் அவ ம் ட் ட்டானாம் . ளம் ம் ேபா
‘ேபா ட் வர்றம் மா’ என் ெசான்னதற் ‘ம் ’ என்
உ மல் வந்ததாம் . அவ் வப் ேபா இப் ப ச் ல
வார்த்ைதகைளப் ேபாட் ைவத் க் றானாம் .
அதனால் அம் மா க் ப் ெபரிய அ ர்ச் யாக இ க்கா
என் ெசால் க் றான்.
‘உம் ஞ் யப் பாத்தா ஆ க்காச் ம் க்காத
ேபா மா ள் ள? அப் ப ேய உம் பக்கம் சாஞ் வாங் க.
என்னயக் ட மறந் வாங் க’ என்பான். ‘பாேரன் இந்தக்
க வாய க் வந்த வாழ் வன் அவனவன்
க க் ட் க் ெகடப் பான் ள் ள’ என் ெசால் ட்
அவள் கத்ைதப் பார்ப்பான். ‘ ள் ள’ என் அவன்
ப் ம் ேபா அவ க் ச் ர்க் ம் . அவன் ேக
ெசய் றானா உண்ைமயாகச் ெசால் றானா என்
சந்ேதகமாக இ ந்தா ம் மன க் ள் சந்ேதாசப் பட்
ர த் க்ெகாள் வாள் . எைத ம் ைகயாகச் ெசால் ற
மா ரிேய அவன் கபாவைன இ க்கா . ‘நல் லா
ஏமாத்தற’ என் மட் ம் அவ க் ச் ெசால் லத்
ேதான் ம் . ‘நீ யா ஏமார்ற ள் ள?’ என் ஆச்சர்யம்
காட் வான். அவன் ேபச்ேச அவைள அைணந்
நடத் ய .
சாைல ந் ரிந்த மண் பாைத ல் மேரசன்
ம் னான். ‘இ தான் நம் க் ப் ேபாற ராசபாட்ட’
என் ெசால் அவைளப் பார்த்தான். ‘அப் ப ன்னா’
என்றாள் . இ மா ரி ரியாத ெமா ையப் ேப
அவ் வப் ேபா பய த் வான். அவன் ேபச்ேச பல
சமயங் களில் அவ க் ப் ரியா . அ ம் ேவகமாகப்
ேப னால் ஏேதா ெமா ல் ேப வ ேபா க் ம் .
ஏடா டமாக ஏதாவ ெசால் றாேனா என் க் ம் .
‘ராசா ம் ராணி ம் ஒன்னாச் ேசந் நடக்கக் கால்
ேநாவக் டா ன் மாத் ரிச் ெமத் ெமத் ன் ப்
ப் ேபாட் ெவச் ப் பாங் கல் ல அ தான் ராசபாட்ட.
இப் ப ராசா ம் ராணி ம் நாமதான்’ என்ற ம்
அவ க் ம் ரிப் வந் ட்ட . பாைத க்க
ெவண்ணிறப் பாம் கள் ெநளிந் டப் பைதப் ேபாலத்
ேதான் ய . தைலவால் கண் க்க யாத நீ ண்ட
பாம் கள் . இ உண்ைமயாகேவ ராச பாட்ைடயா? இந்தச்
சமயத் ல் டக் ெகாஞ் ச ம் பதற் றம் இல் லாமல்
ரித் ப் ேப யப வ ம் அவைன ெராம் ப ம்
த் ந்த .
கால் களில் அப் ெவக்ைகயாகப் பறந்த .
ந்தாைனச் ேசைலைய எ த் த் தைலக் க்கா
ேபாட்டாள் . ‘ க்கா ேவண்டாம் எ த் .
இங் ெகல் லாம் க்கா ேபாட்டா எழ க் ப் ேபாற ன்
அர்த்தம் . இந்தா இதப் ேபாட் க்க’ என் ண்ைட
அவள் தைல ல் ரித்தான். மணம்
ெசய் ெகாள் ளலாம் என் ெசய் த ம் ‘இப் ச்
ெசய் யாத, அங் க தப் பா ம் ’ என் ம் ‘இப் த்தான்
அங் க ெசய் வாங் க’ என் ம் ெசால் லத் ெதாடங் னான்.
அ இன் ம் நீ க் ற . எைதச் ெசய் தால் எப் ப
எ த் க்ெகாள் வார்கள் என் அவ க் த்
ெதளிவாக ல் ைல. எைத ம் ெசய் ய ய ல் ைல.
இைதச் ெசய் தால் என்ன ெசால் வார்கேளா என் ம் பயம்
வந் ெகாண்ேட க் ற . இ நாள் வைர
பழ ந்தைவ எல் லாவற் ைற ம்
மாற் க்ெகாள் ம் ப ேந ேமா என்
ேதான் ம் ேபாெதல் லாம் அ வ ற் ல் கனம் ற .
இனிப் தாகத்தான் பழக ேவண் ம் என்றால்
 ழந்ைதயா டலாம் . ழந்ைதயாக மா?
ஆனா ம் யார் வளர்ப்ப ? மேரசன் அதற் த் தயாராக
இ ப் பானா? தைலத் ண் ந ந் ேமா. ஒ
ைகயால் ெதாட் த் ெதாட் ப் பார்த் க்ெகாண்ேட
வந்தாள் .
ெகாஞ் சம் நடந்த ம் ெபரிய ேவப் பமரத்த ஒன் ல்
நின்றான். பாைதைய ஒட் ந்த ேவம் . பாைத
வைத ம் அதன் ைளகள் ஆக் ர த் ந்தன.
அேத ேபால எ ர்ப் பக்க ம் ரிந் ராட்சசக் ைடயா
இ ந்த . அண்ணாந் பார்த்தாள் . அதன் உச்
எங் க் ற என்ேற ெதரிய ல் ைல. இத்தைன ெபரிய
ேவம் ைப அவள் இ வைர பார்த்தேத ல் ைல. அ ல்
நின்ற ம் இ வைரக் மான கஷ்டம் எல் லாம்
மாயமா ற் . ெவ ைல ேவம் ேப உ ஞ் ட்ட ேபால.
ைமயாக இ ந்த . ‘இத்தாப் ெபரிய மரம் ’ என்றாள்
ற் ம் பார்ைவைய அைளந் ெகாண் . அ வாரித்
தன் ம ல் இ த் க்ெகாண்ட . அவ க் ஒ மா ரி
ஆ வாசமாக இ ந்த . இப் ப த்தான் மேரசனின்
ம ம் தன்ைன வாரி ைவத் க்ெகாள் ம் என்
நம் னாள் . அப் ேபா அவைளச் ண் ம் ர ல்
‘இ தான் எங் . . . இல் ல இல் ல . . . நம் க்
கானக்கா ’ என் ெசால் க் ைகயால் காட் னான்.
அவள் ரியாமல் அவைனப் பார்த்தாள் . தாரித்
அதான் கா ’ என்றான் அவன்.
ரிந்த ம சட்ெடன் அவைள உத ச் ங் க்
ெகாண்ட . பயத்ேதா காட்ைடப் பார்த்தாள் .
ேவம் க் ப் ன்னால் மரங் க ம் தர்ச்ெச க மாக
ரிந் ந்த . யாைர ம் ைதத்த வேடா எரித்த
மா ரிேயா ெதரிய ல் ைல. ஆனால் உள் ேள இன் ம்
ெப மரங் கள் வான் ேநாக் ச் ெசன் ந்தன.
ங் கா அ . எைத எைதேயா உள் ேள
ைவத் க்ெகாண் க க்கமாக நின்ற . அந்தப்
பக்க ந் பார்ைவையத் ப் க்ெகாண்டாள் .
எனி ம் ன்னி ந் எ ேவா அவைளேய
கவனித் க்ெகாண் ந்த . க் ரம் அங் ந்
ளம் ட ேவண் ம் என் நிைனத்தாள் .
ேதா ர் நகராட் ச் காட்ைட அவள் அ வாள் . அ
ஏக்கர் கணக் ல் ரிந் க் ம் . எங் பார்த்தா ம்
ைத க ம் சமா க ம் நிைறந் க் ம் . ல
இடங் களில் ள் மரங் கள் அடர்ந் டக் ம் . ற
மரங் கள் எங் காவ ஒன் ரண் இ க் ம் . அதன ச்
சமா ல் யாராவ ப த் ப் பார்கள் .
அடர் ள் க் ள் ட்டா ம் ஆட்களின் எக்காளம்
ேகட்டப இ க் ம் . ஆட்களின் நடமாட்டம் இல் லாத
ேநர ல் ைல. இர ம் பலர் அங் ேக ங் வார்கள்
என் அப் பன் ெசால் க் றார். ‘ேப ங் க நடமாட
இந்த மனிசன் ட்டாத்தான’ என்பார் அப் பன். எப் ேபா ம்
ஏதாவ தாகத் ெதரி ம் . ணம்
எரிந் ெகாண் க் ம் . இங் ேக ஒன் ல் ைல.
‘இங் ெகல் லாம் வ சத் க் ஒன் ரண் தான் வ ம் .
காட் ல ஆ மா ங் கதான் அ கமா
ேமஞ் க் ட் க் ம் ’ என்றான் அவள் ேயாசைனையப்
ரிந் ெகாண்டவனாய் .
ரக யங் கைள மைறத் க்ெகாண் க் ம்
தர்களி ேட த ர்க்க யாமல் பார்ைவைய
அைலய ட் க் ெகாண் ந்தேபா ‘என்ன மாப் ள . . .
இங் க நிக்கற? இ யா ?’ என் ரல் ேகட் ச் சட்ெடனத்
ம் னாள் . ைசக் ளில் இ ந் காைல
ஊன் யப ேய ஒ வர் நின் ெகாண் ந்தார்.
இ ப் ல் ேகாவணம் மட் ந்த . தைல ல்
ண்ைடக் கட் ந்தார். ந த்தர வய க் ம் .
ெப த்த வ . உடல் க்க அடர்ம ர். ேகாவண ம்
ண் ம் மட் ம் இல் ைல என்றால் க ம் பன் ேபாலேவ
இ ப் பார். இப் ப ஓர் ஆைளப் பார்க்க ெவட்கமாக ம்
ரிப் பாக ம் இ ந்த . அவைளேய அவர்
அளந் ெகாண் ந்தார். ைளக் ம் வண்டாய் நீ ம்
பார்ைவ ந் தன்ைன ட் க்ெகாள் ளத் தைல
னிந் நின்றாள் .
மேரசன் நிதானமாகப் ப ல் ெசான்னான்.
 ‘எம் ெபாண்டாட் ங் க மாமா. இன்ைனக் க்
காத்தாலதான் க யாணமாச் .’
‘பார்ரா . . . ேவைலக் ப் ேபான எடத் லேய த்தம்
பாத் மா ச் ட்ட. உங் ெகாம் மா க் த் ெதரி மா?’
என் ேகட்டப ேய அவைள ண் ம் ேம ம் ம்
பார்த்தார். ட்டால் அ ல் வந் பல் ைல ம் த் ப்
பார்த் வார் ேபால.
பட் இல் ைல என்றா ம் ச்ேசைல
ர க்ைகேயா ம் மஞ் சள் க தா ேயா ம்
ப் ெபண் க்கான லட்சணங் க டன் ெதரிந்தாள் .
பயணக் கைளப் ல் வா ந்த கம் ைக ப ந்த
ஓ யம் . மேரச க் ப் ன்னால் நகர்ந்
ஒளிந் ெகாள் ள யன்றாள் . ஆனால் அவர் பார்ைவ
ரத் ய ப வந்த . க்கத் தன்ைன
ஒ க் க்ெகாண் அவன் ல் மைறந் ெகாள் ளப்
பார்த்தாள் .
‘ஊட் க் ப் ேபானாத்தான் அம் மா க் த் ெதரி ம் ’
என்றான்.
‘நம் ர்ல இ வைரக் ம் இல் லாத வழெமாறயா
ெவளி ர்ல இ ந் ெபாண் ப் ச்சாந் க்கற.
என்ன எனம் ?’ என்றார்.
‘எல் லாம் நம் ம எனந்தான்’ என்றான் மேரசன்.
அவர் ளம் னால் நல் ல என்பதால்
வார்த்ைதகைளக் ைறத் ப் ப ல் ெசான்னான். அவர்
ளம் ற மா ரி ல் ைல. ைசக் ளில் இ ந் இறங்
அவனின் இ ற ம் சாய் ந் சாய் ந் அவைளப்
பார்த்தார். அவள் த மா வைதக் கண் ‘ம் ’ என்
உதட்ைடப் க் இைமையச் த் ஆச்சரியம்
காட் னார்.
‘ ஞ் யப் பாத்தாத் ெதரியாதா ெமாசப் க்கற நா .
நம் ம எனத் ஞ் ல் ல மாப் ள இ . கா ேமட் ல
ெபரண் ரியற ஞ் இப் யா இ க் ம் ? இ பா
ெந ெலாணத் உட் நவராத ஞ் . ெவய் யப் படாத
ேமனி. ெசரி ெநசேமச் ெசால் . . . எப் ப ேயா . . .
ெபாழங் கற எனந்தானா?’ என் டாமல் ண் னார்.
‘ஆமா மாமா’ என்றான் ெபா ைமயாக.
அவனிடம் ேமற் ெகாண் எைத ம் வாங் க யா
என் கண் ெகாண்டவர் ‘ெசரிெசரி ெவ ல் ஏ
அ க் . ஊட் க் ப் ேபா ச் ேசந் ஒ வா
நீ த்தண்ணி ங் க. ம மவளப் பாத்த ம்
உங் கம் மா அப் ேய ம ந் ேபா க் ேகா அ ச் க்
ெகாழம் ெவச் ரவச் சம் பாச் ேசாறாக் ப்
ேபாட்டா ம் ேபா வா. இப் ம மவ நம் க்
இப் பத்தான வந் க்கறா. ஆ க் ம் ெகைடக்காத அச்
ெவல் லம் ேடாய் ’ என் ெசால் க்ெகாண்ேட ைசக் ைள
த்தார். பாைத மண் க் ள் ைதந் ைசக் ள்
ெம வாகேவ நகர்ந்த . ேகாவண வால் ஆட எ ந்
த் ேவகம் ட் வ ெதரிந்த . அ க்க ம்
அவர்கைளப் பார்த்தார். ெவண் ேட
ெவ ைலத் ைளத் க்ெகாண் அவர் ேபாவைதேய
அச்சத்ேதா பார்த்தாள் .
‘நம் க்கார தான். ெபாதா ன் ேப . ஆ
ேமெலல் லாம் ம பாத் ல் ல. ெபாத மா ரி ம
இ க்கறதனால அந்தப் ேப . ஒவ் ெவா ஆ க் ம்
அப் ஒ ேப இ க் ம் . எனக் ம் இ க் . நீ ேய
ெதரிஞ் க் வ. நம் க் ன்னா ேச ேபா ச்
ேசந் ம் . அ ம் நல் ல தான். நாம் பேள ேபா
எைத ம் ெசால் ல ேவண் ல் ல. ெபரிய வரேவற்
நடக் ம் பா . பயந் ேபா ராத’ என் ைபையத்
க் த் தைலேமல் ைவத்தான்.
‘ேபார்டட ் ர் மாரிேய ’ என்றாள் . ெபாதா ன்
பார்ைவக் ெகா க் ந் தன்ைன ட் க்ெகாள் ளப்
ேபச்ைசத் ப் னாள் . மா என் ெசால் ட் ப்
ேபான அந்த ஆளின் பார்ைவ ம் மாட்ைடச் ற் ச்
ற் ச் பார்ப்ப ேபாலத்தான். மேரசைனப்
ேபார்டட் ராகக் கற் பைன ெசய் ெகாள் வ அவ க் ச்
ரிப் ைபக் ெகா த்த .
 ேதா ர் ர ல் நிைலயத் ல் ைபகைளத் க் க்
ெகாண் நடக் ம் ேபார்டட ் ர்கள் உண் . அவள் ர ல்
இ வைர ேபான ல் ைல என்றா ம் ர ல் நிைலயத்ைத
ேவ க்ைக பார்த் க் றாள் . அந்தப் பக்கம் ேபாக
ேந ம் ேபாெதல் லாம் ெவ ேநரம் நின் பார்ப்பாள் . அ
அவ க் ப் க் ம் . அங் ந் ர ல் ளம் பலாம்
என் தான் ட்ட ந்த . நிைனத்த ேநரத் ற் க்
ளம் ப யா என்பதால் அந்தத் ட்டத்ைதக்
ைக ட் ப் பஸ்ஸ க் வந்தார்கள் . ர ல் ேபாவைதப்
பற் நிைனத் ‘ெமாதெமாதப் ேபா ம் ேபாேத .
எல் லாம் அப் ப ேய இ க்க ம் ’ என்
எண்ணி ந்தாள் . அ யாமல் ேபான ஏமாற் றம்
தான். ‘இன்ெனா நாைளக் மாமனா ஊட் க்
வராதயா ேபா வம் . அப் ப ர ல் ல ட் க் ட்
வர்றன். கவலப் படாத’ என் மேரசன் ஆ தல்
ெசான்னான். கண்கள் கலங் யைத அடக் க்ெகாண்
அவன்ேமல் சாய் ந்தாள் . கன்னத்ைத வ ய அவன்
ைககைள அப் ப ேய த் ைவத் ப் ப நன்றாக
இ ந்த .
‘ேபார்டட
் ராட்டமா இ க் ? இ க் ம் இ க் ம் .
ஒ மாசம் ரண் மாசம் ஆவட் ம் . சாணிக் டயத்
தலேமல ெவச் க் ட் நீ ம் இப் ப் ேபாவ’ என்றான்.
அவன் உத களில் ெமல் ல ரிந்த ன்னைக கண் ‘நீ
க் ட்டாப் ேபா ம் . ெசம க் வன் பா ’ என்றாள் .
அவள் ெசான்ன அவ க் ம ழ் ச ் யாக இ ந்த .
‘இப் ச் ெசால் றேய அேத ேபா ம் . ரண் மா
ெவச்சாச் ம் ெபாழச் க்கலாம் ’ என்றான்.
வ ெயங் ம் ெமாட்ைடக்கா கள் ெவம் ைமேய க்
டந்தன. எங் ேகா ெதாைல ல் ஒவ் ெவா
ெதரிந்த . எல் லாம் ைர கள் . ெவளிப் பட்ட
ஒன் ரண் உ வங் க ம் த் த் ெதரிந்தன.
அவற் ைறேய பார்த்தப நடந்தாள் . நடக்க நடக்க வ
ரேவ இல் ைல. தாக வரக் யவர்கள் அவ் வள
க் ரம் ஊைரக் கண் த் வந் ேசர்வ கஷ்டம் .
அ அவ க் த் ப் ையத் தந்த .
 ரா ெசல் ம் பாைத ந் ஒற் ைறய த் தடம்
ஒன் ல் ரிந்தான். ரத் ல் அனல் எ ம் ய பாைற
ேமல் உட்கார்ந் ப் ப ேபாலத் ெதரிந்த ஓைலக்
ெகாட்டைககைளக் ைககாட் ‘அ தான் நம் ’
என்றான். ட்ைடப் பற் அவன் இ வைர ஏ ம்
ெசால் க்க ல் ைல. அவ ம் க்
ேகட்க ல் ைல. ஓைல ட்ைடப் பார்த்த ம் மன க் ள்
எ ேவா ட் ப் ேபா ற் . ேதற் க்ெகாள் ம்
ெபா ட் ப் பாைறையப் பார்த்தாள் . ற் ம் ேவ
கள் எைத ம் காேணாம் . பாைறையச் ழ் ந்
மரங் கள் ெதரிந்தன. அந்தச் ழைல அவளால்
உடன யாக ஏற் க்ெகாள் ள இயல ல் ைல.
அவள் கவாட்டத்ைத உணர்ந் ‘ஓட் டா
இ க் ம் ெநனச்சயா?’ என்றான். ‘இல் லேய’ என்றாள்
கத்ைத நி ர்த்தாமல் . ‘எல் லாம் கட் ரலாம் ’ என்றான்.
இப் ப த்தான். எைத ம் யா என் ெசால் வ
அவனிடம் ைடயா . எ வானா ம் ‘ெசஞ் ரலாம் ’
என்பான். ெசய் றாேனா இல் ைலேயா இந்த வார்த்ைத
ேபாதாதா?
பாைறைய ெந ங் க ெந ங் க மரத்த களில்
உட்கார்ந் ந்த ெபண்களின் கங் கள் ெதரிந்தன.
அவர்களின் ேபச் க் ரல் கள் கலா லாெவன்
எ ந்தன. இவர்கைளக் கண்ட ம் எல் லா ம்
எ ந் ெகாண்டார்கள் . ஒ நி சம் ேபச்ேச இல் ைல.
அவள் தைல னிந்தப நின்றாள் . அவன் ைபையப்
பாைற ன் ைவத்த ட் எல் லாைர ம் பார்த்தான்.
ஒ வ ம் எ ம் ேபச ல் ைல. ஐந்தா ஆண்க ம்
ெதரிந்தார்கள் .
ெரன் ெகாட்டைக ஒன் க் ள் இ ந்
‘எந்தல ல கல் லத் க் ப் ேபாட் ட் ேயடா’ என்
ரல் கத் க் ெகாண்ேட ஓ வந்த . சேராஜா
சடக்ெகன் தைல நி ர்த் ப் பார்த்தாள் .
ெவள் ைளச்ேசைல ல் ெந ெந த்த உ வம் தைலம ர்
ரியக் ைககைள உயர்த் யப அவர்கள் ன்ேன
நின்ற . அவ ைடய அம் மா. ண் ம் பார்க்க
அவ க் த் ெதம் வர ல் ைல.
மேரசனின் ெநஞ் ல் ஓங் ஓங் அ த்தாள் .
‘இ க் த்தானா உன்னய ஊ உட் ஊ
அ ப் ன ? எஞ் சா நா கா சம் பாரிச் க் ட்
வந் நா ேப க் ந ல தல நி ந் நிக் ன்
ெநனச்சேன. ெந ப் ப அள் ளித் தல ல ேபாட் ட்டாேன.
இ க் அங் கேய ஒ கா ல அ ச் ச் ெசத் ந்தா
எந்தல ன் ெநனச் த் க் ப் ேபாட் ப் பேன.
எட் நாைளக் அ ெதாலச் ப் பேன. இப் பக் காலம்
க்க அ வ ெவச் ட்டாேன. எ க் டா இப் ப்
பண் ன . . . எ க் டா இப் ப் பண் ன . . .’ அவன்
சட்ைடையக் ெகாத்தாகப் பற் இ த் ெநஞ் ம்
கன்னத் ம் மா மா அைறந்தாள் .
சேராஜா ன் பக்கம் ம் ‘என்ன ெசஞ்
எம் மவன மயக் ன? இப் எத்தன ேபர மயக் க்கற?’
என் ெவ த்தவளாய் ம ைர எட் ப் பற் னாள் .
உடேன ‘கம் உ ம் மா. என்ன இ ?’ என்
அம் மாைவ ேவகமாக லக் ட் சேராஜா ன்
ைகையப் த் ‘வா’ என் இ த் க்ெகாண்
ெகாட்டைக ஒன் ள் ைழந்தான். ‘இப் பேவ என்னய
இந்தத் தள் த் தள் ளறாேன . . . ைம ெவச்சாேளா
மாய் மாலம் பண் னாேளா. ெபாய் ஆ ச்ேச . . .
ேபாங் காலம் வந் ச்ேச.’ அவன் அம் மா பாைற ல்
உட்கார்ந் மாரில் ஓங் ஓங் அ த் க்ெகாண்
ஒப் பாரி ைவக் ம் காட் அவ க் த் லா ந்த .
சேராஜா அவைள அ யாமல் அ ெகாண்ேட
இ ந்தாள் . உடல் ந ங் ய . ேமெலல் லாம் பயச்
ர்ப் . கண்கள் ெச ன. ெவளிக்காட்
மங் கலா க்ெகாண்ேட வந்த . ‘தண்ணி தண்ணி’
என்றாள் . ‘ஒன் ல் ல பயப் படாத’ என் அவன்
ெசால் லச் ெசால் லேவ மயங் ச் சாய் ந்தாள் .
௦௦௦
 2

பதற் றத்ேதா சேராஜாைவக் ைகத்தாங் கலாகப்

த்தான். ‘அம் மா . . . தண்ணி ெகாண்டாம் மா’ என்
கத் னான். ெவளிேய ேபச் ல் ைல. எல் லா ம்
ெமௗனமாய் அவன் அம் மாைவேய
பார்த் க்ெகாண் ந்தார்கள் . அம் மா ம் சட்ெடன
அடங் ப் பாைறேயார ேவம் ப ல் சாய் ந் டைவ
ந்தாைனைய வா ல் ெபாத் ம் னாள் .
ம் ப ன்ேபா ங் ம் அைச மட் ம் ெதரிந்த .
மேரசன் இரண் ன் ைற ப் ட்ட அவள்
கா ல் ந்ததாகேவ காட் க்ெகாள் ள ல் ைல.
‘காசமக்கா . . . நீ ங் கதான் தண்ணி ெகாண்டாங் கேள . . .
மயக்கம் ேபாட் ட்டா’ என் அவ க் ேநராகத்
ெதரிந்த காசமக்காைவப் பார்த் க் கத் னான். சட்ெடன
கத்ைத அவள் ேவ பக்கமாகத் ப் க்ெகாண்டாள் .
பக்கத் ல் உட்கார்ந் ந்தவளின் ல் கத்ைத
மைறத்தாள் . மற் றவர்க ம் எங் ேக தன்ைனக்
ப் ட் வாேனா என் பயந் தைலையக்
னிந் ெகாண்டார்கள் . ெவ ல் அைல ல் அவன்
கண்க க் ெவ ம் தைலகேள ெதரிந்தன.
ஒவ் ெவா த் ன் ம ைர இ த் ப் த் க்
க த் ேலேய த்த ேவண் ம் ேபால ெவ வந்த .
பற் கைளக் க த் க் கட் ப் ப த் க்ெகாண்டான். அவன்
பார்ைவ ல் படாமல் இ ந்தவர்க க் ப் ரச் ைன
இல் ைல.
ெவளிேய இ ந் பார்க் ம் ேபா சேராஜா மயங் ச்
சரிந்த ம் மேரசன் அவைளத் தாங் க் ேழ ப க்க
ைவப் ப ம் ெதரிந்தன. ன் அவன் ெவளிேய வந்தான்.
க த்த கத்ைத ேவர்ைவ க்ெகாண்ட . யாைர ம்
பார்க்கப் க்க ல் ைல. எ ரில் இ ந்த
ைகச்சாைளக் ள் ேபாய் ச் ெசாம் ல் தண்ணீர ் ெமாண்
ெகாண் ஓ னான். அவள் கத் ல் ெதளித் எ ப் த்
தண்ணீர ் க்க ைவத்தான். ரண் ற் ம் ற் ம்
பார்த் அ த அவள் கன்னத்ைதத் தட் ‘ஒன் ல் ல
பயப் படாத’ என் ேதற் னான்.
அவன் ெநஞ் ல் சாய் ந் ம் னாள் . ‘ெமாட்ட
ெவ ல் ல நடந் வந்த தான் ேசர்ல. ெகாஞ் சம்
நீ த்தண்ணி தர்றன். ச் க் யா’ என் ேகட்டான்.
அவள் ஒன் ம் ேபச யாமல் த த த்தாள் . அவைள
ட் ட் ண் ம் ைகச்சாைளக் ள் ேபாய் ச்
ண்டா ல் களி நீ த்தண்ணிைய ஊற் னான்.
இரண் கல் உப் ப் ேபாட் க் கைரத்தப
ெகாட்டைகக் ள் ேபானான். ‘ ச் க்க’ என் அவள்
வா ல் ண்டாைவ ைவத்தான். அவள் ஒ ெமாடங்
த் ட் கத்ைதச் த் ப் ‘ேபா ம் ’ என்
ன னாள் .
‘இன்னம் ரண் வாய் . நீ த்தண்ணி அப் ப ேய
ட்டத் தணிச் ம் ’ என்றான். அவ க்
நீ த்தண்ணி ன் வாசைனேய க்க ல் ைல.
கத்ைதத் ப் க்ெகாண் ‘ேவணாம் ’ என்றாள் .
அவ க் க் ேகாபம் வந்த . ‘ . ெதளிச் ஆ ம் ’
என் கட்டாயப் ப த் னான். அவள் ம த் த் தைலைய
ஆட் னாள் . ‘இங் க பா இப் பக் க் யா இல் லயா’
என் சத்த ட்டான். அவள் பரிதாப மாக ‘நாத்தம க்
... க் ல. வாந் வந் ம் ’ என்றாள் .
களி நீ த்தண்ணி ன் அ ைம ெதரிய ல் ைல
அவ க் என் அவன் நிைனப் ப ரிந்த . ஆனால்
அவளால் வா ல் ைவக்க ய ல் ைல.
மட் க்ெகாண் வந்த . ெநல் லஞ் ேசாற்
நீ த்தண்ணியாக இ ந்தால் த் ப் பாள் என்ப
அவ க் நிைன வந் ட்ட . அதற் ேமல் அவைள
வற் த்த ல் ைல. நீ த்தண்ணிைய அவன் க்கத்
ெதாடங் னான். ேதா ர்ப் பக்கம் களிக் ள த்
ேதாண் ப் ேபாட் நீ த்தண்ணி ல் கைரத் க் க் ம்
வழக்கேம இல் ைல. களி என்றால் ழம் ல் ேதாய் த்
ங் வ தான். ழ் காய் ச் வார்கள் . அப் ப ஒ
ைழக் மேரசன் கண்ட ல் ைல. ைண அரி ைய
‘ெநாய் ’ என்பார்கள் . ஆரிய மாேவா ெநாய் ேபாட் க்
ெகட் யாகக் காய் ச் வ தான் ழ் . அைத அைட ேபால
அள் ளிப் ேபாட் க் கைரத் க் க்க ேவண் ம் .
மேரசனின் ஊரில் ஆரிய மாைவ நீ ரில் கைரத்
உப் ப் ேபாட் த் தண்ணீராகக் காய் ச் எ த்தால் ழ் .
அைத உடம் சரி ல் லாதவர்கள் ஆற்
ெவ ெவ ப் பாகக் ப் பார்கள் . கன் ஈன்ற
மா க க் க் ழ் காய் ச் ைவப் பார்கள் .
அப் ேபா தான் உடல் ேத ம் . களிையத் ேதாண் ப்
ேபாட் ஊற ைவத்த ளிப் நீ த்தண்ணிைய
இ வைரக் ம் சேராஜா பார்த்தேத ல் ைல. அ
நிைன க் வந் அவ க் ஏற் ற மா ரி இங் ேக என்ன
இ க் ற என் ேயா த்தான். ெநல் லஞ் ேசா
இ ப் பதாகத் ெதரிய ல் ைல. அரி இ ந்தா ம் அம் மா
ஆக் வ ல் ைல. ெநல் லஞ் ேசாற் ைறக் கண்ணில்
பார்ப்ப ப ைனப் பார்ப்ப ேபால. இரண் ன்
மாதங் க க் ஒ ைற க ச்சா காய் ச் ம் ேபா
அரி ைய எண்ணிப் ேபா வாள் . பாவளி, ெபாங் கல்
என்றால் அரி ெதன்ப ம் . சேராஜா அரி ேய
சாப் ட் ப் பழக்கமானவள் .
இனித் ன ம் ேசாற் ப் ரச் ைனைய எப் ப த்
ர்ப்ப என் ம் கவைல மேரச க் ள் ஓ ய .
இ வைரக் ம் அவன் ட்டம் க்கேவ அம் மாைவ
எப் ப ச் சமாளிப் ப என்ப பற் ேய இ ந்த . சேராஜா
அங் ேக நிைலெகாள் வ பற் எ ம் ேயா க்க ல் ைல.
இைத எப் ப ச் சமாளிக்கப் ேபா ேறாம் ? அவ க் ள்
கலக்கம் வந்த . ச ேபாலத் வண் டக் ம்
அவைளேய பார்த்தான். எப் ேபா ம் அவள் அைச கள்
அவைனக் ளர்த் அைழப் க் ம் . ேலசான வ
ெநரிப் ல் ஈர்த் உள் ளி த் க் ெகாள் றாேள என்
மாய் வான். இப் ேபா அவைளப் பார்க்கப் பாவமாக
இ ந்த . ஒன் ேம ேதான்ற ல் ைல. எப் ப இவைளக்
காப் பாற் ைவக்கப் ேபா ேறாம் ? பாைற ல் எள்
ேபாலப் ெபாரிந் ேபாவாேளா?
 உள் ேள நடப் பைதப் பார்த் க்ெகாண் ந்த ஒ த்
‘ெபாண்டாட் ய இப் ப் பாவன பாக்கற ஆம் பள
ெகைடக்ேகா ேம’ என்றாள் .
‘அ த் தவளா . . . ஊட் க் ப் ேபான ஒடன நிய் ம் தல
த்தறாப் பல ெதாப் ழ உ ந் படப் பசம் ேபா .
உன் ட் க்காரன் ஒ யாந் பாவன பாப் பான்’ என்
ப ல் ரல் வந்த . எல் லா ம் ரித்தார்கள் .
‘ஆமா இப் ப் படப் பசம் ேபாட நம் க்
வராதாயா. அப் ேய ேபாட்டா ம் ெநஞ் ல
சாச் க்கறாப் பல கன்னத் ல ஓங் ஒ அற உ வான்.
அப் பறம் காலத் க் ம் ஞ் யத் ப் க் ட் த்தான்
ெகடக்ேகா ம் ’ என் தவளா ெசான்னாள் .
‘இந்தச் னிமாப் படம் பாக்கற க்ெகல் லாம் இன்னேம
நாலஞ் ைம நடந் ேபா க் கா ெசல பண்ண
ேவண் ல் ல. இங் க பாற ேமல வந்
உக்காந் க் ட்டாப் ேபா ம் ேபா’ என்ெறா ரல்
எ ந்த .
ெபண்கள் கலகலெவன் ரித்தார்கள் . ன்
இ ந்தைத ட இப் ேபா இன் ம் ட்டம்
ேசர்ந் ந்த . அங் கங் ேக காட் க் ள்
ந்தவர்கள் எல் லாம் ெசய் ெதரிந் வந்
ேசர்ந் ெகாண் ந்தார்கள் . தாக வந்தவர்கள்
ெகாட்டா க் ள் எட் எட் சேராஜாைவப்
பார்த்தார்கள் . உள் ேள இ ந்த நிழல் இ ளில்
சேராஜா ன் கம் அவர்க க் த் ெதளிவாகத்
ெதரிய ல் ைல. எப் ப ம் ெவளிேய வ வாள் என்
எ ர்பார்த் நிழல் கண் உட்கார்ந்தார்கள் . ேபச்
ம் மரமாக நடந்த .
‘அ ஞ் ெசரிதான். ள் ள என்ன நம் மளாட்டம்
க ளிச்சா ெகடக்கறா. ெசக்கச் ெசேவல் ெகழக்க
ெவ க்க இ க்கற மானமாட்டம் ெதரியறா. அப் பறம்
என்ன னிமாக்காரிதான்.’
‘நம் ம ரா பாவம் தனிக்கட்ைடயா இத்தன வ சம்
இந்தப் பாற ேமல ெகடந்தா. இப் பப் பா அப் ப ேய
 னிமாக் காரியாட்டம் ம மவ வந் ட்டா. ைகல வச் த்
தாங் வா.’
‘பாைற ல பாதம் பட்டா ேநா ம் பஞ் ல நடக்க
ெவச் ப் பாத் ப் பா. ெவ ல் ல ேமனி பட்டாக்
க க் ன் மாளி கட் ம ப் பா ெவச் ப் பா.’
‘ெவ ல் ல க் த் ங் அ ச் பா
ன்னலாட்டம் . அ லேய ெகாமேரசன் படார்
உ ந் ப் பான்.’
‘அட எப் ப இ ந் ெகாமேரசன் பட்டம் . ெநறமாப்
ெபாண் ப் ச்சாந்தத ம் ேநாண் ப் பய க் ப் ேப
ெவச் ட் ங் களா.’
‘ ப் ெபாண்டாட் க் ன்னால ேநாண் ன்
ெசால் க் ப் படச் ெசால் றயா.’
‘ெபாண்டாட் வந்தா ம் ள் ளப் ெபத்தா ம்
ேபரென த்தா ம் ேநாண் ேநாண் தான். அத இந்த
ஆ க் ம் மாத் ர மா? ெகாமேரசன்னா நம்
சனம் நா ேப க் த் ெதரி ம் . ஊ க்ெகல் லாம்
ெதரீமா.’
அவர்கள் ேபச் ந் மேரச க் ‘ேநாண் ’
என்ப இங் ேக வழங் ம் பட்டப் ெபயர் என்ப மட் ம்
ெதளிவாகப் ரிந்த . அந்தப் ெபயர் ஏேனா அவ க் ப்
க்க ல் ைல. ‘ேநாண் ேதாண் ன் இ என்ன
ேப .’ மேரசன் க ம் அந்நிேயான்யம் க்க ெபயர்.
அந்தப் ெபயைரச் ெசால் க் ப் ட அவ க் க ம்
க் ம் . ஒ ைற தல் நாள் நிைறய ேவைல
என்பதால் மத் யானத் ல் ெவளிேய கட் ைலப்
ேபாட் ப் ப த் ஆழ் ந் ங் க் ெகாண் ந்தான்.
எப் ேபா ம் அப் ப த் ங் றவன் அல் ல அவன்.
மரத்த நிழல் மாயெமன அவைனச் ெசாக் ப் ேபாகச்
ெசய் ந்த . எதற் ேகா ெவளிேய வந்த சேராஜா க்
அைசயாப் படமாய் அவன் டந்த காட் ஈர்த்த .
அப் ப ேய நின் பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் .
ெவளிேய யா ல் ைல. கட் ல் அ ல் ேபாய் அவன்
காேதாரம் வாய் ைவத் ெம வாக ‘ேடய் மேரசா’ என்
அைழத் ட் ஓ வந்தாள் . ட் க் ள் ந்த ன்
பார்த்தால் கட் ல் எ ந் உட்கார்ந் ந்தான். அடடா
அவசரப் பட் த் க்கத்ைதக் ெக த் ட்ேடாேம என்
வ த்தமா ட்ட . அப் ேபா அவனிடம் ேபாய் க்
ேகட்க ம் ய ல் ைல. அன்ைறக் ச் சாயந் ரம் ேபச
வாய் ப் க் ைடத்தேபா ‘எ ப் ட்டனா’ என்றாள் .
‘ெகனா ல உன்ேனாடதான் ேப க் ட் இ ந்தன். நீ
ப் ட்ட ம் ெகனா மா ரிேய இ ந் ச் . எந் ரிச்
உக்ேகாந்த ம் ெகனா லதான். அப் பறம் உன்னயக்
கட் ப் ச் க் ட் அப் ேய ங் ட்டன்’ என்
ரித்தான். அவ க் ச் ரிப் பாக ம் ெவட்கமாக ம்
இ ந்த .
அதன் ன் அவ் வப் ேபா ‘ மேரசான் ஒ தரம்
ப் ேடன்’ என் ெகஞ் வ ேபாலக் ேகட்பான்.
அவ ம் ப் வாள் . ‘அப் இல் ல. அன்ைனக் க்
ெகனா ல ப் ட்டேய அப் ’ என்பான். அவ ம்
ரைல ெமன்ைமயாக் க்ெகாண் ப் வாள் .
எத்தைன தரம் ப் ட்டா ம் ‘அப் வல் ல.
இன்ெனா க்காக் ப் ’ என்பான். ‘ேபா’ என்
ேகா த் க்ெகாண் அவள் ேபானால் ரிப் பான்.
மந் ரம் ேபால அந்தப் ெபயைரத் தனக் ள்
எத்தைனேயா தமாகச் ெசால் ச் ெசால் ப்
பார்த் க் றாள் . அப் ேபர்ப் பட்ட ெபயைர ட் ட்
‘ேநாண் யாம் ேநாண் .’
ஓய் ந் ந்த ெகா மைழ சற் ேநரம் ட் ண் ம்
ெதாடங் ய ேபால அவன் அம் மா சட்ெடனக்
ரெல த் க் கத னாள் .
‘ெவ ப் ெபா க்காத மயங் உ வறவளக்
ெகாண்டாந் ட்டாேன. என்ன ேவல ெசய் வா? ரண்
ெகாடம் தண்ணி எ த்தாரக் டத் ெதம் ல் லாத ஒடம்
நம் ட் க் ஆ மா. அ ம் ெநன ம் இல் லாத
ஈனனாப் ேபா ட்டாேன. காத்தால ம் ெபா ேதாட ம்
அவ கா க் ப் ப் ேபாட் க் ம் டறதா ேவல.
ஆன ெகாண்டா வான் அம் மா ம ந் ந்தன்
ர ெகாண்டா வான் ம ந் ந்தன்
 மா ெகாண்டா வான் ம ம ந் ந்தன்
ஆ ெகாண்டா வான் அழவா ம ந் ந்தன்
ன ெகாண்டாந் ச் உட் ட்டாேன
ச் க் கட் வனா ேபாவட் ன் உ வனா.
நல் ல நல் ல பந்தப் ேபாட்
நா சனத்தக் ட் ெவச்
ேமாளம் ெகாட் த் தா கட்ட
மனங் ரப் பாக்க ய ேய
ம ந் க்க எனக் வாய் க்க ேய
ெகாள் ள ெகாள் ளப் பந்தப் ேபாட் க்
ேகா சனத்தக் ட் ெவச் . . .
அம் மா ன் ரல் ஒப் பாரியாய் ரிந்த . யாேரா
‘கம் இ . என்ன இ ந்தா ம் நம் ப ைபயன்
க யாணம் ச் க் ட் வந் க்கறான். நீ ஒப் பாரி
ெவக்கற’ என் அடக் னார்கள் . அக் ர ல் ேக
ெதரிந்த . ஆனா ம் இப் ேபா அம் மா ன் ம் பல்
ஒ மட் ம் ேகட்ட .
ெகாட்டைகக் ள் நி த் ந்த கட் ைலப் ேபாட் ப்
ேபார்ைவைய ரித்தான். அவைளக் ைக ெகா த் த்
க் நி த் க் கட் ல் ப க்க ைவத்தான். ‘ ங்
எல் லாஞ் . . . ெசரியா ம் ’ என்றான். ெவளிேய ேப ம்
ேபச் க்கள் அவள் அ ைகைய ேம ம் ட் ன. க
ெதாங் ப் ேபா ந்த கட் ல் ழந்ைதையப் ேபாலக்
டந்தாள் . ஒ கணம் அவைளப்
பார்த் க்ெகாண்ேட க்க ேவண் ம் என் அவ க் த்
ேதான் ய . ேலசாக வா ய ச்சரம் நீ ண் டந்த .
கட் ல் ப த் ப் ப அவ க் அெசௗகரியமாக
இ ந்த . பாய் ரித் ப் ப ப் ப தான் அவ க் ப்
பழக்கம் . ப த் ந்த அவள் அ ேக னிந் ‘காத
ரண்ட ம் மறந் ட் த் ங் ’ என் ெசால் யவன்
ெவளிேய ேபானான். அவள் பார்ைவ அவன்
ன்னாேலேய ேபா ற் . க்கம் வ மா என்
ெதரிய ல் ைல. ஓைலக் ெகாட்டைகக் ள் கட் ல்
ப த் க் டப் ப ெப ங் ைகக் ள் தன்னந்தனியாக
மாட் க் ெகாண்ட ேபா ந்த . ற் ம் ஓயாத
ரெலா கள் . உடல் ச ெமாய் க் ம் அவற் ைற
மறந் ட் எப் ப த் ங் வ ? அவன் ெசான்ன
ேபாலேவ இங் ேக இத்தைன ேபர் இ ப் பார்கள் என்
அவள் நிைனக்க ல் ைல.
எல் லாம் காட் க் ள் தனித்தனி களாகத்
ெதரிந்ததால் ஐந்தா ேபர் தன்ைனப் பார்க்க வந்தால்
அ கம் என் நிைனத் ந்தாள் . அவர்கைளச்
சமாளிப் ப ஒன் ம் ெபரிய ஷய ல் ைல என்பதாகேவ
மன ல் ஓ ற் . மேரசைனப் ேபாலேவ அவ ம் ட்டம்
ைவத் ந்தாள் . ஆனால் அவனிடம் ெசால் ல ல் ைல.
ப் ெபண்ைணப் பார்க்க எப் ப ம் ற்
இ ப் பவர்க ம் ெசாந்தக்காரர்க ம் வ வார்கள் .
அவர்கள் ேகள் க க் எப் ப ப் ப ல் ெசால் வ ?
ரிப் ெராம் பச் சரியான ப லாக இ க் ம் .
அதற் ேமல் ‘ஆமா’, ‘சரி’ என்ெறல் லாம் ல
வார்த்ைதகள் இ க் ன்றன. ஆழம் பார்த் ஆட்கைளத்
ெதரிந் ெகாள் ம் வைர ல் அப் ப த்தான் இ க்க
ேவண் ம் என் ட்டம் . மேரசன் ேபச் ந்
ெபா க் எ த் ந்த ெசாற் கள் ெகாஞ் சம் அவ க் ள்
ேசர்ந் ந்தன. அவற் ைறச் சந்தர்ப்பம் பார்த் ப்
பயன்ப த்த ேவண் ம் .
ஆனால் இந்தக் ட்டத் ைடேய எ ம் ப க்கா .
யா ம் பக்கத் ல் வந் எ ம் ேகட்காமல்
ேபாய் ட்டால் நல் ல . எப் ப ம் இன்ைறக் யாைர ம்
ேபசக் மேரசன் ட மாட்டான். ெவளிேய ேபாய்
யாரிட ம் அவன் எ ம் சண்ைட ேபாட் வாேனா
என் பயம் ேதான் ய . அதனால் கா கைளத்
ட் க்ெகாண்டாள் . ங் வ ேபாலக் கண்கைள
க்ெகாண்டாள் . அவள் மயக்கம் ேபாட்ட பர ‘ ப்
ெபாண் ப் ள் ள மயக்கம் ேபாட் ட்டா’ என் தாக
வ பவர்க க் ச் ெசால் வ ம் ‘ஓைலய க் மாளியப்
பாத்ெதாடன மயக்கம் வந் க் ம் ’ என்ெறல் லாம் ேக
ெசய் வ ம் அவ க் க் ேகட்டன. எல் லாவற் ைற ம்
ர்ைமயாகக் ேகட் க்ெகாண்ேட ப த் ந்தாள் .
ஐந்தா ஆண்கள் ேகாவணத்ேதா
உட்கார்ந் ந்தைத வ ம் ேபா பார்த்தாள் . அ ல்
யாேரா ஒ வர் ‘ெசவப் த் ேதாலப் பாத் மா
ெகட் ப் ேபா ட்டயாடா பயா’ என்றார். மேரசனின்
ப ல் ேகட்க ல் ைல. ேலசாகச் ரித் ப் பான். அவன்
கத் ல் எப் ேபா ம் இந்தச் ரிப் க் ப் பஞ் ச ல் ைல.
எப் ேபர்ப்பட்ட ேநரத் ம் அவன் உத கள்
ரிந் ம் . அைதக் ெகாண்ேட எல் லாவற் ைற ம்
சமாளித் வான்.
‘ஆமா உங் க ட்டத் க்ேக ஒன் க் ரண்டாப்
பாக்கற தான ெபாழப் . ேநாண் யச் ெசால் ங் க’
என் ஒ ெபண் ரல் ேகட்ட . ெபண்கள் வாய்
அடங் க ல் ைல.
‘காேட க கட் னேத ேகாமண ன் இங் கேய
ெகடக்கறதால நாங் க ெபாழச் க்கறம் . ெவளி ர்ப்
பக்கம் ேபானீங்கன்னா என்ன க பண் ங் கேளா.’
‘அட அதான் மாமன ஒ சந்த சாரிக் க் டஅ ப் பாத
ெவச் க்கறயா.’
‘ேபான எடத் ல எப் ப ேயா ெதா ப் பா ச் . ெசரி,
தப் ல் ல. ெதா ப் ப அங் கேய உட் ட் வந்தர
ேவண் ய தான. அப் பப் பப் ேபா நா நா
ஒ வார ன் ேடராப் ேபாட் ட் வந் க்கலாேம.
இங் ெகாண்ண நம் ப எனம் சனத் ல பாத் நா
ேப க் க் ெக யாக் க யாணம்
பண்ணி க்கலா ல் ல மாப் ள. நம் ப சனத் ல மட் ம்
என்ன ெகாறஞ் ேபாச் . இப் ச்
ெசவப் ல் ைலன்னா ம் மாெநறமாத்தான ள் ைளவ
இ க் ’ என் ஒ வர் நல் ல சத்தமாகேவ ேப னார்.
சேராஜா க் அ ைகதான் ய .
‘ெசவப் பா ஒன் மாெநறமா ஒன் ன் ெசவல ம்
காரி ம் ேசத் க் கட் ரட்ட மாட் வண் ஓட்டச்
ெசால் றயா.’
‘அட அ ெலன்னப் பா தப் . ஒத்த மாட் வண் ய
ெவச் க் ட் ெலாங் ெலாங் ன் ஓட்டற க் ரட்ட
மாட் வண் ன்னா ேஜாராப் ேபாலா ல் ல. வாலத்
உட்டா ரண் ம் மாப் ளயப் பல் லாக் ல ெவச் த்
க் ட் ப் ேபாறாப் பல ேபா ல் ல.’
 ேபச் அவ் வளவாகப் ரிய ல் ைல என்றா ம்
ஒவ் ெவான் ம் சேராஜாைவக் கலவரப் ப த் ன.
அவைளக் ேகவலப் ப த் க் மேரசைன மாற் றப்
பார்க் ம் ேபச் களின் ெதானிைய நன்றாக
உணர்ந்தாள் . மேரசனின் மனைத இப் ேபச் க்கள்
எல் லாம் அைசத் ேமா என் ம் ேதான் ய .
அவைனேய நம் வந் க் ம் தன் க
என்னவா ேமா. அவன் அவளிடம் ெசான்ன ெசாற் கைள
நிைன ப த் க்ெகாள் ள யன்றாள் . ட்ைட ட் ப்
றப் பட்ட அன்ைறக் இர அவ் வள பயமாக இ ந்த .
ணிமணிகைள ஒ ைப ல் ேபாட் தல் நாேள
மேரசனிடம் ெகா த் ந்தாள் . அவன் எங் ேகா
ெகாண் ேபாய் ைவத் ந்தான். கைடக க் ச்
ேசாடாப் ேபா வதால் பஸ் ஸ்ேடண்ட் பக்கம் பல
கைடகள் அவ க் ப் பழக்கம் . அவள் அண்ணன்
ட் க் வரப் பத் மணிக் ேமலா ம் . அப் பன்
ேபாைத ல் வந் சாப் ட் ப் ப த்தவர் எழேவ ல் ைல.
அவைளப் ேபாக ேவண்டாம் என் க்கேவா
த க்கேவா யா ம் இல் ைல. என்றா ம் க்ெகன்
இ ந்த . அப் பைனப் பார்க்கப் பார்க்கப் ெபா க்க
யாமல் கண்ணீர ் வந்த . வரிைச ட் ல் ஒ வர் ட
ெவளிேய இல் ைல. மேரசன் ைசக் ள் எ க் ம் சத்தம்
ேகட்ட . ைன ல் அவன் ெசன் நிற் பதாகப்
ேபச் .
அவன் ேபான ஐந் நி டத் ல் அவள் ளம் ப
ேவண் ம் . வாசல் கட் ல் டந்த அப் பைனத்
தாண் ம் ேபா கத ேவாேமா என் பயம்
வந்ததால் அவர் பக்கம் ம் பாமேல ஒேர ஓட்டமாக
ஓ ப் ேபானாள் . வரிைச ட் க்காரர்கள் யா ம்
பார்க்க ல் ைல. பார்த்தா ம் ஒன் ம் ரச் ைன
இல் ைல. ெதரிந்தா ம் வந் த ப் ேபார் இல் ைல.
ைசக் ேளா நின்றவைன எட் ய ம் அடக்
ைவத் ந்த எல் லாம் உைடந் அ தாள் . அவன்
நின் ந்த ள் தரின் ஓரம் . அங் ேக ளக்
ெவளிச்சம் இல் ைல. அ ைக ல் கனிந்த கத்ைத
இ ைககளா ம் ஏந் உதட் ல் த்த ட்டான். அவன்
ெகா க் ம் தல் த்தம் . ன்னல் ஒன் உதட் ல்
ப ந் மைறந்த ேபா ந்த . அப் ேபா ‘எ க் ங்
கலங் கக் டா . எப் ப ம் நான் உம் பக்கந்தான்
இ ப் பன்’ என் ெசான்னான். அந்தச் ெசாற் களில்
அவள எல் லாத் தயக்கங் க ம் ஒ ங் ன. ைசக் ளில்
ஏ உட்கார்ந்தாள் . ைசக் ள் அவைள இப் ப ஒ
கண்காணாத ைமக் க் ெகாண் வந் க் ற .
இங் ேக அவைனத் த ர ேவ யாரிடம் இ ந் ம்
ஆ தலாக ஒ வார்த்ைதைய ம் எ ர்பார்க்க யா .
எப் ேபா ம் அவன் டேவ இ க்க மா? அவன்
இல் லாதேபா இவர்கைள எல் லாம் எப் ப ச்
சமாளிப் ப ? ஏேனா சட்ெடன அவ க் அண்ணனின்
நிைன வந்த .
எல் லா ம் அவைளச் ‘சேரா’ என் ப் வார்கள் .
அண்ணன் மட் ம் ‘ேராஜா’ என் அைழப் பான்.
‘ஊட்ேடாட றாப் பல ம மவனப் பாக்கறன். எப் ப ம்
எங் களாண்டேய இ க்கலாம் . அப் பத்தான் அவன் எ னா
உன்னச் ெசான்னாக் ட ஒடேன தவைட ல அறஞ்
ேகக்கலாம் ’ என்பான் அண்ணன். அப் ேபர்ப்பட்ட
அண்ணைன ட் ச் ெசால் லாமல் ெகாள் ளாமல்
இரேவா இரவாக வந் க்கக் டாேதா. உடல்
ந ங் ய . காய் ச்சல் வ ம் ேபாலத் ேதான் ய .
மேரசன் க் ரம் உள் ேள வந் ட்டால் பரவா ல் ைல.
அவனிடம் அவைளப் பற் ஆளா க் க் ேகட் க்
ெகாண் ந்தார்கள் . ‘அந் ப் பக்கெமல் லாம் நம் ப
எனம் சனம் இ க்காேத’ என் ஒ வர் ெசால் லக்
மேரசன் ‘ஒன் ரண் இ க் . ேபா ப்
பாத் ங் கன்னாத் ெதரி ம் ’ என்றான்.
‘ெசரி. இ என்ன எனத் ப் ள் ள.’
‘எல் லாம் நம் ப எனந்தான்.’
‘இப் ப எல் லாம் ஏய் க்க யா மாப் ள . . . எப் ப ம்
ரண் நாள் ல பஞ் சாயத் இ க் ம் . ஊ என்ன
ெசால் ேமா ெதரீல. பாத் நடந் க்க. இல் ன்னா நா . . .
ெசான்னாப் பல அங் கேய ெகாண்ேடா உட் ட்
வந் . மாசம் ஒ க்கா ேபா ப் பாத் ட் ச் ெசல க் க்
த் ட் வந்தரலாம் .’
‘பாத் க்கலாம் மாமா’ என்றான் மேரசன். அவர்கள்
ெசால் ற மா ரி ட் க்ெகாண் ேபாய்
ட் வாேனா. அவ ம் அங் ேகேய
இ ந் ெகாண்டால் சரி. அப் ப ம் அண்ண ம் ஒன் ம்
ெசால் ல மாட்டார்கள் . ஆனால் மேரசன் வ வானா?
அவ க் த் ேதா ரில் அவைளத் த ர ேவேற ம்
த்த ல் ைல. அைத அவளிடேம ெசால் க் றான்.
‘உன்னயப் பாக்காத இ ந் ந்தா இத்தன மாசம் இங் க
இ ந் க்க மாட்டன். இந்த நாத்தம் ச்ச ஊர்ல
என்னய இ க்க ெவச் ட் ேய’ என்றான். அப் ேபா
அவ க் ச் சந்ேதாசமாக இ ந்த . அந்த ஊர்
அவ க் ப் த் ந்தால் பரவா ல் ைல என்
இப் ேபா ேதான் ய .
‘ ள் ைளேயாட ெபாறந்தவங் க எத்தன ேப பயா’
என் ஒ வர் ேகட்ப ெதரிந்த . ரல் கைளக்
ெகாண் தான் ேவ ேவ ஆட்கள் என் இனம்
ரித் க்ெகாண்டாள் .
‘ஒேர ஒ அண்ணந்தான். அப் பனி க்கறா . அம் மா
இல் ல’ என் அவன் வரம் ெசான்னான். எப் ப ம் தாய்
தந்ைதையப் பற் க் ேகட்பார்கள் என்பதால்
ன் ட் ேய ெசான்னான் ேபால.
‘அம் மா என்னானா?’ என் மேரசைனப் பார்த்
அவர் ேகட்ப ம் ெகாட்டாய் க் ப் பக்கத் ல்
உட்கார்ந் ந்த ெபண் ரல் ஒன் ெம வாக
‘இப் த்தான். எவேனாட ஓ ப் ேபானாேளா’ என்ப ம்
சேராஜா ன் கா ல் ந்தன. கத்ைத ேநாக்
எ ேவா வந் ெசாத்ெதன் ந்த மா ரி இ ந்த .
கத்ைதப் ைதத் க்ெகாண்டாள் . அம் மா ன்ன
வய ேலேய இறந்த வரத்ைத அவன்
ெசால் க்ெகாண் ந்தான். இப் ேபா இன்ெனா
ெபண் ரல் ‘ெபாம் பள ஊட் ல இ ந் வளத் ந்தா
இப் ஒ யா மா இ . ஆம் பள வளப் . அதான்
த ெகட் ஒ யாந் ச் ’ என்ற . இந்த மா ரி
ேபச்ைசெயல் லாம் அவள் ஒ ேபா ம் ேகட்ட ல் ைல.
அப் ப ம் அண்ண ம் அவைள ஒ வார்த்ைத க ந்
ெசான்ன ல் ைல. அதற் ேகற் ற மா ரிதான் மேரச ம் .
ளக்ெகண்ெணய் ெதாட்ட வாைழப் பழம் ந
இறங் வ மா ரி அப் ப ப் ேப வான். ேபச்சாேலேய
அவைள அரவைணத் க்ெகாள் ம் த்ைத அவ க் க்
ைகவந் ந்த .
‘எனம் என்னன் நா ேப க் த் ெதரியச் ெசால் .
ரச் ன இல் லாத பாத் க்கலாம் .’
‘நம் ம எனந்தான் மாமா.’
‘அட இந்தப் ேபச்ச உ . நம் ம சனம் அந்தப்
பக்கெமல் லாம் எப் பப் ேபானாங் க? அப் பறம் இந்தப்
ள் ளயப் பாத்தா சாட ெதரியாதா? நம் ம எனத் ல
இப் ெமாறத் தவலம் ஞ் ள் ள ெபாம் பளய எங் க
பாத் க்கறம் ?’
‘அட எப் ன்னா ம் ெதரிஞ் தான ஆ ம் . எங் க
ேபா ம் உ .’
இந்த ஊரில் இனத்ைதப் பற் இவ் வள ேகட்பார்கள்
என்பைத ம் அவள் எ ர்பார்த் க்க ல் ைல.
மேரசன் ெசால் ந்தான். ‘எனத்தக் ேகட்டா நாஞ்
ெசால் க்கறன். நீ ஒன் ம் ெசால் லாத’ என் அவன்
ெசான்னப எப் ேபா ம் நடக்க மா? ஆ க் ஆள்
இனத்ைதப் ேப றார்கள் . தனியாக இ க் ம் ேபா
ேகட்காமல் இ ப் பார்களா? அப் ேபா என்ன ெசால் வ ?
அதற் ஏதாவ ஒ ப ைலத் தயார் ெசய் ெகாள் ள
ேவண் ம் . மேரசனிடம் கலந் ெகாள் ளலாம் .
‘க யாணம் எங் க நடந் ச் மாப் ள’ என்றார் ஒ வர்.
‘ேகா ல் ல.’
மேரசன் எைத ம் தாகச் ெசால் வ ல் ைல.
அவர்க ம் வதாக இல் ைல.
‘எந் க் ேகா ல் ல?’
 ‘மங் மஞ் சா , கன் ேகா ல் ல மாமா.
அங் கதான் நாெளான் க் க யாணம் நடக் ேத.’
‘எல் லாேம இப் த்தானா? ஒ யாந் கட் க்கற
ேஜா தானா?’
அதற் அவன் ஏ ம் ெசால் ல ல் ைல.
‘என்ன மாப் ள தலயக் னிஞ் க் ட்ட. நி ந் ப ல்
ெசால் லத் ெத ரியம் இல் யா?’ என் யாேரா ஒ வர்
ண் னார்.
அவன் ைதரியசா தான். எங் ேக கல் யாணம் நடந்த ,
யார் யார் வந் ப் பார்கள் என்ெறல் லாம் ெதரிந்தால்
அவர்க க் ஏ ம் ரச் ைன வ ேமா என்
ேயா த் ப் பான்.
‘ஒன் ரண் இப் இ க் ம் மாமா. எல் லாேம
இப் இ ந் ட்டா அப் பறம் எ க் இப் க் ட்டம்
ேபாட் க் ட் ேவ க்க பாக்கச் சனம் வ ?’
மேரசன் ர ல் ேவக ம் ேகாப ம் இ ந்தன.
அவர்கைளத் த ர்த் க் ெகாட்டைகக் ள் ைழந்தான்.
உடேன சேராஜா உறங் வ ேபாலக் கண்கைள க்
ெகாண்டாள் . அவன் ேழ ெதன்னந்த க் ஒன்ைறப்
ேபாட் ப் ப த்தான். இனி யா க் ம் எந்தப் ப ம்
ெசால் லக் டா என் அவன் ெசய்
டங் வைத உணர்ந்தாள் .
‘ ட்டம் ேபாட் க் ட் த் ேதர் பாக்க வந் ட்டமாமா.
ஆன ேமல அம் பாரமா ஆயரம் ெமாடா வந்
எறங் க் . மாட் வண் வரிச பா கரட் ேமல
ட் க் ட் நிக் . ேவ க்க பாக்க வந் ட்டமாமா.
வாங் காயா ேபாலாம் . ேநாண் க் ச் ெசவப் ெதாறந்
காட் ப் பா. என்ன ேபச் ப் ேபசறான் பாத் க்க.’
‘ேவ க்க பாக்கத்தான வந்தம் . அதான் ெசால் றான்.
ெபாண் மாப் ள ம் வந்ெதாடன ஆராத் த் தட்டத்
க் ட் ஓ ச் த் யா உள் ள ப் ட்டம் ? அதான்
ெசால் றான்.’
 ‘உள் ளவ ஒப் பாரி ெவக்கறா. பா ம லாட்டம் சாஞ்
ெகடக்கறத. நாம ேபா ஆராத் எ த்தா என்ன
ெநைனப் பா?’
‘ெசரி ெசரி. ெபாண்ைண ம் மாப் ளைய ம் தனியா
இ க்க உட் ட் அ ங் க ங் க ேவலயப் பா ங் கப் பா.
அல் லாம் அப் பறம் ேப க்கலாம் ’ என் ஒ வர் ெசால் ல
ெமல் லக் ளம் னார்கள் . மேரச க் ச் ேசார்வாக
இ ந்த . ங் க யன்றான். ெமல் ல றந்
அவைனப் பார்த் ட் ண் ம் க்ெகாண்
அவ ம் ங் கப் பார்த்தாள் .
‘ெபாண்டாட் க் க் கட்ட , ச க் த் த க் .
இப் யல் ல இ க்ேகா ம் ’ என்ற உள் ேள எட் ப்
பார்த்த ரல் .
சேராஜா க் இன் ம் ந க்கம் ர ல் ைல. உடைலக்
க் இ க்கமாக் க்ெகாண்டாள் . ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக எந்த நிைன மற் ஆழ் ந் ேபாய் ட
ேவண் ம் என் நிைனத்தாள் . ஆனால் நிைன கள்
ஓய ல் ைல. இந்த ஊ ம் சனங் க ம் இப் ப
இ ப் பார்கள் என் அவ க் த் ெதரிய ல் ைல. எல் லாப்
பக்க ம் ேதா ரில் இ ப் ப ேபாலேவ தான் சனம்
இ க் ம் என் நிைனத் ட்டாள் . மேரச ம் ஏ ம்
ெசால் ல ல் ைல. இங் ேக இ ப் பவர்களின் ேபச் ம்
சரிவரப் ரிய ல் ைல. அவர்களின் சாரிப் ம்
ளங் க ல் ைல.
சம் பந்தேம இல் லாத ேதசம் ஒன் க் ள் ெகாண்
ேபாய் இறக் ட்ட மாயக்கம் பளம் மேரசனின் ைக.
ெகாஞ் ச காலம் மங் ரில் இ ந் க்கலாேமா. ஏன்
அவ க் இ ெவல் லாம் ேதான்ற ல் ைல. இந்தச்
சனங் கைள அப் ப நம் ட்டாேன. அப் ப க் ம்
அண்ண க் ம் ெதரியாமல் இவேனா வந்த தப்
என் ேதான் ய . சந்ேதாசமாக வாழலாம் என்
வந்தாள் . சேராஜா ன் அண்ணன் அவேனா ேவைல
ெசய் ம் ஒ வ க் க் கட் க்ெகா க்க
எண்ணி ப் பதாகப் ேப னான். அதனால் தான்
மேரசனிடம் ெசால் அவசரப் ப த் னாள் . அவள்
எப் ேபா அப் ப க் ேகட்பாள் என்
காத் க்ெகாண் ந்தவனாய் உடேன எல் லாவற் க் ம்
ஏற் பா ெசய் ட்டான். இன் ம் ெகாஞ் சம்
ெபா த் க்கலாம் . எல் லாம் ெதரிந் ெகாண்
வந் க்கலாம் . இந்தக் கஷ்டம் இன்ேறா ரப்
ேபாவ ல் ைல. இ எ வைரக் ம் ேபா ேமா. மேரசன்
ேதா க் வராமல் இ ந் ந்தால் இந்தக் கஷ்டம்
இல் ைல. எதற் வந்தான் அவன்?
௦௦௦
 3

ட்ைடக்கார பாய் அன்ைறக் இர மேரசன்

ட் ல் தங் னார். வாரம் இரண் ைற ஊர்ப்பக்கம்
வ வார். ேவைல யாத நாளில் பாைறக் வந்
தங் வார். அ ம் வளர் ைறக் காலமாக இ ந்தால்
அவ க் உற் சாகம் றந் ம் . ெவ ல் காலத் ல்
ெகாட்டைகக் ள் ப க்கமாட்டார். பாைற ெவளி ல்
கட் ைலப் ேபாட் வானம் பார்த் ப் ப த் ப் ப
அவ க் ப் க் ம் . அவர் இ ப் ேப இப் ப த்தான்.
னம் ஓரிடம் . அவைர ேவண்டாம் என் ெசால் ம் ஆள்
அந்தச் ற் வட்டாரத் ேலேய இல் ைல. எந்தக்
காட் க் ப் ேபானா ம் அவ க் ஒ கட் ல்
ேபாட் வார்கள் . அவர் வாையத் றந்தாேல
கைததான். வ சக்கணக்காகப் பல ஊர்கைளச்
ற் யவர். எத்தைனேயா மனிதர்கைளச் சந் த்தவர்.
அப் றம் கைதக க் என்ன பஞ் சம் .
அவர் ேதா ர்க்காரர் என்றா ம் ேபச் ல் அ
ெதரியா . மேரசனின் அம் மா ‘பாயண்ணா . . .
ேவத் மனசனாட்டேம ெதரி ல. எங் ஆளாட்டேம
இ க்க ங் க. என்ன அப் பப் பச் சா ம் படற க்
ட் யப் ேபாட் க் ங் க’ என்பாள் . ‘உங் ப் பக்கேம
த் ச் த் உங் க ேபச்ேச எனக் ம் வந் ச்
ராயம் மா’ என்பார்.
ெபண்கைள ‘அம் மா’ என் ெசால் த்தான்
அைழப் பார். ஒவ் ெவா வ க் ம் ஒவ் ெவா மா ரி
வரிைச ைவத் ப் ேப வார். மேரசைன ஊரில்
எல் லா ம் ‘ேநாண் ’ என் ப் வ அவ க் த்
ெதரி ம் . ஆனால் அவர் வாய் ‘ மேரசா’ என்ேறா
‘ மேர த் தம் ’ என்ேறாதான் அைழக் ம் .
அவரால் தான் மேரசன் ேதா க் ப் ேபா ம் ப
ஆ ற் .
 கட் க் ம் ேவட் ம் சட்ைட ம் த ர ேவ
ணிமணி எ ம் அவரிடம் இ க்கா . எங் காவ
ணற் ல் ஏற் றம் இைறத் க்ெகாண் ந்தால்
ேபாய் வார். தைலத் ண்ைட அ ழ் த் க் ேகாவணம்
கட் க்ெகாண் ேவட் சட்ைடைய ம் பணம் ைவக்க
வச யாகப் ெபரிய ேசாப் ைவத்த ட சைர ம்
ைவப் பார். நீ ரில் நைனத் நா ம் க் ம் ப்
பக்கத் ல் மரத் ன் ேமேல காயப் ேபா வார். ஏற் றம்
இைறக் ம் ஆளிடம் ேப க்ெகாண்ேட வாய் க்கா ல்
ல் நின்றப ளிப் பார். காக்காக் ளியல்
அவ க் ப் க்கா . ெவ ேநரம் தண்ணீைர ெமாண்
ெமாண் ஊற் க்ெகாண்ேட இ ப் பார். ேதய் த் த்
ேதய் த் க் ளிப் பைதப் பார்த் ப் ‘பாயண்ணா . . . என்ன
தண்ணி கண் மாச க் மா?’ என் யாேர ம் ேக
ெசய் தால் ரிப் பார். ‘ெவய் ல் ல த்தறம் . ெகாஞ் ச
ேநரம் தண்ணி ல இ ந்தாச் தணி ம் . ணி ம்
கா ம் ’ என்பார். ணி ட்டத்தட்டக் காய் ந் ம் .
ேலசான ஈரமாக இ ந்தா ம் அப் ப ேய
உ த் க்ெகாள் வார். ‘ஒடம் ட் ல ணி ஒலந் ம் ’
என்பார். ‘மாத் த் ணிேய ெகைடயாதா பாயண்ணா’
என்றால் ‘எல் லாம் இ க் ’ என்பார். எங் ேக
ைவத் க் றார், எப் ேபா மாற் வார் என்பெதல் லாம்
ெதரியா . ப ப் ேப ய ெவள் ைள ேவட் ம் ெவள் ைளச்
சட்ைட ம் மாற் னா ம் ஒன்ேற ேபாலத்தான் ெதரி ம் .
‘ெமாட் த்த காச ெவச் மாளியா கட்டற
பாயண்ணா . . . நா ணிமணி ெவச் க்கலா ல் ல’
என் ேகட்காத ஆள் ைடயா .
‘ெதா ல் ெசாமேய தாங் க ல. இ ல நம் ம ெசாம
ேவற எ க் ?’ என்பார்.
ைக ல் ரம் க் ைட இரண் க் ம் . அந்தக்
ைடகள் இந்தப் பக்கத் ல் இல் ைல. வட்ட வ ல்
ெபாட் ேபால இ க் ம் . ஈர்க் ச் ப் ரம் பால்
ெந க் ப் ன்னப் பட் க் ம் . அ ப் பக்கச் ச ரம் எந்த
இடத் ம் அைசயாமல் உட்கார்ந் ெகாள் ம் .
ைட ன் ேமல் ப ல் டாக் ப் ேபாட் க் ம் .
ைகப் ம் உண் . ைகப் ல் ெச ய டாக்ைக
ேமேல உ ஏற் றலாம் . ேழ இறக் டலாம் . கழற்
எ க்க யா . ெவ ங் ைடயாக இ ந்தால் ேதாளில்
மாட் க்ெகாள் ளலாம் . ட்ைடேயா இ க் ம் ேபா
ைக ல் த் க்ெகாள் ளலாம் . ‘ெகாழந்தயக்
ெகாண்ேடாராப் பல பாயண்ணன் ேகா ெமாட்டக்
ெகாண்ேடாராரப் பா’ என்பார்கள் . ைடக் ள்
ைவக்ேகாைலப் பரப் ப் பார். ைவக்ேகால்
ெமத்ைத ல் ட்ைடகள் ேமாதாமல் ப த் க் டக் ம் .
‘ஒன் ஒடஞ் சா ம் ெமாட் ச் ேசதார ல் ல. ெமாத ச்
ேசதாரம் ’ என் ெசால் வார்.
‘ டாக் ப் ேபாட்ட ட எங் க க் ம் ஒன்
வாங் யாந் ண்ணா’ என் ேகட்காத ஆளில் ைல.
‘அ த்த தரம் ஊ க் ப் ேபாறப் ப வாங் யாரன்’
என்ப தான் எல் லா க் ம் ப ல் . ‘ யா ’ என்
யாரிட ம் ெசான்ன ல் ைல. ற எப் ேபா ேகட்டா ம்
‘இன்னம் ஊ க் ப் ேபா ேய’ என்பார்.
‘வ சக்கணக்காவா ேபா ல?’ என்றால் ‘ேபாறப் ப
ெநனப் இ க்க மாட் ங் ’ என் ரித்தப
ெசால் வார். ஒ வ க் ம் அந்தக் ைடைய அவர் வாங்
வந் தந்த ல் ைல. எப் ேபாதாவ ெராம் பச்
சந்ேதாசத்ேதா இ க் ம் ேபா ‘இந்தக் ட
மந் ரேமா ச் ெசய் யற . இ லதான் என்ேனாட
ஏவாரேம இ க் . நா ேப க் வாங் யாந் த்
அ ங் க நா ேப ம் ைடயத் க் த் ேதாள் ல
மாட் க் ட் ஏவாரத் க் க் ெகௗம் ட்டாங் கன்னா?
தல ல ண்டப் ேபாட் க் ட் நான் ேபா ல ல
உக்காந் க்க ேவண் ய தான்’ என் ரிப் பார்.
கா காட் க் ப் ேபாய் ப் பார்த் ட்ைட வாங்
வ வார். நைடக் ச் ச க்காத ம சன். ைட ல்
ஓரள ட்ைட ேசர்ந் ட்டால் எங் காவ ெதரிந்த
ட் ல் பா காப் பாக ைவத் ட் இன்ெனா
ைடைய எ த் க் ெகாண் ேபாவார். இரண்
ைடகள் ைகவசம் இ க் ம் . ைடகள்
நிைறந் ட்டால் ளம் வார். ைவக்ேகாைல
அ க்க க்காகப் பரப் அதன்ேமல் ட்ைடகைள
அ க் வார். ஒ ைட ல் ெநரிசல் இல் லாமல்
ற் ப ட்ைடகள் ைவக்கலாம் . இரண்
நா க் ள் ைடகள் நிைறந் ட்டால் சந்ேதாசம்
மாளா . ஆட் ரி ந் மங் க் ப் ேபாய் அங் ந்
ேதா க் ச் ெசல் ம் ேப ந் ல் பா காப் பாக
அ ப் ைவப் பார். இர ல் அ ப் ட் அங் ந்
கா க் ைடகைள எ த் க்ெகாண் இர ேலேய வந்
வார். ேப ந் ல் ெசல் ம் ட்ைடகைளத் ேதா ரில்
எ த் க்ெகாள் ள ஆளி க் ம் .
நள் ளிர ல் லசமயம் பாைறக் வந் ேசர்வார்.
‘பாயண்ணன் ராக்ேகா யாட்டம் வர்றா ’ என் ரா
ெசால் வாள் . ைக ல் ெகாண் வ ம் ெபாட்டலத்ைதப்
பாைற ல் ைவத் ப் ரிப் பார். ‘கட ப் பஸ்ஸ உட் ட்டா
ெவ ய ெவ ய அங் க ெகடக்ேகா ம் . அதான் நா
ேராட்டாக் கட் க் ட் வந்தன்’ என் ெசால் க்
மேரச க் ம் ெகாஞ் சம் த வார். மாரா அைதக்
ைக ல் ெதாடேவ ம த் வாள் . ‘ஓட்ட க் மாக்
ெகாழம் ப நக் கண் க் ட்டா அப் பறம் ஊட் ச்
ேசா க்கா ’ என்பாள் . ‘எனக்ெகல் லாம் ஓட்ட க் கட
இல் ன்னா பட் னிதாம் மா’ என்பார். மேரசன் சப் க்
ெகாட் க்ெகாண் ேராட்டாைவத் ன்பான். லநாள்
ேராட்டா வைத ம் அவ க்ேக ெகா த் ட்
அவன் ட் க் ம் களிைய அவர் ன்பார். க
ஆக் க் ம் நாளில் எவ் வள வற் த் க்
ப் ட்டா ம் சாப் ட மாட்டார்.
இரண் ன் மாதங் க க் ஒ ைற ேதா ர்
ேபாய் ஒ வாரம் பத் நாள் இ ந் ட் வ வார். அவர்
ட்ைட வாங் ம் ஊர்களில் எல் லாம் ‘வர ஒ வாரம்
ஆ ம் . இப் பவாச் ம் ள் ைளவ பசவ க் ெமாட்ட
ேவ ச் க் ங் க. ெமாட் ச்சா காய் ச் த் ன் ங் க.
அங் க ம் இங் க ம் க்கக் ெகாண்ேடாயரா ங் க’ என்
ெசால் ப் ேபாவார். அ எல் லா க் ம் க் ம் .
‘ஏவாரின்னா ம் இப் ல் ல இ க்ேகா ம் ’ என்பார்கள் .
ேவ ஏவாரி உள் ேள ந் டாமல்
பார்த் க்ெகாள் வார். ஊ க் ப் ேபானா ம் அவர்
எண்ணம் எல் லாம் இங் ேகேயதான் இ க் ம் .
மேரசனின் ட் ல் அவ க் நிைன ெதரிந்த
நாளி ந் அவர்தான் ட்ைட
வாங் க்ெகாண் ந்தார். ேகா வளர்க்கத் ேதாதான
இடம் பாைற. பாைற நிைறயக் ேகா கள் ேம ம் .
அதனால் எப் ப ம் னம் நான்ைகந் ேகா கள்
ட்ைட இ ம் . உப் ச்சட் ல் ட்ைடகைள எ த்
ைவத் ப் பாள் அம் மா. இரண் ன் நா க்
ஒ ைற அவர் வந்தா ம் எப் ப ம் ப ைனந்
இ ப ட்ைட ேசர்ந் க் ம் . ட்ைட நாலணா.
இ ப ட்ைட இ ந்தால் ஐந் பாய் ைளயாகக்
ைகக் வ ம் . ண்டா நிைறயத் தண்ணீர ் ெகாண்
வரச் ெசால் அதற் ள் ஒவ் ெவா ட்ைடயாகப்
ேபா வார். ேநராக நி ர்ந் நின் தக்கத் ெதாடங் ம்
ட்ைடகைள எ த் த் தனியாக ைவத் வார். மற் ற
ட்ைடகைள மட் ம் எ த் க் ைட ல் பத் ரமாக
ைவத் க்ெகாள் வார். தக் ம் ட்ைடகைள
‘ஊளெமாட்ட இன்ைனக்ேக ேவ ச் ங் க’ என்
ெசால் த் ப் க் ெகா த் வார்.
ரா ‘என்ன பாயண்ணா . . . உங் கள அப் யா
ஏமாத் வம் ? தங் கத்த ஒரசறாப் பல தண்ணீல ேபாட் ப்
ேபாட் ப் பாக்க ங் க’ என் அவ் வப் ேபா
ேகாபப் ப வாள் . அதற் ெகல் லாம் அவர் அச றவர்
அல் ல. ‘ஏம் மா . . . நீ ங் க நல் ல ங் க. அ க் ெமாட்
பயப் ப மா? ஒ நாள் ஆ ச் ன்னா ெமாதந் ம் .
நா ம் வாங் க்ெகாண்ேடா ெமாத ப்
பண்ேணா ல் ல?’ என் ெசால் வார். என்ன ேகட்டா ம்
அவ க் ஒ ேபா ம் ேகாபம் வந் பார்க்க
ந்த ல் ைல.
அன்ைறக் இர பாைறெவளி ல் ப த் ந்தேபா
அவள் ‘எங் ெகங் கேயா த்த ங் க பாயண்ணா . . . எம்
ைபய க் எ னா ஒ வ பா ங் கேள. ஒழக் க் ள் ள
த்தறாப் பல இந்த ரண் அணப் க் ள் ளேய
ஒலப் க் ட் க் ெகடக்கறான்’ என்றாள் .
 அப் ேபா மேரசன் ப ெனான்றாம் வ ப் த்
இரண் வ சத் ற் ேமலா ட்ட . அவன் த்த
வ சம் தான் ப் ளஸ் ைற அமலா ற் . ஒ வ சம்
ன்னால் வந் ந்தால் இன்ெனா வ சம்
பள் ளிக் டம் ேபா க்கலாம் என் ஆதங் கமாகச்
ெசால் வான். இரண் வ சம் ெப லா ப் ேபானா ம்
அவ க் ப் பள் ளிக் டம் ேபாவ த் ந்த .
த்த ம் அவள் ‘ேபா மப் பா ப ப் ’ என் ெசால்
ட்டாள் . ஒத்ைதக் ஒேர ைபயைன ெவளி க்
அ ப் வதற் அவ க் ப் ப ல் ைல. அ ப் ப்
ப க்க ைவக் ம் அள க் வச ம் இல் ைல.
இரண் வ சமாகக் காட் ல் தான் ஏேதேதா ேவைல
ெசய் ெகாண் ந்தான் மேரசன். ரா ெசய் ம்
ேவைலையப் ப ர்ந் ெசய் தான். மற் றப
வ மானத்ைதப் ெப க்க அங் ேக வ ஏ ல் ைல.
காட்ைடக் கரண் கரண் பார்த்தா ம் ஒன் ம்
வ வ ல் ைல. ஆ ட் கைள ேமய் க்க ஒ த்
ேபாதாதா? பண்ணயத்தாள் க டன் ேசர்ந் ல நாள்
ேவைலக் ப் ேபானான். பாத் கட்ட, ேபார் ேபாட
என் ேவைல இ க் ம் . அைத ம் யாேரா வந்
அவளிடம் ‘ேசர்க்ைகக் நல் ல ஆ வ இல் யா. நம் ம
எனம் சனத்ேதாட பாத் ச் ேசத்தாத இப்
அசலா வேளாடவா பாத் உ வ? தண்ணிய நாம
க் ஊத் னாக் க்கற ங் கேளாட ஒன்னாமன்னா
ெதாட் ப் ெபாழங் க உட ேய. அந்த ஆ வேளாட
உம் ைபயன் ேபாட் க் ட் ஓடற ம் ஒ யார ம்
என்னன் ெசால் லற ? அப் பறம் ஆ ெபாண் க்
ப் பா? அ ய ஊட் லதான் ேபா க் கட்ேடா ம் ’
என் சலம் ட் ட்டார்கள் .
அதற் கப் றம் அவள் ‘மரத் ெந ல் ல கட்டலப்
ேபாட் ப் ப த் ந்தா ம் ேபா டா சா . நீ எந்த
நாேயாட ம் ேசந் க் ட் க் ேவைலக் ப் ேபாவ
ேவண்டாம் ’ என் நி த் னாள் . அவ ம் எவ் வளேவா
ெகஞ் ப் பார்த்தான். ‘ஒ க்கமா இ ந் க்கவம் மா’
என் ெசான்னெதல் லாம் அவளிடம் எ படேவ இல் ைல.
ேகாபத்ேதா லநாள் ஒ ேவைல ம் ெசய் யாமல்
ேவம் ப ல் கட் ல் ேபாட் ப் ப த் த் ங் னான்.
அம் மா ஏெனன் ேகட்க ல் ைல. ஒ ேவைலக் ம்
ப் ட ம் இல் ைல. அவ க்ேக ச த் ப் ேபாய்
பைழயப காட் ேவைலகைளச் ெசய் யத்
ெதாடங் னான்.
ெபண் பார்த் க் க யாணம் ெசய் டலாம் என்றால்
ெபண் ெகா ப் பவர்கள் ‘ைக ல் எவ் வள பணம்
இ க் ற ’ என்பைதத்தான் த ல் சாரித்தார்கள் .
க த் நிைறய நைககேளா ம் மாட் வண் ல்
பாத் ரம் பாண்டங் கேளா ம் ம மகள் வந் இறங் க
ேவண் ம் என்ப அவ ைடய எ ர்பார்ப் . ஆனால்
அவ க் இ ப் ப பாைறேமல் ஓைலக் ெகாட்டைக.
ஓட் ட இல் ைல. வந்த ெபண்கைள எல் லாம்
ெநாட்ைட ெசால் ம த் ட்டாள் . ஊரி க் ம்
மாமன்க ம் அப் ச் அம் மா ம் எல் லாம்
ெசய் வார்கள் என் அவள்
எ ர்பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் . அவர்க ம்
மேரச க் ப் ெபண் பார்த்தார்கள் . அங் ேக இ க் ற ,
இங் ேக இ க் ற என் ஆளா க் க் ைக
காட் னார்கேள த ர ஒன் ம் வாக ல் ைல.
வானால் ெசல ெசய் ய ேவண் வந் ேமா
என் மாமன்கள் ேவண் ெமன்ேற த ர்ப்ப
ேபாலக் டக் மேரச க் த் ேதான் ய . இப் ப ேய
ேபானால் க யாணம் ஆ மா என் ம் சந்ேதகேம
வந் ட்ட . ைக ல் கா ந்தால் தான் எல் லாம் என்
அப் ேபாேத ேபச ஆரம் த்தான். ேவைலகளில் அவ க்
ஈ பா இல் லாமல் ேபா ற் .
எல் லாவற் ைற ம் ட்ைடக்கார பா டம் ெசால் ப்
லம் னாள் . பாய் அப் ேபா ஏ ம் ெசால் ல ல் ைல.
‘பாக்கலாம் மா’ என்றேதா சரி. அ த்த வாரம்
வந்தேபா அவர் ஒ ேயாசைன ெசான்னார். ேதா ரில்
அவ ைடய ெசாந்தக்காரர் ஒ வர் நான்ைகந் ேசாடாக்
கைடகள் ைவத் ந்தார். அங் ேக ேபாய் ஒ வ சம்
ேவைல ெசய் எல் லாவற் ைற ம் பழ க்ெகாண்
வந்தால் இங் ேக ெசாந்தமாகக் கைட ைவத் டலாம் .
காட்ைட ம் ஆ மா கைள ம் பார்த் க்ெகாண்
ேசாடாக்கைடையப் பார்ப்ப லபம் தான்.
அவர் ெசான்னார், ‘ஏம் மா . . . இந்தக் காலத் ல
ேமட் க்காட் ல மண்ணச் ெசாரண் க் ட் க் ெகடந்தா
காலத் க் ம் இப் ேயதான் ெகடக்ேகா ம் . ேவற
ஒன்ைன ம் ட ெவச் க் ட்டாதான் நல் ல .’
அவ க் ச் ேசாடாக்கைட பற் ஏராளமாகத்
ெதரிந் ந்த .
‘பத் ப் ெபாட் க்கட ச் க் ட்டாப் ேபா ம் .
இன்ைனக் த்தான் ஊ க் ச் சாராயக்கட இ க் .
அவனவன் சாராயத் க் ச் ேசாடா ேவ ங் கறான்.
அப் பறம் ெசவ் வாச்சந்த, சனிச்சந்த ன் வாரம் ரண்
சந்தக் ச் ேசாடா ம் கல ம் ெகாண்ேடானாப் ேபா ம் .
ம் பத்தத் தாட் ரலாம் ’ என்றார் அவர்.
ைபயைன ஒ வ சம் ெவ ர ஊ க் அ ப் ப
அவ க் த் தயக்கம் . ‘இங் க பக்கத் லேய எ ம் பாக்க
யாதா பாயண்ணா’ என்றாள் .
‘ஏம் மா . . . நாெனல் லாம் அப் ெநனச் ந்தா இங் க
வந் உங் க ட்டப் ேப க் ட் க்க மா?
ெவளி ல ேபானாத்தான் நா சயம் ெதரி ம் . ைக ல
நா கா ெபாழங் ம் . ஆம் பள இ க்கற ஊடா இ ந்தா
இந்ேநரம் ைபய க் வம் பா பட்டாச் ம் ேசத்
ெவச் ப் ங் க. ஒ த் ெபாம் பள ேவல ெசஞ் ைபயன
ஆளாக் னேத ெபரி . இப் ப றக்க ெமாளச் நிக்கறான்.
உ ங் க. நா எடம் பறந் ேபா நல் லா எர ேத க் ட்
வரட் ம் ’ என் பல தமாகப் ேப அவளிடம் சம் மதம்
வாங் னார்.
மேரச க் க் ெகாண்டாட்டமாக இ ந்த . காட்
ேவைல த் ந்தா ம் அம் மா ன் கத்ைத ம் ஆ
மா களின் கத்ைத ம் மட் ேம பார்க்க
ேவண் ந்த . ப் மனித கங் கைளக்
காண்ப ல் அவ க் உற் சாகம் அ கம் . ம் பத்
ம் பக் ணற் ன் வர்க க் இைடேய நீ ச்சல்
அ ப் ப ல் ச த் ப் ேபா ந்தான். ைக கால் கைள
ரித் ப் ேபாட் ப் பரந்த ச த் ரத் ல் நீ ந் வ அவன்
ப் பம் .
மேரசைன அைழத் ச் ெசல் வதற் காகேவ அவர்
க் ரமாய் ஊ க் க் ளம் னார். அம் மா கட் ச்ேசா
கட் க்ெகா த்தாள் . அவர் ரித்தார். ‘அந்தக்
காலமாட்டம் ெநனச் க் ட் ங் களா? நடந்தா
ேபாவப் ேபாறம் ? ெபா ேதாட பஸ் ஏ னாக் காத்தால
அங் க ெகாண்டா உட்டர்றான். வ ெயல் லாம்
ேராட்டாக் கட ெகடக் ’ என்றார். அவள்
ேகட்க ல் ைல. கட் ச்ேசாத் ட்ைடேயா பஸ் ஏ க்
மேரசன் ேதா ர் வந் ேசர்ந்தான்.
அவன் எ ர்பார்த்தைத ட ம் அந்நகரம் ெபரிதாய்
ரிந் ந்த . நடக்க நடக்க கள் ர ல் ைல.
எல் லாம் ஒன் ேபாலேவ ெதரிந்தன. ெபரிய ெபரிய
ேயட்டர்கள் இ ந்தைதக் கண்டான். அ ெபரிய
சந்ேதாசமாய் இ ந்த . ைரப் படம் பார்ப்ப ல்
அவ க் ந்த ஆைச. அம் மா டம் அ ம வாங்
ஒ படம் பார்ப்பதற் ள் உ ர் ேபாய் உ ர் வ ம் . ‘காசக்
ெகாண்ேடா க் த் ட் ஆட்டம் பாத் ட் வர
நாெமன்ன ட்டா ராசா’ என்பாள் . இங் ேக அம் மா ன்
ெதாந்தர இல் லாமல் வாரம் ஒ படம் பார்க்கலாம் .
ட்ைடபா ன் ெசாந்தக்காரர் ேசாடாபாய் . அவ க்
நகரத்ைதச் ற் ம் ஐந் ேசாடாக்கைடகள் இ ந்தன.
கைட என்றால் ற் பைன ெசய் ம் இடமல் ல. ேசாடா
தயாரிக் ம் இடம் . ஒவ் ெவா கைட ம் எங் காவ
சந் க் ள் அைற ஒன் ல் இ ந்த . தயாரித் ச்
ைசக் ளில் ெகாண் ேபாய் ப் ெபட் க்கைடக க் ப்
ேபாட ேவண் ம் . ேசாடாைவ ம் கலைர ம் ற் பைன
ெசய் வன ெபட் க்கைடகள் தான். ேதா ரில் ‘பங் க் கைட’
என் ெசான்னார்கள் . த ல் மேரச க் ப்
ரிய ல் ைல. கரட் ரில் ெபட்ேரால் பங் க் இரண்
இ ந்த . ெபட்ேரால் பங் க் ள் ைவத் க் ம் கைட
என் நிைனத் ட்டான். அப் றம் தான் ெதரிந்த
ெபட் க்கைடக்ேக அந்தப் ெபயர் என்ப . ேகா
ேசாடாப் பாட் ல் களில் ேசாடா ம் கல ம்
தயாரிப் பார்கள் . ெபட் க் கைடகளில் ய ட் த்
ெதாட் களில் தண்ணீர ் ஊற் அதற் ள் ேசாடாைவ ம்
கலைர ம் ைவத் ப் பார்கள் . கா பாட் ல் கைள
எ த் வந் ம் பச் ேசாடா தயாரிக்க ேவண் ம் .
இ தான் ேவைல.
நகரத் ன் கைடக்ேகா ல் ேசாடாபாய் க் வரிைச
ஒன் ெசாந்தமாக இ ந்த . ஒேர அைற ெகாண்ட
எட் கள் . அ ல் ஒ ட் ல் இ ந்த
ேசாடாக்கைடதான் மேரச க் ஒ க்கப் பட்ட .
ேசாடாப் பாட் ல் க ம் ன், தண்ணீர ் ெதாட் க ம்
நிைறந் ந்த அந்த அைறக் ள் தான் அவ க் ேவைல.
அங் ேகேய தங் க்ெகாள் ள ேவண் ம் . கலர் தயாரிக்க
ரா காய் ச் வதற் காக மண்ெணண்ெணய் ஸ்டவ்
ஒன் ம் ல பாத் ரங் க ம் இ ந்தன. அவற் ல்
சைமயல் ெசய் ெகாள் ளலாம் . அைத என்
மேரசன் க த ல் ைல. அங் ேக இ ந்தவர்கள்
எல் லா ம் என் தான் ெசான்னார்கள் . அவன் ேவ
வ ல் லாமல் அைற என் ெசால் க்ெகாண்டான்.
ெவளிேய எட் க க் மான வாசல் நீ ளமாக ம்
ெகாஞ் சம் அகலமாக ம் ரிந் ந்த . வாச ல்
அங் கங் ேக ங் கமரங் கள் இ ந்தன. ைளகைளக்
ைடயாய் ப் பரப் ந்த அைவதான் அவ க்
ஆ தல் . சாப் பாட் க் ம் அன்றாடச் ெசல க் ம்
ப க்கா ெகா த் மாதம் ந் பாய் சம் பளம் .
சம் பளக் காைச அப் ப ேய ச்சம் த் டலாம் .
ட்ைடபாய் அவ ைடய ேவைல ஒன் க் ம்
மேரசைன நிய த்தார். ப் ட்ட பஸ் ல் அவர்
அ ப் ம் ட்ைடகைள எ த் ப் ேபாய் அதற் ரிய
இடத் ல் ேசர்க்க ேவண் ம் . ெபா ப் பான ைபயன்
என்பதால் அந்த ேவைலையக் ெகா த்தார். அதற்
மாதம் ஐம் ப த வதாகச் ெசால் ந்தார்.
த ல் அவ க் ச் ேசாடாக்கைட ேவைல எ ம்
ெதரிய ல் ைல. பழக் டப் ெபரியசா என்ெறா வன்
வந்தான். அவ க் ம் மேரசனின் வய தான் இ க் ம் .
அவ க் ஊர் ெகால் ர். மேரசனின் ஊ ம் அ ம்
ஒேர மாவட்டத் ல் தான் இ ந்தன. அவன் நன்றாக ம்
பழ னான். த ல் ேசாடாப் பாட் ல் கைள எப் ப க்
ைக ல் எ க்க ேவண் ம் என் பழக் னான். அ த்
ஒ வாரம் க்கப் பாட் ல் க க் ெகா ப் ப தான்
மேரசனின் ேவைல. ெபரியசா ஏதாவ ெசால் க்
ெகாண்ேட இ ப் பான்.
‘இந்த ைலன் ட் ல ஏெழட் ப் ள் ைளங் க இ க் .
அம் சமா இ க் ம் . பாத் க் ட்ேட இ க்கலாம் .
என்னய இங் க அ ப் ங் க பாய் ேகட் ப் பாத் ட்டன்.
இங் க அ க ேவல இல் ல, ஆ ங் க ேபா ம் என்னய
ட க் கைட ல இ க்கச் ெசால் ட்டா ’ என்றான்.
‘இங் கேய ஒன்னப் பாத் க் க யாணம்
பண்ணிக்கேவன்’ என் மேரசன் ெசான்னான்.
‘அய் ேயா என்னாெலல் லாம் பாக்கத்தான் ம் .
அ க்ேக பயந் சாேவா ம் பாத் க்க. அப் க்
க யாணம் பண்ணிக் ட்டன் ெதரிஞ் சா ஊ ப் பக்கம்
ேபாவ யா . எனம் சனத்த உட் இங் கேய ெகடக்க
ேவண் தான். ேபான ன்னா ெவசம் ெவச் க்
ெகான் வாங் க. இல் ன்னா அ ச் த் க் க்
கட் வாங் க’ என் ெபரியசா பயத்ேதா
ெசான்னான். என்றா ம் அவன் ேபச் எப் ேபா ம்
ெபண்கைளப் பற் ேய இ க் ம் .
தல் ஒ வாரம் வரிைச களில் யார் யார்
இ க் றார்கள் என்பேத மேரச க் த் ெதரிய ல் ைல.
தைலையக் னிந் ெகாண்ேட ெவளிேய ேபானான்,
வந்தான். ஊரிேலேய வய ப் ள் ைளகளிடம் கம்
பார்த் ப் ேப ய ல் ைல. பாைறக் காட் க் ள்
என்பதால் அ கம் ேபைரப் பார்க்க ம் வாய் ப் ல் ைல.
ேகா ல் ேநாம் ேபாட் க் ம் ேபா ேபானால்
ஒட் ெமாத்தமாய் ப் ெபண்கைளப் பார்க்கலாம் .
அப் ேபா தான் நம் ஊரி ம் இத்தைன ெபண்கள்
இ க் றார்களா என் ேதான் ம் . யாரிட ம் தனியாகப்
ேபச யா . ஒ த் டம் ேப னால் அ த்த நி சேம
ஊெரல் லாம் ெதரிந் ேபா ம் .
 மேரச க்ெகன் ஒ ைசக் ள்
ெகா க்கப் பட் ந்த . ேசாடாப் பாட் ல் கைளக்
ேர களி ம் கம் ப் ெபட் களி ம்
அ க் க்ெகாண் ைசக் ளில் ெபரியசா ன்னால்
ேபாவான். இரண் டஜன் கம் ப் ெபட் ல் கலர்கைள
அ க் க்ெகாண் அவ க் ப் ன்னாேலேய மேரசன்
ேபாவான். ேசாடாப் ேபா ம் ெபட் க்கைடகைள ம்
நகரத் கைள ம் அ ந் ெகாள் ள இந்த ஏற் பா .
காைல ேநரத் ல் ஒ ைற ம் மாைல ேநரத் ல்
ஒ ைற ம் இந்த நகர்வலம் இ க் ம் . மற் ற ேநரம்
எல் லாம் அைறக் ள் அைடந் டக்க ேவண் ய தான்.
அங் கங் ேக ந் ெதாங் ய நாடாக் கட் ல் ஒன்
அைற ைல ல் டந்த . அைத எ த் ரித் ப்
ேபாட் ப் ங் க மரத்த ல் பக ல் ப த் ப் பான்.
க்க ம் வரா . ம் மா இ ப் பதற் ம் கற் க்ெகாள் ள
ேவண் ம் என் அப் ேபா தான் ேதான் ய . ம் மா
ரண் ரண் மரநிழ ல் ப த் ந்தேபா கண்கள்
ெம தாக ரிந் ன. அப் ேபா ெவ ல்
ங் த் ேதவேலாகப் ெபண் ேபால எேதச்ைசயாக
சேராஜா கண்ணில் பட்டாள் .
௦௦௦
 4

சேராஜா ெவ ேநரமாக ேவம் நிழல ல்

உட்கார்ந் பாைற ந் இறங் ெமல் லச் ெசல் ம்
ெகா த்தடத்ைதேய பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் .
மேரசைன இன் ம் காேணாம் . ெபா உச் க்
வந் ட்ட . ஆ கைள ஓட் க் ெகாண் மா யார்
எங் ேகா ேபாய் ட்டாள் . எந்ேநரம் ம் வாள் என்
ெதரியா . ஏதாவ ெசால் ச் ெசல் வாள் என்
எ ர்பார்த் ப் பாைற ன் கைட வைர வந் நின்றாள் .
மா யார் இவள் பக்கம் ம் பேவ ல் ைல. வார்த்ைத
எ ம் வர ல் ைல. அனா ெவளி ல் தான் மட் ம்
நிற் பதாக உணர்ந்தாள் . எப் ேபா மரத்த நிழ க்
வந்தாள் என் அவ க்ேக ெதரிய ல் ைல.
இங் ேக அவ க் ப் பாைறதான் க ம்
த் ந்த . அவள் கால் கள் காைரத் தைரக் ம்
மண் க் ேம பழ யைவ. பாைற ல் கால் ைவத்தேத
இல் ைல. மேரசனின் ைககைளப் ேபால வான
உணர் ம் ரடான த வ ம் இையந் பாைற அவள்
கால் கைளத் ெதாட்ட . நடந் நடந் ர்த்தாள் .
ஆனால் எப் ேபா ம் எச்சரிக்ைக ேவண் ம் . ேலசாகத்
த க் னா ம் கால் ரல் நகத்ைதப் ேபர்த் ம் .
ப் றத் தள் ளி கத்ைத ரணமாக் ம் . ெவ ங் காலால்
நடந் பார்த்தாள் . ழந்ைத நைட பழ வ ேபால
ஒவ் ெவா அ யாக எ த் ைவத்தாள் . ன் ெச ப் ப்
ேபாட் நடந்தாள் . ேபாட் க்ெகாண்டால் ேமட் ம்
பள் ளத் ம் மா மா நடப் பதாய் இ ந்த .
ஆ கைள ஓட் க்ெகாண் ந்த மா யார் ‘பாைற ல
ப ஞ் சா ம் பாதம் ண் ப் பட் ம் . பாத்
நடங் காயா’ என் ெசான்ன கா ல் ந்த .
தன்ைனச் ெசால் றாளா ஆ கைளயா என்
ழம் னாள் . சேராஜா ன் பக்கேம ம் ப ல் ைல.
ஆ கைளயாகத்தான் இ க் ம் . தன்ைனயாகேவ
இ ந்தா ம் ஆ கைள என் எ த் க்ெகாள் வேத
நல் ல . ஆனால் அதன் ன் நைட பழகத்
ேதான்ற ல் ைல. பாைறெவளிையப் பார்த்தப
ஓரிடத் ல் உட்கார்ந்தாள் . ேநற் க்கக் மேரசன்
எங் ம் ெசல் ல ல் ைல. ெசய் ய ந் சாரிக்க
வந்தவர்கள் எல் லாரிட ம் சேராஜாைவக் காட்ட
ேவண் ந்த . தான் எந்தத் தப் ம் ெசய் ய ல் ைல
என்பைத உணர்த் ம் தமாகச் ரித் ச் ரித் ப்
ேப னான்.
மாட் க் ெகாட்டைகக் கட் ல் ண் ப த்த
மா யார் எழேவ ல் ைல. ஆ மா கைளப் பார்க் ம்
ேவைலையக் மேரசேன ெசய் தான். அவேன
சைமய ம் இறங் னான். சேராஜா உத ெசய் தாள் .
காட் ேவ களில் மரக் ச் கைள ெவட் வந்
பாைற ல் அங் கங் ேக த க் டந்த பைழய
ஓைலகைள ம் பனங் க க் களில் ெவட் ய
ஓைலகைள ம் ெகாண் கட் க் ளியலைற
உ வாக் னான். அவன் ைக மாயம் ெசய் அைத
உ வாக் யதாகத் ேதான் ய . வந்தவர்களிடம்
ேப யப ேய இரண் மணி ேநரம் ேவைல
ெசய் ப் பான். எ க் க் ட ஆளில் ைல.
பாைற ல் சமதளமான இடம் ஒன் ல் சட்ெடன அ
எ ம் நின்ற . றந் ம் படல் கத . அவள்
மேரசனின் ைககைளேய பார்த்தாள் . அவற் ன்
ஒவ் ெவா அைச ம் கணிக்க யாததாக இ ந்த .
அைத த்த ன் டத்ைத எ த் க்ெகாண்
ணற் க் ப் ேபாய் த் தண்ணீர ் ெகாண் வந்தான்.
ரம் . ஒ டம் ெகாண் வர ேநரமான .
ளியலைறக் ள் ெமாடா ஒன்ைறக் ெகாண் ேபாய்
ைவத்தான். ெபரிய ெமாடா. அைதத் ெதாட் ப்
பார்த்தாள் . அவளால் அைசக்கேவ ய ல் ைல. அவன்
சட்ெடனக் ழந்ைதையத் க் த் ேதாளில்
ேபாட் க்ெகாண் ேபாவ ேபால ெமாடாைவக்
ெகாண் ேபாய் உள் ேள ைவத்தான். ய வாய் க் ள்
ெப ம் வ ரண்ட ெமாடா. உள் ேள னிந் னிந்
பார்த்தாள் . ‘தல மாட் க்கப் ேபா ’ என் ேக
ெசய் தான். தண்ணீர ் ெகாண் வரத் தயாரான அவைள
ேவண்டாம் என் ெசான்னான். ‘அப் பறம் நீ தான
ெகாண்டாேரா ம் . ெகாஞ் ச நாள் ேபாவட் ம் ’ என்றான்.
அவன் ேவைலகளில் எல் லாவற் ைற ம் கைரக்க
நிைனத்த அவ க் ப் ரிந்த . சாரிக்க
வந்தவர்களில் ஒ த் ‘ெபாண்டாட் வந்த ம் தண்ணி
வாத் க்கத் த ப் க் கட் ட்டான். இத்தன நா
அம் மா ந்தான் இ க்கறா. அவ க் ஒ மறப் ம்
காணாம் ’ என்றாள் . ‘தா ம் ெபாண்டாட் ம் ஒன்னா?’
என் இன்ெனா த் ேகட்டாள் . எல் லா ம்
ரித் க்ெகாண்ேட ஊ ைய ஏற் வ மா ரி இ ந்த .
மேரசன் அதற் ெகல் லாம் ப ல் ேபசேவ ல் ைல. அவன்
சார் ல் ஆண் ஒ வர் ‘ ள் ள பட்டணத் ல இ ந்
வந் க் . உங் களாட்டம் ெவட்டெவளி ல அ த் ப்
ேபாட் க் ட் த் தண்ணி ஊத் க் மா. ன்னப் படாத
ஊத் க்க மறப் ேவண்டாமா’ என்றார். ‘எங் க
ேமனிெயல் லாந்தான் ன்னப் பட்ட ேமனி. அ தங் க
ேமனி. அப் ப ேய எ த் க் கழத் ல மாலயாப்
ேபாட் க் ங் க’ என் ப ப் க் காட் னாள் ஒ த் .
ஓைலத் த ப் களால் ஆன ளியலைறக் ள் தல்
ைறயாகக் ளித்தாள் . ேமேல வானம் வ மாய் த்
ெதரிந்த . பைனகள் எல் லாம் தைல நீ ட் ப் பார்த்தன.
காற் ல் அைவ அைசவ அவைள ேநாக் க் னிவதாய்
இ ந்த . கள் இரண் அவைளக் கண் ல ப்
பறந்தன. த க் க் ள் உைடகைளக் கைளயேவ
ெவட்கமாக இ ந்த . ஒ வ யாக ேவகமாய் க் ளித்
ெவளிேய னாள் . ெகாட்டைகக் ள் ந்தால் அங் ம்
ஓைல. என்னேவா சரசரத்த . ஒவ் ெவா சலன ம்
அவ க் ள் ைல ட் ன. இங் ேக எப் ப இ க்கப்
ேபா ேறாம் ? பாைற பழ மா. பைனகேளா ேனகம்
உ வா மா. ளிப் பைதப் பார்த் ப் ேபான பறைவகள்
என்ன நிைனத் க் ம் ? மேரசனிடம் ேகட்டால்
‘ேமா னி ளிக்கறான் ஊெரல் லாம் ேபாய் ச்
ெசால் ம் ’ என் ஏதாவ ெசால் ச் ரிப் பான்.
அப் ப யா, ேமா னியா நான். அதனால் தான் அவைன
மயக்க ந்ததா. எைத ம் கற் பைன டச் ெசய் ய
யாதப ஆட்கள் வந்தப ேய இ ந்தார்கள் .
மேரசனிடம் ரித் ப் ேப யவர்கள் மா யார்
ப த் ந்த ெகாட்டைகக் ள் ேபாய் த் க்கம்
சாரித்தார்கள் . ‘எேதா ெபரியகாரியம் நடந் ச் ன்
எழ காங் க வந் க்கறாங் க’ என் அவளிடம்
ெசால் ச் ரித்தான். ‘ெபரியகாரியம் னா சா ’ என்
கா க் ள் ெசான்னான். அவளால் அைத ர க்க
ய ல் ைல. கம் இ ள அவைனேய பார்த்தாள் .
கன்னத்ைதச் ட் ரலால் ஒ தட் த் தட் ட்
‘எல் லாஞ் . . . சரியா ம் ’ என் நகர்ந்தான். அைத
ர த் ஏற் க்ெகாண்டாள் . வந்தவர்களிடம் ெராம் ப நாள்
உடம் யாமல் ப த் ப் பவைளப் ேபால ெம தாய்
வார்த்ைதகைளப் ேப னாள் மாரா .
இன்ைறக் க் காைல ல் சாப் ட்ட ன் மேரசன்
ளம் ப் ேபானான். ேசாடாக்கைட ைவப் ப
ெதாடர்பாகச் லைரப் பார்த் வ வதாகச் ெசான்னான்.
அவன் ேபான ம் அவ் வப் ேபா ஒவ் ெவா வர் வந்தனர்.
அப் ப வரக் ம் என்ப மேரச க் ம் ெதரி ம் .
அவன் ெசால் ந்தான், ‘எனக் மட் ல் ல, இப் ப
இந்த ஊ க்ேக அரி யம் நீ . உன்னயப் பாக்கச்
த் ப் பட் ஊர்கள் ல இ ந் வண் கட் க் ட்
வந்தா ம் வ வாங் க பா . வர்றவங் க ட்ட வாய்
ெதாறந்தராத. அப் பறம் அப் இப் க் ண் க்
ெகௗ எல் லாத்த ம் ங் வாங் க. ஆ அடங் க
உட்டம் னாத்தான் அப் பறம் நம் ம ேபச் எ ப ம் . உசாரா
இ ந் க்க.’
யா ைடய ரலாவ ேகட்டால் உட ல்
ர்ப்ேபா ய . ைககால் கள் ைறத் க்ெகாள் ற
மா ரி ந க்கம் . ெகாட்டைகக் ள் ேளேய இ ந்தாள் .
அதனால் எல் லா ம் ரா டம் ேபாய் சாரித்தார்கள் .
இன்ைறக் அவள் எ ந் நடமா னாள் . வாய் மட் ம்
இைட டாமல் ன க் ெகாண்ேட இ ந்த . ஓைலச்
சரசரப் ப் ேபால அவள் கா ல் ெபா ளற் அ
 ந் ெகாண்ேட ந்த . ெபா ள் ரிபடாததால்
ெராம் ப பயமாக இ ந்த . கா கைள எவ் வளேவா ர்
ட் க்ெகாண்டா ம் ெசாற் கள் ரிபடேவ இல் ைல.
வ பவர்களிடம் ‘ெகா ரி ஒ த் யக் ெகாண்டாந்
ெகாட்டா க் ள் ள ைடயப் ேபாட்
ெவச் க்கறான். ெமாட் ேமா அட ப க் ேமா
எல் லாம் ஊளயாப் ேபா ேமா ஆ கண்டா’ என்
வாய் க் வந்த மா ரி எல் லாம் ப ல்
ெசால் க்ெகாண் ந்தாள் அவள் .
‘ேநத் ம் ப த்ேத ெகடந்தன். ஒ வாய்
நீ த்தண்ணி ச்சயான் ேகக்க ஆளில் ல. ஒ சாண்
வ இ க் ேத. அந்தப் ெபாழப் க் த்தான்
இன்ைனக் எந் ரிச் நடமாடறன். எனக் ஒ
ேபாங் காலம் வந் ச் ன்னா இந்தக்
க மாந்தரத்தெயல் லாம் கண் ல பாக்காத
இ க்கலாம் . ெகாண்டவனத் ன்ன அந்தக் த் வன்
என்னயத் ேத எப் ப வரப் ேபாறாேனா ெதரீ ேய’ என்
லம் னாள் .
ல ேபர் ெகாட்டா க் ன்னால் வந்
நின் ெகாண் ‘அட ெபாண் ப் ள் ள ெவளிய வா.
உன்னயப் பாக்கத்தான வந் க்கறம் . உள் ள ேபா
ேநாண் ேகாமணத் க் ள் ள ந் க்கறாப் பல
ஒளிஞ் ந்தா எப் ’ என் வ க்கட்டாயமாக அவைள
அைழத்தார்கள் . ைன ேபால கத்ைத ெவளிேய
காட் னாள் சேராஜா. னிந்த தைலைய நி ர்த் ய
ஒ த் ‘ ஞ் ெயல் லாம் ெவளிேரா க் ெகடக் .
எங் கேயா ேசாத் க் ச் ெசத்தவளாட்டம் இ க் .
இவளப் ேபா ேநாண் ச்சாந் இ க்கறாேன,
இவளால ரண் ேப த் க் ச் ேசாறாக் க் ட ெவக்க
யாதாட்டம் இ க் . ெவள் ளாமக் காலத் ல கள
ெவட் வாளா, க ெபா க் வாளா, காய்
ங் வாளா’ என் ேப க்ெகாண்ேட ேபானாள் .
இன்ெனா த் ‘உம் ேப என்னாயா?’ என்றாள் .
‘நாெனன்ன ஆயாவா? அப் ப யா எனக் வயதா த்
ெதரி ற ’ என் நிைனத் க்ெகாண்டா ம் ேகட்காமல்
‘சேராஜா’ என்றாள் . ‘ம் . சேராசாவாம் .
சேராசாேத யாட்டம் ெபாறந் க் ன் இந்தப் ேப
ெவச்சாங் களா’ என் அவள் ெநா த்தாள் . ‘உங் ட்ட
ஒேர ஒ யத்தக் ேகக்ேகா ம் தான் வந்தன்.
ேகக்கட் மா?’ என் த்தாள் . சேராஜா என்ன
என்ப ேபாலப் பார்த்தாள் .
‘இந்த ேநாண் ய எப் மயக் ன? இந் ப்
ள் ைளங் க அஞ் சா ேப இவ க் ேநாட்ட ட் ப்
பாத்தாங் க. ஒன் க் ம் ம ல. ெபாண் ங் களக்
கண்டாத் தலய நட் க் ட் ப் ேபா வான்.
பண்ணயத் க் வர்ற ெபாம் பளய ெவள் ளாமக்
காட் க் ள் ள ட் ேயார ஆம் பைளங் க இ க்கற ஊ
இ . இவன் எ க் ம் அைச ல. நீ மட் ம் என்னத்தக்
காட் ன ெசால் . எப் ப் ேப ன? எங் க பாத்த?
பழ ன எப் ? ெகாஞ் சம் ெசால் லாயா. எம் ரசன் ஒ
ெமாரட் நா . நீ ெசால் றாப் பல ெசஞ் பாக்கலாம்
தான் ேகக்கறன். ெவக்கப் படாத ெசால் ஆமா.’
அவள் சேராஜா ன் தாைடையப் பற் க் ெகஞ் வ
ேபாலக் ேகட்டாள் . ேகட் க்ெகாண்ேட இ ந்தாள் .
அவமானமாக ம் எரிச்சலாக ம் இ ந்த . ெமல் ல
ந சேராஜா உள் ேள ேபாய் ட்டாள் . ‘எத்தன
நாைளக் உள் ளாரேய ஒளிஞ் ப் ப. இந்த ஞ் ய
ெவ க் க் காட் த்தான ஆேவா ம் . அப் ப உங் ட்ட
லாவாரியாக் ேகட் க்கறன்’ என் ெசால் ட் ப்
ேபானாள் . அவள் ேபாய் த் ெதாைலந்தால் ேபா ம்
என் ந்த .
மேரசன் இன்ெனான்ைற ம் ெசால் ந்தான்.
‘எங் க மாம ட் க் இந்ேநரம் ேச ெதரிஞ் க் ம் .
எல் லா ம் ேசந் வந்தா ம் வந் வாங் க. அப்
வந்தா நீ ெயாண் ம் பயப் படாத. ேகக்கற க் அளவாப்
ேப .’ ஆனால் மத் யானம் வைரக் ம் ஒ வ ம்
வர ல் ைல. ேபான மேரசைன ம் காண ல் ைல.
ெவ ன் நிற மாற் றங் கைள இத்தைன தமாக
இ வைர அவள் கண்ட ல் ைல. பளீெரன் அ க் ம்
ெவ ல் ேமகத் ன் ட ல் நிழலாகக் காெடங் ம்
பர ய . ெகாஞ் ச ேநரம் எங் ம் நிழல் . ன்
ெம ெம வாக ேமகம் லக லக ெவ ம்
ெவளிவந்த . வானத்ைதேய அண்ணாந்
பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் . க த் வ க் ம் வைரக் ம்
பார்ைவ அைசய ல் ைல. ெவ ல் ஏ வைத ெவம் ைம
ெகாண் ம் ரக்காட் ல் மயமயப் ஏற் ப வைத
ைவத் ம் அ ந்தாள் . ெவ ேலா
ைளயா க்ெகாண் ந்த ல் ேநரம் ேபா ற் .
மேரசன் க் ரம் வந் வான் என்
நிைனத்தாள் . என்ன ேவைலேயா ெதரிய ல் ைல.
இன் ம் காேணாம் . ெவ ல் ெபா ங் ம் பாைறக் ள்
பார்ைவ நின்ற . வ ந்ேதா உைறந் ட்ட ரத்தத் ன்
நிறத் ல் பாைற ப த் ந்த . ஓரிடத் ல் ஓராள் நீ ட் ப்
ப த் க்ெகாள் ம் அள க் ப் பா க் இ ந்த .
மைழநாளில் அ ல் நீ ர் ேதங் மாம் . பங் னி ந்
த் ைர றந்தால் ேகாைட மைழ ெபய் மாம் .
அப் ேபா பா க் ையச் த்தம் ெசய்
ைவத் ட்டால் அ நிைறந் ம் . ஒ மாதத் ற் த்
தண்ணீரப ் ் ரச் ைனேய இ க்காதாம் . டத்ைதத்
க் க்ெகாண் எங் ம் ேபாக ேவண்டாமாம் .
மேரசன் ராத் ரிச் ெசான்னான். பாைற ன் எல் லாப்
பக்க ம் நடந் வைத ம் தன் கா ன் ழ்
ெகாண் வந் ட ேவண் ம் என் ஆைசயாக
இ ந்த .
ெமன யாேரா வ வ ேபாலச் சத்தம் ேகட் க்
காட் ப் பக்கம் ம் னாள் . பாட் ஒ த் ைடையச்
மந் ெகாண் வந்தார். சேராஜா எ ந் நின்றாள் .
மரநிழ க் வந் ‘ெபான் ... ைடய ஒ ைக த்
எறக்காயா’ என்றார். சேராஜா இறக்கக் ைக
ெகா த்தாள் . பாட் ைமைய அப் ய ேபால இ ந்தார்.
கம் க்க ேவர்ைவ. ‘ஸ் . . . அப் பாடா. டயச்
ெசமந் க் ட் க் கா காட் க் அலய யல ேபா’
என் ெப ச் ட் க்ெகாண்ேட உட்கார்ந்தவர்
‘ெபான் . . . தண்ணி ெகாண்டாயா’ என்றார்.
 ைடக் ள் ந்த ணிக்க ேய காய் கள்
ெதன்பட்டன. சேராஜா ெகா த்த தண்ணீைர வாங் க்
த் ட் ப் பாட் ‘ ப் ெபாண் வந் க் ன்
ெசான்னாங் க. நல் லா அழவாத்தான் இ க்கற.
எங் கண்ேண பட் மாட்டம் ’ என் ெசான்னார். இரண்
ைககைள ம் நீ ட் சேராஜா ன் கத்ைதத் தட
எ த் ெநட் த்தார். சேராஜா க் க் ச்சமாக
இ ந்த . ‘உம் மா யா இல் யா’ என்றார். ‘ம் ம் ’
என்றாள் சேராஜா. ‘வாயத் ெதாறக்கக் கா
ேகப் யாட்டம் இ க் ’ என் ரித்தார் பாட் .
‘ஆமா பங் னி மாசத் லயா க யாணம்
பண்ணிக் ட் ங் க. பங் னிக் க யாணம் பா ன்
ெசால் வாங் க. பங் னிக் க யாணம் மங் யத் க்
ஆவா ன் ெசலவாந்தரம் ெசால் ம் . அப்
என்னாயா அவசரமா ப் ேபாச் ’ என் ேகட்ட பாட்
சேராஜா ன் கத்ைதத் ரமாக ஆராய் ந்தார்.
‘ேநாண் ப் பய ம் மா இ க்காத வ த் ல
த் ட்டானா. ஞ் யப் பாத்தா நா
மாசத் க் ந் ேய காள ேசந்த ெகடாரியாட்டம்
இ க்கற’ என்றார். பாட் ன் ேகள் ரிந்த ம்
சேராஜா கம் வந்தாள் . சட்ெடனத்
ப் க்ெகாண்டாள் . ‘ெசரியாயா உன்னய ஒன் ஞ் . . .
ெசால் ல. இந்தப் பக்கம் ம் . பங் னிக்
க யாண ன்ன ம் எனக் க் ெகாஞ் சம் சந்ேதகம் .
அ தான். பனங் கா கனிஞ் சாத் தானாக் ழ உ .’
பாட் ன் ரல் ெகாஞ் சேநரம் ேகட்க ல் ைல. சேராஜா
பாட் ன் பக்கம் ம் னாள் .
தாரித் க்ெகாண்ட பாட் ‘ெசாரக்கா ம்
க்கங் கா ம் இ க் . ேவ மா?’ என் ேகட்டார்.
அவற் ைற வாங் வதா ேவண்டாமா என் அவ க் த்
ெதரிய ல் ைல. ேயா ப் பைதக் கண் ‘அன்ைனக்ேக
உம் மா யா ெகாண்டாரச் ெசான்னா. இந்தா . . . எ த்
ெவய் . ரண் நாக் க ச் வ வன். அப் பக் கா
வாங் க்கறன். க யாணம் பண்ணிக் ட்டாக்
காரியக்காரன். இன்னேம உம் ரசங் ட்டேய கா
வாங் ெவய் . இ ல க் ெகாஞ் சம் இ க் . ப்
ெபாண் . . . தைலக் ெவச் க்க. கா ேவண்டாம் ’
என்றவர் காய் கைள ம் உள் ளங் ைக நீ ளப்
ச்சரத்ைத ம் எ த் சேராஜா டம் நீ ட் னார்.
தயக்கத்ேதாேட அவற் ைற வாங் க் ெகாண் ேபாய் க்
ெகாட்டாய் க் ள் இ ந்த தண்ணீரப ் ் பாைனேமல்
ைவத் ட் உள் ேளேய நின்றாள் .
அவள் ெவளிேய வராதைதக் கண் பாட் ‘வந்
டயத் க் உட் ட் அப் பறம் ேபா க் கட்டல் ல
ெகடந் க்க. ப் ெபாண் ராத் ரித் க்க க்கா .
இன்னங் ெகாஞ் ச நாைளக் ேநாண் ப் பயன் உன்னய
ேநாண் ெநாங் ெக த் ப் வான். க் உட் ட் ப்
ேபா த் ங் காயா’ என் அைழத்தார் பாட் .
ெவ ப் டன் சேராஜா ெவளிேய வந்தாள் . சேராஜா ன்
க த் ல் டந்த சங் ையச் சட்ெடனத் ெதாட் ப்
‘ப னா கண் ’ என்றார். ‘ம் ’ என் மட் ம் சேராஜா
ப ல் ெசான்னாள் . ‘ட ப் பக்கெமல் லாம் ப
மா ரிேய த்தாளச் சங் வந் க் ன்
ெசால் றாங் க. அதான் ேகட்டன்’ என்றார்.
சங் ைய உ ட் உ ட் ப் பார்க் ம் ைகைய
ெமல் ல லக் த்த சேராஜா க் ப் பயமாக
இ ந்த . ‘எத்தன ப ?’ என்றார் பாட் . க்கம்
ெமாய் த்த கத் ல் ஆர்வம் ெபாங் ய .
ேகட் க்ெகாண் ேபாய் ஊர் க்கப் பரப் வார்
பாட் என் ேதான் ய . அ கமாகச் ெசால்
ைவப் ேபாமா என் நிைனத்தாள் . அ ம் ட ஏ ம்
ரச் ைனையக் ெகாண் வந் ேமா. ெம வாகச்
ரித் ைவத்தாள் . பாட் க் எப் ப ப் ரிந் ெகாள் வ
என் ழப் பமாக இ ப் ப கத் ல் ெதரிந்த . அந்தக்
ழப் பத்ைத ர த்தாள் சேராஜா.
பாட் அத்ேதா பவளாக இல் ைல. ‘இங் க
பக்கத் ல வாயா’ என் அைழத் க் ப் பாய் ச்
ெசான்னாள் . ‘நீ என்ன லேமா எனேமா எனக் த்
ெதரியா . ஆனா இ ங் க ட்டப் பாத் இ ந் க்க.
ஒத்தயாப் பாறக்காட் ல ெகாண்டாந்
ெவச் க்கறான் அந்த ேநாண் ப் பயன். அவ க்
அப் பம் பக்கத் ச் ெசாந்தம் அ க ல் ல. பங் காளி
பரக்காளி ஒ த்தன் ரண் ேப வ வான். மத்தப
ஒண் ல் ல. ஆனா அம் மா பக்கத் ச் ெசாந்தம்
ெகாசக்ெகாசன் ெகாட்டப் வாட்டம் ெகடக் .
மாமன், அப் ச் ன் ெப த்த சனம் அந்தச்
ெசாந்தத் ல இ க் . ராத் ரிேயாட ராத் ரியாக்
ெகாரவளய ெநரிச் க் ெகான் ெகாட்டா ல க் க்
கட் வாங் க. நீ லப் ெபா யக் ெகாழெகாழன் கரச் த்
தட உட் ட் பாம் ண் ச் ன் ெசால் வாங் க.
ேநாண் ஒ ஒடக்காம் பய. ேவ யக் கண்ெடடத் ல
தா வான். ஆள அந்தப் பக்கம் ேபாவ உட் ட்
உன்னய அ ச் த் ெதாரத் வாங் க. என்ன
ேவண்ணா ம் ெசஞ் வாங் க. பாத் ப் பதனமா
இ ந் க்க’ என்ற பாட் சேராஜா ன் கத்ைதப்
பார்த்தார். ெவ த் ப் பயம் படர்ந் ந்த .
‘க யாணம் பண்ணிக் ட் ேநரா இங் க
வந் ட் ங் களா? இல் ல அரசாங் கத் ல ப
பண் ணீங்களா?’ என்றார். சேராஜா வாய் க் ள் ேளேய
‘ப பண் ல’ என்றாள் . ‘அவன வக் ப த்
ெமாதல் ல ேபா ப் ப பண்ணீ . அ தான் உனக் ப்
மானம் . எ னா ஒன் னா அரசாங் கம் வந் ம்
பயப் ப வாங் க. சா சனத்த உட் ட் இவன நம்
இங் க வந் க்கற. உனக் ன் ஆரி க்கறா. உம் பக்கம்
ேபச ஒ நா ம் வரா . ச்ச ளியங் ெகாம் தான்.
ஆனா ெகட் யாப் ச் க்ேகா ல் ல.’
பாட் அதற் ேமல் என்ன ேப னாள் , எப் ேபா
ேபானாள் என்பெதான் ம் சேராஜா க் நிைன ல் ைல.
ெகாட்டாய் க் ள் ேபாவதற் ேக ந ங் ய . அவைள
அ யாமல் பார்ைவ ைர கட்ைட அண்ணாந்
பார்த்த . மேரசைன நம் இவ் வள ரம் வந்த
தவேறா என் ேயாசைன ரிந்த . இ வைரக் ம்
மேரசன் ேமல் ளி சந்ேதகம் ட வர ல் ைல. அவன்
நல் லவனாக இ ந்தா ம் ற் க் ம் ெசாந்தங் கைள
எப் ப நம் வ ? ம யச் சாப் பாட் ேவைள கடந் ம்
அவ க் ச் சாப் டப் க்க ல் ைல. மரத் ல் ஏ ம்
எ ம் கள் அவள் ேம ம் ஊர்ந்தன. அப் ப ேய அ த்
ைவத்த ைல ேபால உட்கார்ந் ந்தாள் .
நாலாப் ற ந் ம் மனித கங் கள் அவைள
ெமாய் த்தன. அவற் டம் இ ந் பட யாமல்
க் னாள் . த தமான ைககள் அவள்
கத்ைதப் றாண் ன. ரத்த ளா கள் ெத க்கக்
கத் க்ெகாண் ஓ னாள் . எெததற் ள் ேளா அவள்
ழ் வதாகக் கற் பைன ேபாய் க்ெகாண்ேட இ ந்த .
ெவ ேநரத் ற் ப் ற ைசக் ள் சத்தம் ேகட்
ேயாசைன கைலந் எ ந் பார்த்தாள் . மேரசனல் ல.
அவன் வயேத இ க் ம் ஒ வன் ைசக் ளில் சர்ெரன்
வந் அவள் ேமல் இ ப் ப ேபால நி த் னான்.
ேவ த் தகர டப் பா ேபான் ந்த ைசக் ள் . ட்
ந் அலங் ேகாலமா ந்த . அவன் ேகாவண வால்
ெவளித்ெதரிய ட் ேமேல ேவட் ையப் ேப க் ச்
ற் ந்தான். தைல ல் ண் . அவைளப் பார்த் ச்
ரித்தான். அவன் பார்ைவ அவைள ங் வ
ேபா ந்த . ரிப் ல் சலவாய் வ ந் ெசாட் ய .
ெகாட்டாய் க் ள் ஓ டலாமா என் நகரப் பார்த்தாள் .
அவன் ரிப் மாறாமல் ‘நான் ெகாமேரச க் ப்
பங் காளிதான். தம் ெமாைறயா ’ என்றான்.
அவ க் என்ன ெசால் வ என் ரிய ல் ைல.
ெமல் லச் ரிக்க யன்றாள் . ‘அவ க் ச்
ன்னப் பாட்டன் ேபரன் நான். என்னயப் பாேரன்.
அப் ேய ெகாமேரசஞ் . . . ஜாட ெதரி ம் ’ என்
கைள ேம ட் அவைளப் பார்த்தான். அப் ப
ஒன் ம் ெதரிய ல் ைல. மேரச க் ப் பக்கத் ல் ட
நிற் க லாயக்கற் றவன் என் நிைனத்தாள் . ‘நான் பாக்கங்
காட் உன்னய அவன் பாத் ட்டான்’ என்
ப் ப ேபாலச் ெசான்னான். அ அவ க் க்
ேகட்க ேவண் ம் என்ேற ெசால் ய தான்.
ழ றம் ம் ‘அதா அங் க ெதரி பா ஓட்
ஊ ம் மாட் க் ெகாட்டா ம் . அ தான் எங் .
ெகாமேரசன் இல் னா ஒ சத்தம் ெவள் ளயான்
 ப் ேபா ம் , ஒ யாந் வன். எந்த ேநரம் னா ம்
ப் வந்தர்றன். நீ எனக் அண்ணம்
ெபாண்டாட் தான். அவன் என்ேனாட ஒ மாசம்
த்தவன்’ என்றான். ைசக் ைள ட் இறங் காமல்
அப் ப ேய நின்றான். ேபாய் ட்டால் பரவா ல் ைல
என் நிைனத்தாள் . மரத் க் ம் ைசக் க் ம்
இைடேய அவள் நின் ந்தாள் . ட் க் ள் மாட் ய
மா ரி.
‘ெபாறந்தப் ப ெவள் ைளயா இ ந்தனாம் . அதான்
ெவள் ளயன் ேப ெவச் ட்டாங் க. காட் ல ேமட் ல
ெவய் ல் ல ரிஞ் இப் பக் ெகாஞ் சம் க த் ப்
ேபா ட்டன். ஆனா ம் ெகாமேரசன உட ெநறந்தான்.
உன் ெநறத் க் ப் ெபா த்தமா இ ப் பன்’ என்றான்
அவள் கத்ைத ஆராய் ந்தப . ைசக் ள் டயைரக்
ைகயால் அ ந்தத் தள் ளிக் ட் க் ள் இ ந்
பட் க் ெகாட்டாைய ேநாக் நடந்தாள் .
‘எனக் நீ நங் க ெமாற. இந்தக் ெகா ந்தனா ம் மா
வல் ல பாத் க்க. உம் ரசங் ட்ட இ ந் ஒ ேச
ெகாண்டாந்தன். எங் கேயா கட பாக்கற ன்
ேபா ட்டான். வர ேநரமா மாம் . ட ன்ல பாத்தன். ேபா
உன் நங் கயப் ெபாறப் பட் இ க்கச் ெசால் . வந்
னிமா க் க் ட் க் ட் ப் ேபாறன் ெசான்னான்.
ெபாறப் பட் இ . வந் வான். ெமாத
ஆட்டத் க் த்தான்’ என் அவன் கத் யைதக்
ேகட் க்ெகாண்ேட உள் ேள ேபாய் ட்டாள் .
கட் ப் ப த்தக் கட் ப் ப த்த அ ைக ெப ய .
சத்தம் வராமல் அடக் னாள் . ெவளிேய ந் ேபச் ச்
சத்தம் இல் ைல. ேபாய் ட்டான் ேபா க் ற என்
நிைனத் ெவளிேய எட் ப் பார்த்தாள் . ஒ பக்கம் காைல
ஊன் க்ெகாண் இன்ெனா காைலப் ெபட ல்
ைவத் த் ெதாைட ெதரியச் ைசக் ளில் அப் ப ேய
நின்றப அவைளப் பார்த் ப் ‘ெபாறப் பட் ச்
னிமா க் ப் ேபா. இன்ெனா நா நா ம் வர்றன்.
நாெமல் லாம் னிமா க் ப் ேபாலாம் . அவங் ட்ட
இ க்கறத உட எங் ட்டக் கா எச்சாேவ இ க் .
எவ் வள ன்னா ம் தர்றன். ேபாலாம் . ெசரி, வர்டட ் ா’
என்றான்.
அவள் சட்ெடனத் தைலைய உள் ேள
இ த் க்ெகாண்டாள் . இவனிடெமல் லாம் எதற் க்
மேரசன் ேச ெசால் அ ப் றான் என்
அவன்ேமல் ேகாபமாக இ ந்த . உண்ைமயாகேவ
ெசால் ய ப் னானா இவனாக வந் ெசால்
ேநாட்டம் பார்க் றானா. இப் ப மா ஒ த்தன்
ேப வான்? அவன் ரிப் ம் ெதாைட காட் நின்ற
ேதாரைண ம் நிைனக்க நிைனக்க எரிச்சலாக இ ந்த .
மேரசன் இல் ைல என்ற ம் ஆளா க் இப் ப வந்
பய த் றார்கேள.
கட் ல் ண் ப த்தாள் . க்க ம் வர ல் ைல.
ஓைலைய ெவக்ைக அ த்த . மனம் நிைல ல்
இல் ைல. அப் ப ேய ரண் ெகாண் ந்தவ க்
ெவள் ளயன் ெசான்ன உண்ைமயாக இ ந்தால் என்ன
ெசய் வ என் பயம் வந்த . மேரச க் ச் னிமாப்
பார்க்கப் க் ம் . அந்த எண்ணத் ல் அவன் வந்
இவள் தயாராகாமல் இ ந்தால் ேகா த் க்ெகாள் ளலாம் .
இப் ேபா இ க் ற நிைல ல் அவ ம்
ேகா த் க்ெகாண்டால் அவ் வள தான். இன்ைறக்
நடந்தைத எல் லாம் அவனிடம் ெசால் லலாமா டாதா
என் ர்மானிக்க ய ல் ைல. இந்த ெவள் ைளப்
பன் ையப் பற் ச் ெசான்னால் மேரசன்
ேகாபம் ெகாண் அைதத் ரத் ய க்கப் ேபாய் க்
க பட் க்ெகாள் ளக் ம் . ெகாஞ் சநாள் ேபாகட் ம் .
எப் ப ப் ேபா ற என் பார்த் ச் ெசால் லலாம் . பன்
எப் ப ம் னம் இந்தப் பக்கம் தைல காட் ம் .
சமாளிக்க ேவண் ம் .
அவன் ேபச் ம் இளிப் ம் நாற் றம் . த் ப் ேபான
ேதா க் ள் இ ந் அ க் ம் ச்சம் அ . யா மற் ற
பகல் ேவைள ல் அவன் வந்தால் என்ன ெசய் வ ?
ெகாட்டாய் க் ள் டப் வான். ைசக் ைள நி த்
எந்தப் பக்க ம் அைசய டாமல் ெசய் தைதப் ேபால
என்ன ேவண் மானா ம் ெசய் வான். கத் க்
 ப் ட்டால் வ வதற் ப் பக்கத் ல் யா ம் இல் ைல.
அவன் தான் கண் க் த் ெதரி ற . அங் ேக
எட் ற மா ரி ரைல உயர்த்த மா? அ கஷ்டம் .
இங் ேக எல் லா ம் சத்தம் ேபாட் த்தான் ேப றார்கள் .
ரத் ல் இ க் ம் ஒ வைரக் ப் ட எ ப் ம் ரல்
உச்சம் . இன்ைறக் க் காைல ல் ஒ த் ‘பயா பேயா . . .’
என் யாைரேயா ப் ட் க்ெகாண்ேட ேபானாள் .
அவள் ரல் இரண் ன் ைமல் க க் க்
ேகட் க் ம் . எந்தப் ைபய ம் ப ல் ெசான்ன மா ரி
ெதரிய ல் ைல.
அப் ப க் ரல் எ க்க அவளால் யா . அவள் ரல்
ச்ெசன் இ க் ம் . ‘தங் கச் க் ’ என்பான்
அண்ணன். ன்ன வய ல் அவள் ேப வைதக் ண்டல்
ெசய் யக் ‘ ச் ச்’ என் கத் ச் ரிப் பான். அதனால்
அவள் அ யாமேலேய ெமல் லப் ேபசத் ெதாடங் னாள் .
அ ேவ வழக்கமா க் கா க் ள் ேப வதா ற் .
எப் ேபாதாவ ேகாபம் வந் ரெல த்தால்
வரிைச ட் க்காரர்கள் எல் லாம் ஆச்சர்யப் பட்
‘சேராஜாவா இ ’ என் ேகட்பார்கள் . அவ க்
ெவட்கமா ம் . ‘ஆ த்தான் வளந் க் . ெகார
இன்னம் தான்’ என்பான் அண்ணன். இந்தக் ரைல
ைவத் க்ெகாண் என்ன ெசய் வ ? எப் ப இவைன
எல் லாம் சமாளிப் ப ?
ேயா த்தப எ ந் தயாரானாள் . ெபா ேமற் ேக
சாயச்சாய அவ க் ப் ப் ெபண்ணின் ெம
வந்த . தைல அ ந்தப் ன்னினாள் . ச்ேசைல
ஒன்ைறக் கட் க்ெகாண்டாள் . ைக னி ல் னா
பார்டர் ைவத்த ர க்ைக. காய் க்காரப் பாட் ெகா த்த
ைவ ைவத் க்ெகாண்டாள் . இன் ம் ெகாஞ் சம்
ந்தால் நன்றாக இ க் ம் என் ேதான் ய .
ேலசாகப் ப டர் ேபாட் கத்ைதத்
த்தமாக் க்ெகாண் ெவளிேய வந் மரத்த ல்
உட்கார்ந்தாள் . அவள் பார்ைவ மேரசன் வ ம்
தடத்ைதேய பார்த் க்ெகாண் ந்த .
 மா யாரின் ‘ேஹாேஹா’ என் ம் சத்தம் ேகட்கத்
ம் னாள் . ஆ கள் ஓ வந் தா ல் தண்ணீர ்
த்தன. மா யாரின் கத்ைதப் பார்க்கத் ைதரியம்
இல் லாதவளாய் ம ப ம் க்ெகாண்டாள் . அவைளப்
பார்த் ‘ஐையேயா’ என் ரெல த்தாள் மா யார்.
இந்தக் ழத் க் இேத ேவைலதான், வாையத்
றந்தால் ‘ஐேயா’தான்.
பயத்ேதா எ ந் நின்ற சேராஜா ன் பக்கம் ைக
நீ ட் ‘ஒத்ைதக் ஒ த்தன் எங் ெகாலத் க் த் தலச்சன்
எம் ைபயன். அவன் ெபாழப் பக் ேதாண் ப்
ெபாதச் ட் அ ேமல ளதளன் வளந் நிக்கற
எ க்கலஞ் . . . ெச யப் பாக்கப் பாக்க எனக் மனம்
ெபா க்க ேய. ேவேராட ங் க எ ய மா . . .
எஞ் சா ’ என் ஒப் பாரிக் ரல் எ த்தாள் .
‘ெபா சாயற ேநரத் ல ஆட்டப் ச் க் கட் வா,
மாட்டப் ச் க் கட் வா, ரச க் த் தண்ணிக் த் ப்
ேபா வா, ேசாத் க் ஒல ெவப் பா. அவ யானச் .
இ ெபா ேதாட ேநரத் ல ச் ங் காரிச் க் ட்
நிக் ேத. கரட் த் ெத ல பராரிவதான் இப்
நிப் பா வ. அந்தக் ட்டத் ல ந் ஒன்னப் ச்சாந்
ெவச் ட்டாேன. இவ க் ச் ேசாத் ல ம ந்தக் கலந்
த் ட்டாளா. இந்த ம ந்த எந்த ைவத் யங் ட்டப்
ேபா எ ப் பன் நா . எத்தன கா ெசல பண் வன்.
எம் ைபயன் எனக் க் ெகைடப் பானா. இல் ல, இந்த
எச்சக்கலேயாடதான் இ ப் பானா . . .’
சேராஜா க் த் தன் அலங் காரத் ன் ேமல் ெவ ப்
வந்த . எல் லாவற் ைற ம் கைலத் எ ய நிைனத்தாள் .
ஆைச ஒ க ஒ க ஒ வ சமாகப் ேப க் ட்
வ ம் ன் இப் ப ெயல் லாம் இ க் ம் என் மேரசன்
ெசால் க்கலாம் . சேராஜா ம் இன் ம் ெகாஞ் சம்
ண் க் ேகட் க்கலாம் . அவன் ேபச் ம் ரிய ம்
ேவ எைத ம் நிைனக்க ைவக்க ல் ைல. அவைன
மட் ேம பார்த் ப் பழ எல் லாவற் ைற ம்
ெசய் க்கக் டா . ஆனால் இப் ப எல் லாம்
ேயா க் ம் ப அப் ேபாைதய நிைல இல் ைல.
௦௦௦
 5

எந்தப் ெபண்ைண ம் அவள் அ யாமல்

பார்த்த ல் ைல மேரசன். சேராஜாைவ அப் ப ப்
பார்க்காமல் அவனால் இ க்க ய ல் ைல. ங் க
மரத்த ல் ப த் த் ங் ய ேநரம் ைற . ம் மாேவ
அங் ேக ேபாய் ப் ேபாய் ப் ப த் க் ெகாண்டான்.
வரிைச ட் க்காரர்கள் லர் அந்தப் பக்கமாகப்
ேபா ம் ேபா ‘இந்தப் ைபயன் எந்ேநர ம் ங் க் ேன
றான்’ என் ெசான்னார்கள் . யாராவ வ ம் ேபா
ஆழ் ந் ங் வ ேபாலக் கண்கைள இ க
க்ெகாள் வான். அைர றந் ம் அவள் ட் ப்
பக்கம் ம் ப் ப த் ம் அவன் பார்ப்பைத அவ ம்
உணர்ந் ந்தாள் .
அவள் வ வ ம் ேபாவ ம் ம் வ ம் என
ஒவ் ெவா அைச ம் அவ ள் பளீரப ் ளீெரன்
அைறந்த . வ ையச் கமாக உணர்ந்தான். அவள்
இல் லாத ேநரங் களில் டக் கண்கைள க்ெகாண்டால்
பளிச்ெசனத் ேதான் மைற ம் உ வேம கண் க் ள்
நின்ற . ன்பக்கம் டந்த சைடைய ஒ ைற
அனாயாசமாகத் க் ல் ேபாட்டாள் . மாட் ன்
ல் பட்ெட ந்த சாட்ைடெயன அ அவைன
ற் . அன்ைறக்ெகல் லாம் அவ க் ள் அந்தக்
காட் ேய ஓ ய . இப் ப த் னம் ஒன் ரதானமா
அவ க் ள் ழ ம் . சாட்ைடச் சைடயால் தன் க த்ைத
இ க் க்ெகாண் ெசத் ப் ேபாய் டலாமா
என் டத் ேதான் க் ற . அவள் அ யாமல்
ன்னாேலேய ஓ க்ெகாண் ந்தான். எத்தைன
கட் ப் ப த் ம் ஓ வைதத் த ர்க்கேவ
ய ல் ைல.
அவன் பார்க்காதேபா அவ ம் பார்த்தாள் . அப் ப ம்
அண்ண ம் ேவைல ெசய் ம் கம் ெபனிக் அவள்
ேபானால் வ ந் ேபச ஆட்கள் நிைறயப் ேபர்
வ வார்கள் . அவர்களின் கங் கள் எல் லாம் ஒேர மா ரி
அவ க் ள் ப ந் ந்தன. ஒேர ஆண் கம் . யா க் ம்
ேவ பா ல் ைல. அவளால் ஒ வைர ம் நிைன ல்
இ த் க்ெகாள் ள ந்தேத ல் ைல. மேரசன்
ேவறாகத் ெதரிந்தான். அவன் பார்ைவ ல் ெகாட் ச்
த ய ரியம் ழ் க த்த . அதற் ள் ஆனந்தமாகத்
ரியலாம் என் ேதான் ய . எப் ேபாதாவ பார்ைவ
ேநர்ப்ப ம் ேபா அவன் கம் ெகாள் ம் ெவட்கத்ைத
இ வைர ஒ வரிட ம் கண்ட ல் ைல. சாம் பல் த்த
ெந ப் க் கங் ஒேர ஊத ல் ெஜா ப் ப ேபா ந்த .
அவன் பார்த் க்ெகாண்ேட இ க்க ேவண் ம் என்
க த தமாகத் தன்ைன ஆக் க்ெகாண்டாள் .
எப் ேபாதாவ கட் வதற் என் ெபட் ல்
ைவத் க் ம் த் ணிகைள எல் லாம் ெவளிேய
எ த்தாள் . பாவாைட தாவணிகேள அவளிடம்
இ ந்தவற் ல் அ கம் . அ ச த் ப் ேபாய் இ ந்த
ஒன் ரண் ேசைலகைளக் கட் னாள் . இனிேமல் ணி
எ த்தால் ேசைலதான். ேசைல கட் ப் ேபா ம் நாளில்
அப் பன் ‘ெபாண் வய க் வந் ட்டா’ என்
நிைனத் க் ெகாள் வார். அண்ணன் ‘வரன் பாத் டலாமா’
என்பான். அப் ேபா அவ க் க் மேரசன் கேம
நிைன லா ம் . ன்ைபப் ேபா ல் லாமல் அ க்க
ெவளிேய நடமா னாள் . அவன் எங் காவ ேபா ந்தால்
அந்த இடேம ச ப் பானதாக மா ப் ேபா ற் .
ப் ேபாலத் தன் ள் அவன் பர க் ெகாண் க் றான்
என உணர அ க நாட்கள் ஆக ல் ைல. ஆனால்
வார்த்ைதேய ேபச ல் ைல.
ைர ல் அவள் ெசயல் கள் அவ க் ம் அவன்
ெசயல் கள் அவ க் ம் அத் ப ஆ ட்டன. அவள்
ட் க் ம் ேபா அவ ம் இ ந்தான். ேபா ையத்
க் க்ெகாண் அவள் ெவளிேய ேபான ஐந்தாவ
நி டம் அவ ம் ைசக் ைள எ த்தான். ல சமயம்
அவள் ன்னால் ேபாய் ப் பார்க்கலாமா என்
ேதான் யைதச் ரமப் பட் க் கட் ப் ப த் னான்.
அவள் வ வதற் ள் கைடக க் ப் ேபாய் ச் ேசாடாப்
ேபாட் ட் த் ம் னான். அவன் வ ம் ேபா அவள்
இ க்க ேவண் ம் . இல் லா ட்டால் மனம் வ ந்
ேபா ம் . அவ க் ன்னால் அவள் வந் ந்தால் ‘வந்
ெராம் ப ேநரமா க் ேமா’ என் எண்ணிக்
ைமவான். மத் யானத் ற் ேமல் அவள் எங் ம்
ெசல் வ ல் ைல. அவ க் ேவைல க் ம் . ேவண்டா
ெவ ப் பாகத்தான் ேபாவான். ேநரம் இ வ க் ம்
அத் ப . ேப க்ெகாள் ளாமேல ேநரக்கணக்
ைவத் க்ெகாண் கண்ணில் பட்டார்கள் .
அவ க் அம் மா இல் ைல. என்னவானாள் என்
ெதரியா . நன்றாகப் பழ ய ன்னர் அவைளக்
ேகட்டேபா ‘ெசத் ட்டா’ என்றாள் . ‘எப் ப ?’ என்றான்.
‘எப் ேயா எ க் த் ெதரியா ’ என்
ெசால் ட்டாள் . த் க் ேகட்பாேனா என்
பயந்த ேபா ல் ைல. அம் மாைவப் பற் ப் ேப வ ல்
அவ க் ப் பம் இல் ைல என்ப ெதரிந்த ம் அந்தப்
ேபச்ைச எ ப் பைதேய நி த் ட்டான் அவன். அ
அவ க் ப் த் ந்த . கேம நிைன ல் இல் லாத
அம் மாைவப் பற் அவள் என்ன ெசால் ல ம் .
அப் பனிடம் எப் ேபாதாவ ேகட்டால் ‘ெசத் ட்டாம் மா’
என்பார். எப் ப , எப் ேபா என எந்த வர ம் ெசால் ல
மாட்டார்.
அவ க் அப் ப ம் அண்ண ம் இ ந்தார்கள் .
ஆனால் அவர்கள் கங் கைளத் ெதளிவாகக் மேரசன்
பார்த்த ல் ைல. இ வ ம் ேதால் கம் ெபனி ஒன் ல்
ேவைல ெசய் தார்கள் . காைல ல் ளம் னால்
இ ட் ய றேக வ வார்கள் . அவர்கள் ளம் ம் ேபா
தட டெவன வ ம் சத்தங் கைள மட் ேம ேகட்பான்.
அந்தச் சமயத் ல் ெவளிேய வரேவமாட்டான்.
அவர்க க் கம் காட்டப் பயந் ந்தான். தன்ைன
அவர்கள் பார்க்காமல் இ க்க ேவண் ம் என்
ரயாைசப் பட்டான். அதனால் அவர்கைள ம் அவன்
பார்க்க ல் ைல. ஞா ற் க் ழைம மட் ம் ைற.
மரத்த ல் கட் ைலப் ேபாட் கம் ப் ணம்
ேபாலத் ங் வான் அவள் அண்ணன். அன்ைறக் ம்
அவள் அப் பன் எங் ேக ேபாவார் என் ெதரியா .
இர ல் ேப ம் ேபா அவர்களின் ரல் கள் மட் ம்
ேகட் ம் . ரல் கைளக் ெகாண் உ வங் கைள மன ல்
வைரந் பார்த் க் றான். ஒன் ம் பட ல் ைல.
சேராஜா ன் கம் மட் ேம அவ க் ள் வந் நின்ற .
ேவ வ ல் லாமல் அவள் கத் ற் ஆண்
தன்ைமையக் ெகா த் க் ெகாஞ் சம் வயதான கம்
அப் பன் என் ம் இளைமயான கம் அண்ணன் என் ம்
ெசய் தான். ஆண் உ ல் அவைளக் கற் பைன
ெசய் வ அவ் வள எளிதாக இல் ைல. ஆனால் எல் லாேம
சேராஜா மா ரிதான் இ க் ம் , இ க்க ேவண் ம் என்
ம் னான். இைத சேராஜா டம் ஒ ைற
ெசான்னேபா அவள் கண்ணில் நீ ர் ெப கச் ரித்தாள் .
‘இல் ேல ெரண் ேப ம் ேவற ேவற மா ரி ெதரிவாங் க’
என் ெசால் ப் ேபாட்ேடாைவக் ெகாண் வந்
காட் னாள் . பைழய ேபாட்ேடாக்கள் . அப் பன்
இைளஞராக ம் அண்ணன் ன்னப் ைபயனாக ம்
இ ந்தேபா எ த்தைவ. அைவ அவ க் இன் ம்
ழப் பத்ைதேய ெகா த்தன. சேராஜா கத் ற்
வ வம் ெகா த்தா ம் அ ஒ நாளில் மா ப் ேபா ம் .
அவைளப் ெபண்ணாகக் காண்பேத த் ந்த .
என்றா ம் அவள் அப் பைன ம் அண்ணைன ம்
நிைன ல் ெகாள் ள சேராஜா க் அன்றாடம் ஆண்
ேவசம் ேபாட் ப் ேபாட் ப் பார்த்தான். கைலத் க்
கைலத் த தமாக சேராஜா க் ஒப் பைன ெசய் வ
கமாக இ ந்த . அவள் கத் ல் எத்தைனேயா ைற
அவன் ைக பட்ட . அவள் ஏ ம் ெசால் ல ல் ைல.
ஒப் பைனக் த் த ந்த மா ரி கத்ைதக் காட் னாள் .
காைல ல் ஒன்ப மணிவைரக் ம் சேராஜா
ட் ந் இலங் ைக வாெனா
ஒ த் க்ெகாண் க் ம் . அவள் சைமயல்
ேவைலகைளச் ெசய் ெகாண்ேட ேகட்பாள் . பக்கத் ல்
இ ப் பவர்கேளா ேப ம் ேபா ம் பாட் க்
ேகட் க்ெகாண்ேட இ க்க ேவண் ம் அவ க் . உத
 த் ப் பாட் க்ேகற் ப ேலசாகச் ழ் க்ைக அ ப் பாள் .
பாட் ன் இைசேயா கலந் வ வ ேபாலேவ
ேதான் ம் . மேரசேன ெராம் ப நாள் க த் த்தான் இந்த
ரக யத்ைதக் கண் த்தான்.
ேசாடாக்கைட ேவைலகைளச் ெசய் ெகாண்ேட
மேரச ம் பாட் க் ேகட்பான். பாட்ைட ஒ க் ட்
அவள் ழ் க்ைக ஒ மட் ம் கா ல் வந் ம் .
றங் க் ேகட்பான். ஒவ் ெவா பாட ம் அவள
ழ் க்ைகயாகேவ மன ல் ப ந்த . இப் ேபா ெதாடக்க
இைசைய ைவத்ேத என்ன பாடல் என்பைதக்
கண் க் ம் றைனப் ெபற் றான். அ அவள்
ழ் க்ைக ந் ைடத்த . அவள் ழ் க்ைக ல்
இந்தப் பாடல் எப் ப இ க் ம் என நிைனத் க்
கண்ைண க்ெகாண்டால் ழ் க்ைக பா ம் . அப் ப
ல த் க் ம் கத் ற் ள் ழ் னான். அ த்த ைற
ஊ க் ப் ேபானேபா ரான் ஸ்டர் ஒன்ைற
வாங் க்ெகாண் ேபானான். சேராஜாைவேய ட
அைழத் ப் ேபாவ ேபாலத் ேதான் ற் . ேப ந் ல் ஏ
ஊர் வந் ேச ம் வைர அவைள ம ைய ட்
நகர்த்த ல் ைல. அவ் வப் ேபா ெநஞ் ல்
ேசர்த் க்ெகாண் ங் னான். ஊரில் ச்
வாெனா ெதளிவாக ம் ேகாைவ வாெனா
ஓரள க் ம் எ த்தன.
அம் மா க் ப் ெப ைம பட ல் ைல. பாைற ல்
சத்தமாக ைவத் க் ேகட் க்ெகாண் ந்தாள் .
வ பவர்கள் எல் லாம் ‘ ரா க் என்னப் பா ேல ேயா
ெபாட் ல பாட் க் ேகட் க் ட் ப் பாைற ல
மல் லாந் ப த் க்கறா. ைபயனப் ெபத்தா ம்
இப் யல் ெலா ெபக்ேகா ம் . தாய் க் ன்
வாங் யாந் த் க்கறான் பா ’ என்றார்கள் .
‘பத்தரமா ெவச் க்கம் மா’ என் ைற
ெசால் ப் பான். ‘ைபய க் இப் பத்தான் த்
வந் க் . ெபா ேமல கவனம் பா ’ என்
நிைனத் க்ெகாண்டாள் . அவன் ளம் ம் ேபா
ேர ேயாைவ எ த் த் தட க் ெகா த்தான். ‘என்னடா
இ ெபாண்டாட் யக் ெகாஞ் சறாப் பல’ என்றாள் தாங் க
யாமல் அம் மா. அவன் ெவட்கச் ரிப் ேபா ம் ப்
பார்க்காமல் ளம் னான். ‘கண் நீ ேபா ேல ேயாப்
ெபாட் யேவ ெநனச் க் ட் க்காத. பத்தரமாப்
பாத் க்கறன் ேபா. ஆேடாட் க் ட் ப் ேபானா ம்
ைக லேய ெகாண்டாயர்றன்’ என் கத் ச் ெசான்னாள் .
ைபய க் ேர ேயா இல் லாமல் ஏங் ப் ேபாவாேனா
என் ம் ேதான் ற் . ‘நீ ேய ெகாண் க் ட் ப் ேபா க்
ேக கண் . எனக்ெகன்னத் க் இ ’ என்றாள் . அவன்
நடந்த ப ேய ‘அங் க பாக்கற ேர ேயாேவ இ க் ம் மா.
நீ ெவச் க் ேக ’ என் ெசான்னப ேய நடந்தான்.
தன் ழைம இர எட் மணிக் நாடகம்
ேபா வார்கள் . அைதக் ேகட்க பக்கத் க் கா களில்
இ ந்ெதல் லாம் ஆட்கள் வ வார்கள் . பாைற
நிைறந் க் ம் . ெவ ேநரம் ேப க்ெகாண் ந்
ட் ப் ேபாவார்கள் . சம் பாக் ழ வந் ந் ஒ ைற
நாடகம் ேகட்டார். ‘இத் னி ண் ெபாட் க் ள் ள
இ ந் க் ட் மனசன் ேபசறாேன. கைத ல
வர்றாப் பல ண் ெவர ச் ேசா மனசனா
இ ப் பாேனா’ என் அ ச த் அைத எ த் த்
ப் த் ப் ப் பார்த்தார். எல் லா ம் ரித்தார்கள் .
‘அட ஆயா ஆயா . . . நீ உம் ரசனக் கத் க் ப் ட்டா
எப் ப நா ஊ க் க் ேகக் ?’ என்றான்
ெவள் ைளயன். ழ உடேன ‘அதக் காத் க்
ெகாண் க் ட் ப் ேபா டா’ என்றார். ‘அேத
மா ரிதான் இ ம் . எத்தைனேயா ேப த் க் ெகாரலக்
காத் க் ெகாண் ேபாய் க் ட்ேட இ க் . அதத்தான்
இந்த ேர ேயா ெபாட் இ த் உ பாத் க்க’
என்றான் அவன். ேர ேயாவால் ஆட்கள் வரப் ேபாக
இ ந்த மேரசன் ட இல் லாத ைறையப்
ேபாக் ய .
சேராஜா க் நாடகங் கள் ப் ப ல் ைல. எந்ேநர ம்
பாட் த்தான். எந்த நிைலயத் ல் எப் ேபா பாட் வ ம்
என்ப அவ க் அத் ப . அைதக் ேகட் க்ேகட் க்
மேரச க் ம் ெதளிவா இ ந்த . ஒன்ப மணிக் ச்
சாப் பாட் ப் ைபையத் க் க்ெகாண் அவள்
ெவளிேய வாள் . வரிைச களில் இ ந் அவேளா
இன் ம் இரண் ன் ெபண்க ம் ேபாவார்கள் .
அப் ப க் ம் அண்ண க் ம் சாப் பா ெகா த் ட்
வர ெவ ேநரமா ம் . பன்னிரண் நாற் ப ெசய்
ந் ெசன்ைன வாெனா ல் இரண் பாட் ப்
ேபா வார்கள் . எப் ப ம் அைதக் ேகட்க வந் வாள் .
அவள் வ ம் வைர மேரச க் இ ப் க் ெகாள் ளா .
பாட் ச் சத்தம் ேகட் க்ெகாண்ேட இ ந்தால் சேராஜா
பக்கத் ேலேய இ க் றாள் என் ேதான் ம் .
இரண் மாதங் க க் ள் ேசாடாக்கைட ேவைலகள்
ெப மள மேரச க் க் ைக வந் ந்தன. அவன்
ஒ வனாகேவ எல் லாவற் ைற ம் தயாரித் ச் ைசக் ளில்
ெகாண் ேபாய் அவ க்ெகன ஒ க்கப் பட்ட
கைடக க் நிேயாகம் ெசய் ட் வந்தான். அவன்
ேவைலகைள எல் லாம் சேராஜா ன் ேநரத் ற் ஏற் ப
மாற் க்ெகாண்டான். இப் ப ேய நான்ைகந் மாதங் கள்
ஓ ன. சேராஜா க் ம் அவன்ேமல் ஈர்ப்
ஏற் பட் ந்த .
காைல ல் ஏ மணிவாக் ல் ேம டம் ல் ஒற் ைறத்
ண்ைட மட் ம் ேபாட் க்ெகாண் ேவப் பங் ச் யால்
அைர மணிேநரம் பல் லக் வான். அவள் பார்ைவ
ெவளிேய ேபா ம் ேபாெதல் லாம் பலைக ேபான்ற க த்த
ல் பட் த் ம் ம் . ேவப் பங் ச் ல் அவன்
பல் லக் வ வரிைச ட் க்காரர்க க் எல் லாம்
ரிப் க் ரிய ஷயம் . ‘பா ைக ல ெசால் ரஷ
வாங் பா’ என் ண்டல் ெசய் வார்கள் . அவன்
ரிப் பாேன த ர ப ல் ெசால் வ ல் ைல.
அங் ப் ேபாரிடம் அளவாகேவ ேபச்
ைவத் க்ெகாள் வான். அனாவ யமாக ெவளிேய
வரமாட்டான். அவைளப் பார்ப்ப ட ன்றாம் ேபர்
எளிதாகக் கண் க்க யாத வைக ல் ட்பமாக
இ க் ம் . ஏதாவ அவனாகேவ ேப வான் என் க ம்
எ ர்பார்த்தாள் . அவள் எ ர்ப்பட்டாேல பதற் றத்ேதா
 ல ைரந் நடந் வான். அவளாகப் ேபாய் ப்
ேபச ம் ைதரிய ல் ைல.
அன்ைறக் மத் யான ேநரம் . பாைலச் டாக்க
ேவண் ந்த . இல் லா ட்டால் ெகட் ப் ேபாய் ம் .
ஸ்டவ் ைவப் பற் ற ைவக்கத் ப் ெபட் ைய எ த்தாள் .
ெவற் ப் ெபட் . அந்ேநரம் கைடக் ப் ேபாகச் ச ப் .
ெவளிேய யா ம் இ க் றார்களா என் பார்த்தாள் .
ஒ வைர ம் காேணாம் . அவ் வப் ேபா எ ந்
த் ட் த் ங் ம் வாட் ேமன் தாத்தா ம் இல் ைல.
அவர் இ ந்தால் கட் ல் தைலமாட் ேலேய ப் ெபட்
ைவத் ப் பார். அவர் ங் க் ெகாண் ந்தா ம்
ேகட்காமேல எ த் க்ெகாள் ளலாம் . ல களின்
கத கள் சாத்தப் பட் ந்தன. ல களில்
ஒ க்களித்த கத கள் ெதரிந்தன. இந்ேநரத் ல்
ங் வார்கள் .
மேரசனின் கைட ந் ேசாடாச் சத்தம் ேகட் க்
ெகாண் ந்த . ைனச் ற் ம் க் க் என் ம்
சத்த ம் ற ண்டைடக் ம் ேபா ச் என் ம்
சத்த ம் ேகட்டன. அவற் ைறேய ெகாஞ் சேநரம்
ேகட் க்ெகாண் ந் ட் மன ல் ைதரியத்ேதா
கத க் ேநராகப் ேபாய் நின்றாள் . அவள் நிற் பைத
அவன் கவனிக்க ல் ைல. ‘த்தா’ என் ப் டலாமா.
அ சரியா க் மா. அவன் ம் வதாகேவ
ெதரிய ல் ைல. அத்தைன கவனத்ேதா ேவைலக் ள்
இ ந்தான். ேலசாகக் கைனத்தாள் . அ
உள் க் ள் ேளேய ைதந் ேபா ற் .
ெச க்ெகாண் ேவகமாகக் கைனத்தாள் . ல்
யாேரா தட் ய ேபாலத் க்ெகன் ம் னான்.
ெவளிேய ெவ ல் . உள் ேள நிழ ட் . த ல் ஒன் ம்
ெதரிய ல் ைல. கண் பழ அவைள ேநேர பார்த்த ம்
சட்ெடனத் ப் க்ெகாண்டான். இங் ேக எதற் வந்
நிற் றாள் என் பத ப் ேபானான். தான் பார்ப்பைதக்
கண் த் ப் பாேளா. அைதப் பற் க் ேகட் ச்
சண்ைட ேபாடத்தான் வந் க் றாேளா.
 அவைன எப் ப அைழப் ப என் அவ க் த்
தயக்கமா ந்த . அவள் ேபாகாமல் நிற் றாள்
என் ம் உணர் ேதான் ய ற ண் ம் ம் க்
கத ப் பக்கம் வந்தான். நாக் வறண்
ஒட் க்ெகாண்ட . கத் ல் ேவர்ைவ ெப ச்
ெசாட் ய . அவள் ‘வத் ச் ப் ப ேவா ம் ’ என்றாள் .
அவ க் ப் ரிய ல் ைல. அவள் ேகட்பைத உடேன
ெகா த் ட ேவண் ம் என் பரபரத்தான். ஆனால்
என்ன ேகட் றாள் ? சரியாகக் கா ேகட்க ல் ைலேயா
என் சத்தமாக ‘வத் ச் ப் ப ’ என் ெசான்னாள் .
அப் ேபா ம் அவ க் ப் ரிய ல் ைல. இந்த ஊரில்
ற் ம் கலர் எைதயாவ ேகட் றாேளா. கரட் ரில்
அப் ப ச் ல கம் ெபனிக் கலர்கள் உண் . அ மா ரி
இங் ம் இ க் ம் . அைதத்தான் ேகட் றாேளா.
ைளயா றாேனா என் அவள் நிைனத்தாள் . அவன்
கத்ைதப் பார்த்தால் அப் ப த் ெதரிய ல் ைல.
ரமாக ேயா த் அ என்னெவன் கண் க்க
ைனந்தான்.
சட்ெடன அவள் ட் க் ள் ேபாய் த் ப் ெபட் ைய
எ த் வந் காட் னாள் . அவைன அ யாமல் ரிப்
வந் ட்ட . ‘ெந ப் க் ச் யா?’ என்றவன் உள் ேள
ேபாய் த் ப் ெபட் ைய எ த் வந் நீ ட் னான்.
வாங் க்ெகாண் ஒேர ஓட்டமாக உள் ேள
ேபாய் ட்டாள் . தான் ேகட்ட தவேறா என்
ேதான் ய . அவன் என்ன ெசான்னான்? க் ச்
என்றானா? இல் ைல, ெந ப் க் ச் என்றான்.
அ வைரக் ம் அவன் ேபச்ைச அவ் வளவாகக்
ேகட்ட ல் ைல. ெபரியசா வ ம் ேபா அவேனா
ேப க்ெகாண் ப் பான். ேபச் ெதளிவாகக் ேகட்கா .
ரல் கள் மட் ம் வ ம் . அவற் ைற ம் ேவ ப த் இ
மேரசன் ரல் என் அைடயாளம் காண
ந்த ல் ைல.
ங் க மரத்த ல் ப த் க் ம் ேபா கட் ைல
உர ம் நாைய ரட்ட ‘ச் டாய் ’ என்பான். மரத் ல் வந்
உட்கா ம் காக்காையத் ‘ ய் ’ என் ரத் வான்.
யாராவ ஏதாவ ேகட்டால் ‘ம் ’ என்ேறா ‘ம் ம் ’ என்ேறா
ெசால் வான். அப் ேபாெதல் லாம் அவன் ரைல
அ மானித் க் றாள் . ெகட் க் ரல் .
‘ெந ப் க் ச் யா?’ என் அவன் தன் தல் அவளிடம்
வார்த்ைத ேப யேபா ெகட் க் ர ல் ெகாஞ் சம்
இளக்கம் இ ப் ப ேபாலத் ேதான் ய .
ெகட் க் ர க் ள் இந்தக் ச் க் ரல்
கைரந் ேபா மா. ட் க் ெவளிேய வரேவ
அவ க் க் ச்சமாக இ ந்த . எப் ப அவைனப்
பார்ப்ப ?
சாயங் காலம் நா மணி இ க் ம் . ஒ க்களித் ந்த
கத க் ெவளிேய ‘ஏங் க ஏங் க’ என் ம் அைழப் க் ரல் .
அவன் ரைல இப் ேபா அைடயாளம் கண் க்க
ந்த . ெமல் லக் கதைவத் றந்தாள் . அவைன
ேநராகப் பார்க்கச் சங் கடப் பட் த் தைல
னிந் ந்தாள் . அவன் இப் ேபா ேநராகப் பார்த்
‘வத் ச் ப் ப ’ என்றான். அவளால் ரிப் ைப அடக்க
ய ல் ைல. கதைவச் சாத் க்ெகாண் அப் ப ச்
ரித்தாள் . இ வைரக் ம் அ ேபாலச்
ரித்தேத ல் ைல.
மேரசனிடம் ேப ய அன்ைறக் ஏற் பட்ட
சந்ேதாசத் ற் நிகராக எ ம் இல் ைல என் மன ல்
த் ைவத் ந்தாள் . அவைளச் ரிக்க ைவக்க
ேவண் ம் என்றால் கத்ைதப் பாவம் ேபால
ைவத் க்ெகாண் ‘வத் ச் ப் ப ’ என்பான். அவ க்
உடேன ரிப் வந் ம் . அவேனா இ ந்தால் அந்தச்
சந்ேதாசம் என்ைறக் ம் நிைலக் ம் என்ேற அந்தக்
கணத் ல் ேதான் ய .
௦௦௦
 6

ைவரி ரிக் ள் ைசக் ள் ைழந்த ேபா

சேராஜா க் க் ெகாஞ் சம் ெதம் பாக இ ந்த . மேரசன்
ட்ைடப் ேபாலத் தன்னந் தனியாக அல் லாமல் ஊ க் ள்
கள் நிைறந் ந்தன. ைர கள் .
ழ் ப்ப அகண் ேமல் ப க் ேகா ரம்
ேபான்ற வ ல் இ ந்த அவ் கைள ஆச்சர்யமாகப்
பார்த்தாள் . ல ல் ைல க ம் ெதரிந்தன. அவற் ல்
ெம . ைகஓ ேபாட்ட கள் உள் ளடங் த்
ெதன்பட்டன. ேகா ர கைள அண்ணாந் பார்த்தப
ெசல் வ சந்ேதாசமாக இ ந்த . ஆட்கள் ஒன் ரண்
ேபர் கண்ணில் பட்டனர். வயதானவர்கள் .
ெபண்கைளக் டக் காேணாம் . மேரசனின்
அம் மாைவப் ேபாலேவ எல் லாப் ெபண்க ம் காட்
ேவைலகைள எ த் ச் ெசய் பவர்கள் என்பைத சேராஜா
க் ரேம அ ந் ெகாண்டாள் . அங் கங் ேக ழ கள் ஒ
ெவள் ளாட்ைடேயா மாட் க் கன்ைறேயா ைக ல்
த் க்ெகாண் நிற் பைதக் கண்டாள் . ேசாறாக்
ைவத் க்ெகாண் ட்ேடா இ க் ற ஊர் இல் ைல
இ .
ன்ன வய ல் இப் ப ஒ ராமத் க் ள் இ ந்ததாக
அப் பன் ெசால் வார். அவ க் த் ளி ம் நிைன ல் ைல.
‘உ க் அ ல் லாம் ெதரியாத றேத ெநல் ல . உ ’
என் ெசால் வார். ஊைரப் பற் ப் ேபச் வந்தால் ‘நாம
இ க்கற எடந்தான் நம் . ெசரியா’ என்பார்.
அண்ண க் க் ராமம் ெகாஞ் சம் நிைன க் ம்
ேபால. அவனிடம் ஆர்வத்ேதா அவள் ேகட்ட
சமயங் களில் அவன் ெசால் வான். ‘இந்த ஊ ல எந்தத்
ெத ன்னா ம் ைகய க் நீ நடந் ேபாற.
அங் கல் லாம் ஆவா . அப் யாப் பட்ட ஊ நமக்
இன்னாத் க் ?’ என் ெசால் அடக் வான்.
அவ க் ம் அந்த ஊைரப் பார்க்க ேவண் ம் என் ம்
ஆைசெயல் லாம் ஒன் ல் ைல.
 வரிைச களில் ஒவ் ெவா வ ம் தங் க ைடய
ஊைரப் பற் ப் ேப வார்கள் . ஊரில் ேசஷம் என்
ளம் ப் ேபாய் மாதம் , பத் நாள் என் இ ந்
வ வார்கள் . அப் ேபாெதல் லாம் சேராஜாைவப் பார்த்
‘ஊ க் ப் ேபாலயா’ என் சாரிப் பார்கள் . அவ க் ப்
ப ல் ெசால் லச் சங் கடமாக இ க் ம் . ரித் த்
தைலயைசப் பாள் . ப ல் ேப ேய ஆக ேவண் ம்
என்றால் ‘நாங் க இந் தான்’ என்பாள் . ேதா க்
வந்த ற ண் ம் அங் ேக ேபாக அப் ப க் ஏேனா
ப் ப ல் ைல. ேதா ர் க ம் மக்க ேம
அவ க் ள் ைமயாக நிைறந் ந்தார்கள் .
ேதா ர் வ ம் ைக நடக்க ஏற் ற அகலமான
ெத க்கள் . அக ழ் ந்த ெப ங் ேகாட்ைட ஒன் .
அைதச் ற் ம் மரங் கள் நிைறந்த பரந்த ெவளி ண் .
அங் ெகல் லாம் ஓ ைளயா க் றாள் . அவள்
ன்னவளாக இ ந்தேபா அப் பன் ேவைலக் ப்
ேபாைக ல் அவைள ம் ைகப் த் க் ட் ச்
ெசல் வார். கம் ெபனிச் ற் ச் வ க் ள் மரங் கள்
இ க் ம் . அங் ேக ட் ப் ேபாவார். அவைளப் ேபாலேவ
ல ள் ைளகள் ஓ ஆ க்ெகாண் ப் பார்கள் .
அவர்கேளா சேராஜா ம் ேசர்ந் ெகாள் வாள் . ேநரம்
ேபாவேத ெதரியா .
அப் ேபாெதல் லாம் இைட டாத ைளயாட் த்தான்.
சாப் பாட் ேநரத் க் அப் பன் வந் ப் ைக ல்
ப ெதரி ம் . அண்ணன் ேவைல ெசய் த கம் ெபனி
ேவெறா இடத் ல் இ ந்த . அவ க் ேவைல க் ரம்
ம் . வந் சேராஜாைவ ம் ட் க்ெகாண்
ட் க் ப் ேபாவான். அப் பன் வ வதற் ள் இரண்
ேப ம் சைமப் பார்கள் . அண்ணன்தான் அவ க்
எல் லாம் ெசால் க்ெகா த்தவன். வளர்ந்த ற
ட்ேடா இ க்கச் ெசால் ட்டார்கள் . ேதா ரில்
வ த்த கள் எத்தைனேயா. எல் லா இடத் ம் அக்கம்
பக்கம் ஆட்கள் நடமாட்டம் . எப் ேபா ம் மக்கள்
ட்டத் ற் ள் ேளேய இ ந்தைத நிைனத் ப் ெப ச்
ட்டாள் .
 அப் ப ம் அண்ண ம் சாப் பாட் க் என்ன
ெசய் வார்கேளா என் ேயாசைன ஓ ய . நன்றாக
இ க் றேதா இல் ைலேயா பத் வய ந் க்க
அவள் தான் சைமத்தாள் . ஞா ற் க் ழைம ல் க ச்
எ த்தால் அண்ணன் ட இ ந் எல் லாம் ெசய் வான்.
அப் பன் சாப் வேதா சரி. சைமய ல் அவ க்
எ ம் ெதரியா . ‘எம் ெபாண் ைகபட்டா
எப் ேப ப் பட்ட பதார்த்த ம் யா ம் ’ என்பார்.
ஒ நா ம் அவர் ைற ெசான்னேத ல் ைல.
அண்ணன்தான் அவ் வப் ேபா ப் பான்.
ெகாஞ் சம் ேபாட் ட் வந்தான் என்றால் அவைளச்
ண் வான்.
அவ க் க் ேகாபம் வந் ம் . ‘ேபா. எங் கனா
மாக் ெகாயம் நக் ேபா’ என் கத் வாள் .
‘மவராணி ெசஞ் சத ஒன் ம் ேபசக் டாதா. அத
உங் கப் பாவாண்ட ெவச் க்க’ என்பான் அவன்.
‘உ க் ம் ெபாண்டாட் ன் ஒ த் வ வா.
அவளாண்ட ெவச் க்க’ என் ப க் க் கத் வாள் .
‘இந்தக் ச் க்காரியக் கட் க் எவன் அ ப் படப்
ேபாறாேனா’ என்பான். இப் ப நடக் ம் சண்ைடயால்
இரண் நா க் ப் ேபச் வார்த்ைத இ க்கா .
அண்ணனாக வந் ேப னால் உண் . சேராஜா ேபாய் த்
தானாகப் ேபச மாட்டாள் .
ேவைல ந் வ ம் ேபா யாராவ ஒ வர் ைக ல்
ம் வ வ க்சர் ெபாட்டலம் இ க் ம் . அைதப்
பார்த்தால் அவள் ேகாபம் எல் லாம் ேபாய் ம் . அப் பன்
ேபாைதேயா வந்தால் ஒ வார்த்ைத ம் ேபச மாட்டார்.
ேபச் ல் ைல என்ப தான் ச க்ைஞ. அண்ணன் ரத் ல்
வ ம் ேபாேத ‘ேராசா . . . ேராசாக் கன் ’ என்
ப் ட் க்ெகாண் வந்தால் அன்ைறக் ப் ேபாைத
என் கண் ெகாள் வாள் . ‘எந்தங் கம் , கன் , ெபான் ’
என்ெறல் லாம் ெகாஞ் வான். கால் கைள எப் ேபா ம்
ெசாரிந் ெகாண்ேட இ ப் பான். அவ் வப் ேபா
கால் க க் எண்ெணய் தட வாள் . ‘ெக க்க ப்
பட் ப் பட் க் காெலல் லாம் ண் . இந்த ேவலய
உட் த் ெதாலஞ் சா இன்னா’ என் ட் வாள் .
ழங் கால் வைரக் ம் ெகாப் ளத் த ம் க ம்
அவற் ன்ேமல் ண் ம் எ ந்த ெகாப் ளப்
ண்க மாகேவ இ க் ம் . ‘ேவற எங் க சம் பளம்
க்கறன் ப் றான்? இவந்தான் ெதைனக் ம்
ேவல க் றான். இன்னாேவா ன்ன ேபாவ
உங் கண்ணாலத் க் க் ெகாஞ் சம் ட் ேசத் ட்டாப்
ேபா ம் ’ என்பான். தா ல் லாக் ைறைய அவள்
உணர்ந்தேத ல் ைல. யாராவ அம் மாைவப் பற் க்
ேகட்டால் தான் அப் ப ஒ த் ையப் பற் ஞாபகம்
வ ம் . என்ன ெசய் றார்கேளா?
ஊ க் ள் ஆட்கள் நடமாட்டம் அவ் வளவாக இல் ைல.
வர்களின் ைளயாட் க் ரல் கள் ேகட்டன. இங்
வ வதற் அவ க் ப் பேம இல் ைல. எங்
ேபாக ம் ேதான்ற ல் ைல. ேபா ம் இடெமல் லாம்
பாைறைய ட ெவம் ைமைய உ ம் என்பைத
அ மானித் ந்தாள் . அவைளக் கண் ரண் கத்
ல ப் ேபான ைன மட் ம் இந்த ஒ வாரத் ல்
இணக்கமா இ க் ற . உடைல வைளத் க்ெகாண்
கால் களில் வந் உர ற . கட் ல் ப த் ந்தால்
அ ம் வந் டப் ப த் க்ெகாள் ற .
சாப் ம் ேபா வட்ட க் ப் பக்கத் ல் வந் வாய்
ைவத் வ ேபாலக் கத் ற . மேரசன்
வட்ட ன் ஒ ப ைய அதற் ஒ க் வான்.
அவ க் ஏேனா அ ப் ப ல் ைல. அ வாய்
ைவத்த ன் அேத வட்ட ல் ைக ைவத் எப் ப ச்
சாப் வ ?
ேசா ைவக்க ல் ைல என்றா ம் அ ெந க்கம் தான்.
க்கக் றக்கத் ல் இ ந்தேபா கன்னத் ல் உர ய
அதன் தடவைலக் மேரசனின் ைகயாக நிைனக் ம் ப
ஆ க் ற . வால் ம ர் உடைலத் தட வ
ம ற் யால் ெதா வ ேபாலச் கமாக இ க் ம் .
இ கக் கட் க்ெகாண்டால் ெகாஞ் சம் ரண் க் ம் .
ம் த் தனக் ச் சம் மத ல் ைல என்பதாய் ப்
பற் கைளக் காட் க் கத் ம் . அப் ேபா ‘ெசரி’ என்
ரித் ப் ேபாக வாள் . ல சமயம் அ வாகேவ வந்
அவள் வ ற் க் ள் ண் ப க்கப் பார்க் ம் .
‘அவனாட்டேம ற நீ ம் ’ என் ெசல் லமாகக் க வாள் .
அவைள ஏற் க்ெகாண்ட இரண்டாவ உ ர்
ைனதான். அைதக் ‘க் ஸ்’ என் மேரசன்
ப் வான். அவள் ‘ யாவ் ’ என் ப் ட் ப்
பார்த்தாள் . அ சட்ைட ெசய் யேவ ல் ைல. ன் அவ ம்
‘க் ஸ்’ என்ேற ப் டப் பழ னாள் . ஏேனா அதன்
அப் ப ஒ ரியம் ெப ற் . ட் ேல அ இ க் ம்
ேநரம் ைற தான். எங் காவ ேபாய் ட் ெவ ேநரம்
க த் வ ம் . மேரசனிடம் ேப வ ேபாலத் ‘தனியா
உட் ட் ப் ேபானீன்னாப் பா ’ என்பாள் . அ கண்கைள
‘ யாவ் ’ என் ம் . க் ம ல் ைவத் க்
ெகாள் வாள் .
பக ம் அ ட் ல் இ ந்தால் ெபா ேபா ம் .
மேரசனிடம் ெசான்னேபா ‘அ க வம் ன.
அப் த்தான் த் ம் . ெகாஞ் ச நாள் ல ெபாட்டப் ன
இ க்கற எடத் க்ேக ஓ னா ம் ஓ ம் ’ என்றான்.
‘இங் க ட் க் வராதா’ என் ேகட்டாள் . ‘அ க்
மனசனா இ க்ேகா ம் ’ என் ரித்தான். அவன்
ெசால் வதன் அர்த்தம் உணர்ந்த ம் கம்
கனிச் வப் பா ற் . மேரச ம் ைன ேம ேபா ம்
என்றா எங் ம் வரமாட்ேடன் என் அவள் அடம்
த்தாள் . இரண் நாட்களாகக் மேரசன் சமாதானம்
ெசய் ஒ வ யாக ஒத் க்ெகாள் ள ைவத்தான்.
னிமா க் ப் ேபாகப் றப் பட் ந்த அன்ைறக்
மா யார் ேபாட்ட ப் பாட் ல் அ ர்ந் ேபாய் ப் ைவப்
ய் த் எ ந் ட் க் ெகாட்டாய் க் ள் ஓ க் கட் ல்
ந்தவள் தான். அ ைகையக் கட் ப் ப த்த
ய ல் ைல. வாய் ட் அ தாள் . கண்ணீர ்
நைனத் த் தைலயைண ஈரம் . அதன் ேத க்கமா
ப் பா என் ெசால் ல யாதப அப் ப ேய
றங் க் டந்தாள் . ைசக் ள் சத்த ம் ேபச் க்
ரல் க ம் கா ல் ழ ெமல் ல நிைன க் வந்தாள் .
எங் ம் இ ள் . யா மற் ற ெப ங் ைகக் ள் வந்
க் க் ெகாண்டதான பதற் றத்ேதா எ ந்தாள் .
ெவளிக் ரல் கைள உணர்ந்த ம் எல் லாம் நிைன வர
ண் ம் அ ைக ெதாடங் ற் . மா யாரின் ரல்
ேகட்ட .
‘ த்தாடப் ேபாறவளாட்டம் ங் காரிச் க் ட்
உக்காந் ந்தா. யானச் என்ைனக்காச் ம்
இப் ச் ங் காரிப் பாளா. அதான் நம் க் இ
ஆ மான் ஒ சத்தம் ேபாட்டன். அ க் அ க் ட்
ஓ உள் ள ப த் க் ெகடக்கறா. ெவௗக் க் டப் பத்த
ெவக்கல. இப் இ ந்தா ஊ ெவௗங் ம் ேபா.
ெசவப் த் ேதாலப் பாத் ப் மா ெகட் ப் ேபா
இந்தக் ெகரவத்தக் ெகாண்டாந் ெவச் க்கறேய.
எங் காச் ம் தல இந்தக் ெகரவத்தத்
ெதாலச்சாத்தான் உ ப் ப வ. இல் ன்னா அள் ளித்
த் ன ெபாட்டாட்டம் எல் லாம் ேபா ம் .’
ணக் ேமல் எ க்கஞ் ெச என் ஏ ய வாய்
அைத அப் ப ேய மைறத் ட் ப் ேப ம் ந்ைதையக்
கண் ெவ ப் வந்த . அ ம் தளதளெவன்
வளர்ந் நிற் ம் எ க்கஞ் ெச . இங் ேக வந்த ன் இந்தச்
ெச வா வ இவ க் த் ெதரி மா. அங் ேக இன் ம்
எத்தைனேயா ெச ப் பாக இ ந்த ெச இ .
எ க்கஞ் ெச . இந்த வார்த்ைத எந்தக் காலத் ேல ம்
மறக் மா? எ ர்த் ப் ேபச வார்த்ைத ைடக்காமல்
இல் ைல. மேரசனின் அம் மா என் ம் ஒேர த யால்
எல் லாவற் ைற ம் ெபா த் க்ெகாள் றாள் . காலம்
இப் ப ேயவா இ க் ம் ? பகெலல் லாம் ெவ ல்
காய் ந்த பாைற ெவம் ைமைய உள் ேள தக்க
ைவத் க்ெகாண் இர ல் ெவளி ற . ேழ கால்
ைவக்க இயல ல் ைல. இன் ம் எவ் வள ேநரம் இந்த
ெவம் ைம த க் ேமா?
அவன் ைசக் ைள நி த் வ ம் ைககால் கைளக்
க வ ம் ஒ களாகக் ேகட்டன. ெகாட்டாய் க் ள்
ைழந்த ெதரிய ல் ைல. ைன ேபால
வந் ப் பாேனா. அவள் கா மடல் களில் அவன் ச் க்
காற் உர ய . ‘வத் ச் ப் ப இல் யா?’ என்
த்தான். இப் ேபா அவ க் ச் ரிப்
வர ல் ைல. அ ைக ய . தைலையத் க் ம ல்
டத் க்ெகாண்டான். கத்ைத வ னான். அவன்
ெநஞ் ல் இரண் ைககளா ம் த் னாள் . அவன்
சாய் ந் தாங் க்ெகாண்டான். அப் ப ேய அவன் ம ல்
ப் றப் ப த்தாள் . கண்ணீர ்த் தடம் ரிவைத ம்
ம் பல் வைத ம் அவளால் கட் ப் ப த்த
ய ல் ைல. தனக்ெகன அவன் ஒ வன் மட் ேம
இ க் றான் என் ம் நிைல அவன்ேமல் இன் ம் ரியம்
ட் ய . தன் மனைத அவைனத் த ர யாரிடம் காட்ட
ம் ?
அவன் சமாதானம் எ ம் அவ க் க் ேகட்கேவ
இல் ைல. ‘நாம ேதா க்ேக ேபா டலாம் . நீ வந்தா ம்
வரலன்னா ம் என்ன மட் ம் எங் க ஊட் க் க்
ட் க் ேபா உட் ’ என்பைதத் ம் பத்
ம் பச் ெசான்னாள் . ம் ப் ேபானால் அப் ப ம்
அண்ண ம் ேவண்டாம் என்றா ரத் வார்கள் ?
‘இன்னாமா இப் ப் பண்ணிட்ட?’ என் அப் பன்
ேகட்பார். அண்ணன் அ டக் ேகட்க மாட்டான்.
ஒற் ைறயைற ட் ல் பல வ சமாக இ ந் ட்டாள் .
அ ெகா த்த பா காப் ைப இந்த ெவட்டெவளி
ெகா க்க ல் ைல. ேப ம் ைறக் காற் ம் .
பகெலல் லாம் ெபா க் ம் ெவம் ைம. மரத்த நிழ ல்
எத்தைன ேநரம் நிற் ப ? ேதா ர் ட் க் ப் ேபாய் த்
தகரக் கதைவச் சத்தம் வரத் தா ட் க்ெகாண் பா ல்
க் க் ப் ப த் க்ெகாள் ள ேவண் ம்
ேபா ந்த . எல் லாவற் ல் இ ந் ம் அ காப் பாற் ம் .
‘எங் க ஊட் ல உட் ’ என்றவள் வாைய உத கைளத்
தட அைடத்தான். அந்த ஒத்தடத் ல் அவ க்
எல் லாம் மறந்த .
‘ெவௗக் க் டப் பத்த ெவக்கல. வந்த ம்
ெகாஞ் சலப் பா . யானப் ைபயனா இவன்? என்ன
ெசான்னா ம் ஏற மாட் ங் . அப் என்ன ம ந்
ெவச்சாேளா மாயம் ெசஞ் சாேளா’ என் ெவளிேய
மா யார் தானாகப் ேப க்ெகாண் ந்தாள் . உள் ேள
ேபான ம் அவைளத் ட் உைதப் பான் என்
எ ர்பார்த் ப் பாள் . ‘ெபாட்டச் ய இப் க்
ெகாஞ் க் ட் ெவச் ந்தா ஓலக் ெகாட்டா மாளி
ஆ ம் , ஒன் ல் லாதவன் ட்டாதாரன் ஆ வான்’
என் ேப னாள் . அப் ப ேய ேபச் ரிந் ெகாண்ேட
ேபா ற் .
அவன் அைதப் ெபா ட்ப த் க் ெகாள் ள ல் ைல.
‘ேதா க் ப் ேபாலாம் . ேபா த்தான ஆேவா ம் .
மாமனா ஊட் க் ப் ேபாவாதயா இ ப் பம் ’ என்
கா களில் த்தவன் அப் ப ேய க்
இ க் க்ெகாண்டான். ளக்ைகப் பற் ற ைவத்த ன்
ெமல் ல எ ப் அவைளச் சாப் ட ைவப் பதற் ள்
ேபா ம் ேபா ம் என்றா ட்ட . காைலச் ேசா . அவள்
மத் யான ம் சாப் ட ல் ைல. அப் ப ம் ப
ெதரிய ல் ைல. அவள் எ ம் ெசால் ல ல் ைல, அவன்
அம் மா க ஞ் ெசால் ெசால் ப் பாள் என்ப
அவ க் ப் ரிந் ந்த . அதனால் அவன் ண் ம்
ண் ம் ஒன்ைறேய ெசால் க்ெகாண் ந்தான்.
‘ெகாஞ் ச நாைளக் க் காதக் கழட் ெவச் .
எங் ட்டப் ேபசறப் ப மட் ம் எ த் மாட் க்க. எல் லாஞ் .
. . ெசரியா ம் .’
கா என்ன க த் ல் , ைக ல் ேபா ம் நைகயா?
கழட் ஓைலக் ள் ெச ைவப் பதற் ? எந்ேநர ம்
மனிதக் ரல் கைளக் ேகட் க்ெகாண் ந்த கா கள்
இங் ேக வந்த ன் அதற் ஏங் க ஆரம் த் ட்டன.
வரிைச களில் ேபச் க் க் ைற க்கா .
ெவளிேய எட் ப் பார்த்தால் இரண் ேபர்
சாரிப் பார்கள் . உள் ேள இ ந்தா ம் ப் ட் ப்
ேப வார்கள் . ெதளிவற் ற மனிதக் ரல் கள் ற் ம்
ஒ த்தப இ க் ம் . இந்த ஊரில் மனித வாைட
காண்பேத அரி . யாைரயாவ பார்த்தா ம் ேபச்ைசக்
ேகட்கப் ரியமாகவா இ க் ற ? எப் ேபாதாவ
ேகட் ம் ரல் க ம் கா கைளக் ெகாத் ப்
ங் ன்றன.
 பைனமரங் களில் இ ந் கத் ம் காக்ைகக்
ரல் க ம் ைமனாக் களின் ரல் க ம் ேபா ம் .
அவள் பார்த்ேத அ யாத பறைவகள் பாைறக்
வ ன்றன. ஒவ் ெவான் ம் வ ம் ேபா ேகா கள்
எ ப் ம் த தமான ஒ கள் அவற் ைறக் காட் க்
ெகா க் ன்றன. ேகா க் ரல் ெப ந் ைண.
பாைறையச் ற் க் கா க க் ள் அைவ ெவ ரம்
ேபாய் ேமய் ந் வ ம் . காைல ல் ைடையத்
றந் ட்ட ம் இறக்ைகைய உத அைவ இைர ேதடப்
றப் ப ம் அழேக அழ . ஒ நி டம் ட இைடெவளி
டாமல் மா யார் ேகா கைள ரட் வாள் . அைவ
காட் க் ள் ஓ த்தான் ப் ேபழ ேவண் ம் என்பதற் காக.
ேகவ ல் ெதாடங் ம் அவற் ன் நாள் ெவவ் ேவ
ரல் களில் நக ம் . அவற் ைறக் ேகட்டால் எந்த மனித ம்
வந் ஏ ம் ேப டக் டா என் ேதான் ம் .
ெவள் ளயனிடம் ெசால் ட்ட , னிமா க் க்
ட் ப் ேபாக ேநரத் ல் வராத எல் லாவற் க் ம்
மேரசன் காரணங் கைள அ க் னான். அைவ ேம ம்
அ ைகையேய ட் ன. ‘ேதா ர்ல ேவல ெசஞ் ச்சம்
ச் ெவச் க்கற கா எத்தன நாைளக்கா ம் ?
அம் மா ைகயப் பாத் க் ட் ந்தா அவ் வள தான். ஒ
கைடயப் ேபாட் ட்டனாப் ேபா ம் . அப் பறம் ேநரம்
நமக்ேகத்த மா ரி அமஞ் ம் . ேவற எங் கனாப் ேபா க்
க்கலாம் . அ வைரக் ம் ெபா த் க்க.’
அ த்த நாள் அவன் எங் ம் ேபாக ல் ைல. அவைளச்
சமாதானப் ப த்த அங் ேகேய இ ந்தான். மா யார்
ஆேடாட் க்ெகாண் ேபான ம் ெகாட்டாய் க் கத த்
த க்ைக இ த் ச் சாத் ட் க் கட் ல் அவேளா
ெந ங் ப் ப த் க் ெகாண்டான். உடலா ம் அவைளச்
சமாதானப் ப த்த யன்றான். அந்தக் கணம் வைர
ல ப் ேபா ந்த பயம் அ கடந்த ம் சட்ெடன வந்
பற் க்ெகாண்ட . நிைனக்க நிைனக்க அ ைக
ெப க்ெகாண்ேட ந்த . இப் ப ஒ நா ம்
அ தவள் அல் ல அவள் .
 ‘எங் காச் ம் ெவளிய ேபா ட் வரலாம் . ெபாறப் ப ’
என் அவன் ம நாள் ெசான்னேபா அவளால் சட்ெடன
உடன்பட ய ல் ைல. எங் ம் வர ல் ைல என்
க ைமயாகச் ெசால் டேவ ம் னாள் . தனியாக
ட் ட் ப் ேபாய் வாேனா என் பயமாக
இ ந்ததால் ெமல் லப் றப் பட்டாள் . ெமல் ய பச்ைச
நிறச் ேசைலையக் கட் க் ெகாண்டாள் . கத் ற் ப்
ப டர் டப் ேபாட ல் ைல. இப் ேபா எ க்கஞ் ெச
என் ெசால் ல யா . மா யார் இல் ைல என்றா ம்
அவ க் எ ம் ெசய் யப் க்க ல் ைல. உள் க் ள்
‘ த்தாடவா ேபாறம் ?’ என் ெசால் க் ெகாண்டாள் .
ட்ைட ட் ெவளிேய றப் ப ம் ேபா அவள்
எத்தைகய அலங் காரங் கேளா ேபாவாள் என்
அவ க் த் ெதரி ம் . அப் ேபா தான் ெச ல் த்த
ப் ேபால மலர்ச் ெகாண் ப் பாள் . அவள்
சைட ந் ஒவ் ெவான் ம் ெபா ம் .
நி த் ைவத் நாள் க்கப் பார்த்தா ம் ரா என்
ேதான் ம் . அதனால் ஏக்கமாய் ‘என்ன அவ் வள தானா?’
என்றான். ‘ காட் எ க்கஞ் ெச க் ன்னா
இப் ேய இ ந்தாப் ேபா ம் ’ என் ெசால் ல வாய் வந்
அடக் க் ெகாண்டாள் . இன் ம் ெகாஞ் சம்
அலங் காரத் டன் அவள் வந்தால் அவ க் த்
ப் யாக இ ந் க் ம் .
அவள் அழைக இ வைர யா ம் ைறத் ச்
ெசால் ல ல் ைல. ‘க வாய க் ப் ெபாண் க்
ெகடச் க் பா ப னாட்டம் ’ என் தான் எல் லா ம்
ெசான்னார்கள் . அ அவ க் ப் ெப ைமயாக
இ ந்த . அலங் காரக் ைறவால் அந்தப் ெப ைம
பங் கப் பட் ேமா என் நிைனத்தான் ேபால. அைதப்
பற் ேய ேப க்ெகாண் வந்தான். ‘அ ங் க ெசால் றாங் க
இ ங் க ெசால் றாங் கன் நீ மனசப் ேபாட்
அலட் க்காத. எப் ப ம் நீ இ க்கறப இ . எல் லாஞ் . . .
ெசரியா ம் ’ என்றாள் . அவ க் அ கம் ேபசப்
க்க ல் ைல. ‘ம் ’ ேபாட்டேதா சரி.
 சேராஜா ன் அப் பன் ‘எம் ெபாண் எங் கம் மா மாரி.
நம் ம ஜனத் ல இப் ெநறமா ஆ றா. தப் ப்
ெபாறந்த தங் கம் ’ என்பார். இத்தைன ரம் வந்த
ன் ம் இந்த நிறம் தான் ெகாஞ் சம் மரியாைதையத்
தந் க் ற . நிறம் இல் லா ட்டால் மேரசன் பார்ைவ
தன்பக்கம் ம் இ க் மா என்ப சந்ேதகம்
என் தான் சேராஜா நிைனத்தாள் . ஆனால் இந்த ஊரில்
வாழ நிறம் மட் ம் ேபாதா . இன் ம் என்ெனன்னேவா
ேதைவப் ப ற . க் யமாக இனம் . யாராக
இ ந்தா ம் ‘என்ன இனம் ?’ என் ேகட்காமல்
இ ப் ப ல் ைல. அைதப் பற் யா க் ம் எ ம்
ெசால் லக் டா என் ம் எல் லாம் தான்
பார்த் க்ெகாள் வதாக ம் மேரசன் ெசால் ந்தான்.
அவனாேலேய இப் ேபா சமாளிக்க ய ல் ைல.
இன் ம் என்னெவல் லாம் வ ேமா.
வரிைச களில் ைம யக்கா தனி. ட் க் ள்
யாைர ம் டமாட்டாள் . யார் வந்தா ம் ெவளிவாச ல்
ங் க மரத்த ல் நி த் ப் ேப அ ப் வாள் .
அவள் ட் ல் ேசா ழம் ந் ேபானால்
வரிைச ட் க்காரர்கள் யாைரேய ம் ப் ட் க்
ெகா ப் பாள் . யாரிட ம் அவள் ஏ ம் வாங் க மாட்டாள் .
இந்த வரம் படேவ சேராஜா க் ெராம் ப நாள்
ஆ ற் . ‘அவ ெபாறந்த மட் ம் அவ் வேளா ஒஸ் யா?
ெகடக்கறா பங் ’ என்ெறல் லாம் அவைளப் பற்
மற் றவர்கள் ேப வார்கள் . அப் ேபா ஏேதா மனத்தாங் கல்
என் நிைனத் ந்தாள் .
மேரசேனா பழக்கம் ஏற் பட் க் ெகாஞ் சநாள்
ஆனேபா அவ க் ஏதாவ ெசய் ெகா க்க
ேவண் ம் என் நிைனத்தாள் . ‘உனக் க் கலகலா
க் மா?’ என் ேகட்டாள் . கலகலா என்றால்
என்னெவன்ேற அவ க் த் ெதரிய ல் ைல. ‘எனக் க்
கலாவப் க் ம் . கலகலான்னா என்ன?’ என்றான்.
அவள் ெபாய் க்ேகாபம் காட் னாள் . ன் ஆைசயாகச்
ெசய் ெகா த்தாள் . ப் பன் கைட ல் ேகா ைம
வாங் வந் அைத ேநம் ப் ைடப் பாள் . ன் க க்
காய ைவத் மா அைரத் வ வாள் . ேகா ைம ல்
அவள் பல பண்டங் கள் ெசய் வாள் . அன்றாடம் அரி
என்றால் கட் ப ஆகா . ேகா ைமத் ேதாைச,
ேகா ைமக் களி, சப் பாத் , ரி எல் லாம் ேபா வாள் .
ரிக் மட் ம் எண்ெணய் அ கம் ஆ ம் என்
அண்ணன் ஆைசயாகக் ேகட் ம் ேபா தான் ெசய் வாள் .
ேகா ைம மா ப் பலகார ம் நிைறயத் ெதரி ம்
அவ க் . பக்கடா ேபாட்டால் ஓரி நாட்க க் த்தான்
ைவத் க்ெகாள் ள ம் . கலகலா ெசய் தால் ஒ
மாதத் ற் க் ட வ ம் . ேகா ைம மாைவப் ைசந்
நீ ளமாகத் ேதய் த் ச் ண் களாக ந க்
எண்ெண ல் ேபாட் எ த்தால் நன்றாகப் ெபாரிந்
வ ம் . த தமான வ வத் ல் ெசய் யலாம் . அ
அவ க் க ம் க் ம் . ஏதாவ ன்ன ேவண் ம்
ேபா ந்தால் ஒ ைக அள் ளிக் க் ச் சத்தம்
எ ப் க்ெகாண்ேட சாப் வாள் . அைதச் ெசய் ஒ
தட்டம் நிைறய ைவத் அவ க் க் ெகா த்தாள் .
அவ க் ெராம் ப ம் த் ந்த . ‘இ தான்
கலாவா?’ என்றான். ‘கலா இல் ல, கலகலா’ என்
ெசான்னாள் . ‘அட ரண் கலாவா?’ என்றான் ேவண் ம்
என்ேற.
நான்ைகந்ைத அள் ளிக் ைககைளக் த் க்
க் னாள் . கலகலெவன் சத்தம் வந்த . ‘இந்தக்
கலகலா’ என்றாள் . அவன் எ த் த் ன்றான். ன்னத்
ன்னத் ன் ெகாண்ேட இ க்க ேவண் ம்
ேபா ந்த . அப் ப ஒ ைவ. அவள் ைக பட்டால்
எதற் ம் ைவ வந் ற . என்ெனன்னேவா
ெசய் யத் ெதரிந் க் றாள் . அவன் த் ச்
சாப் வைதப் பார்த்தாள் . அந்த ம ழ் ச ் ையத் தாங் க
ய ல் ைல. வரிைச களில் எல் லா க் ம்
ெகாண் ேபாய் க் ெகா த்தாள் . ைம யக்கா
ட் க் ம் ெகாண் ேபானாள் . ‘இன்னாமா உன்ேனாட
ேபஜாராக் . இத்த எங் க ட் ல யா ம் ன்ன
மாட்டாங் க. ேவணாம் ’ என் கத் ல் அ த்த ேபாலச்
ெசால் ட்டாள் . சேராஜா க் ஏமாற் றமா ற் .
 இன்ெனா ட் ல் இ ந்த பார்வ ‘அந்தக்கா ஆ ப்
பாத் த்தான் வாங் க் ம் . உ க் த் ெதரியாதா?’ என்
ெசான்னாள் . அ வைரக் ம் சேராஜா க் இனத்ைதப்
பற் ஏ ம் ேதான் ய ல் ைல. ‘இப் ப ம்
இ ப் பார்களா’ என் ஆச்சர்யப் பட்டாள் . ‘அ ங் க என்ன
எனம் ’ என் ேகட்டாள் . ‘ஒன் ம் இல் ன்னா ம் ஜம் பம்
அ ச் க் ற எனம் ’ என் ப ல் வந்த . அதனால்
எல் லா ம் ைம ட்ேடா ேபச்ைச ம் ெகா க்கல்
வாங் கைல ம் ைறத் க் ெகாண்டார்கள் . இங் ேக
இ ப் பேதா ஒப் ட்டால் ைம யக்கா ஷயம் கச்
சாதாரணம் .
எங் ேக ேபா ேறாம் என்பைத சேராஜா டம் அவன்
ெசால் லேவ இல் ைல. ‘வந் பா ெதரி ம் ’ என்றான்.
அவ ம் வற் த் க் ேகட்க ல் ைல. ெவளிேய
ேபா ேறாம் என்ப மட் ம் ேபா மானதாக இ ந்த .
மா யார் ஆேடாட் க் ெகாண் ேபான ன்
ளம் னார்கள் . ைசக் ள் ேகரியரில் உட்கார்ந்
ெசல் ம் ேபா வ ல் எ ர்ப்பட்ட எல் லா ம்
அவைளேய பார்ப்ப ேபாலத் ேதான் க் ய .
யாராவ ேப ம் ரல் ேகட்டால் தன்ைனப் பற் த்தான்
ேப வதாக நிைனத்தாள் . சாரிக் றவர்களிடம் ேபச
நிற் பாேனா என் பயமாக இ ந்த . த் க்ெகாண்ேட
ப ல் ெசால் ப் ேபானான்.
லர் ரித்தார்கள் . ரிக் ம் கங் கைளக் கண்டால்
க்கேவ ல் ைல. அவர்கள் ரிப் ன் ன்னால்
எத்தைனேயா அர்த்தங் கள் . ஒ வ க் ம் ஒன் ம்
ெதரியாத மா ரி ம் எல் லாம் சேராஜா க் த்தான்
ெதரி ம் என்பதாக ம் எப் ப ெயல் லாம்
ேகவலப் ப த் றார்கள் . நம் பக் டாத ரிப் என்
ஒன் இ ப் பைத இங் ேகதான் கண்டாள் . ‘ெபாண்
மாப் பள ம் ேஜா ேபாட் க் ட் ப் ேபாறதப் பா . இந்த
ஊர்ல இப் க் கங் காட் இ வைரக் ம்
பாத்த ல் லயாயா’ என் ம் ரல் கா ல் ந்த .
‘பகல் லேய னிமாப் படம் பாக்கவா? நடத் நடத் .
இந்தக் யானச் வளக் கட் ந்தா
இப் ெயல் லாம் ேபாவ மா? உனக் த்தான்
த் ெவச் க் . எங் க க்ெகல் லாம் அந்தக்
ப் ன இல் ல ேநாண் . . .’ என் ஓர் ஆண் ரல்
ன்னால் வந் ெகாண்ேட இ ந்த . அ அடங் கேவ
இல் ைல. அவைளத் ரத் க்ெகாண் வ வ ேபாலேவ
ேதான் ய . நி ர்ந் பார்க்க ய ல் ைல.
தைலையக் னிந்தப ேய ைசக் ளில் உட்கார்ந்
ெசன்றாள் . தார்ச்சாைலக் வந்த ன்தான் பயம்
ல ற் .
இ ற ம் அடர்ந் ந்த ளியமர நிழல் அைணத் க்
ெகாள் வதாக உணர்ந்தாள் . சாைல ல் ெவ ல்
இறங் காமல் இத்தைன ெந க்கமாக மரங் கள் நிற் பைதக்
காண ேவெறா சமயமாக இ ந்தால் ந ங் ப் பாள் .
இப் ேபா ஆச்சர்ய ம் நிம் ம ம் ேதான் ன.
சாைல ல் ஒ வைர ேம காேணாம் . மனிதர் இல் லாத
சாைல. மரச்சாைல. ேதா ரில் இப் ப ஓரிடத் ம்
பார்க்க யா . இ றக் ைகக ம் வாஞ் ைசயாய்
அவைள ஏந் க்ெகாண்டன. ெவம் ைம கலந்த ெமல் ய
காற் என்றா ம் எல் லாப் க்கத்ைத ம் ேபாக் ம் ப
ற் . அவனிடம் ெமல் லக் ேகட்டாள் .
‘எங் க் க் ட் க் ேபாற?’
‘உனக் எங் க ேபாேவா ம் இ க் ன்
ெசால் . அங் க ட் ேயாரன்.’
‘எங் க ஊட் க் ப் ேபாவ ம் தான் எனக் .
ட் க் ேபா உட் .’
‘ ட் க் ட் ப் ேபா உடற க்கா இத்தன
கஷ்டப் பட் க் ட் க் ட் வந்தன். ேவற எங் கனா
ெசால் .’
‘உன்ேனாட வந்த ம் வந் ட்டன். இன்னேம நீ எங் க
ட் க் ப் ேபானா ம் வந் தான ஆவ ம் .’
‘இ தான் நல் ல ள் ள ேபச் .’
சாைல ல் ஒ ெந ேம வந்த . ைசக் ள் அ த்த
ெராம் ப ம் கஷ்டப் பட்டான். ட் ந் எ ந்
அ த் னான். ஆனால் அவைள இறங் கச்
ெசால் ல ல் ைல. அவளாகேவ ‘நி த் . எறங் த்
தள் ளிக் ேபாலாம் ’ என்றாள் . அவ க் அ
அவமானமாகப் பட்ட ேபால. ‘அ த் வன். உன்னய
ெவச் அ த்த ன்னா நாைளக் ச் ேசாடாப் பாட்டல
ெவச் எப் அ த் ேவன்’ என் ெசால் ப்
ரயாைசப் பட் அ த் னான். ெபரிய ேம .
நிதானமாகத்தான் கடக்க ேவண் ம் . ‘நி த்த ன்னாக்
ச் வன்’ என்றாள் . ஒன் ம் ேபசாமல்
நி த் ட்டான்.
௦௦௦
 7

நைனந்த சட்ைட ல் ஒட் க்ெகாள் ள ச்

வாங் யவா ைசக் ைளத் தள் ளிக்ெகாண்
ேமேட ம் ேபா எங் ேக ேபா ேறாம் என்பைதச்
ெசான்னான். அங் ந் ஐந் கல் ெதாைல ல் உள் ள
ைவரி ரில் அவன அப் ச் . அப் ச் ம்
அம் மா ம் இன் ம் இ க் றார்கள் . அவ க் நான்
மாமன்கள் . ட் க் ஒேர ள் ைளயா ய அவன்
அம் மா ன் ேமல் அவர்க க் க் கரிசைன அ கம் .
நல் ல ணமானவன் மட் மல் ல, உைழப் பாளி என் ம்
பார்த் த்தான் மேரசனின் அப் பன் ேவலய் ய க் க்
கட் க் ெகா த்தார்கள் . ேவலய் ய ம் அவர்க க் த்
ரத் ச் ெசாந்தம் . கண் க் த் ெதரி ற இடத் ல்
இ ந்தால் ள் ைளையப் பார்த் க்ெகாள் ளலாம் என் ம்
எண்ணம் . நில ல ம் வச ம் ைற என்றா ம்
ள் ைளையக் ெகா த்தார்கள் . நைகநட் டன்
நன்றாகேவ கல் யாணம் நடந்த . ெகாஞ் சநாள்
ேவலய் யனின் ர் க ட் ல் ஊ க் ள்
ந்தார்கள் . அ ேவைலக் ச் சரிப் படா என்
காட் ப் பாைறக் க் வந்தார்கள் . ேவலய் ய ம்
ரா ம் ஆனந்தமாகேவ இ ந்தார்கள் .
ன்ன ேவைல என்றா ம் ஊரி ந் ஆள்
வந் ம் . க ஆக் னாேலா பலகாரம் ெசய் தாேலா
ேபா ல் ேபாட் க் ெகாண் வந் த வார்கள் .
மேரசன் றந்தேபா ெகாண்டாட்டமாக இ ந்த .
ழந்ைதக் ஒ வய ஆ ம் வைரக் ம் தா ம் ேச ம்
மாமனார் ட் ேலேய இ ந்தார்கள் . ேவலய் ய க்
அன்றாடம் ன் ேவைள ம் ேசா அங் ந்ேத
வந் ம் . ம மக க் அ ப் ம் ேசா
சாதாரணமாக இ க் மா. னெமா பலகாரம் .
அரி ச்ேசா . ‘ெகாழந்த ெபாறந்த க் அப் பற ம்
ம வலஞ் ேசா ங் க ேவலய் ய க் க் த்
ெவச் க் ’ என் ஊேர ேப ய . ஊர் கண் ம்
உற் றார் கண் ம் பட் க் ம் .
ேவலய் ய க் ெராம் ப நாள் வாழக் ெகா த்
ைவக்க ல் ைல. மேரசன் இரண் வய ப் ைபயனாக
இ ந்தேபா இறந் ேபானார். காைல ல்
கரிக் ச் சத்தம் ேகட் எ வ அவர் வழக்கம் .
ெபரிய அணப் ஒன் ல் ளகாய் ச் ெச நட் ந்தார்.
கரட் க் ச் ெசன் கக் ஸ் ப் ைப நான்ைகந்
வண் ெகாண் வந் ேபாட் நட்ட ெச . ெச கள்
தளதளெவன் வளர்ந் அணப் ைபேய தர் ேபால
ட்டன. இரண் வ சம் காய் க் ம் என நம் க்ைக
இ ந்த . சாயங் காலம் ளகாய் ப ப் ப , காலம்
தண்ணீர ் கட் வ , அதன் ன் காையச் சந்ைதக் க்
ெகாண் ேபாவ என் க ைமயான ேவைல.
ழந்ைதையப் பார்த் க்ெகாண் ட் ேவைலகைளச்
ெசய் யத்தான் ரா க் ந்த .
காைல ல் எ ந்த ம் தல் ேவைல ஏற் றம்
கட் வ தான். பனிப் பதத் ல் வாரிமண்
ளிர்ந் க் ம் . மா கைள ஓட் ம் வைர
இ க்கா . ேநரமா ஏற் றம் கட் னால் வாரிப்
எ ம் மா கைளத் ணற த் ம் . நா ப
இைறத்த ம் ஒ டம் தண்ணீைர வாரி ல் ெதளிக்க
ேவண் ம் . ேநரத் ேலேய ஏற் றத்ைதக் கட் னால்
ெவ ல் ஏ ம் ன் இைறத் டலாம் . மா க ம் சங் ப்
ேபாகா . இரண் அணப் கள் பா ம் அள க் க்
ணற் ல் நீ ர் இ ந்த . ப நிைறமாதக் கர்ப் ணி
ேபால நீ ைர நிைறத் ேமேல ம் . ேவலய் யன்
அன்ைறக் ம் அப் ப ஏற் றம் கட் இைறத்தேபா
மா கள் ரண் ன்வாங் ய ல் ணற் க் ள்
ந் ட்டார்.
ந்தைத யா ம் பார்க்க ல் ைல. என்ன நடந்த
என் இன் வைரக் ம் ஒ வ க் ம் ெதரியா . எல் லாம்
ஊகம் தான். வடக்க ற் ல் ைணந் ன் க் ப்
ேபாய் ஏற் ற வண் உ ைள வ யாகக் ணற் க் ள்
ந் க் றார். உ ைள உ ண் க் ய ல்
 ணற் ச் வரில் அ த் உள் ேள ேபா க்க
ேவண் ம் . காட் ேவைல ெசய் வ ேவ ய
உடம் தான். எைத ம் சமாளிக்கக் ய ெதம் உண் .
ஆனால் எப் ப நடந்த அ ? நான்ைகந் ப
இைறத் த் தண்ணீர ் வ ந்ேதா வாய் க்கால் த் ப்
பாத் க் ப் ேபாய் ச் ேச ம் ேநரத் ல் ரா ைய
ஒ சத்தம் ப் வார். தண்ணீர ் மாற அப் ேபா
வந்தால் ேபா ம் . அன்ைறக் ம் ப் வார் என்
எ ர்பார்த் ந்தாள் . அவ டேன எ ந் ட்
ேவைலையப் பார்த் க்ெகாண் ந்தாள் . காைல
அைழப் க் ர க் ச் சத்தம் ேவண் ய ல் ைல.
ப் பாகக் ப் ட்டாேல அவ க் வந்
ேசர்ந் ம் . பாைற வாச ேலேய ேவைல ெசய் தாள் .
ேவலய் யனின் கதறல் ரல் ெமனக் ேகட்ட .
என்னெவன்ேற ரியாதப ணற் ப் பக்கம் சத்தம்
ேகட் ஓ னாள் . மா கள் ரண் ைண ேபாட்
ன்வாரி உ ைளப் பக்கத் ல் நின்றன. க த் க் க
இ ப் ங் ய கள் . இ ட் ல் ங் ய
கண்கைளப் பார்த் ப் பயந் கத் னாள் . பக்கத் க்
காட் க்காரர்கள் எல் லாம் ஓ வந் மா கைள
அ ழ் த்தார்கள் . ேவலய் யைனக் காண ல் ைல.
ணற் க் ள் எட் ப் பார்த் ம் ஒன் ம் ெதரிய ல் ைல.
உள் ேள இறங் கப் ேபானவைளப் த் நி த் வேத
பாடாய் இ ந்த . ைவரி க் ம் ேச ேபாய் எல் லா ம்
ஓ வந்தார்கள் . ெவளிச்சம் வந்த ற தான்
ணற் க் ள் இறங் ேவலய் யைனத் க்க ந்த .
ணமாகத்தான் ெவளிேய வந்தார். ஒ நா ம்
இல் லாதப மா கள் ரண் க்கக் காரணம்
என்னெவன் ெதரிய ல் ைல. ஏற் றத் ற் நன்றாகப்
பழ ய மா கள் . பல வ சங் களாக இ க் ம் மா கள்
அைவ. அைவேய ரண்டன என்றால் காத் க்க ப்
த ர ேவெறன்ன?
காத் க்க ப் ேவைலயாக இ க் ம் என்
ேப க்ெகாண்டார்கள் . ேவலய் யனின் ப் பாட்டன்
ஒ வர் அந்த ஏற் றத் ல் க் ட் த்
ெதாங் ட்டதாக ம் அந்த ஆ இன் ம்
ற் க்ெகாண் க் ற என் ம் ேபச் க் ளம் ய .
‘இவ க் ஆத் ரம் . ெமாளவா ேபாட் க் ேகாட்ட
கட் ேரா ம் . நல் லா ெவ ஞ் ச ம் ேபா ஏத்தம்
கட் ந்தா இப் ஆ மா. ரா பகலாப் பா பட்
என்னத்தக் ெகாண் க் ட் ப் ேபாவப் ேபாறம் . எல் லாம்
இந்த உ இ க்கற வைரக் ந்தான். இப் பப் பா
ெகாழந்தப் ைபயன உட் ட் இப் ப் ேபா ச்
ேசந் ட்டான். அவ அ யாப் ள் ள. என்ன ெசய் வா பாவம் .
அதான் எல் லாம் ஒ அளேவாட இ க்ேகா ம் ’
என்ெறல் லாம் ேப னார்கள் . ளகாய் த் ேதாட்டத்ைதப்
ெபா க்க யாைம ன் வார்த்ைத ெவளிப் பா கள் .
அதற் ப் ன் ளகாய் ச் ெச க் த் தண்ணீேர
காட்ட ல் ைல. ெகாப் ம் ைழ மாக அப் ப ேய நின்ற
நிைல ல் காய் ந் ேபா ன. ணற் ைற அப் ப ேய
ட்டா ற் . அதற் கப் றம் இன்ைறக் வைரக் ம்
ஏற் றம் கட்டேவ ல் ைல. வண் ேபாட் த் தண்ணீர ்
ேசந் வேதா சரி. மேரசன் வளர்ந்த ன் எவ் வளேவா
ெசால் ப் பார்த்தார்கள் . அவ ம் ஏற் றம் இைறத்தால்
நா கா ைக ல் பார்க் ம் ெவள் ளாைம ைவக்கலாம்
என் அம் மா டம் ேகட்டான். அவள் ‘ஒ ரக் கா
வாங் ன ேபா ம் . தங் கந்தங் கமா வர்றாப் பல
இ ந்தா ம் ேவண்டாமடா சா ’ என் ெசால் ட்டாள் .
அப் ேபாேத ைபயைனக் ட் க்ெகாண் ஊ க் வரச்
ெசால் அவள் அப் ப ம் மாமன்க ம் அைழத்தார்கள் .
ம த் ட்டாள் . என்னதான் பாசமாக இ ந்தா ம்
ரேம உறைவத் ர்மானிக் ம் . அண்ணன்
தம் க க் ம் க யாணம் ஆ ட்ட . ேவற் ட் ப்
ெபண்கள் வந் ேசர்ந் க் றார்கள் . அங் ேக ேபானால்
அவர்கள் ெசால் வைதக் ேகட் க்ெகாண் இ க்க
ேவண் ம் . ெபற் ற ட் க் ப் ேபாகக் டா என்ப ல்
ெதளிவாக இ ந்தாள் . சன் ெசாத்தாகக் கா
இ க் ற . கால் வ ற் க் கஞ் த்தா ம்
பரவா ல் ைல என் பாைறக் ெகாட்டைக ேலேய
இ ந் ட்டாள் . ெராம் ப வ சம் னந்ேதா ம் அவள்
அப் பன் இ ட் ம் ேநரத் க் வந் வார். இர ல்
இங் ேக ைணயாய் ப் ப த் ந் ட் க் காைல ல்
எ ந் ேபாவார். ஏதாவ ேவைல இ ந்தால் பகல்
தங் க ம் உண் .
அப் ேபா அவ க் இ ப வய . ஊரில் அப் ப
இப் ப என ஒ ேபச் வந் டக் டா என்ப ல்
அவள் தாய் ட் ச் ெசாந்தங் கள் கவனமாக
இ ந்தார்கள் . உத க் ஆட்கள் ஓேடா வந்தார்கள் .
காட் க் ள் பாைற ெவளி ல் தன்னந்தனியாய்
இ க் ம் உணர்ேவ இல் லாதவா
பார்த் க்ெகாண்டார்கள் . சனில் லாதவள் என்
ஊரில் ஒ பயல் பாைறப் பக்கம் அண்ட யா .
மேரச க் ப் பத் ப் பன்னிரண் வயதா ஆம் பைள
ைண இ க் ற என்றான றேக அவள் தாய் ட் ச்
சனம் வ வ ைறந்த . அப் ேபாெதல் லாம் ைவரி ரில்
ேநாம் சாட் னால் ஆ மா கைள எல் லாம்
ஓட் க்ெகாண் அங் ேக ேபாய் வார்கள் . ஒ மாசம்
அங் ேகதான் வாசம் .
‘உங் ெகாப் பஞ் . . . ெசாந்தம் ஒரா வந்
எப் ப க்க ன் எட் ப் பாத் ப் பாங் களா? எேதா
எங் கப் ப ம் எங் கம் மா ம் ெதடமா இ ந்ததால
ெபாழச் வந்தன். எங் கண்ண ம் தம் க ம் ஒத்தப்
ெபாறப் ன் பாசமா இ ந்தாங் க. அ ங் க க் வந்த
நங் ைகங் க ம் எனக் அ சரன. இல் ன்னா உன்னய
இப் ஆளாக் க்க மா?’ என் அவ் வப் ேபா
ெசால் வாள் .
மேரச க் அப் ச் ம் மாமன்க ம் ெபண்
பார்த் க்ெகாண் தான் இ ந்தார்கள் . எல் லா க் ம்
ெசல் லமாகேவ இ ந்தான். அம் மா க் அ கச்
ெசல் லம் . அம் மா டன் சண்ைட வந்தால் ட
ெசால் லாமல் ெகாள் ளாமல் அம் மா ட் க் ஓ ப்
ேபாவான். ைற நாட்களில் அங் ேகதான் இ ப் பான்.
மகள் ட் ப் ேபரன் ஒற் ைறக் ஒ வன் என்பதால்
அம் மா ம ப் ைபச் ல் லைர அவ க் த்
தாராளமாகக் ைடக் ம் . ‘மாம ட் லேய ெகடந்
என்ன பண்ற . அங் க ந் ெபாண் க் கட்டக்
க்கவா ேபாறாங் க’ என் ேபச் ந்த .
ெபரிய மாமனின் ெபண்கள் எல் லா ம் அவ க்
த்தவர்கள் . ன்ன மாமன்களின் ெபண்கள்
அவைன ட நான்ைகந் வய யவர்கள் . கட்டலாம் .
ஆனால் மாமன் ெபண்டாட் க க் ப் ப ல் ைல.
ஏற் கனேவ நம் ட் ப் ெபண்ைண அந்த ஊ க் க்
ெகா த் ளங் க ல் ைல. இன்ெனா ெபண்ைண ம்
ெகா க்க ேவண் மா என் ேகட்டார்கள் . அைத
ெவளிப் பைடயாகச் ெசால் லாமல் ெபா த்த ல் ைல
என்றார்கள் . ‘ெவளிய அ ைமயான ெபாண்ணாப்
பாத் க் கட் ெவக்க நாங் களாச் .’ அவ் வள க் ரம்
அ ைமயான ெபண் ஏ ம் ைடக்க ல் ைல. அங் ேக
பார்க் ேறாம் , இங் ேக பார்க் ேறாம் என் ேபச்
ஓ க்ெகாண் ந்த . தன் ட் ந் ெபண் எ க்க
ய ல் ைல என் ம் வ த்தம் ரா க் இ ந்த .
‘எம் சன் இ ந் நா சனத் க் ம ப் பா நா ம்
ெபாழச் ந்தாக் ப் பாங் க. இந்த ண்டச்
என்னத்தச் ேசத் ெவச் க்கறான் எளப் பாப்
ேபா ட்டன். அப் பறம் எப் க் ப் பாங் க.
பாசங் செமல் லாம் பண ந்தாத்தான்.
ஒரம் பைரெயல் லாம் வச இல் ன்னா வாச க் க் ட
இல் ல. எம் ைபய க் ஏழபாைழ ல ஒ ள் ள
ெகைடக்காதயா ேபா வா’ என் அவ் வப் ேபா
லம் க் கண்ணீர ் ந் வாள் . அப் ப வ த்தம்
இ ந்தா ம் ெவளிேய யாரிட ம் காட் க்ெகாள் ள
மாட்டாள் . ‘ ப் ப் ெபா ந் ைலன்னா அ ங் க என்ன
பண் வாங் க’ என்பாள் . அப் பைன ம் அண்ணன்
தம் கைள ம் கலந் ெகாள் ளாமல் எ ம்
ெசய் வ ல் ைல. ைக ல் இ க் ம் பத் இ பைத ம்
அங் ேகதான் ெகா த் ைவப் பாள் . பணம் எவ் வள
இ க் ற என்ப மேரச க் க் டத் ெதரியா .
மேரசனின் கல் யாணச் ெசய் உடன யாக அவர்கள்
கா க் ப் ேபா க் ம் . ஆேடாட் ப் ேபா ம் சாக் ல்
அங் ேக ேபாய் ேச ெசால் அ ட் வந் ப் பாள் .
ஆனால் அங் ந் யா ம் இ வைர க்கம் சாரிக்க
வர ல் ைல. யா ம் வ வார்கள் என் மேரசன்
எ ர்பார்த் ந்தான். அப் ச் ேயா மாமன்கேளா
யாராவ வந் ட் ட் க் அைழத் ப் ேபாவார்கள்
என் ம் எ ர்பார்ப் அவ க் இ ந்த . ெபண்
பார்க் ற ேவைல இனித் தங் க க் இல் ைல என் ம்
தங் கள் ட் ப் ெபண்ைணக் கட் த் தர ல் ைல எனக்
ைற ெசால் ல யா என் ம் அவர்க க் ச்
சந்ேதாசமாக இ க் ம் , ஓேடா வ வார்கள் என்ப
மேரசனின் எ ர்பார்ப் . யா ம் எட் ப் பார்க்க ல் ைல
என்ற ம் ழம் ப் ேபானான். இனிேமல் வரேவ
மாட்டார்கேளா என் ம் நிைனத்தான். அம் மா டம்
அைதப் பற் க் ேகட்கேவ பயமாக இ ந்த . ேபாய் ப்
பார்த் வ என் ர்மானித்தான். ேட
வந்தவைன, அ ம் ப் ெபண்டாட் டன் வந்தவைன
‘ெவளிேய ேபா’ என்றா ரட் வார்கள் ?
அங் ேக ேபாவதாக அம் மா டம் மேரசன்
ெசால் ல ல் ைல. ெசான்னால் ‘ஆட் ரல் கப் பேலத் ட்ட.
ைவரி ல மானேமத்தற. அப் ேய கரேட இந்த
மானக்ேகட்டக் கத் ச் ெசால் . ஊேர ேகக்கட் ம் ,
நாேட ெதரியட் ம் ’ என் கத் த் த த் ப் பாள் .
அம் மாவால் இன் ம் இயல் பாக ய ல் ைல.
எப் ேபா ம் உர்ெரன் இ க் றாள் . நிைனத்த ம்
ஒப் பாரி. சேராஜா டம் ஒ வார்த்ைத ம் சந்ேதாசமாகப்
ேபச ய ல் ைல. அவள் ெசய் ம் சைமயைலச்
சாப் வ ல் ைல. இர ல் களி ள
ைவத் க்ெகாள் றாள் . அைதேய ன் ேவைள ம்
சாப் றாள் . எப் ேபா சரியாவாள் ? சரியாவாளா?
அம் மா இத்தைன ஆக்ேராசம் காட் வாள் என் அவன்
நிைனக்க ல் ைல. ெகாஞ் சநாள் மங் ப் பக்கமாகேவ
இ ந் ட் நாள் ெபா த் வந் க்கலாம் . உடேன
வந்த தப் ேபா?
ெசாந்தக்காரர் ட் க் ப் ேபா ேறாம் என்ற ம்
சேராஜா க் ப் பயமாகேவ இ ந்த . மேரசன்
‘எம் ேமல பாசம் அ கம் . ெகாஞ் சம் கத் னா ம்
ஒத் க் வாங் க. அ ங் கேள வரட் ன் இ ந்தா
ஆ மா? நாம ேபானா ேவண்டா ன்னா தள் ளீ வாங் க’
என்றான் பரிதாபமாக.
‘அழயா ந்தாளியாப் ேபாற ேகவல ல் லயா?’
என்றாள் சேராஜா.
‘எங் க அப் ச் ஊட் க் அழச் த்தான்
ேபாேவா ன் இல் ல. அ நம் மா ரி’ என்
ரித்தான் அவன். ேபாக ேவண்டாம் , ம் பலாம் என்
அடம் ப் பாள் எனப் பயந்தான்.
அதற் ேமல் ஒன் ம் ெசால் ல ல் ைல அவள் . அங் ேக
ேபாய் எப் ப நடந் ெகாள் ள ேவண் ம் என்
ேயா த் க் ெகாண் ந்தாள் . அங் ம் எல் லா க் ம்
கண்காட் ப் ெபா ளாவ நிச்சயம் . எல் லார் கண்க ம்
ெமாய் க்க உட்கார்ந் ப் பைதப் ேபாலக் கஷ்டம்
ஏ ல் ைல. எ ம் ேபசாமல் தைல னிந்
ெகாண் க்க ேவண் ம் . எைத ம் பார்க்காமல்
த ர்க்கலாம் . ஆனால் ேகட்காமல் இ க்க யா .
என்ைறக்காவ ஒ நாள் இந்த ஊ க் வந் தான் ஆக
ேவண் ம் . அ இப் ேபாேத நடக் ற . மனைதப்
பல தமாகத் ேதற் க்ெகாண்டாள் .
ஊைரத் தாண் ச் ைசக் ள் ேபா ற் . ைசக் ள்
ேகரியரி ம் ன்னா ம் ேசாடாப் பாட் ல் ெபட் கைள
ைவத் க் கட் க்ெகாண் அ த் அ த் க்
மேரச க் நல் ல ப ற் வந் ந்த . ெபரிய
ேமட் ற் ப் ற எங் ம் சேராஜா இறங் க
ேவண் க்க ல் ைல. சேராஜா ன் கம் ெகாஞ் சம்
ரித்த மா ரி மா ய ம் அவள் கனம் உைறக்கேவ
இல் ைல. ெநா த் தடத் ம் ப் ேபாலச் ைசக் ைள
ஓட் ப் ேபானான்.
ஊ க் ள் ம் இல் ைல, ெவளி ம் இல் ைல.
ஊரி ந் ப் ரத் ல் அப் ச் ன் கா ம்
ம் . ன்ன ஓட் ட் க் ன்னால் நி த் னான்.
அ தான் அவன் அப் ச் ம் அம் மா ம் இ ந்த .
அைதெயாட் க் ெகாஞ் ச ெகாஞ் ச ர இைடெவளி ல்
காட் க் ள் நான் கள் ட்டத்தட்ட ஒேர மா ரி
இ ந்தன. எல் லாம் ல் ைலேயாட் கள் . அண்ணன்
தம் கள் நால் வ ம் அவரவ க் ப் ரிந்த காட் க் ள்
தனித்தனியாக கட் க்ெகாண் ந்தார்கள் . அைத
ெம ந்த ர ல் ளக் ச் ெசால் க் ெகாண் ந்த
மேரசனின் ரல் ேகட் அப் ச் ம் அம் மா ம்
ட் க் ள் இ ந் ெவளிேய வந்தார்கள் .
ெவ ம் ேமேலா ெந ெந ெவன இ ந்த அப் ச்
மேரசைனப் பார்த்த ம் ஓ வந் ‘எங் கடா வந்த
எச்சக்கல நாேய’ என் கத் க்ெகாண்ேட ஓங்
அைறந்தார். வ தாங் காமல் கன்னத்ைதப் த்தப
நகர்ந்தவைன இ த் க் கண்டப அ த்தார். ‘நன்னி
ெகட்ட நா . ெதாண்டக் க் ள் ள ேபானதக் கக் க்
த் க் ட வளத்தேனடா.’ அப் ப ப் பட்ட வரேவற் ைப
அவேன எ ர்பார்க்க ல் ைல. ைசக் ள் ேழ ழக்
கன்னத்ைதப் பற் க்ெகாண் அ ர்ந் ல
நின்றான். பயந் அ ெகாண்ேட அவன் ன்னால்
ஒளிந்தவா நின்றாள் சேராஜா. அப் ச் க் ன்னால்
மேரசன் த் ெதரிந்தான். ேம ம் அைறேயா
அ ேயா வதற் ள் அம் மா ஓ வந் அப் ச் ன்
ைகையப் த் க்ெகாண்டாள் .
‘அட ஊ ேத வந்த ைபயன இப் யா அ ப் பாங் க.
வயசாச்ேச த ரப் த் இல் ல உனக் . நம் ம ெகாழந்த
ேபண் ெவச் ச் ன் ைகய ெவட் க் வமா? ெந
அந்தப் பக்கம் . நீ வாடா கண் ’ என் மேரசனின்
ைகையப் த் இ த்தப ட் க் ள் ேபானார்.
இங் ந் உடன யாகப் ேபாய் ட ேவண் ம் என்
ேதான் னா ம் அைதச் ெசயல் ப த்த யாமல்
மேரசனின் ேகா ஒட் யப சேராஜா ம்
ேபானாள் . அவைள ெவ க்க ெவ க்கப் பார்த்தார்
அப் ச் . மேரசன் வாசல் ண்ைணையத் தாண்
உள் ேள ைழ ம் ன் அப் ச் ெவளிேய இ ந்
கத் னார்.
‘இங் க பா . . . உள் ள ட் க் ட் ப் ேபாவாத. என்ன
எனேமா எழேவா. ெபரிய ைபயன் ெபாண்டாட்
ேநாம் க் ப் க் எறங் கச் த்தபத்தமா இ க்கறா.
ெநனப் ல ெவச் க் ட் த் ண்ைணேயாட நி த் க்க.’
‘ஆமா அ த்த மாசம் வர்ற ேநாம் க் இப் ப ந்ேத உம்
ம மவ ரதம் இ க்கறாளா?’ என்றப அம் மா
உடேன ண்ைணையக் காட் ‘இங் க உக்கா ங் க
கண் ’ என்றார். மேரசனின் அ ைக நிற் க ல் ைல.
அடக்க யாமல் ெபாங் அ தான். அவன்
அ வைதப் பார்க்க சேராஜா க் எரிச்சலாக இ ந்த .
டச் ேசர்ந் அ வதா ேவண்டாமா என்
ெதரிய ல் ைல. ெகாஞ் சம் ட் வார்கள் என் மட் ம்
நிைனத் ந்த அவ க் ப் ெப ம் ஏமாற் றம் .
அதனால் தான் தாங் க யாமல் அ றான்.
இ வைரக் ம் மேரசன் கலங் க் கண்டேத ல் ைல.
எைத ம் அசட்ைடயாகக் கடந் வான். எரிச்சல்
ேபாய் அவைனக் காப் பாற் க் ட் க்ெகாண்
ேபாய் ட ேவண் ம் என் ம் பதற் றம் அவ க் ள்
உ வா ற் . அதற் ள் அம் மா அவைன ெநஞ் ேசா
அைணத் க்ெகாண் ‘அ வாதடா சா . .. அ வாத’
என் ெசான்னார்.
அம் மா ஒ ந் ம் ப ஒல் . அந்த
உடம் ைபக்ெகாண் எப் ப நடக்க ற என்
சேராஜா நிைனத்தாள் . இங் ேக அம் மா மட் ம் தான்
ெகாஞ் சம் ஆ தலாக இ ப் பார் என் ேதான் ய .
அ ம் ேபாகப் ேபாகத் ெதரி ம் . எல் லாம் ந ப் பாக ம்
இ க்கலாம் . அவன் ேதம் பல் ெகாஞ் சம் கட் ப் பட்ட ம்
உள் ேள ேபாய் ச் ெசாம் ல் தண்ணீர ் ெகாண் வந்தார்.
ெகா க்க நீ ட் யவர் ெரன் நிைன வந்த ேபால
உள் ேள ேபாய் ஈய டம் ளர் ஒன்ைற எ த் வந் அ ல்
ஊற் சேராஜா க் க் ெகா த் ட் ச் ெசாம் ைபக்
மேரசனிடம் ெகா த்தார். தயக்கத்ேதா டம் ளைர
வாங் த் தண்ணீைரக் த்தாள் . தாகம் அடங் கேவ
இல் ைல. இன் ம் ேகட்கத் தயக்கமாக இ ந்த .
எவ் வள த்தா ம் அடங் காத தாகம் .
சத்தம் ேகட் ப் பக்கத் களில் இ ந் அவன்
மாமன் ட்டார் எல் லா ம் என்னேவா ஏேதா என் ஓ
வந்தார்கள் . சேராஜா க் யாைர ம் ெதரியா .
ெசால் ம் நிைல ல் மேரச ம் இல் ைல. ‘அட நம் ம
ேநாண் . ப் ெபாண்டாட் யக் ட் க் ட்
மாம ட் க் ம வலஞ் ேசா ங் க வந் க்கறான்.
பலகாரத் க் மா கைரங் க ’ என் அவன்
அத்ைதகளில் ஒ த் ெசான்னாள் . எல் லார் கத் ம்
ஏளனச் ரிப் த் ந்த . தைல னிந் உள் ேள
ண்ைண ல் உட்கார்ந் ந்த சேராஜாைவப் பல
ேகாணங் களில் பார்த்தார்கள் . ‘ஒ த்தேனாட
ஒ யார க் ெவக்க ல் ல. இப் ப ெவக்கம் வந்
இக்கத் ல ஏ க் ச் ப் ப் ெபாண் க் ’ என்றாள்
ஒ த் . ‘ஆட் ஆ வ க் மானம் ேராச ந்தா
இன்னம் உட் ெவச் ப் பாங் களா? இந்தக் க தய
அ ச் த் ெதாரத் க்க மாட்டாங் க’ என் ஒ த்
ஆேவசமாகப் ேப னாள் .
‘ஏண்டா உங் கப் பன் எப் ேபர்ப்பட்ட ஆ . அவ ெசத்
இத்தன வ சத் ல உங் கம் மா ேப ல எ னா ஒ ேபச்
அப் இப் ன் வந் க் மா. ம் ப மானத்தக்
காப் பாத் ெவச் க்கறா. அந்த வம் சத் ல
ெபாறந் ட் இ வைரக் ம் ஆ ஞ் ெசய் யாத தப் பச்
ெசஞ் ட் வந் நிக்கறேய. மாமெனல் லாம்
மானங் ெகட்டவன் ெநனச்சயா? இங் க வர உனக்
எப் டா கா வந் ச் . அப் ச் யாச் ம் அ ேயாட
உட்டா . மாம ங் க இ ந் ந்தா இந்ேநரம் கால
ெவட் ப் பாங் க’ என்றாள் இன்ெனா த் .
மேரசன் அவர்கைள ஏெற த் ம் பார்க்க ல் ைல.
ெபண்க ம் ன்னஞ் க ம் ட்டத் ல் இ ந்தன.
அவன் ேதாளில் ஏ யா ம் ள் ைளகள் . ேதா ரி ந்
ஊ க் வ ம் ேபா ெப ம் ெபாட்டலங் கேளா இங் ேக
வ வான். அவைனச் ழ் ந் ெகாண் ஆட்டம் ேபா ம்
ள் ைளகள் தயங் த் ரத் ல் நின்றன. மேரசனின்
மாமன்கள் யா ம் இல் ைல. அ சேராஜா க்
ஆ தலா ந்த . அப் ச் ன் ரல் ம ப ம்
வந்த .
 ‘மாம ங் க வர்ற க் ள் ள ஓ ப் ேபா . இப் ச்
ெசஞ் சவன ெவட் ப் ேபாட்டரலா ன் ேப க் ட்
இ க்கறாங் க. ன்னப் ைபயன்ல இ ந் பாத் ப் பாத்
வளத்தேம இப் ப் பண்ணிட் வந் நிக்கறாேனன்
ெகடந் ம வறா ங் க. பாற ேமல ன்னதா ஒ
ல் ல கட் க் த் க் க யாணம் பண்ணி
ெவக்கலாம் ஏற் பா பண்ணிக் ட் இ க்கறாங் க.
இந்த ேவல பண்ணீ க்கற. பாத்த தான் பாத்த நம் ம
ஊ ல நம் ம சனத் ல ஒ ள் ள உனக் க்
ெகைடக்காதயா ேபா ச் . ேகக்கற ஆ வ க் ப்
ப ெசால் ல. தல னிஞ் நடக்கறம் . ேநர்ல
பாத்தா ெவட் ப் ப ேபாட் வா ங் க. எேல, எ னா
ேசா கரச் ஊத்தற ன்னா ஊத் ெவரசா அ ப் .
பசங் க ேகட்டாப் பண்ணயத் ஆ வ க்
ஊத்தறாப் பல ஊத் ன ன் ெசால் க்கலாம் .’
அதற் ேமல் அங் க்க சேராஜா க் ச் ம்
க்க ல் ைல. அவன் ைகைய அ த் னாள் . அவ ம்
உணர்ந் ெகாண் எ ந் ெவளிேய வந்தான். அம் மா
‘இ டா கண் . . . ெவ க் ஒ வா
நீ த்தண்ணியாச் ம் ச் ட் ப் ேபாவ’ என்
ன்னாேலேய வந்தார். அத்ைதகளில் ஒ த் ‘ேபரன்
டேவ ேபா வயனமா ஆக் ப் ேபாட் க் ட்
இ க்கற . தப் ப் பண்ணீட் வந் நிக்கறான். ஊ க்
ன்னால ேகவலப் பட் நிக்க ெவச் ட்டான். அவ க்
ஆக் ப் ேபாட் ஒபசாரம் பண்ேணா மா?’ என்றாள் .
‘ஊ ல இல் லாத அழ க்ெகா ரியக்
ெகாண்டாந் ட்டான். இவ க் மட் ம் தங் கத் ல
ெசஞ் ெவச் க் ேதா என்னேமா. ஒரச் த் ப் பாற
ேமல பங் களாக் கட் வான். கா ேமல கா ப்
ேபாட் க் ட் ஆ வ வந் ேபாவாங் க பா ’ என்
ேப ய ரைலக் மேரச க் த் ெதரிந் ந்த . அந்தக்
ர ன் வாஞ் ைசைய அ ந்தவன்தான் அவன். எங் ேக
ேபா ற் எல் லாம் ?
‘ெந ெந ன் ல கட் க் ட் நிக்கறதப் பா .
ஊைரேய இ த் உள் ள ெவச் க் வா மாய் மாலக்காரி.
இவ க்ெகல் லாம் அங் க ஒ த்த ம் இப் க்
ெகடக்க யாட்டம் இ க் . . .’
சேராஜா அவள இயல் க் மாறாக ஓங் க்
ரெல த் அ தாள் . அவள் ைகைய அ ந்தப் பற் க்
ட் வந்த மேரசன் தைலையக் னிந்தப ேய
ைசக் ைள எ த்தான். எல் லாம் தப் பாகச்
ெசய் ட்ேடாேமா? ழப் பமாக இ ந்த .
௦௦௦
 8

மேரச க் ம் சேராஜா க் மான பழக்கம்

ய அவ க் க் ைக ல் அ பட்டேபா . ேசாடாப்
க் ம் ண் ப் பாட் ல் களிடம் எப் ேபா ம்
எச்சரிக்ைகயாக இ க்க ேவண் ம் . ராக்
வந் ட்டால் ேபா ம் , ர் என ெவ த் ம் .
பாட் ைலக் க ம் ேபா ஒவ் ெவான் க் ம் ராக்
பார்க்க ேவண் ம் . அந்த ேவைல மேரச க் க ம்
க் ம் . ெதாட் த் தண்ணீரில் பாட் ல் கைள
அைரமணி ேநரம் ஊற ைவத் க் க னால் அ க்
பளிச்ெசன் வந் ம் . உள் ேள கம் ப் ரஷ்
ேபாட் ம் ேமேல கட்ைட ரஷ் ேபாட் ம் க வலாம் .
கட்ைடப் ர ல் இ ப் ைபத் ள் ெதாட் க் க னால்
ஒவ் ெவா பாட் ம் தாக ன் ம் . ெகாஞ் ச்
ராட் வ ேபால ஒவ் ெவா பாட் ைல ம்
நிதானமாகக் க வான்.
க எ த் த் தைலக் ேமல் க் ப் பாட் ைலச்
ழற் ப் பார்ைவ ட்டால் எத்தைன ேலசான ராக்
என்றா ம் ெதளிவாகத் ெதரி ம் . பச்ைச நிறத் தகதகப்
ளர்ச் த ம் . ெபரியசா இ ந்தால் ‘என்னத் டா
அப் ப் பாத் க் ட் க் ெகடக்கற? ெகா ரிப் ள் ளய
ெமாறச் ப் பாக்கறாப் பல’ என் ண்டல் ெசய் வான்.
‘இந்தப் பக்க ந் பாத்தா அந்தப் பக்கம்
ெதரிய ம் டா. அப் ப் பாட்டல் க ேவா ம் ’
என்பான் மேரசன். ‘எனக்ேக ெசால் த் தர்ற.
எல் லாத் ல ம் ேத ட்டடா. ேடய் அந்த நரம் த்
ேதா க்காரிய ெநனச் க் ட் த்தான பாட்டலக் க வற?
ெசால் , எனக் த் ெதரியாதா? பாட்ட ம ப் பத்
ெதாட் க் க வறப் ப அவ இ ப் உனக் ெநனப்
வ ங் கறத உம் ஞ் ேய ெசால் ேத’ என்
ெபரியசா ஏேதேதா ெசால் வான். சேராஜாைவ ‘நரம் த்
ேதா க்காரி’ என்பான் அவன். என்னவானா ம் அப் ப ப்
பார்த் த்தான் பாட் ல் கைள ைவப் பான் மேரசன்.
எல் லாச் சமயத் ம் அப் ப வ ல் ைல.
சாராயக் கைடகள் லவற் ற் ம் ேசாடா ேபாட் க்
ெகாண் ந்தார்கள் . அந்த ேவைல மேரசன் கைடக்
இல் ைல என்றா ம் அவசரமான சமயத் ல் இங் ேக
வ வார்கள் . ட ன்கைட ல் ேகஸ் ர்ந் ட்ட என்
ெபரியசா கா ப் பாட் ல் கைளக் கட் க்ெகாண்
ைசக் ளில் அவசரமாக வந்தான். இரண் ேகஸ்
கம் பங் கள் இ ந்தா ம் சமயத் ல் இப் ப நடந் ம் .
சாராயக்கைட ல் ெகாஞ் சேநரம் ேசாடா இல் ைல
என்றால் ங் எ த் வார்கள் . சாராயக்
கைட ல் ேசாடா இலவசம் . ஒ ேசாடா க் ஐந்
அல் ல ஆ ைபசா த வார்கள் . அந்த ைலக் ப்
ேபாட் க் கட் ப ஆகா . அதற் ேகற் றப தான்
தயாரிப் ம் இ க் ம் . சாராயக் கைட ேசாடாைவ ெவ
க் ரத் ல் தயாரித் டலாம் .
சாராயக்கைடக் ப் ேபா ம் ேசாடாப் பாட் ல் கைளப்
பல சமயம் க வேத இல் ைல. பாட் ல் க்க
அ க் த் ரண் உள் ேள இ க் ம் நீ ைரத் ெதரியாமல்
ேபாய் ட்டால் அப் ேபா மேரசன் கைடக் ஒவ் ெவா
ேரடாக வந் ேச ம் . அவற் ைறக் க ப்
பளபளப் பாக் வான். ெகாண் வ ம் பாட் ல்
அள க் அவனிடம் இ க் ம் பாட் ல் களில் ேசாடாப்
த் ப் ேபாய் வார்கள் . க ய பாட் ல் கைளக்
ராக் பார்த்தால் எப் ப ம் இரண் ன் ல்
கண் த் அவற் ைற ஒ க் வான். அப் ப
வாரத் ற் ஐந்தா ேர பாட் ல் கைளக் க ம்
ேவைல ம் அவ க் இ க் ம் . ெவளிேய ேபாகாமல்
கைட ேலேய இ ந் ெசய் ம் ேவைல என்றால்
அவ க் ப் ரியம் தான்.
அன்ைறக் அவசரம் . இரண் ேபர் வந் ட்டார்கள் .
மேரசன் த் ைவத் ந்த ேசாடாக்கைள ஒ வன்
எ த் ப் ேபானான். தான் ெகாண் வந்த
பாட் ல் கைளக் க வாமேல தண்ணீர ் த் னில்
ைவத் ச் ற் க் ண்டைடத்தான் ெபரியசா .
ெவளிேய நி த் ந்த ைசக் ள் ேகரியரில்
கட் ந்த மரக் ேர ல் ேசாடாக்கைளக் ெகாண்
ேபாய் அ க் னான் மேரசன். ரல் சந் களில்
பாட் ல் க த்ைதச் ெச ன்ைற ஒேர ேநரத் ல்
எ த் ச் ெசல் ம் த்ைத அவ க் க் ைக வந் ந்த .
ஒ ைக ல் ன் ம் இன்ெனா ைக ல் இரண் ம் என
ஐந் பாட் ல் கைள எ த் க்ெகாண் ேபானான்.
ஒ ைக ல் இ ந்த இரண்ைடக் ேர ல்
ைவத் க்ெகாண் ந்தேபா இன்ெனா ைக ந்த
பாட் ல் கள் ர் என் ெவ த்தன. ஒன் ெவ த்தால்
பக்கத் ல் உள் ள ம் அவ் வள தான். ன் ம் ஒேர
ேநரத் ல் ெவ த் ட்டன. என்ன நடந்த என்
மேரச க் ப் ரிய ல் ைல. ெபரியசா ெவளிேய ஓ
வந்தான். வரிைச ட் க்காரர்கள் பல ம் ஓ வந்தனர்.
மேரசன் ைக ந் ம் கா ந் ம் ரத்தம்
ெப க்ெகாண் ந்த . அவ க் வ ேய
ெதரிய ல் ைல. யார் யாேரா எங் ந்ேதா ணிகைளக்
ெகாண் வந் கட் ப் ேபாட்டார்கள் . ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக வ ெதரிய ெதாடங் யேபா ெபரியசா
ைசக் ளில் மேரசைன உட்கார ைவத்
ம த் வமைனக் க் ட் ப் ேபாய் க்ெகாண் ந்தான்.
ேசாடாக்கைடக் வந் ேசர்ந்த ன் மாதத் ல்
இ தான் தல் ைற.
கைட ல் ேவைல ெசய் ம் ைபயன்கைளப் பார்க் ம்
ேபாெதல் லாம் ேசாடாபாய் ெசால் வார். ‘ேடய் ேசாடாப்
ட் யச் சாதாரணமா ெநனச் ப் டாத. அங் க இங் க
கலவரம் வந்தா ர ங் க ஏன் ேசாடாப் ட் ய க் ப்
ேபாடறாங் க? அ ஒன்ெனான் ம் ன்ன ெவ ண்
மாரி. ெவ ச் ச் ன்னா இன்னா நடக் ன்ேன
ெதரியா . ட் ல ற ஒவ் ெவா கண்ணா ம்
ஒவ் ெவா எடத்தத் ேதாண் ம் . அேத நம் ம ெசைத ல
பட்டா இன்னா ஆ ம் பா . நம் ம ேவலேய
ெவ ண்ேடாட ெவௗாடற மாரின் ஞாபகம்
ெவச் க்ேகா.’
 அவர் ேபச் ன் உண்ைமைய அப் ேபா உணர்ந்தான்.
வலக்ைக மணிக்கட் ன் ஓரமாக ன் ைதயல் ேபா ம்
அள க் க் காயம் . கால் களில் ைதயல் ேபாட
ேவண் க்க ல் ைல. என்றா ம் ஐந்தா இடங் களில்
காயங் கள் . ெசல வைத ம் ேசாடாபாேய
ஏற் க்ெகாண்டார். க் ரம் ணமாக ேவண் ம் என்
அவர் ட் ந்ேத அவ் வப் ேபா ரியாணி ம்
க க் ழம் ம் ெகா த் ட்டார். ரியாணிைய
அ வைர அவன் சாப் ட்டேத ல் ைல. க ைய ம்
ேசாற் ைற ம் கலந் இப் ப ம் ஒ ையக்
ெகாண் வர மா என் ஆச்சரியம் . அரி
அத்தைன சன்னம் . ஒ ப க்ைக ட ணாகாமல்
சாப் வான். ேதா க் வந்தேத ெகாஞ் சம் பணம்
ேசர்க்கத்தான். அதனால் சாப் பாட் ல் ப க்கனமாக
இ ப் பான். ெபரியசா ெவளிேய சாப் டக் ப் ட்டால்
ம த் வான். இப் ேபா பல தமாகச்
சாப் டத்தான் ைக அ பட்ட ேபால.
ஊ க் ப் ேபாய் க் காயம் ஆ ம் வைர இ ந் வரச்
ெசான்னார் ேசாடாபாய் . மேரசன் ம த் ட்டான்.
காயங் கைளப் பார்த்தால் அம் மா ம ப ம்
ேதா க் ப் ேபாக டமாட்டாள் . அதனால் ந்த
ேவைலகைளப் பார்த் க்ெகாண் கைட ேலேய
இ ப் பதாகச் ெசால் ட்டான். அவன் நடந்
ேபாய் வ ம் ரத் ல் இ ந்த கைட ஒன் ல் ஆட் க்கால்
ப் ன ம் க்க ஏற் பா ெசய் தந்தார். ெபரிய
ேகாப் ைப ல் நிைறத் த் த ம் அந்த ப் அவ க்
க ம் த் ந்த . அ ம் அவர் ெசல தான்.
ெபரியசா ெசான்னான்.
‘இப் அ பட் ட்டா பாய் ம் மா உட்ர
மாட்டா டா. இந்தக் காலத் ல எவந் தங் ைகக்காசச்
ெசல பண் வான். ேவல ல நீ கவனமா இல் ல.
அ க் நான் என்ன பண் வன் ெசால் ட் ச்
சம் பளத் ல ச் க் வான். இந்த பாய் அப் க்
ெகைடயா . இல் னா இப் க் க ம் மாச்
சாப் யா? எங் ைக ல பாட் ல் ெவ ச் ந்தா
ஆவாதான் எனக்ேக ஆைசயா இ க் டா.’ ‘ ராக்
பாட் ஒன் ேவ ம் னாத் தரட் மா? ேசாடாப் ச்
எ த் க் ட் ப் ேபா. ெவ ச் ம் ’ என் மேரசன்
ண்டல் ெசய் தான்.
‘ ராக் நல் லாத் ெதரிஞ் ன்னா அ
க் ள் ளேய ெவ ச் ம் . ம ராட்டம் கண் க் த்
ெதரியாத இ ந்தாத்தான் ெகாஞ் சம் ேநரமா
ெவ க் ம் . அத நாம ஏற் பா ெசய் ய யா டா’ என்
அவன் ேவைல ட்பம் கலந் ேப னான். ஆட் க்கால்
ப் ைப ம் ரியாணிைய ம் ெபரியசா ேயா
ப ர்ந் சாப் ட்டான் மேரசன். ெபரியசா க் அ
ெகாஞ் சம் ஆ தலாக இ ந்த .
அவன் அம் மா ம் எப் ேபாதாவ ஆட் க்கா ல்
க ச்சா காய் ச் வாள் . ராத் ரித் ங் கப் ேபா ம் ன்
கால் கைள ெவட் ப் ேபாட் ள ெசலெவல் லாம்
கலந் ெகா க்க ைவத் வாள் . காைல ல்
இன்ெனா ைற காய் ச் வ ப் பாள் . அ ல் ெகாஞ் சம்
க கல் நாற் றம் இ க் ம் . அதன் ன் சா காய் ச் வாள் .
க கல் நாற் றம் ஏ ல் லாமல் இங் ேக ப் க்
ைடத்த . எல் லாம் இங் ேக ைடத் க்க எதற்
ஊ க் ப் ேபாக ேவண் ம் ? காயம் ஆ த் ைதயல்
ரிக்க எப் ப ம் ப ைனந் நாட்க க் ேமல் ஆ ம் .
அ வைர சேராஜாைவப் பார்க்காம ம் இ க்க
யா . அவன் ஊ க் ப் ேபாக ம த்ததற் அ தான்
க் யமான காரணம் .
அந்த நாட்கைள நிைனக்ைக ல் இ வ ேம கண்கள்
ெச ப் ேபாவார்கள் . சந்ேதாச ஒளிெகாண் ன்னிப்
படர ட்ட நாட்கள் அைவ. எப் ேபாதாவ ெபரியசா
வ வான். அவன் ேசாடா தயாரித் எ த் ச் ெசல் ம்
வைர மட் ேம கைடக் ள் இ ப் பான். மற் ற
ேநரெமல் லாம் ங் க மரத்த க் கட் ல் தான். அங் ந்
பார்த்தால் சேராஜா ன் அைச கள் எல் லாம் ெதரி ம் .
ஓர் அைறக் ள் அவ க் ச் ெசய் ய எத்தைன ேவைலகள்
என் ர ப் பாக இ க் ம் . எல் லாவற் ைற ம்
ப் பாகச் ெசய் ெகாண்ேட அவன்
ேநாட்டத் ற் ம் கண்களால் ப ல்
ெசால் க்ெகாண் ப் பாள் .
வாெனா பா க்ெகாண் க் ம் . அந்தச் சமயத் ல்
ெவளியா ந்த ‘ ராமத் அத் யாயம் ’ படப் பாடல்
ஒவ் ெவா வாெனா நிைலயத் ந் ம் னம்
ஒ ைறயாவ ஒ பரப் பா ம் . மேல யா
வா ேதவ ம் எஸ். ஜான ம் பா ந்த ‘ஆத்
ேமட் ல ஒ பாட் க் ேகக் ’ பாடல் ெவ ரபலம் .
ஒ நாைளக் இரண் ன் ைறேய ம் அந்தப்
பாடல் ஒ க் ம் . எஸ். ஜான ன் ரல் ‘ம் . . . ம் ம் ம் .
. . ம் ம் ’ என் ெதாடங் ய ம் இ வ க் ம் உற் சாகம்
வந் ம் . மேரசன் கட் ல் இ ந் எ ந்
உட்கார்ந் ெகாள் வான். எங் ேகா பார்ப்ப ேபால அவள்
ட் ப் பக்கம் பார்ைவ பட் ப் பட் த் ம் ம் . அவ ம்
சரியாக அவ க் க் காட் யா வாள் .
பாட் க்க ம் அவர்க க்காகேவ ஒ ப் ப
ேபா க் ம் . ‘காட் ல கட் ல் ஒன் ேபாடவா ைக ல
கட் க்ெகாண் ஆடவா’ என் வரி வ ம் ேபா
மேரசன் ஜாைடயாய் த் தன் கட் ைலப் பார்ப்பான். தன்
பாைறக் காட் ல் கட் ல் ேபாட் ப் ப ேபால அவன்
கற் பைன ரி ம் . அவள் உதட்ைடப் க் க்ெகாண்
கத ச்சந் ல் மைறந் ெகாள் வாள் . ‘ெசால் லச் ெசால் ல
ேவகம் ஏ க் க் ட் ப் ேபாகப் ேபாறன்’ என்
பாடல் ம் த ணம் வ ம் ேபா கம் க்கப்
பர ய ஒளிேயா சேராஜாைவேய ன் வ
ேபாலக் மேரசன் பார்த் க்ெகாண்ேட ப் பான்.
அவ ம் அவைனேய பார்த்தப ப் பாள் .
பார்ைவையப் ரிக்க ஏதாவ நடந்தால் தான் உண் .
அந்தப் பாடல் க்கேவ அவர்கள் ேபச நிைனப் பைதக்
ேகள் ப ல் வ வத் ல் ெசால் வதாக
அைமந் ந்த .
அவேனா ளம் வந்த த ணத் ல் அவள்
‘ க் க் ட் ப் ேபாவப் ேபாறன் பாட் வ ம் ேபா
அப் ப் பாத்த. அேதமாரி க் க் ேன வந் ட்ட’
என்றாள் . ‘ஆமா. க் க் ட் ப் ேபா க் காட் ல கட் ல்
ஒன் ேபாடப் ேபாறன்’ என் ெசால் ச் ரித்தான்.
அந்தப் படத்ைதப் பார்க்க ேவண் ம் என்
இ வ க் ேம ப் பமாக இ ந்த . ஆனால் அப் ேபா
ஒ வ க்ெகா வர் வாய் றந் ேப க்ெகாள் ள
வாய் க்க ல் ைல. ைக ல் ைதயல் ேபாட் க் கட் டன்
மேரசன் இ ந்தான். எங் ம் ெவளி ல் ேபா ம் ப ம்
ழல் அைமய ல் ைல.
ஒன்ப மணிக் ேமல் ேசாற் ப் ைப டன் அவள்
ளம் ம் ேபா ன்னக் ண்டா ஒன்ைற அவன் அைற
வாசல் ன் ைவத் ட் ப் ேபானாள் . அவள் ம் த்
ம் ப் பார்த்தப நடந்தாள் . அவ க்காக ஏேதா
ெசய் க் றாள் என் ம் ஜாைட ரிந்த . அவைளக்
ெகாஞ் ச ரம் ேபாக ட் ஆவலாய் ஓ ப் ேபாய் க்
ண்டாைவ எ த் க்ெகாண் உள் ேள ேபானான்.
ண்டா நிைறயக் க க் ழம் . ழம் க் ேமேல
க த் ண் கள் நின்றன. ன ம் ேசா ஆக்
ைவத் ட் ப் ெபரியசா வரட் ம் என்
காத் ப் பான். அவன் வந் ஏதாவ ஒ ழம்
ைவத் க் ெகா ப் பான். லசமயம் அவன் வரத்
தாமதமா ம் . ெவ ம் ேசாற் ைற அள் ளிப் ேபாட் க்
கைரத் க் ப் பான். ப க் ேவ வ ல் ைல.
அைறக்கதைவப் பா யாய் ச் சாத் ைவத் ச்
ேசாற் ேறா ைசந் உண்டான். ழம் ல் அவள்
ரியம் அவ் வள ம் கலந் ந்த . நல் எ ம் கைள
அவன் தட் உ ஞ் வைத எப் ேபா பார்த்தாேளா
ெதரிய ல் ைல. அதற் ள் இ க் ம் ஊன் அவ க் ப்
க் ம் . இரண் நல் எ ம் கள் நீ ளமாகேவ
இ ந்தன. ஆைசயாய் உ ஞ் னான். உதட் ல் உத
ைவத் உ ஞ் ம் கத்ைத அ ப த்தான். எந்ேநரம்
ேபாய் க் க எ த் வந் ப் பாள் ? காைல ேலேய
ேபாய் அவள் அண்ணன் எ த் க்ெகாண் வந்
தந் ப் பாேனா. அவனிடம் என்ன ெசால் க்
ேகட் ப் பாள் ? சைத நிைறந்த எ ம் க ம் ஈர மாய் க்
கால் ேலா க க்கத் தனக்ேக ெகா த் க் றாள் .
அவளாகேவ ேபாய் க் க எ த் வந் க் றாள் .
அவ க்காகேவ ஆக் க் றாள் . அப் ப நிைனத் க்
ெகாள் வ சந்ேதாசமாக இ ந்த .
ர த் ெவ ேநரம் சாப் ட்டான். ண்டாைவ வ த்
நக் னான். அம் மா ைவக் ம் க ச்சா ரசம்
ேபா க் ம் . ஊற் ஊற் க் க்கலாம் . இ
அப் ப யல் ல. ெகட் க் ழம் . ெகாஞ் சம் கலந்
ைசந்தா ம் நிைறயச் ேசாற் க் ஆ ம் . இப் ப ஒ
ைவ ல் க க் ழம் பா என் ராத யப் பாக
இ ந்த . இந்தச் ைவைய வாழ் நாள் க்க
அ ப க்க ேவண் ம் என் நிைனத்தான். அவள்
ம் வந்த ம யப் ெபா ல் டன் ண்டா
அவள் ட் வாச ல் இ ந்த . உள் ேள
எ த் க்ெகாண் ேபானாள் . த்தமாகக் க ந்த
ண்டா க் ள் வால் ேபாலத் ண் ச் ட்
ஒன் ந்த . ‘இ எனக் எப் ேபா ம் ேவண் ம் என
ஆைசப் ப ேறன். ைடக் மா?’ என் எ ந்த .
உடேன ‘ம் ’ என் மன க் ள் ெசால் க்ெகாண்டாள் .
அந்த ‘ம் ’ ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகத் ரண் ேமெல ந்
சத்தமாக ெவளிப் பட்ட . அ காற் ல் பர ப் ேபாய்
அவன் கா க் ள் ைழந் ம் என நிைனத்தாள் . தன்
ெசால் ஒவ் ெவான்ைற ம் அவன் ேகட்பான் என்ேற
நம் னாள் . நிைனப் பெதல் லாம் அவ க் த்
ெதரிந் ம் . அவன் நிைனப் ப தனக் த் ெதரிவ
ேபால. ‘ம் ’ என்பைத மந் ரமாய் ப் பல வ வங் களில்
ெசான்னாள் . ெவட்கத் டன் க ழ் ந்
ப த் க்ெகாண்டாள் . அன்ைறக் ம யம் சாப் ம்
நிைன ட வர ல் ைல. அப் ப ேய ங் ந்தாள் .
எ ந் பார்த்தேபா மாைல மயங் எங் ம் ெமல் ய
ஆரவாரம் . ஒ நா ம் இப் ப த் ங் ய ல் ைல என் ம்
ற் ற ணர்ேவா ளியலைறக் ப் ேபாய் கம்
க னாள் . ெவளிேய வ ம் ேபா பார்வ எ ர்ப்பட் ச்
ரித்தாள் . அவ க் ஏ ம் ெதரிந் க் ேமா
என் ந்த . ழம் க் ண்டாைவ ைவத்தைதேயா
அவன் எ த்தைதேயா பார்த் ப் பாேளா. அவளிடம்
கம் ெகா த் ப் ேபசத் ேதான்ற ல் ைல. ேலசாகச்
 ரிப் ைப மட் ம் காட் ட் த் தைல னிந்தப
ட் க் ப் ேபாய் ட்டாள் .
கட் ல் அவைனக் காண ல் ைல. அைற ம்
ட் ந்த . இந்ேநரத் ற் எங் ேக ேபா ப் பான்?
தனியாக நாள் க்கக் கட் ல் ப த் க்க எப் ப
ம் ? சாயங் காலத் ல் ெகாஞ் சேநரம் அப் ப ேய
நடக்கப் ேபாவான். அப் ேபா அவேனா தா ம்
ேபானால் எப் ப க் ம் என் ேயா ப் பாள் .
எப் ப ம் ஒ மணி ேநரம் க த் த்தான் வ வான்.
அப் ப ேய இர ச் சாப் பாட்ைட ம் எங் காவ
த் ப் பான். ரியாணிக் கைடகள் நிைறய
இ ந்தன. ேசாடாபாய் ட் ப் ரியாணி
பார்த்தவன் ஆைகயால் ஒ நாள் ட் ஒ நாள்
ரியாணி சாப் வான். நன்றாகச் சாப் டச் ெசால்
ேசாடாபாய் அவ க் ப் பணம் தலாகேவ
ெகா த் ந்தார். ஊரி ந் ட் வந் ந்த
ைபயன். ட் க் ஒேர ைபயன். நில லம் உள் ளவன்.
அதனால் அவ க் ப் பாய் நிைறயச் ச ைககள்
ெகா த் ந்தார்.
அன்ைறக் அவன் ெவ ேநரமா ம் ம் ப ல் ைல.
எல் லாப் பக்க ம் ளக் கள் எரியத் ெதாடங்
ேநரமா ற் . அவைனேய எ ர்பார்த் ேவைல சரியாக
ஓடாமல் இ ந்த சேராஜா க் என்னவாக இ க் ம்
என் பதற் றமாக இ ந்த . அ பட்ட ெசய் ெதரிந்
ஊரி ந் யா ம் வந் ட் ப் ேபா ப் பார்கேளா?
அப் ப யானால் இனிேமல் வ வானா மாட்டானா?
பக்கத் ட் ல் ேகட்கலாமா? பார்வ ரித்ததற்
இ தான் காரணமா? அவள் கள் ளி. எல் லாவற் ைற ம்
கவனித் ைவத் ப் பாள் . ஆள் ளம் ட்டான்
என்பைதச் சகமாகச் ரிப் ல் காட் னாேளா. அப் ப
இ க்கா . ஊ க் க் ளம் வதாக இ ந்தால்
ச க்ைஞேய ம் தராமல் ேபாகமாட்டான். தன்னால்
அவைனப் பார்க்காமல் இ க்க யாத ேபாலேவ
அவனா ம் பார்க்காமல் இ க்க யா என்
நிச்சயமாக அவ க் த் ெதரிந் ந்த . தான் ெசான்ன
‘ம் ’ சத்தம் அவ க் நிச்சயம் ேகட் க் ம் . கா க் ப்
ேபாக ல் ைல என்றா ம் மன க் ள் ேபாய்
ஒ த் க் ம் . எங் ம் ேபாக டாமல் அந்த ‘ம் ’
த த் ம் .
ஒ ேவைள ெபரியசா வந் ம த் வமைனக் க்
ட் ப் ேபா க்கக் ம் . ைதயல் ரிக்க
நாளா ட்டேதா? ைதயல் ரித் ட்டால்
அவ் வள தான். அவைன மரத்த க் கட் ல்
அவ் வளவாகப் பார்க்க யா . அவ க் ச் க் ரம்
ணமாக ேவண் ம் என் தான் ம் னாள் . ஆனால்
ைதயல் ரிக்காமேல இ ந்தால் எப் ப இ க் ம்
என் ம் நிைனப் த் ேதான் வைத ம் அவளால்
த ர்க்க ய ல் ைல.
௦௦௦
 9

ன் நாட்களாகக் மேரசன் ட் ேலேய

தங் க ல் ைல. ேசாடாக்கைட ஒன்ைறப் ேப
த் ந்தான். கரட் ரி ந் ட்டத் தட்டப்
பத் க்கல் ெதாைல ெகாண்ட ரிச் ரில் கைட.
னந்ேதா ம் அவ் வள ரம் ைசக் ள்
அ த் க்ெகாண் ேபாவ கஷ்டம் . என்றா ம்
அங் ேகதான் வசமாகக் கைட ைடத் க் ற
என்றான். ேசாடாப் ேபாடப் ப ன் ன்
ெபட் க்கைடகள் இ ந்தன. ஒவ் ெவான் ம் ஒவ் ெவா
ராமத் ல் . ராமத் க் கைடகள் என்பதால் நந்நான்
கைடகளாகப் ரித் க் ெகாண்டால் ன் நா க்
ஒ ைற ேபானால் ேபா ம் .
வாரச் சந்ைதகள் இரண் க் ப் ேபாகலாம் . எங் காவ
ழா நடந்தால் அதற் ம் ேபாகலாம் . கரட் ல்
ேசாடாகலர் ற் கப் பத் ப் ப ைனந் ேபர் ட் ச்
ேசர்ந் ஏலம் எ த் க் றார்கள் . அவர்கேளா
ேசர்ந்தால் அ த்த வ சத் ந் அங் ம் ற் கலாம் .
அங் ேகெயல் லாம் ‘கலேர கலர் கலேர’ என் ம் ‘ேசாடாக்
கலேர ேசாடாக் கலேர’ என் ம் சத்த ட் க் வ
ேவண் ம் . அதற் ப் பழ க் ெகாள் ளலாம் . யாழச்
சந்ைத ல் நி த் ய ைசக் ளில் கலர் ேர கைளப்
த்தப ‘கலேர கலேர’ என் கத் வைதப்
பார்த் க் றான். அெதல் லாம் வந் ம் .
ேவைலக் ஒன் ம் ரச் ைன இல் ைல. அைலச்சல்
அ கம் . ைசக் ளில் உள் ள ன்னக் ேகரியைரக்
கழற் ட் ப் ெபரிய ேகரியர் ைவக்க ேவண் ம் .
ேகரியரின் இரண் பக்க ம் கம் ப் ெபட் கள் மாட்ட
வாகாகக் ெகாக் ெபா த்த ேவண் ம் .
ேஹண் ல் பாரில் கம் ப் ெபட் கைள மாட் னால்
வ க் க்ெகாண் வராமல் இரண் ைகப் க ம்
நிற் ம் ப ெகாக் கள் ைவக்க ேவண் ம் . இப் ப ச்
ைசக் க்ேக ேவைல இ க் ற . எல் லாம் ெசல ம்
அைலச்ச ம் தான். ஆனா ம் வ மானம் ம் பம்
நடத்தப் ேபா ம் . அம் மா ன் ைகைய எ ர்பார்க்க
ேவண் ய ல் ைல. ைக ல் பணம் ழங் னால்
எல் லாவற் ைற ம் எளிதாகக் கடக்கலாம் . ேதா ரில்
என்றால் ஒேர ெத ல் பத் க்கைடகள் இ க் ம் .
இங் ேக அப் ப எ ர்பார்த்தால் மா? அைலவைதப்
பற் ப் ரச் ைன ல் ைல. எல் லாம் அடங்
அைம யானால் பரவா ல் ைல என் நிைனத்தான்.
கைடக் ப் பணம் ரட்டச் ரமப் ப வ
சேராஜா க் த் ெதரிந்த . என்றா ம் அவன் ெவளிேய
காட் க் ெகாள் ள ல் ைல. அவன் அம் மா டம்
ேகட்கலாமா ேவண்டாமா என் தயங் னான். ேகட்டால்
‘இல் ைல’ என் ெசால் ட்டால் கத் ல் அ த்த
மா ரி ஆ ம் . ேதா ரில் ேவைல ெசய் த ேபாதான
சம் பளம் வைத ம் அம் மா டம் தான்
ெகா த் ந்தான். அைத அப் ப ேய ேசர்த்
ைவத் ப் பாள் . இப் ேபா ேகட்டால்
‘ஒன் ல் லாதவளக் ட் க் ட் வந்தா அப் பறம்
ேவா ஏந் க் ட் த் ெத ேவாடதான் ேபாேவா ம் .
ஒத்தப் ைபசா க் வ ல் லாதவள எந்த எ பட்ட
நாயாச் ம் ஏெற த் ப் பாக் மா?’ என் அவ் வப் ேபா
ேப றாள் . பணம் ேகட்டால் அப் ேபச் இன் ம்
ெவ க் ம் . ேவ எங் ெகங் ேகா அைலந் த் இர
எட் மணிச் சங் ஊ ம் ேபாேதா ஊ ய ன்ேனாதான்
வந் ேசர்ந்தான். அன்ைறய இர ல் சேராஜாைவ
நி ர்ந் பார்க்கேவ ல் ைல.
அவ ம் என்ெனன்னேவா ேப ப் பார்த்தாள் .
எல் லாவற் க் ம் ஒற் ைறச் ெசால் ப ல் . அவள்
பயந் ேபானாள் . அவ க் இ க் ம் ஒேர ப்
அவன்தான். அவ ம் கத்ைதத் ப் க்ெகாண்டால்
என்ன ெசய் வாள் ? இ வைர ஒ ேபா ம் அவன் அப் ப
இ ந்தவனல் ல. எவ் வள ேவைல ல் அ ப் ச்
ச ப் ேபா வந்தா ம் அவள் கத்ைதப் பார்த்த ம்
அவ க் ள் மலர்ச் ெப அப் ப ேய கத் ல்
 ரி ம் . அவன் ெதா தல் ஒவ் ெவான் ம் அவள்
தான ரியத் ன் ஊற் ளி ம் வற் யதாக அவள்
உணர்ந்தேத ல் ைல. ஊெரல் லாம் அவைள எ ர்த்
நின்றேபா ம் அவன் ஒ வன் ெகா க் ம் ெதம் ல்
உ ர் ளிர்த் ந்தாள் . எல் லாச் ைமைய ம் ஒற் ைற
த்தத் ல் இறக் ைவத் வான். ைக ல் அவைளப்
பஞ் ேபால் ஏந் க்ெகாண் காற் ெவளி ல்
பறப் பான். என்ன ஆ ற் அவ க் ?
என்ன ெசய் வெதன் ெதரியாமல் பாைற மரத்த ேய
க யாக இ ந் ம் க்கம் வந் ம் வராம ம் ரண்
கட் ல் டந் ம் ேமாசமான இர ஒன்ைறப் ேபாலப்
பகல் வைத ம் க த்தாள் . தன்ைனக் ேக ெசய் ேதா
ட் ேயா ேப ம் யாராவ வந் ேபானால்
பரவா ல் ைல என் ேதான் ய . ெவள் ைளயன்
வந்தால் ட நல் ல . மேரசைனப் பற் ய கவைல
ம் ப ஏேத ம் நடக் ம் . அன்ைறக் ப் பார்த்
எவ ேம வர ல் ைல. இர ல் அவன் வந்தேபா தான்
பகல் வந்ததாக உணர்ந்தாள் . ஆனால் அவ ம் னிந்த
தைல நி ராமல் ேசாற் ைற அைளந் ெகாண்
உட்கார்ந் ந்தைதப் பார்த்த ம் அ வைதத் த ர
ேவெறான் ம் ெசய் யத் ேதான்ற ல் ைல. அவள்
அ றாள் என்ப ெதரிந்த ற எ ந் அவள ேக
வந்தான்.
‘அ வாத’ என் கத் க்க ேக அவன் வாய் வந்த
ேபா ச்சம் உணர்ந்தாள் . இ வைர அவனிடம் சாராய
நாற் றம் வந்த ல் ைல. அவன் ப் பான் என்ப
அவ க் ப் ய ஷயம் . இந்த ஊ க் வந்
பார்க் ம் ஒவ் ெவான் ேம ய ஷயம் தான். இப் ேபா
மேரசேன யவனாகத் ெதரி றான். இன் ம்
எத்தைன பார்க்க ேவண் ேமா. அவள் அ ைக ேம ம்
ய . ‘மன க் க் கஷ்டமா இ ந் ச் . அதான்
ெகாஞ் சமாக் ச்சன். எப் பவாச் ந்தான்’ என்
ழ னான்.
அவள் ப் கள் ஒவ் ெவான் ம் பட் க்ெகாண்ேட
இ ப் ப ேபாலத் ேதான் ய . இப் ப ேய ேபானால்
என்ன ெசய் வ ? சட்ெடனத் தன் க த் ச் சங் ையக்
கழட் க் ெகா த்தாள் . அ இரண் ப ன். ‘கடக்
ேவா ம் னா இத த் ச் ெசல பண்ணிக்க.
இப் ெயல் லாம் ச் ப் ட் வந் னா நான்
ெசத் ப் வன்’ என் அ தாள் . ‘ேவண்டாம் .
ெவச் க்க. ஒன்ேன ஒன் தான் ெவச் க்கற. அத நான்
ங் க மாட்டன். ெசரி பண்ணீ வன். இன்ைனக்
மட் ந்தான். இன்னேம க்க மாட்டன். ெசரியா . . . எங் க
ரி . . . ரி . . .’ என் உள னான். அவைள அப் ப ேய
மாேரா ேசர்த் த் த னான். அவ க் ஏேதேதா
நிைன வந் அ தாள் .
மா யார் ஒ ேபா ம் ஒட் வதாகத் ெதரிய ல் ைல.
அன் இல் லா ட்டால் ேபா ற . ஒ வார்த்ைத ம்
சாதாரணமாகக் ட வ வ ல் ைல. ட் எரிக் ம்
ெகாள் ளியாக ஒவ் ெவா வார்த்ைத ம் மன க் ள் வந்
ெச ன்றன. ெவ ல் காந் ம் பாைற இ ப் டம் .
கங் வார்த்ைதகள் . மரத்த ல் உட்கார்ந் ந்த
உச் ேவைள ல் பக்கத் க் காட் ேவலா ெபரிய
மண் டத்ைத எ த் க்ெகாண் அந்தப் பக்கமாகப்
ேபானாள் . அவளிடம் ேபச் க் ெகா த்தாள் ரா .
‘நல் ல தண்ணிக்கா ேபாறயாயா?’
‘ஆமாத்த. ஆேடாட் க் ட் ப் ேபா ட் வந்
பாக்கறன், க்கக் ட ஒ ெசாட் த் தண்ணி ல் ல.
ெகாடம் கா யாக் ெகடக் . ஊட் ல இ க்கற
சனிய ங் க எ க்காச் ம் நல் ல தண்ணி ேவ ன்
இ ந்தாத்தான’ என் ெபாரிந்தாள் அவள் .
‘எங் ட் க் ந்தான் ஒ சனியன் வந் க் .
ேகாட்டான் ச்சாப் பல மரத்த ல நிக்கற ம்
ெபாந் க் ள் ள ேபா ப் ந் க்கற ந்தான் அ க்
ேவல. ம் மா இ க்கறேம ேபா ஒ ெகாடம் தண்ணி
ெகாண்டாந் ெவக்கலாம் ெநனச்சாத்தான. எல் லாம்
தானா வேரா ம் . ஒன்ெனான்ன ம் ெசால் ச்
ெசால் த்தான் வர ெவக்க ம் னா என்ைனக்
ஆவற ?’
 என் ரா ேவலா டம் ெசால் லச் ெசால் ல
சேராஜா க் க் ைககள் இ ன. அப் ப ேய அந்த
கத் ல் ஓங் க் த்த ேவண் ம் ேபா ந்த .
தனக் ம் நா ேபர் இங் ேக இ ந்தால் இப் ப
ெவளிப் பைடயாகச் ‘சனியன்’ என் ெசால் ல மா?
தன்பக்கம் நின் ேகட்க ஒரா ம் இல் ைல என் ம்
ைதரியத் ல் இப் ப எத்தைன வார்த்ைதகள் . ம் ேபா
ெகாட்டா க் ள் ேபாய் ச் ன்னக் டம் ஒன்ைற
எ த் க்ெகாண் ‘அக்கா நா ம் வர்றன்’ என்
ெவளிேய வந்தாள் .
‘ெகாழந்தப் ள் ள க்கற ெகாடத்தக் ெகாமரி
க் க் ட் ப் ேபானாக் கால் க வக் டத் தண்ணி
காணா ’ என்றாள் ரா எங் ேகா பார்த் க்ெகாண் .
மண் டம் நல் ல கனம் . தைல ல் டத்ைத ைவத்
சேராஜா க் ப் பழக்க ல் ைல. ண எவ் வள
ரேமா. அங் ந் இ ப் ேலேய டத்ைதக்
ெகாண் வர ேவண் ம் . அதனால் என்ன ெசான்னா ம்
ன்னக் டேம ேபா ம் . ‘ேபாலா மாக்கா?’ என்றாள்
ேவலா டம் . சேராஜாைவ அ சயம் ேபாலப் பார்த் ப்
‘ ப் ெபாண் வாய் ெதறந் த் உ த் ப் ச் ’
என் ரித்தாள் ேவலா .
‘அ கம் ேபசாத’ என் மேரசன் ெசால் ந்தைத
ஒ ேபா ம் அவள் மறக்க ல் ைல. வாய் ட் க்
கலகலெவனப் ேப க்ெகாண் ந்தவள் வாைய இ கத்
ைதத் க்ெகாண்டாள் . இ ப் ப ேலேய ெப ம் ரமம்
ேபசாமல் இ ப் ப தான் என் ேதான் ய . யாரிட ம்
எளி ல் ேப வாள் சேராஜா. இர ல் அப் ப ம்
அண்ண ம் வந்த ம் அவர்களிடம் ேபசத்
ெதாடங் னால் அவர்கேள ‘ேபா ம் ப ம் மா’ என்
ெசால் ம் வைரக் ம் டமாட்டாள் . ஆனால் இங் ேக
ேபசேவ பயம் . இந்தப் பக்கத் ப் ேபச் அவ க் ச்
சரியாக ரிய ல் ைல. அ ம் யா ம் ேவகமாகப்
ேப னால் த்தம் . தான் ேப னால் ரிப் பார்கேளா
என் ம் அச்சம் . ேவலா ேயா டத்ைதத்
 க் க்ெகாண் தண்ணீ க் ப் ேபானேபா ம்
அப் ப த்தானா ற் .
அங் ந் ண ெவ ரம் . தைலெயரிக் ம்
ெவ ல் ெவண் பறக் ம் வண் த்தடத் ல் நடந்
ஒ வரப் ேப க் காட் க் ள் ஒற் ைறய த் தடத் ல்
ேபாய் க் ணற் ைற அைடந்தார்கள் . ந்தாைனச்
ேசைலையத் தைலக் க்கா ட் க் ெகாண் ந்தாள்
ேவலா . அப் ப ப் ேபாட் க்ெகாள் ம் பழக்க ல் ைல
என்பதால் சேராஜா ன் கம் ெவ ல் பட் எரிந்த .
ணற் ைறச் ற் நான்ைகந் ெதன்ைனகள் நின்றன.
அங் ேக ேபான றேக ெகாஞ் சம் ஆ வாசமா ந்த .
ெவ ைலக் கடந் ேபா ம் ேவகத் ம் ேவலா
ேப யப ேய வந்தாள் .
‘இந்த ங் ெகா வம் ெவச் எப் க் கட்டற? ட ப்
பக்கத் ப் ள் ைளங் க இப் க் கட்டறதப்
பாத் க்கறன். இங் க எல் லாப் ெபாண் வ ம்
உன்ேனாட ங் ெகா வத்தப் பத் த்தான் ேபசறா வ’
என்றாள் . சேராஜா க் ம் அப் ேபா தான் ெதரிந்த .
இந்த ஊரில் கண் க் ப் பட்ட ெபண்கள் எல் லா ேம
ன்ெகா வம் ைவத் த்தான் டைவ
கட் க் றார்கள் . வய ப் ெபண்க ம் அப் ப த்தான்.
சேராஜா ன் ன்ெகா வம் இப் ப ப்
ேப ெபா ளா க் ம் என் நிைனக்க ல் ைல.
சந்ேதாசத்ேதா ‘ேவண்ணாக் கட் உடறன்’ என்றாள் .
‘அய் ேயா ேவண்டாமாயா. ட க்காரத்
தட் வாணியாட்டம் ங் ெகா வம் ெவச் க்
கட்டறா ங் கன் ஊ ப் பஞ் சாயத்ேத ெவச் வாங் க.
ெகாஞ் ச நா ப் ேபாவட் ம் . நீ இங் கேய இ ந்த ன்னா
எ னா க யாணம் காச் வர்றப் பக் கட் ப் பாக்கறம் .
அப் பக் ேகட்டாங் கன்னா அந்தப் ள் ள மட் ம் கட் ேத
எங் கள மட் ம் ஏங் ேகக்க ங் கன் ேபசலாம் ’ என்
ேவலா ெசால் க்ெகாண்ேட ேபானாள் . தன்னா ம்
இவர்க க் ஒ ரேயாசனம் உண் என்ப
சந்ேதாசம் தந்த .
 ஏற் றம் இைறக் ம் ண . வாரிெவளி நீ ண் ேமட் ல்
ஏற் றம் இ ந்த . அங் ேக இரண் ெபண்கள் நின்
தண்ணீர ் ேசந் க்ெகாண் ந்தார்கள் . ஒ த்
டத்ைதத் ரத் ல் ைவத் க்ெகாண் நின் ந்தாள் .
வாய் க்கா ல் ஒ கா ம் ஏற் றக்கா ல் ஒ கா ம் என
இரண் பக்க ம் நின் ெகாண் அந்தப் ெபண்கள்
தண்ணீர ் ேசந் வைதப் பார்க்க சேராஜா க் ப் பயமாக
இ ந்த . டம் ேமேல வந்த ம் க ம் ரயாைசப் பட்
எட் ப் த்தாள் ஒ த் . இந்த ஊ க்ேக இ
ஒன் தான் நல் ல தண்ணீர ்க் ண . காட் க்காரர்கள்
எ ம் ெசால் வ ல் ைல.
த்த டநீ ைரத் க் க்ெகாண் வந் ர
நின் ந்த ெபண்ணின் டத் ல் ஊற் னாள்
அந்தப் ெபண். ‘சம் பா . . . உங் க ெதாந்தர இல் லாத
தண்ணி ேசந் க் ட் ப் ேபாலா ன் மட்ட
மத் யானத் ல வந்தா ம் வந் நின் க்க ங் க’
என்றாள் . டத்ைத ைவத் க்ெகாண் ந்தவள் ‘நீ ங் கேள
இப் ச் ெசான்னா நாங் க எங் க ேபாவம் சா ’ என்
ெசால் ட் க் டத்ைதத் க் க்ெகாண் நகர்ந்தாள் .
அ வைரக் ம் ேபசாமேல வந்த சேராஜா ‘இன்னாக்கா
ெகாழா ல தண்ணி வராதா?’ என்றாள் . உடேன
எல் லா ம் ரித்தார்கள் . டத்ைதத் க் க்ெகாண்
அந்தப் பக்கம் ேபான ெபண் ம் ம் ப் பார்த் ச்
ரித்தாள் . ேவலா க் ச் ரிப் ைப அடக்க
ய ல் ைல. ‘நல் லேவள ஆம் பைளங் க ஆ ம் இல் ல’
என்றாள் . ‘ெகாழா ல தண்ணி ெநைறயா வ ம் .
ெதாறந் ட் ப் பா ’ என்றாள் ஒ த் . தன் ேபச் ல்
என்ன தப் என் சேராஜா க் ப் ரிய ல் ைல. ஆனால்
அவர்க க் ஏடா டமாக அர்த்தம் எ த் க்ெகாள் ள
ஏேதா இ க் ற என் ெதரிந்த . இப் ப த்தான்
ஏதாவ ஆ ம் என்பதால் வாையத் றக்கேவ
பயமாக இ ந்த .
ரிப் ேட ேவலா ‘சம் பா க் ஊத் னாப் பல
இந்தக் ெகாழா க்காரிக் ம் ஒ ெகாடம் ஊத் ங் காயா’
என்ற ம் ம ப ம் எல் லா ம் ரித்தார்கள் .
சேராஜா ன் கம் ேவர்த் நிழலைடந்த .
அவமானமாக உணர்ந்தாள் . அதன் ன் வ ம் வைர
ேவலா டம் எ ம் ேபச ல் ைல. தான் ெசான்ன ல்
என்ன தப் க் ற என் ேகட்கத் ேதான் னா ம்
ேகட் அ ல் ஏ ம் ரச் ைன வந் ட்டால் என்ன
ெசய் வ ? டத்ைதக் ெகாண் வந் ெகாட்டா க் ள்
ைவத் ட் க் கட் ல் ந்தாள் .
ைளத்த இடத் ல் தளதளெவன் வளர்ந் ந்த
அவள் ெச . ேவைர ம் டாமல் ெமாத்தமாகச்
ேசர்த் ப் ங் எ த் வந் ட்டாள் . ேப க் அந்த
மண் ஒ ைக. இங் ேக ெகாண் வந் நட்
ைவத் க் றாள் . இந்த மண்ணில் ேவர் த் த்
தைழ மா? இந்த மண் ெச ைய ஏற் க்ெகாள் மா?
இந்தத் தண்ணீர ் ைவ அதற் ப் பழ ப் ேபா மா?
ஆனால் எப் ேபா ம் பயமாகேவ இ க் ற . ெச ையப்
பாைற ல் நட் ட்ட மா ரிேய ேதான் ற .
பாைற ல் எந்தச் ெச தைழ ம் ?
மேரசன் வந்த ம் இன்ைறக் நடந்தைதச்
ெசால் லலாம் என்றால் அவன் நிைல இப் ப இ க் ற .
தைல நிற் காத ேபாைதைய மைறக்க என்ெனன்னேவா
ெசய் தான். அவளிடம் ெகஞ் ம் ெகாஞ் ம்
ேப னான். எல் லாம் அவள் அ ைகைய ேம ம் ட் ன.
அவனிடம் சண்ைடேபாட அவ க் மன ல்
ெதம் ல் ைல. இ வைரக் ம் எைத ம் ெவளிக்காட் க்
ெகாள் ளாமல் நடமா க்ெகாண் க் றான்.
ேசாடாக்கைட ந் ைகவசம் வந் ட்டால் நல் ல .
ைக ல் நா காைசப் பார்த்தால் யா ம் ெகாஞ் சம்
ம ப் பார்கள் . அவ க் இ ந்த நம் க்ைக எல் லாம்
கைட ஒன் தான். கைட வாங் க உத ெசய் யச் ல
நண்பர்கள் இ ந்தார்கள் . அவர்க ம் இல் ைல என்றால்
என்ன ெசய் ேவன் என்பான் அ க்க .
அப் ச் ட் க் ப் ேபாய் வந்த ற அவ க் ம்
மன ட் ப் ேபானமா ரி ெதரிந்த . அவளிடம்
அைதக் காட் க்ெகாள் ளாமல் இ க்க ெவ வாகப்
ரயத்தனப் பட்டான். தான் தவ ெசய் ட்டதாகத்
 ட் னா ம் பாசத் ன் காரணமாக
ஏற் க்ெகாள் வார்கள் என் நம் னான். அ க்காத
ைறயாக ரட் ட்டைத அவனால் ரணித் க்
ெகாள் ளேவ இயல ல் ைல. அன்ைறக் த் ம்
வ ம் ேபா அவன ெப ெமௗனத்ைதக் கைலக்க
சேராஜா ெப ம் பா பட ேவண் யதா ற் . அவைன
எப் ப ட் க் ெகாண் வ வ என் அவ க் ம்
ெதரிய ல் ைல. அவ் வள ெபரிய ஆ தல் வார்த்ைதகள்
அவள் வசம் இல் ைல.
தான் ரேயா க் ம் ெசால் ஒவ் ெவான் ம் எந்த
வ ம் அற் ச் ேசார்ந் வைத அன்ைறக் க்
கண்டாள் . தங் க க் எ ராக எல் லா ம் பயன்ப த் ம்
ெசாற் கேளா ெப ம் வ க்ெகாண் பாய் ந் வந்
சரியாக இலக் ல் ேசர்ந் ன்றன. இந்தப்
பாைற ல் தனியாக இ ப் பதால் அ கம் ஆட்கைளச்
சந் க்க வாய் ப் ல் ைல. அவன் ெவளிேய ேபா றான்.
ன ம் பலைரச் சந் க் றான். ஒவ் ெவா வரின்
ெசால் க் ம் அவன் ப ல் ெசால் ல ேவண் க் ம் .
எத்தைனேயா ஏளனச் ரிப் ைப எ ர்ெகாள் ள ேந ம் .
இ வைர எைத ம் காட் க்ெகாள் ளாமல்
இ ந் க் றான்.
இந்தச் சாராய ெந எல் லாவற் ைற ம் காட் க்
ெகா த் ட்ட . இந்தச் சமயத் ல் அவைன எ ம்
ெசால் லக் டா . தன் அ ைகைய நி த் ட் அவன்
கத்ைத நி ர்த் ப் பார்த்தாள் . ளக் ெவளிச்சத் ல்
பரிதாபமாகத் ெதரிந்த . அப் ப ேய தன் ெநஞ் ல்
சாய் த் க்ெகாண்டாள் . அவன் அ ைக ய மா ரி
ெதரிந்த . தைலையத் தட யப அ வாத.
நானி க்கறன்’ என்றாள் . அவ க் அ ெகா த்த .
பயந்த ழந்ைத தாையத் த ம் ேவகத்ேதா
அவைளக் கட் க்ெகாண்டான். ேதம் பல் ய .
அப் ேபா ெவளிேய இ ந் ரா ரல் ெகா த்தாள் .
‘என்னடா காணாததக் கண் ட்ட? வந்ெதாடன உள் ள
ந் கதவச் சாத் க் றான். ெவ ஞ் சா ம்
ெதாறக்கற ல் ல. இந்த அரி யத்த எங் க கண்டம் ?
வந்தமா, ேசாத்தத் ன்னமா, ெவளிய வந்தமான்
இல் லாத இ என்ன பழக்கம் ?’ என் இைட டாமல்
ேப னாள் . அவள் ரல் இ ளில் இரண் ன் கா
தாண் ப் ேபா க் ம் . மக ம் ம மக ம்
சந்ேதாசமாக இ ப் பைத ேவ பார்க் ம் கண்கள்
அவ க் . என்ன ேப றார்கள் என்பைதக் ட
ஒன் டாமல் ேகட்பாள் . இங் ேக ெவனப்
ேப னா ம் ெவளிேய நன்றாகக் ேகட் ம் . ரக யம்
என்பேத இல் ைல. எவ் வள எச்சரிக்ைகயாகப்
ேப னா ம் அவள் ெகாட்டாய் ப் பக்கம் நிற் ப ேபாலேவ
ேதான் ம் . அவள் இல் லாத பகல் ெபா ல் மேரசன்
இ ந்தால் அப் ேபா ேபசலாம் . இங் ேக இர
பா காப் ல் லாத .
அம் மா அைழத்த ம் சேராஜா ன் அைணப் ந்
பட் ‘இ வர்றன்’ என் ெசால் யவன் ங் ைய
இ க் க்ெகாண் படல் கதைவத் றந் ெவளிேய
ேபானான். உடேன ஓ ப் ேபாய் என்னெவன் ேகட்டாக
ேவண் மா? ெகாஞ் சம் ெபா த் ப் ேபானால் என்ன
ெசய் வாள் ? அம் மா ப் ட்டால் எப் ேபா ம்
உடேன ேபாய் நிற் பைதப் பழக்கமாக ைவத் க் றான்.
ேபாைத ெதளிந் நன்றாக நடந் ேபாவ மா ரி
ெதரிந்த . சேராஜா அேத இடத் ல் அைசவற்
உட்கார்ந் ந்தாள் . அவன் ‘என்னம் மா?’ என்றான்.
‘என்ன ெனான்னம் மா? இன்ைனக் ஊர்க் ட்டம்
ேபாட் க்கறாங் க. மத் யானேம ஆள் வந்
ெசால் ட் ப் ேபா க் . ேநாம் சாட்டறாங் களாமா,
அ க் ப் ேபசத்தான். ேபா ட் வா’ என்றாள் அவள் .
‘நாந்தான் ேபா ேநாம் சாட்டறனா? அ க்ெகல் லாம்
ேபச ஆளி க் ம் ேபா’ என்றான்.
‘அட ஆ த்தான் கழதயாட்டம் வளந் ட்டேய த ர ஒ
அ ம் ெகைடயா . இன்ைனக் க் ட்டத் ல
உம் ரச் னயப் ேபசாத உ வாங் களா?
ேநாம் க் ட்டம் இ க் ன் தான் இத்தன நா ப்
ெபா த் ந்தாங் க. இன்ைனக் உம் ரச் னதான்
அங் க ெசலவாங் ம் . ேபா என்னதான் ேபசறாங் கன்
ேகட் க் ட் வா’ என்றாள் .
அவ க் க் ெகாஞ் ச ேநரம் ேயாசைன ஓ ய .
அதன் ன் ெசான்னான், ‘எ னா ம் காைல ல
ெதரிஞ் க்கலாம் . இப் ப நான் ேபானா ஒன் ெகடக்க
ஒன் ேபசப் ேபா ச் சண்ட வந்தா ம் வந் ம் .’
‘என்னடா சண்ட வரப் ேபா . ஊ என்ன ேகக் ேதா
அதச் ெசால் . இல் னா இப் ேய உடமாட்டாங் க.
ஊ ெகாஞ் ன் ெநனச் ராத. இ மான ள் ள ஊ .
ப ஞ் ேபா ஆமா.’
‘எல் லாம் பாத் க்கலாம் . நீ கவலப் படாத இ ம் மா’
ெசால் ட் க் ெகாட்டைகக் ள் வந்தான்.
‘ஆமா எைத ம் பாக்காத ேபா அவ க் ள் ள
ந் க்க’ என் ண் ம் அவள் ேபசத் ெதாடங் னாள் .
மேரசன் ெசால் வ ேபாலக் கா கைள
அைடத் க்ெகாள் ள ந்தால் நன்றாக இ க் ம் என்
சேராஜா க் த் ேதான் ய .
௦௦௦
 10

சேராஜா க் காைல ேலேய ப்

வந் ம் . அப் ப ம் அண்ண ம் ெபா ளம் ம்
ன்ேன ட்ைட ட் ெவளிேய ப் ேபாவார்கள் .
அதற் காக எ ந் அப் ப ேய பழக்கமா ட்ட . இங் ேக
வந்த ன் ம் க் ரத் ேலேய ப் வந் ற .
அ ம் காைல நான் மணிவாக் ல் பாைறைய
ஒட் ந்த பைன ந் கரிக் கள்
ச் ச்ெசன் டாமல் கத் ம் . அந்தச் சத்தம் ேகட்ட ம்
க்கம் ேபாய் ம் . அப் றம் த்தப ேய டக்க
ேவண் ய தான். இந்தக் கள் இந்த ேநரத் ல்
த் என்ன ெசய் ம் ? ெகாஞ் ச ேநரம் கத் ட்
அடங் க்ெகாள் ம் .
அவ க் வந்த ப் அப் ப ேயதான். எ ந்
ெசய் ய ம் ேவைல இல் ைல. ேதா ரில் ன் ளக்
உண் . இங் ேக லாந்தைரப் பற் ற ைவக்கேவ
ரயாைசப் பட ேவண் ம் . அந்த ெவளிச்சத் ல் ேவைல
ெசய் ய ம் இன் ம் பழக ல் ைல. மா யார்க்காரிக்
எந்த ெவளிச்ச ம் ேதைவ ல் ைல. இ க் ள் ேளேய
எல் லா ேவைலகைள ம் ெசய் வாள் . பல வ சமாகப்
ழங் இடெமல் லாம் அப் ப ப் பழ க் ற . அவள்
ெவளிேய உ ட் ம் சத்தம் ேகட் ம் . ஆ கள் கைனக் ம் .
அவள் நடமாட்டத்ைதக் ேகட்டப ேய சேராஜா
ப த் ப் பாள் .
மேரசன் அந்த ேநரத் ல் ஆழ் ந்
ங் க்ெகாண் ப் பான். ெதாங் ம் ம் னி
ெவளிச்சத் ல் அவைனேய பார்த் க்ெகாண் க்கப்
க் ம் . ெவளிேய மா யாரின் இயக்கம் ஒ களாகக்
ேகட் க்ெகாண் க் ம் . இந்தப் பத் நாட்களில்
ஒ கைள த் யாசப் ப த் ப் ரிந் ெகாள் ள
ந்த . தண்ணீர ் ேசந் வரக் டம் எ க் ம் ெமல் ய
அரவ ம் ெகாஞ் ச ேநரத் ல் தா ம் பாைன ம்
தண்ணீர ் ஊற் ம் சத்தங் க ம் ேகட் ம் . ஒவ் ெவா
நா ம் பத் அல் ல ப ெனா டங் கள் தண்ணீர ்
ெகாண் வ வைத எண்ணிக் கணக் ட்
ைவத் ந்தாள் சேராஜா.
இந்த இ ட் க் ள் ேபாய் த் ர்ந்த ணற் ல்
ைதரியமாகச் ேசந் க் ெகாண் வ ம் மா யாைர
நிைனத் அவ க் ப் பயமாக இ ந்த . ெவளிேய
ெவளிச்சேம இல் ைல. இ ைளத் ைளத் ச் ெசல் ம்
கக்கண்கள் மா யா க் இ க் றதா என்
சந்ேதகப் பட்டாள் . இ ட் ல் எ ந் ெவளிேய
ேபாய் வ வைத நிைனத்தாேல சேராஜா க் ப்
ெப ம் பயம் . மேரசைனக் கஷ்டப் பட் எ ப் த்
ைணக்கைழத் க் ெகாண் தான் ேபாவாள் .
ெகாட்டாய் வாச க் வந் அவன் உட்கார்ந் ப் பான்.
ெவளிேய வ வ ெதரிந்த ம் மா யார் கைனப் பாள் .
எந்த ேநரம் ங் வாள் , எப் ேபா த் ப் பாள்
என்பைதக் கண் க்கேவ யா . ங் கேவ
மாட்டாேளா என் ட சேராஜா க் த் ேதான் ம் .
ைக ல் லாந்தைர எ த் க்ெகாண் வந்தா ம் இந்த
இ ட் க் ன்ேன அந்த ெவளிச்சம் ெபா ட்ேட
இல் லாமல் ேபா ம் . ன் ளக் ெவளிச்சத் ல் இ ந்ேத
பழ யவ க் இப் ப இ ட் ேலேய வா ம்
வாழ் க்ைகையப் பற் ேயாசைனேய வந்த ல் ைல.
இதற் ள் ேளேய ணற் க் ப் ேபாய் த் தண்ணீர ்
ெகாண் வ வேதா இல் லாமல் மாட் க் த் தண்ணீர ்
காட் வ ம் னி ேபா வ ம் பால் ய் ச் வ ம் என
எத்தைன ேவைலகள் .
ெவளிச்சம் படரத் ெதாடங் ம் ேபா ெவளிேய வந்தால்
எல் லா இட ம் த்தமாக இ க் ம் . மா யார் எப் ப
இத்தைன ேவைலகைளச் ெசய் க் றாள் என் ம்
யப் மா இப் ெபாெதல் லாம் சேராஜா க் ப்
பயம் தான் ன்னால் நின்ற . எதனால் பயம் என்பைத
அவளால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. தா ம்
இவ் வள ேவைலகள் ெசய் ய ேவண் ேம என்பதாலா?
இர ல் சாைசப் ேபாலத் தன்னால் நடமாட மா
என் ம் ேயாசைனயாலா? மா யார் ெசய் ம்
ேவைலகைள ட இ ட் என் ம் உணர்ேவ இல் லாமல்
அவள் இயங் ம் தம் கண் தான் இந்தப் பயேமா.
பயத்ேதா இந்த ஊரில் ஆ ள் க்க வாழ் வ எப் ப ?
மனம் ேசார்ந் ேபா ற் .
‘ஊர்க் ட்டத்த ெநனச் ப் பயப் பட யா? என்ன
பண்ணீ வா ங் க பாப் பம் . எஞ் ேசாட் ப் பசங் க ட்டப்
ேப ெவச் க்கறன். அவ ங் க ட்டத் ல நம் ம
பக்கம் ேப வா ங் க. அதனால ஒன் ம் ெபரிசாப்
பண்ணீர யா ’ என் ஆ தல் ெசான்னவன் ‘இப் ப
எ க் இந்தப் ேபச்ெசல் லாம் ’ என்றப அவைள இ த்
அைணத் க் ெகாண்டான். அந்தச் சமயத் ல்
அவனிட ந் வந்த வாசைன ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகப்
த் ப் ேபான . ைககைள ரித்தான் என்றால்
அவைள அவ க் ள் ட் க்ெகாள் வான். ‘ைகக்
அடக்கம் ’ என் ப் பான். அவ க் அப் ேபா
ெப ைமயாக ம் இ க் ம் . எப் ேபா ம் இப் ப
அவ க் ள் ேளேய டக்க ேவண் ம் என் ஆைச வ ம் .
இன் ம் என்ன ேவண் ம் ? ஏன் எல் லா ம் அைத ம்
இைத ம் ெசால் ப் ரிக்கப் பார்க் றார்கள் ? அந்த
நிைனப் வந் ட்டால் அவளால் இயல் பாக இ க்க
யா . அைதத் ைடத்ெத வ அத்தைன
லப ல் ைல.
எந்த ேநரம் என் ெதரிய ல் ைல, ெரன் ப்
வந்த . ெவளிேய எ ந் ேபாக ேவண் ம்
என் ந்தா ம் மேரசைன எ ப் ப மன ல் ைல.
கட் ன் ெப ம் ப ைய அைடத் க்ெகாண் ஆழ் ந்
உறங் ம் அவைனப் பார்த்தப ந்தாள் . அவன்
ெநஞ் ல் தைல ைவத் க் ெகாஞ் ச ேநரம் ப த்தாள் .
த்த ன் மா யாரின் ேவைல அரவம்
ேகட் ம் வைரக் ம் ளி ம் கண் ட ல் ைல. கண்ைண
னா ம் எரிந்த . எ ந் ெவளிேய ேபாக ம்
ைதரியம் வர ல் ைல. இன் ம் பளீெரன் ய
ேநர ந்த . மா யாரின் டம் இப் ேபா தான்
நாலாவ ைறயாகத் தண்ணீர ் ஊற் க் ற .
இன் ம் ஆேற ைற வர ேவண் ம் . ச ப் ேபா
ப த் ந்தாள் .
ெரன் நாய் இைட டாமல் ைரத்த . யாேரா
தாக வ றார்கள் என் ேதான் ய .
தண்ணீ க் ப் ேபான மா யார் அதற் ள் வந் ட்டால்
நல் ல . இல் லா ட்டால் எ ந் ெவளிேய ேபாக
ேவண் ம் . வ பவர்களிடம் என்ன ேப வ ? மேரசைன
எ ப் னால் எ வானா? அவள் ேயாசைன டக் ட
‘ச் டாய் . உள் ஆ க் ம் அச ஆ க் ம்
த் யாசம் ெதரி யா உனக் ?’ என் நாைய அதட் ம்
கனத்த ஆண் ரல் ேகட்ட .
மேரசனின் ைககைள உத ட் ெமல் லக்
கட் க் ள் இ ந் எ ந்தாள் . அகலக் கட் ல் என்றால்
ந் ற . க் ள் இ ந் ைக ன் எ வ
ேபாலத்தான். எ ந் ஆைடகைளச் சரிெசய் தாள் .
அவைன ம் சரிப் ப த் னாள் . அப் ப ேய ெவளிேய
ேபானா ம் ேபாய் வான். ல நாள் இர ல் வந்
தண்ணீரில் ளிப் பான். அப் ேபா ேகாவணம்
கட் க்ெகாள் வான். ேகாவணத்ேதா பார்க்கச் ரிப் பாக
இ க் ம் . ளித் க் ேகாவணத்ைத மாற் க்ெகாண்
அப் ப ேய வந் ப ப் பான். அவ க் ெவட்கமாக
இ க் ம் . ‘இத ம் அ த் ப் ேபாட் ப் ட் நட’ என்பாள் .
‘இந் க் இ ேபா ம் ’ என்பான்.
ங் ைய இ ப் ல் ெச ட் அவைன
அைசத்தாள் . அதற் ள் நாைய ரட் ம் மா யாரின்
ரல் ேகட்ட . ஆ வாசமாக இ ந்த . பதற் றம் ைறந்
ேழ உட்கார்ந் தைலையச் சரி ெசய் ெகாண்டாள் .
ெவளிேய ேப ம் ரல் களி ந் ைறந்த ன்
ேபராவ வந் க்க ேவண் ம் என் ெதரிந்த .
ஊர்க் ட்டம் பற் ய ேச தான் வந் க் ற .
நாய் ச்சத்தம் இப் ேபா ற் மாக அடங் ட்ட .
அவர்களின் ேபச் க் ர க் க் கா ெகா த்தாள் .
‘என்னங் க மாமா இந்த ேநரத் ல இப் க் ட்டமா
வந் க் ங் க’ என்றாள் மா யார். அவள் ர ம்
இயல் பாக இல் ைல. ஊர் என்ன ெசால் ேமா என்ன
ெசய் ேமா என் ம் பதற் றம் அவ க் ள் . அைதத்தான்
வார்த்ைதகளாகக் ெகாட் க்ெகாண் க் றாேளா
என் ேதான் ம் . ஊைர ட் ெவளிேய வராதவள் .
ஒத்ைதப் ைபயைன ைவத் க்ெகாண் இ ப
வய ந் இங் ேகேய டக் றாள் . அவள் கவசம்
ஒ க்கம் . அதற் மகனால் பங் கம் வந் ட்டதாகத்
ேதான் ேமா. அவள் ேகட்ட ம் ச க் ம் ர ல் ‘வர
ேவண் யதா ச்சாயா. உம் ைபயன் ெசஞ் க்கற
காரியம் எங் களெயல் லாம் ராத் ங் காம ெசஞ் ச் ’
என்றார் ஒ வர்.
‘ெவ யங் காட் க் ெகௗம் ப் ேபா ட்டா என்ன
பண்ற ன் தான் இந்ேநரத் லேய எந் ச் வந்தம் .
ராத் ரிக் ட்டம் யேவ சாமமா ப் ேபாச் .
அ க்கப் பறம் க்கம் எங் க வ ’ என் இன்ெனா
ரல் ற் றம் மத் ம் ெதானி ல் ேப ய .
‘ேநாண் ய எ ப் ெவளிய ப் டாயா. அவங் ட்டத்
தான் ேப யாேவா ம் ’ என் இன்ெனா வர்
ெசான்னார். ‘அந்த நாதாரி நாய நாென ப் னா
எந் ரிப் பானா? நல் ல நா லேய எஞ் சத்தத்த ம க் ம்
ம க்க மாட்டான். அவ ப் ட்டா ஒ சத்தத் ல
எந் ரிச் வ வான். நம் ம ட்ட என்ன ம ந் மாயமா
இ க் ’ என் மா யார் அவர்களிடம் மேரசைனத்
ட் னாள் .
சேராஜா மேரசைன ‘த்தா த்தா’ என் தட்
எ ப் னாள் . அவன் கா களில் ரக யம் ேபால
‘ஊ க்காரங் க வந் க் றாங் க. உன்னக் ப் ர்றாங் க.
எ ந் ப் ேபா. உங் ெகாம் மா ேவற மானத்த வாங் கறா’
என் ெசான்னாள் . அவன் ச ப் ேபா ரண் ெமல் ல
எ ந் படல் கதைவத் றந் ெவளிேய ேபானான்.
யாைரேயா பார்த் ‘வாங் க தாத்தா . . . வாங் க மாமா’
என் ெசால் வ ேகட்ட . வரிைச ைவத் க் ப் ம்
இ ல் ஒன் ம் ைறச்சல் இல் ைல. யாைரப் பார்த்தா ம்
உடேன ‘வாங் க’ என் ைகெய த் வார்கள் .
க்காதவர்கைள அேத ைக அ த் ரட்ட ம்
எந்ேநர ம் தயாராக இ க் ம் .
 அவ க் ெவளிேய ேபாகலாமா ேவண்டாமா
என் ந்த . அ வ கனத் த் ெதாந்தரவாக
இ ந்த . இரண் நாட்களாக அவ் வப் ேபா தைல
க் ற . நடந்தால் தானாகத் தள் ற .
ந் ேவாேமா என் பயம் . த் க்ெகாள் ள
எ வாவ ேதைவப் ப ற . இ வைர இப் ப
ஆன ல் ைல. காைல ல் எ ந்தால் மந்தமாக
இ க் ற . மேரசன் வரட் ம் என் ெவளிேய
ேபாகலாம் என நிைனத்தாள் . அவன் பாைனத்
தண்ணீைர அள் ளி கத் ல் அ த் க்ெகாள் ம் சத்தம்
ேகட்ட .
‘சாம ன் இல் லாத ஏம ன் இல் லாத தண்ணி
ேசந் யாந் ெவச்சா அள் ளி அள் ளி ஊத் ’ என்றாள்
மா யார். அவன் ப ல் எ ம் ேபச ல் ைல. அம் மா ன்
ேபச் க் ப் ெப ம் பா ம் அவன் ப ல் ெசால் வ ல் ைல.
‘எ ம ேமல மழ ெபஞ் சாப் பல இ க்கத்
ெதரிஞ் க் ட்டான். எ க் னா அைசயறானான்
பாேரன்’ என் ம் ட் வாள் . வாய் றக்க மாட்டான்.
பாைற ேபாட் ந்த கட் ம் ெப ங் கல் ம்
அவர்கள் உட்கார்ந் ந்தார்கள் . அவர்க க் ன்ேன
மேரசன் வந் பாைற ன் உட்கார்ந்
‘ெசால் ங் க மாமா. இந்த ேநரத் ல வந் க்க ங் க’
என்றான்.
‘பச் ப் பச் ன் ெவ யற ேநரமா ச் மாப் ள.
உனக் த்தான் இப் ப ேநரம் ேபாறேத ெதரியாேத’ என்
ஒ வர் ெசால் ல எல் லா ம் ெமல் லச் ரித்தார்கள் . படல்
கத றந்ேத இ ந்த . சேராஜா வாச ல் இ ந்
பார்த்தால் ெதரியாத மா ரி உள் ெளா ங்
உட்கார்ந் ந்தாள் . அவள் உள் ளி ந் பார்க்க
கங் கள் மசமசெவன் ெதரிந்தன. ஆனால் ரல் கள்
ெதளிவாகேவ ேகட்டன.
‘மாப் ள . . . நீ என்ன ெநனச் ச் ெசஞ் ன் ெதரீல.
இன்ைனக் ஊேர உன்னயப் ேபசறாப் பல ஆ ச்
பாத் க்க. ராத் ரிப் ேப ன ல ேகா ல் ேநாம்
சாட்டறைதேய நி த்தச் ெசால் றாங் க பலேப . என்ன
எனம் ஏ ன் ெதரி ல. எங் க க யாணம்
பண்ணிக் ட்டான், என்ன ெமாைற ல பண்ணிக்
ட்டா ம் ெதரி ல, ஒ ள் ளயக் ட் யாந் ஊ ல
ெவச் க்கறான். எனம் சன ல் லாத ள் ளய
ஊ க் ள் ள ெவச் ந்தா அ ஊ க்ேக ட் . ட்ட
ெவச் க் ட் ேநாம் சாட் னா சா ேகாபம் ஊர
என்ன ெசய் ேமா ெதரி ல. அதனால இந்த வ சம்
ேநாம் சாட்ட ேவண்டா ன் ஆளா க் ப்
ேபசறாங் கப் பா.’
ஒ வர் ட்ட இைடெவளி ல் இன்ெனா வர்
ெதாடர்ந்தார்.
‘ ள் ள எனம் என்னன் ேகட்டா நீ எல் லாம் நம் ப
சனந்தான் ெசால் ற. நம் ப சன ன்னா ஏன் அ ய
அப் பன் அம் மா ஒரம் பர எல் லாம் ட வர்ல? ட் க் ட்
வரச் ெசால் ங் கன் ேகக்கறாங் க மாப் ள. என்ன ப ல்
ெசால் ற?’
‘ஒன் ரண் வ சப் பசங் கதான் உம் பக்கம்
ேபசறாங் க. அவ ங் க ம் என்னத்தப் ெபரிசாச்
ெசால் றாங் க, அவ க் ப் ச் க் கட் க் ட்டான்,
அ க் ஊ க் ம் சம் பந்த ல் ைலங் கறாங் க. இத என்ன
ஞாயம் நீ ேய ெசால் . எங் ந்ேதா கட் க் ட்
வந்தா ம் நம் ம ஊ க் த்தான் ட் க் ட்
வந் க்கற. நாைளக் ஒ ேசசம் னா நா
எடத் க் க் ட் க் ட் ப் ேபாவ. ஒன் ன்னாப்
ெபாழங் வ. இந்தக் கலப் படெமல் லாம் ேசாடாக்கலர்ல
இ க்கலாம் . வாழ் ற க் ஆ மா?’
அ வைரக் ம் எ ம் ேபசாமல் இ ந்த மேரசன்
ெபா ைம இழந்தவனாய் ‘கட் க் ட் வந் ட்டன். இப் ப
என்னதான் ெசய் யச் ெசால் ங் க’ என் எரிச்சேலா
ேகட்டான். ‘ஊரப் பகச் க் ட் உ ேராட வாழ மா
மாப் ள . . . இந்தப் ேபச் ப் ேபசற’ என்றவர் ‘இவங் ட்ட
என்னப் பா ேபச் . ஊர் வ ந க் ன் நா
வார்த்த ல ெசால் ட் வாங் கப் பா’ என்
ேகாபத்ேதா ெசான்னார். மேரசன் ெமௗனமாகேவ
உட்கார்ந் ந்தான். ‘நா ேபரப் பத் ெநனச் ந்தா
இந்தக் காரியம் ெசஞ் ட் வந் ப் பானா இவன்’ என்
மா யார் தானாகப் லம் னாள் . வந்தவர்களில்
வயதான ரல் உைடயவர் நிதானத்ேதா ெசான்னார்.
‘இங் க பா மாப் ள. ஊ ேநாம் யேவ
நி த்தலா ன் ெசான்னாங் க. ேவற எனத் ப் ள் ள
ஊர்ல இ க்கற ட்டக் க க்காத ேநாம்
ேபாடக் டா ன் ேபச் வந் . அப் பறம்
ஒரா க்காவ ஊர்க் காரியத்த நி த்தக் டா ன்
ஒ ச் ச் ெசால் ட்டாங் க. ஆனா இப் ப ேய உட
யா . உட்டா ஊர்ல நாைளக் ஒவ் ெவா த்த ம்
எந்த எனத் ப் ள் ளய ேவண்ணா ம் இ த் க் ட்
வந் ஊர்ல ெவச் க் வான். அப் உட மா?
அக் னிச் சட் எ த் க் ம் படற சா நம் ம சா .
அவ க் ேவத் ச் என ன்னா ஆ மா? அக் னிச் சட்
எ க்கற ங் க க் எ னா ஒன் ன்னா என்ன
ெசய் யற ெசால் . அதனால எல் லா ம் ேப
ெசஞ் ச என்னன்னா . . .’
‘என்னத்த இ க்க ங் க. சட் ன்
ெசால் ங் களாமா . . . அத உட் ட் . . . இங் க பா
மாப் ள . . . ள் ள என்ன என ன் ெதளிவாத் ெதரி ற
வைரக் ம் உங் ம் பத்த ஊர உட் ஒ க்
ெவச் க்கறம் . ேகா ல் வரி வாங் கமாட்டம் . ேநாம்
அ இ ன் ேகாயப் பக்கம் வந் ரக் டா .
ெதா லாளிங் க ஆ ம் உங் ட் ப் பக்கம் வர
மாட்டாங் க. ஊ க் ள் ள ஆ ஊட்ல ம் எ ம்
உங் க க் த் தரமாட்டாங் க. உங் க ட்ட ம் வாங் க
மாட்டாங் க. கட் ப் பாட்ட னா ஊர்க் த்தம் பாத் க்க.
ேநாம் யட் ம் . அப் பறம் உன்னய வர ெவச் ஒ
நாைளக் ப் ேப க்கலாம் வா க் .
அ வைரக் ம் இ தான் நடெமாற பாத் க்க . . .’
‘ ள் ளேயாட அப் பனம் மா, ெசாந்தபந்தம் எல் லா ம்
இங் க வேரா ம் . அ ங் க என்ன ஏ ன் ஊ க்
ன்னால ெசால் ேலா ம் . ெபாழங் கற எனமா இ ந்தா
அ க்ேகத்த மா ரி எ னாப் பரிகாரம் பண்ணிக்கலாம் .
ண்டாதாரா இ ந்தாக் காலத் க் ம் கட் ப் பா தான்.
நீ ேவண்ணாக் க்கற எடத்த மாத் க்கலாம் .
ேநாம் ஞ் சத ம் ேப க்கலாம் . அ க் ள் ள
எல் லாத் க் ம் ஏற் பா பண்ணி ெவய் . அதச் ெசால்
இதச் ெசால் ந வற ேவலெயல் லாம் ேவண்டாம் . ஊ
ஒத் க்கா . இப் பேவ பக்கத் ஊர்க்காரெனல் லாம்
ஒ மா ரியாப் ேபசறா ங் க.’
‘ ராயா நீ என்ன பண் வ பாவம் . இ க் த்தான் நம் ம
பசவள ெநட்ைடேயா ட்ைடேயா ஊேராட இ ந்
எ னா ெசய் ங் கன் ெசால் ற . ெவளிய ேபா ட்டா
அப் பறம் இப் த்தாம் . இவ ங் க கம் இ ந்தா ம்
ஊர்ல இ க்கற வ உ மா? பாக்கலாம் .
இன்னேமலாச் ம் த் வ தான் . இப் ப ம் ஒன் ம்
ேவண்டாம் . ட் க் ட் வந்தாப் பலேய ட் ேயா
உட் ட் வந் ட்டான்னாக் டப் ேபா ம் . எேதா
ெகனாக் கண்டாப் பல நடந் ச் ன் உட்ரலாம் . என்ன
பண்றான் பாப் பம் . . .’
ெசால் லச் ெசால் லேவ மா யார் ெப ங் ரெல த்
அழத் ெதாடங் னாள் . ‘எங் ப் ேபாச்ேச. என்ன
ெசய் வன். ஆத் ல அக்கப் பட் ேசத் ல க்கப் பட்
இவன வளத் னேன . . . இ க் த் தானா. ஊேராட
இ ந்தா ஒற ண் ஊர உட் ட்டா என்ன ண் ?
பாைற ல ஓரியாக் ெகடக்கறேன. அந்த நாய் க் க்
கட் ப் பா ேபா ங் க. என்னய உட் ங் க. அவனப்
ெபத்த தப் பத் த ர நாெனன்ன ெசஞ் சன். அவள அவன்
உடமாட்டான். வந்த ம் ெகாட்டாய் க் ள் ள
ேபானான்னா ெவ ஞ் தான ெவளி ல வர்றான். அவள
எப் உ வான் அவன் . . .’ என் ம் அவள் ரல் ெவ
ரத் க் க் ேகட் க் ம் . மேரசன் எ ம்
ேபச ல் ைல. சேராஜா க் வ ைடத்
உப் க்ெகாண்ட . உடேன ெவளிேய ேபாயாக
ேவண் ம் . எழப் பார்த்தாள் . உடல் ந ங் ய . தைல
ற் மயக்கம் வ ம் ேபா ந்த .
௦௦௦
 11

கைட ேவைலயாய் ப் ேபாகப் றப் பட்ட மேரசைன

சேராஜா ட ல் ைல. ஊர்க் கட் ப் பா ஷயம்
அவ க் வ மாய் ப் ரிய ல் ைல என்றா ம்
பயத்ைத அ கப் ப த் ய . காைல ல் வந்
ேப யவர்கைளப் ேபால இன் ம் யா ம் வ வார்கேளா
என் பயந்தாள் . வ பவர்கைள அவன் இல் லாமல்
சமாளிக்க யா . யா ம் வர ல் ைல என்றா ம்
தனியாய் இ க்க யா . அவ ம் ேயா த்தப ேய
இ ந்தான். அவ ைடய ெசாந்தங் கைள எல் லாம் ட்
வந் ஊர் ன் நி த்த ேவண் மாம் . என்ன இனம் என்
ெசால் ல ேவண் மாsம் . அெதல் லாம் நடக் ம்
காரிய ல் ைல. சேராஜா ன் நிறத்ைதப் பார்த்தால்
க் ேகட்க மாட்டார்கள் என் அவன்
நிைனத் ந்தான். ெகாஞ் ச நாள் ேப வார்கள் . அப் றம்
எல் லாம் சரியா ம் என்ப அவன் எண்ணம் .
ெவளி க் க் ேபாகலாம் . இங் ேக இ க் ம்
நிலத்ைத என்ன ெசய் வ ? அம் மா எப் ப ேயா
பார்த் க்ெகாள் ளட் ம் என் ட் ட் சேராஜாைவக்
ட் ப் ேபாகலாம் . இந்த உலகத் ல் எங் ேக ேபானா ம்
இந்த ஊர்க் கட் ப் பா வந் மா? ேதா க்ேக
ேபாய் ேசாடாபா டம் ேவைல ெசய் ெகாண் வரிைச
ஒன் ல் ந்தால் என்ன? இங் ேக கைடைவக்கச்
ெசய் க் ம் ஏற் பா கள் என்னாவ ? ெகா த்த
காைசத் ம் ப வாங் க யா . அவ ள்
ேயாசைனகள் ஓ யப ேய இ ந்தன. கட் ப் பா
ேபாட்ட ஷயத்ைதத் ம் ப த் ஊ க் ள் ம்
கா கா க க் ம் ேபாய் ச் ெசால் ம் சத்தம் ெபா
ம் ேபாேத ேகட்ட . ம் க்காரன்
பாைறக்காட் க் த் ரத் ல் நின் ெகாண் நான்
ைற ம் ைப ழக் னான். ன் சத்தம் எ த் ச்
ெசான்னான்.
 ‘ஆட் க் ேகா ேநாம் சாட்ற ட்டம் ேநத்
ராத் ரி நடந் ச் ங் ேகா . . . அ ல ஊர்ப் ெபரியவங் க
எ த் க்கற ப் ப பாறக்காட் ேவலய் யஞ் .
. . சா மகனா ய மேரச ெவளி ர்ல இ ந்
ெபாண் க் கட் க் ட் வந் க்கறதால ஊர்க்
கட் ப் பா ச் க் ங் ேகா . . . அதனால
இன்ைன ல ந் ஊர்க்காரங் க ஆ ம் அ ங் கேளாட
ேபச் வார்த்த ெவச் க்கக் டா ங் ேகா . . . களெவட்
க ர ப் ன் எந்த ேவைலக் ம் அ ங் க காட் க்
ஆ ம் ேபாவக் டா , அ ங் கள ம் ப் க்கக்
டா ங் ேகா . . . ேசா தண்ணிப் ெபாழக்க ம்
இல் ங் ேகா . . . ெதா லாளிங் க க் ம்
இ தாங் ேகா . . . ேநாம் ஞ் ஊர்க் ட்டம் ேபாட்
ம ெசால் றவைரக் ம் இந்தக் கட் ப் பா ங் ேகா . .
. னா ஊர்க் த்த ங் ேகா . . .’
ஒவ் ெவா காட் க் ம் அவன் ேபாய் இப் ப ச்
ெசால் ம் ேச ெபா ந் ெவ ேநரம் வைர
ேகட்டப ந்த . இனி இந்த ஊர் மனிதர்கள் யா ம்
பாைறப் பக்கம் வரமாட்டார்கள் என்ப சேராஜா க்
உள் ரச் சந்ேதாசம் ெகா த்த . ஆனால் இந்தச்
சந்ேதாசம் எத்தைன நாள் நீ க் ம் . மனிதர்களின் கம்
பார்க்காமல் , ரித் நான் வார்த்ைத ேபசாமல் ,
ெகா க்கல் வாங் கல் இல் லாமல் இங் ேக காலம் தள் ள
மா? மேரசன் எங் காவ ெவளி க் க் ட் ப்
ேபாய் ட்டால் நிம் ம . பாைறைய ம் நிலத்ைத ம்
ட் வர ம ப் பாேனா. அம் மா எப் ப த் தனியாக
இ ப் பாள் என் நிைனப் பான். அவைளக் ட
அைழத் ப் ேபாக யா . இந்தப் பாைற ல் ெபாரிந்
டப் பாேள த ர எங் ம் நகர மாட்டாள் . ேவெறன்ன
ெசய் வான்?
மா யார் எப் ேபா ம் காட் க் ள் தான் இ க் றாள் .
பாைறப் பக்கம் வந்தாேல ைட நிைறய ெந ப் க்
கங் கைள அள் ளித் தைல ல் ெகாட் வ ேபாலப்
ேபச் த்தான். அ ம் இன்ைறக் ஊர்க் கட் ப் பா
வந்த ன் இைட டாமல் ேப யப ேய இ க் றாள் .
 ம் ப ப் ச் சத்தம் நாலாப் ற ந் ம் வரவர
அவளால் ெபா க்கேவ ய ல் ைல. மேரசன்
இ ப் பதால் சத்தம் னகலாய் க் ைறந் க் ற .
அவன் பாைறைய ட் க் ெகாஞ் சம் ெவளிேய ேபானால்
ேபா ம் , ர ல் எங் ந் இத்தைன வ உண்டா ம்
என் ஆச்சர்யப் ப ம் ப ம் .
அவ க் எ ரில் ஆட்கள் இ க்க ேவண் ய ல் ைல.
ெவற் ெவளிையப் பார்த் ம் ேப வாள் . ஆ களிடம்
ேப வாள் . மரம் ெச ெகா களிடம் ேப வாள் . ேபசாமல்
இ ப் ப அவ க் இயலாத காரியம் . தான் யாரிடம்
ேபச நிைனக் றாேளா அந்த உ வத்ைத எ ேர
உடன யாக நி த் க்ெகாள் ள அவளால் ந்த .
எ ர்நிற் ம் உ வம் ெசால் ம் ப ல் கைளக் ட
அவளால் ேகட்க ற என்ேற ேதான் ம் .
ன்ெபல் லாம் மேரசனின் அப் பைன ன்ைவத் ப்
ேப வாளாம் .
‘என்னய இப் அத்தாந்தரமா உட் ட் ப்
ேபா ட் ேயடா. ேபான எடத் ல நல் லா இ ப் யா?
எஞ் சாபம் உன்னயச் ம் மா உடா . எேதா ஏழ
பாைழ ன் ஒ த்த க் க் கட் க் த் ந்தா ம்
ெசவப் ச் ல கட் க் ட் த் தல ெநைறயப்
வச் க் ட் நா எடம் ம ப் பாப் ேபாய் வ வன். இப் ப
எங் க ேபானா ம் ஒ ல ல ஒ ங் நிக்க
ெவச் ட்டேய. நான் உனக் எந்த ெஜம் மத் ல என்ன
ெக ெசஞ் சன். ஏன் என்னய இப் உட் ட் ப்
ேபான?’
‘உன்னயக் கட் க் ட் என்னத்தக் கண்ேடன் . . .
ேபான தான் ேபான எ க் இந்த ஒன்னக் த் ட் ப்
ேபான? கஷ்டப் பட் ச் ர ேயா ம் இதக் த்தயா.
இந்த ஒன் ம் இல் லாத ேபா ந்தா இந்ேநரம்
எங் கப் ப ட் ச் சனத்ேதாட நா வார்த்த
ேப க் ட்டாச் ம் ெகடந் ப் பேன. அத ம்
ெக த் ப் ட் ப் ேபா ட்டேயடா . . . ேபான எடத் ல நீ
நல் லா இ ப் யாடா . . .’
 இப் ப த் னம் சனிடம் ேபசாத நாள் இல் ைலயாம் .
சைனத் ட் வதற் ெகன்ேற ப் வார்த்ைதகைள
உ வாக் ைவத் ந்தாள் . லசமயம் ‘ேடய்
ெகான்னவாயா’ என்பாள் . அ தான் அவள் அ கம்
பயன்ப த் ம் ெபயர். மேரசன் ‘ெசத் ப் ேபான
மனசங் ட்ட என்னம் மா உனக் ச் சண்ட?’ என்
ேகட்டால் ‘ெசத் ப் ேபானா மட் ம் கணக் த் ந்
ேபா மா? எங் ந்தா ம் ப ல் ெசால் த்தான்
ஆேவா ம் ’ என்பாளாம் . மேரசன் ெசால் ச்
ரிப் பான்.
‘எங் கம் மா கண் ன்னால எப் ப ம் எங் கப் பன்
நிப் பா . அ ேபசற ேபச்சக் ேகட் ச் ரிச் க் ட்ேட
இ ப் பா ன் ெநனச் க் வன். எங் கண் க் த்
ெதரியமாட்டா . ெராம் பக் கற் பன பண் னா ம் வாய்
ேகா னாப் பல ெதரி ம் . அவ் வள தான். ஒ ேவள
அவ ஞ் எனக் ெநனப் ந்தா எனக் ம்
ெதரீவாேரா என்னேமா’ என்பான் மேரசன்.
இப் ேபாெதல் லாம் சனிடம் அ கமாகப் ேப வைதக்
காேணாம் . எந்ேநர ம் மேரசனிடம் தான்.
ெசத்தவைனேய ரத் க்ெகாண் ப் பவள◌் உ ேரா
இ ப் பவைன வாளா. ட் ல் அவன் இ க் ம் ேபா
ேப வ க ம் ைறச்சல் . பல சமயம் ெமௗனமாகேவ
இ ப் பாள் . அ ம் ஒ வைக ல் ேபச் த்தான் என்பான்
மேரசன். ெமௗனப் ேபச்ைசச் ச த் க்ெகாள் வ தான்
கஷ்டம் என்ப ம் அவன் அ ப் ராயம் . அவன்
இல் லாதேபா ேப ம் ெசாற் கள் சேராஜா ன் கா களில்
ம் . த ல் உண்ைமயாகேவ மேரசன்
வந் ட்டான், அவனிடம் தான் ேப றாள் என்
நிைனத் ெவளிேய ஓ வந் பார்த் க் றாள் .
ஆவேலா சேராஜா ஓ வ வைதப் பார்த்
‘ெநாம் பலப் பட் ெநா ங் க் ெகடக்கறாளாம்
ம லாத்தா, ேநாம் ெகாண்டாடலாம் வான் ைகயக்
ைகயப் ச் இ க்கறாளாம் லாத்தா’ என்
ெசால் க் க த்ைத ெவட் கத்ைதத்
ப் க்ெகாண்டாள் ஒ ைற. அதற் ப் ற தான்
கண் க் த் ெதரி ம் ஆட்களிடம் அவள் ேபச ல் ைல
என் ரிந்த .
அவள் ேபச்ைசத் ெதாடங் ம் தேம த் யாசமாக
இ க் ம் . ஆட் டம் ேப வ ேபாலத் ெதாடங் க்
மேரசனிடம் ேப வைதத் ெதாடர்வாள் . ஆ
மேரசனாக உ மா ம் த்ைதைய அவள் ேபச் ப்
ேபா ம் தத்ைதக் ெகாண் தான் ஊ க்க ம் .
‘ஒெரடத் ல ேமய யாதா. ஊர் ேமயப்
ேபாேவா மா? நம் ம எடத் ல இ ந் நா ேப
ம க் றாப் பல வாேழா ம் . ஞ் ல நா சனம்
கா த் ப் றாப் பல காரியஞ் ெசஞ் ட் வந்த உனக்
என்ன பா . . . தலய நி த் க் ட் ப் ேபாற ம்
வர்ற ம் . . .’
எல் லாப் ேபச் ம் நியாயம் ேகட்பதாகேவ இ க் ம் .
சனிடம் ‘இப் ப உட் ட் ப் ேபான ெசரியா?’ என்
ேகட்பைதப் ேபால மகனிடம் ேகட்ப ‘எப் ப ெயல் லாம்
உன்னய வளத்தன். நீ ெசஞ் க்கற காரியம் ெசரியா’
என்ப தான். அைத ெவவ் ேவ தமாகக் ேகட்பாள் .
லசமயம் ஒப் பாரி ைவப் ப ேபாலேவ இ க் ம் .
ஒவ் ெவா ைற ம் மேரசனின் வய ல் நடந்த
சம் பவம் ஒன்ைற வரிப் பாள் . அவள் ேபச் க் க் கா
ெகா த்ததன் லமாகப் பல ஷயங் கள்
சேராஜா க் த் ெதரிய வந்தன. அவற் ள் லவற் ைற
ளங் க்ெகாள் வ ல் ரமம் இ ந்த . மா யார்
ெசால் ம் ைற அப் ப . அவள் ழங் ம் பல ெசாற் கள்
இ வைர சேராஜா ன் கா ல் ழாதைவ.
இப் ப ஒ நாள் ெதாடங் னாள் : ‘அட அன்ைனக்
என்ன ெசஞ் ச ெதரீமா? உனக்ெகங் க ெதரியப் ேபா ...
அப் ப நீ க க்கக் டத் ெதரியாத ண் ப் பய. எவேனா
ெசான்னான் பனமரத் ல ஏ ெநாங் ெவட்டக்
ெகௗம் ட்ட. பனமரம் பழ னவனேய பதம் பாத் ம் .
பால் மறக்காத பாலகன் நீ என்னாயா ெசய் வ?
ரண்டா ஒசரம் எப் ேயா ஏ ப் ேபா ட்ட.
அ க்கப் பறம் கால் ந ங் க் ைகெயல் லாம் ேவத் ப்
ேபா ச் . அண்ணாந் பாத் க்கற. அந்தரத் ல
ெமாதக்கறாப் பல இ ந் க் . அப் ேய ைகய
உட்டவந்தான். ெபாத் ன் சட் ப் பனங் கா
உ வறாப் பல தைர ல வந் உ ந் ட்ட. ேபச் ல் ல
ச் ல் ல இந்தப் பாற ேமல ெகாண்டாந்
ேபாட் க்கறாங் க. எனக் ச் ேச ெதரிஞ்
ள் க்கரட் ல ஆட்ட உட் ட் ஒ யாேரன். வந்
பாத்தா எம் மானம் மயங் க் ெகடக் . மாெரல் லாம்
பனமரச் ெசலாக் க் ச் ரத்தம் . ஒடம் ெபல் லாம்
ெசம் மண் ப் . ஆ ேய ேபா ச் ன் ெநனச்
ஒன்ன வாரி அள் ளி ெநஞ் ேசாட ேசத் க் ட் க் கத்தறன்.
அப் பத்தான் கண்ண ச் ப் பாத்த. எனக் ப் ேபான
உ ம் ப வந் ச் . அன்ைனக் ந் உன்ன ஒ
மரத் க் ட்ட உட் ப் பனா? யானப் ைபய க் ப்
பைனேயறத் ெதரீ ன்னா எப் ன் எத்தன ேப
ேப ப் பாங் க. ஒேர வாதமா இ ந் ட்டேன.
எப் ேபர்ப்பட்ட ேவைல ன்னா ம் நாஞ் ெசஞ் வன்.
எந்தங் கம் எனக் அ சரனயா இ ந்தப் ேபா ன்
ெநனச்சேன . . .’
அதற் ப் ன் நிகழ் காலத் க் வந் ம் அவள்
ேபச் .
‘ஆ டா அவ? எங் கத்த நா ? ெநஞ் ல ேசத் வளத்த
தாய மறக்கச் ெசால் ச்சா? எம் பாட்ட ஒ தடவ
ெநனச் ப் பாத் ந்தா இதச் ெசய் யா? ஊ க்
ன்னால ஒத்தயா நின்னா ம் ெக ரவமா ஒசந்
நின்னாேள இந்தச் ரா . இப் ப உன்னால மானம்
மரியாத எல் லாத்த ம் உட் த் தல க ந் நிக்கறாேள.
ஒன் க் மத்த ஒடச எல் லாம் என்னயப் பாத் வார்த்த
ெசால் ேத. ெசால் டா நீ ெசஞ் க்கற காரியம்
ஞாயமாடா? ெபத் வளத்தவ க் க் காட்டற
நன்னியாடா? ெபத்த வ பத் எரி ேத. என்னத்தப்
ேபாட் இந்தத் ய அைணப் பன்?’
கைட வாக் யங் கைளப் ேப ம் ேபா தைலைய
ரித் க்ெகாண் ஆக்ேராசமாக மாரில்
அ த் க்ெகாள் வாள் . அைதக் ேகட்க சேராஜா க் ப்
ெப ம் பயம் த்தாட் ம் . ந ங் உள் ேள
உட்கார்ந் ப் பாள் . ெகாட்டா க் ள் இ ந் ெவளிேய
எட் க் டப் பார்க்க மாட்டாள் . ெவளிேய ேபானால்
ேபய் க்காற் ப் ேபாலச் ழன்ற க் ம் அவள்
வார்த்ைதகள் தன்ைனச் ட் அள் ளிக்ெகாண் ேபாய்
ேமா என் ேதான் ம் . மேரசனிடம் இர ல்
ேப ம் ேபா அைதச் ெசான்னால் ‘அம் மா பாவம் என்ன
பண் ம் . தங் ெகாைறய ஆ ட்டப் ேபா ச் ெசால் ம் .
ேப ட் ப் ேபா ேபா. என்னயத்தான ேப ’ என்
சாதாரணமாகச் ெசால் வான். ‘உன்ன மட் ம்
ேப னா உட் டலாம் . என்னக் டச் ேசத் த்தான
ேபசறா’ என் ெசால் ல நா வந் உள் ேள
மடங் க்ெகாள் ம் .
அவன் இ க் ம் நாளில் ேபச்ேச வரா . ஒ நாைளக்
மைறந் ந் அவள் ேப வைதக் மேரசன் ேகட்க
ேவண் ம் என் நிைனப் பாள் . ஊர்க் கட் ப் பா
ரச் ைன பற் இன்ைறக் என்னெவல் லாம் ேபசப்
ேபா றாேளா என் ம் பய ம் உள் க் ள் இ ந்ததால்
கட்டாயப் ப த் அவைன நி த் ட்டாள் . இன் ம்
ஓரி நாளில் கைட மாக அவன் ைகக்
வந் ம் என் ெசான்னான். அப் ப ந் ம்
இன்ைறக் இ என் ெசால் ட்டாள் . வாய் க் ள்
த் க்ெகாண்ேட ேவைலகைளச் ெசய் தாள்
மா யார்.
ஆ கைள ஓட் க்ெகாண் ளம் ம் ன் பாைன ல்
டந்த நீ ைர ெமாண் த்தாள் . ‘இன்ைனேயாட
இந்தத் தண்ணி ம் ேபாச் . அவன் ெகணத் ப் பக்கம்
அண்டக் ட உடமாட்டாங் க. இந்தக் காட் உப் த்
தண்ணியக் ச் த் தாகம் அடங் காத ெகடக்க
ேவண் ய தான். எ அடங் ச் . இந்தத் தாகம் மட் ம்
அடங் காட் ப் ேபா ேபா’ என் தனக் த்தாேன
ெசால் க்ெகாண்டாள் . அதற் ள் ஆ கள் ரிந்
ஆ க்ெகா க் ல் ஓ ன. ‘ ட்டத்ேதாட இ ந்தா
ம ப் ெகாள் ள, தனிச் ப் ேபான ம ப் ேப இல் ல
ெதரிஞ் க்க’ என் ஆ கைளப் பார்த் க்
கத் க்ெகாண்ேட ஓ னாள் . அவள் ேபச் பாைற ல்
எ ெரா ேபால நிைலெகாண்ட .
அந்தப் பக ல் மேரச க் ம் சேராஜா க் ம் டப்
ேபச ஒன் ல் லாமல் ேபாய் ட்ட . பாைறப் பக்கம்
ஓரா ம் வர ல் ைல. காட் க் ள் ந் ெசல் ம்
ஓரி வ ம் காட்ைடச் ற் க்ெகாண் ரப்
ேபானார்கள் . ெசால் எட் ம் ெதாைல ல் ேபானா ம்
சத்த ட் இரண் வார்த்ைத சாரிக்காமல் ேபாக
மாட்டார்கள் . ஆனால் இன்ைறக் அந்நியக் ரல் என்
ஏ ல் ைல. ஊர்ப்பக்க ம் எதற் ம் ேபாக யா
என்றால் ெப ங் கஷ்டம் தான் என் சேராஜா க் ப்
ரிந்த . பறைவக் ரல் கள் மட் ம் அவ் வப் ேபா
வந்தன. க்கம் சாரிக்க இந்தக் ரல் களாவ
இ க் றேத. மேரசனிடம் ‘இன்னா ெசய் லாம் ற?’
என் மட் ம் ேகட்டாள் . அவன் ெப ச் டன்
‘பாக்கலாம் ’ என்றான். அவ க் ள் எந்த ம்
வர ல் ைல என்ப ெதரிந்த .
‘இன்னா ன் ெதரிஞ் சா இன்னம் இன்னா
பண் வாங் கேளா ெதரீல. ேபசாத என்னக் ட் க்
ேபா எங் க ர்லேய உட் ’ என்றாள் . ‘இந்தப் ேபச்
மட் ம் ேவண்டாம் . என்னய நம் வந்தவள அப்
ஒன் ம் அத்தாந்தரத் ல உட்ர மாட்டன்’ என் அவள்
கத்ைதப் பார்த்தப ெசான்னான். அவன் ர ல்
எந்தப் ெபாய் ம் இல் ைல. எப் ேபாதாவ கைர ம்
காக்ைகக் ரல் பைன ந் ேகட் ம் . அ
ேபாலத்தான் இ வ ம் ஓரி வார்த்ைதகள்
ேப க்ெகாண்டார்கள் .
ப் பேம இல் லாமல் ேப க் ச் சாப் ட் ட் க்
ெகாட்டாய் க் ள் உட்கார்ந் ந்த மத் யானப்
ெபா ல் ‘ேடய் ேநாண் ப் பயா ேநாண் ப் பயா’ என்
யாேரா அைழக் ம் ரல் ேகட்ட . இ வ க் ேம அந்தக்
ரல் ஆச்சர்யமாக இ ந்ததால் ேவகமாக எ ந்
ெவளிேய வந்தார்கள் . ‘பங் னி லேய இந்த ெவ க்
ெகா த் . இன்னம் த் ர கத் ரி ல என்ன
ஆ ேமா. மனசங் க கண்டப ேபானா மான ம்
ேகா ச் க் ட் ப் ேபா . ஒ மழ ளியக் காணாேம’
என்றப ெவ ல் மைறப் க்காகத் தைல ல் க்கா
ேபாட் ந்த ந த்தர வய ப் ெபண் ஒ த்
நின் ந்தாள் . சேராஜா அவைளப் பார்த்தேத ல் ைல.
தான் பார்க்காத எத்தைனேயா ேபர் இன் ம் இந்த ஊரில்
இ க் றார்கள் என் நிைனத்தாள் .
மேரசன் ‘வாக்கா ெசல் லக்கா வாக்கா’ என்
அவைள வரேவற் றான். ேவம் ப க் கல் ல் உட்கார்ந்த
அவள் ‘அேடங் கப் பா என்னமா ெவ ல க் ’ என்றாள் .
‘சேராஜா . . . அக்கா க் த் தண்ணி ெகாண்டா’
என்றான். அவள் ‘ேவண்டாம் பயா. இப் பத்தான்
ல் லாங் காட் ல ச் ப் ட் வர்றன்’ என்
ம த்தாள் . சாயம் ெவ த்த ேசைலையக்
கட் க்ெகாண் காட் ேவைலக் ப் ேபா றவள் ேபாலத்
ெதரிந்தாள் . ேத வ ம் ஒரம் பைரகைள ட் க் ள்
அைழக் ம் ேபச்ேச இங் ல் ைல. பாைற ல் எங் ேக
ேவண் மானா ம் உட்காரலாம் . ெப ம் பா ம்
ேவம் ப தான். ராத் ரி என்றால் பாைற ல் கட் ல்
ேபாட் க்ெகாள் வார்கள் .
‘நாைளக் ராத் ரி எம் ள் ைளக் த் ெதரட்
ெவச் க்கறம் . அ க் த்தான் ப் ட் ப் ேபாலாம்
வந்தன். பத் நாளாேவ உன்னாலதான் ரச் ன ேபா.
இந்த ஊ ப் பக்கேம வராத இ ந்தன். உன்னயக்
ப் டறதா உட்றதான் எனக் ம்
என் ட் க்கார க் ம் சண்ட. அப் பறம் ேநத் த்தான்
அவ ஒத் க் ட்டா . எத்தைனேயா சனம் ஏழபாழ ட
வ . ைக ல ணிேயந் க் ட் நிக்கற சன ம்
வ . அப் ப ெநனச் க்கறன். ேபா க் ப் ட்
வான் ெசான்னா . அதான் இன்ைனக் வந்தன்.
ேமச்சக்காட் ல உங் ெகாம் மாளப் பாத் ச் ெசால் ட்டன்.
நீ ங் க ம் ரசன் ெபாண்டாட் ரண் ேப ம் தவறாத
வந் ங் க. நின் க்காத ேநாண் . . . மன ல ஒன் ம்
ெவச் க்காத. ஆவாத ேநரம் இப் ெயல் லாம்
பண்ணிட் நிக்கற. நா சனத் க் ன்னால னிக்
நிக்ேகா ம் உந்தல ல எ க் . நீ
என்ன பண் வ. உங் ல கட் ப் பா ேபாட் க்கற
எனக் த் ெதரி ம் . எங் க் அ ெசல் லா .
சாயந் ரேம வந் ெதரட் த் யற மட் ம் இ ந்
சாப் ட் ட் த்தான் வேரா ம் . நிய் ெயல் லாம்
எம் ள் ைளக் மாமன் ெமாைறயாவறவன். நீ என்ன
பண்ணி ந்தா ம் உன்னய உட் ட் ச் த்த எனக்
மன வல் ல ேநாண் . அ ேய உங் ட்டச் ெசால் ல ன்
ெநனச் க்காத. வந் ஆமா’ என் நி த்தாமல்
ேப ட் க் ளம் னாள் .
அவள் ேபான ற தான் மேரசன் அவைளப் பற் ச்
ெசான்னான். மேரசனின் பங் காளி வைக ல் அக்கா
அவள் . இரண் ஊர் தள் ளி க் ம் ேத ரில் கட் க்
ெகா த் க் றார்கள் . ‘ ன்ன வய ல இந்தக்கான்னா
எனக் க் ெகாள் ளப் ரியம் . அ க் ம் எம் ேமல
அப் ப த்தான். ரசங் ட்டேய எனக்காவச் சண்ட
ேபாட் க் பாேரன்’ என்றான் ெப ைம டன்.
‘அதான் நம் ட் ல ஒ வா தண்ணி டக் க்காம
ேபாறாளா உங் ெகாக்கா?’ என்றாள் சேராஜா. அதற்
அவன் ஒன் ம் ேபச ல் ைல. ‘நாைளக் ப் ேபாலாமா?’
என் ேகட்டாள் . ‘ேபாவாத எப் ? இவ் வள ரம் வந்
ப் ட் ப் ேபா . அ ம் சண்ட ேபாட் ட்
வந் க் . உங் ட்ட ம் ெசால் ச் ல் ல. வா ரண்
ேப ம் ேபாலாம் ’ என்றான். ‘வா தான் வரச் ெசால் ச் .
மன வர ேவண்டா ன் தான் ெசான்னாப் பல
இ ந் ச் ’ என மன ல் இ ந்தைத ேலசாகச்
ெசான்னாள் சேராஜா.
‘உனக் எதக் கண்டா ம் பயந்தான். இப்
நாெலடத் க் ப் ேபானாத்தான் எல் லா ம் நம் மள ம்
ம ப் பாங் க. ஏத் க் வாங் க. எங் க ம் ேபாவாத
இங் கேய உக்காந் க் ட் இ ந்தம் னா தனிச் க்
ெகடக்க ேவண் தான்’ என் அவன் ேகாபத்ேதா
ெசான்னான். சேராஜா ப ல் எ ம் ேபச ல் ைல.
ஆனால் அவள் மனத் ல் பயம் ரட்டக் ட இயலாத
ெப ங் கல் லாய் உட்கார்ந் ந்த .
௦௦௦
 12

ரிச் ர் ேபாய் ச் ேசர்வதற் ள் ெபரிய ேம கள்

ன் . அவற் ல் மேரசைன வற் த் சேராஜா
இறங் க்ெகாண்டாள் . ைசக் ைளத் தள் ளிக்ெகாண்
நடந்தார்கள் . ராத் ரிேய அவனிடம் ேகட் த் தா ம்
உடன்வரச் சம் ம க்கச் ெசய் ந்தாள் . மா யார்
ழங் ம் ஓைச ேகட்கத் ெதாடங் ய அ காைல ேலேய
சேராஜா ம் எ ந் சைமயல் ேவைலைய
த் ந்தாள் . மேரசேனா ேபா ேறாம் என் ம்
சந்ேதாசத் ல் இ ளில் ேவைல ெசய் வ ரமமாகத்
ெதரிய ல் ைல. காைலக் ம் ம யத் க் ம் என
இ ேவைளக் ம் ேசர்த் ப் பாத் ரங் களில் ேசாற் ைறப்
ேபாட் ைவத்தாள் .
ேதா ரில் அப் ப க் ம் அண்ண க் ம் ேசா
ெகாண் ேபாவதற் ெகன்ேற தனிப் பாத் ரங் கள்
ைவத் ந்தாள் . ரசேமா ழம் ேபா எ ம் த ம் பாமல்
இ க் ம் ப இ க கள் ெகாண்ட பாத் ரங் கள் .
அங் ேக த தமான ைபகள் ைடக் ம் . நரம் ேபான்ற
ஒயரில் ன்னப் பட்ட அகண்ட ைபகள் இரண் இ ந்தன.
அவளாகேவ அந்தப் ைபகைள வாங் னாள் . அைவ
வந்த ன் ேசா ெகாண் ேபாவ கச் சந்ேதாசமான
காரியமா ட்ட . ேசாற் ப் பாத் ரங் கைள
இைடஞ் சல் இல் லாமல் உள் ேள அ க் க்ெகாள் ளலாம் .
தட் , கரண் என எைத ேவண் மானா ம்
ைவத் க்ெகாள் ளலாம் . ண் ஒன்ைற ேமேல ேபாட்
டலாம் .
ைப தாக இ ந்தேபா அைதத் க் க் ெகாண்
நடக்ைக ல் தைல தானாக நி ம் . ேசாற் க் கனத் ல்
ைகைய அ க்க மாற் க் ெகாண்டா ம்
அ ப் ல் லாமல் ேபாவாள் . இங் ேக அப் ப ப் ைப ம்
இல் ைல. பாத் ரங் க ம் இல் ைல. ெப ம் பாலானைவ
மண்பாண்டங் கள் . ஒவ் ெவான் க் மான ெபயர்கைள
நிைன ல் ெகாள் வேத ரமமாக இ ந்த . வந்த ல்
‘ேசாச்சட் , சாச்சட் ’ என்பான் மேரசன். அவ க்
ஒன் ேம ரியா . ேசாத் ச் சட் , சாத் ச்சட் என
அவன் ளக் ச் ெசான்ன ற த் யாசம் ரிந்த .
அவைள ம் இந்த ஊர்க்காரியாகேவ நிைனத் அவன்
பாட் க் ப் ேப வான். மற் றவர்கள் அப் ப த்தான்
ேப வார்கள் . மேரச ம் ேப னால் எப் ப ?
அவள் ேகா த் க்ெகாண்ட ன் ஒவ் ெவான்ைற ம்
ளக் ப் ேப னான். ேமெலாலச்சட் , தடச்சட் ,
ெபராலச்சட் , நீ ச்சட் , ட் , ெசாப் என்
ஒவ் ெவான்றாகத் ெதரிந் ெகாண்டாள் . அவற் ல்
ழங் வதற் நல் ல ப ற் ேவண் ம் . அதனால்
நிதானமாக எைத ம் ெசய் தாள் . எ வாவ உைடந்
ேபானால் அதற் ப் ப ல் ெசால் யா . அ ல்
கரிப் பத் ஏ க் ெகட் ப் பட்ட சட் கள் பல. அவற் ைற
அ த் த் ேதய் த் க் க வக் டா என் மேரசன்
ெசால் ந்தான். வட்டல் கள் , டம் ளர்கள் என் கச்
லேவ ஈயத் ல் இ ந்தன. ல் வர் பாத் ரங் கேள
ைடயா . த்தைள அண்டா ஒன் மட் ம் இ ந்த .
மா யா க் ச் ராகக் ெகா க்கப் பட்ட த்தைளப்
பாத் ரங் க ம் ல் வர் பாத் ரங் க ம் அப் ச்
ட் ேலேய அட்டா ல் டக் ன்றனவாம் .
‘ ள் ள ட் இங் க ெகாள் ைளயாக் ெகாட் யா
ெகடக் த்தாள ம் வ ம் ெவச் ப் ெபாழங் க.
ஒண் க்காரிக் மம் பாண்டம் பத்தாதா. அவம்
ெபாண்டாட் வந்தான்னா எல் லாத்த ம் எ த் ப்
ெபாழங் கட் ம் . ெபாழங் கறாப் பல ெபரிய மச் கட் க்
ப் பானல் ெலா . . .’ என் ேகட்பவர்களிடம் ெசால் வாள்
ரா . இந்த ம மகள் ழங் க அந்தப் பாத் ரங் களில்
ஒன் ட வரா .
‘இன்னேம அெதல் லாத்ைத ம் க்க மாட்டம்
ெசான்னா ம் ெசால் வாங் க. ஆனா அம் மா அவ் வள
ேல ல உடமாட்டா’ என்றான் மேரசன்.
மேரசன் பள் ளிக் டம் ேபானேபா ேசா ெகாண்
ேபான ஈயத் க் ப் ேபா ஒன் ம் த்தைளப் ேபா
ஒன் ம் ைலப் பாைனக் ள் இ ந்தன. அவற் ைற
எ த் த் ைடத் லக் னாள் . ேபாட்டைவ
என்றால் அைவ மட் ம் தான். மற் றவற் ற் ெகல் லாம்
தட்டம் ைவத் த் ணியால் இ கக் கட் ச்
சமாளித் ந்தாள் . கைட ேவைலக் என் ச பத் ல்
அவன் வாங் வந் ந்த காக் ப் ைப ஒன் ெபரிதாக
இ ந்த . அதற் ள் எல் லாவற் ைற ம் ைவத் அ க்
த் ட் அவைன எ ப் னாள் .
ட் ப் ேபா ேறன் என் இர ெசான்னவன்
காைல ல் ம த் ட்டால் என்ன ெசய் வ ? அவ க்
அந்த வாய் ப் ைபக் ெகா க்கக் டா என் தான் எல் லா
ேவைலகைள ம் அவன் எ ம் ன் ெசய் த் த்
தயாரானாள் . தண்ணீர ் ெகாண் வந் ஊற் யப
சேராஜா சைமப் பைதக் கவனித்த மா யார்
‘கட் ச்ேசா கட் க் ட் ெபாட் வண்
ேபாட் க் ட் ப் ேபாறாளாம் ேபாறாளாம் கண்ணாத்தா
எங் கதான் ேபாறாளாம் கண்ணாத்தா’ என் ராகம்
பா னாள் . அைத ஒன் ம் சேராஜா
கண் ெகாள் ள ல் ைல.
மேரச ம் எ ந் றப் பட் க் ளம் ம் ேபா
அவன்தான் ேபாய் க் ‘கைடக் ப் ேபா ட் வர்றம் மா’
என்றான். ‘அங் க ேபாறன் இங் க ேபாறன் தைலக் த்
ம் பக் ெகாண்டாந்த. இன்னம் என்னத்தக் ெகாண்டாரப்
ேபா ேயா. இப் ப ஒ நா ம் ேபசாத பண்ணீடட ் . இந்த
உ ஒன் தான் ெகடந் த க் . இத ம்
எ த் ப் ட் ஒேரய யாப் ேபா டாப் பா’ என்றாள் .
அதற் ேமல் அவ ம் எ ம் ேபச ல் ைல. ேசாற் ப்
ைபையச் ைசக் ளில் ன்னால் மாட் க்ெகாண்டான்.
ேசாடாக் கம் ப் ெபட் கள் மாட் வதற் வாகாக
ேஹண் ல் பாரில் ளிப் கள் ைவத் ந்தால் ைபைய
மாட் வ லபமாக இ க் ம் . இப் ேபா ைபக்கா கள்
வ க் ஓ வந்தன. இரண்ைட ம் ேசர்த் மாட் னால்
ஏதாவ ஒ தா ம் ஒ ம் . மாட்ட ேவண்டாம் என்
ெசால் சேராஜா ைபைய வாங் ம ல் ைவத் க்
ெகாள் வதாகச் ெசான்னாள் . அவன் தர ல் ைல.
 இங் ேக வந்த ல் இ ந் ெவளிேய எங் ம்
ேபாக ல் ைல. அவன் அப் ச் ட் க் ப் ேபாய்
வந்தைத நிைனத்தால் அவ க் உடல் ர்த் ப்
ேபா ம் . இப் ேபா எந்தச் ெசாந்தக்காரர் ட் க் ம்
ேபாக ல் ைல. இ வைரக் ம் பார்க்காத ய ஊர்.
அங் ேக ஆட்கள் யா க் ம் அவைளத் ெதரியா .
இளெவ ல் ேநரத் ல் உற் சாகத்ேதா அவ டன்
ளம் னாள் . உடன் அைழத் ப் ேபாக அவைனச்
சம் ம க்கச் ெசய் வ அத்தைன லபமாக இல் ைல.
கைட யாக ஒ நிபந்தைன ேபாட்டான்.
‘ெசரி. ட் க் ட் ப் ேபாறன். ேபா ட் வந்
ராத் ரிக் ச் ெசல் லக்கா ஊட் த் ெதரட் க் ப்
ேபாேவா ம் . அ க் நீ கண் ப் பா வேரா ம் .
அப் ப ன்னாக் ட் க் ட் ப் ேபாறன்.’ அதற் அவள்
ேயா க்காமல் ‘சரி வேறன்’ என் ெசால் ட்டாள் .
எப் ப யாவ இன்ைறக் இந்தப் பாைறைய ட்
ெவளிேய ேபாய் ட்டால் ேபா ம் என் ந்த .
ெகாஞ் ச ம் ெந ழ் வற் ற பாைற. மேரசன்
உடனி க் ம் இர ல் மட் ம் பாைற ளிர்ந்
அரவைணத்த . மற் ற ேநரெமல் லாம் ெவம் ைம ம்
க்க ம் தான். இப் ப ஒ இ க்கத்ைத அவள் எங் ம்
உணர்ந்த ல் ைல. ஊர்க்காரர்கள் வந் ேபான ன்
காற் ம் டச் வர் ேபாலக் கனத் நகர்ந் வந்
கத் ல் ஓங் அ த்த . இ க் ம் ேபாெதல் லாம்
மா யாரின் ேபச் க்கள் பாைற ல் பட் த் ம் ப்
ெப ம் ேவகத் டன் சேராஜா ன் ேமல் வந் ேமா ன.
இனித் தனியாக இ க்கேவ யா என் நிைனத்தாள் .
அவன் ேபா ம் இடத் ற் ெகல் லாம் அவ டேனேய
ேபாய் வ தான் சரி என் அவ க் ள் ர்மானம்
வந் ந்த .
ரிச் ர் ெவ ரம் . ேம களில் ைசக் ள்
அ த் வ சாதாரணமல் ல. ன்னால் ேசாற் ப் ைப.
ன்னால் சேராஜா. அவன் உடைலத் ெதா ம் ேபா
இ ம் ைபக் ைக ல் இ க் வ ேபால அவ க் த்
ேதான் ம் . என்றா ம் இப் ேபா அவ க்காக
இரக்கப் பட்டாள் . ன ம் இத்தைன ரம் வந் தான்
கைட ேவைல பார்க்க ேவண் ம் . கஷ்டம் என் அவன்
நிைனத்த மா ரி ெதரிய ல் ைல.
‘ேசாடாப் பாட் ல ெவச் த்தான ெதன ம் ைசக் ள்
அ த்தறன். நீ என்ன மா ரி இ க்கற. உன்னய ெவச்
அ த்தற ம் மா பறக்கறாப் பல இ க் ’ என்
ெசால் ச் ரித்தான்.
அவன் கம் க்க ேவர்ைவ ெவள் ளம் . இந்தச்
ழ ம் அவனால் இப் ப ப் ேபச வ
ஆச்சர்யம் தான். எப் ேபர்ப்பட்ட சமயத் ம் அவன்
ெப ம் பதற் றம் ெகாள் வேத இல் ைல. அவன் என்ன
ெசான்னா ம் ேம களில் வாதம் த்
இறங் க்ெகாண்டாள் . வ ல் ஏதாவ இடத் ல்
உட்கார்ந் சாப் ட் ப் ேபாகலாம் என்றாள் . வ
நிைறந் ட்டால் ைசக் ள் அ த்த யா என் ம்
கைடக் ப் ேபான ம் சாப் ட் க்ெகாள் ளலாம் என் ம்
ெசால் ட்டான்.
வ ெயங் ம் ெமாட்ைடக்கா கள் பரந் ந்தன.
எங் காவ ஒன் ரண் ெதன்ைனகள் ெதன்பட்டன.
‘இன்னம் ஒ மாசம் க ச் இந்தப் பக்கம் வந் பா .
காெடல் லாம் பச்சப் பேசல் கடலச்ெச படந்
ெகடக் ம் . வ த்த மழ ஒன் ம் ெபஞ் ட்டா எல் லாம்
மா ம் ’ என்றான். எல் லாம் மா ற மா ரி ஒ
மைழ ெபய் மா? அவள் ெப ச் ட்டாள் .
ரிச் ைரப் பார்த்த டன் அவ க் ப்
த் ட்ட . சாைல ல் பல கைடகள் இ ந்தன.
ேதா ரில் உள் ளடங் ய ஒன் க் ள் ைழவ
ேபாலேவ உணர்ந்தாள் . ட் யான ணிக்கைடகள் ,
மளிைகக்கைடகள் , ைசக் ள் கைடகள் என வரிைச
கட் ந்தன. ன்னச் ன்ன உணவகங் கள் . பாட்
ஒ த் ேயா ந த்தர வய ப் ெபண்ெணா த் ேயா
உணவக வாச ல் ெபரிய இட் ப் பாைனைய ைவத்தப
உட்கார்ந் ந்தாள் . டச் ட இட் ைய எ த் ப்
ேபா ம் ேபா ஆ பறப் பைதச் சந்ேதாசமாய் ப்
பார்த்தாள் . ஒ நாைளக் இங் ேக இட் வாங் த் ன்ன
ேவண் ம் . ல கைடகள் ஓைல ேவய் ந்த ெகாட்டைக ல்
இ ந்தன. ஆனால் அவற் க் ள் ஆட்கள் எண்ணிக்ைக
தலாக இ ந்த . எல் லா உணவகங் களி ம்
ன்னால் பாய் லர் ெதரிந்த . த்தமாகத் லக் த்
நீ ம் பட்ைட ம் ைவத் ந்தார்கள் .
‘ க் க்க யா?’ என் ேகட்டான். ேபான ம்
சாப் டப் ேபா ேறாேம என் ந்தா ம் அங் ேக
க்க ேவண் ம் என் ேதான் ய . கண்ணா
டம் ளைரப் பச்ைசத் தண்ணீரில் க ட் ப் ன்
ெவந்நீர் ஊற் க் க வைதப் பார்க்க ஆச்சர்யமாக
இ ந்த . ைர வர ைய ஆற் ேமேல ளி காஷன்
ட் க் ெகா த்தான் கைடக்காரப் ைபயன். த்தால்
இப் ப ஒ ையக் க்க ேவண் ம் என்
நிைனத்தாள் . ஆட் க் ப் ேபான தல் ேய
க்க ல் ைல. காைல ல் எ ந்த ம் த்தால் தான்
அவ க் ேவைல ஓ ம் . இங் ேக அந்த வாய் ப் ேப இல் ைல.
மேரசனிடம் ேகட்கத் தயக்கம் . மா யார் பால்
ேபா ற என் ஏதாவ ேப வாள் . அைதக்
ேகட்பதற் க்காமேல இ ந் டலாம் .
சாைலைய ஒட் ய வலப் பக்கத் ல் ெபரிய
சந்ைதத் டல் இ ந்த . ‘சனிக் ழம இங் க சந்த’
என்றான் மேரசன். சந்ைத நடக் ம் ேபா கைடகள்
பர க் ம் . மக்கள் ட்டம் ட்டமாகக்
ப் பார்கள் . அந்தக் காட் ையக் கற் பைன
ெசய் ெகாண்டாள் . அந்தக் ட்டத் ல் தா ம்
ஒ த் யாக நடந் ெசன்றாள் . அங் ேக யா ம் சேராஜா
பக்கம் ரல் நீ ட் ‘யார் இவள் ’ என் ேகட்க ல் ைல.
‘இவ என்ன எனம் ?’ என் ேகட்ேபார் இல் ைல.
‘மயக் ப் ட்டா மாய் மாலக் காரி’ என்
ைககாட்ட ல் ைல. ‘எத்தன ப ேபாட் க் ட் வந்த’
என் ேகட்ேபார் இல் ைல. ‘உன்ன ஊர ட் ெவலக்
ெவச் க்கறம் ’ என் ெசால் ேவார் இல் ைல. எந்தக்
கைடக் ப் ேபா ம் எ ம் வாங் கலாம் . யாரிட ம்
தயக்கேமா பயேமா இல் லாமல் ேபரம் ேபசலாம் . சண்ைட
ேபாடலாம் .
 மேரசன் அவ க் அந்த ஊைரப் பற் ஏேதேதா
ளக் ச் ெசால் க்ெகாண் வந்தான். அவ க்
அவ் வளவாகக் கா ல் ழ ல் ைல. அவள் பாட் க் ச்
சந்ைதக்கைட ல் வைளயல் வாங் க்ெகாண் ந்தாள் .
கால் கள் ல் அைளந் நடந்தன. ெவ
உற் சாகமாக இ ந்த . ட்டத் ல் ஒ த் யாக இ ப் ப
எவ் வள சந்ேதாசமான ஷயம் என் நிைனத்தாள் .
ட்டத்ைத ட் ல ய தான் சந்ேதாசக் ேகட் க் க்
காரணமா ட்ட . இனிேமல் ட்டத் க் ள் ேசர
மா? எந்தப் பக்கேம ம் ேசர்த் க்ெகாள் வார்களா?
இந்தச் சந்ைதக் ட்டத் ல் கலந் ட்டால் என்ன?
அவ க் ள் ஏேதேதா ந்தைனகள்
ஓ க்ெகாண் ந்தன.
அதற் ள் மேரசன் கைடக் வந் ந்தான். ஒ
காைலக் ேழ ஊன் க்ெகாண் ‘எறங் ள் ள’
என்ற ம் தான் அவ க் உணர் வந்த . ேதா ரில்
இ ந்த வைரக் ம் ‘ ள் ள’ என் ரக யமாகக்
ப் வான். அங் ேக ‘ ள் ள’ என்றால் ைபயன். ஆனால்
இங் ேக ெபண். அவன் அப் ப க் ப் வைத த ல்
அவளால் ரிந் ெகாள் ள ய ல் ைல. அதன் ன்
அவன் அப் ப க் ப் வைத ம் னாள் .
‘இங் ெகல் லாம் ெபாண்டாட் யப் ள் ளன் தான்
ப் வாங் க ள் ள’ என் ரித்தான். என்ன
ெசய் தா ம் உள் ேள ைதந் டக் ம் சந்ேதாசத்ைதத்
ேதாண் த் ேதாண் எ க் ம் த்ைத அவனிடம்
உண் . இந்த ஊ க் ள் அவைள இைணத் ம்
அவன டா யற் ன் ெதாடக்கமாக இந்தப்
‘ ள் ைள’ அைமயட் ம் என் நிைனத்தாள் .
கைட ஒ சந் க் ள் இ ந்த . னிந் உள் ேள
ெசல் ம் அள க்கான ன்னக் கத . உள் ேள ஒேர அைற.
நன்றாக ரிந் ந்த . ப த் ப் ரளலாம் . கைடச்
சாமான்கள் டந்தன. இன் ம் ன் வர ல் ைல.
‘தண்ணித் ெதாட் க் ச் ெசால் க்கறன். அத
ெமாதப் ேபா எ த்தாேரா ம் ’ என் அவ க் ள்
ெசால் க்ெகாள் வ ேபால அவ க் ச் ெசான்னான்.
ேவைல ெசய் ம் மனநிைல அவ க் வந் ட்டைத
உணர்ந்தாள் . ‘ேசாத்தத் ன் ட் ப் ேபா’ என்றாள் .
இ வ ம் உட்கார்ந் சாப் ம் ேபா அந்தக் கைட
இடத்ைதப் பற் ச் ெசால் க்ெகாண் ந்தான். மாதம்
பத் பாய் வாடைக. ஓட் . ட் க்காரர்கள்
அ த்த ல் இ ந்தார்கள் . இ ேபால நான்ைகந்
கள் அவர்க க் இ ந்தன. அவன்
ெசான்னைதக் ேகட் க்ெகாண் ம் அந்த ஊைரப் பற் ச்
ந் த் க்ெகாண் ம் இ ந்த ல் அவ க் ப் ப
மறந் ேபா ந்த . ேசாற் ைறப் ரித்த ம் ப
ந் க்ெகாண் நின்ற . ஆவலாகச் சாப் ட்டாள் .
மேரசன் ட் க் வந்த ந் இப் ப ஆவேலா
ஒ நா ம் சாப் ட ல் ைல என் ேதான் ய .
‘ெகாழம் நல் லா ெவச் க்கற ள் ள’ என்றான்
மேரசன்.
பாைறக் ெகாட்டைக ல் பயந்தப ேய அவன்
சாப் வதாகத் ேதான் ம் . ஒ ேபா ம் த் ச்
சாப் ட் அைதப் பற் ப் ேபசேவ ல் ைல. இப் ேபா
அவன் ேபச் ம் அைழப் ம் மன க் க ெந க்கமாக
இ ப் பதாக உணர்ந்தாள் . ஏேனா கண் கலங் ற் . அைத
ெவளிக்காட்டாமல் தைல னிந் சாப் ட்டாள் . அவன்
ெவளிேவைலகைளப் பார்க் ம் ல் இ ந்தான்.
அவைன அ ப் ட் உள் ேள வந்தவளால்
அ ைகையக் கட் ப் ப த்த ய ல் ைல.
ஏேனா இந்த ஊர் தன் ஊர் ேபாலேவ இ ப் பதாகத்
ேதான் ய . இந்த அைற ம் தன் ட்ைட
நிைன ப த் ய . இங் ேக எல் லாச் சனங் க ம்
கலந் ப் பார்கள் . இங் ம் ைம யக்கா மா ரியான
ஆட்கள் இ ப் பார்கள் . இ ந்தாெலன்ன? அவர்களால்
ெபரிய ெதாந்தர ஏ ல் ைல. இந்த ஊரில் பத் ப்
ப ைனந் கள் தான் இ க் ம் . ஆனா ம்
ேதா ரின் ன்னப் ப ஒன்றாகத் ெதரி ற . இங் ேக
இ ந்தால் எந்த ேநரத் ம் ேதா ரின் பரபரப் பான
ப க் ள் ெசன் டலாம் என் நம் க்ைக வ ற .
 இந்த ஊ க் க் வந் ட்டால் என்ன? மேரசன்
ஒத் க்ெகாள் வானா? அம் மாைவ ட் வர அவனால்
மா? ஒ வ சத் ற் ம் ேமலாக அம் மாைவ ட் ப்
ரிந் தான் ேதா ரில் இ ந்தான். எப் ேபாதாவ வந்
பார்த் ப் ேபானேதா சரி. அவன் அம் மாவால் தனியாக
இ ந் ெகாள் ள ம் . அவ க் ப் ேபச் த் ைணக்
ஆேள ேவண் ய ல் ைல. ஆ கேள ேபா ம் .
ேப யப ேய இ ப் பாள் . அவனிடம் ெம வாகப் ேப ப்
பார்க்கலாம் என் நிைனத்தாள் . அம் மாைவ ம்
மகைன ம் ரிக்கச் ச ெசய் றாள் என் தவறாக
நிைனப் பாேனா என் ம் ஒ பக்கம் தயக்கம் ஓ ய .
அவர்கள் ஊைர ட் ெவளிேய னால் மா யாைர
ஊரார் ேசர்த் க்ெகாள் ள ம் ம் . எப் ேபாதாவ
ஒ நாைளக் க் மேரசன் மட் ம் யா க் ம்
ெதரியாமல் ராத் ரி ல் ேபாய் ப் பார்த் ட் ம்
வரலாம் .
அவ க்ெகன்ன, காைல ல் ளம் னால் இர ல்
வந் ேசர் றான். அவன் அம் மாேவா நாள் க்க
இ ந் பார்த்தால் ெதரி ம் . எந்ேநர ம் ெந ப் க் ள்
நடந் ெகாண் ப் பைதப் ேபாலேவ இ க் ற . அைதச்
ெசான்னால் ரிந் ெகாள் வானா? கண்ணீைரத்
ைடத் க் ெகாண் எ ந்தாள் . கைட க்கப்
யாக இ ந்த . எ ம் ைறயாக
அ க்கப் பட ல் ைல. அவன் வ ம் வைர உட்கார்ந்
ேயா த்தால் இைட டாமல் அழ ேவண் ய தான்.
ேவைல இ ந்தால் எத்தைனேயா பாரங் கைள ேவைல
ேமல் இறக் ைவத் ட ம் . ேவைல நடக்க நடக்கப்
பாரங் கள் ைறந் ெகாண்ேட ேபா ம் . ேவைல ல்
எல் லாம் ேலசா ஒன் ம் இல் லாமல் ஆ ம் .
பாைற ல் எந்த ேவைலைய ம் ெசய் யப் பயம் .
மா யார் ஏதாவ ெசால் வாேளா இைதச் ெசய் யலாமா
டாதா என்ெறல் லாம் ேயா த் ஒன்ைற ம்
ெசய் யாமல் இ ப் பாள் . இங் ேக எந்தத் தைட ம் இல் ைல.
வாசைலக் ட் னாள் . மண் ெத . ெவ ல் ஏ ய ன்
வாசல் ட்ட ஒ மா ரி இ ந்த . என்றா ம் இ
இல் ைலேய கைடதாேன என் சமாதானப் ப த் க்
ெகாண்டாள் . ேமலாகக் ட் ட் த் தண்ணீர ்
ெதளித்தாள் . அடங் ய ம் ண் ம் ட் னாள் .
அவள் ட் க்ெகாண் இ ந்தேபா பக்கத் ல் இ ந்
இரண் ன் ேபர் வந் ட்டார்கள் . அவர்கைளப்
பார்த் ச் ேனகத் டன் ரித்தாள் . அவர்க ம்
ரித்தார்கள் . ரிப் ல் ெபாய் ல் ைல. சந்ேதாசம்
ெதரிந்த . அவர்களில் ஒ த் ‘இங் கேய வரப்
ேபா ங் களா?’ என்றாள் . உன் வாய் ர்த்தம்
ப க்கட் ம் , மகரா யாக இ என் மனத் ல்
நிைனத் க் ெகாண்டவள் ‘இன்னேமத்தான் ெதரி ம் ’
என்றாள் .
‘ஒ ெபாம் பள இ ந்தா எந்த எட ம் நல் லாத்தான்
இ க் ம் . இங் க கட ெகாண்டார ன் அந்தப் ைபயன்
வந் பத் நாைளக் ேமல இ க் ம் . இ நா வைரக் ம்
ஒ நா ம் வாசக் ட் ப் பாத்த ல் ல. அட உள் ளயாச் ம்
ட் னாேனா என்னேமா’ என்றாள் இன்ெனா த் .
‘நிய் யாச் ம் அப் பப் ப வந் ட் உ ’ என் அவேள
ஆேலாசைன ெசான்னாள் . அவர்கள் ேபசப் ேபச
ஆனந்தமாக இ ந்த . சேராஜா க் அப் ேபா
சந்ேதகம் ஏ ம் ேதான்ற ல் ைல. இ தன் ஊரா ய
ேதா ர்தான்.
௦௦௦
 13

ரிச் ரில் இ ந் ம் பேவ சேராஜா க்

மன ல் ைல. கைடயைற வைத ம் த்தமாக்கேவ
அவ க் ெவ ேநரம் ஆ ற் . ேதா ரில் அவர்கள்
ந்த வரிைச ட் அைறைய ட ெராம் பப்
ெபரி . எல் லாவற் ைற ம் ஒ க் ைவத் க் ட்
ஒ ங் ப த் ய ற கைடைய ம் நடத் க்ெகாண்
இதற் ள் ேளேய ம் பம் நடத் டலாம் என் ந்த .
இரண் ேப க்கான சாமான்சட் க ம் ஸ்டவ் அ ப் ம்
ஒ ைலக் ள் அடங் ம் . வரில் பலைக ேபாட்ட
அலமாரிகள் ல இ ந்தன. இ தாராளம் . தைரக் காைர
மட் ம் அங் கங் ேக ெபயர்ந் கள் இ ந்தன.
ெகாஞ் சம் ட் ெகாண் வந் அைதப் ட்டால்
ேபா ம் . பக்கத் ட் ப் ெபண்களிடம் அவ் வப் ேபா
ஏதாவ ேப க்ெகாண்ேட எல் லாம் ெசய் தாள் .
மேரசன் ெவ ேநரம் க த்ேத வந்தான். மாட்
வண் ல் ன் தண்ணீர ்த் ெதாட் கள் வந் றங் ன.
அவற் ைற உள் ேள நகர்த் ைவக்கப் ெப ம் பாடாக
இ ந்த . அைவ வந்த ம் அைற அைடந் ட்ட
ேபாலத் ேதான் ய . இன் ம் ஒ வாரத் ல் எல் லாம்
ஏற் பா ெசய் ட ேவண் ம் என் ம் ேசாடாத்
தயாரித் க் கைடக் ப் ேபாட்டாக ேவண் ம் என் ம்
அவளிடம் ெசான்னான். வழக்கம் ேபால அவ க் ச்
ெசால் க்ெகாண்டான் என் ேதான் ய . கைடையச்
த்தம் ெசய் ைவத் ந்த பற் அவ க் த் ப் .
இந்தச் சமயத் ேலேய இந்த ஊ க் க்
வந் டலாமா என் ேகட்கத் ேதான் ய . அவன்
மனநிைல சந்ேதாசமாக இ க் ம் ேபா அைதக்
ெக த் டக் டா என் நிைனத் க்
கட் ப் ப த் க்ெகாண்டாள் .
ம ய உணைவ உண் த்த ம் ளம் பச்
ெசான்னான். ஊர் ேபாய் ச் ேசர்ந் ெசல் லக்கா ட் த்
ெதரட் க் ப் ேபா ம் எண்ணம் அவ க் . அவ க்
அச்சமாக இ ந்த . அங் ேக ேபானால் இன்ைறய
ம ழ் ச ் எல் லாம் வ ந் ம் ப ஏதாவ நடந் டக்
ம் . ஆனால் அவன் ேகட்க மாட்டான். ெசாந்தங் கள்
எல் லாம் தன் மணத்ைத அங் கரித் த் தன்ைன ம்
அவைள ம் ஏற் க்ெகாள் வார்கள் என் ம்
நம் க்ைக ல் ஒவ் ெவான்ைற ம் ெசய் றான்.
இத்தைன நடந் ம் அவன் மாற ல் ைல. ஏதாவ மாயம்
நடந் எல் லா ம் அரவைணப் பார்கள் என்
நம் றான். ஒ மாய ம் நடக்கப் ேபாவ ல் ைல.
அவர்கள் ஒ ேபா ம் ஏற் க்ெகாள் வதாகத்
ெதரிய ல் ைல. அவனாகேவ ரிந் ெகாண்டால் தான்
ஆ ற் .
ம் ம் வ ல் ரட் நிகழ் ச ் க் த் தட்டம் ைவக்க
ேவண் ம் என் ெசால் அதற் கான ெபா ள் கள்
எல் லாம் கரட் ரில் வாங் னார்கள் . பழங் கள் ,
கண்ணா , ப் , ப டர் டப் பா, ர க்ைகத் ணி
எல் லாம் எ த்தார்கள் . தட்டத்ைதச் ற் அலங் கரிக்கக்
கா தப் வாங் னார்கள் . த்தைள ல் ேபாவணி
ஒன் ம் . எல் லாவற் க் ம் ட்டத்தட்ட ஐம் ப பாய்
ஆ ட்ட . கைடக் ப் பணம் ரட் க் ெகாண் க் ம்
இந்த ேநரத் ல் ஐம் ப பாய் என்ப க் யமான .
என்றா ம் ேட வந் ப் ட் க் றாள் ெசல் லக்கா.
பலேபர் ப் ட ேவண்டாம் என் ெசால் ம் அவள்
ேகட்க ல் ைல. அ ல் மேரசன் உ ப் ேபா ந்தான்.
இல் லா ட்டால் இப் ப ச் சட்ெடனச் ெசல ெசய் றவன்
அல் ல. ‘நாைளக் நம் ப ள் ள ெதரட் க் இப் ப
ெவக்கறெதல் லாம் ம் வந் ம் பா ’ என்றான்.
அவ க்காகச் ெசால் றானா அப் ப ேய நம் றானா
என் ெதரிய ல் ைல. இ ந்தா ம் அவ க்
ெவட்கமாக இ ந்த . எனக்ேக இந்தக் கஷ்டம் . எனக் ப்
ள் ைள றந் அவ ம் கஷ்டப் பட ேவண் மா?
கல் யாணத் ன்ேபா அவர்கள் இ வ ம்
வந் ேசர்வதற் ந் ேய ெபரியசா எல் லா
ஏற் பா க ம் ெசய் ந்தான். ெபாண் க் ம்
மாப் ள் ைளக் ம் அவன் அக்காைவ அைழத் ப் ேபாய் த்
ணிமணிகள் எ த் ந்தான். அவ க் இ
பாய் ப் பட் ப் டைவ. அ அ கம் என் மேரசன்
கவைலப் பட்டான். ‘என்ைனக்ேகா ஒ நாைளக் க் கட்டற
ெபாடைவக் எ க் இத்தன ெவல?’ என்றான்.
ெபரியசா டம் இைதச் ெசால் வாேனா என்
அவ க் ப் பயமாக இ ந்த . இரண் ட் ஆதர ம்
இல் ைல. ஏேதா ஒ ன்றாம் ம சன். இந்த அள க்
உத ெசய் றான். ‘அ ங் க ஆைசக் எ த் க் றாங் க.
ஒன் ம் ெசால் ப் டாத’ என் அவைன எச்சரித்
ைவத்தாள் .
என்ைறக்ேகா ஒ நாைளக் த்தான் கட் ம் டைவ.
சரிதான். அேத ேபால எப் ேபாேதா ஒ ைறதாேன
எ க் ேறாம் ? அைத அவனிடம் ேபச யா .
அவைனப் ெபா த்தவைர பயன்படாத எதற் ம் ெசல
ெசய் யக் டா . ரட் க் ப் ேபா றார்கள் . அ ம்
தட்டம் எ த் க்ெகாண் . மாமன் ைற என் ம்
ெசாந்தம் ேவ . தைல ல் ைவத் க்ெகாள் ளக் ெகாஞ் சம்
மல் ைகப் ேகட்டாள் . கைட ல் ைலையக்
ேகட்டான். ழம் ஒ பாய் என்ற ம் ெகாஞ் சம்
தயங் னான். சட்ெடன் அவள் ந் க்ெகாண்
‘ ங் க’ என் ெசால் ட்டாள் . அவன் ரித்தான்.
‘எல் லாத் ல ம் உ க் க் கணக் த்தான்’ என்
அவ ம் ரித்தாள் . அப் ப ேய அவ க் ப் த்த
ேதங் காய் ெராட் ம் ம் வாங் க் ெகா த்தான்.
அவேனா கரட் ர் களில் ற் ய ம்
கைடக க் ள் ைழந் ெபா ள் கள் வாங் ய ம்
ந்த சந்ேதாசமாக இ ந்தன. இப் ப ேய எல் லாம்
அைமந்தால் எப் ப க் ம் என் நிைனப் பைதத்
த ர்க்க ய ல் ைல. இ வ ம் ட் க் வந்
ேச ம் ேபா ெபா றங் இ ள் சாம் பலாகப் படர
ஆரம் த் ட்ட . ஆ கைளப் த் க்
கட் க்ெகாண் ந்தாள் மா யார். ‘ஊ ரிக்
எனக் . ஊர்ேகாலம் ேகக் உனக் ’ என்
ெசால் க்ெகாண்ேட ைகைய மடக் ஓர் ஆட் ன்
தாைட ல் த் னாள் . ஆ ‘ேப’ என் கத் ற் .
சேராஜா அனிச்ைசயாகத் தன் கன்னத்ைதத்
தட க்ெகாண்டாள் . இ வைரக் ம் அந்த நாள் ெவ
சந்ேதாசமாகக் க ந்த . இந்த இர எப் ப ப் ேபா ேமா
என் அ வ கலங் ய . ல நாட்களாக
அவ் வப் ேபா தைல ற் க் ப் வ ற .
ஏெனன் ெதரிய ல் ைல.
அம் மா ன் ேபச்ைசக் மேரசன் ெபா ட்ப த் ய
மா ரி ெதரிய ல் ைல. அவளிடம் ேபாய் ‘ெசல் லக்கா
ஊட் த் ெதரட் க் நீ ேபாறயா?’ என் ேகட்டான்.
‘ஆமா. ேபாறன் காட் க் ’ என்றாள் . ‘ெசரி. நாங் க
ேபா ட் வர்றம் ’ என்றான். ‘ேபாங் க ேபாங் க. ேஜா
ேபாட் க் ட் ப் ேபானாத்தான பக்கத் ஊ ம் ேசந்
ரிக் ம் ’ என்றவள் அவன் கத்ைதேய பார்க்க ல் ைல.
சேராஜாைவப் றப் படச் ெசான்னான். அவன் ேவ ஏேதா
ர ேயாசைன ல் இ ப் பதாகப் பட்ட . அம் மா ன்
ேபச் அவ க் ப் பழ ய தான். அதற் இப் ப க்
கவைலப் பட மாட்டான். ‘எந்தக் ேகாட்டயப் க்கற
ஓஜன?’ என்றாள் .
அவன் வரம் ெசான்ன ற தான் அவ க் ப்
ரிந்த . ெசல் லக்கா ன் அண்ணன் இங் ேக
ஊரி ந் ேமள தாளத்ேதா தட்டம்
அைழத் க்ெகாண் ேபாவார்கள் . மாமன் ட் ந்
ஏ தட்டங் களில் ர் ேபா ம் . தட்டம் ெகாண் ேபா ம்
மற் றவர்க ம் தட்டம் இல் லாமல் ேசசத் ல்
கலந் ெகாள் பவர்க ம் மாமன் ட் ேமளதாளத்ேதா
ேசர்ந் ெகாள் வார்கள் . ஆள் ேசரச் ேசர ெபரிய ஊர்வலம்
ஆ ம் . ேமளதாளத்ேதா ஆட்ட ம் ைவப் ப ண் .
ஊரி ந் றப் ப ம் ஊர்வலத்ேதா ேபாய் ச் ேசர
யா . ஊர்க் கட் ப் பா இ ப் பதால்
ஒ க் வார்கள் . அ தான் என்ன ெசய் வ என்
அவன் ரமாக ேயா த் க்ெகாண் ந்தான்.
இப் ேபா ‘ேபாவ மா?’ என் ேகட்க ம் யா .
எல் லாம் வாங் க் ெகாண் வந் ைவத்தா ட்ட .
அவள் ஏ ம் ேபசாமல் றப் பட் க்ெகாண் ந்தாள் .
கல் யாணத் ன் ேபா எ த்த பட் ப் டைவையக்
கட் க்ெகாண்டாள் . தைலவாரிப் ைவச் சரமாக
ைவத்தாள் . அவைனத் ெதாந்தர ெசய் ய ல் ைல.
ேயா த் அவனாகேவ ெசய் யட் ம் என்
ட்டாள் . அண்டாைவ ந்த ெபரிய பராத் த்
தட்டத்ைத எ த் ப் ளிப் ேபாட் த் லக்கச்
ெசான்னான். அவள் த்தைளப் பாத் ரங் கைள
அவ் வளவாகப் ழங் யவள் அல் ல. அதனால்
தயங் னாள் . அம் மாைவக் ேகட்டால் ஏதாவ இ த் ப்
ேப வாள் . அவேன லக் க் ெகாண் வந்தான்.
த்தைளப் பராத் ப் ய ேபாவணிக் நிகராக
ன்னிய . அ ல் எல் லாவற் ைற ம் அ க்க அவ ம்
உத னான். இப் ப ச் ர்த் தட்டம் ைவப் பைத அவள்
கண்ட ல் ைல. இங் ேக எல் லாம் .
ம் பழச் ப் கள் இரண்ைட ம் தட்டத் ன்
இ றமாக ைவத் ஓரத் ல் ேதங் காைய ைவத்தான்.
ந ல் மற் ற ெபா ள் கள் . பழத் ல் கா தப் ைவ
அவள் ரித் க் த் ய ம் தட்டம் ெபா ெபற் ற .
காைல ல் கைடக் க் ளம் ம் ேபா தம்
ைவத் ட் ப் ேபான ேசா அப் ப ேய இ ந்த .
‘ெதரட் ஞ் ேசா ேபாடச் சாமமா ம் .
அ வைரக் ம் ப ெபா க்க மாட்ட. இங் கேய ெகாஞ் சம்
ன் ட் ப் ேபா ரலாம் ’ என்றான் அவன். சேராஜா
வந்த ற ன ம் ெநல் லஞ் ேசா தான். ஆனால்
மா யார் அைதத் ெதா வேத இல் ைல. தனிச்ேசா .
கம் ேபா களிேயா. மாட் க் ெகாட்டைக ல் ஆக்
அங் ேகேய ன் ெகாள் றாள் . எந்த ேநரம் ஆக் வாள்
என் ெதரியா .
‘நாங் க ஆக்கற ேசாத்தத் ன் ம் மா. எ க் த் தனியா
ஒல ெவக்கற’ என் அவ ம் பல ைற ெசால் ப்
பார்த்தான். ஒேர ப ல் . ‘உன்னய நம் இத்தன காலம்
இ ந்தன். நம் க்ைகய நல் லாக் காப் பாத் ட்ட. இன்னேம
எங் காலம் க்கத் தனிதான். உங் ைகய எ ர்பாத்
ஒ நா ம் இ க்க மாட்டன். எவேளா ஒ த் ஆக்
ெவக்கறத ெவக்கங் ெகட் த் ங் கற அள க் எனக் ச்
சத் க்ெகட் ப் ேபா ல. எனக் நா சாமானம்
ேபா ம் . அதத் ெதாடாத இ ந் ட் ங் கன்னாப் ேபா ம் .’
எப் ப க் ேகட்டா ம் இேத ப ல் . த ல் லநாள்
அவ க் க் கஷ்டமாக இ ந்த . அப் றம்
ெசரித் க்ெகாண்டான். ேசாற் ைறப் பற் ம் எ வாவ
ெசால் வாள் . ‘வயக்கா ெவைளய இங் க, ெதனம்
ெநல் லஞ் ேசாறாத் ங் க.’ ‘வ காஞ் சாக் ர
ெகாள் ந் ங் ம் ல் ந் ங் ம் .’ இ ந்த ேசாற் ல்
ஆ க் க் ெகாஞ் சம் ன்றார்கள் . சாப் ட் க்
ெகாண் ந்தேபாேத ஊ க் ள் ேமளம் ெகாட் ம் ஓைச
ேகட்ட .
‘மாம ட் ச் ர் ெகௗம் ச் . அவங் கேளாட நாம
ேபாவ ேவணாம் . ைசக் ள் ல ேபா ேத ர்க்
ேகாயக் ட்ட நின் க்கலாம் . அங் கதான் ேவத் த்
தட்டத் க்காரங் க எல் லாம் நிப் பாங் க. மாம ட்
ேமாளம் வந்த ம் அேதாட ேசந் ேபா க்கலாம் ’
என்றான். அவன் ெசான்ன வ நிம் ம யா ந்த .
எங் ேக ஊர்க்காரர்கேளா ேபாய் நிற் கச் ெசால் வாேனா
என் ந்த . யாராவ ஒ வார்த்ைத ெசான்னால்
ேபா ம் . ஊேர ேசர்ந் ெகாள் ம் . ேமளச் சத்தம்
ட் ட் க் ேகட்ட . ஆட்டம் நடக் ற ேபால.
அவர்கள் ேபச் க் இைடெவளி ட் ப் ன் ேமளம்
ெகாட் ய .
சேராஜா ம் மேரச ம் ைசக் ளின் ன்னால்
தட்டத்ைத ைவத் த் தள் ளியப நடந்தார்கள் . பாைறக்
கட் ல் ப த் ந்த மா யார் ஏேதா ன வ
ெதரிந்த . இப் ப ன வேதா ம் ேப வேதா ம் இவள்
நின் வாளா ேவ ஏதாவ ெசய் வாளா என்
சேராஜா க் ச் சட்ெடனத் ேதான் ய . ‘ெகாைரக் ற
நா க க்கா ள் ள’ என் ஒ ைற மேரசன்
ெசால் ச் ரித்தான். அைத
நிைன ப த் க்ெகாண்டாள் . ைரக் ற நா ன்
வாைல த் ட்டால் அப் ேபா ம் க க்காதா?
தைலைய உத க்ெகாண்டாள் . நிலா ேமற் வானில்
தைல உயரம் ெதரிந்த . அவன் ேப க்ெகாண்ேட
வந்தான். நிலா ெவளிச்சம் இ ந்தா ம் இந்த இ ள்
அவ க் ப் பழக்கமான ல் ைல என்பதால் ேப றான்
என்பைத உணர்ந்தாள் .
ெசல் லக்கா க் ஐந் ள் ைளகள் . ைபயன் ேவண் ம்
என் எ ர்பார்த் அ த்த த் ப் ெபற் க்ெகாண்டாள் .
ைபயன் றக்கேவ இல் ைல. த்த ள் ைளக் ன்னேர
அ த்த இரண் ள் ைளகள்
ெபரியவர்களா ட்டார்கள் . த்த ள் ைள
ரட் க் த்தான் மாமன் ட் ேமளதாளம் , ர் வரிைச
எல் லாம் ேபா ம் . அ த்த ள் ைளகள்
ெபரியவர்களா ம் த்தவள் வர ல் ைல என் ம்
கவைல ெசல் லக்கா க் . ஒ வ யாகப் ப னாறாம்
வய ல் த்தவள் வந்த ன்தான் ெசல் லக்கா கத் ல்
ெச ைம வந் க் ற . த்தவ க் ச் ேரா ரட்
ற் த்த ைகேயா அ த்த ள் ைளக க் ம் அேத
பந்த ல் ற் க்க ஏற் பா . இைதெயல் லாம்
ெசால் க்ெகாண்ேட அவன் வரவரத் ெதாைல ைறந்
ேத ர்க் ேகா ல் வந் ட்ட . நிலா ெவளிச்சத் ல்
நடந் வ வ ல் சேராஜா க் எந்தச் சங் கட ம்
ேதான்ற ல் ைல.
ேகா ல் ன் ப் பந்த ெவளிச்ச ம் இரண்
ெபட்ேராமாக்ஸ் ெவளிச்ச ம் பளீரிட்டன. ஆட்களின்
ரல் கள் ரிப் ம் களிப் மாகக் ேகட்டன. ஒ ரல்
கனமாக எ ந் தாழ் ந்த . ‘மாம வந் ேசரங் காட்
ெவ ஞ் ேபா மாட்டம் இ க் . அப் பறம்
எல் லா த் க் ம் பைழய ேசாத்தக் கரச் ஊத்த
ேவண் ய தான்.’ அந்தக் ரைல அைடயாளம்
கண் ெகாண்ட மேரசன் ெசான்னான். ‘அ தான் எங் க
ெபரிய மாமன்.’ சேராஜா க் த் க்ெகன்ற .
அவர்க ைடய ஊ க் ப் ேபானேபா மாமன்கள்
நால் வ ேம இல் ைல. இங் ேக நால் வ ம் வந் க்க
வாய் ப் க் ற . எல் லா ம் ேசர்ந் ெகாண்டால் என்ன
நடக் ேமா ெதரிய ல் ைல. ஊரில் நடந்தைத
நிைனக் ம் ேபா அவர்கள் இல் லாத எவ் வளேவா
நல் ல என் அவ க் த் ேதான் ம் .
 இங் ேக அவர்கள் ம் ப ம் வ ம் என் அவள்
ேயா க்கேவ இல் ைல. மேரச க் ச் ெசாந்தம் என்றால்
அவன் மாமன்க க் ம் ெசாந்தமாகத்தாேன ெசய் ம் .
இங் ேக எல் லா ம் ெசாந்தக்காரர்கள் தான். எல் லாைர ம்
மேரசன் ைற ைவத் க் ப் வான். மாமன்
மச் னன் ைற. இல் லா ட்டால் பங் காளி ைற. எப் ப
இ ேதான்ற ல் ைல? சேராஜா தனக் ள்
க்ெகாண்டாள் . மேரசனின் அவைள
க்க மைறத் க்ெகாண்ட . ெவளிச்சத் க் ப்
ேபான ம் யாேரா ‘அட ேநாண் மாப் ள . . . உங் ர்ல
இ ந் தான ேமாளதாளம் வ . அேதாட
வந் க்கலா ல் ல?’ என் ேகட்டார்கள் .
‘மாம க்ெகல் லாம் ேமாளச் சத்தம் ேகக்கா . ெச ட் க்
கா ன் ன்னால வந் ெசால் லலாம் வந்தன் நான்’
என் ரித்தப ப ல் ெசான்னான் மேரசன்.
‘ஆ க் டா ெச ட் க் கா ? நாங் காணப் ெபாறந்த
பய. ேக ம பண்ணறயா?’ என் அவன் ெபரிய
மாமன் ன்னால் வந் கத் னார். அவைரச்
ெசால் ல ல் ைல என்றா ம் வ ந் சண்ைடக்
வ றார் என்ப ெதரிந்த . ‘உங் களச் ெசால் ல
மாமா’ என்றான் அடக்கமாக. ‘என்னடா மாமாப் பட்டம்
ெவக்கற. உனக் ஆ மாமன்? அந்த ஒறெவல் லாம்
ெவச் க் ட் எங் ட்டப் ேப ற ம ேவண்டாம் .’
மேரசன் ேமற் ெகாண் ப ல் ேபசாமல் நின்றான்.
ேபச்ைச வளர்த்தால் சண்ைட வள ம் . அைத வளர்க்கத்
தயாராக இ க் றார்கள் என் நிைனத்தான். எனி ம்
மாமன் ஓய ல் ைல. ‘ ல் த் த க் னா
உ ந் வாளாட்டம் இ க் . அந்த நாதாரியக்
ட் க் ட் வந் ஜாலாக்க ம
பண்றவ க்ெகல் லாம் ஆ அழப் ட்டா? நாக்கத்
ெதாங் கப் ேபாட் க் ட் நல் ல ேசா ங் க
வந்தர்ரா ங் க ெக ெகட்ட நாய் ங் க.’ சேராஜா தைல
நி ர்ந் பார்க்க ல் ைல. அவர் ரல் மட் ம்
ெப ம் ெப ம் கற் களாய் அவள் வந் ேமா ன.
 மேரச ம் இைத எ ர்பார்க்க ல் ைல. அ ர்ந்
எ ம் ேபசாமல் நின்றான்.
ேவ யாேரா ‘ஒரம் பைரயா வந்த எடத் ல
உங் க க் ள் ள சண்ட எ க் ? உங் க ரச் ைனய ேவற
எங் கயாச் ம் ெவச் க்கங் க’ என்றார்கள் .
‘ஊேர தள் ளி ெவச்சவன் இங் க வந் ட்டான் ேஜா
ேபாட் க் ட் . எங் கேயா ேபா எ பட்டதக்
கட் க் ட் வந் ட்டேமன் ெநஞ் ல பய ந்தா
இப் நா ேப க் ன்னால நி த் க் ட் ப்
ேப வானா? ேதாள் ல க் வளத்த மாம க் ேநரா
நின் ேபசத் ணிச்ச வந் ச்சா?’ என் மாமன்
ெபண்டாட் கத் னாள் . ‘எல் லாம் வ ம் . வராதயா
இ க் ம் . ைகயவலத்தப் சாப் பாக்கறானில் ல. அ
க்கற ெத ரியம் . ளிச் ப் ேபாச் ன்னா அப் பறம்
வ வான் ைகய ஏந் க் ட் எச்சக்கலப் ைபயன்’ என்
மாமன் இைரந்தார். அங் கங் ேக நின்
ெகாண் ந்தவர்கள் எல் லாம் வரப் ெப ங் ட்டம்
ேசர்ந்த .
மாமன் ட்ைட வரேவற் க் ட் ச் ெசல் ல வந் ந்த
ெசல் லக்கா ன்னால் வந் ‘அட சா களா. என் ட்
ேஷசத் க் வந் க்கற ஒரம் பைரங் க நீ ங் க. எனக்
ரண் ேப ம் ேவ ம் . சண்ட ேவண்டாஞ் சா . ெதரட்
ஞ் அப் பறம் உங் க ஓரியாட்டத்த ெவச் க் ங் கப் பா.
சா சா யா இ ப் ங் க’ என் ைகெய த் க்
ம் ட்டாள் .
அவன் ெபரிய மாமன் சத்தமாக ம் ர்மானமாக ம்
‘ெகௗம் ள் ள. ெகாழந்த ட் எல் லார்த்த ம் ப் .
இந்த நா ைக நைனக்கற ஊட் ல எனக்ெகன்ன ேவல?’
என்றார்.
௦௦௦
 14

ஒ நாள் க்க சேராஜா எழேவ இல் ைல.

காைல ல் மேரசன் றப் ப ம் ேபா அவைள எ ப்
‘வர்றயா ள் ள’ என்றான். ேத ரில் மாமேனா நடந்த
சண்ைட கண் பயந் ேபா ப் பாள் என்பதால்
அவைள ம் ட அைழத் க்ெகாண் ேபாகலாம் என்
அவ க் த் ேதான் க் ற . ேபாகத்தான்
அவ க் ம் ப் பம் . எ ந்தாள் . தைலக் ப்
உட்காரேவ ட ல் ைல. அப் ப ேய சாய் ந் ெகாண்டாள் .
‘நீ ேபா ட் வா’ என் ன னாள் . ‘எந் ரிச் எ னா
ஆக் ச் சாப் . இல் னா ெகாழந்ைதக் ப் ப க் ம் ’
என்றான். அவ க் ப் ரிய ல் ைல.
கஷ்டப் பட் க் கண்கைளத் றந் அவைனப்
பார்த்தாள் . உள் ளி ளில் அவன் ரிப் மட் ம்
பளீரிட்ட . ‘இன்னா ெசால் ற?’ என்றாள் . அ ல்
உட்கார்ந் அவள் தைலையத் தட னான். ெநற்
ம ைர ஒ க் ட் த்த ட்டான். ேநற் ைறய கலவரச்
ேசாகம் எ ம் அவனிடம் இல் ைல. ெப ம ழ் ச ் ேயா
ெதரிந்தான்.
‘நீ மயங் மயங் க் ெகடக்கறதப் பாத்தா அ தான்.
நல் லாத் ெதரி . எத்தன ேப ெசால் க்
ேகட் க்கறம் . அம் மா ட்ட இப் பச் ெசால் ஆவா .
அ தம் மா ம் மான் க் ம் . ெம வாச்
ெசால் க்கலாம் . நீ பத்தரமா இ க்ேகா ம் .’
‘நீ ங் க சண்ட ேபாடறதப் பாத் ப் பயந் ஒ ங் க்
ெகடக்கறன். அ க் ள் ள இந்த ஆச ேவற. உ க்
இப் பத்தான் ேக யா .’
‘அட இல் ல ள் ள. உம் ஞ் யப் பாத்தாத் ெதரி .
இன்ெனா உ உள் ள ந் ச் .’
அவன ஆவல் அவ க் ம் ெதாற் க்ெகாள் ள
ெவட்கத் டன் கண்கைள க்ெகாண்டாள் . அவன்
ச் கன்னத் ல் உர ய . ெமல் ல த்தம்
ெகா த்தான். அவன் எப் ேபா ளம் னான் என்
அவ க் த் ெதரிய ல் ைல. அவன் த்தம்
ெகா த் க்ெகாண்ேட இ ப் ப ேபான்ற உணர் ல்
அப் ப ேய டந்தாள் . ஆழ் ந்த க்க ம் இல் ைல.
ப் ம் இல் ைல. ஏேதேதா காட் கள் ஓ யப ேய
இ ந்தன. அவற் ைறத் ெதளிவாகப் ரித் ப் பார்க்க
ய ல் ைல.
‘ைபயனா ள் ளயா’ என் அவள் ேகட்ப ேபால ம்
அவன் ‘ரண் ந்தான்’ என் ெசால் ச் ரிப் ப
ேபால ம் இ ந்த . ‘ெராம் ப ம் ஆசதான்’ என
அவ க் ள் ேளேய ன க்ெகாண்டாள் . அவள்
அண்ண ம் அப் ப ம் வந்தார்கள் . அவள் ைகையப்
பற் யப அப் பன் ஏேதா ேப வ ெதரிந்த .
மேரசனின் மாமன்கள் ேகாப கத்ேதா வந்
மைறந்தார்கள் . ஆ கள் ஓ வந்தன. அவள ல்
வந்த ம் ஒவ் ெவா ஆ ம் மா யாராக மா நின்றன.
பாைற ல் ழந்ைதகள் ஓ ைளயா ன. ‘பாத் ப்
பாத் ’ என் அவன் அவற் ன் ன்னால்
ஓ க்ெகாண் ந்தான். ெவள் ைளயன் வந் ‘எல் லாம்
மேரச க் ப் ெபாறந்த தானா?’ என் றான்.
காய் க்காரக் ழ ‘ெபத் ப் ெபாழச் க் ட்ட. இ
மட் ம் இல் னா உன்னய எப் பேவ க் ப் பாங் க’
என்றாள் . ‘ ங் ெகா வம் கட் உடறயா’ என் றாள்
ேவலா . ‘ெகாழந்ைதக் ம் கட் ப் பா உண் ’
என் றார் ஒ வர் ஆக்ேராசமாய் . இன் ம் கம்
ெதரியாத ஏேதேதா ஆட்கள் . எல் லாம் ழம் யப
இ க்க வ அவைள எ ப் ய .
ெமல் லத் த மா யப ெவளிேய வந்தேபா ெவ ல்
பட்ெடன் அவள் கத் ல் அ த்த . கண்கைளத்
தாழ் த் ெவ ைல அ சரிக்கப் பார்த்தாள் . ெராம் ப
ரம் நடந்தால் ந் ேவாேமா என் ந்த .
கத் ல் ளிர்நீைர அள் ளித் ெதளித்த ம் ெதளிச்
வந்த . பரந்த காட் ெவளி ம் பைனமரங் க ம்
ெதரிந்தன. காக்ைகச் சத்தம் ேகட்ட . ஆட்கள்
ஒ வைர ம் காேணாம் . இ ந்தா ம் இந்தப் பக்கம்
யா ம் வ வ ல் ைல. ஏதாவ ஏடா டமாகப்
ேப னா ம் நா ேபர் கத்ைதப் பார்க்க ந்த .
இப் ேபா அதற் ம் வ ல் ைல. பாைறப் பக்கம்
ஆட்களின் கால பட் நாளா ட்ட . ‘வந்ெதாடன
ஆ வ இந்தப் பக்கம் வராத ெதாடச்ெச த் ட்டா.
இன்னம் எெதத எ க்கப் ேபாறாேளா’ என் மா யார்
ேப ய ம் கன ல் ேகட்ட மா ரி ேதான் ய . மயங் க்
டந்தேபா ேப னாேளா.
ஊரில் ேகா ல் ேநாம் சாட் ட்டார்கள் என்பதன்
அைடயாளமாக இர ல் ேமளக் ெகாட் ச் சத்தம்
ேகட்ட . எப் ேபா ெபாங் கல் என் ெதரிய ல் ைல.
ெதரிந் என்ன ெசய் யப் ேபா ேறாம் ? ெபாங் கல் ந்
என்ன ெசய் வார்கேளா? அதற் ள் ரிச் க் ப்
ேபாய் ட்டால் நல் ல . இன்ைறக் எ ப் க் மேரசன்
ப் ட்டைதப் பார்க் ம் ேபா ேபாக
ஒத் க்ெகாள் வான் என்ேற ேதான் ய . ழந்ைத
உண்ைம என்றால் அவைளத் தனியாக இங் ேக ட் ப்
ேபாக மாட்டான். ரிச் ரில் பக்கத் ட் ப்
ெபண்கள் இ க் றார்கள் . அவர்கள் உத வார்கள் .
வரிைச ட் க்காரர்கள் ேபாலத்தான் அங் ேக எல் லா ம் .
இந்தச் சமயத் ல் வற் த் னால் ஒத் க்ெகாள் வான்.
பாைற ேமல் உட்கார்ந்தவ க் வ ற் ைறச் ட் ப்
த்த . ராத் ரிேய சரியாகச் சாப் ட ல் ைல.
ரட் ட் ல் சாப் டலாம் என் சைமயல்
ெசய் யேவ ல் ைல. அங் ேக சாப் டாமல் ளம் வந்
பார்த்த ேபா சட் ல் டந்த ெகாஞ் சத்ைத
ஆ க்ெகா வாயாகத் ன் ட் ப் ப த்தார்கள் .
அப் ேபா அதற் ேமல் சாப் ட ம் க்க ல் ைல.
இப் ேபா வ ேகட் ற . சட் ல் ஏ ல் ைல.
எந்ேநரம் சைமத் ச் சாப் வ ? மா யார் ஏதாவ
ெசய் ப் பாள் என்ப நிைன வந்த . ெகாஞ் சமாக
எ த் ச் சாப் ட்டால் ெதரியவா ேபா ற ? காட் ல்
எட் ய வைரக் ம் கண்ேணாட் னாள் . மா யார்
ெவ ரம் ஆேடாட் ப் ேபா ப் பாள் .
 எ ந் எ ர்ெகாட்டைகக் ள் ேபானாள் .
இ வைரக் ம் அதற் ள் எட் ப் பார்த்த ம் இல் ைல.
அந்தக் ெகாட்டைகக் ச் வர் இல் ைல. ஓைலகைள
ைவத் ச் ற் ம் த ப் பாகக் கட் ந்த .
ெகாட்டைக ன் ன்பக்கம் மண்ெவட் , ைடகள்
எல் லாம் டந்தன. உள் ேள ஒ ஓரமாக மா யாரின்
சைமயல் பாத் ரங் கள் ெதரிந்தன. எல் லாம்
மண்பாண்டங் கள் . ட்ட ப் ஒன் மட் ம் இ ந்த .
அதன் ேமல் தடச்சட் ைவத் ந்த
ேசாச்சட் ையத் றந்தாள் . கம் மஞ் ேசாற் மணம்
க் ல் வந் ஏ ய . ஒேர ஒ உ ண்ைட மட் ம்
ேதாண் ந்த ச் வ ெதரிந்த .
தன் ெகாட்டைகக் ள் ேபாய் வட்டைல ம்
கரண் ைய ம் எ த் வந் ெபரிதாகாதவா
கரண் ையச் ழற் த் ேதாண் னாள் . அைரக்
கரண் க் ம் ேமேல ேசா வந்த . ையப் பார்த்தாள் .
ேசா ேதாண் யைதக் கண் க்க யா .
அ ப் க் ப் பக்கத் ல் இ ந்த ேம ைலச் சட் ஒன் ல்
ழம் இ ப் ப ேபாலத் ெதரிந்த . அைத
எ த் ப் பார்த்தாள் . ஏேதா ெபா . வட்டல் ேசாற் க்
அைத அள் ளிப் ேபாட் க்ெகாண் சட்ெடன ெவளிேய
வந்தாள் . தன் ெகாட்டைகக் ள் ேபாய் உட்கார்ந் அவசர
அவசரமாகத் ன்றாள் . கம் மஞ் ேசாற் க் ப் ெபா
காரசாரமாக இ ந்த . ெகாஞ் சம் வ நிைறந்த ம்
க்கல் வந்த . தண்ணீர ் த்தாள் .
ப தணிந் உணர் வந்த ம் ஏேனா அவைள
அ யாமல் அ ைக வந்த . இ ட் ச் சாப் பா .
ெசாந்த ட் ல் ச் சாப் ம் ப ஆ ட்ட .
இந்ேநரம் இந்தச் ேச ெதரிந்த ம் வாஞ் ைசேயா
கவனிக்க ஒராள் இல் லாத தன் ெகா ப் ைனைய
எண்ணினாள் . பார்த் ந்தால் ப் பட்டம் மத்
அ த் த் ரத் க்க ம் ம் . அந்த நிைனைவக்
கஷ்டப் பட் ஒ க் ட் தாகச் சாப் டப்
பார்த்தாள் . நிலக்கடைல ல் ெசய் த ெபா அ . கம் மஞ்
ேசாற் க் அத்தைன ெபா த்தம் . ேசா
ேதாண் ப் பைத மா யார்
கண் த் வாளா? அதற் வ ல் லாத மா ரி
எச்சரிக்ைகயாகத்தான் ேதாண் ந்தாள் . ட்
தனக் நன்றாக வ ற என் ஒ நி சம்
சந்ேதாசமாக இ ந்த .
ன்ன வய ல் அப் பன் சட்ைடச் ேசாப் ந் ம்
அண்ண ைடய ல் இ ந் ம் கா கைள எ ப் பாள் .
அவ க் ப் பமான ட்டாய் கைள வாங் த்
ன்பாள் . உடன் ைளயா ம் ள் ைளக க் ம்
வாங் க் ெகா ப் பாள் . ஐந்தாம் வ ப் வைரக் ம்
பள் ளிக் டம் ேபானாள் . அவள் ன்னால் எப் ேபா ம்
ள் ைளகள் ற் ம் . ஒ ைற அண்ணன்தான் இந்தத்
ட்ைடக் கண் த்தான். ஓங் அைறந் ட்டான்.
அப் பன் ெசான்னார், ‘ெகாயந்தய அ க்காதடா. இனிேம
ேகட் வாங் க்கம் மா.’ அன்ைறக் அ தாள் .
அதற் கப் றம் ன ம் அப் பேன ேகட்பார் ‘எவ் ேளா
ேவா ம் ?’ அண்ணன் ேகட்ப ல் ைல. ைகக் வ ம்
ல் லைரைய எ த் க் ெகா ப் பான். அன்ைறக் ப்
பழ ய ட் இன்ைறக் க் ைகெகா த் க் ற .
சாமர்த் யம் தான்.
அந்தத் ெதம் ல் ேசாறாக் னாள் . இர க் ம் ேசர்த்
ைவத்தாள் . ெசய் த் அ ம் ெகாஞ் சமாய் ச்
சாப் ட்ட ம் அப் ப ெயா கைளப் மண் ய .
த க் க் கதைவச் சாத் ட் ப் ப த்தவள் தான்.
மாைல வைரக் ம் ஒன் ேம ெதரிய ல் ைல. ண் ம்
ப தான் எ ப் ட்ட . ேநரம் பற் ேயா க்காமல்
சாப் ட்டாள் . ெவளிேய காற் ேறாட்டமாகப் பாைற ல்
வந் உட்கார்ந்தாள் . ரத் ல் மா யார் ஆ கைள
ரட் ம் சத்தம் ேகட்ட . ஆ கள் இல் ைல என்றால்
மா யாைரச் சமாளிப் ப ெப ங் கஷ்டம் . இப் ேபா
எல் லாக் ேகாப ம் அவற் ன் ேமல் வ ந் ற .
மேரசன் வ ம் வ ப் பக்கம் கண்ேணா ஓ ண்ட .
எந்த ேநரம் வ வான் என் ெதரிய ல் ைல. இன் ம்
நான்ைகந் நாட்கள் ேவைல ெசய் தால் கைடையத்
ெதாடங் டலாம் . அதற் காகத்தான் கஷ்டப் ப றான்.
 ரட் ட் ல் அப் ப ச் சண்ைட ேபா வார்கள் என்
சேராஜா நிைனக்கேவ ல் ைல. மேரசனின் ெபரிய
மாமன் எ க்ெகாண் வந்தார். மேரசைன
அ ப் ப தான் அவர் ேநாக்கம் என்ப ெதரிந்த . அவன்
எ ம் ேபசாமல் கண் கலங் நின்றான்.
ஊைமயா வ நல் ல என் அவ க் த்
ெதரிந் ந்த . எ ம் ேபசாத ேபாேத எல் லா ம் அவன்
ேமல் ற் றம் ெசால் ைக ல் ஏதாவ ேப னால்
என்னவா க் ம் ? இ ந்தவர்களில் யா ம்
மேரச க் ஆதரவாகப் ேபச ல் ைல. ‘ ந் க்
வந்த எடத் ல எ க் ச் சண்ட’ என் தான் ேகட்டார்கள் .
‘ஊர உட்ேட ஒ க் ெவச் க்கறவனப் ேபா இந்தச்
ெசல் லா எ க் அழச்சா? இப் ப அவன் ஒ த்தன் வந்
மாமம் ெபாட் ெவக்க ன்னாக் ெகாறஞ் ேபா தா?’
‘ெசாந்தச் சண்ைட ல ெதரட் ய நி த் ரா ங் கப் பா.
ெசல் லா ள் ள இத்தன வ சங் க ச் இப் பத்தான்
வந் க் . அ ல சண்ட ேபாட வந்
ேசந் ட் ங் களா?’
‘அேடய் ேநாண் . . . உங் க மாமந்தான் இப்
எ ர்றாேர எ க் இங் க நிக்கற? ெகௗம் ப் ேபா .
ெதரட் ஊட் ல சண்ட சச்சர ன்னா நல் லாவா
இ க் ம் ?’
மாமன் ர் ேமளதாளத்ேதா வ ம் ன் இத்தைன
கேளபரம் . அ வந் ட்டால் இன் ம் ம் என்
சேராஜா க் த் ேதான் ய . ட் க் த் ம்
வ தான் நல் ல என் நிைனத் அவன் ைகைய
அ த் னாள் சேராஜா. ேபச் கலா லாெவன் ஒன் ம்
ரிய ல் ைல. அவன் ெபரியமாமன் க ற் ைற
அ த் க்ெகாண் வ ம் காைள ேபாலத் ெமன
ஓ வந் தட்டத்ைத ஓங் உைதத்தார். இ ட் ல்
தட்ட ம் த்தைளப் ேபாவணி ம் எங் ேகா ம் சத்தம்
மட் ம் ேகட்ட .
‘எச்சக்கல நா . . . அப் பனில் லாத ைபயன் உன்னய
மார் ேமல ம் ேதாள் ேமல ம் ேபாட் வளத்தேமடா. நீ
காட்டற நன்னி இ தானாடா? ைகயவலத்தப்
பாத்ெதாடன எல் லாம் மறந் ேபா மா? கண்ணாலம்
கட் க் ட் வந் க்கறானாமா கண்ணாலம் .
மண்டயப் ெபாளந் ர்றன். அப் பன் ேபா ச் ேசந்த
எடத் க்ேக மவ ம் ேபா ச் ேச . எந்தங் கச் ய
ண்டச் யா இத்தன நா ப் பாத் க் ட்டம் . இன்னங்
ெகாஞ் சம் நாைளக் அனா யாப் பாத் க்கறம் ’ என்
இைட டாமல் கத் னார்.
மேரசன் அைசயாமல் நின்றான். அவைர யார் யாேரா
வந் த் இ த் ப் ேபானார்கள் . மேரசைன ம்
த் த் ப் அ ப் ப யன்றார்கள் . அதற் ள்
த ய தட்டத்ைத யாேரா ெபா க் க் ெகாண் வந்
சேராஜா டம் ெகா த்தார்கள் . ைசக் ள் இ ட் ல்
ெவ ரம் வ ம் வைர ரவரவெவன் சத்தம்
ேகட் க்ெகாண் ந்த . மேரச ம் சேராஜா ம்
எ ம் ேபசாமல் நடந்தார்கள் . ஒ வர் ச்
ஒ வ க் க் ேகட் ம் ப யான இ க்கம் . பாைறக்
வந் ேசர்ந்த ம் மேரசன் உைடந் அ தான்.
பாைற ன் ேமல் கட் ல் ேபாட் ப் ப த் ந்த
மா யார் ‘அப் பேனாட ேபானவ அ தாத் மா?
ெசய் யற க் ன்னால ஓசன எங் க த் ங் கப்
ேபா ச்சா?’ என் கத் னாள் . அவன் அ ைக
சட்ெடன அடங் ய . பாைற ம் கா ம்
கண் க்ெகட் ய ரம் வைர ரிந் டக் ன்றன.
ஆனால் வாய் ட் அழக் ட ஓரிடம் இல் ைல.
அத்தைன பாசமாக வளர்த்த அம் மா டம் இ ந்
இப் ேபா ஒ ஆதர ம் இல் ைல. ஒற் ைற வார்த்ைத
அன்பாக வ வ ல் ைல. நஞ் க்ெகா ையக் க த்
உத ம் நாய் ேபாலச் சைதையக் கவ் றாள் . ஏ ம்
ேபசாமல் அடங் ப் ேபாகப் ேபாக அவள் ேபச்
அ கரித் க்ெகாண்ேட க் ற . அப் ப என்ன
ெசய் ட்ேடன்? கல் யாணம் ெசய் ெகாண்ட தப் பா?
மன க் ப் த்த ெபண்ெணா த் ையக்
கட் க்ெகாள் ளக் டாதா? அதனால் யா க் என்ன
ைற வந் ட்ட ? அவள் என்ேமல் உ ராக
இ க் றாள் . அவள் ேமல் எனக் ம் உ ர். யாரிட ம்
ஒ ைபசா ேகட் க் ைகேயந் நிற் க ல் ைல. ஏன் எல் லா
இடத் ம் இப் ப ரட் றார்கள் ? அம் மா க் க் ட
இ ரிய ல் ைலேய. எந்தப் ெபண்ைணக்
கட் ந்தா ம் இப் ப த்தாேன ம் பம் நடத்தப்
ேபா ேறன். அைதப் த்த ெபண்ேணா
நடத் ேறன். அதனால் யா க் என்ன ைற
ேநர்ந்த ?
ேதாளி ம் மாரி ம் ேபாட் வளர்த்ேதன் என்றால்
எல் லா ம் அப் ப த்தாேன வளர்க் றார்கள் . அைத
இல் ைல என் யார் ெசான்னார்கள் . மாமன் அைதச்
ெசய் ேதன், இைதச் ெசய் ேதன் என் றார்கேள என்ன
ெசய் தார்கள் ? தங் கள் ட் ப் ள் ைளக் க் காவல்
இ ந்தார்கள் . பாைறக் ெகாட்டாைய மாற் ல் ைல
டா கட் க் ெகா த்தார்கள் ? ைகக்காைசப் ேபாட்
என்ன ெசய் தார்கள் ? இனமாம் இனம் . ேசாடாபாய் எந்த
இனம் ? அவர்தாேன ேவைல ெகா த்தார். நா கா
ைக ல் பார்க்க அவரில் லா ட்டால் ஏ ? ெசாந்த
இனத்தான் என்னத்ைதத் க் க் ெகா த்தான்?
அம் மா டம் ஏேதேதா ேகட்க நிைனத்தான்.
இளம் வய ேலேய சைன இழந் ட் அனா ப்
பாைறக்காட் ல் தனியாகக் டக் ம் அவள் வாழ் ைவ
நிைனத் ப் ெபா த் க்ெகாண்டான்.
அப் ப ம் ெபா க்க யாமல் அ ெகாண்ேட
ேகட்டான், ‘எனக்காவ அதச் ெசஞ் சன், இதச் ெசஞ் சன்
ெசால் ேயம் மா. உனக் ெநசேம எம் ேமல பாச ந்தா
எஞ் சந்ேதாசத் க் க் க்க நிப் யாம் மா?
ஊ க்காரன் ஆயரம் ெசால் லட் ம் . மாம ம் ம ரா ம்
ெகடக்கறா வ. ெசால் , என்னயப் ரியமாத்தான்
வளத்தயா? உனக் ஒ மானம் ேவ ம் என்னய
வளத் க்கற. எம் ேமல உனக் த் ளி டப் பாச ல் ல.
இ ந்தா இப் த் ெதனந்ெதனம் ெந ப் ப அள் ளிக்
ெகாட் யா? இவ ஆ ம் மா. நீ ஒ ள் ளப்
ெபத் ந்தா இவளாட்டந்தான இ ப் பா. நீ ஒ
ெபாம் பள. உனக் அ ரிய யா? ேபாம் மா ம் மா
ேவசம் ேபாடாத.’
அவன் அம் மா ம் சைளக்க ல் ைல. இரண் ேப ம்
இப் ப ேந க் ேநர் ேப க்ெகாள் வ இ தான்
தல் ைற.
‘ஆமாண்டா. உன்ேனாட எனக் ஊ த்தான் ெப சாப்
ேபாச் . நா ேபேராட ேசந் வாழாத ஓரியா
வாந் யா? நான் இ வ வய ல இ ந் ஆம் பள
வாட இல் லாத கட் ப் பாடா இ க்கல. உனக்ெகன்னடா
இந்த வய லேய ஒடம் இப் க் ேகக் .’
‘இரவ வய ல ேகக்காத அறவ வய லயா ேகக் ம் ?
ஏம் மா நீ கஷ்டப் பட் ன்னா நா ம் கஷ்டப் பேடா மா.
இன்ெனா க யாணம் பண்ற எனத் ல ெபாறந் ந்தா
உனக் ம் க யாணம் பண்ணி ப் பாங் க. கஷ்ட
நஷ்டம் ெதரிஞ் க் ம் . ஒண் யா இ ந் இ ந்
என்ன ெதரீ உனக் ?’
‘ஆமாண்டா எனக் ஒன் ந் ெதரியா . உனக்
எல் லாந் ெதரி ம் . அவ ெசால் க் த் த்
ெதரிஞ் ப் ப. இல் னா என்னய இப் எ த் ப்
ேப யா? அப் ப யா வளத்தன். அவளப் பாத்த ம்
ெபத்த தா மாத்தாளாப் ேபா ட்டா. உன்னய இந்த
அள க் உட்ட தப் பாப் ேபாச் டா. என்ேனாட
வ த்ெதரிச்சலக் ெகாட் க் ட்டா நல் லா இ ப் யா.
ெபத்த தா சாபம் எத்தன ெபாற க் வ ந்
ெதரீமாடா.’
அம் மா ன் கத்த க் அவைனப் ப ல்
ெசால் ல டாமல் சேராஜா த த்தாள் . இன்ெனா
சண்ைடையப் பார்க்கத் ெதம் ல் ைல அவ க் . அவன்
அடங் ய ற ம் அம் மா ேப க்ெகாண் ம் ஒப் பாரி
ைவத் க்ெகாண் ம் இ ந்தாள் . க்கத் ன் ந ல்
அவ் வப் ேபா ப் வ ம் ேபா ம் ஒப் பாரி
ேகட்டப ேய இ ந்த . ய யப் பா ேய
டந் க் றாள் . கண் த் ங் க ல் ைல.
 மேரச க் ம் ேகட் க் ம் . இத்தைன தமாக
எங் ந் பாட் க் கட் றாள் ?
நான் ெபாறந்த ைம ல நான் ெபாறந்த ைம ல
மச் ேமல மச் க் கட் மச் ெலா ரி கட்
ஆ யா ச் ரிச் ந்ேதன் அன்னாடம் ம ந் ந்ேதன்
ஆட் டஆ ண் ஆயரமாச் ேசைவ ண்
வந் ந்த ைம ல வந் ந்த ைம ல
பாைற ல ச் க் கட் பனந்த க் க் கத ெவச்
பாங் காப் ெபாழச் ந்தன் பாலகன ெபத்ெத த்ேதன் ெகாண்டவ ம்
ேபாய் ச் ேசர ெகாழந்தப் பயன் த் வனாம்
ம நாள் மேரசன் காைல ேலேய ெசால் ட் ப்
ேபானான். இர வ வதற் ேநரம் ஆகலாம் . அல் ல
இர அங் ேகேய தங் ட் அ த்த நாள்
சாயந் ரம் தான் வர ம் என்றான். பாட் ல் கள்
எல் லாவற் ைற ம் க ச் ேசாடா தயாரிப் ேவைலைய
இர ல் ெசய் யலாம் என் ப் பதாக ம் உத ெசய் யப்
ெபரியசா க் ச் ெசால் ட் ப் பதாக ம் எப் ப ம்
சாயந் ரத் ற் ள் வந் வான் என ம் அ த்த நாள்
சனிச்சந்ைதக் க் கலர் ெகாண் ேபாக இ ப் பதாக ம்
ஏேதேதா ெசான்னான். அவ க் ப் பா ரிந் ம் பா
ரியாம ம் இ ந்த .
எப் ப ேயா கைட ெதாடங் கப் ேபா ற .
ரிச் க் க் ேபாய் டலாம் என் ஒ பக்கம்
சந்ேதாசம் . அேதசமயம் அவன் இல் லாமல் இரண் நாள்
இங் ேக இ க்க யா என் ேதான் ய . காைல ல்
ெதாடங் ம் தைலக் ப் ம் மயக்க உணர் ம்
ம யத் க் ேமல் தான் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
ல ன்றன. இர ல் ெவ ேநரம் க்கம் வரா .
அவ ம் இல் ைல என்றால் அவ் வள தான்.
வந் வான் என் எ ர்பார்த் அவன் ைசக் ள்
சத்தத் ற் க் கா ைறத்ேத ம் டக்கலாம் .
‘எந்ேநரம் னா ம் வந் . என்னால தனியா இ க்க
யா ’ என் ன னாள் .
ேநற் ைற ட இன் பரவா ல் ைல என்றா ம் எ ந்
நடந்தால் ேழ ந் ம் ப தள் ளாட்டமாக
இ ந்த . இரண் நாளாகக் மேரச க் எ ம்
ெகா த்த ப் ப ய ல் ைல. அ சங் கடமாக
இ ந்தா ம் எ ந் சைமக்க உடல்
ஒத் ைழக்க ல் ைல. ரிச் ரில் நிைறயக் கைடகள்
இ க் ன்றன. அங் ேக சாப் ட் க்ெகாள் வான்.
அவ க்காவ ெசய் தாேன ஆகேவண் ம் . ேசா
யைத மா யார் கண் க்க ல் ைல. எல் லா
நா ம் இப் ப ேய ேபா மா? இனி அந்த ேவைல ஆகா .
ெவ ல் நன்றாக ேமேல ஏ ய ற ெமல் ல எ ந்
ஒவ் ெவான்றாகச் ெசய் த்தாள் . ண் ம் க்கமா
மயக்கமா என் ெதரியாத டக்ைகதான். ம ய உண
உண்ட ற ஓரள ெதளிவா ச் சாயங் காலத் ல்
ற் மாக பட்டாள் . அவைன எ ர்பார்ப்பைதத்
த ர ேவ ேவைல ல் ைல. டைட ம் பறைவகள் தான்
அவள ஒேர ைண. இங் ேக வந்த றேக இத்தைன
பறைவகைளப் பார்க் றாள் . அவற் க் மனிதர்கைளப்
ேபாலக் கவைலகள் இ க் மா? இப் ப ப் சைன
எ ர்பார்த் க் காத் க் ம் பறைவ ஏேத ம்
இ க் மா?
பைனகளில் அண் ம் பறைவகள் ைற தான்.
பாைற ந் இறங் ச் ெசல் ம் வ ைய ஒட் ப்
ெபரிய ஓைடப் பள் ளம் . அங் ேக ெப மரங் க ம்
அடர் தர்க ம் இ க் ன்றன. அவற் ந்
ெவ ேநரம் சத்தம் வ ம் . அவற் ைறேய ேகட்ட ப
உட்கார்ந் ந்த சேராஜா சத்தம் அடங் ய றேக
தன் ணர் க் வந்தாள் . வ இள வற் த் ய .
இங் ேக வந்த ன் ேநரம் காலம் எல் லாம் மா ட்டன.
க ப் பைறக் ள் உட்கார்ந் பழ ய வ ற் றால்
ெவட்டெவளி ல் இளக ய ல் ைல. அதனால் அதற்
எப் ேபா ப் பேமா அப் ேபா தான் ேபாகச் ெசால் ம் .
ேபாய் வரலாம் என் எ ந்தேபா இ ள் ெமல் லச்
ேசர்ந் ரண் ட்டைத அ ந்தாள் . பள் ளத் ப்
த க் ள் அவ க்ெகன் ஓரிடம் கண் த்
ைவத் ந்தாள் . அதற் ள் ேபானால் க ப் பைறக் ள்
உட்கார்ந் ப் பைதப் ேபாலேவ இ க் ம் . அவசரமாக
எ ந் அங் ேக ேபானாள் . இத்தைன இ க் ள்
இ வைர இங் ேக வந்த ல் ைல. ச் களின் ரீங்காரம்
ெஙாய் ெயன் கா கைளத் ைளத்த . இ ைளக்
ைகயால் லக் யப உள் ேள ேபாய் உட்கார்ந்தாள் .
பயத் ல் அவ் வளவாக வ ேலசாக ல் ைல.
இப் ேபாைதக் ப் ேபா ம் என் எ ந் கால் கைள
அ ங் காமல் ைவத் ெவளிவரப் பார்த்தாள் . ரீங்காரச்
சத்தத்ைத அ க் ற மா ரி ப் பாய் மனிதக் ரல்
ேகட்ட . பயத் ல் உடல் இ க அப் ப ேய அைசயாமல்
நின்றாள் . கா கைளக் ர்ைமயாக் னாள் . மா யாரின்
ரல் . அவள் ன வேத எ ராளிேயா சண்ைட
ேபா வ ேபால இ க் ம் .
‘ஒன்ன ெவச் க்கறன். அ க் எ ம் ஆ ரக்
டா ன் தான் ெபா த் க் ட் இ க்கறன். அவேன
இப் ப என்னய எ த் க் ேகக்கறான். ள் ளப் ச் யாட்டம்
இ ந்த ைபயன எப் மாத் ப் ட்டா.
அவ க்காவத்தான் இத்தன நா ெபா த் ந்தன்.
இல் னா க க்க வாள் ல கழத்த அ த் எப் பேவ
கைதய ச் ப் பன்.’
‘ஒன் ம் ஆவாத பாத் க்கலாம் . இ க் ேமல என்ன
ஆ ரப் ேபா . அெதல் லாம் ஒ மணி ேநரத் ல
ெபா க் ரலாம் . மணியார நம் பா . ரண் ங் கற
எடத் ல நால ெவச்சம் னாப் ேபா ம் . எ னா ம்
பாத் க் வா . ஊேர நம் ப பக்கம் இ க்ைக ல என்ன
ஆ ம் ?’
ஆண் ரல் அ . அவ க் ள் ப ந் ந்த எந்தக்
ரலாக ம் அ இல் ைல. எவ் வளேவா ேயா த் ம்
அைடயாளம் காண ய ல் ைல
௦௦௦
 15

எந்தப் பக்கம் இ ந் ேபச் க் ரல் வ ற

என்பைத சேராஜாவால் அ மானிக்க ய ல் ைல.
ஆனால் தன்னி ப் ைப எந்த வைக ம்
ெவளிப் ப த் டக் டா என் ம் எச்சரிக்ைக
ெகாண்டாள் . த க் ள் இ ந்த இடத் ல் அப் ப ேய
இ ட் ைலயாய் நின்றாள் . ேபச் க் வ மாகக்
காைதக் ர் ட் க் ெகா த்தாள் . மா யாரின் ரல்
உரத் ம் மற் ெறா ரல் ப் பாக ேம ேப ன.
மா யாரின் ேபச்ைச ைவத்ேத ஷயத்ைத ஊ க்க
ேவண் ந்த .
‘ெமாட் ப் பாய எங் க கண் ச் ங் க?’
‘ேநாண் இந்தப் ள் ளயக் ட் க் ட்
ஒ யாந்தப் பறம் பா இந்தப் பக்கேம வர் ேய. ஆ
ஏவாரத் க் ஊரேய மாத் ட்டான். எப் இ ந்தா ம்
ஒ நாைளக் க் கண் ல படாதயா ேபா வான்
பாத் க் ட் த்தான் இ ந்தம் .’
‘பா நல் ல ம சந்தான். அவன் நம் க் ஒத
பண்ணத்தான் பாத்தான். இந்த நா காலத்
க் க் ட் ப் ேபா ம் ஆ கண்டா?’
‘ேபான தான் ேபானான் . . . ெபாழங் கற நாயாப்
பாத் ந்தா எப் ேயா ேபா த் ெதாைலயறான்
உட் க்கலாம் . இ மானக்ேகடால் ல ேபா ச் .’
‘பா ெசான்ன ெநசந்தானா?’
‘ைகேயாட பாயக் ட் க் ட் த் ேதா க்ேக ேநராப்
ேபா ப் பாத் ெவசாரிச் ட் வந் ட்டம் . ேதா க்
கம் ெபனி ல அப் ப ம் மவ ம் ேவல ெசய் யறாங் க.
க் டாட்டம் ஒண் யைற ல க்கறாங் க.
ட க் ள் ள இ க்கறதால பக்கத் ல பக்கத் ல
ேவறேவற சனம் க் . . .’
‘அ ெயல் லாம் ேபசப் க்க இ க்கறாங் களா?’
 ‘ேப வாங் க. ஆனாப் ெபாழங் வாங் களா?’
‘என்ன ெசால் ெவசாரிச் ங் க?’
‘இங் க ேவலக் வந்த எங் க ைபயனக் காணாம் தான்
ெவசாரிச்சம் . ரண் ேப ம் எங் கேயா ஓ ப்
ேபா ட்டாங் கன் ெநனச் க்கறாங் க. இங் க வந்த
ெதரியா . இங் கெயல் லாம் வல் ல ன் ெசால் ட்டம் .
எங் கேயா ேபா த் ெதால றா, ேத க் ட்ெடல் லாம்
ேபாவ யா ன் அப் ப ம் மவ ம்
ெசால் ட்டாங் களாமா. ைபயனப் பத் த்
ெதரிஞ் க் ம் , நல் ல எடம் ேபசாத இ க்கறா ங் க.’
‘அங் க இ ந் எ னா ல் லங் கம் வந்தராேத?’
‘ஒன் ம் வரா . பா இந்தப் பக்கேம வரமாட்டான்.
அப் பறம் ஆ ேபா ச் ேச ெசால் லப் ேபாறா?
எப் பவாச் ம் ெதரிஞ் வந்தா, என்னப் பா பண்ற
பா மவ இப் ப் பண்ணிக் ட்டான் ெகாஞ் ச ேநரம்
அ ஒப் பாரி ெவச் ப் ேப னாப் ேபா . ஒப் பாரி
ெவக்க உனக் ச் ெசால் யாதேரா ம் . அ க் ேமல
என்ன பண்ணீ வாங் க. சனமத்த ஆ ங் க.’
அப் ேபா இன் ம் நான்ைகந் ேபச் க் ரல் கள்
ேகட்டன. தடத் ப் பக்க ந் ஆட்கள் வ ற அரவம்
ேகட்ட . சேராஜா க் உடல் ந க்கம் ெகாண்ட .
அவர்கள் ட்டம் ெதளிவான மா ரி ம்
ழப் பமானதாக ம் மா மா த் ேதான் ற் .
ேதா க்ேக ேபாய் சாரித் ட்
வந் க் றார்கள் . ஊரில் ஒ க் ைவத் ட் ப்
ேபசாமல் இ ப் பார்கள் என் மட் ம் தான் அவள்
நிைனத் ந்தாள் . அதற் ேம ம் ஆட்கள் ேவைல
ெசய் க் றார்கள் .
மா யாரின் ேபச் ஒ ேபா ம் அ சரைணயாக
இ க்க ல் ைல. ஆ கைள ஓட் க்ெகாண் அவள்
எங் ேக ேபா றாள் என்ப சேராஜா க் த் ெதரிய ம்
இல் ைல. மேரசைனப் ெபா த்தவைர அம் மா க்
ஒன் ம் ெதரியா என் தான் நிைனப் . பயத் ல்
ர்த் உடல் ந ங் யப ேய இ ந்த . என்ன
ெசய் வ என்பைதப் பற் ேயா க்க ம் ய ல் ைல.
இப் ேபா ரல் கள் கலந் வந்தன. எல் லாக் ரல் க ம்
ரக யமாகேவ ஒ த்தன. காற் ன் ைச மாறலால்
ேபச் ெதளிவாகக் ேகட்க ல் ைல. இதற் ேமல்
ெதளிவாகக் ேகட்க என்ன இ க் ற ?
இ ள் அடர்ந் ந்த த க் ள் அப் ப ேய
உட்கார்ந்தாள் . நாற் ற ம் வர்கைளப் ேபால வளர்ந்
நின் ந்த ட்ெச கள் அவைளக் கவசமாய்
க்ெகாண்டன. ட்களிைடேய ட் வளர்ந் ந்த
ேவம் ஒன் ேமேல ைட ேபால ரிந் ந்த .
அதன் இைலக க் ைடேய நட்சத் ரங் கள்
அவ் வப் ேபா ெதரிந்தன. பக ேலேய அங் ேக
வ வதற் ப் பயமாக இ க் ம் . மேரசைனக் ெகாஞ் ச
ரத் ல் நிற் கச் ெசால் ட் வ வாள் . அவன்
இல் லாமேல வரக் ெகாஞ் சம் பழக்கமா ற் .
பாைறக் ெகாட்டாைய ட இந்த இடம் அவ க்
ஆ வாசம் த வதாக அைமந்த ண் . கண்ணீர ் ட்
அழ ம் எல் லாவற் ல் இ ந் ம் ல த் தனியாக
இ க்க ம் இைதப் ேபால ஓரிடம் அவ க் இங் ேக
அைமய ல் ைல. ச் ெபாட் கள் இ க் டம் அ
என்பைத எத்தைனேயா ைற மேரசன்
ெசால் க் றான். காட் க் ள் ேவ ஓர்இடத்ைதக்
காட்ட ம் ெசய் தான் அவன். ெவளிேய ளி ெதரிவதாக
இ ந்தா ம் அவளால் நிம் ம யாக உட்கார யா .
அதற் இந்த இடம் தான் சரி.
இ வைரக் ம் பாம் எைத ம் அவள் பார்த்த ல் ைல.
எ கள் ஓ வ ண் . ஒ ைற யல் ஒன்ைறப்
பார்த் க் றாள் . அ அவைளப் பார்த் ப் பயந்
பாய் ந்ேதா ய . ெவ ரம் நீ ண் ெசல் ம் அந்தப்
தர் எங் ேக ேபாய் ற என் ெதரிய ல் ைல.
நீ ட் ய ராட்சசக் ைகையப் ேபாலச் ெசல் ம் அ
தனக்ெகன ஓரிடத்ைத ஒ க் க் ெகா த் ப் பதாக
நிைனத் க்ெகாள் வாள் . உள் ேள ெராம் ப ேநரம்
உட்கார்ந் ப் ப அவ க் ப் த் ப் ேபான .
 மேரசேன ‘கக் ஸ க் ள் ள ேபாற ம் ெதரியா
வார ம் ெதரியா . இங் க என்னடான்னா ள் க் ள் ள
ேபா உக்காந் ன்னா ஒ மணி ேநரமானா ம் வரேவ
மாட் ங் கற’ என் ேக ெசய் வான். கக் ஸ க் ப்
ேபாவைதக் டக் கவனித் ைவத் க் றான். அவள்
ரிப் பைதத் த ர ஒன் ம் ெசான்ன ல் ைல.
மனிதர்கைள ட ள் ம் மர ம் த ம் எவ் வளேவா
நல் லைவ என் அவ க் அ க்க
ேதான் க் ற . இப் ேபா அ
உண்ைமயா ட்ட . இைர ேதடச் ெசன் க் ம்
தாய் ப் பறைவைய எ ர்பார்த் க் காத் க் ம்
பறைவக் ஞ் ஒன்ைறப் ேபால உடைலக்
க் க்ெகாண் உட்கார்ந் ந்தாள் .
கலங் ந்த வ இப் ேபா இ க்ெகாண்ட .
அவைள அ யாமல் அ ைக வந்த . தன்ைனச் ற்
எங் ம் இ ைளேய கண்டாள் . இ ைளத் ைளத் ச்
ெசல் லக் கண்க க் வ ல் ைல. ஆனால் கா கள்
இ வைரக் ம் எப் ேபா ம் இல் லாதப ர்ைம
ெகாண்டன. காற் ல் அைச ம் ச ேகாைச ம் அவள்
கா க க் ப் ச ல் லாமல் வந் ேசர்ந்த . தைர
ஒட் ப் ேப ய ரல் கள் இப் ேபா பாைறைய ேநாக் ப்
ேபா ந்தன. அங் ந் ேப வ காக்ைககளின்
இைரச்செலனப் ெபா ளற் க் ேகட்ட .
தைர ஒட் ச் ெசல் ம் தடத் ல் மேரசனின்
ைசக் ள் சத்தம் ேகட் மா என எ ர்பார்த் ந்தாள் .
அவன் ைசக் ள் சத்தம் அவள் கா க க் கப்
பழக்கமான . இரண் ற் க் ஒ ைற ரீச ் என்
ஒ க் ம் . ெச ன் ழ ம் ஒ ரீங்காரம் ேபாலேவ
இ க் ம் . க்கத் ல் ட அவன் ைசக் ள் ஓைசைய
இனம் ரித் க் கண் வாள் . இந்த ேநரம் அந்த ஓைச
ேகட்டால் ேபா ம் . எல் லாம் மா ம் . ஆனால்
பாைற ல் ஆட்களின் அரவம் ம் ஓைசதான்
வந் ெகாண் ந்த . யாேரா இ வர் தர்ப்பக்கம்
வ வ ேகட்ட .
 எச் ைலக் கா த் ப் க்ெகாண் உட்கார்ந்த
இ வம் ஒன் ‘எங் கடா ேபா ப் பா?’ என்ற .
‘ஆ ச் க் கட்டறப் பப் பாத்தன் அந்தக்கா
ெசால் ேத. அ க்கப் பறம் எங் க ேபா க்க ம் ?’
‘எங் காச் ம் காட் ப் பக்கம் ேபா ப் பா. ேவற
ரத் க்கா ஓ வா?’
‘எ க் ம் பாத் ட் வரன் ரண் ேப பஸ் நிக்கற
பக்கம் ேபா க்கறாங் க. இந்ேநரத் க் ப் பஸ் எ ம்
ெகைடயா , பாக்கலாம் .’
‘அவ க் ஆ ெகட் ேயா என்னேமா.’
அவர்கள் ரல் அப் ப ேய ேதய் ந் பாைறக் ச்
ெசல் வ ேகட்ட . பாைறக் ஒ ட்டேம வந் ப் ப
ரிந்த . மேரசன் இன்ைறக் ப் பார்த் வந்தா ம்
வ ேவன், இல் லா ட்டால் நாைளக் வ ேவன் என்
ெசால் ட் ச் ெசன் க் றான். அவன் ெசால் ச்
ெசன்றைதக் காைல ல் மா யார் ேகட் க்கலாம் .
அதனால் தான் அவன் இல் லாதேபா இந்த ஏற் பாட்ைடச்
ெசய் க் றாள் என் எண்ணம் ஓ ய . ட்ைடபாய்
லமாக சாரித் வரம் ெதரிந் ெகாண்
இன்ைறக் த்தான் வந் ப் பார்கேளா.
என்ன ெசய் வார்கள் என் ெதரிய ல் ைல. த யால்
அ ப் பார்களா, அரிவாள் ெவட் மா? ேபான ரல்
ெசான்ன ேபாலத் தனக் ஆ ெகட் யா,
அவ் வள தானா? ஆட்கள் ஊைரச் ற் ம்
இ க் றார்கள் . எந்தப் பக்க ம் ேபாக வ ல் ைல.
இந்தப் தரி ப் ைப அவ் வள க் ரம் கண் க்க
யா . இர ம் வைர இதற் ள் இப் ப ேய
ஒ ங் க் டக்க ேவண் ய தான். எப் ப ம் மேரசன்
வந் ட்டால் ேபா ம் . அவன் இ ந்தால் யா ம் ஒன் ம்
ெசய் ய டமாட்டான். அவைனத் த ரத் தனக் இங் ேக
ஏ ல் ைல.
மன க் ள் தனக் ப் ரியமான ளிைய
நிைனத்தாள் . இங் ந் ஒ கல் ெதாைல ல் உள் ள
ளி ேகா க் க் மேரசன் ஒ ைற ட் ப்
ேபானான். கைள அகட் நாக் த் ப்
ரகாசமான கத்ேதா ெவ ெகாண்ட ளி. பார்க் ம்
ன் பய த் னாள் ளி. பார்த்த ம் ஏேனா அந்த
உ வம் அவ க் ப் த் ந்த . எல் லாவற் ைற ம்
அ த் ம் வல் லைம அந்தப் ெபண் உ வத் ற்
இ ப் பதாகத் ேதான் ய . தர்ப்பக்கமாக ண் ம்
நடமா ன ல ரல் கள் .
‘எல் லாம் ஞ் சாத்தான் இன்ைனக் க் ேகா ல் ச
பண்ண ம் . ெகாஞ் ச ேநரம் ெபா க்கச் ெசால் ட்
வந்தம் . இப் பப் பாத்தா இ யாதாட்டம் இ க் .
எப் ப ேயா அந்தப் ள் ைளக் ச் சந்ேதகம்
வந் க்ேகா ம் . அதான் எங் கேயா ஓ ப் ேபா ட்டா.’
‘சாயந் ரத் ல இ ந்ேத ஒரா அவளப்
பாத் க் ட்ேட இ ந் க்ேகா ம் . இப் அநியாயமா
உட் ட்டேம.’
‘எங் காச் ம் இங் கதான் இ ப் பா. இந்தப்
ெபாத க் ள் ள ட இ ந்தா ம் இ ப் பாடா.’
அைதக் ேகட்ட ம் க்ெகன்ற . ளி உதவப்
ேபாவ ல் ைல. அவள் இவர்கள் சா . ளி ன் ெவ
தன் தான் என் அவ க் இப் ேபா ேதான் ய .
ளிையக் ம் ட்ட ம் காட் க் ெகா த் ட்டாேள.
ேவ எந்தச் சா ம் அவ க் ச் சட்ெடன நிைன
வர ல் ைல. ேதா ரில் அவள் ேகா க்
எப் ேபாதாவ ேபாவாள் . என்ன ேவண் தல் ைவப் ப
என் ெதரியா . தனக் எல் லாம் ைடத் ப் பதாகத்
ேதான் ம் . ‘எல் லா ம் நல் லாக்க ம் சா ’ என்
தனக் ள் ேளேய ெசால் க்ெகாள் வாள் .
மேரசேனா பழக்கம் ஏற் பட்ட ற ‘அவன் எ க்
ேவ ம் ’ என் ேகட்கத் ெதாடங் னாள் . ேதா ரில்
இ ந்த ேகாட்ைடச்சா ேகா க் ஒ ைற
அவேனா ேபா க் றாள் . அப் ேபா அவன் ‘என்ன
ேவண் ன?’ என்றான். ‘உன்னத் தான் ேகட்டன்’ என்
ரித்தாள் . ‘ெநசேமவா?’ என் ரித்தான். அவைளச்
ண் ம் ெபா ட் ச் ‘சா ட்ட ேவண் தல் ெவச்சா
நாம ம் ப் ச் ெசய் ேயா ேம. நீ என்ன
க்கப் ேபாற?’ என் ேகட்டான். அவ க்
அப் ேபா தான் அப் ப ேவண் தல் ெசய் யாமல்
வந் ட்ேடாேம என் ேதான் ய .
அந்த இடத் ேலேய நின் மன க் ள் ஏேதா
ெசால் க்ெகாண்டாள் . அவன் ‘என்ன?’ என்றான். அவள்
ஏ ம் ெசால் ல ல் ைல. ரித்தப ேய ம ப் னாள் .
சமயங் களில் அவன் அைத நிைன ப த் க்
ேகட்ப ண் . அப் ப ப் பட்ட சமயம் ஒன் ல் ‘அவனக்
த் . என் உ ர ேவண்ணா ம் க்கறன்
ேவண் க் னன்’ என்றாள் . அவன் ‘அப் ப எங் க ?’ என்
ைக ெகாட் ச் ரித்தான். ‘இப் யா ேவண் வாங் க.
ெகடா ெவட்டறன். ெபாங் க ெவக்கறன் ேவண் க்க’
என் அவ க் ச் ெசான்னான்.
ேகாட்ைடச் சா சக் ள் ள சா . ெசான்னப கா
வாங் வான். இப் ேபா அவன்தான் ஆள ப்
இ ப் பாேனா. உன் ேவண் தைல நிைறேவற் த்
தந் ட்ேடன், உ ைரக் ெகா என் ேகட் றாேனா.
பய ம் ேயாசைன ம் கலந் ந்த அவ க் ெவளிேய
ேபச் அதற் ேமல் ேகட்க ல் ைல. எல் லா இடத் ம்
ேத த் இங் ேக வ வார்கேளா. ெவளிேய
ேபாவெதன்றால் இதற் ள் ேபாவாள் என்ப
மா யா க் த் ெதரி ம் . நிைன வந் இங் ேக ேதடச்
ெசான்னால் ஆட்கள் இங் ேக வந் வார்கள் .
ைககளில் என்ன ைவத் க் றார்கள் என்
ெதரிய ல் ைல. எத்தைன ேபர் இ க் றார்கள் என் ம்
ெதரிய ல் ைல. பாைற ல் ரல் கள் இப் ேபா
பலமாக ம் பலவாக ம் ேகட்டன. ஊேர ேசர்ந் இப் ப
ஒ ைவ எ த் க்கக் ம் . தர்ப் பக்கமாக
ம ப ம் ரல் கள் வந்தன.
‘நம் ம ெவள் ைளயன் இ க்கறா ல் ல, அவன் ரண்ேட
நி சத் ல எல் லாத்த ம் ச் வான். இப் ப ஆ
மட் ம் ைகக் க் ெகைடச் ட்டாப் ேபா ம் .’
 ‘இப் பக் ட்டஞ் . . . ேசந் ச் . அப் பலேய ஆ
இ ந் ந்தான்னா ஆ ம் . ேநாண் மயங் ன அந்தச்
ெசந்ேதாலத் ெதாட் ப் பாத்தரலா ன் ெநனச்சன்.
இப் ஆ ப் ேபா ச்ேச.’
‘நம் ம கண் க் மட் ம் படட் ம் . ெதாட் ப்
பாத்தரலாம் .’
அவ க் உடல் ேவர்த் க் ெகாட் ய . தர்ச் வர்
மைறப் இன் ம் ெராம் ப ேநரம் உதவா . ெமல் ல
ெமல் லப் த க் ள் நகர்ந் நகர்ந் உள் ேள ேபாய் ட
ந்தால் நல் ல என் நிைனத்தாள் . எவ் வள ரம்
ேமா அவ் வள ரம் ேபாய் டலாம் . ட்கள்
உடம் ைபக் க் ம் . பாம் கள் டக் ம் . எ வாக
இ ந்தால் என்ன? சட்ெடன ைள ெதளிவாகச்
ந் க்கத் ெதாடங் ய .
ைககைள இ க ெநஞ் ேசா ேசர்த் க்ெகாண்
கால் கைள நகர்த் னாள் . கல் லாய் க் கால் கள்
த் க்ெகாண் நகர ம த்தன. ந்த
ரயாைசப் பட் ப் ெப ம் பாரத்ைதத் க்
ைவப் ப ேபால யன்றாள் . ெகாஞ் சம் ன்ேன ய
மா ரி ேதான் ய . இடக்ைகப் பக்கம் நகர்ந்தால்
த க் உள் ேள ேபாகலாம் என்
ெசால் க்ெகாண்டாள் . பாம் ச் க த் ச் ெசத்தா ம்
பரவா ல் ைல, இவர்கள் ைக ல் மட் ம்
க் க்ெகாள் ளக் டா . எங் ந் எங் ேக வந்
இப் ப ச் த் ரவைதப் பட த் க் ற .
உடல் எதன் ேதா பட்ெடன் இ த்த . ஏேதா மரம் .
‘அங் க பா டா . . . ெபாதா க் ள் ள ஒத்த மரம் மட் ம்
அைச ’ என் யாேரா கத் வ ம் லர் ஓ வ வ ம்
ேகட்டன. ெப ம் பயத் ல் ேவர்ைவ ம் கண்ணீ ம் உடல்
வைத ம் நைனத்தன. கால் ந க்க க் ப் பயந்
தப் த்ேதா ம் ரானாய் பதற் றத்ேதா மண்ைணத்
தட த் தட நகரத் ெதாடங் னாள் .
௦௦௦
 16

சேராஜா ன் நகர ல் ேவ ெச க ம் அைசந்தன.

ஒண் ஒளிந் டப் பவைள இந்த மர ம்
ெச க ம் டவா காட் க் ெகா க் ம் ? உங் கைள
நம் த்தாேன இதற் ள் வந் அைடந்ேதன், என்ைன
இப் ப க் ைக டலாமா என் ைகக் க் ைடத்த
ஒவ் ெவான் ட ம் அவள் ேகட்டாள் . அ ைய, ேவர்கைள
மனிதக் கால் கெளன நிைனத் க் கட் க்ெகாண்டாள் .
ெதாட் இைறஞ் யப ேய உள் ேள நகர்ந்தாள் .
அவள் ேபச்ைச அைவ ெபா ட்ப த் ய மா ரிேய
ெதரிய ல் ைல. ரத் ஆட்கைள ஈர்க்க அைச ம்
ெகா கைளப் ேபால அவள் உடல் பட்ட எல் லாம் தம்
தைலைய அைசத்தன. அவற் ல் அைடந் ந்த
வண் னங் கள் ட்டமாய் எ ம் ரீங்கரித்தன.
தைலக் ேமல் இைட டாமல் எ ந்த ரீங்காரம்
ெவ ரம் வைர ெசல் லக் ம் . த க் ள்
கட் ந்த காைடக ம் ெகௗதாரிக ம் கத் யப
இ க் ள் எங் ேக ெசல் வ எனத் ெதரியாமல் த மா
ஓ ன. அவ க் த் தான் என்ன ெசய் ேறாம் என்பேத
ரிய ல் ைல.
மரம் அைச ற என்பைதக் கண் ெவளிக் ரல்
கத் ய ம் பதற் றத் ல் எல் லாவற் ைற ம்
அைசத் ட்டாள் . ரல் க க் இப் ேபா அவள் உள் ேள
இ க் றாள் என்ப உ ப் பட் ட்ட . ‘ேடய்
வாங் கடா . . . இங் கதான் இ க்கறா’ என் பாைறைய
ேநாக் க் ரல் கள் உற் சாகமாய் க் கத் ன. ஆட்கள்
அவசரமாய் இ ைளக் த்தப ஓ வ ம் ஓைச அவள்
கா க க் த் ெதாம் ெதாம் ெமன் ேகட்ட . கா கைள
அ த்தமாய் ப் ெபாத் க்ெகாண்டாள் . எனி ம் சத்தம்
ைறய ல் ைல. பாைறைய உைடக் ம் சம் மட் ேபால
ந்த .
 கால ஓைசக் ள் ண் ட்ட ரல் கள் கலந்
ர க் ழப் பமாக ஒ த்தன. அவற் ைறத் ெதளிவாக
உணர ய ல் ைல என்றா ம் ேநாக்கம் பற் ச்
சந்ேதகம் இல் ைல. த க் ள் அவள் எவ் வள ரம்
நகர்ந் க் றாள் என்ப ெதரிய ல் ைல.
ேபாய் க்ெகாண்ேட ப் ப ேபாலத்தான் இ க் ற .
ஆனால் எட் ப் க் ம் ரத் ல் ரல் கள்
ேகட் ன்றன. அைவ ேகட்காத ெதாைல க் ச்
ெசன் ட்டால் ைதரியம் வ ம் . தைரத் த ெகாண்
அ ப் பைத உணர்ந்தாள் . ெச களின் த கள்
வ அவள் ேத ப வ ேபாலத் ேதான் ய .
வதங் வா க் டந்த ெச கள் எ ர்க்க யாமல்
தைல தாழ் த் ஒ ங் ய ரேலா ேழ அடங் ன.
‘உள் ள எவ் வள ரம் ேபா வா பாத் ரலாம்
வாங் கடா. ஒ ெபாம் பைளக் . . . அ ம் . . . அ யாப்
ள் ைளக் இத்தன ெத ரியம் இ ந்தா நாெமல் லாம்
ஆம் பைளன் எ க் இ க்ேகா ம் ?’
‘இந்தப் ெபாதா க் ள் ள பாம் எக்கச்சக்கம்
ெகடக் . ேநத் க் டப் ெபாைணயல் பாம் பப் பாத்தன்.
உள் ள ேபானவ எந்தப் பாம் ட்டக் க வாங் கறாேளா.’
‘எங் க ந்ேதா வந்தவ நம் க்ேக தண்ணி காட்டறா
பாேரன். ஊ க் ள் ள ெநாழஞ் ச ம் இதச்
ெசஞ் க்ேகா ம் . இத்தன நா உட் ெவச்ச தான்
தப் பாப் ேபா ச் .’
சேராஜா ைக ல் பற் ந்த ேவர் ஒன் பாம் பாய்
ெநளிந்த . சட்ெடனக் ைகைய உத னாள் . எனி ம் அ
ைக ந் பட ல் ைல. ைகையச் ற் ச் ற் ப்
ைணவ ேபா ந்த . க த் ேல இ க் ற் .
உடல் வ ம் பாம் ப் ைணயல் . எ ந் ஓடப்
பார்த்தாள் . எழ ய ல் ைல. தைலையக் ெகாஞ் சம்
உயர்த் னா ம் ஏேதா ள் ேளா ைளேயா தட் ய .
நி ரேவ ய ல் ைல.
உட்கார்ந்தவாக் ல் நகர்ந் ெகாண்ேட ந்தாள் . ஒ
ேபா ம் நகராமல் நின் டக் டா என்
 ர்மானித்தாள் . ெச ச் சந் க ம் மர இைடெவளிக ம்
இ க் ம் இடெமல் லாம் ைழந்தாள் . ெவளி அரவம்
ேகட்டப ேய இ ந்த . உங் கள் யா க் ம் ஒ
ெக த ம் நான் ெசய் ய ல் ைலேய, என்ைன இப் ப
ரட்டலாமா என் மனதாரக் ேகட்டாள் . அவர்கள்
கா கைள அவள் இைறஞ் தல் எட் யேதா என்னேவா.
தைர அ க் ம் சத்தம் ஓய் ந்த மா ரி ெதரிந்த .
இந்தச் சந்தர்ப்பத்ைதப் பயன்ப த் இன் ம் உள் ேள
உள் ேள ேபாய் டலாம் என் பரபரத் நகர்ந்தாள் .
ைககைள ட்கள் த்தன. இந்தப் தைர அவள் ேத க்
கா ம் வைர எத்தைனேயா ரமப் பட்டாள் .
காைல ேலா பக ேலா ெவளிச்சத் ல்
ெவளிக்காட் க் ப் ேபாக யா . இ ட் ம் வைர
காத் ந் மேரசைன ம் ைணக்கைழத் க்
ெகாண் காட் க் ள் ேபாவாள் . எல் லாப் பக்க ம்
இ ள் இ ந்தா ம் றந் க் ம் அைறக் ள்
இ ப் பைதப் ேபாலேவ ேதான் ம் . அ ம் கண் க் த்
ெதரி ம் ரத் ல் ஓர்ஆள் நின் ெகாண் க்க எப் ப
வ இள ம் ?
மேரசன் இல் லாத ஒ காைல ல் ைசந்த வ ற் ைற
என்ன ெசய் வ என் ெதரியாமல் இந்தப் தைர நா
வந்தாள் . ெச ச் சந் க க் இைடேய ெமல் ல ைழந்
உள் ேள ேபாகப் பயமாக இ ந்த . என்றா ம் இதற் ள்
பா காப் இ ப் பைத அ ந்தாள் . அதன் ன் இைதேய
தனக் ரிய இடமாக் க்ெகாண்டாள் . த க் ள் ெவளிக்
காட் க் ப் ேபா ம் ேபாெதல் லாம் மேரசன்
எச்சரிப் பான்.
‘அ க் ள் ள மக் க ேவல ள் த்தான் அடந்
ெகடக் . அ மரச்சனியன். ஒ ள் க் த் ட்டா ம்
ெவசந் ண் னாப் பல வ க் ம் . உள் ள ள்
ஏ ச் ன்னா ெவனயம் பண்ணிக் ம் .
எங் க க் ன்னா பழக்கம் . பாத் க் கால ெவப் பம் .
ள் ப் படாத ஒ க் உட் வம் . உன்னால அ
யா . ெராம் ப ரம் ேபாவாத. இங் க ஆ ம்
வரமாட்டாங் க.’
 அவன் ட் ல் இ ந்தால் அவள் த க் ள் ேபாய்
வ ம் வைர பாைற ெவளி ேலேய உட்கார்ந் ப் பான்.
அவ ம் ெப ம் பா ம் அவனி க் ம் ேபா பார்த்ேத
த க் ப் ேபாவாள் . எச்சரிக் ம் அவன் ரல் கா களில்
தானாக ஒ க் ற . ெராம் ப ரம் ேபாகாேத என்பாேய,
இந்தப் தரின் வைர ேபாய் ப் பார்க்கச் ெசால்
இன்ைறக் ட் ட்டாேய. நீ வரக் டாதா? என்ைன
வற் த் வாெவன் ட் ச் ெசன் க்கக் டாதா?
ஷக் ட் க் ள் என்ைனத் க் ட் நீ
ேபாய் ட்டாேய. மேரசா, என் ரல் உனக் க்
ேகட் றதா? எங் ேக உன் ைசக் ள் சத்தம் ?
ண் ம் ரல் கள் தைர ெந க் ன. டார்ச்
ைலட் கள் தர்ச் சந் க க் ள் ெவளிச்சமாய்
ைழந்தன. அவற் ைற அ த் க்ெகாண் ல ரல் கள்
உள் ேள ைழவ ேகட்ட . இத்தைன நாள்
ெபா த் க்ெகாண் எப் ப இ ந்தார்கள் ? தன்னிடம்
வந் ேப ய ரல் களில் ெதன்பட்ட ஈரம் எல் லாம்
ெபாய் தானா? ஒ ரல் ட உண்ைம இல் ைலயா?
‘ைகக் ச் க்கட் ம் . மயரப் ச் ப் ச் ப் டறன்
ச் . ள் க் ள் ள ேபா ப் ந் க் ட் என்ன
ெதாந்தர பண்றா பாேரன்.’
‘கஷ்ட ல் லாத சாவ அவ க் க் த் ெவக்கல.
ேமனிய ள் க் த் க் ச் த்தான்
சாேவா ன் இ க் பாத் க்க.’
‘எங் காச் ம் ஒெரடத் ல தண்ணி ல நைனஞ் ச
ேகா க் ஞ் சாட்டம் உக்காந் ப் பா. இ க் ள் ள
எவ் வள ரம் ேபா ர ம் ?’
ட்கைளக் கடந் அவர்களால் ெவ ரம் உள் ேள வர
ய ல் ைல. ெவளிச்ச ம் அவள் இ க் ம் இடத்ைத
அைடய ல் ைல. ய ய என்றா ம் அவர்களால்
தன்ைன ெந ங் க யா என் ெகாஞ் சம் ைதரியம்
வந்த . இன் ம் நகர்ந்தப ேய இ க்க
ேவண் ய தான். எ த் னா ம் என்ன க த்தா ம்
சரி. ந ராத் ரி ல் வந்தா ம் காைல ல் வந்தா ம்
 மேரசன் ரல் ‘ ள் ள’ என் அைழத்த ற தான்
எ ர்க் ரல் ெகா க்க ேவண் ம் .
அவள் இப் ேபா தன் உடைலக் க் ச்
ட் க்ெகாண்டாள் . பந்ெதன உ ள யன்றாள் .
எ லாவ ட் க்ெகாண்டால் ம் பப் ன்னால் வந்
சந் ைனத் ேத னாள் . அவ க் ள் வ
க்ெகாண்ேட ந்த . மேரசேனா ெராம் ப காலம்
வாழ அவ க் ள் ஆைச ந்த . அ
ேபராைசேயா. வ ற் ல் அவன் க உ த் க் ற
என்ற ம் இனி எல் லாம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகச்
சரியா ம் என் எ ர்பார்த்தாள் . ழந்ைத கம்
பார்த்தால் ெந ழாத மனம் ஏ ? அ வைர
எல் லாவற் ைற ம் ெபா த் ப் ேபாகலாம் என் ந்தாள் .
மா யாரின் ெசாற் கள் சாட்ைடெயன
அ த்தேபா ம் அைவ அடங் ம் காலம் ர ல் ைல
என் ேதான் ய . ஆனால் அந்தச் ெசாற் க க் ப்
ன்னால் இப் ப ஒ வன்மம் ெபா ந் க் ம் என்
அவள் நிைனக்க ல் ைல. இந்த ஊைரப் பார்த்தால்
கள் ைறந் நிலம் பரந் ெதரி ற . எ ம்
உள் ேள ைழந் ெவளிேய ேபாகலாம் என் தான்
ேதான் ம் . ஆனால் அ மாயத்ேதாற் றம் . ெவளிக் காற்
உள் ேள ைழய வ ேய ல் ைல. இந்த ஊர்க் காற்
இங் ேகேய ற் ச் ழன் ஷமா இ க் ற . இ
எைத ம் அ ம க்கா . இந்தச் ட் மத்ைதக்
மேரசன் டப் ரிந் ெகாள் ள ல் ைல.
இப் ப இ க் ம் என் ெதரிந் ந்தால்
ேதா ரிேலேய ைழத் க்கலாம் . அப் ப ம்
அண்ண ம் இப் ப ப் பட்டவர்களல் ல.
ேகாபப் ப வார்கள் . அ த் ம் இ க்கலாம் . வாழ
டாமல் ெசய் யக் யவர்களல் ல. ேதா ரில்
கட் டங் கள் ெந ங் த் ெதரி ம் . ஆனால் எல் லாத்
ெத க்க ம் றந்ேத டக் ம் . அங் ேகேய
வாழ் ந் க்கலாம் . ஒற் ைறயைற வரிைச ேபா ம் .
அதற் ள் ஆனந்தமாக வ த் க்கலாம் . ரிச் ர்
ேபா ந்தா ம் ரச் ைன ல் ைல. அங் ேக ேபாகப்
ேபாவதாகக் மேரசன் யாரிட ம் ெசால் க்க ம்
ம் . அதற் ள் த் ட ேவண் ம் என் தான்
வந் க் றார்கள் . ரிச் ர் நல் ல ஊர். யாைர ம்
உள் வாங் க் ெகாள் ளக் காத் க் ம் ஊர். த ேலேய
அங் ேக ேபா ந்தால் இந்தப் ரச் ைனேய இல் ைல.
மேரச க் ஏன் அ ேதான்ற ல் ைல?
அவள் நகர்தல் ேவகம் யப ேய இ ந்த . ஏேதேதா
ேயாசைனகள் மனெமங் ம் பர ன. இந்த
இக்கட் ந் தப் த் ட்டால் அதற் ப் ன் யா ம்
ஏ ம் ெசய் ய யா . மேரசன் ேவ டத் ற்
அைழத் ப் ேபாய் வான். இந்த மனிதர்கேளா
ேம ம் இ க்க அவன் ம் பமாட்டான். அவன்
இவர்கைளப் ேபாலல் ல. இ வைர ஒ ெசால் ம்
ெசான்ன ல் ைல. அவ க் எல் லா வைக ம்
ஆ தலாக ம் நம் க்ைகயாக ம் இ க்கேவ
ரயாைசப் பட்டான். எத்தைன கஷ்டப் பட்டாவ
உ ைரக் காத் க்ெகாள் ள ேவண் ம் . அவ க்
இப் ேபா வா ம் ஆைச ெப ம் ெவள் ளெமன மன ல்
ெப க்ெக த்த .
‘இந்தச் ன்றத் க் ள் ள ேபா யா ம்
மாட் க்கா ங் கடா. எங் க ேபா வா? ெவளிய
வந் தான ேரா ம் .’
‘ேநாண் வந்தரப் ேபாறானப் பா.’
‘வரட் ம் வரட் ம் . வந்தா என்ன பண்ணீ வான்?
ஊ ல இல் லாத வழெமாைறயக் ெகாண்டாந் ட் வாய்
ேப வானா?’
‘ேநாண் வந் எ னா ெசான்னான்னா அவன ம்
ேசத் ப் ேபாட்டற ேவண் ய தான். காத்தாலக் ப்
பாத் க்கலாம் உ ங் கடா.’
‘நாைளக் த்தான் பாத் க் ட் ச் ெசய் யலாம் .
ெசய் யற ன் வா ச் . அப் பறம் எங் க ேபாயரப்
ேபாறா? ஆ வந் அ க் ள் ள ட் க் ட் ப்
ேபா வா?’
 ‘ஆமாப் பா. நாைளக் ங் கற என்ன? ெவ ஞ் சா
நாைளக் .’
‘அத ஏப் பா தள் ளிப் ேபா வாேன. எேதா ஒன்
இப் பேவ பாத்தரலாம் .’
‘மாேமாய் . . . ெபாதா க்கக் காஞ் தான்
ெகடக் . ம ள் த்தான் ெவளிய தளதளன்
ெதரி . ய ெவச் உட்டம் னா ெவளிய வந் தான
ேரா ம் .’
‘வராட் உள் ளேய ெவந் சாவட் ம் . ய ெவச்சரலாம் .
அ தான் ெசரி.’
‘ஆமாப் பா. நாலாப் பக்க ம் ய ெவச் ட்டா உள் ள
ெகழங் காட்டம் ெவந் வா. அதப் பண் ங் க.’
சேராஜா ன் ைககள் எ ன் தைல ேபால மா ப்
ெபாந் க க் ள் ைழந்தன. உடைலக் க் க்
க் ப் ந்தாள் . உட ல் ப ம் காயங் கள்
வ க்க ல் ைல. ணி வ ெதரிய ல் ைல. ள்
மாட் இ க் ம் ேபா ம ர் ய் ந் ேபாவைத
உணர ல் ைல. காய் ந் யலாய் க் டந்த ச க ம்
ச் க்ேகால் க ம் அவள் இ ப் ைபக் காட்ட ன ன.
மண்ணி ம் கற் களி ம் இ த் நகர்ந்த கால் கள்
மரத் ப் ேபா ந்தன. உடல் க்க ேவர்த்
நைனந்த . மண் க் ள் ந் உ ைரக்
காத் க்ெகாள் ள ஓர்இடத்ைதக் கண்டைட ம்
ெவ ேயா அவள் நகர்ந் ெகாண் ந்தாள் .
ெவளிேய ெகாஞ் சேநரம் அடங் ந்த சத்தம்
ண் ம் ெமல் லக் டத் ெதாடங் ய . தரின்
றங் களில் ஓைலகளின் சரசரப் ம் ஆட்களின்
நடமாட்ட ம் ெப ன. ழா க் க் ம்
ட்டேமா என் அஞ் னாள் . இந்த ஊரில் எங் ேக
இ ந்தார்கள் இத்தைன ேபர்? ஒவ் ேவார் அைச க் ம்
ஆட்கைளக் கற் த் க்ெகாள் றதா மன ?
யா ம் வர ல் ைல. எ ம் நடக்க ல் ைல. இேதா
பாைறக் ெகாட்டா ல் . . . அல் ல அல் ல . . . ேதா ர் ட் ல்
ப த் த் ங் க்ெகாண் க் ம் ேபா இப் ப ஒ
கன . த் ட்டால் எல் லாம் மைறந் ம் .
க்கலாமா, என்ன ஆ ற என் பார்க்கலாமா?
எப் ப நிைனத்தா ம் க்க ய ல் ைல. இைதக்
கடந் தான் ஆக ேவண் ம் ேபால.
தைரச் ற் த் ெவளிச்சம் எ வ ெதரிந்த .
தன்ைன ேநாக் வ வதற் அ க ேநரம் ஆகா என்ப
ரிந்த . ெநளிந்ேதா ம் பாம் ைபப் ேபாலச்
ச க க் ள் ந் பர ய காய் ந்த
மரக் ைளகளி ம் உற் சாகத் டன் ஏ வைத அவள்
பார்த்தாள் . அவைளச் ற் எங் ம் ெவளிச்சம் . அனல்
காற் ைற உணர்ந்தாள் .
கன இப் ேபா ந் ம் . த் க்ெகாள் ளலாம் .
இத்தைன ெகா ைமயான கனவா என் நிைனத்
நிைனத் ச் ரிக்கலாம் . யாரிடமாவ ெசான்னால் ேக
ெசய் யக் ம் . ெதள் ளத் ெதளிவாக நிைன க் ம்
ெந ங் கன . ேபா ம் இ . க்க யன்றாள் .
றந் ந்த கண்கள் டத்தான் ெசய் தன. சரி, ேவ
வ ல் ைல. கனைவத் ெதாடரலாம் எனச் சட்ெடன
ெசய் தாள் . ெகா ங் ளிரின் ந்
க் ம் ெப ெந ப் உடைல ஆரத் த வ வ ற .
அைதக் ைக நீ ட் வரேவற் கத் தயாரானாள் . ஏ க்
ச் கள் ம் சடசடப் ைப ம் அப் ேபா
மேரசனின் ைசக் ள் ெச ன் சத்தம் அவ க் க்
ேகட்ட .
௦௦௦