Στην κλασική μυθολογία, ο Κύδωνας (Κύδων) ήταν γιος της Ακάλλης και του θεού

Ερμή. Επομένως ο Κύδων ήταν εγγονός του Μίνωα ή της Κρήτης. Ο Κύδων έχτισε
την πόλη Κυδωνία από το όνομά του, στη δυτική Κρήτη (τα σημερινά Χανιά). Οι
Τεγεάτες υπεστήριζαν ότι ο Κύδων ήταν γιος του Τεγεάτη, που είχε μεταναστεύσει
στην Κρήτη με ομάδα συμπολιτών του.

Ο Κύδωνας έγινε βασιλιάς στην πόλη του και είχε μία κόρη, την Ευλιμένη. Την είχε
αρραβωνιάσει με τον Άπτερο, αλλά η Ευλιμένη διατηρούσε κρυφή ερωτική σχέση με
τον Λύκαστο. Ο Κύδων βρέθηκε κάποτε σε δυσχερή θέση εξαιτίας επαναστάσεων
των γειτονικών του πόλεων. Ρώτησε ένα μαντείο σχετικά και έλαβε την απάντηση ότι
έπρεπε να θυσιάσει μία παρθένα στους ήρωες της χώρας. Τραβήχθηκε κλήρος για τον
σκοπό αυτό και έπεσε στην Ευλιμένη. Τότε ο Λύκαστος, για να γλιτώσει την
αγαπημένη του, απεκάλυψε στον Κύδωνα τη σχέση του με τη θυγατέρα του. Ο λαός
αποφάνθηκε ότι η Ευλιμένη άξιζε ακόμα περισσότερο τον θάνατο. Ο Κύδων έσφαξε
τότε την Ευλιμένη, άνοιξε την κοιλιά της και διεπίστωσε ότι πραγματικά ήταν έγκυος.

Μια αρχαία κρητική παράδοση τη θέλει μητέρα του Κύδωνα μαζί με τον Ερμή.[1]
Άλλες αφηγήσεις θεωρούν τον Κύδωνα γόνο της Ακάλλης με τον Απόλλωνα.[2][3]
Άλλοι θεωρούν ότι η Ακάλλη είχε άλλον έναν γιο με τον Ερμή, τον Νάξο, ιδρυτή της
Νάξου.[4]

Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η Ακάλλη και ο Απόλλωνας έκαναν έναν γιο, τον
Μίλητο. Φοβούμενη την οργή του πατέρα της, η Ακάλλη εγκατέλειψε το παιδί, αλλά
ο Απόλλωνας διέταξε τους λύκους να το αναθρέψουν μέχρι να το πάρουν οι βοσκοί.
Ο Μίλητος αργότερα ίδρυσε την ομώνυμη πόλη[5].

Άλλες παραδόσεις την θέλουν μητέρα του Αμφίθεμη, και πάλι απ' τον Απόλλωνα.
Τον γέννησε στη Λιβύη, όπου ο Μίνως είχε εξορίσει την έγκυο Ακάλλη επειδή είχε
παράνομη σχέση.

Ένας άλλος γιος της Ακάλλης και του Απόλλωνα ήταν ο Οάξος, επώνυμος ήρωας
μιας πόλης στην Κρήτη[6].

Τέλος, ο Παυσανίας αναφέρει ότι όταν ο Απόλλωνας εξορίστηκε για να καθαριστεί

από τη δολοφονία του Πύθωνα, ερωτεύτηκε την Ακάλλη (που λέγεται ότι ήταν νύμφη
σε αυτή τη συγκεκριμένη έκδοση) και ότι από την ένωσή τους γεννήθηκαν ο
Φυλακίδης και Φίλανδρος. Οι άνθρωποι της κρητικής πόλης Ελύρου έστειλαν στους
Δελφούς ένα χάλκινο άγαλμα μιας κατσίκας που θηλάζει αυτά τα δύο παιδιά, γεγονός
που υποδηλώνει ότι πρέπει να εγκαταλείφθηκαν από τη μητέρα τους.[7]

Παραπομπές
1.

 Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, 8. 53. 4

  Stephanus of Byzantium s. v. Kydōnia
  Schmitz, Leonhard (1867), "Acacallis", in Smith, William, Dictionary of
Greek and Roman Biography and Mythology, 1, p. 4
  Scholia on Apollonius Rhodius, Argonautica, 4. 1492
  Antoninus Liberalis, Metamorphoses, 30, the tale of Byblis.
  Stephanus of Byzantium s. v. Oaxes
 Pausanias, Description of Greece, 10. 16. 5

Στην ελληνική μυθολογία ο Αμφίθεμις ήταν γιος του θεού Απόλλωνα και της
πριγκηποπούλας της Κρήτης Ακάλλης ή Ακακαλλίδας, η οποία ήταν θυγατέρα του Μίνωα
και της Πασιφάης. Ο Αμφίθεμις είχε τρεις ομοθαλείς αδελφούς, τον Μίλητο, τον Γαράμα
και τον Όαξο, ο πρώτος και ο τελευταίος από τους οποίους έδωσαν τα ονόματά τους σε
αντίστοιχες πόλεις. Ο Αμφίθεμις, όταν μεγάλωσε, ερωτεύθηκε τη Νύμφη Τριτωνίδα και
απέκτησαν μαζί δύο γιους, τον Νασάμωνα και τον Κάφαυρο ή Κεφαλίωνα.

Στην ελληνική μυθολογία ο Αμφίθεμις ήταν γιος του θεού Απόλλωνα και της
πριγκηποπούλας της Κρήτης Ακάλλης ή Ακακαλλίδας, η οποία ήταν θυγατέρα του Μίνωα
και της Πασιφάης. Ο Αμφίθεμις είχε τρεις ομοθαλείς αδελφούς, τον Μίλητο, τον Γαράμα
και τον Όαξο, ο πρώτος και ο τελευταίος από τους οποίους έδωσαν τα ονόματά τους σε
αντίστοιχες πόλεις. Ο Αμφίθεμις, όταν μεγάλωσε, ερωτεύθηκε τη Νύμφη Τριτωνίδα και
απέκτησαν μαζί δύο γιους, τον Νασάμωνα και τον Κάφαυρο ή Κεφαλίωνα.