மனித சமூகத்தின் வாழ் வியலைப் பற் றி வள் ளுவர்

காட்டும் வாழ் க்லக நெறிகள் . ஒரு பார்லவ

முலனவர் சசகர் ொராயணன்

ஆசிரியர் கை் விக் கழகம் ஈப் சபா வளாகம்
சபராக், மசைசியா.

முன்னுலர

தமிழ் மறை என்னும் , ப ொது மறை என்றும் அறிஞர்கள் அறனவரும்

ப ொை் றி ் புகழும் ப ருறம சொன்ை திருக்குைள் உலக மக்கள் சிைக்க
எழுந்த விழுமிய நூல் களுள் ஒன்று. உலக மக்கள் அறனவருக்கும்
எக்கொலத்தும் மொறு ொடில் லொத அரும் ப ரும் நீ திகறள வழங் கும்

ப ொதுமறைபய திருக்குைள் .

திருக்குைள் நீ தி நூல் மட்டுமன்று, அது மனிதகுலத்திை் கு ஒரு

வொழ் வியல் நூல் . இவ் வுலகத்தில் மனிதன் எவ் வொறு வொழ

பவண்டுபமன் றதக் திருக்குைள் பதளிவொகக் கொட்டுகிைது.

இரண்டொயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முை் ட்ட மனிதனுக்கொக மட்டுமல் ல,

இரு த்பதொரொம் நூை் ைொண்டின் புதிய தறலமுறையினருக்கும்

வழிகொட்டும் நூலொகத் திருக்குைள் விளங் குகிைது. திருக்குைள் இனம் ,

பமொழி, நொடு எனும் எல் றலகறளக் கடந்து மனித வொழ் க்றகறய

வள ் டுத்துகிைது.

நபாருண்லமச் சிறப் பு

சங் கக் கொலத்றதத் பதொடர்ந்து தமிழ் பமொழிக்கும் தமிழருக்கும்

கிறடத்த அரிய களஞ் சியமொன வள் ளுவத்தில் உலகளொவிய

சிந்தறனகளும் மனிதறன உயர்த்தும் உயரிய பநொக்கும்
கொண ் டுகிைது. வள் ளுவம் “தமிழனுக்குரியது” என்றும் நிறலறயக்
கடந்து உலகத்தவர் அறனவருக்கும் உரியதொக உணர்த்த வந்த
 ொரதியொர் “வள் ளுவன் தன்றன உலகினுக்பக தந்து வொன்புகழ் பகொண்ட

தமிழ் நொடு” என்ைொர்.

வாழ் வியை் நெறிகள்

வள் ளுவம் தொன் பதொன்றிய கொலத்பதொடு நின்று விடொமல்

எக்கொலத்திை் கும் மனிதனுக்கு வொழச் பசொல் லிக் பகொடுக்கிைது.

மனிதறன மனிதனொக்கும் முயை் சியிறனத் திருக்குைள்

பமை் பகொண்டுள் ள கொரணத்தினொல் தொன் அது இன்றைய வொழ் விை் கும்

ப ொருந்துவதொகிைது. வள் ளுவம் இலக்கியம் என்னும் நிறலயில் நின்று

விடொமல் மனித வொழ் வியல் கூறுகறளக் கொட்டும் திவுகளொக உள் ளறதக்

கொணமுடிகிைது. வள் ளுவத்தில் உள் ள ஒவ் பவொரு குைளும் மனித

வொழ் க்றகயின் பநறிகறளயும் வழிமுறைகறளயும் தருவனவொக

அறமகிைது. நம் வொழ் க்றகயில் நமக்கு ஏை் டும் துன் ங் கள் ,

சந்பதகங் கள் ஆகியவை் றை ் ப ொக்கிக் பகொள் ளவும் வொழும்

பநறிமுறைகள் ை் றி அறிவுத் பதளிவிறன ் ப ைவும் ‘வொழ் வியல்

ஆபலொசறனகள் ’ வழங் கும் ப ட்டகமொக இந்நூல் பசயல் டுகிைது.

உயிரினத்தின் உச்சியில் வொழும் இன்றைய மனிதறன, அவனது

வொழ் க்றகறய ் குத்து பநொக்கி அைம் , ப ொருள் , இன் ம் ஆகிய
முதன்றம ் யறன அறிய றவத்து ் யனுறடய வொழ் க்றக வொழ
வள் ளுவம் வழி கொட்டுகிைது. எதிலும் விறரவும் ஓட்டமும் கொட்டும் இந்த

நூை் ைொண்டு மனிதனுக்கு உள் ளத்றத உறுதி ் டுத்தவும் வொழ் வியல்

ப ொருண்றமத் பதளிவு ப ைவும் வள் ளுவர் வொக்கு ஊன்றுபகொலொய்

அறமகிைது. தனிமனிதநிறல, நட்பு, ஒழுக்கம் , குடும் நிறல, சமூகம் ,

கல் வி ப ொன்ை மனிதர்கள் ொதுகொக்க பவண்டிய ண்புகள் , ஆை் ை

பவண்டிய ணிகள் என ் ன்முகக் கூறுகறள ஒழுங் குை அறமத்து ஒரு

முழுறமயொன வொழ் வியல் பநறிகறள மிகவும் துள் ளியமொக வள் ளுவம்
தந்துள் ளது. மனிதர்களின் வொழ் க்றக பநறிறய உயர்த்தும் பகொட் ொடொக

வள் ளுவம் மூன்று அைங் கறளத் பதளிவொக வலியுறுத்துகிைது.

அ. ஆன்மிக அைம்

ஆ. ஈதல் அைம்
இ. கொதல் அைம்

உலகம் உய் ய வலிகொட்டியிருக்கும் பதய் வ ் புலவர் திருவள் ளுவரது

திருக்குைள் உலக வொழ் வியல் நூலொகவும் மனித குலத்திை் கு வழிகொட்டிக்

றகந்நூலொகவும் திகழ் ந்து வருகிைது. திருவள் ளுவர் கொட்டும் வொழ் க்றக

முறை நம் மனித குலத்திை் கு மிகவும் இன்றியறமயொதொக உள் ள

கடவுறள ் ை் றி எடுத்த எடு ்பிபலபய வழிகொட்டுகிைது.

முதலதிகொரமொன ‘கடவுள் வொழ் தது
் ’ எனும் இறை வொழ் த்து அதிகொரத்தில்

இறைவனது ண்புகள் , வழி ொடு அதனொல் ப ரும் யன்கறள

எடுத்துக்கொட்டி மனிதர்கள் அறனவரும் வணங் கத்தக்க கடவுறள

வழி டுவறதபய சிைந்த கடவுள் பகொள் றகயொகக் கொட்ட ் டுகிைது.

‘கடவுறள நம் பிபனொர் றகவிட ் டொர்’ எனும் கூை் றுக்கு ஒ ் ொக

வள் ளுவன்,

சவண்டுதை் சவண்டாலம இைானடி சசர்ெ்தார்க்கு

யாண்டும் இடும் லப இை
என பமொழிகின்ைொர். எதிலும் விரு ்பு பவறு ்பு இல் லொத கடவுளின்
திருவடிகறள மனத்தொல் எ ்ப ொதும் நிறன ் வருக்கு உலகத் துன் ம்

ஒரு ப ொதும் இல் றல.

மைர்மிலச ஏகினான் மாணடி சசர்ெ்தார்
ெிைமிலச ெீ டுவாழ் வார்
மனமொகிய மலர்மீது பசன்று இரு ் வனொகிய கடவுளின் சிைந்த

திருவடிகறள எ ்ப ொதும் நிறன ் வர் இ ்பூமியில் பநடுங் கொலம்

வொழ் வர். மனித பிைவிறய ் ை் றி ப சும் ப ொது வள் ளுவர் இவ் வொறு

கூறுகிைொர்.

பிறவிப் நபருங் கட னீெ்துவர் ெீ த்தா

இலறவ னடிசசரா தார்.
சமுத்திரத்தில் நீ ந்துவது மிகவும் துன் மொன கொரியம் . அடுத்தடுத்து ் ல
அறலகள் வந்து பமொதி மூச்சுத் திணறும் . அதுப ொல் தம் முறடய பிை ் பில்

ல துன் ங் கள் அடுத்தடுத்து வந்து அழுத்தும் . பதய் வ நம் பிக்றகறய

விடொமல் , அவபன கதி என்று அவனிடம் சரண் அறடந்தவர்கள் தொம்

அத்துன் ங் கறளச் சமொளி ் ொர்கள் . மை் ைவர்கள் மனமுறடந்து மூழ் கி

விடுவொர்கள் என்கிைொர் வள் ளுவர். இறை நம் பிறகயொனது ஒவ் பவொரு

மனிதனின் வொழ் க்றக பிடிமொனத்திை் கு என்றும் ஒரு அஸ்திவொரமொக

அறமகின்ைது.

இன்றைய விஞ் ஞொன உலகில் எந்த ஒரு கொரியமொக இருந்தொலும்

அதறன நொம் குத்தொய் ந்து முடிபவடு ் து அவசியமொகும் . வள் ளுவறரத்

தமிழ் கூறு நல் லுலகம் முதல் குத்தறிவொளர் எனக் கூறுகிைது. எந்தபவொரு

கருத்றதயும் சிந்தறனறயயும் அ ் டிபய ஏை் கொமல் குத்து பநொக்கி

உள் ளத் பதளிவு ப ை் று ஏை் க பவண்டும் என் றத,

எப் நபாருள் யார்யார்வாய் க் சகட்பினும் அப் நபாருள்

நமய் ப் நபாருள் காண்பது அறிவு
எனும் குைட் ொ இதை் குச் சொன்ைொகும் . எவ் வொறு அன்ன ் ைறவயொனது
ொலுடன் கலந்த நீ ரில் இருந்து ொறல மட்டும் பிரித்பதடுத்து உறுஞ் சுவது

ப ொல் நொமும் ஒரு பசய் தியில் அடங் கிருக்கும் உண்றமறய மட்டும் நன்கு
அலசி ஆரொய் ந்து ொர்க்க பவண்டும் என் றத வள் ளுவம் நமக்கு

எடுத்துறரகிைது.
 ‘அச்சம் என் து மடறமயடொ அஞ் சொறம திரொவிடர் உடறமயடொ’

எனும் கண்ணதொசனின் வரிகளுக்கு ஏை் தமிழனொக பிைந்த ஒவ் பவொரு

மனிதனும் அச்சத்றத விட்படொழித்து மனித குலத்திை் கு நன்றம தரும்

நை் பசயல் கறளச் பசய் து வொழ பவண்டும் . இறதபயதொன் மனித

வொழ் க்றகறய ் ை் றி ப சும் ப ொது வள் ளுவர் ஒருவரிடம் இருக்க

பவண்டிய நொன்கு குணமும் , இருக்கக் கூடொத நொன்கு குணத்றத ்

ை் றியும் விவரிக்கிைொர்.

அஞ் சாலம ஈலக அறிவூக்க இெ் ொன்கு

நமஞ் சாலம சவெ் தற் கியை் பு
அஞ் சொறம என் து றதரியம் அல் ல. றதரியம் அ ்ப ொறதக்கு
ஆபவசத்தினொல் உண்டொவது. அது உடபன பதொன்றி உடபன மறையும் .

ஆனொல் , அஞ் சொறம என் து அறமதியொன அறிவினொல் உண்டொகி

எ ்ப ொதும் இரு ் து. ஈறக என் து ஏறழ மக்களுக்கு உதவி பசய் தல் .

வறியொர்க்கு ஒன்று ஈதபல ஈறக என் தொகும் . அறிவு என் து அரசியல்

ஞொனம் என் றதபய குறிக்கும் .

பமலும் , வொழ் வியல் கூறுகறள உணர்த்த வந்த வள் ளுவர் நமது

வொழ் க்றகயில் தவிர்க்க பவண்டிய சில முக்கிய தீய ண்புகறள

வலியுறுத்துகிைொர். அதொவது,
அழுக்காறு அவாநவகுளி இன்னாச்நசாை் ொன்கும்
இழுக்கா இயன்றது அறம் .
என்கிைொர். ப ொைொறம, ப ரொறச, சினம் , கடுஞ் பசொல் ஆகிய இந்த நொன்கு

குை் ைங் களுக்கும் இடங் பகொடுக்கொமல் அவை் றைக் கடித்து ஒழுகுவபத

அைமொகும் என்று கர்கிைொர். சினத்தொல் வரும் தீறமகளும் அவை் றை

நீ க்குதலும் ை் றி எச்சரிக்றக பசய் கின்ைொர் வள் ளுவர். அதொவது,

தன்லனத்தான் காக்கின் சினம் காக்க
காவாக்காை்
தன்லனசய நகாை் லும் சினம் .
ஒரு மனிதனுக்கு இன் த்றதக் பகடுக்கக்கூடியது சினம் என்றும் ,

அச்சினத்றத அடக்கொவிட்டொல் அது தன்றனபய அழித்துவிடும் என்றும்

மிகவும் கண்டித்துச் பசொல் கிைொர். சிை ் ொன வொழ் றவயும் , அைமொன

வொழ் க்றக வொழ் வதை் கும் இந்த நொன்கு தீய பசயல் கறள நீ க்குவது
நலமொகும் .

மனிதன் தமது கருத்துகறளயும் எண்ணங் கறளயும் தமது ப ச்சொல்

தொன் பவளி ் டுத்துகிைொன். அவ் வொறு மனிதர்கள் அன்ைொடம்

ஒருவருக்பகொருவர் பதொடர்புக் பகொண்டு ப சும் ப ொது நல் ல

பமொழிகளிபலயும் பசொை் களொலும் உறரயொட பவண்டுபமன் றத

இவ் வொறு கூறுகிைொர்

இனிய வுளவாக இன்னாத கூறை்

கனியிருப் பக் காய் கவர்ெ் தற் று
இனிறமயொன வொர்த்றதகள் மட்டும் இருக்கும் ப ொது கடுறமயொன
வொர்த்றதகறள ் ப சுவது ழங் கறள விட்டுவிட்டுக் கொய் கறள ்

றித்து ் பகொள் வது ப ொலத்தொன் என்கிைொர் வள் ளுவர். அபதொடு, மனிதன்

ப சுகின்ை ஒவ் பவொரு வொர்த்றதயிலும் மிகுந்த கவனத்பதொடு இரு ் து

முக்கியமொகும் .
யாகாவார் ஆயினும் ொகாக்க காவாக்காை்
சசாகாப் பர் நசாை் இழுக்குப் பட்டு.
எறத அடக்கி ஆளொவிட்டொலும் நொக்றக அடக்கி ஆள பவண்டும் .

இல் றலபயனில் பதறவயை் ை பசொை் கறள ் ப சி துன் ் ட பநரிடும்

என் றத கூறி வள் ளுவர் அழகொக எச்சரிக்கின்ைொர். நொக்கு

தை் ைமில் லொத அடக்கபம மிகவும் தறலயொயது என்று திருக்குைள் அந்த

அடக்கத்றத மிகவும் வலியுறுத்திக் கூறுகின்ைது.

 மனிதனுறடய வொழ் க்றக ஒரு ப ொருள் ப ொதிந்ததொக அறமய

பவண்டுபமன வள் ளுவர் ப ருமொன் கூறுகிைொர். ஒருவன் இை ் தை் கு

முன்பு இந்த உலகத்தில் ஏதொவது ஒரு சொதறனறய ் புரிய பவண்டுபமன

வள் ளுவர் நிறலநிறுத்துகிை இதறனபய,

சதான்றிற் புகசழாடு சதான்றுக அஃதிைார்
சதான்றலிற் சதான்றாலம ென்று.
என் தறன ப ரறிஞர் அ ்துல் கலொம் அவர்கள் மனிதனுறடய பிை ்பு ஒரு

சம் வமொக இருக்கலொம் ஆனொல் அவனுறடய இை ்பு ஒரு சொதறனயொக

அல் லது சரித்திரமொக இருக்க பவண்டுபமன வலியுறுத்துகிைொர்.

இவ் வொறு ஒரு மனிதன் தனது வொழ் க்றகயில் ப ரும் புகழும் ப ை் று

சொதறன றட ் தை் கு அடி ் றடயில் அவனுக்கு ஒழுக்கம் மிக

அவசியமொன ஒன்ைொகக் கருத ் டுகின்ைது. மக்களுக்குரிய ஒழுக்கத்தில்

நின்று வொழவும் ஒழுக்கம் தொன் மனிதனுக்கு விழு ் மொன உயர்றவத்

தருவதொல் ஒழுக்கத்றத உயிறர விட ் ப ணிக் கொத்து வொழவும்

வழிகொட்டுகின்ைது. இறத,

ஒழுக்கம் விழுப் பம் தரைான் ஒழுக்கம்

உயிரினும் ஓம் பப் படும்

ஒழுக்கம் உலடலம குடிலம இழுக்கம்

இழிெ் த பிறப் பாய் விடும் .
என்கிை குைள் களொல் அறியலொம் . ஒழுக்கமுறடறமயினொல் தொன் ஒருவன்

உயர்ந்த பிை ்புறடயவனொகக் கருத ் டுகிைொன். ஒழுக்கம் பகட்டவன்

தொழ் ந்த பிை ்புறடயவனொகபவ கருத ் டுவொன் என்று விளக்கி சொதியில்

ஒன்றும் இல் றல என் றதத் பதளிவு டுத்துகின்ைது திருக்குைள் .

பமலும் , இந்த உலகத்தில் சிை ் ொக ஒருவன் வொழ் ந்தொல் என்ைொல்

அவன் இைந்த பிைகும் அவனுறடய புகழ் ஓங் கும் என்ை கருத்திறன
இவ் வொறு கூறுகிைொர்.
 லவயத்துள் வாழ் வாங் கு வாழ் பவன் வானுலறயும்
நதய் வத்துள் லவக்கப் படும் .
என் தறன உலகத்தில் மறனவி மக்கபளொடு இல் லைம் நடத்தி வொழ

பவண்டிய முறையில் வொழ் கின்ைவன், அதை் பகன்று அவன் பவறு முயை் சி

பசய் யொமபலபய வொனத்திலுள் ள பதய் வத்பதொடு பசர்க்க ் டுவொன் என்று

வள் ளுவ ப ருந்தறக கூறுகின்ைொர்.

மனிதன் விண்றணத் பதொடுமளவிை் கு உயர்ந்து விட்டொன்;

பவை் றுக் கிரகங் களுக்குச் பசல் லும் நிறலக்கும் வித்திட்டு விட்டொன்;

நிறனத்த டி எல் லொம் சொதித்து விட்டொன். புை வொழ் க்றகயில் எல் லொம்

அவனது றககளுக்குள் அடங் கி, அவனது ஆறணக்குக் கட்டு ் ட்டு

நட ் தொயுள் ளன. ஆனொல் , அக வொழ் க்றகயில் அறனத்துபம அவன்

றககறள மீறிய நிறலயில் உள் ளன. முக்கியமொக அவனது

இல் வொழ் க்றகயில் சை் று பின்தங் கிபய இருக்கிைொன். நொம் அடி ் றடயில்

பின் ை் ைத் தவறிவிட்ட அறிவுறரகறள ஏை் று, அை ் ண்புகறள வளர்த்து

இல் லைம் எனும் நல் லைத்தின் ஆபரொக்கியத்றத ் ப ணு வர்களொக

விளங் குதல் பவண்டும் . இதன் மூலபம மனிதன் முழுறம ் ப ை முடியும் .

இதை் கொன முயை் சிகறள நொம் பமை் பகொள் ளும் அளவில் நம் கண்முன்

வந்து நிை் து திருக்குைள் . திருக்குைளில் பதொட்ட இடபமல் லொம் வொழ் க்றக

விளக்கங் கள் இடம் ப ை் றிருக்கின்ைன.

இை் வாழ் வான் என்பான் இயை் புலடய மூவர்க்கும்

ெை் ைாற் றின் ெின்ற துலண
இக்குைள் கூறும் கருத்தொவது, ஒருவன் தன்றன நொடி நிை் கும் ப ை் பைொர்,
மறனவி, மக்கறள பநறி தவைொமல் கொக்கும் நிறலயொன துறணயொவொன்

என்று குறி ்பிடுகிைது. இல் லைக் கடறம ஆை் று வர் நல் லைங் கறள
அறிந்து அதன் ண்பிலிருந்து விலகொமல் இரு ் றத வள் ளுவம்

உணர்த்துகிைது.
 அன்பு என்கிை ண்ற யும் அைன் என்கிை யறனயும் சிைந்த

இல் வொழ் க்றக மூலமொகபவ அறடய முடியும் . இறதத் தொன்

அன்பும் அறனும் உலடத்தாயின் இை் வாழ் க்லக
பண்பும் பயனும் அது
என்று குைள் குறி ்பிடுகின்ைது. இத்தறகய அன்பும் அைனும் இன்றைய

இல் லங் களில் ப ண ் டொத கொரணத்தொபல குடும் ங் களில் சண்றட

சச்சரவுகளும் , குழந்றத வளர் ்பில் சிக்கல் களும் நிறைந்து நிகழ் கொல,

எதிர்கொலச் சமுதொயங் கள் ொதி ்புக்குள் ளொவறதக் கொணமுடிகின்ைது.

பமலும் அன்பும் அைனும் கிறடக்க ் ப ைொத நிறலயில் இறளய

சமூகத்தினர் மனமுறிவு, உளச்சிக்கல் ப ொன்ைவை் றிை் கு ஆளொகின்ைனர்.

இறதத் தவிர்க்க நொம் குைளின் கருத்றத ஏை் று நட ் பதொடு அறத

என்றும் ப ொை் றிக் கொக்க பவண்டும் .

தமிழர்களின் இன்னும் பசொல் ல ் ப ொனொல் இந்திய மண்ணின்

தறலயொய மிகச் சிைந்த குணம் வீட்டிை் கு வந்த விருந்திறன மனம்

பகொணொமல் உ சரித்து வழியனு ்புவது.

நசை் விருெ் து ஓம் பி வருவிருெ் து பார்த்திருப் பான்

ெை் விருெ் து வானத் தவர்க்கு
வந்த விருந்தினறர உ சரித்து அனு ்பிவிட்டு வரும் விருந்தினறரயும்
எதிர் ொர்த்திருந்து அறழத்து ் ப ொை் றுவொன். வொனத்தவர்க்கு நல் ல

விருந்தினரொகச் பசன்று பசருவொன் வீட்டிை் கு வந்த விருந்தினறர

நன்முறையில் உ சரிக்கொவிட்டொல் அந்த விருந்தினரின் நிறல குறித்து,

சமாப் பக் குலழயும் அனிச்சம் முகத்திரிெ் து

சொக்கக் குலழயும் விருெ் து
எல் லொ மலரினும் பமன்றமயொனது அனிச்சம் பூ. அ ்பூறவ முகர்ந்து
ொர்த்தொல் வொடி விடும் . ஆனொல் வரும் விருந்தினர் அ ்பூவினும்

பமன்றமயொனவர் என்றும் , அவ் விருந்தினறர விருந்பதொம் ல் பசய் வொன்

முகம் மொறி பநொக்கினொலும் அவ் விருந்தினர் வொடி விடுவொர்கள் என்று
விருந்பதொம் ல் என்ை வொழ் வியல் கூை் றின் பமன்றமறய அனிச்ச

மலருக்கு ஒ ்பிடுகிைொர் வள் ளுவர்.

இன்றைய மனிதனின் பதறவக்கு ஏை் மனிதறன மனிதனொகும்

கல் வி, இல் வொழ் க்றக, உளவியல் , அக வொழ் க்றக ஆகிய லவறகயொன
கருத்துகறளத் திருக்குைள் எடுத்துக் கூறுகிைது. வொழ் க்றகயில் நமக்குச்

சிக்கல் கள் ஏை் டும் ப ொழுபதல் லொம் பதளிவு ப றும் ப ொருட்டு

திருக்குைறள எடுத்து வள் ளுவர் கூறியுள் ள வழிவறககறள

பமை் பகொள் ளல் பவண்டும் . இவ் வொறு நொம் பசயல் டும் ப ொதுதொன்
திருக்குைள் உடல் நலம் , மனநலம் ப ணும் அருமருந்தொய் விளங் குவது

பதரியவரும் . இத்தகு ப ருறம வொய் ந்த அதன் பசறவ என்பைன்றும்

பதறவ என்ைளவில் மனதில் நீ ங் கொ இடம் பிடிக்கிைது.