Σκοτεινή Πόλη
Dark City (1998)
Χώρα: Αυστραλία | Είδος: Επιστ. Φαντασία
Διάρκεια: 111’ | Σκηνοθεσία: Alex Proyas
Ο Τζων Μένρτοκ (Rufus Sewell) ξυπνά μέσα στην
μπανιέρα ενός ξενοδοχείου. Στο δωμάτιο βρίσκεται
το πτώμα μιας γυναίκας. Ο ίδιος δεν μπορεί να θυμη-
θεί τίποτα: ούτε  ποιος  είναι ούτε εάν σκότωσε τη
γυναίκα. Ένας άγνωστος, ο Δρ Ντάνιελ Σρέμπερ
(Kiefer Sutherland), τον προειδοποιεί να φύγει από το
ξενοδοχείο γιατί τον κυνηγούν οι «Ξένοι»...
Στην Πολιτεία του Πλάτωνα, η αλληγορία της
σπηλιάς θέτει ένα βασικό προβληματισμό: Αν
κάποιοι άνθρωποι, από την γέννα τους, βρεθούν με
πλάτη σε μια φωτιά και ένα δρόμο που περνούν
άλλοι άνθρωποι, θα ορίσουν τις σκιές που βλέπουν
απέναντί τους ως το »κανονικό» και φυσιολογικό,
ενώ και οι κοινωνικές και παρατηρητικές τους
δεξιότητες θα αφορούν αυτό που βλέπουν: Π.χ. να
συσχετίσουν ήχους και τύπους σκιών, να υποθέσουν
αλληλουχίες σκιών κλπ. Αν κάποια στιγμή ένας από
αυτούς »ελευθερωθεί» και δει τον πραγματικό
κόσμο, είναι πολύ πιθανό να θεωρήσει ότι ο αληθι-
νός είναι ο ψεύτικος, μιας και θα έχει χτίσει μια
ολότελα διαφορετική συνείδηση. Ακόμα χειρότερα,
ακόμα και αν τελικά προσαρμοστεί, δει και τον ήλιο
και καταλάβει την φύση και λειτουργία της σκιάς,
τότε είναι πολύ πιθανό να θεωρηθεί τρελός ή
«άρρωστος» από τους υπόλοιπους που έχουν
απομείνει στην παλιά «κανονικότητα». Ο Alex
Proyas πατάει πάνω σε αυτόν τον προβληματισμό
και δανείζεται (όπως θα δανείσει μετέπειτα) διάφο-
ρα θέματα και ιδέες: Από το «Metropolis» στο
«Brazil», στην «La Cité des Enfants Perdus» και
πολλά ακόμα- ακόμα και από τις παραδοσιακές
ταινίες noir. Η μίξη των δυο διαφορετικών στυλ
ωστόσο στέκει, ενώ η επένδυση εδώ δεν γίνεται σε
θεαματικές σκηνές δράσης αλλά στην καλλιτεχνική
διεύθυνση και την δημιουργία μιας ακόμα πιο
σκοτεινής Gotham City, χωρίς βέβαια ημισχιζοφρε-
νείς μισάνθρωπους να περιδιαβαίνουν τα στενά της
ντυμένους σαν ιπτάμενα τρωκτικά.  κοινό δεν θα μπορούσε να καταλάβει την ταινία και
Αυτό το άκρως πρωτοποριακό για την εποχή του
σενάριο, είναι ένας από τους βασικούς λόγους που
το «Dark City» σήμερα μπορεί να χαρακτηριστεί σαν
ταινία ορόσημο, σαν την απαρχή ενός αριθμού
παραγωγών που ακολούθησαν μέχρι σήμερα και
είχαν περίπου την ίδια θεματολογία.
Το σενάριο της ταινίας του Alex Proyas καταπιάνε-
ται τελικά με το κατά πόσο οι αναμνήσεις ενός
Πηγές: thegreatestmoviesever.blogspot.com | culturenow.gr
site: http://cinediadromes.weebly.com | e-mail: cinediadromes@gmail.com | facebook: cineδιαδρομές
ανθρώπου είναι τα στοιχεία που ορίζουν την ατομι-
κή του ταυτότητα και την προσωπικότητά του
καθώς είναι οι συνδετικοί κρίκοι που ενώνουν το
βιωμένο παρελθόν, το παρόν και το επερχόμενο
μέλλον του ή αν για όλα ευθύνεται η ψυχή που καθι-
στά το κάθε άτομο μοναδικό, αναντικατάστατο και
μη ανταλλάξιμο. Το ίδιο ερώτημα θέτουν και οι
«Ξένοι» ψάχνοντας τρόπο να διαιωνίσουν το είδος
τους.
Σαφή απάντηση στο ερώτημα δεν δίδεται αφού
από τη μία βλέπουμε τον ήρωα να ψάχνει την
ταυτότητα του προσπαθώντας να ξυπνήσει τις
μνήμες του και από την άλλη βλέπουμε σκηνές
όπως αυτή που ο υπάλληλος του ξενοδοχείου
γίνεται περιπτεράς και παρά το γεγονός ότι έχει
άλλες μνήμες επαναλαμβάνει την ίδια ιδιότυπη
φράση που είχε πει και σαν ξενοδόχος.
Ο ελληνικής καταγωγής, αυστραλιανής υπηκοότη-
τας σκηνοθέτης, Alexander Proyas, στο «Dark
City», συνδυάζει με ιδανικό τρόπο το φιλμ νουάρ με
την επιστημονική φαντασία και τον απλοϊκό τρόπο
αφήγησης των κόμικς, με τον γερμανικό εξπρεσιονι-
σμό. Δημιουργεί έναν κόσμο φουτουριστικό, τον
περιτυλίγει με την ατμόσφαιρα των δεκαετιών του
‘40 και του ’50 και τον ντύνει με σκηνικά που θυμί-
ζουν κάτι από το «Metropolis» του Fritz Lang. Τα
σκοτεινά πλάνα, οι έντονες φωτοσκιάσεις, τα στενά
σοκάκια αλλά και οι χαρακτήρες της ταινίας, παρα-
πέμπουν σε κλασικό αμερικάνικο φιλμ νουάρ. Η
αρχιτεκτονική, τα κουστούμια και τα αυτοκίνητα
που εμφανίζονται στην ταινία, αποτυπώνουν την
Αμερική της δεκαετίας του ’50, ενώ η εικόνα των
εξωγήινων φέρνει στο μυαλό του θεατή, τον
«Nosferatu» του Friedrich Murnau, από το 1922.
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο Fox
Studios της Αυστραλίας. Αρχικά οι υπεύθυνοι της
παραγωγής εξέφρασαν την ανησυχία τους ότι το
ζήτησαν από τον Proyas να προσθέσει μια επεξηγη-
ματική αφήγηση στην εισαγωγή.
Το 2008 η ταινία επεξεργάστηκε εκ νέου: αφαιρέθη-
κε η αρχική σκηνή της αφήγησης που προστέθηκε
εκ των υστέρων, καθώς τελικά αποδείχθηκε ότι
ήταν περιττή και προστέθηκαν κάποιες σκηνές
διάρκειας περίπου 15 λεπτών που είχαν κοπεί
αρχικά.