நீ

கைதகள் - 27

உள் ேள ...

ெதரியாத சயங் கைள ெதரியா ன் ஒத் க் ற

தான் உத்தமம்
ம ல் ேமல் ைன மனப் பான்ைம ேவைலக் உதவா
நன் மறந்த ங் கம்
ைள இல் லாத க ைத
இந் யா ஏன் ப் ைபக் காடாக இ க் ற
தத் வக்காரத் தவைள ம் ஆ ரங் கால் அட்ைட ம் ..!
*நீ ம் ம் *
உனக் த இல் லாத இடத் ல் நீ இ க்காேத
ட்ட டாத ேவைல பயனற் ற ேவைல
உன் பயம் உன் கண்ைண மைறத் க் ெகாண் ந்த .
ண வாங் ய மார்
ேகாவக்காரஇைளஞன்
ட்ைட காட் ய இன்ப ன்பம்
உல ல் சண்ைட சச்சர கள் எதனால் ஏற் ப ற
ஒற் ைற பத் பாய் ேநாட் எ ேக ?
நல் லைத தந்தால் நல் ல வ ம்
ணில் கட்டபட்ட ைன
எ களிட ந் ேகாவணத்ைத பா கா ப எ ப ?
ல் ன் நிறம் நீ லம்
 ெதரியாத சயங் கைள ெதரியா ன்
ஒத் க் ற தான் உத்தமம்

ஒ ஊ லஒ னிவர் இ ந்தா .ஒ நா அவைரப்

பாக்க 4 ேப வந் ந்தாங் க. னிவர் ட்ட அந்த 4
ேப ம் ”சா உலகத்த ரிஞ் க்கேவ யலேய
,அ க் என்ன வ ன் ” ேகட்டாங் க. அ க் அந்த
னிவர் ”ெதரியலேயப் பா’ன் ”ஒத்த வரில ப ல்
ெசால் ட்டா . ஆனா ம் வந்தவங் க டாம.”என்ன
சா நீ ங் க எவ் ேளா ெபரிய னிவர் இ டத்
ெதரியைலன் ெசால் ங் கேள!” அப் ன்
ேகட்டாங் க.

அ க் னிவர் அவங் க ட்ட “சரி இப் ப நான் உங் கள

ஒ ஷ்பக மானத் ல அைழச் ட் ப் ேபாேவன்.
ேபாற வ ல ஒ காட் ய உங் க க் காட் ேறன்.
அ பத் உங் கேளாட க த்த நீ ங் க ெசால் ல ம் ,
க த் தப் பா இ ந் ச் ன்னா இந்த மானம் உங் கள
ழ தள் ளி ட் ம் ” அப் ன்னா . சரின் அந்த 4
ேப ம் னிவேராட ேசந் ஷ்பக மானத் ல
ஏ னாங் க.

ெகாஞ் ச ரம் ேபான ற ஒ இடத் ல ஒ ,

ட் ேபாட் க் ட் இ ந் ச் . ட் ேபாட்ட ற
தனக் ம் தன் ட் க க் ம் ப க் இைர ேத அந்தப்
பக்கமா ேபான . அந்தப் பக்கமா ஒ மான், அ ம்
ட் ேபாட் ட் ப க் தண்ணீர ் க் ற க்
வந் ச் .

மானப் பாத்த அந்தப் சட் ன் அ ேமல பாஞ்

அைதக் ெகான் தா ம் சாப் ட் தன்ேனாட
ட் க க் ம் த் ச் . அத சாப் ட்ட அந்தப் க்
ட் ங் க க் சந்ேதாசம் .
இந்தப் பக்கமா தன் அம் மாவ ப ெகா த்த மான்
ட் க க் வ த்தம் . இந்தக் காட் ய அவங் ட்ட
காட் ன னிவர் இதப் பத் உங் க க த் என்ன’ன்
ேகட்டா .,

அ க் அந்த 4 ேப ல ஒ த்தர் “இ ெராம் ப தப் .

மான் ட் க க் இப் ப தாய் இல் லாம ேபாச்ேசன்
ெசான்னா ”. உடேன அவர அந்த மானம் ழ
தள் ளி ட் ச் .

அ த்த ஆளப் பாத் னிவர் ேகட்டா ,”ஏம் பா உன்

க த் என்னன் ?

ஏற் கனேவ ஒ த்தன் ழ ந்தத பாத்த ஆ இவன், ”

இல் ல இ சரிதான், ஏன்னா க க் இைரயாகத்
தாேன மான்கள் இ க் அப் ப ன் ெசான்னா .
ஒடேன அவைர ம் மானம் ழ தள் ளி ட் ச் .,

இைதெயல் லாம் பாத் க் ட் இ ந்த அ த்த ஆ

ெராம் ப உசாரா ெசான்னான், “ இ தப் ம் இல் ல சரி ம்
இல் லன் ”. ஒடேன அவைன ம் அந்த மானம் ழ
தள் ளி ச் .

கைட யா மானத் ல இ ந்தவைனப் பாத்

ேகட்டா னிவர்,”ஏம் பா உன் க த் என்னன் ”,
அ க் அவன்,”ெதரியலேய சா ன் ”, ெசான்னான்.

இந்த ெமாற அவன அந்த மானம் ழ தள் ளல. இரண்

ேபைர ம் ெசாமந் ட் பயணம் ெசய் ய
ஆரம் ச் .

நீ :

நம் ம வாழ் க்ைகக் எ ேதைவேயா அைத மட் ம் நாம்

ரிஞ் க் ட்டா ேபா ம் ேதைவ ல் லாத சயங் கள
ெதரிஞ் க்க யற் ெசய் ற அனாவ யம் ,
அ ேபால தனக் அ ல் லாத சயங் கள் த்
தனக் ெதரிஞ் சமா ரி ேப ற ம் அனாவ யம் .

ெதரியாத சயங் கைள ெதரியா ன் ஒத் க் ற

தான் உத்தமம் .

ம ல் ேமல் ைன மனப் பான்ைம

ேவைலக் உதவா

மஹாபாரதப் ேபார் நடந் ெகாண் ந்த . ஒ ரன்

ேபார்க்களத் ற் ள் வந் ெகாண் ந்தைத ஷ்ணர்
கவனித்தார். அவ ைடய ேநர்ப் பார்ைவ ம் , நி ர்த் ய
ெநஞ் ம் , ர நைட ம் ஷ்ணைர ஈர்த்த . தன்
உ ைவ மாற் க் ெகாண் அவைன அ " ரேன
எங் வந்தாய் ?" என் ேகட்டார். "நான் ேபாரில்
பங் ேகற் க வந்ேதன்!" என்றான் அவன். "உனக்
என்னப் பா த க் ற " என்றார் ஷ்ணர். அவன்
தன்னிடம் இ க் ம் ல் ைல ம் ன் அம் கைள ம்
காட் , "இ ல் ஒன்றால் பாண்டவர்கைள ம் ,
மற் ெறான்றால் ெகௗரவர்கைள ம் , ன்றாவதால்
அந்தக் ஷ்ணைன ம் ெகால் ம் றைம
பைடத்தவன் நான்" என்றான்.

"எப் ப உன்ைன நம் வ ?" என்றார் கட ள் . அவன்

அவைர ேம ம் ம் பார்த் ட் ரத் ல் உள் ள
மரத்ைதக் காட் , அ ல் இ க் ம் இைலகள்
அைனத்ைத ம் ஒேர அம் ல் ழ் த் க் காட் வதாகக்
னான். ைளயா ப் பார்த் வ என்
ெசய் த ஷ்ணர், "சரி ெசய் பார்க்கலாம் " என்றார்.
அவர் கட ளல் லவா? அவ க் த் ெதரியாமல் மரத் ன்
ஐந் இைலகைள த ல் தன் கால ன் ேழ
மைறத் க் ெகாண்டார்.
 ரன் நாண் ஏற் அம் ைப எய் தான். அவன் ெசான்ன
ேபாலேவ மரத் ல் அைனத் இைலக ம் ஒேர அம் ன்
தாக் த ல் ேழ ந் ட்டன. அேதா ல் லாமல்
அம் ம் ப ம் வந் ஐந் ைற ஷ்ணரின்
காைலத் ைளத்த .

ரன் ஷ்ணைரத் ெதரிந் ெகாண் வணங் னான்.

ஷ்ண ம் அவன றைமையப் பாராட் னார், "சரி,
யா க்காக ேபாராடப் ேபாவதாக உத்ேதசம் ?" என்
ஷ்ணர் ேகட்டார். ரன் "என் றைமக் சவாலாக
நான் எப் ேபா ேம ேதாற் ம் கட் க் ஆதரவாகேவ
ேபாரி ேவன்" என்றான். "இவன் ேபாரிட்டால் இவன்
பக்கம் உள் ள கட் ெஜ க்க ஆரம் க் ம் , உடேன
இவன் எ ர் கட் க் ப் ேபாய் வான். ற அ
ெஜ க்க ஆரம் க் ம் . இ யேவ யாேத.
ேபா க் ஒ ஏற் படாமல் ேபாய் ேம" என்
ஷ்ணர் ேயா த்தார்.
" ரேன எனக் ஒ உத உன்னிட ந் ஆக
ேவண் க் ற " என் அவனிடம் ெசான்னார்.
அவ ம் ெசய் யக் காத் ப் பதாகத் தைல
வணங் னான். 'இந்தப் ேபாரின் ைவப் பா க் ம்
சக் ள் ள ஒ வன் இ க் றான். அவன் தைல எனக்
ேவண் ம் " என்றார் ஷ்ணர். 'யார் அவன்.
ெசால் ங் கள் . இப் ேபாேத ெகாய் வ ேறன்"
என்றான் ரன்.

ஷ்ணர் " ரேன, ேபாரின் க்காக உைழக்க

எண்ணாமல் உன் றைமக் ச் சவாலாகப் ேபாரில்
பங் ேகற் க ைழ ம் நீ தான் அந்த ஆள் " என் அவன்
தைலையக் ேகட் ட்டார். அவ ம் உடேன ெகா க்க
ஒப் க் ெகாண்டான். ஷ்ணர் அவன் பக் ைய
ெமச் , அவ க் வரம் ஒன் ெகா த்தார். அவன்
"தான் இறந்தா ம் மஹாபாரதப் ேபாைரத் தன்
கண்ணால் பார்க்க ேவண் ம் " என் வரம் ேகட்டான்.
வரத்ைத அ ளி ட் தைலைய வாங் க் ெகாண்டார்
ஷ்ணர்.
நீ : எந்தப் பக்க ம் சாயாமல் ம ல் ேமல் ைனயாக
யநல ந்தைன டன் இ ப் பவர்கள் எவ் வள
றைம ந்தா ம் காரியத் ற் உதவ மாட்டார்கள் .

நன் மறந் த ங் கம்

ல் ைல மலர் என்ற காட் ல் ற ெவட் வதற் காக

ெசன் ெகாண் ந்தான் மனிதன் ஒ வன்.

அப் ேபா காட் ல் எங் ந்ேதா ங் கத் ன் கர் ைன

ேகட்ட . பயத் டன் ஓடத் ெதாடங் னான் மனிதன்.

"மனிதேன பயப் படாேத! இங் ேக வா! நான் உன்ைன

ஒன் ம் ெசய் யமாட்ேடன்'' என்ற ரல் ேகட்ட .

தயக்கத் டன் ரல் வந்த ைசைய ேநாக் ச்

ெசன்றான் மனிதன்.

அங் ஒ ண் ல் ங் கம் அைடப் பட் இ ந்த .

ேவட்ைடக்காரர்கள் லர் ங் கத்ைத உ டன்
ப் பதற் காக ஒ ண் ெசய் அதற் ள் ஓர் ஆட்ைட
ட் ைவத் ந்தனர். ஆட் ற் ஆைசப் பட்ட ங் கம்
ண் ற் ள் மாட் க் ெகாண்ட .

மனிதைனப் பார்த்த ங் கம் , “மனிதேன, என்ைன

இந்தக் ண் ந் த் ... நான் உனக் ப்
பல உத கைளச் ெசய் ேவன்,'' என்ற .

"நீ ேயா மனிதர்கைளக் ெகான் ன்பவன். உன்ைன

எப் ப நான் க்க ம் ?'' என்றான் மனிதன்.
"மனிதர்கைளக் ெகால் ம் பாவம் எங் க க் உண்
தான். அதற் காக உ ர்காக் ம் உன்ைனக் டவா
அ த் க் ெகான் ேவன். அவ் வள
நன் ல் லாதவனா நான்? பயப் படாமல் ண் ன்
கதைவத் ற. உன்ைன ஒன் ம் ெசய் யமாட்ேடன்'' என்
ைநசாகப் ேப ய ங் கம் .

ங் கத் ன் வார்த்ைதைய உண்ைமெயன்

நம் ட்டான் மனிதன். ண் ன் கதைவத் றந்தான்.
அவ் வள தான்! நன் ெகட்ட ங் கம் மனிதன் ேமல்
பாய் வதற் தயாரா ற் .

இதைனக் கண்ட மனிதன், “ ங் கேம, நீ ெசய் வ

உனக்ேக நியாயமா? உன்
ேபச்ைச நம் உன்ைனக் ண் ந்
த்ேதேன... அதற் இ தானா நீ காட் ம் நன் ''
என்றான்.

"என் உ ைரக் காத் க் ெகாள் வதற் காக நான் ஆ ரம்

ெபாய் ெசால் ேவன். அைத நீ எவ் வா நம் பலாம் ?
மனிதர்கள் என்றால் ப த்த ள் ளவர்கள் என் தாேன
ெபா ள் . அந்த அ ைவக் ெகாண் இ நல் ல , இ
ெகட்ட என் ப த்த ய ேவண்டாமா?
ட்டாள் தனமான உன் ெசய் ைகக் நான் எப் ப ப்
ெபா ப் பாக ம் ?'' என்ற ங் கம் .

"கட ள் உன்ைன தண் ப் பார். உன் உ ைர

காப் பாற் ய என்ைனேய சாப் வ நியாயமா?
உன்ைன த்ததற் இம் மா ரி நடந் ெகாள் வ
ைறயல் ல'' என்றான் மனிதன்.

அம் ேமா அவ் வ யாக ஒ நரி வந்த .

"இதனிடம் நியாயம் ேகட்ேபாம் '' என் ய மனிதன்

நடந்த
கைதயைனத்ைத ம் நரி டம் னான்.

"எங் கள் ெதா ல் அைனவைர ம் அ த் க் ெகான்

சாப் வ தான். இ இவ க் நன்றாகத்
ெதரிந் ந் ம் ட என்ைனக் ண் ந்
த்தான். ட்டாள் தனமான இந்தச் ெசய் ைகக்
உரிய பலைன இவன் அ ப த்ேத ர ேவண் ம் . நீ
என்ன ெசால் ற நரியாேர...'' என்ற .

அைனத்ைத ம் ேகட்ட நரிக் ங் கத் ன் நன் ெகட்ட

ெசயல் ரிந்
ட்ட . உத ெசய் த மனிதைனக் காப் பற்
ங் கத்ைத ட் ல் ட் ட தந் ரமாக ெசயல் பட்ட .
அதனால் ஒன் ம் ரியாதைதப் ேபால் பாவைன ெசய் .

"நீ ங் கள் இந்த மா ரி ெசான்னால் எனக் ஒன் ேம

ரியல. ஆரம் பத் ந் ெசால் ங் கள் '' என்ற நரி.

உடேன ங் கம் ெசால் லத் ெதாடங் ய .

"நான் அந்தக் ண் ற் ள் அைடந் டந்ேதன்...''

"எந்தக் ண் ற் ள் ?'' என்ற நரி.

"அேதா இ க் றேத அந்தக் ண் ற் ள் '' என்ற

ங் கம் .

"எப் ப அைடந் டந் ர்கள் ?'' என்ற நரி.

ங் கம் ெவன் ண் ற் ள் ெசன்ற .

இ தான் சமயம் என் க ய நரி சட்ெடன் ண் க்
கதைவ இ த் ய .

"நரியாேர! இ என்ன அேயாக் யத்தனம் ! நியாயம்

வதாகக் என்ைன ம ப ம் ண் ல்
அைடத் ட் ேர!'' என் கத் ய ங் கம் .
"நீ ங் கள் ேபசாமல் ண் ற் ள் ேளேய இ ங் கள் . நான்
ஒன் ம் இந்த மனிதைனப் ேபால் ட்டாள் அல் ல.
உங் க க் ச் சாதகமாக நியாயம் ெசான்னால் த ல்
மனிதைன அ த் க் ெகால் ர்கள் . ற என்ைனேய
அ த் க் ெகான் ர்கள் . அதனால் தான்
உங் கைளக் ண் ற் ள் ெசல் மா ெசய் கதைவப்
ட் ட்ேடன்'' என்ற நரி.

நன் மறந்த ங் கம் தான் ெசய் த தவைற எண்ணி

வ ந் ய .

நீ :ஒ வர் ெசய் த உத ைய எப் ேபா ம் மறக்க டா .

ைள இல் லாத க ைத
அ ஒ அடர்ந்த கா . அந்த காட் ல் ஒ வயதான
ங் கம் ஒன் வாழ் ந் வந்த . வயதா ட்ட
காரணத்தால் அந்த ங் கத் னால் ேவகமாக ஓட ம் ,
ேவட்ைடயாட ம் ய ல் ைல. அதனால சாப் ட
எ ம் ைடக்காமல் அந்த ங் கம் ெராம் ப
கஷ்டப் பட்ட .

ங் க ம் “எத்தைன நாட்கள் இப் ப ேய இ ப் ப ?

சாப் வதற் ஏதாவ ெசய் தாக ேம?”, என்
ேயா த்த .

ேயா த் க்ெகாண் இ க் ம் ெபா அந்த

பாைத ன் வ ேய ள் ள நரி ஒன்
வந் ெகாண் ந்த . உடன யா ங் க ம் இந்த
நரிையத் த ர ேவ யா ம் இந்த மா ரி ேவைலக் ச்
சரிபட் வர மாட்டார்கள் என் நிைனத்த . ங் க ம்
உணைவச் ேசகரிச் ட் வர இந்த ள் ள நரிைய
உத யாளனாக நிய க்க ெசய் த .
உடேன ங் கம் நரிைய வரவைழத்த .

“இனிேமல் நீ தான் என் மந் ரி. உன்ைனக் ேகட் தான்

எைத ம் ெசய் ேவன்” என் ங் கம் அந்த ள் ள
நரி டம் ய .

நரியால் ங் கத் ன் ேபச்ைச நம் ப யல. “ராஜா,

உங் க க் மந் ரியா இ க்கற என் அ ர்ஷ்டம் ”,
என் நரி ங் கத் டம் ய .

“உனக்ேக ெதரி ம் , இந்தக் காட் க்ேக நான்தான் ராஜா.

ஒ ராஜா உண க்காக மத்த லங் களின் ன்னா
ஓ னா அ பார்க்கற க் நல் லா க் மா? அதனால,
எனக் த் ேதைவயான உணைவ நீ எப் ப யாவ
ஏற் பா ெசய் ய ம் . அ தான் உன் தல் ேவைல”,
என்ற ங் கம் .

நரி ம் பயந் ேபாய் நின்ற . “ ங் கத் க் எப் ப

நம் மால் சாப் பா ேபாட ம் ” என் , ேயா த் .

ங் க ம் அந்த நரிைய ட ல் ைல. “நீ ஒ நாைளக்

ஒண் ன் ன ம் ஒ லங் ைக எனக்காகக்
ப் ட் வர ம் . நீ தான் ெகட் க்காரனாச்ேச. ெராம் ப
லபமா ெசஞ் ேவன் எனக் த் ெதரி ம் ” என்
ங் கம் நரிைய கழ் ந் ேப ய . ங் கத் ன்
கழ் ச ் ப் ேபச் ல் மயங் ய நரி ம் ஒப் க்ெகாண்ட .

ங் கத் க்காக உண ேத ம் ேவைல ல் இறங் ய

நரி. அப் ேபா ஒ க ைத எ ரில் வந்த .
க ைத டம் ேபாய் , “நண்பா, எங் ேக ெராம் ப நாளா
ஆைளேய காேணாம் ? எங் க ேபா ட்ட?” என்ற .

“இங் ேகேயதாேன நான் த் க் ட் இ க்ேகன்? என்ன

ஷயம் ?” என் க ைத ேகட்ட .
“நீ ெராம் ப அ ர்ஷ்டக்காரன். நம் ம காட் ன் ங் க ராஜா
உன்ைன தல் மந் ரியா ேதர்ந்ெத த் க்கா ”
என்ற .

“ஐேயா எனக் ங் கத்ைதப் பார்த்தாேல பயம் பா. அவர்

ஒேர அ ல் என்ைனக் ெகான் சாப் ட் வா .
அவர் எ க்காக என்ைன தல் மந் ரியா ேதர் ெசய் ய
ேவண் ம் ? ஆைள ” என்ற க ைத.

“பயப் படாேத. நீ மட் ம் தன் மந் ரியா இ ந்தால் ,

உன் நிைலைம எங் ேகேயா ேபா ம் . ராஜா க்
அ த்தப யா நீ தான். எல் லா லங் க ம் உனக்
மரியாைத த ம் . எதாவ காரியம் ஆக ம் னா உன்
ன்னா தான் வ வாங் க” என்ற நரி.

அப் பா யான க ைத, நரி ன் ேபச்ைச உண்ைம என

நம் ய . ங் கத்ைதப் பார்க்க நரிேயாட ெசன்ற .

நரி ம் க ைத ம் ங் கத் ன் இ ப் டத்ைத

அைடந்தன. ங் கம் க ைதையப் பார்த் ச்
ரிச் க் ட்ேட, “வா நண்பா. இன் தல் நீ தான்
என்ேனாட தல் மந் ரி” என் ய .

க ைத ம் ம ழ் ச ் ல் ள் ளிக் த்த .
ெவட்கத் டன் தைல னிந்தப ங் கத் க் ப் அ ல்
வந் நின்ற . ங் கம் அதன் தைல ல் ஓங் ஒ அ
அ ச்ச . க ைத அந்த நி டேம உ ைர ட்ட .

ங் கம் க ைதையச் சாப் ட ஆரம் த்த . “மகாராஜா,

ெகாஞ் சம் ெபா ங் க. என்னதான் ப யா இ ந்தா ம்
ஒ ராஜா ளிக்காம சாப் டக் டா இல் ைலயா?”
என் ங் கத் டம் நரி ய .

ங் க ம் அைத ஒப் க் ட் ளிக்கப் ேபாச் .

நரி க ைத ன் உடைலப் பார்த்த . அதற் ம் ஒேர ப .
க ைத ன் தைலையக் ச் , ைளைய எ த் ச்
சாப் ட்ட .

ளித் ட் வந்த ங் கம் க ைத ன் உடல் ன்

ேபால் இல் ைல என் கண் த்த . “க ைத ன்
தைல ஏன் ந் உள் ள ? உள் ேள ஒன் ேம
இல் ைலேய?” என் ங் கம் ேகட்ட .

“என்ன மகாராஜா! உங் க க் த் ெதரியாதா?

க ைதக க் எல் லாம் ைளேய ைடயா ” என்
நரி ங் கத் டம் ய .

ங் கம் நரிைய நம் ப ல் ைல. “அ எப் ப ைள

இல் லாம இ க் ம் ? ெபாய் ெசால் லாேத” என் ங் கம்
ேகட்ட .

“க ைதக் ைள இ ந் ந்தா என் ட

வந் க் மா?” என் நரி ங் கத் டம் ேகட்ட .

நரி ெசால் வ சரிதான் ங் க ம் அைம யா ய .

இந் யா ஏன் ப் ைபக் காடாக இ க் ற

ஒ அரசன் தன் நாட் ல் கப் ெபரிய ேகா ல்

ஒன்ைறக் கட் னான். அதன் ேகா ரத்ைத ேபான்னால்
ேவய் ந்தான்.

அத்தைகய றப் க்க ேகா க் க் ட க்

( ம் பா ேடகம் ) ெசய் ய நாள் க்கப் பட்ட .
அரச க் ஒ அவா (ஆைச) எ ந்த , ‘இத்தைன
ெபரிய ெபான்னால் ேவய் ந்த ேகா க் ெவ ம் நீ ைர
ஊற் யா ட க் ெசய் வ ?’

எனேவ க்க க்க பாைல ஊற் க் ட க்

ெசய் யலாம் என் எண்ணினான்.

உடேன நா வ ம் தண்ேடாரா ேபாடச் ெசய் தான்:

“அரசர் கட் ள் ள ெப ங் ேகா க் க் ட க்

ெசய் வதற் நிைறய பால் ேதைவ, நாட் மக்கள்
அைனவ ம் ம் பத் ற் ஒ ெசம் பால் ெகாண்
வந் தர ேவண் ம் … ம் ம் ம் …”

மக்கள் பாைலக் ெகாண் வந் ெகாட் வதற் காக

அரண்மைன வா ல் ன் இரண் ெபரிய ஆ யர
ண்டாக்கள் ைவக்கப் பட்டன.

அவற் ைறக் காவல் காக்க ரர்க ம் , பால்

ெகா ப் ேபாைரக் கணக்ெக க்க அர அ வலர்க ம்
நிய க்கப் பட்டனர்.

ண்டாக்கள் உயரமாக இ ந்ததால் மக்கள் அவற் ள்

பாைல ஊற் ற வாகாய் இரண் ஏணிக ம்
அைமக்கப் பட் ந்தன.

மக்க ம் அரசன ஆைணைய ஏற் ம் பத் ற்

ஒ வராக வந் ஒ ெசாம் பாைலக் ண்டா ள்
ஊற் ச் ெசன்றனர்.

அர அ வலர்கள் அவ் வா ஊற் ேவாைரக் த் க்

ெகாண்டனர் (’ஆதார் எண்ைண ைவத் ’ என் ஒ
நைகச் ைவக்காகச் ெசால் ேவன்!)

ேசா என்ற ஒ வன் ந் த்தான், ‘அைனவ ம்

பாைலக் ெகாட் ன்றனர், நான் ெசாம் ல் நீ ைரக்
ெகாண் ேபாய் க் ெகாட் னால் என்ன? ண்டா நிைறய
பா ல் ஒ ெசாம் நீ ர் கலந்தால் ெதரிந் மா
என்ன? ண்டாேவா உயரமாக இ க் ற , காவல்
ரி ம் ரர்கள் தைர ல் தான் நிற் ன்றனர், நான்
ஊற் ேறன் என் ஒ ைய ைவத் த்
ெதரிந் ெகாள் வார்கேள அன் , பாைல
ஊற் ன்ேறனா நீ ைர ஊற் ன்ேறனா என் எப் ப த்
ெதரி ம் …’

இவ் வா எண்ணி அவன் ஒ ெசாம் ல் நீ ைரக்

ெகாண் ெசன் ஊற் ட் வந்தான்.

ட க் ற் காகக் த்த நாளன் ேவள் த ய

சடங் கைளெயல் லாம் த் க்ெகாண்
ேகா ரங் களில் ெபா ய ண்டாக்களில் இ க் ம்
பாைலக் ெகாண் வ ம் ப அரசன் ஆைண ட்டான்.

ரர்கள் ெகாண் வந்த ண்டா ற் ள் ஒ

டத்ைத ட் ெமாண்ட ேபா அ ல் கலப் பட ல் லாத
ய…

நீ ர் இ ந்த !

ஆம் , இரண் ண்டாக்களி ம் க்க க்க

நீ ர்தான் இ ந்த !

நாட் மக்கள் அைனவ ம் ேசா ைவப் ேபாலேவ

எண்ணி ட் ந்தனர்.

’அைனவ ம் பாைல ஊற் றப் ேபா ன்றனர், நான்

ஒ வன்/ஒ த் நீ ைர ஊற் னால் என்ன ஆ டப்
ேபா ற ’ என் அைனவ ம் நீ ைரேய
ஊற் ந்தனர்!

கைத ெசால் ம் நீ என்ன?

இந் யா ஏன் ப் ைபக் காடாக இ க் ற ?

‘நான் ஒ வன் இந்தச் ய ைப கா தத்ைதக் ேழ
ேபா வதால் இந் யா ப் ைப ஆ டப் ேபா றதா?’
என் எண்ணி 130 ேகா ேப ம் சாைல ல்
ப் ைபையக் ெகாட் னால் இந் யா ப் ைபயாகத்தான்
இ க் ம் !

தத் வக்காரத் தவைள ம் ஆ ரங் கால்

அட்ைட ம் ..!

ஒ ஊரில் ஒ தத் வம் ேப க் ேகள் ேகட் ம் தவைள

இ ந்த . அதற் எல் லாவற் ைற ம் ேகள் ேகட்பேத
ேவைல. அந்தத் தவைள இன் யார் நம் டம்
மாட் வார்கள் என் ஒ ேதாட்டத் ேட தா க்
த்தப ெசன் ெகாண் ந்த .

ஒ ஆ ரங் காலட்ைட எந்தப் பரபரப் ன் வேன

என் ஊர்ந் வந் ெகாண் ந்த .

தவைள ன் தத் வத் தர்க்க ைளக் த் னி ைடத்

ட்ட .

"ஆஹா .. ஆ ரங் காலட்ைடயாேர நலமா..?"

'என்னிடெமன்ன இவ க் அக்கைற.?' உள் ேள

நிைனத்தப ,

"நலந்தான்..!" என்ற அட்ைட.

"நா கால் கைள ைவத் க்ெகாண்ேட நான்

லேவைள ல் த மா ேறன். அெதப் ப நீ இத்தைன
கால் கைள ைவத் க் ெகாண் ராக நடக் றாய் ..?"
தவைள ன் ேகள் உள் ேள ந்த ம கணேம அட்ைட
ைகத்த .

"இெதன்ன ேகள் ..? இப் ப நான் ேயா த்தேத

ைடயா . என்பாட் ல் நடப் ேபன். அவ் வள தான்..!"

"என்ன உன்பாட் ல் நடப் பாயா..? எப் ப ..? எந்தக்

காைல த ல் நகர்த் வாய் ..? எைத இரண்டாவதாக
ைவப் பாய் ..? ப் பத் ன்றாவ காைல எப் ேபா
நகர்த் வாய் ..? ப ல் ெசால் ..!"

ஒேரதாவ ல் ஒ பாைற ல் ேபாய் அமர்ந்தப

ேகள் ையக் ேகட் ட் க் தர்க்கமாகச் ரித்த
தவைள.

அட்ைட ைகத்த . 'எந்தக்காைல த ல் ைவப் ேபன்..?

எ அ த்த ..? எப் ப ச் ராக நடந்ேதன்..?' ேயா க்க
ேயா க்கப் ைபத் யேம க்காத ைற அட்ைடக் .

ஊர யற் த்த . கால் கள் க் க் ெகாண்டன. ஒ

அ ம் நகர யாமல் ண் டந்த அட்ைட.

'ஆஹா..! இன் நம் ேவைல ந்த . அ த்த யார்

மாட் வார்கெளன் பார்க்கலாம் ..!' வக் ரமான
ம ழ் ச ் ேயா தா மைறந்த தத் வத் தவைள.

நீ : சாதாரணமாக இயல் பாகச் சரியாக நாம் ெசய் ம்

ெசயல் கைளக் ேகள் ேகட் க் ழப் பெவன்ேற ல
தத் வக்காரத் தவைளகள் அைல ம் . அவர்களிடம்
மாட் க் ெகாள் ளா ர்கள் .

*நீ ம் ம் *
*கட ல் வா ம் ஒ ட் க் நீ ைரப் பார்க்க
ேவண் ெமன் ஆைச*

''அம் மா! நாம் வாழ தண்ணீர ் க அவ யெமன்

ெசால் றாய் . அந்த தண்ணீர ் எங் ேக இ க் ற ?
எனக் க் காட் '' எனக் ேகட்ட .

உடேன தாய் ன் இ தான் தண்ணீெரன் தண்ணீைரக்

காட் ய .

ட் க் ஒன் ம் ரிய ல் ைல !

''அம் மா! நீ தண்ணீைரக் காட் '' என ண் ம் அ

ெசால் ல, ம ப ம் தாய் ன் தண்ணீைரக் காட் ய .

அப் ேபா ம் ட் க் தண்ணீர ் ெதரிய ல் ைல!

உடேன அ இந்த அம் மா க் ஒன் ேம ெதரியா என

ெசால் க் ெகாண்ேட, அப் பா னிடம் இேத ேகள் ையக்
ேகட்ட .

அப் பா ம் அேத மா ரி தண்ணீைரக் காட்ட,

அப் பா க் ம் ஒன் ம் ெதரியா எனத் ர்மானித்
ட்ட !

ற உற னர்களிடம் ேபாய் இேத ேகள் ையக்

ேகட்ட ! எல் ேலா ம் ஒேர ப ைலேய ெசால் ல, ப்
அைடயாத ன் யா க் ேம ஒன் ம் ெதரியா என்
ர்மானித் இ ல் உ வத் ல் ெபரிய
ங் கலத் டம் வந் தண்ணீைரக் காட்டச் ெசான்ன !

உடேன ங் கலம் ட் ைன தன் ல் ஏறச்

ெசான்ன . ட் ம் ல் ஏ ய .

கைர ேநாக் ச் ெசன்ற ங் கலம் , ட் ைன

கைர ல் தள் ளிய . ட் ன் தண்ணீர ் இல் லாமல்
த் உ க் ப் ேபாரா ய !
அப் ேபா ங் கலம் இ தான் தண்ணீர ் என்
தண்ணீைரக் காட் ண் ம் ட் ைனத் தண்ணீரில்
ட்ட .

அப் ேபா தான் ட் க் தண்ணீர,் தண்ணீராகத்

ெதரிந்த .

நதி :

நம் டேன இ ப் பதால் அப் பா, அம் மா, சேகாதர உற ,

நட் இப் ப நாம் உற கைள உணர்வ இல் ைல.
அவர்கள் ரிந்த ன் ரிந் ெகாள் வ ல் பலன்
இல் ைல.

உனக் த இல் லாத இடத் ல் நீ

இ க்காேத

ஒ தந்ைத தன இ காலத் ல் தன் மகைன

அைழத் ெசான்னார், "மகேன, இ உன ட்டனின்
(தாத்தா ன் அப் பா) ைகக்க காரம் , 200 வ டங் கள்
பழைம வாய் ந்த , நான் இதைன உனக் த வதற்
ன்னால் நீ கைட க் ெசன் , ைகக்க கார
கைட ல் , நான் இதைன ற் க ேபா ேறன், இதற்
எவ் வள பணம் த ர்கள் என் ேகட் ப் பார்" என்றார்.

அவன் ேபாய் ேகட் ட் தந்ைத டம் , இ பைழய

என்பதால் 300 பாய் மட் ேம தர ம் என் ன்றனர்,
என்றான்.

தந்ைத, பழங் கால ெபா ட்கள் (Antique) ற் ம்

கைடக் ேபாய் ேகட் ப் பார், என்றார்.
அவன் ேபாய் ேகட் ட் தந்ைத டம் , இதற் 5,000
பாய் தர ம் என் ன்றனர், என்றான்.

தந்ைத, இதைன அ ங் காட் யகம் (Museum)

ெகாண் ெசன் ைலைய ேகட் ப் பார், என்றார்.

அவன் ேபாய் ேகட் ட் தந்ைத டம் , நான் அங்

ெசன் ேகட்ட ேபா , அவர்கள் அதைன
பரிேசாதைனக் உட்ப த்த ஒ வைர வரவைழத் ,
பரிேசா த் ட் , என்னிடம் இதற் கான ெப ம
5,00,000 பாய் என் ன்றனர், என்றான்.

தந்ைத மகைன பார்த் , "மகேன! சரியான இடம் தான்,

உன் அந்தஸ்ைத சரியாக ம ப் ம் . எனேவ,
ைழயான இடத் ல் நீ உன்ைன நி த் ட் ,
உன்ைன ம க்க ல் ைல என் நீ ேகாபப் ப வ ல்
அர்த்தம் இல் ைல.

உன் ைடய மரியாைதைய றைன அ ந்தவேன

உன்ைன கண்ணியமாக நடத் வான். உனக் த
இல் லாத இடத் ல் நீ இ க்காேத. இதைன
வாழ் க்ைக ன் பாடமாக எ த் க்ெகாள் ." என்றார்.

ட்ட டாத ேவைல பயனற் ற ேவைல

ஒ வன் ெந ஞ் சாைல ல் 3 அ இைடெவளி ட் க்

ையத் ேதாண் க் ட்ேடப் ேபானானாம் .
இன்ெனா வன் ேதாண் யக் ைய மண் ேபாட்
க் ட்ேடப் ேபானானாம் .

ஒ ெபரியவர் பார்த் , 'என்னப் பா அங் ேக என்ன

ேவைல நடக் ?'ன் க் ேகட்டாராம் . அதற் அவன்,
'அரசாங் க ேவைல நடக் சார்' ன் ெசான்னானாம் .
'ஒ த்தன் ையத் ேதாண்டறான், இன்ெனா த்தன்
அைத டறான். அர்த்த ல் லாம இ க்ேக'ன் க்
ேகட்டாராம் .

அ க் அவன், "நான் பரம் ெசால் ேறங் க. 3 அ

ரத் க் க் ேதாண் வ ஒ த்தன் ேவைல.
அ ேல ெச ைய நடேவண் ய இன்ெனா த்தன்
ேவைல. அப் றம் மண்ைணப் ேபாட் வ 3வ
ஆள் ேவைல. அந்த 2 வ ஆள் இன்ைனக் ஆ ஸ்க்
ேபாட் ட்டான். அ க் நான் என்னப் பண்ண
ம் ?"க் ேகட்டானாம் .

அ க் ப் ெபரியவர், 'இைத உன் அ காரி ட்ேடச்

ெசால் ேலன்' என்றாராம் .

எங் க அ காரிக் ட்ேடச் ெசான்னால் , உன் ட் ைய நீ

ஒ ங் காப் பா . அ த்தவைனப் பத் நீ ஏன்
கவைலப் படேறன் ெசால் ட்டார்ன் ெசான்னானாம் .

ட்ட டாத, ஒ ங் ப் ப த்தப் படாத, பயனற் ற

ேவைலகளினால் தான் ழப் பம் வ ற , வளர்ச் ம்
தைடப் ப ற ..

உன் பயம் உன் கண்ைண மைறத் க்

ெகாண் ந் த .

ஒ காட் ல் ஒ இைளஞன் நடந் ேபாய் க்

ெகாண் ந்தான். அவ க் ப் ப ெய த்த .

ஒ மரத் ல் உயரத் ல் கனிந்த பழங் கள் இ ப் பைதக்

கண்டான். மரத் ன் ேமல் சரசரெவன் ஏ அவற் ல்
ல பழங் கைளப் ப த் த் ன்றான்.
 கக் கனிந்த வாசைன ள் ள பழங் கள் ைளகளின்
னி ல் இ ந்தன. அவற் ைற எட் ப் ப க்கக்
ைள ன் ேமல் நகர்ந் ெசன்ற ேபா அவன பாரம்
தாங் காமல் ஒ ைள ந் ட்ட .

சட்ெடன் தாரித்த அவன் ேழ இ ந்த ஒ

ைளையப் த் க் ெகாண் ெதாங் க ஆரம் த்தான்.
னிந் பார்த்தால் தைர ெவ ேழ இ ந்த .

ஏற் ெகனேவ பயந் ேபா ந்த அவன் ேம ம் பயந்

கண்ைண க் ெகாண் "யாராவ காப் பாற் ங் கள் "
என் ம் பத் ம் ப அலற ஆரம் த்தான்.
உள் ளங் ைக யர்த் வ க்க ஆரம் க் ம் நிைல வந்
ட்ட .

தற் ெசயலாக அப் ேபா அந்தப் பக்கம் ஒ யவர்

வந்தார். மரத் ல் ெதாங் க் ெகாண் ந்தவைனப்
பார்த்தார். அவன் ேமல் ஒ ய கல் ைல ட்
எ ந்தார்.

கல் பட்ட டன் வ ல் ேழ பார்த்தவ க் ஆத் ரம்

வந்த . "ெபரியவேர, உதவச் ெசான்னால் கல் லால்
அ க் ேர. அ ல் ைலயா உமக் " என்
ேகாபத் டன் ேகட்டான்.

ெபரியவர் ப ல் ேபசாமல் மற் ெறா ய கல் ைல

எ த் அவன் ேமல் எ ந்தார். ேம ம் ேகாப ற் ற
இைளஞன் ெப யற் எ த் ைகைய ேம ந்த
ைள ஒன்ைற பலமாக பற் க் ெகாண் "நான் ேழ
வந்தால் உம் ைமச் ம் மா ட மாட்ேடன்" என்
எச்சரித்தான்.

ெபரியவர் ேம ம் ஒ கல் ைல அவன் ேமல் னார்.

இைளஞன் இப் ேபா இன்ெனா ெப யற் எ த்
ைளேமல் ஏ ட்டான். ெவன இறங் வந்த
அவன் ேநராகப் ெபரியவரிடம் வந்தான். அவைர
சரமாரியாகத் ட் னான். "ஏன் அப் ப ச் ெசய் ர்?
உம் ைம நான் உத தாேன ேகட்ேடன்?" என்றான்.

ெபரியவர் அைம யாக ரித் க் ெகாண்ேட "தம் ..

நான் உனக் உத தான் ெசய் ேதன்" என்றார்.
இைளஞன் ெவன த்தான்.

ெபரியவர் ளக் னார். "நான் உன்ைன த ல் பார்த்த

ேபா நீ பயத்தால் உைறந் ேபா ந்தாய் . உன்
ைள ேவைல ெசய் ய ல் ைல. நான் கல் ைல ட்
எ ந்த ம் பயம் மைறய ஆரம் த் நீ என்ைன எப் ப ப்
ப் ப என் ேயா க்க ஆரம் த்தாய் . ேயா க்க
ஆரம் த்த டன் நீ யாகேவ உன்ைனக் காப் பாற் க்
ெகாண் ேழ இறங் ட்டாய் . உன்ைன
உன்னாேலேய காப் பாற் க் ெகாள் ள ம் என் உன்
அ க் த ல் லப் பட ல் ைல. உன் பயம் உன்
கண்ைண மைறத் க் ெகாண் ந்த . அ ந்
உன்ைன நான் ைச ப் ேனன்" என் ெசால்
ட் த் தன் வ ேய அவர் ேபாய் ட்டார்.
 

ண வாங் ய மார்

மா ண ஒன்ைற ப் ரமணிய திட இ

ைலக் வாங் னார்.

ம நாள் கைடத்ெத ல் மா ேபாய் க் ெகாண் ந்த

ேபா , ற் றவன் அவைரச் சந் த்தார்.

"அப் பேவ ெசால் ல மறந் ேபாய் ட்ேடன். இப் ப

உங் கைளப் பார்த்த உடேன நிைன க் வந்த . நான்
உங் க க் த்த ணத்ைத மட் ம் தான். அ ல்
இ க் ம் தண்ணீைர அல் ல.
ஆைக னால் அந்தத் தண்ணீைர நீ ங் கள் பயன்ப த்த
ேவண் மானால் மாதா மாதம் அதற் எனக் கட்டணம்
ெச த்த ேவண் வ ம் . அைத நிைன ல் ைவத் க்
ெகாள் ங் கள் " என்றார்.

உடேன மா ச ேயாசி வ , தயங் காமல்

"ேநத் நாேன உங் க ட்ட ெசால் ல ம் இ ந்ேதன்.
நாம் ப இன்னிக் ேநர்ல பார்த்த நல் லதாப் ேபாச் !
எனக் ண மட் ேம ேபா ம் . அ ல் இ க் ம்
உங் கள் தண்ணீர ் எனக் ேவண்டாம் .

ஒன் , நீ ங் கள் அ க் ம் தண்ணீைரக் கா பண்ணி

ெவ ணற் ைற ம …. எனக் க் ெகா ங் கள் .
இல் ைலெயன்றால் எனக் ச் ெசாந்தமான இடத் ல்
தண்ணீைர ைவத் ப் பதற் காக நீ ங் கள் மாத வாடைக
ெச த்த ேவண் இ க் ம் " எ றா ..

அ வள தா ப ரமண ய க தி ஈ
ஆடவ ைல

ேபராைச ெகா டவ இ ப தா ஆ ..

ேகாவக்காரஇைளஞன்

ஊ இ த ஞான ய ட ெச ேகாவ ைத
க ப த வழி ேக டா .

ஞான அவன ட சில ஆண கைள ஒ

தியைல ெகா எ ேபாெத லா ேகாவ
வ கிறேதா அ ேபாெத லா இ த ஆண கைள
எ உ வ வ றி அ எ றா .

இைளஞ தின 10,9,6,4,2,1 என ஆண கைள அ

வ ஞான ய ட ெச இ ஒ ஆண கைள
 ட அ கவ ைல எ றா .

அவ இன ேம ேகாவ வராத நா கள ஒ ெவா

ஆண யாக ப கி வ எ றா .அவ அைதேய
ெச தா .50 தின க கட ஞான ைய ச தி த
இைளஞ இ ஒ ஆண இ ைல
ப வத எ ெப ைம ட றினா .

அத அ த ஞான ேக டா .

அ த ஆண கைள எ லா . ப கிவ டா .
அதனா வ றி ஏ ப ட காய கைள எ ன
ெச ய ேபாகிறா எ . இைளஞ ெவ கி தைல
ன தா .

ேகாவ ப வ எள அதனா ஏ ப காய கைள

ேபா வ க ன .

ட்ைட காட் ய இன்ப ன்பம்

ஒ வ க் வாழ் ல் பல ன்பங் கள் அதனால் ,

கட ளிடம் ஏன் எனக் மட் ம் இத்தைன ன்பங் கள் ?
மற் ற அைனவ ம் சந்ேதாசமாக இ க்க நான் மட் ம்
ஏன் இவ் வள ன்பங் கைள அ ப க்க ேவண் ம்
என் ேகட் அ ெகாண் ந்தான்.

அப் ேபா இைறவன் அவன் ன் ேதான் , இன் இர

உன் ைடய இன்ப, ன்பங் கைள எல் லாம் ஒ
ட்ைட ல் ேபாட் ஊ க் ெவளிேய இ க் ம்
காட் க் வா என் னார்.

அவ ம் அவ ைடய இன்ப, ன்பங் கைள எல் லாம்

எ த் க்ெகாண் அந்த காட் க் ெசன்றான். அங்
ெசன் பார்த்த ேபா அந்த ஊரில் இ ந்த அைனவ ம்
அவைன ேபாலேவ நிைறய ட்ைடகைள கட் க்
ெகாண் வந் ந்தனர். அவ க்ேகா ஆச்சரியம் .

அைனவரின் ட்ைடகைள ம் ஒெவான்றாக பார்த்தான்.

அவ க் ந்த ழப் ப ம் ேவ , இவர்க ம் எதற்
வந்தார்கள் ? ஏன் இத்தைன ட்ைடகள்
ைவத் க் றார்கள் ? அ ல் இ ப் பைவ இன்பங் களா?
ன்பங் களா? என் .

அப் ேபா இைறவன் அைனவரின் ன் ேதான் னார்.

அைனவ ம் இைறவன் நம ட்ைடைய வாங்
ெகாள் வார் என் நிைனத்தார்கள் . ஆனால் இைறவன்,
"உங் க க் யா டன் ப் பேமா அவர்க டன்
ட்ைடைய மாற் க் ெகாள் ங் கள் " என் னார்.

யா ேம மாற் க்ெகாள் ள ம் ப ல் ைல. அைனவ ம்

அைம யாக இ ந்தனர். அப் ேபா இைறவன் அவனிடம்
"ஏன் நீ உன் ட்ைடைய மாற் க் ெகாள் ள ல் ைல?"
என் ேகட்டார்.

இவன் அவர்களிடம் இ க் ம் ட்ைடகள்

என் ைடயைத ட ெபரியதாக இ க் ற , அ ல்
எவ் வள இன்பங் கள் , ன்பங் கள் என் ம்
ெதரிய ல் ைல. அதனால் நான் மாற் க் ெகாள் ள
ம் ப ல் ைல என் னான்.

அப் ேபா தான் அவன் உணர்ந்தான், அைனவரின்

வாழ் க்ைக ம் இன்பங் க ம் ன்பங் க ம்
நிைறந்தைவ. அைவ இல் லாதவர்கள் யா ம் இல் ைல
என் .

அைத உணர்த்தேவ இைறவன் அைனவைர ம்

வரவைழத் க் க் றார் என் ம் ரிந் ெகாண்டான்.
அவைன ேபால அங் வந்த அைனவ ம் உணர்ந்தனர்.
 உல ல் சண்ைட சச்சர கள் எதனால்
ஏற் ப ற
ஒ ஊரில் ஒ ெபண் வ த் வந்தார்.அவ க்
உல ல் சண்ைட சச்சர கள் எதனால் ஏற் ப ற
என்ற சந்ேதகத் டன் இ ந்தாள் .பலரிடம் தன்
சந்ேதகத் ற் ப் யான ப ல் ைடக்க ல் ைல.

ஒ நாள் ற ஒ வர் அவள் ட் வாச ல் நின்

ச்ைச ேகட்டார்.

அவள் ற டம் தன் சந்ேதகத் ற் கான ப ைல

ேகட்டாள் .

உடேன ற அவளிடம் " ச்ைச ேகட்டால்

அைதப் ேபாடாமல் ட்டாள் தனமான ேகள்
ேகட் றாேய உனக் ேவ ேவைல ல் ைலயா?"
என்றார்.

உடேன அப் ெபண் "ஏய் ஊர் ஊராக ரிந் ச்ைச

எ க் ம் உனக் இவ் வள வாய் க்ெகா ப் பா?" என்
அவேரா சண்ைட ட ஆரம் த்தாள் .

ற ரித் ெகாண்ேட"ெபண்ேண நான் ய

ஒ ல க ஞ் ெசால் க்ேக இப் ப ட் த் ர்க் றாேய..
மனிதர்களிைடேய சண்ைட சச்சர கள் ஏற் பட
எவ் வளேவா காரணங் கள் இ ந்தா ம் அ ல்
க் யமான வாய் ச்ெசால் தான்.இைத உனக்
ரியைவக்கேவ எ ர்மைறயான வார்த்ைதகைள
ேனன் என்றார்.

நாவடக்கம் மட் ம் இ ந்தால் ெப ம் பாலான சண்ைட

சச்சர கள் இல் லாமல் ேபாய் ம் என்றார் ற .
அப் ெபண் ற டம் மன்னிப் ேகட் தா ம்
இனிேமல் நாவடக்கத் டன் இ ப் ேபன் என் னாள் .

ஒற் ைற பத் பாய் ேநாட் எ ேக ?

ஒ வர் ஒ வங் ல் பணம் எ த் க்ெகாண் ,

பணப் ெபட் ைய ன்னால் மாட் க்ெகாண் லரில்
ேவகமாகச் ெசல் றார். வண் ன் அ ர் ல் அந்தப்
ெபட் ேலசாகத் றந் ெகாண் , 100
பத் பாய் ேநாட் கள் ெகாண்ட ஒ கட் ேழ
ந் ற . அ ெதரியாமல் அந்த நபர்
வண் ைய ஓட் க்ெகாண் ெசன் ன்றார்.

ேழ ந்த ேவகத் ல் 100 பத் பாய் ேநாட் கள்

ெகாண்ட அந்த கட் ந் ஒேர ஒ
பத் பாய் ேநாட் மட் ம் பட் காற் ல் பறந்
ரத் ல் டக் ற .

அந்த ஒற் ைற பத் பாய் ேநாட் இ ந்த வ ல்

ஒ வன் வ றான். இந்த ேநாட்ைடக் கண் , ',இன்
நரி கத் ல் த் க் ேறன் ேபால' என நிைனத் ,
க ம் சந்ேதாஷமைட றான். அந்த ேநாட்ைட
எ த் க்ெகாண் ேஹாட்ட க் ப் ேபானான். இரண்
இட் - ஒ காப் (அன்றய ைலவா ல் )
சாப் ட்டான், அ ந்த ள் ைளயார் ேகா ல்
உண் ய ல் ந்த ஒ பாையப் ேபாட் ,
ள் ைளயா க் நன் ெசான்னான். சந்ேதாஷமாக
ம் னான்.

99 பத் பாய் ேநாட் கள் ெகாண்ட கட் அ

ந்த இடத் ேலேய டந்த . அந்த வ யாக ஒ வன்
வந்தான். இந்த ேநாட் க்கட்ைடப் பார்த்தான்.
எ த்தான்.
பரபரெவன் எண்ணினான். 99 ேநாட் கள் .

ண் ம் , ண் ம் பல ைற எண்ணினான்.

99 ேநாட் கள் தான்.

வங் ல் 99 ேநாட் கள் ெகாண்ட கட்

ெகா க்கமாட்டார்கேள....

அந்த ஒற் ைற பத் பாய் ேநாட் இங் ேக பக்கத் ல்

எங் ேக ம் தான் டக்க ேவண் ெமன் ேதட
ஆரம் த்தான்...............

அந்த ஒற் ைற பத் பாையத்

ேத னான்.... ேத னான்.... ேத னான்....

இன் ம் ேத க்ெகாண் க் றான்

----------

பத் பாய் ைடத்தவன் ப் யாக சாப் ட் ட்

சந்ேதாஷமாக ெசன்றான்.

990 பாய் ைடத்தவன் அைத அ ப க்காமல் ,

இன்னம் ஒ பத் பாய் க்காக
அல் லா க்ெகாண் க் றான்.

*க த் :

நம் ல் பலர் இப் ப த்தான் ைடத்தைவகைள

அ ப க்கத் ெதரியாமல் ைடக்காதைவகைளத் ேத
அைலந் உட ம் மன ம் ேசார்ந்
அல் ல ேறாம் .*
 நல் லைத தந் தால் நல் ல வ ம்
ஒ ராமத் ல் ராமசா என்பவர் வாழ் ந் வந்தார்…
அவர் ட் த் ேதாட்டத் ல் ஒ ங் ைக மரம்
இ ந்த .வாரம் ஒ ைற ங் ைக காய் கைள
ப த் , ைப ல் நிரப் ேதாளில் ைவத் க்ெகாண் ....
ஒன்ப ேலா ட்ட க் அப் பால் இ க் ம் ட ன் வைர
நடந் ெசன்ேற... வா க்ைகயாக ஒ மளிைக கைட ல்
ற் ட் வ வ வழக்கம் .

ங் ைக காைய ெகா த் ட் அதற் ப லாக

அரி ப ப் சர்க்கைர ேபான்ற ட் க் ேதைவயான
ெபா ட்கைள வாங் வ வார்! ராமசா
ெகாண் வ ம் ங் ைகக்கா ன் ைவ அந்த ப
மக்களிைடேய க ம் ரபலம் ! இைத பயன்ப த்
மற் ற ங் ைகக்காேயா கலந் மளிைக
கைடக்கார ம் நல் ல லாபம்
சம் பா த் வார்!

பல வ டமாக ராமசா ங் ைகக்காய்

ெகாண் வ வதால் மளிைக கைடக்காரர் அைத எைட
ேபாட் பார்த்த ல் ைல; ராமசா ெசால் ன்ற
எைடைய அப் ப ேய நம் அதற் ஈடான மளிைக
ெபா ட்கைள ெகா த் அ ப் வார்!காரணம் ,
ராமசா ன் ேநர்ைம ம் நாணய ம் எல் ேலா ம்
அ ந்த !

ஒ நாள் ராமசா பத் ேலா ங் ைகக்காைய

ெகா த் ட் அதற் கான ெபா ட்கைள
வாங் ச்ெசன்றார்.... ேநரத் ல் பத் ேலா
ங் ைகக்காய் ெமாத்தமாய் ேவண் ம் என் ஒ
சைமயல் காரர் வந் ேகட்க... அவ க்காக
மளிைகக்காரர் ...
எைடேபாட... அ ல் ஒன்ப ேலா
மட் ேம இ ந்த !....
அன் வ ம் மளிைககார க் க்கேம
வர ல் ைல! ராமசா எவ் வள நம் க்ைக
ைவத் ந்ேதாம் ,
இவ் வள ெபரிய நம் க்ைக ேராகத்ைத
ெசய் ட்டாேர!இத்தைன வ டங் க க்காக இப் ப
ட்டாள் தனமாக எைட ைறவான ங் ைகக்காைய
வாங் ஏமாந் ட்ேடாேம!!

அ த்த ைற ராமசா வந்தால் ம் மா டக் டா

என் க ங் ேகாபத் ல் இ ந்தார்! நான் நாட்கள்
க த் ராமசா க ம் சந்ேதாஷமாக வந்தார்! நல் ல
ைளச்சல் என்பதால் நிைறய ெகாண் வந் ந்தார்!
"ைக ம் கள மாக க்கேவண் ம் என் , எத்தைன
ேலா என் மளிைகக்காரர் ேகட்க பத் ேலா
என்றார் ராமசா …அவர் ன்னாேலேய எைடேபாட்
பார்க்க ஒன்ப ேலா தான் இ ந்த .

வந்த ேகாபத் ல் மளிைகக்காரர் பளார்,பளார் என

ராமசா ன் கன்னத் ல் அைறந்தார்! இத்தைன
வ ஷமா இப் ப த்தான் ஏமாத் ட் இ க் யா?
ராமத் க்காரங் க ஏமாத்த மாட்டாங் கன் நம்
தாேன எைட ேபாடாம அப் ப ேய வாங் ேனன், இப் ப
ேராகம் பண்ணிட் ேய ய் என ப் ப, நிைல ைலந்
ேபானார் ராமசா . அய் யா...என்ன மன்னிச் ங் க
நான் ெராம் ப ஏைழ, எைடக்கல் வாங் ற அள க்
என் ட்ட கா இல் ங் க.. ஒவ் ெவா ைற ம் நீ ங் க
ெகா க் ற ஒ ேலா ப ப் ைப ஒ தட் ல ம் ,
இன்ெனா தட் ல ங் ைகக்காைய ம் வச் தான்
எைடேபாட் ெகாண் வ ேவன். "இைத த ர ேவற
எ ம் ெதரியா ங் கய் யா, என் காைல த் அழ, ...
மளிைகக்கார க் ெச ப் பால் அ த்த ேபால்
இ ந்த ...."தான் ெசய் த ேராகம் தனக்ேக வந்தைத
உணர்ந்தார்!

இத்தைன வ டங் களாக ராமசா ைய ஏமாற் ற

நிைனத்த மளிைகக்கார ம் ... அவ க்ேக ெதரியாமல்
ஏமாந் ெகாண் தான் இ ந் க் றார் என்ப
ெதளிவான ! இ தான் உலகநிய !

நாம் எைத த ேறாேமா…

அ தான் நமக் ம் ப வ ம் ....

நல் லைத தந்தால் நல் ல வ ம் ,... ைமைய தந்தால்

ைம வ ம் ! வ ன்ற காலங் கள் ேவண் மானால்
தாமதமாகலாம் ,
ஆனா....

நிச்சயம் வ ம் ! ஆகேவ நல் லைத மட் ேம த ேவாம் ,

நல் லைத மட் ேம ைத..

ணில் கட்டபட்ட ைன
ஆ காலத் ல் ஒ வர், த ந ப வ
ைன இ பைத பா அவ ட ஒ
ைனைய வா கி வளர்த் வந்தார்.

அ கார ைனயாக ேபான எனேவ,

ன ம் ேபாதைன ெசய் ம் ேபா ைன இைடேய
வந் ெதாந்தர ெசய் த .

அவர் டர்க க் கற் க் ம் ேபா ைன

ெதாந்தர ெசய் யாமல் இ க்க ைனைய ஒ ணில்
கட் பக்கத் ல் பால் ைவத் வார். அ ம்
சமத்தாக ெதாந்தர ெசய் யாமல் இ க் ம் .

காலம் ெசன்ற டன் இறந் ட்டார். அவர

டர்களில் ஒ வர் ய வாக வந் ட்டார்.
அவ ம் அவர ைவப் ேபாலேவ அந்த ைனைய
ணில் கட் ட் டர்க க் பாடம் எ த் வந்தார்.
 காலம் க த் தாக ஒ வர் டராக வந்
ேசர்ந்தார். அவர் வந் ேசர்ந்த காலத் ற் ற
அந்த ய இறந் ட்டார். தாக வந்த டர்
எப் ப ேயா ஆ ட்டார். அவ க் இந்த
ைனைய பற் எ ம் ெதரியா . கற் க ேவண் ய
எல் லாவற் ைற ம் தாக கற் க ம் இல் ைல.
எப் ப ேயா அவ க் ெதரிந்தைத ம் ேதான் யைத ம்
ைவத் அவர டர்க க் ெசால்
ெகா த் க்ெகாண் வந்தார்.

இப் ேபா அந்த ைன இறந் ட்ட .

நம அைர ைற , ைன எ ப ஒ
வாக இ பவ அவசிய ேபாலேவ அதனா
தா நம ைதய க ைன
ைவ தி தா க ேம இைத இ த ண
க டேவ ேபால, இ த ைன இற வ ட
எனேவ நா ேவ ஒ ைன வா கி வ இேத
ண க வ ேவா என நிைன தா .

தாக ஒ ைன வாங் வந் ணில் கட் ட்

ேபாதைன எ க்க ெதாடங் ட்டார்.

அவ க் ன்னால் வந்தவர்க ம் ைனைய ணில்

கட் வைத ெதாடர்ந் ட்டார்கள் ...

க த் :

எைத ெசய் தா ம் ரிந் ெசய் ய ேவண் ம் .

இந்த கைத ேவ க்ைகயாக இ ந்தா ம் , இ ம் ரிந்
ெகாள் ள ேவண் ய ஒ உண்ைம இ க் ற .
சரியாக ரிதல் இல் லாமல் நம் ச கத் ல் இப் ப தான்
ஏராளமான டநம் க்ைககள் ைளத் டக் ற .
 எ களிட ந் ேகாவணத்ைத
பா கா ப எ ப ?

ஒ தன் றந் த டர் ஒ வைர ஒ

ஆற் றங் கைர ல் ஒ ைச ல் ட் ச் ெசன்றார்.
அந் த ட க் ஒ ேகாவணம் மட் ேம உடைமயாக
இ ந் த . அ ள் ள ஊரில் ச்ைச எ த்
வாழ் ந் வந் தார். அவர் ன ம் காைல ல்
ளிக் ம் ேபா அந் த ேகாவணத்ைதத் ைவத்
காயப் ேபாட் உ த் ெகாள் வார். ஒ நாள்
காயப் ேபாட் ந் த அவ டய ேகாவணத்ைத எ
க த் ட்ட கண் ெராம் ப சனப் பட்டார்.
சாப் பாட் டன் ஒ ேகாவண ம் ச்ைச எ க்க
ேவண் யதா ற் .. எ ெதால் ைலையப் ேபாக்க
ஒ ைன வளர்க்க ஆரம் த்தார். அதனால் தன்
உணேவா ைனக் ப் பா ம் ச்ைச ேகட்க
ேவண் ந் த . என்ன ெசய் யலாெமன்
ேயா த் ஒ ப ைவ வளர்க்க ஆரம் த்தார்.
இப் ேபா ப க் ல் ம் ச்ைச எ க்க
ேவண் ந் த . அதனால் ைசையச் ற் ள் ள
நிலத்ைதக் ெகாத் ல் வளர்க்க ஆரம் த்தார்.
இதனால் அவ க் யானம் ெசய் யக் ட ேநரம்
இல் லாமல் ேபாய் ட்ட . அதனால் லைர
ேவைலக் ைவத் க் ெகாண்டார். அவர்கைள
ேமற் பார்ைவ ெசய் ய ேநரம் இல் லாததால் தனக்
உத ெசய் ய ஒ மைன ேவண் ெமன்
மணம் ெசய் ெகாண்டார். ெகாஞ் ச
காலத் ேலேய அவர் ஊரில் உள் ள ெப ம்
பணக்காரர்களில் ஒ வரா ட் ந் தார்.

ஒ நாள் அந் த ஊர் பக்கம் வர ேநர்ந்த . தான்

ட் ச் ெசன்ற டரின் ைச இ ந் த இடத் ல் ஒ
அரண்மைன ேபான்ற ட்ைடப் பார்த்
ஆச்சரியப் பட் இந் த இடத் ல் என் டரின் ைச
அல் லவா இ ந் த என் தன் உத யாளர்களிடம்
ேகட்டார். அதற் ள் அவ ைடய டர் ெவளிேய வந்
ஆமாம் என்றார். ெகாஞ் சம் க ப் பா
இதற் ெகல் லாம் என்ன அர்த்தம் என்றார்.

டேரா ”ெசான்னால் நம் பமாட் ர்கள் ேவ.

எ களிட ந் என் ேகாவணத்ைத பா காக்க
ேவ வ ேய ெதரிய ல் ைல ” என்றார்.

ல் ன் நிறம் நீ லம்

ஒ காட் ல் , ஒ க ைதக் ம் க் ம்
வாக் வாதம் .

க ைத ெசான்ன : ல் ன் நிறம் நீ லம் என் .

ெசான்ன பச்ைச என் . வாக் வாதம் ற் யா ம்
யாைர ம் சமாதானப் ப த்த ய ல் ைல.

அப் ேபா இரண் லங் க ம் ங் கராஜா டம்

ெசன்றன. ெசன்ற உடேன, யா ம் ேப ம் ன்,
க ைத “நான் ல் ன் நிறம் , நீ லம் என்
ெசால் ேறன்.. இந் த ட்டாள் , பச்ைச
என் ற .” என் கத்த ஆரம் த் ட்ட .

உடேன ங் கராஜா, ைய ைறக் அ ப்

தண்டைன ெகா த்த . க ைத, ம ழ் ச் டன்
ட் ற் ெசன்ற .

ன்னர், ங் கராஜாைவ சந் த்த ேபா , நடந் த

உைரயாடல் :

: ங் கராஜா, ல் ன் நிறம் பச்ைச தாேன?

 ங் கராஜா: ஆம்

:
ன்னர், சரியாக ெசான்ன எனக் ஏன்
தண்டைன ெகா த் ர்கள் ?

ங் கராஜா: உனக் சரியாக ெசான்னதற் காக

தண்டைன ெகா க்க ல் ைல. நீ ஒ ைற ெசால்
இ க்கலாம் , அல் ல இரண் ைற ெசால்
இ க்கலாம் . அைத ட் ட் , இந் த அற் பமான
சயத் ற் காக, ஒ ட்டாள் க ைத டன் தர்க்கம்
ெசய் , இங் வைர வந் , என் ேநரத்ைத ம் , உன்
ேநரத்ைத ம் ண த் இ க் றாேய.. அந் த
ட்டாள் தனத் ற் தான்!!

Tamil eBooks ORG

இப் த்தகத்ைத இலவசமாக ன் ல் வ ல்

உங் க க் ெவளி ட்டவர் h ps://tamilebooks.org .
 நல் ல த ழ் ல் கைள ன் ல் வ வங் களாக (PDF, ePUB
& Kindle) மாற் இலவசமாக உங் க க் ெகா ப் பேத
இந்த தளத் ன் ேநாக்கம் .

இந்த ன் ல் ைழ ஏேத ம் இ ந்தா ம் அல் ல

இந்த ன் ல் பற் க த் க்கள் / கார்கள் ெதரி க்க
எங் கள் ெதாடர் பக்கத்ைத (h ps://tamilebooks.org/contact-us)
பயன்ப த்த ம் .

ேம ம் பல நல் ல த ழ் ல் கைள ன் ல் களாக த ழ்

அன்பர்க க் இலவசமாக வழங் க உங் களால்
ந்தால் உத ெசய் யலாம்
(h ps://tamilebooks.org/contribu on).