த க் றள் கைதகள்

ராத கா க ஷ் ணன்
 ெபா ளடக் கம்

வ லங் கள் ேப வ ர ந் தால்

ஒ ைபசாவ ன் அ ைம
யாைனப் ேபார்
வணங் காத் தைல
றா ம் எ ம் ம்
ேவைலய ல் இடமாற் றம்
நீதாண்டா என் நண்பன்
நன் ற ள் ள காக் ைக
கட ள் ைண
நீ ழ வாழ
நீத தவற ய மன் னன்
கல் வ தந் த உயர்
ெபாய் யா வ ளக்
எ ச றந் த
அன் பா ெசல் வமா ெவற் ற யா
நீங் கள் எந் தக் கட் ச
ற் றம் த த் த ம் ைக ம்
டா நட்
மன தா அம ர்தம் இ க் க வ ஷத் ைத ஏன் வ ம் க றாய்
இன் னா ெசய் தாைர
ணம் நா தல் ெப ங் ணம்
வாய் ைமேய ேவண் ம்
உயர்ந்தவர்கள ன் ைண
 ன் ெனா காலத் த ல் ஒ நாட் ைட அரசன் ஒ வன்
ஆண் வந் தான் . ஒ சமயம் , காட் வழ யாகச் ெசன் றான்
அவன் . அங் ேக ய டம் ச க் க க் ெகாண் ந் த றவ
ஒ வைரக் காப்பாற் ற னான் .
மக ழ் ந் த றவ , பறைவகள் , வ லங் கள் என் ன
ேபச னா ம் இன் தல் உனக் க் ேகட் ம் , இப்ப ப்பட் ட
ஆற் றல் உனக் க் க ைடத் த க் க ற என் ற உண்ைமைய
யார ட ம் ெசால் லக் டா . அப்ப ச் ெசான் னால் தைல
ெவ த் நீ இறந் வ வாய் . ேபாய் வா, என் றான் .
றவ ைய வணங் க வ ட் அரண்மைனக் ப்
றப்பட் டான் அவன் . வழ ய ல் இ ந் த வ லங் கள் பறைவகள்
ேபச க் ெகாள் வ அவ க் த் ெதள வாகக் ேகட் ட .
தற் ெசயலாகக் க ைடத் த வ ந் ைதயான ஆற் றைல எண்ண
மக ழ் ந் தான் அவன் . இர ேநரம் , அவ ம் , அரச ம் சாப்ப ட் க்
ெகாண் ந் தார்கள் , அப்ெபா ச ற தள ேத ம் ஒ
உ ண்ைட ேசா ம் தவற த் தைரய ல் வ ந் தன.
அங் க ந் த எ ம் ஒன் , ஓ வா ங் கள் , ட் டமாக
ஓ வா ங் கள் , நமக் இன உண ப் பஞ் சேம இல் ைல.
அரண்மைன ம க் டம் உைடந் ேதன் ெவள் ளமாகப்
பாய் க ற . ெப ஞ் ேசாற் மைலேய நமக் காகக் க டக் க ற ,
என் உரத் த ர ல் தன் ட் டத் ைத அைழத் த .
இைதக் ேகட் ட அரசன் , இரண் ெசாட் ேதன் , ேதன்
ெவள் ளமா? ஒ உ ண்ைட ேசா ெப ஞ் ேசாற் மைலயா?
இந் த எ ம் ப ற் அற ேவ இல் ைலயா? இப்ப யா
வ ண ப்ப ? என் ந ைனத் தான் , அவனால் ச ர ப்ைப அடக் க
யவ ல் ைல .
தன் ைன மறந் கலகலெவன் ச ர த் தான் அவன் .
அ க ந் த அரச , ஏன் ச ர க் க றீ ரக
் ள் ? என் ேகட் டாள் .
 ஒன் ம் இல் ைல , என் ம ப்ப னான் அவன் .
சாப்ப ட் த் த அரசன் பட் ெமத் ைதய ல் ப த் தான் .
அரச ெவற் ற ைல பாக் ம த் த் தந் ெகாண் ந் தாள் .
அைறய ல் இன ய மணம் , பரவ ய .
அங் க ந் த ஆண் ஈ ஒன் , ெபண் ஈைய அைழத் ,
எவ் வள இன ய ழல் வா! நாம் இ வ ம் அரசன ன்
க ல் இ ந் ஓ யா வ ைளயா ேவாம் . மக ழ் ச்ச யா
இ ப்ேபாம் . இைதப் ேபான் ற நல் வாய் ப் யா க் க்
க ைடக் ம் ? என் ற .
என் இந் த ஈக் க க் ெமத் ைதயா? என்
ந ைனத் தான் அரசன் . அவனால் ச ர ப்ைப அடக் க
யவ ல் ைல . மீ ண் ம் கலகலெவன் ச ர த் தான் . ஏன்
ச ர க் க றீ ரக
் ள் , என் ேகட் டாள் அரச .
ஒன் ம் இல் ைல, என் வழக் கம் ேபால் ம ப்ப னான்
அவன் .
உண்ைமையச் ெசால் ங் கள் . என் ன டம் எைதேயா,
மைறக் க றீ ரக
் ள் ? நீங் கள் ெசால் லாவ ட் டால் , நான் இன ேமல்
உங் க டன் ேபச மாட் ேடன் . என் மீ உய ைரேய
ைவத் த ப்பதாக நீங் கள் ெசான் னெதல் லாம் ந ப் , என்
ேகாபத் டன் ெசான் னாள் அவள் .
என் உய க் ம் ேமலாக நான் உன் ன டம் அன்
ைவத் த க் க ேறன் . நான் ச ர த் ததற் கான காரணம் மட் ம்
ேகட் காேத என் றான் அவன் .
நீங் கள் ெசால் த் தான் ஆக ேவண் ம் , என்
வற் த் த னாள் அவள் .
உண்ைமையச் ெசான் னால் என் உய ர் ேபாய் வ ம் ,
என் றான் அவன் .
அெதல் லாம் எனக் த் ெதர யா . நீங் கள் ச ர த் ததற் கான
காரணம் எனக் த் ெதர ய ேவண் ம் , என் அடம் ப த் தாள்
அவள் .
என் ன ெசய் தா ம் தன் மைனவ ையச் சமாதானப்
ப த் த யா என் உணர்ந்தான் அவன் .
என் உய ைரவ ட உனக் நான் ச ர த் ததற் கான காரணம்
ெதர ய ேவண் ம் .
நாைள மாைலய ல் உனக் அந் த உண்ைமையச்
ெசால் க ேறன் . அப்ப ேய என் ப ண ஊர்வலத் க் ம் ஏற் பா
ெசய் ைவ. என் வ த் தத் டன் ெசான் னான் அவன் .
ெபா வ ந் த . வழக் கம் ேபால. அரண்மைனத்
ேதாட் டத் த ல் உலாவ வந் தான் அவன் . மாைலய ல் இறக் கப்
ேபாக ேறாம் என் ற எண்ணத் த ல் ேசாகமாக இ ந் தான் .
அரண்மைன வைத ம் அரசன் இறக் கப் ேபா ம் ெசய் த
பரவ இ ந் த . உலாவ க் ெகாண் ந் த அவன் ப ன் னால்
வளர்ப் நாய் ேசாகமாக வந் ெகாண் ந் த .
சற ரத் த ல் அரண்மைனச் ேசவல் ெபட் ைடக்
ேகாழ கள் ழ ஆரவாரமாக உலாவ க் ெகாண் ந் த .
இைதப் பார்த்த நாயால் ேகாபத் ைத அடக் க
யவ ல் ைல. ஏ! ேசவேல! உனக் ச் ச ற ட நன் ற
க ைடயாதா? நமக் இவ் வள காலம் உண அள த் க்
காப்பாற் ற யவர் இந் த அரசர். இன் மாைல இவர் இறக் கப்
ேபாக றார். எல் ேலா ம் ேசாகமாக இ க் க ன் றனர். இந் தச்
ழ ல் நீ மக ழ் ச்ச யாக இ க் க றாேய? இ ந யாயமா?
என் ேகட் ட . "அதற் ச் ேசவல் , நம் அரசர் ெபர ய ட் டாள் .
அவ க் இ ப்ப ஒேர ஒ மைனவ . அவ க் காக
உய ைரவ டத் ண ந் ள் ளார். எனக் எத் தைன மைனவ கள்
இ க் க றார்கள் நீேய, பார். என் ேபச்ைசக் ேகட் த் தான்
அவர்கள் நடக் க ேவண் ம் . இல் லாவ ட் டால் அவர்க க் த்
தண்டைன த ேவன் . மைனவ க் காக இந் த அ ைமயான
உய ைர நான் இழக் க மாட் ேடன் ” என் பத ல் ெசான் ன .
இந் தச் ச க் க ந் அரசர் உய ர் ப ைழக் க வழ
இ க் க றதா? என் ேகட் ட நாய் .
அரசர் மட் ம் அரச ய டம் உன் ைனச் ச க் கால் அ
அ ப்ேபன் . அதன் ப ற தான் உண்ைமையச் ெசால் ேவன்
என் ெசால் லட் ம் . எல் லாம் நல் லப யாக நடக் ம் , என் ற
ேசவல் .
நா ம் , ேசவ ம் ேபச க் ெகாண் ந் தைத ஒன்
வ டாமல் ேகட் டான் அரசன் . அரண்மைன த ம் ப னான் அவன் .
மாைல ேநரம் வந் த . அவன் அ ேக வந் த அரச ,
இப்ெபா உண்ைமையச் ெசால் க றீ ரக
் ளா? என் ேகட் டாள் .
நீ த ல் ச க் கால் அ ெபற ேவண் ம் .
அதன் ப ற , நான் உண்ைமையச் ெசால் வ ட் இறந்
வ ேவன் என் றான் அரசன் .
நான் ச க் க ெபற் க் ெகாள் க ேறன் . எப்ப ம்
உண்ைம ெதர ந் தாக ேவண் ம் , என் றாள் அவள் .
அைறக் ள் அவைள அைழத் ச் ெசன் றான் அரசன் .
ைகய ல் ச க் ைக எ த் த அவன் அவைள ஒங் க அ த் தான் .
பத் அ ையக் ட அவளால் தாங் க யவ ல் ைல.
ெமன் ைமயான அவ ைடய உட ந் த கச யத்
ெதாடங் க ய . ஐேயா! ேபா ம் அ ப்பைத ந த் ங் கள் .
உங் கள் உண்ைம ம் ேவண்டாம் . ச க் க ம் ேவண்டாம் ,
என் அலற னாள் அவள் .
ச க் கால் அ ப்பைத ந த் த னான் அவன் .
அதன் ப ற இ வ ம் மக ழ் ச்ச யாக வாழ் ந் தனர்.

றள்
எப்ெபா ள் யார்யார்வாய் க் ேகட் ப ம் அப்ெபா ள்
ெமய் ப்ெபா ள் காண்ப தற .
 வ ளக் கம்
எப் ெபா ைள, எத் தைன ெபர யவர் ெசான் னா ம் ,
அப்ெபா ள ல் உள் ள உண்ைமயான ெபா ைளக் கண்
அற வேத அற .

ஓர் ஊர ல் சபாபத என் ற தன் வந் தர் வாழ் ந் வந் தார்.

பல ஆண் களாகக் ழந் ைத இல் லாத ந் த அவர் பல
ேகாய ல் க க் ம் ெசன் ேவண் க் ெகாண்டதால் ஒ மகன்
ப றந் தான் . தவம ந் ெபற் ற ப ள் ைள என் சபாபத ம க ம்
ெசல் லமாக வளர்த்தார். அதனால் அந் தச் ச வன் ம க ம்
கர்வ ம் , அடங் காப் ப டார த் தன ம் ெகாண் வளர்ந்தான் .
ஒ நாைளக் ப் பத் த் தரமாவ "கத ர்ேவ ,
கத ர்ேவ " என் தன் மகைன அைழக் காமல் இ க் கமாட் டார்
சபாபத . இ மட் மல் லாமல் , அவன் பள் ள ய ல் ெசய் வ ட்
வ ம் வ ஷமங் கைள எல் லாம் கண்ணன் ெசய் த
த வ ைளயாடல் ேபால் ரச த் தார். அவன் ெசய் ம்
தவ கைள ம் ட் க் காட் த் த த் தா மன் ன த் மறந்
வந் தார். அதனால் கத ர்ேவ ம க ம் ெபால் லாத் தனத் டன்
வளர்ந்தான் .
ச ல வ டங் கள் கழ ந் தன. கத ர்ேவ வ ன் ெகட் ட
ெசயல் க ம் வளர்ந்தன. ந ைறந் த ெசல் வம் இ ந் ததால்
அவன் ெசய் ம் தீ ய ெசயல் கைளெயல் லாம் ெசல் வ பலத் தால்
மைறத் வந் தான் .
சா ம் த வாய ல் சபாபத மகன டம் இன ேய ம் யார்
வம் க் ம் ேபாகாமல் தான் ேசர்த் ைவத் த க் ம் ந ைறந் த
ெசல் வத் டன் கமாக இ என் அற ைர ெசான் னார்.
 ஆனால் , சபாபத இறந் த ப ற ம் கத ர்ேவ தன் தீ ய
ணங் கைள வ டவ ல் ைல. ெதாட் ல் பழக் கம் கா மட் ம்
அல் லவா?
இவன் அ க் க தவ ெசய் வ ட் நீத மன் றம்
வ வ ம் , ெசல் வ பலத் தால் தண்டைன ெபறாமல் தப் வ ம்
வழக் கமான ஒன் றாக வ ட் ட . அவ் ர் நீத மன் ற நீத பத
இவ க் எப்ப ம் தண்டைன வழங் க அைத இவன்
அ பவ க் ம் ப ெசய் யேவண் ம் என ந ைனத் தார்.
ஆனால் , ெபாய் சாட் ச கைள ைவத் ற் றங் கள ந்
மீ ண் வ வான் . ஒ ைற அவ் ர ல் இ ந் த வ வசாய க் க்
கடன் ெகா த் ததாகப் ெபாய் வழக் ப் ேபாட் டான் . அவன்
ந லத் ைத அபகர க் கத் த ட் டம் ேபாட் டான் . வழக் நீத
மன் றத் த ற் ச் ெசன் ற . நீத பத வழக் ைக வ சார த் தார். இைத
ேநர ல் பார்த்ததாகச் ெசான் ன வ வசாய ைய அைழத் வந்
வ சார த் தார். அவ ம் கத ர்ேவ வ டம் பணம் வாங் க க்
ெகாண் ெபாய் சாட் ச ெசால் வதற் காக நீத பத ன் ந ன் றான் .
அப்ேபா கத ர்ேவ வ ன் பண யாள் கட் க் கட் டாகப்
பணத் ைதக் கத ர்ேவ வ டம் ெகா ப்பைத நீத பத கவன த் தார்.
இவன் அபராதப் பணத் டன் வந் ள் ளான் . எனேவ இவன்
ற் றம் ெசய் தவன் என் ப ெதர க ற . இம் ைற இவைனத்
தப்பவ டக் டா என ெசய் தார்.
கத ர்ேவ அைழத் வந் த ந் த ெபாய் சாட் ச ைய
நீத பத வ சாரைண ெசய் தார். அந் த வ வசாய பல நாட் களாக
மன க் ள் கத ர்ேவ க் தண்டைன க ைடக் க ேவண் ம்
என் எண்ண ய ந் தான் . அதனால் நீத பத ய டம்
உண்ைமையக் ற யேதா தனக் அவன் லஞ் சம்
ெகா த் க் ட் வந் தைத ம் ற னான் .
"ெபாய் சாட் ச ெசால் ல பணம் வாங் க க் ெகாண்டாயா?”
“ஐயா, மன் ன க் க ங் க. நான் பணம் வாங் க ன ந ஜம் ஆனா,
நான் வரைலய ன் னா ேவேற ஆள் வந் இவ க் சாதகமா
சாட் ச ெசால் வாேன. அதனால நாேன வந் த ட் ட ங் க.
இேதா இ க் ங் க அவ ெகா த் த பணம் ." என் பாைய
நீத பத ய டம் ெகா த் தான் .
நீத பத கத ர்ேவ வ டம் "இப்ேபா உன் ற் றத் ைத
ஒப் க் ெகாள் க றாயா, இல் ைலயா?” என் ேகட் க ைக ம்
கள மாகப் ப பட் டதால் கத ர்ேவ அைமத யாக ந ன் றான் .
"நீ ெசய் த ற் றத் த ற் ம் , லஞ் சம் ெகா த் ெபாய்
சாட் ச ைய அைழத் வந் ததற் ம் உனக் அபராதம் வ த க் கப்
ேபாக ேறன் " என் றார். அ வைர கவைலேயா ந ன் ற ந் தவன்
நீத பத ய ன் இந் தச் ெசாற் கைளக் ேகட் கம் மலர்ந்தான் .
"ஐயா, இந் தக் ற் றத் க் நீங் க எவ் வள ேவ ம் னா ம்
அபராதம் வ த ங் க ஐயா. நான் இப்பேவ கட் டேறன் ." என் றான்
கர்வமாக.
அவன் ம ய ல் கட் க் கட் டாகப் பணம் இ ந் தேத
அ தான் காரணம் . நீத பத ன் னைக டன் , "நீ யார ட ம்
ேகட் கக் டா . உன் ைகய ந் பணத் ைதக்
கட் டேவண் ம் . பற ப ன் வாங் கக் டா ." என் றார்.
சர ெயன் தைலைய அைசத் தான் கத ர்ேவ .
“அப்ப யானால் ஒேர ஒ ைபசாைவ அபராதமாகக்
கட் வ ட் ப்ேபா. இல் ைலெயன் றால் ஒ வ டம் ச ைறத்
தண்டைன அ பவ க் கேவண் ம் ."
த க் க ட் ட கத ர்ேவ தன் ைபையத் ழாவ னான் .
சட் ைட ம ெயன எங் ேத ம் அவ க் ஒ ைபசா
க ைடக் கவ ல் ைல. ேநாட் க் கட் க் களாக இ ந் தனேவ தவ ர
ஒ ைபசா கா அவ க் க் க ைடக் கேவ இல் ைல.
ன் னைக ர ந் த நீத பத , “இப்ேபா ஒ ைபசா உனக்
எவ் வள க் க யமானதாக இ க் க ற .
பார்த்தாயா. அ ேபாலத் தான் மன தர்க க் ள் ஏைழ
என் ம் , எள யவன் என் ம் ச்சமாக எண்ண அவர்கைளத்
 ன் த் தக் டா . இந் த உண்ைமைய ச ைறவாசம்
ெசய் தப றகாவ ர ந் நடந் ெகாள் . உன் ைனத்
த த் தத் தான் இந் த ச ைறத் தண்டைன" என் றார். அ நாள்
வைர தான் தவறாக நடந் வந் ததற் காக வ ந் த யப ேய
ச ைறச்சாைலக் ச் ெசன் றான் கத ர்ேவ .
இன அவன் த ந் த வ வானல் லவா?
ஒ ைபசாதாேன என எள தாக எண்ண யதால் அ ேவ
அவன் ச ைற ெசல் லக் காரணமாக அைமந் த . ஏைழகள்
என் ப றைர எண்ண ஏளனமாக நடத் த யதால்
ற் றவாள ெயன் ந ப க் கப் பட் டான் .
அதனால் உ வத் ைதப் பார்த் ம் , ெசல் வ ந ைலைய
ைவத் ம் மன தைர நாம் மத ப்ப டக் டா .

றள்
"உ கண் எள் ளாைம ேவண் ம் உ ள் ெப ந் ேதர்க்
அச்சாண அன் னார் உைடத் "

வ ளக் கம்
ஒ ேதர ன் அச்சாண ச ற தாக இ ந் தா ம் அதன்
பயன் பா ம கப் ெபர தன் ேறா. அதனால் உ வத் ைதப் பார்த்
யாைர ம் மத ப்ப டக் டா . ெசல் வத் த ன் ெப ைமைய ஒ
ைபசாவ ன் லம் கத ர்ேவ ம் ெதர ந் ெகாண் ப்பான் .

என் மக ைடய த மணத் த ற் இன் ம் பத்

நாட் கேள இ ந் தன. த மணத் த ற் கான ஏற் பா கள் எல் லாம்
ேவகமாக நடந் ெகாண் ந் தன. பக் கத் ஊ க் ச் ெசன் ,
நண்பர்க க் ம் , உறவ னர்க க் ம் அைழப்ப தழ்
ெகா த் வ ட் , ெசாந் த ஊ க் த் த ம் ப க்
ெகாண் ந் ேதன் . வழ ய ல் இரண் க ேலா மீ ட்டர் ர ள் ள
அடர்ந்த வனப்ப த ையக் கடக் க ேவண் ம் . பஸ் வசத
க ைடயா . மாைல மண ன் . இ ட் வதற் ள் அந் த
வனப்ப த ையக் கடந் வ டேவண் ம் என் பதற் காக ேவகமாக
நடந் ேதன் . இ ட் வ ட் டால் ெகா ய காட் ம கங் கள்
நடமா ம் இடம் . எனேவ வ ைரவாக நடந் ேதன் .
காட் ன் ந ப் ப த க் வந் தெபா த ெரன் இ
இ த் த ேபால ெபர ய ஓைசக் ேகட் ட . எத ேர நான் பார்த்த
காட் ச என் ைனக் ைல ந ங் க ைவத் த . இரண் ஆண்
யாைனகள் பயங் கரமாகப் ப ள ற க் ெகாண் ஒன் டன் ஒன்
ேபார ட் க் ெகாண் ந் தன. அைவகள ன் ப ள றல் சத் தம்
அந் த வனாந் த ரம் வ ம் எத ெரா த் த . யல் , நர
ேபான் ற ச வ லங் கள் அலற அ த் க் ெகாண் தங் கள்
இ ப்ப டங் கள ல் தஞ் சம் ந் தன. யாைனகள் இரண் ம்
ர்க்கத் த னமாகப் ேபார ட் க் ெகாண் ந் தன.
ஒன் ைறெயான் ஆேவசமாகத் தாக் க க் ெகாண்டன. இரண்
மைலகள் ேமாத க் ெகாண்டால் எப்ப இ க் ேமா அப்ப
இ ந் த அந் தக் காட் ச .
யாைனகள் ழன் ழன் ேபார ட் டன. இ பத
ரத் த ல் நான் . நம் மீ ேமாத வ ட் டால் ! என் ன ஆ ேமா என் ற
பயத் த ல் , பக் கத் த ல் இ ந் த ஒ உயரமான பாைறய ன் மீ
ஏற ந ன் ெகாண்ேடன் . பா காப்பான இடத் த ல்
இ க் க ேறாம் என் ற உணர் ஏற் பட் ட டன் , பயம்
வ லக வ ட் ட . யாைனகள் ேபார க ன் ற அந் தக் காட் ச ம க ம்
அற் தமாக இ ந் த . ெதாடர்ந் பார்க்க ேவண் ம் என் ற
ஆவல் ேம ட் ட . யாைனகள ன் மத் தகங் கள ல் இ ந்
ரத் தப் ெப க் ஏற் பட் , ரத் தம் ம் ப க் ைககள ன் வழ யாக
வழ ந் ெகாண் ந் த . ேமாத க் ெகாண்ட ேவகத் த ல் , ஒ
யாைனய ன் தந் தம் ற ந் கீ ேழ வ ந் த . வ காரணமாக
அந் த யாைனயால் , ெதாடர்ந் ேபார ட யவ ல் ைல.
பயங் கரமாகப் ப ள ற க் ெகாண் , காட் க் ள் ஓ வ ட் ட .
மற் ெறா ஆண்யாைன, அைத வ ரட் க் ெகாண்ேட அதன்
ப ன் ெசன் ற .
யாைனப்ேபார், ஒ வழ யாக ந் த . இன
ஆபத் த ல் ைல என் உ த ெசய் ெகாண் , பாைறைய
வ ட் இறங் க வந் ேதன் . ேவகமாக நடந் ஊர் வந்
ேசர்ந்ேதன் .
பத் நாட் கள் கழ த் , என் மகள ன் த மணம் இன ேத
நைடெபற் ற . த மணத் த ற் வந் த ந் த அைனவ ம்
மணமக் கைள வாழ் த் த வ ட் மக ழ் ச்ச டன் வ ைட ெபற் ச்
ெசன் றனர். என் ைடய நண்பர் ஒ வர் வ ைட ெபற் ச்
ெசல் ம் ேபா , “மகள ன் த மணத் ைதச் சீ ம் ச றப் மாக
நடத் த த் வ ட் ர்கள் . சாப்பா ப ரமாதம் எவ் வள
ெசலவாய ற் ?” என் ேகட் டார்.
" மாராக ஐந் லட் சம் வைரக் ம் ெசலவாய க் ம்
என் எண் க ேறன் ” என் பத ல் ெசான் ேனன் .
“வங் க ய ல் கடன் ஏ ம் வாங் க னீரக ் ளா? என் நண்பர்
ேகட் டார், “இல் ைலய ல் ைல கடன் ஏ ம் வாங் கவ ல் ைல.
ெசன் ற ஆண் நான் ஓய் ெபற் ேறன் . அதனால் வந் த
பணப்பயன் கள் யாைவ ம் ேசம த் ைவத் த ந் ேதன் . நல் ல
வரன் வந் த . பத் ைபசா கடன் வாங் காமல் த மணத் ைத
நடத் த த் வ ட் ேடன் ” என் ெசான் ேனன் . ம க ம் நல் ல
கார யம் ெசய் தீ ர்கள் . ைகய ல் பணத் ைத ைவத் க் ெகாண்
த மணம் , வ கட் தல் ேபான் ற ெசயல் கைள
ேமற் ெகாள் ம் ெபா எவ் வ த மன இ க் க ம் இ க் கா .
அத ல் ஏற் ப ம் இன் பேம அலாத தான் " என் ெசால்
த் தார்.
றள்
 ன் ேறற யாைனப்ேபார் கண்டற் றால் தன் ைகத் ெதான்
உண்டாகச் செய் வான் வ ைன.

வ ளக் கம்
தன் ைகய ேல ெபா ைள ைவத் க் ெகாண் ஒ
ெசயைலச் ெசய் தல் என் ப , மைலேமல் பா காப்பாக ந ன்
ெகாண் யாைனப் ேபாைரக் காண்பதற் ஒப்பா ம் என் ப
இக் றள ன் ெபா ள் .

அவர் தன் ய யற் ச யால் ன் க் வந் தவர். அ

ற த் அவ க் ப் ெப ைம உண் . அவ க் க் கட ள்
நம் ப க் ைக இல் ைல. "கட ள் என் ன ெசய் தார்? நான் ப த் ேதன் ,
நான் உைழத் ேதன் , நான் ச ந் த த் , த ட் டம ட் ச் ெசயல்
பட் ேடன் . ப ரச்ைனகள் வந் தேபா அைமத யாக அவற் ைற எத ர்
ெகாண்ேடன் . கட ள டம் உதவ ேகட் கவ ல் ைல. கட ள் என்
ஒ வர் இ க் க றாரா? என் ப எனக் த் ெதர யா . அவைர
வணங் க ேவண் ய அவச யம் எனக் இல் ைல” என் பார்.
அவ க் த் த மணம் ஆய ற் . அவர் மைனவ க் க்
கட ள் பக் த உண் . அத ல் அவர் க் க டவ ல் ைல.
பல ஆண் கள் மண வாழ் க் ைகக் ப் ப ற , ஒ ைற
அவர் மைனவ அவர டம் ெசான் னாள் , “நமக் ஐம் லன் கள்
இ க் க ன் றனேவ, அவற் ற ன் பயன் என் ன என் ெசால் ல
மா?” "பள் ள க் டத் த ல் ப க் ம் ச வைனக்
ேகட் ப ேபால் ேகட் க றாேய!” சர . ப த் த ஞாபகம் வ க றதா
என் பார்க்க ேறன் . கண் - பார்பப ் தற் . கா - ேகட் பதற் .
நா - ைவைய உணர்வதற் . நாச - மணத் ைத கர்வதற்
உடல் - ெதா உணர்சச் க் . எண்ண க் ைக ஐந் வந்
வ ட் டதல் லவா?
“சர . தைல எதற் ?
 த தாகக் ேகட் க றாேய! ைளைய உள் ளடக் வதற் ,
கத் க் ேமல் யாக இ ந் உட க் ள் நீர்,
இெதல் லாம் ேம ந் . வ ழாமல் த ப்பதற் !”
"அைத வ ட க் க யமான ஒ பண தைலக் உண் .
இைறவைன வணங் வ ." "ஓ! ேகாவ க் ப் ேபாய் வ ட்
வந் தாய் அல் லவா? அங் ேக உபன் யாசத் த ல்
ெசான் னார்களாக் ம் ?
"ேகாவ ல் ஒ வைரப் பார்த்ேதன் . அவ க் ஒ
ைபயன் இ க் க றானாம் . ப றவ தேல ஐம் லன் க ம்
ெசயலற் ற க் க ன் றனவாம் . கண் த றந் த க் ம் , ஆனால்
எைத ம் பார்க்கா . நா க் ச் ைவ ெதர யா . எைதக்
ெகா த் தா ம் ெமன் வ ங் ம் . க் க் வாசைன
ெதர யா . மல் ைகய ன் மண ம் ஒன் தான் ,
சாக் கைடய ன் நாற் ற ம் ஒன் தான் . கா த் தமாகக்
ேகட் கா . உட ல் உணர்சச ் க ைடயா . கீ ேழ வ ந் தா ம்
வ ெதர யா . நைடப்ப ணம் என் ெசால் வார்கேள அ
மாத ர என் ெசால் வ த் தப்பட் டார்."
"ம க ம் பர தாபமான தான் . ஐம் லன் கள் உட ல்
உ ப் க் களாக இ ந் ம் அைவ பண ெசய் யவ ல் ைல என் ப
ம க ம் ெகா ைம.
ஆனால் அதற் ம் , கட ைள வணங் வ தான்
தைலய ன் தைலயாய பண என் நீ ெசால் வதற் ம் என் ன
சம் பந் தம் ?
"ஒ த க் றள் ந ைன க் வந் த .” “என் ன றள் ?
“கட ைள வணங் காத தைல ெசயல் படாத லன் கைளப் ேபால்
என் த வள் வர் ெசால் க றார்."
"த வள் வ க் க் கட ள் நம் ப க் ைக உண் . அவர்
அப்ப த் தான் ெசால் வார்! என் றாவ எனக் க் கட ள்
நம் ப க் ைக வந் தால் , நா ம் இந் தக் க த் ைத ஏற் க்
ெகாள் ேவன் .”
“அந் த நம் ப க் ைக எனக் இ க் க ற .”
றள்
ேகாள ல் ெபாற ய ன் ணம லேவ எண் ணத் தான்
தாைள வணங்காத் தைல.

வ ளக் கம்
எட் ணங் கைள உைடய இைறவைன வணங் காத
தைல ெசயல் படாத லன் கைள ேபால் பயனற் ற .

ஒ எ ம் ப ற் தாங் க யாத தாகம் ... தண்ணீர ்

க் க ஒ நத க் ெசன் ற . அ தண்ணீர ் க் ம்
சமயத் த ல் ெவள் ளம் வந் அைத அ த் க் ெகாண்
ேபாய ற் . தண்ணீர ல் ழ் ம் த வாய ல் இ ந் த எ ம் ைப
அ காைமய ல் மரத் த ன் ேமல் உட் கார்ந்த ந் த றா ஒன்
பார்த்த . உடேன அ மரத் த ந் த ஒ இைலைய பற த்
எ ம் க் அ ேக தண்ணீர ல் ேபாட் ட . இைலய ன் ேமல்
எ ம் ெம வாக ஏற கைரைய ேசர்ந்த . ச ற ேநரத் த ற் ப்
ப ற ... ேவடன் ஒ வன் வந் ... மரத் த ன் ேமல் அமர்ந்த ந் த
றாைவப் ப க் க எண்ண .... அைத ேநாக் க ... வ ல் ல்
அம் ைபப் ெபா த் த ற பார்த்தான் . அைத கவன த் க்
ெகாண் ந் த எ ம் ேவடன ன் கா ல் க த் த . அதனால்
ஏற் பட் ட வ ய ல் ேவடன ன் ற தப்ப ய . றா ம்
அங் க ந் "சட் ” என பறந் ேதா தப்ப ய .
 ஒ வன் தன் ேவைலய ல் இடமாற் றம் காரணமாக,
இ ந் த வட் ைடக் கா ெசய் ெகாண் ேவ ஊ க் ப்
ேபாகேவண் ய ந ைல ஏற் பட் ட . அந் த ஊ க் ப்
ேபாகேவண் மானால் , வழ ய ல் உள் ள ஒ ெபர ய ஆற் ைறக்
கடந் தாகேவண் ம் . ஆ ந ைறய தண்ணீர ் ஓ க்
ெகாண் ந் த . ஆற் ைறக் கடப்பதற் , ஒ படைக
வாடைகக் ப் ேபச ஏற் பா ெசய் ெகாண்டான் . வட் ல்
இ ந் த ெபா ட் கைள எல் லாம் படக ல் ஏற் ற னான் . மைனவ ,
மற் ம் இ ழந் ைதக டன் படக ல் ஏற அமர்ந்
ெகாண்டான் .
பட ஆற் ற ல் ச ற ரம் ெசன் ற டன் , ஆடத்
ெதாடங் க ய . படக ல் அள க் அத கமான பாரத் ைத
ஏற் ற யதன் காரணமாக, பட ெமல் ல, ெமல் ல ஆற் ற ல்
அம ழத் ெதாடங் க ய . ஆற் நீர் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
படக ன் உள் ேள வரத் ெதாடங் க ய . ந ைலைமய ன் ஆபத் ைதப்
ர ந் ெகாண்ட அவன் , வ ைரந் ெசயலாற் றத்
ெதாடங் க னான் . பாரத் ைதக் ைறப்பதற் காக ஒவ் ெவா
ெபா ளாக எ த் ஆற் ற ல் வச னான் . இவ் வா கட் ல் ,
பேரா, க ைரண்டர், ம க் ச , ள ர்சாதனப் ெபட் என்
ஒவ் ெவான் றாக ஆற் ற ேல தள் ள வ ட் டான் . ஓரள பாரம்
ைறந் த டன் , பட ெமல் ல, ெமல் ல ேமேல எ ம் ப வந் த .
படக ல் நீர் ைழவ ம் ந ன் வ ட் ட . பட பா காப்பாக
ம கைரைய வந் அைடந் த .
கவைல டன் இ ந் த மைனவ ையப் பார்த் க் கணவன்
ெசான் னான் , “கவைலப்படாேத, இந் தப் ெபா ட் கள் எல் லாம் ,
நம் ைமவ ட் ப் ேபாகாத ந் தால் , நம் ைடய உய ர்
நம் ைமவ ட் ப் ேபாய க் ம் . நம் ைடய அ ைமக்
ழந் ைதகைள ம் நாம் இழந் த ப்ேபாம் . நம் ைமவ ட் ப்
ேபான இப்ெபா ட் கைள எல் லாம் நாம் த ம் பப் ெபற ம் .
ஆைகயால் நீ கவைலப்படாேத” என் ஆ தல் ற னான் .
அவன் மைனவ கண்கள ல் ஆனந் தக் கண்ணீர ் மல் க,
அப்ப ேய தன் கணவன் மீ சாய் ந் ெகாண்டாள் .
றள்
யாதன ன் யாதன ன் நீங் க யான் ேநாதல்
அதன ன் அதன ன் இலன் .
வ ளக் கம்
ஒ வன் , எந் ெதந் தப் ெபா ட் கள டம் பற்
நீங் க யவனாக இ க் க ன் றாேனா, அந் தந் தப் ெபா ட் கள னால் ,
அவ க் த் ன் பம் இல் ைல என் ப இக் றள ன் ெபா ள் .

ஒ ைற கா வழ ேய ெசன் ற ஒ மன தைன ஒ
ரத் த ய . அதன டம ந் தப்ப த் அவன் ஒ மரத் த ன்
ேமல் ஏற னான் . உச்ச ைய அைடந் தவ க் ஒ அத ர்சச
் .
அங் ேக ஒ ெபர ய மன த ரங் உட் கார்ந்த ந் த .
ந ந ங் க ய மன தன் அந் த மன த ரங் க டம் அைடக் கலம்
ேகட் டான் . அந் த மன த ரங் , கவைல படாேத நான் உன் ைன
ஏ ம் ெசய் ய மாட் ேடன் . என் ைன அண் வந் த உனக்
பா காப் த ேவன் என் ற . இர ெபா ம் வந் த ....
ேயா மரத் த ன் கீ ேழ பச ேயா இ ந் த .
மன த ம் , மன த ரங் ம் மாற மாற உறங் க
ெசய் தனர். மன தன் ங் க ய ேபா ரங் காவல் காத் த .
ரங் ங் ம் ேபா மன தன் காவல் காத் தான் .
இவர்கைள ப ர த் தாலன் ற நமக் உண க ைடக் கா என
எண்ண மன தன டம் ... வஞ் சகமாக .... “இப்ேபா மன த ரங்
ங் க ற நீ அைத ப த் கீ ேழ தள் ள வ ... எனக்
ேவண் ய பச க் இைர, உன் ைன வ ட் வ க ேறன் ”
என் ற .
 மன த மனம் ரங் ைக வ ட ேமாசமான . நாம்
தப்ப க் கலாம் என் தன் னலம் க த மன தன் ரங் ைக கீ ேழ
தள் ள வ ட் டான் . கீ ேழ வ ம் ேபா நடந் தைத ர ந் த
ெகாண்ட ரங் .
ஆனால் ேயா "எனக் மன த மாம சம் தான்
ேவண் ம் ... உனக் மன தன ன் இயல் ைப ர ய ைவக் கேவ
இவ் வா ற ேனன் .
இப்ேபா ம் உன் ைன வ ட் வ க ேறன் ... நீ ேமேல
ெசன் மன தைன கீ ேழ தள் ள வ நான் பச யாற மன த
மாம சம் உண் வ ட் ேபாய் வ க ேறன் ” என் ற .
அப்ப ேய ெசய் வதாக ெசால் வ ட் மரத் த ன் ேமேல
ஏற வந் த ரங் மன தன ன் அ க ல் வந் த .
மன தேனா பயத் தால் ந ங் க னான் .
மன த ரங் ேகா "பயப்படாேத மன தா! என் ைன நம் ப
அைடக் கலம் என் வந் த உன் ைன எப்ேபா ம் காப்ேபன் .
ய டம ந் தப்ப க் கேவ நான் உன் ைன கீ ேழ தள் வதற்
ஒப் க் ெகாண்ேடன் .
“நீ கவைல இல் லாமல் இ க் கலாம் ...'' என் ற . நண்பன்
என் வந் தவன டம் நட் பாராட் ட ேவண் ம் . நட் கற் ைப
ேபான் ற . ஒ ைற நட் ப ன் ன தத் த ல் ைற கண்ேடாேம
ஆய ன் அந் த நட் அதன் மத ப்ைப இழந் ேத ேபா ம் . நண்பன்
என் றால் இப்ப ற ேவண் ம் .
எனக் ச ல நண்பர்கள் இ க் க றார்கள் . எனக் காக
உய ைர ெகா க் க ட நா ம் அவர்க க் அப்ப ேய.
ஏன் னா, நட் உய ைர வ ட ேமலான மக ழ் ச்ச .
றள்
நட் ப ற் வற் ற க் ைக யாெதன ல் ெகாட் ப ன் ற
ஒல் ம் வாய் ஊன் ம் ந ைல.
வ ளக் கம்
 நட் ப ற் ச் ச றந் த ந ைல எ ெவன் றால் , எப்ேபா ம்
மா படாமல் , ம் ேபாெதல் லாம் நண்ப க் உதவ
ெசய் தாங் ம் ந ைலயா ம் .

ேமகலா க் ம் , சரவண க் ம் அர்சச ் னா என் ற 2 வய

மகள் இ ந் தாள் , அர்சச
் னா க் வட் ன் ற் றத் த ல் ைவத்
ேசா ஊட் னாள் அவள ன் அம் மா ற் றத் த ல் ேசா
ஊட் வைத மரத் த ல் ந ன் பார்த்த ஏராளமான காகங் கள்
வ ட் டன.
காக் காைவக் காட் க் ெகாண்ேட மக க் ேசா
ஊட் வாள் ேமகலா. ஆனால் காக் கா க் ேசா
ேபா வத ல் ைல .
அப்ேபா அ ப்ப ல் வ ச ல் சத் தம் ேகட் கேவ,
அர்சச
் னாைவ க ேழ இறக் க வ ட் , வட் ற் ள் ஓ னாள்
ேமகலா.
அர்சச ் னாவ ன் தள ர்நைடயால் அவள் நடக் ம் அழேகா
தன தான் .
அம் மா உள் ேள ேபான ம் , அர்சச் னா கண்ணால்
ச ர த் தப , தள ர்நைட நடந் தப , ேசாற் ைற அள் ள காக் காைவ
ேநாக் க நீட் னாள் . காகங் கள் அவைள ெந ங் க வர, 'காக் கா
இந் த... காக் கா இந் தா...'' என் ேசா ேபாட் டாள் .
உள் ேள ெசன் ற ேமகலா த ம் ப வர, அர்சச
் னாைவ த ட்
வ ட் , "அர ச வ க் க ற வ ைலக் இ க க் ேவற ேசா
ேபாட மாக் ம் . உன் சாப்பாட் ைட காக் கா க் தானம்
பண்ற யா?' காக் ைககைள வ ரட் னாள் .
அர்சச
் னா க் நாய் , ைன, காக் கா, எ ம்
எல் ேலா ேம நண்பர்கள் தான் . ைகய ல் என் ன பண்டம்
ைவத் த ந் தா ம் ேபாட் வ வாள் . அவ க் என் ன
ெதர ம் ...?
அதட் க் ெகாண்ேட ேசா ட் ய ேமகலா, வ ைளயாட் ச்
சாமான் கைள அர்சச
் னாவ டம் ெகா த் வ ட் , வட்
ேவைலகைளக் கவன க் க வட் ற் ள் ெசன் வ ட் டாள் .
அர்சச
் னா ற் றத் த ல் வ ைளயாட் சாமான் கைள பரப்ப
வ ைளயா க் ெகாண் ந் தாள் .
த ெரன அர்சச
் னாவ ன் ச்ச ம் , காக் காக் கள் கத் ம்
சத் த ம் ேகட் ெவள ேய ஓ வந் தாள் ேமகலா.
அங் ேக ரங் ஒன் ைற காக் ைக ட் டம் வ ரட் வ ரட்
ெகாத் த க் ெகாண் இ ந் த . "அம் மா என் டப்பா...'' என்
அ த அர்சச ் னா, அம் மாைவ கட் க் ெகாண்டாள் .
ஒ ெநா ய ல் நடந் தைத ர ந் ெகாண்டாள் ேமகலா.
தன் மகள் வ ைளயா ய பாத் த ரத் த ல் 'சாப்ப ட ஏேத ம்
இ க் ேமா? என எண்ண ரங் பாத் த ரத் ைத க் க க்
ெகாண் ஓ ய க் க ற . இைதப் பார்த்த காகங் கள் ,
ரங் க ைன வ ரட் ெகாத் க ன் றன என் பைதப் ர ந்
ெகாண்டாள் .
மகள் மற் ற ஜீ வன் க டன் நட் பாக இ ந் த , அவ க்
ஒ இைட ேநர்ந்தேபா உதவ யாக அைமந் தைத எண்ண
ஆச்ச ர யப்பட் டாள் ேமகலா..
அன் தல் மக க் ேசா ட் ட வ ம் ேமகலா
த ல் காகங் கைள 'க் கா...க் கா...' எனக் ப்ப ட் சாதம்
ைவத் த ப ன் னேர மக க் உண ட் னாள் !
நாய் மட் மல் ல நாம் பாசம் காட் ம் எல் லா
உய ர னங் க ம் நன் ற ள் ளைவேய.
றள்
"ப த் ண் பல் ய ர் ஓம் தல் ேலார்
ெதா த் தவற் ள் எல்லாந் தைல.”
வ ளக் கம்
க ைடத் தைதப் ப ந் ெகா த் த் தா ம் உண் பல
உய ர்கைள ம் காப்பாற் தல் , அற லார் ெதா த் த அறங் கள்
எல் லாவற் ற ம் தைலயான அறமா ம் .

"கார் ஓட் டக் கற் க் ெகாள் ள ேவண் ம் . எந் த ைரவ ங்

ஸ் ல் ேசரலாம் ?” என் ேகட் டான் ன ல் . "நம்
ேபட் ைடய ல் இரண் பள் ள கள் இ க் க ன் றன. ஒன் அக் ன
ைரவ ங் ஸ் ல் . அத ல் கட் டணம் அத கம் . பய ற் ச ேநர ம்
அத கம் . ெபண்ட் எ த் வ வார்கள் . சர யாக ஓட் ட வ ம்
வைர ைலசன் ஸ் ெடஸ் க் அ ப்ப மாட் டார்கள் . இன் ெனா
பள் ள ய ன் ெபயர் ஃபாஸ்ட் ராக் ைரவ ங் ஸ் ல் . இவர்கள்
ெபய க் ஏற் ப அத ேவகமாகச் ெசால் க் ெகா த்
வ வார்கள் . ைலசன் ஸ் ேகரண் . நன் றாக ஓட் னா ம் ,
ஒட் டாவ ட் டா ம் ைலசன் ஸ் க ைடத் வ ம் . கட் டண ம்
ைற ” என் றான் ராகவ் .
“நான் ஃபாஸ்ட் ராக் ைரவ ங் ஸ் ேலேய ேசர்ந்
ெகாள் க ேறன் . ைலசன் ஸ் வாங் க வ ட் டால் ேபா ம் . அப் றம்
நாேன ஓட் ப் பழக க் ெகாள் ேவன் ” என் றான் ன ல் .
“ேயாசைன ெசய் ெசய் . த ேலேய நன் றாகக்
கற் க் ெகாள் வ நல் ல அல் லவா?”
“இல் ைல. எனக் அதற் ெகல் லாம் ேநரம் இல் ைல.”
ஃபாஸ்ட் ராக் க ல் ேசர்ந் வ ைரவ ேலேய ைலசன் ஸ்
வாங் க வ ட் டான் ன ல் .
ைலசன் ஸ் ைகக் வந் த அ த் த நாேள அவன் அப்பா
சமீ பத் த ல் தான் வாங் க ய ந் த காைர எ த் க் ெகாண்
க ளம் ப னான் . வட் க் அ க ல் ேபாக் வரத் அத கம்
இல் லாத சாைலகள ல் ஓட் ப் பார்த்தான் . ஓரள சமாள த்
ஓட் ட ந் த .
இரண்டாவ நாள் காைர எ த் க் ெகாண்
ேபாக் வரத் ம ந் த சாைலக க் ப் ேபானான் . அைர மண
ேநர ஓட் டத் த ல் த மாற் றம் தான் அத கம் ஏற் பட் ட .
வட் க் த் த ம் ப வ டலாம் என் ந ைனத் தேபா கார்
சாைலக் ந ேவ இ ந் த த ப் ச் வர ல் ேமாத ய .
கா க் ச் ேசதம் . அவ க் ம் அ . ேபா ல் ேகஸ் ேவ
பத ெசய் வ ட் டார்கள் .
ம த் வமைனய ல் தன் ைன வந் பார்த்த ராகவ டம்
ன ல் ெசான் னான் . “அவசரப்பட் வ ட் ேடன் .
கார் ர ப்ேபர், ம த் வ மைனச் ெசல , வழக் ச் ெசல
என் அப்பா க் ந ைறயச் ெசல ைவத் வ ட் ேடன் .
'பத் தாய ரம் பாய் அபராதம் கட் னால் தான் வழக் ம்
ேபால் இ க் க ற .”
"இப்ேபா வ ந் த என் ன பயன் ? எந் த ஒ பய ற் ச
ெப வதாக இ ந் தா ம் த றைம, நாணயம் இரண் ம்
உள் ளவர்கள டம் தான் பய ற் ச ெபற ேவண் ம் ” என் றான் ராகவ் .
"எத் தைன மாதம் ஆனா ம் சர , அக் ன ைரவ ங்
ஸ் ல் ம ப ம் பய ற் ச ெபற் , அவர்கள் என் கார்
ஓட் ம் த றைமைய அங் கீ கர த் த ப ற தான் மீ ண் ம் கார்
ஓட் ேவன் ” என் றான் ன ல் .
றள்
அறவாழ அந் தணன் தாள் ேசர்ந்தார்க் கல் லால்
ப றவாழ நீந் தல் அர .
வ ளக் கம்
அறக் கடலாக வ ளங் ம் இைறவன ன் த வ கைளச்
சரணைடந் தவர்களால் மட் ேம ப றவ என் ற
இப்ெப ங் கடைல நீந் த ம் .
 அ ஒ பழைமயான ேகாவ ல் . அங் ேக ட் டம் அத கம்
இ ப்பத ல் ைல. ஒ வயதான அர்சச
் கர் அங் ேக ைஜ ெசய்
வந் தார்.
ஒ நாள் , நான் ேகாவ க் ப் ேபானேபா அர்சச
் கைரத்
தவ ர ேவ யா ேம இல் ைல. அவர டம் ஒன் ேகட் க
ேவண் ம் என் ேதான் ற ய .
ேகாவ க் வ பவர்கள் கட ள டம் பலவ தமாக
ேவண் க் ெகாள் வார்கள் . ெபண் க் க் கல் யாணம் ஆக
ேவண் ம் என் பத ந் , ெதாந் தர ெகா க் ம் ெதாழ ல்
ட் டாள சீ க்க ரேம மண்ைடையப் ேபாட ேவண் ம் என் ப
வைர பலவ த ேவண் தல் கள் !
இந் தக் ேகாவ ல் அர்சச
் கர் என் ன ேவண் க் ெகாள் வார்?
பக் கத் த ல் ேவ யா ம் இல் லாததால் ைதர யத் ைத
வரவைழத் க் ெகாண் அவர டேம ேகட் வ ட் ேடன் "சாம ,
கட ள டம் நீங் கள் என் ன ேவண் க் ெகாள் வர்கள் ?” அவர்
என் ைனக் ெகாஞ் சம் ஆச்சர யமாகப் பார்த்தார். ப ற என் ன டம்
ெசால் லலாம் என் ேதான் ற யதாேலா என் னேவா, "எனக்
நீண்ட ஆ ைளக் ெகா என் ேவண் க் ெகாள் ேவன் ”
என் றார்.
"நீங் கள் ெசால் வ வ ச த் த ரமாக இ க் க றேத.
உங் கைளப் ேபான் ஆன் மீ கத் த ல் ஆழ் ந் தவர்கள் இைறவன்
அ ேசர ேவண் ம் அதாவ , ெசார்க்கத் க் ப் ேபாக
ேவண் ம் என் தாேன ேவண் க் ெகாள் வார்கள் ? என் என்
ச ற் றற வ ல் உத த் த த் த சா த் தனமான ேகள் வ ையக்
ேகட் ேடன் !
“நான் தான் இைறவன் அ ேசர்ந் வ ட் ேடேன” என் றார்
அர்சச
் கர். "என் ன ெசால் க றீ ரக
் ள் ?” என் ேறன் சற் ேற பயத் டன் .
“இைறவன ேசர்ந் வ ட் ேடேன" என் அவர் ெசான் ன என்
 ன் ேன ந ன் ற அவர் உ வத் ைதப் பற் ற ச் ச ல கற் பைனகைள
உ வாக் க , ஒ கணம் என் ைன மயக் கத் த ல் ஆழ் த் த , மனத ல்
ெம தாக ஒ அச்சத் ைத எ ப்ப ய . “இைறவன் அ ேசர்வ
என் றால் என் ன? இைறவன ன் த வ கைள நம் மனத் த ல்
இ த் த க் ெகாள் வ என் ெபா ள் . ஐம் ப வ டங் க க்
ேமலாக இந் தக் ேகாவ ல் நான் ைச ெசய் வ க ேறன் .
பல மண ேநரம் கட ள ன் சன் ன த ய ேலேய இ ந் தத ல்
அவர த வம் என் மனத ல் ஆழப் பத ந் வ ட் ட . அவர்
த வ ய ல் நான் ெசய் த ேகா க் ம் ேமற் பட் ட அர்சச ் ைனகள்
அவர த வ கைள என் மனத ல் ஆழப்பத ய ைவத்
வ ட் டன. நான் ேகாவ ல் இல் லாத ேநரங் கள ம் என்
மனக் கண்ண ல் இைறவன ன் த ம் , த வ க ம் தான்
ந ழலா க் ெகாண் க் க ன் றன. இைத வ ட ேமலான இைற
அ பவம் ேவ என் ன ேவண் ம் ? இந் த அ பவத் ைத
இன் ம் பல காலம் நான் அ பவ க் க ேவண் ம் என்
வ ம் வத ல் என் ன ஆச்சர யம் இ க் க ம் ?
என் ைன அற யாமல் அவர் த வ கள ல் வ ந்
வணங் க ேனன் .
றள்
மலர்ம ைச ஏக னான் மாண ேசர்ந்தார்
ந லம ைச நீ வாழ் வார்.
வ ளக் கம்
மலராக ய நம் மனத ல் வந் அமர்ந்த க் ம்
இைறவன ன் த வ கைளச் சரணைடந் தவர்கள் , இவ் லக ல்
நீண்ட காலம் மக ழ் ச்ச யாக வாழ் வார்கள் .

மன் னன் ராஜவர்மன் நீத தவறாத ேநர்ைமயாளன் .

நீத ைய ம் , ேநர்ைமைய ம் தன் உய க் ம் ேமலாக
மத ப்பவன் . ஒ நாள் ணேசகரன் என் ம் அய ர்க்காரன்
மன் னன் ராஜவர்மன டம் , "அரேச, நான் என் மைனவ டன்
உங் கள் தைலநகர ல் வந் ெகாண் ந் ேதன் . தைலநகரத் ைத
அைடவதற் ன் காட் ல் நண்பகல் ேநரம் நா ம் , என்
மைனவ ம் ஒ மரத் த ய ல் உறங் க க் ெகாண் ந் ேதாம் .
அப்ேபா அவள் மீ எங் க ந் ேதா வந் த அம் ைதத்
உய ர ழந் வ ட் டாள் . எங் க க் எத ர ல் சற் ரத் த ல்
ேவடன் அமர்ந்த ந் தான் . அவன் தான் என் மைனவ ையக்
ெகான் றவன் . அவைன நீங் கள் தண் க் க ேவண் ம் ” என் றான் .
ஆனால் அந் த ேவடேனா, "அரேச, நான் ற் றமற் றவன் .
எந் த காரண ம் இன் ற நான் ஏன் அந் தப் ெபண்ைணக்
ெகால் ல ேவண் ம் ? நான் அம் எய் தவ ல் ைல” என
கதற னான் . ெகால் லப்பட் ட ெபண்ண ன் உடைல ம் , அவள்
மீ ைதத் த ந் த அம் ைப ம் பார்த்த ராஜவர்ம க் ஓர்
எண்ணம் ேதான் ற ய .
"ேவடேன, நீ ேவ வ லங் க் ற ைவத்
தவ தலாக இந் தப் ெபண் மீ பட் க் கலாம் அல் லவா?
எனக் ேகட் டான் . ஆனால் , அப்ேபா தா ம் அயர்ந் உறங் க க்
ெகாண் ந் ததாக ேவடன் சாத த் தான் . ேவடன ன்
வார்த்ைதகைள நம் பாத மன் னன் , அவைன நா கடத் த
உத் தரவ ட் டான் .
இந் த சம் பவம் நடந் இ நாட் க க் ப் ப ன் , ெவள ர்
ெசன் ற ந் த தலைமச்சர் ராஜவர்மைனச் சந் த த் தார்.
அப்ேபா நடந் த சம் பவத் ைதப் பற் ற அவர டம் வ வாத த் தான் .
அந் தப் ெபண்ண ன் மீ ைதத் த அம் ப ைனப் பார்த்த
தலைமச்சர், “அரேச, இந் த அம் ப ைன கவன த் தீர்களா...
ப்ப த் த க் க ற . ேவடர்கள் ப்ப த் த அம் ைபப்
பயன் ப த் த மாட் டார்கள் . அந் தப் ெபண் உறங் க ய மரத் த ன்
மீ எப்ேபாேதா இந் த அம் ச க் க ய க் க ற . அன் அந் த
அம் தற் ெசயலாக அந் தப் ெபண் மீ வ ந் த க் கலாம் .
ேவடன் ற் றமற் றவன் என் ேற ேதான் க ற " என் றார்.
"இைதக் ேகட் ப் பதற ய மன் னன் , தவறான தீ ர்பை
் ப
வழங் க யதால் , ற் ற உணர்வ ல் த் இறந் தான் .
றள்
மய ர்நீப்ப ன் வாழாக் கவர மான் அன் னார்
உய ர்நீப்பர் மானம் வர ன் .
வ ளக் கம்
தன் உட ந் ஒ ேராமம் உத ர்ந்தா ம் உய ர்
றக் ம் கவர மாைனப் ேபால, தன் ெபய க் இ க்
ேநர்ந்தால் சான் ேறார்கள் தன் ய ைரேய மாய் த் க்
ெகாள் வார்கள் .

ச த் ர் மாவட் டத் த ல் உள் ள சந் த ரக ர என் ம் ஊர்,

வரலாற் ப் கழ் ெபற் ற நகரம் . அந் நகரத் ைதத் தைலநகராகக்
ெகாண் , கர்நாடக நாட் ைட ஆட் ச ர ந் த மன் னர்கட் ச்,
" ந் த ரக ர மன் னர்கள் " என் ெபயர். அம் மன் னர்கள
ஆட் ச ைய, அவர்க ைடய அழ ந் த ெகாட் ைடக ம் , அகழ ம்
ந ைன ப த் க ன் றன.
அவற் ைறச் சார்ந் ள் ள மைலக் , "சந் த ரக ர " என்
ெபயர். அந் த மைலச்சர வ ல் அைமந் த தைலநக ம் , சந் த ரக ர
என் ம் ெபயைரேய ெபற் ற ந் த .
அந் நகரத் த ல் , நாகம் மாள் என் ம் ெபண்மண வாழ் ந்
வந் தாள் . அப்ெபண்மண ஓர் அந் தணன ன் மைனவ .
நாகம் மாள ன் நல் வ ைனப் பயனால் , அவ க் த ல் ஓர்
ஆண் ழந் ைத ப றந் த . ெபற் ேறார் அக் ழந் ைதக் ,
"த ம் மர " என் ம் ெபயர் ட் , அ ைமம வளர்த்
வந் தனர். நாகம் மாள் , அதன் ப ன் னர் ப றந் த ஓர் ஆண்
ழந் ைதக் “ேகாவ ந் தரா ” என் ம் ெபயைர ம் , ெபண்
ழந் ைதக் “க ஷ் ணம் மாள் ” என் ம் ெபயைர ம் ட்
மக ழ் ந் தாள் .
த ம் மர , ேகாவ ந் தரா , க ஷ் ணம் மாள் ஆக ய வ ம்
ச வர்களாக இ ந் தேபாேத, அவர்க ைடய ெபற் ேறார்
இறந் வ ட் டனர். தாய் ப் பறைவைய இழந் த, சற
ைளக் காத ஞ் கள் ேபாலப் ப ள் ைளகள் வ ம்
அல் ல ற் றனர்.
அவர்க க் உண்ண உணவ ல் ைல, உ த் த உைட
இல் ைல. அவர்கள் ம க ம் வ ைமய ல் வா னர். உடன்
ப றந் தாைரப் பா காக் ம் ெபா ப் த ம் மர க்
உர யதாய ற் . த ம் மர ச வன் . அவன் என் ன ெசய் வான் ?
பாவம் !
த ம் மர வ ேதா ம் ெசன் ப ச்ைச வாங் க வந் ,
தம் டன் ப றந் தவர்க க் க் ெகா த் , தா ம் உண்
ஒ வா காலத் ைதக் கழ த் வந் தார்.
த ம் மர ப ச்ைச வாங் கச் ெசல் ம் ேபா , அவர
உள் ளம் உ ம் ; உடல் ந ங் ம் ; ெமன் ைமயான கத் த ல்
ன் பம் ேதான் ம் ; கண்கள ல் நீர் ந ைறந் வழ ம் ; ப ச்ைச
இடாதவர ன் க ஞ் ெசால் ம் , க ம் , அவர ன் பத் ைத
ேம ம் , ேம ம் வளர்த்த வண்ணம் இ ந் தன.
அந் ந ைலய ல் , த ம் மரச ன் ப ஞ் உள் ளத் த ல் ஓர்
எண்ணம் ேதான் ற , அவைர ம க ம் வ ந் த க் ெகாண் ந் த .
"எப்ப யாவ நாம் ப த் வ ட் டால் , இந் த இழ ெதாழ ைல
வ ட் வ டலாம் !" என் . ந ைனத் தார்.
அந் த வ த் தத் த ன ைடேய த ம் மர , "ப த் ேதயாக
ேவண் ம் " என் ம் ைவக் ெகாண்டார். உடேன அந் த
ஊர ல் இ ந் த ஆச ர யைர அைடந் , வணங் க ந ன் , "ஐயா!
ப க் க ேவண் ம் என் ம் வ ப்பம் உண்டாக ற . நான்
எ ப்பேதா ப ச்ைச, உ ப்பேதா கந் தல் ஆைட. நீங் கள்
அ ள் ர்ந் அ ேய க் க் கல் வ ச் ெசல் வத் ைதக்
ெகா ங் கள் . “உங் கள் ப ள் ைளகள ல் அ ேய ம் ஒ வன் !"
என் ற னார். அைதக் ேகட் ட ஆச ர யர், தம் ைகய ல் இ ந் த
ப ரம் ைபக் கீ ேழ ைவத் தார்; ச வனாக ய த ம் மரைச
ேநாக் க னார். ச வேன! உன் ற க் ேகாள் ம க ம் உயர்ந்த .
அ எல் ேலா ைடய உள் ளத் த ம் உண்டாக ற,
அ க் க ல் லாத ஆைச. இங் க் க ைடக் ம் பைனேயாைலகேள
உனக் ப் ெப வாழ் வள க் ம் ெபான் ேன கள் .
இப்பைனேயாைலய ல் எ த த க ேறன் . நீ ப த் க் ெகாள் !"
என் ற னார்.
த ம் மரச ன் உள் ளம் ள ர்ந்த ; கம் மலர்ந்த !
அன் ேற த ம் மர ப க் கத் ெதாடங் க னார். "இன் ன
ேநரத் த ல் இன் ன ேவைல ெசய் ய ேவண் ம் " என் ஒ
த ட் டம் வ த் க் ெகாண்டார்; ைறப்ப கடைம ர ந் தார்.
த ம் மர ெத ங் க ல் ஓரள அற ெபற் ற ப ன் ,
வடெமாழ ைய ம் பய ன் றார். அவர் இ ெமாழ கள ம் உள் ள
இலக் க ய, இலக் கணங் கைள நன் பய ன் றார். அதன் ப ன் னர்,
ம த ேயார் இயற் ற ய ெபா ள் ல் கைள ம் , வ யாசர்
த ேயார் இயற் ற ய நீத ல் கைள ம் , நீத சாஸ்த ர
ல் கைள ம் கற் ப் ெப ம் லைம ெபற் றார். த ம் மர
இர பகலாக இ ப வய வைர கற் றார். கல் வ ம் ,
ஒ க் க ம் அவ க் இ கண்களாக இ ந் தன. தமக்
உண்டா ம் ஐயங் கைளப் ேபாக் க க் ெகாள் ள ம் ,
ற் ெபா ைள அற ந் ெகாள் ள ம் பலர் அவர ைசக் ச்
ெசன் றனர்.
உண ேத வடாகச் ெசன் ற த ம் மரைச, ெபா ள் ேத
வந் ேசர்ந்த . அவர ஓைலக் ைச உயர்ந்த மாள ைக
ஆய ற் . ப ன் னாள ல் நாட் ன் தல் மந் த ர யாக உயர்ந்
ேப ம் க ம் ெபற் றார்.
றள்
ெதாட் டைனத் ஊ ம் மணல் ேகண மாந் தர்க் க்
கற் றைனத் ஊ ம் அற .
வ ளக் கம்
மணல் ெவள ய ல் ேதாண்டத் ேதாண்ட, க ணற் ற ல் நீர்
ரக் ம் . அ ேபால ப க் கப் ப க் க அற ெப ம் .

இராமக ஷ் ணர் ச வனாக இ ந் தேபா மார்

ஒன் ப வயத ல் , அவர ப றந் த லவழக் கப்ப , அவ க் ப்
ப ரம் ேமாபேதசம் , அதாவ ல் ேபாட் ஆன் மீ க உபேதசம்
ெசய் ம் உபநயனச் சடங் நடந் த . அத ல் , ல் ேபாட் ட
ச வன் , மற் றவர்கள டம் ப ச்ைச எ க் கேவண் ம் என் ஒ
கட் டம் உண் . ப ச்ைச ஏற் ம் கட் டம் வந் த ம் ,
இராமக ஷ் ண க் த் தான் ெகா த் த வாக் ஒன்
ந ைனவ ற் வந் த . தன அன் ைனக் ப் பலவைகய ம்
உதவ ெசய் அன் ைனய ன் அன் ப ற் ப் பாத் த ரமாக நடந்
வந் தாள் தான் என் ம் ஒ க மான ன் மைனவ . அவள்
தன் ேமல் அன் காட் யதன் வ ைளவாக, “உபநயனத் தன் ,
என் ன டம் ப ச்ைச ஏற் பாயா?” என் ேகட் டதற் , “ஏற் ேபன் ”
என் வாக் கள த் தார் இராமக ஷ் ணர்.
அந் த வாக் இப்ேபா ந ைனவ ற் வந் த .
அண்ணாவ டம் அைதக் ற , அவள டம ந் தான் த ல்
ப ச்ைச ஏற் கப் ேபாவதாகக் ற னார். உடேன அண்ணா,
ெவ ண்டார், "தாழ் ந் த லப் ெபண்ண டம் ப ச்ைச ஏற் ப
மரபல் ல” என் ற "அவள டம் ப ச்ைச ஏற் கக் டா ”
என் றார்.
 ஆனால் இராமக ஷ் ணர், "அவ க் நான் வாக் க்
ெகா த் த க் க ேறன் . ெகா த் த வாக் ைக ந ைறேவற் றவ ல் ைல
என் றால் நான் உண்ைம ெநற ய ன ன் தவற யவன் ஆேவன் .
உண்ைம ெநற ைய நான் கைடப் ப க் கவ ல் ைல என் றால்
இந் தப் ல் அண வதால் பயன் ஏ ம் இல் ைல” என்
ற ப் ப வாதமாக தான ய டம ந் ப ச்ைச ஏற் த் தன
வாக் க ைனக் காப்பாற் ற னார்,
றள்
எல் லா வ ளக் ம் வ ளக் கல் ல சான் ேறார்க் ப்
ெபாய் யா வ ளக் ேக வ ளக் .
வ ளக் கம்
ற இ ைள நீக் க ன் ற ர யன் , சந் த ரன் , தீ பம்
ேபான் ற வ ளக் கள் எல் லாம் வ ளக் கள் அல் ல. அகத் ேத
ஏற் றப்ப க ன் ற "உண்ைம” என் ம் வ ளக் ேக
சான் ேறார்க க் அழ த வதா ம் . லன் கைளக்
கட் ப்ப த் த ம் ?
"கட ள் நமக் ஐந் லன் கைளக் ெகா த் த ப்பேத
அந் தப் லன் கள ன் லம் நாம் இன் பம் அ பவ க் க
ேவண் ம் என் பதற் காகத் தாேன? ப ன் ஏன் லன் கைள அடக் க
ேவண் ம் என் எல் ேலா ம் ெசால் க றார்கள் ?"
நான் மத த் ப் ேபாற் ம் ஆன் மீ கப் ெபர யவர டம் நான்
ேகட் ட ேகள் வ இ .
“சர்க்கைர ேநாய் , ரத் த அ த் தம் , ெகா ப் , உடல்
ப மன் ேபான் ற ப ரச்ைனக க் ம த் வர்கள் ம்
ஆேலாசைன என் ன?"
“ ற ப்ப ட் ட உண வைககைள உண்ணக் டா
என் பார்கள் . பலவ த உண க் கட் ப்பாட் க் கைள
வ த ப்பார்கள் .”
 “ேநாய் வந் தால் உண க் கட் ப்பாட் கைள ஏற் க்
ெகாள் க ேறாம் . த ேலேய கட் ப்பாட் ேடா இ ந் தால் ,
ேநாய் வ வதற் கான வாய் ப்ேப ைறவாகத் தாேன இ க் ம் ?
எய ட் ஸ் ேபான் ற ேநாய் கள் ஏன் வ க ன் றன? லன் கைளக்
கட் ப்ப த் தாததால் தாேன?" “ஆனால் லன் கைளக்
கட் ப்ப த் வ க னமான ெசயலாய ற் ேற?”
"அதற் த் தான் இைறவன ன் ைணைய நாட
ேவண் ம் ?” “கட ளால் நம் லன் கைளக் கட் ப் ப த் த
மா?”
" லன் கைளக் ெகா த் தவனால் அவற் ைறக்
கட் ப்ப த் த யாதா? ஆனால் நாம் வ ம் ப னால் தான்
கட ள் நமக் உத வார்.”
"கட ள் பக் த உள் ளவர்கள் பலேபர் சாப்பாட் ல் வ ப்பம்
உள் ளவர்களாக ம் , ேகள க் ைககள ல் ஈ ப பவர் களாக ம் ,
இ க் க றார்கேள!”
"அவர்கள் பக் த உண்ைமயான பக் த இல் ைல.
ெபா வாகேவ நம் மனத் ைத ஒ த ைசய ல் ெச த் த னால் ,
அ மற் ற த ைசகள ல் ேபாகா . நீ ைசக் க ள் ஓட் ம் ேபா
சாைலைய ேநராகப் பார்த் ஓட் னால் ைசக் க ள் ேநராகப்
ேபா ம் . பக் கவாட் ல் பார்த் க் ெகாண்ேட ஓட் னால் சாய் ந் த
பாைதய ல் தான் ேபா ம் . ஒ க் கம் என் றால் சாயாமல் ,
வைளயாமல் , வ லகாமல் ேநர்ப் பாைதய ல் ேபாவ என்
ெபா ள் . "யாராவ ஒ வர். அவர ெபா ைள நம் ம டம்
ெகா த் ப் பா காக் கச் ெசான் னால் அைத நாம் தவறாகப்
பயன் ப த் ேவாமா? எச்சர க் ைக டன் பா காப்ேபாம்
அல் லவா? இந் த உடல் இைறவன ன் ெசாத் . அைதப்
பா காக் ம் ெபா ப் நம் ைடய என் உணர்ந்தால்
லன் கைளக் கட் ப்ப த் வ ைக ம் . இந் த உணர்
வ வதற் இைறவன டம் பக் த ேவண் ம் . இைறவன டம்
பக் த ெச த் த ஒ க் கமாக வாழ் ந் தால் லன் கைள நாம்
கட் ப்ப த் தலாம் . ேநாய் ெநா இல் லாமல் நீண்ட நாள்
ஆேராக் க யமாக வாழலாம் . அந் தப் ெபர யவர். அப்ப த் தான்
வாழ் ந் ெகாண் க் க றார் என் ேதான் ற ய .
றள்
ெபாற வாய ல் ஐந் தவ த் தான் ெபாய் தீ ர் ஒ க் க
ெநற ந ன் றார் நீ வாழ் வார்.
வ ளக் கம்
ஐம் லன் கைளக் கட் ப்ப த் ம் ஆற் றல் பைடத் த
இைறவைன வணங் க , ெபாய் கலவாத ஒ க் கத் டன்
வாழ் பவர்கள் நீண்ட காலம் நலமாக வாழ் வார்கள் .

ஒ ஊர ல் ேகா தன் தாய் தந் ைத டன்

வச த் வந் தான் . அப்ேபா அவன் வட் ன் ன் ன்
நபர்கள் வந் "உள் ேள வரலாமா” என் ேகட் டனர்.
ேகா வ ன் தந் ைத "வா ங் கள் ” என் றார்.
ஐயா! "நாங் கள் வ ம் ஒன் றாக வர யா !.
யாராவ ஒ வர் தான் வர ம் .
என் ெபயர் பணம் ... இவர் ெபயர் ெவற் ற ... இவர் ெபயர்
அன் .. எங் கள் வர ல் ஒ வர் தான் ஒ வட் ற் ள்
ெசல் ல ம் . எங் கள் வர ல் உங் க க் யார் ேவண் ேமா
அவைர அைழத் க் ெகாள் ங் கள் ” என் றார் பணம்
எனப்ப பவர்.
ேகா வ ன் தந் ைத "ெவற் ற ைய அைழக் கலாம் . நாம்
எந் த ேவைலையச் ெசய் தா ம் அத ல் ெவற் ற யைடயலாம் ”
என் றார்.
 ஆனால் ேகா ேவா... "அப்பா! பணத் ைதேய உள் ேள
அைழக் கலாம் நம் ம டம் பணம் ேசர்ந் வ ட் டால் ...
எல் லாவற் ைற ம் ெவற் ற உட் பட அைனத் ைத ம் வாங் கலாம் ”
என் றான் .
ஆனால் ேகா வ ன் தாேயா "ேவண்டாம் அன் ைபேய
அைழக் கலாம் . அன் தான் க் க யம் " என் றாள் . ப ன் வ ம் ,
“அன் உள் ேள வரட் ம் " என் றனர். அன் உள் ேள வர, அவைரத்
ெதாடர்ந் ெவற் ற ம் , பண ம் ட உள் ேள ைழந் தனர்.
உடேன ேகா வ ன் அம் மா "அன் ைப மட் ம் தாேன உள் ேள
அைழத் ேதாம் " என் றார்.
அன் ெசான் னார், “நீங் கள் பணத் ைதேயா,
ெவற் ற ையேயா அைழத் த ந் தால் , மற் ற இ வ ம் ெவள ேய
ந ன் ற ப்ேபாம் . ஆனால் அன் பான என் ைன வரச்
ெசான் னதால் . நான் இ க் ம் இடத் த ல் தான் பண ம் ,
ெவற் ற ம் இ க் ம் . ஆகேவ அவர்க ம் உள் ேள வந்
வ ட் டனர்” என் றார்.
றள்
அன் ப ன் வழ ய ய ர்ந ைல அஃத லார்க்
என் ேதால் ேபார்த்த உடம் .
வ ளக் கம்
அன் ெநஞ் சத் த ன் வழ ய ல் இயங் வேத உய ள் ள
உடலா ம் . இல் ைலேயல் , அ எ ம் த் ேதால் ேபார்த்த ய
ெவ ம் உடலா ம் . ங் கச் ெசான் னால் அன் மனம்
ெகாண்டவர்கேள மன தர்கள் ஆவர்.

"நம் அ வலகத் த ல் இ க் கள் இ க் க ன் றனேவ,

அவற் ற ல் நீங் கள் எந் தக் ?” என் றார் ர்த்த . இ வ ம்
ஒேர அ வலகத் ைதச் ேசர்ந்தவர்கள் என் றா ம் ,
இப்ேபா தான் அவைர த ல் சந் த க் க ேறன் .
“நான் எந் தக் வ ம் இல் ைல . நீங் கள் ? என் ேறன் .
"நான் ேதவராஜ் தான் . அவ க் த் தான் ேம டத் த ல்
ெசல் வாக் அத கம் . ெவங் கடக ஷ் ணன் அவ் வள
வ வாக இல் ைல. நீங் க ம் ேதவராஜ் வ ல் ேசர்ந்
வ ங் கள் . அ தான் உங் க க் நல் ல " என் றார்.
"அப்ள ேகஷன் ஃபாரம் ஏதாவ இ க் க றதா? என் ேறன்
அப்பாவ த் தனமாக.
அவர் என் ைன ைறத் வ ட் ப் ேபாய் வ ட் டார்.
நான் இரண் வ ம் இல் ைல என் றா ம் ,
ன் றாவ வ ல் இ க் க ேறன் . பரந் தாமன் !
உண்ைமய ல் பரந் தாமன் என் எ ம் இல் ைல!
எங் கள் அ வலகத் த ல் ேமல் ந ைலய ல் இரண் அத கார கள்
இ க் க றார்கள் . ேதவராஜ் , ெவங் கடக ஷ் ணன் . இவர்கள்
இ வ க் ம் அத காரப் ேபாட் . யார் உயர்ந்தவர் என்
காட் க் ெகாள் வதற் காக எப்ேபா ேம ஏதாவ ேபாட் ச்
ெசயல் கள ல் ஈ பட் ப்பார்கள் . ச ல சமயம் ேதவராஜ் ைக
ஓங் க இ க் ம் , ேவ ச ல சமயம் ெவங் கடக ஷ் ணன ன்
அத காரம் ெகா கட் ப் பறக் ம் . அேநகமாக அ வலகம்
வ ேம இரண்டாகப் ப ர ந் த க் க, என் ேபால் ஒ ச லர்
மட் ம் இந் தக் அரச ய ல் பங் ேகற் காமல் ஒ ங் க
இ ப்ேபாம் .
ேதவராஜ ன் ைக ஓங் க இ ந் தேபா அவர்
ெவங் கடக ஷ் ணன ன் ைவச் ேசர்ந்தவர்க க் த்
ெதால் ைல ெகா ப்பார். ெதால் ைல என் ப ச ெதாந் தர
தல் பதவ உயர் வாய் ப் ம க் கப்ப தல் ேபான் ற தீ ங் கள்
வைர பலவைகயாக இ க் ம் .
 ஒ கட் டத் த ல் ேதவராஜ் தான் ெவற் ற ெப வார் என்
ேதான் ற யதால் ெவங் கடக ஷ் ணன் வ ந் த ச லர்
ேதவராஜ் க் மாற னர்.
த ெரன் ஒ நாள் ந ைலைம மாற வ ட் ட . ேதவராஜ்
ெசய் த ஒ தவறால் ேம டத் த ல் அவர் மீ அத ப்த
ஏற் பட் ெவங் கடக ஷ் ணன் ைக ஓங் க வ ட் ட . இப்ேபா
ெவ.க ., தன் பழ வாங் கைலத் ெதாடங் க வ ட் டார்.
இந் தப் பழ வாங் க ல் பாத க் கப் பட் டவர்கள ல்
ர்த்த ம் ஒ வர். அவ க் வரவ ந் த பதவ உயர்
பற ேபான டன் அவர் மீ பல கார்கள் எ ப்பப்பட்
வ ளக் கம் ேகட் கப்பட் ட .
அவர் என் ன டம் லம் ப னார். "தப் க் கணக் ப் ேபாட்
வ ட் ேடன் ஐயா! இந் த ேதவராைஜ நம் ப ேமாசம் ேபாய்
வ ட் ேடன் : ேபசாமல் ெவங் கடக ஷ் ணன டம் சரணைடந்
வ டலாம் என் பார்க்க ேறன் ” என் றார்.
"ம ப ம் ேதவராஜ் ைக ஓங் க னால் என் ன
ெசய் வர்கள் ? என் ேறன் .
அவரால் பத ல் ெசால் ல யவ ல் ைல . “ஆமாம் .
நீங் கள் இரண் வ ம் இல் ைலேய, உங் க க் எ ம்
பாத ப் இல் ைலயா?' என் றார்.
"இல் ைல. பதவ உயர் ப் பட் ய ல் என் ெபய ம்
இ ப்பதாகச் ெசால் க றார்கள் ” என் ேறன் . "அ எப்ப ?” என் றார்
ர்த்த வ யப் டன் . "நான் தான் பரந் தாமன் வ ல்
இ க் க ேறேன!” என் ேறன் . “பரந் தாமன் எம் . . ஆய ற் ேற?.
அவ க் ஏ ? அ ம் அவர் எங் ேகா ரத் த ல்
தைலைம அ வலகத் த ல் இ க் க றார்.”
"ஆனால் அவ க் இங் ேக நடப்பெதல் லாம் ெதர ம் .
இந் த இ க் கள ன் சண்ைடைய அவர் ேவ க் ைக
பார்த் க் ெகாண் க் க றார். என் ைனப்ேபால் எந் தக்
 வ ம் ேசராதவர்க க் ஏதாவ பாத ப் ஏற் பட் டால்
அவர் பார்த் க் ெகாண் ம் மா இ க் க மாட் டார். இ
ெதர ந் தான் ெவங் கடக ஷ் ணன் என் பதவ உயர்ைவத்
த க் க யலவ ல் ைல .”
"தவ ெசய் வ ட் ேடன் . இவர்க க் வ வாசமாக
இல் லாமல் , கம் ெபன க் வ வாசமாக இ ந் த ந் தால்
வ ப் ெவ ப் இல் லாத எம் . .ய ன் ைண எனக் ம்
க ைடத் த க் ம் ” என் றார் ர்த்த வ த் தத் டன் .
உடேனேய சமாள த் க் ெகாண் “இப்ேபா ம் ஒன் ம்
க ப் ேபாய் வ டவ ல் ைல. இரண் வ ந் ம்
வ லக ப் பரந் தாமன் வ ல் ேசர்ந் வ டப் ேபாக ேறன் .
பரந் தாமன் வ ல் ேசர்வதற் அப்ள ேகஷன் ஃபாரம்
இ க் க றதா?” என் றார் ச ர த் தப .
றள்
ேவண் தல் ேவண்டாைம இலான ேசர்ந்தார்க்
யாண் ம் இ ம் ைப இல.
வ ளக் கம்
வ ப் , ெவ ப் இல் லாத இைறவன ன் அ
ேசர்ந்தவர்க க் எப்ேபா ேம ன் பம் வரா .

மார்க்கண்ேடயர் என் பவர் ம கண் ன வர்

என் பவ ைடய தல் வர். ம கண் ன வர் மக் கட் ேபற் ைற
வ ம் ப த் தவம் ெசய் தேபா இைறவன் ேதான் ற ,
" றாண் கள் வைரய ல் வாழ் ந் த க் கக் ய அற வற் ற
தல் வன் ேவண் மா? அன் ற அற ைடயவனாய் என் பால்
அன் ைடயவனாய் பத னாேற ஆண் கள் மட் ம் உலக ல்
வாழ் ந் த க் கக் ய தல் வன் ேவண் மா?" என் ேகட் டார்.
ம கண் ன வர் இைறவைன ேநாக் க ச், "ச ல ஆண் கேள
வாழ் ந் தா ம் , அற ைடயவனாய் ச் ச வத் ெதாண்டனாக
வ ளங் கக் ய ச வேன எனக் ேவண் ம் ” என் ேகட் டார்.
"அவ் வாேற ஆ க" என் இைறவ ம் அ ள் ர ந் தார்.
இைறவன் த வ ள் ெசய் தப மார்க்கண்ேடயர்
ப றந் தார். அற வ ல் ச றந் வ ளங் க னார். பத னாறாம் ஆண் ன்
இ த ய ல் மகைன இழக் கேவண் ேம என் ெபற் ேறார்
வ ந் த னர். ெசய் த ைய உணர்ந்த மார்க்கண்ேடயர்
இைறவைன ேநாக் க த் தவம் ர ந் தார். தம் உய ர்
ெகாண் ேபாக வந் த யமைன ம் ெவன் என் ம் பத னா
ஆண் ைடயவர் என் ஞ் ச றப்ைப ம் அைடந் தார். வ டா
யற் ச ையப் பற் க் ேகாடாகக் ெகாண்டால் ஊைழ ம்
ெவல் லலாம் என் பைத இவர் உல க் உணர்த்த னார்.
றள்
ற் றம் த த் த ம் ைக ம் ேநாற் ற ன்
ஆற் றல் தைலப்பட் டவர்க் .
வ ளக் கம்
தவத் த ன் ஆற் றலால் , எமைன ம் ெவல் ல ம்
என் ப இக் றள ன் க த் .

சங் கம த் த ரன் என் ற அரசன் ஒ நாட் ைட ஆண்

வந் தான் . அவ க் ரங் கள் என் றால் ம க ம் ப ர யம் .
ஆைகயால் தன் அைறக் ள் ேளேய ஒ ரங் ைக வளர்த்
வந் தான் . தன் ப க் ைகயைறக் ள் வ மள க் ச் தந் த ரம்
அள த் ைவத் த ந் தான் சங் கம த் த ரன் .
ஒ நாள் அரசைவய ல் அதன் அட் டகாசம் தாங் கா
அைமச்சர்க ம் மற் றவர்க ம் ரங் க ன் நட் ைப
வ ட் வ மா ற னார்கள் . அவர்கள அற ைரைய
ஏற் க ம் ம த் தான் சங் கம த் த ரன் .
 ஒ நாள் இரவ ல் தான் ங் கப் ேபா ம் ேபா
ரங் ைக தனக் வ ச ற வ மா ெசால் வ ட் ஆழ் ந்
ங் க ப் ேபானான் அரசன் . அப்ேபா ஒ ஈ ஒன் அவன்
க த் த ல் வந் . அமர்ந்த . வ ச ற யால் மீ ண் ம் மீ ண் ம்
வ ச ற ம் ஈ பறக் காமல் அமர்ந்த ந் த . இதனால் ேகாபம்
ெகாண்ட ரங் , “உன் ைனக் ெகான் வ க ேறன் பார்”
என் ெசால் அரசன ன் வாளால் அரசன ன் க த் த ல்
அமர்ந்த ந் த ஈைய ெவட் ட வாைள ஓங் க வச ய . அரசன ன்
க த் ண்டான .
டா நட் ேகடாய் ம் .
றள்
ஆய் ந் தாய் ந் ெகாள் ளாதான் ேகண்ைம கைட ைற
தான் சாம் யரம் த ம் .
வ ளக் கம்
மீ ண் ம் மீ ண் ம் ஆராயாமல் ெகாள் க ற நட் ;
கைடச ய ல் ஒ வர் சா க் க் காரணமாக ற அள க் த்
யரத் ைத உண்டாக் க வ ம் .

அேதா.. அந் தப் ெபர யவர் வட் வாச ல் ச வர்

பட் டாளம் வ ைளயா க் ெகாண் க் க ற . த ெரன்
ய் ேயா, ய் ேயா என் ஒேர ச்சல் . ஒ கட் டத் த ல்
வ ைளயா க் ெகாண் ந் த இரண் ச வர்க க் இைடேய
க த் ேவ பா ஏற் பட் ட . ெகாஞ் சம் உயரமாக
ேதாற் றமள த் த ஒ ச வன் அ த் தவைன வாய ல் வந் தப
த ட் த் தீ ர்த்தான் . அவன் வச ய ெசாற் கள் பாவம் அந் தச்
ச வைன வாட் வைதக் க அ ெகாண்ேட வட் க்
ஓ னான் .
 அவைன த ட் வ ரட் வ ட் ட ெவற் ற க் கள ப் இவன்
கத் த ல் . ஆட் டம் கைலந் த . எல் ேலா ம் வட் க் க ளம் ப
ஆரம் ப த் தனர். இைவ எல் லாவற் ைற ம் பார்த் க்
ெகாண் ந் த அந் த ெபர யவர் இப்ேபா அந் தப் ைபயைன
தன் வட் க் அைழத் உட் கார ைவத் தார்.
அவன் எத ர ல் ஒ தட் , அத ல் இரண் மாம் பழங் கள் ,
நான் மாங் காய் கள் . ெபர யவர், ெசான் னார், தம் ப நீ நன் றாக
வ ைளயா னாய் அதற் ப் பர இ . எ த் சாப்ப என் றார்.
அவன் ஆவேலா மாம் பழங் கைள எ த் உண்டான் ,
இன் ெனான் ைற ம் உண்டான் . ப ன் அந் தப் ெபர யவ க்
நன் ற ற வ ட் ப் றப்படத் தயாரானான் . அவைனத் த த் தப்
ெபர யவர், தட் ல் மீ தம ப்பைத ம் சாப்ப டலாேம, என் றார்.
அைவ எனக் ேவண்டாம் அய் யா.
ஏன் ?
அைவ காய் கள் .
காய் கள் என் றால் சாப்ப டக் டாதா?
எனக் ப் ப க் கா .
ஏன் ?
அைவ கசக் ம் . இல் ைலெயன ல் ள க் ம் .
பரவா இல் ைல த ன் பாேரன் . இல் ைல அய் யா, அந் த
ைவைய என் உள் ளம் ஏற் கா , “உன் உள் ளம் வ ம் வைத
மட் ம் ஏற் ம் நீ.. அ த் தவர் உள் ளம் வ ம் பாதைத, நீ
வ ம் க ன் றவைர ெகா க் க ன் றாேய அ . ந யாயமா?
நானா? ர யவ ல் ைல அய் யா?
சற் ன் ஒ ச வைன வாய ல் வந் தப த ட் அழ
ைவத் தாேய. உன் ெசாற் கைள அவ ைடய உள் ளம்
உவைக டன் ஏற் றதா?
இல் ைல அய் யா. ன் பம் தந் த க் ம் . அதனால்
அ தான் .
நீ மட் ம் உன் உள் ளம் வ ம் பாத காய் கைள ஒ க் வாய்
ஆனால் ப றர் உள் ளம் ஏற் க்க வ ம் பாத ெசாற் கைள
அள் ள வ வாய் .
அய் யா .. நான் ..
தம் ப உனக் ேகாபம் வந் தால் , ெசாற் கைள
வசேவண் ம் என் பத ல் ைல. உன் ன டம் எவ் வளேவா நச் த்
தன் ைமயற் ற இன ய ெசாற் கள் இ க் க ன் றனேவ அைவகைள
வச , அந் தப் ைபயன ன் தவைற ட் க் காட் தைல னய
ைவத் த க் கலாம் . அைத வ ட் வ ட் காைய வச அவன்
உள் ளத் ைத காயப் ப த் த வ ட் டாேய.
தன் தவைற உணர்ந்த அவன் தைல ன ந் ந ன் றான் .
றள்
"இன ய உளவாக இன் னாத றல்
கன ய ப்பக் காய் கவர்ந்தற் .”
வ ளக் கம்
இன ைமயான ெசாற் கள் இ க் ம் ேபா அவற் ைற
வ த் க் க ைமயாகப் ேப வ , கன கைள ஒ க் க வ ட் க்
காய் கைளப் பற த் த் த ன் பதற் ச் சமமா ம் .

மார ர மன் ன க் இரண் தல் வர்கள் இ ந் தனர்.

த் தவன் மாரச ம் மன் , இைளயவன் அமரச ம் மன் . இ வ ேம
வரத் த ம் , கல் வ , ேகள் வ கள ம் ச றந் வ ளங் க னர்.
அத் டன் இ வ ேம ம க ம் ஒற் ைம ட ம் ,
பாசத் ட ம் ஒ வ க் ெகா வர் அன் ட ம் வாழ் ந்
வந் தனர்.
இளவரசர்கள் இ வ ம் காைளயர்களாக வளர்ந்
ந ன் றனர். மன் ன ம் வய த ர்சச
் யால்
தளர்சச
் யைடந் தான் . சீ க்க ரேம தன் த் த மக க்
ட் வ ட ெசய் தான் .
அந் த நாட் மந் த ர ய ன் மகன் மேகந் த ரன் சேகாதரர்கள்
ஒற் ைமயாக இ ப்பைத வ ம் பாமல் எப்ப யாவ
இவர்க க் ள் பைகைய ட் வ ட ேவண் ம் என்
ெசய் தான் .
ெசால் வார் ேபச்ைசக் ேகட் ம் எண்ணம்
அமரச ம் ம க் இ க் க ற எனத் ெதர ந் ெகாண்
அவன டம் ேபச் க் ெகா த் தான் . த் தவ க்
ட் வ ட் டால் இைளயவன் அ ைமதான் என் ப ேபான் ற
அச்சத் ைத ம் உண்டாக் க , அவைன ஒழ க் க மார்ச ம் மன்
த ட் டம வதாக ம் பலப்பல ெசால் மனத் ைதக்
கைலத் தான் . எ ப்பார் ைகப் ப ள் ைளயாக இ ந் த அமரச ம் மன்
இைத நம் ப தன் அண்ணைன சந் ேதகத் டேனேய பார்க்க
ஆரம் ப த் தான் .
மேகந் த ரன ன் இந் த ழ் ச்ச ைய அற யாத
மாரச ம் ம ம் தம் ப ய டம் பாசத் டேனேய பழக வந் தான் .
நாட் கள் ெசல் லச் ெசல் ல மேகந் த ரன ன் ழ் ச்ச க்
ற் ற மாக அ ைமயாக வ ட் டான் அமரச ம் மன் . தன்
அண்ணன் தன் ைன எப்ேபா ெகால் ல யற் ச ப்பாேனா என்
அச்சப்பட ஆரம் ப த் தான் . ஆனால் உள் ளத் த ல் கள் ளம ல் லாத
மாரச ம் மேனா அவன டம் அன் ேபா பழக வந் தான் .
மன் னர ன் ல வழக் கப்ப சேகாதரர் இ வைர ம்
காட் ல் வா ம் ெகா ய வ லங் கைள ேவட் ைடயா
வ ம் ப மன் னன் ஆைண ப றப்ப த் தான் .
அந் த ஆைணைய ஏற் ற மார்ச ம் ம ம் , அமரச ம் ம ம்
காட் க் ேவட் ைடயாட றப்பட் டனர்.
அமரச ம் மன் மேகந் த ரன ன் வஞ் சகச் ெசாற் கைள
எண்ண க் ெகாண்ேட வந் தான் . அண்ணன் தன் ைன எப்ேபா
ெகால் வாேனா ெப சற் கவனத் டேனேய நடந் தான் .
மேகந் த ரன் அந் த அள க் அவன் மனத ல் வஞ் சகத் ைத
ஆழமாக வ ைதத் த ந் தான் .
இ வ ம் மாைலவைர ேவட் ைடயா க் கைளத் தனர்.
பச ட ம் கைளப் ட ம் தங் கள் டாரத் ைத ேநாக் க த்
த ம் ப னர்.
ேலசாக இ ள் கவ ம் ேநர ம் வந் த . அமரச ம் மன்
எ ம் ேபசாமேலேய நடந் தான் . தம் ப ைய அன் டன் த ம் ப ப்
பார்த்தவண்ணம் நடந் த மாரச ம் மன் அ ேக இ ந் த
நீர க் ம் ைத ழ ய ல் வ ந் தான் . சற் ேற அத ர்ந்த
அமரச ம் மன் அவன அபயக் ரைலக் கவன யாதவன் ேபால
தன இ ப்ப டத் ைத நா ேவகமாக நடந் தான் அமரச ம் மன் .
அண்ணன் இறந் த ப்பான் என ெசய் தான் . அேத சமயம்
காற் பலமாக அ த் த .
வ வற் ற மரங் கள் ற ந் வ ந் தன. அத ர்ஷ்ட வசமாக
ஒ மரம் ற ந் ைத ழ ய ல் அகப்பட் ந் த
மாரச ம் மன ன் அ க ல் வ ந் த . அைதப் ப த் க்
ெகாண் கைரேயற னான் . அண்ணன் ழ் க ய ப்பான் இன
வரமாட் டான் என ெசய் ெகாண் நடந்
ெகாண் ந் தான் .
அமரச ம் மன் சட் ெடன அவன் உணர் ெபற் ந ன்
கவன த் தேபா , தன் ன் பச ேயா உ ம யப ஒ
இவன் வ ைகைய எத ர்பார்த் ந ற் ப ேபால் ந ன் ற ந் த .
ேவட் ைடயா க் கைளத் த ந் த அமரச ம் மன் டன்
சண்ைட ேபாட சக் த யற் ற ந் தான் . பயத் தால் ந ங் க யப
ந ன் ற ந் தவன் தான் க் இைரயாவ உ த என
ெசய் தான் . அப்ேபா தான் ெசய் வ ட் வந் த தவ ர ந் த .
தான் ெசய் த பாவத் த ற் இைறவன டம் மன் ன ப் க் ேகட் க்
ெகாண்டான் .
 பச ேயா உ ம யப பாய் ந் த ையப் பார்த் க்
கண்கைள க் ெகாண்டான் . ஆனால் என் ன ஆச்சர யம் !
தன் மீ இன் ம் பாயவ ல் ைலேய ஏன் ? தன் கண்கைளத்
த றந் பார்த்த அமரச ம் மன் தன் ன் நடந் த காட் ச ையக்
கண் வாயைடத் ந ன் றான் . உடல் ம் ேசறாக ய ந் த
உடேலா மாரச ம் மன் ய ன் வாையப் ப த் க் ெகாண்
ந ன் றான் . அைரமண ேநரப் ேபாராட் டத் த ற் ப் ப ன் ையத்
தன் த் வா க் இைரயாக் க வ ட் அ ேக ேசார்ந்
வ ந் தான் .
ஆனா ம் தம் ப ையக் காப்பாற் ற வ ட் ேடாம் என் ற
த ப்த அவன் கத் த ல் ன் னைகயாகத் ெதர ந் த .
அவன் கரங் கைளப் ப த் க் ெகாண் கதற அ தான்
அமரச ம் மன் .
“அண்ணா என் ைன மன் ன த் வ ங் கள் . மேகந் த ரன ன்
மத ெகட் ட ெசாற் களால் என் மத ைய நான் இழந் வ ட் ேடன் .
தங் கைளத் தவறாக ந ைனத் வ ட் ேடன் . என் ைன
மன் ன த் வ ங் கள் ." கதற அ த தம் ப ைய அைணத் க்
ெகாண்ட மாரச ம் மன் “தம் ப , நீ என் உய ர ம் ேமலானவன் .
உன் ைன ஒ கா ம் தவறாக எண்ண மாட் ேடன் .” என்
சமாதானம் ெசய் தேபா ம் அமரச ம் மன் , "ஐேயா, அண்ணா,
உன் ைன இழந் த ந் தால் நான் எத் தைகய
பாவ யாக ய ப்ேபன் . என் உய ைரக் காப்பாற் றேவ இைறவன்
உங் கைள அ ப்ப ய க் க றார். அண்ணா, இந் த உய ர் இன
உங் க க் ச் ெசாந் தம் இன என் ைன உங் கள் அன் ப்
ப ய ந் யாரா ம் ப ர க் க இயலா ." கதற யப ேய
ற னான் . இன் னா ெசய் த தம் ப க் இன யேத ெசய் வ ட் ட
அண்ணன ன் அ ெயாற் ற அவைனத் தாங் க ப் ப த் தவாேற
நடந் தான் அமரச ம் மன் . உய ர் ேபா ம் ந ைலவைர ெசன்
த ம் ப ய அந் த இரண் சேகாதரர்கைள ம் இன எந் த தீ ய
சக் த யா ம் ப ர க் க இயலாதல் லவா?
 றள்
"இன் னா ெசய் தாைர ஒ த் தல் அவர்நாண
நன் னயம் ெசய் வ டல் ”
வ ளக் கம்
தமக் ஒ வன் தீ ைம ெசய் க றான் . அவைன தண் க் க
ேவண் ம் என் ந ைனத் தால் , அவன் ெவட் கப்ப ம் ப யாக
அவ க் நன் ைமகைளச் ெசய் வ வ நல் ல . இ
பண்பாளர் ெசயல் .

பர மளம் என் ம் ஒ ச ம இ ந் தாள் அவ க்

பத் வய தான் இ க் ம் . அவள் அப்பா வங் க ய ல் ெபர ய
பதவ வக த் வந் தார். அத் டன் பர மளம் அவர ன் ெசல் லப்
ெபண். எனேவ அவள் ேகட் டைதெயல் லாம் வாங் க த் த வார்.
அவ ம் ேதைவயற் றைதக் ேகட் காமல் தனக் எ
ேதைவேயா அைத மட் ம் ேகட் ப் ெப ம்
ண ைடயவளாக இ ந் தாள் . அதனால் இந் த அவள ன் நல் ல
ணத் ைத அற ந் த ந் த அவள ன் தந் ைத அவள் எ
ேகட் டா ம் காரணம் ேகட் காமல் வாங் க த் த வார். ஒ ைற
ெபாங் கல் பண் ைக வந் த . பர மளத் த ற் அவள் அப்பா
பட் ப் பாவாைட வாங் க த் த வதாகச் ெசால் கைடக்
அைழத் ச் ெசன் றார். ஆனால் கைடக் ச் ெசன் ற ம் பர மளம்
தனக் ஒ பட் ப் பாவாைடக் ப் பத ல் ன் சாதாரணப்
பாவாைட வாங் க த் த மா ேகட் க் ெகாண் அேதேபால்
வாங் க வந் தாள் .
தன் மகள் பட் ப் பாவாைட கட் ப் பார்க்க ஆைசப்பட் ட
அவள ன் அம் மா பர மளத் ைதக் க ந் ெகாண்டார். ஆனால்
ன் னைகையேய பத லாகத் தந் வ ட் அந் த உைடகைள
வாங் க ச் ெசன் வ ட் டாள் பர மளம் . ம நாள் ெபாங் கல்
பண் ைகயன் பர மளத் த ன் பள் ள த் ேதாழ கள் அவள்
வட் க் வந் தனர். அவர்கைள உபசர த் அமரச் ெசால்
ெபாங் கல் , வைட, க ம் , பணம் த யன ெகா த்
மக ழ் ச்ச டன் அ ப்ப னாள் பர மளம் . அவ டன் ப க் ம்
வள் ள க் தான் வாங் க வந் த உைடகள ல் ஒன் ைறக்
ெகா த் தாள் . வள் ள ய ன் கத் த ல் அப்ேபா ேதான் ற ய
மக ழ் ச்ச ைய ம் , நன் ற க் கண்ணீைர ம் கண் பர மளத் த ன்
ெபற் ேறாேர மனம் ெநக ழ் ந் தனர்.
அவள இந் தப் பண்ைபப் பார்த் அவள ன் ெபற் ேறார்
ம க ம் ெப ைமப்பட் டனர். மகள ன் இயற் ைகயான உயர்ந்த
பண்ைபக் கண் அவர்கள் மனம் மக ழ் ச்ச யைடந் த .
பர மள ம் தன் ெபற் ேறார் தனக் த் ைணயாக இ ப்பைத
உணர்ந் ம க ம் மக ழ் ந் தாள் .
இவள இந் த உத ம் பண்ைப தனக் சாதகமாகப் பயன்
ப த் த க் ெகாள் ள ந ைனத் தாள் ேஜாத என் ற பள் ள த் ேதாழ .
அவள் அ க் க தன் உற க் காரப் ெபண் ஒ த் த ம க ம்
கஷ் டப்ப வதாகக் ற பர மளத் த டம் உதவ ெபற் வந் தாள் .
எப்ேபா ம் கம் ள க் காமல் அவள் ேகட் ட உதவ கைளச்
ெசய் வந் தாள் பர மளம் .
இவள ன் ேதாழ கள ல் ஒ த் த , ேஜாத ய ன் ெகட் ட
எண்ணத் ைத அவள டம் ற, அைதப் ெபர தாக எ த் க்
ெகாள் ளாத பர மளம் "எப்ப ேயா யா க் ேகா உதவ
ெசய் ய ம் அப்ப ன் ந ைனக் க றாள் இல் ைலயா? அந் த
நல் ல ணம் இ க் இல் ைலயா? அ ேபா ம் எனக் .”
என் ெசால் வ ட் ெதாடர்ந் உதவ கள் ெசய் வந் தாள் .
ஏேத ம் ேதைவப் பட் டால் இப்ேபாெதல் லாம் ச ல ச ம யர்
பர மளத் த டம் ேகட் காமல் ேஜாத ய டம் ேகட் ப் ெபறத்
ெதாடங் க னர்.
நல் ல உள் ளம் பைடத் த பர மளம் எப்ப ேயா ப ற க்
உதவ ந் தால் ேபா ம் என் வழக் கம் ேபால ேஜாத க்
உதவ ெசய் வந் தாள் .
ஒ ைற ேஜாத "ஒ ஏைழப் ெபண்ண ன் வ
தீ ப்பற் ற க் ெகாண்ட நாம் ஏேத ம் உதவ ம் பர மளா"
என் ற ந ைறய உைடகள் ெகாஞ் சம் கண சமான பணம்
ேவண் ம் என் ேகட் ப் ெபற் றாள் . பர மள ம் தன்
தந் ைதயார டம் ேகட் வாங் க வந் ேஜாத ய டம் ெகா த் தாள் .
பல நாட் களாக ேசம த் த பணம் ேஜாத ய டம் இ ந் த .
பணம் ேசர ேசர ேஜாத ய ன் ஆைச ம் அத கமாய ற் .
ஏைழக் ேவண் ம் என் ேகட் ப் ெபற் ற உைடகைளக் ட
ேஜாத கைடய ல் வ ற் ப் பணமாக் க க் ெகாண்டாள் .
அந் தப் பணத் ைத மைறத் ைவத் க் ெகாள் வத ம் ,
இன் ம் பணம் ேசர்பப
் த ம் கவனமாக இ ந் ததால்
ேஜாத க் ப ப்ப ல் கவனம் ைறந் த . அைரயாண் த் ேதர்
நைடெபற் க் ெகாண் ந் த . அன் ேதர் எ த ேஜாத
பள் ள க் வரவ ல் ைல. காரணம் ேகட் டேபா அவள்
தந் ைதயாைர காவலர் ப த் ச் ெசன் றதாகக் ற னார்கள் .
அவர் ஒ கைடய ல் கணக் ெக ம் ேவைலய ல் இ ந் தார்.
அங் பணம் த ட் ப் ேபாய் வ ட் டதாக ம் ேஜாத ய ன்
வட் ல் அந் தப் பணம் கண்ெட க் கப் பட் டதாக ம்
ற னார்கள் .
அதனால் அவைரக் ைக ெசய் காவல்
ந ைலயத் க் அைழத் ச் ெசன் வ ட் டார்கள் காவலர்கள் .
‘அ என் பணம் ’ என் ேஜாத எவ் வள ெசால் ம் , அைத
நம் பவ ல் ைல காவல் அத கார .
இந் த ெசய் த காத ல் வ ந் த டன் பர மளம் தன்
தந் ைதைய அைழத் க் ெகாண் காவல் ந ைலயம் ெசன் றாள் .
அங் ேக அ ெகாண் ந ன் ற ந் த ேஜாத ைய ம் ,
அவள் தாயாைர ம் பார்த் ஆ தல் ற னாள் . தன் டன்
இரண் ேதாழ கைள ம் அைழத் வந் த ந் தாள் பர மளம் .
ேநேர காவல் அத கார ய டம் ெசன் றாள் . அவைர வணங் க னாள் .
அவர் என் னம் மா? என் ற ம் ேபசத் ெதாடங் க னாள் ..
"ஐயா, நாங் கள் ேஜாத டன் ப க் க ேறாம் . அவர்கள்
வட் ல் நீங் கள் கண்ெட த் த பணம் நாங் கள் ேசர்த்த பணம் .
ெகாஞ் ச நாள் ன் ேனதான் ஒ வ பத் த ல் ச க் க ய
ெபண் க் உதவ நான் தான் ஆய ரம் பாய் வைர என்
தகப்பனார டம் ேகட் க் ெகா த் ேதன் . அதனால் அ த ட் ப்
பணம் இல் ைல. நாங் கள் ேசர்த்த பணம் . அத் டன் ேஜாத தான்
பல க் ம் உதவ ெசய் க றாள் . அதனால் அவள டேம இந் தப்
பணத் ைத ம் ெகா த் , ஏைழக் உத மா ெசான் ேனன் .
எங் கள் தந் ைதயாைர ம் ேகட் ப் பா ங் கள் .
பர மளத் த ன் ண வான ேபச்ைசக் ேகட் காவலர்
மனம் மாற னார். ேஜாத ய ன் தந் ைதயாைர வ வ த்
அ ப்ப னார். அத் டன் ஏைழக க் உத ம் நற் பண் ைடய
ேஜாத ைய ம் பாராட் னார்.
தவ ெசய் வந் த ேஜாத ைய கேழண ய ல்
ஏற் ற வ ட் டாள் பர மளம் . கண்கள ல் நீ டன் நன் ற ப்
ெப க் டன் பர மளத் த ன் ைககைளப் ப த் க் ெகாண்
கண்ணீர ் வ ட் டாள் ேஜாத .
ம நாள் பள் ள க் வந் த பர மளத் ைத ழ் ந் ெகாண்ட
ப ற ேதாழ கள் “உன் ைன ஏமாற் ற ப் பணம் பற த் வந் த
ேஜாத க் நீ நல் ல ெபயைரத் ேத த் தந் வ ட் டாேய பர மளா”
என் ற ேபா பர மளம் ச ர த் தாள் .
அவள ன் நல் ல ணம் உங் க க் த் ெதர யவ ல் ைல.
எவ் வள கஷ் டப்பட் ேசம த் த க் க றாள் . இேதேபால
எல் ேலா க் ம் ேசம க் ம் ணம் வளரேவண் ம் என் க ற
எண்ணத் ைத எல் ேலா ம் கற் க் ெகாள் ங் கள் . யார ட ம்
உள் ள நல் லைதப் பார்க்க ேம தவ ர ைறகைளப் பார்க்கக்
டா .
 அந் த வைகய ல் “ேஜாத ஒ நல் ல ெபண்” என்
ற யைத அைனவ ம் ஒப் க் ெகாண்டா ம் , நீ
எல் ேலார ட ம் உள் ள நல் லைதேய பார்க்க றாய் பர மளா,
உன இந் த பண் ம் எங் க க் ேவண் ம் என்
ெசான் னைதப் ன் னைகேயா ஏற் க் ெகாண்டாள் பர மளம் .
ேஜாத பள் ள க் வந் த ம் ேநேர பர மளத் த டம்
ெசன் றாள் அ வைர அவைள ஏமாற் ற ச் ேசர்த்த பணத் ைத
பர மளத் த டம் ேசர்த்தாள் .
“என் ற் றத் ைத ம் , ைறைய ம் பாராமல் அத ம்
ந ைறைவப் பார்த்த உன் நல் ல ணம் ெதர யாமல் தவ
ெசய் ட் ேடன் . என் ைன மன் ன ச் . இன ேமல் நாம் ெரண்
ேப ம் ேசர்ந் மற் றவ க் உதவ ெசய் ேவாம் . த ல்
இந் தப் பணத் ைதத் தைலைமயாச ர யர டம் ெகா த் ஏைழப்
ப ள் ைளக க் த் ேதைவயானைத வாங் க த் தரச் ெசால் ேவாம்
வா” என் பர மளத் த ன் ைகையப் பற் ற க் ெகாண் ஓ னாள்
ேஜாத .
றள்
" ணம் நா ற் ற ம் நா அவற் ள்
ம ைகநா ம க் க ெகாளல் ”
வ ளக் கம்
ஒ வன ணங் கைள ம் , ற் றங் கைள ம் ஆராய் ந் ,
எ அத கமா இ க் க றேதா, அதன் அ ப்பைடய ல் ஏற் க்
ெகாள் ள ேவண் ம் .

ெதய் வ பக் த ள் ள ஒ மன் னர் ஒ ேதசத் ைத ஆண்

வந் தார். அவர் வாய் ைம தவறாதவர். நற் ணம் ந ரம் ப யவர்.
ஆதரவற் ேறா க் த் தாராளமாக உத ம் தர்மச ந் ைத உள் ளவர்.
அவர் கழ் நாெடங் ம் பரவ ய ந் த .
 அவ ைடய அரண்மைன தைலநகர ல் இ ந் த . அந் தத்
தைலநகர ல் வ யாழன் ேதா ம் சந் ைத ம் .
ெவள ர் வ யாபார க ம் , வ வசாய க ம்
வ ற் பைனக் காகப் ெபா ட் கைள அந் தச் சந் ைதக் க் ெகாண்
வ வார்கள் . மாைலய ல் ர யன் ேமற் க ல் மைறவதற் ள்
ெகாண் வந் தவற் ைற நகரவாச கள டம் வ ற் ப் பணம்
ெபற் க் ெகாண் , சந் ேதாஷமாகத் தங் கள் ஊர்க க் த்
த ம் ப ச் ெசல் வார்கள் .
வ யாபாரம் சர வர நைடெபறாவ ட் டால் ,
வ ற் பைனயாகாத ெபா ள் கைள மன் னர் வாக் கள த் தப ,
அரண்மைன அத கார கள் சந் ைதக் வந் வண கர்கள டம்
அவர்கள் ேகட் ம் ெதாைகையக் ெகா த் வாங் க க்
ெகாள் வார்கள் . இப்ப வாங் கப்ப ம் ெபா ள் கைள மன் னர்
இல் லாதவர்க க் இலவசமாக வழங் வார்.
ஒ வ யாழனன் அந் தச் சந் ைதக் ெவள ர ந்
ஒ ஏைழ அந் தணர் கனமான ஒ ைடையச் மக் க
யாமல் மந் ெகாண் வந் தார். மற் ற வ யாபார க டன்
அமர்ந்தார்.
பக ல் சந் ைதய ல் மக் கள் ெவள் ளம் . ப்பாக
வ யாபாரம் நடந் த . அந் தணர டம் மட் ம் யா ேம
ெசல் லவ ல் ைல.
ர யன் ேமற் க ல் சர ம் ேவைளய ல் , சந் ைத கைலய
ஆரம் ப த் த . ெகாண் வந் த ெபா ள் கைள நல் ல லாபத் க்
வ ற் வ ட் ட வண கர்கள் பணத் ைத எண்ண க் ெகாண்
அங் க ந் நகர்ந்தனர். கைடச ய ல் அந் தணைரத் தவ ர
ன் வண கர்கள் மட் ம் வ ற் பைனயாகாத தங் கள்
ெபா ள் க டன் அமர்ந்த ரந் தனர். ஒ வர டம் தான யங் கள்
இ ந் தன. மற் ற இ வர டம் மள ைகப் ெபா ள் கள் ,
ண மண கள் இ ந் தன. வர ல் ஒ வர் அந் தணைரப்
பார்த் , "வ ற் பதற் நீங் கள் என் ன ெகாண் வந் தீர்கள் ? என்
ேகட் டார். அந் தணர் அைமத யாகக் ைடையத் த றந்
காண்ப த் தார். அைதப் பார்த்த வண கர்கள் வ ம் சந் ைதேய
அத ம் ப வாய் வ ட் ச் ச ர த் தனர். வ டாமல் நீண்ட ேநரம்
ச ர த் ஓய் ந் வ ட் , ஒ வண கர், சாமீ ... வணாக நீங் க
இங் ேக காத் த க் க ேவண்டாம் . ெபா ேபாவதற் ள்
ைடையத் க் க க் ெகாண் ஊர் ேபாய் ச் ேச ம் . இைத
யா ேம வாங் க மாட் டார்கள் !" என் றார்.
உடேன அந் தணர், "மன் னர் வாங் வார்..." என் றார்
நம் ப க் ைக டன் . ர யன் மைற ம் ேவைளய ல் அரண்மைன
அத கார கள் த ைரகள ல் வந் தனர். டேவ ஒ மாட்
வண் ம் வந் த . ன் வண கர்க ம் ேகட் ட
ெதாைககைள அத கார கள் ெகா த் வ ட் அவர்க ைடய
ெபா ள் கைள வண் ய ல் ஏற் ற னர். கைடச ய ல் அந் தணர டம்
வந் த அத கார கள் அவ ைடய ைடய ல் இ ந் தைதப்
பார்த் வ ட் த க் க ட் ப் ப ன் வாங் க னார்கள் . அந் தக்
ைடய ல் ஓட் ைட உைடசல் சாமான் கள் , சட் , பாைன
ஓ கள் , ப்ைப ளங் கள் ! அந் தணர் அத கார கைளப் பார்த் ,
"ஆய ரம் ெவள் ள க் கா கள் ெகா த் வ ட் ைடேயா
எல் லாவற் ைற ம் எ த் க் ெகாள் ங் கள் " என் றார்.
"ஐந் கா கள் டப் ெபறாத இந் தப் ெபா ள் கைள நீர்
நம் ப க் ைகேயா ெவள ர ந் மந் ெகாண்
வந் வ ட் டதால் பத் கா கள் ெகா த் வாங் க க்
ெகாள் க ேறாம் " என் றார் ஓர் அத கார . "ஆய ரத் க் ஒ கா
ைறந் தால் ட ைடையத் தரமாட் ேடன் ; உங் க க்
வாங் க வ ப்பம் இல் லாவ ட் டால் நான் பைழப இைத
ஊ க் ேக எ த் ச் ெசன் வ க ேறன் " என் றார் அந் தணர்.
அவர் கத் த ல் வ த் தம் . சந் ைதக் வந் த எவ ம்
ஏமாற் றத் ேதா த ம் ப ச் ெசல் லக் டா என் ப மன் னர ன்
கண் ப்பான உத் தர . எனேவ ஒ த ைரவரன் லமாக
மன் ன க் த் தகவல் அ ப்பப்பட் ட . ச ற ேநரத் த ல்
த ம் ப வந் த அந் தக் த ைரவரன் , "அந் தணர் ேகட் ம்
ெதாைகையக் ெகா த் வ ட் ைடைய வாங் க க்
ெகாள் ம் ப மன் னர் ெசால் க றார்.." என் றான் .
அந் தணர் மக ழ் ச்ச ேயா ஆய ரம் ெவள் ள க் கா கைள
வாங் க க் ெகாண் சந் ைதையவ ட் ெவள ேயற னார். ப்ைபக்
ைட அரண்மைனக் வந் ேசர்ந்த . அன் ற ர
அந் தப் ரத் த ல் உறங் க க் ெகாண் ந் த மன் னர், "ஜல் ஜல் "
என் ற ெகா சப்தம் ேகட் ஓைசப்படாமல் எ ந் ெகா
மண்டபத் க் வந் தார். தங் கச்ச ைல ேபால் தகதகெவன
ம ன் ன ய ஒ அழக ெமல் ல நடந் ெகா மண்டபத் த ன்
தைலவாய ைல வ ட் ெவள ேயற க் ெகாண் ந் தாள் .
அவ க் ப ன் னால் வர ைசயாக நான் ெபண்கள் !
மன் னர் த க் க ட் நால் வைர ம் வழ நடத் த ச் ெசன் ற
ெபண்ண ன் அ க ல் ெசன் றார். அவ ைடய தைல தல்
பாதம் வைர தங் க ைவர நைககள் ெஜா த் தன. "ெபண்ேண!
உன் ைன இ வைர நான் இந் த அரண்மைனய ல்
பார்த்தத ல் ைல. நீ அைழத் ச் ெசல் ம் இந் தப்
ெபண்கைள ம் நான் பார்த்தத ல் ைல. நீ யார்? என் ேகட் டார்.
அதற் அவள் , "என் ைனத் ெதர யவ ல் ைலயா உமக் ? நான்
தான் த மா ன் ைணவ . ெசல் வத் க் ெதய் வம் .
த மகள் என் க ற இலக் ம !" என் றாள் .
மன் னர் ஆச்சர யத் டன் லட் ம ையப் பார்க்க.. 'நான்
வாசம் ெசய் ம் இந் த அரண்மைனக் ள் ப்ைபக் ளங் கள்
வந் வ ட் டதால் நான் இங் க ந் ெவள ேய க ேறன் .
ப்ைபக் ைட வ ைமய ன் ச ன் னம் . வ ைம இ க் ம்
இடத் த ல் என் னால் ய க் க யா ... வ க ேறன் ..."
என் றாள் .
"தாேய மகாலட் ம உங் க க் காக அந் தக் ைடைய
நான் அப் றப்ப த் த யா . நான் என் மக் க க் அள த் த
வாக் த ய ன் ப வ ைல ெகா த் வாங் கப்பட் ட ைட அ .
இ க் க வ ப்பம் இல் ைலெயன் றால் நீங் கள் தாராளமாகப்
ேபாகலாம் ..." என் றார். லட் ம அரண்மைமையவ ட்
ெவள ேயற மைறந் தாள் . அவைளப் ப ன் ெதாடர்ந்த அழகான
ேதவைதையப் பார்த் , "மகேள ந ல் ! நீ யார்?' என் ேகட் டார்
மன் னர். அதற் அவள் “என் ெபயர் தர்மாம் பாள் லட் ம ைய
நீங் கள் ெவள ேயற் ற ய ப ற தானதர்மம் பண்ண உங் கள டம்
எ ேம இ க் கா . தர்மம் பண்ண இயலாத உங் கள டம்
நான் இ க் க வ ம் பவ ல் ைல. லட் ம ெசல் ம் இடத் க் ேக
நா ம் ெசல் ேவன் " என் றாள் . "அ தான் உன் என் றால்
நீ ம் ேபாய் வ டலாம் ..." என் றார் மன் னர். உடேன தர்மாம் பா ம்
ெவள ேயற வ ட் டாள் . ன் றாவதாக வந் த ெபண், "என் ெபயர்
ணசீ . லட் ம ைய ம் , தர்மாம் பாைள ம் நீங் கள் வ ரட்
வ ட் ட ப ற நற் ணமாக ய நான் மட் ம் உங் க டன் எப்ப
இ க் க ம் ? நா ம் ெவள ேய க ேறன் ..." என் றவாேற
நைடையக் கட் னாள் .
அப் றம் வந் தவள் தன் ெபயர் கழரச என் றால் .
"மன் னா உம் ம டம் இ ந் ெசல் வம் ேபாய் வ ட் ட . அதனால்
தர்மம் ெசய் ம் ஆற் ற ம் ேபாய் வ ட் ட . ெவள ேயற ய
நற் ணத் ைத ம் நீங் கள் த க் கவ ல் ைல . க க் அரச யான
நான் மட் ம் உங் கேளா எப்ப இ க் க ம் ?' என்
ேகட் டாள் .
"உன் ைன நான் த க் கவ ல் ைலேய! யார் ேபானா ம்
எனக் க் கவைலய ல் ைல. கார் எனக் த் ேதைவய ல் ைல . நீ
தாராளமாகப் ேபாகலாம் ..." என் றார். உடேன கழரச ம்
ேபாய் வ ட் டாள் . கைடச யாக வந் தவள் , "என் ெபயர் சத் யா.
வாய் ைமக் அரச நான் " என் றாள் . உடேன மன் னர்
வழ மற த் தார். அப்ேபா சத் யா, "ெசல் வம் , தர்மம் , கழ் ,
நற் ணம் எல் லாவற் ைற ம் நீங் கள் வ ரட் வ ட் ட ப ற
வாய் ைமயாக ய நான் இங் ேக வாழ் வதற் வாய் ப்ேப இல் ைல.
நா ம் வ க ேறன் ... என் ைனத் த க் காதீ ர்கள் ...' என் றாள் .
 அப்ேபா மன் னர், "நீ மட் ம் என் ைன வ ட் ப் ேபாய்
வ டாேதம் மா... உனக் காகத் தான் நான் ஒ ப்ைபக்
ைடையேய ஆய ரம் ெவள் ள க் கா கள் ெகா த்
வாங் க ேனன் . உனக் காகத் தான் ெசல் வம் , தர்மம் , கழ் ,
நற் ணம் எல் லாவற் ைற ம் இழக் கத் ண ந் ேதன் .
வாய் ைமயாக ய நீ இல் லாமல் என் னால் வாழேவ யா ...."
என் கண்ணீ டன் ெகஞ் ச னார். கதற அ தார்.
வாய் ைமக் அரச யான சத் யாவ ன் மனம் இளக ய .
"கவைலப்படாேத மன் னா! எனக் நீ இவ் வள க் க யத் வம்
அள ப்பாய் என் நான் எண்ணேவ இல் ைல. நீ எனக் த ம்
மர யாைத என் மனைத ெநக ழச் ெசய் வ ட் ட . நான்
உன் ைனவ ட் வ லக மாட் ேடன் . என் ெறன் ம் உன் டேனேய
இ ப்ேபன் !" என் றாள் .
ம கணம் சத் யா ெவள ேய வராதைத அற ந் த மற் ற
வ ம் ஒ வர் ப ன் ஒ வராக உள் ேள வந் வ ட் டனர்,
லட் ம ையத் தவ ர!
இலக் ம வராவ ட் டால் பரவாய ல் ைல என் மன் னர்
எண்ண க் ெகாண் ந் தேபா ப்ைபக் ைடைய வ ற் ற
ஏைழ அந் தணர் வந் தார்.
"மன் னா என் னால் எல் லாவற் ைற ம்
இழந் வ ட் ர்களா?" என் ேகட் டார்.
"இல் ைல தர்மச ந் தைன ம் , நற் ண ம் , க ம்
எல் லாவற் க் ம் ேமலாக வாய் ைம ம் என் ேனா தான்
இ க் க ன் றன. ெசல் வத் க் ெதய் வமான இலக் ம மட் ம்
ேபாய் வ ட் டாள் " என் றார்.
"இலக் ம ேபாய் வ ட் டதாக யார் ெசான் ன ? வாய் ைம
வா ம் இடேம த மகள ன் த க் ேகாய ல் . உள் ேள ேபாய்
என் ன டம் வாங் க ய ைடையத் த றந் பா ங் கள் ..." என் றார்
அந் தணர். உன் ைனவ ட் வ லக மாட் ேடன் . என் ெறன் ம்
உன் டேனேய இ ப்ேபன் !" என் றாள் .
ம கணம் சத் யா ெவள ேய வராதைத அற ந் த மற் ற
வ ம் ஒ வர் ப ன் ஒ வராக உள் ேள வந் வ ட் டனர்,
லட் ம ையத் தவ ர!
இலக் ம வராவ ட் டால் பரவாய ல் ைல என் மன் னர்
எண்ண க் ெகாண் ந் தேபா ப்ைபக் ைடைய வ ற் ற
ஏைழ அந் தணர் வந் தார்.
"மன் னா என் னால் எல் லாவற் ைற ம்
இழந் வ ட் ர்களா?" என் ேகட் டார்.
"இல் ைல தர்மச ந் தைன ம் , நற் ண ம் , க ம்
எல் லாவற் க் ம் ேமலாக வாய் ைம ம் என் ேனா தான்
இ க் க ன் றன. ெசல் வத் க் ெதய் வமான இலக் ம மட் ம்
ேபாய் வ ட் டாள் " என் றார்.
"இலக் ம ேபாய் வ ட் டதாக யார் ெசான் ன ? வாய் ைம
வா ம் இடேம த மகள ன் த க் ேகாய ல் . உள் ேள ேபாய்
என் ன டம் வாங் க ய ைடையத் த றந் பா ங் கள் ..." என் றார்
அந் தணர்.
உள் ேள ேபாய் ைடையத் த றந் பார்த்த மன் னர்
மைலத் ப் ேபாய் ந ன் றார். அந் தக் ைட ப்ைப
ளத் க் ப் பத லாக டர்வ ம் நவரத் த னக் கற் களா ம்
ெசார்ண மாைலகளா ம் ெபாற் கா களா ம் ந ரம் ப
வழ ந் த !
பரபரப்பைடந் த மன் னர் அந் தணைரக் காண ெவள ேய
ஓேடா வந் தார்.
அவர் அங் ேக இல் ைல !
றள்
யாம் ெமய் யாக் கண்டவற் ள் இல் ைல எைனத் ேதான் ம்
வாய் ைமய ன் நல் ல ப ற.
 வ ளக் கம்
உண்ைம தைலப் ேபால என் ம் ந ைலத் த க் ம்
ேப ேவெறான் ம் இவ் லக ல் இல் ைல என் ப சாத் த ரச்
சான் றா ம் . எல் லா அற ல் க ம் அறத் ைதேய உயர்த்த க்
க ன் றன. வாய் ைமய ன் தைலைமப் பண்
உணர்த்தப்பட் ட .

“என் ைடய த ேயார் ஊத ய வ ண்ணப்பம் கெலக் டர்

ஆஃப ச ல் ஒ மாதமாகத் ங் க க் ெகாண் க் க ற .
இன் ம் அ பர சீ லைனக் க் ட எ த் க்
ெகாள் ளப்படவ ல் ைல” என் றார் அந் த த யவர்.
“கெலக் டர் அ வலகத் க் ப் ேபாய் வ சார த் தீர்களா?
என் ன ெசால் க றார்கள் ?
“பல ைற ேபாய் வந் வ ட் ேடன் . ஒ மாத
ஊத யத் ெதாைக எவ் வள க ைடக் ேமா அவ் வள ெதாைக
ெசலவழ ந் வ ட் ட . ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவா வைரக் ைக
காட் க றார்கள் . ெசக் ன ல் ேகட் டால் தாச ல் தாைரக் ேகட் கச்
ெசால் க றார்கள் . தாச ல் தாைரக் ேகட் டால் , ெரவ ன்
இன் ஸ்ெபக் டைரக் ேகட் கச் ெசால் க றார். ெரவ ன்
இன் ஸ்ெபக் டர் அ வலகத் த ேலேய இ ப்பத ல் ைல. எப்ேபா
வ வார் எப்ேபா ெவள ேய ேபாவார்' என் யா க் ம்
ெதர யவ ல் ைல.”
“கெலக் டைரப் பார்த்தீர்களா?”
“என் ேபான் ற சாமான யர்கள் எல் லாம் கெலக் டைரப்
பார்க்க மா?” என் றார் ெபர யவர்.
"நம் ேபான் ற சாமான யர்க க் உத வதற் காகத் தான்
கெலக் டர் என் ற பதவ ேய உ வாக் கப்பட் க் க ற . நாைளக்
நா ம் உங் க டன் வ க ேறன் . கெலக் டைரப் பார்த்
வ டலாம் .” என் ேறன் .
“அதனால் மற் ற அத கார கள் ேகாப த் க் ெகாண் வட
மாட் டார்கேள?" என் றார் ெபர யவர் கவைல டன் .
"கவைலப்படாதீ ர்கள் . ெபர ய அத கார ய டம் ேபானால்
ப ரச்ைன ந ச்சயம் தீ ம் ” என் அவ க் உ த ெசான் ேனன் .
ம நாள் கெலக் டர் அ வலகத் க் ப் ேபானேபா
அங் ேக ஒ ெபர ய ட் டேம கெலக் டைரப் பார்க்கக்
காத் த ந் த . பார்ைவயாளர் ேநரம் 3 தல் 4 மண வைர
என் ேபாட் ந் த . ஆனால் ெவள ேய ேபாய ந் த கெலக் டர்
அ வலகத் க் வ ம் ேபாேத 4.30 மண ஆக வ ட் ட . இன்
கெலக் டைரப் பார்க்க யா என் ஊழ யர்கள் ற யதால்
ெப ம் பாேலார் த ம் ப ப் ேபாய் வ ட் டார்கள் . மார் பத்
ேபர்தான் ெபா ைமயாகக் காத் த ந் ேதாம் .
மார் ஐந் மண க் கெலக் டர் மண ைய அ த்
ப ைன அைழத் தார். ப க் ப் ப ன் னால் நா ம்
ைழந் வ ட் ேடன் . கெலக் டர் கத் த ல் கைளப் ம் ச ப் ம்
ெதர ந் த .
"என் ன?" என் றார் என் ைனப் பார்த் .
“சார்! பார்ைவயாளர் ேநரத் த ன் ேபா உங் கைளப் பார்க்க
மார் ேபர் காத் த ந் தார்கள் . ெப ம் பாேலார் த ம் ப ப்
ேபாய் வ ட் டனர். நாங் கள் பத் ேபர் இ க் க ேறாம் . தைய
ர்ந் நீங் கள் எங் கைளப் பார்க்க ேவண் ம் ? என் ேறன்
பண வாக..
ப ன் என் ன டம் த ம் ப , “அெதல் லாம் பார்க்க
யா . யாைரக் ேகட் உள் ேள வந் ேத? ெவள ேய ேபா!”
என் வ ரட் னார்.
கெலக் டர் க் க ட் , “இ இ ” என் ப ைன
அடக் க வ ட் , என் ன டம் "சார். ஒ ஐந் ந ம டம் கழ த்
நான் ஒவ் ெவா வராகக் ப்ப க ேறன் . ெகாஞ் சம்
காத் த ங் கள் ” என் றார்.
ெசான் ன ேபாலேவ, சல ந ம டங் கள் கழ த்
ஒவ் ெவா வராக வரச் ெசால் அவர்கள் ைறகைளக்
ேகட் டார்.
எங் கள் ைற வந் தேபா , ெபர யவர ன் ப ரச்ைனையச்
ெசான் ேனன் . கெலக் டர் சம் பந் தப்பட் ட அத கார ைய அைழத்
வ சார த் தார்.
"இைத ஏன் இன் ம் நீங் கள் பர சீ க் கவ ல் ைல ?”
என் அத கார ையக் க ந் ெகாண்டார்.
“நாைளக் இந் த வ ண்ணப்பம் என் ேமைஜக் வர
ேவண் ம் ” என் அத கார ய டம் ெசால் வ ட் ,
அ க ந் த உதவ யாளர டம் , “இைதக் ற த் ைவத் க்
ெகாள் ங் கள் . நாைளக் எனக் இ பற் ற
ந ைன ட் ங் கள் ” என் ெசான் னவர் ெபர யவைரப் பார்த் ,
"கவைலப் படாதீ ர்கள் . நீங் கள் எல் லா வ வரங் க ம் சர யாகக்
ெகா த் த ந் தால் இன் ம் ஒ வாரத் க் ள் உங் கள்
ஓய் த யம் சாங் ஷன் ஆக வ ம் ” என் றார். அவ க் நன் ற
ெதர வ த் வ ட் ெவள ேய வந் ேதாம் . கெலக் டர்
உ த யள த் தப ேய ஒ வாரத் க் ள் ெபர யவ க்
ஓய் த யம் வழங் கப்பட் ப்பதாகக் க தம் வந் த .
ெபர யவ க் ம க ம் ஆச்சர யம் . “எப்ப தம் ப இ ?”
என் றார் என் ன டம் , நம் ப யாமல் .
"ெபர யவேர! ப ரச்ைன தீ ரவ ல் ைல என் றால்
ேம டத் ைத அ க னால் தான் நடக் ம் ” என் ேறன் .
றள்
தனக் வைம இல் லாதான் தாள் ேசர்ந்தார்க் கல் லால்
மனக் கவைல மாற் றல் அர .
வ ளக் கம்
 தனக் ந கர ல் லாத கட ள ன் த வ கைளப்
பற் ற னாேல ஒழ ய, இவ் லக ல் கவைல இல் லாமல் வாழ
யா . (இைறவன ன் த வ கைளப் பற் ற யவர்க க் க்
கவைல எ ம் இ க் கா .)