அபிராமி அந் தாதி

காப் பு

தார் அமர் க ான்றையும் சண்ப மாறையும் சாத்தும் திை் றை

ஊரர்தம் பா த்து உறம றமந்தனன.-உைகு ஏழும் கபை் ை
சீர் அபிராமி அந்தாதி எப் னபாதும் எந்தன் சிந்றதயுள் னள-
ார் அமர் னமனி ் ணபதினே.-நிை் ் ட்டுறரனே. --- ாப் பு

ஞானமும நல் விததயும் பபற

1: உதி ் கின்ை கசங் திர், உச்சித் திை ம் , உணர்வுறடனோர்

மதி ்கின்ை மாணி ் ம் , மாதுளம் னபாது, மைர் ் மறை
துதி ்கின்ை மின் க ாடி, கமன் டி ் குங் கும னதாேம் -என்ன
விதி ்கின்ை னமனி அபிராமி, எந்தன் விழுத் துறணனே:

பிரிந் தவர் ஓன்று சேர

2: துறணயும் , கதாழும் கதே் வமும் கபை் ை தாயும் , சுருதி ளின்

பறணயும் க ாழுந்தும் பதிக ாண்ட னவரும் -பனி மைர்ப்பூங்
றணயும் , ருப் புச் சிறையும் , கமன் பாசாங் குசமும் , ற யிை்
அறணயும் திரிபுர சுந்தரி-ஆவது அறிந்தனனம.

குடும் பக் கவதலயிலிருந் து விடுபட

3: அறிந்னதன், எவரும் அறிோ மறைறே, அறிந் துக ாண்டு

கசறிந்னதன், நினது திருவடி ்ன ,-திருனவ.- கவருவிப்
பிறிந்னதன், நின் அன்பர் கபருறம எண்ணாத ரும கநஞ் சாை் ,
மறிந்னத விழும் நரகு ்கு உைவாே மனிதறரனே.

உயர்பதவிகதை அதடய

4: மனிதரும் , னதவரும் , மாோ முனிவரும் , வந் து, கசன்னி

குனிதரும் னசவடி ் ன ாமளனம.க ான்றை வார்சறடனமை்
பனிதரும் திங் ளும் , பாம் பும் ,பகீரதியும் பறடத்த
புனிதரும் நீ யும் என் புந் தி எந் நாளும் கபாருந் து னவ.

மனக் கவதல தீர

5: கபாருந்திே முப் புறர, கசப் பு உறரகசே் யும் புணர் முறைோள் ,

வருந்திே வஞ் சி மருங் குை் மனனான்மணி, வார் சறடனோன்
அருந் திே நஞ் சு அமுது ஆ ்கிே அம் பிற , அம் புேனமை்
திருந்திே சுந்தரி, அந்தரி-பாதம் என் கசன்னிேனத.

மந் திர சித்தி பபற

6: கசன்னிேது, உன் கபான் திருவடித் தாமறர. சிந்றதயுள் னள

மன்னிேது, உன் திரு மந்திரம் ,- சிந்துர வண்ணப் கபண்னண.-
முன்னிேநின் அடிோருடன் கூடி, முறை முறைனே
பன்னிேது, என்றும் உந் தன் பரமா ம பத்ததினே.

மதலபயன வருந் துன்பம் பனிபயன நீ ங் க

7: ததியுறு மத்தின் சுழலும் என் ஆவி, தளர்வு இைது ஓர்

தியுறுவண்ணம் ருது ண்டாே் - மைாைேனும் ,
மதியுறுனவணி மகிழ் நனும் , மாலும் , வணங் கி, என்றும்
துதியுறு னசவடிோே் . சிந்துரானன சுந்தரினே.

பற் றுகை் நீ ங் கி பக்தி பபருகிட

8: சுந்தரி எந்றத துறணவி, என் பாசத்கதாடறர எை் ைாம்

வந்து அரி சிந்துர வண்ணத்தினாள் , மகிடன் தறைனமை்
அந்தரி, நீ லி, அழிோத ன்னிற , ஆரணத்னதான்
ம் தரி ற த்தைத்தாள் -மைர்த்தாள் என் ருத்தனனவ

அதனத்தும் வேமாக

9: ருத்தன எந்றததன் ண்ணன,வண்ண ் ன கவை் பின்

கபருத்தன, பாை் அழும் பிள் றள ்கு நை் கின, னபர் அருள் கூர்
திருத்தன பாரமும் , ஆரமும் , கசங் ற ச் சிறையும் , அம் பும் ,
முருத்தன மூரலும் , நீ யும் , அம் னம. வந்து என்முன் நிை் னவ.

சமாட்ே ோதனம் பபற

10: நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் நடந்தும் நிறனப் பது உன்றன,

என்றும் வணங் குவது உன் மைர்த் தாள் .-எழுதாமறையின்
ஒன்றும் அரும் கபாருனள. அருனள. உறமனே. இமேத்து
அன்றும் பிைந்தவனள. அழிோ முத்தி ஆனந்தனம.

இல் வாழ் க் தகயில் இன்பம் பபற

11: ஆனந்தமாே் , என் அறிவாே் , நிறைந்த அமுதமுமாே் ,

வான் அந்தமான வடிவு உறடோள் , மறை நான்கினு ்கும்
தான் அந்தமான, சரணாரவிந்தம் -தவள நிை ்
ானம் தம் ஆடரங் கு ஆம் எம் பிரான் முடி ் ண்ணிேனத.

தியானத்தில் நிதலபபற

12: ண்ணிேது உன் பு ழ் , ை் பது உன் நாமம் , சிந்து ப ்தி

பண்ணிேது உன் இரு பாதாம் புேத்திை் , ப ை் இரவா
நண்ணிேது உன்றன நேந்னதார் அறவேத்து-நான் முன்கசே் த
புண்ணிேம் ஏது? என் அம் னம. புவி ஏறழயும் பூத்தவனள.

தவராக்கிய நிதலபபற

13: பூத்தவனள, புவனம் பதினான்ற யும் . பூத்தவண்ணம்

ாத்தவனள. பின் ரந்தவனள. றை ் ண்டனு ்கு
மூத்தவனள. என்றும் மூவா முகுந்தை் கு இறளேவனள.
மாத்தவனள. உன்றன அன்றி மை் று ஓர் கதே் வம் வந் திப் பனத?

ததலதம பபற

14: வந் திப் பவர் உன்றன, வானவர் தானவர் ஆனவர் ள் ,

சிந் திப் பவர், நை் திறசமு ர் நாரணர், சிந்றதயுள் னள
பந்திப் பவர், அழிோப் பரமானந்தர், பாரிை் உன்றனச்
சந்திப் பவர் ்கு எளிதாம் எம் பிராட்டி. நின் தண்ணளினே:

பபருஞ் பேல் வமும் சபரின்பமும் பபற

15: தண்ணளி ்கு என்று, முன்னன பை ன ாடி தவங் ள் கசே் வார்,

மண் அளி ்கும் கசை் வனமா கபறுவார்? மதி வானவர் தம்
விண் அளி ்கும் கசை் வமும் அழிோ முத்தி வீடும் , அன்னைா?-
பண் அளி ்கும் கசாை் பரிமள ோமறளப் றபங் கிளினே.

முக்காலமும் உணரும் திறன் உண்டாக

16: கிளினே, கிறளஞர் மனத்னத கிடந் து கிளர்ந்து ஒளிரும்

ஒளினே, ஒளிரும் ஒளி ்கு இடனம, எண்ணிை் ஒன்றும் இை் ைா
கவளினே, கவளி முதை் பூதங் ள் ஆகி விரிந்த அம் னம.-
அளினேன் அறிவு அளவிை் கு அளவானது அதிசேனம.

கன்னிதககளுக்கு நல் ல வரன் அதமய

17: அதிசேம் ஆன வடிவு உறடோள் , அரவிந்தம் எை் ைாம்

துதி சே ஆனன சுந்தரவை் லி, துறண இரதி
பதி சேமானது அபசேம் ஆ , முன் பார்த்தவர்தம்
மதி சேம் ஆ அன்னைா, வாம பா த்றத வவ் விேனத?

மரணபயம் நீ ங் க

18: வவ் விே பா த்து இறைவரும் நீ யும் மகிழ் ந்திரு ்கும்

கசவ் வியும் , உங் ள் திருமண ் ன ாைமும் , சிந் றதயுள் னள
அவ் விேம் தீர்த்து என்றன ஆண்டகபாை் பாதமும் ஆகிவந் து-
கவவ் விே ாைன் என்னமை் வரும் னபாது-கவளி நிை் னவ.

சபரின்ப நிதலயதடய

19: கவளிநின்ை நின்திருனமனிறேப் பார்த்து, என் விழியும் கநஞ் சும்

ளிநின்ை கவள் ளம் றர ண்டது, இை் றை, ருத்தினுள் னள
கதளிநின்ை ஞானம் தி ழ் கின்ைது, என்ன திருவுளனமா?-
ஒளிநின்ை ன ாணங் ள் ஒன்பதும் னமவி உறைபவனள.

வீடுவாேல் முதலிய பேல் வங் கை் உண்டாக

20: உறைகின்ை நின் திரு ்ன ாயிை் -நின் ன ள் வர் ஒரு ப ் னமா,

அறைகின்ை நான் மறையின் அடினோ முடினோ, அமுதம்
நிறைகின்ை கவண் திங் னளா, ஞ் சனமா, எந்தன் கநஞ் ச னமா,
மறைகின்ை வாரிதினோ?- பூரணாசை மங் றைனே.

அம் பிதகதய வழிபடாமல் இருந் த பாவம் பதாதலய

21: மங் றை, கசங் ைசம் முறைோள் , மறைோள் , வருணச்

சங் கு அறை கசங் ற ச் ச ை ைாமயிை் தாவு ங் ற
கபாங் கு அறை தங் கும் புரிசறடனோன் புறடோள் , உறடோள்
பிங் றை, நீ லி, கசே் ோள் , கவளிோள் , பசும் கபண்க ாடினே.

இனிப் பிறவாபநறி அதடய

22: க ாடினே, இளவஞ் சி ் க ாம் னப, என ்கு வம் னப பழுத்த

படினே மறையின் பரிமளனம, பனி மாை் இமேப்
பிடினே, பிரமன் முதைாே னதவறரப் கபை் ை அம் னம.
அடினேன் இைந்து இங் கு இனிப் பிைவாமை் வந்து ஆண்டு க ாள் னள.

எப் சபாதும் மகிழ் ே்சியாய் இருக்க

23: க ாள் னளன், மனத்திை் நின் ன ாைம் அை் ைாது, அன்பர் கூட்டந்தன்றன
விள் னளன், பரசமேம் விரும் னபன், விேன் மூவுைகு ்கு
உள் னள, அறனத்தினு ் கும் புைம் னப, உள் ளத்னத விறளந்த
ள் னள, ளி ்குங் ளினே, அளிே என் ண்மணினே.

சநாய் கை் விலக

24: மணினே, மணியின் ஒளினே, ஒளிரும் மணி புறனந்த

அணினே, அணியும் அணி ்கு அழன , அணு ாதவர் ்குப்
பிணினே, பிணி ்கு மருந்னத, அமரர் கபரு விருந் னத.-
பணினேன், ஒருவறர நின் பத்ம பாதம் பணிந்தபின்னன.

நிதனத்த காரியம் நிதறசவற

25: பின்னன திரிந்து, உன் அடிோறரப் னபணி, பிைப் பு அறு ் ,

முன்னன தவங் ள் முேன்று க ாண்னடன்,- முதை் மூவரு ்கும்
அன்னன. உைகு ்கு அபிராமி என்னும் அருமருந் னத.-
என்னன?-இனி உன்றன ோன் மைவாமை் நின்று ஏத்துவனன.

போல் வாக்கும் பேல் வாக்கும் பபருக

26: ஏத்தும் அடிேவர், ஈனரழ் உைகிறனயும் பறடத்தும்

ாத்தும் அழித்தும் திரிபவராம் ,- மழ் பூங் டம் பு
சாத்தும் குழை் அணங் ன .- மணம் நாறும் நின் தாளிறண ்கு என்
நாத் தங் கு புன்கமாழி ஏறிேவாறு, நற யுறடத்னத.

மனசநாய் அகல

27: உறடத்தறன வஞ் சப் பிைவிறே, உள் ளம் உருகும் அன்பு

பறடத்தறன, பத்ம பதயு ம் சூடும் பணி என ் ன
அறடத்தறன, கநஞ் சத்து அழு ்ற கேை் ைாம் நின் அருட்புனைாை்
துறடத்தறன,- சுந்தரி - நின் அருள் ஏகதன்று கசாை் லுவனத.

இம் தம மறுதம இன்பங் கை் அதடய

28: கசாை் லும் கபாருளும் என, நடம் ஆடும் துறணவருடன்

புை் லும் பரிமளப் பூங் க ாடினே. நின் புதுமைர்த் தாள்
அை் லும் ப லும் கதாழுமவர் ்ன அழிோ அரசும்
கசை் லும் தவகநறியும் , சிவனைா மும் சித்தி ்குனம.

எல் லா சித்திகளும் அதடய

29: சித்தியும் சித்தி தரும் கதே் வம் ஆகித் தி ழும் பரா

ச ்தியும் , ச ்தி தறழ ் கும் சிவமும் , தவம் முேை் வார்
முத்தியும் , முத்தி ்கு வித்தும் , வித்து ஆகி முறளத்து எழுந்த
புத்தியும் , புத்தியினுள் னள புர ்கும் புரத்றத அன்னை.

அடுத்தடுத்து வரும் துன்பங் கை் நீ ங் க

30: அன்னை தடுத்து என்றன ஆண்டுக ாண்டாே் , க ாண்டது அை் ை என்ற

நன்னை உன ்கு? இனி நான் என் கசயினும் நடு ் டலுள்
கசன்னை விழினும் , றரனேை் றுற நின் திருவுளனமா.-
ஒன்னை, பை உருனவ, அருனவ, என் உறமேவனள.

மறுதமயில் இன்பம் உண்டாக

31: உறமயும் உறமகோருபா னும் , ஏ உருவிை் வந்து இங் கு

எறமயும் தம ்கு அன்பு கசே் ேறவத்தார், இனி எண்ணுதை் குச்
சறமேங் ளும் இை் றை, ஈன்கைடுப் பாள் ஒரு தாயும் இை் றை,
அறமயும் அறமயுறு னதாளிேர்னமை் றவத்த ஆறசயுனம.

துர்மரணம் வராமலிருக்க

32: ஆறச ் டலிை் அ ப் பட்டு, அருளை் ை அந்த ன் ற ப்

பாசத்திை் அை் ைை் பட இருந்னதறன, நின் பாதம் என்னும்
வாச ் மைம் தறைனமை் வலிே றவத்து, ஆண்டு க ாண்ட
னநசத்றத என் கசாை் லுனவன்?- ஈசர் பா த்து னநரிறழனே.

இறக்கும் நிதலயிலும் நிதனப் சபாடு இருக்க

33: இறழ ்கும் விறனவழினே அடும் ாைன், எறன நடுங்

அறழ ்கும் கபாழுது வந்து, அஞ் சை் என்பாே் . அத்தர் சித்தம் எை் ைாம்
குறழ ்கும் ளப ் குவிமுறை ோமறள ் ன ாமளனம.
உறழ ்கும் கபாழுது, உன்றனனே அன்றனனே என்பன் ஓடிவந்னத

சிறந் த நன்பேய் நிலங் கை் கிதடக் க

34: வந்னத சரணம் புகும் அடிோரு ்கு, வானுை ம்

தந்னத பரிகவாடு தான் னபாே் இரு ்கும் --சதுர்மு மும் ,
றபந் னதன் அைங் ை் பரு மணி ஆ மும் , பா மும் , கபாை்
கசந் னதன் மைரும் , அைர் திர் ஞாயிறும் , திங் ளுனம.

திருமணம் நிதறசவற

35: திங் ட் ப வின் மணம் நாறும் சீைடி கசன்னி றவ ்

எங் ட்கு ஒரு தவம் எே் திேவா, எண் இைந்த விண்னணார்--
தங் ட்கும் இந்தத் தவம் எே் துனமா?- தரங் ் டலுள்
கவங் ண் பணி அறணனமை் துயிை் கூரும் விழுப் கபாருனள.

பதழய விதனகை் வலிதம அழிய

36: கபாருனள, கபாருள் முடி ்கும் னபா னம, அரும் னபா ம் கசே் யும்
மருனள, மருளிை் வரும் கதருனள, என் மனத்து வஞ் சத்து
இருள் ஏதும் இன்றி ஒளி கவளி ஆகி இரு ்கும் உன்தன்
அருள் ஏது.- அறிகின்றினைன், அம் புோதனத்து அம் பிற னே.

நவமணிகதைப் பபற

37: ற ்ன அணிவது ன்னலும் பூவும் , மைம் அன்ன

கமே் ்ன அணிவது கவண் முத்துமாறை, விட அரவின்
றப ்ன அணிவது பண்மணி ் ன ாறவயும் , பட்டும் , எட்டுத்
தி ்ன அணியும் திரு உறடோனிடம் னசர்பவனள.

சவண்டியதத சவண்டியவாறு அதடய

38: பவள ் க ாடியிை் பழுத்த கசவ் வாயும் , பனிமுறுவை்

தவளத் திரு நற யும் துறணோ, எங் ள் சங் ரறனத்
துவளப் கபாருது, துடியிறட சாே் ்கும் துறண முறைோள் --
அவறளப் பணிமின் ண்டீர், அமராவதி ஆளுற ்ன .

கருவிகதைக் தகயாளும் வலிதம பபற

39: ஆளுற ்கு, உன்தன் அடித்தாமறர ள் உண்டு, அந்த ன்பாை்

மீளுற ்கு, உன்தன் விழியின் றட உண்டு, னமை் இவை் றின்
மூளுற ்கு, என் குறை, நின் குறைனே அன்று,-முப் புரங் ள் .
மாளுற ்கு, அம் பு கதாடுத்த விை் ைான், பங் கிை் வாணுதனை.

பூர்வ புண்ணியம் பலன்தர

40: வாள் -நுதை் ண்ணிறே, விண்ணவர் ோவரும் வந்து இறைஞ் சிப்

னபணுதை் கு எண்ணிே எம் கபருமாட்டிறே, னபறத கநஞ் சிை்
ாணுதை் கு அண்ணிேள் அை் ைாத ன்னிறே, ாணும் --அன்பு
பூணுதை் கு எண்ணிே எண்ணம் அன்னைா, முன் கசே் புண்ணிேனம.

நல் லடியார் நட்பும் பபற

41: புண்ணிேம் கசே் தனனம-மனனம.- புதுப் பூங் குவறள ்

ண்ணியும் கசே் ே ணவரும் கூடி, நம் ாரணத்தாை்
நண்ணி இங் ன வந்து தம் அடிோர் ள் நடு இரு ் ப்
பண்ணி, நம் கசன்னியின் னமை் பத்ம பாதம் பதித்திடனவ.

உலகிதன வேப் படுத்த

42: இடங் க ாண்டு விம் மி, இறணக ாண்டு இறுகி, இளகி, முத்து
வடங் க ாண்ட க ாங் ற -மறைக ாண்டு இறைவர் வலிே கநஞ் றச
நடங் க ாண்ட க ாள் ற நைம் க ாண்ட நாேகி, நை் அரவின்
வடம் க ாண்ட அை் குை் பணிகமாழி--னவதப் பரிபுறரனே.

தீதமகை் ஒழிய

43: பரிபுரச் சீைடிப் பாசாங் குறச, பஞ் சபாணி, இன்கசாை்

திரிபுர சுந்தரி, சிந் துர னமனிேள் தீறம கநஞ் சிை்
புரிபுர, வஞ் சறர அஞ் ச ் குனி கபாருப் புச்சிறை ் ற ,
எரி புறர னமனி, இறைவர் கசம் பா த்து இருந் தவனள.

பிரிவுணர்ேசி
் அகல

44: தவனள இவள் , எங் ள் சங் ரனார் மறன மங் ைமாம்

அவனள, அவர்தம ்கு அன்றனயும் ஆயினள் , ஆற யினாை் ,
இவனள டவுளர் ோவர் ்கும் னமறை இறைவியும் ஆம் ,
துவனளன், இனி ஒரு கதே் வம் உண்டா கமே் த் கதாண்டு கசே் னத.

உலசகார் பழியிலிருந் து விடுபட

45: கதாண்டு கசே் ோதுநின் பாதம் கதாழாது, துணிந்து இச்றசனே

பண்டு கசே் தார் உளனரா, இைனரா? அப் பரிசு அடினேன்
ண்டு கசே் தாை் அது ற தவனமா, அன்றிச் கசே் தவனமா?
மிண்டு கசே் தாலும் கபாறு ்ற நன்னை, பின் கவறு ்ற அன்னை.

நல் நடத் ததசயாடு வாழ

46: கவறு ்கும் தற றம ள் கசே் யினும் , தம் அடிோறர மி ்ன ார்

கபாறு ்கும் தற றம புதிேது அன்னை,-புது நஞ் றச உண்டு
று ்கும் திருமிடை் ைான் இடப் பா ம் ைந்த கபான்னன.-
மறு ்கும் தற றம ள் கசே் யினும் , ோனுன்றன வாழ் த்துவனன.

சயாக நிதல அதடய

47: வாழும் படி ஒன்று ண்டு க ாண்னடன், மனத்னத ஒருவர்

வீழும் படி அன்று, விள் ளும் படி அன்று, னவறை நிைம்
ஏழும் பரு வறர எட்டும் , எட்டாமை் இரவு ப ை்
சூழும் சுடர் ்கு நடுனவ கிடந்து சுடர்கின்ைனத.

உடல் பற் று நீ ங் க

48: சுடரும் றைமதி துன்றும் சறடமுடி ் குன்றிை் ஒன்றிப்

படரும் பரிமளப் பச்றச ் க ாடிறேப் பதித்து கநஞ் சிை்
இடரும் தவிர்த்து இறமப் னபாது இருப் பார், பின்னும் எே் துவனரா-
குடரும் க ாழுவும் குருதியும் னதாயும் குரம் றபயினை.

மரணத்துன்பம் இல் லாதிருக் க

49: குரம் றப அடுத்து குடிபு ் ஆவி, கவங் கூை் று ்கு இட்ட

வரம் றப அடுத்து மறுகும் அப் னபாது, வறள ்ற அறமத்து,
அரம் றப அடுத்து அரிறவேர் சூழ வந்து, அஞ் சை் என்பாே் --
நரம் றப அடுத்து இறச வடிவாே் நின்ை நாேகினே.

அம் பிதகதய சநரில் காண

50: நாேகி, நான்முகி, நாராேணி, ற நளின பஞ் ச

சாேகி, சாம் பவி, சங் ரி, சாமறள, சாதி நச்சு
வாே் அகி மாலினி, வாராகி, சூலினி, மாதங் கி என்று
ஆே கிோதியுறடோள் சரணம் -அரண் நம ்ன .

சமாகம் நீ க்க

51: அரணம் கபாருள் என்று, அருள் ஒன்று இைாத அசுரர் தங் ள்

முரண் அன்று அழிே முனிந்த கபம் மானும் , முகுந்தனுனம,
சரணம் சரணம் என நின்ை நாேகி தன் அடிோர்,
மரணம் பிைவி இரண்டும் எே் தார், இந்த றவே த்னத.

பபருஞ் பேல் வம் அதடய

52: றவேம் , துர ம் , மத ரி, மா மகுடம் , சிவிற

கபே் யும் ன ம் , கபருவிறை ஆரம் ,--பிறை முடித்த
ஐேன் திருமறனோள் அடித் தாமறர ்கு அன்பு முன்பு
கசே் யும் தவமுறடோர் ்கு உளவாகிே சின்னங் னள.

பபாய் யுணர்வு நீ ங் க

53: சின்னஞ் சிறிே மருங் கினிை் சாத்திே கசே் ே பட்டும்

கபன்னம் கபரிே முறையும் , முத்தாரமும் , பிச்சி கமாே் த்த
ன்னங் ரிே குழலும் , ண் மூன்றும் , ருத்திை் றவத்துத்
தன்னந்தனி இருப் பார் ் கு, இது னபாலும் தவம் இை் றைனே.

கடந் தீர

54: இை் ைாறம கசாை் லி, ஒருவர் தம் பாை் கசன்று, இழிவுபட்டு
நிை் ைாறம கநஞ் சிை் நிறனகுவினரை் , நித்தம் நீ டு தவம்
ை் ைாறம ை் ை ேவர் தம் பாை் ஒரு ாைத்திலும்
கசை் ைாறம றவத்த திரிபுறர பாதங் ள் னசர்மின் னள.

சமான நிதல எய் த

55: மின் ஆயிரம் ஒரு கமே் வடிவு ஆகி விளங் குகின்ைது

அன்னாள் , அ ம் மகிழ் ஆனந்தவை் லி, அருமறை ்கு
முன்னாே் , நடு எங் கும் ஆே் , முடிவு ஆே முதை் விதன்றன
உன்னாது ஒழியினும் , உன்னினும் , னவண்டுவது ஒன்று இை் றைனே.

யாவதரயும் வசீகரிக் கும் ஆற் றல் உண்டாக

56: ஒன்ைாே் அரும் பி, பைவாே் விரிந் து, இவ் உைகு எங் குமாே்
நின்ைாள் , அறனத்றதயும் நீ ங் கி நிை் பாள் --என்ைன், கநஞ் சினுள் னள
கபான்ைாது நின்று புரிகின்ைவா. இப் கபாருள் அறிவார்--
அன்று ஆலிறையிை் துயின்ை கபம் மானும் , என் ஐேனுனம.

வறுதம ஒழிய

57: ஐேன் அளந்தபடி இரு நாழி க ாண்டு, அண்டம் எை் ைாம்

உே் ே அைம் கசயும் உன்றனயும் னபாை் றி, ஒருவர் தம் பாை்
கசே் ே பசுந்தமிழ் ப் பாமாறையும் க ாண்டு கசன்று, கபாே் யும்
கமே் யும் இேம் பறவத்தாே் : இதுனவா, உன்தன் கமே் ேருனள?

மன அதமதிபபற

58: அருணாம் புேத்தும் , என் சித்தாம் புேத்தும் அமர்ந்திரு ்கும்

தருணாம் புேமுறைத் றதேை் நை் ைாள் , தற னசர் நேன ்
ருணாம் புேமும் , வதனாம் புேமும் , ராம் புேமும் ,
சரணாம் புேமும் , அை் ைாை் ண்டினைன், ஒரு தஞ் சமுனம.

பிை் தைகை் நல் லவர்கைாக வைர

59: தஞ் சம் பிறிது இை் றை ஈது அை் ைது, என்று உன் தவகநறி ்ன
கநஞ் சம் பயிை நிறன ்கின்றினைன், ஒை் றை நீ ள் சிறையும்
அஞ் சு அம் பும் இ ்கு அைராகி நின்ைாே் : அறிோர் எனினும்
பஞ் சு அஞ் சு கமை் அடிோர், அடிோர் கபை் ை பாைறரனே.

பமய் யுண்ர்வு பபற

60: பாலினும் கசாை் இனிோே் . பனி மா மைர்ப் பாதம் றவ ் --

மாலினும் , னதவர் வணங் நின்னைான் க ான்றை வார் சறடயின்
னமலினும் , கீழ் நின்று னவதங் ள் பாடும் கமே் ப் பீடம் ஒரு
நாலினும் , சாை நன்னைா--அடினேன் முறட நாே் த் தறைனே?

மாதயதய பவல் ல

61: நானேறனயும் இங் கு ஒரு கபாருளா நேந்து வந்து,

நீ னே நிறனவின்றி ஆண்டு க ாண்டாே் , நின்றன உள் ளவண்ணம்
னபனேன் அறியும் அறிவு தந்தாே் , என்ன னபறு கபை் னைன்.--
தானே, மறைம னள, கசங் ண் மாை் திருத் தங் ற ச்சினே.

எத்ததகய அே்ேமும் அகல

62: தங் ச் சிறை க ாண்டு, தானவர் முப் புரம் சாே் த்து, மத

கவங் ண் ரி உரி னபார்த்த கசஞ் னசவ ன் கமே் ேறடே ்
க ாங் ற ் குரும் றப ் குறியிட்ட நாேகி, ன ா ன ச்
கசங் ற ் ரும் பும் , மைரும் , எப் னபாதும் என் சிந்றதேனத.

அறிவு பதைிசவாடு இருக்க

63: னதறும் படி சிை ஏதுவும் ாட்டி, முன் கசை் தி ்கு ்

கூறும் கபாருள் , குன்றிை் க ாட்டும் தறி குறி ் கும் --சமேம்
ஆறும் தறைவி இவளாே் இருப் பது அறிந்திருந் தும் ,
னவறும் சமேம் உண்டு என்று க ாண்டாடிே வீணரு ்ன .

பக்தி பபருக

64: வீனண பலி வர் கதே் வங் ள் பாை் கசன்று, மி ் அன்பு

பூனணன், உன ்கு அன்பு பூண்டுக ாண்னடன், நின்பு ழ் சசி் அன்றிப்
னபனணன், ஒரு கபாழுதும் , திருனமனி ப் ர ாசம் அன்றி ்
ானணன், இரு நிைமும் திறச நான்கும் னமுனம.

ஆண்மகப் சபறு அதடய

65: னமும் வானும் புவனமும் ாண, விை் ாமன் அங் ம்

த னம் முன் கசே் த தவம் கபருமாை் கு, தட ்ற யும் கசம்
மு னும் , முந்நான்கு இருமூன்று எனத் னதான்றிே மூதறிவின்
ம னும் உண்டாேது அன்னைா?--வை் லி. நீ கசே் த வை் ைபனம.

கவிஞராக

66: வை் ைபம் ஒன்று அறினேன், சிறினேன், நின் மைரடிச் கசே்

பை் ைவம் அை் ைது பை் று ஒன்று இனைன், பசும் கபாை் கபாருப் பு--
விை் ைவர் தம் முடன் வீை் றிருப் பாே் . விறனனேன் கதாடுத்த
கசாை் அவமாயினும் , நின் திரு நாமங் ள் னதாத்திரனம.

பதகவர்கை் அழிய

67: னதாத்திரம் கசே் து, கதாழுது, மின் னபாலும் நின் னதாை் ைம் ஒரு
மாத்திறரப் னபாதும் மனத்திை் றவோதவர்--வண்றம, குைம் ,
ன ாத்திரம் , ை் வி, குணம் , குன்றி, நாளும் குடிை் ள் கதாறும்
பாத்திரம் க ாண்டு பலி ்கு உழைாநிை் பர்--பார் எங் குனம.

நிலம் வீடு சபான்ற பேல் வங் கை் பபருக

68: பாரும் , புனலும் , னலும் , கவங் ாலும் , படர் விசும் பும் ,

ஊரும் முருகு சுறவ ஒளி ஊறு ஒலி ஒன்றுபடச்
னசரும் தறைவி, சிவ ாம சுந்தரி, சீைடி ்ன
சாரும் தவம் , உறடோர் பறடோத தனம் இை் றைனே.

ேகல பேைபாக்கியங் களும் அதடய

69: தனம் தரும் , ை் வி தரும் , ஒருநாளும் தளர்வு அறிோ

மனம் தரும் , கதே் வ வடிவும் தரும் , கநஞ் சிை் வஞ் சம் இை் ைா
இனம் தரும் , நை் ைன எை் ைாம் தரும் , அன்பர் என்பவர் ்ன --
னம் தரும் பூங் குழைாள் , அபிராமி, றட ் ண் னள,

நுண்கதலகைில் சித்திபபற

70: ண் ளி ்கும் படி ண்டுக ாண்னடன், டம் பாடவியிை் பண்

ளி ்கும் குரை் வீறணயும் , ற யும் பனோதரமும் ,
மண் ளி ்கும் பச்றச வண்ணமும் ஆகி, மதங் ர் ்குைப்
கபண் ளிை் னதான்றிே எம் கபருமாட்டிதன் னபரழன .

மனக்குதறகை் தீர

71: அழகு ்கு ஒருவரும் ஒவ் வாத வை் லி, அரு மறை ள்
பழகிச் சிவந்த பதாம் புேத்தாள் , பனி மா மதியின்
குழவித் திருமுடி ் ன ாமளோமறள ் க ாம் பு இரு ் --
இழவுை் று நின்ை கநஞ் னச.-இரங் ன ை் , உன ்கு என் குறைனே?

பிறவிப் பிணி தீர

72: எங் குறை தீரநின்று ஏை் றுகின்னைன், இனி ோன் பிை ்கிை் ,
நின் குறைனே அன்றி ோர் குறை ாண்?-இரு நீ ள் விசும் பின்
மின் குறை ாட்டி கமலிகின்ை னநர் இறட கமை் லிேைாே் .-
தன் குறை தீர, எம் ன ான் சறட னமை் றவத்த தாமறரனே.

குழந் ததப் சபறு உண்டாக

73: தாமம் டம் பு, பறட பஞ் ச பாணம் , தனு ் ரும் பு,
ோமம் வயிரவர் ஏத்தும் கபாழுது, எம ்கு என்று றவத்த
னசமம் திருவடி, கசங் ற ள் நான்கு, ஒளி கசம் றம, அம் றம
நாமம் திரிபுறர, ஒன்னைாடு இரண்டு நேனங் னள.

பதாழிலில் சமன்தம அதடய

74: நேனங் ள் மூன்றுறட நாதனும் , னவதமும் , நாரணனும் ,

அேனும் பரவும் அபிராம வை் லி அடி இறணறேப்
பேன் என்று க ாண்டவர், பாறவேர் ஆடவும் பாடவும் , கபான்
சேனம் கபாருந்து தமனிே ் ாவினிை் தங் குவனர.

விதிதய பவல் ல

75: தங் குவர், ை் ப தாருவின் நீ ழலிை் , தாேர் இன்றி

மங் குவர், மண்ணிை் வழுவாே் பிைவிறே,-மாை் வறரயும் ,
கபாங் கு உவர் ஆழியும் , ஈனரழ் புவனமும் , பூத்த உந் தி ்
க ாங் கு இவர் பூங் குழைாள் திருனமனி குறித்தவனர.

கணவன் மதனவி ஒற் றுதமக்கு

76: குறித்னதன் மனத்திை் நின் ன ாைம் எை் ைாம் , நின் குறிப் பு அறிந் து
மறித்னதன் மைலி வருகின்ை னநர்வழி, வண்டு கிண்டி
கவறித்னதன் அவிழ் க ான்றை னவணிப் பிரான் ஒரு கூை் றை, கமே் யிை்
பறித்னத, குடிபுகுதும் பஞ் ச பாண பயிரவினே.

பதக நீ ங் க

77: பயிரவி, பஞ் சமி, பாசாங் குறச, பஞ் ச பாணி, வஞ் சர்
உயிர் அவி உண்ணும் உேர் சண்டி, ாளி, ஒளிரும் ைா
வயிரவி, மண்டலி, மாலினி, சூலி, வராகி--என்னை
கசயிர் அவி நான்மறை னசர் திருநாமங் ள் கசப் புவனர.

ஆண்கைின் நீ ண்ட ஆயுளுக்கு

78: கசப் பும் ன ைசமும் னபாலும் திருமுறைனமை்

அப் பும் ளப அபிராம வை் லி, அணி தரள ்
க ாப் பும் , வயிர ் குறழயும் , விழியின் க ாழுங் றடயும் ,
துப் பும் , நிைவும் எழுதிறவத்னதன், என் துறண விழி ்ன .

சிற் றினம் சேராதிருக் க

79: விழி ்ன அருள் உண்டு, அபிராம வை் லி ் கு, னவதம் கசான்ன

வழி ்ன வழிபட கநஞ் சு உண்டு எம ்கு, அவ் வழி கிட ் ,
பழி ்ன சுழன்று, கவம் பாவங் னள கசே் து, பாழ் நர ்
குழி ்ன அழுந்தும் ேவர் தம் னமாடு, என்ன கூட்டு இனினே?

எல் தலயில் லா ஆன்ந் தம் அதடய

80: கூட்டிேவா என்றனத் தன் அடிோரிை் , க ாடிே விறன

ஓட்டிேவா, என் ண் ஓடிேவா, தன்றன உள் ளவண்ணம்
ாட்டிேவா, ண்ட ண்ணும் மனமும் ளி ்கின்ைவா,
ஆட்டிேவா நடம் --ஆட த் தாமறர ஆரணங் ன .

நல் ல நடத் தத உண்டாக

81: அணங் ன .-அணங் கு ள் நின் பரிவாரங் ள் ஆற யினாை் ,

வணங் ன ன் ஒருவறர, வாழ் த்துகினைன் கநஞ் சிை் , வஞ் ச னராடு
இணங் ன ன், எனது உனது என்றிருப் பார் சிைர் ோவகராடும்
பிணங் ன ன், அறிவு ஒன்று இனைன், என் ண் நீ றவத்தனபர் அளினே.

ஞாபகேக்தி அதிகரிக் க

82: அளி ஆர் மைத்திை் ஆரணங் ன . அகிைாண்டமும் நின்

ஒளிோ நின்ை ஒளிர் திருனமனிறே உள் ளுந்கதாறும் ,
ளி ஆகி, அந்த ் ரணங் ள் விம் மி, றரபுரண்டு
கவளிோே் விடின், எங் ஙனன மைப் னபன், நின் விரகிறனனே?

அதனத்தும் கிதடக்க

83: விரவும் புது மைர் இட்டு, நின் பாத விறர ் மைம்

இரவும் ப லும் இறைஞ் ச வை் ைார், இறமனோர் எவரும்
பரவும் பதமும் , அயிராவதமும் , பகீரதியும் ,
உரவும் குலி மும் , ை் ப ் ாவும் உறடேவனர.

அதனத்தும் கிதடக்க

84: உறடோறள, ஒை் கு கசம் பட்டுறடோறள, ஒளிர்மதிச் கசஞ்

சறடோறள, வஞ் ச ர் கநஞ் சு அறடோறள, தேங் கு நுண்ணூை்
இறடோறள, எங் ள் கபம் மான் இறடோறள, இங் கு என்றன இனிப்
பறடோறள, உங் றளயும் பறடோவண்ணம் பார்த்திருனம.

நல் வழி கிதடக்க

85: பார் ்கும் திறசகதாறும் பாசாங் குசமும் , பனிச் சிறை வண்டு

ஆர் ்கும் புதுமைர் ஐந்தும் , ரும் பும் , என் அை் ைை் எை் ைாம்
தீர் ்கும் திரிபுறரோள் திரு னமனியும் , சிை் றிறடயும் ,
வார் ் குங் கும முறையும் , முறைனமை் முத்து மாறையுனம.

பயப் படாமல் இருக்க

86: மாை் அேன் னதட, மறை னதட, வானவர் னதட நின்ை

ாறையும் , சூட ் ற றேயும் , க ாண்டு-- தித்த ப் பு
னவறை கவங் ாைன் என்னமை் விடும் னபாது, கவளி நிை் ண்டாே்
பாறையும் னதறனயும் பாற யும் னபாலும் பணிகமாழினே.

பேய் ய முடியாதவற் தறே் பேய் து புகழ் பபற

87: கமாழி ்கும் நிறனவு ்கும் எட்டாத நின் திருமூர்த்தம் , என்தன்

விழி ்கும் விறன ்கும் கவளிநின்ைதாை் ,--விழிோை் மதறன
அழி ்கும் தறைவர், அழிோ விரதத்றத அண்டம் எை் ைாம்
பழி ்கும் படி, ஒரு பா ம் க ாண்டு ஆளும் பராபறரனே.

அபிராமிதயே் ேரணதடய

88: பரம் என்று உறன அறடந்னதன், தமினேனும் , உன் பத்தரு ்குள்

தரம் அன்று இவன் என்று தள் ளத் த ாது--தரிேைர்தம்
புரம் அன்று எரிேப் கபாருப் புவிை் வாங் கிே, னபாதிை் அேன்
சிரம் ஒன்று கசை் ை, ற ோன் இடப் பா ம் சிைந் தவனள.

அன்தனதய மறக் காமல் இருக்க

89: சிை ்கும் மைத் திருனவ. நின்னசவடி கசன்னி றவ ் த்

துை ் ம் தரும் நின் துறணவரும் நீ யும் , துரிேம் அை் ை
உை ் ம் தர வந் து, உடம் னபாடு உயிர் உைவு அை் று அறிவு
மை ்கும் கபாழுது, என் முன்னன வரை் னவண்டும் வருந்தியுனம.

குதறகை் நீ ங் கிப் பிரிந் தவர் கூட

90: வருந்தாவற , என் மனத்தாமறரயினிை் வந்து புகுந்து,

இருந்தாள் , பறழே இருப் பிடமா , இனி என ்குப்
கபாருந்தாது ஒரு கபாருள் இை் றை--விண் னமவும் புைவரு ்கு
விருந்தா னவறை மருந் தானறத நை் கும் கமை் லிேனை.

உயர்ந்த பதவி கிதடக் க

91: கமை் லிே நுண் இறட மின் அறனோறள விரிசறடனோன்

புை் லிே கமன் முறைப் கபான் அறனோறள, பு ழ் ந்து மறை
கசாை் லிேவண்ணம் கதாழும் அடிோறரத் கதாழுமவர் ்கு,
பை் லிேம் ஆர்த்து எழ, கவண் ப டு ஊறும் பதம் தருனம.

பகாை் தகப் பிடிப் புக் கு

92: பதத்னத உருகி, நின் பாதத்தினை மனம் பை் றி, உன்தன்

இதத்னத ஒழு , அடிறம க ாண்டாே் , இனி, ோன் ஒருவர்
மதத்னத மதி மேங் ன ன், அவர் னபான வழியும் கசை் னைன்--
முதை் னதவர் மூவரும் ோவரும் னபாை் றும் முகிழ் நற னே.

உண்தம நிதலதய அறிய

93: நற னே இது, இந்த ஞாைம் எை் ைாம் கபை் ை நாேகி ்கு,

முற னே முகிழ் முறை, மானன, முது ண் முடிவுயிை் , அந்த
வற னே பிைவியும் , வம் னப, மறைம ள் என்பதும் நாம் ,
மிற னே இவள் தன் தற றமறே நாடி விரும் புவனத.

மனசநாய் அகல

94: விரும் பித் கதாழும் அடிோர் விழிநீ ர் மை் கி, கமே் புள ம்
அரும் பித் ததும் பிே ஆனந்தம் ஆகி, அறிவு இழந்து
ரும் பின் ளித்து, கமாழி தடுமாறி, முன் கசான்ன எை் ைாம்
தரும் பித்தர் ஆவர் என்ைாை் அபிராமி சமேம் நன்னை.

நன்தமயும் தீதமயும் ஒன்பறனக் கருத

95: நன்னை வருகினும் , தீனத விறளகினும் , நான் அறிவது

ஒன்னையும் இை் றை, உன ்ன பரம் : என ்கு உள் ளம் எை் ைாம்
அன்னை உனது என்று அளித்து விட்னடன்:- அழிோத குண ்
குன்னை, அருட் டனை, இமவான் கபை் ை ன ாமளனம.

ேகல கதலகைிலும் சிறக்க

96: ன ாமளவை் லிறே, அை் லிேந் தாமறர ் ன ாயிை் றவகும்

ோமள வை் லிறே, ஏதம் இைாறள, எழுதரிே
சாமள னமனிச் ச ை ைா மயிை் தன்றன, தம் மாை்
ஆமளவும் கதாழுவார், எழு பாரு ்கும் ஆதிபனர.

தனது துதறயில் சிறந் து விைங் க

97: ஆதித்தன், அம் புலி, அங் கி குனபரன், அமரர்தம் ன ான்,

னபாதிை் பிரமன் புராரி, முராரி கபாதிேமுனி,
 ாதிப் கபாருபறட ் ந்தன், ணபதி, ாமன் முதை்
சாதித்த புண்ணிேர் எண்ணிைர் னபாை் றுவர், றதேறைனே.

வஞ் ேகரது பேயலிலிருந் து விடுபட

98: றதவந்து நின் அடித் தாமறர சூடிே சங் ரை் கு

ற வந்த தீயும் , தறை வந்த ஆறும் , ரைந்தது எங் ன ?--
கமே் வந்த கநஞ் சின் அை் ைாை் ஒரு ாலும் விர ர் தங் ள்
கபாே் வந்த கநஞ் சிை் , பு ை் அறிோ மடப் பூங் குயினை.

திருமணம் பேய் ய

99: குயிைாே் இரு ்கும் டம் பாடவியிறட, ன ாை விேன்

மயிைாே் இரு ்கும் இமோசைத்திறட, வந் து உதித்த
கவயிைாே் இரு ்கும் விசும் பிை் , மைத்தின்மீது அன்னமாம் ,
யிைாேரு ்கு அன்று இமவான் அளித்த னங் குறழனே

அன்பால் பிதணக் க

100: குறழறேத் தழுவிே க ான்றைேந் தார் மழ் க ாங் ற வை் லி

றழறேப் கபாருத திருகநடுந் னதாளும் , ருப் பு விை் லும்
விறழேப் கபாரு திைை் னவரிேம் பாணமும் கவண் நற யும்
உறழறேப் கபாரு ண்ணும் கநஞ் சிை் எப் னபாதும் உதி ் கின்ைனவ!

நூற் பயன்
ஆத்தாறள, எங் ள் அபிராம வை் லிறே, அண்டம் எை் ைாம்
பூத்தாறள, மாதுளம் பூ நிைத்தாறள, புவி அடங் ்
ாத்தாறள, ஐங் றணப் பாசங் குசமும் ருப் புவிை் லும்
னசர்த்தாறள, மு ் ண்ணிறேத், கதாழுவார் ் கு ஒரு தீங் கு இை் றைனே.

தார் அமர் பகான்தறயும் ேண்பக மாதலயும் ோத்தும்

தில் தல
ஊரர்தம் பாகத்து உதம தமந் தசன.-உலகு ஏழும் பபற் ற
சீர் அபிராமி அந் தாதி எப் சபாதும் எந் தன் சிந் ததயுை் சை-
கார் அமர் சமனிக் கணபதிசய.-நிற் கக் கட்டுதரசய. --- காப் பு

க ான்றை மாறையும் , சண்ப மாறையும் அணிந்து நிை் கும்

திை் றைேம் பதி நாே னு ்கும் , அவன் ஒரு பாதிோே் நிை் கும்
உறம ்கும் றமந்தனன! னம ம் னபான்ை ருநிை னமனிறே
உறடே னபரழகு விநாே னர! ஏழுைற யும் கபை் ை சீர்
கபாருந்திே அபிராமித் தாயின் அருறளயும் , அழற யும்
எடுத்து ்கூறும் இவ் வந்தாதி எப் கபாழுதும் என் சிந்றதயுள் னள
உறைந்து இரு ் அருள் புரிவாோ .

1: உதிக்கின்ற பேங் கதிர், உே்சித் திலகம் , உணர்வுதடசயார்

மதிக்கின்ற மாணிக் கம் , மாதுைம் சபாது, மலர்க்கமதல
துதிக்கின்ற மின் பகாடி, பமன் கடிக் குங் கும சதாயம் -என்ன
விதிக்கின்ற சமனி அபிராமி, எந் தன் விழுத் துதணசய:

உதே சூரிேனின் கசம் றமோன திறரப் னபாைவும் ,

உச்சித்திை ம் என்கிை கசம் மைறரப் னபாைவும் ,
னபாை் ைப் படுகின்ை மாணி ் த்றதப் னபாைவும் , மாதுள
கமாட்றடப் னபாைவும் , ஒத்து விளங் கும் கமன்றமோன மைரிை்
வீை் றிரு ்கின்ை திரும ளும் துதி ் ்கூடிே வடிறவயுறடேவள்
என் அபிராமிோகும் . அவள் க ாடி மின்னறைப் னபான்றும் ,
மணம் மிகு குங் கும ் குழம் பு னபான்றும் சிவந்த
னமனியுறடேவள் . இனி அவனள என ்குச் சிைந்த துறணோவாள் .

2: துதணயும் , பதாழும் பதய் வமும் பபற் ற தாயும் ,

சுருதிகைின்
பதணயும் பகாழுந் தும் பதிபகாண்ட சவரும் -பனி மலர்ப்பூங்
கதணயும் , கருப் புே் சிதலயும் , பமன் பாோங் குேமும் ,
தகயில்
அதணயும் திரிபுர சுந் தரி-ஆவது அறிந் தனசம.

அபிராமி அன் றனறே நான் அறிந்து க ாண்னடன். அவனள

என ்குத் துறணோ வும் , கதாழுகின்ை கதே் வமா வும் , கபை் ை
தாோ வும் விளங் குகின்ைாள் . னவதங் ளிை் கதாழிைா வும் ,
அவை் றின் கிறள ளா வும் , னவரா வும் நிறைகபை் று
இரு ்கின்ைாள் . அவள் ற யினை குளிர்ந்த மைர் அம் பும் , ரும் பு
விை் லும் , கமை் லிே பாசமும் , அங் குசமும் க ாண்டு
விளங் குகின்ைாள் . அந்தத் திரிபுர சுந்தரினே என ்குத் துறண.

3: அறிந் சதன், எவரும் அறியா மதறதய, அறிந் துபகாண்டு

பேறிந் சதன், நினது திருவடிக்சக,-திருசவ.- பவருவிப்
பிறிந் சதன், நின் அன்பர் பபருதம எண்ணாத கரும
பநஞ் ோல் ,
மறிந் சத விழும் நரகுக்கு உறவாய மனிததரசய.
அருட்கசை் வத்றத அன்பர் ளு ்கு வழங் கும் அபிராமினே! நின்
கபருறமறே உணர்த்தும் அடிோர் ளின் கூட்டுைறவ நான்
நாடிேதிை் றை. மனத்தாலும் அவர் றள எண்ணாத
ாரணத்தாை் தீவிறன மி ் என் கநஞ் சானது நர த்திை் வீழ் ந்து
மனிதறரனே நாடி ் க ாண்டிருந்தது. இப் கபாழுது நான் அறிந்து
க ாண்னடன். ஆதலினாை் அத்தீேவழி மா ் றள விட்டுப் பிரிந்து
வந்து விட்னடன். எவரும் அறிோத னவதப் கபாருறள கதரிந்து
க ாண்டு உன் திருவடியினைனே இரண்டை ் ைந்து விட்னடன்.
இனி நீ னே என ்குத் துறணோவாே் .

4: மனிதரும் , சதவரும் , மாயா முனிவரும் , வந் து, பேன்னி

குனிதரும் சேவடிக் சகாமைசம.பகான்தற வார்ேதடசமல்
பனிதரும் திங் களும் , பாம் பும் ,பகீரதியும் பதடத்த
புனிதரும் நீ யும் என் புந் தி எந் நாளும் பபாருந் துகசவ.

மனிதர், னதவர், கபரும் தவமுனிவர் முதலினோர் தறை றவத்து

வணங் கும் அழகிே சிவந்த பாதங் ளுறடே ன ாமளவை் லினே!
தன்னுறடே நீ ண்ட சடாமுடியிை் க ான்றையும் , குளிர்ச்சி தரும்
இளம் சந்திரறனயும் , அரறவயும் , ங் ற றேயும் க ாண்டு
விளங் குகின்ை புனிதரான சிவகபருமானும் நீ யும் இறடேைாது
என் மனத்தினை ஆட்சிேருள னவண்டும் .

5: பபாருந் திய முப் புதர, பேப் பு உதரபேய் யும் புணர்

முதலயாை் ,
வருந் திய வஞ் சி மருங் குல் மசனான்மணி, வார் ேதடசயான்
அருந் திய நஞ் சு அமுது ஆக்கிய அம் பிதக, அம் புயசமல்
திருந் திய சுந் தரி, அந் தரி-பாதம் என் பேன்னியசத.

அபிராமி அன் றனனே! உயிர் ளிடத்தினை பறடத்தை் , ாத்தை் ,

அழித்தை் ஆகிே மூவற நிறை ளிலும் , நிறைந்து இருப் பவனள!
மாணி ் பூண் அணிந்த கநரு ் மான, அடர்ந்த தனங் ளின்
சுறமோை் வருந்துகின்ை வஞ் சி ் க ாடி னபான்ை இறடறே
உறடேவனள! மனனான்மணிோனவனள! (அன் பர் றள ஞான
நிறை ்கு க ாண்டு கசை் கின்ைவள் ) நீ ண்ட சறடறே உறடே
சிவகபருமான் அன் கைாரு நாள் அருந்திே விஷத்றத
அமுதமா ்கிே அழகிே னதவி! நீ வீை் றிரு ்கும் தாமறரறே ்
 ாட்டிலும் கமன்றமோன நின் திருவடி றளனே, என் தறைனமை்
க ாண்னடன்.

6: பேன்னியது, உன் பபான் திருவடித் தாமதர.

சிந் ததயுை் சை
மன்னியது, உன் திரு மந் திரம் ,- சிந் துர வண்ணப் பபண்சண.-

முன்னியநின் அடியாருடன் கூடி, முதற முதறசய

பன்னியது, என்றும் உந் தன் பரமாகம பத்ததிசய.

கசம் றமோன திருனமனியுறடே அபிராமித் தானே! என்றும் என்

தறைனமை் இரு ் ்கூடிேது, நின் அழகிே திருவடினே! என்றும்
என் சிந்றதயுள் னள நிறை கபை் று இரு ் ் கூடிேது, நின்
திருமந்திரனம! கசந்தூர நிைமுறடே அழகிே னதவி, நான் இனி
என்றும் ைந்திருப் பது நின்றனனே மைவாது கதாழும்
அடிோர் றளனே! நான் தினந்னதாறும் பாராேணம் கசே் வது,
உன்னுறடே னமைான ஆ ம கநறிறேனே!

7: ததியுறு மத்தின் சுழலும் என் ஆவி, தைர்வு இலது ஓர்

கதியுறுவண்ணம் கருது கண்டாய் -கமலாலயனும் ,
மதியுறுசவணி மகிழ் நனும் , மாலும் , வணங் கி, என்றும்
துதியுறு சேவடியாய் . சிந் துரானன சுந் தரிசய.

தாமறர மைரிை் உதித்தவனும் , றைம ளின் க ாழுநனும்

ஆகிே பிரம் மனும் , திருமாலும் வணங் கிப் னபாை் றுகின்ை சிவந்த
பாதங் றளயுறடே கசந்தூரத் திை ம் க ாண்டு விளங் கும்
னபரழ ானவனள! தயிறர ் றடயும் மத்துப் னபான்று உைகிை்
பிைப்பு இைப்பு என்று சுழன்று வருந்தாமை் என் உயிர் நை் ைகதாரு
னமாட்ச திறேேறடே அருள் புரிவாோ !

8: சுந் தரி எந் தத துதணவி, என் பாேத்பதாடதர எல் லாம்

வந் து அரி சிந் துர வண்ணத்தினாை் , மகிடன் ததலசமல்
அந் தரி, நீ லி, அழியாத கன்னிதக, ஆரணத்சதான்
கம் தரி தகத்தலத்தாை் -மலர்த்தாை் என் கருத்தனசவ

என் அபிராமி அன் றனனே னபரழ ானவள் . அவள் என் தந்றத

சிவகபருமானின் துறணவி. என்னுறடே அ ம் , புைமாகிே
அறனத்து பந்த பாசங் றளயும் னபா ் ் கூடிேவள் . கசந்நிைத்
திருனமனிோள் . அன் கைாருநாள் மகிஷாசுரனின் தறை னமை்
நின்று, அவறன வதம் கசே் தவள் (அ ந்றதறே அழித்தவள் ). நீ ை
நிைமுறடே நீ லி என்னும் ன்னிோனவள் . தன்னுறடே ற யிை்
பிரம் ம பாைத்றத ் க ாண்டிருப் பவள் . அவளுறடே
மைர்த்தாறளனே என்றும் என் ருத்திை் க ாண்டுள் னளன்.

9: கருத்தன எந் தததன் கண்ணன,வண்ணக் கனகபவற் பின்

பபருத்தன, பால் அழும் பிை் தைக்கு நல் கின, சபர் அருை் கூர்
திருத்தன பாரமும் , ஆரமும் , பேங் தகே் சிதலயும் , அம் பும் ,
முருத்தன மூரலும் , நீ யும் , அம் சம. வந் து என்முன் நிற் கசவ.

அபிராமித்தானே! என் தந்றத சிவகபருமானின் ருத்திலும் ,

ண்ணிலும் நின்று விளங் ் கூடிேது, கபான் மறைகேன
மதர்த்து நிை் கும் நின் திருமுறைனே ஆகும் . அம் முறைனே நீ
உயிர் ளிடத்திை் ாட்டும் பரிறவ ் ாட்டுவதை் ா அமுதப்
பிள் றளோகிே ஞானசம் பந்தரு ்கு பாை் நை் கிேது. இப்படிப் பட்ட
அருள் மி ் னமான க ாங் ற யும் , அதிை் விளங் ் கூடிே
ஆரமும் , சிவந்த ற ளிை் விளங் கும் விை் லும் அம் பும் ,
நின்னுறடே சிவந்த இதழ் நற யும் என் முன் ாட்சிேருள
னவண்டும் .

10: நின்றும் இருந் தும் கிடந் தும் நடந் தும் நிதனப் பது
உன்தன,
என்றும் வணங் குவது உன் மலர்த் தாை் .-எழுதாமதறயின்
ஒன்றும் அரும் பபாருசை. அருசை. உதமசய. இமயத்து
அன்றும் பிறந் தவசை. அழியா முத்தி ஆனந் தசம.

அறிதை் ரிே கபாருனள! அருனள உருவான உறமனே!

அ ் ாைத்திை் இமேமறையிை் பிைந்தவனள! என்றும் அழிோத
மு ்தி ஆனந்தமா விளங் குபவனள! உணர்தை் ரிே கபருறம
வாே் ந்த னவதப் கபாருளிை் ஒன்றிே கபாருனள! நான் நின்ைாலும் ,
இருந்தாலும் , கிடந்தாலும் , எந்நிறையிை் இருப் பினும் நின்றனனே
நிறனத்து திோனி ்கின்னைன். நான் வணங் குவதும் நின் மைர்
னபான்ை பாதங் றளனே ோகும் .
11: ஆனந் தமாய் , என் அறிவாய் , நிதறந் த அமுதமுமாய் ,
வான் அந் தமான வடிவு உதடயாை் , மதற நான்கினுக்கும்
தான் அந் தமான, ேரணாரவிந் தம் -தவை நிறக்
கானம் தம் ஆடரங் கு ஆம் எம் பிரான் முடிக் கண்ணியசத.

அபிராமித்தாே் என் ஆனந்தமா வும் , என் அறிவா வும்

விளங் குகின்ைாள் . என் வாழ் விை் அமுதமா
நிறைந்திரு ்கின்ைாள் . அவள் ஆ ாேத்திை் கதாடங் கி மண், நீ ர்,
கநருப் பு, ாை் று என்ை ஐம் கபரும் வடிவுறடேவள் . னவதம்
நான்கினு ்கும் தானன கதாட ் மா வும் , முடிவா வும்
இருப் பவள் . இப்படிப்பட்ட தாயின் திருவடித் தாமறர ள் ,
திருகவண் ாட்டிை் திருநடனம் புரியும் எம் பிரான் ஈசன்
முடினமை் தறைமாறைோ த் தி ழ் வன.

12: கண்ணியது உன் புகழ் , கற் பது உன் நாமம் , கசிந் து பக்தி
பண்ணியது உன் இரு பாதாம் புயத்தில் , பகல் இரவா
நண்ணியது உன்தன நயந் சதார் அதவயத்து-நான்
முன்பேய் த
புண்ணியம் ஏது? என் அம் சம. புவி ஏதழயும் பூத்தவசை.

என் அம் றமனே! அபிராமித்தானே! ஏழ் உைற யும் கபை் ைவனள!

நான் எப் கபாழுதும் ஊனுரு நிறனவது உன்பு னழ! நான்
ை் பனதா உன் நாமம் . என் மனம் சிந்து ப ்தி கசே் வனதா உன்
திருவடித் தாமறர. நான் இரகவன்றும் , ப கைன்றும் பாராமை்
கசன்று னசர்ந்திருப் பது உன் அடிோர் கூட்டம் .
இறவ ளு க ் ை் ைாம் தானே! நான் கசே் த புண்ணிேம் தான்
என்ன!

13: பூத்தவசை, புவனம் பதினான்தகயும் . பூத்தவண்ணம்

காத்தவசை. பின் கரந் தவசை. கதறக்கண்டனுக்கு
மூத்தவசை. என்றும் மூவா முகுந் தற் கு இதையவசை.
மாத்தவசை. உன்தன அன்றி மற் று ஓர் பதய் வம் வந் திப் பசத?

உை ம் பதினான்ற யும் கபை் ைவனள! எப்படிப் கபை் ைானோ,

அப் படினே உை த்றத ் ாப் பவனள! பின்பு ஏனதா ஒரு ாரணம்
ருதி, உை த்றத உன்னிை் அட ்கி ் க ாண்டவனள! றை ்
ண்டனு ்கு (ஆை ாை விஷத்றத உண்டதாை் றை
எனப் பட்டது) மூத்தவனள! (ஆதி ச ்தியிலிருந்னத சிவன், பிரம் மா,
விஷ்ணு முதைானனார் னதான்றினார் ள் என்பது வரைாறு)
என்றும் சீர் இளறம கபாருந்திே திருமாலு ்குத் தங் ற னே!
அருந்தவத்தின் தறைவினே! அபிராமி அன் றனனே!
உன்றனேன்றி மை் கைாரு கதே் வத்றத வணங் ன ன்.

14: வந் திப் பவர் உன்தன, வானவர் தானவர் ஆனவர்கை் ,

சிந் திப் பவர், நல் திதேமுகர் நாரணர், சிந் ததயுை் சை
பந் திப் பவர், அழியாப் பரமானந் தர், பாரில் உன்தனே்
ேந் திப் பவர்க்கு எைிதாம் எம் பிராட்டி. நின் தண்ணைிசய:

ஏ அபிராமி அன்றனனே! உன்றன வணங் குபவர் ள் னதவர் ள் ,

அசுரர் ள் , மை் றும் உன்றன விரும் பிப் பை ாைமும் கதாழும்
அடிோர் ள் ! நான்கு மு ங் றளயுறடே பிரம் மனும்
விஷ்ணுவுனம உன்றனச் சிந்திப்பவர் ள் ! நின்றன மனத்திை் கு
ட்டுப் படுத்திேவர் என்றும் அழிோத பரமானந்த நாதனாகிே
சிவகபருமானன! இவர் றள ் ாட்டிலும் உை த்திை் நின்றனத்
தரிசனம் கசே் வார் ்ன நீ எளிதிை் அருள் புரிகின்ைாே் . என்
தானே! உன் ருறணதான் என்னன! விேத்தை் குரிே தன்றமேது!

15: தண்ணைிக்கு என்று, முன்சன பல சகாடி தவங் கை்

பேய் வார்,
மண் அைிக்கும் பேல் வசமா பபறுவார்? மதி வானவர் தம்
விண் அைிக்கும் பேல் வமும் அழியா முத்தி வீடும் , அன்சறா?-
பண் அைிக்கும் போல் பரிமை யாமதைப் தபங் கிைிசய.

அன் றனனே! அபிராமித் தானே! இறசறே எழுப்ப ்கூடிே

அழகிே இன்கசாை் கூறும் எம் பசுங் கிளினே! நின் திருவருள்
நாடிப் பைன ாடி தவங் றளச் கசே் தவர் ள் இவ் வுை த்திை்
கிறட ் ் கூடிே கசை் வங் றள மட்டுமா கபறுவர்? சிைந்த
னதனவந்திரன் ஆட்சி கசே் ே ்கூடிே விண்ணுை னபா த்றதயும்
கபறுவர். மை் றும் , அழிோத மு ்திப் னபை் றையும் அறடவார் ள்
அை் ைவா!

16: கிைிசய, கிதைஞர் மனத்சத கிடந் து கிைர்ந்து ஒைிரும்

ஒைிசய, ஒைிரும் ஒைிக்கு இடசம, எண்ணில் ஒன்றும் இல் லா
பவைிசய, பவைி முதல் பூதங் கை் ஆகி விரிந் த அம் சம.-
அைிசயன் அறிவு அைவிற் கு அைவானது அதிேயசம.

கிளி னபான்ைவனள! தானே! உன்றன நிறனந்து வழிபடும்

அடிோர் மனத்தினினை சுடர் விட்டுப் பிர ாசி ்கும் ஒளினே!
அவ் வாறு ஒளிரும் ஒளி ்கு நிறைோ இருப் பவனள! ஒன்றுனம
இை் ைாத அண்டமா வும் , அவ் வண்டத்தினின்று ஐம் கபரும்
பூதங் ளா வும் விரிந்து நின்ை தானே! எளினேனாகிே என்
சிை் ைறிவு ்கு நீ எட்டுமாறு நின்ைதும் அதிசேமாகும் !

17: அதிேயம் ஆன வடிவு உதடயாை் , அரவிந் தம் எல் லாம்

துதி ேய ஆனன சுந் தரவல் லி, துதண இரதி
பதி ேயமானது அபேயம் ஆக, முன் பார்த்தவர்தம்
மதி ேயம் ஆக அன்சறா, வாம பாகத்தத வவ் வியசத?

அபிராமி அன் றன அதிசேமான அழகுறடேவள் ! அவள் தாமறர

னபான்ை மைர் களை் ைாம் துதி ் ் கூடிே கவை் றி கபாருந்திே
அழகிே மு த்றதயுறடேவள் ; க ாடி னபான்ைவள் ; அவள்
ணவன் முன்பு ஒருநாள் மன்மதனின் கவை் றி றளகேை் ைாம்
னதாை் விோ கநை் றி ் ண்றணத் திைந்து பார்த்தார்.
அப் படிப் பட்டவரின் மனத்றதயும் குறழேச் கசே் து, அவருறடே
இடப் பா த்றத ் வர்ந்து க ாண்டாள் , கவை் றியுறடே னதவி.

18: வவ் விய பாகத்து இதறவரும் நீ யும் மகிழ் ந் திருக்கும்

பேவ் வியும் , உங் கை் திருமணக் சகாலமும் , சிந் ததயுை் சை
அவ் வியம் தீர்த்து என்தன ஆண்டபபாற் பாதமும் ஆகிவந் து-
பவவ் விய காலன் என்சமல் வரும் சபாது-பவைி நிற் கசவ.

அபிராமித் தானே! என் அ ப்பை் று, புைப் பை் று ஆகிே பாசங் றள

அ ை் றி, என்றன ஆட்க ாண்டு அருளிே நின்
கபாை் பாதங் னளாடு, எந்றத எம் பிரானனாடு இரண்டை ்
ைந்திரு ்கும் அர்த்த நாரீஸ்வரர் அழகும் , தனித்தனி நின்று
ாட்சி தரும் திருமண ்ன ாைமும் , க ாடிே ாைன் என்னமை்
எதிர்த்து வரும் ாைங் ளிை் ாட்சிேருள னவண்டும் .

19: பவைிநின்ற நின்திருசமனிதயப் பார்த்து, என் விழியும்

பநஞ் சும்
கைிநின்ற பவை் ைம் கதரகண்டது, இல் தல, கருத்தினுை் சை
பதைிநின்ற ஞானம் திகழ் கின்றது, என்ன திருவுைசமா?-
ஒைிநின்ற சகாணங் கை் ஒன்பதும் சமவி உதறபவசை.

ஒளி கபாருந்திே ஒன்பது ன ாணங் ளிை் (நவச ்தி) உறைகின்ை

தானே! நின் திருமண ் ாட்சி தருவறத ் ண்ட என் ண் ளும் ,
கநஞ் சும் க ாண்ட மகிழ் சசி
் கவள் ளத்திை் கு இதுவறர ஒரு றர
ண்டதிை் றை. ஆயினும் கதளிந்த ஞானம் இருப்பறத
உணர்கினைன். இது உன்னுறடே திருவருள் பேனனோகும் .

20: உதறகின்ற நின் திருக்சகாயில் -நின் சகை் வர் ஒரு

பக்கசமா,
அதறகின்ற நான் மதறயின் அடிசயா முடிசயா, அமுதம்
நிதறகின்ற பவண் திங் கசைா, கஞ் ேசமா, எந் தன்
பநஞ் ேகசமா,
மதறகின்ற வாரிதிசயா?- பூரணாேல மங் கதலசய.

என்றும் பூரணமாே் விளங் குகின்ை அபிராமி அன்றனனே! நீ

வீை் றிரு ்கும் திரு ்ன ாயிை் நின் க ாழுநராகிே
சிவகபருமானின் ஒரு பா னமா? அன் றி, ஓதப் படுகின்ை நான்கு
னவதங் ளின் ஆதினோ? அந்தனமா? அன் றியும் , அமிர்தம் னபான்ை
குளிர்ந்த முழுச்சந்திரனனேன்றி கவண் தாமறரனோ? இை் றை,
என்னுறடே கநஞ் சம் தானனனோ அை் ைது கசை் வகமை் ைாம்
மறைந்திரு ் கூடிே பாை் டனைா? தானே! நீ எங் கும்
நிறைந்திருப் பதாை் எதிை் என்று னதான்ைவிை் றைனே!

21: மங் கதல, பேங் கலேம் முதலயாை் , மதலயாை் , வருணே்

ேங் கு அதல பேங் தகே் ேகல கலாமயில் தாவு கங் தக
பபாங் கு அதல தங் கும் புரிேதடசயான் புதடயாை் ,
உதடயாை்
பிங் கதல, நீ லி, பேய் யாை் , பவைியாை் , பசும் பபண்பகாடிசய.

அம் மா அபிராமி! என்றும் பசுறமோன கபண் க ாடிோ

விளங் குபவனள! என்றும் சுமங் லினே! கசங் ைசம் னபான்ை
தனங் றளயுறடேவனள! உேர்ந்த மறையினை உதித்தவனள!
கவண்றமோன சங் கு வறளேை் றள அணியும் கசம் றமோன
ரங் றளயுறடேவனள! ச ை றை ளும் உணர்ந்த மயிை்
னபான்ைவனள! பாே் கின்ை ங் ற றே, நுறர டறைத் தன்
முடியினை தரித்த சிவகபருமானின் ஒரு பாதி ஆனவனள! என்றும்
ப ்தர் றளயுறடேவனள! கபான் நிைமுறடேவனள!
ருநிைமுறடே நீ லினே! சிவந்த னமனிோ வும்
விளங் குகின்ைவனள!

22: பகாடிசய, இைவஞ் சிக் பகாம் சப, எனக்கு வம் சப பழுத்த

படிசய மதறயின் பரிமைசம, பனி மால் இமயப்
பிடிசய, பிரமன் முதலாய சதவதரப் பபற் ற அம் சம.
அடிசயன் இறந் து இங் கு இனிப் பிறவாமல் வந் து ஆண்டு
பகாை் சை.

க ாடிோனவனள! இளறமோன வஞ் சிப் கபாை் க ாம் னப!

தகுதிேை் ை என ்குத் தானன முன் வந்து அருளளித்த னினே!
மணம் பரப்பும் னவத முதை் கபாருனள! பனி உருகும் இமேத்திை்
னதான்றிே கபண் ோறன னபான்ைவனள! பிரம் மன் முதைாகிே
னதவர் றளப் கபை் கைடுத்த தானே! அடினேன் இப்பிைவியிை்
இைந்தபின், மீண்டும் பிைவாமை் தடுத்தாட் க ாள் ள னவண்டும் .

23: பகாை் சைன், மனத்தில் நின் சகாலம் அல் லாது, அன்பர்

கூட்டந் தன்தன
விை் சைன், பரேமயம் விரும் சபன், வியன் மூவுலகுக்கு
உை் சை, அதனத்தினுக்கும் புறம் சப, உை் ைத்சத விதைந் த
கை் சை, கைிக்குங் கைிசய, அைிய என் கண்மணிசய.

அபிராமித் தானே! நின்னுறடே ன ாைமிை் ைாத னவகைாரு

கதே் வத்றத மனத்திை் க ாள் னளன். நின்னுறடே அடிோர் ள்
கூட்டத்றதப் பற த்து ் க ாள் ள மாட்னடன். உன்றனேன்றி பிை
சமேங் றள விரும் ப மாட்னடன். மூன்றுை ங் ட்கு (மண், விண்,
பாதாளம் ) உள் னளயும் , ோவை் றினு ்கும் கவளினேயும்
நிறைந்திருப் பவனள! எம் முறடே உள் ளத்தினை ஆனந்த ்
ளிப்றப உண்டா ்கும் ள் னள! ஆனந்தத்திை் கு
ஆனந்தமானவனள! எளினேனாகிே என ்கும் அருள் பாலித்த என்
ண்மணி னபான்ைவனள!

24: மணிசய, மணியின் ஒைிசய, ஒைிரும் மணி புதனந் த

அணிசய, அணியும் அணிக்கு அழசக, அணுகாதவர்க்குப்
பிணிசய, பிணிக் கு மருந் சத, அமரர் பபரு விருந் சத.-
பணிசயன், ஒருவதர நின் பத்ம பாதம் பணிந் தபின்சன.

அபிராமித்தானே! மணிோ விளங் குபவனள! அம் மணியிை்

உண்டாகும் ஒளிோ வும் விளங் குபவனள! ஒளி கபாருந்திே
நவமணி ளாை் இறழ ் ப் பட்ட அணிோ வும் , அந்த அணி ்கு
அழ ா வும் தி ழ் பவனள! நின்றன அணு ாதவர் ்குப்
பிணிகேன நிை் பவனள! நின்றன அண்டிவரும்
பாபாத்துமா ் ளின் பிணி ்கு மருந்தா வும் நிை் பவனள!
னதவர் ளு ்கு கபரும் விருந்தாே் த் னதான்றும் அன் றனனே! நின்
அழகிே தாமறர னபாலுள் ள னசவடிறேப் பணிந்த பின்னன,
னவகைாரு கதே் வத்றத வணங் மனத்தாலும் நிறனனேன்.

25: பின்சன திரிந் து, உன் அடியாதரப் சபணி, பிறப் பு அறுக்க,

முன்சன தவங் கை் முயன்று பகாண்சடன்,- முதல் மூவருக்கும்
அன்சன. உலகுக்கு அபிராமி என்னும் அருமருந் சத.-
என்சன?-இனி உன்தன யான் மறவாமல் நின்று ஏத்துவசன.

அம் றமனே! மும் மூர்த்தி ளின் தாோ விளங் குபவனள!

மூவுை த்திை் கும் கிறடத்த அருமருந்னத! இனி நான் பிைவாமை்
இரு ் , முன்னதா னவ தவங் ள் பை முேன்று கசே் து
க ாண்னடன். அதை் ா னவ நின் அடிோர் ள் பின் திரிந்து
அவர் ளு ்குப் பணி கசே் து வருகின்னைன் . அம் மா!
அபிராமித்தானே! நான் முன் கசே் த தவப் பேனன, இப் பிைவியிை்
உன்றன மைவாமை் நை் வழி நின்று வணங் குகின்னைன் . இன்னும்
வணங் கி ் க ாண்னடயிருப் னபன்.

26: ஏத்தும் அடியவர், ஈசரழ் உலகிதனயும் பதடத்தும்

காத்தும் அழித்தும் திரிபவராம் ,- கமழ் பூங் கடம் பு
ோத்தும் குழல் அணங் சக.- மணம் நாறும் நின் தாைிதணக்கு
என்
நாத் தங் கு புன்பமாழி ஏறியவாறு, நதகயுதடத்சத.

பதினான்கு உைகிறனயும் முறைோ ப் பறடத்தும் , ாத்தும் ,

அழித்தும் கதாழிை் புரியும் னதவாதி னதவர் ள் முறைனே
பிரம் மா, விஷ்ணு, சிவன் என்னும் மும் மூர்த்தி ளாவார் ள் . இம்
மும் மூர்த்தி ளும் னபாை் றி வணங் ்கூடிே அன் றன,
அபிராமினேோகும் . இத்துறண கபருறமயும் , மணம் வீசுகின்ை
டம் ப மாறைறேயும் அணிந்தவளாகிே ஆரணங் ன ! மணம்
வீசுகின்ை நின் இறணேடி ளிை் , எளினேனாகிே என்னுறடே
நாவினின்று னதான்றிே வார்த்றத றளச் (அபிராமி அந்தாதி)
சாத்துகின்னைன் . அவ் வாறு நின் திருவடியிை் என் பாடை் ஏை் ைம்
கபை் றிருப் பது, என ்ன நற ப் றப விறளவி ்கின்ைது.

27: உதடத்ததன வஞ் ேப் பிறவிதய, உை் ைம் உருகும் அன்பு

பதடத்ததன, பத்ம பதயுகம் சூடும் பணி எனக்சக
அதடத்ததன, பநஞ் ேத்து அழுக்தகபயல் லாம் நின்
அருட்புனலால்
துதடத்ததன,- சுந் தரி - நின் அருை் ஏபதன்று போல் லுவசத.

அபிராமி அன் றனனே! நான் அ த்னத க ாண்டிருந்த ஆணவம் ,

ன்மம் , மாறே என்கிை கபாே் ஜாைங் றள உறடத்கதறிந்தாே் .
ப ்தி ் னை் வீசும் அன்பான உள் ளத்திறன அளித்தாே் . இந்த
யு த்திை் நின் தாமறர னபாலும் னசவடி ்குப் பணி கசே் ே
என ்கு அருள் புரிந்தாே் . என் கநஞ் சத்தினையிருந்த
அழு ்ற கேை் ைாம் துப் புரவா உன்னுறடே அருள்
கவள் ளத்தாை் துறடத்தாே் . னபரழகு வடினவ! நின் அருறள எப் படி
நான் வாே் விட்டு உறரப் னபன்!

28: போல் லும் பபாருளும் என, நடம் ஆடும் துதணவருடன்

புல் லும் பரிமைப் பூங் பகாடிசய. நின் புதுமலர்த் தாை்
அல் லும் பகலும் பதாழுமவர்க்சக அழியா அரசும்
பேல் லும் தவபநறியும் , சிவசலாகமும் சித்திக்குசம.

தூே் றமோன கசாை் னைாடு இறணந்த கபாருள் னபாை ஆனந்த ்

கூத்தாடும் துறணவருடன் இறணந்து நிை் கும் மணம் வீசுகின்ை
அழகிே பூங் க ாடி னபான்ைவனள! அன் ைைர்ந்த பரிமள மைறரப்
னபாை உள் ள உன் திருவடி றள இரகவன்றும் , ப கைன்றும்
பாரமாை் கதாழுகின்ை அடிோர் கூட்டத்திை் ன என்றும் அழிோத
அரச னபா மும் , நை் ை னமாட்சத்திை் ான தவகநறியும் ,
சிவபதமும் வாே் ்கும் .

29: சித்தியும் சித்தி தரும் பதய் வம் ஆகித் திகழும் பரா

ேக் தியும் , ேக் தி ததழக்கும் சிவமும் , தவம் முயல் வார்
முத்தியும் , முத்திக் கு வித்தும் , வித்து ஆகி முதைத்து எழுந் த
புத்தியும் , புத்தியினுை் சை புரக்கும் புரத்தத அன்சற.

அபிராமித் னதவி! நீ னே ச ைத்திை் கும் சித்திோவாே் .

அச்சித்திறேத் தரும் கதே் வமான ஆதி ச ்திோ வும்
தி ழ் கின்ைாே் . பராச ்திோகிே நீ கிறளத்கதழ ் ாரணமான
பரமசிவமும் , அச்சிவத்றத ் குறித்துத் தவம் கசே் யும்
முனிவர் ளு ்கு மு ்தியும் , அம் மு ்திோை் ஏை் படுகின்ை
விறதயும் , அவ் விறதயிை் ஏை் பட்ட ஞானமும் , ஞானத்தின்
உட்கபாருளும் , என் நின்று, ச ை பந்தங் ளினின்று,
ா ் ்கூடிே கதே் வம் திரிபுர சுந்தரிோகிே உன்றனத் தவிர
னவறு ோர் உளர்?

30: அன்சற தடுத்து என்தன ஆண்டுபகாண்டாய் , பகாண்டது

அல் ல என்தக
நன்சற உனக்கு? இனி நான் என் பேயினும் நடுக்கடலுை்
பேன்சற விழினும் , கதரசயற் றுதக நின் திருவுைசமா.-
ஒன்சற, பல உருசவ, அருசவ, என் உதமயவசை.

அபிராமி அன் றனனே! என் உறமேவனள! நான் பாவங் றளச்

கசே் வதை் கு முன்னப என்றன தடுத்தாட் க ாண்டவனள! நான்
பாவங் றளனே கசே் தாலும் , நடு ் டலிை் கசன்று வீழ் ந்தாலும் ,
அதனின்று ாப்பது நின் றடறமோகும் . என்றன ஈனடை் ை
முடிோது என்று கசான்னாை் நன் ைா ாது. இனி உன்
திருவுளம் தான் என்றன ் றர ஏை் ை னவண்டும் (பந்தபாச ்
டலிை் இருந்து மு ்தி ் றர ஏை் றுதை் ). ஒன்ைா வும் ,
பைவா வும் , விளங் குகின்ை என் உறமேவனள!

31: உதமயும் உதமபயாருபாகனும் , ஏக உருவில் வந் து இங் கு

எதமயும் தமக்கு அன்பு பேய் யதவத்தார், இனி
எண்ணுதற் குே்
ேதமயங் களும் இல் தல, ஈன்பறடுப் பாை் ஒரு தாயும் இல் தல,
அதமயும் அதமயுறு சதாைியர்சமல் தவத்த ஆதேயுசம.

அபிராமித் னதவினே! நீ யும் , உன்றனப் பா மா வுறடே

எம் பிரானும் , ஆண்பாதி, கபண்பாதி என்ை நிறையிை்
ாட்சிேளித்தனதாடு அை் ைாமை் , என்றன உங் ளு ்குத்
கதாண்டு கசே் யும் படிோ வும் அருள் புரிந்தீர் ள் . ஆ னவ
என ் ன்றி இனிச் சிந்திப்பதை் கு ஒரு மதமும் இை் றை. என்றன
ஈன்கைடு ் ஒரு தாயும் இை் றை. னவே் (மூங் கிை் ) னபான்ை
னதாறளயுறடே கபண்ணின் னமை் றவத்த ஆறசயும் இை் ைாமை்
ஒழிந்தது.

32: ஆதேக் கடலில் அகப் பட்டு, அருைற் ற அந் தகன் தகப்

பாேத்தில் அல் லற் பட இருந் சததன, நின் பாதம் என்னும்
வாேக் கமலம் ததலசமல் வலிய தவத்து, ஆண்டு பகாண்ட
சநேத்தத என் போல் லுசவன்?- ஈேர் பாகத்து சநரிதழசய.

அபிராமித்தானே! எந்தன் ஈசன் இடப் பா த்திை் தாகனாரு

பகுதிோ அறமந்தவனள! அம் மா! நான் க ாடிே
ஆறசகேன்னும் துேர ் டலிை் மூழ் கி இர ் மை் ை எமனின் பாச
வறையிை் சி ்கியிருந்னதன். அத் தருணத்திை் பாவிோகிே
என்றன மணம் கபாருந்திே உன்னுறடே பாதத் தாமறரனே
வலிே வந்து என்றன ஆட்க ாண்டது! தானே! நின் அரும் கபரும்
ருறணறே என்கனன்று உறரப் னபன்!

33: இதழக்கும் விதனவழிசய அடும் காலன், எதன நடுங் க

அதழக்கும் பபாழுது வந் து, அஞ் ேல் என்பாய் . அத்தர் சித்தம்
எல் லாம்
குதழக்கும் கைபக் குவிமுதல யாமதைக் சகாமைசம.
உதழக்கும் பபாழுது, உன்தனசய அன்தனசய என்பன்
ஓடிவந் சத

தானே! அபிராமினே! நான் கசே் த தீே வழி ளு ் ா என்றன

கநருங் குகின்ை எமன் என்றனத் துன்புறுத்தி, வறத ்கும்
கபாழுது, தானே உன்றன அறழ ் , அஞ் னசை் என ஓடிவந்து
ாப் பவனள! சிவ கபருமானின் சித்தத்றதகேை் ைாம் குறழேச்
கசே் கின்ை சந்தனம் பூசிே குவிந்த முறை றளயுறடே
இளறமோன ன ாமளவை் லித் தானே! மரண னவதறனயிை் நான்
துன்புறும் னபாது உன்றன, 'அன் றனனே' என்னபன். ஓடிவந்து
என்றன ் ாத்தருள் வாே் !

34: வந் சத ேரணம் புகும் அடியாருக்கு, வானுலகம்

தந் சத பரிபவாடு தான் சபாய் இருக்கும் --ேதுர்முகமும் ,
தபந் சதன் அலங் கல் பரு மணி ஆகமும் , பாகமும் , பபாற்
பேந் சதன் மலரும் , அலர் கதிர் ஞாயிறும் , திங் களுசம.

தானே! அபிராமி, நீ நான்மு ங் றளயுறடே பிரம் மனின்

பறடப்புத் கதாழிலிை் இரு ்கின்ைாே் ! பசுறமோன னதன் ைந்த
துபள மாறைறேயும் , நவமணி மாறை றளயும் அணிந்த
மார்பினனாகிே திருமாலின் மார்பிை் இரு ்கின்ைாே் !
சிவகபருமானின் இடப் பா த்திலும் , கபான் தாமறர மைரிலும் ,
விரிந்த திர் ளுறடே சூரிேனிடத்திலும் , சந்திரனிடத்தும்
தங் கியிரு ்கின்ைாே் . உன்றனச் சரணகமன்று வந்தறடயும்
ப ்தர் றளத் துேரங் ளிலிருந்து நீ ்கி, வானுை வாழ் றவ ்
க ாடுப்பவள் நீ னே.

35: திங் கட் பகவின் மணம் நாறும் சீறடி பேன்னி தவக்க

எங் கட்கு ஒரு தவம் எய் தியவா, எண் இறந் த விண்சணார்--
தங் கட்கும் இந் தத் தவம் எய் துசமா?- தரங் கக் கடலுை்
பவங் கண் பணி அதணசமல் துயில் கூரும் விழுப் பபாருசை.

அன் றனனே! அபிராமினே! திருப்பாை் டலிை் சிவந்த

ண் றளயுறட பாம் புப் படு ்ற யிை் றவஷ்ணவி என்னும்
கபேராை் அறிதுயிை் அமர்ந்தவனள! பிறைச் சந்திரனின் மணம்
கபாருந்திே அழகிே பாதங் றள எம் னமை் றவ ் நாங் ள்
கசே் த தவம் தான் என்னனவா! விண்ணுை த் னதவர் ளு ்கும்
இந்தப் பா ்கிேம் கிட்டுனமா!

36: பபாருசை, பபாருை் முடிக்கும் சபாகசம, அரும் சபாகம்

பேய் யும்
மருசை, மருைில் வரும் பதருசை, என் மனத்து வஞ் ேத்து
இருை் ஏதும் இன்றி ஒைி பவைி ஆகி இருக்கும் உன்தன்
அருை் ஏது.- அறிகின்றிசலன், அம் புயாதனத்து அம் பிதகசய.

குவிந்த தனங் றளயுறடே அபிராமினே! நீ கபாருளா

இரு ்கின்ைாே் என்கிைார் ள் . பிைகு அப் கபாருளாை் நு ரப்படும்
னபா மும் நீ னே என்கிைார் ள் . பிைகு அப் னபா த்தாை்
ஏை் படுகின்ை மாறேோ வும் இரு ்கின்ைாே் என்றும் ,
அம் மாறேயிை் னதான்றி விளங் கும் கதளிவா வும்
விளங் குகின்ைாே் என்றும் கூறுகின்ைார் ள் ; இவ் வாறு பை
கூறுபாடு ளா வுள் ள நீ னே என் மனத்திை் அஞ் ஞான மாறே
அ ை் றி தூே ஞான ஒளிறே ஏை் றியிரு ்கின்ைாே் .
பரகவாளிோே் விளங் கும் அபிராமினே! நின் திருவருளின்
மகிறமறே உணர மாட்டாது மேங் குகின்னைன்.

37: தகக் சக அணிவது கன்னலும் பூவும் , கமலம் அன்ன

பமய் க் சக அணிவது பவண் முத்துமாதல, விட அரவின்
தபக் சக அணிவது பண்மணிக் சகாதவயும் , பட்டும் , எட்டுத்
திக் சக அணியும் திரு உதடயானிடம் சேர்பவசை.

என் அபிராமி அன் றனனே! நின் அருட் ரங் ளிை் அணிவது

இனிே ரும் பும் , மைர் ் க ாத்துமாகும் . தாமறர மைறரப்
னபான்ை னமனியிை் அணிந்து க ாள் வது, கவண்றமோன
நன்முத்து மாறைோகும் . க ாடிே பாம் பின் படம் னபாை் உள் ள
அை் குறை ் க ாண்ட இறடயிை் அணிவது பைவித
நவமணி ளாை் கசே் ேப் பட்ட னம றையும் பட்டுனமோகும் .
அறனத்துச் கசை் வங் ளு ்கும் தறைவனாகிே எம் கபருமான்
எட்டுத் திறச றளயுனம ஆறடோ ் க ாண்டுள் ளான்.
அப் படிப் பட்ட எம் பிரானின் இடப் பா த்திை் கபாலிந்து
னதான்றுகின்ைாே் நீ !

38: பவைக் பகாடியில் பழுத்த பேவ் வாயும் , பனிமுறுவல்

தவைத் திரு நதகயும் துதணயா, எங் கை் ேங் கரதனத்
துவைப் பபாருது, துடியிதட ோய் க்கும் துதண முதலயாை் --
அவதைப் பணிமின் கண்டீர், அமராவதி ஆளுதகக்சக.

என் அன் றன அபிராமி பவள க ் ாடி னபாலும் சிவந்த வாறே

உறடேவள் . குளிர்ச்சி தரும் முத்துப் பை் சிரிப் பழகி, அது
மட்டுமா? எம் ஈசன் சங் ரனின் தவத்றத ் குறைத்தவள் . எப் படி?
உடு ்ற னபாலும் இறட னநாகும் படியுள் ள இறணந்த
முறை ளாை் ! அப் படிப் பட்டவறளப் பணிந்தாை் னதவர் உை னம
கிறட ்கும் . ஆ னவ அவறளப் பணியுங் ள் .

39: ஆளுதகக்கு, உன்தன் அடித்தாமதரகை் உண்டு,

அந் தகன்பால்
மீளுதகக்கு, உன்தன் விழியின் கதட உண்டு, சமல் இவற் றின்
மூளுதகக் கு, என் குதற, நின் குதறசய அன்று,-முப் புரங் கை் .
மாளுதகக்கு, அம் பு பதாடுத்த வில் லான், பங் கில் வாணுதசல.

அபிராமி! நின் திருவடித் தாமறர ள் இரு ்கின்ைன. அவை் றிை் கு

என்றன ஆளும் அருள் உண்டு. உன்னுறடே றட ் ண்
ருறணயுண்டு. ஆற ோை் எமனிடத்திலிருந்து என ்கு
மீட்சியுண்டு. நான் உன்றன முேன்று வணங் கினாை் பேன்
உண்டு. வணங் ாவிடின் அது என் குறைனே; உன் குறைேன்று.
அழகிே கநை் றிறே உறடேவனள! முப் புரத்றத அழி ்
விை் றையும் அம் றபயும் எடுத்த சிவகபருமானின்
இடப் பா த்திை் அமர்ந்தவனள! அபிராமினே!

40: வாை் -நுதல் கண்ணிதய, விண்ணவர் யாவரும் வந் து

இதறஞ் சிப்
சபணுதற் கு எண்ணிய எம் பபருமாட்டிதய, சபதத பநஞ் சில்
காணுதற் கு அண்ணியை் அல் லாத கன்னிதய, காணும் --
அன்பு
பூணுதற் கு எண்ணிய எண்ணம் அன்சறா, முன் பேய்
புண்ணியசம.

ஒளி கபாருந்திே கநை் றியுறடேவள் அபிராமி! னதவர் ளும்

வணங் னவண்டும் என்ை நிறனப் றப உண்டு
பண்ண ்கூடிேவள் ! அறிோறம நிறைந்த கநஞ் சுறடோர் ்கு
எளிதிை் புைப் படாதவள் . என்றும் ன்னிோனவள் .
இப் படிப்பட்டவறள நான் அண்டி ் க ாண்டு வணங்
எண்ணினனன். இதுனவ நான் முை் பிைவி ளிை் கசே் த
புண்ணிேமாகும் .

41: புண்ணியம் பேய் தனசம-மனசம.- புதுப் பூங் குவதைக்

கண்ணியும் பேய் ய கணவரும் கூடி, நம் காரணத்தால்
நண்ணி இங் சக வந் து தம் அடியார்கை் நடு இருக்கப்
பண்ணி, நம் பேன்னியின் சமல் பத்ம பாதம் பதித்திடசவ.

அபிராமி, புதிதா மைர்ந்த குவறள ் ண் றளயுறடேவள் .

அவள் ணவனரா சிவந்த திருனமனிறேயுறடே சிவகபருமான்.
அவர் ளிருவரும் இங் ன கூடிவந்து அடிோர் ளாகிே நம் றம ்
கூட்டினார் ள் . அத்துடன் நம் முறடே தறை றள அவர் ளுறடே
திருப் பாதங் ளின் சின்னமா ச் னசர்த்து ் க ாண்டார் ள் .
அவர் ளின் அருளு ்கு நாம் புண்ணிேனம கசே் திரு ்கினைாம் .

42: இடங் பகாண்டு விம் மி, இதணபகாண்டு இறுகி, இைகி,

முத்து
வடங் பகாண்ட பகாங் தக-மதலபகாண்டு இதறவர் வலிய
பநஞ் தே
நடங் பகாண்ட பகாை் தக நலம் பகாண்ட நாயகி, நல்
அரவின்
வடம் பகாண்ட அல் குல் பணிபமாழி--சவதப் பரிபுதரசய.

அம் றமனே! ஒளிவீசும் முத்துமாறை உன்னுறடே தனங் ளிை்

புரள் கின்ைது. உம் முறடே தனங் னளா ஒன்று க ் ான்று
இடமின்றி பருத்து மதர்த்திரு ்கின்ைது. இந்த ் க ாங் ற ோகிே
மறை சிவகபருமானின் வலிறம கபாருந்திே மனத்றத
ஆட்டுவி ்கின்ைது. அபிராமி சுந்தரினே! நை் ை பாம் பின் படம்
னபான்ை அை் குறை உறடேவனள! குளிர்ச்சிோன
கமாழி றளயுறடேவனள! னவதச் சிைம் பு றளத் திருவடி ளிை்
அணிந்து க ாண்டவனள! தானே!

43: பரிபுரே் சீறடிப் பாோங் குதே, பஞ் ேபாணி, இன்போல்

திரிபுர சுந் தரி, சிந் துர சமனியை் தீதம பநஞ் சில்
புரிபுர, வஞ் ேதர அஞ் ேக் குனி பபாருப் புே்சிதலக் தக,
எரி புதர சமனி, இதறவர் பேம் பாகத்து இருந் தவசை.

சிைம் பணிந்த அழகிே பாதங் றள உறடேவனள! பாசத்றதயும்

அங் குசத்றதயும் உறடேவனள! பஞ் ச பாணங் றளயும் ,
இனிறமோன கசாை் றையுமுறடே திரிபுர சுந்தரினே! சிவந்த
சிந்தூர னமனி உறடேவனள! க ாடிே மனத்றதயுறடே
முப் புரத்றத ஆண்ட அசுரறர அஞ் சி நடுங் கும் படி முப் புரத்றத
அழித்த சிவகபருமானின் இடப்பா த்திை் அமர்ந்தவனள!

44: தவசை இவை் , எங் கை் ேங் கரனார் மதன மங் கலமாம்
அவசை, அவர்தமக்கு அன்தனயும் ஆயினை் , ஆதகயினால் ,
இவசை கடவுைர் யாவர்க்கும் சமதல இதறவியும் ஆம் ,
துவசைன், இனி ஒரு பதய் வம் உண்டாக பமய் த் பதாண்டு
பேய் சத.
எங் ள் இறைவனாகிே சங் ரனின் இை் ைத் துறணவினே!
அவரு ்ன அன் றனோ வும் (பராச ்தி ஈன்ை பரமசிவம் )
ஆனவனள! ஆற ோை் நீ னே ோவர் ்கும் னமைானவள் ! ஆ னவ,
உன ்ன இனி உண்றமோன கதாண்டு கசே் னவன். ஆதைாை் ,
இனி நான் துன்பங் ளாை் துவள மாட்னடன். தானே!

45: பதாண்டு பேய் யாதுநின் பாதம் பதாழாது, துணிந் து

இே்தேசய
பண்டு பேய் தார் உைசரா, இலசரா? அப் பரிசு அடிசயன்
கண்டு பேய் தால் அது தகதவசமா, அன்றிே் பேய் தவசமா?
மிண்டு பேய் தாலும் பபாறுக்தக நன்சற, பின் பவறுக்தக
அன்சற.

அன் றனனே! உன ்கு பணிவிறட கசே் ோமை் , உன் பாதங் றள

வணங் ாமை் , தன் இச்றசப்படினே டறமறேச் கசே் த
ஞானி ளும் உளர். அவர் ளின்படி நான் நடந்தாை் நீ
கவறுப் பானோ, அை் ைது கபாறுத்து அருள் கசே் வானோ, என ்குத்
கதரிோது! ஆயினும் , நான் தவனை கசே் தாலும் , என்றன
கவறு ் ாமை் கபாறுத்து ் க ாண்டு நீ அருள் பண்ணுவனத
நீ திோகும் .

46: பவறுக்கும் ததகதமகை் பேய் யினும் , தம் அடியாதர

மிக் சகார்
பபாறுக்கும் ததகதம புதியது அன்சற,-புது நஞ் தே உண்டு
கறுக்கும் திருமிடற் றான் இடப் பாகம் கலந் த பபான்சன.-
மறுக்கும் ததகதமகை் பேய் யினும் , யானுன்தன
வாழ் த்துவசன.

ஏ அபிராமினே! விஷத்றத உண்டவனும் , அதனாை் ருத்திரு ்கும்

ழுத்றத உறடேவனுமாகிே சிவகபருமானின் இடப் பா த்திை்
அமர்ந்தவனள! சிறினோர் ள் கசே் ே ்கூடாத கசேை் றளச்
கசே் து விடுவர். அறிவிை் சிைந்த ஞானி ள் அறதப் கபாறுத்து
அருளிேதும் உண்டு. இது ஒன்றும் புதுறமேை் ை. கபான்
னபான்ைவனள! நான் த ாத வழியிை் கசன்ைாலும் , அது உன ்ன
கவறுப் பா யிருந்தாலும் மீண்டும் மீண்டும் உன்றனனே
சரணறடனவன். அத்துடன் னமலும் வாழ் ததி ் வழிபடுனவன்.
47: வாழும் படி ஒன்று கண்டு பகாண்சடன், மனத்சத ஒருவர்
வீழும் படி அன்று, விை் ளும் படி அன்று, சவதல நிலம்
ஏழும் பரு வதர எட்டும் , எட்டாமல் இரவு பகல்
சூழும் சுடர்க்கு நடுசவ கிடந் து சுடர்கின்றசத.

அன் றனனே!அபிராமித் தானே! நீ டை் ளு ்கும் ஏழ்

உை ங் ளு ்கும் , உேர்ந்த மறை ள் எட்டினிை் கும் அரிதிை்
எட்டாதவள் . னமைா உள் ள இரறவயும் , ப றையும் கசே் யும்
சந்திர சூரிேர் ்கு இறடனே நின்று, சுடர்விட்டுப்
பிரா ாசி ்கின்ைவள் !

48: சுடரும் கதலமதி துன்றும் ேதடமுடிக் குன்றில் ஒன்றிப்

படரும் பரிமைப் பே்தேக் பகாடிதயப் பதித்து பநஞ் சில்
இடரும் தவிர்த்து இதமப் சபாது இருப் பார், பின்னும்
எய் துவசரா-
குடரும் பகாழுவும் குருதியும் சதாயும் குரம் தபயிசல.

ஏ அபிராமினே! பச்றசப் பரிமள ் க ாடி நீ னேோகும் . ஒளிரும்

இளம் பிறைறே, குன்றை ஒத்த சடாமுடியிை் அணிந்திரு ்கும்
சிவகபருமாறன இறணந்தவனள! உன்றனனே கநஞ் சிை்
நிறனந்து வழிபடும் னோகி ளூம் , இறமோது டுந்தவம் புரியும்
ஞானி ளூம் மீண்டும் பிைப் பார் னளா? மாட்டார் ள் !
ஏகனன்ைாை் னதாலும் , குடலும் , இரத்தமும் , இறைச்சியும்
க ாண்ட இந்த மானிடப் பிைவிறே விரும் பார், ஆதலின்!

49: குரம் தப அடுத்து குடிபுக்க ஆவி, பவங் கூற் றுக்கு இட்ட

வரம் தப அடுத்து மறுகும் அப் சபாது, வதைக்தக அதமத்து,
அரம் தப அடுத்து அரிதவயர் சூழ வந் து, அஞ் ேல் என்பாய் --
நரம் தப அடுத்து இதே வடிவாய் நின்ற நாயகிசய.

நரம் பு ் ருவி றள ் க ாண்ட, இறசனே வடிவா உள் ள

அபிராமினே! அடினேனாகிே என்னுறடே உடறையும் , அதினை
இறணந்த உயிறரயும் க ாடுறமோன எமன் வந்து பறி ் ,
நானும் மரணத்திை் கு அஞ் சி வருந்துனவன். அப் கபாழுது
அரம் றபேரும் , னதவம ளிரும் சூழ என்னிடத்து வந்து அஞ் னசை்
என்பாே் ! என ்கு அருள் புரிவாே் !
50: நாயகி, நான்முகி, நாராயணி, தக நைின பஞ் ே
ோயகி, ோம் பவி, ேங் கரி, ோமதை, ோதி நே்சு
வாய் அகி மாலினி, வாராகி, சூலினி, மாதங் கி என்று
ஆய கியாதியுதடயாை் ேரணம் -அரண் நமக் சக.

ஏ அபிராமினே! நீ னே உை நாேகி. பிரம் ம ச ்தியும் , விஷ்ணு

ச ்தியும் நீ . நீ னே ஒே் ோரமா ஐவற மைர் அம் பு றள ்
ற யினைந்திேவள் . சம் புச ்தி, சங் ரி, எழிலுறடோள் ,
நா பாணி, மாலினி, உை ளி ்கும் வராகி, சூலி, மாதங்
முனிம ள் என்கைை் ைாம் பை வடிவானவள் ! நீ னே ஆதிோனவள் .
ஆ னவ, உன்னுறடே திருவடிறேனே வணங் கினனாம் . அதுனவ
எம ்குப் பாது ாவை் .

51: அரணம் பபாருை் என்று, அருை் ஒன்று இலாத அசுரர்

தங் கை்
முரண் அன்று அழிய முனிந் த பபம் மானும் , முகுந் தனுசம,
ேரணம் ேரணம் என நின்ற நாயகி தன் அடியார்,
மரணம் பிறவி இரண்டும் எய் தார், இந் த தவயகத்சத.

திரிபுரத்றத நிறைகேன்று நிறனத்த, தன்றமேை் ை அசுரர் றள

அழித்த சிவகபருமானும் , திருமாலும் வணங் ்கூடிே
அபிராமினே! அன் றனனே! உன்றனனே சரணம் சரணம் என்று
அண்டிே அடிோர் ளின் மரண பேத்றத ஒழிப் பாே் ! அது
மட்டுமை் ை; அவர் றளப் கபாே் றமோன இந்த உை
வாழ் வினின்றும் விடுவிப் பாே் (பிைப் பறுப்பாே் ), கபருநிறை
தருவாே் !

52: தவயம் , துரகம் , மதகரி, மா மகுடம் , சிவிதக

பபய் யும் கனகம் , பபருவிதல ஆரம் ,--பிதற முடித்த
ஐயன் திருமதனயாை் அடித் தாமதரக்கு அன்பு முன்பு
பேய் யும் தவமுதடயார்க்கு உைவாகிய சின்னங் கசை.

ஏ, அபிராமி! உன்னிடம் அன் பு க ாண்டு தவம் கசே் யும்

ஞானி ள் உன் திருவடித் தாமறர றளனே வணங் குகிைார் ள் .
அத்திருவடி றள ் ண்டுக ாள் ள அறடோளம் எதுகவன்ைாை் ,
பிறைேணிந்த சிவகபருமானின் துறணவினே! ன ள் : றவேம் ,
னதர், குதிறர, ோறன, உேர்ந்த மணிமுடி ள் , பை் ை ்கு ள் ,
க ாட்டும் கபான், உேர்ந்த முத்து மாறை ள் - இறவனே நின்
திருவடிச் சின்னம் !

53: சின்னஞ் சிறிய மருங் கினில் ோத்திய பேய் ய பட்டும்

பபன்னம் பபரிய முதலயும் , முத்தாரமும் , பிே்சி பமாய் த்த
கன்னங் கரிய குழலும் , கண் மூன்றும் , கருத்தில் தவத்துத்
தன்னந் தனி இருப் பார்க்கு, இது சபாலும் தவம் இல் தலசய.

ஏ, அபிராமி! கமன்றமோன இறடயிை் , கசம் றமோன

பட்டணிந்தவனள! அழகிே கபரிே முறை ளிை் முத்தாரம்
அணிந்தவனள! வண்டு ள் கமாே் ்கும் பிச்சிப் பூறவ ்
ன்னங் ரிே குழலிை் சூடிேவனள! ஆகிே மூன்று
திரு ் ண் றள உறடேவனள! உன்னுறடே இந்த
அழற கேை் ைாம் ருத்தினை க ாண்டு திோனித்திரு ்கும்
அடிோர் ளு ்கு இறதவிடச் சிைந்த தவம் ஏதுமிை் றை.

54: இல் லாதம போல் லி, ஒருவர் தம் பால் பேன்று, இழிவுபட்டு
நில் லாதம பநஞ் சில் நிதனகுவிசரல் , நித்தம் நீ டு தவம்
கல் லாதம கற் ற கயவர் தம் பால் ஒரு காலத்திலும்
பேல் லாதம தவத்த திரிபுதர பாதங் கை் சேர்மின்கசை.

ஏ, வறிஞர் னள! நீ ங் ள் வறுறமோை் பாதி ் ப் பட்டு,

ஒருவரிடத்தினை கபாருளு ் ா ச் கசன்று, அவர் ள் உங் றள
இழிவு படுத்தாமை் இரு ் னவண்டுமா? என் பின்னன வாருங் ள் .
முப் புர நாேகியின் பாதங் றளனே னசருங் ள் . தவத்றதனே
கசே் ோத பழ ் முறடே ேவர் ளிடத்திலிருந்து என்றனத்
தடுத்தாட் க ாண்டவள் அவனள!

55: மின் ஆயிரம் ஒரு பமய் வடிவு ஆகி விைங் குகின்றது

அன்னாை் , அகம் மகிழ் ஆனந் தவல் லி, அருமதறக்கு
முன்னாய் , நடு எங் கும் ஆய் , முடிவு ஆய முதல் விதன்தன
உன்னாது ஒழியினும் , உன்னினும் , சவண்டுவது ஒன்று
இல் தலசய.

அபிராமி! நீ ஆயிரம் மின்னை் ள் னசர்ந்தாை் னபான்ை

வடிவுறடேவள் ! தன்னுறடே அடிேவர் ளு ்கு அ மகிழ் சசி
்
தர ்கூடிே ஆனந்த வை் லி! அருறமோன னவதத்திை் கு
கதாட ் மா வும் நடுவா வும் , முடிவா வும் விளங் கும் முதை்
கபாருளானவள் ! உன்றன மானிடர் நிறனோது விட்டாலும் ,
நிறனத்திருந்தாலும் , அதனாை் உன ்கு ஆ ்கூடிே கபாருள்
ஒன்றும் இை் றைனே!

56: ஒன்றாய் அரும் பி, பலவாய் விரிந் து, இவ் உலகு எங் குமாய்
நின்றாை் , அதனத்ததயும் நீ ங் கி நிற் பாை் --என்றன்,
பநஞ் சினுை் சை
பபான்றாது நின்று புரிகின்றவா. இப் பபாருை் அறிவார்--
அன்று ஆலிதலயில் துயின்ற பபம் மானும் , என் ஐயனுசம.

அபிராமி அன் றனனே! நீ ஒன்ைா நின்று, பைவா ப் பிரிந்து,

இவ் வுைகிை் எங் கும் பரந்திரு ்கின்ைாே் (பராச ்தியினின்று,
பிரிந்த பை ச ்தி ள் ). அறவ ளிடத்திலிருந்து நீ ங் கியும் , இரு ் ்
கூடிேவள் நீ ! ஆனாை் , எளினோனாகிே என் மனத்திை் மட்டும்
இறடயுைாது நீ டு நின்று ஆட்சி கசே் கின்ைாே் . இந்த
இர சிேத்தின் உட்கபாருறள அறிே ் கூடிேவர் ள் ,
ஆலிறையிை் துயிலும் திருமாலும் , என் தந்றத சிவகபருமான்
ஆகிே இருவருனம ஆவர்.

57: ஐயன் அைந் தபடி இரு நாழி பகாண்டு, அண்டம் எல் லாம்
உய் ய அறம் பேயும் உன்தனயும் சபாற் றி, ஒருவர் தம் பால்
பேய் ய பசுந் தமிழ் ப் பாமாதலயும் பகாண்டு பேன்று,
பபாய் யும்
பமய் யும் இயம் பதவத்தாய் : இதுசவா, உன்தன் பமய் யருசை?

ஏ, அபிராமி! என் தந்றத சிவகபருமான் அளந்த இரு நாழி

கநை் றை ் க ாண்டு முப் பத்திரண்டு அைமும் கசே் து
உை த்றத ் ாத்தவனள! நீ என ்கு அருளிே கசந்தமிழாை்
உன்றனயும் பு ழ் ந்து னபாை் ை அருளினாே் ! அனத சமேத்திை் நின்
தமிழாை் ஒருவனிடத்தினை கசன்று இருப் பறதயும் ,
இை் ைாதறதயும் பாடும் படி றவ ்கிைாே் ! இதுனவா உனது
கமே் ேருள் ? (விறரந்து அருள் புரிவாோ !).
+'ஐேன் அளந்த படியிருநாழி' என்பது ாஞ் சியிை் ஏ ாம் பரநாதர்
கநை் ைளந்தறத ் குறித்தது. அதறனப் கபை் ை அபிராமி,
 ாத்தறைச் கசே் யும் ாமாட்சிோகி, முப் பத்திகரண்டு
அைங் றளயும் புரிந்து, உைற ப் புரந்தனள் என்பது வழ ்கு.

58: அருணாம் புயத்தும் , என் சித்தாம் புயத்தும்

அமர்ந்திருக்கும்
தருணாம் புயமுதலத் ததயல் நல் லாை் , ததக சேர் நயனக்
கருணாம் புயமும் , வதனாம் புயமும் , கராம் புயமும் ,
ேரணாம் புயமும் , அல் லால் கண்டிசலன், ஒரு தஞ் ேமுசம.

அபிராமி! றவ றையிை் மைர்ந்த தாமறரயினிடத்தும்

என்னுறடே மனத்தாமறரயிலும் வீை் றிருப்பவனள! குவிந்த
தாமறர கமா ்குப் னபான்ை திருமுறையுறடே றதேனை!
நை் ைவனள! தகுதி வாே் ந்த ருறண னசர்ந்த நின் ண்
தாமறரயும் , மு த்தாமறரயும் , பாதத் தாமறரயுனமேை் ைாமை் ,
னவகைாரு பு லிடத்றத நான் தஞ் சமா அறடே மாட்னடன்.

59: தஞ் ேம் பிறிது இல் தல ஈது அல் லது, என்று உன்
தவபநறிக்சக
பநஞ் ேம் பயில நிதனக்கின்றிசலன், ஒற் தற நீ ை் சிதலயும்
அஞ் சு அம் பும் இக்கு அலராகி நின்றாய் : அறியார் எனினும்
பஞ் சு அஞ் சு பமல் அடியார், அடியார் பபற் ற பாலதரசய.

அபிராமித் தானே! நீ ண்ட ரும் பு விை் றையும் , ஐவற மைர்

அம் பு றளயும் க ாண்டவனள! உன்றனத் தவிர னவகைாரு
பு லிடம் இை் றைகேன்று கதரிந்தும் , உன்னுறடே
தவகநறி றளப் பயிைாமலும் , கநஞ் சத்திை் நிறனோமலும்
இரு ்கின்னைன். அதை் ா நீ என்றனத் தண்டி ் ் கூடாது.
புை ் ணி ் ாமை் என ்கு அருள் பாலி ் னவண்டும் .
உை த்திலுள் ள னபறத ளாகிே பஞ் சும் நாண ்கூடிே கமை் லிே
அடி றள உறடே கபண் ள் தாங் ள் கபை் ை குழந்றத றளத்
தண்டி ் மாட்டார் ள் அை் ைவா? அனத னபான்னை நீ யும் என ்கு
அருள னவண்டும் .

60: பாலினும் போல் இனியாய் . பனி மா மலர்ப் பாதம் தவக்க-

-
மாலினும் , சதவர் வணங் க நின்சறான் பகான்தற வார்
ேதடயின்
சமலினும் , கீழ் நின்று சவதங் கை் பாடும் பமய் ப் பீடம் ஒரு
நாலினும் , ோல நன்சறா--அடிசயன் முதட நாய் த் ததலசய?

ஏ, அபிராமி! பாறைவிட இனிறமோன கசாை் றை உறடேவனள!

நீ உன்னுறடே திருவடித் தாமறரறே, திருமாறை ் ாட்டிலும்
உேர்ந்த னதவர் ள் வணங் கும் சிவபிரானின் க ான்றைேனிந்த
நீ ண்ட சறடமுடியிை் பதித்தாே் . அடுத்துன் அருட் ண் ள் பட்டு
உேர்ந்து நிை் கும் நாை் வற னவதத்தினை உன்னுறடே திருவடித்
தாமறர றளப் பதித்தாே் . ஆனாை் இன்று நாை் ைமுறடே
நாோகிே என்னுறடே தறைறேயும் , உன்னுறடே திருவடி ளிை்
னசர்த்து ் க ாண்டாே் . (னமை் கூறிே சிவகபருமான், நான்கு
னவதங் னளாடு என்றனயும் ஒப்பிட, நான் அவ் வளவு
சிைந்தவனா?)

61: நாசயதனயும் இங் கு ஒரு பபாருைாக நயந் து வந் து,

நீ சய நிதனவின்றி ஆண்டு பகாண்டாய் , நின்தன
உை் ைவண்ணம்
சபசயன் அறியும் அறிவு தந் தாய் , என்ன சபறு பபற் சறன்.--
தாசய, மதலமகசை, பேங் கண் மால் திருத் தங் தகே்சிசய.

தானே! மறைேரசர் ம னள! சிவந்த ண் றளயுறடே

திருமாலின் தங் ற னே! நாோ வுள் ள என்றனயும் இங் ன ஒரு
கபாருட்டா மதித்து, நீ னே, தன்றன மைந்து ஆட்க ாண்டு
விட்டாே் ! அது மட்டுமை் ைாமை் , உன்றனனே உள் ளபடினே
அறிந்து க ாள் ளும் அறிறவயும் னபனேனாகிே என ்குத் தந்தாே் .
நான் கபறுதை் ரிே னபைை் ைனவா கபை் னைன்!

62: தங் கே் சிதல பகாண்டு, தானவர் முப் புரம் ோய் த்து, மத
பவங் கண் கரி உரி சபார்த்த பேஞ் சேவகன் பமய் யதடயக்
பகாங் தகக் குரும் தபக் குறியிட்ட நாயகி, சகாகனகே்
பேங் தகக் கரும் பும் , மலரும் , எப் சபாதும் என் சிந் ததயசத.

ஏ, அபிராமி! உன் ணவர் கபான் மறைறே விை் ைா ்

க ாண்டு, முப்புரத்றத எரித்த, சிவந்த ண் றள உறடே,
ோறனத்னதாறைப் னபார்த்திே சிைந்த ாவைனாவான்.
அன் னவனின் திருனமனிறேயும் , உன்னுறடே குரும் றபகோத்த
க ாங் ற ோை் னசார்வறடேச் கசே் தவனள! கபான் னபான்ை
சிவந்த ற ளிை் ரும் பு விை் னைாடும் , மைர் அம் னபாடும் , என்
சிந்றதயிை் எப் னபாதும் உறைந்திருப் பாே் .

63: சதறும் படி சில ஏதுவும் காட்டி, முன் பேல் கதிக்குக்

கூறும் பபாருை் , குன்றில் பகாட்டும் தறி குறிக்கும் --ேமயம்
ஆறும் ததலவி இவைாய் இருப் பது அறிந் திருந் தும் ,
சவறும் ேமயம் உண்டு என்று பகாண்டாடிய வீணருக் சக.

ஆறு சமேங் ளு ்கு தறைவிோ இரு ் ் கூடிேவள் , அபிராமி

அன் றனோகும் . அவனள னபறதேர் ளு ்கு நை் திேறடவதை் குச்
சிை உண்றமோன வழி றள ் ாட்டுபவள் . அப் படியிருந்தும்
சிை வீணர் ள் பிை சமேம் உண்கடன்று அறைந்து திரிகிைார் ள் .
இவர் ளின் கசேை் கபரிே மறைறேத் தடி க ாண்டு
த ர்ப்னபன் என்பது னபாை் உள் ளது.

64: வீசண பலி கவர் பதய் வங் கை் பால் பேன்று, மிக்க அன்பு
பூசணன், உனக்கு அன்பு பூண்டுபகாண்சடன், நின்புகழ் ே்சி
அன்றிப்
சபசணன், ஒரு பபாழுதும் , திருசமனி ப் ரகாேம் அன்றிக்
காசணன், இரு நிலமும் திதே நான்கும் ககனமுசம.

ஏ, அபிராமி! உன்றனேன்றி வீணா ப் பலி வாங் கும் னவகைாரு

கதே் வத்றத நானடன். உன்றனனே அன் பு கசே் னதன்.
உன்னுறடே பு ழ் வார்த்றதேன்றி னவகைாரு வார்த்றத
னபனசன். எந்னநரமும் உன்னுறடே திருனமனிப் பிர ாசத்றதத்
தவிர, னவகைான்றும் இவ் வுை த்திலும் , நான்கு திறச ளிலும்
ாண மாட்னடன்.

65: ககனமும் வானும் புவனமும் காண, விற் காமன் அங் கம்

தகனம் முன் பேய் த தவம் பபருமாற் கு, தடக்தகயும் பேம்
முகனும் , முந் நான்கு இருமூன்று எனத் சதான்றிய மூதறிவின்
மகனும் உண்டாயது அன்சறா?--வல் லி. நீ பேய் த வல் லபசம.

ஏ, ஆனந்தவை் லி அபிராமி! உனது ணவனாகிே சிவகபருமான்

ஒரு ாைத்திை் மன்மதறன அண்டமும் , வானமும் , பூமியும்
ாணும் படிோ எரித்தார். அப்படிப் படவரு ்கும் நீ ஆறுமு மும் ,
பன்னிரு ற ளும் சிைந்த அறிவும் க ாண்ட அழ னாகிே
முரு றனப் கபை ச ்திறே ் க ாடுத்தாே் . உன்னுறடே
அன் புதான் என்னனவா!

66: வல் லபம் ஒன்று அறிசயன், சிறிசயன், நின் மலரடிே் பேய்

பல் லவம் அல் லது பற் று ஒன்று இசலன், பசும் பபாற்
பபாருப் பு--
வில் லவர் தம் முடன் வீற் றிருப் பாய் . விதனசயன் பதாடுத்த
போல் அவமாயினும் , நின் திரு நாமங் கை் சதாத்திரசம.

ஏ, அபிராமினே! பசுறமோன கபான்மறைறே விை் ைா உறடே

சிவபிரானின் இடப் பா த்திை் அமர்ந்தவனள! நான் அறினவ
இன்னகதன்று அறிோதவன். மி வும் சிறிேவன். நின்
மைர்ப்பாதத் துறணேன்றி னவகைாரு பை் றுமிை் ைாதவன்.
ஆற ோை் பாவிோகிே நான் உன்றனப் பாடிே பாடலிை் கசாை்
குை் ைங் ள் இருப் பினும் , தானே! நீ தள் ளி விடுதை் ஆ ாது.
ஏகனனிை் , அது உன்றனப் பாடிே னதாத்திரங் னளோகும் .

67: சதாத்திரம் பேய் து, பதாழுது, மின் சபாலும் நின் சதாற் றம்
ஒரு
மாத்திதரப் சபாதும் மனத்தில் தவயாதவர்--வண்தம, குலம் ,
சகாத்திரம் , கல் வி, குணம் , குன்றி, நாளும் குடில் கை் பதாறும்
பாத்திரம் பகாண்டு பலிக்கு உழலாநிற் பர்--பார் எங் குசம.

அன் றனனே! அபிராமி! உன்றனனே பாடி, உன்றனனே

வணங் ாமை் , மின்னபாலும் ஒளியுறடே நின் னதாை் ைத்றத ஒரு
மாத்திறர னநரமாகிலும் மனதிை் நிறனோத னபர் ளு ்கு, என்ன
னநரும் கதரியுமா? அவர் ள் க ாறட ்குணம் , சிைந்த குைம் ,
ை் வி குணம் இறவகேை் ைாம் குன்றி, வீடு வீடா ச் கசன்று,
ஓனடந்தி உைக ங் கும் பிச்றச எடுத்துத் திரிவர்.

68: பாரும் , புனலும் , கனலும் , பவங் காலும் , படர் விசும் பும் ,

ஊரும் முருகு சுதவ ஒைி ஊறு ஒலி ஒன்றுபடே்
சேரும் ததலவி, சிவகாம சுந் தரி, சீறடிக் சக
ோரும் தவம் , உதடயார் பதடயாத தனம் இல் தலசய.

ஏ, அபிராமி! நீ நிைம் , நீ ர், கநருப்பு, ாை் று, ஆ ாேம் என்ை

ஐவற ப் பூதங் ளா வும் , சுறவ, ஒளி, ஊறு, ஓறச, நாை் ைம் என்ை
அறவ ளின் தன்றமோ வும் நிை் ் கூடிேவள் . சுந்தரினே!
உன்னுறடே கசை் வம் கபாருந்திே திருவடி றளச் சார்ந்தவர் ள்
சிைந்த தவத்றதப் கபறுவர். அத்துடன் அவர் ள் அறடோத
கசை் வமும் இை் றை எனைாம் (எை் ைாச் கசை் வமும் கபறுவர்).

69: தனம் தரும் , கல் வி தரும் , ஒருநாளும் தைர்வு அறியா

மனம் தரும் , பதய் வ வடிவும் தரும் , பநஞ் சில் வஞ் ேம் இல் லா
இனம் தரும் , நல் லன எல் லாம் தரும் , அன்பர் என்பவர்க்சக--
கனம் தரும் பூங் குழலாை் , அபிராமி, கதடக்கண்கசை,

ஏ, அபிராமி! னம ம் னபாலும் அடர்ந்த கூந்தறையுறடேவனள!

நின்னுறடே அருள் கபரு ்கும் றட ் ண் றள
வணங் கினானை னபாதும் . அ ் ண் னள அடிோர் ளு ்குச் சிைந்த
கசை் வத்றதத் தரும் . நை் ை ை் வி தரும் . னசார்வறடோத
மனத்றதத் தரும் . கதே் வீ அழற த் தரும் . கநஞ் சிை் வஞ் சம்
ைவாத உைவினர் றளத் தரும் . நை் ைன எை் ைாம் கிட்டும் .

70: கண்கைிக்கும் படி கண்டுபகாண்சடன், கடம் பாடவியில்

பண்
கைிக்கும் குரல் வீதணயும் , தகயும் பசயாதரமும் ,
மண் கைிக்கும் பே்தே வண்ணமும் ஆகி, மதங் கர்க்குலப்
பபண்கைில் சதான்றிய எம் பபருமாட்டிதன் சபரழசக.

ஏ, அபிராமி! உன்றன என் ண் ள் ளி ்குமாறு ண்டு

க ாண்னடன். டம் ப வனம் என்னும் பதியிை் உறைந்த அபிராமி
அன் றனனே! நின் னபரழற ் ண்டு க ாண்னடன். பண்ணும்
விரும் புகின்ை குரை் , வீறண தாங் கிே அழகிே ரங் ள் ,
திருமுறை தாங் கிே திருமார்பு, மண்ம ள் மகிழும் பச்றச நிைம்
- இறவ களை் ைாம் க ாண்ட மதங் ர் எனும் குைத்திை்
னதான்றிே னபரழ ானவனள! உன்றன ் ண்டு க ாண்னடன்.

71: அழகுக்கு ஒருவரும் ஒவ் வாத வல் லி, அரு மதறகை்

பழகிே் சிவந் த பதாம் புயத்தாை் , பனி மா மதியின்
குழவித் திருமுடிக் சகாமையாமதைக் பகாம் பு இருக்க--
இழவுற் று நின்ற பநஞ் சே.-இரங் சகல் , உனக்கு என் குதறசய?
அபிராமித் னதவி எவரு ்கும் இறணயிை் ைாத
திருனமனிேழகுறடேவள் . னவதப் கபாருளினை திருநடம் புரிந்த
சிவந்த பாதத் தாமறர றள உறடேவள் . குளிர்ந்த
இளம் பிறைறேத் தன் திருமுடி ளிை் சூடிே ன ாமளவை் லி,
இனிறமோன க ாம் பான னதவி இரு ் , கநஞ் னச! ஊ ் ம்
குறைந்து, ஏ ் ம் க ாள் ளானத! உை் ை இடத்திை் ஊன்று ன ாைா
அன் றன இரு ் உன ்கு ஏன் குறை?

72: எங் குதற தீரநின்று ஏற் றுகின்சறன், இனி யான் பிறக்கில் ,

நின் குதறசய அன்றி யார் குதற காண்?-இரு நீ ை் விசும் பின்
மின் குதற காட்டி பமலிகின்ற சநர் இதட பமல் லியலாய் .-
தன் குதற தீர, எம் சகான் ேதட சமல் தவத்த தாமதரசய.

ஏ, அபிராமி! என்னுறடே குறை களை் ைாம் தீர உன்றனனே

வணங் குகின்னைன். இ ்குறையுறடே பிைவிறே நான் மறுபடியும்
எடுத்தாை் என் குறைனே அை் ை. உன்னுறடே குறைனேோகும் .
அ ன்ை வானத்திை் னதான்றும் அம் மின்னறையும்
பழி ்குமாறுள் ள நுண்ணிே இறடறேயுறடேவனள! எம் முறடே
தந்றத சிவகபருமான், தன் குறை தீர, தனது திருமுடி னமை்
சாத்திே அழகிே பாதத் தாமறர றளயுறடேவனள!

73: தாமம் கடம் பு, பதட பஞ் ே பாணம் , தனுக் கரும் பு,
யாமம் வயிரவர் ஏத்தும் பபாழுது, எமக்கு என்று தவத்த
சேமம் திருவடி, பேங் தககை் நான்கு, ஒைி பேம் தம, அம் தம
நாமம் திரிபுதர, ஒன்சறாடு இரண்டு நயனங் கசை.

ஏ, அபிராமி! உன்னுறடே மாறை, டம் ப மாறை, பறட னளா

பஞ் ச பாணங் ள் (ஐவற மைர் அம் பு ள் ); விை் னைா ரும் பு;
உன்னுறடே கநை் றி ் ண் னளா அருட் ண் ள் ; நான்கு
ரங் னளா கசந்நிைமாகும் . உன்றன வயிரவர் ள் வணங் கும்
னநரனமா நள் ளிரவாகும் . திரிபுறர என்ை கபேரும் உண்டும் . நீ
என ்கு னமைா றவத்திரு ்கும் கசை் வம் நின்னுறடே திருவடித்
தாமறர னளோகும் .

74: நயனங் கை் மூன்றுதட நாதனும் , சவதமும் , நாரணனும் ,

அயனும் பரவும் அபிராம வல் லி அடி இதணதயப்
பயன் என்று பகாண்டவர், பாதவயர் ஆடவும் பாடவும் ,
பபான்
ேயனம் பபாருந் து தமனியக் காவினில் தங் குவசர.

மு ் ண் றளயுறடே சிவன், திருமாை் , பிரும் மா

முதைானனாரும் வணங் ்கூடிே னதவி அபிராமிோகும் .
அவளுறடே பாதங் ளினை சரண் என்ைறடந்த அடிோர் ள்
இந்திர னபா த்றதயும் விரும் ப மாட்டார் ள் . அரம் றப முதைான
னதவ ம ளிர் பாடி, ஆட, கபான் ஆசனனம கிட்டினும் ,
அன் றனயின் பாதச் னசறவறேனே கபரிகதன நிறனவார் ள் .

75: தங் குவர், கற் பக தாருவின் நீ ழலில் , தாயர் இன்றி

மங் குவர், மண்ணில் வழுவாய் பிறவிதய,-மால் வதரயும் ,
பபாங் கு உவர் ஆழியும் , ஈசரழ் புவனமும் , பூத்த உந் திக்
பகாங் கு இவர் பூங் குழலாை் திருசமனி குறித்தவசர.

கபரிே மறை றளயும் , நுறர ் டறையும் , பதினான்கு

உை த்றதயும் கபை் கைடுத்த ஏ அபிராமி! மணம் வீசும்
பூறவேணிந்த குழலுறடேவனள! உன்னுறடே திருனமனிறே
இறடயுைாது சிந்றதயினை திோனிப் பவர் ச ைத்றதயும்
தருகின்ை ை் ப மரத்தின் நிழறையும் கபை் று இன்புறுவர்.
இறடவிடாது னதான்றும் மானிடப் பிைவியும் இை் ைாமை் னபாவர்.
அத்தற ே பை பிைவி ளிை் கபை் கைடு ்கும் மானிடத் தாோரும்
இை் ைாமை் னபாவர் (என்றும் நிறைோகிே தாே் நீ னே).

76: குறித்சதன் மனத்தில் நின் சகாலம் எல் லாம் , நின் குறிப் பு

அறிந் து
மறித்சதன் மறலி வருகின்ற சநர்வழி, வண்டு கிண்டி
பவறித்சதன் அவிழ் பகான்தற சவணிப் பிரான் ஒரு கூற் தற,
பமய் யில்
பறித்சத, குடிபுகுதும் பஞ் ே பாண பயிரவிசய.

ஏ, அபிராமி! பஞ் ச பாணங் றளயுறடேவனள! உன்னுறடே

திரு ்ன ாைத்றதனே மனத்திை் நிறனத்து திோனி ்கின்னைன்.
உன்னுறடே திருவருறள ் க ாண்டு, மருட்டுகின்ை ேமன்வரும்
வழிறே ் ண்டு க ாண்னடன். ண்டதும் அை் ைாமை் , அவன்
வருவதை் கு முன், அவன் வழிறே அறடத்தும் விட்னடன் (எை் ைாம்
நின் திருவருனள). வண்டு கமாே் ்கும் னதகனாடு கூடிே
க ான்றை மாறைறே அணிந்த சிவகபருமானின்
இடப் பா த்றத கவை் றி க ாண்டு, தாகனாரு பாதிோ
அமர்ந்தவனள!

77: பயிரவி, பஞ் ேமி, பாோங் குதே, பஞ் ே பாணி, வஞ் ேர்
உயிர் அவி உண்ணும் உயர் ேண்டி, காைி, ஒைிரும் கலா
வயிரவி, மண்டலி, மாலினி, சூலி, வராகி--என்சற
பேயிர் அவி நான்மதற சேர் திருநாமங் கை் பேப் புவசர.

ஏ, அபிராமி! உன்றன, றபரவர் வணங் ்கூடிே றபரவி; பஞ் சமி;

பாசத்றதயும் , அங் குசத்றதயும் உறடே பாசாங் குறச; ஐவற
மைர் அம் பு றளயுறடே பஞ் சபாணி; வஞ் ச ரின் உயிறர
மாே் த்து, அவர் ள் இரத்தத்றத ் குடி ்கின்ை னமைான சண்டி;
ம ா ாளி; ஒளிவீசும் றை கபாருந்திே வயிரவி, சூரிே, சந்திர
மண்டைத்திலுள் னளார் ்கு மண்டலி; சூைத்றதயுறடே சூலி;
உை ளந்த வராகி என்கைை் ைாம் அடிோர் பை் னவறு
நாமங் றளச் கசாை் லி வணங் குவர். குை் ைமை் ை னவதங் ளிலும் ,
நின் திரு நாமங் ள் இவ் வாறு கூைப் படுகின்ைன. அறதனே
அடிோர் ள் மீண்டும் மீண்டும் கசாை் லி வாழ் ததி
் வணங் கி
வழிபடுகின்ைனர்.

78: பேப் பும் கனக கலேமும் சபாலும் திருமுதலசமல்

அப் பும் கைப அபிராம வல் லி, அணி தரைக்
பகாப் பும் , வயிரக் குதழயும் , விழியின் பகாழுங் கதடயும் ,
துப் பும் , நிலவும் எழுதிதவத்சதன், என் துதண விழிக் சக.

என் தானே! அபிராமி! உன்றனனே என் இரு ண் ளிை் எழுதி

றவத்னதன். அந்த உருவம் எப் படிப் பட்டகதனின், மாணி ் ப்
பூண் அணிந்த கபாை் ைசம் னபான்ை திருமுறை; அம் முறைனமை்
பூசிே மணம் வீசும் சிைந்த சந்தன ் ைறவ; அங் ன புரளும்
அணி ைன் ள் ; சிைந்த முத்து ் க ாப் பு; றவரத்னதாடு;
கசழுறமோன ருறணமிகும் றட ் ண் ள் ; குளிர்ச்சிறே
உமிழ் கின்ை நிைறவப் னபான்ை திருமு ம் இறவ களை் ைாம்
க ாண்ட வடிறவனே என் மனத்திை் இருத்தினனன்.

79: விழிக் சக அருை் உண்டு, அபிராம வல் லிக்கு, சவதம்

போன்ன
வழிக் சக வழிபட பநஞ் சு உண்டு எமக் கு, அவ் வழி கிடக் க,
பழிக் சக சுழன்று, பவம் பாவங் கசை பேய் து, பாழ் நரகக்
குழிக் சக அழுந் தும் கயவர் தம் சமாடு, என்ன கூட்டு இனிசய?

அபிராமியின் விழி ளிை் என்றும் அருளுண்டு. னவதமுறைப்படி

அவறள வழிபட என ்கு கநஞ் சமும் உண்டு. ஆற ோை்
பழிறேயும் , பாவத்றதயுனம விறளவித்து, பாழ் நர ்குழியிை்
அழுந்தி வாடும் னபறதேர் னளாடு என ்கு இனி என்ன கதாடர்பு?
(அபிராமி அன்றன சிைந்த துறணோவாள் ).

80: கூட்டியவா என்தனத் தன் அடியாரில் , பகாடிய விதன

ஓட்டியவா, என்கண் ஓடியவா, தன்தன உை் ைவண்ணம்
காட்டியவா, கண்ட கண்ணும் மனமும் கைிக்கின்றவா,
ஆட்டியவா நடம் --ஆடகத் தாமதர ஆரணங் சக.

ஏ, அபிராமித்தானே! கபாை் ைாமறரயிை் வாழும் னபரழ ானவனள!

என்றன உன் அடிோர் ள் கூட்டத்திை் னசர்த்தவனள! நான் கசே் த
க ாடிே விறன றளகேை் ைாம் ஒழித்தவனள! ஒன்றையும்
அறிோத என ்கு, உன்னுறடே உண்றம உருறவ ்
ாட்டிேவனள! உன்றன ் ண்ட என் ண்ணும் , மனமும்
ளிநடம் புரிகின்ைது. இவ் வாகைை் ைாம் என்றன நாட மாடச்
கசே் தவனள! உன்னுறடே ருறணேத்தான் என்னகவன்னபன்.

81: அணங் சக.-அணங் குகை் நின் பரிவாரங் கை்

ஆதகயினால் ,
வணங் சகன் ஒருவதர, வாழ் த்துகிசலன் பநஞ் சில் ,
வஞ் ேகசராடு
இணங் சகன், எனது உனது என்றிருப் பார் சிலர் யாவபராடும்
பிணங் சகன், அறிவு ஒன்று இசலன், என்கண் நீ தவத்தசபர்
அைிசய.

ஏ, அபிராமி! என்னிடத்திை் நீ றவத்த கபருங் ருறணயினாை்

நான் ள் ள கநஞ் சம் உறடேவரிடம் கநருங் மாட்னடன்.
உை த்திை் மை் ை ச ்தி களை் ைாம் உன்னுறடே பரிவாரத்
னதவறத னளோகும் . ஆதலினாை் நான் அவர் றள வணங்
மாட்னடன்; ஒருவறரயும் னபாை் ைவும் மாட்னடன்; நான்
அறிவிை் ைாதவனாயினும் , என்னுறடேகதை் ைாம் உன்னுறடேது
என்று உன்றன வணங் கும் சிை ஞானி னளாடு மட்டுனம
பிணங் ாது னசர்ந்து உைவாடுனவன்!

82: அைி ஆர் கமலத்தில் ஆரணங் சக. அகிலாண்டமும் நின்

ஒைியாக நின்ற ஒைிர் திருசமனிதய உை் ளுந் பதாறும் ,
கைி ஆகி, அந் தக்கரணங் கை் விம் மி, கதரபுரண்டு
பவைியாய் விடின், எங் ஙசன மறப் சபன், நின் விரகிதனசய?

ஏ, அபிராமி! வண்டு ள் ஆர் ்கும் தாமறரயிை் வாழ் பவனள!

னபரழ ானவனள! உை கமை் ைாம் ஒளிோ நின்ை, ஒளிவீசும்
உன்னுறடே திருனமனிறே நான் நிறன ்கும் னதாறும்
ளிப் பறடகின்னைன் . அ ் ளிப் பின் மிகுதிோை் அந்த ்
ாரணங் ள் விம் மி ் றரபுரண்டு, பரகவளிோ வுள் ள
ஆ ாேத்திை் ஒன்றி விடுகின்ைன. இவ் வளவு னபரருள்
ாட்டிேருளிே உன் தவகநறிறே நான் எவ் வாறு மைப் னபன்?
(மைனவன் ஒருனபாதும் ).

83: விரவும் புது மலர் இட்டு, நின் பாத விதரக்கமலம்

இரவும் பகலும் இதறஞ் ே வல் லார், இதமசயார் எவரும்
பரவும் பதமும் , அயிராவதமும் , பகீரதியும் ,
உரவும் குலிகமும் , கற் பகக் காவும் உதடயவசர.

அன் றனனே, அபிராமி! உன்னுறடே மணம் மி ் திருவடித்

தாமறர ளிை் னதன் சிந்தும் புதுமைர் றள றவத்து இரவு,
ப ைா திோனம் கசே் யும் கபரினோர் ள் , னதவர் ள் முதலிே
ோவரும் இந்திர பதவி, ஐராவதம் என்ை ோறன, ஆ ாே ங் ற ,
வலிறமோன வஜ் ஜிர ஆயுதம் , ை் ப ச் னசாறை
முதலிேறவ றள முறைோ ப் கபை் று கபருவாழ் வு
வாழ் கின்ைனர். (என ்கும் அருள் வாோ !)

84: உதடயாதை, ஒல் கு பேம் பட்டுதடயாதை, ஒைிர்மதிே்

பேஞ்
ேதடயாதை, வஞ் ேகர் பநஞ் சு அதடயாதை, தயங் கு
நுண்ணூல்
இதடயாதை, எங் கை் பபம் மான் இதடயாதை, இங் கு என்தன
இனிப்
பதடயாதை, உங் கதையும் பதடயாவண்ணம் பார்த்திருசம.
ஏ, அடிோர் னள! என் அபிராமி, இறடயிை் ஒளிவீசும் கசம் பட்டு
அணிந்தவள் . ஒளி வீசும் பிறைச் சந்திரறன அணிந்த சறடறே
உறடேவள் . வஞ் ச ர் ளின் கநஞ் சினை குடி க ாள் ளாதவள் . ஒளி
விளங் கும் நுண்றமோன நூலிறடோள் . சிவகபருமானின்
இடப் பா த்திை் குடி க ாண்டவள் . என் அன் றனோகிே இவள்
அந்நாள் என்றன அடிறமோ ் க ாண்டாள் . என்றன இனி
இவ் வுைகிை் பிை ் றவ ் மாட்டாள் . அத்தற ே னதவிறே
நீ ங் ளும் கதாழுது னபாை் றுங் ள் . நீ ங் ளும் பிைவி எடு ் ாப்
னபகைே் த அவறளனே திோனம் கசே் யுங் ள் .

85: பார்க்கும் திதேபதாறும் பாோங் குேமும் , பனிே் சிதற

வண்டு
ஆர்க்கும் புதுமலர் ஐந் தும் , கரும் பும் , என் அல் லல் எல் லாம்
தீர்க்கும் திரிபுதரயாை் திரு சமனியும் , சிற் றிதடயும் ,
வார்க் குங் கும முதலயும் , முதலசமல் முத்து மாதலயுசம.

ஏ, அபிராமி! நான் எத்திறசறே னநா ்கினும் உன்னுறடே

பறட ளாகிே பாசமும் , அங் குசமும் , வண்டு ள்
மறைந்திரு ்கும் மைர் அம் பு ஐந்தும் , ரும் பு விை் லும் ,
என்னுறடே துன்பங் களை் ைாம் தீர் ் ் கூடிே திரிபுறரோகிே
நின் திருனமனி அழகும் , சிை் றிறடயும் , ச்றசேணிந்த குங் குமம்
னதாே் ந்த மார்ப ங் ளும் , அவை் றின் னமனை அறசயும்
முத்துமாறையும் என் ண்முன் ாட்சிோே் நிை் கின்ைன. (எங் கும்
பரந்தவள் ).

86: மால் அயன் சதட, மதற சதட, வானவர் சதட நின்ற

காதலயும் , சூடகக் தகதயயும் , பகாண்டு--கதித்த கப் பு
சவதல பவங் காலன் என்சமல் விடும் சபாது, பவைி நில்
கண்டாய்
பாதலயும் சததனயும் பாதகயும் சபாலும் பணிபமாழிசய.

ஏ, அபிராமி! பாறையும் , னதறனயும் , பாற யும் ஒத்த இனிே

கமாழியுறடேவனள! இேமன் ன ாபித்துப் பை கிறள றள ்
க ாண்ட சூைத்றத என்மீது கசலுத்தும் னபாது, திருமாலும் ,
பிரம் மனும் , னவதங் ளும் , வானவர் ளும் னதடியும் ாணாத
திருப் பாதங் றளயும் சங் ற ேணிந்த திரு ் ரங் றளயும்
க ாண்டு நீ என் முன்னன ாட்சி தந்தருள னவண்டும் .

87: பமாழிக்கும் நிதனவுக்கும் எட்டாத நின் திருமூர்த்தம் ,

என்தன்
விழிக்கும் விதனக்கும் பவைிநின்றதால் ,--விழியால் மததன
அழிக்கும் ததலவர், அழியா விரதத்தத அண்டம் எல் லாம்
பழிக்கும் படி, ஒரு பாகம் பகாண்டு ஆளும் பராபதரசய.

ஏ, அபிராமி! கநை் றி ் ண் க ாண்டு மன்மதறன எரித்த

எம் பிரானாகிே சிவகபருமானின் அழிோத னோ விரதத்றத
எவ் வுை த்தவரும் பழி ்குமாறு அவனது இடப் ப ் த்திை்
இடம் க ாண்டு ஆள் பவனள! எளினோனாகிே என் ண் ளிலும் ,
என் கசேை் ளிலும் வா ்கு ்கும் , மனத்திை் கும் எட்டாத நின்
திருவுருவனம னதான்றி ் ாட்சிேளி ்கின்ைனத! (ஈகதன்ன
விேப் னபா!)

88: பரம் என்று உதன அதடந் சதன், தமிசயனும் , உன்

பத்தருக்குை்
தரம் அன்று இவன் என்று தை் ைத் தகாது--தரியலர்தம்
புரம் அன்று எரியப் பபாருப் புவில் வாங் கிய, சபாதில் அயன்
சிரம் ஒன்று பேற் ற, தகயான் இடப் பாகம் சிறந் தவசை.

ஏ, அபிராமி! பற வர் ளது முப் புரத்றத எரி ் னமருமறைறே

விை் ைா ் க ாண்டவரும் , திருமாலின் உந்தித் தாமறரயிை்
னதான்றிே பிரம் மனின் சிரம் ஒன்றை ் கிள் ளிேழித்தவருமான
சிவகபருமானின் இடப் பா த்திை் சிைந்து வீை் றிருப் பவனள!
ோருனம துறணயிை் ைாத நான், நீ னே திகேன்று
சரணறடந்னதன். ஆற ோை் எளினோனாகிே என்னிடத்திை் உன்
ப ்தரு ்குள் ள தரம் இை் றைகேன்று நீ தள் ளி விடுதை் த ாது.
அது உன் அருளு ்கும் அைமன்று.

89: சிறக்கும் கமலத் திருசவ. நின்சேவடி பேன்னி தவக்கத்

துறக்கம் தரும் நின் துதணவரும் நீ யும் , துரியம் அற் ற
உறக்கம் தர வந் து, உடம் சபாடு உயிர் உறவு அற் று அறிவு
மறக்கும் பபாழுது, என் முன்சன வரல் சவண்டும்
வருந் தியுசம.
அபிராமித் தானே! சிைந்த தாமறரயிை் வீை் றிரு ்கும் கசை் வனம!
என்னுறடே உயிரு ்கும் , உடலு ்கும் கதாடர்பை் று, அறிவு மைதி
மிகுந்து இரு ்கும் னவறளயிை் உன்னுறடே னசவடி என்னுறடே
கசன்னியிை் படர னவண்டும் . னமலும் , பை் றின்றமறே
அனு ்கிரகி ்கும் உன்னுறடே துறணவரும் வந்து னமான
நிறையிை் நான் அறிதுயிலிை் அமரும் னபை் றை அருள னவண்டும் .

90: வருந் தாவதக, என் மனத்தாமதரயினில் வந் து புகுந் து,

இருந் தாை் , பதழய இருப் பிடமாக, இனி எனக்குப்
பபாருந் தாது ஒரு பபாருை் இல் தல--விண் சமவும் புலவருக்கு
விருந் தாக சவதல மருந் தானதத நல் கும் பமல் லியசல.

ஏ, அபிராமி! உைகிை் என ்கு இனி ் கிறட ் ாத கபாருகளன்று

ஏதுமிை் றை. என்னுறடே உள் ளத் தாமறரறே உன்னுறடே
பறழே உறைவிடமா ் ருதி வந்தமர்ந்தாே் . னமலும் நான்
பிைந்தும் , இைந்தும் வருந்தாமை் இரு ் அருள் புரிந்தாே் .
பாை் டலிை் னதான்றிே அமிர்தத்றத திருமாை் னதவர் ளு ்கு ்
க ாடு ் முதைா இருந்த அபிராமினே, என ்கு இனினேது
குறை?

91: பமல் லிய நுண் இதட மின் அதனயாதை விரிேதடசயான்

புல் லிய பமன் முதலப் பபான் அதனயாதை, புகழ் ந் து மதற
போல் லியவண்ணம் பதாழும் அடியாதரத் பதாழுமவர்க்கு,
பல் லியம் ஆர்த்து எழ, பவண் பகடு ஊறும் பதம் தருசம.

அபிராமித் னதவி! நீ மின்னை் னபாலும் கமை் லிே இறடயிறன

உறடேவள் ; விரிந்த சறடமுடி நாதர் சிவபிரானனாடு இறணந்து
நிை் கும் கமன்றமோன முறை றளயுறடேவள் ; கபான்றனப்
னபான்ைவள் . இவ் வாைாகிே உன்றன னவதப் படி கதாழுகின்ை
அடிோர் ்கும் அடிேவர் ள் , பை் வற இறச ் ருவி ள் இனிதா
முழங் கிவர, கவள் றளோறனோகிே ஐராவதத்தின் னமனை
ஊர்ந்து கசை் லும் இந்திரப் பதவி முதைான கசை் வ
னபா ங் றளப் கபறுவர்.

92: பதத்சத உருகி, நின் பாதத்திசல மனம் பற் றி, உன்தன்

இதத்சத ஒழுக, அடிதம பகாண்டாய் , இனி, யான் ஒருவர்
மதத்சத மதி மயங் சகன், அவர் சபான வழியும் பேல் சலன்--
முதல் சதவர் மூவரும் யாவரும் சபாற் றும் முகிழ் நதகசய.

ஏ, அபிராமி! முதை் என்று கூைப் படும் மும் மூர்த்தி ளும்

மை் றுமுள் ள னதவர் ளும் னபாை் றித் கதாழுகின்ை
புன்னற றேயுறடேவனள! உன்னுறடே ஞானத்திை் ா னவ
உருகிநின்ை என்றன உன் பாதத்தினைனே பை் றும் படி கசே் து,
உன் வழிப்படினே ோன் நட ்கும் படி அடிறமோ ்
க ாண்டவனள! இனி நான் னவகைாரு மதத்தினை மன மே ் ம்
க ாள் ள மாட்னடன். அவர் ள் கசை் லும் வழியினையும் கசை் ை
மாட்னடன்.

93: நதகசய இது, இந் த ஞாலம் எல் லாம் பபற் ற நாயகிக்கு,

முதகசய முகிழ் முதல, மாசன, முது கண் முடிவுயில் , அந் த
வதகசய பிறவியும் , வம் சப, மதலமகை் என்பதும் நாம் ,
மிதகசய இவை் தன் ததகதமதய நாடி விரும் புவசத.

உை கமை் ைாம் கபை் கைடுத்த தறைவிோகிே அபிராமி

அன் றனயின் திரு மார்ப ங் றளத் தாமறர கமாட்டு
என்கிைார் ள் . ருறண ததும் பி நிை் கும் முதிர்ந்த ண் றள,
மருட்சி மி ் மான் ண் ள் என்கிைார் ள் . முடிவிை் ைாதவள்
என்கைை் ைாம் ப ்தர் ள் கூறுகின்ைார் ள் . இறவகேை் ைானம
மாறுபட்ட கூை் று ள் . இறவ றள நிறனயும் னபாது என ்கு
நற ப் னப உண்டாகிைது. இனினமை் நாம் கசே் ே ்கூடிேது
இத்தற ே ை் பறன றளத் தள் ளி அவளின் உண்றம
நிறைறே அறிதனைோகும் .

94: விரும் பித் பதாழும் அடியார் விழிநீ ர் மல் கி, பமய் புைகம்
அரும் பித் ததும் பிய ஆனந் தம் ஆகி, அறிவு இழந் து
கரும் பின் கைித்து, பமாழி தடுமாறி, முன் போன்ன எல் லாம்
தரும் பித்தர் ஆவர் என்றால் அபிராமி ேமயம் நன்சற.

அபிராமி அம் றமறேப் ப ்தினோடு விரும் பித்கதாழும்

அடிேவர் ளின் ண் ளிை் நீ ரானது கபருகி, கமே் சிலிர்த்து,
ஆனந்தம் ததும் பி, அறிவு மைந்து, வண்றடப் னபாை் ளித்து,
கமாழி தடுமாறி, முன்பு கசாை் லிே பித்தறரப் னபாை் ஆவார் ள்
என்ைாை் , அப் னபரானந்தத்திை் கு மூைமான அம் பிற யின்
சமேனம மி ச்சிைந்ததாகும் .

95: நன்சற வருகினும் , தீசத விதைகினும் , நான் அறிவது

ஒன்சறயும் இல் தல, உனக் சக பரம் : எனக்கு உை் ைம் எல் லாம்
அன்சற உனது என்று அைித்து விட்சடன்:- அழியாத குணக்
குன்சற, அருட்கடசல, இமவான் பபற் ற சகாமைசம.

ஏ, அபிராமி! அழிோத குண ்குன்னை! அருட் டனை! மறைேரசன்

கபை் கைடுத்த அழகிே ன ாமள வை் லினே! என ்கு உரிறம என்று
எப் கபாருளும் இை் றை. அறனத்றதயும் அன் னை
உன்னுறடேதா ்கி விட்னடன். இனி என ்கு நை் ைனத வந்தாலும் ,
தீறமனே விறளந்தாலும் , அவை் றை உணராது விருப் பு,
கவறுப் பை் ைவனானவன். இனி என்றன உன ்ன பரம் என்று
ஆ ்கினனன்.

96: சகாமைவல் லிதய, அல் லியந் தாமதரக் சகாயில் தவகும்

யாமை வல் லிதய, ஏதம் இலாதை, எழுதரிய
ோமை சமனிே் ேகலகலா மயில் தன்தன, தம் மால்
ஆமைவும் பதாழுவார், எழு பாருக்கும் ஆதிபசர.

என் அபிராமி அன் றனறே, இளறமயும் அழகும் மி ் ன ாமள

வை் லிறே, அழகிே கமன்றமோன தாமறரறே ் ன ாயிைா ்
க ாண்டு உறையும் ோமளவை் லிறே, குை் ைமை் ைவறள,
எழுதுதை் கு இேைாத எழிை் க ாண்ட திருனமனியுறடேவறள,
ச ை றை ளிலும் வை் ை மயிை் னபான்ைவறள, தம் மாை்
கூடுமானவறர கதாழுகின்ை அடிேவர் னள, ஏழுைற யும் ஆட்சி
புரியும் அதிபர் ள் ஆவார் ள் .

97: ஆதித்தன், அம் புலி, அங் கி குசபரன், அமரர்தம் சகான்,

சபாதிற் பிரமன் புராரி, முராரி பபாதியமுனி,
காதிப் பபாருபதடக் கந் தன், கணபதி, காமன் முதல்
ோதித்த புண்ணியர் எண்ணிலர் சபாற் றுவர், ததயதலசய.

என்னுறடே அன் றன அபிராமிறே, புண்ணிேம் பை கசே் து,

அவை் றின் பேறனயும் அறடந்த சூரிேன், சந்திரன், அ ்கினி,
குனபரன், னதவர் ளின் தறைவன் இந்திரன், தாமறர மைரிை்
உதித்த பிரம் மன், முப் புரங் றள எரித்த சிவகபருமான்,
முரறனத் தண்டித்த திருமாை் , கபாதிேமறை முனிோகிே
அ த்திேர், க ான்று னபார் புரியும் ந்தன், ணபதி, மன்மதன்
முதைாகிே எண்ணை் ை னதவர் ள் அறனவரும் னபாை் றித்
துதிப் பர்.

98: ததவந் து நின் அடித் தாமதர சூடிய ேங் கரற் கு

தகவந் த தீயும் , ததல வந் த ஆறும் , கரலந் தது எங் சக?--
பமய் வந் த பநஞ் சின் அல் லால் ஒருகாலும் விரகர் தங் கை்
பபாய் வந் த பநஞ் சில் , புகல் அறியா மடப் பூங் குயிசல.

ஏ, அபிராமி! நீ உண்றம கபாருந்திே கநஞ் றசத் தவிர

வஞ் ச ர் ளுறடே கபாே் மனத்திை் ஒருனபாதும் வந்து
புகுந்தறிோதவள் . பூங் குயிை் னபான்ைவனள! உன்னுறடே
பாதத்தாமறரறேத் தறையிை் சூடி ் க ாண்ட
சிவகபருமானாகிே சங் ரனின் ற யிலிருந்த தீயும் , முடினமை்
இருந்த ஆறும் (ஆ ாே ங் ற ) எங் ன ஒளிந்து க ாண்டனனவா?

99: குயிலாய் இருக்கும் கடம் பாடவியிதட, சகால வியன்

மயிலாய் இருக்கும் இமயாேலத்திதட, வந் து உதித்த
பவயிலாய் இருக்கும் விசும் பில் , கமலத்தின்மீது அன்னமாம் ,
கயிலாயருக்கு அன்று இமவான் அைித்த கனங் குதழசய

ஏ, அபிராமி! அன் று ற ைேங் கிரித் தறைவனாகிே

சிவபிரானு ்கு மணம் முடித்த மறைேரசன் ம னள!
டம் பவனத்திை் உறைந்த குயினை! இமேமறையிை் னதான்றிே்
அழகிே மயினை! ஆ ாேத்திை் நிறைந்திருப்பவனள! தாமறர மீது
அன் னமா அமர்ந்திரு ்கும் திரு ்ன ாைத்றதயுறடேவனள!
(மதுறரயிை் குயிைா வும் , இமேத்திை் மயிைா வும் ,
சிதம் பரத்திை் ஞானசூரிே ஒளிோ வும் , திருவாரூரிை்
அன் னமா வும் அம் பிற விளங் குகின்ைாள் என்பது வழ ்கு).

100: குதழதயத் தழுவிய பகான்தறயந் தார் கமழ்

பகாங் தகவல் லி
கதழதயப் பபாருத திருபநடுந் சதாளும் , கருப் பு வில் லும்
விதழயப் பபாரு திறல் சவரியம் பாணமும் பவண் நதகயும்
உதழதயப் பபாருகண்ணும் பநஞ் சில் எப் சபாதும்
உதிக்கின்றசவ!

ஏ, அபிராமி! குறழயினை தவழும் படிோ வுள் ள க ான்றை

மைராை் கதாடுத்த மாறையின் மணம் மழும்
மார்ப ங் றளயும் னதாறளயும் உறடேவனள! மூங் கிறை ஒத்த
அழகிே ரும் பு விை் லும் , ைவினபாரு ்கு விரும் ப ்கூடிே மணம்
மிகுந்த ஐவற மைர் அம் பும் , கவண்றமோன முத்துப் பை் இதழ் ச ்
சிரிப் பும் , மாறன ஒத்த மருண்ட ண் ளுனம எப்கபாழுதும் என்
கநஞ் சிை் நிறைந்திரு ்கிைது. அத் திருனமனிறேனே நான்
வழிபடுகின்னைன்.

நூற் பயன்
ஆத்தாதை, எங் கை் அபிராம வல் லிதய, அண்டம் எல் லாம்
பூத்தாதை, மாதுைம் பூ நிறத்தாதை, புவி அடங் கக்
காத்தாதை, ஐங் கதணப் பாேங் குேமும் கருப் புவில் லும்
சேர்த்தாதை, முக்கண்ணிதயத், பதாழுவார்க்கு ஒரு தீங் கு
இல் தலசய.

எங் ள் தாோனவறள, அபிராமி வை் லிறே, எை் ைா

உை ங் றளயும் கபை் ைவறள, மாதுளம் பூப் னபான்ை
நிைத்துறடேவறள, உை கமை் ைாம் ாத்தவறள,
திரு ் ரங் ளிை் மைர் அம் பு ள் ஐந்றதயும் , பாசத்றதயும் ,
அங் குசத்றதயும் , ரும் பு விை் றையும் றவத்திருபவறள, மூன்று
ண் றளயுறடே னதவிறேத் கதாழுவார் ்கு ஒரு தீங் கும்
னநராது; உைகிை் வளமும் நைமும் கபை் று வாழ் வர்.