ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:

ஸ்ரீமத் வரவரமுநதய நம:

பகவத்விஷயம்

பிள்ளான் நஞ்சீயர் பபரியவாச்சான்பிள்ளள

பேள்ளார் வடக்குத் ேிருவீேிப்பிள்ளள-
மணவாளதயாகி ேிருவாய்பமாழியயக் காத்ே
குணவாளபரன்று பநஞ்தச கூறு.

ப்ரேமப்ரபந்ேமான ேிருவிருத்ேத்ேில் – த்வேநுபவவிதராேியான ஸம்ஸார ஸம்பந்ேத்யே,

யறுத்துத் ேந்ேருளதவணுபமன்று எம்பபருமாளன யர்த்ேிக்கிறார்;

ேிருவாசிரியத்ேில் – நிவ்ருத்ே ஸம்ஸாரர்க்கு தபாக்யமான ேன்னுயடய வடிவழயகக்

கலம்பகன்மாளலயயப் பணியாக எடுத்துக்காட்டுமாதபாதல காட்டிக்பகாடுக்கக் கண்டு
அநுபவித்ோர் பூர்ணமாக;

பபரியேிருவந்ோேியில் – நிரேிசயதபாக்யனான எம்பபருமாளன அநுபவிக்யகயாதல

ேேநுகுணமாக த்ருஷ்ளண பிறந்து த்ருஷ்ணாநுகுணமாகப் தபசியும் நிளனத்தும் ேரிக்கிறார்;

ேிருவாய்பமாழியில் – இவருயடய த்ருஷ்ணாநுகுணமாக ஸ்ரீயப்பேியாய் ஸமஸ்ே

கல்யாணகுணாத்மகனாய்த் ேனக்குத்ேகுேியான ேிவ்யதேஹத்யேயுயடயனுமாய் ேிவ்ய
பூஷிேனுமாய் ஶங்கசக்ராேி ேிவ்யாயுேேரனுமாய்ப் பரமவ்தயாமத்ேிதல ஆநந்ேமயமான
ேிவ்யாஸ்ோநரத்நமண்டபத்ேிதல பபரியபிராட்டியாரும் ோனும் பிராட்டிமாருங் கூட
ேிவ்யஸிம்ஹாஸநத்ேிதல ஏழுலகுந் ேனிக்தகால் பசல்ல வீற்றிருந்ேருளி அஸ்த்ோதந
பயஶங்கிகளான அயர்வறுமமரர்களாதல அநவரேபரிசர்யமான சரணநளினனாய்க்
பகாண்டு, அங்கு அங்ஙதன பசல்லாநிற்க ஸ்வஸங்கல்பாயத்ே ஸ்வரூபஸ்த்ேிேி
ப்ரவ்ருத்ேி நிவ்ருத்ேிகமான ஸ்தவேரஸமஸ்ேத்யேயும் ேனக்குஶரீரேயா தஶஷமாக
வுயடயனாய் அந்ேராத்மேயா தசேநாதசேநங்களள வ்யாபித்துத் ேத்கேதோயஷர
ஸம்ஸ்ப்ருஷ்டனாய் நாராயணாேிநாமங்களளத் ேனக்கு வாசகமாகவுயடயனாய்,
ஏவம்விேனாக “உளன்சுடர்மிகுசுருேியுள்” என்கிறபடிதய உபநிஷத்ஸித்ேனுமாய் இப்படி
விஸஜாேீயனுமா யிருந்துயவத்து ஆஶ்ரிேவாத்ஸல்யத்ோதல தேவமநுஷ்யாேி
ஸஜாேீயனாய்வந்து ேன்னுயடய பரமக்ருயபயாதல ேிருவவோரம்பண்ணும்
ஸ்பாவனுமாய்த் ேன்னுயடய அவோரங்களிலும் உேவப்பபறாே கர்ப்பநிர்ப்பாக்யர்க்கும்
இழக்கதவண்டாேபடி ஸர்வாபராேஸஹனாய் பத்ரபுஷ்பாேிகளாதல ஸ்வாராேனாய்க்
பகாண்டு ஆஶ்ரிேர்க்கு அத்யந்ேபரேந்த்ரனாய் அவர்களுயடய இச்சாநுகுணமான
தபாஜநஶயநாேிகளள யுயடயனாய் ஸமஸ்ேகல்யாணகுணபரிபூர்ணனான ோதன ஆஶ்ரிே
ஸுலபத்வார்த்ேமாகக் தகாயில்களிதல வந்து நின்றருளியும், இப்படியுள்ள
ஸர்தவஶ்வரத்வத்துக்கும் ஆஶ்ரிோநுக்ரஹத்துக்கும் ஏகாந்ேமான படிகளால்
பரிபூர்ணனான எம்பபருமான் ேன்ளனநிர்தஹதுகமாகக் காட்டியருளக் கண்டு அநுபவித்துத்
ேம்முயடய ப்ரக்ருேிஸம்பந்ேமாகிற ப்ரேிபந்ேகமற்று எம்பபருமாளனப் பபற்று முடிக்கிறார்.
- ஈடு முேல் ஶ்ரியப்பேிப்படி

அசிேம்ஶம் த்யாஜ்யபமன்னுமிடத்யேயும், தசேநன் உபாதேயபனன்னுமிடத்யேயும்,

ோன் உபாதேயேமபனன்னு மிடத்யேயும் அவன்ோதன காட்டிக்பகாடுக்கக்கண்டு,
அவதனாட்யட யநுபவத்துக்கு இத்தேஹஸம்பந்ேம் விதராேியாயிருக்யகயாதல, த்வேநுபவ
விதராேியான இத்தேஹஸம்பந்ேத்யே யறுத்துத் ேந்ேருளதவணுபமன்று அர்த்ேித்ோர்
ேிருவிருத்ேத்ேில்;
ஸம்ஸாரஸம்பந்ேமற்று ஒருதேஶவிதஷத்ேிதல தபானால் அநுபவிக்கக்கடவ
ேன்னுயடய தமன்யமயயயும் நீர்யமயயயும் வடிவழயகயும் பரப்பற ஏழு பாட்டாதல
அநுபவிக்கலாம் படி இங்தகயிருக்கச்பசய்தே ஒருேஶாயவஶத்யத்யேப் பண்ணிக்
பகாடுக்க அவ்வழயக அநுபவித்ோர் ேிருவாசிரியத்ேில்;
இப்படி யநுபவித்ே விஷயத்ேிதல விஷயாநுரூபமான ஆயச கயரபுரண்டபடியயச்
பசான்னார் ேிருவந்ோேியில்;
ஆமத்யேயறுத்துப் பசியயமிகுத்துச் தசாறிடுவாயரப்தபாதல ேமக்கு ருசியயப்
பிறப்பித்ே படியயயும், அந்ே ருசிோன் பரபக்ேி பரஜ்ஞான பரமபக்ேிகளாய்க்பகாண்டு
பக்வமான படியயயும், பின்பு ப்ரக்ருேி ஸம்பந்ேமுமற்றுப் தபற்தறாதட ேளலக்கட்டின
படியயயும் பசால்லுகிறார் ேிருவாய்பமாழியில்.
-ஈடு மூன்றாம் ஶ்ரியப்பேிப்படி

நம்மாழ்வார் ேிருவாய்பமாழி ப்ரபந்ேத்ோதல த்வய விவரணம் பண்ணுகிறார்.

இேில் முேலிட்டு மூன்று (1 – 3) பத்ோதல உத்ேரார்த்ேத்யே விவரிக்கிறார்;
தமலிட்டு மூன்று பத்ோதல (4 – 6) பூர்வார்த்ேத்யே விவரிக்கிறார்;
தமலிட்டு மூன்று பத்ோதல (7 – 9) உபாதயாபதயாகியான குணங்களளயும், ஆத்மாத்மீயங்
களில் ேமக்கு நயசயற்றபடியயயும், அவதனாடு ேமக்குண்டான நிருபாேிக ஸம்பந்ேத்
யேயு மருளிச்பசய்ோர்;
தமலிற்பத்ோதல (10) ோம் ப்ரார்த்ேித்ேபடிதய பபற்றபடியயச் பசால்லித் ேளலக்கட்டுகிறார்.
-ஈடு இரண்டாம் ஶ்ரியப்பேிப்படி

1. முேற்பத்ோல் – பகவத் யகங்கர்யம் புருஷார்த்ேபமன்று அறுேியிட்டார்,

2. இரண்டாம்பத்ோல் – அந்ேக்யகங்கர்யத்ேில் களளயறுத்ோர்,
3. மூன்றாம்பத்ோல் – விதராேிகழிந்ே யகங்கர்யதவஷம் பாகவே தஶஷத்வ பர்யந்ேமான
பகவத்யகங்கர்யபமன்றார்,
4. நாலாம்பத்ோல் – இப்படிப்பட்ட யகங்கர்யத்துக்கு விதராேி ஐஶ்வர்ய யகவல்ய
பமன்றார்,
5. அஞ்சாம்பத்ோல் – அந்ேவிதராேியயப் தபாக்குவானும் அவதன பயன்றார்,
6. ஆறாம்பத்ோல் – விதராேிநிரஸநஶீலனானவன் ேிருவடிகளிதல ஶரணம்புக்கார்,
7. ஏழாம்பத்ோல் – இப்படி பபரியபிராட்டியார் முன்னிளலயாக ஶரணம்புக்க விடத்ேிலும்,
ேக்ேபடந்யாயம்தபாதல ஸம்ஸாரம் அநுவர்த்ேிக்கிறபடியயக் கண்டு விஷண்ணரா
கிறார்,
8. எட்டாம்பத்ோல் – ‘இப்படி ப்ரபந்நராயிருக்கச்பசய்தேயும் ேக்ேபட ந்யாயம்தபாதல
நம்யமவிடாதே அநுவர்த்ேிக்கிறது நம்முயடய ஆத்மாத்மீயங்களில் நயசயறாேபடி
யாதல’ என்று பார்த்து, அவற்றில் ஒரு நயசயில்ளல பயன்கிறார்,
9. ஒன்போம்பத்ோல் – ‘இப்படி நயசயற்றபின்பும் ரக்ஷியாபோழிவாபனன்?’ என்று
அேிஶங்யக பண்ண, ‘நான் நாராயணன், ஸர்வஶக்ேியுக்ேன், உம்முயடய ஸர்வா
தபக்ஷிேங்களளயும் பசய்து முடிக்கிதறாம்’ என்று அருளிச்பசய்ய, அவனுயடய
ஶீலகுணத்ேிதல ஆழங்காற்படுகிறார்,
10. பத்ோம்பத்ோல் – ஆழ்வாருயடய பேற்றத்யேக் கண்டு, ேிருதமாகூரிதல ேங்கு
தவட்யடயாக வந்து ேங்கி, இவர்க்கு அர்ச்சிராேிகேியயயுங் காட்டி, இவருயடய
அதபக்ஷிேஸம்விோநம் பண்ணினபடியய அருளிச்பசய்ோர்.
- ஈடு முேற்பத்து முடிவில் - மணியயவானவர் - வ்யாக்யானம்
 முதற் பத்து

இேில், முேற்பத்ோதல – “உயர்வறவுயர்நலமுயடயவன் – அயர்வறுமமரர்களேிபேி

யவனவன் – துயரறுசுடரடிபோழுபேழன்மனதன” என்று ஸமஸ்ேகல்யாணகுணாத் மகனாய்,
ஸுரிதபாக்யனானவன்றிருவடிகளில் யகங்கர்யதம புருஷார்த்ேபமன்று நிர்ணயித்து,
உக்ேமான வர்த்ேத்துக்கும் வக்ஷ்யமாணமான வர்த்ேத்துக்கும் ப்ரமாணம் – “உளன்
சுடர்மிகு சுருேியுள்” என்று நிர்தோஷமான ஶ்ருேிதய ப்ரமாணபமன்றும், ஏவம்விேனானவன்
ஆபரன்ன, “வண்புகழ்நாரணன்” என்றும், “ேிருவுயடயடிகள்” என்றும், “பசல்வநாரணன்”
என்றும் விதஶஷித்து, “போழுபேபழன் மனதன” என்று உபக்ரமித்து, “அயர்ப்பிலனலற்றுவன்
ேழுவுவன் வணங்குவனமர்ந்தே” என்று த்ரிவிேகரணங்களாலும் அடியமபசய்து
ேளலக்கட்டுயகயாதல பகவத் யகங்கர்யதம புருஷார்த்ேபமன்று அறுேியிட்டார்.
- ஈடு இரண்டாம் ஶ்ரியப்பேிப்படி

(1) ஸர்வஸ்மாத்பரபனன்றார், (2) பஜநீயபனன்றார், (3) அவன்ோன் ஸுலபபனன்றார், (4)

ஸுலபனானவன் அபராேஸஹபனன்றார், (5) அவன் ஶீலவாபனன்றார், (6) ஸ்வாராே
பனன்றார், (7) நிரேி ஶயதபாக்யபனன்றார், (8) அவனுயடய ஆர்ஜவகுணம் பசான்னார், (9)
ஸாத்ம்யதபாகப்ரேபனன்றார், (10) இப்படி ஏவம்பூேனானவன் நிர்தஹதுகமாக
விஷயீகரிப்பாபனாருவபனன்றார்.
- ஈடு – மணியயவானவர் - வ்யாக்யானம்

முேற்பத்து, முேல் ேிருவாய்பமாழி - உயர்வு:

எம்பபருமானது கல்யாணகுணங்களளயும் பரத்வத்யேயும் அருளிச்பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டிதல கல்யாணகுணதயாகத்யேயும் நித்யவிபூேி தயாகத்யேயும்
விக்ரஹயவலக்ஷண்யத்யேயும் பசால்லி,
2. இரண்டாம் பாட்டிதல இவற்றுக்கு ஆஶ்ரயமான ேிவ்யாத்ம ஸ்வரூபம் தசேநா
தசேநவிலக்ஷண பமன்றும்,
3. மூன்றாம்பாட்டிதல, நித்யவிபூேிதயாபாேி ேேீயத்வாகாரத்ோதல அவனுக்கு
அந்ேரங்கமாய்த் தோற்றுகிற லீலாவிபூேிதயாகத்யே அநுபவித்ோர்,
4. நாலாம்பாட்டிதல, அந்ே லீலாவிபூேியினுயடய ஸ்வரூபம் அவனேீநபமன்றார்.
5. ஐந்ோம்பாட்டிதல, அேினுயடய ஸ்த்ேிேியும் அவனேீளன பயன்றார்,
6. ஆறாம்பாட்டிதல, ப்ரவ்ருத்ேி நிவ்ருத்ேியும் பகவேேீநபமன்றார்,
7. ஏழாம்பாட்டிதல, ஶரீரஶரீரிகளுக்கு உண்டான லக்ஷணம் ஜகத்துக்கும் ஈச்வரனுக்கும்
உண்டாயகயாதல, இதுக்கும் அவனுக்குஞ் பசான்ன ஐக்யத்துக்கு நிபந்ேநம்
ஶரீராத்மபாவபமன்றார்,
8. எட்டாம்பாட்டிதல, குத்ருஷ்டிகளள நிரஸித்ோர்,
9. ஒன்போம்பாட்டிதல, ஶூந்யவாேியய நிரஸித்ோர்,
10. பத்ோம்பாட்டிதல, வ்யாப்ேி பஸௌகர்யத்யே அருளிச்பசய்ோர். இப்படிகளாதல
அவனுயடய பரத்வத்யே நிஷ்கர்ஷித்ோராய் நின்றார் கீழ்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியில் அந்வயித்ேவர்களுக்குத் ோம் பபற்ற தபதற
தபபறன்னுமிடத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
-ஈடு - கரவிசும்பு வ்யாக்யானம்

உயர்தவ பரன்படியய உள்ளபேல்லாம் ோன்கண்டு

உயர்தவே தநர்பகாண்டுயரத்து – மயர்தவதும்
வாராமல் மானிடயர வாழ்விக்கும் மாறன்பசால்
தவராகதவ விளளயும் வீடு. 1

முேற்பத்து, இரண்டாம் ேிருவாய்பமாழி - வீடு:

அப்படிப்பட்ட பரத்வத்ேில் ஸகலரும் ப்ரேிபத்ேிபண்ணி உஜ்ஜீவியுங்க பளன்றருளிச்
பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டில் வ்யேிரிக்ே விஷயங்களள விட்டு ஸர்தவஶ்வரன் பக்கலிதல ஆத்மாயவ
ஸமர்ப்பிக்க இயசயுங்தகா பளன்றார்,
2. இரண்டாம்பாட்டில், வ்யேிரிக்ே விஷயங்களினுயடய தோஷேர்ஶநம் பண்ணதவ
விடலாபமன்றார்,
3. மூன்றாம்பாட்டில் த்யாஜ்யாம்ஶத்யே சுருங்க வருளிச்பசய்ோர்,
4. நாலாம்பாட்டில், பற்றப்படுகிற விஷயத்ேினுயடய நன்யமயய யருளிச் பசய்ோர்,
5. அஞ்சாம்பாட்டில், பற்றுமிடத்ேில் வரும் அந்ேராய பரிஹாரத்யே யருளிச் பசய்ோர்,
6. ஆறாம்பாட்டில், அவன் ஸங்கஸ்வபாவபனன்றார்,
7. ஏழாம்பாட்டில், ஸம்பந்ேஜ்ஞாநம் உண்டாகதவ பபாருந்ேலாபமன்றார்,
8. எட்டாம்பாட்டில், தவறு உபகரணம் தேடதவண்டா, அவன் ேந்ே கரணங்களள
அவனுக்காக்க அயமயுபமன்றார்,
9. ஒன்போம்பாட்டில் அப்படிச்பசய்யதவ பஜநவிதராேிகள் ேன்னயடதய விட்டுப்
தபாபமன்றார்,
10. பத்ோம்பாட்டில், பஜநத்துக்கு ஆலம்பநமான மந்த்ரம் இன்னபேன்றார்,
11. நிகமத்ேில், இதுோன் தசேநருயடய ஹிேத்துக்கீடாக ஆராய்ந்து
பசால்லப்பட்டபேன்னுேல், அன்றிக்தக, இதுோன் ஹிேேமமாயிருப்பபோன்றா
யகயாதல எப்தபாதுபமாக்க ஓரப்படுவபோன் பறன்னுேல் (என்கிறார்).
-ஈடு - தசர்த்ேடம் வ்யாக்யானம்
வீடுபசய்து மற்பறயவயும் மிக்கபுகழ் நாரணன்ோள்
நாடுநலத்ோலயடய நன்குயரக்கும்–நீடுபுகழ்
வண்குருகூர் மாறனிந்ே மாநிலத்தோர் ோம்வாழப்
பண்புடதன பாடிருள் பத்து. 2

முேற்பத்து, மூன்றாம் ேிருவாய்பமாழி - பத்துயட:

ஸர்தவஶ்வரளன அேிநீசனான தசேநன் ஆஶ்ரயிக்கும்படி எங்ஙதனபயன்னில்,
அடியார்களிடத்ேில் அவனுக்கிருக்கும் பஸௌலப்யகுணத்யே யருளிபசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டில், ஸர்தவஶ்வரன் ஸுலபபனன்றார்,
2. இரண்டாம்பாட்டில், கீழ் ப்ரஸ்துேமான பஸௌலப்யத்யே ஸப்ரகாரமாக
வருளிச்பசய்ோர்,
3. மூன்றாம்பாட்டில், அவனுயடய அவோரரஹஸ்யம் ஒருவர்க்கும் அறியநிலமல்ல
பவன்றார்,
4. நாலாம்பாட்டில், அப்படிகள்ோன் ஆஶ்ரிேர்க்கு அறியலாம், அநாஶ்ரிேர்க்கு
அறியப்தபாகாது என்றார்,
5. அஞ்சாம்பாட்டில், இப்படிப்பட்டவளன அவன் அருளிச்பசய்ே பக்ேிமார்க்கத் ோதல
ஆஶ்ரயியுங்தகா பளன்றார்,
6. ஆறாம்பாட்டில், ஆஶ்ரயணீயவஸ்து இன்னபேன்றும், ஆஶ்ரயிக்கும் ப்ரகாரம்
இன்னபேன்றும் அருளிச்பசய்ோர்,
7. ஏழாம்பாட்டில், நீங்கள் மந்ோயுஸ்ஸுக்களாயகயாதல விளம்பிக்க பவாண்ணாது,
கடுக ஆஶ்ரயியுங்தகா பளன்றார்,
8. எட்டாம்பாட்டில், ஆஶ்ரயிக்கதவ விதராேிகளடங்கலும் நஶிக்கு பமன்றார்,
9. ஒன்போம்பாட்டில், ப்ரஹ்தமஶநாேிகளுக்கும் காரணபூேனானவன் வந்து
அவேரிக்யகக்கு தஹது அருளிச்பசய்ோர்,
10. பத்ோம்பாட்டில், இப்படி ஸுலபனானவளன த்ரிவிேகரணங்களாலும் அநுபவிக்கப்
பாரித்ோர்,
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்கவல்லார் முற்பட நித்யஸூரிகள்
வரியசயயப்பபற்று, பின்ளன ஸம்ஸாரமாகிற அறயவச்சியற பவட்டிவிடப்
பபறுவர்கபளன்கிறார்.
-ஈடு - அமரர்கள்போழுபேழ வ்யாக்யானம்

பத்துயடதயார்க் பகன்றும் பரபனளியனாம் பிறப்பால்

முத்ேிேரும் மாநிலத்ேீர் மூண்டவன்பால் – பத்ேிபசய்யும்
என்றுயரத்ே மாறன்ேனின் பசால்லால்தபாம் பநடுகச்
பசன்ற பிறப்பா மஞ்சியற. 3
முேற்பத்து, நான்காம் ேிருவாய்பமாழி - அஞ்சியறய:
பிராட்டி ேன்யமயயயயடந்து, ஈஶ்வரனுயடய அபராேஸஹத்வதம தஹதுவாகக்பகாண்டு,
பக்ஷிகளளத்தூது விடுகிறார்.

1. முேற்பாட்டில், ஒரு நாயரயயத் தூதுவிட்டாள்,

2. இரண்டாம்பாட்டில், அங்குப்தபானால் பசால்லும் பாசுரத்யேச் சில குயில்களுக்குச்
பசான்னாள்,
3. மூன்றாம்பாட்டில், நான் பண்ணின பாபதமதயா மாளாேபேன்று பசால்லுங்தகா பளன்று
சில அன்னங்களள இரந்ோள்,
4. நாலாம்பாட்டில், சிலமகன்றில்களளப் பார்த்து, என்ேயஶயய அங்தக பசன்று
பசால்லவல்லிகதளா? மாட்டிகதளா? என்றாள்,
5. அஞ்சாம்பாட்டில், சில குருகுகளளப் பார்த்து, ேன்னுயடய நாராயணத்வம்
ஒறுவாய்ப்தபாகாதம தநாக்கிக்பகாள்ளச் பசால்லுங்தகாபளன்றாள்,
6. ஆறாம்பாட்டில், ஒரு வண்யடக்குறித்து, ேன்னுயடய நாராயணத்வத்துக்பகாரு
ஹாநிவாராதம பயங்கள் ஸத்யேயுங் கிடக்கும்படி யித்பேருதவ பயழுந்ேருளச்
பசால்பலன்றாள்,
7. ஏழாம்பாட்டில், ஒருகிளியயக்குறித்து, இத்ேளலயிலபராேத்யேதய பார்க்கு
மத்ேளனதயா! ேம்முயடய வபராேஸஹத்வத்யேயு பமாருக்கால் பார்க்கச்
பசால்பலன்றாள்,
8. எட்டாம்பாட்டில், ோனுறாவினவாதற முங்யகயிலிருந்ே பூயவயுமுறாவ, நாதனா
முடியாநின்தறன், நீயுனக்கு ரக்ஷகயரத் தேடிக்பகாள்பளன்றாள்,
9. ஒன்போம்பாட்டில், ஒருவாயடயயக்குறித்து , என்ேயஶயய யங்தகபசன் றறிவித்ோல்,
அவன் “நமக்கவள்தவண்டா” என்றானாகில் என்ளனவந்து முடிக்க தவணுபமன்றிரந்ோள்,
10. பத்ோம்பாட்டில், ேன்பனஞ்யசக்குறித்து நங்கார்யதமாரறுேி பிறக்குமளவும் நீயவளன
விடாதேபகாள்பளன்று தபாகவிட்டாள்,
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியில் ஶப்ேமாத்ரத்யே அப்யஸிக்கதவ யயமயும்
ேிருநாட்யடப் பபறுயகக்கு என்கிறார்.

1. முேற்பாட்டில், ஆசார்யனுயடய ஜ்ஞாந யவபவத்யே யருளிச் பசய்ோர்,

2. இரண்டாம்பாட்டில், மதுரபாஷியாயிருக்குபமன்றார்,
3. மூன்றாம்பாட்டில், ஸாராஸார விதவகஜ்ஞபனன்றார்,
4. நாலாம்பாட்டில், விக்ரஹ பஸௌந்ேர்யத்யே அநுஸந்ேித்ோர்,
5. அஞ்சாம்பாட்டில், நிளனத்ேது கிட்டுமளவும் சலியாே சுத்ே ஸ்வபாவபனன்றார்,
6. ஆறாம்பாட்டில், பகவதேகதபாகனாயிருக்கும் ரூபவானுமாய் க்ருபாவானுமாய் கம்பீர
 ஸ்வபாவனுமா யிருக்கு பமன்றார், மதுகரமிதற;
7. ஏழாம்பாட்டில், ோன் ஸர்வஜ்ஞனாகிலும் ஆசார்யர்கள் பக்கல் தகட்ட
வார்த்யேயல்லது அருளிச்பசய்யாபனன்று, அவனுயடய ஆப்ேியய அநுஸந்ேித்ோர்
8. எட்டாம்பாட்டில், ஆசார்யனுயடய தேஹ யாத்யரதய இவனுக்கு ஆத்மயாத்யர
என்றார்,
9. ஒன்போம்பாட்டில், ஆசார்யஸம்பந்ேமாத்ரதம ஸத்ோ ோரகம். இேரஸ்பர்சம்
ஸத்ோபாேகபமன்கிறார்,
10. பத்ோம்பாட்டில், ஆக இப்படி ஜ்ஞானவானுமாய், மதுரபாஷியுமாய், ஸாராஸார
விதவகஜ்ஞனுமாய், ேர்சநீயனுமாய், சுத்ே ஸ்வபாவனுமாய், க்ருபாகாம்பீர்யங்
களளயுமுயடயனாய், சிதராபாஸிேஸத்வ்ருத்ே தஸவ்யனுமாய், ஸச்சிஷ்யனாயக
யாதல, ஏவம் பூேனான ஆசார்யனுயடய தேஹயாத்யரதய ேனக்கு ஆத்மயாத்யரயாய்,
இேரஸ்பர்ஶமும் ேனக்கு பாேகமாய், இபடி ஸோசார்யதஸயவ பண்ணுயகயாதல
பகவத்யகங்கர்யத்ேிதல ப்ரவணமாய், “நின்னியடதயனல்தலன்” என்று நீங்கி
ஓர்தகாலநீல நன்பனடுங்குன்றம் வருவபோப்பானாண் மலர்ப்பாே மயடந்ேது
ேந்ேிருவுள்ளபமன்று ேளலக்கட்டினார்.
-ஈடு - அளவியன்ற வ்யாக்யானம்

அஞ்சியறய புட்கள்ேயம யாழியானுக்கு நீர்

என்பசயளலச் பசால்லுபமன விரந்து – விஞ்ச
நலங்கியதும் மாறனிங்தக நாயகளனத் தேடி
மலங்கியதும் பத்ேி வளம். 4

முேற்பத்து, ஐந்ோம் ேிருவாய்பமாழி - வளதவழுலகு:

அதயாக்யாநுஸந்ோநம் பண்ணி அகலுவாயரயும் ேன்பசல்லாயமயயக் காட்டிப்
பபாருந்ேவிட்டுக்பகாள்ளும் சீலவா பனன்கிறார் இேில்;

1. முேற்பாட்டு. நித்யஸூரிகளுக்கு அநுபாவ்யனானவளன என்னுயடய

மதநாவாக்காயங்களாதல தூஷித்தேபனன்கிறார்; ‘அதயாக்யன்’ என்று அகன்றார்;
2. இரண்டாம்பாட்டில், அகலுயகக்குத்ோனும் அேிகாரியல்தல பனன்றார்;
3. மூன்றாம்பாட்டில், சீலகுணத்யேக்காட்டித் துவக்கத் துவக்குண்டார்;
4. நாலாம்பாட்டில், அகலபவாட்டுவர்கதளா உயடயவர்கள்? என்றார்;
5. அஞ்சாம்பாட்டில், உயடய உன் ேிருவடிகளளக் கிட்டும்படி பார்த்ேருளதவணுபமன்றார்;
6. ஆறாம்பாட்டில், அவன் அயரக்ஷணம் ோழ்க்க, முடியப்புகாநின்தற பனன்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில், அவ்வளவில் அவன் வரக்பகாள்ள, அதயாக்யன் என்று அகன்றார்.
8. எட்டாம்பாட்டில், ேிருவாய்ப்பாடியில் பவண்பணதயாபாேி உம்தமாட்யட ஸம்ஶ்தலஷம்
 ோரகம் என்றானவன்,
9. ஒன்போம்பாட்டில், ‘அப்படியல்ல, இது நஞ்பசன்ன, நஞ்சுோதன நமக்குத்
ோரகபமன்றான்,
10. பத்ோம்பாட்டில், ேம்யம யியசவித்துப் பரமபேத்யேக் தகாடிக்கத் போடங்கினா
பனன்றார்,
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்கவல்லார்க்கு, அவன்வரக் பகாள்ள
அதயாக்யாநுஸந்ோனம் பண்ணி அகன்று இவர் பட்ட க்தலசம் படதவண்டா பவன்கிறார்.
-ஈடு – மாதல! வ்யாக்யானம்

வளம்மிக்க மால்பபருயம மன்னுயிரின் ேண்யம

உளமுற்றங் கூடுருவ ஓர்ந்து – ேளர்வுற்று
நீங்கநிளன மாறளனமால் நீடிலகு சீலத்ோல்
பாங்குடதன தசர்த்ோன் பரிந்து. 5

முேற்பத்து, ஆறாம் ேிருவாய்பமாழி - பரிவேில்:

ஸ்வாராேபனன்கிறார்; ஆஶ்ரயணம் ஸுகரம்; ஆஶ்ரயிங்தகாபளன்கிறார்.

1. முேற்பாட்டில், ஆஶ்ரயிக்குமவனுக்கு த்ரவ்யநியேியில்ளல பயன்றார்;

2. இரண்டாம்பாட்டில், அேிகாரி நியேியில்ளல பயன்றார்;
3. மூன்றாம்பாட்டில், ேம்முயடய கரணத்ரயமும் பகவத் விஷயத்ேிதல
ப்ரவணமானபடியய அருளிச்பசய்ோர்;
4. நாலாம்பாட்டில், நித்யஸூரிகளளப்தபாதல அதுோதன யாத்யரயாயிற்பறன்றார்;
5. அஞ்சாம்பாட்டில், ேன்ளனதய ப்ரதயாஜனமாகப் பற்றினார்க்கு அவன் நிரேிசயதபாக்யபூே
பனன்றார்;
6. ஆறாம்பாட்டில், இப்படி தபாக்யபூேனானவளன விட்டு ப்ரதயாஜனத்யேக்பகாண்டு
அகலுவதே! என்று ப்ரதயாஜநாந்ேரபரயர கர்ஹித்ோர்;
7. ஏழாம்பாட்டில், இவளனதய ப்ரதயாஜநமாகப்பற்றினார்க்குக் காலதக்ஷபம் இன்ன
பேன்றார்;
8. எட்டாம்பாட்டில், ப்ராப்ேிவிதராேிகளளயும் அவன்ோதன தபாக்கு பமன்றார்;
9. ஒன்போம்பாட்டில், இது கூடுதமாபவன்று சங்யகயாக, பவறு மவன்படியயதயா
பார்ப்பது, அருகு இருக்கிறார்படியயயும் பார்க்கதவண்டாதவா? என்றார்;
10. பத்ோம்பாட்டில், இவர்கள் எத்ேளனகாலம் கூடி விதராேிகளளப்தபாக்குவது? என்ன,
க்ஷணகாலத்ேிதல பயன்றார்;
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்கதவ ஸம்ஸரிக்கதவண்டா பவன்றார்.
ஈடு – மாேவன் வ்யாக்யானம்
பரிவேிலீசன் படியயப் பண்புடதன தபசி
அரியனலன் ஆராேளனக்பகன்று – உரியமயுடன்
ஓேியருள் மாறன் ஒழிவித்ோன் இவ்வுலகில்
தபயேயர்கள் ேங்கள் பிறப்பு. 6

முேற்பத்து, ஏழாம் ேிருவாய்பமாழி - பிறவித்துயரற:

கீழில்ேிருவாய்பமாழியிதல ஸ்வாராே பனன்றார்; அேிற்பசான்ன ஆஶ்ரயணந்ோன்
தபாகரூபமாயிருக்குபமன்கிறார் இேில்.

1. முேற்பாட்டில், தகவலயர நிந்ேித்ோர்,

2. இரண்டாம்பாட்டில், அநந்யப்ரதயாஜநர் ேிறத்ேிலிருக்கும்படியயச்பசான்னார்,
3. மூன்றாம்பாட்டில், இவ்விரண்டுதகாடியிலும் நீர் ஆர்? என்ன, ‘உன்ளன அநுபவியாநிற்க
விதராேிகழிந்ேவன் நான்’ என்றார்,
4. நாலாம்பாட்டில், என்ளன ‘இவ்வளவாகப் புகுரநிறுத்ேினவளன என்னதஹதுவாதல
விடுவது’ என்றார்;
5. அஞ்சாம்பாட்டில், ேிருவாய்ப்பாடியில் பபண்கள் க்ருஷ்ணளனவிடுமன்றன்தறா நான்
அவளனவிடுவது என்றார்;
6. ஆறாம்பாட்டில், அவன்ோன் விடிதலாபவன்ன, அவன்தபாக்யக இயசதய பனன்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில், நீர்ோம் விடிதலாபவன்ன, அவன் என்ளனப் தபாகபவாட்டா பனன்றார்;
8. எட்டாம்பாட்டில், இந்நாள்வயர தபாகவிட்டிலதனா? என்ன, ‘நப்பின்ளனப்பிராட்டி
புருஷகாரமாகப்பற்றின என்ளன இனி அவனாலும் விடபவாண்ணாது’ என்றார்;
9. ஒன்போம்பாட்டில், இப்ப்ரஸங்கந்ோபனன்? ஒருநீராகக்கலந்ேயே ஒருவராலும்
பிரிக்கபவாண்ணாது’ என்றார்;
10. பத்ோம்பாட்டில்,அவனுயடய கல்யாணகுணங்களள ஸர்வகாலமும் அநுபவித்து
ச்ரமமுயடதயனல்தல பனன்றார்;
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸித்ோர்க்கு ப்பலஞ்பசால்லித்
ேளலக்கட்டினார் – இதுகற்றவர்களுயடய ப்ராப்ேிப்ரேிபந்ேகங்களள உந்மூலிேமாக்கு
பமன்கிறார்.

பிறவியற்று நீள்விசும்பில் தபரின்ப முய்க்கும்

ேிறமளிக்கும் சீலத்ேிருமால் – அறவினியன்
பற்றுமவர்க் பகன்றுபகர் மாறன் பாேதம
உற்றதுளண பயன்றுள்ளதம ஓடு. 7
முேற்பத்து, எட்டாந் ேிருவாய்பமாழி - ஓடும்புள்:
கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல நிரேிஶயதபாக்யபனன்றார்; இேில் அவனுயடய ஆர்ஜவகுணம்
பசால்லுகிறார்.

1. முேற்பாட்டில், நித்யவிபூேியிலுள்ளாதராடு பசவ்யவயனாய்ப் பரிமாறும்படியய

அருளிச்பசய்ோர்;
2. இரண்டாம்பாட்டில், லீலாவிபூேியிலுள்ளாருடன் பசவ்யவயனாய்ப் பரிமாறும் படியய
அருளிச்பசய்ோர்;
3. மூன்றாம்பாட்டில், இரண்டு விபூேியி லுள்ளார்க்கும் முகங்பகாடுக்யகக்காகத்
ேிருமளலயிதல நிற்கிறபடியய அருளிச்பசய்ோர்;
4. நாலாம்பாட்டில், அவ்வார்ஜவகுணம் ேம்மளவிதல ப்பலித்ேபடியய அருளிச்பசய்ோர்.
5. அஞ்சாம்பாட்டில், நான் அவன் குணங்களள விரும்புமாதபாதல அவனும் என்தேஹத்யே
விரும்பா நின்றாபனன்றார்;
6. ஆறாம்பாட்டில், என்னுயடய தேஹத்ேினளவன்றிக்தக, என்னுயடய ஆத்மா யவயும்
யகக்பகாண்டா பனன்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில், அவ்வளவுமல்ல, நித்யவிபூேியில் பண்ணும் ஆேரத்யே என்பக்கலிதல
பண்ணினா பனன்றார்;
8. எட்டாம்பாட்டில், என்ளனச்சுட்டி அவன் பிறந்ே பிறவிகளுக்கு முடிவில்ளல பயன்றார்;
9. ஒன்போம்பாட்டில், இப்படிப்பிறந்ே பிறவிகள்தோறும் ேன்ஐஶ்வர்யத்தோதட
வந்ேவேரித்ோ பனன்றார்;
10. பத்ோம்பாட்டில்,அவனுயடய ஆர்ஜவகுணத்யேப் தபசும்தபாது தவேதம
தபசதவண்டுபமன்றார்;
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி ஸம்ஸாரிகளுக்கு எப்தபாதுபமாக்க அநுஸந்ேிக்கப்
படுபமன்றார்.

ஓடுமனம் பசய்யக உயரபயான்றி நில்லாோருடதன

கூடிபநடுமாலடியம பகாள்ளும்நிளல – நாடறிய
ஒர்ந்ேவன் ேன்பசம்யம உயரபசய்ே மாறபனன
ஏய்ந்துநிற்கும் வாழ்வாம் இயவ. 8

முேற்பத்து, ஒன்போந் ேிருவாய்பமாழி - இயவயும்:

கீழில்ேிருவாய்பமாழியிதல, அவனுயடய ஆர்ஜவ குணாநுஸந்ோநம் பண்ணினார்; இப்படி
அநுஸந்ேித்ோர் விஷயத்ேில் ஸர்தவஶ்வரனிருக்கும்படியய அருளிச்பசய்கிறார் இேில். –
அவளன ஸர்தவந்த்ரியத்ோலும் ஸர்வகாத்ரத்ோலும் யோமதநாரேம் அநுபவித்து,
அவ்வநுபவஜநிேப்ரீேியாதல அவளனப்தபசி அநுபவிக்கிறார்.

1. முேற்பாட்டில், என்னுயடய பர்யந்ேத்ேிதல வந்து நின்றா பனன்றார்;

2. இரண்டாம்பாட்டில், அது ஸாத்மித்ேவாதற அருதக நின்றா பனன்றார்;
3. மூன்றாம்பாட்டில், ேம்முடதன கூடநின்றா பனன்றார்;
4. நாலாம்பாட்டில், ஒக்களலயிதல வந்ேிருந்ோபனன்றார்;
5. அஞ்சாம்பாட்டில், பநஞ்சிதலவந்து புகுந்ோ பனன்றார்;
6. ஆறாம்பாட்டில், தோளிதல வந்ேிருந்ோ பனன்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில், நாவிதல வந்து புகுந்ோ பனன்றார்;
8. எட்டாம்பாட்டில், கண்ணுள்தள நின்றா பனன்றார்;
9. ஒன்போம்பாட்டில், பநற்றியிதல நின்றா பனன்றார்;
10. பத்ோம்பாட்டில், ேிருமுடியிதல நின்றா பனன்றார்;
11. நிகமத்ேில் ஆக, இத்ோல் ேம்முடதன ஸாத்மிக்கும்படி கலக்யகயாதல அவளன
சிரஸா வஹித்ோர், பலஞ்பசால்லித் ேளலக்கட்டினார்.

இயவயறிந்தோர் ேம்மளவில் ஈசனுவந் ோற்ற

அவயவங்கள் தோறுமளணயும் – சுயவயேளனப்
பபற்று ஆர்வத்ோல்மாறன் தபசினபசால்தபச மால்
பபாற்றாள் நம்பசன்னி பபாரும். 9

முேற்பத்து, பத்ோந் ேிருவாய்பமாழி - பபாருமாநீள்:

‘நித்யஸூரிகள் தபற்யற அநாேிகாலம் ஸம்ஸரித்துப்தபாந்ே நமக்குத்ேந்ோன், ஒரு
விஷயீகாரமிருக்கும்படி பயன்!’ என்று, கீழில்ேிருவாய்பமாழியில் உந்மஸ்ேகமாகப் பிறந்ே
ஸம்ஶ்தலஷ ரஸத்யே அநுஸந்ேித்து நிர்வ்ருேராகிறார்.

1. முேற்பாட்டில், எனக்கு நிளனவின்றிக்தகயிருக்கத் ோதன இரப்பாளனாய்ச் பசன்று

ேன்னுயடயமயயத் ேன்னோக்கினாப்தபாதல, எனக்கு நிளனவின்றிக்தகயிருக்கத் ோதன
வந்து ேன்வடிவழயக எங்கண்ணுக்கிலக்காக்கினான் என்று அவன்படியய
அநுஸந்ேித்து இனியராகிறார்;
2. இரண்டாம்பாட்டில், பரபக்ேிக்கும் பரிகணயநக்கு பமாக்க முகங்காட்டு பமன்றார்;
3. மூன்றாம்பாட்டில், கண்டாதய அவன்ஸ்வரூப மிருந்ேபடி, நீயும்
உன்ஸ்வரூபத்துக்குச்தசர நிற்கப்பாராபயன்றார்;
4. நாலாம்பாட்டில், ஸ்வரூபாநுரூபமாக பநஞ்சு போழுேவாதற பநஞ்யசக்
பகாண்டாடினார்;
5. அஞ்சாம்பாட்டில், கீழ் “எண்ணிலும் வரும்” என்றது ப்பலத்தோதட
 வ்யாப்ேமானபடியய பநஞ்சுக்கு அருளிச் பசய்ோர்;
6. ஆறாம்பாட்டில், நாம் இருவரும் இப்படிதய நிற்கப்பபறில் நமக்கு ஒரு அநர்த்ேமும்
வாராபேன்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில், கீழ், இவர் அஞ்சினபடிதய விடிந்ேபடி பசான்னார்;
8. எட்டாம்பாட்டில், ேிருநாமஶ்ரவனத்ோதல ேம்முயடய கரணங்களுக்குப் பிறந்ே
விக்ருேியயச் பசான்னார்;
9. ஒன்போம்பாட்டில், விக்ருேராகாதே மறந்ோதலா பவன்ன, மறக்கபவாண்ணா பேன்றார்.
10. பத்ோம்பாட்டில், வருந்ேியாகிலும் மறந்ோதலா பவன்ன, என் ஹ்ருேயத்ேிதல
யிருக்கிறவளன மறக்கப்தபாதமா? என்றார்;
11. நிகமத்ேில், இப்பத்யேக் கற்றவர்கள் நிரேிசய புருஷார்த்ேமான பகவத்
யகங்கர்யத்யேப் பபறுவபரன்கிறார்.

பபாருமாழி சங்குயடதயான் பூேலத்தே வந்து

ேருமாறு ஓதரதுவறத் ேன்ளன – ேிறமாகப்
பார்த்துயர பசய்மாறன் பேம்பணிக பவன்பசன்னி
வாழ்த்ேிடுக பவன்னுயடய வாய். 10
 இரண்டாம் பத்து

இரண்டாம்பத்ோல், இந்ேக் யகங்கர்யத்துக்கு விதராேியான ப்ரக்ருேிஸம்பந்ேத்யே யுங்

கழித்து, ‘ஒளிக்பகாண்ட தசாேியுமாய் இக்யகங்கர்யத்துக்கு தேஶிகரான அடியார்கள்
குழாங்களள உடன்கூடுவது என்றுபகாதலா?’ என்று ோமும் ப்ரார்த்ேித்து,
“நலமந்ேமில்லதோர் நாடுபுகுவீர்” என்று பிறர்க்கும் உபதேசிக்யகயாதல ‘இவர்க்குப்
பரமபேத்ேிதல தநாக்காயிருந்ேது’ என்று ஈஶ்வரன் பரமபேத்யேக் பகாடுக்கப்புக,
‘“எம்மாவீட்டுத்ேிறமும் பசப்பம்” – என்று எனக்கு அேிபலாரு நிர்ப்பந்ேமில்ளல;
“ேனக்தகயாகபவளனக்பகாள்ளுமீதே” என்று – உனக்தகயாயிருக்கும் இருப்தப எனக்கு
தவண்டுவது’ என்று இப்புருஷார்த்ேத்யே ஓடயவத்ோர்.
- ஈடு இரண்டாம் ஶ்ரியப்பேிப்படி

1. முேல்ேிருவாய்பமாழியாதல “மணியய வானவர்கண்ணளனத் ேன்னதோரணியய” என்ற

விலக்ஷண விஷயமாயகயாதல, பிரிந்ோர் கண்ணாஞ்சுழளல இடப்பண்ணு பமன்றார்.
2. இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழியாதல – அவ்தவாபாேி கூடினாலும் மறப்பிக்குபமன்றார்.
3. மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழியாதல – கூடினவிஷயந்ோன் நிரேிஶயஸுகரூப பமன்றார்.
4. நாலாந்ேிருவாய்பமாழியாதல – அவ்விஷயத்துக்கு தேசிகதராடு அநுபவிக்கப்
பபறாயமயாதல தமாஹாங்கேரானார்.
5. அஞ்சாந்ேிருவாய்பமாழியாதல – ோம் ஆயசப்பட்டபடிதய வந்துகலந்ேபடி பசான்னார்.
6. ஆறாந்ேிருவாய்பமாழியாதல – ேம் இழவுக்கும் அவன் அேிஶங்யக பண்ணு பமன்றார்.
7. ஏழாந்ேிருவாய்பமாழியாதல – ேம்முயடய ஸம்பந்ேி ஸம்பந்ேிகளளயும்
விஷயீகரித்ேபடி பசான்னார்.
8. எட்டாந்ேிருவாய்பமாழியாதல – அவனுயடய தமாக்ஷப்ரேத்வத்யே அருளிச் பசய்ோர்.
9. ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழியாதல – ப்ராப்ய நிஷ்கர்ஷம் பண்ணினார்.
10. பத்ோந்ேிருவாய்பமாழியாதல – நிஷ்கர்ஷித்ே ப்ராப்யத்யே லபிக்யகக்குத்
ேிருமளலயாழ்வாயர ஆஶ்ரயிக்கச் பசான்னார்.

இரண்டாம்பத்து, முேல்ேிருவாய்பமாழி – வாயுந்ேியர:

பாஹ்ய ஸம்ஶ்தலஷாதபயக்ஷ பிறந்து, அப்தபாதே நிளனத்ே பரிமாற்றம் பபறாயமயாதல
பிறந்ே அவஸாோேிசயத்யே, எம்பபருமாதனாதட கலந்து பிரிந்து ஆற்றாயமயாதல
தநாவுபடுகிறா பளாரு பிராட்டி, ஆற்றாயம யகபகாடுக்க லீதலாத்யாநத்ேிதல புறப்பட்டு,
அங்தகவர்த்ேிக்கிற போர்த்ேங்களளக் கண்டு, அயவயுபமல்லாம் பகவேலாபத்ோதல
தநாவுபடுகிறனவாகக் பகாண்டு, அவற்றுக்குமாகத் ோன் தநாவுபடுகிற பாசுரத்ோதல
தபசுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – பிரிந்ோர் இரங்குவது பநய்ேல்நிலத்ேிதல யாயகயாதல, கடற்கயரச்
தசாளலயயப்பற்ற இவள் பிரிவுக்கிரங்கி யிருக்கச்பசய்தே, அங்தக ஆமிஷார்த்த்ேமாக
அவோநம் பண்ணிக்பகாண்டிருக்கிறபோரு நாயர கண்ணுக்கு இலக்காக,
அேினுடம்பில் பவளுப்யபக் கண்டு, அதுவுந் ேன்ளனப்தபாதல பிரிவாற்றாயமயாதல
வந்ே யவவர்ண்யத்தோதட யிருக்கிறோய்க் பகாண்டு; ‘பாவிதயன், நீயும் நான்
அகப்பட்ட விஷயத்ேிதல அகப்பட்டு பநஞ்சு பறியுண்டாயாகாதே’ பயன்கிறாள்.
2. இரண்டாம் பாட்டு – அருதக நின்ற பளனயிதல ேங்கின அன்றிலானது வாயலகு
பநகிழ்த்ேவாதற கூப்பிட்ட்து; இேினுயடய ஆர்த்ேধ্வநியயக் தகட்டு, ‘பாவிதயன்,
நீயும் என்ளனப்தபாதல அகப்பட்டாயாகாதே?’ என்கிறார்.
3. மூன்றாம் பாட்டு – அன்றிலினுயடய ধ্வநிக்கு இயடத்ேிருக்கிறவளவிதல
கடபலன்பறாரு மஹாேথ্வமாய், அது ேன் காம்பீர்யபமல்லாம் இழந்து கயரயிதல
வருவது கயரதயறமாட்டாதே உள்தளவிழுவோய், எழுத்துஞ் பசால்லும் பபாருளுந்
பேரியாேபடி ஊயமக் கூறனாகக் கூப்பிடுவோகிற படியயக் கண்டு, ‘பாவிதயன், நீயும்
ராமகுணத்ேில் அகப்பட்டு நான்பட்டது பட்டாயாகாதே?’ என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – காற்பறன்று ஒரு வ்யாபகேথ্வமாய், அதுோன் அபிமே
விரஹவ்யஸநத்ோதல இருந்ேவிடத்ேிலிருக்கமாட்டாதே, மடலூருவாயரப் தபாதல
உடம்பிதல புழுேியய தயறிட்டுக்பகாண்டு வடிவுபேரியாேபடியாய்,
ஜ்வரஸந்நிபேிேயரப்தபாதல குளிர்ந்ேிருந்ேது; அத்யேப்பார்த்து, “நீயும் நான் பட்டது
பட்டாயாகாதே” என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – அவ்வளவிதல ஒரு தமகமானது கயரந்து நீராய் விழப்புக்கது; ‘நீயும்
அவனுயடய விதராேிநிரஸந சீலயேயிதல அகப்பட்டாயாகாதே?’ என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – தமகத்ேினருதக கலாமாத்ரமான சந்த்ரன் தோற்றினான்; அவளனப்
பார்த்து ‘உன்வடிவில் எழிலிழந்ோயாகாதே’ என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – மேிபகட்டவாதற அந்த்ேகாரம் வந்துதமலிட்ட பேன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அவ்விருளுக்கு இறாய்த்து அங்தக இங்தக ஸஞ்சரியா நிற்க, இருள்
பசறிந்ோப்தபாதல யிருப்பபோரு கழியிதல பசன்று இழிந்ோள்; அது மடபலடுப்பாயரப்
தபாதல பகட்தடாடாநிற்குதம; பாவிதயன், சகடாஸுர நிரஸநம் பண்ணின
அச்பசயலிதல நீயும் அகப்பட்டாயாகாதே பயன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – அக்கழிக்கு ஒரு கயர காணமாட்டாதே மீண்டுவந்து படுக்யகயிதல
விழுந்ோள்; அங்கு எரிகிற விளக்யகக் கண்டாள்; அது ‘உடம்பில் யகயவக்க
பவாண்ணாேபடி விரஹஜ்வரம் பற்றி எரியாநின்றது’ என்று அத்யேப்பார்த்து நீயும் தநாவு
பட்டாயாகாதே பயன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இவளவஸாேபமல்லாம் ேீர வந்து ஸம்ஶ்தலஷித்ே எம்பபருமாளனக்
குறித்து, ‘இனி ஒருநாளும் என்ளன விடாபோழியதவணும்’ என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார், கண்ணால்கண்டபேல்லாம் ভগவே
 லாபத்ோதல தநாவுபடுகிற ஸம்ஸாரத்ேிதல யிருந்து தநாவுபடாதே,
ভগவல்லாபத்ோதல களித்துவர்த்ேிக்கும் நாட்டிதல புகப்பபறுவ பரன்கிறார்.

வாயுந்ேிருமால் மயறயநிற்க * ஆற்றாயம

தபாய்விஞ்சி மிக்கபுலம்புேலாய்* - ஆய
அறியா ேவற்தறாடு அளணந்ேழுேமாறன்*
பசறிவாயர தநாக்குந் ேிணிந்து. 11

இரண்டாம்பத்து, இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழி – ேிண்ணன்வீடு:

அவன் வந்து முகங்காட்டினவாதற ஆற்றாயம புக்கவிடங்கண்டிலர்; இதுக்கடி
விஷயயவலக்ஷண்ய மாயிருந்ேது; இதுக்கடி ஸமஸ்ேகுணாத்மகனாயகயாதலயா
யிருந்த்து; இதுக்கடி ஸர்தவஶ்வரனாயகயாதலயா யிருந்ேது; இங்ஙதன ப்ராஸங்கிகமாக
ப்ரஸ்துேமான ஈஶ்வரத்யே அநுஸந்ேித்து, அத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.

1. முேற்பாட்டு – இத்ேிருவாய்பமாழியில் பசால்லுகிற பரத்வத்யே ஸங்க்ரதஹண

அருளிச்பசய்கிறார். ஸமஸ்ேகல்யாணகுணாத்மகனாய் ப்ரளயாபத்ஸகனான க்ருஷ்ணதன
ஈஶ்வரபனன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ப்ரஹ்மருத்ரர்களும் ஈஶ்வரர்களாக அவர்களுக்கும் சில
ப்ரமாணங்க ளுண்டாயன்தறா தபாருகிறது என்னில், ‘அவர்கள்நிளலகளள ஆராய்ந்து
பார்த்ோல், ேளலயறுப்பார் சிலரும், அறுப்புண்டு நிற்பார் சிலரு மாகாநின்றார்கள்;
அவர்களாபத்யேப் தபாக்கி ரக்ஷியாநின்றான் இவன்; அவர்கதளா இவதனா ஈஶ்வரன்?’
என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – பஸௌஶீல்யத்ோலும், த்யரவிக்ரமக்ரமணமாகிற அேிமாநுஷ
தசஷ்டிேத்ோலும் இவதன ஈஶ்வர பனன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – பஸௌகுமார்யத்ோலும் முேன்யமயாலும் இவதன ஈஶ்வரபனன் கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – புண்டரீகாக்ஷனாயகயாலும் இவதன ஈஶ்வரபனன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஆபத்ஸகனாயகயாலும் இவதன ஈஶ்வரபனன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அகடிேகடநாஸாமர்த்யத்ோலும் இவதன ஈஶ்வரபனன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஸ்ருஷ்டியும் பாலநமும் ஸ்வாேீநமாகவுயடயவனாயகயாதல இவதன
யீஶ்வரபனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஸ்ருஷ்டி ஸ்ேிேி ஸம்ஹாரங்கள் மூன்றும் ஸ்வாேீநமாம்
படியிருக்யகயாலும் இவதன ஈஶ்வரபனன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இவ்வளவும் வர, நான் ப்ரேிபாேித்ே பரத்வத்யே நீங்கள்
ஆஶ்ரயணீயராக நிளனத்ேிருக்கிறவர்கள் தமபலழுத்யேக் பகாண்டு
விஶ்வஸியுங்தகாள் என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்க வல்லவர்களுக்கு,
தேவோந்ேரங்கள்பக்கல் ஈஶ்வரபுத்ேி பண்ணுயகயாகிற ஊனமில்ளல பயன்கிறார்.

ேிண்ணிோமாறன் ேிருமால்பரத்துவத்யே*
நண்ணியவோரத்தே நன்குயரத்ே - *வண்ணமறிந்து
அற்றார்கள்யாவர் அவரடிக்தகயாங்கவர்பால்*
உற்றாயர தமலிடாதூன். 12

இரண்டாம்பத்து, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி – ஊனில்வாழ்:

வாயுந்ேியரயுகளி லார்த்ேிேீர வந்து ஸம்ஶ்தலஷித்ே ஸம்ஶ்தலஷத்யேச் பசால்லுகிறது
இத்ேிருவாய்பமாழியில். நடுவு ப்ராஸங்கிகமாகப்ரஸ்துேமான வித்ேளன ஈஶ்வரத்வம்.
1. முேற்பாட்டில் ேிருவுள்ளத்யேக் பகாண்டாடினார்;
2. இரண்டாம்பாட்டில் அத்யேயும் இயசவித்ே ஸர்தவஶ்வரளனக் பகாண்டாடினார்;
3. மூன்றாம்பாட்டில் ேன் பநஞ்சிற்பட்டபோரு உபகாரத்யேச் பசான்னார்;
4. நாலாம்பாட்டில் அதுக்கு ப்ரத்யுபகாரமாக ஆத்மஸமர்ப்பணம் பண்ணி அதுேனக்கு
அநுசயித்ோர்.
5. அஞ்சாம்பாட்டில் அனக்கு ப்ரேம ஸுக்ருேமும் நீதயயானபின்பு உந்ேிருவடிகளளக்
கிட்டிதனதனயன்தறா பவன்றார்.
6. ஆறாம்பாட்டில் இன்தறா கிட்டிற்று? தேவர் எனக்கு விதஶஷகடாக்ஷம் பண்ணினவன்தற
பபற்தறதன யல்தலதனா? என்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில் அவனுயடய தபாக்யயேயய அநுஸந்ேித்து, உன்ளனப்பிரியில்
ேரிதயபனன்றார்;
8. எட்டாம்பாட்டில் இப்படி நிரேிசய தபாக்யனானவளன எளியபோரு விரகாதல
லபிக்கப்பபற்தற பனன்றாராேல்; அன்றிதய அதநக்காலங் கூடிப் பண்ணி லபிக்க்கடவ
ேப:ப்பலத்யே அவளனப்பின்பசன்று எளிோக லபித்தேபனன்னுேல்;
9. ஒன்போம்பாட்டில் என்னுயடய ஸகலக்தலசங்களும் தபாம்படி அநுபவித்துக்
களித்தேபனன்றார்;
10. பத்ோம்பாட்டில் இப்படி இவளன யநுபவித்துக் களிப்பார் ேிரளிதல தபாய் புகப்பபறுவது
எப்தபாதோ? என்றார்;
11. நிகமத்ேில் இத்ேிருவாய்பமாழியய ஸாபிப்ராயமாக அப்ப்யஸித்து நாலுநாளும்
நால்வரிருவருள்ளார் கூடியிருந்து அநுபவிக்கப் பாருங்தகா பளன்றார்.

ஊனமறதவவந்த் உள்கலந்ே மாலினியம

யானது* அனுபவித்ேற்காந் துளணயா–* வானில்
அடியார்குழாங்கூட ஆயசயுற்ற மாறன்*
அடியாருடன் பநஞ்தச யாடு. 13

இரண்டாம்பத்து, நாலாந்ேிருவாய்பமாழி – ஆடியாடி:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல, ‘பருகிக்களித்தேதன’ என்று ஹ்ருஷ்டராய், ‘அதுேன்ளனப்
பாகவேர்கதளாதட உசாவித் ேரிக்கதவணும்’ என்று பாரித்து, அதுக்கு இவ்விபூேியில்
ஆளில்லாயமயாதல, நித்யவிபூேியிதல நித்யஸூரிகள்ேிரளிதல தபாய்ப்புக்கு *தபாேயந்ே:
பரஸ்பரம்பண்ணி அநுபவிக்கக்தகாலி, நிளனத்ேதபாதே அத்ேிரளிதல தபாய்ப்புக்கு
அநுபவிக்கப்பபறாயமயாதல மிகவும் அவஸந்நராய், ேம்முயடய ேயசயய ஸ்வகீயரான
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்கள் எம்பபருமானுக்கு அறிவிக்கிறபடியய அந்யாபதேசத்ோதல தபசுகிறார்.
1. முேற்பாட்டில் ஆஶ்ரிேராபத்தே பசப்தபடாக உேவும் ஸ்வபாவனானவன், இவளுயடய
ஆபத்துக்கு வந்து உேவுகிறில பனன்றாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டில் “விதராேியுண்தட” என்று நிளனவாக, பாணனுயடய
பாஹூவநத்ேிலும் வலிதோ இவள் விதராேி? என்றாள்;
3. மூன்றாம்பாட்டில் இப்படி பசய்ய நிளனத்ே நீர் முன்பு அச்பசயளல என்றறிய பசய்ேீர்?
என்றாள்.
4. நாலாம்பாட்டில் அது பபாறுக்கமாட்டாமல் அதுேன்ளனதய உபகாரமாகச் பசால்லா
நின்றாபளன்றாள்;
5. ஐந்ோம்பாட்டில் அவ்வளவிலும் வாராயமயாதல, நிர்த்ேயபனன்றாள் ேிருத்ோயார்;
6. ஆறாம்பாட்டில் அது பபாறுக்கமாட்டாமல், பகடுவாய் ஆகரத்ேில் ேகவுமறுக்குதமா?
அது நங்குயறகா பணன்கிறாபளன்றாள்;
7. ஏழாம்பாட்டில் அவங்குணஹாநிேன்ளனதய குணமாகக் பகாள்ளும்படி இவளள
வஞ்சித்ோபனன்றாள்;
8. எட்டாம்பாட்டில் உம்யம அபாஶ்ரயமாகப் பற்றின இவள் படும்பாதடயிது பவன்றாள்;
9. ஒன்போம்பாட்டில் இவள்தபற்றில் நீர் பசய்ேருள நிளனத்ேிருக்கிற பேன்? என்றாள்;
10. பத்ோம்பாட்டில் தஶஷித்ேது தநாக்பகான்றுதம யாயிற்று, இபோன்யறயும்
தநாக்கிக்பகாள்ளீபரன்றாள்;
11. நிகமத்ேில் இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸித்ோர்க்குப் பலம் – இவர்
ப்ரார்த்ேித்ேபடிதய நித்யஸூரிகள் ேிரளிதல தபாய்ப்புக்கு ஸர்தவஶ்வரன்
ேிருவடிகளிதல, சூட்டுநன்மாளலப்படிதய ேிருமாளலசாத்ேி அடியம
பசய்யப்பபறுவர்கபளன்கிறார்.

ஆடிமகிழ்வானில் அடியார்குழாங்களுடன்*
கூடியின்பபமய்ோக் குயறயேனால்* - வாடிமிக
அன்புற்றார் ேம்நிளலயம ஆய்ந்துயரக்கதமாகித்து*
துன்புற்றான் மாறனந்தோ. 14
இரண்டாம்பத்து, ஐந்ோந்ேிருவாய்பமாழி – அந்ோமத்ேன்பு:
கீழில் பாட்டில் ஸ்ரீகதஜந்த்ராழ்வானுயடய ஆர்த்ேநாேம் பசவிப்பட்டாப்தபாதல, இங்கும்
“வலங்பகாள்புள்ளுயர்த்ோய்” என்ற ஆர்த்ேநாேம் பசவிப்பட்டு, பிற்பாட்டுக்கு
லஜ்ஜாபயங்களினாதல விஹ்வலனாய், ேன்னுயடய ஸ்வரூபரூப குணங்கள் ஒப்பளன,
ேிவ்யாயுேங்கள் தசர்ந்ே தசர்த்ேி, இயவபயல்லாவற்தறாடும் வந்து, ஸம்ஶ்தலஷித்து
அத்ோதல ஹ்ருஷ்டனாய் க்ருேக்ருத்யனாயிருக்கிற இருப்யப அநுபவித்து அவ்வநுபவஜநிே
ஹர்ஷப்ரகர்ஷத்ோதல ோம்பபற்ற தபற்யறப் தபசி யநுபவிக்கிறார்.
1. முேற்பாட்டில் இவர் ஆயசப்பட்டபடிதய அடியார்கள் குழாங்கதளாதட வந்து
கலந்ேபடி பசான்னார்;
2. இரண்டாம்பாட்டில் ேம்தமாதட கலந்ேபின்பு அவன்ேிருதமனியும் ேிவ்யாவயங்களும்
ேிவ்யாயுேங்களும் நிறம்பபற்ற பேன்றார்;
3. மூன்றாம்பாட்டில் ேம்தமாதட கலந்து ேன்ஸத்யேபபறுேல், இல்ளலயாகில்
இல்ளலயாம்படியாய் வந்து கலந்ோ பனன்றார்;
4. நாலாம்பாட்டில் கீழ் இவனுக்கு த்ருஷ்டாந்ேமாக்ச் பசான்னயவ
தநர்நில்லாயமயாதல, அவற்யற சிக்ஷித்துச்தசர்த்து அநுபவித்ோர்;
5. அஞ்சாம்பாட்டில் அதுோனும் உபமாநமாக தநர்நில்லாயமயாதல, அவற்யறக் கழித்து
உபதமயந்ேன்ளனதய அநுபவித்ோர்;
6. ஆறாம்பாட்டில் இப்படி விலக்ஷணனானவன், முக்ேன் ேன்ளன அநுபவிக்குமாதபாதல
ோன் என்ளன அநுபவித்ோபனன்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில் ேமக்காக ராமக்ருஷ்ணாத்யவோரங்களளப் பண்ணினாபனன்றார்;
8. எட்டாம்பாட்டில் அவளன என்னாற் தபசமுடியா பேன்றார்;
9. ஒன்போம்பாட்டில் துளணதேடிக்பகாண்டு, ேிரியவும் தபசுயகயிதல உபக்ரமித்ோர்;
10. பத்ோம்பாட்டில் ‘இப்படிகளால் என்தனாதடகலந்ே இம்மஹாகுணபமான்யறயும் தபச’
என்றால் சாலமிறுக்குயடத் பேன்றார்;
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்கவல்லார் உண்டாகில் அவர்கள்
பரமபேத்ேிதல தபாய் நித்யாநுபவம்பண்ணப் பபறுவபரன்கிறார்.

அந்ோமத்ேன்பால் அடியார்கதளாடியறவன்*
வந்ோரத்ோன்கலந்ே வண்யமயினால்* - சந்ோபந்
ேீர்ந்ே சடதகாபன் ேிருவடிக்தக பநஞ்சதம*
வாய்ந்ேவன்யப நாதடாறும்யவ. 15

இரண்டாம்பத்து, ஆறாம் ேிருவாய்பமாழி – யவகுந்ோ:

கீழ் ப்ரஸ்துேமான ஸம்ஶ்தலஷத்ோதல மிகவும் பூர்ணனுமாய் அத்யந்ேஹ்ருஷ்டனு மாய்
“இவர்க்கு எத்யேக் பகாடுப்பன், எத்யேச் பசய்வன், இவர் என்ளன விடாரிதற” என்று
அேிசங்யக பண்ணாநின்றுள்ள ஸ்ரீயவகுண்டநாேனான எம்பபருமானுக்குத்
ேம்பக்கலுண்டான பாரேந்த்ர்ய வாத்ஸல்யாேிகளளக் கண்டு அத்யந்ேவிஸ்மிேராய், ோம்
எம்பபருமாளன விடாே ேன்யமயரா யிருக்கிறபடியய அவனுக்கறிவித்து அவளன
நிளலநிறுத்துகிறார். (ஒன்பேினாயிரப்படி)
*ஆடியாடியிலார்த்ேிேீர வந்து ஸம்ஶ்தலஷித்ேபடி பசால்லிற்று - *அந்ோமத்ேன்பு; அந்ே
ஸஶ்தலஷத்ோல் பிறந்ே ப்ரீேி அவனபேன்னுமிடஞ் பசால்லுகிறது – இத்ேிருவாய்பமாழி.
(ஈடு)
1. முேற்பாட்டில் – எம்பபருமான் ‘இவர் நம்யமவிடிற் பசய்வபேன்’ எங்கிற
அேிசங்யகயயப் தபாக்கினார்.
2. இரண்டாம்பாட்டில் – அதுதபானபின்பு அவனுக்குப் பிறந்ே புதுக்கணிப்யபச் பசான்னார்.
3. மூன்றாம்பாட்டில் – ேமக்கு அவன் பண்ணின ஔோர்யத்யே யநுஸந்ேித்து
வித்ேரானார்.
4. நாலாம்பாட்டில் – அவன் உமக்குப்பண்ணின ஔோர்யதமது? என்ன, இேரவிஷய
யவராக்யபமன்றார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டில் – இேரவிஷய யவராக்யபூர்வகமாக ஆத்மாந்ே ோஸ்யத்ேிதல
அேிகரித்ே நான் இனி பயாருநாளும் விதடபனன்றார்.
6. ஆறாம்பாட்டில் – ஆஶ்ரிேர்க்கு உேவுவாயான பின்பு எனக்கு ஒரு குயறயுண்தடா?
என்றார்.
7. ஏழாம்பாட்டில் – என்னுயடய ஸம்பந்ேி ஸம்பந்ேிகளுக்கும் ஒரு குயறயில்ளலபயன்றார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – இப்படி கனத்ேதபற்றுக்கு நீர் பசய்ே ஸுக்ருேபமன்? என்ன, - ஒரு
ஸுக்ருேத்ோல் வந்ேேல்ல, நான்பிறந்து பயடத்ே பேன்கிறார். அதுவுபமான்று உண்டு,
அந்ோேியாகப்பிறந்து தபாந்தேபனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – முேலிதல உன்ளன யறியாேிருக்கிற என்ளன, உன்ளனயும் உன்
தபாக்யயேயயயும் அறிவித்து உன்னாலல்லது பசல்லாேபடியாக்கின நீ இனி என்ளன
விட்டுப் தபாகாபோழிய தவணு பமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – நாம் தபாகாபோழிகிதறாம்; நீர் நம்யமவிடாபோழியதவணுதம பயன்ன,
நீ பண்ணின உபகாரங்களளக் கண்டுயவத்து விட ஸம்பாவளன யுண்தடா? என்கிறார்.
காலத்ரயத்ேிலும் ஸர்வவிேபந்துவுமான உன்ளன விட ஸம்பாவளனயில்ளல பயன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்கவல்லார் ஆதரனுமாகவுமாம்,
அவர்களுக்குக் குலசரணதகாத்ராேிகள் அப்ரதயாஜகம், இவ்வாகாரத்ோதல அவர்கள்
பகவேீய பரன்கிறார்.

யவகுந்ேன்வந்து கலந்ேேற்பின்வாழ்மாறன்
பசய்கின்றயநச்சியத்யேச் சிந்ேித்து* – யநகின்ற
ேன்யமேளனக்கண்டு உன்ளனத்ோன் விதடபனன்றுயரக்க*
வன்யமயயடந்ோன் தகசவன். 16

இரண்டாம்பத்து, ஏழாம் ேிருவாய்பமாழி – தகசவன்ேமர்:

இவர் ஆடியாடியில் பட்ட ஆர்த்ேிேீர வந்து கலந்ேபடி பசால்லிற்று – அந்ோமத்ேன்பு;
அக்கலவியால் பிறந்ே ப்ரீேி அவனோனபடி பசால்லிற்று – யவகுந்ோமா மணிவண்ணன்;
அந்ேப் ப்ரீேிோன் ஆழ்வாபராருவரளவிலுமன்றிக்தக, ேம்தமாடு பரம்பரயா
ஸம்பந்ேமுயடயாரளவும் பவள்ளமிட்டுப் பபருகினபடியயச் பசால்லுகிறது –
இத்ேிருவாய்பமாழியில். யவஷ்ணவத்வ சிஹ்நமிதற ேிருத்வாேசநாமம்.
எம்பபருமானுயடய பநடுமாற்கடியம இத்ேிருவாய்பமாழி.
1. முேற்பாட்டு – ஸம்பந்ேி ஸம்பந்ேிகள்பக்கலிலும் எம்பபருமான்
அபிநிவிஷ்டனானபடியயக் கண்டு, இபேல்லாம் என்பக்கலுண்டான
விஷயீகாராேிசயமிதற என்று ஹ்ருஷ்டராகிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டில் அதுக்கு அடி நாராயணனாயகயாதல என்றும், அந்நாராயண
ஶப்ோர்த்ேத்யே அருளிச் பசய்ோர்.
3. மூன்றாம்பாட்டில், இப்படி விஷயீகரிக்யகக்கு தஹது, நிளனவின்றிக்தகயிருக்க
அந்ே:புரவாஸிகள் பசால்லும் வார்த்யேயயச் பசான்தனபனன்கிறார். (ஈடு)
“மாேவன்” என்ற உக்ேிமாத்ரத்ோதல என்ளன விஷயீகரித்து (அஹ்ருேயமான
உக்ேிமாத்ரதம உள்ளது. அத்யே அந்ே:புரத்ேிலுள்ளார் வார்த்யேயாயகயாதல
ஸஹ்ருேயமாகவும் அதநகாயாஸ ஸாத்யமான ஆஶ்ரயணமாகவுங் பகாண்டு),
என்னுயடய தோஷங்களளயும் தபாக்கினா பனன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – என்தனாடு பரம்பரயா ஸம்பந்ேமுயடயாயரயுங்கூட என்ளனப்
தபாதலயாக்கினா பனாருவருயடய ஸாமர்த்த்யம் இருக்கும்படிதய! என்று
விஸ்மிேராகிறார். ஸர்வகாலமும் ேன்ளனதய அநுபவிக்கும்படி பண்ணினா பனன்றார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டில் இப்படி இப்படி ேம்யம யநுபவிப்பித்ேேனாதல அவன் வடிவில்
புகயரச் பசான்னார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேன்பக்கல் நான் ப்ரவணனாயகக்கு எம்பபருமான் வருந்ேிற்பறல்லாம்
ேன் க்ருயபயாதல பயன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டில் ேன்ளனதய ஸர்வகாலமும் அநுபவிக்கும்படியான பநஞ்யசத்
ேந்ோபனன்றார்.
8. எட்டாம்பாட்டில் ேந்ேவளவன்றிக்தக, விதராேியான பநஞ்யசயும் தபாக்கினா பனன்றார்.
ேந்ேிறத்ேிற் பண்ணின உபகாரத்துக்கு ப்ரத்யுபகாரங் காணாமல் ேடுமாறுகிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டில் ேன்னுயடய கல்யாணகுணங்களளதய நான் அநுபவிக்கும்படி
என்ஹ்ருேயத்ேிதல புகுந்ோ பனன்றார்.
10. பத்ோம்பாட்டில் அநுபவ விதராேியான இந்த்ரியங்களளயும் ேன்வழியாக்கிக்
பகாண்டாபனன்றார்.
11. பேிதனாராம்பாட்டில் ஏவம்பூேனானவன் என்ளனயல்லது அறியானானா பனன்றார்.
12. பன்னிரண்டாம் பாட்டில் என்ளனப்தபாதல காண்பார்க்குக் காணலாமபோழிய
ஸ்வயத்நத்ோல் அறியப்தபாகா பேன்றார்.
13. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றவர்களள, இத்ேிருவாய்பமாழிோதன
எம்பபருமான் ேிருவடிகளளச் தசர்த்துவிடு பமன்கிறார்.

தகசவனாபலன்ேமர்கள் கீழ்தமபலழுபிறப்பும்*
தேசயடந்ோபரன்று சிறந்துயரத்ே* - வீசுபுகழ்
மாறன்மலரடிதய மன்னுயிர்க்பகல்லா முய்யகக்கு*
ஆபறன்றுபநஞ்தசயளண. 17

இரண்டாம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – அளணவேரவளண:

இத்ேிருவாய்பமாழியில் – “நம்தமாட்யட ஸம்பந்ேதம தஹதுவாக அவன் இப்படி
விஷயீகரிப்பானான பின்பு ஸம்ஸாரிகளுக்கும் நம்தமாட்யட ஒரு ஸம்பந்ேத்யே
உண்டாக்கி அவன்க்ருயபக்கு விஷயமாக்குதவாம்” என்று, அவர்களுக்கு
தமாக்ஷப்ரேத்வத்யே யருளிச்பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டில் இத்ேிருவாய்பமாழியில் பரக்கச்பசால்லுகிற அர்த்ேத்யே
ஸங்க்ரதஹண அருளிச்பசய்யா நின்றுபகாண்டு, “ஸம்ஸாரமாகிற இக்கடளலக்
கடக்கதவணும்” என்றிருப்பார்க்குக் கடத்ேிக்பகாடுக்கு பமன்றார்.
2. இரண்டாம்பாட்டில் அவன் தவணுதமா? அவதனாட்யட ஸம்பந்ேதம கடத்துபமன்றார்.
3. மூன்றாம்பாட்டில் – அவனுயடய அேிமாநுஷ தசஷ்டிேங்கள் ப்ரத்யக்ஷிக்கலாம்
என்றார்.
4. நாலாம்பாட்டில் – “அந்ேமில்தபரின்பத்யேப் பபற தவணும்” என்றிருப்பார் அவளன
ஆஶ்ரயுங்தகா பளன்றார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டில் – கீழ் “இளணவனாபமப்பபாருட்கும்” என்றத்யே விவரித்ோர்.
6. ஆறாம்பாட்டில் இவ்வுத்கர்ஷபமல்லாம் அவனுக்கு உண்தடா? என்ன, நாம்
ஆராயதவண்டாேபடி அர்ஜுநன் பண்தட பேரிந்து அறுேியிட்டா பனன்றார்.
7. ஏழாம்பாட்டில் – ஒருவன் அநுவர்த்ேநங் பகாண்டு அறிய தவணுதமா? அவனுக்கு
இஷ்ட ஸர்தவஷ்டாவிஷயமாயன்தறா ஜகத்து இருக்கிறபேன்றார்.
8. எட்டாம்பாட்டில் வ்யாப்ேிபோடக்கமான அவனுயடய அபோநங்கள் ஒருவரால்
பரிச்தசேிக்க முடியாபேன்றார்.
9. ஒன்போம்பாட்டில் அவனுயடய வ்யாப்ேியய இயசயாோர் ஹிரண்யன் பட்டது
படுவபரன்றார்.
10. பத்ோம்பாட்டில் ஏவம்பூேனானவளன நான் கண்டு அநுபவிக்கப் பபற்தற பனன்றார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸிக்கவல்லார்கள் இத்ேிருவாய்பமாழி
 யிற்பசான்ன முக்ேப்ராப்யதபாகத்யேப் பபறுவ பரன்கிறார்.

அளணந்ேவர்கள் ேம்முடதன ஆயனருட்காளாம்*

குணந்ேளனதயதகாண்டுலயகக்கூட்ட* - இணங்கிமிக
மாசிலுபதேசம்பசய் மாறன்மலரடிதய*
வீசுபுகபழம்மா வீடு. 18

இரண்டாம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – எம்மாவீடு:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல “நலமந்ேமில்லதோர் நாடு புகுவீர்” என்றூ இவர் ோமும்
அருளிச்பசய்து, ஸர்தவஶ்வரனும் இவர்க்கும் இவர்பரிகரத்துக்கும் தமாக்ஷங் பகாடுப்
பானாகப் பாரிக்க, அத்யேக் கண்டு; தேவரீர் எனக்கு தமாக்ஷந் ேந்ேருளப் பார்த்ேோகில்
இங்ஙதன ேரப்பார்ப்பது; அோகிறது “உனக்கு தமாக்ஷங்பகாள்” என்று எனக்காகத்
ேருயகயன்றிக்தக, ‘நமக்காகக் பகாள்’ என்று தேவர்க்தகயாம்படியாகத் ேரதவணுபமன்று
ோம் நிளனத்ேிருந்ேபடியய அவன் ேிருமுன்தப ப்ரார்த்ேிக்கிறார்.
1. முேற்பாட்டில், எவ்வயகயாலும் விலக்ஷணமான தமாக்ஷத்ேிலும் எனக்கு
அதபயக்ஷயில்ளல, உன் ேிருவடிகளள எந்ேளலயிதல யவக்கதவணுபமன்கிறார் -
காயிகமான தபற்யற அதபக்ஷித்ோர்.
2. இரண்டாம்பாட்டில் மாநஸமான தபற்யற அதபக்ஷித்ோர்.
3. மூன்றாம்பாட்டில் வாசிகமான தபற்யற அதபக்ஷித்ோர்.
4. நாலாம்பாட்டில் ஸ்வரூபாநுரூபமான ப்ராப்யத்யே நிஷ்கர்ஷித்ோர்.
5. அஞ்சாம்பாட்டில் நீராராய் இப்தபற்யற அதபக்ஷித்ேீ பரன்ன, நான் ஆராயிடுக,
உன்ளனயநுபவித்து மகிழும்படி பண்ணியருளதவணுபமன்றார்.
6. ஆறாம்பாட்டில் த்ரிவிேகரணங்களாலும் உன்ளன ப்ரீேிபுரஸ்ஸரமாக அநுபவிக்கும்படி
பண்ணியருளதவணு பமன்றார்.
7. ஏழாம்பாட்டில் அப்படி சடக்பகனச் பசய்யாயமயாதல இன்னாோனார்.
8. எட்டாம்பாட்டில் ஸ்வரூபாநுரூபமாக நீ க்ஷணகாலம் என்தனாதட யநுபவிக்கப்பபறில்,
பின்புள்ள காலபமல்லாம் தவண்தடபனன்றார்.
9. ஒன்போம்பாட்டில் உன்ளன யநுபவிக்க இட்டுப் பிறந்துயவத்து, அது கியடயாேபடி
நாதன அநர்த்ேத்யேச் சூழ்த்துக்பகாண்தட பனன்றார்.
10. பத்ோம்பாட்டில் எனக்கு ஒருநாளும் “ஜ்ஞாநவிதஶஷத்யேப் பண்ணித் ேந்தோமிதற”
என்று என்ளன என் யகயிற் காட்டித்ோராபோழிய தவணு பமன்றார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்கவல்லார் இேிற்பசான்ன ப்ராப்யத்யேப்
பபறுவபரன்கிறார்.

எம்மாவீடும்தவண்டா என்றனக்குன்ோளிளணதய*
அம்மாவயமயுபமனவாய்ந்துயரத்ே* - நம்முயடய
வாழ்முேலாம்மாறன் மலர்த்ோளிளணசூடி*
கீழ்யமயற்று பநஞ்தசகிளர். 19

இரண்டாம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – கிளபராளி

பத்ோந்ேிருவாய்பமாழியில் கீழ் நிஷ்கர்ஷித்ே புருஷார்த்ேயே “இங்தக இவ்வுடம்தபாதட
பபறதவணும்” என்று ோம் அதபக்ஷிக்க, அதுக்கு ஏகாந்ே தேசமாகத் ேிருமளலயயக்
காட்டியருளக்கண்டு ப்ரீேராய், அடியமோன் தவணுதமா?, ேிருமளலதயாடு அத்தோடு
தசர்ந்ே அயன்மளலதயாடு புறமளலதயாடு, ேிருப்பேிதயாடு, தபாம்வழிதயாடு,
‘தபாகக்கடதவாம்’ என்று துணியும் துணிதவாடு வாசியற ப்ராப்யாந்ேர்க்கேமாய்
அநுபவித்து இனியராகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – ேிருமளலயய ப்ராபிக்யகதய இவ்வாத்மாவுக்கு நிரேிசய
புருஷார்த்ேபமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேிருமளலதயாடு தசர்ந்ே ஸ்ரீபேியயக் கிட்டுயகதய
பரமப்ரதயாஜநபமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – உத்தேஶ்யத்துக்கு இபேல்லாம் தவணுதமா? ேிருமளலதயாடு தசர்ந்ே
அயன்மளலயய யயடய அயமயுபமன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – கர்மபந்ேத்யேப்தபாக்கி ஆஶ்ரிேரானவர்கள் அடியம பசய்து
வாழுயகக்கீடாம்படி ஸர்தவஶ்வரன் வர்த்ேிக்கிற ேிருமளலயய ஆஶ்ரயிக்யகதய
ஸத்ருஶபமன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேிருமளலக்குப் புறம்பான மளலயய ப்ராபிக்யகதய நல்விரபகன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேிருமளலக்குப்தபாம் மார்க்கசிந்யே பண்ணுமிதுதவ இவ்வாத்மாவுக்கு
நல்லபேன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ேிருமளலயயச் பசன்றுகிட்டி நிரந்ேரவாஸம் பண்ணுயகதய
இவ்வாத்மாவுக்கு பவற்றி பயன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ேிருமளலயய நிரந்ேரமாக வலஞ்பசய்யகதய வழக்பகன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “ேிருமளலயயத் போழுதவாம்” என்று அத்யவஸித்து
நிளனக்கயயமயும் விஜயதஹது பவன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – பலபடியாலும் ேிருமளலதய பரமப்ராப்யபமன்று உபக்ரமித்ேபடிதய
உபஸமரிக்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றாயர, இத்ேிருவாய்பமாழிோதன
ஜன்மத்யேப்தபாக்கி அழகர் ேிருவடிகளிதல தசர்த்துவிடுபமன்கிறார்.

**கிளபராளிதசர் கீழுயரத்ேதபறு கியடக்க*

வளபராளிமால்தசாளலமளலக்தக* - ேளர்வறதவ
பநஞ்யசயவத்துச்தசருபமனும் நீடுபுகழ்மாறன்ோள்*
முன்பசலுத்துதவாபமம்முடி. 20

மூன் றாம் பத்து

மூன்றாம்பத்ோல், இவர்க்குக் யகங்கர்யத்ேிலுண்டான ருசியயயும் த்வயரயயயும் கண்ட

ஈஶ்வரன் யகங்கர்யத்ேிற்கு ஏகாந்ேமான ேிருமளலநிளலயயக் காட்டிக் பகாடுக்கக் கண்டு
“வழுவிலாவடியம பசய்யதவண்டும் நாம்” என்று பாரித்து, பாரித்ேபடிதய
பாகவேதஶஷத்வ பர்யந்ேமாக வாசிகமாக அடியமபசய்து ேளலக்கட்டுகிறார்.

மூன்றாம்பத்து, முேல்ேிருவாய்பமாழி – முடிச்தசாேி:

தவேங்கதளாடு யவேிக புருஷர்கதளாடு ப்ரஹ்ம ருத்ராேிகதளாடு வாசியற
ஸ்வயத்நத்ோல் காணுமன்று காண பவாண்ணாேபடியிருக்கிற யிருக்கிற விருப்யபயும்,
ோதனபகாடுவந்து காட்டுமன்று ஜந்மவ்ருத்ோேிகளால் குயறய நின்றார்க்குங் காணலா
யிருக்கிற இருப்யபயும் அநுஸந்ேித்து விஸ்மிேராகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – அழகருயடய ேிவ்யாவயவங்களுக்கும் ேிருவணிகலங்களுக்கு
முண்டான ஸுகடிேத்வத்யேக் கண்டு விஸ்மிேராகிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – அழகருயடய பஸௌந்ேர்யத்துக்கு ஸத்ருசமில்லாயம யாதல
தலாகத்ோர் பண்ணும் ஸ்தோத்ரம் அங்குத்யேக்கு அவத்யமாமித்ேளன என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ‘நம்பக்கல் முேலடியிடாே பலௌகிகயர விடும்; (மயர்வறமேிநலம்
அருளப்பபற்ற) வ்யாவ்ருத்ேதர நீர்; தபசினாதலா?’ என்ன, ‘என்னாதலோன்
தபசப்தபாதமா?’ என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ‘இப்படி விலக்ஷணனாய் நிரேிசய தபாக்யனாயிருக்கிற உன்ளன நாட்டார்
இழந்துதபாம்படி அவர்களள மேிவிப்ரமங்களளப் பண்ணினாய்’ என்றார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ‘நாட்டாரில் வ்யாவ்ருத்ேரல்லீதரா? உம்மால் தபசபவாண்ணா
யமக்குக் குயறபயன்?’ என்ன, ‘என்ளன வ்யாவ்ருத்ே:னாக்கினதவாபாேி உன்ளன
ஸாவேியாக்கிற்றில்ளலதய’ என்றார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ‘தவேங்களும் நீருங்கூடப் தபசினாதலா?’ என்ன, ‘அயவயும் உன்ளனப்
பரிச்தசேிக்கமாட்டாது’ என்றார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘தவேங்கள் கிடக்கிடும்; யவேிகபுருஷர்கபளன்று சிலருண்தட,
அவர்கள் ஏத்ேக் குயறபயன்?’ என்ன, ‘அதுவும் உனக்கு நிறக்தகடு’ என்றார்.
8. எட்டாம்பாட்டில் – கர்மபாவளனயன்றிக்தக ப்ரஹ்மபாவளனதயயா யிருப்பாபனாரு
ப்ரஹ்மாயவ உத்ப்தரக்ஷித்து அவதனத்ேிலும் தேவர்க்கு அவத்யம்; என்றார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ‘தமன்யம தபச பவாண்ணாது’ என்யகக்கு ‘நீர்யமதயாோன்
தபசலாயிருக்கிறது’ என்றார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ‘உன்னாதல ஸ்ருஷ்டனான ப்ரஹ்மாவாதல ஸ்ருஜ்யரான இவர்கள்
உன்ளனதயத்துயகயாவது உனக்கு அவத்யமன்தறா?’ என்றார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழிோதன இதுகற்றாயர உஜ்ஜீவித்துப் பின்ளன
ஸாம்ஸாரிகமான ஸகலதுரிேத்யேயும் தபாக்கும் என்கிறார்.

முடியார்ேிருமளலயில் மூண்டுநின்றமாறன்
அடிவாரந்ேன்னி லழகர்–வடிவழயகப்
பற்றி* முடியு மடியும் படிகலனும்
முற்று மநுபவித்ோன் முன். 21

மூன்றாம்பத்து, இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழி – முந்நீர்ஞாலம்:

அழகருயடய பஸௌந்ேர்யாேிகளள அநுபவிக்கப் புக்கவிடத்ேில் விளாக்குளல பகாண்டு
அநுபவிக்கலா யிருந்ேேில்ளல; பபருவிடாய்ப்பட்டவன், தசர்ந்ே குளிர்ந்ே ேண்ணீர்
ஸந்நிஹிேமாயிருக்க, ஆஸ்யம் பிஹிேமானால் துடிக்குமாதபாதல விஷயமும்
ஸந்நிஹிேமாய் விடாயும் மிக்கிருக்கச் பசய்தே, அபரிச்சிந்நவிஷய மாயகயாதல
பரிச்தசேித்து அநுபவிக்கபவாண்ணாபோழிய ‘இது விஷய பேௌர்ஜந்யத்ோதல வந்ேது’
என்றறியமாட்டாதே, ேம்முயடய கரண ஸங்தகாச நிபந்ேநமாக வந்ேபேன்று
அநுஸந்ேித்து தசாகிக்க, “கரணஸங்தகாச மில்லாோரும் நம்யம அநுபவிக்குமிடத்ேில்
இப்படிதயகாணும் படுவது” என்று இவரிழயவப் பரிஹரிக்கக் தகாலி, “வடக்குத்
ேிருமளலயிதல அநுபவியும்” என்று ஸமாோநம்பண்ண ஸமாஹிேராய்த் ேளலக்கட்டுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – ‘நீ ேந்ே கரணங்களளக்பகாண்டு அநர்த்ேத்யே விளளத்துக் பகாண்ட
நான் உன்ளன வந்துகிட்டுயக என்று ஒன்றுண்தடா?’ என்றார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ‘இப்படி சூழ்த்துக்பகாண்ட பாபங்களளப்தபாக்கித் தேவரீயர நான்
எப்தபாது வந்து கிட்டக்கடதவன்?’ என்றார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ‘இதுக்குமுன்பு உன்ளனப் பபறுயகக்குத் ேந்ே கரணகதளபரங் களளக்
பகாண்டு நான் சூழ்த்துக்பகாண்ட பாபங்கள் ‘நான் தபாக்கிவர’ என்றால்
அதுபசய்யப்தபாகாது; இனி நான் அறியாேோய் நீ அறிந்ேிருப்பபோரு உபாயத்யே
அருளிச்பசய்ய தவணும்’ என்றார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ‘உன்ளனபயாழிய வ்யேிரிக்ேங்களிதல என்னுயடய ோழ்ச்சியயத்
ேவிர்த்து உன் ேிருவடிகளிதல வாழ்ச்சிதயயாம்படி பண்ணதவணும்’ என்றார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ‘அப்படிச் பசய்யப் பார்த்ேிளலயாகில் உன் தபாக்யயேயய
எனக்பகன்றிய அறிவித்ோய்?’ என்றார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ‘இல்லாேவன்று உண்டாக்கின அருயமயுண்தடா உண்டாக்கின
இதுக்கு ஒரு குணாோநம் பண்ண?’ என்றார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘நம்படியறியாதே நாம் அவளன பவறுக்கிறபேன்?’ என்றார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ‘ேீரக்கழிய ஸாேநாநுஷ்ட்டாநம் பண்ணிதனதனா? நான் இங்ஙனம்
கூப்பிடுயகக்கு?’ என்றார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ‘அந்ே த்யரவிக்ரமாபோனத்துக்கு ேப்பின நான் இனி எங்தக
கிட்டப்தபாகிதறன்’ என்றார்.
10. பத்ோம்பாட்டில் அவ்வளவிதல வந்து அவன் முகங்காட்டித் ேரிப்பிக்கத் ேரித்ோர்.
11. நிகமத்ேில், ‘இத்ேிருவாய்பமாழி, அப்யஸித்ோர்க்கு சரீரஸம்பந்ேத்யே அறுத்துக்
பகாடுக்கும்’ என்றார்.

முன்னமழகபரழில் மூழ்குங்குருயகயர்தகான்*
இன்னவளபவன்ன பவனக்கரிோய்த்பேன்ன*
கரணக்குயறயின் கலக்கத்யே* கண்ணன்
ஒருயமப்படுத்ோ பனாழித்து. 22

மூன்றாம்பத்து, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி – ஒழிவில்காலம்:

“நிளலப்பபற்பறன்பனஞ்சம் பபற்றதுநீடுயிர்” என்று அவளனக்கிட்டித் ேம்முயடய ஸ்வரூபம்
பபற்றவாதற, ஸ்வரூபாநுரூபமான அடியம பபறதவணுபமன்று பாரிக்கிறார்
இத்ேிருவாய்பமாழியில்.
1. முேற்பாட்டில் ‘ேிருதவங்கடமுயடயான் ேிருவடிகளிதல ஸர்வதேஶ ஸர்வகால
ஸர்வாவஸ்யேகளிலும் எல்லாவடியமகளும் பசய்யதவணும்’ என்று மதநாரேித்ோர்;
2. இரண்டாம்பாட்டில் ‘அது ஒருதேஶவிதஶஷத்ேிதல தபானாற் பபறுமேன்தறா?’ என்ன,
‘அங்குள்ளாரும் இங்தக வந்து அடியம பசய்கிற தேஶமன்தறா? நமக்கு இங்தக
பபறத்ேட்டில்ளல’ என்றார்;
3. மூன்றாம்பாட்டில் ‘நியறவாளர்க்குத் ேன்ளனக் பகாடுத்ேவன் குயறவாளர்க்குத்
ேன்ளனத் ேரச் பசால்லதவணுதமா?’ என்றார்;
4. நாலாம்பாட்டில் ‘அவர்களுக்குத் ேன்ளனக் பகாடுத்ோ பனன்றது ஓதரற்றதமா,
எனக்குங்கூடத் ேன்ளனத் ேந்ேவனுக்கு?’ என்றார்;
5. அஞ்சாம்பாட்டில் ‘எனக்குத் ேன்ளனத் ேந்ோபனன்றது ஓதரற்றதமா, என்னிலும்
ேண்ணியாயரத் தேடிக்கியடயாதம நிற்கிறவனுக்கு?’ என்றார்;
6. ஆறாம்பாட்டில் ‘இவ்வடியமயில் இழிய விதராேிகளும் ேன்னயடதயதபாம்’ என்றார்;
7. ஏழாம்பாட்டில் ‘இக்யகங்கர்யத்யேத் ேிருமளலயாழ்வார்ோதம நமக்குத் ேருவர்’
என்றார்;
8. எட்டாம்பாட்டில் ‘அத் ேிருமளலயாழ்வார்ோதம நம் விதராேிகளளப் தபாக்கித்
ேம்யமயும் ேருவர்’ என்றார்;
9. ஒன்போம்பாட்டில் ‘ேிருயமளலயாழ்வாபரல்லாம் தவணுதமா நமக்கு ப்ராப்யத்யேத்
ேருயகக்கு? அவதராட்யட ஸம்பந்ேமுயடயார் அயமயும்’ என்றார்;
10. பத்ோம்பாட்டில் தஶஷிக்கு உத்தேஶ்யமாயகயாதல தஶஷபூேரானாபரல்லாரும்
ேிருமளலயாழ்வாயர ஆஶ்ரயியுங்தகாள் என்றார்;
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸிக்க வல்லார் ஆழ்வார் ப்ரார்த்ேித்ே படிதய
ேிருதவங்கடமுயடயான் ேிருவடிகளிதல எப்தபர்ப்பட்ட அடியமகளும் பசய்யப் பபறுவர்
என்கிறார்.

*ஒழிவிலாக்காலம் உடனாகிமன்னி*
வழுவிலாவாட்பசய்ய மாலுக்கு* எழுசிகர
தவங்கடத்துப்பாரித்ே மிக்கநலஞ்தசர்மாறன்*
பூங்கழளலபநஞ்தச புகழ். 23

மூன்றாம்பத்து, நான்காந்ேிருவாய்பமாழி – புகழுநல்பலாருவன்:

1. முேற்பாட்டில் அவனுயடய குணங்களளயும் விபூேிகாரணமான பூே பஞ்சகங்களளயும்
தசரப்பிடித்து இத்ேிருவாய்பமாழியிதல தமல் பரக்கச் பசால்லுகிற அர்த்ேத்யே
ஸங்க்ரதஹண அருளிச்பசய்கிறார்.
2. இரண்டம்பாட்டில் கீழ்ச்பசான்ன பூேங்களினுயடய கார்யத்யே க்ரமத்ேிதல தபசினார்.
3. மூன்றாம்பாட்டில் ஜகோகாரனாய்நின்ற நிளலதயாதட அஸாோரணவிக்ரஹத்யேச்
தசர்த்ேநுபவித்ோர்.
4. நாலாம்பாட்டில் உஜ்ஜ்வலமான மாணிக்யாேி போர்த்ேங்களள விபூேியாகவுயட யவன்
என்றார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டில் ரஸவத்போர்த்ேங்களள விபூேியாகவுயடயனாயிருக்கிற படியய
அருளிச்பசய்ோர்.
6. ஆறாம்பாட்டில் தவேம் போடக்கமான இயலும் இயசயுமான சப்ேராசியய
விபூேியாகவுயடயவன் என்றார்.
7. ஏழாம்பாட்டில் ஐஶ்வர்யாேிபுருஷார்த்ேங்களள விபூேியாகவுயடயவன் என்றார்.
8. எட்டாம்பாட்டில் ஜகத்ேில் ப்ரோநரான ப்ரஹ்மருத்ராேிகளள என்றார்.
9. ஒன்போம்பாட்டில் அவனுயடய விபூேிவிஸ்ோரங்கள் ேனித்ேனிதய
தபசமுடியாயமயாதல தசேநாதசேநங்களள விபூேியாகவுயடயவன் என்று
ப்ரதயாஜகத்ேிதல அருளிச்பசய்ோர்.
10. பத்ோம்பாட்டில் இவற்றுக்கும் அந்ேராத்மாவாய் வ்யாபித்துநின்றால் ேத்கே
தோயஷரஸம்ஸ்ப்ருஷ்டன் என்றார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றவர்கள் நித்யயகங்கர்யத்யேப் பபற்று
அயர்வறுமமரர்களாதல விரும்பப்படுவர்கள் என்கிறார்.

புகபழான்றுமால் எப்பபாருள்களுந்ோனாய்*
நிகழ்கின்றதநர்காட்டிநிற்க* – மகிழ்மாறன்
எங்குமடியமபசய்ய இச்சித்துவாசிகமாய்*
அங்கடியமபசய்ோன் பமாய்ம்பால். 24

மூன்றாம்பத்து, ஐந்ோம் ேிருவாய்பமாழி – பமாய்ம்மாம்பூம்பபாழில்:

“புகழுநல்பலாருவ”னில் பகவேநுபவத்யேப் பண்ணி, அத்ோல் வந்ே
ஹர்ஷப்ரகர்ஷத்ோதல களித்து, அேில்லாோயர நிந்ேித்து உயடயாயரக் பகாண்டாடிச்
பசால்லுகிறது பமாய்ம்மாம்பூம்பபாழில்.*

1. முேற்பாட்டில், ஆஶ்ரிேன் இடர்ப்பட்ட மடுவின் கயரயிதல, கலங்காப் பபருநகரில்

நின்றும் அயரகுளலயத் ேளலகுளலய வந்துவிழுந்ே நீர்யமயய அநுஸந்ேித்ோல்
விக்ருேராவாோர் அவஸ்துக்கபளன்கிறார்.
2. இரண்டம்பாட்டு. ஸ்ரீகதஜந்த்ராழ்வானுக்கு உேவினது ஸூரிகளுக்கு உேவிற்
பறன்னலாம்படியன்தறா, ‘ேங்களுக்கு இடருண்டு’ என்றறியாே ஸம்ஸரிகள்
விதராேியயப் தபாக்கும் நீர்யமயய அநுஸந்ேித்ோல் அவிக்ருேராயிருப்பார்,
மஹாபாபம் அபிபவிக்கப் பிறக்கிறவர்கள் என்கிறர்.
3. மூன்றாம்பாட்டு. உபகாரமறியாே பசுக்களுக்கும் ேத்ப்ராயர்க்கும் வந்ே ஆபத்யே
நீக்கின மஹாகுணத்யே அநுஸந்ேித்து அவிக்ருேரேராயிருக்கு மவர்கள்
நித்யஸம்ஸரிகளாய்ப் தபாவர்கள் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு. நப்பின்ளனப் பிராட்டிக்காக எருதேழடர்த்து அவதளாதட
ஸம்ஶ்தலஷித்ே ப்ரணயித்வகுணத்யே அநுஸந்ேித்து ஈடுபடாேவர்கள்
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்கள் நடுதவ என்ன ப்ரதயாஜநத்துக்காகப் பிறந்ோர்கள்? என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு. ஆஶ்ரிேவிதராேிநிரஸநார்த்ேமாக அஸாோரண ேிவ்யரூப
விஶிஷ்டனாய்க்பகாண்டு ேிருவவோரம்பண்ணின குணத்யே அநுஸந்ேித்ோல்
விக்ருேராகாோர் அவஸ்துக்கள் என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு. ஈஶ்வரதபாக்யயேயய அநுஸந்ேித்ோல் விக்ருேராவர்களாகில்,
அவர்கள் எல்லாவறிவின் பலமும் யகவந்ோர் என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு. ஆஶ்ரிேபக்ஷபாேமாகிற மஹாகுணத்ேில் ஈடுபடாதே சரீர தபாஷண
பரராய்த்ேிரிகிறவர்கள் யவஷ்ணவர்களுக்கு எதுக்கு உறுப்பாய்ப் பிறந்ோர்கள்?
என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு. ேிருதவங்கடமுயடயானுயடய நீர்யமக்கு ஈடுபடுவாயரக்
பகாண்டாடுயகக்கு நாம் ஆர்? நித்யஸூரிகளன்தறா அவர்களளக்
பகாண்டாடுவார்கள்? என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு. யகவல்யபுருஷார்த்ேத்யே எடுத்து, ஶீலாேிகுண விஶிஷ்ட
வஸ்துயவப் பற்றாதே மின்மினிதபாதலயிருக்கிற ஆத்மாநுபவமாத்ரத்ேிதல நிற்பதே!
 என்று அவர்களள நிந்ேித்து; அவர்களள பயாழிந்ோயரபயல்லாம் பகவத்வ்யேிரிக்ே
லாபங்களள ‘புருஷார்த்ேம்’ என்றிராதே, பகவத்குணங்களள அநுஸந்ேித்து விக்ருேராய்
ஆடுவது பாடுவோகுங்தகாள்; இதுதவ கர்த்ேவ்யம் என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு. கிதழ தகவலயர நிந்ேித்ோர்; இேில் ‘அநந்ய ப்ரதயாஜநராய்க்
பகாண்டு அவங்குணங்களள யநுஸந்ேித்து விக்ருேராகுங்தகாள், உங்களுக்கு இதுதவ
புருஷார்த்ேம்’ என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் இத்ேிருவாய்பமாழிகற்றார் பகவத்குணாநுஸந்ோநம் பண்ணினால்
அவிக்ருேராயகக்கு அடியான மஹாபாபத்யே இதுோதன நிஶ்தஶஷமாய்ப் தபாக்கும்
என்கிறார்.

பமாய்ம்ப்பாரும்மாலுக்கு முன்னடியமபசய்துவப்பால்*
அன்பாலாட்பசய்பவயர யாேரித்தும்*–அன்பிலா
மூடயரநிந்ேித்தும் பமாழிந்ேருளும்மாறன்பால்*
தேடரியபத்ேி பநஞ்தசபசய். 25

மூன்றாம்பத்து, ஆறாம் ேிருவாய்பமாழி – பசய்யோமயர:

ஸர்தவஶ்வரன் ேிருவடிகளில் யகங்கர்ய ருசியுயடயார்க்கு அத்யேக் பகாடுக்கக்
கடவனுமாய், அவ்வடியமோன் அவன்ேனக்கு இனியோயிருக்கக் கடவதுமாய்,
அவ்வழியாதல இச்தசேநனுக்கு உத்தேஶ்யமாகக் கடவதுமாயிருக்க, அத்யேயிழக்யக
யாதல சிலயர நிந்ேிக்கதவண்டும்படியிதற கீழில் ேிருவாய்பமாழி யில் நின்றது;
இவ்வடியமயிதல அந்வயித்ோயரக் கூட்டிக்பகாண்டு அேில்லாோயர உதபக்ஷித்ோராய்
நின்றார்; இனி, ோதம விழுவாயரத் ேடிபகாண்டு அடிக்குதமாபாேி பயன்று பார்த்து
இவர்கள் பண்தட அறிவுதகட்டாதல வழிேப்பிப்தபாய் அநர்த்ேப்படா நின்றார்கள்; நாம்
இவர்களளக் யகவிடபவாண்ணாது; ஹிேத்யேச் பசால்லுதவா பமன்று பார்த்து ஹிேத்யே
அருளிச் பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டில் ஜகத்காரணத்வ புண்டரீகாக்ஷத்வாேி குணங்களளயுயடயவன்
ஆஶ்ரயணீயன்; அவளன ஆஶ்ரயியுங்தகாள் என்கிறார். ஜகத்காரணவஸ்துயவ
உத்தேசித்து அவ்வஸ்துவுக்தக புண்டரீகாக்ஷத்வாேிகளள விேிக்கிறார்.
2. இரண்டம்பாட்டு. ஜகத்காரணத்வ புண்டரீகாக்ஷத்வங்களளச் பசால்லி,
‘ஆஶ்ரயியுங்தகாள்’ என்னா நின்றீர்; அயவ ப்ரத்வத்துக்கு ஏகாந்ேமான
லக்ஷணங்களாயிற்று; ஆனபின்பு, எங்களாதல அவளன ஆஶ்ரயிக்கப்தபாதமா? என்ன,
அப்படிப்பட்டவன்ோதன உங்கதளாடு ஸஜாேீயனாய்ச் சக்ரவர்த்ேித் ேிருமகனாய் வந்து
அவேரித்ோன்; அங்தக ஆஶ்ரயியுங்தகாள் என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு. கீழ்ச்பசான்ன ராமாவோரம் பரத்வபமன்னலாம்படியான
க்ருஷ்ணவோரத்ேிதல ஆஶ்ரயியுங்தகாள் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு. அபிமாநப்ரசுரரான ப்ரஹ்மருத்ராேிகளுக்கும் ேயடயின்றிக்தக புக்கு
ஆஶ்ரயிக்கலாயிருக்கிற ஶீலவத்யேயயப் தபசுகிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு. வாத்ஸல்யத்ோதல எப்தபாதும் விபூேிதயாதட கூடி மயில்
தோயகவிரித்ோப்தபாதல ஸவிபூேிகனாய்க்பகாண்டு அவனுயடய தோற்றரவு இருப்பது
என்னுேல், *பூோநாமீஶ்வதராঽபி ஸந்* என்னும்படியாதல ஐஶ்வர்யாேிக தளாதட வந்து
அவேரிக்கும் என்னுேல்.
6. ஆறாம்பாட்டு. இவர்களளப்தபாதல தகட்க இராதே, உபதேஶநிரதபக்ஷமாக
நித்யஸூரிகளளப்தபாதல, நிரேிஶயதபாக்யமான நரஸிம்ஹத்யேபயாழிய தவபறாருவயர
ோரகாேிகளாக உயடதயனல்தலன், காலேத்த்வமுள்ளேளனயும் என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு. இப்படி ஸுலபனானவன்பக்கல் துர்லபத்வசங்யகயயத் ேவிர்ந்து அவளன
ஆஶ்ரயியுங்தகாள், உங்களுயடய ஸர்வது:க்கங்களும் தபாம்படி என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு. ஸம்ஸாரிகளுக்கும் ருசிபிறக்யகக்காக ‘நான் சக்ரவர்த்ேி ேிருமகளன
யல்லது ஆபத்ேநமாகப் பற்றியிதரன்’ என்று ஸ்வஸித்ோந்ேத்யே அருளிச் பசய்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு. பரத்வதமபோடங்கி அவோரபஸௌலப்யத்ேளவும் வர உபதேசித்து
‘ஆஶ்ரயியுங்தகாள்’ என்னாநின்றீர். பரத்வம் அவாங்மநஸ தகாசரம்; அவோரத்துக்குப்
பிற்பாடராதனாம்; நாங்கள் எங்தக யாயர ஆஶ்ரயிப்பது? என்ன, நீங்கள் உகந்ேபடிதய
உகந்ேருளப்பண்ண, அத்ேிருதமனியயதய அப்ராக்ருே
ேிவ்யஸம்ஸ்த்ோநத்தோபடாக்க விரும்பும் அர்ச்சாவோரத்யே ஆஶ்ரயியுங் தகாள்
என்கிறார். இத்ேிருவாய்பமாழிக்கு நிோநம் இப்பாட்டு.
10. பத்ோம்பாட்டு. ோம் உபதேசிக்கத்போடங்கின பஸௌலப்யத்யே அர்ச்சாவோர
பர்யந்ேமாக அருளிச்பசய்து, அநந்ேரம், ேன்துயறயான க்ருஷ்ணாவோரத்ேிதல தபாய்,
‘நான் கண்ணாதல கண்டு அநுபவிக்கப்பபறுவது என்தறா?’ என்னும் அநவாப்ேிதயாதட
ேளலக்கட்டுகிறார். அருயமயும் எளியமயும் பாரார்களிதற, ஓதரா விஷயங்களிதல
ப்ரவணராயிருப்பார்; பரத்வத்துக்கு உத்கர்ஷமுண்டாய், தபாவாரும்
பலருண்டாயிருக்கச்பசய்தேயும் *பாதவா நாந்யத்ர கச்சேி* என்றானிதற ேிருவடி;
அப்படி, க்ருஷ்ணாவோரத்ேிற்காட்டில் அர்ச்சாவோரத் துக்கு
நீர்யமமிக்கிருந்ேதேயாகிலும், இவர் ‘எத்ேிறம்’ என்று ஆழங்கால்பட்டது
க்ருஷ்ணாவோரத்ேிதளயாயிற்று. “ேயரேற்கு மகன்ேன்ளன யன்றி மற்றிதலன்” என்றது
பசய்வபேன்? என்னில், - இவ்வருகில் நீர்யம காணுமளவுமிதற இது பசால்லுகிறது.
ஆனால், அேில் நீர்யம மிக்க விடமன்தறா அர்ச்சாவோரம்? என்னில் – அதுக்கு முன்தப
பரிஹாரஞ் பசால்லிற்றிதற.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழிஅப்யஸிக்கதவ பகவத்ப்தரமம் உண்டாம்; இத்யே
அப்யஸியுங்தகாள் என்கிறார்.

பசய்ய பரத்துவமாய்ச் சீரார் வியூகமாய்

துய்ய விபவமாய்த் தோன்றிவவற்றுள் – எய்துமவர்க்கு
இந்நிலத்ேில் அர்ச்சாவோரம் எளி பேன்றான்
பன்னுேமிழ் மாறன் பயின்று. 26

மூன்றாம்பத்து, ஏழாந்ேிருவாய்பமாழி – பயிலுஞ்சுடபராளி:

ஏழாந்ேிருவாய்பமாழியில் அர்ச்சாவோர பஸௌலப்யத்யே அருளிச்
பசய்யச்பசய்தேயும் பநஞ்சில் பநகிழ்ச்சியின்றிக்தக விஷயப்ரவணராயிருக்கிற
ஸம்ஸாரிகள் ஸ்வபாவத்யே அநுஸந்ேித்ோர்; “தேர்கடவியபபருமான் களனகழல்
காண்பபேன்றுபகால் கண்கள்” என்ற இவர்க்கு, நிழலும் அடிோறுமாயிருக்கிற
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களளக் காட்டிக்பகாடுக்க, உபதேசநிரதபக்ஷமாகதவ பகவத்விஷய
பமன்றால் பநஞ்சுபள்ளமயடயா யிருக்கிற ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களளக் கண்டார்; அவர்கள்
பக்கலிதல ேம் ேிருவுள்ளஞ் பசன்று, ‘இவர்களுஞ் சிலதர’ என்று அவர்களளக் பகாண்டாடி,
‘நான் ஸர்தவஶ்வரனுக்கு அடியம அன்று; ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்கு அடியம; அது
ேன்னிலும் தநர்பகாடுதநர் இவர்களுக்கு அடியமயாக தவணுதமா? இவர்கதளாடு
ஸம்பந்ேிஸம்பந்ேிகள் அயமயாதோ? என்று இங்ஙதன பாகவே தஶஷத்வம் உத்தேஶ்யமாய்
அவர்களள ஆேரிக்கிறார்.

1. முேற்பாட்டில், வடிவழகிலும் குணங்களிலும் தோற்றிருக்கும் ஸ்ரீயவஷ்ணவர் கள்

எனக்கு ஸ்வாமிகபளன்று இத்ேிருவாய்பமாழியின் அர்த்ேத்யே ஸங்க்ரதஹண அருளிச்
பசய்கிறார்.
2. இரண்டாம் பாட்டு – அவனுயடய அவயவ தஶாயபக்குத் தோற்றிருக்குமவர்கள்
எனக்கு நாேர் என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – தோளும் தோள்மாளலயுமான அழகிதள தோற்றிருக்குமவர்கள்
தஶஷபூேரானவர்கள் எனக்கு ஸ்வாமிகள் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு - அவனுயடய ஆபரண தஶாயபயிதல தோற்றிருக்கும்
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்கு தஶஷபூேரானவர்கள் எனக்கு ஸ்வாமிகள் என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ப்ரதயாஜநாந்ேரபரர்க்கும் அதபக்ஷிேஸம்விோநம் பண்ணுமவ
பனௌோர்யத்ேிதல தோற்றவர்கள் ஸ்வபாவத்துக்குத் தோற்றவர்கள் எனக்கு
ஸ்வாமிகள் என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – கீழ்ச்பசான்ன பஸௌந்ேர்யாேிகளளத் ேிரள அநுபவிக்குமவர்கள்
எனக்கு ரக்ஷகர் என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ஆஶ்ரிேவிஷயத்ேில் அவன்பண்ணும் மதஹாபகாரங்களிதல
வித்ேரானவர்களுக்குத் தோற்றிருக்குமவர்கள்கிடீர் எனக்கு எற்யறக்கும் ஸ்வாமிகள்
என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அவனுயடய ஶ்ரிய:பேித்வத்ேிதல தோற்றிருக்குமவர்கள் எனக்கு
நாேர் என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – யகயும் ேிருவாழியுமான அழகிதல தோற்றிருக்கும்
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்கு தஶஷபூேரானவர்கள் எனக்கு ஸ்வாமிகள் என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவனுயடய அகடிேகடநாஸாமர்த்த்யத்ேிதல தோற்றிருக்கும்
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுயடய தஶஷத்வத்ேின் எல்ளலநிலம் நான் என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், பாகவே தஶஷத்வ ப்ரேிபாேகமான இத்ேிருவாய்பமாழியய
அப்யஸித்ேவர்கள் இப்புருஷார்த்ேத்துக்கு விதராேியான ஸம்ஸாரத்யேக் கடப்பர்கள்
என்கிறார்.

பயிலுந்ேிருமால் பேந்ேன்னில் பநஞ்சம்

ேயலுண்டு நிற்கும் ேேியர்க்கு – இயல்வுடதன
ஆளானார்க்குக்காளாகும் மாறனடி யேனில்
ஆளாகார் சன்மம் முடியா. 27

மூன்றாம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – முடியாதன:

“தேர்கடவிய பபருமாங்களனகழல் காண்பபேன்றுபகால் கண்கள்” என்று
ேம்முயடய கண்கள் அவளனக் காணதவணுபமன்று விடாய்த்ேபடி பசான்னார், “பசய்ய
ோமயரக்கண்ண”னில்; நிழலும் அடிோறுமான ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களளக்காட்டிக் பகாடுக்க,
அநந்ேரம் ப்ரவ்ருத்ேமான பாகவே ஸம்ஶ்தலஷம், தபாேயந்ே: பரஸ்பரம் பண்ணித்
ேரிக்யகக்கு உடலன்றிக்தக பகவத்குணங்களுக்கு ஸ்மாரகமாய்க் கீழ்ப்பிறந்ே விடாய்க்கு
உத்ேம்பகமாயிற்று.

1. முேற்பாட்டு – ேம்முயடய ேிருவுள்ளத்துக்கு அவன்பக்க லுண்டான

சாபலாேிஶயத்யேச் பசால்லுகிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “மந:பூர்தவா வாகுத்ேர:” என்று மநஸ்ஸுக்கு அநந்ேரமான
வாக்கு மதநாவ்ருத்ேியயயும் ேன்வ்ருத்ேியயயும் ஆயசப்படாநின்றது என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – யககளானயவ வாக்வ்ருத்ேியயயும் ேன்வ்ருத்ேியயயும் ஆயசப்படா
நின்றன என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – கண்களானயவ யககளின்வ்ருத்ேியயயும் ஸ்வவ்ருத்ேியயயும்
ஆயசப்படா நின்றது என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – பசவிகளானயவ கண்ணினுயடய வ்ருத்ேியயயும் ேன்னுயடய
வ்ருத்ேியயயும் ஆயசப்படாநின்றன என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – என்னுயடய ப்ராணனானது உன்னுயடய கீர்த்ேியயத் ேன் பசவியாதல
தகட்க ஆயசப்படாநின்றது என்கிறார்; கன்னமிட்டுக்பகாண்டும் தகட்க
தவண்டும்படியிதற பகவத்கீர்த்ேி இருப்பது.
7. ஏழாம்பாட்டு – கரணங்களளபயாழியத் ேம்முயடய இழவு பசால்லுகிறார்.
 ப்ரயஜகளினிழவும் பசியும் பசான்னார் – கீழ். ேம் இழவும் பசியும் பசால்லுகிறார் – தமல்.
இப்பாட்டில், ‘நான் மஹாபாபியாயகயாதல பநஞ்சின் விடாயுந் ேீரப்பபற்றிதலன், என்
விடாயுந் ேீரப்பபற்றிதலன்’ என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – உம்முயடய அதபக்ஷிேம் பசய்யகக்கு ஒரு காலமில்ளலதயா? அது
வருங்கிடீபரன்ன, அதுவும் நீ இட்ட வழக்கன்தறா? என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ரக்ஷதணாபாயஜ்ஞனுமாய் விதராேிநிரஸந சீலனுமான உன்ளன நான்
கிட்டுவது என்று? என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – உன்ளனக்காணப்பபறாே வ்யஸநத்ோதல க்தலசப்படுகிற நான் இன்னம்
எத்ேளன காலம் கூப்பிடக்கடதவன்? என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியில் சப்ேமாத்ரத்ோதல இேில் ப்ரார்த்ேித்ேபடிதய
அநுவிக்கலான பரமபேத்யேச் பசல்லப்பபறுவர் என்கிறார்.

முடியாே வாயசமிக முற்று கரணங்கள்

அடியார்ேம்யம விட்டவன்பால் – படியா*
ஓன்பறான்றின் பசயல்விரும்ப உள்ளபேல்லாம் ோன்விரும்ப
துன்னியதே மாறன் ேன்பசால். 28

மூன்றாம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – பசான்னால்:

இப்படி ேம் இழவுக்குக் கூப்பிடுகிற இது ேவிர்ந்து ேங்களிழவுக்குக் கூப்பிடும்படி
பண்ணினார்கள் ஸம்ஸாரிகள்.
1. முேற்பாட்டில், க்ஷுத்ரவிஷயங்களளக் கவிபாடுயக உங்களுக்கு ஹிேமல்ல பவன்று
உபதேசிக்யகயில் ப்ரவ்ருத்ேரானவர், அவர்களுக்கு ருசி பிறக்யகக்காக, நான்
இருக்கிறபடி கண்டிதகாதள பயன்று ேம்முயடய மேத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
2. இரண்டாம் பாட்டு – ஸத்யமுமாய் ஸமக்ரமுமான ஐஶ்வர்யத்யே யுயடயனாய்;
ஸ்வரூபரூபகுணங்களால் பூர்ணனுமாய், ப்ராப்ேனுமான ஸர்தவஶ்வரளனவிட்டு; ஒரு
பசால்லுக்குப் பாத்ேமில்லாே ஐஶ்வர்யமுமாய், அதுோன் நிரூபித்ோல்
நிளலநில்லாயமயாதல அஸத்யமுமாய், அதுேனக்கு ஆஶ்ரயமும் தேடிப்பிடிக்க
தவண்டும்படி யாயிருக்கிற க்ஷுத்ரயரக்கவிபாடி என்ன ப்ரதயாஜனமுண்டு? என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – விலக்ஷணனாய் உபகாரனா யிருக்குமவளன பயாழிய க்ஷுத்ர
மநுஷ்யயரக் கவிபாடி என்ன ப்ரதயாஜனமுண்டு? என்கிறார்,
4. நாலாம்பாட்டு – கவிபாடினார்க்குத் ேன்தனாபடாத்ே வரியசயயக் பகாடுக்குமவளனக்
கவிபாடுமபோழிய, மந்ோயுஸ்ஸுக்களான க்ஷுத்ரயரக் கவிபாடிப் பபறுவது என்?
என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – உபகாரருமன்றிக்தக, கவிபாடுகிறவர்களுக்கு அவத்யமாம்படி
தஹயருமா யிருக்கிறவர்களளக் கவிபாடாதே, ஸமஸ்ேகல்யாண குணாத்மகனுமாய்
 ஸர்வாதபக்ஷிேப்ரேனுமான ஸர்தவஶ்வரளனக் கவிபாட வாருங்கள் என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஜீவநார்த்ேமாக மநுஷ்யாேிகளளக் கவிபாடுகிதறா பமன்ன க்ஷுத்ரயரக்
கவிபாடி ஜீவிப்பேிலும் உடம்புதநாவப் பணிபசய்துஜீவிக்யக நன்று, என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – வழிபறிக்கும் நிலத்ேில் ேன்யகப்பபாருளளக்பகாண்டு ேப்பினவன்
உகக்குமாதபாதல இவர்களளப்தபாலன்றிக்தக பகவத்விஷயத்யே பயாழிய தவறு
சிலயரக் கவிபாடுயகக்கு நான் க்ஷமனன்றிக்தக ஒழியப்பபற்தறன் என்று ப்ரீேராகிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ‘நான் பிறயரக்கவிபாடுதவ பனன்னிலும், என்வாக்கானது
அவளனபயாழியப் பாடாது’ என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – பரதமாோரனானவன் என்கவிக்குத் ேன்ளன விஷயமாக்கி
யவத்ேபின்பு இேர ஸ்தோத்ரத்துக்கு அேிகாரியல்தலன் என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரன்கவியான எனக்கு இத்ரஸ்தோத்ரகரணம் அநுரூபமன்று
என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியின் இயல்மாத்ரத்யே அப்யஸித்ேவர்களுக்கு
பிறயரக்கவிபாட தயாக்யமான ஜந்மம் இல்ளல என்கிறார்.

பசான்னாவில்வாழ்புலவீர் தசாறுகூயறக்காக*
மன்னாேமானிடயர வாழ்த்துேலா-பலன்னாகும்*
என்னுடதனமாேவளன ஏத்துபமனுங்குருகூர்*
மன்னருளால் மாறுஞ்சன்மம். 29

மூன்றாம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – சன்மம்பலபல:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல பிறயரக் கவிபாடுகிறவர்களள பகவத்விஷயத்ேில்
மீட்கப்பார்த்து, அவர்கள் மீளாபோழிய, இவர்களளப்தபாதலயாகாதே நான் முந்துற
முன்னம் இேரஸ்தோத்ரம் பண்ணுயகக்கு அநர்ஹகரணனாகப் பபற்தறபனன்றார்; இேர
ஸ்தோத்ரம் பண்ண அநர்ஹகரணனான மாத்ரதமதயா? பகவத்ஸ்தோத்ரத்துக்கு
அர்ஹகரணனாகவும் பபற்தறபனன்கிறார், இத்ேிருவாய்பமாழியில்.
1. முேற்பாட்டில், இத்ேிருவாய்பமாழியிற் பசால்லுகிற அர்த்ேத்யே ஸங்க்ரதஹண
அருளிச்பசய்கிறார். ேிவ்யாயுேங்கதளாதட அவன் வந்து அவேரிக்கும்படியய
அநுஸந்ேிக்கப்பபற்ற எனக்கு ஒரு குயறகளும் இல்ளலபயன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு. முேற்பாட்டில் ேிருவவோரங்களளச் பசான்னார்: இேில் ேிருவவோர
கந்ேமாகத் ேிருப்பாற்கடலிதல கண்வளர்ந்து, அங்குநின்றும் ஸ்ரீவஸுதேவ குமாரனாய்
வந்து ேிருவவோரம் பண்ணி ஆஶ்ரிேவிதராேிகளள அழியச் பசய்ே க்ருஷ்ணனுயடய
புகயழப் தபசப்பபற்ற எனக்கு ஒரு ேட்டில்ளல பயன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு. ஸர்தவஶ்வரனுயடய தபாக்யாநுஸந்ோந ப்ரீேிபலாத்காரத் ோதல
அவனுக்கு அடியம பசய்யகயிதல ப்ரவ்ருத்ேனான எனக்கு, க்ஷுத்ர விஷய
 ப்ராவண்யத்ோல் வரும் ஹ்ருேயது:க்கம் இல்ளல பயன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு. தேவோந்ேரங்களளப் பற்றினார்க்கு அவர்கள் ேஞ்சமல்லபரன்னு
மிடத்யேயும், ேன்ளனப் பற்றினார்களளத் ோன் விட்டுக்பகாடாபனன்னுமிடத்யே யும்
காட்டின இவளனப் பற்றின எனக்கு ஒரு து:க்கமில்ளல பயன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு. யவேிகபுத்ராநயநத்யே அநுஸந்ேித்து, இவளனப் பற்றின எனக்கு ஒரு
து:க்கமுமில்ளல பயன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு. ேன்னுயடய அப்ராக்ருே விக்ரஹத்யே இேரஸஜாேீயமாக்கி
ஸம்ஸாரிகள் கண்ணுக்கு விஷயமாக்கின க்ருஷ்ணகுணங்களள அநுபவிக்கப் பபற்ற
எனக்கு ஒருது:க்க கந்ேமில்ளல பயன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு. அகர்மவஶ்யனாயகயாதல ஈஶ்வரனுக்கு இவ்விபூேியிலுள்ளது
லீலாரஸமாத்ரமாயகயாதல, அத்யே யநுஸந்ேித்ே எனக்கு கர்மவஶ்யயேயு மில்ளல;
இந்ே லீலாவிபூேியில் அந்ேர்ப்பவிக்கவும் தவண்டா என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு. நித்யவிபூேியய அநுபவித்துக் பகாண்டிருக்கிற தமன்யமயய
யுயடயவன் ஜகத்ரக்ஷணம் பண்ணும் நீர்யமயய அநுஸந்ேிக்கப்பபற்ற எனக்கு ஒரு
து:க்கமில்ளல பயன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு. அகடிேகடநா ஸமர்த்ேனான வடேளசாயியய அநுபவிக்கப் பபற்ற
எனக்கு ஒரு ேளர்வுமில்ளல பயன்கிறார். மஹாப்ரளய வ்ருத்ோந்ேத்யே
அநுஸந்ேிக்கிறாபரன்னவுமாம்.
10. பத்ோம்பாட்டு. ஜகத்சரீரியாய் ஸத்யேயயயும் தநாக்குமவனாய், ஆபிமுக்க்யம்
பண்ணினாயர அஸாோரண விக்ரஹத்தோதட வந்து அவேரித்து ரக்ஷிக்குமவளனப்
பற்றின எனக்கு ஒரு தகடில்ளல என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸித்ோயர ஸர்வதலாக ப்ரஸித்ே மாம்படி
ஸ்ரீயவஷ்ணவஸ்ரீயிதல நடத்ேி, தமதல பரமபேத்ேிதல பசன்றால் ேன் ஐஶ்வர்யம்
இவர்களிட்ட வழக்காக்கு பமன்கிறார்.

சன்மம்பலபசய்து ோனிவ்வுலகளிக்கும்*
நன்யமயுயடமால்குணத்யே நாதடாறும்* - இம்யமயிதல
ஏத்துமின்பம்பபற்தறன் எனுமாறளனயுலகீர்*
நாத்ேழும்பதவத்து பமாருநாள். 30
 நான் காம் பத்து

நாலாம்பத்ோல், இப்புருஷார்த்ேத்துக்கு வுபாயம் “ேிருநாரணந்ோ”பளன்றும், விதராேி

“குடிமன்னுமின்சுவர்க்கம்”, “எல்லாம்விட்டவிறுகலிறப்பு” என்று ஐஶ்வர்ய
யகவல்யங்கதள விதராேிபயன்றும் பிறர்க்கு உபதேசித்து “ஐங்கருவி கண்டவின்பம்
நிகமத்ேில், பேரிவரியவளவில்லாச் சிற்றின்பம்” என்று ோமும் அநுஸந்ேித்ோர்.

நான்காம்பத்து, முேல்ேிருவாய்பமாழி – ஒருநாயகமாய்:

த்வயத்ேில் உத்ேரகண்டார்த்ேத்யே அருளிச்பசய்ோர், கீழ் மூன்றுபத்ோலும். இனி
தமல்மூன்றுபத்ோதல அேில் பூர்வகண்டார்த்ேத்யே அருளிச்பசய்கிறார். கீழ்
மூன்றுபத்ோலுஞ் பசான்ன புருஷார்த்ேத்துக்கு உபாயத்யே அடியிதல அறுேியிடுகிறார்.
இவ்வடியறியாோரிதற உபாயாந்ேரங்களகிற விலக்கடிகளில் தபாகிறவர்கள். இவர்க்கு
நிரவேிக ப்ரீேிதயாதடயிதற கீழில் ேிருவாய்பமாழியில் பசன்றது. ோமும் குயறவற்று,
பற்றினார் குயறயும் ேீர்க்கவல்லராம்படி யிருந்ோர் கீழ். ஸம்ஸாரிகளளப் பார்த்து, ‘நீங்கள்
பற்றின விஷயங்கள் ேண்ணிோனபின்பு அவற்யறவிட்டு ஶ்ரிய:பேியயப் பற்றுங்தகாள்’
என்று பதராபதேச ப்ரவ்ருத்ேராகிறார்.
1. முேற்பாட்டில், ஸார்வபபௌமராய்ப் தபாந்ே ராஜாக்கள் அந்ே ராஜ்யஸ்ரீயய யிழந்து
இரந்து ஜீவிக்க தவண்டும்படி துர்க்கேரானவர்கள்; ஆனபின்பு, *ஸ்ரீவத்ஸவக்ஷா
நித்யஸ்ரீ:* என்கிறபடிதய நித்யஸ்ரீயான ஸர்தவஶ்வரளனப் பற்றப் பாருங்தகாள் என்கிறார்.
2. இரண்டாம் பாட்டு. ராஜ்யத்யே யிழக்யகதயயன்றிக்தக, ராஜ்யம் பண்ணுகிற நாளில்
தபாக்யயகளாய்ப் பரிக்ரஹித்ே ஸ்த்ரீகளளயும் சத்ருக்களுக்குக் பகாடுத்து
எளியமப்படுவர் என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு, ராஜாக்கள் ேங்கள் காலிதல விழுந்து கிடந்ோல் அநாேரித்ேிருக்கும்
மேிப்யபயுயடயவர்கள், ‘ஒருதசேநன்’ என்று நிளனயாேபடி மேிப்பறுவர்கபளன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு. ஐஶ்வர்யத்ேின் நிளலயாயமயும் மேிப்பறுயகயும் கிடக்கச் பசய்தே
தபாக்ோக்களுயடய நிளலயாயமயாலும் அவளனப் பற்றதவணுபமன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு. பசல்வக்கிடப்தபாபாேி அங்கநாபரிஷ்வங்கமும் அஸ்த்ேிரம்
என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு. யவத்யர்கள் பியழத்ோயர பயண்ணுமாதபாதல முடிந்ேவர்களள
பயண்ணுகிறபேன்? ஜீவித்ேவர்களும் சிலரில்ளலதயா? என்ன, அது இருந்ேபடி
தகட்கலாகாதோ பின்ளன?
7. ஏழாம்பாட்டு. ‘ஐஶ்வர்யத்துக்கு நீர் பசால்லுகிற தோஷம் உண்தடயாகிலும்
அந்நபாநாேிகள் ோரகமுமாய் தபாக்யமுமாயிருக்கிற ஆகாரமுண்தட’ என்ன, ‘அதுவும்
நிளல நில்லாது’ என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு. ராஜ்யஸ்ரீ நிளலநில்லாபோழிவது நாட்தடாடுபபாருந்ேி வர்த்ேியா
 போழியிலன்தறா? அவர்கதளாடு பபாருந்ேி வர்த்ேிக்கதவ நிளலநிற்குதம என்ன,
பபாருந்ேிவர்த்ேித்ோலும் எம்பபருமாளன ஆஶ்ரயியாவிடில் கியடயாது; அவளன
ஆஶ்ரயித்துப் பபற்றாலும் அவற்றின் ஸ்வபாவத்ோதல நிளலநில்லா; ஆனபின்பு,
அவன்ேன்ளனதய ப்ரதயாஜநமாக ஆஶ்ரயியுங்தகாள் என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு. கீபழட்டுப்பாட்டாதல – ஐஹிகதபாகம் அஸ்த்ேிர பமன்றார்; அேில்
காயிகக்தலஶாத்மகமான ேபஸ்யஸப் பண்ணி அந்ேத் ேப:ப்பலம் ஸ்வர்க்கமாகக்
பகாண்டு ஸ்வர்க்கத்யே ப்ராபிக்கும்தபாது பகவத்ப்ரஸாேம் தவணும்; அது உண்டாய்
ப்ராபித்ோலும் அதுேன்னின் ஸ்வபாவத்ோதல நிளலநில்லாது என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு. பூமியில் ஐஶ்வர்யம், ஸ்வர்க்காநுபவம் இயவ நிளலநில்லா என்றார் கீழ்;
இயவதபாலன்றிக்தக ஆத்மலாபம் நிளலநின்ற புருஷார்த்ேதம பயன்னில் கீழ்ச்
பசான்னத்யேக்குறித்து ஒரு நன்யம யுண்தடயாகிலும் பகவோநந்ேத்யேப் பற்ற இது
ஏகதேசமாயிருக்யகயாதல அதுவும் ேண்ணிது; ஆனபின்பு; அவளனப்பற்றப் பாருங்தகாள்
என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி பத்துங் கற்றார் ஐஶ்வர்யாேி க்ஷுத்ர
புருஷார்த்ேத்யேத் ேவிர்ந்து பகவத் யகங்கர்யயகதபாகராவர் என்கிறார்.

ஒருநாயகமாய் உலகுக்கு வாதனார்*

இருநாட்டிதலறியுய்க்கு மின்பம் – ேிரமாகா*
மன்னுயிர்ப்தபாகம்ேீது மாலடியமதயயினிோம்*
பன்னியியவ மாறனுயரப்பால். 31

நான்காம்பத்து, இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழி – பாலனாய்:

இேரவிஷயங்களினுயடய தோஷாநுஸந்ோநபூர்வகமாக பகவத்யவலக்ஷண்
யத்யே அநுஸந்ேித்ேிதற ‘அவளனப் பற்றுங்தகாள், இேரவிஷயங்களள விடுங்தகாள்’
என்கிறது; அது அவர்களுக்கு உடலன்றிக்தக ேமக்கு யவஶத்யம்பிறக்யகக்கு
உடலாயிற்று. ஸர்தவஶ்வரதனாதட கலந்து பிரிந்ோபளாரு பிராட்டிேயசயாய் பிராட்டிோன்
தமாஹாங்கயேயாய்க் கிடக்க அவள்ேயஶயய அநுஸந்ேித்ே ேிருத்ோயார்
‘தேஶகாலங்களால் விப்ரக்ருஷ்டமான அவன்படிகளளயும் ேத்ேத் தேஶகால
விஶிஷ்டமாக்கி இப்தபாதே பபற்று அநுபவிக்க தவணுபமன்னாநின்றாள்’ என்கிற
பாசுரத்ோதல ஸ்வேயஶயயப் தபசுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – வடேளசாயியினுயடய ேிருவடிகளில் சாத்ேின ேிருத்துழாயயச்
பசவ்விதயாதட இப்தபாதே பபறதவணு பமன்றாயசப்படாநின்றா பளன்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ‘ஸர்வரக்ஷகனான ஸர்தவஶ்வரன் ப்ரளயாபத்ேிதல ேன்
விபூேிரக்ஷணம் பண்ணினானாகில், அதுவும் தபற்றுக்கு உடலாதமா?’ என்ன, ‘அது,
உடலன்றாகில் ேவிருகிதறன், என்பருவத்ேிற் பபண்களுக்கு உேவினவிடத்ேிதல எனக்கு
 உேவத்ேட்படன்?’ என்னாநின்றாள் என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஓரூருக்காக உேவினதேயன்றிக்தக, ஒருநாட்டுக்காக உேவின வன்
பக்கலுள்ளது பபறத் ேட்டு என்? என்னாநின்றாள் என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – பபருக்காறு வற்றினாப்தபாதல ஒருகால் எல்லாயரயும்
வாழ்வித்துப்தபான அவோரத்ேிலுள்ளத்யே நான் இப்தபாது எங்தக தேடுதவன்? என்ன;
அது ேவிருகிறது, என்றுபமாக்க ஏகரூபமாயிருக்கிற பரமபேநிளலயன் ேிருவடிகளில்
ேிருத்துழாய்பபறத் ேட்டு என்? என்னாநின்றாள் என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஸர்வஸ்மாத்பரனாய் ப்ரமபேநிளலயனாய் அப்ராப்யனாயிருக்கி றவன்
ேிருவடிகளில் சாத்ேின ேிருத்துழாயய என்னாதல தேடப்தபாதமா? என்ன; ஆனால்
என்தனாட்யடயா பளாருத்ேிக்காகத் ேன்ளனப்தபணாதே எருதேழடர்த்ே க்ருஷ்ணன்
ேிருவடிகளிற் சாத்ேின ேிருத்துழாய்பபறத் ேட்டுஎன்? என்னா நின்றா பளன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – மனிச்சழியாமல் நப்பின்ளனப்பிராட்டிக்கு உேவினாப்தபாலன் றிக்தக,
ஸ்ரீபூமிப்பிராட்டிக்காகத் ேன்ளனயழியமாறியும் உேவினவனுயடய ேிருவடிகளில்
ேிருத்துழாயய ஆயசப்படா நின்றாள் என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அம்ருேமேநேயசயிதல பபரிய பிராட்டியாயரத் ேிருமார்பிதல
யவத்ேருளினவனுயடய ேிருவடிகளிற் சாத்ேின ேிருத்துழாயய ஆயசப்படா நின்றாள்
என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு - ஸ்ரீஜனகராஜன்ேிருமகளுயடய விதராேியயப் தபாக்கின
சக்கரவர்த்ேித் ேிருமகன் ேிருவடிகற் சாத்ேின ேிருத்துழாயய ஆயசப்படா நின்றாள்
என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ‘அவனுயடய ஆயுோேிகளளக் காணதவணும்’ என்று பசால்லப்புக்கு
முடியச்பசால்லமாட்டாதே தநாவுபடாநின்றாள் என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – உன்மகள் நீயிட்ட வழக்கன்தறா? அவளுக்கு ஹிேம் பசால்லி மீட்கத்
ேட்டு என் உனக்கு? என்றவர்களளக் குறித்து நான் பசால்லிற்றுக் தகளாதே அவளனதய
ஆயசப்பட்டு மிகவும் அவஸந்யநயாகா நின்றாள் என்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸிக்கவல்லார் நித்யஸூரிகளுக்கு
ஸத்ருசராவர் என்கிறார்.

பாலயரப்தபால்சீழ்கிப் பரனளவில்தவட்யகயால்*
காலத்ோல்தேசத்ோல் யககழிந்து* – சால
அரிோனதபாகத்ேில் ஆயசயுற்றுயநந்ோன்*
குருகூரில் வந்துேித்ே தகா. 32

நான்காம்பத்து, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி – தகாயவவாயாள்:

எல்லாத்தேசத்ேிலும் எல்லாக்காலத்ேிலு முண்டான அவன்படிகபளல்லாம்
இப்தபாதே பபற்று அநுபவிக்க தவணுபமன்று விடாய்ப்பாபராருவயரப் பபறுயகயாதல
இவர்ஸத்யேதய ேனக்கு எல்லாமாம்படியிருக்கிற ேன் ப்ரணயித்வகுணத்யேக் காட்டிக்
பகாடுக்கக் கண்டு, இவரும் எல்லாம்பபற்றாராய் அநுபவிக்கிறார். ஸர்தவஶ்வரனுயடய
பாலனாதயழுலகு – இத்ேிருவாய்பமாழி.
1. முேற்பாட்டில் – நப்பின்ளனப்பிராட்டி ஸ்ரீஜனகராஜன் ேிருமகள் போடக்கமானார்
உனக்கு ப்ரணயிநிகளாயிருக்க, நீ அவர்கள் பக்கலிதல யிருக்கும் இருப்யப
என்பக்கலிதல யிருக்கும்படி என் ஸத்யேதய உனக்கு எல்லாமாய்விட்டது என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – என்னுயடய கரணகார்யமான ஸ்ம்ருத்யாேிகதள பரிபூர்ண
னானவனுக்கு தபாதகாபகரணங்கபளல்லாமாயிற்று என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ‘இத்ேளலயய உனக்காக்கி அத்ோதல க்ருேக்ருத்யனாயிருக் கிறாதய’
என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – பூேநாேிகளுயடய நிரஸநஸமயத்ேில் ஶ்ரமந்ேீர சிசிதராபசாரம்
பண்ணப்பபற்றிதலதனயாகிலும் சிசிதராபசாரத்ோலல்லது பசல்லாே உன்
ஸுகுமாரமான ேிருதமனிக்குச் சாத்தும் மாளல என்ஸத்யே தயயாய் விடுவதே!
என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேம்முயடய ஸ்தநஹாேிகள் ஓபரான்தற ஆபரணாேி
ஸர்வபரிச்ச்சேங்களுமாயிற்று அவனுக்கு என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – இப்படி ப்ரணயியாயிருந்துள்ள நீ என்ளனக் கிட்டாதேபயாழிந்
ோதயயாகிலும் உன்ஸத்யேதய எனக்கு ோரகாேிகள் என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டில், கீழ்ச்பசான்ன ப்தரமமும் ேேநுகூலமான வ்ருத்ேிகளுமின்
றிக்தகயிருக்கிலும் என்ஸத்யேதய உனக்கு ஜீவநதஹதுவாவதே! என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஒருவயரபயாழிய ஒருவர்க்குச் பசல்லாேபடி பிறந்ே கலவி,
தபச்சுக்கு நிலமன்று என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ‘அநுபூேமானது தபசத்ேட்டு என்?’ என்ன, ‘உன்ப்ரணயித்வ
ப்ரகர்ஷம் என்னுயடய தபச்சுக்கு நிலமன்று’ என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ‘நானும், ஸமஸ்ேதலாகங்களும், ஸர்தவஶ்வரனும் ஏககண்ட்ட ராய்
ஏத்ேினாலும் ஏத்ேப்தபாகாே விஷயத்யே என்பசல்லாயமயாதல ஏத்ேிதனன்’ என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், ‘ஈஶ்வரனுயடய உபயவிபூேியும் இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸித்ோர் இட்ட
வழக்கு’ என்கிறார்.

தகாவானவீசன் குயறபயல்லாந்ேீரதவ*
ஓவாேகாலத்துவாேிேளன* – தமவிக்
கழித்ேயடயக்காட்டிக் கலந்ேகுணமாறன்*
வழுத்துேலால் வாழ்ந்ேேிந்ேமண். 33
நான்காம்பத்து, நான்காந் ேிருவாய்பமாழி – மண்ளணயிருந்து:
கீழில்ேிருவாய்பமாழியில் அவனுயடய ப்ரணயித்வகுணத்யே அநுஸந்ேித்துப்ப்
பிச்தசறினார். இவர்க்குக் கீழ்ப்பிறந்ே நிரவேிகப்ரீேியானது இருவருயடய ஆஶ்ரயமும்
அழியுபமன்னும்படியாயிற்று. அந்ே ரஸத்யே அயரயாறுபடுத்ேி ஸாத்மிப்பிக்யகக்காக
அக்கலவியய அல்பம் பநகிழநின்றான் ஈஶ்வரன். ஆனாலும், பிரிந்ேது அவளனயாயக யாதல
அது ேன்கார்யம் பசய்ேன்றி நில்லாதே; ஆற்றாயம மீதூர்ந்து ... தநாவுபடுகிற
இவள்ேயசயய அநுஸந்ேித்ே ேிருத்ோயார், இவள்படுகிற பாடுகளளயும்
இவள்பசால்லுகிற வார்த்யேகளளயும் பசால்லி, இதுகண்டு ோன்பபாறுக்கமாட்டாதம
தநாவுபடுகிறபடியும் பசால்லி இவள் யகவாங்குமளவாக, அவன் வந்து முகங்காட்டி
ஆஶ்வஸிப்பிக்கத் ேரித்ேோய்த் ேளலக்கட்டுகிறது, இத்ேிருவாய்பமாழி.
1. முேற்பாட்டு – வினவ வந்ேவர்களுக்குத் ேன்மகள்பசய்ேியய அறிவியா நின்று
பகாண்டு, ‘இப்படி இவளள எம்பபருமான் பிச்தசற்றினான்; நான் இதுக்கு என்பசய்தவன்?’
என்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ‘அப்ராக்ருேரூயபயான இவள் பசய்கின்றன ஒன்றும்
பேரிகிறேில்ளல’ என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – இவளுயடய அேிப்ரவ்ருத்ேிகளளச் பசால்லப்புக்கு, அவற்ற்க்கு
எண்ணில்ளல என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – வ்யஸநஸயஹயல்லாே இவளள இப்படி தநாவுபடுத்துவதே!
என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ‘இவளுக்கு இவ்வவஸாேம் எவ்வளவாய் முடியக்கடவது?’ என்று
அறிகிறிதலன்’ என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேன்மகள்பிச்சுக்கு நிோனத்யேயும் அேடியாகவந்ே பிச்சுத் ேன்ளனயும்
பசால்லுகிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – தேறினதபாதோடு தேறாேதபாதோடு வாசியற எப்தபாதும் அவன்
ேிறமல்லது அறியாதள என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ‘அத்யந்ே துர்த்ேயச வர்த்ேியாநின்றாலும் இவள் ேதேக
பயரயாயிருக்கும்’ என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – பபறுேற்கரிய இவள், ேன்ளனதய வாய்பவருவி தமாஹிக்கும் படி
பண்ணாநின்றான் என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ஸத்ருச போர்த்ேங்களள அநுஸந்ேிக்க க்ஷமமல்லாே
வ்யஸநாேிசயத்ோதல இவளுக்குப் பிறந்ே விக்ருேிகளளச் பசால்லி, நான் என்
பசய்தவன்? என்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார், ஸம்ஸாரதுரிேமும் தபாய் பகவத்
விஶ்தலஷகந்ேமில்லாே ேிருநாட்டிதல எல்லாரும் சிரஸாவஹிக்கும் தமன்யமதயாதட
இருக்கப்பபறுவர் என்கிறார்.
மண்ணுலுகில் முன்கலந்து மால்பிரியகயால்* மாறன்
பபண்ணிளலயமயாய்க் காேல் பித்தேறி* – எண்ணிடில்முன்
தபாலிமுேலானபபாருளள அவனாய்நிளனந்து*
தமல்விழுந்ோன் யமயல்ேனின்வீறு. 34

நான்காம்பத்து, ஐந்ோந் ேிருவாய்பமாழி – வீற்றிருந்து:

கீழில்ேிருவாய்பமாழியிதல அப்படி விடாய்த்ேவர் “இனிபயன்னகுயற
பயழுயமயுதம” என்னப்பபறுவதே! பபாய்ந்நின்ற ஞானம் போடங்கிக் கீபழல்லாம் “மண்ளண
யிருந்து துழாவி”யில் விடாய்க்கு க்ருஷி பண்ணினபடி; அப்படி விடாய்க்கப் பண்ணின
க்ருஷியின்பலம் பசால்லுகிறது இேில்.
1. முேற்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரனாய்யவத்து ஆஶ்ரிே ரக்ஷணார்த்ேமாக மநுஷ்ய
ஸஜாேீயனாய் வந்து அவேரித்ே க்ருஷ்ணளனக் கவிபாடப்பபற்ற எனக்கு ஒருநாளும்
ஒருகுயறயில்ளல பயன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – இம்மயஹஶ்வர்யத்துக்கு அடியான ஶ்ரிய:பேித்வத்யே
அருளிச்பசய்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஸமஸ்ேகல்யாணகுணாத்மகனாய் உபயவிபூேியுக்ேனான
ஸர்தவஶ்வரளனக் கிட்டிக் கவிபாடுயகயாதல, அவனுயடய ஆநந்ேத்யேயும்
விளாக்குளல பகாள்ளும்படியான ஆநந்ேத்யேயுயடயனாதனன் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – அநந்யப்ரதயாஜநயரயும், முேலிதல ப்ரதயாஜநாந்ேரங்களில் இழியாே
நித்யஸூரிகளளயுமுயடயனாய் யவத்து, நித்யஸூரிகளுக்கு அவ்வருகான ோன்
நித்யஸம்ஸாரியான என்பக்கல் பண்ணின மதஹாபகாரம் என்னால் பரிச்தசேிக்க
பவாண்கிறேில்ளல என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ோன் ஸர்வாேிகனாய்யவத்து அர்ஜுனனுக்கு ஸர்வார்த்ேங் களளயும்
ஸாத்மிக்க ஸாத்மிக்க அருளிச்பசய்ோப்தபாதல எனக்குத் ேன்படிகளளக் காட்ட,
கண்டு அநுபவித்து நான் என்னுயடய ப்ரேிபந்ேகங்க பளல்லாம் தபாம்படி
ேிருவாய்பமாழிபாடி நிரேிஶயாநந்ேியாதனன் என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரன் ேிருவடிகளிதல அடியமபசய்யவும் பபற்று ப்ரீேி
பந்ேகமும் தபாகப்பபற்தற பனன்றார் கீழ். ‘ஆனால், இனி உமக்குச்பசய்யதவண்டு
வபேன்?’ என்றான் ஈஶ்வரன்; இதுக்கு முன்பு பபறாேோய் இனிப்பபறதவண்டுவ
போன்றுண்தடா?’ என்கிறார் இேில்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘அரியதுண்தடா பவனக்கு என்கிற இப்பூர்த்ேி உமக்கு எத்ோதல
வந்ேது?’ என்ன, ‘பகவத்க்ருயபயாதல வந்ேது’ என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – எம்பபருமானுக்குத் ேம்பக்கலுண்டான ஸங்காேிஶயத்யே
அநுஸந்ேித்து, அவனுயடய உபயவிபூேிதயாகத்துக்கும் பஸௌகுமார்யத்துக்கும்
ேகுேியாகக் கவிபசால்ல வல்ல எனக்குத் ேிருநாட்டிலும் நிகரில்ளல பயன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – அவனுயடய வ்யாப்த்யவோராேிகள் எங்கும்புக்குக் கவிபசால்ல
வல்ல எனக்கு எேிருண்தடா? என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவன்தசஷ்டிேங்களடங்க என்பசால்லுக்குள்தள யாம்படி கவிபாட
வல்தலனாய், ப்ராப்ேவிஷயத்ேிதல வாசிகமாக அடியம பசய்யப்பபற்ற வளவன்றிக்தக
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்கு ஆநந்ோவஹனாதனன் என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் இத்ேிருவாய்பமாழிகற்றாயரப் பபரியபிராட்டியார் ேமக்தக பரமாகக்
பகாண்டு ஸமஸ்ேது:க்கங்களளயும் தபாக்குவர் என்கிறார்.

வீற்றிருக்கும்மால்விண்ணில் மிக்கமயல்ேன்ளன*
ஆற்றுேற்காத்ேன்பபருயம யானபேல்லாம் * தோற்றவந்து
நன்றுகலக்கப்தபாற்றி நன்குகந்துவீறுயரத்ோன்
பசன்றதுயர் மாறன் ேீர்ந்து. 35

நான்காம்பத்து, ஆறாந்ேிருவாய்பமாழி – ேீர்ப்பாயர:

கீழ் ‘வீற்றிருந்தேழுல’கில் பிறந்ே நிரவேிகப்ரீேி மாநஸாநுபவமாத்ரதமயாய்
பாஹ்யகரண தயாக்யமல்லாயமயாதல, எத்ேளனதயனும் உயரஏறினது ேகரவிழுயகக்கு
உடலாமாதபாதல தமாஹத்துக்கு உறுப்பாய்த் ேளலக்கட்டிற்று. இப்படியிருக்கிற
ேம்ேயசயய, ஸர்தவஶ்வரதனாதட கலந்து பிரிந்து தநாவுபடுகிறாபளாரு பிராட்டி ேன்
ஆற்றாயமயாதல தமாஹித்துக்கிடக்க, இவள்ேயஶயய அநுஸந்ேித்ே பந்துவர்க்கமும்
தமாஹித்து, ‘இது தேவோந்ேரங்களால் வந்ேதோ?’ என்று தேவோந்ேர
ஸ்பர்ஶமுயடயாயரக்பகாண்டு புகுந்து பரிஹாரம் பண்ணப்புக, இவள்ப்ரக்ருேி யறிந்ே
தோழியானவள், ‘நீங்கள் பாரிக்கிறயவ இவள்தநாவுக்குப் பரிஹாரமல்ல; விநாசத்துக்கு
உடலாமித்ேளன, ஆனபின்பு, பகவந்நாம ஸங்கீர்த்ேநத்ோலும் பாகவே பாேதரணுவாலும்
பரிஹரிக்கப்பாருங்தகாள்’ என்கிற அவள்பாசுரத்ோதல ஸ்வேயஶயப் தபசுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – தோழி, இவள் தநாய்க்கு நிோநத்யேச் பசால்லி, நீங்கள் பசய்கிறயவ
பரிஹாரமன்று என்று விலக்குகிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – க்ஷுத்ரதேவோசாந்ேியால் இந்தநாய்தபாக்குயக அரிது;
பகவத்விஷயத்யேச் பசால்லில் இவளளப் பபறலாம் என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அயுக்ேங்களளச் பசய்யாதே அவன்ேிருவடிகளள ஏத்துங்தகாள்,
அதுதவ இந்தநாய்க்கும் தபஷஜம் என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – வஞ்சயகயாய்த் தோற்றிற்றுச் பசால்லுகிற இவளுயடய
பஹுஜல்பாேிகளள விட்டு, ஆபத்ஸகனான ஸர்தவஶ்வரனுயடய ேிருநாமத்யேச்
பசால்ல வல்லிதகாளாகில் இவளளக் கியடக்கும் என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – நீங்கள் பண்ணுகிற பரிஹாரம் தநாயய மிகப்பண்ணாநின்றது;
அத்யேவிட்டு, தநாய்க்கு தயாக்யமான பரிஹாரத்யேப் பண்ணுங்தகாள் என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – இப்பபருதநர்த்ேிபயல்லாம் தவண்டா; ‘ேவளப்பபாடி’ என்று பசான்னது
இன்னபேன்று விதஶஷித்து, அத்யேச்பசய்ய உத்தயாகிக்கதவ இவள்தநாய் ேீரும்
என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – இேரதேவயேகளள ஆஶ்ரயித்ோல் இவளுயடய விநாசதம
பலித்துவிடும்; இவள் பியழக்கதவண்டியிருந்ேிதகாளாகில், ஸ்ரீயவஷ்ணவர் களள
ஆஶ்ரயியுங்தகாள் என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களளப் புருஷகாரமாகக் பகாண்டு ஸர்தவச்வரன்
ேிருவடிகளிதள ஶரணம்புக்கு இவளுயடய தநாயயத் ேீர்த்துக்பகாள்ளுயக ேவிர்ந்து,
க்ஷுத்ரதேவோ ஸமாஶ்ரயணம் உங்களுயடய கீழ்யமயய விளளக்கும் என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – நீங்கள் பண்ணுகிற நிஷ்ப்பலப்ரவ்ருத்ேி நான் காணமாட்தடன்;
க்ருஷ்ணன் ேிருவடிகளள நிளனத்து வாழ்த்துங்தகாள், இவள்
பியழக்கதவண்டியிருந்ேிதகாளாகில் என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இவளுக்கு க்ருஷ்ணன் ேிருவடிகளில் உண்டான ஐகாந்த்யத்யே
அநுஸந்ேித்து அவளனதயத்துங்தகாள்; இவள் உஜ்ஜீவிக்கும் என்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய ஸஹ்ருேயமாக அப்யஸிக்கவல்லார், ோம்
பிரிந்துபட்ட வ்யஸநம் படாதே ப்பலத்ேிதல அந்வயிப்பர் என்கிறார்.

ேீர்ப்பாரிலாேமயல் ேீரக்கலந்ேமால்*
ஓர்ப்பாதுமின்றி யுடன்பிரிய* – தநர்க்க
அறிவழிந்து உற்றாரு மறக்கலங்க * தபர்தகட்டு
அறிவுபபற்றான் மாறன் சீலம். 36

நான்காம்பத்து, ஏழாம்ேிருவாய்பமாழி – சீலமில்லா:

*வர்தஷண பீஜம் ப்ரேிஸஞ்சஹர்ஷ* என்று வர்ஷம்விழுந்ோல் ேன் உணர்த்ேியா
லன்றிதற பீஜம் பருவம் பசய்கிறது; அப்படிதய ேிருநாம ப்ரஸங்கத்ேிதல உணர்ந்ோதர.
“வாந்துவராபேி மன்னளனதயத்துமின்” என்று அம்ருேஸஞ்ஜீவநியான ேிருநாம ப்ரஸங்கதம
சிசிதராபசாரமாக உணர்த்ேியுண்டாயிற்று; அத்ோல் பபற்ற பலம் முன்புத்யே
தமாஹத்யேயும் இழக்யகக்கு உறுப்பான வித்ேளன. தமாஹேயசயில்
அநநுஸந்ோநத்ோதல க்தலசமில்ளல. பிறந்ே உணர்த்ேி தபற்றுக்கு உடலல்லாயமயாதல
க்தலசத்யே விளளக்க, அத்ோதல கூப்பிடுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – பநடுங்காலம் கூப்பிடச் பசய்தேயும், விஷயீகரியாேபடியாக நான்
பண்ணின பாபத்ேின் மிகுேி இருக்கிறபடி என்? என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – பண்டுபண்ணின உபகாரங்களளச்பசால்லி, அப்படியுபக ரித்து
உன்சுவட்யடயறிவித்து, இப்தபாது நான் கூப்பிட முகங்காட்டாதே எழவாங்கியிருக்யக
தபாருதமா? என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – எனக்கு உன்ளனக்காட்டாபோழிந்ோல், ‘நீ என்ளனக் காண் யகக்கு
பாக்யம் பண்ணிற்றில்ளல’ என்றாகிலும் என்கண்முகப்தப வந்து ஒன்று பசால்லுகிறிளல
என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ோம் காணும்படியாக வரதவணு பமன்கிறார்; அஸ்ப்ருஷ்ட
ஸம்ஸாரகந்ேரான நித்யஸூரிகள் அநுபவிக்கும் வடியவ, ப்ரஹ்தமந்த்ராேி களும்
காண மாட்டாேத்யே ‘நான் காணதவணும்’ என்று ஆயசப்படுகிற இத்ோல் என்ன
ப்ரதயாஜநமுண்டு? இதுக்கு அடி என்னுயடய லஜ்ஜாஶூந்யயே யும்
அளவில்லாயமயுமிதற என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ப்ரஹ்மாேிகளுக்கும் காணமுடியாேிருக்கிற உன்னுயடய
வடிவழயகக் காணதவணும் என்று ஆயசப்படா நின்தறன். என் சாபலம்
இருந்ேபடிபயன்? என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ‘என்பக்கலிதல ஸோஸந்நிஹிேனாயிருந்தே உன்ளனக் காட்டா
போழிகிறது நீ நிளனயாயம’ என்று அறிந்துயவத்தே காண ஆயசப்படா நின்தறன்,
அதுக்கு அடிஎன் அறிவுதகடு என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘நீர் நம்யமப் தபார இன்னாோகாநின்றீர்; உமக்கு ஒன்றும்
உேவிற்றிதலாதமா? நாம் ஒன்றும் உபகரித்ேிதலா பமன்தறதயா? நீர் நிளனத்ேிருக்கிறது?’
என்ன, ‘சிறிது பசய்ேயம உண்டு; இவ்வம்சம் பபற்தறன்; எனக்கு இத்ோல் தபாராது’
என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – பபற்ற அம்சம் பசான்னாராய், பபறாே அம்சம் இதுபவன்கிறார் இேில்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – எம்பபருமாளனக் காண்யகக்கு ஈடான கர்மதயாகாத்யுபாயங்க
பளான்றுமின்றிக்தக யிருக்கிற நான் ‘காணதவணும்’ என்று ஆயசப்பட்டால்,
காண்யகக்கு உபாயமுண்தடா? என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – காணப்பபறாவிட்டால் மறந்து பியழக்கபவாண்ணாேபடி எனக்குத்
ேக்கபோரு ஜ்ஞாநத்ருஷ்டி எங்ஙதனயுண்டாயிற்று? என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார் எம்பபருமாதனாதட நித்யஸம்ஶ்தலஷம்
பண்ணலாந் ேிருநாட்டிதல பசல்லப்பபறுவர் என்கிறார்.

சீலமிகுகண்ணன் ேிருநாமத்ோலுணர்ந்து*
தமலவன்றன்தமனிகண்டு தமவுேற்கு* – சால
வருந்ேியிரவும்பகலும் மாறாமல்கூப்பிட்
டிருந்ேனதன *பேங்குருகூதரறு. 37

நான்காம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – ஏறாளும்:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல தகட்டாரயடய நீராம்படி கூப்பிட்டார். ‘இப்படி
கூப்பிடச்பசய்தேயும் ஸர்தவஶ்வரன் நமக்கு முகம் ோராேிருந்ேது நம்பக்கல் உதபயக்ஷ
யாதலயாக அடுக்கும்’ என்று பார்த்து ‘ப்ராப்ேனுமாய் ஸுசீலனுமாய் விதராேிநிரஸந
சீலனுமாயிருக்கிறவன் ‘இதுதவண்டா என்றிருக்குமாகில் எனக்தகாோன் இது தவண்டுவது’
என்று விடப்பார்த்து, ‘அவனுக்கு தவண்டாே நானும் என் உயடயமயும் தவண்டா எனக்கு’
என்று ஆத்மாத்மீயங்களில் நயசயற்றபடியய அந்யாபதேசத்ோதல அருளிச்பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – அத்யந்ேகுணவானுமாய் விதராேிநிரஸந ஸமர்த்ேனுமாயிருக்கிற
எம்பபருமான் விரும்பாே ஶ்லாக்யமான நிறங்பகாண்டு எனக்கு ஒரு கார்யமில்ளல
என்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – இச்சீலத்துக்கும் அடியான பிராட்டிதயாடு கூட
வடிவழயகக்காட்டி அடியமபகாண்டவன் விரும்பாே பவ்யமான பநஞ்சால் என்ன
கார்யமுண்டு? என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – விதராேிநிரஸந ஸமர்த்ேனாய் அத்யந்ே விலக்ஷணனாய் முன்பு
என்பக்கல் அத்யபிநிவிஷ்டனானவன் விரும்பாே அடக்கம் எனக்கு தவண்டா என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – ேன்ளனப்தபணாதே, பபண்பிறந்ோயரப் தபணும் க்ருஷ்ணன் விரும்பாே
நிறம் ேனக்கு தவண்டா என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – பரமப்ரணயியாய் ஸர்வரக்ஷகனான ேசரோத்மஜன் விரும்பாே
அறிவினால் என்ன ப்ரதயாஜநமுண்டு எனக்கு? என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – அறிவில்லாோர்க்கு ஸ்வப்ராப்த்யுபாயங்களள உபதேசித்து,
அறிவுபிறக்யகக்கு தயாக்யயேயில்லாோயர வடிவழகாதல ேனக்காக்கிக்
பகாள்ளுமவன் விரும்பாே லாவண்யத்ோல் என்ன கார்யமுண்டு? என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – பபற்ற ேமப்பன் பயகயாக பாலனானவனுக்கு உேவினவன் ோன்
உேவாயம தநாவுபடுகிற எனக்கு உேவானாகில், நான் ஆபரணம் பூண்டு
ஒப்பித்ேிருக்கிற இவ்பவாப்பளன யார்க்கு? என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஜகத்துக்காக உபகரிக்குமவன் ேனக்கு அஸாோரளணயான என்ளன
உதபக்ஷிக்குமாகில் என்னுயடய தமகளலயால் என்ன ப்ரதயாஜநமுண்டு? என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஆஶ்ரிேவிதராேியான வாணளன அழியச்பசய்து, ஸர்வரும்
உஜ்ஜீவிக்கும்வழி பயண்ணுமவன் விரும்பாே உடம்பு பகாண்டு கார்யபமன்? என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – முேற்பாட்டிற்பசான்ன சீலகுணத்யேயும் விதராேிநிரஸநத் யேயும்
பசால்லி, அவன் விரும்பாே ஸத்யேயால் என்ன கார்யமுண்டு? என்று உபக்ரமத்தோதட
தசர உபஸம்ஹரிக்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில் இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸித்ேவர்கள், காழ்ப்தபறின ஸம்ஸர
துரிேமற்றுப் பரமபேத்ேிதல புகப்பபறுவர்கள் என்கிறார்.

ஏறுேிருவுயடய ஈசனுகப்புக்கு*
தவறுபடிபலன்னுயடயம மிக்கவுயிர்*– தேறுங்கால்
என்றனக்கும்தவண்டா எனுமாறந்ோளள பநஞ்தச*
நந்ேமக்குப்தபறாக நண்ணு. 38
நான்காம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – நண்ணாோர்:
‘உடம்பு தவண்டா, உயிர் தவண்டா’ என்று இவற்யற உதபக்ஷித்துப் பார்த்ோர், ோம்
‘தவண்டா’ என்றவாதற ேவிருமாகக்பகாண்டு: அயவ – ேவிர்ந்ேனவில்ளல; ஒன்யறப்
பபறுயகக்தகயன்றிக்தக முடியகக்கும் உன் ேரவு தவணுமாகில் அத்யேத் ேந்ேருள
தவணுபமன்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – உன்ளனபயாழியப் புறம்தப தபறும் இழவுமாயிருக்கிற இவர்கள் நடுவில்
நின்றும் நான் உன் ேிருவடிகளிதல வந்து கிட்டும்படி எனக்கு இச்சரீர விஶ்தலஷத்யேப்
பண்ணித் ேந்ேருளதவணும் என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “எண்ணாராத்துயர்” என்று ேிரளச்பசான்னார், முேற்பாட்டிதல;
அவற்றிதல சிலவயககளளச் பசால்லி விஷண்ணராய், ‘இவர்கள் து:க்கத்யேப்
தபாக்காயாகில் என்ளன உன் ேிருவடிகளிதல அயழத்ேருளதவணும்’ என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஆபிஜாத்யாேிகபளல்லாம் கிடக்க, இயவமுடிகிறபடியயக் கண்டு
பபாறுக்கமாட்டுகிறிதலன்; து:க்ககந்ேமில்லாே உன்ேிருவடிகளிதல அடியம பகாள்ள
தவணும் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – தசேநர் ஐஶ்வர்த்யே விரும்பினால் அது விநாசதஹதுவாகக்
காணாநிற்கச் பசய்தே, ேிரியவும் அந்ே ஐஶ்வர்யத்யே விரும்புயகதய ஸ்வபாவமாம்படி
யிருக்கிற இதுக்கு தஹது ஏதோ? நான் இது கண்டு பபாறுக்க மாட்டுகிறிதலன்; என்ளன
முன்னம் இவர்கள் நடுவில் நின்றும் வாங்கதவணும் என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஜந்மஜராமரணாேிகளாதல தநாவுபடுகிற ஸம்ஸாரிகள்
நடுவினின்றும், இதுநயடயாடாே தேசத்ேிதல அயழத்துக்பகாண்டருள
தவணுபமன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஸம்ஸாரிகளுயடய பகவத்யவமுக்யாேி தோஷங்களள அநுஸந்ேித்து
ஈஶ்வரளன இன்னாோயக ேவிர்ந்து, ஜீவநார்த்ேமாகப் பரஹிம்யஸ பண்ணுகிற
ஸம்ஸாரிகள் நடுவினின்றும் என்ளன உன் ேிருவடிகளிதல அயழத்ேருள
தவணுபமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அதபக்ஷிேம் அப்தபாதே கிட்டாயமயாதல, ‘தபறு ேம்மோன பின்பு ோதம
யத்நம் பண்ணிவருகிறார்’ என்று நிளனத்ோனாகக் பகாண்டு, ‘ஸகல போர்த்ேங்களும்
த்வேேீநமான பின்பு நீதய உன்ளனக்கிட்டும் வழி பார்த்ேருள தவணும்’ என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – நாதம பசய்யப்புக, நீர் ‘தவண்டா’ என்றவாதறயன்தறா ேவிர்ந்ேது;
இதுக்கு நம்யமக் காற்கட்டதவணுதமா? என்ன, ‘பசய்யக்கடவ ோகில் அது என்று
பசய்வது?’ என்கிறார். ‘எம்மா வீட்டுத் ேிறமும் பசப்பம்’ என்றாதர.
9. ஒன்போம்பாட்டு – இவருயடய ஸம்ஸாராநுஸந்ோநத்ோதல வந்ே வ்யஸந பமல்லாம்
ேீரும்படி, ேிருநாட்டிலிருந்ே இருப்யபக் காட்டியருள, கண்டு அநுபவிக்கப்
பபற்தறபனன்று த்ருப்ேராகிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – கீழிற்பாட்டில், ‘விடுத்து’ என்றும், ‘கூட்டிளன’ என்றும் ப்ரஸ்துேமான
 தபற்யற, ப்ரீத்யேிசயத்ோதல விட்டது இது, பற்றினது இது என்று வ்யக்ேமாக
அருளிச்பசய்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸித்ோயர இதுோதன அவன் ேிருவடிகளிதல
தசர்க்கும் என்கிறார்.

நண்ணாது மாலடியய நானிலத்தே வல்விளனயால்*

எண்ணாராத் துன்பமுறு மிவ்வுயிர்கள்* – ேண்ணியமயயக்
கண்டிருக்க மாட்டாமல் கண்கலங்கு மாறனருள்*
உண்டுநமக்குற்ற துளணபயான்று. 39

நான்காம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – ஒன்றுந்தேவும்:

ஒரு நிலத்ேிதல ஒருகூறு உவர்ந்துகிடக்க மற்யறக்கூறு விளளவேறுப்போமா
தபாதல, நித்யவிபூேியும் நித்யஸூரிகளும் பகவேநுபவதம யாத்யரயாய்ச் பசல்லாநிற்க,
ஸம்ஸாரமாகிற பாளல நிலத்ேிலுள்ளார் சப்ோேிவிஷயங்களிதல ப்ரவணராய்
இவற்றினுயடய லாபாலாபங்கதள தபறுமிழவுமாய் பகவத்விமுகராய்
க்தலசப்படுகிறபடியய அநுஸந்ேித்து, ‘அவர்களளத் ேிருத்துதவாம்’ என்று பார்த்து,
‘ஸர்தவஶ்வரன் உளனாயிருக்க நாம் இருந்து க்தலஶப்படதவணுதமா?’ என்று, ‘தேவர்
உள்ளீராயிருக்க, இயவ இப்படி தநாவுபட விட்டிருக்யக தபாருதமா? இவர்களளயும்
ேிருத்ேி நல்வழி தபாக்கதவணும்’ என்று அவன் ேிருவடிகளிதல விழ, ‘நம்
குயறயல்லகாணும்; இயவ அசித்ோய் நாம் நிளனத்ேபடி காரியங்பகாள்ளுகிதறா
மல்தலாதம; தசேநரானபின்பு இவர்கள் பக்கலிதலயும் ருசியுண்டாகதவணுங் காணும்
அபுநராவ்ருத்ேிலக்ஷண தமாக்ஷத்யேப் பபறும்தபாது; நாமும் உம்தமாபாேி
ஆவபேல்லாம்பார்த்து முடியாயம கண்ணநீதராதடகாணும் யகவாங்கிற்று’ என்ன,
‘இவர்களுக்கு ருசியில்ளலயானாலும், தபற்றுக்கு தவண்டுவது இச்சாமாத்ரமாயிற்றான
பின்பு, இந்ே இச்யசயயயும் நீதய பிறப்பித்துக் பகாள்ளுமித்ேளனயன்தறா? என்று ... இவரும்
நிர்ப்பந்ேிக்க, ‘தசேநரானபின்பு ருசிமுன்பாகச் பசய்யதவணுபமன்றிருந்தோ மித்ேளன
காணும்; அது கிடக்க உமக்குக் குயறயில்ளலதய; உம்யமக்பகாடுதபாய் யவக்கப்புகுகிற
தேசத்யேப் பாரீர்’ என்று பரமபேத்யேக் காட்டிக்பகாடுக்க, கண்டு க்ருோர்த்ேரானார்
கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல; பின்ளனயும் ேம்பசல்லாயமயாதல, ஸர்வாஶ்வரன் யகவிட்ட
ஸம்ஸாரத்யேயும் ேிருத்ேப்பார்க்கிறார். ‘ஸம்ஸாரத்யே அடியறுக்கதவணும்'’என்று
பாரித்ோர். ஸம்ஸாரபீஜம் இேரதேவயேகள்பக்கல் ப்ராவண்யமும்,
பகவத்பரத்வஜ்ஞானமில்லாயமயுமா யிருந்ேது; அதுக்கு உறுப்பாக பகவத்பரத்வ
ஜ்ஞாநத்யே உபதேசிக்கிறார்.
முேல் ேிருவாய்பமாழியில் பரத்தவபரத்வத்யே அருளிச்பசய்ோர்; அது ஸம்ஸாரிகளுக்கு
எட்டாநிலமாயிருந்ேது; அதுக்காக அவோரத்ேிதல, பரத்வத்யே அருளிச்பசய்ோர்
“ேிண்ணன் வீ”ட்டில்; அதுவும் ேத்ப்ராயமாய்ப் பிற்பாடர்க்கு எட்டிற்றில்ளல; இரண்டும்
தேசகாலவிப்ர க்ருஷ்டமாயிருந்ேது; அக்குயறக பளான்றுமின்றிக்தக, “பின்னானார்
வணங்குஞ்தசாேி” என்கிறபடிதய அர்ச்சாவோரத்ேிதல பரத்வத்யே அருளிச் பசய்கிறார்
இேில்.
1. முேற்பாட்டில், *ஏதகாஹயவ நாராயண ஆஸீத்* என்கிற காரணவாக்ய ப்ரக்ரியயயய
அநுஸந்ேித்துக்பகாண்டு; ஸர்வஸ்ரஷ்டாவான ஸர்தவஶ்வரன்,
மாத்ருஸந்நிேிபயாழிய ப்ரயஜ வளராோப்தபாதல ேன் ஸந்நிேிபயாழிய இயவ
ஜீவிக்கமாட்டாது என்று பார்த்துத் ேிருநகரியிதல ஸர்வஸுலபனாய் நிற்க, ‘தவதற
யாஶ்ரயணீயேத்த்வமுண்டு என்று தேடித் ேிரிகிறிதகாதள’ என்று தக்ஷபிக்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ஆஶ்ரயிக்கிற உங்கதளாடு, ஆஶ்ரயணீயரான அவர்கதளாடு
வாசியற எல்லாயரயும் உண்டாக்கினவன் நின்றருளுயகயாதல ப்ராப்யமான
ேிருநகரியய ஆஶ்ரயியுங்தகாள் என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஜகந்நிகரணாேி ேிவ்யதசஷ்டிேங்களாலும் இவதன பரன்; இது
இயசயாோர் என்தனாதடவந்து கலந்து தபசிக்காணுங்தகாள் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ஶ்ருேியாலும், லிங்கத்ோலும் அநுமாநத்யேயும் ஸமாக்யய யயயும்
ேள்ளி பகவத்பரத்வத்யே ஸ்ோபிக்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ளலங்கபுராணம் போடக்கமான குத்ருஷ்டிஸ்ம்ருேிகளளயும்,
பாஹ்யஸ்ம்ருேிகளளயும் ப்ரமாணமாகக் பகாண்டு வந்ேவர்களள நிதஷேிக்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – எம்பபருமாதன ஸர்தவஶ்வரனாகில் எங்களள தேவோந்ேரப்ரவண ராக்கி
யவப்பாபனன்? என்ன; உங்களள இங்ஙதன யவத்ேது ஸேஸத்கர்ம காரிகளான
ஜந்துக்கள் அவ்தவா கர்மாநுகுண பலங்களளயநுபவிக்கக் கடவோன ஶாஸ்த்ர
மர்யாயே யழியுபமன்று; ஆனபின்பு, அத்யேயறிந்து எம்பபருமாளன ஸமாஶ்ரயித்து
அவன் வஞ்சநத்யேத் ேப்புங்தகாள் என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘அது பசய்கிதறாம். இேரதேவயேகளுக்கும் சில உத்கர்ஷ முண்டு’
என்று பநடுநாள் அவற்றுக்குப் பச்யசயிட்டுப் தபாந்தோம்; அப்பச்யச பவறுமனாகாதம
இன்னம் சிலநாள் அயவ பலிக்கும்படி கண்டு பின்ளன பகவத் ஸமாஶ்ரயணம்
பண்ணுகிதறாம்’ என்ன, ‘அயவயும் எல்லாம்பசய்து கண்டிதகாளிதற. இனி அயமயுங்
காணுங்தகாள்’ என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – இங்ஙதன யிருக்கச்பசய்தேயும் இேரதேவோஸமாஶ்ரயணம்
பண்ணியன்தறா மார்க்கண்தடயாேிகள் ஸ்வாபிலஷிேம் பபற்றது என்ன, - ஆகில் அது
இருந்ேபடியக் தகட்கலாகாதோ? என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – உங்களுயடய உஜ்ஜீவநத்துக்கு அவ்வளவும் பசல்ல தவணுதமா?
அவன் வர்த்ேிக்கிற ேிருநகரியய உங்கள் ஜ்ஞாநத்துக்கு விஷயமாக்க அயமயும்
என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ேன் ஐஶ்வர்யத்ேி பலான்றுங் குயறயாமல் வந்து ேிருநகரியிதல
நின்றருளின பபாலிந்து நின்ற பிரானுக்கு அடியம பசய்யகதய உசிேம் என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார்க்குப் பரமபேம் ஸுலபபமன்கிறார்.

**ஒன்றுமிளலத்தேவு இவ்வுலகம்பயடத்ேமால்*
அன்றிபயன ஆருமறியதவ* – நன்றாக
மூேலித்துப்தபசியருள் பமாய்ம்மகிதழான் ோள்போழதவ*
காேலிக்கு பமன்னுயடய யக. 40
 ஐந்தாம் பத்து

அஞ்சாம்பத்ோல், இந்ே இஷ்டப்ராப்ேிக்கும் அநிஷ்டநிவ்ருத்ேிக்கும் “ஆபறனக்கு

நின்பாேதம சரணாகத்ேந்போழிந்ோய்” என்று ேன் ேிருவடிகளளதய உபாயமாகத் ேந்ோ
பனன்றார்.

ஐந்ோம்பத்து, முேல் ேிருவாய்பமாழி – யகயார் சக்கரம்:

*நண்ணாோர் முறுவலிப்பவிதல ஸம்ஸாரிகள் படுகிற க்தலசத்யே அநுஸந்ேித்து,
அதுக்குப் பரிஹாரமாக, “பகவத்பரத்வ ஜ்ஞாநத்யேயுண்டாக்குதவாம்” என்று
பகவத்பரத்வத்யே உபதேசித்ோர் – கீழ்: இரண்டுகிட்டம் ேன்னிதல தசரக்கிடக்க
அேிதலபயான்று பபான்னாயிருக்குமாதபாதல அவர்களிதல ஒருவராயிருக்கிற ோம்
அவர்களளயும் ேிருத்தும்படி ேமக்குப்பிறந்ே நன்யமக்கு அடிபயன்? என்று பார்த்து,
ேன்னுயடய நிர்தஹதுக க்ருயபயாதல பசய்ோனத்ேளன பயன்கிறார். “அநாேிகாலம்
ஸம்ஸரித்து, புத்ேிபூர்வம் விரும்புவது சப்ோேி விஷயங்கதளயாய், ேன்பக்கல்
எனக்குள்ளது அஹ்ருேயமான உக்ேிமாத்ரதமயா யிருக்க, நான் புத்ேிபூர்வம் பண்ணிப்
தபாந்ே ப்ராேிகூல்யங்களள விஸ்மரித்து ஜ்ஞாநம் பிறந்ே பின்பு ப்ராமாேிகமாக
வந்ேவற்றில் அஜ்ஞனாய், என்ளன இவ்வளவாக விஷயீகரித்ோன்; பிறயரயும் நான்
ேிருத்ேவல்தலனாம்படி பண்ணினான்” என்று ோம்பபற்ற தபற்றின் கனத்யேச் பசால்லி
ஈடுபட்டு அநுபவிக்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – என்பக்கலுள்ளது அஹ்ருேயமான உக்ேியாயிருக்க, இத்யே
ஸஹ்ருேயமாகக் பகாண்டு விரும்பி, “இனி இதுக்கு அவ்வருகில்ளல” என்னும்படியான
தபற்யறப் பண்ணித்ேந்ோபனன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – அஸ்த்ோநபயசங்கிகள் பசால்லும் வார்த்யேயய நான்
அஹ்ருேயமாகச் பசால்ல, ஸர்வஜ்ஞனானவன் அத்யே பமய்யாகக்பகாண்டு ேன்
விபூேிதயாதட கூட நானிட்ட வழக்கானா பனன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – “பபாய்தய யகம்யமபசால்லி” என்றும், “சிலகூத்துச் பசால்ல”
என்றும் பசான்ன வார்த்யேயய விவரியா நின்றுபகாண்டு இப்படி வாங்மாத்ரத்ோதல
உன்ளனப்பபற்ற நான் உன்ளனபயாழிய தவபறான்யற ஆயசப்பதட பனன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – “பபாய்தயயகம்யமபசால்லி” என்றும், “சிலகூத்துச் பசால்ல”
என்றும், “உள்ளனமற்றுளவாப் புறதம சிலமாயஞ்பசால்லி” என்றும்,
பகவத்விஷயத்ேிதலயும் பபாய்பசால்லிப் தபாந்தேபனன்றார்; “இப்படி பபாய்யனாயகக்கு
நிபந்ேனதமது” என்று பார்த்ோர்; ப்ரக்ருேி ஸம்ஸர்க்கமாயிருந்ேது: “பமய்தய
பபற்பறாழிந்தேன்”, “கண்டுபகாண்டுய்ந் போழிந்தேன்” என்றவற்யற மறந்ோர்; ‘இந்ே
ப்ரக்ருேி ஸம்பந்ேத்ோதல இேர விஷயங்களிதல ப்ரவணமான மநஸ்யஸ அவற்றில்
நின்றும் மீட்டு உன் பக்கலிதல ப்ரவணமாம்படி பண்ணி, தேஹத்ேிற்காட்டில்
 ஆத்மாயவப் பிரிய அநுஸந்ேிக்யகக்கு க்ஷமனாகிறிதலன். நீதய
என்விதராேியயப்தபாக்கி உன் ேிருவடிகளிதல அயழத்துக்பகாண்டருள
தவணு’பமன்கிறார் – என்று பட்டர் அருளிச்பசய்யும்படி.
5. அஞ்சாம்பாட்டில், கீழ் “மலினம்” என்றது – ப்ரக்ருேியய பயன்று ஸ்பஷ்டமாக
அருளிச்பசய்து, அேிதலயிட்டு என்ளன தநாவுபடவிட்டிருந்ோ பயன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – “தபாரயவத்ோய் புறதம” என்று – இவர் பநாந்ேவாதற, “இவருயடய
இழயவ மறப்பித்து உளராக்கி நடத்ேதவணும்” என்று பார்த்துத் ேன் வடிவழயகக்
காட்ட, அவ்வடிவழயகக் கண்டவாதற ேம் உடம்யப மறந்து ப்ரீேராய், கண்டு
பகாண்தட பனன்கிறார். இவயர பமய்ம்மறக்கப் பண்ணிற்று அவன்வடிவு.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவன்க்ருயபயாதல ோம்பபற்ற தபற்யறக்கண்டு விஸ்மிேராய்,
பகவத்க்ருயப நயடயாடாநிற்க, சிலர்க்கு “நான் அதயாக்யன்” என்று இழக்க
தவண்டாகிடிதகாபளன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – உபயவிபூேிநாேனானவன் என்பக்கலிதல தமல்விழுந்து என்ளன விடாதே
ஹ்ருேயத்ேிதல புகுந்ேிருந்ோன்; நானும் இனி நித்யஸூரிகளளப்தபாதல
நித்யஸம்ஸாரத்யே விட்டு, அவளனதய எல்லாவுறவு முயறயுமாகப் பற்றப்
பார்த்தேபனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – பலபசால்லிபயன்? நான் ஸம்ஸாரத்ேில் பட்ட க்தலசபமல்லாந்
ேீரும்படி ேன் க்ருயபயாதல அப்ராக்ருேமான வடிதவாதடவந்து கலந்ோபனன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவன் ேன் க்ருயபயாதல சப்ோேிவிஷயப்ராவண்யத்யே யறுத்துத்
ேன்பக்கலிதல ருசியயப்பிறப்பித்ே மதஹாபகாரத்யே யநுஸந்ேித்ே க்ருேஜ்ஞயேதய
பற்றாசாக வந்து, என்தனாதட நிரவேிகஸம்ஶ்தலஷத்யேப் பண்ணினாபனன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இப்பத்யே அப்யஸிக்கவல்லார், நிரவேிக ஸ்ரீயவஷ்ணவஸ்ரீயய
யுயடயராய் அவன்ேிருவடிக்கீதழ புகப்பபறுவபரன்கிறார்.

யகயாருஞ்சக்கரத்தோன் காேலின்றிக்தகயிருக்க*
பபாய்யாகப்தபசும் புறனுயரக்கு*-பமய்யான
தபற்யறயுபகரித்ே தபரருளின் ேன்யமேளன
தபாற்றினனதன மாறன்பபாலிந்து. 41

ஐந்ோம்பத்து, இரண்டாம் ேிருவாய்பமாழி – பபாலிக பபாலிக:

“நண்ணாோர் முறுவலிப்பவிதல ஸம்ஸாரிகள் படுகிற க்தலசத்யே யநுஸந்ேித்து,
அதுக்குப் பரிஹாரமாக, ஒன்றுந்தேவிதல – பகவத்பரத்வத்யே உபபாேித்துத் ேிருத்ே,
அத்ோதல ேிருந்ேி ஸம்ஸார பரமபே விபாகமற்று அங்குள்ளாரும் இங்தக
வரலாம்படியிருக்கிற இருப்யபக் கண்டு மங்களாசாஸனம் பண்ணுகிறார்” என்று,
இங்குள்ளார் பக்கலிதல ப்ராோந்யந்தோற்ற எம்பபருமானார் அருளிச் பசய்யும்படி.
1. முேற்பாட்டு – ஸ்ரீயவஷ்ணவஸம்ருத்ேியயக் கண்டு மங்களாஶாஸனம் பண்ணுகிறார்.
2. இரண்டாம்பாடு – இவ்யவஷ்ணவ ஸம்ருத்ேியய அநுபவிக்யகக்கு அநுகூலபரல்
லாரும் வாருங்தகா பளன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – நித்யஸூரிகளும் புகுந்து பரிமாறலாம்படி ஸம்ஸாரமயடய
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்கதளயாயிற்று என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – அவிசால்யமான பாஹ்யஸமயங்களள தவதராதட அறுப்பாயரப்தபாதல
எங்கும் யவஷ்ணவர்கதளயாய், பகவத்குணாநுபவஜநிே ஹர்ஷத்ோதல களித்துத்
ேிரியாநின்றார்க பளன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஸ்ரீயவஷ்ணவர்கள் அஸுரராக்ஷஸரான உங்களளயும் முடித்து
யுகத்யேயும் தபர்ப்பர்கபளன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஸகல து:க்கங்களளயும் தபாக்குயகக்காக ஸ்ரீயவஷ்ணவர்கள்
தலாகமடங்கப் பரந்ோர்கள்; அவர்கதளாதட நீங்களும் அவளன யாஶ்ரயித்து
உஜ்ஜீவியுங்தகா பளன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – நாங்கள் பநடுநாள் தேவயேகளுக்குப் பச்யசயிட்டு ஆஶ்ரயித்துப்
தபாந்தோம்; அேின்முடிவு கண்டு பின்ளன பகவத் ஸமாஶ்ரயணம் பண்ணுகிதறாபமன்ன;
நீங்கள் ஆஶ்ரயிக்கிற தேவயேகள் உங்களள ரக்ஷிப்பதும் அவன்பக்கலிதல பகாண்டு
பசன்று காட்டிக்பகாடுத்ோயிற்று. ஆனபின்பு, அவளனதய ஆஶ்ரயிக்கப் பபறில் அழகிது;
அதுவும் மாட்டிதகாளாகில், நீங்கள் அவர்களுக்கு இடுகிறவற்யற “இவர்கள்
அவனுக்குத் ேநுபூேர், இவர்கள்முகத்ோதல நாம் பகவத்ஸமாராேநம் பண்ணுகிதறாம்”
என்று புத்ேிபண்ணி யாகிலும் இடப்பாருங்தகா பளன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ராஜஸராயும் ோமஸராயுமுள்ள தசேநர் குணாநுகுணமாக
ஆஶ்ரயிக்கலாம்படி இேரதேவயேகளள தலாகமடங்கப் பரப்பியவத்ோன்; அவனுயடய
அஸாோரணவிக்ரஹத்ேிதல தோற்றிருக்கும் ஸ்ரீயவஷ்ணவர்கள் தலாகமடங்கப்
பரந்ோர்கள். அவர்களளப்தபாதல நீங்களும் அவளன யாஶ்ரயிக்கப் பாருங்தகாள்
என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – பகவத்குணநிஷ்ட்டரும் யகங்கர்யநிஷ்ட்டருமான
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்கள் பூமிபயங்கும் பரந்ோர்கள்: நீங்களும் அவர்கதளாபடாக்க
அநந்யப்ரதயாஜநராய் ஆஶ்ரயியுங்தகா பளன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – நீங்கள் ஆஶ்ரயிக்கிற தேவயேகள் பசய்கிற இத்யே நீங்களும்
பசய்ேிதகாளாகில், யுகப்ரயுக்ேமான தோஷங்களும் தபாபமன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார்க்குத் தேவோந்ேரங்கள் பக்கலுண்டான
பரத்வஶங்யகயும், எம்பபருமான்பக்கல் ப்ரதயாஜநாந்ேரபரயேயுமான மாநஸ தோஷம்
தபாபமன்கிறார்.

**பபாலிகபபாலிகபவன்று பூமகள்தகான்போண்டர்*
மலிவுேளனக்கண்டுகந்து வாழ்த்ேி*-உலகில்
ேிருந்ோோர்ேம்யமத் ேிருத்ேியமாறன்பசால்*
மருந்ோகப் தபாகுமனமாசு. 42

ஐந்ோம்பத்து, மூன்றாம் ேிருவாய்பமாழி – மாசறு தசாேி:

“மலியும்சுடபராளி மூர்த்ேி மாயப்பிரான் கண்ணந்ேன்ளன” என்று வடிவழயகயும்
குணங்களளயும் பஸௌலப்யத்யேயும் அநுஸந்ேித்து; இப்படி ஸுலபனுமாய்,
ஆஶ்சர்யமான குணதசஷ்டிேங்களள யுயடயனுமாய், அயவயில்ளலதயயாகிலும்
விடபவாண்ணாே வடிவழயகயு முயடயனான இவளன பாஹ்ய ஸம்ஶ்தலஷாதபயக்ஷ பிறந்து
அளணக்கக்தகாலிக் யகயயநீட்ட, அகப்படாதே யககழிந்து நிற்க, அத்ோதல கலங்கி
மடபலடுக்யகயிதல உபக்ரமிக்கிறார். மடபலடுக்யகயாவது – தபார்சுட்டுப்
பபாரிபகாறிக்யகதயாபாேி. “அநீேி பசய்யாதே பகாள்ளுங்தகாள்” என்று பிறயரத்
ேிருத்ேினவர், “நீர்பசய்யப்பார்க்கிற இது அநீேி, அத்யேத் ேவிரும்” என்று பிறர்
ேிருத்ேவும் ேிருந்ோேபடியானார். பிறயர பகவத்விஷயத்ேிதல ப்ரவணராக்குயகக்குத்
ேிருத்துகிற இவயர, “பகவத்ப்ராவண்யமாகாது” என்று ேிருத்ேப்பார்த்ோல் ேிருந்ோரிதற.
1. முேற்பாட்டு – “பஸௌந்ேர்யத்ோலும் சீலத்ோலும் மேிப்பாலும் பழிப்பற்றபோரு
விஷயமாயிற்று அது, நீ பசய்யப்புகுகிற இது அவ்விஷயத்துக்குப் பழிப்யப விளளக்கப்
புகுகிறாய் கிடாய்” என்று தோழி பசால்ல; நான் அவ்விஷயத்துக்குப் பழிப்புண்டாக்கப்
புகுகிதறனல்தலன், பழிப்பு அறுக்கப் புகுகிதறன்கா பணன்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – சீலமில்லாச் சிறிதயனிதல கூப்பிட்டார்: கூப்பிடச் பசய்தேயும்
வந்து முகங்காட்டாயமயாதல, அவனுக்கு உறுப்பல்லாே ஆத்மாத் மீயங்கள் எனக்கு
தவண்டாபவன்றார்; இப்படிபயாழியப் தபறிழவு புறம்தபயாயிருக்கிற
ஸம்ஸாரிகள்படியயக் கண்டு பவறுத்ோர்; ‘ஈஶ்வரனும் யகவாங்கின இவர்களள நான்
ேிருத்துதவன்’ என்று பகவத்பரத்வத்யே உபபாேித்துத் ேிருத்ேினார்; ‘இவர்களிதல
ஒருவனாயிருக்கிற எனக்கு இவ்வாசியுண்டாவதே’ என்று பகவத்க்ருயபயயக்
பகாண்டாடினார்; ோந்ேிருத்ேத் ேிருந்ேின ஸ்ரீயவஷ்ணவ ஸம்ருத்ேிக்கு
மங்களாசாஸனம் பண்ணினார்; போடங்கின கார்யம் ேளலக்கட்டினவாதற பயழய
இழதவ ேளலபயடுத்து, ேம் ஆற்றாயமயாதல மடலூர்ந்ோகிலும் பபறப்பார்க்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – “என்பசய்யுமூரவர்கவ்யவ” என்றாள்; “எல்லாம் பசய்ோலும் பழி
பரிஹரிக்கதவண்டாதவா” என்றிருக்குமிதற இவள்: “இது பழி” என்று பரிஹரிக்க
பவாண்ணாேபடி எனக்கு ப்ராவண்யத்யே விளளத்ேவபனங்குத்ோன், “இது பழி” என்று
மீளாேபடி ப்ரவளணயாயிருக்கிற நான் எவ்வளவிதள நிற்கிதறன், “இது பழி” என்று
பசால்லுவர்கள்ோன் எவ்வளவிதள நிற்கிறார்கள். அவர்கள் பசால்லுகிறத்யேச்
பசால்லுகிற தோழியான் நீ ோன் எவ்வளவிதல நிற்கிறாபயன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – “என்பசய்யுமூரவர்கவ்யவ” என்றாள்; ஊரார்பசால்லும் பழிதய யாய்,
அவன்ோன் நமக்கு உடலானாதனா, அவர்கள் பசால்லும்பழி பபாறுத்ேிருக்யகக்கு;
 ஆனபின்பு அவன் கடியன்கா பணன்றாள்; ஏதேனுபமாயறச் பசால்லியாகிலும்
மீட்கதவணுதம அவளுக்கு, “அவன் நிர்க்க்ருணன்காண்” என்ன; “பகடுவாய் நீ
பசால்லும் வார்த்யேதயயிது, அவன் நமக்கு என்னகுயற பசய்ோன்"”என்ன, "“ஊரவர்
பழிபசால்லிலும் மீளாேபடியான ப்ராவண்யமுண்டான விடத்ேிலும் இத்ேயசயில்வந்து
முகங்காட்டிற்றிலன் கண்டாதய” என்ன; அவன் இப்தபாது வந்து
முகங்காட்டிற்றிலனாகிலும், ோன் முகங்காட்டாேதபாதும் ேன்ளனபயாழிய நமக்கு
மற்பறான்றால் பபாருந்ோேபடி பண்ணினாதன! அவன் பசய்ேபடி பபால்லாதோபவன்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – நீ “அவனுக்கு நீர்யமயில்ளல, நிர்க்க்ருணன்” என்றாயாகிலும்
அச்பசாலவுக்கு ஒரு ப்ரதயாஜனமில்ளலகாண், நீ அவனுக்கு குணஹாநி பசால்லுவது
என்ளன மீட்யகக்காகவிதற, அதுவும் நான் அவளனப் பற்றுயகக்கு உறுப்பாகச்
பசான்னாயானவித்ேளன என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – கீழ், “அன்ளன என்பசய்யும்” என்று – “நீ பசய்கிற இத்யேப்
பபாறாள்கிடாய்” என்ன, – அவள் பபாறாதே பசய்வபேன்? என்னுமளவிதல நின்றது.
இேில் – நீ இப்படி வ்யவஸியேயானபடியறிந்ோல், அவள் ஜீவியாள் கிடாய் என்ன;
அவள் ஜீவிக்கிபலன்? முடியிபலன்? என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவன்குணஹாநி பசால்லுகிற ஸ்த்ரீகள் வாயடங்கும்படி நாம்
அவளனவரக்கண்டு, அந்ே உபஹாரத்துக்காகத் ேளலயாதல வனங்கவல்தலாதம
பயன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – மதஹாபகாரளன “குணஹீநன்” என்று பசால்லுகிற ோய்மார்,
“இவளனயாகாதே நாம் குணஹீநபனன்றது” என்று லஜ்ஜிக்கும்படி என்தறா நாம் அவளனக்
காண்பபேன்கிறாள். அவன் ேன்ஸத்யேயயயுண்டாக்கி, நம் ஸத்யேயயத் ேந்ோன்;
நாம் அவன்ஸத்யேயாலுண்டான பலம்பபறுவ பேன்தறாபவன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – பநஞ்சு விம்மல்பபாருமலாகாநிற்கவும், ேன் ஸ்த்ரீத்வத் ோதல
இதுக்குமுன்பு மயறத்துக்பகாண்டு தபாந்ோள்; இனி, “அவளனயழிக்கப் புகுகிற நாம்
ஆர்க்கு மயறப்பது” என்று அதுேன்ளனதய பசால்லுகிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ஜகத்தக்ஷாபம் பிறக்கும்படி மடலூர்ந்ோகிலும், நிரேிசய
தபாக்யனானவளனக் காணக்கடதவ பனங்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸிக்கவல்லா ரிருந்ே தேசத்தே அவன்
ோதனவந்து நித்யஸம்ஶ்தலஷம் பண்ணுபமன்கிறாள்.

மாசறுதசாேிக் கண்ணன்வந்துகலவாயமயால்*
ஆயசமிகுந்துபழிக்கஞ்சாமல் – ஏசறதவ*
மண்ணில்மடலூர மாறபனாருமித்ோன்*
உண்ணடுங்கத் ோன்பிறந்ேவூர். 43
ஐந்ோம்பத்து, நான்காம் ேிருவாய்பமாழி – ஊபரல்லாம்:
கீழ் – ேம்முயடய அநுபவாபிநிதவசத்ோதல ஸத்வரராய்க்பகாண்டு ஸ்வரூப
அநநுரூபமான ப்ரவ்ருத்ேியிதலயாகிலும் அவளனப்பபறுவோக உத்தயாகித்ே இவர்,
அநுபவதயாக்யமான காலம் ஸந்நிஹிேமாயிருக்கச் பசய்தேயும் அவன் அஸந்நிஹிே
னாயகயாதல அத்யந்ேம் ஆர்த்ேராய் ஒரு ப்ரவ்ருத்ேிக்ஷமரல்லாேபடி மிகவும்
அவஸந்நராய், விளம்பாக்ஷமராயகயாதல, இவ்வவஸ்யேயிதல அவன் வந்து
ரக்ஷிக்யகக்கு உடலான குணங்களள ஆர்த்ேராய்க் கூப்பிட்ட ப்ரகாரத்யே, அபிமே
நாயகனான ஈஶ்வரளனப் பிரிந்து ஆற்றாயமயாதல இரவுபநடுயமக்கிரங்கிக் கூப்பிட்ட நாயகி
பாசுரத்ோதல யருளிச்பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – ப்ரளயாபத்ேிதல வந்து உேவினவன் என்ளன விரஹப்ரளயங் தகாக்க
வந்து உேவாேபின்பு, இனி நான் ஜீவிக்யக என்று ஒரு பபாருளுண்தடா? என்று ேன்
ஜீவநத்ேிதல நயசயறுகிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – இத்ேயசயில் க்ருஷ்ணனும் வருகிறிலன்; என்தனாட்யட
ஸம்பந்ேத்ோதல, அவளனப்தபாதல பநஞ்தச! நீயும் பாங்கன்றிக்தக
பயாழிந்ோபயன்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஸகலது:க்கங்களளயும் தபாக்கும் ஸ்வபாவனான காகுத்ஸ்த்ேனும்
வருகிறிலன், பரேந்த்யரயாயகயாதல முடியவும் விரகறிகிறி தலபனன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – கண்டார்க்குப் பபாறுக்கபவாண்ணாேபடி வ்யஸநம்பசல்லா நிற்க,
வயரயாதேரக்ஷிக்கும் ஸ்ரீவாமனனும் வருகிறிலன், என் சிந்ோவ்யஸநத் யேப்
தபாக்குவாரார்? என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஆபத்ேில் உேவும் அன்ளனயரும் தோழியரும் ஆராய்கிறிலர் கள்,
அவர்கள் உேவாேதபாது உேவும் க்ருஷ்ணனும் வருகிறிலன், நான் சப்ோவ
தசயஷயாதன பனன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – விரஹவ்யஸநமும் பசல்லாநிற்க, ராத்ரியுமாய் ரக்ஷகனானவனும்
வாராபோழிந்ோல் முடியப்பபறாே ப்ராணளன ரக்ஷிப்பாராபரன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ராத்ரியாகிற யுகம் பசல்லாநிற்க அவன் வந்து தோற்றாயமயாதல;
அநிமிஷராயகயாதல உறங்காே யேவங்களளக் குறித்து, நாபனன்பசய்தவ பனன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஏகராத்ரி அதநகயுகமாய், மிகவும் நலியா நின்றது, எம்பபருமானும்
வருகிறிலன், அதுக்கு தமதல பேன்றலும் நலியாநின்ற பேன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ராத்ரியும் நலியா நின்றது. ஸூர்தயாேமும் “நமக்கு” என்றவாதற
ப்ரார்த்த்யமாய்விட்டது, ரக்ஷகனானவனும் தோற்றுகிறிலன், என்மதநா து:க்கத்யே
இனிப்தபாக்குவார் ஆபரன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இந்ே ராத்ரியில் என்னுயடய வ்யஸநத்யேக் கண்டுயவத்து அவன்
ேிறமாக ஒரு வார்த்யேபசால்லாதே தலாகமாகவுறங்குவதே! என்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இவர்பாசுரங்தகட்டார், இவர்ேயசயய யநுஸந்ேித்ோர் பியழயாபரன்கிறார்
 (பரமபேஸித்ேி பசால்லிற்று.) முடிந்ோர் புகலிடம் அதுவாயகயாதல பசான்னவித்ேளன.

ஊரநிளனந்ேமடல் ஊரவுபமாண்ணாேபடி*
கூரிருள்தசர்கங்குலுடன் கூடிநின்று* - தபராமல்
ேீதுபசய்ய மாறந்ேிருவுள்ளத்துச் பசன்றதுயர்*
ஓதுவேிங் பகங்ஙதனதயா. 44

ஐந்ோம்பத்து, ஐந்ோந்ேிருவாய்பமாழி – எங்ஙதனதயா:

தபாதும்விடிந்து ஹிேஞ்பசால்லியளலப்பாரும் உண்டாகப்பபறுயகயாதல
ஒருேரிப்பும், அதுோன் நிளனத்ேவிடிவாகப் பபறாயமயாதல ஒரு அப்ரீேியும்; அவளன
ஸ்மரிக்கப்பபறுயகயாதல ஒரு ப்ரீேியும், அதுோன் அநுபவமாகப் பபறாயமயாதல ஒரு
அப்ரீேியும்; ஆேித்யனுேித்துப் போர்த்ேேர்சநம் பண்ணப்பபறுயகயாதல ஒருப்ரீேியும்,
அதுோன் அவளனக்காணப்பபறாயமயாதல ஒரு அப்ரீேியுமாய்; ப்ரீத்யப்ரீேி ஸமமாய்ச்
பசல்லுகிறது.
1. முேற்பாட்டு – ேிருக்யகயிலாழ்வார்கதளாதட தசர்ந்ே நம்பி ேிருமுகத்ேி லழகிதல,
என் அந்ே:கரணம் மிகவும் ப்ரவணமாகாநின்றபேன்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – நம்பியுயடய தோளழகும் ஆபரணஸ்ரீயும் ஸர்வதோமுகமாக நின்று
நலியாநின்றபேன்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – நம்பியுயடய ேிவ்யாயுேவர்க்கம் உள்ளும் புறம்புபமாக்க
நிரந்ேரமாகத் தோன்றாநின்றபேன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – ரக்ஷணத்துக்குக் கவித்ேமுடியும், ேனிமாளலயும், பரிவட்டப் பண்பும்
முேலானயவ பார்ச்வத்ேிதல நின்று என்ளன நலியாநின்றனபவன்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஒன்றுக்பகான்று ேகுேியான நம்பியுயடய ேிருமுகத்ேி லழகுகள் என்
உயிர்நிளலயிதல நலியாநின்றனபவன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – நம்பியுயடய ேிவ்யாவயவதசாயபகள் என்பநஞ்சுநியறயப் புகுந்து
நலியாநின்றனபவன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – நம்பியுயடய ேிருதமனியிலழகுபவள்ளம் என்பநஞ்சிதல தவர்
விழுந்ேபேன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஸார்வத்ரிகமான அங்கதசாயப என்முன்தன நின்று நலியா
நின்றபேன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – நம்பி, தபாக்யயேகபளல்லாவற்தறாடுங்கூட என் பநஞ்சிதல புகுந்து
விடுகிறிலபனன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – நம்பியுயடய ேிருதமனி என் பநஞ்சிதல ப்ரகாசிக்கிறபடி ஒருவர்க்கும்
தசாசரமன்பறன்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிக்கவல்லார், ஸம்ஸாரத்ேிதல யிருந்தே
 யவஷ்ணவர்கபளன்கிறார்.

எங்ஙதனநீர்முனிவது என்ளனயினிநம்பியழகு*
இங்ஙதனதோறுகின்ற பேன்முன்தன*-அங்ஙன்
உருபவளிப்பாடா உயரத்ேேமிழ்மாறன்*
கருதுமவர்க் கின்பக்கடல். 45

ஐந்ோம்பத்து, ஆறாம் ேிருவாய்பமாழி – கடல்ஞாலம்:

கீழில்ேிருவாய்பமாழியிதல – ப்ரீத்யப்ரீேி ஸமமாயிதற பசன்றது; இரண்டுமாய்க்
கலந்து பசன்றால் ப்ரீேிதய ேளலபயடுக்கவுமாமிதற; பாக்யஹாநியாதல அப்ரீத்யம்சதம
ேளலபயடுத்ேது; கீழ் உருபவளிப்பாட்டாதல அவளன ஸ்மரித்துத்ேரித்ே அம்சமும்தபாய்,
அலாபத்ோல் வரும்துவட்சிதயயாயிற்று; இப்படி துவண்ட இவள் பிரிவாற்றாயமயாதல
அவளன யநுகரித்து ேரிக்கப் பார்க்கிறாள். வினவப்புகுந்ே பந்துக்களளப் பார்த்துத்
ேிருத்ோயார், ஸர்தவஶ்வரன் இவள்பக்கலிதல ஆதவசித் ோனாக தவணுபமன்று
பசால்லுகிறாள், ‘அநுகரித்து ேரிக்கிறாள்’ என்று அறியமாட்டாயமயாதல.
 முேற்பாட்டு – என்மகள், ஜகத்ஸ்ருஷ்ட்யாேி வ்யாபாரங்கபளல்லாம் பண்ணி
தனன் நான் என்னாநின்றாள்; எம்பபருமான் ேன்பக்கலிதல ஆதவசித்துச்
பசால்லுகிறாள்தபாதல இராநின்றபேன்கிறாள்.
 இரண்டாம்பாட்டு – ஸகலவித்யாதவேநமும், அவ்வித்யா ப்ரவர்த்ேகத்வாேி
களும் நானிட்ட வழக்பகன்கிறாள்.
 மூன்றாம்பாட்டு – காரணமான ப்ருேிவ்யாேி பூேபஞ்சகங்களும் நானிட்ட
வழக்பகன்னா நின்றாபளன்கிறாள்.
 நாலாம்பாட்டு – காலத்ரயத்ேிலுமுண்டான க்ரியாஜாேபமல்லாம் நானிட்ட
வழக்பகன்னா நின்றாபளன்கிறாள்.
 அஞ்சாம்பாட்டு – ஜகத்ரக்ஷணப்ரமுகமான தசஷ்டிேங்களுபமல்லாம் பண்ணி
தனன்நா பனன்னாநின்ற பளன்கிறாள்.
 ஆறாம்பாட்டு – தகாவர்த்ேதநாத்ேரணம் முேலான க்ருஷ்ணதசஷ்டிேங்க
பளல்லாம் பண்ணிதனன் நான் என்னாநின்றாபளன்கிறாள்.
 ஏழாம்பாட்டு – எம்பபருமான் ஆஶ்ரிே விஷயத்ேில் இருக்கிற இருப்யபத்
ேன்படியாகப் தபசாநின்றாபளன்கிறாள்.
 எட்டாம்பாட்டு – ஜகத்ப்ரோநரான ப்ரஹ்மாேிகள் நானிட்ட வழக்கு என்னா
நின்றாபளன்கிறாள்.
 ஒன்போம்பாட்டு – அகர்மக்வஶ்யத்வ ப்ரமுகமான பகவதுக்ேிகளளத் ேன்னின
வாகப் தபசாநின்றா பளன்கிறாள்.
 பத்ோம்பாட்டு – ஸ்வர்க்கப்ரமுகமான போர்த்ேங்கபளல்லாம் நானிட்ட
 வழக்பகன்னா நின்றாபளன்கிறாள்.
 நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸிக்கவல்லவர்கள் ஸ்ரீயவஷ்ணவர்
களுக்கு அடியமபசய்யப் பபறுவர்கபளன்கிறார்.

கடல்ஞாலத்ேீசளன முன்காணாமல்பநாந்தே*
உடனாவனுகரிக்கலுற்று* - ேிடமாக
வாய்ந்ேவனாய்த்ோன்தபசும் மாறனுயரயேளன*
ஆய்ந்துயரப்பா ராட்பசய்யதநாற்றார். 46

ஐந்ோம்பத்து, ஏழாம் ேிருவாய்பமாழி – தநாற்றதநான்பு:

கீழில்ேிருவாய்பமாழியிதல – அநுகரித்து ேரிக்கப் பார்த்ோர். “அநுகரித்து ேரிக்க
தவண்டும்படியான கலக்கம் பிறந்ேவிடத்ேிலும் வந்து முகங்காட்டிற்றிலன்; இதுக்கு
அடிபயன்? ேன்பக்கல் ஆஶாதலசமுயடயார்க்குத் ோதன வந்து முகங்காட்டி ரக்ஷிக்கக்
கடவ ஸர்தவஶ்வரன் நம்பக்கல் ஆறியிருப்பேற்கு நிபந்ேநபமன்” என்று பார்த்ோர்: “இனி
இங்ஙதனயாமித்ேளன; நம் ப்ரக்ருேிஸ்வபாவத்ோதல, ேன்னாலல்லது
பசல்லாேபடியாயிருப்பதோர் ஆற்றாயமயுண்டாயிருந்ேது; நமக்கு அத்யே ‘ஸ்வரூபம்’
என்று அறியாதே ‘உபாயம்’ என்று இருந்ோனாகதவணும்” என்று பார்த்து, ேம் யகயில் ஒன்று
இல்லாயமயய யறிவித்து அவன் ேிருவடிகளிதல ஶரணம் புகுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – எனக்கு தபற்றுக்கு உடலாயிருப்பபோரு யகம்முேலில்ளல.
இல்லாயமயாதல ரக்ஷகாதபயக்ஷயுண்டு; பரிபூர்ணரான தேவர் ரக்ஷ்யவிஷயார்த்ேி
யாய் இருந்ேீர், ஆயகயாதல தேவதர என் அதபயக்ஷ பசய்ேருள தவணுபமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “ஆற்தறன்” என்றால் பபற்றபேன், ப்ரேிபந்ேகங்கள் இன்னமுண்தட?
என்ன; - பிராட்டிக்கு வந்ே ப்ரேிபந்ேகங்களளப் தபாக்கினாப் தபாதல அடிதயனுயடய
விதராேியயயும் தபாக்கியருளதவணுபமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – “அருளாய்” என்றீர், அருளக்கடதவாம், அேில் ஒரு ேட்டில்ளல;
ஆனாலும் *சாஸ்த்ரபலம் ப்ரதயாக்ேரி* *கர்த்ோ சாஸ்த்ரார்த்ே வத்த்வாத்* அன்தறா,
அருள்பபறுவார் பக்கலிதலயும் சிறிது உண்டாகதவணுங் காணுபமன்ன; இது
தமலுற்யறக்கிட்ட மர்யாயேதயா! கீழுற்யறக்கும் ஏதேனுமுண்தடா; ஆனபின்பு,
இத்ேளலயில், கிஞ்சித்காரத்யேவிட்டு உன்க்ருயப யாதல பசய்ேருளாபயன்கிறார்.
இவ்வளவும்வர இதுக்குமுன்பு நீ நிர்தஹதுகமாக விஷயீகரித்ேபின்பு, தமலும் நீ
பசய்ேருளதவணுபமன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – “பவறும் உன் க்ருயபயாதல ரக்ஷிக்கதவணும்” என்னாநின்றீர், நாம்
இதுக்குமுன்பு அங்ஙன் பசய்ேவிடமுண்தடா? என்ன, - ஒன்றிரண்டு உோஹரணத்யே
எடுத்துக்காட்டி, இங்ஙதன பசய்ேேில்ளலதயா, எனக்கும் பசய்ேருளதவணுபமன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஆஶ்ரிேபக்ஷபாேத்யேயும் சிரீவரமங்கல நகரிலிருப்யபயும்
 உமக்குக் காட்டிதனாதம, “எங்பகய்ேக்கூவுவன்” என்று – ஒன்றும் பபறாோயரப்தபாதல
கூப்பிடா நின்றீதரபயன்ன, - பசய்ே அம்சமறிந்தேன், அத்ோல்
பர்யாப்ேனாகிறிதலபனன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – அந்ேவாக்யதசஷத்ோல் பசான்ன யகங்கர்யத்யே அதபக்ஷிக்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – “அடிதயண் போழவந்ேருதள” என்கிற பசால்தலாதட
வரக்காணாயமயாதல, “உதபக்ஷித்ோதனா” என்று அஞ்சி, என்ளன யகற்றாபோழிய
தவணுபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – உம்யம யகற்ற ப்ரஸங்கபமன், இங்குவந்து ஸந்நிஹிேராய் நின்றது
உமக்காகவன்தறா? என்ன, - அடியமக்கு விதராேியான சப்ோேிகள் நயடயாடுகிற
ஸம்ஸாரத்ேிதல யவத்ேதபாதே என்ளன யகற்றினாயல்ளலதயா பவன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “அருஞ்தசற்றில் வீழ்த்ேிகண்டாய்” என்று அஞ்சுகிற உமக்கு நான்
பசய்யதவண்டுவபேன்? என்ன, - சக்ேனாய் ஸந்நிஹிேனாயிருக்கிற நீ என்
விதராேியயதபாக்கி, உன் ேிருவடிகளில் யகங்கர்யத்யேத் ேந்ேருளதவணு பமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – “அருளாயுய்யுமாபறனக்கு” என்றார், அப்தபாதே வந்ேருளக் கண்டிலர்:
ஏதேனும் ேயசயிலும் “உன்ேிருவடிகதள சரணம்” என்றிருக்கும்படி என்ளனப்
பண்ணியருளின மதஹாபகாரத்துக்கு ப்ரத்யுபகாரமில்ளல பயன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியய ஸாபிப்ராயமாகக் கற்குமவர்கள்,
நித்யஸுரிகளுக்கு என்றும் தபாக்யராவபரன்கிறார்.

தநாற்றதநாபாேியிதலன் உன்றளனவிட்டாற்றகில்தலன்*
தபற்றுக்குபாயமுன்றன்தபரருதள – சாற்றுகின்தறன்*
இங்பகன்னிளலபயன்னும் எழில்மாறன்பசால்வல்லார்*
அங்கமரர்க்காராவமுது. 47

ஐந்ோம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – ஆராவமுதே:

சிரீவரமங்கலநகரிதல எழுந்ேருளியிருக்கிற வானமாமளல ேிருவடிகளிதல
தவரற்றமரம்தபாதல விழுந்து அநந்யகேிகளாய்க்பகாண்டு சரணம்புக்கார்; இவர் அப்படி
பபரியவார்த்ேிதயாதட சரணம்புகச் பசய்தேயும் வந்துமுகங்காட்டாேிருக்க;
கடலிலமிழ்ந்துவார் அங்தக ஒரு மிேப்புப் பபற்றுத் ேரிக்குமாதபாதல, “இவ்வளவிலும்
‘தவபறான்றாதலதபறு’ என்றிருத்ேல் மற்பறாருவர்வாசலிதல பசன்று கூப்பிடுேல்பசய்யும்
ப்ரமத்யேத் ேவிர்த்ோனிதற” என்று பகாண்ட ேரித்ே இதுோன் ேிருக்குடந்யேயளவும்
கால்நயடேந்துதபாயகக்கு உடலாயிற்று. இவர்புக்கவிடத்ேில் ேிருக்கண்களள
அலரவிழித்துக் குளிரதநாக்கியருளுேல், ேிருப்பவளத்யேத்ேிறந்து ஒருவார்த்யே
யருளிச்பசய்ேல், அளணத்ேல்பசய்யப் பபறாயமயாதல; மிகவும் அவஸந்நராய்,
தபாக்யயேயாலும் ஈடுபட்டு, பஸௌந்ேர்யாேிகளாலும் தபார பநாந்து ஸ்ேநந்ேயப்ரயஜ
ோய்பக்கலிதலகிட்ட முகம் பபறாயமயாதல அலமந்து தநாவுபடுமாதபாதல
அவன்ஸந்நிேியிதல ேளர்ந்துகிடந்து கூப்பிட்டு இன்னபமத்ேளனத்ேிருவாசல் ேட்டித்
ேிரியக்கடதவன் என்னும் ஆர்த்ேிதயாதட ேளலக்கட்டுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – உன்னழகாதல என்ளனயுருக்குகிற உன்ளனக் கண்வள்ர்ந்ேருளக்
கண்தடன், குளிரதநாக்குேல், அளணத்ேருளுேல் பசய்யக்காண்கிறிதல பனன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – இப்படி கூப்பிடச்பசய்தேயும் ப்ரேிவசநம் பண்ணாயமயாதல,
‘உம்முயடய கார்யம் நீதர பசய்யுமித்ேளனயன்தறா” என்றிருந்ோனாகக்பகாண்டு, முன்பு
பண்ணின உபகாரங்களளச் பசால்லிக் கூப்பிடுகிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – இப்படி நயசயற்றாப்தபாதல துடித்துக்கிடந்து கூப்பிட்ட விடத்ேிலும்,
குளிரதநாக்குேல் வினவுேல் பசய்யாயமயாதல, தபறு ேம்மோனால் பபறுவார்க்கும் சில
பசய்யதவணுபமன்று இருந்ோனாகக்பகாண்டு; நான் என்கார்யம் பசய்யகபயன்று
ஒன்றுண்தடா, நீபசய்து ேளலக்கட்டித்ேரதவணு பமன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரனாயிருந்து யவத்து ஆஶ்ரிேர்க்காகத் ேிருக்குடந்
யேயிதல ஸந்நிஹிேனாயிருக்க நிளனத்ேபரிமாற்றம் கியடயாயமயாதல தநாவு
படாநின்தறபனன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “உன்ளனக்காணதவணும்” என்னும் சாபலத்ோதல ேயநீய
ப்ரவ்ருத்ேிகள் பலவும் பண்ணினவிடத்ேிலும் காணப்பபற்றிதலன், உன்ேிருவடிகளள
நான் பபறும்படி பார்த்ேருளதவணுபமன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – உன்தபாக்யயேயிதல யந்வயித்ே எனக்கு ஒரு விச்தசேம் வாராேபடி
த்வத்ப்ராப்ேி ப்ரேிபந்ேகங்களளயும் தபாக்கி, உன்ளனப்பபறுவபோரு விரகு
பார்த்ேருளதவணுபமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பட்டு – உன்க்ருயபயாதல உன்யவலக்ஷண்யத்யேக்காட்டி, அடியம யாலல்லது
பசல்லாேபடியாக்கின பின்பு, உன் ேிருவடிகளளத்ேந்து பின்ளன ஸம்ஸாரத்யே
யறுக்கதவணுபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – “ேரிதயன்” என்றபின்பும் முகங்கியடக்காயமயாதல கலங்கி;
அநுபவம்பபற்றிதலனாகிலும், “உன் ேிருவடிகதள ேஞ்சம்” என்று பிறந்ே விஶ்வாஸம்
“குளலகிறதோ” என்று அஞ்சாநின்தறன்; அது குளலயாேபடி பார்த்ேருள
தவணுபமன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரனாய்யவத்து ஸர்வஸமாஶ்ரயணீயனாயகக்காக இங்தக
ஸந்நிஹிேனாய் எனக்கு அடியமயாலல்லது பசல்லாேபடிபண்ணின நீ, கண்ணாதல
காணலாம்படி வரதவணுபமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – “ேிருக்குடந்யேயிதலபுக, நம் மதநாரேபமல்லாம் ஸித்ேிக்கும்”
என்றுபசல்ல, மதநாரேித்ேபடி ோம் பபறாயமயாதல, இன்னமும் எத்ேளன ேிருவாசல்
ேட்டித்ேிரியக்கடதவபனன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இப்பத்யேப் பழுேறக்கற்கவல்லார், காமிநிகளுக்குக் காமுகயரப் தபாதல
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்கு தபாக்யராவபரன்கிறார்.
**ஆராவமுோழ்வார் ஆேரித்ேதபறுகளள*
ோராயமயாதல ேளர்ந்துமிக* - ேீராே
ஆயசயுடன் ஆற்றாயமதபசியலமந்ோன்*
மாசறுசீர் மாறபனம்மான். 48

ஐந்ோம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – மாதனய்தநாக்கு:

ேிருக்குடந்யேயிதல தபாய்ப் புக்கவிடத்ேிலும் ேம் அதபக்ஷிேம் பபறாயமயாதல
ேிருவல்லவாதழறப்தபாக பவாருப்பட்டு, ேம்மபிமேம் ஸித்ேியாேதவாபாேி அங்கு
முட்டப்தபாகவுங்கூட அரிோம்படி ேமக்குப்பிறந்ே அவஸாேத்யே அந்யாபதேசத் ோதல
யருளிச்பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – தோழிமாயரக்குறித்து, ேிருவல்லவாழிதல நின்றருளின ஸர்தவஶ்வரன்
ேிருவடிகளளக் கிட்டப்பபறுவபேன்தறா பவன்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – நிதஷேிக்கிற தோழிமார்கள்ேங்களளதய, அவன்பாே
தரணுயவநான் சூடுவபேன்பறன்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – தோழிமாயரப்பார்த்து, நான் அவளன நித்யாநுபவம்பண்ணப் பபறும்
நாள் என்று? என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – “இங்ஙன் மதநாரேிக்யக ஈடன்று” என்று நிதஷேிக்கிற தோழி
மாயரக்குறித்து; என்னுயடய நற்சீவன் அவன்பக்கலது, உங்களுயடய ஜல்பம்
வ்யர்த்ேபமன்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – நான் பசய்ேபடிபசய்ய, இக்கண்களின் விடாய்ேீரக் காணப்
பபறுவபேன் பறன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேிருவல்லவாழிதல நின்றருளின ஸ்ரீவாமநனுயடய தபாக்யமான
ேிருவடிகளள நான் காண்பபேன்தறாபவன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவன்ேிருவடிகளிதல நித்யமாகப் பூயவயணிந்து போழ வல்தலாதம
பயன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஸர்வஸுலபனானவன் ேிருவடிகளிதல ஸர்வகாலமும் இயடவிடாதே
அடியமபசய்யக்கூடவற்தற பயன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – நம்முயடய கழலுகிற வளளகள் பூரிக்க அவளனக்கண்டு
போழும்படி அவனருள்கூடவற்தறபயன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவனுயடய ஸ்வாபாவிக க்ருயபயாதல அவளனக்காணப் பபற்று,
ப்ரீேியாதல இனிோய்க்பகாண்டு ேிருநாமங்களளச் பசால்லக்கூடவற்தற பயன்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய யப்யஸிக்கவல்லார் ஸம்ஸாரத்ேிதல யிருந்து
யவத்தே பகவத்குணாநுபவத்ோதல எல்லாரிலும் சிறந்ேவர்கபளன்கிறார்.
மாநலத்ோல்மாறன் ேிருவல்லவாழ்புகப்தபாய்*
ோனிளளத்துவீழ்ந் ேவ்வூர்ேன்னருகில்* - தமல்நலங்கித்
துன்பமுற்றுச்பசான்ன பசாலவுகற்பார்ேங்களுக்கு*
பின்பிறக்கதவண்டா பிற. 49

ஐந்ோம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – பிறந்ேவாறும்:

ேிருவல்லவாழிதல தபாய்ப்புக்கு அங்குநிற்கிறவதனாதட பரிமாறதவணும் என்று
மதநாரேித்துக்பகாண்டுதபாக, கால்நயடோராமல் நடுவழியிதல விழுந்துகிடந்து
கூப்பிட்டார்; இனி இவ்வளவில் குணாநுபவம் பண்ணியாகிலும் ேரிப்தபாம் என்று பார்க்க,
அதுோனும் தபற்தறாபாேியரிோம்படி யசேில்யத்யே விளளப்பிக்க;
ஸர்வாவஸ்த்யேகளிலும் – உன்ளனப் பிரிந்துநின்றாலும் ேரித்துநின்று குணாநுபவம்
பண்ணவல்தலனாம்படி பண்ணியருளதவணுபமன்று அவன் ேிருவடிகளிதல சரணம் புகுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – இத்ேிருவாய்பமாழியில் ப்ரேிபாேிக்கீற அர்த்ேத்யே ஸங்க்ரதஹண
அருளிச்பசய்யா நின்றுபகாண்டு; உன்னுயடய அவோராேிகள் என்ளன மர்மத்ேிதல
போட்டு சிேிலமாக்கா நின்றன; இச்யசேில்யம் நீங்கி உன்ளன ேரித்துநின்று நான்
அநுஸந்ேிப்பபேப்தபாபேன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ஏறடர்க்யக போடக்கமான உன்தசஷ்டிேங்கள் என்ளன
சிேிலமாக்கா நின்றன; நான் ேரித்துநின்று அநுபவிக்கும்படி பண்ணதவணு பமன்கிறார்.
இனி, அல்லாேவவோரங்களளயும் ஆராய்ந்ோல் இத்ேன்யமயவா யிருக்குமிதற;
ஆயகயாதல அவ்வருகு தபாகமாட்டார், அடியில் இழியமாட்டார், இனி
வளர்ந்ேவாதறறப் தபாமித்ேளனயிதற.
3. மூன்றாம்பாட்டு – உன் பாலதசஷ்டிேங்கள் என்ளன நலியாநின்றபேன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – பபௌத்ோவோரவ்ருத்ோந்ேம் மிகவும் என்ளன நலியாநின்றபேன் கிறார்.
அநுகூலவிஷயத்ேில் களவு பசால்லிற்று கீழிற்பாட்டில்; ப்ரேிகூல விஷயத்ேில் களவு
கண்டபடி பசால்லுகிறது இப்பாட்டில்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு - ஆஶ்ரிேவிஷயமாகவும் ஸர்வவிஷயமாகவும் பண்ணின
தசஷ்டிேங்களள யநுஸந்ேிக்குந்தோறும் என்மநஸ்ஸு மிகவும் அழியா நின்றபேன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – உன் ஸகலதசஷ்டிேங்களளயும் காண, விடாய்ப்பட்ட நான் நிளனக்கவும்
க்ஷமனாகிறிதலன். ப்ரளயாபத்ேில் ஜகத்யேரக்ஷித்ோப்தபாதல, அநுஸந்ேிக்க
வல்தலனாம்படி பண்ணி என்ளனரக்ஷிக்க தவணுபமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – மாநஸாநுஸந்ோநதமயாய் சிேிலனாய்ப்தபாகாதம, கண்ணாதல கண்டு
அநுபவிக்கவல்தலனாம்படி பண்ணியருளதவணுபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – உன்குணதசஷ்டிோேிகளளக் தகட்டதகட்டதபாதுதோறும்
சிேிலனாகாநின்தறன், என்பசய்தகபனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – த்யரவிக்ரமாபோநத்யே யநுஸந்ேித்து அத்ோதல சிேில னாகிற
 நானுன்ளன ேரித்து நின்றநுபவிப்பபேன் பறன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ஸமுத்ரமேநயவசித்ர்யத்யே யநுஸந்ேித்து சிேிலனாகா நின்தறன்,
உன்ளன ேரித்து நின்றநுஸந்ேிக்கவல்தலனாம்படி விரகு பசால்லதவனுபமன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இப்பத்தும் கற்றார் பரமபேத்ேிதல தபாய் நித்யாநுபவம் பண்ணப்
பபறுவபரன்கிறார்.

பிறந்துலகங்காத்ேளிக்கும் தபரருட்கண்ணா * உன்

சிறந்ேகுணத்ோ லுருகுஞ்சீலத் – ேிறந்ேவிர்ந்து*
தசர்ந்ேநுபவிக்கும்நிளல பசய்பயன்றசீர்மாறன்*
வாய்ந்ேபேத்தே மனதமயவகு. 50
 ஆறாம் பத்து

அவன் ேந்ே உபாயத்யே கடகயர முன்னிட்டுப் பபரிய பிராட்டியார் புருஷகாரமாக

“அலர்தமல்மங்யகயுயறமார்பா! உன்னடிக்கீழமர்ந்து புகுந்தேன்” என்று ஸ்வீகரித்ோர்
ஆறாம்பத்ோல்.

ஆறாம்பத்து, முேல் ேிருவாய்பமாழி – யவகல்:

கீழ் தநாற்றதநான்பு போடங்கி நாலுப்ரதயாகம் ஶரணம்புக்கவிடத்ேிலும் ேம்
அதபக்ஷிேம் பபற்றிலர். பலத்தோடு அவ்யভিசாரியாய் அவிளம்ப்ய பலப்ரேமான
வுபாயத்யே ஸ்வீகரிக்கச் பசய்தேயும் அதபக்ஷிேங்கிட்டாபோழிவாபனன்? என்னில்; -
ஆழ்வாருயடய ஹிேத்தோபாேி ஜகத்ேினுயடய ஹிேத்துக்கும் கடவனாயகயாதல
ஈஶ்வரবুத்த்யா ேளலக்கட்டிற்றில்ளல.... இனி அறிவித்ோல் ஆர்த்ேிக்கு இத்ேளலயில்
தமற்பட்டாரின்றிக்தக யிருக்குமிதற. அறிவிக்குமிடத்ேில் ேன் கால்நயடேந்து
தபாகமாட்டாள், ேன் বந்ধুவர்க்கம் ேனக்குமுன்தன தநாவுபடாரிதற; இனி கால்நயட
ேந்து தபாகவல்ளார் தவணுதம; ேன் பரிஸரத்ேில் வர்த்ேிக்கிற பக்ஷிகளள “ஏகதேஶ
வாஸித்வத்ோல் வந்ே ஸம்பந்ேதம நங்கார்யம்பசய்து ேளலக்கட்டுயகக் குறுப்பு” என்று
பார்த்து, அவற்றின் காலிதலவிழுந்து தபாகவிடுகிறாள்.
1. முேற்பாட்டு – சிலகுருகுகளளதநாக்கி, ேிருவண்வண்டூரிதல பசன்பறம் பபருமானுக்
பகன்ேயசயய யறிவியுங்தகா பளன்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ஆர்த்ேரக்ஷணத்ேிதல ேீக்ஷிேனானவனுக்கு என்னாற்றா யமயய
அறிவிபயன்று ஒருநாயரயய யிரக்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ேிறந்ேிறமாக ஸஞ்சரிக்கிற புள்ளினங்களளக்கண்டு, என்
வ்யஸநத்யே யறிவியுங்தகாபளன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – சில அன்னங்களளக் குறித்து, ஶரீரம் கட்டழிந்து ஶிধিளலயாகா
நின்றாபளன்று பசால்லுங்தகாபளன்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேிரியவும் சில அன்னங்களளக்குறித்து அத்தேஶம் புக்காயர
மறப்பிக்கும், நீங்கள்புக்கா பலன்ளனயும் நிளனயுங்தகா பளன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – சிலகுயில்களளக் குறித்து அவனுக்பகன்দயஶயய யறிவித்து
அங்குநின்றுபமாரு மறுமாற்றங் பகாண்டுவந் ேருளிச்பசய்யதவணு பமன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – சிலகிளிகளளக் குறித்து, அவனயடயாளங்களளச் பசால்லி,
இவ்வயடயாளப்படிதயகண்டு எனக்காக பவாருவார்த்யே பசால்லுங்தகா பளன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – சிலபூயவகளளக்குறித்து; மீண்டுவந்பேனக்குச் பசால்ல லாம்படி
வ்யக்ேமாகக்கண்டு, ஒருமறுமாற்றம் தகட்டுவந்து பசால்லதவணு பமன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – சிலவன்னங்களளக்குறித்து, ஏகாந்ேத்ேிதல “நகஶ்சிந்நா
பராধ্யேி” என்பார் முன்னாக என்னியடயாட்டத்யே யறிவியுங்தகா பளன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – “சிலவண்டுகளளக்குறித்து, அவர் இத்ேளலயில் ஸத்யேயு மில்ளல
பயன்றிருப்பர், அவளுமுளபளன்று பசால்லுங்தகா பளன்கிறாள்” என்று
ஆளவந்ோரருளிச்பசய்வர். “இத்ேளல யில்ளலயாகி லத்ேளல யுண்டகக் கூடாது;
‘பபண்பிறந்ோர் காரியபமல்லாம் பசய்தோம்’ என்று க்ருேக்ருத்யரா யிருக்கிறவர்க்கு,
ரக்ஷ்யவர்க்கத்ேிதல நானுபமாருத்ேியுண்படன்று பசால்லுங் தகாபளன்கிறாள்” என்று
எம்பபருமானார் அருளிச்பசய்வர்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி வல்லவர்கள், காமிநிகளுக்கு காமுகர்
ভভোக்யமாமாதபாதல ஸர்தவஶ்வரனுக்கு ஸ்ப்ருஹாவிஷயமாவபரன்கிறார்.

யவகல்ேிருவண்வண்டூர் யவகுமிராம னுக்பகன்

பசய்யகேளனப் புள்ளினங்காள்! பசப்புபமன – யககழிந்ே
காேலுடன்றூதுவிடுங் காரிமாறன்கழதல
தமேினியீர்! நீர்வணங்குமின். 51

ஆறாம்பத்து, இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழி – மின்னியடமடவார்:

பிறந்ேவாற்றிதல ধரித்துநின்று குணாநுஸந்ோநம் பண்ணவல்தலனாம்படி
பண்ணியருளதவணு பமன்று ஶரணம் புக்கார்; அப்பபரியவார்த்ேிதயாதடகூடத்
தூதுவிட்டார்; விட்ட ஆள் பசன்று அத்ேளலப்பட்டு அவனுக்கறிவிக்க, அவனும்
இழவாளனாய் ஆளனக்கருள்பசய்யவந்து தோற்றினாப்தபாதல பேறிநடந்துவாராநிற்க,
அவ்வளவு பற்றாதம கிடந்து துடித்ேலமந்து, “இனி இவ்வளவில் நாம் பசய்யவடுப்
பபேன்?” என்று பார்த்து, “முடிந்து பியழக்யகக்கு தமற்பட்ட பரிஹாரமில்ளல” என்று
பார்த்து அறுேியிட்டு முடியப் பார்க்கிறாள். அவனும் ேன்னழகாலும் குணங்களாலும்
ோழ்ச்சிகளாலும் இத்ேளலயில் ஊடளலத்ேீர்த்து ஸம்ஶ்தலஷித்ேபடி பசால்லுகிறது –
இத்ேிருவாய்பமாழி.
1. முேற்பாட்டு – இப்படி வரவு ோழ்த்ேதும் இத்ேளலயய பயாழியச் பசல்லுவோ யன்றிதற;
கடுக வந்துபகாண்டு நின்றான், பந்யேயும் கழளலயும் எடுத்துக் பகாண்டான்,
அலப்யலாபபமன்று தோற்றும்படி நின்றான், இத்ேளலயில் பண்ணக்கடவ வ்யாதமாஹம்
அடங்கலும் இவற்றின்பக்கலிதல பண்ணினான். அவன் படுகிற அலமாப்யபக் கண்டு,
“இயவபயல்லாம் நம்யமக் குறித்துச் பசய்கிறானல்லன், ோன்
கலந்துபிரிந்ேவர்களுயடய உபகரணங்களாகக் பகாண்டு பசய்கிறானித்ேளன;
இவனுடன் வார்த்யே பசால்லாதே இருக்கிறபேன்” என்று, “வாராய்! நீ
நிளனக்கிறவர்களது அன்றுகாண் இயவ; உனக்கு உதபக்ஷாவிஷயமான எங்களதுகான்
இயவ, இவற்யறத்ேந்து அவர்கள் பக்கலிதலறப்தபா” என்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – தநாக்குப் பபறாேவன் முகம் பார்க்கப் பபற்றான்; வார்த்யே
தகட்கப்பபறாேவன் ‘தபா’ என்னவும் பபற்றான்; இனி இதுக்கு தமற்பட க்ருோர்த்ேனாயக
 இல்ளலயிதற. “தபா” என்றால் அவ்வார்த்யேதய யன்றிதற இவன் புத்ேி பண்ணுவது;
அேில் அகவாயில் ஓடுகிறதும் அறியுமவனிதற... குழளலவாங்கி ஊேினான்...
“உனக்கভিமயேகள் ேிரளுயகக்கு நீர்வாய்ப்புள்ள நிலங்களிதல தபாயிருந்து ஊோய்”
(என்கிறாள்).
3. மூன்றாம்பாட்டு – “ ‘குழலூது தபாயிருந்து’ என்றிதற என்ளனச் பசால்லுகிறது;
உக்ேமானது ேன்ளன யநுஷ்டிக்குமத்ேளனயிதற. இனித்ோன் ‘உனக்குப் பபண்கள் படும்
நீர்வாய்ப்புள்ள இடங்களிதல தபாயிருந்து ஊது’ என்றிதற நீங்கள் பசால்லிற்று;
அழகிது, இத்ேளனயிதற. நீர்வாய்ப்புள்ள விடந்ோன் எது? அத்யேச்
பசால்லலாகாதோ?” என்று இரண்டடி உட்புகுரவிட்டு நற்றரிக்க விருந்து, குழலில்
இனியதபச்சிதல யகயவத்ோன்....ேன்ளனக் குறித்து இவர்கள்பசால்லுகிற
அம்ருதோபமமான நிதஷேவசநங் தகட்டவாதற அவன் முகத்ேிதல ஓருல்ளாஸம்
பிறந்ேது. “உனக்கு இப்படி ஸ்ப்ருஹணீயேயம களாய் இருக்குமவர்களாதரா?”
(என்கிறாள்).
4. நான்காம்பாட்டு – “நான் பசான்னயவபயல்லாம் இவர்கள் அந்யோவாக புத்ேி
பண்ணுகிறது, நம்யமபயாழியச் பசல்லாயம பிறந்து நாம் அயரக்ஷணம் ோழ்த்ேது
பபாறுக்கமாட்டாயமயிதற” என்று பார்த்து.. “பசுதமய்க்கப் தபாதனன்” என்ன,
“இப்பபாய்களள எங்களளபயாழியப் புறம்தபபசால்” என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – *மாசறுதசாேி போடங்கி பநடுகப் பிரிவாதல தநாவுபட்டு, முடியவும்
பபறாதே, ஸம்ஶ்தலஷிக்கவும் பபறாதே யிருக்கிற என்ளனப்தபாதல யன்றிதய
அனிச்சம்பூப்தபாதல இருக்கிறவர்கள் பநஞ்சு உலர்ந்துநிற்க இங்கிராதேதபா என்று
தபசாது இருந்ோள். இவளுயடய பூயவயயயும் கிளியயயும் பகாண்டாடத்
போடங்கினான். “எங்களினகாணியவ; நீ நிளனக்கிற வர்களினல்ல. அவற்தறாதட
பசறியாதேபகாள்” (என்கிறாள்).
6. ஆறாம்பாட்டு – முற்பட இவளளயணுகக் கூசியிருந்ே எம்பபருமான், இப்படி இவள்
ேன்ளனக்குறித்துச் சிலவார்த்யேகளளச் பசான்னவாதற, அதுதவ பற்றாசாக
நிர்ப்பயனாய்ச் பசன்றணுகி, இவள்பாதடயிருந்ே குழமணளன பயடுத்ேருள;
“த்யரதயாக்யத்ேிலுள்ளாரிலும் அழகியார் உனக்தக தேவியமக் குறுப்பாயிருப்பார்
எத்ேளனதபருளர்! அதுநிற்க; நீ முந்துற எங்கள் பரிஷத்ேிதல வந்தேறாதேபகாள்:
ேீயமபசய்யும் சிரீேரனான உனக்கும் இது বোலிஶ ப்ரவ்ருத்ேி” என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ஸர்தவாபாயங்களளயும் அநுஷ்டித்து ஸ்ரீபரோழ்வான் ேன்பக்கல்
பட்டபேல்லாம் ோன் இவர்கள் பக்கலிதல பட்டான். “பலத்ோதல கார்யங்
பகாள்ளுதவாம்” என்று நிஶ்சயித்து, இவர்கள்பாயவயய எடுப்பானாகக் கணிசித்ோன்;
“ப்தரக்ஷிேஜ்ஞாஸ்துதகாஸலா:” என்று நிளனவறியுமவர்களயக யாதல எல்லாருங்கூட
அத்யேப்பற்ற, இவன் அத்யே அவர்கள் யகயினின்றும் பறிக்கப்புக்கான்.
“அதுதகட்கில் என்ளனமார் கூடும்கூடாபேன்று நிரூபியா போழிவர்கள்”.
பின்ளனக்குத்தும் பூசலுமாயன்தறா ேளலக்கட்டுவது. ராமாவோரத்ேில்
 ஸர்வவ்யாபாரங்களும் விற்பகாண்தட வ்யாபரிக்குமாதபாதல, க்ருஷ்ணாவோரத்ேிதல
ேடிபகாண்தட கார்யங்பகாள்ளுமத்ேளன.
8. எட்டாம்பாட்டு – கிட்டிநின்று இவர்களளச் சிலமிறுக்குக்களளப் பண்ணப் புக்கான்;
“இங்தக யிருக்கிலன்தறா இபேல்லாம் தவண்டுவது” என்றுபார்த்து, ஒருவபராருவராகப்
தபாகப்புக்கார்கள்; “இதுதவாபார்த்ேபடி!” என்று வழியயப் பற்றி இருவிலங்காகக்
கிடந்ோன். உத்யாநமாயகயாதல வழி ஓரடிப்பாடா யிருக்குமிதற. இப்பாட்யட
ஜீயரருளிச் பசய்யாநிற்கச்பசய்தே ஆப்பானிருந்ேவர் “இவர்களிவளனக்
கடந்துதபானார்களாகிற் பசய்வபேன்?” என்றுதகட்க, “அது ஆர்காரியம்? பின்ளன
இரண்டத்போன்று ஸித்ேிக்கும் என்றன்தறா அவந்ோன் கிடந்ேது!” என்றருளிச்பசய்ோர்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “இவன் ‘தபாகபவாட்தடன்’ என்று வளளத்துக் கிடந்ேதுக்கு
ப்ரதயாஜநமுள்ளது இவனுக்கு நிளனத்ேபடி பரிமாறப் பபற்றாலன்தறா? ஒரு தேச
விதஶஷத்ேிதல முக்ேர் ஸம்ஸாரிகதளாடு உறவற்றிருக்குமாதபாதல இவன்முகம்
பாராதேயிருக்கிதறாம்” என்றத்யவஸித்துப் தபசாதேயிருந்ேவாதற, “ேன்ளன
நிளனத்துக்பகாண்டிருந்தோம் என்றிருக்கும் இவன்” என்று “அந்யபரயே தோற்றச்
சிற்றிலியழப்தபாம்” என்று இயழக்கப்புக, “என்ளனப் பாராதே இருப்பதுமன்றிக்தக சிறிது
அந்யபரயே பண்ணுவதே!” என்று சிற்றிளலயும் சிறுதசாற்யறயும் ேன்ேிருவடிகளாதல
அழிக்க, அத்ோதல அவர்களுக்குச் சீற்றம்பிறந்து, ேங்கள் ஸங்கல்பத்யே மறந்து
அவன் முகத்யேப் பார்த்துச் பசால்லுகிறார்கள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – “நின்முகபவாளிேிகழ முறுவல்பசய்து நின்றிளலதய” என்று
விழுக்காடறியாதே வாய்ேப்பச் பசால்லிக்பகாண்டு நின்றார்கள்; காலால் அழித்ேது
சிற்றிளலயன்தற: இவர்கள் பநஞ்சில் மறத்யேதயயிதற; அந்ே மறம் தபானவாதற
தமல்தநாக்கி பாோேிதகஶாந்ேமாகப் பார்த்ோர்கள்; ேங்களள ஜயிக்யகயாலுண்டான
ஹர்ஷம் வடிவிதல தோற்றும்படி நின்றான்; அவ்வடிவில் பிறந்ே தவறுபாட்யடச்
பசால்லுகிறார்கள்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியய ஸாேரமாகச் பசால்ல வல்லார்க்கு
பகவத்ோரித்ர்யமில்ளல பயன்கிறார்.

மின்னியடயார்தசர்கண்ணன் பமத்பேனவந்ோபனன்று
ேன்னிளலதபாய்ப்பபண்ணிளலயாய்த்ோன்ேள்ளி – உன்னுடதன
கூதடபனன்றூடுங் குருயகயர்தகான்ோள்போழதவ
நாதடாறும் பநஞ்சதமநல்கு. 52.

ஆறாம்பத்து, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி – நல்குரவும்:

முேல்ேிருவாய்பமாழியிதல பரத்வாநுভவம் பண்ணி, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி யிதல
பஸௌலப்யத்யே யநுஸந்ேித்து “எத்ேிறம்” என்றுகிடந்ோர். இங்கு, “தபாகு நம்பீ” என்று
ேள்ளச்பசய்தேயும் கால்வாங்கமாட்டாதே நின்ற நீர்யமயய அநுஸந்ேித்து, அதுக்கு
எேிர்த்ேட்டான பரத்வத்யே அநுஸந்ேிக்கிறார். *மயர்வறமேி நலமருளப்பபற்றவரிதற;
தமன்யமயய யநுஸந்ேிப்பது நீர்யமயய அநுஸந்ேிப்போமத்ே ளனயிதற.
1. முேற்பாட்டு – விருத்ேவிভূேிகனான ஸர்தவஶ்வரளனத் ேிருவிண்ணகரிதல
காணப்பபற்தறபனன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ஸ்வயத்நத்ோதல ஒருவர்க்கும் காணபவாண்ணாே
பபருயமயயயுயடயவனாய் யவத்து என்ளன அடியமபகாள்ளுகிறவன் ஊரான
ேிருவிண்ணகர் ஸர்வவிலக்ஷண பமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ேிருவிண்ணகரப்பனுயடய கல்யாண குணங்களள பயாழிய தவறு
ஒருவர்க்கும் உத்ோரகமில்ளல பயன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – புண்யபாபாேியாய் எம்பபருமானுக்கு விதஶஷணத்தவந தோற்றுகிற
விভূேிபயல்லாம் அவங்க்ருயபயாதல உண்டாயிற்று என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – சிறியார் பபரியா பரன்னாதே ஸர்வர்க்கும் ரக்ஷகன் ேிருவிண்ணகர்
தசர்ந்ே பிரா பனன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – “நானல்தலன்” என்னச்பசய்தே ேன்குணதசஷ்டிேங்களளக் காட்டி
மறக்கபவாண்ணாேபடி கலந்து அத்ோதல உஜ்ஜ்வலனாயிருக்கிறவன் ேிரு
விண்ணகரிதல நின்றருளின ஸர்தவஶ்வரங்கிடீ பரன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – எத்ேளனதயனும் அளவுயடயார்க்கும் வலியபுகல் அவனல்ல ேில்ளல
பயன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – எனக்குப் புகலான மாத்ரமன்றிக்தக மற்றுபமல்லாம் ேிருவிண்ணகர்
தசர்ந்ேபிரா பனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – எனக்குஶரணமான மாத்ரமல்ல, மற்றுபமல்லாம் அவதன பயன்கிறார்.
எனக்கு ஸர்வப்ரகாரத்ோலும் உபகாரகனாய், ேன் பாேச்சாயயயய, “அல்தலன்” என்ன,
வலிய எனக்குத் ேந்ோபனன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவன்ேிருவடிகளல்லது மற்று ரக்ஷகமில்ளல பயன்னுமிடத்யே
புத்ேிபண்ணுங்தகா பளன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழிவல்லார் நித்யஸூரிகளுக்கு நாள்தோறும்
பகௌரவ்யராவபரன்கிறார்.

நல்லவலத்ோல்நம்யமச் தசர்த்தோன்முன் நண்ணாயர

பவல்லும்விருத்ேவிபூேியபனன்று – எல்ளலயறத்
ோனிருந்துவாழ்த்துந்ேமிழ்மாறன்பசால்வல்லார்
வானவர்க்குவாய்த்ேகுரவர். 53
ஆறாம்பத்து, நான்காந்ேிருவாய்பமாழி – குரயவ:
இத்ேிருவாய்பமாழியில் ஆழ்வார் ஸ்ரீவால்மீகிபகவாதனாபடாப்பர். அவனும்
ராமாவோரமல்லது தபாக்கியறியான்; அவனுயடய ப்ரபந்ேமும் அப்படிதய; இவரும்
க்ருஷ்ணாவோரமல்லேறியார்; இத்ேிருவாய்பமாழி – க்ருஷ்ணவ்ருத்ோந்ேபமாழிய
தவபறான்யறச் பசால்லாது. “ভোதவாநாந்யத்ரগச்ছேி” என்றுபகாண்டு ‘பரேயஶயுங் கூட
தவண்தடன்’ என்ற ேிருவடியயப் தபாதலயாயிற்று இவரும் க்ருஷ்ணாவோரபமாழிய
தவபறான்று அறியாேபடி.
1. முேற்பாட்டு – அதஹாராத்ரம் க்ருஷ்ணகுணங்களள ப்ரீேிபூர்வகமாக
அநுபவிக்கப்பபற்ற எனக்கு இனி ஒரு குயறயில்ளல பயன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “போல்லருணல்விளனயால் பசாலக்கூடுங்பகால்” என்று ப்ரார்த்
ேித்ேபடிதய பபறுயகயாதல ேிருநாட்டிதலோன் என்தனாபடாப்பா ருண்தடா? என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – க்ருஷ்ணதசஷ்டிேங்களளதய அநுভவித்துக்பகாண்டு காலம் தபாக்கப்
பபற்ற எனக்கு “இன்னது பபற்றிதலன்” என்று தநாவதவண்டுவேில்ளல பயன்கிறார்.
4. நான்காம்பாட்டு – ஆஶ்ரிேபவ்யனான இருப்பிதல ப்ரேிகூலயர மாய்த்ே
க்ருஷ்ணளனயநுபவிக்கப் பபற்ற எனக்கு அவாப்ேவ்யமுண்தடா? என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – அவேரித்து கம்ஸளனயறியாேபடி வளர்ந்து கம்ஸளன மாய்த்ேபடியய
இன்று இருந்ேநுভவிக்கப்பபற்ற எனக்கு ஓபரேிரில்ளல பயன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – க்ருஷ்ணனுயடய ப்ரேிகூல நிரஸந பரம்பயரயய அநுভவிக்கப் பபற்ற
எனக்குஒரு மதநாது:கமில்ளல பயன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ப்ரேிகூலர் ஆஶ்ரிேயர நலியுமது பபாறுக்கமாட்டாயம அவேரித்து
அவர்களள யழியச் பசய்தேயும் தசஷ்டிேங்களள நிளனக்கும் பநஞ்சுயடய எனக்கு
பூமியில் நிகரில்ளல பயன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – பாணவிஜயப்ரமுகமான க்ருஷ்ணதசஷ்டிேங்களளதய அநுஸந்ேிக்கும்
பநஞ்யசயுயடய எனக்பகாரு கலக்கமில்ளல என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – யவேிகபுத்ராநயந முேலான அபோநங்களளயுயடய ஸர்தவஶ்வரளன
மலக்கும் நாவீறுயடய என்தனாடு ஒப்பாருண்தடா? என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அபாயபஹுளமான ஸம்ஸாரத்ேிதல வந்ேவேரித்து, நிரபாயமாகப்
பரமபேத்ேிதலதபாய்ப் புக்கபடியய யநுভவிக்கப்பபற்ற எனக்கு தவதற சிலர் நிர்வாஹகர்
தவண்டும்படி குயறயுயடயவதனாநான் என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – கிருஷ்ணதசஷ்டிேங்களளப் தபசின இப்பத்துங் கற்றார், ேம்யமப் தபாதல
கிருஷ்னபக்ேராவபரன்கிறார்.

குரயவமுேலாங்கண்ணன் தகாலச்பசயல்கள்
இரவுபகபலன்னாமல் என்றும் – பரவுமனம்
பபற்தறபனன்தறகளித்துப் தபசும்பராங்குசன்ேன்
பசாற்தறனில் பநஞ்தச துவள். 54

ஆறாம்பத்து, ஐந்ோந்ேிருவாய்பமாழி – துவளில்:

இத்ேிருவாய்பமாழிக்குக் கீழும்தமலும் எல்லாம் எம்பபருமாளனக் கவிபாடினார்;
இத்ேிருவாய்பமாழியில் ேம்படி பசால்லுகிறார். ஸிம்ஹாவதலாகந ந்யாயத்ோதல
*பபாய்ந்நின்றஞானந்போடங்கி இவ்வளவும்வர ேமக்கு ভগவத்விஷயத்ேிலுண்டான
ப்ராவண்யாேிஶயத்யே அந்யாபதேசத்ோதல தபசுகிறார். “இத்ேிருவாய்பமாழி ஆழ்வார்
ப்ரக்ருேிபசால்லுகிறது” என்று நம்முேலிகபளல்லாரும் தபார விரும்பியிருப்பர்கள்.
ভগவத்ப்ரஸாேத்ோதல லப்ேஜ்ஞாநராய் “யதோவாதசாநிவர்த்ேந்தே” என்கிற
விஷயத்யே மறுபாடுருவப்தபசின ோதம தவணுமாகாதே ேம்படி தபசும்தபாதும்.
1. முேற்பாட்டு – இவள் ப்ரக்ருேியறியாதே ேிருத்போளலவில்லிமங்கலத்யேக்
காட்டினபின்பு உங்கள் ஹிேவசநத்துக்கு இவள் மீளுதமா? என்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – அவ்வூரில் பகாடுபுகதவண்டினால், ேிருநாளிதல
பகாடுபுகுவாருண்தடா? என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ேிருநாளிதலோன் பகாண்டுதபாகதவண்டினால், ேிருதசாளல
யுள்ளிட்டுக் பகாடுபுகுவாருண்தடா? என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – அவ்வூயரயும் அங்குள்ள ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களளயும் யாபோரு நாள்
கண்டாள், அன்றுபோடங்கித் ேயடநிற்யக ேவிர்ந்ோ பளன்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – இவள் ஸ்வভোவத்யே யறிந்துயவத்து, தேவபிரானுயடய அழயகக்
காட்டிக்பகடுத்ேிதகா பளன்கிறாள். அன்றிதய, அவ்வூரில் வர்த்ேிப்பார் படியயக்
காட்டினால், அவர்கள் ஜீவநத்யேயும் இவளுக்குக் காட்டிக்பகாடுக்க தவணுதமா?
என்கிறா பளன்றுமாம்.
6. ஆறாம்பாட்டு – பேௌர்ப்பல்யத்ோதல முேலிதல பார்க்கமாட்டாள், பார்த்ோளா கில்
மற்தறாரிடமும் பாரா பளன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவன் சின்னமும் ேிருநாமமும் இவள்பசால்லப்புக்கவாதற நிறம்
பபற்றன என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அவ்வூயரத்போழுே அன்றுபோடங்கி இன்றளவும் உண்டான
இவளுயடய யஶথিல்யத்யேச் பசால்லுகிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – இவள் மதனாவாக்காயங்கள் முேலிதல போடங்கி அவன் பக்கலிதல
ப்ரவணமாயிற்றின என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவனாலல்லது பசல்லாே இவளுயடய ப்ராவண்யாேிஶயத் யேக்
கண்டு, பிராட்டிமாரிதல பயாருத்ேிதயா? என்று சங்கிக்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியிற்கருத்யே வ்யக்ேமாக்காநின்று பகாண்டு,
இத்யேக் கற்றவர்கள் இதுக்கு அநுரூபமான யகங்கர்யத்யேப் பண்ணப்பபறுவர்
என்கிறார்.
துவளறுசீர்மால்ேிறத்துத்போன்னலத்ோல்நாளுந்
துவளறுேன்சீலபமல்லாஞ்பசான்னான் – துவளறதவ
முன்னமநுபவத்ேில்மூழ்கிநின்றமாறனேில்
மன்னுமுவப்பால்வந்ேமால். 55

ஆறாம்பத்து, ஆறாந்ேிருவாய்பமாழி – மாலுக்கு:

கீழ் இவளுக்குப்பிறந்ே দயஶமுற்றி வ்யஸநம் அேிஶயிக்யகயாதல தமாஹாங்
கயேயாய்க் கிடக்க, அதுகண்டு ஆற்றாளாய் இவளுயடய தோழியும் தமாஹிக்க,
இத்ேயஶயிலும் இவளல ஜீவிப்பிக்க விரகுகளள மதநாரேிக்யகயாதல ேரித்ேிருக்கிற
ேிருத்ோயார் இவளுயடய வலயாேிகள் காணக்காண சிேிலமாகிறபடியயக் கண்டு,
அவற்யறத் ேனித்ேனிதய பசால்லிக்கூப்பிடுகிறாள்.
1. முேற்பாட்டு – இவள் ஸ்ரீவாமநப்ராதுர்ভোவத்ேில் குணதசஷ்டிேங்களிதல யகப்பட்டு
வளளயிழந்ோ பளன்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேிருவுலகளந்ேருளினதபாயே ேிவ்யாயுோேிகளில்
அழகிதலயகப்பட்டுத் ேன்னுயடய அழகிய நிறத்யேயிழந்ோபளன்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – வடேளஶாயிபடிகளிதல அகப்பட்டு இவள் ேன் பபருயமயய
யிழந்ோபளன்கிறாள்.
4. நான்காம்பாட்டு – சதுர்முখ ஸ்ரஷ்டாவானதமன்யமயயப் பாராதே ஆஶ்ரிோர்த்
ேமான மஹாகுணத்யே யுயடயவனுக்கு இவள் நீர்யமயய யிழந்ோபளன்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – தவேப்ரோநம் முேலான உபகாரங்களளப் பண்ணினவனுக்கு என்மகள்
கற்பிழந்ோ பளன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஏகார்ணவஶாயியானவனுயடய அவயவபஸௌந்ேர்யத்ேிதல அகப்பட்டு
இவள் ேன்னுயடய பமய் இழந்ோ பளன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – க்ஷீரார்ணவஶாயியுயடய ஆபரணதசாபாேிகளிதல அகப்பட்டு இவள்
லாவண்யத்யே யிழந்ோபளன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – க்ருஷ்ணனுயடய விதராேி நிரஸநத்துக்குத் தோற்ற இவள்
ேன்னுயடய ஸ்த்ரீவத்யே இழந்ோல் என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு - ஸ்ரீவாமநாத்யதநக அவோரங்களிதல யகப்பட்டு இவள் ேன்னழயக
இழந்ோ பளன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – பரத்வபமன்ன, அவோரபமன்ன, ஜகோகாரயேபயன்ன!!
இவற்யறயடங்கக்காட்டி இவளுயடயது எல்லாவற்யறயும் பகாண்டான் என்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி வல்லவர்கள் நித்யஸூரிகள் ভভোগத்யே
புஜிக்கப்பபறுவபரன்கிறார்.
மாலுடதனோங்கலந்துவாழப்பபறாயமயால்
சாலயநந்துேன்னுயடயமோனயடயக் – தகாலிதய
ோனிகழதவண்டாமற்றன்ளனவிடல்பசால்மாறன்
ஊனமறுசீர்பநஞ்தச! யுண். 56

ஆறாம்பத்து, ஏழாந்ேிருவாய்பமாழி – உண்ணுஞ்தசாறு:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல, தமாஹித்துக் கிடக்கிற ேன் மகளுயடய
அவஸாேத்யேக்கண்ட ேிருத்ோயாரானவள், ‘அது தபாயிற்றது, இது தபாயிற்றது’ என்று
அவன் ேிருநாமத்யேச் பசால்லக் கூப்பிட்டு இவள்ோனும் தமாஹித்ோள்; ேிருநாம
ப்ரஸங்கத்ோதல பபண்பிள்ளள உணர்ந்பேழுந்து புறப்பட்டுத் ேிருக்தகாளூர் ஏறப்தபானாள்;
‘ேன்ளனப் பார்த்ேல் எங்களளப்பார்த்ேல் பசய்யாதே, இத்யேபயல்லாம் கடலிதல
கவிழ்த்துப்தபாவதே!’ என்று ேிருத்ோயார் இன்னாோகிறாள்.
1. முேற்பாட்டு – ேன்வயிற்றிற்பிறப்பாலும், இவள் ேன் ஸ்வபாவத்ோலும் இவள்
இங்குநின்றும் தபாய்ப்புகும் ஊர் ேிருக்தகாளூர் என்றத்யவஸிக்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேிருக்தகாளூர்க்தக தபாய்ப்புக்க என் பபண்பிள்ளள மீளவருதமா?
பசால்லிதகாள்! என்று பூயவகளளத் ேிருத்ோயார் தகட்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ேிருக்தகாளூர் ப்ரத்யாஸந்நமானால் எங்ஙதன உயடகுளலப்
படக்கடவள் என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – இவளளக்கண்ட நாட்டார், குணஹீயநபயன்பர்கதளா?
குணாேியகபயன்று பகாண்டாடுவர்கதளா? என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேிருக்தகாளூரில் தசாளலகளளயும் அங்குள்ள பபாய்யக களளயும்
அவன்தகாயிளலயுங் கண்டால் எங்ஙதன யுகக்குதமா? என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – அவனுயடய ஸ்தநஹபஹுமாநவீக்ஷிோேிகளளக் கண்டு ப்ரீேி
ப்ரகர்ஷத்ோதல சிேிளலயாகக்கடவளாகாதே பயன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பட்டு – இவள்ப்ரக்ருேி மார்த்ேவத்யேயும் பிரிவில் வந்ே யசேில்யத்யே யும்
அநுஸந்ேித்து, இயவபயல்லாம் அவ்வளவும் பசல்லப்தபாகவல்லளா னாலிதற
பயன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ேிருக்தகாளூரில் ஸங்கத்ோதல என்ளனப்பபாகட்டுப் தபான
என்பபண்பிள்ளள, அஸ்ஸங்கதம துளணயாகப் தபாய்ப் புகவல்லதளதயா? என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – அவன்பக்கலிதல அத்யந்ேப்ரவளணயாயிருக்கிற இவள்,
தசரியிலுள்ளார் பசால்லும் பழிதய பாথেயமாகத் ேிருக்தகாளூர்க்தக
தபானாபளன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இக்குடிக்குவரும் பபரும்பழியயநிளனயாதே, ேிருக்தகாளூரிதல புக்கு
அவளனபயாருகாலும் விடுகிறிலபளன்கிறாள்.
11. நிগமத்ேில், இப்பத்தும் கற்றார் இட்டவழக்கு ேிருநாடு என்கிறார்.
உண்ணுஞ்தசாறாேிபயாருமூன்றும் எம்பபருமான்
கண்ணபனன்தறநீர்மல்கிக்கண்ணிளனகள் – மண்ணுலகில்
மன்னுேிருக்தகாளூரில் மாயன்பாற்தபாமாறன்
பபான்னடிதய நந்ேமக்குப்பபான். 57

ஆறாம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – பபான்னுலகு:

கீழில் ேிருவாய்பமாழி இரண்டும் தமாஹமும் உணர்த்ேியுமாய், இேில், தூே
ப்தரக்ஷணமாயிதற யிருக்கிறது; கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல, ேிருத்ோயார் “எங்ஙதன
புகுங்பகால்?” என்றுபநாந்ேதுதவ பலித்து, ேன் சாபலத்ோதல புறப்பட்டாள் முடியப்தபாய்ப்
புகமாட்டாயம ேன்னுயடய நகதராத்பவநத்ேிதல விழுந்து கிடந்து, அவ்வளவிலும் அவன்
வரக்காணாயமயாதல, கண்ட பக்ஷிகளளத் தூதுவிடுகிறாள்.
1. முேற்பாட்டு – சில புள்ளினங்களளக் குறித்து, எம்பபருமானுக்கு என் দயஶயய
அறிவித்து விভূேித்வயத்யேயும் நான்ேர நீங்கள் ஆளதவனுபமன்று இரக்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – சிலகிளிகளளக் குறித்து, என் ஆற்றாயமயய அவனுக்கு
அறிவித்துவந்து, நானும் என்தோழிமாருங் பகாண்டாட அத்யே அங்கீகரிக்க தவணும்
என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – சிலவண்டுகளளக் குறித்து, அவனுக்கு என்দயஶயய அறிவித்துவந்து
என்ேளலதமதல வர்த்ேியுங்தகாள் என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – என்ன்னியதநாவுபடுத்ேிப்தபாய் எட்டாநிலத்ேிதல ஓலக்க மிருக்யக
ேக்தகார்யமதயா? என்று ேிருநாட்டிதலபசன்று பசால்லுங்தகாள்! என்று சில
தும்பிகளளக்குறித்துச் பசால்லுகிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேன்னுயடய கிளிகளளக்குறித்து எங்தகனும் தபாயாகிலும்
அவளனக்கண்டு, இதுதவா உம்முயடய ேக்தகார்யமயிருக்கும்படி! என்னுங்தகா
பளன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஆஶ்ரிேதராடு ஏகரஸனாயகயால் நம் அதபக்ஷிேங்கள்
பசய்யுமவன்பாதட பசன்று, இதுதவா ேக்கவாபறன்னுங்தகாபளன்று சிலபூயவகளளக்
குறித்துச் பசால்லுகிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – பரமதசேநன் பபாகட்டுப்தபானான்; யசேந்யதலசமுள்ள பக்ஷிகள்,
பறந்து தபாவனவும் அந்யபரமாவனவு மாயிற்று; இதுக்குதஹது – தசேநங்களாயகதயா?
என்றுபார்த்து, அதசநமான பாயவயயயிரக்கிறாள். அதசநமுங்கூட எழுந்ேிருந்து
கார்யஞ்பசய்ய தவண்டும்படி காணும் இவள் அவஸ்த்யே.
8. எட்டாம்பாட்டு – முன்தப நின்ற குருயகக்குறித்து, நித்யஸூரிகளளப்தபாதல
உம்மாலல்லது பசல்லாதே, உம்யமப்பிரிந்து தநாவுபடாநின்றா பளன்று பசால்
என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – சிலபுோவினங்களளக் குறித்து, நீங்கள் பசன்றால் அவன்
வந்ேிலனாகிலும் அங்குத்யேவார்த்யேயயக் பகாண்டுவந்து என்ளன நித்யமாக
உஜ்ஜீவிப்பிக்க தவணுபமன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – சில ஹம்ஸமிধুநங்களளக் குறித்து, பிராட்டியுந்ோனுமான
ஏகாந்ேத்ேிதல என்ேயஶயய விண்ணப்பஞ்பசய்து மறுமாற்றம்வந்து பசால்ல
தவணுபமன்கிறாள்.
11. நிগமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியில் ஆழ்வாருயடய ஆர்த்ேியய அநுஸந்ேித்ோர்
ஶிথিலராவ பரன்கிறார்.

பபான்னுலகுபூமிபயல்லாம் புள்ளினங்கட்தக வழங்கி

பயன்னிடயரமாலுக்கியம்புபமன – மன்னுேிரு
நாடுமுேற்றூது நல்கிவிடுமாறளனதய
நீடுலகீர்! தபாய்வணங்கும்நீர். 58

ஆறாம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – நீராய்:

“எங்குச்பசன்றாகிலும்கண்டு” என்றும், “வானவர்தகாளனக்கண்டு” என்றும் தூது
தபாகச்பசான்னார்; அயவதபாகமாட்டாேபடி ேம்முயடய ஆர்த்ேத்வநியாதல யழித்ோர்;
ேம் பரிஸரத்ேில் கால்நயடேந்து தபாவாரில்ளலதய. ேமக்கு ஆர்த்ேத்வநி கிடக்க,
தவபறாருவர்தபாக தவண்டும்படியிருந்ேதோ? *கலங்காப் பபருநகரமான
ஸ்ரீயவகுண்டத்ேிலும் ேரிக்கபவாண்ணாேபடி, கால்குளலந்து வரும்படி பபருமிடறு பசய்து
கூப்பிடுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – “ஜகோகாரனாயிருக்கிறபடியயக் காட்டித்ேந்தோமிதற” என்ன, அது
தபாராது; அஸாோரணமான வடியவக்காணதவனுபமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “வாராய் என்று நிர்ப்பந்ேித்ேல்ல கானும், நம்யமக் காண்பது!
உம்யம ஒரு தேஶவிதஶஷத்ேிதல யயழத்துக்காணும் காட்டுவது” என்ன,
அவ்வடிவுேன்ளனதய இங்தக பகாடுவந்து இேரஸஜாேீயமாக்கிக் காட்டிற்றிளலதயா
பவன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு - அபோருநாள் சற்றுப்தபாது காட்டாறு பபருகினாற்தபாதள
பசய்தோபமன்ன, “அது காோசித்கம்” என்ன பவாண்ணாேபடி யுகந்தோறும்
ராமக்ருஷ்ணாத்யவோரங்களளப் பண்ணி ரக்ஷிக்யக உனக்கு ஸ்வபாவமா யிருக்க, நான்
தநாவுபடக் கடதவதனா என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ‘ேளரக்கடவீரல்லர்; உம்முயடய ேளர்த்ேி பரிஹரிக்கக்
கடதவாமானாலும் ப்ரேிபந்ேகம் கனத்ேிராநின்றது காணும்’ என்ன; ‘ஓம், அப்படிதய:
சகடாசுரனிலுங் காட்டில் வலியேிதற என்னுயடய விதராধি?’ என்கிறார். ‘உன்
கால்கண்டதபாதே தபாகாதோ?’ என்கிறார். “அடிபடிற்பசய்வ பேன்?” என்று
 *சும்பமனாதே யகவிட்தடாடுமிதற.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஸர்வத்ர ஸந்நிஹிேனாய் என்ஹ்ருேயத்ேிலும் ஸ்பஷ்டமாக
ப்ரகாஶித்துயவத்து, என்கண்ணுக்கு விஷயமாகாபோழிந்ோல் நான் ேளதரதனா?
என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ‘உம்முயடய அதபக்ஷிேம் பசய்யக்கடதவாம். அேிபலாரு
குயறயில்ளல; ஆணாலும் ப்ரதயாஜநம் உம்மோனபின்பு நீரும் சிலயத்நம் பண்ன
தவணுங்காணும்’ என்ன; இந்ே மர்யாயே என்றுபோடங்கித் ேளலக்கட்டிற்று என்கிறார்.
அன்றிதய, காண்யகக்குத் ோம் அதயாக்யர் என்று உதபக்ஷித்ோனாக நிளனத்து,
தயாக்யோதயாக்யயே பாராதே எல்லார்ேளலயிலும் ேிருவடிகளள யவத்ே
உன்னாதலயிழக்கப்படுவார் உன்தடா? என்கிறாராகவுமாம்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘ “உலகில்ேிரிதவதனா” என்கிற உயறப்பாலுண்டான ஸ்வாேந்த்ர்யம்
உம்முயடய ேளலயிதல கிடந்ேதே!’ என்ன, ‘ஸாேநமும் ஸாேகரும் த்வேேீநமான
பின்பு, இவ்வாற்றாயம எனக்கு ஸ்வரூபமா யந்வயிக்கு மித்ேளனயன்தறா?’ என்கிறார்.
அன்றிதய, ‘தபறு உம்மோனபின்பு நீரும் சிறிது யத்நம் பண்ண தவணுங்காணும்’ என்ன,
‘ஸர்வமும் த்வேீநமாயிருக்க, அதுக்குப் புறம்தபா நாபனங்கார்யம் பசய்யகக்கு?’
என்கிறாராகவுமாம்.
8. எட்டாம்பாட்டு – “அருளய்” என்ற வாதயாதட வந்ேருளக்கண்டிலர்: ேன்பக்கல்
நின்றும்பிரித்து என்ளனக்யகவிடப் பார்த்ோனாகாதே பயன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – உம்யம இங்குக்பகடுத்ேபேன்? என்ன, ‘கண்டகாட்சியிதல
இழுத்துக்பகாள்ளக் கடவோன விஷயங்கள் பரிமாறுகிறவிடத்தே யவத்ோயாகில்,
இனிக் பகடுக்யகபயன்று ஒன்றுண்தடா? என்கிறார். என்ளன இங்தக யவத்ேதபாதே,
குழியயக்கல்லி மண்ளணயிட்டு அமுக்கப்பார்த்ோ யன்தறா?’ என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – “ஐஶ்வர்யாேிகள் அல்பாஸ்த்ேிரங்கள்” என்று “தவண்டா”
என்கிறீராகில், அவ்வளவன்றிதற; அநந்ேமுமாய் ஸ்த்ேிரமாயிருக்குமிதற
ஆத்மாநுভৱம்! அத்யே யநுபவித்ோதலா? என்ன, ‘நீ பசான்னது உபபத்ேியாகிற்
பசய்யலாயிற்று; “அயவ அல்பம், அஸ்த்ேிரம்” என்றவிடம் – ஸ்வரூபகேநம்
பண்ணிதனனத்ேளன: உன்னுயடய ভভোக்யயேயயச் பசால்லிற்றும் ஸ்வভোவ
மிருந்ேபடி பசான்தனனத்ேளன; “அது ேீது” என்றுவிட்டும், “இது நன்று” என்று
பற்றுகிதறனுமல்தலன்; உன்ளனப் பற்றிற்றும் நீயாயகயாதல, அவற்யற விட்டதும்
நீயல்லாயமயாதல’ என்கிறார். வகுத்ே விஷயத்ேிதல குண பஸௌந்ேர்யாேி களும்
உண்டாகப்பபற்தற னித்ேளன.
11. நிகமத்ேில் – இப்பத்தும் கற்றவர்கள் ஸர்தவஶ்வரனுக்கு அந்ேரங்க கிங்கரராவ
பரன்கிறார்.

நீராகிக் தகட்டவர்கள் பநஞ்சழிய மாலுக்கு

தமரார் விசும்பிலிருப் பரிோ – வாராே
காேலுடன் கூப்பிட்ட காரிமாறன் பசால்ளல
தயாேிடதவ யுய்யு முலகு. 59

ஆறாம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – உலகமுண்ட:

கீழில்ேிருவாய்பமாழியில் – ப்ராப்யதவஷ மிருக்கும்படி குயறவறச் பசான்னார்;
இத்ேிருவாய்பமாழியில் – ப்ராபகதவஷம் குயறவறச் பசால்லுகிறார்; பபரிய
ஆர்த்ேிதயாதட பரமபேத்ேிதல தகட்கும்படி கூப்பிடச்பசய்தேயும் ஸர்வரக்ஷகனானவன்
வந்து முகங்காட்டாயமயாதல மிகவும் அவஸந்நரானவர், ேிருமளலயிதல
நாய்ச்சிமாருடதன கூடநின்றருளினபடியயக் கண்டு; ேிருதவங்கடமுயடயான்
ேிருவடிகளிதல, பபரியபிராட்டியார் முன்னிளலயாகத் ேம்முயடய அத்யவஸாயத்யே
அறிவிக்கிறார். கீழில் ப்ரபத்ேிகள் ேிருமந்த்ரம் தபாதல. இது த்வயம் தபாதல.
1. முேற்பாட்டு – உன்ளனபயாழிய தவறுகேி யின்றிக்தகயிருக்கிற என்ளன உன்
ேிருவடிகளிதல தசரும்படிபண்ணி யருளதவணுபமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ‘கூடக்கடவீர்; அதுக்பகாருகுயறயில்ளல; ஆனாலும்
ப்ரேிবந்ধகங்கள் கனத்ேிராநின்றதே’ என்ன, ‘உங்யகயில் ேிருவாழியிருக்க, நீ
இங்ஙதன பசால்லலாதமா?’ என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – “அருளாய்” என்றீர்; இங்ஙதன நிளனத்ேதபாோக அருளப் தபாதமா?
என்ன: வ்யேிரிக்ேவிஷயங்களில் தபாகாேபடியான ஜ்ஞாநலாভத்யேப் பண்ணித்ேந்ே
உனக்கு, ப்ராப்ேிபண்ணித்ேருயக பபரியபணிதயா? என்கிறார். என்னால் வந்ே
குயறயறுத்ே உனக்கு, உன்னால் வரும் குயறயறுக்யக பபரியபணிதயா?
4. நாலாம்பாட்டு – உன்ளன ப்ராபிக்யகக்கு உறுப்பாக நீ கண்டுயவத்ே ஸாேநங்கள்
எனக்பகான்றும் உடலாகிறனவில்ளல; ஆனபின்பு, தேவயர நான் ப்ராபிக்யகக்கு
எனக்பகன்னத் ேனிதயபவாரு ஸாேநங் கண்டுேரதவனு பமன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – நீர் இங்ஙதன த்வரிக்கிறபேன்? உம்முயடய அதபக்ஷிேஞ்
பசய்கிதறாமிதற என்ன, அது என்று? என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – “எந்நாள்” என்று ஸந்தேஹிக்கிறபேன்? அபோரு தேஶவிதஶஷத் ேிதல
வ்யவஸ்த்ேிேமன்தறா? என்ன, அங்குள்ளாரும் இங்தகவந்ேன்தறா உன்ளனப் பபற்று
அநுভவிக்கிற பேன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – “பமய்ந்நாபனய்ேி” என்கிற இந்ே ஜ்ஞாநலாভம் உமக்கு
உண்டாயிற்றிதற; அது ফலத்தோடு வ்யாப்ேமாயல்லது நில்லாேிதற; ஆனபின்பு
அவ்வளவும் நீர் ஆறியிருந்ோதலா?’ என்ன; ‘அத்ேளன க்ரமப்ராப்ேி பார்த்ேிருக்கப்
தபாகிறேில்ளல உன் ভভোগ্யயே’ என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – “உன்ளனக் கிட்டுயகக்கு என்ேளலயில் ஒரு ஸாேநமில்ளல”
என்னாநின்றீர்; ‘இபோரு வார்த்யேதயா! ஸாேநம் அநுஷ்டித்ோர்க்கன்றி
ফலமுண்தடா?’ என்ன, ‘ேந்ோமுயடய அভিமேஸித்ேி ஸாோநாநுஷ்டாநத் ோதல
 என்றிருக்கும் ப்ரஹ்மாேிகளுக்கும், கிட்டினால் பாசுரமிதுவன்தறா?’ என்கிறார்.
ேந்ோமுயடய ஆகிஞ்சந்யத்யே முன்னிடுமத்ேளனதபாக்கி ,ஒன்று அநுஷ்டித்துப்
பபறலாம்படிதயா நீயிருக்கிறது?
9. ஒன்போம்பாட்டு – ோம் அதபக்ஷித்ேதபாதே காணப்பபறாயமயாதல இப்தபாதே யுன்ளனக்
காணாவிடில் ேரிக்கமாட்தடபனன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ேம்முயடய அதபக்ஷிேம் சடக்பகன ஸித்ேிக்யகக்காகப்
பபரியபிராட்டியாயரப் புருஷகாரமாகக்பகாண்டு ேிருதவங்கடமுயடயான்
ேிருவடிகளிதல ஶரணம் புகுகிறார். ஆக, ஒன்பது பாட்டாலும் - ஶரண்யன்
ஸ்வரூபத்யேச் பசான்னார். இேில் – ேம்முயடய ஸ்வரூபத்யேச் பசால்லி
ஶரணம்புகுகிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழிகற்றார், பரமபேத்ேிதல பசன்று দোஸ்யத்ேிதல
யভিஷிக்ேராய் அடியமபசய்யப் பபறுவர்கபளன்கிறார்.

உலகுய்ய மால் நின்றவுயர் தவங்கடத்தே

யலர்மகளள முன்னிட் டவன்றன் – மலரடிதய
வன்சரணாய்ச் தசர்ந்ே மகிழ்மாறன் ோளிளனதய
யுன்சரணாய் பநஞ்சதம யுள். 60
 ஏழாம் பத்து

ஏழாம்பத்ோல், இப்படி ஸித்தோபாயஸ்வீகாரம் பண்ணியிருக்கச் பசய்தேயும்

சடக்பகனப்பலியாயமயாதல விஷண்ணராய் “கடல்ஞாலங்காக்கின்ற மின்னு தநமியினாய்”
என்று போடங்கி உபாதயாபதயாகியான குணங்களளச் பசால்லிக் கூப்பிட “கூராராழி
பவண்சங்தகந்ேி ….. வாராய்” என்று இவர் ஆயசப்பட்டபடிதய பவள்ளளச்சுரி
சங்பகாடாழிதயந்ேி வந்ேவிது மாநஸாநுபவமாத்ரமாய் பாஹ்ய ஸம்ஶ்தலஷம்
கியடயாயமயாதல விஶ்தலஷித்ேபடியய அருளிச்பசய்ோர்.

ஏழாம்பத்து, முேல் ேிருவாய்பமாழி – உண்ணிலாவிய:

“அமர்ந்துபுகுந்தேன்” என்று ேம்மாலானவளவும் புகுரநின்றார். அநந்ேரத்ேில்
அவளனப் புகுரநிற்கக் கண்டிலர். “இனிக் யகவிடப்பார்த்ோனாகாதே” என்று விழுந்து
கிடந்து கூப்பிடுகிறார். பிள்ளளேிருநயறயூரயரயர் “இப்பாட்டுக்களில் பூர்வார்த்ே மயடய
– புலியின்வாயிதல அகப்பட்ட ப்ரயஜ ோய்முகத்ேிதல விழித்துக்பகாண்டு
புலியின்வாயிதல கிடந்து தநாவுபடுமாதபாதலயிருக்கிறது” என்று பணிப்பர்.
1. முேற்பாட்டு – “உன்னாலல்லது பசல்லாேபடியாய் உன் ேிருவடிகளிதல ஶரணம் புகுந்ே
என்ளன இந்த்ரியங்களாதல நலியப் பாராநின்றாய்” என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “துர்ப்பலனான என்ளன இந்த்ரியங்களாதல ஸர்வகாலமும்
நலிவித்து, இந்தநாயவ யறிவிக்கபவாண்ணாேபடி தபாேி” என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – “ஜகத்துக்கு ஸர்வவிேரக்ஷகனாய்யவத்து, என்ளன உன்ேிருவடி
களிதல கிட்டாேபடி இந்த்ரியங்களாதல நலிவித்ோல் உனக்கு என்ன ப்ரதயாஜநம்
உண்டு?” என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – “நீதய இவ்வாத்மாவுக்கு நிரேிஶய புருஷார்த்ேபமன்னு மிடத்யே
நான் அறியாேபடி ஶப்ோேிவிஷயங்களளக் காட்டி என்ளன ப்ரமிப்பித்துப் தபாகா
நின்றாய்” என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “விஷயங்களாலும் இந்த்ரியங்களாலும் அப்ரேிக்ரியமாம்படி
நலிந்து என்ளன நீ யகவிட்டால் தவறுரக்ஷகர் உண்தடா?” என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – அளவுயடயாயரயும் நலியக்கடவ இந்த்ரியங்கள், நீயும் யகவிட்டால்,
துர்ப்பலனான என்ளன என்படுத்ோ? என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – நீ உதபக்ஷித்ோல், அேிখலமான இந்த்ரியங்களள என்னாதல பவல்ல
உபாயமுண்தடா? என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – என் ப்ரக்ருேிஸம்பந்ேத்யே யறுத்து, நான் மதநாவாக்காயங் களாதல
உன்ளன நிரந்ேரமாக அநுபவிக்கும்படி பண்ணியருளதவணும் என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – (ஸாநுবந்ேமாக முடிக்குமோன பாபங்களள விளளக்கும்)
 விஷயங்களிதல ஆத்மாயவத் ேள்ளும் இந்த்ரியங்கள் என்ளன நலியாேபடி பண்ண
தவணுபமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அடியமக்கு விதராேியாய் விஷயாநுভத்துக்குப் பாங்கான உடம்யபத்
ேந்ோய்; அதுதவதஹதுவாக ஐந்துஇந்த்ரியங்களும் நலியாநின்றன; அவற்யறப்
பரிஹரித்ேருளதவணுபமன்று ஆர்த்ேிதயாதட கூப்பிடுகிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸித்ோர்க்கு இந்த்ரியங்களால்
ஆத்மாவுக்குவரும் நலிவுதபாம் என்கிறார்.

உண்ணிலா யவவருட னிருத்ேி யிவ்வுலகில்

எண்ணிலா மாய பனளனநலிய – எண்ணுகின்றான்
என்றுநிளனந் தோலமிட்ட வின்புகழ்தசர் மாறபனனக்
குன்றிவிடு தமபவக் கங்குல். 61

ஏழாம்பத்து, இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழி – கங்குலும்:

ஸদোஸந்ந்ேிபண்ணிக்பகாண்டு தகாயிலிதல கண்வளர்ந்ேருளுகிற பபரியபபருமாள்
ேிருவடிகளிதல விழுந்து ேம்அதபக்ஷிேம் பபறாவிட்டால் ধரிக்கபவாண்ணாேிதற.
அவன்ேிருவடிகளிதல ேமக்குநிளனத்ே பரிமாற்றம்பபறாயம யாதல ோமானேன்யமதபாய்
ஒருபிராட்டிদயஶய ப்ராப்ேராய் அவ்வளவிலும் ேமக்கு ஓடுகிற দயஶயயத் ோமறிந்து
கூப்பிடப்பபறாதே, ேிருத்ோயார் கூப்பிடும்படியாய் விழுந்ேது. இத்ேிருத்ோயாரும்
ஸர்வভரங்களளயும் அவர்ேளலயிதல பபாகட்டுப் பபண்பிள்ளளயயத்
ேிருமணத்தூணுக்குள்தள பபாகட்டு, அவருயடய அஶரண்ய ஶரண்யத்வாேி குணங்களள
விண்ணப்பஞ்பசய்யாநின்று பகாண்டு, ஒரு காலநியேி யாேல், ஒரு தேஶநியேியாேல்,
அேிகாரிநியேியாேலின்றிக்தக ஸர்வஸமாஶ்ரயணியரா யிருக்கிறபடியய யநுஸந்ேித்து,
ேன் பபண்பிள்ளளயினுயடய দயஶயயத் ேிருவுள்ளத்ேிதல படுத்துகிறாள்
இத்ேிருவாய்பமாழியாதல.
1. முேற்பாட்டு – இப்பிராட்டியுயடய தபச்சுக்கு நிலமன்றிக்தக யிருக்கிற দயஶயயப்
பபரியபபருமாளுக்கு அறிவித்து, இவள்ேிறத்துச் பசய்ேருளநிளனத் ேிருக்கிறபேன்?
என்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – இப்பபண்பிள்ளளயுயடய দயஶ என்னாய் விளளயக்கடவது?
என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – இவள் இவ்வவஸ்த்யேயய ப்ராப்யேயாயகக்கு இவளியட
யாட்டத்ேில் நீர் பசய்ேபேன்? என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – உம்யமபயாழிய ஜீவிக்கமாட்டாே இவள்ேிறத்துச் பசய்ேருள
நிளனத்ேிருக்கிறபேன்? என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – இவளுக்கு ப்ரேிக்ஷணம் தபேித்து ஒன்தறாபடான்று தசராதே வருகிற
 அவஸ்থোதபேங்களள அறிவித்து, இவளள இப்படி படுத்துயக உம்முயடய நீர்யமக்குப்
தபாருதமா? என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – இவள் இவ்வளவு ஆபந்யநயாயிருக்க, இவளார்த்ேி ேீர்த்து
அருளாபோழியகக்குக் காரணம் என்னுயடய கர்மவிபாக பமன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ஆஶ்ரயங்களள யநுஸந்ேித்து, பபாறுக்குமளவுகளிதலயன்தறா
ஸுখদুুঃখங்களளச் சுமத்துவது? இப்படி என்ளனப்படுத்ேலாதமா என்னாநின்றா
பளன்கிறாள். இப்பாட்டிபலாருேளலக்கட்டின்றிக்தக யிருக்குமிதுக்குக் கருத்து
“பரிஹரிக்கும் எல்ளலகழிந்ோள், நாம்இவர்க்குச் பசால்லுவபேன்? என்று
ேன்னிதலதநாவுபடுகிறாள்” என்று, வங்கிப்புரத்து நம்பிபணிக்கும்.
8. எட்டாம்பாட்டு – இவளுக்கு தமன்தமலனவருகிற தநாவுகள் ேீர்க்யகக்கு நான்
பசய்வபேன்? என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – இவளுயடய து:க்கத்துக்கு ஒருமுடிவு காண்கிறிதல பனன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இனிக்கிட்டமாட்டாதளா என்னும்படி அவஸந்யநயான இவள்,
பபரியபபருமாள் ேிருவடிகளள ஸம்ஶ்தலஷிக்கப் பபற்றா பளன்கிறாள்.
11. நிগமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியப்யஸிக்கவல்லார், இவர்பட்ட க்தலசம் படாதே
ேிருநாட்டிதல நிரேியாநந்ேயுக்ேராய், நித்யஸூரிகள்சூழ இருக்கப் பபறுவர் என்கிறார்.

கங்குல்பகலரேி யகவிஞ்சிதமாகமுற
அங்கேளனக்கண்தடாரரங்கயரப் பார்த்து இங்கிவள்பால்
என்பசயநீபரண்ணுகின்றபேன்னுநிளலதசர்மாறன்
அஞ்பசாலுறபநஞ்சுபவள்ளளயாம். 62

ஏழாம்பத்து, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி – பவள்ளளச்சுரிசங்கு:

கீழ், “இட்டகாலிட்டயக” என்கிறபடிதய இவள் தமாஹித்துக்கிடக்க, இவளுக்கு
முன்தன தோழிமாரும் ேயறப்பட, ேிருத்ோயாபராருத்ேியும் இவள் দயசயய அநுஸந்ேித்து
அருதகயிருந்து கூப்பிட்டுப் தபாருமது ேவிர்ந்து, இப்பபண்பிள்ளள ோதன பயழுந்ேிருந்து
கால்நயட ேந்து தபாமளவாய் விழுந்ேது. அதுக்கடி: “பற்றிலார் பற்ற நின்றாதன” என்று
பபரியபபருமாளுயடய அஶரண்ய ஶரண்யத்வந் போடக்கமான, இவளுக்குப் பற்றாசான
குணங்களளயும் பஸௌந்ேர்யாேி விக்ரஹ குணங்களளயும் இவள் ோன் வாய் பவருவியும்
ேிருத்ோயார் பசால்லவும் தகட்டு அேனாதல ধரித்ோள். தபான உயியர மீட்கவற்றாயிதற
குணஸ்வভোவமிருப்பது. தமல் ேிருவாய்பமாழியில் பிறந்ே தமாகமுந்பேளிந்து பிரிவின்
வியசனமும் நிளனக்க வல்லளாய், பின்பு, “அவளனக் கிட்டியல்லது நில்தலன்’ என்னும்
ஆற்றாயமயும் பிறந்து, அது பபறாயமயாதல அவஸந்யநயாக, இவள் விடாய்கு ஈடாகும்படி
அணித்ோகத் பேன்ேிருப்தபயரயிதல வீற்றிருந்ே மகரபநடுங் குயழக்காேனுயடய
அதபக்ஷிோேிகளிதல அபஹ்ருேசித்யேயாய், “அவனிருந்ேவிடத்தேறப்தபாகதவணும்”
என்று ஒருப்பட, பயழயபடிதய தோழிமாரும் ோய்மாரும் அவளளச் சூழப்தபாந்து, “உனக்கு
இத்ேளன அேிமாத்ரப்ராவண்ய மாகாது; நமக்கு இதுபழியாய் விளளயும்” என்ன, ‘நீங்கள்
பசால்லுகிறவற்றால் பிரதயாஜநமுண்டாகமாட்டாது, நான் அவன்பக்கலிதல அபஹ்ருே
சித்யேயாதனன்; ஆன பின்பு நாதனதபாதனனாகாதம நீங்கள் என்தனாடுடன்பட்டு அங்தக
பகாடுதபாய்ச் தசர்க்கப் பாருங்தகாள்” என்று ேனக்குப் பிறந்ே துணியவ அவர்களுக்கு
அறிவித்துச் பசால்லுகிறாளாயிருக்கிறது.
1. முேற்பாட்டு – இப்பிராட்டி வாசாமதகாசரமாம்படி ேனக்குவர்த்ேிக்கிற
வ்யஸநத்ோதல, பேன்ேிருப்தபயரயிதல தபாகதவணுபமன்று ேனக்குப் பிறந்ே দயஶயய,
வினவுகிற ேிருத்ோய்மார்க்குச் பசால்லுகிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ோய்மார் முகம்பார்த்துச் பசான்னாளாயிதற கீழிற் பாட்டில் நின்றது;
“இவள் இவ்வளவில்மீளுமவ ளன்றிக்தக யிருந்ோள்” என்று ோய்மாதராடு
தோழிமாதராடு அயற்தசரியுள்ளாதராடு வாசியற வந்துேிரண்டு ஹிேஞ்பசால்லப்
புக்கார்கள். “உங்கள் ஹிேவசநங்தகளாேபடி நிரவேிகமான
பரத்வபஸௌலப்யங்களளயுயடயவன் பக்கலிதல ஸக்ேமாய்ப் தபான என்பனஞ்யசத்
ேயகயமாட்டுகிறிதலன்; என்பனஞ்யசக் கடல்பகாண்டது காணுங்தகாள்!” என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – தசர்க்குமவபளாருத்ேியுதமயாக அல்லாே பங்களமடங்கலும்
‘நமக்குநிலமன்று’ என்று யகவாங்கிற்று; தோழியானவள் “இது நமக்குப்தபாராது காண்:
பநஞ்யச ஒருங்கப்பிடித்து ধரித்ேிருக்கதவண்டாதவா?” என்ன, “அந்பநஞ்சுோன்
இனிச்பசய்வபேன்? அவயவாேிதஶாভৈகளிதல அகப்பட்டு அதுவும்
ேனக்குள்ளேடங்கலும் இழந்ேதுகாண்” என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – “ஏதேனுபமான்யறக்குறித்து வருந்ேியாகிலும் தபாதுதபாக்காதே
இங்ஙதன பசய்யலாதமா?” என்று பபாடிகிற ோய்மாயரக்குறித்து, ‘என்பனஞ்சம்
அவனாதல யபஹ்ருேமாயிற்று: நான் எத்யேக்பகாண்டு தபாதுதபாக்குவது?’ என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “இங்ஙதனவியரயக ஸ்த்ரீத்வத்துக்குப் தபாராதுகாண்” என்று
ோய்மார் அளலக்க, ‘அதுவும்பண்தடதபாயிற்று; ப்ரதயாஜநமில்லாே দயஶயிதல
பகாடுதபாகநில்லாதே, என்ளன ஏற்கதவ பகாடுதபாய்த் பேன்ேிருப்தபயரயிதல
விடுங்தகாள்” என்கிறாள். முனிகிறதுோன் எனக்கு ஹிேம்பார்த்தேயானால்
என்ஹிேத்ேிதல ப்ரவர்த்ேிக்கப் பாருங்தகாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – “நீங்கள் பகாடுதபாதவாதமா அல்தலாதமா?” என்று விசாரிக்கும்
ேயசயன்றிக்தக, எனக்கு அபிநிதவசமானது அறமிக்கது; எனக்கு இங்குத்ேரிப்பு அரிது;
ஈண்படன என்ளனத் பேன்ேிருப்தபயரயிதல பகாடுபுக்கு மகரபநடுங் குயழக்காேளனக்
காட்டுங்தகா பளன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – “அஹஞ்சாநுগமிஷ்யாமி லக்ஷ்மதணগோம்গேிம்” என்ற பபருமாளளப்
தபால இப்பிராட்டியும் ‘என்பனஞ்சு ேரிக்யகக்கு விரகுபார்த்துத் ேிருப்தபயரயிதல
புக்காற்தபாதல நானும் அங்தக புகுமத்ேளன’ என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – எனக்கு “அவளனக்காணதவணும்” என்னும் அভিநிதவஶம் “கடலில்
 மிகப்பபரிது” என்னுமளவன்றிக்தக, அறமிக்கது. ஆனபின்பு, நீங்களாக
இயசயிதகாளாகில், ேன்தவண்டற்பாடுதோற்ற எழுந்ேருளியிருக்கிற பேன்ேிருப்தபபர
யிளல நான்தபாய்ப் புகுவபனன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – நீங்கள் இனி என்ளனத்தேற்றி ப்ரதயாஜநமில்ளல: பேன்ேிருப்
தபபரயிளலப் தபாய்ப்புகக்கடதவன் என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – “இருந்ேதேகுடியாக நாட்டார் உன்ளனப்பழி பசால்லார்கதளா?” என்று
தோழிமார்கள்பசால்ல, ‘அவர்களன்தறா எனக்குத் தேட்டம்?’ என்கிறாள்.
11. நிগமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார் ভগவத்யகங்கர்யத்ேிதல மிகவும் அவகா
ஹித்ோபரன்கிறார்.

பவள்ளியநாமங்தகட்டு விட்டகன்றபின்தமாகம்
பேள்ளியமால் பேன்ேிருப்தபர் பசன்றுபுக – உள்ளமங்தக
பற்றிநின்றேன்யம பகருஞ்சடதகாபர்க்கு
அற்றவர்கள்ோமாழியார். 63

ஏழாம்பத்து, நான்காந்ேிருவாய்பமாழி – ஆழிபயழ:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல - ভগவத் விஷயத்ேிதல இவர் அபஹ்ருே சித்ேரானபடி
பசால்லிற்று: கீழ் இவர்க்குப் பிறந்ே அவஸாேம், ஒன்யறக் பகாடுத்து மாற்றுேல்,
ஒருவராதல பரிஹரித்ேல் பசய்யுமபோன்றன்றிதற; “இனி இவர்க்குச் பசய்யலாவபேன்?”
என்று பார்த்ேருளி, “ஒன்றுபகாடுக்கலாவது இேற்குதமலில்ளலயிதற” என்று பார்த்துத்
ேன்னுயடய விஜயபரம்பயரகளளப் பத்தும்பத்ோகக் காட்டிக் பகாடுக்கக் கண்டநுভவித்து
ஹ்ருஷ்டராகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – அயவபயல்லாவற்றுக்கும் அடியாக, ேிருவுலகளந்ேருளின பபரிய
விஜயத்யே யநுஸந்ேிக்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ஸமுத்ரமேந யவசித்ரியய யநுஸந்ேிக்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – மஹாவராஹ வ்ருத்ோந்ேத்யே யநுஸந்ேிக்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – மஹாப்ரளயத்ேில் ரக்ஷணப்ரகாரத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ভোரேஸமர வ்ருத்ோந்ேத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஹிரண்யவே வ்ருத்ோந்ேத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ராம வ்ருத்ோந்ேத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – বোணவிஜய வ்ருத்ோந்ேத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஸ்ருஷ்டியும் விஸஜாேீயமாயகயாதல, அத்யேயும் விஜயமாக
அநுஸந்ேிக்கிறாராகவுமாம்; அன்றிக்தக, கீழும் தமலும் க்ருஷ்ண வ்ருத்ோந்ே
மாயகயாதல, বোணளன দமித்ே அன்றுகிடீர் ஜகத்யே யுண்டாக்கிற்பறன்று அத்யேதய
தபசுகிறாராகவுமாம்; பயிர்பசய்யகதயயன்தற தவண்டுவது: பயிரழியாமல்
 தநாக்கினவன்றிதற பயிர்பசய்ேோவது.
10. பத்ோம்பாட்டு – தகாவர்த்ேதநாத்ேரணம்பண்ணி ரக்ஷித்ே பசயளல அருளிச் பசய்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸித்ேவர்களுக்கு இதுோதன விஜயத்யேக்
பகாடுக்குபமன்கிறார்.

ஆழிவண்ணன்ேன் விசயமானயவ முற்றுங்காட்டி

வாழிேனாபலன்று மகிழ்ந்து நிற்க – வூழிலயவ
ேன்னியின்றுதபாற்கண்டுோனுயரத்ேமாறன்பசால்
பன்னுவதர நல்லது கற்பார். 64

ஏழாம்பத்து, ஐந்ோந்ேிருவாய்பமாழி – கற்பார்:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியில் – எம்பபருமானுயடய விஜயங்களள யநுபவித்ோர்;
அயவோன் ஆஶ்ரிோர்த்ேமாயிதறயிருப்பது. “அவன்ேன்ளன இவர்களுக்காக்கி யவக்க,
இவர்கள் বোஹ்யவிஷயங்களிதல யந்யபரராவதே” என்று ஆஶ்சர்யப்படுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – ப்ரியஹிேங்களள யநுஸந்ேிப்பார், ேிருவதயாத்யயயிலுண்டான
ஸகலபோர்த்ேங்களளயும் நிர்தஹதுகமாக ஸ்வஸம்ஶ்தலஷ விஶ்தலஷ ஸுகது:க
ராம்படி பண்ணியருளின வுபகாரசீலனான சக்ரவர்த்ேித்ேிருமகளன யல்லது
கற்பதரா? என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “தமல் பசால்லப்புகுகிற குணங்களள ப்ரக்ருத்ய கீழிற்பாட்டிற்
பசான்ன குணம் குணஹாநி” என்னும்படி தமலிற்பாட்டுக்கள் குணாேிக்யஞ்
பசால்லுகிறது” என்று அருளிச்பசய்வர்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – சிசுபாலளனயும் உட்படத் ேன்ேிருவடிகளிதல தசர்த்துக்பகாண்ட
பரமக்ருயபயயயறிந்ேவர்கள், தகசிஹந்ோவினுயடய கீர்த்ேியயபயாழிய
தவபறான்யறக் தகட்பதரா? என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – சிசுபாலனுக்குத் ேன்ளனக்பகாடுத்ேதோர் ஏற்றதமா, ப்ரளயத்ேிதல
மங்கிக்கிடந்ே ஜகத்யேயுண்டாக்கின இம்மஹாகுணத்துக்கு? என்கிறார்.
சிசுபாலனிற் குயறந்ோரில்ளலயிதற ஸம்ஸாரிகளில்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஜகத்ஸ்ருஷ்டிபண்ணினதோர் ஏற்றதமா, ஸ்ருஷ்டமான ஜகத்யே
ப்ரளயங்பகாள்ள மஹாவராஹமாபயடுத்து ரக்ஷித்ேகுணத்துக்கு என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – கீழ்ச்பசான்ன குணங்கள்ோன் ஓதரற்றதமா, *அலம்புரிந்ே
பநடுந்ேடக்யகயயக்பகாண்டு தகாட்டங்யகவாமநனாய் இந்ேப்பூமியய ரக்ஷித்ே
மஹாகுணத்துக்கு? என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு - ஸ்ரீய:பேியான ேன்ளனத்ோழவிட்டு இரந்து ரக்ஷித்ேது பபரிய
ஏற்றதமா? தேவோந்ேரபஜநம் பண்ணின மார்க்கண்தடயளன விஷயீகரித்ே இம்மஹா
குணத்துக்கு? என்கிறார்.
 8. எட்டாம்பாட்டு – தேவோந்ேரபஜநம் பண்ணினவளன விஷயீகரித்ே மஹாகுணத்ேிற்
காட்டிலும், நரத்வ ஸிம்ஹத்வங்கள் இரண்யடயும் ஏறிட்டுக்பகாண்டு ஆஶ்ரிே
ரக்ஷணம் பண்ணின மஹாகுணத்யே யருளிச்ச்ய்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஆஶ்ரிேனுக்கா நரஸிம்ஹமான அேிலும் அேிக குணமான
ஸாரத்யவ்ருத்ோந்ேத்யே யநுஸந்ேிக்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – கீதழ தசேநர்க்குச் பசய்ே வுபகாரங்கபளல்லாம் ஸம்ஸாரத்ேிதல
இருக்கச்பசய்தே பசய்ேயவயன்தறா; அயவதபாலன்றி ஸம்ஸாரம் மறுவலிடாேபடி
பண்ணித் ேன்ேிருவடிகளிதல தசர்த்துக்பகாண்ட போரு மதஹாபகாரத்யே யருளிச்
பசய்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி அப்யஸித்ோர், ஸம்ஸரத்துக்குள்தள யிருந்து
யவத்தே ஶுத்ேভোவபரன்கிறார்.

கற்தறார் கருதும் விசயங்களுக் பகல்லாம்

பற்றாம் விபவ குணப்பண்புகளள – யுற்றுணர்ந்து
மண்ணிலுள்தளார் ேம்மிழயவ வாய்ந்துயரத்ே மாறன்பசால்
பண்ணிலினிோன ேமிழ்ப் பா. 65

ஏழாம்பத்து, ஆறாந்ேிருவாய்பமாழி – பாமரு:

கீதழ – *ஆழிபயழச்சங்கிதல – ஸர்தவஶ்வரன் காட்டிக்பகாடுத்ே விஜயங்களள
யநுভவிக்யகக்கு உறுப்பாக, அவனுயடய அபோநங்களள 1 யநுஸந்ேித்ோர்; அந்ே
ப்ரஸங்கத்ோதல அவனுயடய அவோரங்களளயும் அதுக்கு அடியான க்ருபாேி
குணங்களளயும் அநுஸந்ேித்து, “இக்குணங்களும் நயடயாடாநிற்க, இேிதல
ப்ராப்ேியுண்டாயிருக்க, ோங்கள் தசேநரா யிருக்க, ஸம்ஸாரிகள் இத்யே யிழப்பதே!”
என்று விஸ்மிேரானார். “அவர்கள் அதபயக்ஷயில்லாயமயாதல இழக்கிறார்கள்;
அதபயக்ஷயுயடய நாம் இழப்தபாமல்தலாம்; அவனுயடய அவோரங்களளயும்
வடிவழயகயும் அநுভபவிப்தபாம்” என்று பார்த்ேவிடத்து, அவற்யற அப்தபாதேகிட்டி
அநுভவிக்கப்பபறாமல் மிகவும் அவஸந்நராய் ஸர்தவஶ்வரனுக்குப் பரமபேத்ேிலும் இருப்பு
அரிோம்படி ஆர்த்ேியாதல நிரம்பிற்றுஒருகடல் யகபயடுத்துக் கூப்பிடுமாதபாதல
கூப்பிடுகிற கூப்பீடுதகட்டு அவ்விருப்புக் குளலந்துவந்து முகங்காட்டதவண்டும்படி,
அவன் ப்ராப்யனாயிருக்கிறபடியயயும்2, ப்ராபகனாய் இருக்கிறபடியயயும்3, விதராேிநிரஸந
சீலனாயிருக்கும்படியயயுஞ் பசால்லி, தகட்டாரயடய நீராம்படி பபருமிடறுபசய்து
கூப்பிடுகிறார்.

1
வீரச்பசயல்களள
2
(1-2-பாசுரங்கள்)
3
(3-7–பாசுரங்கள்)
1. முேற்பாட்டு – ஜக்த்ஸ்ருட்யாேிகளளப்பண்ணி யுபகரித்து நிரேிஶய ভভোக்யனா
யிருக்கிற உன்ளன, உன்னாதலயுபகாரங்பகாண்டு உன்சுவடறிந்ே நான் கிட்டுவது
என்தறா? என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – அந்யபரராய் புறம்தப ধোரகாேிகளாம்படியிருக்கிறவர்களுக்
குங்கூட ஸ்ப்ருஹணீயமாம்படியிருக்கிற ேிருவடிகளள, அநந்யபரனாய் இதுதவ
ப்ரதயாஜநமாகவிருக்கிற நான் என்றுபபறக்கடதவன்? என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ப்ரஹ்மாேிகளுக்கும் காரணபூேனான நீ, நிர்தஹதுகமாக வந்து
த்வதேகோரகனாம்படி என்ளனப்பண்ணியருளினாய்; ஆனபின்பு, நீதய குயறயும்
பசய்ேருளதவணு பமன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – கீழிற்பாட்டில், அவர்கள் ஸ்வரூபம் ேேேீநபமன்றது;
அவ்வவஸ்வரூபগேமாயிருப்பன சிலமினுக்கங்கள் உண்டிதற, அயவயும் ேேேீந
பமன்கிறது – இேில்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ‘எல்லாம் பசய்ோலும் “ஶாஸ்த்ரফலம்ப்ரதயாக்ேரி” அன்தறா?
ফலம் உம்மோனபின்பு நீரும் சிறிதுயத்நம் பண்ணதவணுங்காணும்’ என்ன, ‘நீ
ஸ்ருஷ்டித்ே தலாகங்களில் விஷயங்கள்தோறும் அகப்பட்டுக்கிடக்கிற நான்
உன்ளனப்பபறுயகக்கு ஒருஸாேநத்யே யநுஷ்டித்துவந்து பபறுயகபயன்று
ஒன்றுண்தடா?’ என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஆனாலும், ‘ஏதேனும் ஒருபடி நீரும் சிறிது பசய்துவந்து கிட்ட
தவண்டாதவா?’ என்ன, உன்ளனவந்து கிட்டும் உபாயம் அறிதயபனன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – உத்தேஶ்யலாভம் அவனாதலயாயிருந்ேது. இத்ேளலயாதல
ப்ரவர்த்ேிக்யகக்கு ப்ராப்ேியில்லாேபடியான பாரேந்த்ர்யமுண்டாயிருந்ேது; அத்
ேளலயாதல பபறுமிடத்ேில் ஒருகண்ணழிவின்றிக்தக யிருந்ேது; இப்படி யிருக்கச்
பசய்தேயும் இழந்ேிருக்கக் காண்யகயாதல, “நான் இவ்விழதவாதட கிடந்து
முடிந்துதபாமித்ேளனயாகாதே” என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – மாலி போடக்கமான ப்ரேிகூல வர்க்கத்யேக் பகான்றருளின
ஸர்தவஶ்வரளனக் காணவல்தலாதம? என்கிறார். முேலிரண்டு பாட்டாதல – ப்ராப்யன்
அவதன என்னுமிடம் பசால்லி, தமல் ஐந்துபாட்டாதல – ப்ராபகன் அவதன ேன்ளனப்
பபறுயகக்கு என்னுமிடத்யேச் பசால்லி, இப்பாட்டாலும் தமலிற்பாட்டாலும் –
அவனுயடய விதராேிநிரஸநசீலயேயயச் பசால்லி, ப்ரேிபந்ேகத்யேப்
தபாக்குவான் அவதன என்னுமிடத்யேச் பசால்லுகிறது.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ராவணாேிகளள நிரஸித்ே ேசரோத்மஜளன, பநஞ்தச!
காணவல்தலாதம? என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ப்ராப்யன் அவதன பயன்னுமிடத்யேச் பசால்லி, ேன்ளனப்
பபறுயகக்கு ஸாேநம் ோதனபயன்னுமிடத்யேயுஞ் பசால்லி, விதராேிநிரஸநம்
பண்ணுவானும் அவதன பயன்னுமிடத்யேயுஞ் பசால்லி, இப்படி நமக்குப்தபற்றுக்குக்
 கண்ணழிவின்றிக்தக யிருந்ேபின்பு அவன்ேன்ளன நமக்குத் ேரும் என்றறுேியிடுகிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழிகற்றாயர, *மேிமுகமடந்யேயர் விரும்பித்
ேிருப்பல்லாண்டுபாடி ஶ்லாகிப்பர்கபளன்கிறார். (நம்முயடய ப்ரக்ருேி நமக்கு
ভயதஹதுபவன்று அதபக்ஷித்ோல் நிரஸிக்குபமன்று கருத்து).

பாமருவுதவேம்பகர்மால்குணங்களுடன்
நாமழகுதவண்டப்பாடாமவற்யற – தூமனத்ோல்
நண்ணியவளனக்காண நன்குருகிக்கூப்பிட்ட
வண்ணளலநண்ணாதரயழயர். 66

ஏழாம்பத்து, ஏழாந்ேிருவாய்பமாழி – ஏயழயர்:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல – “மல்குநீலச்சுடர்ேயழப்பச் - பசஞ்சுடர்ச் தசாேிகள்
பூத்து ஒருமாணிக்கம்தசர்வதுதபால் - அந்ேரதமற்பசம்பட்தடாடடி யுந்ேியகமார்பு கண்
வாய் - பசஞ்சுடர்ச்தசாேிவிட வுயற என்ேிருமார்பளனதய” என்று அவன் வடிவழயக
அநுஸந்ேித்ோர்; அவ்வடிவழகுோதன பநஞ்சிதல ஊற்றிருந்து, அத்யேதயভোவித்து, அந்ே
ভোவநாப்ரகர்ஷத்ோதல ப்ரத்யக்ஷஸமாநாகாரமாய், பின்ளன “ப்ரத்யக்ஷம்” என்தற புத்ேி
பண்ணி யளணக்கக் கணிசித்துக் யகயயநீட்டி, அப்தபாதே பபறாயமயாதல ேமக்குப் பிறந்ே
ஆற்றாயமயய, எம்பபருமாதனாதட கலந்துபிரிந்து உருவுபவளிப்பாட்டாதல தநாவுபடுகிறா
பளாருபிராட்டிபாசுரத்ோதல அருளிச்பசய்கிறார். ஸர்வாஶ்வரனுயடய குணங்களள
யாயசப்படுயகயும், அதுோன் மாநஸாநுভவமாயிருக்யகயும், அநுভূேகுணங்கபளாழிய
குணாந்ேரங்களிதல அதபயக்ஷப்ண்ணுயகயும், அதுேன்னில் க்ரமப்ராப்ேிபற்றாயமயும்,
அதுோன் கீழ்நின்றநிளலயய மறக்கும்படிபண்ணுயகயுமாகிற இயவயிதற – இவர்க்குத்
ேிருவாய்பமாழிபயங்கும் ஓடுகிற ஸ்வভোவந்ோன்.
1. முேற்பாட்டு – இம்முகத்துக்கு தநத்ரபூேர் நாமன்தறா என்று முற்பட, ேிருக்கண்களி
லழகுவந்து ேம்யம நலிகிறபடியய யருளிச்பசய்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “இரண்டுக்கும் நடுதவ நாமிருக்க இயவ முற்படுயகயா
வபேன்? அத்ேளனதயா நம் மூக்குவலி?” என்று ேிருமூக்கிலழகு நலிகிறபடியயச்
பசால்லுகிறது.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அது ேன்மூக்குவலி காட்ட நாம் தபசாதேயிருந்ோல்,
“அத்ேளனதயா இேின்வாய்வலி?” என்று நம்யம ஏசுவர்கபளன்று ேிருப்பவளத்ேி
லழகு வந்து நலிகிறபடியய அருளிச்பசய்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – “என்ோன்! இங்ஙதன அேதராத்ேரமாயிற்தறாதபாய்?” என்று
ேிருப்புருவத்ேிலழகு வளளந்துபகாடுவந்து நலிகிறபடியய அருளிச்பசய்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “இம்முகத்துக்கு வாய்க்கயரயிதள நாமிருக்க இயவ முற்படப்
தபாவதே!” என்று ேிருமுறுவலிலழகு வந்து நலிகிறபடியய அருளிச்பசய்கிறார்.
 6. ஆறாம்பாட்டு – “நாம் பசவிப்பட்டிருக்க இவற்யற முன்தன தபாக விட்டிருந்தோம்”
என்று ேிருக்காேிலழகுவந்து நலிகிறபடியயச் பசால்லுகிறது. காோட்டிக்பகான்டு
பசால்லுவதர.
7. ஏழாம்பாட்டு – “இயவ அயவமுன்தன நிற்கவற்தறா? இவற்றுக்பகல்லாம் நாம்
பநற்றிக்யகயன்தறா?” என்று ேிருநுேலிலழகு வந்து நலிகிறபடியய அருளிச்
பசய்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – “ேளலயானதபயர பநற்றிக்யகயிதலவிட்டுக் காட்டிக்பகாடுக்க
பவாண்ணாது” என்று, கீழ்நலிந்ேயவ பயல்லாம் தசர ஒருமுகமாய்வந்து நலிகிறபடி
பசால்லுகிறது. அங்குமிங்கும் சிேறிக்கிடந்ே பயடயய, ஶத்ருக்கள்வந்து முடுகின
வாதற ஒன்றாகத்ேிரட்டி ஒருகாதல ேள்ளுவாயரப்தபாதல, ேனித்ேனிதய நலிந்ே
அழகுகபளல்லாம் ேிரளவந்து நலிகிறபடியயச் பசால்லுகிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “இவ்வவஸ்யேக்கன்தறா நமக்குப் பூவும் புழுகுமிட்டு ஶிரஸா
வஹித்துக்பகாடுதபாந்ேது” என்று ேிருக்குழற்கற்யறயிலழகு வந்து நலியா நின்ற
பேன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – “ஸ்ரீய:பேியுங்கூட நம்யம ஶிரஸாவஹித்துப் தபாருகிறது
இவ்வவஸ்த்யேக்கன்தறா” என்று ேிருவভিதஶகத்ேிலழகு வந்து நலிகிறபடியயச்
பசால்லுகிறாள்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸித்ேவர்கள், ভগவத்
விஶ்தலஷத்ோல் க்தலஶப்படாதே, நித்யஸூரிகதளாதடகூடி நித்யாநுভவம்
பண்ணப் பபறுவபரன்கிறார்.

ஏயழயர்கள் பநஞ்யச யிளகுவிக்கும் மாலழகு

சூழவந்து தோன்றித் துயர்விளளக்க – ஆழுமனம்
ேன்னுடதன யவ்வழயகத் ோனுயரத்ே மாறன்பால்
மன்னுமவர் ேீவிளனதபாம் மாய்ந்து 67

ஏழாம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – மாயா:

கீழிற்றிருவாய்பமாழி – உருவுபவளிப்பாடாய்ச் பசன்றது. யகக்கு எட்டாயமயாதல
உருவுபவளிப்பாபடன்று அறிவரிதற. இனி, ஸர்தவஶ்வரன் ோன்நிளனத்ே காரியஞ் பசய்து
ேளலக்கட்டிக்பகாள்ளுமளவும் நம்யம யிங்தகயவக்கிறபனன்னுமிடமும் அறிவரிதற.
ஆகிலும், அவளனபயாழிய ேரிக்கமாட்டாேவராயகயாதல, இத்யே நிளனத்து ஆறி
யிருக்கவும் மாட்டாதர. ‘விதராேியயப் தபாக்கித்ேரதவணும்’ என்று இவர் அர்த்ேித்ோலும்
அவனும் இவயரக்பகாண்டு ோன் நிளனத்ே ப்ரবந்ধங்கள் ேளலக்கட்டிக்பகாள்ளுமளவும்
இவர் அதபக்ஷிேம் பசய்யாதன. இவரதபக்ஷிேம் பசய்யாேிருக்கச்பசய்தேயும், இவயர
இங்தகயவத்து ஜீவிப்பிக்கும் உபாயங்களும் அறிந்ேிருக்குதம. ஆயகயாதல, சில
போர்த்ேங்களள4 உயிர் தபாகாேபடி ஒன்றிதல தகாத்ேிட்டு யவக்குமாறு தபாதல, முடியவு
பமாட்டாதே ஜீவிக்கவுபமாட்டாதே நடுதவயிருத்ேி நலிகிறபடியய யநுஸந்ேித்து,
“எனக்குஇேில் பபாருந்ோயம யுண்டாயிருக்கச்பசய்தேயும் இஸ்ஸம்ஸாரத்ேிதல யவத்து
என்ளன நடத்ேிக்பகாடு தபாருகிற இவ்வாஶ்சர்யத்யே எனக்கு அருளிச்பசய்ய தவணும்”
என்ன; ஒன்யறக்தகட்க தவதறசிலவற்யறச் பசால்லுவாயரப் தபாதல, “இபோன்றுங்
கண்தடா நீர் ஆஶ்சர்யப்படுகிறது? இவ்வளவல்லாே நம்முயடய விசித்ர ஜগோகாரயே
யயப் பாரீர்!” என்று ேன்னுயடய ஆஶ்சர்ய ஜগோகாரயேயயக் காட்டிக்பகாடுக்க -
அதுோனும் இவர் நிளனத்ேேன்தறயாகிலும், அவன் காட்டிக்பகாடுத்ேோயகயாதல
அதுவும் இவர்க்கு ப்ரீேிதஹதுவாயிருக்குமிதற. ஆக, இவர் ஒன்யறக் தகட்க, அவன்
அதநகாஶ்சர்யங்களளக்காட்டிப் பரிஹரித்ோன். அக்ரூரன், யமுளனயிதல புக்கு முழுகின
வாதற பிள்ளளகளள நீருக்குள்தள கண்டு அஞ்சாக் கயரயிதல பார்த்ோன்: அங்தகயுங்
கண்டான்; கண்டு, “ஜগদেতন্মহোশ্চর্যংরূপম্যস্যম্হোতমনুঃ। তেনোশ্চর্যৱরেণোহং
ভৱতোকৃষ্ণস্ঙ্গতুঃ॥” 5 (ஜகத் ஏேத் மஹாஸ்சர்யம் ரூபம் யஸ்ய மஹாத்மந:| தேந
ஆஶ்சர்யவதரண அஹம் பவோ க்ருஷ்ண ஸங்கே:||) என்று பகாண்டு, அவன் ஆஶ்சர்யப்
பட்டாற்தபாதல, – இவரும் அவனுயடய விசித்ர ஜகோகாரயேயய யநுஸந்ேித்து
விஸ்மிேராகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – விசித்ரமான கார்யகாரணங்களளபயல்லாம் விபூேியாகவுயடயனா
யிருக்கிற இருப்யபயநுஸந்ேித்து, இயவ பயன்னபடிகள்? என்று ஆஶ்சர்யப்
படுகிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – சந்த்ர ஸூர்யாேி போர்த்ேங்களயடயத் ேனக்கு விபூேியாக
வுயடயனாயிருக்கிறபடியய யருளிச் பசய்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – க்ருே த்தரோேியுகங்களளயும், அவ்வவகாலங்களிலுண்டான
தேவமநுஷ்யாேிகளளயும் விபூேியாகவுயடயவபனன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – தலாகத்ேில் நித்யாநித்ய போர்த்ேங்களள விபூேியாக வுயடயனா
யிருக்கிறபடியய அருளிச்பசய்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – இத்ேிருவாய்பமாழிக்கு நிோநமான பாட்டாயிற்று இது. அோவது
– மயர்வறமேிநலமருளி, பின்ளனயும் எனக்குப் பபாருந்ோேபடியான ஸம்ஸாரத்ேிதல
என்ளனயவத்து ஜீவிப்பித்துக் பகாடுதபாருகிற இவ்வாஶ்சர்யம் இருந்ேபடியய
எனக்கு அருளிச்பசய்யதவணுபமன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – விஸ்மரணாேி விருদ্ধபோர்த்ேங்களள விபூேியாகவுயடயனா
யிருக்கிறபடியய யருளிச்பசய்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – து:க்கதஹதுவான அভিமாநந்போடக்கமான விசித்ர போர்த்ேங்

4
மத்ஸ்யங்களள
5
‘ஓ கிருஷ்ணதன! இந்ே உலகமானது, மஹாத்துமாவான எவனுயடய மிகப்பபரிய ஆச்சரிய பசாரூபமாயிருக்கிறதோ,
அப்படிப்பட்ட மிகப்பபரிய ஆச்சரியச் பசயளலயுயடய உன்தனாடு தசர்ந்தேன்,’ என்பது, ஸ்ரீவிஷ்ணு புரா. 5.19:7
 களள விபூேியாகவுயடயனா யிருக்கிறபடியய அருளிச்பசய்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஸகலஜகத்யேயும் ஸ்ருஷ்டித்து அந்ேர்বஹிஶ்ச வ்யாபித்து
இப்படி நிர்வஹித்துயவத்து দুர்ஜ்தஞயனாயிருக்கிற இது என்ன ஆஶ்சர்யம்
என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஜ்ஞாதநந்த்ரியங்களும் கர்தமந்த்ரியங்களும் ஶப்ோேி விஷயங்க
ளும் அவனுக்கு விபூேியாயிருக்கிற இருப்யப அநுஸந்ேிக்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – தவদৈகஸாமধিগம்யனாய்க்காரணமாய் அேிஸூக்ஷ்மமாயிருந்
துள்ள தசேநாதசேநங்களள விபூேியாகவுயடயனா யிருக்கிறபடியய யருளிச்
பசய்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் அங்குத்யேக்குத் ேகுேியாக ஆழ்வாரருளிச்பசய்ே ஆயிரந்ேிருவாய்
பமாழியிலும் இத்ேிருவாய்பமாழியய யথোஶக்ேி பசால்லவல்லார் என்யறக்கும்
க்ருேக்ருத்யபரன்கிறார்.

மாயாமல் ேன்ளன யவத்ே யவசித்ேிரியாதல

ேீயா விசித்ேிரமாச்தசர் பபாருதளாடு ஆயாமல்
வாய்ந்துநிற்கும் மாயன் வளமுயரத்ே மாறளனநாம்
ஏய்ந்து உயரத்து வாழுநாபளன்று. 68

ஏழாம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – என்யறக்கும்:

கீதழபலகாலும், “ஸர்தவஶ்வரன் ேன்ளனப்பபறுவார்க்குத் ப்ரேிবந்ধகங்கள்
உண்டாயிருந்ோலும் ோதன ேன்ளனத்ேரப்பார்க்குமன்று ேயகயவல்லபோரு ப்ரேிবந்ধக
மின்றிக்தக யிருக்க, ‘ேன்னாதல தபறு’ என்றிருக்கிறஎன்ளன இங்தகயவத்ேபேன்?” என்று
தகட்டுப்தபாருவாபராருவர். அவனும், இேற்கு தநரான பரிஹாரத்யேப் பண்ணாதே ஏதேனு
பமாரு குணாவிஷ்காரத்யேப்பண்ணி அந்யபரயேயயப் பிறப்பிக்குமாயிற்று, இவர்க்கு
இேிதல பநஞ்சு பசல்லாேபடி. இனி, கீழிற்றிருவாய்பமாழியிலும் – “ஸம்ஸாரத்ேிதல
பபாருந்ோயமயுண்டாய் உன்ளனபயாழியச் பசல்லாயமயுண்டாய், நீதயயுபாயமாயிருக்க,
பின்ளனயும் என்ளன இங்தகயவத்து ஜீவிப்பித்துக்பகாடுதபாருகிற ஆஶ்சர்யம் இருந்ேபடி
பயன்? இத்யே எனக்கருளிச்பசய்யதவணும்” என்ன, “கண்டீதரோன் இபோராஶ்சர்ய
மிருந்ேபடி!” என்று அவ்வழியாதல ேன்னுயடய ஆஶ்சர்யஜগோகாரயேயயக் காட்டிக்
பகாடுத்து அத்தோதட பணிதபாரும்படி பண்ணினான். இவரும், அப் தபாதுஅத்ேளனயும்
அத்யேயநுஸந்ேித்து, அது ேளலக்கட்டினவாதற அநந்ேரம் பயழயபடிதய தகட்கத்
போடங்குமவரிதற. “இஸ்ஸம்ஸாரத்ேிதல பபாருந்ோேிருக்கிற என்ளன இங்கு
யவத்ேேதுக்கு தஹதுபவன்?” என்ன, “நம்யம இதுக்பகாருதஹது நிர்ப்பந்ேித்துக்
தகட்கதவணுதமா? கண்டபேல்லாவற்றிலும் நாக்குநீட்டி அவற்றிதல ருசிபண்ணிப்
தபாந்ேீராகில், அதுக்கடியான கர்மங் கிடந்ேோகில், வாஸநாருசி கிடந்ேோகில்,
அவற்றாதல யிருந்ோலாகாதோ?” என்ன, “அயவயுங்கிடக்கச்பசய்தே, அவற்யறயும்
பாராதே எனக்கு மயர்வற மேிநலமருளி பாசங்கள் நீக்கிபயன்ளன யுனக்தகயறக்பகாண்ட
பின்பு என்ளன இங்குயவக்கிறபேன்?” என்று வடிம்பிட்டுக் தகட்க, “நீர்ோம் உம்யம
நமக்காகஓக்கியவத்ேீராகச்பசான்னீதர - ‘ேனக்தகயாக பவளனக்பகாள்ளுமீதே’6 என்று!;
ஆனபின்பு நாம் தவண்டினபடி விநிதயாগங்பகாள்ளக் கடதவாமன்தறா? ஆனபின்பு, நமக்கு
அேிஶயத்யேப் பிறப்பிக்யக உமக்குஸ்வரூபமாயிருக்குமிதற; ஆனபின்பு, உம்யமக்
பகாண்டு, ஸ்ரீபீஷ்மயர சரேல்பத்ேிதலயிட்டு யவத்து நாட்டுக்கு பவளிச்சிறப்யபப்
பண்ணிக்பகாடுத்ோற்தபாதல, நமக்கும் நம்முயடயார்க்கும் தபாதுதபாக்காகச் சில
ப்ரபந்ேங்களளப் பண்ணுவிக்கப்பார்த்தோம்: அது ேளலக்கட்டுந்ேளனயுங்காணும் உம்யம
யவப்பது” என்று தநரான பரிஹாந்ேன்ளன யருளிச்பசய்ய, இவரும் அத்யேயநுஸந்ேித்து,
ஸர்தவஶ்வரனாய் அவாப்ேஸமஸ்ேகாமனாய் ஸர்வப்ரகாரபரிபூர்ணனாயிருக்கிற அவன்,
ேனக்கு ஒருகுயறயுண்டாய் அக்குயற பின்ளனத் ேம்யமக்பகாண்டு ேீர்ப்போகச்பசான்ன
வார்த்யேயயப் பபாறுக்கமாட்டிற்றிலர். “ேனக்குச் சில ப்ரபந்ேங்கள் தவண்டினால்,
அேக்கீடான ஜ்ஞாநஶக்த்யாேிகளால் குயறவற்ற ஸ்ரீதவேவ்யாஸபகவான், ஸ்ரீவால்மீகி
பகவான், ஸ்ரீபராசர பகவான் போடக்கமானார், ‘பசந்ேமிழ் பாடுவார்’7 என்று பசால்லப்
படுகிற முேலாழ்வார்கள், இவர்கபளல்லாரும் உண்டாயிருக்க, அநாேிகாலம்
ஸம்ஸாரத்ேிதல பழகி ஶப்ோேிவிஷயங்களிதல யந்யபரனாய், ‘அஸந்தநவஸபவேி’
அஸத்கல்பனாய் உருமாய்ந்து தபான என்ளனக்பகாண்டு ேனக்குஈடாகக் கவிபாடுவித்துக்
பகாள்ளுவோகச் பசான்ன வார்த்யே என்ன வார்த்யே! இபோரு நீர்யமயிருக்கும்படிதய!
இபேன்ன நீர்யம!!’ என்று, ஸர்தவஶ்வரன் ேந்ேிறத்ேில் பண்ணினஉபகாரத்யே
யநுஸந்ேித்து, அதுக்கு ஒருப்ரத்யுபகாரங் காணாயமயாதல ேடுமாறிச்பசல்லுகிறது.
1. முேற்பாட்டு – அத்க்ஷுத்ரனாயிருக்கிற என்ளன ஜ்ஞாநஶக்த்யாேிகளள
யுயடதயனாம்படி பண்ணி, என்ளனயிட்டுத் ேிருவாய்பமாழி பாடுவித்துக்பகாண்ட
உபகாரத்யே யநுஸந்ேித்துத் ேரிக்கமாட்டுகிறிதல பனன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ோன் ேன்ளனக்கவிபாடி, நான் பாடிதனபனன்று தலாகத்ேில்
ப்ரஸித்ேமாக்குவதே! ஒருவனுயடயபடி யிருந்ேபடிபயன்! என்று அவனுயடய
ஆஶ்சர்யத்யேக் கண்டு விஸ்மிேராகிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ப்ரத்யுபகாரம் பண்ணாபோழியவு மாங்கிடீர், நான் மறந்து
பியழக்கப் பபற்தறனாகில்! என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ோதன ேன்ளனக் கவிபாடிக்பகாண்டானாகில் ஓராஶ்சர்யமில்ளல;
அதுக்குப் பாங்கன்றிக்தகயிருக்கிற என்ளனக்பகாண்டு ேப்பாதம கவிபாடின
இவ்வுபகாரத்யே இனி மறக்கவுபாயமில்ளல என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேன்ளனக் கவிபாடுயகக்கீடான நீர்யமயுமின்றிக்தக இச்யசயு

6
ேிருவாய். 2:9:4
7
பபரிய ேிருபமாழி, 2:8:2
 மின்றிக்தக யிருக்கச்பசய்தே, தலாகபமல்லாம் பகாண்டாடும்படியான கவியய
என்ளனக்பகாண்டு பாடுவதே! என்ன ஸர்தவஶ்வரதனா? என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – வ்யாஸ பராஶர வால்மீகிப்ரமுখரான கவிகளளக் பகாண்டு
கவிபாடுவித்துக்பகாள்ளாதே, என்ளன யுபகரணமாகக்பகாண்டு கவிபாடுவதே!
என்று ப்ரீேராகீறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – என்ளனக்பகாண்டு பரதமாদোரமாய் நிரேிஶயভভোக்யமான கவியயப்
பாடுவித்துக்பகாண்ட மதஹாபகாரத்துக்கு, இவளனக் காலேத்த்வமுள்ளேளனயும்
அநுভவித்ோலும் த்ருப்ேனாகிறிதல பனன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு - நான் ஒருவனுமிருந்து ஜீவிக்கும்நாள் உபகாரஸ்ம்ருேிக்குக்
காலம் தபாராபேன்று தநாவுபடுகிதறதனா? என்னுயடய உபகாரஸ்ம்ருேியயயும்
அதபயக்ஷயயயு முயடயராய்க்பகாண்டு புறம்தப அந்யபரராயிருக்கிற ভகவத்
வ்யேிரிக்ே ஸமஸ்ேதசேநரும் என்னுடதனகூடி பநடுங்காலபமல்லாம் நானும்
அவர்களுங்கூடி நின்று அநுভபவித்ோல்ோன் ஆர்வதனா? என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – என்ளனக்பகாண்டு கவிபாடுவித்துக்பகாண்ட மதஹாபகாரகளன,
ஸகல தசேநருயடய ভভোக்த்ருத்வஶக்ேியய யுயடதயனாய்க்பகாண்டு காலபமல்
லாம் புஜித்ோலும் ஆதரபனன்றார் கீழ்; அந்ே ভভোக்த்ருத்வ ஶக்ேியுடதன
காலத்வயமும் புஜித்ோலும் ஆதர பனன்கிறார் இேில்.
10. பத்ோம்பாட்டு – உபகாரஸ்ம்ருேிக்குக் காலம்தபாருகிறேில்ளல என்று நீர் புண்பட
நில்லாதே, உம்மோயிருப்பபோரு வஸ்துயவ அவனுக்கு ப்ரத்யுபகாரமாகக்
பகாடுத்துப் பியழத்துப்தபாக மாட்டீதரா? என்ன; அப்படிச் பசய்யலாயிற்றிதற
ஈஶ்வரளனப் தபாதல நானும் எனக்கு உயடயமயாயிருப்பபோரு வஸ்துவும்
பபற்தறனாகில் என்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி, ஏதேனும் ஒருபடி பசால்லிலும் ஆநந்ேத்யே
யுண்டாக்கு பமன்கிறார்.

என்ேளன நீயிங்குயவத்ேது ஏதுக்பகன மாலும்

என்ேனக்கும் என்ேமர்க்கும் இன்பமோ – நன்றுகவி
பாடபவனக் யகம்மாறிலாயம பகர் மாறன்
பாடளணவார்க்கு உண்டா மின்பம் 69

ஏழாம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – இன்பம்:

ஸர்தவஶ்வரன் ேம்யமக்பகாண்டு ேிருவாய்பமாழி பாடுவித்துக்பகாண்ட
மதஹாபகாரத்துக்கு ப்ரத்யுபகாரந் தேடிக்காணாயம ேடுமாறினார் - கீழில்
ேிருவாய்பமாழியிதல; இவர்ோம் ேம்முயடய ப்தரமத்ோதல ப்ரத்யுபகாரந்தேடித் ேடுமாறி
னாரத்ேளன தபாக்கி இவர்ேமக்குக் பகாடுக்கலாவபோன்றுமில்ளல; அவன் ஒன்று பகாண்டு
குயறேீரதவண்டும் ஸாதபக்ஷனல்லன்; இவர் ேம்முயடய உபகாரஸ்ம்ருேி இருந்ே
விடத்ேிலிருக்க பவாட்டாயமயாதல பசய்ேபோன்றிதற; ஆனாலும், ஆறியிருக்க
மாட்டாதர. இனி, நாமும் அவனுக்கு ஒன்று பகாடுத்தோமாய், அவனும் நம்பக்கல் ஒன்று
பபற்றானாகச் பசய்யலாவபோன்றுண்டு. அவன், ேனக்கு வகுத்ே யகங்கரியத்யேப்
பண்ணதவ, அதுேன்ளனத் ேனக்கு ப்ரத்யுபகாரம் பண்ணிற்றாக நிளனத்ேிருக்கும் ஸ்வভোவனா
யிருந்ோன்; ஆன பின்பு, நம்முயடய ஸ்வரூபாநுரூபமான ஆத்மாந்ே দোஸ்யத்ேிதல
அேிகரிப்தபாபமன்று பார்த்ோர். இனித்ோன், தவேவாக்யங்களும் “ஸ்தவநரூதபணாভিநிஷ்
பদ্யதே”8 என்று – ஸ்வரூபப்ராப்ேியளவுஞ் பசால்லதவ, அதுக்கு அவ்வருகில் யகங்கர்ய
மானது அவঘোேஸ்தவேம் தபாதல ேன்னயடதய வருபமன்று ப்ரஹ்மப்ராப்ேியளவும்
பசால்லிவிடும். ஆழ்வார்கள் “வழுவிலாவடியம பசய்யதவண்டு நாம்” என்று
அதுேன்ளனதய பசால்லாநிற்பர்கள், ப்ராப்ேி ফலமான யகங்கர்யத்ேில் ருசியாதல.
“ஸம்ஸாரம் த்யாஜ்யம், ஸர்தவஶ்வரன் உத்தேஶ்யன்” என்கிற ஜ்ஞாநம் பிறந்து, ভகவத்
ஸமாஶ்ரயணம் பண்ணினவர்கள், “ভভஷஜம் ভগவத் ப்ராப்ேி:”9 என்று ভগவத்ப்ராப்ேி
யளவிதல நின்றார்கள்; அவர்களிற் காட்டில் “மயர்வறமேிநலமருளினன்” என்ற் ভগவத்
ப்ரஸாேலப்ধமான ஜ்ஞாநத்யேயுயடயரான இவர்களுக்கு வாசி இதுவாயிற்று. இனி,
அடியம பசய்யுமிடந்ேன்னில் “ஶரீர ஸம்பந்ேமற்றுப் பரமபேப்ராப்ேி பண்ணினால் பின்பு
பசய்கிதறாம்” என்று அவ்வளவும் ஆறியிருக்கும்படியன்தற, உபகாரஸ்ம்ருேி இவயர
நலிகிறபடி. ஆயகயாதல, “ஸ்ரீவால்மீகிভগவான் பாடின ஸ்ரீராமாயணம் தகட்யகக்குத்
ேிருவதயாத்யயயிதல ேிருத்ேம்பிமாரும் ோமுங்கூடப் பபருமாள் தபதராலக்கமிருந்ோற்
தபாதல, ஸர்தவஶ்வரனும் நாம் பாடினேிருவாய்பமாழி தகட்யகக்காகத் ேிருவாறன்விளள
யிதல பர்யங்கவித்யயயிற்பசால்லுகிறபடிதய ேிருவநந்ோழ்வான் தமதல நாய்ச்சிமாதராதட
கூடி நித்யபரிஜநத்தோதடகூட எழுந்ேருளியிருந்ோன். அங்தகதபாய்த் ேிருவாய்பமாழி
தகட்பித்து அடியமபசய்தவாம்” என்று மதநாரேிக்கிறாராய், அம்மதநாரேந்ேன்னிலும், -
ஸர்தவஶ்வரன் ப்ராப்யனானால் அர்ச்சிராேிগேிதயாடு தேஶவிதசஷத்தோடு வாசியற
ப்ராப்யாந்ேர்க்கேமிதற. அோவது – முன்பு அப்ராப்ேமாய் பின்பு உபாஸநத்துக்கு ফலமாய்
வருவன யாயவசில, அயவபயல்லாம் ப்ராப்யாந்ேர்க்கேமகக் கடவேிதற; அப்படிதய, –
“ேிருவாறன்விளளயிதல எழுந்ேருளியிருக்கிற ஸர்தவஶ்வரன் ேிருவடிகளிதலதபாய் அடியம
பசய்யக்கடதவாம். அதுோனும் தவண்டா, அத்தேஶப்ராப்ேிோதன யயமயும்; அதுோனும்
தவண்டா, இங்தகயிருந்தே அங்தகறப்தபாவோக மதநாரথিக்கிற அம்மதநாரথந்ோதன
யயமயும். இனி, நாம் அத்தேஶத்யே ப்ராப்யபமன்று புத்ேி பண்ணிப் தபாருகிறதவாபாேி
அவனும் நாமிருந்ேதேஶத்யேக்குறித்து வரக்கடவன்: அவ்வளவிலும் நாம் அவளன
அநுவர்த்ேித்துவிட்டு நாம் அத்தேஶத்ேிதல தபாய்ப் புகக்கடதவாம்; அத்தேஶதம நமக்கு
ப்ராப்யம்; அங்தகதபாய்ப்புகதவ, நம்முயடய யகங்கர்யவிதராேிகளயடயப் தபாம். இனி,

8
‘ேனது இயல்பான வடிவிளன அயடகிறான்’
9
‘பகவாளன அயடேல் (பிறவிப் பிணிக்கு) மருந்து’ ஸ்ரீவிஷ்ணு புரா. 6. 5 : 59
நான் தவபறான்றிதல இச்யச பண்ணிலும், என் பநஞ்சானது அத்தேசத்துக்பகாழிய,
தவாபறாரு தேஶத்துக்கு ஆளாக மாட்டாது “பாதவா நாந்யத்ர கச்சேி”10 என்கிறபடிதய.”
ஆக, ேிருவாறன்விளளயிதல புக்கு அடியமபசய்யக்கூடிய படிகளள மதநாரথিத்து
இனியராகிறார். ஸ்ரீராமாயணத்ேிற்காட்டில் இதுக்குவாசி பாடினாதர தகட்பிக்யகயும்,
பாட்டுண்டாதர தகட்யகயுமாயிற்று. “ஸீோயாஶ்சரிேம்மஹத்” 11 என்னாநிற்கச்பசய்தே,
கவிபாட்டுண்டவளளபயாழியத் ேனிதயயியிருந்ேிதற தகட்டது. பாடினான் ஸ்ரீவால்மீகி
பகவான்; தகட்பித்ோரும் குஶலவர்களிதற.
1. முேற்பாட்டு – ேிருவாறன்விளளயிதலபுக்கு ஹ்ருஷ்டராய்க்பகாண்டு அடியம
பசய்யுங் காலமாகவற்தற? என்று மதநாரேிக்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேிருவாறன்விளளயிதல மிக்கபரிமளத்யேயுயடத்ோன நீயரக்
பகாண்டு ேிருநீர்விட்டு ப்ரேக்ஷணம்பண்ணிக் யகயாதலபோழவுங்கூட வற்தற?
என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ேிருவாறான்விளளயிபலம்பபருமான் பபரியேிருவடி தமதல ஏறி
எழுந்ேருலக்கண்டாலும், அவளனத்ேவிர்ந்து ேிருவாறன்விளளயயத் போழக்கூட
வற்தற? என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – இேில், அங்குப்தபாய் அநுভவிக்கதவண்டா, இங்தகயிருந்து
அங்குத்யேப் பரிமாற்றங்களள மதநாரேிக்கும் மதநாரேம் நமக்குக் கூடுவதுகாண்?
என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேிருவாறன்விளளயிதல புக்கு அடியமபசய்யகக்கு விதராேியா
னயவபயல்லாம் அவனுயடய மிக்கபுகயழப்பாடப் பறந்துதபாபமன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – எம்பபருமான்பக்கல் சாபலமுயடயீர்! உங்களுயடய ஸமஸ்ே
து:கங்களும் தபாம்படி ேிருவாறன்விளளயய பநஞ்சாதல நிளனயுங்தகாபளன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ேிருவாறன்விளளதய ப்ராப்யபமன்னாநின்றீர்; அவனன்தறா ப்ராப்யன்?
என்ன; அன்று என்ன வல்தலதனா? என் ஸித்ோந்ேமிருக்கும்படி தகட்கலாகாதோ?
என்கிறார். உபாஸநফலமாய் வருமயவயயடய ப்ராப்யாந்ேர்க்கேமாகக் கடவது;
ஆயகயாதல, ப்ராப்யபூமி அத்தேஶதம; அங்தக பகாடுதபாய்ச்தசர்க்கும் ঘடகன்
அவன்; இது என் ஸித்ோந்ே மிருக்கும்படி என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ேிருவாறன்விளளயிதலபுக, நம்முயடய ஸகலது:கங்களும்
தபாபமன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “எனக்கு ஸ்ரீயவகுண்டமும் ேிருவாறன்விளளயும் இரண்டும்
கியடப்போனால், ஸ்ரீயவகுண்டத்யேவிட்டுத் ேிருவாறான்விளளதய யயமயுபமன்னும்
என்பனஞ்சம்” என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இதுோன் ஓருக்ேி மாத்ரமாய் உம்முயடய பநஞ்சு பரமபேத்யே

10
‘என்னுயடய மனமானது தவறு ஒன்றிலும் பசல்லுவது இல்ளல’ ஸ்ரீராமா. உத்ேர. 40 : 15
11
‘சீயேயின் மஹத்ோன சரிேம்’
 விரும்பினாதலா? என்ன; “அத்யே என் நிளனவுக்கு வாய்த்ேளலயிதலயிருக்கிற
ஸர்தவஶ்வரளனக் தகட்டுக்பகாள்வது” என்று இங்ஙதன அருளிச்பசய்வர் சீயர்.
அன்றிக்தக, “நீர் ‘ேிருவாறன்விளளதய ப்ராப்யம்’ என்றிருக்கிறீர்; ஈஶ்வரன்
ஸ்வேந்த்ரனன்தறா? அவன் பரமபேத்யேத்ேரிதலா?” என்ன; “அவன்
ஸர்வஜ்ஞனன்தறா, அறியாதனாபவன்கிறார்” என்று; புருஷார்த்ேப்ரேனன்தறா? புருஷன்
அர்த்ேித்ேத்யேயன்தறா பகாடுப்பது.
11. நிগமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றவர்கள் *அயர்வறு மமரர்களுக்கு
ஶ்லாঘநீயபரன்கிறார்.

இன்பக் கவி பாடுவித்தோளன இந்ேியரதயாடு

அன்புற்றுவாழ் ேிருவாறன் விளளயில் – துன்பமறக்
கண்டடியம பசய்யக் கருேிய மாறன்கழதல
ேிண்டிறதலார் யாவர்க்கும் தேவு 70
 எட்டாம் பத்து

எட்டாம்பத்ோல், கீழ்ப்பிறந்ேஸம்ஶ்தலஷம் பாஹ்யஸம்ஶ்தலஷதயாக்யமல்லாயமயாதல

“உமருகந்துகந்ேவுருவம்நின்னுருவமாகி உன்றனக்கன்பரானார வருகந்ேமர்ந்ே
பசய்யகயுன்மாயய” என்று இப்படி – ஆஶ்ரிோேீந ஸ்வரூபஸ்த்ேித்யாேிகளளயுயடயவன்
நமக்குத் ேன்ளனக்காட்டி மயறக்யகக்கு அடி ஆத்மாத்மீயங்களில் ஏதேனும்
நயசயுண்டாகக் பகாண்டாக தவணுபமன்று அேிசங்யக பண்ணி, அவற்றில்
நயசயற்றபடியய அருளிச்பசய்ோர்.

எட்டாம்பத்து, முேல்ேிருவாய்பமாழி – தேவிமார்:

பிராட்டிமாதராதட நித்யபரிகரம்தஸவிக்க, பர்யங்கவித்யயயிற் பசால்லுகிறபடிதய
ேிருவநந்ோழ்வான்தமதல ஸர்தவஶ்வரன், நாம் பாடின ேிருவாய்பமாழி தகட்யகக்காகத்
ேிருவாறன்விளளயிதல எழுந்ேருளியிருந்ோன்: நாம் அங்தகதபாய்த் ேிருவாய்பமாழி
தகட்பித்து அநுகூல வ்ருத்ேிகளளயும்பண்ணி அநுভவிப்தபாபமன்று பாரித்ோர்; அது
மதநாரேமாத்ரமாய், நிளனத்ேபடி ேளலக்கட்டப் பபற்றேில்ளல. ‘பிராட்டிமார் அருதக
எழுந்ேருளியிருக்க, நித்யஸூரி களுண்டாயிருக்க, நிளனத்ேபடி கார்யஞ் பசய்து
ேளலக்கட்டுக்யகக்கீடான ஐஶ்வர்யம் குயறவற்றிருக்க, ஆஶ்ரிேர் உகந்ேவற்யறத்
ேனக்குத் ேிருதமனியாகக்பகாண்டு உேவும் ஸ்வভোவனாயிருக்க, எனக்கு ருசியிற்
குயறவற்றிருக்க, நிளனத்ே பரிமாற்றம் பபறாபோழிதவாதம!’ என்று பவறுத்ோர். இவர்ோம்
ஸர்தவஶ்வரன்பக்கல் ேமக்குத் ேஞ்சமாக நிளனத்ேிருப்பது இரண்டு ஸ்வভোவத்யே:–
ஆஶ்ரிேபரேந்த்ரனா யிருக்குமிருப்யபயும், ஸ்வவ்யேிரிக்ே ஸமஸ்ேவஸ்துக்களும் ேனக்கு
ப்ரகாரமாகத் ோன் ப்ரகாரியாய் இவற்றுக்குவந்ே வ்யஸநம் ேனக்குவந்ேோக
நிளனத்ேிருக்கும் ப்ராப்ேியயயுமாயிற்று. அயவயிரண்டும் ேம்பக்கல் கார்யகரமாகக்
கண்டிலர்; “நாபனாருவன் தோற்றி ஸர்தவஶ்வரனுக்கு இயவயும் பபாய்யாகப்புகுகிறதோ?’
என்று அேிஶங்யகபண்ணினார். ‘குணஜ்ஞாநத்ோதல ஜீவிக்குமவர் குணங்களிதல
அேிஶங்யகபண்ணினால் ஜீவிக்கமாட்டாதர. இவர்ேம்யம நாம் இழக்கபவாண்ணாது,
இவயர ஸமாோநம்பண்ணும் விரகுஏதோ?” என்று பார்த்து, “வாரீர்! நீர்,
கண்டபேல்லாவற்றிலும் அேிஶங்யகபண்ணுகிறபேன்? நாமும் உமக்பகான்றும்
பசய்ேிதலாதமா? இவ்வளவாக உபகரித்ே நாம் தமலுள்ளதுஞ் பசய்தவாங்காணும்; நீர்
இங்ஙதன அேிஶங்யகபண்ணதவண்டா” என்று ேன்னுயடய விஸ்ரம்ভணீயத்வ
ப்ரமுখமான கல்யாண குணங்களளயும், ோன் இவ்வளவாகப்பண்ணின உபகாரங்களளயுங்
காட்டி, இவருயடய அேிஶங்யகயயத் ேீர்த்து ஸமாோநம்பண்ண, ஸமாஹிேராய்,
அத்யே யநுஸந்ேித்து இனியராகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – பிரியில் ேரிக்கபவாண்ணாேபடி நிரேிஶயভভোக்யனான நீ, உன்ளன
நான் காணும்படி க்ருயபபண்ணியருள தவணுபமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – காணதவணுபமன்று மிகவும் தநாவுபட்டிருக்கும் இருப்தபதயா
என்ேிறத்துச் பசய்ேருளப் பார்த்ேது? நான் இங்ஙன்படாதம உன்ளனக் காணும்படி
க்ருயப பண்ணியருளதவணு பமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஆஶ்ரிேஸுலভனாயிருக்கிற நீ இன்றுவந்து என் ஆபத்யே
நீக்காபோழியில், உன்குணதம ஜீவநமாயிருக்கிற ஆஶ்ரிேர் உன்ளன எங்ஙதன
விஶ்வஸிக்கும்படி? என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – “உன்ளன ஆஶ்ரிேரிட்டவழக்காக்கியவப்புேி” என்னும் அறிவு
ஒன்றாலுதம ধரித்ேிருக்கிற நான், அதுவும் பபாய்தயாபவன்று ஶங்கியா நின்தற
பனன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “ஶாஸ்த்ரফலம்ப்ரதயாக்ேரி” என்று தபறு உம்மோனால் ஸாধநம்
உம்முயடயேளலயிதல ஆகதவண்டாதவா? என்ன, நான் யத்நம்பண்ணி வந்துகாண
என்று ஒருபபாருளில்ளலகாபணன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – கார்யகாரணாவஸ்த்ே ஸகலபோர்த்ேங்களும் நீயிட்டவழக்காம்படி
ஸர்வாத்மভূேனாயகயாதல எங்தகவந்து கிட்டுவது? என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ஸகலபோர்த்ேங்களும் உனக்கு ப்ரகாரேயா தஶஷமாய், நீ
ப்ரகாரியாய், நீதய அவற்றுக்கு நிர்வாஹகபனன்னும் அறிபவான்றுங்பகாண்டு
ধரித்ேிருக்கிற நான் என்பாபத்ோதல அேிலும் அேிஶங்யக பண்ணாநின்தற
பனன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஏதேனும் பசய்ோலும் தபறு உம்மோய் உமக்கு ஆஶ்ரயிக்யகக்குக்
கரணங்களுமுண்டானால் நீதர யத்நிக்கதவண்டாதவா? என்ன, - ஆத்மாத்மீயங்க
ளயடய உன் அேீநமானபின்பு என்னால் பசய்யலாவது ஒன்றில்ளல, நீதய ரக்ஷிக்க
தவணுபமன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “ஸகலபோர்த்ேங்களும் நீயிட்டவழக்கு” என்கிற இந்ே
ஜ்ஞாநத்தோதட யிருக்குமிடத்ேில் ஸம்ஸாரத்தோடு பரமபேத்தோடு வாசியில்ளல
தயயாகிலும், இந்ே ஜ்ஞாநத்துக்கு விதராேியான ஸம்ஸாரத்ேிலிருக்க அஞ்சா
நின்தறன்: இதுக்கு அநுகூலமான பரமபேத்ேிதல என்ளனக்பகாடுதபாக தவணு
பமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ோம் மதநாரேித்ேபடிதய ேிருவடிகளளத் ேந்ேருளின மதஹாபகாரத்
துக்கு ப்ரத்யுபகாரமாக இவ்வாத்மவஸ்துயவ உனக்குத்ேந்தே பனன்கிறார். இப்தபாது
ேிருவடிகளளக் பகாடுக்யகயாவது – ஸம்ஸாரத்தோடு பபாருந்ோேபடியயயும்
ேன்ளனபயாழியச் பசல்லாேபடியயயும் ேமக்குப்பிறப்பித்ே দயஶயய ப்ரகாஶிப்
பிக்யக.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியிற்பசான்ன அர்த்ேத்யே ஸங்க்ரதஹணபசால்லி,
இத்யே அப்யஸிப்பார்க்கு ஸர்தவஶ்வரளன லভিத்து உஜ்ஜீவிக்கலாபமன்கிறார்.
தேவனுயறபேியில் தசரப்பபறாயமயால்
தமவுமடியார்வசனாபமய்ந்நிளலயும்–யாயவயுந்ோ
னாம்நிளலயுஞ்சங்கித்ேயவ பேளிந்ேமாறன்பால்
மாநிலத்ேீர்! நங்கள்மனம். 71

எட்டாம்பத்து, இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழி – நங்கள்:

கீழில்ேிருவாய்பமாழி ப்ராபகப்ரோநம். இது ப்ராப்யப்ரோநமாயிருக்கிறது. கீதழ
அவன்குணங்களிலும் ஸ்வரூபத்ேிலும் அேிஶங்யகபண்ணித் பேளிந்து, “வணங்குமா
றறிதயன்” என்று ேந்ேளலயில் ஸாேநதயாக்யயேயயத் ேவிர்த்து, “யானும் நீோதன
யாவதோ பமய்தய” என்று அவன் பக்கல் ந்யஸ்ேভரயேயயச்பசால்லி, இப்படி
ப்ராஸங்கிகமாக “அவதனப்ராபகன்” என்னுமிடத்யே நிஷ்கர்ஷித்ோர். அவதன ப்ராபக
னாமிடத்ேில் தபற்றுக்கு விளம்பதஹதுவில்ளலயாயிருக்க, அவன்வந்து முகங்காட்டா
போழியகக்கு தஹது உண்டாகதவணுபமன்று பார்த்ோர்; அேில் அவன்பக்கல் பார்க்கலாவ
போன்றில்ளல, இதுக்கடி நம்பக்கலிதலயாகதவணும்; “மயமவদুஷ்க்ருேம் கிஞ்சிந்
மஹদஸ்ேி நஸம்ஶய:” 12 என்றாளிதறபிராட்டி. இவரும் அப்படிதய “பநடுநாள்
ஸம்ஸரித்துக் கண்டபேல்லாவற்றிலும் ருசிபண்ணிப் தபாந்தோம்; நம்முயடய
பூர்வவ்ருத்ேத்யேயும் நமக்கு இப்தபாதுள்ள அளயவயும் ஸர்வஜ்ஞனானவன் அறியாயம
யில்ளல; நாமறியாேிருக்க, அவனறிய அவன்பக்கல் ருசியிதல நமக்குக்குயறயுண்டாக
தவணும்” என்று பார்த்து, “அது உண்டாகவுமாம், இல்ளலயாகவுமாம்: புறம்புண்டான
வற்றில் ருசியில்ளலபயன்னுமிடத்யே அவன்ேிருவுள்ளத்ேிதல படுத்துதவாம்” என்று
பார்த்து, ப்ராப்யவிதராேிகளிலும், ப்ராபகவிதராேிகளிலும் ேமக்கு ருசியில்லாயமயய
அந்யாபதேஶத்ோதல அருளிச்பசய்கிறார். ஸர்தவஶ்வரதனாடு கலந்து பிரிந்ோபளாரு
பிராட்டி, அவன்ோதன வரக்கண்டிருக்யகயன்றிக்தக, அபிஸாரியகயாய் அவனிருந்ே
தேஶத்தேறப் தபாவோக ஒருப்பட, இத்யேயநுஸந்ேித்ே தோழிமார் போடக்கமானார்,
“உனக்கு இது ஆகாதுகாண்” என்று ஹிேஞ்பசால்லி மீட்கப்பார்க்க, அவர்களளக் குறித்து
தோழிமார் போடக்கமானவர்களிலும் மற்றுமுள்ளவர்களிலும் நயசயில்லாயமயய
அவர்களுக்கு அறிவிக்கிற பாசுரத்ோதல ேமக்கு நயசயில்லாயமயய அவன்
ேிருவுள்ளத்ேிதல படுத்துகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – தோழிமாரானவர்கள், “உகவாோர் எேிரன்தறா லஜ்ஜிக்க
தவண்டுவது? எங்களுக்கு லஜ்ஜிக்கதவணுதமா! உனக்தகாடுகிற দயஶயயச்
பசால்லு” என்ன, பிறர்க்கு மயறத்து உங்களுக்குச் பசால்லலாம்வார்த்யே
பார்த்ேவிடத்து ஒன்றுங்காண்கிறிதல பனன்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “இப்படியானாலும் அந்ேரங்யககளான எங்களுக்கு தநாவிற்

12
என்னுயடய பாபதம பசால்ல முடியாேபடி மிகுேியும் இருக்கிறது -இேில் சந்தேகம் இல்ளல -சுந்ேர -38-48
 பசால்லலாகாேதுண்தடா? பசால்லாய்” என்ன, “து:காநுভவத்ோல் வந்ே
இளளப்பின் மிகுேியாதல உங்களுக்குச் பசால்லும் பாசுரம் அறிகிறிதலன்”
என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ‘நாங்கள் பசால்ல மீண்டிளலயாகிலும் எட்டபவாண்ணாே
விஷயமாயகயாதல நாட்பசன்றவாதற நீதயமீளுவுேி: எங்கள் வார்த்யேக்கு
மீண்டாயாக அயமயாதோ?’ என்ன, - காலேத்த்வம் முடியிலும் நான் அவளனக்
கண்டல்லது விதடபனன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – உந்துணிவு இதுவாக இன்னமுள்ளேயடய இழக்கிறாயிதறபயன்ன;
‘இனி நான் எத்யே இழப்பது?’ என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ‘வாங்மநஸ்ஸுக்களுக்கு எட்டபவாண்ணாே விஷயத்ேிதல
அேிப்ரவளணயாய் ஏதுக்கு து:கப்படுகிறாய்’ என்ன; ஆனாலும் அவளனயாஶ்ரயிக்
யகயும் அவனாதல விஷயீக்ருேராயகயுமான இம்மர்யாயே நம்யமத்
தோற்றியுண்டாயிற்தறா, அநாேியன்தறா? என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ‘நீ பசால்லுகிறபடிதய எளியனல்லன், துர்லভன்’ என்ன;
ஸுலபனாகிலும், துர்லபனாகிலும் ேன்ளனபயாழியச் பசல்லாேபடி நம்யமப்புகுர
நிறுத்ேினவன் வாசலிதல கூப்பிடாதே, ஸம்பந்ேமில்லாோர் வாசலிதலதயா
கூப்பிடுவது?’ என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவளனக்கண்டு முடியகயரிது, விடவல்ளலதய என்று உறவுமுயறயா
ரளலக்க; அவன் குணங்களிதல அகப்பட்ட நான் காலபமல்லாம் கூடவாகிலும்
அவளனக் கண்டல்லது விதடன்: ேத்விதராேிகளான உங்கதளாட்யட ஸம்பந்ேம்
எனக்கு தவண்டா என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – கிளிகள் போடக்கமான லீதலாபகரணங்களில் ேனக்கு உண்டான
அநாேரத்யேச் பசால்லுகிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “இதுதவ துணிவாகில் ஆத்மாத்மீயங்களள தநராக இழக்கிறா
யிதற” என்ற ோய்மாயரக்குறித்து, ‘முன்தப அயடய இழந்ேிதலதனா? இனி எத்யே
இழப்பது?’ என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – எல்லாஞ்பசய்ோலும் ஹியேஷிகளான நாங்கள் பசால்லிற்றுக்
தகட்கதவணுங்காபணன்ன, - ‘நீங்கள் பசான்ன வார்த்யே தகட்யகக்கு பநஞ்சு
தவணுதம; அவன்பக்கல் தபாயிற்று’ என்கிறாள்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழிவல்லார், அவித்யாேி ஸகலதோஷங்களும்
நீங்கி, இஹதலாக பரதலாகங்களில் ோங்கதள க்ருேக்ருத்யராவ பரன்கிறார்.

நங்கருத்யே நன்றாக நாடிநிற்கும் மாலறிய

இங்கிவற்றிலாயச எமக்குளபேன் – சங்யகயினால்
ேன்னுயிரில் மற்றில்நயச ோபனாழிந்ே மாறன்ோன்
அந்நிளலயய யாய்ந்துயரத்ோன் அங்கு 72
எட்டாம்பத்து, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி – அங்குமிங்கும்:
கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல பத்ோம்பாட்டிதல “ஓர்தகாலநீலநன்பனடுங்குன்றம்
வருவபோப்பான்” என்று வடிவழயக யநுஸந்ேித்ேவாதற, ோம் பட்ட க்தலஶத்யே மறந்து,
“இவ்வடிதவாதட ஸம்ஸாரத்ேிதல ேனிதயவந்து அவேரித்து உலாவா நிற்கும்.
ஶத்ருக்களும், மத்யஸ்த்ேரும், ப்ரதயாஜநாந்ேரபரருமாய் இவனுக்குப் பரிவுயடயார்
ஒருவருமின்றிக்தக யிருக்கிற ஸம்ஸாரத்ேிதல, அர்த்ேிகளுயடய அதபக்ஷிேங்களளப்
பூரிக்யகக்காக ஸம்ஸாரிஸஜாேீயனாய், சிலர்க்குப் பரேந்ேரனாயும் (சிலர் அர்த்ேித்ேதுதவ
வ்யாஜமாக) அவோரத்துக்குப் பிற்பட்டார்க்குக் தகாயில்களிலும் க்ருஹங்களிலும்
ஸந்நிஹிேனாயும் வர்த்ேிக்கிற இவனுயடய பஸௌகுமார்யம் அறிந்து பரியக்கடவ
பராருத்ேருமில்ளல; நானும் உேவப்பபறுகிறிதலன்” என்று அவன்ேனியமக்கு பவறுத்து
ভীேராக; “ ‘நமக்குப் பரிவரில்ளல’ என்று பயப்படதவண்டா, முமுக்ஷுக்களும் முக்ேரும்
நித்யஸித்ேரும் நமக்குப் பரியகதய யாத்யரயாயிருக்குமர்களன்தறா? நமக்குத்ோன் தவதற
சிலர் பரியதவண்டியிருந்ேதோ?” என்று ஸர்தவஶ்வரன் ேன் ஸர்வஶக்ேித்வத்யேக்காட்டி
ஸமாோநம் பண்ண, ஸமாஹிேராய் ஹ்ருஷ்டராகிறார். “ஸர்தவஶ்வரனுக்குப் பரியகக்குத்
ேமக்குக்கூட்டாவாரில்ளலபயன்று ேம் ேனியமக்கு பவறுக்கிறார்” என்றும் பசால்லுவர்கள்.
“நித்யஸூரிகள் ভগவேநுபவத்ேிதல அந்யபரர். ஸம்ஸாரிகள் ஶப்ோேிகளிதல அந்யபரர்:
ப்ரஹ்தமஶாநாேிகள், ேங்களுக்காக ‘நீணகர்நீபளரியவத்ேருளாய்’ 13 என்று அவளன
அம்புக்கிலக்காக்குேல், ஏவித்தேயவபகாள்ளுேல் பசய்வர்கள்: ஆயகயாதல,
பரியகக்குத் ேமக்பகாரு துளணயில்ளல” என்று ேம்ேனியமக்கு பவறுக்கிறார்.
14
தஶஷவஸ்துவுக்கு “தஶஷிதய ரக்ஷகன்” என்னும் பவளிச்சிறப்பு அறிவுக்கு முேலடி;
தஶஷவஸ்துவாகில், தஶஷிக்கு அேிஶயத்யேவிளளத்துத் ேன்ஸ்வரூபசித்ேியாயகயாதல,
“அவன் ரக்ஷ்யன், நாம் ரக்ஷகர்” என்னுமளவும் பசல்லவறியக-ஸ்வரூபத்யே உள்ளபடி
உணருயகயாவது.
1. முேற்பாட்டு – இேில் முேற்பாட்டில், உன் பஸௌகுமார்யத்யே யறிந்து
பரியகயன்றிக்தக, ேங்களுக்கு இஷ்டப்ராப்ேி ஸாேநபமன்று இருப்பர்கபளன்று
ஐஶ்வர்யார்த்ேிகளள தக்ஷபிக்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “ஐஶ்வர்யம்தபாதல நிளலநில்லாேபோன்றன்தற இது:
நித்யமாயிருப்பபோன்றன்தறா?” என்று ஆத்மலாভத்துக்காக உபாஸிக்கிற தகவலர்
வந்து தோற்ற, அவர்களள தக்ஷபிக்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ப்ரதயாஜநாந்ேரபரர்க்காகத் ேன்வாசியறியாதே எேிரிடவல்ல
ஸம்ஸாரத்ேிதல ேனிதய வர்த்ேியா நிற்கும்; அங்குத்யேக்கு ரயக்ஷயாக நான்

13
ேிருவிருத்ேம்-92
14
ஞானத்பேளிவு
 உேவப்பபறுகிறிதலபனன்று இன்னாோகிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – இவர் இப்படி அஞ்சினவாதற, ப்ரளயாபத்ேினின்றும் ஜগத்யே
பயடுத்து வயிற்றிதலயவத்து தநாக்கினவனன்தறா நான்? நீர் நமக்கு பயப்பட
தவண்டாகாணுபமன்று ோன் ஸர்வரக்ஷகனாயிருக்கிறவிருப்யபக் காட்டினான்:
ஸர்வரக்ஷகமான வஸ்துவாகாதே ப்ரளயத்ேிதல அகப்படப்புக்கபேன்று அதுக்கும்
அஞ்சுகிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ப்ரளயார்ணவத்ேிதல ேனிதய கண்வளர்ந்ேருளுகிறாபனன்று
பயப்பட்டவர் பயந்ேீர, பரிவரும் உண்டாய், நிர்ப்பயமான ேிருக்தகாளூர்
ேிருப்புளிங்குடி போடக்கமான இடங்களிதல கண்வளர்ந்ேருளுகிறபடியயக்
காட்டிக்பகாடுக்க, அதுோனும் இவர்க்கு பயதஹதுவாயிற்று.
6. ஆறாம்பாட்டு – நீர் இங்ஙதன கிடந்து படுகிறபேன்? ஸர்வரக்ஷகனன்தறா அவன்!
என்ன; நித்யஸுரிகள் பரியவிருக்கக்கடவ அவன் ஸம்ஸாரத்ேிதல அவ்வடிதவாதட
வந்து உலாவாநின்றால் நான் இப்படிப் படாதே பசய்வபேன் என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – இங்தகவந்து ேிருப்பரிசாரத்ேிதல எழுந்ேருளியிருக்க நான்
உேவப்பபறாதே அவஸந்நனானால், ஓரடியானுமுளபனன்று அவனுக்கு அறிவிப்பா
யரயும் பபறுகிறிதலா பமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ‘பிறயரவிடீர்: உன்ேிருவடிக்கீதழ பரியகக்கு நிளலயாளாக
என்ளனக் பகாள்வது என்று?’ என்று அவன்ேன்ளனக் தகட்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – நமக்குப்பரிய ப்ரஹ்மாேிகளுண்டாயிருக்க, நீர் இங்ஙன்
அஞ்சுகிறபேன்? என்ன, அவர்கள் உன் பஸௌகுமார்யம் அறிவர்கதளாபவன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இவர் பயத்யேப் பரிஹரிக்யகக்காக நமக்கு ஸநகாேிகள் முக்ேர்
நித்யஸூரிகள் இவர்கள் கிட்டிநின்று பரிமாறுகிறார்கள்: நாம்ோம் அரிய பசயல்
களும் பசய்யவல்தலாம் சிலரானபின்பு, நீர் நமக்கு அஞ்சதவண்டாகாணுபமன்ன;
முன்பு ভயதஹதுக்களானயவோதன பயநிவ்ருத்ேிக்கு உடலாய் அத்யே
யநுஸந்ேித்து இனியராகிறார். இவர்ேமக்கு இன்னதபாது இன்னது ভயதஹதுவாம்,
இன்னதபாது இன்னது பரிஹாரமாம் என்று பேரியாேிதற.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி யப்யஸிப்பார், அவன்ேனியமகண்டு பயப்படும்
ஸம்ஸாரத்ேிதல பிறவா பரன்கிறார்.

அங்கமரர்தபண அவர்நடுதவவாழ் ேிருமாற்கு

இங்தகார்பரிவரிளலபயன்றஞ்ச – எங்கும்
பரிவருளபரன்னப்பயந்ேீர்ந்ேமாறன்
வரிகழற்றாள்தசர்ந்ேவர்வாழ்வார். 73
எட்டாம்பத்து, நான்காந்ேிருவாய்பமாழி – வார்கடாவருவி:
“ஸர்தவஶ்வரன் ஸம்ஸாரிகளுயடய அதபயக்ஷதய ஆலம்பநமாக ஸம்ஸாரத்ேிதல
வந்ேவேரித்துத் ேனிதய உலாவாநிற்கும்: ஸம்ஸாரிகளும் ேந்ோம் அதபக்ஷிேங்களளப்
பற்றக் கிட்டுமபோழிய இவன்வாசியறிந்து பரியக்கடவாரில்ளல. என் புகுகிறதோ?” என்று
அஞ்சின இவர்க்கு, அந்ே அச்சந்ேீரும்படி “நமக்குப்பரிவருண்டு: ஒருத்ேர்
பரியதவண்டாேபடியான மிடுக்கும் நமக்குண்டு” என்று ேன்படிகளளக்காட்டி ஸமாধোநம்
பண்ண ஸமாஹிேராய்நின்றார்-கீழ்; இேில் – ‘இவராகிறார் ப்தரமஸ்வভোவரா யிருப்பர்,
*காேல்யமயதலறிக்கலங்கி, “முக்ேரும் நித்யரும் இங்கில்ளலதய, ஸநகாேி
முமுக்ஷுக்கள் நல்லேபஸ்ஸும் மநநধ্யானமும் விட மாட்டார்கள்: கடல்கயடந்ேது
தேவதயாநியிலன்தறா’ என்று கலங்குவர். இன்னம் இவர்க்கு இது மறுவலிடக்கூடும்” என்று
பார்த்து, மறுவலிடாேபடி ேன்பஶௌர்யவீர்யாদি குணங்களளயும், ஸ்ருஷ்ட்யாத்யத்ভূே
கர்மங்களளயும், எேிரிட்ட விதராধি வர்க்கத்யே தவதராதடவாங்கிப் பபாகடவல்ல
ஶக்ேியயயும் காட்டிக்பகாடுத்து, அதுக்கு தமதல “அேிஶயிேஜ்ஞாநஶக்ேிகராய்த்
ேனக்குப் பரிவராயிருப்பார் 15 மூவாயிரம் ப்ராஹ்மணருண்டு” என்று காட்டிக்பகாடுக்கக்
கண்டு க்ருோர்த்ேராய், அவன் வடிவழகிதலயும் பநஞ்சுபசன்றநுভபவித்து இனியராகிறார்.
ஸ்ரீ விபீஷணாழ்வான் “ராঘவம் ஶரணம்গே:” 16 என்றுவந்து விழுந்ேதபாது, மஹாராஜர்
பபருமாள்பக்கல் ப்தரமத்ோதலகலங்கி துணுக்பகன்று “இவன் பசான்ன வார்த்யே
பபருமாள் ேிருச்பசவியிதல படுமாகில் சாலத்ேப்பாம்” என்று “நாயன்தற! ராவணப்ராோ
ராஷஸஜாேி: அவன் புகுரக்கடவனல்லன்” என்ன, “இவர் நம்பக்கல் பரிவாதல
பசால்லுகிறவார்த்யே, நம்மிடுக்யகக்காட்டதவ பேளிவர்” என்றுபார்த்து,
“பிஶாசாந்দোநவாந்” 17 இத்யாேியாதல ேம்முயடய மிடுக்யகக்காட்டக்கண்டு அவர்
அச்சந்ேீர்ந்து, “கிமத்ரசித்ரம்” 18 என்று இனியரானாற்தபாலவும், மல்லயுத்ேத்ேில், “ந
ஸமம் யுদ্ধமித்யாஹு:” என்றபடிதய பார்ஶ்வஸ்த்ேருயடய 19 ভயத்யே, அவர்கள்
ஸந்நிேியிதல க்ருஷ்ணன் மல்லயர யழியச்பசய்து ேீர்த்ேருளினாற்தபாலவும், ேம்முயடய
ভயத்யேப் தபாக்கியருள, அத்ோதல க்ருோர்த்ேராய், “இனி நமக்கு ধোரகதபாஷக
ভভোக்யங்கள் இவனல்லது இல்ளல” என்று ப்ரீேராய், முன்பு அழயகக்கண்டு பரிவாதல
ভীேரானவர், அழகிதல பநஞ்சுபசன்றநுভவித்து க்ருத்ோர்ேராய்த் ேளலக்கட்டுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – குவலயாபீடம் முேலான ப்ரேிகூலயர நிரஸித்ே சீர்பகாள்
சிற்றாயனுயடய ேிருச்பசங்குன்றூரில் ேிருச்சிற்றாறு எங்களுக்கு நிர்ப்பயமான
புகபலன்கிறார்.

15
வண் சிவனும் அயனும் ோனும் ஒப்பார் -மனக்பகாள் சீர் மூவாயிரவர் (ேிருவாய்பமாழி 8-4-6)
16
இராகவளனச் சரணம் அயடந்ேவன் ஆகிதறன்
17
ஸ்ரீராமா.யுத்ே 18-23
18
ஸ்ரீராமா.யுத்ே 18-36
19
பக்கத்ேில் உள்ளவர்களுயடய
 2. இரண்டாம்பாட்டு – ஜগஸ்ருஷ்ட்யாேி ஸமர்த்ேனாய்த் ேிருச்பசங்குன்றூரிதல
நின்றருளினவனல்லது எனக்கு நல்துளணயில்ளலபயன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஸ்ரீவராஹமாய் ப்ரளயங்பகாண்ட பூமியய எடுத்ேருளித்
ேிருச்பசங்குன்றூரிதல நின்றவனுயடய ேிருவடிகளல்லது தவறுமதநாரேத்ேிலும்
எனக்கு ஶரணமில்ளலபயன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – மஹாபலியயபவன்றும் கடளலக்கடந்தும் ஆஶ்ரிேர் ஆபத்யேப்
தபாக்கித் ேிருச்பசங்குன்றூரிதல நின்றருளினவன் ேிருவடிகளல்லது தவறு எனக்கு
அரணில்ளல பயன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – அல்லாே உகந்ேருளின தேசங்களுண்டாயிருக்கத்
ேிருச்பசங்குன்றூரிதல நீர் அேிநிர்ப்பந்ேம் பண்ணுகிறபேன்? என்ன, – அது
அங்ஙதன இருக்கச் பசய்தேயும் ேிருச்பசங்குன்றூரிலல்லது எனக்கு ஹ்ருேயம்
தசர்ந்ேளணயாபேன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – நித்யஸூரிகளுக்கு ஸர்வவிேபந்துவுமாய், ப்ரஹ்மாேிகளுக்கு
ஆஶ்ரயணீயனாய்க்பகாண்டு ேிருப்பாற்கடலிதல கண்வளர்ந்ேருளுகிற இவளன
“ேனக்பகன்வருகிறதோ:” என்று அஞ்சதவண்டாேபடி நிர்ப்பயமான ேிருச்பசங்
குன்றூரிதல காணப்பபற்தற பனன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ேிருச்பசங்குன்றூரிதல நின்றருளின சீர்பகாள்சிற்றாயன்,
ேன்னழதகாதட மறக்கபவாண்ணாேபடி என்பநஞ்சிதல வந்து புகுந்ோபனன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – இப்படி பூர்ணமாக அநுভவித்ே சீர்பகாள் சிற்றாயனுயடய
விலக்ஷணமான குணங்களிலும் அழகிலும் அழுந்ேி, அவளனப் புகழும்படி அறிகிறி
தலபனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ப்ரஹ்மாேி ஸகல ஜந்துக்களுயடய ஸ்ருஷ்ட்யாேிகளளப்
பண்ணுவான் ேிருச்பசங்குன்றூரிதல நின்றருளினவ பனன்னுமிடம் அர்த்ேவாேமன்று,
பமய்பயன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரனாய்யவத்து ஸகலஜந்துக்களுக்கும் ஆஶ்ரயணீயனா
யகக்காகத் ேிருச்பசங்குன்றூரிதல நின்றருளினவளன அநுভவிக்கப் பபற்தற
பனன்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸிப்பார்க்கு, இதுோதன முேலிதல
பரமபேத்தேறக்பகாடுதபாய், பின்ளன ஸம்ஸாரமாகிற மஹாநாடகத்யே அறுக்கு
பமன்கிறார்.

வாராமலச்சமினி மால்ேன் வலியிளனயும்

சீரார் பரிவருடன் தசர்த்ேியயயும் – பாருபமனத்
ோனுகந்ே மாறன்ோள் சார்பநஞ்தச! சாராதயல்
மானிடவயரச் சார்ந்து மாய். 74
எட்டாம்பத்து, ஐந்ோந்ேிருவாய்பமாழி – மாயக்கூத்ோ:
கீழிரண்டு ேிருவாய்பமாழியிலுமாக ভগவத்ேத்த்வம் பிறராதல அழியப்புகுகிற
பேன்று பவறுத்ோர்; இேில் ேம்முயடய ஆர்த்ேநாদேத்ோதல அவளன அழிக்கப்
பார்க்கிறார். கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல அவனுக்குப் பரிவருண்படன்று ভயமுந்ேீர்ந்து
வடிவழயகயநுভவித்ோராய் நின்றார்; அவ்வழகு, பநஞ்சிதல, “ேிகழபவன்சிந்யேயு
ளிருந்ோன் 20 என்கிறபடிதய ஊற்றிருந்து, বোஹ்யஸம்ஶ்தலஷாதபயக்ஷ பிறந்து, அது
பபறாயமயாதல, “கீழ் பட்ட க்தலஶங்களுபமல்லாபமான்றுமல்ல; இேிதல ஒருகலா
மாத்ரம்” என்னும்படி பநாந்து, காட்டுத் ேீ கதுவினாயரப்தபாதல ேப்ேராய், ேம்மிற்
காட்டிலும் ஆகுலமான கரணங்களளயுயடயராய், “என்விடாபயல்லாந்ேீரும்படி
ேிவ்யாவயங்கதளாதட வரதவணும், அழகிய ேிருவভিதஷகத்தோதட வரதவணும், தமঘம்
தபாதல வரதவணும்: அழகியவடிதவாதட வரதவணும்: உদயஸமயத்ேிலாদিத்யளனப்தபாதல
பபரியபுகதராதட வரதவணும்” என்றாப்தபாதல கூப்பிட்டு, பின்ளனயும் அவன்வந்து முகங்
காட்டக்காணாயமயாதல, நாம் இந்ேக்தலஶத்தோதட முடிந்துதபாமித்ேளனயாகாதே பயன்று
இழதவாதட ேளலக்கட்டுகிறது.
1. முேற்பாட்டு – என் விடாபயல்லாந்ேீரும்படி, ஒருோமயரத்ேடாகம் தபாதல வந்து
தோற்றியருளதவணு பமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – என்விடாய் பகடும்படி அழகியமயிர்முடியுடதன வந்து
தோற்றியருளதவனு பமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – பேளிந்ேநீயரப்பருகின காளதமகம்தபாதல ஶ்ரமஹரமான
வடிதவாதட என்னார்த்ேி ேீரவந்து தோற்றதவணுபமன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – உன்னுயடய வடிவழகுவந்து என்மநஸ்ஸிதல நியறந்து நலிகிறபடி
என்னால் தபசிமுடிகிறேில்ளலபயன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – உன்னுயடய அழகு என் ஹ்ருேயத்ேிதல ஸ்ம்ருேி விஷயமாய்
நலியாநின்றது; இதுமறக்க ஒருவிரகு பசால்லதவணுபமன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – உன்னுயடய பஸௌந்ேர்யாদিகளள நிளனத்து “காணதவணும்” என்று
கூப்பிடுகிற நான் காணும்படி ஏதேனுதமாரிடத்ேிதலவந்து தோற்றியருள
தவணுபமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – இங்தகவந்து தோற்றியருளுேல், அது ேிருவுள்ளமல்லவாகில்
அங்தகயயழத்து அடியமபகாள்ளுேல் பசய்ேருளதவணுபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – உனக்குப்தபாலியான தமঘদர்ஶநத்ோதல தநாவுபடாநிற்க, வந்து
முகங்காட்டுகிறிளல; இதுதவா உன்ஸங்கஸ்வভোவம்? என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – அந்ேிமேயசயில் ஸ்வர்க்கத்தேறப்தபான இவர்கள் நிற்கிடீர்;
ேிருவாழியாழ்வான் முேலான நித்யதராடும் பபாருத்ேமிதுதவா? என்று ஸ்வগேமாக

20
ேிருவாய், 8-4-3
 விசாரிக்கிறார். இருந்ேதேகுடியாக ரக்ஷிக்கவந்ே க்ருஷ்ணன், ேன்ளனக் காண்யகதய
தேட்டமான எனக்கு என்பசய்ேருளுபமன்று நிளனக்கிறாராகவுமாம்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவோரத்துக்குப் பிற்பாடனாய், அந்ேர்யாமித்வம் கண்ணுக்கு
அவிஷயமானபின்பு, உன்ளன நான் எவ்விடத்தே காண்பபேன்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழிவல்லார், ோம்பட்ட து:கம்படாதே,
இஹதலாகத்ேிதல இஜ்ஜந்மத்ேிதல அவளனப்பபற்று நிரந்ேரமாக
ஸுখিப்பபரன்கிறார்.

மாயன்வடிவழயகக் காணாேவல்விடா
யாய்அேறவிஞ்சி யழுேலற்றும் – தூயபுகழ்
உற்றசடதகாபளன நாபமான்றி நிற்கும் தபாதுபகல்
அற்ற பபாழுோன பேல்லியாம். 75

எட்டாம்பத்து, ஆறாந்ேிருவாய்பமாழி – எல்லியும்:

மாயக்கூத்ேந்ல் ஆழ்வார் ேமக்தகாடினவிடாய் தபச்சுக்கு நிலமாயகயாதல
தபசினார். ஈஶ்வரனுக்கு ஓடினவிடாய் தபச்சுக்கு நிலமல்லாயமயாதல தபசிற்றில்ளல.
“ஊர்ধ্வமாஸாந்நஜீவிஷ்தய”21 என்று இத்ேளலயில் விடாய்; “நஜீதவயம்க்ஷணமபி”22 -
என்றிதற அத்ேளலயிருப்பது. “மாயக்கூத்ேனில் இவர்க்தகாடினவிடாய்க்கு உேவப்
பபற்றிதலாம்” என்னுமத்ோதல ேப்ேனாய், ஆகுலனாய், பிற்பாட்டுக்கு
“ஹ்ரீதரஷாஹிமமாதுலா”23 என்கிறபடிதய லஜ்ஜித்து, “இனி நாம் கடுகமுகங்காட்டில்
ப்ரீேியாதல உயடகுளலப்படுவர், ப்ரீேியயப் ஸாத்மிப்பித்து 24 உளராக்கிப் பரிமாற
தவணும்” என்று பேினாலாண்டு பிரிவாதல பநாந்ே ஸ்ரீভரோழ்வாளன ধரிப்பித்து முகங்
காட்டுயகக்காகத் ேிருவடியயப் தபாகவிட்டு ஸ்ரீভரத்வாஜভগவானாஶ்ரமத்ேிதல
இருந்ோற்தபாலவும்; பாண்டவர்களுக்காகத் தூதுதபாகிறதபாது, ப்தரமபரவஶரான
25
விதுராேிகள் ப்ரீேியய அகஞ்சுரிப்படுத்ேி முகங்காட்டுயகக்காக “குஶஸ்থதலநிவஸ
ேிஸச ப்ராேரிதஹஷ்யேி”26 என்கிறபடிதய - குசஸ் ஸ்ேலத்ேில் விட்டுக்பகாண்டிருந்து,
பிற்யறநாள் ஹஸ்ேிநபுரத்ேிதல எழுந்ேருளினாப்தபாலவும்; ேம்தமாதட ஸம்ஶ்தலதஷாந்
முகனான ஸர்தவஶ்வரன், ேம்முயடய ப்ரீேியய ஸாத்மிப்பித்துத் ேம்தமாடு கலக்யகக்
காகத் ேிருக்கடித்ோனத்ேிதல எழுந்ேருளியிருந்து ேம்பக்கல் பண்ணுகிற

21
“ஒரு மாேத்துக்கு தமல் உயிர் வாழ மாட்தடன்” - ஸ்ரீராமா. சுந்ே. 38-68
22
“ஒரு கண தநரத்துக்கு தமல் உயிர் வாதழன் நான்” - ஸ்ரீராமா. சுந்ே. 66-10
23
“உங்களுக்கு வருயகயினாதல நான் மிக்க நாணத்யே அயடந்தேன்” ஸ்ரீராமா. ஆரண்ய. 10-9
24
பபாறுப்பித்து
25
குயறத்து
26
“குஶ ஸ்ேலத்ேிதல ேங்கியுள்ளான்; அவன் காளலயிதல இங்கு வருவான்” ஸ்ரீமஹா. உத். பர்வம் 86-1
வ்யாதமாஹத்யே அநுஸந்ேித்து இனியராய், அத்யேப்தபசி அநுভவிக்கிறார். கீழில்
ேிருவாய்பமாழியில் வ்யஸநதஹதுவான நிளனவுோதன இப்தபாது உஜ்ஜீவநமாம்படி
பண்ணினான். பசறுவாரும் நட்பாகுவாரிதற பசங்தகானருள்27 பபற்றவாதற.
1. முேற்பாட்டு – என்னுயடய ஆர்த்ேிேீர்த்ேருள்வான் ஸர்தவஶ்வரதன; அவனூர்
ேிருக்கடித்ேனபமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – என்பக்கல் வருயகக்கு ப்ரேிபந்ேகங்களளயும் ோதனதபாக்கி,
ேிருக்கடித்ோனத்ேிலும் என்ஹ்ருேயத்ேிலும் ஒக்க அভিநிதவஶித்து என்னுள்தள
வர்த்ேியாநின்றா பனன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – பிராட்டிதயாடுகூடத் ேிருக்கடித்ோனத்ேிதல நித்யவாஸம்
பண்ணுகிற ஆஶ்சர்யபூேனான உபகாரகன் அநுஸந்ேிக்குந்தோறும் இனியனாகாநின்றா
பனன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ேிருக்கடித்ோனத்யேப் பகலிருக்யகமாத்ரமாகக் பகாண்டு
ஸங்গোேிஶயத்ோதல என்பனஞ்யசதய நிரந்ேரவாஸஸ்த்ோநமாகக் பகாண்டா
பனன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – என்பக்கல் ப்தரமாேிஶயத்ோதல ேிருக்கடித்ோனத்தோதடகூட
என்ஹ்ருேயத்ேிதல புகுந்ேருளினா பனன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேம்முயடய ப்ரீேிப்ரகர்ஷத்ோதல, ேிருக்கடித்ோனத்யே
எல்ளாரும் ஆஶ்ரயியுங்தகா பளன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – உங்கள் து:கநிவ்ருத்ேிக்கு ஏத்ேதவண்டா, ேிருக்கடித்ோனத்யே
பநஞ்சாதல நிளனக்க வயமயு பமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அவனுக்கு விலக்ஷணமானநகரங்கள் பலவுமுண்டாயிருக்கச்
பசய்தேயும், என்னுயடய பநஞ்யசயும் ேிருக்கடித்ோனத்யேயும் ோயப்ராப்ேமான
ஸ்த்ோநமாக விரும்பியிருக்கு பமன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – அல்லாேேிருப்பேிகளுபமல்லாம் அவனுக்கு அப்படிதயயன்தறா
பவன்னில், - அதுஅப்படிதயயாகிலும் “என்தனாதடகிட்டுயகக்கு உறுப்பானநிலம்”
என்று ேிருக்கடித்ோனத்ேிதல அத்யভিநிவிஷ்டனானா பனன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – என்ளனப்பபறுமளவும் ேிருக்கடித்ோனத்ேிதல நின்றான், என்ளனப்
பபற்றபின்பு நிற்பதுமிருப்பதும் என்பனஞ்சிதல பயன்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றவர்களள, இதுோதன ேிருநாட்டிற்
பகாடுதபாய்விடும் என்கிறார்.
எல்லிபகல் நடந்ே இந்ேவிடாய் ேீருயகக்கு
பமல்லவந்துோன் கலக்க தவணுபமன – நல்லவர்கள்
மன்னுகடித்ோனத்தே மாலிருக்க மாறன் கண்டு
இந்நிளலயயச் பசான்னா னிருந்து. 76

27
ேிருவிருத்ேம் -27
எட்டாம்பத்து, ஏழாந்ேிருவாய்பமாழி – இருத்தும்வியந்து:
இத்ேிருவாய்பமாழியில் தபற்றுக்கு க்ருஷிபண்ணினபடி கீழயடய; தமல் –
இப்தபற்றுக்கு தவலியாயிருக்கிறது. ‘இத்ேிருவாய்பமாழிேன்னில் பசய்கிறபேன்?’ என்னில்,
ோம் அநாேிகாலம் புத்ேி பூர்வகமாகப் பண்ணிப்தபாந்ே ப்ராேிகூல்யங்களளயயடய
விஸ்மரித்து, ேம்முயடய தபற்றுக்குத் ோதன யத்நித்து, ேமக்குப்பிறந்ே விடாய் ேீரும்படி
ஸம்ஶ்தலஷித்து, இதுோன் இவர்க்கு உபகரித்ோனா யிருக்யகயன்றிக்தக ேன்
தபறாயிருக்கிறபடியய அநுஸந்ேித்து “ோதன அர்த்ேியாய்த் ேன்தபறாக வந்துகலந்ேவளன
நாம் இரப்பாளராய்க் கூப்பிட்டவிடம் என்பசய்தோமாதனாம்?” என்று லஜ்ஜித்து “ஒரு
ஸம்ஸாரிதசேநன்பக்கல் ஸர்தவஶ்வரன் பண்ணும் விஷயீகாரமிருக்கும்படிதயயிது!” என்று
வித்ேராய்; “ராঘதவণোভযেদத்தே ஸந்ேதோ ராவணானுஜ:” 28 என்று “ராவணன் பின்
பிறந்ே நாம் ரகு குலத்ேிலுள்ளார்க்கு ஆளாகப் புகாநின்தறாதமா?’ என்றிருந்ேவன்,
பபருமாள் பாடுநின்றும் அருளப்பாடிட்டு வந்ேவாதற, “என்ளனதய இப்படி யகக்பகாண்டரு
ளுவது! அவன் பின்பிறந்ே ேண்யம எங்தகதபாயிற்று?” என்று, தவரற்றமரம்தபாதல, கூட
வந்ே நால்வதராடும் ேிருவடிகளிதலவிழுந்து ேயறப்பட்டாற்தபாலவும்; ராமகுணங்கள்
நயடயாடாே அதஶாகவநியகயிதல ேிருவடி தபாய்ப்புக்கு, “ஸம்ஶ்ரதவமধুரம்
வாக்யம்” 29 என்று, பிராட்டி உளளாம்படி ராமநாமஸங்கீர்ேநத்யேப்பண்ண, “இந்நிலத்
ேில் இது பரிமாறுவபோன்றல்ல: ‘கிந்நுஸ்யாச்சித்ேதமாதஹாயம்ভதவத் வாேগேிஸ்
த்வியம்| உந்மாদதஜாவிகாதராவாஸ்யாদিயம் ம்ருগத்ருஷ்ணிகா||’ 30 என்று இது
சித்ேதமாஹத்ோல் வந்ேதோ? வாேগேிதயா? உந்மாேஜ விகாரதமா? ம்ருகத்ருஷ்ணி
யகதயா?” என்று பலபடிகளள ஶங்கித்து, “முன்தனநின்று வார்த்யே பசால்லாநின்றான்: இது
தகட்டு நாம் விக்ருேராகிறயமயு முண்டு: ஆனபின்பு, இது பமய்யாமித்ேளன” என்று
ஸ்ரீஜநகராஜன்ேிருமகள் பேளிந்து ஹ்ருஷ்யடயானாற் தபாலவும்; – இவரும், “இதுவும்
ப்ரமஸ்வப்நாேிகளிதலபயான்று” என்று ஶங்கித்து, “அங்ஙனல்ல, பமய்” என்று பேளிந்து
ப்ரீேராய், “நமக்கு அத்தவஷத்யேப் பிறப்பித்து, ஆভিமுக்யத்யேயுண்டாக்கித்
ேன்னாலல்லது பசல்லாயமயயப் பிறப்பித்து, ேன் தமன்யம பாராதே இப்படி ோழநின்று
வந்து கலந்து பரிமாறுவதே! இபேன்ன ஆஶ்ரிே பாரேந்த்ர்யம்! இபேன்ன நீர்யம!” என்று
அவன்படிகளள அநுஸந்ேித்து ஹ்ருஷ்டராகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – இத்ேிருவாய்பமாழியில் ேமக்குண்டான லாভத்யே ஸங்க்ரதஹண
அருளிச்பசய்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – என்னுயடய இந்த்ரியவஶ்யயேயயத் ேன்னழகாதல ேவிர்த்து,

28
“இராகவன் அபயத்யேக் பகாடுத்ேவளவிதல இராவணன் ேம்பியான விபீஷணன் வணங்கினான்” - ஸ்ரீராமா. யுத்ே
-19-01
29
“இனியமயான வார்த்யேயய யவதேகிக்கு பசான்னார்” ஸ்ரீராமா. சுந்ேர -31-1
30
“இது மனத்ேின் விகாரத்ோல் வந்ே மயக்கதமா, காற்றின் பசயலால் வந்ே மயக்கதமா, இது பிரிந்ோருக்கு வந்ே
மயக்கதமா, அளனவருக்கும் வரும் கானல் நீர் தபான்ற மயக்கதமா - ஸ்ரீராமா. சுந்ேர -34-25
 என்ளன விஷயீகரித்ே உபகாரத்தோபடாவ்வாது ஸ்ரீகதஜந்த்ராழ்வானுயடய
ஆபந்நிவாரணமுபமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அவாப்ே ஸமஸ்ேகாமனான ஸர்தவஶ்வரன், ேன் பக்கல் இப்படி
வ்யாதமாஹம் பண்ணுயக கூடாேபோன்று என்று ஶங்கித்து, இவ்வநுভவம்
ப்ரமாேிகளிதல பிறந்ேதோபவன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – அவன் என்ளன ப்ரமிப்பித்ோனல்லன்; என்னுள்தள
கலந்ேருளினாதன; இேில் ஒருஸம்ஶயமில்ளல பயன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “ஒருவர்பபறும் தபதற!” என்று தலாகமயடயக் பகாண்டாடும்படி
என்னுள்தள வந்து நின்றருளினான்: அத்ோல்வந்ே புகயழயல்லது இவனுயடய
மற்றுள்ள புகயழயும் ஒன்றாக மேிதயபனன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – எனக்குத் ேன்ளனபயாழிய தவபறான்யறத் ேந்துவிட்டால்,
புறம்புேன்ளன தவபறாருவர் பகாள்வாரில்லாயம எனக்குத்ேந்ோதனா? என்பக்கல்
அভিநிதவஶத்ோதல ேந்ேருளினாபனன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவன் ேம்தமாட்யடக் கலவியாதல ஹ்ருஷ்டனாய், அது ேன்தபறாக
முறுவல்பசய்ே ேிருப்பவளத்யே அநுভவித்து ப்ரீேராகிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அவன் ேம்தமாதடவந்து கலக்யகக்கடி அவன் க்ருயபபயன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – இப்படி விஷயீகரிக்யகக்கு நீர்பசய்ேபேன்? என்னில், - அநுமேி
மாத்ரம் பண்ணிதன னித்ேளன பயன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – எம்பபருமான் ஸபரிகரமாக என்னுள்தளபுகுந்ோன்; அவளன நான்
இனி ஒருநாளும் விஶ்தலஷித்து து:கப்பதடபனன்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இப்பத்ோனது, ேன்ளனக் கற்றவர்கள் ஸம்ஸாரத்துக்கு த்ருஷ்டிவிஷ
பமன்கிறார்.

இருந்ேவன் ோன்வந்ேிங்கி வபரண்ண பமல்லாம்

ேிருந்ேவிவர் ேந்ேிறத்தே பசய்து – பபாருந்ேக்
கலந்ேினியனா யிருக்கக் கண்ட சடதகாபர்
கலந்ேபநறி கட்டுயரத்ோர் கண்டு. 77

எட்டாம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – கண்கள்சிவந்து:

*மாயக்கூத்ேனில் இவர்க்தகாடின விடாபயல்லாம் ஆறும்படி வந்து
ஸம்ஶ்தலஷித்து, ேன்விடாயும்ேீர்ந்து, இவயரப்பபற்ற தபற்றாதல ப்ரீேனாய்,
“நிளனவின்றிக்தக யிருக்கச்பசய்தே இங்ஙதன தசரவிழுந்ேது. இனி ப்ரவ்ருத்ேமான
ஸம்ஶ்தலஷம் ஶிথিலமாகபவாண்ணாது; இவராகிறார் - *வளதவழுலகிலாழ்வாராயிற்று;
நம்யமக் கிட்டக்பகாள்ள ‘சிறிதயனுயடச்சிந்யே’ என்று ேம் அதயாக்யயேயய
அநுஸந்ேித்ேவர், இன்னம் அதுபின்னாட்டி அகலப்பார்ப்பர்; ஏற்கதவ பரிஹரிக்கதவணும்”
என்றுபார்த்து, “இனி இவர்ோம் அகலப்பார்ப்பதும் ‘அநாேிகாலம் ஸம்ஸரித்துப் தபாந்ே
ஆத்மவஸ்து அங்குத்யேக்கு தயாக்யமன்று’ என்றாயிற்று: இது அங்ஙனல்ல, வந்தேறியான
இத்யேப்பாராதே அடியயப்பாரீர்” என்று, “இவ்வாத்மவஸ்துவினுயடய யவலக்ஷண்
யத்யே இவர் பநஞ்சிதல படுத்ேதவணும்” என்று பார்த்து; “நித்யமாய், ஜ்ஞாநாநந்ே
லக்ஷணமாய், நமக்கு அத்யந்ேதஶஷமாய்க்காணு மிருப்பது; நீர் கிட்டுமது நமக்கு
அவத்யமல்ல: பகௌஸ்துபத்தோபாேி பிராட்டிமாதராபாேி நமக்கு நிறமாமித்ேளன” என்று
இவருயடய ஸ்வரூபயவலக்ஷண்யத்யே இவர்பநஞ்சிதல படுத்துகிறானாய்; “அது
பசய்யுமிடத்ேில், ‘உம்முயடய ஆத்மஸ்வரூபமிருக்கும்படி காட்டவாரீர்’ என்றால்,
‘மின்மினிதபாதல யிருக்கிற இேில் சரக்பகன்?’ என்று இவர் இயசவாபராருவரல்லர்;
‘அவ்வாயன்றியானறிதயன்மற்றருள்’ என்று நம்வடிவழகிதல துவக்குண்டிருப்பபோன்றுண்டு;
நம்யம முன்னிட்டு நமக்கு ப்ரகாரமாயிருக்கிற ஸ்வரூபத்யேக் காட்டிக் பகாடுப்தபாம்”
என்று பார்த்து, “வாரீர், நம்முயடய வடிவழகிருக்கிறபடிகண்டீதர; நம்யமக் காணும்
காட்சியிதல உம்யமயுங் காணலாய்க்காணு மிருப்பது” என்று ேன்னுயடய வடிவழயக
முற்பட அனுভவிப்பித்து, ேனக்கு நூபுராேிகதளாபாேி அத்யந்ேভভোதபாக்யமுமாய்
அத்யந்ே தஶஷமுமாயிருக்கிற ஆத்மஸ்வரூபத்யேக் காட்டிக்பகாடுக்க, அத்யே
அநுভவித்து இனியராகிறார். இத்ேிருவாய்பமாழியில் முேலிரண்டயரப் பாட்டாதல –
ேன்ளன யநுভவிப்பித்து, அநந்ேரம் ஆத்மஸ்வரூபத்யேக் காட்டிக் பகாடுத்ோனா
யிருக்கும். அதுக்கடிபயன்? என்னில், – “வஸ்துோன் ஸ்வாஶ்ரயமாயல்லது இராயமயாதல
ஆஶ்ரயமான ேன்ளனக்காட்டி, பின்ளன ஸ்வரூபத்யேக் காட்டிக்பகாடுக்கிறான்” என்பாரு
முண்டு. அன்றிக்தக, “ ‘ஸ்வரூபமிருக்கும்படியயக் காட்டித்ேரவாருபமன்றால் இயசயார்’
என்று ேன்ளன முற்படக் காட்டிக்பகாடுக்கிறான்” என்பாருமுண்டு. “இரண்டயரப்
பாட்டாலும் - *இருத்தும்வியந்ேிற்கலவி பின்னாட்டுகிறது” என்பாருமுளர்.
1. முேற்பாட்டு – அவன், ேம்தமாட்யடக் கலவியாதல புதுக்கணித்ே ேிவ்ய
பஸௌந்ேர்யாேிகதளாதட என்னுயடய ஹ்ருேயத்ேிதல புகுந்ேிருந்ோபனன்கிறார். நம்
ஆழ்வார்கள், வடிவழகுக்கு அவ்வருகு ஸ்வரூபகுணங்களில் இழியமாட்டார்கள்:
ேிவ்ய விக்ரஹத்யே ஶுভোஶ்ரயமாகப் பற்றினபின்ளன அவ்வருகுதபாவாபனன்று
ஶாஸ்த்ரங்கள் பசால்லுகிறது – இத்யேவிட்டுப் தபாகச் பசால்லுகிறேல்ல:
ஸ்வரூபகுணங்களும் உபாஸ்யபமன்யகக்காகச் பசால்லுகிறது. அவன் ேன்தனாடு
பிராட்டிமாதராடு தஶஷபூேதராடுவாசியில்ளல; எல்லார்க்கும் அভিமேமாயிருக்கு
மாயிற்றுத் ேிருதமனி.
2. என்னுயடய ஹ்ருேயத்ேிதல புகுந்ேிருந்ே வளவன்றிக்தக, என்ஶரீரத்ேிதலயும்
புகுந்து கலந்ோபனன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – தகவலக்ருயபயாதல ஸ்வவிஷயமாக இச்யசயயயும் பிறப்பித்து,
என்தனாதட ஸம்ஶ்தலஷித்து, ஸம்ஶ்தலஷ ஸ்த்யேர்யார்த்ேமாக, விலக்ஷணமு
மாய்த் ேனக்கு அநந்யார்ஹமுமான ஆத்மஸ்வரூபத்யேயும் காட்டியருளினா
பனன்கிறார்.
 4. நாலாம்பாட்டு – ப்ராப்ேியயக் காட்டினவளதவயன்றிதய, இவ்வாத்மா ேனக்கு
அத்யந்ே ভভোக்யபமன்னுமிடத்யேயும் காட்டித்ேந்ோ பனன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “கீழ் – ভগவத்ப்ரகாரமாக ஆத்மா அநுஸந்ேிக்கப்பட்டது;
இதுக்கு தமல் நாலுபாட்டு – படগேமான பஶௌக்ல்யத்யேப் பிரித்து நிஷ்கர்ஷக
ஶப்ேத்யேயிட்டு வ்யவஹரிக்குமாதபாதல, ‘எம்பபம்மாதனாடு’ என்கிற பாட்டளவும்
தகவல ஆத்மஸ்வரூபத்யேச் பசால்லுகிறது” என்று எம்பார் அருளிச்பசய்யும்படி.
ஆண்டான், “ப்ரகாரமானதவஷத்ேிதல பசால்லுகிறது” என்னும். “நின்றபவான்யற”
என்கிறவிேில் – ভগவத்ப்ரஸாேத்ோதல நானறிந்ே இவ்வாத்மவஸ்து ஒருவர்க்கும்
அறியப்தபாகாது, வருந்ேியறிந்ோலும் ஸாக்ஷாத்கரிக்கப் தபாகிறேன் பறன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – தயாগஶாஸ்த்ரத்ேிற் பசால்லுகிறபடிதய இந்த்ரியஜயாேிரூபமான
தயாগத்ோதல ப்ரக்ருேிவிநிர்முக்ே ஆத்மஸ்வரூபத்யே து:தகந ஸாக்ஷாத்கரிக்
கலாபமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – கீழ்ச்பசான்ன உபாயத்ேின்படிதய அவ்வஸ்துயவ
ப்ராபிக்கமாட்டாதே அேிதல ஸஶயமநுவர்த்ேிக்குமவர்கள் உருவ க்தலஶப்பட்தட
தபாமித்ேளன பயன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – இப்படி துஸ்ஸம்பாদமான ஜ்ஞானம் யகவந்ோலும்
அந்ேிமஸ்ம்ருேி யில்ளலயாகில் பசய்ேபேல்லாம் வ்யர்த்ேபமன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – அந்ேிமஸ்ம்ருேியில் ஜீவபரதபேம் ப்ரஸ்துேமானவாதற, இந்ே
“ভভদம் அபரமார்த்ேம்: ேத்த்வஜ்ஞாநம் பிறந்ே ஆத்மாவும் ப்ரஹ்மமும் ஒன்று”
என்றுபகாண்டு நித்யஸம்ஸாரியான தசேநளனதய ப்ரஹ்மமாகச் பசால்லுகிற
மாயாவாேிகளள தக்ஷபிக்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ஸாங்க்யாேிகுத்ருஷ்டிகளில் நான் புகாேபடி ோன்ஸ்வயம்
வரித்து, நிளனவுக்கு வாய்த்ேளலயான மநஸ்ஸிதல நித்யவாஸம்பண்ணுயகயாதல
என்னுயடய ஸகலதுரிேங்களும் தபாயிற் பறன்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இப்பத்தும் கற்றாயர, ேம்யம விஷயீகரித்ோற்தபாதல விஷயீகரித்துத்
ேன்ேிருவடிகளின்கீதழ யவத்துக்பகாள்ளு பமன்கிறார்.

கண்ணியறய வந்துகலந்ே மால் இக்கலவி

ேிண்ணிளலயா தவணுபமனச் சிந்ேித்து – ேண்ணிபேனும்
ஆருயிரிதனற்றமது காட்ட ஆய்ந்துயரத்ோன்
காரிமாறன் ேன்கருத்து 78

எட்டாம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – கருமாணிக்கமளல:

கீழில் ேிருவாய்பமாழியில், முேலிரண்டயரப்பாட்டாதல, அவனுயடய
பஸௌந்ேர்யாேிகளள அநுஸந்ேித்து, அவற்தறாபாேி விலக்ஷணமுமாய் அநந்யார்ஹமுமா
யிருக்கிற ஆத்மஸ்வரூபத்யேக் குயறப்பாட்டாதல அநுஸந்ேித்து இனியரானார். அந்ே
தஶஷத்வரஸத்ோதல ப்ரீேராய், ப்ரீேிபாரவஶ்யத்ோதல ோமானேன்யமயழிந்து ஒரு
பிராட்டிேயஶயய ப்ராப்ேராய், ஸ்வேயஶயய அந்யாபதேசத்ோதல தபசி இனியராகிறார்.
“ப்ரீேியில் அந்யாபதேசமுள்ளது இத்ேிருவாய்பமாழி பயான்றுதம” என்று ஆழ்வான்
நிர்வஹிக்கும்படி.
1. முேற்பாட்டு – அவனுயடய ேிவ்யாவய பஸௌந்দர்யத்யேக்கண்டு மற்பறான்றறி
யாேபடி ஈடுபட்டாபளன்கிறாள். “கருமாணிக்கக்குன்றத்துத் ோமயரதபால்
ேிருமார்வு கால்கண்யக பசவ்வாயுந்ேியான்” என்று *இருத்தும் வியந்ேிலநுভவித்ே
யேத் தோழிதபச்சாதல தபசி இனியராகிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – அவனுயடய ஆভரணதஶாভৈயில் அகப்பட்டாபளன்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – “ஒப்பளனயழகு ருஷிகளும் பசால்லார்கதளா, இது கலவிக்கு
ஸூஶகமாகதவணுதமா” என்ன, “ভர்த்ோரம் பரிஷஸ்வதஜ” என்று வீரவாசிகண்டு
அளணக்கும் பிராட்டிபாசுரமாயன்தறா இவள்வார்த்யே யிருக்கிற பேன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – பவறும் ஆண்பிள்ளளத்ேனதம தபாராதே, ஆபத்ஸகனாக தவணுதம
பயன்ன, ‘அக்குயறோனுண்தடா இவனுக்கு?’ என்கிறாள். புனல்ேருபுணர்ச்சியய
யன்தறா இவள் வாய்புலற்றுகின்றது.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – பவறும் ஆபத்ஸகத்வதம தபாருதமா? இவளுக்குத் ேக்க ஐஶ்வர்ய
முமுண்டாகதவணுதமபயன்ன; அதுவுமுண்படன்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஐஶ்வர்யதம தபாருதமா? உদোரனாகதவண்டாதவா என்ன, –
அவனுயடய ஔদোர்யகுணத்ேிதல யகப்பட்டு ஸம்ஶ்தலஷித்ேயம அயடயாளம்
வ்யக்ேமாக உண்படன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – தகவலம் உদোரனாகப்தபாராதே, ப்ரணயித்வகுண முண்டாகதவனுதம
பயன்ன, – அவ்வூரில் ஸ்த்ோவரங்களுங்கூடப் பரஸ்பரம் ஆஶ்ரயமாம்படியன்தறா
அவனுயடய ப்ரணயித்வகுணமிருந்ேபடி பயன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – பவறும் ப்ரணயித்வதம தபாராதே. “கர்மளணவஹி ஸம்ஸிদ্ধি
மாஸ்থিோ ஜநகாদய:” என்றன்தறா குடியிருப்பது? ஆனால் இதுக்குத் ேக்க
ஆசாரமுண்டாகதவணுதம அவனுக்பகன்ன, – ஆனால், அவ்வூரிலுள்ளாருயடய
ஆசாரமிருக்கிறபடியயக் தகட்கலாகாதோ பவன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஆசாரதம தபாருதமா, ப்ரதயாগவ்ருத்ேியயப் பார்த்து
அநுஷ்டானத்துக்கு தவண்டுவேறிந்ேிருக்க பவாண்ணாதே? “நிஷ்டிேம் ஸர்வ
ஶாஸ்த்தரஷு ஸர்தவদেதவஷுநிஷ்டிேம்” என்றன்தறா இக்குடியிலுள்ளாருயடய
படி; இதுக்குத்ேக்க தவோர்த்ே ேத்த்வஜ்ஞாநமுண்டாகதவணுதம பயன்ன,
அதுக்கும் ஒருகுயறயில்ளல பயன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – நீ பசால்லுகிறயவபயல்லாம் கிடக்க; இவளள அவனுக்குக்
பகாடுக்கதவண்டும்படி அஸாோரண லக்ஷணம் ஏதேனுமுண்டாகில் பசால்
பலன்னச் பசால்லுகிறாள்.
 11. நிগமத்ேில் – இப்பத்யேக்கற்றவர், ஸ்வரூபாநுரூபமான யகங்கர்யத்யேப் பண்ணப்
பபறுவபரன்கிறார்.

கருமால்ேிறத்ேி பலாருகன்னியகயாம் மாறன்

ஒருமாகலவி யுயரப்பால் – ேிரமாக
அன்னியருக்கா காகாது அவன்றனக்தக யாகுமுயி
ரின்னிளலயய தயார் பநடிோ. 79

எட்டாம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – பநடுமாற்கடியம:

கீழிரண்டு ேிருவாய்பமாழியாலுமாக ஆத்மாவினுயடய அநந்யார்ஹதஶஷத்வம்
பசால்லிற்றாய், “அது பிறர்க்கு முரித்ேல்ல, ேனக்குமுரித்ேல்ல என்றாயிற்றுச் பசால்லிற்று.
ப்ரணவத்ேில் மத்யமபேத்ோலும், நமஸ்ஸாலும் பசான்ன அர்த்ேமாயிற்றுச் பசால்லி
நின்றது. அநந்யார்ஹதஶஷத்வத்துக்கு எல்ளல, ேேீயதஶஷத்வபர்யந்ேமாயகயிதற.
ேேீயர்க்கு க்ரயவிக்ரயார்ஹமானவன்றிதற ேச்தசஷத்வம் நிளலநின்றோவது? “எந்ேம்யம
விற்கவும் பபறுவார்கள்” 31 என்றிதற இருப்பது. அம்முணியாழ்வான் தபாசளராஜ்யத்ேி
னின்றும் வந்ேநாளிதல, பட்டர் கண்டருளி, “நீ ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்குப் தபார அடியம
பசய்து தபாந்ோய் என்று தகட்தடாம்; உன் ப்ரக்ருேிக்குச் தசர *பநடுமாற்கடியமயயக்
தகள்” என்று அருளிச்பசய்ோராம். “ஈஶ்வரதஶஷம்” என்று அறிந்ேவன்று ப்ரமித்து
மீளவுமாம்; ேேீயதஶஷத்வபர்யந்ேமாக உணர்ந்ோல் மீளதவண்டாவிதற. “ேদভக்ேி நிঘ্ந
மநஸாம் க்ரயவிக்ரயார்হুঃ” என்னக்கடவேிதற: ஐஶ்வர்யம் புருஷார்த்ேம் என்றிருப்பார்,
ஆத்மலாபம் புருஷார்த்ேம் என்றிருப்பார், பகவச்தசஷத்வம் புருஷார்த்ேம் என்றிருப்பார்,
ஈஶ்வரனாய் ‘ஆநந்ே மய:’ என்றிருக்குமிருப்பு புருஷார்த்ேம் என்றிருப்பராயிதற யிருக்கிறது.
இப்படிப்பட்ட புருஷார்த்ேங்கள், ேனித்ேனியும் ேிரளவும், நான் பற்றின ভোগவே
தஶஷத்வமாகிற புருஷார்ேதோபடாவ்வாது” என்று எடுத்துக்கழிக்கவும் தபாராது. இப்படி
யிருக்கிற இதுதவ காலேத்வமுள்ளேளனயும் எனக்கும் என்தனாடு ஸம்பந்ேமுயடயார்க்கும்
வாய்க்கதவணும்” என்று ப்ரார்த்ேித்துத் ேளலக்கட்டுகிறார். *பயிலும்சுடபராளியிற் காட்டில்
இத்ேிருவாய்பமாழிக்கு வாசிபயன்? என்னில், - “ভোগவேர்கள் தஶஷிகள்” என்றது அங்கு;
“ভোগவேர்கள் ভভোগ্யர்” என்கிறது இங்கு. “গச்ছோமாதுலகுலம்”32 – ஸ்ரீஶத்ருக்நாழ்
வானுக்காேல், இவ்வாழ்வார்க்காேலிதற இவ்வர்த்ேங்களில் ருசியுள்ளது. “நித்ய
ஶத்ருঘ্ந:” – “பபருமாள் ভভোக்யர்” என்று அவர்பக்கல் கண்யவயான் என்றேிதற.
1. முேற்பாட்டு – நாட்டார் விரும்புகிற ஐஶ்வர்ய புருஷார்த்ேமும் நான் பற்றின்
புருஷார்த்ேத்தோடு ஒவ்வாபேன்று எடுத்துக்கழிக்கவும்தபாரா பேன்கிறார்.

31
பபரியாழ்வார் ேிருபமாழி -4-4-10
32
அதயாத்யா -1-1
 2. இரண்டாம்பாட்டு – கீழ்ச்பசான்ன ஐஶ்வர்யத்தோதட ஆத்மாநுভவத்யேச்
தசர்த்துத்ேந்ோலும் ভোগவேதஶஷத்வமாகிற புருஷார்த்ேத்தோடு ஒவ்வா
பேன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஐஶ்வர்யயகவல்யங்களில் விலக்ஷணமான ভগல்லாভமுண்டா
னாலும், இங்தகயிருந்து ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்கு அடியமபசய்யகதயாடு
ஒவ்வாபேன்கிறார். *உலகமளந்ேபபான்னடிக்கு நல்ல ஸ்ரீவஷ்ணவர்கள் இங்தக
யிருந்து என்ளனயடியம பகாள்ளில், உலகமளந்ேவன் ேிருவடிகளிலடியமோன்
உறாபேன்கிறார்.
4. நான்காம்பாட்டு - ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுக்கு உகப்பான ভগவத்யகங்கர்யம்
ஸித்ேிக்குமாகில், அவர்கள் ஸஞ்சாரத்ோதல ஶ்லாக்யமான இஜ்ஜகத்ேிலிருப்தப
புருஷார்த்ேபமன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – இப்படிப்பட்ட ভগவத்ப்ராப்ேியும், கீழ்ச்பசான்ன புருஷார்த்ேங்க
ளுபமல்லாங் கூடினாலும், “போண்டர்க்கமுதுண்னச் பசான்மாளலகள் பசான்தனன்”
என்கிறபடிதய, ভোগவேர்களுக்கு ப்ரியமாகத் ேிருவாய்பமாழிபாடி அடியம பசய்யு
மித்தோடு ஒக்குதமா? என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – உக்ேமான ஐஶ்வர்யாேிகளும், தஶஷியாய் ஜகஜ்ஜந்மாদি
காரணமான ஸர்தவஶ்வரனாய் நிரேிஶயாநந்ேியாயிருக்கு மிருப்பும், ভোগவே
ப்ரீேிரூபமாகத் ேிருவாய்பமாழிபாடியநுபவிக்கும் ரஸத்தோடு ஒவ்வாபேன்கிறார்.
புட்பாகனுயடய பபரிய ஒப்பில்லாே விலக்ஷணமானபுகயழத் ேிருவாய்பமாழியாதல
நுகருமதுக்கு, விபுவான அவனுயடய ஆநந்ேமும் தபாராபேன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ஸ்வயம்புருஷார்த்ேமாய்வரும் ভগவேநுভவம் எனக்கு தவண்டா;
ভোগவேர்கதளாதடகூடி அநுভவிக்கும் ভগவேநுভவதம காலேத்த்வமுள்ள
ேளனயும் எனக்கு உண்டாகதவணுபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ভোগவேர்கதளாட்யட ஸம்ஶ்தலஷஸுகம் தவணுபமன்றார் கீழ்;
அபேல்லாம் தவணுதமா, அவர்கள்ேிரளளக் கண்ணாதல காண அயமயுபமன்கிறார்
இேில்.
9. ஒன்போம்பாட்டு - ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களுடன் ஸஹவாஸந்ோன்தவணுதமா? அவர்க
ளுயடய தஶஷத்வத்ேிதல முடிந்ேநிலமாக வயமயுபமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இப்ப்ராப்யம், எனக்கும் என்பரிக்ரஹத்துக்கும் என்றும் வாய்க்க
தவணுபமன்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழிவல்லார், இேிற்பசான்ன ভোগவே
தஶஷத்வத்யேப் பபற்று ஸபரிகரமாக வாழப்பபறுவபரன்கிறார்.
பநடுமாலழகுேனில் நீள்குணத்ேில் ஈடு
படுமாநிளலயுயடயபத்ேர்க்கு – அடியமேனில்
எல்ளலநிலந்ோனாகபவண்ணினான்மாறன் அது
பகால்ளலநிலமான நிளலபகாண்டு. 80.
 ஒன் பதாம் பத்து

ஒன்போம்பத்ோல், “நீபரன்றிய அேிசங்யகபண்ணிப்படுகிறீர் இப்படி” என்று ேன்னுயடய

நிருபாேிக பந்ேத்யேயுங் காட்டி, “நான் நாராயணன், ஸர்வஶக்ேியுக்ேன், உம்முயடய
ஸர்வாதபக்ஷிேங்களளயும் பசய்து ேளலக்கட்டுகிதறாம்” என்று அருளிச் பசய்ய,
“சீலபமல்ளலயிலான்” என்று அவனுயடய சீலகுணங்களிதல ஆழங்கால்பட்டார்.

ஒன்போம்பத்து, முேல் ேிருவாய்பமாழி – பநடுமாற்கடியம:

ஒன்போம்பாத்ேில் முேல்ேிருவாய்பமாழி. கீழிற்றிருவாய்பமாழியிதல, பாகவே
தஶஷத்வபர்யந்ேமாக நிரேிஶய புருஷார்த்ேத்யே நிகிலவிதராேிநிவ்ருத்ேிபூர்வகமாக
அவன் காட்டிக்பகாடுக்க, அேிப்ரீேிதயாதட அந்ே மதஹாபகாரத்யே அநுஸந்ேித்து
“சயதமயடியம ேளலநின்றார்” என்றும், “நீக்கமில்லாவடியார்” என்றும், “தகாேிலடியார்”
என்றும் பாகவேயர விரும்பினாராய் நின்றார். ஆப்பான்ேிருவழுந்தூரயரயர் ஆஶ்ரயித்ேதும்,
ேிருவாய்பமாழி தகட்டதும், ஆழ்வாதனாதடயிதற. ‘சயதமயடியம ேளலநின்றார்’ என்றது
ஸ்ரீபரோழ்வான் தபால்வாயர; ‘நீக்கமில்லாவடியார்’ என்றது இளளயபபருமாள்
தபால்வாயர, ‘தகாேிலடியார்’ என்றது ஸ்ரீசத்ருக்நாழ்வான் தபால்வாயரக்காணும்” என்று
ஆழ்வான் பணித்ோனாகப் பணிப்பர். “இப்படிப்பட்ட பாகவேதஶஷத்வமாகிற எல்ளலயய
நமக்குத்ேந்ே ஸர்தவஶ்வரதன நிருபாேிகபந்து, அல்லாோரடங்க தஸாபாேிகபந்துக்கள்.
அவதன நிருபாேிக ஸுஹ்ருத்து, அல்லாோர்பக்கல் தோற்றுகிற பஸௌஹார்த்ேம்
தஸாபாேிகம்” ப்ராப்யாபாஸங்களளத் ேவிர்த்து அவதன ப்ராப்யபமன்றும்
ப்ராபகாபாஸங்களளக் கழித்து அவதன ப்ராபாகபனன்றும் அறுேியிட்டுப் பிறந்ே லாபத்ோ
லுண்டான ஹர்ஷத்ோதல தசேநயரக்குறித்து, “நீங்கள் தஸாபாேிகபந்துக்களான
அல்லாோயரவிட்டு நிருபாேிகபந்துவான அவளனதயபற்றி உஜ்ஜீவிக்கப்பாருங்தகாள்”
என்று பதராபதேச ப்ரவ்ருத்ேராகிறார்.
1. முேற்பாட்டில் – “ஔபாத்கபந்துக்களான ோரபுத்ராேிகளால் ஒரு ப்ரதயாஜந
மில்ளல; நிருபாேிகபந்துவானவதன ஆபத்ஸகன்; அவளனதய பற்றியுஜ்ஜீவியுங்தகாள்;
தவறு துளணயில்ளல” என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – உபகாரகயரப்தபாதலயிருந்து, ஸ்வப்ரதயாஜநங்களளத்
ேளலக்கட்ட நிளனக்கும் அவிஶ்வஸநீயரானவர்களளபயாழிய, நிர்தஹதுகமாக
விஶ்வாஸஜநகனாய், ஆபத்ஸகனானவளனப் பற்றுமேன்றி ப்ரதயாஜநமில்ளல
பயன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அவளனபயாழிந்ோர், ப்ரதயாஜந முள்ளதபாது பந்துக்களாய்க்
பகாண்டாடி, ஆபத்துவந்ோல் பார்ப்பாருமில்ளல; ஆனபின்பு, நிருபாேிகமாக
ஆபத்ஸகனான க்ருஷ்ணனுயடய க்ருபாபாத்ரமாயகபயாழிய தவறுரக்ஷகரில்ளல
பயன்கிறார்.
 4. நாலாம்பாட்டு – சிலயர ஆபத்ஸகபனன்று அர்த்ோேிகளாதல பநடுநாள்
ஆஶ்ரயித்ோல்; ஆபத்து வந்ேவாதற கண்ணற்று உதபக்ஷிப்பர்கள், நிர்தஹதுகமாக
வந்ேவேரித்து ஆபத்ஸகனானவதன யாஶ்ரயணீயபனன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேங்களளப்பபறாவிடில் ேரிக்கமாட்டாேபடி ஸ்நிக்யேகளான
ஸ்த்ரீகளாதல ஆபத்து வந்ோல் இகழப்படுவர்; ஆனபின்பு, ஏகப்ரகாரமாக
ஸ்நிக்ேனானவளன ஆஶ்ரயிக்குமபோழிய தவறுஸுகமில்ளல பயன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – நிரேிஶயபுருஷார்த்ேத்யே யுணராதே முன்புள்ளாரதநகர் முடிந்து
தபானார்கள்; அப்படிதய நீங்களும் நசியாதே ஆஶ்ரிேர்க்காக அவேரித்து
ரக்ஷிக்குமவளனதய ஆஶ்ரயிக்குமத்ேளனயல்லது, ஆத்மாவுக்கு ஹிேமில்ளல
பயன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – பகவத்ஸமாஶ்ரயத்ேினுயடய எளியமயயயும் இனியமயயயும்
அருளிச்பசய்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அவோரத்துக்கு நிோனத்யேச் பசால்லி, அவளனதய ரக்ஷகனாகப்
பற்றுமபோழிய, தவறு விலக்ஷணமாயிருப்பதோர் அபாஶ்ரயமில்ளலபயன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – இவளனபயாழிய தவதறபயான்யற ரக்ஷகபமன்று பற்றினவர்கள்,
பண்டுநின்ற நிளலயுங்பகட்டு அநர்த்ேப்பட்டுப்தபாவர்கள்; ஆனபின்பு, இவனல்லது
சரணமில்ளலபயன்கிறார். அன்றிக்தக, யகவல்யபுருஷார்த்ேத்யேச் பசால்லுகிற
ோகவுமாம்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ோன் சரணபமன்னும் அர்த்ேத்யே ப்ரேிஷ்டிக்யகக்காக
அவேரித்ே க்ருஷ்ணன் ேிருவடிகளள யாஶ்ரயியுங்தகாபளன்கிறார்.
11. பேிதனாராம்பாட்டு, நிகமத்ேில், [*அத்தயஷ்யதேச ய இமம்*] என்று போடங்கி
அவனருளிச் பசய்ோப்தபாதல, இத்ேிருவாய்பமாழி யப்யஸிப்பார் எனக்கு
ப்ரியகரபரன்கிறார்.

பகாண்டபபண்டிர்ோம்முேலாக் கூறுமுற்றார்கன்மத்ோல்*
அண்டினவபரன்தற யவயரவிட்டு – *போண்டருடன்
தசர்க்கும் ேிருமாளலச்தசருபமன்றான்* ஆர்க்குமிேம்
பார்க்கும் புகழ்மாறன் பண்டு 81

ஒன்போம்பத்து, இரண்டாந்ேிருவாய்பமாழி – பண்யடநாளாதல:

கீழிற்றிருவாய்பமாழியிதல – “அவளனபயாழிந்ோரடங்கலும் தஸாபாேிகபந்துக்கள்;
அவபனாருவனுதம நிருபாேிகபந்து” என்றார். நிருபாேிகபந்துவானால் பின்ளன பந்துக்ருத்யம்
பண்ணாேிருக்க பவாண்ணாேிதற. இப்படி பரமபந்துவானவன் கண்வளர்ந்ேருளுகிற
ேிருப்புளிங்குடியிதல எல்லாப்பரிமாற்றத்யேயும் ஆயசப்பட்டு இவர்பசன்று கிட்டின
விடத்ேில், இவயரபயன்பனன்னுேல், ேிருக்கண்களாதல குளிரதநாக்குேல், ஒருவார்த்யே
பசால்லுேல் பசய்யக்கண்டிலர்; காணாயமயாதல மிகவும் அவஸந்நரானார்; அது
அவனுளனாகத் ேீருமிதற.
அேற்கு தமதலயும் ஓன்றுண்டாயிற்று – “ேிருதமனி யலசும்படி ஏகரூபமாகக் கண்
வளர்ந்ேருள நின்றான்?” என் வருகிறதோ?” என்று ஒருபயதமாடிற்று. கீதழ, ஆராவமுேிதல,
“என்னார்த்ேியயத் ேீர்க்கிறிலன்” என்றின்னாோனார்; இங்தக “என்னார்த்ேியும் ேன்னார்த்ேியும்
ேீர்க்கிறிலன்” என்றின்னாோகிறார். ஆக “பகாடியார்மாடக்தகாளூரகத்தும் புளிங்குடியும்,
மடியாேின்தன” என்றஅதுதவ ேளலபயடுத்து, பபரியவாற்றாயமதயாதட. “என்னுயடய
வார்த்ேிபயல்லாந் ேீரும்படி ேிருக்கண்களாதல குளிரதநாக்கியருளதவணும்; என்ேளல
தமதல ேிருவடிகளள யவத்ேருள தவணும்; தேவரும் பிராட்டிமாருங்கூட எழுந்ேருளி
யிருக்குமிருப்யப பயனக்குக் காட்டியருளதவணும்; ஸஞ்சயன் பபற்றதபற்றில்
எனக்குக்குயறய பவாண்ணாது”. *யத்ர க்ருஷ்பணௌச க்ருஷ்ணாச ஸத்யபாமாசபாமிநீ*33
என்றுபசால்லுகிறபடிதய, அவ்விருப்பிதலயிதற யவளனயயழத்துக் காட்சிபகாடுத்ேது.
இப்படி “ஸஞ்சயன் வந்ோன்” என்றறிவிக்க “நமக்கு நல்லாபனாருவன்; உகவாோர்க்கும்
இவ்விருப்யபப் தபாய்ச்பசால்லுவாபனாருவன்; அநுகூலனான இவனுக்கு விளளநீரயடத்தோ
மாகிதறாம்; உகவாோர் மண்ணுண்ணும்படி கார்யம் பார்த்தோமாகிதறாம்; புகுரவிடுங்தகாள்”
என்றானிதற. “நச அபிமன்யு: நயபமௌ ேம் தேஶ மதுபிஜக்மது” 34 . ோயுந்ேமப்பனும்
தசரவிருந்ேவிடத்ேில் ப்ரயஜகளுக்குச்பசன்று கிட்டபவாண்ணாயமயில்ளலயிதற;
அவர்களுக்குஞ்பசன்று கிட்டபவாண்ணாேபடியாயிற் பறழுந்ேருளியிருக்கிறவிருப்பு.
அவ்விருப்பிதலயிதற அவளனயயழத்துக் காட்சி பகாடுத்ேது. அப்படிதய “தேவரும்
பிராட்டிமாரும் எழுந்ேருளியிருக்குமிருப்யப பயனக்குக்காட்டதவணும்; என்ளனக் கண்ட
காட்சியிதல விக்ருேனாய் என்முன்தன நாலடி யுலாவியருளதவணும்; அநுகூலேர்சநத்ோல்
பிறக்கும்ஸ்மிேங் காணதவணும்; ஒருவார்த்யே யருளிச்பசய்யதவணும்” என்று இங்ஙதன
ோமும்அவனும் அறிந்ேோகத் ேிருவாசளலத் ேிருக்காப்புக் பகாண்டு ஏகாந்ேத்ேிதல
ேம்முயடய மதநாரேங்களளபயல்லாம் விண்ணப்பஞ்பசய்து “இவற்யற இப்தபாதே பபற
தவணும்” என்று த்வரிக்கிறார். ப்ராப்ேியய யநுபவித்ோர் கீழிற்றிருவாய்பமாழியிதல.
ப்ராப்ேிபலத்யே ஆயசப்பட்டு அதபக்ஷிக்கிறார் இேில்.
1. முேற்பாட்டு – அநந்யகேிகளான அடிதயாங்களளக்குறித்து ஒரு வார்த்யே யருளிச்
பசய்து, விடாய்பகடும்படி குளிரதநாக்கியருளதவணு பமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ஸர்வஸுலபமான உன்ேிருவடிகளள என்ேளலயில் யவத்ேருள
தவணுபமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டில், ேிருவுடம்பயசய ஒருபடிதய கண்வளர்ந்ேருளாதே, அடிதயா

33
“எந்ே இடத்ேில் கிருஷ்ணனும் ேிபரௌபேியும் அர்ஜுனனும்-தகாபத் ேன்யம உள்ள சத்ய பாயமயும்-
இருக்கிறார்கதளா” பாரேம்-உத்ேிதயாக பர்வம்.
34
அவர்கள் வீற்றிருந்ே அந்ே இடத்துக்கு அபிமன்யுவும் பசன்றானில்ளல. இரட்யடயர்களான நகுல சகதேவர்களும்
தபானார்களில்ளல - பாரேம் உத்ேியாக பர்வம்.
 முக்காகப் பிராட்டியும் தேவரும் எழுந்ேருளதவணும் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ேிருப்பேிகளிதல ஸந்நிஹிேனாய் என்ளன இவ்வளவாக்கினாப்
தபாதல, தமலும் என் அதபக்ஷிேம் பசய்ேருளதவணு பமன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு - ஸ்ரீகதஜந்த்ராழ்வானுக்கு வந்துதோற்றினாப்தபாதல வந்து தோற்றி
யருளதவணுபமன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – உம்முயடய அதபக்ஷிேங்கள் பசய்யபவாண்ணாேபடி ப்ரேிபந்ே
கங்கள் ப்ரபலமன்தறா என்னில்? – மாலி, ஸுமாலி, மால்யவான் இவர்களிலும்
வலிதோ என் ப்ரேிபந்ேகம் என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – துர்ப்பலதராடு ப்ரபலதராடு வாசியற ரக்ஷகனான நீ, நாங்கள்
வாழும்படி கண்பணேிதர ஒருநாளிருக்கதவனுபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – பரமபேத்ேிதலயன்தறா இருப்பழகு காட்டலாவபேன்ன? அவ்விருப்
யபத் ேிருப்புளிங்குடியிதல ஒருநாளிருந்ேருள தவணுபமன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ‘இவ்விருப்பில் வாசியறியாே ஸம்ஸாரத்ேிதலயிருக்கிறபேன்?’
என்னில், – ருசியுயடய நாங்கள் கண்டநுபவிக்க என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – நிரேிஶயதபாக்யமான உன்னுயடய ேிருவடிகளிதல நானும் வந்து
அடியம பசய்யும்படி, என்ளன யங்தகயயழத்ேல், நீ இங்தகவருேல் பசய்யதவணு
பமன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார், அவளன நிரந்ேரமாக அநுபவிக்கப்
பபறுவபரன்கிறார்.

பண்யடயுறவானபரளனப் புளிங்குடிக்தக
கண்டு* எனக்பகல்லாவுறவின் காரியமும்–* ேண்டறநீ
பசய்ேருபளன்தறயிரந்ே சீர்மாறன் ோளிளணதய*
உய்துளணபயன்றுள்ளதமதயார். 82

ஒன்போம்பத்து, மூன்றாந்ேிருவாய்பமாழி – ஓராயிரம்:

“நீர் இங்ஙதன யர்த்ேிக்கதவணுதமா? நம்தமாட்யடக் குடல்துடக்யகயறியீதரா?”
என்ன; அத்யேயநுஸந்ேித்து இனியராகிறார். “கூவுேல்வருேல்பசய்யாய்” என்று
ப்ரார்த்ேித்ோர் கீழ்; “ஆர் ப்ரார்த்ேிக்கக்கடவவற்யற யார் ப்ரார்த்ேிக்கிறார்? உம்முயடய
லாபத்துக்கு நாம் ப்ரார்த்ேிக்கதவண்டும்படியன்தறா உம்தமாடு நமக்கு உண்டான
ரக்ேஸ்பர்ஶம்? ஆனபின்பு, உம்முயடய ஸர்வாதபக்ஷிேங்களும் பசய்யக் கடதவாம்: நீர்
பவறுக்கதவண்டா?” என்று ஸமாோநம்பண்ணினான். “யமயதலற்றி மயக்க வுன்முகம் மாய
மந்ேிரந்ோன்பகாதலா” 35 என்னக்கடவேிதற; ஸ்ரீபகௌஸளலயார் ஏகபுத்யரயான நான்

35
நாச்சியார் ேிருபமாழி 2-4
உம்யமப்பிரிந்து ேனியிருக்கமாட்தடன்; கூடப்தபாமித்ேளன என்று பின்போடர, புரிந்து
பார்த்து, “ஆய்ச்சீ! நீர் என்ளனப்பின் போடருகிறவிடம் ேர்மஹாநிகிடீர்” என்று முகத்யேப்
பார்த்து ஒருவார்த்யே அருளிச்பசய்ய, மீட்யகக்காகப்தபான இவள் மங்களாஶாஸநம்
பண்ணி மீண்டாளிதற. இேிதற அவனுயடய பார்யவகளும் உக்ேிகளுமிருக்கும்படி. அவன்
ஒருவார்த்யே பசான்னால் பின்ளன அவன்வழிதய தபாகதவண்டும்படியாயிதற யிருப்பது. ஆக,
அவன் நாராயணனாயிருக்கிற இருப்யப யநுஸந்ேித்ோர்: அந்நாராயண ஶப்ேத்ேினுயடய
அர்த்ேத்யே ஆராயபவன்றிழிந்ேவாதற, ஒரு வஸ்துவுக்கும் ேன்னுயடய தபறிழவுக்குத்
ேனக்கு ப்ரார்த்ேிக்யகக்கு ப்ராப்ேியற்றிருந்ேது; இப்படியிருக்கிறவன் ேன்பக்கலிதல
விதஶஷகடாக்ஷம் பண்ணினபடியயயும், இந்நாராயணஶப்ோர்த்ேத்துக்கு எல்ளலயான
அவனுயடய சீலகுணத்யேயும் யநுஸந்ேித்து, “இப்தபாதே இப்படி ஶீலவானானவளனக்
காணதவணும்” என்னும் அதபயக்ஷபிறந்ேது; அேில் ேமக்கு அவனிருந்ேவிடத்ேளவும்
கால்நயட ோராேபடிக்கீடாகவாயிற்று, அவனுயடய ஶீலாேிகளிதல ஈடுபட்டுத்
துவக்குண்டபடி. இனித்ோன் இவர்தபானாலும் ஒன்றுபசய்யக மியகயாம்படி யிருப்பாபனாரு
வனாய் இருந்ோன் அவன்; இவர்ோம், ஒன்றுபசய்ேநுபவிக்கவல்லவரன்றிக்தக யிருந்ோர்:
அவனுயடய சீலகுணங்களிதல கால்ோழ்ந்ேிருக்குமவராயகயாதல. இப்படிப்பட்டவனு
யடய சீலகுணப்ராசுர்யத்யேதய பசால்லித் ேளலக்கட்டுகிறது இத்ேிருவாய்பமாழி.
1. முேற்பாட்டு – “அவன் நாராயணனன்தறா? நம் அதபக்ஷிேஞ்பசய்யக நிஶ்சிேம்”
என்று ேிருவுள்ளத்யேக் குறித்ேருளிச்பசய்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – கீழ் ப்ரஸ்துேமான நாராயணஶப்ேத்துக்கு அர்த்ேத்யே
யருளிச் பசய்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – தவேங்களும், தவோர்த்ேவித்துக்களும் ருஷிகளும் அறிந்ேவள
வன்றிக்தக, ேன்ளன எனக்குப் பூர்ணமாக அறிவித்ோபனன்று ப்ரீேராகிறார்.
4. நான்காம்பாட்டு – நித்யஸூரிகளுக்கு தபாக்யனாய்யவத்து, க்ருஷ்ணனாய்
வந்ேவேரித்து நம்யமயும் அவர்கள்நடுதவ யவப்பானாகவிருக்கிறவளன விடாதே
கிடாய்! என்று ேிருவுள்ளத்யேக்குறித்து அருளிச்பசய்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – பநஞ்தச! அவளனவிடாதே கிடாய் என்றார் – கீழ்; அவ்வார்த்யே
ேன்ளன ஓலக்க வார்த்யேயாக நிளனத்ேிராதே கிடாய் என்கிறார் – இேில்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேம்முயடய உபதேசம் ப்பலித்து, இவ்விஷயத்ேிதல ேிருவுள்ளம்
சிேிலமாகாநின்றபேன்று ப்ரீேராகிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவன் நித்யவாஸம் பண்ணுகிற பரமபேத்யேச் பசன்று
காணதவணும் என்னாநின்றது என்பனஞ்சு என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – இஶ்ஶரீரஸம்பந்ேமற்றால் தபாய் அநுபவிக்கும் பரமபேம்
தவணுதமா? இஶ்ஶரீரத்தோதட யநுபவிக்குந் ேிருமளல பூமியேன்தறா? ஆனாலும்,
நமக்குத் ேிருமளலதயாடு பரமபேத்தோடு வாசியற்றேிதற! என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – இப்படி ஸுலபனான உன் ேிருவடிகளிதல கிட்டப்பபற்றாலும்,
ஆஶ்ரயணத்ேில் ஆபிமுக்யத்ேிதல ஸந்துஷ்டனாம் உன்ஶீலவத்யேயய
 யநுஸந்ேித்து, ஒருப்ரவ்ருத்ேி பண்ண க்ஷமனாகிறிதல பனன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ோஸ்யச்சுவடறியாே ப்ரஹ்மாேிகளுக்கும் ஸமாஶ்ரயணீயனா
யிருக்கிற உன்னுயடய ஶீலம் என்னால் புகழ்ந்து முடிக்கபவாண்ணாபேன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி கற்றார் பரமபேத்தே பசல்லுயக ஆஶ்சர்யமன்று;
ப்ராப்ேபமன்கிறார்.

ஓராநீர் தவண்டினயவ உள்ளபேல்லாம் பசய்கின்தறன்*

நாராயண நன்தறா நாபனன்று–* தபருறயவக்
காட்ட அவன்சீலத்ேில் கால்ோழ்ந்ே மாறனருள்*
மாட்டிவிடும் நம்மனத்துயம. 83

ஒன்போம்பத்து, நான்காம் ேிருவாய்பமாழி – யமயார்:

ஈஶ்வ்ரஸ்வாேந்த்ர்யத்துக்கடி அவன்ோனாயிருக்கும்; சீலாேிகுணங்களுக்கடி –
பிராட்டியாயிருக்கும். இேிதல வந்ேவாதற ஸ்வாேீநமின்றிக்தக பயாழிகிறதோ பவன்னில்?
அங்ஙனுமாயிராது; நிரூபித்ோல், அந்ே ஸ்வாேந்த்ர்யத்தோபாேி இவதளாட்யடச்
தசர்த்ேியும் நித்யமாயிருக்கிறபடியாதல. பாஷ்யகாரர் தமதல *ஸ்ரீவல்லভ:* என்ன நிளனத்து
ஸ்வரூபத்யே நிரூபிக்கிறவிடத்ேிதல, ஜ்ஞாநாநந்ேங்களுக்கு முன்தன *ஸ்ரீய:பேி:*
என்றாரிதற. இப்படியிருக்கிறவனுயடய ஶீலகுணத்யேயும், அதுக்கடியான ஸ்ரீய:பேித்
வத்யேயும் அநுஸந்ேித்ோர் கீழில் ேிருவாய்பமாழியிதல; கடுகப்பபறதவண்டும்படி
குணாধিகனுமாய் பபறுவிப்பாரும் அருதகயுண்டாயிருக்யகயாதல, இப்தபாதே பபறதவண்டும்
படியான சாபலம் பிறந்ேது; அப்தபாதே பபறக்காணாயமயாதல விஷயாநுரூபமாக 36
விடாய்த்ோர். பபறதவண்டும்படி குணாேிகனுமாய் 37 பபறுவிப்பாரும் அருதகயுண்டா
யிருக்கப் பபறாவிட்டால் ஆறியிருக்கப்தபாகாதே. ஆயகயாதல, தசேந ஸமாேியாதல
ேனித்ேனிதய கரணங்களும் விடாய்த்துத் ோமும் விடாய்க்கிறார் *முடியாதனயில்
வாஸயநயாதல. இதுோன் எல்லாத்ேிருவாய்பமாழிகதளாடுங் கூடியிருப்பபோன்றாயிற்று:
ஒரு “பசஞ்பசாற்கவி”, “வீற்றிருந்தேழுலகு”, “என்யறக்குபமன்ளன”, “முடியாதன” இயவ
யளனத்ேிலும் ஓடுகிற ভোவவ்ருத்ேியுயடத்ோயிற்றிருப்பது. இப்படி இந்த்ரியங்களுந்
ேனித்ேனிதய விடாய்த்துத் ோமும் விடாய்த்ேபடி. ஸ்ரீகதஜந்ேிராழ்வானுயடய
ஆர்த்ேிக்குத் தோற்றின இதுோன் க்ரமத்ேிதல வந்ோபனன்னலாம்படி. ஆற்றாயமக்கு
க்ரமத்ேிதலதோற்றாப்பபறாதே தூணிதலவந்துதோற்றினாப்தபாதல தோற்றதவண்டும்படி
யாயிற்று. இப்படிப்பட்ட ேம் ேயசயயயும், அதுக்கடியான விடாயயயும், அவன்விடா
யறிந்து அதுக்கு உேவவந்து முகங்காட்டினபடியயயும் அநுஸந்ேித்து ஹ்ருஷ்டராய்,

36
விஷயத்ேிற்கு (எம்பபருமானுக்கு)த் ேகுேியாக
37
குணத்ோதல தமம்பட்டவனுமாய்
“நான் க்ருேக்ருத்யனாதனன்: அடியம பசய்யப் பபற்தறன்: வாழ்ந்தேன்: ஸ்ரீயவஷ்ணவர்
களுக்குபமல்லாம் நான் உபகாரகனாம்படியாதனன்: இபோருவன் பபறும்தபறிருந்ேபடிதய!”
என்று ேமக்கு பிறந்ே லாபத்யே யநுஸந்ேித்து இனியராய், அத்யேப்தபசித்
ேளலக்கட்டுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – “ஸ்ரீய:பேியானவளனக் காணதவணும்” என்று ேம்முயடய சக்ஷு
ரிந்த்ரியத்துக்குப் பிறந்ே சாபல்யத்யே அருளிச்பசய்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேமக்கும் ேம்முயடய பநஞ்சுக்கும் உண்டான சாபலத்யே
யருளிச்பசய்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – இப்படிக் கூப்பிடச்பசய்தேயும் வரக்காணாயமயாதல, ஆர்த்ேிதய
யகம்முேலாக ரக்ஷிக்கக்கடவ உன்குணத்துக்குப் புறம்பாதனதனா? என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ‘நீர் இங்ஙன் பயப்படுகிறபேன்?’ என்ன – “தேவாேிகளுக்கு
அரியயயாயகயாதல எனக்கும் அரியயயாகிறாதயா?” என்று என்பனஞ்சுகலங்கா
நின்றபேன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – நாம் எளிதயாமானதகாடியிதலயன்தறா நீர்? உமக்குப் தபறு
யகபுகுந்ேிருக்க நீ இங்ஙன் படுகிறபேன்பனன்ன, என்பனஞ்சுகாண்யகயிதல
த்வரியாநின்றபேன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – காண வாயசப்பட்ட வளவிதல அவன் ேம்முயடய ேிருவுள்ளத்
ேிதல புகுந்ேருள, ேம்முயடய பநஞ்சு உகந்ேநுபவிக்கிறபடியய யருளிச்பசய்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – தூணிதலதோற்றி ப்ரஹ்லாேனுயடய ஆர்த்ேியயத்ேீர்த்ோப் தபாதல
ேம் ஆர்த்ேியயத் ேீர்த்ேபடியய யநுஸந்ேித்து ஏத்துகிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ஸகலபோர்த்ேங்களுக்கும் அந்ேராத்மாவாய் ப்ரஹ்மாேிகளுக்
குக் காரணபூேனானவளனக் காணப்பபற்தறபனன்று இனியராகிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ேன்ளனயநுபவிக்கப்பபற்று, அதுக்குதமதல, ஸ்ரீயவஷ்ணவர்
களுக்கு தபாக்யமாம்படி ேிருவாய்பமாழி பாடவும்பபற்தற பனன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இப்படி அவளனப்பபற்று க்ருோர்த்ேனாதனபனன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்த்ருவாய்பமாழி, ேன்தபாக்யயேயாதல நித்யஸூரிகள்
ஹ்ருேயத்யே தநாவுபடுத்துபமன்கிறார்.

யமயார்கண்மாமார்பில் மன்னும் ேிருமாளலக்

யகயாழிசங்குடதனகாணபவண்ணி – பமய்யான
காேலுடன் கூப்பிட்டுக் கண்டுகந்ேமாறன்தபர்
ஓேவுய்யுதம இன்னுயிர். 84

ஒன்போம்பத்து, ஐந்ோம் ேிருவாய்பமாழி – இன்னுயிர்:

“போண்டர்க்கமுதுண்ணச் பசான்மாளலகள்பசான்தனன்” என்று களித்ேவர்
ேம்முயடய ப்ராணரக்ஷணத்துக்கு ேிர்யக்குகளின் காலிதலவிழும்படியாயிற்று. “தேவர்கட்
பகல்லாம் கருவாகியகண்ணளனக் கண்டுபகாண்தடதன” என்னும்படி யவசத்யம்38 பிறந்ே
தபாதே, பாஹ்யஸம்ஶ்தலஷத்ேிதல யதபயக்ஷபிறந்ேது. இவர்க்கு இன்னம் விடாயயப்
பிறப்பித்து முகங்காட்டதவணும்” என்று இவர் அதபக்ஷிேத்யேச் சடக்பகனத்
ேளலக்கட்டிற்றிலன் ஈஶ்வரன். நிளனத்ேதபாதே அதபக்ஷிேம் பபறாயமயாதல ேளர்ந்து,
“பலௌகிக போர்த்ோநுஸந்ோநத்ோதல ஹ்ருேயத்யே அந்யபரமாக்கித் ேரிப்தபாம்”
என்றும், “அவதனாடு தபாலியான போர்த்ேங்களளக்கண்டாகிலும் ேரிப்தபாம்” என்றும்,
பலௌகிக போர்த்ேங்களிதல கண்யவத்ோர். அயவ ஆஶ்வாஸதஹதுவன்றிக்தக,
ஸ்மாரகமாய் பாேகமாய்ப்புக்கது. ஏதேனுபமாருபோர்த்ேம் தோற்றிலும், அவற்றினுயடய
ஸத்பாவம் அவளனபயாழியவில்லாயமயாதல, அவளனக்காட்டிக்பகாண்டிதற தோற்றுவது.
பலௌகிக போர்த்ேங்கள் அவனுக்கு ஸ்மாரகமாய் நலிய, அவற்றால் தநாவுபடுகிறபடியய
அந்யாபதேசத்ோதல தபசுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – சில குயிற்தபயடகளளக்குறித்து, என்ளன முடிக்யகக்கு இத்ேளன
பாரிப்பு தவணுதமா? என்கிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – சில அன்றிற்தபயடகளிக்குறித்து, உங்கள் தசவல்களும்
நீங்களுமாய் ப்ரணயகூஜிேங்களாதல என்ளன நலிகிறபேன்? என்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அவ்வன்றிற்தபயடகள்ேம்யமதய, ேிரியவும், ேன் பசயலறு
ேியாதல யிரக்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – சிலமயில்களளக் குறித்து, நீங்கள் உச்சமாகக்கூவி என்ளன நலியா
நின்றிதகாள்! என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேன்னினவாயிருந்துநலிகிற பூயவகளளக்குறித்து, அவன்ோன்
என்ளன முடிக்யகக்கு நல்ல விரகு பார்த்ோன்; இனி உங்களுக்கு விஷயமில்ளல
என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேன்ேயஶயறியாதே ேிருநாமத்யேச்பசால்லுகிற கிளிப்பிள்ளளயயக்
குறித்து, எனக்கு அஸஹ்யமான ேயஶயிதல பசால்லதவா உன்ளனவளர்த்ேது? என்று
அத்யே நிவர்த்ேிப்பிக்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவன்வடிவுக்குப்தபாலியான தமகமாளலயயக்கண்டு, உங்கள்
வடியவக்காட்டி என்ளன முடியாதேபகாள்ளுங்தகாள் என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – சில குயில்களளக்குறித்து, ேிருநாமஞ்பசால்ல தவண்டாபவன்று
நான் இரக்க, அத்யேதயபசால்லி நலிந்ேிதகாள்; உங்களள வளர்த்ே ப்ரதயாஜநம்
பபற்தறன் என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – மதுபாநமத்ேமாய்ப்பாடுகின்ற சிலவண்டுகளளயும் தும்பிகளள
யுங் குறித்து, உங்கள்த்வநி எனக்கு துஸ்ஸஹமாயிருந்ேது, நீங்கள் பாடாதே
பகாள்ளுங்தகாள்! என்கிறாள்.

38
பேளிவு
 10. பத்ோம்பாட்டு – ேிரளவிருக்கிற நாயரக்குழாங்கள் ேன்ளனமுடிக்கமந்த்ரிக்கிறன
வாகக்பகாண்டு, ‘நான் முடிந்தேன்; இனி, நீங்கள் ேிரண்டு ப்ரதயாஜநபமன்?’
என்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில், இத் ேிருவாய்பமாழியிற் பாசுரம் ஹ்ருேயத்ேிதலபடில், ஆதரனுமா
கிலும் ேரியார் என்கிறார்.

இன்னுயிர்மால்தோன்றினது இங்பகன்பனஞ்சிபலன்று* கண்ணால்

அன்னவளனக் காணபவண்ணியாண்பபண்ணாய்–*பின்ளனயவன்
ேன்ளனநிளனவிப்பவற்றால் ோன்ேளர்ந்ே மாறனருள்*
உன்னுமவர்க் குள்ளமுருகும். 85

ஒன்போம்பத்து, ஆறாம் ேிருவாய்பமாழி – உருகுமால்:

“எழநண்ணிநாமும் நம் வானநாடதனா படான்றிதனாம்” என்றுேம்ஜீவநத்ேில்
நயசயற்றுச் பசான்ன வார்த்யேயிதற – கீழ்; இவ்வளவில் வந்து முகங்காட்டி இவயரப்
பபறுேல் இல்ளலயாகில் இழத்ேல் பசய்யதவண்டும்படியான ேயசயாய்த்து.
இவ்வவஸ்த்யேயிதல, ேிருவடி பசன்று கிட்டினதபாது, முன்பு பநடுநாள் பட்ட வ்யஸநமுங்
கிடக்கச்பசய்தே, பபருமாளும் வாராேிருக்க, *ஸமா த்வாேச ேத்ர அஹம் ராகவஸ்ய
நிதவசதந, புஜ்ஞாநாமாநுஷாந்தபாகாந் ஸர்வகாமஸம்ருத்ேிநீ* 39 என்கிறபடிதய,
பன்னிரண்டாண்டு பபருமாளுந் ோனும் ஒருபடிப்படக் கலந்ே கலவி வந்து பிராட்டிக்கு
ஸ்ம்ருேிவிஷயமானாப்தபாதல, இருத்தும்வியந்ேில் ேளலேடுமாறாகப்பிறந்ே கலவி வந்து
ஸ்ம்ருேிவிஷயமாய்த்து. அதுக்கடி, இவர் அேிகரித்ே யகங்கர்யத்யே முடியச்பசய்து
ேளலக்கட்டுயகக்கு ஈடான இவருயடய ஜீவநாத்ருஷ்டமாவது; அன்றிக்தக இவர்
பசால்லக் தகட்யகயிதல பாரித்துக்பகாண்டிருக்கிற ஈஶ்வரனுயடய பாக்யமாவது;
பகேநுபவப்ரீேி உள்ளடங்காயம வழிந்து புறப்பட்ட இவர்பசால்லுக்தகட்டு பகவத்
விஷயத்ேிதல ருசிபிறக்கவிருக்கிற தசேநருயடய பாக்யமாவது. இப்படி, இருத்தும்
வியந்ேில் ஸம்ஶ்தலஷம் வாரா ஸ்ம்ருேிவிஷயமாய்த்து. *ஸமா த்வாேச* பிள்ளாய்!
இன்று இங்ஙதன பவறுந்ேயறயாயிருக்கிற நான், எங்கள் மாமனார்மாளியகயிதல
பன்னிரண்டாண்டு ஒருபடிப்பட ராமகுணங்களள விளளநீரயடத்துக்பகாண்தடன்காண்!
என்றாளிதற. இங்கு இருத்தும்வியந்துேன்னில் “மூவுலகுந் ேன்பனறியா வயிற்றிற்பகாண்டு
சிறிதயனுயடச் சிந்யேயுள் நின்பறாழிந்ோன்” என்று புறம்பபங்கும் முயறயிதல
பரிமாறினவன், இவர் ஒருவரளவிலுமிதற முயறபகடப் பரிமாறிற்று; அப்படிப்பட்ட
பரிமாற்றந்ோன் 40 , இப்தபாது ஒரு ஸ்ம்ருேிமாத்ரமாயிருக்யகயன்றிக்தக, ேদোநீந்ேபுத்ேி

39
சுந்ேர 36-11
40
அப்பபாழுது உண்டான அக்கலவி இன்பந்ோன்
பிறந்ேது; அப்படிதய, தமன்யமயுயடயவன், அம்தமன்யமயுங் கிடக்கச்பசய்தே ோழ நின்று
பரிமாறின குணத்யேயும் வடிவழயகயுஞ் பசால்லி, அதுோன் “இப்தபாயேயநுபவதம”
பயன்னும்படியாயிருப்பபோரு புத்ேிபிறந்து, அவனுயடய சீலகுணாநுஸந்ோநத்ோதல
சிேிலராகிறார். “கடளலத் ேயறகாண்பாயரப்தபாதல இருத்தும்வியந்ேில் அநுபவத்யே
இேிதல பகாண்டுவந்து தசர்ப்பதேநம்முேலிகள்!” என்று வித்ேராயருளிச்பசய்வர்.
அப்ராப்ேியுங் கிடக்கச்பசய்தே, சீலகுணாநுஸந்ோநத்ோதல சிேிலராகிறராய்த்து.
1. முேற்பாட்டு – ேிருக்காட்கயரயில் எம்பபருமானுயடய ஆஶ்சர்யங்களான
பரிமாற்றங்களள நிளனபோறும் என்பனஞ்சு சிேிலமாகாநின்ற பேன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேிருக்காட்கயரயில் எம்பபருமாளனக்குறித்து, உன்தனாடு நான்
பரிமாறின பரிமாற்றத்யே நிளனக்க க்ஷமனாகிறிதலபனன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அடியமபகாள்ளபவன்று புகுந்து, ேன் படிகளளக்காட்டி
ஸர்வஸ்வஹரணம் பண்ணினபடிகளள அநுஸந்ேிக்க க்ஷமனாகிறிதலபனன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ோன் தஶஷியான முயறேப்பாதம எல்லாதராடும் கலக்கிறவன்,
அேிக்ஷுத்ரனான என்பக்கலிதல வ்யாதமாஹம் எனக்கு அறிய நிலமன்று என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – என்ளன அடியமபகாள்வாயரப்தபாதல புகுந்து, என் சரீரத்யேயும்
ஆத்மாயவயுங்கூட புஜித்ோன்; ஒருவன்வ்யாதமாஹ மிருந்ே படிபயன்! என்று
விஸ்மிேராகிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – “அவன்க்ருத்ரிம பனன்றறிந்ோல் அேிதலகிடந்து பநஞ்சாறல்
படாதே யகன்றாதலா நீர்?” என்ன; அவளனக் கண்டவாதற, அவ்வஞ்சயநகளள
பமய்பயன்றிருப்பன்” என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அடியமபகாள்வாயரப்தபாதல புகுந்து, என்னுயியர தநராக புஜித்துப்
பின்ளனயும் புஜியாோயரப்தபாதல இருக்குபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – நாள்தோறும் என்ளனயநுபவியாநின்றாலும் பபறாப் தபறு பபற்றாப்
தபால புஜிக்கிற இவனுயடய குணவத்யே பபாறுக்கபவாண்கிறேில்ளல பயன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “நீதரதயா இப்படிப்பட்டீர்! குணாநுபவதம யாத்யரயான
நித்யஸூரிகளும் படும்பாடு இதுவன்தறா?” என்ன, ‘அவர்கள்ோன் நான் பட்டது
பட்டார்கதளா?” என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ேம்தமாடு கலந்ே எம்பபருமானுக்குத் ேம்மிலும் அபிநிதவசம்
மிக்கிருந்ேபடியயச் பசால்லுகிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியப்யஸிப்பார்க்கு, ஜந்மம் முடிந்து அதுக்கடி யான
ஸம்ஸாரமும் நசிக்குபமன்கிறார்.

உருகுமாபலன்பனஞ்சம் உன்பசயல்கபளண்ணி*
பபருகுமால் தவட்யகபயனப்தபசி–* மருவுகின்ற
இன்னாப்புடன் அவன்சீதரய்ந்துயரத்ே மாறன்பசால்*
என்னாச்பசால்லாேிருப்பபேங்கு. 86
ஒன்போம்பத்து, ஏழாந்ேிருவாய்பமாழி – எங்கானல்:
கீழ் அப்ரீேிகர்ப்ப குணாநுஸந்ோநத்ோதல மிகவும்ப்ரீேரானவர், பாக்யஹாநியாதல
அப்ரீத்யம்ஶதம ேளலபயடுத்து, அவளனப்பபற்றுப்பியழத்ேல், பபறாவிடில் முடிேலாம்படி
யான ேம்முயடய ேயஶயய அந்யாபதேஶத்ோதல யருளிச் பசய்கிறார்.
இயற்கயிதல புணர்ந்து பிரிந்ோபளாரு பிராட்டி, அவன் வடிவழகிதல யீடுபட்டு
அவஸந்யநயாய், ேன் ஆற்றாயம யகபகாடுக்கத் ேன் உத்யாநத்ேிதல பசன்று,
அங்கிருக்கிற பக்ஷிகளளக்குறித்து, “பின்னானார் வணங்குஞ்தசாேி ேிருமூழிக்களம்” 41
என்கிறபடிதய தூது தபாவார்க்கு அருயமப்பட்டு அறிவிக்கதவண்டாேபடி ேிருமூழிக்
களத்ேிதல வந்து நின்றருளினான்; ேனக்கு நல்லாயர விடமாட்டாேவனாயகயாதல நம்
ேயஶயறியாேிருந்ோனத்ேளன. க்ருபாவானாயகயாதல நம்ேயஶயயயறிவிக்க வரும்;
“உம்யமப்ப் பிரிந்ோர் ேரிப்பதரா?” என்று அறிவிக்கதவணும் என்று அவற்யற ஸவிநயமாக
இரக்கிறா பளாருபிராட்டி தபச்சாதல ேம் ேயஶயய அருளிச்பசய்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – சிலநாயரகளளக் குறித்து அவன் ேன்னழகாலும் குணங்களாலும்
ேன்ளனத் தோற்பித்ேபடியயச்பசால்லி, என் ேயஶயய அவனுக்கு அறிவித்துவந்து
உங்கள் ேிருவடிகளள என் ேளலதமதல யவக்கதவணுபமன்கிறாள்
2. இரண்டாம்பாட்டு – சில குருகினங்களளக் குறித்து, “ோமும் ேமக்கு நல்லாருமா
யிருந்ேவிருப்யப நானிழந்தேதபா மித்ேளனதயா? என்றறிவியுங்தகா” பளன்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ச்ல பகாக்கினங்களளயும் குருகினங்களளயும் தநாக்கி, ேன்னழகு
காண்யகக்கு நாங்கள் தயாக்யரல்தலாதமா? என்று தகளீர் என்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – சில தமகங்களள தநாக்கி, ‘என்வார்த்யேயய யவனுக்குச்
பசான்னால் உங்களளத் ேண்டிக்குதமா?’ என்கிறாள்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – “எங்கள் வார்த்யேயய அவன் அங்கீகரிக்குதமா?” என்றிருந்
ேனவாக ‘பரமபேத்ேிற்பண்ணின ஆேரத்யே என்பக்கலிதல பண்ணினவன் அங்கீகரி
யாபோழியான்; ஆனபின்பு, எனக்காக ஒருவார்த்யே விண்ணப்பஞ்பசய்யதவணும்’
என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – சிலவண்டுகளளக்குறித்து, ‘உங்கள் வார்த்யே விளல பசல்லும்படி
பிராட்டிஸந்நிேியிதல பசால்லுங்தகாள் என் தூேவாக்யத்யே’ என்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – சில குருகினங்களளக் குறித்து, “சிலதராதட கலந்து அவர்களளத்
துறந்து அதுதவ புகழாகவிருக்யக தபாருதமா என்று அவர்க்கறிவியுங்தகாள்”
என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – சிலவண்டுகளளயும் தும்பிகளளயும் குறித்து, ‘அங்குத்யேக்கு
பயப்படதவண்டாேபடி ஸுரக்ஷிேமான தேசத்ேிதல யிருக்கப் பபற்தறாம்; இனி என்

41
ேிருபநடுந்ோண்டகம் -10
 ஆர்த்ேியய யறிவியுங்தகாள்’ என்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஒருகுருயகக் குறித்து, “நிரேிசயதபாக்யரான ோம் தபாம்தபாது
ேம்யமக்பகாண்டுதபாயக ேம்முயடய ேகவுக்குப் தபாருதமாபவன்று விண்ணப்பஞ்
பசய்” என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – சில அன்னங்களளக்குறித்து, நான் முடிவேற்கு முன்தன அவனுக்கு
என் ேயஶயய யறிவியுங்தகாபளன்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழியய அப்யஸித்ோர்க்கு, பிரிவுக்கடியான ஸம்ஸார
துரிேத்யே இதுோதன யறுத்துக்பகாடுக்கும் என்கிறார்.

எங்காேலுக்கடி மாதலய்ந்ே வடிவழ பகன்று*

அங்காது பற்றாசா வாங்கவன்பால்–* எங்குமுள்ள
புள்ளினத்யேத் தூோகப் தபாகவிடும் மாறன்ோள்*
உள்ளினர்க்குத் ேீங்யக யறுக்கும். 87

ஒன்போம்பத்து, எட்டாந்ேிருவாய்பமாழி – அறுக்கும்விளன:

ேிருவடி பசன்று பிராட்டியயத் ேிருவடிபோழுது மீண்டவநந்ேரம் பபருமாளளக்
கிட்டுவேற்கு முன்பு பிராட்டிக்குப்பிறந்ே மதநாரேம்தபாதல, கீழ்விட்ட தூேர் அத்ேளலப்
பட்டு அவளனக்பகாண்டுவருவேற்கு முன்தன நடுவு இவர்க்குப்பிறந்ே மதநாரேத்யேச்
பசால்லுகிறது. இப்படி ேம்முயடய ஆர்த்ேியறிவிக்கச்பசய்தேயும் அப்தபாதே வரக்
காணாயமயாதல யவஸந்நரானவர், தூேப்தரஷணத்ோலும் அவன்குணாநுஸந்ோநத்ோலும்
மந:ப்ரஸாேத்ோலும் “அவன் வந்து நம்யம விஷயீகரித்து அமர்ந்ே நிலமான
ேிருநாவாயிதல பகாடுதபாயக நிஶ்சிேம்” என்று அத்யவஸித்து, க்ரமத்ோல் தபாகப்
பற்றாயமயாதல பேறி, “அங்தகபுக வல்தலதன” புகும் நாள் என்தறா? அங்தகபுக்கு என்
கண்ணாரக்கண்டு அடியமபசய்யவல்தலதன” என்று இப்படி அதநக மதநாரேங்களளப்
பண்ணுகிறார். “உபாதயாதபயங்களிரண்டும் ஈஶ்வரதன” என்று அத்யவஸித்ோர்க்கு, ப்ராப்ய
ருசி கண்ணழிவற்றால் விளம்பதஹது வில்லாயமயாதல, ப்ராப்யஸித்ேியளவும் மதநாரேம்
பசல்லாநிற்குமிதற. இம்மதநாரேந்ோன் இவனுக்குத் ேவிரோதுமாய், அதுோன்
இனியதுமாய், இவனுயடய ஸ்வரூபத்தோடு தசர்ந்ேிருப்பதுபமான்றிதற.
பபரியமுேலியார், 42 ப்ராப்யஸித்ேியில் த்வயரயாதல எப்தபாதும் இத்ேிருவாய்பமாழியய
யநுஸந்ேியாநிற்பர்; ஆயகயாதல இத்யே “பபரியமுேலியார் ேிருபமாழி” என்றாய்த்துச்
பசால்லுவது. அேவா, “விட்டதூேர்கள் ோழ்த்ோர்கபளன்று ோதம அவன் வர்த்ேிக்கிற
தேசத்தேறப்தபாக பவாருப்படுகிறார்” என்பாருமுண்டு.
1. முேற்பாட்டு – எனக்குட் ேிருநாவாய் குறுகுயகக்கு உபாயமுண்தடா? என்கிறார்.

42
ஆளவந்ோர்
 2. இரண்டாம்பாட்டு – ேிருநாவாயிதல புகும்நாபளன்தறா? என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ‘ேிருநாவாயில் ேிருதவாலக்கத்ேில் புகும்நாள் என்று?’ என்றறி
கிறிதலபனன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ‘ஆத்மாந்ேோஸ்யம் பண்ணும்படி விஷயீக்ருேனான நான்,
நப்பின்ளனப் பிராட்டிதயாதட கூடவிருக்கிற விருப்பிதல யடியமபசய்யப் பபறும் நாள்
என்று? என்றறிகிறிதலன்’ என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேிருநாவாயயக் கண்ணின்விடாய் ேீரக்கண்டு அநுபவிப்பபேன்
பறன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஊயரயன்றிக்தக ஊரில் நின்றருளின உன்ளனக்கண்டு களிப்ப
பேன்தறா? என்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ஆஶ்ரிோர்த்ேமாகத் ேிருநாவாயிதல நித்யவாஸம் பண்ணுகிற
தேவர், அநந்யகேிபயன்று என்பக்கலிதல க்ருயபபண்ணி யருளதவணுபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அப்தபாதே யதபக்ஷிேம் பபறாயமயாதல, “அருளவுமாம்,
ேவிரவுமாம்; அஜ்ஞாநகந்ேமில்லாேபடி உன்ளன என்பநஞ்சிதல யிருத்தும்படி
பேளியவத் ேரதவணும்” என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – இப்படிச் பசான்னவிடத்ேிலும் ஒருவிதஶஷகடாக்ஷம் பண்ணா
யமயாதல, “நான் இவ்வாயசதயாதட முடியாநின்தறன்: என்னபிமேம் பபறப்புகுகிற
பாக்யாேிகர் ஆதரா?” என்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – உன்ளனக் காணப்பபறாயம பநஞ்சழிந்து கூப்பிடாநின்தறன்
என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழிகற்றார், ஐஹிகாமுஷ்மிக ஸகலதபாகங்களளயும்
புஜிக்கப்பபறுவர் என்கிறார்.

அறுக்குமிடபரன்றவன்பால் ஆங்குவிட்டதூேர்*
மறித்துவரப் பற்றாமனத்ோல்–* அறப்பேறிச்
பசய்யேிருநாவாயில் பசல்லநிளனந்ோன்மாறன்*
யமயலினாற் பசய்வறியாமல். 88

ஒன்போம்பத்து, ஒன்போந்ேிருவாய்பமாழி – மல்லியக:

“பயட வீட்டிலிருந்ோல் மாமனார்மாமியாருக்குக் கூசிப் பபருமாளுடன் நிளனத்ே
படி பரிமாறப்தபாகாது” என்று காட்டிதல ஏகாந்ேமாக அநுபவிப்போக மதநாரேித்துப்
தபாந்ே பிராட்டியய, *காந்ோரமத்தய விஜதந விஸ்ருஷ்டா பாதலவ கந்யா விலலாப
ஸீோ* என்கிறபடிதய கூப்பிடப்பண்ணினாப்தபாதல, அத்ேிருநாவாயிதல புக்கு அநுபவிப்ப
ோக மதநாரேித்ே இவர்க்கு, பாேகவர்க்கத்துக்கு அஞ்சிக் கூப்பிடும்படியாய் விளளந்ேது.
கீழ் அறுக்கும்விளனயிதல, “அவளனக் காணதவணும்” என்று மதநாரேித்து மிகவும்
பேறி, அப்தபாதே காணப்பபறாே வ்யஸநத்ோதல மிகவும் தநாவுபட்டவர், ேம்முயடய
ேயஶயய அந்யாபதேஶத்ோதல தபசுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – ஸந்த்யாகாலத்ேில் பேன்றல் போடக்கமான போர்த்ேங்கள் ேனித்
ேனிதய ேனக்கு பாேகமாகிறபடியயச் பசால்லுகிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – முன்தப தூசிதயறினதபர்க்கு உரமாக நின்ற தபரணி உறு
பூசலானவாதற ேிரளவமுக்குமாதபாதல, ேனித்ேனிதய நலிந்ே பாேகங்கள்
பலஹானி மிகமிகப் பலகூடிவந்து நலியாநின்றபேன்கிறாள்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – கண்ணுக்கிலக்கான போர்த்ேங்களடங்க பாேமாகப்புக்கவாதற
அவற்றுக்கு அஞ்சாக் கண்ளணச் பசம்பளித்ோள்; அகவாயிதல அவன்அழகு
ஸ்ம்ருேமாய் நலியாநின்றபேன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – அகவாயில் நலிகிறபோழிய ஸ்வரூதபண வந்து ஸ்பர்ஶாேி
களாதல ஸ்மாரகமாய் நின்று நலிகிறபோர்த்ேங்களளச் பசால்லுகிறாள்.
5. ஐந்ோம்பாட்டு–ஸகலபோர்த்ேங்களும் ஸ்வஸ்வபாவங்களளவிட்டு அந்யோவாய்,
அவ்வளவிலும் ப்ரஸாேம் அரிோனால் ேரிக்க விரகுண்தடா என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – நித்யாநபாயிநியான பிராட்டிதயாடு அந்யபரரான ப்ரஹ்மருத்ராேி
கதளாடு வாசியற உடம்புபகாடுக்குமவனுயடய பஸௌஶீல்யம் என் ஆத்மாயவ
யீராநின்ற பேன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – கீழ்ச்பசான்ன பாேகபோர்த்ேங்கள் ேிரளவந்து கண்பாராதே நலியா
நின்றபேன்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – கீழ் ேனித்ேனியும் ேிரளவும் பாேகமானயவ ஒன்றுக்பகான்று
முற்தகாலி நலியாநின்றன பவன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – பண்தட இயடப்பபண்கள்நடுதவ இவன் குழலூதுகிறதபாது நடு
நடுதவ ேன்னாற்றாயமயாதல சில உக்ேி தசஷ்டிேங்களளப் பண்ணாநின்றுபகாண்டு
பாடும்பாட்யட நிளனத்து ஒன்றும் ேரிக்கமாட்டுகிறிதல பனன்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – வருவோகச் பசான்ன காலம் வந்ேிருக்க அவன் வருகிறிலன்
பாேகங்களுயடய ஸந்நிேியில் அவளனபயாழிய ேரிப்பபேங்தக? என்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில் – அவன்பக்கல் சாபலமுயடயார், இத்ேிருவாய்பமாழியயச் பசால்லி
அவளனப் பபறுங்தகாபளன்கிறார்.

மல்லடியமபசய்யும்நாள் மால்ேன்ளனக்தகட்க* அவன்

பசால்லுமளவும் பற்றாத்போன்னலத்ோல்–* பசல்கின்ற
ஆற்றாயமதபசி அலமந்ேமாறனருள்*
மாற்றாகப் தபாகுபமன்றன்மால். 89
ஒன்போம்பத்து, பத்ோந்ேிருவாய்பமாழி – மாளலநண்ணி:
அறுக்கும் விளனயிதல அவளனப் பபறதவணுபமன்று மதநாரேமாய்ச் பசன்றது;
மதநாரே ஸமயத்ேிதல கியடயாயமயாதல மிகவும் க்தலஶப்பட்டபடி பசால்லிற்று
மல்லியககமழ்பேன்றலில்; அதுோன் ராத்ரி வ்யஸநமாய் தநாவுபட்டபடியிதற. இப்படி
மதநாரேித்துப் பபறாயமயாதல தநாவுபடுகிற இவருயடய அவஸாேத்யே யநுஸந்ேித்து,
ஈஶ்வரன், “நீதரா இப்படி மதநாரேிப்பீரும் அது கியடயாமல் க்தலஶப்படுவீரும்? உம்யமப்
பபறதவணுபமன்று மதநாரேிப்பாரும் நாமன்தறா? உம்யமப் கியடயாயமயால்
இழவுபட்தடாமும் நாமன்தறா? உமக்பகாரு குயறயுண்தடா? கலங்காப்பபருநகரம்
கலவிருக்யகயாயிருக்க அவ்விடத்யேவிட்டுத் ேிருக்கண்ணபுரத்ேிதல நாம் வந்து
ஸந்நிேி பண்ணிற்றும் உமக்காகவன்தறா? சரீரவஸாநத்ேிதல உம்முயடய அதபக்ஷிேம்
பசய்யக் கடதவாம்” என்று ஸமாோநம் பண்ண, ஸமாஹிேராய், இவரும் ஹ்ருஷ்டராகிறார்.
அவன் “ஓன்றுபசய்யக்கடதவாம்” என்றால் அப்தபாதே பபற்றோக நிளனத்து ஹ்ருஷ்டரா
கலாம்படியிதற அவன்படியிருப்பது.
1. முேற்பாட்டு – இத்ேிருவாய்பமாழியிற் பசால்லுகிற ஆஶ்ரயணத்யே ஸங்க்ரதஹண
அருளிச்பசய்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “இவ்விஷயத்துக்கு என்வருகிறதோ?” என்று அஞ்சும்
சாபலமுயடயார், ஸுரக்ஷிேமான தேஶபமன்று நிர்ப்பயராய் நித்யமாக ஆஶ்ரயியுங்
தகாபளன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ேிருக்கண்ணபுரத்ேிதல நின்றருளினவன் உபயவிபூேிநாேனாய்த்து;
உங்கள் து:க்கம் பகட அநந்யப்ரதயாஜனராய்க்பகாண்டு ஆஸ்ஹ்ரயியுங்தகாபளன்
கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ஆஶ்ரயிக்குமிடத்ேில் நப்பின்ளனப்பிராட்டி புருஷகாரமாக ஆஶ்ரயி
யுங்தகாள்; அவன் உங்களுக்கு ரக்ஷகனாம் என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – இப்படி பக்ேிதயாகத்ோல் ஆஶ்ரயிக்க க்ஷமரன்றிக்தக ேன்
ேிருவடிகளளதய யுபாயமாகப் பற்றினார்ேிறத்து அவன் பசய்ேருளும்படியய யருளிச்
பசய்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேன்ளன ஆஶ்ரயிப்பாருயடய ப்ரேிபந்ேகங்களளப்தபாக்கி அவர்
களுக்கு மிகவும் ஸ்தநஹியாபமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அநந்ய ப்ரதயாஜநர்க்கு ஸுலபனாய் ப்ரதயாஜநாந்ேரபரர்க்கு
அத்யேக் பகாடுத்துத் ோன் அகல நிற்குபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அவளன யாஶ்ரயியுங்தகாள்; உங்களுயடய து:க்கத்யேயும் து:க்க
தஹதுவான ஸம்ஸாரத்யேயும் தபாக்கியருளும் என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – உபதேஶநிரதபக்ஷமாக நான் முன்னம் அவளன யாஶ்ரயித்து
ஸுகியாகப் பபற்தறபனன்று ப்ரீேராகிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ப்ரீத்யேிஶயத்ோதல ஸ்வலாபத்யேச்பசால்லி, பக்ேி ப்ரபத்த்ய
 நுஷ்டானங்களுக்கு க்ஷமரல்லாோர் ேிருக்கண்ணபுரபமன்கிற உக்ேியயச்
பசால்லதவ ஸமஸ்ே து:க்கங்களும் தபாபமன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – ப்ரேிபந்ேகங்கபளல்லாம் ஸவாஸநமாகப் தபாகதவண்டியிருக்கில்,
இத்ேிருவாய்பமாழியய ப்ரீேிபூர்வகமாகச் பசால்லிக்பகாண்டு அவன் ேிருவடிகளள
யாஶ்ரயியுங்தகா பளன்கிறார்.

**மாலுமதுவாஞ்யசமுற்றும் மன்னுமுடம்பின்முடிவில்*
சாலநண்ணிச்பசய்வபனனத் ோனுகந்து–*தமலவளனச்
சீரார்கணபுரத்தே தசருபமனும்சீர்மாறன்*
ோராதனா நந்ேமக்குத்ோள். 90
 பத்தாம் பத்து

பத்ோம்பத்ோல், ஆழ்வாருயடய ஆற்றாயமயயக் கண்டு ேிருதமாகூரிதல

ேங்குதவட்யடயாக வந்துேங்கி, இவருக்கு அர்ச்சிராேி கேியயயுங் காட்டிக்பகாடுத்து,
இவர் ப்ரார்த்ேித்ேபடிதய “என்னவாவறச்சூழ்ந்ோதய” என்று இவர் ேிருவாயாதல
அருளிச்பசய்யும்படி தபற்யறப்பண்ணிக்பகாடுத்ேபடியய அருளிச் பசய்கிறார்.

பத்ோம்பத்து, முேல்ேிருவாய்பமாழி – ோளோமயர:

“நாதளலறிதயபனனக்குள்ளன” 43 என்றார்; “மரணமானால்” 44 என்றறுேியிட்டுக்
பகாடுத்ோன் ஈஶ்வரன். அவன் “பசய்கிதறாம்” என்று ேளலதுலுக்கினால், அதுபபற்றோய்
தமல் நடக்கலாம்படியா யிருக்குமிதற கார்யம். ஆயகயாதல, (காலாவேி பபற்றாராய்)
தபாக்கிதலபயாருப்பட்டார். தபாமிடத்ேில், முகம்பழகின தேஹத்யேயும்விட்டு பநடுநாள்
வாஸயநபண்ணின பந்துக்களளயும் விட்டு ேனிதயயாய்ப் தபாகிறவிடந்ோன் கண்டறியாே
நிலமாய், பநடுங்யகநீட்டாய், வழியிதல ப்ரேிபந்ேகங்களும் குவாலாய் - அவித்யா கர்ம
வாஸநா ருசிகள் என்றாப்தபாதல பசால்லுகிறவற்றுக்கும் ஓர் அவேியில்ளலயிதற; இவற்யற
யயடயப் தபாக்கி வழித்துளணயாகக் பகாண்டுதபாம்தபாது ஸர்தவஶ்வரளனதய பற்றதவணும்.
அதுபவன்? இவன்ோதன ேனக்குத் துளணயானாதலா பவன்றால்,– இன்றளவும்வர
ஸம்ஸரிக்யகக்குக் காரியம்பார்த்துத் தபாந்ேவனிதற இவன்; இச்சரீரத்தோதட யிருக்கிற
நாளிதல ஹிேசிந்யே பண்ணினாதனயாகிலும் இவனுயடய பூர்வவ்ருத்ேத்யேப் பார்த்ோல்
இவன்ோன் ேனக்குத் துளணயாகமாட்டாதன. வழிபகாடுதபாமிடத்ேில் இவர்க்கு வரும்
விதராேிகளள யறியகக்கு ஸர்வஜ்ஞனாகதவணும். அறிந்ோல் அவற்யறப் தபாக்கிக் பகாடு
தபாயகக்கு ஸர்வஶக்ேியாகதவணும்: *யஸ் ஸர்வஜ்ஞஸ் ஸர்வவித்* 45 இத்யாேி –
ப்ரமாணங்களாதல ஸர்தவஶ்வரளன “ஸர்வஜ்ஞன், ஸர்வஶக்ேி” என்னாநின்றேிதற.
ஶக்ேியுண்டாணாலும் ப்ரதயாஜநமில்ளலதய, ப்ராப்ேனாகதவணும். *மாோ பிோ ப்ராோ* 46
இத்யாேியாதல அவதன ஸர்வவிேபந்துவுமாகச் பசால்லாநின்றதே; (“எம்மானும்
எம்மளனயும்” 47 இத்யாேி) ராகாந்ேராய் ப்ரயஜயயப்பபற்று “பயௌவநவிதராேி” என்று
பபாகட்டுப்தபாவர்கள்; இவன்ோன் வாஸயநபண்ணின முகத்ோதல “அம்தம!” என்ற
தபாோக, பபண்குரலாதல “ஏன்?” என்றும், “அப்பா!” என்ற தபாோக ஆண்குரலாதல
“ஏன்?” என்றும், இப்படி முகங்பகாடுத்துக்பகாண்டு தபாகக்கடவனாயிருக்குமிதற அவன்.

43
ேிருவாய்-9-8-4
44
ேிருவாய்-9-10-5
45
முண்டக உபநிஷத் - எவன் யாவற்யறயும் பபாதுப்பட அறிந்ேவன் -ேனித் ேனி அறிந்ேவன்
46
ஸுபாதலாபநிஷத் – ோயும் ேந்யேயும் உடன் பிறந்ேவனும் இருப்பிடமும் பாதுகாப்பவனும் சிதநகிேனும் தபறும்
ஆகிய இயவபயல்லாம் ஸ்ரீமந்நாராயணதன.
47
பபரிய ேிருபமாழி -7-2-3
சரீரமானது கட்டுக்குளலந்து ப்ராப்யபூமியிதல தபாய்ப் புகுமளவும் பசல்ல நடுவுண்டான
விதராேிகளளப் தபாக்கிக் பகாடுதபாயகக்கு ஈடான விரகு அறியுமவனாகதவணும்;
விதராேிேன்ளன இருதுண்டமாக விட்டுக் பகாடுதபாகவல்ல ஶக்ேிமானாகதவணும்; ோன்
ேனக்குத் ேஞ்சமல்லாேவன்று இவன் ேனக்குத் ேஞ்சபமன்று ேன்ளன இவன்யகயிதல
காட்டிக் பகாடுக்கும்படி ஆப்ேனாகதவணும். “ஸர்வஜ்ஞன் ஸர்வஶக்ேி” என்று ோதன
ப்ரமாணப்ரஸித்ேன்; “ேஞ்சமாகியேந்யே ோதயாடுோனுமாய்” 48 என்று இவர்ோதம
“ேஞ்சம்” என்றாதர. “மயர்வறமேிநலமருளினன்” என்று ேயாவாபனன்னுமிடம் ோதம யக
கண்டார். இனி தசஷியாயிருக்யகயாதல ோதன ப்ராப்ேனாயிருக்குமிதற. ஆக, “நம்
விதராேிகளளப் தபாக்கி ப்ராப்யபூமியளவும் பகாண்டுதபாய் வழிநடத்துவான் காளதமகம்”
என்று அத்யவஸித்து,– அரு நிலங்களிதல வழிதபாவார் “அகப்பயட”49 என்று மிடுக்கரா
யிருப்பாயரக் கூட்டிக்பகாண்டு ேம்யகப்பபாருளள அவர்கள்யகயிதல பகாடுத்து அமர்ந்ே
நிலத்ேிதல பசன்றவாதற வாங்கிக் பகாள்ளுவாயரப்தபாதல, ஶரீரவிஶ்தலஷ ஸமயத்ேில்
காளதமகத்ேின் பக்கலிதல ஆத்மநிதக்ஷபத்யேப் பண்ணி, “ப்ராப்யபூமியிதலபுக்கால்
பின்ளன நமக்காக்கிக் பகாள்ளக்கடதவாம்” என்று வழித்துளணயாகப் பற்றுகிறார்.
இஸ்வபாவங்கள் ஒன்றுமில்ளலதயயாகிலும் அவன்முன்தனதபாகப் பின்தனதபாகாநின்றால்
அவ்வடிவழகுேன்ளன யநுபவித்துக்பகாண்டு தபாமதுதவ ப்ரதயாஜநமாகப் தபாரும்படி
யாய்த்து இருப்பது. “வள்ளதல! உன்றமர்க்பகன்றும் நமன்றமர் கள்ளர்தபால்”
என்கிறபடிதய, எேிரிகள் கூசிப்தபாம்படி மேிப்பனாயிருப்பாபனாருவளனப் பற்றதவணுமிதற.
*பரிஹர மதுசூேந ப்ரபந்நாந்*50 என்று அவனும் பசால்லியவத்ோனிதற.
1. முேற்பாட்டு – மரணமான மஹாபயத்துக்கு விதராேிநிரஸநஶீலனான காளதமக
மல்லது துணியில்ளலபயன்று அவளனப் பற்றுகிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – தபாகதஹதுவான ஒப்பளனயும் உஜ்ஜீவநதஹதுவான ேிருநாமங்
களளயுமுயடயவனுயடய ேிருவடிகளல்லது தவறு, காலேத்த்வமுள்ளேளனயும் புக
லுயடதயாமல்தலாம் என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஸர்வரக்ஷகனானவன் வர்த்ேிக்கிற ேிருதமாகூயர, நம்முயடய
ஸகலது:க்கமும் பகடச்பசன்று ப்ராபிப்தபா பமன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – நம்முயடய ஸமஸ்ேது:க்கங்களும் பகட, ேிருதமாகூரிதலவந்து
ஸுலபனாய் நிற்கிறவளன யாஶ்ரயிக்கவாருங்தகாபளன்று ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களள
யயழக்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – அவன் எழுந்ேருளிநின்ற ேிருதமாகூயர யாஶ்ரயித்து அநுபவிக்க
வாருங்தகா பளன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேிருதமாகூரிதல நின்றருளின பரமாப்ேேமன் ேிருவடிகளல்லது தவறு

48
ேிருவாய் 9-6-2
49
அந்ேரங்கமான தசளன
50
ஸ்ரீவிஷ்ணுபுராணம் 3-17-13
 நமக்கு ரயக்ஷயில்ளலபயன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – நம்முயடய ரக்ஷணம் ேனக்கு அவர்ஜ்ஜநீயமான உத்பாேகன்
வர்த்ேிக்கிற ேிருதமாகூயர யாஶ்ரயிக்கதவ, நம்முயடய து:க்கங்கள் அப்தபாதே
தபாபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ேிருதமாகூரிதல நின்றருளின ஆண்பிள்ளளயான ேஶரோத்மஜளன
ஆஶ்ரயிக்க நம்முயடய துக்கபமல்லாம் தபாம் என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – நமக்கு அரணான ேிருதமாகூயர நாம் ப்ராபிக்கப் பபற்தறாபமன்று
ஸ்வலாபத்யேப் தபசுகிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ஸர்வரக்ஷகன் வர்த்ேிக்கிற ேிருதமாகூயர, நமக்கு பந்துக்க
ளானார், ஆேரித்து நிளனத்தேத்துங்தகாள் என்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், பரதமாோரமான ேிருதமாகூர்க்குக் பகாடுத்ே இத்ேிருவாய்பமாழியய
யப்யஸிக்கவல்லார்க்கு து:க்கநிவ்ருத்ேியுண்டாம் என்கிறார்.

ோளயடந்தோர்ேங்கட்குத் ோதனவழித்துளணயாம்*
காளதமகத்யேக் கேியாக்கி* – மீளுேலாம்
ஏேமிலாவிண்ணுலகில் ஏகபவண்ணும்மாறபனன்
தகேமுள்ளபேல்லாம் பகடும். 91

பத்ோம்பத்து, இரண்டாந் ேிருவாய்பமாழி – பகடுமிடர்:

“ ‘ஒருநல்சுற்றம்’ 51 என்கிறேிருபமாழியிதல பலேிருப்பேிகளளயும் அருளிச்பசய்ே
இதுக்குக் கருத்பேன்?” என்று சீயர் பட்டயரக்தகட்க, “பிறந்ேகத்ேில்நின்றும் புக்ககத்
துக்குப்தபாம் பபண்பிள்ளளகள் பந்துக்களிருந்ேவிடபமங்கும் கண்டு வினவப்தபாமா
தபாதல, ப்ராப்யபூமியணித்ோனவாதற ேிருப்பேிகள்தோறும் புகுகிறார்” என்றருளிச்
பசய்ோர். இவரும் அப்படிதய ேிருப்புளிங்குடியிதல புகுவது (9-2), ேிருக்காட்கயரயிதல
புகுவது (9-6), ேிருமூழிக்களத்ேிதலபுகுவது (9-7), ேிருநாவாயிதலபுகுவது (9-8), ேிருக்
கண்ணபுரத்ேிதல புகுவது (9-10), ேிருதமாகூரிதல புகுவது (10-1), ேிருவனந்ேபுரத்ேிதல (10-
2) புகுவோகிறார். ப்ராப்யபூமிதயறப் தபாவோக ஒருப்பட்டு, நடுவுண்டான ப்ரேிபந்ேகங்
களளப்தபாக்கி வழிபகாடுதபாய்விடுயகக்குல் காளதமகத்யேத் துளணயாகப் பற்றினாராய்
நின்றது கீழ்; “அவ்வளவுோன் நமக்குப்தபாகதவணுதமா, இங்தக (நமக்கு) ேிருவனந்ேபுரம்
ப்ராப்யமாகவுண்டாயிருக்க?” என்று ேிருவனந்ேபுரத்யே ப்ராப்யமாக அத்யவஸித்து;
அத்தேசமாகிற இதுோன், “வாசதம கமழுஞ்தசாளல வயலணி யனந்ேபுர” மாயகயாதல,
அவன் ேனக்குவிரும்பிவர்த்ேிக்கதவண்டும்படி நிரேிஶயதபாக்யமுமாய், அவன்வந்து
வர்த்ேிக்யகயாதல ஸம்ஸாரதுரிேமும் ேட்டாேவிடமுமாய், இச்சரீரஸம்பந்ேமற்று

51
பபரியேிருபமாழி: 10-1
அவ்வருகுதபானால் பசய்யுமடியமயய ருசி பிறந்ேதபாதே இங்தகபசய்யலாம்படியுமாய்,
இனித்ோன் ‘அமரர்தகானர்ச்சிக்கின் றங்ககப்பணிபசய்வர் விண்தணார்’ (10-2-6) என்கிற
படிதய நித்யஸூரிகளும் வந்ேடியமபசய்கிற தேசமாயகயாதல “அடியார்கள்குழாங்களள
– உடன்கூடுவ பேன்றுபகாதலா?” (2-8-10) என்று ஆயசப்பட்டபடிதய அவர்கதளாதட
கூடவுமாய், அவ்வருகுதபாக தவண்டிற்றாகிலும் “பபரிதயாயர பயாருகாலும் பிரிகிதலன்”52
என்கிறபடிதய அவர்கதளாதடதபாகவுமாயிருக்குமிதற. உகந்ேருளின நிலங்களில் நிளலோன்
- முேலிதல பகவத்விஷயத்ேில் ருசியயப்பிறப்பிக்யகக்கு உடலுமாய், ருசி பிறந்ோல் *தய
யோ மாம்ப்ரபத்யந்தே* 53 என்கிறபடிதய பஸௌலப்யத்துக்கு எல்ளலநிலமுமாயகயாதல
உபாயபாவமும் பூர்ணமாய், ப்ராப்யபூமியில் பகாடுதபாமிடத்ேில், ஆேிவாஹிககணத்ேில்
ப்ரோனனான ோதன *ஹார்த்ோநுக்ருஹீே:* 54 என்கிறபடிதய வழியில் ப்ரேிபந்ேகங்களளப்
தபாக்கிக் பகாடுதபாயகக்கும் முற்பாடானாயகக்கும் உடலாய், ஸம்ஸாரஸம்பந்ேமற்று
அவ்வருதகதபானால் பசய்யும் அடியமயய விதராேிகிடக்கச்பசய்தே காோசித்கமாகச்
பசய்யகக்கும் உடலாயிருக்குமிதற. ஆக, “ருசியயப்பிறப்பிக்யகக்கும் உடலாய், ருசி
பிறந்ேதபாதே யுபாயமாயகக்கும் உடலாய், ஜ்ஞாநபக்ேிவர்த்ேகங்களுமாய், விதராேியும்
கிடக்கச்பசய்தே யடியமபசய்யகக்கும் உடலாயிருக்யகயாதல, ேிருவனந்ேபுரதம
பரமப்ராப்யம்” என்றறுேியிட்டு, நம்தமாடு ஸம்பந்ேமுயடய அநுகூலஜநங்களடங்க
அங்தகதபாய்த் ேிரளுங்தகாபளன்கிறார். இதுோன் அல்லாேேிருப்பேிகளுக்கும்
ஒவ்வாதோ? “யாவரும் வந்துவணங்கும்பபாழில் ேிருவாறன்விளளயேளன தமவிவலஞ்
பசய்து யகபோழக்கூடுங்பகாபலன்னு பமன்சிந்ேளனதய (7-10-9) என்று இத்யாேிகளு
முண்தடபயன்னில்? - எல்லாவற்றுக்கும் எல்லாமுண்டாயிருந்ோலும் ஓதராவிடங்களிதல
ஓரநுஸந்ோநவிதஶஷங்கதளாடினால் அதுக்குச்தசர வார்த்யேபசால்லு மித்ேளனயிதற.
1. முேற்பாட்டு – ப்ரீேியாதல ேிருநாமத்யேச்பசால்ல, ேிருவனந்ேபுரத்துக்குப்
தபாயகக்கு விதராேியானயவபயல்லாம்தபாம்; அங்தக புகவாருங்தகாள் என்று
அநுகூலயர யயழக்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ப்ரேிபந்ேகங்கள் தபாயகக்குச் பசான்ன ேிருநாமந்ோதன
ஆயிரம்ப்ரகாரத்ோதல ரக்ஷகமாபமன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ப்ரேிபந்ேகங்கள்தபாயகக்கு தேஶப்ராப்ேிதயயயமயும்; ஆயிரந்
ேிருநாமத்ேிலும் ஏதேனுபமான்யறச்பசால்லி யநுபவியுங்தகா பளன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ஆஶ்ரயிப்பார்க்கு ருசிபிறக்யககாக, ‘ேிருவனந்ேபுரத்ேிதல புக்கு
அடியம பசய்கிறவர்கள் என்ன பாக்யவான்கள்!’ என்கிறார்; அவர்கள் பாக்யம்
பண்ணினபடியயப் தபசுங்தகாபளன்றுமாம்.

52
பபரிய ேிருபமாழி 7-4-4
53
“எவர்கள் என்ளன இந்ே விேமாக வணங்குகிறார்கதளா-அவர்களுக்கு அந்ே விேமாகதவ நான் அருள் பசய்கிதறன்”
- ஸ்ரீமத்பகவத்கீயே 4-11
54
“உள்ளத்ேில் உயறயும் இயறவனால் அருளப்பட்டவன் ஆகிறான்” - உத்ேரமீமாம்யஸ அத்யாயம்-4 பாேம்-2
 5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேிருவனந்ேபுரத்ேில் ஆஶ்ரயிக்குமவர்கள் நித்யஸுரிகளாவர்
கள்; ஆயகயாதல, அங்தக நீங்களும் ஆஶ்ரயியுங்தகாபளன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – நித்யஸூரிகளும் வந்து அடியமபசய்கிறது இங்தகயாயகயாதல
ேிருவனந்ேபுரதம பரமப்ராப்யம்; அங்தக நாம் அடியமபசய்யதவணு பமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரன் கண்வளர்ந்ேருளுகிற ேிருவனந்ேபுரத்ேிதல பசன்று
அடியமபசய்யப்பபறில், ஒரு தேஶவிதஶஷத்தே பசன்று அடியமபசய்யப் பபற்றிதலா
பமன்னும் து:க்கம் தபாபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ேிருவனந்ேபுரத்ேிதல கண்வளர்ந்ேருளுகிற ஸர்தவஶ்வரனுயடய
ேிருவடிகளளக்காணப் தபாருங்தகாபளன்று, அநுகூலயர யயழக்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு - ஶரீராவஸாநம் அணித்ோய்த்து; ஈண்படனத் ேிருவனந்ேபுரத்
ேிதலபுக்கு அடியமபசய்ய, ோஸ்யவிதராேிகர்மங்கள் ோதன நசிக்குபமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ேிருவனந்ேபுரத்ேிதலபுக்கு அடியம பசய்கிறவர்கள் பபருயம தபச
நிலமன்பறன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழிவல்லார் ேிருநாட்டிலுள்ளார்க்கு தபாக்யராவ
பரன்கிறார்.

பகடுமிடர்யவகுந்ேத்யேக் கிட்டினாப்தபால*
ேடமுயடயனந்ேபுரந் ேன்னில்–*படவரவில்
கண்டுயில்மாற்காட்பசய்யக் காேலித்ோன்மாறன்* உயர்
விண்டனிலுள்தளார் வியப்பதவ. 92

பத்ோம்பத்து, மூன்றாந் ேிருவாய்பமாழி – தவய்மருதோள்:

ேிருவனந்ேபுரத்ேிதலபுக்குப் பாரித்ேபடிதய அடியமபசய்யப்பபறாயமயாதல,
அேிஶங்யகபண்ணதவண்டும்படியாய் வந்து விழுந்ேது.
ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களும் ோமுமாய் அடியமபசய்யதவணுபமன்று பாரித்ோர்; பாரித்ே
படிதய அத்தேஶத்ேிதல தபாய்ப் புக்கு அடியமபசய்யப் பபற்றிலர். அத்தேஶத்ேிதல
அப்தபாதேதபாய்ப் புகப்பபறாயமயாலும், பாரித்ேபடி அடியமபசய்யப்பபறாயமயாலும்,
பநடுநாள் பிரிந்துதபாந்ே வாஸயநயாலும், அநாேியாய்வருகிற அசித்ஸம்ஸர்க்கத்யே
அநுஸந்ேித்து அஞ்சினவச்சத்ோலும், ஈஶ்வரஸ்வாேந்த்ர்யத்யே அநுஸந்ேித்து அஞ்சின
படியாலும், அோவது - சிசுபாலனுக்கு ேன்ளனக்பகாடுத்து ஸ்ரீபரோழ்வானுக்கு மறுத்துப்
தபான ஸ்வாேந்த்ர்யமிதற, – இனி ஸர்தவஶ்வரன் ோதனவந்து விஷயீகரிக்யகக் கீடான
பக்ேி ேமக்கு இல்ளலபயன்றிருக்யகயாலும், (இன்னமும் ப்ரக்ருேியில் யவக்கில்
பசய்வபேன்? என்னும் பயத்ோதல அவஸந்நராய்) ேமக்குப்பிறந்ே ேஶாவிதஶஷத்யே ஒரு
பிராட்டிபாசுரத்ோதல அருளிச்பசய்கிறார். பயநிவ்ருத்ேிக்கு உடலான இதுோதனயிதற
இப்தபாது இவர்க்கு பயதஹதுவாகிறது. இப்தபாதே அத்தேஶத்ேிதலதபாய்ப் புகப்
பபற்றிதலாம் என்றிருக்க தவண்டா; அவளன அநுஸந்ேித்ோல் “காலாழும் பநஞ்சழியும்”55
என்று பக்ேிபாரவஶ்யத்ோதல இப்தபாது அடியிடமாட்டாபோழிகிறா ராயகயாதல. அடியம
பசய்யப்பபற்றிதலாம் என்று அஞ்சதவண்டா. *புகழுநபலாருவனிற்படிதய இருந்ேவிடத்தே
யிருந்து ஏதேனுமாகச் பசான்னவற்யறதய ேனக்கு அடியமயாகக் பகாள்ளும்
ஸ்வபாவத்ோதல. இன்று நிளனத்ேவற்யறயும் பசய்ேவற்யறயுபமல்லாம் ேனக்கு
அடியமயாக நிளனத்ேிருக்குமவனிதறயவன். இனித் ேமப்பன் பயகயாக அவனிலும் இவன்
அண்ணியபனன்று வரநின்ற ப்ரஹ்லாேனிதற முடிவிதல வந்து எேிரிட்டான். ஆக,
ப்ராந்ேனுக்குப்பிறந்ே பேளிவுதபாதல அசித்ஸம்ஸ்ருஷ்டனுக்குப் பிறக்கும் ஞானத்யே
விஶ்வஸிக்கபவாண்ணாது என்றிதற இவர்ோம் ப்ரக்ருேிஸம்பந்ேத்யே நிளனத்து “தேதறல்
என்ளன” (2-9-10) என்று அஞ்சிற்றும்; அங்ஙனஞ்சதவண்டா, முடியாதனயிற் கரணங்களள
யுயடயவராயகயாதல; அவன் ஸ்வாேந்த்ர்யத்யே நிளனத்ேஞ்சதவண்டா; *ஸர்வ
பாதபப்தயாதமாஷயிஷ்யாமி* 56 என்று விதராேியயத் துண்டித்துக்பகாண்டு தபாயகக்கும்
உடலாயிருக்யகயாதல. பக்ேி ேமக்கு இல்ளலபயன்றிருக்கதவண்டா. ப்ரபத்ேியய
யுபாயமாகப் பற்றினவராயகயாதல. இனி, *தநாபஜனம் ஸ்மரந்*57 என்கிறபடிதய இத்யே
ஸ்மரியாேபடியான ஸக்ஷாத்காரமில்லாமல் படுத்துகிறபாடிதற இது. ப்ரத்யக்ஷமும்
அகிஞ்சித்கரமாய், கூட விருக்கச்பசய்தேயும் “பிரிந்ோன்” என்று ப்ரமிக்கும்படி பிரிவால்
வந்ே வாஸயந தமற்பகாள்ளுகிறேிதற. தயாக்யயேகிடந்து படுத்துகிறபாடிதற. “மயர்வற
மேிநலமருளினன்” என்று பகவத்ப்ரஸாேலப்ேமாய், பரபக்ேிரூபமாய், ருசிகார்யமா
யிருக்கிற இருட்சி யிருக்கிறபடியிதற இது. இனி, ஈஸ்வரனுக்கு கால்நயடயாடாபோரு
தேஶத்ேிதல, இவயரயவத்துப் பரிஹரிக்கலாமத்ேளன.
கலந்து பநடுநாள்பிரிந்து தபாந்ோள் ஒருபிராட்டியாய், அவ்வாஸயநயாதல
க்ருஷ்ணன் கூடவிருக்கச்பசய்தேயும், இவன் பண்டுபிரிந்துதபாந்ே ப்ரபாேகாலமும் வந்து
அக்காலத்துக்கு அயடத்ே காற்றுக்கள் அடிக்யகயாலும், குயில்கள் கூவுயகயாலும்,
மயில்கள் ஆலிக்யகயாலும், காபடங்கும் ஒக்கக் கன்றுகளும் பசுக்களும்
பரக்யகயாலும், “இக்காலத்ேில் அவன் தபாயக ேவிரான்; பசுக்களினுயடய ரக்ஷணம்
ஒருேளலயானால் அவற்யறவிட்டு நம்தமா டிருப்பான் ஒருவனல்லன்; ஆனபின்பு அவன்
தபானான்” என்று கூடவிருக்கச் பசய்தேயும் அவன்பிரியவ நிஶ்சயித்து, ஒரு
“இன்னுயிர்ச்தசவல்” “மல்லியககமழ்பேன்றல்” போடக்கமானவற்றிதல அவன்
அஸந்நிேியிற் பட்ட க்தலஶத்யேயயடய அவன்கண் முகப்தபபட்டு, ஸர்வஶக்ேியான
அவன்ேனக்கும் பரிஹரிக்க பவாண்ணாேபடியாய்த்து இவ் வாபத்து. அோவது, தபானானாய்
வருகிறானல்லன், தபாகநிளனத்ோனாய்த் ேவிருகிறானல்லதன. இப்படி தநாவுபட்டு “நீ

55
பபரிய ேிருவந்ோேி -34
56
ஸ்ரீபகவத்கீயே 18-66
57
“ச உத்ேம புருஷ சேத்ரபர்தயேி ஜஷத் கிரீடன் ராமமான- ஸ்த்ரீபிர்வா யாளனர்வா ஜ்ஞாேிபிர்வா
தநாபஜனம் ஸ்மரன் இேம் சரீரம்” - சாந்தோக்யம் 8-12-3.
ஸர்வோ பசுதமய்க்கப்தபாயக ேவிராய்; உன்தபாக்கு எனக்கு அநபிமேம்; ஆயகயாதல
உன்னுயடயதபாக்யக விலக்கதவணுபமன்று நிளனயாநின்தறன்; இதுக்கு நாநீர்
வருகிறேில்ளல; அதுக்குப் பரிஹாரமாக உன்யகயய என்ேளலயிதல யவக்க தவணும். நீ
பசுதமய்க்கப்தபாகாபோழியதவணும்; ‘ஸப்ரமாேமான காட்டிதல நீ பசு தமய்க்கப் தபானால்
அங்குள்ள அஸுரராக்ஷஸாேிகளாதல என்புகுருகிறதோ? என்று அஞ்சாநின்தறன்”. இனி,
*மாோ பிோ ப்ராோ நிவாஸ: சரணம் ஸுஹ்ருத் கேிர் நாராயண:* 58 என்று ஸர்வவிே
பந்துவுமாயிருக்குமாதபாதல, இத்ேளலக்கும் ஸம்பந்ேஜ்ஞாநம்பிறந்ோல் எல்லா
பிரிவுகளும் உண்டாயிருக்குமிதற; *யோயோஹி*59 என்கிறபடிதய. ஆனபின்பு, “நீ தபாகில்
நான் உளளாகமாட்தடன்” என்று இப்படி தநாவுபட, அவனும் இத்யேயயடய அநுஸந்ேித்து
“நான் தபாகிதறனல்தலன்” என்று, ோன்தபாகாயமயய இவள்பநஞ்சிதலபடுத்ேித்
ேரிப்பிக்கத் ேரிப்பேோய் ேளலக்கட்டுகிறது இத்ேிருவாய்பமாழியில்.
எம்மாவீட்டிதல “ேனக்தகயாக பவளனக்பகாள்ளுமீதே” என்று நிஷ்கர்ஷித்ே
போன்று உண்டிதற; அத்யே அழிக்கிறோய்த்து இங்கு. என்ளனக்பகாள்ளதவணுபமன்றிதற
அங்குச்பசால்லிற்று. என்தனாடு கலக்கவுமாம், தவறு சிலதராதட கலக்கவுமாம்,
அங்குத்யேக் குயற ேீருமத்ேளன தவண்டுவபேன்கிறது இங்கு. அதுேன்னில் எனக்கு என்ற
விடம் புருஷார்த்ேமாயகக்காகச் பசான்னவித்ேளனயிதற. அது அசித்வ்யாவ்ருத்ேிக்கு
உடலாமித்ேளன. இவன் ோன் எனக்கு என்னாேவன்று புருஷார்த்ேமாகாது, அவன்ோன்
விரும்பி ப்ரவர்த்ேிப்பதும் பசய்யான்.
1. முேற்பாட்டு – அவன்பிரிகிறாபனன்கிற வ்யஸநம் பசல்லாநிற்க, அதுக்குதமதல
குயில்போடக்கமான பாேகபோர்த்ேங்களின் த்வநியாலும் அவன்தநாக்காலும்
ேனக்குப் பிறந்ே அவஸாேத்யேத் தோழிமார்க்குச் பசால்லுமாதபாதல அவன்
ேனக்குச் பசால்லுகிறாள்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – இவள் ேரிக்யகக்காகப் பலகால் அளணத்ேருள, இஸ்ஸம்ஶ்
தலஷ ஸுகபமல்லாம் நீ தபாகக்கடயவபயன்னுமிேினாதல ஸ்வப்நம்கண்டு
விழித்ோப் தபாதலயாய் தநாவுபடாநின்தறபனன்கிறாள். பூர்வவ்ருத்ேமான ஸம்ஶ்தல
ஷத்யேதய பசால்லிற்றாகவுமாம்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – நீ உதபக்ஷித்ேிருக்க நாங்கள் ஸ்தநஹித்ேிருக்கிற ஒருேளலக்
காமம் நஶிக்கதவணுபமன்கிறாள்.
4. நாலாம்பாட்டு – இவன்தபாக்யக நிளனத்து தநாவுபடப்புக்கவாதற “உன்ளனப்
பிரியகக்கு ஸம்பாவயநயுண்தடா?” என்று இப்புயடயிதல ஸவிநயமாகச் சில
வார்த்யே பசால்ல, இயவயிதற பயன்ளன யழிக்கிற பேன்கிறாள்.

58
ஸுபாதலாபநிஷத்
59
யோயோஹி பகௌசல்யா ோசிவச்ச சகீவச பார்யாவத் யபநீவச்ச மர்த்ருவச்ச உபநிஷ்டதே -
ஸ்ரீராமா.அதயாத்யா - 18-68 - ஸ்ரீபகௌஸளலயார் சகரவர்த்ேிக்கு தவளலக்காரி தோழி மளனவி உடன்
பிறந்ேவள் ோய் ஆகிய இவர்களளப் தபான்று இருந்ோதர.
 5. அஞ்சாம்பாட்டு – “நான் ஸந்நிஹிேனாயிருக்க நீ இப்படிப்படுகிறபேன்?” என்ன, –
“நீ பசுதமய்க்கக்கடயவயான பின்பு, நீயும் தபானாய்; நீ தபானால் நலியக்கடவ
ஸந்த்யாேிபோர்த்ேங்களால் நலிவுபடுகிற என்ளன ஆஶ்வஸிப்பித்ேருளதவணும்”
என்கிறாள்.
6. ஆறாம்பாட்டு – உனக்குப் தபானவிடபமங்கும் அபிமயேகள் பலருளர்; உனக்கு ஒரு
குயறயில்ளல; நாங்கள் உன்ளனப் பிரிந்து ேரிக்கமாட்டுகிறிதலாம்: உன்தபாக்கானது
எங்களுக்கு அஸஹ்யபமன்கிறாள்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘நாங்கள்தநாவுபட, உன்ஸுகுமாரமான ேிருவடிகள் தநாவப்
பசுதமய்க்கப்தபானால், அங்தக அஸுரர்கள் கிட்டினால் என்னாய்விளளயும்?’
என்கிறாள்.
8. எட்டாம்பாட்டு – நீதபானால் ஸப்ரமாேபமன்றஞ்சாநின்தறன்; உன்ளனப் பிரியவும்
மாட்தடன். பசுதபய்க்யக வ்யாஜமாக அபிமேவிஷயங்களள நிளனத்துப்
தபாகிறாயாகில் என் கண்வட்டத்ேிதல உனக்கு அபிமயேகதளாதட ஸஞ்சரிக்க
தவணுபமன்கிறாள்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “உகக்குநல்லவபராடும் உழிேராய்” என்று நான் தபாகாயமக்
காகச் பசான்னவார்த்யே இத்ேளனபயாழிய, உங்கள் ஸந்நிேியிதல நான் சிலதராதட
பரிமாறுயக உங்களுக்கு அநிஷ்டமன்தறாபவன்ன; எங்கதளாட்யடக் கலவியிற்
காட்டில் ேிருவுள்ளத்ேில் ப்ரியதம எங்களுக்கு மிகவும் ஸுகம்; ஆனபின்பு,
ஸப்ரமாேமான தேஶத்ேிற் தபாகாபோழியதவணும் என்கிறாள்.
10. பத்ோம்பாட்டு – முன்யகமிடுக்கரான அஸுரர்கள் கம்ஸப்தரரிேராய் ஸஞ்சரிக்கிற
காட்டிதல, நம்பிமூத்ேபிராளனயுபமாழியத் ேனிதய ேிரியாநிற்றிபயன்று மிகவும்
தநாவுபடாநின்தறபனன்கிறாள்.
11. நிகமத்ேில் – அவளன “பசுநியரதமய்க்கப் தபாகதவண்டா” என்று நிதஷேித்ே
பாசுரமான இத்ேிருவாய்பமாழியும் அல்லாேவற்தறாபடாக்க ஒருேிருவாய்பமாழிதய!
என்று விஸ்மிேராகிறார்.

தவய்மருதோ ளிந்ேியரதகான் தமவுகின்ற தேசத்யே*

ோன்மருவாத் ேன்யமயினால்* ேன்ளனயின்னம் – பூமியிதல
யவக்குபமனச் சங்கித்து மால்பேளிவிக்கத் பேளிந்ே
ேக்கபுகழ்மாற பனங்கள் சார்வு. 93

பத்ோம்பத்து, நான்காந் ேிருவாய்பமாழி – சார்தவ:

ேம்யமப்பிரிய நிளனவின்றிக்தகயிருக்க அேிஶங்யகயாதல பிரிந்ோர் படும்
வ்யஸநத்ேிளனப்பட்டு, அத்ோதல அவஸந்நரானவயர, “உம்யமபயாருநாளும் பிரிதயன்”
என்று அவன் ஆஶ்வஸிப்பிக்க அத்ோதல ேரித்து மிகவும் ப்ரீேரானார் கீழ். முேல் ேிருவாய்
பமாழியிதல, (1-1) ேத்த்வவிஷயமாகச் பசால்லதவண்டுவபேல்லாம் பசால்லியற்றது; இனி
அந்ே ேத்த்வந்ோதன ப்ராப்யமாயிருக்குமிதற. அந்ே ப்ராப்யதவஷத்யேயும், ப்ராப்ேி
பலமான யகங்கர்யத்யேயும், “படமுயடயரவிற் பள்ளிபயின்றவன்” என்றும் “கயடத்ேளல
சீய்க்கப்பபற்றால்” என்றும் அநுஸந்ேித்ோர் – பகடுமிடரிதல; (10-2). அந்ேப்ராப்யம்
அப்தபாதே யகபுகுரப்பபறாயமயாலும் பநடுநாள்படப் பிரிந்துதபாந்ே வாஸயநயாலும்
பவருவி இவர் அவஸந்நராக, இவர்க்கு ப்ராஸங்கிகமாகப் பிறந்ே அவஸாேத்யே
அநுஸந்ேித்து அவனும் ஆஶ்வஸிப்பிக்க ஆஶ்வஸ்ேறாய் நின்றார் – தவய்மருதோளிளண
யிதல. (10-3). ஆக, முேல்ேிருவாய்பமாழியிதல – ேத்த்வ விஷயமாகச் பசால்ல
தவண்டுவபேல்லாம்பசால்லி, அவ்வஸ்துோதன ப்ராப்யமாயிருக்யகயாதல அந்ே
ப்ராப்யத்யேப் பபறுயகக்கு உபாயமான பக்ேிதயாகத்யே வீடுமுன் முற்றத்ோதல (1-2)
பசால்லி, அந்ே பக்ேிமான்களுக்கு அவன் ஸுலபனாயிருக்கும் ேன்யமயய பத்துயட
யடியவராதல (1-3) பசால்லி, ஆக வீடுமின்முற்றத்ேிலும் பத்துயடயடியவரிலும் பசான்ன
பத்ேியானது ஸ்வஸாத்யத்தோதட பபாருந்ேினபடியயச் பசால்லி அத்ேிருவாய்
பமாழிகளில் பக்ேிவர்த்ேகமாய்ச் பசான்ன குணங்களளப் பராமர்ஶியாநின்றுபகாண்டு ோம்
ேம்முயடய தபற்றுக்கு உபாயமாக முேல்ேிருவாய்பமாழியிற் பசான்ன ப்ரபத்ேிதயாதட
ேளலக்கட்டுகிறார் இேில்.
இவ்விரண்டுதகாடியும் இவர்க்கு உண்டாயிருக்கச் பசய்தேயும், ேம்முயடய
தபற்றுக்கு உடலாக இவர்நிளனத்ேிருப்பது ப்ரபத்ேியயயிதற. முேல்ேிருவாய்பமாழியிதல
ப்ரபத்ேிக்கு ஸுஶகமான சப்ேமுண்தடா பவன்னில்,– “அருளினன்” என்றாரிதற. இனித்
ோன் இவருயடய பக்ேி தவோந்ேவிஹியேயான பக்ேியல்ல; அதுேன்ளனதய பார்க்குமன்று
அபஶூத்ராேிகரண ந்யாயம் 60 ப்ரஸங்கிக்கும். அதுோன் இவ்வாழ்வாருயடய ப்ரபாவத்
ோதல கூடாதோபவன்னில்; அது இவருயடய உக்ேிகதளாடு விதராேிக்கும். “அருளினன்”
என்று இப்புயடகளிதலயிதற இவருயடய உக்ேிகள். *உபயபரிகர்மிே ஸ்வாந்ேஸ்ய
ஐகாந்ேிகாத்யந்ேிக பக்ேிதயாயககலப்ய:* 61 என்ற ஜ்ஞாந கர்மங்களாதல ஸம்ஸ்க்
ருோ:கரணனுக்குப் பிறக்குமேிதற பக்ேியாகிறது; அந்ே ஜ்ஞாநகர்மங்களினுயடய
ஸ்த்ோதந பகவத்ப்ரஸாேமாய், அதுக்கு அநந்ேரமான பரபக்ேி போடங்கிப் பிறந்ேோ
யிருக்கும் இவர்க்கு. இனித்ோன் இவர்வழிதயதபாய் இவருயடய தபதற தபறாக நிளனத்
ேிருந்ே பாஷ்யகாரரும், ப்ரபத்ேியயப்பண்ணி பின்னர் பக்ேிபோடங்கி ப்ரார்த்ேித்ோரிதற.
அவன் உபாயமானாலும் இவனுக்கு ருசியுண்டாய் ப்ராப்யஸித்ேியுண்டாக தவணுதம;
இல்ளலயாகில் புருஷார்த்ேமாகாதே; ப்ராப்ய இன்னபேன்று நிஷ்கர்ஷித்து அந்ே
ப்ராப்யருசி கண்ணழிவற உயடயவனுக்கிதற அவன் ப்ராபகனாவது; ஆயகயாதல,
இவருயடய பக்ேிப்ரபத்ேிகள் விகல்பிக்கலாம்படியிதற 62 இருப்பது. ஆக, வீடுமின்

60
அபஶூத்ராேிகரண ந்யாயமாவது – ஸ்த்ரீஶூத்ரர்களுக்கு உபாஸநத்ேில் அேிகாரமில்ளலபயன்பது.
61
ஆளவந்ோர் ஸ்ரீஸூக்ேி – ஆத்மஸித்ேி
62
மாறாடலாம்படி
முற்றத்ேிலும் பத்துயடயடியவரிலும் பிறர்க்கு உபதேஶித்ே பக்ேி ேம்முயடய தபற்றுக்கு
உடலாயிருந்ேபடியயச் பசால்லி, இதுோன் ஸ்வஸாத்யத்தோதட தசர்ந்ேபடியயச்
பசால்லி நிகமிக்கிறார் இேில் (10-4). இது ஸாத்யத்தோதட தசர்ந்ேிருப்பது ப்ராப்ேியுண்டா
நாலன்தறா பவன்னில்? – ஸாக்ஷாத்காரரூபமான அநுஸந்ோனமுண்டாக வயமயுமிதற
இப்தபாது; குணம் அநுபாவ்யமானால் அந்ேகுணவிஶிஷ்டமாக இங்தகயிருந்து உபாஸியா
நின்றானிதற. ஆக உபாஸநதவளளயிலும் அேிருக்கும்படியய அநுஸந்ேிக்கத் ேட்டில்ளல
யிதற. ஆனால் பின்ளனக் கீழுபமல்லாம் இந்ே ப்ராயாநுஸந்ோநதம யன்தறா பண்ணிப் தபாந்ே
பேன்னில்; அவற்யறப் பற்றிப் பிறந்ேன சில ரஸவிதஶஷங்களளச் பசான்னவித்ேளனயிதற
அவ்விடங்களில். உபக்ரமித்ே அர்த்ேத்யே யுபஸம்ஹரிக்யகபயன்னு பமான்று உண்தட;
அத்யேச்பசால்லுகிறது – இங்கு. இங்ஙனன்றிக்தக, பிள்ளான் ஓருருவிதல “ ‘நீ பசு
தமய்க்கப் தபாகதவண்டா’ என்றாள்; ‘ஆகில் ேவிர்ந்தேன்’ என்றான்; இவன்ேளன ஸுலப
னில்ளலகிடீர், இவன் பக்ேிலப்யபனன்னுமிடம் நிஶ்சிேபமன்கிறார்” என்று பணித்ோன்.
இன்னமும் முேல்ேிருவாய்பமாழியில் ப்ராப்யத்யே யருளிச்பசய்ோர்; அந்ே ப்ராப்யத்துக்கு
ப்ராபகமாக, தவோந்ேங்களில் பக்ேிபயன்றும் ப்ரபத்ேிபயன்றும் இரண்டு உபாயங்களள
விேித்ேது; அயவயிரண்டிலும், பக்ேி த்யரவர்ணிகாேிகாரம்; ப்ரபத்ேி ஸர்வாேிகாரம்.
அேில் ஸர்வாேிகாரமுமாய் ோம் ேிருவுள்ளத்ோதல ேமக்கு உபாயமாக அங்கீகரித்ே
ப்ரபத்ேியய வீடுமின்முற்றத்ேிதல அருளிச்பசய்ோர். த்யரவர்ணிகாேிகாரமான பக்ேியய
பத்துயடயடியவரிதல அருளிச்பசய்ோர். ஆக இரண்டு ேிருவாய்பமாழியிலும் அருளிச்
பசய்ே பக்ேிப்ரபத்ேிகள் ஸ்வஸாத்யத்தோதட பபாருந்ேினபடியய அருளிச்பசய்கிறார்
சார்தவ ேவபநறி (10-4), கண்ணன்கழலிளண (10-5) இரண்டாலும். அேில் சார்தவேவபநறி
யாதல - ப்ரபத்ேி ஸ்வஸாத்யத்தோதட பபாருந்ேினபடியய அருளிச்பசய்கிறார். “சார்தவ
ேவபநறிக்குத் ோதமாேரன் ோள்கள்” என்று – ேபஶ்சப்ேத்ோதல ப்ரபத்ேியயச்
பசால்லுகிறது. *ேஸ்மாத் ந்யாஸதமஷாம்ேபஸா மேிரிக்ேமாஹு:* 63 என்று
ேபஸ்ஸுக்களில் மிக்க ேபஸ்ஸாகச் பசால்லிற்றிதற ப்ரபத்ேியய. “பண்தட பரமன்
பணித்ே பணி வயகதய - கண்தடன் - கமலமலர்ப்பாேம் – காண்டலுதம விண்தடபயாழிந்ே
விளனயாயினபவல்லாம்” என்றும், “இருயம விளனகடிந்ேிங்பகன்ளனயாள்கின்றான்” என்றும்
*மாதமகம் ஶரணம்வ்ரஜ அஹம் த்வா ஸர்வ பாதபப்தயா தமாக்ஷயிஷ்யாமி* என்ற
அர்த்ேத்யே அருளிச்பசய்ோர். ஆளவந்ோர் அருளிச்பசய்ேோகத் ேிருமாளலயாண்டான்
பணிப்பது; – “ப்ரபத்ேிவிஷயமாகவாய்த்து வீடுமுன்முற்றம்”. உயடயவரும் அப்படிதய
ப்ரபத்ேி விஷயமாக அருளிச்பசய்து பகாடு தபாந்து, பாஷ்யம் அருளிச்பசய்ேபின்பு,
‘ரஹஸ்தயாபாயத்யே பவளியிடபவாண்ணாது என்று வீடுமின்முற்றத்யேயும் பக்ேி
விஷயமாக்கி அருளிச்பசய்ோர். ஆக, முேல் ேிருவாய்பமாழியில் (1-1) பசான்ன
ப்ராப்யஸ்வரூபத்யேயும் ப்ராப்ேிபலமான யகங்கர்யத்யேயும், பகடுமிடரிதல (10-2)
‘படமுயடயரவிற்பள்ளிபயின்றவன்’ என்றும் ‘கயடத்ேளல சீய்க்கப்பபற்றால்’ என்றும்

63
யேத்ேிரீயஉபநிஷத்
அருளிச்பசய்து, அக்யகங்கர்யத்ேில் களளபறித்து, ‘உன் ேிருவுள்ளம் இடர்பகடுந்தோறும்
நாங்கள் வியக்கவின்புறுதும்’ என்று உத்ேரখண்ட்த்ேில் நமஶ்ஶப்দোர்த்ேத்யே அருளிச்
பசய்து, பகடுமிடராலும் (10-2) தவய்மருதோளிளணயாலும் (10-3) முேல்ேிருவாய்
பமாழியய (1-1) நிগமித்து, சார்தவேவபநறியாலும் (10-4) கண்ணன்கழலிளணயாலும் (10-5)
- வீடுமின்முற்றத்ேிலும் (1-2) பத்துயடயடியவரிலும் (1-3) பசான்ன ভக்ேி ப்ரபத்ேிகள்
ஸ்வஸாধ্யத்தோதட பபாருந்ேினபடியய அருளிச்பசய்ோர்” என்று ஆளவந்ோர் அருளிச்
பசய்ேோகத் ேிருமாளலயாண்டான் பணிப்பது.
1. முேற்பாட்டு – உபயவிபூேியுக்ேனாயிருந்துயவத்து ஆஶ்ரிேஸுலபனானவனுயடய
ேிருவடிகள் பக்ேிதயாகலப்யபமன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரனாய் ஶ்ரிய:பேியாயிருந்து யவத்து என் விதராேி
யயப் தபாக்கி என்ளன இங்தக அடியமபகாள்ளா நின்றாபனன்று, கீழ்ச்பசான்ன
பஸௌலப்யம் ேமக்குப் பலித்ேபடியய யருளிச்பசய்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – மறுவலிடாேபடி ஸம்ஸாரத்யேப் தபாக்கி நப்பின்ளனப்பிராட்டிக்கு
வல்லபனானவனுயடய ேிருவடிகள் ஶிதராபூஷணமாகப் பபற்தறன் என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – என்மநஸ்ஸிதலயிருக்கிற ஸர்தவஶ்வரளன ஒருவராலும் விஶ்தல
ஷிப்ப்பிக்கபவாண்ணாபேன்று நிஶ்சயித்து, அத்ோதல க்ருேக்ருத்யனாயிருந்தே
பனன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – அவன் என்ேிறத்ேில் பசய்ய நிளனக்கிறயவ ஒருவர்க்கும் அறிய
நிலமன்பறன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – இன்று ஆஶ்ரயிப்பாயரயும் நித்யாஶ்ரிேயரப்தபாதல விஷயீகரிக்கு
மவன் ேிருவடிகளிதல நிர்மமனாய் விழப்பபற்தறன் என்கிறார். (ேிருவநந்ோழ்வானுக்
கும் ப்ரதயாஜாநந்ேரபரர்க்கும் வாசியவயாதே உடம்பு பகாடுக்குமவளன வணங்கப்
பபற்தறபனன்கிறாராகவுமாம்.)
7. ஏழாம்பாட்டு – ‘நம் ப்ரேிபந்ேகங்களளபயல்லாம் ோதனதபாக்கி அடியம
பகாள்ளுமவளன நாள்தோறும் அநுபவி’ என்று ேிருவுள்ளத்யேக்குறித் ேருளிச்
பசய்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – “அவளனயநுபவி” என்றவாதற உகந்ே பநஞ்யசக் பகாண்டாடி,
‘அவளன இயடவிடாதே யநுபவி’ என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “ஜந்மாந்ேரஸஹஸ்தரஷு” என்கிறபடிதய அதநககால
ஸாத்யமான பக்ேியாதல லபிக்கப்படுபவளன தகவலம் அவன் ப்ரஸாேத்ோதல
காணப்பபற்தறபனன்கிறார். இப்பாட்டிற் பசால்லுகிற ப்ரபத்ேிதயாடு விகல்பிக்கலாம்
படியிருக்கிற பக்ேியயச் பசால்லிக்பகாண்டு தபாந்ோர் கீழ்; அதுக்கும் அடி
அவனாயகயாதல பசால்லுகிறாராேல். ஸ்வயம் நிரதபக்ஷமானதுேன்ளனதய
பசால்லுகிறாராேல், ோம் பபற்றவழிதய பசால்லுகிறாராேல்.
10. பத்ோம்பாட்டு – ப்ரதயாஜாநந்ேரபரதராடு ஸாேநாந்ேரபரதராடு ப்ரபந்நதராடு
வாசியற அவதன உபாயபமன்று உக்ேத்யே நிகமிக்கிறார்.
 11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழிகற்றார்க்கு க்ருஷ்ணனுயடய ேிருவடிகள் ஸுலப
மாபமன்கிறார்.

சார்வாகதவ அடியில் ோனுயரத்ே பத்ேிோன்

சீரார் பலத்துடதன தசர்ந்ேேளன – தசாராமல்
கண்டுயரத்ே மாறன் கழலிளணதய நாதடாறும்
கண்டுகக்கும் என்னுயடய கண். 94

பத்ோம்பத்து, ஐந்ோந் ேிருவாய்பமாழி – கண்ணன்கழலிளண:

பக்ேியானது ஸ்வஸாத்யத்தோதட பபாருந்ேினபடியயச் பசான்னார் கீழ். அத்ேளன
க்ரமம் பபாறுக்கமாட்டாதே ஈஶ்வரன் ேம்யமக்பகாடுதபாயகயிதல த்வரிக்கிறபடியயக்
கண்டு; அோகிறது – “மரணமானால்” என்றது அவனுக்கு பநடுநாளாய், அவ்வளவும்
பபாறுக்கமாட்டாதே அவன்பகாடுதபாயகயிதல த்வரிக்க அத்யே யநுஸந்ேித்து;
“நமக்குப் தபாக்குத்ேவிராேபின்பு இனியிவர்கள் ேங்களுக்கு பக்ேிமான்களுயடய
பரிமாற்றமிருக்கும்படியயயும் அறியதவண்டுவபோன்றாயகயாதல அத்யேயுபதேஶிப்தபாம்”
என்று பார்த்ோர். இவர்ோம் எம்பபருமானாதராபாேியும் க்ருயபயுயடயவர் காணும்.
“இதுோன் ஓன்று இவர்களுக்குக் குயறகிடந்ேோகிறபேன்?” என்று அது இருக்கும்படியய
யுபதேசிப்தபாபமன்று பார்த்துப் பதராபதேஶத்ேிதல ஒருப்பட்டு, அவன் ேம்யமப் பரம
பேத்ேிதல பகாடுதபாவோக த்வரிக்கிறபடியாலும் “தகட்கிற இவர்களுக்கு ப்ரபத்ேிக்கு
விஷயமாகதவணும்” என்னுமத்ோலும் பாசுரப்பரப்பறும்படி சுருங்கக் பகாண்டு; அந்ே
பக்ேிக்கு ஆலம்பநமான ேிருநாமத்யேச் பசால்லி, இேிலிழிவார்க்கு அநுஸந்ேிக்கப்
படும் மந்த்ரம் இன்னபேன்றும், அேில் அர்த்ோநுஸந்ோனதம தமாக்ஷஸாேநபமன்றும்,
அவ்வழியாதல பக்ேியயப்பண்ணுங்தகாபளன்றும், கரணத்ரயத்ோலும் அவளன ஆஶ்ரயியுங்
தகாபளன்றும், இப்படி ஆஶ்ரயிப்பார்க்கு அவன்ோன் ஸுலபபனன்றும், ஸ்ரீய:பேியாயக
யாதல ஸ்வாராேபனன்றும், இவளனயிடுவித்து ஆஶ்ரயிப்பித்து இதுேன்ளனதய அவன் ேிரு
வுள்ளத்ேிதலபடுத்ேிக் குவாலாக்குவாரும் அருதகயுண்படன்றும், ‘ஆஶ்ரயிக்குமிடத்ேில்
அேிகாரிஸம்பத்ேி தவண்டா, ருசியுயடயாபரல்லாரும் இதுக்கேிகாரிகள்’ என்றும்,
புஷ்பாத்யுபகரணங்களளக் பகாண்டு ஆஶ்ரயியுங்தகாபளன்றும், இேிலிழிய விதராேிகள்
ேன்னயடதய தபாபமன்றும், இப்புயடகளிதலபசால்லி, நாமின்னமும் சிலநாள் இங்தக
யிருக்கிதறாமன்றிக்தக தபாக்கு அணித்ோன பின்பு எல்தலாரும் இேளனக் பகாள்ளுங்தகா
பளன்று உபதேஶித்து, அத்தோதட போடங்கின பதராபதேஶத்யேத் ேளலக்கட்டுகிறார்.
1. முேற்பாட்டு – பக்ேியுக்ேராய்க்பகாண்டு அவளன யநுஸந்ேிப்பார்க்கு ஆலம்பந
மான ேிருமந்த்ரமின்னபேன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – இரண்டாம்பாட்டிலும் மூன்றாம்பாட்டிலும் இேினுயடய
அர்த்ேத்யேச் பசால்லுகிறது.
 3. மூன்றாம்பாட்டு – ஸ்வாமித்வ ப்ரயுக்ேமான ஸர்வவிேரக்ஷணங்கள் பண்ணும்படி
பசால்லுகிறது.
4. நாலாம்பாட்டு - *ஆதபா நாராஇேி ப்தராக்ோ:* என்றும் ஒரு நிர்வசநப்ரகார
முண்டிதற இதுக்கு; அவ்வழியாதல ேிருமந்த்ரத்யே நிர்வசித்து, ேிருமந்த்ரத்யேச்
பசால்லிக்பகாண்டு புஷ்பாஞ்சலியயப்பண்ணி ஆஶ்ரயியுங்தகா பளன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – இப்படி பசவ்விமாறாே புஷ்பத்யேக்பகாண்டு அவன்
ேிருநாமத்யே ஹர்ஷத்துக்குப் தபாக்குவீடாகச் பசால்லுங்தகாள்; அப்படிச்
பசய்யதவ ஸ்வரூபாநுரூபமான வ்ருத்ேியயப் பபறலாபமன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – நீர்பசான்னபடிதய பசய்யலாவது ஆஶ்ரயணீயளனக் கண்டாலன்தறா?
கண்டாஶ்ரயிக்க தவண்டாதவாபவன்ன; பிற்பாடரான நமக்காகத் ேிருமளலயிதல
நின்றருளினான், அவளன ஆஶ்ரயியுங்தகாபளன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ப்ரீேிப்தரரிேராய் ஆஶ்ரயிக்கவும் இனியமதயாதட ேிருநாமம்
பசால்லவும் மாட்டாோர், அந்ே:புரபரிகரமானார் வார்த்யேயயச் பசால்லதவ,
பூர்தணாபாஸநத்ேில் ফலம் ஸித்ேிக்குபமன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அேிகாரிநியேியில்ளல, ஆதரனுமாகத் ேிருநாமத்யே நிரந்ேரமா
கச் பசால்லுவார் நித்யஸுரிகதளாடு ஒப்பர்கபளன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ஜந்மாேிகள் அப்ரதயாஜகமானாலும் ப்ரதயாஜநாந்ேரபரோ
தஹதுவான பாபங்கள் பசய்வபேன்பனன்னில்; ப்ரதயாஜநஸுந்யராய்க்பகாண்டு
ஆஶ்ரயிக்கதவ அயவ ோதன தபாபமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – அவ்வளதவயன்றிதய, யகங்கர்ய ப்ரேிபந்ேகங்களும் தபாம்;
ஆனபின்பு, அவளன யாஶ்ரயியுங்தகா பளன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில் – இப்பத்தும் அப்யஸித்ேவர்களள ஆழ்வார்ேம்யமப்தபாதல பகவத்
விஷயீகாரபாத்ர மாக்கு பமன்கிறார்.

கண்ணனடியிளணயில் காேலுறுவார்பசயளல*
ேிண்ணமுறதவ சுருங்கச் பசப்பிதய –* மண்ணவர்க்குத்
ோனுபதேசிக்யக ேளலக்கட்டினான் மாறன்*
ஆனபுகழ்தசர் ேன்னருள். 95

பத்ோம்பத்து, ஆறாந் ேிருவாய்பமாழி – அருள்பபறுவார்:

பபாய்ந்நின்றஞானந்போடங்கி இவ்வளவும்வர, ஈஶ்வரளன ஆழ்வார் பின் போடர்ந்ே
படி பசால்லிற்று; இதுபோடங்கி, ஆழ்வாயர ஸர்தவஶ்வரன் பின்போடருகிறபடி
பசால்லுகிறது.
இப்படி பக்ேிஸ்வரூபத்யே யுபதேஶித்துக் யகபயாழிந்ே வநந்ேரம் ேன்பக்கலிதல
இவர்க்கு விடாய்பபருகிறபடியயக் கண்டு, இவர்க்குமுன்தப விடாய்த்துத் ேிருவாட்டாற்
றிதல ேங்குதவட்யடயாக64 வந்து நிற்கிறவனாயகயாதல இவயரக் பகாண்டு தபாயகயிதல
அவனுக்கு த்வயரமிக்கது. இவரளவல்லவிதற அவனுயடயவிடாய்; *ந ஜீதவயம் க்ஷண
மபி 65 * என்னும் ஏற்றமுண்டிதற. “ஆழ்வாரும் நாமுமாய் அநுபவிக்கதவணும்” என்று
பாரித்து, “அது பசய்யுமிடத்ேில், அவ்வநுபவத்துக்கு ஒருவிச்தசேம் வாராேபடி
ஏகாந்ேமாயிருப்பபோரு தேஶவிதசஷத்ேிதல பகாடுதபாய்யவத்து அநுபவிக்க தவணும்”
என்று பாரித்து, “அது பசய்யுமிடத்ேில், இவர்க்குப் பரேந்த்ரனாய் இவர் நியமித்ேபடி
பசய்தோமாக தவணும்” என்று இவர் அநுமேிபயாழியச் பசய்யமாட்டானாய் நின்றான்;
ஸர்தவஶ்வரளனத் ோம் நியமிக்க மாட்டாதர ேம்முயடய பாரேந்த்ர்யத்ோதல. இப்படி ேம்
பக்கலிதல அபிநிதவஶாேிஶயத்யேப் பண்ணுகிறவனுயடய தமன்யமயயயும், அப்படிப்பட்ட
தமன்யமயயயுயடயவன் ேம்பக்கல் பரேந்த்ரனாய்த் ோழநிற்கிறபடியயயும் அநுஸந்ேித்து,
இதுக்கு உசாத்துளணயாக ஸம்ஸாரிகளளப் பார்த்ேவிடத்து, அவர்கள்
ஶப்ோேிவிஷயங்களிதல அந்யபரராய் அவற்தறாதட பணிதபாந்ேிருந்ோர்கள்; அவன்
ேன்ளனப்பார்த்ேவிடத்ேில், அபிநிதவஶாேிஶயத்யே யுயடயனாய் முன்னடிதோற்றாதே
யிருக்கிறவனாயகயாதல அவன் இதுக்காளாகமாட்டிற்றிலன்; இனி இவ்விஷயீகாரத்துக்கு
ோமும் ேம்தமாடு உடன்தகடான பநஞ்சுதமயாயிருந்ேது; அந்பநஞ்யசக்குறித்து,
“அவனுயடய தமன்யமயிருந்ேபடியும், அப்படி தமன்யமயுயடயவன் நம்பக்கல் ோழநின்ற
நிளலயும், நாம் பபற்ற தபற்றின் கனமிருந்ேபடியு பமல்லாம் கண்டாதய! நம்கார்யம்
விழுந்ேபடி கண்டாதய!” என்று, இத்யேத் ேம் ேிருவுள்ளத்தோதடகூட்டி இனியராகிறார்.
இதுக்கு முன்பபல்லாம் ஸர்தவஶ்வரனாகிறான், ஸர்வநியந்ோவாய் ஸ்வேந்த்ரனாயிருப்பா
பனாருவபனன்றிருந்ோர்; இப்தபாது அங்ஙனல்ல; ஆஶ்ரிேபாரேந்த்ர்யதம அவனுக்கு
ஸ்வரூபபமன்கிறார். முன்பபல்லாம், ேம்மாதல பாரேந்த்ர்யத்யே இழந்ோர்; இப்தபாது,
அவனாதல பாரேந்த்ர்யத்யே இழக்கிறார். அதுோன், இருந்தும் வியந்ேிதல பசால்லிற்
றில்ளலதயா? என்னில், – அேில் இதுக்கு வாசியுண்டு – “அடியார்ேம் அடியதனன்” என்று
தஹதுதவாதட அநுஸந்ேிக்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – ஈஶ்வரன் நம்யம விஷயீகரிக்யகயிதல ஒருப்படாநின்றான்; அது
ோனும் நாம் விேித்ேபடி பசய்வானாயிராநின்றா பனன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – “விேிவயகதய” என்று – தகவல பகவத்க்ருயபயாதல
வந்ேோகச் பசால்லுகிறபேன்? அடியிதல “இந்நின்றநீர்யம யினியாமுறாயம”
என்றிதலாதமா நாம்? என்ன, – நாம் அதபக்ஷித்ேவளதவா பபற்றது? என்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – பநஞ்தச! நம்யம விஷயீகரிக்கவல்லதன என்று நாமிருக்க,
அவ்வளவன்றிக்தக ফலிக்கிறபடிபயன்? என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ஸர்தவஶ்வரன் நாம் விேித்ேபடிதய பசய்வானாகச் பசான்னவிது

64
பரஸ்ோனம்தபாதல
65
சிரஞ்சீ வேி யவதேஹீ யேி மாசம் ேரிஷ்யேி ந ஜீதவயம் க்ஷணமபி விநாோம் அஸி தேஷணாம். ஸ்ரீராமா.
சுந்ேர. 66-30. - ஒரு கணமும் நான் உயிர் ேரித்து இருக்க மாட்தடன் -
 ஸம்பவிக்குதமாபவன்னில்: – அவனுயடய ஆஶ்ரிேபாரேந்த்ர்யத்யே யநுஸந்ேித்
ோல் கூடாேேில்ளலகாண் என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – அவன் பரமபேத்துக்குப்தபாக ஆஶ்ரிேர்க்கு யவத்ே அர்ச்சிராேி
கேியாதல தபாகப்பபறா நின்தறன்; நித்யாஶ்ரிேயரப்தபாதல என்ளன விஷயீகரிக்கவும்
பபற்தற பனன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேிருவாட்டாற்றிதல ஸந்நிேிபண்ணி என்ளன ஸர்வதோமுகமாக விட
மாட்டாேவனுயடய ேிருவடிகளளக் கிட்டப்பபற்தறாபமன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – “குறுகினம்” என்றவிது என்பகாண்டு அறிவபேன்னில், ‘பார்க்க
லாகாதோ உடம்பு தகாயிற்சாந்து நாறுகிறபடி?’ என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அத்யந்ேவிலக்ஷணனானவன் ேிருவாட்டாற்றிதல வந்து
ஸுலபனாய் என்ஹ்ருேயத்ேிதல வந்து புகுந்து உஜ்ஜ்வலனாயகக்கு நான் என்ன
நன்யம பசய்தேபனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – அத்யந்ேம், பூர்ணனானோன்இகழாதே என்மநஸ்யஸ
ஸர்வகாலமும் விடுகிறிலன்: ஒருவனுயடய வ்யாதமாஹதம! என்று ப்ரீேராகிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – மஹாபுருஷர்களளயயடந்ோல் எேிர்த்ேளல பாராதே ேங்கள்
ேரத்யேக் பகாடுப்பர்கபளன்னும் இவ்வர்த்ேத்யே, ேிருவாட்டாற்றில்நாயனார்
என்பக்கலிதல காட்டினாபரன்கிறார்.
11. நிகமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய யநுபவிக்கவுரியார் நித்யஸுரிகபளன்கிறார்.

அருளா லடியிபலடுத்ேமாலன்பால்*
இருளார்ந்ே ேம்முடம்யப யிச்சித்து–* இருவிசும்பில்
இத்துடன்பகாண்தடக இவரியசவுபார்த்ேிருந்ே*
சுத்ேிபசால்லும் மாறன்பசஞ்பசால். 96

பத்ோம்பத்து, ஏழாந் ேிருவாய்பமாழி – பசஞ்பசால்:

“விேிவயகதய” என்கிறபடிதய அவன் ேம்யமக்குறித்துப் பரேந்த்ரனாய் நிற்கிற
படியய யநுஸந்ேித்ோர். அவ்வழியாதல “வியரகுழுவுநறுந்துளவம் பமய்ந்நின்றுகமழுதம”
என்றும் “ேளலதமதல ோளிளணகள்” என்றும் அவன்ேன் ேிருதமனிதயாதடபுகுந்து கலந்ே
படியயப் தபசினார்.
ேம்தமாதடவந்து கலந்து ேம்யமக்குறித்து பரேந்த்ரனாய் ேிருதமனியய விட
மாட்டாதே அவன் பண்ணுகிற அபிநிதவசத்யேக்கண்டு; “இந்நின்ற நீர்யம இனியா
முறாயம” என்று நாம் அடியிதலயர்த்ேிக்கச்பசய்தேயும் இங்கு நம்யமயவத்ேது ஒரு
கார்யபுத்த்யாவாகாதே என்றிருந்தோம்; அோவது - இப்ப்ரபந்ேம் ேளலக்கட்டுவித்துக்
பகாள்ளுயகயிதற; அது அவ்வளவிலன்றிக்தக நம்முடம்பு விரும்பி விடமாட்டாயமயாதல
யாயிருந்ேது; இவன் பவறுமுடம்பனாயிருந்ோன் 66 . “கவிபாடுவித்துக்பகாள்ளுயகபயன்று
வ்யாஜமாத்ரம்: ஆநுஷங்கிகফலமாய் வந்ேேித்ேளன; இதுதவ இவனுக்கு நிளனவு” என்று
பார்த்ோர்; “இவன் இவ்வுடம்யப விரும்புகிறது நம்பக்கல் ஆேரத்ோதலயிதற; இப்படி
நம்யம விரும்பின இவ்வளவிதல நம் அதபக்ஷிேம் பசய்வித்துக்பகாள்ளுதவாம்” என்று
பார்த்து, “தேவர் ேிருவுள்ளத்ேிதலாடுகிறபேன்?” என்றார்; ‘நான் உடம்பனாதய தவபறான்
றறியாமல் படுகிறபாடன்தறா, மற்றுண்தடா?” என்றான்; “அங்ங்பனாண்ணாது: தேவர் இேில்
பண்ணியருளுகிற விருப்பத்யேத் ேவிரதவண்டும்” என்று விண்ணப்பஞ் பசய்ய; இவர்
விலக்கினது மிகவும் அவனுக்கு அபிநிதவஶத்துக்கு உடலாய்த்து; ேந்ோயமக் பகாண்டு
அருயமப்படுத்துவர்களிதற தமல்விழுயகக்காக; அதுதபாதலயாய்த்து. இப்படி இவன்
இேிதல பண்ணுகிற ஆேரத்யேக்கண்டு, “இவனுயடய அபிநிதவஶமிருந்ேபடியால்
இவ்வுடம்தபாதட நம்யமக்பகாடுதபாக நிளனத்ேிருக்கிறான் தபாதலயிருக்கிறது; அப்படிச்
பசய்ேதபாது இஸ்ஸம்ஸாரம் நமக்கு நித்யமாய்விடும்; இங்தகயிருந்து இதுக்பகாரு முடிவு
கண்டோமத்யே யிழந்தோமாதவாமித்ேளன; இத்யேக் கழித்துக்பகாள்ளதவணும்” என்று
பார்த்ோர்; “என்பக்கற் பண்ணின அபிநிதவஶமாகில் இத்யே விரும்புயகக்கு அடி; எனக்கு
இது அநபிமேம்; தேவரும் இேில் பண்ணுகிற விருப்பத்யேத் ேவிரதவணும்” என்ன; “நீர்
உம்முயடய உத்தேஶ்யத்யே விடாேதவாபாேி நாமும் நம்உத்தேஶ்யத்யே விடுவு
தோதமா?” என்ன; “இவன் இப்படிவிரும்புகிறது இேினுயடய தோஷேர்ஶநம்
பண்ணாயமயிதற. இவளன இேில் தோஷேர்ஶநத்யேப் பண்ணுவிப்தபாம்” என்று பார்த்து,
“இோகிறது உபசயாத்மகமாய் 67 தஹயமாயிருப்பபோன்று; விரும்பப்படும் ஆத்மாயவப்
தபான்று ஏகரூபமாய் விலக்ஷணமாயிருப்பபோன்றல்ல; இத்யேயுதபக்ஷித்ேருளதவணும்”
என்றார்; அதுோதன இவனுக்கு விருப்பத்துக்கு உடலாய்த்து; அபிமேவிஷயத்ேிலழுக்கு
உகப்பாயரப்தபாதல “ஸர்வோ இவன் விடமாட்டானாயிருந்ோன்; இவளனேன்ளன காற்கட்டி
யாகிலும் இக்காற்கட்யட அவிழ்த்துக் பகாள்ளுதவாம்” என்று பார்த்து, “இேில்
பண்ணுகிற விருப்பத்யே தேவர் ேவிரதவணும்” என்று ஶரணம்புக்கார்; இவர் பசான்னபடிதய
பசய்ய இழிந்ேவனாயகயாதல ேனக்கு இேிதல தமன்தமல் அதபயக்ஷ பசல்லச்பசய்தேயும்
இவர்க்கு இது இப்படி உதபக்ஷா விஷயமான பின்பு நாமும் இனி இத்யே வருந்ேி
உதபக்ஷிப்தபாம்” என்று பார்த்ோன். இவர்பக்கல் பாரேந்த்ர்யத்ோதல இத்யேபயாழிய
அவன் பகாடுதபாவானாயிருந்ோன். ஆக, இப்படியாதல போடங்கின பாரேந்த்ர்யத்யே
நிகமித்து, ‘ஸர்வநியந்ோவாய் ஸர்வாேிகனான ஸர்தவஶ்வரன், ேனக்கு இேிதல
அதபயக்ஷயும் பசல்லாநிற்கச்பசய்தே, நாம் ‘இத்யேத் ேவிரதவணும்’ என்னத் ேவிருவதே!
இபோரு ஶீலமிருக்கும்படிதய!! இவ்விஷயத்ேில் ஒருவரும் இழியாதேபகாள்ளுங்தகாள்;
இழிந்து நான் பட்டதுதவ யயமயும்” என்று ப்ரீேிப்ரகர்ஷத்ோதல பிறர்க்குச் பசால்லித்
ேளலக்கட்டுகிறார்.

66
சரீர சபலனாய்
67
பருத்ேல் சிறுத்ேல் வளர்ேல் குயறேல்களள உயடயோய்
 1. முேற்பாட்டு – “ேிருவாய்பமாழிபாடுவிக்க” என்று ஒருவ்யாஜத்ோதல புகுந்து
ேம்பக்கல் அவன்பண்ணின வ்யாதமாஹத்யேக்கண்டு, அவனுக்கு அடியம
பசய்வார் ஶீலாদিகளிதல அகப்படாதே பகாள்ளுங்தகா பளன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேம்தமாடு கலந்ேபின்பு அவனுக்குப்பிறந்ே ஸம்ருத்ேியயக்
கண்டு இனியராகிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அவனுக்குத் ேம்பக்கலுண்டான அভিநிதவஶத்ேினுயடய எல்ளல
யில்லாயமயய யருளிச்பசய்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ேம்முயடய ேிருதமனியிற்காட்டிலும் ேம்தமாதட பரிமாறலாம்
நிலபமன்று அவனுக்குத்ேிருமளலயில் உண்டான வ்யாதமாஹத்யே யருளிச்
பசய்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – அவன் ேம்தமாதட கலந்து ேம் வாயாதல ேிருவாய்பமாழிதகட்ட
ப்ரீேியுள்ளடங்காமல் ஆநந்দিத்து ஆளத்ேியவயா நின்றாபனன்கிறார். ‘நன்பகன்னு
டலம் யகவிடான்’ என்னுமளவன்றிக்தக என்னுக்ேிமாத்ரத்ோதல களியாநின்றா
பனன்கிறாராகவுமாம்.
6. ஆறாம்பாட்டு - ஸ்ரீய:பேியானவன் ேிருமளலயிதல நின்றருளி என்ளன யாளுயகயாதல
வ்யாமுக்ধனானா பனன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – ேம்முயடய இஸ்ஸம்ருத்ேிக்பகல்லாம்அடி ேிருமளலயானபின்பு,
இத்தேஶந்ோதன நமக்கு ப்ராப்யபமன்று ேிருமளலயயக் பகாண்டாடுகிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ‘ேிருமளல போடக்கமான தகாயில்கள் எல்ளாவற்றிலும் பண்ணும்
அபிநிதவஶத்யே என் அவயவங்களிதலபண்ணி ஒருக்ஷணமும் பிரிகிறிலன்;
இவன்படியிருந்ேபடிபயன்!’ என்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – ‘நமக்கு இந்ே ஸம்பத்பேல்லாம் ேிருமளலயாதள வந்ேோய்த்து;
ேிருமளலயயக் யகவிடாதேபகாள்’ என்று ேிருவுள்ளத்யேகுறித்து அருளிச்
பசய்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இப்படி இவர் நிர்ப்பந்ேிக்கச் பசய்தேயும் ஆளனக்குப்பு
ஆடுவாயரப்தபாதல தகளாேிருந்ோன்; அதுக்கடி – “சாந்துபூசுவார் பரணியய
யுயடத்தோபூசுவது? இபேன்பசான்னீரானீர்!” என்ன; ேிரியவும், மங்கபவாட்படன்
கிறார்.
11. நிகமத்ேில், மஹদஹங்கார விஷயமான இத்ேிருவாய்பமாழி ேிருமளலயிதல
பசால்லிற்பறன்கிறார்.

பசஞ்பசாற்பரன் ேனது சீராரும் தமனிேனில்

வஞ்சித்துச் பசய்கின்ற வாஞ்யசேனின் – விஞ்சுேளலக்
கண்டவளனக் காற்கட்டிக் யகவிடுவித்துக் பகாண்ட
ேிண்டிறல் மாறன் நம்ேிரு. 97
பத்ோம்பத்து, எட்டாந் ேிருவாய்பமாழி – ேிருமாலிருஞ்தசாளல:
ேம்யமக்குறித்து ஸர்தவஶ்வரனுக்கு உண்டான பாரேந்த்ர்யத்யேப் தபசினார்,
*அருள்பபறுவாரடியாரிதல; அந்ேப்பாரேந்த்ர்யந்ேன்ளன முடியநடத்ேினபடியயச்
பசான்னார், *பசஞ்பசாற்கவியில்; “நீர்பசான்னபடிதய பசய்யக்கடதவாம்” என்று ேளல
துலுக்கினானிதற.
இவர்ேம்யமத் ேிருதமனிதயாதட பகாடுதபாவோகத் தேங்கின தேக்கமிதற
நடுவுள்ளது; அபோழியக் பகாடுதபாவோக அற்றவன்தற பேறத்போடங்கினான்; “பசழும்
பறயவோதனறித்ேிரிவான்” என்று – ேிருவடிேிருத்தோளிதல ஏறிவந்ேிதற இவயரவிஷயீ
கரித்ேது; அத்ேிருவடிேிருத்தோளிதலவந்து இவயரக்பகாடுதபாவோகப் பார்த்ோன்.
சிலயர ஆேிவாஹிககர்த்ோக்களள வரவிட்டுக் பகாடுதபாம்; சிலயர பபரிய ேிருவடியய
வரக் காட்டிக்பகாடுதபாம்; ேிருவடி ேிருத்தோளிதல வந்துோதன பகாடுதபாமவரிதற இவர்;
“அஹம்ஸ்மராமிமদ্ভக்ேம்நயாமி”68 என்கிறபடிதய, *கள்வன் பகால்லிற்69 பிராட்டியய
யாளிட்டுக் பகாடுதபாமன்றிதற இவயரயும் ஆளிட்டுக்பகாடு தபாமது! [நானிலம் 70
இத்யாேி] – “ஸம்ஸாரமாகிற பாளலநிலத்யேக் கழித்துப் தபாந்தோம்: “நசபுநராவர்த்
ேதே” என்கிற தேஶத்ேிதல புகுந்தோம்” என்று ோதனபசால்லித் தேற்றிக்பகாண்டிதற
தபாவது. ஆக, இப்படி ேம்யம அவ்வருதக பகாடு தபாயகயிதல பேறுகிறபடியய
யநுஸந்ேித்ோர்; “இவன்இப்படி நம்பக்கல் பேறுயகக்கடிபயன்?” என்றுபார்த்ோர்;
ேம்பக்கல் ஒன்றும் கண்டிலர். முேலிதல ேம்பக்கலிதல அদ্தவஷத்யேயும் பிறப்பித்து,
அேடியாக விதஶஷகடாக்ஷத்யேப் பண்ணி, ேம்பக்கலிதல இச்யசயயயும் பிறப்பித்து,
“ோதன உபாயம்” என்னும் புத்ேியயப் பிறப்பித்து, அஸஹ்யாபசாரবஹூளராயிருக்கிற71
ேம்முயடய அபசாரங்களயடயப்பபாறுத்து, விஷயங்களிதல ப்ரவணராய்ப்தபாந்ேேம்யம
“பலநீகாட்டிப்படுப்பாதயா” என்று ோதம பசால்லும்படிபண்ணி, ேன்னாலல்லது
பசல்லாயமயயப் பிறப்பித்து, ோதனவந்து அவ்வருகு பகாடுதபாவானாக த்வரிக்கிறபடியய
யநுஸந்ேித்து, “இன்று இப்படி நம்யமயாேரிக்கிற இவன் அநாேிகாலம் நம்யமவிட்டு
ஆறியிருந்ேபடிபயங்ஙதன? இன்று இப்படி யாேரிக்யகக்குத் ோன் தஹதுபவன்?” என்று
பார்த்ோர்; ேம்பக்கல் ஒருதஹது கண்டிலர்; முன்புத்யேயிற் காட்டில் இப்தபாது ேமக்கு ஓர்
ஏற்றமுண்டாக நிளனத்ேிருக்குமவரன்தற. முன்தபபோடங்கி பநடுங்காலம் இவயரப்பபற
தவணுபமன்றிருக்கிறவன் இவர்க்கு இப்தபாது ஒன்யறச்பசய்ோனாக நிளனத்ேிராதன. “இனி
ஸர்வஜ்ஞனானவனாகிலும் இதுக்பகாரு தபாக்குச்பசால்லுமாகில் அவளனக்தகட்தபாம்”
என்றுபார்த்து, “இன்று இப்படி இத்யே ஶிரஸாவஹிக்கிறதேவர் முன்பு அநாேிகாலம்

68
வராஹ சரம.- என்னுயடய அடியவளன இறுேிக் காலத்ேிதல நாதன நிளனக்கிதறன் பகாண்டுதபாகிதறன்
69
பபரிய ேிருபமாழி -8-7-1
70
ேிருவிருத்ேம் -26
71
அஸஹ்யாபசாரமாவது - நிர்நிபந்ேனமாக பகவத்பாகவே விஷயபமன்றால் அஸஹமானனாயிருக்யகயும்
ஆசார்யாபசாரமும், ேத்பக்ோபசாரமும் - ஸ்ரீ வசன பூஷணம் -3-305.
இத்யேக்யகவிட்டிருப்பாபனன்? இப்தபாது இத்யே ஆேரிப்பாபனன்?” என்றுதகட்டார்;
“உம்முயடய பக்கல் அদ্தவஷமடியாகச்பசய்தோம்” என்னமாட்டாதன; ோனறிய அதுவும்
ேன்னாதல வந்ேோயகயாலும், அதுோன் தபற்றுக்கு ஈடான ஸாধநமாகப் தபாராயமயாலும்.
இனி, ரக்ஷகனானவனுக்கு பநடுநாள் ரக்ஷ்யவர்க்கத்யே விட்டிருந்ே இதுக்குச்பசால்லலா
வபோன்றில்ளலதய, பிற்பாடனானதுக்கு லஜ்ஜிக்குமதுக்குதமற்பட; ஆயகயாதல பசால்ல
லாவபோரு மறுமாற்றம் காணாயமயாதல கவிழ்ந்துநின்று காலாதலேயரயயக் கீறினான்.
முேலிதல ஜগத்ஸ்ருஷ்ட்யாேிகளளப் பண்ணித் ேன்பக்கலிதல இச்யசயயப் பிறப்பிக்
யகக்கு வழியிட்டுயவத்ோன்; அவ்வழியாதல இச்யசயயப் பிறப்பித்ோன்; ேன்பக்கலிதல
உபாயভোவத்யே எறட்டுக்பகாண்டு *பபாய்ந்நின்றஞானந்போடங்கி இவ்வளவாகத் ேன்
பக்கலிதல வரநிறுத்ேினான்; பரভக்ேிபோடங்கி பரமভக்ேிபர்யந்ேமாக দஶாவிதஶஷங்
களளப் பிறப்பித்ோன். “இதுேன்ளன முன்தப பசய்யாவிட்டபேன்?” என்ன; “இதுக்குச்
பசால்லலாவ போன்றில்லாயமயாதல நிருத்ேரனாய் நிற்கிறானித்ேளன” என்றுபார்த்து,
இப்படி அவன் ேம்பக்கல்பண்ணின விஷயீகாரத்யேயும் அதுக்கடியான அவனுயடய
க்ருபாদিগুணங்களளயும் அநுஸந்ேித்து, “இபோரு நிர்தஹதுக விஷயீகார மிருக்கும்
படிதய!” என்று அேிதல ஆழங்காற்பட்டு விஸ்மிேராய் ஹ்ருஷ்டராய்க் களிக்கிறார்.
1. முேற்பாட்டு – யாத்ருச்சிகமாகத் ேிருமளலயயச் பசால்லுங்காட்டில் நிரதபக்ஷனான
ோன் பிராட்டிதயாதட கூடவந்து என்னுள்தள புகுந்ேருளினான் என்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ோன் ஸர்தவஶ்வரனாய்யவத்து என்தனாடு கலக்கப்பபறாயம
யாதல குயறவாளனானவன், இன்றுவந்து நிர்தஹதுகமாக என் ஹ்ருேயத்ேிதலபுகுந்து
பூர்ணனானாபனன்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – அவன் ேம்தமாதட நிர்தஹதுகமாகவந்து ஸம்ஶ்தலஷித்ேபடியய
யநுஸந்ேித்து, இவன் ேிருவடிகள் எனக்கு இங்ஙதண எளிோவதே என்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ேமக்குப் பரமபேத்யேத் ேருவானாயிருக்கிறவனுயடய நீர்யமயய
யநுஸந்ேித்து, என்கரணங்களும் களிக்க நானும் களியாநின்தறபனன்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ேிருப்தபர்நகரான் பரமபேத்யே எனக்குத் ேருவானாக என்தனாதட
பூணித்து, ோதன விதராধিகளளயும் தபாக்கினாபனன்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ேனக்கு இருப்பிடமான தகாயில்கள் அதநகமுண்டாயிருக்க ஓரிட
மில்லாோயரப் தபாதல என் ஹ்ருদயத்ேிதல நிர்தஹதுகமாக ப்ரார்த்ேித்து வந்து
புகுந்ோபனன்று ப்ரீேராகிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – அவனுயடய ஆேரத்ோதல ேமக்கு உண்டான கார்த்ோர்থ্யத்யே
அருளிச்பசய்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – நிரேிஶயভভোগ্யভূேனான ேிருப்தபர்நகரான் என்பக்கலிதல
வ்யாதமாஹத்யேப் பண்ணி ஒருநாளும் தபாகாேபடி என்பனஞ்சிதலவந்து புகுந்ோ
பனன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “இன்று என்ளன விஷயீகரிக்யகக்கும் முன்பு என்ளன உதபக்ஷிக்
யகக்கும் காரணபமன்?” என்று தகட்கதவண்டியிருந்தேபனன்கிறார். அথவா,
 ஸர்தவஶ்வரன் ேம்யமப்பரமபேத்ேிதல பகாடுதபாவோக வியரகிறபடியயக்கண்டு
“இன்று என்னளவல்ளாேபடி த்வரிக்கிறதேவர் இதுக்குமுன்பு பநடுநாள்விட்டு
ஆறியிருந்ேபடி பயங்ஙதன?” என்று அவன்றன்ளனக்தகட்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – இவர் தகட்ட இதுக்கு ஒருதஹது காணாயமயாதல நிருத்ேரனாய்,
“உமக்கு தமல் பசய்யதவண்டுவபேன்?” என்ன, “ப்ரீேிபூர்வகமாக அடியம பசய்யப்
பபற்தறன்: இதுதவ யின்னம்தவண்டுவது” என்கிறார்.
11. நிগமத்ேில், இத்ேிருவாய்பமாழியய யப்யஸிக்கவல்லார் இட்டவழக்கு பரமபே
பமன்கிறார்.

ேிருமால்ேன்பால் விருப்பஞ்பசய்கின்ற தநர்கண்டு

அருமாயத்ேன்றகல்விப்பாபனன்? – பபருமால்நீ
இன்பறன்பால் பசய்வாபனன்பனன்ன இடருற்று நின்றான்
துன்னுபுகழ் மாறளனத் ோன்சூழ்ந்து. 98

பத்ோம்பத்து, ஒன்போந் ேிருவாய்பமாழி – சூழ்விசும்பு:

பரமதயாগিகளுக்குப் பிறக்கக்கடவோன பரபக்ேி இவர்க்குப்பிறந்து,
ேத்ப்ரகாரங்களள இத்ேிருவாய்பமாழியளவும்வர அனுபவித்து, இனி இங்கிருந்ேநுভவிக்கு
மபோன்றில்லாயமயாதல “பரமபேத்தேறப் தபாகதவணும்” என்று மதநாரேிக்கிற இவயரத்
ேம்மிற்காட்டில் சடக்பகனக் பகாடுதபாகதவணும் என்று வியரகிற ஈஶ்வரன், அங்குத்யே
யநுபவத்துக்கீடாம்படி மிகவும் விடாய்பிறக்யகக்காக ேன்னுயடய ஸ்வரூபரூபகுண
விভূேிகளள கண்ணாதலகண்டாற்தபாதல விஶேமாக ப்ரகாசிக்கும்படி பண்ணியருளினான்.
அோவது - தவோந்ேங்களில் ப்ரஸித்ேமான அர்ச்சிராேிமார்க்கத்யேயும், ஶரீரவிஶ்தலஷ
ஸமயத்ேில்வரும் க்தலஶபமல்லாம் ஆறும்படி ோன்வந்து முகங்காட்டும்படியயயும்,
மார்க்கஸ்த்ேரான புருஷர்களுயடய ஸத்காரங்களளயும், அம்மார்க்கத்ோதல தபாய்ப்புகக்
கடவ பரமபேத்யேயும் நித்யஸூரிகள் வந்து ஆேரிக்கும்படியயயும், பிராட்டிமாரும்
ஸ்ரீயவகுண்டநாথனும் எேிதரவந்து ஆேரிக்கும்படியயயும், நித்யஸூரிகள் தஸவிக்கப்
பிராட்டிமாதராதட வீற்றிருந்ேருளுகிறபடியயயும், பரமப்ராப்யரான நித்யஸூரிகள்நடுதவ
ோம் ஆநந்ேநிர்ப்பரராயிருக்கும்படியயயும் காட்டியருளக்கண்டு ப்ரீேராய், அத்யே
அந்யாபதேஶத்ோதல தபசி யநுভவிக்கிறார். ேமக்கு அவன் பண்ணிக்பகாடுத்ே தபற்யற
யவஷ்ணவர்கபளல்லாரும் பபற்றார்களாகப்தபசின இது – அந்யாபதேஶமாவது; அது
ேனக்கு ப்ரதயாஜநம் – இங்குள்ளார் “நமக்கும் ஆழ்வார்தபறு ேப்பாது” என்றிருக்யகக்
காக.
1. முேற்பாட்டு – பரமபேத்துக்குப் தபாக உபக்ரமிக்கிற ஸ்ரீயவஷ்ணவர்களளக்கண்ட
ப்ரீத்யேிஶத்ோதல ஸ்த்ோவரஜங்கமங்களுக்கு உண்டான விக்ருேியய யருளிச்
பசய்கிறார்.
 2. இரண்டாம்பாட்டு – தமலுண்டான தலாகங்கள் பண்ணின ஸத்காரங்களள அருளிச்
பசய்கிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – ஆேிவாஹிகதலாகங்களிலுள்ளார் எேிதரவந்து புஷ்பவ்ருஷ்டி
யயப் பண்ணிக் பகாண்டடுகிறடியய யருளிச்பசய்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – தமலுள்ள தலாகங்களில் தேவர்கள், இவர்கள் தபாகிற
வழிகளிதல ேங்குயகக்குத் தோப்புக்கள் சயமத்தும் வாத்யாদিதகாஷங்களளப்
பண்ணியும் பகாண்டாடுகிறபடியய அருளிச்பசய்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஆேிவாஹிக கர்த்ோக்களான வருதணந்த்ராদিகளும் மற்றுமுள்
ளாரும் இவர்களுக்குப் பண்ணும் ஸத்காரங்களள யருளிச்பசய்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – ஸத்காரபூர்வகமாக தேவஸ்த்ரீகளுகந்து இவர்களள ஆசீர்வசநங்க
ளளப்பண்ணினார்கபளன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – மருদ্கணங்களும் வஸுகணங்களும் ேங்கள் எல்ளலக்கு இப்பாலும்
போடர்ந்து பசன்று இவர்களள ஸ்தோத்ரம் பண்ணினார்கபளன்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – ப்ரக்ருேிமண்டலத்துக்கு அவ்வருதக பரமபேத்துக்குப் புறம்பாக
நித்யஸூரிகள் இவர்களள எேிர்பகாள்ளுகிறபடியய யருளிச்பசய்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – பரமபদத்ேிதலபசன்று ேிருவாசலில் முேலிகளாதல ஸத்க்ருே
ராய், அங்குள்ள நித்யஸூரிகள் “பரமபேத்ேிதல வருவதே! இபேன்ன ভোগ্ய
ফலம்!” என்று விஸ்மயப்பட்டார்கபளன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – நித்யஸூரிகள் இவர்களளக் பகாண்டாடும்படியய யருளிச்
பசய்கிறார்.
11. நிগமத்ேில் – இத்ேிருவாய்பமாழி அভ্யஸித்ேவர்கள் நித்யஸுரிகதளாடு ஒப்பர்
என்கிறார்.

சூழ்ந்துநின்றமால் விசும்பில் போல்ளல வழிகாட்ட

ஆழ்ந்ேேளன முற்று மநுபவித்து – வாழ்ந்ேங்கு
அடியருடதன யிருந்ே வாற்யற யுயரபசய்ோன்
முடிமகிழ் தசர்ஞான முனி. 99

பத்ோம்பத்து, பத்ோந் ேிருவாய்பமாழி – முனிதய:

பரமபদத்ேிதலபுக்கு “அந்ேமில்தபரின்பத் ேடியதராடிருந்ேயம” என்று
நிரேிஶாயநந்ே யுக்ேராய் அத்ேிரளிதலயிருந்ேவிருப்பு ஜ்ஞாநாநுஸந்ধোநமாத்ரமாய்
বোஹ்யஸம்ஶ்தலஷத்துக்கு தயாக்யமன்றிக்தகயிருக்கிற இதுக்குதமதல, ‘இல்ளல கண்டீ
ரின்பம்”72 என்றும் “பிறப்பாம்பபால்லா அருவிளன மாயவன் தசற்றள்ளல் பபாய்ந்நிலம்”73
என்றும் ோம் பிறர்க்கு உபதேசிக்கிற ஸம்ஸாரத்ேிதல ப்ரக்ருேிবদ্ধராயிருக்கிறபடியயக்
கண்டு, தமருஶிகரத்ேிதல நிர்த்து:খனாய் ஸுখোத்ேராயிருக்கிறபனாருவன்,
দুুঃখবஹுளமாய் துஸ்ேரமாய்ப் 74 தபராழமாய் ஓரிடத்ேிலும் ஸ்த்ேிேியின்றிக்தக
யிருக்கும்படியான பாோளத்ேிதலவிழுந்து தநாவுபடுமாதபாதல அவஸந்நராய், அதுக்கு
தமதல ேமக்கு அவன் பண்டு யகவந்ேபடியயயும், ேன்ளனப் பபறுயகக்கு உபாயம் ோதன
யல்லேின்றிக்தக யிருக்கிறபடியயயும், ேன் ேளலயிதல ஒரு ஸாধநத்யே எறட்டுக்
பகாண்டு அநுஷ்டிக்குமவனுக்கும் ேன் யகபார்த்ேிருக்க தவண்டும்படி ஸர்வரக்ஷகனா
யிருக்கிற இருப்யபயும் அநுஸந்ধিத்து, அக்ஷணத்ேிதல பபறாயமயாதல “இப்படி
யிருக்கிறவன் நம்யம இங்ஙதன தநாவுபடவிட்டுயவப்பதே!” என்று மிகவும் அவஸந்நராய்,
மாோபிோக்கள் ஸந்நிধিயுண்டாயிருக்கப்பசியாலும் ோகத்ோலும் தநாவுபடுகிற
ஸ்ேநந்ধயப்ரயஜ ஆர்த்ேியின் மிகுேியாதல ோய்தபயரச் பசால்லிக் கூப்பிடுமாதபாதல,
*வளதவழுலகிற்படியயயுயடய ோம், ேம் ஸ்வரூபத்யே யநுஸந்ধিக்க க்ஷமரன்றிக்தக
দূேர்வாயிலிட்டு நீட்டுயகயுமன்றிக்தக, அவன்ேன் எேிதரநின்று பிராட்டியாளணயிட்டுத்
ேலக்கற்றுச்75 பசால்லும்படியான ஆற்றாயமதயாதட, நிர்ঘ্ருணருயடய ஹ்ருদயங்களுங்
கூட இரங்கும்படியாகவும், அவனுக்குத் ேம்யம ரக்ஷித்ேல்லது பரமபேத்ேிலும்
இருப்பரிோம்படியாகவும், காட்டுத்ேீயிதல யகப்பட்டாயரப்தபாதல ஆர்த்த்ধ্வநிதயாதட
பபருமிடறுபசய்து கூப்பிட்டு, “ஶாகாம்ருগোராவணஸாயகர்த்ோ ஜগ্முஶ்ஶரண்யம்
ஶரணம்ஸ்மராம” 76 என்கிறபடிதய ேரிக்கமாட்டாயமயாதல அவன் ேிருவடிகளிதல
ஶரணம்புக; பரமদயாளுவாயகயாதல “இவயர யிப்படிதய தநாவுபட விட்டுயவத்தோமா
காதே!” என்று இவரிலுங்காட்டில் ோன் பநாந்து; பிராட்டிதயாதட கூடப் பபரிய
ேிருவடிதமதல இவர் அதபக்ஷித்ேபடிதய பூர்ணனாய் வந்துதோற்றி, இவருயடய ப்ரக்ருேி
ஸம்বந்ধத்யேயும் அறுத்து, “அடியார்கள் குழாங்களள – உடன்கூடுவபேன்று பகாதலா”
என்று இவர் ஆயசப்பட்டபடிதய அத்ேிரளிதல புகப்பபற்று, “என்னவாவறச் சூழ்ந்ோதய”
என்றும் “அவாவற்றுவீடுபபற்ற” என்றும் இவர்ோதம பசால்லும்படி இவர் விடாயும்ேீர்ந்து
இவருக்கும் அவ்வருகான ேன்விடாயும்ேீரும்படி ஸம்ஶ்தலஷித்ேருளினா பனன்கிறார்.
இப்ப்ரபந்ேத்துக்கு ப்ரதமயமானவஸ்து – ஸர்தவஶ்வரன்; இப்ப்ரபந்ேம் – *அவாவிலந்ோேி;
*மயர்வறமேிநலமருளப்பபற்றவர் கவிபாடினார். இனி இவருயடய அவோரந்ோன்
ஸர்தவஶ்வரனுயடய அவோரத்தோபாேி ஸாதுக்களுயடய ஸுக்ருேফலம்.

72
ேிருவாய்பமாழி 9-1-6
73
ேிருவிருத்ேம்-100
74
ோண்டமுடியாேோய்
75
ேலக்கு - நாணம்
76
ஸ்ரீராமா.யுத்ே. 50-45 – “வானரங்கள் ராவணனுயடய அம்பால் துன்பமுற்றயவயாய் ஓடின; புகலிடமான
ராமளனஶ் ஶரணமயடந்ேன”
1. முேற்பாட்டு – நிர்தஹதுகமாக உன்னுயடய பஸௌந்ேர்யாদিகளளக் காட்டி எனக்கு
உன்ளனபயாழியச் பசல்லாேபடிபண்ணி என்ளன துஸ்ஸஹமான ஸம்ஸாரத்ேிதல
யவத்து, நீ தபாய்ப் பண்டுதபாதல ஒருகுணாவிஷ்காரத்யேப் பண்ணிவிடபவாண்ணா
பேன்கிறார்.
2. இரண்டாம்பாட்டு – ேம்முயடய அதபக்ஷிேம் பசய்ேல்லது நிற்கபவாண்ணாேபடி
அவனுக்குத் ேிருவாளணயிடுகிறார்.
3. மூன்றாம்பாட்டு – பபருமிடுக்கரான ப்ரஹ்மாேிகளுயடய ஸ்வரூபஸ்த்ேித்யாேி
களுக்குபமல்லாம் நிர்வாஹகனான நீ, உன்னாலல்லது ஜீவிக்கவிரகின்றிதய
யிருக்கிற என்ளன, ஐதயா! வந்து விஷயீகரித்ேருளா பயன்கிறார்.
4. நாலாம்பாட்டு – ஸர்வநிர்வாஹகனான நீ, என்கார்யம் நாதண பண்ணிக்பகாள்தவனா
கப் பார்த்ேருளினாயாகில், என்ளனக் யகவிட்டாயல்ளலதயா? என்கிறார்.
5. அஞ்சாம்பாட்டு – ஸர்வரக்ஷகனான நீ உதபக்ஷித்ோல், என்கார்யம் நான்பசய்யதவா,
பிறர்பசய்யதவா? முடிந்தேனிதற என்கிறார்.
6. ஆறாம்பாட்டு – பபரியபிராட்டியார்பக்கல்தபாதல என்பக்கல் அத்யந்ோভিநி
விஷ்டனாய், என்ப்ரக்ருேியிலும் ஆத்மாவிலும் அத்யாদரத்யேப் பண்ணி ভুஜித்ே
நீ, என்ளன உதபக்ஷியாதே ஈண்படன விஷயீகரித்ேருளா பயன்கிறார்.
7. ஏழாம்பாட்டு – நான் பபரியபிராட்டியார் பரிக்ரஹமாயகயாதல ப்ரளயார்ணவமக்யந
யான ஸ்ரீভূமிப்பிராட்டியயபயடுத்து அவதளாதட ஸம்ஶ்தலஷித்ேருளினாற்
தபாலவும், கடளலக்கயடந்து பபரிய பிராட்டியாதராதட ஸம்ஶ்தலஷித்ேருளினாற்
தபாலவும், ஸம்ஸாரார்ணவமக்நனான என்ளன பயடுத்து என்தனாதட ஸம்ஶ்தலஷித்
ேருளி என்பக்கலிதல அேிவ்யாதமாஹத்யேப்பண்ணின உன்ளனப் பபற்றுயவத்து
இனித் ேப்பவிடுதவதனா? என்கிறார்.
8. எட்டாம்பாட்டு – அத்யந்ே துர்ஜ்தஞயனான உன்ளனப் பபற்றுயவத்து இனிவிட
உபாயமில்ளல பயன்கிறார்.
9. ஒன்போம்பாட்டு – “ோநிஸர்வாணிேদ্வபு:”, “யஸ்யாத்மாஶரீரம் – யஸ்யப்ருথিவீ
ஶரீரம்”, “ேத்ஸர்வம்யவஹதரஸ்ேநு:” என்னும்படிதய – எங்கும் வந்துமுகங்காட்ட
லாம்படி ஜগச்சரீரனாயிருக்கிற இருப்யபக் காட்டித் ேந்தோமிதற” என்ன, –
உகந்ோர்க்கும் உகவாோர்க்கும் பபாதுவாயிருந்ேது; ஆகாராந்ேர மில்ளலயாகி
லன்தறா “அதுதவயயமயும்” என்று ஆறியிருக்கலாவது? ேிருநாட்டிதல வ்யாவ்ருத்ே
மாகப் பரிபூர்ணமாயிருக்கிற இருப்யபக் காணதவணு பமன்கிறார்.
10. பத்ோம்பாட்டு – எம்பபருமானுக்கு இவர் அதபக்ஷிேம் பசய்ேல்லது நிற்கபவாண்ணா
ேபடி பபரியபிராட்டியாராளணயிட்டுத்ேடுத்துப் பபரிய ஆர்த்ேிதயாதட கூப்பிட்டு
இவர்ப்ரார்த்ேித்ேபடிதய பரிபூர்ணனாய்க்பகாண்டுவந்து ஸம்ஶ்தலஷித்ேருளக்
கண்டு, அபரிச்தசத்யமான ப்ரக்ருேிேத்த்வத்ேிலும் ஆத்மேத்த்வத்ேிலும்
உன்னுயடய ஸங்கல்பரூபஜ்ஞாநத்ேிலும் பபரிோன என்னுயடயவிடாபயல்லாந்ேீர
வந்து என்தனாதட கலந்ோய்; என்னுயடய மதநாரথமும் ஒருபடி முடியப்பபற்தற
 பனன்கிறார். இனி, இல்ளலபயன்னும்படி என்ளனவிடாய்ப்பித்து அதுக்கு அவ்வருகான
விடாயய யுயடயயயாய்க்பகாண்டு என்தனாதடகலந்ே உன்னுயடய விடாயும்
ஒருபடி பகட்டதே என்கிறாராகவுமாம்; “அங்தகভரேமாதராப்ய முদিே:பரிஷஸ்
வதஜ” என்னும்படிதய.
11. நிগமத்ேில் - *அখিலதஹயப்ரத்யநீக கல்யாளணகோந ஜ்ஞாநாநந்দৈக
ஸ்வரூபனாய், *உயர்வறவுயர்நலமுயடயவனாய், பஸௌந்দர்யாদিவிஶிஷ்டமான நித்ய
மங்கள விக்ரஹயுக்ேனாய், அபரிமிேদিவ்யভূஷணভূஷிேனாய், ஸர்வாயுধো
தபேனாய், லக்ஷ்மீভূமிநீளாநாயகனாய், அஸ்থোதநভயஶங்கிகளான அநந்ே
யவநதேயாদিகளாதல அநவரேபரிசர்யமான சரணநளிநனாய், ஸ்ரீயவகுண்டநில
யனாய், ஸர்தவஶ்வரனாய், ஸ்வவிভূேிভূேரான ப்ரஹ்மருத்ராேிகளுக்கும்
அந்ேராத்மாவாய், ேன்ளனக்காண தவணுபமன்றுவிடாய்த்து ஆஶ்ரயிக்குமவர்களு
யடய விடாய்ேீர ஸம்ஶ்தலஷிக்கும் ஸ்வভোவனான எம்பபருமாளனக் காணதவணு
பமன்று கூப்பிட்டு அவளனப் பபற்று நிர்দুুঃখராய், நிரஸ்ேஸமஸ்ே ப்ரேிবந்ধகரான
ஆழ்வாருயடய ভக்ேிবலாத்கார பூர்வகமாகப்பிறந்ேது ஆயிரந்ேிருவாய்பமாழி
யும்; அவற்றில் யவத்துக்பகாண்டு, கீழ்ச்பசான்னயவ தபாலன்றிக்தக பபற்றல்லது
ধரிக்கபவாண்ணாேபடியான பரமভக்ேியாதல பிறந்ே அந்ோேியான இத்ேிருவாய்
பமாழிவல்லார், ஸம்ஸாரத்ேிதல பிறந்து யவத்தே அயர்வறுமமரர்கதளாபடாப்பர்
என்கிறார்.

முனிமாறன் முன்புயரபசய் முற்றின்பநீங்கித்

ேனியாகி நின்று ேளர்ந்து – நனியாம்
பரமபத்ேியால் யநந்து பங்கயத்ோள் தகாளன
பயாருயமயுற்றுச் தசர்ந்ோ னுயர்ந்து. 100

பன்னீராயிரப்படி நிகமனம்:
இப்படி ப்ரবந்ேத்ேிதல ஸ்ரீய:பேியான நாராயணனுக்கு ப்ரகாரভূேனான
தசேநனுக்கு உபாயத்தவந ப்ரவ்ருத்ேனாய்க்பகாண்டு அநிஷ்டநிவ்ருத்ேியயயும்
இஷ்டப்ராப்ேியயயும் பண்ணுபமன்கிற மஹாவாக்யார்த்ேத்ேினுயடய அவாந்ேரார்த்ே
ரூபமான ப்ராப்ய ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபாேிகளாயுள்ள அர்த்ேபஞ்சகத்யேயும் ேத்ப்ரகாரவிஶிஷ்
டனாம்படி ஸமர்மமாக அருளிச்பசய்து ேளலக்கட்டினாராய்த்து.
இேில், முேற்பத்ேிலும் இரண்டாம்பத்ேிலும் ரக்ஷகத்வ ভভোগ্யத்வ விশিஷ்டமான
தஶஷித்வ ஸ்வரூபஞ்பசால்லுயகயாலும், மூன்றாம்பத்ேிலும் நாலாம்பத்ேிலும் ேதேகாநுভ
வத்வ ேதேகப்ரியத்வரூபமான தஶஷத்வஸ்வரூபஞ் பசால்லுயகயாலும், இந்நாலும்
அநுவ்ருத்ேமாக இந்ேதஶஷித்வ தஶஷத்வங்களினுயடய அஸாধোரண்யத்யேச்
பசால்லுயகயாலும், ப்ரথமாக்ஷரத்ேிதல தசஷித்வத்யேச் பசால்லி, த்ருேீயாக்ஷரத்ேிதல
தஶஷத்வாஶ்ரயத்யேச் பசால்லி, அவধোரணார்থமான உகாரத்ேிதல உভதயாஸ்
ஸம்বந்ধ দোஸ்யத்யேச்பசால்லுகிற ப்ரணவார்த்ேத்யே ப்ரேிபாேித்ேோய்; அநந்ேரம்,
அஞ்சாம்பத்ேிதல உபாயஸ்வரூபத்யேயும், ஆறாம்பத்ேிதல – உபாயவரணத்யேயும், ஏழாம்
பத்ேிதல – விதராধিஸ்வரூபத்யேயும், எட்டாம்பத்ேிதல ேந்நிவ்ருத்ேிப்ரகாரத்யேயும்
பசால்லுயகயாதல ஶாব্দமாகவும் ஆர்থமாகவும் ஸிদ্ধத்ேமானநமநநாமநவானான
ஈஶ்வரனுயடய உபாயভোவத்யேயும், நமநரூபமான শரணாগேிஸ்வரூபத்யேயும்,
ஆத்மாத்மீயஸிদ্ধமான அஹங்காரமமகாரரூப விதராধিஸ்வரூபத்யேயும், ேந்நிதஷ
ேத்யேயும் பசால்லுகிற நமஶ்ஶப்দোர்থத்யே ப்ரேிபாদিத்ோய்; ஒன்போம்பத்ேிலும் பத்ோம்
பத்ேிலும் ஸர்வவிধবந்ধুத்வ யகங்கர்யப்ரேிஸம்বந்ধিத்வாদিவிஶிஷ்டமான ফல
அவாப்ேியயச் பசால்லுகிற சரமபோர்த்ேத்யே ப்ரேிபாேித்ோய்; ப்ரবந்ধஸங்க்ரஹமான
முேற்பாட்டில் அருளிச்பசய்ே க்ரமத்ேிதல ஸர்வஶாஸ்த்ர ஸங்க்ரஹமான
மூலமந்த்ரார்த்யே இப்ப்ரபந்ேத்ேிதல விஸ்ேதரண ப்ரேிபாேித்ோராய்த்து. இன்னமும்
ப்ரথமத்ேிதல - ஸ்ரீய:பேித்வ நாராயணத்வங்களள ப்ரேிபாேித்து, நாராயணனுயடய ஶீல
பஸௌலப்யாேிகளாயும் ஜ்ஞாநாேிகளாயுமுள்ள குணங்களள বஹுশুঃ ப்ரேிபாேித்து,
உத்ேமமான க்ரியாபேத்ோதல விதராধিভূேரஹிேமான புருஷார்থரூப ভগவத்
யகங்கர்ய அவாப்ேியய ப்ரேிபாேிக்யகயாலும், வாக்யத்வயாத்மகமான শரணாগேி
ஸ்வரூபத்யேயும் வீশদীகரித்ேருளினாராய்த்து. இவ்வுபாயவரணம் ேேிேர ஸகலநிவ்ருத்ேி
யுக்ேமாயிருக்குபமன்றும், உபாயভূேগুணவிশিஷ்டனாய் அத்விேீயனாযিருக்குபமன்றும்
ப்ரேிபாேித்து, உபாயகார்யமான ஸமஸ்ேவிதராধিநிவ்ருத்ேியயயும், ফலসিத்ேிநிবந்
ধந ோேர்யத்யேயும் ப்ரேிபாேிக்யகயாதல – சரமஶ்தலாகார்த்ேத்யேயும் விশদীகரித்
ேருளினாராய்த்து.
ஆக, ஸர்வப்ரகார ভগவச்தசஷভূேனாய், அநந்யப்ரதயாஜநனாய், அநந்ய
ஸாধநனான இவ்வேிகாரிக்கு ஜ்ஞாேவ்யமான ரஹஸ்யத்ரயத்யேயும் ஸப்ரகாரமாக
ப்ரகாஶிப்பிக்யகயாதல, இப்ப்ரபந்ேமானது விலக்ஷணரான ஸாத்விகாக்தரஸரர்க்கு நித்ய
அநுஸந்ধமாகக்கடவது.

ஆழ்வார் ேிருவடிகதள ஶரணம்.

எம்பபருமானார் ேிருவடிகதள ஶரணம்.
ஜீயர் ேிருவடிகதள ஶரணம்.