Οι Ναβαταίοι (Μπενή νάμπατ) ήταν αρχαίος αραβικός λαός με σημαντικές

αραμαϊκές επιρροές. Τους αναφέρει ο Στράβων ως "αράβιο έθνος"[1]. Κατοικούσαν

στην "Πετραία Αραβία" (ορεινή), τη σημερινή περιοχή από τον Κόλπο της Άκαμπα
στην Ερυθρά μέχρι τη Νεκρά Θάλασσα και σε μία περίοδο επικράτησαν σε όλη τη
βόρεια Αραβία.

Πίνακας περιεχομένων
 1 Ιστορία
 2 Παραπομπές
 3 Πηγές
 4 Βιβλιογραφία
 5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ιστορία
Γενάρχης του βασιλείου τους φέρεται κατά την Παλαιά Διαθήκη (Γεν. 25,13) ο
Ναβαϊώθ, πρωτότοκος του Ισμαήλ, γιου του Αβραάμ και της Άγαρ, εξ ου και οι
Άραβες καλούνται γενικευμένα στη βυζαντινή περίοδο Αγαρηνοί. Στις σφηνοειδείς
επιγραφές του Σαρδανάπαλου Ασσουρμπανιπάλ καλούνται Ναμπαιταίοι (Ναμπαιτάϊ).
Φαίνεται από αυτούς να κατάγονται οι Ιδουμαίοι, ένας αραβικός λαός που
μετανάστευσε στη νότια Ιουδαία μετά τη Βαβυλώνια Αιχμαλωσία των Εβραίων και ο
οποίος είχε υποταχθεί στο Βασίλειο των Μακκαβαίων μέχρι τον πρώτο αιώνα π. Χ.

Οι Ναβαταίοι πολέμησαν κατά καιρούς με τους Σελευκίδες, τους Ιουδαίους και τους
Ρωμαίους. Επί αιώνες ασκούσαν το διαμετακομιστικό εμπόριο μεταξύ Αιγύπτου και
Μεσοποταμίας και, ακολούθως, μεταξύ Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Αραβίας.
Πρωτεύουσα είχαν την Πέτρα (με ελάχιστα ερείπια σήμερα), οικοδομημένη κατά τον
πρώτο αιώνα π. Χ., στην οποία διαφαίνονται ισχυρές ελληνιστικές επιρροές.

Οι Ναβαταίοι διοικούνταν από ένα μονάρχη αλλά οι θεσμοί τους επαινούντο από
τους συγχρόνους τους. Στο πλευρό του Βασιλιά υπήρχε δεύτερος αιρετός Βασιλιάς,
σαν επίτροπος, καλούμενος "αδελφός". Ο Στράβων τους αποκαλεί "σώφρονες" και
οικονόμους. Δούλους είχαν ελάχιστους, όντας αλληλοεξυπηρετούμενοι και
αυτοδιάκονοι. Περίεργο ήταν το εγχώριο έθιμο των γευμάτων με 13 διαιτυμόνες και 2
μουσουργούς. Έπιναν, κατά το Στράβωνα, "ουδείς πλέον των ένδεκα ποτηρίων". Ο
Βασιλιάς έδινε ευθύνες στο δήμο ενώ οι πόλεις τους ήταν ατείχιστες σε καιρό
ειρήνης. Η γλώσσα τους ήταν αραμαϊκή αλλά με ισχυρές αραβικές επιρροές. Η
θρησκεία τους ήταν τυπικά αραβική και λιθολατρική. Ίδρυαν βωμούς στα δώματα
των οικιών τους "σπεύδοντες καθ' εκάστη λιβανωτίζοντες". Τους νεκρούς, τους
περιφρονούσαν "ίσα κοπρίαις", διότι, "νέκυες κοπρίων εκβλητότεροι" κατά
Ηράκλειτο.

Οι Ναβαταίοι οργανώθηκαν σε συγκεντρωτικό κράτος μετά την παρακμή των

Πτολεμαίων και των Σελευκιδών και κατά τον πρώτο αιώνα π. Χ. ενεπλάκησαν σε
διαμάχες για τη διαδοχή του εβραϊκού θρόνου. Ο Βασιλιάς Αρέτας Γ' Φιλέλληνας
(κυβ. 87-62 π. Χ.), ο ιδρυτής της Πέτρας, όρισε μία πολιτική φιλίας με την
ανερχόμενη Ρώμη μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες του Πομπήιου στη Μέση Ανατολή.
Στην εποχή της Καινής Διαθήκης η επικράτεια των Ναβαταίων έφθανε ανατολικά της
Δαμασκού όπου φαίνεται υπήρχε αντιπρόσωπος του Βασιλιά τους Αρέτα (Β' Κορινθ.
11,32), ο Απόστολος Παύλος φέρεται να έμεινε στη περιοχή των Ναβαταίων κατά
την επιστροφή του (Γαλάτες 1,17).

Το 106 (μ.Χ.) η περιοχή των Ναβαταίων προσαρτήθηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

από τον Τραϊανό, ως επαρχία της Πετραίας Αραβίας, με αποτέλεσμα σταδιακά να
εξελληνιστούν και να χάσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Μέχρι τα τέλη του 2ου
αιώνα μ.Χ. και η Πέτρα είχε χάσει τη σημασία της ως εμπορικό κέντρο και σταθμός
καραβανιών, προς όφελος της ανερχόμενης Δαμασκού.

Παραπομπές
1.

1. «διὰ δὲ τῶν παρακειμένων Ἀραβίων ἐθνῶν Ναβαταίων τε καὶ Χαυλοταίων

καὶ Ἀγραίων». Στράβων, Γεωγραφικά, ιϛ’, 4, 2

Πηγές
 David and Patt Alexander "Το εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου" , Εκδόσεις
Πέργαμος, Αθήνα 1993, σελ.661.

Βιβλιογραφία
 Ursula Hackl/Hanna Jenni/Christoph Schneider: Quellen zur Geschichte der
Nabatäer. Textsammlung mit Übersetzung und Kommentar (NTOA 51).
Fribourg/Göttingen 2003. ISBN 3-7278-1410-1
 Ehud Netzer: Nabatäische Architektur. Insbesondere Gräber und Tempel.
Mainz 2003. ISBN 3-8053-2913-X
 Hans P. Roschinski: Geschichte der Nabatäer. In: Bonner Jahrbücher 180
(1980), 129-154.
 Stephan G. Schmid: The Nabataeans. Travellers between Lifestyles. in: B.
MacDonald - R. Adams - P. Bienkowski (Hrsg.), The Archaeology of Jordan
(Sheffield 2001) 367-426. ISBN 1-84127-136-5

Εδωμίτες
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ιδουμαίοι)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Η θέση και έκταση του Βασιλείου των Εδωμιτών

Η Ιδουμαία ήταν ιστορική περιοχή κατοικημένη από Σημίτες, ευρισκόμενη νότια της
Ιουδαίας και της Νεκράς Θάλασσας. Αναφέρεται στη Βίβλο ως Βασίλειο του Εδώμ,
την 1η χιλιετία π.Χ. (Εποχή του Σιδήρου), ενώ στην Κλασική Αρχαιότητα, το όνομα
"Ιδουμαία" χρησιμοποιείτο για μια μικρότερη έκταση γης στην ίδια περιοχή.

Οι κάτοικοί της, οι Εδωμίτες ή Ιδουμαίοι, ήταν αρχαίος λαός, νότιοι γείτονες των
Μωαβιτών. Η χώρα τους, το Βασίλειο του Εδώμ, εκτεινόταν κυρίως ανατολικά της
Αραβά. Σύμφωνα με τις Εβραϊκές Γραφές, ήταν απόγονοι του Ησαύ, ο οποίος ήταν
αδελφός του Ιακώβ (Ισραήλ) και γιος του Ισαάκ. Το όνομα Εδώμ από το οποίο
προέρχεται το όνομα "Ιδουμαία", σημαίνει κόκκινος στα Εβραϊκά, και ήταν το
παρατσούκλι του Ησαύ, λόγω του κοκκινωπού του χρώματος.

Σχέσεις με τον λαό Ισραήλ

Οι Εδωμίτες, όπως οι Μωαβίτες, αρνήθηκαν το πέρασμα του λαού του Ισραήλ από
τις περιοχές τους κατά την εποχή της εποίκησης - κατάκτησης, της υπό τον Γιαχβέ,
όπως υποστήριζαν, «Υποσχεμένης Γης», στη Χαναάν. Έτσι, οι Εδωμίτες συνέχισαν
να συμπεριφέρονται εχθρικά προς τους εισβολείς Ισραηλίτες.

Τον 6ο αιώνα π.Χ., μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ, πολλοί εξ αυτών μετανάστευσαν
στη Νότια Ιουδαία και στους επόμενους αιώνες τούς ακολούθησαν και άλλοι, όταν τα
εδάφη τους έγιναν τμήμα του Βασιλείου των Ναβαταίων. Έτσι, η νότια Ιουδαία
κατέληξε να ονομάζεται Ιδουμαία (Α΄ Μακκαβαίων 4:29, 5:65) και οι κάτοικοι
Ιδουμαίοι (Ευαγγέλιο Μάρκου 3:8).

Οι Ηρώδεις που κυβερνούσαν την Παλαιστίνη στην εποχή της Καινής Διαθήκης ήταν
Ιδουμαίοι.

Πηγές
 David and Patt Alexander "Το εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου" , Εκδόσεις
Πέργαμος, Αθήνα 1993, σελ.660.