ஆ நீ அந்தம் நான்...!!!

Contents
ஆ -1
ஆ -2
ஆ -3
ஆ - 4
ஆ -5
ஆ -6
ஆ –7
ஆ –8
ஆ –9
ஆ – 10
ஆ – 11
ஆ – 12
ஆ -13
ஆ – 14
ஆ – 15
ஆ - 16
ஆ – 17
ஆ – 18
ஆ – 19
ஆ – 20
ஆ – 21
ஆ – 22
ஆ – 23
ஆ – 24
ஆ – 25
ஆ – 26
ஆ – 27
ஆ – 28
ஆ -29
ஆ - 3௦
ஆ – 31
ஆ - 32
ஆ – 33
ஆ – 34
ஆ – 35
ஆ -1
ப் ேபார்க் வல் ைனேபாம்
ன்பம் ேபாம் ெநஞ் ல்
ப ப் ேபார்க் ச் ெசல் வம்
ப த் க் க த்ேதாங் ம்
நிஷ்ைட ம் ைக ம்
நிமலன ள்
கந்தர் சஷ் கவசம் தைன....
என அந்த மாளிைக ன்
ைஜயைற ந்
சன்னமாகச் லமங் களம்
சேகாதரிகள் பா க் ெகாண்
இ க்க... அவர்கேளாேட ேசர்ந்
தன் இனிைமயான ர ல்
பா யவாேர ப ஆராதைன
காட் க் ெகாண் ந்தாள் ம
வர்ஷா.
அவளின் ைகவண்ணத் ல்
அலங் கரிக்கப் பட் இ ந்த சா
படங் க ம் , சாம் ராணி மணம்
கமழ் ந் க் ெகாண் ந்த அந்த
அைற ம் அந்தக் காைல
ெபா ைத ெதய் க மணம் கமழ
ெசய் க் ெகாண் ந்த .
ஆரத் தட் டன் ெவளி ல்
வந்தவள் ஹா ல் இ ந்த அந்தப்
ெபரிய அைறக் ள் ைழய ம் ,
அவைளப் ன்னைக கமாக
வரேவற் றார் ம ன் மா யா ம்
பத்மேதவ் ன் தா மான ல தா.
" ைஜ... ஞ் தா... ம ..."
என்றவ க் , " ஞ் ச மா ..."
எனப் ப க் அவைரப் பார்த்
ன்னைகத்தவாேற
ப லளித்தவள் ஆரத் தட்ைட
அவர் அ ல் ெகாண் ெசன்
ம ேவ ஆரத் ைய ெதாட்
அவ க் ைவத் ட...
கனிேவா ம ைவ
பார்த் ந்தார் ல தா.
அவ க் க் ைக கால் கள்
ெசயலற் ேபா ன... ேப வ ல்
எந்த ஒ தைட ல் ைல...
ஆனால் ேவகமாகப் ேபச
யா ... எப் ேபா ேம அ கம்
ேபச மாட்டார் என்பதால் அ
அவ க் ப் ெபரிதாகத்
ெதரிய ல் ைல.
அ த் அவ க் அ ல் ப த்
வா ல் ரல் ைவத் உறங்
ெகாண் ந்த ழந்ைத ைன
வாஞ் ைசயாய் பார்த்
ன்னைகத்தவள் ஆரத் ைய
ெதாட் அவ க் ம்
ைவத்தப ேய அவன் தைலைய
வ க் ெகாண்ேட "பா ங் ேகா
மா நா ம் எவ் வளேவா யற்
ெசய் யேறன்... இந்தப் பழக்கத்ைத
மாத்தேவ யல..." எனக்
ைறப் பட் க் ெகாள் ள...
" ழந்ைத தாேனம் மா... வளர
வளர சரியா ம் ..." என்
நி த் நிதானமாகப்
ப லளித்தவைர கண்
தைலயைசத்தவள் "உங் க க் க்
கஞ் ெகாண் வரட் மா...?
க்கேறளா...? என்றவைள
பார்த் கத்ைதச் த்தவர்.
"ெகாஞ் ச ேநரம் ேபாகட் ேம..."
என ம் , "ம ந்
எ த் க்க ேமா இல் ைலேயா...
அப் றம் ேநரம் தவ ேபா ம் ..."
என்றவைள கண் பாவமாக
 கத்ைத ைவத் க் ெகாண்ட
ல தா " ட் ைபயன் எ ந்த ம்
அவேனாட ேசர்ந்
சாப் டேறன்..." எனக் ற,
" த் ப் ேபாலேவ அடம்
க்கேறள் மா ..." எனச்
ெசல் லமாக ரட் ட்
ெவளிேய னாள் .
தன்ைன அன்ேபா ரட் ட்
ெசல் பவைளேய இைமக்காமல்
பார்த் க் ெகாண் ந்த
ல தா ற் த் தன் ேதர்
ெகாஞ் ச ம் தப் பாக ல் ைல
என்ற நிம் ம எப் ேபா ம் ேபால்
இப் ேபா ம் மன ல் எ ந்த .
ல தா ன் அைற ல் இ ந்
ம ெவளி ல் வர ம் பத்மேதவ்
தன் காைல ேநர ஜா ங் த்
ட் ற் ள் ைழய ம் சரியாக
இ ந்த . எ ரில் ஆரத்
தட் டன் நிற் பவளின் ேமல்
பார்ைவ ப ய...
ஆரஞ் ம் மஞ் ச ம் கலந்த
ப் பான் ேசைல ல் எந்த த
ஒப் பைண ம் இன் த் தைல ல்
கட் ய ஈர ண் ட ம் ைக ல்
ஏந் ய பாராதைன தட் ட ம்
கத் ல் ங் மத்ேதா
அழ ைலயாக நின்
ெகாண் ந்தவளின் ேமல்
பார்ைவையப் ப த்தவன் தைல
தல் கால் வைர ஒ அள ம்
பார்ைவ பார்க்க...
அந்தப் பார்ைவ ல் இ ந்த
என்ன என்ப எப் ேபா ம் ேபால்
இப் ேபா ம் ம ற் ப்
ரிய ல் ைல. ேதவ் ன்
பார்ைவக்கான அர்த்தத்ைத
ெமா ப் ெபயர்க்க இனி தான்
ஒ வன் றந் வர ேவண் ம் ...
இல் ைல இப் ப ச் ெசால் ல
ேவண் ேமா...? இ வைர தன்ைன
யா ம் ரிந் க் ெகாள் ள ேதவ்
அ ம க்க ல் ைல என்பேத சரி.
அந்தப் பார்ைவ ல் ம ற்
உள் க் ள் ளிர் பர ய .
அைத ெவளிகாட் க்
ெகாள் ளாமல் இ க்கப் ெப ம்
ரயத்தனம் ம ெசய்
ெகாண் க்க... அதற் எந்த
அவ ய ம் இன் ம ன்
பதட்டத்ைத அவளின் உடல்
ெமா ேய ேதவ் ற் க் காட்
ெகா த்த .
அந்த ெநா தாமதேம ண்
என்ப ேபால ெவனப்
ப ஏ ெசல் பவைனப் பார்த்
ெகாண் ந்தவ க் அவனின்
அ காைம ல் ஏற் பட்ட ந க்கம்
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகக்
ைறய... இப் ேபா அ த்தக்
கட்டமாகக் ழப் பம் வந்
ேசர்ந்த .
'இப் ேபா ேதவ் ன் ன்ேன
ெசல் ல ேவண் மா...? இல் ைல
ேவண்டாமா...?' என எப் ேபா ம்
ேபாலேவ த் க் ெகாண்
நின் ந்தாள் . ஏெனனில்
அவளின் அ பவம் அப் ப ... ேதவ்
ட் ற் வந்த டன் அவன்
ன்னாேலேய ெசன்றால் , 'இப் ேபா
எ க் இங் க வந்ேத...?' எனக்
காய் பவன், சரி ெசன்றால் தான்
ட் றாேன என் ெசல் லாமல்
இ ந்தால் அதற் ம் ,
'மகாராணிைய ஒவ் ெவா
ைற ம் ப் ட ேமா..?' என்
ய் வான்.
ழப் பத்ேதாேட நின் க்
ெகாண் ப் பைத டச் ெசன்
ட் வாங் க் ெகாள் வேத ேமல்
என்ற க் வந் பத்ம
ேதவ் ற் காக ரீன் தயாரிக்க
உள் ேள ெசன்றாள் .
சரியாக ம ரீன் ைய ேர ல்
ைவத் க் ெகாண் மா ப ைய
ெந ங் க ம் , ேம ந்
"ம ...." என்ற அ த்தமான
ரல் ேகட்ட .
அ ல் பதட்டமானவள் ,
'இன்ைனக் என்ன ஆச்ேசா
ெதரியைலேய...' என
எண்ணியப ேய தங் கள்
அைறக் ள் ைழய...
அங் அப் ேபாேத ளித் ட்
வந் ஈரம் ெசாட்ட ெசாட்ட தன்
எ ட் ேபக் உடல் ெதரிய ெவள் ைள
நிற டவேலா கண்ணா ன்
நின் ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
 ன ம் பார்க் ம் காட் தான்
என்றா ம் ஒவ் ெவா ைற ம்
ஏேனா ஏ ட் பார்க்க ஒ
தயக்கம் வந் த க்க அ ல்
ெசல் ல கால் கள் தயங் க
கதவ ேலேய நின் ந்தாள்
ம .
கண்ணா வ யாக ம ைவ ம்
அவள் ைககளில் இ ந்த
ேரைவ ம் பார்த்தவன் ஏ ம்
ெசால் லாமல் தன் ேவைலையத்
ெதாடர... 'இப் ேபா எ க் க்
ப் ட் இ ப் பாங் க...' என்
தனக் ள் ேளேய ேயா த் க்
ெகாண் நின் ந்தவளின்
கத் ன் வ ேய அகத்ைதப்
ப த்தவன், "ம் ம் ... யட்
பாடலாம் ... சாங் எப் ப நீ
ெசலக்ட் ெசய் ய யா...? இல் ல
நான் ெசய் யவா...?" என ம்
ெரன் எதற் இப் ப ப்
ேப றார்...!!! எனப் ரியாமல்
"ேங..." என த் க் ெகாண்
நின் ந்தவைள கண்டவன் தன்
ேவைலைய நி த் ட்
அவைள அ ேமல் அ ைவத்
ெந ங் க...
இப் ேபா என்ன தவ
ெசய் ேதாம் ...? எனப் பயத்ேதா
ரிய அச்சத்ேதா
அவைனேய இைமக்காமல்
பார்த்தப நின் ந்தவைள
ெந ங் யவன் எ ம் ேபசாமல்
அவள் ைககளில் இ ந்த ைய
எ த் ப க ெதாடங் க...
அ வைர இ த் த்
ைவத் ந்த ச்ைச "ஊப் ப்ப்ப்...."
என ெவளி ட்டாள் ம .
ைய ப ெகாண் ந்தா ம்
ம ன் ஒவ் ெவா அைச ம்
ேதவ் ன் கண்களில் படத்
தவர ல் ைல. ஆனால் அைதக்
கண் ெகாள் ளாமல் " த்
எங் ேக...?" என்றவனின் ேகள் க்
"மா.. ... யா... ண்ட... இ க்...
கான்..." எனக் காற் றா ேபான
ர ல் க் க்
ப லளித்தாள் .
அதற் ஒ தைலயைசப் ைப
மட் ேம ப லாகத் தந்தவன், நீ
ேபாகலாம் என்ப ேபால ரைல
அைசக்க, அதற் ச் சம் மதமாக
அவசரமாக ஒ தைலயைசப் ைப
தந்தவள் அைற ந் உடேன
ெவளிேய னாள் .
ப களில் இறங் ம் ேபாேத ேதவ்
தன்ைன அைழத்த நிைன
வர... 'எ க் க் ப் ட்டார்ன்
ெசால் லேவ இல் ைலேய...' என்
நிைனத்தவளின் மனசாட் 'ஏன்
ேபாய் நீ தான் ேகேளன்...' என
எ த் க் ெகா க்க....
'ஈஸ்வரா... நானா !!! அவைர
பார்த்தாேள காத் தான் வர ...'
என் தனக் த் தாேன ேகள்
ேகட் க் ெகாண் ம் ப லளித் க்
ெகாண் ம் ெசன்றவ க்
எப் ேபா தான் தன் கணவனிடம்
ேந க் ேநராகப் ேபச ைதரியம்
வ ேமா...!!!
த் எ ந் ட்டானா எனச்
ெசன் பார்த்தவள் , அவன்
இன் ம் உறங்
ெகாண் க்கேவ ல தா ற்
அவர் ம ப் ைப ம் கஞ் ைய
ஊட் ட் கத்ைதத் ைடத்
ட்டாள் .
ல தாைவ பார்த்
ெகாள் வதற் காகேவ இரண்
நர்ஸ்கள் எப் ேபா ம் அவர்
அைற ேலேய இ ப் பர்.
அவர்கேள அவரின் ேதைவகைளப்
பார்த் பார்த் ச் ெசய் தா ம்
ம ற் உண ஷயத் ல்
இவர் அவர்கைள
ஏமாற் றாேறா என் ஒ
சந்ேதகம் உண் . அதற் காகேவ
அவேள அைத அ ல் இ ந்
ெகா க்கத் ெதாடங் னாள் .
அ த் அவர் ேபாட ேவண் ய
மாத் ைரகைள ம சரி பார்த்
எ த் ைவத் க் ெகாண்
இ க்க... அ வலகத் ற் ச்
ெசல் ல தயாராகத் ேதவ் தன்
அன்ைன ன் அைறக் ள்
ைழந்தான். இ னப் ப
வழக்கம் தான் காைல உண ற்
ன் ல தாேவா ேநரம்
ேப க் ெகாண் ப் பைத
வழக்கமாகக் ெகாண் ந்தான்.
இர ல் எப் ேபா
ம் வான் என்ப அவ க்ேக
ெதரியாெதன்பதால் காைல ல்
அன்ைனேயா ம்
ள் ைளேயா ம் ேநரம்
ெசலவ ப் பைத நாள் தவறாமல்
ெசய் வான்.
" ட்மார்னிங் மா..." என்றப ேய
அைறக் ள் ைழந்தவன்
நர்ஸ்களிடம் தன் அன்ைன ன்
உடல் நலைன பற் சாரித்
த்த ம் அவர்கள்
அைற ந் ெவளிேய ட...
"அப் பறம் மா... என்ன ெசால் றான்
உங் க ேபரன்..." எனக்
ழந்ைத ன் தைலையப்
பாசத்ேதா வ யவாேற
அ ல் ேப க் ெகாண்
அமர்ந் ந்தவனின் ர ல்
இ ந்த த் யாசம் மட் ேம
அவன் ல தா ன் ேமல்
ெகாண் ள் ள அன் ற் ச் சாட் .
இேத ேபான்ற ர ல் அவன்
ேப ம் மற் ெறா நபர் ன்
மட் ேம. "இன் ம் ள் ைள
எ ந் க்கேவ இல் ைலடா..." என
அவர் ைறப் பட் க் ெகாள் ள,
"ராத் ரி ள் ைள ெராம் ப நா
ச் ண் இ ந்தான் மா ..."
என ம ப லளித்தாள் .
"ஏன்... மா... உடம் ... எதாவ ..."
என ல தா கவைல ெகாள் ள,
"அப் பா ம் ள் ைள ம் அத்தைன
ஆட்டம் ..." என்
ன்னைகத்தவைள கண்
அவ ம் ன்னைகக்க,
இ வைர ம் பார்த்தப ேய
அவர்கள் ேபச்ைச ேகட் க்
ெகாண் அமர்ந் ந்தான்.
ேதவ் ைவ ம் பார்த்தவர்,
" க்ரமா..." என அைழக்க,
அன்ைன ன் அந்தப் ரத்ேயக
அைழப் ல் அவைரத் ம்
பார்த்தவன், "ெசால் ங் கம் மா..."
எனக் கனிேவா ேகட்க... "உன்
ெபாண்டாட் என்ைனக்
ெகா ைமப த்தறாப் பா..." என்
கார் பத் ரம் வா க்க...
ம் மாேவ தன்னிடம் காய் பவன்
இப் ேபா என்ன ெசய் வாேனா...?
என் அ ர்ந்த ம ேதவ் ைவ
ம் பார்க்க... "நீ ங் க ெசலக்ட்
ெசஞ் ச ம மக தாேன... என்ஜாய் ..."
என்றவாேற எ ந் ெசன்றவனின்
பார்ைவ ம ன் பக்கமாகக்
டத் ம் ப ல் ைல.
மா ம் ம மக ம்
ெசல் பவனின் ைகேய
பார்த் க் ெகாண் இ க்க... ேதவ்
கதைவ ெந ங் க ம் "டாடா..."
என்ற மழைல ரல் அைழக்க...
அ ல் ன்னைகேயா
ம் யவன் தன் ேவக நைட ல்
ெந ங் அந்தப் ஞ் ைச தன்
ெநஞ் ேசா அள் ளி ெகாண்
அைற ல் இ ந்
ெவளிேய னான்.
அ த் அவன் ைடனிங்
ேட க்ேக ெசல் வான் என்
ெதரிந் ல தா "நீ ேபா மா... "
எனக் ற ம் ... ேவகமாக ைடனிங்
ேட ைள ேநாக் ைரந்தாள்
ம . அங் த் ேதவ் தன் ம ல்
த் ைவ அமர்த் க் ெகாண்
ெகாஞ் ெகாண் க்க...
அைதப் பார்த் க் ெகாண்ேட
வழக்கமாகத் ேதவ் உண் ம் ட்
ரட் ேடாஸ்ட்ைட ம் பட்டைர ம்
எ த் அவன் ன்
ைவத்தவ க் ல தா ன்
ன்னைக க ம் அதற்
ேநர ராக எப் ேபா ம் உர்ெரன்
இ க் ம் ேதவ் ன் க ம் மன
கண்ணில் வர...
ேநரம் காலம் ெதரியாமல்
க ணா ன் காெம நிைன
வந் ெதாைலத்த 'ஆஹ... அந்த
அழ ெதய் வத் ன் மகனா
இவன்...' என்ற அேத
மா ேலஷேனா மன ற் ள்
ெசால் பார்த்தவ க்
இதேழாரம் ரிப் ல் க்க... அ
ெவளிேய ெதரிவதற் ள் இதைழ
பற் களால் க த் க்
கட் ப த் யவள் நி ர ம் ...
ேதவ் தன் ர்ைமயான
கண்கேளா ம ைவேய
பார்த் க் ெகாண் ப் ப
ெதரிந்த . அந்த பார்ைவையக்
கண்டவ க் இதயம் நின்
 த்த . ம ன் இத்தைன நாள்
அ பவத் ல் அவள் மன ல்
நிைனப் பைதக் டக் கண்ட ந்
ப லளிப் பவனின் நிைன வர...
க்ெகன்ற .
அ ல் எ ந்த படபடப் ேபா
தட் ல் ஆம் ெலட்ைட எ த்
ைவத் த் ேதவ் ன் ெகாண்
வந் ைவத்தவளின் கத்ைதேய
ேதவ் ஆராய் ச் யாகப் பார்க்க...
அ ல் எப் ேபா ம் ேபால எந்த ஒ
அ வ ப் ேபா கச் ளிப் ேபா
ெதரிய ல் ைல.
எைதேயா நிைனத்
ெகாண்டவன் "எனக் ஆப் பா ல்
ேவ ம் ..." என ம் "ம் ம் ..." என்ற
தைலயைசப் ேபா நகர்ந்தவைள
"ட ள் ஆப் பா ல் த் எக்ஸ்ட்ரா
ெபப் பர்..." என்ற ேதவ் ன் ரல்
த த் நி த்த... ம் ண் ம்
ஒ தைலயைசப் ேபா உள் ேள
ெசன்றாள் .
ம ட்சனில் இ ந் ம் ப
வ ம் ேபா த் த் தன்
மழைல ல் ஆ ரத் எட் டாடா
ேபாட் க் ேகள் ேகட் க்
ெகாண் ந்தான்.
"டாடா... இ அன்ன...?"
"இ ரட்..."
"டாடா... அப் இ ..."
"இ பட்டர்..."
"ம் ம் ...இ டாடா..."
"இ எஃக்..."
எனக் ெகாஞ் ச ம் ச க்காமல்
த் ன் அத்தைன
ேகள் க க் ம் ேதவ்
ப லளித் க் ெகாண் ந்தான்.
இைவ அைனத் ேம ன ம்
ேகட்கப் ப ம் ேகள் கள் தான்...
ஆனால் ஒ நா ம் ேதவ்
ப லளிக்கச் ச த் க்
ெகாள் ளேவா ப லளிக்கத்
தவ யேதா இல் ைல. ஒவ் ெவா
ைற ம் தல் ைறயாகக்
ேகட்கப் ப ம் ேகள் ையப்
ேபாலேவ ப லளிப் பவனின் இந்த
கம் ம ைவ என் ம் ேபால
இன் ம் ஆச்சர்யப த் ய .
ம தன் ைகயால் ெசய் த
ஆப் பா ல் தட்ைட ெகாண்
வந் ைவக்க ம் ண் ம் அவள்
கத்ைதேய ஆராய் ச் யாகப்
பார்த் அைம யாக உண்ண
வங் யவன் ஆம் ெலட்ைட
ேபார்க் ல் த் த் ன்
வாய ேக ெகாண் ெசல் ல...
"ம் ஹ ம் ... ட் த் தர்த் ப் பாய் ஈ
பண்லா..." எனத் தான் இன் ம் பல்
ளக்க ல் ைல என்பைதத்
தந்ைதக் நிைன ப த்த... "ேநா
ஒர்ரிஸ் யர்..." என்றவாேற
ண் ம் ெகா க்க யன்ற
தந்ைதையத் த த்தவன்...
" த் பாய் அல் லாம் ஈ பண்ணி
சாப் ம் ... ட் த் பாய் இல்
மா..." என ம ைவ ம்
ைணக்கைழக்க... அ ல்
யப் பாக ஒற் ைறப் வத்ைத
உயர்த் இறக் னாேன த ர,
எ ம் ற ல் ைல ேதவ் .
ம இந்தப் பக்கம் நின்
ெகாண் த் ன் ேகள் க்
ஆம் என்ப ேபால் தைலயைசக்க
ேட ள் ேமல் ேதவ் ைவ ேநாக்
ம் அமர்ந் ந்தவ க்
அ ெதரியாததால் "ம் மா
ெதால் ..." என்றான்.
"ஆமா கண்ணா... என் த் இந்த
ேவர்ல் ட்லேய ெராம் ப ெராம் பக்
ட் பாய் ..." என்றவள் "வா நாம
ேபாய் ப் ரஷ் ஆ ண்
வந் டலாம் ..." எனக் ைககைள
நீ ட் அைழக்க...
"ேபா... வம் மாத்ேத..." எனத்
தந்ைத ன் க த்ைத கட்
ெகாண்டவைனக் கண்டவ க் க்
ெகாஞ் ச ம் ேகாபம் வர ல் ைல,
அவ க் நன்றாகத் ெதரி ம்
ேதவ் ட் ல் இ ந்தால் அவேன
த் ன் உலகம் ... ேதவ் டம்
இ ந் ெகாஞ் ச ம் நகர
மாட்டான்.
'வாடா படவா உன்ைனக்
கவனிச் க்கேறன்...' என
மன ற் ள் ெகாஞ்
ெகாண் ந்த ேவைல ல் ேட ள்
ேமல் இ ந்த ேதவ் ன் ேபான்
ஒ க்க... ஒ ைக ல்
 ழந்ைதையப் பற் க் ெகாண்
ம ைகயால் சாப் ட்
ெகாண் ந்தவன் "யா ன்
ேக ..." என ம ைவ பார்த்
ற...
ஏேதா ைடப் பதற் அரிய
ெபா ைள ேபால் இ ைககளில்
பத் ரமாக எ த் ஆன் ெசய்
கா ல் ைவத்தவள் "ஹேலா.."
என்பதற் ள் "ேதவ் யர்... ைநட்
உங் க ரீப் ேகஸ் இங் ேக என்
ம் லேய ட் ட் ங் க..." என்ற
ரல் ெகாஞ் சலாக ஒ த்த .
பார்ைவைய மட் ம் ப் ம
ேதவ் ைவ பார்க்க... அவேனா
த் ேவா ெகாஞ்
ைளயா க் ெகாண் ந்தான்.
ஆ -2
ேபான் வ ேய கா ல் வந்
ந்த ெசய் க் எப் ப
ரியாக்ட் ெசய் வ ...!? என்ன
ப லளிப் ப ...?! என் டத்
ெதரியாமல் த்த ம , இைத
எப் ப த் ேதவ் டம் என்னெவன்
ெசால் வ என்ற தயக்கத்ேதா
அவைனப் பார்க்க...
ேதவ் ேவா எைதப் பற் ம்
ெகாஞ் ச ம் கவைல ல் லாமல்
த் ேவா ெகாஞ் க்
ெகாண் ந்தான். அதற் ள்
அந்தப் பக்கம் இ ந்
ெகாஞ் சலான வார்த்ைதகள்
ெதாடர்ந் வந் ம ன் காைத
ஒ வ யாக்க...
ஒ வ யாக ம தன்ைனேய
பார்த் க் ெகாண் இ ப் பைத
உணர்ந் அவள் பக்கம் தன்
பார்ைவையத் ப் யவன்,
‘ேபானில் யார்...?’ என்ப ேபாலப்
பார்க்க... இைத எப் ப ச் ெசால் வ
எனப் ரியாமல் தயங் யவள்
"ப் ரீ... ப் ... ேகஸ்..." எனத்
த மாறத்ேதா ேபச யல ம் ,
ஒ ெநா வத்ைதச்
க் யவ க் அவள்
ெசால் லவ வ ரிந் ேபாக
"ேபாைன ஸ் க்கரில் ேபா ..."
என்றான்.
ேதவ் ெசான்னப ேய ெசய் தவள்
தன் ைககளில் இ ந்த ேபாைன
சற் எஃ ேதவ் அ ேக நீ ட்ட ம் ,
அைதக் ேழ ேமைஜ ேமல்
ைவக் ம் ப அவன் ரல்
அைசக்க... ம ம் அப் ப ேய
ெசய் ட் ேதவ் சாப் ட்ட
ெபா ட்கைள எ த்
த்தப் ப த் ேமைஜையத்
ைடக்கத் ெதாடங் னாள் .
அந்தப் பக்கம் இ ந் ம ன்
ேபச்ைச ேகட் "ஹேலா ஹ இஸ்
தட்... ேதவ் ேப எங் ேக..." என்
கத் ம் ரல் ேகட்ட . இ ல் தான்
தான் ஏேதா ெசய் யக் டாத
தவைற ெசய் ட்ட ேபால ம
ேதவ் ைவ கண்களில் பயத்ேதா
பார்க்க... அவேனா ம ைவ
ெகாஞ் ச ம் கண் க்
ெகாள் ளாமல் தன் கவனம்
வைத ம் ேபானில்
ைவத் ந்தான்.
அந்தப் பக்கம் இ ந் ெதாடர்ந்
கத் ம் ரல் ேகட் க் ெகாண்ேட
இ க்க... " ளாரா..." என
அ த்தமாகத் ேதவ் அைழக்க ம் ,
சட்ெடன அந்தப் பக்கம்
அைம யான . "க ர் வ வான்
ெகா த் ..." எனத் ேதவ்
ற ம் ,.
"க ரா..." என்ற ர ல் ஸ்
இறங் க... "நீ ங் க வரைலயா...?" என
ஆைச ம் ஆவ ம் கலந்
ெகாஞ் சேலா ரல் ைழய
ேகட்க... அதற் எந்தப் ப ம்
அளிக்காமல் அ த்த ெநா தன்
ைக ல் இ ந்த ேபார்க்ைக இ
ரல் க க் ைடேய ஸ்ைடலாகச்
ழற் யவன் அதன் ன்
பாகத்ைதக்
ெகாண் ேபாைன
அைணத் ந்தான்.
அ த்த ெநா ண் ம் ேபான்
ஒ க்க... ம ன் ைககள் தானாக
ேவைல நி த்தம் ெசய் ய...
தயக்கத்ேதா நி ர்ந் ேதவ் ைவ
ெமல் ல ஏ ட்டாள் . அேத ேநரம்
ேதவ் ம் ம் ம ைவ தான்
பாரரத்தான்.
இ வரின் கண்க ம் ஒ ெநா
ேந க் ேநராகப் பார்த் க்
ெகாள் ள... உடேன ம தன்
பார்ைவையத் தாழ் த்
ெகாண்டாள் . அதன் றேக தன்
பார்ைவையத் ப் அைழப் ப
‘யார்?’ என் பார்த்தவன், அைத
ஆன் ெசய் கா ல் ைவத்தான்.
"எஸ் க ர்..." என்ற ேதவ் ன்
ர ல் அப் ப ேய நின் ந்த
ம ன் ைககள் தானாகத் தன்
ேவைலையத் ெதாடர... அந்தப்
பக்கம் இ ந் ேதவ் ன்
அந்தரங் க உத யாளனா ய
க ர் இன்ைறய பணிகைளப்
பட் ய ட் க் ெகாண் ந்தான்.
அைனத்ைத ம் ேகட் க்
ெகாண் ல பல
கட்டைளகைளக் ெகா த்
ட் ப் ேபாைன அைணத் ச்
சட்ைட ைப ல் ேபாட்டவன்
த் ைவ க் க் ெகாண்
ம ைவ ெந ங் னான். த் ைவ
அவளிடம் ெகா த்தப ேய
"அம் மா ட்ட த் க் ஏேதா
வாங் க ம் ெசான்ன இல் ல...
ஈவ் னிங் வேரன் ெர யா இ ..."
என ம் ,
'என்ன நானா...?' என மன ற் ள்
அ ர்ந்தவள் ரிய
பார்த்தப ேய ஏேதா ெசால் ல வர...
"நீ வரியான் நான் ேகக்கைல... நீ
வர..." என்றவாேற அங் ந்
நகர்ந்தவைன "டாடா..." என்ற
ரல் த த் நி த் ய .
அப் ேபாேத அவ க்
வழக்கமாகத் த வைதத் தர
மறந் ளம் ய நிைன வர...
ண் ம் இரண்ெடட் ல் த் ைவ
ெந ங் யவன் னிந்
அ த்தமாக அவன் கன்னத் ல்
இதழ் ப த்தான்.
அப் ப க் னிந் இதழ்
ப க்ைக ல் ேதவ் ன் தைல
ம ன் கன்னத்ைத உரச...
அவேளா சங் கடமாக ெநளிந்தாள் .
ேதவ் இவற் ைறக் கவனித்தா ம்
ெபரிதாக அலட் க் ெகாள் ளாமல்
அங் ந் ெவளிேய னான்.
தன் நிைன ல் ழ் ந்த ம
த் ன் ஞ் ைககள்
கன்னத்ைதத் தட ய ல் ய
உணர் க் வந்தவள் , "மா...
டாடா... டாத்தா..." என வாசைல
காட் ள் ைள ேகட்க ம் தான்,
அப் ப ேய நின் ட்ட ரிய
ழந்ைத டன் வாச க்
ைரந்தாள் .
ேதவ் காைர ஸ்டார்ட் ெசய் ய ம் ,
"டாடா... டாத்தா..." எனத் தன்
அரி பற் கள் ெதரிய ைககைள
அைசத் உற் சாகமாகக் ைக
அைசத்தவைனக் கண் தன்
அ ர்வ ரிப் ைப உ ர்த்தவன்,
ஒ பறக் ம் த்தத்ைதப் பறக்க
ட் ட் ேவகம் எ த்தான்.
த் எத்தைனக் எத்தைன
அப் பா ள் ைளேயா அத்தைனக்
அத்தைன அவன் ேவைல
ைமகைளப் ரிந் ம் நடந்
ெகாள் வான். ட் ல் இ க் ம்
ேபா ேதவ் டேம ஒட் க்
ெகாண் இ ப் பவன் தான்,
ஆனால் ேதவ் ெவளிேய
ளம் னால் அ ஆர்ப்பாட்டம்
எல் லாம் ெசய் யாமல் சமத்தாக
ைடக் ெகா ப் பான்.
த் ைவ தங் கள் அைறக்
அைழத் ச் ெசன் ளிக்க
ைவத் தயார் ெசய் தவளின்
ைககள் தன் பாட் க்
வழக்கமான பணிையச் ெசய்
ெகாண் இ க்க... மனேமா
ேதவ் ன் வார்த்ைதகளில்
உழன் ெகாண் ந்த .
'நானா...? அவேராடயா...?' என
ண் ம் ண் ம் இேத
ேகள் ல் மனம் ெசக் மா
ேபாலச் ற் ற் வர,
இைவெயல் லாம் இனி த ர்க்க
யாத என் ரிந்தா ம் ,
அைத உடேன ஏற் க் ெகாண்
ெசயல் ப த்த ரண் ய அேத
ேவைள ல் இத்தைன நாட்கள்
ேபால இனி ட் ற் ள் ேளேய
இ க்க யா என்ப ம்
ரிந்த .
யா க்காக இல் ைல என்றா ம்
ழந்ைதக்காக இைதச் ெசய்
தான் ஆக ேவண் ம் ...!!! என்
ெவ த்தவள் , 'அவர்
அைழச்ச ம் ள் ைளக்காகத்
தாேன... அவேர இறங் வரச்ேச
நா ம் ள் ைளக்காகச்
ெசய் ய ம் ...' என ஒ வ யாக
மனைத ேதவ் ேவா ெவளிேய
ெசல் ல தயார்ப த் க்
ெகாண்டாள் .
மாைல ேதவ் ட் ற் வ ம்
ேபா த் ைவ தயார் ெசய்
அவ க் த்
ேதைவயானவற் ைறெயல் லாம்
எ த் க் ெகாண் தா ம்
தயாராக இ ந்தாள் ம .
அவர்கைள ஒ பார்ைவ
பார்த்தவன், "ைபவ் னிட்ஸ்...
ட் ல் சாம் ப் ..." என த் ைவ
பார்த் ெசான்னவன் இரண்
இரண் ப களாகத் தா ஏ
அைறக் ச் ெசன்றான்.
ம அதற் ள் ண் ம் ஒ ைற
ல தாைவ ெசன் பார்த்
"உங் க க் ஏேத ம்
ேதைவபடறதா மா ..." எனக்
ேகட்க, அவேரா "எனக் ... எ ம் ...
ேவண்டாம் ... இவங் க... தான்...
இ க்காங் கேள... என்ைன
பார்க்க... நீ நிம் ம யா... ளம் ...
ேபாய் ட் வா மா..." என ெமல் ய
ன்னைகேயாேட னார்.
ன்ேன காைல ல் ழந்ைதக்
பன் ெகா க் ம் ேபா
ல தா டம் இைதப் பற் க்
யவள் , அப் ேபா
தற் ெகாண் இேத ேகள் ைய
ேவ ேவ தத் ல் ேவ ேவ
ேநரத் ல் ேகட் க் ெகாண்ேட
இ ந்தால் அவ ம் என்ன தான்
ெசய் வார்.
அப் ேபா அங் வந்த ேதவ்
ம ன் ைககளில் இ ந்த
த் ைவ வாங் க் ெகாண்
"ைப மா... எதாவ ன்னா உடேன
கால் ெசய் ங் க..." என்றவாேற
ெவளிேயற, அவசரமாக
ல தாைவ பார்த்
தைலயைசத்தப ேய ஓட்ட ம்
நைட மாகத் ேதவ் ைவ ன்
ெதாடர்ந்தாள் ம .
அவர்கள் ெசல் வைத மன
நிைறேவா ம் கத் ல்
ேதான் ய ன்னைகேயா ம்
பார்த் ந்தார் ல தா. 'எங் ேக
த் மட் ேம தனக் ப் ேபா ம்
என் வாழ் க்ைக ல் இப் ப
ஒ ங் ேய இ ந்
வாேனா...!!! என அவர்
வ ந்தாத நாளில் ைல. இன்
ம ைவ ெவளிேய தன்ேனா
அைழத் ச் ெசல் ம் அள ற்
மகன் இறங் வந் ப் பைத
நிைனத் அவ க் நிம் ம
எ ந்த .
ேதவ் காைர ஓட்ட... பக்கத்
இ க்ைக ல் த் ைவ ம ல்
ைவத் க் ெகாண் ம
அமர்ந் ந்தாள் . அந்தக் ட்
கண்ணேனா அைம யாக
அமராமல் அந்தக் கண்ணனின்
ம் தனத்ேதா அதற் க்
ெகாஞ் ச ம் ைற ல் லாத
ேசட்ைடகைளச் ெசய்
ெகாண் ந்தான்.
ம ன் ம ல் இ ந்தப ேய
எக் ேதவ் ன் ஸ்ேடரிங் ல்
அ த்தமாகப் ப ந் ந்த
ைககைளப் ப் ப ம் , அவன்
ைககளில் கட் இ க் ம் வாட்ைச
பற் இ ப் ப ம் , "டாடா...
த் ..." எனத் ேதவ் டம் தாவ
யல் வ மாக த் ச் ேசட்ைட
ெசய் ெகாண் ந்தான்.
ஒவ் ெவா ைற ம் த்
இப் ப ச் ெசய் ம் ேபாெதல் லாம்
ம ற் த் தான்
ண்டாட்டமாகப் ேபான .
த் ைவ க்க ய ைக ல்
எல் லாம் ேதவ் ன் ம
ேமாதேவா உரசேவா ேவண் வர...
‘எங் ேக ட் வாேனா...?!
அ த் வாேனா...?!’ என்
பயந் பயந் அமர்ந் ந்தாள் .
இதற் ன் அ பவம் ேவ
இப் ப ம ற் இ ப் பதால்
எ ந்த பயம் அ . ஆனால் தல்
ைற ேமா ய ேபா ம்
ம ைவ பார்த்தைதத் த ர ேவ
எந்த எ ர் ைன ம் இல் ைல
ேதவ் ட ந் ... அதன் ற
ம் டப் பார்க்காமல்
வண் ைய ஓட் க் ெகாண்
இ ந்தான்.
அந்த ஷாப் ங் மா ல்
ழந்ைதையத் க் ெகாண்
ேதவ் ேவகமாக ன்ேன ெசல் ல...
அவைன ஓட்ட ம் நைட மாகப்
ன் ெதாடர்ந் ெகாண் ந்தாள்
ம .
த ல் த் ற் த்
ேதைவயானவற் ைற
வாங் வதற் காக அதற் கான
ரத்ேயக கைடக் ள்
ைழந்தான். இன் ம் பத்
நாட்களில் வர ேபா ம் த் ன்
இரண்டாவ றந்த நா க்காகத்
தான் இந்த ஷாப் ங் .
இ வ க் ள் ம் ெபரிதாக
எந்தப் ேபச் ம் இல் ைல என்
ெசால் வைத டச் த்தமாகேவ
ேபச் இல் ைல என்பேத சரி.
ெமா கேளா பார்ைவ
பரிமாற் றங் கேளா ட எ ம்
நடக்க ல் ைல. ஆனால் அங்
நடக்க ேவண் ய ேவைல மட் ம்
சரியாக நடந் க் ெகாண் ந்த .
த் ற் கான ஷாப் ங்
ய ம் , அ த் த் ேதவ்
ஆண்கள் ஆைடகள் ரி ற் ச்
ெசன்றான். ம ம் பார்த் க்
ெகாண் தான் இ க் றாள் .
ேதவ் ற் ச் ெசல் ம் இடங் களில்
எல் லாம் ைடக் ம்
மரியாைதைய, அேத ேபால
இங் ம் தலாளிேய எ ந்
வந் வரேவற் அவன்
ேதைவையக் கவனிக்க இ
பணியாளர்கைள நிய த்தார்.
வல ைகையப் ேபண்ட்
பாக்ெகட் ல் ட்டப இட
ைக ல் த் ைவ க்
ெகாண் நின்றப ேய ற் பைன
ர நி எ த் காட் ம்
ஆைடகைளத் ேதவ் பார்த் க்
ெகாண் இ க்க... "ஹேலா
ஸ்டர் ேதவ் ..." என்ற ரல்
ன்னா ந் ஒ த்த .
அந்தப் பக்கம் தன் கவனத்ைதத்
ப் யவன், அங் த் ெதா ல்
பல ைற தன்னிடம் அ
வாங் ய பல ள் ஒ வரான
ரத்தன் வாெயல் லாம் பல் லாகக்
ைககைளத் தன்ைன ேநாக்
நீ ட் ய ப நிற் பைத கண்டான்.
ஆனால் ப க் அவ க் க் ைக
ெகா க்காமல் , ைககைளப்
பாக்ெகட் ல் இ ந் எ க்காமல்
நின் ந்தவைனக் கண்டவ க் ,
ச கத் ல் ெபயர் ெசால் ம்
இடத் ல் இ க் ம் தன்ைனத்
ெதா ல் ைற ல் எத்தைனேயா
ைற ேதவ்
அவமானப த் ந்தா ம்
இன் தன் மைன ன் இப் ப
நடந் ெகாண்ட ல் கம்
த் ப் ேபான .
அப் ேபாேத ேதவ் ன் ைக ல்
இ ந்த ழந்ைத ம் அ ல்
நின் ந்த ம ம் கண்களில்
பட... 'ேதவ் மணம்
ஆனவனா...!?' என்ற ேகள்
மன ல் எழந்த ல் ேயா த் ப்
பார்த்தவ க் அப் ேபாேத இ
மட் மல் ல, அவைனப் பற்
எ ேம யா க் ம் ெதரியா
என்ப நிைன வந்த .
இ வைர இவன் ெபயர் பத்மேதவ்
என்பைதத் த ர, அவைனப் பற்
ேவ எந்தத் தகவ ம் யா க் ம்
ெதரியா . இந்த ேதவ் என்பவன்
யார்...? அவ க் த் மணம்
ஆனதா...? டப் றந்தவர்கள்
யாராவ இ க் றார்களா...?
ம் பத் ல் ெமாத்தம் எத்தைன
ேபர்...? எங் ந் வந்தான்...?
எந்தக் ம் பத்ைதச்
ேசர்ந்தவன்...? "ம் ஹ ம் ... எ ம்
ெதரியா ... யா க் ம்
ெதரியா ..."
இப் ேபா தன் மைன ன்
தன்ைன
அவமானப் ப த் யவைன அவன்
மைன ன் அவமானப த் ம்
ேவகம் எழ, ேதவ் ன்
பழக்கவழக்கங் கைளப் பற்
நிைன வர... அைத ைவத் க்
ெகாஞ் சம் ைளயா பார்க்க
நிைனத்தவர்.
"இ யா ஸ்டர் ேதவ் ... உங் க
ஓய் ப் பாஆஆஆ..." என அந்த
ஒய் ப் ல் ேதைவக்
அ கமாகேவ அ த்தம் ெகா த்
ேகட்க... அவ க் ப் ப ல்
அளிக்காமல் அவ க் அ ல்
நின்றப ேய இவர்கள்
இ வைர ம் மா மா
பார்த்தவாேற கண்களில்
ேகள் ேயா ம் சற்
நக்கேலா ம் நின் ந்த
ரத்தனின் மைன ையக்
கண்களால் ட் காட் யவன்,
"ெவாய் ஆர் இயர் த் வர்
ெநய் பர்ஸ் ெவாய் ப் ... ஸ்டர்
ரத்தன்..." எனக் ர ல்
ேபா யான யப் ேபா ேகட்க,
இப் ப ஒ ேகள் ையக்
ெகாஞ் ச ம் எ ர்பாராததால்
அப் பட்டமாக அ ர்ந்தவர், தன்
மைன ையத் ம் பார்க்க...
அவேரா கண்களில் கனேலா
ெவன ச் ட்டப ரத்தைன
ைறத் க் ெகாண் இ ந்தார்.
அ ல் பதட்டமா ய ரத்தன்
"என்ன... என்ன உளறல் இ ...?
நான் ஏன் யார் மைன ேயாேடா
வர ேவண் ம் ...! இ என் ைடய
மைன ஸ்டர் ேதவ் ..." என
எங் ேக அவைன அ ங் கப த்த
தான் எரிந்த அம் மராங்
ேபாலத் தன்ைனேய ப் த்
தாக் ேமா என்ற
படபடப் ேபா ம் இவ க் எப் ப
அந்தப் பக்கத் ட் ஷயம்
பற் த் ெதரிய வந்த என்ற
பதட்டத்ேதா ம் ரத்தன்
ப லளித்தார்.
" ..." என இல வாகத் ேதாைள
க் யப ப லளித் ட்
தன் பணிையத் ேதவ் ெதாடர,
அவமானத்தால் கன் ய
கத்ேதா அதற் ேமல் அங்
நிற் காமல் ேவகமாக
மைன ேயா ெவளிேய னார்
ரத்தன்.
பா ஷாப் ங் ந்த நிைல ல்
ழந்ைத கைளத் உறங் ழ,
ழந்ைதையத் தன்னிடம் தர
ெசால் ேகட்க நிைனத்தவள்
அவனின் நைடைய எப் ப த்
த த் நி த் வ எனப்
ரியாமல் கத்ைத நி ர்ந்
நி ர்ந் பார்த்தப ேய நடந்
ெகாண் க்க... சட்ெடன் ேதவ்
தன் நைடைய நி த்த ம் இைத
எ ர்பார்க்காதவள் அவன் ேமல்
ேமா நின்றாள் .
ஏற் கனேவ அவள் ேமல் ெபாங் ய
ஆத் ரம் ம தன் ேமல் வந்
ேமாத ம் வ் ெவன் ஏற,
"என்ன...?" என் எரிந்
ந்தான். ம் மாேவ அவன்
ன்னால் இயல் பாகப் ேபச்
வராமல் த மா பவள் த்தமாக
வார்த்ைத வராமல் ேபாக, ரல்
நீ ட் ழந்ைதையக்
காட் யப ேய தன்னிடம்
த மா ைகைய நீ ட்ட... அவைள
ைறத் க் ெகாண்ேட
ழந்ைதையக் ெகா த்தான்.
அ த்த ெநா "ேதவ் டார் ங் ..."
என்ற அைழப் ேபா வந்
அவைன அைணத் ந்தாள் ஒ
அழ . அவைள ஒற் ைற ர ல்
தள் ளி நி த் யவன் என்ன
என்ப ேபால் பார்க்க, " டார் ங் ...
நான் உங் கைள இங் ேக
எ ர்பார்க்கேவ இல் ைல... ஒ
வாரமா உங் கைளக் கான்ெடக்ட்
பண்ண ைர பண்ேறன், பட்
யைல... அந்த க ர் உங் க ட்ட
ேபசக் ட டைல... இரண் நாள்
ன்ேன ஆ ஸ்க் ட
வந்ேதன்... ஆனா நீ ங் க ட் ங் ல
ன் ெசால் ட்டான்...
அவ க் என்ைனப் பற் த்
ெதரியைல... ெசால் ைவங் க
யர்... நாைளக் வைர
ெசன்ைன ல் தான் இ ப் ேபன்...
இன்ைறக் ைநட் நீ ங் க ப் ரீயா..."
என்றாள் எந்த ஒ தயக்க ம்
இல் லாமல் .
"ெசகண்ட் ைடம் உன்ேனாட
ஸ்ெபண்ட் பண்ற அள க் நீ
ஒண் ம் ெப சா ஸ்ெபஷலா
ெதரியைலேய..." என அவள்
காேதாரம் னிந் உதட்ேடாரம்
ஏளனமாக வைளய, க ரிடம்
இவைள பார்க்க ம த்த தான்
தான் என்ற நிைன ல்
த்தவைன நம் ப யாமல்
அ ர்ந் பார்த்
ெகாண் ந்தாள் இந் யா ன்
டாப் மாடல் நத்தாஷா ஷர்மா.
நத்தாஷா வந்
அைணத்த ந் அவள்
ேகட்ட வைர என
அைணத்ைத ம் அ ல் இ ந்
கண்ட ம னிந்த தைலைய
நி ர்த்தாமல் நின் க்க... ேதவ்
ேப ய ல் எ ந்த வன்மத்ேதா
பார்ைவையத் ப் யவள்
ம ைவ ஏற இறங் க பார்க்க
ம் ளான ஒ மஞ் சள் நிற
ைசனர் தாரில் ெநற் ல்
ங் மத்ேதா உறங் ம்
ழந்ைதைய இ க
அைணத்தப் ப அவ் வள
அ ல் நின் ந்தவள் யார்
என் ரிந் ேபான . " என்ைன
இண்டர் ஸ் பண்ண
மாட் ங் களா உங் க ஒய் ப் க் ..."
என்றாள் நக்கல் ன்னைகைய
உதட் ல் ெநளிய ட்டவாேற.
அ ல் ஒற் ைறப் வத்ைத
மட் ம் உயர்த் அவைளப்
பார்த்தவன் ன் ஒ ேதாள்
க்கேலா , "இவங் க
நாத்தாஷா ஷர்மா...
இந் யாேவாட டாப் ஒன் மாடல் ..."
என்றான் ம டம் . "உங் க க்
நான் யா ன் ெசால் லேவ
இல் ைலேய..." என ண் ம் நக்கல்
ரிப் ரித்தவைள
கண்டவ க் அவள் யற்
ரிய ம் , "ஒ ைநட் எனக் ப்
ெபட் ம் கம் ெபனியனா இ ந்
இ க்கா... ஐ அம் நாட் இம் ப் ரஸ்ட்.
தட் மச்..." என்றான் அேத நக்கல்
வ ம் ன்னைகைய அவைள
ேநாக் ந் யப .
இ ல் நதாஷா ன் கம் தான்
க த் இ ண் ேபான .
அவைன அவமானப் ப த்த
நிைனத் ெசய் த ெசயல்
அவ க்ேக ம் ப ெவன
அங் ந் நகர்ந்தாள் . ெசல் ம்
அவைளேய உதட் ல் வ ம்
எள் ளல் ன்னைகேயா ேதவ்
பார்த் க்க... ெமல் ல
இைமகைள மட் ம் உயர்த்
அவைனப் பார்த் ந்தாள் ம .
ஆ -3
அதன் ற எ ேம நடக்கா
ேபாலத் ேதவ் தன் நைடையத்
ெதாடர... ம ம் அவைனப் ன்
ெதாடர்ந்தாள் . அ த் த் ேதவ்
ைழந்த ெபண்க க்கான
ரத்ேயக ஆைட ரி ல் ,
அவைனப் ன் ெதாடர்ந்
ெசன்றாள் . ேதவ் அங் ந்த
ற் பைன ர நி டம் ஏேதா
ெசால் ட் , ம டம் இ ந்
த் ைவ வாங் க் ெகாண்
ேசைலையத் ேதர்ந்ெத க் ம் ப
கண்கைளக் காட் ட் சற்
தள் ளி நின் ெகாண்டான்.
ம ம் ேதவ் ெசான்ன ரி ல்
அவர்கள் எ த் ேபா வைத
எல் லாம் த ல் தள் ளி ைவத் க்
ெகாண்ேட வந்தவள் , ெதாடர்ந்
அவர்கள் அேத ேபாலச் ேசைலேய
எ த் ேபாட் க் ெகாண்
இ க்க ம் ழம் யவள் ,
ெவன த்தப் ப
ற் பைன ர நி ைய
பார்ப்ப ம் ைக ல் இ க் ம்
ேசைலையப் பார்ப்ப மாக
இ ந்தாள் .
ெமல் ல ம் ேதவ் ைவ
தயக்கத்ேதா ஏ ட்
பார்த்தவள் , அவன் த் ைவ
ேதாேளா அைணத் த்தப
மற் ெறா ைக ல் இ ந்த
ேபானில் கவனமாக இ ப் பைதக்
கண் , எப் ப ச் ெசால் வ எனத்
தயங் தன் பார்ைவையத்
ப் ப...
"என்ன ெசால் ல ம் ...?" என்றான்
ேதவ் , பார்ைவையக் ட
நி ர்த்தாமல் ேபாைனேய
பார்த்தவாேற. எப் ேபா ம்
ேபாலேவ இன் ம் 'ஹப் பா...
இவ க்ெகன்ன உடம் ெபல் லாம்
கண்ணா...' என யப் ேதான்ற,
தான் ெசால் ல வந்தைதக் ட
மறந் ம அப் ப ேய பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் .
அ ல் தன் பார்ைவையத் ப்
ம ைவ பார்த்தவன், "இங் க
உன்ைனப் பார்க்க ெசான்ன
ேசைலைய... என்ைன இல் ல..."
என் எரிந் ந்தான்.
அப் ேபாேத நிைன வந்தவள் ,
"இல் ... ல மா ... இ
ேபாெலல் லாம் ... கட்டமாட்டா..."
எனப் பயத்ேதாேட ஒ வ யாகத்
தயங் தயங் ெசால்
க்க ம் .
தன் ைக ல் இ ந்த ேபாைன
பாக்ெகட் ல் ேபாட்டப ேய ேதவ்
நன்றாகத் ம் நின் ம ைவ
ர்ைமயாகப் பார்க்க... அவேளா
'இவர் நாம ெசான்னைத
நம் பைலயா...' என்ற
ேயாசைனேயாேட, "நிஜமா....மா
இெதல் லாம் கட் ண் நான்
பார்த்த ல் ைல... அவா எப் ப ம்
ஜரிைக அ கம் இல் லாத பட்
கலந்த அ கம் ேவைலப் பா
இல் லாத வைகச் ேசைலையத்
தான் கட் வா..." என எங் ேக தான்
ெசால் வைதத் ேதவ்
நம் ப ல் ைலேயா என்ற
பதட்டத் ல் படபடெவனப் ேப
த்தாள் .
அப் ேபா ம் ேதவ் ம ைவ பார்த்த
பார்ைவ ேலா நின்
ெகாண் ந்த தத் ேலா
ெகாஞ் ச ம் மாற் றம் இல் ைல.
அப் ப ேய அைசயாமல் நின்
ெகாண் அேத ரிய
பார்ைவ ல் ம ைவ ைளக்க...
இப் ேபா தான் ம ற் "நாம
எ னா தப் ெசஞ் ட்ேடாமா...?"
என்ேற ேயாசைன ெசன்ற .
தனக் ள் ேளேய
ேயா த்தவ க் என்ன ஷயம்
என் பட ல் ைல.
ழப் பமான கத்ேதா ேதவ் ைவ
பாவமாக ஏ ட் பார்த்தவ க் ,
அவன் பார்ைவ என்ன என்
ேகட் ம் ைதரியத்ைதக்
ெகா க்க ல் ைல.
எச் ல் ட் ங் யப ேய
ேதவ் ைவைய ம் ேசைலைய ம்
மா மா ம பார்க்க...
எப் ேபா ேம ெபா ைமயா என்ன
ைல என் ேகட் தனக் ம்
ெபா ைமக் ம் இ க் ம்
ரத் ன் அளைவ ஒவ் ெவா
ைற ம் நி ப் பவன், "சாரி
ெசலக்ட் ெசய் யச் ெசான்ன
உனக் ..." என்றான் றலாக.
அ ல் கண்கள் இரண் ம்
ெத த் வ ேபால நிைல
த் நிற் க... "ேநக்கா...?" என நம் ப
யாமல் ண் ம் ஒ ைற
ேகட்டவள் , இைதக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்த் இ க்க ல் ைல
என்பைத அவளின் அ ர்ேவ
பைறசாற் ய . ம ன்
கத்ைதேய பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தாேன த ர ேதவ் எந்தப்
ப ம் அளிக்க ல் ைல.
ல ெநா ல் தன்ைன ட் க்
ெகாண்ட ம "இல் ல... ேநக் ..."
என ேம ம் ஏேதா ெசால் ல
ேபாக ம் , "உனக் ச் சாரி எ த்
ெகா க்க ேவ ம் னா உங் க
ேகசவ் ைவ வர ெசால் லவா...?"
என் ேதவ் பார்த் எரிந்த
வார்த்ைத, அவன் நிைனத்தப ேய
சரியாகச் ெசன் இலக்ைக
தாக் ய .
ேதவ் ன் வார்த்ைதகளில்
அ பட்ட வ ேயா நி ர்ந்
அவைனக் கண்டவளின்
கண்களில் நீ ர் பளபளக்க...
ெபாங் வ ம் அ ைகைய இதழ்
க த் கட் ப த்த யன்
ெகாண் ந்தவளின் ெச
அ ேக னிந் , "ெடன் ன்ட்ஸ்ல
ெசல ன் ஞ் க்க ம் ..."
என்றவன் ண் ம் தன்
அைலப் ேப ல் ழ்
ேபானான்.
ேதவ் ைவ நி ர்ந் ஒ ைற
பார்த்தவள் , இனி ேவ வ
இல் ைல என்ப ரிய... அந்த
ைல உயர்ந்த வைக ைசனர்
ேசைலகளின் பளபளப் ைப ம்
ைலைய ம் கண்ேட அ கம்
ரண்டாள் .
ஆனால் ேதவ் ெசான்ன
ேநரத் ற் ள் எப் ப ேயா ஒ
வ யாக அவள் பார்த்த ேலேய
ைல சற் ைறவாகக்
கண்ணில் பட்ட ஒ ேசைலையத்
ேதர் ெசய் ட் நி ர்ந்
அவைனப் பார்க்க ம் , அேத ேநரம்
ெகா த்த அவகாசம் ந்த
என்ப ேபாலத் ேதவ் ம் தன்
ைக ல் இ ந்த க காரத்ைதப்
பார்த்தவாேற நி ர்ந்தான்.
ம ன் ைககளில் இ க் ம்
ேசைலைய ம் ம ைவ ம் ஒ
ெபா ட்டாகக் ட ம க்காமல்
அங் த் தன் கண்களில் பட்டைத
எல் லாம் ெசலக்ட் ெசய்
அங் ந்த ெபண்ணிடம்
ெகா த்தவன், " ல்
பண்ணி ங் க..." என் ட்
ெவன நடக்க ம் , "ேங" என
த்தப் ப தான் பார்த்
பார்த் ச் ெசலக்ட் ெசய் த
ேசைலேயா நின் ந்தவள் ,
‘எங் ேக தன் ேமல் உள் ள
ேகாவத் ல் ட் ட்
ெசன் வாேனா...?!!’ என்ற
பயம் ேதான்ற ம் , ேதவ் ன்
ன்னாேலேய ஓ னாள் .
ட்டத்தட்ட அைனத் ம் ந்
ளம் ப இ ந்த ேபா த்
த் க் ெகாண் ங் க ம் ,
"ேஹ... ட் ல் சாம் ப் ..." என
த் ன் ைக ேதவ் தட
தர... ேதவ் ன் க த் வைள ல்
இ ந் தைலைய நி ர்த் ப்
பார்த்தவன், "டாடா..." என
இன் ம் இ க்கமாக அவன்
க த்ைத கட் ெகாண் ங் க
ெதாடங் னான்.
" ட் ெசல் லத் க் ப் ப
வந்தாச்சா.." என ம த் ன்
தைலைய வ க் ெகாண்ேட
ேகட்க ம் , ேதவ் அங் இ ந்த ட்
ேகார்டை் ட ேநாக் ெசல் ல
யல... தன் ேதாள் ைப ல்
இ ந் ஒ ஹாட் ேபக்ைக
ெவளிேய எ த்த ம ,
" ழந்ைதைய என்னான்ட
தேரளா..." என்றாள் .
அ ல் ம ைவ ம் அவள்
ைக ல் .இ ந்த ெபா ைள ம்
பார்த்தவன், " த் ப் பாய் க்
ப யா... நாம அங் ேக ேபாய்
உட்கார்ந் சாப் ேவாமா..."
என்றப ேய ம ேகட்ட ேகள் க்
த் டம் ப ல் ெசால் க்
ெகாண்ேட அங் ச் ெசன்றவைன
வழக்கம் ேபாலேவ அைம யாகப்
 ன் ெதாடர்ந்தாள் ம .
ட் ேகார்டை் ட ெந ங் க ம் ,
ெரன் தன் நைட ன்
ேவகத்ைதக் ைறத்த ேதவ் , தன்
அ ல் வந் ெகாண் ந்த
ம ன் ேதாளில் வல ைகையப்
ேபாட் தன்ேனா ேசர்த்
அைணத் க் ெகாண்டான்.
ேதவ் ன் இந்தத் ர்
ெசய் ைக ல் அ ர்ந் அவன்
கத்ைத ம நி ர்ந் பார்க்க...
அவேனா எங் ேகா கண்கள் வக்க
ெவ த் ப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தான். கண்களில்
ேகள் ேயா ேதவ் ன்
பார்ைவையப் ன்பற் அங் ேக
பார்த்தவ க் த் ேதவ் ன்
ெசய் ைகக் க் காரணம்
ளங் ய .
அங் ேக ைககளில் ஷாப் ங்
ைபகேளா எஸ்கேளட்டரில்
ேகசவ் ஏ க் ெகாண் இ ந்தான்.
த ல் இவர்கைளக்
கவனிக்காதவன் அந்தத் தளத்ைத
அைடந் இறங் ம் கைட
ேநரத் ல் தான் கவனித்தான்.
இ வ ம் ேஜா யாக
ெந க்கமாக ெந ங்
நின் ந்த காட் ையக்
கண்டவனின் கம் ஆத் ரத் ல்
வந்த . த் ேவ அப் ேபா
ேதவ் ன் கத்ைதத் தன் பக்கம்
ப் க் கன்னத் ல்
த்த ட ம் , வைர ம்
இப் ப க் ம் பச் ச தமாகக்
கண்டவன் ேகாபம் தைலக்ேகற
ட்ெடன் நகர்ந்தான்.
ேகசவ் தங் கைளக் கண்ட
ெநா ல் இ ந் அவன்
கத் ல் வந்த ஒவ் ெவா
உணர்ைவ ம் ர்ைமயாகப்
ப த் க் ெகாண் ந்தவன்,
ல ெசல் பவனின் ைகேய
ஒ ேக கலந்த ெவற்
ன்னைகேயா பார்த் ந்தான்.
ேதவ் ன் இ க்கமான கத் ல்
ன்னைகையக் காண்பெதன்பேத
ஆ ர்வம் . அைவ இ ேபால
எப் ேபாதாவ ேதான் ம் ேபாேத
பார்த்தால் தான் உண் . ஆனால்
அந்த அரிய வாய் ப் ைப காண
இன் தவற ட்டாள் ம . அவள்
தான் இங் ேகசவ் ைவ கண்ட
ெநா னிந்த தைலைய இந்த
நி டம் வைர நி ர்த்தேவ
இல் ைலேய.
ேகசவ் அந்தப் பாைத ல் ெசன்
ம் ம் வைர ம ைவ
அைணத் த்தப
நின் ந்தவன், ற ைககைள
லக் ெகாண் வழைம ேபால்
ன்னால் ெசல் ல... எப் ேபா ம்
ேபாலேவ ம அவைனப் ன்
ெதாடர்ந்தாள் .
உணவகத் ள் ஓரமாகச் ேசாபா
ேபான் இ ந்த இ க்ைகக்
அ ல் ெசன் ேதவ் நிற் க ம் ,
அவன் ப் ணர்ந் ம அந்த
இ க்ைக ல் ெசன் அமர...
த் ைவ ேமைஜ ேமல் அமர
ைவத்தவன், ம ன் அ ல்
ெந ங் அமர்ந்தான்.
இைத ம ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்க ல் ைல என்ப
அவள் கத் ன் அ ர் ேலேய
ெதரியந்த . அைதப் பற் ய
எந்தக் கவைல ம் இல் லாமல்
ெம கார்ைட ேமய் ந் க்
ெகாண் ந்தான் ேதவ் . த ல்
அ ர்ந்த ம ற் ம் ேதவ் ன்
ெசய் ைகக்கான காரணம்
ெதளிவாக... இ இயல் தான்
என்பைதப் ேபால த் ற்
உணைவ ஊட்ட ெதாடங் னாள் .
த் ச் சமர்த்தாக அமர்ந்
ம டம் பப் ப் வ் வா
சாப் ட் க் ெகாண் க்க... ேதவ்
தனக் ஒ ஹாப் க்கன்
தந் ரிைய ஆர்டர் ெசய் தவன்,
ெம கார்ைட ம பக்கம்
நகர்த் னான். ெகாஞ் ச ம்
ேயா க்காமல் "ேநக் எ ம்
ேவண்டாம் ..." என்றாள் ம .
அ ல் ம ன் கத்ைதத்
ம் பார்த்தவன், ப ேல ம்
ெசால் லாமல் தன் ைக ல்
இ க் ம் வாட்ைச பார்க்க... அ
அவர்கள் வழக்கமாக இர உண
சாப் ம் ேநரத்ைத ம்
கடந் ந்த . அவன் ெசால் ல
வ வ ரிந் "ேநக் ப
இல் ல..." என ம ெமல் ல
த்தாள் .
"ஏன்...? அந்த அள மன
ெநைறஞ் இ க்கா..." எனக்
த்தலாகத் ேதவ் ேகட்க, அ ல்
அ பட்ட பார்ைவ ஒன்ைற
அவைனப் பார்த்தவள் , தன்
கண்கைளச் ழற் ற அங்
அ கமாக அைசவ உண கேள
அணி வ த் ந்தன.
இைதச் ெசால் ேவண்டாம் என்
ம த்தால் , நிச்சயம் அதற் ேவ
ஏேத ம் ெசால் வான் எனப் ரிந்
பழச்சா மட் ம் ேபா ெமனக்
னாள் ம . த் அழகாக
ேமைஜ ல் இ வ க் ம்
இைட ல் அமர்ந் க் ெகாண்
ஒ வாய் அம் மா ெகா க் ம்
பப் வ் வா ம் ஒ வாய் அப் பா
ெகா க் ம் க்கன் ண் ம் என
உண்டப ... இவர்கள் இ வ ம்
ேசர்ந்த கலைவயாகத் தயாரா க்
ெகாண் ந்தான்.
ேதவ் வாஷ் ம் எ ந் ெசன்ற
இைடெவளி ல் தனக் க
அ காைம ல் ேகட்ட "வர்ஷ ...."
என்ற ர ல் தைல நி ர்த் ய
ம அங் ேகசவ் நிற் பைத கண்
அ ர்ந்தைத ட அவ க் ப்
ன்னால் ேதவ் நின் ப் பைதக்
கண்ேட அ ர்ந்தாள் .
ஆனால் ேகசவ் ேவா இைத
எைத ம் அ யாமல் . "வர்ஷ ...
எவ் வள நாள் ஆச் உன்ைன
பார்த் , நன்னா இ க் யா...? நீ
ஒண் ம் கவைலப் படாேத... அந்த
ராட்சசனான்ட இ ந் நான்..."
எனக் கண்களில் .ஆர்வத் டன்
ேப ெகாண்ேட ெசல் ல... ம ேவா
பயத் ல் ம ண் த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் .
"அவ க்ெகன்ன... பத்மேதவ்
ஆம் பைடயாளா நன்னா ேஷமமா
இ க்கா... எங் காத் மாட்
ெபாண்ைண அப் ப ெயல் லாம்
ட்ற மாட்ேடாம் பா ங் ேகா..."
என அவன் ேப வைதப் ேபாலேவ
ேப ேதவ் நக்கல் ெசய் தான்.
ேதவ் எ ந் ெசல் வதற் காகேவ
காத் ந் ேபச வந்தவன், தன்
ேகள் க் க் ப் ன்னால்
இ ந் ப ல் வரேவ எரிச்சல்
அைடந்தான். "அ த்தவா
ஆம் பைடயாேளாட இப் ப த்
ட் த் தனமா ேபசற
சரி ல் ல ெதரி ேமா...?" என
ேம ம் நக்கல் அ த்தப ேய
ம ன் அ ல் அமர்ந்தவைனக்
கண்ட ேகசவ் ற் க் ேகாபம்
தைலக்ேக ய .
"நான் ஒண் ம் அ த்தவா..."
என் ராப் பாகக் ேகசவ் ேபச
ெதாடங் க ம் , "நீ ங் க
ேப ண் ந்த ஸஸ் ம
வர்ஷா க்ரம பத்மேதவ் வாண்ட
ஸ்டர்..." என அவன் ேப
க்கக் டச் சந்தர்ப்பம்
தராமல் ப ல் அளித்தான் ேதவ் .
அ ல் ேராஷமாக "அவ...
எங் காத் ..." என ண் ம் ட் க்
ெகா க்காமல் படபடெவன ஏேதா
ேபச யன்றவைன ம ப ம்
த த்தவன், "ெபாண்ணா
இ ந்தா... ஆனா பா ங் ேகா இப் ப
அவ சா சந் ர யா மா
இ க்கக் கங் கா ேபால, சா
எங் காத் மாட் ெபாண்ணா
மா இ க்க ம ..." என ேவண் ம்
என்ேற ெவ ஏற் வ ேபாலப்
ேப ெகாண்ேட ெசன்றவைன
ைறத் க் ெகாண்ேட
அங் ந் ல ெசன்றான்
ேகசவ் .
ேகசவ் இ ந்த வைர ேதவ் டம்
இ ந்த ண்டல் நக்கல் எல் லாம்
அவன் ெசன்ற உடன் ைட
ெபற் ெசல் ல... ண் ம் கம்
வழக்கம் ேபால இ ேபான .
த் ைவ க் ெகாண்
எ ேம நடக்காத ேபாலக்
ளம் ெசன்றான்.
இர ேநரம் க த்ேத வந்
ேசர்ந்தவர்கள் , ல தாைவ ெசன்
பார்க்க... அவேரா ம ந் ன்
உத ேயா ஆழ் ந்த உறக்கத் ல்
இ ந்தார்.
ேதவ் ளித் இர உைடக்
மா யவன், உறங் க தயாராக...
ம த் ைவ ளிக்க ைவத்
தா ம் ளித் இல வான
காட்டன் தாேரா த் ைவ
இ வ க் ம் ந ல் ப க்க
ைவத் ட் ம பக்கம் ப த்
ெகாண்டாள் .
ஷாப் ங் ெசன் இ ந்த ேபா
ெவ ேநரம் உறங் ட்டதால்
த் ைளயாட் ற் மா
ெகாட்டம் அ த் க் ெகாண்
இ ந்தான். த் ேதவ் ன்
ஏ த் க் த் க் ெகாட்டம்
அ த் க் ெகாண் இ க்க...
ேதவ் தன் கைளப் ைப ம்
த் ன் ைளயாட் ற்
அைரத் க்கத்ேதா ப ல்
அளித் க் ெகாண் ந்தான்.
த ல் த் ைவ க்
ெகாள் ேவாமா என எண்ணியவள் ,
ற எங் ேக ேதவ் ேகாபப் படப்
ேபா றாேனா...!!! எனத் ேதான்ற
அைம காத்தாள் .
ஆனால் ேநரம் ெசல் ல ெசல் ல...
த் ன் ஆட்டம் ெகாஞ் ச ம்
ைறய ல் ைல. ேதவ் ைவ ம்
ங் க ட ல் ைல, ெபா த்
ெபா த் பார்த்தவள் , " த் க்
ட் இப் ேபா ங் வானாம் ...
காலம் பற எ ந் டாடா ட
ைளயா வானாம் ட் ..."
என் ழந்ைதையத் க்க
யல...
"இல... இல... இப் ேபா..." என த் ச்
ங் க ம் , "அப் ேபா... காலம் பற
த் க் ட் டாடா ளம் பறச்ேச
ங் ண்ேட இ ப் ப
பரவா ல் ைலயா..." எனச்
ெசல் லமாக ரட்ட... "ஆனா...
ஆனா..." என்றவாேற உடேன
தைலயைண ல் த் கம்
ைதத் க் ெகாண்டான்.
ம ெமல் ல ஒ ன் ரிப் ேபா
அ ல் ப த் க் ெகாண்
த் ைவ தட் ங் க ைவக்க
யல, "மா... பாத் ..." எனக் ேகட்ட
ழந்ைதைய ஏேதேதா ெசால்
சமாளித் உறங் க ைவக்க ம
எ த்த எந்த யற் ம்
பலனளிக்க ல் ைல.
அவேனா நீ பா ேய ஆக
ேவண் ம் என் அடம் க்க
ெதாடங் னான். ஏற் கனேவ
சரிவர உறக்கம் வராமல் ரண்
ரண் ப த் க் ெகாண் ந்த
ேதவ் ைவ ஒர யால் ம
சங் கடமாகப் பார்க்க... கண்
ஒ க்களித் ப்
ப த் ந்தவேனா அவளின்
பார்ைவ உணர்ந்
றக்காமேல பா என்ப
ேபாலக் ைகயைசத்தான்.
ேதவ் டம் எப் ேபா ம் ேதான் ம்
யப் ேப இப் ேபா ம் ேதான் ய
ம ற் , "ஹப் பா
உடம் ெபல் லாம் கண் ..." என
ெமல் ல த்தவள் ,
த் ைவ தன் ம ல் ப க்க
ைவத் க் ெகாண்
ஆராேரா ஆரிராேரா அம் க்
ேநர் இவேரா...
தாயான தாய் இவேரா தங் க ரதத்
ேதர் இவேரா...
ச் பட்டா ேநா ன்
ச்சடக் த்த ட்ேடன்
நிழ ப் பட்டா ேநா ன்
நிலவடங் க த்த ட்ேடன்
ங் காமணி ளக்ேக ங் காம
ங் கண்ேண...
ஆச அகல் ளக்ேக அைசயாமல்
ங் கண்ேண...
ஆராேரா ஆரிராேரா... ஆராேரா
ஆரிராேரா...
ஆராேரா ஆரிராேரா... ஆராேரா
ஆரிராேரா...
என் தன் இனிைமயான ர ல்
ெமல் ல பா க் ெகாண்ேட தட்
ெகா க்க வங் க ம் ... சமத்தாக
உறங் இ ந்தான் த் .
அைதக் கண் ன்னைகத்தவள்
ெமல் ல னிந் ெநற் ல்
அ த்தமாக த்த ட் ,
உறங் ம் ழந்ைதையச் ல
ெநா கள் ர த் ந்தாள் , ற
அவைனத் க் தங் க க்
இைடேய ப க்க ைவத் ட்
நி ர்ந்தவளின் பார்ைவ ல் ...
ேதவ் ம் உறங் ட் ந்த
ராக ஏ இறங் ம் மார் ம்
அவன் ச் காற் ம்
ெதரிந்த . அவன் அ காைம ல்
எப் ேபா ம் தன்ைனத் ைளத்
பார்க் ம் ரிய பார்ைவ ல்
ஏற் ப ம் ந க்கம் எ ம்
இல் லாமல் , சற் த் ைதரியம் வர
ெபற் றவள் ... தன்ைன மறந்
உறங் ெகாண் ப் பவைனேய
ல ெநா கள் பார்த் ந்தாள்
ம .
அைல அைலயான ேகசம் காற் ல்
அைலபாய, பரந்த ெநற் , ர்
நா , எ ரில் இ ப் பவர்கள்
மன ல் நிைனப் பைதக் ட
அவர்கள் வ மன ற் ள்
ஊ அ ம் த் ட்
பார்ைவ ெகாண்ட கண்கள் இைம
ெகாண் க்க,
அடர்த் யான அளவாகக்
கத்தரிக்கபட்ட ைச, அதன் ழ்
இ க்கமாக இ க் ம்
உத கள் , எனப் பார்ைவயால்
வலம் வந்தவ க் , உறங் ம்
ேபாேத ஒ வர் தன்ைன மறந்
இ க்கம் ெதாைலந் அவர்களின்
உண்ைம கம் ெவளிப் ப ம்
என்பைதப் ெபாய் யாக் ம்
வைக ல் அ ந்த
ப த் ந்தவைனக்
கண்டவ க் , 'யாரின்
கணிப் ைப ம் ெபாய் யாக் ம்
வல் லைமபைடத்தவன்...' என்ேற
ேதான் ய .
னம் னம் டா ெசய் ம்
உடற் ப ற் ன் பலனாக
க்ேக க் கச் தமாக இ ந்த
உடல் , எனத் தைல தல்
பார்ைவயாேலேய அளெவ த் க்
ெகாண் வந்தவ க் உறங் ம்
வ ல் ேரக்க ற் பம் ஒன்ைற
ெச க் ைவத் ப் பைதப்
ேபான்ேற ேதான் ய .
ண் ம் தன் பார்ைவைய
ேதவ் ன் கத் ல் நிைலக்க
ட்டவள் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பாராத வைக ல்
ரித் ப் பார்க் ம் ப ேதவ் ன்
இதழ் கள் ஒ ரசைனயான
ன்னைகையச் ந் ய .
அைத இ உண்ைம தானா என்
நம் ப யாமல் ம
பார்த் க்க... ேதவ் ன்
ன்னைக ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
ரிந் க் ெகாண்ேட ெசன்ற .
சட்ெடன் நி ர்ந் ேதவ் ன்
கத்ைத ம பார்க்க ம் , அ
அவன் ஆழ் ந்த உறக்கத் ல்
இ ப் பைத நிச்சயம் ெசய் த .
ஏேதா கன என் ரிய...
அரிதாகக் காண ைடத்த
ேதவ் ன் ன்னைகையேய ம
பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் . "ஓ
ைம ஏஞ் சல் ஆப் டார்க் நஸ்..." என
உச்சரித்தவன் இைடெவளி
ட் "மாஷா..." எனக் கன ல்
தன் எ ரில் நிற் பவைள கண்
ர ல் அத்தைன காதைல ேதக்
ெகாஞ் சேலா யவாேற, தன்
உத த் த்தத்ைத
இச்ெசன்ற சத்தத்ேதா பறக்க
ட... அ ல் இ ந் இைதக்
கண் உைறந் ேபாய்
அமர்ந் ந்தாள் ம .
ஆ - 4
ேதவ் ன் வார்த்ைதகளி ம் கப்
பாவத் ம் உைறந் ேபாய்
அவைனப் பார்த்த ம ற் இந்த
ேதவ் ற் ம் . இ வைர
ேதவ் டம் அவள் பார்க்காத கம்
இ . ல தா டம் ெவளிப ம்
அன் ம் பாச மான க ம் ,
த் டம் ெவளிப் ப ம்
ெகாஞ் ச ம் ம் மான
க ம் , தன்னிடம் ெவளிப் ப ம்
ேகாப ம் எரிச்சலான க ம்
மற் றவர்களிடத் ல் ெவளிப் ப ம்
அ கார ம் க்கான க ேம
இ வைர அவள் பார்த்த .
இப் ேபா அவள் கண்ட
ரசைன ம் ன்னைக மான இந்த
க ம் , காதல் த ம் ம் அந்தக்
ர ம் ம ைவ அப் ப ேய
அ ர் ல் உைறய ெசய் த .
கைட ல் அவன் உ ர்த்த
"மாஷா..." என்ற வார்த்ைதேய
அவைள ேயா க்கச் ெசய் த .
ம ன் இத்தைன நாள்
அ பவத் ல் ேதவ் க் ப்
ெபண்க டனான ெதாடர்ைப
பற் த் ெதள் ள ெதளிவாக நன்
அ ந் ைவத் ந்தவள்
இ வைர எந்தப் ெபண்ணின்
ெபயைர ம் ேதவ் இப் ப எல் லாம்
உச்சரித் அவள் பார்த் ல் ைல.
இேத ேயாசைன மன ல் ஓட...
க்ெகன் நி ர்ந்தாள் ம .
அப் ேபாேத இேத ெபயைர ேதவ்
இதற் ன் ம் உச்சரித்த
அவ க் நிைன வந்த .
ம ன் க த் ல் ேதவ்
மாங் கல் யத்ைத அணி த்த அந்த
ெநா ல் க ெந க்கமாக
அவன் கம் ம ன் காத ல்
னிந் க்க... ேதவ் கம் கசங் க
ேவதைனயான ர ல் உச்சரித்த
"ஐ ம் சாரி மாஷா..." என்ற
வார்த்ைதகள் இப் ேபா சரியாக
நிைன வந் கண்கைளக்
கலங் க ெசய் த .
கண்கள் கலங் க இன் ம் தன்
மனங் கவர்ந்தவேளா
கன ல ல் சஞ் சரித் க்
ெகாண் ப் ப ன்
அைடயாளமாக கத் ல்
இன் ம் ன்னைக ச்ச க்க
உறக்கத் ல் ஆழ் ந் ந்தவனின்
கத்ைதேய ெவ ேநரம்
பார்த்தப அமர்ந் ந்தவளின்
கன்னங் களில் கண்ணீர ் வ ந்
ெகாண் ந்த .
ேநரத் ல் ேதவ் டம்
அைச ெதரிய ம் சட்ெடன்
ம் உறங் வ ேபாலத் தன்
இடத் ல் ப த் க் ெகாண்டாள்
ம . இரெவல் லாம் ெமௗனமாக
அ க் ெகாண்ேட
ப த் ந்தவள் ெவ ேநரம்
க த்ேத உறங் க ெதாடங் னாள் .
எவ் வள தாமதமாக உறங் ய
ேபா ம் வழக்கமான ேநரத் ற் க்
கண் த்ெத ந்தவள் , தன்
னசரி ேவைலகைளத் ெதாடர...
ல தா ன் அைறக் ள்
ைழந்தவைள ன்னைக
கமாக வரேவற் றவர், ஆராய் ச்
பார்ைவ பார்க்க...
"என்னாச் மா ..." என அவர்
பார்ைவக் அர்த்தம் ரியாமல்
ழப் பத்ேதா ேகட்டவைள தன்
அ ல் அம ம் ப ைசைக
ெசய் தவர், அங் ந்த நர்ஸ்கள்
றம் ம் அவர்கைளச்
ெவளிேய இ க் மா ற,
அவர்க ம் ஒ
தைலயைசப் ேபா
ெவளிேய னர்.
அதற் காகேவ காத் ந்தவர்,
"என்ன... ஆச் மா...? ேதவ்
உன்ைன... எதாவ ...?" எனத் தன்
உடல் நிைலைய ம் ய
பரபரப் ேபா ேகட்டவாேற
ம ன் உடல் வ ம்
பார்ைவயால் வ யவர்,
எங் காவ அ த்த தடேமா
அ பட்ட தடயேமா இ க் றதா...?
என ஆராய் ந்தார்.
ல தா எைதப் பற் க் ேகட் றார்
என் ரியாமல் த்த ம ,
அவ க் ப் ப ல் அளிக்க
எ த் க் ெகாண்ட அந்தச் ல
னா க க் ள் ல தா ன்
மனம் பரித த் ப் ேபான .
இப் ேபா இ க் ம் ேதவ்
எப் ேபா எப் ப நடந்
ெகாள் வான் என்ேற ற யா
மா ேபாய் இ ப் பைத
நிைனத் ...
"மா ேநக் நீ ங் ேகா என்ன
ேகக்கேறள் ேன ரியல..." எனக்
ழப் பத்ேதாேட ம ேகட்க,
அவளின் வந் ங் ந்த
கண்க ம் , பால் வண்ண
கத் ல் ேகாைவபழம் ேபாலச்
வந் ந்த க் ம் , க்கம்
ேபாதாமல் ேசார்ந் ந்த க ம்
என இ ந்தவைள ஆராய் ச் யாக
அவளின் கத்ைதேய
பார்த்தவாேற "ைநட்... அ யா
ம ... ேதவ் ...?" என ேம ம்
ேகட்பதற் ள் அவர் எைதப் பற் ப்
ேப றார் என் ரிந்
ெகாண்டாள் ம .
"அவர் எ ம் ெசய் யைல மா ..."
எனத் தைல னிந்தவாேற
ெமல் ய ர ல் ம
ப லளிக்க... "அப் ேபா ஏன்மா
அ த...?" என் ேகட்டவர், " நான்
அவ க் அம் மா... அதனால
அவ க் த் தான் சப் ேபார்ட்
ெசய் ேவன் நிைனச் எைத ம்
மைறக்காேத ம மா..." எனத் தன்
உடல் நிைலைய ம்
ெதாடர்ந் ேப யவரின்
ைககைளப் பற் க் ெகாண்டவள் ,
"ேநக் உங் கைள நன்னா
ெதரி ம் மா ..." எனச் ெசால் ம்
ேபாேத அ ைக வர... அவரின்
ேதாளில் சாய் ந் க் ெகாண் மன
பாரம் தாங் கா அழ
வங் யவைள ஆ தலாக
அைணத் க் டத் ேதற் ற
யாமல் ைககள் அைசவற்
அமர்ந் ந்தவர், "அழாத மா...
என்ன ரச்சைனன் ெசான்னா
தாேன ெதரி ம் ...?" என்றவ க்
அப் ேபாேத ேநற் இவர்கள்
ெவளிேய ெசன்ற நிைன
வந்த .
"ேநத் ... ெவளிேய ேபான
இடத் ல..." எனக் ேகட்க
ெதாடங் யவ க் அதற் ேமல்
எப் ப க் ேகட்ப என்
 ரிய ல் ைல, ேதவ் தான்
எைத ம் எவ க் ம்
மைறத் ச் ெசய் யக் யவன்
அல் லேவ...!!! றந்த த்தகமாகத்
தான் ெசால் ல நிைனப் பைத
மட் ம் மற் றவர் அ ம் ப
ெசய் பவனா ற் ேற...!!!
ேதவ் ன் ெபண்க டனான
பழக்கவழக்கங் கள் இவ க் ம்
ெதரி ம் ஆதலால் ேநற் ெசன்ற
இடத் ல் எதாவ
நிகழ் ந் க் ேமா...? " என்
ேதான்ற, மணத் ற் ப் ற
தன் மகன் அப் ப ெயல் லாம்
இ க்க மாட்டான் என்ற
நம் க்ைகேயா இ ந்தவர்,
ஒ ேவைள அப் ப
இல் ைலேயா...?! இன் ம்
அெதல் லாம் ெதாடர் றேதா...?!
என்ற பயம் மனைத அ த்த,
ேகட்க வந்தைதக் ேகட்க
யாமல் தயங் னர்.
ல தா ஒன்ைற ேகட்க நிைனத்
ேநற் ைறய சம் பவத்ைத
நிைன ப த்த, ஆனால்
ம ற் ேகா அ ேவ ஒன்ைற
நிைன ப த் ய . ேகசவ் ன்
கம் நிைன ல் வந் ம ற்
அ ைகையத் தான்
அ கப த் ய .
அவன் தான் இப் ேபா நடந் க்
ெகாண் க் ம் அைனத் ற் ம்
காரணம் என் எண்ணம் எழ...
ேகசவ் ற் ம் ேதவ் ற் ம்
இைட ல் நிகழ் ந்த யா ம்
நிைன வந் , 'இைத எப் ப ச் சரி
ெசய் யப் ேபா ேறாம் ...?' என்ற
கவைல மனைத ைசய, அ ைக
நிற் காமல் ெதாடர்ந்த .
ம இப் ப த் தனக் ள் உழன் க்
ெகாண் க்க... இங்
ல தாேவா பல் ேவ
வார்த்ைதகளில் நடந்த
என்னெவன்ேற ெதரியாமல்
ம ைவ ேதற் ற யன்
ெகாண் ந்தார்.
அப் ேபா படார் எனக் கத
றக்கபட... யல் ேபால உள் ேள
ைழந்த ேதவ் , "என்ன மா...
என்னாச் ...?" எனக் ேகட்டப
ல தாைவ ெந ங் னான்.
தன் வழக்கமான ஜா ங் த்
ம் ய ேதவ் ல தா ன்
அைறக் ெவளிேய ய
கதைவேய பார்த்த ப நர்ஸ்கள்
நிற் பைத கண் பதட்டமாக
அவர்கைள ெந ங் க ம் ,
அவைனக் கண்ட பதட்டத் ல்
நின் ந்தவர்களின் கப்
பாவேம ஏேதா சரி ல் ைல என்
ெசால் லாமல் ெசால் ல...
ஒ ேவைள ல தா ன் உடல்
நிைல ல் எதாவ
ரச் ைனயா...? ம த் வர்
வரவைழக்கப் பட்
இ க் றாேறா...! என்ற
பதட்டத்ேதா ேதவ் உள் ேள
ைழய, ஆனால் அவேரா
வழக்கம் ேபாலக் காைல
ேவைள ல் ெபல் ட் ன்
உத ேயா எப் ேபா ம் ேபாலச்
சாய் ந் அமர்ந் ந்தார்.
"என்னாச் மா..." என் ேகட் க்
ெகாண்ேட ல தாைவ
ெந ங் யவைன ஏ ட்
பார்த்தவர், "நா ம் அேத தான்
ேகட் ேறன்... என்ன ஆச் ...?"
என ம் , ரியாமல் நின்றவன்
அவர் உடல் நிைல ல் ஏ ம்
ரச் ைனேயா என்ற பதட்டத் ல்
இ ந்ததனால் அவர் ெசால் ல
வ வ ரியாமல் "மா..." என்
ெதாடங் க ம்
"என் ம மக க் என்ன ஆச்
க்ரம் ..." என் தன் உடல்
நிைலைய ம்
வார்த்ைதகளில் அ த்தம்
ெகா த் ேகட்க ம் தான் அங்
அவர ல் அமர்ந் ந்த ம ன்
பக்கம் தன் பார்ைவையத்
ப் னான் ேதவ் .
அழத வந்த க ம் சற் ேற
ங் ய கண்க மாக
இ ந்தவைள கண் ஒற் ைறப்
வத்ைதக் ேகள் யாக
உயர்த் யவன், அவைளேய
பார்க்க... "என்ன ெசஞ் ச என்
ம மகைள..." என்ற ல தா ன்
ேகள் ல் அவர் பக்கம்
ம் யவன், "நானா...?" எனப்
ேபா யப் ேபா ேகட்டான்.
" ஆமா... ேநத் நீ தான்
ள் ைளைய ஏேதா ெசஞ் க்க..."
என அவர் ற் றம் சாட்ட, “மா
இெதல் லாம் அநியாயம் ”
என்றவனின் வார்த்ைதகைள
ேகட்க ட அவர் தயாராக
இல் ைல.
“என்ன ெசஞ் ச க்ரம் ?” என
ண் ம் அவர் அ ேலேய
நிைலயாக நிற் க, "நானா...?! உங் க
ம மகைளயா...?! எ ம்
ெசய் யைல மா...!! அ ம் ேநத்
ைநட் எ ேமேமேம
ெசய் யைலேயஏஏஏ மா...!!!" என
அந்த எ ேம ல் அ த்தம்
ெகா த் ெசான்னவைன ம
நி ர்ந் பார்க்க... அவேனா
ல தாைவேய பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தான்.
"அப் பறம் ஏன் ழந்ைத
அ வறா..." என அவர் ேதவ் ைவ
நம் பாமல் ேகள் ேகட்க, ம்
ம ன் கத்ைத ஒ பார்ைவ
பார்த்தவன், "ம் ம் ... உங் க
 ழந்ைதக் அவங் க அம் மா
ஞாபகம் வந் க் ம் ..." என்றான்
சற் ண்டல் ர ல் .
ர ல் மட் ேம ண்டல்
ெதாணிக்க... கண்கேளா
அ த்தமான பார்ைவைய
ம ன் கத் ல் ப த் ந்த .
ம ம் அந்தப் பார்ைவ ன்
ெபா ள் ரிந் , "ஆமா மா ...
ேநக் அம் மா ஞாபகம்
வந் ச் ..." என ந்தாணி ல்
கத்ைதத் ைடத்தவாேற
யவ க் எப் ேபா இந்த
அைறக் ள் ேதவ் ைழந்தாேனா
அப் ேபாேத ட்ச ் ேபாட்ட
ேபால அ ைக நின் ந்த .
உண்ைமையத் தான்
ெசால் றாயா...? என்ப ேபால
ல தா பார்க்க, "நிஜமா மா ..."
எனத் தன் ெவண்பற் கள் ெதரிய
ரித்தவைள அ ல் வ மா
ைசைக ெசய் தவர், "அம் மாைவ
ேபாய் ப் பார்த் ட் வரீயா...?"
என் ேகட்டார்.
"அெதல் லாம் ேவண்டாம் மா ...
இப் ேபா ேநக் பரவா ல் ைல..."
என் ம ன்னைகக்க,
"பார்த் ங் களா மா... அ க் ள் ள
உங் க அப் பா ள் ைள ேமல
இப் ப ச் சந்ேதகபட் ங் கேள...!!"
என வ ந் வ ேபான்ற ர ல்
டன் டன்னாக கத் ல் ம்
த்தாட ேகட்டவைனப்
ேபா யாக ைறத்தவர், "யா
நீ யா அப் பா ...! நீ அடப் பா ...!!"
என்றார்.
“நீ யா ேப ய , என் தாேய நீ யா
ேப ய ...?!!” என் ேபா யாக
அ ர்ந் ெநஞ் ைச த் க்
ெகாண் வ ந் வ ேபால ேதவ்
ந க்க ம் , “ேபாடா அரட்ைட” என
அவைன பார்த் ரித்தார்
ல தா. இப் ப ேய ேபச்ைச ேதவ்
ைச மாற் ற அவ ம் அ ல் ழ்
ேபானார்.
அன் ம யம் த் ைவ உறங் க
ைவக்க ம யன்
ெகாண் ந்த ேவைள ல் அவள்
ேபான் ஒ த்த . அைத ஆன்
ெசய் தவள் அந்தப் பக்கம் இ ந்
வந்த தன் தாய் பார்வ ன்
ர ல் இன்பமாக அ ர்ந்தாள் .
"எப் ப மா இ க்ேகள் ..." எனச்
அ ைக ர ல் ேகட்டவைள,
அன்பாகக் க ந் ெகாண்டவர்,
"ச் அச எ க் இப் ேபா இந்த
அ ைக..." என ம் ,
"ஒண் ல் ல..." என் அவள்
சமாளிப் பாக ற ம் ,
"மாப் ள் ைள சரியா தான்
ெசால் க் றார்...!!" என்றார்
அவர்.
"அவ... ரா...?அவர் என்ன
ெசான்னார்...?" எனப் பயத்ேதா
ம ேகட்க, "ம் ம் ... உங் க
ெபாண் உங் கைளப் பார்க்காம
அழறா... ஒ ங் பாட் ல்
மறக்காம வாங் ண்
வந் ங் ேகான் ெசான்னார்.."
எனச் ரித் க் ெகாண்ேட
னார் அவர்.
இந்தப் ப ல் ம ரிய
றந்த வாய் டா
அமர்ந் ந்தாள் , "இவர்
இப் ப ெயல் லாம் டப்
ேப வாரா...? அ ம்
அம் மாண்ட...!!" என்ற அ ர்ேவா
ேயா த் க் ெகாண் இ ந்தாள் .
அதன் ற ேநரம் ேப க்
ெகாண் ந்தவர், ற
அைழப் பதாகச் ெசால் ேபாைன
ைவக்க யல ம் , "ேநக்
உன்ைன பார்க்க ம் ேபால
இ க் மா..." என் ஏக்கமாகக்
ேகட்டவளின் ர ல் இ ந்ேத
அவள் மனைத ரிந்
ெகாண்டவர், "அப் ேபா க் ரம்
த் க் ஒ தம் ேயா
தங் ைகேயா ெர ன் நல் ல
ெசய் ைய ெசால் ... ஓேடா
வேரன்..." என்றார்.
இப் ேபா இங் தன் நிைலைய
என்னெவன் இவ க் எப் ப ச்
ெசால் ரிய ைவப் ப என்
எண்ணியவள் , ேவ ேப
அவைரத் ைச ப் ட்
ேம ம் ேநரம் ேப க்
ெகாண் ந் ட் மனேம
இல் லாமல் இைணப் ைப
ண் த்தாள் .
ஏேனா அவேரா ேப யதற் ப்
ற மனம் சற் அைம யான
ேபால் ேதான் ய . மாைல வைர
அேத இதமான மன நிைல ல்
இ ந்தவள் , த் ேவா னசரி
வழக்கமாகத் ேதாட்டத் ல்
உலா ெகாண் இ க்க...
வழக்கத் ற் மாறாக ைரவாக
ம் னான் ேதவ் .
காரின் சத்தத் ேலேய ெநற் ைய
க் ேயா க்கத் ெதாடங் ய
ம ேதவ் ேநராக த் ைவ காண
இங் வ வ ெதரிந் எ ந்
நின்றாள் . ேதவ் ைவ இந்த
ேநரத் ல் கண்ட ல்
த் த் தன் ம ழ் ச ் ைய த்
ெவளிப த்த... ேநரம்
அவேனா ைளயா யவன்,
அைறக் ச் ெசல் ம் ன்
ம ன் கத்ைத ஒ ஆராய் ச்
பார்ைவ பார்த்தப ேய கடந்
ெசன்றான்.
அைரமணி ேநரம் க த்
ெவளிேய ெசல் ல தயாராகக்
ேகஷ்வல் உைட ல் தயாரா
வந்தவன், த் ேவா அங் ந்த
ஊஞ் ச ல் அமர்ந் க் ெகாண்
"டாடா... ைப ேபாய் ட் வேரன்...
த் ப் பாய் ட் பாய் யா
ைளயா ட் இ ப் பானாம் ..."
எனப் ேபச ம் , "ம் ஹ ம் ..." எனத்
ேதவ் அ வலகம் ளம் ம்
உைட ல் இல் லாமல் ேவ
உைட ல் இ ப் பைதக் கண்
ம ப் பாகத் தைலயைசத்தான்.
ஒ ன்னைகேயா
த் ைவ ேதவ் பார்க்க ம் அவன்
ேபான் அலற ம் சரியாக
இ ந்த . அைத எ த் த் ேதவ்
கா ற் க் ெகா க்க ம் , தன்ைன
ட் ட் த் ேதவ் ெவளிேய
ளம் பவ க்காமல் "ஆனா...
ஆனா..." என்றப ேய த் ப்
ேபாைன த் இ க்க
ெதாடங் ய ல் அவன் ைகபட்
ஸ் க்கர் ஆன் ஆன .
அந்தப் பக்கம் இ ந் ஒ
இனிைமயான ெபண் ரல் , "ஐ ம்
ைவட் ங் பார் ேதவ் ..." எனக்
ெகாஞ் சலாகக் ேகட்க, "ஐ ல்
ேதர் இன் ஹாப் அன் ஆர் ேபப் ஸ்..."
என்றவாேற ேபாைன அைணத் ச்
சட்ைடைப ல் ேபாட்டவன்,
த் ைவ ஏேதேதா ெசால்
சமாதானம் ெசய் ட்
இவற் ைறெயல் லாம் ேகட்
ெகாண் ம் பார்த் ெகாண் ம்
அ ல் நின் ந்த ம டம் ,
" ன்னர் ேவண்டாம் ... ைநட் வர
மாட்ேடன்.." எனச் ெசால் க்
ெகாண்ேட ெவளிேய ெசன்றான்.
ெசல் பவனின் ைகேய
பார்த்தப நின் ந்தாள் ம .
ஒ வாரம் ெசன் க்க... அன்
ஞா என்பதால் ட் ல்
ஓய் வாக இ ந்தான் ேதவ் .
அப் ேபா அவ ைடய ன்
அ ம ன் ேபரில் அவைனக்
காண வந் ந்தான் ேதவ் ன்
உத யாளன் க ர்.
ெப ம் பா ம் அ வலகம்
ெதாடர்பான ேவைலகள் எைத ம்
ட் ற் க் ெகாண் வ பவன்
இல் ைல ேதவ் . ஆனால் இந்த
வாரம் ைடத்த கப் ெபரிய
ெதா ல் ெவற் ைய ெகாண்டாட
ஏற் பா ெசய் யபட் ந்த
பார்ட் க் ச் ெசய் ய ேவண் ய
ன்ேனற் பா கள் பற் த்
ட்ட ட ேவண் ேய வர
அ ம த் ந்தான்.
இ வ ம் கலந்தாேலா த்
த்த ேவைள ல் க ர்
ேதவ் ன் கம் பார்ப்ப ம்
ெசால் ல வந்தைதச் ெசால் ல
தயங் வ மாக இ ந்தான்.
ன்ேன ேதவ் ன் அத்தைன
கங் க ம் பார்த்தவன்
ஆ ற் ேற.
எப் ேபா எப் ப நடந் க்
ெகாள் வான் என் கணிக்கேவ
யா ... அ ம் இப் ேபா
ெசால் ல ேபா ம் ஷயத்ைதக்
ேகட்டால் எப் ப ரியாக்ட்
ெசய் வாேனா என்ற பயம் வர...
தயங் நின்றவைன என்ன
என்ப ேபால ேதவ் பார்த்தான்.
"சார் அ ... பார் க் ..." எனக்
க ர் ெசால் ல வந்தைதச் ெசால் ல
தயங் இ க்க ம் , "என்ன
எல் ேலா ம் பார் க்
ேப ேயாட வர மா ரி... பார்ட்
ெகா க்கற நா ம் ேப ேயாட
வர ம் ைரட்..." எனச்
ண்டேலா ேகட்க ம் ,
இைதக் ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்காத
க ர், "சார்... எப் ப சார்...?"
என்றான் அ ர்ேவா , "ரத்தன்..."
என ஒேர வார்த்ைத ல் ப ல்
அளித்தவன், "இைத நான்
எ ர்பார்த்ேதன்.." எனச்
நக்கல் ேதானி ல்
ப லளித்தவன், "அ ேகத்த
அெரன்ஜ் ெமன்ட்ஸ் தான்
ெசஞ் க்ேகன்..." என் ம் அதற்
ேமல் எ ம் ேபசாமல் த் க்
ெகாண்டான்.
பார்ட் கான ஏற் பா களில் பல
ஏன் என் அப் ேபா
ரியாதெதல் லாம் இப் ேபா
க க் த் ெதளிவா ய .
இத்தைன வ டங் களாக உடன்
இ ந் ம் ஒவ் ெவா ைற ம்
ேதவ் டம் ெவளிப் ப ம் கங் கள்
எப் ேபா ம் ேபால இப் ேபா ம்
க ைர மைலக்கச் ெசய் த .

ஆ -5
ேதவ் தன் ெதா ல் ெவற் ையக்
ெகாண்டாட அந்தப் ெபரிய
நட்சத் ர ல் ஏற் பா
ெசய் ந்த பார்ட் க்
தல் ைறயாக மைன ைய ம்
மகைன ம் அைழத்
வந் ந்தான்.
இ ேபான்ற
இடங் க க்ெகல் லாம் வந்
பழக்கம் இல் லாத ம , ேதவ்
ேதர்ந்ெத த் க் ெகா த்த
ஆைடகைள அணிந் க் ெகாண்
ஒ அெசௗகரியமான
மனநிைல ேலேய அவ் வள
ெபரிய இடத் ல் நின் ந்தாள் .
காைல ல் இந்தப் பார் ைய
பற் க் மாைல அவைள ம்
த் ைவ ம் தயாரா ம் ப
ேதவ் ல தா ன் ன்னிைல ல்
ற, ம இெதல் லாம் தனக் ச்
சரிப் பட் வரா என்
ம க்க யன்றாள் .
அதற் ன் இந்தச் ெசய் ைய
ேகட்ட உடன் ல தா
சந்ேதாஷத் ல் ம ம் த் ம்
அணிந் க் ெகாள் ள ேவண் ய
ஆைடகள் பற் ெயல் லாம் ேபச
வங் க ம் , என்ன ெசய் வ என்
ெதரியாமல் சங் கடமாக
ெநளிந்தாள் ம .
அவ க் இ ேபால எல் லாம்
ெசன் பழக்கம் இல் ைல
என்பைத ட... ேதவ் ேவா
இப் ப ச் ெசல் லேவ அவ க் த்
தயக்கம் . இைத எப் ப ச்
ெசால் வ என் ம தயங்
ெகாண் இ ந்தாள் .
ம ற் அதற் கான
சந்தர்ப்பத்ைதக் ெகா க்கக்
டா என்பதற் காகேவ இைதப்
பற் ய ேபச்ைச ல தா ன்
ன்னிைல ல் ேதவ்
எ த் ந்தான். அவ க்
நிைனத்தைதச் சா த்ேத
பழக்கம் . யாைர ம் எப் ேபா ம்
ெபா ைமயாகக் ைகயாண்ேடா,
இல் ைல எ த் ெசால் ரிய
ைவத்ேதா பழக்கம் இல் ைல.
அதற் காகேவ ல தா ன்
ன்னிைல ல் இந்த ேபச்ைச
வங் னால் ம ைவ சம் ம க்க
ைவக் ம் ெபா ப் ைப அவர்
பார்த் ெகாள் வார் என்பேத
ேதவ் ன் ட்டம் .
எப் ப இ ல் இ ந் தப் ப் ப
எனத் தன் ைளையக்
கசக் ேயா த்த ம ற் ஒ
ேயாசைன ேதான் ய உடன்
சட்ெடன் கம் ரகாசம்
அைடய ல தாைவ பார்த் "அந்த
மா ரி இடத் க் எல் லாம்
ேபாட் ேபாக என் ட்ட ேசைல
எ ம் இல் ைலேய மா ..." என்
ேசாகமாக கத்ைத ைவத் க்
ெகாண் ெசால் ல...
ல தாேவா "அெதல் லாம் ேதவ்
பாத் க் வான் மா... ைசனர்
ட் ேக வந் ஒ மணி
ேநரத் ல ெர ெசஞ்
ெகா த் வாங் க..." என் ற,
இவர் இப் ப ச் ெசால் வார் என்
ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்க்காத ம
 ெவன த்தாள் .
ம எப் ப த் தப் க்கலாம் என்
ேயா க்கத் ெதாடங் ய ல்
இ ந் அவள் கத்ைதேய
ஆராய் ச் யாகப் பார்த் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் அவளின்
கம் ரகாசமாக ம் ஏேதா
ட்ட ட ட்டாள் என்ப ரிய...
அ என்னெவன் அ ய
அவைளேய ர்ைமயாகப்
பாரத் க் ெகாண் ந்தவன்
அவள் ெசான்ன காரணத்ைதக்
ேகட் தன் இதைழ ஏளனமாக
வைளத்தான். அதற் ேகற் றாற்
ேபால் ல தா ம் ேபச...
"அ க் எந்த அவ ய ம்
இல் ைல மா..." எனப்
ப லளித்தவைனக் ேகள் யாக
ல தா பார்க்க... 'அச்ேசா என்ன
ெசால் ல ேபாறாேறா...!?' என்ற
பதட்டத்ேதா ம
பார்த் ந்தாள் .
"அன்ைனக் ஷாப் ங் ேபான
ேபாேத இந்தப் பார் க் ம்
ேசர்த் ப் பர்ேசஸ் ச்சாச் ...
உங் க ம மக அைத மறந் ட்
ேப ட் இ க்கா...!!" என
ளக்கமளித்தவைனக் கண்
நிைறவாகப் ன்னைகத்தவர்
"ம ... சாயந் ரம் அழகா
தயாரா ப் ேபாடா... எல் லாம் என்
ம மக அழைக பார்த்
அப் ப ேய மயங் ட ம் ..." என
ல தா ஆைசயாக ெசால்
ெகாண் ந்தார்.
"பயத் ல மயங் ழாம
இ ந்தா சரி..." என்றவாேற ேதவ்
அங் ந் எ ந் ெசல் ல... கம்
ணங் க அவன் ெசன்ற
ைசையேய ம
பார்த் ந்தாள் . "அவன்
ெகடக்கான் மா... நீ நான்
ெசான்னப் ப தயாராக ம்
சரியா..." என்ற ல தா ன்
ேகள் க் ச் சம் மதமாகத்
தைலயைசத்தாள் ம .
ேதவ் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
ம ைவ தன் வாழ் க்ைகேயா
ைமயாக இைணத் க்
ெகாள் ளத் ெதாடங் ட்டான்
என்ேற நிைனத் அந்தத் தாய்
உள் ளம் சந்ேதா த்த . ஆனால்
அவன் இைத ேம ெதா ேலா
சம் பந்தப த் ேய ெசய் றான்
எனத் ெதரிய வ ம் ேபா பாவம்
எப் ப த் தாங் க்
ெகாள் வாேரா...!!!
ல தா ன் அைற ல் இ ந்
ெவளிேய வந்த ம தங் கள்
அைறக் ள் ைழய ம்
அங் ந்த ேசாபா ல் அன்
வாங் ந்த ேசைலகளில்
இ ந் அடர் கப் நிற அ க
ேவைலயா கள் ெகாண்ட ஒ
ைசனர் ேசைல ம் , அதற் ப்
ெபா த்தமான அணிகலன்க ம்
எ த் ைவக்கபட் ப் பைதக்
கண்டவ க் , இ ந் இனி
தப் க்க யா என்ப
ெதளிவாகப் ரிந்த .
ேதவ் ெசால் ெசன்றப ேய உரிய
ேநரத் ற் த் தயாரா
த் ேவா காத் ந்தாள் ம .
ெவன அைறக் ள்
 ைழந்த ேதவ் அங்
நின் ந்தவைள தைல தல்
கால் வைர பார்ைவ ல்
அளந்தான்.
தான் எ த் ைவத் ட்
ெசன்றைத எல் லாம் அணிந் க்
ெகாண் தமான
அலங் காரத் ேலேய ெஜா த் க்
ெகாண் ந்தவைள கண் ஒ
ப் ேயா ளியலைறக் ள்
ைழந்தான்.
அ வைர அழ ய ணிக்கைட
ெபாம் ைம என அைசவற்
நின் ந்தவள் , 'ஹப் பா... எ த்
ெவச்செதல் லாம் சரியா
ேபாட் ண் இ க்ேகனான்
ெசக் ங் ேவற...' என மன ற் ள்
லம் ெகாண்ேட ல தாைவ
கண் அவரிடம் ைட ெபற
ெசன்றாள் .
ேதவ் க ப் நிற ளாசர்
அணிந் அதற் ப் ெபா த்தமான
ேபண்ட் ம் சட்ைட மாகத் தன்
கம் ர நைடேயா ல தா ன்
அைறக் ள் ைழவைத கண்ட
ம இைமக்கக் ட மறந்
அப் ப ேய பார்த்த பார்த்தப
நின் ந்தாள் .
அந்த உைட அதன் நிறம்
ஆ யைவ எல் லாம் அவனின்
உயரத் ற் ம் உடல்
அைமப் ற் க் கச் தமாகப்
ெபா ந் இ ந்தேதா
மட் மல் லாமல் அவன் தயாரா
இ ந்த த ம் அத்தைன
ெபா த்தமாக இ ந்த .
அ மட் மல் லாமல் ேதவ்
அணிந் ந்த அேத உைடையத்
தான் த் ம் அணிந்
இ ந்தான்.
ம தன்ைனேய இைமக்க மறந்
பார்த் க் ெகாண் இ ப் பைதக்
கண் ள் ெளன் ேகாபம் எழ,
"என்ன பார்ைவெயல் லாம் பலமா
இ க் ... உன்ைன என் டக்
ட் ேபாற என் ேதைவக்காக
தான், ேவ எந்தக் கற் பைன ம்
வளர்த் க் ம் ன்ேன
அ க்கான த இ க்கான்
தல் ல ேயா ..." என் க த்த
பற் க க் ைடேய ம ற்
மட் ம் ேகட் ம் ர ல் அவைள
ெந ங் னிந் ெசால் ல...
அ ல் கலங் ய கண்கைள
மற் றவர் அ யாமல் மைறக்க ம
தன் தைலையக் னிந்
ெகாண்டாள் . ேதவ் அைறக் ள்
ைழந்த ந் ம அவைனப்
பார்த்த பார்ைவ ம் ேதவ் ம்
ேநராக அவள ல் ெசன்
கா ல் த்தைத ம் கண்ட
ல தா ற் இ கணவன்
மைன அன்னிேயான்யமாகத்
ேதான்ற... ஒ ெமல் ய
ன்னைகேயா தன்
பார்ைவையத் ப் க்
ெகாண்டார்.
அதனால் ம ன் கண்ணீர ்
அவ க் த் ெதரியாமேல ேபான .
ஒ வ யாக அங் ந் ளம்
ேதவ் தன் ெதா ல் சம் பந்தபட்ட
ட்டத்ேதா ம் , ம மனம்
வ ம் பயத்ேதா ம் பார்ட்
ஹால் வந் ேசர்ந்தனர்.
பார்ட் ைய ஏற் பா ெசய்
இ ந்தவன் என்ற ைற ல்
வ பவர்கைள வரேவற் ம் ப
ைழவா ன் எ ர்ப் றமாகக்
க ப் நிற ட் அணிந் வல
ைகையப் ேபண்ட் பாக்ெகட் ல்
ட்டப இட ைகயால் ம ன்
இைடைய வைளத் த்தப
கம் ரமாக நின் ந்தவனின்
அ ல் பயத்ைத கத் ல்
ெதரியாதவா மைறத்தப
ழந்ைதையத் க் ைவத்
ெகாண் கப் நிற ைசனர்
ேசைல ல் வானத் ேதவைத என
ெஜா த் க் ெகாண்
நின் ந்தாள் ம .
அங் வந் ந்த ஆண்கள்
அைனவரின் பார்ைவ ம் வய
த் யாசம் இல் லாமல் ம ன்
ேமல் ‘இத்தைன அழ ம்
அைம ம் அடக்க ம் நிைறந்த
ெபண் இவ க் மைன யா...?!’
என்ப ேபால ஒ த
ெபாறாைமேயா ேதவ் ன் ேமல்
ப ந் ெகாண் ந்த .
அதற் க் ெகாஞ் ச ம்
 ைற ல் லாமல்
வந் ந்தவர்களில் வய
த் யாச ல் லாமல்
ெபண்களின் பார்ைவ ‘இவ க்
இப் ப ஒ ஆ ைம ம்
கம் ர ம் வச ம் பைடத்த
கணவனா...!?’ என ஏக்கத்ேதா
ேதவ் ன் ேமல் ப ந்த .
அைம யாக நிற் ப ேபால்
ேதான் னா ம் அைனவரின்
பார்ைவக ம் அ ல் ப ந் ந்த
ெபா ம் நன்றாகேவ
ேதவ் ற் ப் ரிந் ந்த .
அவற் ைறக் கண் ம் காணாத ப
நின் ெகாண் ந்த ேவைள ல்
அ க ேமக்கப் ம் அபாயகரமான
உைட அலங் கார ம் ெகாண்ட
அ ந ன வ ஒ த் அந்த
ஹா க் ள் ரேவ த்தாள் .
தன் தந்ைத மற் ம் தாேயா
பார்ட் க் வந்தவள் இன் ேதவ்
தன் மைன ேயா கலந் க்
ெகாள் றான் எனத் ெதரிந்
ம ைவ பார்ப்பதற் காகேவ
வந் ந்தாள் .
ேதவ் ைடய ெபண்கள் பழக்கம்
பற் நன் ெதரிந் இ ந்தவள்
எல் லா வைக ம் யற்
ெசய் ம் அவைன ழ் த்
மணந் ெகாள் ள யாத தன்
ேகாபம் வ ம் ம ைவ
பார்த்த ெநா ல் வஞ் சமாக மாற
ம ைவ உதா னப் ப த்த
நிைனத் அவர்கைள
ெந ங் னாள் .
ரி கா தன் ன் வந் நின்ற
ற ம் அவைள ஒ
ெபா ட்டாகக் ட ம க்காமல்
நின் ந்த ேதவ் ைவ
கண்டவ க் ஆத் ரம்
தைலக்ேக ய ல் பக்கத் ல்
நின் ந்த ம ன் ேமல் அைதக்
காட்ட நிைனத்தவள் “இந்த உலக
அழ க்காகத் தான் என்ைன
ேவணான் ெசான்னீங்களா...?”
என ஏகத் க் ம் ர ல்
ண்டேலா ேகட்கவைள
அலட் யமாகப் பார்த்தாேன
த ர, அப் ேபா ம் எந்த த
ப ம் அவ க் த் ேதவ்
ெகா க்க ல் ைல.
அ ல் ேம ம் ஆத் ரம்
தைலக்ேகற ம ன் ன்
தன்ைன அவமானப் ப த்
ட்டதாக நிைனத்தவள் ம ைவ
அ ங் கப் ப த்த நிைனத் அங்
வந் ந்தவர்களில் ம மட் ேம
ேசைல அணிந் க்கப்
பார்ைவயால் அவள் உைடைய
அளந்தவள் மற் றவர்கைள ம்
ற் ஒ பார்ைவ பார்த்தப ேய
“அப் ப எந்த தத் ல என்ைன
ட இவ ஸ்ெபஷல் நான்
ெதரிஞ் க்கலாமா...”என
ஏளனமாகக் ேகட்டாள் .
“அவ எந்த வைக ல ஸ்ெபஷல்
எனக் மட் ம் ெதரிஞ் சா
ேபா ம் ...” என் ர ல் ஒ
ரசைனேயா ஹஸ் வாய் ல்
ரி கா ன் காத ல் னிந்
ெமல் ல த்தவனின்
வார்த்ைத ல் இ ந்த ெபா ள்
ரிய ரி கா ன் கம் க த் ப்
ேபான .
ஆனா ம் அேதா டா “அந்த
வைக ல் நான் எவ் வள
ஸ்ெபஷேன ெதரிஞ் க்காம
ெவ த் நீ ங் க தப்
பண்ணிட் ங் க ேதவ் வ் வ் ...” எனத்
தாேன எத்தைனேயா ைற
வ யச் ெசன் ம் தன்ைன ஒ க்
தள் ளியவைன எப் ப யாவ
அவமானப் ப த்த நிைனத் ,
தாேன தன்ைன அ ங் கப் ப த்
ெகாள் வ டத் ெதரியாமல்
ேப பவைள ஒ அற் ப ைவ
ேபாலப் பார்த்தவன் “நான் அைதத்
ெதரிஞ் க்க ம் னா ட அ க்
ஒ த ேவ ம் ஸ்.ரி கா...“
என் அந்த ஸ் ல் அ க
அ த்தம் ெகா த் ப்
ப லளித்தான்.
ேதவ் ன் இந்தப் ப ல் அவன்
ெசால் ல வந்ததன் உட்ெபா ள்
ரிய அவமானத் ல் கன் ப்
ேபான கத் டன் ரி கா
நின் க்க... ெதனாவட்டான ஒ
பார்ைவேயா அவைளப்
பார்த் ந்தான் ேதவ் .
இவர்கள் இ வ ம் ேப வ
மற் றவர்க க் க் ேகட்காமல்
ேபானா ம் க அ ல்
நின் ந்த ம ற் அட்சரம்
சகாமல் ஒவ் ெவா எ த் ம்
கா ல் ந்த ேபா ம் கத் ல்
எந்த ஒ உணர் ம்
ெவளிக்காட்டாமல் ங்
ெகாண் ந்த ழந்ைதைய
அைணத் த்தப
நின் ந்தாள் .
ரி கா ன் ெபற் ேறார் சற்
தள் ளி நின் இவர்கள்
ேப வைதத் தான் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தனர். ரி கா ன்
தாய் ேரஷ்மா ற் ேதவ் ன்
பணம் அ காரம் ஆ ைம ன்
ஒ கண்.
எப் ப யாவ தன் மகைளக்
ெகாண் அைத அைடய அவர்
ட்ட ட் ெகாண் க்க...
அதற் எந்தத் ேதைவைய ம்
ைவக்காமல் ேதவ் ன் ன்னால்
ற் க் ெகாண் இ ந்தாள் மகள் .
தன் மகளின் அழ ன் ம்
சாமர்த் யத் ன் ம் அைசக்க
 யாத நம் க்ைக ைவத்
இ ந்த ேரஷ்மா, மன ற் ள்
ெபரிய கற் பைன ேகாட்ைட கட்
ேதவ் ன் ராஜ் யம்
ைமக் ம் தன் மகேள ராணி
என் ம் அதன் அத்தைன
அ காரங் கைள ம் ைக பற்
அரசாள ேபாவ தாேன என் ம்
நிைனத் ந்தார்.
அவரின் இந்த அைசக்க யாத
நம் க்ைகக் க் யக் காரணம்
ேதவ் ன் ெபண்க டனான
பழக்க ம் , ேதைவ என் வந்தால்
மகள் எந்த அய ற் ம் வைளந்
ெகா த் தன் காரியத்ைதச்
சா த் க் ெகாள் ளக் யவள்
என்ற ைதரிய ேம.
மக ம் தா ன் இந்த
நம் க்ைகையக் காப் பாற் ம்
யற் ல் ெகாஞ் ச ம் ெவட்கம்
மானம் பார்க்கா இறங்
தன்னாலான அத்தைன
யற் கைள ம் ெசய்
பார்த் ம் பலன் என்னேவா
ஜ் யம் தான்.
ஆனால் இைத எைத ம் ரி கா
தா டம் காட் ெகாள் ளாமல்
ண் ம் ண் ம் தன்
யற் கைளத் ெதாடர்ந் க்
ெகாண்ேட இ க்க... ெரன்
ெசன்ற வாரம் ெதா ல் ைற
வட்டாரத் ல் பர ய ேதவ்
மணம் ஆனவன்
என்ற.ெசய் ம் அவ க் மகன்
இ க் றான் என்ற ெசய் ம்
ரி காவால் த ல் ெகாஞ் ச ம்
நம் ப ய ல் ைல.
அவளால் மட் ம் அல் ல,
ரி காைவ ேபால இன் ம் பலர்
இேத ேபான்ற மன ேகாட்ைட டன்
இேத யற் ல் இறங் இ ந்த
யாரா ம் நம் ப ய ல் ைல.
அந்த ேநரத் ல் தான் ேதவ் தான்
ெகா க் ம் பார்ட் க்
ம் பத்ேதா வர ேபாவ
ெதரிய வர, வழக்கமாகத்
ேதவ் ன் பார் க க் அவனின்
கவனத்ைதக் கவ வதற் காகேவ
வ பவர்கள் அைனவ ம் இந்த
ைற அவன் மைன ைய ம்
மகைன ம் பார்ப்பதற் காகேவ
வந்தனர்.
அ ம் ரி கா உள் ேள
ைழ ம் ேபாேத எ ரில்
ம் பச் ச தமாக
நின் ந்தவைன கண்ட ெநா ,
தன் யற் ப க்காத ேகாப ம் ,
த் ன் வயைத ைவத்
பார்க் ம் ேபா ைறந்த
மணமா ன்றாண் கள்
ஆ க்க ேவண் ம் என்ப ம்
ரிய... இரண்டைர வ டங் களாக
அவன் ன் ற் வந்த ேபா
டத் தான் மணமானவன் என்
றாமல் இ ந்தவனின் ேமல்
ெபாங் ய ஆத் ரத்ைத
இதற் ெகல் லாம் காரணம் இவள்
தான் என்ப ேபால் ம ன் ேமல்
காட்ட நிைனத்தாள் .
அதற் க் ெகாஞ் ச ம் வாய் ப் த்
தராமல் இவள் ேபா ம் அைனத்
பாைல ம் க்ஸாக மாற்
அ த் ஆ ெகாண் ந்தான்
ேதவ் .
ரி கா ன் தந்ைத வாச க்
.ேதவ் ன் ெதா ல் ைற நட் ம்
உத ம் ேதைவ பட்ட
என்றா ம் மைன ம் மக ம்
கட் ம் கற் பைன ேகாட்ைடக ம்
அதற் காக எ க் ம்
யற் களி ம் த்தமாக
உடன்பா இல் ைல. ஆனால்
அைதச் ெசான்னால் தன் ேபச்ைச
ெகாஞ் ச ம் ம க்கப்
ேபாவ ல் ைல இவர்கள் என்பதால்
அைம யாக ேவ க்ைக பார்த் க்
ெகாண் ந்தார்.
இேதா இப் ேபா ம் ட மகள்
ெசன்ற ேவகத் ற் ம் அவளின்
கப் பாவத் ற் ம் மகேள
அவர்கைள
அவமானப த் வதாக நிைனத்
ர த் ப் பார்த் க் ெகாண் ந்த
ேரஷ்மா ற் ம ைவ பார்க்க...
பார்க்க அவர் கண்களில்
அத்தைன ேராதம் வ ந்த .
ஆனால் அ ல் நின் ந்த
வாச க் நன்றாகேவ ெதரி ம்
பல் ேவ உணர் கைள கத் ல்
காட் ம் மகைள ட, எந்த ஒ
உணர் ைவ ம் கத் ல்
காட்டாமல் அசால் ட்டாக நின்றப
ேப க் ெகாண் க் ம் ேதவ் ேவ
தன் மகைள அவமானப் ப த் க்
ெகாண் இ ப் பான் என்ப .
இதற் ேம ம் மகைள அங்
நின் ேபச ட் க் ெகாண்
இ ந்தால் நிச்சயம் இதன்
ைள கள் பரீதமாக இ க் ம்
என் ேதவ் ன் ணத்ைதப் பற்
அவ க் த் ெதரிந்த வைர அ ந்
ெகாண்டவர், ைரந் வந்
ரி கா ன் ம ப் ைப ம்
அவைள அங் ந் இ த்
ெசல் ல... அைத ம் ஒ அலட் ய
ன்னைகேயா பார்த் ந்தான்
ேதவ் .
ஆ -6
ேதவ் எ ர்பார்த்தைதப் ேபாலேவ
பார்ட் ல் லபல
சலசலப் கைள ஏற் ப த்த
யற் கள் நடக்க... அவற் ைற
ைள ேலேய ள் ளி எ ந்
தன்ைன தன் இடத் ம் தன்
வாழ் க்ைக ம் யாரா ம்
அ ைவக் ட அைசக்க
யா என்பைத
ேநரிைடயாகேவா
மைற கமாகேவா இ ேபான்ற
ெசயல் களில் ஈ பட்ட
ஒவ் ெவா வ க் ம் ண் ம்
ெநற் ல் அ த் ப் ரிய
ைவத்தான் ேதவ் .
அங் வந் ந்தவர்களில் பலர்
நிச்சயமாகத் ேதவ் தன்
ைலகைள எல் லாம்
ம் பத் ன க் த் ெதரியாமல்
மைறத் இ ப் பான் என்ற
கண்ேணாட்டத்ேதா அைத
ைவத் ப் ரச் ைன ெசய் ய
யல...
ஆனால் அவேனா அப் ப ஒ
சந்தர்ப்பத்ைத அவர்க க் க்
ெகா க்காதப றந்த
த்தகமாகத் தன் வாழ் க்ைகையக்
ம் பத் ன க்
ெதரியப் ப த் இ ப் பைதக்
கண் இப் ப ஒ ேகாணத் ல்
ேயா க்காதவர்கள் அ த் என்ன
ெசய் வ என் ந் த்
ப் பதற் ள் ேதவ் தன்
ம் பத்ேதா அங் ந்
ளம் இ ந்தான்.
ெதா ேலா மற் ற எந்த
வைக ேலா அவைன எ ர்க்க
யாம ம் எ ர்த் ெவற்
அைடய யாம ம்
அவமானப் பட்டவர்கள்
அைனவ ம் ேத க் த்
மணமான ஆ ட்ட என்ற
ெசய் ைய ம் ம் பம்
இ ப் பைத ம் ேகள் ப் பட்
இ வைர எந்த வைக ம்
ழ் த்தேவா ெஜ க்கேவா
யாதவைன இைத ைவத்
என்ன ெசய் ய ம் எப் ப
அவமானப் ப த்த ம் என்
சந்தர்ப்பத்ைத எ ர்பார்த் க்
காத் க்க...
அவர்க க்கான சந்தர்ப்பத்ைதத்
ேதவ் ேவ அைமத் க் ெகா த்த
ேபால் இந்தப் பார்ட் ைய ஏற் பா
ெசய் ந்தான். இந்தச்
சந்தர்ப்பத்ைத ஒவ் ெவா வ ம்
அவரவர் பாணி ல் எப் ப ப்
பயன்ப த் க் ெகாள் ளலாம்
எனப் பல் ேவ ட்டம் ட் க்
ெகாண் வந் ந்தவர்கள்
அைனவ ம் மண்ைணக் கவ்
இ ந்தனர்.
கார் நி த் ம் இடத் ற்
ம ேவா வந் ேச ம் வைர
அவளின் ெவற் ைட ல் பார்ட்
ஹா க் ள் ைழந்த ேபா
அ ந்த ப த் ந்த தன்
ைககைளக் ெகாஞ் ச ம்
லக்காமல் இ ந்தவன் காரில்
ஏ ம் கைட ெநா ேலேய
ைககைள லக் அவைள ம்
தன் ல் இ ந்
த்தான்.
ம ைவ இைடேயா இ க்
அைணத் ப் த்தப ேதவ்
நின் ந்த காட்
மற் றவர்க க் ேவண் மானால்
இவர்களின் அந்நிேயான்யத்ைதப்
பைறசாற் வ ேபால
இ ந்தா ம் அவைள அங் த் தன்
ேலேய
ைவத் ப் பதற் கான யற்
அ என்ப இவர்கள் மட் ேம
அ ந்த நிஜம் .
இ வைர ம் ட் ல் இறக்
ட் வாசேலா காைர யல்
ேவகத் ல் ளப் க் ெகாண்
ெசன்றவன் ண் ம் எப் ேபா
வந் ேசர்ந்தான் என்ப
யா க் ேம ெதரியா .
ெகாஞ் ச ம் ப் ப ன் ேய
ேதவ் ேவா ெசல் ல தயாரானவள்
ளம் ம் ேநரத் ல் அவன்
உ ர்த்த ெசாற் களின்
தாக்கத் னால் தனக் ள் ேளேய
ண் ெகாண்டாள் .
அேத மனநிைலேயா அங் ச்
ெசன்றவளின் மனைத ேசா ப் ப
ேபால அ த்த த் நிகழ் ந்த
நிகழ் களின் தாக்க ம் ேசர,
எப் ேபா இெதல் லாம் ம் ...?
இங் ந் தப் த்தால் ேபா ம் ..!
என்ற மன நிைலக் ெவ
க் ரேம வந் ட் ந்தாள்
ம .
எப் ேபா ம் த் ேவா ேநரத்ைத
ெசல வதன் லம் மற் ற எந்த
நிைன க ம் தன்ைன அண்ட
டா பார்த் க் ெகாள் பவள்
இன் அ ம் யா ேபாகத்
த த் ப் ேபானாள் . ஆரம் பத் ல்
ேநரம் உறங் யேதா சரி
த் அதன் ற த் க்
ெகாண்டவன் வழக்கம் ேபால் தன்
டாடா ன் ேதாளில் ெதாற் க்
ெகாண்டேதா அவ டேனேய
ஐக் யமா ட அவைனக்
காரணம் காட் ட அங்
இ ந் லக ம் நகர ம்
யாமல் ேதவ் ன் ைக
ைற ல் க் ெகாண்டாள் ம .
வந் ேசர்ந்த ற ம் அங் ேக
அைனவரின் ைளக் ம்
பார்ைவகள் ஏளனமாகத் தன்
ப ந்தைத ம் தான் ேதவ் ற்
ெகாஞ் ச ம் ெபா த்தம் இல் ைல
என்ப ேபால ஜாைடமாைடயாகப்
ேப யைத ம் நிைன ர்ந்தப
இர ன் இ ளில் ெவ ேநரம்
ப க்ைக ல் அமர்ந்தப
இ ந்தவள் எப் ேபா
உறங் னாள் என் அவ க்ேக
ெதரிய ல் ைல.
காைல ல் தன் வழக்கமான
ேநரத் ற் க் கண் த்த ேபா
அ ல் உறங் க் ெகாண் ந்த
ேதவ் ைவ கண் யப் பாக ஒ
ெநா பார்த்தவள் ற தன்
பணிகைளக் கவனிக்கத்
ெதாடங் னாள் . ம எ வதற்
ன்ேப எ ந் தன் உடற்
ப ற் ையத் ெதாடங் ம் ேதவ்
அன் ஏேனா ெவ ேநரம்
உறங் க் ெகாண் ந்தான்.
ம தன் கடைமகைள எல் லாம்
த் ட் அைறக் ள்
ைழ ம் வைர தந்ைத ம்
மக ம் ேபாட் ேபாட் க்
ெகாண் உறங் க்
ெகாண் க்க... அைதக் கைலக்க
மனம் வராமல் ண் ம் தன்
பணிகைளத் ெதாடர றங் ச்
ெசன் ட்டாள் .
ஒ அைற மணி ேநரம் க த்
மணி ஒன்பைத ெந ங் வைதக்
கண் இர ட த் ச்
சரியாகச் சாப் டாமல்
உறங் யதால் அவைன எ ப்
ஏதாவ சாப் டக் ெகா க்க
நிைனத் ண் ம் அைறக் ள்
ைழந்தாள் .
த் ன் உறக்கத்ைதக்
கைலக்க நிைனத் அ ல்
அமர்ந்தப அவைன எ ப் ப
யன்றவ க் அப் ேபா தான்
த் ன் உடல் ெகா ப் ப
ெதரிந்த .
உடேன உடல் வ ம்
ேசா த் ப் பார்த்தவள்
த் ற் க் காய் ச்சல் அ ப் ப
கண் , ரிதமாகச் ெசயல் பட்
உைடகைளக் கைளந் ஈரத் ணி
ெகாண் உடல் ம் ைடத்
உடல் ெவப் பத்ைதத் தணிக்க
யன்றவள் தன்னிடம் இ ந்த
ம ந்ைத அவ க் க் ெகா க்க
யல...
ம ன் இந்த யற் னால்
எ ந்த சலசலப் ம்
அைச ம் உறக்கம் கைலந்
எ ந்த ேதவ் அவளிடம் இ க் ம்
பதட்டத்ைத ம் ழந்ைதைய ம்
ஒ ெநா கண்டவன்
“என்னாச் ...?” என த் ைவ
ெந ங் க...
“காய் ச்சல் அ க் ...”
என்றப ேய ழந்ைதக் ம ந்
ெகா க்க ம யன் க்
ெகாண் ந்தாள் . “ஆனா...
ஆனா...” என த் அடம்
ெசய் ய ம் அவைனத் க்
சமாதானம் ெசய் ய யன்ற
ேதவ் க் க் ழந்ைத ன் உடல்
ெகா ப் பைத கண்
பதட்டத்ேதா ய ேகாபம்
எ ந்த .
“ைநட் ம ந் ெகா த் யா...” என
அேத ேகாபத்ேதா ம ன் ேமல்
பாய, “இல் ைல...” என்றப ம
அ த் ஏேதா ெசால் ல வர ம் ,
அதற் ள் அவள் உ ர்த்த இல் ைல
என் ெசால் ேல ஏற் கனேவ இ ந்த
ேகாபத்ைத இன் ம் ேதவ் ற் க்
ள டப் ேபா மானதாக
இ ந்த .
“என்ன...? இல் ைலயா...? இைத
எப் ப உன்னால் இவ் வள ஈ யா
ெசால் ல ...!!
ழந்ைதையக் கவனிப் ப தான்
நீ இங் ேக ெசய் யற ஒேர
உ ப் ப யான ேவைல அ ம்
ட உன்னால சரியா ெசய் ய
யாதா...?” என
வார்த்ைதகைளக் ெகா நீ ராக
அவைள ேநாக் யவன்
உடேன ம் ப ம த் வ க்
அைழத்தான்.
ம த் வர் வந் ேசா க் ம்
வைர த் ைவ இ க
அைணத் ப் த் த்
க் யப ேய அைற ல்
க் ம் ெந க் மாக
ஆத் ரத்ேதா நடந்தப அ ம்
 ழந்ைதையச் சமாதானப் ப த்த
யன் ெகாண் ந்தான்.
ெதாடர்ந் ம் த் அ வைதப்
பார்க்க யா , அவைனத்
தன்னிடம் த மா ேகட்க
நிைனத் ம அவர்கைள
ெந ங் க... ேதவ் ம் ப் பார்த்த
ஒ பார்ைவ ல் அப் ப ேய
ஒ ங் ப் ேபாய் அங் ச்
ேசாபா ன் ஓரத் ல் அமர்ந்
ட்டாள் ம .
ம த் வர் வந் த் ைவ
ேசா ப் பதற் ள் அ தப ேய
ழந்ைத உறங் க்க...
அவைனச் ேசா த்தப ேய
ம த் வர் ேகட்ட ஒவ் ெவா
ேகள் க் ம் ம ட ந்
சட்சட்ெடன் ப ல் வந் க்
ெகாண்ேட இ ந்த .
“ஏதாவ ம ந்
ெகா த் ங் களா...?”
“இல் ல இன் ம் ெகா க்கல...”
“எப் ேபா இ ந் காய் ச்சல் ...”
“இப் ேபா ஒ மணி ேநரமா தான்...”
என ம ப ல் அளிக்க ம் ,
அ ல் நின் ந்த ேதவ்
அவைளத் ம் ப் பார்க்க...
அவ ம் அேத ேநரம் ேதவ் ைவ
தான் பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் .
அவள் கண்க ம் இைதத்தான்
அப் ேபா நான் ெசால் ல
யன்ேறன் என்பைதச்
ெசால் லாமல் ெசால் ல... தன் ைநட்
ேபண் ன் பாக்ெகட் ல் இ
ைககைள ம் ட்டப
பார்ைவைய எங் ேகா
ப த்தவாேற ம் நின்
ெகாண்டான் ேதவ் .
“சளி ச் இ ந்ததா...?” என
ம த் வரின் ேகள் ல் அவரின்
பக்கம் ம் ய ம “இல் ைல...”
என ம் ஒ தைல
அைசப் ேபா “ைநட் என்ன
சாப் ட்டான்...?” என்றார்.
இர பார்ட் ல் சாப் ட்டைதப்
பற் ம ளக்க ம் ...
“சாப் ட்ட ஏேதா ஒத் க்காம
இ ந் க் ...” என்றவர் “வா ட்
எ ம் ெசஞ் சானா...?” எனத் தன்
அ த்தக் ேகள் ையக் ேகட்க
“இல் ைல...” என்றாள் ம .
த் ற் ஒ ஊ ையப்
ேபாட் ட் “நல் லா ங்
எழட் ம் ... பயப் ப வ ேபால
எ ல் ைல... இன்ைனக்
வா ட் பண்ணினா ம்
பண் வான்.. அதனால ஒன் ம்
ரச்சைன இல் ல, ெரண் நாள்
ெதாடர்ந் இந்த ம ந்ைதக்
ெகா ங் க... க் ரம்
சரியா ம் ...” என்றப ேய ைட
ெபற் ச் ெசன்றார்.
உறங் ம் த் ற் க் க த்
வைர ேபார்த் ட்டவள் அவனின்
தைலையத் தட யப
ேநரம் அவன் கத்ைதேய
பார்த்தப அமர்ந் க்க...
ம த் வைர அ ப் ட்
அைறக் ள் ைழந்த ேதவ் இந்தக்
காட் ையக் கண் ல ெநா கள்
தன் நைடைய நி த் யவன்
அதன் ற ெவன்
ளியலைறக் ள் ந்
ெகாண்டான்.
அன் காைல ப ெனா
மணிக் ேமல் ேதவ் ற்
க் யமான னஸ் ட் ங்
இ ந்த . அதற் காகேவ
தாமதமாக ட் ல் இ ந் ளம் ப
எண்ணி ந்தவன் த் ன்
உடல் நிைல காரணமாகச் சற்
தயங் னா ம் ற இ
த ர்க்க யாத ட் ங்
என்பதால் அைர மனேதா
ளம் யவன் ழந்ைத ன்
அ ேலேய ைல ேபால்
அமர்ந் ந்தவளிடம் ஏேதா
ெசால் ல யன்றவன் ன் அந்த
யற் ையக் ைக ட்
அங் ந் ெவளிேய னான்.
ெதாடர்ந் ஒ மணி ேநரம் டத்
ங் காமல் ங் ங்
அ தப ேய எ ந் க் ெகாண்ட
த் ைவ சமாதானம் ெசய்
பால் ெகா த் ங் க ைவக்க
யன் க் ெகாண் இ ந்தாள்
ம .
அவேனா ங் யப ேய
ம ன் ேதாள் வைள ேலேய
 கம் ைதத் க்
ெகாண் ந்தான். அவைள
அங் ம் இங் ம் நகர டாமல்
சரியாக உறங் க ம் யாமல்
அ ெகாண் ந்தான்.
அப் ப ேய த்த பால்
அத்தைனைய ம் ம ன் ேமல்
வாந் யாக எ த் ட... ம
அவைனக் ளியலைறக் ள்
க் ச் ெசன் த்தம் ெசய்
தன்ைன ம் ஒரள க்
அவசரமாகச் த்தப் ப த் க்
ெகாண் த் ைவ ேவ
உைடக் மாற் த் ங் கச்
ெசய் தாள் .
இ ந் ம் அவன் ஆழ் ந்த
உறக்கத் ற் ச் ெசல் லாமல்
அைரத் க்கத் ல் இ ப் ப
ேபாலேவ ரண் ரண்
ப த்தப் ப ம ைவ எங் ம்
ெசல் லாதவா அவளின்
ம ேலேய கம் ைதத் த்
க்கத்ைதத் ெதாடர்ந்தான்.
ஓரள ழந்ைத உறக்கத் ல்
ஆழ் ந் ட்டான் என்பைத உ
ெசய் க் ெகாண்ட ம அவசர
அவசரமாக த் வாந் ெசய்
இ ந்த ேசைலைய மாற் க்
ளித் ட் ேவ ேசைல
அணிய ெசன்றாள் .
அத்தைன அவசரமாக ம ெசல் ல
காரணம் ண் ம் ண் ம் த்
அவள் ேமேலேய ஏ ப க்க
யல் வதால் உைட ல் உள் ள
ஈரத் னால் அவ க் ண் ம்
காய் ச்சைல ெகாண் வந் டக்
டாேத என்பதாேலேய...
அவசர அவசரமாக ஒ
ளியைல ேபாட் ட்
வந்தவள் உைட மாற் ம்
அைற ல் ைழந் அதன்
கதைவ றந் ைவத்தப எங் ேக
ழந்ைத ண் ம் எ ந்
அ வாேனா...!? அவன்
எ வதற் ள் ேசைலைய
உ த் க் ெகாண் த் அ ல்
ெசன் அமர்ந் ட ேவண் ம்
என எண்ணியவள் ப க்ைக ல்
உறங் ம் ழந்ைதைய எட் எட்
பார்த்தப ேய டைவ கட் க்
ெகாண் க்க.... ெகாஞ் ச ம்
எ ர் பாராமல் அைற ன் கதைவ
றந் க் ெகாண் உள் ேள
ைழந்த ேதவ் ைவ கண் ம
அ ர்ந்தாள் .
த் ைவ பற் மட் ேம ம ன்
எண்ணம் வ ம் இ க்கப்
ப க்ைக அைற ன் கதைவ
தா ட மறந் இ ந்தாள் ம .
ேதவ் எப் ெபா ம் ம ய
ேவைள ல் ட் ற்
வ வ ல் ைல காைல ல்
ெசன்றால் அ கபட்சமாக இர
மட் ேம ம் வான்.
மாைல ல் வ வேத அத்
த்தாற் ேபான் அரிதான ஒன்
இப் ப இ க்ைக ல் ேதவ்
ெரன ம யேவைள ல்
அைறக் ள் ைழந்தைதக் கண்
அ ர்ந் அப் ப ேய
நின் ட்டாள் ம .
ேதவ் ற் இங் ந் ளம் ம்
ேபாேத ழந்ைதக் உடல் நிைல
இப் ப இ க்ைக ல் அவைன
ட் ச் ெசல் ல ெகாஞ் ச ம்
மன ல் ைல... இ ந் ம் ேவ வ
இல் லாத காரணத் னால் ளம்
ெசன்றவன் ெசன்ற ேவைல
ந்த அ த்த ெநா
ள் ைளையப் பார்க்க ஓ வந்
ட்டான்.
எப் ேபா ம் ேபால அைறக்
கதைவத் றந் ெகாண்
உள் ேள ைழந்தவன் ேநர் எ ராக
இ ந்த உைட மாற் ம் அைற
கத றந் இ ந்தைத ம்
அங் ம பா உ த் ய
ேசைலேயா நின்
இ ந்தைத ம் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்காததால் த ல்
ைகத் ப் ன் அவைள
ேவகமாக ெந ங் இ த்
அைணத்தவன் அேத ேவகத் ல்
அவள் இதழ் கைளச் ைற
ெசய் ந்தான்.
இைதச் சற் ம்
எ ர்பார்க்காததால் த ல்
அ ர்ந்தவள் , ன் லக யன்
யாமல் ேபாக அவனிடேம
சரணைடந்தாள் . அ வைர
அவ ள் ழ் ந்தவன் அவள்
சரணைடய ம் ேவகமாக அவைள
உத தள் ளினான்.
இைதக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்காததால் ன்னால்
இ ந்த வற் ல் ேமா மலங் க
த் க் ெகாண் ந்தவைள
ேநாக் , " இதற் காகத் தாேன இந்த
ஆக் ங் ...." என அவள் பா ப்
டைவ டன் நின் ந்த
ேகாலத்ைதச் ட் காட்
ேப யவன்,
"ேபா மா..." என நக்கலாகக்
ேகட்டப ேய ஒ அ நகர்ந்தவன்,
ண் ம் ம் , "இல் ைல
இன் ம் ேவ மா.... ? " எனக்
கண்களால் ப க்ைகையப்
பார்க்க...
கண்களில் கண்ணீர ் வ ய
ைகெய த் ம் ட்டவள் ,
ேபா ம் இதற் ேமல் எ ம்
ேப டாேத என்ப ேபால்
தைலயைசக்க, ஒ ேகாணல்
ரிப் ேபா அங் ந்
நகர்ந்தான்.
ஆ –7
ேதவ் உச்சரித்த வார்த்ைதகளின்
தாக்கம் ம ைவ உ ர்வைர
வ க்கச் ெசய் த . எப் ேபா ேம
அவன் ன் வார்த்ைதகள்
வராமல் த மா பவள்
இப் ெபா வார்த்ைதகள் மட் ம்
வராதேதா மனைத கசக்
ம் அள ற் வ ம்
ேசர்ந் வர... ைகெய த்
ம் ட்டப ேய இதற் ேமல்
எ ம் ேப டாேத அைதத்
தாங் க் ெகாள் ள என் மன ல்
ெதம் இல் ைல என்ப ேபால்
கண்ணீேரா தைலயைசக்க...
அவைள ஒ ெவற் ப் பார்ைவ
பார்த்தப வந்த ேவகத் ேலேய
அைற ன் கதைவ றந் க்
ெகாண் ெவளிேய இ ந்தான்
ேதவ் .
அவன் ெசன்ற ெநா ைக ல்
இ ந்த ேசைலைய அப் ப ேய
மார்ேபா இ க் ப் த்தப
மடங் த் தைர ல் அமர்ந் அந்த
வார்த்ைதகள் ெகா த்த தாக்கம்
தாங் க யா கத ர்த்
ட்டாள் .
‘தன்ைனப் பற் இப் ப ப் ேப ம்
அள ற் எங் ேக எப் ேபா
அப் ப நடந் ெகாண்ேடாம் ...’
என் ம் , ‘இல் ைல ல் ைல... இப் ப
உன்ைனத் ச்சமாக நிைனத்
ேப ம் அள ற் உன் ேமல் அவர்
மன ல் மைல அள ெவ ப்
மண் ப் ேபாய் க் ைடக் ற ...’
என் ம் தனக் த் தாேன
எண்ணிக் ெகாண்டவள்
அழ ெதாடங் னாள் .
‘அவ க் ம் ேநக் ம் ஏணி
வச்சா ம் எட்டா ... அப் ப
இ க்கச்ேச இந்த வாழ் க்ைகக்
நான் ெகாஞ் சம் டத்
த யானவேள இல் ல... அந்தக்
ேகாபம் அவ க் என் ேமல்
இ க்கத் தாேன ெசய் ம் ...
அ ல ம் மன ல யாைரேயா
மந் ண் இ ந் ம் அவாேளாட
ேசர யாம ேபான ேகாப ம்
அ க் க் காரணமான என்ைன
பார்க்கறச்ேச எல் லாம் வர தாேன
ெசய் ம் ... தப் ெபல் லாம் என் ேமல
ெவச் ண் அவர் ேப ய
வார்த்ைதகைள நிைனச் அழற
ெகாஞ் ச ம் நியாய ல் ைல...’
எனத் தன்ைனத் ேதற் க் ெகாள் ள
யன் ெகாண் ந்தவ க்
அ அத்தைன எளிதாக
இ க்க ல் ைல.
தன்ைனத் தாேன
சமாதானப் ப த் க் ெகாள் ளத்
ேதவ் க் த் தன் ேமலான
ேகாபத் ல் உள் ள நியாயத்ைதத்
தனக் த்தாேன நிைன ப த் க்
ெகாண் அ ந் ெவளிவர
ம நிைனக்க... ஆனால் அவள்
மனேமா அைதக் ெகாஞ் ச ம்
ஏற் காமல் வ ைய ெகா த் க்
ெகாண்ேட இ ந்த . அதன்
ர பலனாகக் கண்கள்
கண்ணீைர ெபா ந் க்
ெகாண்ேட இ ந்த .
‘இெதல் லாம் ெகாஞ் சம் ட
நியாயம் இல் ைல ம ... நீ என்ன
அவர் வாழ் க்ைக ல
ேநர்வ ேலயா வந்ேத...
இல் ைல ல் ல அப் ப இ ந் ம்
இன் ம் அவர் உன்ைன ஆத்த
ட் ரத்தாம மத்தவா ன்ேன
ஆம் பைடயாளா நடத்தறார்...
அெதல் லாம் ட் ட் இப் ப
அவர் ேப ய வார்த்ைதையப்
ச் ண் அ கரஞ் ண்
இ க் ற ெகாஞ் ச ம்
நல் லா ல் ைல...’ என்
தன்ைனேய ட் க் ெகாண்
மனைத சமாதானப் ப த்த
யன் ெகாண் ந்தாள் ம .
ம ன் வார்த்ைதகளில் உள் ள
நியாயம் அ க் ப் ரிந்தா ம்
மனம் அைத ஏற் ச்
சமாதானமைடய ம த்த . ‘அச
மா ரி அவர் ேப யைத நிைனச்
வ ந் ண் ... அவர் ேகாபத் ல
ஏேதா ேப ட்டார்... அந்த
வார்த்ைத வ க்கத்தான் ெசய் ற
ஆனால் ேயா த் ப் பார்...
மத்தவா க் ேவணா ெதரியாம
இ க்கலாம் ஆனா உன்
கல் யாணம் எப் ப நடந்த
உனக் த்தான் ெதரி ம் ... அவர்
உனக் ச் ெசஞ் சைத ெநனச்
பா .... எனக் நல் ல ெசய் யப்
ேபாய் அவர் வாழ் க்ைகைய
இழந் நிற் றார்... அந்தக்
ேகாபம் இ க்கத்தான் ெசய் ம் ...
அ அப் பப் ேபா வார்த்ைதகளில்
ெவளிேய வ அவ் வள
தாேன... எத்தைனேயா
கஷ்டத்ைதத் தாங் ன உன்னால
இைதத் தாங் க் ெகாள்
யாதா.. உனக் அவர்
ெகா த்த வாழ் க்ைகைய
நிைனச் ப் பா ... அைத ட
உனக்ேக உனக்கா ெகா த்த
ெபாக் ஷமான த் க் ட் ைய
நிைன... இெதல் லாம் ெபரிய
கஷ்டமாகேவ ேதாணா ...’ என்
இந்த நி டம் ேதவ் வால்
அ ப த்த ன்பத்ைத ட
இதற் ன் தான் அ பவத்த
ன்ப ம் அ ல் இ ந் தன்ைன
ட்ட ேதவ் ைவ ம் நிைன ல்
ெகாண் வந் ஒ ேகாட் ற்
அ ல் ெபரிய ேகாட்ைட ேபாட்
த ல் ேபாட்ட ேகாட்ைட
தாக் வ ேபாலத்
தன் ைடய இப் ேபாைதய
ன்பத் ற் ம் பைழய
ன்பத் ற் ம் ஒப் ெசய்
தன்ைனத் டப் ப த் க்
ெகாண் எ ந் த் ைவ
கவனிக்கத் ெதாடங் னாள் ம .
அன் ேதவ் அதன் ற ட் ற்
வர ல் ைல... இர ம உறங் ம்
வைர ம் ட வராதவன்
எப் ேபா வந்தான் என் வழக்கம்
ேபால ம ற் த் ெதரிய ல் ைல.
காைல உறக்கம் கைலந் எ ம்
ேபா ேதவ் உறங் யதற்
அைடயாளமாக அவன் பக்க
ப க்ைக கைலந் ப் பைதக்
கண்டவள் ‘உடற் ப ற் க்
ெசன் ப் பார்’ என எண்ணிக்
ெகாண் தன் பணிகைளத்
ெதாடர்ந்தாள் .
அ த்த நாள் த் ற் உடல்
நிைல சரியா ட, வழக்கமான
தன் ம் த்தனத்ைதத்
ெதாடங் ட்டான் அவன். தல்
நாள் ேதவ் ேப ய
வார்த்ைதகளால் எ ந்த வ ைய
மறக்க ந் த்தவள் ‘ஒ ேவைள
அ க்க தான் அவர் ன் வ வ
அவ க் த் தன் இழப் ைப
அ கப் ப த் க் காட் றேதா...’
எனத் ேதான்ற இனி அைதக்
ைறத் க் ெகாள் ள ெசய்
ேதவ் ட் ல் இ க் ம்
ேநரங் களில் ந்த வைர அவன்
ன் வராமல் பார்த் க்
ெகாண்டாள் .
இப் ப ேய இரண் நாட்கள்
ெசன்ற . அன் த் ற் ப்
றந்தநாள் ெபரிய அள ல்
ெதா ல் ைற நண்பர்கைள
எல் லாம் அைழத் க் ெகாண்டாட
ம் பாதவன். தன் ட் த்
ேதாட்டத் ேலேய அ வலக
ஊ யர்கைள ம் ட் ல் ேவைல
ெசய் பவர்கைள ம் மட் ேம
அைழத் ச் ய பார்ட் யாக
ஏற் பா ெசய் ந்தைத
இப் ேபா ெதாடர ேவண் மா...?
எனக் ழந்ைத ன் உடல்
நிைலைய மன ல் ைவத்
ேயா க்கத் ெதாடங் னான்.
ல தா க் ேம இேத
எண்ணம் தான். ‘இப் ேபா தான்
உடல் நிைல சரியா இ க்க, இ
ேதைவயா...?!’ என அவ ம்
ந் க்கத் ெதாடங் க ம் ...
“நிச்சயம் ெவச்ேச ஆக ம்
மா ...” என அவரிடம் அ த்தம்
த்தமாகக் னாள் ம .
எப் ேபா ேம ழந்ைத
ஷயத் ல் மட் ம் எைத ேம
ட் ெகா க்காத ம ன்
ணத்ைத அ ந்த ல தா ம்
இந்தச் ெசய் ைய ேதவ் ன்
கா ற் க் ெகாண் ெசல் ல,
பார்ட் ம் ளாக ம்
இனிைமயாக ம் நடத்தப் பட்ட .
அைனத் ம் ந் அைனவ ம்
ெசன்ற ற இர ல தா
எ ர்பார்த்த ேபாலேவ அவைரத்
ேத வந்த ேதவ் “மா... நான்
ெகஸ்ட் ஹ ஸ் ேபாேறன் த்ரி
ேபார் ேடஸ்ல வந் ேவன்...” என
இ க்கமான ர ல் ற ம் ,
அவனின் மன நிைலைய
அ ந் ந்தவர் “உனக் ம் ஓய்
ேதைவ தான்... உன்
மைன ைய ம் மகைன ம்
ட் ட் ப் ேபா...” என ெவ வாக
யன் வரவைழத்த சாதாரணக்
ர ல் ெசால் ல, ஒ ெநா
தயங் யவன் ற சம் ம த்
அவர்கைள ம் அைழத் க்
ெகாண் ளம் னான்.
அவர்கள் ளம் ச் ெசல் ம் வைர
ெவ வாக யற் ெசய்
கண்ணீைர கட் ப் ப த் க்
ெகாண் ந்தவர் ற தாங் க
யாத மனவ ேயா அ
ர்த் ட்டார்.
ெசன்ைன நீ லாங் கைர...
கப் ெபரிய ேகா ஸ்வரர்கள்
மட் ேம வ க்கக் ய
ப களில் ஒன்றான
கடற் கைரேயார கைளக்
ெகாண்ட ப . அ ல் ஒேர
வரிைச ல் ஐந் கைள
இல் ைல ல் ைல கப் ெபரிய
பங் களாக்கைளக் ெகாண்ட
சந் ல் கைட ப் பங் களா ற் ள்
ைழந்த ேதவ் ன் கார்.
பங் களாைவ ெந ங் ம் ேபாேத
தன்னிட ள் ள ரிேமாட் ன் லம்
காம் ப ண்ட் ேகட்ைட றந்தப
உள் ேள ைழந்தவன் ண் ம்
அைத ரிேமாட் ன் லேம
ட் ட் ம ன் ைககளில்
உறங் க் ெகாண் ந்த
த் ைவ க் த் ேதாளில்
ேபாட்டப ரிேமாட் லேம
ட் ன் கதைவ றந் ெகாண்
உள் ேள ைழந்தான்.
வழக்கம் ேபாலேவ ெகா த்த
ெபாம் ைம ேபால் அவன்
ன்னாேலேய ெசன்
ெகாண் ந்தாள் ம . தல்
தளத் ல் இ ந்த ஒ கப் ெபரிய
மாஸ்டர் ெபட் ற் ள் ைழந்
த் ைவ ப க்ைக ல்
டத் ட் தன் ன்னால் வந்
ெகாண் ந்தவைள ஒ
ெபா ட்டாகக் ட ம க்காமல்
ெவன் இறங் ச்
ெசன் அவர்கள் ெகாண்
வந் ந்த ெபா ட்கைளக்
ெகாண் வந் அைற ல்
ைவத் ட் ெசன் ட்டான்.
த் ம் உறங் க்
ெகாண் க்க... என்ன ெசய் வ
என் ெதரியாமல் ல ெநா கள்
த் க் ெகாண் ந்தவள்
இத்தைன அழகாக நளினமாக
வ வைமக்கப் பட் ந்த அந்தப்
அைறையக் கண்கள் ரிய ஒ
ழந்ைத ன் ஆர்வத்ேதா
அந்தப் ப ேனா மணி இர ல்
ெமல் ல ற் ப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தாள் .
ம ற் அைனத் ேம
ைமயாக இ ந்த . இந்த
ெமாத்த ம் ரிேமாட்டால்
வ வைமக்கப் பட் ந்த .
இப் ப ஒன்ைற ம காண்ப
இ ேவ தல் ைற.
இப் ேபா அவர்கள் இ க் ம்
ம் கப் ெபரிய தான்
என்றா ம் அ இத்தைன
அழேகா ம் நளினத்ேதா ம்
வ வைமக்கப் பட் க்க ல் ைல.
ஆனால் இங் அைனத் ேம
ஒ ரசைன ம் அழ ம் ளிரந்
ெகாண் ந்த .
ஒவ் ெவா ய ய
ஷயத் ற் ம் ட அ கக்
கவனம் எ த் க் ெகாண் ப் ப
ேபாலத் ேதான் ய ஒவ் ெவா
இட ம் ஒவ் ெவா ெபா ைள ம்
பார்க் ம் ேபா .
அப் ப ேய இவற் ைறெயல் லாம்
ர த் க் ெகாண் அமர்ந்
ட்டவ க் ஒ மணி ேநரம்
ெசன்ற ற ம் ேதவ் ம்
வராத அப் ேபாேத உைரக்க...
ெமல் ல தாங் கள் இ ந்த அைற
கதைவ றந் எட் ப்
பார்த்தவ க் த் க்ெகன்
இ ந்த .
அவளி ந்த தல் தளம்
வ ம் இ ளில் ழ்
இ க்க... ப ஏ ம் இடத் ல்
மட் ம் ஒ அழ ய கைல
நயத்ேதா ய இர ளக்
எரிந் ெகாண் ந்த . ெமல் ல
மன ல் எ ந்த ஒ படபடப் ேபா
தல் தளத் ல் இ ந் ேழ
பார்த்தவள் அங் ம் இேத ேபால
ஒ இர ளக் ன் ஒளி மட் ேம
எரிந் ெகாண் ப் பைதக்
கண் பயத் ல் உைறந்
நின்றாள் .
தன்ைன இங் ேக தனியாக
ட் ட் ெசன் ட்டாேரா
என் ேதான்ற, அந்த ந நி ல்
பழக்க ல் லாத அத்தைன ெபரிய
ட் ல் இ ப் ப ம க் ப்
பயத்ைதக் ெகா க்க... கத வைர
ெசன் றந் பார்க்கலாம்
என்றால் இைத அைனத்ைத ம்
ரிேமாட் லம் ேதவ் இயக் ய
நிைன ல் வந்த .
‘ரிேமாட்டால் கதைவ ட்
ெசன் ப் பாேனா...?!’ என்ற
சந்ேதகம் எ ந்த . என்ன
ெசய் வ எனத் ெதரியாமல்
ஸ்தம் த் நின்றவ க் த் தான்
இ ந்த அைற ல் பார்த்த
பால் கானி ம் அங் ந்
பார்த்தால் ெதரிந்த
ேபார் ேகா ம் நிைன வர
ேவகமாக அங் ச் ெசன் எட் ப்
பார்த்தவ க் த் தாங் கள் வந்த
கார் நிற் ப கண்ணில் பட ம்
தான் ேபான உ ர் ம் வந்த
ேபால இ ந்த .
ஒ ஆ வாச ெப ச்ேசா
பால் கனிைய பற் க் ெகாண்
ல ெநா கள் நின்றவள் ற
ண் ம் அைற ல் இ ந்
ெவளி ல் வந் ெமல் ல நடக்கத்
ெதாடங் னாள் .
பழக்கப் படாத இடம் என்பேதா
இ ள் ழ் ந் ேவ இ க்க
எங் ச் ெசன் ேத வ ...? என
ம ற் ச் த்தமாகத்
ெதரிய ல் ைல. எத்தைன
தளங் கள் எத்தைன அைறகள்
இ க் ற என் டத்
ெதரியாமல் எந்தப் பக்கமாகச்
ெசல் வ எனத் ெவன
த்தப ேம ம் ம்
பார்ைவையச் ழற் யவாேற
நடந் ெகாண் ந்தவ க் ம
இ ந்த அைறக் ப் பக்கத்
அைற ல் ெமல் ய ளக்ெகாளி
கத ன் வ ேய க ந்
ெகாண் ப் ப ெதரிய...
அைறைய ெந ங் கத ல்
ைகைவத்தவள் , அைத தானாக
றந் ெகாண் உள் ேள ெசல் ல
ஏேதா ஒன் த க்க அப் ப ேய
நிற் க ம் “ம ஊஊஊ...”என
அ த்தமான ரல் அவள்
ெச ையத் ண் ய .
அந்தக் ர ம் அ ந்த
அ த்த ம் உடைல
உதறெல க்கச் ெசய் ய... இல் லாத
ைதரியத்ைத வரவைழத் க்
ெகாண் ெமல் ல கதைவ றந்
ெகாண் ெசன்றவள் ,
ந நாயகமாகப் ேபாடப் பட் ந்த
அழ ய ைக வண்ணத்ேதா
ய ெபரிய இ க்ைக ல் ேதவ்
அமர்ந் ப் பைத ம் அவன்
எ ரில் ம வைககள் கைட
பரப் பப் பட் இ ப் பைதக்
கண்டாள் .
ம ன் கால் கள் அதற் ேமல்
ஒ அ ட எ த் ைவக்காமல்
தயங் க... அவைள ஆழ் ந்த பார்ைவ
பார்த்தவன் “ ழந்ைதையப்
பார்த் க்ேகா... எப் ப ம் ைநட்
எ ந் க்க மாட்டான், அப் ப ேய
எ ந் என்ைனக் ேகட்டா ம்
ஏதாவ ெசால் சமாளி, இங் ேக
ட் ட் வராேத... நாைளக்
ஃ ல் லா என்ைன ஸ்டர்ப்
பண்ணாத...” என ஒ மா ரியான
ர ல் தான் ெசால் ல
ேவண் யைத மட் ம் ெசால்
த்தவன் இ ரல் கைள
அைசத் ‘நீ ேபாகலாம் ...’ என்ப
ேபால் ைசைக ெசய் தான்.
எப் ேபா ேம ேதவ் ட ந் இ
ேபாலச் ெசய் ைக எப் ேபா வ ம்
அங் ந் ஓடலாம் எனக்
காத் ப் பவ க் இன் ஏேதா
ஒ த் யாசம் அவனிட ம்
அவன் ேபச் ம் ெதரிய... ல
ெநா கள் தயங் ேதவ் கத்ைத
ஆராய் ச் யாகப் பார்த்தவள்
பார்த்தப நின் ெகாண் க்க...
அவைள என்ன என்ப ேபாலத்
ேதவ் நி ர்ந் பார்க்க ம் ,
ெநா ம் தாம க்காமல் கதைவ
றந் க் ெகாண் அவசரமாக
ெவளிேய ட்டாள் ம .
 த் உறங் க் ெகாண் க் ம்
அைறக் வந் ப க்ைக ல்
சாய் ந் அமர்ந்தவளின் மனம்
வ ம் சற் ன் பார்த்த
ேதவ் ைவேய ற் வந்த .
அந்தக் கண்களி ம் ர ம்
இ வைர ேகாபம் ஆத் ரம்
அ காரம் அகங் காரம்
ண்டல் கள் எனப் பல வைக
உணர் கைளப் பார்த்
இ ந்தவ க் இன் அ ல் ேவ
ஏேதா ஒ பாவம் ெதரிவ ேபால
இ ந்த .
அைவ ெவளிப் ப த் ய உணர்
ம ன் மனைத ஏேனா
ைசந்த . அப் ப அ ேல
இ ந்த என்ன...!? என ெவ
ேநரம் ேயா த் க் ெகாண்ேட
அமர்ந் ந்தவள் அப் ப ேய
உறங் ட்டாள் .
அ க்க இங் வ வ ேதவ் ன்
வழக்கம் , தனக் த் தனிைம
ேவண் ம் எனத் ேதான் ம்
ேபாெதல் லாம் இங் வந்
இரண் நாட்கள் தங் ெசல் வைத
வழக்கமாகக் ெகாண் ந்தான்.
இ வைர அவைனத் த ர இந்த
ட் ற் ேவ யா ம்
வந்த ல் ைல. யாைர ம் வர ேதவ்
அ ம த்த ல் ைல. யா ம்
என்றால் யாைர ேம...! இன்
தான் தன் தலாக அவைனத்
த ர இன் ம் இரண் வன்கள்
இந்த ட் ற் ள் ைழந்
இ க் ன்றன.
இன்ைறய னத்ைதக் கடக்க
அவ க் த் தனிைம
ேதைவப் படேவ இங் ச் ெசல் ல
ர்மானித்தான். ஆனால் இவர்கள்
இ வைர ம் அைழத் க்
ெகாண் ெசல் ல ல தா
ெசால் ல ம் த ல் ம க்க
நிைனத்தவன் அதன் ற ல
காரணங் களால் அதற் ச்
சம் மதம் ெதரி த் அைழத் ம்
வந் ந்தான்.
ம ைவ ேகாப் ைப ல் சரித்
வாய ல் ெகாண்
ெசன்றவனின் மனேமா
அைலகடெலன ஆர்ப்பரிக்க...
அ ல் ேமெல ந் வ ம் ல
நிைன களின் தாக்கத்ைதத்
தாங் க யா ைக ந்த
ேகாப் ைபைய எ ரில் இ ந்த
ப் பா ன் ேமல் ைவத்
இ க்ைக ல் சரிந்தவன்
தைலையப் ன் க் ச் சாய் த் க்
கண்கைள னான்.
அவன் உத கள் “மஞ்
ஷா னி...” என அ த்
உச்சரித்தால் அந்தப் ெபய க் க்
ட வ க் ேமா என்ப ேபால்
ம றகால் வ வ ேபான்
ெமல் ல உச்சரிக்க... அந்த
அரக்கனாக ம் இ ம்
மனிதனாக ம் மட் ேம
மற் றவர்களால்
அ யப் பட்டவனின் ய
கண்களில் இ ந் கண்ணீர ்
வ ந்த .
ஆ –8
கண் சாய் ந் ந்த ேதவ் ன்
நிைன வ ம் மஞ்
ஷா னிேய ஆக் ர த் க்க,
அவைளப் பற் ய
எண்ணங் கேளா இந்த நாளின்
தாக்க ம் ேசர தாங் க யாத
வ ைய ம் ேவதைனைய ம்
அ ப த் க் ெகாண் ந்தான்.
வய தேல தன்
இன்பத்ைதேயா ன்பத்ைதேயா
மற் றவ க் த் ெதரியாமல்
தனக் ள் ேளேய மைறத்
பழக்கப் பட்டவன், இ ம் பாக
இ அைனத்ைத ம் தனக் ள்
ைதத் க் ெகாள் ளப் பழ யவன்
இைத ம் அவ் வாேற ைகயாண்
இ ந்த ேபா ம் , அவ் வப் ேபா
எ ம் இந்த நிைன களின்
ேவதைனையத் தாங் க யாமல்
த ப் பவனால் இன்ைறய நாளின்
எண்ணங் கள் ன்ேனாக்
அைழத் ச் ெசல் ல.. அந்த
நிைன களின் வ ைய தாங் க்
ெகாள் ள யாமல்
த த்தவனின் மன ன் வ
கத் ல் நன்றாகேவ
ர ப த்த .
காைல ல் கண் த்த ம ற்
இர நடந்த நிைன ல் வர...
ஏேனா ேதவ் கத் ல் இ வைர
காணாத அந்த உணர்ேவ ண் ம்
ண் ம் நிைன ல் வந்
ம ன் மனைத என்னேவா
ெசய் த .
இேத எண்ணங் கேளா தன்ைனச்
த்தப் ப த் க் ெகாண்
ெவளி ல் வந்தவள் இன் ம்
த் உறங் க் ெகாண் க்க,
அவன் எ ந்த டன்
ெகா ப் பதற் ஏதாவ தயார்
ெசய் ய ேவண் ம் என்பதால்
இங் ச் சைமயலைற
எங் க் ற ... அ ல் ஏதாவ
ெசய் ய மா அதற் கான
ெபா ட்கள் இ க் றதா எனப்
பார்க்க ேழ இறங் ச் ெசன்றாள் .
பக்கத் அைறையக் கடக் ம்
ன் அவளின் கால் கள் அங் ச்
ேதங் க... அைற ன்
கதைவத் றந் க் ெகாண்
உள் ேள ெசல் ல ைதரியம் வரா
ல ெநா கள் மட் ம் நின்
பார்த் ட் அைம யாக
இறங் ச் ெசன் ட்டாள் .
இர பார்த்தைத ட கப்
ரமாண்டமாக இ ந்த ழ்
தளம் , அத்தைன அழேகா
கம் ரமாகக் கைலநயத்ேதா
ய வ வைமப் ல் அதன்
ேநர்த் ல் கவரப் பட் க்
கண்கள் ரிய ஆச்சரியத்ேதா
ஒவ் ெவா ப ைய ம் ர த் க்
ெகாண்ேட நடந்தவ க் ச்
சைமயலைற கண்ணில் பட...
அதற் ள் ைழந்தவள் அங்
நான்ைகந் ஷாப் ங் ைபகள்
சைமயலைற ேமைட ல்
ைவக்கப் பட் இ ப் பைதக்
கண்டாள் .
அவற் ைறத் றந் பார்த்ததவள்
அதற் ள் இரண் ன்
நாட்க க் ச் சைமய க் த்
ேதைவப் ப ம் அத்தைன
ெபா ட்க ம் இ ப் ப கண்
இ நிச்சயம் ேதவ் ன்
ேவைலயாகத்தான் இ க் ம்
எனப் ரிய...
எத்தைன அவசரத் ம்
ேகாபத் ம் இ ந்தா ம்
ெசல் ம் இடத் ற் ம் உடன்
ெசல் பவ க் ம்
ேதைவப் ப பவற் ைறச் சரியாகச்
ெசய் க் ம் அவனின் இந்தக்
ணம் ேதவ் ன் ஸ்ெபஷல் , அ
ம ைவ எப் ேபா ம் ேபால
இப் ேபா ம் கவர... ஒ
ன்னைக ம ன் இதழ் களில்
தவழ் ந்த .
த் எ வதற் ள் அந்தப்
ெபா ட்கைள அவசர அவசரமாக
எ த் அ க் ைவத்தவள்
அ ந்தவற் ைறக் ெகாண்
காைல ல் ழந்ைத
சாப் வதற் த்
ேதைவயானவற் ைறத் தயார்
ெசய் ைவத்தாள் .
சைமயலைற ந்த ஜன்னைல
காைல இளங் காற் க்காகத்
றந் ைவத்தவள் இன்பமாக
அ ர்ந்தாள் .
அந்தப் பக்கம் அவைளப் பார்த் ச்
ரித் க் ெகாண் ந்த அழ ய
ந்ேதாட்டம் . வைக வைகயான
க்கள் கண் க் எட் ய ரம்
வைர கண்ைணக் கவ ம்
வைக ல் இ க்க... அங் ச்
ெசன் அவற் ைற அள் ளி
அைணத் க் ெகாள் ள மனம்
பரபரத்தா ம் ற் ம் ற் ம்
பார்த் ட் அங் ச் ெசல் ம்
வ லப் படாததால் தன்
ேவைலகைளக் கவனிக்கத்
ெதாடங் னாள் ம .
இடம் என்பதால் ழந்ைத
எ ந்த டன் பயந் அழ வாய் ப்
இ ப் பதால் அைனத்ைத ம்
தயார் ெசய் ைவத்தவள் த்
எ வதற் ள் அவன் அ ல்
ெசன் அமர்ந் க் ெகாண்டாள் .
ேநரத் ல் கண் த்த
த் ேவா ேசர்ந்
ைளயா யப ேய அவைனச்
த்தப் ப த் த் தயார் ெசய்
ேழ அைழத் ச் ெசன் காைல
உணைவ அவ க் அங்
ைளயாட் காட் யப ேய
ஊட் த்தாள் .
எவ் வள ேநரம் தான் ட் ய
ட் ற் ள் இ க்க ம் , சற்
ெவளி ல் ெசன் உலாவ மன
ம் னா ம் ரிேமாட்டால் கத
ட்டப் பட் இ ப் பைத ம் அைத
எப் ப த் றப் ப எனத்
ெதரியாததா ம் சற் ன்
பார்த்த ேதாட்டத் ன் அழ
மனைதக் கவர்ந்தா ம் அங் ச்
ெசல் ல கால் கள் பரபரத்தா ம்
அவற் ைற ஒ க் ட் ண் ம்
அைறக் ள் ைழந் அங் ந்த
ெதாைலக்காட் ல்
த் ற் காகக் கார்ட் ன் ஆன்
ெசய் ட் அமர்ந் க்
ெகாண்டாள் .
த் ம் ேநரம்
ெதாைலக்காட் பார்ப்ப ம்
ேநரம் ம ன் ஏ
ைளயா வ மாகப்
ெபா ைதப் ேபாக்
ெகாண் க்க... இைட ைடேய
நிைன வ ம் ேபாெதல் லாம் “மா
ஆ ....” எனப் தாக இ க் ம்
இடத்ைதப் பார்த் எ ந்த
தல் ேகட் ம் ேகள் ையேய
இப் ெபா ம் ேகட்க...
“நம் ம ஆம் தான் டா கண்ணா...”
என ம ம் அேத ப ைலேய
ம் பச் ெசால் ல...
‘சரி’ என்ற தைல அைசப் ேபா
ெதாைலக்காட் பக்கம்
பார்ைவையத் ப் க்
ெகாள் பவன் ண் ம் ம ன்
றம் ம்
“மா... டாடா அங் க...?” என்
காைல ல் எ ந்த டன்
தன்ைனக் ெகாஞ் ம் ேதவ் ைவ
காணாமல் ேதட...
“டாடா ஆ ஸ்
ேபா க்காேறாேனா...
நா ேயாட வந் வா... வந்
த் க் கண்ணாேவாட
ைளயா வா சரியா...” எனத்
ெதாடர்ந் ஒேர ேகள் ையக்
ேகட் க் ெகாண் ப் பதால்
அ த் அவன் அழ ெதாடங் க
வாய் ப் இ ப் பைத அ ந்
அவன் சமாதானமா ம் ப யான
ப ல் அளித்தாள் .
ண் ம் சமாதானமாகத்
தைலயைசத்தவன்,
ேநரத் ேலேய “மா... பாத் ...?” என
ல தாைவ ேகட்க...
“அவா நம் மாத் ல இ க்கடா...”
எனப் ப லளித்தவ க் ம்
ெதரி ம் இன் ம் ஐந்
நி டத் ல் ெதாடர்ந் இேத
ேகள் கைள வரிைசைய மாற் க்
ேகட்க ேபா றான் என் ...
இைதத்தான் அவன் கடந்த ஒ
மணி ேநரமாகச் ெசய்
ெகாண் க் றான் ம ம்
ச க்காமல் ப ல் அளித் க்
ெகாண் க் றாள் .
ேதவ் பக்கத் அைற ேலேய
இ ந் ம் அைதச் ெசால் ல
யாமல் அவைனப்
பால் கனிக் க் ச் ெசன்றவள்
அங் இ ந்த ேதாட்டத்ைத ம்
ெதாைல ல் ெதரி ம் கடல்
அைலகைள ம் காண் த்
த் ன் கவனத்ைதத் ைச
ப் னாள் .
ம யம் ஆன ற ம் ட ேதவ்
அந்த அைற ந் ெவளி ல்
வர ல் ைல என்ற ம் ம ன்
மனைத ேலசாக கவைல அரிக்கத்
ெதாடங் ய . காைல தல்
இன் ம் எ ம் சாப் டாமல்
அைறக் ள் ேளேய அைடந்
டப் பவைன எண்ணி ‘அவ க்
அப் ப என்ன ன்பம் ... அவர்
மனைத எ அரிக் ற ...’ எனத்
ெதரியாமல் ழம் யவள் ,
இர அவள் பார்த்த காட் ம்
கண் ன் ரிய, இப் ப ஒ நாள்
வ ம் உண ட இல் லாமல்
ம அ ந் க் ெகாண் ந்தால்
அவரின் உடல் நிைல என்னவா ம்
என் நிைனத் வ ந் னாள் .
ஆனால் அைதப் பற் ப் ேபசேவா
க ந் க் ெகாள் ளேவா அவ் வள
ஏன் உரிைமயாக அந்த
அைறக் ள் ெசன் வற் த்
சாப் ட ைவக்கேவா ட உரிைம
இல் லாத தன் நிைலைய நிைனத்
கவைல எழ... மனைத ைச
ப் ப நிைனத் த் ன் ேமல்
கவனத்ைதத் ப் னாள் .
இர வ ம் தாங் க யாத
யரங் களின் நிைன
ஊர்வலத் ல் ழ் ந்த ேதவ்
நிைல ம் வார்த்ைதகளில்
வர்ணிக்க யாத அள ற்
இ ந்த .
வார்த்ைதகளில் வர்ணிக்க
யாத அள ற் அ ப த்த
இந்த நாளின் யரம் ஒ றம்
அவைனத் வள ெசய் த
என்றால் மற் ெறா றம் தாேன
அதற் க் காரணமாக இ ந்தைத
நிைனக் ம் ேபா அவன் மனேம
அவைனக் ெகால் லாமல்
ெகான் க் ெகாண் ந்த .
அந்த நிைன களின்
தாக்கத் ந் ெவளிவர ம்
ம் பாமல் ெவளிவர ம்
யாமல் யாராவ தன்ைன
இ ல் இ ந் ட் ட
மாட்டார்களா என எ ர்பார்க் ம்
ஒ வைக நிைல ல் எப் ப
என்னெவன் ெசால் ல யாத
கலைவயான ஒ வைக
மனநிைல ல் தனக் ள் ேளேய
உழன் க் ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
தான் உ க் உ ராக
நிைனத் ந்தவளின் ரி த்
யரில் ேவதைனப் பட் க்
ெகாண் ந்தவன் எப் ேபா ம்
ேபால இந்தத் ன்பத்ைத ம்
ெவளி ல் காட் க் ெகாள் ள
ம் ப ல் ைல.
மற் றவர்க க் இ ம் பாக இ
இ ப் பவனின் இள ய மனம்
அவன் மட் ேம அ ந்த .
அதற் ள் இ க் ம் இதயம்
க் ம் ப் அவ க்
மட் ேம ெதரி ம் . இப் ப ஒ
மனநிைல ல் இர தல்
த் க் ெகாண் ந்தவனின்
மன ல் தல் த ல் தன்
மன ற் னியவைள கண்ட
நிைன கள் ேமெல ந்த .
அந்த இ ள் ழ் ந்த இடத் ல்
ெம வத் ெவளிச்சத் ல்
ேதவைத எனத் தன் கண் ன்
வந் நின்றவைள ேநாக் அவன்
மனம் பயணித்த . அ ல்
இத்தைன ேநரம் இ ந்த மன ன்
வ ட ைறந் மனம்
வ ம் அவளின் நிைன கேள
ஆக் ர க்கத் ெதாடங் ய .
அவைன அ யாமேலேய அந்தக்
கண்ணீர ் வ ந் ெகாண் ந்த
கண்க ம் இ ப் ேபா ந்த
க ம் அவளின் நிைன ல் ஒ
ெமல் ய ரசைனயான
ன்னக மாக மா ேதவ் ன்
கத் ல் தவழ் ந்த .
அவைளக் கண்ட ெநா தல்
இைமக்க மறந் நின் ந்தவன்
அந்த இ ளில் அவள் ைக ல்
இ ந்த ெம வர்த் ஒளி அவள்
கத் ல் பட் ஒளிர... ேதவைத
எனத் தன் கண்க க் த்
ெதரிந்தவைள கண் நின் க்க
மனேமா...
ஒளி ேல ெதரிவ ேதவைதயா...
உ ரிேல கலந்த நீ இல் ைலயா...
என இைசக்க...
அைசயாமல் நின் ந்தவைனக்
கண் ழம் யவள் “சார்... சார்...”
என அைழக்க ம் , அந்தச்
சத்தத் ல் நிைன க்
வந்தவ க் அவள் அைழத்த
“சார்...” என்ற வார்த்ைத
நாராசமாகக் கா ல் ேகட்க,
‘என்ன சாரா...’ எனச் னம் எழ,
“என்ன...?” என அவள் எரிந்
ந்தான்.
ஆனால் அவன் மனேமா
‘உன் ட்ட ேவைல ெசய் ற
எல் லா க் ேம மரியாைதயா
அப் ப த்தாேன ராசா
ப் டறாங் க...?’ எனக் ேகள்
ேகட்க... ‘அவங் க ம் இவ ம்
ஒண்ணா...’ என அதற் க்
ெகாஞ் ச ம் ேயா க்காமல்
ப லளித்தவைன மனசாட் ேய
யப் பாகப் பார்த்த .
அவளிடம் ப் பவைனக்
கண் பயந்த அவனின்
ேதவைதக் , ‘தன் தலாளி
தன்ைன எதற் த் ட் றார்...’
எனத் ெதரியா கம் ங்
ேபான .
இப் ப யாகத் தன் மனைத
கவர்ந்தவைள சந் த்த
நாளி ந் நடந்தைவகைள
ஒன்றன் ன் ஒன்றாக நிைனத் ப்
பார்த் க் ெகாண் ந்தவனின்
மனம் வ ம் தன்னவளின்
தான காதேல நிைறந் க்க...
தன்ைனய யாமல் காதேலா
ெமல் ல அவன் இதழ் கள்
என்னவேள அ என்னவேள
என் இதயத்ைதத்
ெதாைலத் ட்ேடன்....
எனப் பாட வங் க ம் , அந்தப்
பாடல் வரிகள் காற் ல் தந்
வந் ம ன் காைத ண் ய .
. ழந்ைதக் ம ய சாப் பா
ஊட் ெகாண் ந்தவளின்
ைககள் அப் ப ேய ல ெநா கள்
நின் ேபான . அந்தப் பாடல்
வரிக ம் அ உ ர் உ க பா ய
த ம் அ ல் இ ந்த பாவ ம்
அவைள நம் ப யாமல்
 ைகக்க ைவக்க....
ழந்ைதக் வாைய ைடத்
இறக் ைளயாட ட்டவளின்
கால் கள் தானாக ேதவ் இ ந்த
அைறைய ேநாக் ெசன்ற .
அவள் மனேமா அந்தக் ர ல்
இ ந்த ைழ ம் அ ல் இ ந்த
ர ப் தன்ைம ம் ஸ்
த்தமாகப் பா ய ைற ம் ...
எனச் வய ந்ேத பாட்
பாட் கற் க் ெகாண்டவ க் த்
ெதளிவாகப் ரிந்த .
‘ஒ ேவைள ேயா... ?!’ என்ற
ேயாசைனையத் தைட
ெசய் வைதப் ேபால அவன்
பார்க் ம் ெசய் ேசனல் களின்
நிைன வந்த . ெமல் ல கதைவத்
றந் க் ெகாண் அைறக் ள்
ைழந்தவள் அங் க் கண்கைள
சாய் ந் அமர்ந் பா க்
ெகாண் ந்தவைனக் கண்
நம் ப யாமல் ரித் த்
றந்த வாய் டாமல் பார்த் க்
ெகாண் நின் ந்தாள் .
அ ம் பா ம் ேபா அவன்
 கத் ல் ெதரிந்த இளக்க ம்
அ ல் ெவளிபட்ட காத ம் கண்
மைலத் ேபாய்
நின் ந்தவ க் . இந்த கம்
இ வைர அவள் இவனிடம்
பார்க்காத .
பாடல் வரிகைள ர த் உணர்ந்
அேதா ஒன் ஒ
ன்னைகேயா பா க்
ெகாண்ேட கண்கைளத்
றந்தவன் எ ரில் தன்ைனேய
ஆச்சர்யமாகப் பார்த்தப
நின் ந்தவைள கண்ட ம் ...
அ வைர அவைனச் ழ் ந் ந்த
ேமான நிைல ம் அ ல்
அவேனா சஞ் சரித் க்
ெகாண் ந்தவளின்
நிைன க ம் அ பட....
ெபாங் ய ஆத் ரத்ேதா
கண்கள் வக்க ம ைவ
ைறத்தவன், " யாைர ேகட்
உள் ேள வந்ேத..." எனப் ேபாட்ட
சத்தத் ல் , ரண்டவள் அ த் ப்
த் ெவளி ல் ஓட, கண்கள்
கலங் க ெவளி ல் ெசல் பவைள
கண்டவனின் னம்
கட் க்கடங் காமல் ெபாங் ய .
ம ற் ேகா ேதவ் பா ம் ேபா
ெவளிப் ப த் ய காதல் பாவ ம்
அவ் வேபா தன்ைன மறந்த
நிைல ல் அவன் உ ம் அந்த
‘மாஷா ம் ...’ நிைன ல் வர...
இ வரின் ரி க் ம் தான்தான்
காரணம் என்ற ற் ற
உணர்ச் ல் அைறக் ள்
ைழந் தைர ல் அமர்ந்
ழங் கா ல் கம் ைதத்
கத க் ெகாண் ந்தாள் .

ஆ –9
அைறக் ள் ெசன் ேநரம்
அ க் ெகாண் ந்த ம க்
த் ைவ ஹா ல் ைளயாட
ட் வந்த நிைன வர,
சட்ெடன் ேதான் ய
பதட்டத்ேதா எ ந் அவைனத்
ேத ச் ெசன்றாள் . அங்
த் ேவா சமத்தாகத் தன்
ைடேனா ெபாம் ைமேயா
அமர்ந் ைளயா க்
ெகாண் ந்தான்.
அவேனா அமர்ந் ம ம்
ேநரம் ைளயா
ெகாண் க்க... ெரன் த்
அழத் ெதாடங் னான். ம ம்
எவ் வளேவா சமாதானம் ெசய் ய
யன் ம் பலனில் லாமல்
ேபான .
ஒ பக்கம் தன் டாடாைவ ேத
அ றான் என் ரிந்தா ம்
இன்ெனா றம் அதற் த்
தன்னால் ஏ ம் ெசய் ய இயலாத
தன் நிைலைய ம் த் ைவ
சமாதானப் ப த்த யாமல்
த த்தவள் கண்கள் கலங் க எைத
எைதேயா காண் த் அவன்
மனைத மாற் ற யன் ம்
அதற் ப் பலன் இல் லாமல்
ேபான . அவ ம் தான் ட் ய
ட் ற் ள் ஒேர இடத் ல்
எத்தைன ேநரம் தான் இ ப் பான்.
ம ம் த் ைவ ேதாளில் க்
த்தப எப் ப எப் ப ேயா
சமாதானம் ெசய் ய யன்
ெகாண் க்க... தன் அைற
கதைவ றந் க் ெகாண்
 த் ன் அ ைக சத்தம் ேகட்
ெவளிேய வந்த ேதவ் , “ேஹ...
த் ப் பாய் ...” எனக் ரல்
ெகா க்க...
அத்தைன ேநரம் அ
ஆர்ப்பாட்டம் ெசய் க் ெகாண்
இ ந்தவன் உடேன அ ைகைய
நி த் “டாடா...” என ஒ ெசல் ல
ரிப் ேபா அவனிடம் தா னான்.
‘அவ் வள ேநரம் தன்னிடம்
ெசய் த கலாட்டா என்ன...
இப் ேபா தந்ைதையக்
கண்ட டன் ரிப் ப என்ன...’ என
ம பார்த் க் ெகாண் க்க...
“என்ன அப் ப ேய பாத் ட்
நிக்கேற... ழந்ைதேயாட டவல்
இன்ேனர்ஸ் எல் லாம் எ த் ட் ச்
க் ரம் வா...” என்ற ேதவ் ன்
ர ல் நிைன கைலந்தவள்
அப் ேபாேத ேதவ் ைவ சரியாகக்
கவனித்தாள் .
சற் ேநரத் ற் ன் அைற ல்
பார்த்த ேபா இ ந்த இர
உைட ல் அல் லா ட் க்
சற் க் ழ் வைர ெவள் ைள நிற
பாத் ேராப் எனச் ெசால் லப் ப ம்
உைடைய அவசரமாக அணிந்
வந் இ ந்ததால் இைட ல்
அதன் க ைற சரியாகச்
ற் றாமல் ட் இ ந்தவனின்
மார் ன் அ ேக அ ல தன்
பணிையச் சரிவரச் ெசய் யாமல்
ேதவ் ன் உடற் ப ற் னால்
ரண் பரந்த மார் ைன இலவச
காட் ஆக் க் ெகாண் ந்த .
ேதவ் ன் இ ந்த கண்கைள
எ க்க யாமல் ம பார்த்த
பார்த்தப நின் க்க... அவள்
கத் ன் ேநராகச்
ெசாடக் ட்டவன் “வாட்...” என
ஒற் ைறப் வத்ைதத் க்
இதைழ ஏளனமாக வைளத்
ேகட்க ம் , ன் ப் ேபானவள்
அவசரமாக அைறக் ள் ஓ
மைறந்தாள் .
ம ெசன்ற ைசையேய ல
ெநா கள் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன் ற ஒ
ேதாள் க்கேளா த் ன்
ேமல் தன் கவனத்ைதத்
ப் னான்.
ம ம் ப வர ம் இ வைர ம்
அைழத் க் ெகாண் ட் ன்
ன்பக்க கத ன் வ ேய ேதவ்
ெசல் ல... அவைனப் ன்
ெதாடர்ந் அங் இ ந்த அழ ய
ந்ேதாட்டத்ைத ர த்தப ேய
ெசன்றவள் அதன் ற வந்த
ப ைய கண் ரிய
றந்த வாய் டாமல் அப் ப ேய
நின் ட்டாள் .
‘நீ இங் ேகேய இைதெயல் லாம்
ைவத் க் ெகாண் அமர்ந்
ெகாள் ...’ எனச் ெசால் ல
ம் யவன் ம நிற் ம்
ேகாலத்ைதக் கண் அவைள
ேம ம் ம் ஒ பார்ைவ
பார்த் ட் ெசல் ல...
அப் ேபா ம் ட ம டம் எந்த
ஒ அைச ம் இல் ைல.
இப் ப ம அ ச த் நிற் ம்
வண்ணம் அங் அவள் கண்ட
ெசயற் ைக நீ ர் ழ் ச ் ையத் தான்.
நீ ர் ழ் ச ் என்றால் ெவ ம்
அலங் கார ற் காக அைமக்காமல்
மைல ன் கள் ேபால
அைமத் அ ந் வ ம் நீ ரில்
ைளயா ம் ளிக்க ம்
ஏற் றார் ேபால
அைமக்கப் பட் ந்த . இயற் ைக
எ ல் ழ ேதாட்டத் ற் ந ல்
அைமந் ந்த ந்
ெகாட் க் ெகாண் ந்த நீ ரின்
அழ பார்ப்பதற் அத்தைன
ரம் யமாக இ ந்த .
அதற் ள் ேதவ் தான்
அணிந் ந்த பாத் ேராப் ைப
கழட் ட் ஷார்டே ் ஸா
த் ைவ ம் அேத ேபால் ஒ
ட் ஷார்டஸ ் ் மட் ம் அணிய
ைவத் நீ க் ள் இறங்
இ ந்தான்.
தண்ணீர ் தைல ல் ெகாட் ம்
ேபா சந்ேதாஷத்ேதா த் ப்
ேபாட்ட ச்ச ல் ம கவனம்
கைலந் பார்ைவைய அவர்கள்
பக்கம் ப் ப... இ வ ம் அந்த
நீ ரில் ைளயா க்
ெகாண் ப் ப அத்தைன
அழகாக இ ந்த பார்க்க.
அவர்கள் ைளயா வைத
கத் ல் ஒ
ன்னைகேயா ம ர த் க்
ெகாண் இ ந்தா ம் ஏேனா
அவள் கண்கள் அந்த
நீ ர் ழ் ச ் ன் ேமேலேய ஒ
ஆச்சரியத்ேதா ம்
அ சயத்ேதா ம் ப ந் ந்த .
ண் ம் ண் ம் அவள் பார்ைவ
நீ ர் ழ் ச ் ன் ேமல் ப ந்
ல வைதக் கண்ட ேதவ்
ேநரத் ற் ப் ற , “என்ன
அப் ப ப் பார்க்கேற...?” எனக்
ேகட்க...
எங் ேக தான் பார்த்தைதத் தவறாக
எ த் க் ெகாண்டாேனா என ஒ
பயம் மன ல் எழ ெம வான
ர ல் “இல் ல... நான் இ க்
ன்ேன நீ ர் ழ் ச ் எல் லாம்
பார்த்த ல் ைல...” என ம
ப லளித்தாள் .
இைதக் ேகட் யந்த ேதவ்
“வாட்... நீ பால் ஸ்
பார்த்த ல் ைலயா...?” என நம் ப
யாமல் ண் ம் ேகட்க,
அதற் ம “ம் ஹ ம் ...” எனத்
தைலயைசத்தாள் . ேநரம்
த் ேவா ைளயா க்
ெகாண் ந்தவன் ம ைவத்
ம் ப் பார்க்க...
அப் ேபா ம் அவள் கண்களில்
ஆச்சரியத்ேதா பார்த்தப ேய
அமர்ந் ந்தாள் . ெரனத் தன்
ேமல் பட்ட நீ ர் ளிகளால்
ம் ப் பார்த்தவள் அங் த்
ேதவ் “கம் ...” என்றப ேய அவைள
எ ந் வா என்ப ேபால் ைசைக
ெசய் ய... எதற் அைழக் றான்
எனத் ெதரியாமேலேய
அவசரமாக த் க் ஒ
டவைல எ த் க் ெகாண்
நீ ர் ழ் ச ் ன் அ ேக ெசன்றாள் .
அங் ச் ெசன்ற றேக ேதவ் ன்
ைககளில் த் இல் லாத ம்
நீ ர் ழ் ச ் ல் இ ந் ெகாட் ம்
நீ ர் அங் ன் ளம்
ேபாலத் ேதங் இ க்க, அ ல்
டக் வ வ ஸ் ங் ேலாட் ங்
 ப் உத ேயா ைளயா க்
ெகாண் ப் பைத ம் கண்டாள் .
அதற் ள் “இந்தப் பக்கமா கால்
ைவத் உள் ேள வா...” என
ம ைவ ம் நீ க் ள் வ மா
அைழத்தப ேய அவள் நிற் க இடம்
ட் ஒ ங் நின்றான் ேதவ் .
அப் ேபாேத தன்ைன எதற் காக
அைழத்தான் என்ப ரிய
“நானா... ேவண்டாம் ...” என
அவசரமாகத் தைலயைசத்த
ம ைவ கண் “ஏன்...?” எனக்
ேகட்க...
“இல் ல ேவண்டாம் ...” என ண் ம்
ம ம க்க, “இவ் வள ேநரமா
அங் க உட்காந் ஆைசயா தாேன
பார்த் ட் இ ந்ேத... அப் றம்
என்ன...?” எனச்
ப் ேபா ேகட்டவைனக்
கண்டவள் “ேநக் பயமா
இ க் ...” எனத் தயங் க ம் ,
“ேஹ... இ ஒரி னல் இல் ல...
ஒன் ம் ஆகா ...” என் சற்
ச ப் ேபா ‘உனக் ப் பம்
இ ந்தா இறங் ... இல் ல உன்
ப் பம் ...’ என்ப ேபான்ற
ர ல் ப ல் அளித் ட்
ம் நின் ெகாண்டான் ேதவ் .
அ வைர ட நீ ரில் இறங் க
ேவண் ம் என்ற ஆைசெயல் லாம்
ம ற் இல் ைல. அதன்
அழைக ம் அ ல் இவர்கள்
ைளயா வைத ம் மட் ேம
ர த் க் ெகாண் ந்தவ க்
இப் ெபா ேதவ் அைழக்க ம்
தான் இறங் நைனய ேவண் ம்
என ஆைச எ ந்த .
ஆனால் மன ல் இ க் ம் பயம்
அைதத் த க்க... ேசைலையச்
சற் க் ெசா யவள் காைல
ஆைசேயா நீ ரில் ைவப் ப ம்
பயத் ல் எ ப் ப மாக
நடனமா க் ெகாண் க்க... சற்
ேநரம் ெபா த் பார்த்தவன், ம
ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்க்காத ஒ
ெநா ல் அவள் இைட ல் ைக
ெகா த் அவைளத் க் க்
ெகாண் ெசன் நீ க் ள்
நி த் ந்தான்.
ேதவ் ன் இந்த அ ர ைய
ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்த் ராத ம
ேவகமாக ம் நீ க் ள்
ெகாண் ேபாய் நி த்த ம்
சரியாக நிற் க யாமல்
கத் ல் ேவகமாக ந் க்
ெகாண்ேட இ க் ம் நீ ரால்
ஏற் பட்ட ச் த் ணறேலா
ேதவ் ைவ இ க்கமாகப் பற் க்
ெகாண்டாள் .
ேதவ் ற் ம் ம ன் நிைல ரிய
ேநரத் ற் ப் ற அவள்
கத் ல் ேவகமாக ம்
நீ ரினாேல இப் ப த்
த மா றாள் எனப் ரிந்
ம ைவ ப் நிற் க ைவத்
அவள் ன்னால் நின்றப
ேதாைள இ க பற் க்
ெகாண்டான்.
இ ல் ஓரள சமாளித் நின்ற
ம ற் அதன் ற நீ ரின்
ேம ந்த பய ம் தயக்க ம்
த்தமாக லக...
ழந்ைதையப் ேபால அந்த நீ ரில்
சந்ேதா த் நின் க்
ெகாண் ந்தாள் .
ம ஓரள நிைலப் ெபற்
ட்டாள் எனத் ெதரிந்த ற தன்
ைககைள லக் க் ெகாண்
ேதவ் நகர யல... ேதவ் பற் க்
ெகாண் க் றான் என்ற
ைதரியத்ேதா இன் ம் சற்
நீ க் ள் தைலைய
நீ ட் யவ க் ப் மான ன் ச்
ச க் ட யல... ண் ம்
ம ைவ ன்னா ந் இைட ல்
ைக ெகா த் தன்ேனா இ க்
அைணத்தப நின் ெகாண்டான்
ேதவ் .
கால் ச க்யதால் எங் ேக
ந் ேவாேமா என்ற
பயத் ல் இ ந்த ம ம் அைதத்
த த் ேதவ் இ க்கமாக
அைணத் ப் த் க்
ெகாள் ள ம் அவன் ைககளில்
உணர்ந்த பா காப் னால்
இன்ன ம் ேதவ் ைவ ெந ங்
நின் ெகாண்டாள் .
இப் ேபா ம ன் கவனம்
வ ம் இ வைர
அ ப த் ராத
அ பவமான இந்த நீ ர்
ழ் ச ் ம் அேதா
ைளயா வ ம் மட் ேம
இ க்க... ‘தன் ன்னால் நிற் பவன்
யார்? தான் யார்? ைக
அைணப் ல் இ க் ேறாம் ?’ என
எ ம் அவள் நிைன ல்
வர ல் ைல.
ஒ ழந்ைத ன்
கலத்ேதா ண் ம் நீ ரில்
கத்ைத நீ ட் நீ ட் ேதவ் ன்
அைணப் ல் இ ந்தப ேய
கக்களித் க்
ெகாண் ந்தாள் ம .
ேநற் தல் தாங் க யாத
வ ேயா தனி அைற ல்
த த் க் ெகாண் ந்தவனின்
மனக்காயங் க க் அவைன
அ யாமேலேய ம ன்
அ காைம ம ந்தாக அைமய
ேம ம் தன்ேனா ேசர்த்
இ க் க் ெகாண்டான் ேதவ் .
நீ ரில் ைளயா க் ெகாண்
இ ப் பதால் ேசைல அங் கங்
 ல உடேலா ஒட் இ க்க...
அேதா இந்த இ க்கமான
அைணப் ம் ேசர தன்ைன
அ யாமேலேய அவளின்
ெவற் ைட ல் அ த்தமாகப்
ப ந் இ ந்த ைககள் ேம ம்
ன்ேன ய .
த ல் இைதச் சரியாகக்
கவனிக்காத ம ற் ப் ற
அந்தக் ைககளின் அத் றல்
ரிய ெதாடங் க ம் அ ந்
லக ம நிைனக்க... அதற்
இம் யள ம் வாய் ப்
இல் லாதவா ஆக்ேடாபஸாகச்
ற் வைளத் ந்தன ேதவ் ன்
இ கரங் கள் ம ைவ.
ம வால் அந்த உ ம் ப்
ந் ெகாஞ் ச ம் லக
யாமல் அவள் ேபாரா க்
ெகாண் க்க... ம ன் க த்
வைள ல் கம் ைதத்தவனின்
இதழ் கள் ெசய் த மாைய னால்
ம ேம அந்த மாய உல ற் ள்
இ த் ச் ெசல் லப் பட்டாள் .
ேதவ் ன் ைகக ம் இதழ் க ம்
ெசய் த மாயங் களினால் தன்ைன
மறந் நின் ந்த ம ைவ,
அவளின் கா மட ன் தன் ைச
உரச ேதவ் உ ர்த்த ஒ வார்த்ைத
நிகழ் காலத் ற் ட் க்
ெகாண் வந்த .
“மாஷா...” என தன் கரகரப் பான
ரேலா ம ன் கா ல்
உச்சரித்தப அ ந்த தன்
த் ைரையப் ப க்க ம் ...
இ வைர சஞ் சரித் க்
ெகாண் ந்த மாய உல ன்
ைர ல ம ற் நிஜம்
ரிய ெதாடங் ய .
ேதவ் தன்ைன மறந் நின் ந்த
அந்தச் ல ெநா
சந்தர்ப்பத்ைதத் தனக் ச்
சாதகமாகப் பயன்ப த் க்
ெகாண்ட ம தன் ப்
பலத்ைத ம் ரட் ேதவ் ன்
ைககளி ந் ல அவைன
உத தள் ளி ட் அங் ந்
ேவகமாக ட் ற் ள் ஓ
மைறந்தாள் .
ேவெறா உலகத் ல் சஞ் சரித் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ற் க்
ம ன் இந்தச் ெசயேல உண்ைம
நிைலையப் ரிய ைவக்க... தான்
ெசய் ய ந்த இமாலயத் தவ
கண் ன் ன்னி மைறய தன்
தைலைய அ ந்த ேகா தன்
உணர் கைளக் கட் க் ள்
ெகாண் வர ேபாரா யவன்,
தான் ெசய் ய ந்த தவைற
மன்னிக்க யாமல்
“ **... **...” என்றப
அங் ந்த பாைறகளில் தன்
ைககைள ஓங் த் க்
ெகாண் ந்தான்.
அைறக் ள் ஓ ளியலைறக் ள்
ந் கதவைடத்தவள் ஷவைர
றந் ட் அதன ல் ெவ
ேநரம் நின் ம் ேதவ் இ க்
அைணத் ந்த கதகதப் ம்
அவன் அ காைம ம் அவளிடம்
ஒட் க் ெகாண்ட ேபான்ற ஓர்
உணர் ல் இ ந் அவளால்
ெவளி ல் வரேவ ய ல் ைல.
ல ெநா கேள ஆனா ம்
ேதவ் ன் கரங் களில்
ெந ழ் ந் ந்தைத எண்ணி
தன்ைனேய ெவ த்தவள் , ஷவரில்
இ ந் ெகாட் க்
ெகாண் க் ம் நீ க் ப்
ேபாட் யாகத் தன் கண்களில்
இ ந் ெகாட் க்
ெகாண் க் ம் நீ ேரா
ெவ ேநரம் அப் ப ேய
நின் ந்தாள் .
இ வ ேம நடந் ந்த மற் ம்
நடக்க ந்த நிகழ் களில்
இ ந் ெவளிவர நீ க்க ல்
நின் க்க... ேதவ் ன்
கவனத்ைதத் ெதாடர்ந் ஒ த் க்
ெகாண் ந்த அவனின்
அைலேப கைலத்த .
த ல் அைதக் ெகாஞ் ச ம்
சட்ைட ெசய் யாதவன் ெதாடர்ந்
ஒ க்கேவ அைத எ த்
கா க் க் ெகா த்தான் அந்தப்
பக்க ந் க ர் ெசான்ன ல
ஷயங் கைளக் ேகட்
ெகாண்டவன் அதற் அ த்தக்
கட்ட நடவ க்ைககளாக
என்ெனன்ன ெசய் ய ேவண் ம்
எனப் ப ல் அளித் ட்
த் ைவ அைழத் க் ெகாண்
தன் அைறக் ள் ைழந்தான்.
இங் ம ம் ெவ ேநரத் ற் ப்
ற ேதவ் ன் மன ல் இவ் வள
ரம் ேவ ன் ப் ேபா க் ம்
மாஷாைவ அவன் ரிவதற் த்
தாேன காரணம் என
எண்ணியவள் , ஒ ைற
ெதரியாமல் நடந்த தவேற
ேபா ம் , இனி ஒ தவ தன்னால்
நடக்கக் டா என நிைனத் ,
அவர்கள் இ வைர ம் எந்த
எல் ைலக் ச் ெசன்றாவ ேசர்த்
ைவக்க ேவண் ம் என
ெவ த்த ற அங் ந்
ெவளிேய னாள் .
ஆனால் அவளின் இந்த
ேதவ் டம் எத்தைகய
எ ர் ைனைய உண்டாக் ம் என
ேயா க்கத் தவ னாள் ம .
ஆ – 10
அவரவர் நிைன களில் ழ் ,
அந்த நாள் வ ம் அப் ப ேய
க ந்த . ம நாள் ேதவ் ற்
ேநற் தான் நடந் க் ெகாண்ட
தத் ல் ம ன் கத்ைத
பார்க்க, ஒ த தர்மசங் கடம்
ஏற் பட அைத த ர்க்க
ெதாடங் னான். ஆனால் அதற்
ெகாஞ் ச ம் அவ யம் ஏற் படாத
வைக ல் ம ேவ ேதவ் ன் ன்
வ வைத ற் ம் த ர்த்
ெகாண் ந்தாள் .
இைத கத் தாமதமாகேவ ேதவ்
உணரத் ெதாடங் னான். காைல
தல் எதற் காக ம் தன் ன்
வராமல் ேபாக் க் காட் க்
ெகாண் ந்தவைள கண்டவன்,
தன் மன ல் எ ந்த சந்ேதகம்
சரிதானா என ஊர் தப் ப த் க்
ெகாள் ள நிைனத் ல
ெசயல் கைளச் ெசய் ய ேதவ் ன்
சந்ேதகம் சத தம்
உண்ைம என்ப ெதரிய வந்த .
ேதவ் ைடய இன்ைறய
ன்பங் கள் அைனத் ற் ம்
தாேன காரணம் எனத் தன்ைனேய
ெநாந் க் ெகாண்வள் ண் ம்
அவன் ன் ெசன் நின் அந்த
ேகாபத்ைத ம் ஆத் ரத்ைத ம்
அவனின் யரத்ைத ம்
அ கப் ப த்த ம் பாமல் அவன்
ன் ெசல் வைத த ர்த்
ேதவ் ன் மன ற் அைம
ெகா க்க நிைனத் ெசய் த
ெசயல் அவ க்ேக எ ராகத்
ம் ய .
ேநற் தான் ம டம் நடந்
ெகாண்ட தத் னாேலேய அவள்
இப் ப தன் ன் வ வைத
த ர்க் றாள் என ரிந் க்
ெகாண்ட ேதவ் ற் ஏற் கனேவ
அவள் ேமல் இ ந்த ேகாபத்ேதா
ேசர்த் தன் ைடய அந்த
ெசய் ைகக் ம் அவைளேய
காரணமாக் ற் றம்
மத் யவன் இப் ேபா அவள்
தன் கண் ன் வராமல்
இ ப் பதற் ம் ேசர்த் ெபாங் ய
ேகாபத்ேதா எப் ேபா
ேவ ெமன்றா ம் த ம்
எரிமைல ேபால் அமர்ந் க்க...
இ எைத ம் அ யாத ம ேவா
ேநற் மாைல தல் தன் மன ல்
ேபாட் ழப் க் ெகாண்
தாேன எ த்த ஒ ேவா
எப் ப ப் ேப இதற் ஒ ர்ைவ
காண ேவண் ம் என மன ற் ள்
பல ைற ஒத் ைக பார்த் க்
ெகாண் இப் ேபா தனக் ேநரம்
சரி ல் ைல என்பைத
அ யாமேலேய ேதவ் ைவ
ெந ங் னாள் .
ட்டத்தட்ட இ பத் நான்
மணி ேநரத் க் ப் ற தன்
ன் வந் நிற் பவைள
என்னெவன் ட ேகட்காமல் ஏன்
ஏ ட் ம் பார்க்காமல் தன்
ைக ந்த அைலேப ல்
கவனமாய் இ ந்தவைன எப் ப
அைழத் ேபச்ைச வங் வ
எனத் ெதரியாமல் இ
ைககைள ம் த ப் ேபா
ைசந்தப ேதவ் ன் எ ரில்
நின் இ ந்தாள் ம .
ேநரம் நின் பார்த்தவள்
ேதவ் தன்ைன நி ர்ந் பார்க் ம்
வ ெதரியாமல் ேபாக...
“ம் க் ம் ...” என ெமல் ய ர ல்
கைனத் தன் இ ப் ைப
ெதரியப் ப த்த ைனந்தாள் .
ஆனால் அதற் ம்
ேதவ் ட ந் எந்த
எ ெரா ம் வரா ேபாக, ”நா...
நான்... உங் களாண்ட... ெகாஞ் ...
ெகாஞ் சம் ேபச ம் ...” என க்
ண ேபச... ப க் ேதவ்
நி ர்ந் பார்த்த ஒ ரிய
பார்ைவேய, ‘என்ன ஷயம் ..’
என்பைத ேகட்காமல் ேகட்ட .
உங் க... காத... என்னால நீ ங் ேகா...
மாஷ்... அவாேளாட... ேசராம...
ரிஞ் ... அதனால... நீ ங் க
மத்தவா...” என ஒன் க்ெகான்
ெதாடர் ல் லாமல் தான் ெசால் ல
வந்தைத எப் ப ெசால் வ என
ெதரியாமல் த மா யப
உள க் ெகாட் க்
ெகாண் ந்தாள் ம .
கண்கள் ங் கப் பார்த்தவன்
“நாம இப் ேபா அன் ஸ்க்ரம் ல்
ைளயா ட் இ க்ேகாமா...”
என எரிச்ச ம் ண்ட மாக
ேகட்க,
ஏற் கனேவ அத்தைன ைற
ஒத் ைக பார்த் ம் ெசால் ல
வந்தைத எப் ப ெசால் வ எனப்
ரியாமல் ழம்
ெகாண் ந்தவ க் ேதவ்
ெசால் ல வ வ ரியாமல் ேபந்த
ேபந்த த்தாள் .
“வளவளன் இ க்காமல்
பட்டன் ெசால் ல வந்தைத
ெசால் ...” என பல் ைலக்
க த்தப ேதவ் ற ம் ...
எப் ேபா ேம ேதவ் ன் ன்
நின் ேபச பயப் ப பவள்
இல் லாத ைதரியத்ைத எல் லாம்
ஒன் ரட் ெகாண் வந் ேபச
யன் ெகாண் க்க...
இப் ேபா அவனின் இந்த ேகாபம்
ம ற் பயத்ைத ம்
படபடப் ைப ம் உண் பண்ண
யர்த் வ ய ைககால் கள்
ேலசாக ந க்கம் எ க்க... ேதவ்
ெசான்னப ேய பட்ெடன
ேகட் ட்டாள் .
“நீ ங் ேகா என்ன வாகரத்
ெசஞ் ட் ... அவாைளேய
கல் யாணம் கட் ேகாங் ேகா...” என
ம உச்சரித் த்த அ த்த
ெநா , ேதவ் ன் ைககள் ம ன்
க த்ைத ெந த் இ ந்த .
கள் ங்
நிைல த் க்க ேதவ் ன்
ேகாபத் ம் க த் ெந
பட்டதால் ஏற் பட்ட வ ம்
கண்கள் கலங் க பயத்ேதா
அவைனப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவைள “கம்
அெகய் ன்...” என்ற ேதவ் ன்
கர்ஜைன ரல் உடைல ந ங் க
ைவத்த .
“ெசால் இப் ேபா ெசால் என்ன
ெசான்ேன...” என கம் வக்க
ஆத் ரத் ல் ெகாந்தளித்தவைன
கண் பயம் எ ந்தா ம் ,
எப் ப ம் இைத பற் அவனிடம்
ேப த் தாேன ஆகேவண் ம் என்ற
எண்ணம் ேதான்ற...
“ேநக் ... ேநக் ... நல் ல ... ெசய் ய
ேபாய் ... தாேன... உங் க க்
இந்த கஷ்டம் ... என்ைன...
காப் பாற் ற தாேன... இந்த
கல் யாணம் ... இல் ைலன்னா...
உங் க மன க் ச்சவாேளாட
சந்ேதாஷமா வாழ் ந் ...
இ ப் ேபள் ... இல் ைலயா...” என
க த் ல் ஏற் பட்ட வ ேயா
க் த் ண ம உச்சரித்த
ஒவ் ெவா வார்த்ைதக் ம்
ேதவ் ன் ைக ன் அ த்தம்
ெகாண்ேட ெசன்ற .
ஆனால் அைத ம்
ெபா ட்ப த்தா ண் ம் “நான்
உங் க வாழ் க்ைக ல் க்ேக வர
ம் பல... உங் க
சந்ேதாஷத் க் தைடயா
இ க்க ம் மாட்ேடன்... நீ ங் க
எனக் ெசய் த கப் ெபரிய
உத ... அ ேவ என் வாழ் நாள்
ைமக் ம் ேபா ம் ... என்ைன
வாகரத் ெசஞ் ட் ... உங் க
மன ரா நிரம் இ க்க உங் க
மாஷாேவாட எப் ப ம்
சந்ேதாஷமா இ க்க ம் ...”
என ம்
அ வைர கண்கள் வக்க
ஆத் ரத் ன் உச்சத் ல்
ெவ ேயா ம ன் க த்ைத
ெநரித் க் ெகாண் ந்த
ேதவ் ன் ைககள் , கைட யாக
அவள் உ ர்த்த ெபயரில் தன்
இ க்கத்ைதத் தளர்த் ய .
ம ன் க த் ல் இ ந்
ைககைள லக் க் ெகாண்டவன்
அவள் கண்கைள சற் ேநரம்
ஊ ப் பார்க்க... அந்த பார்ைவ
கண்களின் வ ேய எைதேயா
ேத த் ெதரிந் க் ெகாள் ள
ைழந்த .
ேதவ் ன் அந்தப் பார்ைவக்
அர்த்தம் ளங் காமல் கண்கள்
நிைறய பயத்ைத மட் ம் ேதக்
ம அவைனப் பார்த் க்
ெகாண் க்க... சட்ெடன ம ைவ
உத ட் அங் ந்
நகர்ந்தான்.
இரண் மணி ேநரம் ெசன்ற
இ க்க... ம ேதவ் தன்ைன
உத ட் ச் ெசன்ற
இடத் ேலேய கால் கைள
க் க் ெகாண் அப் ப ேய
அமர்ந் இ ந்தவளின் கண்களில்
இ ந் கண்ணீர ் வ ந் காய் ந்
தன் தடத்ைத ப த் ந்த .
அ ந்த ேசாபா ல் உறங்
ெகாண் ந்த த் ைவ
ெவன வந் க் ேதாளில்
ேபாட் க் ெகாண் ைககளில் ல
ைபகேளா ேதவ் ெவளி வாசைல
ேநாக் நடக்க...
அப் ேபாேத ற் ப் றம் உைரத்
வாசைல ேநாக் ச் ெசல் ம்
அவர்கைள கண்டவ க்
தாங் கள் ெகாண் வந்த
ைபகேளா ேதவ் ெசல் வ ரிய...
இங் ந் ளம் றான்
என்ப ெதளிவா ய நி டம் தன்
அள ல் லாத ேகாபத் ல்
ேதவ் இ க் றான் என்ப
ஐய ன் ெதரிந்
ைவத் ந்தவள் எங் ேக ட்
 ட் ெசன் வாேரா என
பயந் ன்னாேலேய ஓ னாள் .
ம காரின் அ ல் ெசல் ைக ல்
தன் இ க்ைகக் பக்கத்
இ க்ைக ல் உறக்கம்
கைலயாமல் இ க்க...
இ க்ைகைய சாய் த் த் ைவ
ப க்க ைவத் ட் ட்
ெபல் ைட ம் அணி த்
இ ந்தவன் காைர ஸ்டார்ட்
ெசய் வதற் வாகாக
அமர்ந் ந்தான்.
சட்ெடன் த் ைவ க்
ம ல் ைவத் க் ெகாண்
அமர்வதற் வ இல் லாமல்
ேபாக, என்ன ெசய் வ என ஒ
ெநா ேயா த்தவள் ேதவ் காைர
ஸ்டார்ட் ெசய் ய ம் வண்
நகர்வதற் ள் ன் கதைவ றந்
ஏ க் ெகாண்டாள் .
ன் இ க்ைக ல்
அமர்ந் ந்தவ க் அப் ப ஒ
அ ைக ெபாங் க் ெகாண்
வந்த . தன்ைன ேவண்டாம் என
ஒ க் த் தள் ளி ட் ெசல் வைதப்
ேபால ேதவ் நடந் ெகாண்டைத
அந்த மங் ைக ன் மன
அத்தைன எளிதாக ஏற் க்
ெகாள் ள ம த்த .
ஏேதேதா நிைன களில் ழ்
அமர்ந் ந்தவள் நிைன கள்
கைலந் இவர்கள் ெசல் வைத
கண் ன்னால் ஓ வர ல் ைல
என்றால் இன் இந்த நி டம் தன்
நிைல என்ன...?! என எண்ணிப்
பார்க்கக் ட யாமல் பயம்
மனைத அ த் ய .
இ எந்த இடம் எங்
வந் க் ேறாம் இங் ந்
ட் ற் எப் ப ெசல் வ என
எ ேம ெதரியாத நிைல ல்
இந்த இர ேநரத் ல் என்ன
ெசய் ப் ேபாம் என
எண்ணியவ க் தன் நிைலைய
நிைனத் அடக்க மாட்டாமல்
அ ைக ெபாங் ய .
ம ன்னி க்ைக ல் அ க்
ெகாண் க் ம் சத்தம்
ேகட்டா ம் அவைள ம் ப்
பார்க்கேவா இல் ைல அ ைகைய
நி த்தேவா எந்த வைக ம்
யற் ெசய் யாமல் தன்
ேபாக் ல் வண் ைய ெச த் க்
ெகாண் ந்தவன் ம ைவ ஒ
ெபா ட்டாக ட ம க்க ல் ைல...
அ அப் ேபா மட் ல் லாமல்
ெதாடர்ந் வந்த நாளி ம்
ெதாடர்ந்த .
பத் நாட்க க் ேமல்
ெசன் க்க ம ன் ைககளால்
பரிமாறப் ப ம் உண
தற் ெகாண் த ர்த் ட்
தாேன எ த் ைவத்
ெகாள் பவன் அவள் தனக்காக
ெசய் ம் எந்த ஒ ெசயைல ம்
ஏற் க் ெகாள் ளாமல் அைத
ஒ க் தள் ளினான்.
ம ேம தல் இரண் ன்
நாட்கள் , தான் இங் வழக்கமாக
ேதவ் ற் ெசய் ம் பணிகைள
ெசய் ய... அவற் ைற ேதவ் ஏற் க்
ெகாள் ள ல் ைல என்ப
ெதரிந்த டன் அவ ம் ஒ ங் க்
ெகாண்டாள் .
இந்த ெமௗன நாடகம்
அைனத்ைத ம் இவர்கள் ம்
வந்த தேல கவனித் க்
ெகாண் தான் இ ந்தார் ல தா.
எப் ேபா ேம இ வ ம்
அந்நிேயான்னியமாக காட் க்
ெகாண்ேடா, ஒட் உர ெகாஞ்
ெகாண்ேடா இ ந்த ல் ைல
என்றா ம் அவர்களின் இைடேய
ஒ இயல் பான நடவ க்ைககள்
இ ந் ெகாண் தான் இ ந்த .
அவற் ைற அவர்கள் யன் இவர்
ன் காட் ப் ப த் க்
ெகாண் ந்த ல தா ற்
ெதரியாததால் இயல் பான
வாழ் க்ைக ல் இ ப் பதாகேவ
எண்ணிக் ெகாண் ந்தார்.
அன் ேதவ் ளம் ம் ேபா ட
அவனின் க்கத் ன் அளைவ
ெதரிந் ைவத் ந்ததாேலேய
அதற் ம ந்தாக ம ம்
த் ம் இ க்கக் ம் என
எண்ணி அவர்கைள உடன்
அ ப் ைவத்தார்.
ஆனால் அ ேவ ரச் ைனக்
வ வ க் ம் என அவர்
ெகாஞ் ச ம் நிைனக்கக் ட
இல் ைல. இப் ேபா ம் ட என்ன
ரச்சைன நடந்த
இ வ க் ள் ம் என் அவ க்
ளி ம் ெதரியா ...!!!
இ ந்தா ம் ெசன்ற இடத் ல்
ஏேதா தவறாக நடந்
இ க் ற ...!!! அ இ வ க்
ந ம் ஒ ெபரிய ைரயாக
ந் ட்ட என்பைத ரிந்
ைவத் ந்தவர் அைத எப் ப சரி
ப த்த என ெதரியாமல்
கவைலேயா அவர்கைள
கவனித் க் ெகாண் ந்தார்.
இப் ப ேய ேம ம் பத் நாட்கள்
ெசல் ல இன் ம் ன் நாட்களில்
ஒ வாரெதா ல் ைற
பயணமாக ங் கப் ர் ெசல் ல
ேவண் ப் பைத ல தா ற்
ெதரிய ப த் யவன்
“மா... அ த்த வாரம் உங் க க்
ெசக் அப் இ க் ... அப் ேபா நான்
இங் ேக இ க்க மாட்ேடன்... உங் க
அப் பா ன்ெமண்ட் நாைளக்
மாற் இ க்ேகன்...” என ம்
“ம் ..” என தைல அைசத்தவரின்
கத் ல் இ ந்த கவைல
ேரைகைய கண் “என்னாச்
மா...” என் அவர் ைககைள
பற் க் ெகாண் கவைலேயா
ேகட்டவ க் “ஒண் ம்
இல் ைல...” என்ப ேபால
தைலையைசத்
ப லளித்தவைர நம் பாமல்
பார்த்தவன்
“ெசால் ங் கம் மா.. உடம்
யைலயா என்ன பண் ...?”
என ேம ம் அவைர ெந ங்
அமர்ந் ன யவைன
பார்த்தவர் “உடம் ெபல் லாம்
நல் லாதான் இ க் ... ஆனா மன
தான்...” என நி த்த,
“என்னமா... என்ன ரச் ைன...”
என பத யவ க் “ம ப ம்
ஒ வாரம் என் ம மகைளம் ட்
கண்ணைன ம் பார்க்க யா
இல் ைல அ தான்...” என ல தா
ப லளித்தார்.
“ஏன்...? ஏன் பார்க்க யா ...?”
என ரியாமல் படபடப் பாக
ேகட்டவ க் ன்ேப அவர்
ெசால் ல வ வ ரிய ம்
ம ப் பாக தைலயைசத்தப
“இல் ைல....” என ஏேதா ெசால் ல
ெதாடங் யவைன க்க
டாமல் ல தா
“எப் ப ம் ெபாண்டாட் ைய ம்
ள் ைள ம் ரிஞ் உன்னால ஒ
வாரம் இ க்க யா ...
அவங் கைள ட் க் ட் தாேன
ேபாேவ...” என ப ல் அளிக்க...
ல ெநா கள் எ த் தன்ைன
சரி ெசய் ெகாண்ட ேதவ்
“இல் லமா... நீ ங் க இவ் வள ஃ ல்
பண் ம் ேபா அவங் க இங் ேக
உங் க டேவ இ க்கட் ம் ...
எனக் ரச் ைன இல் ைல...
நான் ஒ வாரத் ல்
வந் ேவன்...” என் சமாளிக்க
பார்க்க...
ல தாேவா “நான் வயசானவ பா...
நான் இப் ப த்தான் ன்ன ன்ன
ஷயத்ைத எல் லாம் நிைனச்
கவைலப் பட் ட்ேட இ ப் ேபன்...
அ க்காக நீ உன் ம் பத்ைத
இங் ேக ட் ட் தனியா
ேபானா... அைத நிைனச்
இன் ம் அ கமாக
கவைலப் ப ேவன்... என்னாேல
என் ைபயன் தனியா
கஷ்டப் ப றாேனன் ... நீ
எனக்காக எல் லாம் அவங் கைள
ட் ட் ேபாகாேத உன் ட
ட் ட் ேபா... உங் க சந்ேதாஷம்
தான் க்ரமா என்ேனாட
சந்ேதாஷ ம் ...” என த் க்
ெகாள் ள ‘இதற் ேமல் என்ன
ெசால் ம ப் ப ...’ என
ெதரியாமல் ேயாசைன ல்
ஆழ் ந்தான் ேதவ் .
ஆ – 11
ேதவ் தன் ம் பத்ேதா
ங் கப் ர் வந் இறங் இரண்
நாட்கள் ஆ ந்த .
காைல ல் எ ந் தன்
பணிகைளக் கவனிக்கச்
ெசன் பவன் மாைல ல்
வந் இ வைர ம் பக்கத் ல்
இ க் ம் ஏதாவ ஒ இடத் ற்
ெவளி ல் அைழத் ச் ெசல் வைத
வழக்கமாக் க் ெகாண் ந்தான்.
ய இடம் ய மனிதர்கள்
அங் இ க் ம்
ஷயங் கைளக் ட த்
ெவ வாக ர த் க் களித் க்
ெகாண் க்க... ம ேவா வழக்கம்
ேபாலத் தன் எந்த
உணர் கைள ம் ெவளி ல்
காட் க் ெகாள் ளாமல்
அைம யாக த் ைவ
கவனித் க் ெகாண் இ ந்தாள் .
இன் ம் இ வ க் ம் இைட ல்
எந்த ஒ ேபச் வார்த்ைத ம்
இல் லாமல் தான் இ ந்த .
அவரவர் கடைமகைள அவரவர்
சரியாகச் ெசய் ெகாண்
இ க்க... ல தா நிைனத்த
ேபால் இ வ க் ம் இைட ல்
ெவ ம் ைர ழாமல்
கப் ெபரிய பள் ளேம ழத்
ெதாடங் ந்த .
பகல் ேவைளகளில்
அைறக் ள் ேளேய நாள் வ ம்
அைடந் ைடப் ப ம ற்
ஒன் ம் ெபரிதாகத்
ேதான்ற ல் ைல. அ கமாக
ெவளி ல் எங் ம் வய
தேல ெசன் பழக்கம்
இல் லாதவள் என்பதால் இவ் வள
ெபரிய நட்சத் ர ஓட்ட ல் ட்
ல் அைத அைற என்
ெசால் வைத ட ஒ ய
பங் களா எனச் ெசால் வ ேபால
இ ந்த இடத் ல் தனிேய இ ப் ப
ம ற் அத்தைன கஷ்டமாக
ஒன் ல் ைல.
அ ம் ம ன் கப் ெபரிய
ெபா ேபாக் இங்
வந்த ந் என்னெவன்றால்
அவர்கள் தங் க் ம்
பத்தாவ தளத் ன் அைரப்
பால் கனி ல் இ ந் ேழ ள் ள
மனிதர்கைளப் ேபால
உலா பவர்கைளப் பார்ப்ப ம்
அவர்களின் நைட உைட
பாவைனகைளக் கவனிப் ப ம்
தான்.
அன் வழக்கத் ற் மாறாக
ெவ க் ரேம வந்த ேதவ்
இ வைர ம் அங் க ம்
ரபலமான இடமான ட் ல்
இந் யா ற் அைழத் ச்
ெசன்றான்.
இங் வந்த ந் அவர்கள்
ேப ம் ெமா க ம் அவர்கள்
உச்சரிப் ேபாம் ரியாமல்
த் க் ெகாண் ந்த
ம ற் இங் அவ் வப் ேபா
ேகட்ட த ழ் ரல் கள்
ம ழ் ச ் ையத் தந்த .
அங் ந்த ஒவ் ெவா
கைடகைள ம் , அைவ
கண்ைணக் கவ ம் நிறங் களால்
அலங் கரிக்கப் பட் ந்த
 தத்ைத ம் ரிய
பார்த்தப ேய ேதவ் ைவ
ன்ெதாடர்ந்
ெகாண் ந்தவ க் ப் பார்ப்ப
அைனத் ேம ைமயாக ம்
ஆச்சரியமாக ம் இ ந்த .
ேதவ் த் ைவ க்
ைவத்தப ேய ஒவ் ெவா
கைட ம் லவற் ைறக்
காண் த் அைதப் பற் ப் ேப ய
ெகாண்ேட ன்னால் ெசன்
ெகாண் க்க... ம ம் ஒ
ள் ைள ன் ஆர்வத்ேதா
ற் ம் பார்ைவையச் ழல
ட்டப ேய அவைனப்
ன்ெதாடர்ந் ெகாண் ந்தாள் .
எ ர்பாராத தமாக அங் ஒ
இந் மதக் ேகா ைல காண ம்
ஆச்சரியத்ேதா ம ன்
கால் கள் அங் ேகேய தயங்
நிற் க... அந்தக் ேகா ைல கடந்
ெசன்ற ேதவ் ஏேதா ேதான்ற
ன்னால் ம் ப் பார்த்தான்.
ம தயக்கத்ேதா தன்ைன ம்
ேகா ைல ம் மா மா
பார்த்தப நிற் ப ெதரிய ம்
‘ெசன் வா...’ என்ப ேபால்
அங் ஒ ஓரமாக நின் க்
ெகாண்டான்.
ேதவ் ன் சம் மதம் ைடத்த
உடன் கெமங் ம் சந்ேதாஷம்
ெபாங் க ஒ கலத்ேதா
உள் ேள ைழய ேபானவள் , ன்
தன் நைடைய நி த் ஒ
ஓட்டத்ேதா ேதவ் ன் அ ல்
வந் த் ைவ வாங் க்
ெகாண் ண் ம் அேத
ஓட்டத்ேதா ேகா க் ள்
ைழந்தாள் .
மறந் ம் அவள் ேதவ் ைவ
ேகா க் ள்
அைழக்க ல் ைல.... இத்தைன
நாள் பழக்கத் ல் ேதவ் ற் க்
கட ள் நம் க்ைக அறேவ
இல் லாத நன் ெதரிந் ந் ம்
அந்தத் தவைற ெசய் ய ம ற் த்
ைதரியம் ைடயா .
ம உள் ேள ைழந்த
ரமாகாளியம் மன் ேகா ல்
அன் ெசவ் வாய் க் ழைம
என்பதா ம் மாைல ேநரம்
என்பதா ம் கணிசமாகச்
ெசால் க் ெகாள் ம் அள ல்
ட்டம் இ ந்த .
ஆனால் தள் ள் எ ம்
இன் அைம யாக அழகாக
நின் தரி த் க்
ெகாண் ந்தவர்களின் மத் ல்
தா ம் ெசன் நின் அம் மைன
தரி த் த்தாள் ம .
ஒ மனநிைறேவா ெவளி ல்
வந்தவைள கண்டவன் ண் ம்
த் ைவ தன் ைககளில் ஏந் க்
ெகாண் ேதவ் ன்ேன நடக்க...
வழக்கம் ேபால அவர்கைளப்
ன்ெதாடர்ந் ெகாண்
இ ந்தாள் ம .
ஒ பத் நி டத் ற் ப் ற
அங் மற் ம் ஒ இந் க்
ேகா ல் ெதன்பட ம் , ம
ேதவ் ைவ ஒ எ ர்பார்ப்ேபா
பார்க்க...
“ த் ப் பாய் நாம இங் க
ேஷத்ராடனம் வரைலன் உங் க
அம் மா ட்ட ெசால் ...” என
ஒ ச ப் ேபா ெசான்னவன் தன்
நைடையத் ெதாடரா நி த்
த் ைவ இறக் ட...
அ ேவ ேதவ் தனக் க் ெகா த்த
சம் மதம் எனப் ரிய, ம னிவாச
ெப மாள் ேகா க் ள்
த் ைவ க் க் ெகாண்
ட்டாகப் பறந் ட்டாள் .
அதன் ற எந்தத் தைட ம்
இல் லாமல் அன்ைறய நாள் க ய...
இர க ழ ெதாடங் ய
ேவைள ல் நடந் ெசன்
ெகாண் ந்த ம ன்
கா களில் ள் ைள த ல் ஒ
ெபண் ேப வ ேகட்க ம்
கவனத்ைத அந்தப் பக்கம்
ப் யவள் அங் ஒ
னப் ெபண் அழ ய ேசைல
உ த் அவளின் பாப்
ெசய் யப் பட்ட தைல ல் மல் ைக
சரத்ைத ெதாங் க ட்டப க்
ெகா கண்ணா வைளயல் கள்
அணிந் க் ெகாண் வட்ட வ வ
ெபரிய ேபாட்ேடா நின் ேப க்
ெகாண் ப் பைதக் காண ம்
றந்த வாய் டாமல்
அ சயத்ேதா அப் ப ேய ல
நி டம் நின் ட்டாள் .
இன் இந் யப் ெபண்கேள ட
இப் ப ப் பார்த் பார்த் த்
தன்ைன இந் ய ைறப் ப
அலங் கரித் க் ெகாள் வ அறேவ
த ர்த் ெவ க் ம் நிைல ல்
ஒ ேவற் நாட் ெபண்ணின்
இந்த அலங் கார ம் யன்
த ல் ேப க்
ெகாண் ந்தைத ம் பார்க்க
அத்தைன அழகாக இ ந்த .
அைத ர த் க் ெகாண்
நின் ந்தவள் ன் தன்
பார்ைவையத் ப் ப... தனக்
ன்னால் ெசன் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ைவ அங் க்
காண ல் ைல.
ேதவ் கண்களில் பட ல் ைல
என ம் பதட்டத்ேதா ற் ம்
ற் ம் பார்ைவையச்
ழற் யவள் தன்ைன ட்
ட் ன்னால் ெவ ரம்
ெசன்ற இ க்கக் ம் எனத்
ேதான்ற தன்னால் ந்த அள
ன்ேன ஓ ச் ெசன் பார்த் ம்
ேதவ் ைவ அவளால் கண் க்க
ய ல் ைல.
ெதரியாத ஊரில் ரியாத ெமா
ேப ம் மக்க க் இைடேய என்ன
ெசய் வ எங் ச் ெசன் ேத வ
எப் ப மற் றவர்களிடம் ேகட்ப
என் டத் ெதரியாமல்
ழா ல் ெதாைலந்த
ழந்ைதையப் ேபால மலங் க
மலங் க த்தப ற் ற் ம்
பார்த் க் ெகாண்ேட அந்த
இடங் கைளச் ற் வந்
ெகாண் ந்தாள் ம .
ஆனால் ம நிைனப் ப ேபாலத்
ேதவ் அவைள ட் ட் ெவ
ரம் எல் லாம் ெசல் ல ல் ைல...
அவள் நின் அந்தப் ெபண்ைணப்
பார்த் க் ெகாண் இ ந்த
இடத் ற் க அ ல் இ ந்த
ஒ கைட ல் ஒ ேராேபா
ெபாம் ைமையக் ைக காட்
த் க் ேகட்க ம் அைத
வாங் வதற் காகக் கைடக்
உள் ேள ைழந் ந்தான்.
உள் ேள ைழவதற் ன் ட
அங் நின் க் ெகாண் ந்த
ம ைவ ம் பார்த் ட்ேட
ெசன் க்க... ஆனால் அவன்
ெவளி ல் வ வதற் ள் ம ேவ
அங் இ ந் ெவ ரம்
ெசன் ந்தாள் .
கைட ந் ெவளிேய வந்
ம ைவ அங் க் காணாமல் ேத
எங் ப் ேபானாள் எனப் ரியாமல்
கண் க்ெகட் ய ரம் வைர
எங் காவ இ க் றாளா...? எனச்
ற் ப் றத்ைத அல யப ேய
ேதவ் நடந் ெகாண் ந்தான்.
ம ம் அேத ேபால இன்ெனா
பக்கம் இவர்கைளத் ேத
அைலந் ெகாண் ந்தாள் .
ட்டத்தட்ட இரண் மணி ேநரம்
கடந் இ ந்த . இர மணி
பத்ைத ெந ங் ெகாண் க்க,
ேதவ் ற் இவைள எங் ப்
ேபாய் த் ேத வ எங் ச்
ெசன் ப் பாள் என ஒன் ேம
 ரியாமல் ஒ இடத்ைத ம்
டாமல் யன்றவைர ம ைவத்
ேத அைலந் ெகாண் ந்தான்.
ஆனால் ம ேவா தல் ஒ மணி
ேநரத் ற் த் தன் தவறாேலேய
ேதவ் ைவ த ர ட்டதாக எண்ணி
ைனப் ேபா ேத யவள் அதன்
ற தன் ேமல் உள் ள ேகாபத் ல்
தன்ைன இங் க் ெகாண் வந்
ட் ட் ெசன்
இ ப் பாேனா...?! எனத்
ேதான்ற ம் ேத த ன்
ரத்ைத ைறத் க் ெகாண்
அ ைக ல் கைரந்
ெகாண் ந்தாள் .
ேநரம் ெசல் லச் ெசல் ல அந்த இர
ெபா ல் தன்ைனக் கடந்
ெசல் பவரின் பார்ைவகள்
ஒவ் ெவான் ம் ஒவ் ெவா
தமாக இ க்க... பயத் ல்
மைழ ல் நைனந்த
ேகா க் ஞ் சாக ந ங் யப ேய
தான் ேபாட் ந்த தாரின்
ேமல் ணி ைனக் ெகாண்
தன்ைனப் ேபார்த் யப நின்
ெகாண் ந்தாள் ம .
யாரிடம் ெசன் உத ேகட்ப
என்னெவன் ெசால் உத
ேகட்ப என எ ேம அந்த
நி டம் அவ க் ப் ரிய ல் ைல.
ெதரியாத நாட் ல் யாைர நம்
உத ேகா வ என்பைத ட
என்னெவன் ெசால் தனக்
உதவச் ெசால் வ என்ேற அந்த
நி டம் ம ற் த்
ெதரிய ல் ைல.
ேதவ் ைவ மட் ேம நம்
வந் ந்தவ க் அவர்கள்
தங் ந்த இடத் ன் ெபயர்
தற் ெகாண் எ ேம
ெதரியாமல் ேபாக... இவ் வள
ேநரமா ம் தன்ைனத் ேத ேதவ்
வராத னால் நிஜமாகேவ
தன்ைன இங் ட் ட்
ெசன் ட்டான் என எண்ணி ைக
கால் கள் உதறல் எ க்கக்
கண்ணீர ் வ ம் கண்கேளா
நின் ெகாண் ந்தாள் .
ட்டத்தட்ட அந்தப் ப
வைத ம் அல ஆராய் ந்
ம ைவ காணாமல் ‘இனி எங் ச்
ெசன் ேத வ ...’ என்ற
ேயாசைனேயா உறங் ம்
த் ைவ ேதாேளா
அைணத்தப நின் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ன் கவனம்
எ ர்ப் ற கைட வாச ல் ப ய...
அங் மலங் க மலங் க த்தப
அன்ைனையத் ெதாைலத்த
ழந்ைதையப் ேபால் நின்
ெகாண் ந்த ம
கண்ணில் பட்டாள் . அவைளக்
கண்ட ெநா சாைலையக் கடந்
அவைள ெந ங் க ேதவ் யல...
கண்கைளத் ைடத் க்
ெகாண்ேட நி ர்ந்த ம தன்ைன
ேநாக் வந் ெகாண் ந்த
ேதவ் ைவ கண்டாள் . அ த்த ெநா
“ஏன்னா...” என்ற அைழப் ேபா
ல் ல் இ ந் றப் பட்ட
அம் பாக ஒேர பாய் ச்ச ல் ஓ ச்
ெசன் அவைன இ க
அைணத் க் ெகாண்டாள் .
ம ன் அைழப் ல் உடல்
ைறத்தா ம் அவளின் இந்தச்
ெசய் ைகேய எந்த அள ற்
அவள் பயந் இ க் றாள்
என்பைதத் ேதவ் ற் உணர்த்த...
உடல் ெவடெவடெவன ந ங் க
தன்ைன இ க அைணத்
இ ந்தவளின் ேதாளில் ைகையப்
ேபாட் தன்ேனா ேசர்த்
அைணத் க் ெகாண்டான்.
ெவ ேநரம் ெசன்ற ற ம்
ம ன் உட ன் ந க்க ம்
அடங் க ல் ைல ேதவ் டம்
இ ந் ம் லக ல் ைல.
அப் ப ேய எத்தைன ேநரம்
இ ந்தாள் என் ட அவ க்
உணர் இல் ைல. ேநரம்
பார்த்த ேதவ் ம ைவ அப் ப ேய
அைணத் த்தப அங் ந்
நகர்த் த் தங் கள் அைறக் க்
ெகாண் வந் ேசர்த்தான்.
ேதவ் ைவ கண்ட அந்த ெநா
ஓ வந் அைனத் க்
ெகாண்டவள் அதன் ற
ைழ அள ட
அவனிட ந் லகாமல் ேவ
எந்த நிைன ம் இல் லாமல்
இ ந்தவைளக் கண் எந்த அள
பயந் இ க் றாள் என் ரிய
ெம வாக அவள் ைக தட க்
ெகா த் ச் சமாதானம்
ெசய் தவன் “ஈ ... ஈ ...
ஒண் ம் இல் ைல...” என
அவைளத் ேதற் ற யன்
ெகாண் இ ந்தான்.
ஆனால் ம ேவா ேம ம் ேம ம்
இ க அைணத் க் ெகாண்
ேதவ் ன் மார் ேலேய ைதந்
ெகாண்டாள் . ெவ ேநரம் ம ைவ
சமாதானம் ெசய் ய எ த்த எந்த
யற் க ம் பலனளிக்காமல்
ேபாக...
தன்ைன இ க அைணத் க்
ெகாண்ேட இ ந்தவைள ஒ
கட்டத் ற் ேமல் ெபா க்க
யாத ேதவ் தன்னிட ந்
ம ைவ ரித் அ ல் இ ந்த
ப க்ைக ல் தள் ள...
அ ல் ெசன் ந்தவள் மலங் க
மலங் க எ ம் ரியாமல்
க்க ம் , “இப் ேபா என்ன... நீ
பயந் ட்ட அதனாேல என்ைனக்
 ட் ச் க் ட்ட... இவ் வள
ேநரம் ஆ ம் உனக் ப் பயம்
ேபாகைல... உன்ைனக் கட்
ச் ச் சமாதானம் ெசய் தப ேய
நான் அ த்தக் கட்டத் ற் ப்
ேபாக மா...?” எனக் அவள்
ந் ந்த இடத்ைதக்
கண்களால் ட் காட் யப ேய
சற் நக்கலாகக் ேகட்க ம் ,
அ வைர தன்ைன எதற் காகப்
த் த் தள் ளினான் எனப்
ரியாமல் த் க்
ெகாண் ந்தவள் இப் ேபா ேதவ்
ெசால் ல வ வ ரிய ம்
ைகெய த் க் ம் ட்
இப் ேபா இ க் ம் மனநிைல ல்
ேபச வார்த்ைதகள் வராமல்
த மாற... அவைளச் ல
ெநா கள் பார்த் க்
ெகாண் ந் ட் பால் கனி
கதைவ றந் க் ெகாண்
ெசன் ட்டான் ேதவ் .
ல நி டங் கள் எ த் த்
தன்ைனச் சரி ெசய் ெகாண்ட
ம தான் அவ் வா ெசன்ற
ேதவ் ைவ அைனத்த ம் தவ
தான் எனப் ரிய... அதற்
அவனிடம் மன்னிப் ேகட்க
நிைனத் பால் கனிைய ேநாக் ச்
ெசன்றாள் .
எங் ேகா ெவ த் க் ெகாண்
பால் கனி ைய இ கப்
பற் யப நின்
ெகாண் ந்தவனின் கவனம்
இங் இல் ைல என்பைத
அ ந்தவள் எப் ப அைழத் த்
ேதவ் ன் கவனத்ைதத் தன்
பக்கம் ப் வ எனத்
ெதரியாமல் ற் ம் ற் ம்
பார்க்க...
சத்தெம ப் க் டக்
கவனத்ைதக் கைலக் ம்
வைக ல் அங் எந்தப்
ெபா ம் இல் லாமல் ேபாகத்
தயக்கத்ேதா “ேதவ் ...” என
ெமல் ய ர ல் அ ல் ெசன்
அைழத்தாள் . சார் என்ேறா ஏன்னா
என்ேறா அைழத்தால் அவ க்
க்கா என்பதாேலேய
ெவ வாக யன் இப் ப
அைழக்க ஆனால் பாவம் அ ேவ
அவ க் ைனயா ேபான .
அந்தக் ர ல் ம் வனின்
கண்கள் கனெலனச்
வந் க்க... ம ன்
கவாைய இ க பற் அ ல்
இ ந்த கண்ணா கத ல்
சாய் த்தவன், “ெஹௗவ் ேடர் ...
என்ன ெசான்ன...? ேதவ் வா...!?
எங் ேக இன்ெனா ைற ெசால்
பார்ப்ேபாம் ...!!! இன்ெனா ைற
அந்த வார்த்ைத உன் வா ந்
வந்த ... இந்தத் ேதவ் ேவாட
இன்ெனா கத்ைத நீ பார்க்க
ேவண் இ க் ம் ...” என
உ ம ம் ம ண்ட களில்
பயத்ைதத் ேதக் ேதவ் ைவ
இைமக்காமல் பார்த் க்
ெகாண் ந்த ம ற் த் தன்
தாைடைய அ த் ெகாண் ந்த
ேதவ் ன் ைககள் ெகா த்த
அ த்தம் கண்ணீைர
வரவைழத்த .
தன் பார்ைவையத் ப் யவள்
ேம ம் அ ர்ந் தன் ெமாத்த
பலத்ைத ம் ரட் ேதவ் ைவத்
தள் ளி ட... அ த்த ெநா ேய
ைசலன்சர் ெபா த் ய ப் பாக்
ண் ம ன் ெநஞ் ல்
பாய் ந்த .
ெரன ம தன்ைனத்
தள் ளி ட ம் கத ல் ேமா
நின்றவன் ‘எத்தைன ர்
இ ந்தால் என்ைனப் த் த்
தள் ளி இ ப் ேப..’ என்ற
ஆத் ரத்ேதா அவள் பக்கம்
ம் ப... அங் ரத்த ெவள் ளத் ல்
சரிந் க் ெகாண் ந்தாள் ம .
ேழ பவைள “மாஷா...” என்
அலறேலா தன் ைககளில்
தாங் இ ந்தான் ேதவ் .
ஆ – 12
ண்ட பட் சாய் பவைள கண்
அ ர்ந் தைர ல் ம் ன்
ம ைவத் தன் ைககளில் தாங் ய
ேதவ் ற் த் தாேன அந்தக்
ண்ைட ெநஞ் ல் தாங்
இ ந்தால் ட இந்த அள
வ த் இ க் ேமா என்னேவா
ஆனால் தன் உ ரானவளின்
உ ைர ப க் ம் அள ற் கான
இந்தக் ண் அவள் ெநஞ் ைச
ைளத் க் ெகாண் ெசன்றைத
கண் ெநஞ் சம் வ ல்
த்த .
த ல் ரத்தெவள் ளத் ல்
டந்தவைள கண்டவ க் என்ன
நிகழ் ந்த என் டப்
ரிய ல் ைல. எதற் காக ம
தன்ைனத் தள் ளி ட்டாள் என்
டப் ரியாமேல ேகாபத்ேதா
ம் யவன் கண்ட ம
ரத்தெவள் ளத் ல் சரிவைத
மட் ேம...
தன் ைககளில் உணர் ன் க்
 டந்தவளின் ெநஞ் ப் ப ல்
இ ந் ெவளிேய க்
ெகாண் க் ம் ரத்தத்ைதக்
கண்ட றேக ம டப் பட்
இ க் றாள் என அ ந் தன்
பார்ைவையத் ப் ப... பக்கத்
அைற பால் கனி ந் ஒ வன்
தன்ைனக் ைவத் க்
ெகாண் ப் ப ெதரிந்த .
ெநா ல் தாரித்தவன்
சட்ெடன் ழன் ெசன்
அ ல் இ ந்த தண்ணீர ்
பாட் ைல எ த் ச் வதற்
ன் ைககைள ேநாக்
ட்ேட ந்தான்.
அ ல் ேதவ் ற் ைவத்த
மட் ன் க் ைக ல் இ ந்த
ப் பாக் ம் தவ ேழ
ந்த . ெகாஞ் ச ம்
ேயா க்காமல் தவ ேழ ந்த
ப் பாக் ைய க்க
யன்றவ ம் பால் கனி ல்
இ ந் ழ...
கைட ெநா ல் பால் கனி
கம் கைளப் பற் க் ெகாண்
 ேழ ழாமல் தன்ைனப்
பா காத் க் ெகாண்டவன்
அங் ந் ஏற யாமல்
கம் கைளப் த்தப ேய
ெதாங் க் ெகாண் ந்தான்.
அவன் கரண் ரத்ேதார்...
ங் கப் ரில் ெதா ல்
சாம் ராஜ் யத் ல் ெகா கட்
பறந் ெகாண் ந்தவன், ெசன்ற
ஆ மாதமாகேவ ல
ெதா ல் களில் ெதாடர்ந்
ேதவ் னால் ெதாடர்ந்
ேதால் கள் ஏற் பட் க்
ெகாண் க்க...
ேதவ் ன் ேமல்
ெகாைலெவ ேயா
இ ந்தவ க் இப் ெபா இங்
நடந்த கப் ெபரிய ங் ம்
ேதவ் வால் ேதால் ேய ைடத்த .
த ழ் ெதா ைல ைக ல் எ த்த
கடந்த ஆ வ டங் களில் ேதால்
என்பைதேய சந் க்காமல்
ஏ கமாகேவ ெசன்
ெகாண் ந்தவனின் பாைத ல்
தன் த ல் ேதால் என்பைத
அ கப் ப த் யவன் ேதவ்
என்ப னால் அந்தக்
ேகாபத்ேதா இ ந்தவ க்
இன் ேதவ் ைகப் பற் ய ங்
கப் ெபரிய தன்மான
ரச்சைனயாக மா ய .
ஒப் பந்தத்ைதக் ைகப் பற் ய
ற இைத ைவத்ேத பல மனக்
ேகாட்ைடகைளக் கட்
இ ந்தவ க் அத்தைன ம்
இ ந் ள் ளான
மட் ன் க் கரணின்
கா படேவ ஒ லர் ேப ய “இனி
கரண் அவ் வள தான்... அவனால்
ண் ம் அந்த தல் இடத் ற்
வர யா ...” என்ப ேபான்ற
வார்த்ைதகள் தன்மானத்ைதக்
ள ேதவ் ைவ ெகான்
ைதக் ம் அள க்கான
ெவ ைய ண்ட... அைத உடேன
ெசயல் ப த்த எண்ணிேய இங்
வந் ந்தான்.
கரண் நிைனத்த ேபாலேவ
அைனத் ம் அைமந் ேதவ் ன்
கவனம் இந்தப் பக்கம் இல் லாத
ேநரமாகப் பார்த் அவைனச்
வதற் க் ைவத் க்
ெகாண் ந்த ேநரத் ல் அைதக்
ைலப் ப ேபால ம அங்
வந் நின்றாள் .
எங் ேக ம தன்ைனப் பார்த்
ட்டால் ேதவ் தப் த்
வாேனா என நிைனத் த்
தன்ைன மைறத் ெகாண்டவன்
சற் ேநரத் ற் ப் ற
இ வ க் ம் இைட ல் ஏேதா
வாக் வாதம் நடந்
ெகாண் ப் பைதக் கண் ேதவ்
ம் நிற் ம் அந்தச்
சந்தர்ப்பத்ைதப் பயன்ப த் க்
ெகாண் ெகால் ல யல...
அவனின் ேபாதாத ேநரம்
எ ர்பாராத தமாக ம அைதக்
கண் ேதவ் ைவ காப் பாற் ட்
தன் உ ைர பணயமாக ைவத்
இ ந்தாள் .
ம ைவ காப் பாற் ற ேவண் ம்
என்ற அந்த அவசர நிைல ம்
டக் கரைண அப் ப ேய ட் ச்
ெசல் ல மனம் இல் லாத ேதவ்
தனக் இந்தப் பக்கத் அைற ல்
தங் ந்த தன் அந்தரங் க
உத யாளனான க க்
அைழத் ச் ல பல
உத்தர கைளப் றப் த் ட்
உறங் க் ெகாண் க் ம்
த் ைவ ம் அவன் ெபா ப் ல்
ட் ட் ம ைவ அவசர
உத ேயா ம த் வமைனக்
அைழத் ச் ெசன்றான்.
ம த் வர்கேளா அவளின்
இதயத்ைதச் சரியாகக் ண்
ெசன் ைளத் ப் பதாக ம்
காப் பாற் வ என்ப அத்தைன
எளிதல் ல என் ம் ம உ ர்
ைழக்க ெவ ம் ப ைனந்
சத த வாய் ப் கேள
இ ப் பதாக ம் ெசால்
ேதவ் டம் ைகெய த் வாங் ய
றேக ச்ைசையத்
ெதாடங் னர்.
அப் ப ேய இ ந்த அ ைவ
ச்ைச அைற ன் கதைவ
ெவ த்தப இந்த உலகத் ன்
நிைன க ம் உணர் க ம்
எ ம் அற் ஒ ம த் ேபான
மனநிைல ல் நின் ந்தான்
ேதவ் .
அவன் உடல் தான் எந்த அைச ம்
இன் நின் இ ந்தேத த ர
மனேமா ம ைவ நிைனத்
யாய் த் க்
ெகாண் ந்த . ம் பத்
தன்னிடம் அவள் வந் ட
ேவண் ம் எனக் கத க்
ெகாண் ந்த .
ல மணி ேநரங் கள் ெதாடர்ந்த
அ ைவ ச்ைசக் ப் ற
ண் ெவற் கரமாக ம ன்
உட ல் இ ந் நீ க்கப் பட்
ட்டா ம் ம ன் உ க்
எந்த ஆபத் ம் இல் ைல என்
இ ப் பத் நான் மணி ேநரம்
கடந்த றேக ெசால் ல ம்
எனச் ெசால் ம த் வர்கள்
ெசல் ல... பயந் ேபாய் அங் ந்த
இ க்ைக ல் அமர்ந் ட்டான்
ேதவ் .
அவசர ச்ைசப் ரி ல்
இ ந்தவைள காண ஒ மனம்
 த்தா ம் மற் ெறா மனம்
அவைள அந்த நிைல ல் காண
யாமல் த த்த . ம
அ ம க்கப் பட் ந்த அவசர
ச்ைச அைற ன் வா க் ச்
ெசல் வ ம் உள் ேள ெசல் ல
யாமல் இதயத்ைத இ க் ப்
த்த ேபான்ற வ எ க்கத்
ம் ப வந் இ க்ைக ல்
அமர்ந் தைலையப் த் க்
ெகாண் ேவதைனேயா
ப் ப மாகத் ேதவ்
பன்னிெரண் மணி ேநரத்ைத
கடத் க் ெகாண் க்க... அங்
ம ன் உடல் நிைல ேலா
தள ன்ேனற் றம் ட
இல் லாமல் அப் ப ேய இ ந்த .
ேம ம் ேநரங் கள் கடந்தேத த ர
ம டம் எந்த ன்ேனற் ற ம்
இல் லாமல் அப் ப ேய தான்
இ ந்த . இங் த் ேதவ் ற்
அவைன எண்ணிேயா த் ைவ
பற் ேயா இல் ைல ெதா ல்
என ேவ எந்த ஒ நிைனப் ம்
இல் லாமல் அவன் நிைன
 வ ம் ம ... ம ... ம ...
இல் ைல ல் ைல... அவனின்
மாஷா... மாஷா... மாஷா... என்
மட் ேம ழன் க்
ெகாண் ந்த .
இ ப் பத் ன் மணி ேநரம்
கடந் இ ந்த ... ஆனால் ம
ெகாஞ் ச ம் ன்ேனற் றம்
இல் லாமல் அப் ப ேய தான்
இ ந்தாள் . ம த் வர்கள் இ
க ம் ஆபத் ற் கான அ
எனச் ெசால் ெசல் ல... இ ல் தன்
இத்தைன மணி ேநர
ைவராக் யத்ைதக் ைக ட்
ம ைவ காண அந்த அைறக் ள்
ேதவ் அ ெய த் ைவத்தான்.
எந்த நிைல ல் அவைளப் பார்க்க
ைதரியம் இன் இத்தைன ேநரம்
த் க் ெகாண் ந்தாேனா,
அந்த நிைல ல் ம ைவ
கண்ட ம் தன் உ ைர ேவேரா
ங் எ ந்த ேபாலேவ வ
ஏற் பட அ ல் ெசன் அவள்
ைககைளப் பற் க் ெகாண்
அமர்ந்தவனின் உத கள் ெமல் ல...
“இ க் த்தான் .... இ க் த்
தான்.... நான் யாரிட ம் அன்பா
இ க் ற இல் ைல... நான் அன்
ைவக் ற யா ம் என் ட
இ க் ற இல் ைல... எனக் ப்
ச்ச எந்த உற ம் எனக்
நிைலக்கற ம் இல் ைல...” என
த்த .
தன் இ ைககளா ம் அவளின்
வல ைகைய இ க பற் அ ல்
தைல சாய் த் அமர்ந் ந்தவன்
எத்தைன ேநரமாக அப் ப
அமர்ந் ந்தான் என்ப
அவ க் ேம ெதரியாத ஒன் .
ெமல் ல தைல நி ர்ந்தவனின்
கம் ெசால் ெலாண்ணா
ேவதைனையச் மந் க்கக்
கண்கேளா அந்தக் ைகக க் ச்
ெசாந்தகாரிைய உணர் களின்
ெவ த் க் ெகாண் ந்த .
அவளின் வல ைகையத் தன்
கன்னத் ல் ைவத் அ த்
ெகாண்டவன், வா ய மலர் சரம்
என அந்த ஐ ல் கண்
டந்தவைள உள் ளம் க்கப்
பார்த் ந்தான்.
அவனின் இட ைக ெகாண்
அவளின் தைல ைய
ஒ க் ட்டவன், "மாஷா..." என
ெமல் ல அவள் ெபயைர எங் ேக
அ த் உச்சரித்தால் அவ க்
வ க் ேமா என்ப ேபால
ம றகால் வ வ ேபால
உச்சரித்தான்.
ன் கண்கைள தன்ைன
நிைலப் ப த்த தனக் ள் ேளேய
ேபாரா யவன், அ யாமல்
ேபாக, கண்கைளத் றந் அவள்
கத்ைதப் பார்த்தவாேற,
"மாஷா... ப் ளஸ
ீ ் வந் ...
என் ட்ட ம் ப வந் ..." என
வாய் ட்ேட லம் னான்.
"என்னால உன்ைன இப் ப ப்
பார்க்க யைல ேப .... நீ
ெந ங் வ ம் ேபாெதல் லாம்
நான் ல ேபான , நீ எனக் ப்
ெபா த்தம் இல் ைலன்
இல் ைல ... எனக் இெதல் லாம்
சரிப் பட் வரா ன் தான், ஆனா
அ க்காக நீ இப் ப ஒ
 ெவ ப் யா.. என்ைன ட்
ஒேர யா ேபாய் யா..." என
அப் ேபா ம் தன் ேகாபத்ைதக்
ைக ட யா அவளிடம்
ேகாபத்ைதக் காட் னான்.
அவளிடம் எந்த அைச ம்
இல் லா ேபாக, "ேப ... ப் ளஸ
ீ ்
நான் ேப ன தப் தான்...
அ க்காக உன் ட்ட மன்னிப்
ேகட் க் ேறன்டா,
என்ைன ட் ப்
ேபா டாேதம் மா... டாக்டர்ஸ்
எல் லாம் என்ெனன்னேவா
ேப க்கறாங் க... எனக் பயமா
இ க் ... எனக் நீ ேவ ம் ,
எப் ப ம் என் டேவ ேவ ம் , நீ
இல் ைலன்னா எனக் எ ேம
இல் ைல ேப .. ரிஞ் க்ேகா..."
என அவ க் எப் ப யாவ ரிய
ைவத் ட ேவண் ம் என்ற
ேநாக்கத் டன் ேப க் ெகாண்ேட
ெசன்றான்.
நீ இல் லாம ேபானா நா ம் உன்
டேவ வந் ேவன் ெசால் ல
யா ேப ... எனக் இங் ேக
 ல கடைமகள் இ க் ... ஆனா
என் வாழ் க்ைகேய ைச மா
ேபா ம் ேப ... கண்ைணத்
றந் பா .... எ ந் வா ..."
என வாழ் க்ைக ேலேய தல்
ைறயாகத் தன்
மன ற் னியவளிடம் மன்றா க்
ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
அவளிட ந் எந்த ஒ
ன்ேனற் ற ம் ெதரியா ேபாக,
அவள் கத்ைத ேநாக்
னிந்தவன், "ஐ லவ் மாஷா...
ஆர் த சன் ைஷன் இன் ைம ேட
அண்ட த ன் ைலட் ஆப் ைம
ைநட்ஸ்..." எனத் தன் ஒட் ெமாத்த
காதைல ம் அந்த ஒற் ைற வரி ல்
ேதக் , அ வாவ தன் மனைத
அவ க் உணர்த்தட் ம் என்ற
ஆைச ல் யவாேற அவளின்
ெநற் ல் அ ந்த தன் இதைழ
ப த்தான்.
ஆனால் அவன் காத க் ச்
ெசாந்தக்காரிேயா, தன்
கணவனின் வா ந்
இத்தைன அன்பான அைம யான
கவைல ேதாய் ந்த வார்த்ைதகள்
தனக்காக உ ர்க்கபட் க்
ெகாண் ப் ப ம் , அவன்
தன்னிடம் காதைல உைரப் ப ம்
ெதரியாமல் ளா ைல ேநாக்
ெசன் ெகாண் ந்தாள் .
ம ன் இதயத் ப்
ைறந் க் ெகாண்ேட ெசல் வைத
அங் ந்த மானிட்டர் சத்த ட்
ெவளிப் ப த்த... அைதக்
கண்டவன் பத அவசரமாக
ம த் வர்கைள அைழத்
எப் ப யாவ அவைளக்
காப் பாற் தன்னிடம்
ெகா க் மா தன் ர்,
ஆணவம் , என அைனத்ைத ம்
காற் ல் பறக்க ட் அந்த
ம த் வர்களிடம் தன் மனைத
ெவன்றவ க்காக மன்றா
ெகாண் ந்தான்.
இரண் மணிேநர
ேபாராட்டத் ற் ப் ற ம ைவ
உ டன் ட் த் ேதவ் டம்
அந்த ம த் வர்கள் ஒப் பைடத் ச்
ெசல் ல... தன் இதயத் ல்
 க் ம் இந்தத் ேதவைத
தனக் த் ம் பக்
ைடத் ட்டைத உண்ைம என
அந்த நி டம் நம் பக் ட
யாமல் ேதாய் ந் ேபாய்
அவ க் அ ல் இ ந்த
இ க்ைக ல் சாய் ந்தவனின்
மனம் தன் மைனயாைள தன்
த ல் சந் த்த நிகழ் ல்
ேநாக் பயணித்த .

ஆ -13
சரியாக எட் மாதங் க க்
ன் ...
அந்த அ காைல ேவைள ல்
ைக ந்த ெசய் த்தாைள
இ கப் பற் யப ேதாளில் ஒ
ைப டன் ெசய் த்தாைள ம்
எ ரி ந்த ரம் மாண்ட
மாளிைகைய ம் மா மா பய
பார்ைவ பார்த்தப
நின் ந்தாள் ம .
ண் ம் ஒ ைற தனக் த்
தாேன உ ப் ப த் க் ெகாள் ளச்
ெசய் த்தாளில் இ ந்த
 லாசத்ேதா ட் ன்
கவரிைய ஒப் ட் ப்
பார்த்தவள் தயங் யப ேய அந்த
மாளிைகைய ஏ ட் பார்க்க...
ம வந்த ல் இ ந் அவளின்
அத்தைன ெசய் ைககைள ம்
வா ற் காவலர் அவர் அைற ல்
இ ந்த ய றப் ன் வ ேய
பார்த் க் ெகாண் ந்தவர்
“யா மா... என்ன ேவ ம் ..?” எனக்
ரல் ெகா க்க...
ெரனப் பக்கவாட் ல் இ ந்
இப் ப ஒ ரல் வ ம் எனக்
ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்த் ராதவள்
அந்த ஓய் ெபற் ற ரா வத் ல்
பணி ரிந்தவரின் கட்ைட ம்
அதட்ட மான ர ல்
க் வாரிப் ேபாட தன்
ைக ந்த ெசய் த்தாைள
தவற ட்டாள் .
பயத்ேதா ம் அவைர
ம ண்ட பார்ைவ பார்க்க... தன்
ர ல் ம எந்த அள ற் ப்
பயந் க் றாள் எனப்
பார்த்தவர் எ ந் கதைவத்
 றந் ெகாண் ெவளி ல்
வந்தப ேய “பயந் ட் யாமா...
என் ரேல அப் ப த்தான்...! என்ன
ேவ ம் உனக் ...?” எனச் சற் த்
தன்ைமயாகப் ேபச...
“ேநக் ... ேவைல... ேபப் பர்... இ ..”
எனக் ேகார்ைவயாகப் ேபசாமல்
வார்த்ைதகள் தந் ய க்கப்
பதட்டத்ேதா உள யவைள
கண் அவள் ேழ தவற ட்ட
ேபப் பைர னிந் எ த்
பார்த்தவர் அ ல் இ ந்த
ளம் பரத்ைதக் கண் “ஓ... இந்த
ளம் பரத்ைத பார்த் ட் இந்த
ேவைலக் வந் இ க் யா மா...”
எனக் ேகட்க “ஆம் ” எனப் ம் ம்
மா ேபால அவசரமாகத்
தைலயைசத்தாள் .
“அச்சச்ேசா... ஐயா ேவற ஊர்ல
இல் ைல மா... நீ ஒ நா நா க்
அப் றம் வரியா...!” என அவர்
எங் ேக ரைல உயர்த் ப்
ேப னால் பயந் அ
வாேளா என்ற ேதாற் றத் ல்
நின் ந்தவைள கண்
ெராம் பேவ யன் அைம யான
ர ல் னார்.
“இல் ல... ேநக் ... ேவற... இப் ேபா...
ேவைல...” எனக் கண்கள் கலங் க
ண் ம் அேத ேபால
ஒன் க்ெகான்
ெதாடர் ல் லாமல் ேப யவைள
கண்டவர், ம ைவ அப் ேபாேத
ைமயாகக் கவனத்தார்.
பைழய ெவ த் ப் ேபான ஒ
காட்டன் தார், பல
வ டங் களாக உனக்
உைழத் ட்ேடன்... இதற் ேமல்
என்ைன ேடன் எனக் ெகஞ் ம்
அள ற் கான ேதய் ந் ேபான ஒ
ெச ப் ம் அணிந் , கா ல் ஒ
ளாஸ் க் ேதா , ெவ ம்
க த் , ைககளில் ெபய க்
இங் ெகான் ம் அங் ெகான் மாகக்
கண்ணா வைளயல் , வல
ேதாளில் ஒ ய நைக
கைடகளில் இலவசமாகக்
ெகா க் ம் ைப, என்ற
ேதாற் றத் ல் நின் ந்தவைள
கண்டவ க் ம் பாவமாகத்தான்
இ ந்த .
ஆனால் இ ல் அவர் ெசய் வதற்
எ ம் இல் ைலேய, ேவைல
சம் பந்தப் பட்ட ளம் பரத்ைத
ெகா த் இ ப் ப தலாளி
அவர் ஊரில் இல் லாத சமயம்
இவரால் ம ற் எப் ப உதவ
ம் .
“ஐயாதான் மா எல் லாம்
ெசய் வார்... அவர் ஊரி ந்
வந்த ற நீ வா...” என்
யவைர கண்கள் கலங் க
கண்டவள் ற் ற் ம் பார்க்க...
அந்தப் ப ல் அ தான்
கைட என்பதால் அதற்
அ த் இ ந்த வரின் ஓரமாக
இ ந்த மர நிழைல ேநாக்
நகர்ந்தவைள த த்
நி த் யவர் “இங் ேக எங் க ேபாற
மா...” எனக் ேகட்டார்.
ெபாங் வ ம் அ ைகைய
அடக்கப் ேபாரா யதால் உத
ங் க ெமல் ய ர ல் “அவா
வர வைரக் ம் இங் ேக
இ ந் க்கேறன்...” என ம அந்த
மரத்ைத ட் க்காட்ட...
‘என்ன ... நா நாளா...!
இங் ேகயா...?’ என மன ற் ள்
அ ர்ந்தவர் ‘ஐேயா என்ேனாட
ேவைலக் உைல ெவச் வா
ேபாேலேய...’ எனப் பத
“அங் ெகல் லாம் உட்காரக் டா ...
இ ெராம் பப் ெபரிய ம ஷங் க
இ க்கற ப ... இந்த மா ரி
எல் லாம் யா ம் இங் ேக இ க்க
ட மாட்டாங் க...” என
அவ க் ப் ரி ம் வைக ல்
ெபா ைமயாக எ த் ச்
ெசான்னார்.
எந்தப் ப ம் அவ க்
அளிக்காமல் கண்ணீர ் வ ம்
கேளா அவைரப் பார்த்தப
நின் ந்தாள் ம .
அந்த ன் நாற் ப களில் இ ந்த
மனித க் ஏேனா ம ன்
இந்தத் ேதாற் றம் ஆதரவற் ற ஒ
ழந்ைத ன் பரித ப் ேபாலத்
ேதான்ற... ‘உனக் என்ன
ரச் ைன மா...’ எனக் ேகட்க
மன நிைனத்தா ம் ேகட் த்
ெதரிந் மட் ம் தான் எந்த
வைக ல் உதவ ம்
அவ க் என் அவ க் ப்
ரிய ல் ைல.
அவ ேம தன் ம் பத்ைத ஊரில்
ட் ட் அவர்க க்காக
இங் ேக உைழத் க்
ெகாண் ப் பவர் தான். ஒ இளம்
ெபண்ணிற் எத்தைனேயா
ரச் ைனகள் இன்ைறய
ச கத் ல் இ ந் ெகாண் தான்
இ க் ற , அ ல் இந்தப்
ெபண்ணிற் என்ன தான்
ரச்சைன, ேவைல ம்
வ மான ம் தான் ரச் ைன
என்றால் நான் நாட்கள் க த்
வரச் ெசான்னேபா சரி என்
இங் ந் ெசன் இ ப் பாேள...!!
அைத ம் கடந் ‘நா நாள்
ஆனா ம் பரவா ல் ைல, இங்
அமர்ந் க் ேறன்...’ என
இத்தைன அழகான ஒ வய
ெபண் ெசால் ம் ேபா அவளின்
நிைலைய எண்ணி இ
ெபண்களின் தகப் பனாக
அவ க் ம் மனம் பதறத்தான்
ெசய் த .
ம ன் இடத் ல் ல ெநா கள்
தன் ெபண்ைண நி த்
பார்த்தவ க் ‘எந்த
வைக லாவ இவ க் உதவ
மா...?!’ என ேயாசைன
ெசல் ல, ‘கைட யற் யாக ஒ
ைற தலாளி அம் மா டம்
ேப ப் பார்க்கலாமா...!’ என
எ ந்த எண்ணத்ைதச்
ெசயல் ப த்த நிைனத்தவர்
“ெகாஞ் சம் இ ம் மா... அம் மா ட்ட
ேகட் ப் பார்க் ேறன்...” எனச்
ெசால் ட் அவ க் என
ஒ க்கப் பட் ந்த அைறக் ள்
ைழந் இன்டர்கா ன்
உத ேயா அ ம ேகட்க... ல
நி டங் களில் ம ைவ உள் ேள
அ ப் மா அவ க் அ ம
ைடத்த .
“உன் நல் ல ேநரம் மா... அம் மா
உன்ைன உள் ேள வரச் ெசால்
இ க்காங் க... ேபாய் ப் பா ...”
எனச் ெசால் ல ம் , இ ட் ல்
ழா க் ெகாண் ந்தவ க்
ஒ ளி ெவளிச்சம்
கண்டைதப் ேபாலத் ேதான்ற,
அவைர நன் ேயா பார்த்
ைகெய த் க் ம் ட்டவள்
வார்த்ைதகள் வராமல்
கண்ணீேரா பார்த்தாள் .
“எனக் ம் உன் வய ல்
ெபாண் ங் க இ க் மா...!
என்னால் இவ் வள தான் உதவ
ம் இனி நீ தான்
பார்த் க்க ம் ...” எனச் ெசால்
உள் ேள அ ப் ப, இவ் வள ெபரிய
மாளிைகைய இ வைர
வாழ் க்ைக ல் கண் ராதவள்
அந்தப் ெபரிய ேகட் ன் வ ேய
ம ண்ட பார்ைவகேளா ற் ம்
ற் ம் பார்த் க் ெகாண்ேட
அதன் ரம் மாண்டத்ைதக் கண்
மன ல் எ ந்த பயத்ேதா அந்த
மாளிைக ன் ரதான
வா க் ள் வல காைல
எ த் ைவத் ைழந்தாள் .
இந்த மாளிைக ம் இ ந்
ஆட் ெசய் பவ ம் தன்
வாழ் க்ைகையத் தைல ழாக
மாற் றப் ேபாவைத
அ யாமேலேய...!!!
ம உள் ேள ைழவதற் காகேவ
காத் ந்த ேபால் ஒ
பணிப் ெபண் வந் அவைள
அைழத் க் ெகாண்
ழ் தளத் ல் இ ந்த ஒ
ரம் மாண்டமான அைறக் ள்
ெசல் ல...
அங் க் கட் ல் சாய் ந்
அமர்ந் ந்தார் ல தா. அவைரக்
கண் ைகெய த்
வணங் யவைள பார்த் “வா”
என்ப ேபால் தைலயைசத்தவர்,
தன் அ ல் இ ந்த
இ க்ைகையக் கண்களால்
காண் த் அம ம் ப
ெசால் ல ம் , “இல் ல நான்
நிற் கேறன்...” எனப் ப ல் அளித்த
ம ற் உள் ேள ைழந்த
ெநா களில் மன ல் இ ந்த
பய ம் பதட்ட ம் ல தா ன்
அைம ம் சாந்த ம் தவ ம்
 கத்ைதக் கண்ட ெநா ல்
காணாமல் ெசன் ஒ அைம
பர ய .
“என்ன ஷயமா வந் க்க
மா...?” என ல தா ேகட்க ம் ,
“இந்த...” எனத் ெதாடங் யவள்
அப் ேபாேத தன் ைககளில் இ ந்த
ெசய் த்தாைள ெவளி ேலேய
ட் ட் வந்த ரிய, ”நான்...
ேபப் பர்... ேநக் ... ேவைல...” என
ண் ம் த மாற,
“ த ல் அைம யா
பயப் படாமல் உட்கார்ந் என்ன
ெசால் ல ேமா ெசால் ... என்ன
பார்த்தா அவ் வள
ெகா ைமக்காரி ேபாலவா
இ க் ... நீ இவ் வள
பயபடற க் ...” என ல தா
அவளின் பயத்ைதக் ைறக்க
எண்ணி இல வாகப் ேபச ம் ,
‘எங் ேக தன்ைனத் தவறாகப்
ரிந் ெகாண்டாேரா...’ என
எண்ணி பத யவள்
இல் ைல ல் ைல... நீ ங் க அப் ப ேய
மகாலட் மா ரி இ க்கேறள் ...”
எனப் படபடப் பாகப் ப ல்
அளிக்க ம் அ ல் ல தா ன்
கத் ல் ன்னைக அ ம் ய .
தான் ைளயாட் ற் ப் ேப ய
டப் ரியாமல் ழந்ைத
தனத்ேதா ப லளித்தவைள
ல தா ற் ப் பார்த்த ேம
த் ட்ட . அ த் அவர்
ம டம் ஏேதா ேகட்கத்
வங் க ம் , அைற கதைவ
றந் க் ெகாண் ட் ல்
ேவைல ெசய் ம் ெபண்மணி
ைழய... அவர் ேதாளில் இ ந்
ரண் த்தப் ப அ
அ வந் ேபான க ம்
கத் கத் வரண் ப் ேபான
ெதாண்ைட மாக த் வந்
ெகாண் ந்தான்.
அவரிடம் ம் என்னெவன்
ல தா ேகட்பதற் ள் ,
ல் ந் றப் பட்ட
அம் பாகச் ெசயல் பட் ம
அவைர ெந ங் த் ைவ
ைககளில் வாங் ந்தாள் .
அ ம் ழந்ைதைய அைணத் ப்
 த் த் ேதாளில் டத்
ைக தட க் ெகா த் ச்
சமாதானம் ெசய் ய
யன்றவாேர...
“கண்ணா எ க் அழ ங் க...?
ட் க் கண்ணா க் என்ன
ேவ ம் ...? என்னமா என்ன
ஆச் ...? எ க் இந்த அ ைக...?
இப் ப அழலாமா...! அப் றம்
ட் ெசல் லத் க் த் ெதாண்ைட
எல் லாம் வ க் ேம...! என்ன
ஆச் ...? உம் மாச் யா...
வ க் றதா கண்ணாக் ...?”
எனக் ெகாஞ் சேலா ேகட்டப ேய
த் ைவ இட ைககளில்
ப் த் தன் ெநஞ் ேசா
அைணத் ப் த் க் ெகாண்
வல ைகயால் வ க த் க்
ைக கால் களில் தட ஏதாவ
அ பட் இ க் றதா...? ச் க
ஏதாவ இ க் றதா...? என
ஆராய் ந் க் ெகாண்ேட
ேப யவள் ,
“கண்ணாக் மம் ேவ மா...?
மம் சாப் ங் களா... என்ன
சாப் ங் க...? இந்தக் ட்
ெதாப் ைப ல் மம் இல் ைலேய...!
மம் சாப் ேவாமா...?” எனக்
ேகட்டப ேய த் ைவ க்
வந்தவைர நி ர்ந் பார்க்க...
அவ ம் ம் அங் ந்த
ேமைஜ ல் இ ந் ழந்ைதக் க்
ெகா க் ம் பால் பாட் ைல
எ த் க் ெகா த்தார்.
அைத வாங் க் ெகாண்டவள்
இன் ம் அ
ெகாண் ந்தா ம் ன்
அவர்கள் ைக ல் இ ந்த ேபால்
ட் கத் க் ெகாண் ம்
இறக் டச் ெசால் க்
ெகாண் ம் இல் லாமல்
ேதம் யவாேற அ
ெகாண் ந்தவைன ம
அைணத் ப் த் க்
ெகாஞ் யப ேய தன் ைக ல்
இ ந்த பாைல கட்ட யன்றார்.
த ல் இரண் ன் ைற
அைதத் தள் ளி ட் ேவண்டாம்
என்ப ேபால் கால் களால்
உைதத்தவன், ற அவளின்
அன்பான அ சரைணயான
கவனிப் ல் பாைலக் க்கத்
ெதாடங் னான்.
அப் ப ேய இ க்ைக ல்
அமர்ந் க் ெகாண் ஒ ைகயால்
பாைல கட் யவாேற மற் ெறா
ைகயால் த் ன் தைலையக்
கைலத் அன்பாக வ க்
ெகா க்கத் ெதாடங் க ம் , அந்த
வ ட ம் ம ன் மார் ம்
உள் ேள ெசன்ற பா ம் ேசர்ந்
இர வ ம் அ
ெகாண் ந்த த் ைவ
உறக்கத் ல் தள் ளிய .
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
உறக்கத் ன் ல் ெசன் க்
ெகாண் ந்தவன் வா ல்
இ ந் ல ய பால் பாட் ைல
ண் ம் சரியாகப் ெபா த் ப்
வைத ம் க்க ைவத்த
றேக அைத லக் னாள் ம .
த் உறங் ட்ட
ெதரிந்தா ம் ண் ம் உறக்கம்
கைலந் த் டாமல்
இ க்க, அவன் ஆழ் ந்த
உறக்கத் ற் ச் ெசல் ம் வைர
தட் க் ெகா த் க் ெகாண் ம்
தட க் ெகா த் க் ெகாண் ம்
அமர்ந் ந்தவள் நன்றாக
உறங் ட்டான் என்
உ யான றேக தன் தைலைய
நி ர்த் யவள் அப் ேபாேத
தன்ைனச் ற் இ ந்தவர்கள்
அத்தைன ேப ம்
த் யாசமாகப் பார்த் க்
ெகாண் ப் பைத உணர்ந்தாள்
ம .
அப் ேபாேத ம ற் த் தான்
அ கப் ப யாக உரிைம எ த் க்
ெகாண்ட தன் தவ ரிந்த .
அவள் எழ யன்றவாேற
“மன்னிச் க்ேகாங் ேகா ழந்ைத
அழறைதப் பார்த்த ம் ேவ
எ ம் நிைன ல் இல் ைல...”
எனத் தன்னிைல ளக்கம்
ெகா க்க யல,
அவைள அைம ப் ப த் ய
ல தா “ ழந்ைதைய ம ல
ெவச் இ க் ம் ேபா
எ ந்தக்காத உட்கார்...” எனச்
ெசால் ல, ‘எங் ேக தான் எ ந்தால்
ள் ைள ன் உறக்கம் கைலந்
ேமா...’ என எண்ணியப ேய
அமர்ந் ெகாண்டவள் ,
பாவமாக கத்ைத ைவத் க்
ெகாண் ல தாைவப்
பார்த்தவா “நான் ேவ ம்
எ ம் ெசய் யல...” என ண் ம்
ெதாடங் க, “இப் ேபா நீ ெசஞ் ச
தப் ன் யா ெசான்னா...?”
என்ற ல தா ன் ேகள் க் ,
தயக்கமாகத் தங் கைளச் ற்
இ ந்தவர்கைள ம ஒ பார்ைவ
பார்க்க...
“அவர்களின் பார்ைவ ல்
இ ந்த ற் றச்சாட் இல் ைல...
ஆச்சரியம் ...” என்பைத ளக் ய
ல தா “ைநட்ல இ ந் அ
அமர்க்களம் ெசய்
ெகாண் ந்தான்... ஒ ெசாட்
டத் ங் கைல... அத்தைன
ேப ம் எவ் வளேவா யற்
ெசய் ம் ஒன் ம் நடக்கைல...
இப் ேபா ஐந் நி ஷத் ல அவன்
அ ைகைய அடக் நீ ங்
வச் க்ேக... அைதத்தான்
எல் லா ம் ஆச்சரியமா
பார்த் ட் இ க்காங் க...” என
ளக் னார்.
‘இந்தப் பார்ைவக் அர்த்தம் அ
தானா...?’ என நிைனத்தவள்
“அெதல் லாம் ஓண் ம் இல் ல
மா ஈஈ...” எனத் ெதாடங்
“மன்னிச் க்ேகாங் க... ேமடம்
ள் ைள வ கா யா இ க் ,
அதான் ள் ைளயாள ங் க
யல...” எனத் தான் ெசய் த
ெபரிதாக ஒன் ம் இல் ைல என்
ர ல் ப ல் அளித்தவைள
கண் ரித்தவர்,
“இத்தைன வயசாச் ... ழந்ைத
ப க் அ றானா இல் ைலயா
ட என்னால கண் க்க
யாதா என்ன...? அவன் அழ
ப ம் ஒ காரணம் நல் லாேவ
ெதரி ம் ...! ஆனா அவன் தான்
பாைல ஒ வாய் டக்
க்க ல் ைலேய...!” எனச்
ெப ச்ேசா ெசால் ல ம் தான்
அதற் ேமல் என்ன ப லளிப் ப
எனத் ெதரியாமல் ம
நி த் னாள் .
ங் க் ெகாண் ந்த த் ைவ
ெதாட் ல் டத் வதற் காக
வாங் க் ெகாள் ள வந்த
பணிப் ெபண்ைணத் த த்தவள்
“இல் ல ேவண்டாம் இப் ப ேய
இ க்கட் ம் ... நீ ங் ேகா
ெசால் றைத பார்த்தா ள் ைள
ராத் ரிெயல் லாம் ங் காம
இ ந் இ க்கான்...! ெகாஞ் ச
ேநரம் நல் லா ங் கட் ம் ...” என
ம ெசால் ல ம் ,
அவரவர் ேவைலையக் கவனிக்கக்
கைலந் ெசன்றனர், அைனவ ம்
ல ச் ெசன்ற ற ல தா
ம ைவ பார்த் “இப் ேபா ெசால்
மா... நீ என்ன ஷயமா வந்ேத...?
ேபப் பர்ல ெகா த்த
ளம் பரத்ைத பார்த்
ழந்ைதையப் பார்த் க்
ெகாள் ம் ேவைல ேகட்
வந் யா...” எனக் ேகட்க ம் “ஆம் ”
எனத் தைல அைசத்
ப லளித்தாள் .
சற் ேயா த்த ல தா ற் ம்
ம த் ைவ ைகயாண்ட தம்
க ம் த் க்கேவ
அவ க் அந்த ேவைலையக்
ெகா க்க எண்ணியவர் மன ல்
க க ெவன்ற கத் டன் தன்
மகன் வந் ேபானான்.
‘நிச்சயம் அவன் அ ம
இல் லாமல் ம ைவ இந்த
ேவைல ல் நிய த்தால்
தன்ைனக் க த் க் த
வான்..’ எனத் ெதரிந்
இ ந்தா ம் இப் ேபா இ க் ம்
நிைல ல் நிச்சயம் ம ேபால
ஒ த் அவைனக் கவனித் க்
ெகாள் ள அவ யம் ேதைவ...!
ேதவ் ம் வர இன் ம் நான்
நாட்கள் ஆ ம் ...! அப் ப
இ க்ைக ல் அவ ம் இல் லாமல்
சரியாகக் கவனித் க் ெகாள் ள
ஆ ம் இல் லாமல் இ ந்தால்
த் அ த உடம் ற்
எைதயாவ வரவைழத்
ெகாள் வான் என்ற நிதர்சனம்
ளங் க, தன் மகைன சமாளித் க்
ெகாள் ளலாம் என மன ற் ள்
ெவ த்தவர்,
“சரி ெசால் மா... இந்த
ேவைலக் நீ என்ன
எ ர்பார்க் ற...” என ம் ெமல் ல
அவைர ஏ ட் ப் பார்த்தவள்
தயக்கத்ேதா “ேநக் தங் க
இட ம் சாப் பா ம் ெகா த்தா
ேபா ம் மாம் ...” எனத் ெதாடங்
ண் ம் “ேமடம் ...” என மாற் ற
அ ல் ல தா ன் கத் ல்
ன்னைக அ ம் ய .
“என் மகன் என்ைன நல் லா
வச யாத்தான் வாழ
ைவக் றான்... ஆனா அதற் காகத்
தங் க இடத் க் நான் எங் க
ேபாேவன்...” எனக் கவைல ர ல்
யவைர ரியாமல்
பார்த்தவள் ,
‘இத்தைன ெபரிய மாளிைக ல்
தான் தங் க் ெகாள் ள ஒ
ஓரமாகக் ட வா இட ல் ைல...’
என மன ல் எண்ணியவா
ெவன க்க, அவ க்
தான் ெசால் ல வந்த
 ரிய ல் ைல என் உணர்ந்த
ல தா “தங் க இடம் என்றால்
ேகால் ட் ேளஸ் தாேன மா
ேகட் ற...” என ம் தான் அவர்
ெசால் ல வந்த ரிந்த .
“அச்சச்ேசா.... இல் ல மாம் ...
ேமடம் ... நான் தங் க்கக்
ெகாஞ் சம் இடம் ெகா த்தா
ேபா ம் ... ேவ எ ம் நான்
எ ர்பார்க்கல...” எனத் தான் என்ன
ெசால் ல நிைனத்ேதாம் என்பைத
ம் ேபாட் ளக்க ம் ,
சற் ேயா ப் ப ேபாலப்
பாவைனச் ெசய் தவர், “அப் ேபா
ளிக்கலாம் மாட் யா...?” எனக்
ேகட்க, பாவமாக த் க்
ெகாண் ந்தாள் ம .
ஆனால் இவற் ைறெயல் லாம் அந்த
அைற ன் ஒ ஓரத் ல் இ ந்
பார்த் க் ெகாண் ந்த
ல தா ன் ேகர் ேடக்கர் ரா க்
இந்த ல தா ெராம் பேவ தாகத்
ெதரிந்தார்.
கடந்த நான் மாதமாக அவர்
ப க்ைக ல் ந்த ற
அவைர நான் மணி ேநர ம்
டேவ இ ந் கவனித் க்
ெகாள் பவர் ரா தான். இத்தைன
நாட்களில் இ ேபான்ற ம்
ேபச்ைச ஒ நா ம் அவர்
ல தா டம் இ ந்
ேகட்க ல் ைல.
இவ் வள இயல் பாக இ ப் ப
ேபாலப் ேப க் ெகாண் ந்தைத
ஆச்சரியமாகப் பார்த்தப
அமர்ந் ந்தார் அவர். ஏேனா
ம ைவ உள் ேள ைழந்த ேபா
பார்த்த நி டத் ேலேய, கைலந்த
தைல ம் பைழய உைட மாக
இ ந்தா ம் ைடத் ைவத்த
த் ளக் ேபால் இ ந்தவைள
ல தா ற் ெராம் பேவ த் ப்
ேபான .
அதன் ற த் ைவ
ைகயாண்ட தம் , தன்ேனா
தயங் தயங் ேப வ ,
அ ந்த அவள்
அப் பா த்தனம் , தன்ைன எப் ப க்
ப் வ எனத் ெதரியாமல்
ஒவ் ெவா ைற ம்
த மா வ , ேவைலக் என்ன
சம் பளம் ேவண் ம் எனக் ேகட்ட
ேகள் க் க் ட அைதச்
சரியாகக் கணித் ச் ெசால் ல
யாமல் ழந்ைத தனத்ேதா
ப லளித்த என அைனத் ேம
ம ன் ஷயத் ல் ல தா ன்
மனைத கவர,
இதற் ன் இந்தப் ெபண்
எங் ேக ம் யாரிட ம் ேவைல
ெசய் ய ல் ைல என்ப
அவ க் த் ெதளிவாக
ளங் ய . எந்தக்
காரணத் ற் காகேவா இவ க்
இப் ேபா ேவைல அவ யம்
என்ப ரிய... ெகாஞ் ச ம்
தயங் காமல் அந்த ைவ
எ த்தார்.
ஆனால் அவர் நிைனத்த
ேபாலேவ அவரின் ஒேர ெசல் ல
மகன் கா ல் சலங் ைக கட்டாத
ைறயாக இந்த ஷயம்
ேகள் ப் பட்ட ெநா ல் எ
எ க்கத் ெதாடங் னான்.
“அம் மா எத்தைன ைற
பட்டா ம் நீ ங் க ந்தேவ
மாட் ங் களா...! ஏன்மா இப் ப
அப் பா யாக இ க் ங் க...?
அப் ப என்ன அவசரம் இன் ம்
நாளில் நான் வந் ேவன்
இல் ைலயா...! அ க் ள் ள யார்
எவர் என்ேற ெதரியாத யாேரா
ஒ த் ைய ஏன் ட் க் ள் ள
ேசர்த் ங் க....? இவ என்ன
ட்டத்ேதாட உள் ள
வந் க்கான்
ெதரியைலேய...?” என இைடெவளி
டா ெபா ந் தள் ள...
“அவ நல் ல ெபாண் க்ரமா...”
என ல தா சாந்தப் ப த்த யல,
அ இன் ம் எரி ற ல்
எண்ெணய் ஊற் ய ேபால
ஆ ய அந்தப் பக்கம்
இ ந்தவ க் ... ‘வந்த
அைரநாளில் இப் ப மயக்
ைவத் க் றாள் என்றால்
எப் ப ப் பட்டவளாக இ ப் பாள் ...!
வந் கவனிச் க் ேறன்
உன்ைன...’ என மன ற் ள்
நிைனத்தப அைலேப ைய
அைணத் ந்தான் ேதவ் .
ஆ – 14
ல தா ற் ம ைவ பார்த்த
கணத் ேலேய அவ் வள த்
இ ந்த . அைத ட அ கமாகப்
ேப ம் ேபா ழந்ைதையப்
ேபான்ற ண ம் உலகம் அ யா
அப் பா யாக இ ந்தவைள
ெராம் பேவ த் ப் ேபான .
ஆனால் அதற் அப் ப ேய ேநர்
மாறாக அவரின் மந்த
த் ர க் “தான் இல் லாத
ேநரத் ல் தன்ைன ஒ வார்த்ைத
டக் ேகட்காமல்
நிய க்கப் பட் ந்த ம ைவ
ல தா ன் வாய் ெமா யாக
அவர் இவைள வானள
கழ் வைதக் ேகட் ச் த்தமாகப்
க்காமல் ேபான .
‘நிச்சயமாக அவள் ஏேதா ெபரிய
ட்டத்ேதா தான் நான் அங்
இல் லாத ேநரமாகப் பார்த்
உள் ேள ைழந் நன்றாக
ந த் த் தன் தாைய ஏமாற்
இ க் றாள் என்ேற ைமயாக
நம் யவன், இன் ம் ன்
நாட்களில் வந் உன்ைன ட்ைட
ட் ரத் வ தான் தல்
ேவைல...’ என மன ற் ள்
எண்ணிக் ெகாண் ந்தான்.
த ல் ல தா ன் ேமல்
‘எத்தைன ைற
அ பவப் பட்டா ம் ண் ம்
ண் ம் தன் இள ய மனதால்
இப் ப ஏமா றார்கேள...’ என்
எ ந்த ேகாபம் ட அவர்
ம ைவப் பற் ச் ெசால் ய
வார்த்ைதகைளக் ேகட்ட ந் ,
இ நிச்சயம் இவ ைடய
ஏமாற் ேவைலயாகத்தான்
இ க் ம் ... அந்த அள ற் ந த்
அவைர நம் ப ைவத் க் றாள் ...’
என் ைமயாக நம்
ல தா ன் ேமல் இ ந்த
ேகாபத்ைத ம் டச் ேசர்த்
ம ன் ேமல் டன் டன்னாக
ட்ைட கட் ைவத் ந்தான்,
அவைளக் கண்ட ெநா ல் அவள்
ேமல் இறக் வதற் காக...
ஆனால் இ ல் ேதவ் அ யாத
ஒன் உண் , அ
என்னெவன்றால் ம ைவ
ேதர்ந்ெத த்த ல தா அம் மா
மட் ம் அல் ல இன்ெனா அந்த
ட் ன் ெபரிய ம ஷ ம் தான்.
அவன் தான் அந்த நி டம் வைர
யார் ைக ம் அடங் காதவன்
யாரிட ம் உறங் காதவன்
பாந்தமாக ம ன் ைககளில்
அடங் உறங் தன் சம் மதத்ைத
ல தா அம் மா ற் ப் ரி ம் ப
ெசய் ததாேலேய அவ ம் ம ைவ
மனதார ஏற் க் ெகாண் ந்தார்.
இரெவல் லாம் அ ைகேயா
த் உறங் காமல் கத க்
ெகாண் இ ந்தைதக் காண
ச க்க யாமல் கண்ணீர ்
வ த் க் ெகாண் ந்த
ல தா ற் மட் ேம ெதரி ம்
இந்த நிைல ல் அவர் மனம் பட்ட
அவ ன் அள என்னெவன் ,
அவைனத் க் ஆ தல் ப த்த
டத் தன் உடல் நிைல
ஒத் ைழக்கா , தன் ட் ன்
வாரி தன் கண் ன்னாேலேய
கத த் க்
ெகாண் ப் பைதக் கண்
ெமௗனமாகக் கண்ணீர ்
வ த்தப அவ ம் த் க்
ெகாண் தான் இ ந்தார்.
கடந்த நான் மாதங் களாகேவ
ெவளிநாட் ப் பயணத்ைத
எல் லாம் ரத் ச் ெசய் அவைன
ெநஞ் க் ள் ைவத் பார்த் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ளம்
ெசன்ற அன் ந்ேத
ள் ைள ன் அ ைக ெதாடர்ந்
ெகாண் தான் இ க் ற .
எவ் வளேவா இந்தப் பயணத்ைதத்
தள் ளிப் ேபாட ம் ரத் ெசய் ய ம்
யன் ம் அந்த யற் கள்
பலனளிக்காமல்
ேபான னாேலேய
ேவ வ ன் க் ளம்
ெசன் ந்தான்.
அன் ந் இந்த ன்
நாட்களாகக் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக அ கரித் க்
ெகாண் ந்த அ ைக ம்
அட ம் ேநற் ம யத் ல்
ெதாடங் ேநரம் ெசல் லச் ெசல் ல
எல் ைல ேகாட்ைட தாண் ெசன்
ெகாண் ந்த .
தா ன் அரவைணப் ம்
ைடக்காமல் இந்த நான்
மாதங் களாக அவ க் இ ந்த
ஒேர ஆ தல் ேதவ் ன்
அரவைணப் மட் ேம,
றந்த ந் ேதவ் ன் ைக
ட்ைட உணர்ந்தவனாதலால்
அவ க் ள் இயல் பாகப்
ெபா ந் ப் ேபாக ழந்ைதயால்
ந்த .
அேதேபால இப் ேபா
இ ப் பவர்களில் ேதவ் க்
அ த் அ கம் உணர்ந்த
ல தா ன் அரவைணப் ைப தான்.
ஆனால் இந்த நி டம் அைத
அவ க் வழங் க யாத
நிைல ல் ல தா இ க்கேவ
தான் இப் ப எ ம் ெசய் ய
யாத நிைலக் அவைரத்
தள் ளிய .
ன் நாட்களாக இப் ப த்தான்
இ க் றான் என்பைத அவர்கள்
ேதவ் க் த்
ெதரியப் ப த்த ல் ைல, எந்த
மா ரி ழ் நிைல ல் என்ன
மா ரியான ஒ மனநிைல ல்
இங் ந் ேதவ் ெசன்
இ க் றான் என்பைத அ ந்
ஒ தாயாக அவைனப் பற் ம்
ேயா த் ப் பணி
ெசய் பவர்களிடம்
ெதரியப் ப த்தக் டா எனக்
கட்டைள ட் ந்தார்.
ஏெனன்றால் அவ க் நிச்சயம்
ெதரி ம் இந்த ஷயம் ெதரிய
வந்த என்றால் ஒ ெநா ட
அங் நிற் காமல் எைதப் பற் ம்
கவைல படாமல் அைனத்ைத ம்
க் ேபாட் ட் மகைனக்
காண ஓ வந் வான்
என்ப , எனேவ ல தா மகனின்
நலைன ம் ேபரனின் நலைன ம்
க த் ல் ெகாண்ேட... அவர்
ந்தவைர சமாளித் க்
ெகாள் ளலாம் என நிைனக்க...
ஆனால் ேநரம் ெசல் லச் ெசல் ல
த் உச்சபட்சமாக ட்
அல அ தன்ைனத்
க் பவர்கள்
ஒவ் ெவா வரிட ம் தனக்கான
அரவைணப் ம் பந்த ம்
ெசாந்த ம் ேத த் ேத கைலத்
தனக்கானவர்கள் இவர்கள்
இல் ைல என ண் ம் ண் ம்
தன்ைனச் சார்ந்தவர்கைளத் ேத
அ கைரந் ெகாண் ந்த
ேவைள ல் தான் மனதார எந்த
ஒ தயக்க ம் ம ப் ேபா
ெவ ப் ேபா ேயாசைன ம்
இல் லாமல் அவைனப் பற்
எ ேம ெதரியாமல் ட
அவைன அன்ைனயாய் தாங் க
வந்தாள் ம .
த் ன் அ ைகையக் கண்
ம பத ய அந்த உணர் கள்
த் ற் ம் வாய் ெமா
வார்த்ைதகளில் இல் லா ம
க் த் தன் மார்ேபா ேசர்த்
அைணத்த தத் ேலேய உணர
ந்த . என்னேவா தனக்கான
ெசாந்தம் இவள் தான் எனப் ரிய
அவளிடம் ெகாஞ் ச ம்
ேயா க்காமல்
சரணைடந் ந்தான் அந்த
யேசாைத ன் கண்ணன்.
ட்டத்தட்ட ன் மணி
ேநரத் ற் ம் ேமல் த் ைவ
ைககளில் இ ந் இறக்காமல்
தன் மார்ேபா அைணத்
த்தப ேய உறங் க ைவத்
ெகாண் ந்தவைள
வாஞ் ைசயாகப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தார் ல தா.
ஆனால் அேத சமயம் அவள்
கண்களில் ெதரிந்த ேசார் ம்
கைளப் ம் ஒ தாயாய்
அவ க் ப் ரிய
யற் காைல ேலேய
வந் ந்தப யால் நிச்சயம்
காைல ல் எ ம் சாப் ட்
இ க்க மாட்டாள் என்ப
ெதளிவாக இதற் ன்
எப் ேபா சாப் ட்டாேளா...?!
என்ன சாப் ட்டாேளா...?! எனத்
ேதான்ற ம் ,
பணிப் ெபண்ணிடம் ெசால்
த ல் டாகப் பாைலக்
ெகாண் வரச் ெசான்னவர் ம
எவ் வளேவா ம த் ம் அவைள
அ ந்த ைவத்த ன்ேப ட்டார்.
அேதேபால ஒ மணி
ேநரத் ற் ப் ற காைல
உணைவ ம் வரவைழத்
அவைள உண்ணச் ெசால் ல... ம
அமர்ந் இ ந்த இ க்ைக ல்
ஒ ைகைய த் ைவ
த் ந்தவாேற அவளால்
உணைவ உண் வதற் ஏற் ற
வைக ல் இல் லாமல் ேபாக...
ஆனால் அைத ம் ெசால் ல
ம் பாமல் ம “இப் ேபா ப
இல் ைல...” எனக் சமாளிக்க
நிைனக்க ம் , ம ன் மனைத
ெநா ல் அ ந் ெகாண்ட
ல தா ம த் வமைனகளில்
அ ம க்கப் பட் ப் பவர்கள்
ப க்ைக ல் சாய் ந்
அமர்ந்தப ேய உண் வதற்
ஏற் றால் ேபால் இ க் ம் ைசட்
ஸ்டாண்ட் ல தா ன்
கண்ணைச ல் ெகாண்
வரப் பட் அழகாக ம ற்
வல பக்கம் ெந க்கமாக
ைவக்கப் பட...
ம ைக க வக் ட எ ந்
ெசல் ல ேவண் ய அவ யம்
இல் லாமல் இட் ஸ் ேனா
பரிமாறப் பட் இ ந்தா ம்
ஃ ங் கர் ப ல் தற் ெகாண்
ெகாண் வரப் பட்
ைவக்கப் பட் இ ந்த .
இப் ப ஒ கவனிப் தன்
த க் ெராம் பேவ ய ெசயல்
என ம ற் நன் ரிந்தா ம்
அைதத் த க்கேவா வ க்கேவா
ம வால் ய ல் ைல. காரணம்
இைவ அைனத் ம் தனக்காகச்
ெசய் யப் ப வ இல் ைல தன்
ைக ல் இ க் ம் அவர்களின்
ட் ள் ைளகாகச்
ெசய் யப் ப வ என்ற ெதளி
ம ற் இ ந்ததனால் .
ழந்ைத ன் உறக்கம்
கைலயாமல் பார்த் க் ெகாள் வ
மட் ேம இப் ேபா தல் கடைம
என்ப ேபாலப் ெபரிதாக
ம த் ப் ேப ேநரத்ைத
 ணாக்காமல் ைரவாகேவ
உண் த் ந்தாள் ம ம் .
ஒ ஆச்சாரமான ராமணக்
ம் பத் ல் றந் வளர்ந்த
ெபண் ம . ன ம் காைல ல்
எ ந்த டன் ளித் த் ப்
ைஜ ெசய் த ன்ேப அன்ைறய
நாைள வங் வ அவளின்
இத்தைன வ ட வழக்கம் .
அவ் வள ஏன் ேதநீ ர் ட அதன்
றேக அ ந் வர் அவள் ட் னர்,
ஆனால் அவற் ைற எல் லாம்
இங் ப் பார்க்க மா...?
அதற் ம் ேமல் தான்
வந் ப் பதன் ேநாக்கம்
என்னேவா அதற் ேகற் றார் ேபால்
ச ல் தன்ைன மாற் க்
ெகாண் வைளந் ெகா த்
ெசன்றாள் ம .
ல தா ற் த் தான் எ த்த
எந்த அள ற் ச் சரி என்பைத
அந்த அ த் வந்த ன்
நாட்களில் பல ைற நி த் க்
காட் ட்டாள் ம . மற் றவர்கள்
கவனிக் றார்கள்
என்பதற் காகேவா இல் ைல
அ த்தவ ைடய கவனத்ைதக்
கவர ேவண் ம் என்பதற் காகேவா
எைத ம் பார்த் பார்த் அவள்
ெசய் ய ல் ைல என்றா ம்
த் ன் ஷயத் ல் ம
இயல் பாகச் ெசய் ம் ஒவ் ெவா
ெசய ம் அைனவரின்
கவனத்ைத ம் கவர்ந்த என்ப
தான் உண்ைம.
த் உறக்கம் கைலந் எ ந்த
ற அவைனக் ெகாஞ்
அவேனா ைளயா யப ேய
ளிக்க ைவத் உணைவ ஊட்
த்த ம . ஒவ் ெவான்றாகப்
பார்த் ப் பார்த் ச் ெசய்
த் ைவ கவனித் க்
ெகாள் வ ம் அவளின் ெசல் ல
கண்ணேனா ெகாஞ் சம் ட கம்
ணங் காம ம் அழாம ம்
அவேளா ஒட் க் ெகாண்
இ ந்த ம் அவ் வள அழகாக
இ ந்த .
அேத ேபால ம ய உண ற் ச்
சத்தான காய் க கைள ேவக
ைவத் ைழத் சாதத்ேதா
கலந் ஊட் யவள் ெசயற் ைக
உண கைள ம்
பதப் ப த்தப் பட்ட
உண கைள ம் ழந்ைதக் க்
ெகா க்கக் டா என்ப ல்
சற் அ கக் கறாராகேவ
இ ந்தாள் .
இைட ைடேய பழங் கைளச்
ண் களாக ந க்
ன்னத் ல் ைவத்தப ஏேதேதா
ேபச் க் ெகா த் க் ெகாண்ேட
த் ற் த் ெதரியாமேலேய
அவைன உண்ண ைவத் க்
ெகாண் ந்தாள் .
ேதாட்டத் ல் அப் ப ச்
ெசய் தப ேய ம உல க்
ெகாண் ப் பைதக் கண்கள்
கலங் க தன் அைற ன்
ப க்ைக ல் அமர்ந்தப
பார்த் க் ெகாண் ந்த
ல தா ற் ‘ த் ப் றந்த
ேபா இந்த ட் ல் இ ந்த
சந்ேதாஷ ம் ஆரவார ம்
ெகாண்டாட்ட ம் கல ம்
நிைன க் வந்த ..’ இந்தப்
ஞ் வய ல் அவ க் ஏற் பட்ட
நிைலைய எண்ணி அவர்
வ ந்தாத நாேள இல் ைல.
ேதவ் மகைன கண் க் ள்
ைவத் பார்த் க் ெகாள் வான்
என்ற அைசக்க யாத
நம் க்ைக எப் ேபா ேம அவ க்
உண் . ஆனால் தா ன்
அரவைணப் என் ேகள் வ ம்
ேபா மட் ம் அதற் ைட
அளிக்க ம் ைட காண ம்
யாமல் ஒ ெவற் டமாக
இ ந்த ஷயம் இன்
ைமயாக ஒ தாய் என்ற
ஸ்தானத் ல் ர்த் யானேதா
இல் ைலேயா...? ம தாய் க்
நிகராகக் கவனம் எ த்
பார்த் க் ெகாள் வைதக் கா ம்
ேபா அவரின் மன ன் த ப்
சற் அடங் ய ேபால்
உணர்ந்தார்.
இந்த நான் மாதங் களில் மட் ம்
த் ைவ பார்த் க் ெகாள் ள எட்
ேப க் ம் ேமல் நிய க்கப் பட்
ஒ வாரம் பத்
நாட்க க் ள் ளாகேவ
ேவைல ந் நீ க்கப் பட்
இ ந்தனர்.
த ல் ெபண்கைள ேவைலக்
நிய க்கக் ெகாஞ் ச ம் ேதவ்
ஒத் க் ெகாள் ளாததால் ஆண் ேகர்
ேடக்கர்கைளேய
நிய த் ந்தான். ஆனால்
அவர்கள் ழந்ைதையக்
ைகயா ம் த ம் உண
ெகா ப் ப ளிக்க ைவப் ப என
ஒ ெபா ைம இன் ச்
ெசயல் ப ம் த ம் எரிச்சைல
ெகா க்க, ன் ேபர்கைள
மாற் மாற் நிய த் ம் ப்
ஏற் படாமல் இ ந்த ேவைள ல்
தான்
“ ழந்ைதகைளக் ைகயாள் வ
ஒ கைல அவற் ைறப்
ெபண்கள் தான் சரியாகச்
ெசய் வர்... ஆண்க க் அ
அத்தைன சரியாக வரா ...” என
ல தா ரிய ைவக்க யன்றார்.
“அப் ேபா நான் ழந்ைதையச்
சரியாகக்
கவனிக்க ல் ைலயா...?” எனத்
ேதவ் ம் பக் ேகட்க ம் ,
“அவரவர் ள் ைளகைள
அவங் கவங் க நல் லாதான்
பாத் க் வாங் க... அ த்தவர்
ள் ைள என் வ ம் ேபா தான்
எப் ப ப் பார்த் க் றாங் க
என்ப ேகள் ...? ெபண்க க் ள்
இயல் பாக இ க் ம் ஒ தாய் ைம
உணர் எல் லாக்
ழந்ைதகைள ேம தன்
ழந்ைதயாய் தாங் ம் ...” என்ற
ல தா “ஒ ெபண்ேண இந்த
ேவைலக் ச் சரி...” என வா ட,
அவரின் க த் க் ம் ம ப்
ெகா த்தவன் த ல் நிய த்த
45 வய ற் ேமல் உள் ள
ஒ வைரேய, இளம் ெபண்கள்
இந்த ட் ற் ள் வ வைதத் ேதவ்
த்தமாக ம் ப ல் ைல,
அதற் காகேவ இந்த ஏற் பா .
ஆனால் அவரின் வய ன்
காரணமாகேவா என்னேவா
இல் ைல இ பத்ைதந் வ ட
உைழப் னால் வந்த ச ப் ேபா
எப் ேபா ேம ெவன அவர்
த் டம் நடந் ெகாள் வைதக்
கண்டவன் ஒ வாரத் ேலேய
அவைர ம் ேவைலைய ட்
நீ க் இ ந்தான்.
அ த் ம் அேத ேபாலச் சற்
வயதானவைரேய நிய க்க...
அவேரா க்கெவல் லாம்
இல் ைல ழந்ைதைய நன்றாகேவ
பார்த் க் ெகாண்டார். ஆனா ம்
அவர் உடல் உபாைதகளின்
காரணமாக இர ல் மாத் ைர
உண் ட் உறங் பவர்
ந நி ல் ழந்ைத எ ந்
அ ம் ேபா எ ந் கவனிக்க
யாமல் ேபாக...
அவற் றால் த் ட் அ ம்
ரல் ேகட் தன் அைற ல்
இ ந் எ ந் வந் பார்த்தவன்
அவைர ம் அன்ேறா
ேவைல ந் நீ க்
இ ந்தான்.
“இேத ேபால் வயதானவர்கைளேய
நிய த்தால் இப் ப த்தான்
ஏதாவ ஒ ரச் ைன வ ம் ...”
என ல தா ண் ம் வா ட,
அவ க்காக இளம் ெபண்கைள
நிய த் ந்தான்.
த ல் வந்தவேளா ட் ன்
தலாளி ப க்ைக ல்
இ ப் ப ம் ேதவ் ேவைல ேவைல
என அைலந்
ெகாண் ப் பைத ம்
பயன்ப த் ந்தவைர
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகத் ட
ெதாடங் ந்தாள் . அந்தப்
ெபண் வந்த பத் நாட்களிேலேய
அவளின் பழக்கத்ைதக் கண்
ெகாண்ட ல தா த் ைவ
நன்றாகப் பார்த் க் ெகாள் வதால்
அைதப் ெபரி ப த்தாமல்
ட் ட...
இ தான் இவர்களின் பல னம்
எனத் ெதரிந் க் ெகாண்டவேளா
சற் அ கமாகேவ ைக நீ ட்ட
ெதாடங் ந்தாள் . ஆனால்
‘இைவ ேதவ் கா ற் ச் ெசல் ம்
வைர தான் தனக் இந்த வாழ் ...’
என்ப அவ க் அந்த நி டம்
 ரியாமல் ேபான .
தன் அ த ைக வரிைச ன்
காரணமாகத் ேதவ் டேம ைக ம்
கள மாக மாட் க்
ெகாண்டவைள ைகேயா
காவல் ைற ல் த் க்
ெகா த் ட்ேட அ த்த ேவைல
பார்த்தான்.
அ த் வந்த இ ெபண்க ம்
ட் ன் நிைலைய ம்
ழந்ைத ன் நிைலைய ம்
தங் க க் ச் சாதகமாக் க்
ெகாண் இந்த வளமான
வாழ் க்ைகையத் தங் கள்
வசப் ப த்த தங் களால் ஆன
அத்தைன யற் கைள ம்
ெசய் தார்கள் .
ஒ த் எப் ப யாவ ேதவ் ைவ
மயக் மணம் ெசய்
ெகாண்டால் அத்தைன ெசாத் ம்
தனக் த் தான் என்ற எண்ணத் ல்
த் ைவ பகைடக்காயாக
ைவத் இைதச் ெசயல் ப த்த
ேதவ் டம் யற் ெசய் ய...
 தல் ைற அைதக் கண் க்
ெகாள் ளாமல் ட்ட ேதவ் ைவ
கண்டவள் அைதேய தனக் க்
ைடத்த தல் ெவற் யாகக்
எண்ணி ண் ம் ண் ம்
யற் ெசய் தவைள ேதவ் ட்ட
ஒேர அைற ல் அந்தப்
ெபண்ணிற் இரண் கா ேம
ேகட்காமல் ேபான .
அ த் வந்தவேளா இன் ம்
ஒ ப அ கமாகப் ேபாய்
‘உனக் எந்த தத் ல்
ேவண் மானா ம் வைளந்
ெகா க்க நான் தயார் அதற்
ஏற் றால் ேபால என்ைன நீ இங் க்
கவனித் க்ெகாள் ...’ என்ப
ேபாலத் தாராள
மனப் பான்ைம டன் நடந்
ெகாண்டாள் .
இ ேபாலப் பல ேபைர
பார்த் ப் பவன் என்பதா ம்
அவர்கைள எல் லாம் க
சாதாரணமாகக் ைகயாள் பவன்
என்பதா ம் சற் ட் க்க...
ஆனால் அவேளா இந்த
 ஷயத்ைத ைவத் ேதவ் ைவ
வைளப் ப ெவ லபம் என
ட்டாள் தனமாக எண்ணிக்
ெகாண் ,
எப் ேபா ம் இர ல் ேதவ் தன்
ப க்ைக அைற ன் கதைவ தாழ்
ேபா வ ல் ைல, தன் தா ன்
உடல் நிைல மற் ம் ழந்ைத ன்
அவசர உத க் த் ேதைவப் ப ம்
என்பதனால் , இப் ப ச் ெசய் வைத
அ ந் ெகாண் ந் ந்தவள் ,
ஒ இர ேவைள ல்
அபாயகரமாக உள் ேள இ ப் பைத
அப் ப ேய ெவளிேய ெவளிச்சம்
ேபாட் காட் ம் வைகயான
ேசைல ல் அ த ஒப் பைனேயா
ெசன் ேதவ் ன் ப க்ைக ல்
அமர்ந்தப அவைனத்
தன்வசப் ப த்த யன்றவைள
எ ந் சலனம் இல் லாமல்
பார்த்தவன்,
“உன் அைற ல் ேபாய் இ
வேரன்...” எனச் ெசால் ல, அைதேய
தனக் க் ைடத்த ெவற் யாக
எண்ணி த்தப அைறக் ச்
ெசன்றாள் . அ த்த அைரமணி
ேநரத் ல் தன் அைலேப க்
வந்த ெமேசஜ் ைஜ ஓப் பன் ெசய்
பார்த்தவள் உட்ச பட்சமாக
அ ர்ந்தாள் .
அ ல் அவள் ேதவ் அைறக் ள்
ைழந்த ல் இ ந் ேதவ் ைவ
மயக்க யன்ற , அவனிடம்
ேப ய என அத்தைன ம்
ப வா க்க, ேகமரா
ைவத் ந்த ஆங் ளின் லம்
ேதவ் ன் கம் ப வாகாமல்
ஒ வன் ப க்ைக ல்
ப த் ப் ப அவன் அ ல்
ப க்ைக ல் அமர்ந் இவள்
ேப க் ெகாண் ப் ப என
அைனத் ம் ெதளிவாக வார்த்ைத
சகாமல் ப வா ந்தேதா ,
அைவ அந்த நி டேம ேசா யல்
யாக்களில் ட்ெரண்ட்
ஆக்கப் பட் ப் பரபரப் பாகப்
ேபசப் பட் க் ெகாண் ந்த .
இங் ப் பலர் தவ ெசய் வேத
தாங் கள் ெசய் ம் தவ
மற் றவர்க க் த் ெதரியா என்ற
ைதரியத் னாேலேய, ஆனால்
இங் அவளின் யற் கள்
அைனத் ம்
ெவட்டெவளிச்சமாக்க பட் ட,
அவமானத் ல் னி
ேபானவைள இன் ம் த் க்
க் ம் வார்த்ைதகளால் ேப
அவமானப் ப த் யவைனக்
கண் ,
‘உங் க க் ப் க்கைலனா
ட் ட ேவண் ய தாேன...
ஏன் இப் ப ச் ெசஞ் ங் க...” என
அ ைகேயா ேகட்டவைள
கண் ஏளனமாக நைகத்தவன்
“இேத ஒ ெபண் ட்ட ஒ ஆள்
வந் ேகட் உங் க க் ப்
க்கைலனா ட் ட
ேவண் ய தாேன அப் ப ன்
ெசான்னா ம் மா இ ப் ங் களா...?
உங் க க் ஒ நியாயம்
எங் க க் ஒ நியாயமா...?
உங் க க் வந்தா ரத்தம்
எங் க க் வந்தா தக்காளி
சட்னியா...? ெசய் ற
அத்தைன ம் ****ேவைல ஆனா
ேபா வ மட் ம் பத் னி
ேவஷம் ... இனி யா ம் உன்ைன
நம் ட் க் ள் ள ேசர்க்கேவ
டா ... எந்த ட் க் ள் ேள ம்
ைழ ம் த உனக் இல் ைல...
அைத ெவளிச்சம் ேபாட் க்
காட்டேவ இப் ப ச் ெசஞ் ேசன்...”
என நாக்ைக வாளாக மாற்
அவைளக் த் க் த்தவன்,
அந்த ந இர என் ம் பாராமல்
அவைள ட்ைட ட் ெவளிேய
ரத் னான்.
இ ேபான்ற ெதாடர்
அ பவங் களிேலேய இனி
ட் ற் த் ைவ பார்த் க்
ெகாள் ள யாைர ம் நிய க்கப்
ேபாவ ல் ைல என்ற ைவ
எ த் ந்தான். ஆனால்
இப் ேபா ம ெகாண்
வந் ந்த பத் நாட்க க்
ன்னால் வந்த பைழய
ெசய் த்தாள் , அ ந்த
ளம் பரத்ைத பார்த் ட் தான்
அவள் வந் ந்தாள் .
இைவ அைனத் ேம
பார்க்காமேலேய ம ன் ேமல்
ேகாபத்ைத ம் வன்மத்ைத ம்
வளர்த் க் ெகாள் வதற் க்
காரணமாக அைமந்த . ‘இந்த
ைற ம் நிச்சயம் யாேரா ஒ
ஏமாற் க்காரி தான் ட் ற் ள்
ைழந் இ க் றாள் ... என்ன
இவளின் ஏமாற் த் தந் ரம் சற்
மா பட் இ க் ற ...’ என்
எண்ணிக் ெகாண் ந்தவன் தன்
ேவைலகைள த் க் ெகாண்
அவசரமாக இந் யா வந்
இறங் னான்.
அதற் காகேவ காத் ந்த ேபால்
அைழத்த அவனின்
அைலேப ல் ஒளிர்ந்த
ல தா ன் ேகர் ேடக்கர் ரா
அைழப் ப ெதரிய ம்
பதட்டத்ேதா எ த் க்
காத் ற் க் ெகா த்தவன் ஒ
ல உடல் உபாைதகளின்
காரணமாக ல தா
அவ ப் ப வதால் உடன யாக
ம த் வமைனக் அைழத் ச்
ெசல் ல ேவண் ய அவ யத்ைதச்
ெசால் ல ம் , அதற் ரிய
ஏற் பா கைளச் ெசய் ட்
ேநராக ம த் வமைனக் ச்
ெசன் ல தா ன்
வ ைகக்காகக் காத் ந்தான்.
ேதவ் ம த் வமைனைய
அைடந்த ஐந் நி டங் களில்
ல தா ம் வந் ட, அவைரப்
பரிேசா த்த ம த் வர்கள்
“ெபரிதாக எந்தப் ரச் ைன ம்
இல் ைல... இ ேபாலச் ல
ேநரங் களில் ஏற் ப வ தான்...”
எனக் “ஒ நாள்
ம த் வமைன ல்
அ ம க் மா ெசால் ல...”
அதன்ப அைனத்
ஏற் பா கைள ம் ெசய் ட் ,
அளிக்கப் பட்ட ச்ைசயா ம்
ம ந் ன் உத யா ம் உறங் க்
ெகாண் க் ம் ல தா ன்
அ ல் அமர்ந் ந்தவைனக்
கண்ட ம த் வர் “இனி அவர்
காைல ல் தான் கண்
ப் பார்… நல் லா நன்றாக
உறங் வதற் ம ந்
ெகா க்கப் பட் இ க் ... நீ ங் கள்
இங் ேக இ க்க ேவண் ய
அவ யம் இல் ைல... ட் ற் ச்
ெசன் ட் க் காைல ல்
வா ங் கள் ...” எனக் ற ம் அந்தப்
ப ெனா மணி இர ல் ட்ைட
வந்தைடந்தான் ேதவ் .
ஆ – 15
இந் யா ற் த் ம் ச்
ெசல் ம் பயணம் எப் ேபா
எப் ேபா என நான் நாட்களாகக்
காத் க் ெகாண் இ ந்
இந் யா வந் இறங் யவ க் ,
அ த்த த் அைதப் பற்
ேயா க்க யாத அள ற் கான
நிகழ் கள் .
வய ந்ேத தன் தாய் க்
தகப் பன் வா யாக மா
அரணாக நின் காத்தவன்.
அவைர இந்த நிைல ல்
காண யாமல் அவர் ப ம்
ேவதைனகைள அவ க் ப் ப ல்
வாங் க் ெகாள் ள ந்தா ம் ,
அதற் த் தயாராக இ ப் பவன்.
மனேவதைனக க் க் ட
ஆ தல் அளித் ட ம் ,
ஆனால் உடல் உபாைதக க்
எத்தைன தான் ெந ங் ய ரத்த
ெசாந்தமாகேவ இ ந்தா ம்
அவற் ைற வாங் க் ெகாள் ளேவா
தாங் க் ெகாள் ளேவா யா ...
பா க்கப் பட்டவர் மட் ேம
அ ப க்க ேவண் ய ேவதைன
அ .
அவரின் ேமல் உ ைரேய
ைவத் ப் பவர்களாக
இ ந்தா ம் அவர் தான் தனக்
உ ர் என வாழ் பவர்களாக
இ ந்தா ம் அைதக் கண் ர
நின் ேவதைனப் பட மட் ேம
மற் றவர்களால் ம் , அப் ப
ஒ நிைல ல் தான் இன்
இ ந்தான் ேதவ் .
ேபானில் ல தா ற் ச்
ணறல் என்ற ெசய் வந்த டன்
ேவ எந்த நிைனப் ம் இல் லாமல்
உ ர் க்க அவரின் நலைன
மட் ேம க த் ல் ெகாண் ,
ண் ம் ஒ இழப் ைப தாங் க்
ெகாள் ளத் தன் மன ம்
உட ம் சக் இ க் றதா என்ற
ஆராய் ச் ெசய் யக் ட அவன்
அப் ேபா தயாராக இல் ைல,
ைரந் ெசயல் பட் அவரின்
உடல் உபாைதகள் ர
என்ெனன்ன நடவ க்ைககைள
ேமற் ெகாள் ள ேமா
அத்தைனைய ம் ேமற் ெகாண்
ம த் வரின் வாயால்
ல தா ற் ஒன் ம் இல் ைல
என்ற வார்த்ைதையக் ேகட் ம்
வைர ெவளி ல் கல் ேபால இ
இ ந்தா ம் உள் க் ள் அவன்
த்த ப் அவ க் மட் ேம
ெதரி ம் .
அதன் ற ம த் வரின்
ஆேலாசைன ன் ேபரில்
ப ெனா மணியள ல்
ட் ற் க் ளம் ெசன்றான்.
ேதவ் தன் வழக்கமான ேவக
நைட டன் ட் ற் ள்
ைழந்த டன் த ல் ேத ச்
ெசன்ற த் ைவ தான். அதற்
இரண் காரணங் கள் இ ந்தன,
ஒன் இந்த நான் நாள் ரி ல்
மனம் அ கம் த் ைவ ேத ய
ஒ காரணம் என்றால் ,
மற் ெறான் ட் ல் யா மற் ற
இந்த ேநரத் ல் யார் என்ேற
ெதரியாத தாக வந்த
ெபண்ணிடம் ெவ ம் நா நாள்
பழக்கத் ல் த் ைவ
ட் ட் அவர்கள்
ம த் வமைனக் வந்
இ ப் ப .
இ ேதவ் ற் ச் த்தமாகப்
க்க ல் ைல, அந்த ேநரத் ல்
அவர்க க் ேவ எந்த
நிைன ம் இ ந் க்கா
என்பைத அவனால் ரிந் க்
ெகாள் ள ந்தா ம் ஏற் க்
ெகாள் ள ய ல் ைல. அதனால்
தான் இப் ேபா த் எங்
எப் ப இ க் றான் என்பைத
த ல் ெதளி ப த் க் ெகாள் ள
ேவண் அவைனத் ேத ச்
ெசன்றான்.
அந்தப் ெபரிய மாளிைக ல்
தல் தளம் பத் ெபரிய ெபரிய
அைறகைளக் ெகாண்
அைமக்கப் பட் இ ந்த . எந்த
அைற ல் இ ந் ெவளி ல்
வந் நின் பார்த்தா ம் ழ்
தளத்ைதப் பார்க்க ய அள ல்
கப் ெபரிய அழ ய ச ர
வ லான அந்தக் காலத்
 களில் ற் றம் என
அைழக்கப் ப ம் மாடைல
இப் ேபாைதக் ஏற் றால் ேபால்
ந னமாக வ வைமத் ந்தனர்.
ேதவ் தனக் ப் பக்கத் அைறைய
த் ற் காக அவனின்
அத்தைன ேதைவகைள ம்
ர்த் ச் ெசய் ம் வைக ல்
வ வைமத் க்
ெகா த் ந்தான்.
எனேவ அந்த அைற ன் கதைவ
தட் ட் எல் லாம் றக்காமல்
அ ர யாகத் றந் க் ெகாண்
உள் ேள ைழந்தான். அவன்
அப் ப ச் ெசன்றதற் கான காரணம்
உள் ேள அந்த நி டம் என்ன
நிைல ல் ழந்ைத இ க் றான்
என்பைதக் கண்ணால் கண்
ெதளி ப த் க்
ெகாள் வதற் காகேவ...!
ஆனால் அந்த அைற ள்
ேதவ் ற் ஏமாற் றேம ஞ் ய .
ஏமாற் றம் என்ற டன் ம
த் ைவ கண்களில் ைவத் ப்
பார்த் க் ெகாண் ந்ததால்
அைதக் கண் ஏமாற் றம்
அைடந்தான் என்ப ேபான்
இல் ைல, அந்த அைற ல் அவன்
யாைர ேம காணாமல் தான்
ஏமாற் றமைடந்தான்.
த ல் யா மற் ற ெவற்
அைறையக் கண் ைகத்தவன்,
இந்த இர ேநரத் ல் எங் ச்
ெசன் க்கக் ம் என்ற
ேயாசைனேயா ெவளி ல்
ெசல் ல கால எ த் ைவத்த
நி டம் , ‘ஒ ேவைள
ளியலைற ல் இ க்கக்
ேமா...?’ என்ற சந்ேதகத் ன்
ேபரில் அங் ம் டச் ெசன்
பார்க்க...
அ ம் யா மற்
ெவ ச்ேசா ந்த , ழ் த்தளம்
வ ம் இர ன் தனிைம ல்
இ ளில் ழ் இ க்க... ேவைல
ெசய் பவர்கள் அைனவ ம்
அவர்க க் என ஒ க்கப் பட்ட
இடங் களில் உறங் கச் ெசன்
இ ப் ப ட் ற் ள் ைழ ம்
ேபாேத ேதவ் ன் கண்க க் த்
ெதளிவாகேவ ெதரிந்த .
இப் ேபா த் அவன் அைற ல்
இல் லா ேபாகக் கண்களால்
அைற வ ம் ேநாட்டம்
ட்டவனின் கண்க க் அந்த
அைற ல் அைனத் ம் எ த்
ைவக்கப் பட் ந்த ேநர்த் ம் ,
பராமரிக்கப் பட் இ ந்த த ம்
கண்ணில் படத் தவற ல் ைல,
இந்த அைறையத் ய் ைம ெசய்
த் ன் ெபா ட்கைளக்
கவனித் க் ெகாள் ள என மட் ம்
ஒ பணிப் ெபண்
நிய க்கப் பட் க் றாள் .
ஆனால் இத்தைன நாட்களில்
இல் லாத ஒ ேநர்த் அந்த
அைற ல் பளிச் வைத அந்தச்
ல ெநா க க் ள் ேளேய
கண் ெகாண்டான் ேதவ் .
ழந்ைதேயா ெவளி ல் எங் ம்
ெசன் இ க்கக் ேமா என
என்ற எண்ணம் டத் ேத ற்
வர ல் ைல. ஏெனன்றால்
அவ க் நன்றாகத் ெதரி ம்
நிச்சயம் இந்த ட்ைட கடந்
 ழந்ைதைய ெவளி ல் ெகாண்
ெசன் க்க யா என் .
எப் ேபா தன் அ ம இல் லாமல்
ஒ ெபண்ைணக் ழந்ைதையப்
பார்த் க் ெகாள் ள ட் ல்
இ ப் பவர்கள் நிய த்தார்கேளா..!
அப் ேபாேத அந்தப் ெபண்ணின்
ேமல் ஒ சத தம் ட
நம் க்ைக அற் இ ந்தவன்
உடன யாக இரண்
பா காவலர்கைள ட்ைட
கண்காணிக்க நிய த் ந்தான்.
இதற் ன் இந்த ேவைலக்
வந்த அத்தைன ேபைர ம்
அவ் வள ேகள் கள் ேகட் ர
சாரித்த ன்ேப ேவைள ல்
நிய த் க்க, ஆனால் அவர்கள்
நடந் க் ெகாண்ட தத் னா ம்
ல ஒத் வராத
ெசய் ைககளினா ம் ரட்
அ க்கப் பட் இ ந்தனர்.
அப் ப இ க்ைக ல் எந்த
வைக ம் யார் என்ன என்ேற
ெதரியாத ஒ த் ைய
நிய த் ப் பதாக ல தா
 யைத ேகட்டவன் ம ைவ
சத தம் சந்ேதகக்
கண்ெகாண் மட் ேம
பார்த்தான்.
‘இவள் யாரால் எந்தக்
காரணத் ற் காக இந்த ட் ற் ள்
அ ப் பப் பட் இ ப் பாள் ...?
இல் ைல என்ன ேதைவக்காக
எைதச் ெசய் ப் பதற் காக
இந்த ட் ற் ள் ைழந்
இ ப் பாள் ...?’ இ தான்
ேதவ் ைடய இப் ேபாைதய
சந்ேதகேம த ர,
ம நல் லவளா? ெகட்டவளா?
என்ப ல் அவ க் ஒ
சத தம் டச் சந்ேதகம்
எழ ல் ைல சத தம்
ம ைவ ெகட்டவள் தான் என்ற
த் ைர த் அந்த
தத் ேலேய பார்த் க்
ெகாண் ந்தான்.
இப் ப இ வர்
நிய க்கப் பட் ப் ப பற் த்
தன் தா டம் ட இந்த நி டம்
வைர ேதவ் ெதரி க்க ல் ைல.
அவர்கள் எப் ேபா ம் இ ப் ப
ேபால இயல் பாக இ க்கட் ம் ,
இப் ப ஒன் நிகழ் ந்
ெகாண் க் ற என்ப
ெதரியவந்தால் தான் ேவ
மா ரியான நடவ க்ைககளில்
அைதக் காட் க் ெகா த்
வார்கள் .
இன் ம் மனிதர்கைள ம்
அவர்களின் ேக ெகட்ட
த் ைய ம் எத்தைன ைற
அ பட்டா ம் ரிந் க்
ெகாள் ளாமல் , ண் ம் ண் ம்
இரக்க ணம் ெகாண்
ெசயல் ப பவர்களிடம் ெதரி க்க
ம் ப ல் ைல.
ஆனால் ேதவ் அங் இ ந்தப ேய
அவன் நிய த் ந்த
பா காவலர்களின் லம்
உட க் டன் அைனத்ைத ம்
அ ந் ெகாண் ந்தான். அந்தத்
ைதரியத் ல் தான் ‘நிச்சயம்
ட் ற் ள் தான் இ ப் பார்கள் ’
என்ற எண்ணத்ேதா அைற ல்
இ ந் ெவளி ல் வந்தவன்...
 ழ் தளத் ல் இ ந் ப ஏ
ேமேல வ ம் ேபா இரண்
பக்கமாகப் ப கள் ரிக்கப் பட் ,
இ பக்கம் இ க் ம்
அைறக க் ச் ெசல் மா
வ வைமக்கப் பட் க்க...
வல பக்கம் நான்
அைறகைள ம் இட பக்கம்
நான் அைறகைள ம்
இரண் ற் ம் ந ல் இரண்
ெபரிய அைறகைள ம் ெகாண்ட
அந்த தல் தளத் ல் ப கள்
வைட ம் இடத் ல் கப்
ெபரிய ஹால் ஒன் இ க் ம் ...
அந்த அைற ந்
ெவளிப் பட் வல பக்க
அைறகளின் கத கைளத் றந்
பார்த்தப ேய அந்த தல்
தளத் ல் உள் ள ஹாைல ேதவ்
ெந ங் ம் ேபா ன்சாரம்
ண் க்கப் பட்ட .
அ ல் தன் நைடையத் ெதாடரா
ஒ ெநா நின்றவன், அ த்தக்
கணம் உடன யாக ஆன் ஆக
ேவண் ய ெஜனேரட்டர்கள் ஆன்
ஆகாமல் ேபாகேவ... சற்
சந்ேதகத்ேதா அந்த இ ளில்
தன் பார்ைவையச் ற் ம்
ற் ம் பார்த் ப , இ ந்த
நிைல ல் இ ந் ெகாஞ் ச ம்
மாறாமல் கண்கைள மற் ம்
ழற் னான்.
அவன் ன்அ க் எட் ய
வைர ல் த் யாசமாக எ ம்
லப் படாமல் ேபாக ம் , ஏேத ம்
ெதா ல் ட்ப ேகாளா ஏற் பட்
இ க் ம் உடன யாகச்
ெசக் ரிட் அைதப் பார்ப்பார்
என எண்ணிக் ெகாண் அங்
இ ந்த ெபரிய ேசாபா ல்
அமர்ந்த ெநா “ ளிச்” என்ற
சத்தம் ேதவ் ன் கா கைள
வந்தைடந்த .
அ ல் உடம் ல் உள் ள அத்தைன
ெசல் க ம் ர்ைம ெபற...
சட்ெடன் எ ந் நின்றான்.
அந்த ைம இ ளில் பார்ைவையச்
ற் ம் ற் ம் பார்த்தப
ஒவ் ெவா அ யாக எ த்
ைவத் ேமல் தளத் ந்
 ழ் த்தளத்ைதப் பார்ப்பதற் காக
அைமக்கப் பட் ந்த அந்த மர
ற் ச் வரில் ைக ைவத்த ெநா ,
ேதவ் நின் ந்த இடத் ற் ேநர்
எ ர் ைச ல் இ ந்த
அைற ந் ஒ ெமல் ய
ஒ ெதரிந்த .
ேயாசைனேயா கண்கள் இ ங் க
அந்த ஒ வந்த அைறையக்
ர்ந் கவனித்தவாேற அங் ச்
ெசல் ல அ த்த அ ைய எ த்
ைவத்தவன் அப் ப ேய நின்றான்.
காரணம் அந்த அைற ந்
ெம வர்த் ேயா ம
ெவளி ல் வந்
ெகாண் ந்தாள் . ஒ கணம் தன்
கண்கைளேய நம் ப யா
இைமகைள அைசத் ண் ம்
அந்த அைற ன் வா ைல
ேநாக்க... இப் ேபா ம் ம இேத
ேபால் அந்தப் பக்கம் இ ந்த
ைகப் வரில் அ ல் வந்
நின் இ ந்தாள் .
அந்த இ ள் ழ் ந்த இடத் ல்
ெம வத் ெவளிச்சத் ல்
ேதவைத எனத் தன் கண் ன்
வந் நின்றவைள த ல் நம் ப
யாமல் யார் இவள் என்ப
ேபாலப் பார்க்கத்
ெதாடங் யவனின் மனேமா
‘இவள் ெபண்ணா...? இல் ைல
ேமா னியா...?’ எனக் ேகள்
ேகட் ம் அள ற் அத்தைன
அழகாக ளிர்ந்
ெகாண் ந்தாள் அந்த இ ளில்
ம
அவைளக் கண்ட ெநா தல்
இைமக்க மறந் நின் ந்தவன்
அந்த இ ளில் அவள் ைக ல்
இ ந்த ெம வர்த் ஒளி
ம ன் கத் ல் பட் ஒளிர...
ழந்ைதத்தனம் இன்ன ம்
மாறாமல் மா ம வற் ற
கத்ேதா மரியாய்
நின் ந்தவள் அந்த ஒளி ல்
ேதவைத எனத் தன் கண்க க் த்
ெதரிவைத கண் ேதவ்
அைசயாமல் நின் க்க
மனேமா...
ஒளி ேல ெதரிவ ேதவைதயா...
உ ரிேல கலந்த நீ இல் ைலயா...
இ ெநசமா ெநசம் இல் ைலயா...
அந்த நில க் த் ெதரியைலயா...
என இைசக்க... ேதவ் அப் ப
அைசயாமல் நின் ப் பைதக்
கண் ழம் யவள் “சார்... சார்...”
என அைழக்க ம் , அந்தச்
சத்தத் ல் நிைன க்
ம் யவ க் அவள் அைழத்த
“சார்...” என்ற வார்த்ைத
நாராசமாகக் கா ல் ேகட்க,
‘என்ன சாரா...’ எனச் னம் எழ,
“என்ன...?” என அவள் எரிந்
ந்தான்.
ஆனால் அவன் மனேமா
‘உன் ட்ட ேவைல ெசய் ற
எல் லா ேம மரியாைதயா
அப் ப த்தாேன ராசா
ப் டறாங் க...’ எனக் ேகள்
ேகட்க, ‘அவங் க ம் இவ ம்
ஒண்ணா...’ என அதற் க்
ெகாஞ் ச ம் ேயா க்காமல்
ப லளித்தவைன மனசாட் ேய
யப் பாகப் பார்த்த .
அவளிடம் ப் பவைனக்
கண் பயந்த அவனின்
ேதவைதக் , ‘தன் தலாளி
தன்ைன எதற் த் ட் றார்...’
எனத் ெதரியா கம் ங்
ேபான .
ம ன் கம் ங் ய அந்த
இ ளி ம் ேதவ் ன்
கண்க க் த் தப் பாமல் பட...
அந்தச் ல ெநா யைர ட
ம ைவ பட டாமல் உடேன
ெசன் ைடக்க எண்ணி
பரபரத்த ைககைள அடக்க
யாமல் அவைளத் யரப் பட
ைவத்த தன்ைனேய ட் க்
ெகாண் ஒ அ ேதவ் எ த்
ைவக்க ம் , ன்சாரம் ண் ம்
வந்த .
ம ம் நி ர்ந் ேமேல ஒளி ம்
ளக் கைளப் பார்த்
ன்னைகத்தப ேய “கரண்ட்...”
என இயல் பாக மற் றவர்களிடம்
ேப வ ேபால எண்ணி ஏேதா
ெசால் ல ம் ப ம் அதற் ள்
ளக்ெகாளி ல் ம ைவ ம்
அவள் ைக ல் இ ந்த
ெம வர்த் ைய ம் பார்த்தப
நின் ந்தவ க் இத்தைன
ேநரம் தன்ைனச் ற் ப்
ன்னப் பட் ந்த மாயவைல
அ ந் ந்த . அேதா இவள்
யார் என்ப ம் நிைன க் வர...
அ ல் கண்களில் கனேலா
ம ைவ பார்த் க்
ெகாண் ந்தவைனக் கண்
ரண் அவள் இரண்ட
ன்னால் ைவக்க... நின்ற
இடத் ந்ேத “ேவர் இஸ்
த் ...” எனச் ங் கத் ன்
கர்ஜைனேயா ேகட்டவனின்
ரல் அந்த இர ல் பயங் கரமாக
எ ெரா க்க...
ம ற் உடல் ஒ ெநா
க் ப் ேபாட் ெவடெவடெவன
ந ங் க ெதாடங் ய . ந ங் க்
ெகாண் ந்த தன் வல
ைகையத் க் அவள்
ெவளிவந்த அைறைய மட் ம்
ட் க்காட் யவ க் நாக்
ேமலண்ணத் ல் ஒட் க் ெகாள் ள
வார்த்ைதகள் ெவளிவராமல்
ேபான .
அவைள ம் அவள் காண் த்த
அைறைய ம் மா மா ஒ
பார்ைவ பார்த்தவன்
ெவனத் தன் ேவக
நைட ல் அந்தப் ப ைய
அைடந் அைறக் ள் ைழ ம்
ன் கதேவாரம் நின் ந்த
ம ைவ ஒ பார்ைவ
பார்த் ட் உள் ேள ெசல் ல,
அங் இ ந்த ஒற் ைறக் கட் ல்
இ பக்கம் தைலயைணகள்
ெகா க்கப் பட் க் க த் வைர
வான ேபார்ைவ
ேபார்த்தப் பட் இ க்க... கமான
நித் ைர ல் இ ந்தான் த் .
எத்தைன ேகாபத்ேதா ம்
ஆத் ரத்ேதா ம் அந்த
அைறக் ள் ைழந்தாேனா
அத்தைன ம் உறங் க்
ெகாண் க் ம் ள் ைளையப்
பார்த்த ெநா ல் காணாமல்
ேபாக... கடந்த நான்
மாதங் களில் இப் ப ஒ
அைம யான க்கத்ைத அவன்
உறங் பார்த் ராத ேதவ் ல
ெநா கள் ைவத்த கண்
வாங் காமல் அவைனேய
பார்த்தப நின் ந்தான்.
ன் அைறக் ெவளிேய நின்
ெகாண் ம இங் ப் பார்த் க்
ெகாண் ப் பைதக் கண்டவன்
னிந் த் ைவ க்க ேபாக,
ஒ ெநா ைககள் தயங்
நின்ற . ‘எங் ேக த் ன்
உறக்கம் கைலந் ேமா?
ண் ம் அவன் இப் ப
உறங் வானா?’ எனத்
தயங் யவன், ற எைதப்
பற் ம் ேயா க்காமல்
த் ைவ க் தன் ேதாளில்
ேபாட்டப அ ேவக நைடேயா
அந்த அைற ந்
ெவளிேய னான்.
சரியாக ம ைவ கடக் ம் சமயம்
ேதவ் ன் ேதாளில் இ ந்த த் ச்
ங் அ தப ேய எழ ம் , ம
பதட்டத்ேதா ேதவ் ைவ ேநாக்
ஒ அ எ த் ைவக்க...
அவைளப் பார்ைவயாேலேய ர
நி த் யவன் ழந்ைத ன்
ைக தட யப ேய “ த் ப்
பாய் ... ஸ் ப் ... ஸ் ப் ...” எனச்
ெசால் ல ம் ,
அந்தக் ர க் க் கட் ப் பட்ட
ழந்ைத ம் ேதவ் ன் ேதாளில்
ண் ம் தைல சாய் த் தன்
கத்ைத அவன் மார் ல்
ேதய் த்தப ேய க்கத்ைதத்
ெதாடர, தைல தல் வைர
த் ைவ ெமல் ல தட க்
ெகா த்தப ேய, தன் அைறக் ள்
ைழந்தவன் காலால் ம் க்
டப் பார்க்காமல் கதைவ
அ த் ச் சாத் னான்.
தன் கத் ேலேய அைறந்த
ேபாலக் கதைவ அ த் ச்
சாத் யைத பார்த்தப
நின் ந்த ம ற் ப் பயத் ல்
கண்கள் கலங் ய . ‘எதற் காகத்
தன் தலாளி தன் இத்தைன
ேகாபமாக இ க் றார்’ என் ட
அவ க் ப் ரிய ல் ைல.
என்ன தவ ெசய் ேதாம் என்
ேயா க்கக் ட அந்த நி டம்
அவளால் ய ல் ைல. ஒ
மா ரி ங் கத் ன் ைக ல்
தனியாக மாட் க் ெகாண்ட
ெபண்ைணப் ேபால உடல்
வ ம் ந க்கத்ேதா ம்
பயத்ேதா ம் இ ந்த
இடத் ந் அைசயாமல்
நின் ெகாண் ந்தவளின்
கண்கள் மட் ம் அதன்
ேவைலையச் சரியாகச் ெசய்
கண்ணீைர ெபா ந்
ெகாண் ந்த .
ேதவ் இன்ேற வந் ந்தா ம்
இங் வந்த நாளில் இ ந்
ேவைல ெசய் பவர்கள்
தற் ெகாண் ல தா வைர
ேதவ் ைவ பற் ச் ெசால் இ ந்த
ஷயங் கள் அைனத் ம் அவள்
மன ல் நன் ப ந் இ ந்த .
அதாவ ேவைலையச் சரியாகச்
ெசய் ட்டால் எந்தப்
ரச்சைன ம் இல் ைல...!
அைனத் ேவைலக ம் அந்தந்த
ேநரத் ற் ச் சரியாக நடக்க
ேவண் ம் ...!
எந்த ேவைல ம் ைற
இ க்கக் டா ...!
ேதைவ ல் லாத ஷயங் களில்
தைல வ அ த்தவர்
ஷயங் களில் இல் ைல
ரச்சைனகளில் க்ைக
ைழப் ப என எ ம் இ க்கக்
டா ...!
அவரவர் ேவைலகைளச் ெசய்
ட் அவர்க க் என
ஒ க்கப் பட்ட இடத் ற் ச் ெசன்
ட ேவண் ம் ...!
என எ தப் படாத ஒ சட்டம்
இங் க் க ைமயாக அம ல்
இ ப் பைத அ ந் ெகாண்டவள் ,
வய தேல தா ண் தன்
ேவைல ண் என் இ ந்
பழக்கப் பட்டவள் என்பதால்
ன்ேப எ த் ந்தால்
ேதவ் டம் எப் ேபா ம் எந்தப்
ரச் ைன ம் மாட் க்
ெகாள் ளாமல் இ க்க ேவண் ம்
என் .
ஆனால் பாவம் அைத ம் அவள்
மட் ம் எ த்தால் ேபாதா
இன்ெனா வ ம் எ க்க
ேவண் ம் என் அந்த நி டம்
அவ க் த் ெதரிய ல் ைல. அேத
ேபாலத் தன் ேமல்
ெகாைலெவ ேயா ஒ வன்
வந் ெகாண் க் றான்
என்ப ம் அவ க் அந்த நி டம்
ெதரிய ல் ைல.
அதன்ப இந்த நான் நாட்களாக
த் ேவா மட் ேம தன்
உலகத்ைத அைமத் க்
ெகாண்டவள் , த் ப் பக ல்
உறங் ம் ேநரங் களில்
ல தாேவா அவர் அைற ல்
அமர்ந் அவ க் ேதைவயான
உத கைளச் ெசய் ெகா க்கத்
ெதாடங் னாள் .
அப் ப ேய இ வ ம் ேநரம்
ேப க் ெகாண் க்கத்
ெதாடங் னர். இ ல் அ த்தக்
கட்டமாக ஒவ் ெவா ைற ம்
ம ல தாைவ அவர்களின்
ேபச் ப் பழக்கத் ல் “மாம் ...”
எனத் ெதாடங் ப் ன் “ேமம் ”
என மாற் வைதக் கண்ட ல தா,
தன்ைன “மா ...” என்ேற
அைழக் ம் ப ெசால் ம் அ
மரியாைத இல் ைல என ம த்
வந்த ம ன் “இ இப் ப
மாற் மாற் அைழப் ப தான்
என்னேவா ேபால இ க் ற ...”
என எ த் க் சம் ம க்க
ைவத்த ல தாைவ “மா ...” என
அைழக்கத் ெதாடங் ந்தாள் .
அ ேபால இன் மாைல ம்
அவேரா அமர்ந் ேப க்
ெகாண் ந்தவள் த் ைவ
அங் ேகேய ைளயாட ைவத் க்
ெகாண் க்க... ெரன
ல தா ன் உடல் நிைல ர்ெகட
ெதாடங் ய உடேன, ேதவ் இன்
இந் யா வ வ யா க் ேம
ெதரியா என்பதால் அவனிடம்
ஒ வார்த்ைத
ெதரியப் ப த் ட் ல தாைவ
ம த் வமைனக் அைழத் ச்
ெசல் ல ரா யல,
அப் ேபாேத ேதவ் வந் ப் பைத
அ ந் அ த்த த் நடக்க
ேவண் ய ேவைலகைள இனி
அவன் பார்த் க் ெகாள் வான்
என் நம் க்ைகேயா ரா
ம த் வமைனக் ல தாேவா
ைரந்தார்.
இத்தைன ேநரம் தன்ேனா
அமர்ந் ேப க் ெகாண் ந்தவர்
ெரன இப் ப
அவ ப் ப வைதக் கண் கண்
கலங் க பார்த் த் த் க்
ெகாண் இ ந்த ம அவர்
ம த் வமைனக் க் ளம் ச்
ெசன்ற ற ம் இப் ேபா எப் ப
இ க் றாேரா...? என்ற
பதட்டத்ேதா ேநரத்ைத க த் க்
ெகாண் க்க...
அந்தக் ளம் ம் அவசரத் ம்
ம ைவ கவனித் இ ந்த ரா
பத் மணியள ல் ம ற்
ட் ெதாைலேப லம்
அைழத் ல தா ன் உடல் நிைல
இப் ேபா பரவா ல் ைல எனத்
ெதரி த்தவர், ம ைவ
கவைலப் படாமல் இ க்கச்
ெசால் ைதரிய ட் னர்.
“எப் ப அக்கா தனியா
சமாளிச்ேசள் ...” என்ற ம ன்
கவைல ம் அக்கைற மான
ேகள் க் , அப் ேபாேத ேதவ்
இந் யா வந் இறங் ய
தகவைல யேதா இன் ம்
சற் ேநரத் ல் ட் ற் ம் வந்
வான் எனக் ந்தார்.
எனேவ த் ைவ தன் அைற ல்
உறங் க ைவத்த ம உறக்கம்
வராமல் ஜன்னல் ஓரம் அமர்ந் க்
ெகாண் ஏேதா ேயாசைன ல்
ஆழ் ந் இ ந்த ேபா தான்
காற் ைறக் த் க் ெகாண்
அந்த மாளிைகக் ள் ைழந்த
ேதவ் ன் காட் லா ைவய் ட்ேர
ேநாய் ர்.
இப் ப ப் பட்ட கார்கைள எல் லாம்
இ வைர பார்த்ேத இல் லாத ம
அவற் ைற அ சயமாகப் பார்த் க்
ெகாண் க் ம் ேபாேத அ ல்
இ ந் யல் ேபால இறங்
கதைவ அ த் ச் சாத் யப
ட் ற் ள் ைழந் ந்தான்
ேதவ் .
இைமக் ம் ெநா க க் ள் ேதவ்
உள் ேள இறங் ெசன் க்க,
காரின் ேமேலேய கவனமாக
இ ந்தவள் ேதவ் ைவ சரிவரப்
பார்க்க ட இல் ைல. ஆனால்
அ த்தச் ல ெநா களிேலேய
ேதவ் ப களில் ஏ வ ம் சத்தம்
ேகட்க ம் ‘தன் அைறக் ச்
ெசல் றார்...’ என நிைனத் க்
ெகாண் ந்த ம
ேநரத் ல் ன்சாரம்
ண் க்கப் பட ம்
ெம வர்த் ேயா ெவளி ல்
வந்தாள் .
அ ம் ட ேநற் தான்
பணிப் ெபண்ணிடம் ெசால்
ெம வர்த் வாங் வர ெசய்
இ ந்தாள் . அப் ேபா ட ல தா
“அதற் எந்த அவ ய ம்
இல் ைல, இங் ன்சாரம்
ண் க்கப் பட்டால்
ெஜனேரட்டர்கள் உடேன ேவைல
ெசய் ம் ...” எனச் ெசால்
பார்க்க...
“அப் ப ெயல் லாம் அசட்ைடயா
இ க்கக் டா மா ... ன்னக்
ழந்ைத இ க் ற இடம் ... ந
ராத் ரி ல் எப் பவாவ
ன்சாரம் வராமேல ேபா ட்டா
என்ன பண் ேவள் ....
அவசரத் க் நம் ம ைக ல
ஏதாவ இ க்க ம் ...” என
ளக்கம் அளிக்க,
‘இன் ம் ந ன
ெதா ல் ட்பங் கள் பலவற் ைறப்
பற் இவ க் ச் சரிவரத்
ெதரிய ல் ைல...’ எனப்
ரிந் ந்தா ம் ல தா
அவற் ைற எ த் ச் ெசால் லேவா
ண்டல் ெசய் யேவா இல் லாமல்
அவ க் ெம வர்த்
வாங் க் ெகா க் மா
பணித் ந்தார்.
‘அப் ப ேய ெஜனேரட்டர்கள்
ேவைல ெசய் யாமல் ேபானா ம்
அைனத் அைறகளி ம்
எமர்ெஜன் ளக் கள் உண் ...’
என்பைதப் ற ெசால் க்
ெகாள் ளலாம் என
நிைனத் ந்தார் ல தா.
இவற் ைறெயல் லாம் மன ற் ள்
அைச ேபாட்டப ேய தன்
அைற ல் ெசன் அமர்ந்த
ம ற் ‘எதற் காகத் தன்
ேகாபப் பட்டார்...’ என இந்த
நி டம் வைர ஒன் ேம
ரிய ல் ைல.
தவ ெசய் தால் ேகாபப் ப வார்,
ட் வார், ேவைல ந்
நீ க் வார் எனக் ேகள் ப் பட்
அதற் கான சந்தர்ப்பத்ைத
ஏற் ப த்தாமல் நடந் ெகாள் ள
ேவண் ம் என்ற ெவ த்
இ ந்தவள் , “இப் ேபா என்ன
ெசய் ேதாம் ...?’ என்ேற ெதரியாமல்
த் க் ெகாண் ந்தாள் .
‘நாம் எ ேம ெசய் ய ல் ைல
என்றா ம் இவனிடம் க்
ன்னா ன்னமாகப் ேபாவ
உ ...!’ என் அந்த நி டம்
அவ க் த் ெதரிய ல் ைல
பாவம் .
இங் த் ைவ தன் ேமல் ப க்க
ைவத்தப ேய ட்டத்ைத
ெவ த் க் ெகாண்
ப த் ந்தவன் மன
ெந ப் பாய் ெகா த் க்
ெகாண் ந்த . அவன் ஒன் ம்
ெபண்கைள அ யாதவன் அல் ல..!
ஆனால் இ என்ன மா ரி ஒ
உணர் என்பைத அவனால்
ரித்த ய ய ல் ைல, ஒன்
மட் ம் உ இ ேபான்ற ஒ
உணர் இதற் ன் ேவ
யாரிட ம் அவ க் த்
ேதான் ய இல் ைல...!!
அதனாேலேய ல ெநா கள்
அ த் என்ன? எனத் ெதரியாமல்
நின்றவன் அதன் ற தாரித்
இ ந்தான். இப் ெபா
நிைனத் ப் பார்க்ைக ல்
அத்தைன ேகாப ம் ம ன்
ேமல் தான் ம் ய .
எத்தைன ேகாபத்ைத அவளின்
வளர்த் க் ெகாண் நான்
நாட்களாகக் காத் ந் இங்
வந் ேசர்ந்தவ க் அைத
உடன யாகச் ெசயல் ப த்த
 யாமல் மனம் ஸ்தம் த் ப்
ேபாய் இ க்க...
‘இ தான் அவளின் ட்ட ம்
தன்ைன மயக் வதற் காக
ட் ற் ள் ைழந்
இ க் றாேளா...?’ என்ற ரீ ல்
ேயா த் க்
ெகாண் ந்தவ க் அப் ேபாேத
ம ன் ைககளில் இ ந்த
ெம வர்த் நிைன வர,
சட்ெடன் எ ந் அமர்ந்
‘இன் இந்த நி டம் ன்சாரம்
ேபா ம் என்ப ம் ெஜனேரட்டர்
ேவைல ெசய் யா என்ப ம்
ன்ேப ெதரிந்த ேபால இவள்
ைக ல் எப் ப ெம வர்த்
வந்த ...?’ எனக் தர்க்கமாக
ேயா த்தவனின் மனம் ‘இ
அத்தைன ம் ம ன் ட்டம் ,
அவளின் ட்டப் ப ேய ன்சாரம்
ண் க்கப் பட் ெஜனேரட்டர்கள்
ப தைடய ைவக்கப் பட் இந்த
இர ல் தன்ைன மயக்க
யன் க் றாள் ...!’ என்ற
ற் வந்தான் ேதவ் .
ஆ - 16
இர வ ம் உறக்கம் இன் ப்
ரண் ெகாண் ந்த ேதவ் ெவ
ேநரம் க த்ேத உறங்
இ ந்தா ம் தன் பல வ ட
பழக்கத் ன் ப யற்
காைல ேலேய கண் த் க்
ெகாண்டான்.
தன் அ ல் உறங் க்
ெகாண் ந்த த் ைவ ல
ெநா கள் வாஞ் ைச டன்
பார்த்தவன் அவன் தைலையக்
ேகா ெநற் ல்
த்த ட் ட்
ம த் வமைன ல் இ க் ம்
ல தாைவ காண ைரந்
தயாரா க் ேழ இறங் னான்.
ப க்கட் ல் இறங் வந்
ெகாண் ந்த ேபா ேழ
சைமயல் அைற ன் வாசல்
அ ல் இ ந்த உண
ேமைஜ ன் பக்கத் ல் அந்த
அ காைல ேவைள ம்
ளித் த் தயாரா நின்
ெகாண் ந்த ம பாைல
சரியான ட் ற் ஆற்
ளா க் ல் ஊற் ைவப் ப
ெதரிந்த .
அவைளேய ர்ைமயான
பார்ைவயால் அளந் க் ெகாண்ேட
இறங் யவனின் கால ச் சத்தம்
ேகட் ம ம் ப் பார்க் ம்
ேபா வா ைல கடந்
இ ந்தான்.
ேதவ் ெசன்றைத கண்ட ம அங்
அைற ல் த் த் தனியாக
உறங் க் ெகாண் ப் ப
நிைன வர ‘உறக்கம் கைலந்
எ ந்தால் அ வாேன...’ என்ற
எண்ணம் ேதான் ய டன், பால்
ஊற் ைவத் இ ந்த ளாஸ்க்,
ய ளாஸ், மற் ம்
ழந்ைதக் கம் ைடத் ட
ெவட் ஷ் என அைனத்ைத ம்
எ த் க் ெகாண் ேமேல
ைரந்தாள் .
ேதவ் க் த் தன் அைறக் ள்
யா ம் ைழவ அறேவ
க்கா , எப் ேபா ம் யாைர ம்
அந்த அைறக் ள்
அ ம காதவன், தன்
அைறையக் டத் தாேன த்தம்
ெசய் ெகாள் வான். ஆனால்
இைதப் பற் அ யாத ம
த் ன் மட் ேம
கவனமாக இ ந்த னால்
ைரந் ேமல் ஏ ச் ெசன்றவள்
மா ஹா ல் தான் ெகாண்
ெசன்ற ெபா ட்கைள எல் லாம்
ைவத் ட் த்
எ வதற் காகக் காத் ந்தாள் .
ரம் ெசன்ற றேக
ேதவ் க் த் ைவ தன்
அைற ேலேய ட் ட்
வந்த நிைன வர, வழக்கமாகத்
தன்ேனா இர ல் உறங் க
ைவத் க் ெகாண்டா ம்
காைல ல் ளம் ைக ல்
ல தா ன் அைறக் த் க்
ெசன் அங் ட் ட்
ெசல் பவன், இன் ல தா இல் ைல
என்பதனால் ஏேதா ேயாசைன ல்
ளம் ட...
ேநற் ம த் ைவ ைவத் க்
ெகாண் இ ந்த அைற ல்
ெகாண் ெசன் டத்
இ க்கலாேமா எனத் ேதான்ற ம்
ெகாஞ் ச ம் ேயா க்காமல்
காைர டர்ன் அ த் க் ெகாண்
ட் ற் த் ப் னான்.
சரியாக அேத ேநரம் , இங் ச்
ங் ம் ரல் ேகட்க ம்
சற் ம் ேயா க்காமல் கதைவ
றந் க் ெகாண் அைறக் ள்
ைழந் இ ந்தாள் ம .
அந்தப் பரந் ரிந் ந்த ெபரிய
ப க்ைக ன் ந ல் ற் ம்
ைதந் ேபா ம் அள ற் கான
தைலயைணகளின் ந ல்
ப த்தப உறங் க்
ெகாண் ந்த த் உறக்கம்
கைலந் ரண் ெகாண்ேட
ங் க ம் , ம ப க்ைக ல்
தா ஏ த் ைவத் க்
சமாதானப் ப த்த வங் னாள் .
அவசர அவசரமாக ட்ைட
வந்தைடந்த ேதவ் தன் அைற ன்
கத றந் ப் பைதக் கண்
ெநற் ங் யப ேய உள் ேள
ைழய ம் ப க்ைக ல் இ ந்
 த் ைவ க் ெகாண் ம
இறங் வ ெதரிந்த , ம ைவ
தன் அைற ல் தன் ப க்ைக ல்
கண்ட ெநா கட் க்கடங் காமல்
ெபாங் ய ேகாபத் டன் “ஹவ்
ேடர் ...” என்ற கர்ஜைனேயா
இரண் எட் ல் ம ைவ ேதவ்
ெந ங் க ம் ,
ெரனத் ேதவ் ைவ கண்ட ம்
எதற் காக இத்தைன
ஆேவசத்ேதா கத் றார் எனப்
ரியாமல் ரண் இரண்ட
ன் க் ைவக்க... அேதேநரம்
ேதவ் ன் ரல் ேகட் தைலையத்
க் ப் பார்த்த த் ைவ கண்ட
அ த்த ெநா தன்
கபாவைனகைளச் சட்ெடன்
மாற் க் ெகாண்டவன்
ழந்ைதையக் கண்
ன்னைகத்தான்.
ட்டத்தட்ட ஒ வாரத் ற் ப்
ற தன் டாடாைவ கண்ட
ம ழ் ச ் ல் த் ம் “தா...
தா...” என ளித்தப ேதவ் ைவ
க்க ெசால் தன் ைககைளத்
 க் ய .
அ த்த ெநா ம ன் ைககளில்
இ ந்தவைன ெவ க்ெகனத் ேதவ்
ப த் க் ெகாள் ள இைதச் சற் ம்
எ ர்பார்க்காத ம ம் ேதவ் ன்
க மாற் றங் கைளேய ரியாமல்
பார்த்தவாேற நின் ெகாண்
இ க்க, ெரன
இ க்கப் பட்ட ல் நிைல த மா
ேதவ் ன் ேமேலேய ேமா ன்
தாரித் நின்றாள் .
அ ல் ம ைவ ம் ஒ
பார்ைவ பார்த்தவன், ஏேதா சத்தம்
வராமல் வாய் க் ள் ேளேய
க்க... தன்ைனத்தான்
ட் றார் எனப் ரிந்த ம ம்
சற் ன் அத்தைன
ேகாபத்ேதா கத் ய ேபா ம்
ழந்ைதக்காகத் தன்
ேகாபத்ைதக் கட் ப் ப த் க்
ெகாண் கபாவைன மாற் க்
ெகாண்ட ேதவ் ன் ெசயைல
எண்ணியவள் இப் ேபா ம்
அப் ப த்தான் ழந்ைதக் க்
ேகட்காமல் ட் றார் எனப்
 ரிந் ,
என்ன ெசால் வ எனப் ரியாமல்
பயத்ேதா ரல் தந் ய க்க
“மன்னி... ச் க்ேகா... ங் ேகா...
ெதரி...யாம... ேநக் ... நா... ேவ ...
.ம் ேன... பண்ணல....” என
ஒன் க்ெகான்
சம் பந்த ல் லாமல் உள யவைள,
த் டம் ெகாஞ் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ஒற் ைறக்
வத்ைத மட் ம் ஏற் யப
ம ைவ ஒ பார்ைவ மட் ம்
பார்க்க... அவனின் வாய் “மா ...”
என ெமல் ல அவைன
அ யாமேலேய த்த .
ம ற் எந்தப் ப ம்
ெசால் லாமல் ஏன் அவைள ஒ
ெபா ட்டாகக் ட ம க்காமல்
த் ேவா அைற ல் இ ந்
ெவளிேய ெசன்றவைனப்
பதட்டமாகப் பார்த்தப ம ன்
ெதாடர்ந் ெசல் ல...
அவேனா த் டம் மட் ேம
கவனமாக இ ந் , இத்தைன
அவசரமாகக் ளம் ெசல் ல
ேவண் ய ேவைல இ ந்த
ேபா ம் தன்ைனத் ேத ய
ழந்ைதக் ேநரம் ஒ க்
அவேனா ெகாஞ் க்
ெகாண் ந்தான். த் ற் ம்
தன் டாடா ன் அ காைம ல்
ப மறந் ேபானேதா என்னேவா
அவ ேம எனக் ேவ எ ம்
ேதைவ ல் ைல என்ப ேபாலத்
ேதவ் ேவா ஒட் க் ெகாண்ேட
இ க்க...
அந்த மா ஹா ன் ேசாபா ல்
இவர்கள் அமர்ந் இ ந்த
இடத் ற் ச் சற் த்தள் ளி ர
நின்றப ேய அவர்கைளேய
பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் ம .
அதற் ம் ட இரண் ைற
தைலைய நி ர்த் ம ைவ ஒ
ரியாத பார்ைவ பார்த்தவன்
ேவ எ ம் ேபசாமல் இ ந்
ெகாள் ள...
‘தன்ைனத் ேதவ் ற் ச்
த்தமாகப் க்க ல் ைல...’ என
ம ற் ப் ரிந்த ேபா ம் ,
‘ஆனால் தான் என்ன தவ
ெசய் ேதாம் ...?’ என்ப மட் ம்
அவ க் ப் ரியேவ இல் ைல!!
இப் ேபா டத் தன்ைன
எதற் காக ைறக் றான் எனத்
ெதரியாமல் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவ க்
அவர்களின் தனிைமையத் தான்
ெக க் ேறாம் என்ற எண்ணம்
எல் லாம் ெகாஞ் ச ம்
ேதான்ற ல் ைல...! தான் இங்
வந்த ழந்ைதையப் பார்த் க்
ெகாள் வதற் காக, அவ க்
ஏதாவ ேதைவ ஏற் ப ம் ேபா
ஓ ச்ெசன் ெசய் வதற் அ ல்
இ க்க ேவண் ம் என்ற
எண்ணத்ேதா , அங்
அவ ைடய ேதைவக்கான
ெபா ட்கைள அ ேலேய
ைவத்தப நின்
ெகாண் ந்தாள் .
ஆனால் தன் டாடா ன்
அ காைம ல் த் ற் ப் ப
ட மறந் ேபா ம் என
அப் ேபா ம ற் ப்
ரிய ல் ைல பாவம் ..!!
அைரமணி ேநரத் ற் ப் ற
த் டம் “ த் ப் பாய் ...
டாடாக் ைடம் ஆச் ... நான்
ேபாய் ப் பாட் ைய ட் ட்
வேரன்... அ வைரக் ம் ட்
பாயா ைளயா ட்
இ ப் ங் களாம் ஓேகவா...?” என
அவ க் ப் ரி ம் வைக ல்
ெகாஞ் ப் ேப க் ெகாண்ேட
எ ந்தான்.
த் ைவ பார்த் ைகயைசத்
ட் இறங் ெசன் ட...
அதன் ற த் ைவ ஓ ச்
ெசன் க் க் ெகாண்ட ம ,
அவ க் ப் பாைல ெகா த்
உடம் ைப ைடத் ட் ேவ
உைட அணி த் அவேனா
ைளயாடத் ெதாடங் னாள் .
ம த் வமைன ல் ல தா, ேதவ்
உள் ேள ைழ ம் ேபா எ ந்
அமர்ந் இ ந்தார். அவரிடம்
ேப க் ெகாண்ேட அவரின்
உடல் நிைலையப் பற்
சாரித் ட் , ம த் வரிடம்
ெசன் ல தாைவ பற் க்
ேகட்க...
“ம யம் வைர இங்
இ க்கட் ம் ... மற் றப
கவைலப் பட எ ம் இல் ைல...”
என ம த் வர் ட,
ல தாைவ ட் ெகாஞ் ச ம்
நகராமல் டேவ இ ந்
கவனித் க் ெகாண் அவைர
அைழத் க் ெகாண் ன்
மாைலப் ெபா ல்
ம் னான் ேதவ் .
ல தாைவ கண்ட ம் அவரிடம்
ெசல் ல ைககால் கைள உைதத் க்
ெகாண் ன்னைகேயா த்
அவரிடம் தாவ யல... அவைன
வாரி அைணத் க் ெகாள் ள ம்
க் ெகாஞ் ச ம் யாத
நிைல ல் இ ந்த ல தா ற் க்
கண்கள் கலங் ய , இ ந் ம்
ப க்ைக ல் இ ந்தப ேய “வா”
என்ப ேபால த் ைவ பார்த்
தைல அைசத் ேம ம் ஏேதா
ெசால் ல யன்றவைர த த்த
ம ,
“இ ங் ேகா மா ...
அவசரப் படாேதள் தல் ல சரியா
உட்கா ங் ேகா... அவன் தான்
ன்னப் ள் ைள ரிஞ் க்காம
நடந் க்கறான்னா....!
நீ ங் க மா...?” எனச் ெசல் லமாகக்
க ந் ெகாள் ம் ர ல்
யப ேய “நான்
ெகா க் ேறன் உங் களாண்ட...”
என த் ேவா ல தாைவ
ெந ங் க ம் ,
ல் ேசரில் இ ந் ல தாைவ
க் ப க்ைக ல் அமர
ைவத் ட் அவரின்
ப க்ைகையச் சரி ெசய் தப
ேபார்ைவையப் ேபார்த் க்
ெகாண் இ ந்த ேதவ் , ‘தன்னிடம்
ேப ம் ேபா ர ல் அத்தைன
தந் அ த்தவளா? இவ் வள
ெதளிவாகப் ேப வ ..!!’ என்ப
ேபால ஆச்சரியமாக ஒ ைற
நி ர்ந் ம ைவ பார்த் ட்
ண் ம் தன் பணிையத்
ெதாடர்ந்தான்.
அதற் ள் ம , ேதவ்
அைனத்ைத ம் ெசய் க் ம்
வைர காத் ந் த் ைவ
ல தா அம் மா ன் ேதாளில்
ப த் க் ம் ப சாய ைவத்
இரண் ைககளா ம் த் க்
ெகாள் ள... ல தா அம் மாவால் தன்
கத்ைத மட் ம் ப் க்
ழந்ைதைய வாகாக த்த ட
ந்த , த் ம் அவ க்
அேத ேபால த்த ட கண்கள்
கலங் ய ல தா அம் மா ற் ...
இைதப் பார்த் க் ெகாண்
இ ந்த ேதவ்
ெம வாய் ம டம் இ ந்
ழந்ைதைய வாங் க் ெகாண்
ெசா ட் ம ைவ தன்ைனக்
காண ெசய் ரலைச ல்
‘இங் ந் ெவளிேய ...’ என்ப
ேபாலச் ைசைக ெசய் ய, “சரி”
என்ப ேபாலச்
தைலயைசப் ேபா அங் ந்
ெவளிேய ட்டாள் ம .
அவள் ெசல் வதற் காகேவ
காத் ந்த ேதவ் , த் ேவா
ேசர்ந் ல தா ன் பக்கத் ல்
அமர்ந்தப , “என்னம் மா சா
உறெவல் லாம் ைடச் க்
ேபால...?” எனக் ேக யாகக் ேகட்க,
ேதவ் ேகட்க வ வ ரிந் “ஆமா
க்ரம் ... நல் ல ெபாண் ...” என
வாஞ் ைசயாகப் ப லளித்தவைர
ஏளனமாகப் பார்த்தப “நீ ங் க
எப் ேபாமா ந்த ேபா ங் க...?”
எனக் ேகள் ேகட்டவைனக்
கண் ெவ ம் ன்னைகைய
மட் ம் ப லாகத் தந்தார் ல தா.
“மா” என ண் ம் ஏேதா
ெசால் லத் ெதாடங் ய ேதவ் ைவ
த த்த ல தா, “நிஜமாேவ நல் ல
ெபாண் க்ரம் ...” என
உணர்ந் ற ம் ,
“ஏமாத் றவங் க எல் லா ேம
இப் ப த்தான் ஆரம் பத் ல்
ந ப் பாங் க... என்ன ெதரி ம்
உங் க க் இவைள பற் ..? எந்த
நம் க்ைக ல் ேவைலக்
ெவச் ங் க...? எந்த நம் க்ைக ல்
சர் ேகட் ெகா க்க ங் க... அவ
யா என்னன் ஏதாவ
உங் க க் த் ெதரி மா...?” என
அ க்க க்காகக் ேகள் கைளக்
ேகட்க...
“நிஜம் தான் க்ரம் ... எனக்
அவைள பற் எ ம்
ெதரியா ...! ஒ ைற ேகட்ட
ேபா அம் மா மட் ம் இ க்காங் க
ேவற எ ம் என்ன இப் ேபா
ேகட்கா ங் கன் ெசால்
கண்கலங் னா... அதற் ேம ம்
அந்தச் ன்னப் ெபாண்ண அழ
ட எனக் ம் மன இல் ைல...
ஆனா என் மன க் ெதரி அவ
நல் லவன் ...” எனப் ப ல்
அளித் க் ெகாண் ந்தவைர
கண்டவ க் அப் ப ேய
தைல ல் அ த் க் ெகாள் ளலாம்
ேபா ந்த .
‘அவள் கண் கலங் னால்
என்பதற் காக அவைளப் பற்
எந்த வரங் கைள ம்
சாரிக்காமல் எந்தத்
ைதரியத் ல் ட் ற் ள் ேசர்த் க்
ெகாண்டார்...’ எனப் ரியாமல்
ேகாபேம வந்த . ஆனால் அந்தக்
ேகாபத்ைத ம் அவரின் ேமல்
காட்ட யாமல் தைலையத்
 ப் க் ெகாண்டான்.
அவன் அமர்ந் ந்த தத்ைதக்
கண்டவ க் த் ேதவ் ன் ேகாபம்
ரிய, “ க்ரமா யாரா இ ந்தா
என்னபா...? இங் க வந்த நம் ம
ட் ழந்ைதையப் பார்த் க்க,
அைதச் சரியா ெசய் யறா... அ ல்
இ வைர எந்தக் ைற ம்
ைவக்கைல... அ ேபாதாதா
நமக் ...!! அ க் ச் சரியான ஆள்
ைடக்காமல் தாேன இத்தைன
நாள் எல் லா ேம
அவ ப் பட்ேடாம் ...” என
எப் ப யாவ ேதவ் ற் ப் ரிய
ைவத் ட ேவண் ம் என்ற
எண்ணத் ல் ேப க் ெகாண்ேட
ெசன்றார்.
“இ ம் ந ப் பா இ க்கா என
என்ன நிச்சயம் உங் க க் ...?”
எனக் தர்க்கமாகக் ேகட்க,
“நிச்சயமா அவ ழந்ைத
ஷயத் ல் ந க்கைல... அ
எனக் நல் லா ெதரி ம் ...! எனக்
ேவ எைதப் பற் ம் கவைல
ைடயா ... ன் எந்த
வைக ம் பா க்கப் படாமல்
இ ந்தால் அ ேவ எனக் ப்
ேபா ம் ...” எனத் ெதாடங் யவர்,
ேதவ் ஊ க் ச் ெசன்ற ல்
இ ந் அவன் ெசய் த
கலாட்டாகைள எ த் க் ,
யாரா ம் சமாளிக்க யாமல்
த த் க் ெகாண் ந்த
ேவைள ல் ம ன் ைககளில்
எப் ப அைம யாக அடங் ப்
ேபானான் என ளக் யவர்
“எனக் இ தான் ேவ ம்
க்ரம் ...” என த் க் ெகாள் ள,
“ஆமா ெராம் பத் தான்
நம் க்ைக... அவ என்ன ெசஞ் சா
ெதரி மா உங் க க் ...? ைநட்
நான் வ ம் ேபா ள் ைளைய
அவேனாட அைற ல் ப க்க
ைவக்காமல் எ ர்ல இ க் ற
ெகஸ்ட் ம் ல ப க்க ெவச்
இ க்கா... அங் அவ க் என்ன
வச இ க் ம் ...?” என ம ைவ
பற் க் ைற மட் ேம ற
ேவண் ம் என்ற க்ேகாேளா
இல் லாத காரணத்ைத எல் லாம்
கண் க்க மனம் ேத னா ம்
ேவ எ ம் ைடக்காமல்
ேபாக, ைடத்த ஒ
காரணத்ைதக் ெகாண்
ேப யவைனக் கண் ண் ம்
ன்னைகத்த ல தா
“அவ தல் நாளி ந்ேத
ழந்ைதைய அங் அவ டத்
தான் ப க்க ெவச் கறா க்ரம் ...”
எனப் ப ல் அளிக்க, அவைரக்
ேகள் யாகப் பார்த்தப “ஏன்
த் ப் பாய் க் அவன் ம்
இ க் ம் ேபா இவ எ க்
எங் ேகேயா ெகாண் ேபாய் ப்
ப க்க ைவக்க ம் ...” என்
ேகாபப் பட,
“அப் ப இல் ல க்ரமா...
ழந்ைதைய அவன் அைற ல்
ப க்க ெவச்சா இவ
ேகாச்ைலேயா இல் ல
ேசாபாேலேயா தான் ப க்க
ேவண் க் ம் ... ழந்ைத
ைநட் ல் பயந் அ வான்...
அப் ப த் தனியாகச் ன்னப்
ள் ைளையத் ங் க ைவக்கக்
 டா ... ெதாட் ல் ங் க
ைவத்தா ம் பக்கத் ல் எ க்
அைணப் பா தைலயைண
ைவக் ேறாம் ...? ஆனால்
அத்தைன ெபரிய கட் ல்
என்னதான் தைலயைண ைவத்
ப க்க ைவத்தா ம் ழந்ைத
ரண் ப க் ம் ேபா இல் ைல
உ ம் ேபா எல் லாம் நகர்ந்
ட்டால் தனியா உணர்வான்...
மனதள ல் ஒ பயம் , ஒ ேதடல்
இ ந் ட்ேட இ க் ம்
ழந்ைதக் , அதனால்
ழந்ைதையத் தன்ேனா
ேசர்த் அைணத்தப ப க்க
ைவத் க் ெகாண்டால் இர ல்
பயந் எ ந் அ வ ம்
அ க்க த் க் ெகாள் வ ம்
இல் லாமல் நிம் ம யாக
உறங் வான்...” எனக்
என்னிடம் அ ம ேகட் ட்ேட
அவ அப் ப ச் ெசய் தாள் ...” என
ளக்கம் அளித்தார்.
இ என்ன க் காரணம் என்ப
ேபாலத் ேதவ் பார்த் க்
ெகாண் க்க “அவள் ெசான்ன
எல் லாேம உண்ைமதான்
க்ரமா... ஒ தாயாக அவள்
ெசால் வ எனக் நல் லாேவ
ரிந்த ... நீ ெகாஞ் சம்
ேயா த் ப் பார், ஷா ேவா
ழந்ைத உறங் யவைர இப் ப
அ க்க இர ல் எ ந் அ ேதா
உறக்கம் கைலந் கலாட்டா
ெசய் ேதா நான் பார்த் இல் ைல...!
ப க் எ ந் அ தால் டப்
ப யாற் ட்டால் ண் ம்
உறங் வான் தாேன...” எனக்
ேகட்க,
ல தா ெசான்னவற் ைற
ேயா த் ப் பார்த்தவ க் அ
உண்ைம என் தான்
ேதான் ய !! எத்தைனேயா
ைற இர ல் னிங் எ ந்த
ேபா ம் ஷா ப யாற் ட்டால்
உடேன ழந்ைத உறங்
வைதப் பல ைற பார்த்
இ க் றான். ல ேநரங் களில்
இர ெவ தாமதமாக வந்தா ம்
ழந்ைத அ வைதக் கண்
 க் ைவத் க் ெகாள் ள யல,
ஷா ேவா “நீ ங் க க்
ெகாஞ் சனீங்கன்னா உங் க
ரைலக் ேகட் அவன்
ச் ட் ைளயாட
ஆரம் வான்... அப் பறம் நீ ங் க
தான் பார்த் க்க ம் ... என்னால
யா எனக் த் க்கம் வ ...
உங் க ைளயாட் ெகாஞ் சல்
எல் லாம் காைல ல்
ெவச் க்ேகாங் க...” எனப் ேபா
ேகாபத்ேதா ெசால் ல,
“அதனால் என்ன...? என் ரிண்ஸ்
சாைம நான் பாத் க் ேறன் நீ
ங் ...” என எத்தைனேயா ைற
ேதவ் ப ல் அளித் இ க் றான்,
இைவெயல் லாம் நிைன வர,
ஷா ன் ஞாபகத் ல் கம்
கசங் ய ேதவ் ற் ...
அேதேநரம் ல தா ற் ம்
ேபச் வாக் ல் ெசால் ட்டார்
என்றா ம் ஷா ன் நிைன ல்
கண்கள் கலங் கத்தான் ெசய் த .
ஆனால் தன்ைன ட ேதவ் தான்
அ கம் ன்பப் ப வான் எனப்
 ரிந் ெகாண்டவர் “ க்ரமா”
என ஆ தலாக அைழக்க...
கண்கள் வக்க அவைர நி ர்ந்
பார்த்தவள் ண் ம் தன்
பார்ைவையத் ப் க்
ெகாண்டான்.
அவேன நிைனத்தா ம்
மறக்க யாத ஷயத்ைதத்
ேதைவேய இல் லாமல் நிைன
ப த் ட்ேடாேம என்ற ற் ற
உணர் டன் ல தா ண் ம்
“ க்ரம் ” என அைழக்க, “ஐ ம்
ஒேகமா...” எனக் கரகரப் பான
ர ல் ப லளித்த ேதவ்
“உங் க ம மக ட்ட
ழந்ைதைய ஒ ங் கா
பாத் க்கச் ெசால் ங் க... எனக்
ேவைல இ க் ...” எனக் ளம்
ெசன் ட, ேபா றேபாக் ல்
ேதவ் உ ர்த் ட் ப் ேபான
வார்த்ைதகள் ேகட் ஸ்தம் த் ப்
ேபாய் அமர்ந் ந்தார் ல தா.
ேதவ் ம இங் ேவைல ெசய் ய
மைற கமாகச் சம் மதம்
ெதரி க்கச் ெசான்ன
வார்த்ைதகள் தான் அ ,
ெசான்ன என்னேவா மா என
அைழப் பதனால் ல தா ற்
அண்ணன் தம் யாராவ
இ ந் ந்தால் அவர்களின்
ள் ைளகள் அப் ப த்தாேன
அைழப் பார்கள் அந்த ைற ல்
தாகக் ைடத் க் ம்
உறைவ ப் ட் ெசால்
ட் ச் ெசல் ல... ல தா அைத
ேவ தமாகப் ரிந்
ெகாண்டார், ஆனால் நிச்சயம்
ேதவ் தான் ரிந் க் ெகாண்ட
எண்ணத் ல் ேபச ல் ைல என்ப
அவ க் ேம ெதரிந் தான்
இ ந்த ... ஆனா ம் அந்த
வார்த்ைத ல் இ ந்த ெபா ள்
அவரின் மனைத த் க்கச்
ெசய் ெகாண் ந்த .
ஒ வாரத் ற் ப் ற
அ வலகத் ற் ச் ெசன்ற
ேதவ் க் ேவைலகள் ழ் ந் க்
ெகாள் ள, ேவ எைதப் பற் ய
நிைன ம் அதன் ன் அவ க்
வராமேல ேபான .
இர ெவ ேநரம் க த்ேத
ம் யவன் அைனவ ம்
உறங் க ெசன் ட் க்க,
ெமல் ல ேசார் டன் ப ஏ தன்
அைறக் ள் ைழந்தவ க்
இ க் ம் அச ல்
எவ் வள தான் ப இ ந்தா ம்
ண் ம் ேழ ெசன் சாப் ம்
எண்ணம் இல் லாமல் ேபாக...
அப் ப ேய உைட ட மாற் றாமல்
ப க்ைக ல் சாய் ந் கண்
டந்தான்.
அப் ப ேய உறக்கம் ேதவ் ைவ
த க் ெகாள் ள அந்த அைரத்
க்கத் ம் த் நிைன
வர ம் , சட்ெடன் எ ந்
அமர்ந்தவன் அவைனப் பார்க்க
எண்ணி த் ன் அைற ன்
பக்கம் நகர இரண் அ எ த்
ைவத்தவனின் கால் கள் அப் ப ேய
நின்ற .
காைல ல் ல தா ேப ய
நிைன க் வரேவ நிச்சயமாக
ம அவள் அைற ல் தான்
உறங் க ைவத் இ ப் பாள் என்ற
எண்ணத்ேதா அங் ச்
ெசன்றவன் நள் ளிர என்ற
ேயாசைன எல் லாம் இல் லாமல்
கதைவ தட் வதற் க் கத ல் ைக
ைவக்க... தாள் இடப் படாத கத
தானாகேவ றந் க் ெகாண்ட .
இைதக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்காத ேதவ் த ல்
தயங் னா ம் ற றந் ந்த
கத ன் வ ேய பார்ைவையச்
ெச த்த அங் ளக் ன்
ெவளிச்சத் ல் ம ம்
ப த் க் ெகாண் உறங் க்
ெகாண் ப் ப ெதரிந்த .
உள் ேள ெசல் லலாமா..?
ேவண்டாமா..? என்ப ேபாலத்
தயக்கத்ேதா காைல உள் ேள
ைவப் ப ம் எ ப் ப ம் ஆக
இரண் நி டம் நின்றவன், ற
த் ைவ பார்த் ட் ெசல் ல
தாேன வந்ேதாம் என்ற
எண்ணத்ேதா உள் ேள ைழய,
அங் ப் ப க்ைக ல்
தைலயைணக் ப் ப லாகத் தன்
இட ைக ல் த் ன்
தைலைய ைவத்தப தன்ேனா
ேசர்த் அைணத் க் ெகாண்
வல ைகயால் அவன் ைக
அைணத் ப் த் க் ெகாண்
ம ப த் க்க.... த் ேவா தன்
இட ைகைய ம ன் இைட ன்
ேமல் ேபாட்டப அவேளா
ஒன் க் ெகாண் ம ன்
மார் ல் தன் கத்ைதப்
ைதத் க் ெகாண் ,
பா காப் பான ஒ இடத் ற் ச்
ெசன் ேசர்ந் ட்ேடன் என்ப
ேபான்ற ஒ நிைல ல்
நிம் ம யான உறக்கத் ல்
ஆழ் ந் ந்தான்.
இ வ ம் இப் ப ஒ இணக்க ம்
அைணப் மான நிைல ல்
உறங் ெகாண் ப் பார்கள்
எனக் ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்க்காத
ேதவ் ல ெநா கள் நம் ப
யாமல் அப் ப ேய ைவத்த
கண் வாங் காமல் அவர்கைளேய
பார்த் க் ெகாண் ந்தான்.
இ வ ம் அப் ப ப் ப த் க்
ெகாண் ந்த ஒ தாய் தன்
ைக ழந்ைத டன் உறங் வ
ேபால அத்தைன பாந்தமாக
இ ந்தேதா மட் மல் லாமல் ,
அம் மாக்க க் மட் ேம
இ க் ம் ஒ உள் ணர் என்
ெசால் வார்கேள அ ேபால ஆழ் ந்த
உறக்கத் ம் டத் தன்
ழந்ைதக் எ ம் ஆபத்
ெந ங் க டாமல் பார்த் க்
ெகாள் ம் ஒ ப் ேபா மனம்
இ க் ேம அ ேபான்ற
நிைல ல் உறங் க்
ெகாண் ந்தாள் ம .
இப் ப த் ைவ ஷா
அைணத் உறங் வைதக் கண்
இ ந்த ேதவ் ற் அேத ேபால்
ம பார்த் க் ெகாள் வைத
நம் பேவ ய ல் ைல.
நிச்சயமாக த் ைவ ெதாட்டால்
ட ம த் க் ெகாள் வாள்
என்ப ேபான்ேற இ ந்த ம
ப த் க் ெகாண் ந்த நிைல,
இ வைர ம் ெதாந்தர ெசய் ய
ம் பாமல் ம் ெசல் ல
எண்ணியவனின் கால் கள்
அங் ந் நகர ம த்த .
ண் ம் இ வைர ம் ல
நி டங் கள் இைமக்காமல்
பார்த் க் ெகாண் ந்தவன்
ஏேதா நிைன வர, கண்களில்
அந்த காட் ைய நிரப் க்
ெகாண் வந்த வ ேய சத்தம்
எ ப் பாமல் ம் பச் ெசன்
ட்டான்.
அ த்த நாள் காைல ப ெனா
மணிக் ேமல் தன் உத யாளன்
க ைர க் யமான
ேபச் வார்த்ைதகாக ட் ற்
வரவைழத் இ ந்தப யால் ,
அவசரமாகக் ளம் ெசல் ம்
ேவைல எ ம் இல் லாமல்
ெபா ைமயாக உறங் எ ந்
தன் உடற் ப ற் கைள த்
ட் க் ைக ல் ரீன் டன்
அ வலக அைற ன் ஜன்னைல
றக்க...
அங் த் ெதரிந்த பரந்
ரிந் ந்த ேதாட்டத்ைதப்
பார்த் ர த்தப ேய தன்
ைக ந்த பானத்ைதப் ப
ெகாண் ந்தவனின் பார்ைவ
ஒ இடத் ல் நிைல த்
அப் ப ேய நின்ற .
அங் த் ேதாட்டத் ற் ந ல்
கைல ேவைலப் பா க டன்
ய அழ ய எட் ண்கைளக்
ெகாண் ேமல் ைரேயா ஒ
மண்டபம் ேபான்ற
அைமப் ல் கட்டப் பட் ந்த
அமர்ந் ேப வதற் ம் ஓய்
எ ப் பதற் மான இடத் ல் இ ந்த
இ க்ைக ல் த் ைவ அமர
ைவத் ட்
ராத ைளயாட் ப் ள் ைள
கண்ணன்
ெத ேல ெபண்க க் ேகாயாத
ெதால் ைல.

ன்னப் பழங் ெகாண் த வான்

பா
ன் ன்ற ேபா ேல தட் ப்
ப ப் பான்
என்னப் பன் என்ைனயன் என்றால்
அதைன
எச் ற் ப த் க் க த் க்
ெகா ப் பான்.

ேதெனாத்த பண்டங் கள் ெகாண்

என்ன
ெசய் தா ம் எட்டாத உயரத் ல்
ைவப் பான்
மாெனாத்த ெபண்ண என்பான்
சற்
மனம ம் ேநரத் ேல ள் ளி
வான்.
என அ நயம் த் ப் பரதம்
ஆ யப ேய ம பா க்
ெகாண்ேட த் ைவ ெகாஞ்
ெகாண் க்க... அவளின் அந்தக்
ட் கண்ணேனா ம ேவாட
ேசர்ந் ைகதட் ஆரவாரித் ச்
ரித் ம ழ் ந்
ெகாண் ந்தான்.
த ல் ‘இவள் என்ன ெசய்
ெகாண் க் றாள் ...’ என்ப
ேபாலப் ரியாமல் பார்க்க
ெதாடங் ய ேதவ் க் த் ன்
தான ம உைடய அன் ம்
பாச ம் அவள் ழந்ைதையக்
கவனித் க் ெகாள் ம் த ம்
ரிய ெதாடங் க ம் ,
ச பமாக இத்தைன
ன்னைகேயா ம்
சந்ேதாஷத்ேதா ம் த் ைவ
ேதவ் பார்த்த இல் ைல
என்பதனால் இ வைர ம்
இைமக்க மறந் பார்த்தப
நின் ந்தான்.
ேதவ் ழ் தளத் ல் இ ந்த தன்
அ வலக அைற ல் ஜன்னல்
வ ேய பார்த் க் ெகாண் ப் ப
ம ற் த் ெதரிய வாய் ப் ல் ைல
மற் றவர்கள் பார்ப்பதற் காக
த் ேவா அன்பாக இ ப் ப
ேபால் ந ப் பதாக எ த் க்
ெகாள் ள...
ஏெனன்றால் இன் க ர் வரப்
ேபாவைத இ வைர யாரிட ம்
ேதவ் ப ர்ந் ெகாள் ள ல் ைல
என்பேதா மட் மல் லாமல்
வரேவற் பைற ல்
அமர்ந் ந்தவன் இப் ேபாேத
இங் அமர்ந் ேபசலாம் என்ற
எண்ணத் டன் எ ந் வந்
இ ந்தான்.
அதனால் ேதவ் ன் க த்ைத
கவர்வதற் காக நடந்
ெகாள் றாள் என்ற ரீ ம்
எண் வதற் வாய் ப் ல் லாமல்
ேபாகத் தன்ைன அ யாமல்
ம ன் ேமல் சாயத் ெதாடங்
இ ந்த மன ன் ேம ம் ஒ ப
ன்ேன இ ந்தாள் ம
அவைன அ யாமேலேய... அைத
ஆேமா ப் ப ேபால் இைமக்க
மறந் பார்த் க்
ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
ஆ – 17
தங் கள் உல ேலேய ழ்
இ ந்த ம ைவ ம் த் ைவ ம்
பார்த்தப சற் ேநரம் நின் ந்த
ேதவ் உடன யாகத் தன் ைவ
மாற் க் ெகாண் அ வலக
அைற ல் க ைர சந் க்க
ேவண்டாம் என ெவ த்தவன்
சைமயலைற ம் ல தா ன்
அைறைய ம் எளிதாகப்
பார்க் ம் ப அைமந் ந்த
ரதான ஹா ல் அமர்ந்
க ேராடான ேபச் வார்த்ைத ல்
ஈ ப ம் க் வந்தான்.
அதன்ப ேதவ் ெசன் அங்
அமர ம் க ர் வர ம் சரியாக
இ க்க, தங் கள் பணி ல்
கவனத்ைதச் ெச த் னார்
இ வ ம் . அைர மணி ேநரத் ற்
ேமலா ம் ேதாட்டத் ல் இ ந்த
ம வராமேல ேபாகக் கண்கள்
அவ் வப் ேபா அைலபாய் ந் க்
ெகாண்ேட தான் இ ந்த
ேதவ் க் , ஆனால் அைத
ெவளிக்காட் க் ெகாள் ளாமல் தன்
ேவைல ல் மட் ேம கவனமாக
இ ப் ப ேபான்ற பாவைன ல்
அமர்ந் ந்தான்.
இன் ம் ேநரம் ெசல் ல தன்
அ வலக அைற ல் இ ந்த ஒ
ேகாப் ைப எ ப் பதற் காகச்
ெசன் ந்த ேநரம் பார்த்
ட் ற் ள் ைழந்த ம ஹா ல்
யவன் எவேனா அமர்ந்
ற் ம் ற் ம் பார்த்தப ேய
இ ப் பைதக் கண் ‘யார்’ எனத்
ெதரியாமல் வத்ைதச்
க் யப ேய ல தா ன்
அைறக் ள் ைழந்தாள் .
ம் ப வந் தன் இடத் ல்
அமர்ந்த ேதவ் க் ல தா ன்
அைற ந் த் ன் சத்தம்
ேகட்கத் வங் க ம் ம ம்
த் ம் ட் ற் ள் வந்
ட்டார்கள் என்பைத அ ந்
ெகாண்டான்.
ன் ம ய ேநரமாகேவ ல தா
அம் மா ற் ப் பழச்சா ம்
த் ற் ச் சத் மா
கைரச்ச ம் கலந் எ த் வர
சைமயல் அைறைய ேநாக் ம
வர இ ந்த ேவைள ல் , சரியாகத்
ேதவ் ற் அைலேப ல்
அைழப் வர ம் , அைத எ த் க்
ெகாண் எ ந்தவன் அ ல்
இ ந்த ப ேய ம் பாைதக் ச்
சற் தள் ளி நின் க் ெகாண்
உைரயாட வங் னான்.
ேதவ் நின் ந்த இடத் ல் இ ந்
க ைர ம் சைமயலைற ம்
பார்க்க ம் , ஆனால் இந்தப்
பக்கம் இ ந் வ ம் ம னால்
ேதவ் நின் ப் பைதப் பார்க்க
இயலா . ெவளிேய வந்த ம்
ண் ம் யவன் தனியாக
அமர்ந் க் ெகாண் இ ப் பைதப்
பார்த்தவா சைமயல்
அைறக் ள் ைழந்தவள்
இ வ க் ம்
ேதைவயானவற் ைறத் தயார்
ெசய் எ த் க் ெகாண்
ெவளிேய னாள் .
சைமயல் ேவைல ெசய் பவர்
ன் நாட்கள் ைற ல்
ெசன் இ ந்தார். அவரின் ேபத்
ெபரிய ம ஆ ட்டதால்
அவைளச் ெசன் பார்த்
வ வதற் காக ஊ க் ளம்
இ ந்தார்.
எனேவ ம தான் காைல ந்
சைமயல் ேவைலைய ம் ேசர்த்
பார்த் க் ெகாண் க் றாள் .
மற் ற ேவைல ெசய் பவர்கள்
அதற் உத யாக
இ க் றார்கள் .
ப் டாப் பாக உைடயணிந்
மரியாைதக் ரிய ேதாற் றத் ல்
ந ஹா ல்
அமர்ந் ந்தவைனக்
கண்டவ க் நிச்சயம் ேதவ் ைவ
காண்பதற் காக வந் ப் பவன்
என்ப நன்றாகேவ ரிந்த .
ஆனால் ேதவ் ைவ இன் ம்
சந் க்க ல் ைல என்
நிைனத் க் ெகாண்டவள்
தனியாக அமர்ந் க் றார்,
ட் ற் வந்தவர்கைள யா ம்
இன் ம் உபசரிக்க ல் ைலேயா
என்ற எண்ணம் ேதான்ற ம்
க ைர கவனிக்க எண்ணி
 த் ைவ க் க் ெகாண்
ெவளி ல் வந்தவள் ரித்த
கமாக
“வாங் ேகா அண்ணா... சாைர
பார்க்க வந் ேகளா...? என்ன
சாப் டேறள் ...” எனக் ேகட்க ம் ,
தல் ைற ம ேதாட்டத் ல்
இ ந் ட் ற் ள் ைழ ம்
ேபாேத அவைளப் கண் ந்த
க ர் ‘இவள் யார்?’ எனத்
ெதரியாததால் ேயாசைனேயா
பார்த் ந்தான்.
இப் ேபா தன்னிடம் வந் ேப
உபசரிக்க ம் ழம் , எப் ப ப்
ப லளிப் ப ...? ப லளிப் பதா,,?!!
ேவண்டாமா..!?’ எனத் ெதரியாமல்
த மா னான். அதற் க் காரணம்
ேதவ் ற் அவரவர் எல் ைல ேல
நிற் கேவண் ம் , ட் ற் ேவைல
ஷயமாக அைழத் ட்டான்
என்பதற் காகத் ேதைவ ல் லாமல்
அ க உரிைமகைள எ த் க்
ெகாள் வேதா பழ வேதா எல் லாம்
க்கா ...!!!
ஆைகயால் ‘என்ன ெசய் வ ’
என்ப ேபால் த ப் ேபா
ேதவ் ைவ ம் ப் பார்க்க
ேதவ் ம் இவர்கைளத்தான்
பார்த் க் ெகாண் ந்தான்
ேபானில் ேப யப ேய...
இங் ேவைல ெசய் பவர்கள்
அைனவ க் ம் ேதைவ பற்
நன் ெதரி ம் என்பதால்
அவனாக அைழத்தாேல ஒ ய
யா ம் அவன் அ ல் டச்
ெசல் ல மாட்டார்கள் . அப் ப
இ க்ைக ல் இ எைதப்
பற் ம் அ யாத ம ட்
ம யாக நின் க ைர
உபசரிக்கத் வங் க ம் ...
தன்ைனேய பார்த்தப
அமர்ந் ந்த க ரிடம்
கண்களாேலேய ப லளி என்ப
ேபால அ ம வழங் னான்.
“இல் ைல எ ம் ேவண்டாம் ...”
எனத் தயக்கத்ேதா ப ல்
அளித் ந்தான் க ர்.
“ ட் க் வந்த வா எ ம்
சாப் டாம ேபா படா ... ஏதாவ
ெகாஞ் சம் எ த் க்ேகாங் ேகா...”
என ண் ம் ம ேகட்க ம் ,
ேநரத்ைத பார்த்தவன் அ
ப ெனா மணிையத்
ெதாட் க்க, ‘கா என்
எைதயாவ த வாேளா’ என்
எண்ணி “இல் ல இ ரஞ் ச ் ைடம்
ஆ ச் ... இப் ப எனக் எ ம்
ேவண்டாம் ...” எனக் காைல
உணைவ ேநரம் ஆ ட்ட
காரணத் னால் த ர்த் ட்
வந் ந்தவன் அைத மன ல்
ெகாண் ப எ த்த ேபா ம்
இன் ம் பத் நி டத் ல் தான்
வந்த ேவைல ந் ம்
என்பதனால் ெசன் சாப் ட் க்
ெகாள் ளலாம் என்ற எண்ணத் ல்
ற...
அவைனக் ழப் பமாகப்
பார்த்தப நின் ந்த ம
“ ல் ன் ஏதாவ ெகாண்
வரட்டா...?” என்றாள் . ஏற் கனேவ
ப ல் அமர்ந்
ெகாண் ப் பவன் ண் ம் ம
சாப் வைதப் பற் ேய ேப க்
ெகாண் க்க, ‘ஐேயா இப் ேபா
என்ன ெசய் வ ’ என்ப ேபால்
பார்ைவையத் ப் ப ம் ,
சாப் எனக் கண்களாேலேய
அங் ந் உத்தர ட் ந்தான்
ேதவ் .
ேதவ் இந்த ைவ எ க்க, க ர்
காைல உணைவத் த ர்த்
இ ந்ததேதா இல் ைல அவன்
கத் ல் ெதரிந்த ப ேயா
காரணம் அல் ல...!! அவன்
ேவண்டாம் என் ய ேபா
ம ன் கம் ேசார்ந் ேபானேத
காரணம் .
அ ம் ட் ம யாக நின்
அவள் உபசரிக் ம் தம்
ேதவ் ற் ப் த் இ ந்ததால்
தான், அங் இப் ேபா தான்
ெசன்றால் ம அங் ந் ல
ஓ அைறக் ள் ஒளிந் க்
ெகாள் ள வாய் ப் க் ற எனப்
ரிய ம் , அவேள அ யாமல்
அவளின் நடவ க்ைககைள
ர த் க் ெகாண்
நின் ந்தான்.
ேதவ் உத்தர ட ஏற் கனேவ
ெகாைல ப ல் இ ந்த க ர்
ெமல் ல ம ைவ ேநாக் “ ரான்ச்
ைலட்டா ங் க...” என்
ேகட்க ம் அவைனேய
ழப் பமாகப் பார்த்தப “சரி”
எனத் தைல அைசத் ட்
த் ைவ அலமாரிைய த்தம்
ெசய் க் ெகாண் ந்த
ெபண்ணிடம் ெகா த்
ல தாம் மா டம் ட் மா
யவள் சைமயல் அைறக் ள்
ைழந்தாள் .
ப ன் தாக்கத் ல்
அமர்ந் ந்தவன் ம எப் ேபா
ெகாண் வ வாள் என
ஆவலாகச் சைமயலைறையப்
பார்த்தப இ க்க, பத் நி டம்
க த் ெவ ங் ைகேயா ம்
வந்தவள் தயக்கத்ேதா க ரின்
கம் பார்க்க ம் ‘என்ன எல் லாம்
ர்ந் ேபாச் ன் ெசால் ல
ேபாறாங் கேளா’ என மன ற் ள்
அரண்டவன் ப க்
ெகா ைமேயா என்ன என்
ேகட்க...
“மன்னிச் க்ேகாங் கண்ணா
தப் பா எ த் க்காேதள் ... நீ ங் க
ெசான்ன எப் ப ச் ெசய் ய ம் ...”
எனத் தயங் தயங் ம
ேகட்க ம் , தான் என்ன
ெசான்ேனாம் என் ரியாமல்
ழம் ய க ர் “நான் என்ன
ெசான்ேனன்...?” என அவைளேய
ப் க் ேகட்டான்.
“அதான் அண்ணா ப் ரா... ப் ரா...”
என அந்த வார்த்ைதையச் சரியாக
நிைன ைவத் க் ற யாமல்
த மாற ம் அவள் ற
வ வைதப் ரிந் ெகாண்ட க ர்
“ ரஞ் ச”் என எ த் க் ெகா க்க,
“அேத தான்... அ எப் ப ச்
ெசய் ற ண்ணா... ஒேர ஒ ைற
ெசால் ங் ேகா நான் சட் ன்
ேபாய் ப் பட் ன் ெசஞ்
எ த் ட் வந் ேவன்...” என ம்
ம ேப யைத ழப் பத்ேதா
ேகட் க் ெகாண் ந்தவ க்
அப் ேபாேத அவள் ற வந்த
ரிய கத் ல் ன்னைக
அ ம் ய .
க ர் ரிப் பைத கண் “ேநக்
இங் ஷ் அவ் ேளா
வரா ண்ணா... நான் ளஸ்
வைர தான் ப ச் க்ேகன்...
அ ம் த ழ் யம் தான், ஆனா
எ ம் ஒ ைற ெசால்
ெகா த்தா ேபா ம் அப் ப ேய
ெசஞ் ேவன்...” எனச்
ழந்ைத ன் ஆர்வத்ேதா , தவ
ெசய் ட்ட ள் ைளையப்
ேபால கத்ைத ைவத் க்
ெகாண் யவைள கண்
அவளின் அப் பா த்தன ம்
அன்பான மன ம் நன் ரிய
வார்த்ைதக் வார்த்ைத
யா மற் ற தன்ைன வாயார
அண்ணா என் அைழப் பவைள
அன்ேபா பார்த்தவன்
“அ ஒ சைமயல் ஐட்டம்
இல் லமா... ரஞ் ச ் அப் ப ன்னா
காைல உண க் ம் ம ய
உண க் ம் இைடப் பட்ட
ேநரத் ல் சாப் டற உணைவ
க் ற ெசால் ...” என
ளக்க ம் , “ஆமாவா” என்றப
தன் வல ைகையக் ெகாண்
ெநற் ல் ட் க் ெகாண்
வாைய ளந் க் ெகாண்
ரிய ேகட் க் ெகாண் ந்தவள்
“இப் ப க் டச் ெசால் வாளா...?”
என உண்ைமயான
ஆச்சரியத்ேதா ேகட்க ‘ஆம் ’
என் தைலயைசத்தான். ஏேனா
ம ன் இந்த அன் ற் ம்
அப் பா தனத் ற் ம் ன்
ேதவ் டம் இ ந்த பயம் டச்
சற் ன் க் ப் ேபா ந்த
க க் .
அதனால் இயல் பாக அவேளா
உைரயாட ெதாடங் யவன் “நான்
இப் ேபா என்ன சாப் ட இ க்ேகா
அைத ெகாஞ் சமா தர
ெசான்ேனன்...” என் ெதளிவாகக்
ற ம் ,
“ ரி உ ைளக் ழங் , ட்
கடைல ழம் , இட் சட்னி
எல் லாம் இ க் உங் க க் எ
ேவ ேமா சாப் டலாம்
வாங் கண்ணா..” என ஒ
ள் ளேலா க ைர உண
ேமைஜ ேநாக் அைழத்தப
ெசன்றவைள
ன்னைகேயா ன்ெதாடர்ந்
ெசன்றவன் அங் ந்த
நாற் கா ல் அமர ம் ,
தட்ைட ைவத் அைனத்ைத ம்
பரிமாற எண்ணி ரிைய ைக ல்
எ த்தவளிடம் க ர் “ ட் ைவ...”
என் ற, ம ம் சரி எனத்
தைலயைசத்த ப ைக ந்த
ரிைய நான் ண்டாகப் ட்
அவன் தட் ல் ைவத்தாள் . அ ல்
“ங் ேக” என த் ம ன்
கத்ைதக் க ர் பார்க்க...
இவர்கள் எ ந் ெசன்றைதக்
கண் அங் இ ந்த ேசாபா ல்
அமர்வதற் காக இவர்கைளேய
பார்த் க் ெகாண் வந் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் இந்தக்
காட் ையக் கண் ம ன்
ெசய் ைக ம் அதற் க் க ரின்
கப் பாவைன ம் பார்த்
அ வைர கஷ்டப் பட் த்
தனக் ள் ேளேய அடக்
ைவத் ந்த ரிப் ெவ த் க்
 ளம் பச் சத்தம் ேபாட் ச்
ரிக்கத் ெதாடங் னான்.
ேதவ் ன் ரிப் ச் சத்தம் ேகட்
அைனவ ம் அ ர்ேவா
அவைனத் ம் ப்
பார்த் ந்தனர். ஐந்
வ டங் களாகத் ேதவ் டம் பணி
ரிபவன் க ர், இ வைர ேதவ்
யதாகப் ன்னைக ெசய்
டப் பார்த்த ல் ைல.
எள் ளல் ன்னைகையேயா
இல் ைல இதழ் ஓரத்ைத வைளத்
நக்கலாக உ ர்க் ம்
ன்னைகையேயா மட் ேம
அவன் கத் ல் எ ரிகளிடம்
ேப ம் ேபா வ ேம த ர
இயல் பான ன்னைக என்பைத
இ வைர ேதவ் ன் கத் ல்
கண்டேத இல் ைல.
அப் ப இ க்ைக ல் இப் ப ச்
சத்தம் ேபாட் ெவ த் ச்
ரிப் பவைன ஆச்சர்யமாகப்
பார்த் க் ெகாண் ந்தான் க ர்.
அேத ேபால் தான் ம ற் ம்
எப் ேபா ம் இ க்கமான
 கத் டன் ர்ைமயான
கேளா எ ரில் இ ப் பவைர
ைளக் ம் பார்ைவ பார்த் க்
ெகாண் ைறப் பாகேவ ரி ம்
ேதவ் ைவேய இத்தைன நாட்களில்
கண் ந்தவ க் ச் ரிப் ச்
சத்தம் ேகட்ட டன் ேதான் ய
‘இவ க் ச் ரிக்கக் டத்
ெதரி மா...?!’ என் தான்.
அ ம் நி த்தாமல் இப் ேபா
வைர ரித் க் ெகாண்ேட
இ ப் பவைன வாையப் ளந்
பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் ம .
மற் ற ேவைல ஆட்க ம் ட
அவரவர் ெசய் க் ெகாண் ந்த
ேவைலகைள நி த் ட் த்
ேதவ் ைவதான் பார்த் க்
ெகாண் ந்தார்கள் .
அைறக் ள் இ ந்த ல தா
அம் மா ற் ேதவ் ன் ரிப் ச்
சத்தம் கா ல் ழ ம் ஒ கணம்
நம் ப யாமல்
ைகத்தவ க் ச் சந்ேதாசத் ல்
கண்கள் கலங் க வங் ய .
தன் அ ல் இ ந்த ரா டம்
“அ ... க்ரம் ... தாேன...?” என
நிஜமான சந்ேதாஷத் ல்
வார்த்ைத த மா ேகட்க ம்
“அப் ப த்தான்ன்
நிைனக் ேறன்...” என்றப ேய
எ ந் அைற வா ல் வந்
நின் பார்த்தவர் ம ைவ
பார்த் க் ெகாண் ரித்தப
ேதவ் நின் இ ப் பைத ம் ற்
அைனவ ம் நின் ேதவ் ைவ
பார்த் க் ெகாண் ப் பைத ம்
அப் ப ேய ல தா அம் மா டம்
ற...
ம ெசய் த ஏேதா ஒன்றால் தான்
ேதவ் க் இப் ப ச் ரிப்
வந் க் ற எனப் ரிந்த
அவ க் , இத்தைன
வ டங் களாக இ ப் ேபாய்
இ ந்தவைன யாரா ம் ரிக்க
ைவக்க யாதவைன, ஷா ம்
எத்தைனேயா யன் ம்
அவ க்காக இதழ் கைள ேலசாக
வைளத் ச் ரித் ச் ெசல் பவைன
இப் ப வாய் ட் ரிக்க ைவத்த
ஒேர ஒ ெசய க்காக ம என்ன
ேகட்டா ம் ெகா க்கலாம் என்ற
எண்ணம் ல தா ற் த்
ேதான் ய .
இைட டாமல் ரித் க்
ெகாண்ேட இ ந்தவன்
ரித்தப ேய ம் ப ம் ேவைல
ஆட்கள் தற் ெகாண்
அைனவ ம் தன்ைனப் பார்த் க்
ெகாண்ேட நின் ப் ப ெதரிய
தன் ரிப் ைப நி த் ட்
ம ைவ ஒ பார்ைவ பார்த்தப
மா ஏ தன் அைறக் ச் ெசன்
ட்டான்.
அ வைர ைல ேபால
நின் ந்தவள் “சா க் ச்
ரிக்கத் ெதரி மா?” எனச் சற்
னிந் க ரிடம் ப் பான
ர ல் ேகட்க, அவ ேம
இப் ேபா தாேன தல்
ைறயாகப் பார்க் றான் எனேவ
“ெதரியைலேய மா...” என்றான்
அேத ேபான்ற ர ல் ...
அதன் ற னம் னம் ட் ல்
இ க் ம் ேநரங் களில் எல் லாம்
தன்ைனேய அ யாமல் ம ைவ
கண்கள் ேத வ ம் அவள்
இ க் ம் இடத்ைதச் ற் ேய
இ க்க மனம் ஏங் வ ம் என
ேம ம் இரண் ன்
நாட்கைளக் கடத் யவன் ம ன்
ஒவ் ெவா அைச ம் ஒவ் ெவா
ெசய் ைக ம் தன் மனைத
ெவ வாகக் கவர்வைத உணர்ந் ,
ல நிைன களின் தாக்கம்
மனைத அ த்த ம்
தனக் ள் ேளேய ேபாரா ‘இ
சரிப் பட் வரா ’ என்ற ற்
வந் ந்தவைர ம டம்
இ ந் தள் ளி இ க்க ேவண் ம்
என்ற ற் வந்தான்.
மன ற் ள் பல் ேவ
ேயாசைனேயா தான் பார்த் க்
ெகாண் ந்த ெசய்
ேசன ந் ேஷர் மார்க்ெகட்
சம் பந்தமான தகவல் கைளப்
பார்ப்பதற் கான ேசனைல
மாற் வதற் காக ரிேமாட்ைட
எ த் இ ந்தவனின் ரல் கள்
அதன் ேபாக் ல் ரிேமாட்ைட
அ த் க் ெகாண்ேட இ க்க...
ஒவ் ெவா ேசனலாக மா க்
ெகாண்ேட இ ந்த . மன ற் ள்
ைவ எ த் த்த
ேவைள ல் ரல் கள் தன்
அ த்தத்ைத நி த்த ம் ,
அப் ேபா பாடல் கள் மட் ம்
ஒளிபரப் பா ம் ேசன ல் தன்ைன
அ யாமல் ேதவ் அைத நி த்
இ க்க....
ேகா லத் க் கண்ணா கண்ணா
ைத இவள் தானா
மா ல் ைல ராம ல் ைல
ேகா லத் ல் நானா
ேசாக ல் ைல ெசாந்தம் யா ம்
இல் ைல
ராவணின் ெநஞ் ல் காம ல் ைல
ஷ்ண ஷ்ண ஷ்ண
ேகசவேன
ஷ்ண ஷ்ண ஷ்ண
ேகசவேன
ஆைசக்ெகா ஆளானவன்
ஆனந்தத் ல் த்தானவன்
ேகா யர்கள் நீ ரா ட
ேகாலங் கைளக் கண்டானவன்
ஆைச அள் ளி ெகாண்டானவன்
அழைக அள் ளி ன்றானவன்
எனத் ெதாடர்ந் ஒ க்க ம் ....
ஏேதா நிைன களில் அைசயாமல்
அப் ப ேய அமர்ந் இ ந்தவன்
அந்த வார்த்ைதகள் கா ல்
ந்த ல் எ ரி ந்த
ைரைய ெவ த் ப் பார்க்கத்
ெதாடங் யவ க் அ ல் இ ந்த
வார்த்ைத ன் ெபா ம் ெசன்
மனைத பலமாகத் தாக் ய .
ம ைவ ம் பார்க்க, அவேளா
இைவ எைதப் பற் ய எண்ணேமா
கவைலேயா ெகாஞ் சம் ட
இல் லாமல் த்த டனான
தனிெயா உலகத் ல் அவேனா
ைளயா ரித் க்
ெகாண் ந்தாள் .
அழ ய வளர்ந்த ழந்ைத ேபால
ெமன்ைமயான ம ைவ கண்ட
ெநா கண்கள் வக்க, தன்
மன ல் எ ந்த
ேபாராட்டங் கைளக்
கட் ப் ப த் க் ெகாண்டவன்
அங் ந் ெவளிேய ட்டான்.
அதன் ற ேதவ் ட் ல்
இ க் ம் ேநரத்ைத ெவ வாகக்
ைறத் க் ெகாண்டான். ‘ ட் ல்
இ ந்தால் தாேன ம ைவ காண
கண்க ம் மன ம் ஏங் த்
த க் ற ’ என்ற எண்ணத்ேதா
ந இர ல் அைனவ ம் உறங் ய
ற ட் ற் வ பவன்,
வதற் ன்ேப அைனவ ம்
த் க் ெகாள் ம் ன்
ளம் ெசன் வான்.
இ ல் இரண் வைக ல் ேதவ்
பா க்கப் பட்டான். ஒன்
என்னதான் ம டம் இ ந் ர
ஓ ஒளிந்தா ம் மனம் என்னேவா
அவைளத் ேத வைத
நி த்த ல் ைல, மற் ெறான்
இதன் காரணமாக த் ன்
அ காைம ம் அவைனப்
பார்ப்ப ம் ெவ வாகக் ைறயத்
ெதாடங் ய .
எங் இ ந்தா ம் என்ன
ேவைல ல் ஈ பட் ந்தா ம்
இவர்கள் இ வைர மட் ம் தான்
மனம் அ கம் எண் ற என்
ரிந்தவ க் ஆனால் தான்
எ த்த ல் இ ந் மாறக்
ெகாஞ் ச ம் ப் பம் இல் ைல
இப் ப ேய ஒ வாரம் ெசல் ல
ம ன் நிைன களில் இ ந்
தாக ெவளிவர ேபாரா க்
ெகாண் ந்தவ க் த் தனக் ப்
ேபாட் யாக ெடண்டர் சமர்ப் த்
இ க் ம் ஆகாஷ் ேசாப் ரா
என்பவன் லம் ெதாந்தர வர
ெதாடங் ய .
ேதவ் ைவ இந்த ெடண்டரில்
இ ந் லக ைவக்க
எத்தைனேயா யற் கள்
எ த் ம் பலனளிக்காமல் ேபாக,
இ ல் கலந் க் ெகாள் ளாமல்
த ப் பதற் காக ெவளிநாட் அழ
ஒ த் ைய ேதவ் டம்
அ ப் யவன் அவன் ப் பப் ப
நடந் க் ெகாண் அவன் தன்ைன
மறந் இ க் ம் ேவைள ல்
இந்த ெடண்டரில் கலந் க்
ெகாள் ள ப் பம் இல் ைல என்ற
பத் ரத் ல் ைகெயாப் பம் வாங்
டப் பணித் ந்தான்.
ெரன ன் ன் ெதரியாத
ஒ த் தன்னிடம் வ ய வந்
பழ ெகாஞ் ம் ர ல்
தன்ேனா வர ெசால்
அைழக் ம் ேபாேத ஏேதா ஒ
தவ அவளிடம் இ க் ற என்ற
அ ந் ெகாண்டான் ேதவ் .
ஆனா ம் இப் ேபா தன்மன
த ப் ல் இ ந் ெவளிேய
ம ன் நிைன கைள மறக்க
இவைளேய ம ந்தாகப்
பயன்ப த்த எண்ணி அவேளா
ளம் ச் ெசன்றான்.
அைறக் ள் ைழந்த
ெநா ேலேய ெகாஞ் சம் ட
ேநரத்ைத ண க்க
ம் பாதவள் ேபால தன்னிடம்
நடந் க் ெகாண் ப க்ைக ல்
தன்ேனா ேசர்ந் சரிந்தவைள,
ஒ ஏளன இதழ் வைளேவா
அவளின் நடவ க்ைககள்
எவ் வள ரம் ெசல் ற என
பார்த் க் ெகாண் இ ந்தவன்,
ேபான் அ க் ம் சத்தத் ல் தன்
ேமல் க ழ் ந் ந்தவைள லக்
ப க்ைகக் அ ல் இ ந்த
ேட ளி ன் ேமல் இ ந்த ேபாைன
எ த் க் கண்ைணத்
றக்காமேல கா க் க்
ெகா த்தான்.
"ஹேலா.." என்ற இவனின்
கம் ரமான ர க் அந்தப்
பக்கம் இ ந் எந்தச் சத்த ம்
வராமல் ேபாக, ண் ம் சற்
எரிச்சேலா "ஹேலா..." என ம்
அந்தப் பக்கம் இ ந் ெமல் ய
வைளயேலாைச ேகட்க ம்
கா ந்த ேபாைன எ த்
அைழத்த யார் எனப்
பார்த்தவன், அ ல் ஒளிர்ந்த
ெபயைர கண் எரிச்சல் எழ,
"ேபான் ேவைல ெசய் தான்
எனக் ப் ேபான் பண்ணி ெடஸ்ட்
பண் யா..." என எரிந்
ந்தான்.
அ ல் பத , "இ.. ல் .. ைல..." என்ற
ெமல் ய ந க்கமான ர ல்
ப ல் வந்த . "இப் ேபா எ க் க்
கால் பண்ண...? " எனச்
க்க ம் , "அ.. .. நீ ங் ... க...
ராஜா... ட்ட... ராத் ரி வந் ...
ெவளிேய... அைழச் ண் ...
ேபாேறன் ...
ெசால் ந்ேதளா...." எனத்
தயங் தயங் ம ேகட்க ம் ,
அப் ேபாேத காைல ல்
ழந்ைத டம் ெசால் ய
நிைன வந்த ல் ெநற் ைய
ெமல் ல ேதய் த் க் ெகாண்டான்
ேதவ் .
"ஆமா... என்ன இப் ேபா..." என
அதற் ம் ேசர்த் அவள் ேமல்
பாய, "இல் ைல... நீ ங் க.... வராம
சாப் ட மாட்ேடன் ... ஒேர
அ ைக..." என அவள்
ப் பதற் ள் , " என்ன இன் ம்
ள் ைள சாப் டைலயா... அ
டச் சரியா ெசய் யைலன்னா நீ
எ க் த் தண்டமா ட்ல...." என
எைதேயா நிைனத் ேதவ்
எ ற ம் , "நான்... எத்தைனேயா
சமாதான ப த் ட்ேடன்.... அவன்
உங் கேளாட ெவளிேய....
ேபாய் தான்..." என் ேப க்
ெகாண் ெசன்றவைள த த் ,
"பத் நி ஷத் ல் நான் வேரன்...
அவைன ெர பண் ..."
என்றவாேற ப க்ைக ல் இ ந்
எ ந் அ ல் இ ந்த
சட்ைடைய ேதவ் எ க்க ம்
அவைனச் ெசல் ல டாமல் த க்க
எக் அவன் ைககைளப்
த்தவைள ம் ஒ
பார்ைவ பார்த்தான் அவன்.
அந்த ஒற் ைறப் பார்ைவக்ேக
அரண் த் ந்த அவன்
ைககைள ட் ட்
ப க்ைக ேலேய இரண்ட
ன் க் நகர்ந்தாள் அந்த
ெவள் ைளகார அழ .
ஆ – 18
ேதவ் ளம் பத் தயாரான ம்
எங் த் தனக் இடப் பட்ட
கட்டைளையச் ெசய்
க்காமல் ேபாய் ேவாேமா
என் எண்ணியவள் அவைனச்
எப் ப யாவ த க்க ேவண் ம்
என எண்ணி அதற் யற்
ெசய் ய...
ஆனால் வார்த்ைதகளிேலா
ெசய ேலா அல் லா ேதவ் ன்
ஒ பார்ைவேய அந்த அழ ைய
அதன் ற ேதவ் ைவ ெந ங் க
ளி ம் ைதரிய ல் லாமல்
ெசய் ந்த .
உள் க் ள் ஆகாஷ் ேசாப் ராைவ
எண்ணி பயந்தா ம் அதற் காக
எந்த ஒ யற் ம் எ க் ம்
ைதரியம் அவளிடம் இப் ேபா
த்தமாக இல் ைல. வாங் ய
பணத் ற் உண்ைமயாக இ க்க
யாமல் ேபானைத எண்ணி
பணத்ைதத் ம் ப ஆகாஷ்
ேகட் வாேனா என்ற
 ழப் பத் டேன அவள் இ க்க...
ெவ ேநரத் ற் ன்ேப
அங் ந் ளம்
ெசன் ந்தான் ேதவ் .
ட் ற் ச் ெசல் ம் வ ெயங் ம்
ேதவ் ன் கா களில் ம ன்
அந்த இனிைமயான ரேல
ஒ த் க் ெகாண் ந்த . இ ேவ
ம ேவா ேதவ் தல் ைற
ேபானில் ேப வ , அவளிடம்
அைலேப டக் ைடயா .
ெசன்ற வாரேம ேதவ் வாங் க்
ெகா த் ந்தான்.
அன் த் ற் த் த ப் ஊ
ேபா ம் நாள் அைத ம டம்
யவன் தனக் ஒ க் ய
ேவைல இ ப் பதால் அைத
த் க் ெகாண் ேநராக
ம த் வமைனக் வந்
வதாக ம் ப ெனா
மணிக் அப் பா ன்ெமன்ட்
என்பதால் ம ைவ த் ைவ
அைழத் க் ெகாண் ைரவரின்
ைணேயா அந்த ேநரத் ற்
ம த் வமைன வந்தால்
ேபா மான என் ம் யவன்
“உன் ெசல் நம் பர் ெகா ... நான்
வந் ட் கால் பண்ேறன்...” எனக்
ேகட்க, த் ெவன த்தப
“ேநக் தான் ேபாேன
இல் ைலேய...” எனப்
ப லளித் ந்தாள் ம .
அவைளேய பார்த்தவன்
“உன் ட்ட ேபான் இல் ைலயா...?”
என நம் ப யாமல் ேகட்க ம்
“இல் ைல” என மண்ைடைய
மண்ைடைய ஆட்ட... “சரி சரியான
ேநரத் ற் வந் ேச ...” என்
ட் ளம் ட்டான் ேதவ் .
அ த்த ஒ மணி ேநரத் ல்
க ரின் லம் ம ன் ைகக் ப்
த்தம் ய அைலப் ேப வந்
ேசர்ந் ந்த . அைத எப் ப
உபேயாகப் ப த்த ேவண் ம்
என்பைத ம் க ேர
ெபா ைமயாக எ த் க்
ளக் னான்.
ம ைவப் பற் ய
நிைன கேளா வந்
ேசர்ந்தவன், த் ைவ அைழத் க்
ெகாண் ெசன் அவ க்
வாக் க் ெகா த் ந்தப
அவன் ேகட்டைதெயல் லாம்
வாங் க் ெகா த் இர
உணைவ ம் த் க் ெகாண்
வந் ேசர, நள் ளிரைவ
தாண் ந்த , அதற் ள்
த் ம் உறங் இ ந்தான்.
எவ் வள தான் ல இ க்க
யன்றா ம் ம ன்
நிைன கைளத் தன் மன ல்
இ ந் லக் ைவக்கத்
ேதவ் வால் யேவ இல் ைல. இ
அவ க் ப் ெபரிய
ேபாராட்டமாக இ ந்த .
அதனாேலேய தன்ைனப் பற் ம்
தன் பழக்க வழக்கங் கைளப்
பற் ம் ம ன் ன் ெவளிப்
ப த் க் ெகாண்டால் அவள்
தன்னிட ந் அ வ ப் ேபா
ஒ ங் க் ெகாள் வாள் என்
ேதான்ற ம் பல ேநரங் களில்
அவள் பார்க் ம் வைக ல் பல
ெபண்கேளா அைலேப ல்
ேப பவன் “உன்ைனப்
பார்க்கத்தான் ளம்
வ ேறன்...” என ம ன்
கா களில் ம் ப ட்
எத்தைனேயா நாட்கள் ளம்
ெசன் இர ல் ம் பாமல்
ட இ ந் க் றான்.
ஆனால் அப் ேபா ம் டத்
ேதவ் ைவ கா ம் ேபா ம
அ வ ப் ப வேதா கத்ைத
ெவ ப் ேபா ப் பேதா எல் லாம்
ைடயா . ம எப் ேபா ம் ேபால
இயல் பாக எப் ப இ ப் பாேளா
அப் ப த்தான் இ ந் ெகாண்
இ க் றாள் .
அவைளப் ெபா த்தவைர அவன்
தலாளி அவ் வளேவ... ேதவ் தன்
தனிப் பட்ட வாழ் க்ைக ல் எப் ப
இ ந்தால் அவ க் அ
எந்த த பா ப் ைப ம் ஏற் ப த்த
ேபாவ ல் ைல என்பதனால்
எைதப் பற் ம் ம ேயா த் ப்
பார்த்த டக் ைடயா .
ஆனால் ேதவ் , தன்ைன ம
அ வ ப் ேபா பார்ப்ப
ெதரிந்தால் அ ேவ தன்ைன
அவளிடம் இ ந் ர நி த் க்
ெகாள் ளத் தனக் வச யாக
இ க் ம் என் எண்ணி ெசய் த
யற் கள் எல் லாம்
ேதால் ையத் த ன.
அதன் ற ேதவ் ம டம்
அள க் அ கமாகேவ
க ைமயாக நடக்கத்
ெதாடங் ந்தான். அவைள
கண்டாேல எரிந் வ
ேதைவ இல் லாமல் ப் ப
ஆத் ரத் ல் வார்த்ைதகைளக்
ெகாட் வ என நா க் நாள்
ேதவ் ன் ெசயல் கள் அ கரித் க்
ெகாண்ேட ெசல் ல...
எப் ேபா ேம யாரிட ம்
ெபா ைமயாக ெமன்ைமயாகப்
ேப பழக்க ல் லாத ேதவ் தவ
ெசய் தவர்கைளத் ட் அதற் கான
தண்டைனைய வழங் வான் எனத்
ெதரிந் இ ந்தவள் காரணேம
இல் லாமல் எதற் ெக த்தா ம்
தன்ைன அைழத் த் ட் வ ம்
ேகாபப் ப வ ம் கண்
தன்ைனக் கண்டாேல அவ க் ச்
த்தமாகப் க்க ல் ைல என
எண்ணிக் ெகாண்டவள்
ந்தவைர ேதவ் ன் ன்
வராமல் இ க்க என்ெனன்ன
யற் கள் எல் லாம் எ க்க
ேமா அத்தைனைய ம்
எ க்கத் வங் னாள் .
இப் ப ேய நாட்கள் ெசன்
ெகாண் க்க... ெதா ல்
ஷயமாக ெவளிநாட் ற் ச்
ெசன் இ ந்தான் ேதவ் . அன்
ஷ்ணெஜயந் தங் கள் ட் ல்
க் ய ழாவாகக் ெகாண்டா
பழக்கப் பட்ட ம ற் இங்
எந்த ஏற் பா க ம் அதற் காகச்
ெசய் யப் படாமல் இ ப் ப கண்
ல தா டம் சாரிக்க...
“பல வ டங் க க் ன் நா ம்
பலகாரங் கள் எல் லாம் ெசய்
ெகாண்டா ட் தான் இ ந்ேதன்...
எப் ேபா ேம ேதவ் க் க் கட ள்
நம் க்ைக ைடயா ...
அ ம் ...” எனத் ெதாடங் யவர்
சற் இைடெவளி ட் , நீ ண்ட
ஒ ெப ச் ெவளி ட்ட ற
“ ல சம் பவங் கள் அவைன
ெராம் பேவ இ ேபாகச்
ெசய் ட்ட ... அதன் ற க்ரம்
ெபரிய அள ல் எந்தத் ெதய் வ
வ பாட்ைட ம் ட் ல்
அ ம க்கேவ இல் ைல... ஆனால்
என் மன ப் க்காகப் பால்
ெவண்ைணத் த ர்ன் ைவத்
நான் மட் ம் வணங் ேவன்...
அைதெயல் லாம் அவன்
த க்க ம் மாட்டான் இந்தவ டம்
அதற் ம் வ ல் லாமல்
ேபாச் ...” எனக் கசந்த
ன்னைகேயா ப ல் அளித்தார்.
“ ட் க்கண்ணைன ட் ல
ெவச் ண் ேப ற ேபச்சா மா
இ ...” என்றவள் “சார் தான்
ஆத் ல இல் ைலேய மா ... நாம
ெகாண்டா ேவாமா...” எனச்
ழந்ைத ன் ஆர்வத்ேதா
ேகட்டவைள கண் ம க்க மனம்
இல் லாமல் ெமல் ல
ன்னைகத்தவாேற சம் மதம்
ெகா த்தார்.
அதன்ப ம அவசர
அவசரமாகப் ைஜக்கான
ஏற் பா கைளக் கவனிக்கத்
ெதாடங் னாள் . மாைல அழகாகப்
ைஜ அைறைய அலங் காரம்
ெசய் வய ந்ேத
அவ க் த் ெதரிந்த
பட்சணங் கைள எல் லாம் ெசய்
பைடத்தவள் , த் ைவ ட்
கண்ணனாகேவ அலங் காரம்
ெசய் ைவத் ந்தாள் .
அைனவைர ம் ைஜக்
அைழத்தவள் ல தா
அம் மாைவ ம் ல் ேசரில் அமர
ைவத் ைஜ அைறக் க்
ெகாண் வந் ந்தாள் . எந்தக்
ைற ம் ெசால் ல யாத அள
அழகான அலங் காரங் கேளா
நிைறவான ைஜைய ம
ெசய் தைதக் கண் ளிர
பார்த்தப அமர்ந் ந்தவ க் ப்
ைஜ அைறேய ஒளி ெபற் ற
ேபான் ேதான் ய .
தன் அ ல் கண் அமர்ந்
இ ந்தவைள கண் “ஒ பாட்
பாேடன் ம ...” என ல தா
ற ம் , தங் கள் ட் ல் ைஜ
ந்த ற கட ைள எண்ணி
பா வ வழக்கம் தான்
என்பதனால் பாடத் வங்
இ ந்தாள் .
ஆயர்பா மாளிைக ல் தாய்
ம ல் கன் ைனப் ேபால்
மாயக்கண்ணன் ங் ன்றான்
தாேலேலா
ஆயர்பா மாளிைக ல் தாய்
ம ல் கன் ைனப் ேபால்
மாயக்கண்ணன் ங் ன்றான்
தாேலேலா
அவன் வாய் நிைறய மண்ைண
உண் மண்டலத்ைதக் காட் ய
ன்
ஓய் ெவ த் த் ங் ன்றான்
ஆராேரா
ஓய் ெவ த் த் ங் ன்றான்
ஆராேரா
ஆயர்பா மாளிைக ல் தாய்
ம ல் கன் ைனப் ேபால்
மாயக்கண்ணன் ங் ன்றான்
தாேலேலா
என த் ைவ ம ல்
அமர்த் யப அழகாக அ
பாட ம் , ப ன் ம ல் ட்
ைளயா ம் கன்ைறப் ேபால
அவளிடம் தன் ேசட்ைடகைளக்
காண் த் க் ெகாண் ந்தான்
அந்தக் ட் க்கண்ணன்.
இவற் ைற அ ல் இ ந்
பார்த் க் ெகாண் ந்த
ல தா ற் அவள் அந்தக்
கண்ணனின் யேசாைதயாகேவ
ெதரிந்தாள் .
இ ல் யா ம் எ ர்பார்க்காத
வண்ணம் சரியாக அேத ேநரம்
ம் இ ந்தான் ேதவ் .
காைர ட் இறங் ைக ல்
சாம் ராணி மனம் கமழ ெநய்
வாசம் க்ைகத் ைளத்த .
என்ன இ த் யாசமான மனம்
என்ற எண்ணத்ேதா
ேகள் யாகப் வத்ைத
உயர்த் யவன் ட் ற் ள் காைல
ைவத்த ெநா ம ன்
இனிைமயான ரல் ஒ க்கத்
ெதாடங் ய .
அைனவ ம் ைஜ அைறையப்
பார்த்தப அமர்ந் இ ப் பைதக்
கண்டவன் சத்தம் எ ப் பாமல்
ஸ்ட ற் ள் ெசன் நின்
ெகாண்டான். அங் ந்
ைரச் ைலைய லக் ப்
பார்த்தால் ைஜ அைற ம்
ம ம் ெதளிவாகத் ெதரிந்த .
அப் ப ேய ைககைளக் கட் க்
ெகாண் பாடைல ம்
ம ைவ ம் த் ன்
அலங் காரத்ைத ம்
ேசட்ைடகைள ம் ர த்தப
நின் ந்தான் ேதவ் . ைஜ
ந் ரசாதத்ைத
அைனவ க் ம் வழங் ய ம
ல தா அம் மாைவ அைழத்
வந் ஹா ல் அமர ைவத்தாள் .
“உனக் ஆடத் ெதரி மா ம ..?”
எனக் ேகட்ட வைர கண்
நைகத்தவள் “ெகாஞ் சம் ...” என்
ப ல் அளிக்க, “எனக்காக ஒ
டான்ஸ் ஆ யா...?” என
ஆர்வமாக ல தா ேகட்க ம் “சரி”
எனத் தைல அைசத்தவள்
ந் ைவ இறக் ட யல...
அவேனா அவளிடம் இ ந்
இறங் க மாட்ேடன் என அடம்
த்த ப ம ன் க த்ைத
கட் க் ெகாண்டான். “ராஜா
சமத்தா இங் ேக
உட்காந் ப் யாம் ...” எனச்
சமாதானம் ெசய் ய, “ேபா
யா ” என்ப ேபாலத்
தைலைய ஆட் யவன் ேம ம்
இ க்கமாக ம ன் க த்ைத
கட் க் ெகாண் அவள் ேதாளில்
கத்ைதப் ைதத் க்
ெகாண்டான்.
“சரி மா...” என ல தா
ற ம் , “இ ங் ேகா மா ...”
என்றவள் தான் ேபாட் ந்த
ஷாைல எ த் ச் ேசாபா ல்
ேபாட் ட் ப் பரதம் ஆட
நிைனத் ந்த ைவ மாற்
த் ைவ க் ைவத்தப ேய
பா க் ெகாண்ேட ஆடத்
வங் னாள் .
 ந்தா ந்தா
ஷ்ணா ந்தா ந்தா
வரம் தா வரம் தா ந்தாவனம்
தா வனம் தா
ந்தா ந்தா
ஷ்ணா ந்தா ந்தா
வரம் தா வரம் தா ந்தாவனம்
தா வனம் தா
ெவண்ைண உண்ட வாயால்
மண்ைண உண்டவா
ெபண்ைண உண்டான பாச
ேநாய் க் ம ந்தாக வா...
என் அங் க் காதல் ேநாய் க்
என வ ம் வார்த்ைதைய மாற்
த் ைவ மன ல் ெகாண்
அவன் ேமல் பாச ேநாய்
அ கமா க் ெகாண்ேட
ெசல் வதாக அவள்
வார்த்ைதகளில் மாற் ப்
ேபாட்டெதல் லாம் கவனிக் ம்
நிைல ல் அங் யா ம் இல் ைல
ஒ வைனத் த ர.
அழகாகப் பா க் ெகாண்
ைக ல் த் ைவ ைவத்தப
ெகாஞ் ெகாண்ேட ஆ க்
ெகாண் ந்தவைளேய
ரிய பார்த்
ெகாண் ந்தனர். அைறக் ள்
இ ந்தப ேகட் க் ெகாண் ந்த
ேதவ் ற் அவள் வார்த்ைதகைள
மாற் ப் ேபாட் ப் பா ய
ெதளிவாகத் ெதரிந்த
ந்தா ந்தா
ஷ்ணா ந்தா ந்தா
வரம் தா வரம் தா ந்தாவனம்
தா வனம் தா
என்ன ெசய் ய நாேனா ேதால்
பாைவதான்
உந்தன் ைககள் ஆட் ைவக் ம்
ல் பாைவதான்...
என் தன் ஆடைல ம்
பாடைல ம் ம ெதாடர்ந்
ெகாண்ேட இ க்க.. அவளின்
ைககளில் இ ந்த
ட் க்கண்ணன் ம ன்
கவாைய பற் த் தன்ைன
ேநாக் ப் யவன் “ம் மா...”
என் அைழத் இ ந்தான்.
ஆ – 19
த் ைவ க் ைவத்தப ஆ க்
ெகாண் ந்த ம ன்
கன்னத்ைதப் பற் த் தன்ைன
ேநாக் ப் யவன் “ம் மா...”
என என்ைனக் கவனி என்ப
ேபால உரிைமயாக அைழக்க ம் ,
அங் ந்த அைனவ ம்
ஒவ் ெவா வைக ல் ஸ்தம் த்
இ ந்தனர்.
ல தா அம் மா தன் மன ல் என்ன
எண்ணி ெகாண் ம ைவ
பார்த் க் ெகாண் ந்தாேரா
அைதேய தன் ேபர ம் தன் வாய்
வார்த்ைதகளில் உடேன
யைத எண்ணியவர் ஷ்ண
ெஜயந் அன் ஷ்ணேன
வாக்களித்த ேபால நிைனத்
சந்ேதாஷத் ல் ஸ்தம் த்
இ ந்தார்.
மற் ற ேவைலயாட்க ம் ட
அப் ப த்தான் ம த் ைவ
கவனித் க் ெகாள் வ ம்
அவேனா பழ ம் பாங் ம்
இ வைர ழந்ைதையப்
பார்த் க் ெகாள் ள
வந்தவர்களிடம் இ ந் இவள்
எவ் வைக ல் ேவ பட்
இ க் றாள் என்பைதக்
கண்ணார கண்
ெகாண் ந்ததால் ‘இப் ப ம்
நடந்தால் நன்றாக இ க் ேம..!!!’
என் அந்த நி டம் ேதான்ற ஒ
எ ர்பார்ப்ேபா பார்த் ந்தனர்.
ஆனால் அைறக் ள் இ ந்தப
இங் நடந் க் ெகாண் க் ம்
அைனத்ைத ம் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன் ஒ தமான
அ ர் ல் அப் ப ேய ஸ்தம் த்
நின் ந்தான்.
தன் மன ல் என்ன எண்ணம்
ேதான் வாட் வைதக் றேதா,
எ ந் தப் க் ம்
வ ைறகைளத் ேத ேத க்
கைளத் இ க் றாேனா, அப் ப
இ க்ைக ல் த் ன் இத்த
வார்த்ைதகைளக் ேகட்டவ க்
இன்பம் ன்பம் இரண் ம் ேசர்ந்த
ஒ கலைவயான மனநிைலேய
இ ந்த .
த் ன் வார்த்ைதகைளத்
ேதவ் ன் மனம் ஒ பக்கம்
ம் ர த்த என்றால் அதற்
ஒ சத தம் டக் ைறயாமல்
ேதவ் ன் ைள அைத
ம ப் ப ம் என இப் ப யான ஒ
கலைவயான மனநிைல ல்
ஸ்தம் த் நின் இ ந்தவ க்
ம ன் வார்த்ைதகள்
கவனத்ைதக் கைலக்க அங் ப்
பார்ைவையச் ெச த் னான்.
தன்ைன அம் மா என்
அைழத்தவைனக் ெகாஞ்
கன்னத் ல் அ ந்த
த்த ட்டவள் “ெசல் ல ட் ...
என் பட் ட் ...” என்
யவாேற “அம் மா இல் லடா
கண்ணா... அக்கா... அக்கா
ெசால் ...” எனச் ெசால் ல, அந்தக்
ட் கன்னேனா, யா
என்ப ேபால அவசரமாகத்
தைலைய அைசத் “ம் மா...”
என்றான் ண் ம் அ த்தம்
த்தமாக.
“அக்கா ெசால் ...” என ண் ம்
ெசால் க் ெகா க்க யல,
அவன் நீ ெசால் வைத நான்
ேகட்கேவ மாட்ேடன் என்ப
ேபாலத் தைலைய க ேவகமாக
ஆட் யப அவளின் கன்னத் ல்
தன் ெநற் ைய ெகாண் ஒ இ
இ த் ட் “ம் மா...” என
ண் ம் அ த்தம் த்தமாக
உச்சரித்தான்.
அவனின் ெசய் ைக ல் ெபாங் ய
ரிப் ேபா ம ம் “சரி உனக்
அப் ப ச் ெசால் ல தான்
ச் க் னா அப் ப ேய
ப் ...” என் னாள் . ம
ம ப் க் ற ெதாடங் ய ேம
சற் கம் ங் க அமர்ந் ந்த
ல தா அம் மா ற் , அைதத் தன்
ேபரன் ம த் ண் ம் ண் ம்
அம் மா என் அைழத்த
ெராம் பேவ த் இ ந்த .
ம ம் அைத ம க்காமல் ஏற் க்
ெகாண்ட அவர் கத் ல்
சந்ேதாஷத்ைத ண் வர
ெசய் ந்த . ஆனால்
உள் ளி ந் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவ க் ம
ம த்தைதேய ஏற் க் ெகாள் ள
ய ல் ைல அவள் ஏேதா
தன்ைனேய ேவண்டாம் என்
ம ப் ப ேபாலத் ேதான் ய .
அந்த வார்த்ைதக்கான அர்த்தம்
அ தாேன என் எண்ணியேதா
ம ைவ ெவ த் க் ெகாண்
இ க்க, ண் ம் ண் ம் ம
ம க்க ம க்கத் ேதவ் ன்
ேகாபத் ன் அள க்
ெகாண்ேட ெசன்ற .
அந்த நி டம் அவன் ஒன்ைற
எளிதாக மறந் ேபானான் சற்
ன் ம ன் வார்த்ைதகைளக்
ேகட்ட ேபா தன் ைளேய ‘அ
ேவண்டாம் இ சரி வரா ...’ என
ம த்ததைத.
த் டம் தன்ைன அம் மா என்
அைழக் ம் ப யவள்
அவைன இ கப் பற் த்
தட்டாமாைல ற் வ ேபால
இரண் ற் ற் ற ம் ,
கலகலத் ரித்தவனின்
உற் சாகத்ைதக் கண் ண் ம்
அேத ேபாலச் ற் க் ெகாண்ேட
ேதவ் இ ந்த அைற வா ல்
வந்த ேபாேத உள் ேள கண்கள்
வக்க தன்ைன ைறத் க்
ெகாண் நின் ந்தவைனக்
கண் அ ர்ந் ேபாய் அப் ப ேய
நின் இ ந்தாள் .
ம அ ர்ந் நிற் க இரண்
காரணங் கள் இ ந்த , ஒன்
எப் ேபா ட் ற் ேதவ் வந்தான்
என் ெதரியாமல் இவ் வள
ேநரம் இயல் பான
ெகாண்டாட்டத்ேதா இ ந்தைத
எண்ணி ஒ பயம் மனைத
கவ் ய அேத ேநரம் தன்ைன
த் அம் மா என் அைழத்த
அவ க் ப் க்க ல் ைல எனக்
கண்கள் வக்க
நின் ந்தவைனக் கண்
எண்ணி ெகாண்டவள் ,
அதனாேலேய ேதவ் தன்ைனக்
ேகாபமாகப் பார்ப்பதாக
நிைனத் க் ெகாண்டாள் .
ஆனால் அந்த நி டம் தன்
மன ல் இ க் ம் எைத ம்
ெவளிக்காட்டாமல் ேதவ்
ெசன் ட்டா ம் அதன் ற ம்
ம டம் அள க்க கமாகேவ
க ைமைய ம் ேகாபத்ைத ம்
ப் ைப ம் காண் க்கத்
ெதாடங் னான். காட்டாற்
ெவள் ளம் ேபால எப் ேபா ம்
ெபாங் ப் ெப ம் ேதவ் ன்
ேகாபம் ம ன் ேவ
வைக ல் பாய் ந் ெகாண்
இ ந்த .
அைதத் தாங் க யாமல் ய ல்
க் ய ெச ைய ேபால
ஆனாள் ம .
ேதவ் ைவ ெபா த்தவைர ம
த் டம் உ ர்த்த
வார்த்ைதகைளத் தன்ைன ம்
தன் டன் ஆனா உறைவ ம்
ேவண்டாெமன் ம த்ததாக
எண்ணிக் ெகாண் ெசயல் பட...
த் த் தன்ைன அம் மா என்
அைழப் ப ெகாஞ் ச ம்
க்காமல் தான் இத்தைன
க ைமையக் காண் ப் பதாக
எண்ணிக் ெகாண் அைத மாற் ற
எவ் வளேவா யற் கள் எ த்
பார்த் ம் , அத்தைன
யற் கைள ம் ேதால்
அைடய ெசய் ெகாண் ந்தான்
அந்த ட் ன் ெசல் ல ள் ைள.
இப் ப ேய நாட்கள் ெசல் ல...
இதற் ைட ல் க ர் ம க்
இைடேய அழகான ஒ சேகாதர
உற ெமன்ைமயான
இளங் காைல காற் ைறப் ேபால
ர க்கக் யதாக ேவ ன்
வளர்ந் க் ெகாண் இ ந்த .
நிைன ெதரிந்த நாளில் இ ந்ேத
ஆஸ்ரமத் ல் வளர்ந் தன்
யற் ல் ப த் ஒ
ேவைல ல் அமர்ந் ந்தவ க்
உற என் ெசால் க் ெகாள் ள
யா ம் இல் லாமல் இ ந்த
நிைலைய மாற் எப் ேபா ம்
ரித்த கத்ேதா தன்ைன
வரேவற் அண்ணா என்
அைழக் ம் ம ைவ உடன் றந்த
தங் ைகயாகேவ எண்ணி பாசம்
காட்ட ெதாடங் ந்தான் க ர்.
ம ேதவ் ன் ட் ற் ள்
இ ப் பதால் இ வ ம் அ க்க
பார்த் ேப க் ெகாள் ளெவல் லாம்
ந்த ல் ைல, எப் ேபாதாவ
ஒ ைற வ ம் ேபா ஒ ய
பாச பார்ைவ பரிமாற் ற ம் ல
வார்த்ைதக ம் மட் ேம
இ க் ம் இ வ க் ம் .
ஆனால் ம ன் அள க்
அ கமாகேவ அக்கைற ம்
அன் ம் க க் வரத் ெதாடங்
இ ந்த . இந்த நிைல ல் தான்
ம ேதவ் ன் ட் ல் இ ப் பைத
எண்ணி க க் மனம்
வ ம் கவைல ேமகம் ழ
ெதாடங் ய .
அவேளா ேபச ைடத்த
சந்தர்ப்பங் களில் எந்த அள ற்
உலகம் அ யாத
அப் பா த்தன ம் அன் ம் கலந்
ெபண் அவள் என்ப ரிந்த
ேபா தான் ேதவ் ெபண்க டன்
பழ ம் தத்ைதப் பல
வ டங் களாக அ ந்
பார்த் க் ெகாண் ப் பவன்
என்ற ைற ல் ம ன்
வாழ் க்ைகைய எண்ணி
கவைலப் படத்
ெதாடங் ந்தான்.
நிச்சயம் ப் ப ல் லாத
ெபண்ைணத் ெதாட மாட்டான்
ேதவ் என்ப ெதரிந் ந்தா ம்
ஏேனா இ வைர ேதான்றாத ஒ
உணர் தன் தங் ைக என்ற
இடத் ல் ம ைவ ைவத் ப்
பார்க் ம் ேபா அவளின்
வாழ் க்ைகைய எண்ணி
ேதான்றத்தான் ெசய் த .
ஆனால் எப் ேபாதாவ ம ைவ
சந் க்கக் ைடக் ம்
சந்தர்ப்பங் களில் அவளின்
நலைன ேகட் அ வேதா
நி த் க் ெகாள் பவ க்
இைதப் பற் அவளிடம் ேப ரிய
ைவக்க நான் எழ ல் ைல.
அதற் க் காரணம் அவனின்
எஜமான வாசம் தான்.
ேதவ் டம் ேவைலக் ச் ேசர்ந்த
நாள் தலாக அவனின்
ஆ ைம ம் றைமைய ம்
எ ரிகைள அவர்க க்ேக
ெதரியாமல் அ த் ழ் த் ம்
பாங் ைக ம் கண் மைலத்
நின் இ ப் பவ க் ஒேர
ைறயாக இ ந்த ேதவ் ன்
இத்தைகய நடவ க்ைககள் தான்.
ஆனால் அைதப் பற் ப் ேபசேவா
எ த் க் த க்கேவா
ைதரியம் இல் ைல. அேத
ேபாலத்தான் இப் ேபா ம்
என்னத்தான் ம ைவ
உடன் றந்தவளாக ஏற் க்
ெகாண் ந்தா ம் தன்
தலாளிைய பற் அவளிடம்
ைற ற மனம் வராமல்
த த் த் த மா க்
ெகாண் ந்தான்.
இேத நிைன கள் அவைனத்
னம் னம் பாடாய் ப த்த ம்
இதற் ஒ கட் ேய
ரேவண் ம் என்ற
எண்ணத்ேதா ேதவ் ன்
ன்ெசன் நின் ந்தான்.
தன் ேவைலகளில் ழ்
இ ந்தவன் தன் ன் வந்
நிற் ம் க ைர என்ன என்ப
ேபால ம கணினி ல் இ ந்
கண்கைள மற் ம் உயர்த் க்
பார்க்க...
“ெகாஞ் சம் ேபச ம் சார்...” என
ஒ த மாற் றத்ேதா க ர்
ப லளித்தான். தன் எ ரில்
இ ந்த இ க்ைகையச்
ைசைக ல் காட் அம மா
ெசான்னவன் தான் ெசய் க்
ெகாண் ந்த ேவைலையத்
தள் ளி ைவத் ட் தன்
இ க்ைக ல் சாய் ந் கால் ேமல்
கால் ேபாட் அமர்ந் க் ெகாண்
இ ைககைள ம் ேகார்த்தப
க ரின் கத்ைதப் பார்க்க ம் ...
‘நீ ெசால் ல வந்தைதச் ெசால் ...’
என் ெசால் லாமல் ேதவ்
ெசால் வ ரிய, எச் ைல ட்
ங் யவ க் வார்த்ைதகள்
வர ல் ைல. அவைனச் ல
ெநா கள் ர்ந் க்
ெகாண் ந்தவன் எந்தக்
ேகள் ம் ேகட்காமல் இ க்க,
இரண் ைற ேபசத்
 வங் யவன் த மாற் றத் டன்
நி த்த ம் ,
இ வைர க ைர தன் ேம ள் ள
மரியாைதேயா ம் பயத்ேதா ம்
ெதா ல் பக் ேயாம்
ஈ பாட்ேடா ம் ேவைலகைளச்
ெசய் யக் யவனாக ம்
பார்த்தவ க் இந்தத் த ப் ம்
த மாற் ற ம் சற்
த் யாசமாகத் ேதான்ற ‘அப் ப
என்ன ேபசப் ேபா றான்’ என்
மன ற் ள் எண்ணியப ேய, தன்
ன் இ ந்த தண்ணீர ் ளாஸ்
சற் நகர்த் அவன் ன்
ைவத்தான்.
இந்தச் ைசைக க ைர ேம ம்
உள் க் ள் ந ங் க ைவத்த .
ேதவ் ன் அந்த அ த அைம ேய
அவ க் ந க்கத்ைத
அ கரிக்கப் ேபா மானதாக
இ க்க... இ ந்தா ம் இன்
இைதப் ேப ய ஆக ேவண் ம்
என் இ ந்த உத்ேவகத்ேதா
தண்ணீைர எ த் மடமடெவனக்
த்தவன் ரைல ெச க்
ெகாண் ,
“ம ... ம ...” என அ த் என்ன
வ என ஒ தயக்கத்ேதா
ேதவ் ன் கம் பார்க்க... க ர்
உ ர்த்த ம என்ற ெபயரில்
வங் கைளச் க் யவன்
ம ற் என்ன என்ப ேபாலக்
க ைர பார்க்க ம் ,
“ம உலகம் அ யா அப் பா யா
இ க்கா..” என ம் எந்த ஒ
ப ம் தைட ம் இல் லாமல் நீ
ெசால் ல வந்தைதச் ெசால் என்ப
ேபால அமர்ந் ந்தான் ேதவ் .
ண் ம் அவன் கத்ைதப்
பார்த்தப ேய உள் க் ள்
இ க் ம் ந க்கத்ைத யன்
மைறத் க் ெகாண் , “நீ ங் க...
நீ ங் க... உங் க ட... பழ ற
ெபண்கள் ேபால... ம ைவ...”
என் ெதாடர்ச் யாகப் ேபச
யாமல் தட் த் த மா தான்
ெசால் ல வந்தைத ப் பதற் ள்
தான் அமர்ந் ந்த நாற் கா ைய
ன் க் உைதத் ட்
எ ந் நின் ந்தான் ேதவ் .
அ ல் உட ம் மன ம் உதறல்
எ க்க எ ந் நின்ற க ரின்
ந க்கம் ெவளிப் பைடயாகத்
ெதரி ம் அள க் இ ந்த .
“வாட் ஆர் ங் க் அப ட் ...”
என் ெதாடர்ந் ஏேதா ெசால் ல
யன்றவைனக் கண்களாேலேய
எரித் ட் , ேம ம் ஏேதா
ெசால் லத் ெதாடங் ட் க்
றாமல் ெவன
அைற ந் ெவளிேயற
யன்றவன் கதவ ல் ெசன்
நின் க ைர ம் ப்
பார்க்க ம் ,
ஏற் கனேவ தான் ேபச வந்த
ஷயத் ேலேய பயந்
ெகாண் ந்தவன் ன் இந்த
த்ர தாண்டவத்ைதக் கண்
ந ங் க் ெகாண் க்க...
ேதவ ன் இந்தப் பார்ைவ ேம ம்
அவைன ந ங் கச் ெசய் த . அ ல்
பயத்ேதா ேதவ் ைவ ஏ ட் ப்
பார்க்க...
“தங் ைக பாசம் இ க்கலாம் ...
ஆனா அதற் காக அ த்தவன்
எல் லாைர ம் ல் லனா
பார்க்க ம் எந்த அவ ய ம்
இல் ைல...” என் ட் ெசன்
ட,
ெதாப் ெபனத் தன் அ ல் இ ந்த
நாற் கா ல் அமர்ந்த க க்
‘தான் கப் ெபரிய தவ ெசய்
ட்ேடாேமா’ என்ேற ேதான் ய .
இத்தைன வ டங் களாகத்
தனக் த் ெதரிந் ந்த வைர
ேதவ் ன் ணா சயங் கைளப்
பற் நன் அ ந் ைவத் ந்த
தான் இப் ப ப் ேப க்கக்
டா என்
எண் ைக ேலேய ம ன்
கம் மன ல் ேதான்ற ம்
‘அவ பாவம் யா ம் இல் லாத
ெபாண் ... என்ைனப் ேபாலேவ
நான் ேப ன சரிதான்...’ என்
இன்ெனா மனம் எண்ணிய .
ேதவ் ன் மனம் ெகா த் க்
ெகாண் ந்த ஏற் கனேவ தன்
மனேதா ேபாரா
ெகாண் ப் பவன், ஒவ் ெவா
ைற ம் த் ம ைவ அம் மா
என் அைழக் ம் ேபா தன் ள்
இ க் ம் ேபாராட்டம் பலமடங்
அ கரிப் பைத கண் அவளின்
ேம ள் ள தன் ப் பத்ைதத்
தாேன அ யாமல் எங்
ெவளிகாட் ேவாேமா என்ற
பய ம் அவள் அைத ம த்
ய வார்த்ைதக ம் நிைன
வர... ேகாபம் என் ம் க ைய
ெகாண் தன் மனைத
அவளிட ந் மைறத் க்
ெகாண் இ ப் பவன்,
இப் ெபா ம ன்
வாழ் க்ைக ன் ேமல் உள் ள
அக்கைற ல் க ர் ேப ய
வார்த்ைதக ம் அதேனா ேசர...
தன்ைன அைனவ ம் ஏேதா
ல் லன், ராவணன், ராட்சஸன்
எனப் பார்ப்ப ேபாலேவ
ேதான் ய .
அப் ப த் தன்ைனப் பார்க்க
ேவண் ம் என் ஒ காலத் ல்
யன் தன்ைன இப் ப மாற் க்
ெகாண்ட தான்தான் என
வச யாக மறந் ேபானான் ேதவ் .
இதன் ற ந்தவைர ட் ல்
அ கம் இ ப் பைத ேம ம்
ைறத் க் ெகாண்டான். இந்த
நிைல ல் தான் வழக்கமாக
நள் ளிர ல் ம் பவன், ஒ
நாள் இர னஸ் ன்னைர
த் க் ெகாண் பத்
மணியள ல் ம்
இ ந்தான்.
தன் ைகேயா ெகாண்
வந் ந்த ல ேகாப் கைள
ஸ் ல் ைவத் ட்
ேமேல ெசல் ல யன்றவ க்
ம மா ல் இ ந் இறங்
வ வ ெதரிந்த .
அந்த இர ன் இ ளில் ற் ம்
ற் ம் பார்த்தப ேய தன்ைன
யாராவ கவனிக் றார்களா...?
யாராவ ன்
ெதாடர் றார்கள் ...? எனப்
பார்ைவயால் அல க் ெகாண்ேட
ெசன் ெகாண் ந்த ம ைவ
ஸ்ட ம் ஜன்னல் வ ேய
பார்த் க் ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
இந்த இர ேநரத் ல் ேதவ் இங்
இ க்கக் ம் எனக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்க ல் ைல ம . தன்
ேபாக் ல் ஒ பதட்டத்ேதா
யா மற் ற இ ட்டான இடத்ைத
ேநாக் நடந்தவைள த ல்
சாதாரணமாகப் பார்க்க
ெதாடங் யவன் ன் அவளின்
நடவ க்ைககளின் காரணமாக
ெநற் ங் க பார்த் க்
ெகாண் ந்தான்.
இ ளின் தனிைம ல் அந்த
மரத் க் ப் ன்னால் ெசன்
நின்ற ம தன் ைக ல் இ ந்த
அைலேப ல் அவசரமாக ஒ
எண்ைண அ த் அைழப்
த் ட் படபடப் ேபா
காத் க்க... அந்தப் பக்கம்
அைழப் ஏற் கப் பட்ட .
“ஹேலா...” எ ம் ேபாேத கண்கள்
கலங் க கரகரப் பான ர ல்
அைதச் சரி ெசய் ெகாண்டவள்
அந்தப் பக்கம் இ ந்
ேகட்கப் பட்ட ேகள் க க்
ெமல் ய ர ல் ப ல் அளிக்கத்
ெதாடங் னாள் .
“ம் ம் ... நன்னா இ க்ேகன்...”
“.......”
“ேநக் இங் க ஒண் ம் ரச்ைன
இல் ைல...”
“.....”
ம் ம் ... பாத் க்கேறன்...”
“.....”
“ ழந்ைத ங் ண்
இ க்கான்... அதான் உங் களாண்ட
ேப ட் ேபாய் டலாம்
வந்ேதன்...”
“.......”
“இல் ல... யா க் ம் என் ேமல
எந்தச் சந்ேதக ம் வரல...”
“........”
“அெதல் லாம் கவனமா தான்
இ க்ேகன்...’
“........”
“நீ ங் ேகா எனக்
அைழக்கா ங் ேகா... நாேன இ
ேபாலச் சந்தர்ப்பம் பார்த்
ப் டேறன்...”
“........”
“நீ ங் ேகா கவனமா இ ங் ேகா....”
எனச் ெசால் க் ெகாண் க் ம்
ேபாேத ம ன் ைககளி ந்த
அைலேப ப க்கப் பட ம்
க் ட் த் ம் யவள் அங்
ஆத் ரத்ேதா நின் ந்த
ேதவ் ைவ கண்டாள் .
ேதவ் இந்த ேநரத் ல் ட் ல்
இ ப் பைதக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்காத ம அவன்
இல் ைல என்ற ைதரியத்ேதாேட
தனிைம ல் தன் காரியத்ைதச்
சா த் க் ெகாள் ள இங்
வந்தாள் . இங் எ ர்பாராமல்
அவைனக் கண்ட ம் பயத் ல்
ைக கால் கள் ெவடெவடெவன
ந ங் க அரண் ேபாய்
நின் ந்தாள் .
ம ைவ ைறத்தப ேய
அைலேப ையக் கா ற் த் ேதவ்
ெகா க்க... அந்தப் பக்கம் இ ந்
“ஹேலா... ஹேலா...” எனப்
பதட்டத்ேதா ம் படபடப் ேபா ம்
அைழக் ம் ஒ ஆண் ரல்
ேகட்ட .
அந்தக் ரல் கா ல் ழ ம்
த் ட் யாகத் ைளக் ம்
பார்ைவேயா ம ைவ பார்க்க...
அந்தப் பார்ைவ ம ன் கண்கள்
வ ேய ெசன் இதயத்ைத ம்
த் க் த்த .
இந்தப் பக்கம் இ ந் எந்தச்
சத்த ம் வராமல் ேபாக... ண் ம்
ண் ம் அந்தப் பக்க ந்
“ஹேலா... ஹேலா...” என்ற ரல்
ேகட் க் ெகாண்ேட இ க்க...
“ஹேலா...” என்ற தன் கம் ரக்
ர ல் ப லளித்தான் ேதவ் .
அ ல் ல ெநா கள்
அந்தப் பக்கம் அைம நிலவ...
“யார்... யார் ேபசற ...?” எனச்
அதட்டேலா அந்தப் பக்கம்
இ ந் ேகட்கப் பட ம் ,
“ம் ம் ... உனக் ல் லன்...”
என்றப ேபாைன அைணத் தன்
ேபண்ட் பாக்ெகட் ல் ேபாட் க்
ெகாண் இ கரங் கைள ம்
ேபண்ட் பாக்ெகட் ல் ைழத்தப
கால் கைள அகற் நின் ம ைவ
ஒ அள ம் பார்ைவ பார்த் க்
ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
ஆ – 20
தன் ைககளில் இ ந் அைலேப
ப க்கப் பட்ட நிைல ல் அ ர்ந்
ம் ம , அங் த் ேதவ் ைவ
எ ர்பாராமல் கண்ட ல்
சப் தநா ம் அடங் க
ரட் ேயா நின் க்
ெகாண் ந்தாள் .
அதன் ற ேதவ்
அைலேப ையக் கா க் க்
ெகா ப் பைத மனம்
உதறெல க்கப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவ க் அந்தப்
பக்கம் இ ந் என்ன
ேப னார்கள் எனத்
ெதரிய ல் ைல என்றா ம் ேதவ்
ய “உனக் ல் லன்” என்ற
வார்த்ைதகள் அவைள ந ங் கச்
ெசய் த .
எப் ேபா ேம ேதவ் ைவ கண்
பயம் , இ ேவ அவைளத் னம்
ேதவ் டம் இ ந் ர
நி த்த ம் , ஓ ஒளிய ம் ெசய்
ெகாண் க்க,
இப் ப க் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பாராமல் அவனிடம் ைக ம்
கள மாக மாட் க் ெகாண்ட ல்
ைககால் கள் ெவளிப் பைடயாக
உதற ெதாடங் க ம் , ச் டக்
ட மறந்த நிைல ல் உைறந்
ேபாய் நின் ந்தாள் .
அந்தப் பக்கம் தன்ைனக் ேகள்
ேகட்டவ க் ப் ப லளித்தவன்
அ த் அவன் ேப ய
வார்த்ைதகைளக் டக்
ேகட்காமல் கனல் கக் ம்
கேளா ம ைவ ெவ த்தப
அைலேப ைய அைணத்
அவளின் ைககைளப் த் த்
தரதரெவன இ த் க் ெகாண்
ெசன் தன் அைறக் ள் தள் ளி
கதைவ அைடத்தான்.
ேதவ் உத த் தள் ளிய ல் நிைல
த மா ழ இ ந்தவள்
அ ந்த ேமைஜையப் பற் க்
ெகாண் தன்ைன
நிைலப் ப த் க் ெகாள் வதற் ள்
ஒேர எட் ல் ம ைவ ெந ங் ய
ேதவ்
“யார் நீ ...?” எனக் கர் க்க ம் ,
அவனின் அ காைம ம்
ர ம் பயத் ல் க் வாரிப்
ேபாட ன்னா ந்த வேரா
ஒட் க் ெகாண்ட ம , ேதவ் ைவ
ரண் ேபாய் ப் பார்க்க...
அந்தப் பார்ைவக்ெகல் லாம்
ெகாஞ் ச ம் இளகாதவன்
“உன்ைன யார் அ ப் ய ...?”
என ண் ம் ேகட்டப அவைள
ெந ங் க ம் , ‘இதற் ேமல் ஒட் க்
ெகாள் ள ம் ன்னால் ெசல் ல ம்
யா ’ என ைளக் த்
ெதரிந்தா ம் , ஆனா ம் மன ல்
இ ந்த பயம் அவைள ேம ம்
அதற் யற் ெசய் யத்
ண் ய .
ேம ம் ேம ம் வேரா ைதந்
ேபாவ ேபால நகர யற் த்
அதற் ேமல் யாமல் உத
ந ங் க கண்களில் இ ந்
கண்ணீர ் வ ய ேதவ் ைவ
பார்த் க் ெகாண் ந்தவைள
க த் ல் ைக ைவத் வேரா
ேசர்த் அ த் யவன்,
“இப் ேபா ெசால் ல ேபா யா?
இல் ைலயா...?” எனக் க த்த
பற் க க் ைடேய
வார்த்ைதகைள உ ர்த்தப
அ த்தத்ைதக் ட்ட... க த்
எ ம் கள் ெநா ங் ம்
அள ற் த் ேதவ் ெகா த்த
அ த்தத் ல் உ ர் ேபா ம்
ேவதைனேயா ய வ ைய
அ ப த்தப ச் ட
யாமல் ண ய ம மறந் ம்
வாய் றக்க ல் ைல.
அ இன் ம் ேதவ் ன்
ெகாந்தளித் க் ெகாண் ந்த
மன ல் ெந ப் ைபக்
ெகா ந் ட் எரிய ெசய் த .
ம ற் ம் தனக் ம் இைட ல்
ல் அள ட இைடெவளி
இல் லாமல் அவைள ெந ங்
நின்றவன் தன் ைககளில் ேம ம்
அ த்தத்ைதக் ட் “ெசால்
யார் நீ ? எ க்காக இங் ேக வந்
இ க்ேக...? உன்ைன அ ப் ன
யா ...? என்ன உன் ைடய
ட்டம் ...?” என ேம ம் ேம ம்
இைட டா ேகள் கைளத்
ெதா க்க ம் ,
ம ன் இந்த அைம ம ைவ
பற் அ ந் ெகாண்ட ல்
இ ந் ேவதைன ல் த் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ன் மனைத
ேம ம் ெகாந்தளிக்கச் ெசய்
ெகாண் க்க,
“அப் ேபா எல் லாேம ந ப் தான்
இல் ைல...?” என் கனல்
கேளா அவைள
எரித்தப ேய ேகட்டவன்,
“ ழந்ைத ட்ட ட ந த்
இ க்ேக, பாசமா இ க் ற
ேபால... அவன் என்ன ெசஞ் சான்
உன்ைன...?” என்
ஆக்ேராஷத்ேதா
ெதாடங் யவன் த் ைவ பற் ப்
ேப ம் ேபா ரல் தைழய
‘அவைன ம் ஏமாற்
இ க் றாேள’ என்ற
ேவதைன ல் கைட
வார்த்ைதைய உச்சரிக் ம் ேபா
அவைன ம் அ யாமல்
ேதவ் ற் வார்த்ைதகள்
த மா ய .
‘தன்னாேலேய இைதத் தாங் க்
ெகாள் ள ய ல் ைலேய?
இத்தைன ெபரிய ஏமாற் றத்ைத
ழந்ைத எப் ப த் தாங் க்
ெகாள் ளப் ேபா றான்...?’ இவள்
ேமல் எத்தைன பாசமாக
இ க் றான், எவ் வள
அன் ந்தால் அவைள அம் மா
என் அைழத் இ ப் பான்...’
என்பன ேபான்ற பல நிைன கள்
அவன் மன ல் ட் ேமாத, அந்த
ேவதைன தாங் க யா
த த் க் ெகாண் ந்தான்.
இத்தைன வ டங் களில்
வாழ் க்ைக ல் எத்தைனேயா
ஏமாற் றங் கைளத் ேராகங் கைள
வ ேவதைனகைளக் கண் ந்த
ேபா ம் , அ ம என் வ ம்
ேபா அந்த வ ேதவ் ைவ
ெபரிதாகத் தாக்கத்தான் ெசய் த .
இேத இடத் ல் ேவ எவராவ
இ ந் ந்தால் ..! அ த்த ெநா
என்ன ெசய் ப் பாேனா..!!
என்னேவா..!!! ஆனால் த ல்
ம ைவ கண்ட ெநா தல்
சந்ேதக வைளயத் ல் நிறத்
ஆராய் ந் ெதளிவைடவதற் ள் ,
தன் மன ல் அ ெய த்
ைவத் ந்தவைள அ ல்
ெந ங் க டாமல் தன்ைனச் ற்
ஒ ெந ப் வைளயம் ேபாட் க்
ெகாண் அதற் ள் ேளேய இ ந்
ெகாண் ப் பவன், ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக அந்த
வைளயத் ல் இ ந்
ெவளிேய ம ைவ மன ற் ள்
தாக அ ம த் க்
ெகாண் ந்த ேவைள ல்
அவளிடம் ெசால் ல ம் அ த்த
நிைலக் ச் ெசல் ல ம் யலாமல்
அதற் ம் பாமல் த த் க்
ெகாண் க் ம் இந்த நிைல ல்
இப் ப ஒ ஷயம் ெதரிய
வந்த ல் ற் மாக உைடந்
ேபா ந்தான்.
‘அவ் வள எளிதாக யாைர ம்
நம் பாதவைன, நம் ப ைவத்
ஏமாற் இ க் றாேள? எவ் வள
ெபரிய ஏமாற் க்காரி...!?’ என்ற
எண்ணம் ெசல் ம் ேபாேத
‘தன்னாேலேய தாங் க
ய ல் ைல என்றால்
ழந்ைத ன் நிைல’ என்
எண்ணியவ க் இவள்
இங் ந் ெசன் ட்டால்
த் அைட ம் ேவதைன கண்
ன் ரிய, ம ைவ ெகான்
ைதக் ம் அள க் ேவக ம்
ெவ ம் எ ந்த .
அ ல் ேம ம் ெவ ஏற அவைளக்
க த்ைத ெநரித் க் ெகாள் ம்
ெவ ேயா அவள் கத்ைத
ேநாக் ப் யவன், அப் ேபாேத
அவள் ேவக ேவகமாகத் தைலைய
ஆட் ெகாண் ப் பைதக்
கண்டான். வ ல் த்
ங் க கண்களி ந் நீ ர்
வ ம் ேகாலத்ேதா கம்
வக்க நின் ந்தவளின்
உத கள் “ த் ... த் ...” என
ஓைச இல் லாமல் ன க்
ெகாண் ந்த .
அவள் ஏேதா ெசால் ல
யல் றாள் எனப் ரிய ம் ,
“என்ன உன் ட்டம் த் ைவ
கடத் ட் ப் ேபாறதா...? அவைனக்
ெகாைல ெசய் றதா...?” என்
ம ைவ ெகால் ம் ெவ ேயா
வார்த்ைதகளில் அ த்தத்ைதக்
ட் உச்சரிக்க ம் , கண்களில்
வ ேயா அவைனப் பார்த்தவள்
தன் பலம் வைத ம் ரட்
ேதவ் டம் இ ந் பட்டாள் .
இவ் வள ேநரம் க த் ெந
பட் க் ெகாண் ந்ததால் அந்த
வ ேயா ேபச யாமல்
ண , “ த்... ... நா... ன்... இல் ...
ல... ந க்... க... ைல” என்
ஒன் க்ெகான்
ெதாடர் ல் லாமல் தான் ெசால் ல
வந்தைதச் சரியாகச் ெசால் ல
யாமல் அவ ப் பட்டவளின்
கண்களில் ‘நான் ழந்ைத டம்
உண்ைமயான அன் ெகாண்
தான் இ ந்ேதன்... அவனிடம்
ந க்க ல் ைல, ரிந்
ெகாள் ேளன்...’ என்ப ேபாலத்
ேதவ் ைவ ஏ ட் பார்க்க...
அவைள ெவ ப் ேபா பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன், ‘இனி
உன்ைன நம் பச் ெசால் றாயா...?’
என்ப ேபால நின் ந்தான்.
அ ல் ேவதைனேயா கண்கைள
யவளின் கண்களில் இ ந்
கரகரெவனக் கண்ணீர ் வ ந்
ெகாண் ந்த .
ண் ம் ெப ச் கைள
எ த் த் தன்ைன
நிைலப் ப த் க் ெகாள் ளப்
ேபாரா யப ேய ேதவ் ைவ
ஏ ட் ப் பார்த் “நிச்சயம்
ழந்ைத ட்ட ந க்கைல... அவன்
எனக் க் கட ள் ேபால...” என
ஏேதா ெசால் ல யல...
அதற் க் ெகாஞ் ச ம்
வாய் ப் பளிக்காமல் , “நான்
ேகட் ற ேகள் க க் த ல்
ப ல் ெசால் ... அதற் ப் ற நீ
எவ் வள உண்ைமயா இ ந்த
ழந்ைத ட்ட என்ப பற் நாம
ேபசலாம் ...” என் யவன்,
“ேபான்ல யார்...?” என ேதவ்
வார்த்ைதகளில் அ க
அ த்தத்ைத ட் க் ேகட்க,
“அம் மா” என் ம ப ல் அளித்த
அ த்த ெநா அவன் அைறந்த
அைற ல் அந்த அைற ன்
ைல ல் ேபாய் ந் ந்தாள்
ம .
ண்
ைள ந்தவ க் த்
தன்ைனச் ற் என்ன நடக் ற
என் டச் ல ெநா கள்
ெதரிய ல் ைல, அதற் ள்
அவைள ெந ங் இ ந்த ேதவ்
ஒற் ைறக் ைக ல் ம ைவ க்
வரில் சாய் த் த்தவா
“என்ைனப் பார்த்தா ேகைனயன்
மா ரி ெதரி தா...?” என்
கர் க்க ம் , ேசார் டன்
கண்கைள நி ர்த் ம
பார்த்தாள் .
“இப் ேபா நீ எல் லா உண்ைம ம்
ெசால் லைல, உன்ைன என்ன
ெசய் ேவன் எனக்ேக
ெதரியா ...?” என் ரட் யவன்
ண் ம் “ேபானில் யார்...?” என்
ேகட்க, “அம் ...” எனத்
ெதாடங் யவள் ‘ ண் ம்
அைறந் வாேனா?’ என்ற
பயத்ேதா ேதவ் ைவ
பார்த்தப ேய, ெமல் ய ர ல்
“அம் மா” என உச்சரித்தாள் .
இந்த ைற ேதவ் வால் தன்
ேகாபத்ைதக் ெகாஞ் ச ம்
கட் ப் ப த்த யாமல் ேபாக,
ண் ம் அைறந்த ல் ம ன்
உத ந் ரத்தம் க யத்
ெதாடங் ய .
“நா ம் ேபானா ேபா ,
ெபா ைமயா ேப
பார்க்கலாம் ன் பார்த்தா...! ஏன்
இப் ப என்ைன ராட்சசனா
மாத் ட் இ க்ேக...? என் ைடய
ராட்சஸ உ வத்ைதக்
காட் ேனன், உன்னால தாங் க
யா ண் ந்
ெசத் ேவ...” என்
ஆத் ரத்ேதா ேப க் ெகாண்ேட
ெசன்றான்.
அவன் அைறந்த ெநா ந்
கா ல் ஒ ‘ங் ெகாய் ’ என்ற சத்தம்
மட் ேம ேகட் க் ெகாண் ந்த
ம ற் , ேதவ் உ ர்த்த கைட
வார்த்ைதகளான ‘ ண்
ந் ெசத் ேவ’ என்ப
மட் ேம ேலசாகக் ேகட் ந்த .
அேத ேநரம் ண் ம் ம ன்
அைலேப ல் இ ந் அைழப்
வர ம் ேதவ் ம ைவ ைளக் ம்
பார்ைவ பார்க்க, தல் ைற
அைழப் வந் நின் , ண் ம்
அைலேப அைழக்கத் ெதாடங்
இ ந்த . அ ல் பயத்ேதா உடல்
ந ங் க ேதவ் ைவ ம ஏ ட் ப்
பார்க்த்தாள் .
யன் வர வைழத்த
ெபா ைமேயா ம ன்
அைலேப ைய ஆன் ெசய்
ஸ் க்கரில் ேபாட் அவள ேக
நீ ட் யப ‘ேப ’ என்ப ேபாலக்
கண்களால் ேதவ் கட்டைள ட,
பயத் ல் ட ங் ய ப
அவைனப் பார்த் ந்தவள்
ேதவ் ன் ைறப் ைபக் கண் ,
ெமல் ல “ஹேலா” எனக் ரல்
ெகா க்க யல, சற் ேநரத் ல்
நடந் ந் ந்த கேளபரத் ல்
ய ல் க் ங்
எ யப் பட்ட ெகா ையப்
ேபாலத் வண் டந்தவளின்
ர ல் இ ந் வார்த்ைதகள்
ெவளிவராமல் ேபான .
அேத ேநரம் அந்தப் பக்கம் இ ந்
ஒ ெபண் ண் ம் ண் ம் ரல்
ெகா க் ம் சத்தம் ெதாடர்ந்
ேகட் க் ெகாண்ேட இ ந்த .
“ஹேலா... ஹேலா... ஹேலா... ம ...
ம ... ஹேலா...” எனத்
ெதாடர்ச் யாகக் ேகட் க்
ெகாண்ேட இ க்க ம் ,
அந்தப் பக்கம் இ ந் ேகட்ட
ர ேலேய கண்கள் பயத் ல்
நிைல த் நிற் க, ேதவ் ைவ
நி ர்ந் ம பார்க்க ம் , ேதவ்
கண்களாேலேய அவைள
ெவ த்தப ேப என் ைசைக
ெசய் ய, யன் தன்
பலத்ைதெயல் லாம் ரட்
“ஹேலா” எனக் ரல் ெகா த்தாள்
ம .
ம ன் ரல் ேகட்ட ெநா
அந்தப் பக்க ந் அ ைக
ர ல் “ம ... நாம ேமாசம்
ேபா ட்ேடாம் ... அம் மா... அம் மா
உ க் ப் ேபாரா ண்
இ க்கா...” என ஒ ெபண் ரல்
அ அரற் ற ம் ,
“அம் மா” என உ ர் உ க் ம்
ர ல் தன்னால் ந்தவைர
யன் கத் அ அப் ப ேய
மயங் சரிந்தாள் ம . அதற் ப்
ற அந்தப் பக்கம் இ ந்
ெதாடர்ந் அந்தப் ெபண் கத் க்
ெகாண்ேட அ ம் ரல் ேகட்க ம்
ெதாடர்ைப ண் த்தவன்,
இப் ேபா இந்த எண்ணிற்
அைழப் வந்த ட்
ெதாைலேப எண்ைண க க்
அ ப் , அதன் கவரிைய
உடன யாகத் ெதரிந் க்
ெகாண் தனக் த்
ெதரி க் மா கட்டைள ட்
ம ைவ க் க் ெகாண் ெசன்
காரில் டத் காைர எ த்தான்.
ரம் ெசல் ல ம் க ரிடம்
இ ந் அைழப் வந் ந்த ,
தஞ் சா ரில் உள் ள ஒ ட் ன்
கவரிைய க ர் ெதரி க்க ம் ,
காைர ஓரமாக நி த் ம ன்
கத் ல் நீ ைர ெதளித் அவைள
எ ப் னான்.
கண் த்தவ க் த ல்
எ ம் ரிய ல் ைல, ற
அைனத் ம் நிைன க் வர ம்
“அம் மா” எனத் தன்னால்
ந்தவைர வ ைய ம்
ெபா ட்ப த்தாமல் கத
அ தவைள எந்த உணர் ம்
இன் ப் பார்த்தப அ ல்
அமர்ந் ந்தவைனக் கண் ,
“அம் ... மா... அம் ... மா... நான்...
ேபா... பஸ்...” எனக் ெகஞ் சல்
பார்ைவேயா ஏேதா ற யல,
எந்தச் சலன ம் இன் அவைளப்
பார்த் ெகாண் ந்தவைனக்
கண்டவள் ‘தன் ேமல் உள் ள
ேகாபத் ம் சந்ேதகத் ம்
எங் ேக தன்ைனச் ெசல் ல
அ ம க்க மாட்டேனா’ எனத்
ேதான்ற ம் ,
“நான் எந்தத் தப் ம் ெசய் யைல...
யா ம் என்ைன அ ப் பைல...
எனக் த் ைவ ெராம் பப்
 க் ம் ... நான் அவைன
ஏமாற் றைல...” என் யவள் ,
‘என்ைன நம் ேபன்’ என்ப
ேபாலத் ேதவ் ைவ காண ம் ,
அவைள இப் ேபா ம் எந்தச்
சலன ன் ப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன் “உன் ெபயர்
என்ன...?” என் ேகட்க ம் ,
“ம ... ம வர்ஷா...” என்
ெதாடர்ந் ேபச யாமல்
ண யப ப லளித்தவ க் த்
தன் ைக ல் இ ந்த தண்ணீர ்
பாட் ைல நீ ட் , என்ப
ேபாலக் கண்களால் ெசால் ல ம் ,
ம ற் ம் நடந் ந்த
கேளபரத் ல் அ ெராம் பேவ
ேதைவயாய் இ க்க, ஒேர
மடக் ல் ெமாத்த தண்ணீைர ம்
த் த்தாள் .
தன் ஷாைலக் ெகாண்
கத்ைதத் ைடத் க் ெகாண்
நீ ண்ட ச் களாக எ த் த்
தன்ைன ஆச்வாசப் ப த் க்
ெகாண்டவள் ஓரள ெதளிவான
உச்சரிப் ல் “நிஜமா நான்
உங் க க் எந்தத் ேராக ம்
ெசய் யைல... நான் என்ைனக்
காப் பாத் க்கத் தான் இங் ேக
வந்ேதன்...” என ம் , அ வைர
எந்த உணர்ைவ ம்
காட்டா ந்த ேதவ் ன் கண்கள்
ேலசாக இ ங் க... ஒற் ைறப்
வத்ைதக் ேகள் யாக
வைளத்தவன், ‘ேமேல ெசால் ’
என்ப ேபாலப் பார்க்க ம் , ம
தன்ைனப் பற் க் ற
ெதாடங் னாள் .
தஞ் சா ைரப் ர் கமாகக்
ெகாண்ட ஒ ஏைழ ராமணக்
ம் பத்ைதச் ேசர்ந்த ெபண் ம .
வரதராஜ சாஸ் ரிகள் பத்மாவ
தம் ப ய க் இரண் ெபண்
ழந்ைதகள் த்தவள் ம தா
இரண்டாவ ம வர்ஷா,
ப் ேரா தத்ைத நம் ேய
அவர்களின் வாழ் க்ைக ன்
வனம் ஓ க் ெகாண் ந்த .
கஷ்ட வனம் தான் என்றா ம்
ஒ வ க்ெகா வர் அ சரித் ச்
ெசல் ம் அன்பான ம் பம் ,
இ ல் ஒட்டாமல் கண்ணில்
ந்த பானக ம் பாக
உ த் க் ெகாண் ந்த
ம தா மட் ேம.
அவ க் எப் ேபா ம் வச யான
வாழ் க்ைகைய எண்ணி ஒ
ஏக்க ம் அ ைடக்காமல்
ேபாகக் காரணமான
ெபற் ேறாரின் ேகாப ம்
அலட் ய ம் நிைறயேவ
இ ந்த .
வரதராஜர் ெகாண் வ ம்
ைறவான வ மானத் ேலேய
அக்கம் பக்கம் கடன் என் எ ம்
வாங் காமல் ம் பத்ைத நடத் ம்
கைலையக் கற் ந்தார்
பத்மாவ . இந்நிைல ல்
ம வர்ஷா எட்டாம் வ ப்
ப க் ம் ேபா வரதராஜர் ஒ
வாகன பத் ல் இறந் ட,
ேம ம் ந ந் ேபான அவர்கள்
ம் பம் .
கணவரின் இழப் ல் வண்
இ ந்த பத்மாவ , ஒ கட்டத் ல்
தன்ைன நம் இ க் ம் இ
 வன்களின் ப ைய எண்ணி,
தன்ைனத் ேதற் க் ெகாண்
ட் ேலேய ய அள ல்
ேசஷங் க க் ப் பலகாரங் கள்
ெசய் ெகா க் ம் கைடையத்
வங் னார்.
ஆரம் பத் ல் ெபரிதாக வ மானம்
என் எ ம் இல் ைல என்றா ம்
நாட்கள் ெசல் லச் ெசல் ல அவர்கள்
ம் பம் ன் ேவைள ப யாற
ேபா மான அள வ மானம்
வரத் ெதாடங் ய .
ம தா ற் ம்
ம வர்ஷா ற் ம் இைட ல்
நான் வய த் யாசம் ,
வரதராஜர் இறந்த ேபா ம தா
பன்னிரண்டாம் வ ப் ப் ப த் க்
ெகாண் ந்தாள் . இ வர்
ெபய ேம ம என் வ வதனால்
ெபரியவைள ட் ல் ம என் ம்
யவைள ம என் ம்
அைழப் பர்.
ம தா கல் ரி ன்றாம்
வ டம் ெசன் க் ெகாண் ந்த
ேபா ஒ நாள் ட் ற் த்
ெதரியாமல் மணம் ெசய் க்
ெகாண் மாைல ம் க த் மாக
வந் நின்றாள் . எ ர்பாராமல்
மகளின் மணக் ேகாலத்ைதக்
கண்ட பத்மாவ ம் ம ம்
அ ர்ந் நிற் க,
அவள் அைதப் பற் எந்தக்
கவைல ம் இல் லாமல் இப் ேபா
டத் தன் மணச் ெசய் ைய
ெதரி த் ச் ெசல் லேவ
வந்ததாகக் னாள் .
ம தா ன் கணவன் ேகசவ்
வங் ல் அ ஸ்டன்ட்
ேமேனஜராக இ க் றான்.
கல் ரி ெசல் ம் வ ல்
இ வ க் ம் பழக்கம் ஏற் பட்
நாளைட ல் அ காதலாக
மலர்ந்த . இ வ ம் ஒேர ரிைவ
ேசர்ந்தவர்கள் தான் என்றா ம்
ேகசவ் ன் ம் பம் சற்
வச யான ம் பம் என்பதால்
அவர்கள் ட் ல் ம தாைவ
மணக்க ஒத் க் ெகாள் ள
மாட்டார்கள் எனக் ய ேகசவ்
ம தாைவ ட் ற் த்
ெதரியாமல் மணம் ெசய்
ெகாள் ள ஆைச பட, ம தா ம்
தங் கள் ட் ல் ற ேவண் ய
அவ யம் இல் ைல என்
எண்ணியவள் அதற் ஒத் க்
ெகாண்டாள் .
தன்ைன ஒ ெபா ட்டாகக் ட
ம க்காமல் மணம் ெசய் க்
ெகாண் வந் நின்ற மகைள
அப் ேபா ம் ெவ க்க யாமல்
ஏற் க் ெகாண்டார் பத்மாவ .
ம அப் ேபா பத்தாம் வ ப் ப்
ப த் க் ெகாண் ந்தாள் ,
மணத் ற் ப் ற
அவ் வப் ேபா ம ன் ட் ற்
வந் ெசல் ல வங் ய
ேகசவ் ன் கண்களில் ம ன்
அழ ழ ெதாடங் ய .
ம ேவா ஒப் ம் ேபா நிறம் ,
உயரம் , எைட என அைனத் ம்
ம ைற தான், ‘அவசரப் பட்
ட்ேடாேமா, த ேலேய
இவைள பார்க்காமல்
ேபாேனாேம...! பார்த் ந்தால்
ஒ இரண் வ டம் காத் ந்
இவைள மணந்
ெகாண் க்கலாேம...!!’ என்
எண்ணத் ெதாடங் யவனின்
கண்கள் ம ைவ ல் உரிக் ம்
பார்ைவ பார்க்க வங் ய .
இ வரின் ெபயரி ம் ம என்
வ வதனால் ட் ல் அைனவ ம்
ம தாைவ, ம என்
அைழத்தா ம் காத க்கத்
ெதாடங் ய காலத் ந்
ேகசவ் அைழப் ப என்னேவா ம
என் தான். அதனால்
இைளயவைள “வர்ஷ ” என
அைழப் ப அவன் வழக்கம் .
த ல் இைதக் ேகள் ேகட்ட
ம தா க் “நீ ம் அவ ம்
எனக் ஒண்ணா...?! நீ எப் ப ம்
ஸ்ெபஷல் ... உன் ெபயைர
ெசால் அவைள நான் எப் ப க்
ப் ட ம் ...” எனக் ேகட்
ஆப் ெசய் ட்டவன் மன ல்
ஸ்ெபஷலாக எண்ணி
அைழத்தெதன்னேவா ‘வர்ஷ ’
என்பைதத்தான்.
ேம ம் ஒ வ டம் ெசன்ற
நிைல ல் , வளர வளர ம ன்
அழ க் ெகாண்ேட ேபாவைத
கண்ட ேகசவ் ன் க் த்
‘ஏன் தவற ட் ட்டதாக
நிைனக்க ேவண் ம் , இன் ம் ஒ
வ டம் க த் இவைள ம்
மணந் ெகாண்டால் என்ன...?’
என் எண்ணத் ெதாடங் ய .
அதற் ம ன் றந்த ட் ல்
தன்ைன எ ர்க் ம் அள ற்
யா ம் இல் ைல என்ற ஒ
எண்ண ம் , ம ன் அழ ம் ,
தன்ைன ைமயாக நம் ம்
ம தா ன் அவசர த் ைய ம்
எண்ணி தன் ட்டத்ைத
ஒவ் ெவா ப யாகச்
ெசயல் ப த்தத் ெதாடங் னான்.
ேகசவ் தல் ப யாக
ம தா க் அவ க்ேக
ெதரியாமல் கர்ப்பத்தைட
மாத் ைரகைளத் ைதராய்
மாத் ைரகேளா ேசர்த் கலந்
சாப் ட ைவத்தான்.
இதன் காரணமாக இரண்
வ டங் கள் கடந்த ற ம்
 ழந்ைத றக்காமல் ேபாகேவ,
சரியான ேநரம் பார்த் ஏற் கனேவ
வச இல் லாத ட் ல் இ ந்
வந்த ம தாைவ க்காமல்
இ க் ம் தன் தா டம்
ெகா த் ப் ேபாட...
அவர் ழந்ைத றக்க ல் ைல
என்பைதக் காரணமாக ைவத்
அவ் வப் ேபா ம தாைவ
வார்த்ைதகளால் த் க் க்கத்
ெதாடங் னார்.
இதற் ள் பன்னிரண்டாவ
வ ப் த் ந்த ம ம்
அதற் ப் ற ேமேல ப க்க
வச இல் லாமல் ேபாக, தாய் க்
உத யாக இ க்கத்
ெதாடங் னாள் . ம அ ம்
ேபாெதல் லாம் ஆ தலாக
இ ப் ப ேபால ம் ,
அவரிட ந் காப் ப ேபால ம்
ேப அரவைணப் ப ேபால
ந த்தவன் உண்ைம ய பம்
ெதரியாமல் தன் ேமல் உ ராக
இ க் ம் கணவன் என நம்
இ ந்த ம ம் ேகசவ் டம்
உ ராக இ க்கத்
ெதாடங் னாள் .
றப் ல் ராமணனாக இ ந்த
ேபா ம் ேகசவ் நீ ந் வன,
பறப் பன, ஊர்வன என எைத ம்
ட் ைவக்காமல் கலந் கட்
சாப் வான். அவற் ைற அவன்
ட் ல் ெசய் ய யா அதற்
அவன் தாய் சம் ம க்க மாட்டார்
என்பதனால் ம தா ன்
ட் ற் வ ம் ேபாெதல் லாம் தன்
அ காரத்ைதப் பரப் த் தனக்
ேவண் யைத சா த் க்
ெகாள் வான்.
ஆரம் பத் ல் பத்மாவ இதற்
ம ப் ெதரி க்க, ம தா
ேபயாட்டம் ஆட ெதாடங் னாள் .
“ஒ ெபாண்ணா என்
கல் யாணத் க் என்ன
ெசஞ் ேசள் ...? ர் ெசனத் ஏதாவ
ெசஞ் ேசளா...? கல் யாண ெசல
ஏதாவ ெசஞ் ேசளா...? என்ைனக்
கண் க் ள் ள ெவச் உ ரா
பாத் க்கற ஆம் பைடயான்
ைடச்ச என் ண்ணியம் ...
அவ க் ப் ச்சைத ஆக்
ேபாட் டக் கவனிச் க்க
மாட்ேடளா...?” எனச் சண்ைட ட,
‘ஏதாவ ெசய் ெகாள் ’ எனப்
பத்மாவ ஒ ங் க் ெகாள் ள,
‘அச்சச்ேசா த க்ேக ேமாசம்
வந்த ’ என எண்ணிய ம தா
அைதெயல் லாம் ெதாட்
என்னால் சைமக்க யா ...
உங் க மாப் ள் ைளக் நீ ங் கதான்
ெசஞ் தர ம் ...” என் வா ட,
“எனக் அெதல் லாம் சைமக்கத்
ெதரியா ...” என அவர்
ட்டார்.
அங் ச் க் னால் ம வர்ஷா,
தன் அப் பா தங் ைகைய ைவத்
தன் காரியத்ைதச் சா த் க்
ெகாண் , தன் கணவனின் மனம்
ேநாகாமல் பார்த் க் ெகாள் ளத்
ெதாடங் னாள் ம .
ேம ம் இப் ப ேய ஒ வ டம்
ெசல் ல, ேகசவ் ன் ண் த ன்
ேபரில் இரண்டாவ மணம்
ெசய் ைவக்க அவரின் தாய்
ேத தல் ேவட்ைடையத்
ெதாடங் க ம் , ம தா அ
கைரய... அவைள ஆ தல்
ப த் வ ேபாலப் ேபசத்
வங் ய ேகசவ் ஒ கட்டத் ல் ,
“நான் எவ் வளேவா யற் ெசய்
பார்த் ம் அம் மாைவ சமாதானம்
ெசய் ய யைல, என்னதான் என்
அக்காக்க க் ப் ள் ைளகள்
இ ந்தா ம் ஆண் வாரிசான என்
ள் ைளகள் தாேன இந்தக்
ம் பத் ன் வாரி ன் அம் மா
ெசால் றா... நிச்சயம் எனக்
ம மணம் ெசய் ேபரப்
ள் ைளையப் பார்க்காமல் ஓய
மாட்டா ேபால... என்ன
ெசய் ற ன்ேன ெதரியைல
கண்ணம் மா...” எனக் ண்ைட
க் ேபாட, அரண் ேபானாள்
ம தா.
ல நாட்கள் க த் அவளிடம்
“ெராம் பேவ ேயா த் உனக்காக
ஒ ர் கண் த் க்ேகன்,
எனக் நீ தான் க் யம் ...” எனக்
ற ம் , ேகசவ் ைவ ைமயாக
நம் ம் ம தா ம் “நீ ங் க எ
ெசஞ் சா ம் , நிச்சயம் என்
நல் ல க்காத்தான்
இ க் ம் ன்னா... என்ன
ெசால் ங் ேகா...” என் அழகாக
ஏமாற தயாரானாள் .
“ெவளிேய பார்த் யாைர ம்
கல் யாணம் ெசஞ் சா, அவ வந்
இங் ேக உன்ைன ம க்காமல்
ேபாக ம் , உன்ைன இந்த
ஆம் ைம ட்ேட ெதாறத்த ம்
வாய் ப் இ க் , அேத ேபால
அவ க் க் ழந்ைத
றந்த னா இந்த ட் ல் நீ ஒ
ெசல் லாக்காசாக மா ப் ேபாேவ...
இந்தத் மணத்ைத என்னால
த க்க யல கண்ணம் மா,
அம் மா இ ல ெராம் பத் ரமா
இ க்கா... அதனால நான்
ெராம் பேவ ேயா த்த ல்
எனக் க் ைடத்த ஒேர வ
ெவளிேய யாைரேயா பார்த் க்
கல் யாணம் க் றைத ட,
ஏன் உன் தங் ைகையேய
கல் யாணம் ெசஞ் க்கக் டா ...
அவ வந்தானா, இப் ப ேபாலேவ
எப் ப ம் உனக் ப் பயந்
அடங் க் கட் ப் பட் நடப் பா...
உன்ைன அ சரிச் இ ப் பா...
அவ ழந்ைத ம் உன் ழந்ைத
ேபாலத்தான், நீ எப் ேபா ம் ராணி
மா ரி இங் ேக இ க்கலாம் ... இ
உனக்காக நான் ெராம் பேவ
ேயா த் எ த்த , நீ என்ன
ெசால் ேற...” என் ேகட்க ம் ,
அவன் ரித்த வைல ல் அழகாக
ந்தாள் ம தா. தன் நலைன
மட் ேம ன்னி த்
ேயா க் ம் கணவன் தனக்காக
இந்த அள ேயா த் ச்
ெசயல் ப் பட்டைத எண்ணி
ம ழ் ந்தவள் , “நிச்சயமா இ
நல் ல ேயாசைன தான், நான்
இ க் ஒத் க் ேறன்... நீ ங் க என்
தங் ைகையேய கல் யாணம்
பண்ணிக்ேகாங் கன்னா...” என்
ட,
தன் ட்டம் அழகாகப் பளிப் ப ல்
ரித் இ ந்தான் ேகசவ் .
ம தா ஏேதா தான் மட் ம்
எ த் ட்டால் ேபா ம்
என்ற நிைனப் ேபா
மணத் ற் கான
ஏற் பா கைளச் ெசய் மா
ட, “உங் க அம் மா ட்ட
சம் மதம் ேகட்க ேவண்டாமா...”
என் ேவண் ெமன்ேற
ம தா ன் ஈேகாைவ ேகசவ்
ள ட்டான்.
“அவா என்ன ெசால் ல ேபாறா...
ைபசா ெசல இல் லாம
ெரண்டாவ ெபாண் க் க்
கல் யாணம் வந்தா கசக் மா
என்ன...?” என எ ர் ேகள் ேகட்ட
ம தாைவ கண் ,
‘எல் லாைர ம் இவைள ேபாலேவ
நிைனச் க்கறா...’ என
மான கமாகத் தைல ல்
அ த் க் ெகாண்டவன்
“என்ன இ ந்தா ம் அவங் க
ெசல் ல ெபாண்ைண இரண்டாவ
தாரமாகக் ெகா ப் பாங் களா...?”
என் எ த் ெகா க்க ம் , “ஏன்
உங் க க் என்ன ைறச்சல் ...
என்ைனத் தங் கமா தாங் கேறள் ,
அேத ேபால என் தங் ைகைய ம்
பாத் ப் ேபள் ன் ேநக் ெதரி ம் ,
இ ேல என் வாழ் க்ைக ம்
சம் பந்தப் பட் க் ...
அவங் க க் என்ன வந்த ...”
என் அவன் ம் ய ப ைல
தந்தவள் , ேநராகத் தன் தா டம்
ெசன் மணத் ற் ஏற் பா
ெசய் மா ற ம் , ம ம்
பத்மாவ அ ர்ந் ேபானார்கள் .
கண்கள் கலங் க தன் தாைய
நி ர்ந் ம பார்க்க ம் , அவள்
ைககைள ஆதரவாக பற் த் தட்
ெகா த்தப ேய “இந்த ல்
எங் க க் க் ெகாஞ் ச ம்
சம் பந்தம் இல் ைல” என்
பத்மாவ ட்டவட்டமாகக்
னார். ‘தன் வார்த்ைதக் ம
ேபச் இ க்கா ’ என எண்ணிக்
ெகாண் ந்தவள் , ேகசவ் சரியாக
அவள் இங் ளம் ம் ேபா
ேவ அவளின் ஈேகாைவ ண்
ட் இ ந்த ல் , ெபரிய
ஆர்பாட்டேம ெசய் ட்டாள் .
“தன் வாழ் க்ைகையப் பற் க்
கவைலப் படாமல் ன்னப்
ெபண்ணின் வாழ் க்ைகையப்
பற் மட் ம்
கவைலப் ப வதாக ம் , தன்
கணவ க் என்ன ைற நல் லா
வச ம் சம் பாத் ய ம் ஆ ம்
பார்க்க நன்னா தாேன இ க்கார்...
இ க் ேமல உன் ெபாண் க்
எப் ப ஆம் பைடயான்
ேவ மாம் ... இ தான் ெரண்
ேப வாழ் க்ைகக் ம் சரியான
... என் ஆத் க்கார க் இவ
இரண்டாவதா வாக்கப் படல, நா
க் ல ெதாங் ேவன்...” என்
ரட் னாள் .
இ ல் ம அ ெகாண்ேட
சம் ம க்க யல, அவைளத்
த த்த பத்மாவ “நிச்சயம் தான்
இ க் ச் சம் ம க்க யா ...’
என் ட, க் ட் க்
ெகாள் வ ேபால நாடகமா
இ வைர ம் பயம் காட்ட
எண்ணிய ம தா அதற் கான
யற் களில் இறங் னாள் .
அவைளத் த த்த ேகசவ் , “நீ
ெசத்தா ம் உன் அம் மா கவைல
படப் ேபாற ல் ைல தான் அவா
இப் ேபா ெகா த்த ப ேலேய
ெதரி ேத... அவா ெரண்
ேபைர ம் இந்த ட் ேலேய
அைடச் ைற ல இ க்க ேபால
ைவ, ெவள் ளிக் ழைம காைல ல்
கல் யாணத்ைத ச் டலாம் ...”
எனத் ட்ட ட் ற, இ ம்
நல் ல ேயாசைன தான் எனத்
ேதான்ற ம தா ம் அதற் ச்
சம் ம த்தாள் .
ஆ – 21
ேகசவ் ன் ட்டப் ப இ வ ம்
ேசர்ந் ம ைவ ம்
பத்மாவ ைய ம்
ட் ற் ள் ேளேய ெவளி ல்
ெசல் லாதப ட் ைவத்
இ ந்தார்கள் . இரண் நாட்களில்
மணத் ற் கான
ஏற் பா கைளச் ெசய் ம ைவ
தனக் ச் ெசாந்தமாக் க் ெகாள் ள
ேவண் ம் என்ற எண்ணத் ல்
அதற் கான ஏற் பா களில் ேகசவ்
இறங் னான்.
“மா இ ந் தப் க்க ேநக்
வ ேய இல் ைலயா...? இப் ப ஒ
வாழ் க்ைக அைமய தான் ேநக்
ச் இ க்கா...?”எனத் தன்
தா ன் ம ல் ப த் ம கத
ெகாண் ந்தாள் .
அவ க் ேம க்கம் ெதாண்ைட
வைர அைடத்த , ‘ம ன் ன்
தன் ேவதைனையக் காட் னால்
அவள் இன் ம் அ கமாக
உைடந் ேபாவாள் ’ என எண்ணி,
அைத மைறத் க் ெகாண்
ம ைவ ஆ தல் ப த்த யன்
ெகாண் ந்தார்.
“நீ கவைல படாேத நான்
உ ேரா இ க் ம் வைர இைத
நடக்க அ ம க்கமாட்ேடன்...
எப் பா பட்டாவ உன்ைன
இ ந் ட் ேவன்...” என்
ந்தவைர ம ற் த்
ைதரியம் அளித் க்
ெகாண் ந்தார்.
ஆனால் ம ற் த் தன் தா ன்
அைம யான பாவ ம்
தமக்ைக ன் அ ர ம்
நிைனத்தைதச் ச த் க் ெகாள் ள
எந்த எல் ைலக் ம் ெசன்
சா க்க நிைனக் ம் ண ம்
ெதரி ம் என்பதால் நிச்சயம்
‘தனக் த் தப் ச் ெசல் ல வ
இ க்கா ’ என் எண்ணிக்
ெகாண் ந்தாள் .
ஆனால் ந்தவைர ஏதாவ ஒ
சந்தர்ப்பம் ைடக் ம் என்ற
நம் க்ைக ல் பார்வ
அவசரமாக இ வரின் உைட ம்
ஒ ய ைப ல் எ த்
தயாராக மைறத்
ைவத் ந்தார்.
எப் ேபா எப் ப ச் சந்தர்ப்பம்
அைம ம் என்ெறல் லாம் ற
யா , அப் ப அைம ம்
பட்சத் ல் அைதச் சரியாகப்
பயன்ப த் க் ெகாள் ள ேவண் ம்
என்ற எண்ணத் ல் ம டம்
இைதப் பற் க் இ ந்தவர்,
“ ந்தவைர இ வ ம்
இங் ந் ெவளிேய டலாம் ...
அப் ப ச் சந்தர்ப்பம் அைமயாத
பட்சத் ல் உன்ைன மட் மாவ
நான் இங் ந் காப் பாற்
ெவளிேய அ ப் ேறன்...”
எனக் ய ேபா ,
அதற் ம த் பயந் அ தவள்
“நான் மட் ம் ெவளிேய ேபாய்
என்ன ெசய் யப் ேபாேறன் மா...
எங் ேக ேபாேவன், ேநக் யாைர
ெதரி ம் ...” என் கதற... “ இரண்
ேப ம் ெவளிேய ேபாக யற்
ெசய் ேவாம் ம , யாத
பட்சத் ல் நீ மட் மாவ உன்
வாழ் க்ைகையக் காப் பாற் ற
ெவளிேய தான் ஆக ம் ...
என்ைன அந்த நி டம்
எ ர்பார்த் நின்ேனனா,
பாழாகப் ேபாற உன்
வாழ் க்ைகதான்... அதற் நான்
ஒ ேபா ம் சம் ம க்க மாட்ேடன்,
ம அவளாகத் ேத க் ெகாண்ட
வாழ் க்ைக இ ...
அ ல் அவ ம் சந்ேதாசமா
இல் லாம உன் வாழ் க்ைகைய ம்
ேசர்த் பாழாக்க நிைனக்கறா...
ஒ தாயாக என் இ மகள் களின்
வாழ் க்ைக ன் ம் எனக் க்
கவைல ம் அக்கைற ம் இ க் ,
ஆனால் அவ ெதரிந்ேத தவ
ெசய் ம் ேபா அ ல் உன்ைனச்
க்க ைவக்க நான் ஒ ேபா ம்
அ ம க்க மாட்ேடன்... அதற் த்
ைண இ க்க ம் மாட்ேடன்... நீ
எதற் ம் தயாராக இ , ம
இ க் ம் ேபா நம் மால் இைதப்
பற் ப் ேபசேவா ட்டம் இடேவா
ேநரம் இ க் மான் எனக் த்
ெதரியைல...
எப் ேபா என்ன எப் ப
நடக் ம் ம் ரியைல, இைட ல்
இ ப் ப ஒ நாள் தான்...
அதற் ள் எ நடந்தா ம் அைத
நாம் நமக் ச் சாதகமாகப்
பயன்ப த் க்க ம் ...” என
இரெவல் லாம் உறங் காமல்
அ க் ெகாண் ந்த ம க்
அ த்தவர் கவனத் ற் வராத
வைக ல் ப் பான ர ல்
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
ம ைவ எ நடந்தா ம் ஏற் க்
ெகாள் ம் மனநிைலக் த்
தயார்ப த் க் ெகாண் ந்தார்.
ம நாள் காைல ேலேய ேகசவ்
பட் ேசைல ம் மாங் கல் ய ம்
வாங் வர ளம் ப, உடன் ெசல் ல
யன்ற ம ைய த த்தவன்,
“இவர்க க் க் காவலாக இ ...”
எனக் கட்டைள ட, “ ட்ைட நாம்
ட் ண் ேபாேவாம் ன்னா...” என
ம ய ேபா ம் “நாம இல் லாத
ேநரத் ல் அக்கம் -பக்கம்
இ ப் பவாைளச் சத்தம் ேபாட்
ட் ேதைவ ல் லாமல் ஒ
நாடகத்ைத இவா நடத்த மா...?
நான் வ ம் வைர இவாைளக்
கவனமா பார்த் ண் இங் ேகேய
இ ...” என் ட்
ெசன் ட்டான்.
எப் ேபா ம் ஷாப் ங் ,
பட் ேசைல, நைக ஆ யவற் ல்
அ க ஆர்வம் ெகாண்ட ம க்
இ ேவ சற் க் க ப் ைப
ளப் ய . ‘எங் ேக தன்
தங் ைகக் அ க ைல ல்
வாங் க் ெகாண் வந்
வாேனா...! நான் ெசன்
இ ந்தால் இ ப் ப ேலேய ைல
ைறவானதாகப் பார்த் எ த்
இ க்கலாேம...’ என்ற க ப் ல்
அமர்ந் ந்தவள் , அந்தக்
ேகாபத்ைத எல் லாம் ம ன்
ேமேலேய அன் வ ம்
காண் த் க் ெகாண் ந்தாள் .
‘என்ன இ ந்தா ம் என் ட் க்
தாேன வரப் ேபாேற, எனக்
அ ைம தாேன நீ ...’ என்ப
ேபாலேவ இ ந்த அவளின்
ெசய் ைககள் . இதற் ள் ளாகேவ
ம ெபரிய ெபரிய
ட்டெமல் லாம் ட்
ைவத் ந்தாள் , அ
என்னெவன்றால் ம ைவ சம் பளம்
இல் லாத ேவைலக்காரியாக ம் ,
அந்தக் ம் பத் ற் ஒ வாரி
ெபற் க் ெகா ப் பதற் காக ம்
மட் ேம அைழத் ச்
ெசல் வதாக ம் மற் றப
ேகசவ் ன் மைன என்ற
உரிைமைய அவ க்
எப் ேபா ம் தராமல் தாேன
உரிைமேயா இ க்க ேவண் ம் .
ேகசவ் ம ன் பக்கம் எந்த
நிைல ம் சாய் ந் டாதவா
பார்த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் .
அதற் ஆரம் பத் ந்ேத
அவைள அதட் உ ட் தன்
கட் ப் பாட் ேலேய ைவத் க்
ெகாள் வ தான் தன்
வாழ் க்ைகக் நல் ல என்
எண்ணி இ ந்தாள் .
அதற் ஏற் றார் ேபால் மாைல
அைனத் ம் வாங் க் ெகாண்
வந் ந்த ேகசவ் ம ற்
 ைல உயர்ந்த பட் ேசைல ம்
மாங் கல் ய ம் மட் மல் லாமல்
ஐந் சவரனில் ேதா ெநக்லஸ்
ெசட் ஒன் ம் வாங் க் ெகாண்
வந் ந்த ம ைய வ
எரியச் ெசய் த .
‘நிைனத்சே ் சன், இப் ப ஏதாவ
இந்த ம ஷன் ெசஞ்
ைவப் பார்ன் அப் பேவ
நிைனச்ேசன்... இ க்காகத்தான்
என்ைன ட் ட் ேபானாரா...?’
என் எண்ணி மன ற் ள் வ
எரிந் ெகாண் ந்தவள் ,
‘இப் ேபாேவ இெதல் லாம்
ெசய் றா ... இன் ம் கல் யாணம்
ஞ் ச உடேன என்ைன
மறந் வாேரா...’ என்ெறல் லாம்
எண்ணி மன ற் ள் க்
ெகாண் க்க... நாைள காைல
ம ைவ தன் ட்டப் ப தனக் ச்
ெசாந்தமாக் க் ெகாள் ளப்
ேபா ம் ரிப் ந்த ேகசவ் ,
த ல் ம ன் அைம ைய
கவனிக்க ல் ைல.
ற கவனித் ப் பார்த்தவ க்
இத்தைன வ டம் அவேளாடான
பழக்கத் ல் அவளின்
மனநிைலைய எளிதாக
கத் ந் அ ந் ெகாள் ள
ந்த . ‘அடடா
ெவளிப் பைடயாக ம ன்
ேமலான தன் ஆைசைய
அதற் ள் ளாகக் காண் த் க்
ெகாண் ட்ேடாேமா...!’ என்
மன ற் ள் ேளேய தன்ைனத்
ட் ெகாண்டவன்,
ம க் தனத் ன் ெமாத்த
உ வம் ேபான்றவள் எப் ேபா
என்ன ெசய் வாள் ? எப் ப நடந்
ெகாள் வாள் ? என்பைத க்கேவ
யா , அவள் நமக் எ ராக
எ ம் ெசய் யா இ க்க
ேவண் ம் என்றால் அவள்
ேபாக் ேலேய ெசன் அவைளத்
தன் ைகக் ள் ைவத் இ ந்தால்
மட் ேம அ சாத் யம் ...
அவ க் எ த் ச் ெசால் ரிய
ைவக்க ம் சண்ைட ட்ேடா
ட் ேயா நிைனத்தைதச்
சா த் க் ெகாள் ள ம் யா ,
அப் ப ஏதாவ யன்றால் அ
நமக்ேக எ ராகத் ம் ம் என்
ரிந் இ ந்தவன் இப் ேபா
டக் கைட ேநரத் ல் ம
ஏதாவ ரச் ைனையக் ளப்
இந்தத் மணத்ைத நடத்த
டாமல் ெசய் ய சத தம்
வாய் ப் இ ப் பைதத் தாமதமாக
உணர்ந் ெகாண்டவன்,
சட்ெடன் ேதான் ய
ேயாசைனேயா தனியாக
அைற ல் அமர்ந் ட்டத்ைத
ெவ த் க் ெகாண் ந்தவைள
ெந ங் னான்.
தான் வாங் வந் ந்த
ெபா ட்களி ந் ஒ ஸ் ட்
பாக்ஸ் மற் ம் ைவ ெகாண்
ேபாய் அவளிடம் ெகா த்
அவைளத் தன் வ க் க் ெகாண்
வர யன்றவன், “ம அந்த
ெநக்லஸ் அழகா இ க்காடா...”
எனக் ேகட்க ம் , எைத நிைனத்
மனம்
ெகாண் க் றாேளா, அவன்
அேத ேகள் ையக் ேகட்க ம் ,
கண்களில் கனேலா அவைனத்
ம் ைறத்தாள் .
“என்னடா ைசன் உனக் ப்
க்கைலயா...? அதனால என்ன
பரவால் ல நாைளக் ஒ நாள்
உன் தங் ைக கல் யாணம் யற
வைர அைதப் ேபாட் கட் ம் ...
அ த்த நாேள உன்ைனக்
ட் ட் ேபாய் , அைத
மாத் ண் ேவற உனக் ப்
த்த ைசனில்
வாங் க்கலாம் ... நீ தாேன ேபாட்
அழ பார்க்க ேபாற ... உனக் ப்
ச்ச மா ரி இ ந்தா தாேன
எனக் ச் சந்ேதாஷம் ...” என்
ற ம் ,
இைத எ ர்பார்க்காத ம
கண்கள் ன்ன ம்
ேகசவ் ைவ பார்த் , “அந்த நைக
ேநக்கான்னா...?” எனக் ேகட்க,
“ ன்ேன நான் ேவற யா க்
வாங் க ேபாேறன்... அ உனக் த்
தான்டா...” என்றவன், “உங் க ட்
லட்சணம் தான் ேநக் த்
ெதரி ேம, ஒ ெபாட் த் தங் கம்
 ட இ க்கா ... என்ன தான்
ழந்ைதக்காகச் ம் ளா
ேகா ல் ல ெவச் அவ க த் ல
நான் தா கட் னா ம் ,
எனக் ன் ஒ த மரியாைத
இ க் ல் ல டா... கா ல க த் ல
எ ம் இல் லாம ஒ
ெபாண்ைணக் ேகா ல் ல வச்
தா கட் னா நா ேப என்ைன
என்ன நிைனப் பாங் க,
ம ப் பாங் களா நீ ேய ெசால் ...
அ க்காகத்தான் வாங் ட்
வந்ேதன்…” என் ளக்கம்
அளித்தான்.
இ க் எ க் ன்னா கா ெசல
பண்ணி வாங் ண் வந்ேதள் ...
நீ ங் க ெமாதல் ேலேய ெசால்
இ ந்தா என் ட்ேட இ க்ேக
அ ல ஏதாவ ஒண்ைண
ெகா த் இ ப் ேபேனாேனா...”
என் ேகசவ் ெசான்னதற் த்
தாளம் ேபா வ ேபால ம
ேபச ம் , அவள் தன் வைல ல்
ந் ட்டாள் எனப் ரிய ம் ,
அேத பாணி ல் ேம ம் ேப
அவைள ற் மாகக் க ழ் க்க
நிைனத்தவன், “அ எப் ப டா
ேவஸ்டா ேபா ம் ... நான் என்
ஆைச ம க் என் ெசல் ல
ெபாண்டாட் க் தாேன வாங்
வந்ேதன்...” எனக் ெகாஞ் சேலா
ேப க் ெகாண்ேட ெசன்றான்.
‘நாம் தான் தவறாகப் ரிந்
ெகாண்ேடாேமா...?! எனக்காகத்
தான் வாங் வந் க் றார்,
அதற் ள் அவசரப் பட்
அவ க்காக வாங் யதாக
நிைனத் ச் சந்ேதகப் பட் க்
ேகாபத்ேதா அமர்ந்
இ ந்ேதாம் ’ என் மன ற் ள்
எண்ணிக் ெகாண்ட ம
ேகசவ் ைவ அைணத் க்
ெகாண்டாள் .
எப் ப யாவ ம ைய சமாதானம்
ெசய் ய எண்ணி வந் ந்தவன்
தன் எண்ணம் நிைறேவ ய டன்
ல ச் ெசன்றால் ‘ ண் ம்
ஏேதேதா ேயா த் ம
தன்ைனேய ழப் க்
ெகாள் வேதா மணத்ைத ம்
 ழப் ப வாய் ப் க் ற ’ என்ற
எண்ணம் ேதான்ற ம் அவ க்
ேயா க்க வாய் ப் ேப அளிக்காமல்
அவைளத் தன் கட் ப் பாட் ல்
ெகாண் வந்தான்.
ேகசவ் ம் வந்த ந்
ம ன் கத் ல் வந்த
உணர் கைள ம் அவளின்
மனைத ம் கவனித் க்
ெகாண்ேட இ ந்த பத்மாவ க்
வய ந்ேத ம ைய பற்
நன் ெதரி ம் என்பதால்
அவளின் எண்ணம் ேபா ம்
ேபாக்ைக கண் ெகாண்டவர்,
இ ஒ நல் ல சந்தர்ப்பம் என
எண்ணி ெகாண் , ேகசவ்
உறங் ய ற ம டம் இந்த
ரீ ேலேய ேப , இைத ைவத்ேத
இந்தத் மணத்ைத நி த்த
ேநரம் பார்த் காத் க்
ெகாண் ந்தார்.
ஆனால் ேகசவ் அதற் வாய் ப் ேப
அளிக்காமல் ம் இனிப் ம்
எ த் க் ெகாண் அைறக் ள்
ெசன் கதைவ அைடத்தைதக்
கண்டவ க் இந்தத் ட்டம்
ப க்கா என் ெதள் ளத்
ெதளிவாகப் ரிந் ேபான .
அ த் என்ன ெசய் யலாெமன்ற
ேயாசைனேயா
சைமயலைறையத் ைடத் ச்
த்தப் ப த் க்
ெகாண் ந்தவ க் ஒ ட்டம்
மன ல் ேதான்ற ம் பரபரப் பாகத்
தன் ேவைலகைள த் க்
ெகாண் தங் கள் அைறக் ள்
ெசன் கதைவ அைடத்தவர்
ம டம் தன் ட்டத்ைதப் பற்
லக் , “நள் ளிர வைர
இப் ப ேய இ ளில்
காத் ப் ேபாம் ... சரியான
த ணம் அைம ம் ேபா ஓைச
எ ப் பாமல் கதைவத் றந்
ெகாண் ெவளிேய
ேவாம் ...” எனக் ற, அதற் ச்
சம் ம த்த ம ம் அைற ன்
கத அ ேலேய தாங் கள் தயார்
ெசய் ைவத் ந்த ைபைய
அைணத் க் ெகாண்
ெவளிேய வதற் த் தயாராக
இ ளில் அமர்ந் ந்தாள் .
அவள் அ ேலேய பத்மாவ ம்
சரியான சந்தர்ப்பத் ற் காகப்
பார்த் க் ெகாண்ேட இ க்க...
நள் ளிரைவ ெந ங் ய ேநரம்
ஊேர அடங் ட்ட என்ப
ேபால எந்தச் சத்த ம் ேகட்காமல்
அந்தப் ப வ ம் இ ளில்
ழ் ந்த .
இ ேவ தங் க க்கான சரியான
சந்தர்ப்பம் என எண்ணிய
பத்மாவ ஓைச ல் லாமல்
எ ந் தன்ைனப் ன்
ெதாட மா ம ைவ
ைசைக ேலேய பணித்தவர்,
எந்தக் காரணம் ெகாண் ம்
வாைய றக்க டா எனக்
ட் ன்ேன ெசன்
கதைவ றக்க யல... கத
ட் ப் ேபாட் ப் ப ெதரிந்த .
‘நிச்சயம் தங் கைள ட் ற் ள்
அைடத் ைவத் ப் பவர்கள்
கதைவ ட் க் ெகாண் தான்
உறங் க ெசல் வார்கள் ’ என்
ன்ேப எண்ணி இ ந்த பத்மாவ
சைமயல் அைற கத வ யாக
ன்பக்க வராணடா ற் ச்
ெசல் ம் கதைவத் றந்
ெகாண் அதன் வ ேய ெவளிேய
வந்தவர், அந்தக் கத ம்
ட்டப் பட் இ ப் பைதக் கண்
அ த் என்ன ெசய் வ எனத்
ெதரியாமல் அப் ப ேய
நின் ட்டார்.
வழக்கமாக அவர்கள் அந்தக்
கதைவ ட் ேபா வ இல் ைல,
ெவளி கதைவ ம் ன் வாசல்
கதைவ ம் தான் ட் ைவப் ப
இவர்கள் வழக்கம் . அைத
எண்ணிேய பதமாவ ஒ ட்டம்
ேபாட் ைவத் க்க, இப் ப
அைனத் வ க ம்
அைடக்கப் பட் இ ப் ப அவர்
ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்க்காத .
இப் ேபா என்ன ெசய் வ எனத்
ெதரியாமல் அங் ேகேய மடங்
அமர்ந்தவர் கண்ணீர ் டத்
வங் க ம் , ம ம் அவரின்
அ ல் கண்ணீேரா
அமர்ந்தவ க் ‘இ தான் தன்
வாழ் க்ைக இ தான் தன்
தைல ’ என நிைனத் க் டப்
பார்க்க ய ல் ைல.
ேகசவ் ைவ கணவனாக ஒ ெநா
ட அவளால் எண்ணிப் பார்க்க
ய ல் ைல. அந்த நி டம் ஒ
க் வந்தவள் தன் தா டம்
“அம் மா ஷம் சாப் ட்
ெசத் டலாமா...?” எனக் ேகட்க ம் ,
அவரின் ெபற் ற வ பத ப்
ேபான .
பத்மாவ க் ம் ‘இதற் காகவா
அவைள அத்தைன ஆைசேயா
இவ் வள அழகாகப்
ெபற் ெற த் இத்தைன
கஷ்டப் பட் வளர்த்ேதாம் ’ என்
ேதான்ற ம் , “ம தவ
ெசஞ் சவங் கேள வா ம் ேபா
எந்தத் தவ ம் ெசய் யாத நீ
எ க்காகச் சாக ம் ... நீ
வாழ ம் நல் லா வாழ ம் ...
உனக் எ ம் ஆக நான்
டமாட்ேடன்...” என்றவர்,
தன் கண்ணீைர ந்தாைனயால்
ைடத் க் ெகாண் அ த்
என்ன மார்க்கம் என ேயா க்க...
அவ க் ஒ வ லப் பட்ட .
உடேன ம ைவ சத்தம் வராமல்
அங் ந் எ ப் ப் ன்வாசல்
வ யாக அைழத் ச் ெசன்றவர்,
ேதாட்டத் ப் ன் வாசல் கத ம்
நிச்சயமாகப் ட்டப் பட் க் ம்
எனத் ெதரிந் ந் ம் எதற் ம்
ஒ ைற யன் பார்த்தவர்,
தான் நிைனத்த ேபாலேவ ட்ட
பட் ப் பைதக் கண் அ ல்
இ ந்த ம ல் வரின் அ ல்
ெசன் ம ைவ அந்தப்
பக்கமாகக் ேழ க்கச்
ெசான்னார். ம த ல் பயந்
தயங் னா ம் ேவ வ இல் ைல
எனப் பத்மாவ றேவ... அ ல்
இ ந்த ணி ைவக் ம் கல் ன்
ேமல் ஏ பக்கத் ல் இ ந்த
மரத்ைத பற் க் ெகாண் ம ல்
வரின் ேமல் ஏ அமர்ந்தவள் ,
தன் தாய் ஏ வதற் காகக் ைகைய
நீ ட்ட...
அவள் ைக ல் ம ன் ைபையக்
ெகா த்தவர் “நீ மட் ம் ேபாய்
வா...” என் ற ம் அ ர்ந்
யா என ம த் , ண் ம்
ேழ இறங் க யன்றாள் .
“தன்ேமல் சத் யமா நீ ம ப ம்
உள் ள வரக் டா ...” எனப்
பத்மாவ கட்டைளயாகக்
ற ம் , “ந இர ல் தனிைம ல்
நான் எப் ப எங் ச் ெசல் வ ?”
எனத் ெதரியாமல் அ ைகேயா
பயந்தப ேய அைதேய
பத்மாவ டம் ேகட்க...
“இந்த இ ைள பார்த் நீ
பயந்தால் உன் வாழ் க்ைக ம்
இ ளில் ம் ... இந்த
இ ைள நீ எ ர் ெகாண்டால் தான்
உன் வாழ் க்ைக ல் ெவளிச்சம்
வ ம் ... நிச்சயம் யா க் ம் ங்
நிைனக்காத எல் ேலா க் ம்
நன்ைம ெசய் ம் உனக் ஒ
நல் ல வாழ் க்ைக அைம ம் ... அந்த
ஆண்டவேன உனக் த்
ைணயாய் இ ப் பாங் க, உனக்
நல் ல ெசய் வாங் க... என்ற
நம் க்ைகேயா உன்ைன நான்
இங் ந் அ ப்
ைவக் ேறன்...” என ம் ,
“மா ப் ளஸீ ் ... நீ ம் ஏ
வந் மா...” என்
அ ைகேயா ம ெகஞ் ச, “ ட்
வ ேயா நடக்கேவ ரமப் ப ம்
நான், எப் ப ம ல் ஏ
ப் ப ...?” எனக் ேகட்டவர்,
“அ மட் ல் ைல ம ந
இர ல் யாராவ எ ந்தா ம்
நான் இங் இ ந்தால்
அவர்க க் ச் சந்ேதகம் வரா ...
உன்ைன உடேன ேதடத் வங் க
மாட்டார்கள் , இ வ ேம இல் ைல
என்றால் அ நிச்சயம்
ரச் ைனயாக மாற
வாய் ப் க் ற ... உன்ைன ம்
உன் வாழ் க்ைகைய ம்
காப் பாற் வ தாேன நம்
ேநாக்கம் ... அதற் உன் ட வந்
தான் அைத நான் ெசய் ய
ேவண் ம் என் ல் ைல...
நான் இங் ந்ேத அைதச்
ெசய் ேறன், இந்த இர ல்
உன்ைனத் தனியா அ ப் ப ஒ
தாயா மன க் தான்,
ெபற் ற வ பத தான்...
ஆனா இப் ேபா ேவற
வ ல் ைலன் வ ம் ேபா
இைத ம் நாம் எ ர் ெகாண்
தான் ஆக ம் ... ந்த வைர
இந்த இடத் ல் இ ந் ஏதாவ
ஒ வண் த் எந்தப்
பக்கமாவ ர ேபாய் ...
யட் ம் ற
பார்த் க்கலாம் ெனல் லாம்
எண்ணி எங் ேக ம் ஒளிந்
ெகாண்ேடா தயங் ேயா
இ ந் டாேத...
எவ் வள ைரவாக இந்தச் ற்
வட்டாரத் ல் இ ந் நீ ரமாகப்
ேபா றாேயா அவ் வள உன்
வாழ் க்ைகக் ம் உனக் ம்
நல் ல ... இைத நான் ஏன்
ெசால் ேறன் உனக் நல் லா
ரி ம் நிைனக் ேறன்... உன்
அக்கா ம் அவள்
ஆம் பைடயா ம் அவ் வள
நல் லவா இல் ைல... அவா
நிைனக் றைத சா க்க எந்த
எல் ைலக் ம் ேபாறவா... நாம
இந்தத் மணத் க் ச்
சம் ம க்கைலன்ேன ெபத்தவா
உடன் றந்தவான் டப்
பார்க்காம நம் மைள அைடச்
ைவக்க க் வந்தவங் க...
நீ தப் த் ப் ேபாகப் பார்த்ேதன்
ெதரிஞ் ச , நிச்சயம் அதன் ற
எப் ப என்ன க்
வ வாங் கன் ெசால் லேவ
யா ... அ க் ம் ேமல
அவ ைடய ஆம் பைடயான்...
ெசால் ல ட நா , ஆனா
அைத ம் ெசய் ய அவா
தயாரானா ம் ஆகலாம் ...” எனப்
ேப க் ெகாண்ேட ெசன்றவர்,
அதற் ேமல் ேபச யாமல்
கண்களில் வ ேயா கண்
ஒ ல வார்த்ைதகைளப்
ள் ைளகள் ன் ேபச ேவண்
இ க் றேத என்ற ேவதைன ல்
கலங் க ம் ,
ம ற் அவர் ற வ வ
ஓரள ரிந்த , “நீ ங் க
அழகாேதள் மா... நான் என்ன
ெசய் யட் ம் ெசால் ங் ேகா, நான்
அைதேய ெசய் ேறன்...” என்
அவரின் கண்ணீைர அங் ந்ேத
ைடக்க யல, “நீ இங் ேக இ ந்
எவ் வள ரம் ேபாக ேமா
ேபா ... எங் ந் ம் என்ைனக்
ெகாஞ் ச நாைளக் த் ெதாடர் க்
ெகாள் ள யற் பண்ணாேத... நீ
எங் ேக இ க்ேகன் ட எனக் ச்
ெசால் ல ேவண்டாம் , நீ எங் ேக
இ ந்தா ம் அந்த ஆண்டவன்
உனக் த் ைணயாக இ ப் பார்
என்ற நம் க்ைக எனக் இ க் ...
அந்த ேவண் த டன் நான்
காத் ப் ேபன், நமக் ஒ காலம்
வ ம் அப் ேபா ண் ம்
சந் க்கலாம் ... அ வைர
என்ைனப் பார்க்கேவா என் ட்ட
ேபசேவா யற் பண்ணாேத,
அ உனக் நீ ேய ப க் ற
ேபால...” என் யவர், “இதற்
ேம ம் தாம க்க ேநர ல் ைல,
உடேன இறங் ேபா...” என்
ட் ற் ள் இ ந் யாராவ
வந் டப் ேபா றார்கள் என்ற
பயத்ேதா ம் ப்
பார்த்தப ேய னார்.
ம ைவ ஆ ர்வாதம் ெசய் வ
ேபால இரண் ைககைள ம்
க் ெசய் ய... கண்ணீேரா தன்
தாைய ம் ப் பார்த்தப ேய
அந்தப் பக்கம் இறங் ய ம அந்த
இ ளில் தான் அணிந் ந்த
சல் வாரின் ஷாைல கத்ைத
மைறக் ம் வண்ணம் தைலையச்
ற் ேபாட் க் ெகாண் ைக ல்
இ ந்த ைபைய மார்ேபா
அைணத் ப் த்தப
ேவகேவகமாக நடந் ெசன்றாள் .
அவளின் நல் ல ேநரேமா
என்னேமா ெம ன் பஸ்டாண்
வைர டச் ெசல் ல ேவண் ய
அவ யம் இல் லா , ம
ெத ைனைய அைட ம் ேபாேத
ெவளி ர் ெசல் ம் பஸ் ஒன்
அங் வந் நின்ற . அ ந்
கண்ெடக்டர் இயற் ைக ன்
அைழப் ற் காக அவசரமாக
இறங் ெசல் வைதக் கண்டவள்
ேவகமாகச் ெசன் அ ல் ஏ
கைட ச் ட் ல் அமர்ந் ந்த
இரண் ெபண்க க் அ ல்
ெசன் அமர்ந் க் ெகாண்டாள் .
அந்தப் பஸ் எந்த ஊ க் ச்
ெசல் ற என்ெறல் லாம் ட
ம ற் த் ெதரியா . இர ன்
அைம ல் அைனவ ம்
உறங் க் ெகாண்ேட வர...
ய ய மன ல் இ ந்த
பயத்ேதா ம் தன் வாழ் க்ைக இனி
என்ன ஆ ேமா என்ற கப்
ெபரிய ேகள் க் ேயா ம்
த் க் ெகாண்ேட
அமர்ந் ந்தாள் ம .
ய ெதாடங் ய ேவைல ல்
பஸ் ஒ இடத் ல் நிற் க ம்
அைனவ ம் இறங் ச்
ெசல் வைதக் கண்டவள் இ ேவ
இ ஸ்டாப் எனப் ரிய ம்
இறங் அங் ந்த இ க்ைக ல்
அமர்ந் ற் ம் ற் ம்
பார்க்க ம் தான், அவள் ெசன்ைன
வந் ப் பேத ம ற் ப்
ரிந்த .
‘அங் ந் எப் ப ேயா தப் த்
வந்தா ற் , இனி எங் ச்
ெசல் வ என்ன ெசய் வ ’ என்ப
 ரியாமல் ேபந்த ேபந்த த் க்
ெகாண் ழா ல்
ெதாைலந் ேபான ழந்ைத
ேபால அமர்ந் ந்தவைள அந்த
இ ள் ரி ம் ேவைள ல்
தனியாக அழகான வய ெபண்
அமர்ந் ப் பைதக் கண்ட ஒ ல
கண்கள் வட்ட ட ம் , அவர்களின்
பார்ைவ ன் ெபா ள்
அ வ ப் ைபத் தர...
அ ந்த இ க்ைக ல்
இ ந்த ெசய் த்தாைள ரித் ப்
ப ப் ப ேபால கத்ைத
மைறத் க் ெகாண்
அமர்ந் ந்தவளின் பார்ைவ ல்
எேதச்ைசயாகப் பட்ட அந்த
ளம் பரம் , ழந்ைதைய
ட்ேடா தங் பார்த் க்
ெகாள் ளப் ெபண் ேதைவ எனக்
ெகா க்கப் பட் ந்த
ளம் பரத்ைத கண்டவள் ,
பா காப் பான ஒ இ ப் டம்
அவளின் உடன ேதைவயாக
இ க்க... அங் ச் ெசல் வ என்
ெவ த்தாள் .
அங் இ ந்த கைட ல்
சாரித் ப் ேபப் பரில் இ ந்த
கவரிக் ச் ெசல் ம் பஸ்
எ ெவனத் ெதரிந் க் ெகாண்
அ ல் ஏ அமர்ந் ட்டவைள
அப் ேபா ம் டாமல் ெதாடர்ந் க்
ெகாண் ந்த லர் அவேளாேட
ஏ வம் இ க்க யன்றனர்.
அேத ேநரம் இர பணி ந்
ம் ம் இரண் ெபண்
காவலர்கள் அந்தப் ேப ந் ல் ஏ
ம ன் ன் இ க்ைக ல் வந்
அமர்ந்தார்கள் . அவர்கைளக்
கண்ட டன் ம டம்
வம் க்கத் வங்
இ ந்தவர்கள் அவசரமாக இறங்
ெசன் ட... சரியான
ேநரத் ற் க் கட ளாகப் பார்த்
இவர்கைள அ ப் யதாக
எண்ணி மனதார கட க்
நன் ெதரி த்தவள் ஒ வ யாக
கவரிைய சாரித் த்
ேதவ் ன் வந்
ேசர்ந் ந்தாள் .
ஆனால் இத்தைனைய ம்
பார்த்தவள் அந்தச்
ெசய் த்தாளின் ேத ைய ம்
அந்த ளம் பரம் வந் ந்த
ேத ைய பார்க்க தவ இ ந்தாள் .
ஒ ேவைள அவள் பார்க்க
தவ ய ம் நல் ல க் த்தாேனா
என்னேவா... த ேலேய
ேத ைய பார்த் ந்தால் ஒ
ேவைல ம ேதவ் ன் ட் ற்
வராமேலேய டப்
ேபா ப் பாள் . அப் ேபா அவள்
வாழ் க்ைக எப் ப ச் ெசன்
இ க் ேமா...!? என்னவா
இ க் ேமா என்னேவா...!?
அத்தைனைய ம் ேதவ் டம் ம
க்க ம் ம ன்
வந் ேசர ம் சரியாக இ ந்த .
ம ேப த்த ம் ண் ம்
அவ க் த் தண்ணீர ் பாட் ைல
ேதவ் நீ ட்ட... ம க்காமல் வாங் க்
த் த்தவள் அப் ேபாேத
தங் கள் கார் வந் நின்
இ க் ம் இடத்ைதக் கவனித் ,
ெநா ம் தாம க்காமல் கதைவ
றந் ெகாண் ட் ற் ள்
பாய் ந் ஓட... அவைளப் ன்
ெதாடர்ந்தான் ேதவ் .

ஆ – 22
ம பதட்டத்ேதா உள் ேள
ைழந்த ேபா ேகசவ்
அதற் காகேவ காத் ந்த ேபால
வாசைல பார்த்தப ேய ங் ல்
ைட நாற் கா ல்
அமர்ந் ப் ப ம் அவ க்
அ ல் இ ந்த மற் ெறா
நாற் கா ல் ம தா
அமர்ந் ப் ப ம் ெதரிந்த .
இ ள் ட இன் ம் ரியாத இந்த
யற் காைல ேவைள ல்
வாசற் கத தற் ெகாண்
றந் ைவத் அவர்கள்
அமர்ந் ந்த தம் , தன் தாையப்
பற் ய பதட்டத் ல் இ ந்த
ம ற் ேவண் மானால்
படாமல் ேபா க்கலாம் ...
ஆனால் அவைளப் ன்
ெதாடர்ந் உள் ேள ைழந்த
ேதவ் ன் ய களில் இைவ
ழ தவற ல் ைல.
நிதானமாகச் ற் ப் றத்ைத தன்
பார்ைவ ேலேய அல யப ேய
ம ைவ ெதாடர்ந் வந்தவன்
வாசற் ப அ ேலேய நின்
ெகாண்டான். அ ைக ம்
பதட்ட ம் பய மாக ஓ உள் ேள
ைழந்த ம ன் கண்கள்
ேவகமாக ஒ ைற ழன்ற ல்
ேகசவ் ம தா அமர்ந் ந்த
இடத் ற் ெவ அ ல் இ ந்த
ணில் சாய் ந்தப பத்மாவ
அம் மாள் அமர்ந் ப் ப
ெதரிய ம் ,
“அம் மாஆஆஆ...” என்ற
அலறேலா அவைரப் பாய் ந்
ெசன் ம அைணத் க்
ெகாள் ள... கண்ணில் இ ந்
வ ம் கண்ணீைர ைடக்கக்
டத் ேதான்றாமல்
அமர்ந் ந்தவர் க் ட்
த் ம ைவ அ ர்ேவா
பார்த் “ம இங் ேக ஏன்
வந்ேத...?” எனத் தாங் க யாத
யரத்ேதா ேகட்டார்.
ம ப லளிப் பதற் ள் ம தா,
“நான்தான் நீ ேபாய் ச்
ேசர்ந் ட்ேடன் ெசால் வர
ெவச்ேசன்...” எனக் ேக ம்
ண்ட மான ர ல்
ேகாபத்ைதக் கட் ப் ப த் க்
ெகாண் ற, அ ல் ம ைவ
ம் ப் பார்த்தவர் “இப் ப
ஏமாந் ட் ேய ம ...” எனத்
தாங் கமாட்டாமல் அ தார்.
ேபானில் ம ய ல் இ ந்
‘இனி தன் அன்ைன
இவ் லகத் ல் இல் ைல’ என்
எண்ணி த்
வந் ந்தவ க் ேவ எ ம்
மன ல் ப ய ல் ைல, ண் ம்
அவைர உ ேரா பார்த்த
ஒன்ேற ேபா ம் என்ப ேபால் ஒ
மனநிைல ல் இ ந்தவள்
பத்மாவ ைய இ க அைணத் க்
ெகாண் “மா... மா... மா..” என்ற
வார்த்ைதகைளத் த ர ேவ
எைத ம் உ ர்க்காமல் அ
கைரந் க் ெகாண் ந்தாள் .
ஆனால் வா ல் கதவ ேக
நின் ந்த ேதவ் ற் இவர்கள்
 ட்டத்ைத ஓரள அவன்
எ ர்பார்த்ேத வந் இ ந்தான்
என்பதனால் அைவ ெபரிதாகப்
பட ல் ைல... ஆனால் பத்மாவ
அம் மா ன் ெநற் ங் வந்
இ ந்த ேதவ் ன் கண்ணில்
பட் அவைனப் வம் ெந ய
ெசய் த .
ெமல் ல அந்த இடம் வைத ம்
தன் பார்ைவ வைளயத் ல்
ெகாண் வந் அல யவன்
அ த் என்ன நடக்கப் ேபா ற
என்பைதப் பார்ப்பதற் த்
தயாரானான்.
தன்ைன அைணத் க் ெகாண்
கத க் ெகாண் ந்த ம ைவ
ம் ப அைணத்த பத்மாவ
“எந்தக் காரணத்ைதக் ெகாண் ம்
இங் த் ம் ப வர ேவண்டாம்
ெசால் இ ந்ேதேன ம ... இப் ப
வந் உன் வாழ் க்ைகைய நீ ேய
பாழாக் ன் ேய...” எனத் தாங் க
மாட்டாமல் அழ ம் ,
ஏற் கனேவ ம இங் ந்
ெசன்ற ல் இ ந் அவள் ேம ம்
பத்மாவ ேம ம் எ ந்த ேகாபம் ,
‘தன் வாழ் க்ைகைய ட அந்தப்
மகளின் வாழ் க்ைகையத் தான்
க் யமாகப் ேபா ற் றா...?’
என்ற ஆத் ரம் , ேகசவ்
அவ் வப் ேபா ம யால் தான் ம
ட்ைட ட் ெசன் ட்டாள் ,
அவைள ஒ ங் காகப் பார்த் க்
ெகாள் ளக் டத் ெதரிய ல் ைல
என்ப ேபாலப் ேப ய
வார்த்ைதகள் என அைனத் ம்
ேசர...
ேகாபத் ல் ெகாந்தளித் க்
ெகாண் ந்தவள் இர
க்கத்ைதக் ெக த் க் ெகாண்
ம ன் வ ைகைய ஒவ் ெவா
ெநா ைய ம் எ ர்பார்த் க்
காத் க்க... இப் ேபா அவள்
வந்தைதக் டத் தவ என்
பத்மாவ ற ம் , தன்
இ க்ைக ந் எ ந்
பாய் ந் ம டம் ெசன்
அவளின் ைய த் த்
க் யவள் ,
“ஏன் ஓ கா நாேய... எவ் வள
 இ ந்தா ந ராத் ரி ல்
ட்ைட ட் ஓ இ ப் ேப...”
என் கத் யப ேய ம ைவ
அைறய ைக ஓங் க ம் , அந்தக்
ைககைளத் தன் ரல் களால்
ண் ய ேதவ் “ ஹர்...” எனக்
கர் தத் ல் ைக வ ம் வ
ளிர் எனப் பரவ...
இப் ேபா என்ன நடந்த ? என்
ட ம க் ரிய ல் ைல, ேதவ்
தன்ைனத் ெதாட்டானா...!! என்ற
அள ற் க் ட அவ க் ச்
சந்ேதகமாக இ ந்த . அவன் ைக
தன் ேமல் பட்ட ேபாலக் டத்
ெதரிய ல் ைல...
ஆனால் உள் ளங் ைக தல்
ேதால் பட்ைட வைர ஒ வ
ளீெரன எ ந் அவளின் வல
ைகைய அைசக்க யாத
அள க் ச் ெசய் ய அவைனக்
ேகாபமாக ைறத்தாள் .
“யார் நீ ...?” என் கத்த ம் , தான்
இ ந்த இடத் ந் ெகாஞ் சம்
ட அைசயாமல் அவன்
நின் ந்த ேதாரைண ம் அந்தப்
பார்ைவ ம் ம ள் ஒ
ளிைர பரப் ப... அவன் பார்ைவ
ெசன்ற இடத்ைத கண் அவைள
அ யாமல் பயத் ல் ம ன்
தைலையப் த் ந்த தன
ைகைய ம த்தாள் .
அவ் வள ேநர ம் ம ன்
ைககளில் இ ந் ம ைவ ட்க
தன்னால் ந்த யற் கைள
எல் லாம் எ த் க் ெகாண் ந்த
பத்மாவ இைமக் ம் ெநா ல்
என்ன நிகழ் ந்த என உணர ட
யாத அள ற் அைதச்
ெசய் த் இ ந்த ேதவ் ைவ
கண்களில் யப் ேபா ம்
நிம் ம ேயா ம் பார்க்க...
“ஆர் ஓேக... மாஷ்...?” எனத்
ெதாடங் ச் சட்ெடன் நி த்
ட் “ஆர் ஓேக...?” என ம் ,
தன்ைன நடந் க் ெகாண்
இ ப் பவற் ன் அ ர்ச் ல்
இ ந்தவள் ெமல் ல பதட்டத்ேதா
ய தைலயைசப் ைப மட் ம்
ப லாகக் ெகா த்தாள் .
பார்ைவைய அவள் ேமல் இ ந்
பத்மாவ ன் பக்கம் ப் வன்
“உங் க க் ஒண் ம்
இல் ைலேய...?” என் அவரின்
ெநற் ந்த க்கத்ைதப்
பார்த்தப ேகட்க ம் ,
ேகள் யாகத் ேதவ் ைவ நி ர்ந்
பார்த்த ம , அவன் பார்ைவ
ெசன்ற இடத்ைதத் ம் ப்
பார்க்க அப் ேபாேத பத்மாவ ன்
ெநற் ந் க்கம் ம ன்
கவனத் ல் ப ந்த .
“ம ந் ேபாட்ேடளாமா...?” என்
பத ெமல் ல அைதத் தட
ெகா த்தவள் , “இ ங் ேகா...
ம ந் ...” எனப் ேப க் ெகாண்ேட
ெசல் ல, “ம ந் இல் ல
இன்ைனக் மட் ம் நீ வராமல்
இ ந் ந்தா...?!! உங் க
அம் மாைவேய ேபாட்
இ ப் ேபன்...” என்
ம ட ந் ண்ட ம்
நக்க மாகப் ப ல் வந்த .
அ ல் அவ் வள ேநரம் இ ந்த
ெபா ைம ப ேபாகக்
ேகாபத்ேதா ம் ம ைய
பார்த்தவள் “நீ ெயல் லாம் ஒ
ெபாண்ணா...? அவா எனக்
மட் ம் இல் ைல, ேநாக் ம்
அம் மாதான்...” என்
ேகாபப் பட ம் ,
“ஆனா அவா அப் ப
நடந் க்கைளேய!! என் வாழ் க்ைக
பற் ய கவைல அவா க்
ெகாஞ் ச ம் இல் ைலேய...
உன்ைனப் பற் ம் உன்
வாழ் க்ைக பற் ம் தாேன
கவைலப் பட்டா... என்ைனப்
ெபண்ணாக நிைனக்காத ேபா
நான் எ க் அம் மாவா
பார்க்க ம் ...” என் ம
சண்ைட ட ம் ,
“அவாளா உனக் இந்த
வாழ் க்ைகையத் ேத
ெகா த்தா...? அவா எ க் க்
கவைலப் பட ம் , இ நீ ேய
ேத ண்ட வழக்ைக தாேன... நீ
தான் உன் வாழ் க்ைகையப்
பார்த் க்க ம் ...” என் தல்
ைறயாகத் ைதரியம் வந்தேதா!!
இல் ைல தன் தா ன் நிைலையக்
கண்டதாேலா ேகாபத் ல் ம
எ ர்த் ப் ேப னாள் .
அ ல் தன் தான்
ேதர்ந்ெத த்த வாழ் க்ைக தவ
எனக் த் க் காட் ேப யதாக
எண்ணிய ம அவைள அ க்க
ெந ங் க ம் , அவ் வள ேநரம்
நடப் பவற் ைற ேவ க்ைக
பார்த் க் ெகாண் ந்த ேகசவ்
ம ட ந் ம ைவ காப் ப
ேபால அைணத் ப் த் த் தன்
அ ல் இ த் க் ெகாள் ள
ைனந்தப ேய, “என்ன
பண்ணிண் இ க்க நீ ?
இப் பதான் வந் இ க்கா... அவ
ட்ட ேபாய் ச் சண்ைட ேபாட் ப்
ரச்சைன பண்ணிண் ெகாஞ் ச
ேநரம் அவைள ரிலாக்ஸ் பண்ண
...” என்றப ேய ம ன்
ேதாைள ேநாக் ைககைளக்
ெகாண் ெசல் ல ம் ,
அ த்த ெநா ேதவ் ன்
ைகவைள ல் நின் இ ந்தாள்
ம . “யார் நீ ? ெகாஞ் சம் ட
ேமனர்ஸ் இல் லாம எங் க
ஆத் க் ள் ள வந் என்ன
பண்ணிண் இ க்க...” என நீ
ெவளியாள் உனக் இங் ேவைல
இல் ைல என்ப ேபான்ற
ேதாரைண ல் ேகசவ் நான்
மட் ேம இந்த ட் ல் உரிைம
பட்டவன் என்ப ேபாலப் ேபச ம் ,
அவைன ஒ ெபா ட்டாகக் ட
ம க்காத ேதவ் “ஹாஸ் டல்
ேபானீங்களா...?” எனப்
பத்மாவ ைய பார்த் ேகட்க,
அவர் இல் ைல என்ப ேபாலத்
ேதவ் ைவேய யப் பாகப்
பார்த்தப தைலயைசத்தார்.
“வாங் க டாக்டர் ட்ட
காட் ேவாம் ...” எனத் ேதவ் நகர
யல ம் , அதற்
வாய் ப் பளிக்காமல் ேதவ் ன்
வ ைய ம த்த ப் ேபால வந்
நின்ற ேகசவ் ,
“இ எங் க ஆத் ப் ரச்சைன...
நாங் க பாத் க்கேறாம் , நீ தல் ல
இங் ந் ளம் ...” என ம் ,
அைதச் ெசால் ல நீ யார் என்ப
ேபால ஒ பார்ைவ ேதவ் ன்
கண்களில் நக்கலாக வந்
ேபான . ெசால் லாமல் ேதவ்
ெசால் ல வ வ ரிந்த ேகசவ்
ஆத் ரம் தைலக்ேகற,
ேதவ் ன் ைகவைள ல் வாகாக
நின் ந்த ம ன் ேமல் அந்த
ஆத் ரத்ைத காட் ம் ெபா ட்
“என்ன வர்ஷ இ ... இப் ப த்தான்
அ த்தவா பக்கத் ல்
நிற் றதா...?” என் கண் ப் ப
ேபாலத் தன் ேகாபத்ைத
ெவளிப் ப த்த ம் , அப் ேபாேத
தான் நின் இ க் ம் நிைல
ம ற் ப் ரிந்த .
அ வைர ம ஒ பா காப் பான
இடத் ல் வந் ேசர்ந் ட்ட
ேபான்ற மனநிைல ேலேய
இ ந்தவ க் அ ரிய ம் ,
சற் ன் நகர யல... அதற்
வாய் ப் பளிக்காமல் அவைள
ேம ம் தன்ேனா ேசர்த்
அைணத்தப நின்ற ேதவ்
“ ளம் ேவாமா...?” என
ம ைவ ம் பத்மாவ ம் ஒ
பார்ைவ பார்த்தான்.
“எங் ேக ளம் ட்ேடள் ... அ க்
நாங் க ட் ண் ேவ க்ைக
பார்ப்ேபாம் ன் நிைனச்ேசளா...?
இல் ைல நீ ங் க ட் ண் ேபாற
வர, எங் க ைக பரிச் ண்
இ க் மா?” என் ம
ெகாஞ் ச ம் அடங் காமல் எ க்
ெகாண் வர ம் , அவைள நீ
எல் லாம் எனக் ஒ ஆளா
என்ப ேபான்ற பார்ைவ ல்
பார்த்தவன், அ த்த அ ைய
எ த் ைவக்க யல...
இந்த பக்கம் ேகசவ் பத்மாவ ன்
க த் ல் ைக ைவத் அ ல்
இ ந்த ேணா சாய் த்தவன்,
”உன் ெபாண் இங் ேக இ ந்
ேபானா...!! நீ ேமேல ேபா ேவ...”
எனப் பத்மாவ ைய ரட்ட ம் ,
அவர் கண்களில் பயத் ற் ப்
ப லாக உன்னால் ந்தைதச்
ெசய் ெகாள் , நான் ெசத்தா ம்
பரவா ல் ைல என்ற பாவைனேய
இ ந்த .
அ ல் இன் ம் ெவ ேயற,
அவைர ைறத் க் ெகாண்ேட
 ம் ம ைவப் பார்த்தவன்
“வர்ஷ உனக் உங் க அம் மா
உ ேராட ேவ ம் னா இங் ேக
இப் ேபா நீ என்ைனக் கல் யாணம்
ெசஞ் ேச ஆக ம் ...” என்
ெசால் ல ம் , பயத் ல் ம
ேதவ் ன் ைககைள உத க்
ெகாண் தன் தாய் அ னில்
ஓ னாள் .
ஒ ெவற் ப் பார்ைவைய
ேதவ் ைவ ேநாக் ெச த் யவன்,
ம ைய பார்த் தைலயைசக்க,
அதற் காகேவ காத் ந்த ேபால
ம தயாராக ைவத் ந்த
மாங் கல் யத்ைத எ த்
நீ ட் னாள் . ம ெரனத்
தன்ைன இப் ப உத ட்
ெசல் வாள் என ேதவ் ெகாஞ் ச ம்
எ ர் பார்க்க ல் ைல, ‘நான் அவள்
அ ல் இ க்ைக ல் எதற் ப்
பயப் படப் ேபா றாள் ? அவ க்
என்ன பயம் !!’ என்ற எண்ணத் ல்
நின் ந்தவன் ம ன் இந்தச்
ெசய் ைக ல் மன வ ேயா தன்
ேமல் நம் க்ைக இல் ைலயா என்
அவைள தான் பார்த் க்
ெகாண் ந்தான்.
அ த் ம மாங் கல் யத்ைதக்
ைக ல் எ க்க ம் மன ல்
எ ந்த ெவ ேயா ேகசவ் ைவ
ேநாக் ஒ அ ன்ேன எ த்
ைவக்க ம் , ேதவ் ைவேய பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன் “ ட்ட வந்த
இவங் கைளக் ெகான் ேவன்...”
என் யப பத்மாவ ன்
க த் ல் ப ந் ந்த கரத் ல்
அ த்தத்ைதக் ட் னான்.
அ ல் கண்கள் நிைல த் நிற் க
ச் த் ண யப பத்மாவ
த க்க ம் , “ வ் இட் ேமன்...
அவங் கைள மர்டர் பண்ணிட் ,
அ த் என்ன ெசய் யப் ேபாேற...?
ெஜ ல ேபாய் உட்கார ேபாேற,
இவேளா வாழ மா
என்ன...?” என ம தான் அவனின்
பல னம் என அதற் ள் ரிந்
ைவத் ந்தவன் சரியாக அைதப்
பயன்ப த்த யல...
“பரவா ல் ல... நான் ெஜ க் ப்
ேபானா ம் பரவா ல் ைல...
அப் ேபா ம் இவ இங் ேகேய என்
ஆம் பைடயாளா எனக்காகத் தான்
காத் இ க்க ம் ...? இந்தக்
ழ ையக் ெகான்னெதல் லாம்
ஒ ேகஸ்ஸா..!! அைத எப் ப
ேஹண் ல் பண்ணிக்க ம்
ேநக் த் ெதரி ம் ... ஒ இரண்
இல் ல வ ஷத் ல ெவளிேய
வந் அ க்கப் றம் நான்
சந்ேதாஷமா இ ந் ட்
ேபாேறன்...” என்
ெதனாவட்டாகக் னான்.
ேதவ் ற் ஒ ஷயம் நன்
ரிந்த , ம ன் அவ க்
இ ப் ப ெவ ம் ஆைச அல் ல
அ ஒ வைகயான ெவ ,
அ ேவ அவைன என்ன
ேவண் ெமன்றா ம் ெசய் யத்
ண் க் ெகாண் க் ற .
நிச்சயம் இப் ேபா அவைன
ேநாக் நாம் எ த் ைவக் ம்
ஒவ் ெவா அ ம் அவைன எந்த
எல் ைலக் ேவண் ெமன்றா ம்
ெசன் அவன் மன ல்
நிைனத்தைதச் சா த் க்
ெகாள் ளத் ண் ம் என
எண்ணியவன் சற் தயங்
நிற் ப ேபாலக் காட் க்
ெகாண்டா ம் மன ற் ள்
ேவகேவகமாக அ த் நடக்க
ேவண் யைவகைள அல் ல
ெசய் ய ேவண் யைவகள்
என்னெவன்பைத கணக் ட் க்
ெகாண்ேட ம ைய பார்த்தான்.
அவேளா ‘தன் கணவன் ெசய் வ
எல் லாம் சரிதான்’ என்ப ேபான்ற
ஒ பாவைன ல் நின் ந்தாள் .
அ தான் இங் த் ேதவ் ற்
க ம் ஆச்சர்யமாக இ ந்த .
அ எப் ப ஒ ெபண் இந்த அள
அவைன நம் ப ம் ...! இதற்
ன் நம் னாள் என்றால் அ
ேவ கைத... இப் ேபா கண் ன்
ெதள் ளத்ெதளிவாக அவன்
ம ன் ெகாண் ள் ள
ஆைச ம் ெவ ம்
அப் பட்டமாகத் ெதரிவ ேபால
நடந் ெகாண் க் ம் அவன்
ெசய் ைககள் இந்தப்
ெபண்ணிற் ப்
 ரிய ல் ைலயா...!?
என்ெறல் லாம் அந்த
நி டத் ற் ள் ளாகேவ மன ல்
ஓட் , ஒ அள ம் பார்ைவ ல்
ம ைய பார்க்க... அவள்
ெகாஞ் ச ம் தயக்கேமா
ழப் பேமா இல் லாமல் தன்
கணவனின் பக்கம் அவன்
சார்பாக நிற் ப ெதரிந்த .
“அத் ம் ேபர் ப் ளஸ ீ ் ... அம் மாைவ
எ ம் ெசய் டாேதள் ...
ட் ங் ேகா...” என் ம
ேகசவ் டம் அ லம் ம் ரல்
ேகட்க ம் , தன் கவனத்ைத அவள்
பக்கம் ப் யவன் “ம ” என்
அைழத் ஏேதா ற வர ம் ,
அதற் ள் ேகசவ் “யார் நீ ? இங் ேக
இ ந் ேபா” எனத் ேதவ் ைவ
அங் ந் ரத் வ ேலேய
யாக இ ப் ப ேபால ண் ம்
ண் ம் அைதேய க்
ெகாண் இ ந்தான்.
“நான் யாரா இ ந்தா உனக்
என்ன...? இங் ேக பா நீ ெசய் யற
ெராம் பத் தப் ...?” எனக்
ேகசவ் டம் சமாதானப் ப த் ம்
பாவைன ல் ேபச ேதவ்
யல ம் , “அைதச் ெசால் ல நீ
யா டா?” என் ெவ ேயா
ேகட்டவைனக் கண்கள் இ ங் க
பல் ைலக் க த்தப ேதவ் ஒ
பார்ைவ பார்க்க ம் , அவனின்
உடல் ெமா ைய ம்
உடற் ப ற் னால் க்ேக
இ ந்த உடைல ம் கண் ஒ
ெநா பயந்தவன் ெமல் ல ட
ங் யப ேய அைத
மைறத் க் ெகாண் ,
“இ எங் க ம் ப ஷயம் ...
இ ல் தைல ட உனக் எந்த
உரிைம ம் இல் ைல...” என ம் ,
“ம ஷயத் ல் தைல ட
எனக் எல் லா உரிைம ம்
இ க் ...” எனத் தன்ைன ய
உரிைமேயா ேதவ் னான்.
அ ல் அவன் வார்த்ைதகளில்
ேதாணித்த உரிைம ன் அள ல்
ல ெநா ஸ்தம் த்த ேகசவ்
ேகள் யாகத் ம் ம ைவ
பார்க்க, அவள் இங்
நடப் பைவகைள டத் தன்
தா டேம கவனமாக இ ந்தாள் .
“அப் ப என்ன உரிைம இ க்
உனக் ...?” என மனம் படபடக்க
ஒ ேவைள ‘இவர்க க் ள்
காதல் ேபால ஏதாவ
இ க் ேமா...?!’ என்ற எண்ணம்
ஒ பக்கம் ஓ னா ம் , ‘என்ன
எழவாக ேவண் மானா ம்
இ ந் ட் ேபாகட் ம் !! ஆனால்
அவள் எனக் த்தான் ெசாந்தம்
அைத இந்த நி டேம
ெசயல் ப த் க் ெகாள் ள
ேவண் ம் ’ என் இன்ெனா
பக்கம் எண்ணம் ெசல் ல...
ேதவ் ைவ பார்த் க் ேகள்
ேகட்டான்.
“அவ என் ட்ட தான் ேவைல
ெசய் யறா... என் ழந்ைதையப்
பார்த் க் ம் ேவைல, இந்த
நி ஷ ம் அவ ட் ல் தான்
இ க்கா... அவ க் ப்
பா காப் பா தான் இங் ேக
வந் க்ேகன்.. அப் ேபா
அவ க் எந்த ஆபத் ம்
நடக்காமல் பார்த் க்க
ேவண் ய என் ைடய கடைம
தாேன...” என் ேதவ் ளக்க,
‘ப் ப் இவ் வள தானா’ என்ப
ேபாலத் தன் உடல் ெமா ைய
மாற் யவன்,
“அெதல் லாம் இந்த ஆத் க்
ெவளிேய, இங் ேக அவ எங் க ஆத்
ெபாண் ... அவைளப் பார்த் க்க
எங் க க் த் ெதரி ம் ... இங் ேக
இ ந் தல் ல ளம் ங் க...”
என் ண்டலாகக் யவன்,
ம ைவ பார்த் “வர்ஷ , உன்
தலாளிைய தல் ல இங் ந்
ளம் பச் ெசால் ...” என் அந்த
தலாளி ல் ேதைவக்
அ கமாகேவ அ த்தத்ைதக்
ெகா த் னான்.
ேதவ் ைவ ேநாக் ைகெய த் க்
ம் ட்டப ேய ம “சார் ப் ளஸ
ீ ்,
இங் ந் ேபா ங் ேகா...
ேநக் எங் க அம் மா தான்
க் யம் , ேவ எ ம் இந்த
உலகத் ல அவாைள டப்
ெப இல் ல... எங் க அம் மா
மட் ம் தான் ேநக் க் யம் ...”
என் ெதாடர்ந் ேபச யாமல்
ெபாங் வந்த அ ைகையக்
கட் ப் ப த் ய ர ல் ேகட்டாள் .
ல ெநா கள் அவைளேய
ெவ த்தவன் “நீ அவசரபடாேத...”
என் யப ேய இரண் அ
ம ைவ ேநாக் எ த் ைவக்க...
ம ற் ம் ேதவ் க் ம்
இைட ல் வந் நின்ற ேகசவ்
“எங் காத் ெபாண் பக்கத் ல
வர எவ் வள ைதரியம்
இ க்க ம் உனக் ...?” என்
ைறத்தப ேய ேகட்க,
ஒ எள் ளல் பார்ைவையக்
கண்களில் ெகாண் வந்
ேநாக் யவன் அ உண்ைமயா
என் ேகசவ் உண ம் ன்ேன
அந்தப் பார்ைவைய மாற் க்
ெகாண் “ஓேக அப் ேபா இனி உன்
ேவைலையப் பற் என்ன
எ த் க்க...? வ வதா எண்ணம்
இ க்கா...?” என் சம் பந்தேம
இல் லாமல் ஒ ேகள் ைய ன்
ைவக்க...
“அெதல் லாம் அவ இனி
வரமாட்டா... அவ க் என்ன
தைலெய த்தா இன்ெனா
இடத் ல ேபாய் ேவைல பார்க்க,
அவைள உட்கார ெவச் ராணி
மா ரி பாத் க்க நான்
இ க்ேகன்...” என்றவாேற ம ைய
பார்த் ‘இங் ேக வா’ என்ப
ேபாலத் தைலைய அைசக்க ம் ,
அவன் அ ல் வந் நின்ற
ம தா டம் இ ந்
மாங் கல் யத்ைத வாங் யவன்
பத்மாவ ைய ஒ ெவற் ப்
பார்ைவ பார்த் ட்
ம தா ன் சம் மதம் வாங் வ
ேபால அவைளத் ம் ப்
பார்த்தான்.
தன் சம் மதத் ற் காக இந்த
ெநா ம் நிற் ம் தன்
கணவைனப் ெப ைமயாகப்
பார்த்தப ேய
“கட் ங் ேகான்னா...” எனச்
சந்ேதாஷமாகத் தைலயைசத்தாள்
ம . அவளின் சம் மதத்ைதக்
ேகட் கட் வ ேபாலத்
தைலயைசத்தவன் ம ைவ
ேநாக் ம் ப ம் , தன்
நிைலைய எண்ணி ம் இனி தன்
வாழ் ைவ எண்ணி ம் கலங் ய
ம கண்ணீைரக் கட் ப் ப த்த
யாமல் கண்கைள இ க்க
க் ெகாண்டாள் .
தைல தல் கால் வைர ம ைவ
அளந்தப ஒ ெவற் ப்
ன்னைகேயா கண்கள் ன்ன
ம ைவ ேகசவ் ெந ங் ய அ த்த
ெநா அவன் ைக ல் இ ந்த
மாங் கல் யத்ைதப் ப த் ம ன்
க த் ல் அணி த் ந்தான்
ேதவ் .
இைதச் சற் ம் எ ர்பாராமல்
அைனவ ம் அ ர்ந் நிற் க...
ம ேவா நடந்தவற் ைற
உணராமல் கண்
நின் ந்தாள் . தன் க த் ல்
மாங் கல் யம்
அணி க்கப் ப வைதக் க த் ல்
ைக உர வதன் லம் அ ந்
ெகாண்டவள் க்கத்ைத ம்
அ ைகைய ம் உத க த் த்
தனக் ள் கட் ப் ப த்த
ேபாரா யப நிற் க அவளின்
ெச ன் க அ ல் “சாரி
மாஷா...” என்ற வார்த்ைதகள்
க்கப் பட்ட .
அந்தக் ர க் ச்
ெசாந்தக்காரைன
அந்நிைல ம் அைடயாளம்
கண் அ ர்ந் ம கண்
க்க... தனக் க அ ல்
ேதவ் நின் ெகாண் இ ப் ப ம்
அவன் ைககளாேலேய தன்
க த் ல் மாங் கல் யம்
அணி க்கப் ப வ ம் ெதரிந்த .
உச்சபட்ச அ ர்ச் ல் அ ர்ந்
நின்றவள் ேதவ் ைவ பார்க்க...
அவைள ஒ பார்ைவ மட் ம்
பார்த் ட் ம் ேகசவ் ைவ
‘இனி என்ன ெசய் ய ம்
உன்னால் ’ என்ப ேபாலத்
ெதனாவட்டாக ஒ பார்ைவ
பார்த்தான். அ ல் ஏற் கனேவ
ஆத் ரத் ல் ெகாந்தளித் க்
ெகாண் ந்த ேகசவ் , “எவ் வள
ைதரியம் இ ந்தா இப் ப ச்
ெசஞ் இ ப் ேப? நீ இைதக்
கட் ட்டா இ கல் யாணம்
ஆ மா..! இல் ைல நாங் க தான்
ஏற் க் ெகாள் ேவாமா...?” எனக்
ெகாஞ் ச ம் ைறயாத
நக்கேலா ப லளிக்க...
“இ என்ன ெபாம் ைம
கல் யாணம் நிைனச் யா!!
கண்டவ ம் வந் தா
கட் னால் அ கல் யாணம்
ஆகற க் ... அத தல் ல கழட்
ஏ வர்ஷ ..” என் ம ைவ
பார்த் ெசான்னப , அவைள
ேநாக் ஒ எட் ேகசவ்
ைவக்க ம் , அவன் கத் ல் ேதவ்
ட்ட த் ல் க் உைடந்
ரத்தம் வ ய ெதாடங் ய . தன்
ன் ரபத் ரசா ேபாலக்
கண்கள் வக்க நின் ந்த
ேதவ் ைவ கண்டவ க்
உள் க் ள் ந க்கம் எ க்கத்
ெதாடங் ய .
ேகசவ் கத் ல் ரத்தம் வ ய
நின் ப் பைதக் கண்ட ம தா
“அடப் பா ராட்சசா... நன்னா
இ ப் யா நீ ... என் ஆத் க்காரர்
ேமேல ைக ைவக்க யா உன்ைன
எல் லாம் ம் மா டக் டா ...”
என் ேதவ் ன் சட்ைடையப்
ப் ப ேபால எ க் ெகாண்
வர ம் , ேதவ் அவைளத் ம் ப்
பார்த்த ஒ பார்ைவ ல் ைக
கால் கள் எல் லாம் ந க்கம்
எ க்கத் ெதாடங் க ம் ெவளி ல்
ெதரியாமல் மைறத்தாள் .
“ெபாம் பைள ஆச்ேசன்
பார்க் ேறன்... இல் ைல இேத
ேபால ஒ மணிேநரத் க் ம்
ன்ைனேய நீ ைல ல்
ண் இ ப் ேப... ஒ ங் கா என்
ன்னா இ ந் ல ப்
ேபாய் , இல் ல ெபாம் பைளன்
டப் பார்க்க மாட்ேடன்
பந்தா ேவன்...” என ரல் நீ ட்
எச்சரித்த ேதவ் ம ன் பக்கம்
ம் ‘ேபாலாமா’ எனத் தன்
ேகாபம் அத்தைன ம் அந்தக்
ர ல் ெகாண் வந் ேகட்க ம் ,
ம ன் தைல தானாகச்
சம் மந்தமாக ஆ ய .
பத்மாவ ைய ம்
பார்த்தவன் “நீ ங் க ம் எங் கேளாட
வாங் க...” என் ற, அதற் ள்
தன்ைன ஓரள ேதற் க் ெகாண்ட
ேகசவ் “ஏன் வர்ஷ ... எனக்
ெரண்டாம் தாரமா வாக்க படப்
க்காமல் அ ன் ேபாட்ட,
ந ராத் ரி ல் ட்ைட ட் ஓ
ேபாேன... ஆனா இப் ேபா
இவ க் ெரண்டாம் தாரமா
வாக்கப் பட் இ க்க... இப் ப
மட் ம் உனக் அ ைகேயா
க்கேமா வரைலயா!! ஏன்
அவன் ட்ட இ க் ற பணமா...?”
என் வார்த்ைதகளால் அவைளக்
காயப் ப த்த யன்றான்.
“ஆமா உனக் வாக்கப் பட ேநக்
ெகாஞ் ச ம் ப் ப ல் ைல...
அதனாலதான் ட்ைட ட்
ேபாேனன், நீ ஒவ் ெவா ைற
என்ைனப் பார்க் ம் ேபா ம் ஒ
அத் ம் ேபர் மச் னிைய
பார்க் ற ேபாலவா
பார்ப்ேபள் ...” என்றவள் ஒ
இைடெவளி ட் த் தன்ைன
நிைலப் ப த் க் ெகாண் ,
“ஒவ் ெவா ைற ம்
உன் ைடய கண்கள் என்ேமல
ப ம் ேபா எனக் உடெலல் லாம்
அப் ப ேய ெநளிவ ேபால
அ வ த் ப் ேபா ம் , இேதா
இத்தைன நாளா இவா ட்ல
இ க்ேகன்... இ வைர ஒேர ஒ
பார்ைவ தப் பா
பார்த் ப் பாரா...? ஒ ைற
தப் பா ேப இ ப் பாரா...? அவங் க
ட் ல நான் அவ் வள
நிம் ம ம் பா காப் மா
இ ந்ேதன்... ஆனால் ெசாந்த
ட் ேலேய ேநக் அ
ைடக்கைலேய... இங் ேக நீ
வந்த ல் இ ந் ஒவ் ெவா
நா ம் எனக் நரக ேவதைனயா
தாேன க ஞ் ச ... அப் ப ப் பட்ட
உன்ைனக் கல் யாணம்
பண்ணிக்க எந்தப் ெபாண்
சம் ம ப் பாள் ... அதனாலதான்
நான் ேபாேனன், இப் ப ட அம் மா
உ ைர காப் பாத்த தான் உன்
ைகயால் தா வாங் க்கச்
சம் ம ச்ேசேன த ர
இன்ைனக்ேக என் உ ைர டற
ல் தான் இ ந்ேதன்... இவர்
என் வாழ் க்ைகைய மட் மல் ல
உ ைர ம் ேசர்த் காப் பாற்
இ க் றார்...” என் நீ ளமாக ம
ேப க் ெகாண்ேட ெசன்றாள் .
இ வைர ஒன் ரண்
வார்த்ைதகள் மட் ேம ம ேப
பார்த் ந்த ேதவ் அவைள
யப் பாகப் பார்த்தப நின்
ெகாண் ந்தான். “ஆமாமா...
அப் ப த்தான் இப் ேபா ேதா ம் ...
சா பணம் இ க் றவைனப்
பார்த் க்ேக இல் ல... அவன்
ஆ ம் ெவளி ல் இ க்கக்
கா ேம ெசால் ேத அவன்
எப் ப ப் பட்ட வச யானவன் ...
எனக் வாக்கப் பட எப் ப
உனக் ப் க் ம் ...” என்
எகத்தாளமாகத் ெதாடங் யவன்,
“ஆனா நல் ல ேவைள நான்
தப் ச்ேசன்... ந ராத் ரி
ெகாஞ் ச ம் பயம் இல் லாமல்
ட்ைட ட் ஒ வய
ெபாண் ஓ ப் ேபாறானா...!!
அவ எப் ப ப் பட்டவளா இ ப் பா...?!
எந்த எல் ைலக் ம் ேபாகக்
யவளா தான் இ ப் ேபன்
எனக் அன்ைனக் ப் ரியாம
ேபாச் ... இவன் ட் ல் இ ந்
என்ைனக் யார் ட ஓட...” என்
ெதாடங் ய வார்த்ைதகைள
க்க டாமல் அவன் வ ற் ல்
காைல ைவத் த் ேதவ் எத்
ட் க்கப் ன்னால் இ ந்த
ணில் ேமா “ஹக்” என்ற
சத்தத்ேதா ேழ ந்தான்.
நான்ெகட் ல் அவைன ெந ங் ய
ேதவ் ேகசவ் ன் க த் ல் காைல
ைவத் த் “உன்ைன மா ரி
சாக்கைடக் ச் சாக்கைட பத்
தான்டா இ க் ம் ... சந்தனத்ேதாட
அ ைம ெதரிஞ் க்கேவா
ரிஞ் க்கேவா யா ...
உன்ைன மா ரிேய இன்ெனா
சாக்கைட சரியாதான் உன்ைன
வந் ேசர்ந் இ க் ...” என்
ம தாைவ பார்த்தவாேற
யவன்,
“ைக ல் ைடத்த
ெபாக் ஷத்ைத எப் ப ப்
பார்த் க்க ம் எனக் த்
ெதரி ம் ...” என ஒவ் ெவா
வார்த்ைதக் ம் தன் கா ல்
அ த்தத்ைதக் ட் ெகாண்
ெசல் ல... ச் டத் ண யக்
ேகசவ் கண்கள் நிைல த்
நிற் கெதாடங் ன.
அைதக் கண் அல அ த் க்
ெகாண் ேகசவ் ைவ ெந ங் ய
ம தா “அடப் பா
ெகாைலகாரா... ெகாைலகாரா...
என் ஆத் க்காரர டா...” என்
ேதவ் ன் காைல நகர்த்த யல,
அவளால் அைத அைசக்கக் ட
ய ல் ைல. தன் ேகாபம் ெவ
ஆத் ரம் என அத்தைன ம்
அந்தக் கால் களின் அ த்தத் ல்
ேதவ் காட் க் ெகாண் க்க...
பத்மாவ ம ன் ேதாளில் ைக
ைவத் ‘ேதவ் ைவ அங் ந்
ட் க் ெகாண் வா’ என்ப
ேபாலச் ெசய் ைக ெசய் தார்.
அ வைர அ ர்ந் நின் ந்த
ம ற் அப் ேபாேத நிகழ் காலம்
உைறக்க... ேவகமாகச் ெசன்
ேதவ் ன் ைககைளப் பற் க்
ெகாண்டவள் “இவைன மா ரி
ேகவலமான ற உங் க ைகயால
சாகற த டக் ைடயா
ேவண்டாம் வாங் ேகா...” என்
ற ம் , ம ன் ேமல்
ஆச்சரியமாக ஒ பார்ைவையச்
ெச த் யவன் அவளின்
வார்த்ைதக் க் கட் ப் பட் க்
ேகசவ் டம் இ ந் ல னான்.
அவனின் பார்ைவ ம ன்
ேமேலேய ப ந் ந்த , ஆனால்
ம ேவா தன் தா ன்
காயங் கைளக் தட
ெகா த்தப் ப அவேரா ஏேதா
பதட்டத்ேதா ேப யப
நின் ந்தாள் .
ைவத்த கண் வாங் காமல்
எ ர்பாராமல் தன் மைன யா
இ ந்த ம ைவ பார்த் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ற் இேத
ம இங் ந் ெசன்ற ற
ேதவ் டம் றப் ேபாவ
ெதரிய ல் ைல பாவம் .
ஆ – 23
ேதவ் ம ைவ ம் பத்மாவ
அம் மாைவ ம் அைழத் க்
ெகாண் ளம் ட்டான். வ ம்
வ ல் அவைர
ம த் வமைனக் அைழத் ச்
ெசன் காயத் ற்
ம ந் ட்டவன் என்ன நடந்த என
சாரிக்க...
ேநற் இர தன் தாேயா ம
ேப க் ெகாண் ந்தைதக் ேகசவ்
ேகட்க ேநர்ந்த . யாேரா ேப க்
ெகாண் க் றார் எனப்
ரிய ம் அவைள இவர்தான்
தப் க்க ைவத்தார் என ன்ேப
சத தம் நம்
ெகாண் ப் பவன், அதற் த்
த ந்த ஆதாரம் இல் லாததால்
எப் ப உண்ைமைய
வரவைழப் ப எனத் ெதரியாமல்
த் க் ெகாண் ந்த
ேவைள ல் இ ஒ சாட் யாகக்
ைடக்க...
இந்தத் ெதாைலேப அைழப் ைப
ைவத்ேத, ஒன் ம ைவ இங் வர
வைழக்க ேவண் ம் ... இல் ைல
பத்மாவ ன் வா ல் இ ந்
உண்ைமைய வர வைழக்க யல
ேவண் ம் என எண்ணி...
அவர் எ ர்பார்க்காத ேநரத் ல்
ெதாைலேப ைய அவரிட ந்
ப த் க் கா ல் ைவக்க... ஆனால்
பாவம் அவனின் ேபாதாத ேநரம்
அேத ேநரம் ம டம் இ ந்
அந்தப் பக்கம் அைலேப ையப்
ப த் க் கா ல் ைவத் ந்தான்
ேதவ் .
அந்தப் பக்கம் இ ந் ம ன்
ரல் ேகட்காமல் ேபாகேவ,
ண் ம் ண் ம் “ஹேலா...
ஹேலா... யார் ேப ற ” எனக்
கத் க் ெகாண்ேட இ க்க... ‘இந்த
இர ேவைள ல் இவள் யாேரா
ேப றாள் ’ என்ற
எண்ணத் ேலேய ம ைவ
ெந ங் யவ க் அவள் ேப ய
வார்த்ைதகள் கா ல் ழ ம் ,
எப் ேபா ேம ேகாபத் ல்
ெகாந்தளித் க்
ெகாண் ப் பவனின் ேகாபம் ,
ஆத் ரம் ம ன் ேமல் பாய
ேநரம் பார்த் க் காத் க்க,
அதற் வாகாக வ அைமத் க்
ெகா த்த அந்தப் பக்கம் இ ந்
ேகட்ட ரல் .
அதனாேலேய அப் ப ப் ப ல்
அளித் ந்தான். ஆனால் ேகசவ்
எ ர்பார்த்தப ம ன் ரலாக
ஒ க்காமல் , ஒ ஆண் ரல்
ேகட்ட மட் மன் “நான்
உனக் ல் லன்” என் ய
அவைன ஆத் ரம் ெகாள் ளச்
ெசய் த .
‘எங் ேக ேகசவ் ம இ க் ம்
இடத்ைதத் ெதரிந் க் ெகாண்
அவைளத் ம் ப வரவைழத்
வாேனா...!? இல் ைல
அவ க் ெதாந்தரவாக
மா வாேனா...!?’ எனப் பயந்த
பத்மாவ ேகசவ் ன் ைக ல்
இ ந்த ெதாைலேப ன் வ ேய
ம ற் த் தன் எண்ணத்ைதக்
ற யல...
ஏற் கனேவ ஆத் ரத் ல்
ெகாந்தளித் க் ெகாண் ந்த
ேகசவ் , தன் இட ைக னால்
அவைரப் த் த் தள் ளி ட...
ரம் ேபாய் ந்தவர்
அங் ந்த ணில் ட் க்
ெகாண்ட ல் ெநற் ைடத் க்
ெகாண்ட .
அதன் ற ம் எ ந் ேபாராட
யன்ற வைர அதற் டாமல்
ம த த் அ ந்த பற் க்
ெகாள் ள... இங் ந்
ெசன்ற ந் ம ைவ பற் ய
கவைல ம் , இவர்கள்
ேம ந்த ேகாபத் ம்
ெவ ப் ம் சரியாக
உண்ணாமல் உடல் ேசார் ற்
இ ந்தவர் ம ன் இ ய
தாளாமல் , மயங் ேபானார்.
அதன் ற என்ன நடந்த ,
எப் ப ம ைவ இங்
வரவைழத்தார்கள் என் எ ம்
அவ க் த் ெதரிய ல் ைல.
இப் ேபா இைதப் பற் த்
ேதவ் டம் யவர், ம டம்
ேகட்க... அவ ம் ம தனக் ச்
ெசான்ன ஷயத்ைத
அ ைகேயா ெதரி த்தாள் .
“நான்... இனி நீ ங் க... ேநக்
இல் ைலன் நிைனச் ... ெராம் பப்
பயந் ட்ேடன் மா... இந்த
ேலாகத் ல ேநக் உங் கைள
ட்டா ேவற யா இ க்கா...
ராட்ச எப் ப மனசாட் ேய
இல் லாம... ெபத்தவாளாய் பத்
அவளால இப் ப ப் ேபச
...?” என அ ைகேயா
பத்மாவ ன் ேதால் சாய...
அவைள அைணத் த் க்
ேதற் யவர், “இ க்ெகல் லாம்
பயப் படக் டா ம ... நீ
ைதரியமா இ க்க ம் ,
அன்ைனக் ராத் ரி நீ ைதரியமா
ெவ த்தனால் தான்
இன்ைனக் உன் வாழ் க்ைக
காப் பாற் றப் பட் க் ...” எனத்
ேதவ் ைவ ஒ பார்ைவ பார்த் க்
ெகாண்ேட னார்.
ேதவ் ற் அவர் ெசால் ல வ வ
நன்றாகப் ரிந்த . ‘அன்
மட் ம் ம ணிந் அந்த
 ைவ எ த் ட்ைட ட்
ெவளிேயற ல் ைல என்றால் ம
என்ற ஒ த் ைய சந் த் க் ட
இ க்க வாய் ப் ல் ைல...’
ஆனால் இெதல் லாம் ம ன்
கவனத் ல் ப யேவ இல் ைல.
அவள் மன ல் ண் ம் தன் தாய்
தனக் த் ம் பக் ைடத்த
மட் ேம இ க்க... அதனாேலேய
ேகசவ் அவரின் உ ைர
பணயமாக ைவத் த் தன்ைன
ரட் ய ேபா ம் ட,
ெகாஞ் ச ம் ேயா க்காமல்
ேகச ன் ரட்ட க் ப் பணிந்
ேபானாள் .
அந்த நி டம் இைதச் ெசய் யக்
டா என்பதற் காகத் தாேன
இங் ந் ெவளிேய ேனாம்
என்ெறல் லாம் அவ க்
நிைன க் வர ல் ைல. ‘தன்
தாய் தனக் ேவண் ம் ’ என்ப
மட் ேம அவளின் ரதானமாக
இ ந்த .
ஓரள இ வரின் ேபச் ல்
இ ந் ம் அவர்கள்
மனநிைலையக் கணித் இ ந்த
ேதவ் அைம யாகேவ காைர
ெச த் யவன் நல் ல
உணவகமாகப் பார்த் காைர
நி த் இ வைர ம் அைழத் ச்
ெசன்றான்.
த ல் தயங் ய பத்மாவ ைய
அவரின் உடல் நலத்ைத ம்
மாத் ைரகைள எ த் க் ெகாள் ள
ேவண் ம் என்பைத ம்
நிைன ப் ப த் க் உண்ண
ைவத்தவனால் ம ைவ அ ப்
ேபால உண்ண ெசய் ய
ய ல் ைல.
ம சாப் ட ம ப் பைதக் கண்
அவைளேய உ த் க்க,
அவேளா இவைன நி ர்ந்
பார்த்தால் தாேன அவன்
பார்ைவையக் கண் பயந்
சாப் வதற் ...!
ஆனால் அைதப் பத்மாவ
எளிதாகச் ெசய் த்தார்.
“எ ம் ேவண்டாம் தனக்
என் ம் இப் ேபா சாப் ம்
மனநிைல அறேவ இல் ைல” என
ம த் க் ெகாண் ந்த ம ற்
எந்தப் ேபச் வார்த்ைதக ம்
இல் லாமல் தன் ைகயால் எ த்
ஊட்ட... அவ ம் ம ப் எ ம்
ெசால் லாமல் வாங் க் ெகாள் ளத்
வங் னாள் .
ேதவ் இைத ஆச்சர்யமான ஒ
பார்ைவ பார்த் ட் தன்
பணிையத் ெதாடர்ந்தான்.
இ பத் ெயா வயைத ெதாட்
இ ந்தா ம் இன் ம் அேத
ழந்ைத தனத்ேதா
இ ப் பவைள எண்ணி ஒ பக்கம்
மன ல் ேதவ் ன் மனம்
ம ழ் ந்தா ம் மற் ெறா பக்கம்
வ எழத்தான் ெசய் த .
தனக் ள் ேளேய ல
நிைன களின் தாக்கத் னால்
ேபாரா யவன், யன் அைத
ஒ க் ைவத் ட் தன்
கவனத்ைதப் பத்மாவ ன்
பக்கம் ப் , அவரிடம்
“நீ ங் க ம் எங் கேளாேட ட் ற்
வந் தங் ங் க...” எனக் ற,
அவேரா அறேவ ம த்தார்,
“இல் ைல மாப் ... இ சரிப் பட்
வரா ேவண்டாம் ...
ெபாண்ைணக் கட் க் ெகா த்த
இடத் ல வந்
உட்கார்ந் க் ற எல் லாம்
அவ் வள நல் லா இ க்கா ...”
எனத் தயங் க...
அ வைர ஒ மாைய ேலாகத் ல்
இ ந்த ேபால அ ர்ந் த்த
ம , பத்மாவ ைய ம்
ேதவ் ைவ ம் ெவன
த் க் ெகாண்ேட பார்க்க...
அவளின் பார்ைவையப்
பார்த்தவன் அைதப் பற் க்
கண் ெகாள் ளாமல்
பத்மாவ ேயா தன்
ேபச் வார்த்ைதையத்
ெதாடர்ந்தான்.
“ஏன்...?” எனத் ெதாடங் க ம் ,
“மன்னிச் க்ேகாங் க மாப் ... ட்
ேவைல எதாவ வாங் க்
ெகா த்ேதள் னா ேபா ம் ... என்
வைன நான் பார்த் ப் ேபன்...”
என் ைக ப் யவரின்
கண்கள் கலங் க நா த த த்த .
அவைர அப் ப ட் ட
ேதவ் க் க் ெகாஞ் ச ம்
மன ல் ைல. ஆனால் ‘என்ன
அவைரச் சம் ம க்க ைவப் ப ’
என் ெதரிய ல் ைல... ம
ஏதாவ ேப அவைரச் சம் ம க்க
ைவக்க எந்த யற் யாவ
எ ப் பாள் என எண்ணி அவைளத்
ம் ப் பார்க்க... அவேளா
ெசய் வத யா நிற் ம்
ழந்ைதையப் ேபாலப் ேபந்த
ேபந்த த் க்
ெகாண் ந்தாள் .
ம ன் மன ல்
இ ந்தெதல் லாம் இ தான்,
இப் ேபா இ க் ம் நிைல ல்
அவைர ட் ற் அைழத் ச்
ெசன்றால் நிைலைம
என்னவா ம் ... ேவைல
ெசய் பவளாக மட் ேம இ ந்தால்
அவ க் ம் ஒ ேவைல ேபாட் க்
ெகா ங் கள் எனக் ேகட்
ெகஞ் யாவ இ ப் பாள் , ஆனால்
இப் ேபா இ க் ம் நிைல ல்
என்ன ெசய் வ என்ற பதட்ட ம்
பய ம் கலந் இ வைர ம் மா
மா பார்த்தவள் , எ ம்
ேபசாமல் இ க்க...
ண் ம் அவரிடம் ேபச ேதவ்
எ த்த யற் கள் எ ம்
பலனளிக்க ல் ைல. “உங் க
ப் பம் ” என அதற்
ற் ப் ள் ளி ைவத்தவன்,
ெசங் கல் பட் அ ல் இ ந்த
ஆதரவற் ேறார் இல் லத் ற் ப்
பத்மாவ ைய அைழத் ச் ெசன்
“நீ ங் க இப் ேபாைதக் இங் ேகேய
இ ங் க... அ த் என்ன
ெசய் யலாம் ன் பார்க்கலாம் ...”
எனக் ற ம் ,
தன் நிராதரவான நிைலக் இ
அவ க் ெராம் பேவ
பா காப் பான ழலாகத் ேதான்ற,
எந்தத் தயக்க ம் இல் லாமல்
சம் ம த்தார். ஆனால் ம ற்
அவைர அப் ப அங்
ட் ட் ச் ெசல் ல ெகாஞ் ச ம்
மனம் இல் ைல. ‘இங் ேகயா?’
என்ப ேபான் கண்கள் கலங் க
உத ங் க அ ைகைய
அடக்கப் ேபாரா க் ெகாண்
இ ந்தவைள பார்த்த பத்மாவ
ேதவ் டம் பார்ைவயாேல
அ ம வாங் க் ெகாண்
ம ைவ தனியாக அைழத் ச்
ெசன்றார்.
“இப் ேபா எ க் அழேற...?” எனக்
க ந் ெகாள் ம் ர ல்
ேகட்க ம் , தன் மன ப் பைதக்
ற யாமல் த மாற... “இங் க
பா ம ... நான் ெசால் றைத
சரியா ரிஞ் க்க, காைல வைர நீ
அவா ஆத் ல ேவைல ெசய் றவா
மட் ம் தான்... அப் ப மட் ேம
இ ந் இ ந்தா எந்தத்
தயக்க ம் இல் லாம உன்ேனாட
நான் ளம் வந் ப் ேபன்...
அவா ஆத் ேலேய ேநக் ம் ஒ
ேவைல ேபாட் க் ெகா க்கச்
ெசால் , அ என்ன ேவைலயா
இ ந்தா ம் ெசஞ் இ ப் ேபன்...
உன்ேனாடேவ இ ந்தா ேபால ம்
ஆச் , நம் ம வாழ் க்ைக வ ம்
ஓ னா ேபால ஆச் ... ஆனா
இப் ேபா அப் ப அவா ஆத்
மாட் ப் ெபாண்ணா நீ ஆன ற
நான் அங் ேக எப் ப வந் க்க
ம் ... நான் நிைனச்ச ேபால
அங் ேக ேவைல ெசய் ய ம்
யா ேகட்க ம் யா ...
அ ேநாக் ம் அவ க் ம்
சங் கடமா இ க் ம் , எந்த
ேவைல ம் ெசய் யாமல் இ க்க
என்னால ம் யா ... ேநாக்ேக
என்ைனப் பற் த் ெதரி ம் இல் ல...
இப் ப த் னம் னம் எல் லா ம்
சங் கடப் பட் யா ம்
சந்ேதாஷமாக ம் நிம் ம யா ம்
இல் லாமல் வாழறைத இப் ப த்
தள் ளி இ ந்தா எந்த மனக்
கசப் ம் வரா ...” என ஒ
ழந்ைதக் ச் ெசால் வ ேபால
எ த் க் ரிய ைவத்தார்.
அவர் ெசால் வைதக் ேகட்டவ க்
அ ல் இ க் ம் உண்ைம எல் லாம்
ரிந்தா ம் ஏேனா மனம் ஏற் க்
ெகாள் ள ம த்த . இந்த
ஒ வைக ல் சரிதான் எனத் தன்
மனைத சமாதானம் ெசய்
ெகாண்டவள் உடேன ‘சரி’ என்ப
ேபாலத் தைலயைசத்தாள் .
“நான் அப் பப் ேபா ேபான்
ெசய் யேறன்...” எனக் யவர், “நீ
நன்னா சந்ேதாஷமா இ ... எந்தப்
பய ம் இல் லாம சந்ேதாசமா
வாழ பார்... உன் ஆம் பைடயான்
ெராம் ப நல் லவர்,
உனக்ெகாண் னா எவ் வள
ச்சார் பார்த் யா...?
இப் ப ப் பட்டவேராட உன்
வாழ் க்ைக அைமய ம் ன்
இ க் ...” எனக் க் ெகாண்ேட
ேதவ் இ ந்த இடத் ற் அைழத்
வர... அைம யாக நடந் வந்
ெகாண் ந்தாள் ம .
‘என்ன’ என்ப ேபால் பார்த்த
ேதவ் க் “எ த் ச் ெசால்
ரிய வச் இ க்ேகன் மாப் ...”
என்றவைர கண்டவன், ம ைவ
“இங் ேக உட்கார்...” எனச்
ெசால் ல ம் , அங் ந்த
மரத்த ல் அவள் அமர, “அப் ப
வாங் க...” எனப் பத்மாவ ைய
அைழத் ச் ெசன்றவன்,
“என்ன தயக்கம் உங் க க் ச்
ெசால் ல மா...” எனக்
ேகட்க ம் “இல் ைல நீ ங் க... என்
மகைள...” என் எனத் ெதாடங்
அைதப் பா ேலேய ட்டவர்,
“ ன்னக் ழந்ைத ேபாலத் தான்
அவ... ெவளி உலகம் அ கம்
ெதரியா மாப் ...” எனக் ற ம் ,
“ம் ம் ... ெதரி ம் , எனக் ஒ மகன்
இ க்கான்...” என இைத எப் ப
எ த் க் ெகாள் வாேரா என்ற
எண்ணத்ேதா
ெதாடங் யவனின் மனம் ேகசவ்
ய வார்த்ைதகளிேலேய
உழன் ெகாண் இ ந்த .
த் ைவ பற் நிைறய ைற
ம ேப ேகட் க் றார்
என்பதனால் “ெதரி ம் ”
என்றவ க் அவன்
ம் பத்ைதப் பற் ம்
அங் ள் ளவர்கள் பற் ம்
ெதரி ம் என்பதால் , “உங் கேளாட
அவ வாழ் ைக நிச்சயம் நன்னா
இ க் ம் மாப் ...” என்பைத ம்
ேசர்த் க் யவர், தயங்
நி த் னார்.
“ஏன் என்ைன அப் ப க் ப் ட
தயங் க ங் க...? அப் ப ேய
ப் ங் க...” “இல் ைல
உங் க க் ப் க் ேமான் ...”
என் இ த்தவைர கண் , “உங் க
மகைளக் கட்
இ க்ேகேன...அப் பறம் எப்
க்காம ேபா ம் ...?” என ம்
அவைனப் பார்த் ச் சம் மதமாகத்
தைலயைசத்தார் பத்மாவ .
இ வ ம் ரத் ல் ேப வைத
என்ன ேப றார்கள் எனப்
ரியாமல் ெபாம் ைம படம்
பார்ப்ப ேபாலப் பார்த்தப
அமர்ந் ந்தாள் ம . அதன்
ற அவைர அங் ேகேய ட்
ட் ம ேவா ண் ம்
ெசன்ைன ேநாக் தன்
பயணத்ைதத் ெதாடர்ந்தான் ேதவ் .
ஓர் ஆள் அரவமற் ற இடத் ல் தன்
காைர நி த் ட் தன் அ ல்
அமர்ந் ந்தவளிடம் ல
ஷயங் கைளப் ேபச எண்ணி,
அவைளத் ம் ப் பார்க்க ம் ...
த ல் எதற் காக வண் ைய
நி த் றான் எனப் ரியாமல்
பார்த்தவள் ேதவ் தன்ைனப்
பார்த்தவா ம் அமர்ந்
தன் கத்ைதப் பார்க்க ம் ஏேதா
ேபச நிைனக் றார் எனப் ரிந்
ெகாண்டவள் ,
“நீ ங் க என்ன ெசால் லப்
ேபா ங் கன் ேநக் நல் லா
ெதரி ம் ... இந்த மாங் கல் யத்ைத
நீ ங் க அவா ட்ட இ ந் என்ன
காத்த தான் கட் ேனள் , நல் லாேவ
ரி ... நீ ங் க ெகாஞ் ச ம்
கவைலப் பட ேவண்டாம் , நான்
உங் க ட்ட எந்த உரிைம ம்
எ ர்பார்ப் ம் ெவச் க்க
மாட்ேடன்... உங் க க் ப்
ரச் ைனயாக ம் இ க்க
மாட்ேடன்... இைதக் கட் ன
அவா க் மட் ம் ஞாபகம்
இ ந்தால் ேபா ம் , அதற்
அப் றம் என்ைனத் ெதால் ைல
ெசய் ய மாட்டாங் க... நான்
எப் ப ம் ேபால த் ைவ
பார்த் ட் இங் ேகேய
நிம் ம யா இ ந் ேவன்... நீ ங் க
கவைலப் படாேதள் உங் க க்
என்னால எந்தச் சங் கட ம்
ெதால் ைல ம் வரா ...” என
அவன் என்ன நிைனக் றான்
என்பைதக் டக் ேகட்காமல்
இவ் வள ேநர ம் தன் மன ல்
ேயா த் ைவத் இ ந்தைத
எல் லாம் வழக்கத் ற் மாறாகத்
தன் அைம ைய கைலத் ம
ேபச ம் ,
தன் மன ல் இ ந்த ல
ஷயங் கைளப் ேப ர்க்க
நிைனத் ந்தவன், அவள் ேபச
ெதாடங் ய ல் இ ந்ேத அவைள
ெவ த் க் ெகாண்
அமர்ந் க்க... அவள் ேபச ேபச
ேதவ் ன் ஆத் ரம் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக அ கரித் க்
ெகாண்ேட ெசன்ற .
ஆனால் இைத அ யாத ம
அேதா நி த் இ ந்தால் டப்
பரவா ல் ைல, ண் ம் ஒ
இைடெவளி ட் “நீ ங் க
மாஷான் ஒ த்தவங் கைள
ம் பேறள் ேநக் ெதரி ம் ...
ேநக் இைத கற் றச்ேச ட
அவா ட்ட மனசார மன்னிப்
ேகட்ேடள் ... நீ ங் க அவாைளேய
கல் யாணம் கட் க்ேகாங் ேகா,
நான் இைடஞ் சலா இ க்க
மாட்ேடன்... இைதக் கட் ன
நீ ங் கதான் ட யாரான்ேட ம்
ெசால் ல மாட்ேடன், ஆனா ப் ளஸ ீ ்
இைத மட் ம் ப் க்
ேகட்காேதள் ... கழட் ெகா ன்
எல் லாம் ெசால் டாேதள் ...” எனக்
ைக ப் க் கண்கள் கலங் க
‘எங் ேக உன்ைனக் காப் பாத்த
தாேன கட் ேனன் அ இனி
உனக் எதற் ’ எனச்
ெசால் வாேனா என்ற
பயத் ம் அவள் வய ல்
இ ந் வளர்ந்த ைற னால்
ஏற் பட்ட மாங் கல் யத் ன்
இ ந்த பக் னா ம்
மரியாைத னா ம் ேப க்
ெகாண்ேட ெசன்றவள் ,
அவைளக் கனல் கக் ம்
கேளா ைறத் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ன் அந்தக்
கண்கைளக் கண் பயந்
இ க்ைக ன் ன்னால் நகர...
எங் ேக இதற் ேமல் அவள் ஒ
வார்த்ைத ேப னா ம் அ த் த்
வம் சம் ெசய் ேவாேமா
என எண்ணிய ேதவ் எ ம்
ேபசாமல் ம் வாகனத்ைத
ஸ்டார்ட் ெசய் த ேவகத் ல் தன்
ேகாபம் அத்தைன ம் அதன்
ேவகத் ல் காட் னான்.
ட் ெபல் ட் அணியாததால்
ேதவ் ன் ேவகத் ல் ன் ம்
ன் ம் ேமா அ பட்
ெகாண் ந்தாள் ம . அவளால்
ஒ நிைலயாக அமர யாமல்
த த்தப இ ந்தவள் , அவனிடம்
ெகாஞ் சம் ேவகத்ைதக் ைற
எனக் ம் ைதரிய ம்
கைட யாக அந்தக் கண்களில்
கண்ட கன ல் இல் லாமல் ேபாக,
நா வறல... இதயம் ேவகமாகத்
க்கப் பயத் ல்
இ பா கேளா பயணப் பட் க்
ெகாண் ந்தாள் ம .
ம ேபசாமல் இ ந் ந்தால்
 டத் ேதவ் என்ன ைவ எ த்
இ ப் பாேனா என்னேவா...?
ஒ ேவைள தான் ேபச
நிைனத்தைதப் ேப ஒ
க் வந் ப் பாேனா...!
இல் ைல அவன் ேபசத் ெதாடங் ய
ற ம ன் என்னவாக
இ க் ம் எனக் ேகட் அதன்ப
ெவ க்கலாம் என நிைனத்
இ ப் பாேனா...?! ஆனால் இ
வைக ல் மன ேபாராட்டத்ேதா
ேபச எண்ணி அைதத் ெதாடங் க
யன்றவ க்
வாய் ப் பளிக்காமல் ம ேப ய
ேபச் ன் ரியம் ேநராக
ட் ற் ச் ெசன்ற டன் அவளின்
ைகையப் த் த் தரதரெவன
இ த் க் ெகாண் ெசன்
ல தா அம் மா ன் ன் நின்
“ஒ த ர்க்க யாத
ச் ேவஷனில் அவைளக்
காப் பாற் ற இப் ப ஒ ைவ
எ க்க ேவண் யதா ேபாச் மா...”
எனக் ந்தான்.
ெரன இர ல் ளம்
ெசன்றதனால் ல தா டம்
ெசால் ட் ெசல் ல யாமல்
ேபான , அவர் க்கத்ைதக்
கைலக்க ம் பாமல்
அ காைல ேலேய ம அவள்
ட் ற் ள் ெசன்ற ம் அவைர
அைழத் ேமேலாட்டமாக
ம ன் தா ன் உடல் நிைல சரி
இல் ைல என் அைலேப
வந்ததாக ம் , அதனால் அவைள
அைழத் க் ெகாண்
வந் ப் பதாக ம் ... ைர ல்
ம் வ வதாக ம் மட் ம்
ைவத் ட்டான்.
‘அப் ப என்ன அவசரமாக
இ க் ம் ’ என எண்ணிக்
ெகாண் ந்த ல தா, இப் ப
இர ம் வந்தவன் ம ைவ
தன் மைன என்
அ கப் ப த்த ம் , அைத
எப் ப எ த் க் ெகாள் வ எனத்
ெதரியாத மனநிைல ல்
அ ர் ல் உைறந் ேபாய்
அமர்ந் ந்தார்.
அ ஆனந்த அ ர்ச் ல் வந்த
அ ர்ேவ... மன ல் ெபாங் ய
ஆனந்தம் தாங் க யாமல் ேவ
எ ம் ேபசாமல் தன் ன் நின்
ெகாண் இ ந்தவர்கைள
இைமக்காமல் பார்த் க் ெகாண்
இ க்க...
ஒ வார்த்ைத ம் ேபசாமல்
அமர்ந் ந்தவைரக் கண்
அ ல் ெசல் ல ஒ அ எ த்
ைவத்த ம “மா ...” எனத்
வங் க ம் , அ த்த அ நகர
யாதப அவள் ைககைள
அ ந்த பற் வன் ஒேர ஒ
பார்ைவ ம் பார்க்க... அந்தப்
பார்ைவ ேலேய உடல் பயத் ல்
உதற அைம யாக நின்
ட்டாள் ம .
அவள் என்ன ெசால் ல யற்
ெசய் தாள் என அ ந்ேத ேதவ்
அைதத் த த் ட,
ேநரத் ற் ப் ற ஓரள தன்
உணர் ற் த் ம் ய ல தா
அம் மா “சரி நீ ேபாய் ப் ெரஷ்
ஆ ட் வா க்ரம் ...” எனக்
ற ம் , அவர் ஏதாவ
ெசால் வார் என் எ ர்பார்த்
இ ந்தவன் அவைரப் ரியாமல்
பார்க்க ம் ,
“ம நீ ம் ேபாய் க் ளி...”
என்றவைர ழப் பமாகப்
பார்த்தப ேய ‘தன் ேமல் அ கக்
ேகாபத் ல் இ க் றாேரா’ என்ற
ந்தைனேயா ‘சரி’ என்ற
தைலயைசப் ேபா ெவளிேயற,
அவளின் ன்ேனா ெவளிேய
இ ந்தான் ேதவ் .
எந்த ஒ உணர்ைவ ம்
ெவளிக்காட்டாமல் அமர்ந்
இ ந்தவைர பற் ேய ண் ம்
ண் ம் மன ல் எண்ணியவாேற
அைறக் ச் ெசன்றவன், ‘தன் இந்த
ல் அவ க் உடன்பா
இல் ைலேயா...?’ என்ற எண்ணம்
ஒ பக்கம் ெசல் ல, ‘ஒ ேவைள
அவளின் ஏழ் ைம நிைல அவைள
இந்த ட் ம மகளாக ஏற் க்
ெகாள் ள டாமல்
த க் றேதா...?!’ என ஒேர ஒ
ெநா நிைனத்தவ க் த் தன்
தாய் பற் ச் வய தேல
ெதரி ெமன்பதால் அப் ப
எண்ணிப் பார்க்கக் ட அவன்
மனம் இடம் தர ல் ைல.
ற என்ன காரணமாக இ க் ம்
என் ேகள் ேக மனம் ேபாக... ‘நீ
ெசய் த எனக் ப் க்க ல் ைல
என அவர் இ ந்தால் டப்
பரவா ல் ைல என்ேற மனம்
நிைனத்த . அேத
நிைன கேளாேட தயாரா க்
ேழ இறங் வந்தவைனப்
பணிப் ெபண் ல தா
அைழப் பதாக வந் ெசால் ல...
அைறக் ள் ைழந்தவ க் ,
அதற் ள் ளித் த் தயாரா
உறங் ெகாண் ந்த த் ைவ
தன்ேனா ேசர்த் அைணத்
த்தப ம அமர்ந் ப் ப
ெதரிந்த . ‘என்ன’ என்ப ேபால
ல தாைவ ேதவ் பார்க்க ம் ,
அதற் அ ேக அம மா
கண்களாேலேய ப லளித்தார்
அவர்.
ப க்ைக ல் அவர் அ ல்
ெசன் அமர்ந்தவன் சற் தள் ளி
இ ந்த இ க்ைக ல் அமர்ந்
இ ந்த ம ைவ ம்
பார்க்க ம் , “நீ என்ன
ெசய் க்க க்ரம் ...” எனக்
ேகட்க ம் , “எைதப் பற் மா...”
என் ரியாமல் ேகட்டவ க்
“உன் வாழ் க்ைகையப் பற் ...?
இனி அைத எப் ப அைமத் க்
ெகாள் வ என்பைதப் பற் ...?”
என அவர் ேகள் கைளத்
ெதா க்க, ஒ ைற அவைரக்
ேகள் யாகச் ல ெநா கள்
கண்டவன் ம் ம ைவ
பார்க்க... அவேளா எனக் ம்
இதற் ம் எந்தச் சம் பந்த ம்
இல் ைல என்ப ேபால என்
உலகம் என் ைகக் ள்
இ ப் பவேனா மட் ேம என் ற
ரீ ல் அமர்ந் ந்தாள் .
ஒ இைடெவளி எ த் த்
தன்ைன நிைலப் ப த் க்
ெகாண்டவன், “ெதரிந்ேதா
ெதரியாமேலா... ம் ேயா
ம் பாமேலா...!” என்ற
வார்த்ைதைய ம ைவ பார்த்
 யவன், “இப் ப நடந் ட்ட ,
இனி இைத மாற் ற யா ...
அந்த நி டம்
காப் பாற் வதற் காகக்
கட் னா ம் , மாங் கல் யம் ஒன் ம்
ைளயாட் ப் ெபா ள் இல் ைல...
இனி அவ தான் என் மைன ...”
என் டமான ர ல் ற ம் ,
“ஆம் ’ என்ப ேபாலத்
தைலயைசத்த ல தா “நீ எங் ேக
இ ெவ ம் நாடகம்
ெசால் வாேயான் எவ் வள
பயந் ெகாண் இ ந்ேதன்
ெதரி மா...?!” என்றார்.
“நான் உங் க மகன் மா...”
என்றவைனக் கண் ‘ஆம் ’
என்ப ேபாலக் கண்ணீேரா
ன்னைக ெசய் தார். “இன்ைனக்
நாள் எப் ப இ க் ன்
ெதரியைல... க் ரத் ல்
ேஜா யைர வரவைழத் எல் லாம்
ெசய் யலாம் ...” என் யவர்
அ வைர ம அவள்
அைற ேலேய இ க்கட் ம் ...”
என ம் ,
அதற் என்ன ப ல் அளிப் ப
எனத் ெதரியாமல் சங் கடமாக
அவைரக் கண்
தைலயைசத்தவன் ம ைவ
ம் ப் பார்க்க... அப் ேபா ம்
அவள் கவனம் இவர்களிடத் ல்
இல் ைல. ஒ ெப ச்ைச
ெவளி ட்டப ண் ம்
ல தா ன் பக்கம் தன்
கவனத்ைதத் ேதவ் ப் னான்.
“நீ ழந்ைதையத் க் க் ட்
உன் க் ேபா... நான் அவ ட்ட
ெகாஞ் சம் ேபச ம் ...” என ல தா
ற ம் , அவைரக் ேகள் யாகப்
பார்த்தவன் எ ம் ேபசாமல்
ம டம் இ ந் த் ைவ
வாங் க் ெகாண்
அைற ந் ெவளிேய னான்.
ம ைவ ைமயாகத் தன்
மைன யாக ஏற் க் ெகாண்
அ த்த நிைலக் உடேன ெசல் ல
ேவண் ம் என்ற எண்ணம்
எல் லாம் இப் ேபா வைர
ேதவ் க் க் ெகாஞ் ச ம்
இல் ைல... அவ க் நிைறயேவ
ேயாசைனகள் இ ந்தன, ஆனால்
அவளின் அ காைமைய ம்
அவன் மனம் ேதடத்தான் ெசய் த .
ல தா இைதப் பற் ப் ேப ம்
வைர ம் ட ம ைவ தன்
அைற ேலேய ைவத் க் ெகாள் ள
ேவண் ம் என்ெறல் லாம்
ேயா க்க ல் ைல அவன். ஆனால்
அவர் ய றேக அ ஏேதா
ெபரிய தாகரமான ஷயமாக
மன ல் ேதான்ற... அப் ேபாேத
‘அவள் தன் அைறக் க் ட வர
மாட்டாளா’ என்ற ேகள்
எ ந்த .
ல தா அம் மா ம டம் ெமல் ல
ேபச் ெகா த் ேதவ் ைவ
மணம் ெசய் ய னம் னம்
ெகஞ் க் ெகாண்
இ ந்தைத ம் , அவன் அைதத்
த ர்த் க் ெகாண் இ ந்தைத
எண்ணித் தான் த த் க்
ெகாண் ந்தைத ம் , எப் ப
இைத அவனிடம் ேப ரிய
ைவக்கப் ேபா ேறாம் எனக்
கட ைள ேவண் க்
ெகாண் ந்தைத ம் யவர்,
“என் மன ேவதைனகைளத்
ர்ப்ப ேபால இன் கட ளாகப்
பார்த் இைதச் ெசய்
த் க் றார்...” எனக்
“உனக் இ ல் எந்த வ த்த ம்
இல் ைலேய மா...?” என் ேகட்க,
த ல் அவர் இந்தக்
ேகள் ையக் ேகட் இ ந்தால்
என்ன ப ல் அளித் ப் பாேலா
என்னேவா...?! அவரின்
ேவதைனகைளக் ேகட்ட ற
ம ன் தைல ‘இல் ைல’ என்ப
ேபாலத் தானாக ஆ ய .
ெரன நடந் ந்த
சம் பவங் கள் அ ர்ச்
உண்டாக் ம் எனப் ரிந்
ைவத் ந்தவர், அதனாேலேய
ம அைம காப் பதாக எண்ணிக்
ெகாண் ைர ல் சரியா
வாள் என்ற எண்ணத்ேதா
ேம ம் ேநரம் அவேளா
ேப க் ெகாண் ந்தார்.
அதன் ற தனிைம ல்
ேயா த் ப் பார்த்தவ க் ஒ
பக்கம் அவ் வள சந்ேதாஷமாக
இ ந்த , எத்தைனேயா ைற
இைதப் பற் ய ேபச் எ க் ம்
ேபாெதல் லாம் அறேவ அைதப்
பற் ய ேபச்ைச டக் ேகட்க
ம் பாமல் த ர்த் வந்தவன்,
த் ைவ காண் த்
அவ க்காகவாவ எனக் ம்
ட, அவ க் நான் மட் ம்
ேபா ம் என ம த்தவன்...
இன் இப் ப ஒ ைவ
எ த் க் றான் என்றால் அ
அவ் வள எளிதல் ல,
அப் ப ெயல் லாம் யாரின்
கட்டாயத் ற் காக ம் இல் ைல
யாைர ம் காப் பாற் ற ேவண் ம்
என் ம் அவசரப் பட் ஒ
ைவ எ ப் பவ ம் அவன்
இல் ைல... தன் வாழ் க்ைக ேலேய
ைளயா பவ ம் அவன்
இல் ைல என அவனின் தாயாகச்
சரியாகப் ரிந் ைவத் ந்தவர்,
எங் ேகா அவேன அ ந்ேதா
அ யாமேலா ஒ வைக ல் ம
அவன் மனைத பா த்
இ க் றாள் என்பைத ம்
சரியாகப் ரிந் ெகாண்டார்.
அதன் ைளேவ இன் ேதவ்
எ த் க் ம் இந்த எனப்
ரிய ஒ பக்கம் மனம்
சந்ேதாசத் ல் ள் ளிய .
அேத இன்ெனா பக்கம் மகனின்
மணத்ைதக் கண் ளிர காண
ய ல் ைலேய எனச் சற்
வ ந்தத்தான் ெசய் த . இ ந் ம்
தன் மகன் வாழ் க்ைக
சந்ேதாஷமாக அைமவ தான்
க் யம் என் எண்ணியவர்,
அ த் என்ன ெசய் ய ேவண் ம்
என்ற ட்ட தைல
மன ற் ள் ேளேய ேபாட
ெதாடங் னார்.
ம தன் அைறக் ள் ைழய ம்
அதற் காகேவ காத் ந்தாற்
ேபால இண்டர்காம் ஒ ைய
எ ப் ய . அவள் எ க்க ம்
“என் க் வா...’ என் மட் ம்
ட் த் ேதவ் ைவத் ட...
ேதவ் என்றாேல ம ற்
எப் ேபா ேம ெகாஞ் சம் பயம்
அ கம் தான் அ ம் இன் தன்
ம் பச் ழ் நிைலயால் இப் ப
ஒ நிகழ் நடந் ந் க்க...
அைத எப் ப எ த் க்
ெகாள் வான் என்ன மனநிைல ல்
இ க் றான் என் ட அ ந் க்
ெகாள் ள யாமல் பயத் ல்
படபடத்த மனேதா ெசன்
ேதவ் ன் அைற கதைவ
தட் ட் உள் ேள ைழந்தவள் ,
“ ப் ட்ேடளா...?’ என ம்
தன் ைக ல் இ ந்த
அைலேப ேலேய கவனமாக
இ ந்தவன் “ம் ம் ம் ...” என அவைள
நி ர்ந் டப் பார்க்காமல்
னான்.
அ ல் இன் ம் ம ன் பயம்
சற் அ கமா ய “எ ...க் ...”
என நா த மாறக் ேகட்டவைள
நி ர்ந் நக்கலாகப் பார்த்தவன்
“ஹ்ம் ம் ... ழந்ைத
ெகா க்கலாம் ன் ...” எனக்
ற ம்
“சரி ெகா ங் ேகா...” என ம
ப லளிக்க... இப் ேபா ப் ப
ேதவ் ன் ைறயான . “என்ன?”
என ‘நான் ெசான்னைத அவள்
சரியாகத்தான் ரிந்
ெகாண்டாளா?’ என்ற
ேகள் ேயா ேதவ் ம ைவ
பார்த் ேகட்க ம் ,
“அதான் ழந்ைத
ெகா க் ேறன்
ெசான்ேனேள...!” என் ப ல்
அளித் இ ந்தாள் ம .
ஆ – 24
ேதவ் த் ைவ க் க் ெகாண்
ேமேல வந்தவன், தன் அைறக் ச்
ெசல் லாமல் ம ன் அைறக் ச்
ெசன்றான். ழந்ைதையப்
ப க்ைக ல் டத் ம் ேபா
தான், தன் தாய் ய ‘நாள்
பார்த் ெசய் ம் வைர ம
அவள் அைற ேலேய
இ க்கட் ம் ’ என்ற வரிகள்
மன ல் ேதான் ய .
‘ஓேஹா... அதனால தான்
இன்ைனக் நீ இங் ேக
வந் ட் யா?!’ என்ற நிைன ம்
ேசர்ந்ேத வந்த . அ ல்
தன்ைனய யாமேலேய
இதேழாரம் ெமன்னைக க்க...
ைறப் ப மணம் ந்த
அன் இர நிைன ல் ஆட...!
அந்த எண்ணங் களில் இ ந்
பட ெமல் ல பார்ைவைய
அைறையச் ற் ழற் யவன்
த் ன் ெநற் ல் அ ந்த
இதழ் ப த் நி ர்ந்தான்.
அைற வா ல் ெசன் நின் க்
ெகாண்டவன், ம ப ஏ வ வ
ெதரிய... தன் அைறக் த்
ம் ட்டா ம் மன ல் ஒ
சலனம் ம ைவ இப் ேபா
தன் அைறக் வரவைழக்க
ேவண் ம் என்ப ேபால எழ,
உடன யாக அைழத்
ட் ந்தான்.
ஆனால் ‘எதற் என்ைன
அைழத்தாய் ’ என ம ேகட்க ம்
தான், என்ன ெசால் வ ?! என்ற
ேயாசைன ேலேய அவைளக்
கவனிக்காத ேபால ம் தான்
யாக இ ப் ப ேபால ம்
காண் த்தப அைலேப ல்
கவனத்ைதப் ப த் இ ந்தவன்,
அ த் அவள் ேகட்ட ேகள் க் ச்
சற் அவைளச் ண் ப் பார்க்க
ேதான்ற ம் , அப் ப ஒ ப ல்
அளித் இ ந்தான்.
ஆனால் ம அவன் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பாராத வைக ல் அதற் ப்
ப ல் அளித் ந்தாள் . நான்
ெசான்னைதச் சரியாகக்
கவனித்தாளா...!? இல் ைலயா...?!
என்ற சந்ேதகத் டேனேய
ண் ம் ‘என்ன ெசால் றாய் ’
எனக் ேகட்க ம் , அ த்தம்
த்தமாக நான் சரியாகத்தான்
ெசால் ேறன் என்ப ேபால
ண் ம் ம ப லளிக்க...!!
‘ ரிந் ேப றாளா...?! இல் ைல
ரியாமல் ேப றாளா...?!
ஏற் கனேவ உன் நிைன களின்
தாக்கத் னால் நான் இங் ப்
பாடாய் பட் க் ெகாண் க்க...
இ ல் மைன என்ற உரிைம
வந்த ற ம் உன்னிடம் எைத ம்
ெவளிக்காட்ட யாமல் நான்
த க் ம் த ப் எனக் த்
மட் ேம ெதரிந்த ஒன் ...
இப் ப ப் பட்ட நிைல ல்
நியாயமாக இந்த அைற ரண
அலங் காரங் கேளா ய
அைறயாக மா இ ந் க்க
ேவண் ய இர ல் ! ‘எவ் வள
அசால் டாகச் சரி ழந்ைதையக்
ெகா !’ என் ேகட்பாய் என்ப
ேபால அவைளப் பார்த்தப ேய
மன ற் ள் லம் ர்த்தவன்,
ம ைவ ேநாக் தான் நின்ற
இடத் ல் இ ந் ஒ அ எ த்
ைவக்க ம் , தன் ேகள் க் த்
ேதவ் ட ந் ப ல் வராததால் ,
அவ க் ப் ன்னி ந்த
ப க்ைகைய ேநாக் நகர்ந்த ம
“கண்ணா எங் ேக...?” எனக் ேகட்
இ ந்தாள் .
“ ங் கறான்”

“எங் ேக...?” என அைற வ ம்

பார்ைவயால் அல யப ேய ம
ேகட்க,
“உன்ேனாட அைற ல் ...”
என்றவைன யப் பாகப்
பார்த்தவள் , “அப் ேபா ழந்ைத
ெகா க் ேறன்
ெசான்ேனள் ...!?” என ண் ம் ம
ெதாடங் க ம் ,
‘அ ேயய் ... மா என்
ெபா ைமைய ெராம் பத் ம் பத்
ம் ப அந்த வார்த்ைதையச்
ெசால் ேசா க்காேத ...’ என
எண்ணியப ேய “ஏேதா
நிைன ல் ெசால் ட்ேடன்...”
என ம் , ரியா பார்ைவ
பார்த்தப தைலயைசத்தவள் ,
“அப் ேபா நான் ளம் பட் மா...?”
எனக் ேகட்க,
‘இ ன் ெசான்னா மட் ம்
அப் ப ேய இ ந் ட தான்
ேபா யா?’ என் நிைனத்தப ேய
‘சரி’ என்ப ேபாலத்
தைலயைசக்க, அைற ன் கத
வைர ெசன்றவள் ண் ம்
ம் ேதவ் ைவ ஒ ளங் கா
பார்ைவ பார்த்தப
ெசன் ட்டாள் .
அப் ேபாேத தன் ப க்ைக ல்
ஒய் யாரமாக இரண் பக்க
தைலயைணக் ந ல்
ப த் ந்த தன் ெசல் ல
கண்ணனின் உ வம் ெதன்பட, “நீ
இங் ேகதான் இ க் யா டா
கண்ணா...?!” என் தனக் ள்
வாய் ட்ேட த்தப ேய
ெசன் அவைன அைணத் க்
ெகாண் ப த்தவ க் மன ன்
ஓரம் , ‘இப் ேபா எ க் என்ைனக்
ப் ட்டாங் க’ என்ற ேகள்
எழத்தான் ெசய் த . ஆனால்
அைதச் ெசன் ேகட்க ம்
ெதளி ப த் க் ெகாள் ள ம்
தான் அவ க் த் ைதரியம்
வர ல் ைல.
ல தா அம் மா அ த்த நாேள
ேஜா யைர வரவைழத் ட்டார்,
ஆனால் ேதவ் ன் ேபாதாத
காலேமா என்னேவா! அவர்
இ வ க் ம் மணம் நடந்
ந்த நாேள அேமாகமான
நாளாக இ க் ற என் ற...
இவர்களின் ேபச்
வார்த்ைதகைளக் ேகட்கேவ தன்
ேவைல ல் கவனமாக இ ப் ப
ேபாலத் ரத் ல் அமர்ந் ந்த
ேதவ் ற் ‘அட பா ங் களா...!!!’
என்ேற இ ந்த .
நி ர்ந் ஒ ைற ல தாைவப்
பார்த் ட் ண் ம் தன்
ேவைல ல் கவனத்ைதச்
ெச த் யவ க் மன ல்
எ ம் ப யேவ இல் ைல.
ஏேதேதா கணக் கைள எல் லாம்
ட் க் க த் ப் பார்த்த
ேஜா யர், ஒ வ யாக ‘இன் ம்
பத் நாட்க க் ப் ற
இ வ ம் தங் கள் வாழ் க்ைகையத்
வங் கலாம் ’ என நல் ல நாளாகப்
பார்த் க் த் க்
ெகா த் ட் ெசன்றார்.
ல தா அைதத் தன் மகனிடம் ற
ெதாடங் ய ேபா , ‘எனக் இ ல்
எல் லாம் ெபரிதாக ஒன் ம்
அக்கைற ல் ைல’ என்ப ேபால
எ ந் ெசன் ட்டான் ேதவ் .
ஆனால் மனேமா அவனவைளேய
ற் ச் ற் வந்த .
இவ் வள ரம் ம ன்
அ காைமைய எ ர்பார்த்
த ப் பவன் தான் என்றா ம்
ேநற் ல தாேவ ம ைவ
அைறக் அ ப் இ ந்தா ம்
ட அவேளாடான தன்
வாழ் க்ைகையத் வங்
இ ப் பானா...? என் ேகட்டால்
நிச்சயம் இல் ைல என்ப தான்
ப ல் .
அவ ள் நிைறயக் ழப் பங் கள் ,
நிைறயக் ேகள் கள் , ேப
ர்க்கப் படாத ல ஷயங் கள் ,
இ க் ற ! அைத அப் ப ேய
ட் ட் ம டனான தன்
வாழ் க்ைகையத் வங் க ேதவ் ஒ
ேபா ம் ன் வரப் ேபாவ ல் ைல.
எவ் வள தான் ெதளிவாக
ெவ த் இ ந்தா ம் மனம்
வ ம் நிைறந் ப் பவளின்
அ காைமைய எண்ணி மனம்
ஏங் கத்தான் ெசய் த ! அைதத்
ெதளிவாகச் ந் த்
ெவ த்த ைள னால் டத்
த த் நி த்த ய ல் ைல.
இப் ப த் தன் இ ேவ
உணர் கைளக் ெகா க்கக் ய
இ உ ப் களின் இைட ல்
க் த த் ப் ேபானான் ேதவ் .
ஆனால் ெவளி ல் எந்த
உணர் கைள ம்
ர ப க்காததனால் அவன்
எப் ேபா ம் ேபால இ ப் பைதப்
ேபான்ேற அைனவைர ம் நம் ப
ைவத் க் ெகாண் க்க...
உள் க் ள் ேளா காத ம்
ஏக்கத் ம் க் த த்
நா க் நாள் ன்னா
ன்னமா க் ெகாண் ந்தான்.
இதற் இைட ல் ம தன்
ம் பத்ைதப் பற் ம் அங்
நிகழ் ந்தவற் ைறப் பற் ம்
எ த் க் என்ன
ழ் நிைல ல் அங் ந்
ெவளிேய னாள் என்பைத ம்
எப் ப ப் பட்ட நிைல ல் தங் கள்
மணம் நடந்த என்பைத ம்
ல தா ற் ளக் யவள் ,
அேதா ேசர்த் பத்மாவ ைய
அைழத் வந் ேயார்
இல் லத் ல் ேசர்த் ப் ப என
அைனத்ைத ம் னாள் .
ம ன் வாழ் க்ைக ல் அவள்
கடந் வந்த பக்கங் கைள அ ய
ேநர்ந்த ல தா ற் எப் ேபா ேம
ம என்றால் ஒ தனி அன்
உண் , அ இப் ேபா தன்
ம மகள் என்ற நிைல ல் சற்
அ கமானேதா மட் மல் லாமல்
அவளின் நிைல அ ந்த ற
அவைள ம மகளாக அல் லாமல்
மகளாகேவ ஏற் க் ெகாண்
பார்க்கத் வங் னார்.
அேத ேநரத் ல் சம் பந் யாக
இ ந்தா ம் பத்மாவ ன்
ேம ம் கரிசனம் ேபாங் க “அவைர
அங் ட் ட் வந் க்கக்
டா , என்ன தான் அவர் ம த்
இ ந்தா ம் நீ ங் க அவைர
ட் க் ட் தான்
வந் க்க ம் ” என் ம்
வ த்த தவற ல் ைல.
ஆனால் இ ல் ம அ யாத ஒ
ஷயம் என்னெவன்றால் ,
ம நாேள ேதவ் ண் ம் ெசன்
பத்மாவ ைய சந் த்தேதா
மட் மல் லாமல் ... அ அவன்
நடத் க் ெகாண் க் ம்
ஆதரவற் ேறார் இல் லம் தான்
என்பைத ம் ளக் அங்
நிர்வாகப் ெபா ப் ைப அவரிடம்
ஒப் பைடத் இ ந்தான்.
இைதக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்காத பத்மாவ
தன்னால் இ யா எனத்
தயங் ம க்க, “உங் களால்
நிச்சயம் ம் ... இத்தைன
ெபரிய ரச் ைன ல் இ ந்
மகைளக் காப் பாற் ற ந்த
உங் களால் எந்தப் ரச்சைன ம்
இல் லாத ஒ நி வனத்ைத வ
நடத் ச் ெசல் ல யாதா...?” என
அவ க் ச் சாதகமாகேவ ேப
அவைரச் சம் ம க்க
ைவத் ந்தான்.
ம டம் இயல் பான ேபச்
வார்த்ைத இ ந் ந்தால் , இைதப்
பற் க் இ ப் பாேனா,
என்னேவா...?! தன்
ஷயங் கைள ம் தான் ெசய் ம்
எந்த ஒ ெசயைல பற் ம்
யா க் ம் ளக்கமளித் ப்
பழக்கம் இல் லாதவன் என்பதால்
தன் ேபாக் ல் தன் ேவைலகைளக்
கவனித் க் ெகாண் க்க...
‘மாப் ள் ைள மகளிடம்
ப் பார்’ என்ற
எண்ணத் ல் பத்மாவ ம்
இவற் ைற ம டம் ற
மறந் ந்தார். அதனாேலேய
ம ற் இைதப் பற் எ ம்
ெதரியாமல் ேபாக... ல தா
அம் மா டம் ற ல் ைல.
ேதவ் வந்த ற ல தா அம் மா
இைதப் பற் ய ேபச்ைச
அவனிடம் வக்க ம் , அவரிடம்
அைனத்ைத ம் ேதவ் ளக்க...
“இந்த ஷயம் ம க் த்
ெதரியாதா க்ரம் ...?” எனக்
ேகட்டவைர நி ர்ந் பார்த்தவன்,
“ஏன்மா?” என ம் ,
“இல் ல இன்ைனக் த் தான் அைத
எல் லாம் என் ட்ட ேப னா...
இைதப் பத் எ ேம ெதரியைல,
நீ ெசால் லைலயா?” எனக் ேகள்
கைணகைளச் சரமாரியாகத்
ெதா க்கத் ெதாடங் க ம் ,
சட்ெடன் தாரித்தவன்
“அவைள ேநரில் அைழத் ப்
ேபாய் ச் சர்ப்ைரஸ் ெசய் ய
நிைனச் இ ந்ேதன்மா...”
என்றான்.
“அப் ப யா..!” என இயல் பாக
இயல் நிைலக் த் ம் யவர்,
ேவ ேபச் க் க் கவனத்ைதத்
 ப் னார். இரண்
நாட்க க் ப் ற மாைல
அ வலகத் ந்
ம் யவன் இப் ேபா ல நாள்
பழக்கமாக ட் ற் ள் ைழ ம்
ேபாேத தன் மைனயாைள ேத
அைல ம் கண்கைளக்
கட் ப் ப த்த இயலா ழல
ட...
வழக்கமாகத் ேதாட்டத் ேலா,
ன் றம் இ க் ம் ஊஞ் ச ேலா,
இல் ைல ரதான ஹா ேலா
த் ேவா ைளயா க்
ெகாண்ேடா, அவ க் உண
ெகா த் க் ெகாண்ேடா,
காட் யளிப் பவள் இன்
கண்ணில் படேவ ல் ைல.
தன் ேதடைல ெதாடர்ந்தப ேய
ல தா ன் அைறக் ள்
ைழந்தவன் பார்ைவையச்
ழற் யப ேய, “மாஷா
எங் கம் மா...?” எனக் ேகட் இ க்க,
அவைனக் ேகள் யாகப்
பார்த்தவர் “மாஷா யா ...?” எனக்
ேகட் ந்தார்.
அ ல் தன் தவ ரிய
அவசரத் ல் உள யைத எண்ணி
தனக் ள் ெநாந் ெகாண்டவன்,
தன் பார்ைவைய எங் ேகா
ப த்தப “ம ... த்... ழந்ைத...”
எனத் த மாற, மகனின்
த மாற் ற ம் தன்ைன ேந க்
ேநராகப் பார்க்க யாமல்
த த்தப ேப வ ம் அவனின்
மனைத ரிய ைவக்க...
‘ஆண்கள் ெவட்கப் ப வ ட
அழ தான்... அ ம் தன்
மகனின் ரட் தனங் கைளேய
பல வ டமாகப் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தவ க் இந்தத்
ேதவ் தாகத் ெதரிந்தான்,
இப் ப ேய எப் ேபா ம்
இ க்க ம் ...’ என மன ற் ள்
நிைனத் க் ெகாண்டார்.
“உன் மாஷா... இல் ல என் ம ...
அப் றம் நம் ம ட் ராஜா...”
என் அவைனப் ேபாலேவ
மகைன ண்டல் ெசய் வ
ேபாலப் ேப காண் த்தவர்,
“மா ல் இ க்காங் க” என்
ப லளிக்க, “ஓ... ஓேக மா...” என
அவசரமாக அைற ல் இ ந்
ெவளிேய ச் ெசன்றவைனக்
கண்டவ க் , வழக்கமாக
ெவளி ல் இ ந் ம் ய
உடன் தன் நலம் சாரித்தேதா
அமர்ந் ேநரம் ேப க்
ெகாண் இ ப் பவன், அைதக்
ட மறந் மைன ையத் ேத
ஓ வைத எண்ணி ேகாபேமா
ெபாறாைமேயா எழ ல் ைல,
மன ல் நிம் ம பர
சந்ேதாஷேம ெபாங் ய .
ப ல் ஏ ம் ேபாேத தன் மாஷா
என்ற ரத் ேயகமான
அைழப் ைப அவளாகேவ தன்
வாழ் ல் ேவ ஒ த்
இ ப் பதாக எண்ணிக் ெகாண் ,
அன் அவசரமாக ம ேப ய
வார்த்ைதகள் நிைன வர, இந்தப்
ெபயைர ட் ய கணம் நிைன
வந்த .
ேதவ் இல் லாத ேபா இங் வந்
இ ந்ததனால் அவைளப் பற்
எ ம் ெதரியா , ம நாள்
ல தா அம் மாைவ
ம த் வமைன ல் இ ந்
அைழத் க் ெகாண்
ம் ய ற ஒ வாறாக
அைனவ ேம அவள் ழந்ைதைய
நன்றாகப் பார்த் க்
ெகாள் வதாகக் யைத ேகட்
‘ஒ வாய் ப் தான் ெகா த் ப்
பார்ப்ேபாேம’ என்ற மனநிைலக்
வந் ந்தவன், ஏேதா
ஒ வைக ல் அவளின் ேமல் தன்
கண்கள் அ க்க படர்வைத
உணர்ந் ெகாண்டவன் அைதத்
த க்க எண்ணி இ ந்த ேநரம் ,
தன் அைற ல் இ ந்
ெவளிவர ம் , ம ம் அவளின்
அைற ல் இ ந் த் ேவா
ெவளிேய வர ம் சரியாக
இ ந்த .
ழந்ைதையக் கண்ட ம் தன்
நைடைய நி த் , அவைனத்
தன்னிடம் ெகா க் மா ற
எண்ணி அவைள அைழக்க
என் ம் ேபாேத அவளின் ெபயர்
டத் தனக் இ வைர
ெதரிய ல் ைல என்ப ேதான்ற,
“ேஹ... வாட்ஸ் ர் ேநம் ...?” என்
சத்தமாகத் தன் ேபாக் ல்
ெசல் பவைள நி த் வதற் காகக்
ேகட் க்க...
ஆரம் பத் ந்ேத ேதவ் ைவ ,
ங் கம் , கர என ஒவ் ெவா வ ம்
ஒவ் ெவா வைக ல் வர்ணித்
இ க்க... அ ேலேய பயந்
ேபா ந்தவள் , ேநற் இர
அவன் தன்ைனக் கண்ட
ெபா ல் இ ந் காரணேம
இல் லாமல் ேகாபப் பட்டைத ம்
த்தைத ம் கண் க ம்
ந ங் ப் ேபாய் இ ந்தாள் .
இ ல் ெகாஞ் ச ம் எ ர்பாராமல்
இப் ப ச் சட்ெடனக் ேகட்க ம் ,
தயங் த் த மா யப ‘காத்
மட் ம் தான் வ ’
எ ம் ப யான ர ல் , “ம
வர்ஷா” என் ற, அ ல் மா ம்
ஷா ம் மட் ேம அவன் கா ல்
ந் ந்த . “மாஷா... இப் ப
ஒ ேபரா...?” எனத்
தனக் ள் ேளேய ேகள் யாகச்
ெசால் பார்த்தவன்
“ ழந்ைதைய என் ட்ட ெகா ...”
என் வாங் க் ெகாண்
ெசன் ட்டான்.
அதற் ப் ற தன் தாய்
ேப வ ந் அவளின் ெபயர்
ம என அ ந் ெகாண்டவ க்
அவள் மாஷாவாகேவ ஆ ப்
ேபானாள் . இந்த நிைன கேளாேட
அைற ல் ளித் த்
தயாரா யவனின் மனம் இந்தப்
ெபயைர ெகாண் அவள் அன்
தஞ் சா ரில் இ ந் ம் ம்
ேபா அவசர அவசரமாக உ த்த
வார்த்ைதகளிேலேய நிைலத்
நிற் க...!
‘சரியான ந் ரிக்ெகாட்ைட
மா நீ ... நீ யா ஒண்ைண
ேயா ச் நீ யா ஒ
எ த் ட் நீ யா ேபச ேய...?!
நான் என்ன ேபச வந்ேதன்ன்
டக் ேகட்கற அள அவ் வள
டப் ெபா ைம இல் ைலயா...
உனக் ? இ ல நா மாஷாைவ
கல் யாணம் பண்ணிக்கலாமாம்
அ க் இந்த ேமடம் பாரி ...!’
என் எண்ணியவ க் ‘ம ைவ
வாகரத் ெசய் ட்
மாஷாைவ மணம் ெசய் க்
ெகாள் ள ேவண் ம் என்ப ேபால
அவள் ய வார்த்ைதகைள
அைசேபாட ம் ன்னைக
தன்ைன அ ம் ய .
“ மா ... இப் ப ஒண் ம்
ெதரியாத பாப் பாவா இ ந்தா...
எல் லாம் உன் தைல ல ெமாளகா
தாண் அைரப் பாங் க...” என்
த்தப ேய அவைளத்
ேத க் ெகாண் மா க் ச்
ெசல் ல... அவேளா தன் ன்னக்
கண்ணேனா ேசர்ந்
கண்ணா ச் ஆ க்
ெகாண் ந்தாள் .
தன் வரைவ ெவளிக்காட் க்
ெகாள் ளாமல் மைறந் ந்
அவர்களின்
அன்ேனானியத்ைத ம்
அன்ைப ம் ைளயாட்ைட ம்
ர த் ப் பார்த்தவ க் , தன்ைன
அ யாமேலேய தன் மன ல்
இடம் த்தவள் தன்ைன
மட் மன் தன் மகனின்
மனைத ம் கவர்ந் க் றாள்
என்ப ரிப் ைப தந்த .
அதன் ற ம் ம ழந்ைத ேமல்
மட் ேம கவனம் ெச த் க்
ெகாண் இ ப் பைதக் கா ம்
ேபா , ஏன் அவ கண் க் நான்
ெதரியைலயா...?!’ என கண்மண்
ெதரியாத அள ற் த்
ேதவ் ற் க் ேகாபம் வர, அவைள
வார்த்ைதகளால் வாட் எ க்கத்
வங் னான்.
எதற் ? என்ன ெசய் ேதாம் ? என்
ெதரியாமேலேய னம் னம்
ப் ங் பவள் அவனிடம்
இ ந் ஒ ங் இ க்கச் ெசய் த
யற் ல் அவன் ேகாபத்ைத
ண் ம் ண் ம் ள ட,
அ கமாக அவனிடம் க்
த த் க் ெகாண் ந்தாள் .
ேதவ் ன் ேகாபெமல் லாம் ம
மகனின் ேமல் மட் ம் கவனம்
ெச த் வ , தன்ைனக்
கவனிக்க ல் ைலேய என் தான்,
ஆனால் பாவம் ம ற் இ
ரிய ல் ைல...! அவைளப்
ெபா த்தவைர இ தன்ைனக்
காப் பாற் ற நடந்த மணம்
மட் ேம என்பதால் ேதவ் ைவ
கணவனாக அவள் ஒ ெநா
டப் பார்த்த ல் ைல...! ஆனால்
காதல் ெகாண் த த்த ேதவ் ன்
மனம் அந்த உரிைமேயா அவள்
தன்ைனப் பார்க்க ேவண் ெமன
ஏங் ய .
அ நடக்காமல் ேபா ம் ேபா
ஏற் பட்ட ஏமாற் றம் அவைன
அவளிடம் ேகாபம் ெகாள் ளச்
ெசய் த . இ ேவ ம ெந ங்
வந் இ ந்தால் என்ன
ெசய் ப் பாேனா...!
என்னேவா...!? நிச்சயம் உடேன
ஏற் க் ெகாண் இ ப் பான்
என் மட் ம் ெசால் ல யா .
இந்த நிைல ல் தான் ேஜா யர்
த் க் ெகா த்த நா ம் வர,
ட் ல் ய அள ல் ல தா
தங் கத்தால் ஆன தா
ெச ைனத் ேதவ் ன் ைக ல்
ெகா த் ைஜ அைற ல்
ைவத் ம ன் க த் ல்
அணிய ெசய் தார். தன் மகனின்
மணத்ைதக் காண ல் ைலேய
என்ற ஏக்க ம் அவ க் இதன்
லம் ைறந் ேபாக,
இ வைர ம் அவர்களின்
வாழ் க்ைகையத் ெதாடங் மா
வாழ் த் அ ப் னார்.
இப் ப நடப் பதற் எல் லாம் தான்
எந்த வைக ம் காரணம் அல் ல,
அதற் ம் தனக் ம் எந்தச்
சம் பந்த ம் இல் ைல எனப் ரிய
ைவக்க எண்ணிய ம ற் ,
தன்ைன என்ன
நிைனப் பாேனா...?! எப் ப ப்
ரிந் ெகாள் வாேனா...!? என்ற
பயம் மனைத ெவ வாக
அ த் ய .
ேதவ் ன் உரிைம ள் ள
மைன யாக மகைன ேதாளில்
மந்தப அைறக் ள்
ைழபவைள மனதார தன்
ப க்ைக ல் சாய் ந்
அமர்ந் ந்தவன் “ெவல் கம் ” என
வரேவற் க, அவன் இ
தர்க்கமாக மன ல் எைதேயா
எண்ணிக் ெகாண் தன்ைனக்
ேகாபத்ேதா வரேவற் பதாக
எண்ணியவள் , “அ ... ேநக் ...
நான் ஏ ம் ...” எனப் ேபச யன்
த மாற, எ ந் அவைள
ைறத்தப ேய அ ல்
வந்தவைனக் கண் அவசரமாகப்
ன் க் நகர்ந்தவளிடம் இ ந்
த் ைவ வாங் ப் ப க்ைக ன்
ந ல் டத் யவன்,
தன் இட ைகைய நீ ட்
“ேபா ம் ... நீ ேப னெதல் லாம்
ேபா ம் ... நான் ேகட்ட ம்
ேபா ம் ... இப் ப நான் ேபசறைத
மட் ம் நீ ேக ... ெதரிந்ேதா!
ெதரியாமேலா...!! நீ ம் ேயா!
ம் பாமேலா...!! நமக் க்
கல் யாணம் நடந் ஞ் சாச் ,
இனிேம இங் ேக தான் நீ
இ க்க ம் , ேதைவ இல் லாம
மத்தவங் க கண் உ த்தற
மா ரி நமக் ள் ள இ க் ற
உறைவ ெவளிப் ப த் யாக
ேவண் ய அவ யம் எ ம்
இல் ைல...
ழந்ைதைய மட் ம் இல் ேல
என்ைன ம் நீ தான்
கவனிக்க ம் ... இைத அம் மா
உன் ட்ட எ ர்பார்ப்பாங் க,
அ ம் அவங் க இப் ேபா இ க்க
நிைல ல் என் ேதைவகைள ம்
என்ைன ம் கவனிக்க
யைலேயன் வ த்தம்
அவங் க க் ெராம் பேவ
இ க் ... அதனால் அைத ம்
ேசர்த் உன் ட்டதான்
எ ர்பார்ப்பாங் க...! அதற் த்
த ந்தாற் ேபால நடக்கக்
கத் க்ேகா... மற் றவர்கள் ன் நீ
எனக் மைன தான்...! அப் ப த்
தான் நடந் ெகாள் ள ேவண் ம் ...”
என அ த் யவன்,
என்ன என்ப ேபால அவைளப்
பார்க்க, ம் ம் மா ேபாலக்
கடகடெவனத் தைலைய
அைசத் க் ெகாண்
நின் ந்தவைள ஒ பார்ைவ
பார்த் ட் , ன் த் ற்
அந்தப் பக்கமாகக் ைகையக்
காண் த் “அந்தப் பக்கம்
ப த் க்ேகா...” எனக் ற ம் , டங்
டங் என ஆ க் ெகாண் ந்த
ம ன் தைல சட்ெடன் நிற் க,
ரட் டன் அவைன நி ர்ந்
பார்த்தாள் .
அந்தப் பார்ைவ ல் சற்
அ பட் ப் ேபான ேதவ் ன்
மனம் . அவளிட ந்
பார்ைவையத் ப் க்
ெகாண்டவன் “நான் உன்ைனக்
க ச் ஒண் ம் ன் ட
மாட்ேடன்... ழந்ைதைய
இத்தைன நாள் அைணவா
த் ப் ப க்க ெவச்
பழக் ட்ட... அேதேபால உன்
அ காைம இல் லனா அவன்
உன்ைனத் ேத வான்...
அ க்காகத்தான்...!” என ம்
ரிந்த என்ப ேபாலத்
தைலயைசத்தவள் ,
‘அவசரமாகப் பக்கத் ல் ஏதாவ
ய ப க்ைக இ க் றதா?’
எனக் கண்கைளச் ழற் ற ம் ,
“இங் ேக பா , இங் ேக இன்ெனா
ப க்ைக ம் இல் ைல... ெகாண்
வர ஐ யா ம் இல் ைல...! இந்தப்
ப க்ைக மட் ம் தான், அ
மா ரி ஏதாவ ெசய் யப்
ேபானால் எல் லா க் ம் சந்ேதகம்
தான் வ ம் ... ட்டாள் தனமா
ேயா க்காமல் நான் ெசால் வைத
மட் ம் ெசய் ... அப் ப ஒண் ம்
உன் ேமல காதலா க ந்
உன்ைனக் கல் யாணம்
ெசஞ் க்கைல, அப் ப ேய உன்
ேமல உடேன பாஞ் டற க் ...”
என இ ந்த ேகாபத் ல்
‘தன்ைன ம் தன்
அ காைமைய ம்
லக் றாேளா’ என்ற
எண்ணத் ல் ேதவ்
வார்த்ைதகைளச் தற த்தான்.
அ ஏற் கனேவ ழம் இ ந்த
ம ன் மன ல் ஆழப் ப ந்
ேபான . இைவ அைனத் ம்
ழந்ைதக்காக ம் ல தா
அம் மா ற் காக ம் மட் ேம எனப்
ரிந் ெகாண்டவள் , ‘தன்ைன
அப் ப ஒ இக்கட்டான
ழ் நிைல ல் இ ந்
காப் பதற் காகக் ெகாஞ் ச ம்
ேயா க்காமல் தன் க த் ல்
மாங் கல் யத்ைத அணி த் த்
தன்ைன மைன என்ற
அந்தஸ் ற்
உயர்த் யவ க்காக இ டச்
ெசய் ய யாதா?!’ எனத்
ேதான்ற ம் ,
ேதவ் ெசால் ம் எந்த ஒ
ஷயத் ற் ம் எ ர்க்ேகள்
ேகட்காமல் சம் ம க்கத்
ெதாடங் னாள் . ேதவ் ைவ
சந் த்த நாளில் இ ந்ேத தான்
தவேற ெசய் யாத ேபா டத்
தன்னிடம் ேகாபப் பட்டவைன ம்
ப் பவைன ம் மட் ேம
பார்த் ப் பழ ந்தவ க் ,
தன்ைனக்
காப் பாற் வதற் காகேவ
மணம் ெசய் க்
ெகாண்டதாகத் தான் எண்ணம்
இன் ம் ஆழமாகப் ப ந்
ேபான .
அப் ப மட் ேம அவைனப்
பார்க்க வங் ய ம , ஒ ைற
டத் தன்ைன மறந்த
நிைல ம் டத் ேதவ் ைவ
கணவனாக இந்த நி டம் வைர
பார்க்கேவ இல் ைல...! அ தான்
அவன் ேகாபத் ற் க் காரணம்
என்பைத அ யாமல் அேத
தவைற ண் ம் ண் ம் அவள்
ெசய் யப் ேபாக... அதனால்
ேதவ் ம் தன் ேகாபத்ைத
வஞ் சைன ல் லாமல் அவளின்
ேமல் காட் னான்.
தன்ைனச் த்தமாகப் க்காமல்
ேவ வ ன் ச் ச த் க்
ெகாண் ப் பதாகேவ எண்ணி
நாட்கைளக் கடத்
ெகாண் ந்தாள் ம . ஆனால்
ஒவ் ெவா ைற ம் தன் ேமல்
ம் வார்த்ைதக ம் தன் ேமல்
ெகாள் ம் ேகாபம் அவனின்
உள் ளம் வ ம்
நிரம் க் ம் தன் ேமலான
காத னா ம் அதற் த் தன்னிடம்
இ ந் எந்த ஒ ர ப ப் ம்
இல் லாததால் ஏற் பட்ட ஏமாற் றம்
என்ப பாவம் அவ க் ப்
ரிய ல் ைல.
*****************
இவற் ைற எல் லாம் எண்ணியப
ஐ அைற ல் அவள்
ைககைளப் த் க் ெகாண்
கண்கலங் க அவள் நிைனேவா
இ க் ம் ேபா ெசால் லாத தன்
காதைல எல் லாம் வார்த்ைதகளில்
ேதக் நிைன ன் க்
டப் பவளிடம்
ெவளி ட்டவ க் ஏேதா
த் யாசமாகத் ேதான்ற,
அவசரமாக நி ர்ந்
பார்த்தவ க் அங் ந்த
மானிட்டரின் ப் க் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாகக் ைறந்
ெகாண் வ வ பயம் ெகாள் ளச்
ைவத்த .
அவசர அவசரமாக ம த் வைர
அைழத் வந் எப் ப யாவ
அவைளக் காப் பாற் ட
ேவண் ம் என்ற ைனப் ேபா
அவன் ேபாராட...! அங் ந்த
ம த் வ வச க ம் ேதவ் டம்
இ ந்த பண ம் கப் ெபரிய
ம த் வமைன என்பதனால்
அைனத் ப் ரி றப்
ம த் வர்களின் ெதாடர்
யற் யா ம் ெதாடர்ந்
நடத் ய ேபாராட்டத்தா ம்
ண் ம் ல மணி
ேநரங் க க் ப் ற உ ர்
ைழத்தாள் ம .
எமதர்மனிடம் இ ந்
சண்ைட ட் சத் யவான்
உ ைர சா த் ரி மட் மல் ல
இங் த் தன் ம ைவ ேதவ் ம்
ட் எ த் இ ந்தான்.
அ வைர கண் இைம ட
டாமல் ஒ ெசாட் நீ ர் டப்
ப காமல் ெகாக் க் ன்
ஒன்ேற இலக் என்ப ேபாலத்
தன் ம ன் உ ர் காப் ப
மட் ேம தன் ஒேர க்ேகாள்
என் இ ந்தவைன அைனவ ம்
யப் பாகேவ பார்த்தனர்.
“இனி அவளின் உ க் எந்த
ஆபத் ம் இல் ைல” என்ற
வார்த்ைதகைள ம த் வரின்
வா ல் இ ந் ேகட்ட றேக
அ வைர இ த் ப் த்
ைவத் ந்த ச்ைச ெவளி ட்
ேதாய் ந் ேபாய் அங் ந்த
இ க்ைக ல் தைலைய
இ ைககளா ம் த் க்
ெகாண் அமர்ந் ட்டான் ேதவ் .
ஆ – 25
ம ன் உ க் இனி ஆபத்
இல் ைல எனத் ெதரிந்த ற ம்
ட எ ந் ெசன் அவைளப்
பார்க்க ேதவ் ன் மனம் தயாராக
இல் ைல. கைட யாக ஐ ல்
ம உ க் ேபாரா ம்
காட் ையப் பார்த்தேத ண் ம்
ண் ம் நிைன க் வர... அந்த
அைறக் ள் ண் ம் காைல
எ த் ைவக்க அவனால்
ய ல் ைல.
ம ைவ ேவ அைறக் மாற் ம்
வைர எங் ேகா ெவ த்தப மனம்
வ ம் ம ன்
நிைன கைளச் மந் க்
ெகாண் அமர்ந் ந்தவன்
ம த் வர் வந் அவைள
அைறக் மாற் ஆ ட்ட
என் ற ம் , அவ் வள ேநர ம்
அடக் ைவத் ந்த உணர் கள்
கட் க்கடங் காமல் ட் எழ...
அவைளக் காண பாய் ந்
ஓ னான்.
அங் ப் ங் எ யப் பட்ட
அவைரக் ெகா ேபாலத் வண்
டந்தவைள காண சக் ன் க்
கத ன் ேமேலேய சாய் ந் ல
ெநா கள் நின் தன்ைனச் சமன்
ெசய் ெகாண்டவன் ம ைவ
ெந ங் அவள் கால் அ ல்
மண் ட் அவளின் ெவண்
பஞ் பாதங் கைளப் பற் அ ல்
கண்கைள ைவத் அ த் க்
ெகாண்டான்.
எவ் வள ேநரம் அப் ப ேய
இ ந்தாேனா அவ க்ேக
ெதரியா . ெவ ேநரத் ற் ப்
ற நி ர்ந்தவனின் கண்களில்
இ ந் கண்ணீர ் வ ந் அவள்
பாதங் கைள அ ேஷகம் ெசய்
இ ந்த . ெமல் ல ம ன்
கத்ைதப் பார்த்தவ க் ப்
பார்ைவைய நீ ர் மைறத்
இ ந்ததனால் கலங் கலான
காட் யாகத் ெதரிந்த .
ஐந் ஆ மணி ேநரத் க்
ன்னால் நைடந்தைவக ம் ,
இனி இவைள ம் பக் காணேவ
 யா எனத் த த்த த ப் ம்
நிைன ல் வர ெநா ம்
தாம க்காமல் அவைள ெந ங்
தன் மார்ேபா ேசர்த்
அைணத் ப் த் க்
ெகாண்டவன் ம ன் இதைழ
வன்ைமயாகச் ைற ெசய்
இ ந்தான்.
இதற் ன் ம் ம ன்
இதழ் கைள வன்ைமயாகச் ைற
ெசய் க் றான் தான், ஆனால்
தன் மனம் வ ம் அவள் ேமல்
ேதக் ைவத் ந்த காதைல
அவளிடம் ெவளிப் ப த்த யாத
தயக்கம் ஏக்க ம் அவற் ைற
அ கரிப் ப ேபால ஏதாவ ஒ
நிைல ல் ம இ ந் ப் ப ம்
அந்தக் ேகாபத்ைத ம் ேசர்த்
அவளின் ேமல் காண் ப் ப
ேபாலச் ெசய் க் றான் தான்.
அதற் க் ெகாஞ் ச ம் ைறயாத
அள ல் அ ல் அவள் ேமல்
ெகாண்ட ஆைச ம் ேமாக ம்
தாப ம் கலந் க் ம் . ஆனால்
இப் ேபா இந்த வன்ைமயான
இதழ் ஒற் ற ல் சத தம்
இ ந்த காதல் காதல் காதல்
மட் ேம!! எங் ேக தன்ைன ட் ச்
ெசன் வாேளா என் த த்த
த ப் க் அவளிடேம ம ந்ைத
ேத க் ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
ஓரள தன் மன ன் த ப்
அடங் ய ற அவள் கத்ைதத்
தன் மார்ேபா அ த் க்
ெகாண் “உன்ைன யா
க்க வர ெசான்னா...?! எனக்
என்ன ஆ இ ந்தா ம்
பரவா ல் ைல, ஆனா உனக்
எதாவ ஆ இ ந்தா...?! நான்
என்னவா இ ப் ேபன்...!!” என்
ெமல் ல த்தவன்,
அ ல் ஏற் பட்ட ேகாபத்ேதா
“நான் ேகட்ேடனா...? நான்
ேகட்ேடனா ...!!? உன்ைன ந ல
வந் என்ைனக் காப் பாத்த
ெசால் ...” என் பல் ைல
க த்தப ம ன் கத்ைதப்
பார்த் ற ம் , மயக்கம் ெதளிய
ெதாடங் ந்த ம ற் த்
ேதவ் ன் வார்த்ைதகள்
ெதளிவாகக் ேகட்க, ெமல் ல கண்
த் க் கண்களில் பயத்ேதா
ேதவ் ைவ பார்த்தாள் .
ம கண் த்தைதக் கண்ட ம்
“ஆர் ஓேக...?” என அவைளப்
பார்த்தப ேய படபடக் ம்
மனேதா ேதவ் ேகட்க... இத்தைன
ேநரம் தன் ேமல் இ ந்த
ேகாபத் ல் ேதவ் ேப யதாக
நிைனத் க் ெகாண் ந்தவள்
“ம் ம் ம் ...” எனத் தைலைய
அைசத்தாள் .
அவைளத் தைலயைண ல்
டத்த ேதவ் ய ைக ல்
வ ல் “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...” என
யவைள கண் உள் ளம்
க்கப் பத யவன் “உனக்
எ க் இந்த ேவைலெயல் லாம் ...
இைத உன்னால் தாங் க
மா...? என்ைனப் பார்த் க்க
எனக் த் ெதரியாதா..?” என்
படபடத்தாள் .
‘தன் ேமல் அள க் அ கமான
ேகாபத் ல் இ க் றான்’ என
எண்ணிக் ெகாண்ட ம
ப ேல ம் ெசால் லாமல்
ேதவ் ைவேய ஒ பய பார்ைவ
பார்த் க் ெகாண் க்க...
அவளின் கண்களில் தன் ேமலான
பயத்ைத ம் அவளின் காயத் ன்
வ ைய ம் ஒ ங் ேக கண்டவன்
அதற் ேமல் எ ம் ேபசாமல்
அைம யாக அங் ந் ல ச்
ெசன்றான்.
ம ண் ம் ேநரத் ேலேய
உள் ேள ெசன் இ ந்த
ம ந் னால் ஆழ் ந்த
உறக்கத் ற் ச் ெசன் ட,
அதற் காகேவ அவ் வள ேநரம்
காத் ந்தவன் க ரின்
கஸ்ட ல் இ ந்த கரண்
ரத்ேதாைர சந் க்க
ேவட்ைடயா ம் ன்
ேவகத்ேதா ெசன்றான்.
அ ம் ட ம ைவ
ம த் வமைனக் அைழத்
வ வதற் ன் க ரிடம்
கரைண என்ன ெசய் ய ேவண் ம்
எனத் ெதளிவாகக் ட்
வந் ந்தான். அேத ேபால
 த் ைவ ம் க ரின் ெபா ப் ல்
தான் ட் ட் வந் ந்தான்.
ேதவ் ெசால் ந்தப தனக் த்
ெதரிந்த ஆட்களின் லமாகக்
கரைண ஓரிடத் ல் அைடத்
ைவத் ந்த க ர், அந்த
ட் ேலேய ன் றம் இ ந்த
ய லானில் எ ம் நிகழாத
ேபாலேவ த் ேவா ேசர்ந்
பந் ைவத் ம் ஓ ப் த் ம்
ைளயா க் ெகாண் ந்தான்.
அவ் வப் ேபா ம ன் நிைன
வந் “ம் மா... ம் மா...” என த்
அ ம் ேபாெதல் லாம் அவைனச்
சமாதானப் ப த்த
ெப ம் பா பட் க்
ெகாண் ந்தான் க ர்.
இதற் இைட ல் த் ற்
உண ெகா ப் பதற் த்
தன்னாலான அத்தைன
யற் கைள ம் அவன்
ேமற் ெகாள் ள... ஆனால் எ ேம
பலனளிக்க ல் ைல. இ யாகத்
ேதவ் இப் ேபா எங் எந்த
நிைல ல் இ க் றான் எனத்
ெதரிந் ம் ேவ வ ல் லாமல்
ேதவ் ைவேய ெதாந்தர ெசய் ய
ேவண் வந்த .
உ ர் க்க ஐ ெவளி ல்
தன் உ ரானவ க்காக உைறந்
ேபாய் நின் ந்தா ம் மகன்
என் வ ம் ேபா
அவ க் மான
க் யத் வத்ைத அளித் த் தன்
ர ல் தன் வ ைய
ேவதைனைய ெவளிப் ப த்தாமல்
ெகாஞ் சலாக,
“தான் அ வலகத் ல்
இ ப் பதாக ம் ைர ல் வந்
அவைனப் ெபரிய மா க்
அைழத் ச் ெசன் ம் யைத
எல் லாம் வாங் க்
ெகா ப் பதாக ம் சமாதானம்
ெசய் தவன், நான் வ ம் ேபா
க ர் அங் ள் நீ சாப் ட்டாதாகச்
ெசான்னால் தான் அைழத் ச்
ெசல் ேவன்...” எனக் ற ம் ,
“மா...” என் ண் ம் அழத்
ெதாடங் ய த் ன் ரல்
ேதவ் ன் மன ல் பலமான
வ ைய உண்டாக்க, அவ க் ம்
கண்கள் கலங் க வங் ய .
இ ந் ம் தன் ேவதைனகைள
மைறத் ெகாண்டவன் “அம் மா
த் ற் காகச் சாக்ேலட்
ஐஸ் ரீம் வாங் க கைடக் ப்
ேபாய் இ க்காங் க... க் ரம்
வந் வாங் க... ஆனா ட் பாயா
சமர்த்தா சாப் ட் இ ந்தால்
தான்...” என் னான்.
“டாடா... மா... ேபத ...” என்
ம டம் ேபசேவண் ம் எனக்
ேகட்டவைன “ க் ரம் ேநரில்
வந் ேப வாங் க... அம் மா ேபான்
ரிப் ேபர் கண்ணா...” என்
சமாதானம் ெசய் ந்தான்.
யெலன அந்த ட் ற் ள் ேதவ்
ைழய, எ ர்ப்பட்ட க ர் கரைண
அைடத் ைவத் இ ந்த
அைறக் அைழத் ச் ெசன்றான்.
அைறக் ள் ைழ ம் ன் ஒ
ெநா நின்றவன் க ைர
ேகள் யாகப் பார்க்க ம் ,
“ ழந்ைத ங் றான் சார்...”
என் அவன் ேகட்க வ வைதச்
சரியாகப் ரிந் க் ெகாண் க ர்
ப லளித்தான்.
“நீ அங் ேகேய இ ...” என் ட்
கதைவ உைடத் ம்
ேவகத் ல் றந் க் ெகாண்
உள் ேள ைழந்தவன், ஏற் கனேவ
உடல் வ ம் அ பட்ட
காயத் டன் வா ன் ஓரம் வ ம்
இரத்தத்ேதா நாற் கா ேயா
ேசர்த் க் கட்டப் பட் இ ந்த
கரைண வந்த ேவகத் ல் ஒ எத்
ேதவ் ட்ட ல் நாற் கா ேயா
ேசர்ந் ன்னால் ந்தவன்,
“ேத... வ் ...” என உ ர் பயத் ல்
யப அப் ப ேய ேழ
ந் இ ந்தவனின் க த் ல்
தன் காைல ைவத் அ த் யவன்
“ஹவ் ேடர் ... ஹவ் ேடர் ...”
என் ண் ம் ண் ம் அைதேய
க் ெகாண் ஒவ் ெவா
ைற ம் கா ல் அ த்தத்ைதக்
ட் ெகாண்ேட ெசன்றான்.
ச் த் ண கண்கள் நிைல
த்த அ ந்த எைதயாவ
பற் க் ெகாண் தன்ைன
நிைலநி த்த ட யாத
அள ல் ைககள் கட்டப் பட்
இ க்க... மரணப் பயத்ேதா
ேசர்ந் உ ர் வ ல் கரண்
னக ட யாமல் த த்தான்.
அதற் ள் அங் இ ந்த
அ யாட்களில் ஒ வன் ன
ெமா ல் “இன் ம் ல
ெநா களில் அவன்
ெசத் வான்...” என் ற ம் ,
அவைன உக் ரமாகத் ம்
ைறத்தவன், “சாகட் ம் ... இவன்
எல் லாம் இ ந் என்ன ெசய் யப்
ேபாறான்...” என அவ க் அேத
ெமா ல் ப ல் அளித்தப
ம் ண் ம் கரைண
பார்த்தான்.
ெதா ல் ைற பழக்கத் ல்
எத்தைனேயா ைற ேதவ் ைவ
சந் த் ந்தா ம் அவன்
கத் ந் எந்த
உணர்ைவ ம் ரிந் க் ெகாள் ள
யாத பாவைனேய எப் ேபா ம்
இ க் ம் ...! எவ் வள தான் நாம்
ண் வ ேபாலப் ேப னா ம்
எைத ம் ெவளிக்காட் க்
ெகாள் ளாத கப் பாவைனேயா
இ ப் பவனின் கத் ல் இன்
ேகாபத்ேதா ேசர்ந் ெகாைல
ெவ ம் த்ர தாண்டவம் ஆ க்
ெகாண் ந்த .
“நான்தாேன டா உனக் எ ரி...
நான்தாேன உன் ெதா ைல
அ த்ேதன், நான்தாேன
உன்ைனத் தைல னிய
ைவத்ேதன்... நீ என்ைன என்ன
ெசய் ந்தா ம் அைத என்னால்
சமாளித் உன் ன் ராக
நின் க்க ம் ... ஆனால்
எவ் வள ர் இ ந்தால் மாஷ்...”
என் அவள் ெபயைர ட
உச்சரிக்க யாமல்
த மா யவன்,
“அவ என்னடா ெசஞ் சா...” எனக்
ேகட் அந்த ஷ காலாேலேய
கத் ல் கெரட் ண்ைட ேழ
ேபாட் ந க் வ ேபாலக்
காைல ப் ப ம் , அ ல் க் க்
கண் வாய் என அைனத் ம் எரிய
“நா... உன்ைன... தான்..” என்
ெதாடர்ந் ேபச யாமல்
க் த் த மா யவன், ‘இ தான்
உன் ேகாபத் ற் க் காரணம்
என்றால் அதற் அவ யேம
இல் ைல’ என் ரிய ைவத் ட
எண்ணி ேபச யன்றான்.
“ஆனா ட்ட யாைர...’ என்
சரியாகப் பா ண்ைட த்தவன்
“இதற் உனக் த் தண்டைன
ெகா த்ேத ஆக ம் ...” என ஒ
ஆழமான பார்ைவேயா
கட்டப் பட் ந்த அவன் உடைல
ஒ ைற பார்க்க ம் , ‘வந்த ல
ெநா களிேலேய இவ் வள ேநரம்
அவர்கள் அ த்தெதல் லாம்
ஒன் ேம இல் ைல என்ப ேபான்ற
உ ர் பயத்ைத ம் வ ைய ம்
காட் யவன் இனி என்ன ெசய் யப்
ேபா றாேனா’ என்ற பயம்
கரணின் கண்களில் வந்
ேபான .
அைதக் கண் இகழ் ச ் யாகச்
ரித்தவன் “ஒ உ ர்னா உனக்
அவ் வள ஈ யா ேபாச்சா... உ ர்
ேபாற வ எப் ப இ க் ம்
உனக் த் ெதரிய ேவண்டாம் ...
ஒ ேவைள அ
ெதரியாததனாலதான் இப் ப
நடந் ட் ேயா..!? என்னேவா..!
ெதரிய ைவத் ேவாம் ..!!
அ க் த்தான் நான் இ க்ேகேன...
ஸ்டர் கரண் ரத்ேதார் உனக்
உ ர் வ எப் ப இ க் ம்
நான் காட்டேறன்...” எனக் லாகப்
ேப யப ேய அங் ந்த
மற் ெறா நாற் கா ைய தன்
ஒற் ைற ரல் ெகாண் ழற்
தன் அ ல் வரச் ெசய் அ ல்
ஸ்ைடலாகக் கால் ேமல் கால்
ேபாட் அமர்ந்தவன் கரைண
பார்க்க... அங் ந்த இ
அ யாட்கள் அவசரமாக ஓ வந்
கரைண நி ர்த் அமர
ைவத்தனர்.
‘இவன் நாம் நிைனத்த ேபாலச்
சாதாரணமானவன் அல் ல...
ெதா ல் மட் ம் ராட்சஸனாக
இ ப் பான் என் நிைனத்தால் ,
நிஜத் ல் ெகா ரமான
அரக்கனாக இ க் றான்’ எனப்
 ரிய ம் , எப் ப யாவ ெகஞ்
ேகட் க் கா ல் ந்தாவ
இவனிடம் இ ந் தப் த் க்
ெகாள் ள எண்ணியவன்,
“நான் ெதரியாம...” என்
ெகஞ் சலாகத் வங் க ம் ‘நீ
ேபசாேத’ என்ப ேபால ஒ
பார்ைவ பார்த் வன் “இ என்
ேகம் ... இனி நான் மட் ம் தான்
ைளயாட ம் ... நீ என்ேனாட
ைளயாட் ப் ெபாம் ைம, என்
ெபாம் ைம ேப னா எனக் ப்
க்கா ... ேசா ேபட்டரிைய
எ த் டலாமா...?” என்
ேகட்க ம் ,
‘இவன் எைதச் ெசால் றான்’
எனத் ெதரியாமல் பயத் ல்
ரண் த்தவனின் மனம்
‘ேபசாமல் த க்கப் ேபட்டரிைய
எ ப் பெதன்றால் நாக்ைக அ த்
வாேனா’ என ஏேதேதா
ேயா த் , ரண் ன்னால்
நகர யன்றவ க் அந்த
நாற் கா ல் இ ந் அைசய ட
ய ல் ைல.
அைதக் கண் ரித்தவன் “நான்
தான் ெசான்ேனேன..!! இ
என் ைடய ேகம் ... நான்
ஜாய் ஸ் க் வ் பண்ணினா தான்
இந்தப் ெபாம் ைமயால் அைசய
ட ம் ...” என் ெகாஞ் ச ம்
ேகாபம் இல் லாமல் ஆனால்
கண்களி ம் ர ம் அவன்
ேமல் ெகாண்ட ெவ கர க் ப்
ரி ம் ப யான ர ல் ேதவ் ேபச
ேபச...
‘இப் ப ெநா க் ெநா உ ர்
பயத் ல் பயந் சாவைத ட,
ஒேர யாக இவன் தன்ைனக்
ெகான் டலாம் ’ என்ேற
ேதான்றத் ெதாடங் ட்ட
கரண் ரத்ேதா க் ... அைத ம்
அவன் கண்களி ந் சரியாகப்
ப த்தவன், “அவ் வள க் ரமா
அைதச் ெசய் ய ட் ேவன்
நிைனக் யா ரத்ேதார்...!?” என
இன் ம் ஸ்ைடலாக நாற் கா ல்
ன்னால் சாய் ந்தப ேய ர ல்
ண்டல் வ ய ேகட்க ம் ,
கர க் ஒவ் ெவா ெநா ம்
நரகமாகக் க ந்த .
அப் ப ேய அ த்த என்ன என்
ெதரியாமல் அவைன பயத்ேதா
க்க ட் அைசயாமல்
அமர்ந் ேவ க்ைக பார்த்தவன்,
ேநரத் ற் ப் ற
அங் ந் ளம் ய ேதவ்
க ரிடம் தனிைம ல் “இவன்
உ ர் அவ் வள எளி ல் ரியக்
டா ... ஒவ் ெவா ெநா ம்
நரகமாக அவ க் த்
ெதரிய ம் ... சாக ம் டா ,
ட்டால் ேபா ம் என
நிைனக்க ம் ... அப் ப
இ க்க ம் அவ க்கான
னம் னம் ெகா க்கப் ப ம்
தண்டைன...” என் யவன்
உறங் க் ெகாண் ந்த
த் ைவ தன்ேனா அைழத் ச்
ெசன் ட்டான்.
ம ண் ம் கண் க் ம்
ேபா தன் ன் உறங் ம்
த் ைவ ைககளில் ைவத்தப
அமர்ந் ந்த ேதவ் ைவேய
கண்டாள் . எந்தப்
ேபச் வார்த்ைத ம் இல் லாமல்
அைம யாகத் தன்ைனக்
கவனித் க் ெகாள் பவைனக்
ேகள் யாக ம ன் கண்கள்
ெதாடர்ந் க் ெகாண்ேட இ ந்த .
உத க் வ ம் ம த் வமைன
ஊ யர்கைளக் ட அவர்களின்
பணிைய மட் ம் ெசய் ய
அ ம ப் பவன் மற் ற எந்த
உத ைய ம் ஏற் க்
ெகாள் ளாமல் ம ற்
அைனத்ைத ம் தாேன ெசய் யத்
ெதாடங் னான்.
ஒ வாரத் ற் ப் ற
அங் ந் ஸ்சார்ஜ் ெசய்
அைழத் வந்தவன், ம
வ வதற் ன்பாகேவ அவர்கள்
தங் வதற் காக ஒ ட்ைட
பார்த் அைனத் ஏற் பா க ம்
ெசய் த் க்க... அங் ேகேய
அைழத் வந் ந்தான்.
ம த் வர்கள் ட மானப்
பயணம் ெசய் யலாம் என் ம்
ரச் ைன ல் ைல, ஆனால்
சற் க் கவனமாக இ க்க
ேவண் ம் என் தான்
இ ந்தார்கள் ,
ஆனால் ம ன் ஷயத் ல்
அந்த ஒ சத த ரிஸ்க்ைக ட
எ க்கத் ேதவ் தயாராக இல் ைல.
வ மாக அவள் ணம்
அைட ம் வைர ம பயணம்
ேமற் ெகாள் வைத ம் பாதவன்
ல தா அம் மா ற் நடந்த
பற் ைமயாகக் றாமல் ,
தன்ைனக் காப் பாற் ற ேபாய்
ஆபத் ல் மாட் க் ெகாண்ட
ம ன் உடல் நிைல ேத ய ற
வ வதாக மட் ம் ற... அவ ம்
ம ன் உடல் நலேன க் யம்
என் ந்தார்.
ஆரம் பத் ல் ேதவ் தன்ைனக்
கவனிக்கத் வங் ய ேபா
தயங் ய ம அவனின்
ேகாபமான ஒற் ைறப் பார்ைவ ல்
அைம க்காக்க ெதாடங்
ட்டாள் . அவன் உ ைரக்
காப் பாற் ற ேபாய் த் தனக் இப் ப
நடந்த என்பதற் காக இைத
எல் லாம் ெசய் றான் என்ற
எண்ணத் ல் .
‘அதற் ெகல் லாம் எந்த அவ ய ம்
இல் ைல, நீ ங் கள் எனக் ச் ெசய் த
ெபரிய உத க் என்னால் இந்த
வைக லாவ ஒ ைகமா
ெசய் ய ந்தேத’ என் ,
‘இெதல் லாம் நீ ங் கள் ெசய் ய
ேவண்டாம் ’ எனத் த த் டப்
பல ைற எண்ணி இ க் றாள் ...!
ஆனால் அைத ேதவ் டம் றஒ
நா ம் ைதரியம் வந்த ல் ைல.
ஒவ் ெவா ைற ம் இவள்
ேவண்டாம் என அவன்
பணி ைடகைளத் த க் ம்
ேபா ேதவ் ன் ஒற் ைறப்
பார்ைவேய ம ைவ வாைய க்
ெகாள் ள ைவக் ம் , இந்நிைல ல்
ட் ற் வந்த ற நர்ஸ் உத
எ ம் இன் அைனத்
வைகயான ேவைலகைள ம்
ம ற் த் ேதவ் ேவ ெசய் ய
ைனய... மற் றவற் ைற எல் லாம்
ட ஏற் க் ெகாண்டவளால்
இயற் ைக அைழப் ேபான்ற
ஷயங் கைள அவ் வள எளிதாக
அ ம க்க ய ல் ைல...
‘ஆனால் உன் அ ம ைய
எல் லாம் யார் ேகட்ட ’ என்ப
ேபால அவைள அேலக்காகத்
க் ச் ெசன் ளியல்
அைற ல் ட் ட் கதைவ
அைடத் ட் ெவளி ல்
நிற் பவைனக் கண் ‘இனி ேப
ரேயாஜனம் இல் ைல’ என்
அைதக் ட ஏற் க் ெகாண்ட
ம ற் அ த் த் ேதவ் டவல்
பாத் ெகா க்க ைனய ம்
நாக் ேமலண்ணத் ல் வந்
ஒட் க் ெகாண்ட .
“ேந... க் ...” என் தயங் யவைள
கட் ப் ேபாடப் பட் ந்த
ப ைய கண்களாேலேய ட்
காட் ‘உன்னால ெசய் ய
மா...?’ என்ப ேபாலத் ேதவ்
பார்க்க ம் , “யாராவ
ெபாம் மனாட் ...” ஏற் பா
பண் ங் கேளன் என்
கண்களில் ெகஞ் ச டன்
ேகட்க ம் ,
‘யாேரா ஒ ணாவ ம
இவைள பாக்கலாமாம் ...! நான்
பார்க்க டாதாம் ..!” என
மன ற் ள் ெகா த்தவன், “ஏன்
ெசஞ் சா என்ன...?” எனச் சற்
காட்டமாகேவ ேகட்க, ‘இதற்
நான் எப் ப ளக்கம் அளிப் ப ’
என்ப ேபான்ற ஒ
பார்ைவையத் ேதவ் ைவ
பார்த்தவள் ,
“ேநக் ... ேநக் ...” என் என்ன
வ எனத் ெதரியாமல்
த மாற, ேதவ் ன் கரங் கள்
உரிைமேயா ம ைவ
ெந ங் க ம் , பயத் ல் சாய் ந்
ப த் ந்த தைலயைனேயா
ேம ம் ம ஒன் னாள் . சற் ம்
அைதப் பற் ெயல் லாம் எந்தக்
கவைல ம் படாமல் ம ன்
காயத் ற் காக உ த்தாத
வைக ல் அணியப் பட் ந்த
ெமல் ய வைக உைட ன்
ன் றத் க த் ப் ப ல்
ரைல ைழத் அவள்
க த் ந்த மாங் கல் யத்ைத
ெவளி ல் எ த் ம ன் ன்
நீ ட் யவன்
“இைத உனக் நான் தாேன
காட் ேனன்...” என் சற்
ண்டலாகக் ேகட்க ம் , அந்தக்
ர ல் இ ந்த ேகாபமா...?
ண்டலா...? நக்கலா...? என்
ரித்த ய யாமல் அவைன
ம ண்ட பார்ைவ பார்த் க்
ெகாண்ேட ஆெமன ம
தைலயைசக்க ம் “அப் ேபா நான்
ெசய் யலாம் தப் ல் ைல...” என்
அ த்தம் த்தமாக
உச்சரித்தான்.
ேவண்டாம் எனக் ற ம்
யாமல் அ ம க்க ம்
யாமல் த த்தப அவைனப்
பார்த் க் ெகாண் ந்தவைள
வம் ங் க பார்த்தவன்,
“என்ன ேவ ம் னா கண்ைண
கட் மா...?” என் ேகட்க ம் ,
சற் ம் ேயா க்காமல் சரி எனக்
கடகடெவனத் தைலயைசத்
இ ந்தாள் ம .
அந்தச் ெசய் ைக ல் ேதவ் ற் ச்
ரிப் ெபாங் க, அைதத்
தனக் ள் ேளேய ங்
ெகாண்டவன் ‘இப் ப ஒ
அப் பா யாவா இ ப் ேப...!
கண்ைண க் ெகாள் வ ேபால
ந க்க மாட்ேடன் உனக் என்ன
நிச்சயம் ...!’ என் தனக் ள் ேளேய
ேகள் ையக் ேகட் க் ெகாண்
ம ற் க் கண்கைள யப
டவல் பாத் ெகா க்கத்
வங் னான்.
ஆனால் ேதவ் ன் ைககள்
அவளின் உட ல் பட்ட
நி டத் ந் ேதவ் கண்கைள
னாேனா இல் ைலேயா...!? ம
தன் கண்கைள இ க க்
ெகாண் ந்தாள் . அைதக் கண்
ேம ம் ன்னைக ெபாங் க அவள்
ெநற் ல் ெசல் லமாக ட்ட
ேவண் ெமன்ற உணர் கைள
அடக் க் ெகாண் கடைமேய
கண்ணாகத் தன் பணிகைளச்
ெசய் தவ க் இந்த நி டம்
ம ன் ேமல் ேவ எந்த வைக
உணர் ம் எழ ல் ைல.
ஒ தாய் தன் ழந்ைதையக்
கவனித் க் ெகாள் வைதப்
ேபாலேவ பார்த் ப் பார்த் க்
கவனித் க் ெகாண் ந்தான்.
இ ழந்ைதகைள ம் மா மா
அவன் கவனித் க் ெகாண் க்க,
அம் மா டம் தாவ ம் அவள் ேமல்
ஏற ம் யன்ற த் ைவத்
த ப் ப தான் ெப ம் பாடாக
இ ந்த .
ஒவ் ெவா ைற ம் அவைனத்
த க்க அவன் கவனத்ைத ேவ
ஷயங் களில் ப் ேதவ்
ேமற் ெகாள் ம் யற் கைள
எல் லாம் கவனித்தவ க் ‘பாவம்
தன்னால் தாேன இவ க்
இத்தைன கஷ்டம் ’ என் எண்ணத்
ேதான் ய .
ல ேநரங் களில் ேதவ் ன்
ரல் கள் அவள் இைட ேலா
இல் ைல கன்னங் களிேலா
க த் ேலா ைளயாட அ ல்
உட ம் மன ம் படபடக்க
நி ர்ந் ேதவ் ைவ பார்க் ம்
ேபாெதல் லாம் ‘அப் ப ஒன்
நிகழ் ந்ததா...?’ என்ப ேபான்ற
 கபாவைனேயா தன்
கடைமேய கண்ணாக இ ப் பான்.
இ ல் ம தான் ழம் ப்
ேபாவாள் , ‘ஒ ேவைள
ெதரியாமல் நடந்
இ க் ேமா...?!’ என் எண்ணி
ெகாள் பவள் , ண் ம் இேத ேபால்
நடக் ம் ேபா படபடக் ம்
மனேதா ேதவ் ைவ பார்க்க...
அப் ேபா ம் தன் உணர் கைள
மைறத் க் ெகாண் கடைம
ரனாக மட் ேம அவள்
கண் க் ெதரிந்
ெகாண் ந்தான்.
இ ல் பாவம் ம தான் அ கம்
த த் ப் ேபாவாள் . ஏற் கனேவ
ேதவ் ைவ கண்டாேல பயம்
அவனின் அ காைம இப் ேபா
அ கம் இ ப் பதால் ஒ
படபடப் ப் பயம் இ ந்
ெகாண்ேட தான் இ க் ம் , அ ல்
தன் அந்தரங் கமான ல
ேவைலகைளச் ெசய் ம் ேபா
அவன் ய ேபாலக் கணவேன
என்றா ம் அப் ப இ வைர
பார்த்த ல் ைல என்பதனால்
ஏற் பட்ட தயக்க ம் ந க்க ம்
மட் ேம ேதான்ற... இன் இந்தச்
ல பல ண்டல் க ம் அவைளத்
த க்க ைவத் க்
ெகாண் ந்த .
இதற் இைட ல் த் ைவ
இர ல் ங் க ைவப் ப என்ப
ேதவ் க் ப் ெப ம் பாடாய் ப்
ேபான . லநாள் பழக்கமாக
ம ைவ அைணத்தப அவளின்
தாலாட் ேல உறங் ப்
பழ யவ க் அ இல் லாமல்
சரியான உறக்கம் என்பேத
இல் லாமல் ேபாக அ ைகதான்
அ கரித் க் ெகாண்ேட ெசன்ற .
“நான் சமாளித் க் ெகாள் ேவன்
பரவா ல் ைல...” எனத்
தன்ன ல் த் ைவ டத்த ம
ம் ம த்தவன் அவேன
ெப ம் பா பட் உறங் க ெசய் க்
ெகாண் ந்தான்.
அேதேபால் தான் இப் ேபா ம்
உறங் வதற் அ
ெகாண் ந்தவைனச் சமாதானம்
ெசய் கவனத்ைதத் ைச ப்
ஜன்னல் வ யாக ெவளிேய
ேவ க்ைக காண் த் என்
என்ெனன்னேவா ெசய் பார்த் ம்
அவன் கண்ணில் உறக்கம்
இ ந் ம் உறங் காமல் ங் க்
ெகாண் ந்தவைனத் ேதாேளா
அைணத் த்தப
கண்ணான கண்ேண கண்ணான
கண்ேண
என் சாய வா
ண்ணான ெநஞ் ல் ெபான்னான
ைகயால்
ப் ேபால நீ வ வா

நான் காத் நின்ேறன்

காலங் கள் ேதா ம்
என் ஏக்கம் மா

நான் பார்த் நின்ேறன்

வானம் எங் ம்
என் ன்னல் ேதான் மா
என் ேதவ் ெமல் ய ர ல் பாட
 வங் க ம் , தன் கண் ன்ேன
ள் ைள அ க் ெகாண்
இ க்க அவைனச் சமாளிக்க
யாமல் ேதவ் த ப் பைத ம்
கண்களில் வ ேயா ம் மன ல்
த ப் ேபா ம் பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தவள் , ேதவ் பாட வங் க ம்
அந்த வார்த்ைதகளில் இ ந்த
ெபா ைள ைவத் அவன்
த் ற் காகப் பா வதாக
நிைனக்க...
அவேனா தான் நின்ற இடத் ல்
இ ந் ம ைவ பார்த் தான்
பா க் ெகாண் இ ந்தான். ம
தன் பக்கம் ம் ப ம் சட்ெடன்
ழந்ைத ன் பக்கம் கத்ைதத்
ப் க் ெகாள் ள...
என் ம் ேபால இன் ம் ேதவ்
த் ன் ேமல் ெகாண்ட அன் ம்
பாச ம் ம ைவ யந் பார்க்க
ைவத்த . தன்ைன மறந்
ேதவ் ைவேய பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தவள் , அப் ப ேய ங்
ேபானாள் .
ஆ – 26
ம ன் உடல் ஓரள ேதற, ஒ
மாதத் ற் ேமல் ஆன .
அதன் ற ம ைவ
இந் யா ற் அைழத் வந்
இ ந்தான் ேதவ் .
அைனவ ம் இங் வந் பத்
நாட்க க் ேமல் கடந் ந்த ,
இப் ேபா ம ன் உடல் நிைல
எவ் வளேவா ேத இ க்க...
ஆனா ம் ஓய் ைவ ேய
ல தா ம் ேதவ் ம் ம ற் க்
ெகா த் ந்தனர். த் ைவப்
பார்த் க் ெகாள் வைத மட் ம்
ெசய் க் ெகாண் அைற ேலேய
ஓய் ல் இ ந்தாள் ம .
ேதவ் அ ல் இ க் ம்
ேநரங் களில் ல சமயம் அவன்
பார்ைவ தன்ைனத் ெதாடர்வைதப்
ேபால உணர்பவள் , ேகள் யாகத்
ம் ேதவ் ைவ பார்க் ம்
ேபாெதல் லாம் ேதவ் ன் பார்ைவ
த் ன் ேமல் இ ப் பைதக்
கண் ழம் க்
ெகாண் ந்தாள் ம .
‘ஒ ேவைள ழந்ைதையப்
பார்ப்ப தான் நமக் அப் ப த்
ேதான் றதா...!’ என் ஒ
ேநரம் எண் பவ க் ண் ம்
அந்தப் பார்ைவ ைக
ைளக்க... ஒ ழப் பமான மன
நிைல ேலேய நாட்கள் நகர்ந் க்
ெகாண் ந்த .
‘ம வால் நிச்சயம் ேதவ்
தன்ைனத் தான் பார்க் றான்...!’
என நம் ப ய ல் ைல, ‘ஆனால்
அ அப் ப இல் ைல என்
ஒ க் த் தள் ள ம்
ய ல் ைல...!!’ அ தான்
இங் ப் ரச் ைன.
ம ம் ப் பார்க் ம்
ஒவ் ெவா ைற ம் ேதவ் ன்
பார்ைவ அவள் ேமல் இ ந்த
இல் ைல, ஆனால் அவளின்
உள் ணர் ேதவ் ன் பார்ைவ
தன் ேமல் இ ப் பைத உணர்த் க்
ெகாண்ேட தான் இ ந்த .
இ ெபண்க க் இயற் ைக
ெகா த்த ஒ வரம் ..! ஆழ் ந்த
உறக்கத் ல் இ க் ம் ேபா
டச் ல ேநரங் களில் தவறான
பார்ைவ தங் கள் ேமல் ப வைத
அவர்களால் உணர்ந் க் ெகாள் ள
ம் ... பயண ேநரங் களில்
நல் ல உறக்கத் ல் இ க் ம்
ெபண்கள் ட அ ல்
இ ப் பவர்களின் பார்ைவைய
உணர்ந் தங் கள் உைடகைள ம்
தான் அமர்ந் க் ம்
தத்ைத ம் இல் ைல ப த் க்
ெகாண் க் ம் தத்ைத ம்
டத் த் க் ெகாள் வைதப் பல
ேநரங் களில் நாம்
பார்த் க்கலாம் ...! இங் ம ம்
அ ேபாலத்தான் உணர் க் ம்
தான் கா ம் காட் க் ம்
இைட ல் மாட் த த் க்
ெகாண் ந்தாள் .
இன் ம் சற் ேத ய ற
அைறக் ள் ேளேய அைடந்
இ ப் ப ம வால் யாமல்
ேபாக, ேதவ் ன் க ைமைய ம்
ல தா அம் மா டம் ெகஞ்
ெகாஞ் அவரின் பாரி ன்
ேபரில் ேதவ் டம் அ ம வாங்
ெமல் ல ட் ற் ள் வளம் வர
ெதாடங் இ ந்தாள் .
ேதவ் த ல் அதற்
மனதாகச்
சம் மத் க்க ல் ைல. “ெஜ ல் ல
அைடந் இ க் ற ேபால
ேநக் த் ேதான்ற மா ...
எப் ப ம் ஒேர இடத் ல் இ ந்
ேநக் பழக்கேம இல் ைல, ஏதாவ
ேவைல ெசய் ண்ேட இ ந்
பழ ட்ேடன்... இப் ேபா ேவைல
தான் ெசய் ய யைல,
ட் க் ள் ேளயாவ
நடக்கேறேன...” எனப்
லம் வைதக் ேகட்
அவ க்காகச் சம் ம த்
இ ந்தான்.
த ல் ேதவ் ம ப் பைதக் ட,
‘தன் உடல் நலனில் ெகாண்ட
அக்கைற என் ரிந்
இ ந்தா ம் , அ தனக்காக என
ம எண்ண ல் ைல. இவ் வள
ெசல ெசய் தன்ைனக்
காப் பாற் யவர், தான் ைர ல்
ணமாக ேவண் ம் என்
எண் றாேரா...!’ என
நிைனத்தவள் , ‘அப் ேபா தாேன
ழந்ைதைய நன்றாகக்
கவனித் க் ெகாள் ள ம் !’
என்ற வைக ேலேய எண்ணி
ெகாண் இ ந்தாள் .
ேதவ் ன் க ைமயான
உத்தர ன் ேபரில் எந்த ஒ
ேவைலைய ம் அங் ந்த
ேவைலயாட்கள் ம ைவ ெசய் ய
டேவ இல் ைல...! ழந்ைத
ங் ம் ேநரங் களில் என்ன
ெசய் வ எனத் ெதரியாமல் எந்த
ேவைல ம் இல் லாமல் த த் ப்
ேபாய் ட்ைடேய ற் ற்
வந் ெகாண் ப் பவ க் ,
ெச க் த் தண்ணீர ்
ஊற் வதற் க் ட அறேவ
அ ம ம க்கப் பட்ட .
‘நிஜமாேவ ட்லர் தான்’ என்
மன ற் ள் எண்ணிக்
ெகாள் பவ க் , அைத
வாய் ட் ற டத் ைதரியம்
வர ல் ைல...! இனி வரப் ேபாவ ம்
இல் ைல.
ல ேநரங் களில் ழந்ைதேயா
க க் ம் ேநரம் ெசல் வ
ெதரியாமல் அ ேலேய ழ்
பவள் , அவன் உறங் ய ற
ெமல் ல உலா ெகாண்ேடா,
இல் ைல பால் கனி ல் அமர்ந்
ெதாைல ர வானத்ைத ர த் க்
ெகாண்ேடா, இ க் ம்
சமயங் களில் ேதவ் ன் பார்ைவ
தன் ேமல் ப வைத உணரத்
ெதாடங் னாள் .
அதற் ப் ற சட்ெடன்
ம் ப் பார்க்காமல் ,
எ ர்பார்க்காத வைக ல்
ம் ப் பார்க்க... ேதவ்
தன்ைனேய பார்த் க்
ெகாண் ப் ப ெவட்ட
ெவளிச்சமா ய .
ம தன்ைனக் கவனித்
ட்டைத அ ந்தவன், அங் ந்
நகர்ந் வான். இப் ப த்
ெதாடர்ந் ல ேநரங் களில்
நடக்கத் வங் க ம் ... இைதப்
பற் ய ேயாசைன ல் ஆழ் ந்தாள்
ம .
அப் ப த்தான் அன் ம் ேதவ் ,
‘இர வ வதற் த் தாமதமா ம் ’
எனக் ட்டதால் ,
ழந்ைதைய ெமாட்ைட மா க்
அைழத் ச் ெசன் நிலா ேசா
ஊட் , ைளயாட் க் காட் க்
ெகாண் ந்த ம , ழந்ைத
அப் ப ேய உறங் ட ம் ... தான்
அணிந் ந்த ப் பட்டாைவ
எ த் ரித் அ ல் த் ைவ
ப க்க ைவத் இன்ெனா
ைனையக் ெகாண்
அைனவாகப் ேபார்த் ந்தவள் ,
ேநரம் அந்தக்
ளிர்காற் ல் தன்ைன மறந்
நின் ந்தாள் .
‘ஒ அவசரமான ேவைல ய
தாமதமாகலாம் அ வைர
ழந்ைத தனக்காகக் காத் க்
ெகாண் க்க ேவண்டாம் ’ என்
எண்ணி ட் ற் த் தகவல்
அளித் ந்தவன்,
எ ர்பார்த்தைத ட ேவகமாக
ேவைல ய ம் தன் மைன
மகைன ேத ஆவலாக ஓ
வந்தவைன ஆள் இல் லாத ெவற்
அைறேய வரேவற் ற .
இ ல் சற் மனம்
ணங் னா ம் அவர்கைள
ஒவ் ெவா இடமாகத் ேத
ெகாண் ந்தவன், ‘ஒ ேவைள
ல தா அம் மா ன் அைற ல்
இ க்கலாேமா...!?’ என்ற
எண்ணத் ல் அங் ச் ெசல் ல
நிைனக்க... அதற் ள் ேதவ்
ேத வைதக் கண்ட
சைமயல் காரம் மா இ வ ம்
மா க் ச் ெசன்றதாகக் னார்.
நான் நான் ப களாகக் கடந்
ஓ ச் ெசன்றவன் கண்ட , இ ள்
ழ் ந்த இடத் ல் நிலெவாளி ல்
ஏேதா ேயாசைனேயா எங் ம்
இலக் ல் லாமல் பார்த் க்
ெகாண் காற் ல் ேகசம் பறக்க
நின் ந்த ம ைவ தான்.
ப் பட்டா இல் லாத அவளின்
அழ ம் அந்தக் ளிர் நில ன்
உபயத்தால் ேதவ் ன்
கண்க க் ந்தாக..!!
அ அ வாக அவைள
ர த்தப ேய அந்த மா ன்
வா ல் ப ல் ைககைளக்
கட் க் ெகாண் சாய் ந் நின்
ட்டான்.
ெவ ேநரம் ேதவ் வந்தேத
ம ற் த் ெதரிய ல் ைல, தன்
நிைன களிேலேய இ ந்தவள் ..!
ஏேதா உணர் ண்ட தன்
பார்ைவையத் ப் ப, அங் ஒ
கணவனின் உரிைமயான
பார்ைவேயா கண்களில்
ெகாள் ைள ெகாள் ைளயாகக்
காதைல மந் ெகாண்
நின் ந்தான் ேதவ் .
இங் இப் ேபா ேதவ் ைவ
எ ர்பாராமல் கண்டேத ம ற்
ஒ அ ர்ச் என்றால் , அவன்
கண்கள் ெசான்ன ெசய்
மற் ெறா அ ர்ச் ...! ேதவ்
நின் ந்த த ம் அந்த
கத் ல் இ ந்த ரசைன ம்
ம ைவ ெவ வாகக் ழப் ப மனம்
தடதடக்கத் வங் ய .
இயல் பாக நிற் க யாமல் ஒ
த மாற் றம் அவைள அ யாமேல
ழ, ேதவ் ைவ சரியாக நி ர்ந்
டப் பார்க்க யாமல் ேபாக
த் ைவ அவசரமாக க் க்
ெகாண் அங் ந் ெவளிேயற
யன்றவ க் த் ேதவ் ைவ
ெந ங் க, ெந ங் க... ஒ தயக்கம்
வந் ழ் ந் ெகாண்ட .
அங் ந் ெசல் ல
ேவண் மானால் ேதவ் ைவ கடந் ,
இன் ம் ெசால் லப் ேபானால்
அவன் வ ட்டால் ஒ ய
அங் ந் ேபாகேவ
வ ல் ைல...! ேதவ் ைவ ெந ங் க,
ெந ங் க... அவன் பார்ைவ தன்
உடைல ஊ யாகத் ைளப் ப
ெதரிய ம் கால் கள் தயக்கத் ல்
ன்னிக் ெகாள் ள நைட
த மா ய .
தன்ைன ெந ங் வ ம்
வைர ல் ம ைவேய பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன், “ க் ட்
ேபாகட் மா...?” என்
கரகரப் பான ர ல் ேகட்க ம் ,
அ ர்ேவா நி ர்ந் தன்ைனப்
பார்த்தவைள கண் க ம்
இயல் பான கத்ேதா , “நான்
ேவணா ழந்ைதையத்
க் க்கட் மான் ேகட்ேடன்...!”
என்றான்.
ப லளிக்க வார்த்ைத வராமல்
த மா யவைளக் கண்
உதட்ேடாரம் ன்னைக ல்
க்க, அைத ெவளிக்காட் க்
ெகாள் ளாமல் ழந்ைதைய
வாங் க் ெகாண் ன்னால்
இறங் ெசன்றவைனத்
தடதடக் ம் மனேதா ன்
ெதாடர்ந்தாள் ம .
அைறக் ள் ைழந் தன்ைனச்
த்தப் ப த் க் ெகாண்டவன்,
எந்த மாற் றேமா..!
த மாற் றேமா...!! இல் லாமல் தன்
னப் ப வழக்கம் ேபால இர
உைடக் மா வந்
ப க்ைக ல் ழ... தாகத்
ேதவ் ன் பார்ைவ ெசான்ன
ெசய் ல் ழம் த த் க்
ெகாண் ந்தவளால் அந்த
அள ற் இயல் பாக அ ல்
ெசன் ப த் உறங் க
ய ல் ைல.
ஏேதா ேவைல இ ப் ப ேபால
அலமாரிைய ம் உைடமாற் ம்
அைறைய ம் நைடயால் அளந்
ெகாண் ந்தவைள, “ ங் கப்
ேபாற ல் ைலயா...?” என்ற
ெமன ஒ த்த ேதவ் ன் ரல்
க் வாரிப் ேபாட ெசய் தா .
“ ங் க ம் ...!” என க ேவக
ேவகமாகத் தைலைய
அைசத்தப ேய ம ப லளிக்க...
“அப் ேபா ந ராத் ரில வாக் ங்
ேபாகாம, வந் ப ...” என்
யவன் இர ளக்ைக ஒளிர
ெசய் , அைற ளக்ைக
அைனத் ட் வல ைகையக்
ெகாண் கண்கைள மைறத்தப
உறங் ம் யற் ையத்
வங் க ம் , ஒ படபடப் ேபா
த் ன் அ ல் வந்
ப த்தவ க் மனம் ஒ
நிைல ல் இல் லாமல் தடதடத் க்
ெகாண் க்க... உறக்கம்
காணாமல் ேபான .
அந்த வாரம் வ ம் இப் ப ேய
ெதாடர, தன் ேமல் உரிைமயாகப்
பட ம் ேதவ் ன் பார்ைவ ம்
அ ல் இ க் ம் காத ம் ம ைவ
ெமல் ல ெமல் ல அைசத் பார்க்கத்
ெதாடங் ய .
ஆனால் அேத ேநரம் தான்
ம் ப் பார்க் ம் ஒவ் ெவா
ைற ம் தன் பார்ைவைய ேதவ்
லக் க் ெகாள் வ ம் ,
அங் ந் ல ெசல் வ ம் ,
ம ைவ ெராம் பத்தான்
ேயா க்கச் ெசய் த .
ேதவ் ன் மனைத கணிக்க
யாமல் த மா யவள் தான்
எண் ம் அர்த்தம் சரிதானா...?!
இல் ைல தவறாகத்தான் ரிந்
ெகாள் ேறாமா...?!! என்
ழம் த் த க்கத்
ெதாடங் னாள் ம .
ெதளிந்த நீ ேராைட ேபால இ ந்த
அவள் மன ல் ேதவ் தன் பார்ைவ
என் ம் கல் ைல ட் எரிந்த ல்
அ ழம் ய ட்ைடயா
ேபாக... ஒ க் ம் வர
யாமல் த த் க்
ெகாண் ந்தாள் ம .
‘நிச்சயம் இ ஒ சாதாரணப்
பார்ைவ தான்’ என் ஒ
ெபண்ணாக எண்ணி அைத அவள்
கடந் ட ம் ய ல் ைல...!
அந்தப் பார்ைவகள் உணர்த் ம்
ெசய் கள் மரி ன் வய ல்
ழந்ைத தனத்ேதா
இ ந்தவளின் மன ல் பல
சலனங் கைள உண்டாக்கத்தான்
ெசய் த .
அ ம் இ வைர யா ம்
தடம் ப க்காத மன ல்
கணவனாக அந்த
உரிைமேயா தன் தடத்ைத
ஆழமாகேவ ப த் ந்தான் ேதவ் .
ஆனால் அைத இங்
உரிைமேயா
ெவளிப் ப த் ேவா இல் ைல
தன்ைன உணர ைவக்காேவா
ெசய் யாமல் ல ெசல் வ ஏன்
என்ற காரணம் தான் அவ க் ப்
 ரிய ல் ைல.
‘ஒ ேவைள நாம் தான் தவறாக
எண்ணிக் ெகாள் ேறாேமா!’
என்ற எண்ண ம் எ ந் அவைள
அைலக்க க்க... பல நாட்கள்
உறக்கம் காணாமல் ேபான
ம ற் ,
அன் காைல அப் ப த்தான்
த் உறங் க் ெகாண் க்க...
ேதவ் தன் ேயாகா ப ற் ல்
ஈ பட் ந்தான். ளித் க்
ெகாண் ந்த ம ற் க்
ழந்ைத ன் அ ரல்
ேகட்க ம் , ேதவ் ம் யானத் ல்
இ ப் ப நிைன வர, ேவ
எைதப் பற் ம் ேயா க்கக் ட
ேநரம் இல் லாமல் அவசரமாக
மார் வைர மைறக் ம் ப
உள் பாவாைடைய இ கக் கட் க்
ெகாண் , அவசரமாகக் ளியல்
அைறையத் றந் க் ெகாண்
ெசன் த் ைவ க்க
ேபாக...அங் க் ழந்ைதையத்
க் சமாதானம் ெசய்
ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
“என் ட் கண்ணா, என்ன
ஆச் ...? என்ன ேவ ம் என்
ெசல் லக் கண்ணா க் ...” என்
ழந்ைத ன் மட் ம்
கவனமாக இ ந்தவள் , ேதவ் ைவ
ெந ங் நின் ழந்ைதையச்
சமாதானம் ெசய் க்
ெகாள் ள...
உறக்கம் கைளந் எ ந்த ம்
தாைய ேத ய ழந்ைத ம ைவ
கண்ட ம் அவளிடம் தாவ...
த் ைவ த்த ட் க்
ெகாண்ேட நி ர்ந்தவள் ,
அப் ேபாேத ெதாட் ம்
ரத் ல் ெவ அ ல்
கண்களில் ஆைச ம் , ஏக்க ம் ,
தாப ம் , சரி தத் ல் ேபாட் ப்
ேபாட பார்ைவயாேலேய தன்ைன
ங் க் ெகாண் ப் பவைனக்
கண்டாள் .
அதன் ற தான், அவன் ன்
தான் நின் க் ம் ேகாலம்
மன ல் உைரக்க... க் ற்
ேவகமாக அங் ந் ல
உைடமாற் ம் அைறக் ச் ெசன்
கதைவ அைடத் , அதன்
ேமேலேய சாய் ந்தப த் ைவ
அைணத் க் ெகாண்
நின்றவளின் உட ம் மன ம்
ெவளிப் பைடயாக ந ங் கத்
வங் ய .
அந்த நி ட உணர் ல் இ ந்
ெவளிேயற ம ற் ெவ ேநரம்
த்த . ‘எப் ப க் ெகாஞ் சம் ட
ேயா க்காமல் அவர் ன்
இப் ப ச் ெசன் நின்ேறாம் ...’
என் தன்ைனேய மன ற் ள்
ெநாந்தப பல ைற ட்
ர்த் த் தைல ல் அ த் க்
ெகாண்டவ க் , ‘அந்தக்
கண்களில் ேகாபம் ெகாஞ் ச ம்
ெதரிய ல் ைலேய’ என மன ன்
ஓரம் ேகள் எழத்தான் ெசய் த .
ஆனால் இதற் ன் ஒ ைற
ழந்ைத ன் அ ைகக்காக
உைடமாற் ம் அைற ன்
கதைவத் றந் ைவத் க்
ெகாண் ேசைல அணிந்
ெகாண் ந்த ேபா அவன்
ேப ய வார்த்ைதகள் நிைன
வர... ‘இப் ேபா என்ைனப் பற்
என்ன நிைனத் ப் பார்...?!’ என்
நிைனக்ைக ேலேய கண்கள்
கலங் இதயம் ேவகேவகமாகத்
க்கத் வங் ய .
அதற் ள் ம ன் ைக ல்
இ ந் க்கம் வ ம்
கைலந்ததால் இறங் ைளயாட
ெதாடங் ந்தான் த் . அந்த
அைற ந் ெவளிேயறேவ
ம ற் மன ம் உட ம்
ஒத் ைழக்க ல் ைல, மன ல் ஒ
பயம் ழ் ந் க்க உட ம்
நாணத்தால் வந் ந்த .
ெமல் ல அைற ன் கதைவ
றந் க் ெகாண் தைலைய
மட் ம் நீ ட் எட் ப் பார்த்தவள் ,
அங் ேதவ் இல் லாதைதக் கண்
இன் ம் சற் தைலைய
ெவளிேய நீ ட் பார்க்க...
ளியலைற ல் இ ந் நீ ர் ம்
சத்தம் ெதளிவாகக் ேகட்ட .
‘ெவளி ல் வ வதற் இ ேவ
றந்த ேநரம் ’ என்
கணக் ட்டவள் , அவசரமாக உைட
மாற் க் ெகாண் ழந்ைதையத்
க் க் ெகாண் அங் ந் ஓ
ட்டாள் .
அன் வ ம் ேதவ் ன்
உரிைமயான பார்ைவ அவள்
உடைல வலம் வந் ெகாண்ேட
இ க்க... ேதவ் ன் மனம்
ம ற் த் ெதளிவாகப் ரிய
ெதாடங் ய .
இத்தைன நாள் இ ந்த
ழப் பங் கள் நீ ங் க, ‘ஒ
கணவனின் உரிைமேயா
தன்ைனப் பார்க் றார்’ என்ப
ரிய ம் , மனம் படபடக்க
அைழயா ந்தாளியாக
நாண ம் டேவ வந் ஒட் க்
ெகாண்ட .
இ ல் உள் ளம் எங் ம் உல் லாசம்
ெபாங் க...! அேத மனநிைலைய
கெமங் ம் ரகா க்க
அன்ைறய நாள் வ ம்
அப் ப ேய வலம் வந் க்
ெகாண் ந்தவ க் , என் ..?
எப் ெபா ...? தான் அவைரக்
கணவனாகப் பார்க்கத்
ெதாடங் ேனாம் ...!? அல் ல ஏற் க
வங் ேனாம் ...?! என்
ெகாஞ் ச ம் ரிய ல் ைல.
‘ஏேனா ேதவ் ன் இந்தப்
பார்ைவக்காகப் பல நாட்களாகக்
காத் க் டந்த ேபால உடேன
எவ் வா மனம் அைத ஏற் க்
ெகாண்ட ...?’ என் ம்
ரிய ல் ைல, இ எப் ேபா ?
எப் ப நடந்த ? என்ற
ஆராய் ச் ல் இறங் ம்
மனநிைல ம் ம அப் ேபா
இல் ைல.
ம ன் இந்த மாற் றம் ல தா
அம் மா ற் நன்றாகேவ
ெவளிப் பைடயாகத் ெதரிந்த .
கண்கள் ஏேதா கன ல் தக்க
மன ல் எைதேயா எண்ணியப
நாள் வ ம் வலம் வந் க்
ெகாண் ந்தவைள ேகள் யாக
த ல் பார்க்க ெதாடங் யவர்,
ற அவளின் வய ன்
காரணமாக அவ ம்
அைதெயல் லாம் கடந் வந்தவர்
என்பதால் எளிதாகப் ரிந் க்
ெகாண்டார்.
மாைல ேநரம் ேதாட்டத் ல்
த் ேவா ைளயா க்
ெகாண் ந்தவளின் மனம்
வ ம் அவளின் கணவேன
ஆக் ர த் இ ந்தான். கடந்த
ல நாட்களாகத் ேதவ் ன்
பார்ைவகள் தன்ைனத்
ெதாடர்ந்த ம் அ தனக் ள்
ெசய் த மாயங் கைள ம்
அைசேபாட்டப ேய
அமர்ந் ந்தவ க் , அப் ேபா
தான் பார்ைவையத்
த ர்ப்பதற் காக ேதவ் ல ச்
ெசல் வ ம் , தன் பார்ைவைய
லக் க் ெகாள் வ ம் நிைன
வந்த .
அ தான் ஏன் என் ரியாமல்
ஒ ழப் பம் எ ந்த .
‘அவங் க க் என்ன தயக்கம் ...!?
ஒ கணவனாக என் ேமல்
அவ க் உரிைம ம்
இ க் ற தாேன...! ற ஏன்
இந்த லகல் ...!? எதற் இந்த
ஒ க்கம் ...!?’ என்ற ரீ ல்
ேயாசைன ெசன்ற .
‘ஒ ேவைள அவரின் த க்
நான் சரி இல் ைல என்
எண்ணி றாேரா...!’ என் ம்
ேயா த் ப் பார்த்தாள் . ஆனால்
ம த் வமைன ல் தான் இ ந்த
ேநரத் ம் , அதன் ற தன்
உடல் நலத் ற் காகத் தன்ைனக்
கவனித் க் ெகாண்ட ம்
நிைன ல் வர, ‘நிச்சயம் அப் ப
எண்ணி ந்தால் அவேர ட
இ ந் அைனத் ம் ெசய் க்க
ேவண் ய அவ யம் எ ம்
இல் ைல...!’ அைத ம் அவர்
அைதச் ெசய் இ ப் பதன்
காரணம் அன் ரிய ல் ைல
என்றா ம் இன் ெதளிவாக
ம ற் ப் ரிந்த .
‘தன்ைன மைன யாகப்
பார்ப்பதால் தான் தனக்
அைனத் ம் ெசய் க் றார்’
என்ப ரிய, ‘ேவ எ அவைரத்
த க் ற ...?’ என் அ வ ல்
ஆழமாக ேயாசைன ெசல் ல...
அப் ேபாேத ெபாட் ல் அைறந்த
ேபால ம ற் ஒ ஷயம்
ரியத் வங் ய .
அ தான் த் ன் தாைய
பற் ...!! ‘அவைரப் பற் இ வைர
தனக் எ ம் ெதரியா ,
ஒ ேவைள தன் தல்
மைன க் த் ேராகம்
ெசய் வதாக எண் றாேரா...?!
தன்ைனக் காப் பாற் வதற் காக
மாங் கல் யத்ைத
அணி த் ந்தா ம் அதன்
ற ஒ ேவைள மைன என்ற
உரிைம ெகா த்த உணர் ல்
தான் அவரின் மனம்
அைலபாய் றேதா...?! தன்
மன ன் இ ேவ வைகயான
உணர் களில் க்
த க் றாேரா...?!’ என்
ேயா த்தவ க் , ‘அப் ப
இ க்கத்தான் வாய் ப் கள்
அ கம் ’ என் ரியத்
வங் ய .
ஏெனன்றால் ேதவ் ைவ
கட் ப் ப த்தேவா! த த்
நி த்தேவா!! ேவ எந்தக்
காரணங் க ம் இ ப் பதாக
அவ க் த் ெதரிய ல் ைல. தைட
க்கேவா ஏற் க் ெகாள் ளேவா
ம க்க ேவண் ய அவரின் தாேய
ட எந்தத் தயக்க ம் இல் லாமல்
ஏற் க் ெகாண்ட ற , இவைர
ஒ ஷயம் த க் ற ,
த மாறச் ெசய் ற என்றால்
அ தன் தல் வாழ் க்ைக ம் ,
அவர் ேமல் இவர் ெகாண் ந்த
காத மாகேவ இ க்கக் ம் ...!
ேவ எ ெபரிதாக அவைரத்
த க்கப் ேபா ற !!’ என் ற
ரீ ல் எண்ணம் மனைத
அ த் ய .
அந்த நி டேம த் ேதவ் ன்
மகன் மட் ம் தான் என்ப ம் ட
அவ க் நிைன வந்த .
எப் ேபா த் த் தன்ைன
“அம் மா” என் அைழக்கத்
ெதாடங் னாேனா அப் ேபாேத
அவைன மனதார தன்
ள் ைளயாக ஏற் க்
ெகாண்டவள் , ேதவ் ன்
கரங் களால் மாங் கல் யம் வாங் ய
 ற உண்ைமயான தாய்
தந்ைதயாகேவ அவ க்
மா ப் ேபானாள் .
இந்த நி டேம அ ஒ மாைய
என்ப ேபாலத் ேதான்ற...!
இல் ைல... இல் ைல எப் ப ம்
த் ன் தாய் இப் ேபா இல் ைல
என்ப அவள் அ ந்த ஒன்
என்பதனால் , “நிச்சயமாக
இப் ேபா ம் எப் ேபா ம் என் த்
கண்ணா க் நான் மட் ேம
அம் மா...” என் தனக் ள்
வதாக எண்ணி வாய் ட்
க் ெகாண்டவள் ,
த் ன் தாையப் பற்
அ ந் க் ெகாள் ள எண்ணி
ல தா அம் மா ன் அைறைய
ேநாக் ெசல் ம் ேபா தான்
இ வைர ைகப் படமாகக் ட
அவைரக் கண்ட ல் ைல என்ப
நிைன வர... தன் பார்ைவைய
அந்த வ ம் ழல
ட்டவ க் ம ந் க் க் ட
ஒ ைகப் பட ம் கண்ணில்
பட ல் ைல.
இ ேவ மனைத ஏேதா
ேதைவ ல் லாத பல் ேவ
எண்ணங் களில் உழல ெசய் ய...
தயக்கத்ேதா ெசன் ல தா
அம் மா ன் ன் அமர்ந்தாள் .
எப் ேபா ம் ேபாலச் சந்ேதாசமாக
“வாம் மா...” என ம ைவ
வரேவற் க, அவரின் உடல் நிைல
பற் அன்ைறய உண ைற
பற் ெயல் லாம் த ல் ேகட்
ெதரிந் க் ெகாண்டவள் , ற
தயக்கத்ேதா “மா ேநக் ...
நான் உங் களாண்ட... ஒண்
ேகக்கவா...?” என் தயங் க ம் ,
“என்ன ேக ..?” என்றார் ல தா,
“அ வந் ...” என் வங் யவள்
‘எப் ப க் ேகட்ப ’ எனத்
ெதரியாமல் , ெதாண்ைடக் ல்
ேகள் ைய ஆழ ைதத் க்
ெகாண் அவைரத் தயக்கமாகப்
பார்க்க ம் ,
“என் ட்ட என்ன பயம் ...?
எப் பவாவ நீ பயப் ப வ ேபால
நான் நடந் இ க்ேகனா...? ம் மா
ேக ...” என ல தா ஊக் க்க,
“அதான் உங் களாண்ைடேய
ேகக்கலாம் வந்ேதன்...” என்
ெமல் ய ர ல் யவள் , ஒ
இைடெவளி ட்
“ேநக் ... ேநக் ... த் அம் மா
பத் ெசால் ேறளா...?” என்
தயங் தயங் ஒ வாராகக்
ேகட் ட, அவைள யப் பாகப்
பார்த்தவர், “ க்ரம் உன் ட்ட
ெசால் லைலயா...?” எனக் ேகட்க,
‘இல் ைல’ என்ப ேபால ெமல் ல
னிந் த் தைலையக்
அைசத்தார்.
“ஓ” என் ேயா த்தவர், “இந்தக்
ேகள் ைய நீ அவன் ட்டேய
ேக ...” என்றவர், ‘இ வைர
இைதப் பற் ம டம் ேதவ்
றா இ க் றான் என்றால் ,
அதற் ஏதாவ காரணம்
இ க் ேமா...?!’ என்ற
எண்ணத் ல் னார்.
“நீ ங் க ெசால் ல மாட்ேடளா...?” என
ஏக்கத்ேதா தைல நி ர்ந் ம
ேகட்க ம் , ல தா அம் மா ன்
கத் ல் எல் ைல இல் லாத அள
ேவதைன வந் ேசர்ந் ெகாள் ள...
“ ல ஷயங் கைளப் பற்
என்னால் லாவாரியாகப் ேபச
யா ம , அைதப் ேப ம்
ேபா அந்த ேவதைனையத்
தாங் ம் சக் எனக் இல் ைல...”
என்றவரின் கண்களில் இ ந்
கண்ணீர ் வ ய வங் ய ல்
பத ப் ேபான ம அைதத்
ைடத்தப ேய “நீ ங் க எ ம்
ெசால் ல ேவணாம் மா ... ேநக்
எ ம் ெதரிய ம் ேவண்டாம் ...!
நான் ம் மாதான் ேகட்ேடன்...” என
அவசர அவசரமாகப்
ப லளித்தவைள கண்
ேவதைனைய மறந் ஒ கசந்த
ன்னைகையப் ரிந்தவர்,
“நீ ேகட்ட ல் எந்தத் தப் ம்
இல் ைல ம , அ தப் ன் நான்
எப் ப ம் ெசால் லமாட்ேடன்...
உனக் இைதப் பற் த் ெதரிந்
ெகாள் ள எல் லா உரிைம ம்
இ க் ...! க்ரம் ஏன் ெசால் லைல
என்ப தான் எனக் ப்
ரியைல...?! ஒ ேவைள
அதற் கான சந்தர்ப்பம்
அைமயைலேயா...! என்னேவா...?”
என்றவர்,
“நீ ேபாய் க் ேகட்டால் நிச்சயம்
ெசால் வான்...” என் ம் ற,
‘நானா...? அவராண்ைடயா...?” என
மன ற் ள் அரண்டவள் , “மா
அவா ேபாட்ேடா ட எ ம்
இங் ேக இல் ைலேய...?” என்
கண்களால் அந்த அைற
வைத ம் ழா யப ம
ேகட்க ம் ,
“ க்ரம் தான் எல் லாத்ைத ம்
எ த் ஸ்ேடார் ம் ல
ேபாட் ட்டான்... அைதப் பார்க்க
பார்க்க அவனால தாங் கேவ
யைல...! ெராம் பேவ ஓ ஞ்
ேபா ட்டான்... ஒவ் ெவா
ைற ம் அந்தப் ேபாட்ேடா
அவன் கண்களில் ப ம் ேபா
அ தன்ைனப் பல னமாக் ம்
ரிய, தன்ைனப் பல னப த் ம்
எைத ம் அவன் அவ் வள
க் ரம் அ ம க்கமாட்டான்...
ழந்ைதக்காக ண் ம் அவன்
தன்ைன வ மாகப்
பலப் ப த் க் ெகாண் எ ந்
நிற் க நிைனத் தான் இப் ப ச்
ெசய் தான்...” என்
ேவதைனேயா யவைர
கண்டவ க் வ த்தம்
ெநஞ் ைசப் ைசய ெசய் வதாக
இ ந்த .
அவரின் இன்ைறய இந்தத் க்கம்
ள டப் படத் தாேன காரணம்
என்ற ற் ற உணர்ேவா
வ ந் யவள் , இனி இைதப் பற் ப்
ேபச டா என் மனம்
வ ந் னா ம் ,
அவளின் வாய் அவள் ேபச்ைச
ேகட்காமல் , ெமல் ல
தயக்கத்ேதா “அவா ேப என்ன
மா ...” என் ம ேகட்க ம் ,
“மஞ் ஷா னி” என்
அ த்தமான ர ல் ன்னால்
இ ந் ப ல் வந்த .
ஆ – 27
“மஞ் ஷா னி” என்ற
அ த்தமான ேதவ் ன் ரல்
ன்னா ந் ஒ க்க ம் ,
ரண் ேபாய் த் ம் ப் பார்க்க
டத் ைதரிய ல் லாமல்
த் ெவன த்தப ம
அமர்ந் க்க...
“ேமேல வா...” என அ த்தமான
ர ல் உச்சரித்தவன்
அைற ந் ெவளிேய
ெசல் ல ம் , அ வைர இ த் ப்
த் ைவத் ந்த ச்ைச
ெவளி ட்டவள் , அவசரமாக
ல தாைவ ஒ பார்ைவ ம்
பார்த் ட் , படபடக் ம்
மனேதா ேதவ் ைவ ன்
ெதாடர்ந் ெசன்றாள் .
படபடக் ம் மனேதா ம
அைற ன் கதைவ றந் க்
ெகாண் உள் ேள ைழய, அங்
இவைள எ ர்பார்த் காத்
இ ப் ப ேபாலேவ ேதவ்
ேசாபா ல் கால் ேமல் கால்
ேபாட்டப அ த்தமான
பார்ைவேயா அமர்ந் ந்தான்.
ேதவ் ன் ேதாரைண ம்
பார்ைவ ம் மன ல் கலக்கத்ைத
உண் ெசய் ய, ைக கால் கள்
ம ற் த் தந் ய க்கத்
வங் ய . தயக்கத்ேதா
அவைன ஏ ட் ப் பார்க்க ட
யா த மா யப ேய
தைல னிந்தப ேய
நின் ந்தவ க் அைற ன்
உள் ேள ெசல் ல ைதரிய ன் ப்
ேபான . அப் ேபாேத
அவசரத் ம் பதட்டத் ம்
ழந்ைதையக் டத் க் வர
மறந் ந்த நிைன வர...
‘இைதேய சாக்காக ைவத் ,
அப் ப ேய ஓ டலாமா...?!’ என்ற
ேயாசைன மன ல் ஓட, கம்
அைதப் பளிங் காகக் காட் க்
ெகா த்த .
ல ெநா கள் ம ன்
ெசய் ைககைளேய பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன், “உள் ேள வர
எண்ணம் இ க்கா...?” என்
ேகட்க ம் , அவன் ேகட்ட
ேதாரைண ல் சட்ெடன் உள் ேள
ைழந் பட்ெடன் கதைவ
அைடத் இ ந்தாள் ம .
“இப் ப உட்கார்” என் தன்
அ ல் இ ந்த மற் ெறா
இ க்ைகையக் கண்களால்
காட் யப ேய ெசால் ல ம் ,
‘தன்ைன ம் தன் ேகள் ைய ம்
இப் ப எ த் க்
ெகாண் ப் பார்...!?’ என்ற
பயத்ேதா ஒவ் ெவா அ யாகத்
ேதவ் ைவ ேநாக் எ த் ைவத்
வந்தவள் அ ல் இ ந்த
ேசாபா ல் பட் ம் படாமல் அதன்
னி ல் அமர்ந்தாள் .
ம ைவேய அ வைர
இைமக்காமல் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன், “என்ன
ெதரிய ம் உனக் ?” என்
ேகட்க ம் , அந்தக் ர ல்
என்ன தமான பாவம் இ ந்த
என ம வால் ரித் அ ய
ய ல் ைல.
ஆனால் ேதவ் ன் கத்ைத
நி ர்ந் பார்க்க மட் ம் ைதரியம்
வராமேல ேபாக, அைம யாகேவ
இ ந்தவைள கண்டவன் “என்
ேகள் க் இன் ம் ப ல்
வரைல...” என்றான்.
“உங் க” என் ெதாடங் யவள்
அைத எப் ப த் ெதாடர்வ என்
ெதரியாமல் சட்ெடன
நி த் ட் , “என்...
கண்ணாேவாட... அம் மா...” என்
இ க்க ம் , “இைத நீ
என் ட்ேடேய
ேகட் க்கலாேம...?!” என்றவைன
ஒ ெநா மட் ம் நி ர்ந்
பார்த்தவள் ன் தயக்கத்ேதா
ண் ம் தைல னிந்தப
அமர்ந் ெகாண்டாள் .
“எனக் ப் ப ல் ேபசாமல்
இ ந்தால் க்கா ..”
என்றப ேய இன் ம் வாகாகச்
சாய் ந் அமர்ந் ெகாண்டவைன
நி ர்ந் பார்க்க ல் ைல
என்றா ம் ம ற் ஒர
பார்ைவ ல் நன்றாக அ ெதரிய,
ட ங் க் ெகாண் ஒ
படபடப் ேபாேட அமர்ந் ந்தவள் ,
ண் ம் ேதவ் தன் ரைல
கைணக்க ம் ‘எங் ேக ட்டப்
ேபா றாேரா..?’ என்ற அச்சத் ல்
“அ ... அ ...” என என்ன
ெசால் வ எனக் டத்
ெதரியாமல் த மாற,
“என்ன ர் இைதப் பத்
இப் ேபா ஆராய் ச் ...” எனக்
ர்ைமயான பார்ைவேயா
ம ைவ ைளத்தப ேய ேதவ்
ேகட்க ம் , என்னெவன்
ெசால் வாள் , ‘உன் மன ல் நான்
இ க் ேறனா...?! இல் ைலயா...?!
என் ழப் பமாக இ க் ற , எ
உன்ைன என்ைன ஏற் க டாமல்
த க் ற என் அ ந் க்
ெகாள் ளேவ ேகட்ேடன் என்றா
ெசால் ல ம் ..!” மன ற் ள்
இைவெயல் லாம் ஓட...
ெமல் ல நி ர்ந் ேதவ் ைவ
பார்த்தவ க் அவனின் பார்ைவ
தன்ைனத் ைளத் க்
ெகாண் ப் பைதக் கண்ட ம்
உடல் பயத் ல் உதர ெதாடங் க...
நா தந் அ க்க ஆரம் த்த .
“அ ... உங் க... எப் ப ...” என உள
ெகாட்ட ம் , “உனக் என்ைனப்
பத் ெதரிய மா...? இல் ைல
உன் கண்ணா ன் அம் மாைவ
பத் ெதரிய மா...?” எனக்
ெகாஞ் ச ம் தன் பார்ைவ ல்
மாற் றம் இல் லாமல் அவள்
களின் வ ேய மன ல்
இ ப் பைதப் ப ப் ப ேபாலக்
ர்ைமயாகப் பார்த்தப ேய
ேகள் கைணைய ெதா த்தான்.
‘இ என்ன ேகள் ...?!’ என்ப
ேபால த்தவள் ‘இரண் ம்
ஒன் தாேன!’ என்ற எண்ணம்
ேதான்ற ம் ழம் க்க,
அைத கத் ல் இ ந்ேத கண் க்
ெகாண்ட ேதவ் , இ ந் ம் ‘ம
என்ன ப ல் றாள் ’ எனத்
ெதரிந் க் ெகாள் ளக்
காத் ந்தான்.
“அவா... அவா... பத் ” எனத்
த மாற் றத் டன்
ப லளித்தவைள கண் உதட்ைட
ஒ பக்கம் வைளத்தப
 வத்ைத யப் பாக
உயர்த் யவன், “ஓேக... என்ன
ெதரிய ம் ” என் ேக
கலந்த ர ல் ேகட்டான்.
‘இ என்ன ேகள் ? என்ன
ெதரிய மா! எல் லாேம தான்
ெதரிய ம் ’ என மன ற் ள்
ஓ னா ம் , “அ ... அவா... உங் க
கல் யாணம் ... எப் ப ... அவா... இந்த
ேலாகத்ைத ட் ேபானா...
எப் ப ...?” என் எைதக் ேகட்ப
எைத வ என் ெதரியாமல்
இ வைர ேதவ் ைவ கணவனாக
எண்ண ல் ைல என்றா ம் , அவன்
தன் மன ல் கணவனாக ைழந்த
ெநா தல் ஒவ் ெவா
ெபண் க் ம் இ க் ம் அேத
உணர்வான ‘தன் கணவன் தனக்
மட் ேம ெசாந்தம் ’ என்ற உணர்
மன ல் ப ந் ஆட்
ைவத்தேதா..! என்னேமா...?!
‘எந்த அள இ வ க் மான
உற இ ந்த ..! அவர்கள்
வாழ் க்ைக எப் ப இ ந்த ...!!
எப் ப இறந்தாள் ...?’ என்ற ேகள்
எல் லாம் ெதாடர்ந் வந்
ெகாண்ேட தான் இ க் ற .
‘ஒ ேவைள காதல் கல் யாணம்
ஆக இ க் ேமா...?
அள க்க கமான காதைல அவா
ேமல் ைவத் இ ப் பாேரா...?
அதனாேலேய என்னிடம் மனைத
ெவளிப் ப த்த த மா ேரா...?’
என்ெறல் லாம் எண்ணம்
எழத்தான் ெசய் த .
‘இப் ேபாேத அைனத்ைத ம்
ஒன் டாமல் ெதரிந் க்
ெகாள் ள ேவண் ம் ’ என்ற ஆவ ம்
எழத்தான் ெசய் த . அ ல தா
அம் மா டம் ேப யதற் ப் ற
இன் ம் அ கமாக ஆன
என்னேவா உண்ைம.
ஒ ேபாட்ேடாைவ ட ேநரில்
பார்த்தால் தான்
பல னப் ப வதாக ேதவ்
யதாக ல தா அம் மா
ெசான்னேத ண் ம் ண் ம்
நிைன ல் வந் அந்த அள
இவர் மன ல் ஆழப் ப ந்
ேபா க் றாரா...?’ என்ற
நிைன அவள் மனைத வ த் க்
ெகாண்ேட தான் இ ந்த .
அப் ப ேய இ ந்தா ம் தான் ேதவ்
வாழ் ல் வ வதற் ன் நடந்
ந்த ஒ ஷயம் என்றா ம் ,
அவர்கள் ேமல் எந்தத் தவ ம்
இல் ைல என்ப உண்ைம
என்றா ம் , அ ம ற்
நன்றாகப் ரியேவ ெசய் தா ம்
ஒ மைன யாக அவளால்
அவ் வள எளிதாக அைத ஏற் க்
ெகாண் கடக்க ய ல் ைல.
இ வைர யா ம் தடம் ப க்காத
அவளின் மன ல் ேதவ் தன்
தடத்ைத ஆழமாகப் ப த்தேத
அவளின் இந்தப் ரச்ைனக் க்
காரணம் என்ப ட அவ க்
இப் ேபா க் ம் மன நிைல ல்
ரிய ல் ைல.
‘எங் ேக இைவெயல் லாம்
ெதரிந்தால் தன்ைனத் தவறாக
எண்ணி வாேனா...?! ெவ த்
வாேனா...?!’ என்ற பய ம்
ேசர்ந் க் ெகாள் ள எைதக்
ேகட்ப எைத வ எனத்
ெதரியாமல் ஒ பதட்டத் ல்
வாய் க் வந்தைத எல் லாம்
ேகட் க் ெகாண் ந்தாள் .
ஆனால் அவளின் மனநிைலைய
எளிதாகப் ரிந் ெகாண்ட ேதவ் ,
தான் அமர்ந் ந்த ேசாபா ல்
கால் ேமல் கால் ேபாட் நன்றாகச்
சாய் ந் அமர்ந்தப தல்
இரண் சட்ைட பட்டைன கழட்
ட் க த்ைத இப் ம்
அப் மாக ப் தன்ைன
சற் ரிலாக்ஸ் ெசய்
ெகாண்டவன், “இப் ப த் ண்
ண்டா ேகட்டா, எனக் எ ம்
ரியைல... ஒண் ஒண்ணா
ேக , உனக் என்ன
ெதரிய ம் ...” என்றான்.
ஏேதாெவா ேவக ம் ைதரிய ம்
எழ, “இெதன்ன ேகள் , எல் லாேம
தான் ெதரிய ம் ” எனப்
பட்ெடன் ப ல் அளித் ந்தாள்
ம . “ஓ...” என் சற்
ண்டலாகேவ தட்ைட
க் யவன்,
“அந்த எல் லாம் தான் என்னன்
ெகாஞ் சம் ளக்கமா ெசால் ங் க
ேமடம் !” என ம் அவன்
வார்த்ைத ல் இ ந்த ேக
ண்டல் எல் லாம் ரியாமல் , தன்
ேகள் ேய கண்ணாக,
“உங் கேளாட காதல்
கல் யாணமா...? ெராம் பக்
காத ச் கட் ண்ேடளா...?
அதனால் தான் அவா படத்ைதக்
டப் பார்க்க உங் க க்
ெராம் பக் கஷ்டமா இ க்கா...?”
என ஒவ் ெவா ேகள் யாகக்
ேகட் க் ெகாண் வந்தவள்
இந்தக் ேகள் ையக் ேகட் ம்
ேபா மட் ம் க ம் ர ம்
ேவதைன ல் கசங் ய .
“உன்ேனாட எல் லாக் ேகள் க் ம்
நான் ப ல் ெசால் ேறன்... ஆனா
எனக் ஒ ஷயம்
ெதளிவாக ம் , இைதெயல் லாம்
ெதரிந்ததற் ப் ற நீ
த் ட்ட...” என் ேதவ் ேப க்
ெகாண்ேட ெசன்றைத க்கக்
ட டாமல் , இைடெவட் யவள் ,
“இேதா பா ங் ேகா, என் கண்ணா
இப் ப ம் எப் ப ம் என் ள் ைள
தான்... அவன் யா க்
ேவ மானா ம் றந்
இ க்கட் ம் ..! ஆனால்
என்ைனக் என் ைக ல்
வந்தாேனா, எப் ேபா என்ன
அம் மான் ப் டாேனா, அந்த
நி ஷத் ல இ ந் அவன்
என்ேனாட ைபயன் தான்...” என்
ேதவ் ேமல் இ ந்த பயம் எல் லாம்
எங் ேக ெசன்ற என யக் ம்
அள ற் உ யான ர ல்
படபடெவனப் ப ல்
அளித் ந்தாள் ம .
“ஓேக ைபன்...” என்றவன் தன்
மைனயா க் இ வைர
யா க் ம் ரட் காட்டாத தன்
வாழ் க்ைக பக்கத்ைதப் ரட்
காட்ட வங் னான்.
*********************************
ெசன்ைன ல் “ேதவ்
இண்டஸ்ட்ரஸ ீ ்” என்ப
கப் ெபரிய நி வனம் , பல
தைல ைறகளாக வ வ யாக
வந் ெகாண் க் ம் நி வனம் .
ஒவ் ெவா ைற ம் அந்தத்
தைல ைற ன் வாரி அந்த
நி வனத்ைதத் தன் ைக ல்
எ க் ம் ேபா அந்தக்
காலகட்டத் ல் தங் களால் அ த்
ேவ என்ன ெதா ல்
ைமையச் ெசய் ய ம் !
ேவ எந்தத் ெதா ைல
தாகாக இைணத் க் ெகாள் ள
ம் ! என எண்ணி
ஒவ் ெவா வ ம் ஒ வைகயான
ெதா ைல இைணத் க்
ெகாண்ேட வந்த ல் , அ பல
ெதா ல் கைளக் ெகாண்ட ஒ
மமாக உயர்ந் நின்ற .
அவர்களின் பரம் பைர ல்
வ பவர்க க் ப் றக் ம் ஆண்
ழந்ைதகள் அைனவ க் ம்
ேதவ் என் ேசர்ந் வ ம் ப ேய
ெபயர் ைவப் பார்கள் அைனவ ம் .
அதன்ப ேய அந்தப்
பரம் பைர ல் வந்த ேதவராஜ்
ெதா ைல ைக ல் எ க் ம்
ேபா ம் பல ேகா கைளக்
ெகாண்ட ெதா ல் ஸ்தாபனமாக
உயர்ந் நின் ந்த ேதவ்
இண்டஸ்ட்ரி.
அதேனா அவர்களின்
வழக்கப் ப அன்ைறய
காலகட்டத் ற் ஏற் ப அவர்
அந்தக் மத்ேதா ேசர்த் க்
ெகாண்ட ெதா ல் தான்
பங் சந்ைத. மற் ற
ெதா ல் கைளச் ேசர்த் இைத ம்
றம் பட ேதவராஜ் வ நடத்
ெசன்ற ல் லாபம் ெகாள் ைள
ெகாள் ைளயாக வர ெதாடங் ய .
இந்த நிைல ல் தான் அவ க் த்
மணத் ற் ப் ெபண் பார்க்கத்
வங் க ம் , வய தேல
மன ல் ப ந்த ேபா ந்த தன்
தாய் மாமன் மகைள மணம்
க்க ம் யவர், அைதப்
பற் த் தன் ெபற் ேறாரிடம் எ த்
னார்.
ேதவரா ன் தா ன் அண்ணன்
மகளான ல தாைவ தங் கள் ட்
ம மகளாகக் ெகாண் வ வ ல்
ேதவரா ன் ெபற் ேறார்க க்
எந்தத் தயக்க ம் இ க்க ல் ைல.
இவர்கள் அள அவர்கள் வச
இல் ைல என்றா ம் , அவர்
இ க் ம் ராமத் ல் அவர்கள்
ெபரிய மனிதர்கள் தான்.
நல் ல பாரம் பரியமான ம் பம் ,
தனக்ேக அங் ந் ெபண்
எ த்த ேபா தன் மக க்
எ ப் ப ல் ேதவராஜன் தந்ைத
ெஜயேதவ் க் எந்தத் தயக்க ம்
இல் ைல.
அேத ேபால ல தாைவ ம்
அவ க் ச் வய தேல
ெதரி ம் , அன் ம் அடக்க மான
ெபண் ெபரியவர்க க்
எப் ேபா ம் மரியாைத அளித்
நடப் பவள் , எந்தக் ைற ம்
இல் லாததால் சந்ேதாஷமாகேவ
சம் ம த்தனர்.
ராகவன் ெகாஞ் சம் இந்தப் ேபச்
வார்த்ைதையக் ேகட் த ல்
தயங் னா ம் , ற தன்
மகளின் கத் ல் ேதவராஜன்
ேமல் ெதரிந்த ேநசம் ரிய ம் ,
அவ ம் எந்தத் தைட ம்
ெசால் லாமல் சம் ம த்தார்.
அவர் த ல் தயங் யதற் க்
காரணம் ட அவர்களின்
ெசல் வநிைல தான். தன்
தங் ைகைய மணம் த் க்
ெகா க் ம் ேபா ம் அவ க்
இந்தத் தயக்கம் இ ந்த தான்.
‘இவ் வள ெபரிய பணக்காரர்கள்
வ ய வந் தன் தங் ைகையப்
ெபண் ேகட்ப ல் ஏதாவ ைற
இ க் ேமா அவர்களிடம்
என்ெறல் லாம் ட ஒ நல் ல
அண்ணனாக ேயா த்தவர், ற
ஜாதகப் ெபா த்தம் பார்ப்பவரின்
லம் இவர்கைளப் பற் அ ந்
வந் ந்தைதத் ெதரிந் க்
ெகாண் ம் பப் ன்னணி
மணமகனின் பழக்க வழக்கங் கள்
என அைனத்ைத ம்
சாரித் ட் ச்
சம் ம த் ந்தார்.
‘தங் ைக மணம் ந்த
இத்தைன வ டத் ல் ஒேர ஒ
ைற ட இப் ப ஒ இடத் ல்
மணம் ெசய் ெகா த்
ட்ேடாேம!!’ என் வ ந் ம்
அள ற் ஒேர ஒ நிகழ் ட
நடந்த ல் ைல. அவ் வள அன் ம்
பாசமாகப் பார்த் க்
ெகாள் ன்றனர் அவரின்
தங் ைகைய. அதனாேலேய தன்
தங் ைக மக க் த் தன் ஆைச
மகைள மண க்கச் சம் மதம்
ெதரி த்தார் ராகவன்.
ராகவன் ம் பத் னர் அவர்கள்
இ க் ம் ராமத் ல் ெபரிய
மனிதர்கள் , வ வ யாக
நாட்டாைம ம் பம் . வசாய
நிலங் க ம் , அரி ஆைலக ம் ,
மாந்ேதாப் , ெதன்னந்ேதாப் ,
காய் க கள் ... எனச் சற்
வளமான ம் பம் தான், ஆனால்
இவர்களின் வச கேளா
ஒப் ட் ப் பார்க் ம் ேபா
அவர்கள் எங் ேகேயா
இ ந்தார்கள் .
ஆனால் அவரின் தங் ைக
ஷயத் ல் நடந்த ேபாலேவ
எந்த எ ர்பார்ப் ம் கட்டாயமான
ர்வரிைச ம் இல் லாமல்
ெபண்ைண மட் ம் மகாலட்
ேபால அைழத் ச் ெசன்றார்கள்
ேதவராஜ் ம் பத்தார்.
வய ேலேய ஒ வைர ஒ வர்
ம் வந்தா ம் வ டத் ற்
ஒ ைற ழா ேநரங் களில்
மட் ேம சந் த் க்
ெகாள் வதா ம் ற் ம்
உற னர்கள் ழ இ க் ம்
நிைல ல் அ கமாகப் ேப பழக
வாய் ப் ைடத்த ல் ைல
என்பதா ம் கண்களாேலேய
ஒ வரின் ேநசத்ைத மற் றவ டன்
பரிமா க் ெகாண் ந்தனர்.
அவ் வேபா ைடக் ம்
தனிைம ல் ஒன் இரண்
ேபச் ம் உரிைமயான
ண்டல் க ம் மட் ேம இ க் ம் ,
இப் ேபா தன் மைன யான
ற ல தா டம் தன் ஒட்
ெமாத்த ேநசத்ைத ராகவன் கட்ட
கட்ட ேநர யாக ெவளிப் ப த்த
க் க்கா ப் ேபானார் ல தா.
அன் ம் சந்ேதாஷ ம்
கலமாகச் ெசன்
ெகாண் ந்த அவர்களின் காதல்
வாழ் ல் ஒேர ஒ ைற ழந்ைத
இல் ைல என்ப தான். ஆனால்
அைதக் ெகாண் அவர்கள்
ட் ல் யா ம் த் க்காட்டேவா
ெபரி ப த்தேவா இல் ைல. தன்
ஒேர மக க் க் ழந்ைத இல் ைல
என்ப ம் தங் க க் அ த்த
வாரி இல் ைல என்ப ம்
ேதவரா ன் ெபற் ேறாரின் மனைத
அவ் வப் ேபா வ த்தமைடயச்
ெசய் க் ெகாண் தான்
இ ந்த .
ஆனால் அைதக் காரணம் காட்
ேதவராஜ க் ம மணம் ெசய்
ைவக்க அவர்கள் எண்ண ல் ைல.
அதற் த ல் இ வ க் ம்
இைட ல் இ ந்த காத ம்
அன்னிேயான்னியம்
அவர்க க் ப் ரிந் ந்தா ம் ,
ஒ வ க் ஒ த் என்ற
ேகாட்பாட் ல் ஒ க்கத் ல்
உ யாக இ ந்தார்கள்
அைனவ ம் .
இவர்கைள ம் ட அவ் வேபா
‘தங் கள் காத க் ச் சாட் யாக
ஒ வாரி இல் ைலேய’ என்ற
கவைல ழ் ந் ெகாள் ம் , அந்த
ேநரங் களில் ஒ வர் யரத்ைத
மற் றவர் ைடத் ஆ தலாக
இ ப் பர், அவ் வள காத ம்
அன்னிேயானிய ம் இ ந்த .
இப் ப ேய நாட்கள் ெசல் ல,
கல் யாணம் ந்த ஒன்ப
வ டங் க க் ப் ற ல தா
தாய் ைம அைடந்தார்.
இ வ க் ம் இைட ல் ஆ
வ ட த் யாசம் , ல தா ற்
இ பத் ஒ வய ம்
ேதவராஜ க் இ பத் ஏ
வய ம் மணம்
நடந் ந்த .
இப் ேபா ல தா க ற் ற ேபா
அவ க் வய ப் ப
ேதவராஜ க் ப் பத் யா ,
க ப் ைபப் பல னமாக
இ ந்த னால் ரசவத் ன் ேபா
நிைறயச் ரமங் கைள
அ ப த் ட்டார் ல தா.
ஆனால் அத்தைன
ரமங் கைள ம் ஒன் ேம
இல் ைலெயன் ெசய் வ ேபால
அவர்களின் தவப் தல் வன் இந்த
மண்ணில் தன் தடத்ைதப் ப த்
ெநா அவன் கத்ைதப் பார்த்த
உடன் அத்தைன ம் மறந்
ேபான ெபற் றவர்க க் ...
தங் கள் ம் ப வழக்கப் ப ேதவ்
என வரக் ய வைக ல் “ க்ரம
பத்மேதவ் ” என் ெபயர் ட்
ம ழ் ந்தனர்.
பாரம் பரியமான ெதா ல்
ம் பத் ன் வாரி என்பைத
நி க் ம் வைக ல்
வய ந்ேத அ த த் க்
ர்ைம ட ம் ஆ ைம ட ம்
வளரத் ெதாடங் யவன்,
ழந்ைதப் ப வம் தேல
ஒவ் ெவா வைர ம் ர்ந்
கவனித் அவர்களின்
நடவ க்ைககைளச் சரியாகச்
ெசால் ம் அள ற் இ ந்தான்.
இ ேதவராேஜ பல ேநரங் களில்
தன் மகனிடம் யந்த ஒ
ஷயம் .
ேதவ் ஒ ஷயத்ைத
அ மானித் க் னான்
என்றால் அ அவ் வள சரியாக
இ க் ம் எ ம் அள ற் அந்தச்
வய ேலேய ஒவ் ெவான் ம்
தன் கவனத்ைதச் ெச த்
அைனத்ைத ம் தன்
கட் ப் பாட் ேலேய
ைவத் ந்தான்.
அள ல் லா பணம் , அன்பான
ம் ப உற கள் , ஆைச
ெபற் ேறார், அ ம் அழ ம் த்
ர்ைம ம் சா ர்ய ம் நிைறந்த
ஒேர மகன், இனி என்ன ைற
என்ப ேபால அவர்களின்
நாட்கள் அழகாகச் ெசன்
ெகாண் ந்த .
அந்த ேநரத் ல் தான் ேதவ் ன்
பத்தாவ வய ல் ண் ம்
க ற் றார் ல தா. இ
அவர்கேள ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பாராத , ஏெனன்றால் தல்
ழந்ைத ேபற் ன் ேபாேத
ல தா ன் க ப் ைபப்
பல னமாக இ ந்ததால் , பல
ரமங் கைள அ ப த்
இ ந்தார். அப் ேபா
ம த் வர்கள் ண் ம்
க வ ல தா ற் ஆபத்
என்ற வைக ல் க்க...
அவ் வா நடக்காமல்
இ ப் பதற் கான அைனத்
யற் கைள ம் ேமற் ெகாண்
இ ந்தனர் இ வ ம் .
வ டங் கள் க ந்த ற அைவ
கைடப் க்கப் படாமல்
ேபான ன் ைள இந்தக்
கர்ப்பம் . தல் நான்
மாதங் க க் அைத உணராமல்
ேபான ல தா உடன யாக
ம த் வர்கைள அ க, அவர்கள்
ல தா ன் க ப் ைப ன்
நிைலையக் இைதக்
கைலப் ப ட, இப் ேபா
அவரின் உ க் ஆபத்
என்பதனால் ஓய் ல் இ ந்
ெபற் க் ெகாள் ளேவ
பரிந் ைரத்தனர்.
அதன்ப “ ட் க் ள் ேளேய ட
நடமாடாமல் ப த்தப ேய
ஓய் ல் ல தா இ க்க
ேவண் ம் ...” என் ட,
அப் ப ேய இ ந் ெப ம்
ேபாராட்டங் க க் ஆளா
ட்டத்தட்ட ம ெஜன்மம் எ த்
தன் மகேளா ண் வந்தார்
ல தா.
ன் தைல ைறக க் ப்
ற தங் கள் ம் பத் ல் றந்த
தல் ெபண் வாரி என்பதனால்
ேதவராஜ் ஆைசயாைசயாகத் தன்
மக க் ‘மஞ் ளா’ எனத் தன்
தா ன் ெபயைர ைவக்க
நிைனக்க... என் தங் ைகக்
“ஷா னி” என்ேற ெபயர் ட்ட
ேவண் ம் என ஒற் ைறக் கா ல்
நின்றான் ேதவ் . எனேவ
இரண்ைட ம் ேசர்த்
மஞ் ஷா னியாக மா
ேபானாள் ேதவ் ன் ெசல் ல
தங் ைக.
ெபய க் த்தான் அவள் ேதவ் ன்
தங் ைகேய த ர இ வ க் மான
பத் வ ட த் யாசம்
ல தா ன் உடல் நிைல என
அைனத் ம் ேசர,
மஞ் ஷா னிக்
தா மானவனாக மா ப்
ேபானான் ேதவ் .
ஷா க் ம் வய ந்ேத
அைனத் ற் ம் ேதவ் தான்
ேவண் ம் , தாைய தந்ைதையத்
ேத றாேளா இல் ைலேயா
அண்ணைன தான் ேத வாள் ,
எதற் ெக த்தா ம் “ க் ணா”
என் அவன் ன்னாேலேய தான்
த் வந் க் ெகாண் ப் பாள் .
ல தா ம் ஷா னி றந்த ற
ெராம் பேவ தளர்ந் ேபானார்.
இல் லாத உடல் உபாைதகள்
எல் லாம் ஒன்றாக வர ம் வண்
ேபானவ க் ப் பல ேநரம்
ம த் வமைன ம் மாகேவ
அவரின் காலம் க ய
ெதாடங் ய .
சாதாரணமாகேவ க ப் ைபப்
பல னமாக உள் ளவர்க க் ப்
ரசவத் ன் ேபா பல
ரச் ைனகைளச் சந் க்க
ேநரி ம் , அ ம் ல தா ன்
வய ப் பத்ெதான்பைத
ெதாட் க்க... இ ப் எ ம் கள்
தற் ெகாண் வைளந்
ெகா ப் ப ல் ரச் ைனயாக
நிைறயச் ரமத் க் ஆளானார்.
அதனால் தன் உடல் நலம் ,
ள் ைளகள் கவனிப் என்
மட் ம் கவனம் ெச த்
ெகாண் ந்தவரின் நிைலையப்
ரிந் க் ெகாண்ட ேதவராஜ ம்
ல தாைவ அ கம் ெதால் ைல
ெசய் யாமல் அவரின் நலேன
க் யம் என் இ ந்
ெகாண்டார்.
இப் ப ேய நாட்கள் ெசல் ல,
ெதா ல் ஒப் பந்த ஷயமாகப்
பத் நாட்கள் ேதவராஜ் மேல யா
ெசல் ல ேவண் வந்த .
வழக்கமாகத் தன் ெவளிநாட்
பயணங் களின் ேபாெதல் லாம்
ந்தவைர ம் பத்ைத ம்
டேவ அைழத் க் ெகாண்
ெசல் பவர், ல தா ன்
உடல் நிைல ன் காரணமாக ம்
ேதவ் க் ப் பள் ளி ல் ேதர் கள்
நடந் ெகாண் ந்ததன்
காரணமாக ம் அப் ப ச் ெசய் ய
யாமல் ேபாக... இரண் வய
ஷா ைவ ம் தனியாக
அைழத் ச் ெசல் ல யா
என்பதால் வைர ம் ரிய
மனேம இல் லாமல் ளம் ச்
ெசன்றார்.
ேதவ் க் ம் தன் தந்ைத ன்
மனம் நன்றாகப் ரி ம்
என்பதனால் தங் கள்
ழ் நிைலையக் க த் ல்
ெகாண் அவ க் ச்
சந்ேதாஷமாக ைட ெகா த்
அ ப் ைவத்தான். இந்தப்
பயணத் ன் லம் தங் களின்
தைலெய த்ேத மாறப் ேபாவைத
அ யாமல் ..!!
ஆ – 28
ஒ வார பயணமாக மேல யா
வந் ந்த ேதவராஜ் நாள்
வ ம் தன் பணிகைளக்
கவனித் ட் , இர ல் தன்
ம் பத் னேரா ெதாைலேப
வ யாகப் ேப த்தவர்
தனிைம உணர்ைவ
த ர்ப்பதற் காக ம ைவ
ைணக் அைழத் க்
ெகாண்டார்.
அ கமாக ம அ ந் ம் பழக்கம்
ேதவராஜ க் எப் ேபா ேம
ைடயா , ெதா ல்
சம் பந்தப் பட்ட
ேபச் வார்த்ைதகளி ம்
பார்ட் களி ம் ல ேநரங் களில்
அ த ர்க்க யாததா ம்
பட்சத் ல் எ த் க் ெகாள் வார்,
ஆனால் இப் ேபா கடந்த ஒ
வ டமாகச் சற் அ கமாகேவ
அைத எ த் க் ெகாள் ளத்
ெதாடங் ந்தார்.
அதற் க் காரணம்
ல தா டனான ம் ப
வாழ் க்ைக ல் சற் அள க்
அ கமாகேவ ெந க்கம் ைறயத்
ெதாடங் இ ந்த தான்.
அவரின் உடல் நிைலையக்
க த் ல் ெகாண் அைதப்
ெபரி ப த்தாதவ க் இர ன்
தனிைம சற் க ைமயாகேவ
இ ந்த .
நாள் வ ம் ேவைல... ேவைல
என ஓய் ல் லாமல் உைழத்
ம் பவரின் ேநரம்
ள் ைளகேளா சற்
சந்ேதாஷமாக ம்
நிம் ம யாக ம் க ந்தா ம் ,
அதன் ற உறக்கம் வராமல்
த க்கத் ெதாடங் யவர்
நிம் ம யாக உறங் க இைத தன்
த ல் எ த் க் ெகாள் ளத்
வங் , ற அ ேவ தன்
தனிைம உணர்ைவ ைறப் பதாக
எண்ணி ன ம் அைதத்
ெதாடர்கைதயாக ஆக் க்
ெகாண்டார்.
த ல் இைதக் கவனிக்காத
ல தா ற் ம் நாளைட ல்
ெதரியவர, ேவதைனேயா
ேதவரா டம் அைதப் பற் ப் ேபச
ற் பட்டவற் ேதவராஜ் தன் மன
நிைலைய எ த் க் ரிய
ைவக்க ம் , அைதச் சரியாகப்
ரிந் க் ெகாண்ட ல தா ‘இ ல்
தன் ேம ம் தவ இ க் ற ...
ஆனால் இப் ேபா இ க் ம்
நிைல ல் தன்னால் எ ம்
ெசய் ய ய ல் ைலேய’ என்ற
ற் ற உணர் ல் ேதவரா ன்
இந்தப் பழக்கத் ற் எந்தக்
கட் ப் பா ம் க்காமல்
அைம யாக ஒ ங் க்
ெகாண்டார்.
ஆனால் இ ேவ தன்
வாழ் க்ைகையப் ரட் ப் ேபா ம்
என அவர் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்க ல் ைல.
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ம
அ ந்த ெதாடங் க்
ெகாண் ந்த ேதவராஜ் இ ந்த
ேஹாட்டல் ன் அைற கத
தட்டப் பட ம் , ‘இந்த ேநரத் ல்
யார்?’ என்ற ேகள் ேயா எ ந்
ெசன் றந்தவர், ெவளி ல் தன்
அந்தரங் க உத யாளரான ரீத்
நின் ப் பைதக் கண்
“என்னமா?” என்றார்.
“ஒண் ல் ைல சார்...
ஹாஸ்ட ல் இவ் வள க் ரம்
ங் பழக்க ல் ைல,
ேலட்டா ம் ... இங் ேக என்ன
ெசய் ற ன் ெதரியல... அதான்
ெகாஞ் ச ேநரம் உங் கேளாட
ேப ட் இ க்கலாம் ...” எனத்
தயக்கத்ேதா ப் ரத
ீ ் வாச ல்
நின் இ க்க ம் , “வாங் க” என்
உள் ேள வர வ ட்டவர், றேக
‘தான் ம அ ந் க்
ெகாண் ப் ப நிைன வ’ர
தர்மசங் கடமாகத் ம்
ப் ரத
ீ ் ைய பார்த்தார்.
அவ ம் “பரவா ல் ைல சார்”
என்றப எ ரில் இ ந்த
இ க்ைக ல் அமர்ந் க்
ெகாண் ெதாைலக்காட் ையப்
பார்த்தப ேய அவேரா
காைல ல் நடந்த
ேபச் வார்த்ைத சம் பந்தமாகச்
ல பல சந்ேதகங் கைள எ த்
ைவக்க... அவ ம் ெதா ல் ைற
ேபச் வார்த்ைத ல் இயல் பா
ேபசத் ெதாடங் னார்.
அப் ேபாேத ெசன்ற ைற
ெசன்ைன ல் நடந்த பார்ட் ல்
ப் ரத
ீ ் ம் ம அ ந் ய
நிைன வர ம் , “நீ ங் க
சாப் ங் களா...? உங் க க் ம்
சர்வ் பண்ணவா...?” எனக்
ேகட்க ம் , ‘சரி’ என்
தைலயைசத் அவர் அ ல்
வந் அமர்ந் தனக் ம் ஒ
ேகாப் ைபைய எ த் க் ெகாண்ட
ப் ரதீ ் அப் ப ேய ேப க்
ெகாண்ேட ம அ ந்த...
வழக்கத் ற் மாறாக
அ கமாகேவ அ ந்த
ெதாடங் னார் ேதவராஜ் .
அவேர அப் ப அ ந்த
ெதாடங் னாேரா..! இல் ைல அவர்
அ ந் ம் ப பார்த் க்
ெகாண்டாேளா ரீத் ...!! அ
அவள் மட் ேம அ ந்த ரக யம் ,
ேநரம் ெசல் ல, ெசல் ல... க ப் நிற
த் ேசைல ல் மைறந் ம்
மைறயாம ம் தன் அழைக
ெவட்ட ெவளிச்சமாக்
ெகாண் ந்தவளின்
நடவ க்ைககள் சற்
அ கமா க் ெகாண்ேட ெசல் ல,
ஏற் கனேவ ம ன் ேபாைத ல்
க் க் ெகாண் இ ந்தவைர
ேம ம் ேம ம் அவளின்
அ கப யான கவர்ச் ேபாைத
ஏற் க் ெகாண் இ ந்த .
அவரின் கவனத்ைதக்
கவர்வதற் காகேவ ேவண் ம்
என்ேற ப் ரத
ீ ் சற் த் தாராளமாக
ேமற் ெகாண்ட ஒவ் ெவா
அைச ம் , ேதவரா ன்
கவனத்ைதத் தன் பக்கம்
ப் வதற் காக இ க்க... அ ல்
சரியாகச் க் க் ெகாண்டார்
ேதவராஜ் .
ேம ம் இ ேபாைத ம் அவைர
ெமாத்தமாக ஆட்ெகாண்ட ல்
ப் ரத
ீ ் ன் வைல ல்
ெமாத்தமாக ந்தார்.
ேதவராஜ் ந் ெவ
ேநரத் ற் ப் ற ேபாைத ன்
மயக்கத் ல் இ ந் ெதளிந்தவர்,
தன் அ ல் உறங் க்
ெகாண் ந்த ப் ரத
ீ ் ைய ம் ,
அவள் இ ந்த நிைலைய ம்
கண் உச்சபட்சமாக அ ர்ந்தார்.
‘நானா...?! நானா...?! இப் ப நடந்
ெகாண்ட ...! அ ம் இந்த
வய ல் ...!’ என்ற அ ர்
ஒ பக்கம் என்றால் , ‘இைத
எப் ப ச் சரி ெசய் வ ?!’ என்ற
பய ம் பதட்ட ம் ஒ பக்கமாக
எழ, தைல ல் ைக ைவத் க்
ெகாண் அைமந் ட்ட
ேதவராஜ் ... அைச ம் ேபாேத கண்
த் ந்த ப் ரத
ீ ் ம் அவரின்
நடவ க்ைககைளக் கவனித்
ட் , ெமல் ல எ ந் அமர்ந்தாள் .
ைக எ த் ம் ட் அவளிடம்
மன்னிப் ேகட்க ேதவராஜ் யல,
அைதத் த த் ட்ட ரீத்
“இ ல உங் க தப் ஏ ம் இல் ல...
தப் ன் ஒண் இ ந்தா, அ
உங் க ேமேல மட் ம் இல் ல... நம் ம
இரண் ேபர் ேமேல ம் இ க் ,
நீ ங் க என்ைனப் பலவந்த
ப த்தல் ைல... நீ ங் க ெதாட்ட
ேபா நா ம் தாேன
ம க்க ல் ைல...” என ம் ,
‘ஏன்’ என்ற ேகள் ையக்
கண்களில் ேதக் ேதவராஜ்
ப் ரத
ீ ் ைய பார்க்க... “நான்
உங் கைளக் காத க் ேறன்...”
என் அவரின் கண்கைளத்
தயக்கமாகப் பார்த்தப
யவள் , தைல னிந்
ெகாள் ள... “வாட்...” என் தன்ைன
ய ஒ அ ர்ேவா
ேகட்டவ க் ப் ரத
ீ ் ெசான்னைத
த ல் நம் ப ய ல் ைல, ‘தன்
கா ல் சரியாகத்தான்
ந்ததா..?!’ என்ற சந்ேதக ம்
எழ,
ண் ம் ப் ரத
ீ ் ைய பார்த்
“என்ன ெசான்ேன...?” என்
ெமல் ய ர ல் ேகட்டார். “நான்
உண்ைமையத்தான் ெசால் ேறன்,
நான் உங் கைளக்
காத க் ேறன்... இப் ேபா இல் ல,
ெராம் ப நாளா...” என் தயங் த்
தயங் ேப வ ேபாலேவ ப் ரத ீ ்
னாள் .
“என்ன ைளயாட் இ ...! உன்
வய என்ன..? என் வய என்ன..?
என் ேமல உனக் க் காதலா...?!”
என் சற் ேகாப ம் ஆத் ர ம்
கலந் ேதவராஜ் ேகள் ேகட்க,
“ஏன் எனக் உங் க ேமல காதல்
வரக் டாதா...? காத ல் வய
எங் ந் வந் ... உங் க க்
என்ன ைற..! எனக் உங் கைள
தல் தல் ல பார்த்த ேபாேத
அவ் வள த் ந்த ... உங் க
ஸ்ைடல் ..! நீ ங் க ேப ற தம் ..!
உங் க கம் ர நைட, நீ ங் க ரஸ்
பண்ற தம் , ஒ ங் கம் ேபால
ஆ ஸ்ல உங் கைளக் கண்டால்
எல் லா ம் பயப் ப வ ... உங் க
ஒ பார்ைவக்ேக எல் லாம் சரியா
நடக் ற ன் எல் லாேம என்ைன
அ ேயா உங் க கால ல் ழ
ைவத்த ... ஆனால் இைதச்
ெசால் எனக் த் ைதரியம்
இல் ைல...” என் தைல னிந்
ெகாண் அவள் ெமல் ய ர ல்
ேப னாள் .
“உங் க அந்தஸ் ேவற,
என் ைடய அந்தஸ் ேவற...
யா ம் இல் லாத ஒ அனாைத
நான், ெசாந்தம் ெசால் க்க
என் ட்ட எ ம் இல் ைல...” என்
ற ம் , “ ரீத் இங் ேக வச
எங் ந் வந் ...! நான்
ெசால் ற உனக் ப் ரி தா...?!
எனக் க் ம் பம் ஒண்
இ க் , எனக் ப் ெபாண்டாட்
இ க்கா...! இரண் பசங் க
இ க்காங் க...”
“இ க்கட் ம் ... நா ம்
அவங் கைள எல் லாம் ட் ட்
என்ேனாட வாங் க
ப் டைலேய, இன் ம்
ெசால் லப் ேபானா உங் கைள
எனக் த் தா கட்ட ட நான்
ெசால் லைலேய...!” எனக்
கண்களில் இ ந் கண்ணீர ்
வ ய வைள ேகள் யாகப்
பார்த்தவர்,
‘அப் ேபா இ ஏன்...?” என்
‘ேநற் ஏன் என்ைனத்
த க்க ல் ைல?’ என்ற
ேகள் ைய ேநர யாகக்
ேகட்காமல் ேகட்பவைர நி ர்ந்
பார்த்தவள் , “ஏெனன்றால் எனக்
நீ ங் க ேவ ம் ... உங் கேளாட
வாழ ம் , அ க் எனக் ேவற
வ ெதரியைல... நான் உங் க ட்ட
இ ந் ேவ எ ம்
எ ர்பார்க்கைல...! ப் ளஸ ீ ் இைத
இேதா மறந் ங் க, ஆனால்
நான் உங் கைள மறக்க
மாட்ேடன்...! நான் உங் கைளக்
காத த் க் ட்ேட தான்
இ ப் ேபன்..! அைத உங் களால்
த க்க யா ...” என்றாள் .
‘இ என்ன
ைபத் யக்காரத்தனம் ...!? இந்தப்
ெபண் ரிந் ேப றாளா...?
ரியாமல் ேப றாளா...? தன்
வாழ் க்ைகையத் தாேன அ த் க்
ெகாள் வதற் எப் ப இவள்
ன்வந்தாள் ...?’ என்பன ேபான்ற
பல ேகள் கள் ேதவராைஜ
ழப் அைலக் க த் க்
ெகாண் ந்த .
பாவம் அவ க் த்
ெதரிய ல் ைல, இ அத்தைன ம்
ப் ரத
ீ ் ெவ நாட்களாகப் ேபாட்ட
ட்டம் என் ... இப் ப ஒ
சந்தர்ப்பத் ற் காக அவள்
எத்தைன நாட்களாகக்
காத் ந்தாள் எனத் ெதரியாமல்
அவளின் வார்த்ைதகைள
உண்ைம என் நம் ற் ற
உணர்ேவா அவைளப் பார்த்
“உனக் நான் எப் ப ப் ரிய
ைவக் ற ...? இப் ேபா நடந்த
கப் ெபரிய தவ ...!” என் ேபசத்
ெதாடங் யவைர ேபச டாமல்
த த்தவள் ,
“ப் ளஸ
ீ ் என் ைடய காதல்
உண்ைம... அ க் க் ைடச்ச
பரிசா உங் கேளாட வாழ் ந்த இந்த
ஒ நாள் வாழ் க்ைகைய நான்
நிைனக்கேறன், இைத நீ ங் க
ெபரி பண்ணா ங் க... நான்
உங் கைள எந்த வைக ம்
ெதால் ைல ெசய் யேவ மாட்ேடன்,
உங் க ட்ட இ ந் எ ம்
எ ர்பார்க்க ம் மாட்ேடன்...
ஆனால் உங் கைள மட் ம்
காத த் க் ட்ேட தான்
இ ப் ேபன்...” என்றாள்
ட்டவட்டமாக.
அவைள யப் பாகப்
பார்த்தவ க் ‘இ என்ன
மா ரியான காதல் ...?!’ என்
ரிய ல் ைல, இ வ க் ம்
இ க் ம் வய த் யாசம்
ஒ றம் அவைர ம க்க ம்
தயங் க ம் ெசய் க்
ெகாண் ந்த .
ேதவராஜ க் இப் ேபா
நாற் பத் எட் வய , ப் ரத ீ ் க்
இ பத்தெயா வய ட்டத்தட்ட
இ பத் ேய வய க் ேமல்
த் யாசம் உள் ள ஒ வேனா
காதல் ...! ‘அதற் காக உனக் நான்
என்ைன அர்ப்பணிப் ேபன்...’
என் ற ரீ ல் ப் ரத
ீ ் ேப க்
ெகாண் ெசன்ற , ஒ ஆணாகத்
ேதவரா ன் மன ல் ஒ பக்கம்
கர்வம் ெகாள் ளச் ெசய் தா ம் ,
மற் ெறா பக்கம் அவர் வளர்ந்த
 ைற அவரின் காதல் மனம்
எல் லாம் இைத ஏற் க ம்
யாமல் த த்த .
ண் ம் ண் ம் ேதவராஜன்
ேமல் தான் ெகாண்ட ,
ய் ைமயான காதல் என்ற
ரீ ேலேய ேப ேதவரா ன்
மனைத ஒ வா ப் ரத
ீ ் தன்
பக்கம் ப் இ ந்தாள் .
“எனக் இ க் எப் ப என்ன
ப ல் ெசால் ற ன் ெதரியைல...!
எனக் என் ம் பம் தான் தல் ,
அ தான் க் யம் ... உனக்
நான்... எ ம் ...” என் தயங் க ம் ,
“நான் ேகட்டனா...?! எனக் உங் க
அன் மட் ம் ேபா ம் , அ
இன்ைனக் ஒ நாள் உங் க டன்
வாழ் ந்த வாழ் க்ைகேயா
நின்றா ம் சரி... இனி இைத
வாழ் க்ைக வ ம்
ெதாடர்ந்தா ம் சரி... நான்
மனசார ஏற் க் ெகாள் ேவன்,
ஏெனன்றால் நான் உங் கைளக்
காத க் ேறன்...” என்
உ க்கமாகப் ேப யவைள கண்
ெமல் ல தயக்கத்ேதா ,
“என் வய உனக் த் ெதரி மா...”
என் ேதவராஜ் ேகட்க,
“சர் ேகட்ப என்ன
இ ந்தா ம் பரவா ல் ைல...! என்
கண் க் ப் ப வய
இைளஞனா தான் ெதரிய ங் க...”
என கப் ெபரிய ஐஸ்கட் ைய
க் ேதவரா ன் தைல ல்
ைவத்தாள் .
நிஜத் ல் ேதவராஜ் நார்ப்பத்
எட் வய ம க்கத்தக்க
வைக ல் காட் யளிப் ப
இல் ைல தான், ப் பத்ைதந்
தல் நாற் ப வய ற் ள் தான்
அவைர எைட ேபாட ம் ,
அப் ப த்தான் கட் க்ேகாப் பாகத்
தன் உடைல ைவத் இ ந்தார்.
ஆனால் ‘இப் ப ஒ அழகான
இளம் ெபண் தன்ைனக்
காத ப் பதாகக் வேதா
மட் மல் லாமல் தன் காத க்காக
என்ன ேவண் மானா ம்
ெசய் யத் தயார்’ என் ற ரீ ல்
ேப க் ெகாண் ெசன்ற
அவரின் மன ற் ள் ஏக
ெப ைமைய உற் பத் ெசய் த .
ல தா டான ம் ப வாழ் க்ைக
தாக ன் வ டங் க க் ம்
ேமலாக இல் லாமல் ேபான ம் ,
ேசர்ந் க் ெகாள் ளத் ெதரிந்ேத
ப் ரத
ீ ் டம் மயங் னார்
ேதவராஜ் .
அதன் ற அங் இ ந்த
நாட்கள் ட்டத்தட்ட இ வ க் ம்
ஹனி ன் ேபால மா ப் ேபான .
இந் யா ம் ம் நா ம் வர,
“அங் ப் ேபான ம் என்ைன
மறந் ட மாட் ங் கேள...?” என்
உ க்கமாகக் கண்களில்
கண்ணீேரா ப் ரத ீ ் ேகட்க ம் ,
“என்ன உளறல் ப் ரத
ீ ் இ ...
உன்ைன எப் ப நான் மறக்க
ம் , என் வாழ் க்ைக ல் நான்
இழந்த ெசார்க்கத்ைத ட் க்
ெகா த்தவ நீ ... எப் ேபா ம்
உனக் என் வாழ் க்ைக ல் தனி
இட ண் ...” என் வாக் க்
ெகா த்தார்.
 ம் ய ற , அவரின்
ற் ற உணர்ச் தைல க்க...
ல தாைவ ேந க் ேநர் சந் க்க
யாமல் ற் ற உணர்ேவா
தைல னிந் ெகாள் வ ம் ,
ட் ல் அ க ேநரம் ெசல
ெசய் யாமல் ஓ ஒளிவ மாக
இ ந்தவ க் ப் ள் ைளகைள
ட் ப் ப ெப த்தச் ரமமாக
இ ந்த .
அவ் வப் ேபா ல தா டனான
ேநரத்ைத ைறத் க் ெகாண்
ள் ைளகைள ெவளி ல்
அைழத் ச் ெசல் வ ம் ,
அவர்க டன் ேநரம்
ெசல வ ம் என இ க்க
யன்றவைர... அந்த வய ேலேய
அைனத்ைத ம் தன் பார்ைவ
வைலயத் ல் ைவத் க் ெகாண்
இ ந்த ேதவ் ன் கண்கள் சரியாக
எைட ேபாட் ந்த .
தன் தந்ைத ஊர்
ம் ய ந் அவரின்
நடவ க்ைக ல் ஏேதா ல
மாற் றங் கள் இ ப் பதாகக்
கண்ட ந்தவ க் அ
என்னெவன்பைத
கண்ட வதற் கான வய ம்
அதற் கான வாய் ப் ம் அப் ேபா
ைடக்க ல் ைல. ஒ ேவைள
ேதவராஜ் தன் மகைன
அ வலகத் ற் ஒேர ஒ ைற
அந்த இைடப் பட்ட நாட்களில்
அைழத் ச் ெசன் ந்தால் ட,
ேதவரா ன் மாற் றங் க க்கான
காரணத்ைத ஒேர ெநா ல்
கணித் ப் பான் அவரின் மகன்.
ப் ரத
ீ ் க் வாக் க் ெகா த்
இ ந்த ேபாலேவ, தனியாக ஒ
வாங் அ ல் தங் க ைவத்
அவேளா தன் ெபா கைளக்
க க்கத் ெதாடங் னார்
ேதவராஜ் . ல தாைவப் பார்க்க
ற் ற உணர்ேவா ட் க் ச்
ெசல் ம் ேநரத்ைத த் க்
ெகாண்டவ க் அந்த ேநரத்ைத
ப் ரதீ ் ேயா ெசல வ
ெராம் பேவ எளிதா ேபான .
அ தாேன ப் ரத
ீ ் க் ம்
ேவண் ம் ...! அவ ம் அைதத்
தனக் ச் சாதகமாகச் சரியாகப்
பயன்ப த் க் ெகாண் தன்
மயக்கத் ல் இ ந் ேதவராஜ்
ெதளியாமேலேய பார்த் க்
ெகாண்டாள் . இப் ப ேய நாட்கள்
ெசல் ல, ல மாதம் கடந் இ ந்த
நிைல ல் தயங் தயங் தன்
தா டம் ெசன்ற ேதவ் , தன்
தந்ைத ன் நடவ க்ைககளில்
ல நாட்களாக ஏேதா தவ
இ ப் பதாகக் ற ம் , அவைன
ைறத்த ல தா, “என்ன ஆச்
க்ரம் உனக் ...! ஏன் இப் ப
எல் லாம் ேபசேற...? அப் பா எ
பண்ணா ம் நம் ம நல் ல க் த்
தான் ெசய் வாங் க, அவங் க
இப் ேபா ஏேதா ேவைல யா
இ க்காங் க... மேல யா
ேபா ட் வந்தாங் க இல் ைலயா,
அந்தக் காண்ட்ராக்ட் ேவைல
நிைறய இ க் ேபால... அ தான்
அவங் களால ட் ல் ேநரம்
ெசலவ க்க யைல... அப் பா
ேமல எல் லாம் சந்ேதகப் படக்
டா ...” என் ேதவ் ைவ
கண் த் , நல் ல மைன யாக
நடந் ெகாண்டார்.
ஆனால் அவர் கணவேரா, அேத
ேநரம் ல தா ற் நல் ல
கணவராக இல் லாமல்
ேவெறா த் க் நல் ல கணவராக
அவள் ட் ல் ைவத் அவ க் த்
தா கட் க் ெகாண் ந்தார்.
ப் ரத
ீ ் இைத வாையத் றந்
ேகட்க ல் ைலேய த ர, ஆனால்
அவேர தனக் த் தா கட் ம் ப
அைனத்ைத ம் இந்த ஒ
மாதத் ல் தன் நடவ க்ைககளின்
ல ம் ேபா கண்ணீரின்
ல ம் ெசய் க்
ெகாண் ந்தாள் .
அவரின் அன் க் ம் காத க் ம்
மட் ேம வாழ் வ ேபால
ஒவ் ெவா நா ம் ரீத் ந க்க,
ந க்க இ வ க் ம் இைட ல்
இ ந்த வய த் யாச ம்
ேசர்ந் ெகாஞ் ச ம்
ேயா க்காமல் ேதவராைஜ
ஒவ் ெவா ைற ம் ப் ரத
ீ ்
ரித்த வைல ல் ழ ெசய் ,
அவள் எ ர்பார்ப்ப
அைனத்ைத ம் ெசய் ய ைவத் க்
ெகாண் ந்த .
அேத ேபாலத் தான் இத்தைன
நாளில் ஒ ைற டத் தன்ைன
மைன யாக ஏற் க்
ெகாள் ம் ப றாமல் தன்
ஆைசக் எல் லாம் வைளந்
ெகா த் வ வதாக எண்ணி
தாேன ன்வந் அ த்த ஆப் ைப
ேத அ ல் அமர்ந்தார் ேதவராஜ் .
தன் க த் ல் தா ஏ ய ற
ரீத் , “அப் ேபா நா ம் உங் க
மைன தாேன... ஏேதா ன்ன
ட் ற் வந் ேபாவ ேபால
எல் லாம் இல் லாமல் இர ல் இங்
உரிைமயா தங் ங் கேளன்...”
என்ப ேபால அன்ேபா
ேகாரிக்ைக ைவப் ப ேபான்
மைற கமாக அவளின்
ஒவ் ெவா அ ைய ம் எ த்
ைவக்க... அ ரியாமல்
ேதவராஜ ம் அைதெயல் லாம்
ெசய் தார்.
இர ல் தன் கணவன் ட் ற்
வ வ ெவ வாகக் ைறயத்
ெதாடங் ய ம் ல தா அவரிடம்
ேகள் எ ப் ப... “ க் ய ேவைல
ம் த வா ல் இ ப் பதால்
ல ேநரங் களில் இப் ப ஆ ம் ...”
என் பட் ம் படாமல் ப ல்
ெசால் க் ெகாண் அங் ேக
நிற் காமல் ெசன் ெகாண்ேட
இ ந்தார் ேதவராஜ் .
இந்தப் ப ல் ல தாைவ சற் க்
ழப் பம் ெகாள் ளச் ெசய் த ,
‘இதற் ன் ட எத்தைனேயா
ராெஜக்டக ் ள் எ த் ந்தா ம் ,
இப் ப எல் லாம் இர ேவைள ல்
ெவளிேய தயங் ய ல் ைல...!!
இப் ேபா தங் றார் என்றால்
அவ் வள ெபரிய ேவைலயா...?’
என்ற ேகள் மன ல்
எ ந்தா ம் , ‘நிச்சயம் அவ் வள
அவசர ேவைலயா தான் இ க் ம் ’
என் எண்ணிக் ெகாண்டவர் தன்
கணவன் இ ந்த
நம் க்ைக னால் ேம ம் அவைர
எந்தக் ேகள் ம் ேகட்காமல்
இ ந் ெகாண்டார்.
ஆ மாதங் கள் க ந்த நிைல ல்
ேதவரா ன் தந்ைதக் ச் சற்
அரசல் ரசலாக இ வ க் மான
உற ெதரிய வர, தன் மகைன
இ பற் த் தனிைம ல் ேகள்
ேகட்க எண்ணி அதற் கான
ேநரத் ற் காகக் காத் க்கத்
ெதாடங் னார்.
ேதவரா டம் ெதா ைல
ஒப் பைடத்த ற ன் ேபால
அவர் ெவளி ல் அ கம்
ெசல் லாததால் அவ க் இந்தச்
ெசய் ெவ தாமதமாகேவ
ைடத்த . ஆனால் அவர்
ேப வதற் கான சந்தர்ப்பம்
அைமயாமேல ேபாகப் ெபரிய
இ யாக வந் நின்றாள் ப் ரத ீ ் .
ஆ -29
ஒ நாள் மாைல தன் அண்ணன்
மற் ம் ல அ யாட்கேளா
ட் ற் ள் ைழந்தவள் ல தா,
ெஜயேதவ் , மஞ் ளா மற் ம்
ழந்ைதகள் என அைனவைர ம்
ட்ைட ட் ெவளிேய
ேபா மா அ காரத்ேதா
யப கால் ேமல் கால்
ேபாட் க் ெகாண் அங் ந்த
ேசாபா ல் அமர்ந்தாள் .
ஆரம் பத் ல் ‘யாரிவள் ’ என்ேற
ரியாமல் ைகத்தவர்களில்
த ல் யநிைன க் வந்த
ெஜயேதவ் ‘தங் கைள ெவளி ல்
அ ப் வதற் இவ க் என்ன
அ காரம் இ க் ற ’ என்ற
ேகாபம் எழ, ன்னால் வந்
ேகள் எ ப் ம் ன் அவரின்
கத் ல் தன் ைக ல் இ ந்த
பத் ரத் ன் நகைல
ட்ெடரிந்தவள் , “உன் ைடய
ேகள் க்ெகல் லாம் ப ல் ெசால் ற
அள க் எனக் ப் ெபா ைம
இல் ைல... இந்தா இைதப் ப ச்
ெதரிஞ் க்ேகா...” என் ராகப்
ப ல் அளித்தாள் .
அவளின் அந்தச் ெசய் ைக ல்
ெபா ைம ன் கரமான
ல தா ற் ேக ேகாபம் ெபாத் க்
ெகாண் வர, “ெபரியவங் க ட்ட
எப் ப நடந் க்க ம்
ெதரியாதா...?” எனச் ட்
ெபரியவைர ைக தாங் களாக
பற் உள் ேள அைழத் ச் ெசல் ல
யல, “இன்ெனா அ
ட் க் ள் ள எ த் ைவத்தா
அவ் வள தான்...! உங் க மானம்
மரியாைத எல் லாம் ேபா ம் ...
என் ட வந் இ க்கறவங் க
உங் க க த்ைத த் ெவளிேய
தள் ளி வாங் க... நீ ங் களா ேபானா
உங் க க் மரியாைத...” என்
கக் ேகவலமான
வார்த்ைதகளில் ேபச
ெதாடங் னாள் .
அ வைர நடப் பவற் ைற எல் லாம்
உற் க் கவனித் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் ேகாபத்ேதா
ப் ரத
ீ ் ன் ன் வந் நின்
“நாங் க எ க் ப் ேபாக ம் ...?!
எங் கைளப் ேபாகச் ெசால் ல நீ
யார்...?” எனக் ெகாஞ் ச ம் அந்தச்
வய ற் கான பய ம்
பதட்ட ம் இல் லாமல் ெதளிவாகக்
ேகள் எ ப் ப, ப் ரத
ீ ் ன்
அ ல் நின் ெகாண் ந்த
அவள் அண்ணன் ெவற் ,
“பா டா! ட் ேதவராஜ க்
ைர...! நம் மைளேய ேகள்
ேகட் றான்...” என் ட
வந் ந்தவர்கைளப் பார்த்
ண்டலாகச் ரித்தப ேய
னான்.
“ஏெனன்றால் இந்த
எங் க க் ச் ெசாந்தம் ..!
மட் ம் இல் ல உங் க அத்தைன
ெசாத் ம் இனி எங் க க்
மட் ம் தான் ெசாந்தம் ...” என்
ப் ரத
ீ ் ப ல் அளிக்க ம் , “வாட்”
என் வம் க் ேதவ்
ேகள் எ ப் ப...
தன் த ல் தான்
காத ப் பதாகப் ெபாய் யாக
ந த்த ேபா ேதவராஜ் ய
அேத ‘வாட்’ என்ற வார்த்ைதைய
அேத ேபாலத் ேதவ் உச்சரித்த
தம் ப் ரத
ீ ் ன் மன ல்
ெவ ப் ைபக் ளப் க்க...
‘இவைன த ல் இங் த்
ரட்ட ம் , அவைன மா ரிேய
அ வாளியா இ ந்தா நமக் த்
தான் ரச் ைன’ என்
எண்ணியப ேய,
“எ வா இ ந்தா ம் உங் க
அப் பன் ட்ட ேப க்ேகா...” என்
மரியாைத இல் லாமல் ற ம் ,
“ேஹ, க் ைமன்ட் வர் வர்டஸ ் ் ...
இன்ெனா ைற இப் ப ப்
ேப னா...!” என் ப் ரத
ீ ் ைய
ைறத் க் ெகாண்
யவைனக் கண்
எகத்தாளமாகச் ரித்தவள் ,
“அப் ப தான் ேப ேவன் டா...
உன்னால் என்ைன என்ன ெசய் ய
ம் ...” எனக் ேகட் க்
ெகாண்ேட “எ க் நாம ைடம்
ேவஸ்ட் பண்ண ம் , இ கைள
எல் லாம் ப் ைபேயா
ப் ைபயாத் க் ெவளிேய
ஏ ...” என்றாள் .
“ப் ரத
ீ ் ” என அதட்டலான ரல்
ெவளி பக்க ந் ஒ த்த .
அ ேலேய வந் ப் ப யார்
எனத் ெதரிந்தா ம் ெகாஞ் ச ம்
அலட் க் ெகாள் ளாமல் அவள்
அலட் யமாகத் ம் ப... அங் க்
கண்கள் வக்க த்ர ர்த் யாக
நின் ந்த ேதவராைஜ கண்டாள் .
‘என்ன’ என்ப ேபால ெவ
அலட் யமாக பார்த் ைவக்க...
“என்ன பண்ணிட் இ க்க
இங் ேக...?” என் கத் யப ேய
அவள் ன் வந் நின்ற
ேதவராைஜ, ‘நீ எல் லாம் ஒ
ஆளா?!’ என்ப ேபாலப்
பார்த்தவள் , “என் ட் ல் வந்
என்ன ேதைவ இல் லாத ேவைல
இெதல் லாம் ...!” எனக்
ேகாபப் பட ம் ,
“எ உன் ...! இனி இ
என்ேனாட , அந்த ஆ ஸ்,
ேபங் க்ல இ க்க அள ல் லாத
பணம் , இன் ம் அங் ேக அங் ேக
இ க் ற ெசாத் எல் லாம் ,
எல் லாம் எனக் த் தான்
ெசாந்தம் ...” என் கண்களில்
கன தக்க ைககைள ரித் க்
ெகாண் அவள் ேபசப் ேபச...
‘என்ன உளறல் இ ’ என்ப
ேபாலத் ேதவராஜ் பார்த் க்
ெகாண் ந்தார்.
ஆனால் அ ல் நின் ந்த
ேதவ் ற் அவள் ேபச ேபச ஏேதா
ரிவ ேபால இ க்க ம் , தன்
தாத்தா ன் ேமல் அவள்
ட்ெட ந்த ெசாத் ப்
பத் ரத்ைத எ த் கடகடெவன
வா க்கத் ெதாடங் னான். அ ல்
இ ந்தைதப் ப த் த்தவன்
ஒ பார்ைவையத் தன் தந்ைதைய
ேநாக் ப் ப ம் , அதற் ள்
ேதவராஜ க் ம் அவள் ெசால் ல
வந்த ன் ெபா ள் ரிந் இ க்க,
ேதவ் ன் அ ல் வந் ந்தார்.
தன் கணவைனக் கண்ட ம்
மாமனாைர அங் ந்த
ேசாபா ல் அமர ைவத் ட்
“என்னங் க...” எனப் பத க்
ெகாண் அ ைகேயா ஓ
வந்த ல தா, ேதவராைஜ
ெந ங் ம் ன் அவரின்
ைகப் பற் த் த த் தன்
தன்ன ல் நி த் க் ெகாண்ட
ேதவ் ைவ ரியாமல்
பார்த்தவர்,” க்...” எனத்
ெதாடங் க ம் ,
ஒேர ஒ பார்ைவ ல தாைவ
ேநாக் ம் யவன்,
கண்களாேலேய ‘இங் ேகேய நில் ’
என்ப ேபால ஒ பார்ைவைய
ட் ம் தந்ைதையப்
பார்த்தவன், “ஹ இஸ் ...”
என் ப் ரத
ீ ் ைய பார்த்
ேகட்க ம் , ப ல் அளிக்க
யாமல் ேதவ் ரா ன் கம்
பதற் றத்ேதா ய
த மாற் றத் ல் தயங் ய .
“ெசால் ங் க...” என் ண் ம்
அ த்தம் த்தமாகத் ேதவ்
உச்சரிக்க ம் , “அ ... அ ...” என்
‘எப் ப த் தன் ெமாத்த
ம் பத் ற் ம் ன் ம் தான்
ெசய் த ஈனச் ெசயைல தன்
வாயாேலேய எப் ப
ெவளி வ ’ என் ெதரியாமல்
ேதவராஜ் ெமன் ங்
ெகாண் நின் ந்தார்.
தன்ைனத் த த் நி த்
கணவைனக் ேகள் ேகட்ட
மகைன ரியாமல் பார்த் க்
ெகாண் ந்த ல தா ற்
மகனின் ேகள் ம் அதற் க்
கணவனின் த மாற் ற ம்
ஒ த பயத்ைத ம் அதற் கான
ைட என்ன என்பைத ம்
ேலசாகப் ரிய ைவக்க, மனம்
படபடக்க... ேதவரா ன்
வா ந் உ ரப் ேபா ம்
வார்த்ைதக க்காக உ ைர
ைக ல் த் க் ெகாண்
காத் க் ெகாண் ந்தார்.
“இப் ேபா நீ ங் க ெசால் ங் களா...?
இல் ல...” என் இன் ம் சற் க்
ர ல் அ த்தத்ைதக் ட் ேதவ்
ேகள் ைய க் ம் ன்,
“என்ைனக் ேக ... நான்
ெசால் ேறன், அந்த ஆள் ெசால் ல
மாட்டான்... நான் உங் க
அப் ப க் இரண்டாவ
ெபாண்டாட் ...” என ப் ரத ீ ் டம்
இ ந் ப ல் வந்த .
அந்தப் ப ைலக் டத் தாங் ம்
சக் இல் லாமல் ல தா
ெதாப் ெபன் ேழ ழ ம் ,
“லல் ” என் பத ேதவராஜ்
அவைளத் தாங் க ய ம் ன்
“ஸ்ேட அேவ...” என அவைரத்
ரத் ேலேய த த் நி த் ய
ேதவ் , தன் அன்ைனையக்
ைகத்தாங் கலாக பற் அ ல்
இ ந்த இ க்ைக ல் அமர
ைவத் ட் ம்
சைமயலைறையப் பார்க்க...
அவன் கண் அைசைவ ரிந் க்
ெகாண் சைமயல் காரம் மா
தண்ணீைரக் ெகாண் வந்
நீ ட் னார்.
அைத அவள் கத் ல் ெதளித் ,
ைடத் சற் ஆ வாச ப த் க்
ெகாஞ் சம் நீ ைர அ ந்த
ெசய் தவன், ண் ம் ம் தன்
தந்ைதையப் பார்க்க... அவேரா
மைன ன் உடல் நலன் ேமல்
ெகாண்ட பதட்டத்ேதா “லல்
உனக் ஒண் ம் இல் ைலேய...”
என் பத க் ெகாண் இ ந்தார்.
ல தா நி ர்ந் ட அவைரப்
பார்க்க ல் ைல. இப் ேபா
ப் ரத
ீ ் ன் அண்ணன் “இங் ேக
பா ங் க இந்த ட்ராமா எல் லாம்
ேபாட்ட ேபா ம் , உடேன ட்ைட
ட் ெவளி ல் ளம் ங் க
எங் க க் நிைறய ேவைல
இ க் ... உங் க இந்தக்
ேகவலமான நாடகத்ைதப்
பார்க்கற க் எல் லாம்
எங் க க் ேநர ல் ைல...” எனச்
ெசால் ல ம் , அவன் சட்ைடையக்
ெகாத்தாகத் ேதவராஜ் த்தார்.
ேகாப ம் ஆத் ர மாக வந்
ேதவராஜ் ைககைளத் தன்
அண்ணனின் சட்ைட ல் இ ந்
ரித் அவைர ெநஞ் ல் ைக
ைவத் தள் ளி ட்ட ப் ரத
ீ ் ,
“உனக் எவ் வள இ ந்தா,
என் அண்ணன் ேமேலேய ைக
ெவப் ப...” என் ச்ச ட ம் ,
அ ர்ேவா அவைளப் பார்த்தவர்,
“ப் ரத
ீ ் நீ யா இப் ப நடக்கற...?!”
என்றார்.
“ேவற எப் ப நடந்த க்கச்
ெசால் லேற ழவா... உனக்
ேவைலக்காரியாவா...?! இல் ல
வப் ***யாவா...?!” என்
இளக்காரமாகக் ேகட்டவள் ,
ம் உடன் வந்த
மற் றவர்கைளப் பார்த் “பத்
நி ஷம் தான் உங் க க் ைடம் ,
அ க் ேமல ஒ நி ஷம் இ ங் க
இந்த ட் க் ள் ள இ ந்தா ம் ...”
என் க் ட க்க ல் ைல,
அதற் ள் ெஜயேதவ் எ ந்
ெவளிேய நடக்கத்
ெதாடங் ட்டார்.
தன்ைன எப் ப யாவ ரிய
ைவத் ம் எண்ணத் ல்
அவசரமாகத் ேதவராஜ் “அப் பா”
என அைழத் க் ெகாண்ேட
அவைர ெந ங் க... ஒ கசந்த
ன்னைகையத் ேதவராைஜ
ேநாக் ந் யவர், “உங் க அப் பா
ெசத் அைர மணி ேநரம் ஆ ...”
என்றவாேற தன் மைன ேயா
நடக்கத் வங் யவரின் நைட
அப் ப ேய நின்ற .
அதற் க் காரணம் கெமங் ம்
ேவதைனேயா கண்கள் கலங் க
ெவளி ல் நின் ெகாண் ந்த
ராகவன் தான். தன் ேபரன் ேபத்
மற் ம் மகைளப் பார்ப்பதற் காக
வந் ந்தவர் இங் நடந்
ெகாண் ந்த அத்தைனைய ம்
கண் ேவதைனேயா
நின் க்க... அவரின் கத் ல்
கண்ட ேவதைனைய ஒ சக
மனிதனாகச் ச த் க் ெகாள் ள
யா ேபான ெஜயேதவ் ,
“ராகவா” எனத் த த ப் ேபா
ய ர ல் அைழத்தார்.
“இந்த ட் க் ள் ள கால் ைவக்க
எனக் ப் ப ல் ைல...
ெகாஞ் சம் என் ெபாண்ைண ம்
ேபர பசங் கைள ம் அைழத் க்
ெகாண் ெவளிேய வாங் க
மச்சான் ேப க்கலாம் ...” என்
ராகவன் வராண்டா ல் இறங்
நிற் க... அ க்க க்காக நடந்
ெகாண் க் ம் ஒவ் ெவான் ம்
அ ர்ந் நின் ந்த ேதவராஜ்
 ேழ ந் இ ந்த
பத் ரங் கைள எ த் அவசர
அவசரமாகப் ப த் ப்
பார்த்தவ க் ப் ரத
ீ ் ெசான்ன
உண்ைம என் ம் அைனத் ேம
அவளின் ெபய க் மாற் றப் பட்
இ ப் ப ம் ெதரிந்த .
‘இ எப் ேபா ...? எப் ப
நடந்த ...?’ என் அவ க் ப்
ரிய ல் ைல, ப் ரத
ீ ் டம்
மயங் இ ந்தார் தான்...!
அவளின் ேமல் ஒ வைக ல்
ைபத் யமாக இ ந்தார்...!! என்
டச் ெசால் லலாம் , ஆனால்
இப் ப த் தன் ம் பத்ைதத்
ெத ல் நி த் ம் அள ற் ஒ
ெசயைல ெசய் ய அவர்
ஒ ேபா ம் எண்ணிய ல் ைல.
அைதச் ெசய் ய ம் அவரால்
யேவ யா , அவ க் ேம
ெதரி ம் ப் ரத
ீ ் டனான தன்
உற ெபரிய தவ என்ப ம் ,
ல தா ற் த் ெதரிந்ேத ேராகம்
ெசய் க் ெகாண் இ ப் ப ம் ,
ஆனால் ஒ கட்டத் ற் ேமல்
அவராேலேய நிைனத்தால் ட
அ ல் இ ந் ளேவா
ெவளிவரேவா யாத
அள ற் ச் ழ் நிைல மா ப்
ேபாய் இ ந்த .
இ ேவ அவைர ேந க் ேநர்
நின் யாைர ம் எ ர் ெகாண்
ேபச யாத அள ற் ச்
ெசய் க் ெகாண் க்க... ‘இைத
எப் ப அவள் தனக் க் டத்
ெதரியாமல் ெசய் ப் பாள் ...!?’
என் ேகள் எழ, ழப் பமான
மனநிைல ல் ெநற் ையத்
ேதய் த் க் ெகாண்டவ க் ஒ
மாதத் ற் ன் அ த
ேபாைத ல் ஒ நாள் இர
ப் ரத
ீ ் ன் இல் லத் ல் இ ந்த
ேபா ஏேதா ல கா தங் களில்
ைகெய த் வாங் யதாக
மங் களாக நிைன வர... அவைள
ெவ ப் ேபா பார்த்தவர்,
“இெதல் லாம் உன்ேனாட ேவைல
தாேன...?” எனத் தன் ஒட் ெமாத்த
ெவ ப் ைப ம்
வார்த்ைதகளாக் க் ெகாட் னார்.
“ேவற...!” என எகத்தாளமாகக்
ேகட்டவைள கண் “இ க்காகத்
தான் என் ட்ட பழ னியா...?”
என் அ வ ப் பான ர ல்
அவர் ேகட்க... “ஹாஹாஹாஹா...”
என் ரித்தவள் , “ேவ நீ என்ன
நிைனச் ட் இ க்கக் ழவா...”
எனச் ரித்தாள் .
“அப் ேபா இ க்காகத்தான்...”
என் அதற் ேமல் என்ன
வார்த்ைதையப் பயன்ப த் வ
எனக் டத் ெதரியாமல் அவரின்
கண்ணியம் த க்க ம் ,
ஆத் ரத்ேதா ேகட்டப ...
ப் ரத
ீ ் ைய ேதவராஜன் ெந ங் க,
அவரின் ேகாபேமா ஆத் ரேமா
என்ைன எ ம் ெசய் டா
என்ப ேபாலத் ராகேவ
அவைர எ ர்க் ெகாண்டவள்
“ ன்ேன என்ைன மா ரி ஒ
அழ ! உன்ைன மா ரி ஒ
ழவன் ன்னால் காதல்
த் வதற் எனக் என்ன
ைபத் யமா ச் இ க் ...
உன்னால எனக் இந்தச்
ெசாத்ைத த ர ேவற என்னடா
லாபம் ...” என கக் ேகவலமான
வார்த்ைதகைள அவைர ேநாக்
னாள் .
ஒவ் ெவா ைற ம் ப் ரதீ ் ன்
வார்த்ைதகளில் இ ந்
தன்ைனக் ழவன் என
உச்சரிக் ம் ேபாெதல் லாம்
அவமானத் ல் ன் ப் ேபானார்
ேதவராஜ் . ‘இேத ப் ரதீ ் எத்தைன
ைற தன்ைனக் கம் ரமானவன்
ஆணழகன் என்ெறல் லாம்
வார்த்ைதக் வார்த்ைத கழ் ந்
இ க் றாள் ’ என்ற நிைனேவா
ேசர்ந் அத்தைன ம் தன்ைன
ஏமாற் ற ெசான்ன வார்த்ைத
என்ப ம் ரிந்த .
அவள் தான் தன் ேமல் வந்
ந்தால் என்றால் தனக்
எங் ேக ேபா ற் த் ...! எனத்
தாமதமாகத் ேதவராஜ க்
ரியத் ெதாடங் க... ஆனால் இனி
ரிந் ம் எந்தப் பய ம் அதனால்
ஏற் படப் ேபாவ ல் ைல என்ப
ேபால அைனத் ேம நடந்
 ந் ந்த .
இதற் ள் அவரின் ஒட் ெமாத்த
ம் ப ம் ட்ைட ட்
ெவளிேய ெசன் க்க...
ப் ரத
ீ ் ன் அண்ணன் ேதவராைஜ
ேநாக் “பத் நி ஷத் ல
ெவளி ல ேபாகச் ெசான்ன ,
உன் ம் பத்தாைர
மட் ல் ைல... உன்ைன ம்
ேசர்த் தான்...” என் ற ம் ,
இத்தைன நாள் அநாைத என்
க் ெகாண் இ ந்தவ க் ப்
தாக அண்ணன் எங் ந்
த்தான் என் ேதான் னா ம்
அவளின் சாயம் ெவ த் ப்
ேபான னால் ,
“அவங் கேள ேபான க் ப் ற ,
இங் ேக எனக் என்னடா ேவைல...”
என மனம் வ ம் வ கைளச்
மந் க் ெகாண் அந்த வ கள்
வார்த்ைதகளில் ெதரி ம் அள
ரித்தவர் ேசார்வான நைடேயா
ட்ைட ட் ெவளிேயற
யன்றார்.
“சாப் பாட் க் என்ன
பண் ேவ...! என் ட்ட ேவைல
ெசய் ய யா...?! ேவைள
சாப் பா ம் தங் வதற் இட ம்
தேரன்...” என் ப் ரத
ீ ் ன் ேக
ரல் ேகட்க, அ ல் ஒ ெநா
நைடையத் தைட ெசய் ய...
இங் ேகேய இந்த நி டேம
அவைளக் ெகான் ைதக் ம்
அள ேவக ம் ேகாப ம்
இ ந்தா ம் அவள் ஆ ரம்
ெசால் இ ந்தா ம் தனக்
எங் ேக ேபா ற் த் ...! இ ல்
தன் ேமேலேய கப் ெபரிய தவ
இ க் ற என்ற உண்ைம
ெபாட் ல் அைறந்த ேபால
அவ க் ப் ரிந்த .
இவைள ஏதாவ ெசய் ட்
ெஜ க் ச் ெசன்றால் , தன்
ம் பத் ன் க என்னவா ம் ...?!
நிராதரவாக நிற் பவர்கைள யார்
பார்ப்பார்கள் ...?!
பா காப் பார்கள் ...! யார்
கவனித் க் ெகாள் வார்கள் ...?!
என்ற எண்ணம் ஒன்ேற அவைர
அைம யாக அங் ந்
ெவளிேயறச் ெசய் த .
ஆனால் ெவளிேய வந்தவர் கண்ட
காட் அவைர அ ேயா
நிைல ைலய ெசய் த .
ெதா ல் ைற ன்
சக்கரவர்த் யாகப் ெபரிய ெபரிய
ஜாம் பவான்கள் ட எ ரில்
அமர்ந் ேபசத் தயங் ம் தன்
தந்ைத ல தா ன் தந்ைத
ராகவனின் கா ல் ந்
“தன்ைன அ யாமல் நடந்
ந்த இந்தப் பாவ ெசய க்
எந்த வைக ம் நான் ைண
ேபாக ம் இல் ைல, அைத
ஊக் க்க ம் இல் ைல... உன்
மகளின் இன்ைறய இந்த
நிைலக் த் ெதரிந்ேதா
ெதரியாமல் நா ம் ஒ
காரணமாக இ ந் ட்ேடன்...”
என் மன்னிப் ேகட் க்
ெகாண் க்க... ெஜயேதவ்
எவ் வள நியாயமானவர் என்
ராகவ க் த் ெதரி ம் என்பதால்
பத தன் தங் ைகைய ம் அவரின்
கணவைர ம் க் நி த்
சமாதானம் ெசய் க்
ெகாண் ந்தார்.
‘எப் ப ...? என்ன ெசால்
அவர்க க் ப் ரிய ைவப் ப ...?’
என் ரியாமல் ழம் நின்ற
ேதவராஜ் , தன் தந்ைத டம்
ேபசேவா ரிய ைவக்கேவா
யா என்பேதா
மட் மல் லாமல் அதற்
அவ க் த் ைதரிய ம் இல் லா
ேபாக, ல தா டம் தன்ைன
மன்னித் மா கா ல்
ந் ேகட்க டத் தயாராக
இ ந்தவர் ெமல் ல அவைர
ெந ங் னார்.
ேதம் த் ேதம் அ தப
அங் ந்த ணில் சாய் ந் ,
தங் ைகையத் க் ைவத்தப
தன் அ ல் நின் ெகாண் ந்த
மகனின் தைலைய வ க்
ெகா த் வாேற நின்
ெகாண் ந்தவளின் அந்த
அனாதரவான நிைலையக் கண்
ெநஞ் சம் க்க “லல் ” என
அைழத்தப ெந ங் க ம் , “ஸ்ேட
அேவ...” என் தன் தா ன்
அ ல் வரேவ உனக் த் த
இல் ைல என்ப ேபாலத் ேதவ்
க் ெகாண் இ வ க் ம்
இைட ல் வந் நின்றான்.
“ப் ளஸ
ீ ் ேதவ் , இ ன்னப் பசங் க
ைளயாட் இல் ல... உனக்
நான் எப் ப ச் ெசால் ரிய
ைவக்கன் எனக் த் ெதரியல...!
எனக் என் மைன டப்
ேபச ம் ... அைதத் த க்க
உனக் எந்த உரிைம ம்
ைடயா ... ல ஷயங் களில் நீ
எவ் வள தான் ெமச் ரிட் யாக
நடந் இ ந்தா ம் உனக் ப்
ரிய ம் ரியா ரிய
ைவக்க ம் யா ... ஆனால்
எனக் அவ ட்ட ேபச எல் லா
உரிைம ம் இ க் ...! நீ
எங் க க் ந ல் வராேத...”
என் த ப் ேபா மகைன
பார்த் ற, ஒ ேதாள்
க்கேளா எந்தப் ப ம்
அவ க் ச் ெசால் லாமல் ேதவ்
நகர்ந் நின் ெகாண்டான்.
‘ ைடத்த சந்தர்ப்பத்ைதத் தவற
டக் டா ’ என்ற
எண்ணத்ேதா இரண்ட
ன்ேன ைவத் ல தா ன்
ைககைளப் க்கத் ேதவராஜ்
யல, உணர்வற் எங் ேகா
ெவ த் க் ெகாண் நின் ந்த
ல தா ேதவரா ன்
அ காைமைய ம் பாமல்
அவைர ஒ அ வ ப் பான
பார்ைவ பாத் ட் இரண்ட
ன்னால் நகர்ந்தார்.
இ ேதவராைஜ ேம ம் உைடந்
ேபாக ைவக்க... “லல் ” என
ேவதைனயான ர ல்
அைழக்க ம் , அவேரா இவைரத்
ம் டப் பார்க்க ல் ைல.
“ப் ளஸ
ீ ் ... எனக் ஒேர ஒ வாய் ப்
ெகா ...” எனத் ெதாடங் க ம் ,
“ ளம் பலாமா...” என ராகவனின்
ரல் ன்னா ந் ேகட்ட .
“எங் ேக...? இல் ைல அவங் க
இங் ேகேய இ க்கட் ம் , நான்
எப் ப யாவ அவங் கைள...” எனப்
பதட்டத்ேதா ய ர ல்
ேபச ம் , அைத யா ம்
கவனித்ததாகக் ட
ெதரிய ல் ைல.
“தய ெசஞ் எனக் ஒ
சந்தர்ப்பம் ெகா ங் க...” என்
பயத்ேதா , ‘எங் ேக தன்னிடம்
இ ந் அவர்கைள ரித்
அைழத் ச் ெசன் வாேரா?!’
என்ற பதட்டத்ேதா ைக
ப் யப் ப ேதவராஜ் ேபச ம் ,
ராகவன் ேதவரா ன் கத்ைதக்
டப் பார்க்காமல் ல தாைவ
மட் ேம பார்த் க் ெகாண்
நின் ந்தார்.
ல தா உ ரற் ற சடலம் ேபால
உணர்வற் அ வைர
நின் ந்தவர் ெமல் லத் தன்
இ ம் க் ண்டாகக் கனத்த
கால் கைள அைசத் ‘ேபாகலாம் ’
என்ப ேபான்ற
தைலயைசப் ேபா அவைர
ேநாக் நகர்ந்தார். “லல் ...
ப் ளஸீ ் ... அவசரப் படாேத, உனக் ப்
ரிய ைவக் ேறன்... எனக் ஒேர
ஒ வாய் ப் ெகா ...” என்
ல தா ன் வ ைய ம த் க்
ெகாண் லம் யவாேற
ண் ம் ல தா ன் ைககைளப்
பற் க் ெகாள் ள ைனய,
ேதவராைஜ பார்க்கேவா
அவ க் ப் ப ல் அளிக்கேவா
ெதம் ல் லாமல் தன் மகனின்
உத ேயா அவன் ேதாள் கைளப்
பற் க் ெகாண் நடந்
ெகாண் ந்த ல தா, “ க்ரம் ”
என ெமல் ய ர ல் சற்
அ த்தமாகக் ற...
தன் தா ன் ர ல் இ ந்த
ெசய் ைய ரிந் க்
ெகாண்டவன், “சாரி ஸ்டர்
ேதவராஜ் ... எங் க அம் மாக்
உங் கேளாட ேபச ெகாஞ் ச ம்
ப் ப ல் ைல...” என்
ன்றாவ மனிதரிடம் ேப வ
ேபால ேபச ம் , “ேதவ் ... நீ யாவ ”
என் ேதவ் ன் தைலைய வ
ெகா க்க யன்றார்.
“உங் க ஒய் ப் ட்ட ேபச
ேவணாம் ெசால் ல எனக்
உரிைம இல் லாம இ க்கலாம்
 ஸ்டர் ேதவராஜ் ... ஆனா
என் ட்ட யா ேபச ம் , ேபச
ேவண்டாம் என்ற ைவ நான்
தான் எ க்க ம் ... இன்ெனா
ைற உங் க கத்ைதக் ட
எனக் க் காட் டா ங் க…” என்
அவர் ைககள் தன் தைல ல்
ப வதற் ன் அங் இ ந்
சற் வைளந் அைத
ஒ க் யவாேற னான் ேதவ் .
அைனவ ேம தன்ைன ஒ க்
ெவ த் ட்டைத கண்ட
ேதவராஜ் , ஏற் கனேவ
ஏமாற் றப் பட் நம் க்ைக
ேராகம் இைழக்கப் பட் , தன்
காரணமாக ெமாத்த ம் ப ம்
நிர்க யாக நிற் பைத எண்ணி
த த்தவர், தன் வ ைய
ேவதைனேயா எப் ப யாவ
இவர்க க் ப் ரிய ைவத் ட
நிைனத் ந்தவ க் அ ம்
யாமல் ேபான .
தன்ைனத் ம் ம்
பார்த் க் ெகாண்ேட கமாக
அண்ணனின் ைககளில் இ ந்த
மஞ் ஷா னிைய கண்
“மஞ் மா” எனப் பாசமாக
அைழத்தப ேய கன்னத்ைதத்
தடவ வர ம் , என்ன ரிந்தேதா...!
இல் ைலேயா...! அந்தச் ன்னச்
ட் க் தன் அண்ணன்
தந்ைத ன் ேமல் ேகாபமாக
இ க் றான் என் மட் ம்
அப் ேபாேத சரியாகப் ரிந்
இ க்க... “ஆனா ேபா...” என்
அவரின் ைககைளத் தட் ட்ட .
அ ேதவராைஜ ற் ம்
உைடத் ேபாட, அ வைர இ ந்த
கட் ப் பா உைடந் படார் படார்
என் தைல ல் அ த் க்
ெகாண் மடங் ட் ேபாட்
அமர்ந்தவர் அழத் வங் க ம் ,
அவைரத் ேதற் றேவா
சமாதானப த்தேவா யா ம்
யலாமல் கடந் ெசன்றனர்.
ராகவன், ல தா, ேதவ் , ஷா னி
நால் வ ம் அந்தப் ெபரிய
பங் களா ன் ெவளி ேகட்ைட
ெந ங் ம் ேவைள ல் ராகவன்
நின் ம் பார்க்க...
ேதவரா ன் தந்ைத ம் தா ம்
அவர்கேளா வராமல் அங் ேகேய
நின் ந்தனர்.
அைதக் ேகள் யாகப் பார்த்த
ராகவன் ண் ம் அவர்களின்
அ ல் வந் “என்ன மச்சான்,
இங் ேகேய நிற் க ங் க, வாங் க
ேபாகலாம் ... ேவதைன
இ க்கத்தான் ெசய் ம் மச்சான்,
நீ ங் க றந் வளர்ந்த இ ...
ஆனால் இனி இங் இ க்க
யா ...” என ஆ தலாகக்
யப ேதாளில் தட் க்
ெகா த்தார்.
“அந்த ேவதைன எல் லாம் எனக்
இப் ேபா இல் ைல ராகவா... இ என்
தைலெய த் , நான் ெசய் த
பாவத் ன் ெமாத்த உ வமா
ெபத் வளர்த்த ஒ த்தன்
எனக் க் ெகா த்த பரி ...!
இைத ம் நான் மனதார ஏற் க்
ெகாள் ளத் தான் ேவண் ம் , அவன்
ேகா ேகா யாகச் சம் பா த்த
ேபா சந்ேதாஷமா
ஏத் க் ட்ேடன் தாேன... அவன்
நல் லவன் வல் லவ ேபர் வாங் ம்
ேபா கர்வமா ைசய க்
ட் ரிஞ் ேசன் தாேன... அேத
ேபால அவன் ெகா த்த இந்தப்
பரிைச ம் ஏத் க்க ம் ...”
என ம் , ‘என்ன ெசால் றார்
இவர்?’ எனப் ரியாமல்
அைனவ ேம அவைரேய ரியாத
பார்ைவ பார்த் க் ெகாண்
நின்றனர்.
“சரி மச்சான், இப் ேபா என்ன
ெசய் வ ... வாங் க நாம நம் ம
ட் க் ேபாகலாம் ...” என
ராகவன் ண் ம் அைழக்க ம் ,
“இல் ைல, நாங் க வரைல ராகவா...
உன் ட் வாசற் ப க்கக்
ட எங் க க் அ கைத
இல் ைல... எங் கைள நம் உங் க
ட் ப் ெபண்ைண அ ப்
ெவச்ச, அவைள என்னால் நல் லா
பார்த் க்க யைல... பா காக்க
யைல... இன்ைனக் உன்
ெபாண்ேணாட வாழேவ அ ய
நா ம் ஒ மைற கக் காரணமா
இ ந் இ க்ேகன்... அதற் கான
தண்டைன ம் நாங் க தான்
அ ப க்க ம் ...” என்றவர்,
ஒ இைடெவளி ட்
அைனவைர ம் ஒ பார்ைவ
பார்த்தப , “ஏதாவ ஒ
ேயார் இல் லத் க் நாங் க
ேபாேறாம் ...” என நா த த க்கக்
ற ம் , அ வைர மற் றவர்கைள
ட அ கக் ழப் ப டன் தன்
தந்ைதையப் பார்த் க்
ெகாண் ந்த ேதவராஜ் , “அப் பா”
எனப் பரித ப் ேபா அைழத்தப
‘நான் த் க்கல் லாட்டம்
இ க் ம் ேபா உங் க க் ஏன்
இந்த ஒ நிைலைம...’ என்
மன ன் த ப் ேபா அவைர
ெந ங் க ம் , ‘என் அ ல்
வராேத’ என்ப ேபால அவ ம்
ேதவரா டம் இ ந் ஒ ங் க்
ெகாண்டார்.
அ இன் ம் ஏற் கனேவ ற் ற
உணர் ல் த த் க்
ெகாண் ந்தவைர த் க்
த்த . “அப் பா ப் ளஸ
ீ ் ...
என்ைன மன்னிச் ங் கன்
நான் ேகட்க மாட்ேடன், நான்
ெசய் த ெபரிய தப் ... தப் ன்
ெசால் வைத டப் பாவம் , நான்
இல் ைலன் ெசால் லைல... ஆனா
எனக் ஒேர ஒ சந்தர்ப்பம்
ெகா ங் கப் பா நான்
எல் லாத்ைத ம் சரி ெசஞ்
காட் ேறன்...” என் ைககைளக்
ப் க் ெகாண் தன்
தந்ைத டம் ெகஞ் ெகாண்
இ க்க...
யா ேம சற் ம் எ ர்பாராத
வைக ல் ேதவராைஜ
பளாெரன் அைறந் ந்தார்
மஞ் ளா. அ ல் அைனவ ம்
அ ர்ேவா மஞ் ளாைவ ம்
பார்த்தார்கேள த ர ேதவராஜ்
அ வாங் ய பற் க் கவைல
இ ந்தேதா என்னேவா
ெதரிய ல் ைல. எப் ேபா ேம
அ ர்ந் டப் ேபசத்
ெதரியாதவரின் இந்த ஆேவச
கம் அவர்கைள ஆச்சரிய ம்
அ ர்ச் ம் கலந் நிற் க
ைவத்த .
ஆ - 3௦
ஆனால் மஞ் ளாேவா கனல்
கக் ம் கேளா ேதவரா டம்
“என்னடா சரி ெசய் யப் ேபாேற,
எைதச் சரி ெசய் ய ம்
உன்னால் ... இேதா இவ க் த்
ேராகம் ெசஞ் ேய அைத இனி
உன்னால் மாற் ற மா...?!
இேதா நீ தவம் இ ந் ெபற் ற
ெசல் வங் கைளப் பற் ய
கவைலேய ெகாஞ் ச ம்
இல் லாமல் உன் ெமாத்த
ெசாத்ைத ம் யா க்ேகா
தாைரவார்த் க் ெகா த்
இவங் கைளத் ெத ல் நி த்
இ க் ேய, அைதச் சரி ெசய் ய
மா...?! இல் ைல உன் ேமல
இ க் ற நம் க்ைக ேல, நீ
ெசய் யேற எல் லாம் சரியா
இ க் ம் உன்ைன எந்தக்
ேகள் ம் ேகட்காமல்
ஒ ங் ந்தாேள, அவ ைடய
நம் க்ைகையக் ேதாண்
ைதத்தாேய அைதச் சரி ெசய் ய
மா...?!
எங் க அண்ணன் உன்ைனப்
பார்த்தா அவர் ெபாண்ைண
உனக் க் கல் யாணம் ெசய்
ெகா த்தார்...! நிச்சயமா இல் ல,
என்ைனப் பார்த் ...! நான் வாழ் ந்த
வாழ் க்ைகையப் பார்த் ... உங் க
அப் பா என் ட இ ந்த
அன்னிேயான்னியத்ைதப்
பார்த் ... எங் க வ த் ல் றந்த
நீ ம் அப் ப த்தான் இ ப் ேபன்
நம் அவர் ெபாண்ைண
உனக் க் கல் யாணம் ெசய்
ெகா க்கச் சம் ம த்தார்...
ஆனால் எல் லார் நம் க்ைக ம்
ட எல் லா ம் உன் ேமல
ெவச் ந்த பாசத்ைத ம் ட
உனக் ...” எனப் ேப க் ெகாண்ேட
ெசன்றவர்,
“ ல ேகள் கைள நான் உன்
கத் க் ேநரா ேகட்க ட
யா ேதவா... ஆனால்
அைத ம் நான் அைதக்
ேகட்டா, ஒண் நீ க் ல்
ெதாங் க ம் .... இல் ைல, நான்
நாண் ட் சாக ம் ...” என
இவ் வள ேநரம் நடந்த அத்தைன
ஷயங் க க் ம் ேசர்த்
ைவத் ஒட் ெமாத்தமாகத் தன்
றல் கைளக் ெகாட் ர்த்தார்.
அவர் கால் கைளப் த் க்
ெகாண்ட ேதவராஜ் , “தப் ச்
ெசஞ் ட்ேடன்... தப்
ெசஞ் ட்ேடன்மா... நான்
இல் ைலன் ெசால் லைல, ஆனா
தப் ெசஞ் சவ க் த் ந்த ஒ
வாய் ப் க் ெகா க்கக் டாதா...!?”
என ம் , “அப் பா ளம் ேவாம் ...”
என் அ வைர வாைய றந்
ேபசாமல் இ ந்த ல தா ன்
ரல் அவைர அ ைகைய நி த்
ம் பார்க்க ெசய் த .
“லல் மா நீ யாவ ...” எனத்
ெதாடங் யவர் ண் ம் அ ல்
ெசல் ல யல, தன் தந்ைத வ
தாத்தா ன் அ ல் நின் ந்த
ேதவ் ன் ன்னால் ெசன்
நின் ெகாண்டார் ல தா.
இ ேதவராஜ க் கத் ல்
அைறந்த ேபால இ க்க...
“இெதல் லாம் எனக் த்
ேதைவதான்... ஏேதா ஒ
பல னத் க் அ ைமப் பட்
இன்ைனக் என் ம் பம்
ந த்ெத க் வர காரணமாய்
இ ந்த எனக் இ எல் லாேம
ேதைவதான்... உங் க க்ெகல் லாம்
என் ேமல எவ் வள ேகாவம்
இ க் ம் எனக் ெராம் பேவ
நல் லா ரி , ஆனால் நீ ங் க
என்ைன எவ் வள
ெவ க் ங் கேளா... என் ேமல
எவ் வள ேகாவமா
இ க் ங் கேளா... அெதல் லாம்
டப் பல மடங் அ கமா நாேன
என்ைன ெவ க் ேறன், நான்
உ ரா நிைனச்ச...! உ ராக
ேந த்த..! உங் க ைடய
ன்பத் க் நாேன காரணமா
இ ப் ேபனா...?! உங் களால்
என்ைன மன்னிக்க யா ...
அ எனக்ேக ெதரி ம் , ஆனா
இப் ேபா இல் ைலனா ம்
எப் பவாவ மன்னிக்கத்
ேதாணினா மன்னிச் ங் க...”
என் ெபா வாக அைனவரிட ம்
ைக ப் அவர் ேப க் ெகாண்ேட
இ க்க... ேதவராஜ் என்ற ஒ வர்
ேப க் ெகாண் இ ப் பைதக் ட
யா ம் சட்ைட ெசய் யாமல்
அவரவர் வ ல் தங் கள்
பயணத்ைதத் ெதாடர்ந்தனர்.
ராகவன் கைட ேநரத் ல் ட
எவ் வளேவா ெகஞ் ம்
ேதவராஜன் ெபற் ேறார் அவேரா
ெசல் ல ம த் ட, அவைர
எங் ச் ெசல் ல ேவண் ேமா அங்
அைழத் ச் ெசன் வதாக
ராகவன் ைவத்த
ேகாரிக்ைகைய ம்
ஏற் காதவர்கள் தன் ேபாக் ல்
மைன ைய அைழத் க்
ெகாண் நடக்கத் ெதாடங் னார்.
அவர் ெசல் வைதேய கண்களில்
வ ேயா பார்த் க்
ெகாண் ந்த ல தா, ஒ
கட்டத் ற் ேமல் அ ைகையக்
கட் ப் ப த்த யாமல்
கா க் ள் ஏ அமர்ந் ெகாள் ள...
ன்பக்க கதைவ றந் அமர
யன்ற ராகவைனத் த த்த ேதவ் ,
“நீ ங் க ன்னா
உட்கார்ந் ேகாங் க தாத்தா...”
என் ட் தன் தங் ைகைய
ம ல் அமர்த் க் ெகாண்
ன்பக்கமாக அமர்ந்
ெகாண்டான்.
‘ ளம் ம் த வா ல் ஒ
ைறயாவ தன்ைனத் ம் ப்
பார்க்க மாட்டார்களா...?!’ என்ற
ஏக்கத்ேதா தன் ம் பத்ைதேய
ேதவராஜ் பார்த் க் ெகாண்
நின் க்க... யா ம் அந்தப்
பக்கம் ம் பக் ட இல் ைல.
அதன் ற ேதவராஜ் எங் ப்
ேபானார்...! என்ன ஆனார்...! என்
யா க் ேம ெதரியா . தன்
மகைள ட் ற் அைழத் வந்த
ராகவனால் ல தா ம்
ள் ைளக ம் அவரின்
பா காப் ல் நல் லெதா
வாழ் க்ைகையேய வாழ் ந்தனர்.
அவ க் இ ந்த வயல் ெவளிகள் ,
ேதாட்டம் , ேதாப் , அரி
ஆைலகள் என அைனத்ைத ம்
அந்த வய ம் ப் பாகக்
கவனித் க் ெகாண் இ ந்தவர்,
அந்தக் ராமத் ற் அ ல்
ட னில் இ ந்த பள் ளி ல்
ேபரைன ேசர்த் ட, த்
ர்ைம ம் அ வாற் ற ம்
றப் ேலேய ெபற் றவன்
என்பதனால் ப ப் ேபா ேசர்ந்
மற் ற ேநரங் களில் தாத்தா ன்
உடேன இ ந் அவர் ெசய் ம்
ேவைலகள் கற் க் ெகாள் ளத்
ெதாடங் னான்.
ைபயன் என்பதனால் டேவ
ைவத் ந்த ராகவன் அவ க்
இப் ேபா ெதா ல் கற் க்
ெகா க்க ேவண் ம்
என்ெறல் லாம் எண்ண ல் ைல.
ஆனால் அவேர அ யாமல்
அைனத்ைத ம் ர த் க்
ெகாண் ந்தான் அந்த ெஜகஜால
ல் லா .
ல வ டங் களாகேவ உடல் நலம்
பா க்கப் பட் ந்த ல தா இந்தச்
சம் பவங் க க் ப் ற ேம ம்
உடலா ம் மனதா ம் ெராம் பேவ
ந வைடந் ேபானார். அவைரத்
ேதற் வ யாத காரியம்
என்ப ேபால இ ந்த .
ேநரத் ற் உண்ணாமல் எங் ேகா
ெவ த் க் ெகாண் எைதேயா
இழந்த ேபால
அமர்ந் ந்தவைர அவரின்
மகனின் ஒற் ைறக் ேகள்
உ ர்த்ெதழ ெசய் த .
ராகவன் அவராலான அைனத்
யற் கைள ம் ெசய்
பார்த் ம் ல தாைவ பைழயப
ஆக்க ய ல் ைல. ட்டத்தட்ட
நான்ைகந் மாதங் கள் கடந்த
ற ம் அப் ப ேய இ ந்த
மகைளக் கண் மன க் ள்
ரத்தக் கண்ணீர ் வ த் க்
ெகாண் ந்த ராகவன், தன்
ேபரன் ேபத் க க்காகச்
ேசார்ந் ேபாகாமல் தன்
கடைமையச் ெசவ் வேன ெசய்
ெகாண் ந்தார்.
இவற் ைறெயல் லாம் அ ந்
இ ந்தா ம் தன் தாய் க் அ ல்
இ ந் ண் வர, அவகாசம்
ேதைவ என அ ந்ேத இத்தைன
மாதங் கள் அதற் க் ெகா த்
இ ந்தவன், அவர் அதற் ப்
ற ம் ள் வ ேபால்
ெதரிய ல் ைல என்ற டன் ஒ
நாள் அவர் ன் ெசன்
சாப் பாட் த் தட்ைட நீ ட்ட...
வழக்கம் ேபால “ப ல் ைல”
என் னார், ல தா ன்
ேவைள சாப் பா எல் லாம்
சாப் வ இல் ைல, ஏேதா
ெபய க் ஒ நாைளக் ஒ
ேவைள மட் ேம, அ ம் இரண்
இட் , ஒ ேதாைச, ஒ சாதம்
தான்.
அவைரேய ேநரம்
பார்த்தவன், “ேசா, ைசட்
பண்ணிட் ங் களா...?” என்
ேகட்க ம் , ‘எைதப் பற் க்
ேகட் றாய் ...?’ எனப் ரியாமல்
கண்களில் ேகள் ேயா ம்
மகைனப் பார்த்த ல தா க் ,
“உங் க ேஸா கால் ட் ஹஸ்பண்ட்
தான் எங் கைளப் பற் க்
கவைலப் படாமல் எங் கைள
ந த்ெத ல் ெகாண் வந்
நி த் னார்...! அவ க்
அவைரப் பற் ம் கவைல
இல் ைல, அவர் ெபற் ற எங் கைளப்
பற் ம் கவைல இல் ைல... ஆனா
உங் க க் அவைரப் பற்
ெராம் பேவ கவைலஅப் ப
தாேன...?” என் ேகட்க ம் ,
‘நான் எப் ப ச் ெசால் உனக்
என் நிைலையப் ரிய
ைவப் ேபன்...’ எனத் ெதரியாமல்
ஒ த ப் ேபா மகைன ல தா
பார்க்க ம் , “அவர்தான்
எங் க க் இல் ைலன்
ஆ ச் , எங் க வாழ் க்ைக ல
நீ ங் களாவ ேவ ம் மா... ஆனா
இப் ப நீ ங் க ெசய் யறைத பாத்தா
நீ ங் க ம் எங் கைள அேதேபால
ட் ங் களா...?! இப் ேபா அவர்
ட்ட ம் தாத்தா நமக் க் ைக
ெகா த்தார், நீ ங் க ம்
இல் ைலனா எங் க நிைல...?” என
அ காமல் , சண்ைட டாமல் ,
ேகாபத்ைத ெவளிப் ப த்தாமல் ,
தன் தாய் க் உண்ைம நிைல
என்ன என்பைதப் ரிய
ைவத்தான்.
அந்தச் வய ல் க்ரம் ேப ய
வார்த்ைதகள் அவரின் மனைத
அ ேயா அைசத் ப் பார்த்த .
‘நிஜம் தாேன இவர்க க் இனி
என்ைன ட்டால் யார்
இ க் றார்கள் ...?! நான் எைத
எைதேயா நிைனத் க் ெகாண்
இழந்தைத எல் லாம் எண்ணி
வ த்தப் பட் இப் ப ேய
இ ந்தால் என் ள் ைளகைள யார்
பார்ப்பார்கள் ...!? என்ைன நம்
இந்தப் க் வந்தவர்கள் ,
என்ைனத் த ர ேவ யார்
அவர்கைளக் கவனித் க் ெகாள் ள
ம் ...’ என் ேதான்ற ம் ,
“ க்ரம் நான்...” எனத்
ெதாடங் யவைர த த்தவன்,
“அம் மா நான் உங் கைளக் ைற
ெசால் லைல... எனக் உங் க எந்த
ளக்க ம் ேதைவ ம் இல் ைல,
உங் க நிைலைய என்னால் ெராம் ப
நல் லாேவ ரிஞ் க்க ...
அ க்காகத் தான் இத்தைன
மாசம் உங் க க் நான் ைடம்
ெகா த்ேதன், நீ ங் க
எங் க க்காகவாவ ேத
வ ங் கன் நான்
எ ர்பார்த்ேதன்... ஆனால்
உங் க க் எங் கைள ட அந்த
ம ஷன் தான் க் யம் ேபால...!
அ எனக் இவ் வள
தாமதமாகத் தான் ெதரி ...”
எனப் ேப க் ெகாண்ேட
ெசன்றவைன க்க டாமல்
இ த் அைணத் க் ெகாண்டவர்,
“இல் ல... இல் ல... நம் மைள பற்
ேயா க்காத ம ஷன் எனக்
க் யம் இல் ைல... எனக்
என் ைடய ள் ைளகள் தான்
க் யம் , நான் தப் ப்
பண்ணிட்ேடன் க்ரம் ... இத்தைன
நாளா உங் கைளக் கவனிக்காம
தப் ப் பண்ணிட்ேடன்... என்ன
மன்னிச் கண்ணா, இனி நான்
இ க்ேகன் உங் க க் இந்த
அம் மா இ க்ேகன்... உங் கைள
நான் பார்த் க் ேவன்...” என
வாக் ெகா த்தார்.
அவரின் கண்ணீைர ைடத்
ட்டவன், “நீ ங் க பார்த் க்க
ேவண்டாம் , நான் உங் கைளப்
பார்த் ேவன்... அ க் த் தான்
நான் இ க்ேகன், ஆனா நீ ங் க
எங் க க் ேவ ம் ... எப் ப ம்
நீ ங் க எங் க டேவ இ க்க ம் ...
அ க் நீ ங் க சாப் ட்
ஆேராக் யமா இ ந் ங் கன்னா
அந்த ஒ சந்ேதாஷம் நிம் ம
எங் க க் ப் ேபா ம் ...” என்
யவன் தன் அ ல்
அமர்ந் ந்த ஷா ைவ பார்த்
“அம் மா ேவண் ம் தாேன
ஷா மா...” எனக் ேகட்க ம் ,
“ஆமா... ஆமா... ேவ ...” என்
அ ம் சமர்த்தாகத் தைலைய
அைசக்க... தன் இ
ள் ைளகைள ம் இ பக்கம்
அைணத் க் ெகாண் கத
அ தவர், “இனி உங் க க்காக
உங் கள் ப் பப் ப நான்
வாழேவன்...” என் மா மா
த்த மைழ ெபா ந்தார்.
இைதச் சற் த் ெதாைல ல்
நின் கவனித் க் ெகாண் ந்த
ராகவ க் எல் ைல ல் லாத
ஆனந்தம் , தன் மகள் ேபரன்
ேபத் கைளப் பார்த் க் ெகாள் ளத்
ேதைவ ல் ைல தன் ேபரேன
மகைள ம் ேபத் ம் பார்த் க்
ெகாள் வான் என்ற நம் க்ைக
அவ க் வர, ரத் ல் இ ந்ேத
ேபரைன மனதார “ ர்க்கா சா
இ கண்ணா” என்
வாழ் த் ட் வந்த வ
ெதரியாமல் ெவளிேய னார்.
அதன் ற நாட் ம ந் ன்
உத ேயா தன் தந்ைத ன்
ெசால் ப அைனத்
ச்ைசகைள ம் எ த் க்
ெகாண்ட ல தா ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாகக் ணமாகத்
ெதாடங் னார்.
ட்ைட ட் ெவளிேய
ஆ ரமத் ல் ேசர்ந்த ஆ
மாதத் ற் ள் ேளேய ேதவரா ன்
ெபற் ேறார் ஒ வர் ன் ஒ வராக
இைறவன ேசர்ந் ட...
ல தா ற் த் தன் ள் ைளகளின்
எ ர்காலத்ைதப் பற் க் கவைல
எழ ெதாடங் ந்த .
அவர் ரணமாகக் ணம்
ஆவதற் காகேவ காத் ந்த
ேபால ராகவ ம் ஒ நாளிர
க்கத் ேலேய
ேலாகத்ேதாடான தன்
ெதாடர்ைப த் க் ெகாண்டார்.
அ த்த த் இழப் கள்
ள யாத யரங் கள் என்
ஒ வாறாகத் ேதற் க் ெகாண்
ேபாராட நிைனக் ம்
ேபாெதல் லாம் ஒவ் ெவான்றாக
நிகழ நிகழ, மனதள ல் ல தா
ேசார்ந் ேபாகத் வங் க... அதற்
ற் ம் ேநர்மாறாக
மனதள ம் உடலள ம்
இ ம் பாக இ ப் ேபாய் உயரத்
ெதாடங் னான் ேதவ் .
தாய் வ த் தாத்தா ன் மரணம்
கப் ெபரிய இழப் பாகத் தான்
ேதான் ய ேதவ் ற் ம் ...
ஆனால் இ வ ம் ேநரேமா
யரப் பட் ைல ல் அம ம்
ேநர ம் இல் ைல என்பைத அந்தப்
ப னான் வய ேலேய பல
அ பவங் களின் லம் கற் க்
ெகாண் ந்தவன்
பன்னிரண்டாவ வய ல் தன்
தந்ைத வ தாத்தா ற் ம்
பாட் க் ம் ஈம காரியங் கைள
ராகவன் ன் நின் ெசய் த ேபா
அ ல் இ ந் பார்த்த ன்
பயனாக ஏட் க் கல் ைய ட
அ பவ கல் தான்
வாழ் க்ைகக் உத ம் என்ற
வார்த்ைதக் கப் ெபா த்தமாக
அைனத்ைத ம் ன்னின் தன்
ெபா ப் ல் எ த் ச் ெசய் யத்
வங் னான்.
யாரிட ம் உத ேயா
ஆேலாசைனேயா ேகட்காமல்
ஒவ் ெவான்ைற ம்
அச் வய ேலேய ெசய்
ப் பைத அந்தக் ராமேம
வாையப் ளந் பார்த் க்
ெகாண் ந்த . ராகவனிடம்
ப் பத்ைதந் வ டங் க க் ம்
ேமலாகக் கணக் ப் ள் ைளயாக
இ க் ம் ெசல் வம் ட அவ் வள
க்கத் ம் ட
ஆச்சரியப் பட் ப் ேபானார்.
ராகவனின் அைனத்
சடங் க ம் ம் வைர
காத் ந்தவன், அதன் ற
ெகாஞ் ச ம் ேயா க்காமல்
ராகவன் இ வைர ெசய் வந்த
அத்தைன ெதா ல் கைள ம்
றம் படத் தன் ைக ல் எ த்
நடத்த வங் னான்.
ெசல் வத் ன் உத ைய
நாட ல் ைல ேதவ் , அவன் இட்ட
கட்டைளகைள நிைறேவற் ம்
பணிையத் தான் ெசல் வத் ற்
வழங் ந்தான். பள் ளி ேநரம்
ேபாக ேநரங் களில் ஓய்
உறக்கம் இல் லாமல் அன்ைறய
கணக் வழக் கைளப்
பார்ப்ப ம் , தான் பணித் ட்
ெசன்ற ேவைலகள் சரியாக நடந்
ந் இ க் றதா...!? என்
ெதரிந் ெகாள் வ ம் , எனக்
கால் களில் சக்கரத்ைதக் கட் க்
ெகாண் ற் றத் ெதாடங் னான்.
இைதக் கண் வ ந் ய ல தா,
“இவ் வள நீ ரமப் பட ேவண் ய
அவ யம் இல் ைல க்ரம் நமக்
இ க் ம் வச வாய் ப் கேள நாம்
 வ ம் நிம் ம யாக
வாழ் வதற் ப் ேபா மான ... நீ
இந்த வய ேலேய இவ் வள
கஷ்டப் பட ேவண் ய இல் ைல...”
என் எத்தைனேயா ைற
எ த் க் ம் ட, “அம் மா
நான் றந்த ந் நீ ங் க ஒ
வாழ் க்ைக வாழ் ந் இ க் ங் க...
ண் ம் உங் கைள அங் உட்கார
ைவத் அழ பார்ப்ேபன்...” என்
மட் ம் ப லளிப் பான்.
தாய் க் த் ெதரியாதா தன்
மகைனப் பற் , ‘இவ க்
எ த் ெசால் ரிய ைவப் ப ம்
நம் எண்ணத் ற் ஏற் ப அவைன
மாற் வ ம் யேவ யா ...!
அவன் மன ல் எைத
நிர்ண த் க் ெகாண் ஓ க்
ெகாண் இ க் றான்’ எனப்
ரிந் க் ெகாண்டவர், அவ க்
உத யாக இ க்க யன்றார்.
“இப் ேபாைதக் ட் ல்
ேமற் பார்ைவ பார்த் ட்
பாப் பாைவ மட் ம்
கவனிச் க்ேகாங் க ைய நான்
பார்த் ேறன்... உங் க க் ன்
ஒ ேவைள ெவச் க்ேகன்...!
அப் ேபா நாேன உங் க ட்ட
ெசால் ேறன்...” என் மட் ம்
டகமாகப் ப ல் அளித் ல ச்
ெசன் வான்.
ஒ வ டத் ற் ப் ற ...
வழக்கமாகப் ப ர் ெசய் ம்
ைறையச் சற்
மாற் யைமத் தான் ேத த் ேத
அ ந் ெகாண்டவற் ைற ம்
தாக யன் பார்க்க
எண்ணியவன் அதற் கான
யற் கைள ம் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாகச் ெசயல்
ைறப் ப த் ப் பார்க்கத்
வங் னான்.
த ல் இைதக் கண் தயங் ய
ெசல் வ ம் எ த் ற யல,
“இ என் நிலம் , என் ப் பம் ...
யா ைடய ஆேலாசைன ம்
எனக் த் ேதைவ ல் ைல... நஷ்டம்
வந்தா ம் உங் க க் ச் சம் பளம்
சரியா வந் ேச ம் ...” என்
ட, அவர் அேதா ஒ ங்
ெகாண்டார்.
அவனின் யற் கைளப் பற் க்
ேகள் ப் பட் இத்தைன
வ டங் களாக இந்தத் ெதா ல்
ஈ பட் க் ெகாண் ந்த அக்கம்
பக்கத் நிலத் க் ச்
ெசாந்தக்காரர்கள் எல் லாம்
ன்னப் ைபயன் என்
ஆேலாசைன வழங் க வந்த
ேபா ம் ஒேர வார்த்ைத ல் அைத
த் க் ெகாண்டவன்,
தன் யற் கைளத் ெதாடர்ந்
ெசயல் ப த்த வங் இ ந்தான்.
ஆனால் மற் றவர்கள்
எ ர்பார்க்காத ேதவ் உ யாக
எ ர்பார்த்தப லாபம் ன்
மடங் காக வரத் வங் ந்த .
வந்த லாபத் ல் ஒ ப ைய
ண் ம் ண் ம் வசாயத்
ெதா ேலேய த ெசய் ,
அைத ஒ பக்கம் ம்
லாபமாக மாற் க்
ெகாண் ந்தவன்... மற் ெறா
பக்கம் தான் றந்த ல் இ ந்
ேதவராஜ் ெசய் க் ெகாண் ந்த
ெதா லான பங் ச்சந்ைதைய
அ ல் அமர்ந் பார்த் பார்த்
தன் ைள ல் ப ய
ைவத் ந்தைத மற் றவர்களிடம்
றாமல் ெசயல் ப த் ப் பார்க்க
வங் னான்.
அதன்ப தன் ப ப் க் என்
வாங் ைவத் ந்த
கம் ப் ட்டைரக் ெகாண் த ல்
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக அ ல்
த ெசய் லாபம் பார்க்க
ெதாடங் யவன், ேதவராஜ்
எந்ெதந்த ெதா ல் களில் எப் ப
எல் லாம் த ெசய் வார் எப் ப
அைத லாபமாக மாற் வார்
என்பெதல் லாம் மன ல் ெகாண்
அைதேய சற் இன்ைறய
காலத் ற் ஏற் ப மாற் ச்
ெசயல் ப த்த அ ம்
லாபமாகேவ வரத்
ெதாடங் ந்த .
இ ல் கப் ெபரிய ஷயம்
என்னெவன்றால் ேதவ் ெசய் த
அத்தைன ம் ைமன்ட் ெவார்க்
எனப் ப ம் ேவைலகேள...!
அவ க் உடல் உைழப் க ம்
ைற , ஆனால் ைள மட் ம்
ஓய் ஒ ச்சல் இல் லாமல்
உைழத் க் ெகாண்ேட இ ந்த .
மற் றவர்கைள ைவத் என்ன
ெசய் ய ேவண் ம் , எப் ப ச்
சா க்க ேவண் ம் என்
நிைனக் றாேனா அைத
உட்கார்ந்த இடத் ல் இ ந்ேத
சா த் லாபத் ல் ைளக்கத்
வங் இ ந்தான்.
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகத் தங் கள்
நிைல மகனால் உயர்வைதப்
ெப ைம ெபாங் க பார்த் க்
ெகாண் ந்தார் ல தா.
தன் ப ேனழாவ வய ல் அவன்
எ ர் பார்த் இ ந்த கணக் ப
பணம் ேச ம் வைர
காத் ந்தவன், அ ேசர்ந்த ம்
நஷ்டத் ல் ேபாய் க் ெகாண் ந்த
வாகனங் க க் உ ரிபாகங் கள்
தயாரிக் ம் நி வனத்ைதத் தன்
அன்ைன ன் ெபயரில் வாங்
ஐந் வ டங் க க் ப் ற
ண் ம் ெசன்ைன ல் கால
எ த் ைவத்தான்.
என்ன தான் அைனத்ைத ம்
றம் படச் ெசயல் ப த் னா ம்
ெதா ல் சரியானப
காய் கைள நகர்த் அைத
ெவற் ப் பாைத ல் ெகாண்
ெசல் ம் றன் இ ந்தா ம் ,
இப் ேபாைதக் ஒ கம் ெபனிைய
ெபா ப் ேபற் க் ெகாள் ம்
வய ம் ல சட்டச் க்கல் க ம்
இ ப் பைத உணர்ந்தவன் தன்ைன
ெவளிப் ப த் க் ெகாள் ள
இப் ேபா ம் ப ல் ைல.
அதனாேலேய ல தாைவ
கம் ெபனி ன் தலாளியாக
அமர ைவக்க யல, அவேரா
“தனக் இைதப் பற் ெயல் லாம்
எ ேம ெதரியா ...” என
ற் மாகத் தயங் ம த்தவர்,
“நாம் ெசன்ைனக் எல் லாம்
ேபாக ேவண்டாம் , இங் இ ந்
நிலங் கள் வசாயம் என்ேற
பார்த் க் ெகாள் ளலாம் ... இைதப்
பற் எனக் ஓரள ெதரி ம்
வய ந்ேத ெசய் த
பழக்க ம் இ க் ற ...” என்
ற ம் ,
“உங் க க் என்ேமல்
அவ் வள தானா மா நம் க்ைக...!
உங் கைள அங் ேக கஷ்டப் பட
ட் ேவனா...?! நீ ங் கள் ெவ ம்
ைகெய த் ப் ேபாட மட் ேம
அந்தப் பத ல் இ க்கப்
ேபா ங் க... ெவளி உல க்
மட் ம் தான் நீ ங் கள்
கம் ெபனி ன் தலாளி மற் ற
அைனத்ைத ம் உங் க க் ப்
ன் இ ந் ெசய் யப் ேபாவ
நான் தான்... அப் ப யா
உங் கைளக் கஷ்டப் பட
ட் ேவன் நிைனக்க ங் க...
அப் ப ட் ட்டா உங் கள்
மகன் ற நான் எ க்
இ க்ேகன்...” என் னான்.
தன் மகனின் ேமல் இ ந்த
நம் க்ைக ம் அவன் தங் கைள
ண் ம் பைழய நிைலக்
உயர்த்த ஐந் வ டமாகச்
சரியான உண உறக்கம் ட
இல் லாமல் இேத ேவைலயாக
இ ப் பைத ம் அ ந் இ ந்தவர்
ேதவ் ன் இந்தத் ட்டத் ற்
ஒத் க் ெகாண்டார்.
அதன் ப அைனவ க் ம் அந்த
“ல தா இன்டஸ்ட்ரஸ ீ ்” எம்
ல தா, ஆனால் உண்ைமயான
எம் யாக ம் அதன் லமாக ம்
ைளயாக ம் ெசயல் பட் க்
ெகாண் ந்த ேதவ் .
அ த் அவன் ெசய் த காரியம்
மஞ் ஷா னிைய
ெகாைடக்கான ல் இ க் ம்
கப் ெபரிய பள் ளி ல் ெகாண்
ேபாய் ச் ேசர்த்த , அங் ேக
ஹாஸ்ட ல் தங் ப க் ம் ப
ெசய் தவன் தன்ைனப் ரிய
ம த் அ த தங் ைகைய
அவளின் நலனிற் காக என் தான்
இெதல் லாம் என் எ த் க்
ரிய ைவத்தான். தா ேம
ெசன்ைன ேலேய மற் ெறா
ேயா ய பள் ளி ல்
ேசர்ந் க் ெகாண்டான்.
யா ம் தங் கைள எவ் வைக ம்
அைடயாளம் காண்ப ம் ,
தங் க க் எ ராகத்
ட்டங் கேளா ச ேவைலகேளா
ெசய் தா ம் அ ைமயாகத்
தங் கைள வந் அைடயாமல்
இ க்க அழகான கம் வ த்
ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவா
இடத் ல் இ ப் ப ேபால
பார்த் க் ெகாண்டான்.
அேதேபால ல தாைவ யா ம்
சந் ப் பதற் ம் அ ம
அளிக்கப் பட ல் ைல. ேநர யாக
அவரிடம் ெதாைலேப ல் ட
உைரயாட யா , அவரின்
உத யாளர் என்ற ைற ல்
அைனத்ைத ம் ெசய்
ெகாண் ந்த ேதவ் தான்.
இப் ப ேய ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாகத் ெதா ல் ைற ல்
தன் ெவற் க் ெகா ைய தன்ைன
ெவளிப் ப த் க்
ெகாள் ளாமேலேய பறக்க ட்
ெகாண் ந்தவன் ஒ கட்டத் ல்
“ேதவ் இன்டஸ் ரீ ன் அத்தைன
பங் கைள ம் வாங் அதன்
ஏகேபாக உரிைமயாளராக
 ண் ம் மா ந்தான்.
இதற் ேதவ் ற் தாக
ேம ம் ஐந் வ டங் கள்
ேதைவப் பட்ட . அவனின் இந்த
யற் ைய ேம ம்
எளிதாக் ய ப் ரத
ீ ் தான்.
ெபரிதாகத் ெதா ல் அ ேவா,
ெசயல் ட்டங் கேளா இல் லாமல்
இ ந்த பணம் , ெசாத் இவற் ைற
மட் ம் தங் கள் ஆடம் பர
வாழ் க்ைகக் ப் பயன்ப த் க்
ெகாண் ப் பம் ேபால
வாழ் ந் ெகாண் ந்தவளின்
கவனம் ெதா ல் இல் லாததால்
அ ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
ந வைடயத் ெதாடங் ந்த
ேநரத் ல் சரியாகச் ெசன்ைன ல்
கால எ த் ைவத்தவன்
தன் ைடய கணிப் ச் சரியாக
இ ப் பைத உணர்ந் அவர்கள்
அ யாமேலேய அதற் ள் தன்
த ட்ைட ெச த் அதன்
பங் கைள ஐந் சத தம்
பத் ச் சத தம் என வாங் ச்
ேசர்க்க ெதாடங் ந்தான்.
 தாகத் ெதான் சத த
பங் கள் அவன் ைக ல் வர ஐந்
வ டங் கள் ஆன . ‘ த க் ம்
பத் சத த பங் கைள ம்
அ கப் பங் கைள வாங்
இ ந்தவர்களிடேம ெகா த் ஒ
ெதாைகைய வாங் க்
ெகாள் ளலாம் ’ என்ற எண்ணத் ல்
ல தாைவப் பார்க்க, ப் ரத ீ ் ம்
அவன் அண்ண ம் எ த்த
அத்தைன யற் க ம்
பலனளிக்காமல் ேபான .
ெதாடர்ந் அவர்கைள நைடயாய்
நடக்க ட் அைலய ெசய்
அவர்களின் அத்தைன
ெசாத் க்கைள ம் டக்கச்
ெசய் பண ெந க்க ைய
அ கரித் , தன் எந்தக்
கட்டைளக் ம் ேயா க்காமல்
உடேன சம் ம க் ம் நிைலக்
அவர்கைளக் ெகாண் வந்தவன்,
தன்ைனப் பார்த்ேத ஆகேவண் ம்
எனக் கதற ைவத்த ற ஒ
நாைள அதற் காகத்
ேதர்ந்ேத த்தான். அப் ேபா ம்
 ட ட் ற் ேகா
அ வலகத் ற் ேகா
வரவைழக் ம் எண்ணம் எல் லாம்
ெகாஞ் ச ம் இல் லாமல் , ஒ ஐந்
நட்சத் ர ேஹாட்ட க்
வரவைழத் ந்தான்.
ப் ரத
ீ ் ைய எ ர் பார்த் ன்ேப
ெசன் அங் க் காத் ந்தவன்,
தலாளியாகத் தன்ைன
ெவளிப த் க் ெகாள் ளாமால்
தன் கட்டைளையக் ேகள்
ேகட்காமல் ெசயல் ப த் ம்
ஒ வைன அங் அமர்த்
இ ந்தான்.
அவர்கள் ேப ம் ஒவ் ெவா
வார்த்ைத தனக் க் ேகட்ப
ேபால ஏற் பா ெசய் ந்தவன்,
இங் ந் தான் இ ம்
கட்டைளகைள மட் ம்
வார்த்ைதயாக மாற் அவன்
ெவளிப த் ம் ப
பணித் ந்தான்.
இ பத் ரண் வய
இைளஞனாகக் கண்கைள
மைறக் ம் லர்ேஸா தன்
இைரைய எ ர் பார்த்
அமர்ந் ந்தவன், பத்
வ டங் க க் ப் ற சற் த்
ெதாைல ல் இ ந்ேத வ ம் ேபா
அவைள கவனித் ட் ,
அவளின் ஒவ் ெவா அைசைவ ம்
தனக் எ ரில் இ ந்த ேமைச ல்
வந் அமர்ந்தவைளேய
ர்ைமயான பார்ைவேயா
பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
எப் ப யாவ சற் ெபரிய
ெதாைகைய வாங் ட எண்ணி
வந் ந்தவள் , தான் எ ர்
பார்த்தைத ட இைளஞனாக
ஒ வன் அமர்ந் ப் பைத ம் ,
அவன் பார்ைவ தன் ேமல்
ப வைத ம் ைவத் ,
நிைனத்தைத ட அ கமாகேவ
பணத்ைத வாங் ட நிைனத்
தான் வழக்கமாகக் ைகயா ம்
தன் தாராளக் ெகாள் ைகையப்
பயன்ப த் ப் ேபச யன்றாள் .
அதற் ஒத் ைழப் ப ேபால ம்
சம் ம ப் ப ேபால ேம ேதவ் ன்
ெசால் ப ந த்தவன், ப் ரத
ீ ்
ெசான்ன அைனத் ற் ம்
தைலயாட்ட... ‘தன்னிடம் மயங்
ஏமாந் ட்டான் இந்தப்
ெபா யன்... இவைன ைவத்
ண் ம் தங் கள்
ரச்சைனகளி ந் எல் லாம்
ெவளி வந் டலாம் ...’ எனக்
கன கண் க் ெகாண் ந்த
ப் ரத
ீ ் அங் ேகேய ஒ அைறையப்
க் ெசய் ெகாண் அவேனா
ெசன்றாள் .
ப் ரதீ ் ன் நடவ க்ைககைள
அைனத்ைத ம் தன் ஆளின்
லம் ேகமரா வ யாகக்
கவனித் க் ெகாண் ந்த
ேதவ் ன் கட்டைள ப ரித்த
கமாகேவ பல் ைல க த் க்
ெகாண் ெபா த் க் ெகாண்
இ ந்தவன், உண்ைமயாகேவ
அவளிடம் மயங் ய ேபாலேவ
ந த் ப் ரத
ீ ் ைய அைர ைற
ஆைடேயா நி த் ட் , தன்
அைலேப ஒ எ ப் ப ம் ,
அவசர கால் உடேன ேபச
ேவண் ம் என் ம் ஐந்
நி டத் ல் வந் வதாக ம்
ட் ெவளிேய ெசன்றான்.
அப் ப ேய அவ க்காகப்
ப க்ைக ல் ப த்தப ப் ரத
ீ ்
காத் க் ெகாண் இ க்க... ஐந்
நி டங் களில் உள் ேள ைழந்த
என்னேவா ஒ காவல் ைற பைட.
இைதக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்காதவள் பத எ ந் ,
என்ன..? ஏ ..? என்
சாரிப் பதற் ள் அவைளக் ைக
ெசய் அைழத் ச் ெசல் ல
யல ம் , “எதற் காக...? எங் ேக...?”
என் கத் யவைள, “ெதா ல்
ெசய் ய வந்தவைள ைக
ெசய் யாம ன்ேன என்ன தா
ெகா பாங் க...” எனக் ட வந்த
ெபண் காவலாளி கன்னத் ல்
ஓங் ஒ அைற ட்டார்.
“நீ ங் க தப் பா ரிஞ் ட்
இ க் ங் க... நான் ஓய் ெவ க்கத்
தான் இங் ேக வந்ேதன், நீ ங் கேள
பா ங் க இங் ேக என்ைனத் த ர
ேவற யா ேம இல் ைல பா ங் க...”
என் ப் ரத
ீ ் ெராம் ப நல் லவளாக
ந க்க யன்றாள் .
அ ப வய ம க்கத்தக்க
ஒ வர் அங் ந்த ளியல்
அைற ல் இ ந் அப் ேபா தான்
ெவளிேய வ வ ேபால் வந்தவர்,
காவல் ைறையக் கண்
ண் ம் ளியல்
அைறக் ள் ேளேய ஒளிந்
ெகாள் வ ேபால ண் ம்
ெசல் ல... “அப் ேபா இ யா உங் க
அப் பான் ெசால் யா...?”
எனக் ேகட் ண் ம் அ
ந்த ப் ரத
ீ ் க் , “ச் ...
பணத் க்காகக் ழவைனக் ட
ட் ைவக்க மாட் ங் களா...?”
என அந்தப் ெபண் காவலாளி
கம் த்தார்.
அதன் ற இதற் காகேவ
காத் ந்த ேபால ப் ரதீ ் ைய
ெவளிேய அைழத் வ ம் ேபா
பத் ரிைககள் ெதாடர்ந் இைதப்
ைகப் படமாக எ த் தல்
பக்கத் ல் ெவளி ட,
அவமானத் ல் னிக் ப்
ேபானாள் ரீத் . இைதத்தான்
அவள் பல வ டங் களாகச் ெசய்
ெகாண் க் றாள் என்றா ம்
தன் தவ கள் ெவளிேய ெதரி ம்
ேபா தான் அைதப் பற் ய
பயேம பல க் வ ற ,
அ ேபாலத்தான் பல தவ கள்
ஒளி மைறவாக நடக் ம் வைர
அைதப் ெப ைமயாக ம்
ெகௗரவமாக ம் நிைனப் பவர்கள்
ெவளி உலகத் ற் த் ெதரிய
வ ம் ேபா
அ ங் கப றார்கள் .
மைற க ெந க்க கள் மற் ம்
தன் ெசல் வாக்ைக பயன்ப த்
இரண் வ டங் க க்
ப் ரத
ீ ் ைய ெவளி ல் வராத
பல் ேவ வழக் கைளப் ப
ெசய் ைற ல் அைடத்தவன்,
ப் ரதீ ் க் இந்தத் ெதா ல்
உடந்ைதயாக இ ந்ததாக
அவளின் அண்ணைன ம் ன்ேப
ைக ெசய் ய ைவத் ந்தான்.
அதன் ற தாங் கள் வய ல்
வாழ் ந்த ட்ைட வாங் க யல,
ல தா அைத அறேவ
ம த் ட்டார். “அ நீ ங் கள்
வாழ ேவண் ய இடம் மா... நீ ங் க
ராணி மா ரி இ க்க ேவண் ய
இடம் ...” எனக் ற ம் , “ஆனா அ
இத்தைன வ ஷமா
இன்ெனா த் இ ந்த இடம் ...”
என அ வ ப் ேபா ல தா கம்
க்க ம் , அவர் யதன்
ெபா ள் ரிய, அந்த
யற் ையக் ைக ட் ட்டான்
ேதவ் .
இப் ப ப் பன்னிரண் வய
தல் ட்ட ட் ஒவ் ெவா
அ யாக எ த் ைவத் தன்
இலக்ைக எட் யவன் ெகாஞ் ச ம்
எ ர் பாரத ஒன் அவன்
உ ைரேய ைவத் ந்த
ஷா ன் வாழ் ல் நடந்த .
ஆ – 31
ேதவ் ேமல் இ ந்த ேகாபத் ல்
அ வலக அைற ன் கதைவ
படாெரன் றந் க் ெகாண்
மஞ் ஷா னி உள் ேள ைழய...
அ ம ன் த் தன் அைற கத
றக்கப் பட்ட ல் ேவைல ல்
கவனமாக இ ந்த ேதவ்
ஆத் ரத்ேதா அைற வா ைலத்
ம் ப் பார்த்தவன் அங்
நின் ந்தவைள கண்ட ம் தன்
ேகாபத்ைதக் ைக ட்ட வண்ணம்
ெமன் ன்னைகேயா அவள்
கத்ைதப் பார்த்தான்.
அ ல் தாண்டவம் ஆ க்
ெகாண் ந்த ேகாபத்ைதக்
கண் ‘என்ன’ என்ப ேபாலச்
ல ெநா கள் வத்ைதச்
க் யவ க் ஷா ைவ
இன் ஷாப் ங் அைழத் ச்
ெசல் வதாகக் , தயாராக
இ க்கச் ெசால் யைத மறந்
ேபான தன் தவ நிைன க்
வந்த .
தன் தவைற எண்ணி
மான கமாகத் தைல ல்
அ த் க் ெகாண்டவன்
“ஷா மா... என்ன ர் வந்
இ க்ேக...? இந்தப் பக்கம் எதாவ
ேவைலயா வந் யா...?” என்
எ ேம ெதரியாத ேபாலப்
ேபச ம் ,
ஏற் கனேவ அவன் ேமல் ெகாைல
ெவ ல் வந் இ ந்ததால்
இ ப் ல் ைகைய ைவத் க்
ெகாண் ைறத்த வண்ணம்
நின் ந்தவள் , ேதவ் ேகட்ட
ேகள் ல் தன் ைக ல் இ ந்த
கார் சா ைய அவன் கத்ைத
ேநாக் எ ந்தாள் .
சரியாக அைதக் ேகட்ச ் த் த்
தன் ன் இ ந்த ேமைச ல்
ைவத்தவன் “என்ன ேமடம்
ெராம் பச் டா இ க் ங் க... என்ன
ஷயம் ...?” என்றான்.
“ஏன் உங் க க் த் ெதரியாதா...?”
என் பல் ைலக் க த் க்
ேகட்டப ேய ேதவ் ைவ
ெந ங் யவள் ,
“நான் ேகட்ேடனா...? உங் க ட்ட
ேகட்ேடனா...? என்ைன ஷாப் ங்
ட் ட் ப் ேபாகச் ெசால் ...!
நீ ங் க தாேன ேபான் பண்ணி
ெர யா இ நான் வேரன்
ெசான்னீங்க...? இப் ேபா எனக் ம்
அ க் ம் சம் பந்தேம இல் ைலன்
ஆ ஸ்ல உட்கார்ந் ட் இந்தப்
ைபைல கட் ட் அ ட்
இ க் ங் க... இ க் எ க்
என்ைனத் தயாரா இ க்கச்
ெசான்னீங்க...?” என் ேகட் க்
ெகாண்ேட அவன் ேமல் பாய் வ
ேபால் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகத்
ேதவ் ைவ ேநாக் ன்ேன வர...
அவள் வார்த்ைத ம் உடல்
ெமா ைய ம் கண்
பயப் ப வ ேபால ந த்தவன்
“இல் ைல அ ...” என்
ெதாடங் க ம் , “ேபசா ங் க
அப் பறம் நான் ெகாைலகாரி
ஆ ேவன்...” என் அவன்
க த்ைத ெநரிப் ப ேபால
பல் ைல க த் க் ெகாண்
ேதவ் ன் அ ல் ெசன்றாள் .
“அச்சச்ேசா அப் ப எல் லாம்
எ ம் ெசய் டாேத மா... நான்
எங் க அம் மா க் ஒேர ைபயன்...”
என அவளின் ேகாபத்ைதத்
தணிக்க யன்றப ேய
சமாதானமாகப் ேபச் க்
ெகா த்தவாேற தான் அமர்ந்
இ ந்த இ க்ைக ல் இ ந்
எ ந் அவ க் இடம்
அளிக்க ம் , “ஒேர ைபயன்...”
என் அைதேய ஒ ங்
எ த்தப ேய ண்டலாக
த் க் ெகாண்ேட
அமர்ந்தவள் ,
“உங் கைள இல் ைல... உங் கைள
இப் ப வளர்த்த உங் க அம் மாைவ
ெசால் ல ம் ... இப் ப உங் க
இஷ்டத் க் ட் இ க்காங் க
இல் ைல...” என த்தாள் .
“எங் க அம் மாைவ பத் எ ம்
ேப ன அவ் வள தான்...” என்
ேதவ் ரட் வ ேபால, ஆனால்
ர ல் ேகாபம் இல் லாமல் ரல்
நீ ட் எச்சரித்தான்.
“அப் ப தான் ேப ேவன்... என்ன
ெசய் ங் க...” என் ப க் க்
ேகாபமாக எ யவள் , “என்ன
ெபரிய னஸ்ேமன்... நான் வந்
இவ் வள ேநரம் ஆச் இன் ம்
எனக் எ ம் ெகா க்க ம்
டத் ெதரியைல... ேபா க்ரம்
ேபாய் க் க்க ஏதாவ
ெகாண் வா...” எனச் சட்டமாகக்
யப ேய நாற் கா ல் கால்
ேமல் கால் ேபாட் சாய் ந்
அமர்ந் க் ெகாண்டாள் .
அவள் வதற் ன்ேப
ஷா ற் காகப் பழச்சா எ த்
வர நிைனத் அங் ந்
நகர்ந்தவன், “அ ங் க ேப
ெசால் ப் டற...” என்
ம் ைறக்க யல...
“ ப் டத்தாேன உங் க அம் மா
ேப வச் க்காங் க...
அப் ப த்தான் ப் ேவன்...
க்ரம் ... க்ரம் ... க்ரம் ...” என
அவனிடம் வம் வளர்த் க்
ெகாண் ந்தாள் அவனின் ஷா .
ேதவ் க் த் தன் தங் ைக என்றால்
அவ் வள உ ர், அவ க்காக
என்ன ேவண் ம் என்றா ம்
ெசய் யத் தயாராக இ ப் பவன்...
ல காரணங் க க்காக
ப் பேம இல் ைல என்றா ம்
அவைள ட் ப் ரிந் இ க்க
ேவண் ய ழ் நிைல!! ம் மாேவ
அவைளக் ெகாண்டா தன்
உள் ளங் ைக ல் ைவத் த்
தாங் வான், இப் ேபா இப் ப
ஒ ைறக் மட் மாக
வந் ப் பவைள எங் ேம
அைழத் ச் ெசல் ல யாமல்
இ ந்தவன்,
தங் ைக ட் க் ள் ேளேய
அைடந் டப் ப ேபால் ேதான்ற,
ெவளிேய அைழத் ச் ெசல் ல
ட்ட ட் ந்தான். ஆனால்
எ ர்பாராத தமாக அவசர
ேவைல வந் ட அ ல் ழ்
ேபானவ க் ஷா னிக் க்
ெகா த் ந்த வாக்
மறந்ேத ேபான .
அவ க்காகக் காத் ந்
காத் ந் ஏமாந்
பத்ரகாளியாக வந் ந்தவைள
ெகாஞ் க் ெகஞ் ஒ வ யாகச்
சமாதானம் ெசய் தான்.
இைவெயல் லாம் இவளிடம்
மட் ம் தான், இத்தைன
வ டங் களில் அவன் யா க் ம்
பணிந் ேபானதாக வரலா
ேலாகம் சரித் ரம் ஒன் ேம
இல் ைல.
ல தா டம் ட அன் ம்
அ சரைண ம் இ க் ேம த ர,
இப் ப ப் பணிந் ேபாவானா
என்றால் அவேர நிச்சயம் இல் ைல
என் தான் வார். அந்த
தத் ல் ேதவ் க் த் தங் ைக
ேமல் உள் ள அன் ம் பாச ம் ஒ
தாயாக அவைரப் பல ைற மனம்
நிைறயப் ெப ைம ெகாள் ளச்
ெசய் க் ற .
ஷா ேம ட ல தா டம்
இத்தைன உரிைமகைள எ த் க்
ெகாள் வ ைடயா , பாசமாகப்
பழ வாேள த ரத் தைமயனிடம்
ரண் ப் ப ம் ேகா த் க்
ெகாள் வ ம் ேபால இவரிடம்
நடந் ெகாள் வ ல் ைல.
ேதவ் தான் வர யாமல்
ேபானதற் கான காரணத்ைத
எ த் க் ற ம் , அ வைர
தன்ைன அைழத் ச் ெசல் ல
வராமல் ேபானதற் காகச்
சண்ைட ட் க் ெகாண்
இ ந்தவள் ... "ேவைல ேநரத் ல்
வந் உங் கைள ஸ்டர்ப்
பண்ணிட்ேடனா...!? எதாவ
சாப் ட் ங் களா...?!" எனக்
ேகட்டப ேய ெர ேமடாகக் கா
தயாரிக்க, அந்த அைற ேலேய
அதற் ெகன ஒரமாக இ ந்த
இடத் க் ைரந் ெசன் கா
தயாரிப் பதற் என்
ைவத் ந்த உபகரணங் களின்
உத டன் டான கா கலந் க்
ெகாண் வந் ேதவ் ன்
ைககளில் தந்தாள் .
'நீ தானா இத்தைன ேநரம்
ேகாபத் ல் த் க்
ெகாண் ந்தவள் ' என்ப ேபால
வாஞ் ைசேயா பார்த்தவன்,
அைத வாங் க் ெகாள் ள...
"இத்தைன ேவைலைய ைவத் க்
ெகாண் என்ைன ெவளிேய
ட் ட் ப் ேபாகச் ெசால் நான்
ேகட்ேடனா...?" என்றவைள “உன்
சந்ேதாசத் க்காகத் தான்டா..."
என்றான்.
"என் சந்ேதாஷம் ஷாப் ங் ல தான்
இ க் ன் நான் எப் ேபா
ெசான்ேனன்...?!" என நாக்ைக
ம் பாக வைளத்தப
ேயா ப் ப ேபால ந த்தவளிடம்
"நீ ெசால் லைலடா... ஆனா நீ
ட் க் ள் ேளேய அைடந்
டப் ப எனக் க் கஷ்டமா
இ க் டா... வ் ல வந் க் ற
ெபாண்ைண எங் ேக ம் ட் ட்
ேபாக எனக்
ேநர ல் ைலேயன் வ த்தமா
இ க் டா..." என் தன்னிைல
ளக்கம் அளித் க்
ெகாண் ந்தான்.
"ெவளிேய ேபாற , த் ற ,
ெபா ளா வாங் க் க் ற ...!
இெதல் லாம் எனக் ச்
சந்ேதாஷத்ைத ெகா க்கா ..."
என்றவள் , ேதவ் ைவ இன் ம்
ெந ங் அவன் ேதாளில்
தைலையச் சாய் த் க் ெகாண்
*இ ... இ மட் ேம எப் ப ம்
எனக் ச் சந்ேதாஷத்ைத
ெகா க் ம் , நீ ங் க எவ் வள
ேவைல இ ந்தா ம் எனக்காக
ஒ அைர மணி ேநரம்
ஒ க் னால் ேபா ம் ... இங் க
சாய் ந் கண்ைண
உட்கார்ந் இ ந்தால் எனக்
அைத டச் சந்ேதாஷம் ேவ
எ ேம இல் ைல... " என் அவன்
ேதாளில் சாய் ந் இ ப் பைதச்
ட் க்காட் தாய் ம ைய ேத ம்
கன்ைற ேபால் னாள் .
தன் ேமல் அவள் ெகாண் ள் ள
அன் ம் , தன் அரவைணப் ற்
ஒ ழந்ைதையப் ேபால
ஏங் வ ம் ரிய, அவைள ரிந்
இ க்க ேவண் இ ப் பைத
எண்ணி ெபாங் ய க்கத்ேதா
ேதாேளா ேசர்த் ஷா ைவ
அைணத் த்தவன் ெமல் ல
அவள் தைல ல் தன் கன்னம்
ப த்தப நின் ட்டான். அந்த
ஒற் ைற அைணப் ல் அவன்
ெசால் லாமல் ெசால் ய
ஷா ற் ச் சரியாகேவ
ரிந்த .
வய ல் எ ர்பாராமல் நடந்த
ஷயங் களால் ஒன் ேம
இல் லாமல் ெத ல்
நி த்தப் பட்ட தங் கள்
வாழ் க்ைகைய ட்ெட க்கப்
ேபாரா அைத ண் ம் பைழய
நிைலைய ட க ம் உயரத் ல்
ெகாண் வந் ைவத்
இ ந்தவன், தான் எத்தைன
ன்பங் கைள அ ப த்தா ம்
தன் தாைய ம் தங் ைகைய ம்
அைவ ெந ங் க ம் தாக்க ம்
டாமல் அவர்கைளப்
பா காக் ம் அரணாக
அவர்க க் ன் நின் அைதத்
தாங் க் ெகாண் இ ந்தான்.
ஆனால் இைவெயல் லாம் ேதவ்
ெசால் த்தான் ெதரிய ேவண் ம்
என் இல் ைல, இ வ க் ேம
தங் களின் இன்ைறய நிைலக் ம்
இத்தைன நிம் ம யான வாழ் க்ைக
 ைறக் ம் ஒேர காரணமானவன்
அவன்தான் என்ப ெதரிந்ேத
இ ந்த .
இந்நிைல ல் தான் தன்
ேமற் ப ப் ற் காக ெவளிநா
ெசன்றால் ஷா . அங்
அ னவ் ைவ சந் த் க் காத ல்
ந்தாள் . அவேனா லண்டனில்
ெசட் லான த ழ் ம் பத்ைதச்
ேசர்ந்த கப் ெபரிய ெதா ல்
சாம் ராஜ் யத்ைதக் ெகாண் ள் ள
ம் பத் ன் இரண்டாவ
வாரி .
எ ர்பாராமல் நிகழ் ந்த
இவர்களின் சந் ப் ெமல் ல
ெமல் ல நட்பாக வளர்ந் , அ த்த
நிைல ல் காதலாக மா
ெதாடர்ந் அழகான பாைத ல்
பயணித் க் ெகாண் ந்த . தன்
க் யண்ணா டம் எப் ேபா ம்
எைத ம் மைறத் ப் பழக்கம்
இல் லாததால் ஷா தன்
காதைல ம் எந்த ஒளி மைற ம்
இன் த் ெதரி த் ட்டாள் .
மற் ற ேவைலகைள எல் லாம்
 ட்ைட கட் எ ந் ட்
அ த்தப் ைளட் த் அவள்
ன் ெசன் நின் ந்தான் ேதவ் .
அ னவ் பற் ய வரங் கைள
ஷா ன் லம் அ ந் க்
ெகாண்டவன் அ த்த இரண்
நாட்களில் அவன் பரம் பைர ன்
ெமாத்த ஜாதகத்ைத ம் தன்
ைககளில் ைவத் ந்தான்.
அ னவ் ைவ பற் சாரித்
அ ந் க் ெகாண்ட வைர ல்
எந்தக் ைற ம் ற யாத
ஒ வனாகேவ இ ந்தான்.
ெதா ல் , ம் பம் , ப ப் ,
அந்தஸ் , அழ என் எல் லா
வைக ம் மனநிைறைவ தர...
அ னவ் ன் ஷா ன் தான
காத ன் உண்ைமத் தன்ைம ம்
சந்ேதகத் ற் இட ன் ச்
லபல ேசாதைனகளின் லம்
அ னாவ் ேவ அ யாத வைக ல்
பரிேசா த் அ ந் க்
ெகாண்டவன் மன
நிைறேவா இ வரின் மண
வாழ் க்ைகக் த் தன்
சம் மதத்ைதத் ெதரி த்தான்.
அ னவ் ட் ம் அப் ேபா
மணத் ற் ப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தனர், ேநர யாகச்
ெசன் ேப ய ேதவ் ன்
ன்னணி அ ந் மனதாக
அவர்க ம் சம் ம த்தனர்.
எந்த த எ ர்ப் ம் இல் லாமல்
நிைறவாக லண்டனில்
நைடெபற் ற ஷா
அ னாவ் ன் மணம் .
அவனின் ெபற் ேறார் ட
ேவண் ம் என்றால் இந் யா ல்
ஒ மண வரேவற் ைப
ைவத் க் ெகாள் ளலாம் என்
ற, தங் க க் உற என்
யா ம் இல் ைல என் அைத ம்
ம த் ட்டான் ேதவ் .
அ னவ் ஷா ன் ேமல்
ெகாண் ள் ள காத க்
இைணயாகத் ேதவ் ன் ேமல்
நல் ல ஒ நட் ம் மரியாைத ம்
ெகாண் ந்தான். வய ல்
ஏற் பட்ட காயங் களினா ம்
அ பவத் னா ம்
தனக் த்தாேன ஒ ேவ ைய
ேபாட் க் ெகாண்
அதற் ள் ேளேய நின்றவன்
யாைர ம் இ வைர அந்த
வைளயத் ற் உள் ேள வர
அ ம த்த இல் ைல.
ஆனால் ய காலத் ேலேய
அைதத் தகர்த்ெத ந் உள் ேள
ைழந் ேதவ் டம் ஒ நல் ல
நட்ைப சம் பா த் இ ந்தான்
அ னவ் . அவனின் நல் ல ண ம்
அன் ம் ஷா ன் ேமல் அவன்
உ ராய் இ ப் ப ம் ேதவ் ைவ
அந்த வைளயத் ற் ள்
அ னவ் ைவ வர அ ம க்க
ைவத் ந்த .
சந்ேதாஷமாகச் ெசன் க்
ெகாண் ந்த வாழ் க்ைக ல்
ேம ம் சந்ேதாஷத்ைதப்
ட் வ ேபால ஷா தாய் ைம
அைடந் இ க் ம் ெசய் வந்
ேசர்ந்த . அ ல தாைவ ம்
ேதவ் ைவ ம் எல் ைல இல் லாத
ம ழ் ச ் ல் ஆழ் த்த, தாைய
அைழத் க் ெகாண் ளம்
தங் ைகையப் பார்க்க ெசன்றவன்
அவள் ேபா ம் ேபா ம் என் ம்
அள ற் அைனத்ைத ம்
வாங் க் த்தான்.
அ னவ் ேவ டப்
ெபாறாைமப் ப ம் அள ற் த்
'தன் மைன க் தான் ெசய் யக்
டாதா...!? " என் ஒ
உரிைம ேகாபம் எ ம் அள ற்
இ ந்த ேதவ் ன் ெசய் ைககள் .
ஆனால் ேதவ் ன் மனநிைல ம்
வய ந் அவன் தன்
தங் ைகக் க் ெகா த்த
க் யத் வத்ைத ம்
அ ந்தவன் என்பதனால் அ னவ்
அண்ணன் தங் ைக உற ல்
உள் ேள ைழய ல் ைல.
ஷா ரசவத் ற் த் தாய்
ெசல் ல ேவண் வர,
மைன ையப் ரிய
மன ல் லாமல் அதற் த் தயங்
ம த் க் ெகாண் ந்தான்
அ னவ் . கணவன் அண்ணன்
இ வரின் பாசப் ேபாராட்டத் ல்
த த்ேத ேபானதா ம் எந்தப்
பக்க ம் சாய யாமல்
இ வரின் மனநிைலைய ம்
ரிந் இ ந்ததா ம் அவள்
அைம காக்க...
ெபரியவர்கள் அைனவரின்
ஒட் ெமாத்த க த்தாகப் ரசவம்
தாய் ட் ல் பார்ப்ப தான் சரி
என் வாக, மனேம
இல் லாமல் ைமத் னேனா தன்
மைன ைய அ ப் ைவத்தான்
அ னவ் .
ம் மாேவ தன் தங் ைகைய
உள் ளங் ைக ல் ைவத்
தாங் பவன் அவள்
ழந்ைதையச் மந்
ெகாண் க் ம் ேநரத் ல்
எப் ப த் தாங் வான். அவளின்
வ ைகக் ன்ேப அைனத்
ஏற் பா கேளா ஷா னி அைறத்
தயாராக அவ க்காகக் காத் க்
ெகாண் ந்த . ஒவ் ெவா
நா ம் அத்தைன அன் ம்
அக்கைற மாகப் பார்த்
பார்த் க் கவனித் க் ெகாள் ம்
தாய் மற் ம் அண்ணனின்
பராமரிப் ல் இன்பமாக நாட்கள்
நகர்ந் க் ெகாண் ந்த .
ேதவ் தன் ெவளி ர் ெவளிநாட் ப்
பயணங் கள் எல் லாம் ரசவ ேத
ெந ங் வதற் ன்ேப ரத்
ெசய் இ ந்தவன், ஒவ் ெவா
நா ம் தன் தங் ைக மக ன்
வ ைகக்காக ஆவேலா காத் க்
ெகாண் ந்தான். ஷா ற் ப்
ரசவவ எ க்க...
அ னவ் ற் த் தகவல்
ெதரி க்கப் பட் ஷா
ம த் வமைனக் க் ெகாண்
ெசல் லப் பட்டாள் .
தகவல் ைடத்த அ த்த ெநா
அங் ந் ளம் ட்டான்
அ னவ் . இங் க் கைட
ேநரத் ல் ஏற் பட்ட ல
க்கல் களின் காரணமாகச்
கப் ரசவத் ற் வ ல் லாமல்
ேபாக அ ைவ ச்ைச லேம
ழந்ைத றந்தாக ேவண் ம்
என்ற நிைல ஏற் பட்ட . ல
மணிேநர ேபாராட்டங் க க் ப்
ற தன் தாைய பாடாய் ப த்
 ட் இந்த உல ல்
அவதரித்தான் ஷா ன் மகன்
ன் சக்கரவர்த் .
அ னவ் மான தாமதத் ன்
காரணமாகச் சரியான
ேநரத் ற் வந் ேசர யாமல்
ேபாக, தங் கள் ட் ன் அ த்தத்
தைல ைற ன் தல் வாரிைச
ம த் வர்களின் ைக ந்
தன் த ல் தன் ைககளில்
ஏந் இ ந்தான் ேதவ் .
அதன் ற ஷா உடல் நலம்
ேதற, ழந்ைதையக் கவனிக்க
எனத் த ர்க்க யாமல் ேம ம்
ஆ மாதங் கள் இங் ேக தங் க
ேவண் வந்த . அ னவ் ெதா ல்
லண்டனில் என்பதால் அ க்க
வந் அவர்கேளா ேநரம்
ெசலவ க்க ய ல் ைல,
எனி ம் ேயா கா ங் லம்
மைன ேயா ம்
ழந்ைதேயா ம் ெகாஞ் க்
ெகாண் ந்தான்.
தன் த ல் இந்த மண்ணில்
ேதவ் ன் ைககளில்
தவழ் ந்ததாேலா என்னேவா
அன்ைனக் மட் மல் ல அவளின்
ள் ைளக் ம் அவேன
தா மானவன் ஆ ப் ேபானான்.
எவ் வள அ கலாட்டா ெசய்
ெகாண் இ ந்தா ம் ேதவ் ன்
ைககளில் க் ய அ த்த ெநா
அ ைகைய நி த் ம்
ள் ைளைய ஷா ேவ
ெபாறாைமேயா ைறக் ம்
நிைலக் ெசன்ற அவர்கள்
உற .
மாதம் ஒ ைற வந்
மைன ைய ம் ள் ைளைய ம்
பார்த் ட் ெசன் க்
ெகாண் ந்த அ னவ் க்
ன்றாவ மாதம் ஒ க் யத்
ெதா ல் ரச் ைனையக்
கவனிக்க ேவண் ஸர்லாந்த்
ெசல் ல ேவண் வந்த . அங்
இ க் ம் ெதா ைல அவரின்
அண்ணன் தான் கவனித் க்
ெகாண் ந்தார். அவ க்
எ ர்பாராமல் நிகழ் ந்த பத் ன்
காரணமாக அவரால் அைத
பார்க்க யாத நிைல ஏற் பட...
அ னவ் அங் ச் ெசல் ல ேவண்
வந்த .
அதனால் அங் த் தங்
அைனத்ைத ம் த் ட் வர
ஆ மாதங் கள் ேதைவ
என்பதனால் அ வைரக் ம் ஷா
இங் ேகேய இ ப் ப என
வான .
தங் கேளா இ க் ம் வைர
மகளின் உடல் நிைலையத் ேதற்
அ ப் வ ேலேய யாக
இ ந்த ல தா மகைள ம்
ேபரைன ம் பார்த் ப் பார்த் க்
கவனித் க் ெகாண்டார். ேதவ் ம்
அப் ப த்தான் ஷா ைவேய தன்
ழந்ைதையப் ேபாலப் பார்த்
ெகாள் பவன், அவளின்
ழந்ைதைய இன் ம்
அ கமாகேவ தாங் னான்.
ேதவ் ட் ல் இ க் ம்
ேநரெமல் லாம் ஷா க்
ஓய் தான், தாய் மாமனின்
ைககளில் தான் இ ந்தான்
ழந்ைத. ஆனால் எ ர்பார்த்தப
ஆ மாதங் களில் அ னவ் வர
யாமல் ேபாக, ேம ம் ல
மாதங் கள் நீ த்த இ .
இ இ வ க் ேம சற்
ஏமாற் றத்ைத தந்தா ம் தற் ேபா
உள் ள ழ் நிைல ல் அ னவ் வால்
ஒ வாரம் பத் நாட்கள் ட
அங் ட் ட் வந்
அவர்கேளா இ ந் ட்
ெசல் ல ய ல் ைல. அத்தைன
க் யமான ஒ ேவைலைய
த் க் ெகா க்க
ேவண் ந்த . இைதச்
சரியான ேநரத் ல் எ ர்பார்த்த
அள ற் ச் ெசய்
க்க ல் ைல என்றால் அவர்கள்
இத்தைன வ டமாகச் ேசர்த்
ைவத்த ேப ம் ம ப் ம்
காணாமல் ேபாய் ம்
என்பதனால் அ கக் கவனம்
எ த் ச் ெசய் க்
ெகாண் ந்தான்.
இப் ப ேய நாட்கள் ெசல் ல,
ந்தால் த் ன் றந்தநாள்
என்ற நிைல ல் அவசர
அவசரமாகத் தன் பணிகள்
அைனத்ைத ம் த் க்
ெகாண் ன்ன ப் ன்
ஷா ன் ன்னால் வந்
ரசன்னம் ஆனான் அ னவ் .
இத்தைன மாதங் க க் ப் ற
தன் காதல் கணவைன ேநராகக்
கண்ட நி டம் ஷா ன் கண்கள்
கலங் க... அவைள அந்த நிைல ல்
கண்டவ க் ம் கண்கள்
கலங் ப் ேபான . மனம்
வ ம் ஒ வர் ேமல் ஒ வர்
ெகாண் ந்த காதேலா
த ர்க்க யாத
காரணங் க க்காக ஏ எட்
மாதங் க க் ம் ேமலாகப்
ரிந் ந்தவர்கள் தங் கள்
மனைத வார்த்ைதகள் இன் ப்
ப ர்ந் க் ெகாண் ந்தனர்.
அன்ைறய நாள் வ ம்
மைன ேயா ம் மகேனா ம் ஒ
ெநா ட நகரா அவர்கைளக்
ெகாண்டா ர்த் க் ெகாஞ்
ெகாண் ந்தான் அ னவ் .
அ த்த நாள் ழந்ைத ன் தல்
வ ட றந்தநாள் , ம் பத்ேதா
ேகா க் ச் ெசன்
தங் க க் ள் ேள அழகழகாகக்
ெகாண்டா னார்கள் .
இத்தைன மாதங் க க் ப் ற
மைன ையக் காண வந்தவனின்
மனநிைல ரிந் அவர்க க் த்
தனிைம ெகா க்க ம் ய
ேதவ் ெவளி ல் ெசன் வ மா
இ வைர ம் யவன்,
அ வைர ழந்ைதையத் தான்
பார்த் க் ெகாள் வதாகச்
ெசால் ல ம் , ம ேபச்
இல் லாமல் .இ வ ம்
சம் ம த்த ேலேய அவர்களின்
மனநிைல ரிந்த .
ேதவ் வழக்கமாகப் பயன்ப த் ம்
தன் க ப் நிற ஆ காைர
எ த் க் ெகாண் ெசல் மா
யவன், "இரேவ ம் ப
ேவண் ம் என்ப ட இல் ைல
உங் க க் எப் ேபா ம் ப
ேவண் ம் என் ேதான் றேதா
அப் ேபா வந்தால் ேபா ம் ..." என
ேய அ ப் ைவத்தான்.
ெவ நாட்க க் ப் ற
இ வ க் ம் ைடத்த
தனிைமயான ேநரத்ைத ப் பம்
ேபால் அ ப க்க நிைனத்த
அ னவ் அதற் கான ட்டங் கைள
வ த் க் ெகாண் உடன யாக
மைன ேயா ளம் யவன்
இ ேவ தன் மகைன பார்ப்ப
இ என அ ந் க்க ல் ைல.
தங் ைகைய ம் அவள்
கணவைன ம் ெவளிேய அ ப்
ைவத்த ேதவ் அவர்கள் ெசன்ற
பாைதைய மனநிைறேவா
பார்த்த ப தங் ைக மகைன
ேதாளில் மந் க் ெகாண்
நின் ந்தவ க் ம் பாவம்
ெதரிய ல் ைல, அவர்கைளக்
காண்ப இ தான் கைட
என் ... ெதரிந் ந்தால் தன்
உ ைரப் பணயம் ைவத்தாவ
அவர்கைளக் காத் ப் பான்.
ன் மணி ேநரத் ற் ப் ற
ஈ ஆர் சாைல ல் நடந்த கார்
பத் ல் கார் அப் பாளமாக
ெநா ங் ய ல் இ வ ம் சம் பவ
இடத் ேலேய இறந்ததாகச்
ெசய் மட் ேம வந் ேசர்ந்த .
அ காரப் ர்வமாக வந்த
ெசய் ைய நம் ப யா
ஸ்தம் த் நின்றவன்,
உடன யாக அ ந்
ெவளிவந் இ தவறான
தகவலாகத்தான் இ க்க
ேவண் ம் என்ற எண்ணத் ல் ஒ
பக்கம் தங் ைகைய ம் அவள்
கணவைன ம் ெதாடர் க்
ெகாள் ள யன்றப ேய மற் ெறா
பக்கம் தன் ஆட்களின் லம்
நடந்தவற் ைற அ ந் க் ெகாள் ள
எ த்த யற் ல் வந் ேசர்ந்த
ெசய் உண்ைம என்ப
ெதளிவா ய .
இ ல் ேசாகம் என்னெவன்றால்
இ தானாக நிகழ் ந்த பத்தல் ல,
ேதவ் ைவ ெகாள் வதற் காக
அவனின் ெதா ல் ைற எ ரிகள்
ஏற் பா ெசய் த பத் . இ ேவ
அந்தக் காரில் ேதவ்
இ ந் ந்தால் எப் ேபா ம்
தன்ைனச் ற் என்ன நடக் ற
என்ப ல் கவனமாக இ ப் பவன்
அ ல் இ ந் நிச்சயம் தப் த்
இ ப் பான்.
அ னவ் ம் ெதா ல் ைற ல்
ெபரிய அள ல் சா த் க்
ெகாண் ப் பவன் தான்
என்றா ம் இ ேபால அ கமான
எ ரிகைள ம் எப் ப யாவ
ன்ேனற ேவண் ம் என்ற
எண்ண ம் இல் லாமல் தான்
உண் தன் ெதா ல் உண்
என் இ ப் பவன் என்பதால்
இைதெயல் லாம் அவன்
எ ர்பார்த் க்க ல் ைல.
தன் மைன ேயா க த் க்
ெகாண் ந்த ேநரத்ைத ர த்
ம ழ் ந் ெகாண் ந்தான்.
அந்ேநரம் எ ர்பாராமல் இப் ப
ஒ நிகழ் நடந் ந் ந்த .
ன் உறங் க் ெகாண் க்க,
அந்த இர ஒன்ப மணி
ேவைல ல் வந்த அைழப் ம்
அதன் ற ேதவ் ன்
பரபரப் பான
நடவ க்ைககைள ம் பார்த்
அ ல் வந்த ெசய் ையக் ேகட்
வ ப் வந் ந்தவர் தான்
ல தா.
அதன் ற உச்சபட்ச
அ ர்ச் ன் தாக்கத் னால்
அவரின் ைக கால் கள்
ெசய ழந் ேபாக, ப த்த
ப க்ைகயா ேபானார். இங் த்
ேதவ் ன் நிைலதான்
வார்த்ைதகளில் வ க்க
யாததாக இ ந்த .
ஒ பக்கம் மகளாக வளர்த்த
தங் ைக ம் அவள் கணவைன ம்
ஒேர ேநரத் ல் இழந்த க்கம் ,
மற் ெறா பக்கம் அவளின் மகன்
ஒ வய ேலேய தாய் தந்ைதைய
இழந் நிற் ம் நிைல, இ
எல் லாம் ேபாதா என் தன்
தா ன் வ மரணப் ேபாராட்டம்
ஒ பக்கம் என் ...
ஒ இடத் ல் ேதங் நிற் க
ேநர ல் லாமல் ல தாைவ
ேசர்த் ந்த ம த் வமைனக் ம்
தங் ைக மற் ம் அவள் கணவர்
இரண் ேபரின் உடல்
ைவக்கப் பட் ந்த
ம த் வமைனக் ம்
ழந்ைதையக் ைக ல் மந்தப
ஓ ஓ தன் கடைமையச்
ெசய் க் ெகாண் ந்தான்.
தாங் க யாத க்கம் ேவதைன
மனம் வ ம் ஆக் ர த்
இ க்க, நின் நிதானமாக
அ வதற் க் ட அவ க்
அவகாசம் இ க்க ல் ைல.
எத்தைனேயா வ கள் அ கள்
இழப் கைளச் வய ந்
சந் த் எ ர்த் நின்
அவற் ைறத் தகர்த் எ ந்
ேபாரா ேமேல வந்தவன் தான்
என்றா ம் தன் உ ரானவர்களின்
இறப் ம் அைதச் சந் க் ம்
ேவதைன ம் அவைனப் ரட்
தான் பார்த்த .
இ ல் இறந் ப் ேபான
தங் ைகக்காகக் கலங் வதா...?!
இல் ைல வாழ் வா சாவா என்
ேபாரா க் ெகாண் க் ம்
அன்ைனைய எண்ணிக்
கலங் வதா...?! ப ல் தாய்
பா க் ஏங் அ ம்
ழந்ைத ன் நிைலைய எண்ணி
கலங் வதா...?! எனத் ரிசங்
நரகத் ல் க் த் த த்தான்.
தங் ைகக் ம் அவள்
கணவ க் ம் ெசய் ய ேவண் ய
அைனத்ைத ம் ெசய் த்
ல தாைவ ேசர்த் இ ந்த
ஐ ன் வா ேல க எனக்
ழந்ைதேயா
அமர்ந் ந்தவனின் த ப் க்
ற் ள் ளி ைவத்த ேபாலக்
கண் த்தார் ல தா.
அதற் ப் ற தான் அவ க் க்
ைக கால் கள் ெசயல் படா
ேபான ெதரியவந்த . ஆனால்
அதற் ல தா வ ந் ய
அள ற் க் ட ேதவ்
வ ந்த ல் ைல. அவைனப்
ெபா த்தவைர தற் ேபா
தன்னிடம் அவர் ம் வந்தாேர
என்ற நிம் ம தான் இ ந்த .
இனி அவைர ஒ ழந்ைதயாகத்
தன்னால் பார்த் க் ெகாள் ள
ம் என்ற எண்ணேம
அவ க் க் கவைலையக்
ெகா ப் பதற் ப் ப ல்
நிம் ம ைய ெகா த்த . அதன்
ற தன்ைனப் ெபற் ற
ழந்ைத ம் தன் தங் ைக ெபற் ற
ழந்ைதைய ம் ேதவ் தான்
பார்த் க் ெகாள் ளத்
வங் னான்.
ேதவ் உடன யாக எ த்த ஒ
க் ய என்னெவன்றால்
த் ைவ சட்டப் ப தன்
ழந்ைதயாகத் தத்ெத த் க்
ெகாண்ட தான். அ னவ் ன்
ம் பத்தார் ழந்ைதையக்
ேகட்ட ேபா ம் ட எங் க க் த்
ைணயாக இ க்கட் ம்
இந்நிைல ல் என் ட...
அவர்க ம் இவர்களின்
நிைலய ந் ட் க் ெகா த்
இ ந்தனர்.
இவற் ைறெயல் லாம் ம டம்
க் ெகாண் ந்தவன் கண்கள்
வக்க ஷா ைவ பற் ய இ
நிகழ் கைளக் யப
ேவதைனேயா தன் இ
ைககைள ம் ெகாண் தைலைய
தாங் யப ேவதைனேயா
தைல னிந் ெகாண்டான்.
அவனின் அந்த நிைலைம ம ைவ
ெவ வாகப் ரட் ப் ேபாட்ட .
வய ந் தான்
அ ப த்த கஷ்டங் கள்
ேவதைனகள் தன் தந்ைதயால்
எ ர்பாராமல் அத்தைனைய ம்
இழந் நின்ற ேநரத்ைத ேம ட
ஒ க இ க்கத்ேதா மட் ேம
ேப க் ெகாண் ந்தாேன த ர,
அந்த கத் ம் கண்களி ம்
வ ம் ேவதைன ம் வரேவ
இல் ைல.
ஆனால் ஷா ைவ பற் ப் ேபசத்
வங் ய ெநா ந்
ெநா க் ெநா ேதவ் ன்
கத் ல் ேதான் ய வ
ேவதைன அ கரித் க் ெகாண்ேட
ெசல் ல... அ ம ன் மனைத
ெவ வாகத் தாக் ந்த .
இந்தத் த ப் ைப தாங் க்
ெகாள் ள யாமல் அைத
எப் ப யாவ ைடக்க
நிைனத்தவள் தன்ைன ம்
அ யாமல் அவைன ெந க்
“ஏன்னா” என்ற த ப் ேபா
ெமல் ல தைல ல் ைக ைவக்க...
அதற் காகேவ காத் ந்த ேபால
அமர்ந்த வாக் ேலேய தன்
அ ல் நின் ந்தவளின்
இைடைய இ ைககளால்
வைளத் அவளின் வ ற் ல்
கம் ைதத் ந்தான் ேதவ் .
இைதக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்க்காதவள் தன்னிடம்
ஆ தைல ேத றான் என்ப
ரிய, இவ் வள ேநரம் ேதவ் ன்
வாழ் க்ைகையப் பற் த்
ெதரிந் க் ெகாண் ந்தவள் எந்த
நிைல ம் அவன்
உைடந்த ல் ைல என்ப
ெதளிவாக...
அைனத்ைத ம் தனியாகத்
தாங் அ த்த நிைலக் எ த்
ெசன்றவன் தன் ைறயாகத்
தன் ன் மனம் கலங் றான்
உைடந் ேபா றான் என்ப ம்
தன்னிடம் தான் ஆ தைல
ேத றான் என்ப ம்
உண்ைம ல் ஒ மைன யாக
ம க் மனநிைறைவ ம்
ெப ைமைய ம் ெகா க்க...
அவ க் வாகாக வைளந்
ெகா த் ேதவ் ன் தைலைய
வ க் ெகா த் க்
ெகாண் க்க... ேம ம் ேம ம்
அவ ள் ைதய ெதாடங் னான்
ேதவ் .
ஆ - 32
ம டம் ஆ தைல ேத
அவளின் வ ற் ல் கம்
ைதத்தவ க் அவளின் அந்த
ெமன்ைமேயா…! இல் ைல இட
ைகயால் தன் க த்ைத
வைளத் ப் த் க் ெகாண்
வல ைகயால் ஆதரவாகத்
தைலையத் தட யப
நின் ந்தவளின் அந்தச்
ெசய் ைகேயா…!! ஏேதா ஒன்
ேவதைன ல் உழன்
ெகாண் ந்தவனின் மன ற்
ஆ தைலத் தர ேம ம் ேம ம்
ம ன் வ ற் க் ள் ைதய
ெதாடங் னான்.
ஒ கட்டத் ற் ேமல் அதன்
ெமன்ைம ல் தன்ைனத்
ெதாைலத்தவன் தன் இதைழ
அ த்தமாகப் ப க்க... இைதக்
ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்த் ராதவள்
ச்சத் ல் ெமல் ல ெநளிந்தப
அவனிட ந் லக
யன்றாள் . அ ல் தன் வாத
ணம் தைல க்க அவைள
அைசய ட யாமல் இ
கரங் கைளக் ெகாண் ம ன்
இைடைய அ ந்த வைளத் த்
தன்ைன ேநாக் இ த் ண் ம்
தன் அச்சாரத்ைத அ த்தமாகப்
ப த்தான்.
அ ல் அைசய ம் யாமல்
லக ம் யாமல்
நாணத்ேதா த த்தவள் , “
ப் ளஸ
ீ ் ... ன்னா... ங் ... ேகா...”
எனக் காற் றா ேபான ர ல்
ெகஞ் ச ம் , தன் கத்ைத
நி ர்த் ம ைவ பார்த்தவனின்
கண்களில் ‘ஏன்’ என்ற ேகள்
ெதாக் நின்ற .
அதற் ப் ப ல் அளிக்காமல்
ெகஞ் சலாகத் ேதவ் ைவ
பார்த்தவள் “ப் ளஸ
ீ ் ன்னா...”
என ம் , ெநா ல் தன்ைன
ேநாக் இ த்தவனின் ம ல்
ப் பந் ேபால வந்
ந்தவைள, இைடேயா
ேசர்த் இ க அைணத்தப ,
அந்தச் சங் க த் ல் தன்
கத்ைதப் ைதத்தான்.
ேதவ் ன் இந்தத் ர்
ெந க்கத்ைதச் சமாளிக்க
யாமல் த த்தப ேய லகப்
ேபாரா யவளின் ெதாடர் யற்
ெதால் ைலயாக இ க்க, “ம் ப் ச”்
என்ற ச ப் ேபா நி ர்ந்
அவளின் கம் பார்த்தவ க்
அப் ேபாேத உண்ைம நிைல
உைறக்கப் பட்ெடன்
அவளிட ந் ல , தனக் ள்
எ ந்த ேபாராட்டத்ைதத்
தைலைய அ ந்த ேகா
நிைலப த்த யன்றவன், “சாரி”
என ம ன் கத்ைத நி ர்ந்
டப் பார்க்காமல் , ‘நீ
ேபாகலாம் ’ என்ப ேபாலக்
ைகயைசத்தான்.
ேதவ் ன் ெந க்கம் தந்தத்
த ப் ைப ட இந்த லகல்
அ கத் த ப் ைப உண் ெசய் ய...
ேதவ் ைவேய ஒ ரியா பார்ைவ
பார்த் க் ெகாண்
நின் ந்தாள் ம .
கண் தைலையத் தன்
ைககளில் தாங் யப
அமர்ந் ந்தவ க் அவள்
இன் ம் இங் ேகேய இ ப் ப
ரிய ம் , ண் ம் ‘ேபா’ என்ப
ேபாலக் ைகயைசக்க... கதைவ
ேநாக் ெசன்றவளின் மனம்
வ ம் ழப் ப ேரைககள்
அைல அைலயாகப் பரவத்
ெதாடங் ய .
இ வைர ேதவ் ன் கடந்த கால
வாழ் க்ைகையத் ெதரிந்
ெகாண்ட ல் ேதவராஜ் லம்
பட்ட கஷ்டங் க ம் அ ப த்த
யரங் க ம் அ கம் . அ ந்
ள ேபாரா ய ம் ... அதற் ப்
ற ளேவ யாத ேபரி யாக
நிகழ் ந்த ஷா ன் மரண ம்
என ஒவ் ெவான் ம் மன ல் ஓட,
ேதவ் கடந் வந்த பாைதைய ம்
அவனின் ைதரியத்ைத ம்
தன்னம் க்ைக ம் ெகாண்ட
இ ம் மனைத ம்
பைறசாற் யேத த ர, இ ல்
தன்னிடம் இ ந் லக என்ன
காரணம் என்ப இந்த நி டம்
வைர அவ க் ப் ரிய ல் ைல.
அதற் கான காரணம் என் எ ம்
இ வைர ெசால் லப் பட ம்
இல் ைல. இந்தச் ல நாட்களாகத்
ேதவ் ன் மனம் ரியத்
ெதாடங் ய ற ,
ஒவ் ெவான்ைற ம் ேயா த் ப்
பார்த்தவ க் , தன்னிடம் இ ந்
ல வதற் ம் ர நிற் பதற் ம்
எந்தக் காரண ம் இ ப் ப
ேபால ம் ெதரிய ல் ைல.
ற ஏன் இந்த லகல் ..?! என்
மனம் ழம் த் த க்கக் கதைவ
ெந ங் றப் பதற் காகக்
ைகப் ல் ைக ைவத்தவள்
ெமல் ல ம் ழப் ப ம்
ேயாசைன மாகத் ேதவ் ைவ
பார்த் க் ெகாண்ேட நின்றாள் .
ெகா ெசா கதைவ ெந ங்
ெவ ேநரமா ம் கத
றக்கப் ப ம் சத்தம் ேகட்காமல்
ேபான ல் ந்த
கண்கைளத் றந்தவ க் த்
தன்ைனேய ழப் பத்ேதா
பார்த்தப நின் ந்த ம
கண்களில் பட, “என்ன...?”
என்றான்.
ழப் ப ேரைககள் கத் ல்
அப் பட்டமாகத் ெதரிய, ஆனால்
அதற் ேநர்மாறாக ‘ஒன் ம்
இல் ைல’ என்ப ேபாலத்
தைலைய அைசத்தவள் ண் ம்
கதைவ றக்க யன் அைதச்
ெசய் யாமல் ம் ேதவ் ைவ
பார்க்க ம் , ஏேதா ஒ
ழப் பத் ல் க் த் த க் றாள்
என்ப மட் ம் ரிய...
வாஞ் ைஞயாக ஒ பார்ைவைய
அவைள ேநாக் பார்த்தவன் ‘வா’
என்ப ேபாலக் ைகயைசக்க...
அதற் காகேவ காத் ந்த
ேபாலத் ேதவ் ைவ ெந ங்
வந்தவள் தயக்கத்ேதா அவனின்
கத்ைதப் பார்த் க் ெகாண்
எ ம் ேபசாமல் நிற் க ம் ,
அ ல் இ ந்த ேசாபாைவ
கண்களால் காண் த் “உட்கார்”
என்ப ேபாலச் ெசான்னவன்,
ர ல் அத்தைன ெமன்ைமையக்
ெகாண் வந் “என்னமா...?”
என ம் ,
“ேநக் ”
“ம் ”
“ேநக் ”
“ேநாக் என்ன...?”
“ஒண் ேகட்க ம் ”
“ம் ேக ”
“தப் பா... தப் பா எ த் க்க...
மாட்ேடேள”
“நானா..?! உன்ைனயா...?!
தப் பாவா...?! ம் மா ேக ...”
“உங் க க் என்ைனப்
க் மா...?” என்ற ம் ஒ ெநா
அவன் கண்கள் ன்னி
மைறந்த , அ ல் சற் உல் லாசம்
ேதான்ற,
“ஏன் இப் ேபா இந்தக் ேகள் ன்
நான் ெதரிஞ் க்கலாமா...?” எனக்
ம் ேபாேட ேகட்க, அந்தக்
ர ல் இ ந்த பாவத்ைதப்
ரிந் க் ெகாள் ளாதவள் ,
சட்ேடன் ேதான் ய
பதற் றத்ேதா
“இல் ைல, என்ைனக் காப் பாத்த...”
என அவசரமாகத் ெதாடங் க ம் ,
அதற் ேமல் ம ைவ ேபச
டாமல் தன் இ க்ைக ல்
இ ந் சற் நகர்ந் ம ைவ
ெந ங் யவன் அவளின் வல
ைகைய ெமன்ைமயாக பற் த்
தன் இ ைகக க் ள் ெபாத்
ைவத் ெகாண் ,
“இந்த மா ைய ேநக் ெராம் பப்
க் ம் ...” என்றான்.
அ ல் கண்கள் ரிய
ஆச்சர்யமாக நி ர்ந் அவைன
ம பார்க்க...
“இப் ப எ க் இப் ப க் கண்ண
ரிக்கற…! ெமாத்தமா நான்
அ ல தைலக் ப் ற ழவா...”
எனச் சரசமாகக் ேகட்க ம் ,
ேதவ் ட ந் இப் ப ப் பட்ட
ேபச் க்கைளக் ெகாஞ் ச ம்
எ ர்பார்த் ராதவள் இன் ம்
ஆச்சரியத்ேதா கண்கைள
ரித்தாள் .
‘இப் ேபா எ க் இந்தப்
பார்ைவ...?!’ என்ப ேபாலப்
வத்ைத உயர்த் ச்
ைசைக ேலேய ேதவ் ேகட்க ம் ,
“நிஜமாவா...” என் நம் ப
யாமல் ண் ம் அேத
ேகள் ையக் ேகட்டாள் .
“இப் ப எ க் இந்தச் சந்ேதகம் ...?”
என்றவைனப் பார்த்
“ேநக் த் ெதரிஞ் க்க ம்
ேதா ச் ...”
“அதான் ர் ஏன் ேதா ச் ...”
“நான் உங் க க் என்ன
க்கா ன் நிைனச் ட்
இ ந்ேதன்...” என ம் ,
“இப் ப ெதளிவா ச்சா...?” என்
ேகட்டவைனப் பார்த் க்
கலைவயாக, “ம் ம் ... ம் ஹ ம் ம் ...”
என இப் ப ம் அப் ப மாகத்
தைலயைசத் ப லளித்தவைள
பார்த்தவ க் ேலசாகப்
ன்னைக அ ம் ப...
“என்ன ழப் பம் உனக் ...?”
“நிஜமாேவ உங் க க் என்ைன
 க் மா...?”
“எனக் இந்த மல் ேகாவா
மா ைய ெராம் ப ெராம் பப்
க் ம் ...” என் ர ம்
கண்களி ம் ரசைன ன்ன
னான்.
அ ல் அவன் கண்கைள ேந க்
ேநர் சந் க்க யாமல்
கண்ணம் வக்க தைல
னிந்தவள் , “ேநக் ெதரி ம் ...”
என ெமல் ல நாணத்ேதா
க்க ம் , “ம் ம் ...
பா டா...” எனப் ேபா யாக
யந்தவன், “இைத ேமடம் எப் ேபா
எப் ப க் கண் ச் ங் க...?”
என் ேக ம் ண்ட மாக
அவைள வம் இ த்தான்.
“ம் ஹ ம் ம் ...” என ஒ ெசல் ல
ங் கேலா “நான் ெகாஞ் சம்
மக் தான்... ஆனால்
ட்டாளில் ைல...” என் ம ப ல்
அளித்தாள் .
“ஓேஹா அப் ேபா ேமடம் ேவற
என்னெவல் லாம்
கண் ச் ங் க...!” என ஒ
ஆர்வத்ேதா ம ைவ இன் ம்
இன் ம் ேபச ைவத் அழ
பார்க்க ேவண் ம் என்ற
ஆைச ம் ேசர்ந் க் ெகாள் ள
ெமல் ல வம் க்கத் வங்
இ ந்தான்.
“ேவற எ ம் ெதரியைல...!
கண் க்க ம் யைல...
நீ ங் க ெராம் ப அ த்தம் அதான்
உங் களாண்ேடேய ேகக்கலாம்
வந்ேதன்...” என் ைறபட் க்
ெகாள் ம் ர ல் யவைள
கண் ,
“அதான் எல் லாம்
ெசால் ட்ேடேன... இன் ம் என்ன
ெதரிய ம் என்ைனப் பத் ...”
எனப் ன்னைக ர ேலேய
ேகள் எ ப் னான்.
“அப் ேபா... அப் ேபா... நீ ங் க...
நீ ங் க...” என் ெதாடங் ட் ,
‘எப் ப க் ேகட்ப ?’ எனத்
ெதரியாமல் தயங் யவள் ,
“ம் ம் ... நான்” என ஊக் ப் ப
ேபால ஒ ம் ேபா ம ைவ
ேதவ் பார்க்க ம் , “ஏன்...
என்னாண்ட இ ந் ... ல ...
ல ப் ேபாேறள் ...?” என் க்
ண ஒ வ யாகத் தன்
மனைத த் க் ைடந்
ெகாண் ந்த ேகள் ையக்
ேகட்ேட ட்டாள் ம .
அ வைர ம் ம் ஆைச ம்
ண்ட மாக ம டம்
வம் பளந் க் ெகாண் ந்தவன்,
தன் ைககளில் பத் ரமாகப்
ெபாத் ைவத் ந்த ம ன்
ைககைள ட் ட் ல
அமர்ந்தப “நீ ளம் ...” என
ெவ ைமயான ர ல் னான்.
அ வைர இணக்க ம்
ெந க்கமாக இ ந்தவன்
ைககைள த் ல
அமர்ந்த ேலேய ‘ேகட்கக்
டாத எைதேயா ேகட்
ட்ேடாேமா...?!’ எனப்
பதட்டத்ேதா ேதவ் ன்
கத்ைதப் பார்த் க்
ெகாண் க்க... அ த் அவன்
 ய வார்த்ைதகள் ம ைவ
கண்கலங் க ெசய் ய, அவைனேய
பார்த் க் ெகாண் ந்தாள்
ம ன் கத்ைத ேந க் ேநர்
பார்க்க யாமல் எங் ேகா
ட்டத்ைத ெவ த்தப ல
நி டங் கள் பார்த் க்
ெகாண் ந்தவன், தன்
பார்ைவையத் ப் ப... அவனின்
கண்களில் பட்ட என்னேவா
ம ன் கண் கலங் ய
கம் தான். அைதப் பார்க் ம்
சக் இல் லாமல் கண்
தன்ைனச் சற் நிைலப் ப த் க்
ெகாண்டவன் “மாஷா’ எனத்
ெதாடங் க ம் ,
“ேநக் ... ேநக் ெதரி ம் ...!
உங் களால என்ைன ஏத் க்க
யா ன் ... அ க் க்
காரணம் உங் க மன ல் லா
நிைறந் க்க அந்த மாஷா
தான்...” என அ ைகேயா ய
ர ல் ம ேப க் ெகாண்ேட
ெசல் ல,
ேதவ் இ ந்த மனநிைல ல்
‘என்ன உளறல் இ !’ என த ல்
ரியாமல் அவைளச் சற்
ைகப் பாகப் பார்த்தவன்,
“அப் ப எல் லாம் ...” எனத்
ெதாடங் க ம் “ேநக் ெதரி ம் ...
இல் ல ேநக் ெதரி ம் ...” என
ண் ம் அ ைக ர ல்
ெதாடங் யவைள இைடம த்
“என்ன ெதரி ம் உனக் ...?” எனச்
சற் ச் ச ப் பான ர ல்
ேகட்டான்.
“நீ ங் க மாஷான்
ஒ த்தவங் கைள ம் பேறள் ...
ேநக் ெதரி ம் , அதான்
உங் களால என்ைன ஏத் க்க
யைல... தா
கட் ேடாேமன் ேவற வ
இல் லாம என்ைன இந்த ட் ல
ெவச் ண் இ க்ேகள் ... அதனால
தான் என்ைனப் ெபா த் ண்
ேபாேறள் ...” என அ ைகேயா
க் த் க் ம ப லளித்தாள் .
‘ஐேயா ராமா இந்தக் ெகா
ெதால் ைல தாங் க ேய’ என்
இ ந்த ேதவ் ற் , அவளாக
ஒன்ைற ரிந் க் ெகாண்
அ தான் சரி என்ப ேபாலப்
ேப வ ம் இல் லாமல் தன்ைனக்
ைற வைதக் கண்
க ப் பானவன், “ஆமா மாஷாைவ
தான் நான் லவ் பண்ேறன்...” என்
அ த்தம் த்தமாகப்
ப லளிக்க ம் , அ வைர அ க்
ெகாண் ந்தவளின் அ ைக
அப் ப ேய நிற் க... ஒ அ ர்ேவா
ேதவ் ைவ, ‘அப் ேபா அ நிஜம்
தானா...?’ என்ப ேபால
அ ர்ேவா ப் பார்த்தாள் .
“அப் ேபா நான்... நான்...
ல க்கேறன், நீ ங் க அவாேளாட
சந்ேதாஷமா இ ங் ேகா...” எனத்
தன் அ ர் ந் ண்டவள்
‘என்னால் தான் உன்ேனா வாழ
ய ல் ைல...! நீ யாவ
சந்ேதாஷமாக இ ...!!’ என்ற
ேதானி ல் ேப வைதக்
ேகட்டவ க் அவள் ேம ந்த
ேநசம் இன் ம் தான் அ கமாகச்
ெசய் த .
“ஆனா அ யா ...” எனச்
ேசாகம் ேபால கத்ைத ைவத் க்
ெகாண் ேதவ் ற ம் , தன்
ேசாகத்ைத மறந் அவ க்காக
கவைல ம் படபடப் மாக “ஏன்?”
எனக் ரல் ெகா த்தவைள
கண் , “அவ க் என் ட
இ க்கப் க்கைலயாம் ...
எப் ப ம் ேபாேறன் ேபாேறன்
தான் ெசால் றா...” எனப்
ப லளித்தான்.
மற் றைவ எல் லாம் மறந் “நான்
ேவணா அவா ட்ட ேப
பார்க்கட் மா...?” என் தன்
கணவனின் யர் ைடக்க
ன்வந்தாள் ம .
“ேப தான் பாேறன்...” என
அவ ம் சம் மதம் அளிக்க...
“எப் ேபா...? எங் ேக...?” என்
ேகட்டவளின் கத் ல் அத்தைன
ேவதைன ன் சாயல் , ‘நாேன
உன்ைன ேவ ஒ வரிடம்
ஒப் பைடக்க ேவண் மா...?’
என்ப ேபால, அ ல் இ ந்த
வ கைளப் ப த்தா ம் , அைதக்
கண் ெகாள் ளாத ேபாலேவ,
“இப் ப டப் ேபசலாம் ...
ேபச யா...?” எனக் ேகட்க ம் ,
ெபாங் வந்த அ ைகையத்
தனக் ள் ேளேய ைதத் க்
ெகாண் உத க த் அ
ெவளிேய வராமல் கட் ப் ப த் க்
ெகாண் , “ம் ம் ...” எனச்
சம் ம த்தாள் .
“ஓேக...” என எ ந் நின்
அவைள அைழத்தவைனக்
ேகள் யாகப் பார்த்தப ேய
ம ம் எ ந் நிற் க... ேநராக
அந்த அைற ல் இ ந்த ஆ யர
கண்ணா ன் ெகாண் ெசன்
ம ைவ நி த் யவன் “ேப
பா ...” என் ற ம் , ‘யாரிடம்
ேபசேவண் ம் ...?!’ எனப்
ரியாமல் த் ெவன
த்தப ேதவ் ைவ பார்க்க...
“என்ன ேபச மாட் யா...?” என
அவளின் பார்ைவக் ப் ெபா ள்
ரியாத ேபாலேவ ேகள்
எ ப் ப... “நான்... நான் ேபசேறன்
தாேன ெசான்ேனன்...
அைழச் ண் ேபாங் ேகா,
அவா ட்ட நான் ேப ரிய
ைவக் ேறன்... நீ ங் க அவா ேமல
எவ் வள உ ராக
இ க்கேறள் ன் ேநக்
ெதரி ம் ... எத்தைன ைற
பார்த் ப் ேபன்...” என்
அ ைகேயா ய ர ல்
அ ைகைய ெவளி ல் வர
டாமல் த த்தப ேய ேப னாள் .
“என்னன் ெசால் வ...”
“நீ ங் க அவா ேமல உ ைரேய
வச் க்ேகள் ... என்ைனக்
காப் பாத்த தான் ேநக் த் தா
கட் ேனள் ... நான் உங் க இரண்
ேப க் ம் க்க வரமாட்ேடன்...
உங் கைள ட் ...” என்
ெசால் க் ெகாண்ேட
ெசன்றவைள க்க டாமல்
அவள் இதழ் களின் ேமல் ஒற் ைற
ரைலக் ெகாண் ேபச்ைசத்
த த் நி த் யவன், அேத
ேவகத் ல் அ ல் இ ந்த வரில்
ம ைவ சாய் க்க...
இந்த அ ர ைய ெகாஞ் ச ம்
எ ர் பார்க்காமல் ம ண்
 த்தவள் ேதவ் ைவ ‘என்ன’
என்ப ேபால் ஒ பய பார்ைவ
பார்த்தப நின் ந்தாள் ம .
“ேபா ம் ... ேபா ம் ... இ க் ேமல
இேத வார்த்ைதய ம ப ம ப
ேகட்க எனக் க் ெகாஞ் ச ம்
ெபா ைம இல் ைல... அம் மா
பரேதவைதேய...! யாகச்
ெசம் மேல...!! நல் லா ேகட் க்க...
நீ தான் மாஷா என் மன ல் லா
நிைறந் க்க அந்த மாஷா...”
என ம் ,
அவைன ‘நான் நம் ப மாட்ேடன்’
என்ப ேபாலத் தைலைய
அைசத்தப ேய ேம ம் அவள்
ஏேதா ற வர, “மாஷா... ம.. .. வ..
ர்.. ஷா... என்ன ரிஞ் தா...” என்
ஒவ் ெவா எ த்தாக உச்சரித்
ளக் காட் யவைன
யப் பாகப் பார்ப்ப இப் ேபா
ம ன் ைறயான .
ெரன இ வைர மனைத
அ த் க் ெகாண் ந்த
கவைல ம் க்க ம் எங் ேகா
ேபான ேபால ஒ உற் சாகப்
பந்தாக மா யவள் , “நிஜமாவா...!”
எனத் தன் இதழ் ேமல் இ ந்த
ேதவ் ன் ரைல ஒ க் சற்
சத்தமாகேவ ேகட்க... ‘ஆம் ’
என்றப கண்ைண த் றந்
தைலயைசத்தான்.
“அப் பறம் ஏன்...?” எனப் ரியாமல்
ேகட்டவ க் ப் ப லளிக்காமல் ,
“இனி இ பத் ேபச ேவண்டாம் ...
வ் இட்...” என ம் , “ேநக்
ரியைல...” எனப் ற என்ன
தான் ரச்சைன என நிஜமாகேவ
ரியாமல் ேகட்டவைள
கண்டவன், ஒ ெப ச்ைச
ெவளிேயற் ட் , “
மாஷ ...” என ேவதைனயான
ர ல் யப ம ட ந்
அவன் லக யல, அதற்
வாய் ப் பளிக்காமல் ேதவ் ன்
சட்ைடைய இ கப் பற் அவைன
அங் ந் ெசல் ல யாமல்
நி த் யவள் , “ேநக்
ெதரிஞ் சாக ம் ...” எனப்
வாதம் க்க,
“ெதரிஞ் சா தாங் க மாட்ட ...
ேவண்டாம் ...” என அவைளச்
சமாளிக்க யன்றவனின்
யற் ைய
ெவற் யைடய டாமல்
ெசய் தவள் , “எ வா இ ந்தா ம்
பரவா ல் ைலன்னா, ேநக் த்
ெதரிஞ் க்கைலனா தைலேய
ெவ ச் ம் ... னம் னம் ஏன்...
ஏன் ேயா ச்ேச நான் ஒ வ
ஆ ேவன்... எ வா இ ந்தா ம்
பரவா ல் ைல
ெசால் ங் ேகான்னா...” என
மன்றா ம் ர ல் யவாேற
தன் சட்ைடைய ேம ம் இ க
பற் க் ெகாண் ேகட்டவளின்
வார்த்ைதகளில் ெதானித்த
ெந க்கத்ைத ம் தன் சட்ைட ல்
ப த் ந்த அவளின்
ைககைள ம் ர த்தவன்,
‘இப் ேபா கணவன் என்ற
உரிைம ல் தன்ைன அ யாமேல
அவள் உச்சரித்த இந்த
வார்த்ைதைய ம ன் வா ல்
இ ந் ேகட்க எவ் வள ஏங்
இ க் றான் என் அவ க்
மட் ேம ெதரி ம் என்பதால் ,
தான் றப் ேபாவைத ேகட்ட
ன் அப் ப க் ப் வாளா...?!’
என்ற சந்ேதகம் எழ, தன்
தைலைய அ ந்த ேகா
எ வானா ம் பார்த் க்
ெகாள் ளலாம் என்ற
எண்ணத்ேதா தன் மனைத
றக்க வங் னான்.
ஆ – 33
ப ேன வய ல் ண் ம் ஒ
ெதா ல பராக, தான் றந்
வளர்ந்த மண்ணில் கால எ த்
ைவத்தவன் தன் தந்ைத ன்
தவ ன் காரணமாக
அைனத்ைத ம் இழந் இந்த
மண்ைண ட் ெவளிேய ய
நிைனைவ மன ல் ெகாண்
வந் அப் ேபாேத தன் மனேதா
ஒ சங் கல் பம் எ த் க்
ெகாண்டான்.
யா ம் எவ ம் தன்ைன ெந ங் க
யாத அள ல்
வ வானவனாக ம் எவற் ைற ம்
எ ர்த் நின் சமாளிக் ம்
அள ைதரியமானவனாக ம்
எந்த வைக ம் ழ் த்த யாத
அள பல னமற் றவனாக ம்
இ க்க ேவண் ம் என்பேத அ .
அதன்ப ேய ஒவ் ெவா அ யாக
எ த் ைவத் அைனத்
வைக ம் தன்ைனத்
தயார்ப த் க் ெகாண்டவன்,
உடல் பலம் , மன பலம் , ெதா ல்
யாரா ம் ழ் த்த யாத அள
த் க் ர்ைம னால் தன்ைம
ற் ஒ கம் வ த் க்
ெகாண்டவன் ஒவ் ெவான் ம்
அவ் வள ேயாசைனேயா ம்
ட்டத்ேதா ம் ெசயல் ப த் க்
ெகாண்ேட வந்தவனின் கைட த்
ட்டமாக அவன் ைவத் ந்த
தான் பல னமற் றவனா வ .
அதற் க் யக் காரணம்
ேதவரா ன் அந்த ஒ நி ட
பல னம் தான். அ அவைர
மட் மல் ல அவைரச் சார்ந்
இ ந்தவர்கைள ம்
ஒன் ல் லாமல் ெத ல் நிற் க
ைவத்த .
ஒ மனிதனின் பல னம்
எப் ேபா ம் அவைன மட் ேம
அ ப் ப ல் ைல எந்தத் தவ ம்
ெசய் யாமல் ஒ பாவ ம்
அ யாமல் அவேனா
இ ப் பவர்கைள ம் ேசர்த்
அ த் ற . இைதத்
ேதவராஜ் ெகாஞ் சம்
நிைனத் ந்தாேலா எண்ணிப்
பார்த் ந்தாேலா இத்தைன
ெபரிய தவ ேநராமல்
த த் க்கலாம் ...! ஒட் ெமாத்த
ம் பத்ைத ம் அ ந்
காத் க்கலாம் ...!! ல நி ட
பல னத் ற் அ ைமப் பட் ப்
ேபானவர் அைனத்ைத ம் இழந்
ஒட் ெமாத்த ம் பத்தாரால்
ஒ க்கப் பட் ெவளிேயற
ேவண் ய ழ் நிைலக்
ஆளானார்.
ஆனால் இவ் வள ெபரிய
ெதா ல் சாம் ராஜ் யத்ைதக்
ைக ல் எ த்த ற ெதா ல்
ரீ யாக ம் வச வாய் ப் என்ற
நிைல ம் எத்தைனேயா
தடங் கல் கள் மற் ம்
ச ேவைலகள் தன்ைனச் ற்
நிகழ வாய் ப் க் ற என
அ ந் ந்தவன் எ ேம
தனக் ப் பல னமாக இ க்கக்
டா என்ற ேலேய தன்
ம் பத்ைதக் ட ெவளி
உலகத் ற் க் காட்டாமல்
மைறத்தான்.
இப் ப ஒ ம் பம் தனக்
இ க் ற எனத் ெதரிய வந்தால்
நிச்சயம் ெதா ல் ரீ யாகத்
தன்ைன எ ர்க்க ம் அ க்க ம்
யாதவர்கள் இவர்கைளப்
பைணயம் ைவத்ேதா இல் ைல
ஏேதா ஒ வைக ல் அவர்கைளக்
ெகாண் தன்ைன ரட் ேயா
தங் கள் காரியத்ைதச் சா த் க்
ெகாள் ளப் பார்ப்பார்கள் ...!
யா மற் ற ஒ வனாகேவ ெவளி
உல க் அ ய தந்தால்
இதற் கான வாய் ப் கள் ைற
என்பேத அவன் ட்டம் .
அதற் காகேவ ஒவ் ெவா வ ம்
ஒவ் ெவா ைள ல் தங் வ
ேபாலத் தன் தல் ஏற் பாட்ைட
அ ந் வங் னான்.
அ த் தன் தந்ைத ன்
பல னேம தங் கள் அ க் க்
காரணம் என்பைதக் ெகாண் ,
இந்த உல ல் தனக் ப்
பல னமாக எ ேம இ க்கக்
டா என் ெவ த்தான்.
 ைகப் த்தல் , ம , மா என
எைத ேம ட் ைவக்காமல்
அைனத்ைத ம் யன்
பார்க்கத் வங் னான்.
எைதக் ெகாண் ம் தன்ைன
ழ் த்த யா என்ற நிைல ல்
அத்தைன பழக்கங் கைள ம்
பழ அவற் ைறத் தன்
கட் ப் பாட் ல் ைவத் க்
ெகாண் எைதக் ெகாண் ம்
தன்ைனத் ேதாற் க க்க யாத
ஒ வைக ல் உ வாக
எண்ணினான்.
அதன்ப ைக, ம , மா மட் ம்
அல் லாமல் ேபாைத, கஞ் சா, அ ன்
என எைத ம் ட்
ைவக்க ல் ைல. அைனத்ைத ேம
யன் பார்த் க் றான்...
ஆனால் அவற் ன் கட் ப் பாட் ல்
இவன் ெசல் லாமல் இவனின்
கட் ப் பாட் ல் அைனத்ைத ம்
ைவத் ந்தான்.
எைதக் ெகாண் ம் தன்ைன
மயக் த்தக் டா
என்ப ல் யாக இ ந்தவன்,
ஒவ் ெவான்ைற ம் ஒ ட்டத் ன்
ழ் ெசயல் ப த் க்
ெகாண் ந்தான்.
இைத அ யாத பலர்
ெதா ல் ரீ யாகத் ேதவ் ைவ
எ ர்க்க ம் ழ் த்த ம் யாமல்
க் வ ல் ெவற் க்
ெகாள் ள எண்ணி, அவன்
எ ர்பார்த்த ேபாலேவ ல
ேநரங் களில் ம ைவ ம்
மா ைவ ம் ெகாண் ழ் த்த
எண்ணி ெசய் த யற் கள்
அைனத்ைத ம் ம த் எ ர்த்
நின் அவர்களிடம்
ெவளிப் பைடயாக காட் தன்
ெவற் ைய ப ரங் கப்
ப த்தாமல் அவர்கள்
ேபாக் ேலேய ெசன்
அவர்க க் உடன்ப வ
ேபால ம் இ ல் எல் லாம்
மயங் ய ேபால ம்
காண் த் க் ெகாண் கைட
ேநரத் ல் அ அப் ப இல் ைல
எனத் ப் க் ெகா த் ரிய
ைவத் க் ெகாண் ந்தான்.
இ ல் பரிதாபம் என்னெவன்றால்
இந்த யற் ைய
ேமற் ெகாண்டவர்கேளா அ ல்
ேதாற் றவர்கேளா இைதப்
ப ரங் கமாக ெவளி ல்
ெசால் ல ம் தாங் கள்
ஏமாந்தைதப் பற் வாய் ட்
ேபச ம் ட யாமல் ேபான .
ஏெனன்றால் அவர்கள் ெசய் த
ெசயல் எல் லாம் அத்தைகய ...!
அைதப் ப ரங் கமாக ஒப் க்
ெகாள் ேவா தாங் கள்
ஏமாந்தைத ெவளி ட்
அ ங் கப் படேவா யா ேம
தயாராக இல் ைல என்பதனால்
இந்தச் ெசயல் கள் எ ம்
ேதவ் டம் ப க்கா என்ப
ெவளிவராமேல ேபாக...
இன் வைர இவற் ைறக் ெகாண்
ேதவ் ைவ ழ் த் வதற் கான
யற் கள் அவ் வப் ேபா நடந்
ெகாண் தான் இ க் ற .
ஒவ் ெவா ைற ம் அதற் ப்
பணிவ ேபால ம் மயங் ய
ேபால ேம ந த் த் தன்
காரியத்ைதச் சா த் க்
ெகாண் கைட ேநரத் ல்
அவர்கள் எ வதற் ம் ண் ம்
ஏேத ம் யற் கள்
ெசய் வதற் ம் ட அவகாசம்
தராமல் அ த் ச் சாய் த் க்
ெகாண் தான் இ க் றான்.
வழக்கமாக இப் ப ப் பட்ட
பழக்கவழக்கங் கைள
ைவத் க் ம் பலர் ெசய் ம்
தவைற இங் ேதவ்
ெசய் ய ல் ைல...! அவர்கள்
எல் லாம் ெவளிேய ஆ ரம் தவ
ெசய் தா ம் அைதக் ம் பத் ல்
உள் ளவர்களிடம் மைறத் க்
ெகாண் நல் லவன் என் ம்
க டன் ந த் க்
ெகாண் ப் பார்கள் .
ஒ கட்டத் ல் இவர்கைளப்
பற் ய உண்ைம தானாகேவா
இல் ைல மற் றவர்கள்
லமாகேவா ெதரிய வ ம் ேபா
அைதச் சமாளிக்க ம் இல் ைல
எ ர் ெகாள் ள ம் ெதரியாமல்
தவறான எ ப் பவர்க ம்
 ட உண் .
ஒ லரின் வாழ் க்ைக ல்
ெபரிய றாவளி ட அந்த
ேநரங் களில் ஏற் பட் க் ம் பம்
ள ப ம் , அப் ப ஒ தவைற
இங் மறந் ம் ேதவ்
ெசய் ய ல் ைல. தன் அத்தைன
பழக்கவழக்கங் கைள ம்
தா ட ம் தங் ைக ட ம்
ஒளி மைற ன் த் றந்த
த்தகமாக அவன் வாய் ெமா
லேம ெவளிப் ப த் ந்தான்.
த ல் இைதக் ேகட்
உச்சபட்சமாக அ ர்ந்தவர்கள் ,
அ கைரந் ெகஞ் த்தா
எனப் பலவைககளில் யன் ம்
ட ேதவ் ைவ ண் ம் அவர்கள்
வ க் க் ெகாண் வர
ய ல் ைல. ெபற் றவ க் த்
ெதரியாதா ள் ைளையப் பற் ...!
றந்த ந்ேத பார்த் வ ம்
அண்ணைன பற்
அ ந் ந்தா ம் அவனாக
எ க்காத வைர யாரா ம்
ேதவ் ைவ வற் த் எைத ம்
ெசய் ய ைவக்க யா எனப்
ரிய ம் , அைதப் பற் ப்
ேப வைத ற் மாகக்
ைக ட் இ ந்தனர்.
ஆனால் மன ன் ஓரம் ஒ வ
இ க்கத் தான் ெசய் த .
அவ க்ேகா பல னம்
அற் றவனாக இ க்க ேவண் ம்
என்பேத தாரக மந் ரமாக
இ ந்த . ஒ காலத் ல்
ற் ம் தவ எனத் ெதரிந் ேம
இத்தைகய ெசயல் கைளச்
ெசய் யத் ணிந்தவன், அதற்
ன் ட்டவட்டமாக ஒ
ைவ எ த் ந்தான்...!
அ தான் தனக்ெகன ஒ
வாழ் க்ைகைய அைமத் க்
ெகாள் ளக் டா என்ப ...! அ ல்
உ யாக ம் இ ந்தான்.
இப் ப ப் பல ெபண்கேளா
பழ யவன் மண
வாழ் க்ைகைய ஏற் க ம் ஒ
ெபண்ணின் கணவனாக
இ க்க ம் எந்த உரிைம ம்
த ம் இல் ைல என்
எண்ணினான்.
அதனாேலேய ெதா ல் ..!
ெதா ல் ...! ெதா ல் ...! என்
மட் ேம கவனம் ெச த்
ெகாண் ந்தவன், தங் ைகைய
அவள் ப் பம் ேபால வாழ
ைவத் பாக்கேவ
ஆைசப் பட்டான்.
த ேலேய ெவ த்
அதன்ப நடந்
ெகாண் ந்தவனின் மனம்
ம ைவ பார்க் ம் வைர எந்தப்
ெபண்ணின் ம் சாய ல் ைல...!
அவன் ெசால் ேபச்ைச ேகட்
சமத்தாகேவ இ ந்த .
தல் நாள் அந்த இர ன் இ ளில்
ஒற் ைற ெம வர்த் ன்
ெவளிச்சத் ல் ம ன்
கத்ைதக் கண்ட ெநா ேய
அவனின் அ ம இல் லாமேல
ம ேதவ் ன் மன ற் ள் ஆழ
தன் த் ைரையப் ப த்
இ ந்தாள் .
இ எப் ப நிகழ் ந்த என்
ேதவ் க் இந்த நி டம் வைர
ரிய ல் ைல. எத்தைனேயா
அழ கைள அனாயாசமாகக்
ைகயாண்டவன் அைனவைர ம்
எளிதாகக் கடந் வந்தவனால்
இப் ப ஒ எளிைமயான அழ ல்
தன்ைன எந்த வைக ம் கவர
யலாமல் தன் ேபாக் ல்
இ ந்தவளின் பால் மனம்
சாய் வைதத் த க்க யாமல்
யப் பாக ேவ க்ைக தான்
பார்க்க ந்த .
ஒவ் ெவா ைற ம் இ தவ
இ தனக் ச் சரிப் பட் வரா
என எண்ணி லக நிைனக் ம்
ேபாெதல் லாம் இன் ம்
அ கமாக ம் ஆழமாக ம்
அவைளப் பற் ேய ந் த்தவன்
மனம் அவளின் அ காைமையத்
தான் ேத அைலந்த .
இ என்ன மா ரி உணர் இ ல்
இ ந் எப் ப ள் வ எனத்
ெதரியாமல் தனக் ள் ேளேய ஒ
ேபாராட்டத்ைதத் ெதாடங்
அைத மற் றவர் அ யாமல்
ெவன் க்க நிைனத்தவ க்
அதற் வாய் ப் ேப அளிக்காமல்
இன் ம் ம ைவ உரிைமேயா
அவன் அ ல் ெகாண் வந்
ேசர்த் ந்த .
நிச்சயமாக ேதவ்
நிைனத் ந்தால் அன்
ேகசவ் ைவ அ த் ழ் த் ட்
ட ம ைவ அங் ந் அவள்
தாேயா ேசர்த் எளிதாகேவ
ட் வந் இ க்க ம் .
ஆனால் அப் ப ச் ெசய் யாமல் எ
ம ன் க த் ல் தன்ைன
மாங் கல் யத்ைதக் கட்ட ெசய் த
என இந்த நி டம் வைர
அவ க் ப் ரிய ல் ைல.
மற் றவர்கள் அவைள
உரிைமயாகப் பார்ப்பைத டத்
தாங் க யாமல் இந்தச்
சந்தர்ப்பத்ைதப் பயன்ப த்
ம ைவ தனக் ச்
ெசாந்தமானவளாக ஆக் க்
ெகாள் ள நிைனத்ேத இப் ப
நடந் இ ப் ப ெதரிந்தா ம்
அைத மனதார ஏற் க் ெகாண்
அவேளாடான
வாழ் க்ைகையத்
ெதாடங் வதற் ம் அவனால்
ய ல் ைல.
மனம் வ ம் கடந்த காலத் ல்
தனக் ச் சரியானதாகத்
ேதான் ய ெசய் ைககைள
எண்ணி பார்த்த . இப் ேபா ம்
ட அவ க் அ தவ என்
ேதான்ற ம் இல் ைல...! அந்த
தத் ல் அவன் ந் க்க ம்
இல் ைல...!! ஆனால் ம ற் த்
ேராகம் இைழத் ட்ட
மட் ம் நன் ரிந்த . அப் ப
ஒ வாழ் க்ைகைய வாழ் ந் ட்
ழந்ைதையப் ேபான்ற ய
மனேதா இ ப் பவேளா
அெதல் லாம் ஒன் ம் இல் ைல
என்ப ேபான்ற ய
வாழ் க்ைகையத் ெதாடங் க
ேதவ் ன் மனம் இடம் தர ல் ைல.
அ ேவ மைன யான ற ம்
ம ைவ உரிைமேயா
பார்க்க ம் பழக ம் அவைன
ெவ வாகத் த த் க்
ெகாண் ந்த .
மனதள ல் ேதவ் ைவ ெந ங் ய
தல் ெபண் ம தான் என்றா ம்
தன் ெசயல் க க் நியாயம்
கற் க்க ம் இல் ைல அைத
மறந் ம ைவ ஏற் க் ெகாண்
சாதாரண ஒ வாழ் க்ைக
வாழ ம் யாமல் தான்
இ தைலக் ெகாள் ளி எ ம் பாக
அவைள ெந ங் க ம் யாமல்
லக ம் யாமல் த த் க்
ெகாண் ந்தான்.
ம ைவ பார்த்த நி டத் ல்
இ ந்ேத அவள் பால் ெமல் ல
ெமல் ல மனம் சாயத் ெதாடங்
இ ந்தவ க் உரிைம ள் ள
மைன யாய் ஆன ற
அவளிட ந் ல இ ப் ப
ெராம் பேவ ெகா ைமயாகத் தான்
இ ந்த . ஒவ் ெவா ைற ம்
ம டம் இ ந் ர இ க்க
எண்ணி ேதவ் எ க் ம் ஒவ் ெவா
யற் ம் இன் ம் அ கமாக
ம ைவ ெந ங் க தான் ெசய் க்
ெகாண் ந்த .
எத்தைனேயா தடங் கள்
தைடகைளக் கடந் தான்
நிைனப் பைத ெசய் த்
ெவற் வாைக பவனாகேவ
இத்தைன வ டங் களாக இ ந்
வ பவன் ம டம் ெதரிந்ேத
ஒவ் ெவா ைற ம் ேதாற் ப ம்
அவளிடம் மட் ம் தான்...! ஆனால்
இ ல் ேவ க்ைக என்னெவன்றால்
இப் ப ஒ வைனத்
ேதாற் க க் ேறாம் எனத்
ெதரியாமேல அைதச் ெசய்
ெகாண் ந்தாள் ம . அவ ம்
கமாக ேதாற் க் ெகாண்
இ ந்தான்.
இன் ம் அத்தைகய தன் ந்ைதய
பழக்கவழக்கங் க க் ஆ ரம்
காரணங் கைளக் ம டம்
தன் ெசயல் க க்ெகல் லாம்
நியாயம் கற் க்க அவனால்
ம் என்றா ம் அைதச் ெசய் ய
ேதவ் ன் மனம் ன்வர ல் ைல
என்ப தான் உண்ைம.
அதற் காக ம ைவ ட் ல
வானா...?! என்றால் அ ம்
அவனால் யா ...! ம ைவ
கண்ணால் பார்க்காமல் ஒ
நா ம் ேதவ் வால் இ க்க
யா .
இவற் ைறெயல் லாம் ம டம்
ேதவ் க்க ம் , கண்களில்
இ ந் கரகரெவனக் கண்ணீர ்
வ ய கட் ப் ப த்த யாமல்
அ ெகாண் ந்தாள் ம . “ஐ
ம் சாரி மாஷா...” என உணர்ந்
ர ல் அத்தைன வ ம்
ேவதைன ம் ேசர ேதவ் ற ம் ,
இேத வார்த்ைதையத் தனக்
மாங் கல் யம் அணி க் ம் ேபா
அவன் உச்சரித்த நிைன வர,
‘அப் ேபா இைத எண்ணித்தான்
தன்ைன நிைனத்
வ ந் னாங் களா...?!’ என்ற
எண்ண ம் ேதான்ற,
இத்தைன நல் லவனாக
இ ப் பவனின் ணத்ைத எண்ணி
யப் பதா இல் ைல ெசய் த
ெசயைல எண்ணி ெவ ப் பதா
எனத் ெதரியாமல் ம வால்
ழம் த க்க மட் ேம
 ந்த .
“எனக் த் ெதரி ம் உன்னால்
இைதத் தாங் க்க யா ...
அதனால தான் இைத பத்
உன் ட்ட ேபச ேவண்டாம் ...”
என க்க யாமல்
நி த் யவன், என்ன ேப வ
எப் ப அவைளச் சமாதானம்
ெசய் வ எனத் ெதரியாமல் தல்
ைறயாகத் தன் வாழ் க்ைக ல்
த மா ேப க்
ெகாண் ந்தான்.
“ஆனா நான் உங் ட்ட எைத ம்
மைறக்கைல... அ உனக் ம்
ெதரி ம் தாேன...?” என் ேகள்
ேகட்க, எைதப் பற் க் ேகட் றான்
எனச் ல ெநா களில் ரிய,
தன்ைனத் மணம் ெசய் க்
ெகாள் வதற் ன் இங்
எத்தைனேயா ைற
ெவளிப் பைடயாகச் ல
ஷயங் கைளத் தன் ன்
ெசய் த நிைன ல் வர... ‘ஆமாம் ’
என்ப ேபாலத் தைலயைசத்தாள் .
“ஆனா உனக் த் ெதரியாத ஒ
 ஷயம் , உன்ைனப் பார்த்த ற
அப் ப நான் யாேராட ம்
பழகைல...” என ம் , ம டம்
இ ந் நம் பாத ஒ பார்ைவேய
ப லாக வந்த .
“இ தான் நிஜம் ... ஆனா இைதச்
ெசால் நீ என்ைனச்
ச ச் க்க ம் ேனா இல் ல மன
மா ஏத் க்க ம் ேனா நான்
எ ர்பார்க்கைல... மனைச
ேபாட் ழப் க்காேத, நீ நீ யா
இ ... ஆனால் நீ இத்தைன நாள்
ேயா ச் இ ந்த ேபால எ ம்
இல் ல... இங் ேக உன் ஒ த் க்
மட் ம் தான் இடம் ...” என ண் ம்
தன் ெநஞ் ல் ஒற் ைற ரைல
ைவத் ட் க் காட்
ெசான்னவன் அங் ந்
ேவகமாக ல ச் ெசன் ட,
அப் ப ேய ேதாய் ந் வரில்
சாய் ந்தவள் மடங் த் தைர ல்
அமர்ந் அ ர்த் ட்டாள் .
ஒ சாதாரண ந த்தர
வர்க்கத் ற் ம் சற் ைறவான
ெபா ளாதார நிைல ந்த
 ம் பத் ல் றந்
வளர்ந்தவ க் ஒ க்கேம உ ர்
ச் எனப் ேபா க்கப் பட்
இ ந்த . அைதேய மன ல்
நிரப் க் ெகாண் வளர்ந்
இ ந்தவ க் அவ் வள எளிதாக
இந்த ஷயங் கைள எப் ப
ஏற் க் ெகாள் வ என் ம் ,
அ த் என்ன ெசய் வ என் ம்
எ ேம ரியாத நிைல
இப் ேபா ...!
அ ம் இந்த ட் ற் க்
ழந்ைதையப் பார்த் க்
ெகாள் ளத் தான் வந் ந்த ேபா ,
இேத ஷயங் கள் தன் கா படப்
பல ைற ேதவ் வாய்
ெமா யாகப் ேப
ேகட் ந்தா ம்
அப் ேபாெதல் லாம் மனைத
பா க்கச் ெசய் யாத ஒ ஷயம்
இப் ேபா உ ேரா ெநஞ் ைச
த் இதயத்ைத ெவளிேய
எ த் ேபாட்ட ேபால வ ையத்
தந்த .
ஒ சராசரி ெபண்ணாகத் தன்
கணவன் தனக் மட் ம் தான்
என்ற எண்ணத்ேதா ேயா த் ப்
பார்த்தவ க் இ அத்தைன
எளிதாக ரணித் க் ெகாள் ளேவ
ய ல் ைல. ஆனால் அேத
ேநரம் ேதவ் ன் நல் ல மன ம்
ரியத்தான் ெசய் த . தனக்காகப்
பார்த் தன் ெபண்ைமக் க்
ெகௗரவம் ெசய் வதற் காக ஒ ங்
இ ப் பவன் என்ற எண்ணம்
ேதான்ற ம் , மன ன் ஓரம்
ேதவ் ன் ேமல் ெகாண் ந்த
காதல் அவ் வப் ேபா தைல
க்கத் தான் ெசய் த ...! ஆனால்
ேதவ் தன் வாக் லமாகக்
ெகா த்த அவனின் கடந்தகால
நடவ க்ைகக ம் , அவ் வப் ேபா
ெதாைலேப வ யாகேவா
இல் ைல ேநரிேலா ல ெபண்கள்
ேப யைத ேகட்ட ம் நிைன ல்
வந் அந்தத் தைல க் ய
எண்ணத்ைதத் தைல ேலேய
தட் றம் தள் ளி இ ந்த .
இப் ப இரண் ன் நாட்களாக
இைதப் பற் ய
ேயாசைன ேலேய உழன்
ெகாண் இ ந்தவள் , ஒ
க் வர யாமல்
ேபாரா யப இ க்க...
ம ைவ ம் அவளின் கத் ல்
இ ந்த ேயாசைன
ேரைககைள ம் கவனித்தவனின்
மனம் வ க்கத்தான் ெசய் த .
ஆனால் இ ல் இனி தான் ெசய் ய
எ ம் இல் ைல என்பேதா
ம ன் மன ற் ம் ம ப்
ெகா க்க நிைனத்தவன் அவைள
எந்த வைக ம் ெதாந்தர
ெசய் ய ல் ைல. ஆனால் ம ைவ
ெந ங் காமல் , ரத் ல் இ ந்ேத
பார்ைவ ல் நிரப் க் ெகாண்
தன் பணிையத் ெதாடர்ந்
ெகாண் ந்தான்.
நான்காம் நாள் காைல
அ வலகம் ெசல் ல தயாரா க்
ெகாண் ந்தவனின் ன் வந்
நின்றவைள யப் ம்
ேகள் மாகப் பார்த்தவன்,
அவேள ேபசட் ம் எனக்
காத் க்க...
“ேநக் ...” என ேதவ் ன் கம்
பார்க்காமல் தைரையப்
பார்த்தப ேய ந்தாைனைய
ர ல் ம த் ச் ட் ட்
ரித்தப ஒ த ப் ேபா
ேப வ ேபாலக் ேகட்டவைள
பார்ைவ ேலேய அளந்தவன்,
“ெசால் என்ன...” எனக் ர ல்
எந்த உணர்ைவ ம்
ெவளிப் ப த்தாமல்
சாதாரணமாகேவ ேகட்க,
“அ ... அ ... நீ ங் க... அன்ைனக் ச்
ெசான்ன ... உண்ைமதானா...”
என் ட் ட்டாகத் தன்
ேகள் கைள ன்
ைவத்தவளிடம் , ‘அ
என்ைனக் ... என்ன ெசான்ன ...’
எனக் ேகட்கேவ அவ யம்
இல் லாத அள ற் ேதவ் க்
அந்த நாள் நன்றாகேவ நிைன ல்
இ ந்ததனால் “அன்ைனக்
நிைறய ஷயம் ெசான்ேனன்...
அ ல நீ எைதப் பத் ேகட்கேற...”
என ண் ம் அவள் எைதக்
ேகட் றாள் எனத் ெதரிந்ேத
 ன் நாட்க க் ப் ற தன்
அ ல் வந் நின் ேப பவளின்
அ காைமைய அவ் வள க் ரம்
இழக்க மன ன் அந்தப் ேபச்
வார்த்ைதைய நீ ட் க்க ம்
ேதவ் ேகள் ைய ன் ைவத்தான்.
“அதான்... அன்ைனக் ...
அன்ைனக் என்ைனப் பார்த்த
அப் பறம் ேவற யாைர ம் ...” என்
அதற் ேமல் அைத எப் ப க்
ேகட்ப எனத் ெதரியாமல்
த மா யப ேகள் ையப்
பா ல் நி த் யவள் , ேதவ் ைவ
த ப் பாகப் பார்க்க...
ம ேகட்க வ வ ரிந்தவன்,
“மாஷா...” என ம ன் ைகையப்
க்க வர, சட்ெடன் ேதவ் டம்
இ ந் தள் ளி நின்றாள் . ஒ
ெப ச்ேசா அைத
ஒ க் யவன், “நிஜம் தான் மா...
உன்ைனப் பார்த்த ற என்னால
அைத அத்தைன லபமா
எ த் க் ெகாள் ளேவா
ைகயாளேவா யைல... அப் ப
யாைர ம் ெந ங் க ம்
 யைல...” என ம் நம் ப யாத
பார்ைவ ஒன்ைற ேதவ் ைவ
ேநாக் யவள் , ண் ம்
தைலையக் னிந் ெகாண்டாள் .
“இன் ம் என்னடா... உனக்
இைத நான் எப் ப நம் ப
ைவப் ப ... என்ன ெசால் ரிய
ைவப் ப ன் எனக் த் ெதரியல...
ஆனா இ தான் நிஜம் ...” என ம் ,
“அன்ைனக் ... நான் ேபான்...
அவா ரிப் ேகஸ்...” என்
ேகார்ைவயாகப் ேபச யாமல்
ண் ண்டாகேவ ண் ம்
ேபச,
“அ ஒ ளான்... அன்ைனக் ச்
ங் கப் ர்ல ெவச் என்ைன
ஷ ட் பண்ண ட்ைர
பண்ணாேன...” என ம் , அ வைர
இ ந்த லகல் மறந்
பயத்ேதா ேதவ் ைவ ெந ங்
நின்றவைள ேதாளில் ைகேபாட்
தன்ேனா ேசர்த் ப் த் க்
ெகாண்டவன், “அ அவேனாட
ளான்... அ த்த நாள் தான் நான்
அந்த ெடண்டர் சப் ட்
ெசய் வதற் கான லாஸ்ட் ேடட்...
நான் எப் ப ம் கைட நாள் தான்
சப் ட் ெசய் ேவன்... இ பல
ஷயங் க க் ஒ
ன்ெனச்சரிக்ைக, அைதத்
த க்க ம் அப் ப த் த க்க
யாத பட்சத் ல் என் ெடண்டர்
அெமௗன்ட் ெதரிஞ் க்க ம்
அவன் ஏற் பா ெசய் ந்த ஆள்
தான் அ ... ேசா வழக்கம் ேபால
அவைள ஏமாற் நம் ப ைவத் ,
அவ இடத் ல என்ேனா டன்
ேகமராைவ அந்தப் ரிப் ேக ல்
ைவத் , அவசர ேவைலயா
ளம் வ ேபால ம் அைத
மறந் ைவத்த ேபால ம்
ட் ட் வந்ேதன்...” என்
ெபா ைமயாக இ வைர
யாரிட ம் தன் ட்டங் கைளப்
பற் ப் ேபசாதவன், ம ற்
ளக் ெகாண் ந்தான் ேதவ் .
ேதவ் ன் வார்த்ைதகளில் இ ந்த
உண்ைம தன்ைம ம ன்
மன ற் நன்றாகேவ
ெதரிந்தா ம் , ஏேதா ஒ ெந டல்
இ க்கத்தான் ெசய் த .
அன்ைறய நாள் வ ம்
ண் ம் ழப் பத்ேதாேட வலம்
வந் ெகாண் ந்தவ க்
ேதவ் ைவ மனதாற ஏற் க ம்
யாமல் ஒ க்க ம் யாமல்
பாடாதபா பட் க்
ெகாண் ந்தாள் .
இந்த ஐந் நாட்க க்ேக
இவ க் இப் ப இ க் ற
என்றால் , இைதத்தான் ம ைவ
கண்ட நி டத் ந்
அ ப த் க்
ெகாண் க் றான் அவள்
கணவன் அப் ேபா அவனின்
நிைல...!
ஆ – 34
ம எைத எைதேயா எண்ணி
ழம் , பலவாறாகச் ந் த் த்
தனக் ள் தாேன ேபாரா
கைட யாகத் தன் மன ல்
ஆழப் ப ந் ட்ட ேதவ் ைவ
ரிந் வாழ் வ என்ப இயலாத
காரியம் எனப் ரிந் ேபாக...
ட் லக யா என்றான
ற டேவ இ ந் ஏன் தள் ளி
இ க்க ேவண் ம் என்ற எண்ணம்
எழ,
அப் ப எப் ப இைத ஒன் ேம
இல் லாத ஒ ஷயமாக
நிைனத் ஒ க் வ எனப்
ரியாமல் ண் ம் ஒ ழப் ப
ேமகம் ழ த த்தவ க் , அவள்
ேமல் ேதவ் ெகாண் ள் ள காதல்
மாைல ேநர ெதன்றலாய் வ
பல நிகழ் கைள
நிைன ப த் ய .
‘ஆமா தவ ெசஞ் ட்ேடன்
இப் ேபா என்ன அ க் ...?!’
என்ேறா,
இல் ைல... ‘ஆம் பைளன்னா அப் ப
இப் ப த்தான் இ ப் பாங் க... நீ ங் க
தான் ட் ெகா த்
ேபாக ம் ...’ என்ேறா,
‘ெதரியாமல் தவ
ெசய் ட்ேடன் எல் லாம் ெசால் ல
மாட்ேடன்... ெதரிஞ் தான்
ெசஞ் ேசன் இனி ெசய் ய
மாட்ேடன்...!’ என்ேறா,
‘இ வைர நடந்தைத எல் லாம்
மறந் ... இனி உனக்
உண்ைமயா இ ப் ேபன்...!’
என்ேறா வாக் ெகா த் த்
தன்ைனச் சமாதானப் ப த் த்
தன் டனான வாழ் க்ைகையத்
ெதாடங் க எண்ணாமல் தனக்
மரியாைத அளித் த் தள் ளி
நிற் பவனின் அந்தக் ண ம்
அதற் க் காரணமான ேதவ் தன்
ேமல் ெகாண்ட காத ம் நிைன
வந்த .
சற் தன் ழப் பத்ைத எல் லாம்
ஒ க் ைவத்தவள் இ வ ம்
ஒ வர் ஒ வர் ெகாண் ள் ள
ேநசம் ரிய, அ கண் ப் பாக
ஒ வைர ட் ஒ வைர ல
ெசல் ல அ ம க்கா
என்பேதா மட் மல் லாமல்
ல ச் ெசல் ல ம் யா
என்ப ம் ெதளிவாக ேதவ் டம்
தன் மனைத றக்க எண்ணி
காத் ந்தவள் , இர ேநரம்
க த் க் கைளப் டன்
வந்தவனின் ன் ேபாய் நின்றாள் .
ெவ நாட்க க் ப் ற
ழப் பேமா, கலக்கேமா,
ேகள் ேயா எ ம் தாங்
நிற் காமல் , ெதளிவான
கத்ேதா வந் நின்றவைள
கண்ட ெநா ேதவ் ன் அத்தைன
கைளப் ம் மாயமாய் மைறந்
ேபான .
ெமல் ல தயங் தயங் தன் மன
மாற் றத்ைத ம ெவளி ட,
உணர் ைடத்த கத் டன்
அவைளப் பார்த்தவன், “இல் ல
மாஷ்... ம இ சரி வரா ...” எனக்
ற, இப் ப ஒ ப ைல எ ர்
பார்த் ராதவள் அ ர்ேவா
அவைன நி ர்ந் பார்க்க, தன்
 கத்ைத உடேன ப் க்
ெகாண்டவனின் கண்கள்
ெகாஞ் ச ம் மைறக்காமல் அவன்
ேவதைனையக் காட்
ெகா த்த .
அ வைர ட அ ர்ேவா
ேசர்ந்த ழப் ப ம் ேகள் ம்
ம ைவ அைலக க்க
நின் ந்தவள் அந்தக் கண்கள்
ெசான்ன ெசய் ல் , சற்
ஆ வாசத்ெதா “ஏேனா...?”
என்றாள் ண்டல் கலந்த
ைதரியத்ேதா .
நிச்சயம் தன் ப ைல ேகட்
அ வாள் , அைதப் பார்க் ம் சக்
தனக் இல் ைல என்ேற
கத்ைதத் ப் க்
ெகாண்டவ க் , ெகாஞ் ச ம்
கலங் காமல் தன்னிடம் இத்தைன
ைதரியமாகக் ேகள்
ேகட்பவைள யப் ம்
ஆச்சர்யமாகத் ேதவ் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தான்.
“ேநக் ேகட்ட ேகள் க் ப் ப ல்
வரைலனா க்கா ...” எனத்
ேதவ் அவளிடம் ய
மா ேலஷனிேலேய ம ேபச,
அந்த நிைல ம் அைதக்
கண்டவ க் ப் ன்னைக
அ ம் ய .
அைத ெவளி ல் காட்டாமல்
மைறத்தவன், “உனக்ேக
அ க்கான ப ல் ெதரி ம் ...” எனக்
ர ம் க ம் இ க ெசால் ல,
“ெதரியாத னால தாேன
ேகக்கேறன்... அப் பறம்
ெதரி ம் னா என்ன அர்த்தம் ...?”
சற் ரைல உயர்த் க் ேகட்ட
ப ன்னால் ேதவைவ இன் ம்
ெந ங் நின்றாள் .
“உனக் த் தான் என்ைனப் பற்
எல் லாம் ெதரி ேம, இன் ம்
என்ன ளக்கம் எ ர் பார்க்கேற...”
என் அவள் அ காைமயால்
எ ந்த த ப் ேபா க்க...
“அதான் நா ம் ேகக்கேறன்...
ேநக் நீ ங் ேகா ெசான்ன ல
இ க்கான ப ல் ைடக்கைல,
ேவற ஏதாவ ெசால் லாம
மைறச் இ க்ேகளா...?” என்
ேவண் ம் என்ேற
தண்டாவாதம் ெசய் தாள் .
ம் மாேவ அவள் ேமல் த்தா
ரி ம் அவன் மன தன்ைன
ஏற் க் ெகாள் வதாகக் க்
ெகாண் உரிைமயாக அ ல்
நின் சண்ைட இ ப் பவைள
அப் ப ேய அள் ளி அைணக்கத்
ண்ட, தன் யகட் பாட் ைன
ெகாண் அைதத் த த் க்
ெகாண் இ ந்தவனின் தைடகள்
ெவ ேநரம் தாக் க் ம் என்
அவ க் த் ேதான்ற ல் ைல.
“இந்த ேதவ் எப் ப ம் றந்த
த்தகம் , சந்ேதகத் ற்
அப் பாற் பட்டவன்... அப் ப
இ க் ம் ேபா கட் ன
மைன ட்ட என்ன மைறக்கப்
ேபாேறன், உனக் த் ெதரியாம
மைறச் எைதச் சா க்கப்
ேபாேறன்...” என ரக் யான
ர ல் னான்
“சரி இப் ப இ ந் மட் ம்
எைதச் சா க்கப் ேபாேறள் ...
உங் க க் ெமரீனா பக்கத் ல
 ைல ைவக்கப் ேபாறாளா...?”
என்றாள் எகத்தாளமாக உத
த்தப , இ ல் உள் க் ள்
அவளின் ம் ைப எண்ணி
யந்தப , ேவண் ெமன்ேற
தான் ெசால் ல வ வ ரியாத
ேபாலத் தன்ைன வம்
ெசய் றாள் இ இப் ேபாைதக்
யாத மட் மல் ல, இதற்
ேமல் அவளின் அ காைம ல்
ைகையக் கட் க் ெகாண்
தன்னால் இ க்க ம் யா
என் ரிய ேவகமாக அங் ந்
ல ெசன்றான்.
இ அன்ேறா மட் ம் நிற் காமல்
ேதவ் ைவ பார்க் ம் ேபாெதல் லாம்
வம் க் இ ப் ப ம் , ம் மாேவ
ண் வ மாகத் ெதாடர, ம ைவ
க ந் க் ெகாள் ள ம் யாமல்
தள் ளி இ க்க ம் யாமல்
த த்தவன் அதற் ப் ற
ட் ல் இ க் ம் ேநரத்ைத
ெவ வாகக் ைறத் க்
ெகாண்டான்.
ந இர ல் ஊேர உறங் ய ற
 ட் ற் வ பவன், வதற்
ன்ேப எ ந் ளம் ெசன்
வான். இப் ப ேய ம ைவ
சமாளிக்க யாமல் ேதவ் ஓ
ஒளிந் ெகாண் க்க... இரண்
நாட்கள் ெபா த் பார்த்தவள்
அ த்த நாள் காைல நான்
மணிக் ேதவ் எ ந் தயாரா க்
ெகாண் இ க் ம் ேபா
கட் ல் அமர்ந் அவைனேய
ெவ த் ப் பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தாள் .
தன் ேபாக் ல் தயாரா க்
ெகாண் இ ந்தவன்,
கண்ணா ல் தன்ைனேய
ைறத் க் ெகாண் அமர்ந்
இ ப் பவைள பார்த்த ெநா
தைலவாரிக் ெகாண் இ ந்த
ைககள் அப் ப ேய அந்தரத் ல்
நின்ற . ெநா ல் தன்ைனச்
சமாளித் க் ெகாண்டவன், “என்ன
இவ் வள க் ரம் எ ந் ட்ட...”
என இயல் பாகக் ேகட்ப ேபாலக்
ேகட்க,
ைககைளக் கட் க் ெகாண்
இைமக்காமல் பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தாேல த ர, ப ேல ம்
அளிக்க ல் ைல. “என்ன... என்ன...
அப் ப ப் பார்க்கற...” என ேலசான
த மாற் றத்ேதா ேகட்டவைன,
“இன் ம் எத்தைன நா க்
இப் ப ஓ ஒளிய ேபா ங் ேகா...”
என நிதானமாகக் ேகட்டவைள
எ ர் ெகாள் ள யாமல் ,
“யா ... ஒளியறா...? நிஜமாேவ
ேவைல இ க் ...” என ம ன்
கண்கைளப் பார்த் ப் ப ல்
அளிக்க யாமல் , ம்
ண் ம் தைல வா வ ேபால
நின் ெகாண்டவைனக் கண்
“ேவண்டாம் ன்னா... உங் க க்
அழேக உங் க ேநர்ைம ம்
உண்ைம ம் தான்னா...”
என்றவளின் ர ல் இ ந்த
ேவதைன ேதவ் ைவ சரியாகத்
தாக் ய .
“மாஷ்... ம ...” என் ெதாடங்
ஏேதா ெசால் ல யன்றவைனக்
ைக நீ ட் த த்தவள் ,
அைம யாக அங் த் எ ந்
ெசன் ட்டாள் . தான் ம டம்
இ ந் ல ெசல் ம் ேபா
ேதான்றாத வ , அவள் லக ன்
ேபா உ ர் வைர ெசன்
வ த்த .
ெவளிேய ளம் ம் எண்ணத்ைதக்
ைக ட்டவன், அன்
வழக்கமாகக் ளம் ம் ேநரம்
வைர ம ைவ மானதள ல்
காயப த் ட்ேடாேமா என்ற
எண்ணத் ல் அவளிடம் ேப
ரிய ைவக்கச் ற் ற் வந்
எ த்த யற் அத்தைன ம்
ணாகப் ேபான .
ம ேதவ் ன் அ காைமையத்
ெதரிந்ேத ெதாடர்ந் த த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் . காைல
உண பரிமாற வ பவளிடம்
ேப ட நிைனத் , ேதவ்
காத் க்க... அவன் ட்டம்
ரிந்ேத சரியாக ேதவ் உண
ேமைஜ ல் அம ம் ேநரம் ,
த் ைவ ளிக்க ைவக்க
அைழத் ச் ெசன் ட்டாள் .
ேதவ் ளம் ெசல் ம் வைர
ஏேதேதா காரணம் ெசால் அவன்
ன் வராமல் ம இ க்க...
மனவ த்தத்ேதாேட அ வலகம்
ளம் ெசன்றான் ேதவ் .
மனவ த்தம் ம தன்ைனத்
த ர்ப்பைத எண்ணி எ ந்தைத
ட, தன்னால் அவள் மனம்
இவ் வள ரம் காயப் பட்
ட்டதா...?! என்ேற எ ந்த .
அன் மாைல ைரவாக வந்
ண் ம் ம ைவேய ற் ற்
வந்தவைன இர வைர
த க்க ட் , அைற ல் உறங் ம்
ேநரம் ைழந்தவைள “மாஷா...”
என அைழத் க் ெகாண் ேதவ்
ெந ங் க, நி ர்ந் ஒ பார்ைவ
மட் ம் பார்த்தவள் , தன் ேபாக் ல்
ழந்ைத ன் ணிகைள ம த்
அ க் ெகாண் இ ந்தாள் .
“மாஷா... சா.. சா.. ரி...” என்
அவள் ைககைளப் பற் ேவைல
ெசய் ய டாமல் தைட ெசய் தவன்,
த மாற் றத்ேதா ெசால் ல ம் ...
அந்தத் த மாற் றேம இந்த
வார்த்ைதைய இதற் ன் ேதவ்
யாரிட ம் உச்சரித்த இல் ைல
என்பைத ம ற் உணர்த் ய .
“சாரியா எ க் ன்னா...?” எனப்
ரியாத ேபால இயல் பாகக்
ேகட்டவைள கண் ழம்
நிற் ப ேதவ் ன் ைறயான .
“நான்... உன்ைன...” என்
ெதாடங் யவன்,
காயப த் ட்ேடனா எனக்
ேகட்க வ வதற் ள் ,
இைட ட்டவள்
“காத க் ேறளா...?” என
அப் பா யாக கத்ைத ைவத் க்
ெகாண் டன்டன்னாகக் ம்
ெகாப் பளிக்கக் ேகட்டாள் .
அ ல் ேதவ் அ ர்ந் நிற் க,
அவைனக் கண் கண் ட்
உத த் ச் ரித்தாள் ம .
அந்தச் ெசய் ைக ல் மயங் ய
மனைத அடக்க வ ெதரியாமல் ,
வழக்கம் ேபால் ல தான்
ஓ னான்.
அன் ெதாடங் ம ன் ஆட்டம்
ேதவ் டம் ண் ம்
ெதாடங் ய . ஒ வாரத் ற்
 ற ெவளி ல் ளம்
ெகாண் இ ந்தவனிடம் ம தன்
வம் ைப ெதாடர... அவள் ெந ங்
வர வர, ன்னால் நகர்ந்தவன்
‘இவ க் இேத ேவைலயா
ேபாச் ... நான் லகறைத தாேன
அட்வான்ேடஜா எ த் க்கறா...
இ உனக் ஒ ஷாக்
ட்ரீடெ
் மண்ட் தேரன்...’ என மன ல்
எண்ணிக் ெகாண் தன்ைன
ெந ங் வந்தவளின் இைட ல்
ைக ெகா த் த் தன்ைன ேநாக்
இ த் ேசர்த் அைணத்தவன்,
ம ைவ ெதனாவட்டாக பார்க்க...
ேதவ் இப் ப ச் ெசய் வான் என
நிைனத் டப்
பார்த் க்காதவள் , கண்கைளச்
சாசர் ேபால ரித்தாள் . தான்
நிைனத்த ேபாலேவ ம பயந்
ட்டாள் என் நிைனத்தவன் ஒ
ேக பார்ைவேயா வத்ைத
உயர்த் ட் , அவள் கத்ைத
ேநாக் னிந்தான்.
பாவம் ன் ந்த ம என
நிைனத் த் தன்ைன லக்
 ட் ஓ வாள் என ேதவ்
எண்ணி க்க, ம ேவா தன்ைன
ேநாக் னிந்தவனின் க த் ல்
இரண் ைககைளக் ேகார்த் த்
தன்ைன ேநாக் இ த்தவள்
ெமன்ைமயாக இதேழா இதழ்
உரச, அ ல் ேதவ் ன் கட் ப் பா
எல் லாம் தகர்ந் ேபாக... அந்தப்
பட் இத ல் ைதந் கைரந்
ேபாகத் வங் னான்.
அவைளப் பயம் காட்ட எண்ணி
ம ைவ ெந யவன், அ
தன்ைன உள் ளி த் ள
யாமல் ழ் க க் ம் என்
ெதரியாமல் க் ெகாண்டான்.
ள யாமல் ேபானேதா ள
ம் பாம ம் ேபாக ேம ம்
ேம ம் தன் மனம் வ ம்
நிைறந் ந்தவளின் ேமல் உள் ள
ேநசத் னால் ன்ேனற
ெதாடங் ய ெநா ,
சரியாக த் அ ேதவ் ைவ
ய உணற் க் க் ெகாண்
வந்தான். அ ல் தான் ெசய் ய
இ ந்த தவ ரிய ம் ,
அவசரமாக ம டம் இ ந்
ல அவள் கம் பார்க்காமல்
“சா.. ரி...” என் ட் ெசன்
ட்டான்.
ேதவ் ன் லகல் ெகாஞ் சம் டப்
பா க்காமல் அவன் மனம் மற் ம்
ஒ ைற ரிந்த ல்
ன்னைகேயா பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் ம . அதன்
ற ம் மாேவ ஆ பவ க் ச்
சலங் ைக கட் ட்ட ேபால
ஆன .
அ வைர தள் ளி நின் ேதவ் ைவ
வம் ெசய் ெகாண்
இ ந்தவள் , ெந ங் நிற் ப ,
ேவண் ெமன்ேற உர வ ேபால
வ வ , த்த வ ேபால
ெந ங் வ எனத் தன்
அட்டகாசத்ைதத் வங்
இ ந்தாள் .
இ ல் ெராம் பேவ த த் ப்
ேபானான் ேதவ் , நிச்சயமாக
ம ைவ ட்டேவா ளக்
நி த்தேவா அவனால் யா ,
ஆகேவ அைம காக்க... அ
ம ற் அ கத் ைதரியத்ைதக்
ெகா க்க, ேம ம் ேம ம்
அவளின் ெசய் ைககள்
ெதாடர்ந்த .
அன் ம் அப் ப தான் ேதவ்
ெவளிேய ெசல் ல தயாரா அைற
கதைவ றந் க் ெகாண்
ெவளிேயற யல, அேத ேநரம்
உள் ள ைழந்தவள் ேதவ் ன்
ேமா ேழ ழ ேபானாள் .
அவைளத் தன்ேனா ேசர்த்
அைனத் நி த் யவ க்
“தாங் க்ஸ்ன்னா...” எனக்
கன்னத் ல் த்த ட் ட்
ஓ ட்டாள் ம , ேதவ் தான் இ ல்
உைறந் நின் ட்டான்.
அதன் ற ஒ நாள் அேத ேபால
த்த வ ேபால
ெந ங் யவளின் ெசய ல்
வேரா சாய் ந் நின்றவன்
ம டம் இ ந் லக
யாமல் நிற் க,
ேதவ் ன் சட்ைடைய இ க
பற் யப அவன் உயரத் ற்
எம் இ ந்தவள் , ேதவ் கண்கள்
 நிற் பைத கண் ம்
ெகாப் பளிக்க அவன் கன்னத் ல்
தன் ச் காற் ப் ப ம்
ெந க்கத் ல் அைம யாக
நின் க்க...
ெவ ேநரம் ஆ ம் எ ம்
நடக்காமல் ேபாகேவ ேதவ் கண்
றந் ம ைவ பார்க்க...
அதற் காகேவ காத் ந்தவள் ,
அவைனப் பார்த் க் கண்
ட்ட ம் ஏமாற் றத்ேதா
கத்ைதத் ப் க்
ெகாண்டவனின் கத்ைதப்
பற் த் ப் க் கன்ைனத்ைத
க த் ைவத்தவள் “லவ்
ன்னா...” என் ட்
ஓ ட்டாள் .
ம ன் ெசய் ைக ம் அவள்
ெசால் ட் ெசன்ற
வார்த்ைத ம் ேதவ் ன் கத் ல்
ன்னைகைய வர ைவக்க, “பட்
மா ெகாள் ளாத ... உனக்காக...
உனக்காக மட் ம் தான்
இெதல் லாம் ...” என வாய் ட்
ெசான்னவன் ஒ ெப ச்ேசா
நகர்ந்தான்.

ஆ – 35
அன் ேதவ் த்தைத
ம ேகட்ேட இ ந்தாள் .
தனக்ெகனப் பார்த் அவன்
காதைல ம் மனைத ம்
மைறத் க் ெகாண்
இ ப் பவைனக் கண்டவ க்
அந்த நல் ல எண்ணத் ற் காக
என்ன ேவண் ம் என்றா ம்
ெசய் யலாம் என்ேற ேதான் ய .
அதற் காகேவ தன் ெவட்கம்
தயக்கம் எல் லாம் ட் ண் ம்
ண் ம் ேதவ் டம் ெந ங்
அவன் ஒ க்கத்ைதப் ேபாக்க
யன்றாள் . அன் க க் ய
ேவைல காரணமாக ேநரம் க த்
நள் ளிர ல் வந்தவ க் க்
காத் ந் உண ெகா க்க
நிைனத்தவள் , ேதவ் கத் ல்
ெதரிந்த ேசார் ன் காரணமாக
அைறக்ேக உணைவ எ த்
ெசன்றாள் .
அப் ேபாேத ளித் ட்
வந்தவன், ம உணேவா வர ம்
“நான் சாப் ட்ேடன்...
ேவண்டாம் ...” என் ட,
தட்ைட அங் ந்த ேட ள் ேமல்
ைவத்தவள் , “ெராம் பச் ேசார்வா
ெதரியேறள் ... ேவைல
அ கமான்னா...?” எனக்
ேகட்டப ேய அ ல் வர,
“ம் ம் ...” என மட் ம் ெசான்னவன்
இ க் ம் ேசார் க் மனம்
அவளின் அ காைமைய ம்
அரவைணப் ைப ம் எ ர் பார்க்க,
அைத த ர்ப்பதற் காக லக
யன்றவனின் ைக பற் த்
த த்தவள் ‘என்ன’ என்ப
ேபாலப் வத்ைத உயர்த்த ம் ...
அந்த அழ ல் மயங் ேய
ேபானான்.
அவன் பார்ைவ ன் அர்த்தம்
ரிந்தவள் , ெமல் ல ேதவ் ன்
கத்ைத ெந ங் க ம் , மன ன்
ஓரம் எ ந்த எ ர்பார்ப்ேபா
ம ைவேய ேதவ் பார்த் க்
ெகாண் இ க்க, அவன்
எ ர்பார்ப்ைப ெகாஞ் ச ம்
 ணாக்காமல் அவன் இதைழ
ெந ங் னாள் ம .
அவள் அ த் ச் ெசய் யப் ேபா ம்
ெசயல் ரிய ம் , அ தன்ைன
உள் இ த் க் ெகாள் ம் ள
யாத ழல் என்ப ரிந்தவன்,
தப் க் ம் மார்கத்ைத எண்ணி
அவைள ளக்க மனம் இல் லாமல்
அவசரமாகத் தன் பார்ைவையச்
ழற் ற... அ ல் ேமைஜ ேமல்
இ ந்த சாப் பாட் தட் ம் அ ல்
இ ந்த க்கன் ண் ம்
கண்ணில் பட்ட .
அைத எ த் வா ல் அைடத்
ெகாண்டவன், நிச்சயம் இ
அவைளத் ர நி த் ம் என
எண்ணி இ க்க, ம ேவா சற்
தயங் னா ம் ெகாஞ் ச ேநரம்
ன் ேதவ் ன் கண்களில்
ெதரிந்த எ ர்பார்ப்ைப
ெபாய் யாக்க ம் பாமல்
ண் ம் ேதவ் ன் இதைழ கண்
யப ேய ெந ங் னாள் .
ம ன் இந்தச் ெசயைல எ ர்
பார்த் ராதவன் அ ர்ந்
 ைகத்தா ம் , சட்ெடன் “ேஹ...
என்ன ெசய் யேற...” என
அவசரமாக அவைள ளக்
ட் பாத் ம் க் ள் ைழந்தான்.
வா ல் அைடத்
ைவத் ந்தைதத் ப் ட்
வாய் ெகாப் பளித் க் ெகாண்
வந்தவைனத் தா அைனத் க்
ெகாண் அ தவள் , ”இ தான்...
இ தான்னா... உங் க க்காக
என்ன ேவ ம் னா ம்
ெசய் யலாம் ேதா ... நீ ங் க
எனக்காக ேயா க்கறச்ேச, நான்
உங் க க்காக ேயா க்கக்
டாதா... ஏன்னா இப் ப ப்
பண்ேறள் ...?” எனக் கத
ர்த் ட்டாள் .
ம ன் அ ைக ேதவ் ைவ
ெமாத்தமாகச் சாய் க்க, ைக
நீ அவைள ஆ தல்
ப த் யவன், “இ சரி வரா டா
ரிஞ் க்ேகா... உனக் நான்
த இல் ைல... இப் ப ஒ
ேதவைத என் வாழ் க்ைக ல
வ வான் எனக் த் ெதரியைல
மா அதான் அப் ப ஒ ைவ
எ த் ட்ேடன்... ஆனா இப் ேபா
என்னதான் என்ைன
மாத் ட்டா ம் அெதல் லாம்
இல் ைலன் ஆ டாேத... நீ
ள ையப் ேபாலப்
னிதமானவமா... உன்ேனா
வாழ் ந் உன்ைனக் கலங் க
ப த்த நான் ம் பைல...
ஒ த்தேனாட காதல் அவன்
காத க்கறவங் கைள
உயர்த்த ேம த ரத் தாழ் த்தக்
டா ... அ ம் என் காதல்
உன்ைன எந்த வைக ம்
அப் ப ச் ெசய் யறைத நான்
அ ம க்கேவ மாட்ேடன்...” என்
தன் மனைத நீ ளமான
ளக்கத்ேதா ரிய ைவக்க
யன்றவைனத் த த்தவள் ,
“இேதா... இேதா... இைத ட ேவற
எ ம் ேவணான்னா, என்
ேமலான உங் க காதைல ேநக்
ரிய ைவக்க... இந்த மன ேவற
யா க் ம் வரா ன்னா... மன
க்க என் ேமல ஆைசைய
ெவச் ண் இப் ப ஒ ங்
இ ந் த யா த க் ேறேள...
ேவண்டாம் ன்னா, ேபா ம் ...
அெதல் லாம் மறந் ங் ேகா நாம
சா நம் ம வாழ் க்ைகையத்
ெதாடங் கலாம் ...” என் னாள் .
“இல் ல ம இ சரி வரா ... இேதா
இப் ேபா வார்த்ைதக் வார்த்ைத
ஏன்னா ஏன்னான் ெசால் ேய
இந்த வார்த்ைத ஒ ைற உன்
வா ல் இ ந் வராதா...?! ஒேர
ஒ ைற என்ைன அப் ப க்
ப் ட மாட் யான் எவ் வள
ஏங் இ ப் ேபன் ெதரி மா...?
ஆனா இப் ேபா நீ ப் ம் ேபா
அ க் நான் த யான் தான்
ேயா க்கத் ேதா , அைத
மனசார அ ப க்க யைல...”
என மன ன் வ வார்த்ைதகளில்
ஒ க்கக் னான்.
இப் ப ேய ேப ெகாண்
இ ந்தால் அதற் ஒ ேவ
இல் ைல என்ப ரிய, “இப் ேபா
என்ன தான் ெசால் ேறள் ...?” என
ம சற் ேகாபத்ேதா
 வாகக் ேகட்க, “நாம இப் ப ேய
இ ந் ேவாம் ...” எனத்
தயக்கத்ேதா ம ன்
கத்ைதப் பார்க்காமல் ேதவ்
னான்.
“அப் ேபா என்ேனாட வாழ
மாட்ேடள் அப் ப தாேன...?!” எனக்
ேகள் யாக ம நி த்த, ேவ
எங் ேகா பார்த்தப ‘ஆம் ’ என்ப
ேபாலத் தைலைய மட் ம்
ஆட் னான் ேதவ் .
அ ல் ேகாபத்ேதா அவனிடம்
இ ந் ல நின்றவள் , “அப் ேபா
என்ைன ேவாஸ்
ெசஞ் ங் ேகா...” எனக் ய
அ த்த ெநா , “ேஹய் ய் ய் ...” எனக்
கர் த்தவன் ம ன் க த்ைத
த் ச் வரில் சாய் க்க...
ேதவ் ன் கண்களில் ெதரிந்த
ேகாப ம் அந்தக் ைககளில்
ெதரிந்த அ த்த ம் பயத்ைதக்
ெகா த்தா ம் , அைத ம் ஒ
ேவகம் எழ ேகாபத்ேதா ேதவ்
ைககைளத் தட் ட்டவள் ,
“ஏன் அ ம் தர மாட்ேடளா...?
என்ேனா வாழ ம் மாட்ேடள் ,
என்ைன ட் ேபாக ம்
மாட்ேடள் அப் ப த் தாேன... நான்
என்ன ெபாம் ைமயா...? ேநக் ம்
ஆசா பாசெமல் லாம் உண் ...
இப் ப உங் கைள மா மன
க்க உங் க ேமல காதைல
ெவச் ண் உங் க ட்ட இ ந்
ர இ க்க என்னால யா ...”
என் ஆத் ரத்ேதா
ேப யவைள ல ெநா கள்
ெவ த்தவன், எ ம் ேபசாமல்
ல ெசன் ட்டான்.
அ த்த நாள் மாைல தங் கள்
அைற ல் த் ேவா இ ந்த
ம ன் ன்னால் ேதவ் ஒ
கா தத்ைத நீ ட்ட, என்ன என்ற
ேகள் ேயா ேதவ் ைவ
பார்த்தாேள த ர அைத
வாங் க ல் ைல.
“ம் ம் ...” என வாங் என்ப ேபால,
ேதவ் ண் ம் நீ ட்ட... அைத
வாங் காமல் “என்ன இ ...?”
என்றாள் ேதவ் ன் கண்களில்
கண்ட தயக்கத்ைதப்
பார்த்தப ேய,
“நீ ேகட்ட தான்...”
“நானா...? என்ன ேகட்ேடன்...?” என
நிஜமாகேவ ரியாமல் ம
க்க,
“ ேவார்ஸ்... நான் ைசன்
பண்ணிட்ேடன்... நீ ...” எனத் ேதவ்
க்கக் ட ல் ைல, அதற் ள்
பாய் ந் ெசன் அவன்
சட்ைடையக் ெகாத்தாகப்
பற் யவள் , “அப் ேபா என்ைன
வாகரத் ெசஞ் சா ம்
ெசய் ேவள் ... ஆனா என்ேனா
வாழ மாட்ேடள் அப் ப தாேன...?”
எனக் ெகாந்தளிக்க...
“நீ தாேன ேகட்ேட..” என உணர்
ைடத்த ர ல் யவைனக்
கண் ஏளனமாகச் ரித்தவள் ,
“நான் இ க் மட் மா
ஆைசப் பட்ேடன்... உங் கேளாட
வாழ ம் டத் தான்
ஆைசபட்ேடன்... உங் க
ள் ைளையச் மக்க ம்
 டத் தான் ஆைசப் பட்ேடன்...
அெதல் லாம் ெசஞ் ேடளா...?”
எனக் ேகாபமாகத் வங் யவள் ,
அ ைக ெவ க்கப் ேபச ம் ,
ம ன் வார்த்ைதகளில் இ ந்த
ெபா ள் அவைன அ கமாக
அைசத் பார்த்த . அவைள
தன்ேனா அைணத்
த்தவன், “இப் ேபா இெதல் லாம்
ஒண் ல் ைலன் ேதா ம்
டா, ஆனா ன்னால இ ேவ
நமக் ள் ள ப் ரச்சைனயா
மா ம் ...” என் ரிய ைவக்க
யன்றான்.
ேதவ் ன் மார் ல் கம்
ைதத்தவள் , “ ளீஸ்ன்னா...
கண்டைத ம் ேயா ச்
ழப் காேதள் ... ஒேர ஒ
வாழ் க்ைகதான்னா நமக் ப்
ச்சவாேளாட ச்சா ேபால
வாழ் ந் தான் பார்ப்ேபாேம...”
என் ற ம் , ண் ம் ேதவ் ேபச
யல, அதற் வாய் ப் பளிக்காமல்
அவன் வாைய அவ க்ேக உரிய
ைற ல் அைடத் ந்தாள் ம .
ேநற் ம வாகரத் ேகட்ட
நி டத் ல் இ ந் த த் த்
த் இ ந்தவனின் மன ற்
அ ெப ம் வ ைய தந்தா ம் ,
அவள் ேகட்ட ல் இ ந்த ெபா ள்
ேதவ் ைவ ெவ வாக ேயா க்க
ைவத்த . தான் ெசய் த தவ க்
அவ க் எதற் த் தண்டைன
என எண்ணிேய இப் ப ஒ
ைவ வ ேயா
எ த் ந்தான்.
இப் ேபா இந்த ம ந் அந்த
வ க் ம் த ப் க் ம் ேதைவ பட,
ம ைவ தன்ேனா ேசர்த் க்
அவள் வங் யைத தன்
வசப த் ேம ம் ேம ம்
ன்ேன யவன் அ த்த
நிைலக் ச் ெசல் ல... நல் ல ேவைல
த் அதற் ள் உறங்
இ ந்தான்.
தன்ைன மறந் அவ ள் ழ் க
வங் ய நிைல ம் கைட
ேநரத் ல் தாம த் , “ஆர் ர்...
ேம ஐ...” என் தயங் இ த்
அவளிடம் அ ம ேகட்டவனின்
காத ல் ெதரிந்ேத கைரந்
ேபானாள் ம .
அவளின் சம் மதத்ேதா ம ைவ
தன் வசப த் யவன், ரடன்
அரக்கன் ராட்சசன் என்ெறல் லாம்
ெபயர் எ த்தவன் அத்தைன
ெமன்ைமயாகக் ைகயாண்டான்
தன் மைனயாைள. அ ேலேய
அவன் தன் ேமல் ெகாண் ள் ள
ேநசம் ரிபட, கணவனின்
ப் பப் ப வைளந்
ெகா த்தாள் ம .
ெசார்கம் ேபாலக் க ந்த அதன்
ற ஒவ் ெவா நா ம்
இ வ க் ம் , அத்தைன
காதேலா ஒ வைர ஒ வர்
தாங் னார். இைத கண்ட ல தா
அம் மா ற் இந்த ற ல்
இைத த ர ேவ எ ம்
ேவண்டாம் என்ேற எண்ண
ேதான் ய .
ஒ நாள் இர ேதவ் ன் மார் ல்
கம் ைதத் ப த்
இ ந்தவள் , “ஏன்னா...” என ம் ,
“ம் ம் ...” எனக் கண் யப ேய
ேதவ் ேகட்க,
ண் ம் “ஏன்னா...” என்றால்
சற் த் தயக்கமாக, அ ல்
படாெரன் கண் றந்தவன்
“என்ன மா ... அ த்த
இன்னிங் க்ஸ்ஸா...” எனக் கண்
ம் ட் ேகட்டப எழ யல ம் ,
“ச் .. ம் மா இ ங் ேகான்னா...”
என்றவள் ,
“நமக் ... நமக் ... ேவற ழந்ைத
ேவண்டாம் ன்னா...” என என்ன
ெசால் வாேனா என்ற
தயக்கத்ேதா ெசால் ல, அந்த
வார்த்ைதகள் கா ல் ந்த
ெநா ர்ெரன் ேகாபம் எழ,
ஏேதேதா மன ல் ேதான்ற
ம ைவ பார்த்தவ க் அவள்
உ ர்த்த ‘ேவற ழந்ைத’ என்ற
வார்த்ைத சற் நிதானிக்க
ைவத்த .
அ ேவ அவள் ெசால் ல வ வைத
உணர்த்த, “நீ எ க்காகச்
ெசால் ேறன் ரி , எனக்
என்ைன ட உன் ேமல
நம் க்ைக இ க் ... நிச்சயம் நீ
எப் ப ம் இேத அன்ேபாட ம்
பாசத்ேதாட ம் தான், த் ைவ
பார்த் ப் ப... ேசா எைத ம்
ேயா த் க் ழம் க்காேத,
எனக் என்ைனப் ேபால ஒ
ைபயன் இ க்கான்... உன்ைனப்
ேபால ஒ ட் மா ேவ ம் ,
அந்தக் ட் ம் உன்ைனப்
ேபாலேவ என்ைனேய த் த்
வர ம் ...” என் ச்
சமாதானப த்த, ேதவ் ஆைச
ரிந் அைம யா ேபானாள்
ம .
ேதவ் வாய் ர்த்தம் ப த்தேதா
என்னேவா அ த்தப் பத்தாவ
மாதம் ேதவ் ன் ைககளில்
தவழ் ந்தாள் அவர்களின் ட்
[மா ] இளவர . ேதவ் டம் டக்
ேகட்காமல் தன் மக க் “மஞ்
ஷா னி” என்ேற ெபயரிட்டாள்
ம .
தன் மக க் த் தான் மகளாக
வளர்த்த தங் ைக ெபயைரேய
ைவக்க ேதவ் ேயா த் இ க்க,
ேப ரிய ைவக்க ேவண் ய
அவ யேம இல் லாமல் தன் மனம்
அ ந் நடப் பவளின் ேமல் காதல்
ெப ய .
ஆ மாதங் கள் கடந் இ க்க...
ேதவ் எ ர் பார்த்த ேபாலேவ
அவன் மக ம் அவைனத்தான்
த் வர ெதாடங் னாள் .
அவ க் ேம ம் ய ம்
தன் ள் ைளகள் இ வைர ம்
காண ேவண் ம் .
அன் ம் அப் ப தான்
அ வலகத் ல் இ ந் வர
தாமதமா ட, ள் ைளகள்
உறங் வதற் ள் ெசன் ெகாஞ் ச
ேவண் ம் என் ஓ வந்தவன்
இ வேரா ம் ைளயா
ெகாஞ் அவர்கைள உறங் க
ைவத் நி ர்ந்தால் ,
ள் ைளகேளா ேபாட்
ேபாட் க் ெகாண் கத்ைத
க் ைவத் க் ெகாண்
இ ந்தாள் ம .
இ வழக்கமாக நடப் ப தான்,
மகள் றந்த ல் இ ந் ேதவ்
மக க்ேக ன் ரிைம
ெகா ப் பதாகக் ைறபட்
ெகாள் வாள் . இப் ேபா ம் அப் ப
இ ப் பவைள சமாதனப த்த
ேதவ் யல, அவேளா வந்
இவ் வள ேநரம் ஆ ம் தன்ைன
கவனிக்க ல் ைல என்
ேகா த் க் ெகாண் ேபாய் ப்
பால் கனி ல் அமர்ந் க்
ெகாண்டாள் .
தங் கள் அைறக் ள் ேளேய
ழந்ைதக க்ெகனத் தயார்
ெசய் ந்த அைற ல்
அவர்கைள உறங் க ெசய் , அந்த
அைற கதைவ ட்
வந்தவன், அவள் அ ல் அமர...
உடேன எ ந் க்க யன்றாள்
ம .
அதற் வாய் ப் அளிக்காமல்
அவளின் ைக பற் த் த த்தவன்,
சத் யமா நா ெசால் ேறன்
உன் பார்ைவ ஆைள க் த
பத் யமா நா ம்
பார்த் க்கேறன்
உனக்காக வாழ் க்ைகைய
வாழ் ந்தப
க் உன் க்கள்
எ த் லதான்
க்கா என்ைன நீ ம் மாத்
ெவச்ச
மன ல் இ க்கற ஆைசையத்
தான்
க்கா உன் ேமல காட்
ட்ேடன்
இ ன்கள் ஒ ஓைட ல்
தண்ணீரில் தன்ைன இழக்கலாம்
உன் காதல் என் கா யம்
ைகேயா தான் ைக
ேகார்க்கலாம்
என்ைன மறந்ேதன்
என்ைன மறந்ேதன்
சத் யமா நான் உன்னில்
ந்ேதன்
நீ தான் நீ தான் நீ தான்
எனக் ள் ேள
நான்தான் நான்தான்
நான் தாேன உன் ள் ள... ஏன்
ள் ள...
என ேதவ் பாட ம் , எப் ேபா ம
ேதவ் ன் ம க் வந்தாள் என
அவ க்ேக ெதரிய ல் ைல.
ம ைவ தன்ேனா ேசர்த்
அைணத்தப தன் மன ல்
அவ க்கான இடத்ைத ம்
அவ க் த் தான் யார்
என்பைத ம் தன் பாட ன் லம்
உணர்த் இ ந்தான் ேதவ் .
இ ேவ ணா சயங் கைளக்
ெகாண்ட இ வ ம் , ேவ ேவ
பழக்க வழக்கங் கள் வாழ் க்ைக
ைறகள் ெகாண் வாழ் ந்
இ ந்தா ம் , இனி ஒ வர்
இல் லாமல் ஒ வர் இல் ைல
என்பைதப் ேபால ஆ நீ என்றால்
அந்தம் நான் என்ப ேபால
இைணந் வாழ ெதாடங்
இ ந்தார்கள் .
ற் ம் .
இந்த நாள் இனிய நாளாக
அைமயட் ம்
க சந் ரா